iR vr un Ku Herausgegeben von DD. 2:0 h’a u 5.772 a u 4. ö6,m°e,r. “ ai tik Bir Band; Mätzacht Kupfertafelm T——ä—6_67 ne en re nr Ei,ei.,p zig, in der Schäferifchen Buchbandlung, 1805- je [re e- m o en er Herausgegeben von D. Tohann Jacob Römern u - Dritten Bandes erfies und zweytes Stück. Mit Kupfern F £: . Leipzisp, in der Schäferifchen Buchhandlung 18503. re See PER 27: r a .- ä 4, ' 281 A ner? : Zr ER?! EN RE em ee r ee des- ifen und Ilten Stücks vom IIIten Bande des botanilchen Archivs, 2 ‚Abhandlungen. I. Xaverüi Wulfen Cryptogama aquatica. . ee u . Hiezu Tab. I. ’ ; I. L E. Smith Deferiptio novi plantarum generis Sprengelia dieti, er Ejusd. Weftringia, Fer - u te u ER ‚Ejusd. Boronia. _ - - ä eg . Hiezu Tab. Ir, FIT. e.4 Aus 2 Tracis relating to natural Hiflory, by J. E. Smith, M. D. etc. j (83. London, 179%.) P. 265-302. ollemfig aus dem Englifchen | ins Latei- nifche überfezt. Ill. Bemerkungen über das Stadium und die Unterfuechung der cryptogami- fchen Wallergewächfe: nebft Befchreibung zwey neuer Conferven, und der SPonGıa Rorhi, Von Hın. Prof. Rom. Ad. Hedwig. Bi B- Hiezu Tab, IV. N Seite E '@ 67 70 75 IV. De Vegetabilibus fuecanis obfervationes et experimenta. Propofira u Adamo Afzelio et Andr. Magn. Wadsberg. e@ Diefe intereflante, und in Deutfchland noch fehr wenig Heferahe lan fchrift kam 1785. zu Upfal bey Edman auf 36 Quarkleiten heraus. V, Tractatus de fruetifieationeLycopopır denziculati Linn. Auctore Felice DIRT. 115, Aveliar Brotero. Is e ä 2 > - Linnean Transact. Vol. V. p. "1622168, VI. Befehreibung der Art, wie ich bey meinen Pfianzenzerlegungen verfahre, von Hrn. Dr. und Prof. Rom. Ad. Hedwig, - - Vo, Lud. Bellardi deferiptio novae Agarici feciei, uh - Hiezu Tab. V, Wird in-einem neuen Bande der Memoires de l’Acad. de Turin in fianzöfifcher = Sprache, unter fulgendem Titel vorkommen: Sur nme nowvelle espece d’ Agaric, par Mfr. le Doctzur Bellardi. VIIl, Rom. Ad. Hedwig genauere, auf Zeigliederungen beruhende, Be- fchreibung verfchiedener Gewächfe, - - E 117 A . — iv DD E Rute Echt IX. Kkränentin aA Flszanı: Dodemsnschenien Auctore Joh. Eupräfe Batbis, rer Yirl Botanices Profefiore, et Mufei naturalium Taurinenfis infpectore. Seite 127. Rn Der gelehrte Verf. fand fpäterhm, als er Bellardi”s Herbarium durchane® 0 un en fehen Gelegenheit hatre, dafs fein CArex cenifia die Carzx biculor All, ey a ko EEE X. Auszüge aus den im Bullerin de la Sociere philomarique ‚enthaltenen botani- a TR fehen Abhandlungen. . & = ”r iR ES XI, Van Mons Bemerkungen über den Rnus radians = ET a ERZ # Ku |Recenfionem N rn RE 5 2. . Ejgenthtmliche, Er ee I. Suter Flora heketiea. - - 23 ma ' MH. Hoppe Herbarium vivum plantarum rariorum. Cent. I, II. IH. . I MI. J. J. Römer Flora Europaea, Fafe, IH. IV. V. VI. VI. ee IV. Der botanifche Garten der Univerfität zu Halle.... Erfter Nachtrag : zu a ARE der Befchr. - - - - - a. ee RE 2 V. J. Hedwig fpecies 'mufcorum broken edit. a Fr. Schwaegrichen. EEE RN N VI. Kongl. Verenskaps Acad. nya Handlingar. Tom. XV — XIX. N u A VII Röhling” s ‚Moosgefchichte Deutfchlands, I, > = vE : ? 231 er VII, Plantes grafles deflinees par Redout£, decrites par Decandolle.. rt Lv. IX - - - - - N , 234 N IX. A. G. Rorh tentamen Florae germanicae Vol. HI; PR RR %. A. Kroker de plantarum epidermide. _ - - Fe Re R XI. Collezione ragionata etc, - - Ki? - Er s 255 XU. Dreves undHayne getreue SEBANEEEER und Zergliederungen deut- ST fcher Gewächfe, 1.1- 6. - - >0886 XIII. A. W. Roth Bemerkungen über das Ei der eypiogamilchen a $% Waffergewächfe. 3 - re 261, XIV. Ponten Difl, de ferie Vegetabilium, . ee XV. Acharii prodr, Lichenographiae Suecicae Beth), - Fur 266 XVI. Savi trattato degli alberi della Toscana. - 5 RT ER .269 ne } XVIL A. P. Decandolle Aftragalographia. - en AU a b. Entlehnte. ; h Bm En ! I. Waldftein et Kitaibel plantae rariores Hungariae. Dee. L.I.HI. = mwyı = ... IL. Prod. ftirp. in horto Chap, Allerton vigentium. Auetore Ant. Salisbury, 273% 111. Practical obfervations on british grafles , by W.Curtis. the3.edi. - -274 ! ni 1V. Ferd. Bernh. Vierz icones PERS medico- oetonomico- ‚technologi- | Kae ir Pe 4 earum,, Vol. L ® - - 276 Rn V. P.K. A. Schousboe’s Beobacht. üb, das Gewächsr. in Marokko. I b . 277° BR | VI. Deutfchlands Flora, von J. Sturm. 1.7.8. - - with 2379 kr vn. Einheimifche Giftgewächle, ‚von J. ©. A, Mayer, 5: und 2, eh - 2279 a 5 | RR ki: 2 i I | > a Y NE a r4 = Italiänifehe hotanifche Litteratur. Mutis macht eine neue Reife im fpanifchen Amerika, - - var. Die vorzüglichften Eheliinsn Dewicht RE Re =. Seite2go - IX. Directions ie eultivating ıhe CRAMBE maritima. BR will Gurt. y% X. C.L. Blortner Diff. de fungorum origine. . - 2 ka XL. A.W.E.C. Wibel primitiae florae en - XI, Hiftoire des chönes de !’Amerique par Andre Michaux, De Se) Kurze Nachrichten. 2. Vermifchten Inhalts. Labillardiere bekommt einen Platz im Nationalinftitut. > re Botanilcher Garten zu Madıit. 9 . er - Botanifcher Garten in Aegypten. _ - EIN EITT ‚Rob. Marsham’s Nachtrag zu den Meflungen von Bäumen. > = .Kalugin’s Erfindung, trockene Stofie mit Brenneflelfaft dunkelgrün zu färben. Redows ky reift um der Botanik willen nach Taurien. ° .- = Brouffonet’s botanifche Nachrichten von den canarifchen Ialek; . Lehrftuhl der Botanik, und botanifeher Garten zu Leipzig. - nie Ueber die Art Zucker aus den in Europa einheimifchen Pflanzen, befonders . aus den Runkelrüben zu ziehen. - - AR s pe Scannagata wird Adjunct beym botanifchen Garten zu Mailand, ER Botanifche Neuigkeiten von Genf. _ . 4% ua s Botanifche Neuigkeiten aus Spanien. EL = -_ ER x “ ? > ; b. Erfchienene Schriften. Hiftoire des Conferves d’Eau douce, par Jean- Pierre Vaucher, .. “ Fr. G. Londes Diff. de Chaerophylio bulbofe, - - - Th. H orsfield on the Rhus Vernix, radicans, glabrum - 0 Oct, Segur Flore des jeunes perfonnes. - - ee - B. C. Th. Sturm de Vifco guercino, - { B en Ri A. G.E. Ch, Wibel primit. Florae Werthemenfis prodromus, ale G. R. Böhmer pr, de plantis fabulofis. -, Ban Be te - Suplemento a la Quinolegia por D. H. Ruiz. -. - Fe Guillemeau Hift. nat. de la Rofe, - RE -. e c, In Sammlungen enthaltene Abhandlungen, Details fur la culture d’epiceries 4 Cayenne. : - = Lamoureux me&moire fur le fil de l’Agave american. . - - - H.E. Mühlenberger fupplementum Florae Läncaftrienfis, . Heterandra reniformis .„..., befchrieben von Beaüvois. - 28% 281 2gi 234 a Hofr. Kerner”s deutfche. Ausgabe von. Andr. Michaux Hikt, des Chenes x 9 Bücherankündigungem, ? Se Re Die Ren, von Dr. Rö flieg. DREIER A > a Seite 295 Boranilche Zeitung von Regensburg. - . NE meNTE - ; Trattato-fugli alberi della Tuscana,, del Dot. Gaetano Sa de 4’ Amerique, - - 2 wei Les liliacdes, par P.J. Redoute, .:- mn! Ei a Es ift von diefem WVerke bereits eih Heft erfchienen, auf welches mit Recht ° or das angevwrender werden kann, was Linne feiner Zeit von dem Gierkichen EN rn Be: „Ppulcherrimum opus quod eriamnum vidit orbis liereramus!“ N. u Ri > v. Braune?’$ europäilche Alpe flora.. - - en 299 es Er % Bi Perfoon’s Icones coloratae fpec. nov. aut rar. in Syn. meth. . fangorum de- DE feriptarum. Buske mis - ER er 5 N Kerner ge plantarum iconibus illuftrara. - Ra LUE : 302. an 2 F, G. Hayne’s getreue Darfteilung und Befchreibung der-in der Aızney- 4 N 9; kunde gebräuchlichen Gewächfe. - - - Be 304 TR MR Schkuhr’s botanifches Handbuch. » ET 305... Gr Phytographifche Blätter. - - >. 3 a Ta ee E. Acharius nova difpofitio et enumeratio methodica omnium hucusque ee er detectorum Lichenum. - - - - % HERTR, 306 vo e. Getrocknete Pflanzenfammlungen, Holzcabinette RE was E Der Herzog von Braunlchweig kauft Heifter’s Herbarium für die Univer- a ER firätsbibliorhek zu Helmltädt. IL: - = = 306 et Na C. Bregheren von Kospoth Sammlung von Hölzern, EN EU BT 906 > Heim’s verkäufliche Herbarien. - = g EN 307 | Dr. Ch. Steven-fcheukt d. natuıf. Gef. zu Jena caucalilche Pflanzen. ? Me % j. A. Saatkamp’s Futterkräuter. 2tes Heft. - a ir re a Getrocknete Pflanzen der Wetteraufihen Flora. - . A : 309 s : Bock's Herbarien von Sexualpflanzen und Cryptogamen. - d 309 4 M. Berger’s (ehr theure Sammlung getrockneter Blätter, = iss De 302 ‚310 et, muekralg: y ; 46 le = . Andr. Bieber, - a ur BT Re Bee. Be Fried. Zach, Salzmann, AN, eb: „ ; IE 310 R i Xaverii Waüolfen Cryptogama aquatica E> { : R u N ; u L v RE 2. Urva Böyso] Urva frende fimpliciffima, Tineari. : plana ; exuoh: aeernalin ee lata, inteftinorum. more bullata. di, s Duini ad littora maris Adriatici. ; E Da -Deferiptio, Re ” Frondes caefpitofae , feriken. papyraceae, dilutius aut faturatius Binden, ‚femi-* „diaphanae, octo novemve pollicum, lineam, aut femialteram latae, interne . in filum (quo matriei haerent) Beeorreniks, fimplicifimae, lineares, aut _ lineari- lanceolatae, de fe planae, nectubulofae, fecundum tamen omnem lon- gitudinem, brevia per intervalla, flexuofae, alternatimque ftrangulatae, (ut alternatim tubulofo -geniculatae credi poffent) licet fimplice nec duplicata con- ftent membrana; intra aquam alternatim intumefcentes, et elevatae, bullataeve, inteftinorum more; per deficcationem flaccidae, depreffo-rugofae, flaventes. 4 Obfervatio. Tubulofa fi quidem Alga haec foret, nec fimpliciter mem- branacea; eam Confervas inter recenfuiffem,. Facie, non ftructura, ad Con- feryam (Linnaeo Ulvam) inteftinalem proxime accedit. 2, Urva Tanceolata. $ 2 Urva fronde lineari-aut finpliciter- lanceolata, integra, Hana. in filum decurrente, ferius margine flexuof, ä Tremella marina Porri folio. Dillen. Mufe. Tab. IX. f£. 5.- Ulva ovato-lanceolata plana. Hudfon. Fl. Angl. II. p. 568. N. 6. Ulva Lactuca, Scopol. Fl. Carn. U. P, U. p. 405. N. 1433. ; A Ulva 1 i _ rimis, utrinque attenuatis. Roth. Fl. Germ. III. p. 537. N. 5. Tergefti in fundo :maris verfus littus, tum in fcopulis fubmarinis, frequens. > > 2 Dejeriptio. Frondes quam maxime caefpitofe aggregatae, plus quam papy- ‚raceae fubtilitatis, dilutius aut faturatius virides, femidiaphanae, fpithamales di- midiam, integram, ferius duas, tresve lineas, tandem et pollicem integrum _ medio ventre latae, promifcue mixtae, lineares, lineari-lanceolatae, etiam fimpliciter lanceolatae, planae, laeves, bafı in filum (quo fixae haerent) de- currentes; ferius margine duntaxat ipfo flexuofae; “femper fimplieifimae, erectae, aut alterno maris motu fluctuantes. R x D tat Obfervatio. Scopolius ramofas fimplicibus mixtas dieit frondes: re autem vera ramofae numquam funt, nifi forfan apparenter, dum e mari eductae, mu- tuo appreffae, et inferiore fui parte velut femiconglutinatae, tales effe videntur. Objerv. IL. Graminifoliam alias vocaveram Ulvam, fed meliora, edoctus, plantaın Dillenii agnovi. Iuvenili in aetate, facie, non fubftantia, ad Fucum fafciam Florae Danicae Tab. 768. accedit. ag BE Pas: 3. UrvA plantaginifolia. a : } Urva fronde fimplice, elongato-ovali, plana, laxe fubdentieulata, bafı breviffimo aciculari pedicello haerente. ZEN wu Tergefti in Mari Adriatico Fucis, aliisque fubmarinis infidens corporibus. - Deferiptio. Solitaria, aut fubcaefpitofe aggregata ;; habeo et fuper lapide fubmarino natam cum frondibus ufque quindecim uno’ e puncto ortis, fepteın, oetove pollices longis, unum fere aequabiliter latis. Frondium forma oblon, i . A 20 - aut et elongato - oyalis, obtufeque lanceolata ef, plana, integra, per oras laxe breviterqu® fubdenticulata, quandoque non nilı retufo - inb- emarginata; fubftantia papyraceo-membranacea; in individuis iunioribus et minoribus fericeae fubtilitatis, femidiaphana, et laete viridis; minus in adultio- ribus tenera, obfcure faturateque viridis, et contra lucem tranfparens. ‚Se:nper frons quaevis brevi acicularique in bafı nititur pedicelloe. Quibusdam in adul- tioribus individuis, copiofa, fimulque inaequalia bafın verfus obfervavi tuber- i eula; in plerisque tamen (praeprimis magis recentibus exemplaribus) nulla; ut adeo, quae in paucis illis vidi, non tam ad frondiam pertinere videantur fubftantiam, quam adventitia duntaxat effe: ea de caula veritus fum, cum Dillenii Tremella. marina calendulae folio atro-virente et verrucofa Tab. 9. fig. 4. eamdem pronuntiare; quamquamı caeterum et quoad figuram, et quoad defcriptionem ex afle conveniat; cum revera ejusdem frondes magis Calen- | dulae, guam Plantaginis referant folia. nd Ulva lanceolata frondibus folitarlis caefpitofis lanceolatis planis’integer- | 5; Ua ] 4. Urva Fir uca. 2 Urva frondibus easfpitäfe NEN tectis, oblongis, angufte decurren- tibus, füperiora verfus latefcentibus,. ferius laciniatis; proliferisve. UlvaLactuca palmata prolifera membranacen, ramentis inferne angukatis. ı Linn: Sp. pl..p..1632. N. 5. . Tremella marina vulgaris lactucae fimilis. " Dillen. Male. Tab. 8. hi [ Ulva lactuca frondibus ex una bafı pluribus diftinctis eblongis, planis, fub- .undulatis, ‚inferne vattenuatis, furfum atlatatis, “laciniatis, ‚Roth. Catal. L p. 206. N. 2. "In Adriatico ad Tergeftum Mari. = Deferiptio.: Frondes caefpitofifime aggregatae, geo iverfa netate 1 rohE a fe ipfis facie diverfae‘; poliicares, bipollicarefve primum, angufte oblongo- ebovatae, integrae, bafin verfus magis magisque ‚ ufque in filum, attenuatae, tempore farfum verfus magis latefeunt, magisque: ad. pollieis fere latitudinem, palmi, pedisve eonfecutae longitudinem ; e planis integrisque, ut.erant, per margiaum tum oras erifpari undarum more folent, erofo-fubdentatae, apice in laeiniassinaequales (quandogue proliferas) difeiffae, fubftantiae femper plus quam'papyraceae, laete aut faturatius viridis, absque vifeiditate laevis; ut ut “Raccidae, erectze tamen, nifi undarum motu, in hanc alteramve alternatim fleetantur partem, mutuo Di fuperineumbentes, ‚ imbricataeve. Senio e virore flavefeunt, dum a matrice avulfae, inque littus ejertae, -effoetae ibidem albefcant, ’ - ne " = 5. Um Taciniata, Urva fronde ampliter obovato - dilatata, vage profundegue lobata, plana, fubplicata, lobis laciniatis, finuato- crifpatis. Ulva läciniata frondibus folitariis fabrotundis planis profunde laciniatis. - Roth. Fl. Germ. III, In Mari Tergeftino a fündo avulfa in Littus aeftu diurno deportatur, Deferiptio. Solitaria, aut et aggregata, numquam eam Ulvae latiffimae L, adtingit longitudinem; fed neque, ut illa,- finplex unitaque, aut ejusdem per omnem longitudinem latitudinis, quamquam caeterum fat lata, haec eft, .Fo- lium (five frons) illi perinde tenerum, papyraceo - renbranaceum, fericeae fubtilitatis, plus minus frondiforme, inconftantis circumferiptionis, ampliter obovato-dilatatum, vage profundeque lobatum, laeiniatumque laeve, viride, femidiaphanum,. planum, plicis tamen interdum vage diftortum, pedem aut ultra longum, inferne non nihil anguftatum;; laeiniis finuofis,, -crifpatisve, A2 UNE 6. Urva = > 1 6. Urva li ma. | al Ehe z; € Ri 2% Urva fronde fimpliciffima, elongato- fabovali, plana, integra, aeguabil, margine undato- crifpata. SIEB Hytaitagn sein W;: Ulva latiffima oblonga plana undulata membranacea Yriis, Linn Sp. R. p. 1632. N. 4. Scopol. Fl. Carn. II. P. II. pi 404..N. 1432: "Gunner. _ ; Fl. Norv. I. p. 52. N. a rk Fl.: FRE. IL. P- ser 2 3 a Roth. Fl, Germ. II. p. 53 De Alga longifima, lato a folio. Foh.. Bauh. hit, u. = ‚sar. ee A Flumine Tergeftique in Maris adriatici fundo: Eee Deferiptio. Folium frondiforme, elongato -fubovale, plus quam bieubitale interdum, fpithamam latum , planum, laete viride, laeve, membranaceum, plus quam fericeae fubtilitatis, femidiaphanum, apice haud quagiuam conver- gens, fed obtufe rotundatum, marginibus lateralibus finuato- undatum;, ‚crifpa= tumve, ejüsdem caeterum per omnem longitudinem latitudinis; bafı' duntaxat moderate anguftatum, tamquam brevi haerens peduneulo. 22 Obfervatio. Ab Ulva lactuca L. haud diftingui afferit Einen in-hift: Fucorum! Diftinxerunt tamen fpecie cum nuperrimis plerisque.: veteres. Hudfonus fub Ulva fufca recenfet! numquam. tamen alius vidi,. quam viridis — eoloris. Facies Ulvae huie, fi magnis parva comparare licet, ad)eam: isn N. rum Mufae fapientum accedit; in Mari erecta; cum ejusdem fiuctuat motu.n. or : 7. Urva linza. UrvA fronde fimplice, kaferdefarmi flexuofa, femiconvoluta r per. mar- ginum oras finuato- crifpata. “ Ulva Linza fronde oblonga bullata. Linn. Sp. pl. p. BEE N 8. Oeder. Fl. Dan. Tab. 889. Zr: Tremella marina fafciata. Dillen. Hift. Mufc. Tab. y. f. 6. Fucus linza dietus, lactucae marinae fimilis. oh. Bauh. hift, IT. Pp ‚801. A Tergefti in Mari Adriatico non rarifhima, fol: itaria, aut aggregfta. Deferiptiö. Folio conftat Ulva haec fubtiliter papyraceo, flaceido, ee A viridi, transparente, feu femidiaphano, femipollicem aut et” integrum ato, pedem et ultra longo, jam lanceolato, aut obverfe lanceolato, alias elongato- fubovali,. femper fafciaeformi, flexuofo, et femiconvoluto, ut inferne feu fubtus convexum, fupra concavo-canaliculatum dicas, uterque ejus margo lateralis per omnem longitudinem finuofo- emargiaatus eft, crifpatufque; bafı magis magisque in ftipitulum, quo corporibus übmarmees aut maris fundo figatur, attenuari folet, in littus ejectum, defiecatione bullato- rugofum. & Uran Pi £ ; en ? % | PER; 0 - - 8. Urva mejenteriformis. 2 - Urya fronde fimplice,. elongata, fubovali-lanceolata, fubfafeiaeformi, i plieis, rugis, lacunifque undigue intercepta, margine finuato- crifpata. Ulva mefenteriformis frondibus folitariis, oblongis, latis, plicatis unda- : latis, lacunofis rugofis. Roth. Catal. I. p.210. N.5. _ _ Tergefti eum congeneribus latifima, Linzaque fandum occupat maris. * Deferiptio. Diu pro infigni Linzae habui varietate; a congeneribus nuper- rime difinxit Rothius; et recte: Media inter latiffimam, Linzamque; hac quidem major; multo, quam illa altera, minoreft. Folium illi plus quam pedale (bifpitnamale ipfe’pofideo) duos trefve latum pollices, apice bafigue nonnihil attenuatum; fimplex, elongatum, fubovali-lanceolatum, frondiformi- fub- fafeiaeforme ; papyraceo-membranaceum, minus, quam in Ulva latiffima, tene- rum, faturate viride, transparens, inaequabile, nec planum, imo ob margines laterales non folum finuato-crifpatos, verum et contractos, et velut coarctatos, _ plicis per utramque difei fuperficiem undique, rugisque, et lacunis, fluctuum inftar vage undatum. Varietatem habeo, vage ad latus utrumque in lacınias excurrentem. \ aa 9. Urva fericen. Urva frondibus fubaggregatis fimplicibus, oblongo-fubovatis, ‚planis, fubfefhilibus; ora marginis undulato- plicata. a , Tergefti in Mari Adriatico fuper trunco fucorum majorum inveni. Deferiptio. Frondes fant omnium, quas novi, tenerrimae, plus quam fericeae fubtilitatis, fimplicifimae, fubaggregatae, fefiles, aut filo capillari, ne lineam quidem longo infiftentes, quam maxime prae tenuitate flaccidae, ut vel defiecatae fe fuo in fitu fuftinere nequeant, dilute ad inftar fuci fanguinei Efperi, rubellae, per ‘deficcationem -rubro-hyacinthinae, laeves, nitentes, diaphanae, planae, per oras duntaxat marginum breviter undulato- plicatae; figurae et magnitudinis-indeterminatae, jam rotundatae, alias breviter-aut ob- longo- ovales, oblongo-fubovatae, etiam oblongi inftar, obtufique parallelo- 'grammi figuratae, a dimidio ad fefquipollicem elongatae. “ Obfervatio. Deferiptam nufguam invenio; nifi quidem pygmaea varietas - fit Ulvae coceineae Hudfoni, aut Ulvae purpureae Rothii. Nihil interim in re dubia ex tripode afleram, A3 10. ULvA 10. Urva Rellara. | en re nea © Ua frondibus aggregatis fubovatis fimplieibus, planis,- ußhiehieg inter- cutaneas illuftres, in frellas caudatas ordinatos intereipientibus, | R Et hanc quoque in trunco fucorum eaulefeentium adriatiei maris inveni Per. gefti, jam alias in ‚Jaeguinii Coll. Vol. I. p. 351. deferiptam. SR Seren Deferiptio. Frondes, five foliola conferte argregata, papyracea, tenera, fimplieifima, ‘oblongo - ovata, aut et ovato- rotundata, integra, etiam repan- do-fublobata, plana, faturate Be viridia (per deficcationem brunefcentia) magnitudine foliorum Pruni domefticae, etiam minora, femper obtufiffina. Nullus illis flipes; flipitis tamen loco, placentula exigua orbicularis plana, ex'- fufco nigricans fubcoriacea, cui intra aguam ad perpendiculi normamı a haecce, unumquodque fuae, infiftunt. Ab eadem porro horizontali, et ut ita dicam, radicali folierum placentula, fibra capillaris ter quaterque dichotoma, intra foliola ipfa, ad eorundem mediam ufque altitudinem adfcendit faturatior, ob quam, fi Fucis flirpem, nec Ulvis, adfociare velis, pace id mea facies, nec difceeptabo. Teneritudo foliorum contrarium fuadet. Quod Ulvae huic pecu- ER liare, tracheae, five utriculi funt intercutanei (cave veficulas ınucifluas intu- - mefcentes dicas) oblongi, lineares, pellucidi, excolores, in ftellam fex feptem- ve radiatam ordinati, inferne caudatam, eo, quod radius infimus, duplo reli- . quis, triplove longior fit, Cometae ad infar; quibus ftellulis omnis foliolorum horum fuperficies feminata eft; quasque, illuftres cum fint, illico detegas, foliola fi quidem luci obverfa intuearis, ı1. Urva flabelliformis. ULva fronde fimplice, ftipitata, obova to - flabelliformi, plaua, per oras Li marginum inaequaliter et obtufe crenata. _ In faxis fubmarinis maris Adriatici, finus Flanatici prope Urbem Eee nenfem. 2. Pr Deferiptio. Partim folitaria, partim aggregata, frondium inftar, format ; folia membranacea, papyracea, minus, quam in Ulva latifima, tenera, fatu- rate femper viridia, obfcurius transparentia, plana, laevigata, obovato- Rabel- liformia, peripheriam verfus rotundato -latefcentia, et tantillum plicata: mar- gine faperiore inaequaliter, et obtufe crenata; pollicem plus minus longa; lati- tudinis fub apiee fere pollicaris; bafın verfus tantifper cöntracta, ftipiti infiften- tia femipollicari, tereti, fubcoriaceo. 12. Urva | Umva- umbilicalis.. 20. "" Urva fronde orbieulari, ümbilicata, ‚fen, longitudinaliter piieata,, mar- gine finuato - lobata. Ulva umbilicalis fronde dilatata efnoalar centro radicata. Linn. fp. pl. p. 1633. N. 7. Gunner. Fl. Norv. JI. P- 121. N. 952 ar Fi. - Angl. II p. 567. N. 3. ‚ Tremella , umbilicata. Dillen. hi. Mufe. Tab. $ 8. € 3 . Tremella umbilicalis. Gmel. hift. Fuc. p. 219. a Lichen marinus. oh. Bauh. hift. III. p. 813. ‚Tergetti Flumine in fundo Maris, faxis, lapidibusque innafcens. - Deferiptio. Frons, ‚five folium amplum, membranaceum; papyri craflitu- “- dine, haudquaquam coriaceum, firmum tamen, rigidiufeulumque et fragile, Li faturate viride, laevigatum, et nitens, orbiculatum, centro fubtus, adinftar Lichenum umbilicatorum, fefile, radicatumve caetera liberum, fupra in cen- tro introlabens, ac inde Deripheriam verfus plicatim divergens, ‘et dilatatum, ad fpithamae, pedisve diftantiam; peripherialem per ambitum finnuato -loba-- tum. Motu marisa Matrice avulfam in littus rejieitur, ubi e virore in Havedi- nem Bau: languet, non raro rubefcens; - ‚efioetum albefeit. 32. Urva rivnlaris. ng Urva frondibus cacfpitofis, membranaceo-adipofis, erectis, linearibus, vage ramolis, ramulis extimis breviter dichotomis, igitatisve et obtufis. 5>; ' | Lu rivulo limpidifimo ex fcaturigine fonticuli montani, fecundum viam publi- cam, qua ex Merzufchlag verfus Neomontanum itur. Def:riptio. Lapidibus füb aqua demerfis increfeunt caefpituli frondium ftipate aggregatarum, felquipollicarivm, erectarum. Sunt illae fubftantiae haudquaquam gelatinofae, aut vifcidae; verius membranaceo-adipofae, et füb- earnofulae, aut fi ita velis absque lubricitate pinguiufeulae,, coloris faturate viridis, per deficcationem e virore nigricantis, ffructaram quod attinet, non nifi oblongas, angufte lineares, planas, vage Tamulofas femper vidi; ramulis etipiis linearibus, dichotomis, digitatisve, fegmentis extimis.brevibus, obtu- &s, integris, aut repandis, contra lucem afpeetae, obfcure tranfparent; ‚char- tam.intra deficcatae, eidem haud adhaerent, foliaceae, rizefcentes. Obfervatio. Quonlam damaecornem vocaveram;'eamdemque cum Vail- Jlantii Fuco fontano pingui corniculato viridi, Bot. ati T. 10. f. 3. credide- Fam; nec diverfam a Tremella paluftri- gelatinofa Daımae cornuum facie. Dil- lenii Tab, ıo, f. ıo. Sed,ab hac ferius difceffi opinipne, _poftquam in primo cata- t catkhkoiien botanicorum Rothii fafeiculo, p. 212. fub Rivulariae ‚cornu DR - mae nomine hanc eaimdem Dillenii Tremellam recenfitam vidi,. 3 mea, quae gelatinofa haud eft, longe quam diverfiffimam ; et haec demum ratio fuit mu- tatae quoque deoninaar fpecificae, ad den Ser ex isdem ir libus nominibus oriri folet, confufionem. ı 14. Uıva terreftris. PR ULva frondibus caefpitofe aggregatis, ER tenere en “ ceis, inordinate lobatis, anfractuofe finuatis, rugofis, De Tremella terreftris tenera crifpa. _Dillen. hift. Mufe, Tab. 10. f. ı2. Ulva terrefiris frondibus cenfertis tenuiffimis, expanfis-decumbentibus plicato-crifpis. Roth. Catal. 1. p.2ıı. N. 6. as In.fineFebruarii, nive magis magisque deliquefcente, in fepe lignea ex 'affe- rious conftructa, Ulvam hanc inveni latiffimis pedum aliquot ftratis diffufam, partim in terra umbrofa humida, partim et ipfis in afferibus femiputrefcentibus, qua ‚terrae communicabant, eamque contingebant. Deferiptio. Frondes five folia funt tenere membranacea, amoene viridia, femidiaphana, nec lubrica, nec gelatinofa, defiecatione absque nitore trifte olivaceo- virentia, figurae magnitudinisque incertae, femipollicaria, pollicaria, et ultra, vage diffenta, lobataque, numqguam plana, femper gyrofe anfractuo- _ fa, rugis elevatis, finuofe crifpata, libere decumbentia, atque adeo caefpitofe - aggregata, fibique ex parte mutuo fuperincumbentia, ut ad majufcula non raro fpatia terram, contiguaque terrae corpora, tapetis inftar infternant. , Obfervario. Haec fola, quod feiam, Ulvas inter, non aquatica. Sed quo opportuniore recenfeatur loco? Gelatinofa haud et, ut Trremellis adjungatur, _ cum Noftoc, fibi proximo. Pure certe N. non nifi BUIUE vege- tat locis, hamidoque tempore. a en CONFERVA ı. Coxrerva fontinalis, Coxrenva filamentis capillaceis Gmplieifimis 1equalıbus breväliuns den fifGme caefpitofis. Conferva fontinalis filamentis fimplieifümis. ee digito brevioribus. Linn. Sp. pl. 1633. N. 2.. Oeder, Fl.’ Dan. Tab. 651. f. 3; Roth. FL Germ, Ill. P.I: p.487. N.4. | Conferva minima byffi facie. Dillen. hift. Mufe, Tab. 2. f. 3. er. Conferva caefpitofa, filis reetis undique divergenfibusun Ba hit, I p- 107. N. 2114. J Eee * ; Byfis Beat de n I ' Byffus paluftris fubobfeura, filamentis non ramofis brevibus. Michel. N. =. plGen. 2 aıı..N. 14. Tab. 89. f. ıo. - _ . Byflus minima paluftris obfcura craffioribus filamentis plerumque finpli- ” eibus. Michel. N. pl. Gen. p. 2ı1.N. 8. Tab. 89.8. 8. TERTZUR B; ;fus aquatica tenuiffima atro-virens, pellem murinam referens brevilfi mis et fimplieibus filamentis. Michel, N. Br Gen pr ars N) 15, ,.-". Tab. 89 f. II: Ad limpidas aquarum per fylvas decurrentium featurigines, ogsienlösgpe umbrofos fupra demerfos in lisdem lapides; etiam ad latera canaliuım aquas ducentium. 5 = Def .feriptia, Filis conftat caefpitofe aggregatis, per longa Gnendogue ftrata, duas, tresve, aut et fenas, novemve.lineas longis, tenerrime capillaceis, mol- “ Kbis, lubrieisgeue, aequabilibus, inarticulatis, fimplicifümis, faturatifime.atro- virentibus, nifi a mucofo fubinftrato, cui ah Burpeuler liino; folent- que aut recta in guietis infiftere aquis; aut’imbricatim fibi mutuo faperineum- bere ad alveorum latera fecundum lenem’ aqunlarum decurrentium ductum. . Hallerus etiam e centro communi divergentia vidit! Teneritudine fua non ob- Rente, per compafita Rothius microfcopia fe ca guafi tubulofa conipexiffe affe- - sit! Schrankium non eitavi, quia de filis articulatis loquitur, aulli hactenus obfervatis, 2. COoNnrFERvA coriacea. Cosrerva filamentis capillaceis, aequabilibus, Binplieibus, irigatione depreffis, ‚et in pannum byfünum cohaerentibus. Conferva coriacea obfcura. Haller. hißt. ILL.- -p. 108-N. 2123, Gaftuni ad efluxum Thermarum in afferibus, terra, lapidibus, ab aqua ee calida fulphurea identidem allutis. 4 Deferiptio. Filamenta funt capillaria, aequabilia, inarticulata, Gmpleis, pollicaria; faturate primum gramineo-viridia; ab identidem affluente Ther- ınarum aqua proftrata; ac in corium denique, pannumve, Hollandico fimilem, ex viridi tandem atrum, mollem, byffinum cohaerentia. Obfervatio. Ex comparatione-Confervae fuae,. cum Tremella paluftri vefieulis fphaericis fungiformibus a Dillenio fibi miffa, videtur exiltimare Hal- lerus, nullum inter vegetabilia haec: duo intercedere fpecificum diferimen; qua B etiam de caufa Tabulam Dillenii ıo. f. 17. fua inter fynonyma recipit, quam- vis fungiformes illas veficulas, quarum Dillenius meminit, fua in Conferva ipfe non viderit; ut nec ego illas meis in exemplaribus inveni, ceertum tamen eft, Dillenium eo loco Tremellam eg Ulvam) granulatam defcribere, - nulla z 0 er BS nulla Confervae ullius facta mentione. Si ‚itaque crufta illa kabıyiniäie; aueiliee KH nofa Dilleniana, vera Halleri Conferva coriacea fuit, forte fortuna factum ar- a bitror, ut vegetabile unum alteri increverit. Montes alpesque Gäftunenfes E: dum olim pererrarem ftirpium ergo, afferuerat mihi, qui Xenodechio Gaftux® nenfi tum praeerat Radftadienfium Phyficus D. Wirtenftetter, fe vegetabili hoc, in quo decipiendo occupatuın me viderat, perutiliter in sonfanandis aegrorum vulneribus ufum fuiffe. 3. ConrFErvA dichotoma. CoxrirvA filamentis fetaceo - tuhnlote, aequabilibus, repetito dichotomis, dichotomiarum axillis compreflis. \ Conferva filamentis aequalibus dichotomis, 84 Sp. pl. p. 1635. N. g | Oeder. Fl. Dan. Tab. 358. Hudfon.- Fl. Angl. IL: p. 593. Ni. er. Conferva dichotoma fetis poreinis fimilis. Dillen. hift. Mufe, "Tab. 25%: Haller. bift. UL p. 197. N. 2117. Br» Ceramium dichotomum filamentis membranaceis tubulofis erectis Aka tomis fubgeniculatis, ramis longis remotis; artieulis longiffinis, ge- niculis tenuiflimis interjectis, capfulis fubrotundis, Interalihnn, fefi- - libus, coriaceis. Roth. Catal. 1. p. 153. N. 5. Tergefti in mari Adriatico, foffisque littoralibus aeftui expofitis. | ‘ Deferiptio. _Octo, novemque’et amplius, ‚pollices longa; faturate viridi, fili fericei craffitudine, erecta, motoi tamen aquarum obfequiofa; filamentis. eonftat tenerrime membranaceis, 'fetaceo- tubulofis, aequabilibus, per repetitas eonftanter, et longiufeulas, erecto-patulas dichotomias divifis; dichotomiarum axillis latiufeulis, plano- comprefhs, diaphanis. Ex aquis extracta, extimarum dichotomiarum filamenta in fetas porcinas co&unt conglutinata. i a Obfervatio. Genicula tenuiffima longis interjecta articulis fe obfervaffe. afferit Rothius, per compofita utique microfcopia; tamen non nifi fubgenicu- lata dicit filamenta. Simplicibus duntaxat inftructus lentibus, vidi nulla. Cor- pufcula pulveris magnitudine, ad dichotomiarum praeprimis coacervata axillas, vidi equidem; capfulaene fint? dicere non valeo, 4. Conrerva amphibia. Coxrerva filamentis capillaceo- tubulofis, aequabilibus, inärticilatie, ramofis, irrigatione depreffis, inque pannum fpongiofum intertextis, defiecatione aculeato-muricatum, ar Conferva amphibia filamentis aequalibus, ramofis exficcatione coeuntibus ie in aculeos. . Linn. Sp. pl. p.1634. N. 5. MWeifs. Crypt. p. 24, Pollich, 3 Palat, = « Palat. II, p. 274. N. 1142. Hudfon. Fl. Angl. IT. p. 594. N. 9. Roth. Fl. Germ. IL. P. I. p. 490. N. 7. Item Catal. I. p. 168. Conferva amphibia fibrillofa et fpongiofa. Dillen. hift. Mufc, Tab. 4. £. 17. Ad foffarum margines limofos pafim, tum et ad Doz ann parietes „ agquis deeurrentibus irrigatos. 3 - Deferiptio. Recens planta faturate viret, Dallidens conftanter irrigata, limoque permixto defoedata. "Arbufeulas refert oe a filis tenerrime feri- ceis, capillaceo- tubulofis, aequabilibus, inartieulatis. _Depreffae talismodi arbufeulae ab affluente continuo aqua, limoque fubftrato permixtae, adeofefe - mutuo illigant, ut earundem congeries in pannum velut abeat crafüufculum, Ipongiofum, fafurate et obfcure viridi-nigrefeentem, füperficie fumma, e eo£untibus per deficcationem filis, in pyramidatas fubulas, rigidas, aculeato- muüricatum. Nufpiam fpectaculo hoc fruitus fum melius, quam olim Gaftuni. Extractum ejusmodi fpongiofum caefpitulum e calidiufculis thermarum aquis decurrentibus, cum domi aflervarem, deficcatus poftquam plene fuerat, omnis ejus fupera-fuperficies in congeriem pyramidularum erectarum rigidarum abi; quales Dillenius loco citato fub littera C. exhibuit. 5. ConxrenvA bullofa. Coxrenva filamentis capillaceis "aequabilibus tel ramofifimis, mutua implicatione in vellus bombycinum abeuntibus, - ‚bullasque aöreas includentibus. = Conferva bullofa filamentis aequalibus ramofis bullas a&reas ttichldehs en Linn. Sp. pl. p. 1634. N: 3. Weifs. Crypt. p. 22. Pollich. Palat. II. p- 273. N. SEN Scopol. Fl. Carn. II. P. II. p. 406. N. 1437. Hudfon, Fl. Angl. I. p. 593. N. 6. Korh. FI, Germ. II. p. 489. N. 5. Conferva paluftris bombyeina. Dillen. hift. Mufe, Tab. 3: f. ıı. Conferya filis tenerrimis vellere Bun Haller. hift. UL, p. 108. N. 2120. Vulgatiffima ubivis in aquis ftagnantibus. Deferiptio. Primum fando, aut limofis ftagnorum foffarumque lateribus haerens; inde ferius avulfa, mutuoque complicata, libere fuperficiei pigrarum innatans aquarum, latifime easdem obducit. Calore tandem, inclufisque agreis diftenta bullis, intumefeit fermentans. Conftat filis viridibus, tempore flavefcen- tibus plus quam bombyeinae teneritudinis laevibus, molliffimis, aequabilibus, inarticulatis, inordinate ramofifümis; ramis ramulisque facillime mutuo fe fe implicantibus, et ex mutua complicatione in vellus bombycinum, adeo tenax eohaerentibus, ut inclufo atri, per bullulas fe fe diftendenti, exitum demum praeeludant omnem. B2 6. Eon : n \ ö as, 1 N N Pr, r 26 ia 3; Y4 BE Sl EN Da . \ 2% BR ; mn I2 — Hr ’_ 6. Coxrenva retieulata. & N ri “ Coxresva filamentis capillaceis, aequabilibus inartieulätis Heidiufeulis, % in retieulum, areolas polygonas inanes intercludefis, connatis, E° Conferva reticulata filamentis reticulatim coadunatis. ‘ Linn. Sp. Role p: 1635. N. 11. - Weifs. erypt. p. 24: Hudfon. El. Angl. Il. p. 596. N. 20. : Conferya reticulata. Dillen. hit, Mufe. Tab. 4. f. 14. Haller. hift. IU. p. 108. N. 2119. Plukenet. Phith. Tab. 24. f. 2. ale Ben 38 Hydrodictyon utriculatum. Roth, Fl. Germ. III. P.I. p. 531. a AR In aquis ftagnantibus fupra Kefslin una cum Lindernia, Isnarda et Peplide. Alias etiam copiofifime (quod mirabar). in alveo melEn, infra ne Stein, in aqua recenti velociter decurrente. _ Deferiptio. Telam refert late diffufam, reticulatam, e filis fericeis viri- -. dibus, et e viridi flaventibus, rigidiufeulis, elafticis, plus quam bombyeinae teneritudinis, et fubtilitatis, aequabilibus, inarticulatis (Rothius membrana- cea et tubulofa praeterea dicit) invicem anaftomozantibus, continuaque hac- anaftomofi intercipientibus meras areolas inanes laxiufculas tetra- penta-auf. hexagonas, verbo polygonas. Innatat alias aquis fumma earum-in fuperficie; _ alias demerfa fundo limofo, aut plantis, mufeisque incumbit aquaticis; difieite = dietu, qua origine e terra nata? aut ubi princeps ejus no haereat cauli- culus capillaris ? z N 1. Coxrerva [ubulata. Coxrenva filamentis fimplicifimis tubulofis a, pollicaribus femi- ftrangulato - articulatis. Tergefti in rejectamentis, aliisque lnarinie corporibus. } SEr- ” Deferiptio. "Conftat Conferva haec meris filamentis Gimplieifimis ; caefpi- ofe aggregatis, pollicem plus minus longis, dimidiam vix lineam bafı craflis, Be primum viridibus, aetate, et deficcatione albentibus, fubulatis, tubulofis, inanibus, imperviis, aequabilibus, ex modica alternatim conftrietio- PR ne femiftrangulato - fubarticulatis. 8. Coxrerva fifulofa. Conrerva filamentis tereti-tubulofis, inferne ho ramis Beine patentibus, imperviis, apicem verfus craffefcentibus. Ulva incraflata, fronde ramofa, ramis fimplieibus, teretibus Iubrieis, api- ” cem yerfus crafloribus. Oeder. Fl. Dan. Tab. 653. RN RE: Tanafeitur corporibus fubmarinis Adriatici prope Tergeftum. “ Deferiptio. = 130 —- £ Em: Color plantae dilute viridis, albefcens fenio.‘ Filamentum princeps (caulem dicas) .diverfae longitudinis, ab uno, duobus, ad plures affur- gens pollices, teres, tubulofum, feu inane, clavae ad inftar, ab imo ad apicem lente.craffescens, caetera membranaceum, ‚femidiaphanum, moderate lubri- eum, impervium. Ab eo, haud procu! bah, brachiorum ad inftar, alternatim utrinque rami exeunt es: aut verius en. et ipfa fimplieiffima, ımembranacea, tereti-tubulofa, ‚clavaeformia, Be filamento prineipali fimillima; guo inferiora, eo et magis magisque breviora, ut denique, ‘fi m eodem omnia plano ad horizontem verticali forent, prout effe folent, dum ex- plicata chartas intra comprimuntur, et defiecantur, frondem Sabelliformeın non ineongrue repraefentarent. Obfervario. Ulvam ineraffatam hanc flirpem vocat auctor Florae Danicae; aliam ab hac longe diverfam ftirpem Hudfonus quoque eodem Ulvae incraffatae nomine compellat;' ut confufioni praecavereim, aan mal dicere ‚ quam incraffatam Confervam. fiEg 2 Coxrerva intefiinalis. - Coxrerva filamentis fimplicibus, : ER tubulofis, inartieulatis, ferius inaequaliter per’ omnem longitudinem tuberofe intumefeentibus. Ulva inteftinalis tubulofa firmplex. Linn. Sp. pl. p. 1632. N. 1. Weils _ _Crypt. p. 27- Hudfon. Fl. Angl. Il. p. 568. N. 9. Tremella marina twbulofa intefiinorum forma. Dillen. hift. Mufe. Tab» 9. f. 7. Ulya tubis eylindricis tuberofis. Halter. bi. IM. p. 109. N. 2128. Conferva inteftinalis tubulis fimplieibus continuis infatis, , anfractuofis\er finuotis. - Roth. Catal.1. p. 159. Nil frequentius in littoribus maris Adriatici. Deferiptio. Graminis dicas caefpites, faturate primum virides, alterno maris motu hue illucque flustoantes: funtque filamenta caefpitofiffime nata, unam, duas, cum tempore plures longa fpithamas, membranacea, cylindraceo- tubulofa, aequabilia, inarticulata, fimpliciffima, inania, impervia, primum ; faturate viridia, ferius obfeuriora, effoeta’e flavido albefcentia.. Amplitudinem tubulorum quod attinet, pro actatis diverfitate diverfiffima; fili eraffitudinem vix excedunt primum, praeprimis bafı, ut nifi mierofeopio utaris, fiftulofa effe neges; fenfim fuperiora verfus Bene increfeunt ad lineerum aliquot, femi- pollieis, quin et pollicis usque diametrum in eylindrum inanem, non amplius per omnem aequabilem longitudinem, fed intefiinorum forma inaequaliter finuofum ‚ inanibusque alternatim en Se . ErE Bzı: | 10. Cox- 10. ee compre/fa. i Near toge: AR CoNFErvA filamentis'tereti- ehe kermifrändafäts articulatis, vage parceque ramulofis; artieulis oblongo-ovalibus.