zm : E OrT. ONIS Tm e ms 'à M EU ESTEE I MI ene mee T m TÉ ques RN T2 AME "uo tenis 3t B 1 RAPTUM NUM AN M P Y A "Im 1 » ener RN , A , SUEASUIDP HA p Pe n RE nue ' SALA 1 P AD TN ; mU ALGARUM UNICELLULARIUM GENERA NOVA ET MINUS COGNITA. ALGARUM UNICELLULARIUM GENERA NOVA ET MINUS COGNITA, PRAEMISSIS OBSERVATIONIBUS DE ALGIS UNICELLULARIBUS IN GENERE. AUCTORE ALEXANDRO BRAUN, PHIL. DOCT. BOTANICES IN UNIV. BEROL. PROFESS. ORD. HORTI BOT. REGII ET HERBARII REG. DIRECT ACAD. SCIENT. BEROL. ALIARUMQUE SOCIET. LITERAE. SODATLI CUM TABULIS Vi. LIPSIAE APUD W. ENGELMANN MDCCCLV. UA UE AN 1! iy [i2 bi m lis Sae pem ed ode eoe uio; (PIC E es liu p a Agen "ERO RT A APA UON * Li E X " VIRO CLARISSIMO ET AMICISSIMO CAROLO NÀGELI, BOTANIGES PROFESSORI FRIBURGENSI, CT - ALGARUM INDAGATORI SAGACISSIMO, QUI NOVUM AD INFIMA ET PRIMORDIALIA PLANTARUM GENERA ATTULIT LUMEN, HOC OPUSCULUM GRATI ANIMI DOCUMENTUM, DEDICAT AUCTOR. de I" ancignn b. Hu Quia L EE ud LEE TN : "i Y bo H toca E , "au E Hue RA A LAO A Org MEXTLA : ^ F "o DM dt vM E E. BLA TTA d Yu iM it dat "t B vo A "MO. TUUTEA Ago Bu p K P » 2 Bu jou » W. EL JA fu. d SITE CONSPECTUS. ione oe ELT T S E C ENLACES o NETS Systematis naturalis primae lineae ex evolutione petitae . . . . . . « . « * Plantae unicellulares regni vegetabilis exordium . . . . . . -. . «. - 1 1 4 Algae laxiori sensu unicellulares Ec Eee. radars LO alc mpi io. 7 IG 5 Algae strictori sensu unicelllares . . . . XE enar. i-r cM x 6 Algarum unicellularium consociationes, familiae et e dehohia nr OMEHSDIES Sue 8 e ad terminologiam Algarum spectantia ME a uU E. o 5 5 XH Adumbratio generum et specierum sequentium 25 02 EET TO IA Orco err MNT MM MN M DAMEN c... —4U 1-weregariumyo om Nee Lee. RENS NIIS MS, TFC 2O Jl: Hy digo oy tiu. (ond eut ugs roce" comes m Ro MPO 1. acuminatum MM TM Co pei LL LDREDI Scu Sore de PG 2. obtusum JN ATE" QUID" Lese. cipricse imos EU PE sacuiun»ema. MI IMS NX LONEUCCTNP D MP 229 AES rebo ld Mee NU. L1 9d 1 UT IRR HN HRS ERR c er 232 2oSangustumud ye. rs resa dice Lun el e a ya Neve NEM 36 3. Nágelii c o BWNNIE 9 SCNE UL S WENN do Bc Slo AC NStDICEUIPQ NE E Qe eI ESOS at SN IA eios ds Ee rem ad satobtusums 9 N. vus wo ever eme SEDE REC 7O GXIpyriforme E M EE E40 T. acutum ctu. Love Pubelc Nuvi 2 8 28 ORINST RCOPESQU c DCDRCHE 024 s-Nonnithocephalumug- Mu NN E 2 9: longipessm ec esee cec MMC SE 0d TOshorizontale Wee Er. S C m eM «uei 45 11. gibbum M M EE C MCTAER ED uq AMO ORE HEROS S ^ minutumid 405. our NIS MS OR EN REB UE NES o 74 1 DEEP - Q2 to 3 AS omes medo Mb P ewe. Aw 6. ero NONEM 9 (S case or. T cT OO NENCORIBEODS dq HW o su EET DIS. Ul IV. d bb codo dor esce sun ME S. "cds vo LINE EDO n . Sciadium JA RECEN ETE OL . JM NT S AL dun Qs eis YR S TORT UNTERE NNUS DENN UD us. Gs f? D-Xgraclipes (-MNGL MU De c ce ce RESET cS MEI CNET 7 bg umeronaUIneE. e. c, este s» i f ns DESERT RIO] *r B. Brochidium . . A. mensem * . 5. cochleare . . . 6. parvulum . . V. Hydrodictyon . . . P 4. utriculatum z VL"Pediaserum....-. 3 Clavis specierum . A. Monactinium . 1. simplex P ais 2. ovatum VE M, 3. triangulum .. . B. Anomopedium . 4. integrum . . C. Diactinium . 5g umuticum Qs... 6. vagum . . . ^ T. Selenaea . . ^y 8. angulosum . . 9. forcipatum . 10. Boryanum . . p. granulatum 11. bidentulum. . 2. constrictum . 13. gracile : 14. pertusum : (2. microporum *y. clathratum à. recurvatum £. asperum . €. brachylobum D. Tetractinium. . 15. Ehrenbergii . 16. caudatum . 1T.tetraodon . . 18. 3R otulal, « 210 Q. emarginatum pagina 52. 108 53 54 55 55 101 101 101 102 INTRODUCTIO. | - f ilt quoad organismi evolutionem infimarum, inprimis Algarum stu- dium magis magisque cultores scientiae botanicae adlicit, utpote fontes pro- fundissimos aperiens, e quibus notiones primariae, tantum ad morphologiae et physiologiae plantarum incrementum, quantum ad systema regni vegeta- bilis constituendum necessariae, hauriendae videntur. Ipse quoque in his stu- diis, quantum licuit, cum amore versatus et summopere iis gavisus sum, ob- servationes plurimas colligens, quarum paucas, quae ad Algas omnium sim- plicissimas attinent, hisce litteris tradam. Algarum quidem unicellula- rium genera nonnulla, vel nova, vel minus cognita, illustrare in animo mihi est, quorum descriptioni observationes paucas de Algis unicellularibus in universum praemittere liceat. Plantae unicellulares, utrum revera existant necne, quaestio mihi vi- detur haud levis momenti ad intelligendam naturae gradationem, ab inferiori- bus organismis ad superiores adscendentem, et excolendam inprimis regni vege- tabilis secundum scalam naturae congruam disponendi methodum, cuius prin- cipia, aeque ac perspiciendae et rite cognoscendae singulae plantae indolis, ex evolutione praesertim petenda sunt. Etenim systematis naturalis plantarum notiones, indies magis prove- ctae, haud dubium manifestant parallelismum inter primarias regni vegeta- bilis divisiones et morphoseos stationes principales, quales in formatione sin- gulae plantae (e perfectiorum scilicet serie) reperiuntur, ideoque analogiam certam regni vegetabilis cum singulae plantae organismo similemque utrius- que evolutionis per gradus procedentis legem indicant. Satis cognitum est, primum, quod oritur, plantae nascentis germen et fundamentum corpus esse uniforme et indifferens, externae formae aeque ac interni contextus differentiis fere nullis, quod adparet apud plantas phane- A 9 rogamas formatione sacculi embryonalis (!) denique in endospermii corpus mutati, cui apud cryptogamas vasculares proembryon sive prothallium re- spondet. E transitoriis hisce primordiis nascitur, foecundatione peracta, al- tera et principalis generationis vegetabilis series, ab embryo incipiens et stirpem vegetativam producens, cuius evolutione in opposita directa radi- cis, caulis et foliorum differentiae constituuntur. Inde in adscendente stirpis parte morphosis plantae ulterius progreditur et, stabilitis, quae ad vitam ve- getativam pertinent, metamorphoseos stationibus, ad novum stadium transit formatione floris, floreque mediante ultimum denique totius vegetationis finem atque fastigium attingit in generatione fructus. Analogum omnino gradationis modum regnum vegetabile offert. Quippe patet ortum ducere a simplicioribus vegetabilibus, quae organorum, tam exteriorum, quam interiorum differentiis gravioribus carent, radice, caule et foliis aut in unum quasi confusis, aut ambiguis. lisdem flores desunt et fructus veri desiderantur; fructificationis apparatus cum ipso vegetativo ar- ctius connectitur et foecundationis actus, si ullus adest, nonnisi primanam plantae evolutionem (succedanea enim generatio omnino deest) provocare valet. Huc pertinent plantae cryptogamae inferiores, aphyllae et mere cel- lulares, quas Protophyta (?) vel Thallophyta, utroque nomine haud in- epto, recentiores nuncupant. Proembrya quasi plantarum superioris ordinis repraesentant et revera primordia vegetationis in historia protogaea, aeque ac in nostri aevi naturae oeconomia, sistunt, fundamentum totius regni latissime expansum iacientes. Primam hanc systematis naturalis divisionem altera sequitur, vegeta- tione duplici heteromorpha insignis, quam recentissima scrutatorum inventa eximie commentantur (?). Etenim vegetationi primitivae et transitoriae, pro- (*) Sacculum embryonalem plantae oriturae initium esse praeter analogiam ipsius indole probatur, quippe qui, a contextu matris solutus, proprio incremento cellularum ambientium compagem destruens, parasiticam quasi in planta matre vitam degit. (3) Hysterophyta (Thallophyta mycetoidea), quae postnata vegetatione Protophytorum typos sequuntur, dignitate systematica a Protophytis non differunt. (^) Conferantur observationes maxime memorabiles, quibus inde ab anno 1844 cl. auto- res Nàgeli, Suminski, Merklin, Wigand, Schacht, Milde, Henfrey, Mettenius et Hofmeister Filicum, Equiseti, Selaginellae, Isoétis, Marsiliacearum et Salviniae genera- tionem illustraverunt. Accedunt recentissimae nondum editae Mettenii de Ophioglosso et 3 thallio nempe uniformi, aphyllo et mere celluloso intercedente foecunda- tione in ipso prothallio peracta, altera succedit, quae distincta partium ex- ternarum (caulis, radicum et foliorum) formatione, nec non contextus in- terni e cellulis vasisque mixti compositione insignis est. Sie ex inferiore gradu per succedaneam generationem ad superiorem vegetatio evehitur, ne- que vero statim ad ultimos fines procedit, quum plantae huius divisionis, in- hibito metamorphoseos progressu, in stadio stirpis vegetativae retentae, ad floris fructusque generationem a formationibus vegetativis discretam omnino non perveniant. Huius indolis sunt plantae cryptogamae superiores, folii- gerae et vasculares (!), quibus auctorum consensu et ex historicis quoque documentis, quae Geologiae scientia suppeditat, regni vegetabilis divisio se- cunda, per antiquiora Florae protogaeae tempora quondam summa, consti- tuitur. Liceat Cormophytorum nomen ad vegetabilia huius sectionis si- gnanda adhibere (?). Utriusque divisionis commemoratae vegetabilia, quae coniunctim inde a Linnaei temporibus Cryptogama salutantur, omnia eo conveniunt, quod flore fructuque vero carent, quo charactere iam a patribus rei herbariae, qui primi systematici orthodoxi a Linnaeo laudantur, Caesalpino et Rajo, distinguebantur. Haec sequuntur vegetabilia florifera seu phanerogama (An- thophyta), quibus, aeque ac cryptogamis, binaria est secundum evolutio- nis gradus divisio. Sunt enim, quibus floris generatio per altiorem foliorum metamorphosin quidem inchoatur, neque vero ad fastigium perducitur, de- ficientibus carpophyllis, fructum verum, semina includentem constituenti- bus. Pro huiuscemodi plantis flore quidem praeditis, sed fructu vero desti- tutis Cycadeae et Coniferae habendae sunt, quas, explicationibus vanis et commentitiis olim vexatas, revera gymnospermas esse Roberti Brownii sa- gacitate denique compertum habemus. Antophyta gymnosperma divisio- Hofmeisteri de Botrychio, ita ut nonnisi Lycopodii et Azollae genera ulterius indaganda.re- stent. (') Silentio praetermiltam vegetabilium seriem, quae hic adnectitur, desciscentem et quasi recurrentem, plantarum scilicet muscoidearum, quae, singulari evolutionis inversione, prima generatione ad organorum stirpis vegetativae distinctionem procedentes, secunda ad simplicio- rem formam revertuntur. (3) Cormophytorum nomen in Ungeri et Endlicheri regni vegetabilis dispositione latiori sensu adhibetur. A9 tà 3 4 nem omnino sui iuris constituere, cum Dicotyleis, inter quae ad hunc usque diem a systematicis plerisque relegantur, minime iungendam, confirmant ha- bitus (1), florum structura quam maxime imperfecta, staminum dispositio et forma insolita (?), ligni fabrica, inprimis vero generationis indoles, cuius manifestissimam cum generatione Cryptogamarum vascularium | analogiam Hofmeisterus noster egregie illustravit. Patet exinde Gymnospermis in- fimum inter Phanerogamas locum, Cryptogamis conterminum, tribuendum esse, quod non minus geologicis quam morphologicis, rationibus compro- batur. Altera denique Phanerogamarum divisio, qua summus regni vegetabi- lis gradus adscenditur, omnes plantas floriferas simulque vere fructiferas (Anthophyta angiosperma) complectitur, inter quas Monocotyleae et Dicotyleae inferioris momenti subdivisiones. Quemadmodum regnum vegetabile quoad evolutionis scalam cum sin- gula planta in genere convenit, sic specialiter quoad prima infimi gradus initia comparari potest, ut lex analogiae e congruentia infimarum plantarum cum infimo plantae (superioris) statu luculentius etiam adpareat. Constat omne plantae singulae initium fieri per cellulam solitariam et simplicem, sive spo- ram, sive sacculum embryonalem; constat et succedaneam generationem a cellula simplici (vesicula embryonali) originem ducere; analogum exordium regnum vegetabile monstrat, in cuius incunabulis plantae occurrunt constanter unicellulares i. e. ex unica cellula totum evolutionis spatium perdurante et omne vitae negotium administrante constantes. Tales plantas unicellula- res inveniri iam dudum et saepe quidem edoctum, sed per exempla male co- gnita et plerumque erronea demonstratum est, usquedum novum doctrinae fundamentum cl. Nágeli posuit, Algarum unicellularium genera plurima sollicite illustrando et ad novam methodum disponendo. At limites, quibus autor in hisce studiis versatissimus Algas unicellulares circumscripsit, nimis relativi mihi videntur et vix stricte observandi, quod quidem in detri- (!) Cycadearum habitus manifeste filicoideus, Coniferarum Lycopodiaceis quodammodo similis. Salisburiae foliatio nonnisi Marsiliae et Filicum nonnullarum (Schizaeae, Adianti) fron- dibus comparanda. (?) Dispositio semper per spiras continuas, nunquam per cyclos (verticillos) determinatos; forma plus minusve foliaceo expausa, thecis antheriferis saepe numerosis, unde similitudo quaedam cum bracteis sporangiophoris Lycopodii, sporophyllis Equiseti etc. 5 mentum totius doctrinae vertere nonnulli studuerunt, usque eo, ut existen- tiam Algarum unicellularium plane negarent, imo genera proposita plu- rima pro perfectiorum Algarum aliorumve vegetabilium primordiis aut quis- quiliis (!), nonnulla denique pro animalculorum ovis declararent. Horum quidem opiniones, dum argumenta ex accuratissima observatione deducta desint, refutare vix operae pretium est, quum aliter rem se habere iis certo persuasum erit, qui sine praeiudicio in vastum Algarum infimarum campum intraverint. In eo tantum quaestio strictius persolvenda mihi videtur, ut caute distinguatur inter Algas laxiore quodam sensu unicellulares et eas, qui- bus strictiori sensu nomen vindicandum est (?). Plurima enim Algarum ge- nera (e Palmellacearum, Desmidiacearum, Diatomacearum grege) cellulis quidem solitariis aut laxe tantum per gelatinam connexis vigent, sed nihilo- minus cellularum divisione vegetativa gaudent, qua per generationum seriem mag 8 nesi cyclus vegetativus terminatur. Horum igitur, ut in Algis multicellulari- is minusve extensam multiplicantur, donec gonidiorum vel sporarum ge- (!) Vix ulla genera, quae in Nàgelii opere laudato tractantur, non autonoma esse credi- derim. JP/eurococcum vulgarem (Lepram viridem Auct.) a Lichenum et inprimis Parmeliae parietinae gonidiis liberatis originem trahere Lichenologi quidem summae autoritatis conve- niunt, sed transitus directus hucusque nequaquam probatur et cl. Koerber (Syst. Lich. p. 90) denuo dubitat. Mihi quidem differentia satis magna inter Pleurococcum et Lichenum gonidia se praebuit: in his nucleum vel granulum centrale vidi, quod in illo deest; in his multipli- cationem per internam et simultaneam contentus divisionem in partes numero varias (4 — 8), origine hemisphaericas et membranae adhaerentes, denique globosas et (nescio an resorptione, an ruptura membranae matricalis) secedentes (conf. Speerschneider bot. Zeit. 1854. t. 7. fig. C. D), in illo multiplicationem per divisionem binariam repetitam (conf. Nüg. einz. Alg. t. 4. E. 2. Analogo modo G/oeocapsae sp. nonnullae (sanguinea, Schuttleworthiana, atra) a Lichenum observatore peritissimo de Flotow (bot. Zeit. 1850. p. 73) inter formas gonimi- cas Éphebes pubescentes enumerantur, quum aliae huius generis species in .$cyzonemata mu- tari ex auctoritate Kützingii (Phycol. germ. p.151) dicantur. Utramque denique sententiam amplectens Itzigsohn omnes Gloeocapsae (aeque ac Chroococci) species e divisione ,tetradica" gonidiorum Algarum scytonemacearum (Scytonematis, Sirosiphonis etc.) derivat (bot. Zeit. 1854. p. 641. Die Gloeocapsen- und Chroococcus-Diamorphose), quas ipsas in Epheben evolvi posse contendit. Gloeocapsae species plurimae consortium Scytonemacearum utique amant, sed transitum e Gloeocapsae cellulis in Scytonematum fila videre nunquam mihi contigit. Ignoscant igitur viri praeclari dubiis meis, quibus inhaerere non inhibendae, sed promovendae scientiae usui esse mihi videtur. (3) Conferatur in libello de anabiosi p.132. 6 bus, distinguendae sunt cellulorum generationes diversae: ordinales (i), quae coniunctim individuum vegetativum, alias continuum, hic dissolutum et in partes (individua inferioris ordinis) dissecatum, constituunt, et cardina- lis (^), qua fructificatio peragitur et transitus ad renovandam ordinalium se- riem efficitur. Patet igitur huius indolis Algas, quum cyclo vitali revera multicellulari gaudeant, adspectu tantum unicellulares (pseudo - unicellula- re$), secundum biologicas rationes autem multicellulares esse, unde facile perspicitur a reliquis multicellularibus, quae cellulis contiguis vegetant, ne- que morphologicis (?^), neque systematicis (^) limitibus stricte separandas esse. Charactere magis essentiali Algae latiori sensu unicellulares circum- scriberentur, si iis omnes illas adiungere velles, quae cellularum genera- tionibus similaribus gaudent, ita ut per unamquamque cellulam, sive li- beram, sive aliis iunctam, idea specifica aequaliter repraesentaretur (5). Sed talis character, si accuratius rem examinaveris, inter Algas cellularum divisione vegetativa praeditas, vix ullibi revera adest, quum saltem cellulae generationis cardinalis physiologice, nec non morphologice aliquando a re- liquis differant, inque ipsis generationum ordinalium cellulis differentiae nonnullae haud fortuitae, praesertim quoad magnitudinem (5), observentur. Patet exinde in hisce omnibus nonnisi per cyclum quendam cellularum no- tionem specificam revera compleri. Aliter omnino se habent Algae strictiori sensu unicellulares, quarum cyclus vitalis integer et indivisus unius cellulae evolutione continua peragi- tur. Nulla hic per stadium vegetationis cellulae divisio, neque generationum (') ,Reihengenerationen" Niàg. einz. Algen p. 25. (3) ,Übergangsgeneration" ibid. (Schlufsgeneration). (?) Conferantur Diaromaceae et Desrmidiaceae solitariae cum concatenatis; T'e/raspora cum U/eís, intermedia 7. &ullosa, quam Monotrematis nomine Ulvaceis adnumerat cl. Thuret; conferantur porro Hormospora cum Ülothriche, Stichococcus cum Hormidio, SSynechococcus cum ÓOsci/laria etc. (^) Diatomaceae et Desmidiaceae, secundum Nügelii dispositionem Algis unicellularibus adscriptae, arctissima affinitate iunguntur cum Zygnernaceis e multicellularium numero; simili modo Chroococcaceae cum JNostochineis (latiori sensu) intime cohaerent. (5) Nig. einz. Alg. p. 2 et 3. (*) Conferantur Diaromaceae et Desmidiaceae (praesertim Closteria), nec non G/oeoca- psae, T'etrasporae etc. 7 multiplicatio et diversitas, quum eadem cellula successive thalli et organi fructificatorii (goniocytii vel sporocytii, vulgo ,sporangii") dignitate indua- tur. Caeterum inter has quoque aliud discrimen se offert, quo formae strictissime unicellulares ab iis secernuntur, quae ambiguum quodammodo locum tenent. Differunt enim Algae unicellulares quoad generationem goni- diorum, quae aliis per segregationem et transformationem contentorum cellu- lae directam efficitur (!), aliis antecedente actu divisorio repetito (?). Prio- res stricüissimo sensu unicellulares esse nemo in dubium vocabit, quum omni generationum serie intra cyclum vitalem careant; posteriores vero, quum post stadium vegetativum unicellulare per stadia intermedia quasi multicel- lularia ad perficiendam fructificationem transeant, Algas multicellulares cen- sendas esse aliquis putet, si quidem cellulas nominare fas est transitorias illas generationes, quae nonnisi portiones plasmatis cellulae primariae (sic dictas cellulas primordiales seu nudas) sistunt, vix membrana propria inter- stinctas et omni evolutione vegetativa carentes. Utcunque sunt, patet gene- rationes illas transitorias gonidiorum imperfectorum, iterum dividendorum dignitatem habere, quam ob rem et propter summam habitus aliorumque characterum similitudinem (?) ambiguam hanc sectionem typo unicellulari adscribendam esse existimo, nexum tamen cum Algis multicellularibus (pseu- do-unicellularibus) per eandem indicari concedo. Ab Algis unicellularibus praeter pseudo-unicellulares, de quibus su- pra egi, eximendae quoque sunt Algae typice óicellulares, quae cellulas binas heterogeneas, altera thallum, altera goniocytium vel sporocytium ef- formante, producunt. Hae thallo quidem unicellulari gaudent, sed gonio- cytia vel sporocytia a thallo distincta et exclusa gerunt. Status simplicissimus, qualis in 'aucheriae speciminibus quam maxime depauperatis obviam mihi venit, cellulam vegetativam sistit simplicem, superne goniocytio unico termi- natam. Plerumque autem typum bicellularem magis complicatum ineunt, cellula vegetativa vario modo ramificata indeque cellulas fructificatorias plu- res, nonnullis pro gonidiorum et sporarum diversitate diversas, gerente. In Codüs unus tantum fructificationis modus (gonidia intra goniocytium nata) (!) Sic in. Hydrocytio, Codiolo, Chytridio, Bryopside, Botrydio et Hydrodictyo. ?) In Cystococco, Characio et Pediastro. Us (?) Comparetur e. gr. Characium Hydrocytio, Pediastrum Hydrodictyo. 8 cognitus, in J'aucheriis, Achlya et Saprolegnia fructificatio duplicis, imo triplicis indolis (!). Evolutionis typus /ricellularis inter Algas veras quidem mihi inco- gnitus, inter plantas mycetoideas Algis analogas (?) autem eximio Piloboli (?) exemplo repraesentatur, fungilli revera tricellularis, cuius thallus in cellulas duas dividitur, radicem quasi et stipitem, qui cellulam tertiam (sporocytium) suffulcit. Sed iam revertamur ad Algas unicellulares genuinas. Generum quae, hucusque innotuerunt, numerus quidem parvus, sed diversitas magna. Ut autonoma agnoscantur cautissime observanda sunt, nec nisi evolutionis sta- diis ab origine ad finem usque cognitis stabilienda. Cavendum praesertim ne Algarum superioris ordinis status iuveniles (^) vel generationes depaupe- ratae (pauperculae ,, Kümmerlinge" mihi dictae) (?) genera Algarum unicellu- larium habeantur. Nihilo secius ab altera parte cavendum est, ne ipsarum Al- garum unicellularium consociationes cum Algis multicellularibus commu- tentur. Etenim apud plura illarum genera individuorum distinctorum et prima aetate nonnunquam libere mobilium consociationes arctissimae et re- gulares occurrunt, quam maxime fallaces, plantae singulae contextum cellu- losum mentientes, quas, memoratu maxime dignas, paulo accuratius consi- derare et cum Algarum pseudo -unicellularium familiis vel coloniis compa- rare haud superfluum puto. Atqui corpora illa composita, quae in Algis tam laxiori, quam strictiori sensu unicellularibus consociatione cellularum () Faucheriae ramuli corniculati, qui sporocytia lateralia hypnosporis foeta comitantur, ex observationibus Karstenii (bot. Zeit. 1852. p. 86), caute quidem recipiendis, gonio- cylia zoogonidia minora (microgonidia) emittentia esse vix dubitem. Hinc Vaucheriae triplex fructificationis apparatus. (^) Fungi mucorini, quibus Piloboli genus adnumeratur, una cum .Saprolegnieis (incluso Leptomito lacteo) proxime cognatis, thallo plerumque unicellulari et sporarum formatione en- dogena Faucheríaceis (cum Codieis) omnino respondent. (?) Cohn in act. nat. cur. 23. 1. p. 492. tab. 51. (^) Confereae, Ulothrichis, Cladophorae aliarumque Confervoidearum plantulae germinantes Characía et Hydrocytia valde aemulantur. C) Huiusmodi pauperculae i.e. individua normaliter depauperata et singulari modo plan- tulas parasiticas 1—2 cellulares mentientia in. Oedogonii nonnullis speciebus, nec non in Zu bochaete e microgonidiis oriuntur. Conf. A. Braun Verj. p. 151. Ant. de Dary in Mus. Senkenb. 1854. p. 63. 87. t. 3 et 4. 9 formantur, familiarum nominein cl. Nàgelii opere laudato(!) quoad originem, compositionem et formarum diversitatem tam egregie tractantur, ut vix habeam, quae addam, praeter distinctiones quasdam, quae ad Algas strictiori sensu unicellulares praesertim attinent. Etenim Algarum latiori tantum sensu seu pseudo-unicellularium consociationes constanter cellularum multiplicatione vegetativa formantur, Algarum strictiori sensu unicellularium propagatione vera; priores ergo nonnisi individua in partes magis autonomas et laxius cohaerentes divisa repraesentant et a thallo continuo limitibus strictis distin- gui nequeunt, posteriores individuis revera pluribus et natu distinctis con- stant. Algarum pseudo-unicellularium consociationes e cellula unica (spora vel gonidio) multiplicatione successiva evolvuntur, numero cellularum per generationum seriem plus minusve determinatam gradatim aucto; e contra- rio Algarum strictiori sensu unicellularium consociationes e cellulis (goni- diis) originitus pluribus componuntur, cellularum numero, divisione vege- tativa deficiente, nequaquam aucto; illae revera cellularum familias sistunt, ex una matre cellulas filias, neptes, proneptes et sic porro ad certum usque gradum procreantes; has, quamvis e cellulis sororiis formatas, quum prolem intra societatem receptam nullam procreent, coenobia potius nominem. Hujus differentiae unica tantum exceptio mihi nota est, in Sciadio obser- vata ?), plantula stricte unicellulari, quae in veram tamen familiam evolvitur, neque vero multiplicatione vegetativa, sed via propagationis formatam. His praemissis consociationes Algarum inferiorum secundum differen: tias principales sequenti modo disponam: A4. Consociatio e cellula matre unica (spora, gonidio) per cellularum gene- rationes successivas evoluta : familia; a) cellulis divisione vegetativa ortis (plus minusve separatis, sed indu- viarum matricalium ope coercitis): familia individuum biologicum uni- cum (thallum dissolutum) repraesentans : «) ordine cellularum immutato: Zorrnospora! Palrodactylon! Merismopoedia! Te- traspora, Gloeocapsa, Gloeocystis ; B) ordine mutato : NepAhrocytiur, Gloeothece, Aphanothece, Apiocystis ; 5) cellulis propagatione vera ortis: familia coenobiotica, individuis revera distinctis composita: I:5Sciadium ; (*) Nüg. einz. Algen p.24. — (^) Conf. hujus generis descriptio et icon t. III. 10 B. consociatio e cellulis (gonidiis) pluribus, originitus distinctis composita: coenobium; a) e zoogonidiis post stadium motorium connexum ineuntibus et in cel- lulas immobiles excrescentibus ; &) ordine immntato : Hydrodictyon ; y ordine mutato : Pediastrurm ; b) e gonidiis immobilibus in cellulas immobiles excrescentibus ; &) ordine immutato : Scenedesmus, Sorastrum (?); (3) ordine mutato : Coelastrum (?) ; c) e gonidiis immobilibus in cellulas vibratorias mutatis ; «) ordine immutato: Gonium ('), Stephanosphaera (^) , Synaphiía; [Oy ordine mutato: Pandorina. Huic dispositioni alteram adjungam, qua Algarum inferiorum differen- tiae e cellularum generatione simplici vel multiplici, de qua supra egi, peti- tae, synoptice conferantur. Distinguendae sunt Algae: A. monocytideae s. unicellulares, cyclo vitali unicellulari: a) genuinae s. unicellulares strictissimo sensu, gonidiorum generationi- bus transitoriis nullis: «) eremobiae, cellula solitarie vigente: Protococcus (Nàg.), Hydrocytium, Co- diolum, Ophiocytium, Polyedrium (?), (Chytridiurn) ; Q) coenobiae, individuis unicellularibus in coenobia consociatis (pseudo-multicel- lulares): Hydrodictyon ; y) synoicobiae, in familias consociatae (pseudo-multicellulares): Sciadium ; b) ambiguae i. e. gonidia per generationes transitorias formantes et transitum ad algas multicellulares indicantes : q) eremobiae, ut supra: Cystococcus, Characium ; D) coenobiae, ut supra: Pedíastrum, Scenedesmus, Gonium, Pandorina, Stepha- nosphaera , Synaphía ; B. oligocytideae, cyclo vitali paucicellulari, cellulis binis vel ternis he- terogeneis : a) bicellulares: Codíium, F'auchería, (Saprolegnia, Achlya) ; 5) tricellulares: ( Pilobolus ) ; (') Cohn in act. nat. cur. vol. 24. 1. p. 101. t. 18. (?) Cohn in Zeitschr. f. wiss. Zool. IV. (1852) p. 77. t. 6. 11 C. polycytideae s. multicellulares, cyclo vitali multicellulari : a) homoeocytideae, cellulis (saltem vegetativis) subsimilaribus : «) schizocytideae, cellulis inter se plus minusve separatis ( pseudo - unicellu- lares): *) choristobiae, cellulis omnino segregatis: Nae/cula, Closterium, Pleu- rococcus, Chroococcus ; **) synoecob iae, cellulis induviis gelatinosis laxe connexis, in familias con- sociatis : Schizonema, Horrmospora, Paimodactylon, Paimella, Hydrurus ; Q) synechocytideae, cellulis contiguis (cellularum familia in thallum conti- nuum abeunte): Hímantidium, Desmidium, Spirogyra, Oscillaria ; ó) heterocytideae, cellulis indolis evidentius diversae praeditis (quas ulterius dividere hoc loco mittam): Nostoc, Cylindrospermurm, Rieularía, Oedogonium, Bulbochaete etc. Secundum hanc dispositionem sola sectio prima (.4) Algas ex mea sententia revera unicellulares continet, quum Algae e definitione Nágelii uni- cellulares sectionibus 4. B. et C.. a. a. et .. (ex parte) comprehendantur. Caeterum vix monendum, omnes hujus dispositionis sectiones e singulis cha- racteribus desumptas, hinc mere artificiales esse, neque familiis vera et in- tima affinitate nixis respondere. Ne Algae quidem strictiori sensu unicellu- res omnes tanta necessitudine inter se Junctae mihi videntur, ut in unicam et peculiarem tribum colligantur, quae quidem ulterius disquirenda ad sin- gulorum generum descriptionem remittam. Restat, ut pauca denique, quae ad Algarum terminologiam attinent, afferam. Corpus vegetativum Algarum quoad formarum varietatem variis qui- dem terminis, in genere autem Kützingio pA4ycoma apellatur, cui nomini phytoma substituam, terminum in corpus vegetativum omnium plantarum extensum. Phycomatis nomine admisso aliarum quoque classium. phytomata nominibus propriis salutanda forent, e. c. pro fungis mycoma, pro muscis bryoma, pro filicibus pteridoma adoptandum, quod quidem superfluum mihi videtur, quum duo tantum phytomatum genera secundum morphologicas ra- tiones distinguenda sint, phytoma cormodes, Phanerogamis et Cryptogamis superioris ordinis proprium, et phytoma th allodes in Cryptogamis inferiori- bus obvium. Ad Algarum igitur, aeque ac Lichenum et Fungorum corpus vegetativum designandum thalli nomine uti ratum habeo. Cellula in genere graece, ut et aliis acceptum est, cytis mihi vocatur, unde vocabula composita derivanda (cytioblastus, cytioplasma, cytioderma). B2 19 - Organa fructificationis et in specie cellulae, quibus Algae et plantae cryptogamae in genere propagantur, diversissimis nominibus nuncupan- tur, plerisque non satis definitis et vario sensu adhibitis(!). Exstant sane cellulae propagatoriae valde inter se diversae, diversae saepe, quod maximi momenti est, in eadem planta(?). Aliae enim a cellulis vegetativis parum, aliae quam maxime diversae; origine tum endogenae (in cellula matricali simplici aut cellulis binis conjugatis), tum acrogenae(?); membrana vel molli, vel rigida, simplici vel multiplici indutae, aut inertes, aut agiles (ciliis motoriis instructae), aliae foecundationi inservientes (directo(^) aut indirecto(?) modo), aliae germinationi, aliae prorsus steriles(^); inter germinantes aliae foecun- datione egent (^), aliae sponte germinant, aliae statim, aliae post somnum plus minusve prolongatum, aliae ex toto, aliae perisporio se exuentes, ple- raeque individuum unicum, nonnullae (sub germinatione divisae) individua plura procreantes(5). Occurrunt insuper corpuscula propagatoria (sporae) bicellularia et multicellularia(?). Quae quum ita sint, terminorum quoque (5 "Termini sequentes inprimis usitati sunt: spora, sporidium, sporidiolum, spermatium, speirema, sphaerospora, zoospora, gonidium, gemrmidium, conidium , gongylus , spermatozoi- dium, antherozoidium etc. (^) Fructificatio duplicis indolis vulgatissima occurrit, triplicis exempla praebent inter Algas Florideae plurimae, Oedogonium, Faucheríia, Saprolegnia, Chlamidococcus, inter Lichenes Scutula ('Tulasne ann. d. sc. nat. 17. p. 118. t. 14), inter Fungos Cenangium Frangulae (Vul. l. c. 20. p. 136. t. 16), Bulgaria (ib. p. 129. t. 15), Dacrymyces (Tul. ib. 19. p. 211. t. 13), Ery- siphe, Stemphylium (De Bary, Verh. des pr. Gartenbauver. 1853 p. 178. t. 2), Peronostoma (e recentissimis observationibus Casparyi) etc. () Hujus locl conidia, stylosporae, basidiosporae et spermatia Fungorum et Lichenum. (5) Spermatozoidia Filicoidearum, Muscoidearum, Fucoidearum , Floridearum; Sperrna- tia Lichenum et Fungorum ? (0 Microsporae Zycopodiacearum, Rhizocarpearum. (9) Microgonidia plurima. ( Ch/amnidococci, Pediastri, Stephanosphaerae, Hydrodictyi, 'uttleriae) pseudogonidia (spermatosphaeria Itz.) Spirogyrae etc. (Pringsheim in Flora 1852. p. 477. t. 5. Htzigs. über den minnl. Geschlechtsapp. bei Spirogyra 1853). () Quod in Fucoideis probavit TAhuret (in Mem. d. l. soc. d. sc. nat. de Cherbourg, Mai 18523) et reiteratis experimentis nuperrime confirmavit Pringsheim. (5) Fucoidearum plurimarum sporae, nec non Closterii et Euastri? (^) Sporae multicellulares Zichenum et J4scomycetum plurimorum, Gymnomycetum mul- torum, nec non Zymenomycetum nonnullorum (Tulasne, in Ànn. des sc. nat. III. 9. p. 215. t. 13. Dacrymyces) omnino sporas compositas sistunt, ex unaquaque cellula pari modo fila ger- 13 diversitate opus est, quae vero, quomodo definiatur, pro tempore haud facile dirimendum, cum permultae rationes, tum ad originem, tum ad structuram cellularum propagantium, praesertim autem ad physiologicam earum indo- lem, foecundationem et germinationem, pertinentes nondum satis exploratae sint. Terminorum igitur dispositionem nonnisi ad tempus, perpendendam et reputandam potius, quam usui commendandam, exarare coepi. Sporarum et gonidiorum differentiam accuratius determinare olim stu- dui (!), quam quidem hodie sustinere difficile quidem, sed neque incongruum, neque inutile puto. Gonidia aut in ipsis cellulis vegetativis aut in cellulis a charactere vegetativo minus quidem recedentibus formantur, eademque etiam materiae contentae indole et colore cellulis vegetavis plerumque similia se praebent, ita ut cytoplasma quasi ab induviis vegetativis solutum et liberatum sistant. Integumento proprio tenui et molli induta statim et ex toto ad ger- minatüonem procedunt. A gonidiis, quae ciliis vibratoriis moventur, per microgonidia sterilia denique ad spermatozoidia ciliifera via aperitur(?). Sporae et intra cellulas a vegetativis magis recedentes ortum ducunt, et ipsae contentorum indole mutata et colore peculiari distinguuntur. Integumen- tis propriis duplicatis vel multiplicatis gonidia quasi corticata sistunt, germi- natione corticem (exosporium) rumpentes et exuentes. Omnis agilitatis ex- pertes, dormientes quasi, vitam ad tempus germinationi idoneum conservant. Caeterum a sporarum forma officium masculum quoque haud alienum esse probatur polline Phanerogamarum, qui directe foecundationi inservit, et microsporis Lycopodiacearum et Rhizocarpearum, quibus spermatozoidia foecundantia generantur (?). minalia protrudentes. Aliam rationem habent sporae multicellulares PeZ7iae (Hofmeister, vergl. Unters. p. 10. t.4.. Grónland, in Ann. des sc. nat. IV. 1. p. 13. t. 2), quae plantulam germinalem unicam, praematura cellulae primordialis divisione formatam, sistunt. Et pollinis granula e plu- ribus cellulis composita inveniri de Coniferarum polline confirmavit Schacht (Beitr. zur Anat. u. Phys. der Gew. p. 148). () Verjüngung p. 143. () Lichenum gonidia, num Algarum gonidiis profecto analoga sint, non satis mihi li- quet. Origine, ut videtur, endogena et libera cum gonidiis Algarum conveniunt, sed intra con- textum thalli retenta in cellulas vegetativas liberas, novas et iteratas gonidiorum series procrean- tes, mutantur. () Analogi quid in Dacrymyce deliquescente et Peziza bolari observavit Tulasne (Ann. des sc. nat. III. 9. p. 215. t. 13). 