! ANALECTA ALGOLOGICA. —— pus mcr CI ET: - - VATIONES DE SPECIEBUS. ALGARUM. MINUS COGNITIS . EARUNQUE DIRPOSITIONE, - Le: AUCTORE J. G. Al ^ Pe (EX ACTIS S0C. PHYSIOGRAPHICJE LUNDENSIS TOM. XXIX.) LUNDZE 1894. FORMIS. BERLINGIANIS. ^s Analeeta Alegologica. Observationes de Speciebus Algarum minus cognitis earumque dispositione. Auctore J. G. AGARDH. Continuatio I De Dictyoteis curze posteriores. Satis inter Algologos constat Thuretium statuisse familiam illam Dictyo- tearum, qualem illam olim instituerat Greville, e& quoad characteres et quoad limites omnino esse reformandam: expulsis nimirum Cutleria, Asperococco aliisque, que una cum multis aliis Familiam quandam Pheosporarum consti- tuerent, ipsam Dictyotearum familiam ad pauciora quedam Genera esse restrin- gzendam urgebat. Hanc dispositionem adhue in recentissimo opere sequi videtur Bornet. Phseosporeas propagari Sporidüs mobilibus, Dietyoteas autem (his destitutas) esse dignoscendas Antheridis, fructibus duplicis generis et Sporis magnis immobilibus, Thuretium assumsisse quoque constat. Familias his cha- racteribus creatas ita postea agnovit Reinke, propriis observationibus fultus, ut formas plures, quas Dietyoteis retulerat Greville, ad propriam quandam Cutleriacearum familiam pertinentes statuerit. sSporidia in his vidit mobilia et hec duplicis quidem generis: alia majora demum germinantia, alia minora, quz ex observationibus esse foecundantia facilius assumerentur. Sporidia, hoc modo diversa, in partibus invicem paulisper diversis evoluta observavit. Ex | altera parte organa Dictyoteis propriis characteristica haud paucis observa- tionibus illustravit. Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. ifi n2 J. G, Agardh. Inter Genera, quondam ad Dictyoteas relata, differentias in partibus fructi- ficationis adesse, vix quispiam hodie denegaret. Qu:eritur vero — deficientibus in longe plurimis Generibus observationibus, quibus ducentibus de functionibus organorum certius statuere liceat, — quonam modo interpretanda sint organa in diversis Generibus observata; queritur an in omnibus Generibus, quie di- versis Familis adnumerantur, ita conveniant organa, ut characteribus allatis probe dignoseantur Familie. Si precipuum characterem distinctionis in eo positum putares, quod in Cutleriaceis sporidia motu predita, in Dictyoteis sporas magnas immobiles generari statuerunt, animadvertere placet Jam hodie cognitas esse observationes, quibus concludere liceat Sporidia motu predita quoque in Dietyoteis obvenire. Ita statuerunt fratres Crouan, se in Halyseri vidisse Sporidia, motu predita, erumpentia ex organis, qui Sporas sic dietas singulas constituere plurimi assumserunt. Si vero statueretur ipsam formam externam partium, in quibus evoluta fierent organa, diversis familiis characte- risticam | esse, fructus nempe in Cutleriaceis obvenire siliquzeformes, in Diety- oteis vero induere formam, quam Sporis privam sepe judiearunt, animadver- tere placet me in 'Taonia observasse organa siliqueformia, ita simillima iis in Cutleriaceis observatis, ut icones collatas diversorum Generum vix invicem dignoscere liceret. 5i quispiam diceret in siliquis Cutleriacearum Sporidia mobilia contineri, nondum autem compertum esse eujusnam generis organa in siliquis 'Taonige continerentur, hoc sane concedere opporteret. Si vero ubicumque ex analogia judicamus, nescio quidem quare hoe loco non idem concessum vi- deretur. $1 quis denique, characterem inter Dictyoteas et Cutleriaceas dia- gnosticum quarens, statueret in ipso situ organorum frnctificationis differen- tiam adesse; organa nimirum in Dietyoteis obvenire plus minus frondi immersa, sepe soros superficiales formantia, in Cutleriaceis vero organa fructifera ge- nerari in esespitulis filorum articulatorum supra frondem emersis, monere placet me observasse in novo quodam Genere, quod hoc loco nomine AMicrozonic de- scripsi, ejusmodi e:spitulos supra paginam emersos, in quibus organa fructifera, sporas quoad formam :emulantia, obvenire vidi. Sive igitur sifwm organorum fructifieationis, aut in soris frondem immediate obtegentibus, aut in czspi- tulis supra frondem emersis — sive formam organorum fructificationis, quae aut utriculos obovatos adparenter indivisos, aut siliquas articulato-areolatas referunt — sive denique contentum horum organorum, quem aut in spo- ridia mobilia, aut in sporas plures aut pauciores mutatum fieri observa- runt, eomparanti mihi nulli adparuerunt characteres fructificationis, quibus ex Analecta Algologica. 2 una parte familiam quandam Cutleriacearum, ex altera familiam Dictyotearum dignoscere liceret. Genera, que singulis his familiis pertinentia statuerunt, ita me judice invicem proxima mnectuntur, ut Genera unius familie alia eum illis, alia cum his alterius familie proxima viderentur. S1 vero characteribus allatis insistere non lieeat, queritur utrum aliis inventis characteribus dignoscerentur familie allatz:, an novas forsan creare opporteret familias, alus limitibus circumscriptas; aut denique Genera omnia ita invicem affinia considerentur ut unicam familiam constituerent. Nulla facta Generum in diversas familias dispositione, patet polymorphiam quandam organorum fructificationis intra eandem familiam assumendam esse, quam com- paratis aliis Fucoidearum familiis admodum insolitam putares, si non omnino inauditam diceres. Satis quidem constat Thuretium docuisse fructus in ipsis Generibus, que ad suas Dietyoteas adnumeravit, esse duplicis generis, alios nempe esse sexuales, alios vero esexuales. Nullis vero experimentis hoc pro- batum fuisse scio. Potius forsan dicere liceret eum raptum analogia, quam inter Floridearum spharosporas atque organa quadridivisa Diectyote adesse pu- taverat, hec organa esexualia judieasse. Missis igitur aliis characteribus, quos ex positione organorum in diversis Generibus Dictyotearum deducere licuisset, ea organa identica judicavit, que divisione qvaternaria congruentia credidit. Sporas igitur sic dietas singulas Dietyote analogas habuerunt eum sporis in soros conjunctis Padine et Halyseridis; qua omnia organa quadridivisa sta- tuerunt. Preter differentias, quz in dispositione earundem partium offerrent Genera, quie proxima considerarentur, patet de ipso charactere divisionis, quo niteretur differentia, alias esse aliorum observationes. Sporas in soro Dietyotz, quas indivisas statuerunt, jam antea quadridivisas observaverat Harvey, qui et icone data divisionem, modo peculiari factam indicaverat '); ejusmodi vero observationem, nulla preccupatione theorie factam, vix praetermittere liceat. !| In. icone à Harvey in Phgycol. Brit. data Dictyotee dichotome tum sporas singulas, quas signo dubii adposito indivisas dixit, tum sporas depinxit in sorum collectas elongato- obovatas, quarum divisionem quaternariam propria figura illustravit. Contentum nempe Spore elongate tum transversali divisione in 38 partes divisum, nempe unam basalem, alte- ramque terminalem, (utrasque singulas sporas constituentes); tum inter utrasque has inter- mediam partem directione longitudinali in geminas partes collaterales divisam pinxit. Si ita subdivisum non observaverit, nescio sane qua ducente analogia ita exposuerit. Inter Florideas nullum scio ejusmodi divisionis exemplum. Hodie autem mihi cognitum habeo, inter Fucaceas existere exempla hujusmodi divisionis sporarum. 4 J. G. Agardh. In aliis organis, in quibus singulas Sporas in Halyseri contineri statuerunt, ipse contentum in globulos minutos plurimos divisum observavi; et Celeb:i Crouan ex iisdem organis sporidia motu predita se erumpentia vidisse sta- tuerunt. In nonnullis organis Padine, que cum ii$ im Soro indusiato identica credidit Reinke, contentum non quadridivisum, sed integrum ex apice utriculi emissum observavit. S1 ex 1s, que ipse vidi, Judieare hceret, non segre con- Jicerem nonnulla organa, quorum contentum indivisum statuerunt, nimium ju- venilia observata fuisse; et hoc modo fieri posse putarem nonnulla organa, que quoad naturam et functiones diversa statuerunt, ita adparuisse, quia sub diversis evolutionis stadiis observata fuerint. Adeunti mihi opera Systematica recentissima !') adparuit dispositionem a Thuret et Reinke propositam adhue in his retineri, missis omnino observa- tionibus, ex quibus sequi videretur characteribus allatis Ordines receptos di- stinguere non licere. Alios invenire charaeteres, quibus Dietyotece et Cutle- riaceze, limitibus indicatis distincte, dignoseerentur, mihi non licuisse confi- teor. estat, igitur, ut mihi videtur, inquirere an aliis ductis limitibus plures aut pauciores dignoscerentur familie, in quibus singulis characteres plus minus mutati adesse viderentur. Quieumque animo non preeoceupato familias Algarum olivacearum com- paraverit, ei vix non adpareat, Ectocarpeas, Chordarieas, Sporochnoideas, La- minarieas, jamjam receptas, invicem multo magis distinctas videri limitibus, quam Genera illa disrupta, quecunque sint, quibus ordinem Dictyotearum creavit Greville. Sit ut novis factis observationibus, unum vel alterum Genus aliter. disponendum esse adpareret, tamen in istis omnibus TTypos diversos agnoscere hodie egomet vix dubitarem. Ejusmodi Typum proprium quoque in Dietyoteis Grevillei lubenter assumerem. 8i quoque inter eas Dictyoteas, quibus familiam Dietyotearum condere voluerunt recentiores, et ea Genera, que una cum Cutleria ad Pheosporeas suas retulit "lhuret, varie adsint di- versitates; omnia tamen hse Genera invicem affinitate ita juneta putarem ut in omnibus membra unius ejusdempue familie recognoscere maluissem. Mihi ita Dietyoteas Grevillei ordinem — ne dieam Seriem — naturalem constituere consideranti, plures ejusdem Subordines — quas stadia evolutionis !) Hauck duos ordines Déctyotaceas & Pheozoosporeas assumsit. Dictyotaceis Dictyota, Taonia, Padina et JDictyopteris adnumerantur. Ad Phzozoosporeas familias usque 1O ad numeravit, ad quas omnes reliquzee Algs olivacezs (exceptis Fucaceis) referuntur. A Dictyo- taceis, quie Fucaceis proxim: disponuntur, Cutleriaceas longissime remotas disposuit. RePPTIPPRqeemeTY Ern TENDS v olsiapé s o b MEA M uaa ons PUn E"! uten dos n E Analecta Algologica. 9 diversa indieare putarem —- instituendos esse. lubenter assumerem; utrum vero sectionibus his characteres a me allati sufficiant, an aliis insistere opporteat, id ex observationibus mihi cognitis hodie vix dijudicatur. Quod attinet Ge- nera, que una cum Cutleria ad Pheosporeas suas retulit Thuret, de quibus hodie seribere non in animo est, mihi non liquet utrum omnia ad Subordinem quendam Cutleriacearum referantur, an plures ejusmodi subordines inter has distinguere opporteret. Ad ipsas Dictyoteas Thuretii 8 Genera relata et sequenti ordine a. Dornet enumerata vidi: JDéctyota, Stoechospermum, | Taonia, Spatoglossum, .Lobospira, Zonaria, Padina, Dictyopteris (Etud. Phycol. p. 55) Forsan credere liceat enm hec Genera ita affinia judieasse, ut ipso ordine nulla indicia Systematiece eujusdam dispositionis eum dare voluisse assumeretur; mihi vero hodie haud paucas formas novas aut parum cognitas comparanti, adparuit inter hec Ge- nera quoque obvenire differentias vix minoris momenti quam es, quibus Cut- leriaceas a Dietyoteis hodie distinguere liceat. Ut igitur formis his novis tum characteres, quibus dignoscantur, tum loeum in systemate, quo proprie dispo- nantur indicare liceret, mihi, jam tertia vice de Dietyoteis scribenti, opus fuit et revisionem quandam Specierum in nonnullis Generibus -suscipere, et ipsos characteres Generum novo examini subjicere; et ex eharaeteribus hoe modo inventis opinionem quandam deducere de affinitate et dispositione Generum. Quod hae revisione didiej, id in singulis infra allatis afferre conatus sum. Iam vero hoe loco pauca premonenda afferre placet, ut intelligatur quomodo affinitates Generum inter se et subdivisiones familiw conceperim. Sequentes familias aut subordines lubenter hodie assumerem: I ZONARIEZE. Prondes aut in inferiore sua parte sepe prostrate et i su- periore adsceudentes, aut tote erectiuscule complanate, ambitu totius et diver- sarum partium plus minus conspicue flabellatis, rhythmice imerescentes, lineis innovationis zonas concentricas separantibus. Cellule frondem constituentes sunt e regione posite, series verticales inter paginas formantes, corticales in strias flabellatim radiantes longitudinaliter conjunecte. In fronde, lineis inno- vationis sepe magis distantibus plus minus evidenter zonata, cryptostomata non adsunt propria, nec secus lineas innovationis paranemata formantur. Partes fructificationis in vicinia linearum innovationis evolutz,, tum maculas minores a superficie prominulas rotundato-oblogas semulantes — soros nimirum consti- tuentes aut nudos, aut indusio teetos, utriculis fertilibus obovatis aut invicem 6 J. G. Agardh. dense juxtapositis aut intermixtis paraphysibus clavato-filiformibus articulatis — tum antheridiis et zoosporangiis in eodem individuo evolutis constitute. Genera sequentia his adnumeranda videntur: 7 Fronde pleiostromatica: * Btrüs cellularum | corticalium | flabellatàim. radiantibus. geminatis, ge- minis corlicalibus singulas interiorum. longitudinaliter. obtegentibus. Utrieulis Sori nudis, paraphysibus nullis — 1. GYMNOSORUS. Soris indusio demum sublevato tectis, pa- raphysibus utrieulos stipantibus . . . . . 32. 2ZONARIA. "* Strüs cellularum | corticalium | flabellatim | radiantibus. invicem. «que distantibus, singulis | corticalibus | singulas | interiorum | longitudina- liter obtegentibus. 9. HOMOEOSTRICHUS. 7f Fronde distromatica Cellulis eorticalibus utriusque pagine invi- cem contiguls et e regione- positis (inte- rioribus nullis) 4... 2 9 T ALCUDENEASNUTIDOTVEON S81 jure Cutleriacez a Dictyoteis recentiorum dignoscerentur, quod applansu omnium factum videtur, et Cutleriaceis tum OCutleriam, tum Aglaozoniam et Zanardiniam pertinere jure statuerunt, Zonarieas (ante alias Dictyoteas) Cutleriaceis proximas dicerem. Cha- racteres, quibus invicem dignoscerentur, tum in structura frondis, que in Cutleriaceis com- ponitur celluhs alio modo, quasi magis irregulariter, dispositis, tum in partibus, fructi- ficationis, quie cujuscumque sint form: forsan tantum Sporidia motu przdita generant. Sporidia vero in Cutleriaceis contineri videntur tuur in utriculis supra paginam emergentibus verticalibus, tum 1n organis siliquzformibus articulatis et subpolysiphoneis (zoo-sporangiis); his sepe in cxespitulis, supra frondem provenientibus, filis articulatis plus minus ramosis constitutis. lis, qui urgerent familiam Cutleriacearum a Dietyoteis recentiorum esse magis abso- lute distinctam, animadvertere placet sporidia mobilia intra sporas sic dictas singulas in Halyseri generata a Fratribus Crouan observata fuisse; et contentum ejusdem organi in partes minutas plurimas divisum memetipsum quoque vidisse. Si quis statuerit ipsam formam zoosporangiorum Cntleriaceis characteristicam esse, monere placet organa silique- formia similima in Taonia a me observata fuisse; atque his similia et forsan analoga quoque in alis Padinearum Generibus adesse, id observationes plures infra allatas indicare putarem. S1 denique cuidam videretur csspitulos filorum fructiferos supra paginam emersos Cutleriaceis characterem prebere, quo dignoscerentur a Dictyoteis recentiorum, animadver- tere placot me vidisse consimilem dispositionem in Specie olim ad Zonariam relata, quam vero hodie typum novi Generis JMicrozonic sistere credidi. Analecta Algologica. Y Si vero missis ejusmodi characteribus, forsan majoris momenti, Subordinem quendam Cutleriacearum inter Dictyoteas instituere placuerit, hane dicerem ea continere Genera, a quibus proxime ad Zonarieas adscendere videntur hsc Dictyotearum Genera. II PapnINEZ. Prondes aut in inferiore sua parte prostrate, in superiore adscendentes, aut tota erectiuscule complanate, ambitu totius et diversarum partium plus minus conspicue flabellatis, rhythmice inerescentes, lineis innova- tionis zonas concentricas, sepe evidentiores, separantibus. Cellule frondem constituentes ad normam distinctam invieem disposite, corticales in strias fla- bellatim radiantes longitudinatiter conjuncte. In fronde, ita conspicue zonata, eryptostomata non adsunt; at secus lineas innovationis tum paranemata fili- formia et articulata, tum organa fruetificationis generantur, soros nunc sparsos et rotundatos, nune in zonas concentricas conjunctos, nudos aut indusio tectos, aut paranematibus stipatos, formantia. Genera sequentia his adnumeranda videntur: * Cellulis corticalibus una cum interioribus e regione positis, series verticales, quasi qer paria eonjunctas, inler paginas formantibus : 4. MICROZONIA. ** Cellulis corticalibus subternatim longitudinaliter excurrentibus, ternis corticalibus singulis interiorum. antepositis. 5. STYPOPODIUM. "** Cellulis corticalibus omnibus invicem. cque distantibus, una. cum àn- terioribus series verticales subregulares inter. paginas formantibus. .6. LOBOPHORA. 7. TAONIA. 8. PaADINA. Quoad crescendi modum et structuram frondis Padines Zonarieis proxime viderentur. Froudes flabellatim expanse et rhythmice increscentes, zonis concentricis adhuc evidentio- ribus constituuntur. Lines innovationis quasi propriis functionibus induuntur, paranemata proprie indolis generantes, aut (uno tempore) sterilia, aut partes fructiferas bracteantia, et ipsa in organa indolis peculiaris transmutata. Pluribus observationibus constare putarem organa fructificationis in Padineis adesse varn generis. Prster organa, quse in operibus recentiorum iis tribuuntur — quorum alia esexualia statuerunt, nomine tetrasporarum sepe designata, alia sexualia — oogonia et antheridia dicta — obveniunt organa et dispositione sibi propria et peculiari structura certius dignoscenda, quz me judice in hodierna dispositione systematica Generum pr:ter- mittere non liceat. In Padina hzc organa prima vice a C. Agardh observata putarem, in Sp. Algarum I p. 125 his verbis memorata: "ad fructum etiam pertinere videntur apiculi curvati fere 8 .J. G. Agardh. vermiculares nigri frondi adpressi. Eadem puto organa dein a Decaisne memorata (P. de lArabie p. 139), qui vero eadem (magis matura, me judice) ut filamenta clavsformia de- scripsit. In observationibus infra datis de Genere Padinc indicavi hsc organa non in pa- gina Sporis fertili, sed in aversa provenire, iisque esse structuram sibi propriam, quam cum organis siliquzeformibus, qus zoosporangia denominarunt, potissimum convenire. Species Algarwm scribenti mihi eadem quoad naturam dubia adparuerunt, et signis dubii adpo- sitis eadem nomine Antheridiorum designavi, et sporidia in 1s contineri conjeci. In Taonia prster zonas fructiferas, jamdudum cognitas, quoque utriculos — sporas forma sua :smulantes — obvenire per frondem sparsos, satis constat. Si hsec organa jure cum iis comparantur, qui in alus Generibus tetrasporas et oogonia nominarunt; si quoque constat antheridia sic dicta obvenire in iisdem individuis, in quibus sori fructiferi gene- rantur; mihi quidem non liquet quasnam functiones attribuere restat organis siliqusfor- mibus, qui in eodem individuo una cum sporis sic dictis singulis generata vidi, si in his Zoosporangia agnoscere negarent. lec zoosporangis, in Cutleriaceis obvenientibus, ita sunt quoad formam et structuram similia, ut hzc organa Taonie ab iis Zanardinie vix digno- scere liceret. Presentia horum organorum in Taonia et Padina concludere ausus sum, non licere, nisi invita natura, Cutleriaceas familiam considerare ab aliis Dictyoteis omnino distinctam. III. SPATOGLOSSEZE. Frondes erectiuscule complanate et elongate fur- eato-decompositze, segmentis ambitu definitis, linearibus aut oblongis, fron- dem expansione subflabellatam, lineis innovationis nusquam zonatam, forman- tibus. Cellule. frondem constituentes »mediane secus longitudinem frondis ex- currentes, nune costam evidentem formantes: intermedie a regione mediana - areuatim extrorsum deflexe; terminales numerose flabellatim radiantes. In fronde, ita contigue expansa, organa cryptostomatibus comparanda, per frondem sparsa sepe generantur. Organa fructificationis triplicis generis adesse, ea- demque sepe in diversis Individuis obvenire, vix hodie dubium videretur; nimirum l:o Cellule fertiles singule, iniio inter cellulas corticales quasi de- cumbentes, dein supra paginas emergentes nude et obovate, quas sporas in- divisas fovere olim statuerunt, denique vero maturas fovere sporidia motu predita assumere liceat '). 2:0 Spore (sic dicte) in soros varie forme (nunc rotundatos, nune secus longitudimem segmentorum elongatos, nunc fasciatos) demum nudos collecte, in quibus sporas 4 contineri docuerunt ^). 9:0 An- lheridia in soros ambitu definitos, supra superficiem emersos collecta, demum !) In. Dictyopteri et Spatoglosso cellulas fertiles singulas continere sporas indivisas sta- tuit Dornet (fud. phye. p. 55). Ipse vero in Halyseri cellulas fertiles singulas rite ma- turas continere observavi globulos plurimos rotundatos; et Fratres Orouan ex iisdem organis sporidia motu pr:edita erumpentia se vidisse statuerunt. ?) Cfr. Bornet Etud. phyc. p. 56. eos MM Analecta Algologica. . prismata verticalia densissime juxta-posita et mutua pressione angulata, plu- ribus artieulis superpositis constituta efficientia. His refero Genera: 9 Spatoglossum; 10 Stoechospermum; 11 Halyseris. IV. DiorvorEzs, Frondes in his increscunt medeante cellula simgula ter- minali; bifureatione hujus cellule. segmenta oriuntur dichotoma, (si quoque sub evolutione nune alternantia adpareant) fere semper linearia, frondem expansione subflabellatam, lineis innovationis nusquam zonatam formantia. 5i organa ad- sint eryptostomatibus comparanda, hzc velut organa fructificationis per frondes sparsa obveniant. Cellule frondem constituentes, secus longitudinem frondis exeurrentes, terminales initialem versus cellulam convergentes. (Organa fructi- fieationis triplieis generis adesse, eademque sepe in diversis Individuis obve- nire, vix dubium hodie videretur; nimirum 1:o Cellule fertiles simgule, supra paginas demum emergentes nude, obovate, quas ob contentum in 4 partes divisum tetrasporas nominavit 'Thuret?) quasque esexuales esse statuit. 2:0 Spore in soros rotundatos, ambitu definitos, per frondem sparsos, supra pagi- nam emersos et membrana sublevata obtectos (sepe pustuleformes) conjunete, quas indivisas permanere statuit Thuret, et organa foeminea constituere do- euit?^). 39:0 .Amntheridia, qualia juniora primus indicavit Thuret, rite autem maturescentia descripsit Reinke, in soros rotundatos ambitu definitos, supra superficiem emersos et membrana sublevata obtectos (sepe pustulwformes) collecta, demum prismata verticalia densissime juxtaposita et mutua pressione angulata, pluribus articulis superpositis constituta. His refero Genera: 22. Dictyota; 13. Pachydictyon; 14. Dilophus; 15. Glos- sophora; 16. Lobospira. I. Gymnosorus. Gen. nov. Frons plana, sepe a parte inferiore prostrata adscendens, plus minus multifida et rhythmice increscens, sparsim subzonata, segmentis terminalibus flabel- lata; cellulis cortiealibus a facie strias longitudinales geminatim juxta- positas flabellatim radiapntes formantibus, interioribus pleiostromaticis e 1) In. Diéctyota furcellata me vidisse organa, sporis sie dietis singulis ut putarem iden- tica, in quibus contentum in globulos minores divisum observavi, quos demum sporidia motu predita constituere, forsan quispiam assumeret; hoc loco meminisse placet. ?) Sporas has modo peculiari quadridivisas a Harvey depictas fuisse jam supra monui. Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX, 2 10 J. G. Agardh. regione positis, extimis geminas corticales sustinentibus. Sori supra pa- ginam (superiorem) prominuli, rotundati aut oblongi, subzonatim dispositi nudi, cellulis fertilibus obovatis intra perisporium hyalinum sporas (?) sub- octonas generantibus. (Tab. I fig. 1—2). Quoad structuram frondis species hujus Generis a Zonariis propriis vix recedunt, nisi intimas cellulas paulisper diversas, proprium stratum formantes judicare placeat. Intimas nimirum cellulas, seetione transversali observatas, proxime exterioribus seque latas vidi, at contentu sepe paulisper diversas et verticali directione (paginas versus) nunc usque duplo altiores. Una cum his cellulis intimis cellule intermedie pleiostromatie: et eandem latitudinem ser- vantes, sunt omnes e regione posite. Ante extimas harum singulas geminz cellulae corticales normaliter anteposit:e generantur. In fronde flabellata Zonarie variegate soros in zonas concentricas dispo- sitos pinxit Martius; me quoque tendentiam ad ejusmodi dispositionem obser- vasse, animadvertere placet; soros autem minores vidi, et zonas ut mihi ad- paruit minus regulares formantes. Mihi autem paucissima specimina inter plurima, qua ex diversis locis natalibus habui, rite fructifera adfuise confiteor. Soros vidi revera multo minores et in una specie ambitu magis rotundatos, in altera oblongos et secus longitudinem frondis elongatos, utrosque nudos, nullis nec indusii nec paranematum reliquiis. In soro adhue juvenili Z. va- riegate vidi cellulas fertiles in seriebus cellularum corticalium immixtas et quasi decumbentes, atque sua forma a cellulis sterilibus vix misi contentu obscuriore diversas. At ab hae positione (decumbente) dein surgentes, rupto ni fallor pariete cellule generantis, erectiuscule emergunt paulo adultiores spore, sie dicte. lle spore adhue juniores sunt lineari-oblongs et adscen- dentes, sensim vero fiunt verticaliter erectze et rite obovate, pedicello eviden- tiore suffulte; sectione transversali frondis faeta adparuit unicam cellulam ex geminis juxtapositis sporam generare, altera sterili — et hoc modo spatium suffieliens oriri sporis evolutis, ambitu transversal demum cellulas corticales geminas squantibus. Organa hee omnino matura demum intra perisporium probe hyalinum globulos majores plures, invicem evidenter secedentes, continere . observavi; septem ejusmodi globulos evidentes numeravi, 8:as autem esse, con- Jieerem. His globulis nomen spore reservandum putarem. Sporis demum emissis, perisporia (sporangiorum membranas?) numerosa collapsa vidi, para- nemata autem propria nulla. Membrane cellularum generantium reliquias ob- solescentes quoque observare credidi, indusia vero propria nulla. Qus ita Analecta Algologica. 11 observavi omnia Z. varlegatam spectant. In Z. migrescente sorum nimium maturum (ut mihi adparuit) tantum observare contigit: in hoc nec reliquias indusii; neg paranemata vidi, sed sporangia nuda et conformia; snadente vero habitu et structura frondis quoque soros congruere facilius conjicerem. — Quod attinet ipsam formam sori hane vidi secus longitudinem frondis magis elon- gatam, oblongam; in superficie subnitente frondis maculam nitore destitutam referentem. ; Comparanti mihi structuram sori supra descriptam, cum ea quam Zonarice speciebus typiels charaeteristicam putavi — in quibus indusia in soro juniore elevato adhue plus minus persistunt, e£ hoc demum dejecto paranemata proprii indolis proveniunt sporas sie dietas stipantia —; et perpendenti mihi quoque sporas mutato quasi ordine et numero a cellulis cortiealibus provenire, vix dubium adparuit his differentiis Generieos typos diversos indicari!). Si assumere liceret in Zonariis, ut in multis alus Dictyotels, organa fructifera generari duplieis generis, forsan crediderit quispiam differentias inter Zonarias et Gymnosoros a me observatas in hune finem interpretandos esse. Contra ejusmodl interpretationem ' vero animadvertere liceret in nulla specie earum, quie ad Zonarias proprias retuli, duplicis generis fructus hucusque obser- vatos fuisse, quamquam numerosa specimina fructifera harum in herbariis -Adesse "constat. Species sequentes ad Gymnosorum referendas esse putavi: 1l. G. vaRIEGATUS ((Dictyota variegata Lam. Ess. tab. V fig. 7. Zonaria va- riegata Mert. àn. Mart. Icon Crypt. tab. II fig. 2. J. Ag. Didr. Alg. Syst. I p. 46 £& II p. 119. Stypopodium fissum. Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 64. Stypopodiwm. laciniatum ibm. Specimina plurima, qu: ex littoribus diversis oceani atlantici provenientia vidi,-no- minibus diversis nunc insignita, ad eandem speciem pertinere vix dubito. Alia specimina ex Oceano Indico — ex Ceylona aliisque locis — fronde magis evoluta insignia, magis dubia mihi adparuerunt ^ Adsunt forms Z. lobate minores, que cum Z. variegata commutata fuisse, facilius eonjicerem. .9? QG. couLARIS Zomar. collutris C. Ag. (cfr. J. Ag. DBidr. Alg. Syst. II p. 129 in not.) Kütz. Tab. phyc. Vol. IX tab. 706. Species mihi tantum unico specimine Herbarn C. Ag. cognita, crassitie insigni digno- scenda; mihi adhuc nimium dubia. !) Bornet (Etud. phyc. p. 57) jam indicavit soros Zonari» variegatze & Zonariw lobatz differre ab iis aliarum specierum Zonariz defectu paranematum. 12 ; J. G. Agardh. 9. .G. NIGRESCENS (Zom. mnigrescens Sond.); J. Ag. DBidr. Alg. Syst I p. 46. Spatogl. nigrescens. Kütz. Tab. Phyc. vol. LX tab. 49. | Quamquam plurima hujus vidi specimina, plantam bene fructiferam observare, mihi nondum contigisse doleo. Nec ab alio fructus illustratos fuisse scio. Sori im unico speci- mine parce fructifero quod observavi, secus longitudinem frondis elongati oblongi, maculam obscuriorem in fronde sterili paulisper nitente referunt, II. Zonaria. Satis constat Dietyoteas plurimas recentiorum olim. duobus Generibus (Dictyota (& Padina) comprehensas fuisse; hee vero Genera, utpote eharacte- ribus allatis. vix dignoseenda, a C. Agardh in unicum Genus Zonarie con- juncta fuisse. Greville dein Genera priora restituens, sub nomine Zonarie nullam speciem retinuit, utrique vero Generi species plures dubias adjunxit. Contra limites Generum à Grevilleo ductos, primus, ni fallor, observationes quasdam afferre ausus sum, statuens characteres Padine datos paucis revera — et tantum P. pavonie proximis speciebus convenire (Limnea Bd. 15. 4 ht. p. 444). In Zonaria variegata, Z. flava, Z. interrupta zonas concentricas (si quidem adsint) longe diverse nature videri, quam in Padinz veris speciebus; et soros ipsos in his speclebus esse per frondem sparsos. Strueturam quoque esse diversam dixi; cellulas nempe superficiales in Padina ut in Dietyota esse equaliter. undique adproximatas et indivisas; in Z. flava vero et afinibus cel- lulas superficiales in 4 eellulas evidenter divisas, et partes illas quaternas in- vicem summopere adproximatas a cellulis vieinarum serierum diseretas adpa- rere, unde frons in his ultimis speciebus evidentius radiatim quam concentrice zonata observatur. Speciebus hac structura instruetis Genus Zonarle retinen- dum putavi. His fere characteribus Genus Zonarie a plurimis adoptatum fuisse constat. Specles, quie Genus Zonariw ita reformatum constituerent, habitu quoque proprio sat congruentes adparuerunt; hine habitu ducente species haud paucas novas ad Genus Zonarie referre vix dubitarunt; quamquam fructus in multis adhue ignoti permanserunt et minores, quae adfuerunt structure diversitates, aut non observat aut minoris momenti considerat: fuerunt. Mihi. lgitur Species Zonariw Generis iterum examinanti adparuit plures diversos T'ypos intra limites Zonarie admissos fuisse, quos probe distinguere eo potius e re esse Analecta Algologica. 13 putavi, quum dubitare liceat an omnes invicem revera ita affines simt, ut nova iis indicata Genera invicem proxima disponantur ';. Ad Genus proprium Zonarie sequentes specles refero: * Fyondibus a parte. inferiore decumbente et radicante | adscenden- tibus (cellulis corticalibus strias geminatas flabelliformiter. radiantes ommesque conformes formantibus). 1. ZoN. DrEsINGIANA J. A. Sp. Alg. p. 109. ' Postquam in JBidr. Alg. Syst. II p. 46 dubia quedam attuh de diversitate hujus spe- ciei & Zon. variegate, specimina numerosa et fructifera comparare licuit, quibus patet spe- cies has esse invicem sat diversas, et me judice ad diversa Genera pertinentes. Z. Diesin- gianam vidi multo magis subdivisam, longitudine 2—3 pollicarem; soros vidi bene evolutos rotundatos, infra margines segmentorum adultiorum, a quibus segmenta nova prolificantia generantur, sspe adproximatos, constantes tum cellulis fertilibus (Sporis?) obovatis, in pe- dicellum angustiorem attenuatis, tum intermixtis paranematibus, inferne cylindraceis, superne paucis articulis oblongis superatis; reliquias indusii subdissoluti quoque videre credidi. - Frondibus erectis inferne costatis, ala conspicue temwiore sursum marginatis, segmentis superioribus totis ecostatis (cellulis cortica- libus strias geminatas | flabelliformiter | radiantes omnesque | confor- mes formantibus). 2. Z0N. CRENATA J. Ag. BDidr. Alg. Syst. II p. 48. Costa nulla segmenta superiora percurrit, sed stris in toto segmento terminali flabel- latim excurrunt conformes. Qua nota ad Z. flavam accedit. 9. ZO0N. FLAVA (Clem.) J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 49. "** Prondibus erectis sat conspicue et fere usque ad segmenta suprema costatis, ala parum tenwtore marginatis, costa cellulis. longitudi- naliter seriatis striata, marginibus cellulis extrorsum. arcuatim. de- flexis radiatis. 4. .Z0N. INTERRUPTA (.Lamour Ess.) J. Ag. Bir. Alg. Syst. II p. 47. Costa evidens usque ad segmenta penultima continuari videtur; extra hauc regionem costalem sori rotundato-oblongi utrinque disponuntur sparsi, media sori parte obscuriore; peripherica, ni fallor, precipue: paranematibus occupata. Nunc vidi eundem sorum una parte quasi vernice obducta constare sporis et paranematibus una cum indusio quasi congluti- !) Nescio quibus principiis ductus, Kützing nomen Padinz rejecit et Padinis aliorum nomen Zonarie retinuit. Zonaris igitur nostris nomina nova Sftypopodium et Phycopteris proposuit. Inter Stypopodia tum Taonias, tum Zonarias enumeravit; et inter Phycopterides species structura quoque diversas introduxit. Certos Generum characteres et limites ei defuisse patet. Genera, qus hodie proposui, et quoad characteres et quoad limites a Küt- zingianis diversa. 14 J. G. Agardh. LR natis; altera parte quasi puberula constare paranematibus usque duplo longioribus quam cellule: fertiles eximie pyriformes; contentum harum intra perisporium hyalinum in plures partes divisum ohservare credidi,.at divisionis modum percipere nequivi. 5. ZON. TURNERIANA J. 4g. Didr. Alg. Syst. II p. 48. Hane speciem Nov: Hollandie ab anteriore Capensi sat distinctam esse, non dubito. Costa in utraque fere eodem modo frondem percurrit. Sori in regione extra hanc gene- rantur, nunc fere usque ad costam adscendunt. Soros Z. T'urneriame vidi in pagina con-: vexiuscula laciniarum elevatos, juniores indusio peculiari instructos; intra hoe indusium cellulas corticales obovatas et in stratum quasi conjunctas. Singule harum elongantur in formam obovatam, cujus stipes tenuior inter cellulas corticales immersus permanet, su- periore parte libera eminente. His cellulis emergentibus indusium sublatum fieri conjeci, paranematibus nondum evolutis. Alios soros vidi paranematibus instructos, quales a Harvey. in Phyc. australi depinguntur. Hine mihi lubenter persuadeam paranemata esse posterius generata; et defectum horum organorum in Speciebus Zonarie genuinis ab state et evolu- tionis stadio explicari; soros esse in Zonariis diversi generis, nempe alios paranematibus instructos, alios his deficientibus sporis sic dictis tantum constitutos, utrosque indusio tectos, hodie assumere dubitarem. » - Ipsum Genus Zonarie speciebus supra allatis inter hodie cognitas limi- tandum putarem. Z. variegata et species huie proxime, structura frondis sat congruentes quidem viderentur; at soros in Z. variegata ejusque affinibus nullo indusio teetos, nec cellulas fertiles paranematibus bracteatas observavi, quare hoe loco Genus proprium Gymnosori his creavi. Ali? species Zonaris et structura frondis et indole fructificationis adhue magis diverse mihi adpa- ruerunt — propria Genera indieantes, quibus characteres et limites infra adum- brare conabor. III. Homoeostrichus. Gen. nov. ; Frons plana, decumbens aut erecta, integriuscula aut multifida, superne plus minus conspicue flabellata; cellulis superficialibus a facie strias longitu- dinales invicem :eque adproximatas flabellatim radiantes formantibus; cor- ticalibus. una. eum interioribus, forma et magnitudine vix diversis, omni- busque invieem e regione positis, frondem pleiostromaticam constituen-. tibus. jSori supra pagimam prominuli, sepe secus longitudinem radiantes, cellulis fertilibus obovatis et paranematibus verticalibus subelavatis, arti- eulatis et invicem liberis constituti. Speeimina Specierum, quas huie Generi adnumero, sunt substantia quasi dura insignia. Si sectione transversali frons observatur, contexta adparet cel- lularum seriebus inter paginas pluribus et sepe numerosis (6 sspe nume- Analecta Analogica. 15 ravi) omnibus rite superpositis, nulla facta qnoad formam et dimensiones inter corticales et interiores cellulas distinctione; omnes cellule fere quadratiw ad- parent, lineas subrectas tum verticales inter paginas, tum horizontales inter margines, formantes, omnesque :eque distantes — dum in Zonarie specie- bus propriis cellule corticales geminse singulis interioribus anteposite gene- rantur; qua diversitate structure Genera a me indicata facilius dignoscantur. In Zonariis propriis indusium adest, sorum juvenilem obtegens; hoe sublato paranemata incurvata et obtusa eminent. In llomeostricho nusquam soros indusio tectos observavi; at adparatum paranematum magis evolutum putarem, et singula fila acuminata vidi. Species sequentes Generi novo adnumerandas censeo: * Frondis inferioris decumbentis segmentis superioribus adscendentibus, et. (in. his) mulla fere facta distinctione inter. utramque paginam. 1l. H. wuLTIFIDUS (Padina multifidu Harv. Zonaria multifida J. Ag. Sp. Alg. p. 109. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. I p. 46. Phycopteris Harveyana | Kütz. Tab. phye. vol. EX tab. 66. Fide speciminum, quie a Harvey data habui, frondem inferne decumbentem putarem, strato infimo paulisper diverso; superne vero adscendentem cellularum seriebus numerosis contextam, cellulis corticalibus nusquam in strias geminatas conjunctis. ** Fronde erectiuscula, stipites validos stuposos demum formante. 2. H. SimNcLAmuU ((Zom. Sinclaórü Hoek £ Harv.); Harv. Phyc. austr. tab. XLIX. Phycopteris Sinclairiü Külz. tab. Phyc. vol. IX tab. 68. Nescio an jure assumerem unam paginam esse paulisper convexam, alteramque conca- vam. In specimine fructifero vidi fructus in pagina paulisper convexa provenientes. Sectione facta transversali cellulas corticales sque latas vidi ac interiores; omnesque invicem e regione positas esse, sspe series sex inter paginas formantes. Fila stups longe adscendentis cellulas corticales crassitie squantia. Sporas globoso-obovatas stipite suo brevi quoque cellulas corticales crassitie squantes; superiore sua parte multo crassiores — dum in Zonarie speciebus propriis ex singulis cellulis geminatarum non tantum cellulam fer. tilem, sed etiam stipitem paranematis attenuatum provenire observavi; qua dispositione pa- tere putarem quoque in formatione fruetus Genera proprio modo differre. 3. H. SmuPOSUS (Z. Stuposa R. Br. mscr.) J. Ag. Sp. p. 110 et Bidr. Alg. Syst. I p. 50. Phycopteris microloba Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 69. Sectione transversali frondis vidi cellulas inter paginas esse 6-stromaticas, nune autem nonnullas mediz frondis tantum gerere 4 cellulas verticaliter superpositas. Forsan credere liceret cellulas margini proximas prius subdivisas fieri quam interiores, quod in Dilophis sepe obvenire, adnotavi. Plantam, quam nomine Phycopt. stupose delineavit Kützing, vix ad nostram referre auderem, quum suadente structura hane potius ad Zonarias proprias referendam putares. Qus vero nomine Phye. microlobe 1. c. delineata fuit, ea ita cum 16 J. G. Agardh. planta, quam juniorem H. Stuposum judicavi, convenit, ut utramque formam ad eandem speciem referre ausus sim. Frondem in hac 4-stromaticam me observasse, dicere fas est. 4. H. CANALICULATUS Zonar. camnaliculata J. Ag. Didr. Alg. Syst. I p. 49. Quoque in hac Specie cellulas 6-plici strato dispositas, omnesque, corticales et inte- riores, :que magnas (sectione transversal) et e regione positas, me observasse, animadver- tere placet, A supra allatis Speciebus Generis hanc facilius distictam puto. IV. Chlanidophora Gen. nov. Frons multifida decomposita, segmentis terminalibus planis flabellatim dilatatis inferne subeostatis, laciniis lateralibus acuminatis sepe in cellulam termi- nalem desinentibus; cellulis exterioribus a facie rectangularibus seque ad- proximatis, utriusque paginz (sectione transversali) invicem contiguis et e regione positis, frondem distromaticam formantibus (cellulis interioribus nullis). Cellule fertiles supra paginam emergentes singule sparse obovato- globose; Antheridia in isdem individuis obvenientia, soros oblongo-lineares supra paginam prominulos, secus longitudinem segmenti radiantes forman- tia, dupliei serie cellulas demum quaternatas gerentia. (Tab. I fig. 3—25.) Genus, typo Zomn. microphylle propositum, admodum distinetum putarem; habitu et dispositione partium, nimirum stupa admodum evoluta, et precipue segmentis terminalibus flabellatim dilatatis, ima basi costatis, superne laciniis lateralibus instructis, Zonariam potissimum indicantibus; ceterum vero tota structura frondis, et partium fruetificationis — quales has hodie cognitas ha- bemus — ita diversum videretur, ut fere dubitare liceret an affinitates proxi- mas inter Zonarias proprias qu:erere opporteret. Dum enim in Zonariis pro- priis stratum corticale quasi sui juris — cellulis geminatim adproximatis con- stitutum. — characteristicum judicavi; in Homeostricho vero frons adest pleio- stromatica; segmenta in Clanidophora vidi distromatica, cellulis unius generis contexta, deficientibus quasi cellulis interioribus, qu: in aliis Generibus cellulas exteriores utriusque pagin:e conjungere videntur. In parte inferiore frondis admodum decompositze caules formantur teretiusculi, stupa ramos quoque supe- riores seandente tomentosi, filis nempe. decurrentibus plurimis dense obteeti. His eaulibus transverse sectis partem interiorem, ipsam axilem, vidi compla- natam cellulis duplici serie a margine ad marginem producta ocontextam, cel- lulis utriusque paginz invicem contiguis et e regione positis. Allatis his structurze differentiis Genus proprium satis indicatum putarem; accedit vero quod partes fruetifieationis ejusdem ita ab 1s, quas in aliüiss Zonariarum formis hodiedum Analecta Algologica. 17 cognovimus, abludentes videantur, ut Generi novo novas affinitates adtribuendas esse faeilius quis conjieeret. Vidi nimirum, in segmentis superioribus frondis, supra paginas sparsa et omnino emersa corpuscula globosa singula, sporis sic dietis singulis Dietyotz ita similia, ut si in Specie quadam Dictyote eadem observaverim ne minimum quidem dubium de eorum congruentia cum sporis aliarum specierum fovissem. Cinguntur membrana demum pellucida, intra quam contentum obseuriorem, quasi in nodos plures eonglobatum observare credidi. Utrum autem ex contentu plures partes inajores aut minores de- mum formarentur, an iste in sporidia mobilia demum solveretur, id mihi hodie omnino incertum manet. In eadem fronde et sepe in segmentis vicinis vidi alia organa, transmu- tatione cellularum paginam constituentium sine dubio orta, obseuriori contentu facilius distincta. uniora horum nunc fere singula, nune pauca juxta posita, supra frondis paginam ita intumescentia ut dimidia sua parte fere emersa di- eerem, oblonga et cellulis sterilibus fere duplo erassiora, in partes numerosas transversaliter et longitudinaliter ordinatas subdivisa. Ulterius evoluta vidi, pluribus cellulis juxtapositis eodem modo transformatis, eadem in soros minutos conjuncta; at ita evoluta, lineas minutas plures, secus longitudinem segmenti seriatas, et dense juxtapositas constituentia. Quo adultiora eo evidentius eadem in partes numerosas subdivisa; et has partes (in singulis cellulis constituen- tibus) quasi duas series longitudinales formantes, in quibus demum minores partes sat conspicue quaternate obveniunt. In his organis antheridia, qualia in pluribus Generibus Dietyotearum observata fuerunt, agnoscere non dubitavi. Ex ii, que ita observavi, mihi vix dubium adparuit Zonariam micro- phyllaam Harveyi ita ab alis Zonarüs characteribus differre, ut eam typum proprii Generis constituere vix quispiam dubitaret. Si vero in omnibus illis, quibus habitus proprius induitur, evidentissima est congruentia inter Z. mi- erophyllam et alias plures Zonarie species, at nihilominus et in structura et in fruetificationis partibus differenti: adsunt, nonne ex his concludere liceret affnitates minus ex notis habitualibus, quam ex congruentia structurz et fructi- ficationis esse dijudicandas. Qus vero si ita sint, qusritur an revera Zonaris proximum sit novum Genus, hodie à me propositum. Qualia hodie Dietyotearum Genera mihi cog- nita habeo, nullum revera scio, cum quo Clanidophora structura et characteribus à partibus fructificationis desumtis conveniret, quam cum "Taonia, cujus frondes multifidae quoque apice fiunt flabellatzs nec structura ita abludunt ut non in Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 8 18 J. G. Agardh. A. eadem sectione familie patiantur. Sporas sie dictas singulas emersas in hoe Genere quoque obvenire, certum mihi videtur; et antheridia non admodum dissimilia quoque in hoc Genere adesse, assumserunt. Si vero ex altera parte charaeteres magis habituales Zonariis veris Genus novum vindicare viderentur, suppositioni forsan locus est, preter organa hodie cognita diversorum Generum, alia. nondum detecta obvenire, et Chlanidophoram offerre ea organa, quee in alis Generibus detegenda restarent. Unieam hucusque Zonarie speciem ad novum Genus pertinere scio: ]. CnHr. wICROPHYLLA (Zonaria microphylla Haro. Phyc. austr. tab. 195. Plu- copteris microphylla Kütz. Tab. phyc. vol. IX. tab. 69). V. Micerozonia Gen. nov. Frons plana plus minus multifida, inferne prostrata, laciniis terminalibus ad- scendentibus subflabellatis; cellulis frondem formantibus pleiostromatieis, - eorticalibus et interioribus magnitudine et forma vix diversis, seriebus verticalibus quasi per paria oconjunctis, omnibus e regione positis.- Sori in laciniis adscendentibus supra paginam inferiorem emergentes, fasciculis paranematum constituti, paranematibus monosiphoneis articulatis decom- posito-ramosis, aliis deeumbentibus, aliis erectiusculis, cellulas fertiles ad ramos subsessiles, obovato-globosas, intra .perisporium (hyalinum et indi- visum) contentum granulosum foventes, generantibus. (Tab I fiüg. 6). Minuta illa et prostrata Zonaria velutima .Harv. Genus sui juris consti- tuere, examen aecuratius vix dubie docebit. Habitu Padinam multifidam Harv. potissimum refert, at structura frondis in utraque admodum diversa. Dum frons verticaliter secta in Zon. multifida est pleiostromatica, et seriebus cellularum omnibus consimilibus et invicem :eque distantibus est contexta; sunt — in Zom. velutina series cellularum verticales quasi per paria conjuncte; dum in speciebus Zonarike Generis, quale hoe hodie limitandum judicavi, cellule corticales geminate singulis seriebus cellularum interiorum anteposite obve- niant; sunt in Zon. velutina quoque cellule interiores per paria disposite, et hee paria eum corticalibus, conformia et e regione posita generantur. Preeter hane structure differentiam partes fructificationis omnino diversas quoque vidi. Dum stupa nigrescens et ampla in segmentorum partibus inferioribus et an- gustioribus adest, soros fructiferos in segmentis supremis inferiorem paginam oceupantes vidi. Constant sori filis monosiphoneis articulatis et dense ramosis, Amalecta Algologica. 19 quasi in ezspitulos minutos conjunctis; alii rami, quasi supra paginam decum- bentes, vage flexuosi et dense ramosi; alii erectiuseuli simpliciores et paucio- ribus articulis plerumque constantes; ali denique transmutari videntur in or- cana Oobovato-globosa, ad artieulos filorum fere sessilia; intra perisporium hyalinum congeriem granulosam foventia; hune contentum nune qua$i in duas partes eollaterales subdivisum observare credidi, quam vero divisionem parum distinctam et forsan fortuito obvenientem lubenter concederem. Addere placet me, preter specimina Harveyana, alia comparasse. In sp. Harveyano, a facie observato, cellulae corticales geminatim juncte rectangu- lares et suo diametro 2-plo-8-plo longiores mihi adparuerunt. Quoque in his adparatum filorum superfieialium | adesse putavi; at dispositionem non deque conspieuam vidi. In ieone Kützingiana structuram non bene reddi- tam putarem. | Patet structuram Zonarie velutine, qualem ipse eam vidi, cum nulla alia Zonari:? Generis specie bene convenire; eam tamen magis congruentem esse eum Zonariis quam eum speciebus Cutleri&. 