- Ulva comprefia, tubulofa, ramofa compreffa. Linn, Sp. pl. p. 1652 N 2 Tremella marina tenuiffima et compreffa. Dillen. hift. Mufc. Tab. 9. £.9. Ulva tubulofa fubramofa 'compreffa viridis, ramis alternis“ longiffimis. Hudfon. Fl. Ang]. II. p. 569. N. ı0. x Conferva compreffa tubulis fimplieibus ramofisque ehunnätts geniculatis, geniculis remotiffimis tenuibus ficeitate contractis. ‘Roth. Fl. Germ. IM. P.I.p. 485. Item Catal. F. p. 161: Tergefti ad Maris littora faxis, lapidibus, conchis fubmarinis caefpi- tofe innafcens. Deferiptio. Filamenta tereti-tubulofa,: minus quam. in: Conf. Guten longa minusque craffa, femper caefpitofa, aut fafeiculatim nafcentia, membra- _ nacea, pollicem aut duas, trefve longa; primum capillaria, ferius trientem = lineae, aut dimidiam eraffula; integram vix crediderim eraffitudine umquam excedentia; fimplicia, majori vage: parceque ramuloforum numero promifceue mixta; laete viridia (ut ut per aetatem deficcationemve feınper exalbefcant) diaphana. Farcta, aequabilia, inarticulata primo intuitu credas; re tamen vera capillarium ad inftar tubulorum fiftulofa, articulataque funt, diametro ca- vitatis faepe vix microfcopio fatis detegenda. Nullis tubuli eorum ufpiam tranfverfis interpolantur diaphragmatibus imperviis; per alterna duntaxat inter- valla conftringi, frangularique tantisper folent; quo fit, ut ex teretibus con- catenata articulis oblongo-ovalibus conftare eier: nec-proprie geniculata fint. Ramuli, in quos ut plurimum dividuntur, non alii, quam vage, laxaque per intervalla, parceque ordinati; femper, quod fciam, fimplices, breves, per- inde, ac prineipale filamentum, tubulofo - articulati. ıı. ConrFErva utricularis. Be ConFerva filamentis flexuofo - eähirtefte femiftrangulato - artioulatis; vage breviterque ramulofis; articulis rotundato- faboyals; Conferva utricularis, tubulis fubramofis continuis-oblongis brevibus füper- ne incraffatis, utriculiformibus.. Rorh. Catal. 1. p. 160. Tab. 1. f. 1 Tergefti, Duini, et ad Aquas gradatas, in Mari Adriatico. Deferiptio. Fucis, fpongiisque marinis irretita, in fubrotundis glomeri- bus confertim aggregata adnafeitur Conferva hacc, filamentis vix dum pollica- ribus, plerumgue brevioribus, tenerrime fienbragärese tubulofis, femiftran- gulato - articulatis, flexuofis, vae breviterque ramulofis ‚ xamulis et iv . „alter- Ba / = e = Br alternätim femiftrangulato-artieulatis. , : Articulis nullo 'diaphragmate imper- vioab invicem fegregatis, genieulorumgue loco,. parumper duntaxat alterna- tim-femiftrangulatis, brevibus, rotundato-fubovatis, 'e.dilutifimo -virore alben- "tibus, diaphanis, extimo fere craffiore, obtufo; fingulis per defiecationem de- tumefcentibus, rugofe introlabentibus, inaequaliter applanatis. _ A confervis inteftinali et comprefia, -habitu ftructurague longe quamı alieniffima. 12. Coxrenva crinita, Conrenva filamentis filiformi- tubulofis, Bien laxifiime femiftrangu- ‚lato: articulatis, vage raımmulofis, ramulis fetaceo- tubulohs, caetera 'homogeneis. Conferva-crinita -tubulis filiformibus, teretibus, loneiffimis, (üifenteniat tis, ramofis; ramis e bafı ren fparfis capillaribus. Roth, El: Gerwelte BT; p. 486. N: "Itenr Catal: Teen: 162. ne Tr 2, Duini in Mari Adriatico; etiam Tergefi. Deferiptio. _Sunt Confervae huic filamenta_fipatiffime fafciculatim nata, aquofifime e fulphureo flavida, fpithamam et amplius longa, tactui mollia et laevigata, femidiaphaua, vix tertiam lineae partem craffa; fetacea, fimplicif- ma, aequabilia, inartieulataque diceres, niff-intra aquam teretia, filiformi- tubulofa, laxiffime femiftrangulatg,- articulata, (ex conftrictione fcilicet hori- zontali, haud admodum profunde impreffa) alternatimque ramnlofa, illico fie- rent ramulis laxe alternantibus, fimplieibus, longiufeulis, duplo, quam fila- ° menfum principale tenerioribus, capillaceo-fetaceove tubulofis, et ipfis quo- que abfque diaphragmate impervio, femiftrangulato - articulatis, intra aquam patentifümis, per extractionem ex aqua in filamentum princeps retractis, eidem- que arcte appreffis, et adhaerentibus. Obfervatio. Planta mea, ab ea cl. Rothii,: ipfo "per litteras atteftante autore, nil, nifi colore, differt. Tubercula illa microfeopica, compofitis haud inftructus microfeopiis, 'equidenr haud obfervavi;, fed neque effentialia credo. Confervam Plinii, Lobelii, cum Rothio, inter Aynonyma non recepi, quod cer- tum fit, ftirpem illam rivulorum alpinorum ad Confervam rivularem Linnaei, - feu fluviatilem fericeam vulgarem Dillenii Tab. 2. f. ı. pertinere, 23. Cor FrRVvA flexuofa. Ä Coxrerva filamentis filiformi-tubulofis, flexuofis, fangrlato.- arti- culatis, vage ramofis; ramis, ramulisque capillaceo tubulofis Aexuofis. Ulva prolifera tubulofa fimplex teres adultior compreffiufeula. Oeder. EL Dan. Tab. 763. fig. ı. meerpi ex pariete nen alvei Mölendinarä eujusdam. | Defcriptio, EN Deferiptio. Caefpes filamentorum denfifimus’proeumbentium) etex Harte ® cum aqua dulei praeterfluente Auitantium; funtque. faturatifime viridia, -fili communis plus minus eraffitudine, tubulofa (quod intra aquam' diftinetiffime dignofeitur) diffufa, flexuofa, alternatim perparum ftrangulato- fubarticulata, R vage ramofa, ramulofaque, ramulis capillaceis,‘tubulofis, flexuofis, elongatis) u‘ A 195 13 USE diffufss, erifpatisque,. exiguis hinc indeitubereulis jobfitise ° Obfervario. Confußonis devitandae gratia, non retinui triviale Florae Danicae nomen, cum jam altera apud cl. Rothium exiffat conferva prolifera, abhac mea multum diverfa. Exiftimat, cui eamdem communicaveram, Bothius, meram efle Confervae fuae erinitae varietatem crifpatam; hujus non fum opi- nionis; ut de diverfo habitationis loco duleium, marinaramque aquarum dicam nihil, facie ftrueturaque differunt plurimum; dum filamenta confervae crinitae rectiffima femper, ftrictaque funt; iftius contra, non obftante rectifimo aquae duleis decurfu, flexnofa femper crifpataque, = Sed neque filamenta ramulorum iftius, ut in illa altera, in principale filamentum retrahi folent, eidemque adhaerere, Pi 14. Coxrenva tubulofa, Coxrerva filamentis tereti-tubulofis, femiftrangulato- artieulatis, lubri- cis, fupradecompofito. ramofis, difufis, ramis iterato oppofitis, arti- culis oblongo-ovalibus, extimis attenuatis, “ les Ulva confervoides filiformis articulata, articulis alternatim compreflis, Linn. Sp. pl. p. 1632. N. 3. Sirl Conferva. maritima fitulofa. Dillen. hift. Mufe. Tab. 6. fig. 39. Conferva tubulofa, filamentis geniculatis- ramofiffimis, articulis ovalibus, alternatim comprefüis. Hudfon. Fl. Angl. IL. p. 600. N.-30.. Duini haud procul fonte Timavi, tum et Tergefti, in varlis fubmarinis cor- poribus, faxis, eonchis, fueisete, . u Deferiptio. Stirps quatuor, quinqueve pollices, ad’ ufque fpithamam quan- doque longa, erecta, femper fupradecompofito-ramofa, ramis iterumy iterum- que oppofitis, diffufis, una cum caule principe, tereti-tubulofis, filiformibus, apicem verfus magis magisque attenuatis, fubtiliter membranaceis, absque ge- niculis, feu diaphragmatibus imperviis, femiftrangulato- artienlatis, artieulis oblongo-ovalibus, diaphanis, lubrieis, primum dilute virentibus, ferius alben- tibus, quandoque et diluta rubedine tinetis, chartae, ob;lubricitatem, nifi provide deficcetur, arcte conglutinatis. ach 9, 2 Habe az | 15. Cox- 15. Vookrxava erupafi: BRES asplır ai Coxrenva filamentis teretibus geniculatis fpinulofis, vage Tamofie „ramis brevibus, vage anaftomofantıbus; articulis breviter annularibus. ' Tergefti _ in mari Adriatico vage per aequoris undas Auetuantem, nullique _ jam corpori haerentein, ‚ pilcatus fun. i RBeferi intio,. Filamenta ee huie, quam reliquis hujusg generis, tan- tillo crafüora, rigidioraque funt;"pennae feilicet columbinae eraffitadine, aequa- biliter teretia, nufpiam Eampirelti, aut ftrangulata, varias in directiones llexa, ‚vage inordinateque, -;per- alterna, laxaque intervalla, decompofito- ramofa, alternatim genieulata articulataque, brevibus undique obüta fpinulis innocuis homogeneis; Raamis brevibus, faepe vage anaftomofantibus, decufata, Arti- ‚eulis breviter annularibus, inanibus ; geniculis inter binos quofque artieulosin- _ terjectis planis orbieularibus. Color ftipis totius niveus; lubricitas nulla, nul- lus et nitor. Subftantia fubferupofa, rigidula, fragilis; ‚calcaream crederes, fi digitos inter trita friabilisi foret; aut in fp.ritu effervefceret nitri, folvere- turque. Intra aquam repofita, emollitur illico, lenta, flexilis, aliqua fem- per cum rigiditate; non coriacea; minus gelatinofa.. Quo Anekus. quam ad Contervas, referam, nefeio. A Corallinis, fi Se video, area, | 16. Coxrerva fi implex. Coxrerva filamentis acieularibus, Bela erecti, Sempliefimis, caefpitofe aggregatis. . Tergefii in Trunco fucorum maris Adsiatici. ahahee BR De/eriptio! Totos fucorum ftipites, ftipatiffime obduxerant confervae iftius elegantifimae filamenta brevia, quatuor quinqueve lineas ‚longitudine haud excedentia, fimplicifima, cum obliquitate erecta, acicularia, quavis acicula teneriora, amoeniffime purpurea, alternatim geniculata, articulataque; utrisque. breviffiime, et aequaliter annularibus ; iftis contra lucem, quam illa funt, pau- - lulum dilutioribus et Ienidiaphams.: ; 3% Coxrenvs rivnlaris.. Coxrerva filamentis capillaceo tubulofs, aequabilibus, implieifimis, longiffimis,- longifimeque ab invicem geniculatis ‚ fafeiculatim fluitan- . tibus. 2 Conferva rivularis filamentis fimplieifimis aequalibus longiffimis. Linn. Sp-pl.p. 1633. N. ı. Oeder, Fl. Dan. Tab. 881. . Weijs. erypt. p. 20. Pollich. Palat. III. p. 272. N. ı 141. Scopol. Fl. Carn. IL, P. I. p. 406. N. 1435. Hudjon. Fl. Angl. II. p. sg. AN.AT: 3 C Con- \ 3 N TR Re N VO 3 es ”" ’ PER, er a Ri P = ER BL a 2 27 1 “ ER e —— \ ı8 — a RK r Ä z ER = f Conferva Huvlatikis fericea vulgaris et fluitans, Dit hift:, Mufe i Tab.:2; fr; Conferva filis longiffimis, et Gmpliecifhmis,. Haller. hift, Ian. p- 107,N. Si 15 Conferva Plinii. Lobel. obferv. p. 634. figuratenus praecife. Byflus paluftris confervoidesnon ramofa viridis fericum referens, a ‚ longis tenuiffimis. Michel. N. Pl. Gen. P- 210. N. 3. Be .89- & Mn fitu inverfo! Conferva rivularis filis fimplicibus longikiemis an Fernke ficeitäte evidentius geniculatis, geniculis tenuiffimis, articulis- alternden com- z . / Q San Be prefis. Rorh. Fl. Germ. IU. P.T. p.456. N. 14., alien 2 le In fluviis minus rapidis; in rivulis ex alpibus venafaeh in gApökle in rivulo Feiftriz prope Perau ex alpe lithopolitana decurrente, In canalibus aguam. deducentibus, olim in eo, gui Klagenfurtum Berengaik, ‚nune purgato canalı eliminata. IARER Def:riptio. Sunt fila tenerrima, fericea, mollia, (aturate ee ah laceo-tubulofa, plus quam ulnaria, fimplicifima, aequabilia, fafeiculatim fem- per nata fuper lapide demerfo, aut et fundo limofo, perque denfos fafeiculos, - parallele unita, fecundum aquarum ductum fluitantia, nullis ad fpeciem inter- polata geniculis, re tamen vera alternatim geniculata, artieulataque, fed arti- culis elongatis, geniculis contra pertenuibus orbiculatis .longe ei IRFLERE fejunetis. Obfervatio. Novi ifthie foeminam, quae cum butyrum bulliens a foco*, incaute et praecipitänter retraxiffer, Du, ut erat, faum per brachium effu- dit; pelle illico decedente, intolerabiles in excoriato brachio perfenfit dolores; Empirico pro Medico ufa eft, qui me fpectänte confervae hujus fafces, ex- preffa prius aqua, Apusden: brachio tamdiu eircumligavit, dum illud fanaret denique. - = 18. Conrerva canalicularis. _ RR „ « = r% x ER N ConrervA filamentis capillaceo - tubulofis, aequabilibus, genieulatis, bafın verfus copiofe vix aut parce apicem verfus ramofis, ramis implieatis. ; Conferva filamentis aequalibus, bafın verfus ramofioribus. Linn. Sp. pl. p. 1634. N. 4. Weifs. erypt. p.23. Hudon. Fl. Angl.II. p. 593. N. 7. Conferva rivulorum capillacea, denffime congeftis ramulis, Dillen. hift. Mufe, Tab: 4. f. 15. Conferva filamentis fufeis tenuibus ramofis intricatis. Haller. hift. u. p- 107. N. 2118. . In parietibus ligneis alveorum, aquam in Molendinas ducentium, gr u \ Deferiptio, R pe 19 , wir Deferigtio. Denäfimis, velutini ad inftar panni, ftratis conferva hae obducit limum, limoque proximos ligneorum alveorum parietes, antentn quam maxime capillaceis, indeterminatae longitudinis, mollifimis, aequabili bus, caefpitofiffime aggregatis, copiofias bafın verfus, vix aut non nili parce ‚apicem verfus ramofis, ramis muftuo implicatis, intricatisgue, - -Ailaınento prin- eipali confimilibus,-unaque cum eo fubtiliffime, fed vere tubulofis, alternatim- que geniculätis, articulatisque, primum Gsiftate viridibus, feriie (praeprimis - Tinto” Sakssrete deturpata) pallide obfoleteque virentibus. ‚Humida, aut certo en irrorata, contiaua, inarticulata, nullisque interpolata credas genicuylis; deficcata cum fuerint, contractis ann articulis oblongis, AeRasgus, diftinetiffime geniculata cernuntur. > Be 19. REN capillaris. Io ‚CoxFErva filamentis fimplieifimis, llaibe: longiffmis, geniculatis; -. ‚articulis eylindrieis, duplo quam genicula longioribus. _ _ Conferva capillaris filis geniculatis fimplieibus, articulis alternatim com- Sr prefäüs. Linn. Sp. pl. p. 1636. N. 14. x - "Conferva Hrn en. geniculatis furplicibus; } Dillen, hift. Mufe, ‚Tab. 5. f. 25. | > Conferya He minima Hofiras. Plukenet. Phyt. Tab. 84. f. 9. - Conferya capillaris filis fimplicibus teretibus geniculatis, geniculis linea- ribus, tenuifimis, utrinque fafcia fufca obvallatis, articulis oblongis fubobfeuris. Roth. Fi. Germ. III. P. I. p. 503. N. 18. Item Catal. I. P- 175. 75% EBEN Tergefti in Mari Adria, ENGE AR Deferiptio. Fila huie fimplieifhi ima, plus quam uk, Ali fericei, aut eapillorum fubtilitate, dilute viridia, aequabilia, articulis: geniculifgue alter- natim interftincta, articulis oblongis,- cylindraceis, duplo quam genicula lon- --gloribus, diaphanıs; ‚geniculis faturatius viridibus, opacis, A fede fua avulfa, libere-undis innatant Bepmilcne Fomnigfizta,.g gyris maeandricis mutuo intertexta. RT, .20. CoNFERVA ee % io eh 2 ‚Coxrerva filamentis fimplicifimis, tereti filiformibus longiffimis, genicu- latis; articulis geniculisque breviter annularibus, aequalibus. Conferva filamentis longis geniculatis fimplicibus. Dillen, hift. Mufe. ‘Tab. 5: f. 25. A, Conferva capillaris filis dedizulatie fimplieibus, artieulis alfernaktig com- preifis. Hudfon. Fl, Angl. II. p. 598. N, 24. ob eitatum Rajum, £ Co Con- z rar 20 _ Conferva- Eiusn filis serieulete fi apkeiffinie longiffmis, arteuliseylin- | dricis. Oeder. Fl. Dan. Tab. 771. f. 2. ELiyn : Ba Conferva marina di filamenti lunghi Lino’ aquatico, 'Ginnan, opere polen $ a me. 1. p. 27: Tab, 33. fig, 72X Conferva Linum filis fimplicibus- geniculatis teretibii, aa ee tibus inflexis, geniculis annularibus filiformibus pellueidis, articulis eylindrieis obfehris. Koth. El. Germ. 11. PL p. 501. N. 17. ie ‚Catal. I. p. 174. Duini in mari Adriatico. Deferiptio. Pro varietate prioris habet Dillenius. _ Mu'to priore longior, triplove craffior, filamentis conftat plus quam ulnaribus, obfcurius virentibus, tereti- filiformibus, longiffimis, aequabilibus, fimplici! u alternatim- articu- latis, geniculatifque, utrifque breviter annularibus, et longitudine aeqnalibus, poflerioribus obfcure vir:dibus et opacis; prioribus dilurioribus et tranfparenti- bus. Et haec quoque a Matrice avulfa, libere per aequora gyris fexuofo- « maeandricis invicem intricata, amplis fiuetuat ftratis, dum: ad littora Re ejecta albefcat.- Obfervatio.- Videtur mihi cl. Rathius genicula cum artienlis, et rieiffim. permutare. 3 I Pa 21. CoNtERVA CIERATN = 5 re EN RE N Fe} Coxrerva filamentis capillaceis aequabilibus brevibus tamofis. mollibus geniculatis, obfolete olivaceo - virentibus opacis.. Cosferva marina perbrevis villofa et cirrofa. Dilien. hit "Mufe. Tab. a. 21. ; Caefpitofa per fafciculos fucis innafeitar in Adriatico ad an mari. Er Deferiptio. -Filamenta funt arbufculas perbreves referentia, tres quatnors ve longa lineas, caefpitofe nata, capillacea, aequabilia, breviter alternatim ramofa, :moliia, microfcopice alternatim articulata, geniculataque, utrifque exiguis, microfeopio folum videndis. Color ftirpis obfolete olivaceo -virens, opacus, absque nitore. Articuli contra lucem geniculis paullo dilutiores, 22. CONFERVA pura, Pe £ CoxrırvA filamentis plus quam capillaceis, g geniculatis, eryfallino- pellu- cidis, laxe alternatim ramofis, ramis erecto- patulis, ee: za mofulis. T - - In Infula Adriatici, vulgo ad Aquas gradätas, infederat. ramis Confervae ciliatae. un _Deferiptio. ae "Deferiptio. Gohekälins, fi qua alia: Tota.alba, eryfallino: pellaeida: filamentis Ale quam. ‚capillaceis, bombycinae teneritudinis, ‚aequabilibus, niti- dis, genicu! Hatis; principali laxe alternatim ra:mofo; ramis Be erecto-patu-. lis, apicem verfus alternatim fubfafigiato - aloe ramulis fubdichotoimis apice attenuatis; articwlis oblongis inanibus pellueidis, genieulis exiguis, albis, non aifi obfeurius tranfparentibus, : pa E: une gr acilis...- Coxrenva filamentis geaeilieär Alikormibus, inarticulatis, iterato dicho- ; ‚tomis. ; tuberculofis; dichotomiis extimis ‚capillaceis, pilis obfitis. Tergefti i in Mari fupra fucos, in parvis fafeicalis eaefpitale. =; ‚Deferiptio. Credas confervam te Dillenii ramofaın filamentis geniculatis brevioribus Tab. 5 fig. 26. videre, adeo Conferva haec noftra Dillenianae pri- ‚mo fimilis el afpectu; eamdemque omnino dicerem, fi ut Dilleniana, articulis, _geniculisque alternantibus interftincta haec foret noftra, falfas aequoris habı- “tare adfuera undas, cum illa Dillenii duleibus fupra lapillos rivulorum delecta- tur aquis. Parvis in fafeiculis, quam ifthic deferibo, adunata eft Conferva, filamentis graeili ter filiformibus, duos, tresve pollices longis, Alr. communis crafftudinem haud excedent:bus, aequabilibus, inartieulatis, etfi ob fparfa longitudinaliter tnbercula, Ernie videri ee: meras per dichotomias (guingue aut fex) ramofis ; globulofis extus per dmnem füperficiem ebfitistuber- . eulis; obfeure in aqua olivaceo- virentibus f« ‚midiaphanisque, per deficcatiö- ziem e virore nigrefcentibus: ! diehotomiis fingulis-oblongis, rectis; extimis ca- _ pillaceis, pilisque exiguis (tempore forfan cadueis) obfitis. Ri - © Obfervatio. Globulofa illa, exiguaque tubercula, cum non ai per ex- ternam filorum fuperficiem [parfa int, nec internam eorundem ingrediantur fubflantiam, in alternos eamdem interfecantia articulos, filamenta ipfa genicu- ‘ lata haudquaguam dici BoRLan vereque inarticulata fun. 24. Conrerva fericen. s Coxrerva filamentis fericeo- eapillaceis, genieulatis, per omnem tabg® tudinem virgatim decompofito-ramofis, ramis contractis, ‚ramulis ex- timis -fubfaftigiatis. Conferya trichodes virgata fericea.- Dilten. hift. Mufe. Tab. 5. BE 33. Conferya fericea filamentis geniculatis ramofiffimis elongatis viridibus, ramulis confertis tenuifümis. re Angl. II. p. 6a. ” '37- Leyfer. Fl. Ha}. p. 292. “ip, " Conferva fericea filamentis genicu'atis ramofis, ramis fafeiculatis ont ‚ viridibus. Oxder. Fl. Dan. Tab. 65 :. fig. ı. non a | C 3. E Con- - 2 —\ N Conferva cerıftata Hladientis geniculatis virgatis, inferne Gmplieibüs, faper- ne dichotomisz; fummitate ramofiffinis, ramulis faftigiatis, criftatis ‚ brevibus; articulis oblongis, utrinque contractis, Roth. Fl. ‚Germ. un P. 1. p. 5ı2. N. 27. Item Catal. I. p. 193. ar 2 es In rivulis recentibus rapide BI ERR lapidibus tübaquaticis iachäi. N Deferiptio. Fafeiculatim häec nafeitur Conferva aquofe virens,‘ Alamenier X ufque fpithsmalibos et ultra, tenerrime fericeo- capillaceis,; mollibus, flexili- - bus alternatim geniculctis, articulatisque ‚per omnem longitudinem. alternatim virgatimque iterato ramofis, ramis in Alankahrn princeps fab acutifimo an- gulo retractis, ramulis extimis apicem verfus fubfattigiatis. Articulis oblon- gis, lineari- cylindrieis, diaphanis, triplo, Ag ya ErDICHEE ER longioribus. ‚Obfer vario. Nefeio cur cl. Rothius triviale Dillenü, Hudfonique nomen Tericei, in illud eriftati permutarit. a > 25. ConreErva glomerata. ConrervA filamentis fericeo capillaceis, geniculatis, breviter alternatim decompofito- ramofis, ramis laxe erecto-patulis, ramulıs extimis eoh- ferte agelomeratis. _ BR a er Conferva glomerata filamentis genieulatis, ramulis er ulrihdie Linn, Sp. D\ pP. 1637. N. 19. Ocder. Fi. Dan. Tab. 651. fig. 2. non - 'optime, _Weifs. erypt. p. 25. Pollich. Palat, III. p. 275: N. Tan Gunner. Fl. Norv. IL: p. 143. N. 1091. Conferva fontinalis ramofifima glomeratim congefta, _ Dillen. hit. Mufe, „Tale © . 31. e Conferva glomerata filamentis geniculatis ramofilimis, ramulis brevifimis multifidis. Audfon, Fl. Angl. 11. p. 602. N. 33. - ;® Conferva trichodes, five Trichomanes aquaticum. Datechanp, hit, Lugd. p- 1025. " In DD * In fontibus rivulisque eonfragofis aquarum duleium. Deferiptio. Et haec quoque fafeieulatim fubaquofis innafeitur conferva corporibus, permultum caetera fericeae fimilis, ab’ea nihilominus vel externa illico diftinguenda ftructura, habituque. Magis certe compacte addenfata con- ftrictaque erefeere amat illa, cum contra haec, etli communiter brevior, bre- viusque ‚ramulofa, latius tamen utrinque fuis fe diffundat: ramulis, e diluto virore in flavedinem languens. Filamentis- conftat pollices aliquot longis,, fericeo-capillaceis, mollibus quideım, minus tamen fere, quam prior, Bexiki- bus, alternatim genieulatis, articulatisque, eur az fericea virgatis; s.Tan # ee) Fe ‚mis: feilicet. alsörnatiee obfitis SR breriufgue ramnlofis, utringne mentula brevia’ fubeorymbofe ‚axglomerata divifis. - " Articuli in"bac, contra lucem afpecti, inanes, ‚albidi, ati funt, vix duplo asp obfeure‘ viri- dibus et opacis, longiores. r Öbfervatio. Cl. Roth tam in Fl. Germ. II. ‚PL p-513., quam per litte- Nr erecto-patulis, necin Alamentum prineipale retr sctiß, ramulis extimis in fila- „ras ad me datas varietatem prioris (fuae erifta tae) junioris aetatis exiftimat; malim tsmeg diftinguere, quam confundere. Dillenius certe, et cum eo Hud- _fonus Aiftinxerunt. Oederus pläntam exhibet 'ramis inferioribus qua demum. Sungue ex caufa fpoliatam, . 28. Coxrerva tenuis. ‚.Coxrerva knnets fericeo- ‚eapillaceis, geniculatis, vage, nee virgatim * ramofis, ramıs inferne vix,. aut Parus> fummitates verfus fubfafeieu- >»... lato-ramulofis- 5 cher Auviatilis fericea tenuis Dillen, hift. Mufe. Tab. 65:7, 34. Errivu ulis duleium aquarum fupra lapides. ur 2 Deferiptio. ‚Colore, glabritie, genieulorumgue et articuloruni.confiitutione > su finilis Confervae fericeae, adeo, ut cl. Rotb, cui eamdem commu- pieaveram, referipferit, pamilam Confervae fuae orißstae varietateım, eile. Differt taınen caefpitoßif jıne nata, non parvitate folum, quae meis in exemp! a- ribus pollicem, aut feınialterum non excedat, fed conititutione praeprimis rar morum, gui vage, .nec virgatim principe e ERIRRN ennafeuntur, erecti,. in- ferne vix, aut non nifi parce, fuperiora verfus contra alternatim fubfafciculato zamulofuli funt. Filamentis caeterum conftat. &ilute virentibus, fericeo- Sin laceis, genieulatis, geniculis anntlaribus obfeurius paulo virentibus opaeis, tri- plo ag articuli contra lucem albidi, et diaphani, brevioribus, 27. ConxreErva rupefris: Bi u Coxrerva filamentis capillaceis, genicnlatis, ab img. ad apıcem-alterna- tim fupradecompofito-ramofis, ramis retractis, fummis fubcoryinbof‘s Conferva rupeftris, filamentis geniculatis ramehfhmis viridibus.. Linn. Sp. „pl. P- 1637. N. 20. Gunner. Fl. Norv. IE. p. 107. N. 853. Vahl. in Fl. ‘* Dan. Tab. 48. Hudfon. Fl. Aagi. 1. p. 601. N. 36. Conferva ımarina trichodes ramolior. Dillen. hi. Mufe.-Tab. 5. f. 29. Conferya marina trichodes fea Mufeus marinus virens tenuifolius. Pluken. Tab. 182. £. ‚6. : i HE 2109 - 5 . Con- Dem . Conferva rapefri Hbrinänie geniculatis ee fafeieulatis ie 0 ‚genieulisannularibus tenuiflimis fubpellucidis, articulis oblongis, utrin- >. que parum contractis, ficcitate alternarim compreflis, terminalibus i in» - “ eraffatis obtafiffiinis. Koth. Fl. Germ. 1 P-L'p. 516. N.29, de ne - In Saxis fubmarinis Adriatici Tergefi,, etiam in „Fuco Aeinaria brevio-- rem inveni. ' Deferiptio. Satarate et obfeure viridis, ipfa quoque in a accu- mulatıs crifcit fa’eiculis, vix pollicem in Fucis longa, ad duos trefve in rupibus elongata, tenera, filamentis eft capillaribus, microfcopice alternatim articula- tis, geniculatisque, ab imo ad apicem alternatim fupradecompoßto- ramofis, ; ramis in filamentum prircipale acuto fub angulo retractis, iterum iterumgue ramulofis; inferioribus laxius ordivatis; fümmis confertius addenfatis, apicem: fere filamenti principis attingentibus, ut fubearymbofe aggrepf>»s dieare poflis, Articuli micro/copio costra lucem infpecti, inanes funt, e diluto virore transpa- rentes, nitentes, oblongi, duplo geniculis annularibus obfeure viridibus, et opaeis, longiores, charınz deficcata non adhaerefcit omni lubrieitate deftituta. Nbfervatio. Nec Plukenetii, minus Gunneri figura 3. Tabulae tertiae placet. Non reeipit Dillenii fynonymum cl. Roth; receperunt interim ‚hactenus,“ gui rupeftrem recenfuerunt, omnes, ne ipfo quidem Vahlio excepto, - Magis illad Ceramio fuo afpero convenire exiftimmat, quod capfulis tubereulofis infper- \ {um ef; at Dillenius-nullorum fua in N tuberculorum meininit! Quod apices extimorum filamentorum Di!lenius acuminatos, nee obtufos, et craffef- centes exhibuerit, id ad naturam plane Confervae rupeftris mibi feciffe Ve neque alios in figura elegantiffima Vahlii confpicio, quam in fubulam exeuntes! Certe ne in ramulis quidem illis peculiaribus, quos ad exhibenda genicula, ar- ticulosque, aucta in magnitudine feulpendos fecit, filamenterum apices craffio- res, quam reliquam eorandem longitudinem, video; aequabilia imo fila haec- per omnem funt extenfionem fuaın. 28. Conrenva fetaeformis. Be Coxrenva filamentis capillaceis fimp! ieiffimis aequabilibus genieolats, finubus flexuofis inordinate fefe diffundentibus. Conferva paluftris fericea cralfior, et varie extenfa, Dillen, hi, Mufe. Dab. 2. 2... Alga longioribus et craffioribus fetis velut reticulatim äifpofit, nondum defcripta. Aupp. Fl. Jenenf.p. 352. N Byffus paluftris confervoides non ramofa viridis, filamentis ‚eraffieribus, | fetas aprinas aemulantibus. Michel. N. pl. ER bızıo- Tab: 89. TR A: contranaturaliter repraefentata. » » 2» x "Conferva bare Giplctimie duriufeälig,. 'Hallers: bit. UM. - Pr 107: ige) DI: LEHRTE Conferva ‚fetaeformis Alis eniculatis ei tenetibuns! je banal Be genieulis annularibus tenuiffmis; articulis brevibus fubobfeuris reticn- lato - feneftratis. Roth. Fi. en. EP P 598. N. ı6. Item Ss Catal. }. p. ı71. Tab>2. f. r.etf. 2. Hlte ‚Conferva.nitide fllamentis longis fmplieibus Mel, Oeder. Fl. Dan. ‚Tab. 819. s In fontibus kietiikmane, ubi glabrs, tum in Halnfleibas; ge ubi _ putres ftagnant aquae, ibique lubrica et vifcidula. Deferiptio.. Perinde acRivularis, Conferva haec nafeitur fafeiculatim accu- mulata, filamentis longis, tamen guam in Rivulari brevioribüs, capillaceo- fetaceis, atque vere fetaeformibus, fiinpliciffimis, aequabilibus (nec nifi per nierofcopium), alternatim geniculatis, articulatisque, faturate primum viridi- bus, glabris nitentibus, ferius (praeprimis in paluftribus): obfeurioribus 'Yifei- ditate ı nefcio qua ubrica oblitis, mollibus quidem flexibilibusque i in aqua, atta- imen non omni deftitutis rieiditate, ut etiaın frägilia int. Sed qua Praeprimis proprietäte a Rivulari (quacum = plerifque tamquam varietas confufa. eft) fe fe difeernit, fpecificas ille character eft, quod filementa haee ejus, numquam, ut in Rivulari, recta, ad fe invicem compacta, et parallelä, fecundo. fluant amne, verum Bee fefe fiaubus- quaquaverfum diffundant, adeo, ut fua ab. ‚origine, er - avulfa, late per quietas fe extendant undas, non tam verum in retieulum ordi- hata, quam potius, ut fua in figura Dillenius expreffit, variis,. inordinatisque, - Jeınper tamen arcuatis, mutuo intricata implexaque curvafuris. Genicaula fila- mentorum guod attinet, inermi ea vix difcernas oculo, armato feınper, perte- ruia funt, obfeure viridia, epaca, linea aut -fefquialtera ab invieem remota; hine et articuli numguam tam elongati, ut in Rivulari, lineam duntaxat, aut femialteraın longi, aequabiles, aquofe per microfcopium. virentes et femidiapha- ni, quos intra interdum, non femper, granula, an feminalia? vidcas in gein- cuneem verius Ordinata, quam feneftratum formantiz reticulum. 29. Conrenva deufßa.. a ge E - Conrerva fıl !amentis plus quam capillaceis könersimis Jaeyihe genienlatis, fupradecompofito- ramofiıs; articulis longis, aequabjlibus. 4 Tergefti in Mari Adriatico, Deferiptio. Czefpitofa, tenerrima, aquam intra Eufed, feu brunnei,.aut atrorubentis coloris,per deficcationem nigra. . Conftat filamentis tri- aut femi- quadri- „pelliearibhs, plus quam capillaceae teneritudinis, Isevibus, aequabilibus, nufpiam incraflatis, geniculatis, fupradecompofito- ramolis, erecto- patentibus; ? : 2 Arti- Ariiculie: Fefpeetive. once, ‚aequabilibus, non nıfi microfeopio, ‚aut: contra. ES Pe R: be Ye y2 lucem afpectis, per. aliquam transparentiam detegendis ; geniculoram feptis - exiguis, praetenuibus, opacis. Oonferva, fi quae air BÄDER, tiflima. r & 3 5 SE ZEN 4 20, (CONFERVA Eneelofe. Ä Ve Ä Me Rrtaen Conrerva filamentis capillaceis, gentenlatis! füpräderciigigg salnolie, ey, ramis alternis paniculatis, faftigiatis; artieulis geniculifque brevibus. Ye Elegantem plantulam ‘in arenofo Adriatici littore ad win Gradatas In- fulae Gradenfis inveni a refluxu relictam. Deferiptio. Fruticulum pollicarem, aut fefquipollicarem, faturatifin ime ru- “ brum'refert Conferva haec, illi, quam Dillenius .in Tab. 7. fig. 41. exhibet, ex affe fimillima; adeo, ut nullus dubitaffem, eamdem o:mnino eife, nifi qu en dem praeftantifimus auctor de nodofis fuae Confervae loqueretur articulis, quos a Hudfonus in purpurafcente fua longos cylindricofque afferit, quorum neutrum meis in exemplaribus reperire eft. Eft illa a bafı ad ufque apicem alternatim, si confertetamen, ramofiffima, ramis ipfis fupradecompofito iterum ‚ramolis et paniculatis, eamdem fere omnibus attingentibus altitudinem, ut jure” faftig ‚ja u. tos dicas, extimis brevifime multifidis; conftantque -omnes Alamentis capilla- E ceis, tantillum vifeidulis, genieulatis; articulis geniculifque fere‘ aequalibus, annularibus, brevifimis, profunde et faturate rubris, concoloribus; illis dun- taxat contra lucem per microfcopium tantillo dilutioribus, et tranfparentibus, - cum pofteriora fere opaca funt. Exigua hinc inde per externam filamentorum {parfa videas fuperficiem granula ejusdem plane coloris. Perit nihilominus de- cor omnis ille per aetatem, frequentiorem elntionem,, et deficcationem nn tas inter, Ex compreflione. di he a P) Is ' : . ER BRETT ” : i TOR al ira CoNFERVA diaphana. Coxrerva filamentis capillaribus, 'geniculatis, meras- ‚per Bchoidisias- RER elongatas ramofifimis; extimis breviter conniventi- forcipatis, genicu- _ is glabris. - : ART N Conferva filamentis genieulatis ramofifimis , ramis dichofemis, apice ar cipatis, feptis ruberrimis, articulis diaphanis. Vahl. in en Dan. Tab. 951. a; 7 Conferva diaphana filamentis geniculatis, nn dichotomis, meh imis, ramulis apice forcipatis, geniculis annularibus, .obfeuris, purpureis, glabris, articulis. oblongis BRbaale Roth. Fl. Germ. II. Bu P- 525. N. 39. ” ; a N { \ sg Du e % r Con=7.© 8. u 27 _ HCohfervä corallinoides filis Binans) comprefhis, pellucidis articulatis, ar- rr ar fafeia rufa opaca diftinetis. ei Fl, Carn, u. P, I. p. 407. e N.1433& 0 ® Frequentiffima i in Mari Adriatico, Flumine Tergefi, 1 Duini etc. Deferiptio.. Ad fpithamalem haec interdum, et ultra diftenditur longitudi- nem, rupibus, aliisque fubmarinis adnata earporibie. Fucis perfaepe ınajori- bus ita illigata intricataque, ut abfque dilaceratione, integra eliberari haud pofüt.: Filamentis gaudet fili communis teneritudine, parumper gelatinofis, Naceidis, intra aquam quam maxime flexilibus, et obfequiofi is, einnabarini ut plurimum coloris, faturätioris alias, alias dilutioris, dum eluta exalbefeat de- nique, folis ruborem retinentibus geniculis. Semper filamenta haee per meras "ealque elongatas dichotomias in ramos fe fe diftendunt plurimos, dichotomiis extimis brevibus, foreipularum inftar ad fe mutuo conniventibus, curvatifque; articulis conftant inanibus, eylindraeeis, duplo triplove, quam genicula lon- gioribus, primum dilutius rubris, tandem albis, femper diaphanis; geniculis ; ‚contra eraffiufeule annularibus, faturate rubris, glabris, opacis. Obfervatio. eben; nec hodieque abfque omni dubitatione fum, an non’ hanc eamdem Hudfonus fub nomine Confervae fetaceae (quae adeoCon- -ferva Dillenii foret marina gelatinofa corallinae inftar geniculata tenuior. Tab. ‘6. £.37.) intellexerit? credibile enimvero vix eft plantam adeo ubivis in mariti- mis communem, tantis ac Dillenius, et Hudfonus, funt, viris ignotam, aut praetervifam manere potuiffe. Sed’quod nec hie, nec ille Forcipalaranı illarum terminalium meminerit, dubitationem hanc omnem aliis difeutiendam, et defi- niendam relinquo. Varietates, quas pro totidem'primo intuitu habeas fpeeie- bus, complures poffideo, Harum altera, quam herbaceam dicas, vel recens a . mari educta, colore eft aquofe virente in dilutam hinc inde rubedinem languente; eommuni multo tenerior, dichotomiarum brachiis brevioribus, multoque inor- dinatias quaquaverfum difperfis, Colore altera eft grifeo- violaceo, feu verius pallide rofeo, tam fieca, quam aquis merfa; haecque communi femper brevior, multoque eadem copiofius ramofa, et ia difperfa. Eqnidem qui in reliqua Botanice nullius plerumque confiderationis eft color, in FYBRBRRICH, „ utjam Hallerus monuerat, floeci certo habendus non ef, 32. Bonrieh line, Coxrerva filamentis capillaribus, genieulatis, breves per dichotomias ra- “mofifimis, extimis breviter conniventi forcipulatis ; ereigplis FRrsil Jdatiım eiliatis. 402.5 - Conferva ciliata filamentis benliödtaris dichiötomis, apieibus conniventibus, articulis apice ciliatis. Hudfon, FL. Angl. II, p. 599. N. 28 D2 Con- oben eiliata filamentis seien BR ON, a foreipai, arieue \. lis vertieillatim ciliatis.. © Lighrfoot, in Hudfoni Appendice. 'p.,663. --Conferva pilofa filamentis genieulätis ramofis® dichotomis tenwibus re apice forcipatis, geniculis annularibus obfcuris. ‚pilofis, De eylii cis pellucidis glabris. ‚Roth. in Römeri Archiv. St.. Er “A kr SEN Copiofiffiime ad arenofa maris littora i in infula Gradenß; ” vu N is gr R - datas ejicitur. en PN Deferiptio. . Caefpites Confervae: iftius denfilimi, ı unum nalre pollices alti, faftigiati, faturatiffime et obfeure rubri (nifi-ferius multum eluti flavefeant, tandeınque fole excocti albefcant) faxis,. lapillis ,- ‚ fueis, : aliisque fubmarinis corporibus innafeuntur, quibuscum maris aeftu in littus deferuntur, _ ‚Conftant filamentis capillarıbus, per meras iteratas;. nec. ‚elongatas. dichotemias , fubfafli- giato-ramofis, geniculatis; brachiolis extimarum dichotomiarum. breribus, in aequalibus, foreipularum inftar mutuo ad fe invicem arcuatim conniventibus. : Genicula eorandem femper obfcurius rubra et opaca; eraffiufeuleannulariafunt, ciliisque fubipinulofis eoncoloribus fubverticillatim obfita, in inferipribus, duplo articulis breviora, verfus fuperiora iisdem aequalia; Articuli contra dilutius- rubri, et ex rubro magis magifque albefcentes, diaphani, glaberrimis ‚eylindra- cei, longiores in partibus inferioribus, in fuperioribus breviores. ..; © Objervatio. Tamm Lightfootus, quam Hudfonus articulos eiliis inquiunt obfitos! re tamen vera non nifi genicula eiliis inftructa vidi. - -Pilofam: prae ciliata mavult dicere Rothius; rigidulas tamen exftantias, etfi capillares, quae prie pilos dixerim. „ Hujus varietatem» poflideo in eodem prope Duinum: leetam mari; tenerior priore eit, ad quatuor, quinqueve elongata pollices, tota aquofe virens, per deficeationem glaucefeens, aut.e virore albefcens, ‚genieulis palli- Ailens, aquofe fubrubentibus, tamen ciliis obfitis: articulis, quam, in praece- dente longioribus. Vereor a priore fpecifice diflinguere, ‚non nili ara dor- fan ultima, diverfam.. / 2 en 33. Coxrenva fafigiata. "Ya Coxrsrva filämentis plus quam capillaceis, ABLE el en fiffimis, ramis repetito dichotomis, faftigiatis; articulis , I ur cula, duplo longioribus. 3 et Spongiis, kreis, aliisque maris Adriatiei corporibus nalen Duini-ete. Deferiptio. Glomum fabfphaeroidicum goffypinum molliff imum. , levifti-. et mumgque te prae oculis habere credas: funt vero filamenta 'tenerrima, plus- ‚guam bombycino- capillacea, vel defiecata tactut:molliffima et obfequiohiffima, albo hyalina: (interdum agupklhunn sofeae zuhedinis: tinctura fuffufa,.nec minus, : PrOpERgE I) numquam per extractionerm ex aqua decumbant corpori appreflae, minus. pro- # z rt - ao 29 a Kropterea hyalina) sei rarius long: or, geniculata; per meras, RRTERR ‘et multiplicatas dichotomias ramofifima , in urum oınnia faftigium elevata, per confertilimos: velut fafces, uno e centro afiırgentia, cumulateque aggregata, ‚ut pomum velut EEE referre videantur. Articulis illa inanibus, alter- natimgue geniculis interftineta funt non inanibus; illis-duplo, ‚quam haec, lon- gioribas, et cylindricis; utrifgue inermi oculo. eoncoloribus, 'albis, hyalinis, ‚glabris, "pofterioribus tamen, dum contra Jucem, aut per microfco>ium infpi- eiuntur, non nihil Tea, minus diaphanis, verbo penumbrae colore. . 34. CoNrERva prolifera. - er 2 % Coxrerva filamentis tereti- "Sliformibus; geniculatis, fupradeeompofi to - . ramofis; ramis alternis, faftigiatis; geniculis praetenuibus, articulos oblongo- ovales interpolantibus. De S GN Conferva prolifera filamentis geniculatis, tubulofis, membranaeeis. eon- fertis, proliferis, ramis fafciculatis. ‚Roth. Catal. EL p. 182. A 3. A4 -s. 0. Item tepuior B. fig. 3. ; ES In maris Adriatici Coachis, See etc. Hubmarinis baren: Point; ad ni: ' Aquas gradatas etc. : ; Deferiptio. Similius Confervae huie tam quoad Attichlervin genieulorum- que Befihtionäin, quam eorundem colorem novi nihil, quam Salicorniam herbaceam. Filamentis conftat ufque quadripollicaribus, caefpitofiffime aggre- gatis, fubtilioris Ali emporetici erafhtudine, glabris, geniculatis, omni vifcofi- tate, lubricitateque deftitutis, fapradecninpoßto- -ramofis; 'ramis alternis, et ipfis eopiofe ramulofis, feftigiatis; viretque plantula omnis obfcuro, faturato- que graminis virere unicolor, per deficcationem e virore nigrefcens. Articuli filamentorum potius oblongo- ovales funt, quam ceylindracei, inanes, glabri, nitentes, contra lucem dilute virides, et ER, interpolanturque genicu- lis obfeuris, et opacis adeo tenyibus, ut articulos eo loco ftrangulatos praecife eredas, fibique mutuo Inge Boten, tamquam catenae cujusdam articulos, plane ut in Salicornia herbacea, aut in Tubularia fiftulofa Linnaei. Ramificatio caeterum ejus laxa eft, erecto-patens, vaga, nec ordinate diehotoma, demptis „ extimis duntaxat, brevifimisque ramulis bifidis, five recte furcatis. Obfervatio. Pro catenata Linnaei Conferva, id eft Conferva Dillenii ra- mofa geniculis longioribus cateniformibus Tab. 5. f. 27. hanc, fateor, habui con- fervam. Nec hödieque, cur ab ea diverfam dicam, feio.. Mifit interim cl. Baothı confervae fuae proliferae exemplar, refpectu meae, pygmaeum, ei ta- men, quoad ftructuram, et articulorum ceonftitutionem coloremque f millimum, guod aıfi vidiffem, numquam five ex ejus deferiptione, five figura, nomineque triviali convinci potuiffem , de eadem. nos planta logui. - Similitudinis certe D3 \ meam- 4 nr ER — ‚meam inter, et eam, quae aegagropila communiter audit,‘ interda its fed neque ftructura, cum Conferva (Linnaeo Ulva) compreffa magis, quam- cum Salicornia convenit; Proliferae ea duntaxat ex caufa retinui nomen, utne no=- vationis infimuler, eögiäilienenn pariturae, et in planta mea ex apicis centro raınos tantuınmodo enafci viderim numquam. "Eodem imo, quo reliquae con- _ | generes, erefcit modo, filamento principali per, alternas vices RE magisque | _fe ramificante. ; i 35. CoNrERVvA aegagropila e RR RR Coxrenva filamentis capilläceis geniculatis. ramofiffimis, in 'hemifphae- rium convexum, vixdum femipollicare, uno e ‚canfrb ftipatiffime ordinatis. 