14 Sporae et gonidia hoc modo circumscripta in eo conveniunt, quod en- dogena et libera cellularum formatione (*) oriuntur. Ab utrisque diversam se- riem cellulae propagatoriae acrogenae constituunt, quae, in apice cellulae sustentantis formatae (?) et articulatim denique secedentes, in genere coni- dia apellari possint. In Algarum classe rarissimae(?), per Lichenum et Fun- gorum tribus vulgatissimae et vario modo comparatae occurrunt, aliae cellu- lis vegetativis proxime cognatae (conidia e mycelio Fungorum), aliae spo- rarum naturam induentes, aliae denique spermatozoidiis quodammodo ana- logae, germinationis scilicet expertes et nescio an foecundationi inservientes (spermatia Lichenum et Fungorum). His praemissis conspectum sequenti modo digestum periclitor: A. Gonidiorum series (macrogonidia et microgonidia quoad relativam in eadem specie magnitudinem ; protogonidia, deuterogonidia — telogo- nidia, si gonidiorum generationes transitoriae adsunt) : a) gonidia immobilia, cellulis vegetativis indole proxima (omnia sine foe- cundatione germinantia) : Phytogonidia: *) ex ultima cellularum generatione induviis liberata: G/oeocapsa, Oscillaria, Scytonema, Mastichonema, Zoogloea ( *y **) e contentis unius cellulae divisis : Scenedesmus, Coelastrum ; ***) e contentis binarum cellularum conjugatarum unitis : Diatoraceae; Y") intra organa propria procreatae: ,gemmidia" in ,cystocarpiis" Floridea- rum (?); b) gonidia per cilias vibratorias mobilia, caeterum a forma vulgari (ob- longa et rotundata) cellularum parum recedentia, Z oogonidia (vulgo ,zoosporae"): a) germinantia (sine foecundatione), individua normalia producentia : (') Cytogenesi libera latissimo quidem verbi sensu, quo sensu recentissime in P ringshei- mii commentatione de structura et origine cellulae vegetabilis definitur, qui eytogeneseos libe- rae nomine omnem cellularum formationem sine cytodermatis inflexione a solis contentis pro- cedentem comprehendit. (Pringsh. Unters. über den Bau u. die Bildung der Pflanzenzelle 1354. p. 62). (*) Quae quomodo formentur, utrum per processum divisorium, an per cellulam liberam cum utriculo matricali coalescentem, ulterius inquirendum est. (e) Occurrunt in Jatrachospermo et Lemanea. (*) Cohn, Act. nat. cur. 24. 1. p. 123. t. 15. (gonidia Zoog/oeae vacillantia quidem, sed ci- liis vibratoriis destituta.) 15 *) solitarie nata: macrogonidia Jaucheriae, Oedogonii, Bulbochaetes, Cutt- leriae (') ; gonidia Coleochaetes, Chaetophorae etc.; **) per generationes transitorias in eadem cellula multiplicatim orta (telo- gonidia): Characium, Ulothrix ; macrogonidia et (?) microgonidia Utcae (^) ; ] ***) in eadem cellula per divisionem cytoplasmatis simultaneam gregarie nata: Codium, Codiolum, Bryopsis, Hydrocytium, Chaetomorpha, Cladophora, Laminariía ; macrogonidia Hydrodictyi ; O) germinantia quidem, sed individua depauperata, mox interitura (pauperculas) producentia : microgonidia Oedogonii, Bulbochaetes ; y) sterilia, neque germinantia, neque foecundantia : microgonidia Z/ydrodictyi, Pediastri, Stephanosphaerae , Chlamidococci, . 3 Cuttleriae (^); 9) foecundantia (s permatogonidia(^)): *) numerosa in eadem cellula formata: Fucoideae ; **) singula in singulis cellulis: Florideae (^), c) gonidia ciliis mobilia a cellularum indole magis recedentia , filifor- mia et in spiras contorta (spermatozoidia): (') Thuret, rech. sur les Zoospores (Ann. d. sc. nat. III. 14) p. 32. t. 31. (7) "Thuret l. c. p. 16. t. 20. Cl. autor macrogonidia et microgonidia Ulvarum germinare vidit, sed utrum microgonidia plantas profectas producant, an pauperculas in. dubio relinquitur. () Thuret (rech. sur les antheridies des Crypt. p.60. t. 1.) Cuttleriae microgonidia spermat ozois (antherozoidiis) adnumerat, quamquam macrogonidia a microgonidiis remota germinare vidit. (^) Spermatozoidia sic dicta Fucoidearum, quamvis de functione post Thuretii et Prings- heimii experimenta haud dubitandum sit, quoad formam a spermatozoidiis Cryptogamarum su- periorum longius recedentes, cum gonidiis germinantibus Ecocarpearum, Myrionemearum, La- minariearum eic. exacte conveniunt, quod nomine quoque indicare volui. Jac. A gardh zoogo- nidia in genere et spermatogonidia Fucoidearum in specie ,sporidia" apellat, sequenti modo de iis elocutus: ,sporidia Fucoidearum ex una parte cum sporidiis Zoospermearum, ex altera cum spermatozois Muscorum, Hepaticarum, Characearum sine dubio analoga. Parum refert, sint ne functiones eaedem an diversae. Organis analogis diversissimas tribui posse functiones, numero- sissima docent exempla. Pollen et spora sunt eadem organa, sed functione diversa". (Spec. gen. et ord. Alg. I. p. VL.) (^) Spermatogonidia Floridearum ciliarum ope mobilia esse in pluribus generibus viderunt Derbés et Solier (Mém. sur la Physiologie des Algues). 16 singula in singulis cellulis formata: Characeae, Muscoideae, Filices, Equi- setaceae, Lycopodiaceae, Fihizocarpeae. B. Sporarum series (macrosporae et microsporae, si in eadem specie magnitudine differunt; hypnosporae, si per tempus longaevum dormiunt): d) sporae verae germinantes (nonnullae foecundatione egentes): «) simplices, plantulam germinalem unicam evolventes: *) solitariae in cellulis singulis nudis formatae: Oedogonium, Bulbochaete, Ulothrix (Hormotrichum), Fauchería ; **) gregariae in cellulis singulis nudis : Saprolegnia, Sphaeroplea ; *""*) solitariae in cellulis binis copulatis: Desmídiaceae, Zygnemaceae; 339 *) seriatim in cellulis (ascis) organi compositi (apothecii, perithecii): sporae simplices Lichenum et A4scomycetum nonnullorum ; J3999*) quaternatim in cellulis matricalibus primariis (singulatim in secundariis) intra organa composita: F/orideae (,sphaerosporae" foecundatione egen- tes?), Musci, Hepaticae, Filices, Equiseta etc. (foecundatione carentes); 2) compositae (multicellurares)( !), germina plura protrudentes phragmatosporae, sporae polyblastae(?): seriatim in cellulis (ascis) organi compositi (apothecii, perithecii): Zichenes et A4scomycetes plurimi ; y) sectiles, intra perisporium in gonidia plura singulatim germinan- tia dilabentes : *) foecundandae: Fucoideae; 3») non foecundandae : Closterium ?, Euasturn ?, Fiieularía ? ; b) foecundationi inservientes (androsporae): «) directe foecundantes : (pollen Phanerogamarum) ; C) indirecte foecundantes, spermatozoidia intus procreantes: microsporae :Selaginellae, I5oétis, Rhizocarpearurm. C. Conidiorum series: a) conidia(?) angustiori sensu, e thallo (mycelio) orta, a cellulis ve- getativis minus distincta, plerumque leptodermatina, statim et ex toto germinantia : (') Sporarum compositarum cellulae singulae nonnullis sporidia nominantur, quod ra- tionem analogiae (foZium, foliolum, etc.) habet; cel. Fries sporidiorum nomine ad designandas sporas nudas Hymenomycetum etc. utitur. (Confr. summa Veg. Scand. II. p. 262.) (^) Koerber in Jahresber. d. schles. Ges. f. vaterl. Cult. 1853 p. 168. (^) Confr. Fries, Summa Veg. Scand. II. p. 262. 43 huc pertinere videntur sporae Jazrachospermi et Lemaniae (*); caeterum obvia in Hyphomycetibus, nec non in Pyrenomycetibus (Erysiphe) et Hy- menomycetibus (Dacrymyce); b) acrosporae auctorum (sporoconidia), organis propriis, a thallo magis distinctis procreatae, a cellulis vegetativis valde distinctae, ple- rumque pachydermatinae, per poros vel rupturam exosporii germi- nantes : sporae nudae et acrogenae Coniomycetum et Hyphomycetum plurimorum (saepe compositae s. multicellulares) ; basidiosporae Gasteromycetum et Hymenorycetum (plerumque simplices) ; stylosporae 44scornycetum (Bulga- riae, Cenangii, Dermateae etc.) et Lichenum (Scutulae) ; c) spermatia (spermatoconidia, androconidia), cellulae acrogenae te- nerrimae, minimae, saepe motu vacillanti praeditae, steriles vel foe- cundantes (?) (?) : in Lichenibus et Jscomycetibus, nec non Zyphomycetibus, e. gr. in Trichothecio (?), et Hymenomycetibus, e. gr. in Tremella et Dacrymyce( zy observata; Quoad partes denique, quibus cellulae propagatoriae producuntur, satis cognitum est in diversis Cryptogamarum ordinibus vel eodem nomine partes dignitate valde diversas, vel diversis nominibus partes essentialiter iden- ticas designari, ita ut accuratior terminologia valde desideretur. Quemad- modum re, ita terminis quoque inprimis distinguendum est inter organa fru- ctificatoria proxima et simplicia i. e. cellulas matricales, intra quas cellulae propagatoriae generantur, et remotiora compositaque, intra quae ipsae cel- lulae matricales formantur et continentur. llla mihi sunt sporocytia(?), (') Sporae Lemaniae, e florum internorum articulis secedentibus ortae, cum ipso peri- sporio germinant. Conf. Wartmann, Anatomie und Entwickelungsgeschichte der Algengattung Lemania (1854) p. 12. t. 3. f. 5. (^) Spermatia germinantia Claeicipitis purpureae (Sphaceliae segetum), Sphaeriae typhinae et Sph. Laburni vidit Tulasne (Ann. d. sc. nat. III. 20. p. 8) ; germinationem incompletam sper- matiorum in Zagenia ciliari, Tubercularia et Trichothecio roseo observavit lIIoffmaun (bot. Zeit. 1854. p. 265) ; limites igitur inter spermatia et reliqua conidiorum genera minime firmi esse vi- dentur. (^) Hoffmann, bot. Zeit. 1854. p. 249. (*) Tulasne, Ann. d. sc. nat. III. 19. p. 193. (^) €I. Schleiden his sporangíi nomen vindicat ( Grundz. edit. sec. II. p. 26. 27), alias C 18 si sporas, goniocytia, si gonidia, spermatocytia(!), si spermatogonidia vel spermatozoidia continent; haec eadem ratione sporangia(?), go- niangia(?) et spermatangia(^), quorum ulteriorem distinctionem hic amplius tractare a proposito nimis abesset. Sporocarpiorum denique no- men organis a partibus vegetativis distinctis, quibus sporangia ipsa includun- tur, qualia in Rhizocarpearum familia occurrunt, reservandum esse censeo (?). organis sporiferis compositis frequentius usitatum; in ordine Algarum nunc sporocystae, nunc perisporia (sic in Fucaceis) nominantur; sporocytia Lichenum, Pyrenomycetum et Discomy- cetum ascorum. vel thecarum nomine cognita sunt. (*) Huius loci quoque ,antheridia" Fucacearum. (^) Haec cl. Schleiden sporocarpia nominat. Huc pertinent sporangia Fi/icum, Ophio- glossearum, Equisetacearum, quibus apud Phanerogamas loculi vel thecae antherarum analoga sunt; porro sporangia duplicis indolis Zycopodiacearum (,antheridia et oophoridia" Spring), sporangia Muscorum et Hepaticarum, denique apothecia s. cymatia et perithecia Zichenum et Pyrenomycetum, nec non eorumdem pycnides (Tulasne) stylosporas continentes et peridia Gasteromycetum. Ex ordine Algarum accedunt cryptae soros immersos Fucacearum foventes (angiocarpia K., scaphidia L Ag.). Organa sporifera composita non clausa, ad quae Lichenum apothecia aperta, scutellata, disciformia et capituliformia, nec non Discomycetum cupulae tran- situm indicant, sporothalamia apellari possunt. (pilei et clavae Zyrnenomycetur). Partes denique sporocytia intus quidem continentes, sed a thallo minus discretae, in F/orideis ,sporo- cladia" nuncupatae sunt. (^) His adnumeranda esse videntur cystocarpia Floridearum et conceptacula propagulo- rum (scyphi) Zepaticarum (Marchantiae, Blasiae). (*) Huc pertinent spermogonia (Tulasne) Lichenum et Fungorum et antheridia Filicum, Equisetacearum, Muscorum, Hepaticarum et Characearum. Organa analoga Floridearum ra- mificationes liberas, muco extracellulari involutas, sed periangio proprio celluloso destitutas sistunt, hinc spermatothamnia potius adpellanda. (^) Vulgo receptacula" vel ,,conceptacula", quo quidem nomine organa sporangiophora valde diversa comprehenduntur, e. gr. folia peculiaría sporangia extus gerentia Eguisezi (spo- rophylla Schleid., sporidochia Link, carpophora Bisch.), quibus accedunt frondes fertiles Ophioglossearum et Filicum nonnullarum; porro inflorescentiae (sit venia verbi) peltatae Marchantiarum, nec non thalli partes mutatae sporangia consociata foventes Fucacearum (car- pomata Kütz.), quibus stromata Pyrenomycetum quodammodo analoga sunt. 19 ADUMBRATIO GENERUM QUORUMDAM NOVORUM AUT MINUS COGNITORUM. I. CODIOLUM. Thallus adnatus, unicellularis, cellula basi in stipitem elongatum hya- linum solidum (gelatina indurata farctum) angustata, superne in clavam ob- longo-cylindraceam incrassata, holoplasmatica, cytioplasmate viridi tenuissime granuloso, inspersis globulis numerosis amylaceis. Zoogonidia cytioplasmatis divisione simultanea et multipartitia orta, numerosissima, densissime congre- gata, ovata, viridia, apice subhyalina, demum e clava (goniocytio) apice rupta examinantia (ciliis vibratoriis binis agilia?). Hypnosporae (e zoogonidiis con- versis ortae?) liberae, globosae. Historia et affinitates. Genus singulare, autumno 1852 detectum, cuius mentionem feci in congregatione na- turae curiosorum ad Aquas Mattiacas('). E vegetatione Palmellaceis (Characieis) et Proto- coccaceis stipitatis (Characio, Sciadio, Hydrocytio), e fructificatione Codio comparandum, cuius generis goniocytium (,,sporangium"), quale in eximia cl. Thuretii commentatione de zoosporis Algarum illustratur (^), Codiolum nostrum exacte repraesentat. At Codium ad Algas pertinet ty- pice bicellulares, quarum cellula primaria vegetatione terminali valde prolongatur simulque late- raliter in ramos ramulosque evolvitur, demum cellulas secundarias fructificatorias (goniocytia), a parte vegetativa distinctas proferens, quum 1n Codiolo unica, quae adest, cellula, incremento proprio (longitudinali, sed vix terminali) absoluto, tota quanta in goniocytium abit, una eademque (!) Amtl. Bericht der 29'* deut. Versamml. der Naturf. u. Àrzte in Wiesbaden p. 280; Flora 1852 p. 755. (^) Ann. des sc. nat. III. 14. t. 23. C2 20 et vegetativae et fructificatoriae vices successive actura. Nihilo secius vera et intima affinitas Codioli cum Codiaceis vix neganda est. Secundum distributionem Algarum unicellarium, quam cl. Nigeli(*) proposuit, Codiolum Protococcaceis accensendum est, i. e. Algis (strictissimo sensu) uni- cellularibus, chlorophyllosis, vegetatione terminali et ramificatione carentibus et propagatione per gonidia endogena, cytiogenesi libera orta, donatis. Ab his Pa/mellaceas auctor eo distinguit, quod per cellulas processu divisorio ortas propagantur. Palmellaceas ipsas in tribus tres dispo- nit(^): Tetrasporeas, cellularum generationibus ordinalibus evolutis, Pediastreas et Chara- cieas, cellularum generationibus ordinalibus transitoriis, generationis cardinalis cellulis in his liberis, in illis in coenobia coniunctis. Ex his Tetrasporeae quidem, cellularum serie vegetativa gaudentes, a Protococcaceis longius recedunt, Pediastreae et Characieae autem vegetatione revera unicellulari cum iisdem conveniunt, nec non habitu .et vivendi ratione Protococcaceis similes sunt (^). Characieae et Pediastreae a Protococcaceis profecto non differunt nisi gonidiis per generationes transitorias formatis, quae fructificationis differentia non solum minoris ponderis, quam totius vegelationis congruentia, sed per se quoque minus gravis esse mihi videtur. Ge- nesis enim cellularum propagationi in Protococcaceis inservientium, quam divisionis plasmati- cae multipartitiae nomine distinxi (^) , minus essentialiter a divisione binaria repetita cytioplas- matis, cuius ope gonidia in Characieis et Pediastreis generantur, differt, quum ambae in eo conveniant, simulque ab omni divisione cellularum vegetativa differant, quod dissepimenta in- ter partes formatas desint, ambae igitur ad cytiogenesin liberam (latissimo sensu) pertineant. Confirmatur insuper ambarum nexus evidentissimus observatione cl. Pringsheimi, qui in una eadem- que specie, Coe/astro sphaerico ( ^), utrumque propagationis modum vidit. Quae quum ita sint, equi- dem aut Characieas et Pediastreas Protococcaceis subiungendas esse existimo, aut Protococcaceas cum Palmellaceis coniunctas dividendas in Pa/mel/aceas vegetione revera unicellulari gaudentes (Protococaceas una cum Characieis et Pediastreis complectentes) et Pa/rne//aceas vegetatione multicellulari vel pseudounicellulari ('Tetrasporeas). Illis Codiolum propter vegetationem unicel- lularem inserendum est, ni mavis, neglecto charactere vegetativo, suadente fructificationis simili- tudine, Codiaceis adnumerare, quod pro tempore iniudicatum ego relinquam. Pendet enim con- troversia e principiis classificationis Algarum in posterum stabiliendis. Distributio systematica in infimis et simplicissimis ubique difficillima propter primordia diversarum serierum in infimo gradu confluentia, unde bivium aperitur formas simplicissimas aut in ordines sui iuris coniun- gendi, aut separatas ordinibus ad perfectiorem gradum adscendentibus subiungendi. Species unica: C. cnEGARIUM. Habitat in insula Helgoland, ad trabes aestu marino irroratos. In consortio passim obveniunt 'ScAizosiphon scopulorum K., Ulothrix peni- (*) Niág. einzell. Algen p. 40. (^) Ibid. p. 63. (e) Comparetur Cystococcus Protococco, Characium Hydrocytio, Pediastrum Hydrodictyo. (^) Verjüng. p. 277. (5) Flora 1752. p. 486. 91 cilliformis(*), Melosirae et Chthonoblastis species, Cladophorae species par- vula et repens, Énteromorpha minima Nág., nec non aliae eiusdem generis formae majores. Autumno praesertim viget. Primus legi 1852, Dr. Prings- heim 1854. Descriptio. V'egetatio: Densa grege vegetans caespites format humiles, sed late ex- pansos, qui macularum atroviridium velutinarum instar ligna nuda palorum obducunt ; ad trabes corticatos sparse et pulvinulis minoribus occurrit. In eodem caespite specimina omnis aetatis mixta reperiuntur. Specimina minima natu (?) cellulam sistunt obovatam, 1; — 4 "* longam, $5 — /""- crassam, cytio- plasmate viridi omnino repletam, granulo unico in parte crassiore cellulae cen- trali, cytiodermate tenuissimo aequali. Specimina aetate paulo provectiora (?), i —4i;"" longa, magis cylindrica vel subclavata evadunt et ad basin rudimen- tum stipitis attenuati et hyalini monstrant. Adultiora(^) magis magisque elongantur et deorsum in stipitem hyalinum, clavam viridem mox aequan- tem vel denique superantem angustantur, sed crassitudine, antequam incre- mentum longitudinale perfectum sit, parum augentur, ita ut specimina J- —1" longa crassitudine clavae /; —3;"" haud excedant. Ratione elongationis globuli amylacei sensim augentur, initio subregulariter simplici serie dispositi(), se- rius (in clava demum incrassata) sparsi(). Specimina adulta et perfe- (!) Ulothrix peniciliformis filis flexuosis, sensim incrassatis, simplicibus vel rarius uno alterove ramulo instructis, rarissime longitudinaliter duplicatis, pachydermatinis , sterilibus (et gonidiiferis) laete vel flavo-viridibus , d —3» crassis, cellulis. diametro longioribus (in parte fili tenuissima) vel aequilongis, vel duplo brevioribus, coeloplasmaticis, globulos amyla- ceos binos (rarius in parte tenuiore solitarios) continentibus; filis sporiferis vermiculatim in- curvatis, torulosis, ᣗa" crassis, saturatius viridibus; zoogonidiis e singulis cellulis 8 — 16, lateraliter una cum vesicula matricali includente erumpentibus, ovatis, i34" vibratoriis 2 — 4 instructis ; sporis solitarie intra cellulas natis, exacte globosis vel rarius depresso longis , ciliis 4 mm. 20 viridi. — Ad hanc speciem praeter Zormotrichum penicilliforme K. (Confeream penicilliformem globosis vel oblongis, 36 — crassis, sporodermate satis crasso et sporoplasmate saturate Roth) plurimae Hormotrichi species a Kützingio enumeratae pertinere videntur. "Totum Hormotrichi genus ab Ulothriche praeter cellularum parietes crassiores et stationem marinam omnino non differt. Sporas (hypnosporas) in Ulotrichis leptodermatinis aquae dulcis quoque obvenire propter vegetationem aestate calida aeque ac hieme frigida interruptam minime dubito. (*) Tib. EUR E 4*) mid L't3.4. (*)umid-.L 6537. (*) Tab. E. £ 5—7.. (5) Ibid. L £. 8— 10. 22 cta(!),1—141"7" longa, clavam habent oblongam 2- — Ms plerumque 4" ]on- gam, jL— 1, "" crassam et stipitem clava 15- —3 longiorem, superne 7; — j; crassum, deorsum sensim attenuatum, versus basin á&— & crassum, saepe obliquum et subflexuosum, basi rotundatum vel truncatum, nonnunquam tu- berculo uno alterove laterali instructum, hyalinum, ima basi interdum flaves- centem. Cytioplasma clavae intense veride, densum (nonnisi in statu iuniori nonnunquam vacuolis cavatum et quasi spumosum), punctato-granulatum, in- spersis globulis amylaceis numerosissimis (circiter 100), exacte globosis, 41; ^ vel paulo ultra crassis, nucleo distincto ;;,"" magno (ut in Hydrodictyo) instructis. Cytioderma triplex: externum (exoderma, cuticula) membrana simplex et aequalis, tenuissima (4; — 55" crassa), firma, extus strato mu- coso vix conspicuo obducta; medium (mesoderma) indurato-gelatinosum, stra- tis plurimis, sed non distinguendis compositum (conf. infra), valde inaequale, superne clavam sub forma membranae cuticula vix crassioris, saepe vix conspi- cuae (?), cingens, inferne totum stipitis cavum implens (!) ; internum denique (endoderma) membranam sistit aequalem, cytioplasma arcte cingentem, nec in stipitem descendentem, crassitudine cuticulae similem, sed minus firmam (conf. infra). In cytioplasmatis superficie insuper nonnunquam, sed rarius, stratum decolor, punctato-granulatum et molle (vix membranaceum), jj,"" crassum (»utriculus primordialis") distinguitur, nunc cytioplasma integrum cingens (?), nunc in basi cytioplasmatis tantum conspicuum. Pauca denique notanda sunt de mutationibus contentorum et membranarum, quae reagentibus chemicis pro- vocantur. Tinctura iodinica, necnon jodo in kalio Jodinico aquoso soluto cytio- plasma fuscescit et una cum utriculo primordiali (si distinctus adest) a membra- nis paullulum retrahitur ; globuli amylacei colorem atroviolaceum induunt, nu- cleo dilutius purpurascente; cytioderma, praesertim medium (gelatinosum et stipitem implens) dilute luteo-fuscescit. Superaddito acido sulphurico paullu- lum diluto membranarum color non mutatur (coerulescentem nunquam vidi), sed mesoderma volumine augetur et incrassatum facilius ab exodermate et endodermate non incrassato distinguitur(*). Stipes transverse corrugatur et strata mesodermatis passim conspicua apparent, praesertim ad apicem clavae, () Tab. I. £9. (5). Ibid. L. £54. C) Tab. L f, 9. (*) Ibid. I. 15. 23 ubi tenuia, et in stipite, ubi crassissima et alveorum vel conchlearum instar superposita sunt(!). Patet exinde stipitem hyalinum cellulam propriam non esse, sed stratis membranae secundariae unilateraliter incrassatis formari. So- lutio zinci chloro-iodinici similem habet effectum, sed color membranarum e sordide-flavo in viridem vergit. Acidum sulphuricum magis concentratum membranam internam mox destruit et strata media in gelatinam magis magis- que fluidam convertit, dum cuticula immutata persistit(?). Cytioplasma glo- bulis evanidis aerugineo coloratur et, gelatina volumine aucta pressum, per apicem clavae ruptum, vermiculi instar, protruditur, gelatina fluida inse- quente. Fructificatio. Ipsa cellula vegetativa demum goniocytii vices agit. Gonidiorum formatio proxima indicatur mutatione globulorum amylaceo- rum, qui primum in granulorum minorum acervulos dilabuntur (?), deinde omnino evanescunt(^). Eodem tempore cytioplasma evidentius granulatur et intensius virescit. Stadia processus formativi gonidiorum, quae sequuntur, praeter ultimum observare mihi non contigit. Gonidia perfecta densissima grege totum lumen clavae explent(^), a peripheria paullulum retracta, apicibus extrorsum conversa, ovata, viridia, intus granulosa, apice subhya- lina, iis Codi £omentosi exacte similia, sed minora, vix "^ longa(?). E goniocytio examinantia et agitata non vidi, sed vix dubito et hac ratione zoogonidiis Codii similia essc. Quo tempore gonidia perficiuntur meso- derma goniocytii gelatinosum intumescit. Goniocytia vacua, gonidiis exa- minatis relicta, rarius vidi. Praeter propagationem per zoogonidia alter etiam propagationis modus adesse videtur. Occurrunt enim hinc inde in caespitulis Codioli cellulae exacte globosae, zoogonidiis maiores, L — i"" crassae, cytioplasmate evidentius granuloso et cytiodermate satis crasso et tri- plici, quale speciminum evolutorum supra descriptum est. Has Codiolo non alienas esse reagentiorum similes effectus et inprimis gelatinosa membranae secundariae natura suadent. Singulari zoogonidiorum evolutione ortas esse vix dubito; sporarum autem vices agere et conservationi per tempus hiemale et vernale inservire ea re probari videtur, quod Codioli vegetatio, hieme in- terrupta, non ante finem aestatis in stationibus suis resurgit. (!): Fab? ExsfitEc n6. (5) ibid: Lofoarab (3/30. (39 0E 11:5 )otladi (^) Zoogonidia Codii tomentosi ex icone Thuretiana 7 CT circiter longa. 24 Explicatio tab. I. Codiolurn gregarium. 1—2. Specimina iuvenilia, sine dubio e zoogonidiis enata, globulo unico instructa, sti- pite nondum conspicuo. 3. Specimina aetate paulo provectiora cum stipitis hyalini rudimento. 4—6. Specimina aetate magis adhuc provecta, stipite plus minusve elongato, globulis pluribus subuniseriatis. 7. Specimen adultius, incremento longitudinali (neque vero horizontali) absoluto. 8. Status intermedius inter 7 et 9. 9. Specimen adultum, incremento longitudinali et horizontali clavae absoluto; globuli numerosissimi sparsi; utriculus primordialis conspicuus. 10— 12. Status transitorii ad fructificationem: in fig. 10 globuli amylacei in acervulos gra- nulorum minorum dilapsi, in 11 et 12 omnino dissoluti. In fig. 10 et 12 cytioplasma basi ab endodermate paullulum remotum observatur. Ciliae tenuissimae in superficie speciminum 10 et 11 conspicuae vegetationem parasiticam repraesentant e filis simplicibus tenuissimis et incon- spicue articulatis (Leptotrichis vel Hygrocrocis speciem ?). 13. Specimen zoogonidiis repletum, mesodermate gelatinoso incrassato. 14. Pars media speciminis adulti, cytioderma exterius et interius, nec non medium, quod stipitem implet, ostendens. 15. Eadem tinctura iodi et acido sulphurico paullulum diluto tractata. Mesoderma gela- tinosum inter exoderma et endoderma volumine auctum est, cuius strata in stipite conspi- ciuntur. 16. Pars basilaris stipitis iisdem reagentibus tractati, ut strata gelatinae appareant. 17. Clava speciminis acido sulphurico magis concentrato tractati: endoderma evanidum; mesoderma maxime auctum et in gelatinam fluidam mutatum ; exoderma intactum ; in cytioplas- mate stratum exterius decolor (utriculus primordialis) conspicitur. Figurae 1—13 proportione circ. 199; fig. 14—17 circ. 2 auctae. jt HYDROCYTIUM. Thallus adnatus, unicellularis ; cellula oblonga, basi in stipitem hya- linum brevissimum attenuata, coeloplasmatica, cytioplasmate viridi, globulo amylaceo unico excentrico ad latus internum strati plasmatici sito. Zoogonidia cytioplasmatis parietalis divisione simultanea et multipartitia orta, numerosis- sima, strato simplici, pavimenti instar, parieti applicata, mox libera, per to- tum cellulae lumen vivide agitata, demum e ruptura cellulae (goniocytii) plerumque laterali examinantia, oblonga, ciliis vibratoriis binis instructa. 25 Historia et affinitates. Hydrocytium acuminatum primum aestate 1847 in ollis plantarum aquaticarum horti Friburgensis, ad Oedogonia maiora parasiticum, parce mihi obvenit, aestate anni insequentis copiosum ad fontem eiusdem urbis lapidibus adhaerentem detexi et illico in aedibus colui, ubi zoogonidiorum turbas copiosissimas e plantulis maturis examinantes et aquam viredine tingen- tes testibus collegis amicissimis de Siebo/d et Ecker vidi, integramque eorum evolutionem, paucis diebus absolutam, repetito persecutus sum. Tunc temporis, habitus similitudine inductus, plan- tulam novam Characii genere adscripsi et Characii acurninatí nomine cum Kü/zingío communi- cavi, qui in addendis ad species Algarum (1849) publici iuris eam fecit; postea in opusculo de anabiosi (1851) propter diversam gonidiorum genesin a Characiis separatam sub nomine gene- rico J4scidii proposui, quod nunc propter homonymum Lichenum genus cum Zydrocy'ii no- mine mutavi. Speciem alteram minus adhuc cognitam et quoad genus dubiam (Zyar. obtusum) Berolini 13552 observavi. Hydrocytii genus quoad vegetationem cum Characio prorsus convenit, sed differt go- nidiorum genesi simultanea, qua nota ab omnibus Palmellaceis Nàgelii, et Characieis in specie recedit et cum Pro/ococcaceis eiusdem autoris convenit ('). Gonidiorum ortus omnino talis est, qualem in Zydrodictyo observavi et alio loco fusius descripsi(^). Inter Algas muliicellulares Cladophorae genus quoad genesin zoogonidiorum Hydrocytio et Hydrodictyo analogum. Hy- drodictyi genus caeterum ab Hydrocytio non solum cellulis in coenobium concretis differt, sed insuper cellulis quoad extremitates oppositas homologis i. e. diversitate baseos et apicis carentibus, quae, si per exceptionem solitarie vigent(^), neque stipitatae, neque adnatae sunt. Protococcus e definitione Nigelii (^) (nec aliorum) ab Hydrocytio differt cellula libera glo- bosa(^). Mentionem denique faciam Zhodoéssae, generis a cl. Perry propositi(^), quod li- benter cum Hydrocytio compararem, imo coniungerem, nisi descriptio et icon auctoris dubia relinquerent. Individuorum cohaerentiam rosularem, quae in icone ramificationis cellulae uni- cae instar repraesentantur, potius congregationem fortuitam esse crediderim, cum similem in Hydrocytio acuminato observaverim. Cytioplasma in speciminibus repraesentatis collapsum esse videtur; in statu vivo forte parietale et maculatim interruptum, ut in Hydrocytio obtuso. Cre- nulatio cytiodermatis in Rhodoéssa observata caeterum Hydrocytio, aeque ac Characio, aliena est (^) Conf. adnotationes sub Codio/o p. 20. (^) Verjüng. p. 279. () Verjüng. p. 234. (^) Die neuern Algensysteme (1547) p. 154. (*) Protococcus (Naegelii), genus ex analogia maxime exoptatum et multopere quaesi- tum, hucusque me fugit, nec ab autore ipso specialiter illustratum est. Forsan dua genera hic latent, alterum gonidiis parietalibus, ut in Hydrocytio et Hydrodictyo, alterum gonidiis (e cel- lula holoplasmatica ortis) totum cellulae lumen occupantibus, ut in Codiolo. Ch/orococci genus, quod cl. Nágeli inter Protococcaceas citat, quoad speciem notissimam, CA. 4gardhi Menegh. s. Protococcum viridem Ng., ad Protococcaceas certo non pertinet. (*) Hhodoéssa grimselina Perly, zur Kenntnifs der kleinsten. Lebensformen (1852) p. 216. t. 17. £17. D 26 Species: ] 1. H. acuminatum. Cellula oblonga vel ovata, breviter et abrupte stipitata, breviter acuminata ; cytioplasma continuum. Characium acuminatum À. Br. in Kütz, Sp. Alg. add. p. 892. Ascidium acuminatum A. Br. Verj. p. 136. Habitat in fontium labris et saxis inundatis, nec non in ollis aqua re- pletis, nunc ipso saxo insidens, nunc filis Converfacearum, praesertim C/a- dophorae fractae et Oedogoniorum. Friburgi Brisgoviae legi aestate 1847 p 5 8 B B et 1848. Descriptio. J'egetatio. Plantula minutissima, quae, ubi solitarie occurrit, nudo oculo vix conspicitur, densa grege autem crescens, qualem in saxis graniticis aqua fontana superfusis vidi, indumentum continuum laete viride, Chloro- cocco haud absimile, efficit. Specimina iuniora, 5 — i"" longa, cellulam sistunt oblongam vel lanceolatam, rarius subclavatam, inferne et superne sen- sim acuminatam (!); aetate provectiora magis intumescunt, indeque apice in acumen et basi in stipitem repentius contrahuntur(?). Specimina perfecta (?) 80 rissime subglobosa, saepius obliqua et unilateraliter subventricosa. Mucro L—4"" longa, $5— 4,"" crassa, brevi-elliptica, rarius ovata vel obovata, ra- z06—359 " longus, acutus, hyalinus. Stipes mucrone vix longior, c. (1,"" longus et dimidiam partem crassus, basi rotundatus vel subdilatatus, neque vero in pedem disciformem expansus, totus plerumquehyalinus, rarius (in perfe- ctis quidem) cytioplasmate intrante superne coloratus. Cytioplasma laete viride, in iunioribus totum lumen implens, in provectioribus nonnunquam lacuno- sum vel reticulatim dispositum (^), in adultis parietale, continuum(?), te- nuissime punctato-granulosum. Globulus amylaceus omni aetate unicus, ra- rissime duo(*), plerumque in media altitudine cellulae, rarius supra mediam aut versus basin situs (7), in adultis evidenter parieti interno strati plasmatici parietalis inhaerens(?), in speciminibus natu mininis 54; — ;5,"", in adultis 1 35— z4g crassus. Cytioplasma viride, in iunioribus acuminatim in mucronem (') Tab. II. fig. 1—4..— (7) Ibid. f£. 5—7. (?) £ 9—10.. (*) f... (Tab. AT. £9. 409 (53885 Y UE SS EC MERONNLUS 27 et stipitem intrans, in adultis plerumque utroque fine rotundatum, mucrone et stipite cytiodermatis substantia hyalina repletis. Tinctura iodinica cum acido sulphurico adhibita cytioplasma contrahitur et fuscescit, cytioderma non coloratur. An e stratis successivis compositum sit, distinguere nequivi, crassi- tudine cytiodermatis integri |, "" vix excedente. Fructificatio. Cellula vegetativa demum goniocytii vices agit. Fructi- ficatio dissolutione globuli amylacei praeparatur, qui omnino evanescit. Paullo post stratum plasmaticum maculis plurimis pallidioribus notatur (!), quibus sensim evidentius limitatis, totum in tabellas irregulariter polygonas describitur(?). Hae tabellae, mox inter se disiunctae, rotundatae et elonga- tae, zoogonidia sistunt, quae exordio leniter trepidantes, mox alacriter iacta- tae, intra goniocytium moventur, eoque rupto aut per turbam, aut ex ordine examinant. Goniocytium rupturum latere plerumque in tumorem celeriter evehitur, e quo mox transverse fisso zoogonidiorum turba erumpit (?). Non- nunquam totum goniocytium sensim dilatatur et tunc gonidia alacriter mota longius retinentur. Rarius denique goniocytium e stipite avellitur, quo facto gonidia per aperturam basilarem angustam unum post alterum, nec sine la- bore, nascuntur (^). In singulo goniocytio zoogonidia 80 — 150 et forte plura 8 generantur, quae in statu perfecto(?) oblonga vel subcylindrica sunt, (1 mm. 150 longa, S;— 35; " crassa, laete viridia, nullo granulo interno conspicuo, antice pallidiora; tinctura iodinica necata ex toto contrahuntur (membrana non conspicua) et in corpus ovatum abbreviantur(5), in cuius apice ciliae duae tenuissimae, corpore duplo fere longiores, strictae et plerumque divergentes conspiciuntur; rarius cilias corpore breviores (retractione demum evanescen- tes?) vidi. Plantulae domi cultae, saxis Hydrocytio large obsitis in vasa immissis, proximis diebus zoogonidiis uberrimis aquam, praesertim in parte luci exposita, viredine tinxerunt. Frequentissimam zoogonidiorum emissionem inprimis horis matutinis observavi, parcius in pomeridiem continuatam ; ultima zoo- gonidia agitata mensis Iulii diebus serenis hora pomeridiana tertia, coelo nu bilo ad horam sextam usque vidi. Agitationis stadium inde a tempore emis- () Tab. IL. f. 12. Conf. Hydrodictyon in Verj. p. 250. (^) Tab HER (0) £16.17. (Y) £434.45. (5)-£ 15716.. Xp GRE D2 28 sionis per horas duas vel tres continuari videtur. Gonidia demum ad quietem reducia forma vix mutata partim vasorum parietibus, saxis et confervis af- fixa reperiuntur, partim superficiei aquae innatant, ubi sibi invicem adhae- rent et stellatim aggregantur(!). Affixa illico incrementum petunt, elongan- tur et utrinque acuminantur. Insequente die duplicem iam longitudinem et ultra adipiscuntur et granulo amylaceo conspicuo instruuntur(?); dierum sex intervallo incremento perfecto denuo fructificationem parant. Inter gonidia germinantia (semper elongata) alia passim vidi sterilia eaque in formam glo- bosam abeuntia, aqua largius imbuta lacunosa, inflata et demum deliquescen- tia; macrogonidiorum et microgonidiorum differentiam caeterum nullam observavi. Explicatio tabulae II. A. 1—4. Specimina Zydrocytii. acurninati iuniora, cellula holoplasmatica, plasmate ho- mogeneo cum globulo amylaceo. 5— 1. Sp. adultiora, cytioplasmate punctato-granulato. In fig. 6. globuli amylacei duo conspiciuntur, quod semel tantum vidi. 8. Specimen mediae aetatis, cytioplasmate lacunoso, subreticulato. 9. 10. Specimina adulta, evidenter coeloplasmatica, globulo amylaceo laterali. 11. Specimen adultum contentis tinctura iodinica contractis et a cytiodermate remotis. 12. Sp. perfectum ad statum fructificationis transiens, maculis pallidioribus gonidiorum originem indicantibus. 13. Specimen fructificans, gonidiorum pavimento parietali perfecto. 14. Sp. zoogonidiis evolutis et intra goniocytium agitatis repletum, e stipite avulsum. Zoogonidia per aperturam basilarem angustam egredi conantur. 15. Idem fere evacuatum. Zoogonidia intra et extra goniocytium alacri motu agitantur. Ciliae, dum agitantur, non conspicuae. 16. Specimen zoogonidiis agilibus repletum tumore laterali mox rupturo. 17. Idem tumore rupto fere evacuatum. 18. Zoogonidia ope tincturae iodinicae necata, contracta et fuscata. Ciliae vibratoriae binae conspiciuntur. 19. Zoogonidia natantia stellatim congesta, germinationem ineuntia. 20. Eadem post diem elapsum. Globulus amylaceus conspicitur. Figurae omnes proportione o0 auctae. 9. H. obtusum. Cellula oblonga vel ovata, breviter et abrupte stipi- tata, apice obtusa; cytioplasma maculatim interruptum. (*) Tab HAE T9! (^) Ibid. f.20. 