' qtu os m PIT "EE E QK567 vw MAL L] LUNDS UNIVERSITETS ÀRSSKRIFT. Band. 85. Afdeln. 2. Mr 4. KONGL. .FYSIOGRAFISKA SÁLLSKAPETS HANDLINGAR. Band 10. NX: 4. AMLEGTA ALGOLOGIC OBSERVATIONES DE SPECIEBUS ALGARUM MINUS COGNITIS EARUMQUE DISPOSITIONE. AUCTORE LIBRARY BOTANICAL J. G. AGARDH. GARDEN CONTINUATIO V. LUND/E MDCCCXCIX. TYPIS EXPRESSIT E. MALMSTRÓM. T7 v FEP 151904 LIBRARY NEW YORK BOTANICAL GARDEN Il. De Typis Sub-Genericis Gigartina Generis, et quomodo jubente affinitate Species numeros:e disponendze viderentur. Genus G4gartine, quamquam jam in primo conatu dispositionis cujusdam systematieze Algarum propositum ') haud tamen inter Genera melius cognita Flori- dearum numerandum videretur. Quale Genus sub nomine Gigartinz hodie intel- lectum adest, tale illud constare novimus Speciebus admodum numerosis, quas suis habitualibus characteribus — ab ipsa forma et ramifieatione frondis, a colore et ejusmodi characteribus deductis — ita invicem dissimiles diceres, ut pauca saltim Genera Floridearum habitualibus characteribus magis diversas Species amplectentia hodie cognita viderentur. Prster formas frondium invicem diversas hodierni Ge- neris, monuisse placet ipsos nucleos cystocarpiorum modo paulisper diverso gestari in Speciebus ipsa forma frondis diversis: eosdem ita in Gg. aciculari provenire in ramis, vix certo quodam modo mutatis; dum in Gg. pistillata proveniunt in ramulis quibusdam certo quodam nodo dignoscendis: dum ipsas partes fructiferas nunc obvenire ita parum mutatas ut partem fertilem vix nisi eystocarpiorum generatione a sterili parte frondis diversam facilius quispiam putaret; alias species obvenire patet in quibus partem fructiferam, suo proprio modo mutatam accuratius examen docuisse opporteret. Dum igitur, ut mihi quidem adparuit, in nonnullis Gigarti- narum formis ipsa pars frondis, demum fructifera, suo proprio et quidem in di- versis Speciebus sat diverso modo ad evolutionem cystocarpiorum fit transmutata, et hoc modo ipsam illam partem frondis, intra quam generantur nuclei, nune parum conspicue in pericarpium proprium transmutatam dicere fas est, nunc vero et szepius 7) Genus Gigartine jam in ZLamowr. Ess. Paris 1813 propositum fuisse, hodie meminisse placet. Comparanti hodie Species huic Generi adnumeratas adpareat easdem pertinere non tantum Floridearum Generibus hodiernis admodum diversis, sed quoque cum his intermixtas obvenire Spe- cies, quas hodie omnium consensu ad alias familias (Chordarieas) relatas novimus. Adhuc in opere Grevilleano (Genus LXV in Synopsi Alg. Brit. Species Gigartinsee Generi adnumeratas observare licet, quz hodie ad longe diversa Genera referuntur. Meminisse placet jam ab initio przcipuum characterem Generis ex ipsa forma exteriore cystocarpiorum deductum fuisse (»Tubercula spherica aut hemispherica sessilia gigartina, substantia mucilaginosa et semipellucida repleta») inter characteres Generis jam docuit Lamouroux; et parum . aliter Genus a Greville intellectum fuisse patet. 2 J. G. Agardh. obvenire sub forma periearpii, quasi propria et demum quasi suo carpostomio in- structi — quod forsan quispiam indicatum putaret, ipso nomine a Lamouroux Ge- neri tributo —; has igitur diversarum specierum differentias adesse tum in cysto- 'arpiorum gestatione, tum in transformatione plus minus perducta ipsius pericarpii, quod rite evolutum gzgartinoideum dixit Lamouroux — id quidem hodie sat conspi- euum mihi adparuisse, confiteor. Si vero quispiam putaret hos modos aut gradus transformationis plus minus perductge potius indicare typos Genéricos diversos, quam ejusdem Typi accomoda- tiones varias, mihi confitendum adparuit hae de qusestione certum judicium vix ferre licere, nisi comparata tota serie formarum, quas aut ad Gigartinas, aut ad Genera his proxima referendas putarunt. Sunt nimirum alia Genera plura, quze tum habitualibus notis (Chondrus, Iridea), tum ipsa structura frondis ita cum Gigar- tinis congruentia, ut non tantum olim, sed quoque hodierno tempore species diver- sorum Generum uale dispositas fuisse dicere cogor, comparatis nimirum partibus ifructiferis, quibus hsc Genera differre postea didicimus. Stupens igitur in recen- tissimo opere systematico indicatum vidi, species Gigartine Generis numerosas ad diversa Genera esse referendas, quamquam nec characteribus, nec limitibus indi- 'atis. quibus Genera nova dignoscere opporteret. Gordium affinitatum nodum hoc modo solvere non licere, mihi quidem diu evidentissimum fuisse, dicere audeam; velut hoe aliis nonnullis suboluisse puto; quamquam forsan de ipso modo disposi- tionis alii aliter judicarunt. Affinitatem igitur inter Species olim Generi relatas hodie quoque agnoscenti, et hane rite indieatam characteribus quibus Genus Gigartinse (in Epieris? Floridear.) cireumseribendum putavi, hodie tamen mihi confitendum adparuit Species Generis non tantum alio modo disponendas, sed quoque novis suadentibus characteribus ad suos quosque Typos — quasi principales referendas esse. "Tantam revera esse for- marum varietatem, et tot diversis modis invieem fere heterogeneas adparere species diversas, ut vix nisi comparatis stadiis evolutionis diversis certius dijudicari liceat quanam sint mutationes ejusdem speciei ab :etate et evolutionis gradu pendentes, et multo minus certius statuere licere de Typis diversis, quos versus tendere vide- rentur Specimina herbariorum, sepius nimium incompleta. 8i nimirum inihi persuasum habui Gigartinas et sub setatis stadiis aliis induere formas plus minus diversas, prout Individua diversa ad alias partes fructiferas gene- 'andas destinata adpareant, nec has mutationes fieri eodem modo perductas in om- nibus iis Speciebus, quarum frondes plus minus conformes in Herbariis servantur, facilius quoque mihi intelligendum adparuisse confiteor haud licere ex uno quodam aut paucis quibusdam fragmentis in Herbario servatis dijudicare quisnam sint Spe- cies diverse; et multo :sgrius dijudicandum putarem, quomodo Species invicem affinitate sua proximze nectuntur. Contra eos igitur, qui intra limites Gigartinse Generis typos Genericos numerosos comprehendi statuerunt, me judice, urgendum adparuisse, species hujus Generis ita numerosis et evidentibus contineri charace- teribus — in aliis Speciebus plus minus conspicuis, ut vix aliud Genus Floridearum Analecta Algologica. 3 mihi cognitam dixerem, in quo Species uno aut altero charactere abludentes magis evidenter contineri aliis characteribus, easdem in unum idemque Genus cohibentibus. Si in multis aliis Generibus, quos magis monotypicos dicerem, jam ex ipsa struc- tura frondis, quin immo aliquando quoque ex babitualibus notis dijudicare liceat quo loeo systematis pertineat forma quzdam examinanda, àliter de Gigartinis judi- candum egomet putarem, utpote nee habitu, nec structura frondis suadente de Genere, nec de &ectione Generis ad quam pertineat Species quzdam certius judi- -eandum puto, nisi tota ut ita dicam coguita historia et evolutionis norma Speciei. lis, qui in formis Floridearum cognoscendis desudarunt, sepe obvenisse putarem, ut ex ipsa facie et adspectu plantz dijudicari posse crediderint, ex qua regione Geographiea formam quandam provenientem assumere liceret. Nec hoc respectu de Speciebus Gigartinz judicium ferre licere, plures formas me docuisse puto. Ob- veniunt in diversis oceanis forms, nonnullis characteribus ita invicem similes, quas ad eandem Speciem quoque pertinentes judicarunt, quas autem partibus fructiferis differre accuratius examen doeuisse patet. Si hae modo numerosas hodie cognitas formas comparanti mihi persuasum habui Gigartinas et sub setatis stadiis diversis induere formas plus minus diversas, easdemque nune fieri diversas prout individua diversa ad alias partes fructiferas generandas destinata adpareant, nec has mutationes fieri eodem modo perductas in omnibus iis Speciebus, quarum Íírondes similes aut proxime similes in. Herbariis servantur, facilius quoque intelligendum mihi adparuisse, haud licere ex uno quo- dam aut paucis quibusdam speciminibus dijudicare quinam sint Species Gigarti- narum diverse; et multo sgrius sane dijudicandum puto, quomodo Species invieem affinitate sua proxima conjuncte viderentur. Contra eos igitur, qui intra limites. Gigartine Generis Typos genericos numerosos comprehendi statuerunt, me judice urgeri posse adparuit, Species hodierni Generis Gigartine, ita numerosis characte- ribus invieem arete eontiueri, ut vix aliud Genus Floridearum mihi cognitum dice- rem, in quo Species uro aut altero respectu abludentes, magis evidenter contineri aliis characteribus, easdem in unum idemque Genus cohibentibus. Ipsam formam frondis in diversis Speciebus comparanti 3 saltim aut lubentius 4 typos specierum invicem diversos dignoscendos esse mihi quidem adparuit; sunt nimirum alie Species fronde teretiuscula, ali: compressa, alite fronde rite plana instruete, alie denique fronde canaliculata insignes; singulos vero hos typos obve- nire tum quoad ambitum partium et ramificationis normam, tum quoad consisten- tiam et firmitatem, tum quoad colorem frondis in diversis Speciebus plus minus conspicue mutatos. Quales vero hi characteres magis habituales fere jam ab initio in diversis Speciebus generantur diversi, tales eosdem in multis permanere sat con- spieuos, Species saltim nonnulle et fere unius cujusque Typi sat evidenter docent. "TTypieam vero formam, quam ita eandem permanere in nonnullis ejusdem speciebus, 4 J. G. Agardh. : e 2. hane in aliis et modo quodam sibi proprio sub evolutione ita mutatam fieri, ut - aliam omnino speciem sibi coram habere facilius quispiam putaverit. In Gzgartina alvcata, quam lubenter typicam dicerem speciebus fronde canaliculata instructis, segmenta omnia linearia et eandem forinam servantia videas. In Gg. mamillosa, in qua frondem canaliculatam obvenire, quoque patet, segmenta superiora et infe- riora quoad formam paulisper diversa agnoscunt, superioribus nimirum segmentis plus minus dilatatis, quasi in formam planiuseulam tendentibus. Dum vero in atlantica G. mamillosa frondem esse canaliculatam à nemine ut putarem denegatum merüini, adest in oceano pacifico Species, segmentorum superiorum forma cuneata cum G. mamillosa conveniens, quam vero fronde plana instructam obvenire docuit Eaton (G. latissima Eat) Dum praeterea in atlantica G. mamillosa | cystocarpia sepius generantur in phyllis minutis (plus minus transformatis) ab ipso segmento supremo pullulantibus (et intra hoc quasi intra »speculam» recepta); cystocarpia contra in Specie Californica obvenire constat in glandulis gigartinoideis — ipsis phyllis nimirum jam transformatis in cystocarpium sibi proprium — et immenso numero supra utramque paginam segmenti terminalis provenientibus. Dum nullas Species Gigartinarum, fronde plana instructas, certius cognitas fuisse novimus, et specimina manea Herbariorum Capensem illam G. radulam fron- dis parte suprema instructam totam frondem sistere putarunt, hanc Speciem adpa- renter fronde plana instructam ut typicam Generis proprii descriptam fuisse vix quispiam miraretur. Ut vero speciminibus observatis magis completis speciem die- : tam suis partibus sterilibus canaliceulatis instructam observare licuerit, mihi saltim vix dubitandum adparuisse confiteor G. radulam sua conformatione frondis ad G. mamillosam accedere, si quoque eandem evolutione cystocarpiorum ad G. /atissimam affinitate proximam esse facilius forsan quis concederet. Dum nullas alias species Gigartine Generis fronde plana instructas indicare licuit, facilius forsan quoque assumendum videretur ejusmodi formas, quales G. ra- d dula, et Californica Species sub eodem nomine diu intellecta, facilius ad unam ean- demque speciem (quam vero proprio Generi quasi typieam putarunt) referendas esse, assumere forsan liceret. Comparanti vero mihi hodie tum ipsam G- radulam !), qualem eam cum suis partibus sterilibus instructam intelligendam putavi, tum for- mas huie proximas me vidisse puto plus minus evidenter canaliculatas; memoria quoque repetenti mihi Californieam Speciem sub juvenili stadio sistere stipitem brevem, mox in folium rite planum abeuntem, adparuisse confiteor has Species nullo modo identicas considerandas esse; revera' easdem nee invicem affinitate pro- xima junetas esse, sed potius in sua propria serie invieem amalogas formas consti- tuentes. Si in multis aliis Floridearum Generibus dicere liceret, earundem Species tum certa quodam hàbitus similitudine, tum structura sua congruente, tum ipsa ') Formam | illam. frondis, sub qua G. radulam ipsam depictam et sub qua plura alia Speci- minas Capensia, quie Species et quin immo Genera diversa sistere putavit Kützing — prout aut cystoearpiis aut soris sphmerosporarum instructa observavit — tantum segmenta terminalia sistere frondis decompositie, mihi quidem hodie nullis dubiis vacare, putavi. » PF OW E H E. Analecta Algologica. 5 ífructificationis indole quasi unicum et eundem Typum plus minus conspicuum re- ferre; fere contrarium obvenire dicerem in Speciebus Gigartine Generis; easdem nimirum non unico quodam aut habitus, aut structure aut fructifieationis charac- tere contineri, sed pluribus et his omnibus vario modo mutatis; ita ut jure quodam mihi repetendum videtur: »facies non omnibus una, nec diversa tamen, qualis decet esse sororuin». Quoad ipsum generationis modum cystocarpiorum in diversis Gigartinge Spe- eiebus diversum, meminisse placet ipsos »uwcleos generari: a) b) d) in ipsa fronde, vix aliter mutata, quasi immediate provenientes, et hinc sepius saltim vix certo quodam ordine dispositos obvenire (in Gg. ac? culari, Gig. canaliculata); : proveniunt in cería quadam parte frondis antea generata, ita vero dispo- sitos, ut cystocarpia in certa quadam parte frondis generata diceres (G. Teediz, G. Chauvin); aut formantur cystocarpia in definita quadam parte frondis antea vix presente, sed (ut videretur) proprium quendam in finem creata, hoc vero fieri posse in diversis Speciebus modo quodam sibi proprio: nimirum: €) eystocarpiorum nucleos provenire in partibus frondis, quoad suam formam a fronde sterili vix diversis (G. alveata); c") eystocarpia generantur in definita quadam parte frondis, quasi certo quodam modo ad nucleos excipiendos peculiariter in hunc finenr evo- luta, et plus minus transmutata; nimirum aut in ramulo, ipso vix transmutato, at in proprium suum finem evoluto (G. pistillata); aut in ejusmodi ramulo ipso plus minus transmutato (G. mamillosa); aut proveniunt organa quasi proprie form:ze et indolis intra pericarpium quasi proprium nucleos generantia, demum quasi carpostomio rupto aperta; hee vero pericarpia obvenientia: d' in parte quadam propria frondis, aliter vix transmutata, nisi sua lati- tudine forsan paulisper magis expansa (G. latissima Eaton; G. papil- losa C. Ag); aut denique generantar in parte quadam peculiari frondis, proprio quo- dam modo ad ea generanda transmutata; (in ipsa igitur hac parte hoc modo referentia cystocarpia externa, immenso ssepe numero provenientia, glandulas istas »gigartinoideas», referentia, qu:e Gigartinis potissimum characteristica considerata forsan voluerunt. Prout frondes cystocarpiiferas hunc in finem alio modo antea ad hane evolutionem przeparatas, aut magnitudine, aut ramificatione partis fructifere, alias modificationes obvenire posse, facilius ut putarem intelli- 6 J. G. Agardh. gatur, et ejusmodi suadentibus considerationibus typos specierum pro- venire adparenter plus minus diversos, demum hoe loco quoque monuisse placet; de explicatione propria Specierum ejusmodi videas observationes, suo loco infra de his allatas. Si hoc modo cystocarpia in diversis Gigartinarum formis alio modo quasi preparata proveniunt; si insuper ipsam formam frondis in aliis Speciebus admodum diversam agnoscere oporteat, conjecture quendam locum adesse forsan quispiam crediderit Gigartine genus, quale hodie intellectum, nondum fuisse limitibus suis legitimis cireumscriptum, quod quoque expressis verbis a recentissimo de Gigartinis seriptore indicatam putares, quamquam revera nullo modo indicatum vidi — qui- busnam characteribus Genera nova cireumscribenda voluerit. Rem revera difficilem esse haud is sum qui negarem; non tantum ob Species Generis admodum nume- rosas, sed etiam ob characteres, quibus differre videantur steriles forme specierum a formis cystocarpiiferis. Si quispiam urgeret in Typis eireumseribendis majorem fidem habitualibus notis attribuendam esse — quod a Kützing, Genera sua diversa Gigartinarum quoque nominibus instructa instituente, jamjam propositum fuisse constat — meminisse placet, eandem Speciem Gigartinz offerre posse frondem ste- rilem, sphzerosporiferam et cystocarpiis instructam ita invicem diversas, ut ejusmodi formas ejusdem Speciei ad diversa quoque Genera a Kützingio relatas fuisse. Si in nonnullis seriebus Specierum differentias typicas adesse facilius quis putaverit; ipsos horum characteres in aliis Speciebus ita collidentes me vidisse puto, ut forma qua uno respectu ad certum quendam Typum referenda videretur, alio charactere ad alium Typum tendere, mihi adparuisse confiteor. 'Comparatis extremis formis, quales alias fronde rite plana instructas, alias omnino cylindraceas obvenire constat, et ita habituales differentias adesse, quibus characteres diversorum generum ssepius quoque inter Florideas fundari novimus; nec tamen idcirco sque liquet anne longa forsan serie intermediarum connecte- *d rentur extremze. Si in nonnullis specierum Typis ramificationem frondis dicho- tomam, in aliis pinnatam obvenire patet, et species existere, quarum ramificationem in nonnullis herbariorum speciminibus observare licet dichotomam, in aliis magis pinnatam, quod quoque in multis Floridearum Generibus ad hzc recognoscenda sua conferre constat — tamen de Gigartinis dicere fas est ejusmodi characteribus hodiedum haud eam hucusque attributam fuisse vim, ut his ducentibus Typos Genericos diversos instituere conati sint. Dicere quoque fas est hucusque nemini in mentem venisse puto, his ramificationis differentiis peculiarem quandam vim attribuere; quamquam in ipsa quasi Typica planta Gigartinz Generis (G. pistillata) specimina obvenire constat, alia rite dichotoma, aliis insuper serie ramorum con- j formium instruetis, quos et pinnatim, et distiche exeuntes, et invicem oppositos generari, primo quasi intuitu adpareat. Existere Species, quales complanatas no- vimus et fronde rite pinnata instructas (Gg. Teedii), in quibus eystoearpia in sin- gulis pinnis singula proveniunt, paulo supra basem pinn: a facie planata promi- nula; exstant huie proximse plures Species, in quibus eystocarpia plwra in ejusmodi — 4 * d cuin ME DS E hà x huidbodnh 2 ^ dU 34.1 PE rue P PETS 70 Ma Eu 1 " : X - à ] p^ » MM NC i " T. H ^ » y" BA , E . TOME M | 1 Analecta Algologica. : 1 pinnula tormari videntur (G. Chauvims); exstat denique Species Californiea fere eodem modo ab initio instituta, in qua vero denique ab ipsa facie rachidum — pin- . nulas generantium — novsz excrescere viderentur ejusmodi pinnarum series plurimse, habitum omnino diversam ejusmodi Speciminibus tribuentes. Simili modo obve- nire Species fronde plana instructze, in quibus frondes angustze offerunt ramifica- tionem rite dichotomam ; at prseter has typicas quasi frondes dichotomas observare licet alia specimina a margine emittentia longas series pinnarum, quas demum observare liceat cystocarpia generantes, nunc singula, nune plura, pro diversitate Specierum; ipsas pinnulas fructiferas nunc videre licet alio modo parum mutatas, nune jam ab initio sub forma quodam modo mutata provenientes. Sunt quoque inter Species hae ramificationis norma insignes alie, in quibus ramificationis nor- mam dictam primariam rite conservatam observavi; alias vero obvenire, in quibus pinnse fructiferee quasi magis transformatze fere in ramulum propris forms (race- mum fere diceres) mutatze obveniant; sunt denique Species, in quibus rachides ste- riles complana&e et distiche pinnate fiunt demum ramellis fructiferis obsitze, quos paginas planas obtegentes vidi. Mihi saltim, has diversitates in Speciebus admodum sua forma diversis observanti, evidentissimum adparuisse confiteor easdem certum in finem generari. Quum in ramis dchotomis G. pistillate cystocarpia numquam generari vidi; pinnas vero oppositas ejusdem speciei rite evolutas demum fieri eystocarpiiferas; et eandem dispositionem et ordinem evolutionis tum in aliis Spe- ciebus fronde conformi instructis, tum revenire in Speciebus, frondis forma pri- maria plana instructis, mihi adparuisse confiteor ejusmodi diversitates nullo modo indi- care differentias fortuitas, nec ramificationis cujusdam vag:e indicia, sed multo potius indieare congruentiam quandam characterum, certum in finem creatam; nec potui quin tota comparata serie mutationum, quam subeunt form: fructifere diversz, easdem fieri crederem ut cystocarpia crearentur, quam maxime numerosa in fronde Gigartinarum — facilius revera quam in multis aliis dissoluta !); et ita ipsos ramos fruetiferos et fructificationi inservientes, et ejusdem sistere partes quasi proprias. Sin vero hoe modo cognita et interpretata structura in Speciebus, quas Generi Gigartine typiecas considerare opporteret, redeamus ad formam illam, sub nomine G. radule diu cognitam, typicam vero hujus Speciei formam non judicamus ex speciminibus a suo esspite disjunctis, qualia hzc in littus rejecta, aut sine propria eura a collectoribus arrepta obveniant, sed qualia specimina completa hane Spe- .ciem monstrant, mihi quidem sat evidenter adparuisse putarem, hane plantam Herbariorum tantum sistere. lobum ezspitis supremum, rite evolutum, aliis inevo- lutis et basalibus, forsan aut posterius mox evolvendis, aut forsan sub sequente anno ad partes Ífructiferas generandas excrescentibus. "Totum puto folium hoc validum sistere partem frondis supremam frwetiferam, quam cum ramis fructiferis multi- " Meminisse placet Lamourouxium Generi suo Gigartins, prster characteres ab ipsa forma fructuum petitos, attribuisse frondem »substantia mucilaginosa et semipellucida repletam»; et hunc characterem structurz?, suo modo definitum, a speciebus duabus typicis (Gig. aciculari et G. pistil- — lata) — ad oras Gallis obvenientibus, haustum fuisse, forsan conjiciendum videretur. Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 2 LIT. a. na J. G. Agardh. plieatis aliarum. Specierum comparandam lubenter assumerem, comparatis precipue ejusmodi formis, quales in Gzgartina latissima Eaton et G. mamillosa, quasi transitum parantes, cognitas novimus; quamquam totum habitum et characteres habituales specierum hoc modo admodum mutatas fieri confitendum videtur. Si in Speciebus ipsa sua frondis forma quam maxime diversis, atque in his Speciebus ipsam structuram frondis revera eandem permanere, quoad suas partes constituentes; si in modo, quo sphzrosporze colliguntur in soros — quoque in Spe- ciebus habitualibus notis quam maxime diversis — nullam observationem allatam novi, ex qua deducere liceret alias species gerere sphzrosporas aut sua dispositione aut sua forma diversas; nec ipsos nucleos cystocarpiorum — quoad ipsam suam struc- turam — in aliis Gigartinee Speciebus obvenire quodam modo diversos; quszritur re- vera, me judice, utrum his omnibus congruentiis, quas adesse quoque ita indicatas agnoscere opporteret. ut formas habitualibus notis diversas tamen ad unum idemque Genus rite relatas agnoscere opporteret, an suadentibus nonnullis Genus ita insti- tutum in plura dissolvendum videretur. Mihi hac de re nulla onmino dubia per- manere confiteor. Fructiferas partes consimiles generari quoque in Speciebus, habi- tualibus notis admodum diversis; easdemque generari in his Speciebus congruentes, adjuvante peculiari adparatu ramorum, hunc in finem evidenter creato; id non potui quin quoque considerarem sistere characterem affinitatis omnium. Si habi- tualibus notis divergentibus medeatur evolutione peculiari ramorum, ipsas partes fructiferas generantium, revera proprium quendam valorem (ejusmodi ramorum certum in finem fprovenientium) huie characteri attribuendum esse, lubenter assumerem. Quum igitur de Gigartina dicitur: »Die Gattung umfasst mehrere verschie- dene Gestaltungstypen, die vielleicht besser als selbstündige Gattungen gesondert werden, deren genauere Abgrenzung aber erst auf Gruud eines erneuerten Special- studium móglich seyn wird» — multo potius urgendum mihi adparuisse dicerem Species Gigartinze, quantumcunque notis habitualibus diversas, tamen ve zntellectas in unum contineri Genus, bene distinctum, ipso illo adparatu sibi proprio quo partes fructiferas demum congruentes generant. Hunc adparatum non rite evolutum nec in Rhodoglosso, nec in lridza vidi; hine Genera hzc, si quoque affinitate proxima, a Gigartina diversa hodiedum quoque censeo. Comparanti mihi ita hodie tum habituales notas, quibus species Gigartinz Generis plus minus invieem differre viderentur, tum praecipue modos plus minus diversos, quibus partes fructiferas tum quasi prsparant, tum demum rite evolutas generant, adparuisse confiteor dispositionem Specieruni ejusmodi characteribus du- centibus quoque instituendam esse. Quum igitur hodie quoque Species baud paucas mihi novas describendas et inter Species antea cognitas inserendas habeam, placuit hoe loco offerre totam Seriem Specierum, qualem rationibus allatis instituendam credidi, sequenti modo redditam: , Analecta Algologica. 9 I. Filis strati interioris sua dispositione frondem rite cylindraceam. formantibus. "TRIBUS I. ACICULARES fronde teretiuscula ramis conformibus quoquoversum exeuntibus plus minus decomposita, inferioribus sspe subsecundatis, terminalibus subulatis, tructiferis vix diversis, infra apicem sspe genuflexum cystocarpiüm globosum validum laterale generantibus. ] l. G. ACICULARIS ?) 9. G. coNTORTA JBory. 8. G. NANA C. Ag. 4. G. CHAPMANNI Harv. 'TRriBsus IL. PrsTILLAT;E fronde sterili teretiuscula plus minus evidenter dichotoma, ramisque in acumen productis plus minus decomposita; cysfocarpiüfera ramulis conformibus, ple- rumque oppositis, aucta, cystocarpiis in his ramulis sgpius secus marginem superi- orem rami subseeundatis, paucis aut pluribus, globosis, demum quoque abortiente apice adparenter terminalibus. Formas, quas hoe loco ad Tribum sibi proprium retuli, diversas putavi tum ipsa forma frondis teretiuscula et ramifieationis norma dichotoma, tum vero prz cipue characteribus deductis ex modo, quo ipsam hane ramificationis normam mu- tant individua demum cystocarpiifera; in quibus nimirum novi rami generantur, pinnatim à fronde ipsa dichotoma provenientes. In speciminibus, ejusmodi pinnis densius provenientibus instructis, ipsas rachides nune paulisper latiores obvenire meminisse placet — ita ad Species fronde complanata instructas nunc accedere (in G. disticha ssepe sat conspicue); nune easdem in rachide ita dilatata obvenire pau- lisper eanaliculatas (rachidem tamen crassam servantes (G. dévaricata); in utrisque vero mutationem hane rachidis ipsius ita parum perductam dicerem, ut ipsa rami- fieationis norma pinnata suadente in ejusmodi specimine, de* propria forma frondis ejusque ramificatione ab origine dichotoma, dubia de affinitate ejusmodi Speciminis vix obvenire posse putarem. Ipsam vero hane diversitatem ramificationis in Specimine cystocarpiifero, quam optime conducere putarem et ad characteres diversarum Specierum rite intelligendos, et his rite interpretatis ad characteres et limites ipsius Generis rite statuendos quam maxime conducere, non possum quin hoc loco moneam. Species hujus sectionis Generis sequentes putarem: D. QG. PISTILLATA ?) 6. G. MACROCARPA. 1. G. FASTIGIATA. 7) Ad formam Europeam, sub nomine G. acicularis jamdudum distinctam, accedere viderentur plures form: e maribus longinquis reportatze, de quibus dicere opportet has non ita cognitas esse, ut de iisdem dicere liceret utrum Species proprias sisterent, an formas ejusdem Speciei, quam sub nomine G. acicularis ad oras Europs melius cognitam, saltim fructibus instructam, supponere opporteret. Ut ejusmodi formas ad G. acicularem accedentes, tum Speciem ad oras Novs Hol- landis, ad ostia Burnet River a J. Keys lectam; tum aliam ad littus Ceylone, quam sub n:o 62 et 63 inter Algas a Ferguson distributas habui. Denique formam memini ex Japonia, sub nomine G. tenelle a Harvey descriptam (U. St. Expl. of North. Pacif.). ?) Forma ;sub nomine QG. pectinate descripta, densius pectinata et hoec modo habitum pau- lisper diversum praebens, vix nisi forma videtur G. pistillatze, 10 J. G. Agardh. 8. G. CLAVIFERA. 9. G. FLABELLATA. 10. G. pisTICHA. 11. G. nivaRICATA P. IL. Filis strati interioris sua dispositione frondem formamntibus angustiorem aut quasi ex tereti compressam, aut paulo latiorem fere rite complanatam; sua ramificationis norma munc fere rite dichotomam, wwnc sub certo evolutionis stadio ramis pinnatim exeuntibus auctam, nunc totam: quasi ab initio pinnatim decompositam referentem; pro diversitate ipsius frondis ita quoque cystocarpia alio modo disposita generantem. Species hujus Seriei, qualem hane intelligendam hodie puto, sistere formas intermedias inter Species forma frondis cylindracea instructas et rite planas exspec- tandum videretur; hine suis characteribus inter utrasque quoad formas partium ambigentes assumsi. Ut inter Species, forma frondis cylindracea instructas; Typi quoad adspectum sat diversum proveniunt prout rami frondis omnes conformes generantur et eodem modo dispositi, aut alii fructiferas partes generaturi alio modo posterius oriuntur, ita quoque in Speciebus, fronde ex tereti compressa dignoscendis, alios ramos steriles permanere, ramificatione propria dichotoma sspe insignes, alios posterius generatos et alio modo dispositos provenire, quibus quoque alias func- tiones attributas fuisse patet. Si in Speciebus fronde simplieiore cylindracea in- structis rami [ructigerl ipsa sua dispositione subpinnata ramificationem versus di- sticham tendentes dicere liceat, hane dispositionem provenire debere adhuc magis conspieuam in Speciebus, quarum ipss frondes primarie paginas generant a mar- ginibus diversas, id quin immo quasi a priore conjiciendum videretur. Dum igitur inter has alie Species sunt, in quibus omnes partes suas, et steriles et fructiferas rite distichas a margine frondis compresse generatas observare liceat; sunt quoque alie. Species in quibus steriles partes rite distich: proveniant, dum quoque alise sint, quarum a paginibus nunc steriles, nune tantum fructiferee partes hoe modo dispositee generantur. Ipsas quoque ramificationis normas alias, quas aut dichotomas, aut palmatim aut pinnatim plus minus evolutas designare consuevimus, quoque in numerosa Gente Gigartinarum obvenire plus minus conspicue perduetas, non tantum quoad dispositionem partium sterilium, quibus ipsas frondes constare diceres, sed quoque suo modo contribuentes videri ad eam generandam dispositionem eystocarpiorum, quam singulis Specierum Typis — huie sectioni Generis pertinentibus — charace- teristicam lubenter assumerem. His insistens Speciebus Gigartinarum — huie seetioni Generis pertinentibus, tum suadente forma et ramificationis norma ipsius frondis, tum jubente dispositione et modo diverso quo cystocarpia in aliis ejusdem Speciebus provenire videntur, Tribus plures assumendas putarem, quibus singulis suas Species adtribuendas voluerim: ' Qui sub nomine G. Gymnogongroides olim descripta fuit Species ex Nova Zelandia, sterilis. hucusque tantum observata, forsan tantum formam sistere G. divaricate, monuisse placet p|OW XN "p ia QT » Analecta Algologica. 11 TRIBUS I. PALMATIFIDUE fronde fere ab infima basi complanata et segmentis a margine exeun- tibus decomposita, primariis subdichotomis, infimis magis elongatis, supremis abbre- viatis, lobis horum cuneato-rotundatis subpalmatim divergentibus; cystocarpiiferis vix nisi ramificationes ultimas et conformes frondis dichotom:e constituentibus, cystocarpia subsingula pone apicem lobi, quasi intra discum lobi marginalia generantibus. 12. G. WEnHLLE Sond. 13. G. UNALASCHENSIS J. Ag.') 14. G. rAciNIATA J. Ag. TniBus IL PrNNATILOBJE fronde supra cylindraceam, partem infimam mox compressa planata : ramisque nunc in acumen, szpius admodum obtusum porrectis, lobis pinnatim plus minus decompositis, cystocarpiiferis vix nisi ramificationes ultimas et' conformes ejus- dem sistentibus, cystocarpia subsingula pone apicem pinn:, quasi intra discum margi- nalia generantibus. 15. G. FALCATA, 16. .G. BINDERI. 17. G. nrvipA Twwn.?) 'TRiBUs III PmROLIFICANTES fronde supra cvlindraceam partem infimam mox compresso-planata, 'ramisque in acumen s:epius admodum obtusum porrectis — totis aut dichotome aut pinnatim plus minus decompositis, ramulosque cystocarpiiferos, nunc a margine, nunc quoque a disco emergentes — quasi adparatu proprium in finem formato instructis — emittentibus; demum cystocarpia subsingula pone apicem pinn:sw aut laciniz, quasi intra diseum marginalia, generantibus. Disponantur: (18. G. PRoTEA. |! 19. G. MARGINIFERA. 20. G. EaATONIANA J. Ag.?) 21. | G. 1NSIGNIS. Fronde sterili crassiore magis dichotome divisa » magis pinnatim divisa ') Que sub nomine Mamillaric verrucosce var. Unalaschensis a. Ruprecht distributa fuit forma, vix ad Mamillarias ejusdem pertinere, sed Speciem sui juris sistere, G. Wehlic proximam puto. ?*) Species à me nomine G. pinnatz et G. lividze olim distinctas, vix nisi formas sistere ejusdem Speciei mihi magis magisque persuasum habui; Specimina revera obvenire alia magis elongata et tota quasi pinnatim decomposita; alia breviora, quarum pinnas principales dichotomas, » quasi appendicibus brevioribus obsitas vidi; at tot transitus inter extremas formas vidi, ut ejus- EL differentiis hodie haud insistere auderem. mp » — * Formam illam, quam sub nomine G. Eatoniane ut Speciem sibi propriam designare ausus sum, ab Algologis Californie nonnullis ut formam juniorem G. spinos:z econsideratam fuisse; —oalüs. vero suboluisse putarem hanc sistere formam illam a Harvey sub nomine G. microphyllz eximie delineatam, aliis eam ut veram G. volantem C. Ag. econsiderantibus. Nec vero unam, nec alteram suspicionem, me judice, veram esse, dicere cogor. Qualem Speciem dictam mihi cognitam habeo, eandem putarem intermediam inter formas supra enumeratas. A Gig. volans forma pin- narum magis angusta diversam; hine, ut putarem, et sua affinitate et toto suo adspectu ad Gig. . insignem — Speciem Capensem — plantam ceystocarpiiferam accedentem dicerem. Attamen plan- . tam Californieam cystocarpia gerere in pinnis marginalibus magis elongatis, et forsan hinc in : Ne eadem pinna pluribus, aliis a rachide ipsa frondis provenientibus subsessilibus pluriseriatis, supre- J mis pinnarum apiculo sterili nunc superatis. G. microphyllam Harveyi, sistere Speciem ab his - diversissimam, mihi quidem) evidentissimum adparuit. »4 ". d E "NS Y V0 be A (» A" * i 1 5 : [ E i L *xX 12 : J. G. Agardh. LI 22. G. PoLvGLorTaA ). FE le stefill tenulOe .. .. . 5: 992 ZEN day 93. G. voLaNs?).- Quo modo G. pistillatam a G. aciculari distinctam judicavi, nimirum in G. aciculari ipsam frondem, aliter vix transmutatam, fieri eystocarpiiferam, dum in G. pistillata rami proveniunt pro- prii (alio quoque modo dispositi) in quibus demum cystocarpia generantur, ita quoque Species, quas mox supra enumeravi intelligendas putarem. In Speciebus, quas palmatifidas et pinnatifidas dixi, sunt partes steriles frondis vix aliter transmutatz, quz intra suos lobos pone apicem cystocarpia generant singula; duin in Speciebus, quas prolificantes dixi, ipsa frons, quasi sterilis permanet, at novam generat seriem ramulorum aut pinnarum, in quibus cystocarpia proveniunt. Ejusmodi diffe. rentiam non potui quin majoris cujusdam :omenti considerarem. Hinc in Speciebus, qus hoc modo sua cystocarpia generant non tantum*Species diversas, sed quoque diversi typi recognoscendas credidi. Species, dicto charactere fructificationis convenientes, suo modo quoque habitualibus con- gruentiis convenire, meminisse placet. Speciebus illis palmatifidis suo adspectu et firmitate frondis aliquid inest, quod a plurimis Gigartinis facilius alienum videretur; ad has habituales notas pro- xime accedere dicerem Species illa, sub nomine G. profee a me descripta (Bidr. Alg. Syst. IV. p. 29). At diversam dicerem tum ramificationis norma magis rite dichotome-decomposita, tum numerosa prole pinnularum, qu: in planta fíructificationem parante proveniant, habitum prorsus diversum frondi tribuentes; quo respectu hane Speciem convenire dicerem cum G. pisfillata, quam eodem modo a G. aciculari differre assumsi. Speciem tamen dictam hune characterem gerere quasi magis ad excessum perductum, ita ut ramuli fructiferi non tantum a marginibus provenire videntur, sed demum ita densi ut formam ipsam frondis ab initio rite planam in formam fere canaliculatam cogunt, eujus a disco convexiuseulo novos quoque ramellos conformes generatos diceres. Plantam, hoe modo adparenter admodum diversam, generari putares sub evolutionis stadiis diversis — aut sterilis et dichotoma, aut dénsius ramellifera, ramis adhuc sterilibus, aut ocius fructifera rachidibus plerumque magis vittzeformibus, ramulorum ceszspites fructiferos demum admodum densos gene- rantibus. Huic stadio proximam dicerem aliam Speciem, nomine G. marginifere a me descriptam ( Epicr. p. 196). Plantam hanc puto tenuiorem, rachidibus magis elongatis, lineari lanceolatis, quasi in vittas terminales superne excurrentes, quarum juniores et inchoantes in planta juniore magis indivisas et spathulatas dicerem, in planta vero cystocarpiifera ramellos fructiferos breviores, quasi longis seriebus marginalibus dispositos generante. Ex hac Specie G. marginifere transitum parari dicerem ad Speciem, a me nomine G. poly- glotte inscriptam, cujus frondem planam fere membranaceam dicerem, demum fere unguem latitu- *) Gig. polyglottam ipsa ramificationis norma ramorum sterilium dichotoma, phyllis fructiferis a margine pinnatim provenientibus cum Speciebus aliis proximis congruere monuisse placet. His vero phyllis marginalibus in nostra saltim multo tenuioribus magis congruere cum Speciebus rite pinnatis — quales G. Teedii nominarem, monuisse placet. Forsan hoc respectu quoque monendum videtur alias Species inter eas, quas oen rite .pinnatas diceres et pinnis suis oppositis instructas, nunc inchoari fronde magis adparenter dicho- toma subdivisas; has autem mox fieri pinnis a fronde dichotome divisa provenientibus subdivisas. Quare has quoque Speciebus pinnatis adnumeravi. *) De Gig. volans C. Ag. monuisse opportet hanc Speciem in Zcon. Algar. — depictam ad specimen, in Herb. Chamissoi servatum, quod ex Cap. b. Spei ortum crediderunt. Hujus Spe- ciei Capensis nullum specimen postea reportatum novi. Plantam vero ex California habui, quam eum Icone Agardhiana proxime congruentem dicerem, nisi ex hae Icone concludere liceret plantam depietam fuisse admodum crassam, qualem in Gig. insigni revera hodie cognitam novimus, Hane ultimam vero ipsa forma pinnarum admodum diversam confiteri opportet. His insistens, potius conjiciendum putarem, Specimen a C. Agardh depictum revera ex Oceano pacifico allatum fuisse, utpote ex California Specimina habui, quee omni alio respectu eum Icone Agardhiana congruentia putarem, nisi hujus Specimina fronde magis tenui instructa quispiam urgere vellet. Ianc esse Speciem Gigartinge Californieam, quam sub nomine G. volantis hoe loco enumeravi. Je — Analecta Algologica. 13 dine attingentem, inferiore parte frondis conspicue angustiore, at conformi, sursum fronde fere lineari instructam et divisionibus dichotomis decompositam, flabellatim in semiorbem expansam, et secus totam longitudinem phylla fructifera juxtaposita, vix ultra lineam distantia lingulata, suprema et juniora breviora, adultiora 3—4 lineas longa et simplicia vidi. In planta fructifera hsec ita transformata vidi ut cystocarpii nucleum ipsum rotundatum diceres corona ramulorum cinctum, aut saltim duobus (forsan in nova cystocarpia evolvendis) (Cfr. J. Ag. Bidr. Alg. Syst. IV. p. 29.) Addere placet quoque in rachide plana hujus Speciei me glandulas observasse, pignora ramulorum novorum, quas in aliis Speciebus proximis szpius me vidisse dicerem, de affinitate proxima harum Specierum, suo modo testantes. Quod attinet G. volans, dixisse placet nullum Specimen Capense hujus Speciei in Herb. . €. Agardh adesse; Specimina vero habui eum icone eximie congruentia ex California, si quoque in his ipsum folium obvenire magis membranaceum, quam ex icone datu illud supponendum vide- retur. Speciem contra Capensem, quam habui nomine G. Znsignis inscriptam, offerre folia angu- stiora magis linearia, quz a rachide fere cornea et incrassata magis pinnatim exeuntia vidi. "(TRIBUS IV. INNocuu fronde teretiuscula aut ex tereti plus minus conspicue compressa, tota pin- natim decomposita, pinnis nunc angustioribus et linearibus, nune magis dilatatis lan- ceolatis subplanis, cystocarpiis in disco pinnarum mamilleformiter elevatis, nunc sin- gulis apice pinn:s molliore quasi supereminente et subrefraeto terminatis, nunc in ramulo ipso elongato pluribus, supereminente parte ramuli vix mutata molliore. 7 OCystocarpiis in. pinna. subsimplici, ipsa parum transmutata, subsingulis. 24. G. TEEDI. 25.? G. worrirs . 26. G. LEPTORHYNCHOS ?). E E ' ?) Quid revera sit Species, sub nomine G. mollis olim a Harvey descripta, tum mihi ipsi Epicrisin seribenti dubium fuisse, tum quoque Eatonio, cui Species Gigartine americanas peculiari studio sibi cognitas reddere, in votis fuisse patet. Me ipsum conjecisse Speciem dictam esse G. gelatinose proximam, et forsan hane ob rationem Specimen quoddam Speciei Americans ab Eatonio nomine G. gelatinoss (?) inscriptum fuisse, forsan conjicere liceat. Mihi vero hodie hoc spe- cimen comparanti, nullo modo nostram plantam in eo recognoscendam esse facilius patet; attamen in ea me vidisse Specimen proprie Speciei, in qua veram G. sollem Harveyanam recognoscendam esse hodie vix dubitarem. Structuram Gigartinz et ramificationem a submargine densissime pin- natam in hac vidi, at insuper nunc instructam pinnis quoque ab utraque pagina nunc rite planata egredientibus; modo dicerem quo ramos in G. leptorhynchos quoque provenire constat. Revera in G. molli nunc vidi totam frondem fere anguste linearem et decomposito-pinnatam pinnis consimi- libus, quz in exsiccata planta vix lineam latas dicerem, nunc vero rachidem adparenter expansam quasi in frondem planam plures lineas latam, et in ejusmodi fronde quoque ex ipsis paginibus novas pinnas pullulantes obvenire evidentissime adparuit. G. mollem igitur sistere Speciem sui juris, inter G. Teedii et G. leptorhgnchos intermediam, lubenter assumerem, quod vero ignotis adhuc cystocarpiis cuidam forsan dubium adpareat. ?) Speeiem sub nomine G. leptorhgynchos hoc loco indieatam, videas descriptam in JBidr. Alg. System. IV. p. 28. Eandem postea distributam vidi in 4g. Exsicc. Americ. Boreal. sub no- mine Gig. microphylle Harv. var. Horrida. Quscumque autem sint mutationes characterum, quas subire putares Species Gigartinarum, neutiquam assumere auderem Speciem illam sub nomine G. microphylle a Harvey distinctam, sistere eandem Speciem, quam sub nomine dicto distri- butam vidi. Nostram Speciem ad G. Teedii proximam accedere, id mihi certum adparuisse con- fiteor, suadentibus quoque formis aliis huie Speciei accedentibus, quibus comparatis typum in his admodum diversum vidi ab eo, ad quem G. microphyllam referendam putavi. | ^ B. 14 J. G. Agardh. zj Cystocarpiis in pinna plus minus elongafa et composita magis sparsim pro- venientibus, discos supra rachides sparsos cmulantibus. 91. G. BRACHIATA Harv. 98. G. GELATINOSA ?). jjj Cystocarpiis in. pinna parum transmutata. sepius pluribus invicem adprocrimatis, secus margines mamilleformiter inflatis, ipso apice pinne obsolescente *). 29. QG. LESSONI. S 30. G. CnaurssoOr. 31. G. CHAUVINII. * ' Inter Species affinitate paulisper dubias quoque G. brachiatam Harv. lubenter enumerarem. In juniore planta hujus ramificationem observare credidi cum G. aciculari potissimum convenientem. Ramos ejusdem singulos alternantes provenire et forma sua in acumen producta G. acicularem zmulantes, at evidenter molliores, gelatinosos et plus minus invicem distantes. Ut vero frondes aderescere vidi ramis novis a rachide provenientibus, aliis adparenter oppositis, Speciem hanc offerre ramificationis normam, quam nomine dato indicare voluit Harvey; et sub hac forma Speciem offerre ezspitem subcorymbosum, qualem in €G. gelatinosa mox infra describere conatus sum. Cystoearpia G. brachiafe ordi nunc in pinnula breviore infra apicem sterilem solitaria, at nune in ramo elongato plura, interspersis novis ramulis .sterilibus. Ipsa cystocarpia mutica vidi et fere truncata. : ?; Speciem, quam hoc loco enumeravi, esse eandem quam olim sub eodem nomine enumeravi, dicere fas est, quamquam: eandem hodie tum a G. molli sat evidenter distinctam putavi, utpote et habitu et ramificationis norma, multo potius eandem cum G. brachiata congruentem dicerem. Dum nimirum G. mollem ad G. Teedii et G. leptorhynchos potissimum accedere putarem, G. gelatinosam potissimum ad viciniam G. brachiate. revocandam putarem. Dum vero G. brachiata est Species Nove Hollandie, Specimina G. gelatinose, qu: in Herb. C. Agardh asservata descripsi, potius ex California oriunda suspicarer. In Gig. gelatinosa, ut in Gig. brachiata, vidi ramos pinnatim 2 margine provenientes, et ut putarem a fronde compressa et vix rite tereti; ipsos ramos in acumen excurrentes quodam modo G. acicularem :emulantes, at evidenter molliores, gelatinosos et plus minus invicem distantes. Ut vero frondem in inferiore sua parte ramis novis a rachide provenientibus, ipsam rachidem fieri magis compressam, aliis ramis alternantibus, aut sine proprio ordine servato egredientibus, aliis n»dparenter oppositis, et hoc modo dicere licere frondem brachiatam, ut fert nomen Harveyanum Speciei ex Australia. Utramque vero Speciem demum formare cesspitem exteriore sua forma corym- bosum, quamquam frondem pinnatim decompositam fuisse, meminisse fas est. "5 In. G. Lesson et G. Chamissoi typicam frondis formam non admodum differre diceres, a Speciebus, quas G. aciculari proximas facilius quis putaret; atiamen me in his potius Typum G. Teedii ejusque Speciebus proximis accedentem recognoscere putasse dicerem, si quoque pinnas in his Speciebus non seque planas obvenire confitendum videretur. In G. Chauvinii, quam vix quispiam ab his alienam putaret, ramificationis normam G. Teedii adhuc evidentiorem revenire quoque patet; et hane hoc modo sistere formam inter Typos dictos intermedium meminisse placet. Attamen in his Speciebus pinnas non ad modum G. Teedii unico eystocarpio instructas obvenire, sed pluribus, seeus marginem pinnse, uf adpareat, dispositis; nec singulis cystocarpiis, modo G. Teedii, supereminentem esse apiculum sterilem, sed esse ipsam pinnam — cystocarpia plura gene- rantem, quam in apicem sterilem desinere videas. Ipsum apiculum igitur non esse partem ipsius eystocarpii, ut hoc obtinere forsan quispiam diceret in papillis gigartinoideis, a fronde aliarum Gigartinarum | pullulantibus, quarüm apice rupto carpostomium in his demum generatum facilius quis assumeret. Ante alias igitur G. Chauvinise mihi testem nominarem, adparatu illo sterili, supra cystocarpia lateralin eminente, hand proximam quandam affinitatem indicari eum Speciebus, quarum eystoearpia generantur intra glandulas gigartinoideas, carpostomio quasi proprio instructas. ' Analecta Algologica. 15 TRrBUS V. ARMATX fronde supra stipitem cylindraceum cuneatim expansa in laminam fere rite planam, aut simpliciusculam 2—3-fidam, aut pinnatim decompositam segmentis majus- culis sublanceolatis, plus minus dense armatis, appendiculis acuminatis tum a margine tum a pagina exeuntibus, eystocarpiiferis infra apicem sterilem evidentius acuminatum quasi in apophysibus lateralibus globosis, singulis aut pluribus seeus margines gene- *ratis, nucleos eystocarpiorum sub-seriatos generantibus. 39. G. SPrNosA Kiülz. 38. G. ARMATA J. Ag. mov. Sp. 34. G. ASPERIFOLIA J. Ag. nov. Sp. 36. G. FARLOWIANA J. Ag. nov. Sp. "Oomparatis tum iis que jam supra dixi de characteribus quibus sectionem Generis Species, quas Znocuas dixi, comprehendentem distinctam putavi, tum prsecipue comparato charactere ex ipsa dispositione cystocarpiorum in eadem appendicula plurium, non potui quin ejusmodi characteri majorem quandam vim attribuerem. Eodem vero dispositionis charactere in his sectionibus Generis sub alia et sibi characteristica forma proveniente, mihi quoque adparuisse confiteor, ipsis habitua- libus ejusdem notis peculiarem quendam vim attribuendam esse. His ita ducentibus notis, diversis quoque habitualibus eharacteribus suam vim attribuendam esse credidi. Species igitur, quas hodie supra ut invicem affines enumeravi, non tantum habitualibus cha- racteribus invicem convenire, sed et characteribus suis a fructificationis situ et indole cum Spe- ceiebus quas Innoeuas dixi potissimum me judice congruere, indieatum voluerim; characteribus vero, quibus utramque Tribum inter alias Gigartinas distinctam putavi, infra antecedentem allatis, eosdem hoc loco repetere supervacaneum duxi. Species vero, quas Armaías dixi, mirum in modum antea confusas fuisse, animadvertere placet; hine de diversis earum Speciebus pauca hodie moneam. 1) G. spinose nomine Kützingium descripsisse eandem Speciem, quam ipse sub nomine G. ornithorynchos descripsi, mihi ignotum fuisse hane describenti, animadvertere vix opus sit. Ean- dem esse icone eximia in Harv. Ner. Bor. Am. depictam videas, suo colore in atro violaceum ssepe tendente, et forma frondis aut lanceolata, aut supra inferiorem partem cuneato-lanceolatam in partes quasdam magis di-trichotomas abeuntem; a marginibus paulisper incrassatis, velut a laciniarum disco papillas mucronatas validas emittentem; has papillas admodum firmas, nunc simpliciusculas vidi et magis conicas, nunc inferne cylindraceas et ramosas, ramis singulis conicis, infra apicem conieum lateraliter dejectum, in cystocarpium elobosum incrassatis, aut supra cystocarpium apices "ejusmodi geminos monstrantibus, nunc quoque longius peracta evolutione ipsius frondis, ipsas pa- pillas ramosas fere pinnatas videre liceat, in suis globosis partibus marginalibus cystocarpia plura generantibus. 2) Nomine vero G. spinose inscriptam, quoque aliam formam missam habui, et sub hoc no- mine inter Spec. exsicc. nonnullorum quoque distributam. Frondem hujus potius membranaceam . dicerem quam coriaceam; colorem potius ex coccineo in purpureum tendentem; ramificationem . omnino diversam, quam in Speciminibus bene evolutis dicerem decomposito-pinnatam, novis nimirum . foliis lanceolatis iterum iterumque a margine erumpentibus. Folia hse adultiora lanceolata vidi, » usque pollicem lata in media sua. parte, juniora magis linearia. Nusquam margines incrassatos . vidi, at sepe in phylla-minuta excurrentes, et cystocarpia qualia in G. spinosa, at conspicue minora. Sn Speciem hane a Kützing nusquam depictam vidi, at ab Algologis Californisz frequentius mihi missam js tum sub nomine G. spinose; tum sub nomine JMasftocarpi Harveyami, qu:e fide iconis, ab ipso Kützingio date Speciei ita denominate est sime omni dubio Species diversissima. Hane Speciem d G. armate nomine hodie designandam putavi, substantia, colore, ramigeationis norma et dispositione cystocarpiorum diversam. 3) G. ASPERIFOLIA J. Ag. mscr. In: Specie a Harvey sub nomine G. microphylle descripta et qua identica videtur cum Specie, a Kützing sub nomine Mastocarpi Harveyami im Tab. Phyc. — Vol. 1? tab. 45 depicta, folia linearilanceolata subsimplieia sustinentur stipite elongato tenui, ipso angusto et paulisper ramoso; ct his ducentibus characteribus ad hane Speciem formam quandam, revera admodum diversam, Californicam referendam esse facilius forsan quis supposuerit. Speciem enim Californicam vidi suffultam stipite tenui elongato et complanato (attamen crassiusculo) infima Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund." T. X. 3 ;] ^ uz 4 :ZTM - n. . i y "7 E Kv P Ls Le 5 ' Ber. ^ Gc. "" 3 wa $.X A 1 FW ) 16 - 3. G. Agardh. "Eu. " tantum parte teretiuscula, dein sequente parte vix lineam zequante latitudine, suprema parte 2 stipitis eireiter tripolliearis bis lineam latitudine vix superante. Supra hunc stipitem vidi ipsam — — frondem expansam quasi in folium magis membranaceum, circiter pedale longitudine, linearilan- - ceolatum, at bifurcationibus paucis in lacinias conformes subdivisam, singulis his pollicem circiter - D" latitudine squantibus; omnmibus.supra sinum rotundatum erectiusculis. In stipite et laciniis ju ie ribus frondem vidi innocuam; in parte autem frondis inferioris adultiore eundem adparatum dentium — — aut aculeorum, quem in Gig. armata describere conatus sum, excrescentem vidi; quamquam frondem a me descriptam rite fructiferam dicere non auderem. Dum vero in G. armata frondem vidi rite. decomposito-pinnatam, in G. asperifolia irondem laciniatam dicerem paucis bifurcationibus erectius- 2x. culis, quasi singula folia G. microphylle magis referentibus. Sin vero in G. asperifolia et margines —— et paginas planas obsitas asperitatibus, quas cum iis G. armate potissimum comparandas rite judi- n caverim, hane Speciem dicerem sat diversam a G. microphylla, qualem hanc vidi et cystocarpiis et. P. sphsrosporis rite instructam. Nec his subsistere Species conformes dicere cogor, utpote Specimina ET m quedam plante Novs Zelandiz coram habui, quas his conformia fere dicerem, attamen hsc Speci- * m. mina non ita completa mihi adparuisse, ut de affinitate hujus Speciei judicium aut conjecturam - 33 a ferre auderem. Ab his omnibus denique magis sua forma frondis distantem dicerem Speciem Cali- vd 2 fornicam, nomine G. exasperatze a Hodiernis ssepius distinctam. , e - E 4) Quomodo inter plures Species antecedentes invenire licet characteres sat conspicuos, ex ipsa forma et ramificatione frondis deduetos, quamquam easdem ipsa peculiari armatura frondis invicem convenientes, et hine easdem affinitate proxima junctas lubenter considerarem, eodem modo ut Speciem propriam considerandam esse putavi. formam, ex California ortam, quam ut formam G. spinoss peculiarem mihi olim misit Farlow, quamque ita sub nomine G. Farlowiaae ——— ut Speciem hujus Sectionis propriam assumere ausus sum. Qualem totam frondem in proximis et —— quoad margines et quoad paginas armatas vidi dentibus plus minus decompositis, rigidis et in. : spinas excurrentibus, ita quoque frondem armatam dicerem in G. Farlowiana, spinulis rigidis divari- NP cato-ramosis obtectam, aliis paulo magis subdivisis margines occupantibus, aliis brevioribus supra - rre paginas eminentibus. Me tamen spinulas has tantum steriles observasse dicerem. Quod vero huie | Xx Speciei characteristicum putarem, tum in ipsa ramificationis norma, magis pinnatifida quam pinnata, * T 4 tum ex ipsa forma laciniarum deducendum putarem. Ob ipsas lacinias frondis admodum obtusas, e hr, et ad basem vix conspicue angustiores; tota frons quasi magis laciniata quam pinnatim decom- posita; et his laciniis, semiunguem aut usque unguem latis, longitudine suam propriam latitudinem — — bis aut vix ter superantibus, totam frondem obvenire debere suis partibus admodum contractam; — ] hine ramificationem totius frondis densiorem obvenire debere, quasi magis ad palmatifidam ten- — dentem. Dum vero frondes in Speciebus, quales G. Wehlie, omnibus suis laciniis obtusissimis adparent, totam frondem in G. Farlowiana et quoad paginas et quoad margines armatas diceres, —— ipsis laciniis marginalibus in suas spinulas excurrentibus. Colorem Speciei magis purpureum di- ——— cerem; substantiam vero frondis multo magis membranaceam, quam in G. Spinosa. Me judice Speciem distinctissimam in hae forma agnoscendam putarem. De modo ita plus minus diverso, quo eundem Typum in Speciebus ejusdem diversis mutatum judicavi quibusque nunc habitum omnino diversum aliis Spe- ciebus impressum videretur, pauca hoc loco adferre placuit. j , Frondem in G. Teediüi esse a cylindracea forma in complanatam magis ten- - dentem, et pinnis suis linearibus a submargine egredientibus in ceomplanatam ab- euntem forsan dicere liceret, comparata quoque parte cystocarpiifera, suo modo cum G. aciceulari conveniente. In medio quasi disco, cystocarpium supra paginam pinnze planam prominet, ipso apiculo pinnze supereminentis sterili, nune quoque subrefraeto. Meminisse vero placet quoque aliam existere Speciem, quam his quoque suo modo - convenientem quis dixerit nempe G. canaliculatam, cujus vero frondem canali-- (En "eulatam, ipsa conformatione frondis alium typum indicare putarem. Huic Species — T "a2 ' (D Analecta Algologica. : "i indieatas — cum suis proximis rite NERA — potius analogas, quam invicem proxhnas, considerandas: putarem. Speciem aliam, a me nomine G. leptorhynchos descriptam, tum ramificationis norma pinnata, tum situ fructuum, quos ssepe vidi solitarios in sua pinna et apice sterili pinnse superatos, hoc modo quoque ad G. Teedi? proxime acecedentem putavi. Dum vero rachides in G. Teedi$ nud: permanent, fiunt in G. leptorhynchos — velut in pluribus aliis forsan ejusdem "Typi Speciebus, papillis ab ipsa pagina provenien- .tbus demum densissime. obtectz,, et his sensim in novos ramellos, suo quoque or- dine eystocarpia gerentibus, totam plantam obtinere adspectum omnino diversum, — fere diceres Rhodom. Lycopdioidem suo habitu referentem —- intelligere licet Diversitatem ramificationis, quam inter plantam sterilem et fertilem Specierum, quas in JPistillatis obvenire statui; nonne hanc quoque in aliis obvenire posse, si quoque modo paulisper diverso perductam et in diversis Speciebus plus minus con- spicuam, ita forsan inquirendum videretur. Si in Specie Europea (G. Teed?) dense pinnata pinnas cystocarpiiferas sterilibus similes videas, et ita tota: plantam fer- tilem a sterili vix aliter mutatam, quam evolutione cystocarpii, certo quodam loco ipsius pinnulge provenientis putares, nonne tamen aliter judicandum videretur sua- dentibus aliis Speciebus, Europes Speciei proximis, quales nominarem QG. /epto- rhynchos, G. brachiatam, ex quibus patere putarem plantam fÍructiferam habitum assumere sibi proprium evolutione ramorum, qui in eundem, ut videretur, finem sepe immenso numero a rachide ipsa sterili et suo modo ramosa provenientes ad- ;pareant. In nonnullis ejusmodi Speciebus non tantum ex marginibus frondis sub- compresse ramulos cystocarpiiferos generari, sed alios insuper provenire ex ipsis paginibus rachidis; quas insuper hune in finem quandoquidem dilatatas conjiceres, quin immo nune in frondem planam dilatatas vidi. Ob ipsam hane evolutionem ramorum, proprium in finem provenientium, lubenter equidem suspicarer G. Teed?? et huic Speciel proximas, quamquam habitu '& Pistillatis admodum diversas, si quoque his non proxima affinitate junctas, tamen certe analogas considerandas esse. Ut vero de mutua affinitate Specierum Gigartine rite judicaretur, meminisse placet non ex unica quadam, Specie, suo forsan proprio modo plus minus abludente ab alis evoluta, sed ex tota quasi serie Specierum plus minus eonformium oconji- ciendum fere dicerem quibusnam alis eandem potissimum adproximandam putares. Et si hoec modo comparantur forms, non potui quin Gg. Teedi? et Species huic proximas, sistere seriem sibi propriam, quam infimis ejusdem) formis suadentibus adproximandam putarem Speciebus fronde cylindracea instructis, si quoque hanc 'seriem in superioribus suis formis ad alios Typos tendere lubenter concederem. Inter Species hoc modo divergentes ejusdem Generis alias aliter judicari debere, facilius intelligatur. Sunt forsan qui conjicerent, ejusmodi formas, suis cbaracte- ribus eollidentes, sistere indicia optima affinitatis Specierum totius Generis. Ipsum habitum frondis generari admodum diversum, prout partes constituentes uno aut altero modo aliter formate, aut aliter disposite obveniant, id quidein 18 J. G. Agardh. : faeilius intelligatur. Pinnas in una Specie angustas et lineares obvenire, quas in alia dilatatas; quin immo eandem $Speciem in aliis suis partibus aliam formam assumere, numerosis Gigartinarum exemplis ita evidentissimum mihi adparuit, ut de his dubitari nequeat. Nec igitur ipsam frondem in certa quadam parte cylin- draceam, in alia complanatam obvenire; nec alias Species, ramifieatione pinnata insignes, gerere frondem magis cylindraceam, aliis Speciebus frondem magis pla- natam aut quin immo rite planam gerentibus, tamen illis proximas obvenire posse, eo minus dubitandum mihi adparuit, quum in intermediis formis ejusmodi diffe- rentias sepe videre lieet fere omnino obliteratas. Pinnas igitur, quas in una Specie angustas vidi et forsan hane ob causam unicum tantum cystocarpium generantes, in aliis obvenire posse dilatatas, et ita ad plures sustentandas idoneas, id nemini absonum adparuisse vidi, fruetiferam G. Teedii et G. Chauvinii comparanti, nec hane ob causam Species istas longius separandas esse. Hine Species alias quoque existere posse, quarum in pinnis, forsan quoque alio modo mutatis, cystocarpia quoque obvenirent pluribus diversis modis disposita. Dum igitur in G. Teedii supra cystocarpium solitarium vidi apicem pinns supereminentem protraetum in apieulum innocuum; in G. Chamissoi vero ejusmodi apicem breviter subulatum; in G. Chauvinie denique ipsum ramulum fructiferum magis dilatatum et eystocarpia plura generantem; apicem vero ipsum pinnule sustinentis in aliis Speciebus fieri in acumen rigidiusculum protractum (in G. spzmosa ejusque affinibus) me non dubi- tasse dicerem affinitatem quandam inter has agnoscere — si nempe aliis quibusdam charaeteribus has Species junctas esse suspieandum videretur. Ejusmodi considerationibus ductus, Species Gigartinse pinnatim subdivisas obvenire puto habitualibus notis invicem diversas, tum fronde magis cylindracea instructas in nonnullis, tum magis complanata in aliis, et in nonnullis quin immo fronde rite plana instructas, ita habitum totum mutantes prout ipsa consistentia frondis imperante appendieulas generant 1ructiferas plus minus habitualibus notis diversas. His quidem insistens rationibus Species Gigartine pinnatim subdivisas — nunc magis cylindracea fronde instructas, nune magis complanata, et in nonnullis quin immo fere rite plana et plus minus decomposita — invicem affinitate proximas agno- scere haud dubitavi. HI. — Filis strati interioris sua dispositione paginas frondis invicem diversas generantibus, nunc totam frondem magis angustam linearem, hinc canaliculatam, illinc productam convediusculam ; nune frondem inferne stipitatam, superne plus minus expansam, hine ventrale latus plus minus emxcavatum, dorsale plus minus conveviusculum aut subplanum generantibus. 1 Meminisse placet fere jam & primis de Algis scriptoribus nonnullas Species deseriptas fuisse, sua frondis forma tota lineari insignes, quarum yero frondis pa- ginas diversas observarunt, ventralem quasi ecanalieulatam, dorsalem quasi in jugum convexum produetam. Ut innotuerunt ejusmodi plures Species diversse, has diversas Analecta Algologica. 19 observarunt, tum ramificationis norma in aliis rite diehotoma, et has ssepe apicibus conformibus aut ineurvatis aut recuryatis instructas, tum ipsam ramificationis nor- mam nune oppositam nune alternantem induentes; et ita hane mutantes, ut in eadem Specie nune uno, nune altero modo ramos dispositos, nune eosdem nullo certo ordine provenientes, quispiam facilius putaret, ipsos vero apices frondiuin nune in aeumen productos. Cystocarpia quoque in aliis Speciebus et aliter disposita obvenire, et alio respectu invicem plus minus dissimilia. Quszeritur ita quid sibi valeant hse differentie, utrum ipsam formam frondis, suo modo admodum peculia- . rem, nullius valoris considerandam esse in affinitate Specierum dijudicanda, au — . prsecipuum quendam affinitatis characterem ex ipsa hac forma peculiari frondis deducere liceret. Agitur revera qusstio utrum in dispositione Specierum Gigartinze insistere opporteret characteribus aut a forma et ramificationis norma Specierum . deduetis, aut, his spretis, aliis quibusnam tutius insistere liceret characteribus. De Specie, quam ante alias nullis dubiis vexatam lubenter dicerem, de G. camalitcilata Bp a Harvey descripta, hie et in descriptione de hae Specie dixit frondem inferne esse aut fureatam aut irregulariter ramosan, ramos esse distiche pinnatos aut bipinnatos, pinnas esse patentes, pinnulas breves et divaricatas; et in icone data hujus ramificationis diverse indicia adpareant. Prater formam vero a Harvey delineatam ipse a California quoque aliam habui, olim a me sub nomine Spher. Lindleyani descriptam, suis ramis superioribus teretiuseulis quoad formam cum illis Gig. acicularis multo magis adspectu convenientibus. 'lTum vero in una, tum in altera. forma frondem adparere admodum diversam; plantam juniorem observare . lieet nunc quasi ramis linearibus furcatis, paucos quasi ramulos conformes eiit. tentibus, nunc ipsos fureatos, nune pinnatim divisos, pinnis fere rite oppositis; nunc (et ut putarem ssepius) pinnis alternantibus plus minus iterum decompositis. Si in una eademque Specie ejusroodi ramificationis differentias obvenire posse, nobis persuasum habeamus, patet vanum revera fore characteres Specierum aliarum ejus- modi differentiis ramificationis. conditos assumere. Sin vero assumere liceret ejus- modi differentias ramificationis certum in finem creatas obveuire, et ita essc Species in quibus alii rami steriles manent, suo modo dispositi, aliis proprio quodam modo formatis demum partes fructiferas generaturis; patere putarem ipsam hanc rami- fieationis differentiam sistere characterem quendam haud spernandum in affinitatibus specierum dijudieandis. Exemplo igitur haud spernendo, differentias ramificationis, quas in aliis Speeiminibus G. cenalicwlate obvenientes vidi, testantes dicerem alios ramos, forma et ramificationis indole diversos, obveuire posse in planta sterili. alios in planta fertili certum in finem ita creatos; et lubenter equidem addere vellem ejusmodi differentiam ramorum -—— certum in finem provenientium —- si non affini tatis, tamen analogiz sistere indicium, me judice haud spernendum. De alia Specie, quam olim sub nomine G. angulate ex insula Chatam de- . Seripsi, eandem non tantum Speciem sistere sui juris, sed et proprio suo modo ab i E (ais abludentem, et hinc quoad proximas suas affinitates diu dubiam a me con- | Sideratam fuisse, quoque hodie pauca moneam. Quoque de hac demum intelligere TOCNPR, IE ow án ME uu L 20 J. G.Agadh. ^ — T putavi, eandem a OG. alveata quoad ramificationem fere eodem modo differre, quo G. pistillata iructifera a forma sua sterili diversa obveniat. Sterilem nimirum fron-. dem G. angulatze et ramifieationis norma, et consistentia, et colore potissimum con- venientem dicerem cum G. alveaía; at plantam cystocarpiiteram ejusdem mihi ad- paruisse admodum diversam, ob ramulos plurimos pinnatim a margine frondis. dichotomz .egredientibus, id 4nihi seque perspieuum adparuisse; et in planta, oc Jive modo admodum decomposita, plurimis lobis provenientibus forma et consistentia AM admodum diversis, quales in Specie ad G. alveatam suo modo accedentem exspectandi — d " viderentur, nec affinitates ejusdem proprias olim mihi suboluisse confiteor. Lobos ejusdem obtusos, adparenter collabentes, quasi recentes succosos fuisse putares, nadie dense adproximatos et fere trilobos, typicam Speciei formam segrius intelligendam facilius quoque videretur. Ut vero de ipsa ramificationis norma me convietum T putavi, nec de affinitate Speciei certius judicium ferre dubitandum adparuit. I Meminisse placet sub nomine Zridee decipientis a Hooker et Harvey descriptam — - id fuisse plantama ad oras Novse Zelandie ut putarem sat frequentem, quam in Epicr. ——— p. 195 ut Speciem Gigartinzg, et quidem G. divaricate proximam disponere ausus IY sum. Eandem esse Gigarting Speciem, hodie mihi vix dubitandum videretur, quam- — quam substantia magis carnosa, quam elastico-gelatinosa instruetam. Me ipsum hanc Speciem disposuisse in sectione quadaun propria inter G. divaricatam, quam forma fron- — dis fere tereti instructam, et G. marginiferam, quam fronde plana evidentiore insignem - E. deseripseram, equidem memini; quaeritur vero anne hoe modo de proxima ejusdem - » : affinitate revera rite judicatum fuisse, assumeretur. In G. divaricaíta cujus sub-. "oe - G. pistillata sat convenientem puto, — bU A stantiam formam et ramificationem frondis cum quoque plantam fructiferam bene congruere, hodie quoque agnoscerem; nisi raehides, | in quibus rami cystocarplileri generantur, magis planatas esse quispiam urgeret; et. quasi in disco hoe modo formato, nune paucis ramellis cincto, eystocarpium quoque — hoe modo diversum quispiam urgeret. Meminisse quoque placet rachides (in G. de- — ad cipiente) quoque ipsius frondis jam paulisper planatas obvenire, et easdem nune . 3 quin immo in sua media parte paulisper canaliculatas observare credidi Hinc dr comparanti mihi longam seriem speciminum, qus hujus Speciei observare licuit, s - eandem quoque ad eanaliculatas formas referendam esse lubenter assumerem; ste- - rileem vero frondem ejusdem mihi adparuisse ex tereti ecanaliculatam, fertilem vero — fieri latiore rachide instruetam, et a margine fieri pinnis numerosis quasi need aique in his pinnis cystocarpia generari in disco planato adparenter sessilia. Quin (ed immo mihi adfuisse formas, in quibus ejusmodi rachides dilatatas magis sua fo na lanceolatas dicerem, pinnis marginalibus ita densis obsitas ut habitum generant - Speeiei omnino diverse. His fultus G. decipientem dicerem sistere Speciem inter- - mediam, ex una parte ad pistillatas, ex altera ad canalieulatas tendentem ; ramulorum lateralium proventu, quibus eandem pistillatis analogam putarem, AN Cu cd vero evolutione in disco quodam medio forsan magis ad canaliculatas tendentem; et ita forsan transitum parantem ad Speciem, hucusque quantum seio indescriptam, e Ll L ; " ui E E 3 * à PONE mA Jo m ' ; * x My I M B i * ». P. a^ , 7 " J Fs - - ' D Analecta Algologica. 