2 SEAN , "Confera aegagropila filamentis geniculatis ramofitfimis, e centro Le IE | fimis, globum conftituentibus. Linn. Sp. pl. p..1637. N.2ı. Hudjon. Fl. Angl.-II. p. 604. N.48. Gunner. Fl. Norv, I. p. 142. N. 1087. Conferva aegagropila filamentis geniculatis ramofifümis, e centro confer- tiffimis, globulum conftituentibus, geniculis annularibus, obfcuris,;ar- » ticulis eylindricis. Roth. Fl, Germ. III. P. I. p. 577. N. 30. _ Item Cata). I. p. ıgı. Tab. 2. f. 5. Klagenfurti copiofa fub fillieidio rotae molendinariae fupra lapides intra aquam im Stadtgraben an der Bleyweifsmühle. i or f Deferiptio. Tophos dicas faturatiffime ' virides hemifphaerico convexos byffinos lapidibus fubaquaticis innatos; conftant filis capillaceis, mollibus, fe- mipolliearibus, decompofito- ramofis, viridibus, geniculatis, ftipatifime aggre-" gatis, uno e centro in hemifphaerium convexum ordinatis; Articuli tantillo die lutiores, femidiaphani, geniculis obfcurioribus ea utrique Sa breves, FuUucvu®& - 1. Fucus acinaria. Br USED EAN ROEHEN Kr Fucus caule radicato, ex tereti compreffo, fpinulofo, ramofifimo, foliis fefülibus lineari lanceolatis integris; fructificationibus ? globofoveficu- lofis, inanibus, peduneulatis. Wulfen. in Coll, Tacat IV. i 342. N. 362. Fucus acinarius caule tereti Ra foliis uni integerrimis, fuck ficationibus globofis, peduneulatis. Linn. Sp. pl. p. 1628. N. 14. Gwelin. bift. Fuc. p. 99, Ei/per. hift. Fuc. p. 130. N. 57. Tab. 65. et 66. Lenticula marina ferapionis, Ulva marina quorundam, Lobel, obf. p. 653, Acinaria L;.: - we - Pr „Acinaria Imperati. Ginmani. op- oh L>p: 18. Tab, 16. I 18.19. Dönati hift. Adr. p. 33. Tab. 5: f. 1. Bibtenleng in Adriatico Tergeti, Flumine etc. : De/feriptio. Caulis ex rufo magis magifque | fufcefeens, 205 niger deficca- tione fiat, quandoque plus quam bifpithamalis; nifi fluctibus maris fua a ma- trice avellatur, non certe vagus per maria errat, fed fixus,“aliorum de more ‚Fucorum, tenfili bafeos corio, jam foper quaevis alia teftacea radicatus hae- Tet, ex tereti compreffus, a et coriaceae fubftantiae, pennae anferinae craffitudine, fpinulis, five brevibus, fubulatifque denticulis homogeneis plerum- que undique obfitus, ef velut muricatus, ramofiföimus. Rami alterni, cauli perfimiles, alias fat breves, elongati magis alias; laxius nune inter fe mutuo _ ordinati, conferte magis alias addenfati. Folia per .caulem, .ramofque fparfa, fefilia, breviflime interdum fubpetiolata, lineari- Be, integerrima, rarius laxe denticulata, caulis colore, fubftantiae coriaceae, rachi longitudi- nali medium folium percurrente, fupra fubtufque parumper elevata, venis ra- mificationibusgue lateralibus praeterea nullis; quorum loco fparfa alterne videas ex utraque ejusdem rachis parte tubercula interdum folitaria; fecundum omnem foliorum lorgitudinem. An baec ejusdem fructificationes? aut alterius flores fexus? Obfiti praeterea funt caulis ramique veficulis globofis, rufo- fufcefeenti- “bus, glabris, inanibus, breviter pedunculatis (rarius feflilibus) undigue fparfıs, kapichore nune numero, paucioribus alias; pro fructificationibus has Linnaeus, non sat habuit. 2 Fvevs natans. er Fucvs caule terete filiformi ramofıfli A foliis angufte lineari lanceolatis, acute ferratis; fructificationibus? globofis, . breiter pedunculatis, - mucronulatifque. Fucus natans caule terete ramofiff mo, tollis lanceolatis rate Frenßz cationibus globofis pedimeutatis fubariftatis. Linn. Sp. pl.p.1628. N. 13: ._ Zjper. hift. Fuc. p. 49. Tab. 23. Altion. Fl. Pedem.Il. p. 330. N.2611!. Goxan. Fl. Monfp. p. 458, N, 3. Hudfon. Fl. Angl. Il. p. 572. N. 3. Hof. Synopf. P..632. N, 1. .* Lenticula marina ferratis foliis. Lobel. Obf. p. 653. Dalech, hift. Lugd. p- 1397. Fucus Sargaflo.. Gmelin. hift. Fuc. p. 92. ° Rarus in Adriatico hofres, nee nifi forte fortuna ex Mediterraneo Galliamı merıdionaleım, comitatumgae Niceenfem alluente, Auctibus eo ‚delatu«. Deferiptio. - Subftantia ıllı, ut congeneribus coriacea, lenta, nec-in.lignum ‚durefcens; aquam intra obfequiofus, per deficcationem rigefeit, fragilis, fecti x .- 5 im- iiipafiänas Audio refert fruticem, caule teretißfeufe: Aiiformi, ‚pennae co lumbiriae eraffitudine,. plus quam (upradecompofito-ramofiffimo, foliolis undi-- que, et copiofe obfito, coriaceis, angufte lineari- -Janceolatis, compreifo-anci« 2 pitibus, rachi media- longitudinaliter percurüs ‚"margine utringue acute, | _ breviterque ferratis, fefGlibus, pollicem plus minus longis. Fructificationes’ per caulem ramofque frequentes, globofae, infatae, inanes, glabrae, Dn. haerentes pedunculo, apice mucrone brevi (nifi decidat denique) > - Color recentis indubie obfceure olivaceo-viridis, aetate, perque deficeationem RR NER fufco nigrefeit; vetulus, et frequentius elutus, agbofe fpadiceus. - ‚Natantem una omnes paffim voce compellant. Non exiftimaverim, ‘quod nulli umquam fixus corpori, in marıum nafcatur fuperficie arhizos; verius ‘crediderim non an , profundifimos marium inhabitare abyffos, unde denique fua a matrice a rulfus in fuperficiem deferatur maris, vage deinceps per fpatiofa ejusdem Auetuans, aequora. RR Objervatio. Non recepi fynonyma inter, Barrelieri fucum fon ferratis foliis, Icon. 1:22. quod (licet forfan idem) cum vero Linnaei Fuco : natante finnilitudinis habeat nihil. Sed neque Ginnanii fucum, quem Fuco Acinara di foglie lungha, e nella fommita de’ rami florido pag. ı9. Tab. 17. N. 34. vocat; eo, quod varietatem Juntaxat credam Fuci Acinarii Linnaei, foliis folito latiökibus, margine erofis potius, An ‚pröprie | ferratis, 7% 4 ri - x ai 3. Fucus uvarius. RE Fucus caule coriaceo, terete, brevi,. fubramulofo, veßieulis Apart is, folf- libus fuburatis, Br - 2 Fucus uvarius caule filifformi ramofo, foliis confertis“ ovatis RS, Linn. Syft, Nat. Tom. 2. edit. 13. Vindob. P-.714, ‚Eiper. | hift, Fuc. p. 153. N. 68. Tab. 78. Fucus botryoides caule vage fubramofo; vefieulis fparfis feflibus fabova- tis inflatis inanibus. he in Coll, Jacgqu. Il % a He BR Tab tz; Caefpitofe nafcentem in fpongia, tam caudice Fucorum a‘ et fela ginoidis Tergefti inveni. Deferiptio. Elegans, fi quis alius; rubro fimillimus botra, Caulicul Min . minus pollicares, ‚Kipatiffime in caeipitem aggregati, coriaeei, lenti, teretes, atro- rubentes, nudi, aphylli, erecti, partim fimplices, partim vage, alter- neve breviter ramulofi, ramulis cauli bomogeneis. Folia nulla; hörum locd fparfae per caulem ramulofque veficulae membranaceae, obovatae, aut et fub- ovatae, fefüles, inflatae, tumentes, inanes, aut, fire yacuae, aöris plenae, extus laeves, nitentes, faturate purpureo -rubrae; extra Laie ferius perde , ficea- Ne RR Geräten; in fcuta “fornicata: introlabentes, nec’per‘ Se akfiinlfen priftinae porro reftituendae figurae vehicularum inflato- tumentium, ’et inanium. Ita üquidem infera vefieularum. membranula verfus. ‚füperiorem introlabitur, ejus- demque concavitati apprimitur, "ut; licet aquae rurfum’ immergas, RE jam are, haud amplius fefe reftituat, aut ab eadem avellatur:: -defiecatum ideirco fi quisıfacum hunc intueatur, nullas in eo confpiciet veficulas; fubtilia duntaxat. in-eo fe videre credat foliola cochleariformia, aquofe Alavefcentia, diaphana, - fefülia, fubovata, concavo- convexa, elypei- feu feuti- formia, fuperne a SR fubtus fornicato - -concava, margine Antegereima, | | v Ye "Fogvs pavonius. ie Fucus fronde coriacea, plana, reniformi-fabelliformi, fubprolifera, iom gitudinaliter Ariata, tranfverfimque eoncentrica fulcata. 'Wulfen. in coll. „. Jaegqu. IL p. 163. N. 301. ' Ulva Pavonia plana reniformis feffilis decuflatim ftriata. Linn. gen "SR edit..13. Vind. Tom. I. p. 719. A4llion. Fl. Ped. IL p. 333. N. 2634. Fucus Pavonius fronde‘ fefüli reniformi decuffatim ftriata. Linn. Sp. pl.. _Pp- 1630. N. 28. Gerard. Fl. Gallopr. p. 26. N. 7. Gunel. hift. fuc. p. 169. # q - Tab, 33- EC ar i Corallina Pavonia. Pallas. Zooph. Pp. 419. Nenn. " Flumine, Tergefii ete. in fpongiis, fucorum majorum, eaudice, corporibus fubmarinis, ut Madrepora ramea etc. copiofiffime in arenofo maris lit- tore ad Aquas Gradatas maris aeftu eo delatam repereram, & _ Deferiptio. Ulvis hodie adnumeratur palm; mihi, qui cum Hallero fpe- cies malim exacte deferibere, quam Genera conftituere, curae non eft, de lana, "ut dieimus, caprina ; altercari; feris negotium hoc lubens relinquo pofteris, qui, poftea, quam plara i in dies pluraque detecta fuerint Naturae corpora, Cimme- rıis adhucdum involuta tenebris, felicius fixa conftituent Genera. Folium Fuco pavonio eft frondiforme, coriaceum, nec tenere duntaxat membranaceum, pla- num, figuratum; feilicet ex reniformi ambitu, bafın verfus attenuatüum, ac in petiolum velat teretiufculum manubriiformem decurrens, abeire omni- 'n0; exipfo quandoque ambitu, fucerefcente talismodi fronde , multo tamen _ minore, prolhferum (quale exemplar ipfe poffideo) communiter tamen {implex, nee alio proliferum fenfa, quam impropie, quod aut a peripheria bafın verfus in plures fibi fimiles dehifcat frondes, aut certe fpurio fuo petiolo adnatas ejus- “ modi habeat alias, ut frondem flabelliformem ex pluribus compofitam dicere u Colore eft primum ‚obfeure viridi, tum ex: virore magis, magisque = > MU: rubro, - Epatica fimilis caudae Pavonis. Ginnani, op. poft. I. p.26. "Tab. 28. 8.63. Fucus maritimus Gallopavonis pennas referens. Zilis. hit. corall. p. 95. N rubro, demum fufco; fex brunnefcente, fubtiliffi mae illud' Ariae Ionigitudinaliter nie: hr percurrunt, bafın verfus convergentes; fed et rugis. ‚quogue, five fuleisconeen- - tricis exaratum eft: transverfe,. ut non immerito: decuflätim firiatum Linnaeus er dixerit, fuperficies-ejus-ufraque nivea plerumque fuperindueitur erufta calca- rea, ad eum, quoCorallina folet Opuntia, modum.. Vidi tamen non raro,. infe- “ ram faltem fubtilifimo primum fpongiae paniceae Pallafii inftratam vellere, ‚ac ie defuper folummodo calce incruftatam. At nihil aliena haec .crufta ad propriam,; veramque flirpis iftius fubftantiam; tamque parum, quamı Millepora Eaniäeda). 2 aut Cellepora five fpongites, five pumicofa ad fucorum, quos non infrequenter ee {uperinducunt, fubftantiam; ut non parum miratus u dum ee Gmeli- za num loco citato legi: flirps. fubftantiae calcareae. x > " bla 9 ri T Be 5. Fucus fjuammariıs, ie Ah Fucuvs 'rondibus coriaceis, enter ferilibus, aggregätis, obimbeke catis; fupranudis, concentrice rugofo-fulcatis ; fubtus tomentofis, con centrice coftatis, Tubftantia interna longitudinaliter rs et Fucus fquamarius. Gmel. hift, Fuc. p. ı7r. Tab. 20. fig... a Tergelti i in Adriatico fuper trunco coriaceo lignefcente Fuci felaginoidis. Defe:iptio. Paulo aliter ac Gmelinus, 'Fucum.hune: ‚(Ulvam, (qui. velit, dicat) confitutum inveni. Agaricorum five Elvelarum parafitarum ‚more corpo- ribus fubmarinis, fubimbricatimn innafeitur, copiofe aggregatus, "dimidiatus, reniformis, fublobatus, parte poftica,,abfque petiolo, feffilis, coriaceo-folia- ceus, fupra nudus, faturate fanguineus, inaequalis, fulcis tranfverfis rugofis, | femieircularibus, concentricis ‚exaratus, gpibus in ER leniter RS Pin, NDR, trum ee exarata, Satis a eico: pavonio erediderim ee, et a erefcendi ınodo,. et defectu Vetroli, fire manubrii,. ‚corio pfaterea longe era fiore, Sungbatn aliena fuperinducto crufta. Ru); X 6. Fucus vefenlofus. Bei ET RR ER De ve N Fucus fronde - repetifo- dichotoma; marginibus integra; caule medium x folivm tranfeurrente; veficulis Krkminalbus, ovalibus, faretis, ver- rucofis. Fucus vefieulofas fronde dichotoma i era, cahle medium en tranfeur- ‚rente, veficulis verrucofis terminalibus. Linn. Sp. pl. p: 1626. N. a; Scopol. Fl.,Carn. I. P..1l. ps493. N. 1426. ‚“Ejper. hift. Fue. p: 337 Tab. 12. Item p- 35: Tab. 13. HR 160. Tab, 83: et Tab. 1? Pa Pas POFFO Sch 2 9 porro fab, nomiae‘ Fuch: inf po gehmab: wor E fub: 'nomine Fäch. sy ‚divaricati p. 31. ‚Tab. i1."atque fubinomine:iFuci‘ fpiralis. 9.36. Tab. 14: -. demum-fub nomine Fuci fpiralis. p. 743. Tab. 72. Roth. Fl. Germ. III. 2 BA pP: 442: N. 3.00. 0eder.Flu Dan. Tab: 286. "Vahl. in Fl. nn Tab, Se ©1127: fub nomine ‚Fuei inflati. ©: Boxsa 2 Querchs’ marinä‘ “Prima. :Chifi hit. p. B6 Item‘ fee p. 21. Lobel. obf.p.652. Guel. hift. Face. p. &. Ginnan, op. poft!I. p. 21. Tab. ao. en et 'N. 46. RE ar Na Virfoides. Dönati, hift. Adr. p- Ir; Tab. a 38 Se = „2:68 .. Don alios ill in copia Ai Fucus hocee. “ ‚in ‚omni Adristieo ad Ter- Z Zu m en er "tam in en 1 a re ad 8 Sueoiam. etc, Mari u. ‚pifeari folet, fecundum-omaem frondium longitudinem ad utrumgue ” ;“ laterum marginem ordinati. - 0... Deferiptio. Exactam plantae Adriaticaeı deferiptionem j jam alias i in quarto Collien. Tomo- pP: 343. dedi. Lubet'eamdem repetere ifthie: Badieis loco, plano orbieulari coriaceo corporibus fubmarinis adnafeitur frons foliaceo - coria- ‚cea, lenta, repetitas per dichotomias ramofa, ramis dichotomiarum omnibus in eodem plano verticali exiftentibus, linearibus,/ planis, duas, trefve, et am- plius lineas latis, per laterum margines integerrimis, fupra fabtufque faturate, . et obfeure viridibus, per deficcationem nigris, femper laevibus, 'et nifi deficcen- tur, nitentibus; extimis dichotomiarum lacinulis rotundatis,. integris, aut. emarginatis. Frondem, quanta eft, omnem, ima a bafi, per.omnia dichoto- miarum- brachia, eanlis. five rachis verius, . pereurrit longitudinem media, coriaceo-cartileginea, folio. concolor, tereti- comprefla, fupra fubtufque tan- tifper elevata. Ejus altitudo pro aetatis diverlitate , ab uno, duobufve pollici- bus, ad femialteram variat fpithamam. Juvenes quamdiu fünt frondes, nec toberculis, nec vefieis confpieiuntur obfitae, adolevere contra poftquam, cer- nas earum aliquas , meris longitudinaliter ex utrague rachis parte, alternätim obfitas tubereulis hemifphaerico- -convexis, feflilibus,' parvis, folio concoloribus, Poro in apice introlabente umbilicatis, ‘umbilico villulis exiguis albidis fafcicu- latim eflorefeente; nullae in his, extimarum lobos dichotomiarum terminant gelatinofo-pulpofae veficae, : Videas iterum alias, in quibus ultimi dichotomia- - rum lobi, ovali- oblonga fub apice intumefcunt vefica, farcta interne pulpa ge- ‚latinofa; externe vero jam nuda et laevi, 'jam copiofis undique muricata tuber- -eulis nodulofis; in his per religuum frondium folium, tubereula villulis albidis eflorefcentia, oceurrunt nulla.! Nonnullas denique invenias.frondes, reliquis et altiores,, et ramofiores (certe et feniores) veficis fimul gelatinofo” pulpofis, Ez tuber- tuberculatifgue, fub extimorumi on apicei terminatäs,. ‚etlobfitas practerea - per oınnem foliorum longitudinemtubereulis umbilicato - villofis; : ‚hae at pluri- _ Ra mum (utpote feniores, longioreque aeftus maris quaffatae. vi) caule, ini imifque ejusdem dichotomiis funt nudis, ideft,.non. amplius corio foliaceo alatis plerum- que etiam longitudinaliter in flexuofam fpiram velut femiintortae; ob -quam profecto rationem minime novam exinde, ‚me Fachse debere,. Mh F uci ‚dp‘ ralis nomine, fpeciem, judicavi. ER eh AR ERS Obfirvatio, Quos in quatuor ee äivißt ipecies Fücos,. veieulofum, . : r Be infatum, fpiralem, et divaricatum; in, totidem hodierni varietates. unius ejus- i demque fpeciei, fub Fuci veficulofinomine, abire volunt. Interim gui in. oceano Atlantico, et in maribus feptemtrionalibus cum inflatis iis, folo aere _ fartis I; teralibus veficis feinper invenitur Fucus, ‘'numquam in omni, qua late Adriat'cum, et Mediterraneuim patent, 'mari, . confpectus adhücdum fuit. An...« MR non igitur pracftaret in duas omnes'illos :dividere fpecies? quarüm una fub & Veficulofi nomine comprehenderet praeter fpiralehi Linnaei, Quercum quoque marinam meridionalium marium; 'altera contra fub inflati nomine omnes eos, qui in maribus feptemtrionalibus cum magnis: illis, inflatis, inanibasque inve- niunfur,orbicularibus veficis: diva BEIDE infatum, et vehrasapia Linnaei? r . TE .\ A BL 279) 7... Fucus diflichus. REN Aue: De Be $ RER Fucvs fronde eoriacea, lineari, en repetito- ehr integra, Beih.. 4. vo cauliformi folium tranlöhrrente; ea bel in veficas UBER tuberculatas abeuntibuws. ee Fucus diftichus. Linn. Mant. IT. P- 509. ee EN Dan. Tab. 351. ip % Fucus Hinearis alatus dichotomus integerriinus acutus, fructifieationibüs tuberculatis terminalibus. Hudjon. Fl. Angl. I. p. 578. N. 17. Hg Fucus filiförmis. "Gmel. hift. Fuc. p. 72. Tab. 1. A. a a are FAR: Ro N S Er ea Solitarius, aut caefpitofus in variis Adriatici maris corporibus n ergefli.. us, Deferiptio. Ex placentula orbiculari coriacea conchis, lapillifque' etc. ade glutinata frons enafcitur, unum, duofve, aut tres longa pollices,'lineam aut femialteram lata, coriacea, olivaceo-virens, tranfparens, linearis, repetito dichotoma, nervo craffinfeulo, 'concolore, obfcuriore tamen, caulem men- tiente (quem Oederi citata Tabula haud expreffit) mediaın longitudinem. omnes ? per dichotoias percurrente. Extremitatesejus, feu diehotomiae extimae,: ‚per maturitatem in veficas mucifluas intumefcunt, tubereulis extas poro hiantibus - obfitae. Vidi, poffideoque exemplar, in quo tubereula ejusmodi per reliquam EN quoque frondis. longitudinem fparfa occurrebant: Defiecatione nigrefeit; con "En KaepEI: nihilominus. alyecius, olivaceo- Banelcebät obfcure tranfparens. _ MN Lara m ; | 2 “a.: Sir 8. Focus Sa z Mg Eücus canalienulams. - er n Ur 2 = ; Fucus feonde membranaceo- übeiriseen Mes; avenia, ansitmdinahter concavo-Convexa, iterato dichotoma, ‚extremitatibus Ge A tuberculofe veficulofis. - Fucus excifus dichotomus linearis, axillis. divaricatis.. Linn. ‚Sp. pl. p- = ah. "= 1627. N. 10. Gunner. Fl. Norv. I. p. s6. N. 314. Fuens canaliculatus fronde plana dichotofna integerrima canaliculata linea- -ri, vefieulis SER bipartitis obtufis. Linn. fyft. nat. edit. Gmel. I. P. Il. p. 1381. N. 13. Oeder. Fi. Dan. Tab. ee en -hift. Fuc. % 973. Fb. 1. A. fig. 2. . Efper. hift. Fuc. p-. 144. 130.179. En. Fl. Angl. H. p- 583. N. 34. . Roth. Fl. ei Il. DE, p-451. N.12 Quercia marina di foglie anguße, e tonde. Vier. . Op po. p- at. Tab. *o. E40. n _Tergefti in Adriatieo conchis, un lapillis HR BEN . Deferiptio. "Sub Exeih dudum, nomine propofuerat eum Linnaeus; nuper- rimi eum Hudfono canaliculatum, voeari maluerunt. Habeo caefpitofe enatum, ° frequenter 'nihilominus. varlis in Fueis ‚majoribus folitarius reperitur. Placen- tula orbicuları plana, modica, numquam non nititur tenere fubcoriaceo - mem- branacea ejusdem frons,, re -in aqua virens tranfparens, angufta, linea- ris, ter quaterque dichotoma, lineam plus minus lata, duos, trefve et am- plius longa pollices, fecundum omnem ftirpis, dichotomiarumque longitudinem (canalis ad inftar) concavo- convexa, nullo eamdem (ut in Fucis veficulofo, “ et difticho) longitudinaliter percurrente firmiore caule, five nervo, erecta, et .perfaepe fiexuofa. Dichotomiae ejus extimae, five terminales. breves, obtufae, matura in flirpe in mucifluas abeunt veficas oblongo- ovales, extus tuberculis muriculatae poro hiantibus. Obfolete flavido- virentem eidem ‚aetas conciliat eolorem; defictatione dilute fübnigricat.- 9. Fücus ceranoides. ie “ 2 Fucus fronde plana, fubeoriaceo- membranatea, ‚repetito dichotoma, ave- nia, apicibus diehotomiarum integerrimis, oblongo- obovatis. “Fucus ceranoides fronde dichotoma plana integra, apieibus bifidis, veficu- lofis. Linn. Sp. pl. P- 1626. N. 3. Gmel. bıft. Fuc. p. rı5. Tab. 7. £. 1.2.3. Wulfen. iv Coll. Jacgu. III, p. 160.»N. 299. Roth. Fl. Germ. III. P. 1. p. 450. N. 6. are Fl. Angl. IL p. 582. N. 33. demptis putatis varietatibus. "Copiofum, adhuc tamen juvenem, in Biss ad Tergeflum ine reperi fucum. | DC aıb zu Ba, 3 Defriptio. ” x u } \ > 7 Z Pr Sa Pi sr an are vis .,. . ; ER 3 y RE N u, Deferiptio. Caefpitofe, ut V eficulofus, is amat crefcere, ab eo diverüü- = mus, multogue-tenerior, folio‘minus craffe coriaceo,'imo fattenui, membra- naceo, nifi aetete craffefcat magis? cum cartilagineam eidem ‚plerique dent {ub- ftantiam, quae mihi talis haud videbatur in ea, qua eumdem reperi, aetate. "Nullo frondofum illius folium percurritur, utin Veficulofo, .eaule, aut new; avenium omnino, mox a bafı, iteratas per dichotomias, plus minufve ordina- tas, in frondem utrinque diftenditur linearem, planam, multipliciter ramofam, ° nefcio, quibus cornubts? fimilem. Brachia dichotomiarum inferiorum (ramos, fi velis, dicas frondis totius) perinde, ac princeps flirpis flipes, lineares,aa plani; extimarum contra lobi, five auriculae, obtufae, rotundatae, integerri- ınae, oblongo-obovatae. Eas maturitatis tempore, tumidulas convalefeere in _ veficas, mucifluo farctas vifco, tuberculisgue extus exafperatas, umbilicatis, haud dubito; vidi tamen, utpotein planta juvene, nondumm; fed.negueGmelinus = _ in tribus, quas propofuit, varietatibus exhibuit. Goloris | irpes meae erant fatu- ratius, aut minus faturate, amoene tamen femper rubri, diaphanaeque. Poffi- deo tamen eodem e mari varietatem viridem, in qua praeterea in partibus fron- dis inferioribus, fparfa hinc inde, nefcio quae? puncta obfervavi obfeuriora, nigro-viridia. An haec globuli illi minimi nigri rotandi Ginelini? et quis eorum ufus? finifve? Iconem hie, nifi magnopere fallor, -Oederi in Tab. 826. ' tamquaın Fuci Ceranoidis varietätem viridem, citare debebam. Eam quidem en praeftantiffimus caetera auetor pro Fuco crifpato Linnaei proponit, at vereor, ne in eo deceptus fit, quod frondium fpiralem, aut verius cochleatam intorionem, pro earumdem marginali erifpitudine acceperit. ' Jam Gmelinus recte obferva- vit, intorfionem hanc a natura Fuci ceranöidis alienam haud effe; addereque TR ex propriis ipfe poffüm obfervationibus, eam, et admodum frequenter, tamin . veficulofo, quam canaliculato obfervari Fuco. N AR erg. . 20. Focus lacer. ©: Re . Fucvs fronde plana, fubcoriaceo -membranacea , inordinate dichotoma, Dee avenia, apicibus dichotomiarum vage lacero -laciniatis. a en Fucus lacerus fronde dichotoma .plana, imargine lacero. ‘Linn. Sp. pı . p. 1627. N. 4. sie Serie. k ae Et-hunc quoque brevi hebdomadarum aliquot fpatio, quas Tergefii egi, Fucis innatam majoribus inveni, fat parvum, juvenemque uum 0... hy %“ '3 .Deferiptio. ‚Proximus, maximeque Ceranoidi affınis is eft, non tamen, "ut cum Gmelino Hudfonus exiftimavit, ejusdem varietas. E brevi gracilique teretiufculo et fubcoriaceo flipitulo in folium five frondem membranaceam, fübtilem;, :tranfparentem, rubram, aveniam is abit: inordinate diehotumam; A 'brachiis dichotomiarum linearibus, apicem verfus latefcentibus, haud quaqguam BON E Br ne - integrig \ - jintegris; imo Vage Tobatis$ unaque' cum a margihibure, lacero-laciniatis. Tu- ä Be, aut veficas mucifluas RRGREN, (fi tamen ‚habeat?) vidi, aut forfan ondum tulit aetas? # — , x Dim ir. Fucus are Et a: ee > -- Fueus fronde decumbente, coriaceo - membranacea, vage ramofa, una N SR ramis, lineari, canaliculata, margine lobata, et finuato eeipata. er Wulfen, in Coll. Jaequ- II p. 162: N. 300. Tab. 16. fig. 2. se Ra -Fucus erifpatus frondibus membranaceis , _fablinearibus ramofiffimis, Er nk, erilpis, coloratis, tenerrimus Bee kin, fyft. nat. Il, ar, 28 202°... N.50. Gummer. Fl. Norv. I. p. 32. N. 437- E Deferiptio. Vifu pulcherrimum Facum nune Tergeffi commorans, de- . eerpfi ex ingente, multas libras appendente, fuaeque adhuedum matrici adhae- rente Madrepora raınea, e' Ragufano apportata nıari, plurima inter conchilia, Zoophytaque, eidem adnata, nec dubitare poteram flirpem omnino effe, a Linnaeo hoc füb nomine indieatam, characferibus adeo ex affe veipindentibus, Tenerrimum, -amoenifimeque rofeo-purpurafcens fuci folium fubftantiae eft eoriaceo-membranaceae. Haeret fubmarinis, ut hac in gente möris eft, cor- poribus; bafi in dıfeum homogeneum planum et orbiewlarem diftenta, firmiter conglutinatum; totam inde in frondem abolefeit latiufcule fublinearem, fubca- naliculatam, diapbanam, aveniam, five nullo percurfam caule, nervove, duas, ° >trefve aut quatuor latam lineas, varieutringue, et multiplicato- -ramofam; ra- mis et ipfis oblongis, obtufis Five: fubeanaliculatis, eadem, qua princeps. - frons, ratione frondiformibus. Supina, dum a Madrepora avulfi, decumbe- ° bat porreeta frons omnis, haud | tamen dubito, pelago merfam erigere fe poffe fuccolatam undis. Surrecta uber, aut proftrata ornamentum femper longe- pulcherrimum a lateralibus non nıfi accipit marginibus, qui altius tantisper ele- vati, per omnem mafris, ramorun.que collateralium longitudinem, - lactucae adinftar, finuato- lobati,. ae funt. 12. Fucus volubilis. Fucvs frondibus eaefpitofis‘, fubramofis, coriaceis, linearibus, canalicu- latis, margine rotundato-dentatis, in cochleam Archimedeam longi- tudinaliter convolutis. . Wulfen. in a Be ur p. 249. N. 291. \ Tab. 12. fig. 2+ i ”e - Fucus volubilis fronde fpirali, margine dilatato, repando - -dentato. "Linn, Sp. pl p. 1627. N: 5. Efper. Ki Fuc. p. 141. N. 62 Tab. 7t. 7 - Gel. hıft Fuc, p. ı$o. . - Alga Spiralis maritima. Boccone, Plant, rar. ficil. p. 7°. Tab, 38: f, 2. ar E47 - Fucus \ " fum diffufus, tanto impar ponderi, nifi aquis elevetur fluctuans, ‚proftratus de- _ D N WET EEE WE TETN Fuecus fpiralis {erratus. un hift,, p- er 8 1309. Tab. 1303. Epatica fpiralis minor. Ginnani. op. poft. I. p. 26. Tab. 27. Mi a er ve ? kr -ı a “22 R Alga crifpa fcabiofa rubra et pallida, Joh. Bauh. hift. ILL p. 15 2 u Br: Submarinis Mediterranei Adriaticique fpongiis, _conchis, lapidibufque ac ER crefcere folet, a pifcatoribus, retibus pifees inter irretitus, edüetus, iteramque, ut quisquiliae nullius pretii rejectus, 2 - Deferiptio. Unica a bafi, tamquam radice, eaque coriacea, ee mi, fubmarinis adglutinata corporibus, caefpes frondium pluriımatum integer enafeitur; earum aliae fimplices, parce, et non nifi vage, ramofae aliae; taınen quotquot fant, dum planta viget, in „Archimedeam nes longitudina-. liter intortae cochleam, alternis identidem marium fluctuant undis. Eas Gh jam, natura renitente, dumm tamen madent, evolvaınus, eraffiufeule coriaceas, laeves, atro-rubentes, et latiufeule iimsasert canaliculatafque’ inveniemus, vs nullo (ut in Fuco veficulofo) mediam longitudinem percurrente nervo. eauli- forımi, apice obtufe rotundatas, marginibus contra lateralibüs, finuofe excilas, denticulatafgue, lobalis, denticulifque introrfum eonniventibus. Ex figuris, quas vidi, autorum, Bocconi (quam rudis:caeterum) placet maxime, ut quae naturam ftirpis exprimit optime; nihilo Barrelierü futura inferior, nıfi fpira- - rum margines tam acute ferratos incidi feciffet. At ea Ginnanii, et quam ‚Gine- linus habuiffe videtur, quamque Joh.' Bauhinus propofuitz ea, inquam, non nifi dudum a Matrice avulfa, longiufeule jactata mari, fluctibus'quaflata alter-. nis, omnique pene fpoliata elafticitate, et marginibus vitiata frons effe videtur, ex qua nemo, aut certe dificillime volubilem Linnaei Fucum agnofcat. era ER 13. Fucus marginalis. EP nu Fucus caule coriaceo-fubeartilaginefcente , Aliformi, tereti- "eomprefh, ı ufculo, vagis dichetomiis ramoGffimo, margine fupra la ıterali ‚utroque tuberculis umbilicatis obfito; dichutomiis extimis elongato- fetaceis. Wulfen. in Coll. Jacqu. IN. p. 153. N. 204. Ejper. hilft. Fur. P- 156. N. 69. Tab. 79. | er Teftae dorfali cancrorum brachyurorum majörum innatum Tergefi inveni,, 1.5 ee Deferiptio. Cauliculus brevis, infirmus, fili eraffitudine, placentula nixus = coriacea, illico vagis fub dichotomiis in brachia, fe tantifper craffiora, et ipfa ex tereti compreffa, coriaceo - fubeartilaginafeentia, ramofiffina, quaquaver- cumbit. Brachia, five-rami, quo a ftipide principali elongantur magis, eo et ‘ ordinate magis ulteriores per dichotomias fubdividuntur; laeintis dichotomia- rum tenerioribus femper, dum extimae, et pre longiufenlae, aha: velut " % ww. - 1 — "in fetam Gbeies Compreffas ut. ‘plurimum diehotöomiaruim oben axillas; at margo lateralis fuperior ftirpis totius, tuberculis hemifphaerico - convexis um- ER obfitus eft contiguis, per omnem caulis ramorum, ‚ramulorumque utrinque longitudinem. Color, dum aquae mergitur, dilute virens, tubercu- lorum faturatior, nigrefeit ‚per defiecationem. Cave, cum Fuco confundas confervoide, qui teres, naturae eft corneo- sartilagineae, verrueis Bu rariter, et vage fparlis obütus. ; = 14. Fuevs Fliquofus. ai Fucus caule erecto, ramofo, una eum ramis compreffo, et alternatim breyiter dentato, -fructificationibus lanceolato- [ubulatis, filiquaefor- mibus, tranfverfe fafeciatis. : ER ‘ Fucas filiquofus caule terete ramofifimo, peduncali alterais, veficulis „ oblongis acuminatis. Linn. Sp, pl. p. 1629. N. 17. Zijper, hift. Fuc. “p. 27. Tab. 8. - Oeder. Fi. Dan. Tab. 106. Gun: hift. Fuc. p. $ı. Tab. 2. B. fig. 1. Hudfon. Fl. Angl. I. p. 574. N. 6. Gunner. FL -Nory. I. p. 38. N. 243. _Necker. Del. Gallob. IL. p. 527. N. 6: Gouan. Fl. Moofp. p. 458. N. 4. Gorter. Fl. Belg. p. 339. N. 943. Alliom. FL - - Ped. II. p- 329. N. 2607. Hofl. fynopf. p. 632. N. 5. Fucus marinus quartus. Dodon. Pempt. p. 480. - “ Rupibus haeret fubmarinis- Mediterranei, et Adriatich. Deferiptio. Arborem refert coriaceam, placenta homogenea zupibus aliisque fixus objectis. Caule- et coriacen, ex tereti- compreffo, erecto, alternatim ramofo, una cum ramis margine utroque alternatim brevi- ter dentato; denticulis compreflis, aculeoruım more, furfum verfus curyule acu- minatus.. Entheabse per caulem, ramofque, undique vage fparfis, co- profe obfitus, folia mentientibus; füntque oblongae,. ovali-lanceolatae, tere- tinfeulo-compreffae, filiquaeformes, brevi pedunculo infiftentes, apice in acu- men fubulatum abeuntes; intus mucifluae, alternifque inleerlafibos inter- ceptae diaphragmatibus, extus tranfverfe tuberculato- fafeiatae; fafeiis illis‘ tubereulofis, refpondentibus diaphragmatibas internis. Color recentis fuci, ut in Yeiieulgio, obfeure olivaceo- viridis, Ber aetatem et deficcationem niger. 15. Er verticillaths. 5 Fucus caule terete filiformi cartilagineo, fupradecompofito. ramofo, ramis fabdichotomis, diffufis; : fetulis ey multifidis verticilla- tim obtectis. IoMari Adriatico intra F lumen, Porto Re, et Carlobago frequens. BE Deferiptio. . * Deferiptio. - Caulis Ali craffitudine, cartilagineus, dentueg Hexilis, teres, trium quatuorve pollicum, laxe ab imo alternatim ramofiffinus, una cum ramis dichotomice decompofitis, et quaquaverfum diffufis, obfcure atro-purpureus, _ fetulifque homogeneis, et concoloribus, apicem verfus multifidis, per vertieillos en approximatos fabimbricatim obtectus; ut una cum ramis hirfutum, etexhir- “futie aequabiliter tumide teretiufculum dicas. Infina caulis, ramorumque in- feriorum pars, fetulis cum tempore fpoliata, duplo fuperioribus gracilior eft. Tubercula fructifieationum in eo nondum confpexi. Apices ramulorum fubca- pitatos credas, nec tamen re ipfa funt; videntur duntaxat' ejufmodi, ob fetulas verticilli fupremi in-apicem conniventes, et convergentes. } Obfervatio. » Synonyma nulla inveni. Proximus forfan verkienlläteß Schniie: delii Confervae? (Vide ejusdem per Helvetiam et Galliam iter. p. 79. Tab. 2.) eumdemque dixiffem, fi fetulae illae, verticillos forınantes, fimplices ‚ prout in Schmiedelii, nec, ut in meo, multifidae forent. A Confervis interim Fueum- _ hunc meum coriaceo- cartilaginea ejus fubftantia fatis removere videtur. 16. Fucvs cartilagineus. i “ ae Fucus caule frondiformi, e.tereti compreffo, alterne en ramis dar ceolato - frondofis, alterne tripinnatis, laciniis linearibus, extimis apice fuberaffefeentibus. Wulfen. in Coll. Jacqu. III. p, 147. N. 290. 9 Fueus cartilagineus caule teretiufeulo compreffo, frondibus fapradecompo- Gitis, pinnatis, laciniis linearibus coloratis. Linz. Sp. pl. p. 1630. N.24. Efper. hift. Fuc. p. 14. N. r. Tab. r. Hudfon. Fl. Angl. I. pP. 586. N. 45. Gerard. Fl. Gallopr. p. 26. N. 6. Allion. Fl. Ped. II. p- 332 2 Scopol, Fl, Czrn. IIL-P/U. p. 404. N.1429 Hof. Synopf. 633. N. 16. Gumner. Fl. Norv. II. p. 108. N. 864. ab. 322 & Junge huie ejusdem Fucum vindicatum p. 123. N.975. N Fucus 'verficolor.. Gsnel. hift- Fuc. p- 158. Tab. sang: an Bi Dr. Mufcus marinus. Cluf. hift. p. CCL. Coralloides leita foemiculacea. Joh. Bauh, hift, IIL, p- 797. ob eitatam. fratris fynonymum. Ad rupes maris Ragufanu - - EL Fi Dofer iptio: “ De more gentis, radieis loco, coriaceo- Gartilakinan; rugibus conglutinatur placenta fuborbiculari, quae in caulem abit fupradecompofito- ramofum, frondiformem, haud admodum craffum, nec et lignefcentem, imo una cum raınis, ramulifgue, et horum pinnulis, coriaceo- duntaxat. cartilagi- neum, ex tereti compreflum, lentumque, et vel dum fiecus eft, flexilem ad. huc. Rami ejusdem primarii laxo alternatim inter fe fitu, pinnarum inftar, eidem haerent connati, eodem omnes in plano verticali, patentifimi; et ph quoque ME En ur i E x RE (hi Zukinea fupradecompofito - - pariter ramofos TEL lanceolato-. frondofi, alternatim tripinnati; laciniis pinnarum, pinnularomque foenieulaceo- linearibus, tereti-compreflis, extimis breviffi ımis, apirem verfus fuberaffefcen- tibus, fi.haec ejusdem fit fructificatio? me latet; dubito tamen. Veficulas fane pulpofa farctas gelatina, feminiferafque nondum vidi; fed: .neque umbili- eali pertuia porö tubereula. Vidit interim Efperus. Caeterum. -quantus quan- „tus eft, tam humens, quam deficcatus, tranfparens totus, fempergue non Uno duntaxat, fed userhe plane fpeciofiffimisque (atrorubente, dilute \viridi, "aguofe flavente, purpurafceente, albido, hyacinthino etc.) varius Köloribäst Obfervatio. Sculpi non‘fecit, quas eur ee, plariamque aliorum Fucorum pietas mifi Bere: 5 “rt \ 17. Fucus fericens. 2 Nr Fucus caule tereti- compreffo efekiläkihde, inferne parce, eier ver- fus multiplicato - ramofo; ramulis fimpliciter pinnatis : Bann i fubulatis. : . Facus fericeus caule planiufeulo ramofo, ramis ee eyahof is, ' fetis tenuiffimis ereberrimis, per paria oppofitis. _Gsnel. hift. Fuc, pP: 149. Tab. ı5.f.3. Zj/per. hift, Fuc. p. 158, N, 71. Tab. 81. Fucus pectinatus frondibus compreflis fupradecompofitis, ramulis ultimis fimpliciter pinnatis, pinnulis en linearibus acutis, hinc lanceola- tis. _ Gunner. Fl. Norv. II, p. 122. N. 973. Le: 2 f, 8... Z/per. hift, Fuc. p. 97. N. 43. Tab. 47. 3 N "Lapillis, conchis, aliisque rejectamentis- fubmarinis innafeitur ; in Adriatico, - _ Deferiptio. Caulis (aut una e placentula plure 6). aciculge craflitudine, a _ duobus ad tres, quatuorve affurgit polliees, teres, et ex terete compreffus, glaber, (ut omnes ejus partes) cartilagineus, flexilis, amoeniffme, numquam‘ non e rofeo-ruber, tranfparens, inferne diente nec nifi parce alterna- - tim frondofo- ramofus; fuperiora verfus copiofe, fupradecompofito-ramofus, ramis quaquaverfum diffufis; eorumdemque ramulis, lanceolatarum infar frondium utrinqgue per oppofitionem pectinatis, id eft, ‚Gimplieiter pinnatis, pin- ‚nulis horizontalibus, fubulatis, per maturitatem fub apicis acumine tantifper eraffefeentibus, fir: omnis tenerrima, molliter cartilaginea, deficcatione ri- gidula, Rexilis tamen, et obfequiofa, feınper eleganter rubra, unieolor, tranfparens, amoenifima viw, _ u Obfervatio. Corneum Hudfoni Fueum ifthue eitafem, nifi cum Flavicante Fa et Buddlaei eumdem diceret, dubitaretque ID an fericeus At Gmelini, F2 wir: E 18. Fvcus - 18. Fucus hypnoides. Eu a BE ER ee ER Fucus caule tereti-compreflo, cartilagineo, parce, vageque.ramulofo, - ‚una cum ramulis pectinatim pinnato, pinnulis } Fbalsı Wulfen. UBER Coll, Jacqu. I. p. 352. N. 135. : ee. Zoophyta mea Ragufani maris cum conferiberem, vidi et hunc Milleporae Coriaceae Linnaei innatum Fucum fitu per eamdem decumbente, nec. eo tenerius quidquam. ; & TIER, Deferiptio. Anxius haefi diu, num tenerrimam, = vilngues hm - Fuci fpeciem cum fericeo Gmelini, feu pectinato Basen confunderem ? aut pro nova, novo fub nomine proponerem ? Praevaluit. denique opinio haec pofte- rior; non, quod Genus alioquin multiplicitate fpecierum numerofifimum, no- vis moltiplicare vellem inutiliter; fed quod pluribus tamen a Sericeo notis dilta- re hunc, aut certe abludere viderem. Pofterorum tranguillus.praeftolabor judi- - cium; numquam admodum eirca trivialia, ut criticaftri nonnulli, anxius nomi-- na; femperque memor veriffimi effati praeclarifimi Donati: La nature, tout invariable qu’elle eft, femble fouvent fe jouer, et fe faire un plaifır de nous troımper. Frondes hypnoidem a fericeo diftinguunt Fucum plerumque Gmplie am ciffimae, decumbentes, vixdum pollicares, angufte lanceolatae, fimpliciter pin- Ep natae, iis Polypodii Fhelipferis, dempta parvitate, fiiniles; caules alias, duos, trefve pollices longi, declinati, latere utroque pinnularum ad inftar, molliter - fpinofuli, rariterque, et vage (ut in Hypnis quae fureulis vagis dieimus) ramu-- lofi, nec umquam fupradecompofito - ramofi; hacrentque Corallio abfjue radice, fola bafeos agglutinati placentula orbiculari, plana, coriacea.. Tam vero cau- liculi, quam frondium, ramulorumque fcapi, five axes, vix dimidiam crafü lineam, e tereti coniprefi funt, etcartilaginei, aquam intra, molles, et fexi-” les; defiecati rigiduli,. et iraenles: fpinulis homogeneis fubulato- comprefhs, lineam longis, oppofitis, ‘ad utrumque latus normalibus, fimpliciter pinnati, Ramuli, quos non nifiparce, et vage hinc inde fparfos dixi, communiter fim- plicifimi (nec ut in fericeo deeompofiti, aut fupradecompofiti) plumulam, five frondem referunt lanceolatam pectiniformem, ut fere antennae folent Pha- laenae Pavoniae maris. Veficulas foeminei plenas muci, et tumefcentes, quae- fivi fruftra; fed neque mafcula ufpiam villulis eflorefcentia detexi tubercula. ; Stirps caeteroquin tenerrima, fericea, diaphana, amoeniffime et a rofea, a nifı aetate exalbefcat demum. .. 