29 Habitat Berolini, plantis aquaticis probabiliter insidens. lunio 1852 domi in parietibus vasorum, quibus Algis variis colendis dudum utebar, parce mihi obvenit. In hanc speciem non satis mihi cognitam et dubie Hydrocytio adsocia- tam alterius inquirendum est. Statura et magnitudo fere prioris. Specimina iuniora oblonga, obtusa, crassitudine triplo longiora ; adultiora ovata, crassi- tudine duplo longiora, j,"" longa, j;,"" crassa. Cytioplasma viride, in macu- 30 60 lis parietalibus satis magnis saepe flexuosis et hinc inde confluentibus disposi- tum. Globulus amylaceus deesse videtur. Specimina fructifera gonidiis c. 50 subglobosis repleta vidi. Formationis gonidiorum processum, eorumdem emissionem, motum et germinationem observare mihi non licuit. III. CHARACIUM. Thallus adnatus unicellularis; cellula oblonga, ovata, pyriformis, fusi- formis, rarius acicularis aut subglobosa, aequalis aut obliqua, erecta aut in- clinata, basi in stipitem hyalinum variae longitudinis attenuata, holoplasma- tica aut denique coeloplasmatica, cytioplasmate viridi, homogeneo aut granu- loso, globulis amylaceis aut nullis, aut (ante divisionem cytioplasmatis) unico. Zoogonidia cytioplasmatis divisione succedanea, repetito-binaria orta, plus minusve numerosa, totum goniocytii lumen occupantia, demum vivide agi- tata et per rupturam goniocytii plerumque lateralem, rarius terminalem exa- minantia, oblonga, ciliis vibratoriis binis instructa. Historia et affinitates. Primam huius generis notitiam cl. Morren habuisse videtur, qui in commentationibus physiologicis de Hydrophytis Belgiae 1841 editis (^), videlicet in commentatione tertia, de ef- ficacia Algarum et animalculorum viridium ad gasa aquae immiscenda, et sexta, de historia ge- neris Tessararthrae, sub nomine Tessararthrae fasciculatae plantulam microscopicam viridem in »Confervae vesicatae" filis. parasiticam et zoogonidiis quam maxime agilibus se propagantem descripsit et ad oxygenium in fontibus publicis Belgiae parandum inprimis efficacem praedica- (*) Quae commentationes continentur in: Nouv. Mém. de l'acad. r. d. Bruxell. XIV (1841). 30 vit, quae ex icone(') aut Hydrocytii aut Characii species haberi potest, maxime vero cum Characio Sieboldi mihi convenire videtur , cui plantulam Morrenii identicam esse suspicor. Auctor eruditus quoad genus, cui plantulam suam inseruit, et characteres, quos ei inscripsit, singulari modo deceptus est, cum copulationem Zygnemaceis analogam per ,,tubos osculantes" observasse sibi persuaserit et, charactere mere fictitio innixus, res quam maxime diversas in uno eodemque genere consociavit (^). Primam, quam ipse vidi, Characii speciem Friburgi Brisgoviae vere 1846 amicissimus collega de Siebold mihi suppeditavit, qui, Volvocinarum studio tum temporis incumbens, in uberrimis et pulcherrimis huius urbis fontibus plantulam invenit Confervarum germinantium habitu praeditam, sed in hoc ipso statu zoogonidia procreantem. Studium huius plantulae, quam ipse anno insequente frequentissimam legi, persecutus genus novum recognovi et Characii nomine designavi; speciem, quae prima mihi innotuit, inventoris nomine salutatam cum Kü/zingio communicavi, qui in opere: Species Algarum, 1319 edito p. 208 generis et speciei diagnosin dedit. Alteram speciem huic affinem "Turici 1818 legit cl. Náge/i et amice mecum communica- vit, quam Characiíi Nágelii nomine a me distinctam inventor ipse fusius tractavit et iconibus illustravit (^). Per annos 1847—1849 alias quatuor species, partim frucüificatione non satis cognita dubias, detexi: Ch. gibburn, acuturn, subulaturn et rninutum, quarum ultimam Kützingius in addendis ad species Algarum (p. 892) publici iuris fecit. Berolini denique species novas sex, 1851 Ch. ornithocephalum et obtusum, 1852 Ch. angustum, 1854 Ch. strícturn, pyriforme et horizontale observavi. Cl. Habenhorst in Algarum decade XVIII n. 171 (1852) Characium longipes proposuit etin Hedwigiae n. 9 (1854) t. IX. figuris excudi curavit, speciem Ch. orni- thocephalo affinem. Kützingius Characii genus inter Pa/me//eas inseruit, Ápiocysti conterminum; Nige- lius Characio et Cystococco propriam Palmellacearum tribum constituit, CAharacieas, de quibus supra (sub Codiolo) egi. À Codiolo et Hydrocytio, quoad formam cellulae similibus, Characium differt zoogonidiorum genesi per generationes transitorias, qua ratione U/ozhrichi (') Morren l. c. t. 2. £ 1—3. (^) Tessararthra, genus a cel. Ehrenberg 1835 propositum, familiae Desmidiacearum est, Cosmario proximum, a quo cellula biglobosa differt. Species unica huius generis, 7. roni/i- formis Ehrenb. Infus. p. 147. t. 10. f. 20. (Cosmarium moniliforme Ralfs brit. Desm. p. 107. t. 17. £5), eandem habet cellularum sub divisione dimidiatarum redintegrationem, quae Des- midiaceis omnino peculiaris est. Kützingius, qui Tessararthram in Scenedesmi genus inseruit, forte aliam plantulam cum Ehrenbergiana confudit. "Tessararthrae species reliquae a Morrenio enumeratae cum specie genuina neque similitudinem, neque affinitatem habent, sed quid sint (praeter. "Tess. fasciculatam) e descriptionibus et iconibus, ab omni re inter Algas cognita quam maxime abhorrentibus, haud facile eruendem esse mihi videtur. Si divinationi locus esset, Tess. ampullaceam (t. 1. B) et. crispam (t. 7. C) Oedogoniorum plantulas germinales fortuito cohaerentes et ex parte monstrosas, Tess. elegantem (t. 7. f. ^) Euglenas irregulariter coacer- vatas et passim Chytridio parasitico obsitas haberem. C) Nig. einz. Algen (1849) p. 86. t, IL. D. 31 et Ulcaceis inter Algas multicellulares respondet, Cystococcus Nág.(*), gonidiorum genesi cum Characio proxime conveniens, ab eodem differt, quemadmodum Protococcus ab Hydrocytio, i. e. cellula libera, globosa. Ophiocytium, a Nigelio dubitanter Characieis adscriptum, longius distare videtur, Sciadio certo proximum. .4piocystis cellularum | interiorum generationibus omnibus evolutis valde differt et 'Tetrasporae accedit. Characio demum quoad habitum exter- num comparandum est Co/acium, animalculorum genus ab Ehrenbergio conditum et descri- ptum (^), Chlorogonio affine, sed adnatum, in Cyclopibus, nec non in Rotatoriis parasiticum, cuius altera praesertim species, oculo rubro destituta (Co/acium vesiculosum) forma et colore cum Characiis summopere convenit, sed e descriptione autoris aquae vortice in apice libero corporis excitato et motu corporis soluti lento Euglenarum more contractorio naturam ani- malem, Characiis omnino alienam, comprobat. Àmic. Ecker e similibus Cyclopum parasitis, quos Basileae observavit, zoogonidiorum turbas provenire vidit, qua re maior etiam Characii et Colacii similitudo efficitur, sed genera identica esse minime probatur, quum huiusmodi propa- gatio et in variis animalculis infusoriis, inprimis Zorticella, Colpoda, Euglena et Chlorogonio (^) observata sit. Mihi neque Colacia neque Characia in Entomostracis et Rotatoriis parasitica hucusque observare contigit; Characia enim plerumque Converfoidearum filis, rarius plantarum phanerogamarum foliis vel radicibus submersis, muscis aquaticis et vasorum parietibus insi- dentia vidi. Oedogoniorum fila prae reliquis a Characiis diliguntur(*), ab iisque dense obsessa spinis vel palis quasi horrent, unde nomen generis, a voce juga E (palus) derivatum. Characii genus ipsum, si omnium specierum fructificatio innotuerit, in posterum forte di- videndum erit. In speciebus typicis, Ch. .Sieboldi, angusto et Nágelii, processus divisionis in- ternae iam ante perfectum cellulae incrementum incipit, in CA. szricto, obtuso et ornithocephalo incremento vegetativo penitus absoluto; in Ch. SSieboldi plurium dierum intervallo, in Ch. sri- cto unica nocte perficitur. Species typicae, aeque ac Ch. szrictum et gibbum, latere plerumque r (!) GCystococcus humicola Nàg. einz. Algen p. 84. t. III. E. (^) Ehrenb. Infus. p. 114. 115. t. 8. f. 1. 2. t.52. f. 2. (^) De Forticellae microstomae propagatione conferatur .zein, die Infusorien auf. Ent- wicklungsgesch. untersucht (1854) p. 194. t. 4. f. 53; de Co/poda Cucullo ibid. p. 21. t. 3. £. 12—30; de Euglena viridi (cystas formante, intra quas aut macrogonidia, aut microgonidia ge- nerantur) CoAn, Naturg. des Chlamidococcus pluvialis in act. nat. cur. 22. 2. (1850) p.734; de Chlorogonio euchloro denique FFeisse in Wiegmann (Erichson) Archiv 14 (1848) p. 65 t. 5. et Stein l. c. p. 188. Numerosa Chlorogonii proles quoad ortum et partum, formam et colorem cum Characii zoogonidiis mirum in modum convenit. Simili modo, ac in Characio, divisione repe- tita cytioplasmatis formari videtur et ex observatione cl. Stein horis matutinis quoque nascitur. (^) Oedogonia omni vegetationi parasiticae aeque ac ipsorum proli solum maxime acce- ptum praebent. aucheríus hinc in errorem inductus hoc genus, quod Pro/iferae nomine di- stinxit, prole e cellulis enascente propagari opinatus est. Vaucherii mendam primus Léon le Clerc (mém. du muséum IIL 1917. p. 462) correxit. Corpuscula, quae in tabulae 23. f. 4. C. filo Proliferae Faucherii insidentia delineavit, Characii speciem, forte Ch. minutum, repraesen- tare suspicor. 3 ^2 rumpuntur, ut zoogonidia emittant, Ch. acutum apice apertum vidi, nec dubium mihi videtur eodem modo partum in Ch. oózuso evenire, cuius vertex obturaculo singulari clauditur. | Spe- cies plurimae stipite angusto, ad basin non aut vix dilatato solo adhaerent; species duae, Ch. acutum et subulatum (e numero dubiarum), pedali disciformi fusco vel atropurpureo (e stipitis basi secreto?) insident. In Ch. acuto, cuius zoogonidia ignola sunt, contenta cellulae saepius in massam unicam sporiformem conglobata vidi, quod idem in Ch. Siboldi et obtuso nonnun- quam observavi. Quoad externam denique cellulae formam distinguendae sunt: 1) species ce//ula aequali, erecta instruclae (1—7); 2) cellula oo//qua et saepe inclinata (8—13). Species: 1. Ch. Sieboldi. Cellula erecta, aequalis, iunior elongato-elliptica vel lanceolata, obtusiuscula; adulta brevi-elliptica vel obovata, obtusa; stipes brevis, basi non dilatatus; cytioplasma incremento cellulae nondum absoluto divisum, globulo amylaceo ante divisionem unico, postea pluri- bus, in singulis cytioplasmatis partibus solitariis; zoogonidia numerosa (ra- rissime tantum $8), per aperturam lateralem denique examinantia. Characium Sieboldi mihi mspt. (1847); Verj. (1849. 1851) p. 247 etc.; Kütz. Sp. Alg. (1849) p. 208. ? Tessararthra fasciculata Morren in Nouv. mém. de l'acad. r. de Brux. 14 (1841), recherches physiol. sur les Hydroph. de Belgique, trois. mém. p. 27. 28. 45. tab. 2. f. 1 — 3, sixieme mém. p. 9. 11("). Habitat in fontibus et rivulis inde decurrentibus, filis Oedogonü fonticolae plerumque gregarie insidens, parcius in. Conferea bombycina v. sordida et Hypno ripario, sociis Gomphonemate tenello, Synedra oxyrhyn- cho, Ceratoneide Arcu, Cocconeide Placentula eX Leptothriche rigidula(?). Friburgi Brisgoviae in ipsa urbe primus invenit cl. C. Th. de Siebold 1846. Tessararthram fasciculatam suam cl. Morren Andegavi, Bruxella- rum, Gandavi, Leodii(^) alibique in fontibus urbicis Belgiae ,,Confervae vesicatae"(?) insidentem observavit. Aestate praesertim viget. (') Quoad formam et magnitudinem (speciminibus adultis ex icone Morrenii d 48 longis) cum CA. Siebo/di bene quadrat, sed desunt in icone cytioplasmatis plantulae adultae di- visiones et granula amylacea, in speciminibus vivis evidentissima. (*) 4Dans les fontaines publiques du marché et de la place St. Denis de Liege" (Morr. l. c. p. 11), quo loco phycologi belgici in Morrenii plantulam inquirant, ut synonymia propo- sita aut confirmetur aut emendetur. (^) Oedogonii species, quam cl. Morren Characio onustam depinxit, vix determinanda, an O. Faucherüi? 33 P $ Descriptio. V'egetatio. Species inter congeneres maxima et, ubi gregarie cres- cit, e filorum Oedogonii, quibus insidet, asperitate nudo oculo percipienda. Plerumque specimina omnis aetatis intermixta reperiuntur, quorum natu minima (!) anguste elliptica, ,1.—5"" longa, obtusa; mediae aetatis spe- cimina(?) utrinque magis attenuata, lanceolata, obtusiuscula vel acutius- cula et ante cytioplasmatis divisionem ad longitudinem 4,— £"" extensa; adultiora et adulta denique, cytioplasmate partito vel gonidiis perfe- clis instructa (?), magis incrassantur et formas rarius fusiformes, ple- rumque brevius ellipticas, vel obovatas et pyriformes, obtusas prae- bent, longitudine ab f. ad ,,"* variantia, saepissime 4, —i."" longa et i;—4,"" crassa. Cellula basi sensim in stipitem hyalinum, brevem (3, —4 longitudinis totius cellulae aequantem), satis crassum, sed deorsum at- tenuatum et basi rotundatum vel truncatum, nec in discum dilatatum abit. Stipes leniter tantum substrato adhaeret. Cytioplasma laete vel flavo-viride et granuloso-punctatum totum cellulae lumen explet, perraro lacuna longitudinali angusta excavatur. Globulus amylaceus inde a prima iuventute conspicuus, ad mediam usque aetatem solitarius, centralis, i "7 crassus, nucleo magno (ut in Hydrodictyo) praeditus. In speciminibus ad i magnitudinis absolutae provectis cytioplasmatis divisio incipit. Divisio prima transversalis in partes duas(*), quarum utraque vel saepius altera tantum mox iterum transversaliter dividitur, ita ut partes 3 — 4 superpo- sitae adpareant(?), quae abhinc aut omnes, aut mediae tantum longitu- dinaliter dividuntur(?), quas divisiones primarias ulteriores minus regula- res sequuntur. Eadem ratione ac cytioplasmatis divisiones globuli amylacei quoque multiplicantur (nescio utrum per divisionem, an per novam for- mationem), tali quidem modo, ut singulorum globulorum duplicatio, imo nonnunquam quadruplicatio divisiones cytioplasmatis respondentes paullo antecedat(7). Partes cytioplasmatis hoc modo ortae, si arte comprimuntur, in formas valde irregulares, varie lobatas et dissectas abeunt, et in par- () Tab. IL 3. £ 4... (7) Tbid. (3.4. (0) £ 5—ág.— (7) £ 5—10. (5) FEIN RUNE (5)... Ibidi- £3 42-504 Es: Temi E 34 tes minores facile auus, dissepimentis interiectis omnino nullis, ne- que mebranis partium propriis conspicuis. Color globulorum a cytioplas- mate intensius viridi arte separatorum dilutissime viridis. Membrana cellu- lae satis dura, sed tenuissima, in speciminibus perfectis vix ultra 455," crassa, in apice cellulae paullulum crassior. Stipes, utrum gelatina farctus sit, certo affirmare non possum. Ope tincturae iodinicae cellula ex toto paullum contrahitur; cytioplasma a cytiodermate retractum luteo - fusces- cit; globuli amylacei intense fusco-coeruleo colorantur, nucleo fusco-pur- pureo; cytioderma vix paullulum lutescit, neque acido sulphurico supe- addito coerulescit, dum Oedogonii, quibus Characium insidet, membranae pulcherrime violaceo colorantur. Fructificatio. Cytioplasmatis partes, quae divisione repetita forman- tur, ultimae in zoogonidia mutantur. Cytioplasma divisum tunc a pariete cellulae paullulum retrahitur et partes eius magis inter se separantur, quum singulae e forma pressione irregulariter angulata in formam liberam rotun- datam et insuper paullulum elongatam sensim abeant. Caeterum zoogoni- dia quoad numerum, magnitudinem et formam valde variant, ita ut macro- gonidia et microgonidia facile distingueres, nisi intermedia adessent et om- nia germinarent. Gonidiorum numerus minimus 8(!), qui semel tantum mihi occurrit; saepius 16(7), saepissime circiter 30— 60 (3) adsunt, quae numeri differentia saepius, neque vero semper, a magnitudine speciminum pendet. Gonidia maiora(*) magis elongata, anguste elliptica, antice paul- [o) lulum attenuata, 41; —;;"" longa et tertiam longitudinis partem crassa ; gonidia minora(?) magis abbreviata, latius elliptica, obtusiora, ji; et ultra longa et dimidiam partem crassa, omnia laete viridia, globulo centrali nunc conspicuo, nunc evanido, apice rostello brevissimo hyalino et ciliis vibra- toris binis basi subdistantibus et corpus gonidii longitudine aequantibus(^) instructa. Motus intra cellulam incipiens propter spatii angustiam lentus et difficilis, gonidiis premendo et trudendo quasi per densam ipsorum tur- bam penetrantibus, aliis sursum, aliis deorsum repetentibus. In hisce an- gustiis postquam motus ad horam et ultra, imo nonnunquam ad duas horas (*) Tab.HE £45. (5) 1bijdiefo 456—315. - (9f 19- (*) Tab. £ 15. 16.17. () Ibid. f. 19—20. (7) £21. 39 perstitit, membrana goniocytii emollita satis rapide extenuatur indeque go- nidia, spatio ad volumen fere duplex dilatato, motu minus impedito, magis magisque accelerato et quasi saltatorio agitantur. Brevi post goniocytium dila tatum et plerumque altero latere ventricoso- amplificatum foramine laterali parum conspicuo aperitur (!) et gonidia alterum post alterum emittit, ultimis exitum diu saepe quaerentibus. Gonidia examinantia statim dissipantur et per quartam vel dimidiam horae partem in statu libero moventur (?), donec, sine ulla formae ipsorum mutatione et nulla quiete interposita, mobiles adhuc ope rostelli ciliferi figuntur. lamiam fixa insuper per quartam fere horae partem motu trepidatorio quatiuntur, antequam in tranquillum vegetationis cursum revertuntur(?). Plantula culta evolutionis cyclum spatio dierum 7 absolvit (^), sed specimina domi enata plerumque mutationem (abnormem?) subierunt in eo, quod cytioplasma, divisionis processu quidem peracto, sed gonidiis nondum perfectis, a membrana cellulae retractum in corpus unicum globosum, sporae immaturae Oedogonii vel Spirogyrae similem contra- hebatur. Explicatio tab. III. A. Characium Sieboldi. 1. Specimen natu minimum e zoogonidio paulo antea sedato et fixato ortum. 2. Specimen iuvenile utrinque magis attenuatum. 3. 4. Specimina mediae aetatis, cytioplasmate indiviso et globulo amylaceo unico. 5—10. Specimina aetate provectiora, cylioplasmate horizontaliter bipartito, globulo aut utriusque partis unico (f. 5. 6.), aut alterius unico, alterius binis (f. 7), aut utriusque binis (£. 8. 9) vel quaternis (f. 10). Fig. 6 statum sistit aegrotantem vel moribundum, cytüioplasmate a membrana retracto. 11. Specimen cytioplasmate transversaliter tripartito, globulis in parte media binis. 12. Sp. cytioplasmate transversaliter. tripartito, parte media longitudinaliter divisa. 13. 14. Specimina cytioplasmate transversaliter et longitudinaliter pluries diviso. 15. Specimen pusillum, Í-""- longum, zoogonidiis perfectis maioribus $, motu lento et impedito agitatis. " 16. Specimen maius, qu longum, zoogonidiis perfectis maioribus 16 eodem modo ac in fig. 15 lente agitatis. (OEmabo WII - 6: 47-182 20- (^) €l. Morren gonidia emissa ,,Tessararthrae fasciculatae" per horam circiter moveri observavit (l.c. troisieme mém. p. 28). () Verjüng. p. 247. (^) Secundum Morren spatio dierum 5—6 (l. c. trois. mém. p. 27). E 2 36 17. Idem in stadio posteriori, membrana emollita et extenuata amplificatum et altero latere ventricosum. Zoogonidia motu alacri agitata. 18. Idem denique lateraliter perforatum, zoogonidia ex ordine emittens. 19. Specimen mediae magnitudinis valde inflatum, zoogonidiis perfectis numerosis mino- ribus (lente agitatis) repletum. 20. Idem dilatatum et lateraliter apertum, zoogonidiis examinantibus. 21. Zoogonidia maiora tinctura iodi necata, ut ciliae adpareant. Figurae omnes ad Mm auctae. 2. Ch. angustum. Cellula erecta, aequalis, omni aetate lanceolata, apice in acumen breve hyalinum producta; stipes brevis, crassus, basi dis- coideo-dilatatus; cytioplasma incremento nondum absoluto divisum, globulo amylaceo ante divisionem unico, postea pluribus, in singulis cytioplasmatis partibus solitariis ; zoogonidia numerosa (per aperturam lateralem exami- nantia?). Habitat Berolini, ubi Iunio 1852 ad parietes vasorum, in quibus Algae variae colebantur, inveni. Species inter cognitas maxima, praecedenti similis, sed pluribus notis distincta. Cellula magis elongata et angustata, apice cytiodermate incrassato breviter acuminata; stipes basi in discum hyalinum minutum depressum ex- pansus. Longitudo speciminum, quae vidi, minimorum j1."" ; inde specimina ad í— Jf" elongantur, quo stadio processus cytioplasmatis divisorius incipit ; perfecta denique — $"" longa et vix quartam partem crassa. Divisiones cytioplasmatis horizontales pluries repetuntur, ita ut saepe partes superposi- tae 6—8 conspiciantur longitudinaliter nondum divisae. Zoogonidia perfecta non observavi. Explicatio tab. III. B. 1. Specimen iuvenile. 2. Specimen mediae aetatis, cytioplasmate nondum diviso, globulo (ut in fig. 1) unico. 3. Specimen cytioplasmate transversaliter bipartito, globulo in parte superiore unico, in inferiore binis. A. 5. Specimina cytioplasmatis divisione transversali repetita. 6. Status adultus, cytioplasmate transversaliter et longitudinaliter partito, sed zoogoni- diis nondum perfectis. 500 Figurae proportione ?$^ auctae. 3. Ch. Nágeli. Cellula erecta, aequalis, iunior lineari-lanceolata, lanceolata, anguste elliptica vel obovata, adultior latius elliptica vel obovata, 37 semper obtusa; stipes brevis, gracilis, basi non dilatatus; cytioplasma cel- lulae incremento mox absoluto divisum, globulis amylaceis nullis; zoo- gonidia numerosa (rarius tantum 8), per aperturam lateralem demum exa- minantia. r Ch. Nügelii À. Br. in lit. (1848) ; Nàg. einz. Algen (1819) p. 86. t. IIT. D. Habitat Turici, ubi in labro aquario (,in einem Wassertroge") fo- lis graminum submersis insidens invenit et mecum communicavit am. /Vá- geli 1848. Species in opere citato descripta, Characio Sieboldi minor, perfecta À —4"" longa, tertiam vel fere dimidiam longitudinis partem crassa, cellula apice semper obtusa, rotundata. Stipes quam in antecedentibus gracilior, ji,"" longus. Globuli amylacei omnino deesse videntur. Cytioplasmatis di- visiones successive ut in praecedentibus procedunt, nisi quod cellulae incre- mento propemodum absoluto incipiunt. —Zoogonidia plerumque numerosis- sima, rarius pauciora (semel in specimine nano, 5"" longo, 8 tantum obser- vata), quam in C^. Sieboldi minora, ;5; — ;55;""* longa, ciliis vibratoriis binis, corpore duplo fere longioribus. Conferatur icon. in opere Nigelii l. c. 4. Ch. strictum. Cellula erecta, aequalis, omni aetate anguste elli- ptica vel lineari-lanceolata, obtusiuscula vel obtusa; stipes brevissimus, no- doso-incrassatus, vix conspicuus; cytioplasma globulo unico parum conspi- cuo instructum, eoque post incrementum cellulae absolutum evanido deni- que divisum ; zoogonidia numerosissima e cellula lateraliter (vel rarius apice) in tumorem denique rumpentem inflata examinantia. Habitat Berolini in cupis plantarum aquaticarum in horto regio bota- nico sub diu cultarum, praesertim Limnanthemi nymphaeoídis, filis Clado- phorae fractae insidens, sociis Characio minuto et Gomphonemate curvato. Aestate 1854 repertum. Descriptio. V'egetatio in filis Cladophorae fractae quasi parasitica, plantulis per- minutis, nudo oculo occultis hinc inde dispersis, rarius gregatim consociatis, colore, ut in prioribus, laete viridi. Specimina, quae vidi, minima natu el- liptica, 1; —4;5"" longa et dimidiam fere partem crassa, adultiora elongato- 38 elliptica vel lineari-lanceolata, nonnunquam (sed rarius) altero latere paullo convexiora , subobliqua, obtusa vel obtusiuscula , incremento absoluto L— i""]onga, ;í; vel paullo ultra crassa. Stipes hyalinus brevissimus, in speciminibus affixis vix, in solutis facile conspicuus, totus, nodi vel capituli instar, paullulum intumescens, dimidia fere cellulae crassitudine et vix lon- gior quam latus. Cytioplasma continuum, vix granulosum, altero latere ple- rumque magis condensatum et intensius coloratum (forsan cavitate angusta percursum, strato parietali hinc crasso, illinc tenui?). Globulus, qui adest, unicus et parum conspicuus strati plasmatici densioris paginae internae ad- haerens, sed propter crassitiem huius strati subcentralis, qui, utrum naturae amylaceae sit, incertus sum. In cytioplasmate demum diviso globulos di- stinguere nequivi. Cytioderma tenuissimum, hyalinum, vix nisi contentis reagentium ope contractis conspicuum, apice non incrassatum, acido sulphu- rico cum tinctura iodi non coloratum. Fructificatio ut in. prioribus, sed cytioplasma nonnisi cellulae incre- mento omnino aut propemodum perfecto processum divisorium intrat, diffi- cile distinguendum propter plantulae minutiem et partes arcte sibi adhaerentes. Divisiones priores (a prima ad tertiam in partes superpositas 2, 4, 8) transver- sales, aut exacte horizontales, aut paullulum obliquae ; posteriores longitudi- nales cum transversalibus alternantes, quibus omnibus denique perfectis cy- tioplasma in gonidia divisum et a cytiodermate paullulum retractum adspectum botryoideum praebet. Goniocytium maturum vix dilatatur, sed repente in tumorem vel strumam evehitur(!), plerumque in superiore cellulae parte lateralem, rarius terminalem, brevi post rumpentem et zoogonidiorum tur- bam emittentem, qua emissa apertura satis magna, margine extrorsum flexo fere tubaeformis conspicitur. Zoogonidia in speciminibus, quae sub partu observare licuit, 50 — 60 vidi, oblonga, omnium specierum minima, ;j, "" longa et dimidiam partem crassa. Cilias vibratorias conspicere mihi non con- igit. Agitatio zoogonidiorum strumae formationem vix antecedit, intra stru- mam turbulenta, qua mox rupta motu rapidissimo aufugiunt. Processus di- visorius horis pomeridianis incipere et per noctem absolvi videtur ; zoo- (') Qua re compositio cytiodermatis e membrana duplici indicatur, exteriore duriore et interiore molliore, prioris ruptura in strumae vel sacci formam dilatata. 39 gonidiorum examen mense Iulii horis matutinis quarta ad sextam usque ob- servavi. Explicatio tab. V. A. 1. Specimina iuvenilia. 2— 5. Specimina aetate provectiora, globulo interno conspicuo. 6. Specimen cytioplasmate transversaliter bipartito. 7. Idem cytioplasmate reagentium ope contracto, a membrana cellulae soluto. 8. 9. Specimina cytioplasmate in partes 4 diviso. 10. Specimen praelongum cytioplasmatis partibus superpositis pluribus, sed male inter se distinctis. 11. Specimen cytioplasmate transversaliter et longitudinaliter diviso. 12. Specimen zoogonidiis perfectis repletum adspecta botryoideo. 13. Idem apice, quod rarius evenit, in strumam intumescens, gonidiis intra strumam vivide agitatis. 14. Specimen rormale, strumam lateralem protrudens. 15. Idem e struma aperta zoogonidia vivide agitata emittens. : al 600 Figurae proportione ^i. auctae. 5. Ch. obtusum. | Cellula erecta, aequalis, iunior angustius elliptica, adultior latius elliptica, obovata vel pyriformis, semper obtusissima et fere truncata, vertice obturaculo intra membranam cellularem incluso instructa ; stpes brevis, basi paullulum nodoso-incrassatus; cytioplasma a membrana cellulari distans, indivisum globulo unico, denique, incremento cellulae ab- soluto, divisum et tunc globulis pluribus, sed parum conspicuis instructum ; (zoogonidia? 8 vel numerosa, per apicem cellulae examinantia). Habitat Berolini in fossis turfosis ad Moabit, Oedogoniis ad Hypna aquatica et radices plantarum palustrium vigentibus insidens, cum CAaracio ornithocephalo. Legi aestate et autumno 1851, nec non hieme 1854. In stagno ad /Vickolsdorf' prope Koenigsstein Saxoniae ad fila Ulothrichis varia- bilis et Oedogonii cuiusdam cum CAaracio longipede legit Rabenhorst vere 1852 et 1853, quo loco in consortio observantur Bulbochaete setigera et minor, Coleochaete scutata, Ophiocytium apiculatum, Spirotaenia conden- sata, Desmidium Swartzii, Tabellaria fenesirata etc. (Conf. Rabenh. decas XVIII. No. 171). Species pluribus notis a reliquis singulariter recedens, sed propter cytioplasmatis divisionem successivam, Characiis omnino propriam, vix dubia huius generis civis. Specimina iuvenilia, quae vidi, minima 5," longa, per- 40 fecta $— 5"; iuniora graciliora(!), adulta magis etiam, quam in reliquis speciebus, intumescentia, ultra dimidiam longitudinis partem crassa(?). Cy- tioplasma, id quod in nulla specie praeter hanc observavi, in statu plantulae provectiori normaliter a cytiodermate remotum (interiecta gelatina fluida?), caeterum intense viride, quam in antecedentibus magis granulosum, globulo ante divisionem unico centrali, nonnunquam inconspicuo, divisione instante duplicatum (?). Divisionis processus vix ante cellulae incrementum absolu- tum incipit, praeterea ut in CA. Sieboldi procedit. Cytioderma vertice cor- pusculo singulari, inde a prima iuventute conspicuo, hyalino, disciformi vel lentiformi obturatum. Zoogonidia evoluta et agitata non vidi, sed, quantum e speciminibus cytioplasmatis divisione, quae perfecta esse videbatur, instru- ctis suspicari licet, numerum eorumdem, ut in CA. Sieboldi et INágelii, valde variabilem esse puto. Semel in specimine adulto contenta in corpus globo- sum et compactum, sed membrana propria destitutum, contracta vidi. Plan- tulae adultae filis tenuissimis et brevissimis (parasiticis?), ciliarum instar, ob- sitae saepe observantur. Explicatio tab. III. E. 1. Specimen iuvenile. 2— 4. Specimina aetate provectiora, cytioplasmate nondum diviso, globulo unico, in f. 3 non conspicuo. 5. Specimen globulis binis, divisionem cytioplasmatis instantem indicantibus. 6. Specimen cytioplasmate transversaliter bipartito, parte superiore iterum in partes duas superpositas, globulo unico instructas divisa, parte inferiore globulis binis divisionem proximam indicantibus instructa. 7. Specimen cytioplasmate transversaliter quadripartito, duabus partibus mediis denuo longitudinaliter divisis. $. Specimen cytioplasmate divisionibus repetitis multipartito. 9. Pars speciminis mediae aetatis superior magis aucta, ut cytioderma et cytioplasma ab eodcm remotum conspiciatur. Figurae 1 — 3 proportione 609. auctae. 6. Ch. pyriforme. Cellula clavata, pyriformis vel obovata, apice ro- tundata, basi in stipitem sensim attenuata; stipes tenerrimus, cellulae dimi- diae circiter longitudine, basi in disculum minutum et crassiusculum, subco- loratum expansus; cytioplasma granulosum, globulo maiori nonnunquam conspicuo . . . (zoogonidia? . . . per apicem cellulae erumpentia?). (*) Tab. III. E. 1—3. (*) Ibid. 4A—s.. (?) f£ 5. 41 Berolini, in fossis turfosis ad Moabit, ad plantas aquaticas, e. gr. folia semiputrida Caricum, Potamogetonis natantis, Hypni cuspidati, nec non ad fila T'olypothrichis flaccidae, passim in consortio CAharacü longipedis, Ophio- cytiüi maioris et apiculati, Palmodactyli subramosi, Hormocytii catenif ormis (Nàg.) etc., mense Decembris 1854 lectum. Species parvula, certo propria, sed, fructificatione ignota, quoad genus paulisper dubia. Loco indicato haud raram, sed semper sparsam inveni. Cellula speciminum minimorum, quae vidi, BücT eas maiorum 25— 39 longa, ip crassa. Stipes cellulam dimidiam longitudine plerumque aequans, rarius su- perans, tenerrimus, ,4,"" crassus. Cytioplasma (in statu hiemali, quem so- lum vidi) pallide viride, in fusco-luteum vergens, granulosum, nonnumquam globulum maiorem centralem continens, rarius macula pallida laterali notatum. Cytioderma vix ;j,"" crassum. Specimina quoque observavi apice aperta et evacuata, quae huius speciei esse videbantur. "Txab-25V-S B: 1. 2. Specimina minora, globulo conspicuo instructa. 1— 7. Specimina maiora, f.3 et 6 globulo maiori subcentrali, f. 5 macula pallida laterali, f. 4 zona pallida obliqua notata. [^ . 600 Figurae proportione Mo auctae. 7. Ch. acutum. Cellula erecta, aequalis, late lanceolata vel ovata, utrinque sensim attenuata, acuta vel leniter acuminata; stipes elongatus, di- midia fere cellulae longitudine, gracilis, basi disco difformi atropurpureo auctus; cytioplasma nunc macula maiori hyalina notatum, nunc globulis mi- nulis (oleosis?) sparsis instructum, (saepius in corpus oblongum a cytioder- mate remotum contractum) .. ; zoogonidia? (vel corpus globosum?) per api- cem cellulae erumpentia. Habitat Friburgi Brisgoviae in ollis plantarum aquaticarum horti bota- nici filis 'aucheriae racemosae et Oedogonii Landsboroughiüi insidens cum Sciadio arbuscula, in quo ipso nonnunquam parasiticum observatur (aestate 1847); in variis Algis lacus montani TZisee in Sylva nigra Badensi (autumno 1847); in agri Gissensis rivulis pratorum ad fila Confereae bombycinae (mense Decembris 1850). Species dubiis vexata, non satis observata, forte generis diversi. Spe- " : 3 s 1 1 mm. 15 41 mm. 3 cimina perfecta, cum stipite 5 — 5" longa, ,1; — 1" fere crassa, cellulam F 42 sistunt late-lanceolatam, vel ovato-lanceolatam, vel ovatam, utrinque aequali- ter fere attenuatam, acutam. Stipes cellulae partem tertiam vel dimidiam aequans, rarius totius cellulae fere longitudine, superne in cellulam sensim dilatatus, inferne attenuatus et gracilis, basi disco singulari insidens, planius- culo, orbiculari vel difformi, satis magno (ad cellulae diametrum dimidium, imo fere totum nonnunquam expanso), atropurpureo. Cytioplasma minus densum, pallide viride, nunc homogeneum, nunc granulis numerosis (oleo- sis?) laxe dispersis et saepissime macula rotundata pallida laterali notatum. Divisionem cytioplasmatis nunquam vidi, sed saepe cytioplasma totum in cor- bus oblongum homogeneum intensius viride, sporae instar, contractum. Vidi quoque cellulas vacuas apice apertas. Tabula V. C. 1. Specimen iuvenile. 2—4. Specimina aetate provectiora, macula pallida (vacuola?) notata. 5. 6. Specimina granulis (oleosis?) insignita. 7. Specimen cytioplasmate in corpus sporiforme contracto. 8. Specimen apice apertum, evacuatum. Figurae proportione 6c0- auctae. 8. Ch. ornithocephalum. | Cellula inclinata, obliqua, superiore latere valde curvata, iunior fere semilunaris, adultior semiovata aut fere semiglo- bosa, apice in rostrum hyalinum obliquum acutum producta; stipes elon- gatus, cellulam dimidiam fere aequans, gracilis, basi in disculum minimum di- latatus; cytioplasma incremento cellulae absoluto divisum, ante divisionem globulo unico, postea pluribus, denique evanidis instructum ; (zoogonidia numerosa, lateraliter examinantia?). Habitat Berolini, ubi ad Moabit iisdem locis cum Characio obtuso legi aestate et autumno 1851, nec non parcius hieme pluvioso 1854. Species valde insignis, cellula crassa acuminata Hydrocytium acumi- natum quodammodo referens, sed cellula magis obliqua et inclinata, stipite elongato, et inprimis cytioplasmatis divisione longe diversa. Specimina iuniora adultis plerumque graciliora; minima, quae vidi, una cum stipite ;1""- longa; perfecta, stipite excluso, $—4,"" longa et dimidiam partem vel ultra crassa. — Stipes tertiam vel dimidiam cellulae partem, rarius cellulam fere totam longitudine aequans. Cavitas cellulae neque in stipitem descen- vs 49 dit, neque in acumen intrat(!). Cellula cum stipite angulum obtusum efficit, rarius suberecta vel subhorizontalis; eodem fere angulo acumen vel rostrum cellulae inseritur, ad horizontem plerumque directum, imo deorsum spectans. Cytioplasma intense viride, punctato-grauulosum, aut per totum cellulae lu- men continuum, aut in speciminibus aetate provectioribus nonnumquam evi- denter excavatum (?), globulo (amylaceo?) aut centrali, aut ad latus inter- num strati plasmatici parietalis sito instructum. In speciminibus hieme lectis cytioplasma magis granulosum (oleosum?) vidi et colore fusco-luteo perfu- sum, globulum vero amoene vinoso-rubescentem. Divisio cytioplasmatis cel- lulae incremento perfecto incipit et more solito procedit(?), globulis in ul- terioribus divisionis gradibus evanescentibus. Neque zoogonidia perfecta et agitata, neque cellulas apertas et evacuatas vidi. Tab. III. C. 1. Specimen natu minimum. 2—4. Specimina iuvenilia, globulo conspicuo. 5. Specimen perfectum, cytioplasmate excavato parietali, globulo paginae interiori strati plasmatici adhaerente. 6. Specimen tinctura iodi tractatum, cytioplasmate retracto rufo-fusco. 7. Specimen globulis binis, divisionem instantem indicantibus. $—11. Specimina cytioplasmatis divisionem per varia stadia rcpraesentantia. 600. 1 Figurae proportione ^7 auctae. 