HARVARD UNIVERSITY r4 Library of the Museum of Comparative Zoology nb do etn std A p* D tado" Lédit AMPHIBIORUM NUDORUM NEUROLOGIAE SPECIMEN PRIMUM. SCRIPSIT J. G. FISCHER, Dr. philos. ACCEDUNT TABULAE TRES AERI INCISAE. BEROLINI APUD W. BESSER. 1843. t *. NA "X d E S Sx aLITUTM Wie MILI Q^ , ew LI MCZ LIBRARY HARVARD UNIVERSITY: CAMBRIDGE. MA USA * LI n B v «t PATRI OP XEM 0. 6 .A R LS SIM O JOAN. ANTONIO FISCHER HASCE STUDIORUM PRIMITIAS PIO GRATOQUE ANIMO D. D. D. AUCTOR. Ja» inde ex eo tempore, quo primum ad zoologiae studium incumbere coepi, animum meum occupabat Amphibiorum nudorum iusiguis ordo, quippe qui non solum generum, quae amplectitur, serie singularem ex piscium forma ad speciem superiorum animalium ostenderet transitum, sed etiam singulari individuorum corporis mutatione viam quasi ante oculos nobis poneret, quam natura in formando isto transitu sit ingressa, Neque profecto maguorum virorum exempla parum contulerunt ad amorem, quo huius ordinis stu- dium sum amplexus incitandum, quum multos doctissimorum zoologorum summum prae ceteris studium in hoe ordine accuratius explorando collocasse viderem, — Verumtamen ex eadem hac caussa inane fere videri possem concepisse propositum, materiam nimirum seribendi eligendo tam saepe iam et a tautis viris investigatam, quum re vera nostra imprimis tempora polleant scriptis, quibus bistoria naturalis et anatomia horum anima- lium sint auctae, At tantum abest, ut doctissimorum virorum studiis omues, sub qui- bus latet ille ordo, caligines sint dissipatae, ut permulta adhuc investiganda et diligen- tius perlustranda ab illis nobis sint relicta, Et est quidem, si singula de Reptilium nudorum historia et auatomia seripta perlustramus, imprimis nervorum cerebrique com- paratio, quae paucis de ipsa notis exceptis neglecta paene iaceat ac praetermissa, et quamquam magna sunt maximique momenti ea, quae de reliqua eorum constructione ae corporis evolutione promu!lgarunt naturae Scrulafores, systematis nervosi conformationem vix verbo ipsos atligisse, iure est quod miremur. — Cuius quidem rei caussam si quae- sieris, in eo potissimum eam positam esse invenies, quod haud parvas illa nervorum investigatio iu animalculis tám exiguis exhibet difficultates, quum tenuissima illa fila, 1 9 2 per se interdum ob nimiam exiguitatem oculos fere prorsus effugientia, nonnisi fortissi- mae lentis ope utens, summaque cura cultellum regens usque ad fiuem persequi possis, Quum tamen tanti sint ac tam luculenti, quos ex reliquae horum animalium conformationis investigatione conceperunt fructus disciplinae: etiam systema nervosum, hucusque adeo neglectum valde dignum videtur, quod accuratius perlustretur. Nihil enim omnino in universa natura quum tam parvum inveniatur adeoque exiguum, ex quo disei non possit aliquid novum atque insigne: quid de nervorum systemate dicawus, tam gravi illo, tantamque in omnibus corporis animique fuuctionibus vim exercente? Fieri profecto vix potest, quin omnia haec animo volventes spem inde concipiamus, illud quoque investigantes haud pauca nos coguituros esse nova et hucusque inexplorata, unde et zoologia et anatomia comparata aliquem saltem carpere possit fructum. Qua spe fretus, illud opus aggrediendi, Amphibiorumque nudorum systema ner- vosum accuratius perlustrandi consilium cepi, — magnum illud quidem viresque tirouis fere excedens. Quod tamen ut aliqua saltem ex parte cousequerer, eximia illustrissimi viri J. Mueller mihi contigit liberalitate, qui non solum libris benigne mihi suppeditan- dis me adiuvit, sed etiam quaecunque in Museo Regio anatomico couservabantur ra- riora huius ordinis animalia investigandi mihi paravit facultatem. Facere igitur non possum quin gratias agam praestantissimo viro quam maximas, quippe cuius eximia liberalitate sit factum, uti iis, quae in agri Berolinensis lacubus paludibusque vivunt, Amphibiis nudis dissecandis me continere non debuerim, sed omnium fere huius ordinis familiarum in lucem proferre possim descriptiones. lpsa ea autem, quae hoc modo mihi oblata est materiae copia me prohibuit, quominus totum illud nunc iam consequerer propositum, quuu nimia temporis brevitas me coegerit, ut cerebri, nervorum spipalium, uervi sympatbici formas uberius exponendi consilium in aliad reiicerem tempus, Paucae hae qualescunque schedulae, quas de Re- ptilium nudorum nervis cerebralibus conscripsi, omnia sunt, quae nuuc iam in publicum proferre licet: favori eas, indulgentiaeque beuevolorum Lectorum semel iterumque re- commendatas esse velim. —Àá 094) Deere — I. AMPHIBIORUM NUDORUM NERVI CEREBRALES DESCRIBUNTUR. Priusquam ipsas nervorum cerebralium formas uberius exponam, singula anima- lia videntur esse nominanda quorum nervi accuratius investigabantur. Sunt autem ea bae fere species: 1. Ecandatorum: Bufo palmarum; Rana esculenta; Hyla arborea; Pipa dorsi- gera; Bombinator igneus; Pelobates fuscus. — 9. Salamandrinorum; Salamandra terrestris; Triton cristatus, — 3. Phauerobranchiorum: Hypochthon anguinus. — 4. Anguineorum: Caecilia annulata. — Solius Derotrematum familiae nulla in promtu mihi erant animalia, Quum tamen eximia celeberrimi viri H. Lichtenstein benignitate non solum huius familiae complura genera, sed etiam alias quasdam, hucusque nondum exploratas Amphibiorum nudorum formas dissecandi facultas nunc mihi benigne sit oblata: spero fore, ut etiam formarum, quas Derotrematum nervi cerebrales ostendunt, expositionem brevi in lucem possim proferre, — 1l. Ecaudata. Ipsos primae huius familiae nervos cerebrales describentes unius alteriusve generis formam initio uberius exponere opus videtur, ut typus quasi, formaque ut ita 1* A dicam normalis sit nota, ad quam, de singulorum generum discriminibus disserentes re- currere semper possimus, Ad quam quidem formam sine ulla animi haesitatione Ranae esculentae elegissemus formam (1), nisi iam ante hos quinque anuos celeberrimus Volk- mann eximiim de ipsius nervis cerebralibus protulerit dissertationem (2), tam egregiam illam, ut novam eorum edere descciptionem nil esset, nisi ea repetere, quae praestan- tissimus vir exposui. Quum nihilominus, ut talem uberiorem descriptionem proferamus res ipsa nos cozat, aliud genus ad hunc elegimus fiuem, Dufonis nimirum (D. palma- rum), cuius nervis cerebralibus pluribus descriptis, brevius ea exponere possimus, qui- bus genera Hyla, Rana, Bombinator, Pelobates, Pipa ab illo differant. dd le "Origines igitur si primum nervorum cerebralium Bufouis spectamus omnes eas- dem fere in^ Bufone. palmarum inveni radices, quas doctissimus Vogt in Dufone panthe- rino descripsit (3), Octo enim seiunctim e cranio exeuntes reperiuntur nervi: Olfacto- rius, Opticus;^ Oculomotorius, Pathetieus, "Trigeminus, Abduceus, Acusticus et Vagus, nervo Faeiali cum Trigemiuo, nervo Glossopharyugeo cum Vago coniunctis. Hypoglos- sus, quamquam- ab ipso cerebro oriens, post primam demum vertebram ad conspectum venit, fibrasque quoque Accessorii Willisii, ut infra demonstrabitur, coutinet, Oculomotorius(4), ut nunc iam singula spectemus, in finibus crurum ce- rehri utriusque lateris oriens, facillime ceruifur tubere cinereo, quo origo ipsius est te- età, paullulum sublato, Extrorsum se couverteus per forameu in alis anterioribus ossis sphenoidei positum ex crauio excedit. (I) Genus Pipa minus idoneum videtur, quam quod hune ad finem elizatur, quippe quod nervorum quorundam formis a vero Ecandatorum typo aliquantum recedat. Egregiam igi- tur, quam. illustrissimus Müller horam animalium praestitit. distributionem (Tiedemann u. Treviranus Zeitschr. f. Physiolos. Bd. £) licet etiam in nervorum formis deseribendis me sequi necesse sit, ordine tamen, in quo celeberrimus vir tres eorum subfamilias collocavit, uti, ob diflieilliorem, quae inde redundaret deseribendi rationem, in animum inducere non potui, (2) J Müller's Archiv für Anatomie, Physiolog. cet. 1835 pg. 70. (3) K. Vost. Beitráze zur Neurologie der Reptilien pg. 52 et 53. (4) Tab. I. Fig. I. 3. 51 Patheticus (1) illo multo tenuior ab superiore postremo corporum quadrige- minorum margine oriundus, pariter atque ille extrorsum et antrorsum progreditur et per foramen paullo supra Oculomotorii aperturam. positum ex cranii cavitate egressus, orbi- tam intrat, Nervi Trigemini origo admodum compositam ostendit naturam, quippe quae tribus seiunctis radicibus componatur, Prima(2) (ad ipsum par quintum, ut videtur, re- ferenda) a supremo et extremo medullae oblongatae margine nata, ad exterius et ante- rius procedit, gauglionque format satis magnum, cum quo ceterae quoque radices se coniungunt; secunda (3) multo subtilior (quam quidem ad Facialem pertinere doctissi- mus Volkmaun egregiis experimentis in Rana institutis demoustravit) ab Acustici radice, ex extremo medullae oblongatae margiue oriente, emissa ad exterius et anterius ascendit, Tertium denique, qui iu ganglion Trigemini inseritur, nervum. pars cephalica nervi sym- patbhiei format (4), quae quidem, postquam per Vagi foramen in cavitatem crauii intravit, parvo in fundo eranii arcu, ossisque sphenoidei basin fere premens ad anterius flectitur, et una cum radice ab Acusticee origine emissa cum Trigemino se coniungit, — Radicem a Glossopharyugeo in paris quinti ganglion emissam, qua secundum doctissimi Vogt de- scriptionem Bufo pantherinus est instructus, nullam inveni (5). Nervus Abducens(6), prope lineam mediam mwedullae oblongatae ortus ad exterius et auterius se converlit, et per foramen parvum paullo sub Trigemini foramine , positum ex eranio excedit, Filo, ab hoc nervo in ganglion Gasseri emisso, quale doctis- simus Vogt in BDufo»e pantherino descripsit, ea, quam equidem investigavi species ca- rere videtur. — (1) Tab. I. Fig. 1. 4. (2) Tab. l. Fig. 1, 5. (3) Fig. l, «. (4) Fig. 1, s. (3) Ll. |. pg. 52. (6) Fig. 1, 6. 6 Nervi Vagi tres inveniuntur radices (1) haud ita parvae, quae ex externo me- dullae oblongatae margine nascentes et extrorsum progredientes in ganglion magnum ovatum intumescunt et per foramen prope condylum occipitalem positum excedunt, Hypoylossus(2), eodem quo in Bufone pantherino, modo ab ipso cerebro paullo infra et ante nervi Vagi radices oriundus, ad posterius se convertit, deinde di- rectione mutata ad exterius flectitur et inter duas priores vertebras egreditur. Gauglion autem, quo hic nervus esset instructus inveni nullum. St 2e Quod ad nervos ex hisce radicibus orientes attinet, duae partes O culomoto- rii quae iam iníra crauii cavitatem distingui possunt, quando orbitam intraverunt, sta- tim diversas sequuntur directiones, altera crassior infra, altera tenuior supra ramum nasalem "Trigemini decursurae, Rawus superior in musculo recto superiore (3) finitur, ramus inferior ad inferius et anterius flectitur et in tres mox dividitur nervos. Quorum quidem primus in musculo recío inferiore expanditur; secundus aliquantum longius an- trorsum progrediens m. rectum internum fasciculis suis instruit; tertius denique extror- sum se convertens ad m. obliquum inferiorem accedit, pluribusque ibi dissolvitur ramulis. Patheticus relicta cranii cavitate antrorsum se convertit, alisque anterioribus «1) Fig. 1, 10, 8,-- y, d. (2) Tab. I. Fig. 1, 12. (3) Libellum huncce exaranii mihi bonum saepe ae fere necessarium videbatur, ipsorum nervorum descriptioni brevem musculorum praemittere expositonem, quod tamen consilium, quum tam saepe iam de Batrachiorum myologia sit seriptum deponere postea in animum induxi. Nomina musculorum, quibus in singulis nervis describendis sum usus, per se iam facilia erunt intellectu: sunt autem ea quae apud plerosque autores maxime usitata inveni. Seripserunt autem de horum animalium musculis imprimis: Zencker Myologia Batrachiorum Jenae 1825. — De Salamandrinorum musculis: Funk de Salam. terr, vita, form. cet, Berol. 1527. — De eorundem animalium museu- lis qui os hyoideum et pharyngem movent: Sieboldt. Observatt, quaed. de Salam. et Triton. Berol. 1828 et complures alii, in quibus praecipue doctissimi viri Cuvier, Meckel, Carus in libris de universa anatomia comparata conscriptis haud pauca de horum animalium musculis disseruerunt. ri ossis sphenoidei adiacens ad anteriorem angulum internum orbitae progreditur, in m. obliquo superiore se expausurus, Abducens, ut tertium hunc eorum, qui oculi sunt subsidiarii, nervorum nunc iam spectemus, quando ex foramine suo est egressus in duos dividitur ramos, alterum crassiorem musculum suspensorium oculi instruentem, alterum wulto tenuiorem ad mu- seculum rectum externum accedeutem, Gauglion Trigemini ab ipso fere foramine continetur, quo cranii cavum ex- cedit, quattuorque edit ramos variae auplitudinis: ramum maxillarem, ramum. nasalem, ramum palatinum, ramum iugularem. Ramus nasalis antrorsum se convertit et in interna orbitae parte decurrens paullo iufra Patheticum nervum ipsas fere anteriores ossis sphenoidei alas premit, duo- busque vel tribus haud ita tenuibus nervis in palpebram superiorem emissis, ad angu- lum anteriorem internum orbitae progreditur, ubi per foramen in finibus ossis nasalis et ossis lacrimalis positum nasi cavitatem intrat tectusque ab osse nasali iter ad anteriora persequitur, Quod os si caute ac diligenter reíregeris facile tenuissimos duos ab illo nervo editos ramulos videbis alterum ad musculos narium (Zencker) progredientem, al- terum in membrana pituitaria nasi se, ut videtur, expandentem. — lpse nervus iter ad anteriora persequitur et. mox e nasi cavo denuo egressus usque ad apicem nasi proce- dit, cuti illam obtegenti musculoque ibi posito (an rudimentum is musculi orbicularis oris?) nervos suppeditaturus. Ramus maxillaris, qui omues e ganglio paris quinti emissos ramos amplitudine voluminis longe superat, gauglio relicto statim antrorsum se convertit et duobus ad mu- sculos temporalem et massetericum editis ramulis, iuter hosce duos musculos progredi- tur, duos editurus nervos. Auterior (ramus maxillaris superior) antrorsum flectitur in- fra oculum progressurus, ramosque complures in palpebram inferiorem et cutem os quadratoiugale obtegentem emittit. Posterior (ramus maxillaris iuferior) circum muscu- lum temporalem ad posterius et inferius descendens extra processum postorbitalem (Rusconi) ossis quadrati ad angulum oris descendit, ramulum ibi tenuissimum in cutem 8 anguli! maxillarum | editurus. Descendit deinde infra maxillam inferiorem, et in interno buius latere, ipsumque os fere premens usque ad apicem menti profieiscitur, complures continuo ramos in musculum mylohyoideum et in cutem maxillae inferioris emittens. Finitur-hic ramus duobus tenuissimis filis in. menti cute et in musculo mylohyoideo se- cundo (Volkm,) se expandentibus. Ramus palatinus initio cum ramo maxillari arcte cohaerens mox ad inferius descendit, et autrorsum inter oculum et membranam palati usque ad apicem oris pro- grediens multis in illa membrana expanditur ramulis. Venimus nunc ad ramum iugularem (1), via quam persequitur prae ceteris e Tri- gemini. ganglio orientibus ramis valde insignem, Quum enim ceteri omnes aut antror- — aut extrorsum procedaut: ramulum hunece ad posterius se convertere et cum Vago coniunctionem inire videmus, — Praestantissimus Weber(2) iam eum in Rana, quamquam ininus recte, descripsit, nervique syimpathiei continuationem externam ipsum esse voluit, Clarissimus |Volkmann. primus ad Faeialem eum Trigemiuo coniunctum eum esse re- ferendum egregiis. experimentis - demonstravit, Au tamen omnes, ut celeberrimus vir contendit, hie ramus iugularis: contineat fasciculos, qui a radice ab Acustici origiue ad ganglion Gasseri missa ex hoe proveniunt, paullo infra cognoscemus. luvenitur autem hic. ramus non. solum in Bufone et. Rana sed etiam in omuibus reliquis Awphibioruimn nudorum generibus, 1n Bufone hauc fere ostendit rationem: Ex gauglio ortus statim ad posterius flectitur, et iu cavum iympani penetrans ossieulum auditorium oblongum trausscendit, Mox tympani cavitate relicta eum ramo communicante nervi Vagi, paullo infra describendo coalescit. .Quocum coniunctus, fibrisque ipsius haud parum auctus arctissime adiacet ossi quadrato, teclusque a musculo tympano maxillari complures ipsi suppeditat parvos ramulos. (Quo facto ad inferius descendeus in tres mox dividitur ra- (1) Tab, I. Fig. 0, h. (2) E. H. Weber anatomia compar. nerv. sympath. Lip. IS17 Explicat. Tab. Hl. Fig. 4, I7 Praestantissimus vir hunc ramum e Vago oriri deinde per eavitatem tympanicam an- trorsum progressum in Trigemini ganglion intrare voluit. mos, ramum aurieularem, ramum mentalem et ramum gularem. — Ramus auricularis su- pra os quadratum ad anterius et exterius se convertens arcu circa annulum iympanicum cartilagineum ad inferius desceudit et in cute inter membranam tympani et angulum oris posita expanditur, — Ramus mentalis statim ad inferius infra angulum. maxillarum de- scendit, deinde directione mutata ad anterius procedit, in interno maxillae inferioris la- tere, ramoque maxillari inferiori paris quinti paralielus usque ad menti apicem progredi- tur, ubi ramulis. quibusdam ad membranam internam oris emissis finiri videtur, — Ra- mus gularis denique arcu circa pharyngem ad inferius et interius flectitur, ramisque quibusdam parvis in musculum stylohyoideum anteriorem emissis, in cute pectoris duo- bus expanditur filis. Nersus Vagus per foramen prope condylum occipitalem situm cranium, ut su- pra ostendimus, relinquit et ad ganglion satis magnum intumescit ramos duos emissurum, Praeterea totum hune nervum ex foramine suo provenientem adspiciens nervum Sympa- thieum quoque videbis per eandem hanc aperturam ex cranii cavitate egredientem, — Duorum illorum ad systema Vagi penes Bufonem coniunctorum nervorum ramus Glosso- pharyogeus (1) modo ortus ad parvum denuo intumescit ganglion (2), tres ex eo emis- surus ramos: ramum communicantem, ramum pharyngeum et ramum lingualem, Ramus communicans (3) cum ramo iugulari modo descripto se coniungit, fibras ipsius volumine aliquantum augens. (1) Tab. L. Fig. 1, 9. (2) Fig. 1, D. (3) Quod nomen idcirco huie ramo imposui, quod is, ubicunque invenitur, cum ramo iu- gulari se coniungit, Gaudeut eo autem omnia Ecaudata et Salamandrina. — — Illustrissimus Volkmann (l. l. pag. 77) huie ramo nomen iugularis, ilii ex^ paris quinti ganglio nascenti nervo, cum quo hic se coniungit, nomen tympaniei ("'Frommelhóhlenast) imposuit, Quod autem primum ad hune nervi Facialis ramum attinet, nomen a «clarissimo viro haud magno iure ipsi impositum esse videtur propterea quod etiam complura genera, quae cavitate tympani carent (Pelobates, Bombinator, Salamandra, Triton) eosunt instructa, Illum autem a Glos- sopharyngeo emissum nervum, qui eum priore se coniungit, clarissimus vir ramum iugularem (Kelil- ast des Vagus) appellavit, totumque ex coniunetione amborum nervorum formatum nervum non 9 - 10 Ramus pharyngeus (1) ad auterius procedens postremae superiori pharyngis parti fasciculos suppeditat. Ramus lingualis denique (2), amplissimus omnium ad inferius flectitur et sub musculis stylohyoideis ad conspectum venit, Magno is arcu circa pharyugem ad infe- rius et anterius flectitur, et in externam deinde musculi geniohyoidei portionem adscen- dens ab ipso hoc musculo celatus anteriora petit. Qua in via cornu anterius cartilagi- neum ossis hyoidei transscendit et sub musculo Hyoglosso permeans ad interius se eonvertit, et in spatio, a musculis genioglossis cuiusque lateris incluso, in plures dis- solvitur ramos, omnes eos in linguam intrantes, retrorsum ad reflexum ipsius apicem recurrentes varioque ibi modo se expandentes, Ramus intestinalis (3) nervi Vagi quando ex ganglio ortus est statim ramulum edit haud ita parvum (ramum cutaneum (4)), extrorsum ad glandulam parotidem proce- dentem, eamque fasciculis suis instruentem. Deinde extrorsum ipse se converteus ra- mum emiltit in duos iterum nervos mox divisum. Quorum alter ad exterius flexus musculum stylohyoideum anteriorem instruit fasciculis, alter, perexiguus, ad inferius de- scendit, cum musculo stylohyoideo posteriore parallelus ad interius flectitur, parvoque in Trigemini sed in Vagi expositione describit, ramum e Glossopharyngeo orientem maioris in formando isto nervo momenti esse ratus, quam illum ex ganglio Trigemini nascentem. Quae tamen res multo aliter se habet, Ramo enim illo Glossoplaryngei complura carent genera (Pro- teus, Caecilia), ramo nervi Facialis omnia Amphibia nuda sunt instructa, unde hune principalem, illum solummodo, ut ita dicam, accessorium esse apparet. Nomina igitur sic commutanda esse putavi, ut ramum iugularem illum ex ganglio Gasseri orientem ramum nominarem, totumque hunc ex coniunetione duorum horum ramorum formatum nervum non in Vagi sed in Trigemini ramis exponendis describerem. (1) Tab. I. Fig. 1, q. (2) Tab. I. Fig 1, I. (3) Fig. 1, n. (4) Fig. 1l, p. — Doctissimus Volkmann, hunc ramum in Rana ex ipso Vasi ganglio orientem describens, nomen cutanei ipsi imposuit, Quod quidem nomen, quamquam ob naturam, quam in quibusdam Batrachiorum generibus ostendit ille ramus, (quum in iis qui glandula paro- lide externe perspieua sunt praedita, non eutem cervicis et humeri, sed iosam hanc glandulam 11 circa cornu posterius ossis hyoidei arcu reflexus ad musculos laryngis accedit (r. recur- reus). — Quibus nervis editis ramus intestinalis musculos compressores scapulae trans- scendit, duosque denuo emiltit ramos, alterum levatori scapulae inferioris nervos suppe- ditantem, alterum formam satis singularem ostendentem, Musculum siylohyoideum enim posteriorem is transgressus, ipsum hunc musculum instruit nervis, deinde, ramulum ab Hypoglosso editum (infra eum describendum) excipiens, cum ipso hoc ramulo coniunctus ad inferius descendit, cum Hypoglosso ipso se coniuneturus. — Ipse ramus intestinalis continuo posteriora peteus ramum valde amplum edit cnm Hypoglosso se coniunctu- rum (1), deinde sub hoc, quem modo nominavi, nervo permeaus, ad parvum ganglion intumescit, ex quo complures prodeunt nervi, pericardium, pulmones, oesophagum et stomachum fasciculis suis instruentes, Hypoglossus sub musculis compressoribus seapulae iuitio positus musculos abduetores capitis instruit nervis, aliumque statim edit subtilissimum nervum, qui cnm ramulo illo a Vago emisso, quem supra descripsi, sese coniungit, et denuo mox cum ipso ex quo ortus erat nervo coalescit. Quo nervo emisso Hypoglossus ad exterius se convertit, nervum Vagum trausscendit, ramoque illo satis amplo excepto (?) a ramo intestinali edito, cum altero illo mox se coniungit nervo, qui fibris Hypoglossi cum Vagi fasciculis coniunctis formatur. Quo facto nervus noster ad anterius procedit et prope ad ramum lingualem Glossopharyugei accedens antrorsum progreditur, Mediae corporis parti magis propinquus eundem, queu ille, facit areum cirea pharyngem, et mox, partem externam musculi geniobyoidei transsceudens, rawisque duobus, altero ad musculum sternohyoideum, altero ad porliosem illam externam musculi geniohyoidei emissis, in duas dividitur partes. Quarum altera ad interius flectitur, paullulum ad posterius re- instruat), haud magno iure ipsi impositum videatur, tamen, autoritatis summi virigratia, eliam in posterum semper retinebimus, (1) Valde singularem hie ramus, quem in nulla alia Batrachiorum specie vidi ostendit formam, ex qua haud possis discernere, utrum Vagus ab Hyposglosso emissum eum excipiat, an hie ab illo. Quid, quod etiam alterum supra descriptum nervum a ramo intestinali ad Hypoglos- sum emissum in solo Bufone palmarum inveni? 9* 12 currit ef in musculo hyoglusso expauditur; altera, a musculo geniohyoideo interuo ob- voluta, ipsique huic musculo fasciculos quosdam parvos suppeditaus iter versus ante- riora persequitur. | Prope mentum deinde cum. ramo linguali Glossopharyngei in linguam descendit multisque ibi dissolvitur ramis. $...9. In duobus ceteris ad eandem cum Bufone subíamiliam pertinentibus Batrachiis, quae investigavi, (Rana esculenta, Hyla arborea) haud pauca inveniuntur diseri- mina quibus ab illius forma ea recedant. Quorum autem. priusquam faciam mentionem, facere non possum, quin paucos quosdam describam nervos, quibus, quamquam a prae- stantissimo. viro Volkmaun in egregia illa dissertatione silentio praetermissis, tamen omnia, quae dissecui Ranae esculentae individua instructa inveui. Et primus quidem horum nervorum ex ramo nasali paris quinti exoritur, paullo post ramulum, illum. qui museulum rectum externum fasciculis suis instruit, ab. illo emis- sus, lu duo is mox seiungitur fila, quorum alterum exteriora petit, musculumque' sus- pensorium instruit nervis, alterum, antrorsum progrediens. novo in Suspensorium emisso ramo, ipsum hunc musculum perforat et iufra nervi optiei iusertionem ipsum. iu scleroti- cam oculi penetrat (auervus ciliaris), Ceterum totius huius ramuli praeparatio maximas prae se fert difficultates, quippe qui arteria parva ibi posita, et tela cellulosa arctissime secum coniuncta ita tegatur, ut caulissime regere te opporteat cultellum, ne arteriam tollens ipsum. quoque disseces nervum. Alius, cuius illustrissimus Volkmaun nullam fecit mentionem est ramus auri- cularis, a ramo iugulari cum ramo communieante Glossopharyngei coniuncto. in cu- tem, quae inter membranam tympani angulumque oris est sita, emissus, Quo quidem ramo quum omnia huius Ecaudatorum subfamiliae genera, quae iuvestigavi (Dufo, Rana, Hyla) sint instructa, in Bowmbinatore et Pelobate (membrana tympani carentibus) nullum ipsius inveni vestigium. Tertius denique, quem clarissimus vir silentio praetermisit, tenuissimus est ner- vus una fere cum ramo recurrente a ramo intestinali Vagi emissus. Ad inferius is et 13 posterius se convertens in eo finitur musculo, qui ex interno. scapulae inferioris latere nascens superiori ossis brachii parti. inseritur, Discrimina si nune iam spectamus, quibus genera H yla et Rana a Bufone diflerant, primum eorum in eo est positum, quod par sextum in Bufone palmarum libe- rum et seiunctum e cranio egrediens in illis cum Trigemino est coniunctum, unde etiam ramum, qui muscuios rectum, externum et. suspensorium. instruit nervis; e ramo nasali Trigemiui emitti, nou est quod miremur. Trium illarum, quibus in Bufone oritur Vagus, radicum, unam. tantum in Rana, duas in genere Hyla(l) inveni. Ipsius Vagi ramus cutaneus, qui glandulam parotidem Bufonis instruit nervis, in hisce, de quibus nune agitur, generibus in cute, qua cervix et seapula iuferior sunt tectae, finitur..-Ramus recurrens porro multo amplioris est volumi- nis in Hyla et Raua quam in;bufone. Coniunctiones denique nervorum, quas-in Vago et Hypoylosso Bufonis describendis commemoravi, et quae duobus hisce nervis unius fere nervorum plexus formam parant, neque in Hyla heque in Rana inveniuntur. Praeterea autem, quae modo nominayimus; discriminà horum generum, alia qui- dem nonnulla inveniuntur, minus tamen digna: sunt; quae commemorentur, quippe quae ex sola musculorum quorundam mutata ratione solisque diversis quorundam organorum formis pendeant. Sic, ut unum tantum afferam, ramus palatinus Trigemini, qui in Bu- fone recta ad anterius progreditur, in duobus, de quibus nunc agimus, generibus. vomes ris processum. dentatum (quo quidem. Bufo caret) transscendit, deinde iterum ad inferius flexus in membrana palati anteriore finitur. — $4. Pipa dorsigera, cuius egregie conservatum. exemplum magnae illustrissimi viri J. Müller debeo liberalitati, in universum quidem eosdem nervos easdemque eorum origines ostendit, quas reliqua Ecaudatorum gesera, nonnullis tamen iisdemque magnis momentis ab illorum typo recedit. (1) Tab. I. Fig. 2, 10, &, ;. 1A Parium tertii enim et quarti(l) radicibus eadem se habentibus ratione qua in reliquis, nervi Trigemini origo. aliqautum differt. Praeter awplam illam, ex extremo medullae oblongatae margine oriundam radicem, quae maximam huius nervi componit partem (2), aliud. cernitur subtilissimum filum paullo ante'et supra illam ex medullae ob- longatae margine nascens (3). 'Tendit illud ad exterius et anterius, et per idem foramen, quo illa Trigemini radix e cranio egressum, nuuc demum cum hoc nervo se coniungit. Radicem hoc filum motoriam paris quinti esse arbitror, quum alteram illam, quae etiam in minoribus Ranarum, Bufonum, Hylarum cet. cerebris facillime cernitur posteriorein huius nervi radicem veri sit simillimum, Nervo Abducente(4) etiam Pipa dorsigera est praedita, et mirum sane vide- tur, esse hoc animal, cuius oculi sub cute sunt celati, nibilominus non modo omnibus, qui hunece movent, musculis, sed etiam cunctis tribus, qui illos instruuut, nervis prae- ditum. Ceterum par sextum non liberum, ut in Bufone, sed cum Trigemino coniun- etum, ut in reliquis Ecaudatis, invenitur, extremaeque in Pipa est exiguitatis, ita ut cautissime removeri oporteant integumenta cerebri, quum illis tollendis facillime quoque rumpatur nervus. Nervus Acusticus, ab extremo medullae oblougatae margine natus, pariter atque in omnibus Ecaudatis radicem satis magnam ad Trigeminum emittit (5), quam nervi Facialis originem esse supra commemoravimus. (Quum tamen paria octavum et septimum in omnibus, quae hucusque descripsimus generibus, in eo, quo a cerebro ori- untur, loco arctissime sint coniuncti, et unius tantum nervi praebeant speciem: genus Pipa novam ipsorum exhibet formam. Cranium euim a basi aperienti praeter veram Acu- (1) Tab. Il. Fig. 3, 3 et 4, (2) Tab. II. Fig. 1, 5. (3) Tab. II. Fig. 1, 7. (4) Fig. 1, 6. (5) Tab. Il. Fig 1. c. 135 slici originem in oculos incurrit alia parva radix paullo ante et infra illam ex medulla oblongata oriens (1), mox tamen cum ipso Acustico coalescens. Qui quum par septimum quoque (nervum nimirum illum ad Trigeminum paullo post emissum) contineat, quid veri possit esse similius, quam quod winor illa duarum Acustici radieum ad Facialem est referenda? A proposito autem nostro licet abhorreat, trium, qui organa sensuum instru- unt, nervorum exhibere descriptiones, facere tamen non possumus, quin subtilissimi | fili faciamus mentionem, quod cum Acustico conditione quadam esse coniunctum videtur. Nascitur illud (2) paullo ante paris sexti originem ex linea illa media longitudinali qua medulla oblongata in duas dividitur partes, tendit deinde ad exterius, et nervum Abdu- centem transscendens ad Acuslicum accedit, quocum parallele procedens, ipsumque ab inferiore premens usque ad labyrinthi capsulam progreditur. Summa huius fili tenuitas me prohibuit, quominus ultimum ipsius cernerem finem. Silentio tamen illud praeter- mittere nolui, — Nervi Vagi, qui in plerisque Batrachiis pluribus componitur originibus, in Pipa dorsigera tres distingui possunt radices (3), quarum duae, quae basi cerebri sunt proximae iterum duabus minoribus componuntur. Hisce quinque distinctis radicibus ner- vus formatur satis amplus, qui ad exterius et inferius flexus, in ipso adhuc canali, per quem e cranio egreditur ad ganglion facile distinguendum intumescit, Paullo infra nervi Vagi originem parumque a medullae oblongatae margine re- molus nervus nascitur tenuis, omni ganglio carens (4). Quem quidem nervum facile aliquis analogiae cum ceteris Batrachiis caussa Hypoglossi radicem esse possit suspi- cari, accuratior tameu ipsius investisatio aliam ipsi tribuendam esse naturam osteudit, Quum enim Hypoglossum duobus ramis plexus bracbialis formari paullo infra sit expo- (D) Fig. 1, (2) Fig. 1 (3) Tab. ll, Fig. l, f, y, d. (4) Tab, II, Fig. 1, 11. 16 nendum, nervus noster autem non musculos ossis hyoidei sed abductores capitis instruat: nervi accessorii Willisii ipsum esse radicem arbitror, $us Ipsorum nunc iam nervorum formas si spectamus, nullam in Oculomotorio et Pathetico ab ea, quam genus Bufo horum parium ostendit, specie inveni differen- tiam, iidemque ibi ab hisce nervis instruuntur musculi, qui in illo, modo ut duo rami, in quos Oculomotorius dividitur, ambo sub ramo nasali paris quinti permeent, quum in Bufone alter supra, alter infra hune nervum progrediatur, Omnes reliqui nervi aliquanto magis ab reliquorum Ecaudatorum typo recedunt, ramos quosdam in Pipa dorsigera emittentes, quibus genera Bufo, Rana, Hyla, Bowbi- nator, Pelobates omnino carent. Ex ganglio Trigemini enim quinque in hoc genere oriuntur rami: nasalis, maxillaris superior, maxillaris inferior, iugularis et quiutus nervus, qui in duos mox ra- mos seiunctus ramum palatinum et ramum mentalem emittit, Ramus nasalis(1) a musculo masseterico tectus in interna orbitae parte an- trorsum progreditnr ramos duos mox subtilissimos emittens, qui ad exterius se conver- tentes. plerosque musculos oculi fasciculis suis iustruunt. Alter enim, in tria mox fila divisus, in musculis recto superiore, recto interno et recto externo finitur, alter in mu- sculo obliquo superiore expanditur. — Miro igitur momento genus Pipa a reliquorum Ecaudatorum formis discrepat, musculis qui oculum movent non solum a paribus tertio et quarto sed etiam a Trigemino nervos accipientibus, ln anteriore orbitae augulo ramus nasalis in duos dividitur ramos. Alter ex- trorsum progreditur, ramuloque exiguo ante musculum obliquum superiorem ad inferius descendente, membranamque pituitariam nasi,' ut videtur nervis instruente, emisso, os maxillare superius transscendit et usque ad summum fere nasi apicem progrediens ra- mulos continuo exiguos in cutem edit, (1) Tab. II. Fig. 1, a. 17 Alter rami nasalis ramus recta ad anterius procedit, cutem, wusculosque na- rium fasciculis suis instructurus. ' Ramus maxillaris superior(l) inter musculos temporalem et massetericum ad exterius. flexus in plures dissolvitur nervos. Quorum alii, anteriora petentes, in cute, quae aute et supra oculum est posita finiuntur, alii, post oculi bulbum ad inferius descendentes, cutem maxillae instruunt nervis. Ramus maxillaris inferior (2) modo e ganglio ortus ramulum. statim ad exterius emittit in duos mox nervos dissolutum, unum in musculo masseterico finiendum, alterum longius ad exterius progredientem et in musculo temporali se expansurum, — Quibus nervis editis ramus noster ad anterius progressus supra musculum temporalem. ad exte- rius se convertit, ramulisque iterum duobus iu hunc musculum emissis iter versus an- gulum maxillarum persequitur. Tria vel quattuor ibi ex ipso oriuntur tenuia fila, quae una cum quibusdam a ramo iugulari emissis nervis ad anterius procedunt et in regione lobuli parvi crenati, quo. angulus oris est ornatus, expanduntur. ]pse nervus deinde, ubi ad maxillam inferiorem pervenit, ramum mox hoc os transscendentem, musculosque mylohyoideum et sternomyloideum | iustruentem | emittit, dum ipse priorem directionem persequitur, et in externo maxillae inferioris latere usque ad menti apicem progressus, in cute ibi, qua hoc est tectum, finitur. Tertius qui in Pipa ex ganglio Gasseri exoritur nervus (3) in duos mox divi- ditur. ramos, quorum alter, ramus palatinus, eandem omnino, quam in Bufone, ostendit formam, Alter ad exterius se convertit, usque ad angulum maxillarum progreditur, in maxillam inferiorem transit, et deinde, directione mutata, ad anterius flectitur, in. interna oris. membrana, ut videtur, se expansurus. Quem nervum cum eo Dufonis nervum esse comparaudum, quem ramum meutalem nominavimus, ex. magna; quae cum hoc ipsi inter- (I) Tab. II. Fig. 1I, ee. (2) Tab. Hl. Fig. 1l, e. (3) Tab. 1I. Fig. 1, f, g. 1S cedit, similitudine apparet; solum enim discrimen, quo ab illo differt, in eo est positum, quod in eo, de quo nunc agitur, genere ex ipso fere ganglio oritur, quum in Bufone ille a ramo iugulari demum emittatur, Ramus iugularis denique(l) extemplo ad posterius et superius flectitur et in canalem ossis petrosi sibi proprium intrat. Per quem canalem ille pergressus, quando in superiore posteriore huius ossis latere ad conspectum venit, ad posterius se conver- tit celatusque a musculo protractore scapulae superioris cum ramo commuuicante Glosso- pharyugei sese coniungit, Eiissis deinde duobus ramulis, qui musculum tympanoma- xillarem transscendentes in ipso hoc musculo finiuntur, ad inferius ille flectitur et sub musculo modo nominato pergressus prope masillarum angulum ad conspectum venit, Anteriorem ibi glandulae parotidis partem perforans in duos partitur ramos. Anterior duobus vel tribus subtilissimis filis ad anterius editis, qui iu regione lobuli crenati prope angulum oris positi finiuntur, ipse quoque cutem maxillae inferioris instruit nervis, Posterior iterum duos mox emittit nervos, unum in cute, qua duo maxillae inferioris erura utriusque lateris sunt coniuncta, finienduro, alterum introrsum flexum, cutique arctissime adhaerentem. Una cum vena parva is, quae difficillimam reddit ipsius prae- parationem, usque ad medium pectus procedit, in cute ibi fiuiendus. Ex ganglio Vagi tres oriuntur nervi, ramus cutaneus, ramus glossopharyn- geus, ramus intestinalis. Ramus cutaneus(2) eadem, qua in Rana et Hyla instructus est forma, modo ut multo amplioris sit voluminis, quam in illis generibus. "T'endit autem ad exterius, glandulaque parotide, quae sub cute ibi latet, perforata, in ipsa cute expanditur. Glossopharyugeus (3), quo genus Pipa, quamquam lingua omnino carens, pari- ter atque omnia huius ordinis genera est iustructum, subtilissimus pro ceterorum ner- (1) Tab. Il. Fig. 1, h. (2) Tab. Il. Fig. 1, p. (3) Tab. Il, Fig. 1, 9. 