5i contra partes fructificationis, quales has vidi, comparantur, saltem analogiam quandam in dispositione par- tium potius inter Cutleriaceas quam inter Zonarieas facilius quis inveniret. S1, opporteret, suadente preesentia sporidiorum mobilium in illis, defectu autem horum ut recentioribus quibusdam placuerit, Cutleriaceas a Dietyotels dignoscere in Dictyoteis, patet affinitatem proximam Mierozonie non dijudicare licere, ignota adhue natura organorum, qu: supra describere conatus sum. Ex adspectu potius sporidia quam sporas in ills generari conjicerem ; perpendenti vero mihi sporidia mobilia quoque in Generibus Dietyotearum observata fuisse, adparuit vix huie characteri illam vim adtribuendam esse, quam postularunt alii. Me autem, analogiam illam 1n dispositione partium fructificationis indicantem, neuti- quam fugit ipsam formam partium in Cutleriaceis esse diversam, utpote cellulze fertiles in Cutleriaceis siliquas articulato-areolatas referre, organa autem in Mi- crozonia, a me observata, sporas sie dietas, in Dietyoteis plurimis obvenientes, demulari viderentur. Nescio anne, his omnibus rite perpensis, affinitates proxi- m:e Microzonie nec inter Zonarieas, nec inter Cutleriaceas quszererentur, sed Genus novum in vicinia Taonie esset disponendum. Species unica, hodie mihi eognita, est: 1. MicROZONIA VELUTINA (Zonaria velutina Harv. Fl. mov. Zel.; J. Ag. Didr. Alg. Syst. I. p. 50, Spatoglossum velutinum. Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 51). 20 J. G. Agardh. Animadvertere placet in icone Kützingiana structuram aliter indicatam fuisse, quam ipse eam observavi. An plures species, habitu similes, ad oras Nov: Zelandic revera ad- essent, forsan quispiam dubitaret? VI. Stypopodium. Genus, quod olim sub hoe nomine creavit Kützing, expulsis plurimis speclebus, quz me judiee ad diversa Genera pertinent, et ad formas, quie Zonarie lobatz proxime sunt, reduetum, hodie adoptandum putarem. Iam ex ieone a Harvey data patet soros Zon. lobate formas assumere, que in aliis Zonariis vix obveniant. Specimina fructifera hujus speciei demum videre - mihi contigit, ex quibus, me judice, patet soros non tantum quoad situm et formam, sed etiam, suadente partium struetura, magis cum T'aonia et Padina convenire, quam eum Zonarie speciebus propriis. ln Z. lobata nimirum eidem linez: concentrieze adsunt, que in allatis Generibus eum evolutione partium fruetificationis nectuntur; sed etiam ipsos soros, et supra et infra has lineas, zonas coneentricas formare vidi; si quoque sori — in nostris forsan ni- mium maturi — sint quasi compositi minoribus, qui interjectis spatiis minoribus sterilibus, tamen sat conspicue in zonas concentrieas coeunt. Sporas singulas obovatas vidi, et proxime, ut putarem, convenientes cum iis Padinge. Ob frondem ipsam, initio ut putarem deceumbentem, marginibus adscendentibus, demum vero ereectiusculam, soros unam paginam (superiorem) tantum occu- pantes putarem. In juniore linea innovationis, hane vidi a sterili parte con- spicue mutatam; cellule ejusdem videntur sat conspicue quasi turbatz, nec Iimeis angustis cellularum cortiealium quam maxime regulariter striatz; loco harum ecellularum vidi cellulas multo breviores fere rotundatas et proprio quo- dam modo in ewspitulos minutissimos quasi excrescentes. His ecspitulis demum - antheridia aut saltem paranemata formari conjicerem. — In soris adultioribus aut senilibus totum hunc adparatum inter soros geminatos deficere vidi. Sectione faeta observare credidi paranemata, longe articulata, una cum cellulis minutis mixta obvenire; in ipso soro vero sporas pyriformes ima basi inter cellulas corticales steriles esse immersas. n Sectione facta transversali vidi cellulas interiores frondis corticalibns con- spicue majores (in segmento a me observato duas series formantes), cellulis utriusque seriei nune rite antepositas, nune minus regulariter, et parietibus sepe flexuosis distinctas; corticales cellulas vero ita angustas, ut singulis in- Analecta Analogica. 2] terioribus anteposit:te obveniant usque 4 corticales. Hine explicatur frondem a facie observatam striatam adparere, striis 39—4 adproximatis simplicibus, quasi striam compositam formantibus, eodem modo quo in Zonarüs propriis sepe striie geminse simplices in striam quasi compositam junete, paribus ita linea pellueida paulisper latiore distinctis. Ipsse cellulee cortieales a facie visc rectan- gulares adparent, suo diametro nunc 2-plo-, nunc 4-plo longiores. Ob frondem a facie observatam, quasi striis modo dieto compositis in- structam, hane speciem inter Zonarias olim enumeravi Hodie suadentibus fructibus Genus proprium huie instituere vix dubitavi, quod Padinge et Taonice proximum puto. Generi ita constituto, nomen Stypopodii retinere malui. Quod olim sub hoc nomine creavit Kützing, tum species a me hodie ad Genus re- latas complectebatur, tum alias in Vol. LX Tabwl. Phyc. depictas, at in ico- nibus sub diversis nominibus militantes. [n prolegomenis ad Vol. datis, genus suum aliter cireumseripsit, quibusnam vero charaeteribus distingueretur, nihil dixit. Inter species hoec ultimo loco Generi adnumeratas, unam esse speciem Dilophi, 2:as ad Taoniam, unam ad Spatoglossum referendas putavi. Nonnullis forsan reliquis idem nomen reservare liceat. Quaenam alie species huic Generi pertineant, mihi quidem hodie adhue ieertum videtur. Spatoglossum —Versicolor Kütz. !. c. tab. 49,.ab ipso (Pref. pag. VII) ad Stypopodium ducitur; et hoc congenericum lubenter crederem. Síypop. Guineense, St. Solierit, St. flavum, St. attemuatum ad alia Genera certius referenda putavi. Quod attinet Sf. fuliginosum, nullum specimen authen- ticum plante a Martio collecte, me observasse doleo. Plantam autem, quoad habitum subsimilem, .à Salzman ad Dahiam collectam, examinavi, quam a Zonaria lobata adultiore vix distinctam putarem. In Styp. fuliginoso, a Küt- zing depicto, sat diversa obvenit struetura. —Zonmaria multipartita Suhr, quam ad Spatoglossum retulit Kützing, mihi quoad affinitates omnino dubia manet. Nescio anne una pagina ab altera differret; substantie quid inest, quod Cut- leriam suaderet. Specimina, qui vidi, omnia sterilia mihi adparuerunt. VII. Lobophora Ge» nov. Frons plana ecostata, flabellata, integriuseula, lobis conformibus a pagina su- perne prolifieantibus decomposita, et superpositis sublamellata, concentrice zonata, margine erectiusculo, contexta cellulis pleiostromaticis, series ver- ücales inter paginas formantibus, corticalibus invicem seque distantibus. T Cs : M WE CDS z ! * i c "t ^ pes LION PA J. G, Agardh. Spore . . . Sori secus lineas innovationis dispositi, transversaliter oblongi, invieem disjuneti, quasi zonam interruptam et minus regularem formantes, in. paranematibus articulatis monosiphoneis organa clavato-siliqueeformia, breviter articulata (sporidüfera?) generantes. (Tab. I fig. 7—8). Plantam magis obiter visam, ob colorem obseurum et ambitum flabel- latum, nee non suadente structura a facie observata, formam quandam junio- rem et hine magis teneram Zonarie mágrescentis forsan quispiam oconjicercet; at aecuratius inspectam evidenter diversam putavi; quin immo speciem proprii Generis, magis ad Padinas aecedentis, facilius suspicarer, si quoque charae- teres Generis ex paucis speciminibus a me observatis rite indicare hodie mihi non liceat; sequentia observavi: Frons flabellata ereetiuseula, lobis a pagina prolificantibus late sessilibus et suo ordine flabelliformibus decomposita, demum quasi superpositis lobis numerosis — sepe ab eadem zona emergentibus laminosa. Lobi singuli a primaria fronde lata basi emergentes et cellularum seriebus suis quasi in pri- mariam frondem decurrentes; omnes rhythmice inerescentes lineis innovationis | coneentrieis notati. In his lineis innovationis observare licet, inter series longitudinales numerosas flabellatim ad marginem frondis exeurrentes, nonnul- las series sparsas, quie in singulam cellulam non continuatam desinunt. Cirea. has cellulas singulas abrupte desinentes, series vicine elongate con- vergentes excurrunt, quasi viam ulterioris prolongationis interjectis clauden- tes. Apiees serierum ita desinentium fiunt sensim quasi lanceolatg; et ex' his apicibus novis cellule utrinque cireumcirca radiantes proveniunt, novum ordinem serierum flabellatim radiautium generantes. ,Naseuntur hoe mmodo prolifieationes nove ab ipsa pagina media pullulantes, fere dicerem quasi im. Zanardimia | collarvi nova lamina eueullata emergit. Quia in eadem fere zona numerose ejusmodi prolifieationes generantur, et singulwe flabellatim ex- panduntur, frondes demum adparent lamellosw prolificationum marginibus su- perimpositis. A facile observatz series cellularum fere zeque distantes et singule ad- parent, si quoque sparsim, ubi ab una serie geminz formantur, cellula corti- ealis. quzedam initio geminata videretur. Cellule corticales juniores (et nuper formate) elongate et rectangulares fiunt; adultiores sensim transversaliter divise - et dilatatt, nune fere quadratiez' adpareant. F Qualem structuram Zonarie collaris a. Kütziug depietam videas, talem transversali sectione structuram in nostra observavi. Cellule: nimirum series : . 9 Analecta Algologica. 98 eque latas inter utramque paginam verticales efficiunt; a cellulis vero ita ver- tiealiter superpositis intimce (mediz) sunt exterioribus duplo et fere triplo eras- siores. Utroque latere harum vidi tres series cellularum exteriorum, quarum extims nune divisionem inchoantem indicant. Sectione longitudinali frondis vidi cellulas intimas ab origine 2-plo-triplo longiores quam his proxime exteriores; et extimas (suis proxime) interioribus duplo breviores. In intimis cellulis contentum admodum obscurum observavi, et hune quasi collapsum, nune in tres partes longitudinales, baculiformes sub- divisum, quarum mediam obseuriorem sistere contentum ipsius cellule medi, geminas autem exteriores ad novam seriem cellularum exteriorum pertinentes; cellulam mediam hoe modo sensim subdivisam fieri et series verticales cellu- larum intermediarum hoe modo oriri, forsan conjicere liceat. Linee innovationis, non admodum conspicus, precipue formari putarem desimentibus in zona quasi eadem pluribus seriebus cellularum longitudinalium, qualiter hoc supra describere conatus sum. In proxima vicinia ejusmodi lineze subconcentriee vidi tum paranemata artieulata libera, qualia fere '"laàonie, tum soros oblongos, non stricte in eadem linea oconcentrica dispositos, transver- saliter longiores et spatiis sterilibus intercedentibus interruptos, supra paginam emersos et quasi elevato margine cinctos; a facie observati sori mihi adpa- ruerunt quasi corpusculis rotundatis intra marginem impleti; at partibus sori acu derasis has constare vidi corpusculis siliqueeformibus, transverse zonatis, zonis brevissimis contentum granulosum, ut mihi adparuit, foventibus; ejusmodi zonas circiter 8 numeravi; zonas divisione longitudinali areolatas mon vidi. Siliquas juniores obovatas, adultiores magis oblongas observavi, paranematibus ineurvatis cinctas, et ramis horum insidentes. Species unica hodie mihi cognita: 1l. LOBOPHORA NIGRESCENS J. Ag. mscr. Hab ad oras nove Hollandie australis, mihi a J. Br. Wilson sub n:o 15 B. ex Dromana Bay missa. De affinitate proxima hujus plante certius quid statuere vix auderem. Ex habitu plantz exsiccatze, velut suadente structura eam potissimum cum Zonariis convenire, facilius quis crederet. Ex partibus vero fructificationis mihi hodiedum cognitis, eam potius in vi- cinia Taonie aut Padinse disponondam esse conjicerem. Una cum planta supra descripta, sub 5:0 15 B. designata, aliam recepi swb m:o 15 A, colore glauceseente distinguendam, quz utrum ejusdem speciei sit forma junior, an forsan diversa species, mihi saltem non liquet. 24 J. G. Agardh. Y VIL. "Taonia (Tab. I fig. 9— 10). Quamquam Species, huie Generi typica, et diutius cognita et sepius de- scripta fuerit, eam tamen quoad omnes suas partes ita cognitam esse, ut de characteribus et affinitate. Generis nulla restarent dubia, assumere dubitavi. Satis revera constat alios Algologos JDéctyote, alios Padine eam proximam diu eonsiderasse. Mihi autem typum propri Generis eam constituenti, hoe inter Stoechospermum | et | Culleriam. | disponendum ab initio adparuisse; postea Taoniam Padine adproximandam credidi. Genera vero Dictyotearum novis studiis ulterius illustrata fuisse novimus, quibus ducentibus Cutleriaceas a Diety- oteaceis omnino distinetos judicarunt recentiores Algologi; et characteribus summi momenti has familias diversas esse quoque assumserunt. Ex iis, quie hueusque de partibus fruetificationis 'Taonie cognovimus, eam Dietyoteis recen- tiorum pertinere, nemini quantum sclo, hucusque dubium adparuit. Conf tendum vero videtur iis quoque, qui speciali studio has plantas illustrare susceperunt, organa quadam latuisse, que in affinitate Generum dijudicanda summi momenti existimare consueverunt. Line qu: ipse de organis frueti- ficationis observare contigerit, ea paucis hoe loco adumbrare conabor. Sunt inter Dictyoteaceas forme haud paues, in quibus — sepe quoque oculo nudo —- observantur linee paulo obsceuriores, transversaliter frondem transeuntes, nune plus minus interrupte. Has hieas residuis partium delap- . sarum fruetificationis haud formari, jam ex eo colligere liceat, quod in seg- mentis supremis nuper evolutis, velut in planta juvenili easdem observare liceat. In Dietyota et Generibus huic proximis easdem obvenire non vidi. Nee easdem in omnibus individuis ejusdem plante obvenire :que evolutas, lubentias assumerem. In Taonia has lineas sepe admodum oconspieuas esse satis constat. . Si ejusmodi lineam in supremis segmentis et nuper formatis a facie ob- servaveris, hanc oriri facile putares mutatione quadam cellularum longitu- dinalhium, quz vero vario modo in diversis Generibus perficiatur. In Taonia has cellulas longitudinales — que in fronde admodum juvenil obveniunt tenerrimse, omnesque juxtaposite et radiantes — fere eadem distantia infra peripheriam flabelli subdivisas vidi in cellulas breviores, suo diametro parum longiores, et endochromate obscurius virente farctas; harum series paucas (scepe 2—9 longitudinaliter superpositas) initialem quandam lineam, a margine ad marginem ductam, constituere putarem. A cellulis primarius, ita formatis, i 5 Analecta Algologica. 25 nove generantur, que magis verticaliter supra. paginam productae, et apice prominulo rotundatz adpareant. Ulterius exerescentes paulo postea easdem mutatas vidi in corpuscula obovata, supra basem attenuatam 1 articulos bre- vissimos disciformes (4—6 putarem) subdivisa, apice truncato. in T. atomaria hie organa nuda vidi; in T7. awstralasiea intermixta videre credidi filis qui- busdam tenuissimis, in quibus articulos longiores dignoscere licuit. | Corpuscula hie obovata, articulorum contentu magis griseo instructa, organa propri ge- ceris constituere putavi. Eadem nondum transmutata nomine paranematum (ad interim) designavi; alia, transmutata, eorpuseula sistunt siliqueeformia, cum Zoosporangiis sic dictis forsan comparanda. Dum frons sensim adereseit, ad lineas innovationis inferiores utrinque formantur sori transversales cellularum fertilium Taonie, omnibus notissimi. Soros fertiles fuscescentes tum deorsum, tum sursum sensim augeri latitudine putarem, ipsa linea media, qua separantur superiores et inferiores partes sori, dilutiore colore dignoscenda. In linea hàc media cellulas quasdam minores observavit Reinke, quibus functiones antheridiorum adtribuendas esse suspicatus est. Mihi has a facie observanti ecdem magis rotundate obvenerunt; con- tentu suo magis griseo insignes, antheridia T'aonie easdem constituere luben- tius assumerem. Comparanti vero soros antheridiorum Dietyotz, cellule an- theridiotum Taonie haud in soros conjuncte adpareant. Utrum transformatione quadam organorum, quie nomine paranematum mox supra adumbravi, ori- antur, an utraque constituant organa diversa et sui juris, mihi non liquet. Lubenter eadem organa, at diversis evolutionis stadiis posita, in illis agnosce- rem; nune nimirum eadem videre credidi magis elongata et articulis numero- sioribus instructa, sspe superne ineurvata et in csspitulos collecta, inferne articulos breves et contentum griseum servantia, nune breviora obovata, in ezespitulos conjuncta, articulis fere disciformibus constituta. Paranemata, quie in Soris transversalibus rite evolutis semper adesse finxi, quoque in soris multo minoribus, quos in intervallis inter zonas transversales adesse constat, me vidisse, addere placet; at in his paranemata vidi et pauciora et breviora quam in soris transversalibus. Cellulas fertiles, quas tetrasporarum nomine designarunt recentiores, initio inter cellulas corticales cylindraceas et elongatas adparere, ipsas elongatas et forma a sterilibus cellulis vix nisi contentu obscuriore diversas, animadvertere placet. Nune quoque sub hoc stadio ejusmodi cellulam observare licet dia- phragmate transversali in duas superpositas divisam; mihi autem adparuisse Lunds Univ. Arsskr. Tom, XXIX. 4 26 | J. G. Agardh. cellulas fertiles, — qu: ita adparenter initio constituant ipsas strati corticalis cellulas, — demum esse obteetas membrana, in qua parietes strati corticalis adhue dignoscere putavi. Pune parietem exteriorem magis magisque extensum fieri, cogente spora interiore, sensim verticaliter erectiuscula, et denique ruptum cirea sporam emersam obvenire, lubenter assumerem. Patis constat Lamourouxium duas species distinxisse, quarum unam J). zonatam, alteram D. ciliatam. denominavit; has vero unam eandemque speciem constituere, omnes Algologos posteriores assumsisse. Lamourouxium diversi- tatem- quandam 1n dispositione partium fruetificationis in speciebus allatis assumsisse, patet; algologos vero sequentes hane diversitatem flocci sestimasse, observantes soros minutos rotundatos ssepe adesse in intervallis, quibus sepa- rantur sori transversales Taonie atomarie. Mihi hodie has plantas examinanti adparuit partes fructifioationes non tantum aliter dispositas in iisdem ob- venire, sed me judice quoque esse diversi generis. Hine plantam, quam La- mourouxianam speciem (JD. cilóatam) neglectam sistere putavi, accuratius exa- minare placuit. Sectione facta transversali frondis superioris mediam laminam paulo cras- siorem vidi quam partes marginales. In hae media parte cellulas interiores vidi dupliei serie dispositas, eorticalibus monostromaticis obtectas. Cellulas interiores. subquadratieas et in utraque serie antepositas, nunc una aut altera paulo latiore; easdem adparere corticalibus circiter duplo majores, geminas nempe cortieales esse singulis interioribus antepositas; cellulas fertiles rite emersas interioribus cellulis circiter 4-plo ampliores mihi adparuisse. A facie eellulas fertiles vidi sine ordine conspieuo per totam paginam sparsas, matu- rescentes fere spheerieas, intra membranam hyalinam nucleum obscurum foven- tes; in hoe divisionis eujusdam indieia observare non contigit. Quse vide- ) rentur minus mature, ez quasi cellulis directione tangentis compressis et sensim obsolescentibus obteete mihi adparuerunt. His, ut putarem, demum perruptis, sporam emersam membrana contigua hyalina cinctam vidi His omnibus satis patere putarem hane plantam, structura frondis et adspeetu spore singule vix ullo respectu a Taonia distare. Eam et presentia sporarum, quee emersa et obovata atque ut mihi adparuit (adhue) indivisa per superficiem sparsa obveniunt, et suadente structura frondis a Cutleria evidenter distinctam esse, animadvertere placet. In eodem vero Individuo alia observavi organa, que mihi multo magis Cutleriam quam Dietyoteam indicare videntur. Preter organa mox deseripta nimirum observavi organa diversi generis, nunc Analecta 'Algologica. 27 in lineas transversales, at multo minus evidentes quam quas in T. Atomaria obveniant, conjuneta, nune in soros minutos collecta, a superficie frondis emer- gentia, que pro setate aut evolutionis gradu invicem diversa adpareant. Ubi linee, supra desceripte, transversales anfractuose minus conspicus adsunt, vidi quasi fasciculos paranematum, quos ab illis supra descriptis vix diversos putarem: sunt fila brevi-articulata, incurva, in cespites minutos col- lecta. Nulla organa alia inter hsec paranemata dignoscere licuit. In parte vero paulo inferiore ejusdem segmenti, ubi lineam transversalem magis con- spieuam dignoscere credidi, fila secus hane lineam quasi transversaliter ser- pentia observare credidi, que monosiphonea et articulata articulis circiter diametro duplo longioribus quasi primaria dicerem, ex quibus alia fila magis vertiealia exeunt, simpliciuseula et suo ordine articulata. Quibusdam locis, ubi hee fila magis multiplieata et varia directione excurrentia deprehendi, fila vertiealia vario modo mutata observavi: ww«»c nimirum simplicia et singula, à superficie frondis quasi immediate exeuntia, infimo articulo paulisper deorsum dilatato, velut articulis proxime sequentibus cylindraceis, longitudine diame- trum sequantibus aut fere brevioribus; dein sequentibus articulis elongatis, dia- metro pluries longioribus cylindraeeis; wwnc fila mox fiunt ramosa, ccespitulos minutissimos formantia; wmw»c fila alia proveniunt simplieia, basi paulisper dilatata ex fronde emergentia, supra paucos infimos articulos (2—3) breviores, diametro vix longiores, in siliquam multo crassiorem, aut ovalem; aut obovatam aut clavatam, fruetus Cutlerie ita referentem, ut icones a Reinke hujus datas ad nostram plantam illustrandam fere confectas facile diceres. Maturum hunc fructum suo diametro 9plo-3plo longiorem vidi, contentu suo obscure fusce- scente aut fere castaneo facilius conspicuum; articulos ejusdem brevissimos superpositos transversales 5—8 numeravi, et has divisionibus secus longitu- dinem factis in partes extrorsum quadraticas subdivisos. Nune siliquas con- similes in filis mox memoratis, magis elongatis et in ewspitulos minutos col- lectis, mediante brevi pedicello ad fila adfixas vidi. S1 quis statueret plantam a me observatam, quam cum D. ciliata Lamour. identicam credidi, esse speciem Cutlerize, monere placet nee structuram frondis esse Cutlerie, nec sporas singulas, uberrime per frondem sparsas, ejusmodi explicationem sinere, utpote sporas ejusmodi in Cutleria nondum detectas scio. Si quis assumeret fila illa repentia et in csespitulos collecta, in quibus has siliquas, Dietyoteis abnormes, observaverim, esse plantam sul generis parasi- tieam, meminisse placet totam ejusmodi plantam summam offerre similitudi- 28 J. G. Agardh. nem cum adparatu fructifero Cutlerie, quem tamen plantam esse propriam in Cutleria parasitioam vix quispiam hodie assumeret. 51 denique, rem abnor- mem explieaturus, quispiam assumere voluerit esse duas plantas diversas, quas diversis nominibus jam designaverat Lamouroux, quarum unam esse. Taomiam alomariam suls fructibus notissimis instructam, alteramque JDictyotam. ciliatam Lamowr. tum sporis singulis, quales in Dictyoteis habemus, tum siliquis, quales Cutleriacejs charaeteristicas assumserunt instructam; nescio sane an dubia hoe modo explicarentur. Haberemus hoe modo speciem sui juris — aut potius Genus proprium — eujus partes fructificationis alie Dietyoteam suaderent, alie Cutleriaceam. — S1 nunirum observationibus hucusque factis fides habenda esset, in Cutleriaceis spore, quales in Dietyoteis adsunt, nulle obvenirent; fruetus autem siliqueeformes in illis adessent duplicis generis, quique suo modo evoluti; utrique sporidia mobilia generantes, at hec sporidia duplieis ge- neris. Dietyotec autem sporis immobilibus, que quoque duplicis generis essent, queque suo niodo evolute. Ab utrisque vero 'Taonia ita diversa videretur (si nimirum. huie quoque JD. ciliata Lam. adnumeraretur) ut tum sporas of- ferret Dietyotearum, tum organa siliqueformia, quoad structuram simillima iis, in quibus sporidia mobilia fovent Cutleriaces. Animadvertere placet consimilem quandam polymorphiam organorum fructi- ficationis jam antea observatam fuisse in Zanardinia collari, quam suadente structura frondis et crescendi modo Zonaris quibusdam proximam esse sup- poneres; in qua quoque sori adsunt iis Zonarie admodum similes, quorum vero in utrieulis cylindraeeo-obovatis sporidia mobilia (observante heinke) generantur; eandem vero in diversis individuis quoque generare soros, in qui- bus organa sexualia formantur; utraque hee siliqueeformia, transversaliter ar- tieulata et artieulis brevissimis longitudinaliter in partes divisis instructa; ut- raque hse corpuseula mobiha cilisque instructa generantia, mascula autem minuta, foeminea multo majora. Quo quidem exemplo satis patere videretur quam diversa obveniant organa fructificationis in iis, quibus olim. Dictyotearum familiam constare voluerunt. De natura organorum, quie ita quoque quoad functiones admodum diverse in Dietyoteis (sens. lat.) adesse videntur, nihil certius statuere licere, nisi proprie ad 1d institutis observationibus de natura organorum, que in di- versis fruetificationis partibus contineantur, certiores facti fuerimus, id satis patere putarem. His vero coneessis quiritur, anne ex ipsa structura par- uns Bondi ecd. aik.Mib. . € Analecta Algologica. 29) tium, in quibus eontimeantur organa, quid de natura et fructificationis 1ndole concludere liceret. Organa a me in Taonia observata, quse mihi quidem admodum anomala inter Dietyoteas hodiernas adparuerunt, neque modifieationem sistere sporarum, qui zonas fruetiferas Taonie jamdudum ecognitas constituunt, neque cum sporis Taonie singulis per frondem sparsis comparanda esse, facilius patet. Si inter Dietyoteas proprias organa quaedam adessent cum illis eomparanda, hee in Padinis obvenientia putarem, in quibus organa siliqueeformia, cylindraceo-clavata et articulis brevissimis instructa, quie olim sub nomine autheridii memorata fuerunt, quandam analogiam cum organis dictis Taonie offerre viderentur. Adsunt vero in Taonia alia organa, que cum organis dictis Padine me- lius convenire videntur; mee igitur eum his organa siliqueformia Taonie comparanda esse, patet. Mihi vero hsc organa inter Dictyoteas hodier- nas quasi anomala, eum zoosporangiis sie dietis Cutleriacearum. eomparanti, tanta adparuit congruentia, ut organa utriusque analoga considerare vix du- bitarem. Charaeteribus a structura frondis desumptis precipue fidens, plures spe- cles Taonie adesse putarem, quas vero hodie rite distinguere vix liceat, nisi comparatis pluribus specimimibus nonnullarum. —Sequentes autem jai ho- die enumerare liceat: 1. TAONIA ATOMARIA. Satis constat hane plantam esse adspectu admodum variam; et in BDidr. Alg. Syst. II p. 114 jam monui plures Species a Kütziegio depictas vix nisi formas unius ejusdemque speciei considerandas esse. Alie ex his (Dictyota denticulata Kütz. tab. 28 et Stypopod. atomaria Kütz. tab. 61) juniores formas plantz sistunt; alias (Stypop. flavum Kütz. tab. 62 et Styp. attemuatum | Kütz. tab, 63) plantas seniles puto, quiz pr:eterea alio modo dis- secta obveniunt. Differentias structurs, quas suis speclebus tribuit Kützing, ab state plante dissectz: pendere puto. Inter plantas ita distinctas forsan potissimum diversam dicerem eam, quam nomine Sfíypop. flavum distinctam voluit, cujus specimina ex pluribus locis Gal loprovinci:& habui, quie preter angustiorem frondem quoque substantia firmiore et stupa admodum evoluta, quoque segmenta inferiora scandente, sat insignis adpareat. A facie hanc vidi dense striatam, cellulis corticalibus elongatis, suo diametro circiter i-plo longioribus, ahis lineas simplices, aliis subdivisas formantibus. Intra margines hujus frondis incras- satz vidi sporas sparsas et plerumque distantes, nunc plures adproximatas fere seriatas diceres; in media vero fronde nullas observavi. His suadentibus lubenter assumerem sporas medie frondis jam éevacuatas fuisse; hoc modo forsan quoque testantibus frondem esse se- nilem. Sectione facta transversali vidi cellularan series iutimas geminas constare cellulis paulisper oblongis, cum paginibus parallelis, at parum distinctis a cellulis corticalibus magis quadraticis aut directione paginas versus paulisper longioribus. Omnes autem series 30 J. G. Agardh. sunt invicem. parum dissimiles, et facilius diceres omnium cellulas verticaliter superpositas obvenire. Sparsim quoque 5--6 ejusmodi series cellularum superpositas vidi; divisione, ni fallor, facta cellularum corticalhiuum; at cellule mnovs ita ortz contentu suo cellulas inte- riores magis referunt. Margines frondis loss, cicatricatos et paulisper excrescentes, cellulis laxius dispositis et magis rotundatis constare vidi. 2. 'lAONIA LENNEBACKERZE J'arlow in Farlow Anderson et Eatom Alg. exsicc. Am. bor. n:o 160. Hab. in oceano pacifieo ad oras Californie (Mrs. Bingham!) Specimina pauca, qui hujus vidi, differre videntur forma frondium admodum angusta et elongata, nune nimirum ultra pedalia longitudine, segmentis plurimis jma basi vix lineam latitudine superantibus, dein sensim at lentissimo gradu dilatatis; in media parte circiter latitudinem | pollicarem attingentibus, laciniis supremis iterum lentissime attenuatis et sepe acuminatis; nunc mediam partem frondis quasi rimis longitudinalibus in segmenta solutis, quie vero adhue superne cohsrentia vidi; suprema segmenta spe angustissima et longe acuminata. Frondes ejusmodi plurimas, basi simpliciusculas et stuposas, callo radicali in- structas, in csspitem conjunctas habui. Lamina frondis juvenilis superior tenera videtur et olivacea; adultior in nostris nigrescens. A facie inspecta tota frons densissime striata adparet, striis cellularum eortiealium lineas longitudinales, rectiusculas et dense juxta-po- sitas formantibus. Cellule corticeales rectangulares. suo diametro 1 !/,—3 plo longiores, pa- rietibus tenuioribus dense juxtaposits. Sectione transversal vidi cellulas interiores sub- rotundatas, 4-plici serie superpositas; geminas nimirum intimas serios cellulis paulo majoribus constitutas; his vero proximas constare cellulis duplo minoribus (geminis ex his singulis inte- riorum antepositis) corticales denique cellulas, extimis interiorum duplo minores, et endo- chromate colorato dignoscendas. In fronde fertili series cellularum marginales 10— 12. ste- riles observavi; tota area interiore cellulas fertiles sparsas generante. Cellule fertiles a corticalibus aliis forma sua magis oblonga dignoscendz. nune ita denss, ut fere seriatim dispositz: viderentur. Sectione transversali cellulas vidi fertiles sua basi inter alias corticales immersas, superiore parte magis inflata supra paginam emergente. Speciem sui juris in hac agnoscere non dubitavi, suadente loco natali, habitu peculiari, et cellulis corticalibus brevioribus quam in aliis Speciebus Generis. Quum nulla mihi adfuerunt specimina authentica Sfypopodii fuliginosi, nescio an hanc speciem ad T. Lennebacher:z proximam considerare opporteret. €) 9. "lAONIA AUSTRALASICA J. Ag. mscr. fronde juvenili tenuissima eximie cune- ato-flabelliformi, a peripheria introrsum directione radiorum sensim quasi fissa, segmentis in adultiore et elongata sensim magis oblongo-cuneatis et in latus coactis subpinnatim dispositis, nune quoque a margine proli- feris, tota eximie fenestrata, areis inter trabeculas crassas et admodum conspieuas rectangularibus, suo diametro circiter sesqui-longioribus. Spatoglossum. australasicum Kütz. Tab. Phyc. vol. IX tab. 48? Hab ad oras australes Nove Hollandize: I. Br. Wilson! j 31 Analecta Algologica. 5 Est hse quidem species sui juris et facile distincta, formam Taonic atomarie suo modo. paulisper diverso repetens. Sub forma maxime juvenih, longitudine pollicem circiter wquante, frons est tenerrima, eximie cuneata et integerrima, in callum radicalem stuposum attenuata et filis confervoideis decurrentibus conjuncta, margine peripherico rotundato et lateralibus subrectis limitata. In fronde 3 -4 pollicari eadem adhue conspiciatur forma, at frons lineis concentricis pluribus plus minus conspicuis notata, et a peripheria introrsum directione radiorum in segmenta erectiuscula fissa adparet. PFrondem adultam demum vidi 6-polliearem, a callo radicali stuposo surgentem, inferne firmiorem at membranaceam di- cerem, superne magis teneram; supra cuneatam basem iu segmenta non admodum numerosa abeuntem, singulis segmentis inferne paulo angustioribus sensim dilatatis, latitudinem nunc 1—2 policarem attingentibus, sspe truncato-obtusis et in nova segmenta tendentibus, nunc quoque a marginibus, quos externa vi forsan l:wsos putares, prolificationes minores emitten- tibus. Segmenta majora lateralia, quie ita formantur, fiunt sensim mediis magis incre- scentibus quasi in latus deflexa, et hoc modo paulisper pinnatim disposita adpareant, terminalibus adhuc magis subpalmatim adproximatis. Colorem plants ex viridi flavescen- tem dicerem. Flabella cuneata terminalia plants junioris, margine rotundato integerrimo terminata, constituta cellulis quasi intra periphericum marginem apice truncato desinentibus, in fila elongata adparenter parallela, at revera in flabello radiorum directione excurrentia, parie- tibus adhue tenuissimis juxtaposita, conjunctis; fila hzc elongata alia excurrunt simplicia, alia distantis diversis intra marginem fiunt divisa, sua multiplicatione ita formam cunea- tam flabell generantia. Cellule singule, quibus fila constituuntur, sunt adhuc juniores suo diametro circiter 3plo—4plo longiores; sensim vero hs subdividuntur magis magisque et oritur areolatio frondis fenestrata quam maxime insignis, qua hse species ab alus spe- ciebus Taonie primo intuitu dignoscatur. Totam adultiorem plantam usque ad inferiorem partem vidi in areolas minutas rectangulares subdivisam, parietibus crassissimis, quasi fibris contortis constitutis, areolas separantibus. .Sectione facta transversali vidi frondem con- textam cellulis triplici-4-plici serie dispositis, parietibus separantibus quasi fibrosis; ipsos margines nunc paulisper incrassatos observare credidi et hos 4 seriebus cellularum con- textos, mediis cellulis paulo majoribus; mediam paginam nunc conspicue tenuiorem tantum 3-bus seriebus cellularum constitutam observare credidi. In speciminibus nostris vidi sporas singulas sparsas globosas et extra paginam pro- minulas; in nonnulhs nucleum 4 partibus sat evidenter divisum observare credidi. Utrum in alis speciminibus nonnullis Australasicis, frondibus inde a basi dichotomo- multifidis — formas quasdam 'Taonise atomarie fere referentibus — speciem propriam agno- scerem, an tantum formam abludentem alterius speciei, dubitavi; ad Taoniam atomariem hanc interea retuli, quamquam structura cellularum corticalium diversam observare credidi. VIII. Padina (Tab. I fig. 11.) Genus Padine, jam ab Adansonio creatum et characteribus instructum, quibus illud adhue hodie inter affinia dignoscatur, si quid aliud, iter AI- 32 J. G. Agardh. eologos quoad omnes numeros cognitum putares. Comparanti vero mihi tum ea, quie ipse vidi, tum observationes aliorum, nonnulla dubia mihi adpara- isse confiteor. Ut quoque de affinitate aliorum Generum certius judicatur, pauca de partibus fruetifieationis Padinz hoe loco addere — placuit. Statuit Reinke inter Padinas alia esse individua, qu: neutra aut esexu- alia consideravit, alia organis sexualibus instructa. De planta esexuali, quam unicam observationes antecedentium — Algologerum speetasse dixit, sequentia doeuit. Soros, secus lineas eoncentricas et sursum et deorsum expansos, initio eutieula communi esse obtectos; cuticula vero dein dilacerata, sporangia aut magis obovata, aut magis globosa, emersa et per plures series disposita emi- nere. Sporas 4 his contineri, quare eadem Tetrasporangia nominavit. In quibusdam individuis Sporangia obvenire quorum ex apice pertuso unicam sporam emissam fuisse, quam quoque germinantem vidit. Ejusmodi vero in- dividua esse rariora, et nulla tetrasporangia in his adfuisse memoravit. De individuis, qui organis sexualibus instructa assumsit, sequentia habet: Organa mascula et foeminea non in diversis individuis — ut in Dictyota norma videretur — sed utraque in eodem individuo generari. Quoque in his lineas concentricas obvenire, et utroque horum latere — sursum et deor- sum — zonas fertiles evolutas fieri; paranematibus sensim dejectis cellulas corticales in cellulas fertiles transmutari. Oogonia esse numerosiora et den- sius disposita, contentu suo obscuriore quoque facilius distincta. —.A "Tetraspo- rangiis oogonia magnitudine minore esse diversa. Inter zonas concentricas quoque ezspitulos eorum minores obvenire. Inter has zonas oogoniorum, easque quasi permeantes delineavit lineas longitudinales, cellulis rectangularibus constitutas, quc in antheridia conver- tuntur. Hee quoad formam et divisionis modum cum iis Dietyotze convenire viderentur; quoad icones vero paucis cellulis verticaliter superpositis constituta putares, nec modo Dietyote in Soros densos arcte conjuncta. Sporas oogoniorum a faeie oblongas, epidermide crassiuscula cinetas, supra paginam parum elevatas videri; epidermide rupta, spora rotundato-oblonga fit libera et undarum motu sensim dispergitur. Mihi eum his comparanti ea, que ipse observavi, nonnulla sunt quae ahter vidi, alia que mihi dubia adparuerunt. ^ Sequentia a me observata afferre. liceat; * : 99 Analecta Algologica. 29 Si unam paginam 5, quie sub evolutione frondis cucullatze est interior et quam versus involvuntur margines ineurvati, éwieiiorem adpellare liceat, alte- ramque, quam versus tendunt linee coneentriez; ciliorum, ezteriorem; soros puto individuorum sexualium, quales in Tab. IV fig. 4 a Reinke eximie de- pictos, in pagina exteriore generari et sub juniore stadio zonas anfractuosas, in ziezac, quod dixerunt, supra et infra lineas innovationis productas, demum prominulas fieri. Cellulas harum fertiles, directione et forma parum a cellulis eortiealibus sterilibus initio abludentes, et inter alias cellulas frondis quasi de- cumbentes, at obscuro suo contentu facilius distinctas, sensim fieri in- exteriore pagina frondis prominulas, nullo indusio tectas, nec filis quibusdam bractean- tibus suffultas putavi. Soros hos nunc zonas continguas a margine ad mar- ginem continuatas, nunc soros minores, spatiis minutis separatos, formantes vidi. Antheridia in his spatiis, qualia longitudinaliter decurrentia pinxit Reinke, nulla ipse observavi. Mihi autem nullo modo certum adparuit evolutionis stadium ita de- seriptum revera sporas maturas sistere. Comparavi nimirum aliud specimen, in quo nulla indusii exterioris vestigia detegere mihi licuit, sporas autem vidi eximie prominulas, fere globosas, densissime juxtapositas, juga concentrica, conspicue elevata, supra frondem formantes. Facilius conjicerem organa hujus speeiminis sistere stadium maturum eorum organorum, qua in specimine mox supra descripto nondum aut parum supra paginam eminentia vidi. Nescio an assumere liceret fuisse ejusmodi plantam, in qua Reinke tetrasporangia, at unica spora instructa, agnoscere voluit. In individuis, quie esexualia aut neutra nominavit Reinke, vidi soros con- centriecos transversales intra indusium disruptum offerre sporas pyriformes ad- !) Certum mihi videtur in Padina unam paginam ab altera quoad functiones, vix autem quoad structuram ipsius frondis adultioris, invicem differre; satis quoque hodie con- stare putarem, unam esse suo margine supremo incurvatam, alteram vero esse zonis con- centricis ciliorum instructam. Si frondem juniorem secus longitudinem cucullatim involutam esse recte statuitur (Icom. Hare. im Phyc. Br.), unam igitur paginam esse interiorem, alte- ramque exteriorem, facilius dijudicari videretur utrum sit pagina interior aut exterior, qus margine supremo incurvata obvenit. De hae re vix certas notiones dederunt recentiores. Qui antea fuerunt auctores Algologorum de haec re nihil dixerunt, aut sspe perverso modo de partibus diversis statuerunt. Mihi, hodie tantum ex speciminibus exsiccatis judicanti, adparuit esse paginam interiorem, cujus margines introrsum involuti sunt; exterioremque pa- ginam' esse cilis instructam. In hac exteriore pagina organa obvenire puto, quis olim an- theridia, ciliis initio mixta, dixerunt; in pagina vero interiore tum sporas plante neutr:, tum ,oogonia" quie matura putavi, generari. Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 5 94 T. G. Agardh. modum magnas et perisporio quasi laxiore et demum hyalino instructas; om- nesque soros, his organis constantes, eandem paginam frondis occupantes. In eodem vero lobo his instrueto, at in aversa pagina, in spatio inter duas zonas sporarum circiter intermedio, observavi lineam angustiorem concentricam, quam majori augmento observatam constare vidi corpusculis minutis, nullo indusio tectis et invicem liberis, cylindraceo-clavatis aut obovatis. Hee corpuscula sporis evidenter multo minora, nec membrana horum laxius ambiente in- structa; a latere observata mihi adparuerunt breviter articulata, articulatione autem ob contentum obscuriorem minus conspicua; quse horum verticahter posita observavi, ea monstrare videbantur contentum magis irregulariter in partes subdivisum. e organa, in Speciebus Algarum a me descripta, ibidem, signis dubii adpositis, nomine Antheridiorum designata fuerunt; sporidia in 1s con- üinerl suspicatus sum. — Animadvertere placet hee organa semper, ni fallor, obvenire in ea pagina frondis, in qua (adhue juniore) concentriee series ci- liorum generari eonstat. Mihi quoque contigit observare juniora horum stadia, in quibus eadem corpuseula eum paranematibus mixta obvenientia vidi. Ea- dem quoque organa fuisse, que in Harvey Phye. Brit. depieta fuerunt, vix dubium mihi quidem videretur. Si ex ils, quie hucusque observata fuerunt, conclusiones quasdam de af- finitatibus Generum ducere liceret, equidem conjieerem Padinam, Taoniam et Stypopodiwm esse. invicem proxima affinitate juncta, et quoad organa. frueti- fieationis potissimum convenire. In omnibus partes fructificationis nonnulle in diversis individuis separantur; utrum alia individua neutra persistunt, alia organis sexualibus predita, ut hoe a recentioribus indicatum fuerit, segre re- vera, nisi proprie ad id institutis observationibus dijudieatur. Quod attinet. organa, qui a Reinke antheridia judicantur, hec quidem mihi non iia cog- nita, ut de his judieium quoddam ferre auderem. Organa, que ipse olim una cum C. Agardh et Decaisne antheridia sistere putavi, hiec in Padina et Taonia ita invieem similia adparuerunt, ut de horum identitate vix dubitarem. Cu- jusnam nature sint, hodie quidem non liquet. 8i ex forma et structura horum organorum judicium quoddam ferre liceret, meminisse placet eadem cum or- ganis in Cutleriaceis nonnullis potissimum convenire; his igitur suadentibus, - sporidia mobilia in iis contineri, facilius quis crederet. Ipsa organa, plus minus siliquzeformia, ita zoosporangia Dictyotearum constituere, facilius forsan quis crederet. In Cutleriaeeis hec organa duplieis generis adesse constat, ob- servante Reinke. An in Taonia idem obtineret? 95 Analecta Analogica. IX. Spatoglossum. (Kütz. mut. limit.). J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 111. lam antea rationes attuli cur Genus olim a Kützingio creatum assumere negavi, eo sensu et lis conservatis limitibus, quibus novum Genus circum- scriptum voluerit. Species Kützingiani Generis, quibus proprium Genus con- servandum putavi, paucas quasdam l. c. enumeravi, quarum vere unam, com- paratis speciminibus cum Kützingiana melius ut speravi congruentibus, exclu- dendam censeo, adjectis vero aliis, quibus Genus ampliatum hodie proposui. In Spatoglosso series cellularum supreme margines versus flabellatim radi- antes excurrunt. Quod vero attinet organa fructificationis confiteor me nescire utrum eum iis Dietyote sint congruentia, an plus minus diversa. Organa similia iis, que sporas singulas in Dietyota olim nominarunt, in plurimis speciebus Spatoglossi equidem vidi supra totam aream interiorem frondis sparsa; de aliis vero organis propriis observationibus nihil didici"). IL Fronde, a facie inspecta, conspicue areolata, aveolarum. seriebus longitudinalibus in disco longitudinaliter excurrentibus parallelis, deim extrorsum margines versus radiantibus; zonis areolarum | transversalibus | admodum — conspicuis | arcuatis, sursum eonvezxis, inferiore sua parte deorsum décurrentibus lineas marginales formantibus. 1l. SP. coRNIGERUM (J. Ag. mscr.) frondium laciniis principalibus subpalma- tisectis, superioribus dichotomis linearibus, infra bifurcationes dilatatis, segmentis supremis ssepe extrorsum integriusculis, interiore latere supra sinum rotundatum lacinulas minores sensim exerescentes gerentibus. Hab. ad oras australes Nove Hollandie (New Sth. Wales Rev. Collie!) Unicum hujus tantum vidi specimen, quod Sp. variabili proximum judicavi, suadente structura frondis cum hac specie potissimum conveniente, at ramificationis norma peculiari fit habitu sat diversum. In- utraque specie segmenta principalia fere palmatim disposita; dum vero in Sp. variabili segmenta media, quasi magis increscentia, gerunt exteriora sensim subpinnatim disposita, et fiunt eodem modo ulterius subdivisa; contra, in specie Austra- lasica, segmenta secundaria sursum cuneatim dilatata, quasi in gemina brachia supra sinum patentem fiunt dichotoma, uno margine nudiuscula, altero (sspe interiore) in lacinulas novas breviores properante. Structuram frondis talem vidi, qualem huic Generis sectioni ') Ih. Annal. des Scienc. Nat. Botan. IV. Ser. 1856 Tom. V p. 216 Derbes anthe- ridia in Sp. Solierii descripsit et icone illustravit. Ab aliis auctoribus nullas observationes, structuram partium fructificationis illustrantes, mihi cognitas habeo. 96 J. G. Agardh. supra describere molitus sum. Vence crassiuscule, quasi fibris contortis contexts, areolas subhexagonas aut fere quadraticas includunt, Majori augmento frons observata monstrat cellulas corticales fere quadraticas; marginibus vero proxim: fiunt angustiores et lon- giores. Ipsi margines a facie observati limitati viderentur cellulis longitudinaliter seriatis, media sua parte prominalis, seriem tangentialem fere moniliformem mentientibus. 9. Sp. vARIABILE Pig. eb De Notar. Alg. Mar. Ross. fig. IV. Zonard. pl. mar. rub. p. 38. J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 118. Sp. lubricum | Fig. et De Not. l. c. fg. I. Kütz. tab. phyc. vol. IX tab. 48. Ante alias omnes hsc species monstrat areolas in zonas transversales arcuatas. sursum prominulas in medio disco, margines versus deorsum decurrentes et inferne quasi series mar- ginales formantes; et prwceipue in phyllis minoribus hanc dispositionem conspicuam vidi. Celluke cortieales subquadratice, paues suo diametro sesquilongiores; secus margines hz longiores et angustiores adparent, suo diametro 2plo—3plo longiores. Ipsos margines pu- tares cellulis longitudinaliter seriatis, media sua parte prominulis contextos. Sporas sin- gulas rotundatas, per totum interiorem discum densius sparsas vidi. Extra marginales cellulas, mox descriptas, sspe vidi protuberantias rotundato-hemisphsricas, quas nunc ge- minatim adproximatas facilius crederes a diversis paginibus emergentes. HH: protuberantisz cinguntur suis cellulis corticalibus circumcirca radiantibus. 9. SP. ASPERUM (J. Ag. mscr.) frondium laciniis demum subpinnatim dis- positis, in. formam lanceolatam tendentibus, basi apiceque attenuatis, mar- ginibus e£ nune quoque pagina dentieulis minutis asperis, sporis singulis per totam paginam densissime sparsis. Hab ad oras Ceylone (Fergus. Alg. Ceyl. sub. n: 54 in nostr. coll.) Specimina habui numerosa, alia csspites minores, 3— 5 pollicares constituentia, alia, qui lacinise videntur majores, sensim exerescentes, fere 6—8 pollicaria, et pollicem circiter lata, modo crescendi cum Sp. Solierii potissimum comparanda at aspera et crassiore fronde facilius distincta. A facie observata monstrat dispositionem areolatam specierum antece- dentium, at zonas transversales minus regulares vidi, quasi lineis magis anfractuosis indi- catas. Sectione transversali vidi interiores cellulas pluriseriatas, at in nostris ita collapsas ut de dispositione accuratius dicere non licuerit. Marginales cellulas in ima parte frondis 2—06, directione radii elongatas oblongas, ipsum marginem obtusum formantes observare credidi. Planta exsiccata obscura et aspera, fere diceres Rissoelle, madefacta colorem satu- ratius brunneum assumsit. Inter Algas Ceylonenses, a G. Murray enumeratas, nullam vidi, quam cum nostra identicam assumere auderem; misi forsan T'aonia Schroederi, ibidem p. 35 memorata, no- stram spectaret. Analecta Algologica. 91 4. SP. MACRODONTUM J. 4g. Bidr. Alg. Syst. II p. 118. Hab. ad Port Denison, Nove Hollandie superioris; unicum specimen hujus tantum vidi. Ad descriptionem 1l. c. datam vix aliquid hodie addere haberem. Tantum moneam structuram mihi adparuisse prsecipue cum antecedentibus convenire, quamquam ab his ad- modum habitu diversa. Suadente habitu potissimum convenire diceres cum forma, quam sub nomine D. Schroederi icone illustravit Areschoug. Structura autem hujus valde diversa; utpote, frons a facie inspecta, quasi stris longitudinalibus flexuosis striata adparet. Frons vero in Sp. macrodonto, a facie inspecta, sat conspicue areolata adparet, areolis zonas trans- versales arcuatim adscendentes formantibus Zonas tamen has paulo minus evidentes vidi quam in Sp. variabil. Series longitudinales in disco sat conspicus et parallele excurrunt, exteriores arcuatim margines versus radiantes. Cellule corticales omnes fere quadratice adparent aut suo diametro parum longiores. II Fronde a facie inspecta areolata, areolarum seriebus longitudinalibus im disco longitu- dinaliter excurrentibus parallelis, dein lineis cellularum corticaliwm extrorsum margines versus radiantibus, continuatis; zomis areolarum transversalibus vix conspicuis. 