9. Ch.longipes (Rabenh.). Cellula suberecta vel inclinata, subobli- qua, angustius vel latius lanceolata, apice in acumen hyalinum erectum vel subobliquum producta; stipes tenerrimus, elongatus, dimidiam vel rarius to- tam cellulam longitudine aequans, basi in nodulum subcoloratum incrassa- tus; cytioplasma granulosum , plerumque macula hyalina excentrica no- tatum, ... Ch. longipes Rabenh. Alg. dec. XVIII. No. 171 (1852) ; Hedwigia No. 9 (1854) t. 9. In stagno ad /Vickolsdorf prope Kónigstein Saxoniae detexit Rab en- horst 1852 in filis Oedogonii et Ulotrichis parasiticum una cum Caracio obtuso. Idem iam anno 1849, sed parcissime, Friburgi Brisgoviae ad pagum Hugstetten mihi obvenit, loco Algarum minimarum fertilissimo, in Hypno (') Tab.IIL C. £6. (7) Ibid. £5. (?) lbid. (8—44. F2 44 luitante vel Oedogonio vesicato parasiticum , in consortio Bulbochaetes seti- gerae et minoris, Microthamnii Kützingiani, Palmodactyli subramosi, Hor- mocytii | cateniformis , Dictyosphaerii Ehrenbergiani, Dimorphococci lu- nati(!) etc. Denique his ipsis diebus Decembris pluviosi in turfosis prope Moabit cum aliis nonnullis huius generis speciebus haud rarum mihi occurrit, foliis Hypni cuspidati submersi, rarius filis Algarum insidens. In consortio praeterea vigebant /Vostoc spongiaeforme?, TTolypothrix flaccida, Hapalosi- phon Braunii, Chaetophorae sp., Bulbochaetes sp. plures, Microthamnion Küizingianum, Hormocytium cateniforme (Nàg. Ulothrix K.), Palmodacty- lon subramosum, Ophiocytium apiculatum, Pediastrum biradiatum, Coela- strum. microporum (Nàg.), Staurastrum gracile, Euastrum elegans, Tabel- laria flocculosa aliaeque species permultae e grege Desmidiacearum et Dia- tomacearum. Priori affinis, cuius varietas gracilior, magis erecta et elongata haberi posset, si formae intermediae invenirentur, quas satis luculentas equidem hu- cusque non vidi. Specimina natu minima, quorum (tempore hiemali) perpauca 1 1 inveni(?), 4"" longa, 1. "" crassa, stipite brevi ""- longo instructa; spe- * 200 300 cimina aetate provecta cellulam praebent 1-— /-"", rarius 1", imo £"": Ion- gam, ,1 — jj """ crassam, stipite elongato, cellulam dimidiam, rarius totam longi- tudine aequante suffultam. Cellula erecta aut angulo obtuso inclinata, subae- qualiter lanceolata vel rarius clavato-lanceolata(?), plerumque angusta, non- nunquam magis incrassata(^) et tunc C/Aaracio ornithocephalo quoad formam accedens,sed vix obliqua, apice vix incurva. Acumen hyalinum, elongato-coni- cum, acutissimum, subobliquum. Stipes tenuissimus, ;1,,"" crassus, basi in no- dulum vel disculum minutum subcoloratum (dilute lutescentem vel subfusces- centem) dilatatus. Cytioplasma (in speciminibus hieme observatis) granulo- sum, sordide et pallide virens, in fusco-luteum vergens, globulo maiori in- B terno rarius instructum, saepius macula pallida unica vel binis lateralibus (va- (') Dimorphococcus, nov. gen. Palmellacearum. Cellularum familiae libere natantes, bo- tryoideae, cellulis in ramulis brevissimis quaternatim coniunctis, dissimilibus, binis intermediis oblique contiguis ovatis obtusis, binis lateralibus oblique oppositis discretis substipitatis luna- lis, his iterum in tetrades dividendis (illis zoogonidia proferentibus ?). — Longitudo cellularum Dimorph. lunati ,i—- — l1 "", latitudo dimidia, Color saturate viridis, apicibus cellularum 100 50 nonnunquam hyalinis. (5) Tab. V4 B.E 4...) Ido£40. (0) £ 32513. 45 cuolis sive lacunis?) interruptum, basi rotundatum et in stipitem superne dilatatum non descendens, nonnunquam basi et apice a cytiodermate eviden- ter retractum et in corpus sporiforme conglobatum. Fructificationis processus caeterum mihi incognitus. 'Tab. V. D. 1—14. Specimina iuniora et adultiora, quoad magnitudinem et formam cellulae et lon- . . OC . . 600 gitudinem stpitis varia, proportione dum aucta. 10. CA. horizontale. Cellula in stipite excentrico horizontalis, hinc abbreviata, obtuse triangula, illinc elongata, conico-rostrata et deorsum in- curva, acutiuscula; stipes brevis, basi in disculum dilatatus; cytioplasma gra- nulosum . . . Habitat Berolini in fossis turfosis ad 7Moabiz, ubi inter alias Characii species Hypno cuspidato submerso insidentes, scilicet CA. Jongipes, claeatum, ornithocephalum et obtusum, unicum huius speciei specimen inyeni mense Decembris pluviosi 1854. Formam nimis singularem praebet, quominus monstrum Caracii or- nithocephali haberi possit, a quo insuper defectu acuminis hyalini differt. Configuratio cellulae facilius ex icone perspicitur, quam describi potest. Lon- gitudo cellulae (horizontalis) ;,"", crassities (verticalis, quo loco stipes in- seritur) ,1-"". Stipitis longitudo 5. Cytioplasma granulosum, e flavo-viridi in fuscum vergens, cellulam ad apicem usque implens, maculis pallidis (va- cuolis?) in latere superiore binis notatum. Tab. V. E. Specimen unicum mihi visum proportione 590 auctum. 11. CA. gibbum. Cellula in stipite excentrico subhorizontalis, elli- ptica, ovata vel subglobosa, latere superiore tumida, utrinque obtusissima; stipes brevissimus, basi vix dilatatus ; cytioplasma saepe linea transversali pal- lida notatum ; zoogonidia pauca?, e dorso cellulae erumpentia. Habitat Friburgi Brisgoviae, ubi ad pagum Hugstetten mense Octobris 1848 in Oedogonio vesicato gregarie parasiticum observavi. Species omnium longe minutissima, sed quoad genus quam maxime dubia. Specimina natu minima globosa, subsessilia, ;1-""* crassa; perfecta jj" longa, horizontalia vel oblique adscendentia, ope stipitis plus minus excen- trici nonnumquam fere lateralis, brevissimi et hyalini affixa. Cytioplasma viride, homogeneum, saepe zona pallida transversali vel obliqua divisum. 46 Zoogonidiorum formationem et evolutionem observare non licuit, sed nu- merum eorum parvum esse propter magnitudinem relativam plantularum iuvenilium suspicor. Cellulas dorso ruptas et vacuas non raro vidi. Explicatio tab. III. D. 1. Specimen iuvenile. 2—6. Specimina aetate provectiora. 7. Cellula vacua, dorso aperta. ; ; 1000 Figurae proportione - auctae. 19. Ch. minutum. Cellula erecta, subcurvata, oblique lanceolata, acutiuscula vel in acumen breve subobliquum hyalinum protracta; stipes bre- vis, basi non dilatatus; cytioplasma homogeneum vel granulis nonnullis (oleo- sis?) auctum, nonnumquam lacunosum, demum in partes 2— 4 oblique divi- sum ; zoogonidia pauca?, lateraliter erumpentia ? Ch. minutum A. Br. in lit. 1548; Kütz. Sp. Alg. (1849) add. p. 992. Habitat Friburgi Brisgoviae in fontibus suburbanis gregarie ad fila Oedogonii fonticolae, nec non Melosirae variantis, in consortio Gomphone- matis tenelli ex -Achnanthis minutissimae, a vere ad autumnum vegetans (1848). Eandem speciem Berolini in horto botanico observavi, Characio stricto in filis Cladophorae fractae parce intermixtam (1854) ; formam ma- iorem (forte speciem propriam), cellula magis acuminata et stipite basi magis dilatato ad sequentem speciem accedentem, ad -Moabit in consortio Chara- cii ornithocephali Oedogoniis insidentem mense Augusti 1851 vidi. Cl. Kützing l. c. dubia de hac specie movit, Oedogonii primordia sistere suspicatus; at Oedogonii fonticolae, cui Characium nostrum insidet, plan- tulaee zoogonidiis pullulantes cum Characio minuto comparatae giganteae sunt, nec non forma, colore et contentorum indole, praesertim vero disco radicali radiato Oedogoniis proprio diversissimae. Microgonidia et pauperculae inde derivataein Oedogonio fonticolanonobservantur,neque aliae Oedogonii species loco indicato occurrunt. De natura autonoma Ch. minuti igitur minime dubi- tandum, sed forte subgenus proprium, gonidiis paucioribus simplici serie dis- positis distinctum, statuendum est. Caeterum CA. strícto satis simile, a quo differt statura paullo minore, cellula semper subobliqua, plerumque breviter acumi- nata, nec non colore paullo magis in coeruleum vergente. Specimina minima 1 natu 4:,"" longa, obovata, obtusa; perfecta j; — J; "^, rarius ;,"* longa, ji" crassa et acumine parvo hyalino subobliquo terminata. Stipes hyalinus bre- A7 vis, sed evidens, latitudine paulo longior. Cytioplasma aut homogeneum, aut altero latere magis condensatum (!), continuum aut maculis nonnullis palli- dioribus (lacunis) interruptum et variegatum (^), nonnumquam globulos nu- mero varios (0leosos?) continens(?). Semel in specimine semi-adulto corpus- culum vinoso-rubrum in media cellulae altitudine parietale vidi. In specimini- bus adultis cytioplasma saepius oblique bipartitum vel tripartitum (^) observavi, semel quadripartitum (?), partibus in globulos inter se remotos conversis (zoo- gonidiis abortivis vel intra cellulam sedatis?). Zoogonidia intra cellulam nor- maliter evoluta et examinantia observare quidem mihi non contigit, sed zoo- gonidia libera haud dubia vidi, magnitudine et forma cum plantulis affixis mi- nimis congruentia, horis matutinis inter fila Oedogonii circumvagantia et de- nique iisdem affixa, e quibus (;5,"" longis et satis crassis) concludi potest, numerum zoogonidiorum parvum esse. Tab: VeE. 1—413. Specimina variae aetatis et. variae contentorum indolis. 13—15. Specimina cytioplasmate diviso. Figurae proportione 900 auctae. 13. CA. subulatum. Cellula erecta, oblique lanceolata, superne subu- lato-acuminata subfalcata, subsessilis; stipitis loco discus applanatus fuscus, origine orbicularis, demum difformis, cum discis speciminum vicinorum fa- cile confluens; cytioplasma maculis pallidioribus saepe variegatum . . . Habitat Friburgi Brisgoviae, in cupis plantarum aquaticarum horti botanici, ad folia semiputrida Limnocharidis Humboldti, Nymphaeacearum, etc., nec non ad fila /'aucheriae geminatae et racemosae densa grege vege- tans (aestate 1847). E minimis est, 1-— 1-"" longum et vix ;:;"" crassum, colore pallide viridi et paullulum in coeruleum vergente, ut in C/. minuto, a quo differt cellula longius et angustius acuminata, stipiteque praeter discum basilarem subnullo. In speciminibus iunioribus e loco natali avulsis stipitis loco capitu- Ium basilare subglobosum pallidum vidi, in adultioribus discum intense fuscum (y WabaVEESISS. (^) 3bid. £.6. 7- () E 9—42. (^) Tab. VF. £43.44. (^) Ibid. £ 15. 48 depressum, magis magisque expansum, solidum et sine dubio processu ex- cretorio, ut in Sciadio, formatum. Ubi specimina dense congregantur, disci pedales inter se confluunt et crustas fuscas latiores, specimina nume- rosa gerentes efficiunt. Propagatio omnino ignota. Tab. V. G. Specimina iuniora et adultiora, partim solitaria, partim congregata et basi per discos pedales confluentia, omnia proportione 600- aucta. IIl. SCIADIUM. Plantula ex individuo singulo familiam coenobioticam (!) producens. Thallus generationis primae (solitariae) adnatus, unicellularis, cellula elon- gata, cylindrica, recta, basi stipite tenui instructa, iuventute holoplasmatica et globulo centrali instructa, aetate coeloplasmatica. X Gonidia circiter 8, cytioplasmatis parietalis separatione simultanea alternatim orta, serie simplici disposita, demum e cellula versus apicem circumscisse aperta protrusa, in ipso cellulae matricalis ore retenta ibique in umbellam e cellulis matri similibus (individuis generationis secundae coenobium constituentibus) ex- crescentia, quod idem in tertia et saepe quarta generatione repetitur, fa- milia in umbellam compositam vel decompositam evoluta. Ultimi denique umbellarum rami (cellulae ultimae generationis) zoogonidia proferentes libere examinantia, oblonga, ciliis vibratoriis binis instructa. Historia et affinitates. Sciadii speciem, quam hucusque cognitam habeo, unicam Friburgi Brisgoviae aestate anni 1847 delexi et postea pluribus locis inter se remolissimis aut ipse reperi, aut ab aliis repertam esse accepi. — Cl. Kü/zing plantulam cum ipso communicatam in opere species Algarum tra- ctante (1849) p. 480 inter Z'aucheriaceas admisit, F'aucheriae et Bryopsidi conterminam. At ab utroque genere certo longissime distat, non solum fructificationis indole diversa, sed etiam vegetatione, quum cellula Sciadii, quamvis valde elongatur, incremento tamen terminali s. api- cali careat, et cellulae secundariae umbellam constituentes minime cellulae primariae ramifica- tione, sed processu revera propagatorio oriantnr. Haud dubia Sciadio affinitas est cum Pal- (') Confr. in introductione nostra p. 9. 49 mellaceis unicellularibus (Protococcaceis et Characieis) stipitatis. Etenim status Sciadii iuve- nilis, i. e. generatio familiae primana et solitaria, habitum Z/ydrocy'ii et Characii adeo imitatur, ut Sciadii genus Hydrocytium vel. Characium quasi proliferum haberes, nisi gonidiorum ge- nesi et dispositione ab utrisque distinctum esset. — À Characio enim gonidiis processu simul- taneo, nec divisione succedanea, ortis, ab Hydrocytio, quocum gonidiorum genesi magis con- venit, gonidiis paucioribus, serie simplici dispositis, discedit. Gonidiorum processus formativus caeterum haud facile eruendus, non minus propter plantulae minuliem, quam propter ipsius processus fugacitatem. Gonidia divisione multipartitia cytioplasmatis totum cellulae. lumen implentis oriri olim opinatus sum('), sed stadiorum, quae vidi, adspectu denuo perpenso hodie potius cylióplasmatis parietalis separatione in partes alternatim distinctas ortum ducere persua- sum mihi est, simili modo, ac in Leptomito lacteo. Qua gonidiorum genesi Sciadium cum Protococcaceis potius, quam. cum Characieis convenit. De intima denique Sciadii cum OpAio- cytio affinitate sub hoc genere agam. Inter Algas multicellulares Zribonema Derb. et Sol. (Conferea bombycina Auct.) cellularum dehiscentia, zoogonidiorum fugacitate et forte etiam genesi Sciadio et Ophiocytio quodammodo analogum esse videtur. Species unica: Sciadium arbuscula. A. Br. mspt. 1847; Verj. (1819-1851) p. 200 et 278. Kütz. Sp. Alg. (1819) p. 490. Habitat in variis plantis aquaticis, praesertim in filis Algarum confer- voidearum aquae dulcis. Friburgi Brisgoviae in cupis plantarum aquaticarum ad fila J'aucheriae racemosae et geminatae, nec non Oedogonii Landsbo- roughii, cum Gomphonemate capitato et Diatomate pectinali abunde inveni aestate 1847, rarius in stagnis extra hortum ad fila eiusdem Oedogonii et Con- Jfereae bombycinae, nec non ad folia Callitriches et Potamogetonis pusillae ; in agri Gissensis rivulis pratorum ad Confeream bombycinam 1851; Franco- furti ad Moenum cum Oedogonio acrosporo et Bulbochaete intermedia legit De Bary 1853 (?) ; Berolini in fossis turfosis ad Moa^/ in foliis semiputri- dis Potamogetonis natantis, Sparganii minimi etc. 1854 cl. Pringsheim ob- servavit et ipse legi; Neodami ad C/adophoras et Hydrodictyon vidit Itzig- sohn 1853. Aestate praesertim viget, sed hieme pluvioso quoque reperitur. Descriptio. Plantula tenella, perminuta, nudo oculo vix distinguenda, habitu sin- gulari arbusculiformi, in trunculo simplici ramorum umbellam, quoad aeta- tem plus minusve provectam, simplicem, compositam vel decompositam ge- rens. Pulchellas hasce arbusculas non esse stirpes simplices, evolutione vege- () Verjüng. p. 275. () Werh. der Senkenb. nat. Gesellsch. L. (1854) p. 60. 50 tativa enatas, sed individuorum originitus distinctorum familias coenobioticas perquisitione accurata facile convinceris. Individuum matricale, e quo fami- lia generatur, cellulam sistit solitariam et simplicissimam, prima iuventute ob- longam vel obovatam, obtusissimam, Characio pyriformi haud absimilem, E mE 1 mm. i1. mm. - ze 1 e iN — i longam, i crassam , laete viridem, holoplasmaticam, glo bulo centrali (cytioblasto?) parum conspicuo instructam, stipite tenui hyalino fica, 4H 300 — 200 magisque elongatur et cylindrica evadit, globulo interno mox evanescente (?), "*- longo suffultam (!). Deinde cellula, crassitie vix aucta, magis perfecta £— "" longa, 3; — 445 "" crassa. Cytioplasma cellulae adultae, ut videtur, parietale, saepe vario modo interruptum, in maculas maiusculas divi- sum aut albido et viride variegatum. Stipes basi in discum planum magis magis- que dilatatur, initio minutum orbicularem et fusco-luteum, deinde irregulariter expansum intense fusco-purpureum, solidum, sine dubio secretione quadam (ceracea?) procreatum. Cytioderma tenuissimum, sed firmum, tincturae iodinicae et acidi sulphurici ope vix lutescens, neque vero coerulescens, dum Ocdogonii membranae, quibus Sciadium insidet, intense violaceo coloran- tur(?). Globulus in cellulis iunioribus conspicuus iodi ope pariter non coe- rulescit; cytioplasma iodo tractatum totum intense fusco-lutescit. Cellula integra goniocytii vices demum agit, gonidia fovens simplici se- rie contigua, numero haud stricte definito, 5— 10, saepius 8, intra cellulam vivam difficile, reagentium ope contracta facilius distinguenda. Gonidia im- perfecta latere exteriore applanata et ad parietem internum goniocytii alter- natim adhaerentia vidi, quam ob rem cytioplasmatis parietalis separatione si- multanea, ut in .Saprolegnia, ortum ducere persuasum habeo. Momentum, quo goniocytium aperitur et gonidia e loco natali promoventur, directe qui- dem observare mihi non contigit, sed e stadio posteriore patet cellulam sub apice horizontaliter circumscindi et operculum digitaliforme deiici, quod deiectum haud raro vidi, longitudine varium, .;—,1,"* longum. Gonidia e cellulae apertae tubo cylindrico protrusa in ipsius ore retinentur et in ca- pitulum colliguntur (^), ibique, ramorum instar, coniunctim evolvuntur, (*) Tab. IV. £1. 2. (*) Ibid. f. 3. 4. ()) Faucheríae membrana cellularis e contrario non coerulescit. 4 * *3* . L * . * CI» Li (7) Qua ratione gonidia prohibeantur, quominus dissipentur, perspicere nequivi, suspicorau- tem cyliodermatis strato intimo soluto et, Oedogonii more, in vesicam tenuissimam dilatato contineri. 91 coenobium umbellatum constituentia (*). Individua secundae generationis hoc modo coniuncta caeterum. omni fere ratione cum individuo primario, cuius cellula evacuata sustinentur, conveniunt, quum similem omnino evo- lutionis cyclum percurrant, nec magnitudine inferiora sint. Stipites eorum, basi in fasciculum coniuncti et in tubum apertum cellulae matricalis paullu- lum intrantes, prima iuventute satis distincte in collo cellulae adparent, sed mox secretione colorata obruuntur et obfuscantur. Haec secretio, disco pedali individui primarii analoga, quum in latum diffundi nequeat, in tu- bum vacuum cellulae matricalis descendit, quem massa initio fusco-lutea, dein fusco- vel atro-purpurascente ultra medium, imo fere totum implet. E gonidiis in ramis umbellae primariae i. e. cellulis generationis secundae procreatis et eodem modo, ac illa generationis primae, retentis et coniunctis umbellae secundariae i. e. cellulae generationis tertiae evolvuntur; ex ha- rum gonidiis denique umbellae tertiariae s. generatio quarta, quae fami- liae ultima est, neque semper producitur(?). Radii in umbellis tertiariis et secundariis, quam in primaria, aliquanto minus elongantur. Familiae per- fectae s. arbusculae per quatuor gradus evolutae (umbellas decompositas sistentes) altitudine 1 — i"7 non excedunt. Generationis ultimae denique gonidia non amplius retinentur, sed libere dissipantur. Horum quoque emissionis e cellula matricali momen- tum observare mihi non contigit, sed vidi gonidia paullo antea emissa prope ab ore cellulae apertae collocata, agitationis quidem expertia, sed, ut credo, hebetata et abortiva(?). Gonidia enim sana et valentia zóogo- nidia esse mobiliter examinantia ea re probari mihi videtur, quod zoo- gonidia, magnitudine et forma cum illis bene congrua, inter Sciadii plan- tulas vagantia, quorum nonnulla denique Vaucheriae filis lente affigebantur, observavi. In his cilias vibratorias vidi binas, corpore ovato, ji-— i." longo paullo longiores (*). Explicatio tabulae II. A. I5Sciadium arbuscula. Figurae 1 — 4 evolutionem generationis primae, 5 — 6 secundae, 7 tertiae, 8 quartae [s] ? , , q repraesentant. (i9 Fab IV ges). Ibid? £..7.:87 p 3 3E 9:40.46) £t. G2 52 1. Specimina natu minima, germinantia, globulo centrali (cytioblasto?) conspicuo. 2. 3. Specimina aetate provectiora, globulo evanido, disco pedali .conspicuo, in f. 2 luteo, in f. 3. fusco-purpureo. 4. Specimen incremento longitudinali propemodum absoluto, cytioplasmate maculatim interrupto, disco pedali fusco-purpureo. 5. Sp. evacuatum, gonidiis e tubo promotis et in ore cellulae germinantibus. Stipites cellularum germinantium intra collum cellulae matris conspiciuntur. 1 6. Familia, individuis generationis secundae evolutis, umbellam simplicem sistens. Stipi- tes cellularum umbellam constituentium massam coloratam secernunt, in tubum cellulae matris descendentem, superne fusco-purpuream, inferne fusco-luteam. 7. &. Familiae amplius evolutae, f. 7 umbellam ex parte compositam, f. $ decomposi- lam sistentes. 9. 10. Umbellae tertiariae, cellulis (generationis ultimae) ex parte apertis et evacuatis, operculo deiecto et gonidiis emissis (hebetatis) prope ab ore cellulae collocatis. F. 9 cellulam monstrat sub apice transversaliter ruptam et gonidiis foetam. Gonidia inclusa tinctura iodi tractata sunt, ut luculentius appareant. 11. Zoogonidium vagans, tinctura iodi necatum, ciliis vibratoriis binis. 690. 800. Figurae 1—8 proportione 9: 9 SAM pro: "T auctae. iV. OPHIOCYTIUM. Plantula unicellularis eremobia vel rarius ad familiam coenobioticam simplicem evoluta. Thallus leviter adhaerens vel libere nascens, cellulam si- stens elongatam, cylindricam, varie curvatam, circinatam vel cochleatim contor- tam, stipite tenui plerumque instructam, coeloplasmaticam, nonnunquam glo- bulis pluribus coloratis instructam. Gonidia circiter 8 (cytioplasmatis parie- talis separatione simultanea alternatim orta?), serie simplici disposita, demum e cellula sub apice circumscisse aperta emissa (mobilia?), dispersa et separatim germinantia, rarius in ore cellulae matricalis retenta ibique coniunctim evoluta. Historia et affinitates. Cl. Eichwald vulgatissimam huius generis speciem, O. cocAeare s. apículaturn Nà- gelii, primus novit, quam, de natura vegetabili eius deceptus, inter animalcula infusoria Ru- theniae Spirodisci cochlearís nomine recensuit a. 1847 ; eodem anno primum OpAiocytii, Alga- rum generis novi, indicium per litteras mihi dedit cl. Nàgeli. In opere de Algis unicellari- bus a. 1549 edito cl. autor Ophiocytium dubitanter Pa/me//laceis Characieis adscripsit et dua- rum specierum descriptione illustravit. Cl. Kützing in opere species Algarum tractante, 53 eodem anno edito, genus a Niàgelio conditum Ophiorrichis nomine familiae Oscillarinearum ad- tribuit, inter Spiru/inam et Oscillariarn insertum. Cl. Perty denique 1849. (Bern. Mittheil. p. 147) Zrochidii nomine genus proposuit, ex mente autoris apiculi mucroniformis (i. e. stipi- tis) defectu ab Ophiocytio distinctum ; at. species unica huic generi adscripta et in opere ,de minimis vilae formis" figuris illustrata, Zr. pareulum, certo Ophiocytii species est, quam ab O. cochleari non sine dubio separavi. Locus systematicus Ophiocylii inter Algas strictiori sensu unicellulares omnino certus, cum Oscillarineis ne remotissima quidem affinitas. Propaga- tio, quo tempore cl. Nigeli opus de Algis unicellularibus edidit, non salis cognita erat, neque hodie a dubiis omnino exempta est. Cl. Nügeli, quum saepius specimina iuniora octona ap- proximata observaverit('), gonidia e cellula emissa immobilia esse suspicalus est; at huiusce- modi congregationes, ut videlur, rarissimas zoogonidiorum hebetatione praematura e(fici cre- diderim, normaliter enim Ophiocytii specimina sparsa et stipitis ope plerumque adhaerentia oc- currunt, qua re probari videtur, zoogonidia mobiliter dispergi et demum sponte adnecti. Ob- servationibus recentioribus proxima Ophiocytii cum .$cadio affinitas elucet. Primus cl. Nàgeli ipse Ophiocytii cochlearis specimen per literas notavit apertum (operculo ad latus deiecto) et evacuatum, cuius ori specimina iuvenilia s radiatim expansa stipitibus inhaerebant. Specimina simi- lia posthac mihi quoque obvenerunt, sed maxime memorabilia, cellularum filiarum umbella omnino evoluta ipsisque cellulis iam apertis et evacuatis cl. Pringsheim invenit et icones mecum com- municavit. Constat igitur Ophiocytii quoque gonidia nonnunquam in ore cellulae matricalis re- üneri ibique in familiam umbelliformem excrescere, in quo statu OpAiocy/iurn a Scíadio solum- modo cellulis arcuatis et umbellis, ut videtur, nunquam compositis distinguitur. At prolis in fami- liam coenobioticam coniunctio, in Sciadio normalis, in Ophiocytio nonnisi per exceptionem vel monstri instar occurrere videtur, quam ob rem genera coniungere nolui. Ex analogia Sciadii patet partem Ophiocytii mucronatam, quam cl. Nigeli apicem cellulae habuit, basin cum stipite sistere; ex eadem analogia gonidia non divisione successiva, sed separatione simullanea for- mari verisimile est. 1. O. maius (Nüg.). Cellula varie curvata, saepe sigmoides, i," cir- citer crassa; cytioplasma globulis distantibus coloratis instructum ; stipes gra- cilis, basi capitulo colorato terminatus. O. maius Nàg. einz. Alg. (1849) p. s9. t. IV. A. 2. Habitat in stagnis ad varias plantas aquaticas. 'Turici, in stagno minori, abunde ad folia semiputrida Phragmitae communis, primus invenit Nàgeli; Friburgi Brisgoviae, in aquis turfosis ad /Veustad/, cum Oedogonio undulato, Bulbochaete setizera et minore, Coleochaete scutata, Aphanochaete repente, Chaetophora tuberculata , 'T'olypotrichis formis variis, Hapalosiphone Brau- nii, Palmodactylo subramoso, Schizochlamide gelatinosa et Desmidiaceis va- (') Einz. Algen t. IV. A. 4. d. e. te 94 riis parce inveni 1848; Berolini in fossis turfosis ad Moabit ad folia semipu- trida Potamogetonis natantis et Sparganii minimi simili consortio 1854 mihi occurrit ; Neodami cum Microthamnio, Palmodactylo etc. observavit Itzig- sohn 1854. Per totum fere annum viget, hieme pluvioso quoque obvium. Species magnitudine insignis, incremento absoluto 7 — 1"" longa, non- nunquam longior. Specimen longissimum ad /Moabit inventum, cuius iconem cl. Pringsheim mecum communicavit, 2 f-"" ]ongum. Crassitudo per omnes aetates fere eadem ;5; — L"". Specimina natu minima subglobosa, obovata vel pyriformia, stipite cellulam fere aequante instructa; aetate paullo magis provecta saepe subpanduriformia, denique cylindrica, apice semper obtusis- sima, rotundata vel subtruncata. Stipes ;1;— £"" longus, ,5; — .1-""* crassus, hyalinus, basi in capitulum subglobosum vel depressum, demum coloratum, luteo-fuscum vel rufo-fuscum intumescens. Cytioplasma in hac specie evi- dentissime parietale, globulis (vacuolis? sec. Nágeli, mihi potius cytioblastis) strato parietali inhaerentibus et intrinsecus protuberantibus, in cellula iuvenili unico, in adultis numerosis (10 —30), distantibus, flavescentibus vel miniatis, sec. Nág. nonnunquam e viridi fuscescentibus. Praeterea granula minora, sparsa, oleosa saepius occurrunt. Cellulae apice circumscisse apertae et eva- cuatae frequenter occurrunt ; operculum a cellula solutum, breve, hemisphae- ricum cl. Nágeli vidit et l. c. fig. c. repraesentavit. Gonidia hucusque ignota. 2. O. cochleare (Eichw.). Cellula plus minusve arcuata, circinata vel in spiram laxam contorta, ;;;"" circiter crassa, globulis nullis; stipes graci- lis, mucroniformis, basi non dilatatus. Spirodiscus cochlearis Eichwald, erst. Nachtr. z. Infusorienkunde Russlands in Bull. de l. soc. imp. d. nat. de Moscou. 20. (1817) p. 285. t. s. f. 4. Ophiocytium apiculatum: Nàg. einz. Alg. (1849) p. 237. Ophiothrix apiculata Kütz. Sp. Alg. (1849) P. 237. (? mucronatum, cellula apice in mucronem producta. Habitat in paludosis, plantis aquaticis laxe adhaerens, variis Algis mi- noribus plerumque sparsim intermixtum, ut videtur, pervulgatum. Turici (Nàgeli), Friburgi Brisgoviae (ipse), Heidelbergae (Mettenius), in Saxo- nia (Rabenhorst, eodem loco ac Characium longipes), Berolini (ipse), in Livonia (Eichwald). Observationibus Nágelii in hanc speciem pauca habeo, quae addam. Specimina son semper libere natantia, sed saepe evidenter stipitis ope adhae- 95 rentia observavi, longitudine non minus, quam crassitie, varia, perfecta í—4i""longa, ;4,— 4i," " crassa. Stipes in perfectis 1 — 4"" longus, te- nuissimus, basi acutus, truncatus, vel nodulo vix conspicuo hyalino terminatus. Globulos, qui illis O. maioris comparari possint, in hac specie non vidi. Cellula matura, sub apice circumscissa, operculum digitaliforme plus minusve elonga- tum abiicit. Gonidia nondum observata, sed specimina aperta et evacuata fre- quentissime reperiuntur, rarius, ut supra indicavi, specimina evacuata prole, ut in Sciadio, ad os cellulae matris umbellatim congesta ibique ad maturitatem usque persistente. Forma sub C. indicata, a Nàágelio quoque observata, ra- rissime occurrit, quae utrum lusus, varietas, an forsan species propria sit, nescio. 3. O. parculum (Perty). Cellula valde curvata, circinata vel in spi- ram contorta, ;1.""- circiter crassa, globulis nullis; stipes nullus. Brochidium pareulum Perty, zur Kenntnifs d. kleinst. Lebensformen p. 215. t. 16. f.6. Habitat in aquis frigidis turfosis Helvetiae (Bern, Todtensee, Báttenalp, St. Gotthard: Perty). Specimina, quae ad hanc speciem pertinere viden- tur, ipse vidi e turfosis prope Donaueschingen, prope JVeustadi in Sylva nigra Badensi, nec non Berolini ad Moaói lecta, semper OpAiocytio cochlear consociata. In hanc speciem, quae forsan varietatem tantum O. cocAlearis sistit, ulterius inquirendum est. Longitudo cellulae sec. Perty í-— "", cras- situdo 44; — 41; "", specimina Berolini observata O. cocAleari paullo te- nuiora, ;í; — 5," crassa. to HYDRODICT YON. Alga unicellularis coenobiotica. Coenobium libere natans, sistens ret saccatum, oblongum, undique clausum, e cellulis per extremitates terna- tim (rarius quaternatim, rarissimi binatim) coniunctis compositum, maculis (lacunis s. interstitiis) tri- ad polygonis (plerumque 4 — 6-gonis). Cellula singula (individuum) iunior oblonga, adulta elongato - cylindrica , aequi- polaris, coeloplasmatica; cytioplasma viride, granulosum, globulis amy- 56 laceis, initio unico, demum numerosissimis instructum. Zoogonidia post globulorum amylaceorum dissolutionem cytioplasmatis parietalis divisione simultanea et multipartitia orta, numerosissima , strato simplici, pavi- menti instar, parieti applicata, dein inter se libera, duplicis indolis in diversis eiusdem coenobii cellulis: macrogonidia subglobosa, motu tre- pidatorio a loco natali vix remota, sedata oblonga et intra cellulam ma- iricalem (denique dissolutam) in reticulum filiale coniuncta; microgonidia motu alacri per totum cellulae lumen agitata, demum per rupturam late- ralem examinantia, ovata, apice hyalina, corpusculo rubro oculiformi et apice ciliis vibratoriis binis (rarius 3—4) instructa, sedata globosa et, Pro- tococci instar, coacervata, sterilia et demum emorientia. Adnotationes historicae. Hydrodictyon utriculatum, filis (i. e. cellulis elongatis) in saccum reticulatum, rete pis- catorium aemulantem coadunatlis insigne, artificiosissimum stupendumque naturae opus, ul Rothius ait, veteres quoque botanicos non fugit, quamvis Casp. Bauh inus(') et Ul. Aldrovan- dus(^) false id nosse putabantur. Primus enim hanc Algam certo novit Johannes Loese- lius, Brandenburgicus et professor Regiomontanus, natus a. 1007, mortuus a. 1650, qui eam Musci aquatíci bombycini retiformis nomine inter plantas Borussiae enumeravit MS 1) et figura a Dillenio omni iure laudata, demum post mortem autoris a. 1703 edita, illustravit( ). Hunc se- cuti sunt PetrusKyllingius, qui Hydrodictyon in Dania observavit et sub nomine Loese- liano in Viridario suo enumeravit 1685 e. et Samuel Dood y, pharmacopoeus Londinensis et horti Chelseani praefectus (T a. 1705), qui eandem Algam in Anglia repertam Confeream reti- culatarm crispam vocavit, quo nomine recepla est a coaelaneis Dritanniae autoribus, B aj o ió88 C ) et Plukenetio 1691, qui figuram dedit parvulam, statum plantae iuniorem exprimentem (^ )h (') Alga bombycina €. Bauh. Prodr. theatr. bot. (1620) p. 155, a Dillenio in Catal. plant. c. Giss. sponte nascentium inler synonyma Confervae reticulatae cilata, e descriptione et loco didi (in Scotia) Hydrodiclyon esse non potest. In Dillenii hist. Muscorum ad Conferearn pa- lustrem. bombycinam (p. 18. t. HL. £11), quae C/adophorae species plures comprehendere videtur, amandatur. (8: d) Reticulum arachnoide palustre subtilissirnum Aldrov. Dendrol. (1658) p. 8. in ^ gardhi systemate Algarum inter synonyma Hydrodictyi iniuste, quantum ex icone rudissimo iudicari potest, allegatur. (^) Joh. Loeselius, plantae in Borussia sponte nascentes (1654) p. 51; Flora Prussica curante Ioh. Gottsched (170:) p. 173. t. 54. (^) Petr. Kyllingius, Viridarium Danicum (1688) p. 106. No. 1. (5) Raj. hist. plant. vol. IL. (1688) p. 1852. (*) Plukenet. Phytogr. (1691) t. 24. f. 2; Almagest. (1674) p. 113. 97 quae figura repetita est a Morisonio 1699(*) et Petiverio 1709(^). Dillenius Hydro- dictyon in agro Gissensi repertum commemorat 1719 (^), postea Londini repertum in histo- ria muscorum (1741) Confereae reticulatae nomine descripsit et nova icone, quae Loeselianam minime superat, illustravit(*). In Gallia primus observavit Guettard (^), in Suecia Lin- naeus(^), qui nomen Dillenianum in systema reformatum admisit, ad finem saeculi usque usi- tatum, quo tempore cl. R oth Z/ydrodictyi genus a Confervarum grege separavit("). Propagatio Hydrodictyi ad hoc tempus omnino ignota erat, cuius prima vestigia, curiosa et stupenda, invenit cl. Vaucher, de Algarum aquae dulcis studio biologico optime meritus, a. 103 (^). Reticulum novum, omnibus partibus constitutum et praeter magnitudinem quasi absolutum in singulis cel- lulis retis matricalis nasci observavit, facto, ut videbatur, ab omni lege formationis successivae organismorum abhorrente. Eodem anno, quo Vaucherii opus in lucem prodiit, iterumque a. 1809 'Treviranus Hydrodictyi reticulum e gonidiis intra cellulam matricalem motu trepidato- rio agitatis, demum reticulatim coniunctis formari observavit(^), gonidiorum vero genesin et indolem, indeque retis naturam coenobioticam , haud perspexit, quum alio loco ('?) retis origi- nem cum formatione contextus cellulosi vegetativi e granulis: in vesiculas mutatis comparare stu- duerit.. Cl. Areschoug, Trevirani observationum ignarus, formationem retis e gonidiis (j,spo- ridiis") mobilibus denuo observatam in dissertatione propria, a. 1839 edita, descripsit(''). De origine vero zoogonidiorum, quae globulorum amylaceorum evolutione oriri ducit, item in er- rore versatur, nec microgonidia e cellulis examinantia vidit. Fusius de Hydrodictyo disseruit cl. Morren 1841 ('?), observationes novas paucas, adsertiones falsas vero plurimas, inversione et confusione stadiorum evolutionis praesertim ortas, proferens. Gravissime autem in eo errat, quod globulos amylaceos (,0rgana mascula, spermatocystas") et granula minora (organa femi- (') Morison. pl. hist. univ. Oxon. vol. III. (1699) p. 644. S. 15. t.4. f. 4. (^) Petiver Gazophyl. nat. et art. dec. VI—X. (1709) t. 51. f. 3. (^) Dill. cat. pl. circa Gissam sponte nascentium (1719) p. 199. (^) Dill. hist. Muscor. (1741) p. 20. t. 4. f. 14. (^) Guettard, observ. sur les plantes (Stampanae ditionis in Aurelianensi agro Flora) I. (1747) p. 45. (*) Flora Suecica (1745) n. 1025; ed. sec. (1755) n. 1167. (^) Roth, Bemerkung üb. d. Stud. der crypt. Wassergewichse (1797) p. 48; tentamen Flo- rae Germanicae III (1800), p. 53. (*) Vauch. hist. des Conferves d'eau douce (1803) p. 82, t. 1. f. 4 et t. 9. (^) Treviran. Beitr. zur Pflanzenphysiologie (1811) p. 81. t. 1. f. 3 — 7. Figura quarta sta- tum cytioplasmatis maculatum, quo gonidiorum formatio incipit, bene repraesentat. ('?) TTreviran. vom inwend. Bau der Gew. (1806) p. 3. ( ) J. E. Areschoug, de Hydrodictyo utriculato, dissert. bot., Lundae 1839: — id. über d. Vermehrungsart d. Wassernetzes in Linnaea XVI. (1842) p. 137. t. 5. ('*) Ch. Morren, Recherches physiolog. sur les Hydrophytes de Belgique. Sec. mém. Histoire du genre Hydrodictyon. Nouv. mém. de l'Acad. r. d. Bruxelles XIV. (1841). H 98 nea, sporidia"), stadio agitationis praeterito, colliquescendo in rete continuum (!), serius tandem in cellulas divisum, abire putat. Post tot observatores ipse Hydrodictyi studium aestate 1846 ag- gressus et in secundum annum persecutus, quae inexplorata restabant in vitae eius historia explo- rare dubiaque solvere suscepi; cellularum structuram examinavi, cytiodermatis aeque ac cytioplas- matis strata reagentium ope separans; contentorum mutationes ad formationem gonidiorum spe- ctantes ipsamque gonidiorum genesin per omnia stadia sollicite indagavi, zoogonidia duplicis indolis, macrogonidia intra cellulam matricalem germinatione reticulatim coniuncta et microgo- nidia e cellula matricali examinantia distinxi, microgonidiorum transformationem et obitum, aeque ac cellularum rete constituentium evolutionem per omnes aetates persecutus sum, abnor- mitates denique plurimas, e gr. cellulas solitarie vigentes, memoratu praesertim dignas observavi. Quaecunque inveni, minus essentialibus exceptis, primum Scaphusiae in congregatione naturae curiosorum Helveticorum a. 1847 coram proposui('), postea in libello de anabiosi variis locis exposui(^). Qui novissime singularem Hydrodictyi evolutionem tractaverunt, vix novi aliquid addiderunt, inter quos nominandi sunt acuratissimus Co hn (^), cuius observationes omni fere ratione cum meis conveniunt, nec non Derbés et S olier(*), quorum observationes de Hy- drodictyo in nonnullis minus accuratae et minus completae sunt. Observationes morphologicae et physiologicae. Quae alio loco et ipse exposui, et quae in cl. Cohnii commentatione citata optime ex- posita invenies, hic repetere non in animo est; pauca tantum, eaque minus tractata vel adhuc du- bia brevi tangam.. Hydrodictyi rete coloniam seu coenobium individuis unicellularibus composi- tum esse propriis observationibus innixus statui (^) et observatores recentiores, Co hn (*), D er- bes et Solier(^) proprio Marte adsentiunt. E contrario cl. Morren, qui retis originem male comprehendit, non solum reticulum originitus continuum esse et processus divisorii ope cellulo- sum evadere enunciavit, sed etiam singulas cellulas divisione primaria formatas et singulis macu- (!