19 vorum amplitudine est nervus. Ramo communicante is ad ramum iugularem emisso, eandem quam ramus intestinalis initio ingreditur viam, sub musculo abductore capitis superiore extrorsum se converteus, Deinde una cum musculo tympanomaxillari ad in- ferius descendit, areuque circa pharyugem antrorsum flexus in parte laterali membranae oris internae, maxillaeque inferiori satis propinquus, expanditur, Ramus intestinalis post. musculum tympanomaxillarem ad posterius et exterius progrediens ramum mox edit subtilissimum (ramum recurrentem), ad inferius initio de- scendentem, sed mox introrsum flexum et ad laryogem accedentem, — Ramo recurrente edito in tres ramus intestinalis dividitur nervos. Primus tenuissimus est omnium ramuloque exiguo in musculum levatorem sca- pulae inferioris emisso ad posterius se convertit eumque musculum instruit nervis, qui ex interno scapulae inferioris latere oriens parti internae scapulae superioris inseritur, — Secundus, volumine facile amplissimus, ad inferius et interius se convertit, et in plures mox divisus ramos, omnes eos ad varias intestinorum partes mittit. Tertius denique ramorum, in quos ramus intestinalis dissolvitur nervus est valde insignis, quo omnium quae investigavi Amphibiorum nudorum sola genera Pipa, Triton, Proteus, Caecilia sunt instructa: nervus lateralis, lufra musculum levatorem scapulae inferioris is ad inferius et exterius se convertens ad musculos, cutemque 08 brachium tegentem accedit, eique arctissime adhaerens posteriora petit. Qua in via ramulos continuo perexiguos in cutem emittens in ea ipsa positus est linea, ubi haec cum corpore arctius cohaeret, Sub initio tandem pedum posteriorum permeantem usque ad ipsam fere aui aperturam hunc ramum sum persecutus, Nervum Aecessorium Willisii, quo solum genus Pipa seiuncto ac libero est instructum, musculos abductores capitis instruere fasciculis suis, supra iam est com- memoratum, Hypoglossus denique, qui in omuibus reliquis Batrachiis primi nervi cervi- calis praebet speciem, omuino diversa in Pipa dorsigera praeditus est forma, quippe qui duobus ramis e plexu brachiali orientibus ibi componatur. Nervus spinalis secundus P ud 20 enim, qui plerosque huius plexus continet fibras, paullo post originem suam nervum emittit subtilissimum ad inferius et exterius descendentem, deinde introrsum se conver- tentem. Quo ramo emisso nervus brachialis iter ad exteriora continuat, aliumque mox edit ramum priore paullo ampliorem. Ad inferius is et interius pariter atque ille se convertens sub musculo recto abdominis ad conspectum venit, quattuor ibi emissurus ramos, Quorum quidem tres in musculo, quem modo nominavi expanduntur, quartus ad anterius flectitur et cum priore illo a nervo brachiali emisso ramo sese coniungit. Qui- bus duobus ita coniunctis ramis Hypoglossus formatur, qui in interno cornu posterioris ossis hyoidei latere antrorsum progrediens ad muscolum geniohyoideum accedit ramulum- que exiguum ipsi suppeditat. Introrsum deinde et antrorsum nervus noster procedens in externa musculi hyoglossi (1) parte finitur. $. 6. Tertia, ex qua cultello subiicere nobis licebat quaedam genera, Ecaudatorum subíamilia a prioribus duabus aliquantum differt, quippe quae et originum et decursus nervorum natura ad Salamandrinorum formam propius accedat, transitumque quasi ad hancce familiam formare videatur. Ceterorum enim nervorum cerebralium originibus eandem in Pelobate ac Bombinatore exhibentibus speciem (2) quam in Hyla et Rana: solum gauglion Tri- gemini aliquantum discrepat, quippe quod duas, levi incisura et quasi constrictione inter se disiunctas ostendat partes (3). Ceterum eaedem in hoc ganglion immittuntur nervorum radices quae apud Ranam et Hylam, modo ita distinctae, ut. radix ex Acu- stici origine oriunda in minorem illius partem intret (4), reliquae duae (paria sextum et quintum) a maiore excipiantur (3). Quid, quod etiam rami e gauglio emissi idem ex- (1) Meckel Syst, d. vgl. Anat, IIII, pg. 340. (2) Tab. I. Fig. 3 et 4. (3) Tab. I. Fig. 3 et 4, A. C. (4) Tab. I. Fig. 3 et 4, a. (5) Tab. Il, Fig. 3 et 4, 5 et 6. 21 hibent diserimen? Quorum duos a minore, duos a maiore parte ganglii editos videmus, ita ut illi ad radicem ab Acustico editam, hi ad parium quinti sextique origines perti- nere videantur. Qua de re infra uberius erit disserendum. Ceterum genus Bombinator eo a Pelobate diflert, quod in hoe genere omnes hi rami, ut in reliquis Ecaudatis ex vna eademque apertura exeunt, in illo per tria distincta foramina cranium relinquunt. In Bombinatore radicem in Vagi ganglion intrantem unam tantum inveni (1), quam íamen ob iaius volumen ceteras huius nervi origines amplecti, nemo erit, quin facile intelligat, Pelobates contra duas ostendit Vagi radices, quarum inferior tribus minoribus est composita (2). — Id quidem verbo tantum monendum videtur, quod Oculomotorius. in Pelobate foramen proprium, ut in reliquis generibus, habet nullum, sed per foramen Trigemini, ipsiusque huius nervi gauglio valde propinquus ex cranio excedit. Sin. Neque etiam ramis ex hisce radicibus gangliisque orieutibus genera Bombinator et Pelobates multum a ceterorum Ecaudatorum forma recedunt, unde magis magisque apparet, esse systema nervorum penes omuia Ecaudata fere secundum eundem typum formatum, eandemque in plerisque exhibere speciem. Sunt nihilominus pauca, quibus, ut modo vidimus, origines nervorum ab iis cognatorum generum discrepent, quum duas illic partes ostendat ganglion Trigemini varias excipientes radices. Qua quidem re, quum iam, ut ex Salamandrae nervorum descriptione apparebit, ad Salamandrinorum for- mam propius accedant, maior etiam fit haec similitudo ramis ab utraque harum partium emissis. Ramus nasalis (3) enim et ramus maxillaris (4) ex maiore, ramus palatinus et ramus iugularis ex minore oritur parte (5), ita ut illi duo fasciculos a vera paris quinti (1) Tab. I. Fig. 3, 10. (2) Tab. I. Fig. 4, f, y. (3) Fig. 3 et 4, a. (4) Fig. 3 et 4, e. (5) Fig. 3 et 4, f et h. 22 radice et ab Abducentis origine iu ganglion emissas continere, hi radici ab Acustico in ganglion editae respondere videantur. Quod quidem re vera ita se habere Salamandri- norum systematis nervosi forma nos docet, paullo infra pluribus describenda. Aliud praeterea in Trigemini ramis discrimen in Pelobate ac Bombinatore in- venimus, non minus singulare quam illud, Ramus palatinus enim, priusquam sub pro- cessum dentatum vomeris permeat, ramulum haud exiguum extrorsum emittit, quem quidem, si caute ipsius viam persequeris arcu circa oculum flecti, deinde, directione muíata, recurrere et in ramum maxillarem superiorem transire videbis, ita ut laqueus quasi efficiatur a duobus illis ex ganglio Trigemini orientibus ramis. Quae res eo ma- gis apparet singularis et insiguis, quod ramus palatinus, ut infra videbimus, re vera non pertinet ad par quintum, ita ut maguum ibi laqueum cernamus a duorum parium finibus formatum. Ramus iugularis eandem, quam apud ceteros ostendit formam, modo ut ramus aurieularis, in Dufone, Rana, Hyla ab ipso emissus in duobus, de quibus nunc agitur generibus desideretur, quo igitur nervo ea tantum Batrachiorum genera praedita esse videntur, quae membrana tympani externe perspicua sunt iustructa, Vagum denique eiusdemque ramos eandem in universum in Pelobate ac Bom- binatore ostendere formam inveni, quam ia reliquis Ecaudatis. — — 323249 $99 — 28 II. SALAMANDRINA. $. 8. Primae Amphibiorum nudorum familiae nervos investiganti mihi complures exo- riebantur quaestiones haud ita faciles diiudicatu. Sic, ut unum e multis proferam, sin- gularis illa; quam ganglion Gasseri in Bombinatore ac Pelobate ostendit, forma dubium me reddidit, an re vera ille ramus iugularis solus sit ramorum e ganglio Trigemini ori- entium, quem ad radicem ex Acustici origine in illud emissam referri oporteret. Quam tamen rem solos Ecaudatorum nervos cerebrales respiciendo non potui disceptare, neque eliam experimenta motoria quam ingeniosissime instituta sufficiunt ad eam discernen- dam (1). Sola igitur reliqua erat spes, comparationem nervorum in alia quadam Am- phibiorum nudorum familia non solum illi rei aliquam allaturam esse lucem, sed etiam ad alias quasdam quaestiones, de quibus infra uberius erit disserendum disceptandas valere, Neque profecto haec spes me fefellit, summumque magni, quem mibi horum animalium tam exigui systemalis nervosi investigatio parabat, laboris (2) nactus sum (1) Cui rei illustrissimi viri Volkmann exemplum est argumento, qui quidem solorum Ranae nervorum rationem habens ramum iugularem nostrum solum esse censeret Trigemini ra- morum, qui a Faciali esset deducendus. (2) Quae nervorum Salamandrae Tritonisque exiguitas quoque effecisse videtur, ut nulla fere in libris de horum animalium anatomia conscriptis systematis nervosi facta sit mentio, Frustra omnia perlustravi, quae illustrissimus Rusconi de Tritonum anatomia tam docte disse- 24 praemium, Magnam enim Salamandrina cum Ecaudatis (ut quidem consentaneum est in duabus adeo affinibus familiis) ostendentia similitudinem, multa tamen, quibus ab hisce differant, exhibent discrimina, eaque tam insignia, atque, ut ita dicam, fructuosa, ut omnium illorum, quae Ecaudatorum nervos considerantibus nobis se offerunt, proble- matum et quasi aenigmatum, comparando secundae familiae systemate nervoso, facile inveniantur solutiones, lpsis autem, quorum modo mentionem fecimus magnis discriminibus necessitas nobis imponitur, eandem, quam antea sumus persecuti, viam ingrediendi, eam quidem, ut Salamandrae uervis cerebralibus uberius descriptis breviter ea exponamus, quibus Tritonis systema nervosum ab illius generis forma differat. NB E Origines nervorum cerebralium Salamandrae (S. terrestris) si primum specta- mus, multa inveniuntur quibus ab Ecaudatorum typo hoc genus recedat, Complurium enim nervorum radices, apud illa coniunctae, liberae ibi sunt et segregafae, ita ut spem inde concipiamus, nervorum apud Ecaudata coniunctorum naturam Salamandrae syste- matis nervosi comparatione cognoscendi. Oculomotorii origo (1) eandem praebet speciem, quam apud Bufonem, Ranam, Hylam cet, eodem modo quo illic a finibus erurum cerebri, tecta a tubere cinereo, na- sceus, quo sublato facile ipsam oriri videbis. Extrorsum se convertens per foramen pone foramen optieum positum cranii cavum excedit. Paris quarti radicem summa adhibita cura me invenire non potuisse confiteor, ruit, neque etiam perdoctus vir Funk in libro suo de Salamandrae terrestris historia et anato- mia ullam fere Salamandrae nervorum facit mentionem. Qui quidem solis descriptis nervis optico et olfacetorio ait: , Hisce duobus, quos nune eommemoravi nervis exceptis, ceteros vidi ,quidem, sed ob subtilitatem persequi non potui.*(!) Neque etiam ea, quae doctissimus Vogt de Salamandrae nervis breviter disseruit satis accurate sunt explorata, cuius tamen rei caussa in eo fortasse est posita, quod unum tantum huius Reptilii exemplum ipsi investigare licebat. (1) Tab, H. fig. II, 3. 25 unde huncce nervum eum pare quinto in Salamandra coniunctum esse arbitror, prae- sertim. quum ramulus musculum obliquum superiorem nervis instruens a ramo nasali Trigeuiui emittatur. Summum autem nervi Trigemini origo ab Ecaudatorum forma exhibet discrimen, quippe quae multo simplicior in Salamandra inveniatur. Neque enim par sextum, ut in plerisque illorum, cum huius nervi ganglio coalescit, neque etiam radicem ab Acustici origine iu ipsum emissam repperimus tantam, quantam in omnibus Ecaudatis videmus. Solum, quod praeter paris quinti radicem hoc ganglion excipit est tenuis radix a nervo Faciali in ipsum emissa(1), tam subtilis ea ac tam parva, quam solummodo a tergo cranio aperto bonae lentis ope cernere possis. lpsius paris quinti radix (2) ab extremo, ut in Ecaudatis, superiore medullae oblongatae margiue nascitur et antrorsum extror- sumque procedens in ganglion satis conspicuum intumescit, ab ipso fere foramine, quo cranii cavitatem relinquit, conteutum. — Nervus Abducens(3) pariter atque in primae familiae generibus a medulla ob- longata oritur, paullulum tamen a linea media ipsius remotus, eademque omniuo qua in Bufone palmarum est praeditus forma. Primo quidem aspectu etiam in hoc genere (ut in Rana et Hyla) iu ganglion Gasseri eum intrare crederes, quum ita positus sit sub eo, ut re vera cum ipso coalescere videatur. Accurate tamen et caute viam huius nervi cultello persequens, per aperturam a Trigemini foramine seiunctam (quamquam ei valde propin- quam) ex cranii cavo eum excedere videbis. Facialis, quem origines nervorum Bufonis describentes silentio fere praetermit- tere nos oportebat, quippe qui totus cum Trigemino apud Eeaudata esset coniunctus, neque ullam liberam ostenderet partem, seiunctus ac liber in Salamandra apparet ner- vus, quippe qui, eum Trigemino haud coniunctus propriam habeat radicem propriumque (I) Fig. II, a. (2) Fig. II, 5. (3) Tab. II, fig. Il, 6. 26 decursum. Oritur autem uua cum pare octavo ab extremo medullae oblongatae mar- gine(1), eum Acustici radice ita coniunctus ut levis tantum ambos seiungat sulcus, quo discernere eos possis. Edit vero etiam in hac genere parvau radicem (2) in gan- gliou Gasseri transeuntem, qua emissa in ipsam labyrinthi capsulam cum Acustico in- trat, et ad parvum ganglion intumescens tres emittit ramos, pluribus iufra describendos. Nervus Vagus (3), ultimus nervorum, qui in Salamandrinis e cerebro oriuntur, iribus nascitur parvis radicibus ab extremo medullae oblongatae margiue, eandemque fere, quam in Ecaudatis exhibens formam, ganglion format haud ita magnum. SSTE Quod ad ipsos hisce radicibus respondentes nervos attinet, Oculomotorius, initio vaginam tendinosam nervi Optici sequeus, in duas deinde dividitur partes, quarum superior ramum nasalem transscendit, musculumque rectum internum instruit nervis. Alter, ad iuferius descendens, ramulo in rectum iuferiorem emisso, ipse iu musculo ob- liquo inferiore multis dissolvitur fibrillis. Ramum in musculum rectum superiorem edi- tum ab Oculomotorio inveni nullum. Qui autem musculus quum a ramo nasali Trige- mini nervum suum accipiat, par tertium in duas seiunctum esse partes videtur, quarum alteram liberam procedere, musculosque rectum iuternum, rectum inferiorem, obliquum inferiorem nervis instruere, alteram cum Trigemino coniunctam esse, fibrasque ab hoc nervo in musculum rectum superiorem emissas formare iudico. Paris quarti quum separata radix non inveniatur, ad Trigewinum nunc iam describendum est transeundum, quocum illud (pariter atque pars Oculomotorii) coniunctum esse videtur. lpsum par quintam a forma, quam apud Ecaudata descripsimus, valde recedit. Sicut euim supra, origines nervorum coutemplantes, nervum Trigeminum minore radicum numero compositum esse iu Salamandra quam iu Ecaudatis, vidimus: sic etiam nuuc (D Fig. II, 7. (2) Fig. H, c. (3) Fig. II, 10, f, y, à. 27 ipsos nervos considerantes numerum ramorum e paris quinti ganglio emissorum minorem invenimus quam in illis. Duo enim tantum rami in Salamandra ex Trigemino nascun- tur, ramus nasalis et ramus maxillaris, cuius imminuti numeri caussam paullo iníra cognoscemus. Ramus nasalis (1), quando ex ganglio est ortus, tres statim emittit parvos ramos, quorum unus, ad superius et exterius flexus musculum rectum superiorem in- struit nervis, idemque est nervus, quem ad Oculomotorium pertinere supra diximus; secundus antrorsum et exírorsum progressus anteriori palpebrae superioris parti sup- peditat nervos; tertius, secundo admodum propinquus ad musculum obliquum superio- rem accedit(2). Qui quidem is videtur esse ramus qui nervo Pathetico cum pare quinto, ut supra exposuimus, coniunclo respondeat. — Ramus nasalis deinde ad anteriorem orbitae partem procedit, ibique in duos partitur ramos, quorum uterque mox in duas dividitur partes, ita ut in quattuor nervos dissolutus ramus nasalis ibi conspiciatur. Duo ad exterius flectuutur cutemque waxillae superioris provident nervis, tertius et quartus ad anterius se convertentes, sub osse nasali progrediuntur, alter ad musculos narium accedens, alter usque ad apicem nasi proficiscens, in cute ipsius finiendus, Ramus maxillaris (3), duobus parvis ad musculos massetericum et frontalem emissis nervis, in duos imox partitur ramos, maxillarem superiorem et maxillarem in- feriorem, Prior secundo multo tenuior inter temporalem et massetericum musculos ex- trorsum procedit, ramulos quosdam parvos in palpebram inferiorem emittit, et eodem fere modo, quo in Dufone inter oculum processumque postorbitalem (Ruscowni) ossis quadrati antrorsum progreditur, fila contiuuo tenuia in cutem emittens. (1) Tab. IH, fig. 1I, a. (2) Tertium hune ramum fasciculum interdum exiguum a secuudo horum ramorum ex- cipere vidi cf. Tab. IL fig. IJ. * (3) Tab. Il, (iz. Il, e. 4* 28 Ramus maxillaris inferior singularem, solique huic familiae propriam ostendit formam, quam in nullo praeterea Reptilium nudorum genere (Caecilia anuulata excepta) invenimus. Extrorsum enim is flexus, ipse quoque massetericum perforat, deinde, di- rectione mutata ad inferius se convertit, ramulumque parvum ad posterius mittit, cutem, quae maxillarum tegit angulum, nervis instruentem. Mox iníra processum postorbitalem ossis quadrati descendens per foramen in parte coronoidea maxillae inferioris positum in ipsam intrat, prorsusque aliam nuuc praebet speciem, quam quae in Bufone, ceteris- que Ecaudatis invenitur, ln ipso enim maxillae osse inclusus in duos dividitur ramos aequae fere amplitudinis, quorum alter (ramus alveolaris (1) Trigemini) in canali osseo maxillae inferioris usque ad apicem menti progrediens cum ramo alveolari nervi Facia- lis infra describendo sese coniungit, Cuti maxillam tegenti suppeditat nervos, nec nou subtilissimos quosdam ramulos in musculum mylohyoideum emittit, — Alter maxillam inferiorem perforat, et in interno nunc ipsius latere antrorsum procedens in musculo mylohyoideo expanditur. Duo, quos modo descripsimus rami (nasalis et maxillaris) omnes sunt nervi, qui ex ganglio Trigemini prodeuntes in Salamandra cernuntur, et frustra aliquis rationis, quae Dufonis est propria, memor, ramum iugularem illum et ramum palatinum ex gan- (I) Viri illustrissimi Rusconi et Funk in lihris suis de Tritonum Salamandraeque for- malione conscriptis, veram quam in hisce generibus maxilla inferior ostendit, formam minus ac- eurate descripserunt, quam etiam a ceteris, qui de Datrachiorum osteologia disseruerunt, auto- ribus (e. g. Mertens Osteologia Batrachiorum Berol. 