21 dn qua plantam hujus. Typi supremem dignoscere putavi, sub nomine G. usidiose a me infra descriptam. | Seriem Specierum ita existere, quibus charaeteristioum videretur gerere ipsam frondem plus minus evidenter canalieulatam, eodem: dicerem modo quo alise Species frondem generant plus minus evidenter cylindraceam, alite autem planam. Inter Species vero canalieulas, alias Species suas offerre ramificationis normas proprias, quibus invieem has quoque distinetas obvenire patet. Tnrsus L ALvEATX frondis canaliculat: partibus omnibus subconformibus, infimis supremisque fere seque angustis linearibus, ipsis apicibus nune obtusiusculis, nune in acumen pro- ductis, ramificationis norma, qualis hzc in pianta sterili et cystocarpiifera Bapurcuh in singulis Speciebus suo proprio modo diversa. Preter characteres ex frondis forma petitos, et modos diversos, quibus ipsas frondes se parare diceres ad stadium fructificationis aptum prszeparandum. alias obvenire puto in diversis Speciebus differentias in ipso modo. quo partes fructiferas gestant Species diverse. lta dum in G. alveata, quam quasi typicam dicerem Speciebus fronde eanaliculata instruetis. cystocarpia proveniant in latere dorsali frondis canali- culatee ; contrarium obvenire suspicearer in plurimis aliis Speciebus, in quibus cysto- carpia obvenire vidi in latere ventrali canaliculatee frondis. ipso pericarpio in his . quasi suffulto marginibus utrinque prominulis canaliculate frondis. Quamquam me ipsum de hac diversitate dispositionis in Speciebus, qui ob ipsam formam frondis proxim:e viderentur, nulla dubia fovere confiteor, tamen dispositionem Spe- cierum hoc ducente charactere perductam proponere mihi non licuisse, utpote fructi- . feram plantam (G. ancistrocladie mihi adhue ignotam obvenire nec ab alio obser- yatam noverim. Dispositionem igitur Specierum, quas A/veatis adnumerandas credidi, tum quoad dispositiones cystocarpioruin in aliis Speciebus alias, tum quoad modos di- versos quibus frondes ad ea generanda parant Species diversz, instituendam cre. - didi (prout nimirum ex Speeiminibus nostris de characteribus harum Specierum judicare licuit). 7 Frondis canaliculate et dichotome decomposita ramis terminalibus obtusiusculis Subcircinatim | recurvatis, segmentis "anfepenultimis ex dorsali latere con- veaiusculo cystocarpia subglobosa et subapiculata, wwne magis sparsa, nunc fere duplici serie adparenter submarginali disposita generantibus. ser 36. G. ALVEATA. 77 Frondis canalieulatee pinnatim. decomposite ramis terminalibus obtusiusculis incurvatis, inferioribus ..... 31. G. ANCISTROCLADA. 71; Fwrondis canaliculate, im sterili planta. dichotomo-decompositee, ramis. termi- nalibus rectis subcuspidatis; im fertili planta, ramis conformibus pinnatim dispositis awcta, demum. im disco horum. sub emcavato et apiculis cuspidatis cincto, eystocargjrin generante. 38. G. CANALICULATA, 99 J. G. Ágardh. z;ijj Frondis canaliculate | ramis omnibus adparenter conformibus, decomposito pinnatis, pinnis pinnulisque lanceolato linearibus, fructiferis demum sub- palmato-digitatis, in. disco excavato lobi infra. apicem. cystocarpium globosum generantibus. N. 1 89. G. rNSIDIOSA J. Ag. mscr.) Tifjj Fronde subcanaliculata, in sterili planta plus minus dichotomo-decomposita, im fertili ramis. conformibus pinnatim. dispositis aucta, ramis ramulisque obtusis, subcanaliculato-excavatis, in disco pagine excavate subterminali et mutico cystocarpium generante. 40. G. ANGULATA. E fijfjg Fronde subcanaliculata im sterili planta plus minus dichotomo-decomposita, im fertili ramis ex cylindraceo-compressis pinnatim dispositis aucta, ramis í ramulisque plus minus evidenter in acumen produclis armata, infra. apices ramulorum cuspidatos in disco excavato cystocarpia generantibus. E: 4l. G. pEcrPIENS Harv. y "unus II. STrPrTATEE frondibus supra stipitem ima basi teretiusculnm, mox plus minus conspicue canalieulatum, in lacinias terminales cuneatim dilatatas simplieiuseulas aut conformiter subdivisas, canaliculatas abeuntibus; cystocarpiis in phyllis conformibus plus minus transformatis sparsim provenientibus, intra mediam suam partem nucleum subglobosum, quasi infra fornieatum tectum phylli evanescentis receptum formantibus. J Inter formas, quas ob convenientem formam frondis et ramificationis normam consimilem ad G. mamullosam veferre consuevimus, latere Species plures, ex Speci- JE minibus Herbariorum difficilius dignoscendas, quas vero et ipsa forma frondis — in nounullis evidenter canaliculata, in aliis revera plana aut saltim planam mire referente — tum quoque situ fructuum paulisper diverso dignoscendas —- id mihi RE quidem persuasum diu habui, quamquam formas hoe modo diversas difficilius ex | Speceiminibus herbariorum :egre dignoscendas esse, lubenter concederem. Nec has - im differentias in Speciebus Oceani pacifici dignoscendis ab oculatissimo earundem observatore, Eatonio, prsetermissas fuisse, Specimina numerosa mihi missa testantia — — —— dicerem. Eo observante alias Species fronde canalieulata insignes quam proxime cum atlantica Specie G. mamillose convenire; alias dixit fronde rite plana distinctas, " Species hzc tota ramificationis norma primo intuitu ita refert G. livid:e formas juniores, quas olim nomine G. pinnatz distinguendas credidi, ut eandem hujus formam admodum angustam referre facilius quis assumeret, Aecuratius vero eandem comparanti longe diversam Speciem sistere : » a»dpareat. 1n partibus nimirum Speciminis exsiccati ejusdem inferioribus detegere liceat quasi : costam propriam incrassatam, quam in Specie Gigartinz: vix exspectandam egomet putarem. Sec- " tione igitur faeta frondis vidi hane costam sistere partem incrassatam dorsalem frondis canaliculatze, eujus margines recognoscere licuit in alis extra costam presentibus. "Transversali facta sectione lobi ecystocarpiiferi, tum dietam costam constituere regionem dorsalem frondis canaliculatz, tum eystoenrpium globoso-tumidum cum alis canaliculatze frondis inferne coneretum, globoso suo apice inter parietes eanalieuli liberum. Hoc modo Speciem hane tum canaliculatis Speciebus pertinere | didici; tum hae Specie probari inter Species canaliculatas alias esse in quibus cystocarpia gene- rantur ex dorsali jugo prominula (G. alveata); alia vero supra ventralem canaliculi regionem (G. /n- sidiosa, Quod vero attinet G. ancistrocladam, dicere fas est mihi nondum contigisse ejusdem habere Specimen cystocarpiis instructum. X ] P - "- GN 1" — c Uovoc— x —" Analecta Algologica. 23 quarum maxime conspieuam nomine proprio G. latissime designavit. Ex Speciminibus melius conservatis ejusmodi differentiam quoque obvenire mihi eo potius suspican- dam adparuisse dicerem, quum in alia Sectione Generis video Aadulas, fronde magis planata distinctas, differre a formis fronde evidentius canaliculata instructas. Nec his tantum in forma frondis differentiis subsistere characteres, quibus Species mamillose invicem differant, id mihi quoque assumendum adparuit. Diffe- rentias nimirum obvenire non tantum in modo, externe quoque conspieuo, quo in Speciebus modo dicto diversis cystocarpia proveniunt; in nonnullis nimirum pauca et sparsiora, in aliis plurima; sed etiam quoad gradum, quo phylla minuta cysto- carpiifera transmutant Species alise. Comparanti mihi hoec respectu totam Seriem Gigartinarum, qualem hane mihi hodie cognitam puto, vix majorem et magis conspicuam differentiam inter omnes Species diversas me vidisse puto, quam quse oritur ipso modo quo cystocarpia gene, rant, nunc singula et plus minus sparsa, atque pro diversitate frondis ipsam suam dispositionem et formam mutantia, dum in aliis proveniant, partem quasi novam frondis formatura, glandulas olim sic dictas Gigartinoideas constituentia; has nimirum glandulas video et quoad situm in fronde, et quoad propriam suam formam, et "quoad numerum quo proveniant ab unaquaque parte alia frondis abludentes — ita easdem putarem jam ab initio quasi certum in finem creatas. Si in infimis Speciebus fere uniuscujusque typi hujus Generis, quoque ipsa cystocarpia vario alio respectu diversa obveniant; eadem contra in Speciebus, quas tum totius Ge- neris supremas, tum ssepe in iis quas in singulis typis maxime evolutas lubenter agnoscerem, cystocarpia provenientia video sub forma illa glandularum, nec potui quin characterem Generis quendam principalem his attribuerem. His considera- tionibus duetus non potui quin agnoscerem ejusmodi characteribus, a situ et forma et numero cystocarpiorum deductis principalem quendam vim adscribendam esse; quod vero si assumeretur nec potui quin quoque Specie diversas putarem formas eas Oceani pacifiei (G. mamillosam et G. ramosissimam Eat.) quas, utpote forma ex- teriore frondis consimiles, ad eandem Speciem referre diu consuevimus. Nisi magnopere fallor dictas Species differe dicerem quoque quoad gradum, quo ipsam partem, nucleum generantem transmutatam videas. Ipsas papillas in Speciebus rite mamillosis esse plus minus elongatas, testantes putarem easdem a foliolo quodam non rite transmutato generatas fuisse; hinc quoque easdem videre liceat, plures in eadem ligula (ipsa quasi in nova phylla prolificante) adproximatas; nune aliis foliolis liguliformibus sterilibus, aliis cystocarpium infra apicem generan- tibus quasi ex eodem puncto provenientibus (ita in Specie, G. Jardini nomine a me descripta). Nune et forsan sepius in fronde rite fructifera ipsius phylli transmutati partem supremam sistere, quasi fornicatum tectum nuclei subglobosi. Utrum ab- rupto hoe apice carpostomium formatur rite terminale, ut illud pinxit Harvey (in Phyc. Brit), an revera obliquum permaneat, id dijudicare non auderem. Mihi hoe modo formationem cystocarpii in G. mamillosa explicanti, et cum hae comparanti eam in G. papillata ejusque Speciebus proximis obvenientem, ad- Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 1 24 J. G. Agardh. paruisse confiteor principalem quandam inter has obvenire differentiam, sive hane ab origine perductam et quasi magis typicam considerare opporteret, sive tantum in gradu, quo perductam videas, diversitatem ejusdem positam quispiam assumeret. Dum nimirum cystocarpia G. mamillose obveniant in phyllis plus minus sub evo- lutione transformatis, et hujus evolutionis offerant indicia plus minus evidentia; in G. papillata cystocarpia sub forma glandulse gigartinoidez quasi jam a prima sua origine provenientia forsan quispiam considerata vellet; mihi vero hae de re inqui- renti adparuisse confiteor aliam in his Speciebus obvenire differentiam, nimirum in ipso numero quo generata obveniant pauciora in mamilosis, immenso vero numero simul provenientia in forma illa Znfermedia, quam ab Eaton sub nomine G. latis- sime distributam habui. Jam ex juvenili planta hujus comparata pro certo con- cludere hodie auderem, eandem sistere typum ab illo G. mamillose diversum !). - ; MaMwirLosx frondis sterilis laciniis terminalibus evidentius canaliculatis, cysto- carpia in papillis magis sparsim generatis, a phyllo minuto plus minus trans- formato provenientibus, quasi intra fornicatum tectum cystocarpiwm globosum solitarium generantibus: 49. G. MAMILLOSA. 43. G. BarRaAcHoPUS Bory?. " Qua quidem lubenter dicta volui non tantum ut adpareat quam caute dijudicandum vide- retur de Speciebus Gigartinze Generis diversis, sed etiam ut conspiciantur rationes quare inter Species mamillatas et papillatas — habitu simillimas atque invicem sspe confusas — cautius at quoque certius judicare liceret. Ipsam formam frondis in nonnullis rite planam, in aliis plus minus canaliculatam, quam ab Zaíon rite et jure indicatam, sgre ex Speciminibus herbariorum dijudicari licere, forsan quispiam animadverteret; at comparatis cystocarpiis tum quoad numerum, quo in segmento proveniant, tum quoad partes in quibus formantur, aut sub forma phylli plus minus transformati, aut sub forma glandul:z, quasi jam ab origine certum intinem creatz, dubitari nequeat, me judice, typos invicem diversos hoc modo indicari. Si igitur quoque hodie confitendum vide- retur Species Gigartinarum existere, de quibus segre dijudicatur utrum magis aut ad unum, aut ad alterum Typum adproximandas videretur, tanfen mihi conjecturam quandam de earum affinitate audere maluisse, quam siccis pedibus transire differentias, quas adesse conjicere liceret. Quin immo si hoc respectu characteres ita quandoquidem collidentes adparuisse, ut Speciem quz uno respectu ad unum Typum, alio suadente charactere ad alterum magis adproximandam videretur, eandem ad Typum referendam putavi, cui fructibus suadentibus proximam judicavi. Mihi igitur his suadentibus rationibus alium Typum »amillosis, alium papillatis instituenti, allato modo Species earum diversas hodie disponendas putarem. ' *j [nter formas, ab Eaton e mari Californie mihi olim missas, non tantum eam me habuisse, quam ille (sub nomine G. mamillose var. latissime) rite distinctam judicaverat, quamque tum fronde sua complanata, tum suis cystocarpiis gigartinoideis magis immediate ex ipsa fronde et immenso numero quasi immediate exeuntibus distinctam judicaverat, quam vero hodie his suis fructibus magis ad papillatas accedentem judicavi; sed et aliam, sub n:o 2 ab Eaton mihi missam, cujus unum Specimen eandem. G. latissimam sistere putavi, suadentibus in hace quseque papillis gigarti- noideis inchoantibus. Una autem cum hoc Specimine alia habui, in quibus tum frondem evidenter angustiorem canaliculatam putavi, tum cystocarpia in papillis simpliciuseulis magis ellipsoideis et magis sparse provenientibus generata; in qua forma Speciem G. mamillose magis aifinem recogno- scendam putarem. Mihi quin immo suboluisse dicerem in his Speciminibus latere Speciem olim à lory sub nomine Gig. Batrachopus descriptam, cujus nulla alia Specimina ex Oceano pacifico con- zruentia mihi cognita dicerem, nec ab alio memorata novi; nisi. eandem sub nomine Mam. verru- cose var. Ochotensis a. Ruprecht memoratam assumere opporteret, "tT cm Le. t tid L9 Analecta. Algologica. 25 44. G. AUSTRALIS J. Ag.) 4D. G. JARDINI J. Ag.?) 40/s.? G. OBOVATA J. Ag. 77 RApuL.A frondibus a cespite basali, ramis plwrimis basi teretiusculis subdistiche provenientibus constituto, singulis supra petiolum ima basi crasswm et teretius- culum, mox superne sub-canaliculato-spathacewm, apice in laminam. crassiorem, sepius validam et adparenter planam, munc ipsam subdivisam, scpius indivisam subcochleari-spathaceam | abeuntibus; lamina. cystocarpüfera in. glandulis gigarti- noideis, vario modo in diversis dispositis, junioribus subapiculatis, adultioribus subglobosis, demum carpostomio terminali pertusis nucleum generantibus. Quomodo inter canaliculatas Species alie sunt mamm?llose, suis stipitibus magis elongatis et dichotomis instructz, terminalibus suis partibus in frondem plus minus evidenter euneatam abeuntibus, tota fronde hoe modo arbusculam subcorymbosam constituente, ita dicerem alias esse Species, stipitibus brevioribus et ipsis minus subdivisis constitutas, quarum ramos plurimos quasi inevolutos permanere, termi- nalibus vero magnitudine eminentibus in lobum magis validum desinentibus; atque hune fieri suo tempore salum fructiferum, lateralibus forsan posterius evolvendis; lobis sterilibus his in descriptionibus Algologorum ssepius prsetermissis. Species hac ramifieationis norma insignes, ab aliis canaliculata fronde instructis Speciebus in- super differre crassitie frondis, inter alias Florideas quoque fere insolita, quod ad- juvante quoque ipsa substantia frondis magis gelatinoso-cartilaginea, ad habitum sibi proprium his Speciebus peculiarem generandam sua conferre patet. Ipsa rami- ficationis norma et ramis adhue inevolutis hoc modo przetermissis, segmenta termi- nalia maxima, quasi totam plantam constituentia ssepius descripserunt. Ut plantam fruetiferam Gigartinz pistillatte. a stirpe sua sterili ramifica- tione diversam describere conatus sum, et fere dicerem quomodo Gg. angulatam a 7 Sub nomine proprio meminisse placet formam quandam existere Novs Hollandise, cujus pauca quedam Specimina a Rev. Collei lecta, diu in Herb. servavi. Hanc in plurimis cum G. ma- millosa convenire patet et configuratione frondis, et cystocarpiis, in papillis ex utraque pagina pullulantibus sparsis; his rite sub-globoso-ovalibus. Ipsam frondem vidi subconformem, nisi stipites longiores et magis cylindraceos dicerem, atque totam frondem rite dichotomam, segmentis termi- nalibus invicem eximie patentibus. *) Sub nomine G. Jardini duas formas in Herbario conservavi, utrasque ad oras Californize obvenientes, invicem quidem sat similes, quarum unam primariam a me descriptam, G. Jardini, di- stinctam dicerem laciniis frondis linearibus et cystocarpia in ligulis tum marginalibus, tum a paginibus pullulantibus, formantem. Przeter hanc vero plura Specimina habui cujus lacinias magis obovatas (G. obovatam ad interim) dicerem supra stipitem tenuem et ab ipsa fronde magis conspicue diversum. Ipsam írondem hujus (lesam forsan violentia undarum) exuberare in folia nova stipitata, et ita adparenter prolificantia in folia concatenata superposita plura, quarum majora vidi circiter 4-pollicaria longitudine, et pollicem circiter lata in superiore sua parte. Cystocarpia hujus vidi sub forma glandularum gigartinoidearum supra margines et totam paginam sparsa; hinc Speciem sui juris in hac latere puto; at ex Speciminibus nostris nimium incompletis eandem ut Speciem sui juris describere non ausus sum; quod autem in hac forma indicare videretur Speciem sui juris me vidisse puto in cystocarpiis gigartinoideis, a margine et utraque pagina provenientibus, me judice indicantibus Speciem sui juris inter Papillatas disponendam, quam tamen suadentibus Speci- minibus nostris incompletis proponere dubitavi. Hinc eandem hoc loco tantum memoravi ut forman suo adspectu ad G. Jardini accedentem, et colore et substantia frondis cum G. Jardini congruentem. 26 J. G. Agardh. Gig. alveata, ramulis fructiferis novis provenientibus diversam fieri, jam supra monui, ita alias quoque Gigartinarum Species, fructificationem parantes, sseepe diver- sas fieri, forsan nec absonum videatur; hinc facilius quis conjiceret similem in finem in RHadulis excrescere lobos foliorum terminales, in molem immensam fere diceres auctos, ut cystocarpiis gigartinoideis, immenso numero provenientibus, sedes prz- berent sufficientes. Ut vero sunt alie Species magis canaliculata fronde insignes (Alveate), in quibus paginam dorsalem prsecipue occupant cystocarpia, dum alige Species, seg- menta terminalia complanata gerentes, in quibus utramque paginam papillis gigar- tinoidis uberius instructam obvenire constat (Papillate), ita quoque inter Radulas sunt alie Species, magis canalieulata fronde insignes, in quibus cystocarpia in papilis a margine provenientibus, precipue provenire videntur (Gg. Burmanni) et ita in canalieulata fronde (ab utroque margine pinnas emittente subconvergentes), cystocarpia proprio suo modo disposita generantes; dum alie (G. radula) Species, magis complanata fronde instructe, cystocarpia generant in papillis — precipue supra paginas, et in his immenso numero dense provenientibus, quasi pericarpium proprium suo carpostomio pertusum nucleo interiore constituentibus. Sunt denique Species in quibus papille supra totam frondem, antea quoque sterilem, ita dense provenientes adpareant, ut stirie& ad instar, totam frondem informem glandulis ob- tectam facilius quis diceret. Mutationes forms, quas ita in diversis Speciebus pro- venire patet, prout aut uno aut altero modo sub evolutione mutantur, et prout quoad gradum aut parum aut longius sub evolutione quoque ejusdem Speciei per- ducte obveniant in Speciminibus Herbariorum, ad id conferre facilius putares, ut Specierum diagnoses legitims:e et segre percipiantur, et difficilius quoque ex Speci- minibus Herbariorum (sepe nec bene collectis, nec bene przeparatis) dijudicantur. — Hoe modo factum fuisse puto, ut Species revera quoad suos characteres diffi- cilius intelligendas, attamen ex miseris et male przeparatis fragmentis herbariorum dijudicatas, et quoad limites et quoad characteres, quibus in natura cireumscriptas putares, ante alias Generis Gigartine male interpretatas dicendas putarem. Species Radularum sequenti modo disponendas putarem: * Frondibus cystocarpiiferis unam paginam canaliculatam, alteram pro- minulam plus minus convexam generantibus; phyllis marginalibus con- formibus at minutis cystocarpia subpinnatim disposita generantibus. 46. G. BuRMANN1 )) ' Exstare. Speciem. nec bene eum una, nec cum altera Tribu Gigartinarum convenientem, jamdudum sub nomine G. Burmanni a Mertensio descriptam, satis constat. 'Hanc postea a me G. stiriatze proximam dispositam fuisse, a Kützingio vero typum sistere proprii Generis, Sarcothalie consideratam, eujus plantam sphzerosporiferam quasi pinnatam, pinnis a margine egredientibus in- structam. quoque depinxit (Tab. Phyc. Vol. XVII tab. 64. Qualem plantam sphsrosporiferam ita depietam videas, talem me aliquando eandem quoque vidisse confiteor, licet characterem frondis admodum erassw neutiquam ex icone rite perspieuam fieri dicerem. Nec alios characteres plante admodum peculiaris ex Specimine depicto ita redditos dicerem, ut de affinitate plante certius quod- dam judicium ferre liceret. Qualem enim plantam vidi, sub diversis stadiis evolutionis alium ad- rd Analecta Algologica. 21 ** Fyondibus supra stipitem teretiusculum in foliola pauca crassa lancoidea (vim conspicue camaliculata), ad wiramque paginam. papillis longitudi- naliter subseriatis, sensim plus minus elongatis et utramque paginam plus minus obtegentibus obsita, his demwm cystocarpia plura, in con- geries uvafformes fere congesta, generantibus. 41. G. SrrRIATA Turn." » *** Fyondibus supra stipitem teretiusculum distiche ramosum in cespitem erectiusculum | conjunctis, singulis ramis supra petiolum teretiusculum in laminam obovato spathulatam abeuntibus; lamina. sterili subplana et innocua; fertili papillis plurimis rotundato gigartinoideis sine conspicue spectum przebentibus, talem eandem dicerem ante alias omnes mihi cognitas Species multiformem. Plantam enim juniorem fere rite dichotomam vidi et csspitem formantem, qualem fere Gig. ma- millosz dicerem, at latiorem et stipite breviore suffultam; frondem vero hanc dichotomam evidenter admodum crassam vidi, sed quoque jam juvenilem quasi margine incrassato cinctam, et sub hoc evolutionis stadio Specimen exsiccatum omnino planum fuisse facilius quis supposuerit. Specimina hos characteres eximie evidentes monstrantia, soris sphrrosporarum uberrime instructa vidi; ejus- modi Specimina, Chondrum mire referentia, plura et eximie evoluta habui; at in eodem csespite in quo plures ejusmodi frondes rite dichotomz obveniunt alias vidi, quarum a margine incrassato lacinie novae pinnatim exeuntes provenire inchoantur, alie minut:z lacinias posterius natas refe rentes, alie majores quasi cum segmentis coztanes. Quin immo una cum Speciminibus dicho- tomis collecta alia Specimina habui rachidibus magis angustis instructa, laciniisque evidenter pin- natim dispositis rite decomposita. Ejusmodi Speciminis fragmentum sistit planta typica in Herb. C. Agardh nomine Sph. Burmanni inscripta. Eundemque ramificationis typum magis pinnatifidum referre plantam cystocarpiiferam, ex Speciminibus mihi sub nomine G. stiriate missis concludere ausus sum. In his enim czspitem basalem consimilem vidi frondium juniorum, quarum alias in- evolutas dichotomas vidi, in stipite teretiusculo superne vix in laminam subspathaceam crassissimam paulisper dilatatas; alias magis prolongatas plus minus incurvatas et canaliculatas, atque a margi- nibus crassis seriem pinnarum conformium emittentes. In his pinnis ulterius evolutis frondis rite canaliculate, vidi cystocarpia supra interiorem paginam prominula, quasi pinnulas novz seriei transformatas referentia. G. Burmanni ut Speciem rite Capensem hucusque memoratam fuisse constat. Specimen vero me habuisse ex littore occidentali Nove Zelandie mihi a Ferd. de Mueller missum, quod quonam modo a Capensi Specie dignosceretur, mihi quidem hodie non liquet. Memi- nisse placet Kützingium prseter Sarcoth. Burmanni l. c. depictam, aliam Sarcothalie Speciem in tab. 65 sub nomine S. Novas Hollandie depietam memorasse; de qua meas suppositiones attuli Epicris. p. 188. ' Sub nomine G. Stiriatze saltim. duas plantas Capenses, quoad Specimina, que mihi com- parare licuit, admodum distinctas, hodiedum intellectas puto, quarum unam, jam a veteribus notam et a Turnero depictam, inter omnes Species Gigartinz, hucusque notas, maxime crassam et corneam dicerem, nomine quoque aptissimo G. Stiriate instructam. Qualem hanc novi juniorem et adhuc sterilem, eandem dicerem supra caespitem radicalem, frondibus inevolutis constitutum, — supra sti- pitem teretiusculum plus minus elongatum et sspe dichotome divisum — abire in frondem ambitu lanceolatam, admodum crassam, 2—3 pollicarem longitudine, vix dimidium pollicem latitudine supe- rantem, ab utraque pagina in papillas initio sublongitudinaliter seriatas, sensim magis elongatas, demum Stirias sat bene referentes, unam papillam alteri superpositam monstrantes, quales has in icone Turneri sat bene redditas, fere nimium oneratas diceres. In icone Kützingii (Tab. Phyc. Vol. XVII tab. 40) specimen depictum cum planta minus onerata, qualem hanc adhuc juniorem vidi, congruere dicerem, frondibus suis eximie lanceolatis dignoscendam, nondum suis cystocarpiis sub- globosis, ad papillas prolongatas plurimas provenientibus quasi nimium onustam. Existere vero quoque alias formas, ita suis papillis superpositis obtectas, ut ex his difficilius quis conjiceret quz- nam forma fuerit frondis primarie. Sunt ejusmodi forms jam olim in Herbariis obvenientes, quse typiee fuerunt Turnero aliisque de hac Specie scribentibus, 28 J. G. Agardh. ordine ex tota pagina provenientibus, nunc quoque margines obfegen- tibus; singalis demum globosis in pedicello terminalibus, carpostomio demum rupto terminali apertis. 48. G. SsPATHULATA J. Ág. mscr.) **** Fyondibus in stipite nunc brevissimo et simplici, sepius supra infimam partem | teretiusculam uno aut altero dente instructum, aut plus minus conspicue ramosum, plurimis ramis quasi inevolutis, in folium terminale validum | adparenter planum desinentibus; folio fructifero in papillis supra utramque paginam marginesque dense sparsis, singulis demum globosis in pedicello terminalibus, carpostomio demum apice rupto apertis, nucleum generantibus. 49. G. RADULA *) ***** Fyrondibus ab expansione radicali subscutata in cespitem foliorum fere immediate exeuntibus, ima basi viv conspicue canaliculatis, moz in la- minam lineari lanceolatam, margine | incrassato | cinctam | abeuntibus; cystocarpiifera fronde intra. marginem serratum in. utraque. pagina ' Cum forma sub nomine G. stiriatee primitus descripta aliam Speciem confusam fuisse, eamque a me in Epicrisi descriptam fuisse ut typieam formam Speciei, quam nomine G. sfiriate divulgatam putarem, hodie agnoscere opportet. Specimina hujus nimirum sine nomine a Greville ad C. Agardh missa, ab hoc vero inscripta nomine (Sph. stiriati var. ad Sph. papillatum accedens) in Herb. C. Ag. presentia, uno Specimine juniore, rite explanato et quoad formam frondis obovato- spathulatam magis cum G. radula conveniente, dum Specimen aliud fructiferum eystocarpia nume- rosa in papillis elongatis generata, magis ad G. stiriatam accedere, facilius cuidam forsan videretur. Dicere opportet Grevilleum hzec Specimina sibi ignota considerasse, saltim nullo nomine adposito eadem ex Cap. b. Spei provenientia dixit. Hodie animadvertere placet eadem magnitudine frondis 3—4 pollicari multo magis cum G. stiriata convenire, eademque in czspitem erectiusculum, plurimis foliolis constitutum magis cum G. stiriata; quam cum G. radula, qus in collectionibus ejus tem- poris sspe foliis singulis constituta plerumque adparuerunt. Conjectura igitur facilius facta hanc formam sistere G. stiriatam juniorem, credere liceret. Hodie tum forma juniore G. stiriatz mihi cognita, errorem ita factam agnoscere opportuit. Comparata icone, quam Kouützing G. papillate (Speciminis Capensis) in Tab. 45 dedit, hodiernam nostram Speciem G. spathulatam sistere, id fere nullis dubiis vacare putarem. Formam, quam hodie Speciem sui juris indigitare putavi, quoad formam frondis et ramifica- tionem stipitis cum G. radula fere convenientem dicerem, at fronde multo minore 3—4 pollices vix superante instructam, atque foliis pluribus smpius in crzespitem erectiusculum magis conspicuum conjunctis dignoscendam putavi. Si vero hoc crescendi modo cum G. stiriata magis conveniat, eo evidentius eam ipsa forma frondis saltim sterilis et fructiferas partes adhuc juniores parantis cum G. radula eam convenire dicerem. *) De G. radula, Specie illa diu cognita Capensi, pauca quoque hodie animadvertenda videntur. Eandem czespitosam generari, modo aliarum, at prevalente folio maximo terminali, eandem quasi hoc folio unico constitutam, frondem ssepe descriptam fuisse patet. Eamque adspectu admodum diversam obvenire prout Specimina aut sphzrosporarum soros frondi immersos generant, aut cysto- carpia papillosa tum supra frondem, tum quoque supra margines sgpius numerosissima generant. Formas hoc modo diversas a Kützingio ad diversa quoque Genera relatas fuisse constat, soriferas nempe inter lrideas enumeratas, cystocarpiiferas sub nomine Mastocarpi enumeratas — Specimina saltim, qu: a Pappe missa habui, convenientia eum iis, quz a Kützingio, ex eodem provenientia, delineata. fuerunt: hine ad Gig. radulam soriferam refero /rid. lapathifoliam ( Kütz. l. e. tab. 16), Chondroclonium. capense ( Kütz. l. c. tab. 21), Mastoc. incrassatum ( Kütz. l. c. tab. 41); ad G. radulam cystocarpiis instructam refero Masfoc. verrucosum ( Kütz. l. c. tab. 48), M. brac- teatum (Kütz. l. c. tab, 43), M. polycarpum ( Kütz. l. c. tab. 44). Analecta Algologica. 29 papillas plurimas, sine. conspicuo ordine dispositas generante; sorifera fronde consimili, spharosporas intra frondem immersas generante. 50. G. LANCEATA J. Ag. mscr.) ****** Frondibus in stipite sublineari cuneato, ipso in lacinias paucas canali- culatas, frondem (quoque juniorem) sustinentibus subdiviso, segmentis singulis im frondem cuneato-obovatam excrescentibus, demum quoque a margine foliola nova canaliculato — plana generantibus; cystocarpiüiferis tum a margine, tum ab utraque pagina papillis gigartinoideis uberrime instructis. 51. G. rissA Swhr*. **5***** Frondibus supra stipitem ex tereti complanatum in frondem plus minus decompositam | abeuntibus, mimirwm: iteratis vicibus foliola nova a mar- gine emittentibus; singulis foliolis junioribus magis obovatis, adultioribus in formam magis obovato-ovalem, demwm ex ovali lanceolatam aut quin immo lineari-lanceolatam | abeuntibus; cystocarpiüferis tum a margine, tum ab wtraque pagina payillis gigartinoideis uberrime instructis. 52. G. ATROPURPUREA J. Ag.) 7) Speciem novam, sub nomine G. /lanceate hodie distinctam, ex littore occidentali Novae Ze- landie habui, mihi a F. de Mueller missam. In eodem csspite ejusdem vidi folia juvenilia vix sesqui-pollicaria et lineas paucas lata, alia sesquipedalia longitudine, latitudine vix sesquipollicem superantia, eandem fere formam lineari lanceolatam servantia, apice obtusius acuminata, nonnullis paulo latioribus et brevioribus, aliis longioribus et magis linearibus. Colorem in nonnullis atro- coeruleum dicerem, in plurimis ad lividum tendentem. Cystocarpia tum in utraque pagina sessilia, tum in papillis intra apicem sterilem in media sua parte incrassatis provenientia vidi. In frondis folio majore, casu quodam transversaliter rupto, gemina folia ex truncato margine provenientia vidi; et hsc nova folia quoad formam cum aliis convenientia dixisse placet, utpote hoc modo for- mam ipsam foliorum Speciei normalem testantia viderentur. Crassitie frondis hane Speciem G. ra- dulam :zquare dicerem, at habitu et forma foliorum velut crescendi modo, quasi immediate ex disco radicali folia emittente, diversam. ?) Inter Species quoad affinitatem suam proximam dubias adnumeranda mihi adparuit Species illa, olim sub nomine G. fisse descripta. Mihi hzc diu tantum cognita fuit fragmento Speciminis, quod fere tantum constare dicerem ipso stipite evidenter in segmenta pauca diviso, in quo tenden- tiam ad frondem canaliculatam forsan detegere licuit; quo ducente Speciem dignoscere putavi, cujus plura postea habui Specimina, tum ex Nova Zelandia, tum ex insulis Auckland a Capt. Fairchild reportata, mihi a Ferd. de Mueller missa, in quibus tum frondes adultiores et rite fructiferas, cum ilis Radularum quam proxime congruas, tum quoque partes ipsius stipitis subdivisi — ex quibus ramificationem frondis adultioris jam suspicandam dicerem, tum frondes rite evolutas, suis charac- teribus Radulas sat evidenter referentes. Dum vero Radulse propriz quasi in folium unicum vali- dum excurrere videntur, stipitem .G. fisse (ipsum dichotomum) continuatum vidi geminis ejusmodi folis (quarum singula ovata aut obovata dicerem); alias autem quoque divisionem jam in stipite inchoatam persequentes, offerre folia novis foliolis a margine exeuntibus decomposita. *) Est mihi hodie novo exemplo hse Species quam facile de affinitatibus Floridearum deci- piamur insistentes characteribus habitualibus, quibus non tantum congruere viderentur Species ejusdem Generis, sed et diversorum Generum. Ignotis mihi Speciminibus capsuliferis Speciem hoc loco descriptam $ine ullo allato dubio sub nomine Zridee atropurpurec descripsi (Epicr. p. 181); dein novis mihi allatis Speciminibus cystocarpia gerentibus Gigartine Speciem in eadem planta recognoscere ne minime quidem dubitavi (Bidr. Alg. Syst. IV. p. 31 Me vero ibidem quoque conjeeturam protulisse eandem in vicinia G. Burmanni disponendam esse, hodie agnovisse opportet. At non tantum eum hac Specie quibusdam habitualibus notis congruere, sed exstare quoque aliam Speciem ad oras Californie, quam ad aliam Sectionem Gigartine Generis hodie referendam putavi, 30 J. G. Agardh. IV. Filis strati interioris sua dispositione frondem rite complanatam formantibus, nunc fere apodam, nunc stipite plus minus evidente et vario modo in diversis formato laminam | terminalem, unc minorem, munc validam, aut integriusculam, aut vario modo subdivisam sustinente; cystocarpiis aut in fronde vix aliter mutata, intume- scentibus, adparenter plus minus vage provenientibus; aut certo quodam loco frondis generatis, aut in phyllis minutis, appendiculas frondis referentibus; nunc in cysto- carpium globosum innocuum intumescentibus; sepius in glandulis gigartinoideis, quasi ab origine ad ea generanda formatis et demum quasi carpostomio terminali pertusis. Species hujus Sectionis Generis, frondis forma fere rite complanata instructas dicerem, &lio vero respectu, tum quoad ipsam formam írondis, ejusque magnitu- dinem, tum quoad ramificationis normam et quoad colorem et consistentiam ad- modum variam, sat diversas. Dum nonnullas videre licet fere rite apodas, plurimas vidi stipite proprio instructas; et hune stipitem nune brevissimum vidi, et vix ad ulteriorem evolutionem tendentem, nunc ad novas partes generandas evidenter pro- num. In frondibus hoc modo stipitatis ipsas quoque frondes secus margines infe- riores in phylla propria marginalia sepe exuberantes observare licet. Quin immo Species obvenire, in quibus ipsum stipitem brevem et simplicem folio amplo ter- minatum; at ipsum hoc folium cireumcirea in folia conformia nova, quasi proli- ficantia observare liceat (G. rubens J. Ag.), ita folium quasi pinnatim decompositum mentientia. Existere vero quoque formas, in quibus ipse stipes primarius magis elongatus adest et ipsa sua forma, ne dicam quoque suis functionibus, a propria fronde distinctus obvenit. Qualem G. papülatam ssepius in Herbariis obvenientem novi, talem eandem sistere frondem subcuneatam, quasi truncata basi instructam facile diceres. In speciminibus autem hujus junioribus vidi frondem cuneatam suffultam stipite filiformi, ipso ramoso, suis ramis singulis abeuntibus in frondem cuneatam. Stipitem igitur suis ramis frondes singulas in ces&spitem conjunetas continere, faci- lius ita suspicaretur. Sin vero ita in hac Specie partes inferiores suo modo et suis funetionibus distinctas obvenire a fronde superiore et fructifera, nonne facilius quo- que suspieandam videretur in aliis quoque Speciebus eandem obvenire posse diffe- rentiam. Comparanti mihi Speciem illum admodum conspicuam, jamdudum a Harvey sub nomine G. microphylle delineatam, tum numerosis suis phyllis radi- calibus proprie formae, tum paucis aliis et quoad formam et quoad functiones diversis instructam, non potui quin his phyllis invicem diversis alias functiones attribuendas esse suspicarer. Ut in Aadwulis, quas dixi, dubitari nequeat (saltim me judice) alios ramulos esespitis decompositi, pro tempore saltim inevolutos permanere, alis excerescentibus in frondem fructiferam, ita quoque in Gg. microphylla alia foliola inevoluta permanere, dum alia excrescunt, magnitudine ita diversa, ut novis suis functionibus et apta et his sufficientia obveniant. Quod igitur jam supra de nimirum G. Jardini, eui quodam respectu subsimilem dicerem. Quamquam igitur caute dignoscen- dam, tamen in G. atropurpurea Speciem sui juris retinendam putavi — inter Radulas sua compo- sitione majore frondis insignem, at evolutione partium fructificationis congruentem. 7 4 10 ius NC ML LE LCD NCC di^ d Analecta Algologica. 31 Gig. pistillata monui, ramos ejusdem, eystocarpia generaturos, provenire in aliis et sua dispositione propria diversos, et ut suis functionibus propriis sufficerent sterilibus pro- priis conspicue majores, ita quoque de G. microphylla aliis stipitibus excrescentibus, aliis inevolutis permanentibus judicandum censeo; et his exemplis suadentibus, eodem modo quoque de aliis Gigartinze Generis Typis diversis judicandum esse, id mihi quidem vix dubitandum adparuisse confiteor. Pro diversitate igitur Typi alias Gigartinas offerre partes suas frondis omnes fere conformes, dum ali: generant ramos » plus minus invieem diversos, quibus diversas functiones quoque attributas fuisse ; patet; et singulas has partes, ad suas functiones diversas, ita iisdem adoptatas fuisse, ut singule singulis functionibus sufficerent. Ipsos modos, quibus Species diverse his diversis functionibus sufficere tendunt, esse varios; eosdem quoque obvenire posse admodum dissimiles nec negarem; sin vero in diversis Typis et quin immo in iis, quos Generis maxime dissimiles putantur, analogi obveniant, nescio sane anne ex his ipsis differentiis deducere liceret argumenta evidentissima affinitatis intimz:, qua nectuntur Species Gigartinarum omnes, revera Generi pertinentes. His in genere dictis de ipso modo quo characteres Specierum interpretandos putarem, de singulis characteribus quibus distant Tribus diverse, quas inter Species fronde complanata instructas dignoscendas credidi, pauca infra singulas afferam. -PRrBUs Ll. APonx frondibus supra 'scutellum radicale immediate expansis in frondem plus minus reniformiter dilatatam et quoquoversum fere :xque expansam atque in lacinias vix definitz:: form:se subdivisam, totam planam at marginibus subincerassatam, cystocarpiis supra unam paginam hemisph:erice prominulis, demum his evacuatis frondem fora- minibus pertusam linquentibus. 53. G. APODA (J. Ag. mscr.) )) !) Inter Species Nov: Zolandie diu in Herbario servatam habui Speciem, quoad habitum JEodi ita simillimam, ut juxta hanc ad interim servatam retinere maluerim, quam ignotis fructibus eonjicere cuinam Generi melius adproximaretur. Demum vero mihi gratulor habuisse fragmentum fpeciminis, in quo cystocarpia rite evoluta indicare viderentur structuram Gigartinis proximam, quamquam in nonnullis conspicue diversam. Quoad structuram frondis eandem convenire dicerem eum Speciebus hujus Generis rite planis; nimirum contextam filis anastomosantibus, maculis paulo majoribus, et exteriore strato filis longis moniliformibus contexto, cellulis paulo brevioribus, quasi maculas rotundatas offerentibus, utrumque stratum jungentibus; articulos filorum interiorum elon- . gatos cylindraceos, exteriorum magis conspicue moniliformibus, extimorum tenuioribus. Demum — habere contigit fragmentum Speciminis, in quo cystocarpia supra frondem conspicue emersa, intra " - pericearpium externum nucleos quasi plures singulos suo strato sterili cireumambiente cinctos, gem. M. . midia sua numerosa in his nucleolis foventia. Speciem igitur Gigartinis proximam judicavi et 2n inter eas ad Species fronde omnino plana instructas potissimum accedentem. 'Attamen cystocarpia tantum in una pagina proven'entia mihi adparuerunt, ex qua adparentia forsan conjicere liceret frondem forsan esse decumbentem, et poros, quos juniores vidi tantum coecos et in una pagina fructifera apertos, margine vero recurvato hujus paginz cinctos, demum grandescentes et frondem rite pertusam linquentes — hzc omnia Speciem vario respectu ab aliis Gigartinis diversam indi- care, non potui quin monerem. Porro observandum putarem ipsam frondem mihi adparuisse rite . planam, nec eandem provenire ullo modo canaliculatam, ut hoc in pluribus Speciebus, quas plana fronde instructas plerumque dixerunt. Accuratius igitur plantam examinanti mihi, et precipue . juniorem, adparuisse dicerem e::n esse apodam considerandam; in speciminulo, quod habui, adesse duas laminas, ab eodem puncto provenientes, suífultas stipitibus haud lineam longis; in planta vero zis evoluta me vidisse plantam rite apodam, quasi ipsam immediate a fulero scutato exeuntem. Acta Reg. Soc. Physiogr. Und. T. X. 5 H dial E ] J L4 ae Low. " nad 32 J. G. Agardh. Dum in plurimis Gigartinarum formis, fronde rite plana instructis, ipsum stipitem ita con- formatum vidi ut ex ipsa ejus tendentia ad ulteriorem evolutionem prona, quoque totam disposi- tionem partium, in diversis Speciebus obvenientem pendere facilius quispiam dixisset, contrarium obvenire putares in Gig. apoda, cujus frondem, denique admodum conspicuam, quasi immediate provenire diceres ab incrassata quadam parte radicali. Exstare quidem aliam Speciem, quoque ut ' putarem simili modo quasi immediate ex adparatu radicali frondem adparenter complanatam emit- tentem; at hane tum consistentia frondis magis gelatinosa instructam, tum cystocarpia aliter dispo- sita generantem, revera ad formas canaliculata fronde instructas — quod tamen ex Speciminibus a me examinatis segre certius statuitur — referendam esse, hodie quispiam assumeret. Hanc alteram Speciem, fronde magis cochleata ut putarem instructam, inter Species Carpococci Generis infra describere conatus sum. TniBvus IL. HowzEoPon; frondis complanatze subdichotome decomposite stipite sublineari sensim abeunte in lacinias superiores cuneatim dilatatas, in utraque pagina marginibusque papilliferas, papillis gigartinoideis quasi immediate in cystocarpia subglobosa, immenso numero tum paginas tum margines sine ordine bene conspicuo obtegentibus. 54. G. LATISSIMA ÉZat.!) Stipite sensim in laminam forma parum diversam transeunte 4 55. G. cowvoLuTA Avesch.?) [ 56. G. WnaienHmI Zarv.?) Stipite brevi subsimplici in laminam validam aut simplicem ( 57. G. GRANDIFIDA *) aut bifidam aut bifurcam abeunte . . . . . . . ( 58. G. EXASPERATA 5). ') In. Gig. latissima Eaton, frondem sua forma et ramificationis modo nunc offerre tantam cum . G. mamillosa similitudinem, ut utramque formam ad unam eandemque Speciem retulerunt antece- dentes Algologi vix quispiam miraretur. Nec ipsam formam frondis in G. latissima planam obve- nire, in G. mamillosa vero canaliculatam, antecedentibus — ex Speciminibus qualia in Herbario obveniant judicantibus — vitio verterem. Attamen segmenta (G. latissimse ssepius multo latiora obvenire, quam eadem in G. mamillosa vidi, animadvertendum videatur, quamquam et hoc respectu forms ejusdem variant. Diversitates vero, qua in fructiferis partibus adsunt, ita conspicuas esse ut de diversitate Specierum dubitari nequeat. Dum nimirum in G. mamillosa cystocarpia magis per frondem sparsa monstrant icones ejusdem datz; fructiferas partes G. latissim:e videas in segmentis terminalibus dense conjunctas, sspe tota segmenta terminalia dense obtegentes; et his accuratius observatis constare videarttur glandulis gigartinoideis, quasi immediate a fronde provenientibus, de- mum (ut putarem) subglobosis et carpostomio suo proprio apertis; dum in G. mamillosa cystocarpia, quie magis singula obveniunt (quasi a phyllo minus transformato orta et in hoc singula, in ejusdem parte paulisper inferiore generata putarem). His differentiis prseetermissis, plurima Specimina Oceani pacifiei, nomine G. mamillose inscripta, ad G. latissimam olim relata vidi. ?) Sub nomine G. convolute Aresch. Speciem habui ab ipso olim missam, ex Cap. b. Spei sub n:o 52 in collectione quadam Spec. distributam; in qua structuram Gigartinze dignoscere putavi; at nucleum cystocarpii(?) intra superficiem frondis immersum; Specimina autem non ita completa, ut certius de Specie judicare mihi licuerit. , *) Ad Speciem dietam Capensem forsan adproximandas puto tum plantam, quam ex Corea habui, tum aliam quam sub nomine G. Wrightii ex Japonia a Harvey memoratam; Specimina vero . hee omnia nimium incompleta mihi adparuerunt, quam ut his ducentibus conjecturam quandam certiorem de earum affinitate proferre auderem. *) Quod attinet Speciem, sub nomine C. grandifidz descriptam, referre placet ad descriptionem a me primitus datam (Epicr. p. 199), Specimina ista ex ins. Chatam habui. Postea, numerosis ex Nova Zelandia mihi missis speciminibus Speciei, quam nomine G. rubentis postea distribui, utramque ad eandem Speciem retuli, quod postea revocandum putavi ut jam in Bidr. Alg. Syst. IV. monui. *) Qualem. hane mihi cognitam habeo tum Speciminibus ab ipso Eatonio mihi missis, tum aliis a Berggren lectis, eandem puto caute dignoscendam a pluribus aliis; supra stipitem ejusdem complanatum, quem in aliis Species nunc simplicem vidi et folio simpliei superatum, nunc ipso stipite aut ima parte folii fureata gemina folia sustinentem, nunc in stipite brevi et simplici susti- € Nur UUEUEU C «/ v » v AECORIS, J Analecta Algologica. a3 Stipite plus minus elongato, ipso ramoso sterili, singulis ramis laminam fertilem terminalem generantibus . 59. G. PAPILLOSA '. Stipite brevi ipso complanato et a margine appendiculato quasi immediate in laminam obovatam expanso nunc simplicem, nune 2—3-obatam abeunte . . . . . 460. G. BriNaHAMIE ?). nentem írondem ultra pedalem longitudine, hane vero superne in lobos geminos, invicem subdi. vergentes divisam. Qualem hane cystocarpiis fertilem vidi, eandem dicerem offerre Speciem Gigar- tinte ad. G. grandifidam affinitate forsan proximam; et ita eandem sistere Speciem Papillatis perti- nentem; colore atro-violaceo insignem; meminisse autem placet ad oras Californie obvenire Iridece Speciem vario respectu cum G. exasperata congruentem. Hanc tamen esse propriam lridese Spe- ciem putavi, suadentibus cystocarpiis, diversa Genera indicantibus. Cystocarpia saltim juniora G. exasperate esse appendieula munita, velut folia sterilia quoque nunc suis .asperitatibus instructa videre credidi. In Syst. Algar. C. Agardh Species quzedam enumeratur ex Cap. b. Spei, eujus frag. mentum, nomine Gateloupie Hystric inscriptum in Herb. adest, quod forsan quispiam ad Gig. exasperatam referendum putaverit. P In Gig. papillosa, cujus characteres ab Auctoribus vix ita exhibitos putarem ut de affinitate Speciei certum judicium ferre liceat, ipsam frondem simpliciusculam, cuneatam atque suis cysto- carpiis gigartinoideis subglobosis, supra utramque paginam sparsis dignoscendam hucusque cognitam puto. Plantam hujus juvenilem ima basi vidi suffultam stipite conspicue tenuiore fere filiformi et ramoso, singulis suis ramis in frondem cuneatam desinentibus. Ejusmodi stipitem ex una parte Speciei congruentiam cum Speciebus hoc loco proxime dispositis indicare, tum quoque differentiam indicare inter ipsum stipitem sterilem et phylla fructifera, quse s collectoribus arrepta, in Her- bariis obveniant sub forma frondis simpliciuscul: fructiferze. ?*) Sub nomine G. Binghamise hodie novam gpeciem Gigartinz, pulchram et me judice sat distinctam describere audeam, mihi olim ex S:ta Barbara a D:na Bingham missam, postea quoque sub nomine G. radule ab Eaton receptam. Hanc Speciem sistere sui juris, me judice dubitari nequeat, et a vera G. radula capensi, et a Specie alia sub nomine G. radule quoque ex California distributa, admodum diversam. In G. Binghamis cujus Specimina tum juniora, vix longitudine ses- quipolliceem superantia et latitudine lineas nonnullas zquantia, tum rite evoluta circiter 8 pollicaría longitudine, et (ubi latissima) circiter 5 pollices lata vidi, frondem rite evolutam obovatam dicerem, ima basi euneata superne nunc in frondem rotundato apice obovatam, nunc in lobos conformes validos (usque 3) subdivisam vidi; sterilem frondem atropurpuream vidi et membranaceam margine ingequalem paulisper grosse undulatam; adultiorem margine sensim paulisper quasi incrassato inte- gerrimam, dein (ut putarem prout fructificationes parans) margine serrato et apiculis admodum sparsis a pagina provenientibus instructam; demum tum ab ipsa frondis pagina, tum a margine in appendiculis 1—2 lineas longis, cystocarpia gigartinoidea generans — in nostris tamen non admo- dum numerosa. Quod vero mihi in hac Specie observanda prsecipue characteristicum adparuit, tum ex ipsa forma frondis evolutae obovata deducendum putavi, et hanc formam eandem obvenire sive frondem simplicem, sive in lobos suos validos subdivisam; tum evolutionis modum, quem sequi licuit in fronde juvenili; supra stfpitem nimirum planum et sat elongatum, a margine apiculis paucis sparsis munitum vidi frondem rite cuneatim expansam in ipsam laminam juvenilem, fere forma lanceolata instructam (dum longitudine 1—3 pollices parum superat ipsa frons); ut autem ulterius increscit frondem superiorem fieri magis dilatatam et ad formam obovatam tendentem (in fronde 4 pollices elongata conspieuam, et denique hane formam retineri adhuc magis conspicuam in fronde 3—4 pollices lata, longitudine vix 8 pollices superante (in Specim. a me observatis. In Speciminibus jam junioribus (prz;ter denticulos marginales) vidi lobum conspicue minorem szpe provenientem supra stipitem proprium, et hunc sensim magis adscrescere et fieri magis conspicuum et cum ipsa fronde conformem folia diversa csspitis comparanti adpareat; atque hoc modo oriri frondem 2—3- fidam demum sspe obvenientem. Quod autem ulterius in hac Specie mihi animadvertendum adparuit, in tendentia ad novas partes generandas sat conspicua tum stipitis, tum ipsius frondis vidi; utpote hoc modo ab hac L: D M A b. *93, Mia NC Mns d»: M. c E "rà ( ^ "E ES b, f LM Y 1 E d L] "UM r^ , L E « n P dl 94 *» J'z d 2p IN u M. 49 ^ NER 34 J. G. Agardh. " Stipite brevi juvenili aut fere immediate in laminam 2—3 TIAS bdilosini furcam abeunte, aut evolutione tum lamins a cor- data basi in folium ovato reniforme abeuntis, tum lobis excrescentibus frondem subpinnatim decom- positam generantibus.:. 1 5 3 4 ee dus RMIOLS IG RUBENS?) J i Specie transitum parari ad aliam Speciem, a me olim sub nomine G. rubentis descriptam, de w- proxima affinitate equidem diu dubitavi. & ') Meminisse placet Specimina numerosa Gigartinze cujusdam: ex Nova Zelandia mihi missa, | a me initio ut formam quandam peculiarem G. grandifide considerata, demum ut Speéciem sibi - propriam constituentia, sub nomine G. rubentis in Bidr. Alg. Syst. IV. p. 30 memorata fuisse. Quod in his quam maxime notabile mihi adparuisse confiteor fuit ipsa forma frondis admodum diversa, quam in aliis Speciminibus ejusdem ut mihi adparuit Speciei observaveram. Dum non. | nulla nimirum vidi Specimina supra stipitem (revera parum conspicuum, angustum fere filiformem - et paucas lineas longum) sustinere frondem 4— 5 pollicarem, supra basem eximie cordatam aut reni- formiter expansam et indivisam, in apicem obtusiuseulum aut saltim parum conspicuum excurrere; alia Specimina vidi fronde pinnatim decomposita, foliis ovatis et acuminatis, nunc magis lanceolatis et 8—-10 pollicaribus longitudine, et bis pollicem latis in parte sua latissima; et hace folia obser- vanti mihi alia adparuerunt uberrime cystocarpiifera, dum alia ejusdem Speciminis sterilia, et harum A alia majora, alia minora, adparenter juniora. Ejusmodi formsze et ramificationis differentias, quibus | omnes ad Species dignoscendas conatus, — si quidem characteribus ex frondis forma et ramificationis norma petitis insisterent — repulsos fere diceres, non potui quin stupens animadverterem. Rem autem accuratius perpendenti mihi adparuisse confiteor haud paucas esse inter Gigar. tinas Species, in quibus ejusmodi diversitates inter Specimina sterilia et cystocarpiifera dignoscere - d i opporteret. Jam supra hoc loco indigitare placuit aliam esse ramificationis normam inter sterilem UN 2 k^ pistillatam et cystocarpiiferam; et hoc non tantum de Specie dicta valere sed et de aliis ejusdem butt proximis formis; et ramificationem propriam provenire videretur ut loca et spatia ampliora.genera- —— rentur evolutioni uberiori cystocarpiorum. His insistens demonstrare hoc loco conatus sum quoque ww in aliis Speciebus (Gig. protea, G. leptorhynchos) provenire certas partes, quin immo suo proprio modo - formatas et dispositas, quibus mediantibus numerosa progenies partium fructificationis paratur. E vero hoe obtineat suo proprio modo tum in Speciebus teretibus et dichotomis, tum in complanatis - et pinnatim ramosis, nescio sane quare ne idem assumere liceret in Speciebus fronde complanata in- structis. Nec igitur differentias forms et ramificationis, quas in G. rubentis Speciminibus diversis observare contigit, indicare Speciem variam et imutabilem, sed revera constantem at suo modo pro- prio ad fructiferas partes generandas sese parantem, eo potius assumendam putavi, quum eandem unicam «hucusque vidi, cujus frondem planam, pinnatim decompositam, folis novis a margine foli 1 conformis provenientibus. (Quse fronde subsimili instructze, aut frondem fertilem a sterili haud - i diversam generant (G. circumcincfa), aut ssepius forsan dicere opporteret ipsam frondem sterilem E persistentem augeri prolificationibus marginalibus a fronde primaria parum mutata provenientibus (G. gigantea). Quocumque vero modo cystocarpia generantur in his, est eadem frons persistens quze fit cystocarpiifera; in G. rubente non tantum esse primariam frondem simpliciorem ; sed hane, ut putarem, evolutione cystocarpiorum quasi consumtam, at a parte inferibre sua persistente et in nova folia properante, qu:e fiunt suo ordine cystocarpiifera; et hoe modo in uno eodemque speci- - mine palmatim quasi subdiviso observare liceat alia ejusdem foliola (una eum parte supera frondis | primarie) uberrima prole cystocarpiorum instructa, dum infimam partem frondis primarise una eum. foliolis junioribus steriles permaneant. Dum igitur in G. rubente est eadem frons persistens, quam hoe modo permutatam observare licet, nescio anne assumere opporteret — in Speciebus G. rubenti proximis — frondem harum s " quoad formam et ambitum obvenire in fertili planta non mutatam; qui autem in his Boii n disco radicali provenientes adparent pedicelli minutissimi, nonne in his recognoscere opporteret frondes inchoantes, suo ordine evolvend:e, et hoe modo substituentes lobos aut folia fruetifera, qua in G. rubente obveniant in eadem stirpe evoluta; dum in aliis sint diversse lacinige ejusdem frondis, quie uno loeo forsan steriles permanent, alio vero generantur fertiles. Analecta Algologica. 35 Inter formas, quas laciniis frondis supremis cuneatim expansis instructas, inter alias Gigar- ting formas dignoscendas facilius forsan quis putaverit, latere typos duos diversos, jam ab Eaton, Species Oceani pacifici examinante, rite intellectum fuisse, id hoc loco monuisse placet; utpote formas rite planas a canaliculatis ab Eaton optimo jure distinctas putarem. '"Typos vero ita diversos non tantum ducente ipsa forma frondis dignoscendos esse, sed ut putarem prsecipue jubente ad. paratu fructifero, cujus indolem in G. mamillosa ad alias Species fronde canaliculata insignes quam proxime tendere putarem, dum in forma quam sub nomine G. /afissime intellectam voluit Eaton, nucleos cystocarpiorum generari in papillis gigartinoideis, et sua forma propria, et sua dispositione supra utramque paginam immenso ssepe numero sparsa, alium typum et ita quoque alias affinitates indicantia facilius mihi persuasum habui. Qusritur igitur quibusnam aliis formis G. latissima proxima videretur. Habituales notas ipsius frondis comparanti vix dubitandum quidem videretur G. latissimam ante alias omnes cum G. mamillosa esse congruentem. Species autem, hoc modo habitualibus notis proximas, differre characteribus ex fructificeationis indole deductis jam dubia movere patet; et inquirendum ita vide- retur anne eodem jure, quo G. radule et G. mamillose& proximam judicare ausus sum, eodem G. latissimam et G. papillatam accedentes putarem ad formas, quz sua conformatione partium fructifieationis congruentes viderentur; inter quas vero formas obvenire, primo intuitu ita diversas, ut has potius ad Gigartinas, fronde plana instructas, affinitates prodere cuidam viderentur. In Genere, cujus Species omnes arctissimis affinitatis indiciis invicem me judice connectuntur, forsan parum referre cuidam videretur, utrum uno aut altero modo Species disponerentur; mihi vero aliter judicanti sequentes rationes nostre dispositionis afferendas adparuit: 1:0 si habitualibus notis in affinitatibus dijudicandis insistere opporteret, admodum dubium videretur, Gigartinz, lride:ze et Rhodoglossi Genera jure quodam distincta fuisse; sunt form revera horum Generum, qu:e habitualibus notis ita conveniant, ut dubitandum videretur anne ad eandem Speciem pertinerent. Si vero in his Speciebus invicem simillimis fructificationis partes diverse obveniant, mihi hoc argumentum adparuit vix repellendum, aliis insistere opportere characteribus in affinitate Floridearum dijudicanda. Quo jure hoe urgendum videretur, quum de Generibus Floridearum agitur, eodem hoc revera urgendum puto quum de dispositione Specierum intra idem Genus qusestio sit, nisi forsan in Ge- nere, numero Specierum amplissimo seatente, alii characteres plus minus collidentes adpareant; in quo ita supponere liceret obvenire Species, quze uno charactere magis prominulo ad unum Typum, alio ad alterum tendere viderentur. In ejusmodi Genere prout detegantur novse forms, qui uno respectu ad hune, alio ad alterum 1agis tendere viderentur, vix aliter de affinitate proxima diver- sarum Specierum judicandum putavi, quam mutua comparatione Specierum diversarum; ex qua revera sspius jure quodam concludendum putavi, quibusnam characteribus in affinitate Specierum judicanda optimo jure insistere opporteret. Quum igitur mihi, hac trutina judicanti, certum adpa- ruit Gig. mamillosam et G. radulam ad eandem seriem esse referendas; quoque concludendum adparuit Gig. latissimam et G. papillatam cum G, exasperata in eadem sectione Generis jure dis- ponendas esse. Revera in ejusmodi Genere vix nisi accuratiore facto examine Specierum dijudicandum poto quibusnam characteribus dignoscantur typi diversi; quomoda transire videntur uno loco in hunc, alio loco in alium Typum; quibusnam congruentiis aut analogias indicatas, aut characteres ex quibus de affinitate Specierum certius dijudicandum videretur. Si vero ita detegere liceat alium evolutionis ordinem obvenire in Speciebus, qu: alio respectu sat conformes obvenire videntur, patere putarem non tantum esse characteres ex form: et rami- fieationis norma deductis, quibus insistere opporteret in affinitatibus et characteribus dijudicanidis Specierum, sed quoque ordini quo proveniant partes et quo modo generantur majorem quandam vim attribuendam esse suspicandum videretur. Si in esspitulo ramorum Gig. radulze unum aut alterum evolutum video in lírondem cystocarpiiferam, aliis plurimis inevolutis, quasi in gemmas mutatas sub alio periodo evolvendas, sed nulla ejusmodi differentise indicia detegere valui in. G. exasperata, concludere ausus sum has Species, quantumcunque forma frondis evolutze convenientes, revera tamen omnino diversas considerandas esse. 3s Cast un * 36 J. G. Agardh. Mihi quidem ita de Gigartine Speciebus judicanti, non tantum adparuisse confiteor Genus esse sui juris et Speciebus constare affinitate proxima invicem conjunctis, sed etiam inter has Species obvenire typos plures, de quibus vero segre dijudicatur quonam modo in alias directiones discedentes, alias quoque formas sese induere videantur. In ejusmodi Genere quasi Labyrinthico typos, quos principales agnoscere liceret, zgre dignoscendos esse forsan concedatur, et filum Ariad- - neum difficilius quoque inveniri. Hoc loco tamen, ut ni fallor semper, in Florideis disponendis tutissimum iri putavi, si characteribus ex fruetificationis indole petitis dijudicamus quanam sint forms proximz, qu:zenam) magis aliene; nec vero in ejusmodi Specierum vere affinium examine pretermittendum putavi characterem quendam, uno loco admodum conspicuum, obvenire posse alio loco plus minus velatum. Quin immo characteres fructificationis non tantum indicari structura ipsius fructus, sed quoque pendere posse a modo diverso, quo ipsz frondes ad ejusmodi fructifica- tionis formam generandam przeparate obveniant. Et hoec quidem respectu Tribum illum, quem hodie papillatis Speciebus constitutum propo- nere ausus sum, sua offerre affinitatis indicia, non possum quin moneam. TRiBUS III. BRACHYvPODUE fronde supra stipitem brevissimum, szpe una cum aliis inevolutis a disco radicali provenientem, expansa in laminam validam, nune magis cuneato-dilatatam aut oblongam, nunc magis rotundato-orbitosam margine szepe dentatam, demum intra marginali regione excepta, in glandulis gigartinoideis, in utraque pagina provenientibus innocuis, carpostomio apertis, nucleos cystocarpii generantibus. . 7 Fronde supra stipitem cuneato-dilatatum, nudwm, nunc apiculo laterali vix con- spicuo ad evolutionem phyllorum marginalium. tendentiam monstrante, in fron- dem terminalem aut magis obovatam aut magis oblongam desinente. 69. G. orgCcUMCINCTA 7; Fronde supra stipitem. reniformiter dilatatum brevissimum, vix in apiculo quo- dam laterali tendentiam. ad. evolutionem plullorum lateraliwm pr«ebente, in folium terminale ovato-orbiculare desinente. 63. G. omRBrITOSA ?. " Jam in Epicrisi G. circwmcinctam ut Speciem sui juris describere ausus sum, quam ob formam et habituales notas frondis G. radule proximam disposui, magis Speciminibus innitens qualia eadem in Herbario vidi, quam in ipsa earum forma, in diversis Speciminibus paulisper di- versa, explicationem hujus diversitatis quzerens. Hodie quomodo hzc differentia forms explicaretur inquirenti mihi, et totam seriem speciminum a minutis et vix bipollicaribus ad maximas, quas tamen vix 10 pollices longitudine et 7 pollices latitudine superantes vidi, comparanti mihi, eandem formam frondis in omnibus assumendam putavi, si nimirum differentias formz in nonnullis ad- scribere liceret deformitatibus, quas a fronde lesa et cicatricata in frondibus paucis adultioribus facilius oriri putares. Differentiis form: ita explicatis, Speciem puto admodum distinctam, ad In- sulas Chatam et Novam Zelandiam obvenientem. Stipitem brevissimum at distinctum vidi, ima basi teretiuseulum, superne cuneatim dilatatum, et in hae dilatata parte nunc apiculum lateralem minutum detegere licuit. Substantiam in juniore fronde membranaceo-cartilagineam dicerem; cysto- carpiiferam frondem crassam et adparenter magis carnosam, ex atro-sanguineo aut obscure purpureo in nigrescentem fere tendente. *) Formam, quam G. orbifosam hodie dixi, diu quoque in Herbario sub nomine G. circum- cinetzte habui, et characteribus majoris cujusdam momenti hine quoque proximam assumere op- portet; tamen Speciem sui juris hodie considerare cogor comparata tum forma frondis omnino diversa, tum magnitudine ejusdem evidenter alia. Dum in G. cireumcinets Speciminibus quoque maximis frondem vix 10 pollices longitudine zquantem dixi, frondem G. orbitoss sesquipedalem fere longitudine et sua latitudine longitudinem Íírondis in G. cireumeineta superantem. "Totam formam frondis magis ovatocotundatam dicerem. Substantiam denique magis cartilagineam, et co- lorem magis ex purpureo nitentem dicerem. Marginalem partem frondis, quasi magis accrescentem | Analecta Algologica. 31 ii; Fronde supra stipitem reniformiter dilatatum sat conspicuum foliolisque late- ralibus plus minus evolutis sepe marginatum in folium terminale validum, tum ipsum sepe laciniatum, tum phyllis marginalibus auctum desinente. 64. G. GIGANTEA P) paulisper undulatam observare credidi. Dum vero his characteribus Speciem a G. circumcincta diversam dicerem, eandem tamen huic proximam putarem stipite suo brevissimo, jam fere obovato reniformi nulla prorsus indicia apiculorum monstrante, quibus suadentibus G. orbitosam ad G. gi- ganteam forsan quispiam adproximandam putaret. 7) Preter formas, magnitudine insignes Gigartinz Generis, quas tum ex insula Chatam sub nomine G. circumeincte jamdudum descripsi, et aliam sub nomine G. orbitose hodie ut Speciem sui juris, ex Nova Zelandia describere. ausus sum, alia plurima ex Nova Hollandia habui Speci- mina a me quoque antea sub nomine G. gigantee descripta. De Speciminibus vero hujus forms, tum ex Tasmania, tum ex diversis locis natalibus Novz Hollandie mihi missis id precipue valere dicerem, quod supra monui, esse difficillimum dijudicare utrum ad unam eandemque Speciem per- tineant, an ad diversas. Qualia Specimina in littus rejecta obveniant, sepe jain mutilata, nunc suo colore servato instructa, nunc decolorata, et quin immo plus minus dissoluta, talia eadem szeger- rime certius determinanda puto; et hodie me convictum dicerem alia ex his Speciminibus sistere Speciem lridee Generis, quam nomine lrideze gigantese designandam putavi; alia sistere formas Gigartine £eneris, de quibus hodie quoque dubitandum videtur utrum unam eandemque Speciem a me nomine G. gigantes hodie conservatam, an quoque inter formas hujus plures Species diversas latere, mihi nec certum hodie adparuisse confiteor. Jam prima vice G. giganteam describenti (Anal. IV. p. 31) mihi suboluisse formas quasdam, colore sanguineo dignoscendos, Speciem sistere sui juris, meminisse placet. Demum mihi conti- gisse dicerem in his observare nucleos cystocarpiorum ita evolutos, ut in his Speciem lridez Ge- neris dignoscere putavi, quam igitur sub nomine lridece giganítee hodie reservandam putavi, utpote in hoe quoque Genere et expansione frondis ultra pedali, nunc quoque usque pedem lata, ssepius 6—8 pollices latitudine zquans, supra stipitem ima basi cylindraceum, dein cuneatim, superne subreniformiter expansum in folium admodum crassam atro-sanguineum, nunc integriusculum, nunc iu lacinias profundius fissam. Tum a margine stipitis cuneati, tum ab ima parte frondis vidi ap- pendiculas liguleformes, nunc pauciores et parum conspicuas, nunc in fronde magis evoluta tum secus margines frondis inferiores, tum a paginibus frondis magis sparsim provenientes, nunc usque semipollicem zequantes. In his ligulis me nulla partium fructificationis indicia vidisse, addere placet. In ipsa vero fronde vidi nucleolos — infra superficiale stratum frondis, filis moniliformibus radiantibus contextam, at extra stratum frondis intimum — filis anastomosantibus longitudinaliter excurrentibus constitutum — plures in nucleum quasi compositum confluentes, constare filis mo- niliformiter articulatis et extrorsum quasi in ramulos numerosos radiantes conjunctos, quorum in articulis gemmidia singula demum formata suspicarer. Nucleos hoc modo compositos, utroque latere filorum, stratum intimum írondis formantium sitos vidi. In eadem fronde crassiuscula cysto- carpiifera vidi frondis partes alias pertusas poris rotundatis, quales partibus propriis fructiferis ejectis ortas putares. Dum in plurimis, quz liabui, Speciminibus margines integriusculos vidi, aliud habui, fronde conformi instructum, at breviore stipite et margine dentato, atque ab ipsa pagina prominentiis gigartinoideis ut facile diceres instructum, at hoc Specimen juvenile putarem, promi- nentiis, tantum appendiculorum initia ut putarem indicantibus. Quibus omnibus patere putarem quam proxime hzc Species ad Gigartinas proprias accedere videretur. Mihi vero haec Specimina, ut supra monui sub nomine lridez gigantes servanda putavi. In forma, quam ut propriam Speciem Gig. gigantez nomine retinendam putavi, vidi stipitem supra infimam partem teretiusculam mox complanatum, et ab utroque margine ligulis brevioribus, nunc sat conspicuis instruetum, abire in folium validum, ambitu plus minus orbiculatum, nunc integriusculum, nune (ut putarem undarum vi) plus minus ruptum, et laciniis ita disjunctis, sensim eicatricatis atque in lacinias plus minus decompositas abeuntibus, folium denique validum at vario modo compositum formantibus. In íformis igitur huic Speciei ut putarem certius pertinentibus; tum laminas vidi integriusculas, uno aut altero foliolo a margine prolificante et stipite cuneato 38 J. G. Agardh. Quales Species hujus Tribus hodie mili cognitas puto, inter easdem obvenire formas, quas inter alias Floridearum ipsa« magnitudine frondis insignes facile diceres. Attamen inter easdem nunc quoque obvenire Specimina magnitudine varia sine dubio quoque assumere opportet. Denique meminisse placet inter Specimina Herbariorum, quibus in Speciebus extra-Europeis dignoscendis sepissime insistere cogimur, multa obvenire admodum incompleta; quare quoque quum de his Speciebus majoribus et sua frondis conformatione quoque sspe lesis qusestio sit, fit dijudicatu difficilius quinam sint characteres proprii, quibus ejusmodi Species dignoscere opporteret. His insuper, me judice, accedit quod Species hujus sectionis Gigartinz; Generis ita proxime suis habitualibus notis cum Speciebus lIrideze generis convenire videntur, ut vix nisi comparatis cystocarpiis certius statuere liceat utrum forma quzdam aut Iridez aut Gigarting Generi revera referenda sit. Qus omnia dixisse placet ut intelligatur me non nisi multa hresitatione assumsisse limites quibus Species hujus Sectionis Generis invicem circumscribendas putavi. Quum vero denique mihi contigit habere formam quandam rite apodam, et in aliis formis quoque videre credidi partibus istis, quas sub nomine stipitis comprehendere consuevimus, alias quoque functiones attributas fuisse, non potui quin his diversitatibus ipsius stipitis majorem in Speciebus disponendis attribuerem vim, ut supra ex data dispositione Specierum adpareat. TniBus IV. HreTEROPODJE frondibus supra stipitem subproprize form:e et indolis, sepe una eum aliis inevolutis a disco radicali provenientibus, suo ordine evolvendis, expansis in laminam sua forma et functionibus diversam, nunc lineari-lanceolatam, nune magis oblongam, nunc cuneato-dilatatam et «denique latissimam, hac lamina demum fructi- fera, glandulis initio s:epe lingulatis, demum gigartinoideis, supra totas paginas, intra marginali regione excepta, dense provenientibus, demum carpostomio apertis, nucleos cystocarpii generantibus. | subnudo suffultas (quas juniores putarem) tum alias superne quasi disruptas at excrescentes in lacinias varie form:se, adparenter aut magis pinnatim aut palmatim decompositas, aut simplices; et in ejusmodi formis, quoque stipites suo ordine serie phyllorum lateralium instructos. Hane ad nova foliola generanda ipsius marginis benignitatem, eo usque perductam forsan assumere liceret, ut totam frondem foliolis plus minus evolutis pinnatim dispositis decompositam, nonnisi formam sistere ejusdem Speciei, eujus alia Specimina vidi fronde adparenter indivisa instructa. Dum ita nonnulla Specimina potissimum in inferiore parte ligulis marginalibus exuberantia diceres, alia ob- venire posse adparenter pinnatim composita, id nec negarem, nec urgere auderem. Revera diffi- cillimum putarem dijudicatu, utrum unam eandemque Speciem in his omnibus recognoscere oppor- teret an plures Species diversas, quum agitur de Speciebus majoribus quarum frondes integras raro videre licet in collectionibus servatas, et quarum fragmenta in littus rejecta, et quoad colores et quoad substantiam ita plerumque mutata, ut nec ejusmodi characteribus fidem tribuere liceat. His denique aecedere aliam quoque existere ipsius Generis speciem (G. nitens J. Ag.) cujus alis sint forim:e ad G. giganteam accedentes, qua» me judice segre dignoscantur, nisi tota evolutione frondis comparata. Facilius igitur patere putarem quam caute de his formis Gigartinarum judicandum videretur. i De Specie, quam hodie nomine Gig. gigantes reservandam putavi, addere placet me eandem quoad formam ipsius frondis potissimum «cum. G. orbitosa comparandam esse, quamquam expan- sione ssepius minorem; et ipsam formam frondis, et prolifieationes stipitis, quibus characteribus in Specie definienda préecipuam vim attribuendam credidi, me observasse revenientes in Speci- minibus sphzerosporiferis, qus alio respectu -— fronde rite plana et levissima, alium habitum in- duentia vidi *). *) De Sperie me judice distincta, quam hodie Speciem Irides generis sistere putavi, videas quie de hae Specie alio loco seorsim. dixi, 4 Analecta Algologica. 