19. Fucus plumula. e / RE Fucvs frondibus pulvinatim BE cartilagineis, Goblphibts; län ceolatis, planis, diftichis; plumaeformibus, Pinnulis fimplicibus, tereti-filifformibus. BETTER N ‚Ad Aquas reperi gradatas in trunco majorum ‚Fucorum. er =. Deferipii ln \ [ NG Ps BERR, ı a: eferipeio;i ‚Büleinatos format else: frondium: funt illae cartilagineae, Ellinsae teneritudinis, deficcatae rigidulae, niveae, diaphanae, pollicem, aut fefquialterum: longae, ut plürimum fimplices, non numquam uno alterove, et ipfo-frondeformi ramulo laterali innovatae; Plumulam. fingulae, oblongam, lanceolatam, planam, difticham,, laxe utrinque pectinatam referentes; Pinnu- lis fimplieibus, ‚terebiahlifortnihns, 'axi ad rectum oppofitis angulum,, apicem verfus magis, magifque fenfim decrefcentibus. Axis-communis frondium (cau-. lem dicas) teres, fubulatus, vix acieulae erafüitudine, duplo lateralibns craffior pinnulis, eaeterum eoncnler, et ipfe diaphanus. Obfervatio, Proximus Fucis fericeo et hypnoidi, differt eolore, parvi- täte, forma, habitu, et crefcendi modo. Fucum fertularioidem Edel, di- le nifi eonftanter fimplicior foret; imo ut plurimum fimplicifimus; fron- dem plumaeformem;,. qualis i in Gmeliniana figura (Tab. 15. f.:4.), infima late- .ralis frons fimplex eft, referens; aut fi tamen fronde’laterali una, alterave, vage ab inviceın innovetur femotis, et princeps, et laterales frondes, diftichae, pectinatimque pinnatae funt, cum tamen in Gineliniano Fuco fertularioide, axis _ zeige, frondium lateralium BenEguAR ipfe aaa fit pinnatus. / 20. Fucus ER Focus caule ei drtilagineo, terete, En vage per Bonn ramo-- a. ramis diffufis inaequalibus, fetaceis, verrucis Iphaeroidicis, ‚et ipfis cartilagineis fubfefhlibus rariter Ba Wulfen. in Coll. ges 2 151. N. 292: Tab. 14 f. ı. Fucus confervoides fubdichotomus, teres Sliformis ram imus, ramis in- . aequalibus fetaceis. Linn. Sp. pl. p. 1629. N. 22. Ejper. hift. Fuc. p. 136. N. 59. Tab. 68. Gunner. Fl. Nory. II. p. 92. N. 754. Hudfon. ; Fl. Angl. IE. p. 591. N. 62. Eeramianthemum ramofifimum Gamike aslarkee rubrum. Donati. hift. Adr. mar. p. 27. Tab. 2. f. ı. Non recte confufum cum Lichene Rocella. Fucus verrucofus. Gmel. hit. Es p- 136. Tab. An ei 1. In variis Adriatici fübmarinis .corporibus. * Deferiptio, Caulis brevis, fpintris plus minus crafhtudine, teres, laevis ut tota planta, cartilagineus, Nlexilis, jam faturate, jam -dilute magis ruber, et diaphanus, haud procul-a bafı in brachia fibi finilia, vagas per dichotomias ramofıfima, quaquaverfum diffandıtur. ‘Ramuli brachiorum,, et ipfi fubdicho- tomi; quo a communi cauliculo recedunt magis, eo quoque teneriores, fetacei evadunt denique, tamen adhucdum.femper eartilaginei. Veficulas in eo vidi nullas, fed neque ee, umbilicali notata poro; horum tamen loco, rariter F2 .. hinc - hine inde fhartas > verrucas fubglobofas, RER artikel nee ömnino g feffiles, nunc et breviffime quoque pedicellatas, reliquae ftirpi concolores, fatu- rate rubras, Mihi tam craffus, ac eumdem Gmelinus, multoque minus, ut Donati, ineidi fecerunt, occurrit numquam; teneriores utique Confervae, efle- folent, a quarum non ih fimilitadine Confervoidem Linnaeus dixit, Fallitur Allioni, Confervoidem Linnaei, fi cum Conferyoide Gmelini eumdem judicat; quae mihi clarifümum Virum non citandi ratio fuit;. nefcienti, de eujus demum loquatur flirpe, Fr > shnyn £ af 4 RE BT; 3 j TRIER 21. Fucus foenicnlaceus. ’ | N N ANZ Fucuvs caule coriaceo- lignefeente ee ramis s panieulato- ramoffts mis; ramulorum virgis lineari- fetaceis, fabundulatis; apice vehicali- feris, veficulis oblongo-ovatis, acuminatis, tubereulatie, Wu En Y ‚Coll, Jacqu. 1. p: 360. N. 139, Rene h sl Gh Fucus fronde filiformi ramofiffi ima, ramulis nahe yerline ovatä. - prolifera terminatis. Linn. fyft. Nat. II. p. 717. N. 20. ı eng Fucus foeniculaceus veficulis ovatis alternis pedunculatis, terminatis toi linearibus. Linn. Sp. pl. p. 1629. N. 20. Ejper. hift. Fuc. p. 67. N. 28. Tab, 30. Gmel. Hl. Fuc. p. 86. Tab. Il. A. er Gunner, Fl Norv. II. p. 79. N. 685. Allion. Fl. Pedem. u. Pp- ‚329. Pi 2609. Hudfon. Fl, Angl. U. p. 575..N. 9. i er fruticofus major tenuifolius ? Ginuani Op. poft I. pP 24 Tab. 22, N, 53. probabilius. \ Ru tal! u BR Non .rarus in Adriatico ad Tergeftum. BR A "Deferi iptio, Ipfe quoque diverfis an corporibus (bar plane” orbiculari coriaceo adnatus, caudicem- de ea attollit quinque fexve pollicarem, coriaceo-lignefcentem, fcriptorii craffitudine calami, teretem, ex ‚rufo ‚afrum, tuberofo- nodulofum, five verruculatum fuperftitibus veterum ramorum reli- quiis, fuperinduetum non raro undique corallinis, fertulariis, efcharis, fpon- giis etc. apicem verfus ramofifimum. Fami principales teretiufeuli,. SH rufo atri, non tam frondium, quam fcoparum verius fimiles, paniculato, five fupra- decpmpofito - ramofifimi, ut plurimum erecto- patentes (non numquar "aiffuf, divaricatis ramulis, atque tum ea ejusdem varietas, quam Fucum b arbatum olim dixerat Linnaeus) virgulis ramulorum longis, perquam tenuibus, non vere teretibus, comprefliufculis imo, verbo lineari- fubfetaceis, per'marginum oras repando- fubundatis,, impreflisque alternatim porulis,cicatkifatis,.ex rufo _ atris, apice veficuliferis. Veliculis muco feminifero farctis rufis oblongo- ova+ tis, in eufpitulam fetiformem abeuntibus, ac fuperficie exteriore tuberculis hemifphaericis, umbilicato -porofis un: obfila. GaBheasg, miffanı feulpi haud fecit Jacquinus. Re 22. Fu us. ‚Ev cus BERN Fucvs cauleterete, gracili, molliter fobeiraeineo, een fuprade- compofito- ramofo; ramjs elongatis, patentibus, una cum u fetaceis, alternatim molliter ciliatis. Fucus mufcoides fronde terete, rlichff ma, ramis Taska, fpinis alles alternis. Linn. Sp. pl. p. 1630. N. 23. River. hift. Fur. Be Br Tabs... er Fucus mufeoides fronde filiformi ramofifima, ramis Ba Aieeatie — fexuofis, fpinis mollibus alternis. Hudfon. Fl. Angl. I. p. 350..N. 60: Fucus ER tenuifolius, ‚foliis dentatis Morifoni. Gmel. hift, Fue. p. 130. Tab. ı2: 54 Fucus virgatus, compreffus ramofifimus, foliis alternis fubulatis, adfper- \ fs fpinis älternis mollibus. Gunmer. Fl. Norv.L.p. 48 N. 93. Fucus aculeatus. Okder. Fl. Dan. Tab. 3 55. : Hippuris feraceus. Barrel. hift. Tab. 1123. N. L Dogra fubmarina. corpora Tergefi. ° _ « Deferiptio. Caulis acus erafioris craff tudine, teres, laevis She una ad PER trefve {pithamas elongatus, molliter fabcartilagineus, intra aquam, Confervarım more obfeguiofifimus, tranfparens, obfceure hyalinus; extra aquam 1 deficcatione rigidulus, flexilis, aquofe fubnigricans, laxe alternatim fu- ‚pradecompefito- ramofus. Rami elinah. divaricati (nifi per extractionem ex aqua contrahantur) patentes, et ipfi iterum iterumque ramoil, una fuis cum _ praelongis ramulis fetacei, alternatimque ciliis homogeneis, brevibus, alternatim Aparls, molliter velut fpinofuli. 23. ‚Fucus mnfeiformis. Fucvs caule ex tereti plano-compreffo, membranaceo-coriaceo, fabkli- * formi, ramofiffimo;; ramis divaricato- patentifl mis, Tetaceis, una cum caule ciliis er mollibus obfitis. Mufei.ad inftar denfiffiime obfederat teftas Canerorum, quos cl. Planes: Vene- tiis Fachino vulgo vocari perhibet, Linnaeo Cancer lanatus, Deferiptio. Nec hodieque cum Fuco Linnaei aculeato: conjungere poffum (ut ex collatione figurae meae cum figura Efperi patet) a Fuco mufcoide,Lin- naei diverfifimum. - Denfiffiime caefpitofus, - caule eft vixdum fpıthamali, flac- eido, utpote naturae membranaceo-coriaceae, decumbente (nifi aquam intra - undis elevetar) lineari- filiformi, ex tereti, plano- comprefio, vage ramofifh- mo, quaquaverfum diffufo, coloris trifte virentis}® ac e virore demum fubru- bentis, dum rubor ille aetate denigue, BEER deßeeaibnem, fufeus, ‚ac niger ZN ‚etiam 4 BER en ne ee etiam fiat. Rami et ipfi quoque inordinate Zeingloh ikerndnntg ni attamen ramulis Er ut plurimum {implicibus, longiufeulis, fetaceis. F ructificationibus. tam veficu- ze lofs, quam tubereculofis deftituitur; harum interea loco, margo lateralis caulis Fur ramorum, ramulorumgue omnis lacinulis“ obfitus ef ‚homogeneis, ad eo tene- (2 ris, ut capillaria potius cilia dicas, quam aculeos, five ED, guamquam non ' ,. nifi breves, et molles. L, Vide Bde =, meam äguramque in ‚coll. ‚ Jacqu. ut p. 154. N. 295. Tab. 14. f. 3. A h 7eRE + 24. . Fucus ‚longiffimus. = a RE Fucus caule.brevi, gracili, terete, cartilagineo, Haren ramie' elon- gatis, rectis chordaeformibus, rariter et vage ramulofis; tubereulis ee fphaeroidicis, umbilicato-porofis fpari. N 000 \ Fucus longifimus teres rubens, minus varicofus in longum protenfus Raji. Bi Ginel. hift. Fuc. p. 134. Tab. 13.. - Allion. Fl.-Ped. U. P-33 1. Ns, et Er Ejper. hift. Fuc. p. 44. N. ı8. Tab. 20. Wulfen. in Coll. ‚Jacqu, I. p. 361. N. 140. - Fucus verrucofus fronde. cartilaginea fetacea ramis ongifi imis, _ Bi fructificationibus lateralibus globofis testlibnss, Ali Fl. Angl. 3 p- 588. N. 50. A Fucus flagellaris ande filiformi terete ramofa, ramis alteunis fubdißlichig longiffimis uniformibus, Oeder. Fl. Dan. Tab. 650. ih innata Ser: us tularia quadaın). | RR f RR Tergefti in Mari Adridtico. ; 4 ER, , Deferiptio. Caule, ramifque eft gracilibus, fili: ee aut et HERE dae ınuficae tenuioris eraflitudıne, teretibus, lineari- filiformibus, ‚coriaceis, lentis, Nexibilibus,. rectis, elongatis, faturatius, aut dilutius rubris, SERIE =. rubro fufcis, contra lucem eleganter hyacinthino- rubentibus, et tranfparenti- | bus. Haeret de more alienis.parafiticus corporibus, cauliculi bafı in orbicu- lum coriaceum explicata, nec ınde longe alternis, fatifque ‚eontiguis intervallis . copiofos in ramos, jam fimplieiflimos, Jam rariter et vage ramulofos, ad fpitha- mam tamen unam, duafve elongatos abiens. Ereberrinia per vimineas hafcee virgas, chordaeformes, five funieulos , atque undique fparfa cernas tubereula Re, hemifphaerice-convexa, -et ipfa coriacea, ejusdem coloris, en por Ren impreffo - umbilicata. Obfervatio. Ceramium Iongifimum Rothii, etfi RE ‚mecum ex. Gmelino, Rajo, et Efpero citat ‘ynonyma,_ recipere inter fynonyma hand pol {um Fuci mei longiffuni, utpote cujus caulis, ramique inarticulati omnino funt, nec contractis alternatim genicalis, duploque;, ‚srallioribus conftantes arti- : ‚eulis.. r Be \ E a ee R a e eulie. Fucus praeterea mens; vel recens e mari eibetus ruber, nec viridis eft, _ qui per deficcationem primo in rubrum abeat. Geni culorum interim, articu lorumque nec Rajus, nec Gmelinus, aut Efperus meminere, quos polterio- res, fi duplo. geniculis effent craffiores, Efperus profecto obfervaffet.. Nec Aujus ıniffam Jacquinius excudi fecit figuram. 1 a ‚Focus RENT 2 Vaart Be SAN SR he RA NONE ichs caule gracili terete cartilagineo, fuperiora verfus ea ramofo; ramis elongatis divaricatis, extimis (ubulatis fubincurvis. Fucus albus teres ‚tenuiffime divifus Rajı. Gel. bit. Fuc. P.13$- _Fueus albidus fronde ‚cartilaginea filiformi teretiufeula fabdichotoma ramis dis feffilibus. Hudjon. Fl. Angl. II, p. 588. N. 51. Fucus albus cartilagineo-corneus teres, vagis ramis multifidis, apicibus acutis. Gunner. El. Norv.1. p. 92. N. 757. _Oeder. Fl. Dan. ‚Tab, 48 R7 Focus albus. Ejper. hift. Fuc. p. 194. N. 46. Tab. 52. Ahr „de „In ‚Adriatico Tergefli fupra Saxa, Conchilia, Fucos 'majores. Ben “.1Deferiptio. Ut plurimum caefpitofe corporibus innatum inveni, diverfae altitudinis ab uno ad quatuor et octo pollices exaltatum, coloris commauniter albi; ex albo in flavedinem languentis, etiam ex parte willirite tinctum, rarius (habeo tamen) caule infimo obfcure atro-rubente:: fubftantiae cartilagineae, intra aquam cito emolliendae; per deficcationem rigidus, et non nihil flexilis; contra lucem afpectus tranfparens, et punctis exiguis illuftribus fubreticulatus. -Caule eft gracili, unius vixdum in diametro lineae, teretiufculo, fubcompreffo, 'inferne fimplice, ad pollicis plus minus a bafı ditaneiam; ; in ramos fubdichoto- mice diffufo, ramis longiufeulis, magis magifque ‚graeilefeentibus, dumin | fubulam abeant fetaceam; frequenter leniter fubincurvam. ‚Tubercula, vefi- culafve nondum vidi. Hudfonus et verrucofum quoque Gmelini res revocat Fucum! id minus (fi quid video) ‚recte. 25. Fucus concatenatus. Focus caule coriaceo- „lignefcente, blend, erecto, amofilf mo, ramis elongatis, paniculatis, aphyliis, ramorum virgis veficas ‚oblongo- ovales mucifluas, ferius tuberculofas, laxe concatenantibus. Wulfen. in Coll. Jacgu. I. p.354. N. 136. ’ Fucus concatenatus caüle terete ramofilfimo, "eruckifkattonibus oblongis concatenatis. Linn. Sp. pl. p. 1628. N. 12. Hudfon. Fl. Angl.H. p. 574. N.7. Efper. hift. Fuc, p- 181, Tab. 85. 86. 97- u 65. Tab. 29. A. et p. ıı1. Tab. 55- .G - Fucus fetaceis diftantibus fubfecundis, fructificationibus lateralibus fubrotun- Fucus marinus folüis ET Lobel: Obferv; p- 658; Hab 2 Bi “> ..Cremenei Iftris Abrotani vel Thymi folüis.: , Jah. Bauh. hit fl Br Abiete marino di Teofrafto. Ginnan. op. poft. I. p. 17- Tab, In Mari Adriatico frequentiffimus, ‚lim Cremenei Itrorum , nune, ibeso di mare dictus. Deferiptio. Fundo maris ipfi, tum Saxis fubmarinis, Cohöhiliohene majo- rum teftis, aliisque rejectamentis» accrefeere amat paflim; facie arboris,;caule- que ad inftar trunci, eft [pithamali interdum, breviore aliquantum ‚alias, digi- tum fere indicem craffo, coriaceo-lignefcente, tenaciffimo, difieulter fchli, eifi aquam intra, lento et Nlexili, extra eamdem tamen rigido, duriffimoque, intus albo, extus ex rufo primum fufco, tum ex fufco magis, magifque'nigre- feente; terete quidem, attamen ob varias corticis exterioris rugas, fulcos ex- antefque tophulos admodam inaequali, et tuberofo. Fibris is bafi 'radicatur nullis, fed coriacea duntaxat alienis adglutinatur placenta corporibus. Plurimi ex eo undique bi et trifpithamales enafcuntur rami, et ipfi rurfum panieula- * to-ramofiffimi, praeprimis ex fupremis, et fere aggregatis interdum, ejusdem tophis, five tuberibus; nam inferior ut plurimum caudex denfiffimis Corallinae- rübentis, Vorticellaepolypinae, Sertulariarumque fcrupofae, reptantis, ebürneae, loriculatae, cornutae etc. fylvulis loricatus velut effe folet. Rami prineipales (quorum unicum folummodo Ginnanius exhibuit) coriaceo- viminei, lignefeen- tefque, alterna per intervalla fecundarios, fibi haud diffimiles, et ipfos quoque aphyllos, teretefque, ac atro-rubentes proferunt; e quibus demum tertü ‚enafcuntur multo reliquis graciliores, filiformes, femel, iterumque, ac tertium dichotomij filis coriaceis, fertilibus, alternatim geniculäto - veficulofis;. veficu- lis oblongo-ovalibus, gelatinofo - mueifluis, feriatim concatenatis, primum oli- vaceo- virentibus, diaphanis, planiufculis, tum viridi- lutefcentibus, porro rufis, ac ultima denique in aetate atro-rubentibus, externaque in fuperficie undique. tuberculofis, tuberculis globulofis, feffilibus, poro introlabente umbilicatis.- Veficulas extimas duplici Ginnanius appendice filiformi terminatas expreffit; et recte; novae etenim id dichotomiae initium eft in flirpibus porro ramulos agen- tibus; quae ulterior ramificatio dum definit, fimplice ejufmodi appendice, eaque tuberculis undique obfita, terminantur veficae mucifluae, Incredibile vero, quam copiofe per ramos fuci iftius Sertularia Linnaei Plumma, una FUHREN. lariis lentigera, et anguina ferpere,-eofque irretire foleat. 27. Fucus comprefjus. rr ’ w Fucus caulibus ageregatis, coriaceis, ex tereti- plano- Pnkiprells,: alter- natim fupradecompofito-ramofis, frondes triangulo- filicinas referenti- bus; ramulis extimis turbinato applanatis multifidis tuberculofis. % ' Fucus Rau - % 3 5 N \ x — su E — ; FE acus compreffus ramofiffimüs, ramis compreffis pinnatis denleukäfighe, . ramulorum apieibus vel meınbranaceis dilatatis vel corniculatis. Eiper. -bift. Euc. p. 152. N. 67. Tab. 77- Er, Ad littora ‚Ädriatici aeftu rejectum i inveni in Infula Grauen, vulgo ad Aquas .lgradatas. 2 . Def: criptio.. Ab Ifrorum Cremenei feu Abiete marina Theophrafi plane diverfus, ı ut ut quaedam (veficulas oblongo- ovales interdum fubcatenatas) com- munia habere videatur. Deeft praeprimis Fuco huic, proprius Abieti marinae _ - caudex communis coriaceo-lignefcens; Ejus loco, ipfa a bafi coriacea, plana, orbieulari (qua ‚corporibus fubmarinis fixus haeret) illico caules complures, -quinque aut fex pollices longi, aggregati nafeuntur fupradecompofito - ramofi, et. ipfi coriacei, e tereti plano-compreffi, inaequaliter latefcentes, frondes tri- "angulo- filicinas, alternatim Pinnatas referentes, pinnis omnibus in eodem pla- no verticali conftitutis, et ipfis quoque frondes confimiles minores decompofi to- - ramulofas referentibus; ramulis extimis fere breviter turbinato- applanatis bifi- dis, trifidis, multifidifve, et tuberculofis. Sunt vero communes tam frondium principalium, quam lateralium axes, five virgae, fubftantiae coriaceae, lentae, - tenaces, coloris atro-rubentis, per deficcationem nigri, haud quaquam teretes, fed ex teretiufculo plano- "coınpreffae, rigidulae, intra aquaım tamen cito emol- liendae, folentque earum fuperiores maturitatis tempore in veficas muci- Auas oblongo-ovales, fubconcatenatas interdum, craffefeere. Videas partes ‚Fuci uyr non raro. erußulis Celleporarum Fluftrarumye iuperindnetas, 28. Fucus felaginoides. : e “ ‚Fucus caule coriaceo- lignefcente, tuberofo, ramofiffimo, en latis; foliis alternis, feffilibus, ex comprefia veficulofo- - globofa bafı fubulatis. Wuffen. in Coll. Jacqu. I. p. 356. N, 137. Fe felaginoides ramofifümus filiformis, foliis imbricatis fubulatis, bafı vefieularibus. Linn. Mantif. I. p. 134. N, 36. E/ger, hift, Fuc, p. 69. N. 29. Tab. 3t. Gunner. Fl. Norv. II. p. 90, N. 746: Fueus crifpus lorienlatus nigricans. Barrel, hift. p, ı20. Tab, ı 301. .. Boccone Muf. di Fifica. Tab. 7. fig. iz Es An? Fruticofa marina planta, quibusdam Conferva lignofa, Foh, Bautı. —- hift. III p. 798. Probabilius, £ -Fucus Abies marina.. Gmel, hift. Fuc. p. 83. Tab. IT. A. £. ı. Figurate- nus; non fecundum defcriptionem, fynonyı ma, et nomen fpecificum. Frequentifümus cum Fuco eoncatenäto, aeftu maris in littus advectus, ibique facto Adriatici refluxu relictus Tergefti. G2 Deferiptio. "Deferiptio. Facie teisniehh falicis albae refectae, eui in Free nike fylva » virgarum fucerefeit. Caudice eft ’erecto, coriaceo- lignefeente, Amillimo ill Fuci concatenati, pau!!o humiliore, gracilioreque, gibberofis pariter obfito tophulis, communiter et undique, loricae ad inftar, obducto, partim Ce Linnaei pumicofa, Efcharaque Pallafıi fpongite, partim Corallina rubente, R tulariisque ciliata, ferupofa, pilofaque Pallafii. Rami ex caudicis apice_ copio- ' fiffiwi, jique iterato paniculato-ramofiffimi; et quoniam iis Fuci concätenai breviores, gracilioresque, fpinulisque foliaceo-fubulatis exiguis ‚copiofe undi- que obfiti, crispam velut affectant formam, ut vel exinde iIhieo tam Bocconi, quam Barrelierii, ägnofcatur Fucus. Rami hi, ramulique, et ramulorum ra, mufeuli (dum madent, atro-rubentes, et fubdiaphani, ‚atri quum defiecati fuerint) tenues, vix fpintre craffiores, coriacei, teretiufeuli, etiam ex tereti fubeompreffi, fpinulis (folia, fi vis, dicas) utrirgqae alternis, exilibus, ei fimpliciffimis, feffilibus, fabulatis, bafı plano- compreffis, caeterum teretibus, acuminstis, acicularibus, innocuis, obfiti funt, et ipfis ex rufo nigris, fub aqua mollibus, deficcatione rigidulis. Cainpreit! eärumdem bafıs, qua com-» Re inuni cohaerent axi, in extimis potiffimum ramificationibus, in veficulam Mur, cifluam fphaeroidicam feffilem et concolorem intumefeit, qua ae jam carumdem bafın ıpfam conftituit, jam in earumdem axilla, alias füb earumdem bafı, aut lateri ejusdem alteri affidet. Adfunt et verfus ramulorum extremitates in feapo ramorum communi et alia quoque veficulofa tubercula, fphaeroidica, felhilia } fecundum ejusdem longitudinem, fed haec poro impreffo umbilicata, ‚aullis u lulis pubefcentia, an mafculas dicam fructificationes? _ ER a9. Fucus corniculatus. : E Fueus caule coriaceo - lignefcente, Knherne. amofifkand; ; ramis ae ter ramulofis, rectis, tereti-compreffis, foliolis alterne fuboppofitis, imbricatis, comprefüs, decurrentibus, apice cornuto.- bifidis, „trifie difve. Wulfen. in Coll. Jacqu. I. p. 358. N. 138. Zfper. ‚hift. Fuc. p. 138. N. 60. Tab. 69. In Adriatico Tergefti Mari, fubmarinis plano orbieulari coriaceo fu corporibus. Sy Deferiptio. Caudex illi branchforskie, anferini craffitudine calami, tereti- ufculus, coriaceo- lignefeens, nodofis extus exafperätus gibberibus, ex rufo ater, copiofos apice in ramos abit, fat refpective breves,. rectos, neque ulla ratione detortos, aut crifpos, quos alternis iterum intervallis frequentes laxe obfident ramuli fiplices, nec porro ramulofi amplius, breves, erecto- -pätentes, Taın vero primarii, quam fecundarii rami ex tereti comprefüufeuli, primum obfcure ex flavo rubentes, nigri denique evadunt tempore, et deficcatione, folio- lisque utrinque ftipati funt exiguis, SOnELEI alternatim fuboppofitis, forfum verfus x er N EEE 5 en 7 I- = RB N 2.98 WER _ verfüs fubimbricatis, planis, aut plano- comprefüis, apice cornuto -bifidis, {ub- trifidifve, lacinulisaenminatis; iifque non fefülibus modo, fed per axem quo- ' que fuum tantilper decurrentibus, ut fi luci obverfos intuearis ram ulos hos, di- "Rincte axes eorumndem exigua velut membranula prominente, obfcure-f{ubflavi- cante, et fubdiaphana, alatos velut cernas. Veficulas veras foemineas mucifluas hoe in fuco haud detexi; mafeula contra tabercula hemifphaeroidica, poro im- preflo umbilicata, et in foliorum lateribus, et in axibus quoque ramulorum longitudinaliter ordinata, fuo occurrere folent tempore. ia 30. Fucus fafligiatus. e "= Fveus caule cartilagineo, filiformi, tereti-compreffiufeulo, meras per dichotomias-ramofiffimo, faftigiato. Wulfen. in Coll. Jaequ. 11. p- 152. N. 293. Be a at Fucus faftigiatus dichotomus ramofilimus teres uniformis faftigiatus. Linn. Sp. pl. p, 1631. N.29. Ocder. Fl. Dan. Tabi’393. Ejper. hift. Face. p. 38. N. 14. Tab. 16. Korh. Fl. Germ. III. P. 1. p. 455. N. ı2. Gmel“bitt. "ı Fue. p. 160. Tab. 6. f. 1. Hudjon. Fl. Angl. II. p. 588. N. 53. Gunner. © Fl. Nore. I, p.48. N. 102. Hofl. fynopf. p. 632. N. ı0. Allion. Fl. Er Beden. T.:9. 330: N. 2614.0 : a Re Aa Fucus parvus, plurimis ex eadem radice cauliculis, fegmentis teretibus, in . fümmo apice bifidis, veltrifidis. Plukener. Alm. p. 160. range! Flumine in Mari Adriatico fupra cancerorum teftas, Conchas etc. 4 "= Deferiptio. Exilem, et refpectu Oederiani, Efperianique gigantis, Pyg- maeum, fuis tamen juventutis cum coloribus, Fucum hunc exhibeo, eo, quod majorem huc ufque nondum habuerim; forfan nec Plukenetii, et quem ex “ Rajo Gunnerus cum Gmelino citaruat, major faerit? Üt ut fit, fpecies ut plu- fimum nor täm a magnitudine, quam a notis defamuntur chararterifticis; et meus major fieri poterat denigue, longiore fi tempore, et magis fixe matrici, non eurfitanti identidem cancro increviffet. Non folitarium modo, fed omnino eaefpitofe aggregatum vidi; cauliculus tamen quifque propria femper fuper pla- centula radicali coriacea, et orbiculari attollebatur ad unum, et felquialterum pollicem, faftigiatus. Is cartilagineo-coriaceae naturae, groffiorifque fili linei eraflitudine, teres primum, tum ex tereti comprefhiufculus, ad dimidium fere pollicem erectus (alias non nifi unam ad linesm) affurgit fimpliciffimus, ftatim- que dichotomus, per fexies, et octies iteratas deinceps dichotomias, Habelli- formis ad inftar frondis, diftentus dividitur, fubdividiturque ramofiffmus, dicho- Aomiis extimis ad eamdem omnibus altitudinem’exaltatis;' fere faftigiatus : laci- nulis diehotomiarum non nihil comprefßs, lineari-Aliformibus, indubiematu-. ritätis terhpore in veficulas mucifluas tuberculatas graffefcentibus. Color primum / ee dilute finiE er Br Nine Sn 12 2, dilute, tum olivaceo- virens, ex wit dein pallidius, Re RR rubens, atro-denique purpureus, et niger. Hactenus, utidixi (et an mirum nili aetate?) nec veficulas ipfas terminales,. nec tubercula, vidi.: ey In: 31. Fucus flicinns. rel Ye Fucvs caule coriaceo, teretiufeulo, ramofiffimo;; ramisin IR aifuhe,. apicen verfus ramofo- frondofis; £rondibus coriaceo-foliaceis, pinnato- ramentaceis. Wulfen. in er Jacqu.-IIl. p. 157- N. 297: Tab. A 2 Ejper. hift. Fuc. p. 134. N. 58. Tab. 67. ie Tergefti in Mari Adriatico corporibus fubmarinis accrefcens. En Pr - Deferiptio. E plano orbiculari coriaceo, tamquam radicali bafi, caulem - attollit breviffimum, et ipfum quoque coriaceum, teretiufculum, atro-purpu- rafcentem, fili emporetici craffitudine, qui mox plurimos in ramos, fibi ad amuffım Gmilesi uno velut e centro enatos, fe in orbem quaquaverfum diffun- dit. Batmi hi inferne fimplices, teretiufeuli, atro- rubentes, denticulisque tereti-coriaceis, et rariter fparfis obfiti, ad mediam cireiter longitudinis fuae . altitudinem, alios rurfum in ramos, et quidem frondiformes, irre lanceolatos, iis filicum quarundam aliqua ratione fimiles fubdividuntur; quorum feilicet truncus, five axis ex tereti magis comprimatur magjfque in coriaceum _ velut folium lineari-lanceolatum, et fubdiaphanum, Jateribus pinnato - ramen- 2 taceis, ramentis foliaceis, planis, lanceolatis, et quos itaque non incongrue frondes dicas coriaceo-foliaceas. An frondes, frondiumque ramenta craffefcant denique in veficas mücifluo-vifcofas, feminiferasgue? mibi perfpectum haud eft, fed neque tubercula vidi ulla umbilicali introlapfa ferobe.. Ludit et hic quoque Fucus elegantiffima i in eodem fpecimine colorum mixtura, Partes ejus aliquas dilute virentes videas, et tranfparentes, dum earum aliae nitidiffima fe commendant purpura hyacinthina, et ipfae illuftres; hae erubro' magis nigre-- feunt magisve, atro-rubentes denique; illae jam. quantae quantae- funt atrae, non.nifi luci obverfae, hyacinthino coloratae rubore inveniuntur. Aetatis dice- rem effectum, nifi et mutuo in fe emori colores hofee viderem. Id .coronidis adjungam' loco, et prolificas dari hac in fpecie frondes, dum videlicet, ut figura - exhibet, ramentum frondis quodpiam, novam in frondem pinnato- -ramentar ” ceam;, valzı priori inoeulatam, eluxuriatur. | Be. Viöke 7 Cr} 32. Fucus corymbifer. En Fucus caule tereti- compreffo, in frondem (upradecompohtam planam diffufo; frondibus extimis fubbipinnatis, pinnulis” truncato- -denticula- tis, dentibus tuberculatis. ar er Fucus corymbiferus. Ginel. hift. Fuc. p. 124. Tab. 9. ;5 1. m . In-mari Adriatico ad aquas gradatas Infulae Gradenfis. Deferiptio. 7 ’ dr si Deferiptio. "Diverfae PRUEe aetate heit), ‚dopiokorifque;: aut minus copiofae ramificationis ;uet diffufionis. Caulis,’ut reliqua füirps, molli- “_ ter coriaceus, ex tereti compreflus, five anceps, linearis, lineam plus minus Jatus, mox fubalternatim ramofifiimus, in frondem fupradecompofitam, planam ‚ütrinque: ‚diffufus; frondibus'particularibus ramorum lateralium fobbipinnatis; pinnulis ultimis-oblongo - fubovatis, per oras pinnatim dentatis; dentibus bre- "yibus, teretibus; truncatis, frondi univerfali normalibus, ‚apice- ‚granulato- tu- ‚bereulatis. Color cauli, ramis, totique frondi primum Va ferius e viridi Bree, per deficcationem nigrefcens en Fucus Jpinofus, 18 ietiesg-äje EHER Fü = Fucus caule eartilagineo tereti. aphylio no. u N homoge- neis obtufis fimplieibus , fubtrifidisve fubverticillato- ternis. Wuifen. in Coll. Jacqu. Mi. p- 156. N. 296. Tab. 15. EA ER Fucus fpinofus ramofus teres aphyllus, denticulis verticillato - ternis.. Linn, -"Mantiff. II. p.313. Ejper. hift. Fuc. p. 76. N. 34. Tab. 36. Fre: 'denticulatus, “ caule compreffo ramofo, ramis dentato- geniculatis, ramulofis fubdichotomis. Burmann. Prodr. Fl. Cap. p. 8 in Append, florae Indicae. - Deferiptio. ‚Rärius € e mari ee educitur Fucus acinaria, concatena- tus, aut felaginoides, ut non ftipiti eorumdem, five primordia, aut triftia certe Fuci hujos fpinofi refidua adhaereant aliqua; fed .neque, quibus fe inter- dom implantet, refpuit conchas. _ Scopolii certe Fucus mufcoides (Fl. Carn. Il. p- 403. N. 1428.) alius non eft, quam hujus fpecimen aliguod, nec elegantif- fimum; plerumque enim, quae aut profundioribus, aut firmis magis innafeun- "tur ejusdeim fpecimina kerkbribus* fpeciofiors caeteris, majoraque effe folent. Poffideo, quod ad fpithamae, et ultra aflurgit altitudinem, fapradecompofito - ramofuam; fed haec, apud.nos faltem, rarior.. Caulis Fuco huic eft teres, - nec compreflus, erectus, ramos undique fui fimiles, abfque ordine, aut et fub- oppofitos, attollens, erecto- patentes; et ipfos iterum, iteramque ramulofos. Folia nec in caule, nec in ramis videas ulla; fed neque articulos, aut vera, ge- nicula; continui imo funt, inarticulatique, chordae muficae ad inftar, recti, aequabilefgque. In iis per Omnem eorum longitudinem, brevia erebraque ‘per intervalla, denticuli aut terni, aut certe bini fuboppofiti,. totidem in verticillos ordinati funt, reliquae flirpis fubftantiae homogenei, et concolores, unam eirciter lineam longi, teretes, truncati, apice tantifper craffefcentes, ple- -rumque fimplices, tamen et fab apice interdum novo utrinque aucti confimili denticulo ut jam triäidi etiam, aut tridenticulati dici poffint. Spurios hos den- tieulos (fpinas, fi vis, dicas) in verticillos ordinatos genicula, interceptumque inter inter fingulos caulis fpatium,, artıculos, Bnemännns- exiftimäffe videtur a id minus, reor, proprie.: Subftantia caeterum ejus omnis;: caulis-videlicet, ramorum, dentieulorumgue cartilaginea eft, aquam intra lenta et flexilis;, de ficcata contra ex cartilagineo velut cornea, dlinst ‚rigida, ‚et fragilis;.. utroque femper et madoris, et ficeitatis in ftatu; diänbeuss “»’Colorem: quod atti communiter, et fere femper albus eft; widi tamen, Polidge dilute ruben _ tem; virens rariflime occurrit., AEFTERE erh 34. Fucvs pifillaris. | ee I a ETENES uk > Fucuvs caule gracili cartilagineo terete, vage ramofo, una cum ramis ob- fito denticulis brevibus homogeneis capitatis, ex oppofitione conjugatis. , Be rar Kir hift. Fuc. pP 159. ke 18. ” 1. | Bere ee Deferiptio. Proximus Fuco fpinofo, fubftahtiae et er a - cor- neae, caulibus faepe caefpitofe accumulatis nafeitur, ab: uno ad tres pollices elongatus, teretibus, aphyllis, pennae paiierinae | eraffitudine, ut plurimum al- bis, diaphanifque , rarius in flavedinem, aut virorem languentibus. quandoque‘ plus minus fubrufis, varie vageque ramulofis, et fere filicino - ‚Frondofis; feınper tam caule, quam ramulis laxas per oppofitiones denticulatis, denticulis ‚homo- geneis, freribus‘, teretibus, horizontalibus en ApkAerelen: RT « % ” 35. Fucus fruticulofus. AL, UPARFGA TRIER: Fucus caule gracili coriaceo terete, fupradecompofito- Faoh ff imo, diffufo, ramis fubfetaceis, alternatim laxe ramulofis, ramulis exiguis, fubpin- _ nato-denticulatis. Wulfen. in Coll. Jacqu. III. p. 159. N, 298. Tab. 16. fig. 1. Ejper. hift. Fuc. p. 165. N. 72. Tab. 87. Deferiptio. Varia fupra corpora fubmarina Adriatiei ad Tergeftum BenS inoculatum quoque parafıtice Fuco concatenato inveni; ramulis tantum’ non capillaribus perquam denfe irretitum fruticem fucus ifte exacte refert; hinc fpe- cifica fruticulofi denominatio; neque enim ab-aliis recenfitum comperi; aut fi recenfitus fit, non certe ita adumbratus clare, ut abfque erroris metu, certi quidpiam flatuere de ejusdem potuiffem fynonymia. N;hil diffinsulabo: « Pal- mam Ginnanii maritimam (op. poft. I. p. 21. Tab. 28. f. 38. ) ututruditer expreffam, a meo tamen haud differre Fuco credideramn; fed Fucum flavican- tem Raji teretifolium, ramulis pennatim enafcentibus fe ibidem exhibere illu-- Ir ftrifimus auctor ipfe atteftatur; quem-Rajo deftitutus aliunde'haud novi, quam ex Gmelino, cui in hift. Fuc. p. 144. Tab. 14. f.,3. 'Fucus corneus audit, a meo quam diverfifimum. Nullae in meo fructificationes globofae, nec fub- N UN ge: x -—ı a - ‚fantia N - 57 - ftantia cartilaginea BEER nee color denique flavefcens etc. Admo- dum iterum eft nofter brevi, gracilique cauliculo coriaceo, in orbiculare fe bafı ° diftendens planum, fatimgue i in brachia complura, fupra decompofito-ramo- fiflima abeunte. Color plantae omni atropurpurafeens, per defiecationem ni- ger, nec tranfparens amplius; fubftantia non cartilaginea, ‘fed coriacea.. Rami quaguaverfum diffufi, vix 'unquam aciculae craflitudine, plerumque etiam graciliores, donec in ramufeulis ultimis fubfetacei etiam fiant, coriaceae tamen femper naturae. Multae illis laxo alternatim fitu, breviffimarum inftar appendieularum, haerent pinnulae, five verius ramuli capiliares, partim alterne fabpinnato-, partim etiam fubdigitato- denticulati, denticulis guis eapilaceis. 36. ‚Fucus rudis. en Fucus caule coriaceo tereti amehlene: ; ramis Re A i difichis, alternatim pinnatis; pinnis lanceolato - Alpenrose, duplicate - utrinque genieulato- eiliatis. n Fucus confervoides fronde filiformi ramofifima, Teabis; ramis 18 Ihabriegtis ' apillaceis, ramulis breviffimis fafeiculatis denticulatis, Hudfon. Fl. “ Angl. II. p..591. N. 62. “© Fucus confervoides caule tereti, as Imo, reines nenne fafeiculatis brevifßimis tuberculatis feabris. Gimel. hift. Fuc. p. 147. Tab. ı 5. 8. Fucus rudis. E/per.. hift. Fuc. p. 61. N. 23. Tab: 27. _ Tergefti i in corporibus fubmarinis. Deferiptio. Afpeetu rudis, ftructura tamen (per oo artifi- ciofa, et perelegante. Caulis trium, quatuorve pollicuin et ultra,. gracilis, pennae eolumbinae craffitudine, teres, atro- rubens, per deficcationem niger, eoriaceus verius, quam cartilagineus, lentus, flexilis, ciliis homogeneis, dum calvefcat ee; denfe obfitus, alternatim decompofito-ramofus. _ Ramis _ diffufis, erecto - patentibus, frondiformibus, diftichis, alternatim Pinnatis, intra aquam trifte argillaceo- flaventibus, per deficcationem obfcure olivaceo- ‚virentibus; pinnis lanceolatae inftar plumae duplicato utrinque alternatim arti- eulato-geniculatis, ciliatifque; ciliis nempe homogeneis, fubulatis, perinde ac rachis plamae ipfa, confervarum ad inftar genieulatis. Ob caulem prineipem, - vere coriaceum, firmioremgue, aequabiliter continuum, nec, ut rami, arti- eulatum, Fucis, nee Confervis adnumerare malui. E,# Fucus hirfutus. - E Focus caule tereti filiformi cartilagineo, decompofito-ramofo, una- cum ramis iterato- dichotomis, undique fubtuberculofo , fibrillifque exiguis fimplieibus verticillatim imbricato. H 7 3° Eucus Fucus hirfütus Aliformis nambeirne BR aka bir S mus. Linn. Mantiff. IL: p. 134. N. 35: Gumer.»Fl. ‚Norv. 1 p ar . N. 408. Eifper. hift. Fuc. p. 62: N..26. Tab. 28. Mi iv Conferva fpongiofa, filamentis aequabilibus fubdichotomis, ramalis en: mis fimplicibus undique imbricatis. Hudjon. Fl. Angl.II. p. 596. N. 1% Conferva verticillata. Schmiedel. Iter. per Helvetiam ete,' Pi 79 Tab. ZERRE N. In mari Adriatico diverfis in corporibus fubmarinis. ı u © ur. Defiriptio. Caulis grofioris acieulae eraflitudine, fpihamam, 'pedemre A plus minus longus, cartilagineae fubftantiae, teres,- hxe alternätim ‚decompo- fito-ramofus, una eum ramis iterum iterumque dichotomis rufo-fufens, per. deficcationem niger, exiguis undique tuberculis (retroduetu unguis detegendis) velut exafperatus, coriaceoque capillaceis, exiguis, fimplicibus, aequalibus fbrillis (villorum ad inftar) per contiguiffinios verticillos ordinatis, ‚Ripatifime ündique imbrieatas, ut quantus, quanfus eft, una cum ramis, brevi tomento | öbfitus et hirfutus fit. Color fibrillarum eärum, villos mentientium, pri- . mum virens, flavefcit ferius, et e flavente brunefeit denique; fibrillae vero ipfae, quae intra aguam undigue exftant, per deficcationem in caulem, ramof- que retractae, eosdem aequabiliter teretes eficiunt. Obfervatio. ' Verticillato meo Fuco quamvis affınis , ab. eo tamen;. vel folo afpectu longe quam diverfifimus; ille, hoc duplo tenerior, minusque firmus, verticillis ab invicem vel fieco in ftatu Aftiries laxiusque eelinallet. cum in hoc- ce ınutuo fe contingant ftipatiffimi; ; ut. nil de fibrillarum eompofitione in illo, et - finplieitäate in hocce, dieam. Qui ob geniceulatam ramulerum ftrueturam, * utrumgue, una cum Fuco rudi, a Fucis abfiractum confervis adfociaverit, me non obfiftente fecerit. Mihi ob fubftantiam firmiorem, coriaceam, aut eat gineam, fucos inter remanebit. i $ Br ER Rn 38. Fucus acerofus. j' N, me. Fucvs caule tereti- fuabcompreffo, coriaceo- -fablignefeente, ramofo, 2 cum ramis longitudinaliter fubimbricatim ramulofo, ramulis SORtENie> fubulatis, erecto-patulis, fubfimplieibus, apice. furcatis. | Tergefti in mari Adriatico. rg dr Deferiptio. Caulis quinque, et he; pollices ae Yineafh ‚eraffüs, fubitantiae (ut tota ftirps) coriaceae, lentae, tenacis, per deficcationem. ‚fub- lignefeentis, et fufcefcentis, cum primitus ex rufo fuerit flavefcentis. ‘ls vage in ramos aliquot, fibi fimiles, et fubaequales dividitur laxe alternantes, ere- | ctofque; eitque perinde,-ac rami, teres, non nihil fubcompreffus, fecundum omnem longitudinem ramulis obfitus, plus minus pollicaribus, fubulatis, homo- geneis, promifcue fecundis et utrinque fparfis,. nunguam admodum ab invicem Re N $ #r Rt i Ä ee ‘59 Bine 5 ; i . Hemotis, imo yapfroximatiss ut ee dieere pofhis; ar aut erecto- fubincurvis, fimplieibus, aut et ex parte iterato brevius kamen neh, apice ut plurimum breviter furcatis. Objervario. -Sufpicor Pinaftroidem Einen aut ei ; ebznknunn effe Holle; nihil tamen in hifce, cum eranue Hayes, ex Tripode, 39. Fucvs Bebhee no 2 . Fucus caule-gracili terete - eoriaceo, ee brexiliene nalen ramn- lis fmplicibus, apice tricufpidatis tubereulatifqgue, obfitis fub tri- eufpide apice foliolo lineari-lanceolato per oras dentato, Deferigtio. Unicum Fuci hujus perelegantis fpecimen cum. fabmarino cor- ‚pore, cui increverat, ex Adriatico’ad Tergeftum mari eduxi; caule fuerat fefquipollicari, quartam vix.lineae partem craffo, .coriaceo fakıens lentoque B: viridi (qualis primum fuerat) rufo- fufcefcente, per defiecationem nigro :et - ‚opaco ;. omnino fimplice, per omnem nihilominus longitudinem laxe,. alterna- ‚timque brevifime ramulofo; ramulis homogeneis, et concoloribus, fimplicifi- mis, erecto- patentibus, duas longitudine lineas haud excedentibus, a medio apicem verfus in tres cufpides divaricatas, undique tuberculofas, ac cum tem. -pore in veficas muciflüas incraflatas, abeuntibus. Subftat cuivis horum tridenti . folium, e medio pariter ramulo enatum, .lineari-lanceolatum, "planum, ‚per ‚oras laxe, obiterque dentatum fubeoriaceum, obfeure yiride ‚ rachi obfcure videnda longitudinaliter exaratum, feflile, in inferioribus femipollicare, lineam _ Jatum; brevius refpective in fuperioribus, ac fere oblongo- ovatum, etintegrum, ‚40. Fucus fetaceus. Ä Re | . ‚Fueus caule gracili, terete, „ corlaceo, A inakes ramofo ; Tamuı: 5. lis alternatim pinnulatis, pinnulis feageis fubfimplicibus fureulatis. In mari Tergeitino. Deferiptio. -Caulis tripollicaris, ae craffus lineam, teres, gracilis, fabftantiae coriaceae, tenaeis, moxin.aqua emolliendae, nec tamen lubricae, coloris rufo- Folrelkents; per defiecationem nigrefcentis, laxa per intervalla ‚alternatim dificho, feu pinnato-ramofus; ramis utringue erecto- patentibus, inferne nudis, a medio furfam verfus alternatim pinnulatis, pinnulis fetageis, ubfimplieibus, laxe ordinatis, impare, aut et extimis breyifl ime furcnlatis. i 41. Fucus cliatus, x Fücvs fronde fubcoriacea, he avenia, ex angufta bafı fenfim latefcente, inque lacinias oblongo - -lanceolatas varie diffecta, margine oınni ferrato- ciliato. ER ’ H2 OR - Fucus Fueus ciliatus, frondibus membranaceis lanceolätis Droliferi iii. Lim Mantifl. I, p::136. N. 43. Hudfon. Fl. Angl. IH. p. 580. N. 25. Gnmuer. - Fl. Norv. Il. p. 94%.N. 732. Ej/per. hift. Fuc. p. 2ı. N. 4 Ta: a8: 'Oeder.:Fl. Dan. Tab. 353. Hof. fynopf. pP: 633. N. 12. Fucus ligulatus, Gsinel. hift. Fuc. p. 178. Tab. 21. £.. Fucus holofetaceus. Ginel. hift. Fü uc. p. 177. Tab. 21. E 2. In Mari Mediterraneo et Adriatico. Deferiptio. Difficile fit elegantiffimi, fed kn variantis Foci, fuccein- ctam verbis dare diagnofin. Exigua ex placentula‘ fubmarinis cohaerente cor- poribus Frons attollitur membranaceo-fubcoriacea, eleganter rubra, femidia- 4 IR. PU ‚phana, plana, avenia, ad quinque, fex, et ultra exaltata pollices, fub prin- 3 eipium fat angufta, unam aut fefquialteram non nifi lata lineam, copiofis utrin- que appendiculata ramentulis homogeneis et concoloribus, angufifime ‚Alifor- mibus, integris, furculatisque, fenfim exinde magis’latefcens magisque, ad pollicis, aut-plurium diftenta latitadinem; fimulque in varias, inaequaliterpro-_ fundas, attamen femper oblongas, plus minus lanceolatas diffecta lacinias, non raro proliferas, integras, aut inaequaliter bifidas, omnibus in eodermn plano - verticali exiftentibus, omniumque, ut et frondis principalis, margine ferrato- ciliato, ferraturae ciliis homogeneis, et.concoloribus. Veficulas, aut tabercu- la mihi equidem videre contigit nondum;; vidit tamen illas in ciliorum margi- nalium apice Hudfonus; baee contra (ecundum marginum longitudinem Elperus expreffit in laudata fupra Tabulae quartae figura tertia. 