*) Conf. Verhandl. d. Schweiz. naturforsch. Gesellsch. bei ihrer Versammlung zu Schaff- hausen 1847 p. 20. (^) A. Braun, die Verjüngung in der Natur (1851) p. 133. 135. 146. 167. 182. 197. 199. 203. 210. 223. 236. 237. 219. () Cohn, Untersuchungen üb. microsc. Algen und Pilze (nov. act. nat. cur. vol. 24. 1. 1854) p. 109 (209), tab. 19. (*) Derbes et Solier, Mém. sur la physiol. des Algues (Supplem. aux Comptes rendus des séances de l'Acad. des sc. L.) p. 12. pl. 5. 6. 7. (^) Verhandl. d. Schweiz. naturf. Gesellsch. bei ihrer Vers. zu Schaffhausen 1847, p. 21; Verjüng. (1849—51) p. 133 et 135. (^) Cohn l. c. p. 109 (209). (") Derbes et Solier l. c. p. 14. 15. ,, Chaque zoospore donne ici naissance à une cellule unique, dont tout le développement consistera en un accroissement de dimensions, sans donner lieu $ aucune multiplication ... En d'autres termes, un Hydrodictyon est un assemblage de pe- tites plantes réduites à un seul article formé par le développement d'un zoospore." 99 larum s. areolarum polygonarum lateribus respondentes nonnunquam denuo intercipi et in cel- lulas duas abire (^) admisit, qua in re luculentiorem Hydrodictyi cum Confervaceis analogiam demonstrare sibi visus est. Profecto areolarum latera medio articulata i. e. e cellulis binis conflata haud raro observantur, imo in reticulis quibusdam anomalis, laxius et minus regulariter contextis, qualia e cellulis matricalibus debilioribus cytioplasmate viridi lacunoso instructis oriuntur, areo- lae s. lacunae maiores reperiuntur, quarum latera saepissime cellulis binis, ternis pluribusve composita suut. At huiuscemodi constructio minime cellularum divisionem indicat, quippe quae evidentissime gonidiorum coniunctione hinc inde binaria et simpliciter seriata efficitur, ut in re- ticulis novissime formatis optime videbis(^). Anomalia magis etiam singularis, cuius hoc loco mentionem facere a proposito non abest, in reticulis quibusdam ad extremitates minus regulariter evolutis occurrit, fila scilicet e simplici cellularum serie composita ex altero vel utroque sacci fine, fimbriarum instar, pendula. Hae fimbriae tunc oriuntur, si macrogonidia, in reticulum novum coniungenda et normaliter in peripheria luminis et prope parietem internum cellulae matricalis retenta, in cellulae extremitate a pariete recedunt, partim irregulariter in ipso lumine coacervata, partim relicta et seriatim connexa(^). Cl. Morren alias quoque abnormitates commemorat, quae pauca adnotandi ansam mihi praebent. Cellulam repraesentat abbreviatam et altera tantum extremitate adfixam, quam atrophicam (^), e contrario cellulam ramo patente et libero instructam, quam Aypertrophicam (?) vocat. Prior ad cellularum genus pertinet, quod in Hydrodictyi retibus nunquam desideratur, et quod cellularum appendicularium nomine designari potest. Etenim prae- ter cellulas simplici strato. coniunctas ipsasque retis areolas formantes vel potius limitantes aliae eaeque satis numerosae occurrunt extra stratum reticulatum coniuncturis cellularum areolas for- mantium perpendiculariter impositae, plerumque valde abbreviatae, conicae, rarius hemisphaeri- id cae, quae sine dubio e gonidiis in statu trepidationis super reliquorum planum excedentibus oriuntur et reticulum evolutum extus spinulis quasi armant. — Cellulae raz2osae, quarum mentio- nem fecit cl. Morren, in planta spontanea rarius, in reticulis cultura ortis et minus regulariter evolutis frequentius observantur, ramis aut liberis, aut cum cellulis vicinis anastomosantibus. Priores plerumque ramum unicum exserunt, aut medium, aut extremitati approximatum, cellulae trunco aut recto, aut exsertionis loco geniculato, unde formae variae oriuntur; rarius ramis duo- bus instructae sunt, nunc alternis, nunc cruciatim oppositis. Posteriorum formas principales tres observavi, simpliciter furcatas, utrinque furcatas et aequaliter triradiatas, tripodis formam repraesentantes. Ramificationes maxime varias, cornu cervi formam nonnunquam aemulantes vidi in Hydrodictyi cellulis eremoA/is, quarum alio loco mentionem feci (*). Observationes cl. Cohn de partu microgonidiorum a meis in eo paullulum recedunt, quod vesicam tenuissimam gelatinosam, totum microgonidiorum examen per aliquot tempus (^) Morren l. c. fig. 31 (,filament divisé"). (^) Conf. Cohn l. c. tab. 19, f. s. IS ()) Figura cl. Cohn supra citata fila appendicularia hoc modo orta nonnulla repraesentat, E (^) Morren l. c. fig. 13 (s lament tératologique, atrophié, reniforme"). (5) Ibid. fig. 12. wt (^) Verjüng. p. 281, in nota (,,Einsiedler"). 60 continentem. vidit( ), quam visu distingere mihi non contigit, cuius exsistentiam vero ex ipso partus processu adfirmare potius, quam negare velim. Etenim sequentia observavi. Postquam microgonidia initio leniter vacillantia, mox vehementius trepidantia per horam dimidiam vel ultra partum exspectaverunt, cuticula subito rumpitur et membrana cellulae matricalis, per stadia prae- cedentia emollita, incrassata et passim undulato-plicata, rupturae loco non amplius impedita sta- tim dilatatur et in strumam satis magnam evehitur, qua rupta microgonidiorum turba a struma in- clusa vehementer exploditur, posterioribus tardius sequentibus. Microgonidia emissa nonnun- quam statim dissipantur, saepius vero prope ab ore strumae collapsae in glomerulum coacervan- tur, paullo post diruptum et dispersum. Hic glomerulus membrana quadam, ut videtur tenuissima et mollissima, sine dubio continetur, quam equidem distinguere nequivi, e descriptione et figuris cl. Cohn vero certam habeo. Hanc vesicam cl. Cohn utriculum primordialem cellulae matrica- lis potius, quam cytiodermatis stratum. novissimum et intimum esse contendit, qua autem de re vix disputandi locus est, quum utriculus, quem primordialem vocant, ex observatione cl. Pringsheim (^) stratum cytioplasmatis in ipsam cellulae membranam abiturum sistere videatur. Hydrodictyi stratum mucosum exterius, quod utriculi primordialis nomine descripsi (^), gonidio- rum formatione non consumi, sed persistere, observationibus analogis de aliis Algarum generibus confirmari videtur. In Craterospermo, Zygnemacea nova( *), utriculum primordialem in cellulis co- pulatis superstitem evidentissimum, membranae cellulae evacuatae arcte adhaerentem, acidi muriatici diluti ope demum solutum et modice contractum, granulis pluribus (oleosis ?) adspersum observavi. Utriculum primordialem minus conservatum, magis minusve dissolutum in cellulis vel sporiferis, vel sporarum formatione evacualis aliarum quoque Zygnemacearum, e gr. P/eurocarpi mirabilis (^), (') Cohn l. c. p. 122 (222), t. 19, £. 11. 12. (,,Gallertblase"). (^) Untersuchungen über den Bau und die Bildung der Pflanzenzelle. 1854. () Verjüng. p. 182. (^) Craterospermum. Fila simplicia, denique geniculatim coniugata. Cellulae holo- ' plasmaticae(?), substantia viridi effusa, cytioblasto centrali, globulis amylaceis utrinque pluribus sparsis. Spora intra tubulum. coniunctivum brevissimum, crassum, medio subconstrictum for- mata, sporodermate duplici: exteriore cylindrum subquadratum, medio subconstrictum, utroque fine cupulae instar excavatum sistente; interiore exacte globoso. (Genus .Staurospermo proxi- mum, a Mesocarpo praeter sporae formam tubulo coniunctivo medio subconstricto, nec inílato distinctum). C. laetevirens. Natans, colore laetissime flavo-viridi, siccitate (Mougeotiae genuflexae more) subfuscescente. Fila $3—3 crassa, cellulis diametro 3 — 6plo longioribus. Globuli amylacei in singulis cellulis 10 — 20. Sporae initio virides, mox olivaceae, demum fuscescentes; sporoderma externum colore olivaceo tinctum. Friburgi Brisgoviae in stagnis pla- nitiei Rhenanae Iulio 1850 lectum. (^) Pleurocarpus. Fila simplicia. Cellulae holoplasmaticae (?), substantia viridi effusa, cytioblasto centrali et globulis amylaceis utrinqus 1—2 instructae, denique eiusdem fili inter se copulatae ope tubuli cellularum vicinarum extremitates externe coniungentis, arcuali, dissepi- mento lateraliter adpressi, geniculi tumorem lateralem repraesentantis. Spora subglobosa intra tubulum coniunctivum indeque quasi lateralis. (Subgenus Mougeotiae, Mesocarpo coordinatum, Rhynchonemati inter Spirogyras analogum). Pl. mirabilis. Habitus Mougeotiae genuffexae. 61 vidi. Porro in Hydrodictyo etiam stratum cytioplasmatis mucosum secundum aut non, aut non omnino gonidiorum formatione consumi clarissimo Cohn adsentio, quum materiam mucosam irregulariter conglobatam, incoloratam, sed iodi ope leviter flavescentem non minus in cellulis reticula novissimé formata continentibus, quam in cellulis microgonidia agitata emittentibus vidi, quae materia, si microgonidia examinant, aperturam saepe obstruit, quo fit, ut emissionis pro- cessus per aliquot tempus interrumpatur. Locus systematicus et affinitates. Veteres Hydrodictyon, coenobii reticulati, e filis quasi contexti habitu decepti, Con- feream. esse voluerunt et recentiores quoque fere omnes in vasto Confereoidearum ordine, loco Zygnemati vel Mougeotíae vicino, collocaverunt; sic inter alios autores Lyngbye (Hydroph. dan. 1819), Vaucher (hist. d. Conf. d'eau douce 1803), Agardh (syst. Alg. 1824), Hooker (Engl. B. 1833), Wallroth (comp. fl. Germ. 1833), Endlicher (gen. pl.1836), Harvey (man. of. Brit. Algae 1841). Ad ipsas Zygnemaceas adscripsit cl. Fries (summ. veg. Scand. 1846); tribum Confervoidearum Hydrodictyo proprium, Zydrodictyeas, constituit cl. Morren (Mém. de l'Ac. de Brux. 1841), quem secuti sunt Decaisne (pl. de l'Arab. 1841, essai sur une classif. d. Alg. 1812), Endlicher (gen. pl. suppl. III. 1843) et Kützing (Phyc. gen. 1843, Phyc. germ. 1845, sp. Alg. 1849). Ab auctorum multitudine recedunt cl. Foy (dict. pitt. d'hist. nat. 1836), qui Hydrodictyi genus Ulcaceis inseruit, et Zanardini (saggio di classif. d. Ficee 1843), qui Hydrodictyeas et Olivieas (-dcetabularieas) consociavit. Hydrodictyon Algam uni- cellularem. esse, Confervaceis, Ulvaceis, aliisque Algis multicellularibus alienam primus ipse enunciavi (Verh. d. Schweiz. nat. Ges. 1847); paullo post am. Nàgeli ex systematis sui argu- mentis Hydrodictyi genus inter Prozococcaceas enumerat (einz. Alg. 1849), cl. Cohn idem in commendatione laudata (1841) Pa/mellaceís, a quibus Protococcaceas non separat, adtribuit. Profecto genera, quae sola et vegetatione unicellulari, et zoogonidiorum genesi per divisionem cytioplasmatis simultaneam cum Hydrodictyo comparari possunt, in Nigelii familia Protococca- cearum militant: Prozococcus (Nàg.), Hydrocytium (supra descriptum), nec non .Sciadium et Ophiocytium. | Pediastri genus, coenobii formatione Hydrodictyo analogum, zoogonidiorum genesi per divisionem successivam, Coe/astri genus insuper zoogonidiorum defectu discedunt. Hydrodictyon caeterum genus est, ut ita dicam, solitarium, nullo alio revera propinquum. PAy- sodictyon K., a cl. Biasoletto Hydrodictyo adscriptum (), ex auctoritate Kützingii Enteromor- phae adsociandum est; Microdictyon Dcne, ab Agardho olim sub Hydrodictyo comprehen- sum (^), a cl. Decaisne et Endlicher in tribu Hydrodictyearum collocatum, a cl. Kützing optimo, Color laete viridis, in sicco fuscescens. Fila i—£4"- crassa. Cellulae diametro 2 — 5plo lon- giores. Sporae fuscae, sporodermate duplici munitae, in eodem tubulo coniunctivo nonnunquam binae. Rarius fila geniculatim coniuncta occurrunt ut in JMougeo'ía genuflexa, et tunc sporae in tubulo transverso et medio inflato positae, ut in Mesocarpo. Berolini, in stagno ad Tempelhof legi Sept. 1851. (') Hydrodictyon graniforme Biasoletto est Physodictyon graniforme K. sp. Alg. p.482. (^) Hydrodictyon umbilicatum Ag. syst. Alg. p. 85 (Conferea umbilicata Velley in Linn. transact. 5, p. 169. t. 7) est Microdictyon Agardhianum K. sp. Alg. p. 519 (Micr. Agardhianum et P'elleyanum Dcne pl. de l'Arab. p. 115). 62 ut mihi videtur, jure ad ^4nadyomeneas amandatur, Talarodictyon Endl. denique, ab auctore Hydrodictyeis, a Kützingio Anadyomeneis dubitanter adjunctum, genus est maxime obscurum et vix cognitum. Species unica: H. utriculatum. H. utriculatum Roth. tent. Flor. germ. IIT. (1800) p. 531; Catal. fasc. ITI. (1806) p.320. H. majus et tenellum Woth. Catal. fasc. I. (1800) p.238 et 239. H. pentagonum Vaucher hist. d. Conf. (180 3) P. 88, t. t, f. "n t. 9, f.1-10; Conferoa reticulata Dill. L. (Richt. Cod. p. 1073). Habitat in paludibus planitierum per totam Europam temperatam. In Germania pluribus locis lectum est e gr. Regiomonti Borussiae, in fossis nach dem Bretterkruge (Joh. Loesel a. 1654); Vratislaviae (de Frantzius, Cohn) ; Berolini (abunde in fossa Landiwehrgraben!) et Postampii (Meyen); Neodami (Itzigsohn); in agro Halensi (Wallr.), Jeverensi (Jürgens), Gót- üngensi (Weis a. 1770), Erlangensi (Martius a. 1817), Gissensi (Dillen a. 1719); in planitie Rhenana per terras Badenses prope LLadenburg et Schriesheim (Mettenius), Carlsruhe, Ettlingen, Kippenheim, Freiburg (ad Hugstetten et Riegel) etc. In Bohemia (Opiz). In Helvetia: Genevae (Vau- cher). In Gallia per Alsatiam (Mougeot et Nestler, W. Ph. Schimper), in agro Aurelianensi inter Cléry et St. Laurent-des- eaux. (Guettard a. 1747), in Delphinatu prope Gratianopolin (Villars 1789), Parisiis prope /"ersailles (Thuret). In Italia: Veronae, praesertim in oryzetis (Pollini), in agro Fici- nensi (Balb. et Nocca); in Pedemontio (Allione, Cesati). In Hispania (Foy sec. Morren). In Belgia: copiose prope Gandavum et Bruxellas (Morren); in Hollandia (van den Bosch). In Anglia media et meridionali variis locis, neque vero in Scotia et Hibernia repertum (Harvey) ; in fossis prope JJ"est- monasterium et in ericeto ZTounsleiniano (Doody); in lacuna horti CAelseani, quam 'Thamesis aestus replet (Dillen). In Dania (Kylling 1688), Gothia, Suecia et Norwegia (Fries) e gr. in fluvio Upsaliensi Sa4/a (Linn. Fl. suec. 1745), prope Gothenburg (Areschoug). In Ruthenia circa Petropolin (t. Fries). Loco descriptionis fusioris plantae satis notae pauca et de retis integri et de cellularum constituentium mensuris, variationi vix ullibi magis obno- xiis, addam. Gonidiorum quidem magnitudo satis constans est, plantae evo- lutae vero moles quoad conditiones externas quam maxime variat, ita ut re- tia aut majora, aut minora, e cellulis aut majoribus, aut minoribus composita, 63 conditionibus mutatis, ad libitum educantur. Retia recens nata, si singula aut pauca in vasa satis magna immittuntur, majora evadunt, numerosa in vasa minora congesta molem minorem adipiscuntur et eo magis depauperantur, quo plura constipantur, omnia vero, minima aeque ac maxima, ad fructifica- lionem denique progressa gonidia ejusdem fere magnitudinis procreant. Pa- tet exinde, gonidiorum numero ratione magnitudinis cellulae matricalis di- verso, retia cellularum numero valde vario gigni. Specimina in aqua fontana culta caeterum nunquam talem molem adipiscuntur, qualem in planta spon- lanea, aqua stagnali fruente saepe invenies. Evolutionis spatium non minus variat. Specimina aestate culta trium hebdomatum spatio, sero autumno culta multo lentius ad maturitatem pervenire observavi, spontanea vero coelo vernali favente ex observationibus cl. Cesati (1) paucis diebus incrementum absolvere videntur. Cellulas in speciminibus spontaneis optime evolutis 4—06, imo nonnunquam 8— 10"* ]ongas, L— 1" crassas vidi, in retibus ? D^?» 8 5 , vero maximis (circiter bipedalibus), quae in conclavi nascebantur, non ultra 11. —2"" Jongas, 44" crassas; specimina denique minima, quae cultura per plures generationes continuata obtinui, retis longitudine £- vel 4-pedali, cel- lulas praebuerunt maturitate 5 vel £"" longitudine et 5"" crassitie non su- perantes, sed nihilominus gonidia os at et examinantia) procreantes. Cytioderma in cellulis maioribus rite evolutis ;5;— ;4,"" crassum inclusa cu- ticula, quae i," vix superat. Sub formatione ope Uds (cu- 1000 12 ticula excepta) sensim intumescit, gonidiis perfectis ad ;1- — ,2;""* incrassa- tum; eodem tempore paullulum dilatatur ea ratione, ut cellula antea "^" crassa ad i"" circiter Ue Globuli amylacei perfecti diametrum Zzs—i4 pidbcnr nucleo ;1:— 1; crasso. Granula viridia, nunc per cytio- ; LS T Ape plasma sparsa, nunc in lineis vel gyris serpentinis seriata, .1,;"" crassa. Ma- crogenidia ante motus ortum tabulas repraesentant diametro ;1,;—,4;, ple- 4 mm. rumque ,4;"*; motu peracto paullulum oblongae evadunt, plerumque 45; longae, * crassae. SS examinantia magnitudine paullo magis va- 1-mm- circiter 44g crassa ; sedata in cellulas globosas ,7; riant longa, 515— ) Zio 42d crassas abeuntia. 1 (') Conf. Hedwigia No. 3. p. 10. 64 VII. PEDIASTRUM. Algae unicellulares, normaliter coenobioticae, per exceptionem non- nunquam eremobioticae. Coenobium liberum, sistens laminam orbicularem (rarius ellipticam), coronulae, stellae vel rotulae similem, aut continuam, aut lacunis intercellularibus interruptam (pertusam, clathratam), compositam e cellulis rarissime 2, rarius 4, saepissime 8, 16, 32 vel 64, in stratum sim- plex vel rarius medio duplicatum ordine (quod a numero cellularum pendet) aut monocyclio aut concentrice polycyclio, rarius spiraliter vel irregulariter coniunctis, plerumque heteromorphis, cellulis marginalibus (radium formanti- gis minusve re- cedentibus. Cellulae (individua coenobii) depressae, tabellas sistentes aut in- bus) a centralibus (discum constituentibus) quoad formam ma legras, aut antice bilobas, lobis cellularum radialium aut simplicibus, aut bi- dentatis, saepe in cornua productis. Cytioplasma viride, demum granu- losum, globulo unico subcentrali et saepe vacuolis 2 — 6 instructum. Zoo- ' gonidia cytioplasmatis divisione repetito-binaria, directione ad tres dimensio- nes alternante, orta, duplicis indolis: macrogonidia subglobosa 2, 4, 8, 16, 32 vel 64, per cellulae matricis parietem rima transversa fissum una cum ve- sica gelatinosa includente prorumpentia, intra vesicam post partum dilatatam alacriter mota et demum in coenobium filiale coniuncta; microgonidia nume- rosissima, eodem modo nata, sed mox vesicam includentem rumpentia et libere dispersa, ovata, in rostrum hyalinum acuminata et. ciliis vibratoriis binis in- structa, ut videtur sterilia. Nomen generis. Historiam literariam Pediastri sub Micrasteria fuse tractavitill. Ehrenberg (*), quam ob rem, antiquiores Boryi, Turpini et Losanae de hisce plantulis notiones minus accuratas et ma- gnopere confusas silentio. praetermillens et recentiora quaedam infra commemoraturus, de quaestione praesertim agam, utrum JPed/as/ri, an potius Micrasteríae nomen huic generi tri- buendum sit... Micrasteríae genus a cl. Agardh in diario bot. Ratisbonensi 1827 p. 612 propo- situm. est ad plantulam prope Car/sbad observatam, M. furcatarn, cui autor frondem membra- naceam, radiatam, materia viridi dispersa repletam et radios pluries furcatos, obtusos adtri- buit, Adnotat insuper Echinel/am radiosam Lkyngb. et füeularíam ricciaeformem Engl. Bot. ad idem genus sine dubio adscribendas esse. Qaeritur nunc utrum autor Euastri, an. Pedia- stri speciem Micrasteriae furcatae descriptione significaverit. Cl. Ehrenberg Pediastri speciem (^) Ehrenb. in Abh. der Ak. d. W. 1833 p. 298 et Infus. 1838 p. 155. 65 Agardhum descripsisse suspicatus est, quum, si Euastri speciem ante oculos habuisset, divisio- nem in partes duas aequales huic generi characteristicam probabiliter observasset et adnotasset. Kützingius quoque olim (' ) Micrasteriam furcatam Ag. simili modo interpretatus est, Pediastrum biradiatum Meyenii synonymi loco adducens. Sane Ped. biradiatum s. Micrasterías Rotula unica Pediastri species est, quae cum Agardhi descriptione Micrasteriae furcatae aliquo modo comparari potest, sed haec Pediastri species disco gaudet elegantissime pertuso, quam structuram Agardhum neglexisse magis mirum mihi videretur, quam quod incisuram. mediam KEuastris propriam, in K. Ftora E. (Micrast. denticulata Bréb.) et affinibus profecto minus conspicuam, non observaverit. Agardbus porro materiam viridem per frondem Micrasteriae furcatae disper- sam esse contendit, dum Pediastra fronde e cellulis distinctissimis composita gaudent. Quod de- nique ad alias species ad Micrasteriae genus ab hoc auctore adductas attinet, notandum est, Zivu- laríam ricciaeformem in Engl. Bot. nullam exsistere, Echinellam vero rícciaeformem Ag. secun- dum auctorem ipsum (^) Echine/lae radiosae Lyngb. synonymon esse. Haec E. radiosa secun- dum iconem in Hydrophytologia Danica exhibitam (^), rudem quidem et certo inexactam, Pe- diastri species minime, Euastri vero facile haberi potest(*). Quae quum ita sint Meyenio(^) et Meneghinio (^) adsentio, qui Micrasteriam Agardhi cum Euastro Ehrenbergii convenire putant et quidem cum ea sectione, quam Ralís (Ann. of nat. hist. 1844; Brit. Desm. 1848) et Kützing (Sp. Alg. 1819) Micrasteriae nomine a reliquis Euastris separant. Hinc generi hic tractando Pe- diastri nomen servandum esse censeo (^ ). Generis limitatio. Pediastri genus Meyenius condidit 1829 (5), qui specierum trium distinctione tres ge- neris sectiones praesagivit, Pediastra scilicet cellulis integris (P. simplex Meyen), cellulis simpliciter bilobis (P. duplex Meyen) et cellulis bilobis, lobis iterum bidentatis (P. 5iradiatum Meyen) Cl. Kützing in synopsi Diatomearum 1833 edita(^) Micrasteriae nomine cum Pe- diastris et alias plantulas, quae stellulae speciem quandam prae se ferunt, caeterum inter se diversissimas, et corpuscula varia omnino dubia et vix extricanda commiscuit, quum (') Kütz. Syn. Diat. in Linnaea VIII (1833) p. 599. (^) Conf. Ag. Syst. Alg. (1824) p. 15. (^) Icon in Lyngb. Hydroph. Dan. (1819) t. 69. E. massam sistit Desmidiaceis variis reple- tam, praeter Echinellam radiosam veram alias formas ad Euastrum Didelta et Tetmemori speciem spectantes continentem. (^ CL Ralfs Brit. Desm. p. 72 Echinellam radiosam ad Micrasteríam radíosarn suam (Eua- strum Sol Ehrenb.) citat. (^) Wiegm. Arch. 1835. p. 247. | (*) Syn. Desm. in Linnaea XIV. (1840) p. 215. (^) Opinio, quam supra de Micrasteríae genere Agardhiano sustinui, plane confirmatur lit- teris nuperrime ab Agardho filio acceptis, quas in addendis afferam. (^) Act. nat. cur. XIV. II. (1829) p. 772. (^) Linnaea VIL (1833) p. 599. Enumerantur ibi species 19, quorum 6 ad Pediastrum, 2 ad Euastrum (Micrasteriam), 3 ad Phycastrum, 1 ad Staurogeniam , 1 ad Sphaerastrum, 1 ad Confeream ? (Echinellarn Harvey) pertinent, 5 denique corpuscula indeterminanda sistunt. I 66 "dll Ehrenberg eodem fere tempore et sub eodem nomine(') genus alienis speciebus depuratum et genuinis ditatum tractaverit. CL Meneghini 1840(7) Pediastri. nomen restituit, Crucigeniam quadratam Morrenii (?) adiungens, quam .Staurogeniíae nomine iure denuo separavit Kützingius(*). Cl. Corda (^) Pediastri genus dividit, primum 1535 genera tria, postea 1839, omissis dubiis nonnullis, genera sex distinguens, e quibus -4szerisciurn Pediastri for- mam eremobioticam, Stauridium et Tetrasoma formas generis quadricellulares, Euastrurn formas pluricellulares disco continuo, Pediastrum formas pluricellulares disco pertuso, Monac'inus deni- que formas pluricellulares perforatas cellulis integris instructas continet. Ex his ill. Ehrenb.(^) Mo- nactini genus charactere paullulum mutato admisit et 4szerodictyi genus addidit, quod Kützingius denique cum Monactino coniunxit (^). Genera pleraque Cordaeana levissimi momenti characteribus fulciuntur, quum numerus cellularum, id quod infra demonstrabo, ne ad specierum distinctionem quidem valeat et inter formas disco interrupto et disco continuo instructas intermediae extent, imo et species disco omnino continuo gaudentes prima iuventute cellulis nondum perfecte coniunctis interruptae inveniantur (5). Monactinus Cord. et Asterodictyon Ehrenb. nota magis essentiali, cellulis nempe indivisis, radialibus in apicem simplicem vel cornu unicum excurrentibus a reli- quis Pediastris cellulis radialibus bilobis instructis recedunt, at hanc differentiam ad genus sepa- randum sufficere nequaquam concedo et propter ipsam notam distinctivam e sola cellularum forma petitam, et quia inter species Pediastris veris adscriptas nonnullae quoque reperiuntur, quae cellulis propemodum integris, vix emarginatis gaudent (^). Si Monactini genus reciperetur, eodem iure Pediastri genus ulterius etiam dirimendum foret, speciebus cellulis bilobis instructis in duo genera distribuendis, alterum cellularum lobis integris, alterum cellularum lobis bidenta- tis vel furcatis distinctum. Equidem his differentiis ad subdivisionem generis utar, sub nomine Monactinit, Diactinii ek Tetractinii tres sectiones proponens, quae analogiam quandam cum sectio- nibus generis Euaszri (Cosrnario, Euastro et Micrasteriía) praebent. Pediastri denique speciem a structura normali strato cellularum minus regulari et saepe duplicato (' ^) singulari modo re- cedentem cl. Nigeli subgeneris loco sub nomine 4nomopedii distinxit, quae species, cellularum forma quoque insignis, sectionem generis quartam repraesentat. Propagatio Pediastri. Turpinus cornua capitellata Pediastri Boryani haud raro per extremitates globulorum minimorum pulverem eiaculare refert, quem processum et imagine picto illustratum cum. eiacu- ) Abh. der Akad. d. W. zu Berlin 1833 p. 298. ) Synops. Desmidtearum in Linnaea XIV. (1840) p. 209. ) Ann. d. sc. nat. XX. (1830) p. 404. t. 15. ) Species Algarum (1849) p. 194. *) De Carro, Almanach de Carlsbad, 1835 et 1839. ) Bericht über die Verh. d. Akad. zu Berlin 1845 p. 71. ) Species Algar. (1849) p. 194. ) Sic in Pediastro Boryano. Conf. A. Br. Verjüng. p. 354. t. II. f. 5—9. ) Conf. P. muticum K. et P. integrum Nig. '?) Stratum medio duplicatum in Pediastro Boryano quoque, sed rarissime, observavi. 67 tatione fovillae e granulis pollinis in aquam immissis comparat (!). Processum ab hac eiacula- lione materiae cuiusdam per cornua sane diversum Meyenius observasse videtur, qui cellulas ipsas dehiscere et sporas emittere contendit post partum libere motas et denique concursu (for- tuito?) connexas et connatas (^). Serius idem auctor Turpini quoque observationem e propriis se confirmare posse praetendit, duplicem exinde fructificationis indolem admittens (^). Quum cornua Pediastri Dboryani, aeque ac aliarum specierum, processus membranae cellularis solidi sint, in quibus neque contenta a substantia membranae diversa, neque canalis cornu perforans distin- guitur, quid Turpinus et post eum Meyenius viderint, coniicere non audeo. Meyenii observatio prior, haud sufficienter exposita, utrum ad macrogonidia, an ad microgonidia referenda sit, non liquet. Ehrenbergius(*), observationi Turpinianae innixus, cornua ostiolis perforata esse per- suasum habet et cellularum societates prima iuventute divisione spontanea formari suspicatus est. Nügelius(?)ecellularum numero per binarium multiplicato et in speciminibus natu minimis iam completo familias, ut in.Scenedesmo, divisione repetita intra ipsam cellulam matricalem formari et omnibus partibus constitutas nasci conclusit, id quod confirmari videbatur observatione am. Cas- paryi (^), qui Iulio 1850 2. ,,eiptici" stellulas iuveniles omnibus partibus absolutas sine motu trepidatorio e vetustis prorumpere vidit. "Talem partus modum quamquam in dubium vocare ne- queo, tamen praeter normam procrastinatum (gonidiis iam intra cellulam matricalem coniunctis) habuerim, quum equidem coenobia e connexu gonidiorum mobilium post partum formari non simplici, sed repetita et varia temporum et locorum vice(^) observaverim. Plurium specierum quoad propagationem comparatione denique docebimur, anne species propagationis more inter se differant; inter Casparyi et proprias observationes vero haec differentiae ratio intercedere non (') Mém. du Mus. d'hist. nat. XVI. (1827) p. 320. ,,Lorsqu'on observe cette production dans un lieu chaud, il n'est pas rare de voir plusieurs des cornes muqueuses lancer, de leurs ex- trémités, une poussiere de globules." (^) Act. nat. cur. l. c. p. 774. ,,Im Alter platzen die Zellen allmihlig auf, die gesammte Sporenmasse tritt aus ihnen, mit freier Bewegung begabt, hervor. Die Sporen treffen sehr bald zusammen, verwachsen nur leise mit einander und verlieren hiermit ihre freie Bewegung." (95 Wiegm. Arch. für Naturg. 1835. p. 209. ,,Bei der Gattung Pediastrum entwickelt sich zuweilen ein kleines Früchtknópfen, welches aufspringt und die feinkórnige, mit Chorophyll ge- farbte Sporenmasse austreten lifst, was schon "Turpin gesehen und im vergangenen Jahre auch von uns beobachtet worden ist. Gewóhnlich springen die Zellen def Pediastra an der Spitze (7) auf und enlleeren sich ohne besondere Fruchtknópfchen zu bilden; solche doppelte Art der Fruchtbildung ist aber bei den Conferven ganz gewóhnlich." (*). Infus. (1838) p. 155. (^) Einz. Alg. (1849) p. 94. (^) Bot. Zeit. 1850 p. 786. (^) Primum Friburgi Brisgoviae die 24 mensis Novembris a. 1548; tum ibidem d. 30 m. Maii 1849, quo die Mettenium testem habui et d. 15 m. Augusti eiusdem anni, denique Berolini d. 23 et seq. m. Aprilis 1852 in speciminibus e lacu Tirolensi Zeller See a Sendtnero missis, praesente De Daryo. I2 68 videtur, quum P. j,e//ipticurz" in stagnis aquae subsalsae prope Cromer in Angliae prov. Nor- folk lectum a P. Boryano, cuius propagationem ipse observavi, distinguere nequeam (*). Obser- vata propria in opusculo de anabiosi 1549 descripsi et figuris illustravi (^), quibus recentiora nonnulla praesertim de microgonidiis Pediastri, tunc mihi ignotis, addere liceat. Am. Sendtner vere 1852 egagropilam Sauteri, in lacu Zeller See lectam, vivam in pyxide stannea, aqua om- nino repleta et hermetice clausa conditam Berolinum ad me misit, quae die 17 Aprilis cursui pu- blico mandata die 23 ei. mensis mihi tradita est. Pyxide statim aperta multitudinem immensam Pediastri Boryani inter fila Aegagropilae nidulantis nactus sum, cuius specimina plurima, optime evoluta et per noctem artificialiter prolongatam ad propagationem eximie praeparata, primis? postquam luci exposita sunt, horis partus spectaculum admirandum praebere coeperunt. Cerne- bantur gonidia saepissime 32, rarius 16, rarissime 8, numero cum eo cellularum coenobium ma- ternum constituentium plerumqne (neque vero semper) congruente, e cellula matricali subito prorumpentia, vesica communi constanter inclusa et coercita, intra quam per horae circiter qua- drantem alacriter movebantur, antequam sensim sedata in coenobium filiale connecterentur. Vidi eiusdem coenobii cellulas plures (neque vero omnes) ordine se excipientes brevi temporis spatio gonidia emittere. Diebus insequentibus stellularum novarum productio magis magisque raresce- bat, quamquam plurimae stellae vetustae non omnino evacuatae, sed cellulis nonnullis adhuc in- tegris et inapertis instructae fuerint. Hebdomade denique delapso am. De Bary mihi nunciavit Pediastra, quorum partem colendam susceperat, novissime macrogonidiorum in stellas filiales co&untium loco microgonidia diffugientia gignere, simulque figuras amice mecum communica- vit (^). Microgonidia eodem modo ac macrogonidia e cellula matricali in medio transversim rupta una cum vesica includente prorumpunt ( ), sed differunt numero, magnitudine, forma, motus du- uo 150 vix producto, altero (in coenobio extrorsum vergente) viridi, mox in latidudinem extenso et ratione et exitu. Macrogonidia forma gaudent subglobosa, diametro 77^, altero latere hyalino emarginato. Cilia vibratoria in macrogonidiis distinguere mihi non contigit. E vesica ambiente, intra quam nascuntur, nunquam egrediuntur, ipsumque coenobium iuvenile ad secundum usque diem vesica gelatinosa (demum deliquescente) laxe inclusum conspicitur. Microgonidia initio vesicae arcte inclusa, densissime congregata, subglobosa; postea, vesica sensim dilatata(^), magis magisque elongantur et in rostrum hyalinum acuminantur partem viridem longitudine subaequantem, acu- tum, ciliis corpore longioribus, nunc evidenter binis, nunc, in speciem quidem, unica muni- tum (^). Longitudo microgonidiorum evolutorum fere TUER crassitudo PSU Motus initio len- tus, dein intra vesicam dilatatam vivacissimus, ad horae spatium et ultra continuatus, donec, vesica rupta, microgonidiorum turba dissipatur. Numerus microgonidiorum propter congregationem ') In D. eiliptico Casparyi secundum icones ineditas amice mecum communicatas mem- P paty brana cellularum quidem laevis, quae in P. Boryano (P. granulato Verjüng. p. 252. t. II, non Kütz.) leviter punctata; at puncta membranae in variis P. Boryani formis plus minusve evi- denter apparent et saepe vix conspiciuntur. (^) Verjüng. p. 197. 352. t. II. (^) Conf. tab. II. B. () Iba£utebi (0). bates: (^) T- IL B: £f620 69 et motum turbulentum haud facile determinandus, minimus, ut mihi videtur, 61, vulgatissimus forsan 128. De exitu et obitu microgonidiorum certi quid adfirmare nequeo. Locus systematicus. Diatomaceae et Desmideaceae, utrum animalia sint, an plantae, multum disceptatum est, cuius quaestionis spinosae fere et fastidiosae difficultates non sunt, quas tractem, quum demon- strare potius in animo sit, Pediastrum cum hisce familiis arctiori affinitate minime iunctum esse. Cl. Meyen (1829) Pediastro suo certum in Algarum systemate locum adsignare noluit; cl. Küt- zing in synopsi Diatomearum (1833) ,,Micrasteriam" (') Diatomeis Desrnidiaceis inseruit; simi- lem inter Bacil/aríeas locum, Euastro conterminum, huic generi ill. Ehr enberg in oper.supr. laud. (1833. 1838) attribuit. Secuti sunt auctores plerique, ad novissimum tempus Pediastrum Desrnidiaceis vindicantes, inter quos Meneghini (1840) et Ralfs (1844, 1848). Kützingius in recentioribus quoque operibus Pediastro locum inter Chamaephyceas Desrnidieas servavit (Spec. Alg. 1849). Cl. Corda (1835, 1839), a reliquis auctoribus discedens, tribum Pediastris proprium incongruo Éuastrearum nomine constituit; am. Nàgeli denique(^) Pediaszreas, quarum veras affinitates primus perspexit, una cum CAharacieis proximis, subdivisionis dignitate ad Pa/me//aceas retulit. Pediastrum Desmidiaceis alienum esse, propagatione cognita, extra dubium est, Desmi- diaceae praeter propagationem per sporas copulatione formatas cellularum divisione transversali, semper eadem directione repetita multiplicantur, cellulasque dimidiatas ad modum huic familiae proprium redintegrant; Pediastrum, et copulatione et divisione cellularum carens, zoogonidia profert, quae Desmidiaceis (aeque ac Zygnemaceis) omnino deesse videntur(?). Desmidiaceae aut evidenter multicellulares, aut cellularum segregatione pseudounicellulares; Pediastrum e con- trario Algam sistit revera unicellularem, individuorum connexu pseudomulticellularem. — Cellula- rum familiae in Desmidiaceis semper uniseriales, filiformes vel taeniaeformes; Pediastri coeno- bia in planum expansa, disciforimia vel frondiformia. Quae quum ita sint, genera Pediastro af- finia non inter Desmidiaceas, sed inter Algas strictiori sensu unicellulares e grege Palmellacearum (p. 20) quaerenda sunt. Comparandum est inprimis Aydrodictyon, inter genera quoad propaga- tionem satis cognita solum, quod coenobii formatione e gonidiorum mobilium connexu cum Pe- diastro conveniat; at gonidia Hydrodictyi simultanea, Pediastri succedanea; hinc genera potius analoga, quam affinia. Genera Pediastro certo proxime cognata, a Nügelio sub Pediastreis optime comprehensa, haec sunt: Sorastrum K.