39 ; 7 Frondibus supra stipitem plus minus elongatum. sterilem, in. folium fertile line- ; ari-lanceolatum. desinentibus. h 650. G. MICROPHYLLA JAHarv.?) j 66. G. LoNaiFOLIA J. Ag.?) : 77 Frondibus supra stipitem brevem, phyllis paucis subspathulatis parum conspicuis obsitum, in folium fertile obovato-oblongwm desinentibus. 61. G. cALIFORNICA J. Ag.) ') Quamquam Species, sub nomine G. microphylle a Harvey delineata, ipsa icone ita cognita , videretur, ut ulteriore descriptione vix opus esset, tamen pauca ad eam illustrandam afferre placuit. Quoad ipsam formam folii fruetiteri aliam Speciem huic consimilem me habuisse ex Nova Zelandia, quam nomine G. longifolie hodie designavi, cujus folium terminale fructiferum sua forma vix di- versum dieerem a G. microphylla, at cystocarpia hujus vidi in appendiculis suis paulo rigidiora, nec tamen in his armaturam, propriam Speciebus G. Spinoss proximis, recognoscendam putavi, quod animadvertere placuit, quum sub nomine M. Harveyani quoque Speciem G. Spinoss propin- quam, ex Oceano pacifico provenientem, ita denominatam vidi. In G. microphylla, nune quoque totum folium terminale tum a pagina, tum a margine phyllis minutis mollibus laciniatum, qualia pauca persistentia pinxit Harvey, obtectum vidi. Quo magis autem ipsa planta ad partes fructi- feras generandas succrescit, eo breviores lubenter dicerem appendiculares partes, quamquam in hac Specie spharosporas quoque in phyllis ejusmodi, si quoque brevioribus, obvenire vidi. Ipsa cysto- carpia, quse nunc vidi in phyllis minutis lingulatis singula (ut putarem hoc modo inchoantia) de- mum in planta rite cystocarpiifera obvenire sub forma glandularum, qualia gigartinoidea dicta voluerunt, at minuta et subglobosa, supra utramque paginam, intra marginali regione angusta ex- cepta, dense sparsa, nunc quoque margines occupantia dixisse placet. Totam autem hanc Speciem sua consistentia frondis molliorem dicerem, quam in Speciebus, quas huie proximas judicarunt. Quin immo mihi in mentem venisse dicerem anne G. microphylla ad Species, Gig. Teedii proximas, adproximanda videretur. ? Sub nomine G. longifolie Speciem intellectam volui, cujus pauca tantum Specimina ex Nova Zelandia provenientia vidi. Folia terminalia hujus quoad formam vix ab iis Gig. microphyllze diversa putarem, nisi forsan breviora, et utpote in planta, substantia frondis magis cartilaginea instructa, rigidiora dicerem. Dum vero stipitem G. microphylle admodum elongatum dicerem, sti- pitem in G. longifolia vix semipollicem longitudine sequantem, inferne cylindraceum, mox com- pressum et a margine, velut dein quoque ab ipso folio in appendiculas, crassitie ipsum folium :equantes, excurrente. Ipsa substantia frondis hanc Speciem ad G. cireumcinetam potius adproxi- mandam forsan quispiam putaverit, et sub hac impressione Speciem G. longifoliam denominavi; hodie comparata ex una parte G. miücrophylla, ex altera G. californica, Speciem Nov:e Zelandise inter utramque intermediam dicerem, in appendiculis, tamen firmioribus et magis lingulatis, sua cystocarpia quoque evolventem. *) Sub nomine Gig. radule, quse quantum novi est Species rite Capensis, ipsum Eatonium formam quandam Californicam distribuisse, quam, me judice, sistere Speciem omnino diversam dieere fas est. Utramque Speciem congruere in eo quod frondem fructiferam validam generant, et utramque sistere Specimina, qus in Herbariis plus minus conformia obveniant, neutiquam dene- garem; quin immo easdem aliquando ex his Speciminibus segre dignoscendas esse forsan concedere Opportet; tamen comparata tum ipsa forma frondis, tum cognito evolutionis modo non potui quin has Specie non tantum invicem diversas, sed quoque ad alias regiones Generis referendas putarem. Dum Species Capensis ex csspite sterili, quoad maximam partem phyllis sterilibus canaliculatis constituto, singulas frondes fructiferas demum generat; in Specie Californica totum hunc adparatum foliorum sterilium deficere diceres, nisi hunc representari putares, phyllis quibusdam fere incon- spieuis, quse ab ipso stipite brevi folii evoluti provenientia facilius quis diceret; nisi forsan, ut mihi adparuit, phylla haec minuta alii a disco ipso radicali, alia ex stipite brevi folii evoluti provenientia assumere opporteret, eodem modo, quo ejusmodi folia in Gig. microphylla describere conatus sum. Dum vero in G. microphylla hsc folia inevoluta sunt fere linearilingulata, — et ita cum sua Acta& Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 6 ^ 40 J. G. Agardh. 7 Frondibus supra stipites angustos et dichotomos plus minus elongatos in. folia cuneato-dilatata et sinuoso laciniata, valida abeuntibus. 68. G. wrrENS J. Ag.) fronde principali conformia — eadem magis obovato-lingulata in Specie, quam G. radulam Calitor- nieam sistere putarunt. Speciem Californicam evolutam a Capensi insuper differre et magnitudine, et substantia, et colore, si quidem hsec accuratius comparantur, id nullis dubiis vacare putavi. Plurima, qua habui Specimina plant: Californiez, vidi colore pulchre atropurpureo insignia; quz maxima vidi usque sesquipedalia; juvenilia, qu:ze nune venditari puto sub nomine Irides& Lamina- rioides, jam dignoscere licet tum colore, tum fronde plus minus nitente. Formas autem has omnes vidi sua forma frondis lanceolato-ovata insignes, apice terminali conspicuo, si quóque obtuso in- structas, quz? omnia cum vera Gig. radula parum congruentia putarem. | Mihi ita statuenti tamen observasse placet aliam, me judice, plantam sub nomine G. Vsdutie vendi- tari, quam fronde magis obovata et obtusissima instructam, a me sub nomine G. Binghamise descriptam, obvenire. Frondem vero hujus jam in juvenili planta obovatam, szpe brevissimo stipite suffultam, mox vero ipsam fieri subdivisam lobo laterali in frondem novam accrescente, et hoc modo generari frondem bi-trilobam, quam hoc loco ad alium sub-typum Generis relezandam putavi. ! ') Gia. NrTENS. De hac Specie, admodum peculiari et zgre characteribus suis circumscri- benda, pauca hodie quoque adferre placuit. sSuspicandum videretur eandem esse perrennantem et a parte senili (antecedentis forsan anni) sub decumbente, novas frondes provenire, initio tenues, juniores 1—1 '/s pollieares, 1—2 lineas latas lineares aut sublanceolatas utrinque acuminatas, ideor- sum stipite angusto longiore suffultas in apicem seque attenuatum excurrentes; infra hunc apicem persistentem vidi frondem ipsam dilatatam in formam magis obovatam quasi superatam ipso apice vix transmutato; nunc frondem ipsam magis cuneatam formam assumere, et in geminos apices excurrere, nunc hanc formafn pluries repetitam, ita ut singulas frondes a parte sua inferiore magis lineari segmenta plura bicornia sustineri videntur. Utriusque form: plantulas, quasi a parte de- cumbente frondis adultioris (anni prstulapsi?) provenientes, 1—2 pollicares vidi, inchoantes fron- dem multo ampliorem; ex ejusmodi plantulis et una cum his simili modo provenientes, fronde vidi alias, quoque adparenter juniores, usque 6 pollicares longitudine, nunc principali parte frondi fere ovata, in apicem solitarium, nunc parte inferiore frondis cuneata, geminis ejusmodi apicibus: superata, nunc jam ex ima basi fere reniformiter expansa in frondem plus duplo latiorem, singulis : ejusdem laciniis in formam cuneato-cotundatam expansis; singulas ejusmodi lacinias nune 6—8 , pollieares longitudine et latitudine saltim 4—6 pollicares, suis partibus inferioribus suffultas vidi. Non tantum ipsa forma, colore roseo et eximio nitore pagin:z lacinias superiores differre dicerem a partibus inferioribus, magis opacis, obscurius coloratis et quoad suam formam limitatis, quare has partes inferiores eum stipitibus G. microphylle comparandas putarem, sed etiam functionibus, utpote in partibus inferioribus nulla omnino indicia fructificationis observare contigit, dum plurima fragmenta ipsius frondis superioris uberrime fructifera vidi in appendiculis tum a margine, tum a paginibus integriuseulis, tum a dilaceratis, unamquamque frondis cdilaceratze marginem suis appen- dicibus cieatrieantes. Me ejusmodi fragmenta vidisse usque sesquipedalia longitudine et latitudine cireiter pedalia, quz ad eandem Speciem pertinentia putavi, dixisse lubet. Qualem igitur hane Speciem mihi cognitam puto, eandem analogam et forsan aliquando segre dignoscendam dicerem tum a G. gigantea, tum a formis validis Iridearum, quum harum Species in fragmentis sterilibus comparantur; et hine easdem diu una pro altera sumpta male confusas fnisse putarem. Preter has vero exstare puto quoque aliam Speciem in qua stipites — seu frondes adhue steriles — adspectum prebeant omnino diversum ab eo, quem in planta fruetifera obvenire videas. Obvenit nimirum ad oras Nove Hollandis inferiores planta a me nomine G. nifentis designata, cujus stipites fureati lineares permanent, 2—3 lineas latitudine szquantes, singulis vero suis apicibus termi- nalibus desinentibus in frondes euneatim dilatatas et demum: pluripollicares latitudine in superiore "ua parte; cujus Speciei fragmenta rejecta, mihi missa, diu ad G. giganteam referenda putavi. Hanc hodie mihi sistere Speciem sui juris, nomine G. nitentis supra enu meratam. Ut igitur in aliis (infimis) speciebus Gigartinse Generis frondes fructiferz a sterilibus vix dignoseantur nisi ipsa priesentin partium fructifientionis, alias — quas superiores lubenter dicerem — l | | | Analecta Algologica. 41 Ut intelligantur ea, qu: hodie de formis supra allatis adferre ausus sum, pauca ulterius praemonenda putavi de Specie illa, qua jamdudum a Harvey icone pulchra illustrata fuit. Ex icone adpareat folium in hac Specie adesse terminale, et sua forma linearilanceolata et suis functionibus diversum a phyllis radicalibus magis lineari-subspathulatis et multo minoribus faci- lius dignoscendum. Quomodo in Aadwlis, me judice, dubitari nequeat alios ramos czespitis radi- calis, pro tempore saltim inevolutos permanere, aliis excrescentibus in frondem validam fructi- leràm, ita quoque in G. microphylla, alia phylla inevoluta permanere, dum alia excreseunt magni- tudine ita diversa, ut novis functionibus et apta et his sufficientia adpareant. Ejusmodi evolutionem partium novarum, qui certum in finem creantur, ut certis functionibus sufficiant, quoque in aliis Sectionibus Gigartine Generis obvenire, speciatim quoque de Gig. pistillata scribens, demonstrare conatus sum. $Si his ex una parte comparatis, ex altera ipsis iconibus Harveyanis G. microphylle, me judice, dubitari nequeat phylla superiora fructifera G. microphylle oriri evolutione peculiari phyllorum radicalium, quz: in icone Harveyana tamen omnia radicalia pinguntur; dum ipse ejus- modi quoque a stipite ipso exeuntia me vidisse, addere opportet. Me similem vidisse evolutionem in G. papillata, quamquam paulisper aliter perductam — hoc loco quoque monuisse placet. His igitur frondibus fructiferis certas functiones attributas fuisse, me judice, dubitari nequeat, si quoque in diversis Speciebus pro forma et natura Specierum perdueuntur modo plus minus diverso. Ex icone Harveyana ulterius colligendum putarem alias frondes permanere sub propria forma inevolutas, dum alix in frondes fructiferas excrescere pergunt; functionibus horum peractis, alias suecrescere lubenter conjicerem. Quamquam forma consimiles, alias saltim pro tempore aliis functionibus indutas obvenire, id ex icone Harveyana sat demonstratum conjicerem. Quod vero si quis denegaret, demonstratum dicerem aliis Speciminibus, in quibus ex ipso stipite superiore fron- dis fructiferze pinnz& proveniunt steriles, radicalibus conformes. 'TRIBUS V. HETEROMORPHJ Írondis complanate et pinnatifide supra-decompositz laciniis primariis sepe dichotomis oblongo-ovalibus et secus margines in lacinias minores suo ordine geminatas et laciniatas exuberantibus; laciniis undulatim paginas versus alterne de- flexis, inchoantibus obovatis, adultioribus subtruncatis, in novas partes conformes properantibus; rachidibus Íírondis adultioris late linearibus ab utraque pagina tum novas lacinias minutas, tum in papillas gigartinoideas transmutatas generantibus. 69. G. VELIFERA J. Ag. mscr. De adspectu et forma hujus Speciei meliorem idzam vix dari posse putarem, quam si fin- geres coram habere Lawrenciam pinnatifidam quandam, omnino complanatam et suis ramis et rachide pollicem latitudine attingentem, atque his suis laciniis ita numero auctis ut de earum dispositione propria judicium certum difficilius ferre liceret. Habitum Speciei hoc modo ita abluden- tem ab aliis omnibus fronde plana instructis Speciebus Gigartinz facilius quis diceret; quin immo Generi quodam alio pertinentem haud zegre quis putaverit; et hoc suadente habitu Speciem potius ad Gig. volantem, qualem hane Speciem hodie explicandam putavi, referendam esse, forsan con- jiciendam videretur; attamen nec hene cum hac formam frondis rite planam et suis marginibus undulatim sinistrorsum et dextrorsum deflexis conjugendam putavi; hine potius inter Species plana fronde instructas hodie.Speciem affinitate mihi dubiam enumerare malui. Quin immo dubitandum mihi adparuisse confiteor anne in ea Speciem Generis proprii agnoscere opporteret. Mihi vero contra ejusmodi suppositionem suadere adparuit non tantum ipsam structuram írondis, ex qua deducere liceat typicam structuram esse Gigartine, quamquam ita abludentem, ut fila singula reti- culi anastomosantis interiora crassiora dicerem et ita dense adproximata, ut propriam structuram reticuli interioris paulo difficilius dignoscere liceat; et porro meminisse placet paginalem adparatum obvenire, quae, uno aut altero modo, aut certas partes ipsius irondis transmutant, aut alias novas generant, suis functionibus adaptatas, in quibus fructiferze partes evolvuntur suo modo, singulis proprio. Si ita certas partes. certum in finem creari vidi, nec potui quin ipsa initia, ne dicam ipsa conamina ad ejusmodi partes sibi proprias generandas, sistere characteres, quibus unam Spe- ciem ab altera dignoscere forsitan liceret. 42 J. G. Agardh. glandularum gigartinoidearum, quoad adspectum frondis exterioris omnino congruentem mihi ad- paruisse eum eo in Gigartinis fere ubicumque obveniente; nimirum constitutum tum glandulis rotundatis, supra paginas prominulis, tum his excrescentibus apieulo minuto supereminente auctis, tum iisdem in ligulas excrescentibus aut minores obtusas et lineares, aut magis adhuc evolutas in lacinias novas excrescentes, quales majores & marginibus frondis ubicumque in hae Specie pro- venientes obveniant. Nusquam vero mihi in his glandulis, quales easdem vidi, contigisse obser- vare quadam ipsius nuclei indicia, ex quibus deducere liceret ipsum nucleum esse Gigartin:e, dixisse opportet. Plantam igitur cum nulla alia Floridea ita convenientem puto ut huic certe proximam dicere auderem; attamen ita suo toto adspectu typum sibi proprium prodere, ut hoc loco de Gigartinis scribens mentionem de ea facere pr:etermittere noluissem, quamquam me ignorare dicerem utrum ex California, an ex India occidentali provenientem dicere auderem. Suspicandum vero mihi adparuit, anne hanc esset Speciem, qui sub nomine Gig. volantis inter Algologos Ameriege nunc venditatur. II. De Iridaea gigantea, Specie nova a Gigarlina giganlea dignoscenda. Ad ea referens, que mox supra de propria Specie Gigartine gigantec dixi, Spe- ciem sequentem inter lrideas disponendam, hodie dignoscere opportet. IgrpEA GiGANTEA (J. Ag. mscr.) atro-sanguinea, permagna, supra stipitem ima basi teretiuseulum, sensim cuneatim dilatatum et subplanum expansa in laminam carnosam validam, reniformiter dilatatam, superne longitudinaliter plus minus fissam, laciniis palmatim dispositis, marginibus pro evolutionis stadio nunc integerrimis, nune sparsim subserratis, nunc in ligulas excrescentibus, soris gemmidiorum intra paginas immersis. Hab. ad oras Tasmanie et Novs Hollandie australis, mihi olim a D:na Meredith missa. Inter Speciminag, à me olim ad Gig. giganteam relata, quoque adfuisse nonnulla, vario re- spectu congruentia cum illis, quibus typicam plantam hujus Speciei hodie reprzsentari putavi; quie vero, accuratius examinata quoad suam fructificationis indolem, Speciem sistere Zridee Generis mihi demum persuasum habui; dum formas, quse sub nomine Gig. gigantes hodie retinui, suce fructificationis indole cum aliis Speciebus Gigartine congruere certius assumere ausus sum. Dum formas Gigartinarum insuper dignoscere putavi tum colore frondis dilutiore et substantia magis cartilaginea, Speciem illam lIridez, quam hodie separandam putavi, et colore frondis fere atro- sanguineo, et substantia frondis magis carnosa instructam vidi. Specimina, quz Irid. Gigantese hucusque vidi, omnia majora dicerem, et nonnulla fere Floridearum maxima putarem, utpote laci- nias nunc vidi longitudine sesquipedales, nunc latitudine lacinize 6—8 pollices sequante. In Her- bariis rarius ejusmodi magnitudinis Species integras servari, facilius intelligatur; et hanc ob ratio- nem de ejusmodi Speciebus facilius falsas id:eas nos quoque concipere fere cogimur. Quales vero limites inter Species Gigartinz et Iridee hodie ducendos putarem, de lridea gigantea sequentia nddere placuit. Dum formas Gigartinarum, quas hodie huie Generi jure referendas putarem, ssepius dicerem sua ramificationis norma quasi prolificationibus vario modo a margine frondis emergentibus mu- tatam, in Zridea gigantea frondem superiorem ssepius laciniis validis, magis longitudinaliter sece- dentibus, quasi fissam, et lacinias hoe modo formatas magis palmatim dispositas dicerem. Ipsam PORE Analecta Algologica. 43 substantiam frondis in Iridea carnosam, dum in Gigartinis magis cartilagineo-elasticam putarem. Si omnes has formas magnitudine sua inter Florideas eminentes dicere fas est; tamen Z/rid. gigan- ieam hoc respectu excellere putarem. Frondes ejusdem nunc sesquipedales longitudine, nunc pedales latitudine me vidisse. Quoad margines frondis Irid. giganteam nunc vidi integerrimam, nunc incrassato margine serratam, nunc dentibus quasi magis evolutis in ligulas marginales pro- ductis; nunc quoque ejusmod: ligulas ab utraque paginz frondis emergentes, at admodum sparsas, su& forma lingulatas, 2—3 lineas longas, at semper mihi steriles. In ipsa fronde soros tum cysto- carpiorum, tum sphserosporarum sitos observavi et hoc quidem in Speciminibus fere :eque lais ac longis — 6—$8 pollicaribus — suo colore atro-sanguineo insignibus. Nescio vero an assumere liceret ejusmodi frondes eimnissis partibus íructiferis excres:ere in frondes multo majores, quas ligulis marginalibus et facialibus instructas vidi. Denique addere placet me vidisse Specimen tenuitate eximia insigne, at expansione frondis tum longitudinali, tum laterali fere omnia alia superans, quod colore magis in coccineum tendente instructum et vix conspicue laciniatum; «quod plantam ejusdem Speciei juvenilem sistere putavi. III. De formis quibusdam sua structura Gigartinas mentientibus, ad Genus Carpocoeci (in J. Ag. Epicr. p. 585 descript.) referendis el Speciebus quibusdam hujus Generis novis. Novis quibusdam formis et mihi ipsi parum cognitis et aliis ut putavi ignotis, novum Genus sub nomine dicto proponere ausus sum, quas tamen et invicem ita diversas et ab aliis Generibus suis characteribus ita abludentes vidi, ut ipsum Genus non sine hzsitatione quadam propositum fuisse dicerem. Quo magis autem has plantas abnormes dicere opporteret, eo magis optandum videretur ut ejusmodi Typum magis abludentem aliis formis et melius cognitis connectere liceret. Revera hodie duas ejusmodi formas mihi cognitas putarem, quibus novum Genus ulterius illustratum fore speravi. ; Diu revera jam exstat Species in Bory Ess. sur les Il. Fort"sub nomine Fuci perforati descripta, iconibus quoque illustrata, quam vero ab Algologis admodum diverso modo interpretatam fuisse, dicere fas est. Jam a C. Agardh, Species suas Algarum seribente, hane formam dubis affinitatis consideratam fuisse patet. — , Specimen (ab Auctore datum) a descriptione differre dixit; Specimine ducente plan- tam Gigartinze mamillose affinem credidit. Inter Algologos recentiores Montagneum memini judiceasse Speciem Boryanam sistere formam Laurenciz. nullo allato dubio de affinitate Speciel. Mihi ipsi de Chondrieis postea scribenti plantam Boryanam quoad affinitates dubiam adparuisse; quin immo de ea dicere ausus sum icones Boryanas offerre similitudinem cum planta Montagnei, ad Laurenciam relata; at suadente fig. l1 iconis Boryans aliter interpretandam esse; quin immo de ea sta- tuere ausus sum: ipsam structuram plantze esse diversam, et mihi potius adparuisse congruentem cum structura frondis Gigartine (Sp. Alg. p. 749). Hodie de Gigar- tinis scribenti mihi, iterumque plantam ipsam Boryanam examinanti, hoc de structura A J. G. Agardh. ipsius plante judicium equidem lubenter agnoscerem, attamen cum reservatione quadam quoad conclusiones, quas ex congruentia deducendas putarem. Facta sectione ipsius frondis, hane revera vidi totam interiorem contextam filis retieulatim anastomosantibus; strato exteriore fils extrorsum radiantibus. At insuper de ipsa planta Boryana animadverterem, mihi eandem adparuisse ita gluti- nosam ut segmentum factum, zgre ex cultro secante separatum et sub microscopio dispositum, rite explanatum observare licuerit. Qusrenti mihi alias plantas, eum quibus Speciem Boryanam uno aut altero modo congruentem suspicarer, mihi quoque in memoriam venisse dicerem formam quandam ex Insula Chatam mihi jamdudum missam, quam initio Chrysymenise Speciem judicavi, postea vero sub nomine Carpococci linearis in Epicr. p. 586 enu- meravi. ln Speciminibus hujus, tum forsan junioribus, tum majore cura exsiccatis, recognoscere credidi structuram ipsius frondis fere eandem quam Gigartinis cha- racteristicam novimus; in íronde nimirum angusta lineari et complanata, vidi fila interiora esse articulis cylindraceis quoquoversum invicem anastomosantibus con- texta, exterioribus vero filis moniliformibus, in stratum externum radiantibus, con- junetis. Fila vero interiora, qualia in planta juniore tenuiora et transparentia mihi adparuerunt, eadem in fronde adultiore granulosum contentum intra cellulas suas sensim incrassatas coacervantia, ita in fronde adultiore fieri adproximata, ut aliam structuram in his facilius quispiam adesse putaverit; attamen quoque in planta sub state adultiore ita mutata, stratum axile angustius permanere, filis magis longi- tudinaliter exeurrentibus contextum; at totam intermediam frondem cellulis densio- ribus occupatam, et stratum corticale minus mutatum in planta adultiore recogno- scere liceat. Comparanti mihi cum hae Speciem illam Canariensem, a Boryo de- scriptam, utramque ita congruere et quoad structuram et quoad adspectum exteriorem, magnitudinem et ramificationis normam, ut Species saltim ejusdem Generis facilius quispiam assumeret. Utramque vero formam me tantum sterilem observasse, confiteor. Mihi vero éum planta dieta aliam Speciem congenerieam adparuisse, cujus pauca quzdam Specimina ex Aden Indis orientalis missa habui, in quibus eysto- carpia observare contigit, in appendicibus marginalibus evoluta, fruetus externos rotundato-oblongos ita mentientia. Intra periearpium, hoe modo formatum, stratis frondis magis evolutis contextum, nucleum rotundatum vidi, cujus a placenta cen- trali fila gemmidiifera quoquoversum peripheriam versus radiantia, ipsa ramosa et fasciculato-fastigiata, superne invicem libera et in articulis suis terminalibus gem- midia singula clavato-obovata evolventia. Qua quidem ducente fructus structura Genus ad Solierieas referendum putavi, quamquam et suis habitualibus notis et suadente structura frondis Genus ad longe alias Floridearum formas referendum facilius forsan quispiam supposuisset. Seribenti hodie de Gigartinis, mihi alia quzedam plantula obvenit, eujus Speci- mina sub n:o 240 inter plantas a Ferguson ex Ceylona distributa fuerunt, quam tamen inter eas à Murray determinatas non memoratam vidi. Quoad strueturam hanc Analecta Algologica. 45 eum Gigartinis congruentem facilius forsan quis dixerit. Specimina ejusdem com- planata, minuta, 1-—2 pollices tum longitudine, tum latitudine expansa, facilius apoda fuisse conjicerem; et si ex exsiecato Specimine de forma plante viventis conjicere liceret, formam frondis in planta viva fuisse non rite planam sed sursum cochleato-expansam, lubenter assumerem; hine explicatum conjeci nec stipitem quen- dam proprium in Speciminibus a me visis adfuisse. Inter Specimina distributa plura vidi eystocarpiis quin immo uberius instructa. Quoad situm hsc vidi omnia secus margines seriata et dense juxta-posita — quin immo non tantum secus mar- gines ipsius frondis, sed etiam in fronde plus minus lacerata secus margines laminze dilacerate, aut foraminibus majoribus pertuss. In cystocarpiis, ita dense seriatis glo- bosis, me nullum carpostomium externum vidisse; at cystocarpia omnia dense seriata, et eandem versus paginam frondis esse prominula, observare credidi. Hine quoque assumendum putavi plantam complanatam esse decumbentei, suis marginibus ad- scendentem, et cystocarpiis suis omnibus paginam superiorem versus porrectis in- structam, supponere ausus sum. ([psam structuram interiorem hujus plantze com- paranti mihi, hane mihi adparuisse cum structura Gigartinarum proxime congruen- tem; quae omnia monuisse placet ut adpareat quam facile hane plantam ut Speciem quandam Gigartinge Generis quispiam assumserit, cui interior structura cystocarpii ignota permansit. Quo magis autem omnia exteriora hujus plantzee eum pluribus Gigartins Spe- ciebus, fronde ex plano-canalieulata instructis, congruentia putavi, eo evidentiores mihi quoque obvenisse differentias, quas in structura ipsius nuclei adesse vidi, facilius intelligatur; et plantam hane Ceylonensem, parum revera conspicuam, novo exemplo me docuisse dicerem quam parum revera valeant congruentie habituales, quum de affinitatibus Floridearum rite intelligendis quzestio agitur. Mihi igitur hodie in memoriam revocanti typos quoad structuram nuclei di- versos, in quos discedere viderentur Floridearum familie alie, mihi vix dubitandum adparuisse confiteor affinitates plante dictse Ceylonensis nullo modo inter Gigartineas aut inter Typos his proximos quserendas esse, sed inter plantas, ipsa structura eystocarplorum suadente, longe diverso loco systematis dispositas. Qusrenti igitur mihi affinitates plantze Ceylonensis inter alios typos superiores Floridearum, tum ipsam structuram frondis, tum dispositionem et formam cysto- carpiorum in memoriam revocanti mihi adparuisse confiteor utroque respectu obve- nire analogias sat conspicuas cum plantis quibusdam aliis, in quibus Typum novi Generis agnoscere putavi, inter Solierieas a me dispositum, sub nomine Carpococci descriptum. Quamquam ipsa forma frondis admodum diversas, has prebere cysto- carpia, typica sua structura alias affinitates suadentia quam eas, quibus in affini- tatibus Floridearum insistere consuevimus, a forma et evolutione frondis deduoctas, quasi magis habituales; et hoc adjuvante filo Ariadneo me convietum putavi plan- tam Ceylonensem, habitu Gigartinee Speciem quandam ejus Sectionis, quam canali- culata fronde distinetam judicavi, referentem, revera sistere novam Speciem, habitu admodum diversam Generis illius, quod sub nomine Carpococci instituere ausus 46 J. G. Agardh. sum. lgnotis vero in his omnibus sphzerosporis, difficilius quidem dicitur utrum ad unum idemque Genus Species istas, habitu sat conspicue diversas, omnes referre opporteret, an essent familie cujusdam proprie membra, quie novis conveniente quodam modo viventibus formis detegendis invicem connecterentur. Quod de iisdem hodie dicere liceret, id esse: easdem convenire tum structura ipsius frondis, quam tamen in haud paucis aliis convenientem videre liceat, tum typica structura eystocarpiorum (si quidem hoc ex paucis illis, in quibus hzc organa hucusque observata fuerunt, concludere liceat), tum denique propria illa dispositione cystocarpiorum (in geminis saltim. formis, in quibus cystocarpia hucusque observata fuerunt) ex qua conjici- endum videretur eadem in appendicibus marginalibus provenire — in duabus for- mis — invicem revera habitu sat diversis — ita characterem sibi proprium Generi novo forsan indieantia. Quod igitur, Epierisin Floridearum seribens, Genus inter Solierieas sub nomine Carpocoecci institui, id hodie novis quibusdam formis auctum, at eodem loco syste- matis retinendum puto, quamquam inter Species hujus Generis hodie cognitas ipsam formam exteriorem frondis revera offerre differentias magis conspicuas, quam eas, quas inter Species aliorum Generum Floridearum assumere consuevimus. Quales igitur Carpocoeci Generis Species mihi hodie cognitas puto, easdem sequenti modo disponendas putarem: ^. * Fronde minuta, 2—3 pollices longitudine vix superante, ex tereti plus minus compressa et sublineari, dichotome aut subpinnatim parum ramosa. 1l. Camr. PERFORATUS (Fue. perforatus DBory (fide Spec. ab ipso ad C. Agardh misso (nec Montagne in F7. Camar.). Fidens iconibus ab ipso Boryo datis, quibus suadentibus formam juniorem frondis ad Gig. acicularem magis accedere videretur; tum considerata patria Speciem Boryanam a sequente Specie diversam puto; apices pinnarum truncatos in icone Boryana conspicuos tantum indicare partes superiores fuisse dejectas, suspicor. 2. CARP. LINEARIS J. Ag. Epicr. p. 586. Hane a priore xgre distinguendam puto, fronde tota magis lineari; suadente patria, diversam tamen assumere ausus sum. 3. Camr. GamTTvz J. Ag. Epicr. p. 586. ** Fronde minuta, quoquoversum subeque expansa, lamina sua complanata 2—3 pollicari Subcochleatim adscendente et subvage laciniata, marginibus cystocarpiifera. 4. Camr. CEvLoNENSIS (J. Ag. mscr.) frondis subcochleatim expansse lamina ad- parenter planata, supra adparatum radicalem parum conspicuum fere quoquo- versum :eque expansa, supra discum medis frondis dilaceratum et secus mar- gines laciniarum rotundatos et obtusos cystocarpia subglobosa, longis seriebus juxtaposita generante. Hab. ad oras Ceylonz: sub n:o 240 a W. Ferguson distributa. Analecta Algologica. 41 Si de hac forma rite judicaverim, eandem dicerem sistere formam Carpocoeci Generis ad- modum insignem, quam, ducente habitn et structura frondis interioris, facilius quispiam Speciem Gieartinzge Generis habuisset insignem, quam vero rite interpretata structura cystocarpii Speciem Carpocoeci Generis vindieare, me judice jubet, quamquam habitum frondis ab aliis Speciebus Carpocoeci Generis admodum diversum offerre adpareat. Eandem nimirum obiter vismn offerre frondem explanatam, quam quoque rite planam facilius quoque quis dixerit. Comparanti vero mihi Speeimina diversa, quie ejusdem habui, eandem cochleariformiter expansam et decumbentem fuisse assumerem, inferiore sua pagina convexiuscula, superiore concava; ab inferiore pagina radi- eali quadam adparatu instructam assumere ausus sum, dum a superiore pagina eystocarpia, glan- dularum Gigartinoidearum ad instar supra paginam plus minus eminentia vidi. Frondem hoc modo plus minus vage quoquoversum expansam observavi, margine vage in lacinias diverse formz pro- ducto, laciniisque in fronde sterili sinubus rotundatis disjunetis. In fronde vero cystocarpiis fertili tum margines frondis sinuose. tum foraminibus pertusz obsitos vidi longis seriebus cystocar- piorum; qua observata dispositione cystocarpiorum intelligere putavi, eystocarpia globosa dense " |. juxtaposita nullo modo fortuitu ita disposita obvenire; et dein comparata quoque structura interiore tum cystocarpiorum tum frondis, intelligere putavi, me nullam Gigartinam in Specie illa, nana Ceylonensi coram habere, sed revera Speciem proprii illius Generis, quoi «ub nomine Carpococci olim deseribere s&usus sum; cujus in una Specie cystocarpia observaveram et consimili modo dis- posita, et strueturam consimilem monstrantia, ab ea Gigartinarum longe diversa. Speciem hoc modo mihi quam maxime insigiem non potui quin considerarem. IV. De Kallymeniarum formis quibusdam, mihi aut novis, aut hodie melius cognitis, commentaria nova. In Analectis Algologicis, jam sub anno 1892 publici juris faetis, dispositionem quandam formarum, quas sua structura frondis ad Kallymenie Genus aut perti- .. mentes, nut huie Generi proximas consideratas, sub hec tempore mihi ita cognitas, : on ut certiora quadam de iisdem addere potuisse sperarein. Postea plures ejusmodi formas, Kallymeniam referentes, habui, de quibus ea adferre placuit, quze ad cogni- tionem harum plantarum, hodie conferre posse putavi. Jure quodam nimirum assumendum crederem, plantas has, ssepe mirum in modum habitu convenientes, tamen sua struetura accuratius comparata offerre characteres, quos hodie in dispo- — sitione Specierum naturali haud prstermittendos putarem. Hodie igitur ad ea refe- --—l rens, quz ]. c. attuli, insuper sequentia de nonnullis addere placuit. I. Inter Species l| c. ad ipsum Genus Kallymeni:w relatas, duas formas ad . oras Nove Hollandie obvenientes novi, quas ipsa forma frondis junioris simillimas dicere liceret, quas tamen structura frondis et habitu Speciei posteriore admodum me dissimili, sistere Species diversissimas convictus fui. Unam nimirum, jam a Br. — Wilson sub n:o D? mihi missam, ex profundo mari protractam; alteramque ad Port .— Jackson a Ramsay lectam, sua forma frondis rotundata supra stipitem cuneatum . brevissimum, subreniformi basi expansam, facilius quispiam ad eandem Speciem . pertinentes supposuerit. Strueturam autem interiorem. comparanti has plantas ad E i Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. ri .48 J. G. Agardh. . omnino diversas Species referendas esse mihi persuasum habui. Unam plantam, à - Wilson lectam, tenuissimam et charts arctissime adhzerentem, aut formam sistere juvenilem Kallymenie eribrose aut Speciem huie proximam suspicarer, suadente tum fronde admodum gelatinosa et chartze arctissime adhzerente, tum structura filis laxissime intertextis anastomosantibus et articulis elongatis constitutis, ramis filorum interiorum longius invicem et fere divaricatim distantibus, apicibus suis extimis, stratum corticalé sustinentibus. Margines frondis, quos in evoluta K. eribrosa undu- à latos obvenire constat, in Specimine (quod juvenile ejusdem putavi) lzves et vix conspieua undulatione marginis indicatos putavi; plantam denique suffultam stipite cuneato brevissimo vidi. Foramina igitur in lamina K. eribrose esse serius prove- nientia in planta rite evoluta mihi persuasum habui. Il. Hane vero plantam cum alia, ad Port Jackson lecta, mihi comparanti, quamquam exteriore forma frondis in Speciminibus, quz nondum rite evoluta putavi, eum priore convenienteni dicerem, tamen Specieu) longe diversam sistere, me faci- lius convietum hodie putavi. Frondem nimirum hujus juniorem exteriore forma sat convenientem dicerem, et :zque forsan gelatinosam, at ut supponere forsan liceret, gelatina multo magis glutinosa cinctam, hine sub exsiecatione frondem fieri ita contractam, ut supra chartam (non zque contractam) Specimina tum juniora, tum adultiora fere omnino separata et libera expansa vidi; ipsa fronde, quasi margine minutius crenulato et firmiore cincta, hoe margine contineri, dum rimse informes, in ipsa lamina irregu- lariter fissze, sparsim obvenientes adpareant. Supra stipitem bujus frondis cuneatum brevissimum, frondem, quam adhuc juniorem putavi, expansam vidi in laminaun fere obcordato-reniformem, circa bis polliceem longam, nune sua latitudine longitu- dinem superante, nunc in frondem magis longitudine expansam saltim octopolli- carem (ima basi reniformiter dilatata], mox in laminam fere trilobam abeuntem, singulis lobis confluentibus in inferiore sua parte, apicibus loborum obtusissimis truncatis aut rotundatis, infra apicem rotundatum 2-——3 pollicés latis, ipsis margi- nibus sub-plicato-crenulatis. Ob summam fragilitatem ipsius frondis exsicecatz, seg- mentum frondis satis tenue paulo difficilius confici, animadvertere placuit; ubi con- tigerit, observavi fila interioris strati sspe brevia et quasi baculiformia obvenire, atque ut mihi adparuit ita glutinosa ut zgrius invicem distant; cellulis strati corti- calis in fila admodum brevia et arctius cohsrentia conjunctis; articulis horum in- fimis directione paginarum vix longioribus quam latis; extimis articulis subglobosis arctius cohsrentibus. Eandem fere structuram tum iu lamina superiore, tum in stipite euneato, me observasse. dicerem. — Plantam exsiecata'n, colore coccineo- purpurascente instructam, ipsa fragilitate frondis dignoscendam putarem; velut cre- nulis marginalibus atque rimis interioribus, aliam ut putarem substantiam indican- tibus, adspectum proprium frondi tribuentibus. Ignotis mihi fruetibus vanum esse de affinitate ejusdem conjecturam quandam proferre. Analecta Algologica. 49 Quo plures cognoscantur Species Halymenias veterum sua forma referentes, eo diffieilius fieri patet, Species habitu subsimiles invicem dignoscere, nisi accuratiore faeta et strueturee. frondis et fructifieationis indolis comparatione. Fide structurz a me observate Speciem supra descriptam, pro tempore saltim Kallymenis Ppeciem habui, eandemque sub nomine AK. brachycystidee designavi; eandemque a. Ramsay ad Port Jaekson lectam fuisse dixisse opportet. Sunt Specimina hujus Speciel, quze in Anal. Algol. p. 65 memoravi. III. In Anal. Algol. l. e. sub nomine Meredithie Genus proprium proponere ausus sum, cui tum Speciem Europeam (Kall. mierophyllam), tum Species duas australes referre ausus sum, quarum unam sua statura et forma Speciem Europeam, alteram magis dichotome subdivisam et habitu ita sat diversam. Ad has Species Ge- neris, ita antea descriptas, hodie aliam addere licuit, quam inter formas antea memo- ratas quoad suas habituales notas intermediam, tum structura observata cystocar- piorum, ad characteres Generis rite intelligendos sua conferre speravi. Hanc Spe- ciem, olim a Farlow mihi missam, ex California habui; eandemque eo majore jure hodie animadvertendam putavi, quum in hac eystocarpia quoad suum formationis modum, quasi ad Constantineam transitum formari dicerem, quamquam habitualibus, notis frondium ad Kallymenias accedens, nec more Constantinez folia separat a caule probe distincta: MEREDITHIA CALIFORNICA J. Ag. mscr. fronde juvenili obovata, mox superne am- plius dilatata biloba, lobis obovatis, et demum vage palmatiloba, aut palmatim sublaeiniata (ni fallor demum laciniis amplius divaricatis quasi irregularius secta, frondem fere vage laciniatam referente); cystocarpiis per frondem sparse provenientibus, in una pagina hemispherice producta proiinulis, intra pro- ductam superficiem, nucleolos in semiorbeim dispositos, singulis carpostomio instruetis, sensim deorsum coalescentibus, demum nucleum conpositum vali- dum, in media fronde nidulantem referentibus. Hab. ad oras Californie, mihi sub n:ris 14 et 20 a Farlow missa. Juvenilem plantam vidi magis roseo-coccineam chart:e arcte adhcerentem; senilem (quam ejus- dem putavi) magis purpuream et contractione ipsius frondis ut putarem sub exsiecatione speciminis perdueta sparsim a charta solutam, sua ramificationis norma, qualem eandem in eadem juniore planta vidi plus minus perductam, ab initio obovatam (longitudine sesquipollicarem, latitudine ?/s uncise latam) dein superne in latitudinem bipollicarem superne bilobam, et his lobis simili modo divisis demum in frondem palmatilobatam, quam circiter 4—5 pollicearem longitudine, latitudine 2—3 polliearem dicerem, at lobis conformibus instructam. At preterea alias frondes vidi bre- viores et magis dilatatas, atque has jam ima basi divergentes magis referre lacinias irregulares frondis laciniatze; hoc modo frondem demum oriri ima parte magis reniformiter expansaim, lobis divergentibus, 3—4 pollicaribus, atque sesquipollicem latis forma magis ovalibus; et ejusmodi plan. tam colore purpurascente instructam vidi. Structuram hujus plante Kallymenioideam dicerem, filis nempe interioribus at densissimis contextam, et extrorsum strato corticali filorum radiantium cohibitam; at animadvertendum credidi fila interiora esse densissima et brevioribus articulis contexta, atque ubi magis singula observare lieeat, eadem hine in apicem rotundato-incrassatum excurrentia, illinc in filum tenue et ramosum 50 J2G Agardh. * adparenter cum aliis anastomosibus conjunctum. Totum igitur stratum interius densissimam, suis anastomosantibus et ninutis cellulis contextum facilius dicerem. Quod autem in hac planta quam maxime animadvertendum putavi, id in ipso formationis modo cystocarpii me vidisse puto. Ubi nimirum formatur cystocarpium evidentissime vidi unam paginam hemisph:erice productam (altera pagina conformiter introflexa); et infra paginam productam seriem nucleorum in semiorbem dispo- sitam vidi, quos rite rotundatos, et singulos interjacente fasciculo filorum sterilium disjunctos dice- rem. Singulis his suum carpostomium demum adesse suspicor (me tamen ejusmodi carpostomium non rite distinctum observasse confiteor; demum vero in suprema parte nuclei compositi supra aperturam late hiantem vidi tum gemmidia matura plurima, supra totum hemisph:zericum tectum expulsa, tum in interiore parte subjacentis frondis nucleolos omnes in nucleum compositum validum confluentes. Qualem igitur nucleum compositum ortum observare credidi, talem eundem eum Constantinea potissimum congruentem dicerem; dum vero — missis habitualibus notis, quibus Meredithiam a Constantinea dignoscere liceat, — sphserosporre in Constantinea zonatim divise generantur, hsec organa in Meredithia cruciatim divisa obvenire (saltim in aliis Speciebus) meminisse placet. Si denique Species Meredithisze antea cognit:e ramificationis norma divergentes cuidam adpareant; Spe- ciem hodie descriptam hoe respectu intermediam videri, lubenter quoque meminerim. IV. De Daetylymenia, Genere novo, sua structura et suis partibus fructiferis, Kallymeniis proximo. Frons carnoso plana in lacinias ambitu subdefinites, a margine exeuntes, ssepius numerosas subdivisa. stratis cellularum tribus, invicem eonspicue diversis eon- texta: interiore primario filis longitudinalibus eylindraceis et artieulatis invicem laxius anastomosantibus contexto; intermediis cellulis rotundato-oblongis spatia, inter fila anastomosantia interealaria seusim implentibus; eorticali strato filis brevissimis submoniliformibus contexto. Cystocarpia nucleolis pluribus invicem disjunetis, intra cellulas rotundatas singulis, sensim in nucleum validum, in media fronde nidulantem conjunctis constituta, gemmidia plurima, sine ordine distineto conglobata foventia. SpA«rospore intra cellulas:strati corticalis exti- mas generatee, valide, zonatim quadridivisce. In Analectis Algolosicis, sub anno 1892 jam publici juris factis, dispositionem quandain. dedi lormarum, quas sua structura ad. Kallymeni:e Genus aut pertinentes, aut huic Generi proximas consideratas, mihi hoe tempore ita cognitas, ut de iis mentionem quandam facere ausus sim. Postea plures ejusmodi formas, Kallyme- niam referentes, habui, de quibus hodie ea adferre placuit, qu:e ad cognitionem harum plantarum sua conferre speravi. Patere hoc modo eredidi ut et certiora quidam de structura. harum plantarum addere licuerit, et de limitibus Generum affinium certius judicandum videretur. Inter. plantas, suo habitu Kallymenias mire referentes, me diu habuisse Bpe- ciem. quandam majorem aüihi cognitam, quam pro tempore nomine X. digitate inscriptam, evidenter typicam putavi novo quodam Generi, quod autem describere nolui, ignotis iihi characteribus, quibus hoe a consanguineis proximis dignoscere liceret. Quod huie plante precipue characteres sibi proprias tribuere putavi, id in peeuliari frondis struetura me vidisse credidi. 8i nimirum primo intuitu structuram Analecta Algologica. 51 Kallymeni: recognoscendam putavi, quoque differentiam structurg, sat conspicuam, mihi adparuisse confitendum videtur, de qua vero quid sibi valeret, eo tempore egre dijudieandum esse, me convictum fuisse dicerem. Inter fila nimirum strati interioris, qualia in Kallymeniis obvenire constaret, quoque cellulas quasdam obve- nire eonspieue majores, seriem longitudinalem intra regionem proprie corticalem lormantes; et has secus frondem longitudinaliter dispositas, ipsas suis apicibus in fila elongata articulata et anastomosantia excurrentes. Ipsa fila, cellulis quasi appen- dieularia, convenire cum filis stratum interius formantibus forsan concludere liceret ; atque cellulas, ita ab his generatas, cerium in finem creatas fuisse, quoque assu. mere forsan opporteret. Demum vero mihi contigisse dicerem observare sphzero sporiferam plautam Speciei, qua cognita mihi certius persuasum habui hane Speciem 'Tvpum sistere Generis proprii, sphzerosporis zonatim divisis magis ad Constantineam accedentibus, diversi. His vero et structurz et sphaerosporarum characteribus cog. nitis, nullo modo sequi putarem, Speciem a me observatam revera cum Constan- ünea congenericam esse. Si rite conjecerim, nostram plantam potius congenericam putarem eum planta, a me nomine Ka/lym. Berggremii descripta, quamquam agno- scere opporteat, sphzrosporas hujus mihi hodiedum ignotas esse. Hane vero plan tam offerre structuram interiorem frondis, ab.aliis Kallymeniis in eo abludentem, quod inter fila flexuosa et anastomosantia — frondem primariam constütuentia, et quibus ipsas axiles partes institui putarem —- cellule ali& generantur magis intu- mescentes, demum rotundato-oblongs; ita ut in fronde magis evoluta cellulas ob- longo-rotundatas, quasi primarias putares, at quasi disjunctas filis intercalaribus anastomiosantibus. Hane cellularum dispositionem in K. Berggremii cystocarpiifera ita evidentem me vidisse puto, ut structuram ab ea Kallymeniz omnino diversam facilius quis supposuerit; et hane structuram non potul quin Generi proprio charac- teristicam putarem. Cellulas istas rotundato-oblongas, in juniore planta parum conspicuas obvenire mihi facilius persuadeam; atque easdem in planta spherosporifera fieri priecipue conspieuas inter fila exteriora frondis, ipsas sph:erosporas intracorticales generatura; in planta vero cystocarpia generante, et forsan semper in planta inagis adcrescente et senili, structuram adparenter admodum diversam harum generatione et evolutione magis perdueta creari vix dubitandum mihi adparuisse confiteor, ita ut hane diver- sitatem structurz przetermittere non licere, mihi evidentissimum adparuisse dicerem. Sin. vero de structura propria hujus Generis rite judicaverim, quoque patere videretur characteres ejusdem nec zeque conspicuos fieri in planta juniore, ac eos- dem inu planta adultiore observare liceat; quin immo structuram frondis obvenire aliam in fronde, aliis partibus fructiferis instructa. Si cellule istze inflatze. generari videntur a filis cylindraceis primariis frondeni constituentibus, quoque patere puta- rem plantam sphzerosporiferam has cellulas inflitas gerere debere intra stratum sub- corticale; in planta vero cystoearpiis instructa has cellulas validas intumescentes generari debere intra stratum axile, quod in plautis Kallymenioideis cystocarpia generat immersa — si quoque magis intumeescentia, demum quoque extrorsuin * 52 J. G. Agardh. conspieua adpareant. Obvenit hoc modo inter Species hujus Generis ut non tantum planta juvenilis et senilis aliam offerre debeant structuram; sed etiam plantas, alio modo fructiferas, ipsam frondis structuram quoque alio modo praeparatam proferre debere. His rite perpensis perspicuum fore speravi, ut de structura typica frondis ex uno aut paucis quibusdam Speciminibus examinatis certum judieium :egre ferre liceret; et hane strueturam revera obvenire debere diversam in individuis, nou tan- tum pro :etate diversis, sed etiam prout aut ad unum aut ad alterum fructuum Genus singula individua predestinata adpareant. Quod mihi .— hodie has plantas ita interpretanti — animadvertendum adparuit, quum de Speciebus rite intelligendis agitur, quas antea tum structura tum fructibus diversas haud rite interpretatas fuisse mihi suboluisse confiteor. Seorsim igitur de singulis Speciebus infra afferam quse tum ipse observare credidi, tum quomodo de iisdem subpositis Speciebus judicarunt alii. Ut Species igitur ejusdem Generis diversas, formas sequentes considerandas esse putavi: l. Daemrvr. pniGrTATA (J. Ag. mscr.) Inter plantas, habitu Kallymenioideas, mihi diu cognitam fuisse plantam majorem, ex Nova Zelandia ortam, suo ambitu fere quoquoversum eque expansam 6—8 pollicarem, subpalmatim aut subdigitatim fissam, laciniis majoribus 4—6 pollicavibus longitudine, singulis supra basem 2—4 lineas latam superne dilatatis, latitudinem 1-—1'/» pollicarem saltim attingentibus, et superne in lacinias plus minus numerosas, lineari oblongas, longitudine sua pollicem circiter zequantes; singulis his 1—3 lineas latis, et apicibus suis sspe bifidis ad ejusmodi lacinias generandas tendentiam monstrantibus. Rimis in media parte laciniarum adultiorum presentibus tendentiam ad .ejusmodi subdivisiones novas generandas pronam quoque testantibus. Habituales igitur notas hujus plant: cum multis aliis Florideis sat convenientes putares. Quod autem huie plant: precipue characteres sibi proprios tribuere putavi, id in peculiari frondis structura me vidisse puto. Si nimirum primo intuitu structuram Kallymeni:z quispiam recognoscendam putaverit, frondem nimirum in sua parte interiore pereursam esse filis tenuissimis hyalinis, aliis secus longitudinem aut latitudinem frondis complanatz excurrentibus, aliis ab una alteram versus paginam transeuntibus, et his omnibus tenuissimis et in articulos przelongos subdivisis, endochromate parum conspicuo instructis; et stratum hoc filorum interius (fere translucens) utrinque cinctum strato corticali pluribus seriebus cellularam, quas suo endoehromate coccineo sat conspieuo instructas diceres; et plantam hoe modo offerre congruentiam sat conspicuam cum Genere Kally- menim, tamen in hac structura accuratius observata quoque diversitatem obvenire mihi adparuit. Ipsas nimirum cellulas extimas frondis admodum minutas et globosas, 2—3 superpositas, vix tamen rite in fila radiantia conjunetas. His proximas cellulas (strati eortiealis) vidi duplo majores, unicam fere seriem in fronde formantes; et intra has quoque -obvenire dicerem 2—3 series cellularum, quarum longitudinem observavi ipsarum latitudinem duplo et triplo superantem. Totam igitur compagem frondis his cellulis intimis strati corticalis contineri, faeilius videretur. ^Aceuratius vero hane strueturam observanti, przeter cellulas descriptas quasdam obvenire interiores, sua magnitudine eum. eortiealibus intimis eongruentes; at has invicem spatio quodam disjunetas et ipsas quasi pro- longatas in fila singula aut gemina, sursum et deorsum secus longitudinem frondis producta; atque his filis laxe anastomosantibus cellulas dietus majores oriri, sensim abeuntes in fila stratum interius eonstituentia mibi certius adparuisse dicerem, Cellulas igitur intumescentes transmutatione quadam Hlorum. interiorum oriri, conjicere forsan liceret. Mihi vero stratum ipsum cortieale accuratius ob- servanti demum quoque sphierosporas, inter cellulas strati exteriores, quas ipsis filis extimis perti- nentes putarem, detegere lieuit. Sphserosporas ipsas validas vidi, sua magnitudine cellulas interiores proximas (quas exterioribus minutis et globosis duplo saltim majores vidi) sua magnitudine sequantes, at haud globosas et erüciatim divisas (qualia hiec organa in. Kallymeniis obvenire constat) sed verti- ealiter elongatas et evidentissime zonatim divisas — quo charactere, evidentissime observato, plantam, Analecta Algologica. 53 4 me sub nomine X. digitate diu in Herbario servatam, potius ad Typum in Constantinea obve nientem accedere, demum recognoscere putavi. Qu:eritur vero utrum hane ob congruentiam planta nostra ad ipsum Genus Constantine:se referendum videretur, an in dieta nostra Specie typum novi Generis suspicari opporteret. Habituales notas Specierum Constantinezre comparanti, affinitatem quandam proximam inter has et nostram Speciem mibi suboluisse hodie saltim dicere non auderem. Ulterius ejusmodi consanguinitatem refragari dicerem, observatis eharacteribus a Struetura frondis deduetis. Quin immo ipsa structura frondis comparata hane tendere suspiecarer alias versus Species, in quibus hodie quoque Typum genericum proprium recognoscere putavi. Sub nomine nimirum Kal. Berggrenii Speciem in Epier. p. 221 descripsi, in qua Speciem sub nomine K. Harveyan:e antea designatam putavi, cujus vero structuram potius eum ea a me hodie descripta congruere putarem. Qualem strueturam interiorem, filis elongatis articulatis sine ordine bene conspicuo longi- tudinaliter et transversaliter exeurrentibus contextam, in Speciebus Kallymeni:e notissimanm novimus, talem quoque in K. Berggrenii obvenientem dicerem, et hane quoque eandem obvenire in Specie 1 me sub nomine Dactylymeni:z digitatz:e mox supra descripta lubenter dicerem. Hodie autem addere placeat fila harum Specierum intima mihi quandoquidem saltim adparuisse in intima axili parte paulisper magis invicem distantia et evidentius anastomosantia; eadem vero fieri in exteriore parte strati interioris ita mutata, ut alias partes generant quasi inflatas et in cellulas breviores transeuntes, aliis partibus sub forma filorum anastomosantium permanentibus. Et hoc respectu tum Dactylymeniam digitatam, tum Speciem a me sub nomine K. Berggrenii descriptam congruere putarem. Dum alii laterent characteres, quibus hse Species a Kallymeniis certo quodam modo differre viderentur, easdem omnes congenericas consideratas fuisse vix «quispiam miraret; hodie vero in una Specie detecto charactere proprio Generis, Species distinguendas putavi. 2. Dacrvr. BERaaRENI- (J. Ag. mscr.). : Meminisse placet me sub nomine Xam. Berggrenii jam in Epicrisi p. 221 deseripsisse plantam, in qua Speciem, antea sub nomine K. Harveyanw in 7. Nove Zelandic memoratam, re- eognoscendam esse suspicatus sum; cujus vero structuram potius cum Specie a me mox supra descripta congruere hodie putarem. Revera utramque Speciem sua frondis structura a. Kallymeniis differre facilius mihi persuasum habui, me autem nescire confiteor utrum sph:erosporz in K. Berg- grenii ad modum Kallymenizs cruciatim divise obveniant, an ad modum 2. digifatete demum zonatim divis: generarentur. His insuper hodie lubenter adderem structuram. illam frondis, qua Dactyl. digitatam a Kallymeniis differre dixi, multo mazgis perductam obvenire in Specie quam hodie ad Daetylymeniam quoque referre ausus sum. Quin immo lubenter hodie dicerem hane structurze diversitatem ita in D. Berggrenii insignem provenire, ut Genus Dactylymeniz ipsa hae structurze diversitate haud minus a Kallymeniis differre dicerem, quam sph:erosporis zonatim divisis in Dact. digitata observatis. Hane structure diversitatem in D. Berggrenii ita revera conspicuam esse, ut cuidam magis obiter eandem inspicienti longe «diverso modo explicandam fuisse, facilius forsan adparuisset; quin immo suspicandum jure quodam me hodie assumsisse, structuram hane peculia- rem, in aliis Speciebus longius perductam, ad opinionem longe diversam de affinitate ejusmodi Speciei przecipue contulisse. Qualem structuram interiorem filis elongatis articulatis, sine ordine bene conspicuo longitudi- naliter et transversaliter excurrentibus contextam, in Speciebüs Kallymeniz notissimam novimus, talem quoque in K. Berggrenii obvenientem dicerem. Hodie autem animadvertere placet mihi ad- paruisse fila ipsa intima in planta sterili laxiora mihi adparuisse et paulo evidentius invicem ana- stomosantia, eadem vero fieri sensim ita mutata ut alias partes generant quasi inflatas et in cellulas breviores, sua forma conspicue diversos abeuntes, aliis suis partibus sub forma filorum anastomo- santium persistentibus. Dum alii laterent characteres, quibus he Species a Kallymeniis dicto cha- ractere structure differre videbantur, easdem omnes,congenericas consideratas fuisse vix quispiam miraretur; sin vero in diversis Speciebus iidem characteres reveniant, si quoque plus minus evoluti, et eum his conjuncti obveniant certi characteres, in indole fructificationis conspicui, facilius patere putarem alios esse typos Genericos, qui in ejusmodi Speciebus repriesentatos vidimus. In K. Berg. grenii, quam cystocarpiis bene instructam vidi, non tantum structuram frondis eo modo a Kally- meniis propriis diversam vidi, ut cellulas intracorticales observare liceat rotundato-oblongas stratum quoddam intermedium formantes; sed etiam Kalidia (qu:e olim dixi) in media fronde evoluta, non ef: 54 J. G. Agardh. tantum gemmidia sine ordine bene conspieuo conglobata, plures quasi nidos diversos formantia, sed hos nidos tum invicem disjunctos obvenire fascieulis filorum interealarium, tum aliis totum quasi Kalidium, secus latitudinem frondis admodum dilatatum cireumambientibus; extra nucleum ita revera admodum compositum vidi ipsum stratum eorticale admodum evolutum, tum constare cellulis rotundato-oblongis invicem alternantibus, supra partes steriles admodum conspicuis, at supra sin- eulos nidos minus evolutis, ibide'» in fila elongata verticalia et moniliformia transeuntibus. Evi dentissimum ita mihi fuisse dicerem typum cystocarpii in K. Berggrenii provenire diversum ab eo, quem in Kallymeniis propriis dignoscendum putavi. Suspicanti mihi eandem formam, quam sub. nomine K. Berggrenii deseripsi forsan latere in Specie, quam sub nomine Rhodymeniz ornate olim deseripsit et icone illustravit Montagne, strne- turum stipitis in nostra Specie quoque examinandam putavi, utpote eandem structuram magis in stipite perdnuetam lubenter conjicerem. Revera partem infimam stipitis, sectione transversali observatam, offerre vidi totam quasi in areas angzulatas plurimas subdivisam, quarum in me.lia parte cellulam. centralem paulo majorem dignoscere putavi, hane eireumceirea cinctam filis cireum- cirea ambientibus varia directione sectis, et ita structuram revocantibus, quam in fronde superiore laxiorem dignoscere putavi. Hac comparata struetura mihi vix dubitandum adparuisse confiteor plantam a Montagneo sub nomine A/odymenie ornate descriptam, sistere Specimen admodum evo- lutum ejusdem Speciei quam ipse sub nomine Kallymenie Berggrenii olim descripsi, et quam hodie sua structura typicam putavi Generi novo, ad Kallymeniam, suadente structura cystoearpiorum, proxime me judice accedente. 5. Dacmvr. Larwam J. Ag. mscr. fronde supra stipitem cuneatum brevem imme- diate in frondem palmatim multifidam . abeunte, segmentis principalibus sub- linearibus superne plus minus multifidis et secus margines plus minus dense fimbriatis, fimbriis suo ordine incisis acuminatis, eystocarpiis per totam frondem inferiorem, nune per discum sparsis, nunc secus margines densioribus. Hab. ad oras Novsee Zelandie; sub n:o XI mihi a Laing missa. Specimen hujus habui sua longitudine circiter 4-pollicare, segmentis numerosis palmatim ex- pansis frondem formantibus paulo latiorem quam longam; segmentis. principalibus in inferiore sua parte latitudinem fere pollieis zquantibus, in superiore ^ua parte (ipsarum divisione) sensim angu- stioribus; mediis ita vix semipollicem latitudine z:quantibus; et supremis sensim adhue angustioribus; omnibus secus margines sat conspicue fimbriatis; fimbriis et densitate, et forma, et divisionis modo conspicue diversis, nunc dentes simpliciuseulos acuminatos, nune phylla minuta suo ordine sub- divisa et in dentes exeurrentia, referentibus. In ipsis laciniis frondis, at sepe marginibus vicina cystocarpia, sua magnitudine conspieua, evoluta vidi. In strato nimirum intimo, filis longitudinalibus eylindraceis et longe articulatis, invicem laxius anastomosantibus contexto, spatia inier fila flexuosis ambagibus cireumambientia impleta vidi cellulis rotundato-oblongis — et ita sua forma ab ipsis cireumambientibus filis sat. conspicue diversis — in quibus nucleos gemmidiorum, singulos (ut ob- servare credidi) intra suam cellulam evolutos — et ita conjunctim nucleum validum compositum formantibus. Cystocarpia ita nucleolis pluribus invicem disjunetis constituta, nucleum validum in media lamina frondis constituentia observavi, singulis nucleolis invicem disjunetis fasciculo filorum anastomosantium; in nucleo, modo dieto composito, at juniore, hzc fila vidi stratum intercalare proprium sat conspiene formantia, qualia eadem in pluribus aliis familiis cognita novimus; at ipsu lila serius. plus minus collapsa. nodos filis collabentibus inextrieabiles formantia dicerem, sub quo stadio ipsam structuram nuclei :gre dignoscere liceat, quamquam nueleum amplius expansum a frondis facie admodum conspieuum adhuc facilius dignoscere liceat. In nulla Specie Generis structuram propriam nuclei evidentiorem vidi quam in hae, si nempe eandem sub stadio optime evoluto observare contigerit, et sub quo frondem diceres quasi duplici eellularum. systemate contextam, nempe aliis rotundato-angulatis majoribus, demum gemmidiorum nueleolum. generantibus; aliis autem elongato-eylindraceis stratum interealare generantibus, qualia in aliis quoque Floridearum Typis cognita novimus. Plantam fructiferam sub hoe stadio obser- vatam sistere. Typum genericum proprium, id me judice dubitari nequeat; quod autem huie typo Analecta Algologica. 55 éximie characteristicum ita observare credidi, id mox postea fieri difficilius intellectu, tum aliis nucleolis evacuatis, tum collabentibus filis fasciculorum strati intercalaris. In partibus sterilibus et inferioribus plante stratum, quod intercalare dixi, magis evolutum fieri, impensis ut ita dicam cellularum rotundato-angulatarum me quoque observasse, dixisse placet. In. segmento, transversali ipsius stipitis nimirum vidi tum cellulas rotundato-angulatas, pauciores, tum stratum intercalare filis plurimís invicem separatis at densius anastomosantibus contextum; at intra spatium cellularum majorum quasi intercalaria fila quoque producta observare credidi, ita ut impensis quasi unius systematis alterum magis auctum provenire credidi. Extra cellulas utriusque hujus systematis fila strati cortiealis, 2—3 cellulis multo minoribus rotundatis et suo endochromate colorato dignoscendis, me observasse, addere opportet. - Ut supra Speciem JDact. Berggrenii nomine a me inscriptam, cum Specie a Montagneo, sub nomine Rhodymenis ornate descripta comparare ausus sum, ita quoque suspicandum mihi adpa- ruisse confiteor anne in Specie Montagnei, sub nomine Rhodymenise Hombroniana descripta, Spe- ciem assumere liceret proxime accedentem ad eam, sub nomine D. Laingii a me hodie distinctam. Dum frondem in Specimine .depicto adparenter magis pinnatim decompositam, et suis rachidibus circiter bis lineam latis instructam, totam magis decompositam dicerem; atque suis fimbriis qu:si in foliola minuta magis ovali-lanceolata evolutis dignoscendam forsan quispiam dixisset; dum nostram Speciem fronde supra stipitem cuneatum abire in frondem evidentius palmatifidam, laciniis suis principalibus pollicem ]letis, secundariis sensim angustioribus, atque fimbriis suis difformibus sat diversam mihi adparuisse confiicor; tamen non obstantibus characteribus allatis has plantas invicem affinitate proximas esse, non potui quin suspicarer. Quales has plantas descriptas videre licet, eas- dem et sua structura frondis et suis partibus fructificationis ad omnino diversas regiones systematis relatas fuisse, primo intuitu patere confitendum videtur. Specimen sub nomine plante Montagnei a Harvey in Cryptogamia antarctica delineatum fuisse, quod habitualibus notis cum nostra paulo magis convenire dicerem; at ex ejusmodi iconibus, habitum forsan eximie referentibus, characteres et affinitates Specierum hodie dignoscere haud licere mihi quidem evidentissimum esse confiteor. Mihi apud recentissimos de Algis scriptores de plantis a Montagneo descriptis nihil pro more allatum fuisse, hodie addere placuit. Kützing (in Spec. Aig.) memoratas Species Montagnei ad Callophyllidem retulisse tamen lubenter confitendum adparuit, utpote plantas, a me hodie ad Dacty- lymeniam relatas, ad Calophyllidem quam maxime accedere tum structura frondis, tum compositione nuclei, egomet quoque lubenter agnoscerem. Dixisse tamen placet congruentiam horum Generum mihi potius analogiam quandam structure, quam affinitatem propriam prodere adparuisse; et hanc congruentiam ex evolutione strati intercalaris filorum anastomosantium pendere lubenter assumerem. In Calophyllidis Specie, quam cum Dactylymeniis potissimum congruentem dicerem, Cal. Harveyana J. Ag., in hoc cystocarpia suo situ et adspectu ante alias cum Dactylymeniis congruere putarem, structuram quasi primariam frondis ipsis cellulis primum evolutis pendere facilius adpareat; filis strati intercalaris in juniore parte frondis parum conspicuis — et ad ipsam formam frondis stru- endam vix conspicue conferentibus. Contrarium omnino in Dactylymeniis obvenire dicerem, utpote in segmento frondis junioris videas axile stratum (intimum et primarium filis anastomosantibus contextum; cellulasque posteriores aut nasci, aut in interiore intumescere. Hinc Dactylymenias Kallymeniis proximas putavi; suadentibus quoque nucleis cystocarpiorum in Callophyllide et situ et ambitu, ut mihi adparuit, magis definitis. : Quod attinet eongruentias habituales monuisse placet quam facile fallimur, si his insistentes de affinitate Floridearum judieamus. Ipsam illam Rhodomeniam ornatam Montagnei, quam hodie eum nostra Kallymenia Berggrenii identicam supponere ausus suni hane me olim in (Bidr. Alg. - Syst. IV. p. 35) identicam putavi euin Specie quadam conformi ex Nova Hollandia missa, cujus strueturam eo tempore mihi bene perspicuam reddere frustra conatus fueram. Quum denique mihi contigisse putarem hanc structuram mihi bene perspicuam reddere, adparuit plantam hanc offerre strueturam omnino aliam, qua ducente eandem typicam esse Generi proprio, sub nomine Gloio- hymenix hodie a me descripto. Acta Heg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 8 j. G. Agardh. Q Lo i V. De Genere Gloiohymenise, sua structura Gloiocladie proximo. Frons eximie gelatinosa, ex tereti complanata et demum latius expansa plana, at- que supra inferiorem partem subreniformiter dilatatam superne palmatim aut pinnatim. decompositam, laciniis pinnisque in formam sublanceolatam tenden- tibus, stratis fere tribus sat conspieue distinctis contexta: 7nt&zmo cellulis angu- lato-Érotundatis minoribus. sursuin et extrorsum excrescentibus; 4ntermedio cel- lulis conformibus at permagnis; cortieali strato filis moniliformibus radiantibus, extrorsum in artieulos subglobosos, introrsum in cellulas angulatas minutas abeuntibus constante. /Spherospore (ut putarem) in soros eollectz, inter fila cortiealia intima provenientes subgloboss, triangule divise. (Cystoearpia mihi ignota, hine planta affinitate mihi dubia). Plantam admodum conspicuam suis habitualibus notis tum Speciem, quam ipse sub nomine Kallym. Berggren?! olim. deseripsi, tum illam huie plus minus con- formem, quam sub nomine ZAodymenie ornate icone splendida data illustratam voluit Montagne, referentem judieavi. Quin immo ignota mihi Specie Montagnei, eam in hac planta imihi demum cognitam supposuisse, et ita ea — que in Bidr. Alg. Syst. IV. p. 35. olim scribens, dixi de planta, quam eo tempore ad Callophyllidem referendam conjeei — Speciem spectare quam hodie typieam putavi Generi proprio, primum confitendum videtur. Algologis eo tempore majorem fidem habitualibus notis tribuentibus, vix in mentem venisse putarem, Species habitualibus notis con- gruentes quoque ad longe diversas regiones systematis pertinere posse. Quod in- super presentem Speciem attinet, meminisse placet eandem ita esse gelatinosam, ut interiores partes Speciminis, suo strato corticali bene cohserentis, fere omnino dissolutas, mihi quoque hodie plantam iteratis vicibus observanti adparuisse dicerem. Nullo igitur Specimine Rhodymeniz ornate Montagnei, quod comparare licuit, prze- sente; et habitu utriusque plaut: sat beue congruente, unam eandemque Speciem sub exsiecatione plus minus mutatam, me supposuisse, id hodie mihi confitendum adparuit. Quz igitur l. e. de Rhodymenia ornata dixi, Speciem spectare, quam. hodie Generi novo typiceam puto, meminisse placet. Quod revera in hae Specie quam maxime memorandum adparuit, id me ex ipsa ejusdem substantia gelatinosa lubenter deducerem; quamquam enim haud pauca habui ejusdem Specimina, quoad externas partes optime conservata, tamen cellulas interiores in his plurimis ita dissolutas, ut certum de forma et dispositione cellu- larum judicium sectionibus factis haud deducere liceat; cellulas interiores et prziecipue intimmas ita quasi aut dissolutas aut expansas, ut earum limites certos sub forma membran: proprie vix recognoscendos dicerem, sed potius sub forma obvenire gelatinee | subdissolutee. Mihi hoc modo, quoque in Speciminibus adparenter eximie conservatis inquirenti de structura propria frondis, vix nisi conjeeturas concipere lieuisse. confitendum adparuit, dum hane structuram propriam in partibus frondis superioribus qu:ererem; adeunti vero mihi infimas partes frondis — ipsum quasi Analecta Algologica. 