3 Obfervario. Synonyma inter hand recepi caulefcentem 'Gmelini Fueum plurefque alios, ab aliis paflım receptos; ut verum fatear, minus probaverim. | frondes avenias, cum frondibus caule five nervo dorfali medio longitudinaliter percurfas in unam jüngere fpeciem. Bafteri vero Fucum ex op. fubfecivis p. . 120: Tab. ı1. fig. 3. adoptare nequaquam potui, quod certus fciam TPEReEEEe Linnaei effe Fucum, proximum veficulofo, et inflato. 2 42. Fucus fexilis. Fucus caule gracili terete "Cartilagineo, alternatim fupradeeompofito- ; ramofo, ramis patentiflimis, inordinate ramificatis, extimis elon- gato - fetaceis. In Mari Adriatico ad Aquas gradatas. Deferiptio. rique accedit; tamen ab eo diverfifiimus. nec membranacea, aut coriacea; fufco, .. ee.“ PR Ef illi-fubftantia vere cartilaginea, feu brunneo-rufefcens, adeo tamen gracilis, ut prae multitudine RRNEERER SE ramorum, vel defiecatus in omnem fit flexilis partem. Caulis ad feptem et ultra En pollices, cum | tertiam vix. Facie Fucus hie, fructuraque ad capillaceum Gmelini, Efpe- ” = Sn Es Wr > ee vix lineae exaequet c 2; tudine en, eftque perinde, ac rami, undique “ teres;- laxa perintervalla alternatim fupradecompofito-ramofus; ramnis utringue ‚patentiffimis; nonnumquam et fere deflexis; inordinate iterum iterumque ra- mofis; ramulis fingularibus longis, vage, laxeque ordinatis; S extimis slonzatg. fetaceis, ek furcatisve. ' 3 Iz an r - h ; ’ 48 2 PeR ‚Focus en | T Fucus caule tereti cartilagineo, ima a bafı note, ramis erectis fub- Dun 'faftigiatis, alternatim elongato- ramulofis, utrifque. tereti- Aliforini- " bus, fubfimplieibus, apice furcatis. i y Er gradatas infulae eognominis-aeftu ad littora delatus. 0, =. Deferiptio. Altitado ejus ad tres, quatuorve affurgit pollices; fubftantiae eft cartilagineae; coleris aquofe rufo- flayentis, femidiaphanus; et.dicas'te me- ıras chordas muficas, dimidıam plus minus lineam craffas, mutuo interdum im- plicstas prae oculis habere.. Caulis ima a_bafi in multos divifus ramos, aut -quod idem eft, plures caules, bafı connati, et ab eadem enati bafı, recta ad eamdem fere affargunt altiendinem, gracıles, lineam vixdum er’ teretes, j -äequabiles, "cattilaginei, bafı aquofe rubentes, caetera ex albido- faventes, diaphani, alternatim ramofi; ramis elongatis, tereti- filiformibus, fubfimplici- er fubdichotomisve, apice ut plurimum fureatis. Obfervario. Fucum pliestum Hudfoni et Gmelini Ulntesser effe por, si a meo alienifimam hoc ar nomine ira 2 Re u inveni- rem iconem. st ErR ee furcatus. ne \ TEE : Fucus caule tereti- compreffo ikeigen ipfa jama bafı ramofo, ramis fubdichotomo - ramofiffimis diffufis, ae eg axillis Baus com- : ; preflis, extremitatibus breviter furcatis. In fabinarinis corporibus Adriatici. Deferiptio. Caulis, ut emnis reliqua fubftartia, cartilagineus; faturate ru- ber, contra lucem fubdiaphanus, pennae pafferinae craflitudine, per deficcatio- ‚nem rigidus, de fe brev fimus, utpote illico a bafı in ramos divifus diffufos, per "eomplures, medioerefque diehotomias, ramofifimos. Suntque tam cauliculus, uam rami, ramorumque ramuli ex tereti plano- comprefhinfeuli, laeves, dicho- tomiaram axillis divar.catis, plano-compreflis; extremitatibüs ultimorum ramu- lorum BECHHer, et incurvo- et Altitudo totius fuei fefquipollicaris. H 3 a ie To; f 5 FR HB EN a, yo) 45:' Be zenerrimus.,. 0 U Husten EN - Fucus eaule capillaceo, cartilagineo, a Taye raritergse eltermeticr, - fuperne confertim faftigiatimque ramulofo; 3 zamulis exiguis fubdicho- tomis,' extimis breviter furcatis. = EPs j Baer x ” Tergefi in Adriatico, Rn a7 ' EN ATORR Dejeriptio. Truncum inferiorem Fuci coneatenati rettete una.cum » Corallina rubente fertulariisque compluribus obduxerat; Confervae dicent .alii “ forfan fpeciem ? ‚lubens id illis dabo, qui de-genere non admodum angor; fub- “ Arantia illi, ut ut tenerrima et plus quam capillacea , ac prae ramulorum exti-. morum copiofifimorum pondere flexilis, re-tamen vera cartilaginea, et durio- xis, quam Confervarum, confiftentiae, eft. Sunt cauliculi plus minus pollicares, denfum in caefpitem aggregati, capillaceae teneritudinis, cartilaginei, 'atri, w 54 Br laeves, inferne laxe, rariterque alternatim, et breviter ramulofi, ramulis inor- dinate iterum ramulofis; -fuperiora et apicem verfus, ftipate, fafligiatimque ramulofi, ramulis brevibus iterato fubdichotomice. divilis, et a idem faftigium. elatis, extimis breviter fureatis. Ser age Be 8 s . BR ve £ or > 46.. Fucus tenuiffimus. Focus caule capillaceo eure parce vageque a za fol - plicibus elongatis divaricatis; extremitatibus breyiter fubfurcatis. Deferiptio. Et hie quoquefäliis majoribus Fucus increfeere amat, . nifque corporibus Tergefi, ob cartilagineam duntaxat fubftantiam a ‚Conferna- rum feparandus genere. Caulis unum, duofye, interdum et fres altus pollices, fubtilitatis eft capillaceae; rigidus. fragilifque per deficcationem; paucos vefpe- ctive in ramos, vage, laxeque ab invicem femotos fe diffundit, quaquaverfum inordinate divaricatos; qui et ipfi capillacei, longiufeuli, fimplicefque ut, Bun mum, aut certe non nifi parce iterum breviterque ramulofi, ah extim extremitates breviter funt fubfurcati, aterrimi coloris. x ’ 47. Fucus tenellus. . x Fucvs caule capillaceo Sörtikasimeeitn rariter alternatim re ramis.ite- rato elongato-dichotomis, ‚utrifque microfcopicis laterum tubereulis® velut.artieulato geniculatis. ‘ Vo ee. Tergefti-fucis majoribus Adriatici accretum inveni..t ih Deferiptio. Longitudo duorum plus minus balticauns N ‚eanlis. fetae equinae; ramorum, dichotomiarumque capillacea: fubftantia cartilaginea, tenax, NHexilis, aqua mox emollienda; color rufo- brunnefcens, contra, lucem tranfparens. Caulıslaxe, rariterque alternatim ramofus- Rami iterum iterum que, ac tertium dichotomi;, dichotomiarum brachüs oblongis, capillaceis.. Alle ‚ diluta ne fiavefcentes, et balbi contra lucem femidiaphani. Rami 4‘ Herr? \ — {N » zZ e z u \ ED. 5 Be r 04 Puaami-divarıcatı,- rec PERARARENN ER . Be apker RA bus, unam plurefve promifcue lineam longis, vage, laxeque obfiti i fubincurvis. Obferv.. AnidemcumFuco Fiudand wage uaien (emipedali certe minor. Fucus fagellaris. =» m ı& \ 5 r. Fucuvs caule tereti-compreffo sartilägineo. Iptai a ba ramofo; Er gr natim fupradecompofito-ramofifiinis, laciniis elongatis, ee n, furcatisve. RT 'Ad Aquas gradatas aeftu -maris in arenofa ejectus littora. HÄUSER Deferiptio. Caulis paene nullus, ipfa enim a bafı in ramos jam abiens quin- h que, aut fex pollicares,- erafl tudinis vixdum lineae, fubftantiae cartilagineae, coloris in recente flirpe e yirore hyacinthino-rubentis; rentis; per deficcationem atro-rubentis,, et fere nigri. Rami alterni per inter- valla laxiufcule fupradecompofito- ramnlefi;; ‚ramulis. Vegan: acicularıbus; fimplicibüus, compofitifve, apice dubfurcatis. : DR en fan 52. Fucus filamentofus. Y 130 Burıbed ins 13153098 , Fucvs caule terete 'aciculari variitaßtgeh. laxe, parceque- altethatiil ramofo; ramis capillaceis divaricatis, adfperfis' vage filamieneie > BON quam capillaceis fimplicibus,, bifidisve. NE a Supra fubinarina Adriatici corpora. BE R Deferiptio. lae vixdum fubtilioris craffitudi emolliendae. T'eretes ii funt, BEE, laxeque alternatim ramofi; ramis caule principali tenerioribus, elongatis, ad angulum plus quam femirectum divarica- tis, erecto-patentibus, parcius ramulofis, adfperfis vage filaınentis oblongis plus quam capilläceis fimplieibus,, bifidifve;. Color recentis plantae ex aquofa hya- cinthina rubedine magis magifque albido-hyalinus. Ssaniparene, in Anis grifeo - fufcefcens. : el 53. Fucvs deformis. TR 54 va Fucus caule terete cartilagineo fupradecompofito- REN ramis‘ elongatis patentiffimis oppofitis, alternifve filiformibus inordinate ramulofis,; ,. Cum quisquiliis, 'quibus fub mari innafeitur, aeftu diurno in littus adveetus. Dejcriptio. Caulis a quatuorad octo pollices longus, pafferinae craflitudine pennae cartilagineus, lentus, elafticus, albidus, diaphanus, ferius rufefcens,, aut dilute brunnefcens, fupradecompofito - ramofus; ramis: cauli. fimilibus, elongatis, ‚patentiflimis, partim oppofitis, partim et alternis,, tereti- „filiformi- i bus, inordinate iterum ramofis, ramulofisque, ex muco fedimenti maris, quo ut plurimum obductus, deformis: Re ee & ua La Din En wre y Auer! Be Caefpitofus; caulibus unum, duos, Bee ‚pollices ie: acicu-- > ‚ fubftantiae tamen cartilagineae, aqua, ilico contra lucem tranfpa- > ed R ar > nern u x ji i 31 ı Hi; > N; . 2277 < x € i Fan i h; Meer Big SEDMIND PN, SIRIEUNHD, SONEN 2 > ;. 4 eilt SE zus u. ab: Min i sıb na ® ” a % P wi u) ei s II. Harslerime. oe 22 = S . 2 ; 4 E . 2% 4 x ar Deferiptio novi Plantarum esneris, N uw EN. A a 20% | SPRENGELIA, dieti. j Fr sa rulis deehorfileh imb. ordinibus naturalibus novis vegetabilidm, neper ’ex Nova Wallia Meridionali (New Southwales) allatis, elegantia formae ac fpecierum numero non facile fuperatur illa tribus, ad quam per-. tinet Epacris Linn. Süppl. pl. 19. et ı 38. Primus Forfter genus hoc conftituit; fedchie, Zu Linnaeus PR duo BERPOR TIERE, difineta fub > confuderunt, ‚nempe SIETHLIDD. FRG Bi Arc, 129TX - Eracnın., Gaerzuer Sem. eV. I 07, t. Se 1, EV RT w\ Keapfale? 5: loeularis;: = -valvis, diffepimentis x medio ahlarır Seminn, acerola, -plurima. & 3 et Arnısıan Ibid. t. 94. a 2. re = 3 BR ee Drupa 5- locularis. Semina bina. le ara : At cum Swartz in Prodromo fuo, et Aiton in Horse: Kewenf hoc fiomen alii generi ante Gaertnerum impofuerint, Tententia mea Ardifia Gaertneri, cujus plures fpeeies mihi innotuere, STYPHELIA eicenda erit, De nomen ab inventore Selandro ui datum ee 2). #r 4. Materia‘ autem Yabgris et examınis RE erit genus ejusdem ordinis na- -turalis, Jitinctum ‚tamen ab.tis. Nomen feci SPRENGELIA,, a Chriftiano - [9% an Sprengelio, Rectore Spandovienfi, qui fummum hunc honorem bota- nicorum optimo jare meruit, opere fuo fagaciffimo de infectis fructificationem plantärum promoventibus; aptiufque mihi vifam fuit hoc genus nomini illius -viri, ob fingularem ‘ftrueturam organorum fructificationis,. antheris conuatis aan AlihcHlmnen eft a gi ardinis fui. A 1 } ByR kutikh, a re SPREN- % 2 Hoc fab nömine ‘quoque infi Igaitam eftin 410 Fafeic. New 4er: Bas. t. 14. räume i Character effentialis. ‚ Kaya N a RER ige. Calyx quinquepartitus, perfiftens. Perala quinque. “Stamina receptaculo Br ferta. Antherae connatae. Capfula quinquelocularis, ndalris, “ pimentis e medio valvularum, PenTtAanprıa Monogynia. Er Pe a ml ’ Character naturalis. N use RE > 'Calyx, ad bafın quinquepartifüs, ut etaph tie viasehee far (chaffy) » coloratus, perfiltens; fegmentis aequalibus lanceolatis, AonEe, RE RE florefcentiam erectis, conniventibus. "Petola quinque, longitudine calyecis, lanceolata, acuta, ‚ad. babe parumper co- haercntia, patentia, corollae rotatae formam affumentia, poft forefecntiam ereeta, conniventia, caduca. Nectarium nullum vidi. Stamina quingue, lengitudine petalorum.. | - Filamenta receptaculo. inforta, diftincta, linearia, glabra, plana, (fat?) aequalia. Antherae verticales, \ in " -tubım coalitae, externe pilis flavis clavatis numerofifimis barbata. a en Piftillum. Germen fuperum, globofo- -depreflum, glabrum, füleis guinque exa- ratum; ylas Gmplex,»apiceibus antherarum fubaequalis, digma Aa ON ob- tufum. Wr Capfula fub- cylindrica, obtufa, 5 - fuleata, feperne jn quinque valvas eifilienst, diffipimensa longitudinalia, e medio valvularum: colamella valvulis Born fubalpera. Semina numerofa, globofa, minuta. » | Br. Secundum fyftema Linneanum hoc genus ad Syngenefam monogamiam Perti-- neret. Ego vero cum ıllis to, qui hunc ordinem antıquandum cenfent, omnes 'tamen hujus {yftematis innovationes permutationesque novifhmas ıninitne pro- - bans, atque ideo Sprengeliam in Pentaudriam Monogyniam, prope Azalam, cum Styphelia et Epacri collocandam exiftimo. A pofteriori differt petalis 5., antheris connatis, et ftaminibus receptaculo infertis;‘ kifee notis omnibus ei. fructu differt etiam aStyphelia? Unica fpecies hucusque nobis innotuit. ar hard - / “u ia I 2 SprENG=L1A incarnata. Act. Holm. 1794. p- 26°, 1.8. ERSAR g Wi Frutex, bipedalis, ramofior, rigidus, laevis, multiflorus. Ligue durum Yu album. Aamuli teretes fubflexuofi. Cortex fufcus aetate rimofus. » , Folia alterna, fübinde trifariam imbricata, amplexicaulia, latefeentia, lanceolata, acuta, integerrima, concava, Gb avenia, rigida et patent:a, emar- r. cida, hyeme perfiftentia ‚-tandeın bafi tecedentia, ; facile SrDaimode eontorta > 2 EHRT permanent. Stipulae nullae. ME Flores : Ze \ Fan; : SIT Ze Re, er ‘ Er - De = Bet | ! Flores terminales, pedunculati, racemofi, pallid op kofel Pecheelli bracteati, bracteis imbricatis figura foliorum, fed minoribas, margine membranaceis 2 eiliatisque, fub: quovis flore eongefti. Calyx rofeus,_rarifime extus pubefcens, ar: a Ne" i “ ER) Corolla carne?, Folia ficea aliqnid adjt ringentis habent, fed nulla notitia de ufu ae plantae proprietatibus ad me een Tribus, da guam pertinet, in ordinibus Natu- - rae Novae Hollandiae eundem locum obtinere videtur, quem Ericae in Capite bonae fpei:. eonveniunt guoque habitu et fpecie, characteribus botanieis alie- - niflimae. Nec notitia nobis hujus p!antae adeo abfoluta eft, ut dijudicare pofli- - mus, rectene Juffieuus genus Epacris ad ordinem häturalem Ericarum retule- - - git? an ex his generibus novus ordo conflitnendus Gt? e Iconi decolori, ex fpecimine fieco factae atque in Aetis Stokholmienfbus > publicatae, fubitui aliam, a Dr, Sowerby depictam, ex planta viva, Aprili } 3795. ja Horto exquilitifimo Georgii Herberti, Armig,.$. L.- $. Claphami ' - " - florente, Bepetita vice abhine. ores- ‚penes Dr, Lee et Bir: Hammer- fmirhi examinavi. „Tab. u. e 1. dit samulum Senenacuman incar nOERE, naturali magni- tudine.. ’ > ’ FIRET: 7 Ihr f. 2. Flos fuperne. ai 3. — Inferne, ‘4. Petala naturalı ftatu, bafı cohaerentia. 5. Fructificationis organa, feu partes; A 6. Eadem aucta. 7. Germen etfiyus, Ei 8. Idem aucti, sr ’ ‘ E 3 z F A 7 ie h > Kianspn Q 2 m ir, x - ’ Deferiptio, noyi Plantarum generis, WESTRINGIAE | ‚„Didynamiae Gyınnofpermiae Linnaei ordinem uam maxime naturalem con- fituunt, nec ullam plantam continentem in quovis-fyftemate non cum reliquis collocandam. Unicum defiderium reftzt, nempe genera qnaedam, duobus tantum ftaminibus praedita, ad hunc arm natura fua pertinentia, fecundum _ Syftema artificiale Linzaei ab jis feparari, et Diandriae inferi debniffe, '\ Inde nata eft una ex illıs vulgaribus objectionibus erga hoc fyftema, toties’et quo- . tidie recantata, quod aliguis, qui ad quatnor ufque numerare poteft, ad eam - arguendam valet. lis fufliciat refpondiffe, Linuaeum in animo: habuiffe ee ® fyftema Iyfiema aptum et facile, multo magis guam- naturale; verum enimverodykenid ejus quovis fyftemats aegue facilı hucusque exftrueto magis naturale effe. Nihil RS minus intendebat, quam avertere aut inpedüs ab inveffigatione Syftematis.Na- Er u rhe taralis; e contrario, fempef id fummum, deliderium: ac änem ; ER nicae ducens ac dicene. En. = ER RR, a ar ? ? Sed et me, apologiam: Een ribenkkie: aa Den daten x “ A in quibusdam quoque ab eo. diffentientem. Verbena, forte ‚commodiu inter 3 Didynamias repofita foret,. major epim numerus pecierum ejus' a nibus gaudet, aeque ac Cunila, fi amplius genus, manet,, ‚inconeinnum, € Thymis et Sarurejis conflatum, dunbus ftaminibus EBEN, KantUn, paueiffmis ceterum characteribus conyenientibus, . N a : sem P'anta, ‚cujus deferiptionem molior, ubi pfimum i in iova‘ Hollendia ta > perta fuit, a Dr. Solandro, CuXıra "frnricofa denominata, erat, -quod cha- Er 'racterı hujus generis, prout Linnaeus, eum confeeirt, "conveniebat. Nibilomious ; Ss ab hac fumma auctoritate diffentire Zufim), ‚quod ‚planta nofträ habitu al m a Canila alienifima eff, primoque 'intuita pi Fafimam. fmilitadinis. fert. cum : Rosimarino, a quo ceterum aceuratiori exami multum.diftat. Taec ihn N litudo habitus me ad fedulum examen Aöris HEN /RER et fpero fore, ur fubte s quens character plane demonfiret, eam novi generis ee ahfharsı ara en ö vr Sarg TITEL IE NEE Ve WI F- b ERS I Ar BT EL > } a9 IRA RA 9) 3 WESTRINGIA. -. EEE U & « “ 7 2 CHI - Ser E I x 4 i u in eig! u as 2 mm Dipvnamıa Gymnofpermia. . A: Aulih 2 nal ie X Character effentialis. ne a DL DE DEF ed Ge RB 2 a & Calux femiquinquefidus, pentagonus. Corolla refupinata, limbo auasaR lobo longiori erecto, .bipartito. En + Stamina diftantia: duo breviora Ginferiöra) abortiva. a Character maturalis. ’ ee ner BI x _Calyx monophyllus, perfiftens, "tubulofo - campanulatus, pentagonnis, "angnlis Re pröminentibus, abfque ftrüs feu fuleis, ad mediam pärterm divifesin fegmen- = ß ta quingüe aequalia, erecta, lanceolata, glabra. er, BR: Corolla monopetal a, Fingeus, calyce duplo longior, refupir at. Tabu long a „.tudine calycis, ore.pilofo, limbus quadrilobus, ‚labio f uperiore, longiore, 5 a ‚„erecto, ad medium bifido ; inferiore in trıa amenta profünde ER oblongo- SR ulinearıa, divaricata.,. ukangisı Yeidl A el; .relas Inh 2a RER - PER 7 Stamina B “ 3 „ı 7 : zn + % i ee P2 x e EhER; ty NT Her s es nina quatuor, ‚medium limbum attihenfia divergentia, inferiora duo ce- -. teris breviora, ‚plerumgue NR: ‚antherae globofae, bilobae, ineum- \ bentes. Tr, “5 if um: geruen lohnen: Plus Aliformis, longitutine Raminum: fig bıfidum, minutum. ; & u, = Senina ‚quatvor, nuda, obovata. - 2 ; "Inter Ditynamas Gy imnofpermas poft Teucrium potius a affıgnarem Buic gereri, quamı inter Diandras, quoniam quatuor fert ftamina, quorum ‘duo _ = breviora, et antherae,‘ quamvis plernimgüe abortivae, adfunt tamen. - Ad _ primam fectionem Labiatarunı“ Fufs. pertinet, Nomine inhoneftatum eft D. Joh. Peter Wefringii, Authoris Difertationis de Lichenibus, et eorum uf tiactorio, inferta actis Holmienfibus- Annion7gg4.2745 LER Bis Unica fpecies mihi vifa nafeitur in Nova Wallia MebeNeauit,s prope Br kutlacklenis, et pluries in En Angie HORNI. : gen. > £ 5°: r N “ca a‘ Y 2) ch Wistnıwora rosmariniformis. BERN = Frurex ramoßfimus; ‚ramulis ee quaternisve, quadratis, fericeis, ‚foliofis. > Folia quaterna, petiolata, patentia, Hakan Hähekoldea, integerrima, revolutä, - "”aeutiöfeula:® nuda, laete virentia, nitidague pagina, mas inferiori albo -fericea. Perioli brevifäini fericei. Stipulae nullae. Flores in fummis ramulis, axillares, folitarii, brevius peduneulatı. Bracteae © geminae ad bafın caly cis, linear es breves, fericeae. x: En £ ag Calyx fericeus, Tegmentis nudis, marginibus. revolutis. ‚Corollae albae, ore- ‚pürpureo-- ‚maculato, . , ar; N Peculiarem qualitatenı hujus frutieis non nofeimus. . an, parumper ama- riufcula funt,. non aromatica; flores non inelegantes, inodori. 'Tab.: II, repraefentät ramulum Wefkiingine rc® Es) magnitu dine natufali. en u Fig. 1. Calyx cam bracteis, 2 N “EEE, zu 2. Pifhllnm. Ei. 0 er Stamina-löngiora. 5 5 . = 4. Stamind breviora.- : - , 2 8, $ ö HH. { % Ba. = Pr, £ R SCHUHE Br N Ee 3 al; De- Deferiptio novi Plantarum‘ generis, Re SEE / RR. : BORONIAE ER m Nova Hollandia ditiffima novarum plantarum nobis er nova. genera praebuit ad naturalem ordinem Rutacearum Fufs. pertinentia, quae fefe prae- itantiffima ornamenta tepidariorum noftrorum pollicentur.‘ Pluribus partibus afli- \ nes funt Diofinatibus; utin bis flores fpeciofi, folia exquißite aromatiea, quamvis non femper grata. In quibusdam fpeciebus flores fuavifimam fragrantiam fpi-, & rant, Inter eas autem nullum genus notatu dignius eft ilio, gapd Boroxia deno- minavimus, cujus character eh fequens. | ıroKkonıa 0 FE Ocranorıa Monogynis. Flores completi. 2... Character effentialis. 2) a Calyx quadripartitus. Perala quatuor. Antherae infra. apicem filamentorum h pedicellatae. Stylus ex apice germinis, breviffimus. Stigma capitatum, Capjulae quatuor, coalitae. ‚Scnina arillata, Character naturalis. x 22 h B RN Each Be “ Calyx perfiftens, aequaliter quadripartitus, _ Ne Petala quatuor, aequalia, cum calyce alterna, A longiora, PTR per- fiftentia. Nectarinm annulus glandulofus, bafin germinis eingens. Stamina octo, perliftentia, corolla breviora, quatuor ceteris fublongiora; fi menta receptacu!o inferta, complanata, decrefcentia, ciliata, varie, termi- nata: antherae biloculares, brevibus pedicellis incumbentes, ‚infra ER), a lateri inferiori filamentorum infertis. Pifillum. Germen fuperum, nectario impofitum,, eonicum, quadiifüleatums ftylus rectus, brevis:_ fligına globofum, glabrum, quadrifuleatum. Senn Capfulse quatuor, initio coalitae, eito difcedentes, compreflae, unilocularen, | bivalves , -continentes „rillum bivalvem, elafticum. -, _, ru Semin«, unum aut duo in quavis capfula, compreffa, glabra, Be r Pe a BononıA proxima eft Dictaımno et Diofmati, fed folıa in omnibus fpeciebus. oppofita illam priori conjungere' vetant, fi retineas divifionem hodiernam Juf- fieui. Melior diftributio generum höjus ordinis forte detegetur, guando plura eorum innotuerunt. ‘ S Quatuor tantum fpecies hucusque inter planiar prope Portum Jackfonis a ‚ D°. White lectas repertae funt: harum unica, Boronıa pinnata, in hortos noftros » hucusque igtroducta eft. ER Br 2 ; k Bi: — \ | L 53 £ ii j Fu ‘ RN ‚Bononıa pinhata,. foliis i impari- MEERE integerrimis, pedunculis axil- lar:bus dichotomis, filamentis apice obtufis, glandulofis. KR Frutex nitidus, bipedalis, ramofus, ramis virgatis, teretibus, }foliofis. _Folia oppofita, rarıus tırna, exftipulata, 3-5 juga, foliolis fefülibus, lanceo- latis, acutis, integerrimis, glabris, fubearnofis, cum impari ceteris fimili, « faepius mineri; petioli connati, canaliculati, alati. 7 Flores elegantes, ex axillis foliorum fuperiorum nafeuntur, 'racemis Blirie corymbofis divaricatıs; rofei, odore oxyacanthae.. \ Pedunculi angulofi, bracteis gemellis acutis fiipati, oppofiti,. - Calyx parvus, rubicundus, laevis u / Perala ealy ce.quadruplo longiora, patentia;, exteriori na intentius colorata, — kaeviflime acıda. Filamenta rubra, albis bilchd verum apicem ach terminata globulo de- preffo glandulofo, fubınde villofo, ad cujus bafin infertus eft pedicellus bre- vis, tenuis, glaber, cui RN, Se ovata, glabra, rimis longitudina- libus duabus Ehe inferiore fefe aperiens. 1 ; Germen parvum, glabrum, ee Lulus- brevis, villofus: figma retu- ‘ fum, quadrifulestum. er Capfulae gla ıbrae. N Semina folitaria, nigra, theca feu arıllo albo aeyigato, bivalvi, fies inclufa. - Species haec primum in Europa penes D, Lee ac Kennedy, vere 1795: floruit. Flores continuo profert, ut planta delicatula tepidarii eulta.. Tab. ilI. A.-repraefentat Boroniam pinnatam. Fig. 1. Calyx. Er 2. Peralum, a 3. Stamen. RN ee 4: idem auctum. 5. Germen. 6: 7 & N i icem auctum, nectario einctum. - ; Capfalae. J x NINE ‚ Arillus. , : ® e g. Semina. ar BEE >. 24. BoRoNIa ferrulara, folüis trapeziformibus acntis, antice kiaenendlher fer- zulatis, pedunculis aggregatis terminalıbus, filamentis apice cordatis, hifpidis, " Frurex elegans, ad quadripedalem altitudinem adfcendens. Canulis varie divifus, laevis, teres, epidermide deeidua: ramuli juniores foliati, flores in fummi- tate gerentes, i 3 r i = Folin ‚= a2 er ‚Folin ia: oppofita, fubfeflia,. Tubeatenie; RR ORRNEN ur _ acuta, bafın verfus integerrima, ad -apicem: acate et inaegvaliter ferrulata, ER enervia et avenia, punctis refiaofis alfperfa, aromatica, odore I a } 10 ceo; laete viridia, purpurafcentia. Br $ Fures in capitellis feu fafeieulis fabeorymbofis "Songeik, Perlkkkire abe : ER ' ‚Äpirantes, auctore D°. White, gai amoenifimum fruticem dheit. Paällo e Eu S majores floribus B. pinnatae. BE 1 er ee. 3 Bracteae oppofitae, lanceolatae, concavae, acutae, faepe margine in e EN Calyx rubens perfiftens: Segmenta ovata acuta, ‚leviter: carinata, . margine ‚pubefcentia. ee ne i Petala calyce triplo longiora, patula, ovata, rofea cum on ebenen N acida. - Aa 08 GE ; Filamenta rubra, bafı pilis albis barbata, fuperne te en zu emarginato (in quatuor brevioribus minus confpicuo) denfo, albo, patulo- : que villo veitito, antheris pedicellatis lateraliter affıxis 5 forma ‚praeceden- A tis -fimılis. mr SUCHT en 7 Germen minutum, quadrilobum: "figma fubfeflile, latum, conicum, Be glabrum, fabausdrilaburmn: E. ; Capfulae glabrae, punctis refinofis adfperfae. Pe Semina duo in quavis capfula,»nitida, nigra. ER N Tab. II. B. Boroxıa ferrulata. L | Fig. g. ı. Flos inferne, EP ra Te 6 Se 2. Bracteae. ; Oh 3. Peralum. "Lfr BER Be pn. 4. Stamina. Der a Re 3 5. 6. Eadem aucta. ; a 7. Pifillum. / I A 8. Idem auctum, ; a a ii 9. Frustus maturus. un IE % S > 2 Capfula fingularis. Semien. - Be = RR er, 2 ı L 3..Bonoxıa are foliis obovato- lanceolatis,. obfolete erenatis, Per dunculis aggregatis terminalibus unifloris, filamentis apigs oblongis glandulofis. ı RG. - Priori multo minor, ac minus formofus fruticulus. Rami teretes, Kay. BR, ipferne nudi, juniores foliohi, tribus quatuorve floribus terminati. a ee 78 — = Folia oppofita, ubfefilia,- exftipulata, obovata, fubinde Goran! acuta, fub- . efenata, fubcarnofa, glabra, auchlı, refinofis punctis Be parninper . araomatica. ’ . Mores parvi, erhenlis fimplicibus, glabris, uniforis, angulofis, clavatis in- R- fitentes, fubinde finguli quoque in axillis ee foliorum, Braetzae duo quatuorve, ad bafın communem pedunculorum, ovatae, con- ‚eavae, glabrae, =, r Calyx rubens feu purpurafcens, laevis. - Be Petala’ealyce fubdupla, obovata, acuta, alba, Belo: fafcia ut perehr, Eilamenta rubra, pilis albis barbata, terininata appendice: fubglandulofo, gla-. - ‚bro,_parvo, oblongo, ebtufo, fub quo antherze infertae funt. Gomen profunde quadrilobum, rubrum: srylus abbreviatus, craflus; ftigma minufum, rotundum, quadrifulcatum, SEDeT EN 38 Tab. II. C. Boroxıa parvifora, ee 2 2 Fig. .ı. Calyx, et Bractea. ES Be ‚2. Petala. ar a Ben Sug, Stamina aucta. - 00.4. Germen auctum cum ftylo. : - 0.8. Capfulae magnitudine naturali. ; Alp 6. Arillus. 5: Zug 9 3 7. Semina. X Re - 2...4. Boroxta Katie ah foliis lineari- BL integerrimis, pedun- eulis axillaribus folitariis unifloris, filamentis apice abbreviatis obtufis. Radix perennis lignofa multicaulis. Caules fimplices, aut fubramofi, glabri, fabangulati, foliati, erecti, feminedales. Folia oppofita (rarius quaedam alterna aut terna Re hnonin) fubfefilia, patula, pollicaria, acuta, glabra ‚ peanctata, fubtus pallikora cum.nervo centrali. Stipulae nullae, Flores axillares, folitarii, erecti, N clavatis, angulofisque peduneculis infidentes, medio bracteas deas minutas acutas ferentes. Calyx parvus, viridis. Psta!a calyce quintuptoTöngiora, rofea. Filamenta alba, fupra barbata, obtufa, parum infertionem antherae fuperantia, Gerinen glabrum profunde quadrilobum : iylas illi longitudine fubaequalis, gla- ber, apice ejus firmiter infertus, ita ut fructu difiiliente i in guatuor partes fin- , datur: figma obtufum, quadrilobum, Chhfsdae glabrae. Semina folitaria. _ - ; | z a K | Tab. 7 une | Tab. II. D. Bononxıa polygalifoli. teren Fig. ı. Calyx atque bracteue. REES, 3) x 2: Petalum. BETIERSE FEIERN 3. Stamen auctum. en SR SER 4. Germen cum flylo auctum. Ru u > 5. Cıpfulae naturali magnitudine, Due er. 6. Capfula fingularis. er 7. Arillus, et femen. In definiendis generibus hujus ordinis ftructüra aminum, ac infertio fylı femper maximi erunt momenti. Numerus non plane fpernendus; ratio falrem ad petalorum aut divifionum ‚daher dem Obfervator‘ in Bschöietgeh Geftalten. Wie leicht ift es alfo möglich, dafs auf diefe Weife mehrere Species aufgeftellt werden können, die doch wefentlieb.nicht von einander ve “(chieden find. ‘Sie mögen nun aus Saa- men (fperis , welehe die Folge von jer Einwirkung zweyerley Geichlechts- theile find; und diefs it nicht ganz unwahrfcheinlich; oder durch Keime fich fortpflanzen; fo mufs i in jedem Fall ihr jugendliches Rufehen von dem imhöhern ‚Alter, da viele von ihnen perennirend find, abweichen. Und in der That ha- ben einige von ihnen, welche ich von ihrem erften Urfprung an zu unterfu- chen Gelegenheit hatte , ein ganz anderes Anfehen, als die einen Sommer hin- dureh älter gewordenen. Mit Recht bemerkte Johann Hedwig durch feine ge- nauemiund forgfältigen Beobachtungen fchon an der Coxturva bullofa' im jun- gen Zuitand keint articulos tw ejdHas Herr Roth bezvreifelt: und doch verhält. es fich wirklich fo, wie bey der Coxrenva terreftris, welche im Februar in ihrer fuperfieie urenlatr durchaus keine Zwifchenräume und Gliederungen zeigt.. ‚Eben diefs ift’der Fall mit der Conrenva globulifera, welche ich hier kürzlich als eine neue Art befchreiben will; diefe hat auch anfänglich keine articnlos: nach Verlauf eines Monats entftchen nur febr fparfame Glieder, und fo wächft fie mehrere Jahre fort, bis endlich diefe Glieder einander näher rücken; aber doch i immer noch in einer Gedeutenden Diftanz ftehen: f ea, ‚globulifera flamenti Kmpliifhen imis, :globuliferis, artieulatio- nibus. dfütis, raris *). er toi H 2 =; Filamenta longa, ad apicem rigidiufeula, {implieia, articulis perguam -difhitis, obfenris. Color luteo-viridis, hinc in exficcatione ad fufeellum ten- . dens, gei. et inferioris partis filamenti veterani eft, quae fundo demerfa in-- haeret. Apex filementi obtufus. Cuique filaniento communiter quatuor, fed et plures, inhaerent fphaerulae, globulis minutiffimis farctae, qui tamen etiam » in reliqua parte filamenti hine inde cernuntur. Sphaerulae repletae illıs virent, quafi reticulatae ad majora augınenta apparenf. Evacuatae vero membrana funt a'ba, cuncta pellucent. Inventa ad Merfeburg im Graben bey dem Goldbrückgen. Rn‘ » Mit diefer verbinde ich eine zweyte, welche in Abficht ihrer Gliederun- gen es eben fo hätt. Coxrenva tenera, conjugatz, finplexque. Plurima fila- menta funt init:o fimplicia, deinde et conjugata. Inter fimplıcia occurrebant - hinc inde in articulatione a ‚globulum continentia; deerat globulus non- =, Ball nunquam *) H. Rorh würde diefe und die folgende zu den Ceramiis rechnen: f. feine Schrift über das Siudium der Waffergewächfe MAL Et N nunquam exuviüs ejus tantum quafi refiftentibus: aliandnde eis in filis co BR lis onuftis nonnullae articulationes confuetis corpufeulis feu Roribus onuftae. Maximus taınen numerus filamentorum cum fimplicium tum conjugatorum in articulos continebat varie figuratas maffulas mox duas inter fe diftinctas, m be inv.cem unitas, ut plurimum ftellatas, five radiis nonnullis exporrectis,_ all. cum lente maxime augente coafpiciantur. ifta in conjugatis femper. Aberat ab his et globulis Sliminede viror. Fila aquei quafi coloris. Obfervanda erant et ad fumma augmenta punctula five granula minutiffima per fuperficiem. di- eh fperfa. Innatabat. haec Conferva Menfe Augufto aquae ftagnanti bullofa ad * inftar. _ Aflervata d. 10. Aug. ufque ad 13. ejusdem menfis, et fila plures acce- perant interea globulos, inereverantque fuccedente tempore. Connexum vero alterius fili nonnulli antieulorum plane inanes, soaaulk mafcula foetura, 1 fufpicor, adhuc reftante. KEN Ss. = Reg Im jungen Zuftand diefer Eouferten bemerkt man entweder keine, Er Ir nur Rudimente von den Gliedern. Iın letztern Fall kann'es alfo leicht gefchehen, dafs eine befondere Art für den Obfervator entftehe,. wenn er nicht mit feepti- fchem Sinn feine Beobachtungen lange fortfetzt, und aueh diefe Gewächfe,von - ihrer Kindheit bis ins höhere Alter genau prüft; So fcheint mir Herr Roth _ nicht zu Werke gegangen zu feyn. — Der wahrheitliebende Mann wird diefe Aeufferung nicht übel-deuten. — Mehrere feiner Waffergewächfe tragen zu - deutlich die Spuren einer fchnellen Specification an fich, fo dafs fogar dieFarbe, und andere zufällige Eigenfchaften ihn dabei zu beftimmen fchienen. Ich ber Ei fitze durch feine Güte und durch die Wohlwollenheit des H. Prof. Mertens mehrere diefer Waffergewächfe; und mein innerer Trieb mich näher damit be- kannt zu machen, führte ich zu den nähern microfcopifehen Unterfuchun- % gen derfelben.. Und ich geftehe, dafs ich oft das nicht habe finden können, hi was diefe wackern Männer fahen. Ich kann zugeben, dafs fie bey den Unter- - fuchungen derfelben im frifchen, lebendig natürlichen Zuftand beftimmter fehen, genauer urtheilen konnten: allein die Art, wie beyde-diefe Bürger des Ge- wächsreiches aufzubewahren pflegen, nehmlich auf Glas, (wogegen mein Vater i in feiner Theorie einiges nicht ungegründet einzuwenden haben mechte) ver-” hindern doch meiftentheils, dafs die Integrität und Continuität derfelben nicht _ - fo leicht leide, als wie das Auflegen auf Papier, mit welchem fie fich zu ieıcht genauer verbinden, und die Unterfachung nachher erfchweren. Indeffen mag auch das Rothifche Verfahren bey einigen eine Ausnahme zulaffen. So deftruirt fich die Cosrerva ochracea fehr leicht, indem das glatte Glas zwifchen dem —- Papier immer eher hin und her rutfehe; und fo diefes Gewächs verdirbt. Indeffen habe ich überhaupt diefe Conferve nicht für das erkennen können, wofür fie gehalten wird, Schon bey ihrer Abbildung‘ in ‘den Caralecten zwei- - felte B 9 — " © ‚felte ich etwas an ihrem wahren Character, und mein Microfeop liefs mich auch "das durchaus nicht finden, was die Befchreibung derfelben fagt. Wie fehr ift alfo zu wünfehen, dafs Hr. Prof. Mertens manchen Zweifel darüber i in feinem angekündigten Werk heben, und das berichtigen mag, was bisher noch ‚fchwankend er Ra nt Ä > | „‚BuBey diefer Gelegenheit mufs = von derConrenva fenefir an Rochii einige , "Worte fprechen. Ich habe bis zur giöfsten Vergrößerung diefes Gewächs un- + terfucht, habe fogar die in meinem Garten an grünen alten Glashausfen- ftern gefundene fein follende Conferva unterfucht, und kann bis jetzt weder orzanifche Structur noch den Canfervenbau in ihr entdecken. Daher bin ich “ _ immer noch zweifelhaft, ob fie in dem Gewächsreich das Bürgerrecht verdient. Da fie fich überdies nur an denjenigen Stellen findet, wo das Bley die einzel- - nen Fenftergläfer zufaımmerbindet, ünd fich von diefer Stelle aus in einer eige- ‚nen Form nach den Mittelpunkt ärhrenet fo ift es mir wahrfcheinlich, - dafs Onreh äufsere Umftände, durch die Feuchtigkeiten der Luft, des Düngers un- ter den Miftbeeten u. f. w. eine eigene Abfcheidung gewiffer Theile des Bleys und Zerfetzung derfelben vor fich gehe; dafs dadurch eine neue chemifche - Verbindung erfolge, und mit Beyhülfe: anderer Verhältniffe -eine eigene Criftallifation am G)as entftehe: diefe Criftallen geben vielleicht diefe Art von Conferve, wenn fie hier wirklich feya follte.e Die Unterfuchungen änderer mögen hierüber enticheiden. 