(*), Coelastrum Nàg., Scenodesmus Meyen forteque (') Conf supra p. 65. (^) Nig. einz. Algen (1849) p. 63 et 82. () De zoogonidiis Desmidiacearum testimonium certum nullum prostat; observationes, quas cl. R alfs (Brit. Desm. p. 9. 10) nimis vage, nec satis clare protulit, potius pseudogonidia (,spermatophaeria" Itzigs.), contentorum dissolutione orta, indicare mihi videntur. Conf. Verjüng. p. 300; Pringsh. in Flora 1852. p. 565; Itzigs. üb. d. mánnl. Geschlechtsapp. bei Spiro- gyra 1853. Vesiculas urceolatas, zoogonidia minima proferentes, quas cl. Focke in Closterio observavit et in. congregatione nat. cur. Goettingensi nuperrime demonstravit, peresites et Chytridio endogeno, alio loco describendo, identicas habeo. (^) sSphaerastrum Meyen (Kütz. Sp. Alg. p. 191) forsan ex parte huc pertinet, sed species 70 Sphaerodesmus (! ), cui affinem Staurogeniam K.(^) addam, quae omnia gonidiorum formatione succedanea cum Pediastro convenire, sed praeter coenobii constructionem gonidiis immobilibus ab eodem differre videntur (^). Inter genera eremobia cellularum forma Pediastro comparandum est Polyedrium (^), cuius propagatio ignota est; zoogonidiorum genesi succedanea et agilitate cum Pediastro denique conveniunt Characium et Cystococcus. Specierum distinctio. Species Pediastri, quamquam valde polymorphae sunt, in ipsa natura, si specimina viva copiosiora comparaveris, haud aegre distinguuntur, quae vero in libris propositae sunt, difficillime extricantur. Primum Zurpznus inter species tres duas habet vix certo. eruendas, ab auctoribus vario modo diiudicatas, quarum altera, Zfe/ieriella Napoleonis, multifariae praesertim confusio- nis ansam praebuit. Tum Meyenius, Turpinum ignorans, ad primarias formae cellularum dif- ferentias, quas bene perspexit, species tres distinxit, differentias secundarias vero negligens se- ctiones generis potius, quas species simplices, proposuit. Sub P. duplici profecto species 6—7 congregavit. Cellularum numerus regularis eum fugit, quum specimina pleraque manca delinea- verit. Ill. Ehrenberg locis supra citatis a. 1833 species 6, a. 1838 species 9 descripsit et formas plurimas figuris illustravit, at cellularum numero et dispositioni valorem nimium attribuit, formam et coniunctionem minoris momenti habuit, unde ad methodum artificialem adductus est, ita ut species naturales ab altera parte dilaceraverit, ab altera commiscuerit. Sic e. gr. speciei vul- gatissimae, P. Horyani, formas quoad numerum cellularum diversas in quatuor species disperti- vit, totidemque specierum diversarum formas numero congruentes sub nomine P. Boryani con- gessit. Contra Ehrenbergium cl. Meneghini, Meyenio adsentiens (^), numerum cellularum in- a Meyenio ipso propositae (i$. picturn et ellipticurn), quae agiles esse dicuntur, ad Joleocinas potius pertinere videntur. (') Sphaerodesmus, a Nàgelio p. 63 adligatus, genus est ab auctore nondum descriptum, coenobiis e cellulis plerumque 4 sphaericis in rhombi formam arcte coniunctis gaudens. .$p. alternantern Nàg. Friburgi et Berolini observavi. (5) Staurogeniae quadratae K. (Crucigeniae quadratae Morren, Ann. d. sc. nat. XX. (1830) p. 404. t. 15, Pediastro quadrato Menegh.) alteram speciem adiungam, 4S7. rectangularem (Chloro- pedium rectangulare Nág. in lit. 1849) coenobiis obtusato- rectangularibus et lacuna media rhom- bea distinctam, quam Turici a Nügelio detectam Friburgi Drisgoviae ad Hugstetten, Bero- lini in stagno horti botanici, nec non inter Pediastra ab Itzigsohnio Neodami lecta observavi. () Scenodesmi propagationem illustravit Nàgeli (einz. Alg. p. $9. t. V. A.), Coelastri sphaerici propagationem Pringsheim (Flora.1852. p. 456. t. VL), qui gonidiorum genesin simultaneam et succedaneam in eadem specie (?) observavit. Ipse Coelastri micropori Nàg. (speciei ineditae, cellulis 8, 16 vel 32 exacte sphaericis, globulum unicum superficiei approximatum conti- nentibus, et interstitiis minoribus distinctae) propagationem Friburgi Brisgoviae saepius obser- vavi, cuius coenobia filialia evidentissime per divisionem succedaneam orta vidi. De .Sorastri propagatione observationes desiderantur. () Nig. einz. Alg. p. 83. t. IV. D. (^) Meyen im Wiegm. Arch. 1835. p. 249. Menegh. in Linnaea XIV. (1840) p. 209. 71 ferioris momenti notam esse quidem adfirmat, sed, melioribus quoque notis ex parte neglectis, ad ritam specierum limitationem et synonymiam extricandam non multum contribuit. Species habet 6 (exclusa Staurogenia), plerasque mixtas. Item cl. Ralfs cellularum numerum in eadem specie varium offendi e propriis et Ienneri observationibus confirmavit ('), sed in propria sententia non satis perseveravit. In opere eximio de Desmidiaceis Britanniae (1819) species enumerat 11, qua- rum tres, cellularum numero tantum fultae, ad alias revocandae sunt. (P. Napo/eonis, T'etras, heptactis). Yn Kützingii recentioribus operibus species ad cellularum formam inprimis deter- minantur, numero, ut par est, seposito. In opere ,,Species Algarum" (1849), incluso Monactino, species 15 enumerantur, inier quas nonnullae, differentiis levioribus (praesertim cornuum) distinctae, infirmae, aliae, ratione coniunctionis cellularum non satis habita, e pluribus confusae (D. Selenaea, P. biradiatum). Cl. Hassall(^) Pediastri formas complures, quas vivas ipse non observavit, ad figuras Ralfsianas et Ehrenbergianas sub nominibus novis proposuit, indeque formarum, quas species habet, numerum ad 16 auxit. Maximum denique specierum infirmarum nu- merum edidit cl. Co rda 1835 et 1839 (^), qui in summa species 33, in genera 6 dispersas, recensuit plurimasque et figuris (vix satis exactis) illustravit. Magnus hic specierum a cl. Corda propositarum numerus ad tertiam fere partem reducendus erit; sed inter plures mihi dubias nonnullae tamen pro- priae, alias nondum observatae esse videntur. Ipse, postquam speciminum et formarum magnam copiam observavi, de specierum finibus satis certus in figuris auctorum explicandis et synonymia extricanda inprimis desudavi; species omnino novas, praeter varietates vel subspecies quasdam, non habeo, quas addam, sed plerasque formas cognitas ad genuinos typos revocasse et specie- rum membra disiecta collegisse mihi videor. Cellularum numerus et dispositio. Quum plurima in definiendis Pediastri speciebus errata inde exorta sint, quod cellularum numerus et dispositio nimis magni existimabantur, pauca de lege numeraria et de regulis disposi- tionis, quae in coenobiis huius generis constituendis valent, addam. Lex numeraria eadem om- nibus speciebus communis, sed numerus ipse intra seriem legitimam et quidem in una eademque specie plus minusve variat; magis etiam dispositio variationi obnoxia est, pari cellularum numero in eadem specie multifaria, eoque magis ludens, quo maior cellularum numerus. Ad numeros le- gitimos, multiplicatione binaria ortos, Turpinus, quamquam Pediastri formas paucas obser- vaverit, primus animum attendit (^); auctores posteriores, qui de hoc genere egerunt, cellu- larum numeros minus bene perspexerunt, praeter Nàgelium, qui et numeri et dispositionis normam optime tractavit(^). Numerorum legitimorum series iis RP PPACRCHT WES T REST TERS RC Ree (') Brit. Desmid. p. 181. (^) Hassall Brit. freshwater Algae 1845. (^) In: De Carro, Almanach de Carlsbad, 1835 et 1839. (^) Turpin, sur le nombre deux, considéré comme multiplicateur de Á, 8, 12, 16, 32, 64 dans la structure des végétaux (Mém. du Mus. d'hist. nat, XVI. (1828) p. 295. 318, ubi Zelierellis cellulae 8, 12 vel 16 adscribuntur). (^) Einz. Algen p. 92. 93. 79 gonidiorum formatione per divisionem binariam, aut citius inhibitam, aut longius continuatam, explicatur. Specimina cellulam unicam sistentia (cellulae eremobiae), utrum singulatim e cellula matrice (cytioplasmate nempe indiviso) gignantur, an e gonidiis sociatim natis, per casum quen- dam dispersis ortum ducant, quod utrumque verisimile est, observationibus directis diiudicare nequeo. "Talia specimina haud dubie ad P. Ehrenbergii pertinentia ubique in consortio speci- minum multicellularium huius speciei occurrunt('). Aliarum specierum specimina unicellularia, ut videtur, rarissima; P. Ztotu/ae unicum vidi (^) ; de iis, quae P. Boryano adscribenda esse puto, non satis certus sum. Specimina bicellularia in solo P. Ehrenbergii (^) hucusque observavi ; spe- cimina e cellulis 128 in solo P. vago(*) frequenter, in P. Boryano bis mihi obviam venerunt. Reliqui numeri vulgares, in speciebus plurimis aut omnes, aut ad maiorem partem reprehundun- tur, ita tamen, ut certi quidam. numeri frequentia caeteros superent. Observantur e gr. numeri: 1: 0192 00A OU DERE MUIETGE — — — in P. Ehrenbergii ; 4. — 4. 851^ 46232; MI in P. Hotula (?); 1? — — 4. s: 4062922!264: 1128.1) in 92: Boryano (^); —— — 8191546; 10599 "oA em in P. aspero (^); apes anam eder 050244 o2 8 OR In TP raso: Numeri a legitimis paullisper recedentes, sive incompleti, sive supercompleti, rarius ; numeri longius aberrantes rarissime occurrunt. Priores tum oriuntur, si inter processum divisorium, cuius ope gonidia formantur, cytioplasmatis divisionis penultimae pars una alterave aut indivisa rema- net, aut ultra modum dividitur. Sic in P. Boryano nonnunquam specimina inveniuntur cellulis 45 (5) pro 16, 31 (*) pro 32, 63('?) pro 64, nec non 17('') pro 16. Specimen cellulis 65 pro 64 in P. aspero mihi obvenit. Posteriores i. e. numeri longius aberrantes effici possunt, si in divi- sionibus cytioplasmatis anterioribus pars quaedam quasi praeteritur et retardata in sequentem divisionis gradum reintrat. Hoc modo explicentur numeri ad seriem 3. 6. 12. 24. 48. pertinentes, quorum exempla nonnulla praesto sunt. Cellulae 3 semel in P. Ehbrenbergii, cell. 6 saepius in hac specie et in P. Aotula(' ^) mihi obvenerunt; cellulas 12 He/ierellae Napoleonis suae Turpinus, sed, ut videtur, ex errore adscripsit (' ^); cellulas 24 semel in P. aspero ('*) observavi; denique ad numerum 48 figura quaedam Cordaeana P. simplicis ph) alleganda esse videtur. (ont pNOOEL QVE y pap EE Cy GobE EH: 0 (OO) mE RIeS d N95 Thd f 4: 2:05:75 123 (Oa Ver] tT 69112:4922.45:4/7-148423; (0) T. VIE. 45.46. 47- 20.21: (^) Verj. t. II. £. 20, ubi cellula una, reliquis maior, duarum cellularum locum tenet. () Ralf Brit. Desm. t. 31. f. 9. 2. (!?) Ehrenb. Infus. t. XI. f. IX. ». ('*) Ibid. f. V. £. k. ('7) Conf t. VI. f£. 13; cellulas 6 porro Ehrenbergii figura IL. a (j,M. Coronula") sistit, de qua conferantur adnotationes sub P. brachylobo. ('?) Sic in charactere generico Ze/ierellae l.c. p. 318; paullo infra (p. 319) circulum 12-ra- diatum huius speciei e cellulis 6 bicornibus formatum et insuper discum foraminibus 6 pertusum esse contendit, qua descriptione cellulae 9. (3-4- 6) indicari videntur. Conf. adnotationes sub P. simplici. (5) TOVTAEI221 (^^) Almanach de Carlsbad 1839 t. IV. f. 23, ubi cellulae 47 repraesentantur. 13 Si quis dubitaret, quin. cellularum numeri varii, quos memoravi, revera, serie plus minusve completa, in una eademque specie existant, huic primum speciminum quoad numerum cellularum variorum , eodem loco viventium consociationem naturalem et nor- malem, tum observationes quasdam ad partum inaequalem ex eadem matre pertinentes, denique analogas numeri cellularum variationes in generibus affinibus obvias afferrem. P. Boryani congre- gationem purissimam, massam viridem vix ullo aliarum Algarum vestigio turbatam sistentem be- nigne mihi communicavit de Brebisson. Huius massae si particulam sub microscopio obser- vaveris, specimina videbis innumera quoad formam cellularum omnino similia, sed quoad nume- rum diversa, frequentissima e cellulis 16 et 32 (Micrasteríae Boryanae et tricyclae Ehrenb. re- spondentia), pauciora cellulis 8 instructa (M. Napoleonis Ehrenb.), rarissima denique quadricel- lularia (2. cruciatum K.). Coacervationes ditissimae P. Boryani (brevicornis), quae in pilis Aegagropilae Sauteri nidulantur, vix minus purae, nonnisi Diatomaceis nonnullis permixtae, si- milem speciminum diversitatem praebent, quorum plurima e cellulis 16, 32 vel 64 composita, pari fere proportione mixta, una cum rarioribus octocellularibus reperiuntur. In iisdem massis, domi per hebdomades plures cultis, specimina octocellularia frequentiora evaserunt, imo quadricellularia nonnulla prodierunt. P. Fo/u/a, e rarioribus, sed cellularum forma maxime distinctis, unico loco collectum hucusque possideo, dispersum intra massam crustaceam variis Algis minoribus contex- tam, quam Neodami am. Itzigsohn invenit, cuius massae paucis particulis sollicite perquisitis speciminareperi e cellulis 4, 8, 16 et 32, (nec none cellulis 6, 7, 9, 13 et 14) composita, quorum seriem" in tabula sexta repraesentavi. lisdem crustis in consortio P. Rotulae P. asperum inhaeret, cuius spe- cimina e cellulis 16, 32 et64 (nec non rarissime 14, 24 et 63) constantia proxime consociata inveni. P. Ehrenbergii, pluribus locis obervatum, ubique specimina 1, 2, 4, 8 et 16-cellularia, eodem loco vi- gentia, mihi praebuit. Quae quum ita sint, dubitandum non est e coenobiis matricalibus filialia nasci cellularum numero et a matricalibus et inter se diversa, quod et observationibus directis de- monstratur. JP. Boryani quidem proles, quam sub ipso partu observare mihi licuit, cel- lularum numero matri similis erat; attamen specimen quadricellulare vidi, neonatum et vesica matricali adhuc inclusum, aliis nonnullis octocellularibus eiusdem aetatis ita consociatum, ut de communi origine vix dubitaverim. Am. Caspary, in observando felicior, e coenobio matricali huius speciei (conf. p. 65), cellulis 31 instructo, filialia !1 prodire vidit, e quibus 8 cellulis 30 ad 32, unum cellulis 16, duo cellulis 14 gaudebant. P.asperi quoque specimen neonatum e cellulis 32 compositum iuxta matrem 6/-cellularem vidi. Quod ad analogas numeri varietates attinet, earum, quae in Scenodesmo, Sorastro et Coelastro observantur, mentionem faciam. Scenodesmi species omnes coenobiis bi-, quadri- et octocellularibus variant (!) ; Soraszrum spinulosurn a Nigelio cel- lulis 8 et 16 repraesentatur (^), ipse insuper specimina quadricellularia observavi; Coe/astrurm sphaericum secundum Niügelium cellulis 13—22 componitur e Pringsheimii observationibus cellulis 4, 8, 16 vel plus quam 30 (55 C. microporurn cellulis $, 16 et 32 inveni. Cellulae numero aequales non semper eodem modo in ordinem digestae reprehenduntur, dispositione eo magis varia eoque magis ad irregularitem. vergente, quo maior cellularum nume- (') Conf .Sc. caudatus Corda s. quadricauda RMalfs in Nàg. einz. Alg. t. V. A. f. 2. et Ralfs Brit. Desm. t. 31. f. 12. () Nig. einz. Alg. t. V. D. Sorastrum spinulosum Nàg. Alga est Friburgi, Berolini et Neodami minime rara. C) Nag. leot Vue. (^y "Flora 1852: p. 487. & VI. K 74 rus. Dispositio normalis et frequentissima orbicularis, cellulis ratione numeri in circulum uni- cum vel plures concentricos congestis, cellula centrali aut unica, aut nulla. Ubi cellulae binae in medio positae sunt circuli ad formam ellipticam tendunt, unde transitus indicatur ad formam evidentius a typo orbiculari desciscentem elongatam, circulis elongato-ellipticis, cellulas intermedias plures longitudinaliter uni- vel biseriatas cingentibus (!). Forma elliptica, dispositione concen- irica minus regulari vel omnino confusa, denique abit in varias formas magis etiam abnormes, reniformes, panduriformes, cuneiformes etc., quae omnes praesertim cellularum numero 64 vel 128 conveniunt. Praeterea dispositio regulariter concentrica nonnumquam cellulis singulis inter- calaribus, nullo circulo adnumerandis turbatur; cellularum circulis denique haud exacte clausis, altero alteri adnexis, dispositio spiralis efficitur, nulli spiciei normalis, sed in nonnullis specimi- nibus admirabili regularitate constructa (^). Quae dispositionis varietates omnes prodeunt e gonidiorum prima aetate mobilium sedatione et coagmentatione, quippe quae intra vesicam ma- tricalem depresso-orbicularem ad leges iuxtapositionis in spatio plano distribuuntur. Quodsi goni- dia exacte globosa et quovis numero praesto essent, in circulos ordine centrifugo succedentes ad numeros 1, 6, 12, 18, 24 . . . dispertiri deberent, at utraque harum conditionum deficit. Summae enim membrorum huius seriei: 1 "6r 14-6 4r 12 — 19 14-6 -rpP12-rp18-— 37 4 TF 6 -- 12 -rT 18 -F 24 — 61 cellularum summis in Pediastro obviis non respondent ; hinc accomodatio quaedam necessaria est, quae vario modo efficitur, ita tamen, ut dispositiones numero cellularum per circulos insequen- les cum serie indicata proxime convenientes frequentiores sint. Gonidiorum quoque forma, in plurimis speciebus quidem nondum observata, sed vix ullibi inter Algas exacte globosa, inter dispositionis variae causas sine dubio consideranda est. Gonidia transverse latiora, qualia in . D. Boryano observantur (^), pauciora, e contrario gonidia longitudinaliter elongata, qualia in P. simplici supponenda sunt, plura in eodem circulo locum obtinere possunt; unde differentiae quaedam specierum per omnem numeri et dispositionis varietatem observatae explicantur (*» Adnotandum porro est gonidia in statum vegetationis intrantia apice hyalino (parti radicali Al- garum evolutiorum analogo) ad centrum converti, ideoque cellularum vegetationem centrifu- gam esse, salvis exceptionibus satis raris in P. Ehrenbergii et P. Hotula praesertim occurrenti- bus(^). His praemissis dispositionum, quas in variis speciebus observavi, conspectum in tabula sequente addam, casus principales et frequentiores typis maioribus indicans. (!) Verjüng. t. I. £. 21. 22. 23. (P. Boryanum). () Verjüng. t. IL £. 19. (P. Boryanum); t. huius op. VI. f. 2t. (P. asperum). () Verjüug. t. II. f. 2—s. (^) Ex. gr. cellulae octo in P. simplici normaliter omnes in eodem circulo, in P. Ehren- bergii et Rotula ad 1 4- 7, in P. Boryano ad 2 -4- 6 disponuntur ; cellulae 16 in P. simplici for- san normaliter ad 4 -4- 12, in P. Ehrenbergii et Rotula ad 5-4- 11, in P. Boryano ad 1 -4- 5 4-10. (^) Conf. figurae P. Rotulae 3. 9. 10 et 12in t. VI; P. Ehrenbergii in Ralfs Brit. Desm. 1451-1 £.2, 6. 472, D) 6:13, 3)]D: | 79 'Tabula dispositionum. LE e B E cellularum dispositio; Saskur rc 1. 1 Q: 9 4. 4 quadrato-orbi- cularis (24-2) | | rhomboideo- elongata (34-1) C )| irregularis 8. 8 orbicularis — irreg. reniform. 1051227 orbicularis 1 4-7 (62) -1) irregularis 9 -4- 6 suborbicularis vel oblonga — — subspiralis 16. 4 -1- 19 orbicularis 4-- (112-1) | oblonga 9 4-11 orbicularis, ra- rius oblonga vel reniform. exempla quaedam (* ). P. Ehrenbergii (t. V. H. 1), cau- datum, Rotula, Boryanum ? P. Ehrenbergii (t. V. H. 2) P. Ehrenb. (t. V. H. 3), Rot. (t. VI. f. 2) Bor, integr., gracile P. Boryanum (Ver;. t.II. f. 10), Rotula P. Ehrenb. (Ralfs t. 31. f. 1 c) P. simplex (Meyen t. 43. f.1. 2) P. Ehrenb. (Ralfs t. 31. £. 2c) P. Ehrenbergii (t. V. H. 4), Ho- tula (t. VI. f. 5), Boryanum, integrum, muticum. P. Bor. (Verj. t. IL. f. 16), gra- nulatum, integrum, Éhrenber- git (Ralfs t. 31. f. 26), Rotula P. Boryanum (Verj. t. IL f. 12. 13) granulatum, Selenaea, pertusum, Rotula P. asperum (t. VI. 15), Rotula P. simplex? ( rà P. Rotula P. simplex (Meyen f. 3), Hotula (t. VI. £. 7. $.)) Ehrenbergii (Ralfs t. 31. f£. 4 a et b.), Bo- ryanum (Verj. t. II. f. 6) (321-2) 4-11 oblonga, reni- | P. Boryanum (Verj. t. IL. f. 21. formis 22), integrum, Ehrenbergii (44-1) 4-11 oblonga, P. Boryanum 6-1-10 spir. vel irreg. | P. Ehrenb., Boryan. Verj. t. II. f. 19), asperum (') Numeros a serie normali desciscentes in hac tabula omisi. (^) Icones, quae extant, omnes sub singulis speciebus indicavi, hic paucas tantum adlegavi. Q) Pro 1 -- 3 quoque sumi potest, circulo ternario non clauso. (29 Confr. sub hac specie observationes de Ze/iere/la Napoleonis 'Turpini. K2 76 E B cellularum dispositio ; pe | exempla quaedam. (32-3) 4-7. 10 | trigono-orbic. | P. Boryanum (441-2) 4- 10 | obl. vel renif. | P. Bor., angul., asp. (t. VI. f. 19) (24-4) 4- 10 | obl. vel renif. | P. Boryan., angulosum, pert. (5471) 4- 10 | oblonga P. Boryanum 4 -4- 9 4r 10 | orbieularis P. Boryanum (Verj. t. lL. f. 17), angul., asp. (t. VI. f. 16), per- tus., brachyl., Selenaea, Rot. 1 -4- 6 -r 9 [irreg. reniform.| P. Bor. (Ver;.t. II. f. 1), Ehrenb. 3 -p 12 -r- 17 | elongata P. vagum (24-2) (104-2)-1-16 | obl.-cuneata P. vagum 5 -- 11 -- 16 | orbicularis P. Hotula (t. VI. f. 12), Borya- num, angulosum, asp., pertus. (324-2)-2- 11 -F 16 | oblonga P. Boryanum, integrum (44-1). 11 -F 16 | obl. et spiralis | P. Boryanum (44-2)-2- 10 -4- 16 | oblonga P. bidentulum (Ralfs t. 31. f. 10c). 1 -r 9 -r 10 -r 16 | orbicularis P. Boryanum 5 -p 12 -p 15 | orbicularis P. Boryanum (4-4 -1)-2P 12 -F 15 6 -- 11 4-15 (32-3)-4- 11 - 15 | orbicularis P. Boryanum (4-4-2)-2F 11 -F 15 oblonga P. asperum (24-4) -- 11 4 15 | oblonga P. angulosum (523-1) 47. 11 2E 15 | oblonga P. Boryanum 4 -pP 9 -r 11 2r 15| orbicularis P. Boryanum, angul., asperum 1 -p 6 -4- 10 -4- 15 | orbicularis P. Boryan. (Ehrenb. f. VIII f.), angulosum, asperum (t. VI. f. 20), pertusum, brachylobum — — — — | spiralis P. Boryanum 14-(54-1)-- 10 47 15 | suborbicularis | P. angulosum 4 -- 9 - À -r15|excentrica et. | P. asperum subspiralis 6 -- 12 4-14 (324-4) 47. 11. 4 14 | oblonga P. Bor. (Verj.t. IL f. 23), pertus. 1 4-6 -Fod13 -F 14 [| spiralis P. Boryanum, asperum 1--(54-71)-- 11 - 14 | orbicularis P. Boryanum 1 EF 9 4-15 -F 18 4-21 | oblonga P. Boryanum 2 4-10 -14 -F 17 -F- 21 |spiralis P. Boryanum 2 -4- 9 --14 -- 18 4-21 | oblonga P. Boryanum, asperum 1-F(44-5)2-14 -4- 19 4-21 P. Boryanum. 77 RE E E cellularum dispositio ; HSpaqt s EET exempla quaedam. - : forma ; en 2 -p S8 -r-14-L 19 4-7 21 | suborbicularis | P. Bor., Hee. 3 -- 9 -F13-- 184-21 — P. Boryanum, pertusum À -- 8 -r14-r 17 4-21 — P. brachylobum, Boryan. 2) un qnippe on- 22 orbic. et obl. | P. Boryanum ODCESS 114-1 18 --2 — DP. Boryanum, angulosurmn 1 -F(6-4-4) 4-13 47 18 4-2 P. Boryanum 2. (T2-1)-2E 14 4 18 47 22 Reus P. asperum 2 -- 9 -4r13-L 184-22 P. Boryanum 2 - 9 -4-14-- 17 4- 22 | suborbicularis | P. Boryanum, brachylobum 2 -- S8 -4-13-43- 194-2 P. pertusum 3 -F S --13 4 18 4 - 22 | orbicularis P. Boryanum 3 - 9 4-12 -F 18 4 22 | spiralis P. asperum t. VI. f. 21. 4 --F 8 -4-13-3- 17 2- 22 oblonga P. vagum (22-2)4- 9 4-42 4p 17 24-22 P. Boryanum 1 -- (64-2) 4- 13 4-7 19 4 23 P. Boryanum 2 - 7 -4-13-4- 19 4- 23 P. Boryanum 2 -- 8 --13-2r- 18 4- 23| orbic. dd obl. | P. asperum, Boryan. 3. (52-71)-E 14 -I- 18 -- 23 P. Boryanum 3 -- 7 3-134 18 4- 23. P. asperum 8. -- 14 4- 19 -k- 23 [|obl. vel cuneata| P. angulosum, vagum 9 -L13 4r 19 d- 23 gionge P. asperum 9 -T14 -F 18 -4- 23 P. asperum 1 -4- 7 -rT13-rF 19 4r 24 MAE P. Boryanum 2 -p T --12-r 19-24 P. Boryan. (Ng. t. V. B. 1g) 2 -- 7 -4-13-4r 184-24 ER P. brachylobum S. 4-13 4 19 4-7 24 — P. vagum 198.19 - 17 - 20 -24-E 27 47 31 |] oblonga vel | P. vagum, (Boryanum) (23) 4 18 | 2-25 4-30 4E 32 |Y irregularis, 44 - 20 -4-27 -- 31 4-36 || rarius sub- — — — — c— |) orbicularis : Clavis specierum. PEDIASTRUM Cellulae radii integrae, apice simplici terminate . . . . . . . (MONACTINIUM) discus coenobii interruptus ; cell. lanceolatae, radii acuminatae 1. simplex cellovatae;radhicornutae P 9 «^ - V. 429. 22 CPI cell. triangulares muticae 3. triangulum 78 Cellulae radii integrae, sed cornubus binis apiculatae; discus continuus, strato saepe duplicato. . . . . . . cell. suborbiculares, radialium cornubus brevissimis " Cellulae radii emarginatae, bilobae vel bifidae; lobi cellularum radialium apicesimplices . . . . discus continuus, cellulae radii altius coniunctae ; cell. rad. levissime emarginatae, muticae vel Submuticae 2 32 TTE cell. rad.late et leviter excisae, cornubu tibus brevissimis obtusis, aeque ac mar cisurae tuberculato-crenulatis . . . . . s distan- gine ex- cell. rad. lunatae, lobis distantibus acutis. . cell. rad. medio sinuatim excisae, loborum an- gulo externo subapiculato, interno in cornu breveobtusiusculum vel truncatulum acuminato (membrana cellularum laevis) . cell. rad. bilobae, lobis arcuatim conver, gentibus longius acuminatis et in cornu acutiusculum sensimabeuntibus . . . . . cell.radii emarginatae vel breviter bilobae, cor- nubus linearibus terminatae; cornua obtusiuscula vel capitellata; membrana cellularum leviter punctata . -. . membr. cell. evidenter gra- nulata Bi lee ma cornua apice bidentula : cornna obtusa, lobi ad basin cornuum exterius constricti . . . discus interruptus; cell. rad. ad basin tantum coniunctae; cell. rad. ad medium vel ultra bilobae ; lobi ovati, cornubus gracilibus elonga- tis terminati ; (cell. 4 lacunam mediam includentes, rarius medio contiguae) . ']obi sensim in cornua breviora atte- nuati, sublaeves ; lobi erecti; cell. disci emargi- natae ; lacunae mediocres : lobi erecti ; cell. disci vix emar- ginatae; lacunae parvae ; lobi erecti; cell. disci bipar- titae;lacunae permagnae . (ANOMOPEDIUM) 4. integrum (DIACTINIUM) 5. muticurm. 6. vagum T. SSelenaea 8. angulosum 9? forcipatum. 10. Boryanum 10. p. granulatum 11? bidentulum 12? constrictum 13. gracile 44. pertusum 14. a. zicroporum 44. *y. clathratum 79 lobi recurvato - divergentes; cell. disci profunde lobatae; lacunae magnae . . . . lobi crassiores, in cornua brevia trun- cata abeuntes, dentato-exasperati ; cell. disci emarginatae ; lacunae mediocres cell. rad. subquadratae, triangulatim excisae, breviter bilobae, sublaeves, cornubus brevissi- mis truncatulis vel subnullis; lacunae mediocres wel'parvdet NM aM M e lobi cellularum radialium apice emarginati, bidentati vel bifidi — . discus continuus ; cell. rad. ad marginem usque connatae, inci- sura angusta ad medium fere bifidae; lobi truncati, emarginati vel exciso-bi- dentati, angulis acutis vel breviter ap- peudiculatis 1 eL lobi emarginati, angulis obtusiusculis setula caudatis Adler ue cell. rad. ad medium connatae, incisura angusta ultra medium bifidae, lobis elongatis inaequali- ter'cornuto-bidentatis |. 2 07: TEL discus interruptus; cellulae radii basi breviter connexae; cell. rad. ad medium vel ultra medium bifidae ; lobi angustiores inciso-bidentati; cell. disci pro- funde bifidae; lacunae maiores . . . . . cell. rad. vix ad medium bifidae; lobi latiores emarginato-bidentati; cell. disci brevius bilobae 44. Ó. recureatum 14. £. asperum 14. C. brachylobum (TETRACTINIUM) 15. Ehrenbergiü 16. (?) caudatum 17. (2) tetraodon 18. Hotula vel emarginatae; lacunae minores . . . . 18. d. emarginatum Sect. I. MONACTINIUM. Monactinus Corda Alm. de Carlsb. 1839. Monactinus et Asterodictyon Ehrenb. Bericht über die Verh. der Akad. 1845. p. 71. Cellulae omnes integrae, in directione radii elongatae, radii et disci he- teromorphae, radiales apice simplici terminatae, muticae vel cornutae. Dis- cus (in coenobiis e cellulis 16 vel pluribus compositis praesens) lacunis in- terruptus. 80 1. P. simplex (Meyen). Cellulae radiales ad basin tantum connexae, anguste ovatae vel lanceolatae, sensim acuminatae ; discus, ubi adest, clathra- tus, cellulis lineari- vel spathulato-oblongis truncatis. ? Helierella Napoleonis "Turpin in Mém. d. Mus. d'hist. nat. XVI (1827) p. 318. tab. XIII. f. 21. (Figura dubiis vexata et interpretatione varia torquata, quam ad calcem huius speciei ex- plicare conabor). Pediastrum simplex Meyen in Nov. act. nat. cur. XIV. IL. (1829) p.772. t. 43. fig. 4 15; Micrasterías simplex Kütz. Syn. Diat. (Linnaea VIII 1833) p. 602 sec. syn. Meyenii. ? M. Napoleonis Kütz. ibid. sec. syn. Turpini. — Ehrenb. Infus. (1838) p. 156 quoad syn. Turpini, descriptione et figuris exclusis. M. Coronula Ehrenb. Inf. p. 155. quoad syn. Meyenii et figuram alteram t. XI. f. II. 6. (M. Napoleonis in tab.) Pediastrum simplex Menegh. Syn. Desm. (Linnaea XIV. 1840) p. 212 sec. syn. Meye- nii, sed formas disco instructas excludens. ? P. Napoleonis Menegh. ibid. ex p. sec. syn. 'Turp. ? P. Napoleonis var. Hassall Brit. fr. w. Alg. (1845) t. 92. f. 11. (Videtur copia figurae Ehrenbergianae citatae ex arbitrio mutata). D. simplex Kütz. Phyc. germ. (1845) p. 142 sec. citata, sed descriptione aut erronea, aut ad aliam speciem pertinente. D. Napoleonis Kütz. Sp. Alg. (1849) p. 191. sec. fig. cit. Meyenii, Ehrenb. et Turpini, sed descriptione erronea. Monactinus simplex Corda Alm. de Carlsbad 1839. p. 239. t. IV. f. 22. 23. M. acutangulus Corda ibid. (ad Meyenii figuram 2 propositus). M. simplex Kütz. Sp. Alg. p. 194, formas monocyclias tantum includens. Speciem, ut videtur, raram, mihi nondum obviam, Postampii 4f/cyo- nellae stagnorum adhaerentem legit Meyen, Berolini Ehrenberg, in Bohemia prope Carlsbad et Heichenberg Corda. Coenobium huius speciei, elegantissime radiatum, cellularum numero octonario disco caret, cellulis omnibus circulo simplici lacunam centralem radiatim cingentibus ; numero cellularum maiori disco gaudet secundum figu- ras Meyenii et Cordae clathrato, secundum descriptionem Meyenii vero non- nunquam continuo. Figuris citatis auctorum. specimina illustrantur cellulis : $, omnibus radialibus lacunam mediam includentibus: Meyen l. c. f. 1. 2; Ehrenb. l. c. f. ILb.; Corda l. c. f. 22; 16, cellulis disci 4?, radii 12: (? Turpin l. c. f. 21); cell. disci 5, radii 11: Meyen l. c. £. 3; 32? disci 5? -4- 9?, radii 18 : Meyen l. c. f. 4 (specimen incompletum, disco perturbato) ; 4S? in figura 4 -- 11 -- 32 — 47: Corda l. c. f. 23. 81 Adnot. Desynonymo Turpini, quod ad hanc speciem non sine dubio adduxi, neque e descriptione, neque e figura autoris satis certi aliquid eruendum est. Turpinus in descriptione generis (p.318) cellulas 12 indicat, in descriptione speciei (p.319) cellulas 6 bicornutas. In figura evidentissime fictitio more exornata cellularum basi in annulum coniunctarum fines non indicantur. Annulo cellulas iungenti foramina 6 tribuuntur, qua re demonstratur discum e cellularum serie interna formatum adesse, e cellulis aut ó simplicibus, aut. 3 emarginatis composi- tum. Hinc dubium, utrum Ze/ierel/a Napoleonis ad Ped. símplex, an ad P. pertusum pertineat. Cum P. simplici cellularum forma satis bene quadrare videtur, apicibus obtusioribus paulo recedens. Quum numerus cellularum radialium duodenarius quatuor cellulas disci postulet, Turpinum quoad numerum foraminum errasse, specimen scilicet e cellulis 44-12 compositum ante oculos habuisse suspicarer. 2. P. ovatum (Ehrenb.). "Asterodictyon oeatum, corpusculis ovatis, stylo longo terminatis, granulatis, ordine du- plici concentrico in stellam consociatis, mediis 3, marginalibus 10. Ehrenb. Ber. über d. Verh. d. Ak. 1845. p. 71. Monactinus oecatus K. Sp. Alg. P. 194. Species mihi ignota, in lacu ad Beeskoie non procul a Berolino a cl. Ehrenberg detecta. 9. P triangulum (Ehrenb.). Asterodictyon triangulum, corpusculis laevibus triangulis, ordine triplici concentrico in discum stellarem coniunctis, centro vacuo, mediis 5, sequentibus 10, marginalibus 15— 16. Ehrenb. Ib o5 fos; dfc Monactinus Triangulum K. Sp. Alg. 194. Cum priori specie detexit cl. Ehrenberg. Sect. II... ANOMOPEDIUM (Nig. 1849). Coenobia minus regularia, cellularum ordine nunc concentrico, nunc parallele seriato, disco continuo , simplici aut saepius cellulis superimpositis stratum. secundum incompletum formantibus aucto. Cellulae omnes inte- grae, subconformes, suborbiculares, marginales cornubus plerumque binis brevissimis apiculatae. 4. P. integrum (Náàgeli). Character idem ac sectionis. Pediastrum. (A4nomopedium) integrum Nàg. eiz. Alg. (1849). p. 96. t. V. f. B. 4. a—l. Turici, ad rupes madidas, detexit cl. Nágeli. Species sectionis unica, cuius descriptionem l. c. dedit cl. Nágeli. Cellularum numero et distributione valde variat, cellulis 4, $, 16, 32 vel 64, stratum simplex aut saepius duplex for- mantibus. Figuris Nigelianis casus sequentes repraesentantur: L 1) cellulae 4, strato simplici 2 -4- 2: fig. c. 2) cellulae 8, strato simplici 1 -4- 7 : fig. d. 3) cellulae 8, strato simplici 1 -4- 6 -4- 1: fig. f. I. 4) cellulae s, strato duplici 3 -4- 3, superimpositis 2: fig. i. 5) cellulae 16, strato simplici 5 4- 11: fig. b. e. 6) cellulae 16, strato duplici 3 -4- 10, superimpositis 3: fig. h. 7) cellulae 32, strato simplici 5 4- 11 -4- 16: fig. g. 8) cellulae 32, strato duplici 3 -4- 9 -4- 14, superimpositis 6: fig. k. Sect. IH. DIACTINIUM. Cellulae magis minusve heteromorphae, radii emarginatae vel bilobae, lobis integris, rarius muticis, saepius in cornu hyalinum abeuntibus, disci in- tegrae vel emarginatae, rarius profundius bilobae; discus aut continuus, aut interruptus, lacunis minoribus pertusus vel maioribus clathratus. 9. P. muticum (Kütz.). Cellulae radii levissime emarginatae, muti- cae vel cornubus brevissimis obtusis instructae; discus continuus cellulis po- lygonis. P. muticum K. Sp. Alg. (1849) p. 193. ? P. duplex Meyen Act. nat. cur. XIV. IL t. 43. f. 15. (an potius fragmentum e disco P. Boryani?). Micrasterias heptactis Ehrenb. microsc. Leb. in Amer. in Abh. d. Ak. d. W. zu Berlin 1841. p. 380. t. IIT. f. VI. 3. (cellulis omnino muticis 1 4-7). M. senaria Ehrenb. ibid. p. 380 et 417 t. III. f. VI. 2. (cellulis omnino muticis 1-4-9-4-12). ? M. Boryana Ehrenb. ibid. p. 380. (cellulis brevissime cornutis 14-54-10). Hab. in fluvio Mexicano Moctezuma (KEhrenberg): in Germania (Kützing). Species mihi ignota, cellularum forma ad P. vagum proxime acce- deus, a quo praeter numerum cellularum inferiorem cellulis laevibus dif- ferre videtur. Numerus cellularum, quam cl. Ehrenberg in ,, Micr. senaria" observavit, quum legi numerali generis alienus sit, exceptionem singularem et sine dubio rarissimam sistere mihi videtur. 6. P. vagum (Kütz.). Cellulae radii late, sed leviter excisae, cornu- bus distantibus brevissimis obtusis, aeque ac margine incisurae tuberculato- crenulatis; discus continuus cellulis plerumque transverse elongatis. ? P. vagum K. Phyc. germ. (1845) p. 143. ? P. constrictum a. vagum K. Sp. Alg. (1849) p. 193. 83 In Germania (prope JVordAausen) et Italia invenit Kützing; speci- mina mea Neodami legit Itzigsohn. Species insignis, cellulis ditissima, quarum numerum minimum 32, frequentissimum 64, haud rarum 128 observavi. Cellularum dispositio mi- nus regularis, hinc coenobii forma rarius orbicularis, plerumque vario modo elongata, elliptica, cuneata, panduriformis, oblongo-reniformis. Discus con- ünuus aut rarius hinc inde lacuna parva instructus. Cellulae radiales, aeque ac disci transverse latiores, saepe subreniformes; radialium cornua utrinque lateri approximata, hinc inter se remota, nunquam elongata, obtuse conica, interdum vix conspicua. Membrana cellularum crassissima, undulato-granu- lata, praesertim ad cornua et excisuram interiectam crenulato-tuberculata, exceptis speciminibus natu minimis constanter colore rutilo tincta. Cellulae adultae satis magnae £— 4, imo L"" latae; coenobium, quod vidi, maximum diametro maiori 5, minori 5""- gaudebat. Cellularum dispositiones literis consignavi sequentes : 6 -1- 10 4 16 Spe I6| 39 4 4- 12 -4- 16 3-2pP2-T10 4 17 4--8-4-13--17 4-7 22 $4-14-4-19 34-23 V. 64 $4-13-4-19 -4- 24 94-17-4-204-244-27 4 31 (23) 2-182 254-30 4-32 t 128 14 -4-204-27--31 4r 36 Adnot. Species hic descripta, utrum revera cum Kützingiana identicasit, non omnino certus sum, quum autor crenulationis mentionem non fecerit. Tab. VI. f. 27. Cellulae duae radiales proportione 020 auctae. f. 28. Coenobium integrum e cellulis 128 dispositione 14--20--27-4-31-4-36 composi- 300 1 tum, proportione auctum. 7. P. Selenaea (Kütz.). Cellulae radii late excisae, anguste lunatae, lobis distantibus acutis; discus continuus cellulis polygonis, antice nonnun- quam leniter excisis. Selenaea orbicularis Nitzsch sec. figuras a Kützingio sub Micrast. Selenaea editas. Micrastcrias Selenaea K. Syn. Diat. (Linnaea VHL 1833) p. 604. t. 19. f. 92 (figurae tres cellularum numero Pediastri speciem indicantes, caeterum massa intercellulari largissima certo a natura abhorrentes). L2 84 M. Boryana. Ehrenb. Tnfus. p. 157 ex parte, t. XI. fig. V, e (cellulis 1-4-5-4-10). Pediastrum duplex Meyen nov. act. nat. cur. XIV. II. p. 772 ex parte, t. 43. f. 13. 