51 stipitem frondis palmatifida — structuram bene conservatam observavi, qualem supra in diagnosi Generis eam describere conatus sum. Ob mucositatem vero sum- mam partium interiorum, dum cellulae corticales suo ordine immenso numero multi- plicantur, stadium quoddam obvenire debere, sub quo cellulas intimas ita expansas fieri supponere liceret, ut easdem invicem sejunectas et in gelatinam demum con- versas, facilius quis supposuisset. Inter fila corticalia 1nihi quoque denique contigisse dicerem observare in infe- riore parte hujus strati cellulas rotundatas, aliis duplo saltim majores, immenso numero evolutas, in quibus sphsrosporas demum rite globosas recognoscere putavi: in plurimis horum nulla vero indicia divisionis detegere. licuisse dicerem; in parte vero frondis eujusdam (nimium mature) me quoque quasdam deprehendere conti- gisse cezeteris paulo majores, at globosas, in quibus sphserosporas cruciatim sub- divisas me vidisse puto. Qualem tum structuram plante, tum sphzerosporas recognoscere putavi, Spe- ciem in illa novo Generi, ad Gloiocladiam forsan proxime accedenti, typicam suspi- candam putavi. Characteres hujus Generis tum in habitu, ab illo Gloiocladie ad- modum diverso, tum ipsa structura frondis — quasi triplici strato contexta, tum denique sphserosporis vix ut putarem in soros proprios collectis, quserendos esse, conjieiendum putarem. gnotis vero cystocarpiis in utroque hoc Genere, de affini- tate eorum nec invicem nee cum aliis ferre licere patet. Speciem igitur proprio Generi Typicam puto: Il. GrorouvywENIA oRNATA J. Ág. (Callophyllis ornata J. Ag. Bidr. Alg. Syst. TEL p.32). Hab. ad oras Nove Hollandize, ad Port Jackson a Ramsay lecta. V. De Genere Erythrophylli J. Ag. scholia. Meminisse placet novum ej jam ipso suo habitu sat distinctum Genus sub nomine Zrythrophylli me proposuisse, cui typiea fuit planta qusedam Californie, in Hb. J. E. Gray asservata. Quamquam in unico Specimine bujus, quod vidi, nulla ommino fructificationis cujusdam indicia detegere licuit, tamen Genus proprium in hoe dignoscere eredidi, suadentibus habitualibus notis, quibus hoe unicum Specimen ab aliis Florideis dignoscendum putavi. leone igitur data tum habitum peculiarem, tum, qualitereunque structuram observare contigerit, exhibente Genus proprium, sat bene ab aliis eo tempore cognitis dignoscendum speravi. Algologos vero Californie, quibus in curis fuisse crederes plantam reperire peculiarem ad oras Californie obvenientem, aliam ni fallor plantam, quibusnam notis sine dubio congruentem veram plantam, et nostro Generi typicam, se invenisse 58 J. G. Agardh. specimina pauca, ab iisdem postea distributa, didicisse puto. In quibusdam Speci- minibus mihi benevole communicatis, plantam sine dubio in plurimis congruentem non potui quin recognoscerem; attamen me in his plantis quasdam observasse di- versitates, nec potui quin observarem. Plantas esse forsan proxime affines lubenter concederem; his autem concessis easdem puto sub evolutione ulteriore ita mutari ut dubitandum videretur quibusnam aliis has plantas proximas considerare opporteret. Meminisse placet, quod ex icone data adpareat, primariam Speciem sistere plantam elongatam, forma fere lanceolata insignem, margine denticulis minutis in- structam, et costali regione sat conspieua ab infima parte frondis apicem versus supremum excurrente. Ramificationis cujusdam coste indieia quedam parum con- spieua adesse; vix tamen ex his concludendum videretur plantam demum fieri in lacinias numerosas subdivisam, in quibus singulis costam validam excurrentem ad- modum notabilem diceres. Hoc ducente charactere plantam. sub nomine Erythro- phylli a hodiernis distributam, novo Generi typicam forsan quispiam putaret. Structuram quod attinet interiorem frondis, hanc sub evolutione plante sat mutatam fieri forsan suspicandum videretur; qualem eandem observare credidi, hanc offerre dicerem alias cellulas majores, inter quas fila multo tenuiora excurrere vi- dentur; ita forsan quispiam diceret structuram frondis accedentem ad eam, quam Callophyllidis Speciebus notissimam novimus; nisi! hane structuram supponere liceret congruentem cum illa: in Crossocarpo Lamutico descripta. In Erythrophyllo vero (qualem hane vidi sectione transversali facta frondis per ipsam costam), hane costam admodum inerassatam dicerem, et totam adparenter contextam filis longitudinaliter excurrentibus (in segmento transverse sectis) quasi fasciculatim conjunctis, inter- cedentibus nimirum aliis filis transversaliter excurrentibus; regionem hanc costalem externe obtectam vidi strato corticali, cellulis majoribus magis oblongis series plures formantibus, endochroma magis angulatum foventibus, et ipsis invicem anastomo- sibus (vix rite evidentibus) conjunctis; atque has cellulas strati exterioris denique externe obtectas fere unica serie cellularum, in quibus endochroma coloratum magis globosum sat conspicuum adesse vidi. Hae structura frondis tum Speciem Erythro- phylli à me descriptam, tum illam postea distributam convenire, nee potui quin agnoscerem. Meminisse vero placet et habituales notas et structure congruentias obvenire posse in Speciebus, quas hodie ad Genera sat diversa referre consuevimus; nec hodie de vera affinitate Floridearum certe judicare licere, nisi cognitis frueti- feris partibus. Omnes igitur suppositiones de affinitate plantarum, quas hodie iden- ticas putarunt, revera vanas esse, dum lateant partes fruetifere Algarum de quibus hoe loco agitur, id quidem mihi primum animadvertendum adparuit. Preter plantam ab Algologis hodiernis distributam, colore suo atrosanguineo dignoscendam, a Specimine, quod sub nomine Erythrophylli depingendum curavi, me quoque ab Eatonio olim mihi missum habuisse fragmentum — nullo nomine insignitum — quod tamen tantum constare mihi adparuit ab imis partibus plantse eujusdam multo majoris, quod ex ipsa costa, seu stipite et ramorum partibus infe rioribus constare mihi adparuit, cui vero adhue adhzrere videbantur infimze partes Analecta Algologica. 59 ^eostarum ad lacinias -diversas exeuntium, omnibus vero superioribus partibus de- tersis, exceptis laciniarum quibusdam partibus lamine adhuc adhszrentibus; et ex his partibus quasi glandulas minutas prominulas vidi.. Conjicere ausus sum in his glandulis fructificationis eujusdam inchoantis indicia credere forsan opporteret, quo- dam modo forsan congruentia cum iis, que olim Ozophoram describenti mihi ad- paruerunt, non omnino absonum adparuisse, hodie dicerem, quamquam glandulas istas, segmentis factis, steriles me tantum. vidisse confiteor !). - Denique hodie nec tacendum adparuit plantàm quandam a Grunow (in Novara p. 72) memoratam fuisse, quam in Herbario Berolinensi ex Insulis Kurilen ser. vatam, ipse nomine Rhodymenize Gmelini denominavit, eandemque in Gm. Hist. Fuc. sub nomine Fuci palmettz íab. 23 depictam credidit. Speciem dictam caule elon. gato dichotomo et lateraliter ramoso suffultam, et ex parte superiore ramorum folia plura euneatim dilatata et uberius laciniata provenientia dixit. Structuram foliorum subsimilem ei adparuisse cum ea aliarum Kallymeniarum,: et ita quoque fructus utriusque Generis cum his congruere dixit: sphzrosporas inter cellulas corticales sparsas rotundatas et cruciatim divisas dixit; favellidia minuta ab iis Iridearum parum diversa, qualia hzc organa in lridea et Kallymenia parum diversa obve- nire, animadvertit ?). Quocumque vero modo de his synonymis judicatur, et quocunque modo de affinitate plantarum, quas hoc loco memorandas credidi, judicandum videretur, satis patere putarem affinitates nec ex habitualibus notis dijudicandas esse, nec forsan ex congruentia quadam ex indole structure petita; suspicandum potius videretur in Gente vasta Kallymeniarum Typos et obvenire varios, quorum alios credere licet invieem proximos et sgre dignoscendos, alios invicem magis distantes; nec temere * His jam scriptis Vol. XII Phycothece Americane mihi allatam fuisse agnoscere debui; utpote in hae sub numero 588 Specimen consimile ei, quod ab Eatonio mihi datum supra memo- ravi, at hoc Specimen glandulis multo magis evolutis instructum, in quibus sphserosporas vidi cir- cumcirca infra cellulas extimas corticales, intermixtis cellulis sterilibus, densius et sine ordine con- spieuo dispositas; ipsas szepius oblongas, quas facilius quispiam conjiceret zonatim divisas; at eas. dem cruciatim divisas fieri certius me observasse puto. In Adnotatione, ad hoc Specimen l. c. data, dicitur cystocarpia esse Gigartinacea suis characteribus. Mihi autem nullum Specimen cysto- earpiis instructum adfuisse dicerem; nec mihi conferre licuisse synonyma et opera Aimericana ibidem citata monuisse placet. *; Adeunti mihi Opus Gmelinii Hist. Fucor., utpote in hoc forsan de planta a Grunow me- morata mentionem quandam factam supponere liceret, adparuisse dicerem p. 182 plantam quandam Europzeam descriptam fuisse sub nomine Fuci laciniati; at in explicatione Iconum Tab. XXII fig. 2 sub nomine Fuci laciniati iconem datam fuisse plante, quam modo paulisper rudi Erythrophyllum Delesserioides fructiferum, qualem in JPhyc. Bor..Americ. sphzrosporiferam vidi reddere dicerem. ]n pag. 182 ubi plantam Europzsam descripsit Gmelin, sequentia verba allata video, quibus Phyllopho- ram rubentem intellectam fuisse forsan credere opporteat: «In hac potissimum Specie peltz sive squa- mule observatz sunt per frondium utramque superficiem sparsz, quze deciduz novas proles producere videntur» (adjecto ad hanc observationem: Pallas. Et in explicatione Icon. in Tab. dicta XXII fig. 2) hanc ad Phyll. rubentem relatam fuisse dicere fas est, quamquam confitendum mihi hodie videtur, hanc sat bene reddere adspectum Plantz fertilis sub nomine Erythr. Delesserioides in Phycot. Bor. Am. sub n:o 588 distributa, quamque a Grunow modo supra allato memoratam crederem. 60 J. G. Agardh. judicare licere sive de limitibus Generum agitur, sive de characteribus quibus dig- noscantur et discedere videantur plus minus diversis. Inter synonyma in JP/hye. Boreal. Americ. relata (sub n:o 588 Specierum di- stribut) nee omnia mihi conlerre licuisse confiteor. Quomodo inter plantas has dignoscere putavi, duas plantas diversas mihi suboluisse dicerem, quarum |l. EnmvruHRorHvrLLuM DexrEssERIO:IDES J. Ag. sub characteribus antea indicatis, fronde sua simpliciore, marginibus denticulatis, dignoscendum putavi. 2. PorvNEURA CaLrIFORNICA J. Ag. mscr. ad quam referendam putavi plantam, a recentioribus Algologis sub nomine E. Delesser?oides distributam. His vero dictis confiteor mihi latere an ad unam eandemque Speciem formas diversas referre opporteret; nec de proxima affinitate Generis, ignotis mihi cysto- carpiis conjecturam quandam proferre voluisse, dicere fas est. VI. De formis quibusdam Halymenise, vix rite intellectis. Il. Quod olim. erearunt Genus Floridearum sub nomine Zalymenie, suaden- tibus charaeteribus habitualibus potissimum distinetum. id alio modo et novis in- ventis characteribus magis magisque quoad limites cireumsceriptum fuisse, hodie meminisse placet. Ultimum, quem memini, hoe respectu factum conatum videas in Anal. Algol. Lund. 1892, ubi sub nominibus diversis plura Sub-Genera proponere ausus sum, quorum unum, sub nomine Zsymemie distinctum, tamen duas sectiones, habitu sat dissimiles, adhue comprehendere finxi. Postea novis allatis formis magis magisque mihi clarescere adparuit, preter characteres ex ramificationis norma de- ductos, alios obvenire posse, tum ex ipsa structura frondis paulisper diversa, tum lorsan ex ipsa consistentia gelatinze, qua interiorem strueturam quasi cohibitam dieeres, derivandos forsan quispiam conjiceret. Mihi hac trutina hodie Species Isymeniz diversas comparanti, utroque respectu adparuisse Species eidem allatas non ita convenientes obvenire ut omnes congenericas certius concludere auderem. Intra ipsam illam sectionem Isymenie, quam fronde teretiuscula aut extereti compressa di-trichotoma instructam dixi, Species du:, sub nomine H. dichotome et H. fastigíate/ enumerate, ipsam strueturam typicam frondis proprio modo sensim sub evolutione ita mutatam gerere, ut in his stratum quoddam subcorticale quasi proprium nascitur, cellulis rotundato angulatis invicem anastomosantibus contextum, quale hoe in Tab. XCI fig. 3—23 in Iconogr. Adr. Zamard. jam rite indicatum videas, id quidem hodie mihi eertum adparuit. Utrum autem hane differentiam strueturie. cum aliis characteribus, ex conformatione partium fructificationis deductis, Ànalecta Algologica. 61 eonjunctam esse, an hoe respectu conveniant omnes, id pro certo dijudicare nec hodie auderem !). Alias Species ejusdem sectionis Isymenis, a me l. e. allatas sequentibus struc- ture characteribus convenire, mihi hodie novas quasdam formas comparanti assu- mendum putavi: Frondem totam interiorem contextam dieerem filis tenuissimis cylindraceis et articulatis, laxius invieem anastomosantibus: intimis fasciculum tenuem secus longi- tudinem frondis expansum formantibus, extrorsum sensim abeuntem in fila con- similia, interiora adhue laxius anastomosantia, sensim vero articulis brevioribus eontexta, maculas retieuli minores formantia, dum extima in stratum cortieale ad- parenter proprium, cellulis minutissimis et invicem adproximatis, globosis aut ob- ovatis, plus minus gelatinosis constitutum conjuncta adpareant. Strueturam hane, quam omnibus his propriis Isymeniis normalem finxi, vario modo mutatam fieri, conjiciendum putavi, eomparatis Speeiebus, quas iisdem perti- nentes assumere ausus sum. Ipsam nimirum consistentiam ut dicam frondis fieri diversam prout interiora fila, qua^ magis elastico gelatinosa frondem expandere ten- dunt, extrorsum eohibentur cellulis exterioribus minus gelatinosis et hine arctius quasi in membranam propriam conjunctis — aut desinunt fila interiora in cellulas strati corticalis ipsas gelatinosas, at glutine nune tenaciore nune magis soluto cohi- bitas Ipsam denique formam exteriorem frondis, que in diversis Speciebus nascitur diversa, forsan magis teretiuscula aut ex tereti compressa in nonnullis, magis rite complanata in aliis, aut quin immo in formam quodam modo angulatam quando- quidem tendentem putares, ex ipsa dispositione filorum, quasi ab-originea pendere posse, meminisse placet. Facilius equidem mihi persuadeam typos habituales di- versos hoe modo generari posse, et ipsam formam frondis exteriorem, cui tot et tantum dederunt Algologi primi, variam (si non mutabilem) obvenire posse. prout servato ipsius structure charactere, elementa eandem constituentia paulisper aliter disposita obveniant. Coneedendum equidem putarem segrius dijudicari utrum ejus- modi differentie dispositionis 'Typos Genericos diversos indicare videantur; an tan- tum modos diversos, quibus alie Species in alias formas exerescere tendunt. Hoe respectu Species Isymenise, quas proprias ejusdem judieavi, characteribus structurze et fruetuum congruentes, at habituales notas frondis — dispositione paulisper mutata filorum frondem constituentium — mutantes; consultandas lubenter dieerem. ') Formas duas ipsa structura frondis diversas dicerem, quas ut Species Halymenie Generis in Épicr. sub nomine Hal. dichotom«e et Hal. fastigiate enumerayi In his hodie examinatis struc- turam observare credidi, quam in Tab. XC1 Iconographice, a Zanardini prima vice indicatam memini. Hac suadente structura Species istas potius ad COhrysymenias adproximandas esse forsan conjicere opporteret. Easdem vero mihi hodie tantum paucis Speciminibus cognitas, nec ita hsec conservata dieerem ut de harum Specierum structura certius statuere auderem, nec quoad structuram cysto- earpiorum ita cognitas, ut certum quoddam de affinitate judicium ferre liceat, omne de affinitate judicium in postereum differre malui, quam nova conjectura synonymiam jam antea nimiam, novis nominibus augere. 62 J. G. Agardh. Quales nimirum Species Isymenis. hodie mihi cognitas puto, easdem 'reverá proxime affines considerare cogor, quamquam habitualibus notis ita diversas, ut easdem aliis Generibus referre vix dubitarunt primi earundem descriptores. ;. Ejusmodi Speciem mihi sistere credidi forma qusdam, prima vice. nomine Chrysymenie dichotomo-flabellate in Flora Gwuadeloupensi descripta; posterius eandem sub nomine Sceinaie furcellate ex Key-West missam habui; quoque eandem ni fallor sub nomine Zalymenie decipientis ab aliis 'distribatam. | Hane sistere Isymenize ' Speeiem sui juris, mihi vix: dubitandum adparuit,:quam nomine Zsymenie flabellate hodie designavi. Frondem hujus 6—8 polliearem, supra stipitem angustiorem, ex cylindraceo-compressum, expansam fieri in segmenta plus minüs numerosa, ima basi euneato-dilatata, dein linearia conspieue latiora, nune:quin immo: infra. dichotomias fere semipollicem lata, segmentis terminalibus conformibus: apice obtuso terminatis (nune ima sua basi quasi strictura separatis). 'Supra stipitem, et forma sua angu- stiore et crassitie distinctum, rami planatt numerosi et:plus minus subdivisi in frondem eximie flabellatam expanduntur, quam in exsiecata facilius 'planam diceres. Segmento [acto transversali totam frondem vidi contextam filis articulatis dense intertextis, quorum interiora paulisper firmiora et magis rigidiuseula observare cre- didi; hse fila extrorsum fieri tenuiora, demum in cellulas minutas obovatas, invicem densissime juxtapositas, inter quas sphserosporas singulas et sparsas, cellulis steri- libus conspieue majores, cruciatim divisas observavi. Sphzarosporas has in cellulis paulisper majoribus intra-cortiealibus creatas puto. Ipsum stipitem filis suis den- sioribus et invieem densius adproximatis contextum dicerem. Quamquam hanc Speciem quoad typieam strueturam eum aliis Isymenis Spe- ciebus sat convenientem putavi, eandem tamen ob ipsam consistentiam minus gela- tinosan. totius frondis sat diversam agnoscere opporteret. Dum nimirum alias Isymenie Species monstrant superfieiem frondis (in Specimine emollito) adparenter gelatinosam, endochromata nimirum: singula minuta, at quasi limbo pellucido (ipsam membranam cellule constituente) adparenter gelatinoso et facilius tumente cincta, frondem in Zs. flabellata cellulis suis minutis punetiformibus quasi in membranam tenuissimam conerescentibus contextam dicerem. Ob hane cellularum exteriorum, quasi firmius in membranam concrescentium ceohsrentiam, totam frondem eontineri rite limitatam assumere ausus sum; nee facile exuberantem obvenire in-lobos plus minus irregulares, quales in nonnullis Isymenize Speciebus: seepius obvenire constat. Formam frondis conspicue complanatam, quam in Zsym. flabellata adesse dixi, quoque in alia Specie obvenire dicerem; quamquam Jrondém hujus: tm multo an- gustiorem — vix lineam latitudine superantem — tum totam frondem in ramos plurimos. exuberantem, quorum» apices acuminatos facilius quis subulatos putaverit. Hane Speciem mihi a pluribus missam habui, nune quoque nomine Sceinmaie furcel- late inseriptam. Nomine Jsymenie anguste hane designavi. tum angustiore fronde vix lineam latitudine excedente —, tum apicibus ramulorum aeuminatis, tum ramifieatione paulisper diversa, in partibus inferioribus magis patente, et vix flabel- lata dicenda, dignoscendam. Sectione facta frondis, hane neutiquam teretiuseulam Analecta Algologica. 63 vidi, sed evidenter eomplanatam — ut Speciei Halymeni: Generis olim instituti opporteret — totam autem superliciem frondis complanate prominentiis minutis insqualem — qualem nimiruni superficiem Írondis numerosis plicis longitudinalibus exuberantem, in segmento transversali exspectandam videretur. Qusrenti mihi quem in finem crearentur pliee indicate, aut quomodo ex ipsa structura frondis depen. dentes aut omnino exposcite viderentur, mihi adparuisse dicerem easdem ex ipsa structura frondis propria facilius esse explicandas. "Totam nimirum frondem inte: riorem contextam filis tenuissimis tum longitudinalibus, tum magis transversali direetione exeuntibus et elastice expansis, at extrorsum cinctam strato cellularum minutissimarum, membrana magis glutinoso-cohzrente cohibitarum, perpendenti mihi, ejusmodi structuram obvenire debere adparuit in fronde (saltim exsiccatione) plus minus collabente. Quod attinet structuram ipsam interiorem et dispositionem cellu- larum, hane observavi in hae Specie conformem cum ea in aliis Speciebus, hodie a me ad Isymenias relatas, quarum frondes evidentius complanatas, structurà supra descripta insignes, magis gelatinosas obvenire constat. In una saltim Specie harum mihi.adparuisse tum sphzerosporiferam, tum cystocarpiis instructam plantam offerre frondem sectione transversali evidentius complanatam; id hodie non potui quin monerem. Formam autem frondis exteriorem obvenire posse sat conspicue diversam in Speciebus* quarum interiorem structuram fere eandem diceres quoad formam ipsam filorum et cellularum, quibus strata diversa contexta videantur, si quidem fila aut cellule quibus constant ipsa sua dispositione in alias directiones tendere viderentur; id quidem exemplis admodum conspicuis in Isymeniz Speciebus demonstratum putarem. Exstat revera forma quadam, jam sub infantia Algologie ob formam frondis insolitam ut Species sui juris considerata, sub nomine wc? trigom? a Clemente di- süncta. Ex nomine we trigoni sub hoc tempore dato, fere conjiciendum videretur, ipsam formam frondis recentis quodammodo alienam adparuisse. Et enim fronde rite plana alias Algas obvenire instructas, alias fronde teretiuscula aut compressa insignes sibi cognitas habuisse Algarum collectores hujus temporis nomina multis Algis data testantur. Speciem autem, nomine Zwei trigoni instructam, ipsa sua forma frondis facilius distinctam fuisse patet, si quoque assumere opporteret hanc formam frondis peculiarem — aut pro state aut evolutionis stadio — qualem aut sterilem aut fructiferam observatam fuisse assumeretur — plus minus conspicuam fuisse pri- mis eandem observantibus. Examinanti mihi hodie plures formas sine dubio pro- ximas, quarum alias complanatas vidi, alias sua forma trigona at minus conspicua dignoscendas, alias denique, quas rite tri-quadrialatas dicerem, in his non unam tantum Speciem, sed plures consimili forma frondis, at quasi plus minus perducta instructas, consideranti, incertum quidem videretur cuinam inter has angulatas formas nomen specificum Clementis adtribuendum videretur, nisi Speciminibus jam a Cabrera missis, de forma Hispanica typica judicare liceret ?). 7) Facilius quoque assumendum putarem formam illam peculiarem frondis, nomine dato indi- catam, magis conspieuam obvenire debere in Speciminibus, quz eo tempore designata fuerunt Aota Beg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 9 64 J. G. Agardh. Segmento transversali frondis facto Speciminis jam a Cabrera missi, et nomine Clementis a Cabrera designati, observavi frondem ipsam esse magis complanatam, at ex mediana linea quasi costali exserentem lobum proprium longitudinaliter ex- eurrentem eum partibus lateralibus frondis primarie conformem; hine frondem adparenter trialatam dicerem. Hane strueturam adhue evidentiorem vidi in Speci- minibus aliis, mihi ex insulis Indie oecidentalis missis; et in his eandem structuram quin immo adhuc magis evidentem et vario modo complieatam observare contigit. Si nimirum frondem in nonnullis trialatam, in aliis eandem fere quadrialatam di- cerem, lobis a costali regione nune utrinque probe exeuntibus; nunc vero geminos ejusmodi lobos in eodem latere costalis regionis provenientes observavi, et hos qui- dem invicem plus minus divergentes (in sectione rite expansa; at in specimine exsiecato collabentes, easdem frondem trigonam offerre facilius quis dixerit. Nunc omnes hos lobos fere zque evolutos et conformes vidi; nunc geminos (quasi mar- gines frondis complanat:e constituentes) latiores, costalibus juga elevata minus con- spieua offerentibus; nune juga ejusmodi magis marginalia, singula in unam paginam producta, aut gemina in utramque. [Ipsam formam exteriorem hoc modo fieri plus minus transmutatam, quod in Speciminibus exsiecatis quoque fit plus minus con- spieuum; et ita oriri adspectum frondis nunc magis adparenter trigonzs, nune vario modo plus minus plicatze, plicis longitudinaliter excurrentibus, nune colore intensius purpurascente dignoscendis. Sectionibus factis transversalibus reeognoseete credidi in ejusmodi pliea generari cystocarpia sepe numerosa, laxius adproximata, singulis nucleis intra reticulum filorum anastomosantium generatis, ipso nucleo, sspe trans- verse oblongo, quasi in articulo brevi suspenso, gemmidiis extrorsum muco vix conspieuo cohibitis !). Ipsam formam frondis in eadem Specie hoec modo obvenire posse variam — eandem nimirum nune adesse trigonam, nune eandem fieri tri- aut quadrialatam, idque in eadem Specie obvenire, pro certo assumere ausus sum; et hane forme differentiam in Speciminibus quoque exsiccatis conspicuam fieri pro certo statuere audeam, si quoque in his differentie sub forma Fuc: trigoni adhuc comprehenderentur. Ejusmodi forms exterioris differentias obvenire posse et utpote obvenientes in Specie, eujus frondem elastico-gelatinosam nulla membrana propria exteriore cohi- bitam esse patet, facilius quoque explicandas esse, nec segre egomet assumerem. Frondem nimirum nulla membrana propria exteriore cohibitam, — eujus vero cel- nomine specifico, formam ab aliis Algis sat diversam indicante. Hodie quum sectionibus transver- salibus de forma et characteribus Specierum tutius judicare consuevimus, quoque de typica forma Speciei a Clemente indicate certum judicium ferre licere patet. ') Plantas quoque exsiccatas comparanti adpareat plicas, a me descriptas, alias obvenire rite longitudinales, nune ipsam costalem regionem occupantes, nunc marginibus vicinas, nunc oblique exeurrentes, Plicas colore magis purpurascente insignes me vidisse uberius cystocarpiorum nmucleis fertiles; utrum vero aut in juniore fronde jam formats, at nondum maturz adessent, an tantum pauciores obvenirent in plica minus conspicua, dum plurim:z obvenirent in plica colorata, nescio. In Specie sine dubio proxima (I. elongata) cujus frondem vidi rite complanatam, Specimina vidi tum cystocarpiis, tum sphrerosporis instructa, suam frondem complanatam retinentia. Analecta Algologica. 65 lulas exteriores sensim numerosiores et gelatino-elasticas sub evolutione magis magisque tumentes, diceres — hane fieri sub progrediente evolutione facilius in plicas pro- ductam, explicatu facilius mihi adparuisse confiteor; hinc plicas obvenire, et easdem provenire sensim numerosiores, et situ et directione varias, lubenter quoque assu- merem, przcipue si interiore quadam evolutione partium novarum, quoque exteri- orem frondem in novas directiones fieri expansam subponere liceret. Ejusmodi evolutionem novarum partium quoque revera obvenientem facilius forsan quis sup- posuerit in fronde rite fructifera, cystocarpiis uberrime provenientibus instructa; et ut mihi adparuit, his in series longitudinales secus plicas dispositis. Lobos igitur frondis, quos facile quispiam judicaret adventitios, quasi plicatura quadam mem- brans / exterioris ortos, lubenter putarem certum imr' finem creatos, et hoc modo frondem ab origine parum conspicue trigonam sensim fieri jugis prominentibus amplificatam, et hoe modo creari spatia et locorum opportunitates novas organis fructiferis uberrime evolutis. Ipsam formam frondis ita certum in finem creari variam; at quod indicium quispiam putaret variantis formse frondis, id revera fieri characterem Speciei, quam maxime insignem et quem sub ejusmodi structura fron- dis fere quoque necessarium, facilius quis putaverit. Dixisse placet structuram interiorem frondis me eandem observasse in Speciebus fronde 3—4-alata quam maxime evoluta insignibus; fasciculum axillarem proprium seque fere tenuem, et in segmento facto transversali intimam partem axilem occupantem observavi. Dum ex hoe axillari fasciculo fila exteriora in geminos fasciculos late- rales in ironde complanata expansa vidi, eadem in fronde trigona aut quadrialata in totidum fasciculos excurrentia vidi, angulis quoque corticali suo strato consimili obtectis. Intra extima fila strati interioris nucleos cystocarpiorum validos vidi, quasi intra excavationem, consimilibus filis anastomosantibus formatam; ipsum nucleum validum sspe transversaliter oblongum, laxius cinctum reticulo admodum laxo filo- rum tenuissimorum anastomosantium, à quibus in suo pedicello monosiphoneo nu- cleum, quasi in nido proprio nidulantem, suspensum dicerem, sua gelatina arctius cohibente gemmidia minuta rotundata plurima, sine ordine conspicuo conjuncta. Denique dixisse opportet me de nonnullis formis Isymeniarum antea l. c. scri- bentem, ex paucis Speciminibus mihi eo tempore cognitis, limites inter Species di- versas rite ducere nondum didicisse. Hine Speciem Indis occidentalis, quam hodie cum Halymenia trigona identicam putavi, ab hac Specie diversam conjeci, eandemque infra Halym. decipientem verbis quibusdam memoratam fuisse. Alias duas Species ibidem sub nomine Jal. dichotome et Hal. fastigiatee memoratas, quoad structuram suam propriam :segrius intelligendas, has hodie ipsa structura frondis ab aliis Spe- ciebus Isymenis dignoscendas puto; ceterum videas qus de diversis Speciebus infra monuisse placet. Species Isymenize proprias hodie sequenti modo disponendas putarem. 66 J. G. Agardh. * Frondis cellulis. exterioribus minus gelatinosis, hinc in membranam quasi propriam lenuissimam conjunctis, frondem. magis planam constituentibus. l. lIsvw. FLABELLATA dJ. Ag. De structura interpretanda hujus Speciei videas quz supra jam attuli. Frondem bujus a facie inspectam facilius membranaceam quis diceret, ob cellulas adparenter minus gelatinosas, quasi in membranam exteriorem conjunctas. Si in Speciebus Nemastom:e a facie observatis frons con- texta videretur cellulis minutis rotundatis, has cellulas quasi in cyclades conjunetas (utpote apices filorum fasciculatim conjunctas in his videas) In Isymenia flabellata puncta referunt sine ordine econspieuo juxtaposita, at disjuncta tenuiore pellucida membrana cellularum. Si hane membranam magis elastico-gelatinosam fingeres, dispositionem oriri putares, aliis Speciebus Isymenis charac- teristicam. Hine affinitatem Speciei proximam inter Species Isymeniz quzerendam putavi. Quod nullum Specimen cystocarpiis instructum examinare mihi licuisse, dixisse placet. Sphsrosporas in nostris obvenientes vidi, quales in aliis Speciebus, in strato corticali laxius sparsas. Sphserosporas a cellula intra peripherica, cellulas terminales sustinente generari, assumendum putavi. ** Fyondis cellulis exterioribus sat conspicue elastico-gelatinosis, hànc superficiem frondis (in Specimine emollito et transversaliter secto) quasi ?n plicas minutas secus longi- tudinem frondis excurrentes elevatam. monstrantibus. 2. Isvw. ANGUSTA J. Ag. mscr. Hab. ad oras Indi: occidentalis. Structuram frondis cum antecedente Specie proxime convenientem esse assumere putavi, at ob cellulas corticales frondis magis elastico-gelatinosas frondem fieri (in sectione transversali obser- vatam) quasi plicatam, ipsis nimirum cellulis corticalibus paulisper magis tumentibus superficiem frondis fieri inzqualem, quamquam plicas hoc modo formatas parum prominulas et vix formam frondis mutantes dicerem. Frondem hujus Speciei quoque esse multo angustiorem, vix lineam lati- tudine superantem in Spec. exsiccato, segmentis terminalibus in acumen productis. Ramificatione demum multo magis perducta plantam totam habitum induere admodum diversum, dixisse placet. Specimina hujus a pluribus mihi missa habui, nunc hsec quoque nomine Scinais inscripta. Ipsam autem structuram interiorem proxime convenientem esse cum aliis Speciebus Isymeniz hodie Generi adscriptis, facilius mihi persuasum habui; quamquam tum ipsa consistentia gelatinsze. tum ipsa forma frondis dignoscendam. Quamquam hane Speciem vidi cystocarpiis uberius instruc- tam tamen formam Íírondis permanere supra descriptam, meminisse placet, utpote in alia Generis Specie cystocarpiifera frondis forman: conspicue diversam fieri, infra describere conatus sum. *** Nyrondis cellulis exterioribus minus gelatinoso-tumentibus, in frondem magis carnosam, superficie complanatam, marginibus rotundato-attenuatis instructam. di-trichotomam conjunctis. 3. Isvm. gLoNGaTA C. Ag. et J. Ag. Eypicr. p. 137. Qualem hane Speciem jamdudum descriptam, at parum Speciminibus herbariorum ut videtur cognitam, speciem sistere Isymenise ante alios conspieuam hoc loco repetendum plaeuit. Strue- turam 1rondis vidi qualem Isymeniis propriam, in Speciminibus magnitudine alias Species Generis longe superantibus, evidenter complanatis, in fronde nunc rite (ut adpareat) dichotoma, nunc tricho- toma. ln fronde magis juvenili ramifieationes nasci pullulantibus a margine prolificationibus novis, at his ita regulariter provenientibus ut frondem adultiorem nune dichotomam, nunc trichotomam sistere videantur. Magnitudine partium hane Speciem potissimum referre formas simpliciores Haly- menie trigonge; at specimina Halymenis elongate tum cystocarpiifera tum sphizerosporifera me vidisse rite eomplanata dixisse placet; nec vero in una, nec in altera indicia ad formam illam peculiarem, quam nomine Fuci trigoni, jam a Clemente dato indieatam putavi. Hodie igitur Spe- cies ipsa hac forma potissimum dignoscendas esse lubenter urgerem. ' Analecta Algologiea. 61 **** Fyondis cellulis exterioribus plus minus gelatinoso-tumentibus, in frondem aut magis membranaceo-trigonam conjunctis aut. magis diffluentibus, frondem quasi jugis longi- tudinalibus tri-quadrialatam. constituentibus. 4. Isvw. pEciPIENS J. Ag. Epicr. p. 137. Specimina Americana, qu: ad hane Speciem olim pertinentia putavi, accuratius examinata hodie aliarum Specierum sistere formas, assumendum credidi. Hispanica Speciem propriam sistere didici, accuratiore facta comparatione alymenie trigonc, cujus frondis facies diversas in baud paucis Speciminibus comparare licuerit. D. Isvw. rRiGONA Clem. J. Ag. Epicr. p. 137. De characteribus hujus Speciei ad ea uberius supra exposita, referre sufficiat. Speciem esse distinetissimam, ad structuram Isymeni: rite intelligendam eximie contribuentem numerosis Speci- minibus comparatis didicisse puto. Specimina Hispanica et Americana ex India occidentali con- gruentin vidi. Tum structuram frondis, tum cystocarpia eximie evoluta talia me in hac vidisse, qualia supra descripsi, videas. IL. De Speciebus quibusdam, olim ad Genus Halymenice relatis, Typum Gene- ricum proprium Hymenophlese constituentibus. Inter Species olim ad Halymeniam relatas, certis quibusdam notis habitualibus congruentes, structuras obvenire posse sat conspicue diversas, id quidem Algologis hodiernis diu cognitum fuisse patet. Ejusmodi vero differentias quoque obvenire inter Species hodie ad Genus Halymenis relatas, id neutiquam ab omnibus seque agnotum adpareat, quod structuram et characteres Generis in diversis Speciebus accuratius examinanti quoque explicatu facilius lubenter dicerem. Recentes nimirum plantas aceuratius observare paucis tantum licuisse, hodie meminere fas est; et structuram Specierum ex Speciminibus antea exsiccatis judicanti aliam videri posse, prout Specimina examinata structuram primariam reddere valeant aut rite eviden- tem, aut plus minus sub exsiecatione mutatam. Plurimis denique de his plantis sceribentibus nee suboluisse puto et ipsam structuram interiorem, et fructiferas partes obvenire posse diversas in formis Herbariorum, quz. sepe sub eodem nomine militant. Species, quas hodie ad Genus sui juris conjunctas proponere ausus sum, diu revera ab Algologis memoratas [fuisse puto, easdem vero tum in collectionibus et rarius obvenientes et forsan quoque quoad structuram suam propriam difficilius intelligendas, hine quoque ab aliis aliter dijudicatas fuisse, assumere ausus sum. Quod primum hujus typi specimen habui, id a me ipso ad Marseille collectum et hoe specimine feliciter exsiccato nomine Chrysymenie dichotome descriptum (Sp. Alg. p. 211) tantam offerre cum Nem. dichotoma habitualem congruentiam, ut nisi structura et favellis has Species differre vidissem, easdem jam eo tempore distinctas proponere certe non ausus fuissem. Huic plante mediterraneze Speciem proximam fuisse illam, quam sub nomine Zalymenie fastigiate in Epicris. p. 137 descripsi, quoque in mari mediterraneo obvenientem; et hanc esse eandem, quam in iconibus a Zanardinio datis tum sub nomine Chrys. dichotome (Tab. LXX); et dein (Tab. 68 J. G. Agardh. XOCI fig. 1 et 2) sub nomine Zlalymenie fastigiate; delineatas vidi — id quidem nullis dubiis vacare hodie putarem. Easdem formas in pier. p. 136 ad Halyme- niam relatas; demum quoque a me inter Species Halymenis, quas Isymenias dixi, enumeratas fuisse, hodie quoque meminisse placet (cfr Amal. Algol. p. 56). Qualem structuram harum Specierum reddidit Zanardini, talem quoque me eandem vidisse lubenter dixissem, comparatis sectionibus plant: adultioris paulisper oblique ductis; me vero in sectionibus rite transversaliter ductis (in Specimine me- lius reviviscente) aliam structuram observasse, hodie confiteri opportet. In ejusmodi Specimine, quod vero ex India Occidentali postea habui, optime conservato, et quan- tum vidi eum nostra primaria Chrys. dichotoma conveniente, observare credidi stra- tum exterius frondis esse monostromatiecum, nempe cellulis evidentissime hexagono- angulatis, invicem (a facie observatis) alternantibus contextum — superficiem fere Nitophylli cujusdam referentibus diceres — hasque cellulas quasi centrali quodam globulo notatas (quasi endochroma quoddam coloratum foventes) quem vero referre putarem centralem cellule: regionem, cui adh:ret filum interius, suo apice cellulam exteriorem sustinens. Fila ipsa interiora esse anastomosantia, qualia in F?/g. 5 Tab. XCI pinxit Zanardini, me quoque vidisse, dicerem. Quod igitur attinet ipsam structuram 1rondis, eandem dicerem sistere typum et sibi proprium, et ab aliis Halymeniis et quoque ab iis a me sub nomine Zsymen?e separatis diversum. Prseter has autem ipsius structurz frondis differentias, alios quoque obvenire in structura cystocarpiorum characteres, quibus patere putarem Species has Halymenioideas, quantumcunque habitu similes, et hine difficilius dig- noscendas, tamen ipsa structura cystocarpii indicare typum ab illo Halymenis om- nino diversum. Si nimirum Halymenias proprias cystocarpiorum suadente structura Cryptonemeis referendas putavi .— gemmidia nimirum earum minuta, sine ordine bene conspicuo conglobata, et quasi nucleum muco hyalino obtectum referentia; nucleosque hos sine ordine conspicuo intra superficiem frondis sepe immenso nu- mero sparsos; alium omnino et structure? nuclei typum, et nucleum totum aliter situm in Speciebus, quas hodie novo Generi Zgymenophlee typicas putavi, recogno- scere credidi. Qualem hane cystocarpii strueturam vidi —- in Specimine Indis: occidentalis bene reviviscente (quod cum planta a me sub nomine Chr. dichotome primitus de- scripta congruere putavi) cystocarpia Hymenophle: bene evoluta, fere toto suo volumine extra frondem prominula et fere omnino globosa dicerem. Intra hoe periearpium proprium externum, apice carpostomio suo pertusum, nucleum vidi minutum et rotundatum —- sub stadio saltim a me observato — contextum fasciculo filorum a placenta — aut saltim ab infima basali regione — sursum et extrorsum radiantium; ipsa hsc fila gemmidiifera vidi (forsan adhue juniora) tenuissima, monili- formiter articulata, et ut mihi adparuit magis libere radiantia; supremis artieulis vix lorma ab inferioribus conspicue diversis. Qualem igitur nucleum vidi, hune potius indicare typum quendam ad RHbhodymenieas aut Rhodophylleas tendentem, quam plantam quandam Cryptonemeis alfinem, ingenue confitendum videtur. Analecta Algologica. 69 Mihi quidem characteribus ex struetura cystocarpiorum deductis majorem et principalem quendam vim in affinitatibus Floridearum dijudicandis attribuenti, ad- modum dietu diffieile adparuisse confiteor, quibusnam aliis formis affinitate proxima jungeretur Genus illud novum, quod sub nomine Hymenophlesw hodie describere conatus sum. Quoque nimirum inter Rhodymeniaceas existere formas, quales Gloiosaecion et Chrvsymenia, habitu accedentes ad formas quas Halymenioideas faci- lius quispiam diceret — at has alüs suis characteribus — ipsa structura tum nuclei tum Íírondis — vix ita cum Hymenophleis convenientes ut certius de affinitate proxima harum certum judicium ferre equidem auderem. [n ipsa structura nuclei, qualem juniorem me vidisse puto, filis radiantibus contextum, aliquid insuper inest quod nee eum uno, nee eum altero Typo bene consociari putarem. Mihi vero hodie quoque in memoriam revocare opportet aliam plantam, a me sub nomine G/aphyry- menie pustulose descriptam (Al/g. System. IV p. 52 cum icon. fig. 4. De hac dixi eandem habitu magis Kallymeniam referre; cystocarpiiferam fieri in alterutera pagina pustulosam. Quoad ipsam structuram nuclei, affinitatem proximam cum Rhodo- phylleis indicare dixi. Hane formam suo modo Halymenioideam quoque dicere licere; at me eo tempore plantam, ob structuram interiorem, filis anastomosantibus contextam, eum Gigartineis comparasse; eandem autem structuram frondis interiorem in Hymenophlea fere quoque obvenire, hodie meminisse placet; denique in ipso modo, quo cystocarpia. prominula generantur et denique aperiuntur congruentias obvenire, quibus in affinitatibus judicandis forsan quoque insistere liceret. Utrius- que vero typi singulis tantum Speciebus mihi hodie cognitis, nec de mutua harum affinitate, nec de congruentia cum aliis quibusdam Floridearum typis certius judi- cium ferre auderem. Structuram et characteres utriusque Typi insolitos dicerem et hodie probe animadvertendos; judicium certum de earum affinitate et dispositione posteris relinquendum, hodie satius duxi. Sit ut quomodo aliis typis superioribus diversis, formse diverse Halymenioidez adesse videantur; ita quoque Rhodophylleis proximas assumere opporteret alias formas, habitu et structura Halymenioideas, quas vero structura cystocarpiorum ad Rhodophylleas aut alias formas superiores Floridearum accedentes demum adpareat. His insistens Genus proprium quibusdam Speciebus, nunc ad Halymeniam, nune ad Chrysymeniam relatis, hodie proponere ausus sum, sequentibus characte- ribus distinctum, et eui formas infra enumeratas Species sistere sui juris assumen- dum putavi: HYMENOPHL/EA Gen. nov. J. Ag. mscr. Frons teretiuseula subdichotomo-decomposita subinflato-tubulosa et gelatinosa, duobus stratis contexta: interiore filis elongatis dichotomis et stellatim anastomosan- tibus, extrorsum desinentibus in cellulas hexagono-angulatas alternantes et arc- tius eoalescentes, membranam submonostromaticam frondis exteriorem for- mantes. Cystocarpia intra pericarpium demum subglobosum, supra frondem 10 J. G. Agardh. eminens, apice carpostomio pertusum, nucleum subglobosum simplicem a plano basali erectiuseulum, filis tenuissimis, invicem superne quasi liberis simplieius- culis, moniliformibus, quoquoversum sursum radiantibus contextum, gemmidiis intra articulos elliptico-oblongos numerosis seriatis. Species forsan plures hujus Generis, forma frondis exteriore et consistentia suadente ad Halymenias aut Chrysymenias antea relatas fuisse, dicere fas est. Struc- turam, qualem hane observare erediderunt, nec a dietis Generibus admodum ablu- dentem esse, forsan quoque dicere liceret. Jam vero comparatis iconibus, bis a Zanardinio datis, hane structuram nee rite indicatam, nee bene intellectam fuisse patet. Cellulas exteriores, quas et pluriseriatas et alio modo dispositas se vidisse putavit Zanardini, tum quoad formam, tum quoad dispositionem iisdem in duabus iconibus datam, veram frondis structuram haud bene reddere putavi. Cellulas ni- mirum extimas puto in unicam seriem monostromaticam conjunctas; a facie obser- vatas, has vidi rotundato-angulatas (quales sepe hexagono-angulatas dixi in fronde a facie observata Nitophylli eujasdam); unamquamque autem hane cellulam strati exterioris, a facie observatam, vidi quasi puneto rotundato intensius colorato in- structam, quo indicatum putavi discum cellule exterioris hoc loco eum filo strati interioris esse coneretum. Ipsum hoe stratum interius frondis in icone Zanardin. Tab. XCI fig. 5. quoad suam ramificationis normam eximie redditam, lubenter di- cerem; quod vero si agnosceretur,. structuram Hymenophlez& nee cum Speciebus propriis Halymenis, nec cum Chrysymeniis congruere, facilius patet. Hane contra strueturam strati interioris eximie convenire cum ea, quam in alia quadam forma (suo modo Halymenioidea) nomine Glaphyrymenie a me descripta — hoc loco nec praetermissum vellem. Cystocarpia hodiedum vix cognita dicerem, saltim haud ita observata ut de affinitate Typi certum quoddam judicium ferre liceret. Qualia in Specimine bene fruetifero, at ex India occidentali mihl misso, eadem hodie accuratius examinare lieuerit, nec. typum Halymenie, nee Chrysymenis in iisdem recognoscere putavi. Quo modo his ducentibus affinitates Generis interpretandas judicavi, id in observa- tionibus supra datis indicare conatus sum. Quales formas hujus Generis diversas mihi hodie cognitas putarem, sequentes Species Generi adtribuendas putarem. |l. HvwxwornnxA prcmoToMA J. Ag. Chrys. dichotoma J. Ag. Sp. p. 211. Halym. dichotoma J. Ag. Epicr. (excl. syn.) p. 137. Hab. in mari mediterraneo; ad littus Indis: occidentalis. 2. Hvw. rasTIGrATA J. Ag. Act. Holm. et. Epier. p. 137. Chrysymenia dichotoma Zan. Icon. tab. LX X. Halym. fastigiata Zan. l. c. tab. XCI fig. 1—9. Analecta Algologica. 11 III. De Genere Nemastomeae ejusque formis diversis. Haud paueas formas, certis quibusdam notis habitualibus congruentes, ad Genus quoddam Halymenie olim relatas fuisse constat, quas vero hodie typos sistere di- versorum Generum, quse ab Algologis recentioribus nune quin immo diversis familiis adnumerantur. Si nonnulla ejusmodi Genera characteribus ita evidentibus hodie distineta adpareant, ut nec de limitibus, nec de affinitate horum Generum dubia adesse videantur, sunt tamen alie forme, quie aut characteribus minus conspicuis, aut forsan difficilius intelligendis instructz:e, de quarum affinitatibus alize sint aliorum opiniones. Inter Genera hodierna, quibus ejusmodi forms sspe collidentes adpa- reant, tum Halymeniam, quale hoe Genus hodie intelligendum putarem, tum Nema- stomam nominarem, de quorum mutuis limitibus forsan dubitandum videretur, prout aliis eharaeteribus aliam vim tribuere placeat: utrum nimirum vera affinitate junetas eas Species considerare opporteret, quas habitualibus notis magis congru- entes videamus, an posthabitis ejusmodi congruentiis Genera limitantur characte- ribus aut a structura frondis, aut a partibus fructiferis petitis, si quidem ejusmodi sint, id quidem non omnibus hodiernis Algolopis certum adparuisse puto. Quales limites horum Generum a me jamdudum ducti fuerunt, et Nemastomam et Halymeniam comprehendere Species habitu sat diversas, neutiquam denegarem. Qusritur vero, me judice, anne in ipsa structura frondis aliquid inest, quod ad habituales differentias procreandas sua conferat. Me ipsum quoque ob habitum ita diversum in utroque Genere Sub-Genera plura assumsisse, quibus his differentiis habitualibus satisfaciendum speravi; at quo plures detegantur Species, facilius quo- que fieri posse putarem, ut qui olim adparuerunt typi magis conspieue diversi, hi intermediis formis sensim detectis quoque adproximarentur. Ex altera autem parte facilius quoque fieri putarem dijudieatu, quinam sint characteres proprii, quibus forms quasi eollidentes dignoseantur facilius. Speciebus Nemastomse — quod ex ipso nomine Generi dato, insignitum volu- issem — id characteristicum putavi ut fila peripheriea frondis, verticaliter exeuntia, arüieulis. moniliformibus superpositis plus minus numerosis contexta, conjuncta ob- venirent in stratum externum proprium, alia fila — stratum axile formantia — cireumeirea plus minus dense obtegens. Fila hujus strati exterioris nune quidem vidi invieem fere libera intra mucum quasi solutum, quem ab iisdem quasi exsu- datum forsan subponere liceret; nunc eadem intra mucum, quasi magis solide- Scentem conjuncta, in stratum magis firmiter cohserens, quod plantam exsiccatam reddere posse quin immo cartilagineam, assumere ausus sum. [Ipsam nimirum, ut ita dieam, structuram interiorem frondis eandem permanere putavi, sive muco magis soluto ecinectam, sive eodem magis solidescente alie Species aliam consistentiam Irondis generant. Nee hodie ipsius structure differentiam aliam inter Species di- versas, a me Generi adnumeratas, assumendam putavi!) Differentias habituales ?) In. Specie, quam sua structura P/atomis pertinentem dicerem, observare credidi in plica quadam fortuita frondis, fila strati exterioris suis apicibus magis patentibus invicem discedere et Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 10 12 J. G. Agardh. inter Species diversas hoec modo fieri sat conspieuas lubenter equidem coneedain; ipsam autem interiorem structuram frondis eandem permanere puto, sive hane structuram muco magis soluto cinetam, sive eodem magis elastico aut glutinoso in membranam solidescentem aut fere cartilagimeam frondem exsiecatam cohibeant. Mihi quidem ita structuram eandem quasi typicam in omnibus Nemastomse Speeiebus agnoscendam consideranti nullo modo tamen negandum adparuit hane in diversis Speciebus non fieri vario modo mutatam. Ipsa nimirum fila frondem con- stituentia nune in frondem planam, nunc in teretem conjuncta, ipsa sua directione diversa fieri, per se patet; at ejusmodi differentias strueture in Genere, eujus Spe- cies diverse alias exteriores formas induere novimus, minoris esse momenti, agnos- cendum putarem, si quoque ad Species disponendas eosdem offerre characteres exi- mios fatendum videretur. Przter ejusmodi differentias, quibus «differre dicerem Species habitu diverse, alias quoque obvenire structure diversitates, quibus quasi Typos Sub-Genericos diversos indicatos facilius forsan quispiam putaret, hodie mo- nuisse placet. : Dum vero in Speciebus plurimis Nemastomse fasciculi filorum corticalium pro- venire videntur quasi a nodo minuto (artieulo quodam breviore filorum interiorum) immediate exeuntia, alium structure typum, tamen hodiedum vix rite cognitum, agnoscendum putarem, in quo quasi stratum intermedium adest, filis anastomosan- tibus laxioribus contextum; cujus fila in planta juniore tum introrsum abeant in fila strati interioris longitudinaliter exeurrentia, tum extrorsum vero continuantur strato exteriore proprio, faseieulis filorum cortiealium contexto. Facilius hane struc- turam ortam conjiceres ut intermediis filis, varia directione anastomosantibus, magis firmiter eonjungerentur stratum exterius et interius; utrumque in hoc typo admodum evolutum. Strueturam dietam hoec modo indicatam videas in icone Harveyana (Phye. Austr. tab. 262), sub nomine Nemastome? palmate Speciem novam, tum habitu frondis sibi proprio (ramificatione alia) tum ipsa struetura frondis diversam illu- strante!). Structuram autem hujus Speciei typicam vix rite cognoscere licere putavi ex Specimine juniore; qualem nimirum senilem vidi, totam frondem interiorem quasi pereursam filis adparenter transeuntibus ab una ad alteram paginam frondis faeilius primo intuitu conjecissim; adposita vero guttula acidi muriatiei, vidi fila interiora intra frondem valide expansum sensim fieri in alias directiones ita excurrentia, ut in media fronde stratum axile proprium, longitudinali directione frondis expansum, fasciculo tenuiore filorum contextum dignoscere liceret; hoe vero stratum aliis filis ' quasi libera videri, qui in fronde plana arctius conjuneta muco quasi solidescente fere in mem- branam conjuncta adpareant. lIabituales notas Specierum, quas ex Speciminibus exsiecatis descri- bere consuevimus, ita quoque admodum conspieue diversas obvenire posse, neutiquam negarem. '" Meminisse placet. Harveyum hane Speciem quoad habitum cum Gdoiosaccio? digitato com- parusse, eum autem, ejusmodi congruentia haud deceptum, formam peculiarem Nemastom:e Speciem considerasse, si quoque adposito signo dubii. Characteres vero hujus Speciei a Harvey in Speci- mine juvenili nondum rite evolutos observasse patet; mihi vero eosdem in Specimine adultiore rite evolutos demum observare contigisse, et hoc modo opinionem de affinitate, a Harvey adposito signo dubiam. consideratam, rite intellectam fuisse, id hodie confirmare mihi licuisse, spero. Analecta Algologica. 13 mutata directione continuatum, nonnullis filis unam versus paginam, aliis versus alteram, aliis dextrorsum, aliis sinistrorsum ita deflexis ut spatia vacua formata fierent inter fila aliis direetionibus exeurrentia, antea quam in stratum corticale Generi characteristieum hzc fila strati interioris extrorsum conjuncta fierent. Ex ipso modo, quo hse spatia vacua oriuntur, concludere ausus sum, eadem nulla propria membrana esse cincta, nec aliter ambitu definita, quam fascieulis filorum spaisiorum, spatia vacua cireumambientibus. Utpote vero vacua formantur in fronde complanata, cujus fila utroque latere regionis costalis discedere videntur, ipsa quo- que vacua certo quodam ordine disposita obvenire; et esse prima initia hujus dis- positionis peculiaris, quse in icone Harveyana citata — typum ut putarem sibi proprium indicantia — depicta fuerunt. Quo modo inter alias Algas cognovimus alias Species magis solida fronde esse instructas, alias vacuis sensim formatis quasi inflatas, ita quoque frondem .N. palmate, sensim validam, sustineri putarem erectius- culam vacuis interioribus suo proprio modo firmatis. Structuram Nemastom:e, hoc modo peculiari transformatam, typum subgenericum propriam constituere, quem sub nomine Zndocoelie, infra indicatum videas. Alias structure differentias Specierum, quibus frondes forma exteriore diversas generatas luisse putares, quamquam easdem ad Species habitu diversas contribuere fatendum videtur, tamen vix easdem ita prominulas dicerem, ut his suadentibus Sub-Genera quadam propria hodie assumenda putarem; hzc vero, utpote jamdudum accepta, ad distinctionem Specierum sua conferre, neutiquam negarem. Praeter differentias nimirum structure interioris, quibus ita differre videntur Species diverse Nemastom:e Generis, alias obvenire posse in diversis Speciebus conspicuas, quas ab ipsa consistentia gelatinze, elementa structurz interiora cohi- bentis, deducenda putarem. Sunt revera Species, in quibus fila, frondem consti- tuentia, muco quasi magis soluto cincta adparent, quarum quoque formam frondis paulisper magis variam obvenire posse facilius quoque conjicerem, quin immo quo- que ocius diffluentem supponere liceret; ejusmodi characteribus Genus suum Gymno- phlee olim quoque instituisse Kützingium, meminisse placet. Habitum vero totius frondis, quoad consistentiam ut dixerunt, fieri omnino diversum in aliis, quibus typieam nominarem Speciem ilam a Harvey sub nomine N. Feredaye descriptam, meminisse placet. Hane nimirum Speciem nec quoad structuram frondis interiorem, nec quoad formam Íírondis exteriorem, nec quoad ramificationem magis conspicue differre ab ea Specie, quam suo Generi Gymnophlee typicam putavit Kützing, lubenter dicerem; attamen habitum in his Speciebus admodum diversum obvenire posse ob ipsius gelatinze consistentiam, id cuique has Species comparanti adpareat.. Quod vero, si de his Speciebus valeat, nescio sane quare ne eodem modo de aliis Speciebus judicaretur. Si vero assumere liceret ipsam consistentiam gelatine ad frondis formam ex- teriorem continendam suo modo contribuere, nescio anne eodem quoque jure sup- ponendum videretur alias exterioris forms diversitates, quse inter Species Nema- stomz adesse putantur quoque admodum conspicuze, oriri viderentur eadem structura 14 J. G. Agardh. typiea conservata, at paulisper mutata directione filorum interiorum, a quibus for- mam exteriorem frondis sat evidenter pendere putares. Comparanti mihi structuram interiorem Nemast. Feredaye et N. comose vix structure quandam differentiam inter has obvenire dixerim, nec ab aliis indiceatam scio, attamen frondem illius teretius- culam, hujus eompressam obvenire, jam indicavit Harvey, quod neutiquam fortuitu obvenire, nec ex collabentia quadam frondis deducendum putarem, sed ab ipsa dispositione paulisper diversa filorum, quibus frons tota contexta adpareat. line totam frondem N. Feredaye fieri ramis suis cylindraceis quoquoversum egredien- tibus decompositam; dum in Nem. comosa non tantum rachidem generari compla- natam, sed ramulos quoque, quos generat numerosissimos distiche exeuntes obvenire, jam ex icone Harveyana adpareat. Suadente ipsa illa Specie Nem. comose, quam haud dubiam Nemastome Spe- ciem consideravit Harvey, quamquam et forma [frondis et ramificationis norma di- versam cognovit, inquirendum quidem mihi quoque adparuit anne differentiz habi- tuales proveniant, aut explicands viderentur differentiis strueture hoc modo ortis, quasi minoris eujusdam momenti. Si frondis formam cylindraeeam fieri in non- nullis, in quibus fila stratum interius frondis constituentia in fascieulum sua forma cylindraceum cohibeantur; nonne jure quodam supponere liceret frondem in aliis fieri aut compressam aut planam, prout eadem fila interiora in fasciculum conve- niant paulisper forma diversum. Nec aliam structure differentiam me vidisse puto in Speciebus Nemastoniw, ipsa forma frondis diversis. Attamen hane quoque diffe- rentiam in nonnullis (N. comosa in partibus junioribus) vix conspicuam, fieri in partibus adultioribus evidentiorem; eandemque filorum interiorum dispositionem in Speciebus magis complanatis quoque fieri magis perductam, ita ut eandem in his jam ab initio normalem facilius quis dixerit. Ipsam formam exteriorem frondis et ramificationis modum hoc modo admodum diversum generari posse, quamquam eadem fere permaneat structura frondis interior hoc exemplo ANemasít. comosc didi- cisse putavi. Habituales igitur diversitates, quas tum in ramifieationis norma, tum in dispositione filorum strati axilis, quas inter Species geminas NN. Feredaye et N. comose adesse jam docuit Harvey, nullum offerre characterem Generieum, faci- lius mihi persuasum habui. Et his edoctus, consimiles habitales differentias, si quoque multo magis perduetas, in aliis Speciebus Nemastomze obvenire posse, faci- lius assumendum putavi. Formas igitur habitualibus characteribus admodum diversas, nune magis Rhody- menias, nunc magis Halymenias hodiernas :smulantes; alias ramifiegtione magis dichotoma, alias foliola a margine prolifieantia generantes; nonnullas ad formam frondis magis pinnatifidam tendentes, marginibus sinuosis aut subpinnatim dispo- sitis, id neutiquam Nemastomis alienum assumere ausus sum; si quidem strueturs et fructuum characteribus ejusmodi Speeies convenientes me vidisse puto. Qualem igitur tum structuram Specierum Nemastom: uno aut altero modo diversam concipere valui, tum habitum exteriorem aut ipsa consistentia gelatinze, structuram interiorem eohibentis, aut ipsa frondis forma et ramificationis norma Analecta Algologica. 15 plus minus diversum hueusque observare mihi contigit, Species Generis sequenti modo hodie disponendas putarem. Quasi Sub-Genera assumerem: I]. GvMNOPHLA fronde leretiuscula, filis stratwm axile frondis constituentibus quoquo- versum cGque porrectis in. fasciculum cylindraceum conjunctis; filis stratum exterius formantibus fasciculatim | collectis, fasciculis singulis a nodo aut cellula minuta dif- formi strati interioris immediate exeuntibus, ihvicem subliberis, aut muco fere soluto tantum cohibitis, frondem plus minus gelatinosam et teretiusculam formantibus. 7 Muco eximie gelatinoso frondis formam teretiusculaum vix rite cohibente. 1. Nw. conrroRgwis J. Ag. im Amal. Algol. IV. p. 11. 9. Nzxw. DumoNwTmrOiDES J. Ag. Epicr. p. 126. 3. Nw. prcHoTowa J. Ag. Epicr. p. 126. 7i Muco magis elastico-glutinoso fasciculos filorum strati corticalis admodum elongatos in frondem rite teretiusculam, demum subcartilagineam, ramis quoquoversum exeuntibus decomposito-dichotomam arctius. cohibente. 4. Nxw. FEREDAYvx Hare. J. Ag. Epicr. p. 126. Hane Speciem ad oras Novs Hollandie ssepius obvenientem, vix ita cognitam dicere cogor, qualem eandem puto sub diversis evolutionis stadiis obvenire mutatam. Sub stadio juniore fron- dem dicerem elastico-gelatinosam, ramis erectiusculis quasi in fasciculum subfastigiatum quoquo- versum radiantibus, mediis tamen paulisper longioribus. Sectione facta transversali rami teretiusculi vidi stratum exterius amplum, contextum filis radiantibus moniliformibus, utpote numerosos arti- eulos superpositos monstrantibus; hos articulos ab initio omnes conformes elliptico-oblongos dicerem, inferiores vero fieri sensim magis elongatos, et ita magis cylindraceos obvenientes; fila vero hzec in planta fructifera et quoad formam et quoad contentum mutari; cellulas nimirum inferiores fieri magis subangulatas et s:pe granuloso contentu farctas, et hoc modo ab articulis supremis, sub hoc stadio magis elongatis conspicue diversas. Inferiorem partem rami, sub hoec evolutionis stadio trans-sectam, facilius quispiam diceret tribus stratis diversis constitutam: nempe axili strato filis tenuissimis contexto, et strato corticali valido, suis filis verticaliter exeuntibus, in sua interiore parte granuloso eontentu farctis admodum incrassatis, in parte vero sua exteriore filis multo tenui- oribus decomposito-dichotomis. In Speciminibus cystocarpia generantibus hane structuram frondis admodum conspicuam vidi. In planta sphserosporifera fila strati exterioris verticalia multo tenuiora vidi, eylindracea et magis decomposita; inter ramellos horum elongatos et steriles vidi sphzerosporas sparsas paulisper crassiores, elliptico-oblongas et cruciatim divisas. Nonnulla Specimina vidi, in quibus fila adfuerunt, qualia in cystocarpiiferis, at cellulas filorum inferiorum evidenter vacuas, granulis quasi in alium finem consumptis. In Speciminibus igitur N. Fereday:e aliis consistentiam frondis aliam obvenire prout frondes sub uno aut altero evolutionis stadio examinantur: Specimina, quae ejusdem senilia judicavi, quarum pauca tamen vidi, fere cartilaginea dieerem; dum juniora potius carnosa; splizrosporifera vero quasi strato areplissimo filorum radiantium cincta; quorum filorum apices, nunc adparenter fere diver- gentes invicem liberos fere diceres, quamquam muco quasi soluto divergentes, Habitum exteriorem in Speciminibus Herbariorum ob ejusmodi evolutionis stadia diversa admodum dissimilem obvenire posse, lubertius assumerem. Preter stadia diversa evolutionis, qus in Speciminibus ita diversis dignoscere putavi, alia nonnulla habni Specimina quarum írondes — forsan juveniles — supra partem quandam frondis inferiorem tenniorem et magis cylindraceam — aut terminales aut laterales proveniant —, basi sua ovata et magis dilatata quasi prolificationes juniores a fronde adultiore provenientes mihi adpa- ruerunt. Facilius has complanatas fuisse putarem, utpote nune quasi plieam quandam in fronde eollabente monstrantes. Quoque inter Specimina a Harvey distributa ejusmodi vidi; at quoque alia habui, hanc structuram quoque evidentiorem monstrantia. 16 J. G. Agardh. Me denique habuisse dicerem Specimen ante alia quz& vidi multo magis gelatinosum, in quo fila frondis corticalia conspicue longiora adfuerunt, apicibus in longam seriem articulis suis globosis conspicue diversis insigne, his nimirum quasi in nubeculam solutis. Hee Specimina sistere plan- tam antheridiis fertilem vix dubitarem. II. LEPTOPHL.EA fronde complamata; filis stratum interius frondis formantibus magis bifariam porrectis, ita frondem generantibus nunc angustiorem magis gelatinosam, et pinnis marginalibus decompositam; unc dilatatam magis carnosam, dichotomam aut subpalmatim | divisam, wunc. prolificationibus conformibus, a margine egredientibus parcius instructam. 7i; Fronde magis gelatinosa ex amcipite complanata lineari et distanter dicho- loma, secus margines dense obsita quasi pinnis conspicue angustioribus sim- pliciusculis aué parce dichotomis. 5. Nw. cowmosa Harv. Frondem hujus tum sua forma, tum sua consistentia transitum parare inter Species magis teretiusculas atque angustiores et alias magis ut videtur carnosas et complanatas, lubenter assumerem. iiij Fronde magis gelatinoso-carnosa et complanata latiore, nunc magis dicho- tome aut subpalmatim fissa, nune prolificationibus conformibus a margine provenientibus composita. 6. Nw. LANCcEOLATA J. Ag. Epicr. p. 127. -1 New. LaciN1ATA J. Ag. Epicr. p. 128.) 8. Nw. maRGINIFERA J. Ag. Epicr. p. 127. II. PrATOMA fronde complanata, filis stratum | interius. frondis formantibus bifariam porrectis, ita. frondem admodum dilatatam, magis. reniformiter expansam, sinuoso margine incisam aut in lobos, nunc magis palmatim munc magis pinnatim dispositos multifidam formantibus. Tiiii Fronde magis gelatinosa, tota sua fronde charte (aut mice) arctissime adlwerente. " e New. mvr.TIFIDA Schousb. J. Ag. Epicr. p. 128. De Synonymis huic Specier adscriptis equidem dubito. Nostra Specimina, qui: plura habui a Schousboe distributa, sistunt plantam eximie reniformem, ambitu, conspicue latiorem quam longam, ' laciniis extra discum principalem, pollicem expansione nunc :xquantem, subpalmatim dispositis; his singulis in lobos obtusiusceulas, sspe latiores quam longos expansis. Infra lacinias evolutas nune vidi verrucas marginales, substantia fere cornea dicerem insignes in planta exsiecata, quie ') Quie sub nomine N. laciniate à me descripta fuit forma, structura suadente sat conspieuam sistere Speciem Nemastomz putavi; huic autem forma frondis exteriore consimilem Speciem, quoque ex Nova Zelandia provenientem, sub nomine Scehizymenie Nove-Zelandie descriptam fuisse, hoc loco meminisse placet. Utramque formam externo habitu suadente ad unam eandemque Speciem refe- rendam esse, facilius forsan quispiam supposuisset; mihi autem Species dietas struetura frondis certius diversas adparuisse, easdem hodie quoque iterum comparanti monuisse placet. Inter Flori- deas plures ejusmodi Species obvenire, quas, externo habitu similes, facilius quis putaret sistere formas ejusdem Mpeciei, id quidem Algologis hodiernis sat cognitum putarem; et quum ejusmodi formie obveniant inter Algas simplieiore quadam forma frondis instructas, cautius eerte de earum differentiis. statuendum videretur. Quum ejusmodi form: in maribus obveniant longius distantibus, forsan certius de iisdem judicandum videretur. Me his rationibus duetum, Species dietas iterum hodie comparasse et structuram conspiene diversam in his rite indicatam fuisse, hoc loco dixisse placet, Analecta Algologica. Tt pignora videntur novarum laciniarum. n his verrucis transverse sectis vidi stratum filorum verti- calium eximie evolutum intra limbum quasi proprium gelating quasi-exsudatz.- Intra hoec stratum fila ipsis suis apicibus paulisper divergentibus invicem quasi libera mihi adparuerunt. 10. Nw. cERvicoRNIS J. Ag. mscr. Epicr. p. 120. Hane Speciem a priore distinctam esse characteribus, quos l. c. uberius exposui, hodiedum eonvietus sum; et hoe tum contra Sehmitz, tum contra Bornet urgere audeam. Specimina nostra tum ex Chateau d'If a Solier data, tum a me ipso ad Pozzuoli lecta. De Specimine ex Insulis ' Bermudientibus a Farlow mihi misso, ut putarem juvenili, adhuc dubito. Ipsam substantiam in his Speciebus recentibus aliam esse, mihi suspicandum videtur. ; De XN. cyclocolpa Auct. quum in Zpicr. cum nostra N. cervicorni identicam suspicatus sum, me hodie dubitare, comparato Speeimine ex Trieste, dixisse placet. "Totum nimirum hoc Specimen dicerem repetita dichotomia subdivisum et insuper laciniis conformibus marginalibus obsitum, quare ipsa quoque ramificationis norma hoc diversum suspicarer. Tiii); Fronde magis elastico-gelatinosa, exsiccatione subcartilaginza, charte minus arcte adherente. 11. Nzxmw. prscieENA J. Ag. Epicr. p. 130. Hane quoque Speciem sistere sui juris, non potui quin urgerem, utpote et forma frondis et consistentia diversam puto. Specimen a Cabrera lectum, jam a C. Agardh distinctum, sub nomine F. lacimiati var. discigena descripsi; et de hoc quoque Cabrera statuisse video illud eum 7. ciliato L. comparandum esse; et hane plantam quoque a Schousboe eum wco imbricato (Fauchea. repens) comparatum fuisse; hine facilius intelligendum putarem, Speciem hane ipsa consistentia frondis sistere plantam admodum diversam. Quod attinet ramificationis normam, eandem potissimum ad NN. cervicornem. accedere dicerem, ' utpote extra discum magis dilatatum frondis medix video lacinias numerosas, ambitu magis lineares et magis dichotome divisas — formam igitur referre forsan quis- piam putaret sua media parte decumbente, a marginibus autem in lacinias magis erectiusculas et forma diversas subdivisam — has autem lacinias neutiquam mucosas dicerem et charte arctissime adhsrentes, sed ipsa sua consistentia fere cartilaginea dignoscendas. Frondem ipsam planam hujus Species comparanti, mihi hane adparuisse prominentiis minutis inequalem, quod tamen cystocarpiis leviter prominulis adtribuendum forsan suspicari liceret. Stratum ipsum corticale, quale Nema- stoms Speciebus characteristicum vidi. : j IV. ENpocoELIA fronde complamata, filis stratum interius frondis formantibus bifariam porrectis, ita frondem generantibus pinnato-lobatam, demwm, intus spatiis vacuis inter stratum axile propriwm. et corticale formatis, ipsa dispositione filorum interceden- tium. disjunctis, frondem. quasi triplici strato contextam generantibus. 