5. SP. SOLIERH Chawv. J. Ag. Sp. p. 108. Kütz. Tab. Phyc. vol. IX tab. 46. | Erons hujus quidem areolata in partibus adultioribus; in juvenilibus vix alis areole conspiciantur quam qu: cellulis cortiecalibus formantur. Parietes harum quoque tenuiores videntur, et ipss cellule, chromatophoris farctz, obscurius discernantur quam in plurimis alis. Cellulz corticales in media laciniarum parte plurims» quadraticze adparent; margi- nibus vicine parum diverse. Ipsos margines occupant cellule oblong:, media sua parte prominule, hoc modo frondem quasi margine monilifero cingentes. — Zon:w transversales arcuatze, quibus dignoscere putavi species antecedentis sectionis, in D. Solierü vix con- spiciantur. 6. SP. GRANDIFOLIUM J. Ag. mscr. frondis parcius diehotom:e foliis supra stipitem. attenuatum lanceolatis subintegerrimis, indivisis aut superne unum vel alterum lobum subalterne separantibus, apicibus attenuatis obtusis, cellulis fertilibus per totam superficiem densius sparsis. Hab ad oras Nove Hollandie australis: ad Port Phillip Heads J. Br. Wilson. Hzc est species Generis inter cognitas facile maxima, folis nuuc ultra pedalibus et bis pollicem latis, nunc vero, ubi magis decompositam stipitibus densius dichotomis vidi, folis 4. 6 pollices longis, et latitudine vix pollicem :quantibus, at forma convenientibus 98 J. G. Agardh. instructa. Folia minora aut indivisa vidi, aut lobo minori instructa; majora inferne indi- visa, supra mediam partem lobis sub alternantibus paucis 9— 4 instructa; lobi supra sinum rotundatum erectiusculi, adultiores 93 —4 pollicares, supremi circiter pollicares in apicem obtusum attenuati. Sectione transversali vidi frondem pluribus seriebus cellularum super- positàs eontextam, interioris strati cellulis mediis majoribus, exterioribus minoribus; corti- calibus endochromate coloratis. A facie frondem cum Sp. Solerii potissimum comparandam putarem. Areole fere quadrangulares adsunt, at hs vix in zonas arcuatas conjuncts, qua- les in prima sectione Generis sat evidentes vidi. Areolse vero medis frondis in series lon- gitudinaliter excurrentes parallelas disposit:, quarum laterales arcuatim margines versus excurrunt; et marginales adsunt quoque longitudinaliter excurrentes, at in spatiis, ubi series arcuate numerose a longitudinali directione margines versus excurrunt, sspe adsunt quasi macule rhombe:s, in quibus areolas alternantes facilius quis diceret. Ubi longitudi- naliter excurrunt series, areole interiores velut cellule corticales quadratice adparent, mar- ginales vero rectangulares. Adsunt przterea puncta illa obscuriora, qus in lamina Dictyo- tarum sspe sparsa obveniunt. H:ec magis evoluta nunc maculas, seriebus longitudinalibus et transversalibus seriatis constitutas, efficere vidi; nunc cellulas istas seriatas, in fila fere clavata, brevia, articulis rotundatis subdivisa evoluta observavi. Sporas singulas per totam superficiem sparsas vidi. Quoad formam exteriorem hsc species Dictyotam latifoliam magis quam species alias Spatoglosi refert; exstat quoque alia species Dictyote (D. atomaria Hauck) cujus folia quoad formam nostram speciem non parum referunt; at hse folia marginibus ciliatis in- structa vidi; in D. atomaria preterea cellulam terminalem Dictyotz evidentem vidi, et sporas colléctas in oases fertiles, spatiis sterilibus sejunctos. In Sp. grandifolio cellulas api- cales radiantes observare credidi. III Fronde «a facie inspecta vix conspicue zonata; tota area frondis interiore striata, striis cellularwm corticalium lineas flexuosas formantibus, interioribus et marginalibus Secus longitudinem frondis. excurrentibus, intra-marginali spatio quasi areolas rhombeas formantibus. 4. SP. ScHROEDERI (Mert. mscr.) frondis membranace: dichotomo-subpalma- tifidae segmentis majoribus elongatis linearibus, margine sensim apiculis minutis acuminatis distanter serrato aut foliolis sensim excrescentibus prolifero, folis prolifieantibus supra pedicellum angustissimum sublinea- ribus, sensim dichotomis et obtusis, margine initio integerrimis. Ulva Schroederi. Mert. in. Mart. Icon. pl. crypt. Tab. II fig. 3. Taonia? Schroederi J. Ag. Sp. I p. 102. (partim). Spatoglossum. Schroederi J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 113. (partim). Hab. ad littora. Ameriez calidioris a Brasilia ad Floridam. Sp. Sehroederi Mert. dignoscatur fronde tenuiore, ab initio dichotoma, quin 4mmo alh- quando segmentis adproximatis subpalmata, et insuper novis segmentis a margine frondis Analecta Analogica. 99 pullulantibus, basi admodum contractis, irregulariter, ut adpareat, decomposita. A margine prseterea proveniunt dentes minuti acuminati, qui ad speciem dignoscendam plerumque eximie conferant. Segmenta principalia nunc ultra pollicem lata vidi, sepius angustiora et fere linearia dicerem, nisi segmenta a margine prolificantia basi eximie attenuata inferne cuneata obvenirent. Ubi segmenta in novas dichotomias excrescere tendunt, hsc ab initio sub forma dentis obtusi obveniunt. Segmenta juniora patentia et margine inarmato in- structa. Stupa radicalis adest in stipite evidentius incrasato. Structuram talem vidi, qua- lem supra huie sectioni characteristicam indicare conatus sum. Sub nomine Sp. Schroederi duas species confusas fuisse mihi fere certum videtur; pri- maria a Mertens descripta et iconibus a Martio datis illustrata, multo magis membranacea et apiculis minutis dignoscenda; altera ab Areschougio et Kützingio depicta, firmiore et grosse deutata. 8. SP. ARESCHOUGH (J. 4g. mscr.) frondis crassiuscule dichotomo-subpal- matifidas segmentis sensim subpinnatim dispositis lanceolatis acuminatis distanter grosse et obtusius dentatis, nunc inter dentes paucos apiculis sparsissimis obsitis, foliis junioribus supra pedicellum attenuatum lanceo- latis subfalcatis. Dict. Schroederi Aresch. Icon. Phyc. tab. LX. Sp. Schroederi Kütz. tab. phyc. vol. IX tab. 51. Hab. in oceano atlantico ad oras Indis occidentalis (V. Cruz Liebmann!) ad Pernambuco (Hb. Areschoug!). Hec mihi videtur planta paulo firmior quam primitus a Mertensio descripta Ulva Schroederi; colore quoque magis ex fulvo fusccscens, dum primaria junior magis ex fusco- nigrescens. Structuram in utraque specie vix diversami vidi. Dentes grossi zonas arcuatas superpositas monstrant. Ubi dentes desunt, margines formantur cellulis tangentialibus, media parte prominulis, quasi moniliformibus. Plantam, huic ni fallor proximam, ex insula Mauritii mihi misit Mellvill; ob locum natalem diversum hane omnino identicam considerare dubitavi. X. Stoechospermum Az. Inde a tempore, quo hoe Genus instituerat Kützing, ab omnibus agnotum videtur; de.fructibus autem et proxima affinitate Generis alios aliter judicasse, patet. Hoc respectu nonnulla observanda putarem: Cellulas interiores, pluribus seriebus superpositas, non stricte e regione positas esse, icones date docent. Stratum corticale monostromaticum constat in media et axili parte frondis cellulis in strias elongatas, secus longitudinem frondis excurrentes, conjunctis; exdem infra apices segmentorum, paulisper 40 J. G. Agardh. divergentes, radiantes exeurrunt; media pars segmentorum seriebus cellula- rum areuatim margines versus excurrentibus est obtecta; et in hae regione partes fructifieationis generantur. Per frondem sparsos, aut distanter se- riatos obvenire fascieulos, filis elongatis articulatis monosiphoniis constitutos, animadvertere placet. Hos cryptostomatibus Fucacarum analogos assumere vix dubitarem. Organa fruetificationis in Sf. marginato sequentia observavi: In specimine juniore soros duplieis forme nune observavi; nimirum alios minores, ambitu rotundatos, spatiis sterilibus majoribus sejunctos: alios majores, secus margines elongatos, fere lineares dicendos, paulo intra utrumque marginem dispositos, demum validos soros formantes. Soros hos elongatos non nisi state a rotun- datis diversos esse, et revera pluribus rotundatis confluentibus ori, mihi non dubium adparuit. Soros, saltem ab initio, in unica tantum pagina evolutos fierl, observare credidi. In soris rotundatis, a facie observatis, vidi centralem quandam regionem, colore albescente facilius distinctam, organis minoribus cujusdam generis sat evidenter constitutam; ex qua regione soros Juveniles, quasi radiantes, sensim magis expansos fieri facile putares. Si nimirum eodem modo observantur sori majores, inter sporas sie dietas horum quoque observare licet ejusmodi ma- culas albescentes. Et presentia plurium harum intra eundem sorum majorem | concludere ausus sum soros majores, demum confluentibus pluribus minoribus, sensim magis expansis, revera oriri. S1 sectione transversali observatur sorus, constare videtur sporis (sic dic- tis) obovatis, perisporio hyalino cinetis, nunc dense juxta positis, nune inter- spersis paraphysibus, inferne filiformibus, superne in apicem clavato-globosum expansis. Paraphyses has artieulatas non vidi. A faeie inter paraphyses et sporas vix liceat distinguere; Soro vero transversaliter secto, modo dieto con- stitutum observavi. Centralem illam regionem ex griseo-albescentem esse paraphysibus totum eonstitutum | facilius forsan quis crederet; sensim nimirum in exteriore sori parte evolutis sporis, partes periphericas formari, forsan suspicaretur. Ut vero mihi contigerit, sectione transversali facta, centralem dictam. regionem albe- scentem eum exteriore comparare, vidi centralem regionem constare cellulis vertiealibus, 3plo-4plo brevioribus quam iis sorum proprium formantibus; et cellulas regionis medie omnes ita sque longas et invicem consimiles, ut de diversitate utriusque partis vix dubitandum mihi adparuit. Majori augmento Analecta Algologica. 4l adhibito observavi totam centralem regionem dietam constare organis, intra membranam latiuseulam (hine albescentem) contentum magis fuscescentem fo- ventibus; contentum hune in globulos minutos rotundatos divisum videre cre- didi. Ipsa organa nulla artieulatione divisa, nec serialem quandam disposi- tionem ipsius contentus observare contigit; mutua pressione eadem angulata putavi; omnibus perpensis organa propri cujusdam generis in his agnoscere vix dubitarem. Lubentius suspicarer hsc organa sistere anfheridia Generis, forsan in nostris nondum rite evoluta. In forma, quam ut speciem propriam, nomine Sf. maculat deseripsi, alias fruetificationis partes dignoscere putavi. Dum in Sf. marginato unam paginam precipue fertilem putarem, organa que in Sf. maculato vidi utramque pa- cinam fere sque occupantia observavi; et quamquam in maculas numerosas, invicem distinctas et ambitu variantes disposita, tamen in dispositione macula- rum, in parte frondis fertili, ordinem quendam in ziczae ut dicunt hie et illic produetam agmoscere lieuit haud absimilem ei, quem soro Taonie atomarie in. ieone tribuit Remke. Tamen maculas in Sfoechospermo maculato paulisper ma- gis invicem distinctas dicerem, nec in zonas contiguas rite confluentes. Maculw iste a facie observate, adhuc ut putarem juniores, vix nis! contentu suo ob- scuriore a cellulis cortiealibus diverse mihi adparuerunt. Adultiores fiunt magis prominule, obovato-rotundate. Cujus nature sint hec organa difficilius hodie dieitur. Sunt forsan qui crederent soros in diversis speciebus Stoecho- spermi sub diversa forma obvenire posse, velut in diversis Halyseridis speciebus sori alias formas induuntur. Contra ejusmodi explicationem forsan quispiam moneret utramque paginam fieri soriferam in una specie, unam vero tantum in altera; porro organa ista, in medio soro albescentia, quz in una Specie uberius producta essent, in altera deficientia mihi adparuerunt. Animadvertere placet organa propri cujusdem generis in eodem S/o:- chospermo maculato a. Kützing (Tab. Phyc. vol. LX tab 41) depicta fuisse. Quoad adspectum hse organa potissimum convenientia putarem cum pu- stulis istis, in Speciebus Dictyotze frequenter obvenientibus. Utrum in his antheridia inchoantia, an organa omnino diversa agnoscere opporteat, id hodie vix dijudicatur. Si 'de affinitate Generis ex is, quie hucusque observata fuerunt, con- jecturam quandam proferre opporteret, confiteor affinitatem proximam Haly- serim versus tendere, mihi adparuisse. Ex paraphysibus, que adsunt in soro Stoechospermi, affinitatem proximam cum Zonariis augurar] vix auderem. Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 6 49 J. G. Agardh. XI. Halyseris. Halyserin ut Genus sui juris, presentia coste ab alis Dictyoteis distinctum eonsiderarunt. Quum hodie aliud Genus inter Dietyoteas costa instructum Fere inde ab eo tempore, quo Genera Algarum dignoscere inceperunt, eognovimus, quod cum Halyseri proxime congruere neutiquam judicarunt, oritur, aut mihi videtur, questio cuinam aut quibusnam alus Generibus lIfa- lyserin proxime affinem considerare opporteat. .A Generibus Dietyotze proxi- mis lalyserin differre defectu cellule terminalis et ab hae pendente evolu- tione cellularum primigenitarum, satis constat. In Halyseri revera sunt cel- lul supreme extrorsum divergentes, et series longitadinales cellularum a costali regione quasi radiantes exeurrunt. In fronde ejusdem evoluta, fere 9 regiones dignoscere lieeat ab ipsa dispositione cellularum indieatas: nempe costalem | obtectam cellulis corticalibus rectangularibus, angustis et suo dia- metro pluries longioribus — fere strias longitudinales formantibus —; énter- mediam in qua cellule cortieales breviores et latiores lineas arcuatas a media regione extrorsum radiantes effieiunt; et marginalem denique constitutam cel- lulis secus lineam tangentialem marginis elongatis; patet vero in ea regione, in qua cellule extrorsum radiantes et marginales proprie obvie fiunt, dis- positionem quodam modo turbatam ineauto facilius adparere. Si cum hac dispositione cellularum comparatur structura Spatoglossi, vix aliter hanc differre videas quam costa minus definita. Ipsa structura interiore examinata, quoque patere putarem vix aliam esse inter Spatoglossum et Halyserim differentiam structurzte quam eam, quie a for- matione ipsius coste oriatur; hec vero, quamquam eximie conspicua in Ha- lyserij tamen quoad ortum non admodum diversa videatur ab illa, quee in formis olim ad Dietyotam relatis obveniant, in quibus cellule interiores divi- duntur parietibus eum paginibus parallelis. Sunt vero in Halyseri tantum cellule medic frondis pauciores, que ita mutate? costam ambitu magis defi- nitam constituunt. Antea quam in plurimis aliis Generibus polymorphia quaedam organorum fruetificationis in Halyseri cognita videtur. lam apud Greville probe distin- guitur inter individua sporas singulas generantia et alia, soris instructa. Prz- terea quoque memorata videas Individua, quorum frondes quasi cicatricibus | flexuosis, lineas limitaneas charte geographiee mentientibus instruct? adpa- rent. Quin immo animadvertit in superficie adesse poros minutos, a quibus Analecta Algologica. 5 fasciculi filorum exeunt; quales in Fucis adesse constat. Soros et. sporas sparsas in diversis individuis obvenire, expressis verbis quoque dicitur. Quse quidem omnia nituntur observationibus sub longa serie annorum a D:na Grif- fiths factis; et de quibus ipsa in scedulis speciminum quoque mentionem fuit. Quod attinet adspectum et dispositionem organorum diversorum, vix ali- quid contra ea, qu: ita docuit Greville, animadvertendum habuerunt posteri. Quum vero de contentu et functionibus organorum alias opiniones professi sunt nonnulli pauca ulterius de diversis organis hoc loco addere placet. Ut in pluribus alüs Dictyotearum Generibus cellule fertiles certas re- giones frondis occupant, ita etiam in Halyseri cellulas fertiles in regione illa intermedia supra descripta sepius provenire mihi adparuit. In hae vero re- gione, et nulla facta inter utramque paginam differentia, at in alus Individuis organa diversi generis generari omnia addere voluissem, nisi in paucis qui- busdam Individuis organa vidissem fere supra ipsam costam provenientia, lineam angustam fructiferam ita formantia. Organa ibidem provenientia mag- nitudine et adspectu sporas in soros collectas potissimum aemulari dicerem; at in nostris nimium collapsa, quam ut certius quid de eorum natura sta- tuere auderem. In Individuis hee organa generantibus nulla alia in la- mina frondis provenientia vidi; ipsa specimina plantam juniorem indicantia mihi adparuerunt. Dubitavi anne in his antheridia a Iohnson observata ag- noscerem. In speeiminibus nonnullis soriferis preter soros utrinque secus costam dispositos, ambitu magis longitudinales, aliquando obvenuire quasi exteriorem seriem, soris minoribus et magis rotundatis constantem, quam a D:na Grif- fiths jam observatam fuisse testantur scedule speciminum ab illa inscripta. Mihi has examinanti adparuit soros utriusque seriei constare organis adspectu vix invieem diversis; et utrosque in utraque pagina generari !). ') Satis inter Algologos constat specimina H. Polypodioidis adspectu sepe obvenire admodum dissimilia. Segmenta non tantum latitudine diversa, ita ut juniora 2—3 lineas lata et integerrima, dum in planta adultiore et senili 4— 6 lineas lata obveniant, et in lacinias, a margine costam versus oblique productas, sspe plurimas fissa. $i assumere liceret. laminam sensim a costali regione excrescere latiorem, et diversitatem latitudinis ab state pendere, et ortum laciniarum 1psa cogente directione cellularum radiantium fa- chus explicari videretur. Forsan quispiam crederet consimili quodam modo explicari di- versitates in situ organorum, quibus sori constituuntur. Prima nimirum initia sori supra costam inehoari; soros vero dein in proxima vicinia costz rite evolutos fieri; ulterius dein 44 J. G. Agardh. Sporas singulas in superficie sparsas, quales in iconibus a Greville et Harvey depietas videas, i ipsis speciminibus a D:na Griffiths datis quoque observavi. Plurimas harum oblongas vidi, et inter alias cellulas cortieales extrorsum radiantes quasi decumbentes, nec forma ab his ab initio diversas, at contentu obseuriore, nusquam signa divisionis cujusdam prebente, facilius distinctas. Preter has autem cellulas, quas omnes nondum rite evolutas pu- tarem, vidi organa pauciora inter cellulas decumbentes sparsa, verticaliter supra paginas emergentia et demum omnino emersa, que a facie observata fere globosa mihi adparuerunt, intra membranam pellueidam contentum ob- seuriorem foventia. Contentum evidentissime vidi in globulos minutos nu- merosissimos rite limitatos divisum. Ubicumque hse organa emergentia et globosa aecuratius observaverim, contentum eodem modo in particulas nume- rosas, ambitu definitas, at ut mihi adparuit nullo conspicuo ordine Juxtapositas divisum vidi. Perpendenti mihi h:xe organa obvenire sparsa inter cellulas alias obscuro contentu faretas, at adhue inter cellulas steriles quasi decum- bentes, in quibus quoque diversa evolutionis stadia, si quoque parum conspicua, dignoscere putavi, vix dubium adparuit utraque sistere diversa evolutionis stadia unius ejusdemque organi. Eadem denique organa sub evolutionis stadio omnino maturo a cel. Crouan observata fuisse, extra omnem dubitationis aleam positum. putarem. Nimirum illi jamdudum ex apice rupto sporidia ovoidea et motu predita erumpentia observarunt !). Quod denique attinet individua, graphicis illis lineis flexuosis instructa, - animadvertere placet ipsam frondem in his esse sparsim incrassatam, et lineas istas nune unam supra alteram continuari, quod facilius explicari putares, si assumere liceret lineas indicare. limites (cieatrices) partium. delapsarum, qua- rum alie generantur novi, aliis prius evolutis jam delapsis. In ejusmodi in- excrescente lamina primum natos soros, margines versus productos fieri, novis soris juxta costam formatis. !) Ib. Flor. Finist. Tab. 29 fig. 6 ipsa sporangia depicta videas, qualia mihi fere adparuerunt, si quoqae organa iis contenta (Sporidia) magis evidenter invicem distincta, fere globosa observaverim. In diss. propr. de Dictyoteis (Soc. Bot. de F*r. II n. 7 p. 444:) de sporangiis sparsis in Halyseri sequeniia habent: "Nous avons examiné au microscope ces sporanges qui sont ronds ou ovés, ceints par une membrane hyaline fortement accusée, et nons avons vu les sporidies qu'ils contenaient sortir par le sommet du sporange et se dis- séminer sur le porte-objet du microscope; elles sont ovoides presque rondes et jouissent du mouvement inherent à toutes les Sporidies". : "- Analecta Algologica. 45 dividuis et plerumque in proxima vicinia coste? observavi soros propris cu- jusdam indolis, minutos et ambitu rotundatos, quos an antheridia inchoantia Auct. sisterent. dubitavi. XII. Dictyota. Hodie quidem satis constat cellulam terminalem, eujus bifurcatione seg- mentorum parla in Dietyota et Generibus huie proximis generantur, quoque in inferiore sua parte iteratis subdivisionibus transversalibus sensim creare zonas cellularum, quibus superpositis longitudinaliter inereseit tota frons. Has zonas subdivisionibus longitudinalibus, paginas versus verticalibus subdivisas fieri in cellulas juxtapositas, qu: pro diversitate specierum aut pauciores aut plures inter margines generantur, articulos polysiphoneos, at planos, suo modo dmulantes, id quoque omnibus horum (Generum speciebus normale putarem. Si his additur cellulas, hoc modo creatas, duplicis esse generis, alias interiores, semper, ni fallor, exterioribus majores, alias corticales, endochroma coloratum foventes, facilius forsan quis crederet indolem structure et evolutionis normam sat claram indieatam fuisse. Cuieumque autem partes supremas in segmentis ultimis Dictyotz cujus- dam cum adultioribus partibus comparanti, vix non primo intuitu adpareat insignes esse in structura harum partium differentias. Dum in supremis et juvenilibus partibus cellule, quae conspiciantur omnes, summa et quidem mira regularitate tum longitudinaliter seriate, tum per zonas transversales, quarum supremae arcuate et cellulam versus terminalem convergentes, inferiores vero sensim sensimque fiunt magis rite tranversales, disponantur (Dict. cremulata), longe alia videtur cellularum dispositio in partibus inferioribus et adultio- ribus. Neque interiores cellulas majores, neque corticales minutas rite zonatim dispositas diceres. Parietibus nimirum tum cellularum interiorum translucen- tibus, tum cortiealium simul conspieuis quasi duplex videretur reticulatio in adultiore frondis parte a facie observata; et frondem sub hoc evolutionis stadio facile diceres tesselatam, areis aliis majoribus sspe magis quadraticis, aliis minoribus sspe rectangularibus. Sunt Species, et hi ni fallor sunt plurimse, in quibus ista areolatio tesselata serius evanescit, ita ut frons senilis in his, a facie observata, quasi striata adparet cellulis rectangularibus angustis, in lineas secus longitudinem frondis excurrentes conjunctis. 5i quoque in areis quadratieis majoribus cellulas interiores per zonas regulares dispositas; et in 46 J. G. Agardh. striis angustioribus eellulas cortieales recognoscere crederes, inquirendum tamen mihi videtur quo modo, quam ob causam et quem in finem cellule aliter disposit:: adpareant in partibus setate diversis, Patet, ut mihi videtur, dis- positionem in partibus adultioribus conspicuam dislocatione quadam cellularum, certum ad finem perdueta, tantum explicari posse. Patet quoque, ut mihi quidem videretur, characteres Specierum, si qui- dem structure quibusdam diversitatibus niterentur, parum certos obvenire de- bere, nisi diversitates structure, qus ab evolutionis stadio plus minus per- ducto pendeant, probe dignoseantur af iis, quz certis speciebus privee videantur. Quod vero ut intelligatur pauca premonenda mihi videntur de guns stratis eorumque evolutione, qualem hane percipere credidi. Primam originem interioris strati observare putavi in cellula, ut mihi adparuit, navieulari, membrana mollissima et endochromate pellucido faei- lius distincta a eellulis cortiealibus cireumeirea cingentibus, quse et parieti- bus firmioribus et endoehromate obscuro sat diverse mihi obvenerunt. Hane B Me ' LEVE eellulam adhue indivisam observare eredidi in eadem zona (infra cellulam ter- wn PE minalem) eujus cellule eorticales parietibus longitudinalibus jam fuerunt sub- d» ned divise. $1 igitur hsec cellula non tantum situ et consistentia membrane atque endoechromate alio, sed etiam divisionis ordine a cortiealibus diversa esset, sequi putarem stratum interius jam a prima origine ab exteriore strato di- versum generari Neque igitur dispositionem cellularum unius strati a dispo- sitione cellularum alterius pendere, lubentius assumerem. Cellulas interiores primigenitas mox subdivisas fieri parietibus paginas versus verticalibus, certius constat. Oritur hoe modo transversalis series cel- lularum juxtapositarum, qui pro diversitate specierum aut plures aut pau- eiores formantur, et ommes consimiles, marginalibus exceptis, que margines versus convexiuseule obveniant. Cellulas interiores, hoe modo in fronde plana : formatas, semper monostromatieas vidi in omnibus speeiebus, quas Dietyotee | genuinas eredidi. Sunt vero haud paues species, alio respectu Dietyote spe- i ciebus similime, quas cellulis interioribus iterum subdivisis, parietibus eum paginis parallelis, diversas ad Genus proprium JDilophi retuli. Cellulas interiores, que in zona superiore generantur, ab initio superpo- sitas esse singulis cellulis inferioris zonze, et cellulas hoc modo disjunetas fieri septo sepius rite transversali assumendum putavi. Hine comparanti series longitudinales, quales in apice furcato a geminis segmentis ultimis in unieam penultimam deorsum continuantur, adpareat series longitudinales cellularum in- P E L Amaleeta Algologica. 4 feriorum esse duplo numerosiores in segmento inferiore quam in superiore. Satis vero constat multas esse Dietyotz species, quarum frondes lineares ean- dem latitudinem servant per majorem suam partem. liinc assumere fas est series longitudinales cellularum eum etate sensim augeri — hevera quoque sparsim observare licet cellulam unius zon: non unieo septo transversali, sed geminis in angulum productis desinere, et in proxima zona duabus cellulis continuari. — Cellule vero interiores, quie modo dieto formate in fronde plana gene- rantur monostromatiee, et ab initio ejusdem sunt longitudinis, in paucis tan- tum Speciebus artieulatum adspeetum diutius servant. [ta in speciebus non- nullis angustioribus, quz segmentis terminalibus magis acuminatis dignoscantur (D. furcellata, D. fasciola), articuli in segmentis supremis sat conspicul per- manent. Quoque in nonnullis speciebus, qui segmenta terminalia obtusiora generant, et quarum zon:d suprem:z areuate et sursum convergentes adparent cellulam versus terminalem, fiunt inferiores zone sensim rite transversales et quoque in adultiore fronde recognoscantur facilius, si quoque sparsim paulisper irregulares obveniant (D. cremwlata). Sunt alie species, in quibus septa trans- versalia, zonas diversas separantia, lineas arcuatas ab utroque margine me- diam versus partem frondis adscendentes refererunt (D. radécans); sunt de- nique alie in quibus zonatam quandam dispositionem cellularum interiorum agnoscere liceat, si quoque line:, quibus indicantur septa transversalia, magis anfractuose et sparsim quoque abrupte adpareant. Restant denique forsan plurime species, in quibus frons potius alterne tesselata quam zonata vide- retur, areis nempe quadratis aut rectangularibus non e regione positis, sed cum proxime vicinis sepe alternantibus, in quibus hoe modo dispositio cel- lularum interiorum à primaria dispositionis norma sat abludere videretur. Quantumcumque vero varia adpareat dispositio cellularum interiorum in diversis speciebus — et quidem quoque in iisdem speciebus si sub diversis evolutionis stadiüs observantur — sunt tamen in ipsa illa irregularitate non- mulla, que certam evolutionis rationem mihi prodere videntur. Meminisse placet plurimas eas formas, quibus proprium Genus Zonarie olim creavit C. Agardh, in eo convenire quod frondes habent complanatas et quasi per zonas superpositas increscentes; frondes vero earum ambitu plus minus flabelliformes in aliis permanere integriusculas (Padina), in alis vero obvenire vario modo longitudinahter subdivisas. Zonas igitur in nonnullis per totam latitudinem frondis continuari, in alis vero quasi disruptas 1n diversis segmentis esse 48 J. G. Agardh. querendas. In Padina et latioribus Zonariis exigua tantum conspieiatur ten- dentia majoris incrementi longitudinalis in parte media frondis contiguse quam in lateralibus partibus; nonne vero suspicari liceret aliam fore rationem in fronde dichotomo-flabellata Dietyotarum, quarum frondes medias, invicem, se- paratas, non iis vineulis eohibitas putares, quibus in fronde non divisa partes omnes eohiberi viderentur? Quamquam igitur in longe plurimis Dictyotz. spe- ciebus segmenta ab initio generantur per paria invicem simillima, et in fronde flabellatim expansa fere fastigiata adpareant; tamen species quoque sunt haud pauez, qui validiore et quasi magis properante evolutione in segmentis mediis frondes generant, quas pinnatifidas dixerunt, et has aliquando quin immo cau- lescentes, ramosque angustiores et quasi alternos sustinentes. Qui vero si ita sint, nonne suspicari liceret eandem tendentiam, quam in diversis segmentis ejusdem frondis detegere liceat, quoque obvenire in par- tibus diversis ejusdem segmenti: medias nimirum partes magis aut citius in- crescere. quam marginales, non zquis passibus insequentes? sunt revera in iis, que in evolutione frondis Dietyotarum observare credidi, haud pauca, quie probare mihi videntur totam frondem subire mutationes continuas, quas modo dieto explieandas putarem. Ordinem igitur, quem in. primaria dispositione cellularum interiorum deseribere conatus sum, sensim fieri disruptum a pre- cociore et quasi validiore evolutione cellularum, qus mediam frondem longi- tudinalem constituant, assumere vix dubitavi. Patet, ut mihi videtur, elonga- tionem citius peractam harum cellularum fieri non posse sine dislocatione quadam aliarum cellularum, quz stratum interius constituant. — Et si cellule interiores ubicumque tegantur cellulis corticalibus, elucet quoque in dispositione cellularum corticalium -mutationes perfici debere, quas adhue magis conspicuas et suo modo proprio perductas putarem. Stratum corticale ubicumque et sub quoque evolutionis stadio cellulas interiores obtegens in Speciebus Dictyotz: adesse contextum cellulis angustio- ribus et directione frondis longitudinali ut plurimum elongatis, satis quidem constat. lloc stratum cortieale monostromaticum permanere in omnibus ge- nuinis speciebus Generis hodie assumendum putavi. Hine D. pamieulata et ejus speciebus affinibus, alio modo oeorticatis, proprium Genus, Pachydictyon, hodie creavi. Utpote interioribus cellulis multo minores, cellule cortieales plures singulis cellulis interioribus superposit?e semper obveniunt. Ex his alie ipsum lumen cellule interioris obtegunt, alid? septis antepositee sunt in utraque pagina frondis plans. Ipsos margines frondis cingunt alie, densius ; "E Analecta Algologica. 49 ut adpareat disposit:e et alium. adspeetum preebentes, utpote in fronde a facie observata nullis cellulis interioribus translucentibus superposite. Hoc strato marginali margines integros contineri! in speciebus longe plurimis, ipsamque formam segmentorum servari lubenter crederem. In speciebus, quarum seg- menta sinu magis patente divergunt, strata marginalia, quasi a geminis seg- mentis deeurrentia, separata vidi limea paulisper anfractuosa, ab interiore ad intimum sinum excurrente '). Ab initio cellule cortieales sat elongate adpareant, et sub certo quodam evolutionis stadio longitudinem cellularum interiorum sepe wequantes. Si vero contigerit tenuem laminam strati corticalis a facie observare, aut frondem ju- venilem in speciebus, tenuiore fronde instructis, aecuratius examinare, adpa- reat singulas cellulas elongatas subdivisas fuisse in cellulas plures breviores, lumen totum primarie cellule occupantes. Ilinc in segmento transversali frondis cellule cortieales omnes, quamquam modo dicto subdivise, tamen in- divise adpareant. Comparanti icones plurimas datas facilius quidem videretur cellulas corti- cales semper rectangulares obvenire et ommes esse directione frondis longitu- dinali elongatas. Quales autem ta sepius adpareant, tales easdem haud semper obvenire mihi certum videtur. Si enim in nonnullis speciebus haue formam et directionem ut plurimum servare viderentur, sunt alie in quibus breviores et fere quadratie:e manent, alie in quibus sub antecedente evolu- tionis stadio non tantum alis formas et directiones mutatas assumere adpa- reant, s] quoque in ejusmodi speciebus formam rectangularem in fronde adul- tiore et senili recuperare tendunt. !) Stratum marginale, quod in plurimis speciebus ad margines cohibendos aptissimum putavi, in nonnullis speciebus Dilophi proprio modo mutatum in his descripsi. Sunt quoque species nonnulle Dictyotz, in quibus margines cihati aut dentati adsunt; in his vero stra- tum marginale intra cilia continuatum putares, ipsis ciluüs quasi novum structure ordinem inchoantibus. Nimirum in apice supremo JD. cremulate zon:w suprem: eximie convergentes adparent; et cellule extim: (marginales) cujusque zon:z evidenter serius formantur quam ez, que mediam zonam constituant; ita ut zonas juveniles cornua nov: lun: referre fa- cilius diceres. Alternis vicibus nunc unius lateris, nunc alterius cornu incurvatum cellulam terminalem frondis tangit et ultimo suo apice ex parte hujus formatum fere crederes. Ex parte ita ablata novum focum initialem nasci fere suspicarer, cujus ope zonz nov: infra ap.cem denticuli formantur, eodem modo quo zon: ipsius frondis infra cellulam terminalem. Cilia hoe modo articulata fiunt proprio suo ordine. Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. ZI 50 J. G. Agardh. Iam ex 1s que supra attuli de dispositione cellularum interiorum eum etate (plus minus, aut alio modo in diversis speciebus) mutata, de earum con- tmuata multiplieatione, in partibus adultioribus conspicua, et de diversitate, que in evolutione. harum cellularum magis aut citius peracta in fronde media quam in marginalibus partibus, concludere lieeat cellulas cortieales, quibus cellulae interiores ubieumque obtecte permaneant, subire mutationes, forsan haud minus multipliees et varias, si quoque difieilius determinantur et ab omnibus, ni fallor, de Dietyota seriptoribus silentio preetermittuntur. Quo- modo ipse has mutationes fieri conceperim, paucis adumbrare conabor. Cellulas corticales ab initio divisione quadam cellularum interiorum ge- | nerarl, quod quandoquidem indicatum vidi, equidem vix assumere auderem, si quoque ab initio geming cellule eortieales singulis interioribus ssepe ante- posite obveniant. lam transversal facta sectione frondis adpareat cellulas eorticales alias lumen cellularum interiorum obtegere, alias autem ipsis septis earum longitudinalibus esse antepositas. In fronde a facie inspecta quoque observare licet non tantum longitudinalibus septis sed etiam transversalibus septis cellulas cortieales antepositas obvenire, si nimirum frondes sub certo evolutionis stadio et prsecipue in certis quibusdam speciebus (D. radicans) observantur. Nec ea est forma cellularum interiorum, qua onargini proximoe generantur, ut harum divisione cellulas cortieales, iisdem superpositas, ortas putares. Animadvertendum preterea videtur mihi adparuisse cellulas corti- cales. in apice increscente frondis natas et firmioribus suis parietibus jam 1m- . structas obvenire, antea quam cellulam primariam interioremi, tenuissimo suo pariete vix definitam, observaverim. Revera putarem, ut supra jam monul, cellulas utriusque strati jam ab initio generari fere distinctas; et si unum stratum altero prius natum dicere liceret, potius corticale stratum prius ortum putarem. Quoque alio respectu inter Dietyoteas nonnulla sunt, quibus in- dieari eonjicerem stratum exterius frondis primigenium considerandum esse. 5i in fronde a facie observata non tantum /wmina cellularum interiorum obteguntur cellulis eorticalibus, sed ipsa quoque angustiora spatia, quibus pa- rietes ipsi cellularum interiorum indicantur, aliis cellulis corticalibus obtecta permanent, patet cellulas corticales septis superpositas alium adspeetum offerre debere, quam illas alias, quibus lumina cellularum interiorum teguntur. Ori- untur hoc modo quasi arec: magis pellucide, quae mvicem separantur limi- tibas obseurioribus. Lineas has obseuriores, quibus limites cellularum interio- rum indicantur, vem«s nominavi; ipsas autem areas, lumina cellularuur inte- Analecta Algologica. 51 riorum indieantes nfervenia dixi. Pro diversitate specierum venas nunc magis, nune minus econspicuas esse, et intervenia nune majora nune minora, et quoad suam formam quoque in diversis speciebus diversa obvenire, assumendum pu- tavi. Species in quibus areolatio frondis, ob diversitatem venarum et interveniorum magls conspicuam, adest et diutius permanet, fenestratas dixi; alias vero, in quibus areolatio ista minus distincta adparet aut citius obsoleseit — parie- tibus nimirum cellularum interiorum vix translucentibus ob cellulas corticales magis evolutas et endoehromate obseuriore faretas, que sub hoe stadio lineas eontiguas et parallelas eonstituere videntur — sfíriatas nominavi. HRevera agnoscere putavi alias species hoc respectu adparere non parum diversas; di- versitates autem, in planta a facie observata couspicuas, pendere tum a dispo- sitionis modo et evolutionis ordine cellularum interiorum, tum ab evolutione, ocius aut serius peracta aut demum finita cellularum corticalium, quibus frons semper obtecta permaneat. Preter differentias, quee ab ipsa positione ecellularum corticalium aut ante lumina aut ante septa cellularum interiorum deducantur, quoque aliam for- mam in ipsis cellulis cortiealibus venarum, aliam in cellulis interveniorum sepe obvenire mihi adparuit. Sunt saltem species (D. Bartayresiana, D. linearis, JD. dichotoma), in quibus cellulas venarum observavi sepius longiores, tenuiores et cylindraceam formam lubentius servantes, dum in iisdem specibus cellulas interveniorum sepe breviores et latiores, quin immo aliquando fere cubico- angulatas observavi. Quoque observare credidi cellulas venarum initio sin- gulas, nune divisione longitudinali subdivisas fuisse, et geminas hae divisione peracta adhue tenuiores quasi tortas adparuisse. Nescio an suspicari liceret cellulas ita formatas singulas per se excrescere magis elongatas, prout cel- lule interiores longitudine excerescentes, alie fiunt longiores, alis posterius elongatis adhue brevioribus. Cellulas strati interioris, que ejusdem sunt zonw, sensim fleri latiores et novas sibi conformes creare, frondemque hoe modo assumere latitudinem sin- gulis speciebus propriam, jam supra monui. Precipue in speciebus mox me- moratis sat conspicuum mihi adparuit esse interveniorum cellulas, qus in zonis dilatatis precipue mutantur. Cellulas corticales interveniorum nuper formatas videre credidi primum subcubico-angulatas, dein singulas fieri elon- gatas et plus mgnus rectangulares, demum ab alüs cortiealibus vix digno- scendas. Qt c - A ' J. G. Agardh. Ipsum mechanismum quod attinet, quo adjuvante plurimee iste» in forma et dispositione cellularum mutationes sub evolutione frondis perficiantur, hune tum in incremento cellularum, tum in earum divisione ita facta, ut a par- tibus obtineantur forme, quibus opus erit in singulis locis. lam supra monui de cellulis strati interioris me observasse unam cellulam seriei eujusdam lon- gitudinalis septis duobus transversalibus oblique positis esse uno apice ter- minatam, et ab hac cellula, quasi initiali, geminas series longitudinales in- choari. Eodem modo ssepius videre licet seriem longitudinalem cellularum eortiealium. geminis continuari; nimirum cellulam quandam latiorem, sepe fere quadraticam, quasi initialem fieri geminis serlebus, quarum cellule magis rectangulares singule dimidiam latitudinem cellule quadratiee cequarent aut parum superarent. Series geminas ita formatas tum longitudine tum latitudine suarum cellularum sensim increscere, et vicinis conformes evadere, nec du- bium mihi adparuit. Animadvertere placet me observasse ejusmodi divisionem et sursum et deorsum eontinuatam fuisse ab una aut paucis quibusdam cellulis mediis indivisis. Quod, me judiee, indicare videretur series novas haud for- matas fuisse ad modum ramorum, qui quasi a fronde primaria ad genicula sejuneti excrescerent. Diffieilius forsan intellhigatur quomodo supra septa transversalia formantur istee trabecule, que quasi anastomosibus venas longitudinales eonjungunt. Sunt quidem he 1n multis speciebus parum conspicus, at in aliis sub certo evolu- tionis stadio ita conspieus, ut de earum presentia dubitare vix liceat. [ta in forma, quam JD. radicantem adultiorem sistere consideravi, vidi cellulas cor- ticales rectangulares in vieinla septorum transversalium (quibus zonz diverse "eellularum interiorum separantur) et quoad formam et quoad directionem non parum mutatas, diceres plexum irregularem formantes *), eujus prima initia observare credidi in cellula quadam breviori, a cellulis corticalibus supra septa transversalia obviis seposita; hanc ab initio suo diametro breviorem, dein fieri directione septi transversalis paulisper dilatatam, et mutata directione di- visionis in novas cellulas corticales abeuntem. Si jure statuerim mutationes has omnes cellularum tum interiorum tum eortiealium pendere a prsecoeiore quadam aut validiore evolutione earum ecel- '!) Analogiam quandam inter hunc plexum irregularem et lineas concentrices in quibus- dam alis Genecibus magis cognitas adesse, assumere vix dubitarem. Ejusmodi plexum quoque in vicinia pustule antheridiorum quandoquidem observare credidi. -— Amalecta Algologica. 0 lularum, quie medias partes frondium et segmentorum constituant, sequi pu- tares has mutationes quoque demum desistere debere, restituta sensim quasi harmonia evolutionis inter partes diversas. Stadia igitur evolutionis, hane ob causam orta, transitoria esse in longe plurimis speciebus lubenter assu- merem, si quoque in diversis speciebus mutationes nunc fiunt magis evidentes, nune obsoletiores conspieiantur. Cum hac explicatione quoque bene congruere - forsan adpareat cellulas eorticales demum fieri omnes subsimiles, a facie rect- angulares, quasi series longas secus longitudinem frondis excurrentes. | Obscu- riore quoque endochromate instruete, nee monstrant diversitates, quse in di- versis speciebus antea fuerunt plus minus conspicugm. Si vero stadia sunt evolutionis ab omnibus forsan percurrenda, tamen hoe diverso modo in diversis speciebus fieri posse, patet. Comparanti plures species evidentius diversas (D. fasciola, D. furcellata, D. Bartayresiana, D. radicans) certum mihi adparuit ex ejusmodi diversitatibus structure charac- teres deducere licere, quibus species sepe melius dignoscantur quam characte- ribus ex habitu deductis !). Ad cellulas corticales proprias, quocunque modo hse sub evolutione frondis transmutentur, haud adnumerandas puto maculas illas, in superficie frondium sepe conspicuas, rotundatas aut sepe secundum longitudinem frondis paulisper oblongas, qua cellulis "minutis qradratico-rotundatis longitudinales et trans- versales series, ambitu quasi definitas formantibus, constituuntur. Cellule in his maculis non minus sua forma sque lata ac longa, quam dispositione sua a cellulis corticalibus propriis facile dignoseantur. Ad ipsam fabricam frondis sterilis perficiendam, has cellulas mihil conferre putarem. Ubicumque vero formaptur, eas certum in finem creatas fuisse, mihi quidem haud dubium vi- detur. In plurimis, ne dieam in omnibus speciebus, maculas istas observavi, sepius (ni fallor)in regione frondis, quoad limites plus minus definita, que in speciebus diversis organa propagationis generat. ') Sub nomine D. dichotom:e saltem 4 species evidenter diversas et ex locis natalibus invicem remotis provenientes enumeratas vidi. Qu: a me olim descripta fuit DD. repens. quamquam structura frondis a D. fasciola evidenter diversa, tamen adhuc apud recentiores varietas consideratur hujus ultimse speciei. Hodie, quum mihi licuerit 14 species Generis Dilophi describere, patere speravi eam modificationem structure, quam in JD. repente in- dicaveram, revera indicare typum proprium, et sistere characterem, quo Genera propria optimo jure dignoscantur. 04 J. G. Agardh. Ab initio, et ubieumque hie maculee adsint juniores, cellulas earum intra hnmites intervenii ortas, et a cellulis intervenii transmutatas putarem. In eodem vero speeinnine, eujus in juniore parte macule ita limitatz:e obveniunt, alias sepe observare licet maculas congruentes, demum vero sepe multo ma- jores et spatium oceupantes, quod cellulas interiores plures squaret. Maculas has majores ztate magis provectas putavi. BEasdem cum setate quoque supra frondem elevatas fieri, mihi adparuit; et sub hoe evolutionis stadio pustulam translucentem easdem referre facilius diceres. Ita constituta, organa sistunt quee sub nomine "vesicles" jamdudum ab Algologis -Angliw descripta fuerunt. Perpensis omnibus, qu: de his observare mihi licuit, lubenter assumerem pu- stulas hoc modo formatas tantum constituere stadia juniora, sub quibus organa quoad funetiones forsan diversa, sensim preparantur. Pustulas seuiles demum fieri multo majores, et aliquando ita magnas obvenire ut oeulo fere nudo distinguantur, satis constat. Easdem sub hoc. stadio in ipso (suo) disco late apertas esse, marginem vero pustule quasi eireumambiente vallo, supra frondem elevato et truncato constitutum esse, deque eognitum est. Cellulas hujus valli eum cellulis superficiei frondis ab initio contiguas fuisse, postea autem alis partibus ab interiore urgentibus suble- vatas et demum quasi reflexas fuisse, et facilius conjicere liceat, et quoque observationibus probatum novimus. Pustulas ejusmodi seniles admodum mag- nas in pluribus speciebus Generis observavi; nescio vero an assumere liceret easdem in diversis speciebus quoad magnitudinem differre; lubentius assumerem easdem obvenire diversas prout organa diversi generis m iisdem evoluta fuis- sent. Una eum pustulis vaeuis in D. pardali, alias vidi, quas rite maturas lubenter dicerem, in quibus fila articulata, ima basi fuseesentia, apice tenuiora ab interiore pustula provenientia observavi. Hee fila a strato cellularum minorum, imam partem pustule oceupante, provenientia videre credidi. Com- paranti ea, que de pustulis in diversis speciebus adnotavi, mihi adparuit hee organa sat conspicuam offerre analogiam cum cryptostomatibus sic dietis Fu- eacearum. (Cfr. de his J. Agardh Spec. Sarg. austr. p. 15). Preter F'u- caceas et Dictyoteas, nullas alias Algas mihi cognitas habeo, in. quibus organa his similia detecta seio '). Prsesentia horum organorum affinitatem. utriusque famili: comprobatam fuisse, lubenter assumerem. !) A recentioribus de Dictyota scriptoribus hsc organa obiter tantum memorantur. Harvey in Ner bor. Amer. eadem in duabus speciebus depinxit, quasi excavationes apert:e TRAY HOMER tha d bus et p Em "f *3 ^ FEX E Analecta Algologica. 315, Quod attinet 1psa organa fructificationis, satis constat hee observationibus recentiorum et iconibus püleherimis ita illustrata fuisse, ut nec de structura, nee de significatione diversorum organorum dubia quaedam hodie resiarent. Cum his comparanti mihi observationes a D:na Griffiths olim factas, de quibus in speeiminibus distributis ipsa mentionem fecit, et quibus fultus R. K. Greville organa fructificationis Dietyotarum quoque deseripsit, he. quidem in plurimis eum recentioribus congruentes adparuerunt. Attamen animadvertere placet has observationes quodam respectu differre; quod jam ex modo, quo me- morantur organa diversa, facilius patet. Organa nimirum diversa sequenti udo deseribuntur. | 1:v. "Capsules single, prominent when ripe (Gvff. in specim.); "On some plants ovate solitary seattered blackish seeds? (Grev. Aig. Brit.) — e- traspore T'huret. 29:.. "Specimens covered with minute transparent vesicles, prominent on both sides, whieh do not contaim seeds "(Griffith ?m spec.) — On other speci- mens are numerous minute vesicles on both sides of the frond, similar I presume to those alluded to in Engl. Botan. They do not appear to be at all connected with the fructification, though when in a young staté the seeds sometimes happen to be included by them." (Grevilie l. c.) — Antheridia. — Thuret. 3:0. "At first vesicles scattered over the frond, which in time are filled with groupes of capsules (the latter mode very rare)" Griff. im spec. On other (plants) seeds collected into little dense scattered roundish-*clusters" Grevill. l. e. — Spore in soros collecte duet. Animadvertere placet "Thuretium docuisse hec organa omnia a cellulis eortiealibus transmutata oriri. Greville vero expressis verbis statuit organa demum emersa obvenire, ruptura facta membran exterioris !) $i qais cre- deret Grevilleum eum membrana exteriore rupta tantum cuticulam quandam totius frondis intellectam voluisse, animadvertere placet, ejusmodi explicatio- esent, post delapsum sori persistentes. Thuret et Reinke, si illos rite interpretatus sum, eadem semper antheridiis przgnantia assumserunt. Veteres Algologi Anglie pustulas qui- dem majori sollertia descripserunt modo a me infra mox memorato. ') Both kinds /of seeds) bursting throngh the epidermis and becoming at leugth pro- minent A/g. Brit. p. 58) de JDictyota dichotoma. et p. DY de Dictyote Genere: The seeds in most cases are produeed beneath the epidermis through which they burst and become prominent Aig. Brit. p. 46 De Dictyoteis. 