14 et ? 20 (fragmentum coenobii maioris, forsan melius ad P. vagum ducendum). P. Boryanum Menegh. Syn. Desm. (Linnaea XIV. 1840) p. 210 sec cit. ex p. P. Napoleonis Ralfs Ann. of nat. hist. XIV (1844) p. 470 exclus. synon. t. 12. f£. 6 (spe- cimen cellulis 2-4-6, caeterum massa intercellulari nimia a natura certo abhorrens). D. elegans Hassall Brit. Alg. (1845) p. 389. t. 86. f. 19 (figurae Ralfsianae supra citatae repetitio). P.lunare Hassall ibid. p. 372 in not., t. 92. f. 3 (figurae Ehrenbergianae supra citatae repetitio). P. Selenaea Walfs Brit. Desm. (1848) p. 184. t. 21. f. 5. D. Selenaea K. Phyc. germ. (1845) p. 143; & (continuum) K. Sp. Alg. (1849) p. 192. ex parte (P. Boryani formis adductis). Euastrurn lunatum Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 238 (sec. Ehrenb. figuram citatam). In Germania Postampii (Meyen), Berolini (Ehrenb.), Halae (Nitzsch) et prope ScAleusingen (Kütz.); in Anglia (Ralfs). Species, ut videtur, rara, mihi nondum obvia, quoad cellulas disci P. Boryano omnino si- milis, sed cellulis radii latissime excisis, semilunaribus, secundum icones ad apices loborum usque viridibus, nec in cornua hyalina productis valde distincta. Dissepimenta cellulas separantia, ut videtur, valde incrassata, secundum Meyen saepe purpurascentia. Auctorum figuris reprae- sentantur: 1) cellulae. 8 — 1 -4- 7: (false? 1 -4- 6) in fig. Nitzschiana a. 2) - s — 2 -- 6: Ralfs Ann. f. 6; Ralfs Brit. Desm. f. 5; Hass. f. 19. 3) - 16 — 1 -4- 5 -4- 10: fig. Nitzsch. b; Ehrenb. f. V, e; Hass. f. 3. ay 16 — 1 -- 6 -4-. 9: Meyen f. 14 (t 4- 6 -4- 8). 5) - 16 —(2)4- 5 4-7. 9: Meyen f. 13. 6) - 32 — 1-47 5-- 10 4r 15: fig. Nitzsch. c. 8. P. angulosum (Ehrenb.). Cellulae radii medio sinuatim excisae, lobis brevissimis oblique truncatis, angulo externo brevissime apiculato, in- terno in cornu breve obtusum truncatulum acuminato; disci continui cellu- lae polygonae, antice subemarginatae et macula pallida porum intercellula- rem mentiente notatae; membrana cellularum laevis. Micrasterias angulosa Ehrenb. Abh. d. Akad. 1833 p. 301 (e diagnosi omnino!) ; Infus. p. 158 ex p. (formis P. Rotulae (B. adductis) t. XI. f. VI. a. M. Napoleonis Ehrenb. Inf. (1838) p. 156 (M. hexactiís in tab. et Wiegm. Arch. 1836 p. 185) ex p. (specimina cellulis 24-6 P. angulosi et Boryani amplectens) t. XI. f. III, b et c. Pediastrum angulosum Menegh. Syn. Desm. (1840) p. 211 ex p. (in diagnosi cellulae ra- diales P. Rotulae /. et cellulae disci P. angulosi describuntur). P. Boryanum Ralfs Ann. of nat. hist. XIV (1844) p. 470 ex p. t. XII. £. 7 (superior). D. angulosum Massall l. c. (1845) p. 391. t. 86. f£. 14 (repetitio figurae Ralfsianae supra ci- tatae) ; Ralfs Drit. Desm. (1848) p. 187. t. 31. f. 11, a et b. 85 D. excavatum | Hassall l. c. t. 92. f. 6 (figuram supra citatam P. Napoleonis Ehrenb. mu- tuatus est). KEuastrum angulosum Corda Alm. de Carlsb. 1839. In Germania et Britannia. Berolini detexit cl. Ehrenberg, prope Fri- burgum Brisgoviae ad Hugstetten ipse hanc speciem legi 1849. Species cum P. Boryano valde cognata, a quo differt cellulis radii pro- fundius sinuato-excisis, margine altius coniunctis, commissura scilicet sinum medium paullo superante, loborum angulis commissurae contiguis paullulum productis, subapiculatis. Angulus loborum internus, si cytioplasma colo- ratum tantum respicitur, acutus, sed insuper cornu brevi (latitudinem propriam aequante vel duplo fere superante), cylindrico, obtuso vel trun- catulo, imo nonnunquam subemarginato terminatus. Cellulae adultae 50 perante. Cellulae disci evidentius angulatae. Membrana cellularum te- quam in P. vago minores, latitudine circiter 5"", longitudinem vix su- nuior, hyalina vel saepius dilute rosea, omnino laevis, neque granulata, ne- que punctata. Contentorum color minus laete viridis quam in P. Boryano. Characterem singularem huius speciei sistunt maculae parvae diaphanae, transverse oblongae, quae poros disco inspersos simulant, sed nonnisi cellu- larum contentis margine anteriore ad mediam commissuram peripheriae coe- nobii parallelam emarginatis efficiuntur, cellularum membranis ibidem magis pellucidis, sed revera clausis. Cellularum numeros et dispositiones observavi sequentes : 8 — 1-477 rarius; 2 -1- 6 saepius: Ehrenb. fig. IIL, b et c; Hassall t. 92. f. 6; 44-5 -F- 10 saepius: Ehrenb. f. VI, a; Ralfs Ann. £. 7; Brit. Desm. f. 11; Hassall t. 86. £. 14 ; 16 4-4 2 -- 10, coenobii forma oblonga; 399, 2 4--6 -- 10 4-7 15 saepius; 14-51-10 4-7 15; 4-5 P 41-7 155 6 E. 11 -E- 15, forma oblonga, subreniformi ; 4-7 5 -F 10 -4F- 16; 5 -- 41 2-16; 2-8 - 14 -4- 19 4-7 21; 2-8 -4- 14 -- 18 4-22; 24-8 - 13 J- 48 -4- 23; 8 -- 14 -- 19 -- 23; forma oblonga. 64 Adnot. Species hic ad specimina viva descripta a P. angu/oso auctorum, qualem supra formis heterogeneis depurgatum proposui, in eo paullulum differt, quod cornubus evi- 86 denter instructa est, quum auctorum figuris anguli loborum interni acuti et cornubus destituti repraesententur. Tab. VI. 26. Cellulae nonnullae et radii et disci proportione 2 auctae. 9 (?) P. forcipatum (Corda). Cellulae radii bilobae, lobis arcuatim convergentibus in cornua acuta sensim acuminatis; discus continuus cellulis polygonis vel antice leviter excisis. Euastrum forcipatum Corda Alm. de Carlsb. 1839. p. 23$. t. I. f. 7. (cellulis in figura 3-1-6, in natura sine dubio 2-4-6, lobis apice non hyalinis). E. impressum Corda ib. t. III. f. 13 (cellulis 1 -4- 5 47 10, lobis minus convergentibus, acu- tissimis, apice non hyalinis). E. hexagonum Corda Alm. de Carlsb. 1835. t. III. f. 31 (cellulis 1-47, lobis in cornua hya- lina abeuntibus). E. sexangulare Corda Alm. de Carlsb. 1835. t. III. f. 30; 1839. t. IT. f. 12. (cellulis, numero a regula discedente 14-64-13, lobis in cornua hyalina abeuntibus). In Bohemia prope Reichenberg, Carlsbad, Prag (Corda). E nimia specierum, quas cl. Corda proposuit, multitudine supra memoratae praeter cellu- larum numerum et dispositionem adeo inter se conveniunt, ut unius speciei formae existimandae videantur. In eo tantum differunt, quod E. forcipatum et impressum apicibus hyalinis (cornu- bus), qui in £.hexagoni et sexangularis figuris indicantur, carere videntur, quod diversa specimi- num aetate facile explicatur. Si figuris fides habenda est, quatuor hae formae speciem sistunt P. Boryano affinem, sed lobis elongatis arcuato-conniventibus, sensim in apicem breviter cor- nutum acutum vel acutiusculum attenuatis, nec in cornua linearia recta obtusa vel obtusiuscula abeuntibus distinctam. 10. P. Boryanum (Turpin). Cellulae radii emarginatae vel breviter bilobae, lobis cornubus longioribus linearibus (teretibus) obtusis vel obtusius- culis et saepe capitellatis terminatis ; discus continuus cellulis polygonis, an- tice saepe leviter excisis; membrana cellularum punctata. b. &revicorne cellulis minus profunde emarginatis, cornubus breviori- bus, membrana vix conspicue punctata. Helierella Boryana 'Turpin in Mém. du Mus. d'hist. nat. XVI (1827) p. 318. t. XIII. f. 22 (cellulis 14-54-10, cornubus elongatis capitellatis). Micrasterías Boryi K. Syn. Diat. in Linnaea VIII (1833) p. 602. Pediastrum duplex Meyen in Nov. act. nat, cur. XIV. II (1829) p. 772 ex p. t. 43. f. tt. 12 (cell. 2-1-6). Micrasterias Napoleonis Ehrenb. Inf. (1838) p. 156 (Aexactis in tabula et Wiegm. Arch. 1836 p. 185) ex p. t. XI. f. III, a (cell. 24-6). M. Boryana Ehrenb. Abh. d. Akad. 1833 p. 390; Infus. (1838) p. 157 ex p. (specimina cellulis 16, vel praeter normam 17, huius et aliarum nonnullarum specierum amplectens) t. XI. 87 f. V, a, c, l (cell. 1 -4- 5-44 10), f et k (cell. 1-4-5-1- 11); Microgeol. (1854) t. XIV. f. 95 (cell. 14-54-10); Bailey in Sill. Am. Journ. XLI (1841) t. 1. f. 20. M. tricyclia Ehrenb. Abh. d. Akad. 1833 p. 301 ex p. ; Infus. p. 158 ex p. (specimina cellu- lis 32 huius speciei et aliarum nonnullarum amplectens) t. XI. f. VIII. f. g. M. elliptica Ehrenb. Abh. d. Akad. 1833. p. 302; Infus. p. 159 ex p. (specimina oblonga cellulis 64, vel praeter normam 63, huius et affinium specierum) t. XI. f. XI, b; Bailey in Sill. Am. Journ. XLI (1841) t. I. f. 21 (sine nomine). Pediastrum Napoleonis Menegh. Syn. Desm. (Linnaea XIV. 1840) p.212. excluso synon. 'Turpini (specimina cell. 2-4-6). P. Boryanum Menegh. ibid. p. 210 e diagnosi (specimina cell. 1-4-5-4-10). P. hexactis Hassall Brit. fr. w. Alg. t. 92. f. 5 (repetitio figurae Ehrenb. III, a). P. Napoleonis Ralfs Brit. Desm. p. 186 ex p. et syn. nonnull. exclusis (specimina cell. 241-6) t. 31. f. 7, a et d (forma brevicornis) 7, b (forma longicornis). P. Boryanum Ralfs Ann. of nat. hist. XIV (1844) p. 470 ex p. t. XII. f. 7 (inferior, cell. 14-54-10) ; Hassalll. c. (1845) p. 389 exclus. plur. synon. t. $6. f. 13 (repetitio figurae Ralfsia- nae); Ralfs Brit. Desm. (1849) p. 187 t. 31. f. 9, a (cell. 1-4-5-4-10-4-15). D. simplex (3. cruciatum Ralfs Brit. Desm. p. 185 quoad figuram a Kützingio commu- nicatam t. 3/. f. 15, d (cell. 4). P. cruciatum K. Phyc. germ. (1845) p. 142 (cell. 4, cornubus subulatis divergentibus). P. Boryanum K. Phyc. germ. p. 143; Sp. Alg. p. 191. D. Selenaea K. Phyc. germ. 143 ex p. nec non Sp. Alg. p. 191 a. continuum (formae cor- nubus acutioribus et cellulis disci antice excisis). P. subuliferum K. Sp. Alg. (1849) p. 191 (forma cornubus gracilibus subulatis elonga- tis acutissimis") et 2 cruciatum ibid. (cell. 4). P. ellipticum K. Sp. Alg. p. 193 ex p. (specimina oblonga cell. 64); (esie bot. Zeit. 1850 p. 786. P. Boryanum Nág. einz. Alg. (1849) p. 95. t. 5. B. £. 1. P. granulatum X. Br. Verjüng. (1849. 1851) p. 352. t. II. £.1— 23. Euastrum Boryanum Corda Alm. de Carlsb. 1839. p. 238 (cornubus non capitatis). E. pentangulare Corda Alm. de Carlsb. 18 35 t. III. f. 32 ; 1839t. IIT. f. 14 (cornubus capitatis. Species omnium vulgatissima, in Germania, Bohemia, Italia, Britan- nia, Gallia, regione Uralensi et America septentrionali observata. Formam brevicornem frequentissimam in pilis 4egagropilae Sauteri e lacu Tirolensi ZellerSee inveni; formam eximie longicornem cornubus pulchre capitella- tis in lacu Plótzensee prope Berolinum. Species valde variabilis, ab auctoribus perperam in plures divulsa. Variat praesertim cornuum evolutione, quae nonnunquam totam cellulae longitudi- nem, saepius dimidiam, in varietate brevicorni tertiam vel quartam tantum ad- aequant. Cellulae radii aut leviter, aut profundius emarginatae, lobis vix un- quam ultra quintam cellulae partem longis, praeter cornua (et excepto statu SS iuvenili) obtusis. Cellulae disci semper arcte coniunctae, vario modo angulatae, aut hexagonae, aut pentagonae, antice aut angulo promi- nulo instructae, aut truncatae, aut denique leviter emarginatae et an- gulo obtuso excisae, quae formarum diversitas, in eodem coenobio obvia, e ratione dispositionis cellularum, in circulis insequentibus aut alterna- tim, aut opposite sibi appositarum praesertim pendet(!). Cellulae per- 1 "1 1. 1mm. : 1. imm. . qe fectae 5, rarius L— "^ latae, cornubus exceptis í— i"" longae, vix i5; crassae. Color flavo-virens, nonnunquam intense viridis(?). Membrana cel- lularum tenuior quam in P. vago, punctis minutis in series decussatas ele- ganter dispositis, sed nonnisi in planta perfecta post cellularum evacuatio- nem conspicuis ornata, aut hyalina aut aetate leviter rubro tincta. Cornua cylindrica, obtusiuscula, obtusa, truncatula vel apice in capitulum parvum ^ STRA IE "y. m RD d H pag incrassata, hyalina, in speciminibus vetustis vix conspicue asperula(?), .1; vel paullo ultra crassa. Globulus internus, qui tinctura iodi non coerulescit, in cellulis mediae aetatis valde conspicuus, ;5"" crassus, in cellulis vetustis globulis minoribus oleosis saepe occultus, fructificatione instante omnino eva- nescens, quoad locum subcentralis, appositis maculis pallidioribus (vacuolis) plerumque binis, rarius 1 vel 3—4, non semper conspicuis(*^). De propaga- tione, in hac sola specie observata, conferas quae supra retuli. Inter omnes species haec cellularum numero et dispositione variationum seriem maxi- mam mihi praebuit. De speciminibus unicellularibus, rarissime tantum in consortio P. Boryani observatis, non satis certus sum, utrum ad hanc speciem pertineant; cellulam sistunt inaequaliter quinquelobam, ut in P. Ehrenbergii, sed lobis obtusioribus, in cornua crassiora obtusa brevia abe- untibus. Specimina quadricellularia rara quidem, sed variis locis, semper in consortio pluri-cellula- rium, reperta. Specimina e cellulis $ frequenter, e cellulis t6 et 32 composita frequentissime occur- runt; specimina e cellulis 64 aliis locis rarius, aliis frequentius. Cellulas 128 hucusque in specimini- nibus paucissimis e lacu P ló tzensee vidi. Dispositiones cellularum, quas observavi, sequentes sunt: Cellulae 4 aut cruciatim (4): Verj. t. IL £. 11; aut decussatim (244-2) : Ib. f. 10; Kütz. in Ralfs t. 34. f. 15, d; - 8 — 14-7 (rarius): Verj. t. II. f. 14. 15; Nág. t. V. B. f. 1, d; — 9L 6 (frequentius): Verj. ib. f. 12. 13; Meyen f. 11 et 12; Ehrenb. f. III, a; Hassall t. 92. £. 5; Ralfs t. 31. f. 7; Nàg. f. 1, c; — 14--6-2-1 (semel) : Verj. t. II. f. 16; - 14 — 44-10 : Caspary ic. ined. (semel); ) Conf. Ver]. t. II. f. 12 et 13. ) Sic praesertim in speciminibus intra pilas 4egagropilae occultis. ) Verj. t. II. f. 1 et 15. ) Conf. Nig. einz. Alg. t. V. B. f. t, het i. Cellulae 15 - 16 - 17 - 30 nome 54 964 Ug ow gt Eg ug d d dg d c D d uH ld I Un nu d wd n dom n du d gu 89 5 -- 9 -- 1 (semel): Verj. t. II. f. 20; 5 4-11: Verj. t. II. f. 6; (4--1)27-11: (orbiculare); (3-2)4-11: (oblongum): Ver. f. 22; 24-24-1)-11: (oblongum): Verj. f. 21; 1 27 9 4-7 10 (casus frequentissimuset normalis, dispositione regulariter con- centrica, rarius spirali): Verj.f. 5. 8. 9.17 ; Turpinf.22; Ehrnb. f. V, aetc; Microgeol. t. 14. £.95; Ralfs Ann. t. 12. f. 7; Brit. Desm. f. 9, a; Hassall t. 86. f. 13; Corda 1835 t. III. f. 32; 1839 t. IIT. f. 14; Nàg. f. 4, f; 6 -p- 10: Verj. f. 18 (concentrice) et 19 (spiraliter) ; (5--1)-2- 10. (oblongum); (4-2)4- 10. (oblong.); Nàg. £., a; (3--3)27 10: Verj. f£. 7; ' (2--4)-21- 10. (reniforme vel obtusato-rectangulare); 1-- 6-- 9 (circulo peripherico non clauso): Verj. f. t. 1-- 5-141 (mihi non visum): Ehrenb. f. V, f et k; 5 -- 10 -E- 14: Casp. ic. ined. ; 6 -- 11 4 13: Casp. ic. ined.; 147 6-4- 10 4-14: Casp. ic. ined. 4-4 5-10 4- 15: Ralfs Br. D. f. 9, b. 1-4- 5-2-104-16 (secundum Niügelium casus normalis, sed mihi rarius obvius): Nig. f. 1, b. 5-1 11 -p 16 (pluries); (4-t)27- 11 27 16. (oblongum et simul spirale, semel); (32)2i-11 -4- 16: Nàág. f. 1, e; 1 24-6 24- 10 -- 15. (frequentius): Ehrenb. f. VIII, f£ (ordine regulariter concentrico) et f. VIII, g (irregulariter, circulo pe- nultimo non clauso); 1-F 5-11! -F 05 (pluries); 5 -- 12 -:- 15 (semel); 6 -p- 11 -4- 15 (semel); (5--1)2- 11 -1- 15. (oblongum, semel); 4 -- 6 -F 11 -4- 14. (spiraliter, pluries) ; 1-4 -(5-1)2711 4-7 14 (semel in forma longicorni); (334)-- 11 27 14. (oblongum, semel): Verj. f. 23; 2 -p 7 2 13 -4- 18 -- 23 (oblongum): Ehrenb. f. 9, b; Hassall t. 92. £.2; 34- (5-1)2-14 -- 18 -- 22 (oblongum): Bailey t. 1. £. 21; 4-4 6 -p 13 -4r- 19 4 25 (sec. Nàg.); 4p 7 4p O18 4E 19 4p 24 (sec. Nàg.); 2 -p 7 -r- 12 4- 19 4- 24: Nàg.f. 1, g; 2 -- 7 -- 13 -EF 19 -E 23. (sec. Nàg.); 14-(6-2)2-13 -4- 19 -- 23 (oblongum); M 90 Cellulae 64 2-4 8 -- 13 -- 18 4E 23. (sec. Nig.); 2 -- 7 -- 14 4- 19 4 22 (pluries); 9 -4- 8 -- 14 4-7 18 4- 22. (suborbiculare, frequenter obvium) ; 2 4- 9 4r 13 -- 48 -4- 22; 2 - 8 -- 13 J- 19 -- 22 (semel in forma longicorni) ; 4 -EF(64)-4-13-- 18 47 22. (suborbiculare, semel); 3 -p- 8 Jp 13 JP 18 4 22 (orbiculare, pluries) ; 9 -- 14 7 17 -- 22 (semel); (242)24- 9 -- 12 4 17 4 22 (semel); -P 8 JP 14 JP 19 -4- 21 (semel); -p 9 JP 15 -- 18 4- 21 (oblongum, semel); 2 -4- 9 -- 14 -- 18 -- 21 (semel); 3 pP 9 -F 13 Jp 18 -4- 21 (semel); 4-4 8 4 14 -- 17 -- 21 (semel in forma longicorni) ; 2 4-10 -F- 14 -- 18 -- 20 (spirale, semel); - 128, dispositione non satis perspicua (rarissime). Notandum denique dispositiones a plano aberrantes, cellularum strato medio duplicato, ut in P. (-4nomopedio) integro, in hac specie quoque occurrere, quam aberrationem, caeterum MESSEEEEEEEEMM EZ rarissimam, inter copias largissimas huius speciei, quae in 4fegagropilae pilis hospitantur, offendi. 'T ab. II. B. Microgonidia P. Boryani brecicornís (granulati in tabula ex errore) p. 68 descripta. 1. Cellulae radii duae, altera evacuata, altera sub ipso partu, microgonidia vesica ma- tricali arcte inclusa emittens (hora 12). 2. Vesica matricalis post partum dilatata, microgonidiis in rostrum hyalinum acuminatis, lente agitatis (hora 125). 3. Eadem vesica magis dilatata, gonidiis rapidius agitatis (hora 123). 4. Vesica maxime dilatata, mox ruptura et gonidia rapidissime agitata emissura (hora 1). Microgonidia emissa, libere vagantia. Microgonidia tinctura iodi necata, ut ciliae vibratoriae adpareant. Microgonidia libere vagantia (hora 1) tinctura iodi et acido sulphurico diluto tra- ctata. Contenta a membrana cellulari tenuissima retracta e viridi fuscescunt, nucleum rufo- T0 0 fuscum includentia. Figurae ab am. De Bary delineatae, proportione 300 (1—6) et $09 (1). 10. 8. P. granulatum (Kütz.). Cellulae ut in praecedente, sed mem- brana cornubusque luculenter granulatis instructae. P. granulatum K. Phyc. germ. (1845) p. 143; Sp. Alg. (1849) p. 192 (excl. synon.) ; Ralfs Brit. Desm. (1848) p. 186 t. 31 f. 8. P. Boryanum Ehrenb. Inf. p. 157 ex parte? t. XI. f. V, g propter cellulas grosse pun- ctatas huc pertinere videtur, sed disco lacunis parvis pertuso recedit. In turfosis Harcyniae detexit Kützing; Berolini? (Ehrenb.) ; Neodami cum P. aspero, brachylobo, Ehrenbergii et Rotula rarius (Itzigsohn) ; in Bri- tannia prope Southampton (Jenner). 91 Varietas potius insignis P. Boryani, quam species propria. Cellulae in speciminibus Neodamensibus, quae examinare mihi licuit, paulo pro- fundius emarginatae quam in P. Boryano typico; nec non lobi in cornua magis attenuati.. Membrana cellularum crassior, aeque ac cornua crassiu- scula et obtusa (non capitellata) punctis prominulis satis confertis gra- nulata. Vidi cellulas 8 dispositione 2-4-6 (ut in figura Ralfsiana) et 1-4-6-4-1; cell. 16 disposi- tione 1-4-5-4-10, nec non 32 in formam oblongam ad (24-4) 4-11-4-15 dispositas. Adnot. Quod olim in opusculo de anabiosi P. granu/ati nomine salutavi ipsissimum est P. Boryanum, cuius membranam nunquam omnino laevem, sed semper magis aut minus con- spicue punctatam reperi. 11? P. bidentulum. Cellulae quoad formam iis P. Boryani similes, sed cornua apice truncato - emarginata, bidentula. Membrana cellularum laevis? P. ellipticum var. (2. Ralfs Brit. Desm. (1848) p. 188. t. 31. f. 10a, b, c. In Britannia pope Southampton invenit Jenner. Ex icone omnino species propria esse videtur. Lobi cellularum radia- lium, ut in P. Boryano, breves, sed sinus interiectus paullo angustior. Cor- nua dimidia cellulae longitudine, cylindrica, crassiuscula. Color intense vi- ridis, in coeruleum vergens. Cellulae secundum figuras citatas aut 16, dispositione 1-1-5-1-10 (fig. 10, a), aut 32, in formam orbicularem spiraliter ad 1-4-6-4-104-15 (?) vel oblongam ad 4-4-2-4-10-1-16 dispositae (fig. 10, b et c). 19? P. constrictum (Hassall). P. Boryano simile, sed cellulae radia- les sinu angustiori excisae, lobis exterius ad basin cornuum constrictis. Cor- nua crassa, obtusa. Membrana cellularum laevis? P. Boryanum (2. Ralfs Ann. of nat. hist. XIV (1844) p. ATO. f. 8. D. ellipticum Walfs Brit. Desm. (1848) p. 188. t. 31. f. 10, d. (exclusa var. D et exclus. synonymis). D. constríctum Hassall Brit. Fr. w. Algae (1845) p. 391. t. 86. f. 15. 16. (figurae Ralfsia- nae repetitae) ; Kütz. Sp. Alg. (1849) p. 192. In Britannia (Ralfs). Species mihi valde suspecta. Cellularum numerus aut 16 (1-4-5-4-10): Ralfs Ann. f. 8; Brit. f. 10, d; Hassall f. 16; aut 32 (1--6-4-10-4-15) : Ralfs Ann. f. 8; Hassall f. 15. 13. P.gracile. Cellulae 4 lacunam mediam includentes, rarius me- dio contiguae, basi breviter coniunctae, ad medium fere bilobae, lobis ova- M2 92 tis, in cornua divergentia tenuissima longitudine cellulas fere aequantia acu- tiuscula excurrentibus. D. simplex Walfs Brit. Desm. (1848) p. 185. t. 34. f. 15, a et b (exclusis omnibus synony- mis et varietate [OS In Britannia prope 4berdeen (Grant ex Ralfs). Forma pulchella, P. pertuso sine dubio proxima, cui propter cornuum longitudinem et tenuitatem adiungere nolui. Praeter specimina quadricellu- laria, quae sola hucusque innotuerunt, octocellularia et forte pluricellularia quoque reperiri vix dubito, et lubenter figuras quasdam Ralfsianas ,,P. /Va- poleonis" (t. 31. 7, c et e) huius speciei formam octocellularem sistere crede- rem, ni cornubus crassioribus truncatulis ad P. pertusum magis accederent. 14. P. pertusum (Kütz.). Cellulae radii basi breviter coniunctae, profundius bilobae, lobis erectis elongatis in cornua plus minusve evoluta acutiuscula vel obtusa vel truncatula sensim attenuatis, laevibus; disci lacu- nis mediocribus pertusi cellulae aut antice aut utrinque emarginatae. D. duplex Meyen nov. act. n. c. XIV. 1I. (1829) p. 772 (ex p.) t. 43. f. 6. 7. 8. (icones malae, cellulae interiores in f. 6 et 7 deficientes, in f. 8 exterioribus nimis similes). Micrasterías Boryana Ehrenb. Inf. p. 157 (ex p.) t. XI. f. V, h (specimen cellulis 16, bi- nis mediis deficientibus); Bailey in Sill. Am. Journ. XLI (1841) t. I. f. 20 (cellulis 16). M. tricyclia Ehrenb. Inf. p. 158 (ex p.) t. XI. f. VIII, b (cellulis 28, colore fuscescente ad var. &. accedens). D. Boryanum Menegh. Syn. Desm. sec. fig. cit. ex parte. D. pertusum K. Phyc. germ. (1845) p. 143 (excluso P. simplici discifero et P. brachy- lobo); Ralfs Brit. Desm. p. 185. t. 31. f. 6, a et b (forma cornubus elongatis, cell. 16 vel 32). P. Napoleonis Ralfs ib. p. 186 (ex p.) t. 31. f. 7, c et e (forma octocellularis cornubus valde elongatis, gracilioribus, truncatulis). D. Selenaca [2.- K. Sp. Alg. p. 192. D. Selenaea Nàg. einz. Alg. p. 95. (ex p.) t. V. B. £. 2a, c, f. D. quadrangulum Corda Alm. de Carlsb. 1835. t, IIT. f. 35; 1839 t. III. f. 15 (cell. 16). D. acutilobum Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 239 (sec. fig. citat. Micr. tricycliae Ehrenb.), nec non t. IV. f. 19, ab ipso auctore non citata. . microporum. Cellulae disci lacunis minoribus et rarioribus pertusi vix emarginatae (saepe irregulariter dispositae); cornua plerumque abbre- viata. Micr. tricyclia Ehrenb. Inf. ex p. t. XI. f. VIII, c et e (cell. 32). D. acutum Corda Alm. d. Carlsb. 1839 p. 239 t. III. f. 16 (forma iuvenilis lobis in cor- nua graciliora acuta acuminatis, cellulis disci transversaliter subseriatis). 93 y. clathratum. Cellulae disci lacunis permagnis interrupti profundius bipartitae. P. duplex Meyen nov. act. nat. cur. XIV. IT. (1829) p. 772 (ex p.) t. 43. f£. 18 et 19! (figu- rae 16 et 17 formam intermediam inter P. pertusum vulgare et clathratum repraesentant) ; Corda Alm. de Carlsb. (sec. figuras Meyenii citatas). P. cribriforme Hassall Br. fr. w. Alg. p. 292. t. 92. f. 4 (repetitio figurae V, d P. Boryani Ehrenb. Inf., quae formam intermediam inter P. pertusum vulgare et clathratum repraesentat). P. diodon Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 239. t. III. f. 18. (forma iuvenilis lobis cellula- rum radialium maxime elongatis, strictis. In circulo secundo cellularum 5 bipartitarum loco ex errore cellulae 10 simplices repraesentatae sunt). à. recureatum. | Lobi cornigeri cellularum radialium recurvato - diver- gentes. Cellulae disci lacunis mediocribus pertusi irregulariter emarginatae vel lobatae. D. irregulare Corda Alm. de Carlsb. 1835 t. IIT. f. 36; 1839 t. III. f. 17. e. asperum. Cellulae maiores, radii lobis elongatis crassioribus in cor- nua breviora truncata abeuntibus dentato-exasperatis; cellulae disci lacunis mediocribus pertusi emarginatae. P..Selenaea ltzigs. in Rabenhorst Bacillarien Sachsens Fasc. VIT. No. 70 (specimina Neodami lecta plurimis aliis Algis minoribus mixta). &. brachylobum. Cellulae maiores, radii emarginatae vel triangulatim excisae, breviter bilobae, sublaeves, cornubus brevissimis truncatulis vel sub- nullis; cellulae disci lacunis plerumque minoribus perforati plus minusve, nonnunquam vix emarginatae. P. emarginatum Kütz. Sp. Alg. (1849) p. 192. a. pertusum (et ? /2. integrum). D. pertusum Kütz. Phyc. germ. p. 143. ex p. (sec. auctorem ipsum). D. Selenaea. Nàg. einz. Alg. p. 95. ex p. tab. V. B. f. 2, b et f. P. duplex Meyen l. c. ex p.? t. 43. f. 9 et 10 (fragmenta cellulis disci iis radii similibus, quae aut huc, aut ad P. pertusi a. formam brevicornem pertinent). Micrast. Boryana Ehrenb. Inf. l. c. ex p. t. XI. f. V, b et i (cellulis 16, disci et radii sub- conformibus). M. tricylíia Ehrenb. Verh. d. Ak. 1833 p. 301 (ex diagnosi omnino!); Inf. l. c. ex p. t. XI. f. VIII, a (cellulis 32, disci subquadratis, leviter emarginatis). Ped. tricyclumri Hassall l. c. p. 390. t. 92. f. 1. P. tricyclia Corda Alm. d. Carlsb. 1839. p. 239 (sec. figuras citatas Ehrenbergii). Micr. elliptica Ehrenb. l. c. ex p. t. XI. £ IX, a (cellulis 64, disci subcontinui quadratis). (M. Coronula Ehrenb. Inf. p. 155 (M. Napoleonis in tab.) ex p.? Figura IT, a (tabulae XI), specimen cellulis radii 4, disci non pertusi 2 repraesentans, a Kützingio huc, i. e. ad ipsius Ped. emarginatum g. integrum, trahitur, sed valde dubito an recte. Cellularum forma satis bene qua- drat, sed numerus cellularum quam in omnibus formis mihi visis inferior et discus non pertusus obstant). 94 (P. Napoleonis Hassall l. c. t. 92. f. 10? repetitio figurae Ehrenbergianae citatae.) (Oplarium dentatum (cellucis 5), dispar (cell. 1-425), hyacinthinum (cell. 7 ordine con- torto ad alterum latus conversis), numisrnaticum (cell. 14-1) et speciosum (cell. 14-54-10) Lo- sana in Mém. d. real. Acad. di Torino XXXII (1829) p. 16. t. L. f£. 14. 15. 13. 16 et 17 e cellula- rum forma ad hanc vel aliam forsan varietatem P. pertusi pertinere videntur.) In Germania, Bohemia, Helvetia, Italia, Britannia et America septen- trionali. Formam typicam ipse Friburgi Brisgoviae et Berolini (in lacu ad Veissensee et in lacu Plótzensee) observavi. Varietatem 2. prope Carls- bad invenit Corda; eandem Berolini in lacu Pl/ó/zensee cum forma ty- pica et P. Boryano longicorni reperi. Var. y. Postampii legit Meyen, prope Heichenberg Corda. Varietatis ., quam prope /ieichenberg et Carlsbad cl. Corda indicat, specimina parcissima inter alias formas in lacu P/ótzensee lectas inveni. —Varietatem e. (P. asperum) primum Friburgi Brisgoviae ad Hugstetten observavi, dein Neodami una cum var. & (P. órachylobo) abunde lectam misit am. Itzigsohn(!). Vastam, quam indicavi, formarum seriem intra unius speciei fines coercendam esse denique persuasum mihi est. 127 microporum , clathratum et recureatum quidem cum P. pertuso coniungere non haesitavi, P. asperum vero distinguere maluissem, nisi formis intermediis evidentissimis ad P. bra- chylobum accederet, quod ipsum cum P. pertuso genuino et microporo limi- tibus omnino incertis confunditur. Cellularum forma, aeque ac lacunarum (') Occurrit intra massam crustaceam viridem, Algis variis conflatam, quae truncos pineos natantes obducit. Initium et fundamentum huius induvii .Schizoszphonís specie quadam ponitur, inter cuius fila et plurimae aliae Algae minores et praesertim Pediastri formae quam maxime va- riae nidulantur. P. per/usurzn &. et Q. rarius, €. asperum et €. brachylobum frequentius (praeser- tim autumnali tempore) occurrunt; P. Ho/ula variis formis, nec non P. Ehrenbergii normale et truncatum abundant. P. Boryanum brevicorne et granulatum parce reprehenditur. Adsunt prae- terea: Sorastrum spinulosum, Coelastri sp., Staurogenia rectangula, Sphaerodesmus alternans, Scenodesmus obtusus, caudatus et obliquus, Polyedrium muticum (n. sp. cellula triangulari diam. .1 mm. 75 * L . . minimum (species dubia cellula quadrangulari diam. angulis muticis, lateribus leviter sinuato-excisis), Po/yedrium (Phycastrum Nig. in lit.) 150. — 1 120 mm. 1 , angulis obtusis, lateribus al- ternis profundius emarginatis), Zihaphidium fasciculatum, Dimorphococcus lunatus, Oocystíis Nügelii (genus Nàgelianum ineditum, species nova minime rara, cellulis oblongis viridibus nunc solitariis, nunc binis, quaternis aut octonis cellula matricali membranacea firma simplici inclusis), Gloeocystis ampla, Dictyosphaerium Ehrenbergit, Micrasterias Crux melitensis, Cosmarium mar- garitaceum, undulatum, Meneghinii, Xanthidium octocorne, Staurastrum muticum, margarita- ceum, tetracerum, Closterium Lunula, Pleurotaenium Trabecula, Hormocytium cateniforme, Mi- crothamnion Kützingianum etc. 95 disci magnitudo relativa quoad aetatem, ut et in reliquis speciebus, valde mutatur, tali modo, ut in iuvenilibus cellulae radii magis bipartitae et lobis angustioribus instructae, cellulae disci profundius emarginatae indeque lacu- nae maiores adpareant; at specimina adulta quoque eadem ratione variant. Cellulae radii profundius, saepe ultra medium bilobae in varietate «a. ad «., brevius bilobae vel tantum emarginatae in varietate ultima; lobi aut erecti (e, B, y, s), aut obliqui et magis distantes (2), aut recurvato-divergentes (9), sensim attenuati in cornua graciliora et longiora (plerumque in « et à), bre- viora et crassiora (s) vel brevissima et minus crassa (in O. plerumque). In varietate brachyloba cornua perbrevia lobis obtusioribus abrupte imposita sunt. Caeterum cornua obtusa, truncatula vel evidenter truncata (praeser- tim in var. aspera), nunquam capitellata; in speciminibus iuvenilibus indi- stincta, in adultis vix unquam omnino deficientia. Cellulae disci in P. per- tuso genuino et aspero vario gradu emarginatae, antice profundius, postice levius et minus constanter, nonnunquam bilobae et tunc cellulis radii (prae- ter cornua) haud absimiles; in c/athrato profundius bipartitae cruribus elon- gatis; e contrario vix vel omnino non emarginatae in microporo et formis characteristicis bracAylobi. Hinc lacunarum disci varia extensio pendet, quae maxima in c/athrato, minima in microporo et brachylobo, in quorum speci- minibus e cellulis 64 compositis lacunae fere evanescunt. Magnitudine quo- que cellularum varietates inter se differunt: var. «, C, y, à. cellulis minori- bus gaudent, diametro transversali es cellulis adultis) 1-— 1, rarius i-""; E in P. aspero cellulae maiores, jt. — .- latae, in óracAylobo saepe maximae, 4;— jj latae. Color contentorum inb vel flavo-viridis, in P. aspero et Duke intensius viridis, nonnunquam subfuscescens, in nonnullis spe- ciminibus sordide rufescens, acido muriato adhibito saepe violascens. Cytio- plasma globulo subcentrali instructum est, circumpositis vacuolis plerumque 4 (rarius 2, 3, 5, 6), in P. brachylobo mediae aetatis praesertim conspicuis. Cytioderma in omnibus varietatibus decolorum, perraro dilutissime rubro tinctum, circiter ;5;""* crassum, in P. aspero et praesertim brachylobo. cras- sius, diametro ,5- ad ;1—"", superficie in P. aspero tuberculis dentiformibus, praesertim ad latera loborum conspicuis exasperata, in reliquis varietatibus aut omnino laevi aut (id quod in varietate micropora vidi) tuberculis minus conspicuis punctato - exasperata. P. órachylobum saepe ad basin cornuum tuberculis nonnullis rugarum instàr instructum est. GIA Se ZEN Sb ^. e LU ienaRY| * e C2" 10-0. UI eio 96 Numerus cellularum non infra $, nec ultra 64; dispositio haud raro ad irregularitatem vergit, praesertim in varietate micropora, apud quam cellularum coacervationes omnino defor- mes, ne planum quidem stricte observantes, cellularum formis monstrosis insignes vidi. Disposi- tiones sequentes aut ipse observavi, aut apud auctores repraesentatas inveni. Cellulae: 8, dispositae ad 4 -4- 7 rarissime! aut concentrice: Meyen f. 6, cellula media deficicnte (c); Losana f. 16 (C) ; aut ordine spirali (in var. [C semel); 3 - - 2-1 6 perraro! concentrice: Ralfs f. 7, c et e («) ; Corda 1835. t. III. f. 36 (9); ordine subspirali: t. VI. f. 15 (£); 12, - - 2 -]- 10: semel et minus regulariter in var. e; 16, : - 5 4 11: t. VL £. 17 (&); - E -1-4- 9 4r 10 frequentissime! t. VI. f. 16 (s); Ehrenb. f. V, b eti (2) et d (inter a et y); Hassall t. 92. f. 1 (C) et 4 (inter « et y); Bailey t. I. f. 20 (a); Ralfs f. 6, a («); Corda 1839 f. 15 (a) et 18 (y); Nág. f. 2, b (€); Losana £. 7 (2); — H " 6 -- 10. forma orbic. (€) vel oblonga: t. VI. f.18 GE E 2 E (24-4)4-10 forma fere rectangulari (8) - E (4A44-2)-4-10. forma reniformi: t. VL f. 19 (s); - 2 - 1 4- 6- 9 ordine spirali semel in var. & ; " - -(2?)4-5 4- 9: Ehrenb. f. V, h (a); 24, - - 2 -- 9 -F 13 semel in var. €: t. VI. f. 22; 28, - -1-4- 4-4- S-- 15: Ehrenb. f. VIIL b (« vel &?); 31 - - 4 5-10 24 15: Ralís f. 6, b (a); * E n NE Ed semel in var. 2; * - - (22-24-11 4- 14 E - b - — (84-4)4-10 4- 14: Corda 1839 t. III. f. 16 (2) ; 39s0niee -4 P 5-00 47 16. saepius (a, , 8); H E z 5 -- 11 -- 16 rarius (a, Q, 3n - - - 14- 6-2-10-4- 15 frequenter: t. VI. f. 20 (s); Ehrenb. f. VIII, c et e (8); Nàg. £2, c (a); c - -414- 5-4 11-15: Ehrenb. f. VIII, a. cellulis nonnullis elapsis ($); (44-2)4-11 -4- 15 forma oblonga: bis (s); - E - A--(10t3)** 15. forma oblonga: semel (s); & E - d 6-41 -- 14 nonnunquam («, €); E : - 34- 4-11 4-7 14 forma oblonga: semel (0); 63, l - 2-- 7 4- 13 -F- 18 -- 23: nonnumquam in var. € et C: Ehrenb. f. IX, a; - z - (9)4-13 27 19 -- 22: semel (&); z z - A4 (1)2-14 E 18 4E 22: semel (0); 64, - E (3*4) 4-14 4-19 4E 24: (a); - (9) A- 14 4 18 4-23: (8); - - - 9 4- 8 4- 13 2r 18 4- 23 forma suborb. vel oblonga, saepius! (s); - z - 8-4 74-13 4 48 -4- 23: (6); - - - 2-- 8 -- 13 4- 19 47 22: (a); : - - 24-(T-1) 47 14. -- 18 2 22. ordine spirali : t. VI. f. 21 (8); 97 64, dispositae ad 3 -4- 9 -- 12 -I- 18 -4- 22 ordine spirali : t. VI. f. 21 (s); : E. EL OE 9i-E- 43 193147. -E- 22:6); - - - 2 -4- 9 -4- 14 -- 18 4 21 forma oblonga: (8); : : - (142)-9 -4- 13 -4- 18 -4.- 21 form. oblonga (&); m 4 2o 48-51-1721: (OQ) Explicatio tab. VI. f. 15—25. 45 — 22. Coenobia Pedíastri pertusi &. asperi numero et dispositione cellularum varia, proportione 300 aucta. 600 23. Eiusdem varietatis cellulae duae, altera radii, altera disci, prop. 94 auctae. 24. Cellula radii eiusdem varietatis, sed lobis brevioribus instructa. 25. Cellula radii P. pertusi var. C. brachylobi, eadem proportione, ac praece- dentes, aucta. Sect. IV. TETRACTINIUM. Cellulae radii inciso- vel emarginato-bilobae; lobi emarginati, bi- dentati vel bifidi, cornubus, denticulis vel setis binis instructi. Cellulae disci continui aut pertusi emarginatae vel bifidae, lobis simplicibus. 15. P. Ehrenbergii. Cellulae radii ad marginem usque connatae, in- cisura angusta ad medium fere bifidae, lobis truncatis, exciso-emarginatis vel inciso-bicuspidatis, angulis acutis vel breviter appendiculatis; cellulae disci continui incisura angustissima bifidi. a) truncatum, lobis truncatis, imo, si cytioplasma tantum respicitur, nonnunquam rotundatis. b) excisum, lobis leviter excisis, emarginatis. C) cuspidatum, lobis profundius excisis indeque evidentius bidentatis vel bicuspidatis. Synonyma. 9? Msteriscium caudatum Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 138. t. I. f. 1 et 2. Forma unicel- lularis, quam propter appendices subsetaceas et nimis elongatas P. caudato adscriberem, nisi va- cuoli situ cum P. Ehrenbergii conveniret. Micrasterias Tetras Ehrenb. Inf. (1838) p. 155. t. XI. £ I. Specimina quadricellularia, cellularum lobis leviter excisis acutangulis (f. a et c) vel (cytioplasmate tantum conspicuo) obtus- angulis (f. b) ; Bailey in Sill. Am. Journ. XLI (1541) t. I. f. 19 (forma cuspidata). Pediastrum Tetras Walfs An. of nat. hist. XIV (1844) p. 469. t. 12. £.4; Hassall l. c. (1845) p. 388. t. 86. £. 17 (repetitio eiusdem figurae); Ralfs Brit. Desm. (1848) p. 182. t. 31. f. 1. (specimina quadricellularia lobis truncatis). Stauridium obtusangulurn Corda Alm. de Carlsb. 