12. Nrxmw. rAnwmaTA Harv. Phyc. Austr. tab. 963. De structura hujus Speciei sibi omnino propria videas quae supra jam attuli; qua ad iconem nimirum Harveyanum illustrandam et structuram hujus Speciei rite intelligendam conducere speravi. IV. De Collinsia, novo Floridearum Genere, habitu lridzeam referente, struc- tura et dispositione cystocarpiorum ad Grateloupiam proxime accedente. Meminisse placet inter ''ypos Genericos Floridearum, quorum cystocarpia fron- dibus quasi immersa generantur, me inter Cryptonemiaceas et Gigartineas dignos- cendum putasse. In Gigartineis nucleum plus minus compositum nucleolis pluribus, quasi in unum confluentibus; in Cryptonemiaceis nucleum simpliciusculum, filis transmutatis quasi ab eodem puncto provenientibus. In Gigartineis hune nucleum 18 J. G. Agardh. compositum quasi intra stratum interius frondis receptum, si quoque partem fructi- feram nune supra frondem prominulam, cystocarpium exterius &emulantem in nume- rosa gente Gigartinarum agnoscere opporteret; in Cryptonemiaceis nucleum quasi infra stratum cortieale utriusque paginae nidulantem —- et hoe modo ipso situ ad periearpium proprium generandum tendente. His ductus characteribus Genus Rhodoglossi ad Gigartinam | proxime aecedere assumendum putavi: Rhodoglossum igitur, suo habitu ad lrideas tendente distinctum, Gigartinis adproximandum esse; Grateloupiam vero Cryptonemiaceis pertinere. Quoad habituales notas Genera ita disposita plus minus diversa aut congruentia obvenire, id revera minus referre cre- didi, quum intra ipsam gentem numerosam tum CGrateloupise tum Gigartinze Species habitu non parum differre, sat cognitum putavi. Ad ea, qui de his Generibus cognita antea habui, hodie accedere dicerem quod hodie mihi cognitam habeo plan- tam suis habitualibus notis ita ad Rhodoglossi Species accedentem, ut eandem Specie dignoscere vix ausus fuissem, nisi eandem tum structura frondis, tum fructibus utriusque Generis. diversam esse, aceuratius examen docuerit. His ita observatis mihi vix dubium adparuisse eandem sistere typum proprii Generis, in vicinia Grateloupiie. disponendum; attamen tum suadente structura ipsius frondis, tum dispositione eystocarpiorum a CGrateloupia diversum, velut dispositione et evolu- tionis modo sphaerosporarum .Genus ad Rhodoglossum potius accedere dicerem. Genus ita mihi novum et suis characteribus ut videretur bene cireumseriptum Algologo meritissimo dicatum volui; quod sequente Generico charactere dignoscen- dum speravi: COLLINSIA (J. Ag. mscr.) nov. Gen. affinitate ad Grateloupiam proxime accedens. Frons gelatinoso-carnosa, plana et simplieiuseula, supra stipitem brevem in laminam: (rotundato-oblongam) integriusculam, marginibus subintegriuseulis undulato- plieatam (undulationibus in exsiccata plieas dentiformes referentibus); stratis duobus contexta; interiore strato parum denso filis contexto artieulatis et rite anastomosantibus, intimis in maeulas majores, paginibus frondis parallelas, extrorsum continuatis in maculas minores, his extima fila moniliformia, verti- caliter. exeuntia, stratum cortieale validum formantia, sustinentibus. Cysto- carpia seeus utramque paginam quasi in limite inter stratum interius et exte- rius disposita, nucleo simplici gemmidiis subangulato-sphzerieis, sine ordine bene conspieuo conglobatis; sphsrospore in soros, intra superfieiem frondis distantes, ambitu subdefinitos collect: quasi in series radiatim convergentes dispositz,, rotundat:e eruciatim divise. Duas formas novi nostri Generis me coram habuisse dicerem, utramque mihi ante annos a Farlow missam; unam sub n:o l5. alteram sub n:o 18 insignitam; unum Speeimen sphzerosporis, alterum cystocarpiis instructum; utrumque, ut vide- retur, ita gelatinosum ut chart; arctissime adhzereat et suo colore ita quoque eum Rhodoglossis conveniens, ut hujus Generis formas paulisper diversas in his recog- Analecta Algologica. 19 noseendas facilius quis putaverit. Et me ipsum ita de hae re convictum putavi, ut easdem aceuratius examinare mihi vix in mentem venisse hodie confitendum videretur. Comparata structura et dispositione sphzerosporarum, quam sibi omnino propriam in Rhodoglosso jamdudum icone data (Morphol. Florid. Tab. XI) illustrare conatus sum, Genus hodie distinctum «congruere certius vidi. Dum vero Rhodo- glossum generat cystocarpia in media fronde nidulantia, nucleolis pluribus confluen- tibus composita et strato cireumnucleari valido cineta; nucleos cystocarpiorum in Collinsia vidi infra stratum cortieale utriusque pagin:z disposita, et tum hae sua dispositione, tum sua structura multo magis cum cystocarpiis COryptonemearum con- gruentia. Et hoe modo Genus tum structura frondis, tum structura et dispositione eystoearpiorum potius ad Grateloupiam adproximari. Hoc modo Genus putarem revera suis characteribus admodum distinctum. Utrum formas, quas vidi, ad unam eandemque Speciem pertinentes assumerem equidem dubitavi; forma ipsa frondis in his paulisper diversa: una supra stipitem brevem in formam magis ovalem; altera magis in frondem rotundatam tendente. Eandem tamen Speciem utramque sistere lubenter putarem: l1. CorzrwsiA CarrFoRNICA J. Ag. mscr. Hab. ad S:ta Barbara Californie a D:a L. M. Dimmich lecta. Ad descriptionem supra datam addere placet me quoque habuisse Specimen ut videtur vetu- stum, colore magis fuscescente insigne, ex qua plantam recentem fuisse circiter 8 pollicarem et 3—4 pollices latam forma frondis in hoc ovalilanceolata. Me autem quoque aliam habuisse plantam saltim duplo latiorem dicere fas est; hanc sparsim foraminibus majusculis paucis in media fronde sparsis perforatam. Senilem plantam admodum. gelatinosam, sua structura Gigartinam mire referre quoque dixisse placet. VII. De structura singulis Generibus Gloiosiphoniae, Calosiphoniae el Lygistis propria, eorumque affinitate, observationes paucas ulteriores. I. Meminisse placet mihi ipsi, Zpierisin Floridearum scribenti, adparuisse formas quasdam, eo tempore revera parum cognitas, Generibus tribus allatis esse referendas; quorum quoque differentias iconibus datis (/lorid. Morph. Tab. IV) postea illustrare conatus sum. Has formas ab aliis Algologis aliter interpretatas fuisse, dicere fas est; easdemque iconibus a Bornet et Thuret datas (CNot. Algol. Tab. XII et Tab. XIII) eximie quoad suam structuram propriam illustratas fuisse. Nee vero de structura frondis in his quodam modo diversa, nee de typica indole fructificationis rite adhue dijudicatum fuisse putarem, quare pauca adhue de affini- tate et characteribus, quibus dignoscantur, hodie addere liceat. Acia Reg. Soc. Physiogr. Lund. T.-X. 3f 80 J. G. Agardh. Jam ex icone admodum rudi, a Berkeley data, adpareat frondem Gloiosiphonie, a superfieie observatam, indicare articulationem quandam frondis, eujus expliea- tionem in ieonibus postea datis (Harv. Phyc. Brit. tab. LVII) vix quispiam con- ciperet. Plantam evolutam, his ducentibus, rite cylindraceam putares, ramis ramu- lisque suis sine ordine bene conspicuo egredientibus et utrinque attenuatis instruc- tam; hine quoque sectionem frondis transversaliter secte tubulosam depinxisse Harvey, monuisse placet. Frondem ejusmodi structura instructam | Nemastomee affinem consideratam fuisse vix quispiam miraret. Specimina vero Herbariorum numerosa comparanti mihi haud pauca adparuisse ramis aliis rite oppositis instructa, aliis alternantibus; quin immo sub posteriore tempore cognitas fuisse formas, ramis verticillatis instructas, quas dicerem sine ullo dubio cum Gloios. capillari congene- rieas. Excavationem igitur frondis, quam pinxit Harvey, magis fortuitam conside- randam esse, si non alio modo explieandam, lubenter conjicerem. Strueturam fron- dis a Bornet et Thuret depictam, structuram typicam Generis longe diversam indicare mihi facilius persuadeam: nimirum tubum centralem artieulatum adesse, cinctum filis tenuioribus, a geniculo ad geniculum excurrentibus, eonjunctim axile stratum proprium constituentibus; extrorsum denique hzc fila esse cincta suis ramis, quo- rum apicibus magis moniliformiter artieulatis stratum corticale frondis tv tum :om- ponitur. Artieulatam structuram, in icone Berkeleyana indieatam, et raj10s « ppo- sitos nune obvenientes in Specie Europea; et denique ramos verticillatos obvenientes in Specie postea detecta Californica, cum structura interiore dicta convenire forsitan quispiam putaret. Nec tamen hoc modo ramulos sua media parte incrassatos, api- cibus utrinque attenuatis, bene conjungere licere, mihi adparuit. TTubum axilem, quem pinxerunt Bornet et Thuret, cylindraceum, me quoque in juniore fronde rite cylindraeea vidisse, et suis geniculis rite instructum; at in fronde magis intume- scente, quasi zona gelatinosa, externe partem mediam articuli cingente, cinctum; et extra hane quasi zonam (gelatinosam) fila exteriora, magis areuatim a geniculo ad genieulum exeurrentia, me vidisse dicerem. Fili axilis articulos, ipsa sua forma sensim magis ovali, aliam formam ramulo adultiore tribuere; et fila exteriora, a genieulo ad genieulum excurrentia et areuatim inter genieula expansa, mihi adpa- ruisse invicem fieri magis sejuncta; dum ab ipsis geniculis eontraetis tum fila in- tima, quas quasi stratum intermedium constituere videntur, tum ramos frondes novas inchoantes — tum denique fila quadam interiora, eurvata et peculiaris in- dolis, — eystocarpia nimirum formatura — provenire mihi adparuerunt. Structuram frondis Gloiosiphonie hoc modo prsecipue pendentem dicerem ab evolutione ipsius fili. axillaris, et ita structuram Gloiosiphonie potius indieare typum, qualem in Dudresnaja evidenter obvenientem novimus, quam structuram, qualem in Nemastoma ejusque affinibus obvenire constat !). '") Mihi quilem hodie ad Typos quosdam Genericos, quos Gloiosiphonis affines putavi reve- nienti, meminisse placuit mihi jam antea ( Morphol. Floridear. p. 208) de Dudresnaja scribenti hujus affinitatem, cum formis quas hodie uberius describere conatus sum, sat conspicuam adparuisse. Quin immo iconibus datis, tum formationem cystoearpiorum in Dudresnaja (Vet. Akad. Handl. l. c. Analecta Algologica. 8I Comparanti mihi dein sirueturam ceystocarpiorum, qualia hsec describere co- natus sum in .lorideerm. Morphol. Vetensk. Akad. Handl. Band 15, 1879 (Pl. IV fig. 14—16 in Gloiosiphonia; et Pl. XVI fig. 1—10 in Dwudresnaja), tantam con- gruentiam inter cystocarpia horum Generum hodie mihi adparuisse, ut non potui quin Gloiosiphoniam potius ad typum JDudresnaje, quam ad eam Nemastome acce- dere dicerem. Quod attinet dispositionem cystocarpiorum in ramulo rite fructifero Gloiosiphonie, eadem me vidisse puto cum geniculis quasi alternantia, utpote a ramulo supra geniculum proveniente, aut sursum, aut deorsum tendente, curvato et moniliformi, in media sua parte generante globulum validum gemmidiorum; hoc modo in ramulo frondis, uberius fructifero, nucleos gemmidiorum validos utroque latere fili axilis inter genicula sitos observavi. Gloiosiphonie duas sequentes Species, sat insignes et eximie structuram illu- strantes, et rite distinctas, et congenericas considerandas esse putavi. 1. Gnroros. caPrLLaARIS Auc. 2. Groros. vERTICILLARIS Farlow im Alg. Exs. Am. Bor. n:0 191 a C. L. Andersson et Farl. distrib. Hab. ad Santa Cruz Californie. IL. De Calosiphonia quale hoc Genus, a Fratrib. Crouan institutum novi, et quale ex fragmento, mihi ab Auctoribus dato cognitum habui, quale denique a Borret et Thuret (Not. Alg. Tab. XII) eximie illustratum videatur, satis patere putarem et structuram frondis et íructiferas .partes ejusdem proxime cum illis Gloiosiphonie convenire; et si Genus novum tantum ex characteribus a Specie Europsa deductis judicaretur, illud vix Genus sui juris et a Gloiosiphonia diversum forsan euidam videretur. Sin vero ex una parte Gloiosiphonie structuram a rami- fieat'onis norma verticillata tubi axilis deducere hodie ausus sum, hoc non bene eonvenire videretur, nec cum forma frondis quam «presque ronde» dixerunt primi Generis Calosiphoniz auctores; nec ejusmodi interpretationem structure typicz Tab. XV1), tum Generum, quz eo tempore ad Dumontiaceas retuli (7. c. Tab. XVII), congruentiam horum omnium sat conspicuam reddere, me operam dedisse. Quod in Dudresnaja fila exteriora inviecm libera proveniant articulata, quasi Callithammnioidea, hodie vix characterem sistere ejus momenti putarem ut in systemate Floridearum longe disjungerentur — comparata przcipue forma, : quam nomine Dudr. purpuriferze descripsi, fere seque diversam ab Atlantica ac ab Australi. Sin vero inter Genera, quz ita affinitate juncta considerare ausus sum, tum Forms adsint cylindracege et quin immo verticillatim ramosz, tum alie evidenter in formam complanatam ten- dentes, inquirendum forsan cuidam videretur anne formz plans et costatze quoque obvenirent in hoc typo, qualiter in pluribus aliis Florideis formse superiores — costa rite evoluta instructas — obvenire constat, et cujus structure prima indicia jam in Gloiosiphonia adesse hodie fere suspi- candum adparuit. Hoc respectu meminisse placet elementa ut ita dicam anatomica, quz in Erythro- phyllo me vidisse puto, analogiam ferre cum nonnullis plantis hoc loco memoratis; dum alia planta, quam sub nomine Polyneure hodie distinguere conatus sum, forsitan magis Farlowiam versus tenderet — at ejusmodi conjecturas omnino vanas esse, ignotis omnino fructibus lubentissimus concedam, 82 J. G. Agardh. Calosiphonie Generis sinere putarem Species quasdam extra-Europeas, quas ad Genus Calosiphonie pertinentes putarem. Ejusmodi nimirum Speciem Calosiphonise sistere puto tum Speciem illam sub nomine Nemastome Californice Farlow (sub m:o 152 in Alg. Exs. a Farlow, Anders. et Eaton) distributam; tum aliam Speciem, quam ex India oecidentali mihi missam habui, in qua ipsam rachidem frondis observare liceat nune fere bis lineam latam, crassiuseulam et suis ramis a margine frondis sine ordine bene conspicuo exeuntibus, adspectum ramificationis pinnate, huie Spe- ciei tribuentibus. Ejusmodi formam frondis et ramificationis Typum non bene con- gruere cum "Typo illo verticillats&e ramifieationis, quam Gloiosiphonis vindicare hodie conatus sum, ingenue confitendum videretur. Quseritur vero quomodo tum ipsa forma exterior frondis et note habituales alic, ex ipsa structura frondis provenire videantur; qusritur anne eadem structura interiore paulisper mutata habituales notas obvenire posse admodum diversas. In ejusmodi re dijudicanda meminisse placet typieas structuras facilius dijudicari ex formis, in quibus structura singulis propria quasi ad excessum perducta suos proprios characteres prodit magis insignes; dum in intermediis formis, characteres obveniant ita parum distincti ut in iisdem unum eundemque íypum facilius recognoscere quis putaverit. Ex Speciminibus Europeis ita Species Calosiphonie et Gloiosiphonize comparanti, structuram obvenire posse utriusque: Generis simillimam. Sin vero jure quodam concludere ausus sum structuram |. Gloiosiphonie typicam a filo axillari solitario et verticillatim ramoso pendere; hane vero structuram saltim proprio quodam modo mutatam obvenire debere tum in fronde leniter compressa, tum adhue magis mutatam in fronde com- planata et a marginibus distiche ,pinnata, id quidem mihi sat conspicuum adpa- ruisse, non potui quin assumerem. Si igitur in Speciebus Europeis Gloiosiphonize et Calosiphonie magis teretiusculis eandem structuram facilius forsan quis puta- verit; eandem tamen revera obvenire sat diversam in Speciebus aliis, typicam sin- gulis Generibus structuram magis perductam offerentibus, mihi quin immo adpa- ruisse sat conspicuum. Qualem hane structuram ortam putarem, dieerem in Gloio- siphonia filum primarium axile, suis filis a geniculo ad genieulum excurrentibus, unicum permanere et solitarium; in Calosiphonia vero — quasi collaterali divisione hujus fili — provenire quasi plura axillaria, mediam lineam frondis eompressce servantia, a quibus, tum fila a geniculo ad genieulum excurrentia, tum stratum proprium corticale formatum observare eredidi. Mihi hoc modo structuram expli- canti adparuisse confiteor ipsam formam frondis exteriorem suo modo przbere characteres, quos in Generibus construendis vix omittere liceat; si quidem his du- centibus quoque ad structuram Generi propriam et habituales ramificationis notas sua conferre videantur. Dum igitur demonstrare conatus sum Gloiosiphonizx typicam structuram tendere ad formas, verticillatim ramosas, quales in Dudresnaja obveuire novimus; typum contra, quem in Calos. Fnisterre agnoscere putavi parum evi- dentem, eundem puto revenire tum in Specie Californica, tum in alia ex India oecidentali, nondum quantum seio hueusque deseripta, at in his ita evolutam, ut de diversitate typi vix dubitandum videretur. Analecta Algologica. 83 Mihi vero hoe modo strueturam harum Specierum explicanti adparuisse con- fiteor ipsam formam frondis exteriorem — a dispositionis modo diverso filorum, quibus frondem contextam observare liceat, pendentem, ita fieri characterem struc- ture, quem in Generibus construendis vix pretermittere liceat, si quidem hoc modo creantur habituales Generum characteres admodum diversi; et hoc modo quin immo patere putarem quorsum tendere viderentur form:ze, varias ob «causas affinitate ambiguse. His insistens rationibus sequentes Species Calosiphonise Generis, externo habitu sat conspicue diversas, invicem me judice sua structura congruentes assumere ausus sum. 1. Caros. FrwisTERRE Üxv. el Auct. 2. Caros. CarrForNiCA (J. Ag. mscr.) fronde angusta cylindraceo-compressa utrin- que evidenter attenuata, ramis paucioribus lateraliter ramosa, singulis confor- mibus basi nudiuseulis, superne et infra apicem densius iterum subflagelli- formiter ramosa, ramulis elongatis simpliciusculis aut parce divisis, omnibus utrinque eximie attenuatis, secus latera frondis sub.nodose prominentibus. . Hab. ad S:ta Barbara Californie, mihi primitus a D:na Bingham missa; dein sub n:o 152 sub nomine Nemastome Califormice Farlow in Coll. Far- low, And. et Eaton distributa. Characteribus tum structurz, tum fructus ad Gloios. capillarem quam proxime accedentem diceres, tamen ipso habitu diverso jam dignoscendam, tota planta, velut rami qui adsunt pauciores, inferne obveniunt nudiusculi, superne ramulis paucioribus instructi, quasi flagelliferi. Rachides frondis et ramorum adparent in sua media parte incrassatz, utrinque attenuatz; et eadem videtur forma ramulorum; ramuli 1—2 pollicares longitudine, nunc omnino simplices, nunc suo ordine parce ramosi, in media sua parte pennam passerinam :equantes crassitie. In apicibus ramulorum atte- nuatis frons adparentiam quandam articulationis przebere, quod a propria quadam cellularum inte- riorum dispositione pendere patet; cellularum quarundem interiorum juxtapositarum longitudine squali, ut putares, pendente. Compressa leviter frondis parte tenuiore tubus centralis conspiciatur, artieulis longioribus constitutus, ex quo verticillos filorum tenuissimorum modo quodam proprio exe- untes conjiceres; filis demum externe in stratum corticale fascieulis cellularum moniliformium desi- nentibus. Structíram hoe modo observatam aut eum structura Gloiosiphoni:, aut eum ea Nema- stom:se sat bene convenientem putares; hinc quoque sub nomine Nemast. Californiez in dicta col- lectione eandem distributam fuisse, facilius intelligere liceat. Sectione vero facta transversali frondis per partem dilatatam ramorum et hane comparanti cum structura Nemastomg adpareat stratum axile proprium adesse, et ita frondem sua structura aut ad Gloiosiphoniam aut ad Calo- siphoniam propius accedere; dum vero in Gloiosiphonia hodie demonstrare conatus sum unicum et solitarium axile filum frondem totam percurrere; et totam frondis structuram ab hoc filo soli- tario ita pendere, ut quin immo ramificatio totius frondis nascitur verticillata; aliter omnino de structura Nemastom:e Californieze judicandum esse patet. In segmento nimirum hujus per mediam dilatatam partem frondis adparenter cylindracez, haud unicum ejusmodi axile filum vidi, sed seriem dicerem ejusmodi filorum, quasi mediam regionem frondis complanate occeupantem; et ab singulis his fila tenuissima, longis articulis monosiphoneis constituta, provenientia, quorum alia superficiem versus complanatam frondis exeuntia, alias margines versus exeuntia, singulis demum suos fasciculos filorum cortiealium sustinentibus. Quum et totam frondem mediam et ramos sin- gulos frondis ad mediam suam partem dilatatas vidi, assumere posse credidi descriptam dilatationem frondis fieri suo modo proprio perduetam, nimirum novis fascieulis ramorum, lateraliter modo dicto juxtapositis; quos igitur ita quasi ramos a fasciculo primario provenientes considerare opportet. 84 J. G. Agardh. In frondis igitur parte media ipsa dilatata, et ramis exterioribus frondis numerosioribus obsita, hos fasciculos filorum axilium ita densos observavi, ut nodos in sectione facta transversali fere invicem in regionem propriam centralem confluentes facilius dicerem; accuratius vero observanti adpareat, ut putarem, singulos nodos constitui tum siphone principali, tum filis hunc cingentibus. "Totam frondem insuper contineri filis articulatis in media sua parte sparsim anastomosantibus. OCysto- carpiorum nucleos tum in ramis tenuioribus, tum in dilatata parte frondium et ramorum infra- periphericos provenire, et maturos, quantum vidi, quoad suàm structuram cum illis Gloiosiphoni:z et Calosiphoni: convenientes. 3. Caros. Caminza (J. Ag. mscr.) fronde crassa, ex tereti parum compressa, a marginibus ita parum conspicuis distiche ramos conformes, pinnatim plus minus conspicue dispositos, tum sparsim alios marginibus vicinos a facie emit- tentibus, ramis suo ordine pinnatim subdivisis, ramulis utrinque attenuatis magis teretiusculis; eystocarpiiferis fere conformibus. Hab. in mari Caribeo; Specimina pauca ex Tortugas mihi a D:na Cur- üiss missa. Primo adspectu, magnitudine plante, colore et ramificationis norma comparata hanc Speciem fere magis formam quandam ad Halymeniam floresiam accedentem referre, quam Speciem quandam Calosiphoniz congenericam facilius quispiam, ex Specimine comparato forsan conjiceret. Specimina vidi circiter 4 polliearia longitudine et pinnatim decomposita ramis conformibus, aliis longioribus magis horizontaliter exeuntibus, et sua longitudine ipsam frondem :sequantibus et nunc fere sque crassis — recentibus vix dübie pennam anserinam crassitie nune zequantibus nunc conspicue tenui- oribus; aliis ramis quos juniores putarem et basi et precipue apicibus suis longe acuminatis rami- fieationem eximie pinnatam Ífrondi tribuentibus. Structuram frondis vidi qualem supra eandem bene evolutam describere conatus sum —- quasi ex cellulis primariis pluribus lineam mediam seg- menti occupantibus contextam; atque singulas has cellulas majores et magis gelatinosas cinctas filis multo tenuioribus, quorum interiora a nodis — seu a geniculis cellulas interiores separantibus provenientia, tum secus has cellulas sursum et deorsum exeurrentia, tum extrorsum continuantur strato filorum anastomosantium densiore, quorum apicibus demum sustinentur filorum fasciculi stratum) corticale constituentes. Infra fesciculos horum tum vidi nucleos eystoearpiorum globosos, tum sua dispositione in fronde, tum sua compositione conformes cum iis, quos in Generibus pro- xime a me hodie dispositis describere conatus sum; quin etiam fila illa curvata, cellulis monili- formibus contexta, quorum evolutione ulteriore cystocarpia generari, describere ausus sum, me in hae Specie quoque observasse, dixisse placet. In Speciminibus, qu:e comparare licuit, unum dice- rem, modo a me descripto rite pinnatum pinnis invicem rite distantibus et a margine pinnatim provenientibus; alterum vero magis adultum et gelatinosum, ut mihi adparuit inter pinnas prima- rias, alias quoque generantes tum a margine tum juxta marginem (utroque latere paginali prove- nientes); hoc modo primarium ordinem paulisper inordinatum mentientibus, quod tamen ad charae- teres tum Speciei tum Generis infirmandos parum revera referre putarem ) ') Seribenti mihi hodie de his Speciebus Calosiphoni:e, ipsa forms frondis, ut observare ere- didi diversis, et hoc prsecipue suadente ipsa ramifieatione frondis, quam in planta viva rite disti- cham obvenire putavi, quamquam ejusmodi ramificationis normam ex Specimine exsiccato segrius dignoseendam lubenter concedam, et memoria repetenti eandem ramifieationis diversitatem facilius pretermissam obvenire debere in aliis ejusmodi plantis fronde magis gelatinosa instructis, inqui- rendum mihi hodie adparuisse, an Specimina Dudresnaje, ex Nova Hollandia provenientia, revera eandem Bpeciem sisterent, quam ex oceano atlantico Europso diutius cognitam novimus, fronde sua rite teretiuscula et ramis quoquoversum exeuntibus instructam. Harveyo, eui Specimina plante australis ita raro obvenientia adfuisse videntur, ut mihi specimen nullum sui: Speciei comparandam adfuisse dicerem, plantam australem cum Europea identieam adparuisse patet. Mihi vero Speci- mina plant australis, quie postea habui comparanti, ramos in planta exsiceata distiche exeuntes "-— ——— p m Analecta Algologica. 86 IIL De Lygiste. Mihi hodie revenienti ad formas mox memoratas, et cum his comparanti Specimina diu revera in Herbariis Algologorum servata, quibus du- centibus jam in Epicris; Genus proprium sub nomine JLygistis constituere periculum feci, denique hoc loco, hzc eo majore jure in memoriam revocanda adparuerunt, quum et Schmitz et Bornet plantam nostro Generi typicam, quin immo quoad Speciem vix a Calosiphonia Finisterrz distinctam considerasse videntur. Hoc re- speetu meminisse placet plantam, nostro Generi typicam a Schousboe collectam, at nomine nullo adhue instruetam jam a Cabrera ad C. Agardh missam, prima vice a Mertensio nomine wc prote; Del. inscriptam fuisse et dein a C. Agardh (Sp. Alg. p. 209) sub Halymenia Floresia ut var. B. angustam memoratam fuisse; ean- dem dein a me Sp. Alg. p. 163 sub nomine Nemastome vermicularis descriptam fuisse. Denique eandem (comparatis aliis quoque Speciminibus a Schousboe col- lectis) me eandem considerasse novo Generi typicam, quod sub nomine Lygistis quoque proponere ausus sum, et quin immo iconibus in Morphol. Floridear. in. Act. Holm. Tab. IV fig. 6—10 datis illustrare conatus sum. Characteres Generis novi me ita exposuisse magis ut putarem evidentes, quam eo tempore in usu fuisse, dieere auderem. Plantam novo nostro Generi typicam, quam cum Halymenia Flo- resia comparare voluerunt veteris Algologi, et cui ipse tum nomine specifico dato, tum iconibus structuram illustrantibus characteres Generis proprii vindicare conatus sum, hane meram sistere formam Generis Calosiphonie nec hodie lubenter agno- scerem, novis limitibus horum Generum quoque ductis. Affinitates proximas inter hec Genera adesse, haud is sum qui negarem; et hane ob causam, me eadem pro- xima disposuisse; quaeritur vero hodie, ut putarem, non tantum quibusnam charac- teribus differre videantur Genera, sed etiam inquirendum mihi adparuit quid sibi valeant diversitates; quomodo oriantur, utrum indicerent ejusdem typi modificationes plus minus perduetas, an in structuras invicem diversas plus minus conspicue ten- dentes abeuntes viderentur. Mihi hae trutina formas diversas examinanti suboluisse confiteor Genera dicta, si quoque pluribus congruentia adpareant, tamen ita suis characteribus differre, ut eadem alios versus structure typos tendentia suspicandum videretur. Si jure quodam urgeri posse putavi Glovosiphomiam et Caloszphoniam, quam- quam Genera invicem proxima, tamen in directiones quodammodo diversas tendere; formas inferiores horum Generum (GJ. capillarem et Calos. Finisterre) magis invicem eongruentes esse; dum superiores (G4. verticillata et Caloszph. Caribea) quoque habiQualibus notis ita differre, ut invicem proprio modo divergentes adpareant; et si assumere liceret mihi demonstrare contigisse differentias exteriores tum pendere tium magis conspieuas fierij quo magis typica structura interior magis perducta adparuisse dicerem; utrum vero hanc adparentiam tribuere opporteret dispositione ramorum proprie disticha an ita disposita adpareant in fronde nimium collabente, vix pro certo statuere auderem. Me autem hane ramificationis differentiam observare credidisse tum in planta sphzerosporifera tum in ecystocarpiifera hodie dicerem. Hinc utramque formam sub nomine D. australis diu in Herb. servatam habui, alio respectu a D. coccinea parum ut putarem diversam. 86 J. G. Agardh. 4 obveniat; nonne assumere liceret eodem modo de typica structura Lygistis judicari opportere? Qu:ritur ita quzsnam sit structura typiea hujus Generis, quomodo oriatur, aut forsan ab origine cum illa aliorum Generum consimilis, aut saltim de- mum in aliam structuram tendens. Apieulos supremos frondis et maxime juveniles, quos in Speciminibus nostris invenire licuit bene conservatos, observanti mihi adparuisse dicerem eosdem prze- bere indicia artieulationis cujusdam interioris, qualia haec quoque in GHoios. capillari a Berkeley indicata fuisse supra monui. Paulo infra apices dictos plante juvenilis 'amifieationem inchoantem observanti mihi adparuisse hos ramulos esse rite tere- tiusculos et ex ramo paulisper nodoso quasi plures simul et quoquoversum exeuntes, quod potius indieare putares congruentiam eum Glovosiphomia, quam cum Calo- siphonia. Nec ex descriptione a me data (Epicr. p. 118) Generis Lygistis indicatum putarem, plantam suis characteribus ad frondem complanatam tendere. Sin vero hodie jure quodam demonstrare conatus sum Species Calosiphonis, magis evolutis characteribus instructas, fieri demum complanatas, et suis ramis a marginibus caulis compressi distiche exeuntibus typum referre sibi proprium; elucere quoque putarem Lygistem nullo modo eundem versus Typum tendere. Forsan dicere liceret — comparata struetura in tribus illis Generibus — Glotosiphonie, Calosiphonie et Ly- gistis — eadem coepisse institui, consimili structura instructa, at in diversas formas tendentia, eadem suos characteres proprios sensim proferre in diversis Speciebus plus minus conspieuos. Qusritur igitur quomodo analoga ab initio structura ad alias formas et alios characteres Genericos deducere videatur. Et hoec quidem re- spectu meminisse placet: In his omnibus obvenire filum «quasi proprium axile, articulatum et mono- siphonium, eujus a geniculis provenire videntur fila multo tenuiora intima, secus axile filum excurrentia, sursum et extrorsum ramosa, ipsa dichotoma et anastomo- santia, ramis suis extimis stratum corticale proprium sustinentia. Filum axile pro- prium, suis filis sursum et deorsum exeurrentibus cinetum, in Glozosiphomia fasci- culum constituere unieum et teretiuseulum; et frondem hoc modo generari teretius- culam suis ramis exterioribus conformibus, quin immo in verticillos nune conjunetis instructam, quasi typieam lubenter dicerem. In Calosiphonia vero non unicum tan- tum ejusmodi fasciculum, ex quo fila provenire videntur consimilia, sed plura et collateralia, mediam regionem frondis compresse occupantia, que quin immo de- mum invicem magis adproximata observare putavi (in Calos. Caribea); et hac du- cente structura, Irondem generari ex tereti-compressam suis ramis a margine fpondis exeuntibus instructam, id Generi Calosiphonise potissimum typicum,: non potui quin considerarem. —Modificationem vero hane structure interioris, ramificatione collate- rali fili proprii axilis ortam, in Liygiste ita ulterius perductam dieerem, ut extra seriem. fascieulorum, qui mediam frondem occupant, novi ejusmodi faseieuli extra costalem regionem formantur minores, quibus et structuram interiorem magis com- plieatam fieri, et his adjuvantibus frondem quoque fieri demum teretiusculam, aut saltim ad ejusmodi formam tendentem lubenter dicerem. Ut intelligatur structura Analecta Algologica. 8T dieta ad icones a me datas (7. c. fig. 6— 10) referre placet. Quomodo Calosipho- niam demum obvenire in sua forma maxime evoluta (Calos. Caribea) fronde com- pressa instructam, et a marginibus hujusmodi frondis ramiferam et pinnatim de- compositam — ita Lygistem alio modo et suam fÍrondem generare magis adhuc quoad structuram mutatam, et habitum offerre, ramificationis compositione ulterius diversum, id quoque hodie describere conatus sum. Species memoratas omnes invicem affinitate proxima junctas esse haud dene- garem; ut vero Species Gloiosiphonie typicam formam hujus Generis alio modo aut quoad gradum plus minus conspieuo aliter proferre videntur; ita quoque de Speciebus aliorum Generum suspicandum conjicerem, characteres singulis Generibus proprios, non ex una quadam Specie dijudicandos esse; sed accuratiore compara- tione Specierum diversarum primitus facta, demum et pluribus Speciebus compa- ratis forsan statuere licere quinam sint limites et quinam sint characteres singulis Generibus proprios. Qualiter hodie Species horum Generum tum ex habitualibus notis, tum ex structura frondis, tum denique ex modo, quo partes fructiferas gene- rant, . omnes revera affinitate proximas suspicarer; earumque structuram proxime congruere dicerem; attamen meminisse placet hoc respectu diversitates adesse, quibus nune structuram, nunc habituales notas modo paulisper diverso mutatas generant. Quod demum attinet Specimina Lygistis a me comparata, habituales quasdam notas, ex ipsa ramificationis norma ut putarem deducendas observare credidi: alias nempe obvenire ramificatione quasi magis corymbosa instructas, singulis ramis principalibus superioribus quoquoversum ramosis et admodum decompositis; alia vero Specimina, iis magis convenientia, que Mertensio et C. Agardh coram fuisse patet, cum Halymenia floresia comparata, quibus ducentibus Speciem typicam Lygistis, suis longioribus ramis teretiusculis instructam sub nomine L. vermicularis proposui. Ex descriptione a Bornet data Speciei, quam sub nomine Caloszphonie vermicularis Schmitz proposuit, et cui synonyma plura attribuit Specierum, quas a Sehousboe sub diversis nominibus distincta videntur, forsan concludere liceret, plures ejusdem Speciei obvenire formas diversas; quarum nonnullas me quoque vidisse puto; quas vero zgre ex Speciminibus haud bene exsiccatis nec egomet ut distinctas proponere auderem. Lubenter vero confiteor mihi in his diversas plures formas suboluisse, quarum Specimina diversa quoque fructifera me vidisse puto, et ipsam formam frondis ambitu paulisper ovalem in nonnullis, magis cylindraceam in aliis eredidi; ipsa structura interiore typica, quam describere conatus sum, conservata in omnibus. ; Ipsam plantam Lygistis, eum formis quas sub nomine Calosiphonize describere ausus sum comparanti mihi, eandem adparuisse dicerem multo magis gelatinosam; et hane puto ob eausam sub tenui vitro, segmentis superposito, multo facilius dif- fluentem. In segmento Lygistis ita observato fasciculos filorum corticalium breviores vidi, invieem facilius separatos, at fila quse singulis fascieulis pertinere videntur, in eyclades conjuncta. Aeta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 12 88 J. G. Agardh. IV. Dudresnaja eanescens J. Ag. mscr. Sub hoc nomine designare ausus sum formam quandam Indizx occidentalis, nullo nomine instructam, quam mihi misit D:na Hall, ad oras Floridze lectam, sua tenuitate frondis fere magis Speciem Callithamnii referentem, ab his vero, velut a Speciebus Dudresnajs, quibus sua affinitate proximam putarem, specimen saltim a me observatum ipso suo colore canescente jam nudo oculo adspectum sibi proprium vindicare mihi adparuit. Specimen, quod vidi, sistit plantam 3—4 pollicarem, ramis quoquoversum exeuntibus, Moves corymboso-ovalibus, longitudine 2—3 pollices zquantibus, rachidibus ramorum principalium fila Ceramii rubri crassitie circiter zequantibus. His rachidibus accuratius observatis vidi filum prima- rium interius articulatum, articulis cylindraeeis sua longitudine diametrum pluries superantibus, et extus obtectis filis decurrentibus, sine ordine bene conspicuo intertextis et conspicue tenuioribus; et facta sectione transversali rachidis dignoscere putavi ipsa fila decurrentia suo ordine esse eodem modo decomposita, ipsam rachidem, ambitu paulisper oblongam, fasciculis filorum pluribus esse contextam, singulis sine dubio a suo ramo majore decurrentibus; conjunctim vero rachidem his diversorum ramorum filis sat conspicue incrassatam formantibus. Segmento facto longitudinali axiles articulos primarios exterioribus filis conspicue crassiores, et ipsos suo diametro pluries lon- giores cylindraceos recognoscere credidi; et ex his articulis interioribus bullas acreas numerosas exeuntes provenientes putarem, quamquam frondem fuisse calce incrustatam haud assumendum putarem. Ramos ramulosque primarios omnes hoc modo sensim sensimque fieri compositos lubenter assumerem; ultimis rite formam monstrantibus, quam in Dudresnaja ex icone a Thuret et Bornet data, Generi characteristicam novimus. Ultimos nimirum ramulos in sua rachide conformi rite oppositos vidi, in media sua parte incrassatos, tum basem versus, tum precipue apices versus attenuatos et moniliformes, quasi pro situ articulorum formam quoque mutantes; in media nempe parte articulos crassiores et breviores, in exteriore sua parie et przecipue apicem versus articulos magis cylindraceos, omnes vero suis geniculis pellucidis distinctos, et endochromata plus minus conspicue moniliformia foventes; articulis incrassatis suo diametro fere brevioribus, attenuatis endo- chromata suo diametro longiora gerentibus. Infra apices ramulorum sterilium, vidi ejusmodi ra- meilos conformes geniinos et rite oppositos; in ramulis vero cystocarpia generantibus ramellos plures verticillatos vidi, quorum extimos steriles permanere et sensim in ramos magis elonpatos excrescentes; interiores vero transmutatos fieri in nodos cystocarpiorum, quos facile diceres basales suo involucro ramellorum sterilium cinctos. In singulis ejusmodi nodis ipsa gemmidia subgloboso- angulata, fere in modulos suo ordine fere (ut observare credidi) quaternatim junctas secedere, faci- lius quis diceret; spherosporas eruciatim dispositas fere mentientes. Fasciculos ceystocarpiorum ita in ramis tenuioribus et extimis dispositos, haud quasi intra frondem receptos, quales szepius eosdem in aliis Speciebus obvenientes novimus, et habitum hoc modo fieri magis ut ita dicam Callitham- nioideam; quamquam accuratius inspieienti ob colorem canescentem nec horum charaeterem bene redditum putares. Quale Specimen nostrum vidi, totam plantam interiorem incanam fere dicerem, suis partibus inferioribus colorem assumentibus, quam multis Liagorze Speciebus characteristicam novimus; ipsis fascieulis cystocarpiorum colorem coccineum servantibus; quam vero ramellis tenuis- simis sparsius cystocarpia fulcrantibus parum conspicue prominulum obvenire quoque confitendum videretur. Spharosporas hodiedum ignotas esse, quoque meminisse placet. VIII. L. De Tylophora, Chrysymenize Sub-Genus novum constituente. Diu mihi in Herbario fuit plantula, ex Nova Zelandia proveniens, strueturam offerens Chrysymeniz, at cujus tantum habui Specimina minuta; alia simplicia cluvata, vix pollicem :equantia longitudine; alia circiter bipollicaria semel aut bis Analecta Algologica. 89 fureata, forma frondis magis lineari instructa, et hec quoque obtusa; quee omnia, comparata structura, eum Chrys. Halymenioide potissimum eongruentia putavi; qua vero cum de aliis Speciebus Chrysymenis hodie agitur, accuratius examinanda putavi. Sectione facta hujus plantule observavi frondem esse evidentius compla- natam et structuram ejusdem proxime revera convenire cum Chr. Halymenioide, at insuper observavi eandem esse uberius fructiferam spheserosporis rite evolutis; at easdem omnino globosas, invicem sejunetas esse filis strati exterioris admodum evo- lutis; fila moniliformia clavato-obtusa, muco uberiore cincta constituentibus. Plantam igitur sui juris in ea recognoscendam esse adparuit, nec tantum frondes sistere minus evolutas alterius Speciei. Qusrenti mihi Specimina cystocarpiis instructa, hoe quidem mihi haud contigisse dicere cogor, at sphserosporas a me visas aliter interpretandas esse, quam prima vice observatas putavi, id quidem accuratiore facto plantze minute examine facilius didicisse puto. Maeulas nimirum minores in supe- riore parte frondis minute prssentes, in nonnullis minus evolutas constare vidi verrucis supra frondem ipsam propriam eminentibus, in quibus organa recognoscere opporteret ab Algologis sub nomine Nematheciorum intellecta. Ejusmodi Nema- thecia, ambitu rotundata, constare vidi tum filis clavatis, ab initio magis forsan de- eumbentibus et radiantibus, tum sphzerosporis inchoantibus; alia ejusmodi nema- thecia, rite limitata, supra frondem planam expansa, nunc hane cogere vidi magis eonvexiuseulam, opposita pagina frondis magis concava; ipsa fronde inter maculas nematheciorum elevatas sub hoe evolutionis stadio facilius dignoscenda. Serius, ut eriguntur fila Nematheciorum magis magisque elongata, eadem assumere adspectum strati exterioris, cujus inter fila erectiuseula sphzerosporse valide globoss nidu- lantur, quasi singule in suo loeulo, et suis filis moniliformibus a proximis cinctz; quod faeilius intelligatur sistere quasi stadium magis evolutum nematheciorum, ubi- cumque hsec nemathecia invicem proxima generantur. Quod attinet characteres ex forma et structura frondis dhduetós, plantam pu- sillam Nove Zelandie vix a Chrys. Halymenioide diversam putarem; mihi autem non lieuisse ejusdem Specimina cystocarpiis. instructa examinare, id expressis verbis dixisse placet. Hine ut novam formam, at sectionem propriam Generis formantem hodie assumere ausus sum: CHRYSYMENIA SACCATA (J. Ag. mscr.) fronde minuta obovato-saecata simpliciuscula, nune paulisper magis elongata et sublineari, uno aut altero ramo instructa, quasi eollabente subplanata, in maculis per frondem sparsis nemathecia juniora , verruezformia, adultiora inter fila moniliformia gelatinosa, adparenter stratum frondis exterius proprium formantia, spharosporas globosas validas quasi in -. suo loculo singulas generante. Hab. ad Warrington Otago, pauca Specimina a Berggren lecta: descripsi. Me hane Speciem antea jam memorasse (J. Ag. Epicr. p. 316, 318 et 319) dicere fas est. Quum autem hodie distinguere conatus sum inter alias Species Chrysymeniz, quasi typos Sub-Gene- ricos proprios formantes, non potui quin ad hane formam peculiarem revenirem, in qua saltim zequo jure, quo in ezeteris, typum subgenericum diversum agnoscere opporteat. 90 J. G. Agardh. IL. De Heterocystide, Genere Floridearum novo, typo Chrgsymenia Entero- morpha Harveyi, instituendo. Meminisse placet Harveyum in Nerei Boreali-Americana sub nomine Chrysy- menie plantas revera admodum diversas in unum Genus eonjunxisse; sub quo no- mine me ipsum antea proposuisse Genus, eui alios limites et characteres alios attri- buendos putavi. luter has Species Harveyani Generis formam quandam India occi- dentalis, sub nomine Chrysymenie Enteromorphe descriptam fuisse, quam una eum alia Specie ( Chrysym. Halymenioide) in sectione propria sui Generis retinuit Harvey: huie igitur Speciei Chrysym. Enteromorpham proximam consideratam fuisse patet; quamquam inter has Species et habituales et structure differentias adesse, accuratius harum Specierum examen me docuisse puto; quibusque suadentibus Typos Gene- ricos diversos indicari, accuratius examen harum Specierum me docuisse dicerem. Utramque vero Speciem in colleetionibus Algarum adhue esse rarius obvenientem, dieere fas est; differentias igitur harum Specierum nec rite expositas fuisse, vix mirandum adpareat. Plantam Chrys. Enteromorphe coustare diceres fronde saecato-compressa, ramis propriis divisione ortis quasi destituta, at prolifieationibus eonformibus intra mar- gines frondis compressze emergentibus aucta, et his iterum suo ordine eodem modo compositis, totam frondem constituere plantam proprio modo decompositam. Ipsa hae ramificationis norma Chrys. Enteromorpham à Chr. Halymenioide quam maxime abludere jam primo adspectu adpareat. De forma quadam Algologis nova, quam cum alia Specie Harveyani Generis ( Chrys. Agardhii) facilius quis conjungeret, ante aliquot annos scribens, demonstrare conatus sum hane, quam tyvpicam judieavi Generis proprii sub nomine JDplocystis a me descripti, ipsa structura frondis differre a Specie simillima, sub nomine Chr. Agardhii a Harvey descripta. Nimirum demonstrare conatus sum cellulas interiores in Specie Harveyana omnes esse conformes, dum in Specie a me descripta vidi cellulas esse duplicis formze, aliis nempe miajoribus, aliis sparsim interjectis mino- ribus, quasi cyclades formantibus minorum, inter majores sparsim interjectas; et analogo quasi modo strueturam ipsam froudis in Chrys. Enteromorpha et Chrys. Halymenioide differre, forsan jure quodam quispiam urgeret, quamquam hanc alio prorsus modo perduetam confiteri opportet. Cellulas nimirum, frondem Chrys. Entero- morphe constituentes, duplicis generis facilius quis diceret: interiores nempe magnas et rotundatas, quasi unicum et proprium stratum [frondis constituentes; has vero ipsa sua forma ad frondem rite continendam quasi parum idoneas, obtectas obve- nire strato cellularum minorum, quas et sua forma angulata et dispositionis modo ad frondem continendam quam maxime idoneas diceres; sunt nimirum hse cellule suturis interiorum cellularum rite superpositz, et duplicem seriem formantes, suis marginibus eellulas interiores juxtapositas obtegentes. A facie igitur frondem ob- servanti ipsos diseos cellularum interiorum quasi nudos adparere; margines autem cellularum interiorum ubicumque obtecetos quasi duplici serie cellularum multo "M 1" «1. uds Analecta Algologica. 91 minorum, quibus quasi limitaneis continentur cellule interiores. Dum in Genere, quod sub nomine JDplocystidis olim proponere ausus sum cyclades cellularum mi- norum in interiore frondis sparsim obvenientes vidi; aliter easdem obvenire in Heterocystide monuisse placet, si quoque easdem subsimili fini creatas quispiam dicere vellet !. Frondem igitur novi Generis, hodie descripti, suo modo monostro- matieam dicerem, cellulis ejusdem majoribus rotundato-angulatis supra discum ex- ternum quasi nudis, secus suturas autem obtectas quasi duplici serie cellularum minorum firmius cohsrentium, quas suturis suis angulato-concretis, sua facie autem supra margines cellularum interiorum expansa dignoscendas dicerem. Prater hane structuram, sibi omnino propriam, quam novo Generi Heterocy- stidis characteristicam putavi, meminisse placet frondem in Speciebus magis Typicis Chrysymenie Generis contextam obvenire cellulis interioribus per plures series superpositis, qua differentia structure alios quoque characteres generari patet. Chrys. Halymenioidem comparanti mihi tum cellulas frondis interiores, magnas et rotundatas, tum exteriores minutas, quasi pluribus seriebus cellularum super- positis contextas dicerem; et cellulas strati exterioris extimas fere in fila monili- formia abeuntes, quod, si cum dispositione cellularum supra suturas in Chrys. Enteromorpha dispositas comparatur, typum ita diversum in his indicat, ut in tota serie Floridearum vix majorem in structura sírati corticalis differentiam indi- catam puto. Nee hac indieata differentia in structura ipsius frondis characteres, quibus differant Chrys. Enteromorpha et Chrys. Halymenioides, limitati viderentur. Adsunt revera in partibus, quz fructificationi inserviant alie differenti, de quibus hoc loco ulterius meminisse placet, quum ulterius his eximie indicari putavi, quam pro- xime typi fructificationis diversi eum ipsa structura frondis invicem connectuntur. . Jamdudum de Chrysymenie structura typica me, docuisse puto, nucleum cystoearpii, suo proprio modo formatum, nidulantem obvenire quasi supra stratum Irondis interioris fere diceres in modum veli cujusdam, inter margines basales cysto- earpii exterioris subtensi; dum ipsum pericarpium evolvitur quasi externum, hemi- sphsericee prominens. In Chrysymenie Speciebus aliam structuram frondis offeren- tibus (monostromaticam in Chr. Enteromorpha, pleiostromatieam in Chr. Halymenioide) ? Forsan jure quodam urgere liceret ejusmodi differentias cellularum in aliis familiis Flori- dearum magis conspicuas obvenire et forsan in eundem, aut consimilem finem creatas. Adsunt revera in multis cellule et forma et magnitudine diversse, qu;e forsan diversum in finem create ad frondem continendam inservientes viderentur; utpote precipue obvenientes in iis, quarum cel- lul quasi principales laxius coh:erentes viderentur, quales h:e cellulz, quasi characteristicze Generi, in Calophyllide adsunt: in hoe Genere nimirum cellulas omnes interioris frondis quasi contineri reticulo proprio cellularum anastomosantium minorum, cujus reticuli cellulas extimas desinere pu- iares in cellulas minutas strati corticalis. Mutata paulisper dispositione, cellulas utriusque form: in aliis Generibus affinibus obvenire posse putarem; in Rhodymenieis vero paulisper mutata dis- positione obvenientes, in Diplocystide sub una forma, in Heterocystide sub alia. Recentiore tem- pore sub nomine Zrythrymenie divulgatam fuisse plantam Capensem, in qua cellule minores per eycelades dispositz, inter majores obveniant, fere modo diceres Diplocystidis, hodie quoque memi- nisse placuit. 92 J. G. Agardh. exspectandum videretur analogam differentiam in pericarpii structura obvenire; nee hoe respeetu deficere naturam vidi; in Chr. Enteromorpha nimirum vidi cellulas pericarpii basales rite monostromaticas velum formare. eui ipsum nucleum cysto- - earpii impositum vidi; tectum vero periearpii (formatum quasi filis suo ordine monostromatieum tectum. formantibus) a margine pericarpii earpostomium versus radiantibus contextum vidi cellulis minutis angulatis conflatam. Dum insuper ipsum nucleum in Chr. Halymenioide vidi pluribus lobis obovatis a placenta provenien- tibus, singulis gemmidia numerosa suo proprio modo «disposita foventibus, lobis tamen in exsiccata planta plus minus conniventibus; nucleum vero in Chr. Entero- morpha dicerem demum, gemmidiis subgloboso-angulatis arete conjunctis constitu- tum, supra placentarem regionem liberum nidulantem, quasi totum ejiceretur et integriusculum- Suadente ita tum ramificationis norma sibi propria, tum structura frondis peeuliarl, et ceystocarpiorum structura, quasi structuram peculiarem ipsius frondis proprium in modum permutante, in Chrys. Enteromorpha Hearveyana typum Gene- ricum proprium agnoscendum putavi, cui vero nullam aliam Florideam hodie con- generieam novi. Species igitur hujus Generis unica mihi permanet: 1l. HrxrEkRocvsris EwTEROMORPHA (Chrys. Enteromorpha Harv. Ner. Bor. Am.). III. PuHAcELOCARPUS EcHIoNOTUS J. Ag. nov. Sp. fronde distiehe decomposita pinnis linearibus pectinato-pinnatisectis, ala inferne et superne fere nulla costam fere teretiuseulam. marginante, dentibus latitudinem rachidis ita formate sua longi- tudine superantibus, adparenter planis a basi latiore acuminatis ineurvis, junioribus in suprema sua parte extrorsum dentato-spinulosis. | Hab. ad oras Nove Hollandise australis; mihi a D:na Hussey missa. Hee est Species externo habitu ita PAhac. Labillardieri referens, ut ejusdem Specimen magis juvenile facillime putares; at revera Species admodum distincta adpareat. In exsiceata frons suo colore paulo lztiore et ramis suis minus dense decompositis, ramulos longiores magis lineares for- mantibus, paulisper habitu aliena forsan videretur; at alio respectu ita PA. Labillardieri semulans, ut hujus Specimen facilius putares; accuratius vero structura examinata revera facilius dignoscenda. Dum in PA. Labillardieri frons a facie observata obtecta videtur strato corticali densissimo et cel- lulis minutissimis dense adproximatis constante, nova forma cellulis minutis et rotundatis obtecta quidem adparet, at cellule conspicue majores quam in Ph. Labillardieri; et in superiore parte fron- dis stratum. interius fere ita translucens adpareat, ut in junioribus dentibus divisionem quandam in articulos sua longitudine eirciter latitudinem pinnzse wquantes — dignoscere liceat; et singulos hos articulos exteriore latere pinns armatos spinula, qure in suprema parte pinns junioris incur- vate acutissima adparet, deorsum vero mox in articulis antepenultimis obsolescit, sub forma vix conspieua dentis minutissimi, eujus adhuc inferius in eadem pinna (saltim in adultioribus omnibus) vix eonspiciatur indicium. In parte juniore superficiem frondis quasi strato gelatin nunc super- fusum vidi; et quo totnm Specimen (his partibus adhuc junioribus) quasi charte leviter adhsren- tibus instructum. videretur. Tota planta ita habitu Phde. Labillardieri refert. ut. ejus Specimen juve- nile facilius quis diceret; aceuratius examinata. Speeiem. admodum «distinetam sistere dicerem, Analecta Algologica. 93 IX. De Helminthoecladieis novze observationes. Sub nomine allato me instituisse propriam Floridearum familiam, quam tum sua struetura Íírondis, tum suis cystocarpiis dignoscendam putavi; de cujus vero affinitate propria dubius h:zesi, nec hodie de ea ejusque Generum limitibus certius judieandum esse, forsan cuidam videretur. Excepto Genere Nemalionis, nullam Speciem familie sphserosporis instructam hodiedum memoratam fuisse novi; quod forsan cuidam argumentum sistere videretur, easdem Florideis non jure relatas fuisse; mihi vero, aliis suadentibus rationibus easdem neutiquam certius ad Lema- niam et Batrachospermum, ut voluit Schmitz, adproximandas esse, adparuisse con- fiteor. Dum paues tantum cognite fuerunt Species, ejusmodi de affinitate propria Specierum dubia minoris momenti forsitan euidam adpareant; at quo magis plures eognoseantur nov:e Species, et quoad suas structuras proprias invicem comparantur, adpareat quoque evidentius easdem sistere familiam sui juris, quam tum suadente eolore frondis et sphszrosporis, saltim in Nemalione detectis, ad Florideas referen- dam esse non potui quin suspicarer. Jam Species Algarum scribens inter JHelm?enthoram et Helmnthocladíam eam typicam differentiam structure, me observasse, ut characteribus allatis formas, di- versis Generibus typicas quoque dignoscere licere, id me assumsisse quoque memi- nisse placet. Hodie novis examinatis quoque aliorum oceanorum Speciebus obser- vare credidi formas horum aliis quoque modis invicem diversas obvenire, et inter Typos structure ita multiplieatos non potui quin suspicarer tum plura obvenire Helminthocladiearum aut Genera aut Sub-Genera diversa; de quibus vero quid sibi valeant segre dijudicatur, ignotis hodiedum sphsrosporis, quarum formas, situs et divisionis modos, in Generibus Floridearum dignoscendis, plurimum: valere, satis constat. Dispositiones igitur Specierum, a me hodie factas, quasi pro tempore, et dum majoris momenti characteres innotescant valere, lubenter hodie quoque con- fitendum. videretur. Inter Species hodie mihi novas nobilissimam totius famili:e Speciem recotno- scere putavi in forma mihi ex India occidentali missa, et nomine « Helmnlhore divaricate» inseripta, quam vero suse structurze characteribus nec ad Helm?nthocladice Species, nec ad .Helminthoram referendam esse, quales hos 'Typos dignoscendos pu- tavi, me judice patet. De hae videas, qus infra in descriptione uberiore data, ad eam dignoscendam attuli. In Specie hae nova Indis occidentalis ramulos juveniles adhuc magis con- spieue in verticillos distinetos obvenire dispositos, et ramulorum articulos extimos generari globosos, id in hae Specie evidentissimum mihi adparuisse, hoc loco repe- tere placuit; et hac ducente observatione comparanti mihi Helm?nthoram divaricatam, eandem formam articulorum in ramellis ultimis hujus Speciei adesse, confitendum adparuit; quare hoc respectu Speciem dictam Indis» occidentalis eum Helminthora divarieata comparatam fuisse credere licet, quamquam alio respectu admodum di- versam putavi. 94 J. G. Agardh. Mihi vero hoc respectu comparanti formas plures tum Australie, tum aliorum locorum, quas hodie comparandas habui, in his tum aliam formam artieulorum — precipue in ramellis horum extimis —, tum habitum totius frondis nune magis ad Helminthoram, nunc ad Helminthocludiam accedentem putarem, quare dum innote- scant sphzrosporge, tum in Helminthora tum in Helminthocladia, :egrius de affinitate proxima Specierum dijudicare licere facilius cuidam forsan videretur. Quod attinet spharosporas ipsas horum Generum, dictum volui mihi easdem in unaquaque mihi cognita Specie quaerenti, nusquam contigisse easdem observare. In pluribus Speciebus Helminthocladie, quod his fere characteristicum dicerem, me observasse ramulos terminatos nunc artieulo terminali obovato, nune subgloboso, et hunc artieulum subglobosum nune conspicue majorem, et suo contentu intensius colorato, et fere diceres ad divisionem prono faretum. At nusquam divisionem propriam me observasse confiteor. In plantis vero his admodum gelatinosis fron- dem his articulis terminalibus suo modo contineri, lubenter assumerém; et hine eosdem hoc modo intumescentes me vidisse putavi quoque in Individuis eystocarpia evoluta gerentibus. Preter typos dietos quoque paucos alios hodie dignoscendos putavi, de quibus pauca hodie infra relata videas. IL. De formis quibusdam Helminthoeladise Generis, mihi novis. Meminisse placet mihi, Ep?erism Floridearum scribenti, tres formas ut Species diversas hujus Generis agnoscendas esse adparuisse, quarum unam, sub nomine H. Hudsoni antea descriptam, postea qucque a Bornet memoratam, tum a Specie magis cognita, sub nomine Z. purpuree hodie intellecta diversam, tum a forma quadam australi, sub nomine Helm. australis a Harvey descripta dignoseendam. Tantam revera esse inter has Species, quales easdem intelligendas putavi, habi- tualem congruentiam, ut easdem ad unam eandemque Speciem referendas esse, facilius quis conjecerit. Sin vero duas barum ad oras Europeas obvenientes, ut Species diversas agnoscere opporteret, quoque forsan hoe suspieandum videretur de aliis quibusdam, in diversis Oceanis obvenientibus, quamquam habitualibus notis sat congruentibus. De ejusmodi qusestionibus zegre sane dijudieatur; nee certius dijudieandum videretur, nisi facta admodum accurata omnium partium comparatione. Pauca tamen hodie quoque mihi adparuisse adnotanda; de his afferre placuit: Qualem Helm. australem Harv., ex Specimine, mihi benevole misso, ex Fre- mantle Australie a Clifton collecto intelligendam putarem, hanc dicerem sua forma frondis et ramificationis norma cum Helm. purpurea ita congruentem, ut hoe re- spectu differentiam quandam specificam inter Species allatas adesse, vix quispiam putaverit. Et si ejusmodi characteribus habitualibus insistere liceret, inquirendum videretur anne planta sub n:o 30/s inter plantas ex Ceylona a Ferguson distributa ad eandem pertineret; tum quoque aliam, ad S:ta Barbara Californie leetam, — si quoque forma frondis magis luxuriante hanc distinctam dicerem — segre sane dig- noscendam esse, bodie confitendum adparuit. . . £ Analecta Algologica. 95 Mihi vero ita statuenti de habitualibus notis Helm. australis nullo modo certum : adparuisse, Speciem Harveyanam mihi datam sistere eandem plantam, quam postea in Phyc. Austr. tab. 272 depictam, sub hoe nomine intellectam voluit. Hanc revera sua ramificationis norma (ramis plurimis et dense a rachide crassa fere horizon- taliter exeuntibus) faeilius quis Speciem diversam consideraverit, et forsan potius comparandam eum ea, quam ipse sub nomine Helminthora twmens describere ausus sum (Cfr. J. G. Agardh Bidr. Alg. System. VI. p. 41); quam vero Speciem, qualem eam hodie iterum observavi, quoad suam structuram, haud veram Helminthore Speciem sistere putarem, si quoque sua ramifieationis norma magis ad hanc accedentem. Prater has formas, antea descriptas, meminisse placet plantam, valida fronde insignem, sub nomine Helminth. Schrammii a Fratribus Crowan in Maz. et Schram Algues de la Guadeloupe descriptam. fuisse, de qua, ob habitum et colorem sordide virescentem, me dubitare dixi an jure Florideis pertineret; hane plantam mihi hodie iterum examinanti in partibus nondum inflatis confitendum adparuit tantam esse strueturee cum Helminthocladia congruentiam, ut suppositionem antea a me de affinitate expressam lubenter revocarem. Frondem autem hujus Speciei sensim inflatam fieri, et hine strueturam mihi adparuisse admodum diversam. Qualem in fronde nondum inflata structuram observavi, hane dicerem cum structura Helmin- thocladie& eximie convenientem. Preter Species supra memoratas denique ad Helminthocladiam referendam .putavi plantam, vario respectu insignem; nimirum suis habitualibus notis quodam- modo aecedentem ad Speciem quandam Boryanam — qualem hane in Icone [Itineris De la Coquille depietam (Gigartina Batrachopus) videas — accedentem; sua structura autem ita ad Helminthocladias aecedentem, ut de affinitate cum his nulla omnino dubia mihi restare dicerem. Sit ut Species a Bory. depicta est planta omnino di- versa, Gigartinis (ut supposuerunt nonnulli) revera pertinens; attamen non potui quin suppositionem de affinitate plante, quam ab Algologis saltim dubiam consideratam fuisse constat, nova suadente Specie, quoque proferrem. Hinc ita plants (diversi omnino Generis) nomen specificum, a Bory datum, me quoque retinere placuit. Speciem hanc nostram, ab aliis Speciebus Generis sua forma sat diversam, suis tamen habitualibus notis, nempe sua ramificationis norma, ad AH. fwmens potis- simum accedentem, infra ulterius descriptam videas. Formas, quas Helminthocladie Generi pertinentes assumere ausus sum, se- quenti modo hodie disponendas putarem: * Ramulis a fronde ramisque subverticaliter exeuntibus. 1. H. BarnRAcHuorus J. Ag. Sp. nov. (vide descr. intra allatam). l 2. H. ruMENS J. Ag. Bidr. Álg. Syst. VI. p. 41. ** Ramis ramulisque subconformibus, subpinnatim egredientibus. 3. H. Hvupsowi. 4. H. PURPUREA Zarv. et Auct. Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 13 96 J. G. Agardh. 5. H. AvusTRALIS Harv. Alg. exs. distrib. 6. H. AUSTRALIS? CALIFORNICA. *** Parte inferiore frondis, demum inflata. 1. H. ScHuRAMMI Crouan in Fl. Guad. 1l. HsxrnwriwTHOoCcLADIA DarRAcHoPUS J. Ag. mscr. fronde minuta ex tereti com- pressa, inferne simpliciuscula, superne in ramos conformes subdichotome par- cius divisa, et insuper per totam suam longitudinem obsita ramulis brevio- ribus, tum à margine tum a faciebus compressis pullulantibus, aliis papillee- formibus simpliciusculis, aliis longioribus quasi apice incrassato terminatis aut bifidis, aliis denique bis aut ter dichotomis, cystocarpiis ... Hab. ad Santa Barbara Californie, mihi a M:rs Bingham missa. Hane plantam sua structura evidentissime cum Speciebus Generis Helminthocladie con- gruentem mihi adparuisse, non potui quin edicerem, quum hodie plures alios typos Helmin- thocladiacearum referendos habeam. Frondem revera compressam vidi, tota parte interiore con- texta filis, aliis longitudinaliter excurrentibus, aliis magis verticaliter in fila invicem prope basem disjuneta, magis cylindraceis articulis constituta. et ibidem simpliciuscula, mox superne dichotoma et fastigiata articulis suis extimis globosis monilitormia, et structuram Helminthocladiz mire refe- rentia. Preter fila interiora cylindracea et longitudinaliter excurrentia alia inter has obvenire magis transversaliter excurrentia, tum fasciculos filorum longitudinalium sejungentia et extrorsum cohi- bentia, tum extrorsum excurrere in fila strati exterioris, sat conspicuum mihi adparuisse dicerem; et totam hanc structuram hoc modo congruere cum illa Helminthocladiw non potui quin animad- verterem, quamquam habitum et ramifieationis normam sibi propriam prodere videretur. Addere placet mihi dignoscere vix contigisse articulos quosdam filorum interiorum; saltim tubum horum exteriorem tere omnino continuum observare credidi, intus foventem tubum multo tenuiorem, forsan sparsim interruptum diaphragmate; fila autem peripherica moniliformia et geniculis intercepta, et intra articulos suos exteriores translucentes fovere contentum conformem interiorem dubitari nequeat. De partibus fructiferis hujus Speciei me omnino dubium hzrere, non potui quin dicerem; quum vero sat evidentem cum structura Helminthorz congruentiam observare credidi, eandem hodie omnino pr:setermittere noluerim. Me de haec planta Californica, unico Specimine mihi cognita, hodie seribere suscepisse, ra- tiones quizrenti dicerem, mihi adparuisse in Specie a me descripta forsan latere Speciem jamdudum a Bory, sub nomine Ggartine Batrachopus descriptam, in qua nonnullis Californi& Algologis Spe- ciem aut formam quandam Gigartine Generis, iis vix rite cognitam, latere conjicierunt. Nostram plantam cum Specie dieta Boryana, quam alii inter Laurentias sistere Speciem quandam suspicati sunt, identicam esse nullo modo certum mihi adparuisse dicerem; nomen tamen a Boryo datum usurpare posse credidi, ut quoque hoc modo congruentias inter utrasque plantas comparandas indicarem. Il. De forma Helminthorse. Preter formas Helminthore, ad oras Europszas obvenientes, quoque ad oras Australie. formam obvenuire, eum nostra in plurimis, ut videretur congruentem, tamen tum forma frondis inferioris magis complanata, tum artieulorum longitudine in filis eortiealibus frondis paulo majore, differentias quasdam minoris momenti tantum offerre, mihi adparuisse dicerem. De Specie, sub nomine Helminthore divaricate ab Algologis quibusdam Ame- rie distributa, videas ea, quie infra sub nomine Helminthiopsis verticillifera attuli. Analecta Algologica. 9T III. Helminthiopsis (J. Ag. Gen. mov.). Frons ex tereti compressa, gelatinosa, ramis demum a submargine exeuntibus, sub- pinnatim supradecompositis, axi proprio, filisque investientibus, stratum peri- pherieum, initio vertieillis distinctis, demum confluentibus compositum consti- tuta; axi cellulis magis dilatatis oblongis longitudinaliter superpositis, interjecto strato filorum multiplo tenuiorum intercalari contexto. Cystocarpia intra stra- tum filorum corticalium immersa, corymbo ramellorum involucrantium cincta, gemmidia dense conglobata foventia. Spherospore ... Si jure quodam statuere ausus sum Helminthocladiam et Helminthoram sistere typos Generieos diversos, in Specie nova, quam hodie describendam habui, tertium ejusmodi Typum non potui quin recognoscerem. Demonstrare quidem antea conatus sum Typum Helminthore et Helminthocladiete eo modo differre, ut in Helmzntho- cladia fila axile stratam formantia, aut unicum quasi filorum longitudinalium fasci- eulum in ramulis tenuioribus frondis constituentia, aut plures invicem adproximatos in ramis majoribus; hos tamen fasciculos filorum longitudinalium invicem liberos permanere; in Helminthora vero hsec fila axilia sensim invicem ita concreta fieri ut stratum axile efficiant cellulis rite concretis contextum; stratum hoe axile obser- vanti mihi id in interiore sua parte cellulis conspicue expansis oblongo-rotundatis,. at adparenter invicem proximis et ni fallor concretis; et has insuper contineri fasci- eulis filorum densioribus, evidentius in orbem (circa mediam partem cellularum ob- longarum) dispositis; et ex his demum fasciculis provenire fila peripherica frondis. In Typo vero Generéco, quem hodie proponere ausus sum, cellulae majores strati axilis quoque adsunt sat conspicus, at cinguntur singuli suo strato intercalari florum tenuiorum, quorum ab ultimis filis longitudinalibus demum provenire vi- dentur fila strati corticalis rite moniliformia. $i in Helminthora fila (qus sine dubio inchoantur moniliformia et articulis brevioribus zeque longis constituta excre- scunt coalescentia, ipsum axile stratum formatura) jam in hoc caule inchoante Helminthore cellulas (aut articulos filorum caulem constituentium) alias longiores excrescere, alias breviores permanere suspicandum viderctur; et his suadentibus diversitatibus quoque ramulos provenire plus minus alternantes, id quidem mihi quoque facilius suspicandum adparuit. Sin vero in Typo illo, mihi novo, quasi jam ab initio duo proveniunt quasi cellularum genera distincta; hoc modo patere putavi alium debere nasci ordinem dispositionis tum cellularum, frondem ipsam constituentium, tum ramorum, qui a cellulis diversis generari viderentur. In planta igitur, quam novo Generi Helminihiopsidis typicam putavi, ramos ultimos frondis, nullis filis decurrentibus (interealaribus) cinctos, offerre fila exteriora frondis rite verticillata — et vertieillos ramulorum invicem conspicue disjunctos, interstitiis a facie observatis adparenter nudis. Sectione facta transversali ejusmodi rami verti- cilati dignoscere equidem putavi cellulam quandam axilem, suis periphericis cinc- tam, at suo diametro a periphericis vix diversam; dispositionem igitur frondis 98 ; J. G. Agardh. posteriorem diversa evolutione cellularum constituentium seusim oriri, concludendum adparuit; finxi alias cellulas longitudinaliter dispositas magis intumescentes, gene- rare cellulas majores, a quibus rami frondem fere pinnatam constituentes originem ducere viderentur; aliis cellulis stratum intercalare formantibus in ramellos exte- riores verticillatim dispositos excrescentibus. Triplicem igitur Typum Genericum diversum AHelminthocladie, Helminthore et Helminthiopsis tum dispositione cellularum constituentium, tum earum omnium aut conformitate, aut earum sensim orta diversitate, et cellularum hoe modo diverso generata dispositione et connexu, in aliis Typis variante, ortum putavi; et singulis his typis suas demum generari frondes, tum habitualibus notis, tum characteribus strueture dignoscendas equidem hodie assumendum putavi. De characteribus quarti eujusdam ejusmodi Typi difficilius describendis, seorsim infra scribere placuit. Generis Helminthiopsis duas Species, hodie mihi cognitas, sequentes puto: 1. HzrnwiwTHIOPSIS VERTICILLIFERA (J. Ag. mscr.) frondis inferne complanate ramis plurimis a submargine egredientibus decomposito-pinnatis, suo ambitu complexum ramorum laneoideum formantibus, et suo ordine ramulos confor- miter dispositos magis teretiusculos generantibus, ramulis ultimi ordinis cylin- draceis, verticillos ramulorum invicem conspicue separatos generantibus, verti- cilis adproximatis; singulis pluribus corymbis ramellorum minutissimorum moniliformium compositis, intra corymbum globum gemmidiorum minutum generantibus. Hab. ad Insulas Indie occidentalis; ad "Tortugas lectum specimen mihi misit D:na Hall. Hec est planta admodum insignis, fere pedalis expansione et sua ramificationis norma, quam supra decompositopinnatam lubenter dicerem, a suis proximis dignoscenda; stipite et ramis prin- cipalibus ima basi adparenter nudis, et si ex specimine exsiccato de forma judicare liceat evidenter complanatis, atque suis ramis plurimis, a submarginibus frondis compress: exeuntibus, consimili modo decompositis — uno tamen aut altero ramo adparenter intra marginem (saltim in specimine exsiccato) proveniente. Rami conformiter ramulosi, inferiores 6—8 pollieares, crassitie pennam columbinam :equantes, infima tamen basi paulisper attenuati; superioribus quasi in pennam rite pinnatam, suo apiee longe productam fere subulatam diceres, excurrentibus. Ubi pinnulas ultimas observare liceat, has vidi teretiusculas, suis ramellorum verticillis invicem evidenter disjunetis com- positas, Verticilis his aecuratius examinatis, eosdem vidi quasi corymbulis ramellorum monili- formium constitutos; at articulos horum superiores fere globosos, inferiores suo diametro paulo longiores, at omnes gelatina uberrima cohibitos. Atque, intra hos corymbulos, nucleos minutos, quales. H ymenocladeis characteristicos, generatos vidi. De affinitate plante hoc modo nulla dubia, mihi restare dicerem. Plantam uberrime gelatinosam quoque charts arctissime adhzrentem vidi. De structura typica, qualem eam percipere valui, atque fructificationis indole jam supra attuli, quie afferenda habui. Utroque respectu ad alias formas Helminthocladiaceas rite interpre- tandas, typum novum sua offerre speravi. Prseter Speciem, quam Generi typieam putavi, sequentem adferre placet, quam structura (tamen paulisper simpliciore) convenientem videre credidi, quamquam proprio suo modo Typum Generis mutantem : 2. HxrwiwTHiOPSIS? RosEA (J. Ag. mscr.) fronde pusilla rosea, mediana regione frondis inerassata, quasi costalem regionem frondis inferioris formante, utrinque Analecta Algologica. 