2 | He:r Roth führt zwar felbft zu den obigen A erneen i in feiner Schrift über das Studium der eryptogami ;fchen Waffergewächfe; allein ich fürchte, dafs bey aller feiner ihm eigenen Genauigkeit er doch zuweilen diefelbe ver- -nachläfigte. Der fchöne und vortreffliehe Bau diefer Gewächfe, von deren Betrachtung unter dem .Microfcop man fich. Stundenlang nicht trennen kann, lafst bey kleinen Abweichungen auch leicht Verwechfelungen zu, und giebt zu Fehlfchlüffen Veranlaffung. B:fonders wenn wir annehmen müffen, dafs durch die längere Dsuer diefer Gewächfe ihr Anfehen mannichfaltige Abänderungen erleidet. Selbft die verfchiedenen Farben können dann keine Species beftim- men. Gehen wir.aber vun ‚beftiinmter zu ihren Fruchttheilen über, und be- merken, dafs der Ort, wo fie fich befinden, ihre Entftehung,, ihre Zahl, Ge- ftalt und Verbältnifs zu demübrigen Theilen, zu den Meinbranen, in welchen . Die fich b- finden, blofs-zufällig abändern kann; dafs felbft durch das Zuhaufe- tragen eine Umänderung in diefen Theilen erfolgen kann; dafs die Zeugungs- “theile derfelben uns bisher noch nicht’ deutlich bekannt wurden; dafs, um diefe zu finden, ein gewiffes Alter diefer Gewächfe wahrfcheinlich, wie bei den Aalen, erforderlich iff: fo wird es um fo einleuchtender; Aal auch ‚ die % N RR a ee N die Unterfachung diefer Gewächfe und ihre Beftimmüung eine-lingere Zeit er- RE: fordere, als den Raum eines Tages. Ichiglaube die Zeugungstheile diefer Ge- Bun $ wächf: eben da gefehen und gefunden zu haben, wo ihre Glieder fich befinden; i die männlichen ftehen dicht an den Artieulis‘an, und haben eine gleiche Bil- dung, wie die männlichen Gefchlechtstheile des Barracnosrermı monitifor- ar nis. B.: die weiblichen fitzen in den ‘Wänden der Membran zwifehen den Glie- dern, und find mit einer Narbe, zuführendem Gange und Fruchtanläge verfehen,, vr wie bei den. Laubmoofen. : Ich werde nach mehrern anhaltenden genauen. Une terfuchungen diefe Beobachtungen gewiffenhäft mittheilen, und hofe dann zu zeigen, dafs fich auch diefe Gewächfe nach diefen Thheilen ordnen laffen,’ und ficherer eintheilen, als nach ihrem eihfachen und ungetheilten, aefigen und getheilten, gegliederten und ungezliederten Bau; welcher mehr von dem ...: Alter und damit verwandten Umfländen abhängt. : Ueberhaupt finde ich bey den grofsen und nahmhaften Entdeckungen unfers Zeitalters es nöthig, nun anzü- fangen, mehr auf die wefentlichen, beftändigen Theile der’uns neuerdings be- kannt gewordenen Gewächfe zu fehen, und durch microfcopifche Unterfuchun« gen zu behellen, als bey der äuffern Kenntnifs der zufälligen, fo leicht abän- eh derlichen Theile ftehen zu bleiben. Das.Feld der cryptogamifchen Gewächfe bietet uns dazu taufend Gelegenheiten dar. bey welchen. unfere. Ferfcher fich . fogar mit tragbaren Microfcopen verfehen follten, um an Ort und Stelle, wo fie dergleichen Gewächfe finden, gleich ihre Unterfuchungen anzuttellen.: Wie weit können wir dadurch kommen, und um wie viel ficherer.müffen unfere we H Beobachtungen dann für jede Zukunft werden ! RR; 2 - ” vr [ Ich verbinde hiermit zu gleicher Zeit die Be’chreibung einer in der Leip- | ziger Gegend vorkommenden Art von Sroxscıa, ‚deren genereller Character R freylich-noch.nach den.beften Befchreibungen der Autoren mangelhaft-und un- ; zureichend it. ‚Und ich wage es nicht, nach den geringen Kenntniffen diefes -_ reichhaltigen Gefchlechts für jetzt felbfi eine Definition zu geben, welichwe-e der eine Menge diefer:Familienkörper kenne, noch, wenn ich fie kennte, Ge- legenheit gehabt hätte, fie an ihrem natürlichen Standorte, und vom Urfprung ihrer Lebensperioden an zu beobachten. Es gebören dazu jahrelang fortgefetzte Unterfuchungen, und die genaueften, forslichften Zergliederungen; umles kann dies auch nicht das Werk eines einzigen feyn. So weit ich die Spoxsta lacu- fris, und nach dem kleinen trocknen Exemplar die SponcıA fuviatilis aus der Rt Göttinger Gegend, welche ich in der Sammlurg meines Vaters fand, kenne; e fo finde ich beyde wenig von einander verfchieden, und mufs glauben, dafsfie nur durch den Standort ein verändertes Anfehen erhalten. Jene findet man mer » - ftens anrden Wurzeln des Schilfgrafes, der Pumpskeule; und hier wird he ge. wöhnlich von den übrigen Wafferpflanzen in beengtem Zuftand erhalten, ds VE Bi In gr BER hei immer ein zufammengedrücktes Anfehen hat, 'wad nicht fo frey wachfen kann, als die in Bächen und Flüffen wachfende SponcıA fluviatilis. Die Ramificatio- nen, die Saamenumfchliefsungen,, die Saamen felbft, fo wie die äuffern Be- deckungen flimmen übrigens vollkommen überein, und diefeinen haarigen Fort- fätze der Oberfläche, — alles zufamme ngenommen läfst mir ‚keinen: Zweifel übrig, dafs fie fpecie nicht ‘verfchieden find. Meine ‚Spongia wächft hier in Teichen, und unterfcheidet fich fehr bedeutend von jenen. =: Spoxcıa Rothii fuperficie glabra, nitida, fufca; ramificationibus diveri- -catis, obfequiofis, apice ventricofis, Senlahs. longitudinaliter ex - una parte dekifcentibus. Sporangia clypeata in diffepimentis alternis. Spörae ovatae, fufcae, laeves. „Die glatten, runden, glänzenden Saawen diefes ‚Waflergewächfes fetzen - fich im Herbf an den Blattftengeln der Nymruara. lurea, des Poramoc. gra- minifol., lucens, u.a. an, und treiben ihre einfache Warzel unter die’ äuffere häutige Oberfläche defläiben: über fich fleigt eine ganz einfache Verlängerung ‚bis zur Oberfläche des Wise; welche anfänglich eine gelblich‘ grüne Farbe hat. Zu dıefer Zeit bemerkt man die Subftanz diefer Verlängerung von zelliger Befchaffenheit.. Nach und nach veräftet fich diefelbe: die Aefte’legen fich im. gefpreizten Zuftand nieder an die Oberfläche des Gewächfes, aus dem der Saa- men Wurzel fchlug: und nun wird man an der Oberfläche fchon mebr deutli- che Structur gewahr. Man bemerkt, dafs diefelbe auffer der Glätte überall kleine zerftreute Puncte oder Löcher .erhält,-. an deren Kanten Fäden in der Mitte des Julius erfcheinen, die fich bis zum Auguft immer mehr vervollkomm- nen, und den Antheren anderer Gewächfe ähneln. Ich getraue mich indeffen nicht, fie dafür auszugeben, weil’es mir noch dazu an völliger Ueberzeugung fehlt: in den innern Wänden zeigen fich häutige Diffepimente, zwifchen denen man Körper gewahr wird, welche den Fruchtanlagen gleichen. Am Ende des Augufts hat die Pflanze mit allen ihren Theilen die gröfste Vollkommenbheit er- reicht; an den Enden der Veräftungen befinden fich klappenförmige Häute, welche auf der Oberfläche des Waffers ein filberfarbenes Anfehen haben, und einen fcehönen Glanz der Wafferfläche geben. Diefe fpringen zur Zeit der Reife der Saamen auf, und fallen ab; an dem Ort, wo fie anfalsen, zeigt fich nun der Rand glatt, meift aber mit ahlbenieen Fortfätzen, zwifchen welchen fich eine innere Membran fortfetzt, welche bei dem Auswerfen der Saamen - uneben zerreifst: zu gleicher Zeit fpringt das Gewächs der Länge nach bis faft zur Hälfte der Veräftung auf, und die innern Klappen, welche die Diffepi- mente, oder Loculamente bedeckten, entfpringen zugleich mit den Saamen. Die Dauer ift mehrere Jahre. Ich benannte diefe Spongia nach meinem Freund Roth, um ihm ein Denkmahl meiner innigen Ergebenheit bey feinen grofsen - Verdienßen um die Gewächskunde zu zeben. ze > L Er- Fig. Erklärung der Kupfertateh Sa Tab. IV. Ka ı. a. Eine junge Pflanze an dem Blattftengel des ee folinın. Man bemerkt hier- die befchriebene Oberfläche, das Ende der Veräftungen, und der ‚abgefprungenen klappenförmigen. Fortfätze, fo un “wie die theils ftumpfen, „theils gezahnten Kanten. r1..b. Eine Pflanze Fig. Fig. Fig. Fig. Fig. auf der ausgebreiteten Membran eines Stückgen Holzes, wo "die Kan- ten oben alle glatt, und die Längenzertheilung fichtbar iß. 1.c. zeigt eine Pfanze, wo an den, Enden der Aefte die. hauphigen, Klappen vor-, handen find: fie war Stengel der 'Typha. 1 & 2. Ein Theil der Veräfungen, wo nach No. IIT. des Mierofäops, die Structur des Gewächfes nach auffen, und die innere Lage der Sporan- gien deutlich zu fehen ift. KU 3. nach 'No., IV. vergröfserte Sehr Nie a ish von Zellgewebe 2a und man Pe Be Ort np an deutlich bemerken. ': 4 Ai & 4. ftellen diefelben in Zuftand unters N ee a theils von vorn, theils von der Seite betrachtet nach No. III.) „50% x 5. ftellt ein zerfchnittenes Sporangium dar wo nach No. Ivy. ‚die. klei- nen Saamen an der abgeichnittenen Kante erfcheinen 1 ir 6. Saamen nach No, VI. vereröfsert. v ak 1 ER En ala ; Y FRE Er er N IV. De Vegetabilibus Suecanis pbfstuatiancs et erperimenta, eur propofita Zapf u. Ab - : -Adame Afzelio et Andr. ‚Magn. Madsbork - Praefatio. RÄT quae ‚intra fines Patriae fponte proveniunt, conquirendis a multis retro annis operam,navavi. Adhuc juvenis, florum amoenitate captus, quidquid offendebam, Be cognitione. decerptum ficcatumque papyro adfıge- ba, et nomen quod demum eumque ab aliis impofitum multa cum accuratione adferibebam. Caecum igitur animi impulfum fecutus, non alium omnino finem cogitabam. "Deinde vero numero magis aucto, augebatur etiam habendi cupido. Vege- tabilia Suecana in univerfum omnia nofcere et poflidere defiderabam. Itaque non tantum ipfe follicitius colligebam, fed aljis etiam hoc coımmittebam nego- tium, adhue tamen non alio fine, quam ut 'omnibus Florae noftrae divitiis, uno loco congeftis et uno quafi intuitu contemplandis, pofferm delectari, _ Tandem autem, aetate provectior,)meliora fapere incipiebam, Solas, ut ajunt, nomenclaturae adquiefcere non arridebat. Neque differentiam exter- nam, clafificationem, nomina, characteres, terminos, aliaque ejusmodi, unice frire, operae pretium ducebam. Botanico credebam potius incumbere, ut Ve- getabilium mutationes, effectus, leges, proprietates, cet., quantum herh pofhit, eh: et ante omnia aliguem ufum pro fcopo haberet inguirendum, . Sit ille five mazuralis, in Oeconomia et Politia ipfius Naturae quaerendus, five artificialis, homini proprius, quemque jure dixeris vel medieum, quatenus fani- tati confervandae et reftituendae infervit, vel oeconomicum, ‚quatenus ‚ad cul- . tum atque victum comparandum conducit, vel technicum denigue, ‚quatenus commoditates ac jucunditates adquirendas relpreit. His rationibus inductus, Obfervationes et Experimenta ipfe infituere inci- piebam. Illis enim folis veram niti et utilem fore cognitionem Vegetabilium, exiftimabam. Pro oblata igitur occafıone, exbihinai, et longe aliud faepenu- L2 mero _ \ ‘ mero inveni, quam quod cogitaram. _Objervavi, et proprietates, etiamin Ve- _ getabilibus vulgatiffimis, vidi perquam fingulares, et attentione digniffimas. Experimenta quoque injtizui, et detexi, quae non omnino inutilia judicet, fpero, aequus rerum aeftimater. ? Has Obfervationes, haec Experimenta ] jam roh juris factarus, id unice neceffe habeo praemonere, me nihil aliud in medium protuliffe, quam quod x 7 ipfe oculis meis ufurpavi, quodque vel omnino novum, vel aliorum faltim ob-_ fervationibus confirmaturum judieaverim. _ " Summa infuper veneratione LinnarAnum Nomen profequens, a ı funda- mentis Botanices,- quae jecit hoc aevi noftri Decus, folidifimis ne latum quidem „unguem difcedere religioni duxi. “‘Quin contra tanti Viri vefligia pro viribus fequi, in primis fum adnixus. Hocce autem opufculum meum in duas Sectiones divifum sohn ‚ quarum prior five Theoretica continet ea, quae; ad, Vegetabilia, per notas ex illorum _ natura, proprietatibus ‚ mutationibus, defcriptionibus et id genus aliis petitag, rite dignofcenda et in vera fede collocanda, facient. 'Pofterior vero five Pranm. fuppeditat ea, quae ufum Lie noıminatum Be ke res ee a de ‚Iimtsstg N veretabilibus Suecanis juxta obfervationes, ” Sectio prior. Cap. l. B ee De generibus. GE; j" RR Ab illis, quae, me judice, eum aliis haud incommode eonjungi poffent, exordiar. Objervario I. CENTuUNcuLus, calyce corollaque quinquepartitis et Famini- bus quinque, in litoribus lapidofis, hieme inundatis, tracfus eirca Gothobur- gum maritimi copiofe erefeit. Quem mecum benevole comımunicavit amicilfis mus Dnus Anp. Daur. Nullam igitur ab Anagallide alam video differentiam, nifi quod ıllı tubus corollae brevifimus et huic nullus; quem terıninum fi ex- punxeris, omnino eumdem habebis utriufque characterem. Sit ergo; x Er ANAGALLiS Centunculus, foliis preis, alternis; ‚Boribus axillaribus, fefilibus, u. IR Pt ee = Öbfervatio 2. Armanes variat calyce g-fido et 4-fido, piflillis duobus et uno, feıninibus tandem duobus atque uno, eodem modo ac Alchemilla vulgaris. - Plerumque tamen in utraque unum tantummodo piftillum et gerimen obfervavi. Et quum praeterea huc accedit habitus omnino idem, eo majori jure in unum genus conjungantur, et, de qua ago, nominetur! ; ALCHEMILLA arvenfis, foliis trilobatis, obtufe crenatis. u Obfervatio 3. Mvosurus a Ranunculis vix feparandus videtur, nam fi nectar:a illius guinque, fubulata, petaliformia, pro totidem fumferis petalis, unguibus fetaceis inftructis, bafı tubulatis et fundo melliferis, non multum forfitan erraveris. Habet praeterea /rapum nudum, uniflorum et calycem bafi appendiculatum, ut Ram. falcatus, eumdemque pentaphylium, ut totum genus; frnina numero variantia, a 5 ad 10, ut Ran. hederaceus, quin etiam, licet -rariffime, a ı2 ad 20, ut Ran. feeleratuss; receptaculum conicum, fubülatum, ut idem. ‘Hoc igitur notetur ch.ractere fpecifico: en Ranuncurus Myofurus, fcapo nudo, unifloro; foliis linearibus; femi- nibus acuminatis. _ - Obfervatio4. Tormexrirta folo partium fructificationis numerc, unica nempe quinta parte deficiente, a Poreutilla diferepat. Qualem Pozentiliae reptan- zis Aorem non numquam reperi, quamque ideo a Tormentilla reptante vix ere- diderim diftiaguendam, fatentibus id ipfum Anglieis Auctoribus, Hud/. Ang]. ed. 2. p. 225. et Lighrf..Scot.p. 273. Quum igıtur non nifi unica certo reftet, Tormentillze fpecies, et generi conflituendo minime fufhciat partium fruectifica- tionis numerus folus, utpote cujus ideo, ceteris omnibus fimilibus, nulla ef habita ratio in formandis bene maltis, v. gr. Rhamno, Thefo, Gentiang, Lino, Contallaria, Kumice, Vaccinio, Polygono cet ; nihil impedire videtur, quo mi- “nusad Potentillas, foliis digitatis, referatur Tormentilla noftra et appelletur: PoTENTILLA Tormentilla, foliis quinatis, lobis infimis; amplexicaulibus, incifo - partitis; caule procumbente, ramofffiimo; flore tetrapetalo, Obfervatio 5. Firacınes noftrae gaudent omnes pappo fefhli, fimplici, et flofculis in difco hermaphroditis,) figmate inftructis ac femina proferentibus; ‚jisque flofeulis, vel pluribus, ut Filago montana, vel duobus tantum tribusve, ut Eil. Germanica et arvenfis. Sunt igitur rationes, cur inter Gnaphalia Pilagi- noidea, quibus, aeque ac religuis noftris Gnophaliis, pappus etiam eft fimplex, „potius eoliocentur, quam diverfam conftituant genus. Diagnofin et notas fpe- cierum chsracterifticas videfis apud Scop. Carn. ed. 2, Tom. I. p. 153. fg. et Hudf, 1. c. p. 362. se] Dir; DE EL 2 L; 3 B, Obfer- \ — 86 = : Nbfervatio 6. . Bisst fpecies in 'plura 'genera eziftimem diftribuenda , et % vereor, ne tantum non omnes folum fint initia aliorum vegetabilium. 1° Fe lamentofze, quum locus' crefcendi er filamentorum longitudo generibus: diftin® guendis fuficere nequeant, a Confervis aegre divelli poffunt: Et annon illas, in aquis plantatae, in has tandem abirent? Harum etiam multae, in-primis, enodes, vel fab armato oculo, ne ullum quidem articulorum veftigium mibi oftendunt. E contrario in filamentis By/fi aureae fimile quidpiam obfervo. De Byfjo flore aguae valde dubito,‘ an potius fit congeries variarum partieularum putrefcentium, quam aliquod vegetabile. ° 2° Pulveruleutse, -quod non fint‘ nifi Lichenes leprofi vel imperfecti vel adhuc juvenes, fatis indicant fpecies cum tu- berculis vel fcutellis jam tum repertae. “ Byjfo faxatili multum ef-commune cum erufta, tum Lichenis rupeftris, Scop. 1. c. p. 363. fq. et Web. Spic. p« 190. fq., tum aller: Byffum Folithum cum tuberculis in Oftro- Bothnia invenit Dnus Med. Lic, Haft, vid. Nov. Act. Soc. Scient. Upf. Vol. IV. p. 244. Buflus 7 candelaris eft fine dubio crufta Lichenis candelarii, illius nempe; pulverulenti, _ fat vulgaris, quem nonnulli pro juniore, alii pro are fumunt, fed quem ee pro diverfa fpecie potius haberem, quum feutellae per aetatem in tuber- u la non mutentur. - Byffum Botryoidem effe initium plurium Vegetabilium Cryptogamorum, facile crederem. Similes enım funt Lichenes Scyphiferi, > dum primum oriuntur; fimilis Buffus velntina, et crufta tum Mucoris Furfuracei, 4 tum Lichenis Bujjoidis, madida in primis vel Junior, tum etiam et ante omnia novi cujasdam, qui mihi Lichen Botryoides, tuberculis minutifimis, fphaericis, pallide fufeis, nitidis, quemque in humidis atque umbrofis. juxta latera lapidum feptemtrionem fpectantia.reperi,. Byfas incana eft crufta Lichenis Mufcorum, Web. l. c. p. 183. Byflus Iactea perquam fimilis eruftae recens- ortae.Lichenis lentigeri, Web, loe. cit. p. 192. proxime accedit ad Lichenerm Mufcorum, Scop. l. c. p. 365. et praefertim ad illum, quem pro Liehene lacteo in cortice Betulae _ albae non numquam fumfi. I ER $.. 2. Ad illaGenera, quae putaverim dividenda, jam en Sunt u plura, quae unam alteramve continent fpeeiem, toti characteri generico haud. bene congruentem, quales funt v. g. Anthericum offifragum et calycularum, ‚Ra- nunculus Ficaria, Leontodon Taraxacum, cet.: Sed neque hae fpecies adeo re-. cedunt, neque ullam aliam intra primas xxııı Clafles nofco adeo diferepantern, ut.novum ideo genus, non nifi fumma neceflitate creandum, adhuc aufim Propo- nere, nifi fit Galeopfis Galeobdolon, quam fpeciem, ab hoc genere deparatam; 2 bene defcripit, bonumgue illi, ut novo generi, characterem- dedit Dass Hudfon, L. c. p. 257. fq. Dre Sed vero inter Fungos mihi den videre, effe aliquam ee ideo- que non inutilem fore divifionem quamdam BEA a BT Of 2 v \ a a "Obfervatior. Puarrus impudicus eo, quod habeat volvam, eamque in plures partes laceras apice difhilientem; ffipitem fiftutofam; pileum margine -Jiberum , fubtus'vifeido-gelatinofum, apice umbilicatum et pervium; membra- nulam infundibuliformem, in cavo pilei locatam, illiusque aperturae margini eircum adnatam, apice liberam, lateribus expanfam per förillas tenuiffimas, perforatas,- ex Fungo ipfo euntes et inde fecernentes liguorem, qui per. mem- branulam adfeendit, fupra pileum defluit et ad terram fecum trahit granula Aphaerica, fine dubib Jemina, in vifeida illa materia fub pileo collocata, cfr. Schr. der Berl. Gef. Nat. Fr. Illter B. Ber!. 1782. p- 243. fq. AN 4. F.I a fuperque a Phallo efeulento differt, charactere infigniendus; ‚Fungus turbinatus, et ; volva apice dehifiente ; en ira gileum pervium [par/a. -Quo autem feratur Phallus ille efeulenrus, non ade facile et dietu. - Sed ‚guum ad Helvellas meas, vid. Act. Reg. Acad. Scient. Stockh. ann. 17$3, p- I fq. T. 10. proxime accedat, illis adjungi poflit, charactere fpecifico: - Heıverra Phalloides, pileo deflexo, reticulato, circum adnato;- Ripite zugofo, medio fiftulofo. Quod.valeat, usque dum plures fortaffis innotuerint fpecies, unde conftet, utrum heie maneat, an diverfum eum eis conftituat genus. Interim Heivellarum charaeter eınendatus evadit: "Fungus turbinatus 5 Jructificatione Supra a Pmpervium Je fa. Obfervatio 2. Crarunus denndatus et nudus atque Mucor Embolus et ob- welatus, Rerz. Prod. p. 256. (Embolus obvelatus, Oed. Dan. Tab. 536.) et plures ejusmodi, quomodo genere feparentur, non video. - Omnibus enim eft volva inferne debifcens, fenfim aut tota evanefcens, aut qua partem in apice zemanens, ut videre eft in Clathro denudato, Jacyu. Mife. Auftr. Vol. T. 6, et plures includens fungulos aggregatos, Ripitatos et inftructos quemque capitulo, plerumque oblongo vel cylindrico,- contexto vilisreticulatis, immixtis pulvi/culo inguinante, qui fine dubio eft fructificatio et fortaflıs. feınina. Ideoque cha- zacter hujus generis eflentialis erit: € Fungus gregarius; volva communi bafı EPDEERATG x PYaeananı capitulis Fungulorum reticulato villofis iinmixta. \ =" =6De Clathro cancellato, recutito et ramofo, Retz.1.c. p. o51., gquum eos -pumquam videriın, dıcere nön attinet. 1llum autem, quippe qui cum Phallo Umpudico : fänitare jung tur ‚longe propiori, conf. Mich. Gen, Plant. p. 2:3. fq. "T. 93. Tournef. Inf. p.'561. T: 329. Fig. B.- Gled. Fung. p. 140. T. 4 Bat. Füng. p. 23. Tab. 2. Fig. E. Scop. l c. P- 485-5 ie non efle generis, habeo perfuafifiinum. -Obfer- Obfervatio 3. HeLverıa Pineti, neque.cum ceteris Helvellis,, ‚neque cum aliquo alio huc usque cognito genere congruit, nifi quadamtenus cum Agaricis praefertim coriaceis, Hall. l,e. p. 137. Novum vero potius conflituat, idque eo majori jure, quum plures huc pertinentes habeam fpecies, (quarum crefcen- ' di modus oınnibus communis hic eft: Primum confpieitur tantummodo punctu- lum, quod deinde fenfim in formam dilatatur orbicularem, planam, et ‚denique margo fuperior in fungum excrefcit horizontalem, acaulem, planiufeulum, ple- rumque imbricatum, fupra villofum, fubtus glabrum, ‘ laevem, aetate fubtilif- genericus fit: 3 we Fungus horizontalis; fructificatione per fuperficiem inferam laevem fparfa. Obfervatio 4. Pezıza lentifera, cujus faltim tresfunt fpecies, a ‚ceteris Pezizis cupularibus vel cyathiformibus, fructificationem in fuperficie excavata difperfam habentibus, fubftantia coriacea, fructificatione lentibus, in fundo caınpanulae ope filorum adfıxis, inclufa, et tota denique facie tam manifefto differt,: ut non fit, cur illis adnumeretur. Sit igitur diverfum genus charactere; Fungus campanulatus, fefilis; fructificatione lentibus, in fundo locatis, inclufa. f ee nn. Obfervatio 5. Licuen feriptus rugofus et pertufus, Tremella purpurea, Lucoperdon variolofum, fufeum, Hudf. \. c. p. 645-, truncasum (Tremella turbi-. nata, Hud/. l. e. p. 563. et Tr. Agaricoides, Retz.1. c. p. 235. Peziza pulymor- pha, Oed. Dan. Tab. 464. et Lighrf. Scot. p. 1055.) atque nigrum, Hudj. \. c. p. 644 fq. (Sphaeria tuberculata, Lightf. 1. c. p. 1113. fq.), Sphaeria nitida, Weig. Obf. p. 45. Tab. 2. Fig. 14. et Web. l.c. p. 28ı.fq., Peziza punctata, Cla- varia militaris, digitata et Hypoxylon, atque aliae praeterea fpecies bene mul- tae, mihi nondum fatis cognitae et perfpectae, jure videntur in unum conjun- gendae genus, quod Michelius, 1. c. p. 103. fq. primus conftituit et poft Halle- rum, Helv. Tom, III. p. 120. Sphaeriam.appellarunt Daus Weigel, 1. c. p. 42. fq. et Dnus Weber, loc. cit. p. 231--288. Omnis autem iftae Jam nominatae fpecies vel quaecumque hujus generis aliae in eo unice confentiunt, quod cellu- las habeant plerumqne globofas, rarius eylindricas, cortice obtectas, vel plures fuperimpofitas, in unum commune tuberculum vel fungum fociatas, five fefhile,- ut Lichen feriptus-et rugofus, atque Lycoperdon variolofum, nigrum, fufeum et - zruncatum, five ftipitatum, ut Clavaria militaris vel Jolitarias, fingulas totum conftituentes, ut Lichen pertufus, Sphaeria nitida et Tremella purpurea, ‚vel Jparfas tandem in fungi fuperficie, ut Peziza punctata, Clavaria digirata.et Hy- voxylon, repletas naja pulverulenta, friabili, -faepe folidiufcula et plerumque carbonaria. Cortex ifte communis dehifeit rimis, unica tantuımmodo longitudi- PR <. fime rimofum et pulvifceulum fructificationis demittentem. Itaque character > - “ ? 7 ; nali, er Fr me Er in Lichenibus primo Hominatis, ‚pluribus vero vagıs in Lyeoperdis, et cel: Anlae in confpectum veniunt, vel fine interiori quodam cortice vifibili materiam pulyerulentain ftatim oftendentes, unde facies Lycoperdi, 'vel peeuliari membra- na donatae, apice claufae, rarius ‚minutifimo porulo pertufae, elevatae et fu- ; perficiem tuberculatam en ut Lycoperdon nigrum. In aliis fpeciebus eft coriex exäcte duplicatus, exterior, vel cruftaceus , unde facies Lichenis, ut in L. pertufo et Sph. nitida, cet., vel gelatinofo- membranaceus in Tr. purpurea: interior vero ex membranula tenuiflima, apice dehifcente, foramine fenfim fe dilatante, femper conftat. In reliquis tandem, Peziza nempe et Clavariüis, cel- Julae iftae non nifi membrana propria, elevata, apice perforata funt nee L Species tantum non omnes ex rimis corticis arborum propullulant, varia figura, vel oblonga, ut L. feriprus et rugofus, vel rotundiori, ut pleraeque, vel ramofa, ut Clavariae duae. In nonnullis et ‚praefertim janioribus difficillime admodum eorfpieiuntur cellulae, fed nihilo minus a Lycoperdis materia illa pulverulenta friabili,. compactiori et cortice plerumque lacero, facile et ftatim difeernuntur. Atque ideo hujus generis, de Algis et Fungis fimul participantis, fed ob fungo- {am pluriam naturam his potius adnumerandi, character fit: _ Fungus, figura varius ; fructificationis rag ee fr jabii, aceute ee Ußilago fegerum, (Sot-ax, Brand i fäd), de qua tam multum invenies feriptum, hujus etiam generis videtur et ad Lycoperdon variolofum proxime ac- “ eedit. Sunt quidem, qui contendunt, hancce materiam carbonariam hon effe _nifi eongeriem multarum. animaleulorum myriadum. Sed’de Lycoperdis aliisque Fungis idem er vid. Linn. Amoen. Acad, Vol. VII. p. 396. fq. et Weiß. Orypt. p. ı-8. Etin cellulis, clavam Clavariae militaris conftituentibus, . etiam minutifima animalcula nuperrime fibi videre vifus eft Dnus Ort. Pr. Mül- ler, vid. Schr. der Berl. Nat. Freunde, Ifter B. Berl. 1775. 8° f. 152. 156.159. fg. Unde igitur ‚fequeretur, ut omnes in Regnuam Animale amandarentur. Verum rationes mihi non adhuc fatisfaciunt. Pluribus opus eft experimentis, " et usgue dum illa fuerint inftituta, publicique juris facta, Fungos in Regno Vegetabili retinere eonfultius duxerim, et neque uflilaginem fegerum a Lycoperdo variolofo loco fejungere, neque Clavariam militarem a ceteris duabus fupra no- / minatis, in quibus, quantum fcio, nihil, quod vivum referat, adhuc detectum eft, nec ego fimile quidpiam in aliis Fungis detegere potui, etfi pulvifculum pluriom, quin et Equifeti arvenfis, tum in a@re ex ejus impulfione tum in aqua ex illius vi maffam iftam pulverulentam Bu atque feparandi, fe motitan- tem, armato oculo faepius obfervavi. “ Valde fufpicor, Lichenem etiam lobiferm ad Sphaerias effe eferendünt; Illius enim tubercula, initio claufa, ‚aetate pluribus rimis apice fatifcunt et nucleum —. 3 m 90 — i * a EREEN oftendunt inclufum, ex ‚materia ‚atray: pulverulenta, edle conflan- E Ss | tem. Neque adeo multum ab hoc genere.differre videtar Lichen fragilis, siegt ie pulvisculus ille in tubereulis, quantum»adhuc a in mallan non bene cobaereat. 7 er Be Hoc jam feripto et qua partem quoque impreffo in manus incidit Ibis Offervazioni fopra la Ruggine del Granv, in Lucca, 1767. 8°, cujus re. Dnus Fel. Fontana multis argumentis evicit, ujlilaginem nominatam effe aliquod vegetabile. Scilicet eft fungulus gregarius, ftipitatus, 'rubiginofus, vel ovalis; omnes fimiles et aequales, vel diverfae fisurae et magnitudinis, finguli autem inftructi ftipite pellucido, capitulo conico, excavato et in ejus cavo locata glan- . du!a, capitulum fuperante, vid. p. 29 - 35. et Tabula adfıx.. Hi funguli ut. primam in aquam funt immifli, movere fe incipiunt, tamquam vita praediti effent. Sed hic motus, aqua inter illos bene penetrata et fic glutine, quo con- nectuntur, foluto, poß aliquot temporis momenta BEER ala ex en en fe iniinuante exoritur, vid. p. 36. fq. ; Obfervatio 6. Mucores perennes, fi M. Embolum ceterosque illi fimiles exceperis, ad Trichias fuas retulit Hall. 1. c. p. ı14. fq. T. 48., ad Clathros Hud. |. ce. p. 631. fq., ad Lichenes leprofos, faltim unicum, ‚Scop. ]. c. p. 360. Web 1. c. p. 198. fq., Schreb. Spie. p. 134. Rerz.]. c. p.224. Sed fine ullo dubio diftinctiffimi, novusn Sanfituantiernes, inter Algas proximel Lichenibus locandum, 'cui nomen Sphaerocephali vellem imponere et fequentem : addere characterem: Crufta leprofo- farinacea; capitulo globo/o, u villis fructifi vcationis pul- vere maculante immixtis. _ e 5 -Scilicet omnibus eft erufla tenuiflima, ep farinacea. Stipes veniis, filiformis, erectus, longus. Inter feptem, quas habeo, fpecies unica tantum-» modo eft seanlik Capitulum globofum, tribus conftans partibus, fi verticaliter fecatur, confpicuis, nempe inferne cupula cuın materia” tenui, folida, Be per fundum extenfa et tecta membranula, mollioris fubftantiae, pallida, concava, - per dıffectionem lunulam deerefcentem referente et repleta majla capillacee, .- globofa, cupulam fuperante, ex pilis condenfata breviflimis, erectis,- pulvere 2 inquinante onuftis, haud raro deciduis et cupulam cum fua materia, N deinde accrefcente et in vagas rimas dehifcente, calvam relinguentibus, | BERN 38 ERS Objervatio 7. Mwucon fepticeus, quoad inyefligare lieuit, non ex hei er lis ftipitatis confiftit, fed, ur duae etiam aliae, quas poffideo, Apecies, ex fılis lonsıfimis, fubtil) Kan 's, denfifime contextis, capillaceis, quae, fungo recenti vel gr unam maffam unctuofam conftituunt, fed,. illo adulto vel fiecato, . } optime aiffingui et [eparari pofiunt, Omnes: praeterea humida et umbrofa amant, füb = 9 - eirtteibns 'arborum, {ub parimentis vel in: "parietibus‘ pröveniunt eentrifugae, receutes foetent, fiecatae inodorae, mollifimae, optimae alutae fimiles, pul- ‚visculo per fuperficiem fparfo', Higeferit in centro, ubi etiam tubera in for- mam-minutorum uberum elongata haud raro ‚sonfpieiuntur exorta. ei; t jeher character genericus .effe: ! INES EERRR. 177 u " Fungus unctuofus, kentrifugus; ; Frei pulvifeulo per re er maxinme in cenzro ee id: Tandem nonnulla’ genera, quorum Hoc vel characterem mihi dubium fecerunt obfervationes,. in sig: illorum fpecies abhindae, > Pepe alte riori'examini fubjicienda, Obfervatio 1. VERBENA ofkeinalis ‚ ad Didynamiam certiffime en, ut religuae omnes Verbenae tetrandrae, ‚quae fia Diandris non feparandae judi- centur, totum hoc genus majori fortafhis jure heic, quara in Diandria, colloca- retur, 2 Tetrandrae Diandras numero fuperent, E. Objervatio 2. Cuscura Europaea, pentandra, ealyce Goröllags 5- >fidis, 'et-Bryonia albz, dioica, in terris Europae- meridionalibus feınper occurrunt, Illa-igitur ad Pentandriam et haec ‚ad Dioeciam fit reducenda, fi modo Blazer utriusque fpecies hac ratione reperiantur fimiles, Ohfervatio 3. Anınız Thalana? Radix annua, Be, alba. Chulis - fpithameus vel pedalis, erectus, bafı villofus, fuperne glaber, teres, ftriatulus, rarius multiplex, junior fimplex, adultus ramofus. Folia radicalia aggregata, ovalia vel oblonga, obtufifüma, petiolata vel fpathulata, fubdentata, fupra® _ bispida, infra feabriuseula; caulina laneeolata, integerrima, utrimque hispi- dula, femiamplexicaulia, plerumque alterna. Calyx foliolis 4 conniventibus. . 'Fiores corymbofi, peduneulati; tetradynami, albi, tetrapetali. Perala obovata, integerrima,: calyce duplolongiora, fed filamentis breviora.* Siligua adfcen- dens, compreffiuscula, fubtorulofa, bilocularis, bivalvis; valvulis aequalibus, HArehne dehifcentibus, deciduis: diffepimente‘refiduo, Sewzina plurima,' ro” tundiufeula, ältero latere foveolata, fubemarginata, luteo-rubicunda, - In ari- dis eollibas , praeterlapfo vere, abunde:crefeentem reperi. - Figura Poll, Hif, - . Tom. 1Ido fubjuncta non bene quadrat. Glandulas intra calyeis’foliola nectari- feras, vel centies lente quaefitas, nullo modo detegere potui, Si igitur haee vera Arabis, cni glandulae defunt et calyx connivens, quid tum diferiminig inter hoc genus et Turritim intercedat, nifi fola fortaffis fliqua alli - BNERDR et huic angulata? er Ma leg Obir- F en 3 ot 5 Pa E Pa zn ah ; N! —. 92 oe hi ur 3 F ; Obfervatio 4.. LEoNTonon Taraxacum habet eat ren kai 4 mis laxis, inferioribus reflexis, et pappum ftipitatum,,. fimplicem. Sed Leont: ge autumnali et hispido eft calyx fubimbricetus,; fquamis omnibus adpreffis, erectis, et pappus fefhlis, plumofus. An igitur. 'haee ab illo funt genere feparanda? ‚An. vero character guispiam alius datur, in omnes aeque conveniens? 0 ‚Obfirvatio 5. Crrris tecrorum et biennis, utraque gaudet pappo fefhli, eg capillis fpiraliter flexuofis, ad flexuras minutifime denticulatis, den- ticulis vero non nifi optima lente confpieuis: calyce quidem calyculsto, fed fquamis exterioribus vix deciduis, Saltim in prima ipecie, delapfis ipfis femi- nibus, femper remanent. Quo ergo ferentur? Vel: poteritne eharacher = emendari? 4 a Obfervatio 6. SERRATULA tinctoria et ano s Ehe (heben pilo- fum, atque haec praeterea et folia et fquamas calycinas_ inferiores fpinofas. Contra ea Carduo et paluftri et heterophyllo- calyces funt inermes. Quaenam igitur vera inter haec genera intercedit differentia? Calyx fübcylindricus < et “ ovatus atque fligma magis minusve bifidum perquaın exigua videtur. Poffent- ne, ut Centaureae, calycibus inermibus et fpinofis in unum corjungi? Quod fal- tim fligma non -judicetur impedimento effe, monftrant genera_ Valeriana, Rhamnus, Chenopodium, Polygonum, cet. vid. Linn. Gen. Plant. Obfervatio 7. CHRYSANTHEMUM, et Matricaria quibus genuinis notis diftiguantur, non bene capio.: Ex Chryfanthemis. Suecanis inodorum gaudet pappo marginato fat magno, fegetum vix confpicun, et Leucanthemum prorfus nullo. Matricaria Parthenium inftructa eft (quamis calycinis margine arido- meinbranaceis: Matr. maritima et Chr. inodorum omnino iisdem, margine fca- riofis, undulatis: M. Chamomilla feminibus tenuifime edranatd- -marginatis, prorfus ut Chr. fegertum. Et generatim nulla Marricariae fpecies ex noftratibus fquamas marginales habet folidas. Obfervatio g. Anum maculatum et Calla palufris-, quum utr io fta- mina fpadieci vel receptaculo elongato fint adfıxa, illius nempe fupra piftilla, hu- jus vero eis immixta, aptioremne in Polyandria Polygynia obtinerent fedem ? Neque eniım adeo rarum eft, ftamina receptaculo videre inferta, conf, Vacei- nium, Grias, Elaeocarpus , Stratiotes, in primis vero, Liriodendrum et Magno- ha, quae, licet receptacula fint elongata et hujus Ramanası ut in Ares inverfo quamvis ordine, pofita, in Polyandria locantur. Ohfervatio 9. CaArıces qua fitum ftaminum et pifillorum multum va- riant, v.g. C. leporina, muricata, loliacea et clongata, fpiculis androgynis, ‚glu- mis fuperioribus femineis, inferioribus mafculis. C. vulpina, fpieulis ı. omni-- bus mafculis. 2. fuperioribus mafenlis, inferioribus femineis, 3- Br | glumis. % er - glumis‘ fuperioribus- anafeulis, pluribus; -inferioribüs femineis, paucioribus, qualem Seirpum paluftrem non numquam reperi. C. remota‘, fpiculis 1.;omni- bus androgynis. 2. fuperioribus mafeulis,' inferioribus androgynis. .C. digitara, - Spieis ı. fexu diftinetis. 2..omnibus mafculis. 3. androgynis, glumis.füperiori- “ bus mafeulis, inferioribus femineis, ut etiam €. flliformis et’capillaris. 6, acuta et veficaria, fpieis 1. omnibus fexu diftinctis. 2. intermediis, una: vel pluribus, ‚androgynis ; glumis fuperioribus mafculis, inferioribus femineis. : Sn, “ Obfervatio 10. Berura alba, amento androgyno, Hloribus fuperne mafeu- lis, inferne femineis, praeterita aeftate mihi pluries obvia fuit. Bis etiam eJus- modi amenti fquamas interınedias floribus hermaphroditis inftructas obfervavi. + “. Obfervatio 11. Mrrıoparırum /picatum, fpica interrupta, nuda; ori. “ bus 1. plerumque fuperioribus mafevlis, inferioribus femineis. 2. rarius {uperio- ribus hermaphroditis, inferioribus femineis. 3. rarifime omnibus hermaphro- ditis. "M, verticillatum, fpica verticillata, foliofa, foliis oblongis, acutis,. pin- natis; floribus fingulis feımper hermaphroditi. Multum igitur affines funt hae - Jpecies,' ut vix feparari queant, in primis’quum illa Roribus etiaım verticillatis, licet nudis, non numquam reperiatur. Genus vero ipfum quod attinet, nihil impedire videtur, quo minus, eodem jure ac Cällitriche, ad aliam Claffem, aman- -detur, et ad finem Octandriae poft Zlatinen effet locus ejüs naturalis. “ Öbfervario 12. Rmopıora rofea, Mercurialis perennis et Hydrocharis . Morfus Ranae, in floribus mafculinis non tantum rudimenta germinuin femper habent, fed ea quoque interdum accrefeunt et fructifera evadunt, quod his ‘gquidem admodum raro, illi autem, in hortis plantatae, frequenter aceidit. Ita etiam Populus alba, mafcula, heic in Horto Academico ante aliquot annos plu- res ramulos, floribus femineis inftructos protulit, ‚ut obfervavit Dnus Dahl. .. Obfervatio 13. Horxcı Suecani ab. Aira, quo etiam ‚antea relati fuerunt, vix nifi mafeulo Hore, piftillo carente, diferepant. Sed vero multae graminum fpecies in eadem calyeis gluma flofeulis variant hermaphroditis et mafeulınis, v. gr. interdum 4ira cejpitofa, Poa trivialis, anguftifolia et pratenfis, Feftuca , Bromoides,, cet., femper vero Cynofurus virgatus, Avena elatior et plura cum ‘Hordea tum Tritica. Ohfervatio 14. Parıerarza ofkeinalis maxime eft inconftans. Scilicet illam vidi v. foribus hermaphroditis, tum veris, ftaminibus perfectis, tum purüs, Raminibus imperfectis. 2, Adribus majeulis et cum et fine-rudimento germinis. 3. floribus femineis, ftaminibus deftitutis. Hi omnes faepe in eadem planta, fine ullo ordine, inter fe, mixti confpieiuntur. Me eg ! Obfervatio 15. Acen Platanoides Et campeftre variant floribus 1. vere her- maphroditis, ftaminibus et piftillo, utrisque fertilibus. 2. /purie hermaphroditis, M3 .idque Nas, 94 Be a h idque dupliei quidem. naar Aainkeihii effoetis,. zntheris Hempe pölliie wi euis, ut frequenter Cuenbalrk Behens, vel piftillo imperfecto et\in-fenien non ex- crefcente, ‘ut interdum: Lilinmn Mavtagon. ‚ Obfervavipraeterea i. ‚arborem’vere. bermaphroditam, totam. - :2. aliam pifillis abortientibus tantum non omnibus) 3. aliam floribus vere et fpurie. hermaphroditis, 'quodque pleramque obtinet, inter'fe commixtis, vel in. eadem umbellä, vel in diverfis 4. eamdem denique arborem, uno.anno flores producentem: ‚plerosque tteriles, altero autein-qua maximam partem fertiles.. In floribus mafeulis ‚germenquoque haudrarovidi, poft aliquot dies ferius.quam in hermaphroditis i incipiens, ,fubito ‚excrefcere,. 'quam: vis initio non nifi figma et fiylus apparuerint. Nullum ‚vero. tHorem folitarium, _ftaminibus effoetis et piftillo imperfecto fi fimul inftructum, umquam ‚Inveni, Ex his autem omnibus aliisque abunde patet, magnam hujus generis cum umbelli, feris, in primis quae flofeulos proferunt abortivos, effe funilitudinem. Et. certe Sa Dancum Carotam eodem ferme modo variare obfervavi. Ideoque in alia potius e Claffe et quidem poft Epilobiun in Octandria, Acer videtur collocandum. > Obfervatio 16. Fraxımus excelfior, ut ‚Acer; variat oribus et PR Spurie hermaphroditis, idque vel ftaminibus vel piftillo effoetis. » Scilicet fi ex bafı germinis pedunculati, oyati, comprefü, duo exeunt flamenta‘ brevia, oppo: - fita, terminata antheris polline repletis, eft arbor hermaphrodita. '.illae autem antherae, fi perfectae non adfunt, earum tamen videntur rudimenta,. BE majoraque, et antheram et germen referentia, plerumque fterilia, fed guorum unum aliquando, rarius utrumque in veras antheras tandem acerefcit. H: ec ; ef arbor feminina, et aliam numquam vidi. Sin vero antherae | polline foetae, vel intermedium habent germinis rudimentum, quod haud raro deinde excrefcit | et feınen evadit, vel illo prorfus deftituuntur, eft arbor mafeuling ,, fed nullam vidi totam folis ftaminibus inftructam. Arbores etiam obfervavi quibusdam- here ‘nis feınina proferentes, aliis vero omnino nulla. Hine igitur conficiatur, me- ‚lius fortaffis fore, fi ad Diendriam‘Monogyniam poft Morinam refertekur hoc genus, cum primis, fi düae reliquae ie En etiam rn väriare: de- prehendantur. oa ee Obfervatio 17. AGarıcı Character eft quidem Be Sed ne habe „fpecies, quae valde recedunt. 1° Helvella aeruginofa,, Flor. Island. p. Ocd. Dan. Tab. 534. Fig. 2. ‘Retz. |. c. p. 252.; mihi vero Agaricus Foli ftipitatus, pileo vertieali, dimidiato, fubtrilobo, margine 'obtufe erenato. Mi- . ns 'nutifimus vix obfervari poteft in terra, ubi inter gramina paflım « copiofe crefeit‘ x erectus, foliolum aridum omnino refereik, latere lamellofo 'glaucus, altero autem laevi obfeure fufeus. _ Stipes pilei margini infertus: ’ Pileus pleruingue 'eordatus, fubtrilobus: Lasmellae fimplices, venae elevatae potius nominandae. Ideoque ad Merulios, .Hall..\. c. p..150. et Scop..l. cp ar forfan‘ pertinet. 9 Be a ur > f : = Ber En n a 2° ‚Agaricns peötinati, «Hudf. ke; p- GER Me eoriaceus;, 'cet.' Ri Syı. pP 25- T. 1. Pl 5% Joco lamellarum dentes: habet:»lineari : obl longos, obtuios, . compreflos, dıftantes: quam ob cauffam Hydno:nimium eft affinis. " .Obfervafio 18. Boreri character etiam bene quadrare videtur. Sed meus Boletus‘ Agaricoides, acaulis, coriaceus, fupra villofus, poris oblongis difformibus, in radio diftinctos quidem habet porös, fed in difeo lamellas lace- ratas, aculeis perquaın fim:les, adeo ut de tribus hifce generibus participare “videstur. Apud nullum Auctorem huc usque illum invenire potni. Bart. 1. c. Tab. 35. Fig. C. adultum quadamtenus a. fed' ee pe 69. non bene convenit. & > Be BD a. » " Objervatio 19. Hypsı character difieultatibus quoque Ba premi! tur. ° Eienim in filvis opacis eruftas faepe offendi albidas vel’luteas, variae for- mae, mofcis vel graminibus inftratas, et inferiori pagina illis adfixas, fuperiori - vero ech:natus, aculeis erectis, obtufiusculis. Aechiatius autem eas deferibere, mihi nondum vacavit. ER; z BR ‚Obfervatio 20. Lrcorennon, ex variis conflattm in’ ‚plura, ni 2-Tallor, genera feparetur, oportet. \ 0...2° Lyeoperdon Tuber,. eervinum, Semen, Retz. 1. e. ‚P- 254- Sr. Brafficae er Act. Reg. Ae. Scient, Stockh. 1765. p. 208. fg. L. oleraceum, Poll. 1. c. Tom. IL p- 314.) fraxineum, Hady. 1. c. p.641. fq. aliaque ejusmodi. ulterius funt examinanda, annon ad genus Sphaeriae fapra nominatum comıinode reduci queant? Saltim L. cerölmum et /raxineum haud multum videntur abludere. ‚Ei . guod pro L. Tubere apud nos vulgo fumitur, licet cervino longe propius fit judi- “ candum, heie circa Upfaliam et alibi in filvis non adeo infrequens, ‘cortice du: ro, craffo, laeviusculo vel'parum tuberculato, pallıde luteo, "intus eft us zum plenum, quas tamen nondum vidi aliqua materia farctas. 