1820) silentio praeter missam esse miramur, Est autem maxilla inferior compluribus laminis osseis oblongis composita, inter se connatis et canalem includentibus, quem alveolarem nominare posses, si omnino veris alveolis in hisce Amphibiis dentes essent inserti. Ad quem eanalem qui a processu coronoideo incipiens usque ad apicem fere menti tendit aditus per duo patet foramina, alterum in superiore, alterum in in- terno maxillae latere positum. Per illud ramus noster alveolaris Trigemini, per hoc ramus al- veolaris paris seplimi (de quo infra) in illum canalem intrat. Ceterum nomen nervi alveolaris, quamquam cum natura horum Reptilium minus congruens (quippe quae veris dentium alveolis careant) nihilominus ob magnam huius rami cum superiorum animalium ramo alveolari similitudi- nem retinendum putavimus. 29 glio paris quinti orientes quaereret, Neque tamen omnino desiderantur hi rami apud Salamandrina, quum ramus iugularis post os petrosum. proveniens clare ac distincte conspiciatur, ramus palatinus, a basi caput Salamandrae aut Tritonis inspicienti facile in oculos incurrat. Quum tamen in Ecaudatis e ganglio paris quinti oriatur uterque: in Salamandra ab ipso Faciali duo hi rami nascentes inveniuntur. Ex paris septimi ganglio enim tres in Salamandra prodeunt rami: iugularis, palatinus et alveolaris. Ramus iugularis (1) ad inferius et posterius flectitur et in finibus ossis petrosi et ossis quadrati recurrens, post haec ossa ad conspectum venit, cum ramo communi- cante Glossopharyngei se coniuncturus, Qui hac coniunctione formatur nervus a inu- sculo levatore maxillae inferioris tectus inter hunc musculum et os quadratum ad ex- terius et inferius descendit, wusculo illi se tegenti ramos quosdam suppeditans, Brevi ante inserlionem huius musculi in processum posticum maxillae inferioris, sub muscu- lum constrictorem faucium externum (2) descendit, ramos iu ipsum emittit, et mox, postquam in finibus huius musculi et constrictoris faucium interni (Funk) ad conspe- ctum venit, ad interius se convertit, multis fasciculis hunc musculum cutemque ipsum tegentem instructurus. Ramus palatinus (3) per foramen in ossis sphenoidei basi positum descendit, et ad anterius et interius se convertens musculosque rectum externum et suspensorium transsc^ndens, processum lyratum ossis palatiui subit et ad anteriora sub eo progre- diens ramulos continuo parvos ad TUUS palati emittit, Autice vomer transscen- dit, ad superius flectitur, et exiguis filis in membrana pituitaria nasi expandi videtur, (1) Tab. Il, fig. II. h. (2) Funk de Salam, terr, vita cet. Tab. III, fig. 1 et 2, h, Quod ad effectum ner- vosque ab ipsis exceptos attinet, iidem duo hi faucium constrictores sunt musculi, qui Ecauda- torum stylohyoidei, (3) Tab. II, fig. M, f. 30 Ramus alveolaris (1) denique tenuissimus est omnium et cranio a basi aperto ita tectus latet a ramo iugulari, ut initio vix cernatur et summa tantum adhibita cura couspiciatur. Haud ita longe ad exterius progreditur quam ramus iugularis sed in in- terno partis condyloideae latere maxillae inferioris ipsumque os fere premens antrorsum progreditur, Mox per foramen in interno huius ossis latere positum in canalem maxilla- rem supra commemoratum intrat, ibique una cum ramo alveolari paris quinti antrorsum procedit, Quocum coniunctus usque ad menti apicem progreditur. n Nervus Abducens, nunc demum spectandus, statim ubi ex cranio excessit in plures dividitur ramos, omnes eos musculum suspensorium oculi fasciculis suis instru- entes, filo solummodo tenuissimo excepto, quod ad exterius se convertens musculo recto externo suppeditat nervos, Ganglion uervi Vagi aliquantum ab Ecaudatorum forma recedit, quippe quod tres apud Salamandram emittat nervos: ramum liungualem, ramum pharyngeum, et ramum intestinalem. Nervus Glossopharyngeus enim, qui in Bufone, Rana, Hyla cet., ut supra exposuimus, integer ex Vagi ganglio emittitur nerrvus, in duas penes Salamandrina divisus invenitur partes, quarum altera (ramus lingualis) libera progreditur, altera (ra- mus pharyngeus) cum ramo cutaneo coniuncta reperitur. — Rawus lingualis (2) masculum abductorem capitis inferiorem transscendit cela- tus a levatore scapslae inferioris, ramumque mox pariter atque in Ecaudatis, communi- cantem (3) edit, qui eodem modo quo illic eum ramo iugulari paris septimi se coniungit, Quo nervo edito extrorsum flectitur et ad prominens cornu posterius ossis hyoidei ac- cedit, Musculo, quo illud involvitur Ceratoglosso (4) ramos parvos suppeditaus inter ipsum et cornu posterius ossis hyoidei anfrorsum et introrsum progreditur, donec ante os hyoideum pervenit, ibique in linguam se immittit. (1) Tab. II. Fig. Il. (2) Tab. Il. Fig. Il, 1. (3) Tab. II. Fig. ll., k. (4) Sieboldt Observatt. de Triton, et Salam, Fig. 12 et 13. i. uS 81 Ramus pharyngeus (l1) pariter ac ramus lingualis extrorsum flectitur, et in complures mox dissolvitur ramos, Quorum nonnulli ab inferiore ad pharyngem acce- dunt, alii glandulae parotidi parvisque glandulis subcutaneis suppeditant nervos, dum ii, qui restant, ad vasorum magnorum initia accedere videntur, Ramus intestinalis (2) ubi inter duos musculos abductores capitis ad conspe- etum venit, ad inferius flectitur circa musculum abductorem inferiorem, et a musculo levatore scapulae inferioris celatus ad posterius descendit tenuissima quaedam fila in hune musculum emittens, Sub quem ubi pervenit alium edit nervum in musculo stylo- pharyngeo se expansurum, quo facto in interno scapulae superioris latere decurrens sub nervum Hypoglossum permeat. Et in eodem hoc loco, ubi ab hoc nervo se transscen- dente celatur in tres dissolvitur ramos, Quorum primus (ramus recurrens) extrorsum se converlit et ad inferius et anterius reflexus usque ad stylopharyngei insertionem re- eurrit, quo in musceulo finiri videtur. — Secundus subtilissimum edit filum antrorsum ad pericardium progrediens, quo facto ille viam ad posterius persequens in tres mox dividitur subtilissimos ramos, alterum pulmoni nervos suppeditaturum, alteros duos in stomachi parte laterali finiendos. — Tertius denique totus stomacho et oesophago de- stinatus esse videtur. Nervus primus cervicalis Salamandrae duobus ad abductores capitis editis ra- mulis ad exterius et anterius procedit, et in eo, quo a cartilagine claviculari (3) tegitur, loco cum ramo a secundo nervo spinali emisso, sibi volumine fere aequo, se coniungit, Qua coniunctione nervus Hypoglossus formatur, qui circa pharyogem antrorsum flexus (1) Tab. II. Fig. IL, m. (2) Fig. IL, n. (3) Towson (Observatt, physiol. de Amphib. Gotting. 1794 pg. 27) et qui ipsum se- quitur Funk (de Salam. terr, cet. pg. 8. Tab. II. Fig. 20) magnam hane laminam cartilagineam ipsius seapulae (cartilaginis sternali-scapularis F.) partem anteriorem (sternalem) nominant, sterno et clavieulis. Salamandram omnino carere dicentes. Quum tamen sternum etiam in hoc genere non desideretur, licet aliam, quam in Rana ceterisque Batrachiis habeat formam (qua de re in- fra), pro rudimentis clavicularum potius illae cartilagines habendae videntur, $2 ad musculum omohyoideum accedit eumque et musculum hebosteoglossum (Sieboldt (1)) nervis instruit, Inter wusculos omohyoideum et sternomyloideum longum (2) deinde antrorsum progrediens, in huuc musculum et in duos geniohyoideos emittit ramos, quo facto os hyoideum transgressus, antice inter duos musculos genioglossos in linguam intrat, $. 1L Jamiam descriptis uberius Salamandrae nervis cerebralibus discrimina videa- mus, quibus ab illius forma genus Triton recedat. Quorum quum haud ita multa in- veniantur, vias, quam illius nervos uberius describendo persecuti sumus, relinquentes, summorum tantum, quibus ambo inter se differant, mentionem faciemus momentorum. Et quidem primum origines nervorum spectautes, omnia fere eiusdem formae invenimus, quam in Salamandra, Oculomotorius (3) eandem habet originem, quum contra pariter atque illie nervi pathetici nullam invenerimus radicem. Solus Trige- minus aliquod exhibet discrimen, quum radix a paris septimi origine in ipsius ganglion missa (4) aliquanto maioris sit voluminis quam ip illo genere, ita ut primo obtutu fa- (1) l. l. pg. 20 Fig, 12, 13 et 14, m. Nascitur hie maseulus ex osse pubis et an- irorsum procedens, per foramen acuminato-elliptieum (Funk) ossis hyoidei tandem pergressus in linguam. inseritur, (2) Geniothyreoideum Sieb. l. |. Fig, I2, e, Infizitur huius musculi pars posterior ossiculo parvo triangulari paullo ante cartilagines claviculares posito. Cui quidem doctissimus Sieboldt nomen thyreoidei imposuit, haud magno tamen, ut videtur, eum iure, quum nullam fere id ossiculum cum larynge habeat similitudinem. Ceterum perdoctus vir minime, ut ipse con- tendit, primus fuit, qui hoe ossiceulum describeret, quum iam celeberrimus Meckel (System der vergl. Anat, IL, 1, pg. 392) uberius de eo disseruerit. Meckel autem hoe ossiculum ad ster- num pertinere iudicavit, quod tribus in Salamandra compositum sit partibus, omnibus aliquo in- leriecto spatio seiuncetis. Quarum primam celeberrimus vir ab hoc, de quo nune agitur ossiculo, secundam a cartilagine quadrata (Funk l. l. Tab. II. Fig. 20. g.), tertiam a cartilagine ypsiloidea prope os pubis sita formari contendit. (3) Tab. II. Fig. IIl, 3. (4) Fig. Ill., «. oS cile cernatur, quum penes Salamandram summa tantum cura, craniumque a tergo aperi- ens eam videre possis, Parium, quae insequuntur, sexti, septimi et decimi origines eandem omnino praebent speciem, quam illie, ila ut paucis hisce praemonitis nunc iam ad ea expo- nenda transire possimus, quibus, ipsius nervorum decursus ratione habita, Tritonem a Salamandra differre videmus. $. 12. Primum horum generum discrimen in nervo Trigemino positum esse videtur, quum Oculomotorius et Patheticus easdem in ambobus exhibeant formas. Ganglion paris quinti autem tres in Tritone emittens ramos aliquantum differt ab ea, quam in Salamandra invenimus ratione, ubi duos tantum ex eo oriri vidimus nervos, ramum nasalem et ramum maxillarem, Qui duo rami etiam in Tritone reperiuntur, et quidem eandem ostendentes speciem, quam illic, sed praeterea tertium invenimus, frustra in Salamaudra a nobis quaesitum. Eandem is initio, quam ramus maxillaris superior per- sequens viam, inter musculos massetericum et temporalem ad conspectum venit, deinde ad interius se flectens, oculum transscendit et in interno superiore orbitae parte prope os frontale procedens, mox in canalem osseum, in externa huius ossis parte positum intrat. Quem quidem canalem per ossa nasalia ad apicem nasi tendentem ramus noster non excedit, sed semper anteriores peteus in musculis narium tandem finitur, Quid autem sit hie ramus, et utrum vere ad Trigeminum pertineat nec ne, infra exponetur, Aliud iu Trigemino Tritonis discrimen reperitur nullum. Neque etiam par sextum valde a Salamandrae forma recedit, quum et ihi, pariter atque illic seiunctum sit a pare quinto et per foramen sibi proprium e cranio egressus in musculis suspen- sorio et recto externo expandatur. Eadem fere de nervo Faciali dici possunt, nisi id forsan discrimen vocare vetis, quod ramus iugularis postquam cum ramo communicante Vagi se coniunxit statim in tres dividitur nervos, qui omnes, paullulum inter se distantes parvo arcu circa mu- 5 9A sculum tympanomaxillarem ad inferius se convertentes et ad anterius progredientes musculos constrictores faucium et mylohyoideum instruunt nervis. Nervum Vagum denique respicientibus nobis multo maius se ostendit discri- men, quippe qui prorsus novam insignemque praebeat formam, Ganglion enim huius nervi, in:ceteris plus minusve globosum, subovatam in Tritone oblongamque habet for- mam (1), numeroque quei in Salamandra invenimus, uno ramo aucto, quattuor emittit nervos. Quorum quidem tres (ramus lingualis, ramus pharyngeus, ramus intestinalis) prorsus eodem modo etiam in illa reperiuntur, quartus (2) novus accedit. "Tenuissimus is omnium ex posteriore apice ganglii nascitur, statimque ad posterius se convertens, in latere corporis per totam huius longitudinem usque ad mediam caudam tendens, in finibus musculi longissimi dorsi (Funk) et intercostalis (Funk) decurrit. Rawulos ab hocce nervo emissos vidi complures, sunt autem tam parvi, ut vel fortissimae lentis ope vix cernantur, ita ut nervus, quando ad initium caudae pervenit, haud multum prio- ris voluminis amiserit, Finiuntur autem illorum ramorum nonnulli, ut saepius observavi in glandulis subcutaneis, quarum multae sub cute horum animalium latent. Vidi quidem praeterea quaedam fila in cutem, ut videbatur, non transeuntia, quae tamen ob nimiam exiguitatem usque ad finem persequi non potui. Neque quemquam huuc nervum videre, aut descriptionem ipsius, quam modo exhibuimus legere posse credimus, quin facile eundem eum esse agnoscat, qui nervus lateralis in piscibus vocatur, et quem in Pipae nervis expouendis iam descripsimus, Pariter enim atque ille per totius corporis latus usque ad caudam desceudit, eademque qua iu piscibus expauditur ratione, modo ut glandulae illae, subtilissima huius nervi fila excipieutes, in continua serie in piscibus sint collocatae, quum vario ordine in Tri- tonibus sint dispositae. — (1) Tab.II. Fig. II, B. (2) Fig. Il. o, — 95 3. Hypochthon Anguinus. $. 13. Rarioris huius animalis exemplum, quod egregiae illustrissimi viri J. Müller liberalitati debeo, circiter tredecim pollices longum erat et ad systema nervosum accu- rafius investigandum ob magnitudinem valde idoneum esse videbatur. Quare eo magis doleo, fuisse hoc exemplum olim fortasse aut in spiritu vini nimis debili conser- vatum, aut demum aliquod tempus post mortem ei impositum: cerebrum enim macera- tione ita corruptum inveniebatur, ut de originibus nervorum nil certi disceptare potuissem. Eadem haec est. caussa, cur de parium tertii, quarti, sexti formis, quas quidem cogno- scendi cupidissimus eram, iudicium praestare possim nullum: quin, ne contendere qui- dem ausim, utrum omnino adsint hi nervi, nec ne. Trigeminus tres emittit ramos, nasalem, maxillarem superiorem et maxillarem inferiorem, omnes fere aequi voluminis, eandemque in universum ostendentes formam, quam in Salamandrinis, Ramus nasalis (I) per segregatum, ut illustrissimus Rusconi (2) iam observa- vit, foramen e cranio egressus, autrorsum proficiscitur, alisque anterioribus ossis sphe- noidei adiacens sub musculo masseterico latet, 1n duas deinde dividitur partes, quae ambae ad apicem nasi procedentes in margine anteriore incrassato (3) ipsius expanduntur, (1) Tab. IIl. Fig. 1, b. (2) P. Configliachi e M. Rusconi Monog. del Prot. ang. Pavia 1819, pag. 95. (3) Videtur haec prominentia turgida, quae ex maxilla inferiore incipiens ad superius et anterius ascendit et usque ad nasi apicem progreditur, organon esse sentiendo destinatum: quattuor enim nervi satis magni, qui in ea expanduntur hanc ipsi tribui vim fere iubent, 5* 96 Ramus maxillaris superior (l1) inter musculos duos manducatorios ad superius et anterius procedit ramisque quibusdam in írontis cutem editis in duos partitur ra- mos(2). Ad anterius ii tendunt, (ita tamen, ut alter infra, alter supra oculum progre- diatur) et una cum ramo nasali in prominentiam illam turgidaw nasi intrantes, in wodum plexus ibi finiuntur. Ramus maxillaris inferior(3) ad exterius et inferius flectitur, infra maxillam inferiorem descendit, musculumque mylohyoideum multis instruit nervis. Neque magis forma, quam Facialis (4) in Hypochthone ostendit ab ea Sala- mandrinorum recedit, ramosque, quos in hoc genere emittit eosdem in universum esse, quos in illa familia, nemo erit, quin facile intelligat. E cranio enim egressus ramum emittit ad exterius et inferius progressurum (5), qui in musculis cousirictoribus faucium multis expanditur filis, neque quemquam esse putamus, quin hunc ramum eundem esse, quem ramum iugularem Salamandrae et Tritonis, primo obtutu iudicet. Ea una solum- modo, si hunc ramum spectamus, inter secundam hanc Amphibiorum nudorum familiam et Hypochthonem intercedit diversitas, quod nullus ibi invenitur nervus a Glossopha- ryngeo in ipsum emissus, quum illius genera ramo communicante sint instructa. Quo ramo emisso Facialis ad gauglion (6) satis conspicuum intumescit ex cuius inferiore et posteriore parte ramus palatinus (7) exoritur qui introrsum et autror- sum se convertens pariter atque in Ecaudatis et Salamandrinis membranam palati fasci- culis suis instruit, Tertius, qui a pare septimo editur, nervus ad anterius, exterius et inferius (1) Tab. III. Fig. 1, a. (2) Fig. 1, a, f. (3) Fig. 1, c. y et à (4) Fig. 1. 7. (5) Fig. 1, 7, i. (6) Fig. 1, A. (7) Fig. 1, e. 5 yi procedit, eandem quam ramus maxillaris inferior paris quinti directionem sequens (1). Ramulis is quibusdam perexiguis ad posterius emissis (2), qui usque ad aperturam branchialem progredientes in cute ibi finiuntur, ipse usque ad maxillam inferiorem pro- gressus (3) complures edit nervos, in cute, quae musculum mylohyoideum tegit se ex- pausuros, ln externo deinde maxillae inferioris latere positus, iter usque ad menti apicem persequitur, multisque ibi flis instruit cutem, Quo ex decursu facile patet esse hunc ramum eundem, quem mentalem in Ecaudatis, alveolarem in Salamandra et Tritone nominavimus: eundem enim, si rem vere aestimemus, habet decursum, modo ut in externo maxillae latere in Hypochthone progrediatur, quum in Ecaudatis in interno ipsius latere procedat, in Salamandrinis in ipso maxillae canali sit inclusus. Nervus Vagus aliquauto magis ab ea forma differt, qua priores ambae Amphi- biorum nudorum familiae sunt praeditae, Ex cranii enim cavo egressus ad ganglion maguum ovatum iutumeseit (4), quod strato musculoso superficiali sublato facile pone labyrinthi eapsulam conspicitur, Ramus ex eo emissus qui primus in oculos incurrit est nervus lateralis (superior (3)) qui in duos mox partitur ramos aequi fere volumi- nis(6). Uterque a musculis dorsalibus obvolntus ad posterius decurrit, ita quidem ut parvum ambos seiungat spatium. Quem tamen haberent decursum ramuli ab ipsis emissi, ob nimiam eorum exiguitatem disceptare non potui: id autem alicuius videtur momenti, quod musculis dorsalibus sunt obvoluti neque enti detractae adhaerent, quae quidem nervi lateralis inferioris (e ramo intestinali orientis) est ratio. Nervo laterali superiore emisso nervus Vagus statim alium edit ramum (7), (I) Fis. 1, d. (2) Fig. 1, f. (3) Fig. I, g, dd (4) Tab. III, Fig. I, 10. (5) Fig. 1, o. (6) Fig. 1, 0, 0. (7) Fig. 1. 