56 J. G. Agardh. nem non bene congruere cum verbis a D:na Griffiths adhibitis. Eam enim considerasse pustulas ut organa proprii generis, in utraque pagina obvenientes et prominulas, in quibus aut spore nulle (antheridia) aut spore in diversis. individuis) demum gerierarentur, satis patet. Grevilleum quoque statuisse sporas singulas, frondis membrana rupta demum emersas obvenire, hoc loco quoque meminisse placet. In ipsis observationibus ita diversitatem adesse pa- tet; et hane diversitatem eujusdam momenti considerandam putavi, utpote ex ipso modo, quo formantur organa, argumenta forsitan deducere liceat, quibus adjuvantibus de affinitate Dietyotearum certius judicatur. Opere igitur pre- tium mihi visum est novis faetis observationibus dijudicare, utrum organa fructifera Dietyote generarentur clausa, an ab initio nuda. Quod igitur pro- priis observationibus didiei, paucis adumbrare conabor. Antheridia, ubi eadem adhue juniora vidi (in D. ocellata), oculo quoque inarmato maeulas minutas, paulisper obscuriores referentia mihi adparuerunt. Magnitudime paulisper aucta, eadem vidi quoad formam ovalia, 9—4 series eollaterales cellularum interiorum latitudine zquantia, plurima quasi simplicia; nune geminis (aut quoque pluribus?) adproximatis evidenter confluentibus con- stituta; alia, que juniora putavi, minora; alia multo majora, qu: adultiora - censeo; omnia vero pustulas, in utraque pagina frondis provenientes et supra paginam emersas referentia. Pustulas majores vidi vallo supra frondem evi- denter emerso cinctas, fertilem discum contextum ipsis cellulis antheridii, quadratieis aut 5—-6 angulis, supra cellulas basales verticaliter surgentibus, demum quasi pluribus articulis superpositis constitutis, prismata angulata re- ferentibus; ipsa corpuscula interiora eodem modo prismata minora constituere, in quibus ipsa eorpuscula verticaliter et horizontaliter seriata videbantur; quie omnia qualiter a. Reinke. descripta fuerunt quam evidentissime observavi. Cel- lulas fertiles antheridii transmutatione aut evolutione cellularum corticalium fron- dis oriri certius concludere ausus sum, quum inter 1psas fertiles cellulas anthe- ridi nonnullas vidi magis elongatas, quas extra antheridium cellulis percurrentis ven? paulo longioribus quasi continuatas observavi. Transversa quoque faeta sectione cellulas basales a 'TThuret memoratas observare credidi, $1 quoque easdem - minus regulares vidi. Supra istas cellulas basales cellulas fertiles. antheridii vertiealiter elongatas prismaticas, et quasi superpositis tesseris compositas, hoc modo quoque vidi. Antheridia, que supra) adhuc juniora statui, pauciora tantum observavi, at quoque horum structuram sat evidentem observare eon- tigit. In pustula, adultioribus saltem duplo minori, vallum cireum-ambientem ! Amalecta Algologica. 51 supra paginam parum emersum vidi, ipsum discum autem pellicula adhuc persistente, cellulis nimirum | quadratieis rotundatis, longitudinaliter et trans- versaliter seriatis contexta, obtectum. Cellulas pellieule. quasi invicem minus firmiter eonjunctas videre finxi; easdemque contentu suo, in media parte cel- lule quasi ecollapso, a cellulis fertilibus antheridii facillime distinctas. | Com- paranti mihi dein in antheridio paulo adultiore ipsum vallum circumjectum, hoe constare cellulis inequaliter plus minus supra discum porrectis (una cellula supra vicinam sepe eminente) adparuit; et hoc modo rupture indicia quoque in hoe agnoscere putavi. Cellulas istas limitaneas valli vidi conformes et contentu suo quasi collapso congruentes cum iis, quas in pellicula persistente — opereulum antheridii quasi formante — mox descripsi. Speeimen soris instructum (D. diíchotome) accuratius a facie inspicienti mihi adparuit sorum neutiquam nudum, aut tantum cutieula homogenea trans- lucente obtectum esse, qualem a recentioribus depictum vidi; sed pellicula quasi propria, supra congeriem sporarum magis nigrescentem paulisper flave- scente esse inclusum ). Lente magis augente adhibito, observavi pelliculam quoad maximam partem contextam esse cellulis istis quadratico-rotundatis, tramsversaliter et longitudinaliter seriatis, quas ubicumque membranam exte- riorem pustularum conficere putavi. Sed prster cellulas dictas quoque alias vidi, magis elongatas, quibus venas formatas supra dixerim. Ipsum sorum, sporis pyriformibus quoquoversum radiantibus constitutum, spatium occupare vidi, quod plures cellulas interiores sequaret; pellieulam obtegentem pari passu quoque expansam fuisse, facilius assumeretur; et sorum hoc modo cellulis di- verse forme ab initio obtectum fuisse, nullis dubiis vacare mihi adparuit. Ipsam pellieulam, exerescentibus magis magisque sporis, sensim magis ex- pansam et tenuiorem fieri, eamque hoc modo demum forsan obliterari, credere liceret; ruptam vero aut distractam eandem observare mihi non contigit. Ipsas sporas esse ab initio densissime juxtapositas, quales sepius depictas, quoque vidi; demum vero in soro pauciores, invicem magis liberas, et sensim longiores fieri quandoquidem observare putavi. Soros, quales in D. dichotoma obve- niunt, in paucissimis tantum observavi. Ubi diverso modo quodam aber- rantes observare credidi, hoc infra speciem aberrantem adnotavi. ') Ih. Harv. Manual p. 32 sequentia verba D:ns Griffiths citantur: "As far as I can judge the clusters of seeds are always formed under a transparent vesicle, which disap- pears when the seeds, originating within the substance of the frond rise above the surface". Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 8 58 J. G. Agardh. Ex iis qus ipse observavi, comparatis quoque iis que jamdudum sta- tuerunt D:na Griffiths et R. K. Greville deducendum putavi ea organa Dietyo- tarum, qus sexualia considerare videntur recentiores, ab initio intra frondem generari obtecta, eadem vero demum fieri aperta; et analogiam in ipso evolu- tionis modo, quo formantur hee organa, quoque existere, satis patet. Iuniora igitur antheridia obvenire sub forma pustule, supra paginam elevate, et esse pelicula proprie structure obtecta; pellieula demum fere operculi ad instar: cireumeirca rupta, discum fieri apertum, et ipsa organa inclusa rite matura structuram offerre,, quam ex iconibus a heinke datis eximie illustratam mo- vimus. 5oros vero sporarum intra pellieulam, supra frondem plus minus ele- vatam, quoque generari obtectos, dein vero cellulas obtegentes fieri minus con- spicuas et demum forsan cogente ipsa sori expansione quasi obliteratas. Porro coneludere ausus sum pustulas eas, quas nomine "vesicles" quondam designarunt Algologi Anglie, non esse organa proprii cujusdam generis, sed potius designare evolutionis stadia antecedentia, sub quibus organa diversi generis externe plus minus consimilia adpareant. Ut inter Fucaceas obveniunt scaphidia, que, si in nonnullis hermaphrodita, in aliis aut mascula, aut foe- minea generantur, ita quoque pustulas Dictyote alias masculas, alias foemi- neas lubenter dicerem. Ut vero seaphidia Fucaeearum facilius putares ad . typum Cryptostomatum, qualia hse organa multis Fucaceis charaeteristica vi- dentur, ita quoque organa sexualia Dietyotarum sub juniore evolutionis stadio referre dicerem pustulas, quoque in alium finem creatas. Adsunt nimirum, ut jam supra monui, in fronde Dictyotarum maculce rotundatze aut oblonge, cellulis minutis quadratico-rotundatis contexte, quce quodam respectu cum pustulis fructiferis comparande videntur. Has maculas, in pagina Dictyotarum admodum frequentes, sepe non ulterius evolutas fieri, lubentius:. assumerem; easdem autem alis locis indicare initia aliorum orga- norum, nulls dubiis vacare putavi. Mihi quidem adparuit esse has cellulas qua. subdivise, facta divisione cum paginibus parallela, sensim excrescere in- eipiunt, pustulam sie dictam formature. Ex geminis aut ternis superpositis cellulis, superficiales sensim constituere pelheulam sublevatam, inferiores autem alio modo transmutarj, prout aut ad soros, aut ad antheridia, aut ad fasci- eulos pilorum ') formandos conducere, isdem opporteret. 1) De fasciculis pilorum, qui nunc certis locis provenientes, nunc fere sparsi sine certo ordine, nunc ab organis fructiferis separati, nunc hos quasi fulcientes mihi adparuerunt, T . nc Analecta Analogica. 59 Quum igitur statuit Thuret esse cellulas cortieales, quie certo modo trans- mutat in organa fertilia convertuntur; et quoque ex iconibus datis sequi vi- deretur eellulas eorticales, ita transmutandas, primum fierl sectione transversali in duas partes divisas, quarum inferiorem sterilem, superiorem vero fertilem depinxit; mihi quidem hoe ita tantum verum adparuit, ut divisione trans- versali cellule cortieales in tres partes abeant, quarum mediam fertilem, su- premam vero ad pelliculam obtegentem formandam adhiberi !). Quod denique attinet sporas sie dietas singulas, lubenter confiteor ipsam primam originem harum mihi admodum dubiam adparuisse. Ex iis, quse ipse vidi, hee organa multo frequentiora quam alia organa propagationi inservi- entia concludere vellem. Maturescentia et sua membrana pellueida cineta, sepe fere sphzrica, nune basi attenuata, eadem supra frondem conspicue emersa esse, vix quispiam denegaret. Sed de ipsa origine et evolutionis modo quo- que de his dissentientes video opiniones Algologorum. Satis constat Thure- tium docuisse has sporas a cellulis corticalibus transformatas fieri, quod quoque iconibus pulcherrimis demonstratum putares. Inest vero in his ipsis iconibus aliquid mihi obseurum; inter prima evolutionis stadia depicta et sporas evo- lutas omnia stadia intermedia desunt, que ad evolutionem intelligendam con- ferrent. Meminisse quoque placet Grevilleum statuisse sporas has singulas epidermidem perrumpere ("They at length burst through the epidermis, enve- loped in their pellueid cases." Quum de aliis organis propagationis loquuntur Algologi Anglie expressis verbis dixerunt hee organa cum pustulis in eadem fronde obvenire. Quamquam vero pustule, vel saltim macule iste, cellulis serlatis constitute, una cum sporis sie dietis singulis in eadem fronde obve- niant, neque D:nam Griffiths, neque Grevilleum de pustulis, in his specimi- nibus presentibus, mentionem fecisse, mihi quidem animadvertendum adparuit. Forsan quispiam suspicaretur, eos indicare voluisse nullam esse inter hzee organa nexum, sporas nimirum singulas intra pustulas haud generari, sed modo quodam alio. Quin immo forsan conjicere liceret eos verbis citatis dicere voluisse sporas singulas in interiore frondis strato generari, denique paucissimas observationes adnotavi. Fasciculos juniores pilorum nunc initio quasi con- glutinatos, nunc pellicula fenuissima obtectos esse, et hanc pelliculam superne quasi laceram observare credidi. / !j Fragmentum speciminis bene fructiferi a charta solvere tentanti mihi aliquando eve- nit ut plures pustule, ab ipsa planta separatsz, chart: adhsrentes permanserunt. Pustulse ita solute circumcirca cellulis quasi gelatinosis cinctzte mihi adparuerunt. 60 J. G. Agardh. vero epidermide perrupta externe prominulas fieri. Equidem eonfiteor mihi, stadia evolutionis maturitatem antecedentia comparanti, opinionem Grevillei ita interpretatam haud absonam adparuisse. Denique vero contigit totam evolu- tionis seriem in eodem speeimime ita evidentem observare, ut mihi nulla de ea restarent dubia. Revera im Dilopho Wilsoni stadia evolutionis inde a cellula eorticali, ambitu rectangulari et a proxime vieinis vix diversa, usque ad spo- ram bene evolutam sat evidentia observare credidi. Prima stadia omnino conformia eum iis, quae in D. dicehotoma a Thuret (JEtud. phyc. tab. XXIX. fig. 10) quam nitidissime exposita fuerunt. Me judice vero non est ipsa hee cellula eorticalis, que denique in sporam mutatur; sed intra cellulam corti- ecalem novam cellulam generari puto, cujus forma magis oblonga intra cel- lulam corticalem magis angulato-rectangularem jam dignoscatur. Ut haee cel- lula nova sensim grandescit et magis magisque supra frondem prominula fit, demum quoque parietem cellule cortiealis rumpit, et laceras partes hujus paulo postea quoque observare credidi. Quum ita libera eminet spora juve- nilis, fit sensim quasi pluribus partibus seorsim prominulis composita (pri- marias partes geminas ad apices cellule. adhue decumbentis oblongse sepositas, dein mediam partem contraria directione quasi effluentem observare credidi); partes ita diversis directionibus secedentes potius expansiones paulisper diver- gentes, quam cellulas proprias lubenter dixissem; at sub stadio paulo poste- riore mihi adparuit membranam spore magis magisque conspicuam gerere signa compositionis cujusdam, quasi cellulis obliteratis, directione tangentis eireumambientibus, fuisset compositam; denique vero, sub conformatione magis magisque perducta ipsius spore, membranam cingentem omnino contiguam et pellueidam | adparere, satis constat. Mutationes forme ipsius spore et compo- sitionem membrance adparentem in multis speciebus observare credidi. Spore mature membranam nune vidi inferne attenuatam et a fronde solutam, forsan expansione cellularum proximarum expulsam. Nune, at rarissime, vidi spatia vaeua et adhue hiantia in seriebus cellularum eortiealium indieare cellulas quie modo dieto sporis pregnantes fuerunt. Ex iis, que ipse observare credidi de evolutione organorum, quas sporas singulas denominarunt, forsan conjicere liceret hee organa minus simplicia considerari debere, quam matura demum viderentur. Stadiis nimirum inter- mediis, quz observare eredidi, indieari forsan putares sporas adparenter sim- pliees. transformatione quadam partis magis composite oriri. Sub ejusmodi . suppositione meminisse placet in quibusdam speciebus obvenire alia organa "T M PT PP, OSEEUN 2k bad? [1 pupcM———————AUXUPEE Wo om onn t Analecta Algologica. 61 magis composita et sua structura frondem. Dietyota referentia at magnitudine maximopere reducta, meros diceres pumiliones. Ilec obvenire numerosissima in iisdem individuis, in quibus sporas singulas quoque plurimas evolutas observavi; et utraque organa in his omnino promiseue mixta supra fron- dem emergentia videre licet. Ejusmodi specimina eodem tempore vivipara et sporifera, in quibusdam speciebus omnino normalia mihi adparuerunt; dum in plurimis speciebus organa propagalionis diversa in diversis indivi- duis semper obvenire statuerunt. S1 assumere liceret sporas sic dictas sin- gulas esse propagula transmutata, neque abnorme videretur utraque organa in iisdem individuis obvenire; nee prorsus aliena viderentur stadia illa in. termedia, quie sub evolutione percurrere viderentur spore hoc modo trans- mutatze. Ut hoe modo spore singule propagula viderentur proprii cujusdam ge- neris, ita quoque pluribus alis modis individua Dietyotearum multiplicari animadvertere placet. Sunt revera species haud pauese, in quibus precipue ab inferiore fronde proveniunt partes adventitie (? , quie plerumque magis fili- formes et sectione transversali structuram sibi propriam monstantes, Stolones alarum plantarum quasi referentes, a quibus sensim elongatis esspites fron- dium novi generari videntur. Prima indicia harum indicavi, Déctyotam ve- pentem olim describens. Eadem eximie evoluta in specie, quam iisdem sua- dentibus D. radicans denominavit Harvey; sed preterea haud paucas alias species stoloniferas vidi, quoque in diversis Generibus Dietyotearum a me creatis. Species his stolonibus radicantes defectu stupsee radicalis à. multis aliis Dietyotearum formis diversas esse observare credidi !). !) Hoc loco prseterea animadvertere forsan opportet partes adventitias alias quoque obvenire, qui si ad nova individua formanda non conferant, tamen ad frondes quasi extra ordinem amplificandas in certis speciebus easdem oriri, facilius diceres, Dum propagula, de quibus mox supra dixi, una cum sporis singulis a fronde adultiore pullulare videntur, sunt alie species, in quibus quasi gemmas adventitias, nunc ab ipso margine, nunc a pagina frondis admodum ;juvenilis generatas vidi. Quales has mihi cognitas habeo, easdem oriri putarem modo, quo consimiles in D. dichotoma descripsit Reinke. Cum cilis, de quibus supra mentionem feci, has nullo modo comparandas puto; dum enim cilie et dentes in proxima vicinia ipsius foci evolutionis inchoari videntur, et ab hoc remot:e citius excrescere desinunt; gemm:e contra adventitie et a margine et a pagina jam formata oriuntur et excrescere pergunt, nunc frondem quasi pinnis ornatam (JD. patens) monstrantes, nunc ra- mulis lateralibus vage preditam (Dict. repens). 62 J. G. Agardh. Quod denique attinet ipsum contentum eorum organorum, quia propaga- tioni inservientia docuerunt, me propriis observationibus paucissima didicisse confiteor. Constat '"Thuretium docuisse sporas sie dietas singulas demum in 4 partes fieri divisas, quare has partes tetrasporas nominavit, et suadentibus his organis, ut videtur, affinitatem Dietyotearum eum Florideis quoque procla- mavit. Hane de affinitate opinionem quoque nonnullorum applausu receptam fuisse, cognitum est. Mihi ipsi aliter de hae affinitate Judicanti minus qui- dem referre adparuit, quibusnam argumentis probaretur doctrina. Attamen monere placet ipsum divisionis modum, quem icones date in Dictyoteis indi- cant, quemque aliquando cruciatum dictum vidi, non eodem prorsus modo perfici quo in Florideis semper perfectum observavi). Neseio porro quare hane divisionem spore magis probaret affinitatem cum Florideis quam eum Fucaeeis, in quibus spore quadrigeminge quoque aliquando generantur. Quousque numerum quaternarium sporarum speciebus plurimis normalem assumere liceat equidem nescio. In una saltem specie (D. furcellata) obser- . vavi sporas singulas, quas dixerunt, maturas esse latiore membrana cinetas et demum continere partes multo numerosiores (16— 20); utrum vero hz partes jam primaria divisione generarentur, an iterata divisione quaternaria ita nu- merosa obvenirent, observare mihi non contigit. Nee de contentu sporarum, quie intra soros Dictvotarum generantur, omnia. dubia sublata fuisse, dicere auderem. Statuit quidem Thuret easdem indi- visas separari; .sibi autem non contigisse eadem germinantia observare. Nec observationes quasdam proprias hac de re afferendas habeo; meminisse autem placet. iconem a Harvey in Phyeologia Britapniea datam, monstrare sporam obovatam modo omnino peculiari subdivisam, eui nee antea nee postea simile observatum scio. Hodie autem mihi cognitum habeo existere Fueaceas, in quibus spora modo prorsus consimili dividuntur. Nec ullas video rationes, quare sporam divisam delineaverit Harvey, nisi illam hoe peculiari modo di- visam revera observaverit; nec ejusmodi congruentiam in divisionis modo spo- rarum omnino fortuitam considerandam esse putarem. ') Dum. in Florideis spsrospora cruciatim divisa primum in duo hemisphzria sub- divisa fit, quorum singula directione linez» meridianz dein dividuntur; in Dictyoteis, contra, fide iconum omnes partes separarentur divisionibus a polo ad polum continuatis. : Hine alio quoque modo partes disposit: adparent; geminz nimirum partes quasi extern: ad- parent, aliis duabus partibus quasi interioribus (fide iconum!) - Amnaleecta Algologica. 63 Species Dictyot:z: sequenti modo hodie disponere conatus sum !). Sus-Grzwus I. Pravvpricryow cellulis fertilibus per totam aream interiorem frondis sine ordine conspicuo densius sparsis. Tarsus I. D. wieRrcANTIS. Taurus II. D. prcuorowx. * Species subregwulariter dichotome. l. D. Vittarioides 4. D. Bartayresiana. 2. D. latifolia. 9. D. apieculata. 3. D nigricans. - 6- D. dichotoma. *. D. patens. Taurus III. D. ocEnraATU. ** Species subpinnatifida. 9. E. ocellata. 8. D. pardalis. . Sus-Grxus II Prznpornona celluhs fertilibus quasi in oases, per totam aream interiorem sinc ordine conspicuo sparsos, collectis, inter oases fertiles spatia majora sterilia Iiquentibus. Tamus IV. D. Naxvosa. TmrBus V(?) D. pEwrTATA. * Species vix conspicue caulescentes. 10. D. Diemensis. 14. D. Mertensii. ]1. D. Nevosa. ** Snecies subcaulescentes. 12. D. polypodioides. 15. D. dentata. 18. D. atomaria. 16. D. Brongniartii. Tarvus VI. D. cnENULATU. * Sp. margine integriusculo. 17. D. Sandvicencis. ** Sp. margine segmentorum armato. 18. D. spinulosa. ' 19. D. crenulata. 20. p. Binghamis. Suz-Grwus IIL Smmmocaneus cellulis fertilibus conjunctis in soros, fere lineas parallelas, totam aream interiorem longitudinaliter percurrentes, formantes, lineis initio areas subregulariter interruptas formantibus, serius irregulariter disruptis, interspersis sspe cellulis fertilibus singulis. 1) Animadvertere placet partes fructificationis in permultis speciebus nondum ita cog- nitas essc, ut de affinitate specierum certius statuere liceat. Dum innotescant, dispositionem supra datam pr:zmittere ausus sum, i x ] , ; : 3 : 3 - ; : 48 ' ; i L^ fh j MUS My ? ! | i -" ! Ee E OCHOA BN : 9 NE LA s EE 64 | J. G. Agardh. v J^ Tarsus VII. D. urmuramm. : 'Tmisus VIII. D. cmimT, sr , D * Fronde subregulariter. dichotoma. 26. D. ciliata. : 21 Dohezulata: 2*3. D. robusta. ** Segmentis frondium mediis magis productis, A exteriora, breviora et quasi im rachide al- ! : ternantia, generantibus. . ; 29. D. fenestrata. - 93. D. pinnatifida. - 24. D. radicans. N 95. D. hturata. ? D j Sus-crwus IV. Nxvmocampus cellulis fertilibus sparsis in mediana pagina quasi lineam longi- tudinalem fructiferam formantibus. Tareus IX. D. nmzanis. Tarsus X. D. rascronm. ] 1:28. D: Imearis; * Fronde subregulariter. dichotoma. 99. D. divaricata. 2 90. D. fasciola. : ** Segmentis frondium mediis magis productis, exteriora breviora et quasi àn rachide al- ternantia. gerentibus. Taurus XI. D. runcELLATA. 8]. D. cervicornis. CLAN * Fronde subregulariter dichotoma. 92. D. acutiloba. 989. D. bifurca. ** Segmentis frondiwm mediis magis productis subpinnatifidis. 94. D. alternifida. *** Fronde inferme cawulescente, ramos laterales furcatos sustinente. 35. D. furcellata. - Sus-GzNus l. PrarvvpicrYoN celtulés fertilibus per totam aream | interiorem. frondis, sine or- dine comspicuo sparsis. Tarsus I. D. wremrcAwTIs. — Species majores, awt parce subdivise aut iteratis dichotomiis de-- composite, stipite quasi proprio suffultee, et inferne stolomibus filiformibus ra- E ; dicantes, superne plerumque vivipare, in partibus junioribus fenestrate ; ins : adultioribus secus longitudinem | dense striate, striarum | cellulis vrectangula-.—— ribus, omnibus subsimilibus, cellulis fertilibus per totam aream. énteriorem den- SiS Sparsis. "A MAES * Species parcius dichotome, seymentis paucis at. majoribus et. elongatis, linearibus. lan- ceolatis. | * .L Analecta Analogica. 65 l. D. VrrTARIOIDES (J. Ag. cr) fronde supra stipitem cuneatum et sto- lonibus filiformibus radieantem prelonga, angusta, lineari-lanceolata, ut- rinque fere sequaliter attenuata, paucis bifureationibus subdivisa, demum a tota superficie vivipara, segmentis erectiusculis obtuse acuminatis, adul- tioribus longitudinaliter dense striatis, cellulis corticalibus rectangularibus, omnibus subsimilibus, suo diametro 2plo—3plo longioribus. Hab. ad oras australes Nove Hollandie (J. Br. Wilson!) Species ipsa sua forma facilius distincta; Frondes vidi pedales et ultra, sub tota sua longitudine ter quaterve tantum divise, 3—4 lineas late, infra bifurcationes paulisper cuneatim dilatatze, usque latitudinem 6-linearum attingentes, csterum fere lineares; singula segmenta longitudine nunc 6-pollieari, terminalia adultiora acuminata, juniora velut prolifi- cationes acumine obtusiore predita; infima longius deorsum attenuata in stipitem evi- dentem, a quo inferne exeunt stolones, aut si mavis radicula, quales in sua D. radicante depinxit Harvey. Sectione transversali facta structuram vidi Dictyote. A facie totam adultiorem plantam vidi longitudinaliter dense striatam, cellulis corticalibus rectangularibus suo diametro 2plo—3plo longioribus, venarum et interveniorum vix diversis. In adultio- ribus a tota superficie pullulant prolificationes dense — modo D. nigricantis, at in nostra multo majores. In ejusmodi prolificationibus cellulam terminalem Dictyotz: me vidisse, forsan addere opportet. ; 2. D. LaTIFOLIA J. Ag. mscr. fronde supra stipitem cuneatum et stolonibus filiformibus radicantem ambitu sub-ovata aut late cuneata, paucis bi- fureationibus subdivisa, demum a tota superficie vivipara, segmentis am- bitu lanceolatis acuminato-obtusis, supra sinus parum patentes erectius- eulis, adultioribus adhue sat conspicue fenestratis, cellulis corticalibus rectangularibus elongatis strias subflexuosas formantibus. Hab. ad oras Nove Hollandie australis (Wilson!); ex Israeliten bay mis. F. de Mueller! Frons hujus brevior at latior quam antecedeutis, vix pedalis longitudine segmentis vero sspe pollicem latis, infra bifurcationem nune bis pollicem :quantibus, quoad formam magis lanceolatis (quam linearibus). Osterum modo crescendi cum antecedente convenire videtur; its frons inferior attenuata in stipitem — angustum cuneatum, a quo stolones fili- formes deorsum porrectzte emittuntur. In fronde circiter pedal, vix ultra 3 —4 bifurca- tiones adsunt; segmenta longitudine pluripolhcaria, ambitu sublanceolata, supra axillas parum patentes erectiuscula; terminalia nunc longius, nunc abruptius in apicem obtusius- culum attenuata. Specimina quoque adultiora structuram fenestratam adhuc sat conspi- cuam monstrant; stratum corticale offert adspectum magis irregulariter striatum quam in antecedente: Cellulas fertiles singulas emergentes per totam superficiem dense sparsas vidi; nunc autem has cum propagulis plurimis, sepius a pagina quasi vivipara, nunc a margine provenientibus, mixtas. Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 9 66 J. G. Agardh. Hujus specimina diu habui minus bene preparata, quare speciem propriam his pro- ponere dubitavi. Hodie speciem puto admodum distinctam, quam suadente habitu inter species hoc loco proximas positas, quasi intermediam forsan considerare liceat, non obstante structura, qus forsan potius alam Generis Tribum suaderet. ** Species iteratis bifurcationibus decomposito-dichotome. 9. D. NIGRICANS J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 94. D. nigricans, qu: inter species mihi cognitas longe maxima Generis videtur, iis per- tinet speciebus, quarum frondes juniores eximie fenestrat: adparent, adultiores vero fiunt striatzte cellulis corticalibus rectangularibus, venarum diametro circiter duplo longioribus, interveniorum magis quadraticis, omnibus vero in strias longitudinales conjunctis. Que nomine D. Kunthii a Harvey inter Algas Australie recepta fuit species, mihi quidem diu dubia adparuit. In Synopsi phyc. austral. hanc speciem ex duobus locis di- versis provenientem memoravit. Forsan assumere licet ea specimina, que sub nis 73 A & B ab eo distributa fuerunt, ex locis in synopsi memoratis provenire — Mihi hodie hzc examinanti adparuit ea, qus sub n:o 73 DB. ex King Georges Sound habui, aut ad D. ni- gricantem aut ad D. latifoliam esse referenda: propagulis a fronde provenientibus cum his speciebus conveniunt. Utrum vero ad unam aut alteram ex his speciebus pertineant, ex unico specimine manco, quod vidi, dijudicare non audeam. Alterum in collectione Har- veyana sub n:o 73 A ex Fremantle distributum specimon est mihi nimium juvenile quam ut certum judicium de hoc proferre auderem. Structura convenit cum planta, quam ex Nova Zelandia Glossophoram Harveyi dixi, et ad genus Glossophors» certius pertinet. Dum vero in Gloss Harveyi radix eximie fibrosa adest, planta australasica a Harvey distributa, desinit in nodum radicalem indivisum at eximie stuposum. Segmenta plant» australasics sunt fere duplo latiora, quam eadem in speciminibus Nove Zelandie vidi. $1 licet his ob- stantibus tamen ad eandem speciem pertineat, patet hanc sub juniore evolutionis stadio ab adultiore planta non parum differre. Tmrsus II D. prcHorowm. — Species subregulariter dichotome, nunc subpinnatifide, callo ra- dicali vix stuposo affixce, fronde tenui membranacea. diutius conspicue fenestrata insignes, venarum nempe cellulis longioribus. intervenia cellulis brevioribus con- texta. cingentibus, cellulis fertilibus per totam arcam interiorem densius sparsis. * Species subregulariter dichotome, segmentis terminalibus junioribus iculatis. * Species subregulariter. dichot , Seg tis t libus j bus apiculatis 4. D. BARTAYRESIANA Lamowr. J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 97. Harv. Ner. Dor. Americ. Tab. VIIL D. cuspidata. Kütz. Tab. phyc. vol. LX iab. 20. Hane speciem in omnibus oceanis ealidioribus obveuire conjicerem. —Specimina ex India occidentali, qus primitus descripta fuerunt, sunt paulo minora, lineam aut sesquilineam lata, apiculis junioribus in exsiccata planta contractis et nigrescentibus plerumque dignos- cenda. Frondes sunt conspicue fenestratze: cellulas interveniorum vidi breves, quadratico- Analecta Algologica. 67 angulatas, vix suo diametro sesquilongiores. In venis cellule corticales tenuiores et hinc longiores, nune suo diametro usque 3plo longiores. Specimina ex Cape Flattery Nova Hollandie tropice gerunt segmenta fere bis lineam lata; media forsan paulisper magi? evoluta at vix diversa; segmenta juvenilia sque apienlata; adultiora nunc obtusa. Inter specimina ex Ceylona sub n:o 23 collectionis Fergusonians distributa, forsan dus species mixte, quarum unam ad JD. Bartayresiamam. referendam. putarem. Ob apieulos segmentorum juvenilum D. Dartayresianam ad D. dentatam adproxi- mandam esse olim suspicatus sum; hodie structura frondis mihi melius cognita, alias ejusdem esse affinitates assumsi, suadente precipue JD. apieulata, qus transitum parat ad D. dichotomam. 5. D. APICULATA J. Ag. mscr. frondis decomposito-dichotomze segmentis line- aribus, inferioribus admodum latis lateralia conspicue angustiora susti- nentibus, apicibus patentibus, juvenilibus apiculatis, adultioribus pluri- mis sensim obtusis, cellulis fertilibus supra totam aream interiorem dense sparsis- D. dichotoma Harv. Alg. austr. exs. m:0 70 (partim). Hab. ad oras australes Nove Hollandie. Hsc plurimas species rite dichotomas magnitudine superans, his vero plurimis quoque tenuior. Specimina habui pedalia -et ultra, inferioribus segmentis usque 6 lineas latis, su- perioribus sensim angustioribus, supremis circiter latitudine D. dichotomam :eqantibus. In speciminibus eximie characteristicis segmenta terminalia fere omnia 1g apiculos geminos patentes excurrunt,, que hoc modo affinitatem cum D. Bartayresiana proximam indicare vi- dentur; in alis. apiculi quidem adsunt at magis state provecti et nunc longiores; in plu- rimis denique segmenta nonnulla (media) apicibus obtusis instructa, paucis (magis late- ralibus) acuminatis. In specimine, quod a Harvey in A/g. Austr. nomine D. dichotom:e distributum habui, apices plurimi obtusi videntur, paucissimis acuminatis. Evolutionis differentias ex his diversitatibus indicari putavi. Frondem tenuiorem quam in plurimis ahis vidi et eximie fenestratam, hoc quoque charactere ad D. Bartayresianam accedentem. Interveniorum cellulas longiores quam 1n D. Dartayresiana vidi, suo diametro circiter ses- quilongiores; breviores vero quam in D. dichotoma, quas suo diametro pluries longiores observavi. Trabeculas tum longitudinales, tum transversales venarum quasi cellulis tenui- oribus contortis compositas dicerem. Cellulas fructiferas per totam aream interiorem dense sparsas vidi. ** Species subregulariter dichotome, segmentis terminalibus (latioribus aut angustis) obtusis. 6. D. pnicHOTOMA J. Ag. Didr. Alg. Syst. II p. 92. De hac specie ad ea refero, qus l. c. dixi. Hodie tantum addere placet: Frondem (cum alis spcciebus comparatam) esse admodum tenuem et membranaceam at eximie fene- stratam. Ven: et longitudinales et transversales quasi cellulis tenuioribus et quoad dia- 68 J. G., Agardh. metrum suum longioribus quasi invicem contortis constitutz. Intervenia vero cellulis, magis rite rectangularibus et latioribus formantur. His interveniorum cellulis, suo diametro 2plo —A4Aplo longioribus a D. Dartayresiana dignoscatur. In D. implexa apices scope angustos obvenire constat; attamen vix cum apiculis D. Bartayresiane hi conveniunt; in monnullis sunt erectiusculi in aliis patentes, quin immo aliquando subdivarieati. Nescio vero quousque ejusmodi differentie ad diversas formas dignoscendas valeaut. 4. D. PATENS J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 98. De hae specie vix aliquid novi hodie addere potuerim. Specimen rite fructiferum non vidi. F'enestratam, at cellulis corticalibus magis obtectam specimina indicare videntur. *** Species subpinnatifide, segmentis mimirum mediis magis evolutis, quasi rachidem. nter laterales altermantes subflexuosam formantibus. 98. D. PaRDALIS Kuütz. Tab. phycol. vol. IX tab. 39. J. Ag. bidr. Alg. Syst. II p. 100. Ex unico loco natali hane tantum habui. Rachidibus inter segmenta alternantia flexu- osis, a basi sursum longe attenuatis, jam dignoscatur. A facie observata fenestrata adparet, cellulis interioribus translucentibus suo diametro circiter duplo longioribus. Intervenia cel- luis corticalibus rectangularibus suo diametro 2plo—3plo longioribus constituta. Venarum cellule parum diversw, nisi tenuiores, Cellulas fertiles per totam aream interiorem densius sparsas vidi in partibus latioribus frondis; in segmentis vero angustioribus tantum limeam medianam angustiorem oecupantes. Cellulas fertiles nunc fasciculo filorum articulatorum bracteatas observavi. Tarsus III D. ocsuüLATZ Species dichotomo-decomposite, inferne evidentius stupose, firimiore frondis textura. instructee, in partibus junioribus fenestrate, in adultioribus secus longitudinem | dense striate, corticalibus cellulis rectangularibus, omnibus subsi- milibus, cellulis fertilibus per tetam aream ànteriorem dense dispositis. D. oCELLATA J. Ag. mscr. fronde supra stipitem cuneatum stuposum di- chotomo-decomposita, crassiuscula et firmiore, segmentis linearibus, prin- eipalibus inferne attenuatis cuneatis, supremis obtusiuseulis, junioribus fenestratis, adultioribus secus longitudinem dense striatis, corticalibus cellulis rectangularibus, omnibus subsimilibus, suo diametro duplo-triplo longioribus. Hab. ad. oras Nov: Zelandie et Tasmanie. Hane esse speciem, quam nomine D. dichotoms in operibus de Algis Novz Zelandis enumerarunt, non egre suspicarer. Primo intuitu à majore quadam JD. dichotoma non admodum diversa revera videretur. Accuratius vero eam examinanti, pluribus cujusdam Analecta Algologica. 69 momenti characteribus distincta adpareat. Dum enim stupa im D. dichotoma et ejus proxi- mis specibus vix adest, hz:c admodum conspicua in D. ocellata, stipitem inferiorem scandens, mihi adparuit. Planta junior, que magis membranacea adhuc manét, nec admodum differt adspectu ab aliis speciebus rite dichotomis majoribus; segmenta ejusdem vidi usque 9—4 lineas lata; superiora angustiora et nunc paulisper acuminata; in adultiore planta segmenta sepius angustiora adparent at incrassata et sat firma, atque in his segmenta principalia, basi angustiora quasi stipitata adparent; ita formam repetentia quam in juniore planta stipites primarii induunt. His exterioris form: differentiis accedunt alis, ex structura frondis deductz. Frondes nimirum juniores rite fenestratz:» adparent, adultiores vero, cellulis cor- tiealibus obtectse, opaes et dense striatw obveniunt, cellulis striarum invicem parum di- versis, rectangularibus aut subquadraticis, diametro suo sspius 2 !/,—3plo longioribus. Cel- lulas fertiles per totam medianam partem frondis dense sparsas vidi. Prima specimina, quie hujus vidi, juniora et membranacea, antherrdüs evidentioribus instructa, nomine D. ocellatz:, jamdudum designavi. Postea ex diversis locis natalibus plan- tam adultiorem habui. Quamquam hanc inter Algas Nov: Zelandie nomine D. dichotom:e enumeratam fuisse suspicor, tamen me nulla specimina hoc nomine inscripta coram habuisse confiteor. Ob frondem demum crassiusculam striatam, et stupam radicalem sat conspicuam propriam Tribum huie speciei creare malui, quam alias vitiare, introducta specie male lis pertinente. Sus Gzxvus II Pruxnpornoma cellulis fertilibus quasi in oases per totam aream interiorem. sine ordine conspicuo sparsos collectis, inter oases fertiles spatia majora sterilia linquentibus. Txrsvs IV. D. Nuevos Species majores subregulariter dichotome, juveniles tenuiores et fe- nestrata, adultiores secus longitudinem striate, striarum cellulis elongatis rect- . angularibus, omnibus subsimilibus, cellulis fructiferis arcas maculeformes, quasi soros oblongos in fronde pluri-seriatos constituentis, oceupantibus. 10. D. DIEMENSIS Sond. mscr.; XKütz. Tab. phycol. vol. LX tab. 31; J. Ag. Dadr. .Alg. Syst. II p..97;. D. nevosa Hare. Phye. austr. tab. 196 (non Suh) Cellule strati interioris numerosis seriebus disposits, et magnitudine plant: comparata minute, a superficie subquadraties aut rectangulares adparent, suo diametro vix ultra ses- quilongiores. Zons transversales, quz septis transversalibus cellularum interiorum oriuntur, anfractus flexuosos efficiunt. Cellule corticales venarum parum diverse ab illis interve- niorum, at forsan paulo longiores. Marginales cellule, quas in plurimis vidi quasi circa marginem tortas, in hac specie vidi magis lateraliter excurrentes. Cellule fructifers in areis elongato-oblongis, ambitu quasi definitis, proveniunt; quasi oases hoc modo formantes spatüs sterihbus cinctos. In his areis fructiferis nunc sporas sie dictas singulas, at agre- gatas, nunc soros (at juniores) in diversis individuis observavi. Characteres, quibus hzc species a sequente dignoscatur, jam indicavit Harvey, et ipse l. c. ulterius exposui. Hodie tantum addere placet me fragmenta quidam senilia vidisse, quie quoad firmitatem frondis D. nzevosam fere squant. 10 J. G. Agardh. 1l. D. NuvosSsA Swhr. Alg. Eckl. m: 8 fig. 4. Kütz. Tab. phyc. TX tab. 31. J. Ag. Bidr. ÁAlg. Syst. II p. 96. D. polycarpa Küute. l. c. tab. 31, 8l D. grandis Kütz. l. c. tab. 32. Quod de structura antecedentis speciei dixi, id quoque de hae valere putavi. Ob evolu- tionem magis magisque perductam cellularum corticalium in media fronde, facies fenestrata frondis magis obsolescit, imm frondem.striatam abiens. Melius quam iu plurimis aliis in hac specie vidi mutationes form:, et divisiones cellularum directione nunc transversali, nunc longitudinal perduetas, prout aut in unam aut alteram divisionem abeat. Demum, przeva- lente evolutione longitudinali, cellule corticales omnes coeunt in strias elongatas, quibus adultior aut magis senilis frons obtecta adpareat. 12. D. roLYpPoprorpEs Lamour. ITujus a Lamouroux jamdudum depietze speciei specimen nondum vidi. 19. D. ATOMARIA Hauck im Atti del Mus. Civ. di Stor. Nat. di Tricste. Vol. VII 1884 cum icone! Hab. ad oras Indie Malabaricz. Species videtur inter majores Generis, habitu et magnitudine forsan potissimum D. ni- gricantem referens, at me judice diversa, et jam cilis marginalibus a plurimis dignoscenda. Ex specimine a me observato cellule fertiles adparent in maculis minutis, per superficiem sparsis dispositzs, spatiis sterilibus oases fertiles, ambitu certo vix limitatos, separantibus. Totam frondem adultiorem striatam vidi cellulis corticalibus rectangularibus, suo diametro duplo aut subtriplo longioribus, parietibus. tenuioribus pellucidis invicem separatis, strias elongatas formantibus; in fronde paulo adultiore ares cellularum interiorum fere quadra- tic, parum translucentes mihi adparnerunt. Cilia a bas latiore acuminata, vix conspicue artieulata dicerem; sed extra strias frondis marginales quasi generatz, cellulas corticales gerunt secus suam longitudinem in strias conjunctas. Cellulam terminalem Dictyots» me observasse, addere placet. Tmusus V.(?) D. pzewvavm Species stupa fere destitute, adparenter. pinnatifide, nimirum scg- mentis frondis dichotome | mediis sensim magis productis lateralia quasi àn rachide alterna. sustinentibus, nunc. in. nonnullis sat conspicue cawlescentibus; juniores conspicue fenestratee, adultiores sceus. longitudinem. striatee, striarum cellulis rectangularibus omnibus subsimilibus; cellulis fructiferis. . . . * Species vix conspicue cawlescentes, segmentis principalibus a lateralibus parwm diversis. 14. D. MrnrENsu (Ulea Mertens Mart. Fl. Crypt. Drasil. TATTACSE A Martensii Kütz. Tab. Phyc. vol. LX tab. 36. D. brongnéartii var. Auctor. Hujus speciei diu nulla specimina babui; denique plura, ex diversis locis sub nomine D. Drongniartii missa comparanti mihi, speciem jamdudum descriptam recognoscere con- Analecta Algologica. 1] tigit. Me judice est planta a D. Drongniartii sat diversa, multo minus quam hzc cau- lescens, caule ab aliis segmentis vix diverso, nis quod hzc alternantia sustinet. D. Bron- gniartii vera est multo- major et latior; caules principales sunt duplo latiores quam rami alternantes, nec ita inter ramos flexuosi ut in D. Mertensii. Specimina cum icone Martiana potissimum congruentia, qus ex Ins. Guadeloupe sub nomine D. Drongniartii mihi missa fuerunt, monstrant fenestratam faciem jam in icone indicatam, et substantia magis mem- branacea cum origimahn Ulea Mertensii congruentia putavi. In his vero rachides princi- pales apicibus admodum obtusis instructas vidi, dum segmenta lateralia apices acuminatos 2— 3 fidos sspe gerentia observavi. Ex diagnosi, quam Kützing sus D. subdentatz (Tab. phyc. tab. 33) iribuit, simile quid in hac forma obvenire putares. Prster hse specimina magis membranacea, alia habui substantia firmiore instructa et fuscescentia, in quibus structura fenestrata minus conspicilatur. Eandem plantam 1n his agnoscere putavi, at state magis provectam. Denique plantam vidi ex Swan hRüver Nov: Hollandim, ramificationis norma cum allatis convenientem, at magis elongatam et decompositam, fere pedalem longitudine, structura vero ita diversam ut ad eandem speciem eam referre dubitarem. Totam enim opacam vidi, fene- strata structura nusquam translucente, et dense striatam cellulis corticalibus suo diametro circiter 3plo longioribus, et omnibus fere conformibus. Specimina vero adhuc paucissima vidi, quz nomine D. filicime interea designavi. ** Species magis conspicue caulescentes, nempe segmentis principalibus firmioribus et struc- tura citius transmutata a lateralibus evidentius diversis. 15. D. pnENTATA lLamowr. J. Ag. BDidr. Alg. Syst. II p. 96. | Kütz. Tab. phycol. vol. IV tab. 35. Hane quoque ex oceano atlantico orientali ad Ins. Thomé lectam (ex Herb. Hort. Bot. Coimbr.) habni. Ia 2 D BBONGNIARTH !O: 7495—J- Ag: V e p: (987 Küte| tabo phyc-1 e. lab. 35. Sub nomine hujus species plures designatas vidi. Qu: primitus sub nomine descripta fuit dignoscatur tum magnitudine, plurimas alias species Generis superante, tum segmentis principalibus eximie caulescentibus, quiz non tantum segmenta minora probe alternantia sustinent, sed quoque latitudine sspe duplo majore a lateralibus differunt. Dum seg- menta lateralia sua substantia sspe eximie membranacea insignia sint, caules mox cras- siusculi et firmiores adpareant; adultiores fiunt opaci, cellulis corticalibus mox densioribus obducti, superficie tota quasi dense striata. Partes juniores a facie inspectz sunt translu- centes et sat conspicue fenestrat:e. Tmreus VI. D. cmENvLATS Species stupa radicali instructee plus minus evidenter pinnatifide, nimirum segmentis frondis dichotome mediis sensim magis productis, laterales quasi im rachide alternas. sustinentibus; juniores fenestrate, adultiores opacce secus longitudinem dense striate, cellulis corticalibus rectangularibus ommibus subsimilibus, soris fructiferis eximie prominulis per totam aream interiorem sparsis, 19 J. G. Agardh. * Marginibus segmentorum ntegriusculis. 17. D. SANDVICENSIS J. Ag. JDidr. Alg. Syst. p. 99;. am Sonder et. Kütz. Tab. plac. vol. IX tab. 302 ** Marginibus segmentorum plus minus conspicue armatis. 18. D. sPINULOSA Harv., J. Ag. l. c. p. 97. Kütz. tab. phyc: vol. LX tab. 26; 19. D. €RENULATA J. Ag. Didr. Alg. Syst. p. 99. D. Dartayresiana p. den- ticulata. Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 106. 20. D. BrvxaHaAMLE J. Ag. mscr. elata, supra stipitem ecuneatum stuposum pinnatifida, caulescens segmentis mediis et prineipalibus latioribus inter segmenta lateralia probe alternantia paulisper flexuosis, segmentis junio- ribus supra basem conspicue attenuatam obovato-lingulatis infra apicem obtusum nune dente uno vel altero obtuso instructis, adultioribus decom- positis supra basem sepe denticulo acuto incurvo marginali armatis D. Kunthii Farlow Anderson et Eaton Alg. Am. Bor. s. n. 98. (non C. Ag.) Hab. in oceano pacifico superiore ad S:ta Barbara Californie lectam mihi misit D:na Bingham. He est species nobilissima, plurimas alias Generis magnitudine partium superans. Frondes vidi ultra pedales longitudine, caule et segmentis principalibus lineas 4 latitudine superantibus. Tota planta, velut segmenta singula a basi attenuata sensim fiunt latiora; ita infima pars frondis in stipitem cuneatum abit, stupa admodum conspicua instructum. Paulo superius margines tum plantz inferioris tum segmentorum principalium armati ob- veniunt uno aut altero apiculo incurvo; nunc horum loco prolificationes minutissime pullu- lantes adsunt. Segmenta lateraha 4— 6 polliees longa, distantiis circiter pollicaribus al- terne exeuntia et compositionis eandem mnormam offerentia, at revera paucis segmentis con- stituta. Quis sunt ultimi ordinis longitudinem attingunt szpe sesquipolhcarem; sunt hzc initio fere linearia. obtusa aut ssepius obovato-lingulata apice obtusa, infra apicem nunc dente uno aut altero obtuso alternante instructa. Segmenta plurima supra basem jam ses- quilineam lata, superne 3-limeas et quod superat swquantia. Partes juniores eximie fenestratas dicere licet, fenestris minutis, trabeculis transver- salibus et longitudinalibus fere sque latis. In partibus adultioribus superficies magis opaca longitudinaliter striata adparet, cellulis corticalibus rectangularibus, diametro suo 2plo— 3plo longioribus. A superficie eminent protuberantie fere globoss, quz a cellulis fructi- feris initio minutis, longitudinaliter et transversaliter seriatis ortz videntur. Soros ex his demum formatos cum iis in D. crenulata observatis congruentes putarem. Initio hane speciem suadente habitu ad D. Brongniartii potissimum accedere putavi; pluribus autem ejusdem characteribus consideratis D. crenulate proximam conjicerem. Hoc suadent stipes eximie stuposus et armatura segmentorum. Fructus quoque a me in D. : 79 Analecta Algologica. (5 Binghamise observati cum iis D. crenulatz potissimum congruere videntur. Faciem fene- stratam citius in fenuiore D. Brongniartii obsolescere quam in firmiore D. Dinghamim; fron- dem vero hujus fenestris admodum minutis pro magnitudine plant: sat firmam fieri patet. In partibus adultioribus utraque planta fere seque striata adpareat. Addere placet me cellulam terminalem Dictyote in hac specie observasse. Ad hane speciem mihi videntur pertinere specimina ex California provenientia, quie in coll. Alg. Amer. Bor. distributa fuerunt, nomine D. Kunthii Ag. inscripta. Specimina heec paulo juniora mihi adparuerunt quam ea, qui supra deseripsi; nee in illis apiculos marginales observavi. A vera D. Kunthn non solum habitu, sed etiam structura diversa mihi adparuerunt. Cellulas corticales monostromaticas vidi, nec in stratum cellulis pluri- seriatis contextum evolutas. A facie frons eximie fenestrata adparet in D. Binghamis, cellulis corticalibus rectangularibus suo diametro saltem 2plo longioribus. In vera D. Kunthii frons fenestrata vix translucet; et cellule cortieales omnes subsimiles fere qua- dratiez adparent. Sus-Gxexvs III Srmrocamrus cellulis fertilibus per totam aream interiorem 4n. soros, fere lineas longitudinales parallelas formantes, collectis; lineis fertilibus initio areas sub- regulariter interruptas. occupantibus, serius. irregulariter. disruptis, interspersis sepe cellulis fertilibus singulis. Tmrevr VIL. D. uevrarE. Species sepe stolomibus filiformibus radicantes, dichothomo-decom- posile, aut segmentis mediis magis elongatis subpinnatifide; fronde crassiuscula conspicue femestrata, cellulis venarum. et. interveniorum — plus. minus. diversis, septis transversalibus sepe in senili adhuc conspicuis lineas anfractuosas surswm arcuatas inter margines formantibus. * Fronde sat regulariter. dichotoma subfastigiata. 21. D. L1GULATA Kütz. Tab. Phyc. vol. IX tab. 18. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. II p. 95. Dum species alie hujus Tribus sspe ita decomposits, ut frondes earum subpinna- : tifidas quandoquidem dixerunt, specimina D. ligulatz, qui vidi, sunt omnia sat probe dicho- toma. Ea vero est in dispositione fructuum congruentia inter D. zonatam et D. ligulatam, ut de affinitate harum specierum dubitare vix liceat. Structuram frondis in D. ligulata eximie fenestratam vidi. ** Segmentis frondium mediis magis elongatis, segmenta exteriora breviora, et quasi in rachide altermantia gerentibus, ecterum invicem vix conspicue diversis. 22. D. FENESTRATA J. Ag. mscr. fronde anguste lineari, tenaci, decomposito- diehotoma, mox segmentis mediis magis productis, segmenta exteriora quasi in rachide alternantia gerentibus, sinubus patentibus, apicibus ob- tusis, cellulis venarum et interveniorum sat conspicue diversis, cellulis fructiferis. Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 10 14 J- G. "Agardb, Hab. ad oras australes Nove Hollandie (J. Brae. Wilson!) Hee ramifieationis norma ad D. pinnatifidam accedens, offert frondem angustiorem, formas D. linearis parum latitudine superantem; at substantia firmiore et tenaci instructa. À facie adspecta est eximie fenestrata, Cellule interiores translucentes, rectangulares ad- parent suo diametro 2plo—3plo longiores. Cellulas fructiferas rite evolutas me nondum observasse, dicere fas est. 28. D. PINNATIFIDA Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 39. Postquam in Bidr. Alg. Syst. II p. 100 de hac specie mentionem feci, specimina ha- bui ex Florida, qus ab Australicis a me ad hane speciem relatis diversa puto. Neutrius specimina bene fructifera vidi. 24. D. RADICANS Harv. Phyc. austr. tab. 119. Specimina, que hodie ad hane speciem refero, indicare viderentur speciem esse quoad adspectum, formam segmentorum, et substantiam admodum variam, Harvey, qui nonnullas formas sibi cognitas habuisse videtur, przecipuum characterem speciei a radiculis filifor- mibus, ab inferiore parte frondis descendentibus, deduxisse videtur. Hoc charactere quoque conveniunt forms, quas hodie ad speciem Harveyanam refero. Sed hse organa in pluribus speciebus certe diversis quoque obvenire, dicere fast est, si quoque in plurimis multo minus conspicua. Fila hsc radicantia, qus cum stolonibus plantarum superiorum forsan compa- randa videntur, a segmentis inferioribus, nunc a margine, nunc ex ipsa pagina proveni- entia, quin immo aliquando quoque a segmentis superioribus exeuntia vidi, sepe sunt polli- caria longitudine, et setam crassitie squantia, demum dura teretiuscula, sectione trans- versali intra corticale stratum submonostromaticum cellulas interiores plures et plurise- riatas monstrantia. Forsan credere licet partes a planta matre sejunctas, demum his adju- ventibus organis adfixas fieri, novas plantas ita generaturas. Specimen a Harvey depictum, quod plantam juvenilem sistere putarem, colore et sub- stantia ab alis speciebus parum abludere videretur. At plantas vidi multo firmiores quam in plurimis alis speciebus, quas ad eandem speciem referre vix dubitavi. Segmenta in his vidi quasi transverse zonata, zonis a margine ad marginem demum lineas arcuatas for- mantia, Hs lines indicant septa transversalia, quibus separantur cellule strati interioris; et increscente magis segmentorum parte media, lineas sursum arcuatim prominulas fieri finxi. Parietes prseterea cellularum, qui iteratis divisionibus magis magisque augentur, simul cras- sitie increscere videntur et demum admodum conspicui fiunt, ita ut senilis a facie observata demum admodum conspicue fenestrata adpareat. Hoc modo planta senilis firmior et tena cior adpareat quam in plurimis alüs speciebus. Quoque quoad formam segmentorum differentias adesse putarem, quibus duas species diversas indicari facilius forsan quis crederet. ln forma a Harvey depicta segmenta et sursum et deorsum attenuata ad formam lanceolatam tendentia viderentur; ubi latiora (in media sua parte) lineam parum superantia latitudine. Alia specimina gerunt segmenta latiora (2.lineas lata) ambitu fere linearia et magis obtusa. Hoc modo fere differunt forms, quas olim species diversas putavi, supposita insuper diversa dispositione cellula- rum fertihum. : r7»Óm Analecta Algologica. (5) In specie nimirum, quam propriam D. radicantem Harveyi sistere putavi, cellulas fructiferas modo fere D. dichotom:s dispositas per totam superficiem dense sparsas ob ra- tiones allatas supposul. In alia vero, quam nomine JD. zonate descripsi, cellulas fructiferas in areis fere quadraticis medie frondis dispositas vidi; spatiis sterilibus areas fertiles sepa- rantibus. Quum vero hodie differentias allatas in dispositione fructuum ab state frondis pendere, conjicere liceat, utrasque formas ad unam eandemque speciem referre placuit; nimirum: c«. D. maprcaNs Hare. l. c. segmentis utrinque attenuatis, sublanceolato-linearibus. B. D. zowamA J. Ag. l. c. Bidr. Alg. Syst. II p. 96 segmentis magis linearibus, termi- [i nalibus obtusis. In una forma, quam ad D. radicans Harv. retuli, specimina senilia nonnulla vidi, in qui- bus antheridia adfuisse videntur, at non ita conservata ut de earum structura certius quid statuere auderem; plures ejusmodi soros in eadem area fertili obvenisse, et areas fertiles sterilibus separatas fuisse ex reliquiis, qus vidi, concludere ausus sum. In forma, quam; ad D. zonatam retuli, positionem cellularum fertilium a me descriptam observavi. 95. D. LITURATA J. Ag. Sp. Alg. et Bidr. Alg. Syst. II p. 97. D. liturata et D. Pappeana Kütz. Tab. phyc. vol. IX tab. 38. In opusculo citato hanc speciem ad Tribum JD. XNevosc retuh, indicata vero diffe- rentia, quam in dispositione cellularum fertilhum jam eo tempore mihi cognitam habui. Ho- die tum suadente diversitate forms macularum fertilium, tum comparata structura frondis quie multo evidentius fenestrata adparet quam in speciebus Nzvosis, speciem ad D. radis- cantem potius adproximandam esse, mihi adparuit. Tzrmvs VIIL D. omar Species stupa radicali sensim. instructe, dichotomo-decompositee | et subfastigiate, munc ciliis marginalibus instruct, fronde crassiuscula fenestrata at mor opaca et longitudinaliter dense striata, striarum cellulis rectangularibus omnibus subsimilibus. dO D CIAO 749 Sp p«-923. et bidx- - Alg.- Syst. EE *p- 94: De hae specie ad ea refero, que l. c. jam dixi. Si ab Auctoribus rite limitata esset, hzc species in omnibus maribus calidioribus obvemire videretur. In planta Indie occidentalis, quam primam descripsi, frons sat regulariter dichotoma obvenit; stupa frondem inferiorem scandente, velut cilis marginalibus a multis speciebus jam dignoscatur. Hodie addere placet frondem adultiorem a facie observatam obvenire opacam et quasi striatam, :-cellulis corticalibus nimirum in lineas rectas, longitudinales con- junetis totam superficiem dense obtegentibus: Cellule corticales venarum et interveniorum vix invicem diverse, nisi in venis paulo longiores (suo diametro 2plo—3plo longiores — in interveniis :quales aut sesquilongiores) et rectangulares, in interveniis nunc fere quadraties. Cellulas fructiferas nunc in disco sparsas vidi, nunc fere in soros collec- tas, at soros fere in plures lineas longitudinaliter seriatos intra marginem sterilem. Hac dispositione cellularum fertihum D. ciliata ad D. hngulatam et D. zonatam accedere vi- 16 J. G. Agardh. deretur. Has vero species frondium facie admodum conspicue fenestrata diversas puto. Specimina, quie ex India occidentali habui, alia sunt angustiora (JD. ciliolata Kütz), alia latiora. Speeimina ex Oeylona sspe majora et latiora obveniunt. Qui sub nomine JD. ciliate ex Nova Hollandia a Harvey distributa fuit, mihi con- venire videtur, nisi forsan magis gelatinosa. Quo respectu forsan nec differt forma a Har- vey sub m:o 70 a Alg. Austr. exs. distributa, at nomine JD. dichotomce inscripta. Hc nimirum quoad habitum facile videretur forma illa notissima: JD. implexa. Planta hsc Harveyana minor mihi adparuit quam JD. ciliata, dichotomo-decomposita fastigiata, et fere ad quodque segmentum torta, apicibus patentibus, breviter acuminatis. Quamquam hanc juniorem plantam crederes, tamen tota longitudinaliter striata cellulis corticalibus rectan- gularibus. Hine eam potius ad D. ciliatam, quam ad D. dichotomam accedere putarem. Cum planta dicta Harveyana (Alg. Austr. exs. n:0 70 a) specimina quedam ex Insula Nor- folk ab Is. Robinson lecta, congruentia putarem. Dum vero specim. Harveyanum juvenile mihi adparuit, specimina ex Ins. Norfolk senilia. Revera tota planta est eximie cespitosa dichotoma et fastigiata, segmentis vix limeam latis et per totam longitudiuem spiraliter tortis. Quia ad quamque torsionem frons fit contracta, interstitia vero latiora manent, tota frons moniliformis adpareat. In segmentis inferioribus, a marginibus insuper proveniunt cilia sat elongata, juniora quasi articulata, adultiora structuram dense striatam ipsius fron- dis monstrantia. Segmenta infima stupa altius scandente obtecta vidi; nostra specimina sterilia. Addere placet me structuram Dictyotz:: in nostra observasse; exstat vero species Dilophi (D. moniliformis) eadem fere conformatione frondis, at structura frondis cum spe- ciebus Dilophi conveniens. 27? D. RoBUSTA (J. Ag. mscr.) fronde in stipitem cuneatum (in nostris non stuposum) attenuata, sursum paucis bifureationibus dichotoma, segmentis | obovato-linearibus obtusissimis aut truncatis, supra axillam rotundatam patentibus, longitudine segmentorum latitudinem eorundem vix ter supe- rante, tota cellulis eortiealibus dense striata. Hab. ad oras australes Nove Hollandie, sub n:o 19 mihi a J. Br. Wilson!) missa. Species ab omnibus alüs facilius dignoscenda, habitu proprio robusto. Specimina, quz vidi, sunt obseure brunnea, membranacea at rigidiuscula, chartz: ! parum adhzrentia. Ex adparatu radicali incrassato frondes exeunt vix 23-pollicares longitudine, segmentis vero 4—6 lineas latitudine squantibus. Iluferne frons in stipitem conspicuum cuneatim atte- nuata, stupa (saltem 1n nostris) nulla stipitem seandente. Paucis (3—5) bifurcationibus frondes fiunt dichotom:e, segmentis majoribus prope basem paulo angustioribus, dein sub- linearibus at infra bifurcationem dilatatis; segmentis novis supra axillam inferne patentibus, dein subincurvato-adproximatis, terminalibus obtusissimis, simplicibus nempe rotundato apice, alis ad novam divisionem pronis truncatis aut subemarginatis. Ex habitu affinitatem cum Dilopho opaco aut cum Glossophors specie facilius eon- jiceres, at sectione transversali structuram Dictyotz vidi, cellulas nimirum interiores unica serie inter margines dispositas indivisas, atque corticales monostomaticas. | Quamquam Analecta Analogica. rin omnibus alüs fere firmior, basem incrassatam stuposam non gerit. Plantam nostram ju- niorem puto; hine plantam forsan serius stuposam fieri, et magis decompositam, non segre conjicerem. Secus margines paulo obsoletius fenestrata; at per totam aream interiorem ad- paret opaca et longitudinaliter striata; strive constituuntur cellulis omnibus subconformibus, plurimis subcubicis, venarum et interveniorum vix conspicue diversis, nisi venarum paulo longiores diceres. In eadem serie longitudinali cellulas alas indivisas et quadraticas, aliis secus longitudinem divisis, novas series inchoantibus; patet cellulas ita divisas angustiores esse, magis rectangulares et suo diametro longiores. Ignotis fructibus proxima affinitas dubia manet. Quoad structuram frondis speciem ad D. ciliatam accedere putarem. Comparata fronde admodum robusta, ad Tribum D. Ni- gricantis eam pertinere, forsan quis assumeret; at nusquam vivipara, et quamquam spe- cimina juniora, frons jam opaca et striata adparet; quod aliam affinitatem indicare mihi adparuit. Sus Gezwus IV. NEumocaneus (Schousb.) Cellulis fertilibus singulis sparsis aut hinc inde ad- proximatis, lineam. fertilem im. media fronde secus longitudinem. segmentorum continuatam. formantibus. : Li Txrmvus IX. D. uwsamms Species anguste lineares apicibus segmentorum. obtusiusculis paten- tibus aut. divaricatis, in partibus junioribus evidentius fenestrate , in aqultioribus plus inimus opace longitudinaliter striatee, cellulis corticalibus angustis rectan- gularibus, omnibus subsimilibus. 28. JD. LINEARNIS C. 4g.; J. Ag. Bidr. Alg. Syst. p. 101. .D. limearis & D. angustissima Külz. Tab. phyc. vol. IX tab. 21. Frondis cellule interiores in juniore planta eximie translucentes, magn:e et rectangu- lares adparent, suo diametro 3plo—4plo longiores, et earum series longitudinales 5—06 inter margines numeravi. Cellule corticales supra parietes harum longiores adparent, et suo diametro sepe triplo longiores. Qu: inter has adsunt, intervenia formantes, sunt con- spicue breviores, nunc fere quadraticse aut suo diametro parum longiores. In planta adul- tiore cellule corticales excrescentes fiunt longiores, et plurim:e consimiles, strias longitu- dinales formantes. Cellulas fertiles supra medianam lineam segmentorum provenientes vidi. Ut hujus speciei duas formas l. c. memeravi, in eodem loco natali a me lectas, unam 2ngustissimam, alteram plus duplo latiorem, ita quoque ex Ceylona duas formas habui eodem modo diversas; unam tenuissimam, quam swb m:o 129,Coll. Fergus. distributam ha- bui; alteram latiorem sub m:o 52 Coll. Fergus; quam cum Harveyana sub n:o 57 iden- ticam putavi. Apices segmentorum sunt in hac breviores fere emarginato-truncat:z. —Ut- raque forma a D. lineari differre videtur fronde magis opaca, superficie striata, cellulis corticalibus rectangularibus, dense juxtapositis — iu interveniis angustis tamen magis qua- draticis. Latiorem formam sub nomine D. ceylanice a Kützing depictam fuisse assumsi. An ad D. limmearem pertineant: 2D. fibiosa Kütz. tab. 15, et D. divaricata Kütz. tab. 23 mihi dubitandum videtur. Ita fere quoque de D. «quaii Kütz. Tab. 20 & 21 judicawi. 78 J. G., Agardh. 29. D. pnIVARICATA J. Ag. Bidr. |. c. p. 101. .D. acutiloba Kutz. (ow. Ag.) Tab. phyc. vol. IX tab. 29. Hanc in omnibus oceanis obvenire suspicor. Inferne ssepe obvenit intricata et torta, superne nunc prolongata et crebre dichotoma; dignoscatur sspius segmentis ultimis a basi latiore subito attenuatis et divergentibus. Adultior a facie inspecta dense striata adparet, cellulis rectangularibus lineas elongatas formantibus, modo fere diceres D. fasciole. A pa- sinibus sspe pullulare videntur appendicule, qus sensim excrescentes sspe ramificationem magis irregularem reddunt. Specimina ex India occidentali habui numerosa, E mari rubro provenientia vix distincta putarem; specimina plura comparavi, que cum planta a De Notaris mihi data congruere videntur. Hane sistere D. Notarisii Kü!z. Tab. Phyc. vol. IX tab. 25 assumsi, Apicibus paulo obtusioribus vix distat planta ex Mauritio. Tuus X D. rascionm Species anguste lineares apicibus segmentorum acuminatis instructce, in partibus junioribus quasi articulate, nempe cellulis interioribus fere «que longis instructe, dein vero cellulis interioribus magis excrescentibus cellulas in- leriores in vicinis seriebus longitudinalibus alternantes monstrantibus; in adul- tioribus partibus plus minus opace et longitudinaliter striatce cellulis corticalibus angustis rectangularibus, omnibus subsimilibus. Frowde. subregulariter dichotoma, a basi sursum longe attenuata, apicibus erectius- culis acutis. 30.- .D:i-EASOIOLA JAoth. J. -Ag:tBbidr. Alg. Syst. p. 105- Facilius quam plurims Species aliw Generis hzc dignoscatur, si nimirum justis limi- tibus circumscripta fuerit. Ut vero l. c. monui plures adsunt formz, de quibus forsan adhue dubia adsint. ** Segmentis frondium mediis magis productis, segmenta exteriora. breviora et. quasi in rachide alternantia gerentibus. 31. D. cERVICORNIS JAKüie. Tab. phyc. vol. IX tab. 24. J. Ag. Didr. Alg. Syst. Ll. c. p. 104. D. fasciola Harv. Ner. Dor. amer. tab. VIIT. D. (fide spec.) Ad D. fasciolam certe proxime accedit, et si specimina minus characteristica exami- nantur, formam ejusdem ludeutem facilius quis crediderit. Quoad structuram quoque cum D. faseiola convenit. Cellulas venarum et interveniorum rectangulas vidi; interveniorum forsan paulisper latiores ^ Fructus quoque consimiles observavi. 92. D. AOUTIEOBA :J A9. Sp. Ag p. 9T. Nostra specimina ex Insul. Sandwich reportata fuerunt; specimina ex mari Chinensi provenientia in ub. 29 depinxit Kützing, qu: eo judice eandem speciem constitue- rent. Modo D. fasciole cellulas interiores in superioribus partibus fere sque longas ob- Analecta Algologica. (9 servavi; in planta juniore venas cellulis tenuioribus et intervenia' citis latioribus rect- angularibus constitutas vidi. In planta adultiore frondem quasi longitudinahter striatam; cellulas nimirum cortieales ommes subconformes et diametro suo pluries longiores observavi. Apiees dentiformes et acuminatos. Cellulas fertiles modo D. fasciole dispositas jamdudum descripsi. Nec in hoe, nec in antecedente segmenta media caulescentia dicerem, utpote a la- teralibus vix nisi situ diversa. Taurus XI D. FuncgpuLATEX. Species anguste lineares apicibus segmentorum acuminatis in- signes, in. partibus junioribus: tenere, (exsiccatione quasi irregulariter collabentes, venis nimirum subprominulis, interveniis collabentibus); in partibus adullioribus longitudinaliter striate, cellulis. corticalibus angustis rectangularibus, venarum el interveniorum | parum. diversis. * Fronde sat regulariter dichotoma subfastigiata. 33. D. BIFURCA J. Ag. mscr. fronde cwspitosa estuposa tenera (exsiccatione eollabente) subregulariter diehotoma et ssepe prolifieationibus à disco aut a margine emergentibus deeomposita, sinubus patentibus, segmentis an- guste linearibus margine integerrimis, terminalibus geminis supra axillam patentem sensim incurvis et acuminatis, in suprema parte vix conspicue artieulatis, adultioribus dense striatis, cellulis eorticalibus rectangularibus suo diametro pluries longioribus. Hab. ad oras Nove Hollandie tum tropieze (Port Denison, a. Kilner lecta) tum australis (Port Phillip: Wilson). Sp. a Ferd. de Mueller mihi missa. Speeimina numerosa indicare videntur frondem esse 5— 6 pollicarem, at admodum an- gustam, latitudine vix lineam superantem, superioribus partibus latitudine inferiores fere equantibus. Tota frons ssepius sat regulariter dichotomo-decomposita, nunc insuper pro- lificationibus aut a pagina media aut intra marginem exeuntibus foliolosa. Segmenta su- prema gemina invicem similia, rite evoluta fiunt supra axillam patentem convergentia subfaleata et acuminata; adhuc juniora et breviora et magis obtusa adpareant; in supe- riore parte horum segmentorum cellule interiores translucentes articulos minus conspi- cuos referunt; infra apices vero cellule interiores elongats in seriebes vicinis alternantes adpareant, prsecipue in seriebus mediam paginam occupantibus fiunt admodum elongatz. In partibgs junioribus ven:z longitudinales et septa transversalia quasi prominula ab in- terveniis collapsis sat diversa, frondi superficiem tribuunt insqualem, quasi pagine essent alis locis inflatz, aliis depresss. Cellule corticales, demum magis conspicus, sunt rectan- gulares et suo diametro longiores demum totam superficiem quasi striatam reddunt. Cel- lule fertiles in mediana parte paginarum provenientes, quasi lineam longitudinalem fer- tilem referunt. Inter species magis cognitas potissimum ad D. fasciolam accedere forsan censeatur. At planta est huic multo tenerior, et quoad structuram potius ad D. furcellatam accedens. D. furcellata vero est magis caulescens et gerit ramos fere in fasciculos laterales et alter- 80 J. G. Agardh. » nantes collectos. D. bifurca est magis regulariter dichotomo-decomposita. In D. fasciola sunt segmenta terminalia magis elongata (subulata) et stricta, atque longius deorsum et magis conspicue articulata. In D. bifurca sunt gemini ramuli introrsum incurvi et fere faleati, parum conspicue articulati — In ipso sinu cellule corticales pluriseriatz, ab utroque ramo obvie, linea media subflexuosa separantur —- ut hoc in formis D. lineari vicinis sepe obtineat. ** Segmentis frondium mediis semsim magis productis subpimnatifidis, exterioribus et ju- nioris frondis dichotomis. 94. D. ALTERNIFIDA J. 4g. mscr. fronde esspitosa estuposa tenera et ex- siecatione collabente, juniore sat regulariter dichotoma, adultiore seg- mentis mediis subpinnatifidis, sinubus patentibus, segmentis anguste linea- ribus margine integerrimis, terminalibus brevioribus patentibus a basi latiore aeuminatis subobtusis, adultioribus dense striatis, cellulis corti- ealibus reetangularibus suo diametro 2plo—3plo longioribus. Hab. ad oras Nove Hollandie tum australis, tum tropic; mihi a F. de Mueller et J. Br. Wilson missa. Quoad structuram hzc species potissimum cum antecedente convenire videtur, eique ni fallor affinitate proxima. luvenilis nimirum admodum tenera, et septis sparsim quasi nodose prominulis, aliis partibus collabentibus insignis, adultior firmior, opaca et quasi striata, seriebus densis longitudinalibus cellularum eorticalium admodum conspicuis in- structa. Cellule hs rectangulares sunt suo diametro 2 —93plo longiores. Frondes juniores ita regulariter dichotom:s ut specimen nomine "D. dichotoms vers" inscriptum habuerim. Sensim vero segmenta principalia excrescunt in rachides flexuosas, segmenta alia breviora alternantia gerentes. Sub hoc stadio specimina D. pinnatifidam haud male referunt; et ignota mihi adhuc vera D. pinnatifida, plantam australasicam ad illam retuli. Vera D. pinnatifida et quoad substantiam frondis subcarnosam et quoad structuram fenestratam ad aliam Tribum pertinens, hodie mihi sat diversa adparet. Preterea D. alternifidam inter D. bifuream et D. furcellatam quoad ramificationis characteres fere intermedia, ab utraque recedit tum hace ramificationis norma tum latitudine frondis — sesquilineam saltem squante. Cellulas fertiles medianam lineam paulo latiorem occupare quam in aliis observare cre- didi. Ceterum vero specimina vario modo diversa obveniant: pro stadio evolutionis, aut magis rite dichotoma aut subpinnatifida; nune nuda, nunc prolificationibus a disco emer- gentibus dense obsita (var. foliolosa); nune secus mediam frondem nulla, at foliolis a mar- gine forsan paulisper incrassato provenientibus (var. prolifera). Hanc ultimam formam tan- tum juvenilem et tenerrimam me vidisse, dixisse placet. *** Fronde inferne cawulescente, caule anguste lineari ramos laterales conspicue tenuiores sustinente, apicibus furcatis sepe tenuissimis, patentibus aut erectiusculis. 35. D. FURCELLATA C. 4A4g., J. Ag. Sp. p. 90. D. furcellata partim. J. Ag. Didr, Alg. Syst. p. 102. (nee Harv., nec. Kütz.) Analecta Algologica. 81 Species jam ab initio parum intellecta, utpote ad specimen mancum descripta, dein cum alis et quidem omnino diversis confusa, revera hodiedum ab Algologis vix cognita. Qui primum a C Agardh descripta fuit planta est species Dictyot:, structuram frondis in hoe Genere normalem offerens, nimirum duplici strato, corticali monostromatico con- texta. Qus dein a Harvey sub nomine D. furcellatze in icone pulcherrima illustrata fuit, eam structura a primaria differre et Harvey et sequentes omnes ignorarunt — Speciem pri- mitus descriptam igitur hoe loco nomine D. fwrcellat«eé C. Ag. retineo; Harveyanam vero speciem, structura cum JD). pamiculata convenientem, hoc loco nomine Pachydictyon fwrcel- latum. descriptam videas. In caule D. furcellatze (C Ag.) transverse secto structuram normalem Generis Dictyot:e vidi: cellule interiores magne, unica serie a margine ad marginem juxtapositz obteguntur cellulis multo minoribus strati corticalis. nullis omnino interjacentibus cellulis strati cu- jusdam intermedii. In fronde ejusdem juniore et superiore, at fertili, a facie observata cellulas strati interioris vidi diverso modo collapsas, septis tum ]longitudinalibus tum transversalibus sparsim fere nodose prominulis, longitudinalibus medie frondis sepe rugas elongatas formantibus, ad quas cellulas fertiles affixas facilius diceres. Cellule corticales sub hoe evolutionis stadio minus conspicue, at rectangulares adsunt; in forma, quam senilem D. furcellatam sistere putavi, cellule interiores parum translucentes obteguntur seriebus densis cellularum corticalium, qus in his omnes rectangulares adparent et seriebus longis superposit:z;e strias secus longitudinem frondis decurrentes referunt. Hac suadente structura speciem D. fasciole vicinam putavi. Eam vero differentiam ramificationis inter DD. fasciolam et D. fwurcellatam adesse puto, quam in multis aliis speciebus affinibus hodie assumsi: nimirum in JD. furcellata sensim evolvitur caulis proprius elongatus, ad quem rami breviores lateraliter adfixi adpareant. Plantam exsiccatam hoc modo bene evolutam, facilius quis ad D. paniculatam referre forsan decipiatur. Junior vero planta, velut rami a parte inferiore arrepti, toti dichotomi ad- pareant, qualem D. furcellatam descripsit C. Agardh et ipse in speciebus Algarum speci- "minibus nondum rite evolutis deceptus. Specimina vero paulo magis evoluta caulem infe- riorem jam indicant, si quoque ex his ramificationis normam propriam adhuc cgrius discernere liceat. Demum specimina habui admodum characteristica, ramificationis norma peculiari magis fere D. paniculatam referente. Cellulas fertiles secus medianam partem frondis sparsas, quasi in lineas plures seriatas vidi. XIII. Paehydietyon J. Ag. Gen. nov. Frons ecostata, bifurcatione cellule terminalis repetite dichotoma, segmentis flabellato-subfastigiatis, seepe pinnatim dispositis, decomposita, demum sub- tripliei strato cellularum contexta: sérato inieriore cellulis majoribus, per unicam seriem a margine ad marginem dispositis, zonas interiores for- mantibus; imfermedio cellulis minoribus rotundato-angulatis demum pluri- seriatis; corfticali cellulis monostromaticis, secus longitudinem frondis se- riatis, supremis in cellulam terminalem convergentibus, constante. Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 11 S9 J. G. Agardh. De Dietyoteis olim seribens (Bidr. Alg. Syst. II Afd.) indicavi differen- tias strueturg, quie inter specles, ad Genus Dietyote antea relatas, intercede- rent; et his ducentibus tum Genera Dilophi et Glossophore nova proposui, tum sectionem propriam — D. paniculate institui. Dum fere im hae unica specie typum quodammodo abludentem mihi eognitam haberem, novum Genus huie condere dubitavi; hodie vero, quum eandem structuram in aliis bene distinetis speciebus observaverim, novum Genus his condere, vix heesitavi. Inter Ge- nera proxima Pachydietyon, quoad structuram frondis, eum Glossophora potis- simum convenit. T In Paehydietyo, ut in speciebus Dictyote typicis, stratum interius com- ponitur cellulis paulo majoribus, unicam seriem a margine ad marginem for- mantibus, sub :eque longis, ita ut frons junior, translucente luce observata, artieulata et quasi polysiphonea adpareat. Ut in speciebus typiels Dictyote stratum | cortieale monostromaticum in Pachydictyo quoque adest, cellulis pris- matico-eylindraceis in fila elongata conjunctis constitutum; et he cellule cor- tieales, interioribus omni respectu minores, quasi reticulo proprio exteriore artieulos interiores cingunt. At inter hee strata, intermedium proprium stra- tum in Paehydietyo sensim evolvitur; in juniore fronde hoc parum oeonspi- cuum, in adultiore sepe alia strata crassitie equat aut immo superat; sectione faeta transversali frondis cellulas ejusdem videre licet demum pluriseriatas, eorticalibus rite antepositas, et magnitudine has :equantes, at quasi vacuas, nimirum contentu colorato cellularum cortiealium carentes. De prima origine hujus strati dubia quedam mihi adfuerunt. Nune prima initia ejusdem dig- noscere eredidi in cellulis minutis, quas in axilla inter geminas cellulas inte- rioris strati quandoquidem observare putavi; aliis autem locis corticales cellulas vidi verticaliter. elongatas, et transversaliter. dein. divisas, interioribus partibus stratum intermedium sensim formaptibus. In frondis parte ima JPachyd. mi- Horis magls incrassata et fere teretiusecula hoe precipue mihi evidentissimum adparuit. Cellulte nove ita formate quoque magnitudine cum cellulis corti- ealibus conveniunt, et his revera antepositee videantur ubicumque segmentum feliciter ductum. observare liceat. ; Frondium partes inferiores, increscente magis magisque strato hoc inter- medio, fiunt hoc modo sensim inerassate, et sepe caulescentes adparent, ramos quasi magis pinnatim dispositos sustinentes. — Frondes a facie ob- servate, plerumque. admodum opaew, quasi lineis elongatis cellularum corti- calium striatze. D [ ] ] Analecta Algologica. 83 In segmento longitudinali frondis cellulas interioris strat], exterioribus ampliores, semper facilius dignoscere mihi licuit, si quoque breviores, et exte- rioribus, undique prementibus plus minus corrugate) sepe obveniant. — Cellulas strati intermedii et eorticales, utpote tenuiores magis elongatas lubenter diceres. Utrum fructificationis indole Genera, quae Dictyote proxima sunt, omnino invieem. eonveniant, an quodam respeectu diversa sint, mihi quidem adhuc latet. Cellulas fruetiferas in. P. paniculato observavi spheericas, supra mediam paginam emergentes, plerumque paucas adproximatas; nescio an assumere aude- rem has fasciculo filorum involucrantium ab initio. cinetas fulsse; ssepe ni- mirum in vicina sporarum vidi fila magis elongata at apicibus deperditis quasi senilia; nunc sporiferis cellulis nondum .evolutis fila vidi breviora in- eurva et breviter articulata, qualia a Harvey in Phye. austr. tab. XX XVIII depicta exhibentur. Nune in ejusmodi faseiculo cellulam rotundatam observavi, qui vero quid sit nescio. Sequentes species hodie Pachydietyo adnumerandas credidi: ]. PACHYDICT. FURCELLATUM Hare. phyc. aust. tab. X XXVIII. (non. Ag.) Dict. furcellata J. Ag. (partim) in. Bidr. Alg. Syst. II Afd. p. 102. Hab. ad oras occidentales et australes Nove Hollandize. Duas species sub nomine JDirf. furcellate confusas fuisse, hodie assumere cogor, com- paratis structurz differentiis, quiz adsunt inter specimina, eodem nomine descripta. In ana, que primariam D. furcellatam. (O0. Ag.) sistit, structuram agnovi, quam plurimis spe- ciebus Dictyotz normalem hodie censeo: cellule nimirum interiores monostromatics cellulis corticalibus quoque unicam seriem formantibus obteguntur. In altera. qui est species qd Harvey descripta, inter h:c strata sensim cum :etate formantur cellule intermedio, quae denique stratum sat conspicuum efficiunt. Species Harveyana hoc modo structuram offert quam Pachydietyo characteristicam supra describere conatus sum. Quoque quoad habitum species isti» oculo adsueto diverse adpareant: rami nimirum, qui in utraque forma plus minus pinnatim disponuntur, sunt im JD. furcella!a C. Ag. basi sepe longius nudi, superne crebrius furcati ramellhs acuminatis patentibus quidem, at vix proprie divaricatis. In D. furcellat:.||- Harveyi. vami in caule demum firmiore sunt magis horizontaliter egredientes, ramulis patentissimis, ultimis divergentibus. Si vero h: habituales notz minus conspi- ciantur, species evidentius structura differunt. Hinc quoque in planta exsicceta caules in Pachydictyo sspe sentiuntur duriusculi (cultro dissectij; im Dictyota molliores Species, quas rite distinguere hodie conatus sum, a plurimis antea confusas fuisse, patet. Specimen a C. Agardh descriptum admodum pauperum. Harvey qui in planta a se mventa speciem Agardhianam recognoscere credidit, sus D. furcellatz: dedit iconem, habitum eximie illustrantem. Sed prster Agardhianam speciem diversam quoque aliam, quam 1pse JJ. angustum antea denominaverat, cum sua identicam consideravit. Mihi spe- cimen ab ipso Harveyo nomine D. angustze designatum comparanti, hanc potius congruere 84 J. G. Agardh. adparuit cum forma, quam nomine Dilophi Gunniani descripsi. Ipse de speciebus Dictyo- tearum scribens (Bidr. Alg. Syst. l. c. p. 102), duas formas adesse monui, at differentiis structure adhuc ignotis, nec mihi licuit inter formas rite distinguere. Kützing, qui spe- cimen Harveyanum examinavit, hujus structuram quoque exposuit (Tab. phyc. vol. IX tab. 24). Me hanc structuram in Diet. furcellata non vidisse, jam eo tempore monui Duas formas Pachyd. furcellati coram habeo. Una minor, 3—6 pollicaris caule pri- mario tenuiore, at duro et in exsiccata fihformi. H»c a Harvey et Kützing depicta. Altera 8 pollicaris et ultra, caule crassitie majoris P. paniculatze. Hsc precipue ad P. panicu- latum accedit, at colore letiore et precipue ramulis divaricatis diversa. Ramulos ultimos. a facie observatos, sepius vidi articulatos, translucentibus nimirum cellulis strati interioris sub sque longis; articuli hoc modo formati longitudine sua diametrum frondis circiter squant. Cellulas corticales medians frondis sepe obscuriores (ntpote prius maturescentes) vidi, costam mediam quasi mentientes. 2. PACHYD. MINUS (D. minor Sonder Alg. Preiss. p. 154. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. p. 194. Hab. ad oras australes Nove Hollandie. Hie revera est species admodum distincta, structura frondis cum alus speciebus Pa- chydictyi conveniens; specimina circiter 3pollicaria vidi, segmentis pro magnitudine plants latioribus, lineam tamen vix :equantibus, sub-carnosa, at elastica et facilius reviviscentia. Sub microscopio tota fenestrata adparet, lineis admodum anfractuosis zonas sursum con- vexiuseculas separantibus. Cellule corticales elongat: suo diametro circiter 3plo longiores. COsterum ad ea refero, qu: l. c. de hac specie dixi. 9. PACHYDICT. PANICULATUM Jict. panieulata. Auct. J. Ag. Didr.. Alg.. Syst. p. 106. Hujus plures esse formas, alias segmentis terminalibus obtusis, plurimas segmentis ul- timis acuminatis, Quoque quasdam ramificationis differentias adesse vidi; at has differentias vix species diversas indicare putavi. XIV. Dilophus J. 4g. Bidr. Alg. Syst. II p. 984. De Dietyoteis olim seribens, Genus Dilophi proposui iis speciebus Di- etyote Generis, in quibus cellule interiores subdividuntur parietibus, qui sunt eum utraque pagina frondis paralleli; ita ut cellule interiores aut 2:as aut 4-ternas series, inter utramque paginam superpositas, efficiunt. Cellule strati interioris hoe modo in his fiunt minores, et sectione facta transversali frondis fere quadratiee adparent, nune angulis paulisper rotundatis instructe, et om- nes invieem utraque directione e regione posite. Generis, his characteribus Analecta Algologica. 85 institut], species sex jam eo tempore mihi eognitas habui. Postea haud pane alie mihi innotuerunt, inter quas nonnullas, propria modificatione structurae, novum Generis typum indieantes putavi. Dum nimirum in plurimis antea cognitis speclebus fuerunt cellule interiores medianz frondis, quie novis factis divisionibus pluriseriate& obvenerunt, postea alie mihi innotuerunt species, qua- rum cellule median: frondis aut indivise, aut parcius divise permaneant, certe vero ali& quedam, marginibus vieing, subdividuntur, quasi vallum mar- ginale, in utraque pagina prominulum, nune nudo fere oculo conspicuum, for- mantes. Sectione facta transversali frondis, hoec modo adpareat ambitum seg- menti in »onmullis adparere ovalem, mediana parte frondis incrassata, mar- gines versus sensim attenuata; 1n as vero intra-marginalem lineam esse inerassatam, mediana parte tenuiore, fronde quasi utrinque canaliceulata. Inter species margine inerassato frondis instruetas nonnulle sunt (D. marginatus), in quibus differentia inter margines et paginam interiorem admodum abrupta conspiciatur; ut vero hoe in unica specie rite observatum fuerit, facilius eun- dem typum recognoscere liceat in aliis, quarum margines inerassati magis pe- detentim attenuantur paginam versus medianam. Cellulas interiores, quae divisionibus longitudinalibus modo supra descripto subdividuntur, non pari passu breviores fieri, sectione facta longitudinali fron- dis mihi eonspicuum fuit. Zon: igitur transversales, qui in fronde a facie observata Dietyotz: cujusdam plerumque eonspiciantur, eztedem quoque in spe- clebus Dilophi permanent, si quoque in fronde obsceuriore diffieilius trans- luceant. Dum vero zone in Dietyota constituuntur monostromatiea serie cel- lularum juxtapositarum, a margine ad marginem extensa; zone in Dilophis formantur cellulis quoque alia directione — a pagina ad paginam — quasi polvsiphoneis. Cellulas longitudinales, divisione ita ortas, fere prismaticas vidi, suo diametro pluries (circiter 4plo) longiores; nunc unum aut alterum ex his transversali divisione in 2:as partes divisas observare credidi. Zonas novas hoe modo demum oriri forsan conjicere liceat. Quod attinet partes fruetifieationis vix certius quid de his statuere au- derem. Species plurims, recentius detectz, tantum paucioribus speciminibus hucusque mihi innotuerunt; et specimina, que habui, nec omnia fructifera; nec partes fructificationis diversas in eadem specie observare mihi contigisse facilius intelligatur. Ex iis, quee observavi, lubentius conjicerem organa fructi- fera in Dilophis ab iis vix diferre, quie in speciebus Dictyote innotuerunt. Pustulas supra paginam prominulas in pluribus revera vidi; et sporas intra 86 J. G, Agardh. has generatas nune pauelores, nunc numerosiores observavi; in una specie (D. folioso) has fere globosas vidi, at stipite brevi evidenter adfixas. In pluribus sporas sie dietas singulas, et evolutionem harum 1n una specie (7). Wilson?) evidentiorem. quam in ulla alia Dietyotea sequi mihi licuit. — Cellulas fertiles. rarius tantum lineam angustiorem median: frondis oceupantes, | saepius easdem supra totam mediam frondem densius sparsas obvenire dicerem. Sequenti modo species hodie cognitas disponendas eiedidi: Serio I AwcrerrEs frondibus secus medianam. paginam incrassatis, margines versus plus minus conspicue attemuatis, sectione transversali ambilum | ovalem | monstran- tibus; cellulis strati interioris in. mediana pigina. plures series (sepe 4) for- mantibus, marginibus proximc per series pauciores (mune per unicam) dispositis. * — Frondibus linearibus dichotomis, aut magis vage furcatis. a) Cellulis fructiferis lineam angustiorem medianc frondis occupantibus. l. Dir. REPENS J. Ag. Alg. med. p. 38. Bidr. Alg. Syst. II p. 106. Külz. Tab. phyc. LX tab. 9. D. cyprieus Grun. mscr. Dict. simplex Külz. Up LUE Hab. in mari mediterraneo et nigro, ad littora Galloprovincie! et Ni- ceze! ad Cyprum! ad littus "auri! Hujus specie — a D. fasciola sine dubio distinctissim: — plures formas mihi hodie cognitas habeo et has a diversis littoribus maris mediterranei et nigri. Prwter primariam, evidenter juniorem, quam c:wspites minutos, surculis decumbentibus invicem conjunctos, ag- mina densa 1n limite maris formantes descripsi, quoque adeltiorem, a diversis locis nata- lhbus comparavi Plantam adultiorem vidi quoad habitum vix a 2D. fasciola distingu- endam,. basi paulo latiorem linearem, subregulariter dichotomam (JDiloph. eypricus. Grun.)' apicibus longe attenuatis: nunc inferne magis incrassatam et magis irregulariser ramosam, sepe prolificationibus fere teretiuseulis instructam (quales "D. dichotome" formas quasdam depinxit Reinke). Ejusmodi formas magis irregulariter ramosas, ramellisque filiformibus intricatas, a fulero arreptas, in sinu tranquillo ad ins. St. Marguerite olim legi. 4A facie planta adparet longitudinaliter striata, cellulis corticalibus reetangularibus suo diametro 2plo - 4plo longioribus. Minori augmento observata monstrat cellulas interiores quasi in articulos aut zonas transversales eonjunctas; in prolificationibus teretiusculis articuli hi admodum conspicui adparent, diumetro circiter squales. Sectione facta transversali structura a Dietyota fasciola speciem diversam evidentissime monstrat: cellule; nimirum interiores sunt in mediana parte frondis septo cum paginibus parallelo sabdivise, duplicem, nunc forsan 4d-plicem seriem formantes; margini autem proxim:e sspe indivise simplicem seriem formantes. Sectione facta longitunali adparet cellulas easdem interiores nullo septo transversali subdivisas fuisse, sed sua longitudine :zquare zonas in superficie conspicuas; sunt hoc modo 4 cellulas corticales longitudine circiter :equantes. Frondes a facie inspectzs admodum AMTFRRN Analecta Algologica. S7 obseurz: adparent, striis longitudinalibus cellularum corticalium notatz, et transversim Z0- natzs, zonis diametro frondis circiter duplo — quadruplo brevioribus -— in fronde com. planata. Cellule corticales alix latiores et breviores, suo diametro circiter :quales, alim (divisione longitudinali facta) angustiores, longiores adparent. Ut plurimum — in planta juniore — cellulas interiores medi:z frondis duplicem se- riem formantes vidi; nune vero — in adultiore planta in segmentis fere teretiusculis cel- lulas interiores 3—4 series inter paginas formantes observavi Hanc differentiam :etatis putavi. In iis, quarum cellule: medizx frondis per 4 series dispositz sunt, vidi cellulas mar- gini proximas duplicem seriem formantes. His structure characteribus certum puto spe- ciem esse a D. fasciola diversam et una cum haud paucis speciebus aliis, eodem modo a typieis speciebus Dictyotz diversis, ad Genus proprium Dilophi referendas. 2. Dil GuxNIANUS (J. Ag. Bidr. Alg. Syst. p. 106.) fronde basi stuposa anguste lineari decomposito-dichotoma, sinubus patentibus, segmentis ter- minalibus subdivergentibus attenuatis obtusiusculis, cellulis interioribus frondis medie per 4 series, margini vicinis per duas series dispositis eorticalibus plurimis subquadratieis diametro szequalibus, alus sesquilon-, eioribus. - Hab. ad Tasmaniam et oras australes Nove Hollandisz. Hujus tantum pauca specimina habui. H:ec inferne magis distanter dichotoma, superne iteratis bifurcationibus magis decomposita, et ssepe prolificationibus decompositis obsita, segmentis terminalibus brevibus obtusiusculis patentibus aut sspe subdivaricatis. Cellulas interiores medie frondis 4 series, margini proximas 2 series formantes plerumque vidi, Cellulas corticales vidi admodum breves, suo diametro :quales aut vix sesquilongiores, Spe- cimina, qui? coram habui, colore castaneo, in exsiccata fere nigrescente, insignia. 9. D. FASCICULATUS (J. Ag. mscr.) fronde basi stuposa, anguste lineari de composito-dichotoma, ramis principalibus quasi fasciculos distinctos eodem modo decompositos formantibus, sinubus patentibus, segmentis sepe spar- sim tortis, terminalibus patentibus subacuminatis, cellulis interioribus plu- rimis per 4 series dispositis, corticalibus rectangularibus suo diametro 2plo—4plo longioribus, cellulis fructiferis lineam longitudinalem angustio- rem frondis medie oecupantibus. Hab. ad oras australes Nov: Hollandi:te & 'Tasmanize. Hanc antecedenti proximam puto, tum diversitate quadam ramificationis, tum cellulis corticalibus conspicue longioribus dignoscendam. Rami nimirum majores quasi per se fasci- culos distinctos efficiunt, longitudine paulisper in:xquales, et singulas horum partes eodem modo decompositas. Frondes vidi nunc dimidiam lineam, nunc limeam, latas; angustiores sepe una aut altera torsione adparent in axsiccata quasi sparsim contracts. — Segmenta in- ; / 88 T. G. Agardh. feriorà pollieem. circiter. distantia, superiora duplo breviora, omnia. adparent tenuiora et spe sat attenuata. n speciminibus, quie coram habui, cellule corticales elongats adpa- rent, rectangulares et suo diametro 2plo—4plo longiores. Color frondis fuscescens; et sub- stantia membranacea; qualem in juniore planta suspicari liceret. Nostra tamen fructifera, cellulis fructiferis lineam. longitudinalem | angustiorem medie frondis occupantibus. — Has vero 44nc pustuls, supra frondem elevatis, oblongis, sporas obovatas plurimas (usque 30 uumeravi); 21€ prolficationibus constitutas observavi. b) Cellulis fructiferis totam | medianam | frondem, linea. marginali excepta, occu- pantibus. : 2. Dir. TJENUEFORMIS J. 4g. mscr. fronde supra stipitem. teretiusculum stupo- sum eomplanata, anguste lineari, decomposito-dichotoma, segmentis supra axilas patentes ereetiusculis, per totam longitudinem eque latis, termi- nalibus. attenuatis obtusiuseulis, cellulis. interioribus. quadruplieein seriem inter paginas formantibus, cortiealibus plurimis subquadraticis, aliis parum longioribus, fructiferis secus totam. medianam frondem dispositis. Hab ad oras australes (Port Phillip) et occidentales (Champion bay) Nove. Hollandie (F. de Mueller !). Hec ita quoad habitum .D. fastigiatam | (Harv. Phyc. austr. tab. LXXX). refert, ut specimina utriusque diu in lHerbario sub eodem nomine servata habuerim. Detecta vero differentia, qui inter species Dilophi «ncipites et marginatas intercedit, statim mihi ad- paruit D. Tanieformem esse speciem bene distinctam. In haud paucis speciminibus, quz coram habui, stipes adest quasi proprius, teretiuseulus, lineas paucas aut fere pollicem longus, stupa fuscescente obductus, cujus ex apice quoquoversam exeunt frondes haud paucs, que ab ima basi plan:, lineares, lineam circiter latze, bifureationibus fiunt decom- positze (inter supremas et infimas bifurcationes 0— 6 numeravi, segmentorum indivisa parte 1—3 pollices longa). Supra axillas patentes segmenta magis erectiuscula, nunc supra axillam paulisper incurvata vidi; terminalia attenuata obtusiuscula. —Frondes a facie observat: admodum obscure et striatz: adparent, cellulis corticalibus plurimis fere qua- draticis, aliis paulo longioribus; lubenter dixissem longiores esse venarum, breviores in- terveniorum at inter utrasque ejusmodi distinctionem urgere vix auderem. In nonnullis fragmentis pustulas vidi supra paginam elevatas, non tantum secus lineam longitudinem dispositas, sed supra totam medianam frondem sparsas — linea tantum marginali excepta. Soros hos rotundatos, evidentiore membrana cinctos, sporas 4—6-—8 obovatas continentes, vidi (in fronde a facie observata); sectione facta transversali apices sporarum prominulos, sinu inter singulas conspicuo, perisporio quasi lamelloso; nunc quoque exterioris membranz laceras partes, observare credidi. 5. Dir. orAcUs (J. Ag. Didr. Álg. Syst. p. 107). fronde supra stipitem tere- tiuseulum | eomplanata, sursum longius stuposa, latiuscula decomposito- 3 : 3 : : 89 Amalecta Algologica. dichotoma, segmentis supra axillas patentes patulis, sua. longitudine inter bifureationes proximas latitudinem circiter ter superante, terminalibus ob- tusissómis truncatis, cellulis interioribus quadruplicem seriem , inter. pa- einas formantibus, ecorticalibus subangulato-rectangularibus diametro ses- quilongioribus, fructiferis. Hab. ad oras magis australes Nove Ilollandie Port. Phillip (F. de Mueller! Wilson!) Israeliten-bay (Miss Brooks!) Specimina, qui l. c. deseripsi, comparatis alnus, qu: postea habui, senilia mihi adpa- ruerunt, ideoque ramificatione magis irregularia; juniora magis regulariter et dense dicho- toma, bis lineam saltim lata, longitudine segmentorum inter bifurcationes proximas lati- tudimem ipsorum bis aut.ter superante,. Segmenta terminalia obtusissima, apice rotundato aut fere truncato. Frons tota ssepe latior quam longa, stupa sursum longius scandente inferne tomentosa, infimo segmento paulo angustiore stipitem formante. Tota frons, minori augmento observata, areolata adparet, areolis sub-rectangularibus, diametro circiter sesqui- longioribus. Zonarum lines transversales at anfractuose quoque in fronde juniore parum conspicuz. Cellule corticales sub-angulatz rectangulares, diametro suo circiter sesquilon- giores. Sectione transversali evidentissime vidi frondem in media sua parte paulo cras- siorem quam in parte marginibus proxima; in adultiore cellülas interiores 4 seriebus inter 1 S H paginas dispositas, margini proximas vero tantum 2:as series ab initio, demum vero has quoque 4 series offerentes. Cellulas fructiferas bene evolutas non vidi; inchoantes quasdam videre credidi, et has ita per superficiem sparsas, ut demum totum discum fructiferum fieri, faclus suspicarer. Frondis. dichotome | segmentis. lateralibus. brevioribus, quasi. in vachide altirne pimna- tifida et caulcscente dispositis. D. GUuINEENSIS (Aüíz.) frondis diehotomsw segmentis lateralibus brevio- ribus, quasi in rachide alterne pinnatifida et caulescente dispositis, an- guste limearibus et eodem modo decompositis, apicibus acuminatis, cel- lulis interioribus frondis medianse sepius duplicem seriem, margini proxi- mis simplicem formantibus, eorticalibus rectangularibus suo diametro fere 2plo longioribus, fructiferis medians frondis partem | majorem oc- cupantibus. Spetoglossum. Guimceense. Kütz. Tab. phge. vol. EX tab. 40. 12 — Dilophus Gwinecunsis: Joe Ag^ Dbidz-7A19258 gst: TI 32108: Hab. m mari Indie occidentalis. Hzc est epecies minor, 9—4 pollicaris, segmentis latioribus semilimmeam latitudine parum superantibus, ultimis fere setaceis. Frons eximie videtur csspitosa, radiculis filiformibus emissis radicans, stupa vix conspicua. Sectione facta transversal, vidi cellulas interiores Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 12 M Mor aL 90 J. G. Agardh. plurimas frondis medianz dupliei serie dispositas, margini vicinas vero simplici serie, nullas 4-plici, ut eas pinxit Kützing in infima parte. In partibus junioribus observare liceat zonas transvercales lineis anfractuosis distinctas, ita bveves ut 6 —'6 zonas diametrum frondis sua longitudine squantes dicerem; in adultiore fronde vix conspiciantur, sed tota striata adparet cellulis corticalibus suo diametro 2plo—4plo longioribus. Aliquando mar- eines leviter contracti mihi adparuerunt at obsolete; distantiis diametrum frondis su- perantibus, In superficie frondis pustulas supra paginam elevatas, intra membranam laxi- orem sporas paucas ut adparuit 4:as foventes, alias vacuas, pellieula deperdita tantum excavatione in superficie indicatas. Cellulas fructiferas per majorem aream interiorem frondis obvenire vidi. (.. Dip. WILSONI J. ig. mscr. frondis dichotom:e segmentis lateralibus bre- vioribus quasi in rachide alterne. pinnatifida et /caulescente dispositis, linearibus et eodem modo decompositis, apicibus acuminatis, cellulis in- terioribus frondis mediang / quadruplicem. seriem, margini proximis pau- eiores serles formantibus, corticalibus rectangularibus suo diametro 1 '/, — 8plo longioribus, fructiferis medianze frondis partem majorem oecu- pantibus. Hab. ad oras australes Nove Hollandiz; a J. Dr. Wilsson ad Port Philip Heads lecta! Inter species generis mihi cognitas hse fere maxima, circiter longitudine pedalis, rachidibus majoribus fere 3 lineas latitudine squantibus. Cseterum ad eas Generis species pertinens, in quibus segmenta principalia caulescentia adparent, et minora quasi in rachide alternantia sustinent; lateralibus et supremis fere pinnatifidis, sensimque attenuatis, ultimis omnibus acuminatis. Segmento transversaliter secto adpareat cellulas interiores per 4 se- ries inter paginas esse dispositas im mediana parte, frondis extimis pauciores series forman- tibus. A facie conspectam frondem vidi dense striatam, striis median: frondis latioribus marginalibus conspicue tenuioribus, his in segmentis ultimis acuminatis fere totum apicem obtegentibus. Cellule corticales 1 !