1839. p. 238 (ad Ehrenbergii figuram citatam b propositum) (' ). (^) Stauridium Crux melitensis Corda ib. t. L. f. 5, ab auctoribus ad Pediastrum Tetradem citatum, si figura naturae congrua, Euastri (Micrasteriae) speciem repraesentat, Micrasteriae oscitanti Kalfsii affinem et M. Cordae nomine nuncupandam. N 98 ? Slaur. bicuspidatum Corda Alm. de Carlsb, 1835 t. III. f. 33; 1839 t. I. f. 3 et 4. Cellu- larum forma cum P. caudato polius congruit, a quo appendicibus (cornubus) crassiusculis, nec setaceis differt. Appendices commissurales in figura desunt, an recte? Tetrasoma Tetras Corda Alm. 1839 p. 258 (ad Ehrenbergii figuras citatas a et c). Tetr. Crux Iohannitum Corda ib. t. I. £. 6. (cellulis 4, lobis, profundius excisis, nimis longe bicuspidatis). Dediastrum obtusangulum Perty z. Kenntn. d. kl. Lebensform. (1852) p. 214. t. 16. f. 35 (cellulis 4, lobis, cytioplasmate tantum conspicuo, rotundatis). Micrasterias heptactis Ehrenb. Abh. d. Ak. 1833 p. 300; Inf. (1838) p. 156 huius quoque speciei formam octocellularem et septemradiatam sine dubio comprehendit, sed figurae ad varie- latem Q. P. Rotulae pertinent. Pediastrum heptactis Menegh. Syn. Desm. in Linn. XIV. (1840) p.211 (specimina quadri- et octocellularia huius speciei, nec non octocellularia P. Rotulae /2. amplectens); Ralfs Ann. of nat. hist. XIV. (1544) p. 469. t. XII. £. 5; Brit. Desm. (1818). p. 183. t. 31. £. 2 (specimina octo- cellularia formae truncatae). D. simplex Hassall L c. p. 388. t. 5. f£. 17 (repetitio P. heptactidis Ralfsiani). Euastrum Ehrenbergii Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 138. t. IL. f. 8 (forma leviter excisa octocellularis). ? E. heptagonum Corda ib. t. II. f. 10 et 11. Praeter numerum octonarium cellularum omnino idem ac Stauridium bicuspidatum eiusdem autoris, de quo supra egi. Secundum f. 11 situ vacuoli solitarii cum P. Ehrenbergii convenit. ? Helierella renicarpa 'Turp. Mém. du Mus. d'hist. nat. XVI. (1827) p. 318. t. XIII. f. 20. Figura pessima speciminis octocellularis formae truncatae, cellularum contentis, ut videtur, con- tractis indeque valde rotundatis. ? Micrasterias renicarpa Kütz. Syn. Diat. in Linn. VIII. (1833) p. 602 (ad figuram Tur- pini proposita). ? P.reníicarpurn Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 239 (ad figuram Turpini). P. biradíatum Walfs Brit. Desm. (1848) p. 183. t. 31. f. 3 et 4. Specimina cellulis 16 com- posita formae c (var. a. Rals I. c. £. 3)( 1) et formae a (var. (Q. Ralfs I. c. f. 4). D. Rotula Kütz. Phyc. germ. (1845) p. 143 ex p., 1. e. omnes formas P. Ehrenbergii una cum P. fio/ula amplectens); Nàg. einz. Alg. (1849) p. 95 (ex p.) t. V. f. 3, a et f. (Conf. P. candatum.) D. biradiatum qt. Tetras et Q. heptactis (ex p.) Kütz. Sp. Alg. (1849) p. 193. Habitat in aquis stagnantibus Europae (Germaniae, Helvetiae, Bohe- miae, Britanniae, Galliae) et Americae septentrionalis. Berolini et Neodami abundat. Specimina 1-, 2-, 4-, 8- et 16 cellularia ubique consociata, nec non formae truncatae et excisae haud raro eodem loco mixtae occurrunt. (') B. biradiatum « Walfs propter cellularum magnitudinem et lobos profundius incisos ad P. Rotula adscriberem, nisi autor discum semper continuum esse contenderet. 99 Species omnium tenerrima, pulchella, prae reliquis cellularum nume- ros inferiores ad coenobia formanda diligens, imo haud raro cellulis liberis vitam solitariam degens. Forma cellularum secundum ipsarum numerum et conjunctionem mirum in modum variat. Cellula eremobia (') primo adspectu stellulam fere regularem, aequaliter quinqueradiatam sistere videtur, sed re- vera symmetrica (zygomorpha) est, incisura scilicet una reliquis profundiore et, radiis adjacentibus magis approximatis, sinum angustiorem formante, ra- dioque uno huic sinui opposito reliquis paullo breviore, ita ut cellula partis anticae sinu excisae et posticae simpliciter acuminatae differentiam exhibeat et linea longitudinali in partes duas consimiles dividatur, quarum utraque in lobum bicuspidatum extendatur. Specimina unicellularia caeterum quoad formam cellulae non minus variant, quam multicellularia; quae ad variatio- nem /runcatam pertinent, stellam pentagonam sistunt inter angulos, latere anteriore excepto, vix.excisam vel omnino rectilineam. Cellulis speciminum bicellularium (?) basis in acumen producta omnino deest, cum secus diame- trum coenobii linea recta conjunctae sint. Restant igitur quatuor tantum utriusque cellulae radii i. e. lobi duo in cuspides binas producti, alteram erectam, alteram horizontaliter patulam. Forma cellulae singulae (neglectis incisuris) triangularis est. In speciminibus quadricellularibus (?) cellulae cruciatim conjunctae quadrantes coenobii exacte quadrati sistunt, ipsae for- mam quadratam induentes. Basis igitur cellulae rectangulum format, dum pars anterior incisura angusta ad medium circiter (in forma £runcata minus profunde) in lobos duos dividitur, aut oblique truncatos, aut plus minusve excisos indeque bicuspidatos. In coenobiis denique e cellulis 8 (^) vel 16 compositis cellulae radii formam habent late cuneatam, basi, ubi cellulas disci tangunt, truncatam, antice incisura media in lobos angustiores, caete- rum ut in cellulis tetradum truncatos vel excisos, divisam. — Cellulae disci in his speciminibus praesentes vario modo angulatae sunt, antice (vel cellulae situ abnormi nonnunquam lateraliter, imo postice) incisura angustissima in lobos integros et contiguos divisae. Discus caeterum semper continuus, nec unquam lacunosus est. Membrana cellularum in hac specie, quam in reli- quis, tenerior est, hyalina et aegre distinguenda, nisi contenta acidorum (G9 d telrb od s ret C) Tab. HL H- £2: 809 0) "Iia: € 327 : vQPytl bid: 64s 100 ope contrahantur. Cornuum loco membranae prolongationes teneriores et minus rigidae adsunt, aut beviores dentiformes, aut in cornicula longiora protractae, maxime pellucidae, hinc observatorem facile fugientes. In cellulis eremobiis talia cornicula observantur 5, singulos radios terminantia; in cellulis radialibus coenobiorum 4, angulos loborum occupantia, lateralia cum iis cellulae vicinae plerumque in unum confluentia indeque commissu- ralia. In variatione zruncata cornicula commissuralia nonnunquam omnino deficiunt. "Tinctura Jodi cum acido sulphurico adhibita membrana dilute violascit. Diameter cellularum transversalis in eremobiis et binatim con- junctis longitudinalem paullo superans, in cellulis tetradum altera alteram aequans, in cellulis radialibus coenobiorum pluricellularium diameter lon- gitudinalis paullo major. Latitudo cellularum adultarum ;5; — j;"" rarius superat, cellularum eremobiarum ad maximum (;"^. Color contentorum pallide flavo-viridis, nonnunquam in glaucum vergens. Globulus intra par- tem basilarem cytioplasmatis plerumque lateraliter positus haud facile dis- stinguitur, macula pallida mediana et incisurae approximata (vacuolum) facilius conspicitur; rarissime vacuola bina collateralia observavi. Varios numeri et dispositionis cellularum casus hucusque observatos conspectu inse- quenti amplector. Adsunt cellulae: 1, (solitariae) : Tab. V. H. £. 1; Corda 1839 t. I. f. 1 et 2; 9, (oppositae) : Tab. V. H. f. 2; 9, (triangulum formantes) semel observatae; Á, cruciatim dispositae, frequentissime! Tab. V. H. f. 3; Ehrenb. f. I; Bailey f. 19; Ralfs Ann. t. 12. f. 4; Brit. Desm. f. 1, a, b et d; Hassall t. $6. f. 17; Corda t. I. f. 4A (?) et 6; Perty t. 16. f. 35; - dispositae ad 3 -4- 1 perraro : Ralfs Brit. f. 1, c; 5, (cellula sexta media abortu deficiente?) semel; 6, (cellula septima media abortu deficiente?) semel; 7, dispositae ad 1 -4- 6. semel; SEE E 1-17 frequentissime! Tab. V. H. f. 4; Turpin f. 20; Ralfs Ann. t. 12. f. 5; Brit. Desm. t. 2,a et d; Hassallt. $6. f. 18; Corda t. II. f. 8 et 10 (?) ; Nàg. f. 3, f; z - - 2-1- 6 semel observatae in specimine deformi cellulis radialibus duabus trans- versaliter positis ; - - - 1 4-7 6 4- 1 rarius : Ralfs Brit. f. 2, 6; Nügeli f. 3, a; -ASan S 8 (i.e. omnes in eodem orbe oblongo vel reniformi) rarius : Ralfs Ann. t. 12. f. 5; Brit. Desm. f. 2, c; Hassall t. 86. f. 18; (9 - - 2 -]- 7 semel; 16, - - 5-r11 (forma plerumque oblonga, cellularum interiorum situ hinc inde ab- normi) haud rarum : Ralfs Brit. f. 3 et 4; 101 16, dispositae ad 6 -4- 10 (circulo exteriore non clauso) semel; EJ - -4--5-1 10 semel; - - -44-6- 9 (forma reniformi, circulo exteriore non clauso, nec non ordine spi- rali) pluries. ign. Me 1 4—4. Pediastrum Ehrenbergii c. cuspidatum eremobium, bicellulare, quadricellare et octocellulare (dispositione 1 -1- 7), proportione 400 auctum. Membrana cellularum in his figuris haud conspicua est. 16? P. caudatum. Cellulae radii ad marginem usque connatae, inci- sura angusta ad medium bifidae; lobi truncati leviter emarginati, angulis obtusis setula rigida caudatis; cellulae disci continui incisura anguslis- sima bifidae. P. Rotula Ng. einz. Olg. (1849) p. 95 ex p. t. V. f. III, c, d, e (et b ?). In Helvetia observavit cl. Nágeli. A specie praecedente secundum descriptionem et figuras Nágelii dif- ferre videtur cellularum radialium lobis obtusangulis, cornuum loco setis tenuissimis rigidis armatis, setis commissurae vicinis distinctis, nec non va- cuolis cellularum binis. In Nigelii opere laudato repraesentantur specimina cellulis 4 cruciatis (f. c); cellulis 8 ad 2 -4- 6 (f. d) et ad 1-1-6-1- 1 (f. e) dispositis; denique cellulis 16 ordine 5-1- 11 in coeno- bium reniforme conjunctis (f. b). 17? P. tetraodon. Cellulae radii ad medium connatae, incisura an- gusta ultra medium bifidae, lobis elongatis profunde bidentatis, dente inte- riore duplo longiore. Euastrui tetraodon Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 238. t. II. f. 9. In Bohemia prope Prag et Reichenberg observavit cl. Corda. Species mihi valde suspecta, quam tamen cum P. EArenbergii con- jungere non audeo. Repraesentatur ab auctore cellulis 7, radialibus 6, centrali unica minore hexagona et integra (?). " 18. P. fiotula (Ehrenb. emend.). Cellulae radii basi breviter con- nexae, incisura latiore ad medium vel ultra medium bifidae; lobi angustio- res, inciso-bidentati, dentibus corniculatis; cellulae disci lacunis satis magnis interrupti profunde bifidae. 102 D. emarginatum. Cellulae radii minus profunde (vix ad medium us- que) bifidae; lobi latiores, emarginato- bidentati aut fere truncati; cellulae disci brevius bilobae aut leviter tantum emarginatae; lacunae minores, non- nunquam minimae. Synonyma utriusque varietatis conjuncta. D. biradiatum Meyen Nov. act. nat. cur. XIV. II. (1829) p. 775. t. 43. f£. 21. 22 (forma angustiloba, sed brevidenlata varietatis qt). Micrasterías furcata. Kütz. Syn. Diat. in Linn. VIII (1833) p.602 quoad synony- mon Meyenii. M. emarginata Ehrenb. Abh. d. Ak. 1833 p. 301 (e diagnosi varietas nostra (À vel forma inter & et 2 media, cellulis :6 instructa). M. Rotula Ehrenb. Inf. (1535) p. 158. t. XI. f. VII (varietas a, sed lobis minus profunde incisis, dentibus erectis : f. VII, a et d; forma inter a et e intermedia, cellulis disci profundis bilobis : f. VIL, b; eadem ad g. magis eliam accedens, cellulis disci emarginatis : f. VIL c; omnes : cellulis 5 -4- 11 instructae). M. angulosa Ehrenb. Inf. p. 158. ex p. t. XI. f. VI, b et c (specimina 16-cellularia varie- tatis 2., cellulis disci in figura altera profundius bilobis, in altera levius emarginatis). M. heptactis Ehrenb. Abh. d. Ak. 1833 p. 300; Infus. p. 156. t. XI. £ IV. Specimina cellulis 1 -4- 7 hujus speciei et sine dubio P. Ehrenbergii amplectitur, sed figurae omnes ad P. Rotula pertinent. Figurae b, c et d varietatem p. repraesentant; fig. a formam inter a et e mediam, praeter numerum cellularum cum figura VII, c convenientem; caeterum figurae b, c, d cellula centrali integra, f. a cellulis in medio binis loco unicae bilobae a charactere recedunt. Pediastrum biradiatum Menegh. Syn. Desm. in Linn. XIV (1840) p. 211 (specimina cellulis 16, in diagnosi false 17); Corda Alm. de Carlsb. 1839 p. 239. t. IV. f. 21 (var. a. cellulis 7 in circulo simplici dispositis, centrali sine dubio destructa) eL 20 (eadem varietas cellulorum numero forsan erroneo 7 -4- 14). P. angulosum Menegh. ib. quoad descriptionem cellularum radialium (descriptio cel- lularum disci a P. anguloso vero desumpta est). D. heptactis Menegh. ib. ex p. (specimina cellulis 1 -- 7) ; Hassall Br. fr. wat. Alg. t. 92. f. 9 (repetitio figurae Ehrenb. IV, a). D. incisum Hassall l. c. t. 92. f. 8 (repetitio figurae Ehrenb. VIT, c). P. tetraodon Corda l. c. p. 239 (ad figuras Ehrenbergii VH, a, b et d propositum). D. Rotula Külz. Phyc. germ. (1845) p. 145. ex p. (excludendo scilicet P. Ehrenbergii). D. biradiatum Q. heptactis (ex parte) et y. Ftotula Kütz. Sp. Alg. (1849) p. 193. In Germania et Bohemia. Postampii primus invenit Meyen, Bero- lini Ehrenberg, Neodami intra massam crustaceam supra (sub P. pertuso) commemoratam Itzigsohn, Pragae et c. Corda. Species rarioribus ad- numeranda esse videtur. 103 Species omnium pulcherrima et distinctissima, solo P. EArenbergiü in speciminibus quadri- et octocellularibus nonnunquam similis, sed major, speciosior, intensius colorata et praeter lacunas vix unquam deficientes cel- lularum radialium lobis liberis, nec ad marginem usque conjunctis, cornubus denique crassioribus indeque evidentioribus optime distincta. In hac quo- que specie cellularum forma secundum aetatem mutatur; specimina iuniora, cellularum lobis angustioribus praedita, omnia formam typicam fere reprae- sentant, inter adulta vero alia formam Juvenilem parum mutatam retinent (P. Rotula genuinum), alia cellulis magis in latum extensis in formam £C. (P. emarginatum) abeunt. —Cellulae radiales perfectae f, — í""- longae, prope basin £.—4;"" latae. Lobi cellularum radialium quam in P. EAren- bergü plerumque profundius excisae vel bifidae, utroque angulo vel dente in corniculum crassiusculum rigidum obtusum plus minusve elongatum abeunte. Cytioderma satis conspicuum, non punctatum, hyalinum, tinctura jodi cum acido sulphurico diluto tractatum dilute violascens. Cytioplasma laete viride, valde granulosum, globulo et vacuolo unico rarius conspicuo. Specimen eremobium huius speciei unicum tantum observavi, insigne cellulae lobis di- vergentibus bicornutis, parte basilari cellulae rotundata, nec ut in eremobiis P. Ehrenbergii corniculata. Coenobia e cellulis 4 constituta rarius, e cellulis 8 vel 16 frequentissime oc- currunt. Numerus cellularum, quem observavi, maximus 32. Dispositiones cellularum, quas plerasque ipse observavi, sequentes notandae sunt: Cellulae 1. (semel) : t. VI. f. 1; - Á, lacunam mediam includentes : t. VI. f. 2; - - decussatae (2 -4- 2), lacuna media subnulla : t. VI. f. 3 et 4; - 6, lacunam mediam includentes (semel) : t. VI. f. 13; - 7, dispositae ad 1 -[- 6, cellula radii una reliquis majore, bis; ENES » - 2--6 perraro, aut regulariter orbiculatim : t. VI. f. 6; aut irregu- lariter, circulo externo non clauso ; Sus - - 1-r-7 frequenter : t. VI. f. 5; Meyen f. 21 et Corda f. 21 (cellula media deficiente); Ehrenb. f. IV, b, c et d; - - - - 4-4-(6*1) semel; - - - - 8 (omnes in eodem circulo plerumque oblongo et quasi com- presso, lacuna media subnulla) rarius; - 9, - - 44-5 (forma irregulari, oblonga) semel ; 2135 E - 34-10 (forma reniformi) semel : t. VI. £. 14; - 16, - - 14-5 -- 0 rarius : t. VI. f. 11; - - - - 9 4- 11 frequenter : t. VI. f. 7.5.9 (et 10); Ehrenb. f. VI, b et c; f. VII, a-d; Meyen f£. 22 (specimen defectum); - - - - (3*2)-- 11. (forma reniformi vel obtuse triangula) rarius; 104 Cellulae 16, dispositae ad (1-22) -41- 11. (forma elongata, cellulis internis recta serie disposi- tis) semel ; S » - x (2-2) -- (117-1) semel; SUE S - 7 -]- 14 (an recte?) : Corda f. 20; - 32, - - 5 -r 11 -- 16 saepius : t. VI. f. 12; - - (83*2)--11 -- 16 (forma oblonga, lacuna media subnulla) semel; sOlitz - - (4*2)2-10 -1- 16 (ordine subspirali) semel. Tab. VI. f. 1—44. D. Rotula genuinum (f. 2. 3. 5. 6. 7. 10. 12. 13. 14) et g emarginatum (f. A! 8. 9. 111). Ad varietatem /2. quoque pertinet specimen eremobium sub f. 1. repraesentatum. Figurae omnes : 450 proportione "1" auctae. Species exclusae: Pediastrum quadratum Menegh. — Staurogenia quadrata Ktz. P. (Stauridium) Crux melitensis Corda — Micrasterias Cordae mihi (conf. p. 97). ADDENDA et EMENDANDA. P.8. adnot. (*). aucheríae ramulos corniculatos vera antheridia (spermatocytia) esse, e quibus spermatozoidia iis Fucacearum similia et sporam orientem manifestissime fecundantia procreantur, cl. Pringsheim nuper demonstravit. (Über Befruchtung und Keimung der Algen. Monatsber. d. Akad. d. Wiss. Màrz 1855. p. 133. fig. 1 — 20.) P.8. adnot. (^). Secundum eiusdem auctoris observationes plantulas quoque depau- peratas, e microgonidiis enatas, Oedogonii et Bulbochaetes organa vel potius individua mascula esse haud amplius dubitandum est. (Conf. l. c. p. 158.) P. 10. Inter plantas oligocytideas tricellulares Piloboli exemplo adiungatur Ermpusa, Hyphomycetum genus, quod Dipteris nonnullis morbum letalem affert, de quo conferatur commentatio egregia cl. Cohn: Empusa Muscae und die Krankheit der Stubeníliegen. (Nov. act. nat. cur. Vol. XXV. I. p. 299. tab. IX — XL) Speciei in hac commentatione descriptae alteram addam, Ermpusam Culicis, quae dimensionibus omnium partium plus duplo minoribus c6 249 ^ basidiorum Zio 480 ? sporarum za et colore glauco-virescente distinguitur. Abunde per totam aestatem observatur in corpore Culicis pi- (florum radicalium diametro pientís ad marginem aquae in parietibus doliorum, quibus ad plantas rigandas in hortis botanicis nostris utimur, emorientis, ad cuius thoracem cingulo horizontali clauso, inter segmenta abdo- minis cingulis angustioribus verticalibus, sed inferne incompletis prorumpit. P.12. adnot.(^). Pro Peronostoma lege: Peronospora. Observationes am. Cas- pary de triplici huius generis fructificatione nunc publici iuris facti sunt: Über zwei- und dreierlei Früchte einiger Schimmelpilze. (Monatsber. d. Akad. d. Wiss. Mai 1855. p. 308 cum tab.) In Uredineis quoque nonnullis triplex, imo quadruplex fructificatio occurrit, ex. gr. in Phragmidio, quod spermatiis intra spermogonia ortis (Zfecidio/o), sporis simplicibus ( Uredine) et septatis (Phragrdio proprie sic dicto) et denique sporidiolis in promycelio natis gaudet. Conf. Tulasne, second mém. sur les Uredinées et les Ustilaginées. (Ann. d. sc. nat. 4"* Ser. II. 1855. p. 77. 146. 180. tab. 9.) P. 12. adnot.(7). Fecundationem Fucacearum nuper illustraverunt Pringsheim in commentatione supra cilata: Über Befruchtung und Keimung der Algen, p. 144 cum figuris 21—24, et Thuret: Recherches sur la fécondation des Fucacées (Ann. d. sc. nat. 4"* Ser. II. 1855 cum tab. 12. 13 et 14). P. 15. adnot. (^) De spermatogonidiis (spermatozoidiis) Floridearum nuper quoque dis- seruit accurat. Thur et: Rech. sur la fécond. d. Fucac.et les anthéridies des Algues sec. partie (ann. d. sc. nat. 4"* ser. III. 1855 cum tab. 2—4). Floridearum species 85 e generibus 35 indicat, quorum antheridia hucusque observata sunt, quibus equidem Za/rachospermur addam ab auctore propter Nemalii similitudinem Florideis adscriptum. In Z. coerulescente Bory et B. Suevorum O 106 K., quae ejusdem speciei formas habeo, nunquam sporarum glomerulos vidi, sed saepissime cel- lulas minores globosas et hyalinas in apicibus ramulorum caeterum haud mutatorum adgregatas et cellularum acervulis, quae in Nemalio antheridia nuncupantur, simillimas. P.16. Deleantur e numero sporarum simplicium i. e. plantulam germinalem unicam evolventium et translocentur in sectionem sporarum sectilium sporae Zulbochaetes et (ex analo- gia) Oedogonii (Pringsheim l. c. p. 158. fig. 28 — 33), nec non .Sphaeropleae, quarum gene- sin, fecundationem et germinationem nuper egregie illustravit cl. C oh n (Monatsber. d. Akad. d. Wiss. Mai 1855. p. 335). P.16.17. Ad conidia quoque pertinent jarthrosporae" Fusisporii, quas germinare vidit am. Caspary (Monatsber. d. Akad. d. Wiss. Mai 1855. p. 308. fig. 5 — 9). P.39. Characio obtuso observationem adde: Specimina maxima mense Februario inter Pringsheimii Algas cultas ad fila Oedogonii cuiusdam vidi, longitudinem insolitam io et cras- LN 1 " B L sitiem DU attingentia. P. 44. lin. 10. Pediastri biradiati loco lege P. Ehrenbergii. P. 48. Characiis speciem sequentem adde: 14. Ch. Pringsheimii. Cellula erecta, subobliqua, ovato - lanceolata, sensim et breviter acuminata, acumine subobliquo ; stipes brevis, basi in dis- cum minutum coloratum dilatatus; cytioplasma homogeneum vel granulato- punctatum, globulo subcentrali saepe conspicuo; (zoogonidia ignota). Berolini in filis /aucheriae sessilis per hiemem domi cultae, ejusdem Vaucheriae, in qua admirabilem illum fecundationis processum, cujus ipse die 26" Februarii testis eram, detexit, cl. Pringsheim et hanc Chara- cii speciem invenit et vivam mihi communicavit. Characio minuto proximum, sed crassius et evidentius acuminatum, nec non disco pedali manifesto luteofuscescente distinctum. ^ Color laete viridis. Specimina juniora angustiora, adulta magis tumidula, 1.— i"" 580 40 longa, 41; — j(L,"* crassa. Zoogonidiorum genesin observare mihi non li- cuit, sed cytioplasma nonnunquam oblique bipartitum vidi, qua re Characii (nec Hydrocytii) species indicatur. P.49. Inter Sciadii formas nuper Berolini observatas praeter speciem typicam duas novas recognovi; hinc comparandi gratia characterem specificum $c. arbuscu/ae sequenti modo propono: 1. Sc. arbuscula. Demum decomposite umbellatum; cellulae rectae aut rarius subfalcatae, obtusae; stipites longitudine crassitiem cellulae vix aequantes. 1 4 1 mm. E *AOG 41 00801" mm. E Cellulae ,55 — 55,» plerumque 75," crassae; Btipites 406 — 300 longi. Obvenerunt mihi specimina nonnulla validiora Gío— do crassa), simpliciter umbellata, quae, utrum ad hanc speciem an fortasse ad OpAiocytii cochlearis formam erectam et umbelliferam pertineant, incertus sum. 107 Habitationibus addendum est: Tubingae in aquario horti botanici (De Bary 1854). P.53. Species Sciadii novae inserantur: 2. Sc. gracilipes. Simpliciter umbellatum; cellulae rectae, rarius cur- vatae aut spiraliter contortae, obtusae ; stipites graciles, crassitie cellulae du- plo longiores. Berolini in palude umbrosa ad sinistram introitus in hortum zoologi- cum ad Confeream bombycinam , floccosam et Oedogonii species minores, una cum praecedente et sequente haud rarum (Majo 1854). In consortio praeterea occurrunt: Opiocytium cochleare et parvulum, Mischococcus confervicola Nàg., Palmodactylon varium Nàg., Asterothrix tripus mihi. (1) 1 Cellulae quam in 5c. arbuscu/a paulo crassiores, diametro 77, — iU i ; süipites ito— D m longae; discus basilaris minor, rotundatus, convexus, fuscus. Massa fusca a stipitibus cellularum umbellae formata in cellulam primariam vacuam parum descendens. Umbellas com- positas in hac specie non vidi. 3. Sc. mucronatum. Simpliciter umbellatum; cellulae rectae aut cur- vatae, apice mucronatae; stipites crassitiem cellulae longitudine aequantes. Berolini cum praecedente specie, sed perraro. Species insignis! Cellulae Zio" crassae; stipites Zü9— i29 longae; discus ba- silaris ut in praecedente. Mucro apicalis süpite paulo brevior. Huius loci forsan Ophiocytium cochleare (. mucronaturm p. 54. commemoratum. P.53. Quod ad observationes de intima Ophiocytii et Sciadii alfinitate attinet, fatendum denique est, haec genera, postquam Sciadii species umbellam simplicem tantum proferentes et cellulis nunc rectis, nunc curvatis ludentes cognitae sunt, non amplius separari posse et sectiones unius generis habenda esse. Cl. Pringsheim nuper specimina nonnulla OpAhíocyzii cochlear is observavit gonidiis pluribus intra cellulam matricalem apertam retentis ibique germinantibus. Horum plantulae germinales constanter positione inversa i. e. stipite ad aperturam cellulae ma- tricalis spectante intra tubum seriatae erant. Qua observatione indicari videtur Ophiocytii zoo- gonidia normaliter rostello ciliifero obverso (antrorsum spectante) nasci, dum in Sciadio, id quod ex umbellarum formatione patet, rostello ciliifero averso (retrorsum spectante) nascuntur. Sed hanc quoque differentiam vacillare Ophiocytii cochlearis specimina umbellifera demonstrant, Quodsi Ophiocytii nomen, ambabus sectionibus generis uniti satis bene conveniens, ad desig- nandum genus totum extenditur, altera sectio .Sciadii, altera Brochidii nomen retinere potest. P.62. Ad habitationem Hydrodictyi adde: In horto botanico Cantabrigiensi obser- vavit Henslow. P. 65. adnot.(^). Literae Agardhianae controversiam de significatione Micrasteriae omnino dirimentes verbaliter haec sunt: ,,...Ich beeile mich die in Ihrem Briefe gemachte Frage móglichst gewissenhaft zu beantworten. Es existirt nàmlich in dem Herbarium meines (^) Plantula minutissima, libera, dilutissime glauco-virens. Filum rigidum, utrinque atte- nuatum et acutum, leniter curvatum aut medio genuflexum, ií—47 longum, ad mediam partem 02 108 Vaters noch das Originalexemplar der von ihm in Karlsbad gefundenen Micrasterias furcata und zwar so gut erhalten, dafs es ohne Zweifel sich bestimmen làfst. Mit Ped/astrum hat es gewils gar nichts zu thun, sondern ist unbedingt der ersten Section der Gattung Micrasterías Ralfs zuzurechnen. Da ich von Ralfs keine Originalexemplare zur Vergleichung habe, so mufs ich über die nihere Bestimmung der Art etwas zweifelhaft sein. Ich würde sie ohne Bedenken für seine Micrasterías rotata gehalten haben, wenn ich nicht diese (nach von Anderen erhaltenen Exemplaren) etwas grófser vermuthete. "Von der JM. papil/ifera scheint sie durch Farbe und durch Mangel der ,,minute granules", welche Ralfs dieser Art zuschreibt, verschieden zu sein. Von den übrigen Arten ist sie durch die Form leichter zu unterscheiden. Lund, 1. April 1855. J. G. Agardh." Probatur igitur Micrasteríam Agardhi cum Micrasteriae genere sensu Ralfsiano convenire et Micrasteríam furcatam Ag. cum MM. rotata Ralfs sine dubio identicam esse. Micrast. papillifera Bréb. (Ralfs Brit. Desm. p. 72. t. 9. f. 1) non solum magnitudine, colore et papillis, sed inprimis loborum secundariorum numero a M. rotata longe differt. Perraram hanc speciem nuper Neodami una cum .Spírotaenia obscura Ralfs legit am. Ttzigsohn. P. 95. In Pediastro pertuso genuino normaliter vacuola bina reperi, in P. pert. brachylobo vacuola quatuor. zig— gd ^ crassum, e medio plerumque ramum unicum exserens et tunc tripodis formam reprae- sentans, rarius ramis e medio binis quadriradiatum, e cellulis inconspicuis diametro duplo vel tri- plo longioribus,non torulosis compositum. | 4. rnícroscopica K. filis crassioribus et cellulis me- dio tumidulis differt; 44. Perzyana Nüg. filis multo longioribus, repetito ramosis. Phycastrum longispinum Perty Beitr. et c. p. 210. t. XVI. f. 30. quarta huius generis species esse videtur, "sterothriv phycastroides nominanda. INDEX GENERUM, SPECIERUM ET SYNONYMORUM. Ano mope dium (Pediastri sectio). $1 Ascidium acuminatum . . . . . oo6e6g5 PM ASLenIsCcIUnt CGUdatunmu 2 9-95 9 20 97 Asterodictyon oeatum . . . . 81 - Zriangulum. «|... 5. teer 81 Assterothrizitrinus 20-0 M SEE eEs 107 -z phycastroides . . . . .. 108 Batrachospermum coerulescens . . . .. 105 Brochidium (Ophiocytii sectio) . . 107 Brochidium pareuum . ... . 4... 55 «Bulbochaetet- : 8. 105. 106 Characium -- —..- NUR L7 - acuminatum, 9. s 26 - decubturmm d - angustum ..... 36 - eipbume d de 45 z horizontale ..:.. 45 - IoBPIpess 0 00 s 43 - minutum... 45 - INJGSHM A E 36 - obtusum . .. . 39. 106 : ornithocephalum . 42 - Pringsheimii . . . . 106 - pyriforme . .... 40 - Sieboldi 2235... 32 - Stpic Cum ee n.p. 37 - subulatum ..... 47 Chioropedium rectangulare . . . . . . . T0 Chytridium endogenum. . ....... 69 eodiolhum' Y MUERE NE 19 - gregarium 2... .. .20 Coelastrum microporum .. ..... 10. 73 Chlorogonium euchloron. . . . . .. AG Colacium vesiculosum . ........ 234 Conferea reticulata e AC TE 51. 62 Craterospermum laetevirens . . .... 60 Crucigenia quadrata . . . . . . 4... 70 Diactinium (Pediastrisectió) . .. $2 Dimorphococcus lunatus . . . .. . . 44.65 Echinella radiosa . . . . .. 2... 64.65 YicCIGef OL THESIS 5 Empusa Culicis . .. - Muscae d de TE Euastrum angulosum . . .. .. ... $85 - «Boryanumu e e E E REEEST - Jhrenbergnoa e ER TEE 9g - IKORSNDCÍVuO "545 98 9 565 c B9 - heptagonum . . . . .. . 98 - Lom mmuo 6 53 uo . 86 - BRUPUGSOUNC "n o8 & 060 56 S6 - lrnicku0 "656854 86do 84 - pentaneulare 2o EE EEG - Oo Ted SS eeieasa- 60 - tetraodon . . . . . . .«.. . « 101 Gloeocapsa . .. ... S5 5 o5 0 5 "Helierella Boryana dE. ENERO - JNapoleonis? 2 ES EE E SUR - remcanpaw. EET O8 Hormotrichum penicilliforme Hy drorsmu PR ez 110 ARCU oen EN EC EE CIO acuminatum .. 26 - obtusum" 9: :9928 Hydrodictyon Aes v... 19.55 graniforme . . . . 61 - maius oon à cox - pentagonum . . . 62 E Zenellum 4-9. 162 - umbilicatum |. . . 61 - utriculatum . . 62 Leptomituslacteus . . . . . .. 138 09 Monactinium (Pediastri déclin) au iS) Monactinus acutangulus . . . ... SUE 3-4 v 81 - oeatus . . . « - simpleq: e - Triangulum . . Micrasterias angulosa có : Boryana . . . E Bonyib m. - Giordae d] - Coronula . . . - EUIptica c Es E emarginata . . E Meg 55a - heptactis, ... «. - hexactis - Napoleonis .. - papillifera - renicarpa . . - rotatam e es E ISelenaea du e. - senaria ge oc - simplex . .. - Ueirnas m £ricyclia . . . Microaietyan Agardhianum Microthamnion Kützingianum Mischococcus confervicola . Oedogonum ...... Oocystis Nigelà . . ... Ophiocytium —-. .. $80 cuo te) 7420. 2. 2: 8 SEA 84. 102 82. 84. 86. 92. 93 BC ai: 80. 93 $T. 93 RUSO SNP) 64. 65. 102. 108 82. 98. 102 TT uqa S486 50099 EX SUAEI) ee 07 "Ono SE) 3999: 099 1935] o woo. S) BWDad-o ou 5 O 39 OG ONE ilU) Go dtoso.o — m uem 91.192592 MAEOES A4. 54. 94 o^O»o ooo. E deeem DTD V6 94 52. 107 - apiculatum . . . . 54 Ophiocytium cochleare - maius B parvulum Ophiothrix apiculata .. Oplarium dentatum . . .. - dispar.» 5 eee Me - hyacinthinum . . - numismaticum . . - speciosum . .. IPiediastrum 9 - acutiloburn - acutum . - angulosum - angulosurm . 10. . 102 54 84 - asperum (pertusum var. 93 - bidentulum . . . - biradiaturmn Gc. Tetras . 91 98. 102 98 " - (. heptactis 98. 102 *y. Hotula 102 - Boryanum .... s6 - Boryanum - brachylobum (per- tusum var.) . : eaudatum 9... 2- : clathratum (pertu- sum var.) - constrictum - cribriforme - CEUCIGULUTTA es - diodon .. . vagum 84. 90. 91. 92 93 101 93 91 82 93 87 93 - duplex . 82. 84. 86. 92. 93 : Ehrenbergii 97 - GDGDXO o ol UMS c. Dl - ellipticum . . . 87. 91 - emarginatum (Ro- tula . 102 - emar ginaturm 93 - . integrum . | 93 - excaecatum. . . . «. 85 E forcipatum . ... s6 . eracile ; 4 141 Pediastr. granulatum | (Boryanum CNN E... 190 - EGHULOGUUHTEA c e zn e) exrelre. e VS 98. 102 2 l'REEABAIS o Od oro TONO EO DEO, CI 102 - intesrum d. I TBA - Innecujarcd PTT REECS z Tunmuc E ERU - microporum (pertusum var.) 92 z lO o cH OOo ONDE E BIGIXUP a6 0 040 OO Oo 3 - mnuticumo- 0: -- go - Napoleonis 80. 84. 8T. 92. 94 - obtusangulum . . . .. ». 98 - Ova turni c CH - pertusum var. asperum . 93 - brachylobum 93 : & - clathratum 93 A z - genuinum 92. 108 microporum 32 - recurvatum 93 COH OSONMTLUES DE TION S - quadrangulum . .. -..«. 93 We dao M - recurvatum (pertusum var.) 93 - ZEDiCarpum)s «4 €.» €. 98 z Borulass cio coe s oh ) - . f. emarginatum . 102 z Rotula 20505 0:209232209520101:22102 - Selenaeaq-e M d TE iaa - A:Selenaea m s 92.93 . smplexes i-o 80 sete tides. 92:98 z 2 Q. cruciatum. . . . 8T - pertusurmn - quadratum . . - simplea: - Subulifenump m E TERT Q. cruciatum . - tetraodom .. . .. .* ... 108 - EGER T 8-03 G 6TONOr Or o P4 E UXUDIO cO O0 cto'o.)c DU OQ E 2 triangulum . ....... 8 - Zricyelia. v. 2e s ee eere 98 Dediastrum tricyclum, ERE 793 - vagum bu Te SX Sg . 82 Peronopoa ...... Sa. «42. 105 PPilobolusu- 071-975... pes : HEUS. OG) Phycastrum longispinum . . . . 22:107 Physodictyon graniforme . ...... 61 Pleurocarpus mirabilis . . ....... 60 Blenrococeusivulgaris o... 20 PEN M EEES Polyedrium minimum . ....... «09A - mcum. i. e ele OA Brotococcus E Re Meg.- - "eed. 125 Rhodoéssa grimselina . . . ...... 25 Füvcularia ricciaeformis. «ve rs «9 s (65 Sciadium (Ophiocytii sectio) 9.10. 48. 107 - arbuscula . . . . . 49.106 - araeilipes 99 1-407 - mucronatum .... 107 i:Selenaea orDigaris .. dee de ey 83 Sorastrum spinulosum . . .. ..... 73 Sphaerastrum . .. .... ^ odgwb GE Sphaerodesmus alternans . . . ' . . 70.94 Sphaeroplea d Mer IG OG ISSpirodiscus cochlearis . . . Spirotaenia condensata . . . . . . . . . 39 - Obscurag 9-9. 9: 8-0 Nes 1e 408 Stauridium bicuspidatum . . . . . . «4 . 98 - Crux melitensis . . . ..«. 97 - obiusangulum., ee tes 9T Staurogenia quadrata . ........ 70 - rectangularis a Tessararthra ampullacea . . . . . .. 30 - (ddÉy2*208uO o. OQ O O40! ORO REGAL - Gaz uS aq 6 o 00 09 09 EU) - xai o0 0 0o O 'Tessararthra moniliformis . ...... 30 Tetractinium (Pediastrisectio) . 97 Tetrasoma Crux Zohannitum . . . . . « 98 - Jiouco S 6 v69ooB5ooco GE Ulothrix penicillformis . ....... 21 iVaucheria 53 09.0. ORI ES ETOS — ——e Oe — e salve eie JHUgnY oc LM aubadolist DM ETT, d 38:7, sig uia, Ave inis vie Sumo n m, Jovi iio sed a aM dius ndum d rd DUE 1e utionopal/L. -oQunpil ioi fu uh n H arsi ! e tupronbrdhynt METTI EE .& 2 [23 (TOI A8 ny unu eu STET "d i [ * : Mr UNE *. s 2 : (6p b .019 Coifose ry 5t nid B 2€. p. Yir cw odd a : ] t! o AME UU Sfuaserrd Ta » iu ] * QE... v d$quiais 4 emi — 38... 7 (RIBmOIDITE " e IN C CEMMMNMLINENEDSN. UAIDRC 4 i : RO »;2930 22v 5 5 da iunaoldrt TONS M Ad moo PETITS nnrbez) e: - * *, : " AMO uuu Uo 'eminsdin sogmabtvscda s ^T x3. "opu wm Un ipe : ) . i : e | bf aso Qe go oca sa 4c VEN Me Y meos], * Ü " dd " ah HTTMERIE H QE A Ro eos en onu» ntiheddpe s £0 ds SERNOX..-:.. rmda E RA Li . B Qu dx MN TTCRT Nouv Y aiWeom 2, " ! FT. eo. Su AMASNNINEUR ELE - : , Y * U^ LL . * VT. e wy osos ANM l1 vi - » à : e M r Ere un Un &oÉness olhinlima: ciae ua - ko ' * hj "^ m C39 E Kk, ho. : Hie Tnt : yo gus OPE ESI s cusa pi LI "e ü * TS * ot "ET v2 € ) y das En LJ E T : | . *ov 4 heossqaas - f H [d SA « eo. v 7 MW G. - Es i 7 e ov esa 4 ^. REImTO Hu nw 073/998 ] : 1 PM (orti92 Vifoeno 1) ny1rp ii Rp 1 SERRE FX sun "ww - x. 5^ uM LN E dario dli LOU ÉQb uU sers. LCS | 20 4. X Day 310A $jo. e p* $ bird uz lodi 30V (niii . E à US V D. -ot LJ ' i M Iu m 4 jid piene vasti Y DE yet even. B 2. vant. ^L t Le, al peas Vy, - i wvsehi ^ PESRT I z "TM "ni5TO m Nr) Tunisia * NES - v TMARLS ] dioe Wr y" - * "E iM I - Ln mot E dns AYWAASUN Y 3 -——n . Camillus osi r ^; ; s iyu e RERO SUMA sweet - Xo WOMgvu Pies DEM tama x $3) uua - 31 ^ : iohliagstoi A E. 27.2 Mole» 2 kv ve RC E P wir pH à C F gum ke. "Ww J Codiolum ére$arium. » " x . DS ^ / li 72 7 : / | AE e QE. CK meu at. , A.Tlydrocytium aeuminatum; B.Pediastrum éranulatum . A. Characium Bieboldi; B.Ch. anéustum , C. Ch. ornithocephalum ; D.Ch óibbum, E. Ch. obtusum. E E Y E 1 1 ; m | " P y I E , i 1 - 1 EXT ] * ' ^2 ] I ! Lj ' | | | | Yo - " | K | , 2 | | AE Q [ | À E ] | | E - : D T * : 4 | ] EI J B | B x | | i " | D ns ] Li j N | 1 1 | z Y : E EM LO i D A ] id * | 1 vi L] Tab. I. j E. um " | " p | [ , : | : | ! y euzor ael. C Foluneae du. Sciadium arbuseula. Autor del 20 GBSdudtlih, A.Characium strictum; B. Ch. pvriforme; C. Uh acutum; D. Ch. lonéipes; E. Ch horizontale; F.Ch minutum ; G. Chisubulatum AM. Pediastrum Ehrenberéi. - "t 1 , , E D - « * i * I ; ; » : ! Uu E ! E n] 1 " 1 " D : h 3 "» - H D | mutos (ü - * H , á ^ e T " - : K - 1 1 ] . D D diii Ta RC r Á » » GDWw' ] ] $t ; : NA sm , K | r isse x E d " ^ * [' k , Ld ] x ] * E Y Dv Y E i * . t MM N A KB) e 2 - 1-14 Pediastrum Hotula; 15-24 P asperum, 25.P brachylohum ; 96. P'angulofum; 27-28 Pvaóum . b " RUN 1 x eA Y py S t B M ame ehe X INDE S "i ' j vi^ zu "i Bom Voie Dm 7», " y Yn ! Y a Mirac Le iN yn [2] P p ól US 2 (n USE ; VM, " n Li) ! Mi ONU MNA de m TRY PA 1 We » H » UR a m jin: va SXCANE , id MET DATUM M RS DD ] Lv SR fa SNL Pig VETUS " 2 jn Ni Wi I uie jo ni Mj X j ^) » : Sd 5 | Als OIN ANN jd A TURA: BAD LU d anetunr i i kn f At tM i] "n Ud e M eT ij Ke AY j Mte e a 3» vU M d^ » POSER LM a " AM MAIN A DRELLT: 1 j| Vat / du Nx M BAT n mun jd p" | " wi T^ DIN 5T" T» f d dui ASA 5 p Aie aM » PLUS MUNI PAG 13d) mn y i yz Ar v H AA A IER V rw TAL i Iq1 ! i pni DL ye : 2 b EA ALONE Vd " PUMA lj Prid pm URS AS ' ug Ae We [3 CANTE LIU efe T HORA n ) VAN " p a UL SR RAM Ce 5 ") P fiis í M , LOL AM Mn n d a nr - POP HUAD pus c5: 23 dE C IM n m Le (| ] VUA DOW | i Po SEA ax MO TES: ! UR pn yh E m CURES