9. fi. VEM wa SI quem Glossopharyngeum esse ex ea, quam persequitur, via facile concluditur. Ad ante- rius enim reflexus sub labyrinthi eapsula progreditur, ramosque ibi complures parvos ad superiorem posteriorem pharyngis partem edit (1). Ad interius deinde flexus infra ossis hyoidei cornu posterius in ipsam oris cavitatem iutrat, ibique ad linguam pro- cedit. Una fere cum Glossopharyngeo novus ex Vago oritur nervus (2), qui ad ex- terius et inferius descendit, mox, directione mutata ad auterius procedit, musculosque, qui os hyoideum movent anteriores et laterales (excepto mylohyoideo) fasciculis suis instruit. Quem quidem ramum Hypoglossi vicibus fungi primo aspectu veri videtur simillimum. Qui tamen omnes paris duodecimi fibras ab hoc nervo contineri diceret, is vehementer erraret: primus nervus cervicalis, infra describendus, qui posterioribus ossis hyoidei musculis fasciculos suos suppeditat, sine dubio etiam ad Hypoglossum est re- ferendus. Unde par duodecimum in duas apud Hypochthonem divisum esse partes ap- paret, quarum altera cum nervo Vago sit couiuncta, altera, ut in reliquis generibus e primo nervo cervicali oriatur. Qua de re iufra uberius erit disserendum. lpse nervus Vagus continuo posteriora petit, ramisque duobus vel tribus haud ita parvis emissis (3), branchias fasciculis instruentibus, parvo arcu circa fissuram brau- chialem ad inferius descendit, tribusque dissolvitur ramis. Primus ad anterius et in- ferius se convertit (4) et in fissuram branchialem intrans in musculis parvis transver- salibus, quibus anteriores arcuum brauchialium partes conuectuntur ct aut approximari aut removeri possunt, finitur, Secundus, amplissimus omnium, est ramus intestinalis (3), qui varias intestino- rum partes providet nervis, (D q. q. (2) Tab. III, Fig. 1, 12, a, (3) Fig. 1. t, t. (4) Fig. 1, a. (5) Fig. 1, v. $89 Tertius denique est nervus lateralis inferior (1), subtilissimus is, visumque fere ellugiens nervus. TTendit is ad posterius, ramulisque parvis, quos continuo emittit, euti arctissime adhaerens usque ad caudam procedit. Nervus primus cervicalis (2), qui in reliquis omnibus generibus Hypoglossi vicibus fungitur, similem, ut supra iam commemoravimus, in Hypochthone ostendit ra- tionem, Ad posterius enim progrediens prope curvaturam Vagi ad conspectum venit, deinde, ramos intestinalem et lateralem inferiorem Vagi transscendens ad anterius et inferius se convertit, musculosque ossis hyoidei posteriores nervis instruit, — (1) Fig. 1, w, w, (2) Fig, 1, 12b. 40 4. Caecilia annulata, $. 14. Quamcunque magna sint ea, quibus reliqua corporis formatio generis Caeciliae ab ea Amphibiorum nudorum reliquorum differre primo aspectu videatur, nervi cerebra- les prorsus simili ratione sunt conformati, omnesque fere eosdem in hoc genere inveni- mus nervos, qui ad illorum typum pertinent. Sic iam nervus Trigemiuus (1) modo e cranio egressus in eosdem íres ex- templo dividitur ramos, quos iu reliquis huius ordinis familiis magis minusve distinctos invenimus: nasalem, maxillarem superiorem et maxillarem inferiorem. Ramus nasalis (2) sub prominentia clypeiformi ossis frontalis antrorsum pro- greditur, ramulumque mox emittit subtilissimum (3) ad exterius se convertentem et ad tentaculum musculosum, qui ante oculum est positus, accedentem. (uo edito ramus nasalis in finibus ossis frontalis et ossis nasalis in duos dividitur nervos. Quorum alter amplior ad interius flectitur (4), tectusque ab osse nasali antrorsum procedit, ramos divergentes Olfactorii transscendit, et ad nasi apicem progrediens, in cute ipsius finitur; (D Tab. IIl, Fig. 2, 5. (2) Fig. 2, a. (3) Fig. 2, B. (4) Fig. 2, d, A1 alter, priore multo tenuior, extrorsum se converlit (1), et ad os maxillare superius acce- dens anteriora petit. Qui quum fila tenuissima nonnulla illud os perforantia in cutem emisit, ad annulum cartilagiueum narium accedit, ibique finitur. Ramus maxillaris superior (2) celatus a musculo masseterico antrorsum extror- sumque procedit ramosque duos tenues emiltit (3) in ente, qua oculi bulbus externe est tectus, se expansuros, quibus editis ipse infra oculum se convertit et (ramus alveolaris superior) in canalem osseum maxillae superioris intrat (4). Quo in canali inclusus us- que ad apicem nasi progreditur, in cute ipsius finiendus. Ramus maxillaris inferior (3) ad exterius et inferius descendens ramum emittit in musculum massetericum (6), deinde, ad maxillam inferiorem progressus eandem nuuc exhibet speciem quam in Salamandra et Tritone. 1n ipso enim osse inclusus in duos dividitur nervos, quorum alter (ramus alveolaris inferior) in canali maxillae inferioris ad anterius usque ad menti apicem procedit, cutique maxillam tegenti nervos suppeditat; alter ad inferius descendit et in musculo mylohyoideo expanditur, Facialis (7), qui etiam in Caecilia, sicut in Salamandra, Tritone, Hypochthone, liber ac seiunctus est nervus, neque cum "Trigemino, ut in Ecaudatis coniunctus, nihilo- m:nus aliquod exhibet discrimen, quo ab illis recedat: ramo nimirum palatino carens, quem omni adhibita eura invenire non potui, Sola, qua nervus F'acialis huius generis formari videtur pars est ramus iugularis (S), qui in posteriore cranii latere inter mu- sculos abductores capitis ad conspectum venit et tres extemplo edil ramos: unum tenuissi- (1) Fig. (2) Fig. (3) Fig. (4) Fig. (5) Fig. (6) Fig. (7) Fig. (8) F'ig. a9 Hr» d sese c E M [EN E vÀzHPoc "uogrO a2 AZ mum (1), ad musculum tympauomaxillarem progredientem, alterum multo crassiorem ad inferius. descendentem (2) museulisque constrictoribus faucium nervos suppeditantem, tertium ad posterius flexum (3), quem uervi Sympathici radicem esse paullo infra ex- ponemus, Nervus Vagus etiam in hoe genere ramum Glossopharyngeum (4) euittit, qui, postquam cum Sympathico, a Faciali oriente se coniuuxit, ad exterius flectitur ramisque quibusdam parvis in pharyngem emissis arcu versus anterius et interius se couvertit et pone corpus ossis hyoidei in linguam intrat. lpse Vagus, ramo Glossopharyngeo edito duos emittit ramos nervum Sym- pathieum constituentes (5), tectusque a musculo vertebrohyoideo (6) novum in hunc museulum edit nervum, deinde, ad inferius et posterius procedens (7) in complures divi- ditur ramos, omnes eos ad intestina tendentia. Ex gauglio magno ovato Sympathiei paullo iufra describendo nervus exoritur haud ita debilis (S), qui ad posterius se convertens in posteriore musculi vertebrohyoi- dei latere ad conspectum venit, deinde directione mutata antrorsum flectitur, duosque emitlit ramos. Alter musculum appressorem maxillae inferioris (9) períorat, cutemque gulae instruit nervis;alter Hypoglossumse esse decursu suo ostendit, Ad anterius is enim se convertens, in externo musculi geniohyoidei latere procedit, mentoque tan- (1) Tab. HL, Fig. 2, f. (3) Fig. 2. (3) Fig. (4) Fig. 2, 9. (5) Fig. 2, m, p. 59 p" Us (6) Nascitur hie museulus ex processibus quattuor primarum vertebrarum cornuque postremo ossis hyoidei inseritur. Fig. 2, C. (7) Tab. III. Fig. 2, n. (8) Fig. 2, 12. (9) Ex musculis lateris abdominisque hie musculus natus fibris convergentibus ad processum longum posticum maxillae inferioris tendit eique inseritur, Valet autem ad maxillam apprimendam oris que aperturam claudendam. Fig. 2, D. AS dem valde propinquus inter musculos genioglossos utriusque lateris in linguam intrat. Nervum Sympathicum in omnibus quae descripsimus Amphibiorum 'nüdorum generibus silentio praetermittere nos opportebat, quum in Ecaudatis notissima ipsius sif forma, i» Salamandrinis et Hypochthone nullum fere ipsios invenerimus vestigium. In Caecilia is magnus denuo satisque perspicuus apparet quamquam rationem ab ea Ecaudatorum prorsus diversam ostendens. Prima enim, quam ipsius invenimus radicem, e pare septimo orta ad posterius descendit, cum Glossopharyngeo se coniungit et sub ramo iuntestinali Vagi permeans in ganglion magnum ovatum, quod in interno musculi vertebrohyoidei latere est positum inseritur. Quod quidem gangliou (1), quum alia dua subtilissima fila e Vago orientia nervosque duos primos cervicales excipiat, quin- que nervorum format receptaculum, tantaeque est magnitudinis, quantam in nullo Re- ptilium nudorum genere Sympathici gauglia ostendunt. Naseuutur autem ex posteriore ipsius fine duo nervi, quorum alterum Hypoglossum esse wodo demonstravimus, alter ad posteriora tendit (2), et cum tertio nervo spinali se coniungens, Sympathicum con- tinuat. A proposito nostro licet abhorrere videatur nervorum spinalium quoque exhi- bere descriptiones, facere tamen non possumus, quin nervos cerebrales Caeciliae de- scribentes tertii nervi spinalis (3) quoque breviter faciamus tentionem, quippe qui ramum emittat, iu omnibus, quae ipso praedita sunt, generibus a Vago orientem: ramum lateralewu (4). Dubitare quidem aliquis possit, utrum vera sit haec, quam huic nervo tribuimus, siguificatio, nec ne. Valde profundus enim is iacet, tectusque a trium mu- ; Sig , p q (1) Tab. Ill. Fig. 92, r. (3) Fig. 92, s. (3) Fig. 9, t. (4) Fig. 2, u. 6* 4A seculorum stratibus ab ipsis musculorum fibris est obvolutus, quum contra in reliquis, quae nervo laterali sunt praedita, Amphibiis, magis minusve superficialis sit nervus. Sed in Hypochthone anguino iam nervum lateralem superiorem a musculis dorsi obvo- lutum supra descripsimus, et quum praeterea hunc, de quo nunc agimus, Caeciliae ner- vum in linea laterali decurrentem usque ad medium fere corpus simus persecuti (1), non dubitavimus, quin nervi lateralis ipsi imponamus nomen. (1) Extrema huius nervi exiguitas me prohibuit, quominus longius ipsum perseque- rer, non autem dubito, quin forliore lente aliquis armatus longius ipsius vianr possit in- vestigare. — X 469 — AS II. VERA, QUAM HABEANT IN AMPHIBIIS NUDIS NERVI CEREBRALES, VIS AC NATURA EXPONITUR. Satis constat inter eos, qui ingenio animique attentione naturam contemplari sunt assueti, magnificum hoc divini numinis opus organismi quasi formam exhibere, qui totus prior sit partibus, Universumque non elementis externa, et, ut ita dicam, mecha- nica quadam ratione esse compositum, sed coniunctione et intimo partium nexu formari. Sic, ut animalium utar exemplo, divinum quoddam vinculum omnes hosce wagni na- turae imperii cives consociat, neque ullus sine altero posset stare. Uniuscuiusque anima- lis existentià ea alterius exposcitur, quod aut nutrimento illi sit, aut nimiam eius pro- pagationem coerceat, ita ut, unius solummodo ordinis forma ex societate animalium sublata, tota illa extemplo rueret perturbatione (1). Quae quum ita sint, singularum naturae partium non posse cognosci indolem, nisi tolam illam aliquis respiciat, facile apparet, ita ut solummodo omnes reliquos ani- (1) Cui rei quid gravius possit cogitari argumentum, quam ingens illa glirium quo- rundam proles, quae quotannis nunc fere segetes in nonnullis Thuringiae regionibus devastat, inanesque reddit omnes agricolae labores? ^ Videtur enim huius nimiae, ac fere innaturolis propagationis caussa in eo posita esse, quod tam acriter Faleones, Striges, Mustelas aliosque raptatores persequuntur nostri temporis venatores, maiores homini talia animalia esse hostes iudieantes, quam parvas illas murium cricetorumque formas. Sic illi, Cbarybdim evitare studentes in Seyllam inciderunt, PL malium ordines contemplantes id possimus cognoscere, quod natura creatrix singulam quandam familiam formando efficere voluerit. — Quid, quod eadem haec cognoscendi ratio etiam in externa alicuius generis forma investiganda habet locum? Verum alicuius animalis finem, veramque ipsius naturam, uti intelligere non poteris, nisi aliorum quoque habeas rationem: sic etiam interna corporis constructio vere cognosci non potest, nisi cum aliorum formis ea comparetur, — Quae igitur ex singuli cuiusdam animalis unius- que generis formatione indaganda cognoscuntur, fruetum quidem haud parvum afferunt exploranti, quum basin ea quasi praebeant amplioribus cognitionibus, minoris tamen idcirco sunt momenti, quod plura saepe ex tali singulorum investigatione oriantur, quam solvantur problemata. Quod quidem Reptilium nudorum nervis explorandis novo coufirmatur argu- mento, quum Ecaudatorum solorum systema nervosum respicienti complures magnae difficillimaeque exoriantur quaestiones, quae ex solius huius familiae nervorum investi- gatione haud facile essent disceptandae. Vidimus complura in hacce familia nervorum paria connata, numerum inde nervorum cerebralium valde imminutum, et nonnulli prae- terea reperiuntur rami adeo singulares, quorum. in homine superioribusque animalibus nullum primo aspectui se ostendat vestigium. Quaenam sint couiunctorum istorum pa- rium partes, quinam ex ganglis orientes rami respondeant singulis nervis, quinam nervi denique iu superioribus vertebratis rudimenta quasi et analoga novorum, quos in Batrachiis invenimus, nervorum sint habenda: omnia haecce problemata, etiamsi quam ingeniosissima instituas experimenta, haud ita facile dissolves, nisi cum reliquis huius ordinis formis systema nervosum Ecaudatorum compares. Ac profecto haud parvi esse momenti hanc comparationem, et ad omnia illa, quae unius illius familiae nervos respi- cientibus obseura atque impedita remaneant, lucem afferre quam maximam: ex hisce, quae insequuntur, disquisitionibus, ut opinor, elucebit. $..1. Quod primum ad ea attinet paria, quibus wusculi oculorum nervis instruuntur, maxime doleo, me solummodo in prioribus duabus huius ordinis familiis eorum formas A4" accuratius exponere potuisse, Quas ut in Hypochthonis et Caeciliae nervis describendis silentio praetermitterem, summa horum nervorum exiguitas me coégit, quippe qui tantae in hisce geueribus sint subtilitatis, ut unius mie us individui nervos investigans, nil certi aliquis de ipsorum formis possit disceptare. — In iis autem familiis, ubi accuratius trium horum nervorum formas exploravi, maximae inveniuntur differentiae, neque ullum horum parium eandem in Ecaudatis quam in Salamandrinis exhibet formam. Oculometorius in Ecaudatis integer ac liber procedens ramos ewittit in musculos rectum superiorem, rectum internum, rectum inferiorem et obliquum inferiorem, quorum ramorum unus (musculum rectum superiorem instruens), in Salamandra et Tri- tone desideratur. Neque tamen omnino hoc nervo carere videntur Salamandrina, Tri- gemini enim ramos accuratius examinantibus ramulus ibi a ramo nasali in musculum rectum superiorem emissus in oculos incurrit, quo omnia primae familiae genera sunt destituta. Quid igitur veri possit esse similius, quam quod partium duarum, in quas penes Salamandrina divisum sit Oculomotorius, altera eandem, quam in Ecaudatis retinuerit formam, altera cum Trigemino se coniuuxerit? Quae res haud ita singularis est, quam primo aspectu aliquis possit credere, nam etiam in piscibus chondracanthis similis Oculomotorii ratio est observata (1). Idem fere discrimen P atheticus ostendit, modo ut (sicuti supra iam est demon- stratum) totus is in Salamandra et Tritone cum pare quinto coaluisse videatur. Mu- sculus obliquus superior enim, in Ecaudatis a pare quarto nervos suos accipieus a Trigemino in duobus hisce generibus instruitur. Atque in Ecaudatorum familia iam Patheticus aliquam ostendit inclinationem cum ramo nasali paris quinti coalescendi, ra- mulum nimirum exiguum ab illo excipiens (2). (1) Genus Petromyzon duas Oculomotorii ostendit partes, alteram liberam, parisque quarti quoque continentem fibras, alteram cum Trigemino coniunctam, Qua de re vid. Schlemm und D'Atlton über das Nervensystem von Petromyzon in Müll, Archiv. 1838, pg. 266. (2) Volkmann über die Hirnnerven des Frosches. Mtill. Arch, 1838 pg. 75. AS Maior quaedam differentia inter paris sexti formas intercedere videtur, quippe quod non solum in duabus hisce familiis varias ostendat species, sed etiam in eiusdem familiae generibus non eadem ubique praeditum sit forma, Salamandrina enim, quum separato eo sint instructa, pleraque Ecaudatorum genera cum pare quinto coniunctum eum ostenduut, solo Bufone excepto, quod ad illorum formas propius accedit, Quod tamen discrimen haud magni videtur esse momenti, propterea quod etiam eiusdem ge- neris singulae species non eandem omnes nervi Abducentis formam ostendunt. ln Bu- fone palmarum et Bufone pantherino per foramen sibi proprium ille e cranii cavitate egrediens, in DBufone cinereo semper a ganglio Trigemini excipitur, Alia praeterea caussa, cur haud ita magni facienda sit haec parium sexti et quinti coniunctio paullo infra exponetur. — Facere autem non possumus, quin singularis ibi illius formae faciamus men- tionem, quam nervos Pipae dorsigerae describentes supra iam commemoravimus. Qui enim oculum movent musculi, quum in reliquis generibus a solis tribus, quae nomina- vimus, paribus instruantur nervis, in genere Pipa a ramo nasali paris quinti praeterea accipiunt nervos, — mira profecto et valde singularis differentia, Cuius rei caussa in eo fortasse est posita, quod oculi huius reptilii sub cute latent. Reliqua enim animalia, quae oculis liberis neque cute obtectis gaudent, rem quandam adspicere studentia, ipsis oculis, rem vere intuentibus, certiora fiunt, utrum recte hi musculorum motus sint per- acti, nec ne, neque ullis ibi musculi, qui oculum movent, egent fibris sensitivis, Pipa dorsigera autem, ubi cute externa oculi bulbus est tectus, haud ita facile potest ipsis oculis discernere, au vere contractionibus musculorum, oculi eam, quam intenderat, nacti sint direetionem, unde praeter illos parium tertii, quarti, sexti fasciculos motorios etiam sensiivos a Trigemino accipere oculi musculos, non est, quod miremur. — O92: De reliqua Trigemini natura autem priusquam pluribus disseramus, nervum Facialem respicere necesse erit, quum ex ea, quam par septimum in Amphibiis nudis ex- hibet, forma etiam paris quinti pendeat natura. Quam ad cognoscendam Salamaudrino- Ll R——— A9 rum cum Ecaudatis comparatio quam maximo erit usui: harum enim familiarum formis explicatis, eae quoque, quas Hypochthon et Caecilia praebent Trigemini Facialisque spe- cies expeditae apparebunt, quippe quae magis minusve illorum repetant formas. — Est autem Facialis, id quod ex descriptione nervorum praemissa patet in Bufone, Rana, Hyla, Pipa, Bombinatore, Pelobate omnino, in Salamaudra et Tritone ex parte cum pare quinto coniunctum, ita ut primum sit demonstrandum, quinam ex ganglio Trigemini orientes rami ad par septimum sint referendi. Quam ad rem eadem haec, quae invenitur inter Ecaudatorum et Salamandrinorum nervum Facialem, dilfe- rentia quam maximo erit usui, Quum enim inveniantur rami in illis e Trigemini gan- glio emissi, in Salamaudra et Tritone ab ipso Faciali orientes: in Ecaudatis quoque ipsos ad par septimum pertinere vix eget argumento, — magna illa, quae intercedit in- ter hasce duas familias affinitas est quasi terminus medius, qui ratam faciat hanc con- clusionem. Ut de iis primum igitur loquar, qui solummodo in Ecaudatis e Trigemini ganglio emittuntur rami, in Salamandrinis a Faciali oriuntur, vir celeberrimus Volkmann ramum iugularem, quem ipse tympanicum nominat (Trommelhóhlenast, de quo nomine vide supra) ad par septimum retulit, eamque sententiam solummodo experimentis moto- riis (quum, nulla reliquorum Batrachiorum habita ratione, nervos ranae tantum respici- ens, alia argumenta proferre in animum non induxerif) ingeniosissime demonstravit (1). Radice enim illa ab Acustici origine in Trigemini ganglion emissa irritata, contractiones exortae sunt musculorum levatoris maxillae inferioris (vertebro- et tympano-maxillaris), stylohyoidei anterioris et vesiculae iugularis musculosae marium, quibus omnibus musculis solus ramus iugularis nervos impertitur (2). — Quae contractiones quum porro etiam nervo iugulari ipso, et quidem ante coniunctionem cum ramo communicante Vagi (1) Volkmann über die Hirnnerven des Frosches, Müll. Arch, 1838, pg. 84. (2) In Bufone palmarum non solum musculum síylohyoideum posteriorem (sicuti in Hana) sed etiam stylohyoideum anteriorem a ramo intestinali accipere nervos, supra est comme- toratum pg. 10. 