/,—93plo, aut 2plo—4plo suo diametro longiores mihi adparuerunt. In fructifera totam interiorem partem frondis fertilem vidi, tum sporis sic dictis singulis abunde instructam, tum pustulas nonnullas sporis intermixtas observavi, at has apertas et vallo circumducto sat conspicuas. Sporas singulas a cellula corticali elongata sat conspicue transformatas observare putavi. Cellula fertilis initio decumbens et nullo respectu, ut mihi adparuit, ab aliis corticalibus distincta, fit sensim magis ob- longa, apicibus obseurioribus quasi in cellulas(?) separatis; media parte, dein magis pro- minula, sensim in partes conglobatas plures, ut mihi adparuit abeunte. Magis periphericas ex lis partibus sensim obsolescere et 1n perisporium hyalinum abire lubentius assumerem. Perisporium denique a cellulis contiguis separari putarem; utpote pluribus locis in serie cellularum corticalium vaeuum adesse vidi, cryptam hiantem oblongam referens. Quo vero modo ipse sporz separantur, mihi quidem observare non contigit. 91 Analecta Analogica. Srorio Il. Manorvars frondibus margine incrassato in utraque. pagina | prominulo. cinetis, cellulis strati interioris in ipsa pagina unicam aut geminas series formantibus, in margiue vero per series duplo mumerosiores disposilis. 4 Cellulis. interioribus in. media. fronde sepe indivisis unicam seriem, marginalibus 2—4 series formantibus. S. Dir. ANGUSTUS (J. Ag. mscr.) fronde basi stuposa, anguste lineari, de- eomposito-dichotoma, simubus patentibus, segmentis terminalibus confor- mibus rotundato-obtusis, cellulis interioribus medianw frondis indivisis, aut margini vicinis per duas series, ipsum marginem formantibus per 4 series dispositis, .fructiferis. Hab. ad oras Nove Hollandie australes: J. Br. Wilson!) Est hzc species duplo circiter angustior quam JD. fasti ;iatus, semilineam latitudine parum superans, et 3— 4 pollicaris longitudine, ramificatione decomposito-dichotoma et seg- mentorum forma lineari conveniens, ita ut formam juniorem hujus forsan coniiderare li- ceret. Attamen stupa sat conspicua frondem adultiorem esse forsan suadeat. Inter bi- fureationes proximas segmenta semipolhcem quant longitudine, nunc paulo longiora, terminalia conformia, apice rotundato-obtusa. À facie observata frons fenestrata adparet venis conspieuis intervenia separantibus. Ares interiores rectangulares diametro suo sesqui- duplo longiores; qui& margini sunt proxim:s fere in zonas conjunctz, lineis tamen an- fractuosis zonas separantibus. In mediana parte frondis arez magis alternantes. —Cel- lulas interiores in mediana parte frondis plurimas indivisas vidi, paucas dein (qus 4—5 a margine sunt distantes) in duas series divisas, ipsum marginem formantes per 4 series - dispositas vidi. 9. Dir. MARGINATUS J. Jg. mscr. fronde cwspitosa radiculis emissis radi- eante, lineari decomposito-dichotoma, segmentis. supra sinus angustiores ereetiuseulis, terminalibus eonformibus rotundato-obtusis, adultioribus quasi rugis transversalibus 1n areas quadraticas subdivisis, cellulis interio- ribus mediane frondis indivisis aut margini vicinis per duas series, ipsum marginem formantibus per 4 serles dispositis, cellulis fruetiferis areas quadraticas occupantibus. Hab. ad oras australes Novie Hollandie; ex Port Phillip mihi a F. de Mueller missa: nune AMyüilis adh:rens radicibus, in. limite maris obveniens conjlciatur. Hic crescendi modo D. repentem, segmentorum forma D. fastigiatum refert, margine admodum conspicuo ante ommes alias insignis — O:wspites revera constituuntur frondibus nu- merosis, xtate ut videtur admodum diversis, aliis latitudine D. fastigiatum szquantibus aliis multo angustioribus, alüs decomposito-dichotomis, aliis simpliciusculis; quin immo in his 92 JieuGr Agardh. segmenta fere 3-pollearia vidi indivisa. In frondibus bene dichotemis segmenta supra sinus angustos magis erectiuscula vidi quam in ahis et apicibus rotundatis obtusd. In adul- lioribus margines jam exiguo augmento observati conspieciantur elevati et in his frondes quasi rugis trausversalibus in areas quadraticas, sua longitudine latitudinem frondis circiter wquantes, subdivise facilius conspiciantur, Sectione transversali frondis faeta margines 'in- crassati fere formam clavze oblongz referunt, m qua series quaternas cellularum interiorum facilius dignoscero licet (cellulis ipsius clavs extimis paucioribus, quasi non rite-evolutis). In ipsa pagina cellule, qu: margini proxims, paucs per duas series dispositz; intimas plurimas indivisas vidi (quales in Dictyota adparent). Cellule corticales ut in aliis mono- stromatiee, marginales a paginalibus vix diverse. -A facie frons striata adparet cellulis corticalibus rectangularibus, suo diametro circiter 23plo longioribus; margines incrassati calli teretiuseuli ad instar admodum conspicui. Lines anfractuoss transversales, quibus zonw cellularum interiorum designantur, certis distantiis fiunt quasi coacervatze et magis irregulariter flex:ie, sensimque fiunt his locis quasi m plicam transversalem prominulam con-. juncts; et hse pliez, fere certis distantus obvenientes, frondem exsiccatam quasi in areas quadraticas subdivisam reddunt. In interstitio inter plicas geminas area totum discum oecupans fructifera fit — forsan diceres analoga dispositione, quam antea in Dityota zo- nate descripsi. Sunt spore sic dicte singule at hoc loco plurimi, quas in D. marginato hoc modo obvenientes observavi. /2 Cellul's. interioribus in. media. fronde per duas series dispositis, marginalibus 4 series ecl nunc forsan plures formantibus. a) Fronde dichotona: subfastigiata. 10. D. rasTIGIATUS (Sond.) J. Ag. Didr. Alg. Syst. p. 107. Dictyota fastigiata Sond. pl. Preiss. Kütz. Tab. phycol. vol. IX tab. 13 Have. Phyc- austr. tab. LX XXII. Hab. ad oras Nove Hollandiwe tum occidentales, tum australes. Jam antea monui plantam huic simillimam, si quidem hoc ex habitu judicatur, ad oras Novi Hollandise australes. adesse. Illam autem speciebus, quas JAmcipiftes dixi, verum D. fastigiatum | Ma ginuatis adnumerandam esse, hodie statuere licet. Specimen ipsum Sonde- derianum observanti mihi adparuit cellulas interiores in mediana parte frondis per duas serles dispositas esse, margines autem 4-nis serilebus constitutos esse. n icone larveyana cellulre interiores duabus seriebus dispositz pinguntur; quas vero esse interioris partis frondis facilius crederes. In icone Kützingiana pars marginis depicta adest, quadrupliei serie cel- lularum contexta; huic autem proxim: cellule ipsius pagins triplici serie dispositz pin- guntur. Hevera cum :etate numerum serierum augeri , jam antea de hac specie scribens (l. c.) monui; quod, observata tamen differentia, quam inter margines et ipsam paginam adesse. putavi, hodie repetere placet. In plurimis a me observatis numerum vidi qualem supra indicavi; aliquando margini proximas cellulas per 3 series, ipsius marginis autem per 4 dispositas vidi; nunc utriusque partis series auctas observavi. Coterum duas formas ad- esse putavi: unam breviorem et latiorem atque densius bifurcatam, hane nune in partibus 09 Analecta Algologica. )25 junioribus fenestratam vidi; in adultioribus dense striatam; alteram magis elongatam, seg- mentis inter internodia circiter polliearibus et angustioribus; harc obscurius striatam et cellulis corticalibus brevioribus instructam. Diversitates autein has tantum ab state pen- dere conjeci. In nonnullis margines paulisper ina quales vidi, quod quoque Harvey in des- eriptione animadvertit. 11. D. wowiLIFORMIS J. 4g. mscr fronde dichotoma subfastigiata flagelliformi, inferne anguste lineari complanata, ramis ramulisque omnibus monilifor- mibus, certis distantiis nimirum torsione contraetis, inter stricturas arti- eulos ovales formantibus, cellulis interioribus mediane frondis per duas serles dispositis, marginalibus 4 series formantibus, cortiealibus diametrum ipsarum sequantibus aut duplo longioribus, fruetiferis. Hab. ad oras oecidentales Nov:e Hollandiee (Champion bay; D:r Elliot) a F. de Mueller mihi missa. Stricturz, torsione frondis ortz, quiz sparsim in multis obveniunt, in hac ita regulares ut partes omnes superiores omnino moniliformes adpareant. Quamquam frons angustior quam in plurimis, vix lineam dimidiam superans, tamen frondem usque 7 pollices longam vidi, ima parte plana lineari paulisper incrassata et quasi caulescente, ramis ramulisque omnibus moniliformibus. Articuli inter stricturas ovales, infimi nunc fere bis lineam longi, plurimi lineam longitudine circiter :sequant. Articuli s/mplices torsionem (eadem servata directione) unifariam perficiunt; div/si ita ut margines, qui in inferiore articulo externi fuerunt, supra divisionem fiunt interni. Sectione transversali vidi ceilulas medianz frondis per duas series inter paginas dispositas; marginales vero 4 series formantes, A facie frons obseura fenestrata adparet. Lines transversales, quibus zone designantur transversales, admodum anufractuose et magis irregulares mihi adparuerunt quam in plurimis. Cellule corticales breves, at tota frons admodum obscura, ita ut sgre discernantur singule. - Animadvertere placet existere speciem Dictyoto, externe subsimilem habitu, at struc- tura diversam. b; Frondis dichotomee segmentis lateralibus brevioribus quasi in. vachide alterne pin- natifida dispositis; apicibus segmentorum latioribus olt: sis. 12. D. ALTERNANS J. 4g. BDidr. Alg. Syst. II p. 108 frondis dichotomse segmentis lateralibus brevioribus, quasi in rachide alterne pinnatifida dispositis, supra sinus subrotundatos latiuseulis linearibus, termimalibus parum attenuatis rotundato-obtusis, cellulis interioribus medianw frondis indivisis aut plurimis per duas series, ipsum marginem formantibus per 4 series dispositis, corticalibus reetangularibus diametro suo circiter duplo longioribus. Hab. ad oras Indie occidentalis. 94 j J. G. Agardh. Hee species ad Marginatas certius pertinet, licet transitus a margine crassiore in me- diam partem tenuiorem magis pedetentim. quam in plurimis aliis perductus fit. In ipsa mediana parte paucas cellulas interiores vidi indivisas,.dein plurimas per duas series dis- positas, marginales denique 4 series moustrantes. A facie frons sat conspicue Zonata ad- paret, zonis in disco sepe sursum arcuatis, adultioribus plerumque lineis transversalibus at anfractuosis separatis. Colore et substantia fere D. dichotomam refert, ramificationis norma primo intuitu dignoscenda. Minori augmento observata frons fenestrata adparet, interveniis rectangularibus diametro suo circiter sesquilongioribus. Corticales cellulz in nostris minus conspicus. Ex iis, qus vidi, specimina nostra adhuc juniora putarem. 193. D. roLrosus (J. Ag. mscr.) frondis dichotom: segmentis majoribus seg- menta minora densius decomposita corymboso-flabellata quasi in latus dejeeta gerentibus, nune quoque a diseo consimilia generantibus, seg- mentis singulis junioribus euneatis apice truneatis sensim subdivaricato- bifidis, denique supra sinus rotundatos decompositis, cellulis interioribus median: frondis per duas series, marginem formantibus per 4 series dispositis, ecortiealibus aliis diametrum :equantbus, alus duplo longioribus, pustulis sporiferis totum discum occupantibus. Hab. ad oras Nove Hollandie australes, ex. vicinia Port Philhp mihi a J. Br. Wilson missa. Hujus est frons colore et adspectu formam quandam D. dichotoms referens, at rami- ficationis norma jam diversam speciem prodens. Sab stadio juniore eam nec ramificatione admodum diversam adparere, facilius suspicarer. Bene vero evoluta, segmenta principalia quasi minora in latus dijecta generat, que singula et separata frondem D. dichotom: s«mu- lantia diceres, Ie lateralia dense decomposita, segmentis sensim angustioribus, demum flabella fere corymbosa formantia. In alis specimninibus ex ipsa pagina rachidum ubi- cumque pullulant prolifieationes, ab initio obovato-cuneatze, sensim in corymbos consimiles abeuntes, Qu: autem ita a facie cum D. dichotoma quandam similitudinem prodere vide- retur, hse revera structuram habet Dilophi, qualem hane iu speciebus marginatis szpe deprehendimus, si quoque inter marginem et medianam partem minus adparentem diversi- tatem diceres. A facie observata frons membranacea fenestrata adparet, fenestris potius alternantibus quam in zonas magis evidentes conjunctis; cellule corticales ali£ diametro parum longiores alie fere duplo longiores. In uno specimine vidi pustulas supra totum diseum dense dispositas, eximie prominulas, ovales; intra membranam ni fallor sensim. ob- solescentem sporas circiter ZO rotundato-obovatas foventes. Una sum pustulis fertihibus in eodem segmento vidi maculas paucas, cellulis longitudinaliter et transversaliter seriatis (quarum ultra 40 in maeula numeravi) constitutas; quales in Dictyoteis magis frequentes obvenire novimus. Sporsm ipse fere globose, at stipite brevissimo insidentes, particulis mi- nutis faretz:e mihi adparuerunt Plantam proliferam, a me primitus observatam, nomine dato indicavi; postea aliam adparenter magis dichotomam habui. : 97, Analecta Algologica. )25 c) Frondis dichotome segmentis lateralibus brevioribus quasi dn. rachide. alterne pinnatifida dispositis, apicibus segmentorum. lateralium demum acuminatis. » 14. DiL. TENER (47. 4g. mscr.) frondis dichotomw segmentis lateralibus bre- vioribus, quasi in rachide alterne pinnatifida dispositis, ramis princi- palibus fere fascieulos distinetos eodem modo decompositos formantibus, sinubus patentibus, segmentis sparsim tortis anguste linearibus scpe cons- picue aeuminatis, cellulis iuterioribus frondis medianw per duas series, marginalibus per plures series dispositis, cellulis fructiferis per totam me- dianam partem sparsis. j Hab. ad oras australes Nove Hollandie; ad Port 5t. Philipp mihi a J. Dr. Wilson missa. Quamquam hant speciem distinetissimam puto, tamen animadvertere placet eam et quoad structuram interiorem et quoad externam formam variam facilius videri posse. In specimine nimirum juniore transverse secto facilius crederes speciem esse Dictyot:; in parte vero ejusdem speciminis infima jam conspiciantur cellule ejusdem margini vicins per dup- licem seriem dispositz, interioribus plurimis indivisis. [In planta paulo adultiore vero dig. noscere liceat medianam partem frondis duplici serie cellularum | interiorum, marginalem autem partem 4 plici serie contextam. His vero accedit marginem minus abrupte quam in alis plurimis, quas ad sectionem marginatarum retuh, esse a mediana parte distinctum; in juniore planta nimirum marginales cellul:e quasi a puncto centrali magis radiantes dispo- nuntur, quam verticaliter paginas versus exeuntes; in adultiore contra margines et extror- sum attenuatze et introrsum magis pedetentim in medianam partem transeuntes adpareant; hine cavendum ne in planta magis incrassata structuram ad typum .Amncipitum confectam putares; quod eo facilius fieri posse putarem, quum in planta tenerrima parietes cellularum magis quam in plurimis alüs molles et flexuosi adpareant. Quod dein attinet formam exteriorem quoque animadvertere placet segmenta exteriora in nonnullis parum attenuata videri et fere obtusa adpareant; sparsim vero quoque in his obveniunt segmenta attenuata, prsecipue ea in latus dejecta, quie ad ulteriorem evolutio. nem minus prona dicerem. In plurimis speciminibus, qus vidi, segmenta hsc lateralia eximie attenuata evidenter in acumen producta. Qua nota hane speciem ab ahis mihi cog- nitis, quz ad sectionem marginatarum pertinent, distinctam putarem. Specimina hujus vidi longitudine usque pedalia, quamquam vix limeam lata, in iufe- riore parte sat incrassata et quasi consistentia fimmiore pr:dita, superne admodum tenera; plurima admodum decomposita, ramis majoribus quasi fasciculos laterales eodem modo de- compositos gerentibus, minoribus sparsim tortis in segmenta sublateraliter pinnatifida ex- crescentibus; sunt apices horum qui nunc ad evolutionem ulteriorem proni obtusiusculi, nune vero simpliciusculi in acumen producti obveniunt. Frondes a facie vise fenestrat:e obveniunt; in segmentis ultimis cellule interiores in zonas adhue conspicnas dispositz; in ramis paulo adultioribus lines transversales, at anfractuoss, zonas separantes in parte mar- ginali nunc conspiciantur; in mediana parte frondis ares fenestrate alternantes adpa- rent. Cellule corticales rectaungulares diametro 2plo — triplo longiores. Specimina fructifera 96 J. G, Agàrdh. sporis cic dietis singulis sparsis, precipue im mediana linea at latiore frondis emergentibus instructa observavi. XVI. Lobospira. Genus hoc, fere eodem tempore ab Areschougio et lIarveyo creatum, sine dubio Dietyotze proximum, essentiales characteres hujus servans, at diceres modo fere imexspectato hos characteres mutans. Cellulam nimirum terminalem quam versus eonvergunt series longitudinales cellularum eorticalium, adesse videas, et bifurcationis hujus cellule» testes permanent segmenta plurima bi- euspidata; plantam quoque planam generari, laeinie docent. Ita dicere liceret coepisse institu! Dietyotam, at sub progrediente evolutione exivisse plantam adspectu admodum diversam. — Segmenta ultima revera permanent plana et bifurea; adultiores vero partes sensim incrassatee et torsione spirali mox mu- tat, abeunt in ramos et caules teretiusculos, segmenta probe alternantia et spirali ordine disposita emittentes; hoc modo plantz tribuentes habitum 'Thuyoi- deum, quem nomine specifico indicatum voluit Harvey. Inter species Dietyotzte supra jam memoravi formas, in quibus segmenta media, quamquam cum lateralibus conformia, tamen fiunt suo modo caules- centia; in Lobospira vero non tantum caules obveniunt sua forma. distincti, sed etiam strato proprio axili instructi. Sunt quoque inter Dietyotas non. nulle, quas radieantes dixerunt, nimirum flagellis teretiusculis descendentibus instruet:te; in Lobospira organa ut putarem analoga, at quasi magis evoluta, recognoscere credidi in ramulis teretiuseulis reeurvato-hamatis, quibus rami inferiores, ramulos oinnes hoc modo transmutantes, sepe instructi obveniant. Quamquam igitur Lobospiram habitu suo toto et evolutione partium 1n formas invicem diversas formatione denique coste proprie a formis quasi normalibus Dietyotearum admodum diversam esse putares, tamen et compa- ratis characteribus essentialibus, et suadentibus formis quibusdam quasi typum versus novum tendentibus, Genus hoc proxima affinitate cum Dictyota et alus huie proximis Generibus junctum esse, me judice omnino certum adparuit. Pauea adhue hoe loeo addere placet de partibus singulis, quee modo paulisper diverso ab Areschougio et Harveyo describuntur. Statuit. Areschoug frondem esse inferne stupa ferruginea caulem scan- dente instructam, quam quoque 1n speciminibus adultioribus evolutam vidi. In multis vero speeiminibus — quz undarum vi a parte infima arrepta pu- : ( Analecta Algologica. o tarem — stupam defieere vidi. Nee de stupa mentionem fecit Harvey, qui eontra radicem fibrosam et pinxit et deseripsit. Patet vero ea organa, quse deseendentis radicis partes judicavit Harvey, revera esse ramos plante in- feriores, modo omnino proprio transmutatos. Mirum sane adpareat neque Arveschougium neque llarveyum de his organis mentionem fecisse, quamquam in longe plurimis speciminibus mihi obviis sat conspieua observavi. Dum in ramis superioribus 3 —4 polliearibus ramuli exeunt pollieares suis segmentis lateralibus lineam circiter longis instructi; rami inferiores, contra, quoque 3—4 pollieares, gerere videntur ramulos 9—4 lineas longos recurvato-hamatos, fere utrinque at precipue superne attenuatos, legumen paulisper nodulosum mentientes. Partes has hamatas esse ramulos transmutatos, in quibus nulla segmenta adsunt, nisl superficiem paulisper ineqalem ita explicandam censeas, mihi vix dubium videtur. Organa, ita orta, cum radicibus sic dictis in. non- nullis Dietyotearum speciebus observatis analoga putarem. Dum vero istis radieibus, quae eum flagellis i plantis superioribus lubenter compararem, func- tiones sibl proprias supponere liceat, organa Lobospire potius cum cirrhis, in Hypnee quibusdem speciebus obvenientibus, analoga putarem. Me au- tem organa hamata Lobospire nusquam alias Algas amplectentia vidisse, di- cere fas est. Caulem ramosque Lobospire ab initio esse planos ramulisque distiche exeuntibus instructos, eosdem vero spiraliter tortos sensim fieri teretiusculos et segmenta spiraliter disposita et alterna generantes, id jam docuit Are- schoug. Quandam quoque tendentiam ad ejusmodi dispositionem deprehendere forsan liceat in quibusdam speciebus Dictyote et Dilophi, in. quibus tota frons normaliter, ut videtur, torta obvenit, ipsa forma frondis vero in his plana. Frons a facie observata fenestrata adparet, modo diceres Dietyote cujus- dam; dignoscere liceat cellulas corticales alias (precipue marginales) longiores et angustiores rectangulares (quales venas in Dietyota constituere supra dixi); alias precipue imn medio segmento breviores, suo diametro parum longiores quadratico-rotundatas, intervenia constituentes. Inter has cellulas sporas vidi in soros minutos conjunetas; sporis emissis, excavationem vacuam sat conspi- cuam observavi, marginatam cellulis corticalibus paulisper prominulis, quasi sub incremento spore eompressis. Ipsum fundum excavationis nunc cellulis strati 1nterioris quasi denudatis constare, nunc vero obtectum cellulis multo minoribus, longitudinaliter et/ transversaliter seriatis. Dubitavi anne conclu- dere liceret antheridia jam ex his evaeuata fuissent. Alis locis, ubi spore Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. 13 98 J. G. Agardh. : minus mature, quoque pustulas vidi, magnitudine unicam sporam parum su- perantes, eeliulis minutis longitudinaliter et transversaliter seriatis obteetas, quales supra in Dietyota antheridia obtegentes descripsi. 51 eaulis eylindraeeus sectione transversali observatur, hune 3pliei strato contextum videas; intimum, costam immersam constituens, constat cellulis am- bitu. rotundatis, parietibus inflexis et vage curvatis, sparsim interstitia, quasi plieis parietum. occupata linquentibus; in interiore nucleum rotundatum fusces- centem dignoscere licet; hine totum stratum leviter fuscescens. Comparafa sectione longitudinali adpareat cellulas hujus strati esse suo diametro 4plo longiores. — Intermedium stratum cellulis magis rotundatis et invicem laxio- ribus" contextum; sectione longitudinali vidi has ocellulas esse suo diametro elreiter duplo longiores. Cortieale stratum monostromatieum vidi; cellule ejus- dem extimas cellulas strati interinedii fere :equant. magnitudine. Quod attinet segmenta propria, quse spirali ordine disposita describuntur, monuit Areschoug diversitatem adesse inter superiora ommia rite bifurca, et infima ramorum ramulorumque, quie laneeolato-aeuminata dixit. — Ejusmodi differentiam quoque vidi; at hoe vix aliud significare putavi, quam quod in multis alis Algis obveniat, nempe lacinias infimas esse minores et minus de- compositas quam superiores. Supremum segmentum, in quod rami ramulique exeurrunt, nunc 3-cuspidatum observare liceat, cuspide nimirum uno indicante initium ipsius eaulis sensim exerescentis. l. L. nIiCcUSPIDATA Aresch. Phyc. mov. p. 37. | Hawrv. Phyc. austr. tab. 34. Suam plantam ex Australia occidentali habuit Harvey; suam ex Port Adelaide Are- schoug; ex vicinià Port Philhp numerosa specimina vidi In Herbario ditissimo R. Gunnii nullum hujus specimen Tasmanicum adfuit. Siphonearum formee mihi novae. Codium. Scribenti mihi de hoé Genere (in Bidr. Alg. System. (V afd.) VILI. Siphonee p. 25) omnibus ejusdem speciebus characteristieum videbatur, utri- culos habere strati exterioris quoad formam consimiles, nimirum pyriformes; $1 quoque hee forma in diversis speciebus ita mutata esset, ut utriculi, sepius obtusissimi, nune fierent in acumen producti et membrana, qua constituerentur, nunc tenuis maneret et facile collapsa, nunc incrassata et fere tumens per- di wVECRONSDU Analecta Algologica. 9 sisteret quoque in speciminibus exsiccatis. Postea vero, novis mihi allatis for- mis Novi Hollandiw, didiei nonnullas ibidem obvenire species, in quibus utri- euli admodum elongati et suo diametro multiplo longiores, demum fere omnino eylindracei obveniant, et preterea ita diversi, ut infra apicem exteriorem .strietura sat conspieua separatur extima pars utrieuli, capitulum rotundatum mentiens, in utrieulo esterum eylimdraceo terminale. Species hae utriculorum structura ab alus diversas proprium Sub-Genus constituere putarem, quod hoec loco paueis adumbrare conabor. Sus-Grwvs 2. RarmrrrrA friculis strati exterioris demum. admodum: elongatis, suo diametro multiplo longioribus, cylindraceis, infra. apicem. strictura membrane: capitulum subglobosum terminale scparantibus. 1l. Con. sPoxciosUM Hamv. (Phyc. austr. tab. LV). Hab. ad oras Nove Hollandim austro-oeccidentales; in spiritu vini ser- vatam mihi missit J. Bracebridge Wilson. Ad ea, qui de hae specie dixit Harvey, paucissima addere mihi liceat. Specimen de- pictum Harveyanum multo minus in lobos lobulosque divisum videtur, quam nostrum. [In hoc tantum primarie partes formam referunt, quam pinxit Harvey; hz enim in lobos lo- bulosque iterum iterumque excrescunt, ita ut ultimi crassitiem digiti minoris fere tantum atüngant, et fint ovati, cylindracei aut magis obovati, quoad formam ludentes, In his extimis structuram vidi, quam pinxit Harvey, nimirum utrieulos alios longissime pyrifor- mes, alios cylindraceos, suo diametro multiplo longiores. In utriculis pyriformibus vidi sporangia fusiformia, suo diametro 4—5plo longiora, ita ad utriculos affixa ut infra apices horum inflatos spatium sufficiens lateraliter adpresso sporangio maneat. Utriculorum api- cibus supra eminentibus obteguntur hoc modo sporangia. Observanti vero mihi lobos plantae inferioris, quodam modo mutata sese obtulit structura; nimirum utriculos vidi longiores, 8—]O1ies suorum diametrum superantes, fere omnino cylindraceos, et paulo infra apicem, strictura membrans circumcirca conspicua, quasi capitulum subglobosum. extrorsum versum, separantes. Dum utrieuli sporangia generantes fere vacui adpareant, sunt coutra utriculi capitubferi granulis minutissimis pr:zcipue in ipso capitulo farcti; quim immo in nonnullis apicem capitul paulisper productum observavi, quasi poro terminali apertura granulis coa- cervatis formaretur. Granulis his interieribus colorem potius 9eriseum quam virescentem observavi. Fila interiora, qui intra utriculos axile stratum Codiorum efficiunt, quoque in Cod. spongioso adesse vidi, diametro utriculs multo tenuiora; utricuh nunc ima basi in ejusmodi filum sensim: sensimqae attenuantur, nune laterahter ab ejusmodi filo utriculum ' provenientem observavi. Utrum utriculis, forma divers:s, quos supra desribere conatus sum, functiones attri- buantur diverse, an tantum indicarent statis stadia ipsius plants diversa, mibi quidem ommino latet, S1 dubitari nequit sporidia mobiba in organis sporangia dictis contineri, restat decidere. quid. sint granula in utriculis aciculeformibus contenta: utrum*(suadentibus ob- 100 J. G. Agardh. servationibus Pringsheimi de Dryopside organa mascula sisterent, an comparatis organis in Dryopsidis speciebus aluüs observatis assumere liceret organa ejusdem generis (sporidia) nune in sporangis propriis (Dryopsis DBalbisi«na) nunc in ramulis (Br. arbuscula) generari posse. Hwec.vero organa in eodem specimine Codi hoc modo obvenirent. Videas porro qui de qualitatibus gragulorum dixi sub specie sequente. : 2. Con. POMOIDES (J. Ay. mscr.) fronde dura, ovali-globosa, lata basi sessili « ) 8 ) ) contexta utrieulorum strato latissimo compacto, eavitatem internam, filis pereursam ceireumelrea ambiente, utrieulis aciculeformibus longissimis cy- lindraceis, suo. diametro decies aut fere usque vieesies longioribus. Hab. ad oras australes Nove Hollandie; legit J. Br. Wilson. Frons forma et magnitudine pomi minoris, nunc magis globosa aut paulisper obovata (ni fallor junior) nune magis surgens ovalis, longitudinali diametro circiter bipollicari, transversal sesquipollicari; admodum firma, dura et compacta (saltem qualis in spiritu servata', ita ut vix rumpitur externa vi, et elastica ita ut cultro acuto longitudinaliter secta dimidise partes contrahantur, marginibus paulisper involutis. In dissecta adparet stratum externum, quod utrieculs constat, esse validum, digitis minoris erassitie, dum stra- tum internum, quod filis elongatis constat, spatium internum angustius implet; filis elasticis hujus interioris strati fieri videtur ut dimidiwe partes frondis dissect: non latius dehiscant sed contrahuntur fere clause. Utriculi sunt prelongi, suo diametro decies et quod superat (nune vicesies) longiores, cylindracei, nunc in media parte paulisper insquales, infra apices quas) strictura membranz cireumambiente contracti, capitulo fere globoso terminantur. Utrieulos frondis superioris inferioribus breviores vidi, forma vero convenientes; hinc forsan concludere licet frondem apice increscere. Frondes lata basi-adnatas, adhszrentes putarem fundo, alus algis obsito; saltem 1n fasciculo utriculorum inferiorum fragmenta observavi Cerami, cujus fila abrupta longis radiculis pr:dita fuerunt; has radiculas utriculos Co- du fasciculatim ambientes, et invicem demum concretas, intra partem infimam spongiosam Codii exuberantes deprehendi (a quoque fere geniculo celluloso Ceramii egredientes, nunc singulas elongatas, nunc mox fasciculatim divisas observavi) Sporangia hujus Speciei frustra quisivi. Utriculorum vero capituli densa congerie eranulorum erant impleti; adposiio Chl. Z. Iodio vidi granula capitulorum manere virescen- tia; granula vero in inferiore parte utriculorum magis sparsa atro-csruleum colorem assu- mere. In Codio Spongioso Harv.. mox supra descripto, vidi in parte frondis, quam juve- nilem et fructiferam observavi, granula interiora tum utriculis contenta, tum in sporangiis coucervata conservare colorem virescentem, adposito Chl. Z. Iodio; in parte contra frondis, quam adultiorem putavi et sterilem, vidi granula interiora omnia, et ea capitulorum et qui 1n inferiore parte utrieulorum magis sparsa obvenerunt, atro-csruleo colore induta, Utrum vero granula qualitatibus diversa quoque functionibus aliis predita essent, hodie haud liquet. HALIMEDA RECTANGULARIS 5U. sp. J. Ag. mscr. virescens et parum incru- stata, tota plana et distiche expansa subtrichotomo-decomposita, articulis Analecta Algologica. : 101 planis liearibus utrinque truncatis et spatio àngustissimo invicem sepa- ratis, sua. longitudine latitudinem articuli circiter triplo superantibus, ter- mmalibus truncato-obtusis nune subelavatis. Hab. ad oras Nove Hollandie boreali-oceidentales; (fragmentum plantae superioris tantum vidi). ' Quantum ex fragmento a me observato judicare liceat, frons videtur erectiuscula et ramis fere trichotome divisis decomposita, tota fere distiche expansa. Dum in plurimis speciebus Generis partes superiores plus minus versatiles viderentur, favente ipsa forma articulorum, articuli in ,nostra truncatis apicibus superpositi, et spatio angusto sejuncti in idem planum expansi permaneant. Articuli longitudine circiter semipollicares et 2—38 lineas lati, adparent elongati et hnneares, quoad formam rectangulares, terminales rotundato- truncatz. Structuram ab ea Halimed: vix diversam putarem; vidi fila interiora elongata, extrorsum pyriformiter dilatata, ramulosque conformes quoquoversum emittentia, terminalibus pyriformibus subhexagono-angulatis, angulis prominulis subrecurvatis supra vicina incum- bentibus. Planta virescens plana, minus incrustata quam plurimis ali. Quibusnam aliis proxima sit, vix certius statuere auderem. quum partem plants su- periorem tantum videre contigerit. Ex 11s, que vidi, ad Halimedam. monile Lamour. et H. cylindraceam Dcsne proximam conjicerem. Bracebridgea Gen. nov. Siphonear. J. Ag. Frons cylindracea vage decomposito-Cramosa, ramis extimis conspicue atte- nuatis, elementis quasi heterogeneis composita; axili nempe regione sipho- nibus cylindraceis oblongis superpositis, seriem unicam centralem forman- tibus constituto; intermedio strato axiles siphones circumcirca densissime obtegente, filis eonfervoideis longius articulatis secus longitudinem excur- rentibus, calearea substantia invicem et cum siphonibus axilibus oeoalitis, contexto; exteriore denique composito fiis magis verticaliter exeuntibus, brevibus artieulatis, parce dichotomis, ramis invicem liberis; artieulis filo- rum interioribus cylindraceis, terminalibus obovatis. Ta^. II fig. I——3. Generi novo potissimum charaeteristicum. putarem quod quasi ex unà parte Valoniaceum ex altera Confervoideum facilius quis diceret. Suadente exteriore habitu potissimum Codio tomentoso aut Caulerpe papillose algam vicinam putares; a Codio vero ramis superioribus conspicue attenuatis jam externo habitu dignoscatur. Accuratius examinata Genus sui juris, mihi sal- tem hueusque ignotum, indicare adpareat, quod Siphonoclado forsan proximum putarem; si quoque partibus constituentibus quasi magis compositum. 109 J. G. Agardh. Faeto segmento transversali frondis, siphonem centralem validum dig- noscere licet, cinetum siphonibus multo tenuioribus, quorum circiter 30 in orbem interiorem, siphonem centralem eircumceirca arcte includentem, dispositos numeravi; extra hos alios eum interioribus irregulariter alternantes; hos autem sparsim numerosiores, et alis in ambitu loeis pauciores; horum interiores seg- mento transversali observatos mutua pressione obovwatos ambitu, exteriores sepe alia directione non omnino teretiuseulos. Vacua inter omnes siphones quasi substantia intereellulari impleta observavi, unde interiora omnia adpositione arete cohzwrentia adparent, exteriora invicem plus minus discreta at adproximata; adposita guttala acidi muriatiei solvitur substantia interposita, bullis aéreis vivide effervescens. Siphones tum axiles, tum fila exterlora constituentes mem- brana erassiusceula et firma einguntur, in qua compositionem lamellosam ssepius dignoscere licet. Segmento facto longitudinali frondis siphones axiles oblongi adparent invicem diaphragmate sejuncti, quod membrana conformi contextum mihi adparuit. Strati intermedii cellule, invicem arctius conjuncte, quoque cellulas oblongas, at multo tenuiores et hine magis elongatas, invicem non e regione positas, sed plus minus alternantes, fere in stratum conjunctas referunt, quod ab interiore per translucentem. membranam siphonum axihum sat cons- pieuum observavi. Intermedii strati fila exteriora omnino confervoidea constant filis elongatis, sine conspieuo ordine excurrentibus, vage ramosis et inter se irregulariter. flexis, hine densius adproximatis, illine invicem magis separatis et ta vage omnino dispositis, siphones interiores strato spongioso filorum lon- gitudinalhum cingunt. He deorsum ab origine decurrentia putarem, et longis articulis. confervoldea, intra membranam exteriorem sepe tubum interiorem admodum angustum monstrant; quia Inter alia nune densius juxta-posita, nune invicem magis distantia, eadem inferne mee stricta nec rite cylindracea di- eerem; in superiore sua parte eadem fieri magis rite cylindracea et articulis brevioribus constituta, faseieulos strati exterioris subverticaliter exeuntes susti- nantia. lii faseiculi cireumeirea totam plantam investientes, ab apieibus ra- morum usque ad partem radiealem fere conieam et uberius spongiosam, con- stant filis brevibus, paucis dichotomiis ramosis, subfastiglatis, rite divisis 1n ar- ticulos breves, inferiores diametro cireiter duplo longiores, superioribus paulo brevioribus, supremis subeglobosis diametro subzqualibus. Membrane artieulo- rum omnium admodum conspieus. —Endochromata dilutissimo colore vires- centia; in articulis terminalibus vix contrahuntur exsiecata; adposito Chl. Z. lod. in inferioribus sparsim. coerulescentia. WU SPPRER RY Analecta Algologica. 103 Axiles siphones apiee exeurrere in cellulam terminalem conjicio; non vero hoe observavi, utpote apiees extimi plerumque in nostris deficiunt; 1n parte infra terminal vidi siphonem centralem unica serie exteriorum eviden- tius tenuiorum cinctum; et: ex hae serie exteriorum fila dichotoma subver- tiealia provenientia; ex his (ita formam plante tribuentibus) fila exteriora de- mum spongiosa deeurrentia putarem. Plantam esse Valoniaceis proximam vix dubitarem, quamquam ramelli subvertiealiter exeuntes, totam superficiem formantes, sunt articulati modo di- ceres Confervarum. Sunt vero alie Siphonese, in quibus ejusmodi articula- tonem (Struvea, Apjohnia) obwenire putares. Partes vero in his alio modo disponuntur; habitus totius plante fit hoc modo omnino diversus, qualem fere Codium tomentosum offerre diceres. — Inter Algas Confervaceas Genus olim deseripsi .Anadema "fronde heterogenea, caule continuo subeorneo, fibris elon- gatis simplicibus inartieulatis coneretis constituto, superne articulata? (Icon. Ag. C. Ag. sub tab. LX), i» quo frons articulata fit suo modo continua. Unieam Speciam Generis novi: l. BRACEBRIDGEA AUSTRALIS 0v. Sp. J. Ag. mscr. Hab. ad Port Elliot, Encounter bay, legit D:na lHussey; inter alias Algas mihi a F. de Mueller missa. ANADYOMENE CIRCUMSEPTA J. Ag. nov. Sp. rosulato-csspitosa, frondibus de- mum reniformiter latissimis, margine integriusculo cinetis, laminge — sub- ecorticate venis principalibus assurgentibus ternis prelongis cylindraceis, penultimis et antepenultimis subgeminatis fere :equelongis, peripheriam frondis integriusculam quasi dupliei circuitu claudentibus, terminalibus in- i ) vicem subliberis geminatis. Hab. ad Cap Flattery Novae Hollandim tropice; pauca specimina a Johnson lecta mihi misit F. de Mueller. Magnitudine fere Anad. stellatz et sub forma atque structura aliarum specierum sat cognita, hsc species tamen ab alus distincta adparuit. In fronde inferiore venas princi- pales vidi pauciores et minus flabellatim divergeutes quam in Anad. stellata; swpius ter- natas vidi przelongas et cylindraceas; supremas, penultimas et antepenultimas, geminatas et sque longas, quare his frondes quasi duplici serie circumvallate adpareant; quia vens penultims et antepenultim: sunt geminatim juxta-positz | et parallele, et omnes ejusdem seriei longitudinem eandem attingentes, circuitus frondium integriusculus nascitur, nec ut 104 J. G. Agardh. in plurimis speciebus alis in rosulas flabellatim expansas abire tendit. Quia a vertice veni: cujusque inferioris, gemince novis generantur, siphoues in diversis zonis alterne su- . perpositz: adparent. Inter terminales invicem subliberos nunc dignoscere licet antecedentis serlel apiculum conicum persistentem. Orenulw terminales sensim concrescentes zonam no- vam formatur:e, Speciem ecorticatis lubenter adnumerarem, quamquam sub majori augmento initia strati cujusdam cortiealis dignoscere putavi. Dispositio venarum magis cum speciebus. cor- ticatis congruere mihi adparuit. In his vero frondes multo crassiores vidi, et margines. inequales, quasi cellulis flabellatim in rosulas minutas divergentibus constitutas. Microdictyon Decsn. Satis constat. plures species hujus Generis ab auctoribus distinetas fuisse; inquirenti autem. mihi quibus characteribus dignoscerentur species distinetze, adparuit hoe respectu nullos revera indicatos fuisse. Auctores vero plurimos, : qui de his plantis seripterunt, ex locis natalibus, in quibus speeimina in- venta fuerunt, species dignoscere periculum fecisse. Nee hoe tamen ita, ut singulis loeis suas species tribuere ausl sint. De fructificatione Generis nullas observationes factas fuisse scio. De modo crescendi vix certius statuere licet. Plurimos plantam ab initio planam eon- siderasse putarem (conf. Zanardimni, Hauck aliosque); sunt vero observationes recentiorum, quibus deducere forsan liceat plantam juvenilem fuisse globosam. demum vero fieri explanatam, una pagina inferiore, a superiore forsan quoque in planta adultiore aliquando dignoseenda; analogiam quandam eum Hydro- dietyo (quod assumsisse videtur C. Agardh) ita indicantem. Formas vero ejusmodi globosas species distinetas constituere considerarunt (Mé?crodictyon Spongiola | Berth.; M. Schmitz Miliarakis). Has formas mihi ignotas perma- nere, dixisse placet. Ex altera parte statuitur aliquando a centro frondis fere planet laminas numerosas assurgere — forsan assumeres modo, quo frondes E rosulat:? in Anadyomene obveniant; quo charactere, a Decaisue indicato, ful- dg tus sectionem | propriam ereavit Gray speclel maris rubri, quam JM. fenwius | nominavit. Me nusquam ejusmodi lamellas .observasse dicere fas est, nisi hoc Py charaetere indiearetur rete lamine aliquando obvenire pluribus ramellis quasi duplieatum. —Utrieulos retis sepius octogonas statuit Decaisne; me vero ju- dice, ut plurimum cylindraeeos esse putarem; latera vero articulorum, ex qui- bus novi generantur ramelli, nunc complanata mihi adparuerunt; quod vero an sua observatione indicare voluerit Decaisne, nescio. Amnaleeta Algologica. 105 Affinitate proxima Genus ad Anmadyomene accedere omnes ni fallor ho- dierni assumserunt; quod non tantum externo habitu sed quoque ipso ramifi- eationis typo probatum putarem. Sunt nimirum inter Siphonaceas haud pauca exempla, in quibus ex eodem articulo primum rami gemini oppositi gene- rantur, novis dein infra hos ex eodem articulo provenientibus. | Ejusmodi ordinem inter Confervaceas me vidisse, non memini. Hoe vero modo rami- ficationem laminc stellatee in Mierodietyo oriri, assumere posse credidi. Ex eo, quod nullis specifieis characteribus species diversas distinguere co- nati sunt, sequitur, me judice, ut de speciebus aliter alii Judieaverint. Dum Zanardini omnes species antea descriptas ad unam eandemque speciem, quam M. wmbilicatum | nominavit, retulerit, eontra in ultima, a De-Ton! data, enu- meratione 6 memorantur species, de quibus singulis vix alii dantur cha- racteres, quam qui (generici) omnibus speciebus, sub diversis stadiis, forsan pertineant. Nee ex loeis natalibus diversis de speciebus rite judicare liceat. Qui prima vice ad insulas Sandwich detecta fuit C. wmbilicalis, eandem quo- que ad Novam Hollandiam obvenire statuit C. Agardh (Syst. p. 85). Spe ecimen autem jam hoe loeo distinguitur, ("var. tenwius") quod ad Gades lectum et a Cabrera missum in Herb. Agardh adhue servatur. uie proximam esse plantam ad oras "Teneriffe lectam facilius eredidisses; at hane plantam, bene perspecta affinitate cum specie Anadyomenis, nomine novo 4mad. Calodictyon proposuit Montagne. Decaisne, qui inter Algas maris rubri plantam subsi- milem detexit, ejusque affinitatem tum cum specie ex insulis Sandwich descripta, tum eum planta Agardhiana, quam immo identicam supposulsse videtur, tum cum planta Montagnei congenericam assumsit, omnes ad Genus proprium Mierodietyon retulit. De specifica vero harum differentia tacuit. Endlicher, Harvey, J. E. Gray, alüque dein species ad Genus Mierodietyon allatas vario modo intelleetas et denominatas enumerare continuarunt. —Lubenter confiteor neque mihi contigisse invenire characteres, quibus species e di- versis locis natalibus provenientes probe dignoseerentur. Dum vero detegantur "his utere mecum." l. MicRob. VELLEYANUM J£ndl. robusta, ramis sparsim quasi retieula &u- perposita formantibus, articulis ramorum ramulorumque diametro cir- citer 4plo longioribus, terminalibus utriculos elongatos conformes con- stituentibus. Lunds Univ. Arsskr. Tom. XXIX. 14 106 J. G. Agardh. Conferva wmbilicata Vell. in Tr. Lin Soc. V tab. 7. Hab. ad insulas Sandwich (Herb. C. Ag.) Fragmenta speciminis, quie hujus vidi, comparatis plurimis alüs a me observatis, ar- tieulis multo robustioribus dignoscantur. In una pagina speciminis adsunt glebs, et frag- menta aliarum Algarum, quibus frons forsan ab initio adfixa fuerit. Supra reticulum unius pagine nune quasi novi reticuli laxe superinecumbentis partes observare credidi. Awticuli tum in ramis principalibus, tum in ramulis fere omnes suo diametro 4plo longiores; termi- nales, utriculos oblongos obtusiusculos constituentes, parum breviores vidi. 2. MicR. TENUIUS C. 4g. Syst. p. S5 membranacea, denique paginam planam tenulssimam referens, ramis majoribus quasi venas magis conspicuas, fron- dem varia directione pereurrentes formantibus, artieulis venarum prin- eipalium 2plo, sepius 9plo—4plo longioribus eylindraceis, venularum brevioribus, suo diametro 1 '/,—2plo longioribus, terminalibus articulis ovatis obtusis. a) Fomua ATLANTICA : Hydrodict.| ,unbilicatum | tenuius C. Ag. Syst. Ll. c. Anadyomenc calodictyon Mont. Canar. p. 180 pl. VIII. b) Fomwa wrprrERRANEA: AMierodictyon wmbilicatum .Lanard. Icon. tab. XIX. (excl. synon;) c) FonxA Envrumma: Microd. Agardhiamum Decaisn. arab. p. 115. d) Fomwa aAvsrRAU: AMicrodictyon Agardhiamum Harv. phyc. austr. tab. L. Microdictyon Montagnei Harv. in. Fr. Isl. Alg. m:o 89. Plantam ad Teneriffam lectam cum Gaditana identicam esse, suadente loco natali, fa- cilius assumeretur; ex icone a Zanardinio data concludere vellem plantam mediterraneam quoque eandem speciem sistere; plantz maris rubri me nullum specimen vidisse, confiteor, Ipse autem Decaisne suam plantam cum Agardhiana idénticam, ni fallor, habuit. Speci- mina Nove Hollandie numerosa vidi, et hic a planta Gaditana vix dignoscere liceat. In utraque venz principales magis conspicue fiunt et quasi a venulis distinctz, ob articulos suos, longiores quam in venulis. in planta Gaditana hi articuli sunt diametro Splo—4plo longiores, et fere eandem longitudinem artieulorum in planta Nove Hollandim sspe vidi; nunc hos articulos suo dirmetro tantum 1 '/,—2plo longiores. Paulo magis diversa vi. deretur planta ex Friendly Islands. In hae vidi articulos ab initio sat elongatos; hos autem ad inediam suam partem sepe constrictos vidi, et a strictura novos ramulos emit- tentes. lIlLine articulos sensim subdivisos fieri conjeci; et dissepimentum novum ad strictu- ram formari. Inter ramos venarum principalium articuli nune pauciores 9—4, nune plures (usque 7) adsunt; inter ramos majores, minores ad quodque geniculum proveniunt. In ra- mulhs articuli fiunt breviores, sspe diametro suo sesquilongiores. Reticulum totius plante membranam admodum tenuem refert, venis percursam. Analecta Algologica. 107 3. M. obscvRUM (J. Ag. mscr.) fronde tenue membranacea atrovirente, ve- nis majoribus a venulis vix conspicue diversis, articulis venarum — suo diametro vix sesquilongioribus, venularum diametrum :equantibus aut vix conspleue superantibus, articulis terminalibus attenuatis obtusis. Hab. ad oras Nove Caledonie; specimen mihi misit J. E. Gray. Ob venas venulasque densiores tota planta obscura et fere nigrescens dicenda. Ex adparentia membran:s frondem constituentis, unam paginam inferiorem alteram superiorem lubenter crederem. Ramul nimirum in una vix eminent, in altera sursum ab initio por- recti; sensim vero omnes 1n reticulum planum tenue coalescentes. À formis antecedentium specierum brevitate articulorum differt; eandemque ob causam reticulum quamquam tenue, obscurum nudo oculo adpareat. Inter plantas a Gray descriptas nullam vidi, quam ad nostram referre auderem, nec suadente descriptione, nec loco natali. Specimen vero mihi missum nomine J[icrod. calo- dictyon inscriptum fuit; sub hoc vero nomine Gray atlanticam speciem memoravit. Nostram plantam a JSfruvea delicatula. (Murray «€ Bood!), quam ex codem loco natali a Viellard lectam enumerant, mihi omnino diversam videri, dixisse placet, 4. M. cnRassUM J. Ag. mov. Sp. fronde robusta conspicue eribrosa, venis majoribus a venulis vix conspieue diversis, omnibus admodum crassis, articulis venarum. venularumque diametro vix longioribus, ob genieula con- traeta submoniliformibus. Hab. Ex insulis Bahama mihi misit D:na Curtiss. Ex planta exiccata segre quidem dicitur utrum frons reticulata superpositis pluribus seriebus. ramulorum anastomosantium revera constitueretur, an oriatur ejusmodi adparentia pluribus superpositis partibus ejusdem lamine. Lubentius illud crederem, suadentibus frag- mentis à me observatis, in quibus quasi plures superpositze laminz reticulatz viderentur. Missa vero indicata differentia, differentias speciei ex articulis multo brevioribus quam in ahis speciebus deducere ausus sum. Genienla quoque magis contracta, quare articuli fere monihformes adpareant. De foima totius plante, ex fragmentis a me observatis, judicare non auderem. Fila anastomosantia retis crassiora quam in aliis. Species Generis excludende. 9. MicmoprerYow cnemumaTUx (Mart. Prewss. Exp. p. 25 tab. 4 fig. 1) in De-Toni Syll. p. 963 ut species hujus Generis adhue enumeratur. Quamquam nullum specimen hujus plant:e examinare licuerit, tamen ex icone data judicanti mihi adparuit, illam vix sistere speciem hujus Generis genuinam. Tanta revera ejusdem videtur cum icone Anadyomenes Leclan- cheri Decaisne congruentia, ut species has saltem congenericas, si non ad eandem speciem pertinentes, lubenter conjicerem. 1 08 J. G. Agafdh. 