99 in alam conspicue tenuiorem excurrente, superioribus partibuf adparenter ma- gis teretiuseulis, tota ramis majoribus plus minus decompositis, ramulisque minoribus adparenter vage exeuntibus decomposita, inferne magis pinnatim, superne magis corymboso-ramosa. Hab. ad Port Phillip Heads Novs Hollandize, mihi a J. Br. Wilson sub numero 33 (1886) missa. Plantam hane minutam diu in Herbario servatam habui, nescius ad quod Genus pertineret, in eadem novam Speciem Helminthorge conjiciens; hodie mihi cognita Specie Americana, in hac eundem 'lTypum recognoscere putavi, suo modo ulterius perductum. Est planta pusilla vix bipolli- caris altitudine, atque vix penuam passerinam crassitie zquans (in infima sua parte) et chartze arctissime adhszrens, pulchre rosea. Facto segmento transversali inferioris partis, medianam regi- onem incrassatam fere ambitu oblongam vidi, utrinque in alam complanatam conspicue tenui- orem excurrentem. In regione costali recognoscere credidi cellulas majores ambitu oblongas, invi- cem disjunctas, velut in alia Specie supra descripta externe cinctas filis tenuissimis cylindraceis longitudinaliter exeurrentibus; et ab his exeuntia observavi fila strati corticalis moniliformia, sub- dichotomo-ramosa, et suis terminalibus articulis moniliformibus facilius distincta. Speciem hanc esse sui juris, nec juniorem plantam alterius Speciei mihi probant fasciculi ceystocarpiorum, in hae Specie (ipsa minuta) admodum conspicui et fere majores (quoad speciem in qua proveniant) quam in alia Specie Helminthocladiacearum me vidisse puto. Sunt revera ovato- subglobosi, diametrum rami in quo insident, saltim triplo latiorem efficientes; supra basem fili axilis (pedicellum formantis) nucleum adparenter fasciculo filorum constitutum, monstrantes; fila exteriora hujus fasciculi sunt longiora incurvata, suis apicibus subeonvergentibus interiora breviora quasi obtegentibus. Denique dixisse placet me structuram frondis, contextam cellulis majoribus, et has sejunctas strato filorum intercalarium, admodum conspieuam observasse, ita ut de congruentia Speciei quoad structuram frondis cum AH. verticillifera me nulla dubia fovere; quamquam ipsam formam írondis exterioris sat conspicue diversam me vidisse puto. In utraque planta colorem magis roseum obve- nire quam in aliis Helminthocladieis (magis ad violaceum aut purpureum tendentibus) denique observasse placet. ; IV. De Ardissonea J. Ag. mscr. (nov. Gen. Helminthocladiacearum). Frons teretiuseula admodum gelatinosa, demum inferne subcomplanata, ramis quo- quoversum exeuntibus subpinnatim supra-decompositis, axi proprio filisqué investientibus, stratum periphericum subcontinum formantibus, constituta, quasi duplici systemate cellularum ditformium contexta; aliis nimirum cellulis elon- gato-cylindraceis tum filum primarium centrale constituentibus, tum excrescen- tibus in fasciculos ramulorum, stratum corticale formantes (his, quasi Sceleton, frondis formam totam sustinentibus); aliis cellulis, rotundato-oblongis et ad- modum gelatinosis, spatia inter ramificationes filorum quasi vacua implentibus, demum vix alio modo invicem conjunctis. Cystocarpia certo loco — iufra apices acuminates ramulorum conspicue intumescente —, circumcirca gene- rata, intra stratum filorum cortiealium, hoc loco magis evolutum, nidulantia subglobosa, demum in gemmidia pauca, sine ordine bene conspicuo secedentia. Spherospore ... Seribenti mihi hodie de aliis quibusdam formis Helminthccladiacearum, quce denominanda mihi adfuerunt, meminisse placuit, aliam quoque in Herbario diu 100 J. G. Agardh. servatam fuisse plantam Novzs Hollandie, quam non potui quin Typum Genericum proprium sistere putarem. Hane quoad habitum et ramificationis normam potis- simum ad Helminthoram accedere dicerem, quare eam quoque, mihi a JBracebridge Wilson missam, nomine Zehninthore Naccarioides olim. designavi. Hodie vero accu- ratius formas plures comparanti plantarum vicinarum, in quibus tum habituales notas, tum structure diversitates "Typos genericos diversos indicare putavi, mihi adparuisse Speciem dictam quoque Typum sistere Generis sat conspicue distincti, eujus quandam cum Naccaria congruentiam, nomine specifico jamdudum dato, quo- que indicatam volui. Frondem hujus in partibus superioribus teretiusculam vidi, in inferioribus plus minus complanatam, ramis quoquoversum exeuntibus, pinnatim plus minus supra decompositis et subdivaricatis; ultimis supra partem ramuli tumidam (fructiferam) acuminatis (hinc a me nomine Helminthore ANaccarioides inscripta). Frondem hujus quasi duplici cellularum systemate contextam diceres: principalibus (ut putarem) filis rite filiformibus articulatis, decomposito-ramosis; ab axili filo hoc primario, sub- solitario et articulato et plus minus evidenter flexuoso, quoquoversum emissos vidi fasciculos filorum eonformium, quibus stratum exterius et quasi corticale frondis contextum diceres. In spatiis vero, tum inter cellulas strati axilis cylindraceas, tum inter fasciculos ad ramos exeuntes, quoquoversum porrectos, aliud quasi systema obvenire, quam maxime conspicuum cellularum majorum (quasi intercalarium), id quidem quam maxime nostre plant; characteristicum non potui quin considerarem. Suo adspectu cellulas has quasi gelatinam coagulatam referre forsan quispiam faci- lius dixerit; et obiter facta atque observata sectione transversali frondis inferioris, ita quispiam forsan quoque putaverit. At inter cellulas adparenter globosas et invicem liberas filum axile multiplo tenuius observare liceat, et artieulis hujus, suo diametro multiplo longioribus, cellulas rotundatas geminas (invicem superpositas) obvenire, tertio vero articulo rotundato ante ipsum geniculum fili axilis obveniente. In ramo frondis admodum juvenili, transverse secto, fila quaterna a geniculo fili axilis et primarii exeuntia observare contigit, et inter cellulas bas adparenter primarias de- mum generari cellulas globosas, non potui quin suspicarer. Aliis factis sectionibus frondis adultioris, cellulas majores globosas aut paulisper oblongas invicem facilius sejunetas vidi; et has ita quasi constituentes systema quoddam cellularum proprium, si quoque hoe ortum transmutatione filorum, quibus frondem ab initie institutam vidi, lubenter assumerem. Ipsum filum primarium nune siphone centrali proprio et nudo constitutum vidi; nune vero evidenter in fascieulum tenuem filorum, ni fallor intra membranam decurrentium, contextum observare credidi; et ex hoe siphone centrali fasciculos filorum, stratum corticale (quod dixi) formantium provenire putavi. A facie ob'ervanti mihi ramulum juniorem frondis, stratum corticale frondis contextum adparuit ramulis brevibus, dichotome divisis, fasciculos minutos ramel- lorum moniliformium constituentibus, quasi intra gelatinam [frondis uberiorem. Fascieuli horum filorum ita densi ut nusquam spatia vacua, structuram interiorem Analecta Algologica. 101 axilem relevantia, obvenientia dieerem; attamen in fronde, ita a facie exteriore observata, tum in exteriore parte ramorum dignoscere licere fila quadam quasi pri- maria, longitudinaliter sursum, ut mihi adparuit, exerescentia, a quibus fila corti- calia nova breviora et vertiealiter exeuntia provenientia putarem; tum in ramo frondis paulo adultiore dignoscere licere fila interiora (strati corticalis) evidenter in ziezae flexuosa, prout horum rami, ab axili siphone principali provenientes, invicem separantur cellulis intercalaribus oblongo-rotundatis. Systema hoe modo oritur filo- rum, quasi supra systema cellularum interiorum intuimescentium expansum; et his filis totam frondem admodum gelatinosam contineri, lubenter assumerem. In par- tibus frondis adultioris, sub vitro superjacente compressis, fila illa repentia nunc vidi separata, quasi flagelliformia, longam seriem filorum moniliformium, quasi pro- pyleas frondis exterioris sustinentia. Preter fila illa moniliformia verticaliter exeuntia — stratum frondis corticale formantia —, me in ramis ultimis nunc vidisse fila alia longissima et tenuissima, quasi partes supremas frondium adultiores tomento (tamen tenuissimo) instructas obducentia, demum dixisse placet. Adposita gutta acidi muriatici hec tamen fila mox dissoluta videre eredidi. Quid sibi valeant nescio. . Plantam deseriptam me observasse fructiferam, denique dixisse opportet, hac sua fructificatione mirum in modum Naecariam referentem. Infra apicem nimirum ramulorum minorum frondis vidi expansionem sat conspicuam, circumcirca seque prominulam. Sectione facta transversali per hane partem vidi quasi intra corym- bulos minorum ramellorum cireumeirea dispositos, at paucos, quasi cellulam pro- priam majorem oblongam, in qua initio spherosporam dignoscendam putavi; at alio loco illam qu:zrenti, mihi hane adparuisse dicerem in partes (vix suo quodam ordine sph:erosporas indieantes) dilabentem, et has partes plures et quasi numero indefinitas potius sistere gemmidia pauca cystocarpii, sua dispositione et forma Naeceariam mirum in modum revocantia; si quoque alio respectu plantam novi Generis structuram, a Naccaria sat abludentem sistere putarem. Qualem plantam hoe loco descriptam et cum aliis proxime affinibus compa- ratam intelligendam putavi, non potui quin in ea lubenter conjicerem novum 'Typum "Generieum, sua peculiari structura frondis sat conspicue distinctum, et quem facta sectione transversali frondis facilius quoque recognoscendum putarem. Characteres Generum, quibus familiam Helminthocladiearum distinctam putavi ita quoque faci- lius intelligere licere speravi, si quoque de affinitate familie proxima :egrius diju- dieare licere quoque confitendum videretur, ignotis adhuc Aga o: in pluribus ilis familiis, quze hoe respectu comparand: viderentur. Genus proprium, quod in hae planta dignoscere putavi, lubenter nomine or- natum voluerim Algologi meritissimi, qui ad Florideas maris mediterranei cogno- seendas plurimum contulit opere vasto et iconibus illustrato, quo suo modo opus continuatum voluerit popularis Algologi, cujus nomine Genus vicinum ab Endlichero denominatum fuisse constat. Speciem hujus Generis unieam puto mihi cognitam: 102 J. G. Agardh. , l. AmnissocEgA Naccamrorpes J. Ag. mscr. (Helminthora Naccarioides J. Ag. in litter.). Hab. ad Western Port Nov: Hollandiee (1893 a Br. Wilson mihi missa). Planta est magnitudine et adspectu fere Helminthor: divaricate, attamen et structura fron- dis et modo, quo proveniant partes fructificationis sat conspicue diversa, ipsa quoque consistentia frondis quam maxime gelatinosa et colore fere ad rite purpureum tendente insignis. V. De structura frondis in Genere Seinaisa, qualem sub diversis evolutionis stadiis eandem observare liceat, et de formationis modo cystocarpiorum conjectura. Vix Genus esse puto inter Florideas de cujus struetura frondis et cystocar- pilorum propria opiniones magis divergentes fovere liceret, quam de ea Scina?e Generis; me ipsum non tantum in JEpicrisi Floridear., sed etiam in Bdr. Alg. System. IV. meas attulisse observationes, plus minus divergentes ab iis, quas ab aliis (Montagne, Harvey, Thuret et Bornet) uberius memoratas dicere fas est. Atta- men hodie mihi adparuisse confiteor ideam. justam nec de structura frondis propria, ejusque formationis modo, nec de generatione cystocarpiorum, quomodo rite intelli- gantur, tum quoad situm, tum quoad formationis modum, ex iis que hucusque allata vidi, mihi concipere lieuisse. Qu: ipse ita observare credidi, ea paucis adum- brare conabor. Ipsam frondem, qualem eandem sub diversis evolutionis stadiis evolutam vidi, ipsa sua structura ita differre, ut omnino diversas plantas, ne dieam Genera omnino alia, coram habere facilius quis conjiceret. Exstat nimirum forma — quam revera plantam tantum juniorem puto — ezspites formans 1!/e—2 pollicares — quam precipue ex India occidentali mihi missam habui — frondis membrana evidenter tenuiore et rite coccinea instructam, quam ita gelatinosam vidi, ut exsiccatam cehartze arctissime adhzerentem dicerem. Sectione hujus facta transversali stratum frondis exterius vidi evidenter monostromaticum; cellulis (a facie observatis) rotundato- angulatis, singulis adparenter margine lato hyalino cinetis, centrali vero sua parte quasi in ipso centro cellulite endochroma subglobosum foventibus. Sin vero con- ügerit hujus strati habere segmentum transversale rite ductum, mihi adparuisse centralem partem coloratam sistere quasi partem propriam cellule, eujus partem introrsum versam prolongatam vidi in filum, longitudinali directione decurrens, axilem versus regionem frondis, ibique una cum aliis, a cellulis suis eodem modo decurrentibus constituere fascieulum filorum frondis axilem. Comparanti mihi hanc strueturam eum ea, quam icones date (saltim plurimae) referre videntur, stratum exterius frondis quasi duabus cellularum stratis consti- tutum, quarum interius proprium putares, suo endochromate colorato instructum, cellulis rotundato-angulatis contextum; hoc vero stratum extrorsum obteetum quasi vesiculis validis translucentibus, direetione frondis transversali longioribus, ita ut sua longitudine pinguntur interioribus cellulis saltim duplo longiores. — Plantas, Analecta Algologica. 103 hae structura Írondis instruetas, ct [irmiiaie et consistentia speciminui, quse in Herbariis servantur, ita ab iis mox supra memoratis dissimiles obvenire, ut plantas diversorum Generum coram habere facilius quis supposuerit. Cystocarpia, qus in his diversis formis obveniant, comparanti mihi eadem et quoad situm, et quoad structuram diversa adparuisse equidem confiteor; alia nimi- rum intra frondem duplici strato contextam evidenter profundius immersa, fere rite globosa, ipso nucleo contexto filis plurimis a centro nuclei quoquoversum fere zeque radiantibus — et totum hoc nucleum circumcirca cinctum quasi velo cireumam- biente, quod filis interioris frondis deunsissime intertextis formatum putavi. Sunt hse eystoearpia, quze infra duplicem quasi seriem cellularum frondis immersa, depieta videas, in iconibus ssepius datis Scinaze Generis. In forma alia tenuiore, quam mox supra describere conatus sum, quoque structuram nuclei paulisper diversam observare credidi. Nucleos revera nec quoad situm infra frondis superficiem eundem occupantes — nimirum nunc fere imme- diate infra superficiale stratum obvenientes; nunc paulo inferius immersos, eosdem non tantum introrsum, sed et extrorsum strato filorum ambientium cinctos dicerem; ipsum nucleum in inferioribus obvenire densiorem, nempe filis a centro radiantibus quoquoversum fere sque porrectis — in superioribus vero nucleum esse magis ob- longum, filis plurimis lateraliter exeuntibus (extrorsum et introrsum ab axi frondis paucioribus); denique nonnullos me vidisse puto, in quibus fila nuclei supra velum suum minus conspicuum tantum extrorsum egredientia videre credidi; orificium versus porrecta, quod inter cellulas strati exterioris apertum vidi. carpostomium proprium tamen vix normale constituens. Fila nuclei in his ita parum evoluti — fasciculum minorem constituentia —, ab ipsis filis veli inferioris provenientia obser- vare credidi. Si supponere liceret hunc fasciculum novis formatis, ab eodem puncto lateraliter proveuientibus filis conformibus accrescere, nucleos oblongos formari pu- tares, et ipsum nodum, ex quo provenire viderentur fila fasciculorum fieri magis magisque sublatum et denique obvenire plus minus centrale in nucleo, filis quoquo- versum radiantibus oblongo aut immo rotundato, mihi explicare conatus sum. Nucleos ita sua struetura diversos in eodem Specimine obvenientes, sistere stadia evolutionis ipsius nuclei diversos concludere ausus sum; et ipsum nucleum pro evolutionis gradu situm in fronde alium occupare, nunc infra stratum exterius magis immediate situm, nune magis in fronde immersum; et nucleum, ita zetate diversum, obvenire suffultum nune (sub juniore stadio) velo tantum in interiore ejusdem latere conspicuo et paucioribus tantum filis contexto; sensim vero his filis cireumcirca densius evolutis, iisdem circumcirca plus minus obtectum mihi adparuisse. Qualem igitur aperturam, ortam putarem, hane vix rite carpostomio respondentem dicerem. Apeituram, carpostomio respondentem, tantum sub maxime juvenili stadio nuclei me observasse, dicerem, dum in periearpio rite evoluto Floridearum ssepius carpo- stomium sub ultimo evolutionis stadio rite evolutum conspiciatur. His quidem perpensis suspicionem mihi increvisse confiteor totam hanc nuclei conformationem proprio quodam modo ortam, quem Generi peculiarem et characteristicam putarem: Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 14 104 J. G. Agardh. finxi structuram peculiarem Generis et fructificationis formas diversas explicari, si assumere liceret membranam ab initio tenuissimam frondis quasi replicatura facta ita introrsum inflexam fieri ut quasi apertura qusedam nascitur exterior; inflexam vero partem membranz exterioris cum suis filis introrsum exeuntibus assumere quasi functiones placentares; atque hoe modo et ab hac parte inflexa formari velum ita conspieuum, quo totum nucleum cireumceirea cinctum adpareat; a media hujus veli introflexi parte oriri primos fasciculos filorum moniliformium, quibus nucleum maturum constare vidi; et hos fasciculos aperturam versus porrectos obvenire; novis vero dein circa hos provenientibus fasciculis conformibus, nucleum primitus ob- longum «ein rotundatum 1ormari, ipsa centrali parte, a quo hse fila provenire vi- dentur, quasi placentam interiorem nuclei formante — haee omnia mihi sat evidenter deducenda putarem, si explicationem a me suppositam veram assumere liceret. Postquam hane conformationem nuclei inchoatam vidi sub stadio evolutionis ipsius frondis primarie — dum frondem unico strato cellularum tenuissimo con- textam vidi — fructiferas partes aliter omnino dispositas adparere in fronde duplici strato obtecta, qualem omnes icones dat: demonstrant et eandem quoque ipse observavi, id neutiquam negarem. Nec tamen hanc ob causam, ea qus vidi, alias omnino plantas demonstrare putavi. Mihi hodie formas tum habitu aut ipso adspectu frondis dissimiles, tum struc- tura interiore admodum adparenter diversa instructas, tamen ad eandem plantam referenti, adnotasse placuit: 1:o icones datas, habitum plants referentes, qualem juniorem a Crouan, adultiorem a Harvey depictam vidi, totam plantam sistere con- tiguam et cylindraceam; obvenire vero quoque formas vidi, in quibus frons infe- rior elongata et cylindracea, quasi prolificatione facta ab apice rami cylindracei continuatur ramulis geminis rite ovalibus, ipsa sua substantia magis collabente aliam et juniorem texturam indieantibus. Dum in inferiore parte cylindracea ejus- modi Speciminis structuram vidi, qualem indicant icones omnes date; aliam strue- turam vidi in ramulis geminis ovalibus a me descriptis; in his nimirum vidi fila interiora singula terminata cellulis istis magis obovatis, primariam membranam tenuiorem a me descriptam constituentibus, quamquam has cellulas forsan quispiam diceret paulisper directione radii elongatas; has vero neutiquam cinetas vesieulis, quas dixi, hyalinis quibus totam frondem inferiorem cinctam monstrant icones. In ipso apice ejusmodi rami vidi fila interiora elongata colleeta in faseieulum densis- simum scopuliformem, quorum singula fila desinunt in cellulam minutam globoso- obovatam, endochromate farctam; infra hae vero cellulam fila tenuissima subdivisa observavi in ramulos conformes pauciores, quorum singulos suo terminali globulo terminatos vidi. Comparata tum. planta juvenili, qualem hane supra describere conatus sumi, tum planta mox descripta, supra frondem cylindraceam qualem descripserunt, arti- eulis suis novellis instructam, dubitari me judice nequeat eandem esse plantam, quam sub aliis evolutionis stadiis alium habitum et aliam strueturam offerre ad- pareat. IHlujus vero structuram et fructificationis indolem vix.rite intelligendam Analecta Algologica. 105 putarem nisi comparatis stadiis evolutionis diversis. His suadentibus, me judice, vix dubitandum. videretur, plantam proxime congruere cum aliis Generibus Hel- minthoeladiaeeis; quibus alia offerre diceres cystocarpia magis nuda, alia magis obtecta, et in his Generibus ipsam frondem in aliis Generibus obvenire magis nu- dam, in aliis proprio quodam modo obtectam. VI. Endosira, novum Genus, Helminthocladiaceis forsan adproximandum. Frons cylindracea pinnatim decomposito-ramosa, ramis ramulisque quoquoversum exeuntibus, inferioribus in rachide sua magis cartilaginea simpliciusculis, me- diis decompositis subcorymboso-racemosis, supremis intra stratum suum gela- tine vix proprie solidescentis eximie mucosis; tota quasi duobus cellularum ordinibus diversis decomposita; aliis nimirum cellulis interioribus rotundato- oblongis, invicem subdistantibus adparenter vacuis, plures orbes circa centra- lem quandam formantibus; aliis impletis coloratis, spatia intercellularia occu- pantibus, in fila articulata conjunctis, articulis interiorum cylindraceis firmio- ribus, exterioribus ovato-rotundatis moniliformiter conjunctis, stratum extimum gelatinosum adparenter anhistum, at vix rite limitatum formantibus. Si de planta, mihi omnino nova, rite judicaverim est hac forma quadam ad. Helminthocladiaceas forsan referenda, tota cylindracea, ramulisque conformibus ob- sita, ramificationis norma cum .Nemalione insigni quodammodo comparanda, colore in inferioribus partibus lutescente aut virescente, supremis partibus mollissimis in violaceum tendentibus; et quoad substantiam suam in partibus inferioribus fere subeartilagineam, in supremis ita mucoso-gelatinosam, ut stratum exterius quasi vix certo limite cinetum fere suspicandum videtur. Hoe modo in habitu quoque ali- quid Wrangelie cujusdam adesse forsan cuidam videretur. Rami frondis inferioris patentissimi et quoquoversum exeuntes, 1—2 lineas invicem distantes, et 2—4 lineas longi, inferiores simpliciuseuli, in superiore frondis parte elongati et simili modo ipsi decompositi, supremi, quales in planta exsiccata adpareant comam fere con- fluentem, aut magis racemoso-pinnatam aut corymbosam referentes; apicibus nempe ob suam substantiam quam maxime gelatinosam plus minus in parte densius ramosa confluere tendentibus. Sectione facta transversali frondis struetura adpareat sat peculiaris; cellulas nimirum irondis dicerem quasi duplicis generis: alias nimirum majores rotundato- oblongas, circa centralem vix propriam quasi in orbes plures dispositas vix rite coneretas, sed invicem disjunetas spatiis intercellularibus; et has cellulas rotundatas, globulos spums dicerem referentes, vix contentu quodam instructas vidi; nec eas- dem invieem arctius coneretas obvenire putavi; interstitia vero, inter cellulas hoc modo quasi partem maxime conspieuam axilem formantes non. vacua vidi, sed occupata quasi filis artieulatis, suo contentu interiore admodum conspicuis, quorum interiorem partem spatia inter cellulas majores vacua oceupare vidi; exteriore vero parte horum filorum, extrorsum magis magisque ramosa, tum extra cellulas rotun- 106 J. G. Agardh. datas fere in stratum proprium sua interiore parte conjuncta, tum suis apicibus in stratum. quam maxime gelatinosum — vix rite in membranam 'conjunetis, quasi dissolutum desinentibus. lpsa hzc fila interiore sua parte sat firma areuatim super- fieiem versus exeurrentia observare credidi, et has partes contentu sat conspicuo instruetas; et ab his quasi axilibus partibus fasciculos filorum tenuissimorum exe- untes. Si pars frondis longitudinali sectione observata, adposita guttula colorante observatur, fila elongata supra mediam suam partem monstrant endochromata longis seriebus disposita, quasi in stratum subproprium eonjuneta et artieulos horum quo- que anastomosibus trausversalibus junetos; et ab hoc quasi strato intermedio fasci- eulos filorum moniliformium exeuntes, intra gelatinam quasi solutam subliberos, at horum artieulos sparsim quoque anastomosibus eonjunetos observare credidi. Nulla fructifieationis certa indicia mihi observare contigisse dicerem. Inter fila exteriora observare credidi nucleum magis rotundatum aut paulisper oblongum, contextum globulis paulo majoribus, interspersis aliis conspicue minoribus — ita elementis quasi compositum, quibus ipsam frondem contextam dicerem; at ejusmodi corpuseulum ipsis partibus fructiferis adnumerare neutiquam egomet auderem, si quoque gemmulam quandam, ulterius evolvendam supponere liceret. Ignotis vero ita fruetiferis partibus mihi omnino incertum dicerem, quibusnam aliis novum nost- rum Genus adproximandum putarem. Quale hodie cognitum, illud mihi adparuisse forsan Helminthocladieis proximum lubenter dicerem. Sequentem unicam novi Speciem: l. EmwnposiRA avusTRALIS J. Ag. mscr. Hab. ad oras Nove Hollandie australes ex profundis ut videtur protracta; mihi a D:na Hussey missa. Plantam vidi 3 4 pollicarem longitudine, crassitie pennam passerinam vix sequantem. X. CuxsTANGIUM CcORNEUM . Ag. nor. Sp. esspitibus subglobosis, fronde teretiuseula eornea deeomposito-dicehotoma, superne ob segmenta adproximata subpolycho- toma, segmentis supremis axilla aeutissima sejunctis, adparenter leviter com- pressis. subineurvis et exsieeatione leviter eanalieulatis, omnibus eximie fasti- giatis, fructibus ... Hab. ad oras Nov:e Hollandiw australis; ex Port Elliot mihi a D:na Hussey missa. Dum Species Chietangii, hodiedum note, complanate adparent, nune vero inflate& habitum primarium. mutantes, Species hodie a me descripta teretiuscula adparet; et dum exsieeatione alis Species textura coriacea insignes videntur, hodie deseriptam cornmeam fere dicerem, Inter Species Analecta Algologica. 107 Floridearum mihi cognitas hine potissimum habitu cum Anfeltia Durvillei convenientem, at ex- siccatione adhue magis corneam putarem. Qu:e autem exsiecata ita durissima adparet, hzc fit in aqua faciliime emollita et structuram monstrans quam potissimum cum ea Cheetangii compararem. Totam nimirum frondem contextam vidi filis tenuissimis, interioribus mediis magis longitudinaliter excurrentibus, extrorsum eadem superficiem versus excurrentia fere rite verticalia et suis apicibus stipatissimis, at mihi adparuit, ipsam superficiem frondis constituentia. Hsec fila mihi adparuerunt quasi sua membrana exteriore inarticulata, at intus endochromate quasi in articulos subdiviso farcta, et hoc modo Speciem articulationis prebentia. Ipsa centralia fila albescentia videntur, intra tubum suum hyalinum, quasi articulos cylindraceos longiores foventia; hzc diehotoma mihi adparuerunt, quamquam plurima longitudinaliter excurrentia, at haud stricta sed flexuosa, sepe ramulo in aliam directionem transeunte percursa, fere angulo recto dichotoma, potius quam proprie ramosa. Plurima vero interiora longitudinalia et paulisper laxiora; quo magis superficiei frondis adproximata eo densiora; et plurima horum extrorsum curvata stipatissima adparent, suis apicibus verticaliter egredientibus ipsam superficiem frondis constituentia putarem. H:ec autem fila, utpote stipatissima et admodum gelatinosa neutiquam in segmento facto limitem frondis constituere videntur, sed ob summam puto densitatem et gelatinosam substantiam fila multa extima, a partibus suis interioribus separata, extrorsum coguntur, quasi limite proprio filorum radiantium segmentum: factum cingentia. Utpote in partibus filorum extimis partes endochromatis quoque breviores permanent, cavendum videtur ne frondem strato filorum verticalium proprio cinctam putares. Inter ejusmodi filorum in- teriorum partes, arcuatim superficiem versus tendentes, observavi corpuscula minutissima globoso- ovalia, endochromate parum conspicuo instructa, fere hyalina, suo adspectu articulum separatum referentia. Quid hse sibi valeant me omnino fugit. Nec sph:zrosporas inchoantes putarem, nec esse ipsos articulos supremos filorum, a filis solutos conjicerem. Fructiferas partes in Speciminibus paucis, quz vidi, frustra quasivi; hinc vanum conjicerem de vera affinitate plante peculiaris opinionem quandam proferre. Colorem in nostris Spec. esse virescentem in partibus superioribus, corneo-hyalinum in inferioribus, fere qualem in Fuco plicato et quibusdam Gracilariis corneis observare liceat, velut habitum differre a Chzetangieis, nec cum Apophlzis, sua structura adhuc magis diversis, melius convenientem, monuisse placet. Plantam recentem csspites constituere sub globosos, 2—3 pollieares, suadent Specimina nostra; nec tamen scio an hsc integram plantam a radice ereptam sisterent. Quamquam plantam exsiccatam eximie corneam, tamen facilime hanc emollitam fieri, et emollitam adparere admodum gelatinosam denique dixisse quoque placet. XI. De Speciebus Myehodes et de Antheridiis Generis observatio. Meminisse placet Harveyum in Synopsi Phycologiee australis Genera duo diversa sub nomine Acanthocoec; et Mychodece instituisse, quse in unum, sub nomine Mycho- dese conjungere ausus sum. Species hujus Generis numerosas, usque 16 enumeravi (in Anal. Algol. Cont. IV); qualiter (ut dignoscerentur invicem), disponendas cre- didi, quoque indicavi. Inter Species ita enumeratas unam, sub nomine Acanthoc. obtusangule a Harvey descriptam juxta M. hamatam enumeravi; mihi autem nullum Specimen Harveya- num hujus Speciei comparandum adfuisse confiteor; me vero hanc Speciem recog- noscere credidisse in planta, cujus plura ex Nova Hollandia Specimina mihi ad- fuisse dicerem. Inter Specimina hujus tum alia adfuerunt evidentius tenuiora (in exsiecato Specimine frondibus vix semilineam latitudine superantibus) atque rami- 108 .. J. G. Agardh. fieatione magis obtusangula distineta; in quibus Speciem Harveyanam propriam (Ac. obtusangulam) dignoscere putavi; alia vero habui parum latiora at multo den- siore ramifieatione instructa et quasi regionem costalem incrassatam ssepe offerentia ; certo quodam respectu hane incrassatam costalem regionem cum evolutione late- ralium ramulorum coh:rere, hodie addere voluerim, velut ipsam hanc ramifieationis normam aliam versus Speciem (nomine Mych. migrescentis deseriptam) tendere dice- rem; hane ultimam formam sub nomine JMych. linearis Speciem diversam Mychodez ieneris me ab initio habuisse quoque dicerem. Demum recognoscere credidi evo- lutionem costalis regionis certo quodam modo cohzrere eum evolutione ramulorum recurvatorum lateralium, qui in hae Specie obveniunt, quamquam multo minus con- spieui quam in Aeanthococco Evingi? (Harv. Phyc. austr. tab. CXLI). |n suprema nimirum parte ramuli inchoantis (Mychodee limearis) vidi frondem leviter compres- sam offerre stratum interius rite evolutum suis cellulis anastomosantibus contextum, quod externe obtegitur strato cellularum intermediarum, qus in hae ut in aliis Speciebus Mychodes: admodum tument, cinctz» suis intercalaribus cellulis tenuioribus — et omnibus his suo strato corticali cinctis. In parte autem paulo inferiore rami, sectione faeta transversali, vidi frondem ambitu canaliculatam; nempe in segmento semiluneari regionem dorsalem, proprio modo expansam, offerre structuram et: dis- positionem cellularum Generi characteristicam ; at iuteriorem (et quasi ventralem) regionem, plus minus evidenter abortientem, offerre cellulas suas interiores fusce- scentes et collabentes. Procedente magis magisque hac diversitate structursze, ramulos frondis fieri sensim incurvatos, uno latere canalieulatos, altero valido plus minus suis marginibus supra mediam partem magis magisque evanescentem incumbentibus. Eandem evolutionem plus minus conspicuam generari in ipsa fronde, sectione facta transversali observare credidi; atque hoc modo generari costalem regionem hine prominulam, illinc initio canalieulatam, dein ipsis marginibus adproximatis in speci- mine exsiccato quoque partem prominulam referentibus. In inferiore frondis parte hane formam sensim abire in frondem cylindraceam mihi explicatum putavi ramu- lorum ab alterutera frondis pagina provenientium dispositione. In forma, quam proprium Ac. obfusangulum Harv. reterre putavi, adparentiam frondis costatze minus conspieuam obvenire; attamen in aliis Speeiminibus eandem obvenire plus minus evidentem mihi persuasum habui. Adesse hoc modo differentias pro :etate et evo- lutionis gradu plus minus conspieuas; et in Specimine, hoe respectu admodum evo- luto, vidi (faeta sectione transversali frondis) spharosporas Generis in regione dor- sali segmenti semilunaris ecireumeirea evolutas, zonatim divisas inter fila hujus regionis eximie evoluta. ] - did De Speciebus Mychodesz antea scribenti mihi (velut aliis, ut putarem), anthe- ridia ignota fuisse meminisse placet. Nisi vero magnopere fallor, hee organa de- mum deprehendere lieuit in Speeimine Myehodes carnosm. Qualia hze organa observare credidi, eadem consistere dicerem corpuseulis globosis, extra ramos fron- dis prominulis. suo diametro ipsum ramum in quo insident haud omnino sequantia, et stipite nullo sessilia. "lranssecta constare videntur quasi nidis pluribus, invicem Analecta Algologica. 109 filis anastomosantibus sterilibus conjunctis; a singulis his nidis fila moniliformia extrorsum radiantia globulis minutissimis intra membranam foventibus et trans- lucentibus ut videretur farcta — structuram hoc modo proxime referre viderentur ipsius strati corticalis, at suis articulis globosis intra stratum gelatinzg magis con- spieuum; et sua forma propria rite globosa; et in ramo generante sessilia; facilius quoque dignoscenda putarem. XII. De nova Specie Naeearise, mihi ex littore Indize occidentalis missa. NACCARIA CORYMBOSA (J. Ag. mscr.) fronde supra caulem admodum firmum magis corymboso-decomposita, subopposite ramosa et articulata, superne ecorticata verticillis ramellorum invicem liberis elegantissime plumosa, inferne filis secus tubum primarium decurrentibus admodum firmiter corticata, tum ramulis suo ordine eodem modo decompositis mollissimis corymbulos novos formantibus fere inde a basi obtecta, ramellisque simpliciusculis inter verticillos erumpen- libus hirta, articulis ramorum cylindraceis suo diametro 3:plo— 4:plo longio- ribus, ramellorum moniliformibus diametrum: circiter zequantibus. Specimina ad Key-West lecta, mihi determinanda misit D:na Hall. Hanc sistere Naccarize Speciem elegantissimam, ipsa expansione frondis et suo ambitu magis corymbosam, ramis ramulisque in eandem formam tendentibus admodum decompositam, sua struc- tura ad Alractophoram referendam, attamen ramis ramulisque in suis partibus inferioribus multo densiore .cortice obtectis, jam primo intuitu toto eszspite alium habitum magis Callithamnioideum tribuentibus, dignoscendam dicerem. Axiles igitur partes inferiores firmiores quam easdem in Spe- ciebus Europeis vidi, crassitie fere pennam passerinam squantes; at mox, utpote in planta quam maxime decomposita, in tenuitatem Atractophore Hypnoides abeuntem. Dum insuper Species Europes, quasi magis in longitudinem tendentes, ramis quasi magis racemosis compositze excrescunt, nostram Americeanam suo adspectu przebere formam Callithamnii cujusdam corymbosi. Sectionibus factis transversalibus et longitudinalibus structuram vidi congruere cum ea in Tab. XVII in Notes Alg. Born. et Thur. reddita, at cellulas axiles suo diametro vix ultra 3:plo-—4:plo longiores vidi; ipso vero corticali strato multo firmiore. In ramulis vidi articulos moniliformes, in inferioribus diametro suo cireiter 3:plo longiores et cylindraceos, superiores sepe eximie moniliformiter con- junetos fere globosos dicerem. Totam plantam roseam vidi, Callithamnion quoddam referentem, XIII. Haliaeantha, Genus nov. Wrangeliacearum. Frons teretiuseula decomposito-ramosa, juvenilis articulata et adparenter monosi- phonea, mox caulescens filis articulatis decurrentibus quasi in tubum exterio- rem coalescentibus obtecta et plus minus inerustata; penicillo terminali, mol- lissimo, ramellisque inferioribus rigescentibus divaricatis et demum anastomo- 110 J. G. Agardh. santibus, velut partibus fructiferis adparenter nudis constituta. —Cystocarpia a ramo nudo lateraliter erumpente transformata, fasciculum terminalem, gem- midiis pyriformibus quoquoversum radiantibus validis contextum, ramellis elongatis mollioribus involucrantibus cinetum continentia. Spherospore in ra- mellis monosiphoneis externz et subsingule (in planta juvenili monosiphonea); demum (in planta adultiore) in ramo adparenter proprio inter cellulas ejusdem provenientes immersz, triangule divisz. Quomodo inter Rhodomeleas typum sibi proprium sistere videntur Genera, qualia Halidictyon et Hanovía, ità quoque Genus a me hodie deseriptum lubenter dicerem sistere typum ejusmodi mutatum Wrangeliaceis; quamquam confitendum videretur nudo oculo quam maxime diversum. Dum nimirum Wrangeliacez plu- rimse eminent gracilitate et formoso habitu insignes, contrarium fere dicerem de planta hodie a me descripta. In Speciminibus nimirum exsiccatis, quorum haud pauca vidi et sub diversis evolutionis stadiis obvenientia, vix quispiam Wrangelize Speciem affinem, habitu ducente supposuisset. Plantas revera sat firmas, ramis ramulisque divaricatis, superiores partes ramorum, spongioso quodam adparatu ob- tegentes, et intra suos fasciculos tum alia epiphyta, tum: sordes et particulas calca- reas scpius nimias recipientes vidi. Sin vero 'Typiea ejusmodi Species formoso habitu certe non eminet, eo magis sua frondis structura ad characteres stabiliendos, quibus Typos Floridearum diversos dignoscere opporteret, eam conducere putavi. Speciem, externo habitu suadente, forsan quispiam ad Spyridias accedentem puta- verit; ad Wrangeliam vero hane formam sepius spurcam pertinere, vix quispiam supposuerit. Plantam tamen ad Wrangeliaceas referendam esse, id nullis dubiis vacare putarem, observato ipso nucleo cystocarpii, typum Wrangeliacearum eviden- tissime referente. Plantam vero habitum his omnino alienum indutam fieri patet, conceptione aut incrustatione uberiore calcis, cujus bulle abeant plurimsze, adposita gutta acidi muriatici. Facta sectione longitudinali frondis, qualem hanc vidi, sat evidenter mihi ad- paruisse dicerem tubum centralem, articulis elongatis contextum, ipsum axem fron- dis constituere; extra hune vero alias cellulas consimiles, at minores, in orbem dis- positas esse, quas simili modo articulatas, ad genicula vero frondis, ubi rami gene- rantur, quasi nodos formantes, a quibus tum ramuli proprii exteriores articulati et monosiphonei generantur, tum alii secus frondem decurrentes, tubum primarium nova serie filorum longitudinalium cingentes. His admodum numerosis et ad quod- - que genieulum provenientibus, atque ut videretur magis gelatinosa substantia in- struetis, eadem demum coalescere in tubum quasi exteriorem, quo tubum axilem primarium quasi cellulis gelatinosis et adproximatis, sectione faeta trausversali cinc- tum videre credidi. Ipsam rachidem frondis et ramorum primariam hoe modo oriri contextam quasi filis articulatis, intra tubum quasi principalem coalescentibus; ab ipsis vero his filis (ramorum modo) generari alia fila exteriora, quibus ramorum verticilli exteriores formantur, initio invicem liberi, at hi divaricato-dichotomi et Analecta Algologica. 111 mox anastomosantes invicem, articulorum apicibus in ziezae (ut dicunt) con- junetis, adparatum constituere, qualem inter Rhodomeleas Genera illa peculiaria, nomine Zanovie et Halodictyon hodie memorata, offerre constat. In forma vero . mihi nova ramellos ultimos obvenire acutissimos et rigidos, ut in Wr. velutina, forsan quoque monuisse opportet. Ob habitum, peculiari structura et compositione frondis ortum, ita et quodammodo Generi proprium fieri putavi, ut inter fila numerosa tum longitudinalia, tum verticillos exteriores formantia — quorum ma- xime juvenilia admodum gelatinosa, adultiora vero admodum rigida vidi — facilius coacervari fragmenta extranea forsan quoque assumere liceret; quibus totam plan- tam exsiecatam, quasi sordibus obductam, suum habitum non solum deformem sed etiam foedum debere, forsan assumere opportet. Insuper autem quoque alias ob- venire rationes, qus ad habitum proprium Generis conducere viderentur, lubenter assumerem —- coacervationem nimirum ealeis — certum in finem evidenter factam, quam in fronde juvenili at sphaerosporifera evidentissimam vidi, testantibus bullis acreis, qua adposita guttula acidi immenso numero effervescentes proveniant. His jam ex planta juniore, et roseo colore induta, attamen sphserosporifera provenien- tibus, mihi adparuisse confiteor haud licere incrustationem frondis quasi fortuitam considerare; sed sque in suo Genere characteristicam, ac eandem in aliis Generibus Floridearum obvenientem, his characterem iis proprium sistere putarunt. Eandem igitur plantam sub tribus formis, suo proprio modo diversis, obve- nientem lubenter dicerem, quam vidi sepius sistere plantam quandam senilem, suo habitu forsan Speciem Spyridie cujusdam mentientem; at variis ejusdem locis in hae obvenire prominentias minutas, in quibus dissectis dignoscere putavi initia ramulorum nondum incrustata, aut ipsa forsan in novos ramulos excrescentia, aut forsan antheridia plante formatura; nune vero plantam consimilem vidi et sque suo modo inerustatam, aitamen sparsim ramulum breviorem generantia, cujus in apice cystocarpium terminale vidi subglobosum, suo pericarpio instructum et nucleo, structuram Wrangeliacearum evidentissimam exhibente. Denique mihi licuisse spe- cimen comparare roseo colore suffusum, cujus apices ramorum penicillo tenuissimo filorum terminatos vidi, at infra hune penicillum obsitos filis brevioribus divaricato- ramosis et mucrone rigido terminatis, in quibus sphsrosporas vidi rite evolutas; structuram et dispositionem insuper offerentes, qualem hane Wrangelieis characteri- sticam novimus. Diversas has formas, quas mox memoravi, esse ejusdem Speciei, mihi nee dubitandum adparuisse confiteor, quamquam sistunt stadia evolutionis admodum diversa, et ita dissimilia ut in his facilius quis plantas omnino diversas conjecerit. Cystocarpia ipsa vidi supra ramulum, suis fasciculis ramellorum dense instruc- tum terminalia, nempe ipsa constituta fasciculo valido ramellorum, sursum et latera- liter quoquoversum radiantia, inferioribus horum sterilibus longioribus et longa serie artieulatis, mollissimis et adparenter gelatinosis; aliis interioribus in gemmidia valida clavato-pyriformia, cireumcirea ex interiore et axili parte extrorsum radiantia; nullo omnino pericarpii cujusdam proprii indicio. Si contigerit axilem regionem nuclei Aeta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 15 112 J. G. Agardh. densissimi observare, axilem regionem rami fructiferi eo modo transformatum, ut tubum axilem proprium recognoscere liceat articulis abbreviatis at incrassatis con- textum et circumcirca ramellos emittentem, quorum alii exeurrunt steriles, aliis in gemmidia mutatis; eandem tamen, ut observare credidi, in infima sua parte potis- simum ramellos steriles generantem, in suprema sua parte in gemmidia abeuntem; ita totum nucleum fieri quasi ramellis elongatis, ab ima parte provenientibus quasi involucratum. Ramelli infimi nucleum cireumambientes, admodum elongati et in- eurvati provenientes, et quasi carpostomium versus quoddam convergentes, at invi- cem vix concreti, supremis tamen sua brevitate quasi carpostomium apertum mentientibus. Qualem hane plantam describere conatus sum, Typum Generis proprii in ea recognoscere vix dubitavi. Eandem suadente structura cystocarpii Wrangeliaceis pertinere, id nullis dubiis vacare putarem, quamquam habitum plante, qualem senilis offert, quam maxime diversum facilius quispiam dixisset. Specimen sphsero- sporiferum, suis apicibus in fasciculum Callithamnioideum filorum tenuiorum col- lectis, infra apicem, ita quasi ocellatum, sphserosporas paucas quasi nudas et exte- riores gerere, nec Wrangeliaceis abnorme videretur; totam vero inferiorem par- tem plants, particulis caleareis et sordibus obrutam fieri, id non potui quin Generi quoque characteristieum putarem. Quin immo hoc modo habituales ut ita.dicam characteres proprios Generis provenire, lubenter assumerem, et his revera suaden- tibus nomen Generi tributum explieatum volui !). Speciem hujus Generis unicam mihi hodie cognitam puto sequentem: 1l. HaLIACANTHA INCRUSTANS J. Ag. mscr. Hab. ad oras Nove Hollandie australes; mihi a D:na Hussey et a Bracebr. Wilson olim missa. Qualem Speciem mihi cognitam habeo, eam magnitudine et adspectu potissimum Spyridiam quandam referre dicerem, juniorem et sphzrosporiferam magis roseo colore, cystocarpiiferam colore ex purpureo ad violaceum tendente in partibus denudatis, colore in senilibus ad lividum tendente. XIV. De Spyridiarum formis et de affinitate Generis observationes novae. Nuper de Spyridiaceis scribenti, tum nonnulla mihi adparuisse minoris mo- menti, de quibus pauca hodie addenda putavi, tum novas quasdam formas descri- bendas postea mihi allatas fuisse dicerem, quibus tum characteres Generis tum ' Memorat Sprengel (Gesch. der Botanik p. 38) Mespilum monogynam in Grecia olim, ut hodie, ad sepimenta usurpatam fuisse; et hanc sub nomine Acanthi swpius olim intellectam fuisse. Inter Algas vix aliam plantam novi, quam ejusmodi nomen meruisse dicerem meliore jure quam spurcam formam illam, nomine Haliacanthsz hodie a me designatam. Analecta Algologica. 118 affinitates ejusdem suo proprio modo plus minus illustratos fuisse lubenter assu- merem. Jamdudum revera cognitum puto inter Species Spyridie Generis obvenire et habituales differentias magis conspicuas quam in plurimis aliis Generibus assu. mere consuevimus; et has differentias quoque in eadem Specie pro evolutionis gradu fieri ita insignes, ut quoque de limitibus Specierum dubitare liceret; et ita in eadem Specie obvenire formas, quas analogia ducente quin immo ad alias regi- ones systematis referendas esse facilius quis conjiceret. Et structuram ipsius fron- dis, et ramifieationis normam, et quin immo ipsas partes fructiferas in aliis Spyridize Generis formis ita diversas obvenire posse, ut ejusmodi formas, quoque ad alia Genera relatas fuisse constat; ita et formas et affinitates Specierum alias videri posse prout has aut ex una aut ex altera Specie judicantur, id hodiedum sat cognitum putarem. Quseritur vero anne characteres adparentes in nonnullis; obsolescere vi- deantur in aliis; tum uno loco evolutione magis perducta certe cujusdam partis, altero vero loco deficiente quadam parte, in vicina Specie forsan rite evoluta. Sunt revera inter Spyridias Species in quibus ramuli rite verticillati generantur, et hune ordinem sat conspicuum servantes adpareant; sunt Species in quibus ejusmodi ra- muli quasi in duos verticillos discedere adpareant; sunt denique Species in quibus obliteratione ramulorum, ramuli qui persistunt singuli dicuntur. In Spyridia fila- mentosa tum in iconibus, tum quoque in descriptionibus ramulos sine ordine bene eonspieuo egredientes sparsos adparuisse vix quispiam Species Europeas describens miraretur; eosdem vero in aliis Speciebus nune rite verticillatos observanti, quoque typice in Specie Europea ita dispositos facilius quis conjecerit, eosdem nune plures nune pauciores in verticillo observans. Alias quoque obvenire posse modificationes in evolutione ramorum, in evolutione caulis, Species quales Spyridia opposita, Spy- ridia prolifera, Spyr. insignis, et quse sunt alie, sat conspicue doceat. In Specie nova, quam hodie describere conatus sum, alio quodam modo typum Spyridie proprium (qualem hune ex Specie Europea recognoscere consuevimus) evolutum fuisse lubenter assumerem. Ut alie Spyridiarum Species (Spyr. prolifera, Sp. cupressina) evolutione caulis magis perducta ad alium quendam typum crean- dum sua conferre videantur, ita in Spyridia nobili habitum evolutione caulis quasi alio modo magis perducta et suis ramulis fasciculatis alienum recognoscendum ocre- didi, quem tamen tum suis notis habitualibus tum suis cystocarpiis ad Spyridias tendentem, recognoscere egomet haud dubitarem. 4 SevRrp1iA woBILIS (J. Ag. mscr.) caulescens, elata, ramis pyramidatim exeuntibus decomposita, ramifieationis norma verticillata; caule valido subspongioso ex- terne obtecto tum fibris, a fronde superiore decurrentibus, tum adparatu spon- gioso a fibris emisso; ramis elongatis conspicue articulatis ramellisque obtectis, secus totam suam longitudinem tum ramulos alternantes, in fasciculum ter- minalem desinentes, tum ramellos 3—4 in orbem circa genicula verticillatim dispositos generantibus, ramellis articulatis in mucronem simpliciusculum desi- LO AEWE E LT 114 J. G. Agardh. nentibus; cystocarpiis globosis verticillo ramellorum ineurvatorum cinctis, intra pericarpium hyalinum gemmidia obovata superposita generantibus. Hab. ad oras Nove Hollandie australes; sub n:o 609 mihi a D:na Hussey missa. Haec est, ut putarem, nobilissima Generis Species, caule ultra pedali firmo, ultra pennam columbinam ut putarem crasso et ut videretur calcarea substantia imbuto in sua parte inferiore; in superiore paulisper spongioso quasi tomento quodam exteriore. Caule transverse secto et adpo- sita gutta acidi muriatici bulle acrez plurims ab interiore solvuntur; et his solutis dignoscere licet endochroma cellule primarie sat conspicuum angulatum, quale cum ramis et fibris decurren- tibus anastomosibus junctum finxi; extra cellulam caulis primariam nodum inextricabilem dicerem fibrarum deecurrentium et ramorum novorum, a nodo primario provenientium. Ipsos ramos quod attinet a caule dicto provenientes, forsan distinguere opporteret inter ramos primarios quosdam — et hos ni fallor sepe geminos oppositos et firmiores — atque alios sine certo ordine conspicuo a caule pullulantes, quos putarem serius evolutos; hosque ut putarem evidenter tenuiores, rachide eorum evidenter articulata et ramellis ita parum densis obtecta ut articulos horum dignoscere liceat; in his dignoscantur tum ramelli revera verticillatim dispositi, 3—4 circa geniculum provenientes et rami secundi ordinis, fasciculo sat conspicuo ramellorum terminati. Intra ramellos fasciculi incur- vatos vidi eystocarpium globosum, intra pericarpium hyalinum gemmidia plurima, extima obovata et nullis intercedentibus partibus invicem juxtaposita, extimis supra interiores ut videre credidi immediate provenientibus. Ramellos extimos plante, articulis superpositis moniliformes dicerem, geniculis intercellularibus vix in cellulas intercalares evolutas observavi; hinc nullos aculeos geni- culorum in ramellis obvenire vidi; at articulum terminalem ramelli in mucronem acutissimum pro- longatum obvenire, id quoque in hac nostra Specie vidi. Ut plantam nostram intelligendam putarem, nobilissimam Speciem Generis in ea vidi; evo- lutione stipitis et ramellis firmioribus ut putarem facilius dignoscendam. XV. De affinitate Bracebridgese, Genere a me antea ad Siphoneas relato, ad Florideas revocando, observationes novze. Meminisse placet mihi ante aliquot annos plantam, ex Nova Hollandia ortam, - iteratis vicibus missam fuisse, quam suadente habitu ad Siphoneas retuli, inter quas Valoniaceas obvenire novi, subsimili habitu convenientes. Jam eo tempore animad. vertere plaeuit Genus quasi ex una parte Valoniaceum, ex altera Confervoideum mihi adparuisse, quod ducente colore ex viridi in lividum tendente inter Sipho- nearum formas referendum putavi. Sed jam ex eo tempore contra ejusmodi disposi- tionem argumenta in litteris mihi datis attulerunt alii, quibus ducentibus Generi novo affinitates inter Florideas potius quserendas fuisse; plantam igitur decoloratam fuisse, quamquam ejusmodi transmutationis nulla indieia hucusque allata fuisse memini. Nec mihi ipsi adfuisse specimina, inter haud pauca, quse vidi, ex quibus conclu- dere liceret ejusmodi coloris transmutationem perduetam fuisse. Demum vero mihi contigisse dieerem habere Specimen suo rubescente colore, alias affinitates suadente, insigne, ex quo concludere liceret plantam sub nomine Bracebridgere primitus de- seriptam sistere partem inferiorem plantee cujusdam, quam supponere liceret peren- Analecta Algologica. 115 nantem, cujus partes superiores et vegetas in Speciminibus antea observatis dejectas fuisse lubenter conjicerem — et hoe modo Bracebridgeam suo vegetationis modo quo- dammodo eonvenire eum Spongocloniis, Wrangeliis nonnullis, aliisve simili forsan modo imam partem perennantem, aliamque vegetam annuam generantibus. Ex ejusmodi vero vegetationis peculiaritate nullo modo hodie concludere auderem Bracebridgeam esse Spongocloniis affinitate proximam; nec nisi partibus fructiferis cognitis de hac affinitate certius concludere licere, non possum quin hodie quoque urgerem. Qui- busnam vero aliis Florideis Genus proximum disponendum videretur, id ignotis adhuc fructibus mihi incertum manet; de supposita adfinitate tamen hodie pauca adferre placuit. Mihi nimirum Specimen dietum accuratius observanti, adparuerunt ramuli pauci, quasi inchoantes, multo molliores et ut putarem rite vegeti, aut potius novam quasi vegetationem inchoantes. In ejusmodi ramulo inchoante vidi stratum interius eontextum tubo axili, quasi intra suam membranam siphonibus 16—?20 in orbem dispositis cincto — his hine in sectione paulisper forma obovatis — aliis ex his prolongatis in fila peripherica, ejusdem firms consistentize, et verticaliter exeuntia, articulata, articulis paucis 1—6 superpositis constituta, crassa et dichotoma, atque articulo ultimo subgloboso fere sphsrosporam mentiente terminata (qualia hec omnia in ieone Bracebridgee a me data) adpareant. Siphones primarium cingentes vidi (in segmento transversali) ipsos rotundatos, uno aut altero in geminos subdiviso; in fronde a facie observata hos siphones vidi cylindraceos articulatos, articulis suo diametro 8—10:plo longioribus; in ramulis articulos vidi 2—4:plo diametro longiores. In his omnibus nihil observavi, quod cum structure Bracebridgeze, qualem hane l. e. depietam videas, non bene congruere dicerem. ; In ramulo vero quasi inchoante et multo molliore, quem finxi sistere partem inchoantem quasi novi rami vegeti, et hinc rite purpurascentis et molliter gelatinosi, stratum centrale contextum vidi filis cylindraceis numerosis, secus mediam quandam partem quasi magis quoad formam indefinitam dispositis, inferioribus ut putarem deorsum decurrentibus; superioribus in penicillum validum, quasi Callithamnioideum solutis. Fila penicillum constituentia vidi inferne subverticillata aut suprema tri- chotoma, superne elongata simpliciuseula, tota articulata et in acumen submucro- natum desinentia. Articulos inferiores filorum, fasciculos constituentium, cylindra- ceos vidi; suo diametro circiter 4:plo longiores, terminalibus articulis omnium acu- tissimis quasi in mucronem simplieem terminantibus. Intra totum hune adparatum corpuseula plurima, quasi lapillos minutissimos purpurascentes referentia, inclusa observavi, quz adposita guttula acidi muriatici dissoluta vidi in nubeculas uber- rimas bullarum; totam plantam (aut partes. supremas) hoe modo calee sensim plus minus imbutam fieri forsan suspicari liceret; et his partibus demum dejectis, partem inferiorem persistere Spongoclonioideam mihi suspicandum videretur. Ipsos fasciculos vegetos terminales trichotomos aut subverticillatos vix mihi indieasse quandam congruentiam cum Spongocloniis, sed potius indicare affinitates cum Wrangelia aut quin immo cum Spyridia, quale hoc Genus in Specie a me -- 116 J. G. Agardh. hodie descripta (Sp. nobil;) aut (Sp. prol;fera) suo caule eximie evoluto exstat, ipsis fasciculis. terminalibus confervoideis trichotomis in ramellos acutissimos (quasi mu- ceronatis) exeurrentibus. His ramellorum mucronibus terminalibus quandam vim adtribuendam putavi, quum in aliis Speciebus Spyridiearum magis adhuc evoluti obveniant quoque lateraliter ab articulis inferioribus provenientes, et vix ullam Speciem memini, in qua omnino deficientes adpareant. Assumenti mihi Spyridieas proxime ad Wrangelieas accedere, in quibas ramellos consimiles adesse constat in nonnullis. Speciebus, verisimile ita adparuisse affinitates Bracebridgez in vicinia Wrangeliearum et Spyridiearum hodie quarendas esse, non potui quin memorarem., quamquam ejusmodi judicium tantum suppositionibus nititur forsan omnino fallacibus. Qusrenti mihi quomodo ex forma Spongoclonioidea generatur forma alia, quam Wrangeliaceam dicerem, sequentia addere placuit: In Specimine, rite Bracebridgeam referente suo colore virescente, at strato exteriore quasi laxius ambiente instructo, contigit observare, preter ramos ramulosque Valonioideos, alios rite Callithamnioi- deos, cylindraceos et articulis longioribus distinctos, colore tamen virescente in- structos, at hos paucos et facile preetermissos, inter alios multo numerosiores, suo articulo terminali obovato aut subgloboso terminatos; ramos hos Callithamnioideos, quos tamen in ejusmodi Specimiue paucos vidi, provenientes observavi a filis elon- gatis longitudinalibus frondis stratum axile formantibus; ab axilla nimirum filorum longitudinalium, a «quibus fila breviora crassa et dichotomo-decomposita atque sua cellula obovato subglobosa terminata, quibus stratum cortieale totius plante Brace- . bridge? formatum vidi, sparsim quoque provenientia detegere liceat fila multo an- gustiora et suis articulis elongatis cylindraceis dignoscenda ab ipsa axilla cellulze, a qua quoque ramuli stratum corticale generantes proveniunt. Hos autem ramulos paucos me vidisse confiteor, et vix nisi eosdem quserenti observandos. His vero alio tempore inerescentibus et colorem sibi proprium assumentibus stratum exterius proprium, quod hodie describere conatus sum, provenire facilius assumerem. Segmento facto transversali frondis, qualem hoe in ipsa «Bracebridgea» vidi, bullas aereas plurimas calce dissoluta provenientes (adjecta guttula acidi muriatici) nee possum quin hodie moneam; et ita Bracebridgeam facilius consideratam fuisse Siphoneis Algis proximam. Hodie vero satis cognitum esse certas Floridearum for- mas quoque eodem modo conservatas fieri, meminisse placet"). Et ejusmodi for- mam Bracebridgeam constituere, Wrangeliaceis aut Spyridiaceis proximam lubenter hodie conjicerem; ignotis tamen mihi adhue partibus fructiferis, quibus ducentibus omnes Floridearum affinitates rite dijudieandas esse jamdudum docui. Dum vero he detegantur in Bracebridgea, omne de affinitate Generis judieium prematurum fore concedens, tamen ea afferre volui, quee ad has recognoscendas conducere cre- ') Supra seribens de forma Bracebridges, qualem nondum inerustatam videre credidi, monui intra ipsum fasciculum terminalem gelatinosum contineri quasi lapillos purgurascentes, quos vix casu immixtos pntarem. Hos vidi angulatos, colore et magnitudine invicem parum diversos; in his partes ipsius. frondis ealee obductas et certum in finem ita conservatas assumere equidem non auderem attamen his consimilem esse et formam et colorem non potui quin animadverterem. Analecta Algologica. 117 didi. Si his revera insistere liceret, Bracebridgeam lubenter assumerem us pertinere Typis, quibus spatia inter Wrangelias et Spyridias ex una parte, Furcellarieas et . Spongiocarpeas ex altera impleri suspicarer. XVI. De forma quadam. Callithamnioidea, in qua Halodietyon recognoscere crediderunt nonnulli. Sub nomine AHalodictyon mirabile Speciem habui, ad Key-West Indis occidentalis lectam, et pluries sub hoe nomine mihi missam, quam a Specie propria hujus nominis sat distinctam, quin immo ad omnino diversam regionem systematis pertinentem puto, quod hoc loco monuisse placet, ne in errores alias ulterius induuntur ejusdem regionis Algarum collectores. Qualem hanc plantam Americanam vidi, eandem potius conjiceres formam quandam, proprio suo modo defiguratam Calli- thamnii cujusdam, ad C. corymbosam accedentis; ramos saltim inferiores lubenter cum hae Specie compararem, nempe crassitie et forma velut ramificatione dichotoma (quantum videre credidi) cum hac Specie sat convenientes; ramulis autem novellis multo tenuioribus et quasi proprii ordinis corymbulos minutos terminales formantibus. Si rite observaverim, ramos supremos at jam adul- tiores multo magis divaricatos dicerem quam inferiores, et hos ramos divergentes forsan nunc cum vieinis eodem modo divaricatis concrescentes lubenter suspicarer, et hoc modo ansam dedisse de- terminationis supra indicate. Recentem plantam hoe modo fieri demum in esspitos conjunctam forsan quispiam quoque conjecerit, a quibus quasi prolificantes proveniant c:espites ramulorum tenuiorum, quas suo ordine, ex czspite primario emergentes, in novos czespitulos abeuntes suppo- nere liceret. In planta eujus crescendi modum ita adumbrare conatus sum — si quidem hoc ex fragmentis exsiccatis conjicere liceret — vidi in nonnullis fructiferas quasdam partes, ita sitas ut easdem transformatione czspituli terminalis ramellorum ortas conjicerem, at obvenientes sua forma illa peculiarij quam in suo Spermothamnio flabellato pinxit Bornet, constantes nimirum partibus, mutua compressione plus minus angulatis, validis et paucioribus, vix certo ordine conspicuo con- junctis. His ductus rationibus formam memoratam Indis occidentalis Speciem putavi Spermo- thamnii Generis, quam nomine Spermothamnii Floridani ad interim saltim designandam putavi. Mihi vero ex una parte hane plantam Indiz occidentalis quam evidentissime diversam judi- canti a Rhodomelearum formis diversis, non sque certum adparuit anne hanc ipsam eandem Spe- ciem sistere, quam in JEfud. Phycol. tab. XXV sub nomine Callith. corymbosi icone propria illu- stravit Bornet. Me judice hodie vix assumendum putarem eandem plantam et (ut adparuit) quoad omnes partes alias congruentem, tamen fructus proprios et ejusdem generis (nempe cystocarpia) generare invicem diversos. Nec mihi hoc hodiedum aliter explicandum putarem quam aut monstrosa quadam generatione fructuum, hinc difformium, aut si hoc non hodie agnoscendum videretur, Algas obvenire posse omni alio respectu ita consimiles, ut in iisdem eandem Speciem recognoscere opporteret, tamen easdem sistere Species fructibus dignoscendas diversorum Generum. Perpen- denti mihi quam proxime conveniant haud paues Species Algarum, et inter has eximio exemplo docuerunt Callithamniorum et Wrangeliarum Species plures, quoad frondium formas plus minus congruentes, attamen fructibus, ut hodie constare putarem, evidenter diversas; non potui quin assu- mendum putarem idem obtinere in aliis quibusdam — me judice vix aliter explicandis. Ejusmodi formam sistere Speciem illam Indis occidentalis, quam hodie sub nomine Zalodict. mirabile missam habui, et cum qua dictam formam Callith. corymbosi comparandam putarem. Ipsam autem illam formam Indis occidentalis ex altera parte tantam in suis fructibus offerre similitudinem cum Spe. mothammnio jlabellato qualem hane descripsit et icone illustravit Bornet, ut omnes has plantas ad unum idemque Genus pertinentes lubenter assumerem, quod, me judice, ad Wrangelieas referendum videretur. 118 J. G. Agardh. : $ XVII De formis quibusdam Chondriearum vix rite intellectis. Meminisse placet mihi, JEpicrisim PFloridearum scribenti, adparuisse Species nonnullas, quas ad Chondriam retulerat Harvey, ita diversas obvenisse, ut easdem novis Generibus typicas considerare ausus sim, quorum unum sub nomine Coelo- clonii, alterum sub nomine Corynecladie dignoscendum putavi. Quod sub nomine Coeloclonii ita proposueram, id dignosceretur fronde sua tubulosa, cujus eavitatem interiorem laxe percursam filis articulatis stellatim anastomosantibus, ab axili tubo crassiore excurrentibus ad stratum cortieale, eellulis subeubicis fere unica serie dis- positis contextum, intus vero cellulis magis irregularibus munitum; alterum vero, sub nomine Corynecladie designatum, dignosceretur fronde cellulis magis farcta; intimo cellulis substellatim anastomosantibus, demum adproximatis, per radios com- munieantibus, longitudinaliter elongatis subfusiformibus, nullo distineto ordine po- sitis; intermediis rotuudatis' extimis minoribus subsimplici serie dispositis. Habitum comparanti Specierum adpareat Genera dicta non admodum differre: Chondria wum- bellula (Harv. Tab. 147) et Ch. verticillata (Tab. 102 in Phyc. Austr. depicta), quz mihi Coeloclonii Species adparuerunt, vix ita differre putares a Chondr. clavata (Harv. Tab. 189) ut in his typos Generum diversorum latere suspicandum vide- retur. Quo accuratius vero comparantur typi Generum diversi, eo evidentius fore speravi, typos Genericos rite diversos in his Speciebus externe congruentibus digno- scere opportere. His accedit formam exteriorem ita variam obvenire, ut in utroque Genere ali: Species adpareant, modo diceres Opuntie, nune articulatim contracte, nunc nulla faeta inter diversos quasi articulos contractione, fronde adparenter con- tinua instructe. Periculum hoe modo revera esse ne typi invicem diversi conjun- gerentur, quamquam structuram aliam offerentes !). Quod inter Species, a me ad Coeloclonium relatas, primo quasi intuitu ani- madvertendum adpareat, id ipsam esse formam exteriorem, quam in nonnullis arti- eulato-contractam, in aliis externe nulla ejusmodi contractionis indicia prebentem, dixisse placet. Et ejusmodi forma exteriore frondis in Specie, ad oras Novsee Hol- landi sat frequente, observata, hane Generi typicam consideratam fuisse, facilius revera intelligatur. Jam vero Zpierisim Floridearum scribenti mihi formam cogni- tam fuisse, quam fronde tota subcontinua instructam, ad idem Genus referre non dubitavi. Dein, novis mihis allatis formis, quasdam habui admodum angustas, sua exteriore forma Fhabd. elavigeram ita :emulantes, ut eandem Speciem coram habuisse facilius quispiam conjecisset, quamquam tum ramificationem hujus magis repetite vertieilllatam agnoscere opporteret, tum structuram Rhabdonis in una; in altera vero structuram) sibi propriam et revera admodum diversam obvenire, si quoque hane primo intuitu forsan non facile percipiendam esse lubenter agnoscere opporteret. '" In. recentissima, quam vidi, dispositione Floridearum Genus Coeloclonii memoratum et inter Chondrieas receptum, nulla facta, si quid video, mentione Corynecladig Generis. Analecta Algologica. 119 Facta sectione transversali stipitis Speciel cujusdam, quam nomine Coeloclonii clavigeri diu revera in Herbario servatam habui, hunc totum farctum vidi cellulis quasi duplicis generis, nempe aliis validis, quasi stratum quoddam principale for- mantibus, cujus unam cellulam nune centralem, et plures conformes, pluribus serie- bus concentrieis dispositas, at invicem disjunetas, cellulis minoribus quasi inter- ealaribus, tum centralem cingentibus, tum series exteriores cellularum conformium invieem plus minus disjunctas separantibus. Cellulas ita multo minores spatia im- plere dicerem, quibus cellule majores separantur; totum interius frondis, ita for- matum, cinctum vidi strato quodam corticali cellulis magis rotundato-angulatis con- textum, his paucas cellularum series formantibus. Si contigerit, sectione facta longi- tudinali, stipitis habere segmentum satis tenue, adpareat cellulas istas majores, quas minoribus cinctas dixi, esse in media sua parte incrassatas, at apicibus suis pro- longatis quasi anastomosibus in catenas moniliformiter cohsrentes, invicem fieri conjunetas. Cellulas autem multo minores, quibus in sectione transversali cellulas majores cinctas dixi, constitutas vidi filis multo tenuioribus, eodem modo suis arti- eulis submoniliformiter cohzrentibus quasi in longas catenas, at multo tenuiores, conjunctis. Ut vero rite adpareat hse structura eandem observare opportet in fronde fir- miore plante magis evolute, si contigerit hujus partem habere firmiorem et rite evolutam. In frondis parte inferiore hane structuram ita evidentem mihi adparuisse, ut eandem potius evolutione sua indicare affinitates, Rhabdonias versus tendentes, quam Chondrieas indicantes. Ubi hoc modo structuram Generis rite perductam vidi — in stipite firmiore et magis cartilagineo, eandem vix quispiam Chondrieis rite pertinentem supposuerit. Quamquam numerosa hujus forms specimina hodie comparanda habuerim, me tamen nullum specimen cystocarpiis instructum observare lieuisse, mihi dolen- dum adparuit. Sin vero jure quodam dicere ausus sim structuram aut magis Rhabdoniam versus tendere, aut Chondrieis affinitatem indicare, dixisse placet me specimen habuisse spharosporiferum, cujus sphaerosporas magnitudine insignes quasi in zonam spharosporiferam conjunetas, triangule divisas me observasse. Hine nullis dubiis vacare putavi plantas, a me hodie descriptas, Chondrieis adnumerandas esse. Denique dixisse placet me jam antea (Anal. Algol. Cont. IV p. 47) unam Spe- ciem, forma peculiari frondis insignem ut «CoeLocLowiuM GRACILIPES» memorasse; expresso tamen dubio anne constitueret Sub-Genus proprium, quod nomine Jolicho- scelis instituendum proposui. Novis ejusdem typi Speciebus, et his quin immo magis ad Coeloclonia ipsa forma frondis tendentibus, tamen accuratius comparata structura ipsius frondis, aliam structuram indicantibus, non potui quin Typum Generieum proprium in his omnibus agnoscerem, quem igitur hodie sub nomine Dolichoscelis ut Genus suis juris agnoscendum putavi. Huic Generi inter Chondrieas sequentes Species Novs Hollandise refero: Acta heg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 16 120 j. G. Agardh. 