7 o0 irritato locum haberent: optimo iure inde potest concludi: ramum iugularem esse ramum nervi Facialis, — Et re vera optime confirmatur ea sententia decursu huius rami in Salamandra et Tritone usque ad originem indagato. lnvenitur enim etiam in hisce generibus, eodemque, quo in priore familia se habens modo, non solum cum ramo communicante Vagi coniungitur, sed etiam iisdem musculis suppeditat nervos: at tantum abest, ut ex Trigemini oriatur ganglio, ut ab ipso Faciali nasci ipsum videamus. Minus autem recte vir celeberrimus, ut videtur, hunc ramum solas Facialis nostri apud Batrachia reliquias continere, et solum unumque ramorum ex Trigemino orientium esse voluit, qui radici, ab Acustici origine in id emissae responderet: etiam ramus palatinus, qui in Ecandatis e paris quinti ganglio prodit, ramus paris septimi esse nobis videtur. Cernitur enim etiam in Salamandra et Tritone, eandemque, quam in illis habet decursum, inter oculum nimirum et membranam palati (supra processum lyratum ossis palatini) antrorsum progrediens, ramosque ad hancce emittens, Et pro- fecto, quid magis pro sententia nostra, esse hunc quoque ramum ad Facialem referen- dum, possit pugnare, quam quod in utraque familia eandem omnino praebens speciem, in Salamandrinis re vera a pare septimo oriatur? (1). — At praeter hosce duos, quos modo commemoravimus, ramos, tertium, id quod supra iam dictum est, nervus Facialis in Salamaudra et Tritone emittit: ramum alveo- larem, qui in canali maxillae iuferioris procedens, in cute hancce tegente, membranaque interna oris expanditur. Quaeritur autem, quis Trigemini ramus in altera huius ordinis familia ei respondeat. Qui quidem minus accurate rem omnem observarit, is forsan in Ecaudatis illum omnino desiderari, solisque Salamandrinis proprium esse crediderit. Quod tamen multo aliter se habere, ex accuratiore nervorum comparatione facile pate- bit. Ramuim euim iugularem iu Bufone tres emittere ramos supra exposuimus, quorum (1) Aliud huius sententiae argumentum ex cordylorum prioris familiae nervis accuratius investigandis peti potest. In hisce enim Faeialis nondum coniunetus invenitur eum Trigemino, proprioque gaudens foramine, eosdem quos in Salamandra et Tritone ex eo emittit nervos, ramum iugularem (Tab. II. Fig llIl, hb) et ramum palatinum (Tab. II, Fig. IHHll., f.). ———— S1 unus, (r. mentalis) in interno maxillae inferioris latere usque ad angulum menti. pro- cedit, ibique in membrana interna oris finiri videtur, Nonne satis perspicuum est, buncce Ecaudatorum ramum mentalem eundem esse, quem illum alveolarem Salaman- drae et Tritonis? Habet saltem uterque eundem decursum, solumque discrimen in eo positum esse videtur, quod in canali maxillari ramus alveolaris est inclusus, quum Bufonis ramus mentalis liber procedat, et quod ille Ecaudatorum ramus a nervo iugu- lari demum emittitur, quum in Salamandrinis idem ex ipso paris septimi ganglio oriatur (1). — Ramos igitur tres modo nominatos, qui apud Bufonem, Ranam, Hylam, Pipam, Pelobatem et Bombinatorem e pare quinto nascuntur, re vera ad radicem ab Aeustici origine in illius nervi ganglion emissam, i. e. ad Facialem pertinere, argumen- tis, ut opinamur, satis firmis est demonstratum, Neque tamen hoc modo iam omnia sunt plana atque expedita, quum praeter ires illos, de quibus hucusque locuti sumus, ramos, aliam praeterea paris septimi par- tem contineat Ecaudatorum Trigeminus. Nam in Salamandra et Tritone, ubi re vera a Faciali illi emittuntur rami, nihilominus par septimum parvam ad Trigewini gau- glion mittit radicem (2) multo tenuiorem eam quidem, quam in Ecaudatis, facile tamen, et imprimis in 'Tritone, cognoscendam. (Unde igitur, cuinam ramo ex paris quinti ganglio emisso haec radix respondeat, oritur quaestio: valde obscura ea quidem et difficillima diiudicatu, nisi auxilium petere possemus a decursu ipsius in Tritone ac- curatius investigato. Cranio enim huius generis a tergo aperto, ganglioque Trigemini caute distracto, radicem illam per ganglion persequi, in eumque transire videre licet ramum, qui supra oculum introrsus antrorsusque progreditur (cf. supra pg. 33.) in (1) Etiam in genere Pipa ramum illum, quem mentalem nominavimus, ex ipso ganglio oriri, supra est dictum, pg. 17. — Res multo singularior contra haee nobis videtur esse, quod genera Salamandra ei Triton duobus ramis alveolaribus sunt praedita, altero ex Trige- mino, altero ex Faciali oriente, (2) Tab. H. Fig. IL, a. 1* $2 musculis narium finiendus, Est igitur hic ramus, quem in Tritone solo segregatum vidimus, in Salamandra cum ramo nasali paris quinti coniunctus, Unde non solum in Salamandrinis sed etiam in Ecaudatis ramulos illos a Trigemino in musculos narium emissos ad Facialem esse referendos, nemo erit, quin facile intelligat. Nunc demum totum septimum par, omnesque ipsius rami in DBatrachiis possunt agnosci. Et videtur quidem patere ex iis, quae modo praemisimus, tantam hunc ner- vum, qui hucusque fam parvus apud Batrachia est habitus, cuiusque haec animalia vix rudimeutum habere credebantur, amplecti magnitudinem, quantam vix nervi Facia- lis forma in homine superet. lustruit enim, ut paucis repetam: in Salamandrinis con- stricteres duos faucium; in Ecaudatis musculum stylohyoideum anteriorem et vesiculam iugularem marium; in utriusque familiae generibus praeterea: musculos narium, mem- branam palati et membranam internam oris maxillae inferioris, Priusquam autem hisce de parium quinti et septimi natura disquisitionibus imponamus finem, discrimen valde singulare spectandum erit, quo animalium superiorum systema nervosum ab eo Batrachiorum differat, Ramus palatinus enim (r. sphenopala- tinus), qui in illis a Trigemino semper emittitur, in huius ordinis generibus ex Faciali ubique oritur, eiusque ita est proprius, ut, sicut demonstrasse nos putamus, minime ad Trigeminum sit referendus. Quod diserimen magna solummodo, ut videtur, affinitate, quae inter nervos Facialem et Trigeminum intercedit, poterit explicari. Qua de affinitate, quum hic paullo uberius nobis sit disserendum, facere non possumus, quin de errore dehortemur, in quem facile aliquis, Batrachiorum nervos ce- rebrales inspiciens, possit incidere. Ex eo enim, quod paria quintum et septimum in Ecaudatis arctissime eunt coniuncta et quod rami uervi Facialis ex eodem cum Tri- gemini nervis emittuntur ganglio, conclusio se ipsa fere praebere videtur, formare in Batrachiis duo haec paria unum idemque systema nervosum, cuius Facialis et Tri- Zeminus singulae sint partes. Quae tamen sententia naturae parum convenire videtur. Iu cordylis enim Ecaudatorum par septimum cum Trigemino non con- iunctum invenitur, sed utrumque liberum ac seiunctum procedens ganglio proprio est j—— $959 instruetum (1). Unde apparet, coniunctionem istam, quam duo haec paria in adultis animalibus ostendunt, nihil esse nisi meram concretionem gangliorum, externa, et, ut ita dicam, mechanica quadam ratione connatorum, cuius concretionis caussa fortasse in ossibus peiroso et quadrato sensim crescentibus Facialemque ad Trigeminum appri- mentibus est posita (2). Neque haec sola est caussa, quae contra sententiam, Facialem paris quinti (1) Tab. Il, Fig. IIII., A et C, (2) Eadem haee est ratio, eur non eodem modo nervum Abducentem partem illius systematis esse, contendere simus ausi, Qui quidem solas adultorum Ecaudatorum origines ner- vorum spectat, formaeque, quam par sextum in Rana, Hyla cet. ostendit, nimium tribuit, is iam ex eo, quod cum Trigemino coniunctus invenitur Abducens, concludet, etiam hune nervum ad illud syslema esse referendum. Quam sententiam etiamsi omnino refutare non possimus, argumentum tamen, quo ea nititur, haud satis magni videtur esse momenti, Sieut enim par septimum in cordylis Ranarum seiunctum invenitur a Trigemino, sic etiam Abducens liber procedit, et qui umquam origines nervorum in cordylo Ranae esculentae accuratius adspexit, is facile intellexerit, ganglis Trigemini Facialisque paullatim concrescentibus, etiam Abducentem, re vera ibi inter utrumque positum, ab ipsis excipi oportuisse, Unde hane paris sexti eum Trigemino concretio- nem externam solummodo esse-facile apparet, neque satis magni ea videtur momenti, quae sen- tentiae, Abducentem quoque ad illud systema pertinere, esse possit argumento. Quam ad rem igitur demonstrandam aliis gravioribus opus videtur esse rationibus: nos quidem, quum talia argumenta aflerre non possimus, pertinere etiam par sextum ad "Trigemini systema, contendere non audemus, Neque etiam (et quidem eandem ob caussam) ad illustrissimi Stannii sententiam acce- dere audemus, paria tertium et quartum (pariter ae par sextum) nervos accessorios Trigemini esse statuentis, (Stannius, symbol. ad anat. pisc. Rostoch. 1539, 4. Excerpt. in Mill. Arch. 1840 pz. CLXVIII) Quae enim duo paria etiamsi in quibusdam animalibus aut tota aut ex parte cum Trigemino coniuncta inveniantur, (sicuti etiam in Salamandrinis totum Patheticum et partem Oculomotorii cum pare quinto coniunctos esse supra demonstravimus) minoris tamen haec ceniunctio esse nobis videtur esse momenti, quam quae salis firmo sit argumento, esse Oculomotorium et Pathetieum re vera ad par quintum referendos, Fieri enim quum possit, ut in primo vitae stadio hi nervi seiuneti, postea demum coaluerint: eam formam antea investigari opus videtur, quam in prima horum animalium iuventute paria quartum et tertium ostendunt. Quae si etiam in foetibus e Trigemino oriuntur, re vera paris quinti nervi accessorii erunt ha- bendi, si libera ibi progrediuntur, a Trigemino non erunt deducenda. 52/1 nervum accessorium esse pugnet, altera, eademque non minus gravis in eo posita vide- tur, quod par septimum in omnibus iis generibus (Tritone, Salamandra, Hypochthone) quae libero hoc nervo neque cum Trigemino coniuncto sunt praedita, ganglio satis magno est instructum (1), eaque re ad eorum cerebralium nervorum formas acce- dere videtur, qui spinalibus sunt similes. Nihilominus tamen magna quadam Trigeminum et Facialem coniunctos esse affinitate nullo modo potest negari, quippe quae non solum ex singulari illa rami pala- tini ratione, sed etiam ex omnibus hisce, quae de paris septimi natura nunc iam uberius disserentur, apparet. Ipsam hane euim si spectamus, clarissimus vir Volkmann (2) iam observavit, habere etiam in Batrachiis loeum, quae illustrissimus Bell de vi respiratoria buius nervi disceptaverit; inserviunt enim musculi stylohyoideus posterior (Ecaudatorum), constri- ctores faucium (Salamandrae, Tritonis, Hypochthonis, Caeciliae), musculi narium, qui cuncti ab ipso nervos suos accipiunt, re vera motibus respiratoriis; emittuntur tamen ab eo praeterea ramuli nonnulli alia praediti vi: rami scilicet in musculum tympano- maxillarem (et musculum vertebro-maxillarem Ranae) editi. Qui enim musculus, quum motui respiratorio non inserviat (aperto utique ore Batrachia respirare non posse inter omnes constat), eo uno officio fungi videtur, quod ad cibos capessendos hisce animali- bus sit usui, unde nervum quoque, apud cuncta Amphibia nuda a Faciali in ipsum emissum nervis manducatoriis adnumerandum esse apparet. Duae igitur nervi Facialis partes. sunt distinguendae, respiratoria et manducatoria, maioremque haec pars maniu- catoria iam in modum affinitatem, quae inter paria quintum et septimum intercedit, ostendit. Alia autem praeterea est caussa, quae hanc affinitatem edoceat. Ex descri- piione enim nervorum supra exposita maxillas quum inferiorem, tum superiorem binis (1) Tab. Il. Fig. 1L, C, Fig. Ill, C, — Tab. IL, Fig, 2, 7 (2) Müller Archiv für Anat, cet. 1838 pg. S4. * €(——————————— $5 esse praeditas nervis elucet, altero e Trigemino, altero e Faciali oriundo. Qui quidem rami non solum directionibus admodum ' parallelis. progrediuntur, sed etiam. ultimis, quibus finiuntur, ramulis uuus proxime ad alterum accedunt. Maxilla enim superior ramum maxillarem superiorem a pare quinto, ramum palatinum a Faciali; maxilla in- ferior ramum maxillarem inferiorem (in Salaniandrinis praeterea ramüni alveolarem) a Trigemino, ramum wmentalem (ramum alveolarem Salamandrinorum) a pare septimo accipit, Qui quidem duo, quos postremo nominavi, rami utrum in ultimis filorum finibus laqueos plexusque effieiant, nec ne, in medio me relinquere oportet: id unum satis certum est atque exploratum, duos, quorum primum feci mentiouem, in" Bombinatore et Pelobate magnum et amplum cirea oculum formare laqueum. Membrana enim palati remota, facillimi est negotii, ramum a nervo palatino extrorsum emissum oculis sequi, ubi in ramum wasillarei superiorem Trigemiui ipsum transire primo aspectu videbis, $. 3. Quemadmodum nervum Trigeminum in Ecaudatis cum compluribus aliis pari- bus ad unum systema coniunctum esse modo demonstravimus, sic etiam nervus Va- gus, sed in omnibus Amphibiorüm uudorum familiis cum nonnullis aliis nervis est connatus. Via igitur, quam antea, cognoscendi caussa, quinam rami siugulis coniunctorum nervorum respondeant, sumus ingressi, nunc erit relinquenda. Neque illa ibi opus est, quum singuli rami ob maiorem, quam cum superiorum animálium nervis ostendunt, similitudinem per se iam facilius possint cognosci, ita ut haud ita diffieilis sit negotii, ramos suos adiudicare singulis nervis. Nihilominus tamen etiam Vagus aliquau exhibet differentiam in singulis huius ordinis familiis, ramos nimirum quosdam emittendo, quibus aliae sunt instructae, aliae prorsus carere videntur. Quare nervi Vagi veram naturam examinantes de iis primum disseremus ramis, qui nonnullis tantum horum animalium generibus sunt propria, deinde de iis disputabimus, quibus omnia sunt praedita. Atque primum hunc ad finem facientibus gradum magnum iam nobis se offert discrimen, quo prima Amphibiorum nudorum familia a secunda recedat, quum ramum 36 in Salamandrinis e Vagi gansglio orientem inveniamus, uni huie familiae, ut. videtur, proprium, Invenitur enim in Salamandra et Tritone ramus inter ramum intestinalem et ramum lingualem ex ganglio nascens, qui extrorsum descendens pharyngemque nervis instruens. complures parvos in initia magnornm vasorum, aliosque paullo maiores in Parotidem. glandulasque parvas subcutaneas emittit, nervos: ramus igitur, qualem in nullo. alio. genere | hac. forma praeditum. invenimus. Nonne tamen is et ibi fortasse, aliam. forsan. exhibens. speciem, aderit? Quod. quidem de aliqua saltem ipsius parte iure contendi potest, de. ramis nimirum illis ad pharyngem emissis, quippe qui ramo in Bufone, Rana, Hyla, »Pelobate, Bombinatore, Hypochthone, Caecilia a Glossopharyngeo ad fauces, emisso siue dubio respondeant; nam neque. in Salamandra, neque in Tri- tone..talem., ab. ullo. aliorum. ramorum ad. pharyngem emissum repperimus | nervum. Se ipsam igitur nobis praebet sententia, ramum pharyugeum, quem. in reliquis omni- bus cum Glossopharyngeo coniunctum invenimus, in Salamandrinis ab illo distinctum esse, eumque,. liberiorem. factum, cum ramis ad. vasa, magna glandulasque cutaneas accedentibus separatum formare nervum, Quid autem de ipsis his ad magna. vasa emissis nervis dicamus? Cui quidem quaestioni, responsum multo. difficilius est ad inveniendum, quam illi, Nullus euim ra- morum ex Vagi ganglio penes Ecaudata orientium tales ad. vasa emittit nervos, quos igitur in hac familia aut prorsus desiderari, aut ab alio emitti nervo apparet, Et pro- fecto nemo, qui umquam Ranam aut Bufonem cultello praeparavit, et extractis intesti- nis columnam vertebralem accuratius adspexit, magnam, quam ibi. ostendit nervus sympathicus extensionem non erit miratus, quippe qui magna gangliorum serie in utro- que. columnae. vertebralis latere. ad posterius descendat, subtilissimosque continuo ad intestina. emittat ramos. Quorum omnium in Salamanudra et Tritone vix vestigium. in- venitur. Perperam ibi quaesivi partem. illam. cephalicam tam. distincte in omnibus Ecaudatis arcu in basi cranii ex Trigemino. ad. Vagi ganglion tendentem (1), frustra (1). Tab. I, Fig. 1, 2, 8, 4:35. $7 deinde seriem istam gangliorum in pectoris abdominisque cavo anquisivi: subtilissima solummodo. quaedam fila prope columnam. vertebralem inveni, quae tamen, an vere ad systema Sympathicum. sint referenda, neque decursu neque structura microscopica di- sceptare potui (l). Nervum sympathicum igitur. Salamandrinorum | multo: minoris mo- menti esse apparet, quam Ecaudatorum, et quum. praeterea omnibus sit. notum, huncce nervum et par decimum quadam coniuncta esse relatione, ita ut, quo alter sit minor, alter maior inveniatur: conclusionem haud nimis ausam esse putamus, ramos illos a ramo pharyugeo ad vasorum initia: emissos, qui (in solis Salamandrinis inveniuntur, sympathici Ecaudatorum: vicibus fungi. Tertiae huius rami parti, in Parotide glandulisque parvis. subceutaneis se ex- pandenti Ecaudatorum ramum cutaneum. nervi. Vagi respondere, vix.est, quod mo- neanmus, Explicata boc modo huius, qui Salamandrae Tritonique solis proprius est, rami natura de alio nunc iam disserendum erit nervo, quo pariter atque illo multà Amphibiorum nudorum genera carent, pauca tantum sunt instructa, de ramo laterali. Qui, quum in Pipa dorsigera, Tritone cristato, Hypochthone aànguino inveniatur, reli- quis Ecaudatis. Salamaudraeque (2) omnino deesse videtur, uisi forsan in hisce quoque (1) Neque etiam doctioribus viris contigit ut Salamandrae terrestris Sympathicum in- venirent cf. Funk de Salam. terr. vita cet, 1827 pg. 14. — 'E. H. Weber anatom. comp. nerv, sympath. Lips, 1817 pg. 53. C. G. Carus Zootom., pg. 21S. (2) Salamandram terrestrem omnino carere nervo laterali memoratu valde dignum vide- tur. Qui tamen huius nervi defectus in genere fere unice in sicco vivente, lucem nobis, ut opi- nor, aliquam affert de vera ipsius natura et de fine ac vi glandularum lateralium piscium, subcu- ianearumque Reptilium nudorum. Quod enim solummodo in iis invenitur Amphibiis, quae aquae po- tissimum sunt destinatae, neque caudam semper sequitur hie nervus, id saltem demonstrare vide- tur: non. habere istas glandulas sexualem quandam functionem (quod iis, qui semper amant cuique innoto organo sexualem tribuere vim, existimare fortasse in animi erit) sed ad-cutem, secreto suo ab nimia aquae vi muniendam esse destinata, | Et. esse hane, quam modo commemo- ravimus veram glandularum istarum vim atque naturam, id facillime intelliges, si Tritonem eri- statum in liquidum quoddam, ipsius naturae haud. consentaneum, |immiseris...In vas. enim aqua S 8 3S generibus nervus poterit agnosci, qui analogon aut rudimentum ipsius sit consideran- dus. Quod tamen problema haud ita facile solvitur, quam primum aliquis credere possit. 