6. Micenoprervos. sr. (Harv. in. Alg. Ceylon. exsicc. »:0 76) me judice nulla genuima Sp. Ge- neris videtur, utpote potius Confervaceis pertinens; utrum autem inter has species propria sisteret, an ad C. compositam lHarv. adproximanda esset, vel potius cum C. anastomosante lHarv. potissimum compararetur, id mihi nondum liquet. Cystodietyon Gray. Genus hoe, quod inter Anadyomene et Mierodietyon eo modo interme- dium conjicerem, ut struetura eum Anadyomene precipue eonveniat, at spatia vaeua, inter venas venulasque pertusa, snc formantur ut in AMicrodictyo; quie vero suo proprio modo disposita, alia minora alia majora; m«uc parenchymate, cellulis. minoribus. eontexto, aliis locis venas venulasque conjungente ut 1n spe- eiebus Ánadyomenis genuinis. Hujus Generis formas, hucusque in eollecetionibus rarissimas, tribus spe- eiebus diversis pertinentes suspicor: ]. CvsropICTYON LECLANCHERH Gyay. im Jowrm. of Dot. march 1966 tab. 44 fg. 6. Amadyom. Leclancheriüi Decaisne/ in. Voy. de la. Venus. Tab. I Jügta. Ex Soohoo Archipelago; in frondibus Sargassorum crescens. Ex icone Decaisnei frondem hujus hnearidlanceolatam diceres, longitudine 3— 6 polli- carem, utrinque attenuatam; ubi latissimam vix pollicem latitudine squantem; totam poris majoribus minoribusque, alis 2—3 lineas, alis vix hieam diametro attingentibus, plurimis rotundatis aut secus longitudinem paulisper oblongis, invicem separatis parenchymate con- tiguo margineque integriusculo. | Ex analysi structure, quam dedit parenchymatis, hoc videre licet contextum tum venis majoribus ad normam fere Anadyomenis flabellatim ra- diantibus; spatiis intercedentibus minoribus cellulis occupatis; ipsis poris cellularum margine cinetis, probe limitatis, sine ordine conspicuo inter venas obvenientibus; vens pinguntur articulatz: singulis articulis cylindraceo-oblongis, suo diametro pluries longioribus. Ex fragmento hujus, nühi benevole a J. E. Gray misso, paucas his addere placet. Formam frondis linearem agnoscere credidi, marginibus integris continua serie tuborum longiorum definitis; hi tubi longissuini, sepe, unicam seriem formantes, rite cylindracei ad- parent; et ejusmodi quoque plures interiorem frondem longitudinaliter percurrunt. — Frondis formam hnearem his deünitam fieri lubenter assumerem; articuli horum longissimi quasi in nodum desmentes, ex que plures articuli plus minus conformes flabellatim excurrunt, more venarum in Anadyomene; interstitia inter venas ad eandem normam cellulis minoribus nunc implentur, nunc sparsüin pertusa, poris sic dietis rite limütatis originem datura. Pori majores inter venas principales (longitudinaliter excurrentes) plus minus seriatim et lon- eitudinaliter dispositi; alüs parenchymatis lacinia angustiore separatis, alis latiore; la- Analecta Amnalogica. 109 cinie nunc directione transversah, et pluribus venulis flabellatim transversaliter excur- rentibus constitutze. 9? MICRODICTYON CLATHRATUM AMarí. óm Preuss. Exp. p. 25. De-Tomi Syll. 220 p. 262. In mari Indico calidiore, ex pluribus locis ut videtur reportata. He mihi nullo spe- cimine cognita, nec ex descriptione data colligere liceat, an ab antecedente forma differret. aut quonam modo dignosceretur. Si ex analysi in icone data quid deducere liceret, vens omnes magis cylmdracez viderentur, parenchymatis cellulis magis angulatatis. Poros irre- gulariter dispositos esse ex verbis usitatis forsan concludere liceret. * 9 Me ATTE I ; E s n 1 a do«q 2c 9. CYSTODICTYON PAVONIUUM J. .j. mscr. venis primariis supra nodos ad- modum eonspieuos flabellatim radiantibus, interstiis ima basi parenchy- mate occupatis; dein poris plurimis sursum seriatis, infimis minutis, superioribus sensim majoribus transversaliter oblongis frondem fere stel- latim pertusam monstrantibus, venis laciniarum limitanels longe articulatis, artieulis eylindraceis, interiorum articulis minus elongatis oblongis. Hab. ad oras Floride: D:na Curtiss. De ipsa forma totius frondis certius statuere non auderem; lacinias autem subfílabel- latas saltem bis pollicem latas vidi. Lx nodo quodam majore principales venas saltem 9 fÜabellatim et fere stellatim divergentes excurrunt, filis elongatis constitutz, a quibus dein tota dispositio pendere videretur. In ima parte nimirum venule conformes, inter venas singule formantur, intenstitiis harum aut parenchymate aut poris seriatis minutis occu- patis; dein (venulis nullis) interstitia occupantur serie pororum, sursum sensim majorum, (in ejusmodi serie poros superpositos usque 1O radiantes numeravi, infimos vix lineam, su- premos 23—4 lineas latitudine. Vence limitanez quasi filo elongato constitutz, nunc hic nune illi ejusmodi nodum generat, quare ambitus frondis ex specimine exsiccato :gre certius statuatur. Comparatis aliis speciebus tum forma frondis, tum dispositio partium in nostra admodum diversa adparuit. Articuli parenchymatis frondem constituentes cras- siores et magis oblongi quam in aliis speciebus mihi adparuerunt. Pterodictyon Gyay in Journ. Bot. l. c, 05 7: Specles, que huie Generi adnumerantur, Mierodictyoneis quodammodo analoge, si non vera affinitate iisdem proximi, facilius habeantur. J. E. Gray, qui Genus proposuit, typieam ejusdem speciem Cladophoram? anastomo- santem Harv. expressis verbis nominavit. Constat vero speciem istam Har- .veyanam ab alus Algologis alio modo interpretatam fuisse. Dum enim Har- D vey hane sine allatis. dubiis ad Confervaceas retulerit, et J. E. Gray eum 110 J. G. Agardh. Microdietyoneis proximam supposuerit affinitatem, recentissimi auctores (Murray et Dood]) plantam Harveyanam inter Struveas, ut meram hujus Generis spe- clem enumerarunt. Seribenti mihi hodie de Mierodietyoneis quibusdam ad- paruit speciem dietam Harveyanam quoque eo potius comparandam esse quum speciem, huie ut putarem proximam, ad Microdictyoneas relatam fuisse, videam. Meminisse placet inter Cladophoras haud paucas esse species, in quibus stipes articulo basali prelongo cylindraceo constituitur; et artieuli hune, inse- quentes una eum superioribus ommibus frondem articulatam, et vario modo in typis diversis Cladophorze formatam, effiunt. Stipitem in. his Confervacels esse strieturis annulatum, qualem in Valoniaeeis obvenire constat, nondum ob- servatum fuisse, scio. Sunt quoque specles Cladophore haud paues, ramis oppositis instructe. Inter ejusmodi formas et Clad.? anastomosantem Harveyi vix alie invent: fuerunt differentiie, quam quie a Harvey jam indicantur; differentias nimirum hie indicavit in dispositione disticha ramorum, et im ra- mulis ultimis anastomosantibus. Adeunti mihi specimina ab eo distributa, adparuit stipes elongatus, unico articulo longissimo constitutus, at infra plu- mulam disticham ramorum, articulo breviore instructus: plumulam ipsam, qua- lem depinxit Harvey, talem in fronde juniore quoque vidi pinnis ultimis sub- distiche eonerescentibus, nec vero ita conjunctis ut tubos limitaneos, quasi peripheriam totius frondis effielentes, constituerent; in planta vero adwultiore, ramis infimis sensim excrescentibus, stipitem vidi ramis oppositis geminis nunc imstruetum, infra plumam terminalem; tum hane, tum plumulas laterales, ab infimis ramis formatas, demum excrescentes in globos intricatos quorum ra- muli anastomosantes, in diversas directiones porrecti, quasi comam terminalem effieiant. Globulos hos intrieatos demum ipso suo crescendi modo fieri a sti- pite solutos et per undas cireumjectos, non sgre conjicerem; revera plantam, quam ex Ceylona sub n:o 76 sub nomine: Microdictyon sp. distribuit Harvey, ejusmodi globum speciei vicine non segre conjicerem. Ramuli in hae specie multo magis decompositi mihi adparuerunt. Struveas veras a structura indicata admodum diversas esse comparanti faeilius patet. Non tantum stipes tubulosus validus, demum plus minus cons- picue strieturis annulatis instructus, affinitatem cum Valoniaceis indicat evi- dentem; sed etiam structura plumule, ambitu definitze, et dispositio pinnarum pinnularumque ita perdueta, ut coalescentibus pinnis ultimis, tota plumula quasl intra certos et definitos limites cohibeatur. : Analecta Algologica. 111 Nescio an assumere auderem differentias ita indicatas quoque diversas vivendi rationes indicare. Olim de Confervarum Generibus scribens '), in- dieavi eertas esse species, quarum come ab inferiore parte (stipite) solute, ad superficiem aquarum adscendentes, ibidem in esspites conjuncte, demum sporidia generant. Ejusmodi species (Comferva linum et affines) mihi Genus. Lg- chetes constituerent — Simpliees harum hodie Chetomorphas nominarunt. Inter ramosas Comfervam fractam et affines eodem modo viventem putarem: mede- antibus bullis aereis (oxygeni?) ab ipsis evolutis et inter fila adproximata initio cohibitis, ad superfieiem aquarum adscendere coguntur. Sunt ali Con- fervarum typl, qui alium vivendi modum indicare videntur *). Species igitur, quas ad Genus Pterodictyon hodie referendas puto, a plu- rimis Conferveis differre videntur, non tantum characteribus a ramificationis norma et subsequente evolutione com: deductis, sed subposita quoque vivendi ratione forsan iis propria; a SZphoneis, quales has intelligo, Pterodictyon, for- san analogum, at affinitate revera longius remotum putarem. Cum Clad. anastomosante Harv. ex Nova Hollandia proxime convenire putarem tum specimina ex Ceylona, a Ferguson s. n. 98 distributa, tum at- lantica ex Guadeloupe a Duchassaing et a Mazé (s. n. Sfruvee. delicatule sub pl. numeris divulgata. Characteres, quibus hec specimina ex diversis locis natalibus dignoscerentur, frustra qucesivi. Speciem autem affinem at sui juris in spec. ex Ceylona, quod sub n:o 76 distribuit Harvey, fronde multo magis decomposita diversam, lubenter conjicerem. Comparato specimine a Harvey sub nomine Conf. composite inter Algas Insule Mauritii enumerato, hoc vario respectu. cum Ceylonensi congruens vidi, at ramulos anastomosantes vix certe dicere auderem. Quod attinet alias species ad Struveam a Murray et Doodle relatas, nul- lum judicium de his equidem auderem. Tantum moneam plantam, quam Genus proprium Phyllodietyon ereavit J. E. Gray, a veris Struvels mihi ex- iconibus datis sat diversam adparuisse, stipitis et costarum indole; ex icone !) J. Ag. im act. Holm. 1946: AwapzwA nov. Gen. Confervar. C. Agardh l1con. Alg in ed. im lection. a. J. G. Agardh adjectis sub. n:o IX infra (Lychete mirabilis). ?) In citata dissertatione de .Amadema, proprium Genus (Acanthonema assumsi, cuj Confervam aculeatam Montague typum consideravi. Hac planta postea examinata, in ea speciem Balle recognovi, quam a .Dallia scoparia, a Harvey descripta, vix nisi loco natali (Patagonia) diversam puto. Nomine Clad. aculeat» in De Toni Syll. p. 340, ea- dem obvenit, JL J. G. Agardh. Struvee ramose a Piecone data, nec hane veram Struvesre speciem putarem. Inter Struveas, quales ab auctoribus dietis cireumscribuntur, saltem 3 typos diversos eonjicerem, (.JPterodictyon, .Phyllodictyon et. Struvea. Harv.) Quid sit Talarodictyon | (Jindl. Gen. plant. Suppl. III. sub. w:0. 29), una cum Hydro- dietyon & Microdictyon /. c. familiam Hydrodietyearum | constituens, conjicere vix lieet. Ex descriptione data formam ad Anadyomene Leeclancheri affinem nonnulla suadent, et in Indiee Generum Algarum a Harvey dato "Talaro- dietyon synonymon Anadyomenes supponitur; sin 1ta revera esset, Cysto- dictyon modo erescendi eum Mierodietyoue convenire, assumendum videretur. In SyN. Alger. Dc-Tonài "Talarodietyon ut Genus maxime obscurum post Stru- veam enumeratur in familia quadam propria, ad quam Mierodictyon, Boodlea et Struvea referuntur; Cystodictyon vero una cum BDictyospheria & Anadyo- mene in familia Anadyomenearum. Mihi hodie has omnes comparanti, idem lubenter ferrem judicium, quod jam in Bidr. Alg. Syst. de Siphoneis scribens (p. 109) dixi: similitudines, que adsint, notands: videntur ut analogie, vix affi- nitatem veram indieantes. Ljusmodi analogie inter algas plurimee obveniunt; multarum fructificatione cognita, analogias ab affinitatibus in his dignoscere didicimus. Multee. ali:e. recognoscendee. restant. Xanthosiphonia Nov. Gen. Eclocarpearum J. Ag. mscr. Frons filiformis ex flavescente virescens, quoquoversum ramosa, articulata, poly- siphonea, articulis nempe eylindraceis, in cellulas plures 1n orbem dispo- sitas ceque longas sensim abeuntibus contexta, ramulis junioribus et su- premis monosiphoneis. J'ructus: siliquee ex lancoideo subulate longissime, articulis brevissimis plurimis, diametro silique duplo—4plo brevioribus, in partes longitudinales plurimas in orbem dispositas segmentatis. Quale Genus Polysiphonie est Ceramiels propriis, tale Xanthosiphoniam dieeres Ectocarpeis typieis, suadente structura frondis. In Xanthosiphonia vero fructus quoque adsunt iis Eetocarpeorum simillimi, &i quidem hoe ex structura observata concludere liceat. Ipsa frons sterilis et magis vireseens Cladophore speciem graciliorem sistere primo intuitu videretur; fructiferam vero magis flavescentem vidi; et structura comparata facilius patet plantam sistere Genus novum inter Ectocarpeas. Cujusdam momenti mihi hze forma nova adparuit, utpote im novo Genere novum habemus exemplum, easdem structure typicas formas in diversis se- 4 *) Análecta Algologica. 1-15 riebus. Algarum sepius revenire. Ut habemus Ectocarpeas hucusque cognitas eum Ceramieis, Chordarieas cum Helminthocladeis structura mirum in modum convenientes, ita Xanthosiphoniam Polysiphoneis analogam putavi; nee vero ob ejusmodi similitudines structure, affinitatis quedam indicia iter plantas, hoe modo analogas, agnoscere vellem. Novi Generis speeies duas mihi cognitas habeo, unam australasieaum, al- teram americanam : [e 1]. X. Warrsu J. Ag. mscr. filis gracillimis ramosissimis quoquoversum vage expansis, primariis inferne laxius contortis, quasi in ramos principales conjunctis, superne subfaseieulatim expansis plumas tenulssimas forman- tibus, ramulis tenuissimis in apicem aeutum desinentibus, articulis poly- siphoneis suo diametro paulisper longioribus. Hab. ad oras Nove llollandie australes; specimen Aug. 1384 a II. Watts lectum sub nomme Cladophorz gracilis Harv.? mihi missum. Habitus ita est Cladophorz cujusdam, ut specimen hujus sub nomine Cl. Gracilis diu in Herbario habuerim. Accuratius inspectum Polysiphoniam quandam pulcherrime virentem coram habere putares, Rami inferiores superioribus parum crassiores fere dichotomi adpa- rent, erectiusculi at patentes, superiores fere fasciculatim expansi, ramis minoribus cum aliis lateralibus alternantibus, ultimis in acumen sat conspicuum desinentibus. Articuli in filis primariis diametro circiter longiores sat conspicue polysiphonei; quot vero siphones adsint wore dicitur; ad dichotomias ramorum siphonem centralem adesse, infra ramos dilatatum et truncatum, quandoquidem credidi; at hoc minime certum muühi adparuit, In articulis supremis siphones singuh, in penultimis collaterales gemini mihi adparuerunt; in inferio- ribus articulis sensim siphones plures generari putarem, nunc invicem paralleli, nuuc. quasi per lineam spiraliter adscendentem dispositi; sectionibus factis siphones esse laxius invicem colzventes observare credidi; attamen dicere fas est sectiones transversales bene factas ob- servare mihi non contigisse, : Plantam hane australasieam sterilem tantum vidi. 9. X. HaLLLE (J. Ag. mscr.) fis gracilibus ramosissimis quoquoversum ex- pansis, primariis inferne laxius contortis quasi in ramos principales cras- siuseulos conjunctis, superne subfasciculatim | expansis, plumas tenuiores formantibus, ramulis singulis tenuissimis in acumen obtusiuseulum desi- nentibus, articulis polvsiphoneis circiter diametrum longitudine cequantibus, fructuum siliquis longissimis. Hab. ad oras Floridie (St. Augustine); a. D:na. Hall leetam mihi misit D:na. Curtis. Lunds Univ. Arsskr. Tom, XXIX. : 15 114 J. G. Agardh. Species evidenter antecedenti proxima, at paulisper firmior et magis colore Éctocarpi speciem referens. Characteres, quibus dignoscatur, vix alios vidi, quam ramulos minus acutos et precipue articulos breviores, minus distincte et regulariter, ut. mihi adparuit, siphones se- parantes, Articulos nimirum steriles plurimos vidi vix diametrum longitudine :equantes, dum in specie australasica articuli plerumque suo diametro evidentius sunt longiores, In specie Floridana siliquwe eximie evolut: et longissim:e adsunt, lancoideo-subulat:, maturescentes filo sterili inferne duplo crassiores, superne in apicem subulatum longissime products, pe- dicello sterili brevi suffult:s; articulis silique 4 diametrum ejusdem circiter :quantibus. In siliqua articulos ultra 30 mnumeravi, et plures ssepe adesse convictus sum; articuli ma- turescentes quasi geminatim superpositi linea. geminos articulos separante novam divisionem articulorum ni fallor indicante. Singule partes transversales ita ortz, lineis longitudina- liter duetis plurimis subdividuntur. Intra concamerationes, ita divisionibus transversalibus et longitudinalibus ortas, nunc vidi globulos magis rotundatos in quibus sporidia mobiha lubenter agnoscerem,. Plantam admodum gelatinosam, :egrius reviviscentem et quasi fragilem vidi; totam endochromate flavescente coloratam, nec articulos hyalinos a fascia colorata separantem, ut in LEctocarpi speciebus sspius obveniat. Laminariearum forma mihi nova. ECKLONIA STENOPHYLLA JJ. 4g. mscr. stipite . . . in frondem pinnatam ex- panso, pinnis angustis cuneato-linearibus margine integerrimo subincras- sato cinetis, paginibus seeus longitudinem sublineatis, lineis. canaliculos planatos in alterutera elevatos aut demersos referentibus, soris linearibus seeus longitudinem elongatis, interstitia inter lineas oceupantibus. Hab. ad oras Nove Hollandie australes; fragmentum a Molineux lectum, mihi misit F. de Mueller. Plantz: admodum singularis tantum fragmentum vidi, quod dimidiam partem supe- riorem nov: speclei Ecklonie sistere putavi. Stipitem nimirum nullum vidi; ipsius lamine vero dimidiam partem coram habui, cujus pinn:e inferiores adfuerunt 4, aliis in persistente apice indicatis, ut videtur abruptis. Pinne evolutsz circiter bis pollicem distantes, supra axillas rotundatas patentes, ima basi circiter 3 lineas latz, sursum sensim latiores fere 6 lineas (ubi infra apicem latissim:) latitudine :squantes, in apicem obtusiusculum excurrentes; per totam longitudinem circiter sesquipedalem integerrim:e, et quasi margine incrassato cincte; margine infra apicem vix conspicue undulato. Przeter marginem hune incrassatum ipsis paginz striis elongatis, secus longitudinem parallelis, notatz; adparent; striis nimirum constitutis quasi canaliculis in una pagina levissime prominulis, in altera obsolete exca- vatis; prominula et excavata parte in utraque pagina alternantibus. In fronde trans-. verse secta vidi soros in canaliculis exeavatis formatos, lineas fere lineares formantes, sterilibus et fertilibus partibus alternantibus adspectum longitudinaliter striatum frondi adtribuentibus, Preter has strias neque pagine neque margines protuberantiis aut spinalis ornantur, sed frons cartilaginea et firma levissima. videatur. Analecta Algologica. 115 Algas maguitudine frondium insignes sspe parum intellectas obvenire facilius expli- catur ipsa earum mole, specimina inter paginas herbariorum recepta fere negante. Accedit quoque, quod in multis habituales notz diversarum specierum minus conspiciantur, ut hoc inter Laminarieas obtinere mihi facilius persuadeam. Qu:e hoc loco deseribitur planta, cujus unieum tantum hucusque vidi fragmentum, inter permulta Specimina Alsgarum ex oris Australiz qui examinavi, exemplum hujus generis mihi pribet insigne. Si specimen ad oras Afriemw lectum fuerit, hoe quidem facilius ut specimen juvenile Ecklonise buccinalis quispiam ha- buisset; ad novam Hollandiam vero obveniens, et accuratius examinatum, characteres offerre adparuit, quibus ducentibus affimitates proximas quoque dubias quispiam consideraret, $i nimirum in nonnullis Generibus Laminariearum tum coste obveniunt frondem longitudinaliter percurrentes (Cymathare, Cos'aria), tum sori fructiferi in nonnullis adsunt ita dispositi, ut cum evolutione costarum formam et evolutionem sori proxime connexam facilius considera- retur (Postelsia, cujus folia evidentissime costulato suleata soros longitudinales gerunt secus costulas dispositos); ita quoque pinnam fructiferam nostre plants soris longitudinalibus secus strias dispositis instructam, facilius quis conciperet. Quie si revera ita essent, spe- ciem ab Ecklonii longe remotam facilius habuissem, utpote soros supra laminarum partes late vageque effusos, in alnus formis ad Ecklonias relatis, obvenire constat (ita in Eck. exasperata video maculas informes, nunc et latitudine et longitudine ultra-pollicares, in utraque pagina fere — eadem expansione oppositas, salvis quoque spinulis supra paginas eminentibus) Inter formas vero simillimas, quibus subgenus Cape: forsan jure quodam reservatum velles, alias video, in quibus laminse paginarum quasi rugoso-bullat:e aut fene- stratz?,, nimirum quasi in areas oblongas (aut magis quadraticas aut rectangulares) sub- divise, medeantibus jugis ab una pagina elevatis in altera demersis; et ex his areis soros sensim provenientes inchoari facilius crederes. jusmodi formis ducentibus, formam hodie descriptam speciem EÉcklonie judicavi, cujus vero are: paginales ita elongatz obveniant, ut linee prominule longitudinales fere tantum conspiciantur, transversalibus fere obsoletis. In Laminaria flabelliformi Rich. paginas, descripto modo bulloso-rugosas putavi. Fucacearum forma mihi nova. Enchophora (Subgenus Fwucodii?) J. Ag. mscr. ExcHoPHORA RUGULOSA (J. Ag. mscr.) fronde dura teretiuscula, infima. parte sterili perbrevi decomposito-ramosissima, ramis basalibus crassiuseulis con- spicue subverrucoso-rugosis, singulis mox desinentibus in receptaculum longissimum, 4—6 pollicare, teretiuseulum | subelavzeforme. longitudinaliter rugulosum, canalieulis conspicuis eum rugis subtortis fere articulatim al- ternantibus. Hab. ad oras Nove Hollandie ut videtur rarissima; specimen ex South Australia a Molineux lectum mihi missit F. de Mueller; fragmentum ex Tasmania, a Miss Lodder lectum, quoque habui. 116 J. G. Agardh. Ut in Fucodio gladiato frons sterilis sepe perbrevis et densius ramosa obveniat, re- ceptaeulis elongatis et parum ramosis superata, ita 1n presente | partem froudis. sterilis, quamquam dense decompositam, vix pollhcem longitudine superantem vidi, ramis ejusdem singulis in receptaculum (?) usque 4 pollicare abeuntibus. Partes frondis sterilis sunt tere- tiusculie, crassitiem penn:e seriptorie fere :quantes, at verrucoso-rugosissinz et fere diceres inequaliter collabentes nisi textura durissims, densissime ramos», ramis non raro quasi oppositis, ita adproximatis ut a ccspite sterili vix ultra pollicari receptacula usque 20 exeuntia numeravi. Heceptacula durissima, teretia at quasi rugis elevatis, secus longitu- dinem subspiraliter excurrentibus instructa, rugis suo dorso rotundatis, invicem sejunctis suleis quoque subspiraliter tortis, ita ut a rugis suleisque subalterne interruptis adparentia quedam articulorum oriatur. Quoad formam receptacula teretiuscula, superne paulisper crassiora quam in infima parte, vix conspicue clavata dicenda, simpliciuscula aut ramis paucis patentissimis instructa, sspe curvata, crassitiem penne / columbino cireiter attin- gentia, Stratum cellularum intimum contextum vidi cellulis densissime juxtapositis et elon- catis, forma ceterum inzqualibus, omnibus densissime conceretis; intermedium cellulis bre- vioribus magis parenchymaticis quoque arcte conjunct s; extimis prismata subverticalia formantibus. In rugis elevatis vidi cellulas magis verticaliter radiantes et, ut mihi ad- paruit, intercedentibus spatiis minoribus vacus, disruptione parenchymatis forsan ortis; pluribus ejusmodi spatns radiantibus rugas elevatas formari et denique scaphidia oriri con- jicerem; at in specimine a me examinato nulla rite evoluta videre mihi contigit. Adest quidem, me judice, im structura frondis Fucacearum quidam differentia, qua forsan insistere opportoret si Genera Fucacearum rite describenda hodie quis susciperet. In nonnullis oriuntur spatia cellulis laxioribus anastomosantibus impleta aut demum va- cua, in aliis cellulis densissime juxtapositis frons componitur; quod a.modo vivendi quo- dam modo pendere facilius crederes, Oriuntur vero ejusmodi diversitates suis propriis locis in diversis formis, quod caute observandum videretur. In Xiphophora Billardieri Mont, quam cum mostra hodie deseripta specie forsan quis comparare vellet, structuram aliam vidi. Magis structura convenire Fuc, capensem putarem; in hoe vidi sporas intra cellulam fertilem triangule quadridivisas, quod Ozothalie characteristicum putarunt; sporas quadri- divisas quoque in Sarcophyco habemus, at sporas hujus in 2 partes zonatim divisas diceres, intermedia vero parte longitudinaliter in duas secedente. Patet, me judice, Genera Fuca- cenrum ulterius esse examinanda, antea quam certum judicium de charactere et limitibus Generum certius judicare liceat. Quum igitur hodie mihi omnino incertum adparuit cui Generi formam mihi omnino novam referrem, Subgenus proprium el constituere malui quam aliud vitiare introducta forma forsan omnino aliena. De Florideis cure posteriores.. ANTITHAMNION NIGRESCENS J. Ag. mscr. erectiuscula subvage ramosa atque dense pinnis oppositis distichis peetimata; pinnis ad imam partem sursum peetinato-pinnulatis, superiore parte nuda elongata recurvata; pinnulis ad Analecta Algologica. Inm quodque genieulum | exeuntibus. brevioribus ineurvis, infima. exeepta pa- rum ramosa, omnibus simplieiusculis, articulis ramorum et pinnarum. dia- metro sesquilongioribus, pinnularum vix brevioribus. Hab. ad oras Nove Hollandicw australes; Spec. ad Port Phillip Heads lectum. mihi misit J. Br. Wilsson. He est species ex Tribu Ant. plumule sat conspicue diversa ramificationis norma sibi.propria. Pinne nempe eximie recurvatze sunt tantum in 1mà sua parte pinnulis sur- sum exeuntibus pinnulatz, superiore parte elongata recurvata pinnulis destituta. Ipss pinnie longitudine variant, inferiores articulis 15 —20 constitutz, superiores medic articulis cir- citer 10, suprem:z sensim breviores, Lx his articulis tantum paucs infime 93 —4 pinnulis instructs ; tota superiore parte pinnarum pinnulis nuda. Pinnule breves, suo ordine in- curvatz omnes simplices, infima. excepta, quie simili modo incurva pinnellam generat externo curvaturz latere. Pinne pinnuleque omnes firmi et obtuse adparent. Articuli in ramis principahbus admodum conspieui sunt diametro sesquilongiores, membrana crassa pellucida cincti; in pinnis pinnulisque suo diametro paulo longiores, si non semper sesquilongiores: Fructus nullos videre contigit. Ob pinnas elongatas simpliciuseulas frons oculo nudo quasi hirsuta adpareat. Frondes breviores circiter sesquipollhicares, colore obscuro insignes. Sunt forsan qui statuerent opus esse supervacaneum novam speciem describere Generis, cujus form: jamdudum deseripte (Amft. plumwla, A. Pylaiseei, A. cruciatum) et ab omnibus prioris, evi Algologis recepte, unam eandemque speciem constituerent, suadentibus formis quibusdam in ultimo oceano Doreahn obvenientibus'). De his formis intermediis oceani Borealhs nullum jndicium feram; patet vero species, quarum characteres a diversa ramifica- tionis norma deducantur, nullo modo judicari debere suadentibus formis depauperatis, ex quibus ipsa norma ramificationis vix eluceat; nec species identicas considerari debere quia specunina suppetentia ejusmodi sint. ut ex 1is judicari nequeat, utrum ad unam, an ad alteram specem descriptam referantur. Ubi species allate rite evolutse obveniant, ibi hucusque ita diverse consideratz fuerunt, ut de earum diversitate vix quispiam dubita- verit. Species Antithamnii in ipsa ramificationis norma miram offerunt diversitatem, qua suadente species disponere periculum feci (Aral. Algol. p. 20), ad quam hoe loco mihi referre sufficiat. Ad oras Dahusie, quasi in limite inter Algas Atlanticas et Borealis oceani sitas, formas depauperatas ipse quoque olim legi, quarum alias ad Ant. cruciatum, alias ad À. plumula referendas conjeci; nec vero ex his patere putarem unam speciem esse al- terius formam quandam variantem. C. Pylaisei, quale hoc rite evolutum vidi, a C. plumula evidenter diversum judicavi. BPONGOCLONIUM SCOPARIUM J. Ag. mscr. cwspitosa csspite rotundato quoquo- versum expanso, ramis fasciculatim iterum iterumque divisis composita, sngulis supra stipitem minus conspicue funieulariter. compositum fasci- culatim. radiantibus, ramis ramulisque quoquoversum egredientibus erecto- !) Cfr. de his Kolderup Hosenvinge Groentands Haf-Alger. p. 787. ubi opera. alio- rum citantur, 118 J. G. Agardh. patentibus strietiuseulis incwquilongis, articulis ad. genieula vix conspicue contraetis diametro ssepius 3plo— 4plo longioribus. Hab. ad oras australes Nove Hollandie; ad Western Port (sub n:o 27) a J. Bracebridge Wilson lecta; ad Orford 'Tasmanie a D:na. Me- redith in. speluneis marinis. * Cispites. vidi validos, circiter 4 pollicares expansione, quoquoversum porrectos, ramis ramulisque fasciculatim. compositis, singulis majoribus a stipite funiculariter composito at parum distincto provenientibus; partes fructiferas 1n nostris frustra quzivi. SPONGOCLONIUM FASCICULATUM J. Ag. mov. sp. elata caulescens alterne decom- posito-ramosa, ramulis simplieciuseulis patenter adscendentibus circumeirc: spongiosis, fascieulisque alternantibus brevibus rachidi subadpressis quasi nodosis; ramellis fascieulorum terminalibus conspicue incurvatis crassius- eulis, artieulis. ramellorum diametro 2plo— 4plo longioribus, eystocarpiis pluribus intra faseiculos in. nodum conspicuum subconfluentibus. Hab. ad oras australes Novee Hollandi:e; ex Port Phillip Heads mihi a J. Br. Wilson sub n:o 17 missa. Inter species Spongocloniorum majores alie sunt quarum rami patentissuni et undique wque obtecti plantz exsiecatze adspectum tribuunt frondis decomposito-pinnatz (Sp. plumi- gerum et Sp. dasyurum); sunt alie species, qui eadem fere ramificationis norma gerunt plumas (priecipue terminales) magis apertas, frondem decomposito-plumosam potius refe- rentes (Sp. Wullastonianum, Sp. Wilsonianum, Sp. superbicns) ; in alis rami patentes et evidentius quoquoversum porrecti adspectum frondi tribuunt magis decomposito-ramulosum. Inter has Sp. comspicuwm ramis ramulisque iuferne fere spongiosis (ramellis fere nullis extra superficiem liberis) superne in penicilum solutis, dignoscendum; et Sp. fasciculatum, cujus rami ramulique inferne spongiosi, superne autem quasi alterne nodosi, nodis penicillo ramorum incurvatorum, constitutis. Intra ramos hos incurvatos et iisdem obtectos vidi nu- cleos plures cystocarpiorum fere in nodum densum conglomeratos, Singuli nuclei gemmaüdiis numerosis, rotundatis, sine ordine bene conspicuo conjunctis, constituti. Sectione trans- versali caulis inferioris vidi tubum centralem majorem cinctum plurimis minutis dense in- vicem conjunctis, quos a filis decurrentibus ab initio formatis assumsi. Ut iun Sp. cons- piecuo frons spongiosa facilius solvitur; hinc structuram et ipsam ramificationis normam florum, quibus rami ramulique obtecti obveniunt, segre discernere liceat; ramificationem earum sat irregularem observare credidi. et articulos eorum breves diametro circiter duplo longiores; in nodis fasciculorum fila elongantur ramis incurvatis constituta; et articuli usque Aplo diametro longiores mihi adparuerunt. Speciem a C. Brouniano bene diversam mihi adparuisse dixisse placet, Analecta Analogica. 119 Dasythamnion »ov. Gen. J. Ag. mscr. Frons teretiuscula pinnatim subdistiche ramosa, filis funiculariter. coalescentibus stupam axilem spongiosam formantibus, ramentisque extra stupam liberis elongatis, tomentum externum constituentibus composita, quasi hetero- genea; stupa nimirum à filo primario axili articulato monosiphoneo mi- noribusque cingentibus composita; ramentis liberis a filis extimis secus stupam exeurrentibus generatis. — Favelle in ramulis subdistichis | prove- nientes, coma ramentorum incurvatorum obteectze, et quasi in eodem nido plures juxtaposite, intra periderma hyalianum | gemmidiorum | fasciculos numerosos foventes; fasciculi singuli quasi filis dichotomis extrorsum fasti- glatis, a centrali regione provenientibus, cireumcirea extrorsum radian- tibus, constituti, Spherospore . . . Tab. II. fig. 4—7. Una cum speeiminibus, que ad Wrangeliam clavigeram typicam perti- nentia putavi, plantam habui ita speciei Harveyane habitu simillimam, ut speciem diversam in ea vix quispiam suspliearetur. Ramulum fructiferum vero examinanti mihi cystocarpia omnino diversa sese obtulerunt. Intra ramulos involuerantes nimirum observavi nucleos plures, tum. unum majorem et adul- tiorem, tum plures minores et evidenter juniores; utrosque intensiore colore insignes. Nucleo majore dein examinato haud structuram. Wrangelie, sed Ce- ramiacez plante stupens agnovi. Habitum consimilem et compositionem fron- dis quoque in nonnullis Callithamniorum formis (Spongocolniis) adesse, mihi mox in mentem venit; et inter has quoque cystocarpia pluribus nucleis (adul- tioribus et junioribus) intra eundem adparatum involucralem inclusis constituta, observata fuisse. Dum vero in plurimis Ceramiaceis nuclei constant gemmudiis plurimis, sime conspicuo ordine intra periderma hyalinum nidulantibus, alia mihi adparuit dispositionis ratio in planta a me examinata. Nimirum in hac dispositionem gemmidiorum eandem recognoscere credidi, quam antea videram in planta Capensi, novi Generis Aristothamnii mihi typica. — Nimirum obser- vavi fasciculos gemmidiorem numerosos, invicem distinctos, quasi a centrali regione extrorsum et quoquoversum radiantes; fasciculos simgulos quasi filis dichotomis sursum aut extrorsum fastigiatis formatos; omnesque membrana hyalina nuclei cohibitos. Ipsum mnueleum rotundatum vidi, stipite brevi suf- fultum. Ilis observatis certum. mihi adparuit. plantam à me observatam, quam- 120 J. G. Agardh. quam habitu mirum in modum cum Wrangelia clavigera !) convenientem, ta men revera ad Caramiaceas referendam esse, et inter has forsan Genus con-. stituere. proprium, quod suadente structura nuelei ad Aristothamnion proxime aecedere putarem, si quoque habitu et compositione frondis eum 5Spongocloniis potissimum | convenire. videretur. — His vero ita positis animadvertere placet, in formatione stupose frondis quoque diversitatem quandam adesse, utpote ramenta in nova planta quasi magis heterogenea adparent quam in Spongocloniis; hse ramenta setas magis semulantia dicerem; sunt simplieciuscula et ineurva, et a filis. secus. stupam exeurrentibus extimis, quasi diversis, provenientia. lenotis adhue spherosporis, vix conjicere liceat quo Generi his suadentibus, novum Genus inter Ceramiaceas proximum videretur. Bi charaeteribus a. Harveyo usitatis. in speciebus | Callithamniorum dispo- nendis hodie quis adhue insisteret, is speciem a me descriptam ad Dasythamnia Harveyi referre vix. dubitasset. Quum. vero hodie Spongocloniis jus proprii Generiis agnoscere placuit, nomen Harveyanam Dasythamnii revera vacans, nostro Generi adoptare, licitum. putavi. Quamquam specimina — WArangelie | clavigere, quae habui plurima, novo examini subjeei, tamen non unieum vidi, quod cum nova specie congrueret. Speciem novam villositate magis rigidiuseula instructam esse, et totam ramifi- eationem magis distiche. pinnatam esse, attento forsan videatur. Sub miero- scoplo ramenta magis rigidiuscula adpareant, et à basi ad apicem fere eandem erassitlem servantia. Articuli sunt suo diametro parum longiores; dum in Wr. clavigera articuli medii ramellorum sunt diametro circiter sesquilongiores, ter- minalibus eonspieue attenuatis. Dam Wr. clavigera exsiecata sepe nigrescens obvenit, species nova magis rufescens mihi adparuit. 1l. DasyrH. SETOSUM J. Ag. mscr ]ab. ad oras Nove Hollandise australes: ex. Encounter bay a D:na lussey lectum specimen mihi misit F. de Mueller. DALLIA IHAMULOSA 4v. Sp. J. Ag. mscr. frondis vage ramosze ramis ramu- lisque. quoquoversum. egredientibus, inferioribus subspongiosis, superioribus conspieue artieulatis ramulos oppositos ant subternatos emittentibus, ra- ') De. structura. partium. fructificationis Wr, elavigerie, quas minus rite cognitas pu- oelia. — tarem, refero ad ea, quie infra attuli sub. Wran Analecta Algologica. 1 mulis simpliciusculis aut ima basi subgeminatis, patentibus, in apicem aeutissimum longissime attenuatis, articulis -penultimis et. antepenultimis sepius spinulis singulis aut geminis, nune quoque retroflexis armatis. Hab. ad Novam Hollandiam australem; specimina paucissima, ad ostia Hopkins River lecta, mihi missit F. de Mueller! He est Dallim sp. distinetissima, ob caules superiores evidentius articulatos ramulisque oppositis instructos quodammodo ad BD. callitricham | accedens, ramellorum forma et ar- matura proximam affinitatem cum DBallia scoparia indicans. Ab hae vero specie evidentius distincta, ramulis geminis aut ternis ex eodem articulo exeuntibus, nune sat conspicue op- positis, nune, ut mihi adparuit, geminis magis collateralibus, tertio opposito. Ramuli ipsi simphleiusculi, ab ima basi longissime attenuati in apicem acutissimum exeuntes, toti arti- culati, articulis circiter diametro duplo longioribus; juniores, ut mihi adparuit, spinis late- ralibus destituti, adultiores ex articulis penultimis aculeos sepe geminos, nune patentissimos nune quoque retroflexos, emittentes. Specimina colore rubiginoso imsignia vidi; at paucissima habui. Griffithsia. Satis inter Algologos constat quasdam esse species australes, habitu fere Griffithsias referentes, quas ad Callithamnia retulit Harvey in sectione pe- culiari, nomine G^jffithsioides collectas; nimirum characteribus fructificationis has magis cum Callithamniis quam eum speciebus Griffithsi:e/ convenientes judieavit. Epierisin Floridearum seribens, has species ad Griffithsias referre perieulum feci, quamquam easdem involueris sphzrosporarum fere nullis in- structas indicavi. Observationes quasdam postea factas, affinitatem proximam harum specierum illustrantes, me vidisse, non memini. Hodie antheridia in una barum specie (Gr. elongata) me observasse, animadvertere placuit. Sunt hee in ramulo breviore subterminalia, quasi vertieilhis superpositis pluribus constituta, quoad structuram eximie convenientia cum iis, quee in Gr. setacea nitidissime a Thuret depicta novimus. Dum vero in Griffithiis plurimis ty- picis antheridia ejusmodi plura intra involuerum collecta obveniant; antheridia Gr. elongate sunt quasi singula, in ramulo breviore proprio terminalia, ramis cingentibus sterilibus vix ab aliis ramis diversis. Antheridia ad hune typum confecta inter Calhthamnmia vix adesse putarem; unde affinitatem proximam inter Griffithsias his speciebus vindicatam conjicerem. Lunds Univ. Ársskr. Tom. XXIX. j 16 199 J. G. Agardh. De affinitate Gulsonis. Tab. II fig. 13. Fruetus hujus Generis hucusque, quantum scio, ignoti fuerunt; hine affi- nitates ejusdem adhue dubias consideratas fuisse facile patet. lIarvey, qui primus Genus instituit, in Synopsi Phycologiw australi adjecto, illud ad cal- cem Cryptonemiacearum, post Nemastomam, et ita Ceramiaceis proximam enu- meravit; in Flora 'Tasmaniea vero, ubi descriptionem et icones ejusdem de- dit, Genus inter Dasyphleam et Areschougiam inseruit; adjecta observatione sibi Catenelle proximum videri. Ipse in Epierisi inter Crouaniam et Dasy- philam Genus enumeravi, quod suadente structura his potissimum convenire videbatur; fruetu adhuc ignoto affinitate mihi dubium dixi. In ultima, quod vidi, Floridearum dispositione Schmitz propriam habet Crouaniearum fami- liam, eui Genera quaedam Ceramiacearum referuntur, et inter hee Gulsonia inter Crouaniam et Gattyam loeum obtinuit. Contigit demum specimen exa- minare cystocarplis instructum, quibus ducentibus Genus Wrangelie affinitate proximum putarem. Speciminis fructiferi nodos observavi hine magis prominulos, et hos nodos eystocarpia plura foventes. Fila nimirum peripherica, hoe loco prolongata, quasi brachia expandunt, fructum inclusum ima sua basi amplectentia; supra nueleum, peridermate tectum, in spatio sat amplo ereetiusculum, iterum con- niventia, filis cireumcirea prolongatis, fere diceres carpostomium formantibus. Hoe fila nodi lateralia sunt elongata, dichotoma et articulis superpositis plu- ribus constituta; intra hee fila ipse nucleus sustinetur filo centrali, simplici et breviore, paucis articulis brevioribus constituto, cujusque articulo supremo sursum attenuato quas) pedicello insidet nueleus initio minor et subglobosus, dein magis ovalis et admodum grandescens, gemmidiis obovatis validis, quasi ab axi centrali quoquoversum radiantibus constitutus. Gemmidia non admo- dum numerosa, superficie quasi granulosa; demum sub lente invicem separata circiter 40 mnumeravi. Fila involucrantia intima, nucleum proxime amplec- tentia, nune breviora et tenulora observavi; nune his intimis, ut putarem, sensim dissolutis, spatium vacuum magis amplum oritur, eujus in centro nu- cleus pedieellatus eminet; extra hoe vero spatium fila involucrantia exteriora, admodum elongata persistunt, adparatum involueralem proprium constituentia; apieibus secedentibus quasi carpostomium nucleo maturo formantibus. Fila hzc involuerantia quoad adspeetum magis fila Griffithsie aut. Wrangelie quam Crouanie referre, animadvertere placet. Y : , Analecta Algologica. 123 Ex adparatu fructifero deseripto concludere ausus sum. Gulsoniam potis- simum ad Wrangelieas aecedere. Dum vero nucleus Wrangeliwe in disco depresso magis dilatatus et sepe hemispheerieus obvenit, fit in Gulsonia pedi- eellatus, ambitu globosus aut ovalis, bracteis nullis inter gemmidia obvenientibus. SPYRIDIA CERAMIOIDES J. .4g. mscr. fronde teretiuscula quoquoversum vage ramosa, ramis ramulisque subeonformibus conspicue articulatis, articulis biannulatis, corfiee polysiphoneo artieulorum et genieulorum zonas fere vquelongas constituente, ramellis plurimis distichis et incurvis, a basi ad apicem fere sque crassis, ipso apice ovato-aceuminato, articulis ramorum diametro duplo brevioribus, ramellorum sesquilongioribus. Hab. ad oras Floride; Sp. a D na Curtiss mihi missa. Hec est species mihi nova, ut putarem sat distincta, inter plures antea cognitas suo modo intermedia. Quoad structuram ad. species biannulatas accedit, cortice nempe poly- siphoneo ipsius articuli et geniculum investiente zonas fere sque longas formante; hs zone invicem sat distinetze quoque in ramis permanent, at singule ita breves ut 4 zon:s con- junctz:s sua longitudine diametrum rami circiter :squent. Quia zone parum crassitie auct:, quoque rami majores in planta exsiccata sat conspicue articulati adparent; articulos diceres Cerami rubri subsimiles. Ramelli sat firmi et crassiusculi adparent, a basi ad apicem vix conspieue attenuati, et articulo supremo ovato in apicem acutum brevissimum excurrente. Articuli ramellorum sunt suo diametro circiter sesquilongiores; nuda parte articuli zonam corticatam longitudine fere duplo superante. Ramifieationem ramellorum fere disticham dicerem; at ubi rami excrescere incipiant, hi non idem planum servare mihi adparuerunt, sed juxta margines ramelliferos inchoantes sensim in alias directiones tendunt. Hac ten- dentia ramificationis nova species ad species fronde compressa et distiche ramosa insignes tendere videtur. Comparata vero structura ad species biannulatas proxime affinem puta- rem; raàmelh vero in his multo tenuiores adparent et longius articulati; articuli nimirum ramellorum in Sp. biannulata diametro duplo longiores; in Sp. breviarticulata sunt circiter triplo longiores; in Sp. Ceramioide ramelli, magis nus Sp. opposite similes et robustiores, articulos diametro circiter sesquilongiores habent. De structura et affinitate Erythroclonii. Tb. II fig. 12. Inter Algologos satis constat esse Algas habitualibus notis invieem simil- limas, quas vero, struetura et characteribus fructus diversas, ad alias regiones systematis referre consuevimus. Sunt alie, que eundem structure typum of- ferre adpareant, quz vero fructibus differre videntur. Hodierna est quzstio utrum Genera fructuum struetura invieem diversa, structura vero et adnuente habitu convenientia, tantum analoga considerare opporteat, an in systemate 124 J. G. Agardh. naturali postuletur, ut ea tantum Genera affinitate juncta judieentur, qua et fructibus et structura et habitu convenientia adpareant. Hoc respectu Erythro- clonium. prebere exemplum consultandum, mihi adparuit. Epierisin. systematis Floridearum scribenti mihi jam videbatur illam esse inter Aresehougiam et Erythroelonium eongruentiam structure, ut utrumque Genus in unum conjungure propensus fuissem; ex altera parte quoque monui Erythroclonium in multis Rhabdoniam referre, et nonnullas species horum Generum caute esse dignoscendas: Steriles plantas presentia aut defectu tubi axilis, fertiles cystocarplorum structura fere tantum esse distinguendas. Patet Harveyum fere eodem modo Genera dignoscenda voluisse. Nimirum de Zb- donia« charoide scribens dixit hane plantam eum Jrythrocl. angustato ia. con- venire, ut eam sistere Erythroeloni speciem haud dubiam ab initio conside- rasset; se autem faeta sectione transversali frondis tubum axilem deficere observasse, et hine speciem ad Rhabdoniam retulisse. In ultimis fere Phy- eologie australis tabulis fere eodem modo de A^abdonia verticillata et Ery- llioclonio Muelleri judicavit; confitetur has species antea a se confusas fuisse, demum vero axilem siphonem in Erythroclonio observasse, et hoc ducente charactere species alio respectu simillimas dignoscere ei leuisse. Quod vero ipsum hune characterem attinet, animadvertere placet quoque in speciebus Rhabdonie tubum quendam :.axilem in partibus quam maxime juvenilibus quandoquidem observari; ita ramellos juveniles, a. fronde Ehab- donie Charoides pullulantes, filo axili tenuissimo instruetos facilius diceres; et eodem modo in junioribus partibus hebdonie verticillate tubum axilem adesse incauto facilius videretur. n Epierisi, de Erythroclonio Muelleri scribens, dixi siphonem centralem in vera specie, sub hoe nomine descripta, revera adesse; speciem autem existere externo habitu simillimam, filis interioribus longitu- dinalibus in axili regione adproximatis instructam, cujus inter fila axilia alia esse majora diametro, alia minora; si fortuito a crassioribus unum axile ad- pareat, structuram Erythroclonii Muelleri in hoc specimine adesse facillime quis crederet. Quod ita dixi, numerosis comparatis speciminibus confirmare auderem. Inter plurima specimina, que ad Erythroclonium Muelleri referun- tur, paucissima vidi, que veram structuram Erythroclonii offerunt. Placeat hane structuram paulo aecuratius examinare. 5i longitudinali sectione frondis structura Erythroclonii angustati. accura- tius examinatur, totam frondem a basi ad apicem percursam videbis tubo axili artieulato valido, eujus intra membranam crassiuseulam hyalinam dignoscere Analecta Algologica. 125 lieet. artieulos ad genicula (ob contentum collabentem) quasi nodosos, et ex his nodis fila articulata tenuissima at colorata fere verticillatim exeuntia et intrà membranam ipsius tubi arcuatim ab uno nodo ad alterum transeuntia; hec fila (ipsius tubi axilis) cum filis extra tubum stratum intermedium for- mantibus quasi anastomosibus fiunt conjuncta, et hoe modo fila strati inter- medii frondis ab axilirtubo provenientia dicerem. $i transversali sectione frondem Erythrocloni observare placeat, tubum axilem membrana crassiuscula einetum facilius dignoscere liceat; et intra ipsam hane membranam fila a ge- nieulis provenientia, at transverse secta quoque plus minus numerosa adpa- reant. Stratum corticale cellulis magis rotundato-angulatis componitur, nunc paueas series in .Eryfhr. angustato formantibus, nune in alis speciebus (in fronde senili et densius cortieata) quasi in fila longiora probe radiantia et vertiealia evolutis, quasi stratum corticale formantibus (in J£. Senderi, E. pyrifero)y; et ejusmodi stratum quoque in vera planta JE. Muelleri obvenire, nonnulla fragmenta mihi suadent. Peculiarem hane et admodum compositam structuram frondis Erythrocloniorum a nemine indicatam vidi; hane tamen in affinitate judicanda probe considerandam esse patet. 