7 Fronde tota teretiuscula filiformi, ramis quoquoversum egredientibus plus minus de- composita. 1l. DorrenHoscELIS cLAviFERA J. Ag. mscr. Hab. ad oras Nove Hollandise et Tasmanis forsan sat frequenter obveniens: ex "Tasmania a D:na Meredith (sub n:o 294); ex Spencers Gulf a T. O. Halloran; ex Port Elliot a D:na Hussey mihi missa. Frondem vidi magnitudine et habitualibus notis ita Ehabd. clavigeram :emulantem, ut unam pro altera facilius quis assumsisset, nisi ramos in una magis vage exeuntes, in altera fere rite verticillatos obvenire diceres. In JD. clavifera vidi ramos adultiores fere cylindraceo-filiformes, ra- mulisque conformibus sparsim egredientibus, aliis simpliciusculis subclavseformibus, aiiis magis de- compositis, nunc quidem ramulis ita adproximatis ut obiter inspectos ad dispositionem subverti- cillatam tendentes forsan quispiam conjiceret. A facie inspectam frondem vix cellulas certo quodam ordine dispositas gerentem diceres. Plantam juniorem proprio quodam modo csspitosam obvenire animadvertere placet: a crusta nimirum expansa, at interrupta, radicali stipites crassiusculi prove- niunt at adparenter truncati (forsan a priore anno persistentes) a quibus singulis plures generantur stipites novi anni, suo ordine inferne nudiusculi, superne suis ramulis instructi; et hi rami suo ordine inferne ramis magis simpliciusculis aut dichotomis, superne ramellis adhue tenuioribus et magis racemosis instructi. Plantam juvenilem hoc modo fieri exi:nie ezspitosam, tum suo radicali adparatu admodum decomposito — tum sua ramificationis norma — cujus habitum nostram Cystocl. purpurascentem referre dicerem — expressis verbis meminisse placuit, utpote plantam magis evo- lutam habitum admodum diversum induere, me observasse puto. Partem nimirum superiorem ex- crescere magis corymbosam, ramis suis patentibus magis decompositam, ramulosque demum exse- rens magis clavatos, cujus infra apices obtusos et subclavatos vidi zonam sphzaerosporarum sspe paulo infra apicem unicam. De structura frondis et sphzarosporarum videas qua supra dixi, ipsius Generis structuram qualem vidi indicantia. i; Fronde ez íereti subcompressa, stipite inferne nudiusculo, superne ex submargine frondis ramulos subdistichos, superiores subsimplices lancoideos obtusos, inferiores nova serie ramulorum decompositos emittente. 2. DonrrcHoscELIis prisTICHA J. Ag. mscr. Hab. ad Port Elliot Nove Hollandisw australis. Hane esse Speciem prscedenti proximam, at duplo majorem, atque ramificatione magis di- stiche pinnata et simpliciore diversam, evidentissimum putavi. Stipitem evidenter compressum vidi et in inferiore sua media parte ad formam planam, quam in sequente, modo admodum singu- lari evolutum descripsi, tendentem, id sat mihi conspicuum obvenisse, lubenter dixerim. Utriusque vero Speciei specimina tantum singula vidi. jjj Stipite frondis inferne cylindraceo, superne complanato costato, quasi suram stipyitis emulante, apice dein contracto, ramulos filiformes fere in corymbum conjunctos sustinente. 3. DonricnmoscEnis GRaCILIPES J. Ag. Amal. Algol. Cont. III. p. 47 et 48. Descriptionem plante peculiaris l. c. videas. Analecta Algologica. 121 XVIII. De plantis sub nomine Rieardise et Erythrooystidis confusis. Qualem plantam primariam sub nomine Z/carde?e descriptam novi, hanc dice- rem minutam, vesiculam prsebens obovatam, vix ultra 2—3 lineas longam, qualem in Jcone Zanard. Tab. LXI depictam; ab Erythrocystide dignoscendam tum cysto- earpiis supra frondem prominulis, intra suum pericarpium gemmidia simpliciuscula obovato-pyriformia magis immediate ex ima placentari regione exeuntia generan- tibus; tum sphserosporis triangule divisis, quales in planta *Chondrieis referenda exspectanda viderentur. Specimina, qus hujus vidi, mihi omnia ex mari Adriatico aut mediterraneo provenientia, dixisse placet. Specimen quod prima vice a California habui sub nomine Zrythrocystis Gre- ville? inscriptum, mihi fuit planta qusedam juvenilis, vesiculis paucis (4) at admo- dum magnis fere apicem digiti minoris crassitie :quantibus, at eximie obovatis, singulis suo pedicello, vix lineam longo suffultis. De hac planta dixi, eandem non esse Ricardiam, potius eandem ad JArythrocystidem accedere, at plantam gerere struc- turam Chrysymenie. Hodie intelligere putavi hane esse plantam juvenilem Chrysy- menie dolichopode; revera longius ab Erythrocystide tum structura, tum partibus fructiferis discedentem. Me hac comparatione facta cum Erythrocystide, ansam de- disse erroris, hodie inter Algologos Americs divulgati, forsan dicere opportet, quam- quam ad meam exculpationem offerre liceat, comparationem factam habituales notas tantum respexisse. Genus sui juris, tum a A?cardia tum à Chrysymenia distinctum, puto Genus a me sub nomine Zrythrocystis descriptum, cujus tantum unicam Speciem novi, ad oras Californie a pluribus lectam, cujus Specimina hodie venditari puto sub noinine Ricardie Montagnei. Mihi igitur nullis dubiis vacare hodie puto sequentes formas esse dignoscendas et revera invicem sat conspicue distare: l:o. RicamgprA MomwTmaAGNEr, cujus Specimina novi in Adriatico et Mediterraneo mari hucusque tantum lecta. 2:0. EnvrHRocvsTrIs GmEvinLLE) J. Ag. (— Ricardia Montagnei A/gol. Ameríce (non J. Ag.) ad oras Californie a pluribus lecta. 3:0. CHRvsvwENIA poLrcHoPoDaA (J. Ag. mscr.) caule filiformi solidescente subdi- chotome-decomposito, ramis singulis in ipsam frondem vesiculosam obovatam terminalem desinentibus, tota sua inferiore parte filiformiter elongata nudis, inira apicem frondis vesiculose cystocarpia plura, singula suo velo subful- ciente imposita generantibus. Erythrocystis Grevillei A/gol. Californ. (non J. Ag.) et Chrysymenia pseudo-dichotoma A/gol. Calif. Hab. ad oras Californie (S:ta Barbara; S. Pedro). 122 « J. G. Agardh. Hsc est Species Chrysymenie Generis, tum sua structura frondis, tum dispositione cystocar- piorum, quasi supra velum, ab ipsa fronde separatum, nucleum generans; dum vero in Chrys. wvaria, caule süo firmiore instructa, vesicule frondis quasi racemos terminales efficiant, aliter omnino in Specie hodie descripta vesiculas frondis generari, et hoc modo habitum oriri admodum diversum facilius adpareat. Caules nimirum elongatos et filiformes terminatos diceres unica vesicula, ab ini- tio terminali. Infra hanc vesiculam, quasi caulem terminantem observavi nunc unicum, nunc ge- minos ramulos laterales generari, ipsos sua minuta frondis vesicula terminatos. Hoc modo vesi- culas ipsam frondem constituentes, in suo ramo terminales dicere opportet, et singulas suo pedi- cello suffultas, nune vero quoque obvenire vesiculam quasi sessilem inter geminos ramulos novos prolongatos intermediam. , In Specimine Zrythrocystidis Grevillei J. Ag. me quidem vidisse cavitatem interiorem per- cursam adparatu quodanf filonam tenuissimorum, quz fila arüculata dicerem articulis prselongis, at contentu filorum qussi in partes subdisrupto; at hsec fila in interiore tubulosa parte frondis spar- sissima, attamen, si recte viderim, ramulis suis z:eque sparsissimis ad nucleos cystocarpiorum excur- .rentibus. Ipsam structuram nuclei vidi: qualem Chondrieis characteristicam descripsi. Hinc et Genus sui.juris et rite dispositum putavi. XIX. De Mieropeuce, Genere novo Rhodomelearum, sua affinitate ad Trigeneam proxime accedente. Meminisse placet sub. nomine Trigenee Genus proprium a Sondero jamdudum creatum fuisse, quod vero tum quoad structuram frondis, tum quoad partes fructificationis parum intellectum, nec quoad proprias suas affinitates rite cognitum diu permansisse, dicere fas est. Formas ejusdem sal- tim duas hodie cognitas esse, assumere ausus sum, quarum unam sub nomine Ahodomele Trigenec a Harvey descriptam et icone illustratam, suis ramis ramulisque a caule valido sine ordine con- spicuo egredientibus totam quasi horridam, esse eandem Speciem, quam jam sub anno 1845 sub nomine Thrigenee australis in Bot. Zeit. prima vice descripsit Sonder; alteram vero huie congene- ricam esse formam, sub nomine Trigenee wmbellate a me descriptam, quam ipsa ramificationis norma, ramis suis nimirum ramulisque, umbellas diceres umbellulasque formantibus, habitum sat diversum induentibus. Ut novis allatis speciminibus tum formas diversas Specierum, tum struc- turam frondis et partium fructificationis rite cognoscere licuerit, mihi saltim magis magisque incre- visse suspicionem Typum quendam Rhodomelearum sibi proprium in his formis latere ). Plantam aliam et suo adspectu admodum diversam — ipsam quoque suis characteribus sat singularem — potius forsan quispiam putaret Dasyeis analogam, si quoque ramellis rigidiusculis " In memoriam hoc loco revocare placet me in Amal. Alg. Cont. II p. S3 jam de structura et affinitate proxima Trigenes novas observationes ad ea attulisse, quze antea in Bidr. Alg. System. V1 de affinitate et structura Generis dixi. Hoc ultimo loco duas Species diversas assumere ausus sum, quarum l. TRIGENEA AUSTRALIS Sond.— Hhod. Trigenee Harv. Phyc. tab. 126. Qualem hane depinxit Harvey, frondem totam ramulis sine ordine bene conspicuo horridam dicerem ; eystocarpia vero hujus nondum vidi. 2. TRIGEN. UMBELLATA J. Ag. hujus tum cysfocarpia valida, tum sfichidia generi propria descri- bere conatus sum; qualia hzc vidi eadem quoad structuram ex ipsa struetura frondis peculiari potissimum explicanda putarem. In utraque Specie formas obvenire ramulis multo longioribus instructas vidi; quid vero ejusmodi forms sibi valeant, mihi hodiedum dubium permanet. Utramque vero Speciem 'Trigenese ejusmodi ramulis longioribus sterilibus instructam me vi- disse dicerem. Analecta Algologica. 123 instructam — hodie describendam habeo, quam non potui quin certo respectu cum Trigenea con- venientem suspicarer. Quamquam Genus proprium, cui hanc plantam typicam esse suspicor, cysto- carpiis adhuc ignotis, quoad suas affinitates dubium dicere cogor; mihi tamen ad affinitates mutuas illustrandas quarundam Rhodomelearum revenienti, novum hoc Genus quoque ad aftfinitates aliorum Generum illustrandas sua conferre, lubenter suspicarer. Sequente igitur charactere Genus proprium Rhodomelearum dignoscendum putavi: MICROPEUCE, Gen. nov. Rhodomelearum, J. Ag. mscr. Frondis teretiuseule, pinnatim quoquoversum ramoss, ramis majoribus adparenter inartieulatis, siphonibus nempe interioribus inzqualiter desinentibus, et corti eali strato cellularum minorum obductis; ramis vero minoribus insuper emit- tentibus ramulos articulatos monosiphoneos, quasi inter cellulas corticales sine ordine bene conspicuo provenientes; inferioribus (ramulis) patentibus rigidius- culis, divergenter dichotomo-subpinnaüs mucronatüis, superioribus in apicem quasi strobilaceum adproximatis. Cystocarpia ... Spherospore intra apices ramorum polysiphoneos provenientes, ob adparatum ramulorum bracteantium in stichidium quasi strobilaceum conjunctz, intra cellulas stichidii brevissimas, spirali ordine parum conspicuo dispositas, singule provenientes, demum eruptze in axilla ramulorum recepte (et germinationem inchoantes?) validze. quasi granulis formate (repletz), triangule divise. Quoad characteres Rhodomelearum re vera haud paucas obvenire et habi- tuales et structure differentias, quas in aliis earundem Typis plus minus perductas observare liceat; et quibus ducentibus de affinitatibus Generum hodie sepe aliter judieare opporteat, quam sequi videretur iüs suadentibus characteribus, quibus Rhodomeleas olim determinatas et cireumscriptas putarunt, id quidem Genera iis- dem relata ecomparanti vix dubium adpareat. Rachidem polysiphoneam generare ramulos monosiphoneos, id jam plurimis demonstratum novimus; ipsam rachidem polysiphoneam obvenire posse contextam siphonibus aliis longioribus, aliis brevio- ribus; eandemque nune quoque obvenire siphonibus quasi aliis principalibus, aliis inter has intercalaribus et anastomosibus conjunetas, id prseter alia Genera docent tum Trigenea, tum hodie descriptum Genus JMieropeweis. Sphzaerosporas nunc obve- nire in ramulo, aliter vix mutato, uno aut altero modo dispositas; in aliis vero easdem obvenire in ramo, aut parte frondis plus minus transmutaía dispositas, id ab omnibus hodiernis Algologis agnotum putarem; et mihi quidem in Generibus Rhodomelearum disponendis hanc dispositionem sphzrosporarum sistere characterem quendam principalem, non potui quin agnoscerem. Ramulis igitur sphzerosporiferis tum plus minus transformatis et alias formas offerentibus, tum sphsrosporas alio modo dispositas generantibus, id non potui quin characterem quendam principalem sistere considerarem. Mihi ita judicanti ipsam formam rami sphzrosporiferi, ejus- que structuram, velut ipsum modum, quo sphsrosporas dispositas et conservatas vidi in planta, quam Genere Micropeuci typicam consideravi, ab omnibus aliis ita differre adparuisse confiteor, ut typum Generis proprii in ea recognoscere egomet 124 J. G. Agardh. haud dubitarem. Quod autem plures ejusmodi characteres — minus quasi Rhodo- meleis nostratibus convenientes — in JMzeropeuce obvenire videntur aut in hoc Ge- nere fiant quasi magis evoluti, id eo magis observandum videretur, si quidem alia Genera Nove Hollandie, modo quodam analogo diversa viderentur. , Ipsam plantam exsiccatam JM?cropewces habitum offerre Dasye cujusdam rigi- diuseule, caule suo polysiphoneo ramisque suis Callithamnioideis instructe vix quis- piam denegaret; et sectione facta transversali hujus caulis, structuram polysipho- neam, cellulis 4—5—8 in orbem, circa axilem cellulam dispositis obvenire facilius revera conspiciatur; et has primarias cellulas extrorsum novis seriebus cellularum minorum obtectas obvenire facilius quoque patet; in caule vero ita cellulis quasi primariis formato, sensim novas cellulas intercalares et invicem (si quoque minus conspicue) anastomosantes id quidem satis conspicue me observasse puto. Hoc stratum cellularum intercalarium, circa cellulam axilem magis conspicuum quasi transitum quendam parare ad cellulas exteriores et ramos Callithamnioideos nec mihi quidem dubium adparuit; quamquam (ipsa hujus strati dispositione intercalari) contiguitatem tantum ruptam observare contingat. Inter cellulas exteriores, caulem primarium et firmum ita constituentes, ramos vidi exteriores (quos rite Callithamnioideos dixi) paulo laxius obvenientes et invicem liberos: majores horum subpinnatim esse divisos, minores dichotomos, articulis om- nibus monosiphoneis, suo diametro 2:plo—4:plo longioribus (cum setate nimirum paulisper longitudine accrescentibus), axillis admodum patentibus et fere divaricato- divergentibus. supremo articulo fere mucronato et rigidiusculo terminatis. Quod autem in hac planta precipue animadvertendum mihi adparuit, id ex modo quo ramuli dicti Callithamnioidei fructificationis officiis inservientes adpareant. Sphserosporas nimirum intra partem superiorem polysiphoneam ramorum generatas vidi; et ita partem hanc fieri paulisper incrassatam dicere opportet, sed alio modo vix nisi crassitie aucta dignoscendam (nec igitur sfichidium, quod dicerem, proprium lormantem); in ita incrassata parte sphserosporas quasi linea spirali adscendentes (singulis nempe sphsrosporis intra singulos articulos generatis); infra sphserosporam vero quamque (ita dispositam), ramulum vidi Callithamnioideum provenientem, di- ceres fere eodem modo quo in Sírobilo bractea sustinet suam partem interiorem. Totam partem ramorum superiorem ita assumere adspectum rami Strobilacei, potius quam stichidii proprii (quale hoc in Rhodomeleis superioribus evolutum videre li- ceat); et hoc modo Micropeuceu stadium sistere inferius ejusdem dispositionis, eujus superius stadium in Z'igenea recognoscere putavi, utpote in hoc Genere stichidia, quie adesse vidi, nec ipsa rite transformata, sed ramis pluribus quasi coalescen- tibus et adjuvante quoque structura iírondis, in organa stichidiosa transformata dicerem. Segmentis transversalibus factis per partem strobiliferam JM?cropeuces adhuc paulisper juniorem mihi sat evidenter adparuisse dicerem sphserosporas singulas intra ipsam rachidem polysiphoneam rami strobilacei generari; atque has ita dispo- sitas ut intra cellulas, quas eodem artieulo pertinentes adnumerandas putarem, Analecta Algologica. 125 singulas nasci sphserosporas, id sat conspicue me vidisse puto. Qualem hane sphzero- sporam vidi, eandem dicerem rite globosam et in suas partes 4 quoque triangule divisam. Qualiter vero in strobilacea parte adultiore sphserosporas dispositas vidi, easdem facilius dicerem extra frondem prominulas, quasi in axilla ramuli Calli- thamnioidei nidulantes obvenirent. Ipsa illa organa, in quibus sphserosporas Generis dignoscendas putavi, non potui quin quoad ipsum suum adspectum paulisper abnormia dicerem, utpote lineas divisionis triangula nune parum conspieuos monstrantia, et nune totam sphaerosporam quasi granulis minutis dense conjunctis constitutam. Ex quo ad spectu, comparata quoque dispositione, quam intra suas quasi braeteas servare vi- dentur sphserospore, conjieiendum mihi adparuisse sphaerosporas jam intra stichi- dium suum maternum, quale hoe describere conatus sum, suam evolutionem ulte- riorem inchoare; easdemque hune in finem intra bracteas suas diutius conservatas retineri. Si vero hoe modo ipsam structuram horum organorum — qualem hane vidi (quasi granulis sat conspicuis et majusculis conglobatis aut coalitis compo- sitam) — explieatam quispiam putaret; tamen contra ejusmodi explicationem ani- madvertendam dicerem, singulas has sphserosporarum 4 partes invicem sat cohze- rentes mihi adparuisse, nec formam ipsarum — a divisionis modo pendentem — alio modo mutatam fuisse, sub incubatione, ut ita dicam, ipsarum intra frondem maternam; qualiter hoe in aliis sphserosporis germinantibus me olim observasse putavi, et quoque de aliis sphzrosporis, intra frondem germinantibus, alios se vi- disse dixerunt. i: Quoad formam, cohzrentiam, et adspectum sphsrosporarum, quales has in Mieropeuce describere conatus sum, consimilia organa quoque in nonnullis aliis Generibus Rhodomelearum obvenire, meminisse placet. Et mihi quoque de Clif- tonia nuper scribenti (Anal. Algol. Cont. IV p. 86) et explicationem partium qua- rundam, quas in hoc Genere obvenientes explicandas habui, qusrenti, mihi adpa- ruisse dubium, quomodo organa non tantum in Cliftonia et Bostrychia, sed quoque in Trigenea et Heterocladia explicanda viderentur; mihi quin immo dubium adpa- ruisse utrum organa diversa, qus in Cliftonia observaverim, antheridia sisterent an sphaerosporas proprio quodam modo mutatas. Dum vero sphsrosporas Cliftoniz in organis, quze cum stichidiis Rhodomelearum sine dubio convenientia agnoscere op- porteret, obvenirent; mihi dubium adparuisse, anne organa, quse diverso modo sita observaveram, potius ut antheridia hujus Generis agnoscenda viderentur. Novis mihi postea allatis Speciminibus tum Trigenes, tum precipue novi Generis, quod in planta hodie sub nomine Micropeucis descripta agnoscere putavi, mihi nullo modo ulterius dubitandum adparuisse confiteor quomodo dubi iste partes explicandze viderentur. Organa nimirum, quz in Mieropeuce vidi, sistere sphsrosporas hujus Generis, me judice, dubitare nequeat; eadem vero, peculiari adparatu bracteantium ramulorum suffulta, suo loco diutius retineri, eademque hane ob causam fieri quoad suam structuram mutata, id quoque mihi vix dubi- tandum adparuisse confiteor. 126 J. G. Agardh. Quod vero id attinet, ipsas partes sphserosporarum diu conjunetas contineri, forsan monuisse opportet ipsam structuram frondis in dictis Generibus ita obvenire compositam, ut singulz cellulze frondis quasi reticulo filorum anastomosantium ocinetze adpareant; si in aliis Generibus — quorum cellule fructiferas partes continentes, nullo retieulo cellularum anastomosantium cohibertur — partes sphserospore invi- cem facilius disjunctzee adpareant; nonne suspicandum videretur easdem aliter ob- venire debere conjunctas — ne dicerem quasi externo adparatu diu cohibitas — in Generibus, quarum cellule principales normaliter cinete adpareant proprio illo strato filorum anastomosantium, quas in Generibus dietis Nov: Hollandise, structuram illam, his propriam, tribuere mihi adparuerunt. 3 Quamquam igitur de ipsa natura partium interpretanda hodie paulisper aliter censeo quam loco citato de eadem judicavi, tamen non potui quin proximam quan- dam affinitatem inter Genera dieta Nove Hollandise: JMieropeuce, Trigenea, Hetero- cladia ex una parte, Cliftoniam et Bostrychiam ex altera agnoscendam putarem; et utraque magis forsan Genera versus, suis reticulatim junctis cellulis inter Rhodo- meleas fere abnormia considerata (Dictywrus, Claudea), quam proxime accedentia ad ea, quie magis Typica considerare consuevimus (Rhodomeleas nostrates). Quod speciatim attinet Genus JMieropeucis, hoc dicerem a T'rigenea differre suo habitu multo magis Dasyam referente; partem vero frondis fructiferam a sterili vix nisi paulisper crassitie auctam differre dicerem; et hanc partem fructiferam esse braecteatam quasi ramulis non mutatis frondis sterilis. In T*zgenea vero, suo habitu ita ad Rhodomelam accedentem, ut Speciem primitus descriptam, a Harvey ut me- ram Speciem Rhodomelse consideratam fuisse, constat. Stichidia in Trigenea obve- nire, assumere vix quispiam dubitaret; hsec autem modo proprio transmutata et ut mihi adparuit quasi propriis pluribus confluentibus composita esse, id mihi quoque monuisse placuit !). Novi nostri Generis Speciem unicam hodie mihi cognitam habeo: l. MrcRorEUCE STROBILIFERUM J. Ag. mscr. Hab. ad Port Elliot Novzee Hollandi; australis, mihi a D:na Hussey missa. Plantam vidi 3—4 pollicarem, coccineam, ambitu pyramidatam, ramis alternantibus pinnatim egredientibus decompositam, tenuitate frondis et forsan adspectu plants exsiecat:s Dasyam Cera- mioidem quodammodo referre forsan quispiam putaret. Sin vero ex habitualibus notis de hac planta judicanti forma videretur aut Wrangelie aut Dasy:s, in quibus forsan nonnulle Species plus minus congruentes viderentur, ejusmodi de affinitate judicium tollere viderentur apices ramorum fructiferi, quos strobilaceos dixi et ab omnibus mihi cognitis Florideis sat conspieue diversos. Si in his par- tibus strobilaceis stichidium quoddam proprio modo compositum recognoscere quis putaverit, jam ex compositione hujus stichidii typum proprium indicatum agnoscendum putavi. Primo intuitu '") Ut adpareant melius et differentis et congruentis, qus inter hzc Genera mihi adesse ad- paruerunt, tum icones quasdam hodie dedi, quibus de utroque Genere evidentius judicare liceat quas igitur quoque videas); tum vero quoque de Genere Trigenes commentaria qusedam infra ad- dere plaeuit, quibus et structuram ipsius Generis, et explicationes hujus structurs antea datas, revera haud facile intelligendas, ita conspiciantur, ut et de structura Generis et de ejusdem affini- tate forsan certius judicare liceat. Analecta Algologica. 421 nimirum adpareat rachidem sphsrosporas foventem ramulis, quos Callithamnioideos dicerem, esse instructam, et eosdem proprio modo ad fructum peculiarem generandum contribuere; quin immo lubenter dicerem mihi ipsi peculiarem fructum a facie observanti adparuisse sphserosporas admo- dum prominulas quasi singulas in axilla ramelli bracteantis nidulantes obvenire; mihique ita dis- positionem assumenti ipsas sphserosporas validas, quasi proprio modo mutatas (jam in situ germi- nantes) adparuisse. Comparanti vero mihi dein ejusmodi fructum minus evolutum (quoque a facie observatum) dignoscere putavi cellulas sphzrosporiferas spirali ordine ipsas dispositas; et sectione faeta transversali ipsius rachidis hanc vidi polysiphoneam et intra siphones ipsius sphaerosporas generatas, non potui quin Rhodomeleam structuram frondis et compositionem ipsius stichidii sibi propriam recognoscere putarem. Suadente denique quoque structura ipsius frondis adultioris, quam tum cellulis validioribus (siphonibus plus minus transmutatis) tum intercedentibus minoribus contextam dicerem, affinitates Generis proprii in vicinia Trigeneze quszerendas esse lubenter assumsi. Si a facie frons exsiccata observatur, Dasyse Speciem in ea recognoscere vix quispiam dubi- taret. Frondem diceres articulatam, articulis brevibus contextam, at ob alias cellulas sparsim ob- venientes magis irregulariter dispositas, vix rite in articulos proprios subdivisam. Segmento facto transversali adparet cellula qu:zedam centralis et paulo minor pericentralibus, quarum àb initio 1—4 lubenter assumerem, at harum subdivisione, nunc usque 8 obvenire posse putarem. Extra has; quas centrali tamen conspicue majores vidi, et magnitudine omnes cellularum series exteriores superantes, tamen cum his plus minus conformes, rotundato-angulatas dicerem, extimis directione radii paulisper longioribus fere oblongis. Inter diversas vero has cellulas majores stratum adesse eeliularum interealarium suis apicibus anastomosantibus, quasi suo reticulo interiores cellulas cin- gentibus; hujus strati indicia potissimum extra cellulam axilem observare oredidi, at fila hujus, quamquam minus evidentia usque ad corticales continuata; et his sustineri fila monosiphonia quz Callithamnioidea dixi, et quorum ramis quasi bracteantibus sphzerosporas quasi suffultas dixi. ^ facie frondem accuratius observanti quoque adpareat hzec fila quasi fasciculatim collecta et longio- ribus articulis constituta longitudinali directione frondem exteriorem .pereurrentia; et ex his filis elongatis provenire fila illa exteriora Dasyoidea, quibus ipsas sphzerosporas quasi bracteatas dixi: ubi ejusmodi sphzrospora, ut putarem transformatione cellulz ipsius frondis generata atque ita in ipsa fronde interiore intumescit, fila longitudinalia secedere, observare credidi; at ex his fila brac- teantia provenire putarem. Facta sectione transversali frondis, sphserosporas in cellulis ipsius fron- dis nidulantes videre putavi. De ipso Genere Trigenee sequentia in memoriam revocanda viderentur: Qualem structuram [frondis in icone Harveyana redditam putares, talem in inferiore quadam parte frondis transsecta vix a Rhodomela diversam forsan quoque quispiam urgeret; mihi vero hane comparanti eum alia Specie, a me nomine 77g. wmbellate descripta, adparuisse preter cellulas majores, interiorem frondem :occu- pantes, alia vidisse fila interealaria, sepe angustissima quidem et parum conspicua in partibus adultioribus, eadem vero prsecipue in partibus tenuioribus obvenire fere in stratum axile proprium conjuncta, cujus fila invicem continentur :anastomosibus, sub evolutione cellularum majorum magis magisque distraectis, ita ut hzc fila in fronde adultiore parum conspicua facilius prsetermittuntur; et quomodo hanc struc- turam Typis quibusdam Nove Hollandie quasi characteristicam mihi suboluisse videtur, id jam alio loco (Amal. Algol. IV. p. 93) indieavi. Ipsa quoque structura frondis Trigeneam a Rhodomela differre, ita patet. Inter Species Trigenes differentiam ramificationis obvenire docui; Ramifica- tionem frondis in 7'rig. wmbellata, quam fere rite verticillatam in parte inferiore et Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. :y( 128 J. G. Agardh. sterili frondis vidi, fieri in superiore parte magis wmbellatam; at hanc dispositionem in planta sfzchidiifera fieri plus minus mutatam, hodie observare placuit. Ramulos nimirum ultimos constare vidi siliquis quasi fusiformibus fertilibus, interspersis nunc paueis sterillibus, omnibus his aut conjunctim umbellulam fertilem terminalera for- mantibus, aut uno alterove ramello sterili quasi involucello suffultam forsan dicere quis vellet. Stichidia singula teretiuscula adparent inferne pedicello brevi tenuiore suffulta, superne in formam sat conspicue lancoideam (fusiformem) tendentia, pro state et evolutionis gradu lineas 1—3 longitudine zquantia. Ipsas autem has sil- quas (stichidia) compositas dicerem, quasi rachide propria, evidenter inarticulata (cellulis minutis gelatinosis rotundato-angulatis contexta) atque ramellis Callitham- nioideis a rachide exeuntibus, et extra rachidem magis magisque incrassatam sua parte superiore libera eminentibus, incurvis et rigidiuseulis; inferiore vero sua parte intra rachidem gelatinosam quasi immersis. Accuratius hos ramellos examinanti adpareant singula serie articulorum superne contexti, infima autem sua basi arti- culos monstrantes in cellulas collaterales geminas subdivisas; quibus suo ordine iterum subdivisis cellulas rachidis inferioris inarticulatze magis gelatinosas oriri patet. Siliquas igitur, quas dixi, constare tum rachide inarticulata cellulosa et adparenter gelatinosa, tum ramellis Callithamnioideis; adpareat hoe modo totam siliquam com- positam esse tum rachide primaria, tum ramis ab hac provenientibus; et partibus utriusque confluentibus in siliquam adparenter gelatinosam, superioribus autem ramulorum partibus extra siliquam persistentibus sub forma ramulorum Calli- thamnioideorum. Intra siliquas (stichidia gelatinosa) sphzrosporas quoque modo sibi proprio oriri forsan suspicandum videretur. Quales easdem vidi in siliqua gelatinosa ortas, tales easdem dicerem sine ordine bene conspicuo dispositas, ipsas validas inter cel- lulas gelatinosas ipsius siliquze immersas, at in siliqua a facie observata evidenter translucentes, utpote ipsa earum magnitudine insignes; maturas quasi granulis mi- nutis coalitis contextas; indicia tamen quoque divisionis triangulate (at parum evi- dentia) monstrantes. Ipsas umbellas stichidiorum ad apicem rami eujusdam, sensim in rachidem umbelle novae transeuntis, oriri facilius conjicere liceret; et in specimine rite sti- chidiifero plures ejusmodi rachides umbellulz&e nov: mihi observare licuisse dicerem ; in ejusmodi parte inchoante — obtuso et toto ut mihi adparuit celluloso — vidi ex apice tum ramulos plures emergentes rite Callithamnioideos et adhue ab ima basi artieulatos, tum organa propria obovata, tota ab infima basi cellulis minutis con- texta, quse stichidiorum propria initia sistere eonjicerein. Alia inter hse stichidi- orum initia paulo minora vidi angustiora, alia conspicue obovata, cellulis angulatis rite contexta; quarum in interiore endochromata globüloso-angulata, nune quater- natim juncta observare credidi. Inter ramulos Callithamnioideos tum plurimos sim- plices, tum quoque ramosum deprehendi (fig. 2) cujus in inferiore parte articulos longitudinali divisione in polysiphoneos abeuntes vidi, aut forsan potius in cellulas minores subdivisas, transitum ita inter utrasque monstrantes. $Stadia evolutionis Analecta Algologica. 129 adhue juniora qusrenti mihi quoque contigisse dicerem invenire ramulum adhuc polysiphoneum, rachide in inferiore parte quasi articulis diametro duplo brevioribus instructum (fig. 3) siphone centrali in partes quasi 2:as superpositas subdiviso, sin- gulis his partibus duas series cellularum (siphonum) lateralium sustinentes. Ipsam rachidem terminalem rami fructigeri (fig. 3) observare mihi contigisse putarem: nimirum ipsum hune apicem articulatum et monosiphoneum et quasi Callitham- nioideum me vidisse putavi; et ab hoc quoque partes novellas emergentes vidi, in quibus quoque stichidiorum initia dignoscere putavi quam maxime juvenilia, alia a facie, alia sectione transversali a me observata: fig. 3b nimirum monstrat stichi- dium juvenile, quale illud a facie observatum vidi; fig. 3c quale hoc segmento transversali sectum; et fig. 3a qualia prima harum partium inchoantium conamina observare contigit. Ipsas sphserosporas in siliqua (hoe modo compositione et coalitione diversarum partium formata) ordinem certum :egrius dignoscendum servare forsan vix dicere liceret. Sectione vero facta transversali siliquee evolutze, et comparatis partibus junioribus meminisse placet me jam supra monuisse frondem sua structura neuti- quam ita simplicem obvenire ac eandem antea descriptam novimus: Stratum nimi- rum quod a cellulis polysiphoneis Rhodomelearum analogis contextum considerare liceret, revera esse interceptum cellulis intercalaribus, plus minus conspicue ana- stomosantibus, quibus fila strati intimi axilia conjuneta adpareant cum cellulis minutis et magis rotundatis strati corticalis. Quales igitur partes sphserosporiferas "Trigene: umbellate, a me observatas, ortas putavi, easdem stichidiis pluribus plus minus in fructum compositum con- fluentibus formatas dicerem; ob hanc igitur partium diversarum compositionem tum ipsa stichidi$ propria, tum rachides easdem sustinentes, tum denique ramellos, quos COallithamnioideos dixi, plus minus transformatos ingredientes supponendum videretur. Quin immo totam partem hane fructiferam, quoque quoad suam sub- stantiam transmutatam fieri, id quidem nec egomet segre suspicarer. Line quoque intelligendum putarem rationes quasdam adfuisse quare Sonderum nomine Favellidi? designare voluisse ipsum Fructum, cujus in interiore corpuscula inclusa tamen nomine spharosporarum ab eo designata, et filis persistentibus articulatis adnata descripserit — id quidem mihi hodie quoque in memoriam revocandum adparuisse, lubenter dieerem. Denique addere placuit mihi contigisse in T'zgenea wmbellata quoque obser- vare antheridia in ramis, sua forma cum junioribus sphserosporiferis sat congruen- tibus. Ipsos hos ramos minutos vidi obovatos, majusculos et cellulosos, quorum tum ad apices tum ad bases, eosdem sustinentes, fila Callithamnioidea quoque evo- luta vidi. In interiore ejusmodi rami vidi corpuscula globosa sparsius provenientia, ipsa sua forma, et granulosa structura sphaerosporas semulantia diceres; quin immo in his indicia me vidisse puto subdivisionis triangulate; at has triangulas partes sensim secedere observare credidi in partes magis rotundatas, intra. membranam tenuissimam corpuscula rotundata foventes. (jg. 5 a——c.) 180 J: G. Agardh. Denique hodie quoque animadvertendum adparuit me Qobservasse gemmidia. cystocarpiorum a placenta, cellulis minutis composita, egredientia et filo longiore artieulato. pedicellata, terminalia et pyriformia, qualia in Rhodomeleis obvenientia novimus (Tab. II. fig. 6). XX. De Speciebus quibusdam Sarcomenise Generis, mihi novis, tum Typos Sub-Genericos sibi proprios formantibus, tum de mutua affinitate Specierum, earumque dispositione commentaria nova. Jam prima viee de Algis Rhodomeleis scribenti mihi adparuisse Genus illud, sub nomine Sarcomenis descriptum, cui typicam fuisse constat plantam Novz Hollandie, suo habitu Delesseriam magis referente, tamen sistere Genus probe Rhodomeleaceum, cui quoque alias plures, habitu admodum diversas Species, qua- rum nonnullas quoque ad alia Genera relatas, tamen ad idem Genus, et hoc qui- dem suis characteribus admodum distinctum referendas esse, id hodie meminisse placet, quum et plures mihi novas formas hodie describendas habeam, quibus habi- tuales notas Specierum adhuc magis diversas obvenire patet. Mihi tamen hanc ob causam, ipsam ut ita dicam ideam Generis, qualem hane tum in structura frondis, tum in characteribus ipsarum partium fructificationis expressam describere conatus sum, nec in novis formis ita mutatam mihi adparuisse, ut de affinitate ipsius Ge- neris, alio quodam modo judicandum crediderim !) Algologis, qui hodierno tempore Genus Sarcomenise cireuihsoriptuya M iisdem limitibus, quibus illud Species Algarum scribens ipse illud cireumscribendum putavi, atque Genus ita limitatum, suadentibus habitualibus notis, quales has in ea primum sub nomine Sarcomenie descripta Specie adpareant, Genus ad viciniam Delesseriearum. referendam urgent — his dicerem meminisse opportuerit, Species alias ad idem Genus Sarcomeniz a me relatas fuisse, quas ipsis suis habitualibus '" Meminisse placet Generi Sarcomenis, quale a Sondero propositum, typicam fuisse plantam Novre Hollandism, cujus habitum Delesserieas mirum in modum referre, quod nomine specifico eidem dato quoque Auctor indicavit; Sonderum quoque novum Genus aliis ab eo descriptis Delesserieis proximum enumerasse. Schmitz dein, in sua enumeratione Floridearum. Generum, eandem ut vi- detur opinionem sequens, inter suas Delesserieas, tum Genera Nitophyllis proxima, sectionem quan- dam Nitophyllorum, Delesserieis vero aliam, tum denique Sarcomenieis propriam sectionem insti- tuisse, cui Caloglossam, T«enionam et Sarcomeniam adnumeravit. Hanc opinionem, ut videretur, sequentes, Auctores, qui ultimo tempore de Familiis Floridearum scribere susceperunt, Delesserieis referre persistunt, tum propria Genera Delesseriea, tum sectionem quandam propriam Sarcome- niarum, in qua prster Sarcomeniam, quoque Claudeam, Sonderellam et Zelleram enumerata video. Quibusnam rationibus ejusmodi dispositionem fundatam voluerunt nescio. Delesserieas et Rhodo- meleas ita evidenter in diversas direetiones suis organis tendentes dicerem, ut vix alias Floride- arum familias magis evidenter distinctas noverim. Analecta Algologica. 13i notis. ita abludentes ut unam harum Specierum (Sare. miniatam) a C. A. Agardh sub nomine Zuíchinsie miniate jamdudum descriptam fuisse, et aliam huic magis conformem (Sare. Victore) a Harvey sub nomine Polysiphonice Victoric tuisse distri- butam. In ejusmodi Speciebus frondem nullomodo Delesserioideam dicere licere patet; nee igitur habitualibus istis frondis notis in. Sarcomeniarum affinitate judi- canda insistere licere, id jamdudum demonstratum mihi adparuisse, non potui quin dicerem. Urgentibus vero. hodie ipsam formam frondis et alias notas magis habituales in affinitatibus Floridearum judieandis ubieumque quoque consulendas esse, iis certe haud is sum qui negarem intra limites Sareomenise Generis differentias habituales ita. conspieuas obvenire, ut intra limites hujus Generis plures Typos Sub-Genericos assumendos esse facilius cuidam videretur. Ejusmodi habitualibus diversitatibus alias. Species, fronde complanata.insignes, Delesserieas magis referre (S. Delesserio- ides); alias fronde teretiuscula ramisque oppositis et magis cortieatis instructas ad Gelidieas aut Hypneas magis accedentes (S. Hypneoides Harv.); alias fronde adul- üore teretiuscula ramisque inferne denudatis, superne in penicillos ramulorum tenuissimorum solutis, ita habitualibus notis Dasyas magis referre (S. Dasyoides J. Ag.); alias denique, peculiari suo ramificationis modo tendentiam eam peculiarem prodere, quam pluribus aliis Generibus Nova Hollandie quoque typicam novimus (Claudeam puto et Cliftoniam); et hoc modo has omnes diversitates habituales intra limites ejusdem Generis obvenire probe confitenti, tamen mihi adparuisse dicerem Genus ita pleiotypicum. quoque congruentiis contineri, quibus ducentibus non potui quin illud et ab aliis Generibus rite distinctum, et suis limitibus rite circumscrip- tum hodie quoque assumerem. Charaeteres vero totius Generis, non tantum probe observandos, sed: rite quoque intelligendos esse, hodie de hoc precipue Genere ur- gendum mihi adparuit. Quum jam antea (Anal. Algol. Cont. III. p. 110 et sequ.) de ipsa structura admodum peculiari Generis scripsi, et quomodo expliearentur ipsius structurz diffe- renti&. nonnulle meam. attuli opinionem, de his hodie ulterius scribere supervaca- neum judieavi. Nec de characteribus Generis, ex partibus fructiferis deductis, quibus jubentibus Genus Sareumenise optimo jure ad Rhodomeleas relatum fuisse probatum putavi, ulterius insistere, mihi hodie opus esse adparuit. Attamen de interpreta- üone partium, quibus mediantibus Species alie alias formas aliosque characteres (sepius magis habituales) induere tendunt, et quibus ducentibus videretur alios Systematis Floridearum interpretes alias de affinitate Specierum suppositiones con- cepisse videantur, pauca hodie monere, opus esse putavi. Inter Sareomenias, velut hoc in pluribus aliis Floridearum Generibus, quze noh rite monotypica considerare consuevimus, obvenire constat, sunt ali& Species, quas characteres sui typi magis conspieuos reddere putares, aliis Speciebus forsan 132 | J. G. Agardh. inter plures ejusmodi Typos collidentibus; et hoc modo facilius fieri putarem, ut et de affinitate collidentium, et de diversitate typicarum opiniones obveniant plus minus diverse. Olim scribenti mihi de paucioribus formis quibusdam Sarco- menie admodum diversis potissimum in curis fuisse dicerem, ut, suadentibus cha- racteribus majoris cujusdam momenti, easdem tamen ad idem Genus pertinentes demonstrarem; hodie, novis cognitis formis intercedentibus, tum quomodo omnes in unum idemque Genus continerentur, tum novis forsan quoque inventis charac- teribus, quomodo quoque alios versus Typos discederent Species ali:, illustrandum adparuit. Revera hodie deseribendas habui formas, alia versus Rhodomelearum Genera ita discedentes, ut quoque de affinitate cum his alie forsan obvenirent aliorum opiniones. Quid revera sibi valeant diversitates, quibus differre viderentur Species diverse, primum igitur mihi dijudicandum adparuit. Quod igitur primum attinet ipsas habituales differentias Specierum Sarco- menie, meminisse placet alias Species obvenire sua forma frondis exteriore ita Polysiphonias referentes, ut easdem sine omni dubio Species sistere hujus Generis assumserunt temporis preteriti Algologorum principes. Quamquam igitur in his frondem teretiuseulam obvenire et structuram subsimilem, tamen siphones margi- nales, sua structura cum illis Sarcomeniarum congruentes, quoque in his adesse certius constat. Nec hunc characterem eos Algologos denegasse scio, qui hodiedum persistunt Genus Sarcomenie ad viciniam Delesseriearum relegare. Sin vero ipsis recentioris sevi Algologi, quibus forma frondis Delesserioidea Generi Sareomenise typiea hodiedum videtur, siccis omnino pedibus ejusmodi characteris presentiam spernunt, nescire confiteor quo jure ab iisdem Species Sarcomenis teretiusculas cum Delesserioideis congenericas considerare pergunt. Revera me didicisse puto ejusmodi in forma exteriore frondis differentias, quibus Species Sarcomenism alie Polysiphonias semulantes, alie tendentias ad. for- mam frondis generare plus minus compressam indicantes; alie denique frondem omnino complanatam generantes: has et ejusmodi in forma exteriore frondis diver- sitates provenire didici a dispositione et evolutione plus minus perducta cellularum, quibus ipsam costam — ab initio in omnibus fere conformem -—— in aliis sensim mutatam generant. Quoad ipsam hane costam, presentia siphonum axilium ortam, hanc in omnibus ab initio proxime eongruentem putarem, quamquam hane prima- riam costam sub evolutione frondis et quoad modum, et quoad gradum in diversis Speciebus admodum mutatam fieri, unicuique Species diversas comparanti adpareat. "i! in nonnullis Speciebus — nimirum illis ad Polysiphoniam olim relatis, ipsam costam ab ea Polysiphonie parum diversam obvenire patet; eandem tamen fieri in aliis sub evolutione frondis plus minus mutatam, tum peculiari aut majore evolu- tone siphonum pericentralium, tum novis interjectis cellulis intercalaribus plus minus numerosis. Hoe modo primariam costam et quoad modum, et quoad gra- dum, in diversis Speciebus fieri mutatam, unicuique Species diversas accuratius eomparanti adpareat. Dum igitur costam propriam quandam in Speciebus olim hd Polysiphoniam relatis vix quispiam agnosceret; eandem. in aliis conspieuam fieri Analecta Algologica. 133 patet, tum ipsa dispositione siphonum pericentralium in fronde paulisper compressa (confer. Harv. Phycol. Austr. tab. XII); tum eorum evolutione aut aliter perducta aut in aliis Speciebus quasi adhue magis evoluta; et hoc modo frondem aliarum Speeierum admodum diversam generari, facilius mihi persuasum habui, diversas quoque Species hujus Generis comparanti. Si igitur Sarcom. Hypneoidem vix pro- pria quadam costali regione instructam comparanti adpareat; costalem contra regio- nem in Sarc. Delesserioide sensim et in certis quibusdam Individuis magis evolutam fieri patet; facilius quoque intelligendum videretur Specimina Herbariorum, quoad babituales notas harum Specierum admodum diversa obvenire debere, id hodie quoque constare putarem. Qualem revera Sarcomen. Delesserioidem a Harvey quoad suas habituales notas eximie depictam videas — sua costali regione admodum evoluta instructam et suis foliis (ramis) intra marginalibus, utroque latere hujus costalis regionis fere opposite provenientibus, atque (ut cuidam facilius quoque videretur ex eadem pagina frondis prolificantibus (more diceres Ruseorum); talem certe hane Speciem suo habitu plan- tam Delesserioideam referre, vix quispiam denegaret; sin vero hane Speciem, sub diversis stadiis evolutionis comparatam quoque observare contigerit, adpareat ean- dem et formas et characteres assumere sat dissimiles; et hos quidem nee ita facile intelligendos. Specimina revera habui, quorum folia sic dicta in inferiore sua parte indicia offerre costalis cujusdam regionis translucentis; dum in superiore parte ejus- modi folii costalem hanc regionem deficere vidi; et in ejusmodi folio, plerumque quoque angustiore, foliola minuta quasi prolifieatione magis margini vicina orta facilius putares; ipsum stipitem horum foliorum prolificantium jam admodum in- crassatum, ipso tamen folio tenuissimo. Placuit ejusmodi folii nondum costati seg- menta observare tum transversalia, tum longitudinalia, per mediam regionem ejus- dem ducta; ipsam laminam ita transverse sectam vidi totam planam et fere con- formem dieerem, nullo fere conspicuo indicio, proprie cujusdam reg?omis costalüs: attamen apieulos minutissimos sparsos ex utraque pagina pullulantes observavi, eolore suo intensiore dignoscendos, quos pignora credidi novorum ramorum aut foliorum pullulantium; contigit quoque — in segmentis observatis —— alios horum apieulorum observare sua directione longitudinali expansos, alios sua sectione aut transversal aut longitudinali structuram suam interiorem sat conspicue monstrantes. In ejusmodi apiculo ita transversaliter secto dignoscere licuit cellulam quandam minutissimam axilem, suis exterioribus in orbem dispositis cinctam; et extra has eellulas — quas ipsum stratum axile irondis sistere putavi — alias quasdam cel. lulas quoque indieatas, quas proprias cortieales assumendas putavi. Cellulas has omnes minutissimas sparsim anastomosibus junctas observare credidi. Quoque con- tgit apieulum ejusmodi sectione longitudinali dimidiatum observare; et in hac dignoscere putavi siphonem centralem, una cum suis cingentibus axile stratum eonstituentibus eonjunetum, et has conjunctas cellulas fere sque longas et ita arti eulum quasi polysiphoneum et sui juris constituentes, facilius mihi persuasum habui. A media regione hujus articuli brevissimi centralis, utrinque exeuntes vidi apiculos ^ 1854 J. G. Agardh. geminos evidenter oppositos, siphonem centralem eum duabus cellulis exterioribus artieuli polysiphonei jungentes. Quamquam omnes has partes wminutissimas me vidisse confiteor, tamen non potui, quin has cellulas minutissimas initia sistere con- jicerem strueture polysiphonez, quam tum in aliis partibus, tum prsecipue in sti- ehidiis hujus plante dignoscendam putavi Hoc modo mihi explicare conatus sum ipsos ramos proprios Sarcomeniarum -—- folia illa prolificantia dicta et opposita (Ruseorum more provenientia) ab ipso siphone centrali originem quasi ducentia, obvenire debere opposita atque certis suis distantiis disjuncta, in iis nimirum Spe- ciebus, quas ipsis ramis consimili modo dispositis instructas novimus (S. Delesseri- oides, S. Hypneoides, S. Wilsoms, S. opposita). In ipso vero illo Specimine mox memorato Sarcom. .Delesserioidis, eujus folia superiora ab inii ecostata describere conatus sum, alios quoque .apieulos incho- antes, vix certo ordine dispositos, et hos multo numerosiores me observasse dieerem, ium suo numero diversos, tum modo, quo provenire videatur per totam fere pagi- nam sparsos, eosdem alium in finem creatos fuisse testantes. Si inter illos mox supra descriptos, nonnullos observare contigit, sectione longitudinali seetos, et in his prima initia foliorum, quse ab ipsa costali regione, Ruscorum more provenientia dignoscenda putavi, et a quibus transtormatis demum cystoearpia quoque. oriri, me observasse puto; dijudiceandum restare putarem, quid sibi valeant apiculi alii, quos in specimine dicto, adhue juvenili et ecostato, per totam quasi paginam sparsos observavi. Comparanti vero mihi Specimen rite spheerosporiferum ipsius S. Deles- serioides hoc de re quoque certius judicare licere, mihi adparuit. In specimine ni- mirum hujus uberius spharosporifero, ipsam costalem regionem hujus vidi admo- dum evolutam, nec ipsam formam foli modo quodam conspieuo mutatam — si quoque ipsa folia paulisper angustiora sepius mihi adparuisse dicerem — ; in .ejus- modi folio vero utramque paginam vidi — in regione quadam, inter costalem regi- onem et margines intermedia — totam occupatam ramulis ;multiplo minoribus, indefinito (ne dieam immenso) numero provenientibus; et, ut mihi adparuit, .sine ordine bene ceonspieuo generatis, at quasi secus paginam in specimine a:me obser- vato decumbentibus; his aceuratius comparatis, eosdem dicerem, plus minus ra- mosos, in inferiore sua parte teretiuseulos et minoribus cellulis .quasi | cortieatos, apicibus vero horum ramorum in stichidia artieulata .et lanceolata desinentibus. Sectione facta frondis, hoe modo sphserosporiferz, costalem regionem folii vix .ab ea plante ceystoearpiiferze. diversam me vidisse puto. Fila igitur zone fertilis in planta spheserosporifera, nec transmutatione quadam regionis eostalis, aut (ut ita dieaàm) impensis hujus regionis ortam, sed extra hanc, at intra margines intaetos zonam .his ramulis fertilem generari patet. Ramulos ipsos hujus zons fertiles vix certo ordine provenire, ipsi densissime dispositi suadent; eosdemque in inferiore sua parte teretiuseulos et cortieatos obvenire, nulle coste eujusdam indicio ipsos inferne instruetos, apicibus vero suis'in lormam laneeolatam, rite .artieulatam .et intra articulos duplicem seriem sphrserosporarum generantibus, :me observasse, iid hodie non potui quin ulterius animadverterem, -utpote.tum ad.affinitates Sareomenise Analecta Algologica. 135 Generis rite interpretandos, et hoc modo his quoque ducentibus affinitates Sarco- menie eum Rhodomeleis demonstratas fuisse lubenter assumerem. 8i in ipsa illa, quam maxime Delesserioidea Sarcomenis Specie, stichidia proveniunt Rhodome- learum evidentissima, nec dubia qusedam de aliis Speciebus Generis obvenire posse, mihi sperandum adparuit. De ipsis vero ramulis sphzrosporiferis ulterius pauca esse priemonenda mihi adparuisse dicerem. Ex icone a Harvey data Sarc. Delesserioidis, quamquam ipsam structuram stichidiorum quodam modo indicatam putares, tamen ut mihi adparuit de ipsa origine organorum non eam concipere licere ideam certam, ut de ipsis eharaeteribus Generis — quinam sint toto Generi characteristici, quinam singulis aut pluribus Speciebus privi, certius dijudicare liceret. Si in organis illis compla- natis et foliiformibus, certo suo loco provenientibus, ipsos ramos proprios frondis eomplanate, modo quodam Ruseos sua origine smnulantes recognoscere liceret, et ex ejusmodi ramis transmutatis — certis suis locis provenientibus cystocarpia, suo proprio pedicello suffulta provenientia observare credidi; alios vero quoque ramulos obvenire, in alia quadam regione frondis generatos et sua propria forma et rami- fieatione diversos, tum quoque sua propria dispositione et denique suis functionibus distinctos — quales in juvenili illo specimine apiculos mox supra memoratos a strato corticali evidenter provenientes describere conatus sum —, non potui quin utraque hse organa — in eadem Specie observata et quidem in ipsa illa S. De- lesserioide, Generi typica obvenientia, huie Generi quoque eximie characteristica putarem. Sin vero utraque hae fructificationis organa, ita Generi characteristica, haud quasi immediate a fronde sterili proveniant, sed paries ipsas fructiferas modo quodam sibi proprio — quasi generatione partium hunc in finem creatarum — preparatos observare credidi, nec potui quin ipsum quoque modum diversum, quo fruetiferse partes generantur Generi characteristicum putarem. Si insuper in Spe- ciebus babitu admodum diversis, ipse partes fruetificationis consimiles generantur consanguinitatem Specierum habitu dissimilium suo modo quoque proditam lubenter assumerem. Si igitur Sarcomenie Generi quoque eximie characteristicum putarem ut et eystocarpia et stichidia suas offerant formas et structuras in diversis Speciebus ita invieem congruentes ut evidentissime eundem typum in omnibus Speciebus Generis recognoscere liceat; tamen assumendum videretur in diversis Speciebus — eodem modo, quo in multis alis Rhodomelearum Generibus, tum ipsam frondem, tum organa Íructifera quodam modo mutata — nunc quasi nuda, nune obducta strato corticali plus minus conspieuo — atque insuper in hoe Genere — (ita suis charac- teribus definito) eam insuper in diversis Speeiebus quoque obvenire differentiam ut alias Species nune tantum ramis adparenter conformibus instructas diceres, alias vero quoque obvenire generantes quasi ramos duplicis generis, quorum alios vidi, quasi ramorum ad instar ab axili strato provenientes et certo quodam ordine dis- positos, demum cystocarpia generantes; alios vero quasi adventitios obvenire, sine ordine bene conspieuo pullulantes, et forma sibi propria quoque in diversis Speciebus Acta leg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 18 136 J. G. Agardh. sat diversa dignoscendos, in quibus demum aut sphsrosporas aut antheridia pro- venire vidi. Si ex partibus ita conspicue diversis organa tamen conformia gene- rantur quibus totum Genus suo ambitu quasi definitum, me judice, considerare opporteat; ipsos tamen modos diversos, quibus organa demum conformia generantur, sistere characteres Genericos majoris momenti, non potui quin considerarem. Quin immo anne in ipsis illis modificationibus, quibus Species habitu diversas, ad organa Generi characteristica creanda tendere viderentur, optima inessent affinitatis verc indicia, forsan suspicandum mihi adparuisse confiteor. Comparatis formis invieem non parum diversis, quibus Species Sarcomenice Generis alie invicem dignoseantur, cuidam forsan videretur Species huie Generi relatas nec affinitate proxima ita evidenter junctas esse, ut ad unum idemque Genus omnes referre opportuerit. Mihi vero hac de re suspicionem, hodie forsan debitam, proferenti tamen adparuisse confiteor Species Sarcomeniarum omnes, quales easdem hodie mihi cognitas putarem, ita quoque arctis affinitatum vineulis invicem contineri, ut ad unum idemque Genus omnes referendas esse, sine ullo dubio assu- mere auderem. Non tantum extremas Specierum formas intermediis junctas me observasse puto, sed et differentias, qus sat conspieus adesse videantur, ex ipso habitu Specierum diverso plus minus evidenter pendentes putarem; dum ex altera parte Species quoque habitu diversissimze characteribus ex partibus fructiferis de- ductis congruentes mihi adparuerunt. — Et hoc respectu quid sibi valeant ejus- modi characteres diversi, Genus hoe Sarcomemie ante omnia alia Floridearum Ge- nera comparandum putarem. Obvenit nimirum in hoc Genere ut non tantum sin- gula, quse in Florideis obveniant, organa fructifera suis propriis characteribus exi- mie evolutis dignoscere liceat; sed etiam huie Generi id proprium lubenter dicerem, ut organa diversa quoque modo sibi proprio generata observare liceat; ita non tantum structuram ipsorum organorum, sed etiam ex characteribus partium, ipsa organa generantium, de conformitate aut differentiis ipsorum organorum certius judieare licere videretur. Si revera characteres fructificationis iidem permaneant in Speciebus alio respectu diversis, non potui quin eo majorem quoque vim his partibus congruentibus in affinitatibus dijudieandis adtribuendam putarem. Si in Speciebus Sarcomeni:ze ipso habitu invicem sat conspicue diversis — ipsa organa Irucetifera uno aut altero modo characteres quosdam sibi peeuliares prodere vide- rentur, quos in aliis Floridearum Generibus aut deficere, aut minus perspieuos pro- venire adpareat, jure quodam quoque inquirendum mihi videretur, anne iu aliis Generibus obvenirent si quoque in his aut minus conspicui, aut forsan suo quodam modo mutati. Si igitur jure quodam hodie urgeri posse videretur, organa illa triplieis generis, que in Florideis numerosis hodie cognita, in Sareomeniis quin immo generantur in Individuis plus minus invicem diversis et ad singula organa generanda quasi pre- Analecta Algologica. 131 dispositis; si hoc modo quasi demonstratum videretur singulis his organis suas esse funetiones sibi proprias; si insuper constat organa his comparanda in aliis Flori- dearum Generibus quoque obvenire, quamquam in his nec sque evidenter invicem diversa, nec quoad suas functiones suppositas sque evidenter explicanda; nonne iamen jure quodam assumendum quoque videretur singula hzc organa quoque in aliis Florideis obvenire debere; atque ita hsec organa omnibus Florideis characteri- stica assumere opporteret, si quoque et quoad formas exteriores, et quoad ipsorum organorum structuram in "Typis Floridearum diversis, differentias obvenire posse plus minus eonspieuas, assumendum videretur. Mihi hoc modo de diversitate orga- norum judieanti Florideas veras non tantum typice Dzoikias adparuisse, sed revera Trioikias considerandas esse, assumendum putavi. Quod vero attinet ipsos characteres horum organorum — quibus Florideas distinetas putarem — hse organa sequentibus tum dispositionis, tum structurse characteribus dignoscenda esse, hoc loco repetere placuit: 1l: QOystocarpia. Si quoque suis characteribus exterioribus in Floridearum familiis aliis admodum diversa obvenire viderentur, tamen eadem semper generari putarem evolutione quadam partium, qus ex ipso strato axili frondis originem ducere viderentur; et hine forsan intelligere licere in iisdem obvenire tum partem quandam basalem («placentam»), tum organa quzdam iisdem propria (gemmidéia); tum denique carpostomeéum, suo modo ad gemmidia emittenda aptum. Quamquani hoe modo in omnibus Florideis evoluta et plus minus invicem congruentia suppo- nere liceret, tamen eadem in diversis Floridearum Typis et quoad formam suam exteriorem modo plus minus diverso formata, et quoad formas et dispositiones par- tium (Gemmidiorum), quz in iisdem generantur, obvenire differentias et admodum conspieuas, et ad familias Floridearum recognoscendas adaptas, id jamdudum me docuisse putavi; quod hodie quoque, quo magis nove detegantur Floridearum forms, magis magisque confirmatum censeo. 2:0. Spheserosporee. Sub hoc nomine alia organa Floridearum, quibus nova individua generari quoque docui, hodie cognita dicerem, quz et sua origine et suo generationis modo distincta, Florideis haud minus characteristica puto. Quales has spherosporas Floridearum mihi hodie cognitas novi, easdem dicerem evolutione et subdivisione quaternata cellule cujusdam strati corticalis semper ortas, partibus earundem singulis pro divisionis modo, in aliis Generibus sspe diverso, aliam for- mam induentibus, singulis his sphserospors partibus in nova Individua excrescen- tibus. Cellulam (corticalis strati) hoc modo transmutandam, nunc nudam eminere; nunc inter cellulas (partis eandem generantis) strati corticalis, sine ordine bene con- spieuo nidulantem; nunc vero in parte quadam, quasi sibi propria et ad sphzro- sporas generandas preedestinata obvenire, hodie quoque constat. Sphzerosporas Floridearum, hoc modo diverso evolutas, in aliis Floridearum Familis ad has dignoscendas sat conspicuo modo contribuere, hodie quoque agnotum 138 J. G. Agardh. lubenter assumerem. Adsunt vero inter Florideas familie quoque majores, et faci- lius aliis characteribus dignoscendsz, in quibus cellule in sphserosporas transmu- tands sterilibus fere conformes manent, dum alie Famili:, aut alia Genera, spheero- sporas generant in cellulis vario modo mutatis. Prout partes ita proprie sphsero- sporis prsegnantes generantur, eo magis organa, his partibus prseegnantia, charac- teres sibi proprios quoque assumere tendunt, et hoc modo generari organa quasi propria (sori, nemathecia, stichidia), quee nunc singulis Familiis aut Generibus plus minus characteristica videntur. Sphserosporifera Individua, quse in Florideis plu- rimis vix nisi ipsis organis in iisdem provenientibus a cystocarpiiferis diversa cui- dam viderentur, tamen non tantum in plurimis sub sua evolutione fieri plus minus distincta; sed revera quoque ad sua et sibi propria organa generanda ab initio predestinata videri, id Sarcomeniis sat conspicue demonstratum putavi. 3:0. Antheridia denique sistere organa Floridearum proprii eujusdam ge- neris, ipsa earum structura sibi propria suadente, id pro certo diu ab algologis suspieatum fuisse constat. UÜtpote vero tum in paucioribus cognita, tum in his quoad suas formas et exteriores suos characteres in aliis Florideis plus minus di- versa, lubentius ab Algologis prcetermissa, quam quasi singulis typis charaeteristica eadem hodiedum considerata fuisse, suspicandum forsan cuidam videretur. Sin vero in Sarcomeniis hsec organa obveniant ipsa horum organorum structura con- gruentia, si quoque quoad suam formam exteriorem (a plurimis aliis ejusdem ut videtur structure) sat conspicue diversam, abludentia, at hsec Sarcomeniarum or- gana evoluta vidi in Individuis non tantum sibi propriis, sed ut mihi adparuit ad ea generanda quoque suo proprio modo przdispositis, non potui quin hac quoque organa Florideis characteristica suspicarer !). Mihi vero ita et de valore et de differentiis characterum quse organa fructifera Floridearum offerre videntur judicanti, ex altera parte suspicandum quoque adpa- ruisse singula ista organa, quse Florideis characteristica judicantur, quoque in om- nibus illis Typis, qui jure quodam Florideis adnumerantur obvenire debere; atque ' Quamquam inter organa splerosporifera et antheridifera certam quandam existere ana- logiam alia quoque Floridearum Genera testantia viderentur, et hane insuper in Sarcomeniis indi- catam ipso proventu utriusque organorum generis in phyllis istis, qure ob suum generationis modum quasi adventitia dixi; et hanc analogiam in Sarcomeniis ulterius confirmatam ipsa forma illa sili- quosa, quam tum sph:serosporifera tum antheridiifera organa assumere tendunt; tamen ex his quasi exterioribus congruentiis haud deducere licere de identitate horum organorum quasdam supposi- tiones; tum ex structura sibi propria ipsorum organorum in stichidiis et in organis antheridia gene- rantibus facilius. observanda, tum quoque, ipsis suadentibus Sarcomeniis — in quibus Individua triplieis. generis adesse videntur, quorum quaque ad sua organa generanda prsdisposita describere conatus sum — id mibi hodie quasi adhuc evidentius demonstratum putavi. Siu vero et spharo- spore et antheridia, qualia tum in Chondrieis tum in Delesserieis obvenire constat, neque in dis. positionis modis diversis, neque in structura organorum tendentias monstrant, ad eas formas, quas Rhodomeleis eximie characteristicas probarunt Genera plura, non potui quin his suadentibus Sarco- menias Rhodomeleis proximas esse demonstratum putarem, Analecta Algologica. |. 199 ita ex presentia aut defectu aut unius aut alterius generis organorum dijudicari opportere tum qusnam sint Floridearum genera propria, tum quisnam expellenda viderentur, si quoque uno aut altero respectu cum Florideis congruentia adparerent. Si organa ista, que Florideis characteristica putavi, dignoscenda videntur tum sua origine, utpote in diversis partibus frondis generata, et hinc forsan ad suas formas proprias tendentia, tum sua ipsarum organorum structura; nec tamen his exclusum putarem organa in aliis obvenire posse certo quodam respectu congruentia, quz vero aliis recedunt; ejusmodi Typos, quales has mihi cognitas hodie puto, tum Tuomeiam, tum Lemaneam, tum Thoream, tum Batrachospermum !), qui omnia hodie quoque Florideis relata video. Quamquam igitur Genus Sarcomenie et suis limitibus rite cireumseriptuim putavi, et suis partibus fructiferis rite quoque intelligendum hodie lubenter agno- scerem, tamen illud magis quam plurima alia Rhodomelearum Genera et suis habi- tualibus notis inter Species diversas offerre differentias magis conspieuas quem in plurimis aliis Generibus, non potui quin agnoscerem. His ductus rationibus, et ut evidentius adpareat, quibusnam modis diversis suos quasi Genericos characteres ?) Satis constat Batrachospermeas quoque ab oculatissimis nostri evi Algologis ad Florideas relatas fieri; easdem quoque summam si non structure congruentiam, tamen in dispositione par- tium analogiam offerre cum quibusdam Florideis, haud is sum qui negarem. Me vero judice ex ejusmodi analoga dispositione haud quoque de vera affinitate judicare licere, plura quoque inter Algas exempla docuisse puto. Si quidem Chordarieas, suadente structura frondis quispiam judicaret, eas- dem fere eodem jure quo Batrachosperma Florideis referre liceret. Et hoc respectu ipsum illud Genus Batrachospermi sistere exemplum probe observandum facilius mihi persuadeam. Meminisse nimirum placet congruentiam Batrachospermi cum Florideis jamdudum quasi ad oculos demonstratam considerari observatione quadam ipsius Grunowii, qui jam in Nowara (pag. 76 lab. XI) icone data docuit Batrachospermum ad Florideas esse referendum, et hanc de affinitate hujus Generis opinionem Algologi oculatissimi fundatam fuisse organis ab eo observatis, quas spharosporas sistere Generis validas, quasque in icone data depictas, eximie hanc opinionem de- monstrantes sine dubio judicavit. In Specimine vero, ab ipso Grunowio mihi benevole misso, cui in- scriptionem «tetrasporifero» adjectam quoque adesse vidi, organa ab eo observata et depicta recogno- scere mihi quoque licuit, quamquam ea, me judice, omnino aliter interpretanda suspicarer. Ipsum nimirum hoc Specimen constare vidi stipitibus et ramis majoribus plantz, suis ramulis prioris anni fere omnino denudatse. In hoc vero specimine sparsim observavi provenientes ramulos in. choantes novos, quos quoad formam vidi plus minus evidenter obovatos, suo diametro valido partes ramorum persistentes prseteriti anni quam proxime :sequantes, ipsos autem constitutos siphone valido centrali, nondum suo strato filorum decurrentium cinctos; quales hos quoque l. c. a Grunow rite depietos videas. Hsec corpuscula (adposita guttula acidi muriatiei et chlor) me admodum distincta vidisse in residuis istis persistentibus ramorum preteriti anni: hsec vero nullo modo sistere spharosporas quasdam Batrachospermi, mihi quoque sat conspicuum fuisse adparuit; sua- dentibus nimirum tum partibus, in quibus easdem obvenientes vidi; tum formas earundem validas, tum denique partes (articulos) nunc plures, nune pauciores (nunc 2:as, nune 4:as, nunc 6) in quas divisas et ipse vidi et easdem a Grunow in icone data delineatas observare liceat. Intra singulos hos articulos endochroma obscurum quasi gramulosum observavi, quod vero primas granu- lationes verticillorum inchoantium, facilius forsan quis supposuerit. 140 J. G. Agardh. mutant alie Sarcomeniarum Species, de singulis quoque hodie cognitis Speciebus, tum de formis quibusnam mihi novis sequentia speciatim afferre placuit. 1l. SARCOMEN1A DELESSERIOIDES. Jam antea de Sarcomeniis scribens, monui principales illas Specierum diversarum habituales differentias — quibus ducentibus alias Sarcomenie Species Polysiphonias, alias Delesserieas suo habitu referre novimus — has et ejusmodi forms exterioris diversitates revera provenire a dispositione et evolutione pius minus perducta cellularum, quibus constituitur ipsa costa —- ab initio conformis in omnibus — sensim vero proveniat plus minus mutata in aliis — id quidem hodie non potui quin quoque agnoscerem. Ipsam hanc costam in omnibus Speciebus — sive teretibus, sive planis — cellulis plus minus conspicue polysiphoneis ab initio contextam dicerem, quamquam sub evolutione frondis hane et quoad modum dispositionis cellularum, et quoad gradum eandem in diversis Speciebus fieri demum mutatam, lubenter agno- scerem. 1Ipsam igitur hane costam in Speciebus olim ad Polysiphoniam relatis ita parum conspi- euam obvenire, ut eandem in his nec sub nomine costze memoratam fuisse novimus; eandem vero fieri sat conspicuam tum ipsa dispositione siphonum pericentralium (conf. Harv. Phyc. Austr. tab. XII) in fronde paulisper compressa, tum eorundem evolutione magis perducta aut aliter mutata, facilius mihi, alias Species comparanti, quoque persuasum habui. Dum igitur S. Hypneoidem regione costali propria vix instructam cuidam habitum exteriorem comparanti facilius videretur, alium ad- spectum íÍrondis przbere S. Delesserioidem, qualem hane ex descriptione et ex iconibus primum datis cognitam, et qualem in Herbariis ubique obvenientem novimus, id revera facilius intelligatur. Speciem nimirum hane Generis primariam, sua costali regione admodum evoluta instructam, suis rüumis propriis et opposite provenientibus utroque latere costalis regionis, et ut cuidam forsan quo- que videretur ex eadem pagina frondis quoque prolificantibus, et nomen suum specificum, a primo suo descriptore datum, bene meruisse vix quispiam denegaret; et his ducentibus totam de affinitate Generis deductam fuisse opinionem facilius quoque intelligatur. Sin vero hodie constat tum ean- dem Speciem, sub diversis stadiis comparatam, et ipsis his characteribus rite intellectis interpre- tatam; tum alias, habitu invicem diversas Species, suis et structure frondis, et characteribus fructi- fieationis plus minus congruentes Species congenericas considerare coguntur ii, qui in affinitatibus dijudicandis Floridearum habitualibus notis majorem tribuerunt vim; facilius quoque hodie intelli- gendum putarem, et totam structuram plante Generi typicz et characteres hujus Generis alio modo interpretandos esse, quam hoc ab initio factum fuisse patet. Axile igitur stratum proprium in primaria Specie, velut in aliis hodie a me Generi adnumeratis, obvenire patet; hoe vero stratum axile sensim obductum aut transmutatum fieri tum pro setate plante, tum prout individua diversa jam quasi ex primordio ad alias partes fructiferas generandas destinata adpareant. Sin vero eadem Species, sub diversis evolutionis stadiis comparata, et structuram frondis generat plus minus di- versam, facilius quoque intelligatur nec ex una quadam Generis Specie characteres totius Generis judicare licere, nec ex characteribus, qui in ejusmodi Specie adesse viderentur, certius statuere de characteribus et limitibus, quibus ejusmodi Genus dignoscendum adpareat. Quod insuper in S. Delesserioide hodie precipue animadvertendum putarem (prseter conspi- cuam illam evolutionem regionis costalis (nec tantum coste axilis primariz), tum ramificationis normam, suo modo peculiarem, nempe suis ramis adparenter oppositis, ex mediana regione folii (quasi Ruscorum ad normam) erumpentibus instructam, tum ipsum modum, quo suadentibus ico- nibus et cystocarpia et stichidia generari adpareant. Icones.revera comparanti, vix cuidam suspi- candum putarem hsec organa et quoad locum ex quo provenire viderentur, generari diversa, et quo- que quasi alio modo fieri preparata, quseque in suis individuis, suo modo ad hsc organa generanda - pridispositis: eystocarpia nimirum provenientia transmutatione quasi rami, ab ipsa costa generati; stichidia vero generata fieri in ramellis (apiculis istis a me supra memoratis per totam fere paginam sparsis) quasi adventitiis, in utraque pagina frondis sine ordine conspieuo certo plus minus dense evolutis et tantum, ut putarem, obvenientia in Individuis ad hsec organa generanda przedispositis. Meminisse placet normale videri in Florideis alia esse Individua, quiz ad cystocarpia generanda, alia vero obvenire in quibus normaliter generantur sphiserosporse; aliis denique Individuis ad anthe- ridia generanda premdispositis. Singula vero Individua generari his diversis functionibus ita prs- destinata, ut ipsa quoque ramifieationis frorma frondium fieret conspicue diversa, prout aut ad Analecta Algologica. 