'Emittitur enim quidem in Bufone, Rana, Hyla, Pelobate et Dombinatore nervus ex Vagi ganglio, qui in quattuor horum generum in cute cervicis humerique expanditur, in Bufone. glandulam parotidem instruit nervis, et qui re vera primo obtutu nervi late- ralis. analogon esse videtur, quum pariter atque ille, cutem eiusque glandulas ramis suis instruat. Methodum igitur quaerenti, qua vere possit discerni, an nervus cutaneus ille sit rudimentum nervi lateralis, per se ipsum cuique in mentem veniet, cordylos Ecau- datorum accuratius. investigare, quippe quorum metamorphosin ad huius nervi naturam lucem aliquam allaturam esse, summa: sit spes. Et pauca profecto erunt, quae tam facile aspectui se praebeant, quam ille. nervus lateralis in Ranae esculentae cordylo, ubi quidem, cute in medio dorso dissecta et replicata clarissime in utroque corporis latere binis ramis eum ad posterius descendere videbis, Verumtamen praeter huuc nervum lateralem etiam ramum illum cutaneum adultarum Ranarum invenimus in cordylis, a. ramo intestinali ibi emissum. Unde sententia illa, esse fortasse ramum cutaneum rudimentum nervi lateralis, parum firma ac fere absurda apparet, quum duo- rum organorum, quae una inveniuntur in eodem individuo alterum rudimentum alterius esse non possit, Quam quidem rem Pipae dorsigerae adultae investigatio novo con- firmat argumento, quippe quae pariter ac Ranarum cordyli quum nervo illo cutaneo, tum ramo laterali a ramo intestinali Vagi emisso per totum corporis latus usque ad anum decurrente sit instructa, Nihilominus tamen non potest negari, intercedere magnam quandam. siuilitudi- nem inter utrumque hune nervum, et re vera alter analogon alterius poterit haberi, repletum, quo continetur ille Triton, quando paullulum spiritus vini immittitur, glandulae illae ex- iemplo agere incipiunt, eutem sensim secreto mucoso albido tegentes, quo totum animal, in li- quore ita commixto: tandem mortuum, obtectum apparet, 99 dummodo alius nomini nervi lateralis tribuitur sensus, quam quem hueusque doctissimi viri ipsi tribuerunt. /Sunt enim, si sententiam nostram de hac re proferre nobis licet, tres in Ranarum cordylis nervi magni cutanei, qui maximam cum nervo laterali osten- dant similitudinem, anterior, medius et posterior, quorumque complures in singulis. Am- phibiorum nudorum generibus inveniuntur, Anterior, solis Rauarum cordylis proprius, ex ganglio Trigemiui nascitur, ad superius et ad anterius se convertit, cutique frontis, malae, nasi nervos suppeditat; posterior est is, qui in Tritone, Hypochthone et Cae- cilia in ipsa linea laterali ad posteriora descendens, in Pipa dorsigera usque ad anum tendit, et qui striete nervus lateralis vocatur(1); medius denique varia in singulis generibus praeditus est forma. lu Hypochthone anguino is a ramo intestinali Vagi oritur(2), et pariter ac nervus lateralis superior (3) usque ad caudam descendit, modo ut a linea laterali aliquantum | sit remotus, et in inferiore lateris parte decurrat, In piscibus hie nervus medius is ramus nervi lateralis est habendus, qui in regione pin- narum pectoralium expauditur (quod etiam Vogt iam annotavit). In ecaudatis Batra- chiis denique eandem quam in cordylis ostendit formam, idemque est nervus, quem illustrissimus Volkmann ramum cutaneum Vagi appellavit. Qui medius nervus eutaneus, quum solus sit totius huius systematis, qui peracta metamorphosi adultis re- maneat Ecaudatis (solo genere Pipa excepto, quod etiam posteriore nervo cutaneo, ramo laterali stricte sic dicto, est instructum), facile apparet, ipsum etiam in hisce animalibus pro nervi lateralis analogo et quasi rudimento posse haberi, sic tamen, ut hoc nomine non solum nervus lateralis verus (nervus cutaneus posterior), sed cuncti tres, de quibus modo disseruimus, nervi amplectantur. Quae quum ita sint, nova. iam exoritur quaestio, num etiam in homine aut (1) In cordylis hie ramus per totam dorsi laterisque longitudinem duobus ramis usque ad eaudae apicem tendit. (2) Tab, III. Fig. 1, w. (3) Fig. 1, o, o". $* superioribus animalibus inveniri possit nervus, qui pro analogo huius systematis late- ralis (aut, si mavis, nervi cufanei Ecaudatorum) possit haberi, quam tamen quaestio- nem disceptare non audemus, ld unum satis certum nobis videtur, ramum auricularem hominis non esse ipsius. rudimentum, | quippe qui una cum illo cutaneo in Rana, Bu- fone, Hyla inveniatur(1) -—. Vir perdoctus Stannius(2) aliud praestitit iudicium, ho- minis nervum occipitalem minorem nervi lateralis analogon esse censens, Quae quidem sententia quibus nitatur argumentis, nescio, quum ipse doctissimi viri libellus in promtu mihi- non fuerit: novo autem eam confirmare me posse credo argumento, Caeciliae ni- mirum citando exemplum, ubi nervus lateralis re vera (eodem modo quo nervus occipi- talis piuor hominis) 2 tertio nervo spinali emittitur (3). Quemadmodum autem modo demoustrare conati sumus, esse plures nervos laterales Amphibiorum nudorum distinguendos,. quos varii esse generis ex situ ipsorum appareret: sic aliud praeterea inter singulos nervos laterales intercedit discrimen, quod non solum positionem, sed etiam functionem eorum spectare videtur. 1n Hypochthone enim eum, qui a ramo intestinali exoritur, ramum lateralem vere nervum cutaneum esse, ex eo apparet, quod ramulis tenuissimis | continuo. in cutem emissis tantum in modum eum hae est coniunctus, ut euti detractae adhaereat, quum is, qui ex ipso Vagi ganglio ortus duobus ramis. ad posteriora tendit, a musculis dorsi sit obvolutus. Eadem, sed maiorem etiam. in modum, Caeciliae nervi lateralis est ratio, ubi nervus ille cuti lateris adhaereus, prorsus desideratur, et qui solus invenitur nervus lateralis (1) Clarissimus Volkmann l. l. in describendis Ranae esculentae nervis hunc ramum auricularem silentio praetermittit; neque etiam, qui de Bufonis nervis exhibuit observationes quasdam, Vogí, eius fecit mentionem. Adest tamen, ut supra iam est expositum, in omnibus hisce secundae Eeaudatorum subfamiliae generibus, ubi quidem ex coniunctione rami iugularis paris septimi cum ramo communicante Vagi exortus, ad anteriusse convertit, os quadratum trans- scendit et ad membranam tympani aecedens, arcen cirea annulum ipsius cartilagineum' ad inferius flectitur. eutemque, quae inter aurem, maxillarunque angulum est posita, instruit nervis. (2 Stannius symbolae ad anat, piscium Rostochii 1839, 4, (3) Tab. III. Fig. 2, u. 61 ita a musculis est celatus, ut dissectis. demum trium musculorum stratibus a. wusculis columnae vertebralis obvolutus inveniatur. Quam differentiam. diversam functionem. duo- rum istorum. Hypochthonis nervorum indicare, pro certo. affirmare quidem non audeo: mira. tamen ea ac difficillima ad explicandum. videtur, nisi variam utrique tribuas vim, Ceterum ramulos quosdam a nervo laterali emissos in Tritone. eristato me invenisse, qui in cute finiri non. videbantur, supra iam commemoravi, — Eos nuuc iam ramos nervi Vagi si spectamus, qui in omnibus Amphibiorum nudorum generibus inveniuntur, ramus Glossopharyngeus haud pauca ostendit di- serimina, Quem nervum enim. quum gustando imprimis inservire, res sit notissima, mirum primum videtur, etiam. in eo genere inveniri hunc ramum, quod lingua, vero gustandi organo, careat. Quare in genere Pipa aut membranam. internam oris, ab ipso nervis instructam, aptam esse, quae saporem percipere possit, aut aliam. praeterea huie nervo tribuendam esse. vim, facile apparet. | Ceterum Glossopharyngeum Pipae dorsigerae multo minoris esse voluminis quam in reliquis huius ordinis generibus, supra jam est commemoratum., Quod. autem. ad. ipsius Glossopharyngei ramos attinet, ramus communi- cans (ramus iugularis Volkm.) imprimis est nominandus, quo prima: et secunda huius ordinis familiae suut instructae, genera Caecilia et Hypochthon omwuino carent. Neque eliam in iis, quae ipso gaudent, generibus eandem ille ubique ostendit speciem, quippe qui multo amplioris. sit voluminis in Ecaudatorum, quam in Salamandrinorum familia. Sensitivam autem huie ramo. esse naturam; ex iis, quae illustrissimus Volkmann in- stituit, experimentis apparet. Ceterum. Glossoplhiaryngeus, quamquam ubique ex Vagi ganglio nascens, tamen extezna. lantum. quadam ratione. cum hoc ganglio est coniunctus, quum. in plurimis saltem Eeaudatorum. generibus radix ipsius, a Vagi radicibus separata, per ganglion dissectum persequi aliquis facillime possit. Quid, quod proprio hie nervus in Bufone palmarum et Bufone cinereo gaudet ganglio a Vagi ganglio seiuncto? Qua re praestan- 62 tissimi viri Weber sententia confirmari videtur, ganglion paris decimi potius ad Sym- pathicum. quam ad ipsum Vagum referendum esse statuentis (1). Ramum intestinalem Vagi denique re vera ipsum par decimum esse, ex forma ipsius, superiorum vertebratorum nervo Vago simillima elucet, Pariter enim atque in illis is. musculis laryngis (ramus recurrens), pulmonibus, pericardio, oeso- phago, stomacho suppeditat nervos, in eo solummodo ab illorum forma recedens, quod musculis nonnullis scapulam et os hyoideum moventibus nervos impertit, Ipsorum autem ex ramo intestinali- orientium. ramorum solus ramus recurrens aliquod exhibet diserimen, quippe qui in Ecaudatorum : familia multo | maius. ostendat. volumen quam in omnibus reliquis generibus. Atque iu illis quidem amplissimus in Hyla et Boubinatore cernitur, subtilior in Rana, tenuissimus omnium in Bufone, quam rem optime cum fun- ctione ipsius congruere apparet; maiorem enim in iis generibus, quae altos edunt clangores ostendit voluminis amplitudinem, quam in iis," quae debili tantum voce sunt instructa. $a. Par undecimum in sola Pipa dorsigera liber atque seiunctus est nervus, musculosque, ut supra demonstravimus, abductores capitis instruit nervis. Quum autem in reliquis. Amphibiorum nudorum generibus nullus omnino inveniatur nervus ex cerebro oriens, qui eundem quam ille habeat decursum, quaestio exoritur, utrum Aeccessorius Willisii re vera ibi desideretur, an fortasse cum alio counatus sit nervo. ^ Ac facillima quidem haec quaestio est diiudicatu, Nervi enim musculos abduetores capitis fascicu- lis suis instruentes etiam in reliquis huius ordinis generibus minime desiderantur, ex Hypoglosso ibi (nervo primo cervicali) orientes. Paria undecimum igitur et duode- cimum in plerisque generibus eunt coniuncta, ramique illi duo ad musculos abductores capitis emissi ad Accessorium sunt referendi. Ceterum liber bic paris undecimi decur- sus, novo ut opinor eam sententiam (si omnino haec argumentis egebat) confirmat ar- (1) Anat, comp. nerv, sympath. pg. 42. 63 gumento, quae nervum lateralem (in Pipa ex Vago orientem) ramum Accessorii esse negat, — $. 6. Nullus autem omnium nervorum cerebralium tantam in singulis Amphibiorum nudorum generibus ostendit formarum differentiam, quantam Hypoglossus, qui quidem nusquam re vera ex cerebro oritur, sed ubique a nervis spinalibus emittitur, In Bu- fone, Rana, Hyla, Pelobate, Bombiuatore is primus est nervus cervicalis, a ceteris nervis spinalibus tamen in eo distinctus, quod uua tantum (anteriore) formatur radice, gauglioque omnino caret(1). In Salamandra deinde Hypoglossus coniunctione primo- rum duorum nervorum spinalium formatur; in Pipa dorsigera idem duobus postea de- mum coniunctis nervis e plexu brachiali nascitur; in Caecilia ex gauglio illo magno ovato, a Vago tribusque primis nervis cervicalibus formato emittitur, quum Hypochthon denique duas ipsius prorsus seiunctas ostendat partes, alteram a ramo intestinali paris decimi editam, alteram e primo nervo cervicali orientem. Quae tot tantaque discrimina nullo alio modo explicari posse credo nisi ad viri illustrissimi Müller sententiam aliquis accedat, Hypoglossum, si res vere aestimetur, tribus primis nervis spinalibus formari statuentis. (1) lllustrissimus Volkmann quidem duas ipsi in Rama tribuit radices, ganglionque in figura, qua egregia doctissimi viri dissertatio est ornata, delineavit haud ita parvum, neque etiam clarissimi viri Carus et Weber illud depingere omiserunt. A 62A IIl. AN VERE AMPHIBIORUM NUDORUM ORDO ZOOLOGICUS CUM NERVO- RUM CEREBRALIUM FORMIS CONGRUAT, QUAERITUR. Ante pauca haecce decennia adhuc mos erat inter zoologos, ad distinguendas animalium formas singulo tamquam principio divisionis uti organo, quodcunque maxime incurreret in oculos. Qua agendi ratione fieri paene non potuit, quin singula genera, quam maxima licet ea ostenderent discrimina conformationis, locum in systemate zoo- logico acciperent valde propinquum, dummodo in uno illo consentirent momento, quum alia, corporis constructione admodum affinia, longo interiecto spatio seiungerentur. Nostris demum temporibus, quantis erroribus tali dividendi modo afficeretur scientia, intellectum est, quare artificialibus istis systematibus depositis nova naturalia institue- bant naturae scrutatores, totius nunc conformationis, cunctique, ut ita dicam, habitus rationem habentes. Ad corrigendos autem istos artificiales ordines ad anatomiam com- paratam inde a maximo Cuviero refugerunt semper zoologi, certa nimirum spe freti, in interna alicuius animalis constructione optima quaeque se invenire posse argumenta, quibus locum in ordine animalium illi tribuendum discernerent. Verumtamen etiam hic cura opus est atque ingenio, ne siuguli tantum organi conformatione accuratius in- vestiganda in eosdem aliquis incidat errores, quam qui uno zoologico utitur signo: totius corporis interna structura rationem haberi oportet, si anatomiam comparata frugi esse velis zoologiae. 65 Quam quidem rem accuratior systematis nervosi penes Batrachia investigatio novo confirmat exemplo, quum ex sola nervorum cerebralium contemplatione. conclusio- ues quaedau redundent, omnibus iis, quae de vera huius familiae distributione disse- ruerunt doctissimi viri, prorsus contrariae atque oppositae. Varias enim, quas horum nervorum singulae Amphibiorum nudorum íamiliae exhibent formas comparando, singu- larem haucce et prorsus iuexspectatam invenimus rationem: Salamandrinorum propius ad superiorum auimalium accedere formam systematis nervosi quam Ecaudatorum. Complures euim apud haec coniunctae inveniuntur nervorum radices (Trigeminus, Ab- ducens, Facialis), quae in illis, ut supra est demonstratum, liberae ac seiunctae ma- nentes maiorem cum hominis mammaliumque nervis ostendunt similitudinem, ^ Qua ratione commotus, si quis superiorem Tritoni et Salamandrae tribuere vellet locum, quam Ecaudatorum familiae, is vehementer sine dubio erraret, quum reliqua corporis formatione satis superque appareat, Phanerobranchiorum formis illa duo genera magis esse aífinia, quam alteram hancce Ecaudatorum l[amiliam. Mirum igitur in modum systema nervosum cum reliqua corporis conformatione pugnare videtur, cuius tamen tam eximiae adeoque singularis rei caussa haud ita difficilis est ad inveniendum. Paullo infra ea pluribus expouetur. Comparatio autem nervorum cerebraliuw licet de superiore aut inferiore, qui singulis familiis tribuendus sit, loco nihil nos docere videatur: aliter res se habet, si ea, quibus singula genera iuter se differant, spectamus, quippe quae optime cum omni- bus fere congruant, quae praeclari naturae scrutatores de eorum zoologicis discriminibus ingeniose et docte disseruerunt. Et imprimis egregia illa, quam vir illustrissimus J. Müller praestitit, distributio Ecaudatorum iu tres subfamilias (1), secundum defectum aut praesentiam cavitatis tympani, ea comparatione confirmatur; quae quidem Pelobaten et Bombinatorem (tertiae subfamiliae genera, cavi tympani carentia) non solum valde a Rana, Hyla, Bufone (secundae subíamiliae generibus, quae cavitate illa sunt instructa) (I Tiedemann u, Treviranus Zeitschr. cet, Bd. 4. E] 66 discrepare. sed etiam ad Salamandrinorum formam multo propius, quam haec tria genera accedere ostendat. ln Ranae, Hylaeque enim generibus quum Abducens, Facialis et Trigewinus uno sint coniuncti ganglio (1l), binas huius gauglii partes in Bombinatore et Pelobate poteris discernere, connatas eas quidem adhuc, sed brevi constrictione iamiam segrega- tas(2). Quid, quod ipsas iam radices distingui licet, quae in unamquamque harum partium emittuntur, ramique possunt discerni, qui aut a maiore, aut a minore ganglii parte eduntur? Quae ganglii partium separatio clarior etiam atque fere perfecta in Sa- lamandra et "Tritone couspieitur, quippe quae prorsus seiuneta exhibeant parium quinti et septimi ganglia (3). Unde Bombinatoris Pelobatisque formae ita possuut explicari, ut minori ganglii parti Facialis, maiori Trigeminus respondeat. — "Tertiam igitur earum, quas clarissimus Müller instituit Ecaudatorum subfamiliam, quum non modo valde discrepare a secunda, sed etiam multo propius ad Salamandrinorum accedere formas quam hancce, ex illa nervorum «comparatione eluceat: novo iam hoc, quam vere natu- ralis sit ista doctissimi viri divisio, argumento demonstratur (4). Quae nervorum investigatio autem quum optime cum iis congruat, quae vir praestantissimus de secundae tertiaeque Ecaudatorum subfamiliarum ordine zoologico, disceptavit: Pipae dorsigerae nervorum conformatio illi distributioni contraria esse vi- detur, Superiorem utique ea, ad quam hoc genus pertinet subfamilia reliquis duabus obtinet locum, in eo nimirum ab hisce potissimuw distincta, quod genera Pipa ac Da- ctylethra, duabus Eustachii tubis in unum ductum connatis, lingua omnino carent, mem- (D Tab. I. Fig. 2, A. (2) Tab. l. Fig. 3, A et C. (3) Tab. II. Fig. 2 et 3, A et C. (4) Alia quaedam praeterea discrimina, quibus Pelobatis Bombinatorisque formis ma- iorem eum Tritone et Salamandra intercedere afünitatem apparet (in quibus id quoque erit no- minandum, quod pariter atque in Salamandrinorum familia ramus auricularis nervi iugularis in illis duobus desideratur generibus) minoris videntur esse momenti, quam quorum pluribus facienda sit mentio. 