5i, contra, longitudinali sectione ramum adultiorem Rhabdonie verticillate examinare placeat, froudem quoque tribus stratis contextam diceres: corticale nimirum stratum contextum cellulis pauci-seriatis rotundato-angulatis; inter- medium filis plerumque granuloso contentu faretis et suo modo anastomosan- tibus, hine in fila angustiora et longiora productis, illine quasi in nodum oblongum intumescentibus; in parte exteriore hujus strati nodi sunt numero- siores et cellulas oblongas longitudinaliter dispositas fere referentes; in parte interiore strati nodi separantur et in fila longiora excerescunt. Infra ipsum stra- tum intimum frondis paucissimos dignoscere licet nodos; fila autem plurima fiunt cylindracea et secus longitudinem excurrentia, quamquam leviter curvata, nonnulla paulisper ampliora, cincta aliis paulo tenuioribus. Sectione trans- versali partis adultioris eadem strata quoque dignoscantur: in axili parte ni- mirum fila longitudinalia transverse secta obveniunt; inter haec accuratius ob- servata, dignoscere licet alia paulo ampliora, cincta angustioribus; intermedium stratum filis paulo laxioribus, sparsim in nodos incrassatis; corticale denique cellulosum paucioribus seriebus ni fallor semper contextum. Ramulum juniorem ZU. verticillate sectione transversali observanti seg- mentum plerumque adpareat collapsum, peripherieo strato celluloso, paucis filis cum fascieulo quodam centrali conjuncto. Fasciculus iste centralis evidenter 126 J. G. Agardh. eimgitur filis. tenuioribus; nune quoque observare lieet filum fasciculi centrale adesse, exterioribus paulisper amplius. Animadvertere placet hoc centrale fi- lum membrana tenuissima esse constitutum, et quoad strueturam vix ullo respeetu recedere ab illis, quibus numerosa fila longitudinalia in fronde adul- tiore ejusdem speciminis constituuntur. In segmento paulo adultiore fasci- eulos ejusmodi plures mediam partem frondis oceupantes, a corticali strato quasi disruptos observare liceat. Partem inferiorem speciminis ejusdem denique quasi faretam observavi, et structuram supra deseriptam adultioris frondis offerentem. Ex 1s igitur, quie ipse vidi deducere ausus sum, tubum quendam cen- tralem sub juvenili stadio in speciebus Rhabdonie quoque obvenire posse; hunc autem non mnis] situ axil ab alus sensim formatis esse distinctum. — Ut in- crescit frons, numerosiores proveniunt tubi interiores, simili modo cineti mi- noribus, et omnes conformes, conjunetim stratum centrale Rhabdonie for- mantes. Sub unoquoque vero evolutionis stadio tubi isti interiores et stru- etura et functionibus a tubo axili Erythroclonii — totam frondem semper permeante et totam dispositionem partium exteriorum fuleiente — evidentius diversi adpareant. Quod attinet eystocarpla Erythroclonii et Rhabdonie invicem comparata, quoque in his differentias adesse observavi, quibus me judiee patet hee Ge- nera nullo modo affinitate proxima consideranda esse. Exterioribus quibusdam notis sat bene quidem convenire videntur. ta cystocarpia utriusque Generis intra. membranam frondis sensim admodum expansam formantur majora, quasi filis. ambientibus obtecta; et imter hcc fila nucleum sustinentia formantur cel- lulae/ peculiaris indolis rotundato-angulatz, singulis contentum coloratum sepe in 4 partes subdivisum foventibus. Stratum peeuliare his cellulis formatum, quod sfrafum.— circumnucleare dixi, et in diversis Algis obvenire, et in iisdem nune adesse, nune deficere docui (Anal. Algol. p. 111—112) et ita quoad na- turam magis transitorium. mihi adparulsse, tum in Erythrocloniis tum in Rhab- donis obvenire constat. In Erythroclonio angustato, cujus eystocarpia hucusque ignota videntur, stratum hoe eireummnuecleare admodum evolutum observavi; contentum autem harum cellularum in partes multo numerosiores subdivisum. Quo vero major sit in partibus quasi exterloribus fructus congruentia, eo magis mirum mihi videtur ipsum nucleum Erythrocloniü & Hhabdonie invicem dif- ferre. In ipso Zrythroclonio angustato observavi placentam firmam et validam — iransformatione ni fallor tubi axilis formatam — et ab hae quoquoversum Analecta Algologica. 127 exeuntia fila gemmidüfera, plurima claveformia, simplicia misi infima — basi subdivisa, evidentius articulata, articulis infimis tenuioribus nempe minus ma- turis, supremis multo crassioribus, gemmidia, ni fallor, singula rotundata for- mantibus. Structuram nuclei in Er. Sonderi proxime congruentem vidi. In RAhabdonia verticillata, cujus cystocarpia nee antea descripta vidi, nu- cleum validum, ad placentarem adparatum minus conspicuum, a nodo strati interioris ni fallor formatum, adfixum observavi; gemmidia ejusdem magna et subpyriformia, ni fallor indivisa, pedicellis tenuioribus adfixa vidi, alia matu- rescentia majora, alia Juniora multo minora, quoquoversum radiantia. Suadentibus igitur characteribus ipsius nuclei Erythroclonium Areschougiz proximum dicerem; nucleum autem Jabdomie verticillate structuram offerr quam alis speciebus Rhabdonie characteristicam. putavi. Hine Erythroclonium et Rhabdoniam Genera potius analoga censeo, quam vere affinia. Quod denique attinet distinctionem specierum, que nomine. Zrythr.. Muel- leri et Rhabdonie verticillate in MHerbariüs servantur, addere placet speciem veram Erythrocloni me observasse, hane vero rarissimam mihi obvenisse. Speciem sub hoc nomine primitus descriptam esse veram speciem Erythroclonü ex 1cone a Kützing data concludere liceat. Magis forsan dubitandum vide- retur speciem sub hoc nomine a Harvey deseriptam (tab. 298) quoque iden- ticam esse, quod tamen denegare non auderem. hestat denique decidere anne sub nomine Zabd. verticillate dus formo, habitu paulisper diverse, sepius occurrerent. Areschougia. Inter Species, quibus hoe Genus insttuit Harvey, duo saltem Genera diversa dignoscere putavi quorum unum Erythroclonio propinquum, alterum Heringie et Spharococco proximum disposui. Qu:enam species singulis his pertinerent jam antea me indicasse puto; tamen de una specie pauca hodie moneam. Inter species proprias Areschougie A. dwmosam (Harv. Phye. austr. tab. 282) in Epierisi enumeravi. De hae specie constat illam ab initio sterilem tantum delineatam fuisse; Harveyum vero postea (Sym. Phyc. austr. p. XLI) indicasse, se quoque fructiferam observasse. Mihi species Generis postea enu- meranti, nullum specimen authentieum Harveyane plant adfuit; specimina autem nonnulla sterilia coram habui, quie cum Harveyana icone ita conve- 128 J. G, Agardh. nientia. putavi, ut. veram plantam me coram habere non dubitaverim. Quum postea specimen fructiferum mihi misit J. Br. Wilson plante, tum habitu paulisper diverse, tum fructibus instruete, quibus hane ad longe aliam re- elonem systematis relegatam fixi, hane sine hewsitatione ut novam speciem Stenoecladize (Sf. ramulosa) in Analect. Algot. p. 101 descripsi. Postea spe- eimina ex pluribus loeis Australie comparare mihi lhcuit, quibus patere pu- tarem specimina, qui sterilia Aresch. dumosam Harveyi sistere credidi, tantum esse juniora, et ad eandem speciem pertinere, quam fructiferam nomine Sfenc- cladie ramulose in Anal. Algol. 101 descripsi. Restat vero decidere si spe- cimima Harveyana Aresch. dumose cum nostra omnino eonveniant. Structuram interiorem frondis multo magis densam pinxit Harvey; in nostra structuram vidi fere qualem Erythrocloni descripsi. In Synopsi Phycologie australis Harvey novam speciem adjecit iis, quas antea iconibus et descriptionibus eximie illustraverat. Novam hane speciem, nomine Aresch. Gracilariodes inscriptam, nee inter species Australie distri- buit, nec specimen authenticum, alio modo distributum comparare mihi licuit. Suam plantam ex Australia occidentali a Clifton. lectam tantum memoravit. Attamen plantam Harveyanam recognoscere credidi in speciminibus quibusdam, a diversis locis Nove Hollandie australis provenientibus, quce sine dubio speclem Areschougiw constituant propriam, quamquam hodie characteribus segre cireumseribendam. Hujus pauca tantum vidl specimina et plurima plus minus dissoluta, sine dubio a profundiori mari rejecta. lLwe colore corallino-rubro plerumque dignoscenda, et substantia magis gelatinoso-cartilagimea instructa, plantam indicare videntur multo robustiorem quam 4r. LLawurenciam; revera partem inferiorem nune vidi erassitie pennam anserinam :equantem aut immo superantem; et hane exsiecatione eximie cartilagineam et corallimno colore suf- fusam facile Eucheumatis speciem prodere putares. Structura vero frondis velut cystocarpia speciem Areschougie indicant. ^ Partes plante superiores sepe decortieatas vidi, et probe cavendum ne ex his de structura frondis opi- nio erronea concipiatur. Ex specimine bene conservata judieans dicerem Speclem esse Aresch. Laurencie proximam, at multo (saltem duplo) robu- stiorem precipue in partibus inferioribus; frondes esse teretiusculas et quo- quoversum ramosas, ramis magis patentibus, nunc immo subdivarieatis; Cysto- carpia in ramulis crassiusculis intumescentia, et sterili parte ramuli sepe su- perata, nune siliquam referunt crassiorem utrinque attenuatam, nune apice obsoleto fere obovatam. Nucleum vidi Areschougie sat evidentem, ad fila -o. ^ua uaeen eo ae rr nn 25 * "A ' Amaleeta Analogica. 129 strati medi suspensum, et strato cireumnucleari (quale hoc in Ar. ligulata descripsi) einetum, gemidiis majusculis, ab interiore extrorsum quasi radian- tibus conglobatis constitutum. Inter species fronde complanata et subdistiche a. margine ramosa insignes, sequentem speciem novam hodie inserendam putavi: ARESCHOUGIA INTERMEDIA J. Ag. mov. sp. fronde a caule ima basi teretiusculo complanata lineari, exsiecata adparenter costata, a margine subpinnatim distiehe ramosa, atque distanter et minutissime subserrata, pinnis pin- nulisque linearibus basi eximie constrictie apicibus acuminatis, pinnulis eystocarpia a pagina plana mamille-formiter prominula plerumque sin- gula gerentibus. Hab. ad oras australes Nove Hollandi:. — Ad ostia Hopkins River legit Desmond 1893; mis. F. de Mueller. Jam in Epicrisi de Ar. Ugulata scribens adnotavi alias formas esse latiores, alias am- gustiores. Has formas angustiores, plurimis speciminibus observatis, speciem propriam si- stere hodie convictus fui, quam inter Ayr. Stuartii et Ar. ligulatam omnino intermediam dicerem. Madefacta frons anceps seu ex tereti compressa, exsiecata fere plana et costata; sectione facta transversali frons compressa supra costam paulisper prominula, marginibus rotundatis. Tota distiche decomposita, pinnis pinnulisque a margine exeuntibus subflabel- latim expansa; singulis partibus fere duplo angustioribus quam in Ar. ligulata; dum in hac pinnule apice obtuse, sunt in Ar. intermedia eximie attenuats, lanceolato-lineares dicendz. In planta fructifera cystocarpia paulo infra apicem tument et sepe singula, superemiente apice sterili breviore; in Ar. Laurencia cystocarpia in inferiore parte generantur, unde pinnule fertiles quasi iu rostrum elongatum attenuantur. Hoc respectu Ar. Stuartii magis cum nostra convenit; ipsa vero planta hujus multo tenerior, angustior et colore magis roseo instructa mihi adparuit. Sunt quoque, ni fallor, form: hujus magis teretiuscule, quie ad Ar. Laurenciam magis tendere diceres; dum Ar. intermedia ad Ar. ligulatam evidentius adproximatur. Qualem structuram nuclei in Ar. lgulata, talem quoque in Ar. intermedia me vidisse, addere placet. Stratum circumnucleore contextum cellulis angulatis, nucleolos plures coloratos foventibus, aliis et plurimis evacuatis, quoque observavi, (cfr. de his J. Ag. . Florid. morphl. tab. XVIII cwm. expl.) Specdes hodie mihi videtur sat bene distincta. BINDERA (?) RAMOSA (ov. sp.) fronde ex tereti compressa sublineari a mar- ginibus paulisper attenuatis ramos conformes, strietura propria haud Lunds Univ. Ársskr, Tom. XXIX, 1* 130 J. G. Agardh. separatos, nune suboppositos nune per spatia subsecundatos emittente, ra- morum junioribus subineurvatis, adultioribus patentibus in novos ramulos sensim abeuntibus. Hab. ad oras australes. Nov: Hollandie; ex Western Port specimina misit J. Dracebridge. Wilson! Ignotis migi cytsocarpiis de Genere paulisper dubitavi, utpote quoque ramificatione paulisper diversa nova species distat. Dum nimirum in speciebus typicis Dinderz rami prolificationes referunt, petiolo angustissimo brevi instructas, rami in nova specie adsunt quasi propri a submargine frondis compresse exeuntes. Juniores ramuli subclavati et pe- tiolo evidenter tenuiore suffulti, at mox in ramos abeunt frondi conformes, et basi vix con- spieue tenuiore instructos. Rami ramulique obtusi, majores apice attenuati obtusi. Lati- tudine frondes vix 4 lineas :zequant; ramis ramulisque circiter 2:as lineas im exsiccata latis. Sectione facta trausversali vidi margines frondis tenuiores, disco ob stratum cor- ticale magis evolutum evidentius incrassato — in planta sph:rosporifera. De proxima affmitate speciei forsan adhuc dubitare opportet, utpote cystocarpia non- dum observare licuit; structuram vero frondis cum ea Dindere omnino congruentem finxi. Sectione facta transversal vidi stratum intimum constare filis tenuioribus paucis anastomo- santibus; articulis horum extimis mox valde dilatatis oritur stratum intermedium cellulis adparenter vacuis rotundato-angulatis, parietibus tenuioribus gelatinosis instructis; stratum corticale adparenter filis moniliformibus contextum; basalia horum reticulatim conjuncta, quasi interstitia cellularum interiorum sequentia, emittunt ramos conformes magis vertica- liter exeuntes, extra cuticulam hyalinam in segmento facilius emergunt. Dum in Bind. Splanchnoide sphsrosporz in soris minutis supra superficiem sterilem eminentes viderim, sphsrosporas D. ramoss supra totam paginam provenientes observavi, marginibus attenuatis exceptis, quos steriles vidi. Sphsrospor: inter inferiores cellulas strati corticalis evolutz sat magnae, rotundato-oblong:s, cruciatim divise mihi adparnerunt; at sspe magis rotun- dat: triangule divise facilius dicerentur. Charts arctissime adhzeret exsiccata; colore ob- scurius rubescente ab alis speciebus quoque diversa. Ex ns, qui attuli, patet speciem ab alis Binderz speciebus in nonnullis differre. Ig- notis autem cystocarpiis nescio cui Generi melius referreretur. CHnRYSYMENIA HUSSEYANA J. Ag. nov. sp. fronde membranacea plana cras- siuseula decomposito-pinnata, pinnis a rachide media latiore distiche egre- dientibus, sine ordine evidentiore densius dispositis 2—5 pollicaribus, eodem modo at sparsius pinnulatis, pinnis pinnulisque sublinearibus, termina- libus longe acuminatis, eystocarpiis supra paginam emersis globosis, limbo dilutiore. centralem nucleum ecingente conspicuis, spheerosporis magis glo- bosis per pinnulas densius sparsis. Hab. ex Encounter Bay Nove Hollandie australis a D:na Hussey lectam, mis. F. de Mueller. 4 , : 9 Analecta Analogica. IS1 Hie est species Chrysymenie distinetissima, sectionem Generis fere sui juris consti- tuens, habitu Grateloupiam aut Gigartinam pinnatim decompositam referens, structura om- nino ab his diversa, velut cystocarpiiss emersis subglobosis, qus, velut in Ohrysymeniis sepe norma est, nucleum coloratum minorem intra membranam cingentem subpellucidam continent, facilius dignoscatur. Specimina pauca vidi at ultra pedalia, crassiuscula at plana, colore corallino rubro et livido-hyalino variegata, substantia gelatinosa insignia, et exsiccata charts sat bene adhszrentia. Rachides frondem percurrentes simpliciuscule, 3— 6 lineas late et planz, utrinque a marginibus pinnas plurimas subconformes at breviores ct paulo laxius decompositas emittentes. Pinns distantia 1—2 linearum superpositz, a mar- gine utroque zque egredientes, semper ita singule ut non gemins in eodem latere rachidis proveniant, sed nunc opposite, nunc alternantes videantur, omnesque distiche expanse; majores 3—4 pollicares longitudine, minores paulo breviores, eadem ramificationis norma decompositz, at pinnulis brevioribus et paulo laxioribus instruct:z, pinnis pinnulisque 1— 2 hnneas latis, terminalibus longe acuminatis fere ensiformibus. Cystocarpia supra paginam pinnarum pinnularumque emergentia subglobosa, lente parum augente inspecta, quasi nucleo interiore minore colorato et membrana latiore cingente constituta adparent. Sub micro- scopio structura tum frondis tum fructuum Chrysymeniam sat evidenter indicant; segmento transversali pinnule facto, frons contexta videtur cellulis interioribus majoribus, intimis per duas series fere dispositis, et exterioribus strati interioris paulo minoribus in stratum cor- ticale, fis verticalibus contextum, abeuntibus. Inter geminas series interiores, qu: di- rectione margines versus paulo longiores adparent, dignoscere licet vacuum interius at parum conspicuum, rimam angustam mentiens, Cellule interiores cotentum laxius fovent. In Cystocarpio maturescente dignoscere licet tum nucleum maturum, paucis gemmidiis magis rotundatis, invicem facilius disjunctis; tum a placenta basali, cellulis minutis densioribus contexta, lobos plures minores a placenta basali surgentes; hi lobi quasi supra pedicellum simpliciusculum. gemmidia plurima rotundata minuta, sine ordine bene conspicuo conglobata fovent. In specimine sphsrosporifero observavi eandem frondis structuram, at vacuum in- ternum vix conspicuum. Sph:erospore admodum magne obovato-globossw, in cel'ulis intimis strati corticalis, ut mihi adparuit, evolutz, singule et licet in segmento spárss, jam fere lente parum augente dignoscend:e. Ex habitu plant:z exsiccatz hane potius Gigartinam quam Chrysymeniam facile putares. Accuratius examinatam Chrysymenie speciem insignem vidi. Plocamium. Inter Algologos satis constat species plures Plocamii, quas ad sub-Genus proprium. Phamnophore retuli, nune formas proferre admodum diversas, quie ab Algologis aut species sui juris, aut forms unius ejusdemque speelel con- siderate fuerunt. Harvey, qui primam harum mentionem fecit, ad speciem propriam, locam midifici nomine insignitam, formas istas abludentes initio retulit. Extremas vero formas intermediis conjunctas esse cum aliis obser- vanti, demum ei placuit unam eandemque speciem at admodum variantem in ovem 192 J. G, Agardh omnibus agnoscere, quam in Pycologia australi sub nomine Pl. proceri eximia icone illustravit. Hae non tantum JJ. Mertens Grev. et Pl. procerum J. Ag. sed etiam formas complecteretur, quas ipse sub nomine J^. midifici et PT. proliferi inter spee. Australasie distribuerat. Mihi novam ejusmodi formam hodie deseripturo adparuit certum de his formis judicium fere non licere, nisi eeriius statueretur ceujusnam nature essent diversitates, quse inter formas di- versas intercederent. Nidos istos, in typieo JP/ocamio midifico ia conspieuos, offerre ramifica- tionis normam, omnino alienam ab illa in omnibus aliis Plocamiis normalem, omnibus notissimum puto; ejusdem quoque jamdudum iconem dedit Kützing (Tub. phyc. vol. XVI tab. 55 sub nomine JP. Mertensii Dum nimirum pinne pinnuleque in omnibus Plocamiorum speciebus proveniunt aut gemina, aut tern: (nune immo quaternatz) in alterutero margine alternantes, nidl isti constituuntur ramellis repetita bifureatione diehotomo-corymbosis, et fiunt in pinna sua terminales. Ejusmodi differentiam. ramificationis 1n partibus diversis ejusdem speciei obvenire normalem, inter Algas rarissimam putarem, nisi di- versis quibusdem partibus aliam ramifieationis normam assumere liceret. Ut jgitur certius quoddam judieium de formis istis abludentibus ferre liceret, mihi quidem inquirendum videtur, eujusnam nature sint partes, quie ramificatione sua propria tam insignem offerunt diversitatem ab ea, quam Plocamiis nor- malem assumere consuevimus. Comparanti mihi specimina his nidis eximie evolutis instructa adparuit nune tantum infimam pinnam, nunc utramque geminarum collateralium in nidos terminales subceorymbosos esse transmutatam; nune tantum inferiores pinnas ramorum hoc modo corymbosas obvenire, nunc (quod rarius) totam fron- dem (sterilem) modo dieto eorymbis istis exuberantem. — Nune observavi alios ramos cjusdem individui corymbosos (et ita steriles), alios rite fructiferos et in his dispositionem partium. fructificationis, qualem Plocamiis normalem no- vimus. In frondibus fructiferis nidos vidi tum in iis, quarum pinne pinnu- leque alie sporophyllis fuerunt ornate, tum in alis individuis quorum in axillis eystoearpia bene evoluta obvenerunt. Addere placet obvenire individua, in quibus maxima pars frondis nidis dictis instructa obvenit, que. demum ita transmutata adpareat ut Ploeamii speciem in illa agnoscere sane dubitaveris: tota frons in his quam maxime gelatinosa videtur; et ex ejusmodi formis facilius. suspicaretur antheridia in his adesse. Mihi vero corymbos horum individuorum examinanti, nulla adparuerunt organa quibus naturam antheri- [ P | | | Analecta Algologica. 195 diorum adseribere auderem. Ramos ceorymborum vidi principales cellulosos, extremos articulatos, omnes sua membrana bene definita cinctos; in cellulis granula coacervata, at vix alio modo distincta, vidi. Quamquam igitur antheridia Plocamii mihi adhue ignota manent, tamen nidos esse antheridiorum initia assumere non auderem. Contra ejusmodi sub- positionem id preeipue afferendum putarem, quod nidos observaverim in iis- dem individuis, in quibus aut cystocarpia aut sporophylla adesse mihi ad- paruerunt. Perpendenti hec omnia mihi verisimile adparuit nidos sistere evolutionis quandam formam, certam quandam ob causam, magis fortuito ortam, nec evo- lutionis. quoddam stadium prebere Plocamiis normale. Qualiter fms cotinus» ut exemplum afferam sat cognitum, abortientibus plurimis floribus, coma sua peeuliari fructifera ornatur, ita forsan suspicari lieeret partes fructificationis in Plocamis quibusdam modo proprio transformatas fier, aut nimia ubertate speeiminis, aut forsan deficientibus quibusdam elementis, quz ipsis sporis aut gemmidiis essent propria. Ex altera vero parte quoque monendum videtur ramos nidorum extimos esse eximie divaricatos, quasi illorum ope facilius adfixe aliis Algis adhererent partes Plocamiorum rejects; et quum in multis alis Algis vario modo partes transmutantur, ut earum ope partes affixe in nova individua exerescere valeant, forsan conjecture locus videretur. Plocamia simili modo forsan multiplicari. : Utrum nidi sie dieti, in uniea et eadem specie tantum adsint, an in pluribus speciebus vieinis obvenirent, his neutiquam dietum volui. Comparanti mihi accuratius formas vieinas videretur specimina eximie nidifica ad formas Pl. Mertensü potissimum accedere. Suadente vero alia specie, mox infra de- seribenda, quam certe speciem distinetam puto, consimiles formas quoque in aliis. obvenire, concludere ausus sum. Qui si ia sint, ulterius confirmatum putarem nidificas formas potius stadium peculiare, at quasi abnorme indicare, quam characterem sistere speciei cujusdam proprie. Consimilem transmutationem partium in alis Algis obvenire, vix mihi cognitam habeo, nisi organa 1sta peculiaria, quae» Generi Seirospore characte- ristica putarunt, simili quodam modo explicanda viderentur. 2] a. PLOoCAM. PATAGIATUM J. Ag. mscr. fronde latiuscula himeari subecostata pectinato-pinnaíia, pinnis alterne geminis, inferiore simplici laciniisque su- perioris a basi latiore acuminatis subulatis integerrimis, sporophyllis in Aw 134 J. G. Agardh. glomerulum densum hemisphericum axillarem paginibus latis quasi im- pressum faseieulatis, ramis fasciculi simplieiuseulis elavato-oblongis sub- | | spathulatis, pedicello sterili duplo erassioribus, dupliei serie sphzerosporas monstrantibus. Hab. ad oras australes Nove Hollandie: Encounter bay: Miss Hussey; ad ostia Hopkins River. Specimina misit F. de Mueller. Hie est species Plocamii forsan nobilissima, inter P/. procerum et Pl. corallorhiza suo modo intermedia, latitudine frondis hane tamen non wquans, forma et dispositione partium ad Pf. procerum potissimum accedens. Dum in Pl. Mertensii et Pl, procero frondes scpe obveniunt sat elongatz, nunc ultra pedales, et licet tenerz tamen tenaces, sunt in nova nostra specie frondes plerumque breviores, vix pedales longitudine, e£ quamquam frondium partes fiunt latiores, tamen sub priparatione speciminis partes solvantur facilius, aquam ut putarem nimium avide bibentes, Rachides pinnarum superiorum et vigentium sunt swpe bis lineam latz, et pinnis in planta juvenili sepe ita densis instructs, ut internodia lon- gitudine sua latitudinem rachidis vix superant; in inferiore rachides denudatz angustiores adparent et internodia fiunt longiora in planta magis adulta et excrescente; pinnarum forma est linearis elongata; ob pinnulas densas apices (pinn:) obtusiusculi sepe adparent. Quoad ramificationis normam (pinnis geminis unius marginis cum totidem alterius rite alternan- j tibus) cum speciebus quas proximas dixi convenit. Ut in P. procero pinna infima gemi- : narum simplex mauet et a basi latiore in acumen producta; nec compositionis, nec mutat: forms indicia vidi — qualia in Pl. Mertensi sepius obveniant. Pinna superior, contra, : laciniis consimilibus ita densis et subulatis prodita, ut horridam facile diceres, si non mol- liores. viderentur apiculi; et pinnule revera eandem dispositionem, si quoque minus conspi- | : cuam offerrent, quam pinne magis evolutz:. Quamquam vero specimina allatis notis a proximis dignoscere liceat, speciem ab aliis distinctam proponere non ausus fuissem, nisi sporophylla ad diversum typum confecta observaverim, Dum nimirum in Pl. Mertensnu et Pl. procero fasciculi fructiferi sporophylla gerunt magis elongata et incurvata, quz formam | leguminum Loti edulis referentia dixi, fasciculum fructiferum vidi in JJ. patagiato con- | stare sporophyllis clavato-oblongis, supra pedicellum tenuiorem subspathalatim expansis, Ex lamina spathule adparenter complanata duplicem seriem sphizrosporarum offerente; pedi- ; cells ipsis simplieibus quasi a pedunculo communi (si quoque minutissimo) exeuntibus. | Qua nota sporophyllorum hse species cum aliis nonnullis Plocamii speciebus convenire di- | ceres. Dum in speciebus vicinis fruticuli sporophyllorum laxiores adpareant, sunt in Pl. | patagiato minuti et magis compacti, nudo oculo caput acicule fere referentes, et juxta axilas quasi supra paginam incumbentes — ita situ cum frutieulis sporophyllorum Pl. co- rallorhize magis convenientes, quamquam his videntur multo minores. Iu PI. patagiato, priecipue in speciminibus, quie ipso suo habitu plantam juniorem pro- dere videntur, et iisdem fere locis, inquibus sporophylla bene evoluta in planta adultiore obveniant, observavi fruticulos quasi foliaceos et admodum conspicuos, qui sub microscopio constare videbantur laciniis plurimis furcato-decompositis, in infima sua parte paulo latio- ribus, sursum? vero angustatis, singulis ramis formam fere lanceolatam monstrantibus, furcis terminalibus patentibus. Pluribus ejusmodi fasciculis in vicinia ejusdem axille proveni- ES , Analecta Algologica. 135 entibus, frutieuli ita juxta-positi admodum conspicui fiunt, at nudo oculo fere foliacei adpareant, Hos fasciculos constituere organa propri cujusdam generis, patet. (uum eodem loco obveniant, in quo fruticuli fructiferi in alus speciminibus, facilius forsan conjicere liceret aut degenerationem quandam abnormem partium, in quibus organa fructificationis norma- liter generantur, aut organa propria (Antheridia?) in his latere, Ut jam supra monui, antheridia in Plocamio hucusque ignota manent; organa a me observata in speciminibus, qui juniora videntur, obvenire, cuidam forsan suadere videretur hsc organa revera sistere antheridia Plocamii; in nsdem vero, quoque sub majori augmento observatis, nihil vidi quod ejusmodi conjecturam probare adparuit. Lacinias fasciculorum in inferiore sua parte in- crassatas equidem vidi, tumescente parte a superiore evidentius distincta; ipsam autem structuram cellularum vix nisi compositione distinctam. Hine degenerationem quandam in organis a me observatis, ut supra jam dixi, lubentius assumerem. Animadvertere placet organa dicta alium situm habere in Pl. patagiato, quam in speciebus vicinis; dum nimirum in 7. nidifico nidi sic dicti transformatione ipsarum pin- narum formantur, ipse pinnze in JJ. paftagiato intacte maneut, et fasciculi ex ipsa pagina emergunt — tamen in vicinia axillarum. Hine forsan magis prolifioationes referunt. In sua distinctione diversarum formarum Harvey quoque formam quandam proliferam me- morat, at specimen hoc nomine inscriptum a JP/. midifico vix diversum putarem. Pl. patagiatum sistere speciem sui juris, nullis dubiis vacare putarem. Eandem, ad oras N. Hollandie haud infrequentem obvenire lubenter assumerem; specimina vero sub nomine JP. proceri insignita suspicor. Cum hac quoque convenit pinna infima geminarum simpliei et subulata; dum in P/. Mertensii hzc pinna swpe fit magis elongata et uno aut altero ramello instructa atque denique sspe in nidos dictos abeat. Nidis analogos fasci- culos in Pl. patagiato ex ipsa pagina emergentes esse, diversitatem indicari specierum, mihi adparuit sat conspicue probatam. . 81 allatis argumentis jure concludere liceret Species allatas Plocamii, quamquam invi- cem ita similes ut ad unam eandemque speciem a plurimis facilius referrerentur — tamen sistere species diversas, patet quam difficile sit dijudicare, quaenam species sint distincte, quanam tantum form: diverse ejusdem speciei. Facilis est labor eas conjungere formas, quas non nisi accuratiore examine dignoscere liceat; longum vero est iter comparatione accuratiore formarum decidere, quanam sint species propris characteribus distincts. Si jure statuit Fossilium investigator peritissimus, spadices fuisse Palmarum, quas antea ad Genus quodam Dicotyledoneum retulerant, patet quousque perveniant doctrine, neglecta accuratiore formarum distinctione. CURDLEA? IRVINEEE J. Ag. mov. sp. fronde plana carnosa exsiecatione car- tlaginea, subdichotome laciniata, axillis. subpatentibus, segmentis angu- stis. linearibus elongatis demum subfastigiatis, apicibus obtusis, cysto- carplis a pagina plana juxta marginem emergentibus hemisphericis api- culatis, spheerosporis. . . . | | | 136 J. G. Agardh. Hab. ex Geographe bay Nove Hollandie austro-ocecidentalis a. M:rs Irvine lectam mihi misit F. de Mueller. Frondes numerose ima basi callosa approximat:e, gregarise assurgunt, csspites circiter pedales formantes, ab ima basi complanatz, inferne lineam vix latitudine superantes, dein 2—3 lineas sensim late, fere magis plans quam ancipites, inferne simpliciuscule, dein circiter 9 pollices supra radicem fere decomposite-dichotoms et fere demum fastigiatz, ramificatione tamen haud nimium regulari, laciniis nempe nune minoribus quasi magis lateralibus ab ala quasi principal egredientibus, initio quasi distichis supra axillam acutiorem, dein magis quoquoversum porrectis, junioribus et superioribus sensim latitu- dine lineam vix superantibus. Secus margines superiorum segmentorum cystocarpla pro- veniunt, nunc sparsa singula, nunc plura adproximata, ab utraque pagina plana emer- gentia, valida hemisphzeriea et apiculata, plus quam dimidiam latitudinem segmenti fer- tilis attingentia. Sectione facta frondis hanc contextam vidi $ellulis angulato-rotundatis pluriseriatis, stratum interius durum formantibus; et strato corticali cellulis minoribus superficiem versus subradiantibus, in fila propria vix conjunctis. Pericarpium validum cellulis fere confor- mibus contextum; infimis basalibus fere horizontaliter dilatatis, quasi plura strata decum- bentia infra placentam validam formantia; dein cellule latera pericerpii formantes fiunt oblique sursum excurrentes, et suprem:e demum, tectum pericarpii formantes, iterum magis lateraliter dilatatz: / et plures series cellularum horizontalium formantes, hz quasi tectum, nucleum obtegens efficiunt. Initio hoc tamen in mamillam surgit, quam demum ruptam in adultioribus deficientem putavi. Ipsa placenta quoque valida, rotundata hemisphzrica, cel- lulis. conformibus at minoribus contexta; inferioribus cellulis magis irregulariter conjunctis, superioribus sensim magis extrorsum radiantibus, in fila demum elongata conjunctis et sen- sim fila sub-monilformiter . articulata formantibus. Horum cellulis plurimis superpositis, totidem gemmidia rotundata et fere eodem tempore maturescentia formantibus; nucleus maturus demum constitutus quasi in rima angusta inter placentam et pericarpium nidulatur. Substantia plant: exsiecatz eximie cartilaginea et fere cornea fit. Species ut mihi videtur distinctissima, charactere prsecipuo e situ cystocarpiorum de- ducendo. Sunt nimirum hsc non margini immersa ut in C. laciniaía, sed margini vicina à pagina utraque plana emergunt subhemispherica. Frondes gregarie crescentes csspites densos subpedales efficiunt. Curdies laciniatz formas vidi nune admodum angustas, seg- mentis fere linearibus instructas, at substantia frondium alia facilius hzc dignoscantur. In Bidr. Alg. Syst. p. 58 de Sarcocladia scribens, descriptionem dedi structurs cy- stocarpii, ex qua deducere ausus sum hoc Genus ad Melanthalieas esse referendum et in serie Generum ante Curdieam inserendum illud enumeravi. Inter Curdieam et Sarco- cladiam differentiam Genericam vix aliam hodie putares, quam qus ex crescendi modo frondium deduceretur, quam quoque Sacrocladiam ut Genus novum instituens indica- verat llarvey. Utrum dignoscerentur sphszrosporis hodie non liquet. Quum in nova specie supra descripta sph:zerosporas frustra qussivi, forsan dubitandum videretur, utrum Curdiee an Sarcocladie, potius adnumeraretur. Exstant nimirum forme Sarcocladis, qui magis erectiuscule excrescere videntur, in quibus differentic structure inter Genera vix adsint. Analecta Algologica, HEU HanINGIA ? rmLiFORMIS Haro. Acc. of Mar. Dot. of West austral. p. 549. Inter plantas sub itinere coilectas, de quibus l. c. breviter mentionem fecit Harvey, adest quedam Heringia? filiformis, brevi diagnosi descripta ad quam illustrandam nec ipse postea, nec alii, si quid scio, ulterius contulerunt. feringie mirabili structura si- milem dixit, at fructu ignoto, speciem Generis dubiam consideravit. Ex unico loco, Gar- den-Island, suam habuit, eamque speciatim raram dixit. Specimina parum completa, quse inter Algas Australie distribuit, ad speciem ulterius cognoscendam parum contulerunt. Inter specimina plurima Algarum, Nova Hollandie, quz ipse vidi, unicum demum specimen hujus Algs recognoscere contigit, et hoc quin immo fructiferum, quod hoe loco paucis de- scribere placuit. Frons nostre est circiter longitudine 4-pollicaris. formam Gelidii australis, ramulis lateralibus destitutam potissimum referens, at quoad consistentiam firmior, subcartilaeinea, lateraliter ramis sparsis conformibus instructa, nunc vero c:sspitulos minores ramulorum quasi à nodo rami primarii egredientes emittens, apicibus terminalibus longius acuminatis. Ad ramos ramulorumque inferiorem partem cystocarpia proveniunt, ramo fere sesqui-cras- siora, hemisphzrica, lata basi sessilia, carpostomio nune subprominulo. Cystocarpia nunc in superiore ramulo (quasi geniculato) singula, ssepius in inferiore parte plura paulo magis adproximata. Nucleus intra pericarpium, filis radiantibus constitutum, laterahter adscen- dens, fiis gemmidiiferis a placenta elongata centrali circumcirca sursum radiantibus, in inferiore sua parte tenuioribus, articulis magis angustis, in supremo articulo gemmidium subpyriforme foventibus. In ramo transverse secto tubum centralem validum vidi, immediate cinctum cellulis strati intermedii, octonis circiter in orbem tubo centrali proximum dispositis. Stratum corticale validum filis vertiealibus circumcirca radiantibus contextum. Specem Harveyanam igitur et jure distinctam, et characteribus habitualibus sueto oculo quoque dignoscendam, putarem; sua structura propria instructam ad Genus Heringise jure relatam fuisse quoque assumsi. Specimen, quod vidi, ex Encounter bay a D:na llussey lectum mihi misit F. de Mueller. Wrangelia Tab. II fig. 8—11. Species numerosas, que ad hoe Genus relate fuerunt, invicem differre puto non tantum habitu sepe admodum diverso, sed etiam fructifieationis diversi- tatibus plus minus conspicuis. Jam JEpiécrisim scribens monui im eystocarpiis nonnullarum adesse paranemata, quae in alis aut omnino deficerent, aut tan- tum sparsiora intermixta, aut fere tantum nucleum bracteantia obvenirent. Quod attinet sphzerosporas, has in omnibus triangule quadridivisas suspicor; dispositionis tamen norma has in diversis speciebus quoque invicem diversas obvenire, mihi cognitum habeo. Ejusmodi differentiis saltem subgenera in- dicari, lubentius assumerem; sed de limitibus horum mee hodie certius statuere Lunds Univ. Ársskr. Tom, XXIX. 18 138 J. G. Agardh. licet, fructibus multarum speeierum nondum cognitis. Pauca tamen de his jam hodie premonenda videntur. Ejusmodi typum proprium (Ornithopodium) in. Wr. Watísi lubenter assu- merem. Dum enim in multis speciebus spheerospore, plus minus sparse, ad ramulos vix transmutatos interiore latere proveniunt, sessilés et globoss; eas- dem eontra in ramulis propris et proprio ordime evolutis, involucra peculiaria ramellis tenuioribus eximie 1neurvatis constituta formantibus, in Wr. Wattsiü generatas observavi. lise involucra a ramellis lateralibus transmutata, sce- pius rite opposita et disticha a ramulis elongatis exeuntia; ipsa constituta ramellis pluribus, nempe infimo incurvato et a latere pinnis pluribus oppo- sitis suo ordine incurvatis instructo, nune quoque superiore, quem inferiore oppositum dieeres, aueto. In his involueri ramis, qui sunt ramulis sterilibus eonspleue tenuiores, at e:zterum artieulati et subconformes, spheerospore glo- bose et triangule divise ad genieula proveniunt, sessiles, magne et conspicue, triangule divise. In Wr. crassa, quam alio respectu Wr. Wattsii proximam suspiearer, spherosporas observare nondum mihi contigit. Alterum ejusmodi typum proprium, quod fere Genus sui juris ( Kalidio- phora) constituere putarem, mihi prebet illa Wrang. clavigera, jam habitu proprio ab aliis Wrangelis sat diversa, colore, consistentia, et fronde ubi- eunque obtecta. Dum in aliüs multis eystocarpia Wrangelie constant gem- midis minutis quas] laxius conjunetis et invicem distantibus, intra nucleum quasi gelatinosum adparenter periphericis, at revera singulis suffultis pedicello elongato, a centrali placenta radiante, superne in sacculum gelatinosum am- plum expanso, saceulis diversorum aut invicem vieinis, aut paranematibus sparsis gelatinosis interstinetis, consimilibus paranematibus involucrum tenue formantibus; structura nuclei in Wr. clavifera admodum diversa mihi ad- paruit, nec in icone Harveyana feliciter reddita. Intra ramulos involucrales (supremos ramuli fertilis) magis elongatos et incurvatos, nucleus omnino glo- bosus in ramulo terminalis adest, filis densissimis a centro quoquoversum ra- diantibus constitutus; maxima pars hujus nuclei componitur paranematibus densissimis, inferioribus sursum plus minus oconspieue incurvatis et ramosis, interspersis. gemmidiis pyriformibus sat conspiculs, quasi pressione parane- matum sensim oeireumeirca prorumpentibus; gemmidia erupta nuda, brevi pe- dicello nune adfixa. Spherosporas intra involucrales ramellos ineurvatos et sepe. conspicue prolongatos in apice ramulorum lateralium evolutas observavi; in axilla nimirum ramellorum involucrantium proveniunt cespituli subfasciculati, : 9( Analecta Algologica. 139 ipsi ramellis quodam modo transformatis, racemos minutos formantibus, com- positi; in his racemis articuli terminales in sphsrosporas obovatas, intra limbum pellueidum sporas 4 triangule divisas foventes tument. Ipsa haec spherosporarum formatione et dispositione. Wrangelia clavigera. ab. aliis Wran- geliaeeis diversa adparuit. Anfheridia ejusdem in ramulis consimilibus et fere eodem modo dispositis obvenientia, intra articulos singulos generata et eorum membrana ab initio cincta, subglobosa observavi, cellulis minutissimis et den- sissime dispositis, quasi a centro extrorsum radiantibus constituta. — In iis, qui adultiora finxi, observavi partes minutas subpyriformes extra superfi- ejiem emersas, quasi mutua pressione expulsas. In cellulis antheridia for- mantibus vidi contentum quasi in 4 partes secedentem; singulis his! par- tibus quasi filis. laxioribus minutissimis a centro radiantibus subfastigiatis constantibus. Partes fructiferas Wrangelie elavigeree in ramulis propris, brevibus et lateralibus, sub-distiche ab adultioribus ramis provenientibus, semper evolutas putarem. In ejusmodi ramulis, quorum ramelli termmales elongati et ineur- vati apices obtegunt, ipse partes fructiferre quasi intra nidos collecte obve- niunt — quod nomine generico dato indicatum volui. De antheridiis Coeloclonii. Ut in speeiminibus fructiferis eystocarpia hujus Generis in ramulis ultimis proveniunt externa, ita quoque in aliis speciminibus generantur corpuscula sat conspieua externa, subglobosa aut magis ovalia vel immo oblonga, cir- cumcirca globulis minutissimis obtecta, que antheridia plante sistere lubenter crederem. — Comparatis cellulis exterioribus plante globuli, quibus compo- nuntur antheridia, cellulis multo minores adparent; sunt sine ordine, mihi conspieuo, densissime glomerati et ita densissimi, ut quomodo inserti sint, haud conspiciatur. Leviter compressis antheridiis observavi globulos sphzw- ricos innumeros subtranslucentes, colore autem roseo tenuissimo tinetos so- parari, in quibus majori adhibito augmento quasi membranam exteriorem dignoscere licuit, a contentu forsam fluido dignoseendam. | Quo modo ad- fixi sint globuli, aut quomodo eontineantur in massulas exteriores, distin- T o'r- 19 guere non valui; axem interiorem, qualem in Antheridis multorum « noscere lieeat, nee observare contigit: sed quasi sustentaculo adhzrent plurim 140 J. G. Agardh. quod globulis pressione solutis persistere videtur informe, punctis vel lineolis minutissimis constitutum. Neque igitur hee antheridia -cum illis Laureneie (L. pinnatifidaee), neque cum iis Donnemaisonie congruentia videntur. Potius convenire videntur an- theridia. Chondriopsidis, hodie sat eognita, qualia pinxit. Thuret. CAnther.. crypt. pl. VIT), missa vero tum ipsa forma totius antheridii, tum margine celluloso, tum forma corpuseulorum. Explicatio Iconum. Tabula I. Fig. 1—2. | GYMNOSORUS VARIEGATUS. Bue: Fig. 9. Pars frondis fertihs transversaliter secta, monstrans cellulas interiores e regione positas, extimis geminas corticales sustimentibus. Ex singulis paribus harum cellule fertiles obovat: singule exeunt, nud» et nullis paraphysibus cinctz. Cellule fertiles intra perisporium hyalinum globulos (sporas) suboctonas foventes. Fig. 9—5. CHLANIDOPHORA MICROPHYLLA. Fig. 3. Fig. 4 Fig. 5. Fig. 6. Fig. 6 Segmentum transversale rami, stupa obtegente derasa, monstrans frondem distro- maticam, cellulis utriusque pagins e regione positis. Fragmentum lacinie fertilis in qua antheridia (?) soros oblongos, supra cellulas paginales prominulos, secus longitudinem segmenti radiantes formantia, nunc sparsa, adsunt. In eadem lacinia sporas paucas obovato-globosas, sparsas, me observasse, animadvertere placet. antheridium, quale hoc evidentius septatum vidi. MICROZONIA VELUTINA. Pars frondis superioris fertilis transversaliter secta, monstrans frondem plejo- stromaticam, coutextam cellulis corticalibus et interioribus magnitudine et forma subsimilibus; seriebus verticalibus quasi per paria conjunctis, omnibus e regione positis. Supra paginam repentia adsunt fila articulata et ramosa, csspitulos minutos formantia, cellulas fertiles obovato-globosas et intra perisporium hyali- num contentum granulosum foventes, gerentia. Paranemata alia simplieiuscula sparsiora vidi; hec cellula fertili terminata. Fig. 7—98. LOBOPHORA NIGRESCENS. B19. 7 3. Fib. 76. Segmenutum transversale frondis, monstrans frondem pleiostromaticam contextam cellulis, series verticales inter paginas formantibus; intimis directione inter pa- ginas circiter duplo latioribus, corticalibus geminis demum singulis interiorum antepositis. Segmentum longitudinale, ex quo sequi videretur cellulas intimas sensim sub- divisas fieri, cellulas intermedias, initio sque longas et e regione positas, sensim subdivisas obvenire, extimis brevioribus. 1423 T. G, Agardh. Fig. 8. Pars frondis a superficie observata, longitudinaliter striata, at linea innovationis "o obseurius notata. In vicinia hujus lines sori adsunt transversaliter oblongi, | emersi et quasi elevato margine cincti, invicem disjuneti, quasi zonam disrup- tam formantes. Sori a facie observati quasi corpusculis rotundatis (Fig. 8 «) limbo cinctis, dense stipatis constare viderentur. Partibus vero acu derasis ES soros constitutos vidi organis clavato-siliquzsformibus (ad 5) transverse zo- natis. Interiora horum, discum sori occupantia et magis verticaliter egredi- entia, sinplieiuscula vidi; marginibus vicina («d 8c) quasi a cellulis cortica- libus decumbentibus adscendentia, apice siliquas conformes at forsan paulo adul- tiores gerentia. Fig. 9—10. TAONIA ATOMARIA (forma ciliata). Fig. 94. Antherdium (?) juvenile, a facie frondis observatum; ambitu subrotundatum, quasi ceelluhs juvenibus rotundatis, et certo quodam ordine dispositis con- stitutum. Fig. 39. cellulze ejusdem a latere observat:, transverse zonas. Fig. 9 c. Ejusmodi cellula in filum angustum superne prolongata. Fig. l0 «. Sunt cellule frondis corticales acu arrepts et a vicinis sejuncts, filum articu-. latum mentientes; ex his vero exeunt fila articulata invicem libera plus minus ramosa. Alia ejusmodi fila (fig. 100 et c) exeunt simplicia aut fere simplicia, infimo artieulo paulisper dilatato affixa, sspe verticalia. In his fils nunc ter- minalia, nunc lateralia et brevi pedicelle adlixa, obveniunt organa siliquiformia, que cum organis Cutlerizs et Zanardinie potissimum comparanda putarem. Fig. 11. PADINA PAVONIA. Fig. 11. Organa a me olim nomine antheridii memorata in fronde, soris concentricis cel- lularum fertilium instructa; in pagina frondis aversa obvenientia, sparsius dispo- sita et paulisper invicem distantia, lineam concentricam tamen formantia; siliquas obovato-clavatas transverse zonatas et areolatas referunt. Fig. 12—18. DICTYOTA CRENULATA. bec Fig. 12. Cellula fructifera admodum juvenilis, cujus in 1uteriore contentum in plures partes subdivisum observare credidi; his demum membranam cellule — fertilis perrumpentibus, et iteratis divisionibus soros prominulos hujus speciei for- marl putarem. Fig. 13. ejusmodi sorum sistit maturescentem. Una cellula contentum monstrat in nu- : merosas partes subdivisum. Ejusmodi soros cum illis D. dichotom:s vix rite ana- logos putarem. Fig. 14—16. DrcrYoTA FURCELLATA C. Ag. (non Harv.) Fis. 14. pustula juvenilis, qualis plerumque in fronde Dictyotarum obvenit. 3 Fig. 15. Spora initio vix diversa ab iis, quas sporas singulas in Dictyoteis denomi- nerunt. Hec autem monstrat contentum in partes sat evideoter seriatos sub- - ] 9 Analecta Algologica. 143 divisum. Fig. 16 est ejusmodi spora adhuc magis evoluta, in qua contentum in numerosas partes, limbo cinetas, subdivisum observavi. Quin immo plures ejus- modi cellulas, magis adproximatas et fere confluentes, intra linbum subgela- tinose inflatum, quandoquidem vidi. 'l'abula II. Fig. 1—3. BRACEBRIDGEA AUSTRALIS. Fig. Fig. il; Filum longitudinale exterius frondis superioris, fila lateralia, quasi Confervoidea, stratum exterius frondis constituentia emittens. segmentum transversale frondis interioris, filum validum axile et fila inter- media (uno latere in segmento przsentia) multo tenuiora transverse secta mon- strans. Segmentum longitudinale frondis paulo inferioris, tum cellulas tubi axilis va- lidas, tum multo tenuiores et elongatas strati intermedii invicem coalitas, tum fila confervoidea ex his provenientia invicem libera monstrans. 4—'. DASYTHAMNION SETOSUM. 4. 6. Filum axile validum monosiphoneum, sectione longitudinali denudatum, una cum fiis multo tenuioribus longitudinalibus secus primarium decurrentibus, exhibens. segmentum iransversale ejusdem, in quo tum filum primarium ipsius caulis, tum geminorum ramulorum (fere distiche exeuntium) transverse secta conspiciantur; tum fila multo tenuiora frondem obtegentia, alia secus longitudinem excurrentia transverse secta, alia ex his lateraliter provenientia dignoscere liceat. Pars suprema ramuli fertilis, cujus fila involucralia nonnulla, plurimis resectis, conspiciantur tum nucleum cystoearpii unum maturescens, et plures inchoantés circeumambientia. Nucleus maturescens gemmidiis plurimis, in fila extrorsum radiantia seriatis, constitutus. 8—11. WRANGELIA CLAVIGERA JAHarv. 8. 9. Lt. Pars superior ramuli spherosporas in ramellis fertilibus terminales exhibens. pars superior ramuli, nucleum cystocarpii gemmidiis clavzformibus plurimis cir- cumcirca radiantibus inter fila sterilia bracteantia farctum exhibens; filis involu- crantibus extertoribus plurimis resectis. Antheridium quale sph:zrosporarum modo intra ramulos terminales formatum observavi, adhuc junius et membrana cinctum, filis minutis radiantibus con- textum. Idem magis maturum et fihs multo densioribus constitutum; a superficie partes minutas, quasi pressione mutua expulsas, numerosas vidi. 144 Fig. 19. Fig. 12. Fig. 18. J. G, Agardh. ERYTHROCLONIUM. ANGUSTATUM. exhibet structuram fili axilis, qualem hane observavi in fronde longitudinaliter secta: a nodis geniculorum exeunt fila tenuissima arcuata submoniliformia, alia nodos invieem conjungentia, alia ex filo axili in stratum intermedium abeuntia. Eandem structuram fili axilis paucis mutatis in Areschougia vidi. GULSONNIA ANULATA. Pars segmenti transversalis ramuli fructiferi; conspiciatur tubus axilis validus, cinctus filis decurrentibus minoribus, et fila peripherica cystocarpium involu- crantia: nucleus in filo transmutato terminalis, gemmidiis densis radiantibus py- riformibus constitutus. [4 5 0n1 Agardh Analecta Algol Lunds Univers. Arsskr Tom. XXIX. im (COCA em |». [6600090 Nuisses| t ooOOQOQOO0|s EN SERE o000009|* - GST) OOO0O0 QOO ees ^ loooDOoo is 9000 009 900697 qq Gas. — (189825. co e? qm ure xm auo cx X) «XL wk» 13 sm «ND €» 9 c. «v JS PSURNUSES h EN q Umm i: 4 | 2898. VETE SEP D E N T CRT NS d geb: 7M ; a TOM o ES. WE , a Ny CL AE) Quod Quen E 38) Gus 25k [ ud Jd) x o» — mm aa T 328. LA la; Fig.6 Mierozonia velutina Fig./-& Lobophora nigrescens; Fiq.9-10 Taonia atomarlia; Fig. 11 Padina pavonia; ig. 12-12 Dietyota erenulata; Fig 14-16 Dictyota furcellata; o Chlanidophora mierophy Ey 9j hy E2 Gunnosorus variegatus; Fig. L aD. Li. ni Agardh Analecte Algol. Co »4 A. unds Umivers. Arsskr Tom. XXI ] ($758 ] ems] qe »[s E ILS I" P — (em) (e (9) MÀ Skanska Lith. Akt. Bol. Malmo Fig. 6-11 Wrangelia elavigera; Fig. 12 Ervthroclonium angustatum; Fig. 19 Gulsonia annulata. Fig.1-3 Bracebridgea australis; Fig. 4—7 Dasythamnion setosum,