2°. Lycoperdon Carpobolus. omnium/maxime fingulare, ab aliis quibusvis. huc usque cognitis, eo potifimum et fatis diferepat, quod, volva fub pluvia vel - tempeitate humida in plures lacinias apice rupta, € difco, cum crepitu talitro _ ‘ fimili, in altum ejaculetur veficulam fufcam, fphaeroidalem, quae per auram in linea parabolica fertur et ad terram delapfa faepe difploditur et materiam effun- dit vifcidam atque, granulofaın. _ Conf. Mich, |. Ce „Ps, ‚221. ‚Tab. ‚101. et Müller, 1, cp. 155. a 3° Lycoperdon Rellarum et L. RS Hua. GP 2 e£. corong- Aum, Scop. |]. c. P- 490 fq.), quod attinet, heie folum fignifieatum velim, vol- yaın Auctorurm vix ita effe appellandam, quippe quae fi vera effet, eapitulum alig:ando teneret inclafum, (god tamen rec umquar inveni, nec quoinodo Habs bene intelligo. Scilicet L. fornicatum veram habet RE LER quae Corpus fuftinet N ? fuftinet globofum , .edriaceum, fere.. ‘dimidium terrae immerfum et in’ 'ejus fuperficie in quatüor dehifcens lacinias, apice incurvatas, vid. Bart. l.e.p. 74 T. 39. F.ı-5. Ita etiam comparatum eft L. flellarum, quamvis nondam fit. reperta ejusmodi radix, quam tamen adeffe putaverim. - Sed: ejus laciniae, ut faepenumero obfervavi, initio terram fpectant, illique qua partem Ph inferuntur, quafi radicum vices agerent. Fungo autem: maturo et maximo fructificationis pulvere difperfo, apice furfum flectuntur et faciem „Yelzas mul- - tifidae prae fe ferunt. TER Ds 4° Lycoperdon. radiatum ‚aliaque fimilia, in foliis neänfertim arborum-pro- venientia, quibus etiam L. epiphyllum fortafie adnumerari debeat, id habent. fingulare et diverfum, quod limbus numquam inveniatur claufus, fed ab initio - femper apertus accrefeat, margine in plures lacinias fiffo. Deinde augeri et ferme ad radii ae, revolutarum altitudinem augeri ineipit, difeus „gui tandem variis rimis dehifeit et lanulam elaftice expellit intumefcentem et ulver re minutifimo immixtam.‘ In aliis non :nifi pulvifculus ille folus confpieitur. 9 5° Lycoperdon Bovifta, pedunculatum, .pifforme, Epidendron, gregarium, Retz. |. c. p. 255. et alia ejusmodi, certiffime hujus funt generis et facile digno- _ feuntur cortice, fungo j juveni, molli, lento, pulpofae materiae ‚pleno, ore claufo: illo autem maturo, cortice duriusculo, tenuiore, fragili, apice vario modo de- hifcente et pulverem farinaceum, ex pulpofa illa materia ortum,, fpargente. Ed Huc. etiam nonnullos adnumero Fungulos, a b. m. Linnaeo non defcriptos, Eu: fed quos inter fwas Trichias locavit Haller. Etenim non differunt nifi cortice ma- gis atque ad bafin faepe detracto, et lanala, locofoli nudique pulveris, exfiliente, pulvifculo varii coloris onufta. Poflit igitur character hujus generisefe: Fungus fubrosundus; cortice apice ee Frucsifentignie: Bel, totum implente. Cap. H. a > De Speciebus. rc Ka 5 6 ee. we Illas, quae, quantum ego quidem judicare poflum, fedem mutare, debeant, primum nominem. u PER: Obfervatio ı. PutLEum arenarium, quum calycem habeat Cacirraski longitudine aequalem, minime vero truncatum, apice bicuspidato, a Phleis ad ‘ Phalarides referatur, ‚charactere, quem videas ‚bonum apud Daum ‚Hud); _ Lep 23. a N? = 97 g0 x ibrObfervatia: 3. ir: Kae. ‚calyce. gauderoppolito NY föhitapio Nec "inter pluraicentena,.'quae'prae inanibas habui.et; examinavi,exempla; nil’bis tantummedo,'fpiculas vidi'inferiores: ‚geminas.nı Ideoque: potius’ ‘fit: See cui eharacteremi convenientem ämpofuit Idem ; crp. 58. 194 soo BR A . Obfervatih® 3. TorprLıum Anthrifeus ob Nofeulos” difei RR et Fra ovato-oblongum, hispidem, ‚majori jure inter Caucalides east ‚guod jamtüm fecerunt Hall: 1. e. Tom. I..p. 324: Re cp. 214 et Lighif, kei p. 155. ‚Character poflit retineriidem. !- vsica De 3 Ohfervario 4. Aısınz media Raminibus variat primg' vere akque i in terra macri tribus et quinqu® '; äeflate verö, autumno atque in folo pingui quinque et decem, ‘Brorfus ut Arenaria rubra. Ill praeterea eft calyx patens, getala bi- partita, capfula fexvalvis, fenina comprefla et, cetera omnia Stellariae propria; ee ob rem ‚huc amandetur appellanda: B 5 BERE | L STELLANIA Alf ne, foliis ovato- cordatis, petilatis, er ichatamo; pe- dunculis folitar:i Äs,, Fructiferis. deflexis. - a. ' Obfervatio 5. Eurumasıa ddenkiens eo, anss ein häkat bilobam, . lobis bifidis; corollae labium inferius reflexum, laciniis obtufis). fubaequalibus; ; et filen ovatam, compreflam, cet., ab Zuphrafia ad Barzfiam eommöde reducatur, notis fpecificis illis, quas dedit Daus Hudfon, 1. c. p. 268., qui etiam charaeterem atriusque hujus generis rite emendavit, ibid. p. 267. fq. =, Obfervatio 6.° Misıum Trichomanes, filfum et Fungermännia ob capfulam, Sn Mufcorum preprium, deficientem a Mniis fine dubio funt feparanda, et ob Fungermanniae tum habitum, tum fructificationem, a quibusdam obfer- vatamı, cum hoc genere focianda: id quod, ‚confentiente, nuperrime b. . Linnaeo, Fil. in Diff. Meth. Mufe. illuftr. Upf. 1781. P.,35. jam tum praeftiterunt et ut Fungermannias. bene Berner ‚omnia tria. haecce Mnia, Hall. 1. c. Tom. UL p. 58. et 59. Ligh uf.l. c.p. 769. fg. et. 778. atque Web. |. c..p. 135. fq. 145. et 148. fq.; folum Mn. Pam et Jungermanniam, Mich. .l. c..p.:6. et 8. T. 5. F. 14. et 16. atque Scop. 1. c. p. 347. fg.; unicum Mn, Trichomanis, Schmied. Diff. de Jungermann. p. 20. F. 17. et Schreb. l.c. p. 103. et tandem unicum etiam Mn. Fungermanniam,..Weifs, 1. c. p 123..fq. Et profecto in omnibushis tribus ego quidem faepius vidi non tantum caules, interdum una cum foliis, terminätos capitulis fphaericis, farinaceis, viridibus ‚ capitula ma- rium Muiorum referentibus, fed etiam non numquam. in Mn. Trichomane et Fungermannia veram Jungermanniae fructificationem, nempe antheram Linnaei quadrivalvem, vel vaginas terminales, eylindricas, in quatuor lacinias dehi- fcentes, ad finem menfis Maji vulgo obyias. - Muium fifum apud vos admodum efi rarum, adeo ut in illud accurstius inquirere nondum mihi licuerit. N ‚ Obfer- i Ofen 7.0 TREMBELA: icheritdeoiitenteti minutifmis, en - concavis, ‚extra glaucis‚|intus puniceis, :per'folia fparfis,. eirca‘ praedium Stuare hof in Sudermannia.non.femel’ä meieftireperta: ı Tdeoque non EEE ad Lichenes selatinofos vel foliaceos' Linnaeanos eam teferam cum! €. p- 397- Weils,). c. p. 52. fg. Hudfl. c..p. 537- Hanf: ec... 842. altisque, gui characterem et ‚deferiptionem dederunt.,.. bifia inereelle - db. o Obfervatio 8. ‚Urva, prunfformäs, granaea. et radicara, Rerzi lsc-p. 2422. quatenus revera fünt gelatinofae et minime: mernbranaceae;; diaphanaey potiust Tremellis adjungantur. ;_ Fatendum tamen.e: eft, haec.g ‚genera adeo effe affınia, ut | veri, fi qui fint, inter illa termini dificulter inveniantur. Salteın non‘ ‚adhug, funt pofiti. Nequieguam tentarunt multi. . Ceteris tamen praeftare yidetur, guem atrique impofuit Dnus Weber, l. c. P- 276: fq-, character :. eui.igitur ad-, guiefcendum, donec melior, fi fieri pofüt, fuerit excogitatus. Evadunt, Anke: hae Ulvae per ficcationem membranaceae et pellueidae, fed ‚hoc etiam plerisque Tremellarim aceidit:? Ad chafäeterem vero quod attinet, idem’retineri queat, : Jicet locum mutarent. Verbo tandem nronenduin eh, Tremellam gr, Hudf. \;;e. p: 566. et Ulvam! granulatam; Lightf.\. c. p. 976. non effe, quantıım . video; ‚Ulvam granulatamı deine, ‚ ut faltim bie das en fed potius REF etam. Betz. ui EIER 13 N RE ill andlsschkien ek a 1, ER LE Gm AL Ur n ri 2 Karar a | Pate 44 4. 2 0% % „ Ai IR Kar. 4 IE HRITIN a fin us He eas,. quas pro Holis verfätatihee accipio, em üiverfollone: natalüortis, utenumerem, inftituti ratio Jam requirit . . 5 YO, Feen AN x Obfervatio 1. VERONICA euria et longifolia, quoniam numerus et fpica- runmmet folioruim maxime variat, non eft, „eur pro diverfis habeantur, ‚Neque vero ipfam foliorum fertäturam animadverto aAdeo conftanter fimilem.' Ideoguie parum abeft, quin Ver. ynaritimaın hüc etiam adnumerem. Sed de‘ ‘ea, ae SE dum veram ex maritimis ‘Sueciae obtinuerim, nihil certi dicam.‘ IHob- vero certum'eft, me poflidere exempla /picis pluribus et unica, qubus’ Jolia funt et oppofita et terna, et haec vel aequaliter vel inaequaliter ferrata. Atgie has‘ omnes varıetates in aridis et lapidofis apud 'nos promifcue crefcere, eo‘ gertius s feio; quia plerasque in Veftrogothia et maximeän illius montibus ipfe (ia, Juid? quod, ex eadem radice vidi proveniffe caules fpieis pluribus et unica, in eodem caule folia oppofita, terna et quaterna,. et tandem in eodem folio Hirkateram i | aequalem et inaequalem. Oimnes autemm in eo congruunt, quod caulis erectügl- 2% raris pılis adfperfus: folia acuta, oblongo-lanceolata, petiolata, argute plerum- que ferrata, utrimque glabriuscula: calyx, laciniis lanceolatis, margine vel totus villofus. Quam in Veftrogothia teperi maxime vulgarem, eft ila foliis rpaltis, fpica unica. 2:0 ; en v7 jr j Obfer- m a’ Re sah ern nicsciReRnBen EA eo" mimis ‚spedie' diferint; utsumque! \inseodem:caefpite;; illadinempe in dentre/et. hocin’ämbitu)’non ER demelofendil JEtepimpro diverfo folo.'radice variar i6dofä‘ er hbräfa, tihng grectös etzadfeendente,:foliis!'anguftis: et latis, Jriea brevi, ‚oväto- :oblouga er longiffimazo@ylindrica , glumis‘ magis minusvei villoß8; "earina' fameh feinper teris. denique'albis et Navis: 'Schlicetiinterra feennda radix 'evatit 3ofolia. latiora, :obligua,-glabra, uriet glumae;, fpieae’long ifthae, >eert ein keriliori onınia fant'contraria....In loeis perdatis; eulmusby detur“ aaleam dens, in‘quietis wero erectusyoeet. Sie ex! Iradiee nodofa soliai excrelctrd bet, faepifime.obfervavi, nm“ A cat Olmrirp \, Vantot Fr en ne sone Jost 5 SISE sis ee 143330 \ Saal 6 ii dB el | ‚Obfervario 3:14 AGrostıs'flolonäfern , Heypittanil He et BIoRer in ni} ‚nomine polymorphae optime congruente, jam tum eönjünctaelfüht a Dio. Hudf. l.c. p. 31. fq. > confentiente et pluribus deinde ‚argumentis id eonfirmante b, @ Linäe, Fik in Difl.Nev. SGraiit Gen. Upf. 1979. "p ra. fe De‘, 'e quo. auterm ut ipfe evaderemseo ertior,,; ahte duös ännos famfi' terraeque loeo' Pingui humi- diufculo cammifi femina ‚Aor. albae et pümilae, quaram ila in 'vinbrofis'ad fofas wiarum, haec autem in collibus aprieis feriliifiinis proveneraf, et infequenti anno veram: habai A. foloniferam. ltaque non'dubito ‚gain hae folum fint va- rietates,': Quod: in; Agr. eapillarem, \ ex folo'fieeiori ortami), etiam convenire radice prognatis,. immo in eodem eulmo multum - variare deprehendi, et generatim a duobus ad fex numeravi. Neque cetera, quibus diserepant hae fpecies, nifi loco natali tribuenda exifiimo. Scilicet Pos prateufs, robufta ef laete viridis, in pratis optimis‘locisque pinguiori’humo abundantibus provenityiradice repente: culmis ttoloniferis:" foliis latis, obtüfts, .. margine fcabris, eeterogui nudis: getivlis'glabris: flipulis obtufis: pantcala‘ 'pa- tente, ut et ramulıs- laevibus, ‚glabris: Jpiculis glomeratis,) plerümque gquingue- Boris. Poa trivialis, minor et.pallidior, in campis et pafcuis minus fertilibus erefeit, felüüs angufis, interdum revolutis, @cuminatis, feabris; ‚petiolis fcabris :. fipulis acuminatis : panicula patente, ut et ramulis angalatis, feabris;' frichlis glomeratis, plerumque trifloris. ''Poa denique angufttfolin, vel graeilis 'et alta in umbrofis folo haud infecundo, vel: 'humilior’in‘apricis barenofis’ collibusque N 2 aridis | =. 100 En EM he a u aridis, enafeiturz radicerepente: Jolilssangufilimis, Haepetfetaeeih, ‚acufis, a riusculis; ‚petiolis;glabris :. ‚fipulis obtufis! | panicnla) erectiuseula,ramalis divg xicatis, angulatis,, fcabris;: fpienlis diftantibus,) plerumque 'quadrifloris. autem tres conveniunt,, radice fibrofa :. culmis« pluribus,, ancipitibus; glabris, erectis, in illa et.ifta fpecie,fabinde adfeendentibus: sfoliis enfiformibus;; iniftaet | hacad bafın ‚anguftioribus:- petiolisyaginanribus, ‚carinatis, „ftriatis" ipulisintta> _ foliaceis, u wembranaceis: panicula difkufa, ramofa :hfigienlis acaminatisivel acutis, pedunculatis; fedi inP: ‚anguftifolia magis, guam inreliquis: duabuss Rojenlisiacutis, bafı magis minusye lanatis;velpilofis.. :.His (quoquei addendum et, Prangufii- foliam, quando lueos et nemora intrat, ‚Pı nemoraliievadere adeo finilem; "ut ab hac dificulter admodum difcerni queat.‘ Talem ante aliquot annos in ter- ram,transferebam bene. paftinatamı RErcoraksiuna; se et ibi. magia megiäge Bon 2 zrarauhs induebat. bahitum., Ingah% 1nos TERURE und anna R bi: ö re dh Obfervatio FR Bromigs: ee; = Dr arms Pe fimilitudinem, ‚habere. videtur,, et .in illum,, per: diyerfa:loca: ‚erefcendo, fine dubio commutatur.' ‘Nam in editis: fiecifinis evadit‘nanus ‚totus. hirfutus; panicula fmplicifima; Spiculis' paucis, omnibus' appreffis, inferioribus; ‚fabpe- dunculatis, fuperioribus. fefflibus; ariftis longifimis. ».\ In terra! minus fterili culmus eft altior, laevior, folüis non adeo hirfutis; panicnia inferne erectiuscula, _ longius pedicellata, fuperne -coarctata, peduneulis brevibus; fpirulis yillofisz ariftis longis.,, ‚In, loco tandem paullo depreflori..et aliguaatum ;fertili ieulmms | confpieitar totus; ‚glaber; feliis utrimque anollifimis, fericeis; panicula inferne patente, fubramofa, fuperne erectiuscula; fpiculis longe pedunculatis, tenuif- - fine pubefcentibus; ariffis brevibus. Semper- autem culmus ‚eft erectus, \teres, ftriatus: genicula.erafla, cylindriea, purpurafeentia, ‚hirfutas folia planafı MU . eronsta,. .nervo, dorfali-albicante notata:,.oris ‚membranula, albida, ‚obtufa: > vaginae ftriatae: piculae ovatae, comprefüusculse, firiatae. Atque ideoh. Br. hordeaceus cum fecalino gonjungatnr, oportet, huc PAR a erit Br. mollis. f . Hafer „‚Obfervatio. 6.. „ PrAntaco aleiffim: ma..et: Ksrteliken ‚rarius. piiga fe quentius feparatim, 'nafeuntur. Illas vero folum effe varıskatans aterra ettem- peltate-oriundas, ex obferyationibis habeo perfuaüflimum. .ı-Etenim fub aeftate pluviofa anni 1780, primum. mihi, in.bortis ad-praedium | Sieh ‚fe, confpi-_ ciendam praebuit. Pl» altifjima, Japo angulato, fcabro, fubinde: quadripedali; foliis petiolatis, lato-lanceolatis; ‚quinquenerviis, plerumgue bipedalibus, gla- bris .et villoßs, dentatis;- dentibus paucis, remotiffimis-et valde, obtufiss pie. eylindrica, ‚long, faepe\palmari. . Anno autem; infequenti, ‚quum tempeflas erat.ferenajet torrida;i N non aliam inveni,onifi Pl.lanceolatam;, Er Pr f „Di Be L, \ mir 101 som < f peaali: "fotis kesialtbe. angufto- ra trinerviis, Sntedeerini: ovata velsovato-oblonga, breviffiına. . Aeftate vero anni 1732, pluviarum Shailantei frequens reyenit eadem Pl. oltiffima. " Sie etiam hoc anno copiofifhi- ma crevit.» Sed proxime ‚praeterlapfo, pluvia deficiente, ne ullam quidem offen- Jdere potai. . Hine igitur conficiatur, Plantaginem altiffimanm:effe Pl. lanseolatae rn era fole fecundiori. et tempeftati pluviofae tribuendam. “gie sn \ Obfervaria: Ti Rızes Miele Gr offielseiä et Uoa crifpa, certas ftabiles- que. notas fpreificas, quibus Üfiapantus, nullo modo, quidquid tentavi, in- .verire potui. Scilicet obfervavi ı° in.eodem frutice baccas hirfutas et glabras; 2, frutices raımis mediis erectis, ambientibus recurvatis; 3° ramis omnibus ere- etis; ° ramis omnibus recurvatis, jisque femper maxime aculeatis; 5° denique omnes hos frutices Promifeue baceis glabris € et hirfutis, majoribus. et minoribus, 1 , rotundis et oblongis, rubris, viridibus et albidis; bracteis vero plerumque di- phyllis, rarifime monophyllis veltriphyllis., ‘Frutices’tamen ramis recurvatis faepius, quam reliqui, bracteam habent triphyllam. 1lis, qui baceis gaudent hirfütis, fünt etiam pedunculi,. bracteae, gemmae et calyces pilofi, pilis ple- que eapitatis, 'vifeidis, Sed haec-omnia automnino glabra,. aut leviter pubefcentia häbent illi, quibus baccae funt glabrae: His etiam nonnumguam bractea adeft duplex, ‘fuperior diphylla, inferior monophylla. Frutices autem, gquös vidi, omnes in eo congruunt, quod rami’angulati, fpinofi, janiores /pina unica, adulti plerumque duabus vel tribus: gemmae ovatae, obtufae, foliis et floribus communes: foiz juniera utrimque pubefcentia, adulta plerumgue fupra tri- vel quinqueloba, lobis trifidis, dentieulatis: petoli ciliati, ciliis vel. ‚omnıbus pi lofis, vel faperne tantum et inferne plumofis: peduneuti bracteati, bractea faepiffime diphylia, foliolis ovatis, ciliatis, uno majore, femiamplexi- eaule, interdum bipartito, altero minore, faepe deciduo, inferiore: calyx in- tus rubellus: fores folitarii vel fsfeieulati, penduli, fauce pilofa: germen villo- fum, villis deciduis: figma capitatum. Qui apad nos fponte crefeunt, frutici- bus plerumque rami funt erecti et baccae glabrae, fubinde tamen illi declinati et hae hirfutae. . . , AR Obfervario 8. Caskbegnren album et Euiride, guippe quorum differentia ex folo loco originem ducit, non poffum, quin jungam. Etenim in fimetis “antiquis, ruderatis pinguibus, hortis bene paftinatis, eultis oleraceis aliisque fagıinatis planta enafeitur laeta, -obfcure viridis, folüs magnis, latis, rhombeis, dentato- finuatis, rameis lanceolatis, integerrimis; racemis longis, patentibus, tamofis, diffufis, fubfoliatis; calycibus argute penfagonis. Et hoc Chenopostium viride. Semina autem terram fi offenderint ficeiorem, duriorem et minus bene b Obfervatio 16. Bipens cernua, radiis nbras ‚et vera Coreopfi s Bidensa Ideoque cum Poll. 1.c. Tom. I. p. 430. fq. et Dno Hudf. 1. c. P-356«hane ad : illam referam et in unam fpeciem conjungam, idque eo majori jurey quod, haec flofculis variat in radio fructiferis et fterilibus, floribusque i in eodem caule radia- tis et difcoideis, atque praeterea femina habet omnino Bidentis, nempetetragona et pappum, ariftis quatuor aequalibus, rectis, filiformibus, acuminatis, -r ar {um aculeatis, carentibus margine membranaceo et protuberantia transverfali apicem et bafın. De cetero alias quoque vidifpecies, floribus radiatis a difcoideis, v. gr. Bidenfew: tripartitam et bipinnatam, Senecionem Sylvaricum et Facobacam, cet. Ef in genus Bidentis id in primis adakss iple fatetur b. m. Linnaeus, vid. charact, Bidentis, Syft. Veget. vn ı7 Obfervatio ı7. Marnıcarıa fuaveolens, quantam video, ef omnino ea dem, ac M. Chamomilla, quippe quae, coelofereno, abhora pomeridiana en ad matutinam octavam, fub pluvia autem et intemperie, etiam in locis folt oınni privatis, et plerumgne ‘poft peractum dimidium Septembrem, Der Farden diem radios habet deflexos. Obfervatio 18. Orcuıs incarnata et [ambucina funt adeo’ Gniles, u ea jure junxiffe reputetur Daus Prof. Rerzius, 1. ce. p. 167., praeeunte b,'m. Lin naeo, Mant. Plant. alt. p. 486. Etenim utrique dulbz Halhatiy nectarii cornu conicum, labium ovatum vel cordatum, obfcure trilobum, petala dorfalia re- flexa, bracteae longitudine florum. Sed illius folia plerumque plura et PA acutiora, petala magis reflexa et labium evidentius ferrulatum. ge Obfervatio 19. LEMNA minor fupra aquam natat, et donee ejus funsphl ciem attingunt folia, wtrimque videntur planiuscula. Ubi vero plura fuerint eongefla; altera alteris impofita, fuperiora plerumque deprehenduntur fabtus ’ | mag % N en ; u. - 105 magis SPORE "adeogüe: in Lemnam eibbam commutantur. Vereor etiam, ı ne folia ilia fubrotunda, aetate provectiora, evadant magis oblonga, crafliora, inflata, fuperne-iuleata, ‚et fubtus ige emittant nur ar ideo habitum induant _L. ‚polyrhizae. - Obfervatio ‘29. ZOSTERA oceanicn, fi non nifi ale complicatis et peri- carpiis pedicellatis a Z. marina differt, non feparandae hae duae videntur. Scili- cet planta illa pufilla, quam, in litoribus maritimis Bahufiae fabulofis erefcen- ° tem, magnacopia obtinui, radices habet in pilum unicum vel etiam plura’con- ferta complicatas; folia brevia, linearia, angufta, »obtufa; pericarpia oblonga, ‚fuperiora in fpadice pedicellata, inferiora fefhilia. ee marinam es : ’eliam in plura pila fed diftantia cowplicatis vida i 3a ; Obfervatio 21. Puascum peduneularnın’ (Splachnum Miioides, Linn. Fi Meth. Mufe. p. 26.) habet folia ovata, acuta, mutica; pedunculum juniorem perguam brevem, pallide viridem, adultum vero 'multo longiorem, lutefcentem. vel rufum ; 'receptaculum ejusdem coloris, fed aetate provectum, una cum capfu- la et iopercula;; fanguineum, alias initio-globofum, deinde obovatum et tandem "oblongum. Ef igitur nihil aliud, quam varietas ß Splachni, umbraculo ampul- lacev claufo, Linn. Amoen. Vol. II. p. 282., atque adeo 3 vafenlofun. - Et pro: hojus varietate, loco et climati vel k tribuenda, fäcile fumerem ‚Spi. Jehaerieum, Linn. Fil. 1. c.'p. 33. T. 1: F. 1. Neque vero ipfum Spl. ampulia- eeum differt, :nif foliis paullo anguftioribus, re Am praeala 'adulto ple- rumque obeonico, ‚et capfula longiori. Obfervatio 22. Hrenum rugofum et [korpioides omnia habent Gmitlima, praeterquam quod illud, utpote in ficcis proveniens, fit aliquantum minus, -eapfulis ‚paullo erectioribus brevioribusque, et foliis ad bafın magis rugofis. 'Neque enim in hoc funt omnino laevia, fed bafı plicata. Jure igitur haec duo, ut unam tantuımmodo fpeciem , confideravit et accurate defcripfit Dnus Weber, 1. e. p. 66. fq. Contendit idem Auctor, p. 70., et valde etiam ego fufpicor, ne- que Hypnum [quarrofum et loreum effe diverfa, quamvis hujus furculideprehen- -duntur longiores, ramuli apice paululum magis recurvi et folia ramea fecunda. Sunt tamen furculorum omnia reflexa, ut in‘ - ehe a aetäte folum provectiori differre videtur. u Obfervatio 23. Licnen geographicns , eujus erufta annulo atro, in primis junior, fubinde cincta, tenuis, rimofa, ingue varias minores majoresve glebas planas diffecta, de viridi et‘ Hayefcenti ‚colore: primum participat, ‘deinde palli- ‚dior ettandem, ni fallor, fufea evadit; et cujus zubercula atra, rariflime ali- quantulo viridis tincta, eruftae. immerfa, illam aequantia, in rimis maxime 'collacata, vel folitaria, regularia, vel congregata, undique prefia, diftineta 16) tamen arg ee tamen, velfaepe etiam eonfluentia, Iineolasque ideo fparfas, “quite rivulos in tabula geograpbica quadamtenus referunt;' forınantia, , funt juniora minati medie parum elevata, detate vero paullo majora. etprorfus PIRATEN maine Ve habet, quo a Lichene atro- virente diftinguatur. ek EUTIN Yan TR Obfervatio 24. Lucien fagineus in corticibus variarum Ba: frequene ter occurrit crußa tenuiffima, pro aetate glaucefcente, albida vel cinerea, cir- eulis eoncentricis varil MR» plerumque eircumdata; suberculis albis,. centra> libus, ‚confertis, ruptis-farinaceis, planis. Sed tubercula illa in centro faepe- numero etiam vidi magis dilatata, quali excayata, rugofa, ‘ke. minutiffimis aliis tubereulis dehifeentibus obfita. Et hune Lichenem effe carpineum,. a priori non diverfum exiftimo. Utrumgue crufta. eingulis deftituta. ri ve. ıllam fparfis non numguam inveni. Rd! Obfervatio 25. Lixcuem: jubatus et. PR AR is recte adferit Druis Weber , l. c. p. 224. fq., non'nıfi aetate vel loco natali differunt.: Cujus-rei _ ‚obfervationes, per: plures annos inftitutae, me.certiorem‘ fecerunt. ‚Seilieet initio eft implex, atro- viridis, folidus, deinde quo magis-acerefeit, eo magis etiam evadit ramofus, ‚flamentis longifhimis, pendulis, glabris, nigrieantibus vel einereo-nigris, cavis, implexis, fubrigidis, ‘ad axillas plerumque compref- - fis, patentibus, divergentibus et etiam divaricatis , apicebifidis, erifpis; guber- eıulis fparfis, minutifimis, pulvere farinaceo albo.repletis. Talis vulgo eonfpi- ni eitur ilie, qui ex ramis zahlte ‚pendet, et verus eft Lichen jubatus. Hic vero in truneis vel ramis craffıs fi fuerit enatus, incipiunt tandem filamenta tenuifli- ma, capillacea fenfim decidere, .et quae reftant, majora evadunt, magis pro= cumbentia, rigida, fufciora vel cinereo-fufca, divarieatifiina, diverfis modis Nexuofa, implieata, axillis compreflis vel teretibus, et tubereulis faepe vacuis. Atque hie eft Lichen chalybeiformis, qualeın in lapidibus et fepimentis plerumgue videris, ubi nullus eft locus in filamenta pendula fe extendendi. Be Obfervatio. 2€. Iacwem. hirtusgt flooridus, fi feutella, "guibus bie. eft. in- fiructus, exceperis, vix difeerni poffunt. ‚ Quum vero et illum, initio feutellis deftitutum, ea poft aliquot annos produxiffe, ipfe dbfervaverım), ‚none du- bium, quin jure in unam fpeciem copnlari debeant. Huc etiam proxime acce- dit Lichen plicatus, non d:ftinetus, nifi quod fit major et ramos habeat Tea mos, pendulos, minus divaricatos. _Sed haec diffimilitudo anrnon ex alio na- tali loco oriri poffe putaretur? | Bee. N j DEE Bit Obfervatio 27. : Fucus divaricatns, quem ı ex oris maritimis Bahufiae- et Hallandiae magna fatis copia miffum lee; F. veficulofo adeo eft fimilis, ut, mea fententia, reete ees conjunxerit Dnus Hudjon , 1, ep» 576. fq. Etenim. ütergue eft frons plana, dichotoma, coftata, integerrima, margine erifpa vel ? = D>: ' undulata - \ re ‚andulatz vel contorta; ;Abris. BEE Re RN \agpregatis) et granulis Ban, parfis utrimque: inftrüeta: flipiteinferne ‚pleruingue‘ nudo: veficulis tumidıs, axillaribus ovatis vel rotundis, intus villofis, vulgo geminis, Taro plaribus, faepe folitariis; zerminalibus folitariis vel bifidis velgeminis, ovatis, tüberculatis, acutisvelobtufis, materia vifeida, villisimmixta, repletis. 'Futus divaricatus dit 2 chem "quad { fit plerumque minor, et quod verlus ramorum apicem fub axillis antur. veheulae geminae, ‚et alia-folitaria, bifida Rn lunularis i in ipfa - axila, unde rami fupremi evadunt. divaricati, 0. 00 © _j#3 T £ - > . % 3 u M£ y \ AB darı Kurz \ 4 I a u ee s N de ] v E 3 q - Fructificatione Lycoronıı densienlasi Linn. Br i - i ° Ey - EFRE 40%, a wac 1 EN N Brotero 3 x Botanices in Coimbrica Lufitaniae Univerfir. Profeffore get, + = Lrcopopıum denticulatum. ‚L Fortis imbricatis, ovatis, mucronatis, caulibus repentibus, Hiehiokangs ramo- Gfhmis, fpieis affurgentibus, monoicis. L. foliis bifariis, fuperficialibus imbricatis; füreulis repentibus, Harihis fparfis Linn. Syfk. Veg. Mufcus denticulatus et foeniculatus RR Grisley a Las. N. IO4I. Mufeus terreftris Lufitanieus, Cluf. Hif. 2, p. 249, ER ae Idem. F. Bauk. Hift. Pl. Vol. 3. p. 757- . ar Mufeus denticulatus minor. Bauhin. Pin. p. 360. Lycopodioides imbricatim repens. Dill. Muft. 462. t.66. £ 1. A. Lycopode denticulö. Lamarck. Encycloped. Merh. Geamınarıo. Radicula unica, fimplicifima, capillaris, uncialis, pubefeens, enata primaexhilo trihiulco, feu ex bafı {ubtrivalviintegumenti feininie aperta. Cotyledones duse, ex vitello evolutae, oppofitae, obovatae, glabrae, pa- tentes, feınilineaın latae, unam lineam longae; fcapus medius inter vitel- 02 lum lum intectum et cotyledones BERNER aba SPRENEN longus. Paucis exactis diebus, plumu)a-apparet bifolia, foliolis füblanceo- latis, inter ‚cotyledones decuffatim oppofitis,; poftea ad plumulae fioguli folioli bafın aliud fimile exoritur, atque ex iftorum duorum medio tertium alterum. utringue demum progerminat, ‚quod fenfim in. furculum foliatum' protendi- tur, ficque fcapus.primordialıs bifurcus tandeın fit. "Integumentum feminis cum vitello trihiulcum perfftit quoad usque duo praedieti‘ foreulisfesquiunieia- lem longitudinem adipifcantur...Decembri aut Januario i in ea. ana germinat. Surculi fetacei, Aubangulofi , ubfristi, apehter, dichten ramofiffmi,_ . foliie tecti, tres ad fex uncias longi; biennes, triennes et ultra, aeftate arefcen- tes, autumno humiditate revirefcentes; ramis ex gemma compofita axillari exortis, patentibus, aut divaricatis; radiculis ad. ramorum bifurcationes foli- tariis, fetaceis, inferne dichotomis. ve Folia omnia alterna, glabra, ex pallido- viridia, fefflia, re shrelära! decurrentia, aliqua poftice ad bafın eihbahnstulen ciliato-ferrulata,. denti- eulis minimis acutiffimis (lente vitrea confpecta). In ramulis non ea _ eantibus quadrifario - fecunda; lateralia, feu folo applicata patentia, conti- gua, ovata, acutiuscula, plana, paulo ultra lineam unam longa, pauloque femilineam lata, fuperficialia ovato-lanceolata, acutiora, triplo fere mino= ra, obliqua, laxe imbricata; in dichotomiis ad radicularum exortum unum. conftanter folitarium, inferum. In ramulis fructificantibus quadeifariam. laxe imbricata, alia etiam majora, minoraalia, ovato- Iancenkitan ‚ omnibus‘ aliis acutiora, bafı concava, apice reflexo. Ns: \ Ramuli fructificantes terminales,, adfcendentes, faepius Bemih, int, fh ih amenta. Flores axillares, folitarii, moneici. Perichaetium et calyptra in utrisque floribus nulla. _ Ri van V ö Flores mafculi ad ramorum apices plurimi, ad viginti fex et ultra, infeere Pr culi inter foemineos nonnullos, feu interdum cum ipfis alternantes, fuperios‘ E EURE En ribus praecociores. Anthera axillaris, fefhlıs, folitaria, obtufa, ex renifors Eh mi cordata, primum ex pallido viridis, feu fübrufa, demum faturate t cea, piftilli germine valde minor, unilocularis, ran (ut in Callii riche verna) calore, non vero biimidibate verticaliter dehifcens; valvulis aequali- bus, ovato- fubcordatis, elaftice pollen ad latera vibrantibus, ‚diaphanis, valde porofis: grana pollinis numerofifima, ad tercenta,- fubaequalia, fub- globofa, acutiufeula, lutefcentia, colore.cerae, ‚folida,' minime neque fieci- ei tate neque in aqua:debifeentia, elaftice‘ a ‚ad ‚candelae Aammam a me applicata non inflammabilia. . een E Flores - m 7 0 >: ä m 209 es ‚foemines ad» ramofum extremorum-inferiora; 3ak interdum- fub eorum bifurcationibus permulti, fed.mafeulis faepıus numero minores, folitarii, axil- s'lares, fefüles. » Germen ovatum, fubtriangulum, obtufum, laeve, nitidum, . pedicello capillari ıninimo vix confpieuo adhaerens, foffulis, nonnullis, punctis+ que. ‚tubereulofis,minimis, | ‚faceulentis, vagis: inftructum. ‚Stylus nullus: Ber are rima, ‘fen fulcus profundus in: germinis bafi‘, ‘qua folio,incumbit, „atrinque ad latus pedicelli, liguore unctuofo diutiffime perfufus, -indies lar- .gior perfiftens, ‚Ovula etfi grandefacta.adultaque olca craifo ar .’ wen ‚fero demum in vitellum folidum convertitur. } Re Capfula fubfeflis, pedicello minimo capillari, non in Bafkos centro, fed hine " verfus folium fi to, impofita, ‚trigona, feu conico- -tricocca, obtufa, bafı hinc - verfas folium emarginata, ‚ex ‚pallido.- -viridis, unilocularis, quadrivalvis, _ elaftice per futuram finus inter-femen füperius et aliud oppofituin rachi in- eumbens lateraliter dehifeens: valvulae ‚diaphanae, bafı coalitae, (adı nN- erofeopium porofae, papillofae) duae majores concavo- convexae, margine revoluto, ovatae, "obtufae, oppofitae, duae aliae triplo minores, oppofitae, jores ecuffantes, earinatase, acutiufeulae. Quae capfulae ad ramulo- u » Pe : rum inferiora fitae fünt, eitius matarefcint ac dilabuntur. EUR conftantifüme. quatuor, ‚elobofa, ‚parietibus Slyerkagım, echean, hilistriangularis apice ad tubereulum minimum in-capfulae, fundo, -qua pedi- -eellus definit, fitum laxe applicata; tria inferiora, - quartum Re ipfis impoßitum; inferiora duobus bili angulis lateralibus inter fefe cohaerent, ei . tertio interno angulis tribus quarti feminis fuperioris afiguntur: ompia elafti-, ‚ee defiliunt. Integumentum Gmplex !uteo-fulphureum, fubcoriaceum, (ad ._mierofeopium) feabriufenlum: like erabryornem involvens nollum, (A: Fate viX eonfpicitur. Sarana na born, duo Gl Baulla a - fertilia,-unum aliudve ex quatuor interdum Recne demum evadit. _ Floret automno, hyeme et ‚primo. vere. Habitat ad aggeres umbrofos, fubhumidos paffım prope animieren: ubij ‚Jam olim a celeb. Clufio obfervatum, et alibi i in Beira et Extremadura. ;. 2 Tota planta inodora et infipida eft, quamvis a nonnullis leviter dulcis et adftringens habita fuiffet. Semina fertilia aquae fundum petunt; omnia nitrofa, öleofa, fulgurantia, ut illa Lycopodii, clavati, Da effe viribus ne ana- loga probabile eft. 1% | = --. Linnaei opinio,. qui Elsa ie pro oolline;. et fureulorum gem- Ban Lycopodiis pro A et fruetu. habebat, ‚Reine, explofa, „Uluftr, ee Gaert- : 'Ire Be ; & Gaettnet kaslich antheras, fed femina'duplieis‘ Kinn ‚im’eadem Bine dia faepe ferre, atque aphroditas plantas effe eöntendit. Ren + Celeb, Adanfon etfi Lycopodiis antheras er piftilla, feu ee > - fligmateque nullis, tribuat, attamen capfulas polliniferas: cum feminiferis, fructum cum antheris confundere videtur, nam’fernina fulgurantia pro’ poll) habet, ipfaque moneeotyledonea exiftimat,' quod ex noftri affinitate fpecifica non Adhittendum cenfeo. Clarifl. Tüßfaens; 'De Laimarek; 'Schreber er aliinex- recentioribus Botanieis nullam' inter’ polliniferas et ovuliferas, feu feminiferas capfulas diftinctionem ex ftractura partium aliisque botanieis notis defumptam dederunt. Caeterum quod ad noftrum Lycopodium denticulatum attinet, ortus, eolor, tempus florendi, fitus, fabrica, commercium | euin foeminis clare indie cant capfulas illas fubreniformes f corpufculis ad tercenta, plenas,, „verarum, an- therarum requifita poffidere, et ad veras antheras elle referendas, ‚Oyaria, eu pifilli germina et oyula ipfa femper. longo temporis, interyallo, antheras. ‚et Ps lie nıs formationem praecedunt:; inferiora priusguam fuperiora ficati etiam. ‚an- therae) evolyuntur et maturefeunt, Cum in omnibus vegetabilibus,, ‚etiam = perfectorum tribu, non una eademque fit organorum fexualium # ftigmatis, pr linisque conformatio, (nam ex. gr, in Agyneja. figma, elt foraminulum ii in ger- x minis apice fexcrenatum, et in nonnullis Orchideis, Contortis etc. pollinis gra- nula folida funt) nil fane mirum emarginaturas pro fligmate taliaque- pollinis } granula L,ycopodio noftro a natura donari. Antherae illae pauculae, quae in- | ferne inter prima ovaria fitae funt, priores pollinis granula explodunt, iftorum aliqua in aerem et per ipfum ad vicinarum firpium co-fpeeificarum fpicas, alia fupra germina propriora aut remotiora, alia in axillas foliorum et fupra folia ipfa, unde ad ovariorum emarginaturäs, ubi diu perhiftunt, inferiorum defeen- dunt: tune fperma tenuis liquoris fpeeie, ex granulis exeretum per infenfibiles futuraruin, feu evarii emarginaturarum poros abforbetur, vafa ad tubereulum, feu receptächlar minimum, cui ovula adhaerent, deferentia permeat, et tan- dem ipfa foecundät, Non ergo impraegnationem (quae forte nonnullis place- bit) media abforptione, ex pedieello antherae minimo habita, fpermatis, ‚quod. fimul eum fapa per fpicae rachin ad ovarii finguli pedicellum defeendat, adınit- tere opus erit; imo id permultorum feminum abortio dijudicare vetat. "Nee mirum tot abortiri ovula, cum planta habitet reptetque femper in loeis fübum- brofis et humidis, eumque ejus folia et itorum axillae faepius aliquo rore‘con- fpergantur, ac tandem cum perpaucae antherae ex fuperioribus debito tempore aperiantur pollenque ejaculent: huic tamen natura profpexit,, fpicis afcenden-, tibus eopiofisque, ovariis permultis, antheris fumtnopere polliniferis et ad fpi- carum apices numerofis; unde fatis femper fertilium ad magnas in aggeribus R noftris fegetes producendas feminum fupereft. Fateor tamen faepiffime obfet- vafle 'antheras fere omnes, quae in zen {uimmitate proveniebant, eodem’, Se z _. Jul = ar 5 ; a E Sr * r et, quo Ben aperieban! aedehe fitae, aperiri, pollenque perfectum explodere: capfulis iftis fient et- eorum feminibus magnitudo erät naturalıs, fed femina oleo craffo, plena, (non autem folide vitello) integuinento -viridi teneroque, hilo fimili, humido et furfum reverfo, cui aliqua interdum -granula pollinis explofa applicabantur; per pauca temperis momenta in capfula hianti manebant, nam cito ex ipfa furfuın ac deorfum ad folia, aut vieinas fpicas cofpeeificas elaftice defiliebant,, ubi non quam in aliqua pollinis granula eja- eulara ineidebant.- a8 cum nom verifimile hit ifta tot innumera u omnia Ipecifica granulis Aeagı: 'antherae A jam ende Fuile, EN onualle - fortafle hilum triangulare pro vero fligmate fument, et foecundationem ovulo- rum in ıfta planta eodem, que in pifeibus et quibusdam adus animalibus, modo fieri contendent, nempe per fpermatis applicationem ovulis adultis, feu extra oxarium poftis, maxime:in.eo innixi, guia femina nulla iftrus Lycopodii folida evadant, nifi. pofteaquam, ex capfulis. elaftice defilierunt, et quia eorum integu- msatum hilo trifido. tridenteogue. ın ‚germinatione sonfanter aperiatur. Quam- vis autem haec. opinio con impro Babilis e effe, videatur, attamen cum ovula ‚medio Rigmate externo ovarii, ‚quod, deferipfi, foecundari pofti nt, aliud admittere non - opus eft, praefertim guia in nullis feminibus usque adhae in regno vegetabili. ‚ nstis. foeeundatio in, ftatu integumenti proprii 'adulto unguam obferyata fuit. Quidquid vero ht, illa ‚quatuor eorpufeula in capfulis, eonico-tricoecis contenta elle femina, ‚et alia i in ‚capfulis reniformi- eordatis effe pollinis granula fat ex. fu- Ppradictis evidenter colligi pofle cenfeo.. Qua propter: elariff. Gaertneri opinio 3 gsi pollinis corpufeula efle granula feminalia diverfae ab aliis ejusdem. flirpis feminibus formae ‚credit,. aochkun, a vero.diftat.. Nam infuper, eui bono tot feminal:a granula, fi numquam ex illis novellae plantae prodeunt ? Ad ag- ‚geres ‚Coniimbricenfes autumno et ‚byeme, numerofas: fegetes Lycopodii noftri "pluries obiervavi, nusguam | tamen unum falteın ex fexcentis ‚ quae in germina- ‚tionis ‚Ratu avulfi,, individuum.i inveni, quod ex. ‚eorpufculis, pro feminibus mino- ribus a clar. ‚Gaertnero adınifls. (a me autem pro veri pollinis sranulis) prodi- ‚ze, imo -omnia-ex majoribus, five veris feminibus, . prout fupra dixi de ‚hujus ‚nefrae ftirpis germinatione, agens, eonftantıffi me progerminare vidi, cum ilta jam in humum putridam redacta effent, guoniam ut, ‚obfervavi, poflguam vera ‚ofheia ınafe:la reddidere, corrugantur, marcefeunt, ‚contabefcunt. Igitur. probabile. ‚efiLycopodii fpecies ad Monoeciam alias, nonnullas vero ad Dioeciam referendas, guod autoptis decidendum zelinguo ;.noftrum ‚eonftantiflime ınonoieum eft. -;; *) Agmen denique claudat Lycopodium, _quod faepe in cadem ftirpe duplicis- fortisie a) femina; et praeter haee,; foliaceas (quoque gemmäs), ıfeminibus perperam annume- aaa ei 2 Buapoer %; Frua, et ne 7 ol, 1. Aare, BB: Zar. . x, yi. DE G \ge % Yusst ar g AI PT © Ruhe EURE TER IE en oh BILOR Bi N. aiy“ - TEE Se $ TORE, Er g Flon % R is v1. $ ‚4 . - \ De JiTa > iR 42 u ei % 287 HT u Becher Bee Art. wie iichbey meinen Pilenzenzeriegungen verfehte, ; 7: 1 54 NipB Von! Dr. u. Prof. Rom. Ad. Hedwig = . ae u ER NZ 3aR D. ich auf dem Wege der ahatöchifähen und phyGologifchen ale gen der Gewächfe verfchiedene Beobachtungen zu machen Gelegenheit hatte, fo wage ich es hier ein Beyfpiel von der‘ Art zu geben, mit welcher ich bey mer hen Zerlegungen verfahre. Ich’liefere die Unterfuchüng der Kayfer rkrond FriTittarıa imperialis L., und hoffe dadurch auch einige Bemerkungen a. die jüngft von Firn. Sprengel und Kroker gelieferte Schrift zu geben. BANN, "Die Ausdünftungswege der: ‚Kayferkrone find auf den'ganzen Blättern, for ı wohl der untern als’ obern Fläche deutlich zu fehen, und auf be den von dem- _ felben Bau; das’Ganze fticht indefs mit einer viel lichtern Farbe und Erhe- bung von der Mäetn Fläche vor. : Der äuffere Ring fowohl‘ als der innere it wafferweifs. Der Zwifchenraum zwifchen dem äuffern und innern it um etwas lichter grünlich, als der mittlere, woraus ich fchliefse, dafs hier das Häut- chen fehlt, und vielleicht das innere nur inwendig vorgezogen it, ‘um das Fleifch zu decken; und diefemnach läfst es fich erklären, wie die Feuchtigke ‘durch die Leiter in die Verdoppelung gebracht, dann äusdünfte, Na rauhen Zieht man mit aller Sorgfalt das Häutchen ab, ‘fo findet man a H Räume, zwifchen demäuffern und innern Ring fehr geringe Merkmahle vondem Anhang des Fleifches, und gleichfam eine Milchfarbe; der mittlere Raum:hin- gegen ift fo lichte, "wie das andere Waffer. Ob hier das innere Häutchen am. Parenchyma hängen bleibt, ‘oder mitfolgt, wage ich nicht zu entfcheiden. Jedoch geht an feinem Rand eine: das Abziehen, -auch bey der: zärtlich! en Sorgfalt, eine Veränderung vor; denn bald if die obere, bald die untere Hälfte, bald die rechte, bald die linke Seite: deffelben, wie 'yon’einem Schät-\ ten dunkler. Die Leiter gehen der Länge nach ernntei und hängen ar SER el £inen Quergang aufammen. Es gehen aber deren jedesmal viere in’einem der ovalen Räume, nehmlich zwey-oben, -und-zwey-unten. Sie ftehen einander “ nicht Ba 3 { 5 .