67 branaque tympaui carüilaginea sub cute latente sunt instructa, Neque quemquam esse putamus, quin haec ab illustrissimo viro prolata discrimina. tanta esse facile intelligat, quanta ad novam subfamiliam formandam sufficiant; cui tamen an re vera sit tribuendus ille superior in systemate zoologico locus, non est, quod ex anatomicis istis iudiciis facile possit diiudicari. Quid, quod eadem haec organorum sensuum miuus perfecta conformatio fere nos cogit, ut in inferiore potius ipsam collocemus loco? Quae res uervi lateralis praesentià, soli Pipae dorsigerae inter omuia, quae investiga- vimus Ecaudatorum genera proprii novo confirmari videtur argumento, nervi nimirum, cuius praesentià ad Tritonis Hypochthonisque formas hoe genus propius accedere vide- tur. Unde ita tres illae familiae collocandae videntur ut prima Ranarum, Hylarum, Bufonum awplectatur formas, altera Pipae Dactylethraeque generibus componatur, tertia deinde Pelobaten et Bombinatorem contineat. Minoris momenti ii videntur fructus, quos Zoologia ex Salamandrinorum Pha- nerobrauchiorumque nervis cerebralibus comparandis possit percipere, cuius rei prae- cipua caussa in eo videtur esse quaerenda, quod tam saepe iam cuncta reliqua horum animalium conformatio a doctissimis viris est examinata, ita ut de ordiue zoologico, in quo illa sint collocanda nil fere in medio ab iis sit relictum, ld uuum tantum dignum videtur memoratu, quod (pro cetera saltem corporis maguitudine) nervi cerebrales in Tritone et Hypochthoue aliquanto amplioris sunt voluminis quam in Salamandra, et quod haec nervi lateralis defectu ad Ecaudatorum formas propius accedit, quum Triton contra, nervo illo iustructus, Hypochthoni magis affinis esse videatur. Facereautem non possumus, quin de Salamandrae Tritonisque differentia disserentes doctorum nonnullorum nostrae aetatis virorum sententias breviter refutare conemur, inter utrumque hoc genus discrimen generis non intercedere statuentium, — Laurentius (specim, medic, exhib. synops. reptil. 1748 pg. 205) primus duo Salamandrarum genera distin- guenda esse iudicavit, ea potissimum ratione ea discernens ut species ,cauda com- pressa, lanceolata praeditas ad genus Triton referret, iis autem quae ,,cauda tereti, quasi articulata essent praedita, Salamandrarum imponeret nomen. Omnes fere poste- 9* 68 teriorum temporum naturae scrutatores Laurentii secuti sunt distinctionem, complura alia praeterea proferentes momenta, quibus duo haec genera sint distioguenda, Sic Merrem (Tentam. systemat. Amphib, Marbgi 1820 pg. 184), quamquam nomen Trito- nis abiiciendum |esse moneus, quippe quod antea iam Cirrhipedium generi esset da- tum (1), Parotidum imprimis utitur indicio, quum alii poros istos dorsales, gemina serie in Salamandra terrestri usque ad apicem caudae tendentes, iu generum descriptionibus imprimis proferrent (2). Solus Schneider ad Laurentii sententiam non accessit, sed alios quosdam errores in illius. descriptione. vehementer reprehendens, acerrime istam auimalium | adeo | affinium | distinctionem increpat(3). Schneideri vestigia Fuuk est per- secutus, eundem in modum, quam ille, Tritonem et Salamandram nimis affinia esse animalia contendens, quam quae in duo geuera iure possent seiungi, verbisque praeterea acerrimis ac fere inhumanis eos vituperans autores, qui ,,tam perversam et arroganter quodammodo factam distributionem* sequi petuissent (de Salam, terr. cet, pg. 4). At caussas iam ipsas breviter pereenseamus, quibus doctissimorum horum virorum sen- tentiae nituntur. Quarum primam. Fank, Schueideri exemplum sequens, in eo esse positam dicit quod ,,eadem sit omnium organorum evolutio ae fabrica. Mirum autem profecto videtur, evolutionem Tritonibus. eum Salamaudris eandem tribuere doctissimum virum, qui non. modo ea, quae Ruscoui de Tritonum metamorphosi tam ingeniose investigavit, optime percensuerat, sed et ipse de Salamandrae evolutione complures fecit gravissimas observationes. Summum contra iu wodum eae, quas "fritones in primo vitae stadio (1) Ipsum autem, quod Merrem huie generi imposuit nomen, Molge scilicet illud ap- pellans (Germanicam vocem Molch in Latinam ita pervertens) haud melius, sed fere barbari- cum esse iam monuit Fitzinger (Classificat. der Rteptil. Wien 1826 pg. 41.) (2) Burmeister Handb. der Zoolog. Berl. 1837 pg. 713. (3) J. G. Schneider histor. Amphibior. Jenae 1799 Tom. 1, pg.1 seqq. 69 ostendunt, formae a Salamandrarum foetibus differunt, etiamsi silentio illud praetermit- tatur, quod Salamandra oviparum, Triton oviparum est animal. An enim nullius est momenti quod Salamandrae ovula albumine carent, in Tritonis ovulis primo aspectu in oculos incurrente? (Sieboldt observ. quaed. de Triton, et Salam. pg. 12), — Neque etiam fabrica, cor- porisque conformatio, ut Funk quidem contendit, eadem est utrique generi, Quid, quod cauda Salamandrae est teres, subtetragona, Tritonis anceps limboque cutaneo cincta, quod pori dorsales in illa adeo perspicui, in hoc nulli inveniuntur, quod parotidibus Sala- mandra tam maguis, Triton obsoletis tantnm gaudet, quod cutis illius mollis, fere splendida, huius verruculosa ac fere aspera invenitur? Accedunt interuae constructionis quaedam discrimina, dignissima ea, ut videtur, notatu, quorum solius nervi lateralis faciemus mentionem, qui in Tritone tam magnus in utroque corporis latere usque ad caudam tendit, cuius contra iu Salamandra ne vestigium quidem potest inveniri. Quem tamen nervum doctissimus vir ne quaesivit quidem, quippe qui (pg. 14 $. 20 in fine) ,Oemnino nullum se persequi potuisse nervam in Salamandraf ipse confiteatur. Quod secundo loco doctissimus Funk dicit: nullum esse discrimen aquaticas ,Ssic dietas Salamandras ((Tritones) in aqua vivere, terrestres autem in terra vel sicco:* inveniuntur quidem in ordine animalium multae familiae, quarum alia genera in aqua, alia in sicco degant vitam. Quae tamen res non eundem prorsus in modum de vario- rum generum speciebus potest diei, Numquam ex Tritone, in terra semper servato Salamandra potest fieri, nec Salamandra aquae immissa Tritonis umquam. indolem induet, Du Fay (Hist. de l'Acad. roy, de France 1727 pg. 5) quidem dicit, se per longius temporis spatium Salamandras terrestres in aqua vivere vidisse, quae tamen res, quomodo fleri potuerit, nescio. lpse enim aliquoties haee experimenta repetii, Sa- lamandras terrestres in vas aqua repletum immittens, quas tamen anxie ac pavide semper cireumferri siccumque summa virium contentione repetere vidi, A quo si illae excluderentur, uno vel duobus diebus post semper perierunt, cutemque turgidam, -1nà- gnaque quae sub ea latebat, aquae copia tumidam ostenderunt, Quae quidem res ex 10 nervi lateralis (glandulas parvas subceufaneas instruente) defectu facillime potest ex- plicari. Sed aliud praeterea doctissimus Funk exhibuit dictum, mirum illud quidem et valde singulare: ,,Quodsi haec distribuendi ac dividendi valeret ratio, testudines marinas ,a terrestribus disiungas, et Gyperoganum africanum ab avibus raptatoriis, sed quis »est, qui non intelligat, perversum hoc esse et inconcinpum?* Quod primum ad di- stinctionem ,,testudinum marinarum a terrestribus attinet: minime ea tam perversa et inconcinua videtur, quam perdoctus vir eam esse voluit. Nullus utique nostrae aetatis scriptor Cheloniam Midam eum Testudine geometrica et Emyde nostra ad unum idemque genus retulit, quippe quas summa disiunctas esse formarum differentia, nemo sit, quin facile videat. — Gyperogani autem serpentarii si spectamus exemplum, quo doctissimus Funk ad sententiam suam demonstrandam est usus: aliud est familias distinguere, aliud genera, et zoologica indicia, quae minoris sunt momenti, quam quibus ab avium raptatorum familia seiungatur Gyperoganus et ab Amphibiis nudis Salaman- drae et Tritones excludantur, tamen satis magna esse possunt, quibus a Circo, Milvo, Bauteone illud genus, a Tritoue Salamandra distinguatur, — At finito nunc iam parvo hoc exeursu, quem doctissimorum virorum Schneider et Funk sententiis me debere credebam, ad ea redeamus, quae de systemate nervoso Salamandrinorum et Ecaudatorum, ordini zoologico, ut videretur, repugnante, supra exposuimus. Ranarum enim, Dufonum cet. nervos cerebrales ab hominis nervorum specie longius recedere, quam Salamandrae Tritonisque systema nervosum, supra est commemoratum, ita ut via nunc iam sit quaerenda, qua singularis haec ae vere mira res possit explicari. Quae quidem via in cordylorum nervis cerebralibus accuratius investigandis est posita, Summa enim, ut saepius iam est dictum, inter cordylorum et adultorum Ecaudatorum nervos intercedit differentia, "Trigeminus in hisce cum Ab- ducente et Faciali connatus (1), in illis omnino liber est nervus neque ullam cum (I) Vide imprimis origines nervorum in Hyla arborea Tab, I, Fig. 2. 11 parilto et quinto ostendit coniunctionem; nervus Vagus eandem fere in Ranae escucordylo ostendit formam (1), quam in Tritone cristato (2), ramum nimirum latermittendo, cuius formam antea iam pluribus descripsimus, Exhibent igitur nervirales iu cordylis prioris familiae eandem omnino speciem, quam in Salaman- driuitis, ita ut Tritonem Salamandramque in eo quasi nervorum formationis gradu stetispareat, quem in primo tantum vitae stadio ostendunt Ecaudata. ie igitur anatomia comparata, quae primum zoologiae repugnare videbatur, ad eund«s tandem, quo haec disciplina fert finem. Et profecto, qui aliter potuit fieri? Omnitique disciplinarum idem ultimus fiuis est verum, et quamcumque elegerit ducenmmum hoc divinumque studiorum pretium impetrabit mortalis, ut aliqua sal- ilem «rte dissipare possit densas istas caligines, quibus humanis oculis res natu- rales ito Deus occultavit, — ) Tab. Il, Fig. III, 10. * Tab. II, Fig. III, 10. — 122 Explicatio tabularum. Tabula. prima. Figura I: Origines nervorum cerebralium Bufonis palmarum. 1: Olfactorius. 2: Opticus. 3: Oculomotorius, cuius duae partes possunt distingui, 4: Patheticus. $5: Radix paris quinti, A: Ganglion Gasseri, — e: Radix ab Acustico in Trige- minum emissa (Facialis)) — — a: Ramus nasalis, — e: Ramus maxillaris. — f: Ra- mus palatinus. — h: Ramus iugularis (tympanieus Volkm.) 6: Abducens (cum Trigemino non coalescens). 8: Acustieus, nervum Facialem.continens (c). 10: Vagus. — f, y, 0: Tres ipsius radices. — B: Ganglion Vagi. — 9: Glos- sopharyngeus, paullo post originem in ganglion parvum (D) intumescens, — k: Ramus communicans, — — k Ramus lingualis, —— q. Ramus pharyngeus, — n. Hamus intestinalis; — — p. Ramus cutaneus. — 12, Hypoglossus eL Aecesso- rius Willisii; — ss: Sympathieus. Figura 9: Hylae arboreae nervi cerebrales, I — 4: Parium quattuor priorum radices. 5: Radix Trigemini, — 6: Abducens cum Trigemini ganglio (4) se coniungens, — c: Facialis, ah Aeustico in Trigemini ganglion emissus. —— a. Ramus nasalis. — e: R. maxillaris; — f: R, palatinus, — — h: R. iugularis. 8: Acusticus et Facialis, 10: Vagus, — [fj y: duae ipsius radices, — — B: Ganglion Vagi. — 9: Glossopha- ryngeus, — k: Ramus communicans. — LE: R. lingualis. — n: R. intestinalis. — p. R. cutaneus, 12: Hypoglossus. , 13 Figura 3: Bombinator igneus. | — 4; Parium quattuor priorum radices, 5: Vera paris quinti radix, — A et €: Duae, quae in Trigemini ganglio distingui possunt partes, levi eonstrictione una. ab altera seiunetae. — — A: pars maior (ad ipsum. par quintum pertinens). €: pars minor ad Favialem referenda. Radices 5 et 6 (Trigeminus et Abducens) in maiorem. partem (A) intrant, radix « (par septimum) in minorem € inseritur; Ramus a (r. nasalis) et e (r. maxillaris) ex ma- iore ganglii parte nascuntur, ramus f (palatinns) et k (iugularis) ex minore prodeunt, S: Acusticus et Facialis, 10: Vagus, radice simplice nascens, — B: ganglion Vagi. — 9: Glossopharyngeus. — k: ramus communicans, — ^|: ramus lingualis. — ^ n: R. intestinalis. — p: R. cutaneus, 12: Hypoglossus. s. s. Sympathicus, Figura 4: Pelobates fuscus. (Numeri et literae. in figura tertia iam adhibitae idem etiam in quarta significant); 10: Vagus, tribus radicibns, f, y, 9 compositus. Tabula secunda. Figura l. Pipae dorsigerae nervi cerebralis, ] — 4: Parium quattuor priorum radices. 5. Radix magna (sensitiva?) Trigemini. — 5: Radix minor (motoria?) Trigemini. — 6: Abducens cum ganglio Trigemini ceoalescens, — — «: Radix ab Acustico in Trigeminum immissa, — — A: Ganglion. — a: Ramus nasalis, — e: R. maxillaris inferior. — ee: R. maxillaris superior. — f: R. palatinus, — g: R. mentalis (al- veolaris Salamandrinorum). — — h: R. iugularis, 8: Aeusticus, — — & Radix ipsius minor inferior (Facialis?) — u: radix superior, 10: Vagus. f, y, Ó: Tres ipsius radices, quarum y et Ó duabus iterum minoribus com- ponuntur. B: Ganglion Vagi. — 9: Glossopharyngeus, — h: Ramus communi- cans, — L R. lingualis. — n: R. intestinalis; — ' p: R, cutaneus. 1I: Aecessorius Willisii, Figura. 2: Salamandrae terrestris nervi cerebrales, 1 et 2: Olfactorius et Opticus, 3: Pars libera Oculomotorii, 5: Radix paris quinti. — . A: Ganglion Trigemini, — a: R, nmasalis; — — b: Tenuis ramulus (Patheticus) in museulo obliquo superiore finiendus, — Excipit is fasci- eulum tenue (*) a ramo c emissum, 'e: Ramus subtilis palpebram superiorem ner- 10 ^ "1A vis instruens, — d: Pars altera Oeulomotorii, a Trigemino in museulum rectum superiorem emissa — e: R. maxillaris. 6: Abducens, eum pare quinto non connatus. 7: Facialis, una eum Aeustico (S) oriens. — | «; Ramus in ganglion Trigemini emis- sus. — €: Ganglion paris septimi, — f: Ramus palatinus. — | g: ramus alveo- laris paris septimi (r mentalis Ecaudatorum). — h. R. iugularis. | 10: Vagus, f, y, 0: tres ipsius radices. — B: Ganglion Vagi. — I: Ramus lingualis. — k: R, eommunicans. — m: R. pharyngeus. — n: R. intestinalis. 12: Hypoglossus. Fig. 3: Triton eristatus. (Literae et numeri, quibus in figura secunda sum usus, idem quoque in Tritonis figura significant, A: Ganglion Trigemini. — «: Radix e pare septimo in illud emissa, — —« «: Ramus ex Trizemini ganglio prodiens, qui musculos narium instruit nervis, B: Ganglion Vagi. o: nervus lateratis. Fig. 4: Ranae esculentae cordylus mense lulio exeunte anni 1842 captus. (Erat is in eo metamorphoseos stadio, ubi pedum anteriorum nulla adhuc inveniebantur vesti- gla, pedes posteriores iam erant conspicui, quamquam satis. parvi). 1 — 4: Parium quattuor priorum radices. 5: Trigeminus simplice radice nascens. — 4A: Ganglion ipsius, — a: R. nasalis. — e: R. maxillaris, 6: Abducens, cum Trigemino nondum eonnatus. 7: Facialis una cum Acustico oriens, ganglioque seiuncto (C) instructus. — f: R. palatinus, — h: R. iugularis. 8: Acusticus. 10: Vagus, tribus radicibus f. y, Ó oriens. — B: Ganglion Mann 9.: Glossopha- ryngeus. — h: Ramus communicans. — l: R. lingualis. — — n: R. intestinalis, — p: R. eutaneus, — 0o: R. lateralis, in duas mox partes u, » divisus, 12: Hypoglossus. Tabula tertia. Figura 1: Hypochthonis anguini nervi cerebrales. 5: Trigeminus. a: Ramus maxillaris superior. — — d', f. duae ipsius partes. — — b. Ra- mus nasalis. — e: R. masillaris inferior. — — y, ramus in musculo mylohyoideo finiendus, — d. Ramus, qui cutem maxillae inferioris instruit nervis. ; 7: Facialis, — i: Ramus iugularis. — — A: ganglion, quod par septimum, ramo iugu- lari emisso, format. — d: Ramus mentalis. — f: Fila nonnulla parva, quae in cute pone fissuram branehialem posita finiuntur. — g et dd: Ultimi huius nervi fines, cuti maxillae inferioris nervos suppeditantes, —————— "5 10: Ganglion Vagi. — o: Nervus lateralis superior (a musculis dorsi obvolutus), in duos mox ramos (d et d') divisus, — rr: Ramuli tenues ad musculos abducto- res capitis emissi. — — 9: Glossopharyngeus. qq: Ramuli pharyngei, — — 12a: Ner- vus, qui ex Vago oriens in musculis anterioribus ossis hyoidei expanditur, (pars anterior Hypoglossi). — tt: nervi branchiales, — — u: Nervus musculorum, arcus branchiales moventium. — — v: Ramus intestinalis. — — w: Ramus lateralis infe- rior. — 12b: Nervus primus cervicalis (pars altera Hyposglossi.) Figura 2: Caeciliae annulatae nervi cerebrales, 5: Trigemiuus, — a: Ramus nasalis, — — 5: Nervus tentaculi musculosi. — — y: Ra- mus musculos narium instruens. — Ó: Nervus in cute apicis nasi finiendus. — b: Ramus maxillaris superior. — 7. x: ramuli in cutem, quae oculum cingit, emissi, — bb: Nervus alveolaris superior. — c: Ramus maxillaris inferior. — À: Ramulus ad musculum massetericum accedens. - : Facialis, f: Nervus musculi tympano-maxillaris. — g: Ramus iugularis. — — h: Ra- dix Sympathici, 9: Glossopharyngeus, ex Vagi ganglio ortus. 10: Ramus intestinalis. m, &: Ramuli ad ganglion magnum ovatum Sympatbhici emissi. — o: nervus musculi vertebrohyoidei. — p et q: Nervi duo primi spinales, — r: Gan- glion magnum ovatum Sympathici, — 12: Hypoglossus, — s: Continuatio Sym- pathici, — t: Nervus spinalis tertius. — — u: Nervus lateralis. 4h» s ZCWMean dpa me occupe ^o XU m LL "Ol siinitso aiio 0 Monto dede! yh ^. - ite citt. fps san dp wn uas Si, | faf. r. de oom ui n, WERT L2 470 MOM ! ps. m Lor REY " y " IN LM " yt Maro un "- ag LM 1 EO " po us adi 34 608. T LL "x Bs t | aliaa m2 |JIAIMMIAM aedis us PRESA € v LA eddie — ir rds 4 a ws 6. Fischer del. C, Gumnand. sc. TMADY TU UOS Ye WINUUODSLS TNNT PE le ^d D OCTEPTRASECI CTRM TIT : MD CDS J "cx L1 !3y HARVA-p JRÜUCEAOHY CAMBRIDGE, MA US C. Gumnand. sc. 6 Fischer. del P VWWPUTYTMS Er i* Wc? ron Hainv *s 6 Fischer del. C. Gumand. sc. BMCZ U5RARY BARV( XD.UNIVERSITY. CAMBRIDGE. E n LZ