141 ünum aut ad alterum organorum Genus apta viderentur, id hueusque tantum in Speciebus Sarco menis observatum putarem — at in his, ut putarem, quoque Generi characteristicum. Revera mihi hodie adparuisse confiteor peculiarem quandam vim diversitatibus hujus generis attribuendam esse. Meminisse opportet in Florideis quasi normale consideratum fuisse, alia esse Individua, qus ad cystocarpia generanda, alia, quse ad sphserosporas proferendas instituta vide- rentur: ipsis vero Individuis, hos fructus diversos generantibus, tamen invicem antea vix conspicue diversis. In Sarcomeniis vero, quales has mihi hodie cognitas putarem, typicum quasi mihi adpa- ruisse totam ramifieationis normam, et hoc modo totum habitum mutare Individua, qus ad alia fructifieationis organa generanda prseparantur: in Individuis nimirum demum cystocarpia generaturis esse ipsos ramos — quales in fronde sterili obveniant, et sua forma et sua dispositione dignoscendi, qui suo modo transmutati cystocarpia generant; in aliis vero Individuis, quz ad sph:erosporas generandas prsedestinata adpareant, ramelli proveniunt et sua forma et suo originis modo diversi, in quibus demum aut stichidia generantur, aut antheridia (quseque in suis individuis diversis). Mihi quidem, hane organisationem in diversissimis quoque Speciebus Sarcomeniz revenientem obser- vanti, adparuisse dicerem id sistere characterem Generis ita peculiarem, ut posthabitis fere omnibus alis Specierum diversitatibus, non potui quin eandem Generi Sarcomeniz: quam maxime characte- risticam considerarem. Mihi vero ita judicanti quoque confitendum adparuisse ipsum hunc charac- terem obvenire debere plus minus conspicuum prout Species diverse tum sua forma frondis di- versa alio modo partes fructiferas generant, tum ipsas partes fructiferas ab aliis partibus frondis plus minus adparenter diversas — prout nempe plus minus transmutatas — generant. Facilius revera mihi persuadeam stichidia — qus et sua forma et quoad suam organisationem simillima obveniant in Speciebus, quarum frondes quoque admodum dissimiles generantur — et adparenter, tum quoque quoad gradum et situm in fronde, obvenire debere plus minus diversa in aliis Spe- ciebus, ipsa forma diversis; et hoc modo oriri diversitates, quibus ne decipiamur probe caveatur. In fronde igitur teretiuscula Specierum Sarcomenise, quas olim ad Polysiphonias relatas fuisse no- vimus, stichidia quse in his obveniunt, parum a fronde sterili, ipsa sua forma abludentia adpareant — dum in fronde Delesserioidea stichidia, quoad suam structuram Sarcomenioideam conformia, at et suo dispositionis modo et gradu, quo a sua fronde diversa adpareant, admodum aliena viderentur ab iis aliarum Specierum, quas aut Polysiphonias aut alias Florideas magis referre videretur. Quales igitur Sarcomenise Generis characteres hodie mihi cognitos putarem, eosdem dicerem in S. Delesserioide et suo proprio modo quam maxime evolutos, tum quoque hanc ob causam faci- lius forsan quoque interpretandos. Axile igitur quoddam stratum adparenter Polysiphoneum ad- esse, et ex hoc strato ipsos ramos proprios provenire oppositos, id ex planta juvenili comparata me didieisse putavi; Serius vero regionem illam costalem provenire, cujus evolutione habitum illum Delesserioideum, quem Sarcomeniz Generi characteristicam putarunt; hanc vero evolutionem nunc quoque in nonnullis Speciebus aliis obvenire plus minus perductam, nunc variis modis mutatam; et ita diversis Speciebus alium habitum his tribuentem. Przeter ipsos nimirum ramos proprios — quos ab ipsa costa provenientes et oppositos vidi atque sua structura cum fronde primaria con- gruentes — alios observavi ramulos (adparenter a strato corticali exeuntes, et ipsa quoque sua structura diversos) quoque alium in finem creatos. Hos ramulos sua dispositione cum ramellis istis quos adventitios dixerunt, nullo certo ordine provenientes lubenter compararem. Transforma- tione ipsorum ramorum (quos oppositos dixi et ab ipso strato axili provenientes) cystocarpia gene. rari: a ramellis vero adventitiis generari organa, quze demum, et in suis ramellis ultimis generant organa (in diversis vero Individuis obvenientia) quorum transformatione aut stichidia aut anthe- ridia generantur — consimilia illis organis, quibus in aliis Rhodomelearum Generibus naturam et functiones conformes tribuere consuevimus — id quidem in plurimis Speciebus, a me ad Sarco- meniam relatis, me observasse, hodie addere placuit. 2. SaARcOoM. DasvorpEs. Qualem hanc exsiccatam (et sub exsiccatione plus minus mutatam ssepius vidi) totum habitum magis Dasyam quandam referre dicerem, quod ipso nomine Speciei dato quoque indicatum voluerim. De typica dispositione et differentia inter ramos proprios ramel. losque sgre in hac Specie judicare licere, confitendum videretur. In fronde tamen ejusdem, melius sub exsiccatione preparata, observare credidi segmentum frondis transversale esse rite oblongum, mediana nempe regione frondis incrassata, ipsis alis rotundato margine cinctis. Rami ab utraque frondis pagina et ab unaquaque regione (segmenti) generati, aliis a costali regione provenientibus, 142 J. G. Agardh. aliis magis marginibus adproximatis, mihi adparuerunt. In specimine optime evoluto et paulo adultiore, quod vidi, observare credidi ramos geminos obvenire rite oppositos, quos vero nunc margini magis adproximatos, nunc a costali regione provenientes; costales vero in inferiore sua parte magis incrassata paulo firmiores; in superiore sua parte magis conformes; et hos superne in penicillum ramellorum quasi desinentes. Dum in parte incrassata rami corticati mihi adparuerunt cellulis (a facie observatis) elongatis et in lineas quasi conjunctis longitudinaliter decurrentes; fila penicillorum vidi rite articulata et superne demum in fila monosiphonea desinentia, intermediis partibus elongato-lanceolatis polysiphoneam structuram rite exhibentibus. In Specimine hujus Spe- cieij quod magis juvenile putavi, a facie observato frondem vidi ramis raimmulisque obtectam, aliis horum (modo consimili) magis marginibus vicinis; at omnes ita mixtos ut propriam quandam di- versitatem segre inter omnes quispiam suspicaretur; nisi forsan alios obvenire firmiores (adparenter magis evolutos) alios tenuiores. 3. SaARncOM. WinsoNis. Speciem existere aliam mihi suboluisse putarem, cujus frondem transversaliter sectam quoque complanatam dicere liceret, at costali regione magis conspicua in- structam. Siphones interiores frondis vix compressos, potius rite cylindraceos dicerem, at pluribus seriebus cellularum corticalium obtectos. In fronde hujus subcomplanata vidi ramos in media parte frondis provenientes adparenter saltim quasi a submargine frondis exsiccatz egredientes; et fere rite oppositos in fronde fere pinnatim ramosa. Utpote hoc modo frondem hujus Speciei rite compressam et suadente, ipsa quoque dispositione ramorum, hanc Speciem quodammodo tran- situm parare ad S. Delesserividem forsan conjiciendum videretur; attamen eam ex altera parte quo- que suo modo indicare habituales congraentias cum S. Hypnoide, non potui quin agnoscerem ; quamquam prster ramos istos oppositos me in S. Wilsonis observasse alios ramulos tenuiores, extra costalem regionem frondis provenientes, quos potius dicerem vix ordine certo dispositos, et vix nisi sua tenuitate a ramis conspicue oppositis diversos. Qualem igitur hanc Speciem mihi cognitam hucusque habui, diversitatem —- inter ramos quasi firmiores (magis evolutos) et juniores (majore tenuitate insignes) — vix aliam contendere auderem, quam eam ab ipso generationis loco pendentem: ramos nimirum provenire a media regione frondis, et hos fieri magis evolutos, atque denique "sua transmutatione cystocarpia generantes; at in eodem ramo majore, has pinnas gene- rante, alios obvenire ramulos in regione extracostali provenientes; at sua structura vix aliter a ramis costalibus diversos. Me tamen in paucis Speciminibus, qua habui, nulla stichidia vidisse, dixisse opportet ^. 4. SARCOM. OPPOSITA. In Specie mihi nova, sub nomine allato infra a me descripta, ramos vidi omnes rite oppositos in rachide — quam sat conspicue teretem dicerem — et fere verticaliter " In. Specie illa, quam proprio nomine S. Wilsonis distinguendam putavi, me formam quan- dam intermediam coram habuisse puto, quam ad alias rite intelligendas sua conferre judicavi; et hinc memorandam volui, quamquam mihi unico Specimine tantum cognitam. In habitu et rami- fieationis norma ei aliquid inesse dicerem, quod cum icone a Harvey data sui «Alsidii comosi» forsan quis congruere putaret, at characteres harum Algarum revera esse longe diversos monuisse plaeet. Sure. Wilsonis multo potius referre Speciem sua firmitate ad Sarc. Hypneoides tendentem, qualem hanc sub suo statu juvenili suspicandum putarem. In Spec. S. Wilsonis cystocarpia quie- dam pauca jam evoluta vidi; hinc ipsam plantam quoque rite evolutam fuisse, colligere licere; et in planta ita evoluta me observasse tum ramos in inferiore sua parte sat firmos et rite oppositos, in superiore vero sua parte magis elongata desinentes in penicillos ramulorum, quos tamen ad- speetum prebere ramificationis quoquoversum pinnate animadvertendum adparuit. Totam rachidem observanti adpareat tum ramos a mediana regione rachidis provenientes, tum alios magis margi- nibus vicinos — et ita dispositionem congruere cum ea quam in Speciebus Sarcomenie JDasyoideis obvenire dixi. Segmentum transversale frondis vidi oblongum, in axili parte suis siphonibus, mar- gines versus excurrentibus magis cylindraceis contexta, at cellulis pluriseriatis externe obtecta. Ramulos a mediana regione ramorum provenientes plerumque firmiores putavi; et hos finxi demum in ramos oppositos transmutatos fieri; exterioribus in ramellos sine ordine bene conspicuo dispo- sitos transmutandis. Cystocarpia pauca, qus vidi, ramulum in pedicello (conspicue tenuiore) nodo terminatum mentientia, nodo ipsum cystocarpium referente, apice supremo sterili refracto, Analecta Algologica. 143 ab hae exeuntes; singulos horum in penicillum ramellorum quoquoversum exeuntium desinentes. Qualia tum stichidia hujus Speciei, tum antheridia evoluta vidi, ramulos a quibus transformantur potissimum sua dispositione convenire dicerem cum iis à me mox supra in S$. Dasyoide et S. Wil sonis descriptis. Sectione facta transversali frondis per partem inter paria ramorum intermedia, hoe segmentum vidi subtetragonum, attamen una directione latiorem — quasi suis alis axilem regionem frondis complanat:z crassiorem formantibus — costam nimirum his locis quasi nova for- mata cellula augentibus; ubi nimirum rami generantur oppositi, ibidem quoque frondem fieri quasi tetragonolobam. Ramos hoc modo rite oppositos generari patet, si quoque collateralis cujusdam dispositionis signa quoque me ita observasse dicerem, ut alios ramos breves et fere verticaliter exeuntes, alios vero prolongatos suisque ramis instructos, omnes vero in penicillum terminaleim ramellorum terminantes. Ipsas rachides ramorum, a facie observatas, vidi articulationis cujusdam proprie vix indicia quedam monstrantes, utpote cellulis plurimis longitudinaliter dispositis cylin- draceo-oblongis obtectas dicere:s. Ramulorum vero alios vidi steriles cylindraceos, et in partem magis subulatam excurrentes, at polysiphoneos et articulos monstrantes suo diametro circiter sesqui- longiores; medios siphones 2—3 sua longitudine articulum zquantes, aliis marginalibus 2—3 siphones duplo breviores monstrantibus. Ab his ramis sterilibus fertiles vix diversos dicerem; horum alios in stichidia, alios (in diversis nempe individuis) in antheridia mutatos vidi. In Individuis cysto- carpia generantibus hsec organa ex ramo (ramellos generante) transformata vidi. Antheridia dice- rem quoad suam formam stichidiis conformia, at siphonibus aliis in fila verticaliter exeuntia minu- tissima transformatis, aliis limitaneis formam siphonum longitudinalium servantibus. Qualia igitur organa in Speciebus Sarcomenise, quas magis Dasyoideas lubenter dicerem, generata observavi, partes eadem generantes invicem multo minus diversas vidi, quam easdem in Sarc. Delesserioide obvenientes supra describere conatus sum; ipsa autem organa (quz fructifera dicerem) invicem differre tum suo situ — aliis in partibus a costali regione provenientibus, demum in ramos proprios et sspe rite oppositos excrescentibus; aliis a marginalibus partibus frondis sspe compressz pro- venientibus, in stichidia demum abeuntibus (in individuis nimirum ad hsc organa generanda destinatis) '). 5. SaARCcOM. HvYPNEOIDES. Speciem hane, jam in primo Volumine Phycologixw australis ut Speeiem Sarcomeni:x delineatam, habitu autem ita diversam obvenire, ut eandem sub nomine alium prorsus habitum indicante descriptam fuisse diceres; hanc revera suo habitu admodum diverso tendere eonjicerem ad Speciem, mox supra sub nomine $. Wilsonis enumeratam. Speeiem hanc Harveyanam rariorem forsan credere opporteret, utpote quantum novi, tantum Speciminibus a Harvey indicatis et distributis cognitam. Hsc Specimina densius eortieata, tum ramis suis junio- ribus oppositis fere teretiusculis, et hoe modo jam ipso suo habitu dignoscenda, inter alias Species Sareomenie proxime forsan ad eam hodie nomine S. Wilsonis designatam aecedeve lubenter suspi- carer: segmentum transversale Harveyanse Speciei, ex media parte frondis inter ramorum paria desum- tum, fere teretiuseulum vidi; frondem vero candem paulo infra ramos transversaliter secíam com- pressam vidi, marginibus vero rotundatis, atque mediam quasi costalem regionem expansione exigua indieatam. Cystocarpia hujus Speciei nondum observata novi; ramos sphserosporiferos prope basem fere vite teretes dicerem; alios horum sat conspicue intra margines raehidis, at quasi extra pro- priam regionem coste provenientes, nune singulos, nune geminos ita adproximatos ut eosdem oppositos facilius quis diceret; hos ramulos in inferiore sua parte magis teretiuseulos et steriles *) Meminisse placet tum habituales formas, tum stichidia, tum antheridia in Speciebus, quas lubenter Dasyoideas dicerem, eximias offerre analogias cum multis Speciebus Dasyarum; at in ipsis illis partibus, quas in diversis Generibus quam maxime congruentes diceres, tamen permanere differentias sat conspieuas, quas revera Typos diversos sat bene indicantes puiares; ita stichidia sat bene congruentia diceres, tamen alio modo sphsrosporas dispositas generantia; antheridia quo- que conformia obvenire, at diversa siphonibus. Ipsa quoque cystocarpia suas habere congruentias, at quoque suas diversitates, aceuratius has partes conmparanti adpareat, si quoque inter genera, affinitate proxima, ejusmodi diversitatem in his organis minus conspicuam obvenire debere patet. Acia Reg. Soc. Physiogr. Lund. "T. X. 19 144 J. G. Agardh. vidi, eosdem vero superne compressos, ramis suis in stichidia rite lanceolata, suo pedicello tenuiore &uffulta et duplicem seriem spharosporarum, qualem jamdudum pinxit Harvey, monstrantia "). 6. SARCOM. SECUNDATA (J. Ag. mscr.) de hac Specie videas descriptionem inferne allatam. A Speciebus hucusque memoratis typum omnino diversum me vidisse puto in Specie, sub allato nomine descripta. Frondem hujus firmiorem dicerem, evolutione valida costalis regionis provenientem, ita suo evolutionis gradu ad, $. Delesserioidem eandem accedere dicerem, at alio prorsus modo evolutam. Dum nimirum in S. Delesserioide margines frondis tenues permanent, et demum in alas, frondem bifariam marginantes excrescunt (quamquam has alas supra basem folio- rum prolificantium leviter inflexas — ut hoc quoque in icone Harveyana indicatum puto — me nune observasse dicerem); has (utrasque) alas supra basem foliorum prolificantium leviter inflexas in S. secundata, atque wunifariam versas, et ita frondi hujus Speciei formam omnino diversam tri- buentia — hine quoque aliam ramificationis normam, ut hoc facile videretur, frondi hujus Speciei generatura. Dum nimirum regio costalis in S. Delesserioide utramique paginam versus conformiter incrassata excrescit, et in segmento transversali regionem costalem ex ancipite oblongam monstrat; segmentum transversale in $. secundata formam offert fere semilunarem, ipso dorso (quasi incras- sato) exteriorem costalem regionem frondis referente; marginibus supra interiorem partem quasi ventralem. plus minus pro evolutionis gradu convergentibus. Formam ipsius costze hoc modo fieri aliam; et ramificationis normam sibi propriam ex ejusmodi dispositione partium nasci debere, facilius adpareat; quam, ulterius perductam, haud generare frondis formam quandam cum Delesse- rieis congruentem, sed revera accedere ad illam longe diversam, quam in nonnullis aliis Generibus Nove Hollandie ulterius perductam novimus (Cliffoniam puto et Clawdeam), in quibus vero regio- nem dorsalem in alam suam propriam ulterius expansam, ventralem autem excrescentem in foliola bifariam disposita, lacinias Sarcomeniz secundate idem versus latus convergentibus analoga (laci- nias nempe has Sarcomenie, utpote a marginibus geminis diversis excurrentes, quoque duplicem Seriem formantes meminisse placet) Huic typo, quem lubenter dorso-ventralem adpellarem, quasi sibi proprium pertinere dicerem, ipsam rachidem supremam ssepe saltim inchoari quasi ipso apice rachidis circinnatim involuto, dorsali latere rachidis extrorsum verso, ventrali introrso; lacinias vero ipsas Sarcomenise, quae hujus sunt typi, haud oppositas generari, quod quoque de foliis Clif- tones valere constat, id quoque animadvertendum videretur; et demum quoque esse alia Rhodo- melearum Genera Oceani australis, in quibus forsan ejusdem Typi qusdam indicia qusrenda viderentur. Memoria repetenti mihi formas Floridearum diversas, nullam scio Speciem, quam :eque evi- denter inter unam paginam dorsalem atque alteram ventralem dignoscendum esse probat. Non tan- tum in Sarcom. secundata segmentum transversale frondis vidi ovatum (dorsale nempe latus frondis crassitie conspicue auctum; venftrale vero latus — in partibus frondis exterioribus — quamquam ambitu rotundatum, tamen conspicue angustius, et ex hoc latere provenire vidi lacinias, a geminis marginibus originem ducentos) In infima parte frondis (hoc loco magis ambitu teretiuscula) sipho- nes interiores ita dispositos, ut dorsali latere unicum, ventrali geminos, singulis suis partibus respondentes, me observasse dicerem. In fronde, hoc modo formata, latus dorsale permanere ramis omnibus denudatum; venfrale vero -— cujus ramos a marginibus ipsis nisi forsan potius intra mar- gines horum formatos suspicandum videretur — sensim magis magisque decompositum fieri ramis novis, eandem dispositionis normam servantibus, id quidem S. secundatam evidentissime monstrare, meminisse placet. Ut in Sarcomeniie Speciebus mox supra memoratis quasi tvpos plures diversos recognoscere putavi, ita quoque typum ilm peculiarem, quem in S. secwndaía admodum evidenter perductum A [ -— i . * ' Dispositione sua intra marginali, nec tamen rite opposita, et sua forma ramulos S. Hyp- neoides quasi vacilantes forsan quispiam putaret inter ramos proprios, quos oppositos generari monstrat 8. Delesserioides, et ramellos, quos ut adventios designavi in aliis Speciebus, harum sti- chidia generantes. Ipsa vero stichidia me observasse lanceolata, qualia quoque a Harvey depicta; ad dispositionem quandam seeundatam mihi tamen nulla indicia adparuisse, addere placuit. "Totam plantam esse uberius corticatam, comparatis aliis Speciebus Sarcomenis, meminisse placet, Analecta Algologica. 145 observavi, revenire posse in aliis Speciebus, si quoque minus perductum, id mihi hodie Species Sarcomenis iterum examinanti non tantum conjiciendum, sed revera sat conspicuum adparuisse denique confitendum videtur. Quamquam igitur in Sarc. tenera. segmentum transversale frondis revera ambitu ovatum observaveram, et ita unum latas dorsale, alterum ventrale suspicandum for- san videretur; et in parte frondis fertili cystocarpia vidi in ramis superioribus subsecundatim «dis- posita; tamen hos characteres non ita insignes mihi adparuisse confiteor, ut his ducentibus dispo- sitionem quandam dorso-ventralem in hac Specie mihi olim suboluisse dicerem. 7. SARCOM. TENERA. Comparanti vero mihi hodie Sarc. secundatam, qualem hanc quasi typicam observare contigit rite evolutam, revenire placuit ad alias quoque formas Generis, ramificatione secundata conformes; et hoe modo prsemunito mihi adparuisse in ramis S. tenere, adparenter dichotomis, unum latus dorsale, alterum ventrale esse recognoscendum; quod adhuc evidentius fieri putavi dispositione cystocarpiorum, quie generantur interiora, utroque latere coste secundata; attamen in dorsali latere hujus Speciei me quoque fila sterilia qusdam sparsa observasse, ventrali vero latere tum cysto- earpia maturescentia, tum fila quzdam adhuc persistentia obvenire. Ipsum hoe cystocarpium fere ovatum vidi, atque a superiore pagina prominulum, ipso pericarpio ecorticato. Ramulos sphzro- sporiferos longis seriebus secundatos, quoque in planta exsiecata hujus Speciei dignoscere mihi licuisse dicerem. 8. SARCOM. DOLICHOCYSTIDEA (J. Ag. l. c.). Eandem dispositionem partium, quam in S. éenera velut in S. secundata sat conspicue con- venientem observare eredidi, quoque in S. dolichocystidea obvenire, facilius quoque mihi persuasum habui, quamquam in planta multo magis elongata hanc ramificationis normam non eque perspi- cuam obvenire confiteor. 9. Samcow. VicroRnE Harv. et J. Ag. Speciem hane, quam quasi typicam consideravi Speciebus Polysiphonioideis Sarcomenis Ge- neris, structuram et habituales formas Polysiphonis ita referre ut hane Speciem ab initio a Harvey sub nomine Polysiphonise distributam fuisse constat; meminisse quoque placet Species hac struc- tura congruentes ita facile fieri sub exsiecatione corruptas, ut zgre de hac structura ex Specimi- nibus Herbariorum certius judicare liceat. Qualia specimina bene exsiccata observavi, in his fron- dem rite teretiusculam vidi; hine sectione facta transversali siphones circa axilem tenuem 4 majores fere in orbem cruciatim dispositos vidi; hos vero exterioribus cellulis ita cinctos fieri ut ramos omnes teretiusculos et corticatos lubenter dicerem in speciminibus magis evolutis; nec propriam quandam dispositionis diversitatem inter ramos ramulosque dignoscendam putarem, nisi in Speci- minibus rite completis ramos sparsim oppositos generari quispiam animadverteret; et in Individuis uberius stichidiiferis tendentiam quandam ad dispositionem secundatam quandoque me vidisse pu- tarem. In Speciminibus vero, ut putarem facilime sub exsiccatione oollabentibus, sgre certam quandam dispositionis normam detegere licere, et totam plantam desinere dicerem in suos ramulos adparenter penicillatos. In planta vero feliciter preparata observare licere ramos ramulosque pro- venire eximie patentes, quasi corymbos formantes, et numerosas ejusmodi ramos subsimili modo eonjunctos mihi adparuisse. Denique vero addere placet me antheridia in S. Victorie observasse eonformia cum iis quae in aliis descripsi. Quamquam igitur Species Sarcomenie Generis diversas tum in dispositione partium, tum aliis characteribus quibusdam diversitates admodum conspicuas pro- dere mihi adparuerunt, tamen nec ab uno, nee ab altero diversitatum genere con- sequentias quasdam in limitibus tum ipsius Generis, tum in affinitate Generis diju- dieanda longius ducentes assumendas putarem. Comparanti nimirum ipsas partes fruetiferas Sarcomenise, easdem et in Speciebus quoque quam maxime diversis sua 146 J. G. Agardh. struetura ita conformes dicerem, ut his ducentibus omnes Species mirum in modum congruentes adpareant; quin jmmo hane congruentiam fieri quodammodo majoris momenti, quum eandem revenire vidi in Speciebus alio respectu admodum diversis. Si in alis Generibus Rhodomelearum alie Species generantur quasi nude, alise quasi cortice obduetz et in ejusmodi Speciebus diversis quoque cystocarpia obvenire consimili modo dissimilia; si et stichidia et antheridia, quarum formas exteriores et strueturas in diversis Rhodomelearum Typis admodum varias obvenire constat, in Sarcomeniis omnibus — quantumcunque diversis alio respectu — in diversis- simis quoque formis Sarcomeniarum suis characteribus propriis congruentia reve- niant; non potui quin putarem Genus Sareomenie quasi ad oculos demonstrare quibusnam characteribus affinitates Floridearum dijudieandz viderentur. Dum in systemate Floridearum struendo ejusmodi characteribus et rite obser- vatis et quoque rite intelleetis insistere liceat, prematurum censeo insistere aliis quibusdam suppositis characteribus, de quibus saltim dicere liceat, omnino dubium hodie esse, quid revera sibi valeant !). Sequentes Species Sarcomenis, mihi novas, seorsim hoc loco describere placuit: 1. SaARcOMENIA oPPOSITA J. Ag. mscr. frondis inferne corticate demum teretius- cule ramis oppositis subhorizontaliter divergentibus, inferne adparenter denu- datis, superne quasi in fasciculos ramulorum penicillatos solutis, fasciculorum ramulis aliis conformibus in novos fasciculos properantibus, aliis simpliciusculis — sterilibus filiformibus aut junioribus et monosiphoneis, aut polysiphoneis siphones interiores cylindraceos et longiores monstrantibus, marginales cellulis binis superpositis constitutos — fertilibus in stichidia lancoidea abeuntibus. Hab. ad oras Australie meridionales; mihi a D:na Hussey missa. ' Quum hodie adhuc urgeri videam Sarcomenias Delesserieis adproximandas esse, quod sua- dentibus habitualibus motis in una Specie przsentibus (S. Delesserioides), factum conjicio, quam- quam prsztermissis aliis Speciebus ejusdem sine dubio Generis, eodem prorsus jure alias affinitates suadentibus; et hanc opinionem ab iis ipsis professam video, quibus auctoritatem tribuunt recen- tissimi de Florideis scriptores; non tantum de ipsis Delesserieis propriis seorsim dare novàs obser- vationes — in novo Specierum Algarum volumine —, sed etiam hodie adjungere placuit icones, illustrantes characteres Generum, quibus constituitur Delesseriearum Genera diversa. Cuicumque characteres. Generum, quis ex una parte Delesserieis, ex altera Rhodomeleis pertinere statui, vix non statim adpareat inter hos Typos adesse characteres ita evidentes, ut de affinitatibus proximis Generum vix dubitari posse videretur. Si suadente forma gemmidiorum Rhodomelesz non tantum Chendrieas, sed etium Wrangelieas et quin immo Nitophylla tangere viderentur; at inter has eze sunt im sernctura ipsias frondis differentiwe, nt banc ob rationem familias istas omnes im unam eonjungere hodiernis nondum placuerit; multo minus, ut putarem, nature congruum videretur Sarcomenias ob formam paulisper congruentem Gemmidiorum, ad viciniam Nitophyllorum referre, sphsrosporis Delesseriearum longe aliter dispositis quam in Rhodomeleis, in quibus haec organa modo sibi proprio et «at evidente disposita proveniant. Analecta Algologica. | 147 Hsec est Species Sarcomenis evidentissima, at intra Genus, quale hodie contextum, sectionem quasi sibi propriam sistens. Nec enim plantam complanatam dicerem, qualem in nonnullis; nec teretiusculam qualem in aliis; utpote sectione facta transversali, segmentum dicerem ellipsoideum, supra costalem regionem incrassatum marginibus crassiusculis rotundato margine circumscriptis. In ejusmodi segmento dignoscere licet cellulam centralem minutam; huic (directione alarum) proxi mam utrinque vidi cellulam validam, ambitu ellipsoideam ; loco vero hujus in costali regione cellu- lam conspicue minorem; extra has et fere inter easdem, vidi seriem vix rite evidentem multo mi- norum; et demum stratum exterius cellularum corticalium minorum. Ex ipsa costali regione emer- gentes vidi duos fasciculos ramorum, quos ab initio ex alterutera pagina oblique adscendentes nec rite oppositos observare credidi; ut vero hi ulterius excrescere pergunt, in suam propriam direc- tionem, magis magisque horizontalem et divergentem, ita adspectum przebentes ramificationis rite opposite. Hinc huie Speciei ramificationem oppositam quasi characteristicam dicerem; et hanc Speciem ita sua ramificationis norma a 3S. secundaíta, sat evidenter diversam putares, quamquam revera fere ab iisdem initiis provenientem. Ut fasciculi ramorum in Sarc. opposita excrescere pergunt, partes inferiores eorum in rachides novas eodem modo decompositas convertuntur; rachi- dibus his a facie observatis vix artieulationis cujusdam indicia monstrantibus; totis nimirum a facie monstrantibus cellulas plurimas longitudinaliter sine ordine conspicuo dispositas, lineas quasi irregulares flexuosas formantes. Una cum his ramis ramulos breviores steriles, quos cylindraceos diceres aut subulatos, articulatos et polysiphoneos, articulos suo diametro circiter sesqui-longiores monstrantes, quorum in interiore siphones medios 2—3 sua longitudine articulum zsequantes, mar- ginalibus (utrinque singulis) cellulis geminis superpositis articulum zquantibus. Una cum his ra- mulis denique in fronde fertili vidi stichidia lancoidea plurima fascieulos superiores constituentia ; hzc quoque lancoidea dicerem stipite tenuiore conspicuo suffulta, duplicem seriem sphserosporarum monstrantia extra seriem siphonum centralem non transmutatam. 12. SARCOMENIA SEOUNDATA Jd. Ag. mscr. frondis corticateee demum adparenter teretiuscule rachidibus dorsali latere exteriore teretibus, omni adparatu ramo- rum denudatis; ventrali latere subcanalieulato-complanatis, series ramorum ramulorumque secundatas emittentibus, ramis ramulisque angulo acuto egre- dientibus, suo ordine eodem modo decompositis, ita quasi fasciculos introrsum subsecundatos ramorum ramulorumque gerentibus, cystocarpiis in latere ven- trali sessilibus sparsis; sphserosporarum et antheridiorum siliquis lancoideis complanatis, sphaserosporis duplicem seriem formantibus, antheridiorum cellulis totam superficiem margine excepto obtegentibus. Hab. ad oras Australie meridionalis; ex Port Elliot Specim. misit Miss Hussey! ex Waterloobay T. S. O. Halloran! Ut intelligatur ramificatio omnino peculiuris hujus Speciei, placeat ejusdem observare seg- mentum transversale ex media fronde ramigera desumtum. Adpareat hoc modo plantam esse, quod dixerunt dorsali-ventralem, nempe exteriore latere admodum evoluto teretiusculo, omni adparatu ramorum denudato; 'ex interiore latere fere plano, ne dicam plano-canaliculato, exserente ramos conformes secundatos, alios suo ordine et eodem modo introrsum decompositos ramulis minoribus secundatis, alios simplhieiuseulos in rachide introrsum ineurvata novam seriem ramulorum sursum emittentes. In rachide «ejusmodi ramuli incurvati cystocarpium globoso-ovatum et fere ecorticatum sessile observavi. Ramulos a bzssi conspicue crassiore longe attenuatos vidi — ima basi simplicius. eulos, dein. sparsim adparenter dichotomos in apicem incurvatum desinentes; adultioribus unilate- raliter ramulosis, latere dorsali nudis, ventrali latere ramulos conformes emittentibus. Fila insuper elongata sparsa longisque articulis instructa, sparsim in hac ut in nonnullis aliis Generis Speciebus obvenientia vidi. In partibus mediis frondis vidi intra corticem siphones interiores translucentes, articulos diametro suo breviores formantes; externe hos tectos strato coiticali, cellulis minutissimis, lineari-ovalibus fere in lineas secus longitudinem excurrentes conjunctis. Ramificationis norma, 148 J. G. Agardh. sibi omnino propria, adparenter in fasciculos secundatos subdivisa; Species jam nudo oculo dignoscatur. Frondes 4—6 pollicares, crassitie inferne fere Gracilarie& confervoides, a nido radicali ramorum laxius intricato surgentes vidi. Hec est Species omnino peculiaris, ipsa sua ramificationis norma sibi propria jam digno- scenda. Ut ex ima parte frondis; sectione transversali observata, cuidam adparuisset, fronde tere- tiuscula instructa, at revera quoque in ejusmodi sectione cellule ita dispositee adpareant, ut rami- fieationis normam omnino propriam in hac Specie suspicari opporteat. Cellulas nimirum unins superficiei esse conspicue densiores, quasi sua aggregatione dorsale latus formantes. $i contigerit observare rachidem a facie ramifera observatam, adpareat ramulos ab initio quasi oppositos a costali regione provenientes, alterne sinistrorsum et dextrorsum deflexos generari, et sensim invicem longi- tudinaliter distractos fieri sub eorum evolutione ulteriore, et ita omnes seeundatos adparere Ut hi hoe modo excrescunt, pars inferior admodum fit incrassata, in rachidem propriam apparenter teretiusculam abitura, superior solvitur in fasciculum densum ramulorum, ut adpareat diversrze forms. Nimirum in ejusmodi fasciculo dignoscere licet tum fila monosiphonea, unica serie arti- culorum —- articulis sua latitudine 2:plo—3:plo longioribus constituta; alia complanata hetero- siphonea, siphonem centralem unicum et collaterates geminas omnes seque-ongas; et utrinque vidi marginales siphones duos breviores superpositos, articulum polysiphoneum constituentes. Ramulos hos, ita compositos, sensim fieri cylindraceo-laneoideos; hosque vidi in diversis Speciminibus nunc in sfichidia abeuntibus, intra siphones paginarum medios generata, sphaerosporas duplicem seriem longitudinalem formantes; nunc, in aliis individuis, organa vidi consimilia lancoideo-cylindracea, margines offerentia singulis seriebus cellularum marginalium contextos; totam vero superficiem ex- teriorem — inter cellulas costales et marginales intermediam — obtectam cellulis rotundatis minu- tissimis, sine ordine evidenti dispositis, in antheridia vix dubie abeuntibus. In his antheridiis translucentes observavi tum siphones ipsius coste elongatos cylindraceos, tum cellulas marginales vix conspicue mutatas, et sua longitudine breviori at latitudine forsan paulisper majori adhuc facilius dignoscendas. : Qualem igitur hane plantam observare contigit, talem constituere dicerem et Speciem sui juris admodum distinctam, et ad idseam Sarcomenise Generis illustrandam quam optime aptam. lis systematicis, qui Sarcomenias ad Delesserieas referre persistunt, hanc plantam prebere su:e proprie affinitatis indicium haud repellendum, unicuique patere spero. Qualiter Species Sarcomeniarum mihi hodie cognitas puto, Species ejusdem, invicem habitualibus notis admodum distinctas, ut et characteres ex structura fron- dis deducti melius adpareant;.sequenti modo disponere, periculum feci: ; Fronde fteretiuscula et quoquoversum fere cque ramosa, adparenter polysiphonea. ( Species POLYSIPHONIOIDE./E.) * Species ecorticatee aut strato corticali ita. tenui obducte, ut articulos poly- siphoneos quoque in inferiore fronde dignoscere liceat. 1. S. MINIATA. 2. S8. INTERMEDIA. 38. S. MUTABILIS. 4. S. CORYMBOSA. *t* Species. corticatee, nempe ramis junioribus ramulisque ,articulatis polysipho- neis, adullioribus corticatis nempe strato. corticali magis magisque evoluto insiructis, cellulis strati corticalis elongatis lineas angustas referentibus, 5. 8. VICTORLE. Analecta Algologica. 149 77 Species fronde plus minus conspicue, attamen ita parum compressa instructa, ut frondem juniorem obiter inspectam facilius teretiusculam dicere liceret, sensim in fronde magis evoluta, caulem sibi proprium, tum sua forma «t structura, tum ramificationis indole plus minus diversum formantes. (Species DASYOTDE£.) *** Fyondis partibus superioribus mollissimis, adparenter quoquoversum por- rectis, ramis a caule magis teretiusculo nunc singulis et adparenter. alter- nantibus, nunc sparsim oppositis. 6. S. DASYOIDES. **** Fyrondis partibus superioribus mollissimis, ramis nempe ramulisque demum (in eaulibus plus minus denudatis) subregulariter oppositis, at quoquover- sum porrectis penicillos basi subdenudatos sustinentibus. 7. S. oPPOosITA J. Ag. ***5** Fyrondis magis compresse et distiche decomposite ramis tum a submargine provenientibus, pinnas plus minus evidenter oppositas formantibus, tum in superiore sua parte ramellis mollioribus et magis quoquoversum porrectis at strictiusculis penicillos ramellorum formantibus. 8. S. Wirsowis. ****** Fy»ondis teretiuscule ramis ramwulisque fere usque ad apices corticatis, rite oppositis ef quoquoversum adparenter porrectis. 9. S. HYPNEOIDEs. TM mu T Species fronde quasi complanato-alata instructe, at alis convergentibus in formam quasi dorso-ventralem | abeuntes, exteriore latere costalem regionem quasi dorsalem generantes, ramis ramulisque denudatam; interiore latere regionem ventralem, laci- nias ramulosque a duplice serie alarum provenientes generantem ; hinc adparenter tum ramos, tum organa fructifera interiore latere secundafa gerentes. (Species CriFTONIEAS ef CLAUDIACEAS magis referentes.) 10. S. TENERA. 11. S. DOLICHOCYSTIDEA. 12. S. sEcuNDATA J. Ag. 7111 Species fronde complanato-alafa instructe, costalem regionem propriam et suis alis marginantibus divergentibus et fere rite distichis instructam formantes; a media costali regione ramos proprios suboppositas; ramellosque adventitios in zona inter costam et margines alarum generantes; tofa sua evolutione partium diversam ita DELESSERIOIDEAS referentes. 5. : 13. S. DELESSERIOIDES. XXI. De Pyropia, novum Genus Algarum constituente, Porphyre proximum. Nescio an inter Algologos hodiernos certius constaret, quibusnam aliis Algis affinitate vera proxims jungerenter Porphyre: dum nimirum nonnullis placuit easdem assumere Florideas proximas, et partes fructiferas sub hac suppositione intra cellulas frondis, vix aliter mutatas, tum alia organa obvenire antheridiis 150 J. G. Agardh. analoga, tum alia sphserosporis comparanda deseribere pergunt; quoque vero fuisse alios, qui Sporidia motu prsedita se in Porphyra observasse memorarunt (Ra/tray in Transact. Bol. Soc. of Edinburgh 1886 p. 433), quibus ita alias affinitates sub- oluisse patet. Meminisse quoque placet admodum diversas obvenire opiniones de differentiis Specierum ; aliis nimirum duas tantum Species inter formas saltim Euro- peas assumentibus; aliis numerosas Species, tum forma frondis, tum structura di- versas assumentibus. Mihi quidem olim de Ulvaceis scribenti (Bidr. Alg. Syst. III in Lunds. Univ. Arsskr. Tom. XIX. VI), et hoc quidem antea quam dedicta obser- vatione a Rattray facta ullam habui notionem, adparuisse eoufiteor Genus Porphyre una eum Baugia ad Zoospermeas quas dixi, esse referendas; et inter formas Generis Porphyre Species numerosas, et forma frondis et structura diversas, dignoscere, me periculum fecisse. Inter Species, a me distinetas, aliàs obvenire monostroma- ticas, alias et plurimas obvenire distromaticas, cellulis utriusque pagins oppositis et utrisque invicem consimilibus; pro diversitate vero Specierum cellulas utriusque pagine nune conformes permanere et adparenter subsingulas, nunc utramque cel- lulam novis faetis subdivisionibus in tetrades novos, aut invicem subsimiles, aut diversas abire; si hune unum characterem plerumque obtinere concederetur in Spe- ciebus plurimis Europeis; alias Species existere, in quibus cellule novz iteratis et diversa directione factis divisionibus generate adpareant; novis hoc modo formatis cellulis nune sua forma cum primum generatis congruentibus; nunc aliam prorsus formam induentibus. Quin immo ejusmodi formas cognitas esse, in quibus cellula demum [formate subspiralem quandam torsionem monstrare mihi adparuerunt (P. columbina J. Ag.). Quocumque vero modo cellulze hoc modo demum obveniant subdivise, cellulas Porphyrarum in Speciebus monostromaticis semper suis collate- ralibus antepositas obvenire; in distromaticis vero quoque cellulas utriusque paginze invieem generari oppositas. Ipsam formam cellularum pressione mutua fieri tum in diversis singulis partibus mutatam, tum obvenire alio modo diversam in diversis partibus ejusdem cellulze maternz, quum nimirum haec in numerosiores partes sub- divisa adpareat. Oppositionem vero cellularum eonstantem permanere, quacumque directione, et quousque perducuntur subdivisiones iterate (cruciatim in omnibus ita facta subdivisione plus minus repetita) id omnibus hucusque cognitis Speciebus Porphyrs characteristicum putarem. , Conspieuam autem ab hac dispositionis norma obvenire exceptionem in parte infima frondis, eujus cellulas in alium finem creatas putares, quoque hodie monuisse placet. Inspicienti iconem "Thuretianam (Etud. Phyc. tab. X X XI fig. 8) revera fa- cilius adpareat cellulas inferiores plant?» hoe respectu a superioribus admodum dif- ferre; utpote in infima parte frondis cellulas omnes in suis seriebus longitudinaliter superpositis ipsas permanere indivisas, at uno latere, quasi ex angulo suo promi- nulo obvenire prolongatas in appendicem peculiarem, ab initio breviorem, et magis rostrum semulantem; mox vero exerescentem in filum elongatum; et his filis ab unaquaque cellula inferioris frondis provenientibus demum in Porphyr: Speeiebus nasci radicalem adparatum proprium, cujus evolutione in tota infima parte frondis Analecta Algologica. 151 et ab unaquaque ambitus regione provenientibus (J. Ag. !. c. Tab. II fig. 47 et 48) demum generatur scutellum quoddam radicale proprium, totum his filis decurren- tibus contextum. Structuram ipsius Generis Porphyre hoc modo explicanti mihi in Speciebus huie Generi rite pertinentibus charaeteristieam, non potui quin confiterer structu- ram, certo respectu alienam, mihi adparuisse sistere 'Typum Genericum proprium, si quoque Porphyre Generi proximum. Dum nimirum Speciebus Porphyra om- nibus characteristieum eredidi cellulas earum omnes obvenire rite superpositas, et in distromatieis cellulas utriusque stromatis rite oppositas generari; aliam mihi strueturee indolem detegisse puto in forma quadam Californiea, eui alternantem cellularum dispositionem chaiaeteristicam lubenter dicerem, at hane modo sibi quo, que proprio perduetam. In Specimine nimirum nomine «Porphyre Nereocysti$$, mihi ex California misso, vidi habitum sat bene Speciem Porphyre cujusdam indieantem: frondem nimirum tenuissimam et charte sat bene, ne dicam arctissime adhseerentem, et totam pulcherrime coecineam, sua forma rite linearilanceolatam, longitudine 4— 6 polli- earem, in inferiore sua parte 6-lineas circiter latam et margine integriuseulam (vix ad undulationes quasdam pronam); in superiore sua parte in apicem magis obtu- siuseulum attenuatam; basali vero margine ipso magis truncato, attamen media sua parte in apieulum brevem ipsius stipitis desinente. Segmentis factis, tum trans- versalibus, tum longitudinalibus, structuram hujus frondis ab initio rite monostro- matieam dicerem, nempe cellulis suis tum longitudinaliter, tum transversaliter juxta positis; endochromatibus quoque ab initio subconformibus et paulisper oblongis. Hanc vero formam endochromatum, in partibus plante junioribus conspiecuam, mox fieri mutatam observare eredidi, modo fere eodem quo in icone dicta mea, velut 'Thuretii cellule stipitis inferioris mutantur emissis illis appendicibus, quorum filis elongatis obtegitur stipes Speciei (in dieta icone 'Thuretiana). Sectione nimirum facta plantce Californiese in infima parte frondis, paulisper firmiore, vidi intra membranas ocellu- larum erassas et hyalinas endochromata ipsa oblonga et rite opposita, qualia Por- phyre eujusdam monostromatieze putares; at ex ipsis his endochromatibus processus minutissimos, quos lubenter hawstoria dicerem, ex unaquaque fere parte membranz eujusdam interioris (endochroma dictum quasi eingentis) exeuntes vidi, in coecum desi- nentes, et ita collateraliter flexos, aut unam versus paginam, aut alteram versus, ex diversis endochromatibus provenientes (Tab. I fig. 5a—d); et horum alios ita sua forma congruentes cum appendicibus, quos in icone Thuretiana amplius evolutos exere- seentes dixi in fila illa adparatum radiealem ejusdem Speciei constituentia. Cellulas paulo superiores Speciei Californiee comparanti mihi eadem organa recognoscenda adparuerunt, at alio modo et alium in finem, ut putarem, evoluta. Ex singulis cel- lulis frondis interioribus, adparenter sua propria membrana cinetis, endochroma expansum vidi in appendicem rostratum; et formam ipsius endochromatis hoc modo offerre unam partem obovatam et conspicue crassiorem, alteramque exeurrentem in appendieem plus minus rostriformem; adparatum rostriformem expansum vidi (intra Aeta Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 20 152 J. G. Agardh. membranam frondis exteriorem) supra partem obovatam proxims cellule; dum eodem modo partem obovatam intrudentis cellulze (adhue obtusam) vidi conformi appendieula ab alia cellula proxime vicina proveniente depressam. Cellulas igitur nostre» plantze Californiee non tantum quoad suam formam (mirabili dicerem modo) fieri mutatas, et hoc fieri certo quodam modo et sine dubio certum in finem per- fici. Si in Speciebus Porphyrse propriis appendices conformes excrescentes videre liceat in fila illa quibus frondium partes infimas in caulem quodammodo proprium transmutata — et hzc fila ad superiorem frondem sustinendam apta — nonne suspicandum videretur consimilem quendam in finem appendices in Planta Cali- fornica generatos provenire — nimirum ut his adjuvantibus monostromaticz ejus- dem cellula invicem continerentur. Si unaquseque cellula ex uno apice expanditur in appendieulam, eandem cum alia cellula conjungentem; supra alteram vero suam partem incrassatam recipiat consimilem appendieulam, ab alia cellula emissam, facilius pateat totam structuram hoe modo arctius in formam frondis definitam contineri. Ipsam vero formam endochromatum (aut forsan rectius diceretur cellularum interiorum, intra cutieulare stratum nidulantium), quam ab initio magis cubieas dieeres, sensim vero fieri magis oblongas, et demum emissis appendicibus transire in formam obovato-appendiculatam; ex altera vero parte quoque ipsam mutatam fieri intruso appendice alterius cellule, et ipsam hoec modo quoad ipsam suam for- mam quam maxime mutatam sensim fieri patet: ex una parte expansam in appen- dicem suum proprium; ex altera ipsam depressam (si non canaliculatam putares) intruso appendice supra partem suam crassiorem; nonne pateat ipsam formam ejusdem fieri debere omnino diversam — nempe magis ovalem in media sua parte apicibus utrinque attenuatis. Hinc in fronde superiore et adultiore cellulas non tantum quoad suam formam mutatas, sed totam dispositionem cellularum aliam adparere, quam eandem in partibus inchoantibus vidi: cellulas nimirum adultiores fieri magis fusiformes, media parte sua incrassata primariam cellulam representante; apices autem utrinque excurrentes in apiculos tenues acuminatos sistere partes ap- pendicibus ortos, mutua pressione adhue magis attenuatos. Ipsam dispositionem cellularum hoe modo omnino aliam videri a facie observatam; nempe in seriebus vieinis quasi alternantem (cfr Tab. I fig. 5a et 5d). Cellulas igitur plante nostre Califorpnieze. demum obvenire et quoad suam formam et quoad suam dispositionem ita diversas, ut eandem sistere Typum Gene- rieum proprium, haud dubitandum mihi videretur. Hune vero typum Generieum sua. affinitate proxime ad Porphyram aecedere, id quidem nullis dubiis vacare pu- tarem, comparata tota structura et evolutionis norma utriusque Generis; et compa- ratis quoque modis diversis, quibus vidi utrumque Genus suo modo proprio pri- mariam structuram transmutare. Quales primarias eellulas in utroque Genere forma- ins et dispositas vidi, vix differentiam quandam aut forms aut dispositionis ad- esse putarem; quoque in modo, quo hse cellule in aeerescente fronde mutantur certum in finem, analogiam sat conspieuam in Typis his Generibus diversis adesse Analecta Algologica. 153 nec negarem; quantumcumque ipsam structuram frondis evolute diversam lubenter confiterer. Quod in structura tum Porphyre tum Pyropie quam maxime characteristicum obvenire putavi, id revera ex appendicibus istis proprio modo ab ipsa cellula inte- riore provenientibus et certum in finem creatis deducere vellem, quibus structura utriusque Generis sensim fit plus minus transmutata. In Speciebus Porphyr: quantum hucusque innotuerunt, sunt tantum cellule infims, quasi caulis quandam partem obtegentes, in quibus cellule proprie frondis transmutantur appendicibus, in fila elongata secus hane partem decurrentia excrescentibus. In Pyropia, quale hoc Genus mihi hodie cognitum puto, indicia ejusmodi evo- lutioflis in cellulis infimis frondis, a me sectione frondis transversali observatis, obvenire vidi. Ab ipsis cellulis frondis interioribus pullulantia, nunc ab utraque pagina frondis at plerumque unifariam tendentia, nunc przcipue ab una pagina, quam inferiorem plante lubenter suspicarer, organa evoluta vidi, quz filis illis radicantibus omnino analoga suspicarer, quamquam breviora et sua forma eadem lubentius Aawstoria dicerem. Ex tota fere membrana cellule interioris (externe ipso strato írondis exteriore obtectz) quasi in papillam propriam prolongate hzc fila provenientia vidi. Ipsam cellulam (h&c organa generantem) sua forma oblongam vidi, nisi uno suo apice magis quam altero paulisper attenuatam: ita in parte infima irondis, quam sectione transversali rite observare licuit, vix differentiam structure inter Porphyram et Pyropiam adesse dicerem. [In parte vero superiore ejusdem frondis rite evolutaee unamquamque cellulam Pyropie à primaria sua forma cubico-oblonga appendieulis tum ab ipsa emissis, tum a proximis intrudentibus ita iransmutatam vidi, ut totam frondem superiorem cellulis omnino diverse forma et quin immo aliter dispositis contextam facilius quis conjiceret. Dum appendices in Porphyra exerescunt in fila elongata et tantum hoc modo evolvuntur in partibus frondis inferioribus; atque ut videretur a singulis ejusdem cellulis quoque singuli proveniunt (quare quoque ipsa forma cellule generantis retineatur fere eadem); aliter omnino fit mutata structura in Pyropia, cujus cellule omnes superiores appen- dieulis tum ab ipsis emissis, tum a proximis introductis ita et quoad suam formam et quoad suam dispositionem transmutate obveniant ut in his eandem primariam formam et dispositionem segrius recognoscendam fuisse facilius quis dubitaverit. Characteribus igitur structure hoc loco indieátis et ut sperarem rite indicatis Genus proprium JPyropie instituendum putavi, cujus vero unicam tantum Speciem, Generi typicam, mihi cognitam habeo sequentem: 1l. Przorra CarirogNica J. Ag. mecr. Hab. ad S:ta Cruz Californie, mihi a D:na Hall missa, sepius at putarem in Nereocystide proveniens — utpote.ex nomine adscripto («Porphyra Nereo- eystis») forsan concludere liceret !). 7) Una. eum Specie supra descripta missam habui Speciem Porphyrse, nomine «Porph. Nai- dium» inscriptam, quam Porphyre Speciem propriam putarem, et quidem ad eam Sectionem 154 J. G. Agardh. XXII. De Sesnophora, Genus novum Fucacearum, Cysloseiris proximum, constituente. Frons pinnatim decomposita dendroidea, caule proprio ramisque firmioribus tere- tiuseulis, ramulisque conspicue diversis, capillaceis, ex tereti compressis dicho- tomo subpinnatis, corymbos laterales et terminales (in ramis conspicue cras- sioribus) formantibus. Vesicule nulle. Scaphidia in ramulis capillaceis, aliter non transformatis, inflata, sparsius aut densius superposita, interjecto spatio sterili longas series plus minus conspicue moniliformes formantia, singulis sub utrinque prominulis, ubi densiora in seriem moniliformem conjuncta. Me judice hse est typica planta novi Generis Fucacearum, suo habitu Cysto- phoram potissimum referens, at scaphidiis non in receptacula conjunctis a Cysto- phora, velut a Sargassis quibusdam (crinalibus) facilius distincta; et hoc charactere ad Fueaceas quasi inferiores referenda. Caulis primarius teretiusculus firmus, pen- nam columbinam ut putarem demum crassitie superans, exsiccatione firmus, durus et nigrescens, dichotomiis distantibus subpinnatim ramosus, ramis terminalibus elongatis, sursum attenuatis et superne desinentibus in ramulum suis lateralibus inferioribus conformem, at ipsum in ramulos novos pinnatim subdivisos festinantem. Inferiores rami laterales fiunt sensim cauli conformes, utpote magis abrupte desi- nentes in fasciculos ramulorum multo tenuiorum, qui ramifieatione dichotomo- pinnata demum subeorymbosi adparent. Ramuli horum ima basi teretiusculi, fiunt superne sensim complanati, dimidiam lineam latitudine inferne vix szequantes, apice lere filiformes et acuminati; steriles Dictyotam quandam angustam referentes, fer- tiles seeus mediam laminam scaphidia submoniliformiter seriata demum evolventes. BSegmento transversali facto per partem moniliformiter inflatam scaphidia vidi, nunc singula, nunc gemina adproximata, quasi utroque latere coste suo ostiolo aperta; et ejusmodi scaphidia, in segmentis foliorum fertilibus dense adproximata, folia fertilià nune submoniliformia reddere diceres. In Specimine a me examinato sca- phidia adhue juniora dieerem, at eadem ostiolo et propria structura scaphidii, quin etiam una aut altera spora inchoante instructa observavi. Hine, me judice, nec de affinitate, nec de typica distinctione Generis dubitandum, mihi adparuisse confiteor. Generis referendam, quam dispositione eellularum monostromatica distinctam credidi. Dum vero in hace sectione Generis plurimze Species dignoscantur suo colore in roseum tendente, Speciem dietam Californicam suo violaceo colore ad P. laciniatam accedere dicerem. Hanc Speciem a plu- ribus ad littora Californie lectam habui, tum suo colore obscure-violaceo et forma frondis magis cuneata distinctam, ssepius sua longitudine pollicari aut sesquipollicari, demum forsan in magis oblongam formam transeuntem, Speciem sistere sui juris, nomine P. violacec a me hodie distinctam. Specimina qus vidi, smpius obvenire videntur in aliis partibus filiformibus natantibus, in csespi- tulos minutos collecta. Sectione facta transversali ejusmodi frondis, vidi endochromata interiora transverse oblonga et rite superposita; ipso endochromate quasi tertiam partem segmenti equante, ntrinque marginibus hyalinis eandem latitudinem attingentibus incluso. Analecta Algologica. à 155 Speciem unicam Generis sequentem vidi: 1. Soc. ausTRALIS J. Ag. mscr. Hab. ad oras australes Nove Hollandie, mihi a D:na Hussey missa. Planta pedalis et forsan longior, caule ramisque teretiusculis duris, pennam columbinam crassitie sequantibus, ramulorum coma multo tenuiore corymbos laterales formante. Habitu fere Cystoseire brachycarpe (C. crinita Val.) potissimum plantam obiter inspectam referre dicerem. Ut forms adesse videntur alie simpliciores Fucos, aliee Sargassa referentes, ita in Scseno- phora formam simpliciorem Generis Cystoseire recognoscere credidi. (Typis impressum ante Idus Octobr. 1899.) hl ^ b y - "HU 31 à orb uvdonmt rin t 222 t Fig. 1. Fig. 2. Fig. 2a. Fig. 2 b. Fig. 2c. Explieatio Ieonum. T2D. E GrLoroHYMENIA ORNATA (J. Ag. mscr.) Monstrat segmentum frondis transversale, per inferiorem partem frondis bene conservatz feliciter ductum; exhibens stratum axile proprium et validum, cellulis minoribus magis rotundatis contextum, in media parte frondis complanatze; cellulis vero magis radiatim seriatis margines versus frondis; toto hoe adparatu cellularum admodum gelatinoso facilius in gelatinam converso — írondem intus lacunosam iun Speciminibus antea exsiccatis mentiente; extra hoc stratum axile proprium adest intermedium cellularum conformium, at multo majorum, (in quibus forsan recognoscere opporteret cellulas axiles extimas jam transmutationem in gelatinam in- choantibus) Extra cellulas has majores novus nascitur ordo cellularum, quarum inte- riores sistere putarem filorum corticalium intimas partes, sua divisione continuata gene- rantes fila radiantia propria strati corticalis. HarriACANTHA INCRUSTANS (J. Ag. mscr.). Segmentum transversale rami ex planta adhuc juniore, colore roseo dignoscenda; quam- quam jam incrustata et in partibus inferioribus fragili, atque adposita guttula acidi bullis aereis numerosis effervescente. In hoc dignoscere opportet tum tubum axilem prima- rium, suis angulis prominulis indicans anastomoses, quibus Tubus axilis ab initio cum ramellis exterioribus conjunctus fuerit; tum stratum exterius, adparenter contextum plu- ribus seriebus cellularum, plus minus invicem disjunctarum, at ut supponere liceret ab initio anastomosantium, et plus minus divergentium, ut quoque indicare viderentur exte- riores ramuli frondis. Ut nimirum ramuli extra frondem prominuli et articulis separatis constituti adparent, hi ramuli-articulati et callithamnioidei, divergentes fiunt et rigidius- culi, atque apice acutissimo, quasi mucrone terminati. His ramellis sphzrosporas, adpa- renter externss et triangule divisas adhaerentes, me vidisse, atque ut putarem ex ramulo transmutato quasi ortas. ln ramulis ejusmodi paulo inferioribus, at sterilibus, vidi eadem fila exteriora magis prolongata, in stratum filorum anastomosantium, diceres modo Halo- dictyonis in reticulum excerescentia; at hse quoque fila mucronata et rigidiuscula, api- culis terminalibus divaricatis. Denique in eodem Specimine juvenili, at suo colore ablu- dente dignoscendo, vidi ejusdem ramos supremos terminatos penicillo filorum tenuissi- morum mollissimo; quamquam quoque in eodem Specimine partes inferiores calce uber- rimo incrustatos vidi. 1 Sistit hujus Speciminis sphserosporas adparenter exteriores et triangule divisas, ad ramulos exteriores lateraliter adnatas. Sistit filum primarium axile, quale hoc vidi ex superiore parte plantze magis evolutz, longitudinalibus sectionibus denudatum; adpareat frondem esse Wrangeliis conformem, articulatam et articulis superpositis contextam, at externe mox fieri filis ab inferiore arti- culorum parte erumpentibus, deorsum deflexis et radicularum ad instar filum primarium undique dense obtegentibus. 158 Fig. 2d. Monstrat structuram ejusmodi frondis decomposite, qualem hanc vidi, sectione facta transversali, rami paulisper adultioris; adpareat in hoc tum filum primarium axile cinc- tum suo strato proprio corticali [evolutione cellularum corticalium ut videretur tubulose expanso] tum (ad r) ramos ab axili siphone ut videretur provenientes et ipsi sectione longitudinali observati; tum (ad 7') ejusmodi ramum paulo supra ortum transversaliter sectum. Fig. 2e. Sistit segmentum transversale ejusmodi ramelli, jam magis suo ordine decompositi, qua- lem vidi ex planta adultiore et inferiore desumtum. Fig. 2f. Monstrat segmentum transversale rami sphsrosporiferi omnino transmutati, et quoad suam structuram admodum diversam, ita ut partes ejusdem plants segre recognoscendz. (Meminisse placet, quod ex iconibus datis quoque suspicandum videretur, plantam hanc sub evolutione fieri admodum mutatam, non tantum cellulis novis quasi intra fron- dis partes adultiores provenientibus et in alios fines ut videretur creatis, sed etiam ob incerustationem frondis, sine dubio eundem in finem perductam. Hinc lubenter suspi- carer, tum in planta cystocarpiifera, tum in spherosporifera, quas utrasque perennantes vidi, partes fructiferas demum proprio quodam modo quoque generatas fieri; contigit quoque utriusque generis organa in planta senili et incrustata obvenientia observare, at ipsa nuda et sine omni incrustatione, et hinc suo colore et consistentia molliore facilius dignoscenda a partibus inferioribus, quas lubenter spurcas dicerem, nunc forsan magis cartilagineas, nunc fragiles. Ut in nonnullis Speciminibus perennantibus in ejusmodi ramo cystocarpia vidi, sua structura eximie Wrangeliam referentia; ita in aliis Speciminibus eodem modo in ramulo, quasi a senili ramo erumpente, structuram et sphzerosporas dig- noscere putavi, quales in fig. 2f easdem reddere conatus sum.) Fig. 3. EwDOSIRA AUSTRALIS. Fig. 3a et 35. Sistunt segmenta transversalia, frondis inferioris admodum gelatinossm. Fig. 3c. Segmentum offert axilis strati, quale hoc longitudinaliter ex inferiore parte frondis longi- tudinaliter secta mihi adparuit. Fig. 4. MicRoPEUCE STROBILIFERUM. Fig. 4. Fragmentum ífrondis, quale hoc sterile in planta inferiore vidi. Fig. 4a. Fragmentum frondis superioris, quale hoc sphserosporiferum vidi intra axillas ramulorum sphaerosporas foventes. Fig. 45. Monstrat structuram interiorem frondis qualem hanc vidi, sectione transversali facta. Fig. 5. Pvgorra CALIFORNICA. Fig. 5a. Segmentum transversale frondis infimz, suis radiculis instruct:e. Fig. 5b. Segmentum transversale frondis infim:e, cellulas in haustoria prolongatas offerentis. Fig. bc et d. Segmenta longitudinalia superioris lamine cellulas monstrantia quales sensim in fronde superiore proveniant. Fig. 6. BiwanaMIA CALIFORNICA. Fig. 6a. Ristit segmentum longitudinale cystocarpii, quale hoc in BINGHAMIA CALIFORNICA vidi. Vig. 65. Fragmentum pustul: &phorosporiferz, quale hoe vidi, segmento facto transversali ejusdem. Tab. Il. Fig. 1—6. "l'arGENEA UMBELLATA J. Ag. Vig. La. Sistit partem stichidii maturescentis, qualem hanc tum pluribus superpositis partibus adparenter nematheciosis compositam, intercedentibus ramulis sterilibus interruptam, videre contigit. Vig. Fh. Wistit segmentum transversnle ejusdem, structuram interiorem, qualem hane rite evolutam videre credidi, suis siphonibus in media parte instructam; his extrorsum continuatis m 159 tum.cellulis sterilibus radiantibus in stratum proprium corticale pluriseriatum abeuntibus, tum in spatiis intercedentibus sph:zerosporas fere regulariter in verticillum conjunctas sustinentibus. est ejusmodi segmentum per superiorem partem stichidii ductum, structuram dictam non- dum rite evolutam monstrans. Monstrat frondis superioris ejusdem sterile fragmentum, quale hoc tenui sectione con- textum vidi, suis partibus adhuc sterilibus inchoantibus a et b instructum. est consimile fragmentum partibus fertilibus, varia directione observatis, inchoantibus munitum; in b forsan initia prima stichidii; in c quale hoc segmento transversali forsan adpareat. Sistit partes consimiles, adhuc magis evolutas, in eodem Specimine observatas; in suprema parte hujus rami dignoscere licuit varias partes inchoantes magis umbellatim dispositas; in parte inferiore tum series cellularum diversarum, quales exteriores (in a) adpareant, et quales dein in strato interiore adpareant (in 5) et qualiter exteriores mutatz (in c et in fig. 4d) demum adpareant fere quaternatim junctze. et b) Monstrat partes alterius Speciminis, quod demum antheridiiferum dignoscere pu- tavi; in 5a ramulus adparet magnitudine parum auctus, cujus a supremo apice filum articulatum eminet; in parte vero ejusdem inferiore conspiciantur organa, qu: magni- tudine aucta in fig. 5c a facie et lateraliter observata depinxi; in quibus antheridia Generis dignoscenda putavi. Exhibet Gemmidia qualia hse intra cystocarpium rite evolutum, a parte suprema pla- centz basalis provenientia vidi, ipsa pyriformia, filis elongatis articulatis et monilifor- mibus suffulta. Fig. (—14. Icones sistunt Delesseriearum, ut compararentur, hoc loco adjectze: nempe Fig. (a—d. Structuram illustrantes cystocarpii, qualem hanc in NEUROGLOSSO BINDERIANO obser- vare credidi; nimirum in Fig. (a monstrans placentam basalem decumbentem, sursum ramos moniliformes emittentem firmiores, quorum in apicibus supremis adparenter gela- tinosis sensim seriate generantur gemmidia, qualia eadem in (5, 7c, 1 d reddere mo- litus tum. Fig. 8. Exhibet structuram cystocarpii Speciei, sub nomine NriT. cRISPATI mihi misss, in qua Neuroglossi Speciem recognoscere credidi. Fig. 9. Exhibet placentam hujusque ramulos conformes SCHIZONEURJE DICHOTOM.K. Fig. 10. Consimiles monstrat partes SCHIZONEUR/E QUERCIFOLLE. Fig. 11, 11a et 11 b. Analogas partes, alia paulisper directione observatas DELESSERLE SINUOS& refert. Fig. 12. Analogas partes monstrat PTERIDII ROSTRATI. Fig. 13. Segmentum offert transversale frondis sphzrosporiferz per mediam sorum in HALICNIDE SIMILANS ductum. Fig. 14a et b. Sunt ejusmodi segmenta transversalia per soros sphzrosporiferos PTERIDII PLEURO- SPORI ducta. Fig. 14 c. Sistit segmentum transversale frondis inferioris PTERIDII PLEUROSPORI, quale hoc in planta admodum evoluta observavi. Tab. Ill. Fig. 1—3. NrrorHyriLUM PROLIFERUM. Fig. 1. Sistit segmentum transversale frondis, quale per medium cystocarpium ductum, tum structuram frondis, tum placentam et fila gemmidiifera, qualia Nitophyllis tum sua forina, tum sua dispositione characteristica putavi. Fig. 2. Cellulas monstrat, quales sua dispositione a facie observatas vidi. Fig. 3. Fila gemmidiifera, qualia in Nitophyllis. Acía Reg. Soc. Physiogr. Lund. T. X. 21 160 - LS 9 Fig. 4—b. RnopnosERIS LACINIATA Harv. Fig. 4. Fig. 5. Fig. 6 Structuram monstrans et dispositionem cellularum in íronde sterili; suo Generi fere - propriam. Monstrans structuram et placentationem, velut fila gemmidiifera, cum Nitophylleis potis- simum congruentem. RuoposrERIis cARTILAGINEA Harv. Sistit. segmentum transversale sporophylli orbicularis, in disco peltatim inerassato dupli- cem seriem sph:srosporarum generante — ita dispositionem offerente, quam affinitatem cum Nitophylleis aut Delesserieis suadentem forsan quis supposuerit, vix autem plantam ad Rhodomeleas affinitate accedentem. Fig. 1-—8. PramvcerrNiA CRozieRu J. Ag. Ep. Fig. 8 Fig. 9 Sistit segmentum transversale frondis per medium cystocarpium ita ductum, ut et struc- turam ipsius frondis, et placentationis indolem ab ea Nitophyllorum sat diversam et for- mam filorum, gemmidia seriata generantium, observare liceat. Sistit unicum ejusmodi filum, quoad formam articulorum et originem ex filis basalibus accuratius delineatum. Offert segmentum transversale frondis sterilis Speciei, in qua NITOPHYLLUM STIPITATUM Harv. recognoscere credidi; in qua structuram cum Nit. Crozierii quam proxime congru- entem obvenire putavi — quamquam Specimina nostra, adhuc juniora et sterilia tan- tum vidi. Fig. 10—16. HxmzrorHvrLUM AUSTRALE J. Ag. Fig. 10. Fig. 10a. Fig. 11. Fig. 12. Fig. 13. Fig. 14. Fig. 15. Fig. 16. Sistit segmentum frondis secus longitudinem ita ductum ut tum structure interioris, tum cystocearpium supra paginam prominulum, placentationem nuclei et fila gemmidiifera eum Nitophyllis proxime congruentia recognoscere liceat. Monstrat fila gemmidiifera, ab iis Nitophyllorum vix eonspicue abludentia. Monstrat structuram interiorem frondis melius expressam, segmento longitudinali denu- datam; et Cellulas monstrat extimas frondis, quales has vidi segmento facto transversal; Exhibet filum separatum, quod placentz inchoantis et nuclei juvenilis credidi; Segmentum sistit transversale totius frondis junioris, quale hoc in planta spharosporifera adhue juniore observare credidi, quo analogiam structure cum Botryocarpa indieatam putavi. Monstrat pustulas supra paginam superiorem prominulas exteriores et subglobosas, nullo conspieuo ordine prominulas, singulas quasi nematheciose evolutas, intra superficiem gelatinosam, sphserosporas vix certo ordine dispositas, generantes. Zjusmodi pustulam seorsim delineavi; hanc ulterius evolutam et stipitatam, eum phyllis Iructiferis Botryocarpte comparandam esse lubenter conjicerem. Fig. 11—18. BorRYocARPA PROLIFERA. Fig. 17. Fig. 18. Sistit segmentum transversale phylli minuti cystocarpiiferi, per medium cystocarpium ductum, monstrans placentam validam basalem, tum suis filis gemmidiiferis simpliciusculis instructam, tum interspersis filis sterilibus, pericarpii partem superiorem sustinentibus. Segmentum transversale phylli sphserosporiferi, ex quo structura tum strati interioris, suis cellulis validis laeunas :emulantibus instructi, tum dispositio sphzerosporarum intra stratum exterius, quasi -in cameras cireumcirea obvenientes subdivisum, animadvertenda viderentur. Tab. E 2555 CS) X. z d/d| Fig. 1 Gloiohymenia ornata. Fig. 2 (a-f) Haliacantha incrustans. Fig. 3 (a-c) Endosira australis. Fig. 4, 4a, 4b, Micropeuce strobilifera. Fig. 5 (a-d) Pyropia californica, Fig. 6 (a-b) Binghamia californica. w-—s " "a jn Ea nh TOTAPENM ^ 3» Dx mS ^. LN "Jn '*'uENNOL P TT e Tae ue e - ! - ^ E VIS ES » Acta Reg. Soc. Physiogr. Lund. Tom. X. Agardh Tab. II. S I HU 000 3» S 9$ "oz of) 0) NON CITADO Ao) D QJ 99 NN leo er eU Je vn 00 X SENS zw) hy 22 £i (p ODD ero) 3 (28 Q9 Jt u S B [o d) dS S I SJ SY (E) rey eh 1 b. Dd ——S de s)b. "1e —— (oua - /&e c 9 1e -— '88 o S9 [90-5 9ooQ O 8c | 0000 : L $90 v NO PSSESw ( D OSSeSS . SR [ CSSieS & Z8 go Qo 8s P d | OO ce à e, 05 Í (UN Ore l 7 , «V 0965 : A . ig. 1-6 Trigenea umbellata. Fig. 7 (a-d) Neuroglossum Binderianum. Fig. 8 Neuroglossum? crispatum. J Fig. 9 Schizoneura dichotoma. Fig. 10 Schizoneura Quercifolia. Fig. 11 (a-b) Delesseria sinuosa. - Fig. 12 Pteridium rostratum. Fig. 13 Halicnide similans. Fig. 14 Pteridium pleurosporum. C ——EÀA— UO Á— m one c HÉ "- qm !] " On» - e. ^ E T — proliferum. Fig. 4-5 Rhodoseris laciniata Harv. EJ oci cartilaginea Harv. Fig. 7-8 Platyclinia Crozierii. Fig. 9 Platyclinia stipitata Harv. Fig. 10-16 Berga australe; Fig. 17-18 Botryocarpa prolifera. MO. uo. 25-5 X ER ste ee c. 8 i Agardh Tab. III. LA A4 s TA RN AY oat C AU aai T M ] n : T E L i x ^ UM RN L Agardh, Jacob Geor l 185 00168 0352 LN à ^ V ali ate M dUN epit PESE 4 ud DO jte TG f$ " amc