* m on. = asiner Br gegenüber; "önderd RE it der einezunächft der äuffer- fen Krümmung, der.andere aber etwas höher eingelaffen.. Sie findäuflerf fein. Das Häutchen "zieht fich übrigens fehr gut und. leicht ab. Die Anzahl der Ausdünftungsöffnungen in einem Bercheien Raum ift auf Bu obera fo:wie auf der untern Fläche fich einander ziemlich gleich. Die Blumenblätter find auch mit. ihnen verfehen; H Diez find fie aber u Kleiner, und ihre Zahl weit geringer. > Auch am Stamm finden fich diefe Organe; . im V erhältnifs Vler noch weit ne als am Häutchen der Blumenblätter. “ Diefe hatten fich noeh nicht. ganz auseinander ibn. Ich. fchnitt eine Staubbeutel quer durch, und legte den Durchfchnitt auf einen Schieber unter - _Waffer. Kurz darauf trieben die ovalen Staubkügelchen ihren Gehalt aus, und ich konnte deutlich fehen, dafs fie der Länge nach aufplatzten,. ‚und zwar alle- mal auf der untern, dem Schieber zugekehrten, Seite.. Sie thaten allemal, wenn diels Auffpringen vorgieng, einen Ruck, und wurden bald kleiner, nehmlich kürzer und fchmähler. Manche yon ihnen drehten fich fogleich um, fo, dafs ihre aufgeplatzte Seite der Oberfläche des Waffers zuzuliegen kam, wo ich dann - die der Länge nach gemachte Oeffnung fehr deutlich betrachten konnte, und be- merken, wie fich der nun entleerte Balg immer mehr zufaimmenzog:: 'jaich fah auch, dafs einige von ihnen fich bald wieder umwendeten. Hieraus erhellt die von einigen noch geleugnete Explofion fehr deutlich. ' Uebrigens find die eigentlichen wahren Wurzeln diefes Gewächfes Seibel Durch beträchtliche Vergröfserungen findet man diefe Wurzeln durchaus - zur Zeit der Blüthe mit langen, baarähnlichen ungegliedertenSchläuchen, deren Wände aus dem blofsen Oberhäutchen zu beftehen fcheinen, befetzt, vermit- telft welcher fie fich um defto fefter an die Erdklümpchen anfetzen, zugleich aber auch die Feuchtigkeit aus denfelben einfaugen. Gegen das Ende der Blü- thezeit findet man deren mamngere, ‚ auch find fie dann kürzer, Hier ift die Wurzel ftumpf zugefpitzt. - - "Mitten in jeder Wurzel befinden fich die Lnftfaftgänge, umgeben von fehr zartem und weichen ie rn ar vom F ernämbuckabfud nicht minder ‚gefärbt war. - Von den Ausdünftungswegen der ; Bläkter fprach ich zuvor, und fagte, dafs beyde Flächen derfelben diefelben von gleicher Form und Zahl befäfsen, und fo auch von den Blumenblättern, wo die Zahl derfelben fo gering ift, dafs fie einem - fehnellen Obfervator ohne Ausdünftungsöffnungen erfcheinen kanmen, wie ich, bey der erften Unterfuchung bald irre geführt, hätte glauben wollen. Indeffen z ? mag - ER; > un an 314 - en M R 2% mag ihre’ geringe und: faft unbedeutende Zahl, ' wie’ Fee ernheit aldfen Urfache, vermöge welcher die Blumenblätter dureh ‚die fogenannten Nectaria eine bedeutende Menge Saft verliehren, oder een durch fie‘ entzogen wird; zufammenhängen. > Sn Ar Wird die Pflanze fammt ihren wahren Wurzeln: aus der Erde eehcbe zu der Zeit, wenn fie in der Blüthe fteht, werden die Wurzeln und ihr Stamm ö von allem Unrath abgefpühlt, dann in ihrer, Integrität in Fernambucabfud ge- fetzt: fo färbt fich der untere weifse Blüthentragende Stengel, (die Verlänge- rung des Stammes über der Erde) binnen zwey Stunden röthlich, zum deutli-- chen Erw eis, dafs diefes gefärbte Waffer bereits in die Gefäfse öinkedeiaeh if: Nach einigen wenigen Stunden weiterhin fieht man gegen das Licht in den Gefäfsen der Blätter die rothe Farbe durchfchimmern. Die Tulpe (Turıra fylveflris, und Gefneri L.) thut bey dem en Verfuch eben das, und binnen eben der Zeit. Ihre’ Wurzein aber haben die haarähnlichen Austriebe nicht, fondern ihre Oberfläche gegen die Spitze zu if nur uneben, und faft wie gezackt. Die Spitze aber hat gleichfam einen klei- nen Fortfatz. Das Gefäfs — oder Gängebündchen (ductus fafeieulorum) wird von einer zarten Haut umgeben, welche aber fo feft, und das umliegende Zell- gewebe fo locker ift, dafs man bey dem Ziehen und Trennen jener das letztere fehr leicht guertiber zerreifst, und fich das Gefäfsbündchen mit dem einen Theil lang heraus, in Gefalt eines Fadens zieht. Um der Weiche wil- len ift der Querdurchfchnitt von Ganzen eben nicht fo leicht, fondern nur mit der gröfsten Behutfamkeit durch Beyhülfe eines fehr zarten. und fehr fcharfen Mefiers möglich. Der mittelfte Gefäfsgang ift der beträchtlichfte; um ihn lie- gen nur noch einige wenige. An einem fo forgfältig querdurchfehnittenen, Ge. fäfsbündchen hatten fich die Gänge etwas zurückgezogen, das umfaffende Fur chen aber war oben frey. | Uebrigens ift die Oberfläche der w zhren Warzeln bey Are Gewichs geftreift. — - Da es auffer dem Zweck diefes kurzen haflatgen liegt, meine Zeitung über diefe Erfahrungen mitzutheilen, ‘und diefelben. endlich für einen andera Ort mehr mit der Zeit, und in.Verbindung mehrerer wichtiger Unterfuchun; en paffen dürften; .fo überlaffe ich-es den wahrbeitsliebenden For/chern ,. meine Verfuche zu wiederholen, und fich von ihrer Aechtheit zu überzeugen. s 12. —_ Sur u espece d’Agaric ee TR "par - Monfieur ” Diecteur: Bellardi. 4 N Lu. le 10. a ER } 9 Botaniftes Pitmontois font actuellement en &tat de faire bien des additions ala Flore Piömontoife, furtout dans la elaffe des plantes Cryptogames, ara cette Flore foit la Bier riche qui ait pam re prefent en ‚Europe, x La difhieult& de trouver ces plantes dans le temps de leur feuctification, je foin extraordinaire que doit fe donner un Botanifte pour bien les examiner, la britvete de leur vie dans plufieurs individus n’ent pas perinis dA nos Botaniftes d’en faire des sollections he et de les soumettre A un examen ferupuleux, gar ui guasir! » Cela &toit r&ferv& A des iss verfees dans la feience, qui fe trouvent a la port&e d’en faire des recherches, et qui habitent journellement dans les _ pays les plus fertiles en ces plantes. Le Frere Uge Marie Cumin de la Char- treufe de Pefio, un de mes difciples les plus diftinguss, tr&s-habile Apothicaire, et Correfpondant de notre Acad£ınie s’eft occupe, ä ma follieitation, a faire des collections en tout genre des plantes de cette fertile vallee, et particuliere- ment des Cryptogames, gui naiffent. aux environs „gt me£me dans les förets # la Chartreufe, | Les plantes rares, ‚et Eris: peu connues, entr’autres 6 hampignons, dont il a enrichi mon Herbier, font en fı grand nombre, qu’elles m£ritent un ouyrage a part. En attendant je vais faire connoitre A l’Acad&mie une espöce d’agarie trös-fingulitre, et qu’il ne m’a pas &t& poflible de trouver figur&e dans le plus bel ouvrage des Champignons du c£lebre Mr. Bülliard, ni parmi les Au- teurs qui ont trait© particulitrement cette matitre, \ ».2 L’espece _ Be, > ‚L’espöce ie: ae ‚difcours eft ER nie Be Ai ar Agaricus pileo umbilicato, fufeo, lamellis fi fi weder albis. odore erigoneliue % Joeni gracci Cumin in Epift. (Pl. V.) SR Deferiptio. Stipes fitulofus, fubeylindricus, Yuan ad ee Bnibiter zubcrofus, biuncialis, vel triuncialis circa pileum Jabftriatus, erectus nt plwi- mum, raro curvatus. Pileus EEE ae EHBTEÄNGEEN, Fufeus, Jaepins in- fundibuliformis. 2 ie ra ea SEN AR Lamellae albidae, faepius baren allgeme: crifpae, ; Ex diffecto ftipite et pileolo eMuit“ humor coloris quoque fufei. Tota planta ficca gravem odorem_fpirat penetrantem, et diu permanentem Trigo- nellae foeni graeci. Linn. . Plantula recens exficcatione vix ; tertiam' partem his molis amittit, fo ; que nativos colores fervat, uti exhibet‘icon, ‘quem ex planta ficca are deli- neavit et pinxit.Clar. De Suffren, „37 57 Yo ArHAhE ne ul 2u091:8207 Ina 29 Propter fingularem odorem, quem: fpirat,: tineis, ‘quae' pannos. ‚laneos faepe peffiine laedunt, infenfus eft ex obfervationibus praedicti Fratris Cuminj, neque difidendum alias proprietates poffe praebere, A peculiaria re menta inftituenda docebunt. Nafeitur folitarius in fylva referta Fago cafanca prope Chartufam vallis Pifi ad viam, quae ducit ad erucem B. Antonii, “32 et fes lames font moins fenfibles, et moins Kite ‘De Fer cette. espe d’Helvelie, quoiqu'elle fe trouve quelquefois folitaire’en 'pleine terre, "naft a auff el 107 liod: Sur Ve N Objervatio. L’agaric telin- olens a beaucoup de on avec Yagaric Cor: nucopioides de Mr. Bulliard, quoiquiil differe par fes. charactdres. . Jai dans mon Herbier une A d’Helvelle appellde par fe m&me Be vn Iy: Bi: par paquets. L’odeur que r&pand l’Helvelle FiyaEolpe; n’a rien de sommun & = avec l’agaric telin- olens, *) Nomen zriviale fignifcar peculiarem proprietarem | bu jusce yore, qune en ar graeci exbalar, nam apud Graecos HUBBIE graecum RR Fans, era TI ER 3 JERe nm R > kan PR En er VII. er 0... Prof. Rom Ad Hedwig’s genauere, auf Zergliederungen beruhende, Befchreibung ; verfchiedener Gewächfe. Di genaue und Befchreibung der Gewächle‘ zu verfchiedenen Zeiten ihrer Lebensperioden, die gewiffenhaftefte Beftimmung aller und ein-. zelner Theile an ihnen, und eine daher entfpringende treue Befchreibung der- felben, kann allein die mannigfaltigiten Schwierigkeiten und Mängel der bishe- rigen Aufzählungen diefer organifchen Körper heben, welche nicht nur dem “ Anfänger in der Gewächskunde manchen Unmuth über die Unzureichenheit der Beftimmungen abnöthigen, fordern felbft dem geübtern Beobachter manche "Unzufriedenheit erzeugen. Ich habe daher mit meinen Zuhörern eine-eigene Stunde täglich, fo lange der Flor der Gewächfe dauert, von feinem Beginn an feftgefetzt, in welcher wir uns einzig mit der practifchen Unterfuchung der vegetabilifchen Körper befe): äftigen, und unterftützt von den verfchiedenen Hülfsbüchern, gemeiniglich nur eine Pflanze zergliedern, beftimmen, be- fchreiben. Leider! laffen uns wohl oft die vorzüglichern Autoren noch bey den wichtigften Fällen unbefriedigt, und mehrere fpecielle Befchreibungen paffen nicht fe'ten auf eine und’diefelbe Art, und felbft die Willdenowfche Aus- gabe der fpecierum Plantarum if ıneift da am aller’ unzureichendften, wo man dıe Hülfe diefes geachteten Botanikers am erften. erwartet. Ja ich mufs fogar einen nicht ganz befcheidenen Fehler nahmhaft machen, welchen ich einige- mal bey dem excellirenden W, womit. Herr Willdenow immer feine Beobach- tungen bezeichnet, angetröffen habe, diefen: dafs der Herausgeber der Spe- cierum oft nichts weiter als das Verdienft des Abfchreibens der Bemerkung aus ‚einem andern Autore, und dazu noch verkürzter, vielleicht auch mit etwas ab- geänderten Worten hat, und wo demohngeachtet das grofse W als Zufatz zu andern Glauben führen follte.e Man vergleiche nur, um diefs belegen zu kön- nen, verfchiedene Stellen der Specierum mit denen der Catalecten des verdienft- vollen Herrn Roth und die Wahrheit diefer Bemerkung wird unbezweifelt ‚bleiben. — Doch ich kehre zurück, und gebe hier einige Beweife der Pflan- zenbefchreibungen, wie ich mit meinen Freunden diefelben in der practifchen P.3 Uebung % Pe 118 u % RR Uebung zur bee Verdeutlichung aufzeichnete. . Bin wünfchte. ich, dafs die Unterfuchung einiger Syngeneäften nieht mifsfallen möchte, vorzüg- lich einiger Arten des generis After und Solidago, welche ich mit noch einer Menge ande von diefen beyden Familien hätte vermehren können, -da mein . Garten faft alie Species derfelben enthält, wenn ich diefen erften Verfuch‘ be- günftigt wüfste. Ehe ich aber meine Beichreihungöh gebe,. fiehe nur noch bier die Frage: kann das Genus Calendula fortan unter der Ordnung der ıgten Cl., wo fie bisher ftand, feinen Ort behalten? und wie kam es dahin? Ich ge- ftehe, dafs diefe Stellung mir fehr unbegreiflich it, da feibft unfer grofser Schreber in feinen Generibus Pläntarum durch die Beliimune diefer Familie offenbar zeigt, die Calendula gehöre in eine andere Oranung, N Asren concolor. Elongationes herbaceae e trunco fubterraneafolido, fulcato- ; ftriatac, glabrae, per microfcopium punctis albidis notatae, teretiufculae. ‚Folia s fefilia approximata, ovato-lanceolata, per fafeiculum ductulorum mueronata, margine dentibus 2, 3. notata, exafperata. Fafciculo ductulorum in elongatio- nem canaliculari modo deorfum eurrente, (Fr, & A. cordifolius truncus fubterraneus, repens. Elongationes caulinae her- baceae, fimplices, teretes, pilofae, pilis articulatis, firiatae, bi-tripedales; | Folia elongationis prima cordata, longe petiolata; petiolo canaliculato hirto; dentata, dentibus mucronatis ciliata, utrinque pilofe-hirta: membrana folio- rum inaequaliter difpofita, Fafciculo ductulorum in mucronem. Folia elon- gationis Jequentia alterna, ovato - acuminata, in petiolum decurrentia, (fuprema felilia) ciliato-feabra, hinc inde dentato-acuminata, utrinque pilo- N fula. Panicula compofita, faftigiata. Pedunculi axillares. Perianthium ex- 'ternum eylindraceum, foliolorum margo membranaceus, ciliatus,- pubefcens, internum ı2 forum, ligulae albo-rubellae, tridentatae, bafı canalieulatae; floris foeminei ftylus exfertus, hine inde pilofulus; Kiga luteum, pilofum’ex oppofito inflexum. Teer. A. grandiforus trunceus fuperficialis. Elongationes caulinae teretes, herbaceae, hifpidae, pilis articulatis, procerae, ramofae, Rami folitarii, 5 lares, Nlorigeri. Folia approximata conferta, lineari- lanceolata, femiamplexi- caulia, fefilia, utrinque pilis brevibus mollia, margine integerrimo, fcabro, undulato; deorfum flexa; fafciculo duetulorum aequante apicem fphacellatam. Perianthii externi foliola fquamofa, reflexa, ad apicem purpurafcentia, forma confueta in Afteribus. # 2. latifolius. E trunco Ichtertanenn, non repente, multae exeunt guotan- nis herbaceae elongationes, caulinae, teretes, ftriatae, bi-tripedales, erectae, - multiflorae. Folia alterna, lata, ovato- oblonga, per petiolum decurrentia, ba — ® Ne BE -.\ = bafı ciliata, dentata, acuminata, margine fcabra, utringue pilis per microfco- pium jisque fparfis notata; fafciculo ductulorum aequante. Membrana folio- rum in petiolum decurrens, ex una parte per lineam in elongationem fecedens, pilofa, ut in A. mutabili (notandum fane naturae arbitrium). Rami panicu- lati florefeentes recti, pedunculi fquamof foliolis ut foralibus fummis integris, linearibus. Perianthium externum imbricatum, foliorum non patentium mar- - ginibus membranaceis, intern? perianthii yadidti carnei, lineares, bafı atte- nuati, apice tridentatis zubnlofi Navefcentes. Stigma pilofum, rubellum. “53 - 4. linifolius hoc fub nomine eft in hortis truncus, repens, in umbrofis bi-tripedales, altiores elongationes herbaceas mittens. Hae elongationes cau- linae teretes, rubello- virefcentes glabrae, nifi ubi foliorum membrana lineari -pilorum decurfu exafperatur, fimplices rami origeri, axillares, paniculati. Folia alterna, lineari-lanceolata, glabra, utrinque fefüilia, :in ilineam rubram margine exafperato pilis dasente, ferrulata, ferris late diftantibus, fuperficia- libus, patentia, fafeiculo ductulorum in apicem. Rami florigeri axillares, ut elongatio communis, fed ramorum folia integra, ciliata. Panicula racemofa. _ Peduneuli foliofi folitares axillares, finguli in paniculae ramo uniflori; fed ab- foluta inflorefeentia e pedufculi foliolis denuo novi prodeunt flofeuli. Pert- anthii exzerni foliola erecta, margine membranacea, ciliataı srlterni ligulata -Jinearia, alba, apice recurva, bidentata: difcus luteus cum Rigmate. 4. mutabilis truncus fubterraneus repens, fquamofus. Elorgationes caulinae fimplices , teretes, laeves, firiatae, fupra ad decurfum fafeiculorum “lateraliter membranae foliorum pilofulus. Folie fefüilia, alterna, lanceolata, dentata, margine fcabra, fuperne per microfcopium vifa pilofula; ak duett. in apieem. Folia ramea et floralia, ut vocant, integra;. pedunculorum fere linearia. Perianthii exzerni foliola patentia, interni radiati foliolis carneis,-linea- ribus, apice vix dentatis, poft florefcentiam, ut in aliis, revolutis, Stigma ex- fertum, pilofum, citreum. 2 i A. puniceus. Ita acceptum habemus truneum fubterraneum fquamofum. - Elongatıones 2, 3. pedales, teretes, ftriatae, rubicundae, lineis foliorum de- eurrentibus pilofo - hifpidis exafperatae, ut in Afteribus eft fingularis conforma- tio. Folia quidem fefilia, alterna, feıiamplexicaulia ovato-lanceolata, Ter- rata, margine feabra; ferraturis longe. dıftantibus: vtringue glabra fafeiculo ductt. fere in apicem {pt ‚acellatum fecedente. Pedunculi axillares ut rami flori- geri folıolis longis, integris, ad medium apprefis, mucronatis, fed perian- _ tbium externum. foliolis patentibus intra internum eminens, margine tantum eiliatis, dıfeum aequantibus non fuperantibus, nifi ante inflorefcentiam. Pe- rianthü interni ligula punicea latiufeula, na ie bidentatis; tempore in- florefcen- S = — ‚120 Er RR“ Er = ” ;> x on Bi, ae florefeentiae denuo prodeunt e trunco elongationes’ herbaceae folis, I lanceolatis latiufeulis infignitae. j ; Er BE NR EFF e = $ 4 A. recurvatus. Truncus fubterraneus elongationes en, mittit nume- - _ rofas procumbentes, teretes, validas, ftriatas, ex lineari foliorum u der. . eurfu pilis fafciatim notatas. ‚Folia fefülia, longa, deflexa, plerumque integra margine ciliato afpero undulato, Taneenlata- fuperne ade H2 inferne glabra; ei le ductt.aequante. Rami conferti recurvati, axillares, Nlorigeri. Pedun- culi axillares, faltigiati, foliofi. Perianthium externum obconicum,. foliolis erectis, non EE: is; interni ligula ovata, bafı attenuata, apice bidentata, pallide ex albo violacea: Difci partes oınnes luteae. Plänta foribus confertifmr mis. Teempore inflorefcentiae denuo etrunco prodeunt noyae elongationes her. - baceae, foliis longiflimis, lanceolatis, undulatis, dentibus duobus- Aparlis, ex- afperatis, bafeos marginibus utrinque eiliatis, rk foliorum Basen elabra;, & Fafcieulo ductt.in mucronem. ER am 1 22 E 4. falicifolius; Elongationes herbaceae e trunco fubterraneo (quamofo, teretes, ftriatae, juniores ad linearem foliorum decurfum lineis piliferis nota- tae; adultiores glabrae, ramofae, ramis alternis glabris nitentibus, lineis pilis feris ad margines foliorum decurrentibus notatae, pilis furfum verfis. Folia ° - alterna, omnino omnia integra, fefhlia, lanceolata, margine ciliato- -fcabra, eraffiufeula, utrinque glabra, patentia, fafciculo in apicem fere glandularem. Pedunculi folitares axillares foliofi, pilofuli, uniflori. Perianthii externi foliola imbricata, lanceolata, patentia, fere recurva, interni ligulati numerofi, albi, = externo perianthio Anke longiores, apice coarctati, ‚bidentati. 2 Aa: A. tradefsanti: truneus fubterraneus, repens. Elongationes chukinäe multae, teretes, ftriatae, purpnrafcentes, ad marginales linearesque foliorum we decurfus, inprimis ad fummum, pilis inflexis notatae. Folia alterna fefhlia mhargine ciliato- afpera, argute e bafı ferrata, ovato-lanceolata, utrinque gla- bra; fafciculo ductulorum in apicem. Racemi ex alis foliorum, conferti, pa tentes. Folia pedunculorum integra ciliata; pedunculi-ad perianthium commu- ne incraffatum, foliofum. Flores folitarii e foliorum axillis. Deflorata medi e pedunculorum foliis, ut et et in. alüis fpeciebus, denuo flofeuli prodeunt. Perianthii externi foliola erecta, ciliata, apice rubella; änzermi ligulati. externe Se duplo longiores, numerofi, lineares, apice attenuati, HIRSBEINE Radius pal- 23 lide violaceus. A. rigidus® Elongationes e truck tere malte iähie, era r tae, teretes, lineis albis per fafciculorum ductulorum’ et folia ipfa notatae pun- etis albis, bi-tripedales, altiores. Folia alterns, lineari lanceolata integer- rima, fefhilia, ad bafın utrinque.ciliata, mucrongta, faciem ae er ch fere = BI 0 — fere inducentia. Fafeiculo ductf.’in mucronem.: Ramiflorigeri axillares, vir- gati, foliis confertis, ad fummum in florem terminati elongationis florem maxi- me longitudine fuperantes, hinc faftigiati per marginis foliorum pilofi decurfum - linearem, ‘ad famınum pilofuli. Flos terminalis, folitarius’cuique ramo et pro- priae elongationi; hinc peduneulus per fe nullus, et fquamofitas ef foliorum. Perianthium externum foliolis patentibus, forma reliquorum ee e; internum ben nlbin. area ovatis, obtulis, bidentätjer ii Inh = er -Cytifas Eirfaies. Elongationes. trünei ae rami ad infloreksentine finem justa forum terminalium capitulum rameas elongationes (ut eft in Eu- phorbia paluftri) duas, tres, protrudentes.: Folia alterna, in elongatione ra- mea tereti pilofa. Petioli fere longitadine foliorum, decurrente foliorum mem- brana: foliola terna, ovata, aequaliter petiolata, integerrima: fuperne pilis fparfis, inferne confertis notata. Fafeiculo ductulorum in mucronem. -Inflo- refcentia capituliformis, terminalis. Pedunculus communis mox elongatur: pedunculi partiales, folitarii, longi, pilofi._ Perigonium externum longum, eylindrieum, monophylium, nervofum, pilofifimum, bilabiatum: labio fupe- riori ad vexillum bidentatum, dente quoque lateraliter acuminato, integro: - labio inferiori fimplici integerrimo linea media quafi eicatrice infignita per fafcıi- eulum, apice barbatum. Vexillum perigonit inzerui lateraliter parum inflexum, medio incifum marginibus intra perigonium externum pilofis: alae, vexillo bre- viores, marginibus undulatis, inferiori margine duplicata, rugofa; ‘unguium apex purpurafcens, adfcendendo pilofulus. Carina fere ad fummum diffecta, ufringue marginibus pilofulis, unguium apice purpurafcente. Genitalia mafcu- la emnia connata, firiata. Antherae fubrotundae, fpermate miffo oblongae. Germen pilis canefcens. Stylus perfiftens, poft conecptionem elongatus:-Legu- men compreffum. : _ Dracocephalum fibiricum. Truncus fubterraneus lignofus repens. Elonga- tiones caulinae vernales numerofae procumbentes arcuatae bipedales tetragonae, gonis cartilagineis, pubefcentes pilis brevibus recurvis. Folia oppofita, petio- lata, petiolerum marginibus amplexicaulibus, pilis longioribus infignita, cor- dato-lanceolata, dentata, „fuperficie utrague glabra, inferiori nervis e ductulo- rum fafciculo eminenti, porisque (odorem graviffimum atque maxime amoenum fpargentibus) copiofifhimis inter fafeiculi ramificationes notata: fafciculo margi- neque foliorunı dentium pilis breviffimis infignita. Inflorefcentia Junio termi- nalis, Aoribus in axillis foliorum fubverticillatis, peduneulis pilofulis longis e bractearum foliolis fimplicibus, lanceolatis bifidis cum flore medio folitario; in fiffara guaque flores tres vel quatuor bracteis fuis gaudentibus pedunculo bre- viori. Perigonium externum a, pubefcens, quadridentatum, dente 2 oO fupe- = 22 — ST fuperiori longiori,; kateralibiis minoribus deflexis, infimo: Bröifinier; concavo; coloratum. Perigonium änternum externe pubefcens;, interne glabrum, colo« 2 ratum, monophyllum, ringens; tubus perigonio externo longior; faux inflata: Lola fuperius concavum fovet genitalia- mafcula, ad medium fere bifidum: fiffura quaeque alarum vexillo inftar reflexa, 'margine undulato, ciliata: Nabium inferins trifidum: lacıniae laterales fabtus inflexae, media longius eminentere: _ preffa, media parte emarginata,'lateraliter crenata, elevata parte punctis rubris pilisque longioribus notata: mafeula genitalia ad labium inferius reflexa; fubu- lata, glabra, labii fuperioris magnitudine. - Antherae ad apicem filamentorum- lateraliter per brevifimam filamenti elongationem ppbieen- fubcordatae, in- ferius dehifcentes, polline albicante. ee Helianthus mollis: truncus fubterraneus perennis. Elongationes. fulcatae 2 ramorumgque folia ovato-lanceolata, dentata, dentibus apice glandulofis, in. petiolum decurrentia, trinervia, ciliata, fuperne afpera, inferne pilis albidis confertis breviffimis mollia. Fafeiculo ductt. in apicem. Pedunculi folitarüi hirti, canaliculati: pili furfum fpectantes. Perianthii externi folia. fquamofa, . lanceolata, ad medium patentia, apice purpurafcente, ciliata: interni ligulata ante inflorefceentiam cucullatim inflexa tri-quadrigona, ciliata: poft expanfio- nem ovata lutea, dorfo et margine ciliata: in femineis radiatis raro genitalia feminea: in hermaphroditis fligma pilofam revolutum: antherae connatae cylindrum longum eminentem atro-purpureum conftitüunt. Vo Rare! BR Ue Helianrhus proftratus etrunco non repente quotannis elongationes mox ere- > ctae deinceps declinatae, et tandem proftratae, diffufae, ramis divaricatis, flexuofo - infßexis exeunt, glabrae, ftriatae, laeves. Ramificationes äxillares, alternae. Folia nunc alterna, nusc oppofitäl ovato-lanceolata, in petiolum * decurrentia, (membranae difpnfeie inaequalis,) trinervia, medio in apicem femi- v amplexicaulia: vel oppofitorum per lineam connata, reflexa, dentato-ferrata, eiliata, fupradeorfum fcabra, inferne pilis mollioribus.. Pedunculi uniflori, axillares, hifpidi, fulcati, adfummum incraffati. Flos folitarius. Perianthit- externi folia lanceolata, longa, interni ligulati fere aequalia, ciliata, inflexo recurva; interni ligul.ta apice reflexa, attenuata, bidentata, caeterum ovata. Foemineis genitalibus raris. “ Paleae ciliatae, acuminatae. Br, 8 ß, Rt 7. Piper blandum: truncus fubterraneus carnofusii in Caldario per omnia tempo- sis vicifhtudines fervandus. Elongatio caulina folitaria teres carnofa, hirta, ru- bella, fucculenta, ad foliorum appofitiones quafi articulata. Folia oppofita, femper tria, quafi in verticillum breviffime petiolata; petiolo rubro appreflo juniora inferne purpurafcentia, ovato-obtufiufcula, integra ciliata, trinervia. ‚Fafcieulo ductt. aequante, utrinque hirta, patentia. Ramifieatur elongatione h proce- 0 u 123 "ana \ ne; ‘rami duo 'oppofiti, ns elongationis. -E foliorum deceffu facile radiculae exeunt, unde arbitror facilius ramis multiplicari poffe. - Ad aeftatis - _ nem appropinguante inflorefcentia e trunco fubterraneo exeunt denuo elonga tiones tres quatuor. fere verticillatim, quorum foliola prima minima, vere cor- data, feflilia, mox decidua. Foliatio equitans. Rudbeckia oppofitifolia. E trunco fubterraneo non repente elongationes . multae, procerae, tri-quadripedales ramofae, teretes, glabrae, glaucefcentes, rubicundae. -Folia oppofita petiolata, (petiolorum bafıs linea folii marginali amplectente connata) ovato-lanceolata, ad ımediuin petioli decurrentia, ferrata, 2tfubferrata, margine pilis afpera, fuperne pilis appreflis brevibus deorfum ica- briufeula, rarioribus inferne pilis notata, fafcieulo ductulorum in apicem fphacellatum. Ramificationes axillares.oppofitae, inter connecticulum petiolo- rum utrinque pilorum lineae decurrente. Inforefcentia terminalis, etiam ra- morum: flos folitarius; deflorato lateraliter flofculi denuo duo in ramis pro- deunt. Pedunculus fulcatus, pubefcens, certe ad fummum. Perianthium du- plici ordine fquamarum foliolis ‚oboyatis, ciliatis, bafı gibbis. Perianthii interni ligalata radii ovata, binervia, bidentata: Stigma flofculorum. herma- phrodit. globofum, pilofum, mucronatum, mucrone femper bifido. Paleae bei bialinae,, membranaceae, zpice obtufo croceae, dentatae, Silphium trifoliatum, truneus fubterraneus non repens. Elongationes herbaceae caulinae, teretes, glaucae bipedales. Folia inferiora tria in verti- eillo (quafi pofita, ovato acuminata, feflilia, membrana bafılari rubella fere connata, denticulata, ciliata, ciliis margine exafperato, fuperne alpera, cilia- rum pili cartilaginei, furfum inflexi fafeiculo ductulorum in glandulam defi- nente. Perianthii exterui fquarrofi foliola eiliata, ut in foliis elongationis, ner- vola, interni ligulata undecim bidentata. #27 lores terni. Silphium perfoliarum : ‚male: quadrangulum mihi: Elongationes caulinas truncus fubterraneus non repens mittit bi-tripedales, afperas pilis deorfurn cur- vis, tetragonas angulis obtufis, rubellas, fiınplices, numquam ramofas. Folia ' duo oppofita connata, integerrima, utrinque afpera, margine'ciliata, ad bafın undulata,- patentia, fafeiculo eekloritn aequante. - E fummo foliorum pari exeunt pedunculi, medio folitario, duobus lateralibus bracteatis bi -trifloris, tere-' tes, afperi. Perianthii exrerni {quarrofi foliola utrinque afpera ciliata. Elon- gatio medulla farcta in omnibus. _ Silphium connatum, Elongationes caulinae trunco fubterraneo herbaceae ‚guotannis multae prodeunt quadrangulae, fulcatae per vaforum et foliorum de- curfum, laeves, ramofae, ramis firietis. Folia oppofitz duo connata in-cucul- laım quafi, dentata et fubdentata ciliata, utringue afpera; fafe:culo ductulorum ; 02 BET valido valido aequante. Pedunculo medio re folitario: a ‚multiflori. Be eteis connatis integris, teretes. Perianthium: exzernum fquarrofum- folüis. wie. bris, nitentibus, ciliatis: interni ligulati apice. Sehen quindecim. yaetfauiriset Solidago altiffima. Eft planta i in hortis meis, cujus truncus- fubterraneus ; non repens elongationes quotannis profert numerofi ffimas, teretes, firiatas, va- lidas, hirtas, ftrictas, fpectabilis altitudinis. Foliaalterna feffilia, certe brevifhi- me petiolata, longifime lanceolata, argute e medio ferrata, ınargine exafpe- rata, fuperne pilis breviflimis, per microfcopium »notatis,: inferne, per pilos mollia. Fafeiculo ductulorum in apicem. - Inflorefcentia panicula corymbo- fa, recurva ante inflorefcentiam myuros. Flores adfcendentes e foliis ner . Perianthii interni folia laevia. Solidago caefa. Vere a lanceolata diffincta fpecies, tardiusque Horens. Nam e trunco fubterraneo non repente, quod eft in lanceolata, multae elonga- tiones graeiles, laeves, ad fummum tantum pilis fparfis notatae teretes, herba- ceae, colore purpurafcente fpadiceo, glaucae, pedales. Folia inferiora' ovato katehetatt, acuminata, ferrata, ciliata, utrinque glabra, nifi inferne ad fafci- culum ductulöräim aequantem pilis notata, {uperiora ad inflorefcentiam integra, - fere linearia, ciliata, et fafciculo in lineam ciliatam decurrente. ‚Inflörelcen, tia panicula coryınbofa. Scilicet rami axillares florefcentes faftigiati, flores 2. denuo e foliorum axil!is in pedunceulum communicati. . Ramiad’florefcen- Bet n tiae ftatum flexuofi, foliis alternis Raceidis reflexis. _ Flores axillares; racemofi! Foliola perianthii externi imbricata: änterni ligulata tria- eher TER. perianthii externi: tubulofa difei fex. KR. 2 ı Solidago canadenfis. Sub hoc nomine perennat in hortis trundns fubterra- neus, (quamofustuberofus, eujus elongationes quotannis exeunt 'herbaceae, nu- merofae, erectae,. pedales, pilis longis hirtis exafperatae, firiatae, terete-an- gulofae. Folia ftricta, angulis fere acutis, adnata, ovato- lengeolatas; argute ferrata, acuminata, acumine fphacellato, cilıata, utrinque pilofa, pilis artieu- latis; inferiori pagina longioribus, hine erkas feflılibus; fafeiculo ductu- lorum folitario in mueronem. Inflorefcentia paniculato- coryınboßa, racemi fin- guli alares, adfcendentes, foliis integris; (pedunculi uniflori, biflori.). recurvi; Hores fecundi. Perianthii externi imbricati foliola lanceolata convexa, margine membranacea. kapyns deorfum denticulatus. Planta tota pilis longis notata. Solidago flexuofa. Truncus fubterraneus repens. " Elongationes herbaceae multae pedales, fimplices, virentes, la@ves, fere nitentes per fafeiculi et folio- _ rum marginum decurfum linearum quadrangulae, vere flexuofae, mox ramıos. protrudentes. Folia alterna, ovato-acuminata, argute ferrata, et fubferrata, in petiolum decurrentia, cıliata, fuperne pilis fparlis appreflis, in prünis: in JE = 125 — RER N junioribus per microfeopium notata, inferne longioribus Grace ad fafci- eulum ductulorum ejusque ramificationes: hine in foliis adultioribus fafeiculus afper: fafeieulus duetulorum praeterea in acumen. (Foliorum evolutio e convo- luto). Inflorefeentia in racemis lateralibus Nlofeuli thyrfoidei axillares; racemi ad fummum hirti, ut pedunculi. Perianthii exzerni foliola imbricato - oborata, margine membranaceo ciliato, apice fphacellato: interni ligulata ovalia, an apice bidentata. Pappus fimplex, flexuofus, pilofulus. Solidago Inneeolata. Truncus repens, fubterraneus. - Elongationes Alan. eeae confertae, ramofae, ramis virgatis, faftigiatis, pedales , ftriatae lineis -foliorum cartilagineis decurrentibus, tactu afperae. Scilicet in lineis decur- ‚rentibus per microfcopium obfervantur pili afperi et ancipites. Folia alterna; conferta, fefhilia, lineari-lanceolata, trinervia, ciliata, integra, margine car- tilaginee, fcabro, ferrulato, decurrentia per marginem in lineam cartilagineam, exafperatam; utrinque pilis breviflimis foliorum facies per. microfcopium nota- ta eft, Fafciculus duetulorum in apicem. Inflörefcentia, et in ramis, termi- nalis, corymbus, pedunculis fingulis angulatis; ad. Aöfealüm: gquemque Teilicet foliolum lineare linea marginali decurrens confpieitur. _ Solidage lateriflora (male! ). Etrunco non repente dur uer multae elonga- tiones canlınae herbaceae ftriatae, afperae, validae. Folia funt conferta , ‚pa- tentia, mox recurva, feffilia, lanceolata, ferraturis paucis ad medium marginis folossin exafperata, utringue pilis breviffi imis per microfcopium, notabilibus - infignita; fafeiculo ductulorum in apicem. ' Inflorefcentia panicula corymbofa, _ zacemis incurvis, adfcendentibus elongationibus, defcendendo florifera. ‚Solidago latifolia. Eft hortis planta fane a fexuofa diftincta, quae e trunco fubterraneo vix repente elongationes profert zlabras, ftriätas, lineis per folia notatas, purpurafcentes maculis-nune fimplicibus, nunc corfluentibus. Folia feffılia, ovato-lanceolata, acuminata, ferrata, ad bafin margine cartilagineo hialino; utrinque glabra, alterna, patentia; -fafciculo ductulorum aequante, Racemi laterales. Flores adfcendentes, fere fecundi, Folia floralia en racemis integra, e quibus pedanculi bi-triflori, ad. fummuın uniflori.. Elon- gatio et racemi ad fummum pilofuli. _ Perianthii extern; foliola apice eiliata, iategra; interni ligulata ovata vel integra, vel dentata. ; Solidago virga aurea. Truncus fubterraneus, non repens, folitarnie: Elon- _ gationes bi- tripedales multae, erectae, teretiufculae, fulcato-angulofae, pilo- fulae, ad fummunn inter Aörefeentiam magis pübefeentes; interdum hinc inde Bexae, numquam ad apicem fubcompreffae. Folia alterna, fefhlia, — certe fumma et infima feınper eadem, ita ut cum Rothio infesota neque ovato -lan- ceolata, neque in petiolum definentia, vel decurrentia mihi unguam vifa — Q 3 Be Jan-, \ 126 N lanceolata, ferrata, ciliato-afpera, faperne glabra, : iufenkle inprimis ad fafcieu: - lum hirta, fuprema integra: fafciculo duetulorum in apicem comprefhufenlum. Inflorefcentia alaris ex inferiorum foliorum kasxanzıs jan ineipiensz panicu- lata. In pedunculo communi finguli florum glomeruli capitnliformes, denfae, pedicellatae, pedicelio foliofo. tum, claufum, foliola lutea, denticnkuis verfüs apicRee esahtanaere, pilis rarıs notata, varie inflexa inter num tegunt. Verbena bonarienfis. - Truncus fub dio perennans elongationem be -tripe- dalem, quadrangularem ramofam afperam, fuleatam, ftriataım mittit, vel per tempeftatem hiemis fervat. Folia oppofita, feflilıa amplexieaulia, lanetolatal dentato-ferrata, dentium margine reflexo; utrinque hifpida, ciliata. Spica ternata ubique. res. Flores fafciculati; ad perigonium externum fem- per foliolum lanceolatum, perigonio aequale c.liatum;, apicc rubellum. Per» gonium externum, ‚quinque dentatum, dente quinto minimo, longe ad _fum- mum pilo notato, dentibusque apice rubellis; membranaceum, pilofum. In: sernum parum curvum infundibuliforme, tubo perigonium externum fuperante, rubro, pilofo; lamina quinque dentata, dente quoqgue emarginato. mafcula intra tubum recondita: Filamenta adnata. ftriata, pilofa. 10% Zanthoxylon clava arbufeulum. Folia bi-tripinnata cum impari: foliold oppofita, ovato- acuminata, apice emarginata, utrinque pilofula, ciliata, in- tegra, fafcieulo ductulorum aequante: petiolata, petiolo rubello, fupra cana- liculato pilofulo: folia patentia, bina femper ad ramorum latus. Scilieet fub finem Augufti denuo arbufculum mafculum florere video ita, ut ex foliorum difpofitione bina axillares exeant flores. Perigonium externum quinquefidum Er ee . Perianthium.externum ‚eylindrieum, ‚ Imbrica- u Inflo@ refcentia terminalis in elongatione ejusque ramis. Bracteae ad pedunculos linea- Genitalia Spora Fee unica, jaciniis ovatis apice inclinatis et purpurafcentibus, ciliatis apice barbatis dentir culatisque; pedunculo perigonii longitudine. Genitalibus mafeulis quatuor, quinque, filamentis fubulatis conicis viridibus, antheris trigonis, bilocularibus unilateraliter dehifeentibus, altero latere compreflis apice filamenti: adnatis. Fudimentum fructus Genitalis foeminei conicum, luteum, feflile. ‚ Stylus i in» craffatus, laevis rudimenti longitudine, fligmatibus tribus et ‚quatuor,, hyalinis, rt globofo - ovatis, forına ampullularum, nudis. Mox omnes floris partes caducae, hinc fructum non vidi, Hinc Murrayi fententia de ea hesmaphrodito et in hortis meis fancita. a Ra n Sep 52) Additamentum. ® | j ad is ; Floram ne. a Ba De a m. Auctorse Ioh-: Baptifta Balbis Botanices Profeffore, et Mufei Naturalium Taurinenfis Directore Afterifeus RR jam in ALzıonııFlora, aut ejus Auctario, vel Berranni | APRESELE defer iptas. _ Trrıanprıa Monogynia, ER medius, ftigmate fimbriato vix x corollam aequante, foliis planiufeulis brevibus. Nob._ Locis Eaeil; Tendae reperitur. mare Obfervatio. Medium locum tenet inter fativum et vernum; differt a priori ob folia breviora, et latiora, et ab altero ob folia- longiora et anguftiora. Stigmata infuper in noftra fpecie tota finbriata; ftylus longus colorem habet . fativo aemulum, finiliterque tingentem. In Horto Taurinenfi ab octo annis excaltus babitum {uam nunquam mutavit. ea De 2. Ixıa Bulbocodium L 1. fcapo unifloro, foliis linearibus canaliculatis, angulatis. Willd, Sp. pt. p. 196. Be, um ‚afprenfium, angufto folio, alterum. Column. eephr, 2.:P: 5- 2.44 8; n rupibus circa Monaco legit, mihique praeftifit ieiffinse Georgius _ Dumarche a Pont de VYaux, eximius botanıces eultor, cum quo maxi- mam Nicaeenfis agri partem non fine emolumento perluftravi. Ex agro Nicaeenfi Be quogue mifit diligentifhimus Botanophilus Ai/fo. X 3. ScIR- ae 3. Scınpus owatus Roth... BET ENNE S. a Se Aliformi, fpica ovata ns nuda, 1 Roribas N ra ir Sü en rotundioribus. _ Moni, Hif, IL. va 233. a ER Gmilibosque oci abunde in inter ; £ r S # > 4. Scırrus Japinus Willd. R, ER ER RL ; Sc. culmo tereti nudo, fpicis fefilibus, in medio duliho lomeratis, D ibe: - => Parif, p.ı6. Roth. Fl. Germ. IL ı. p. 55. ö di SE Seirpus fupinus minimus capitulis Bene loBeus Folss rotundo- teretibu "Tu ae Inf. p. 528. In aquofis et arenofis prope Duriam, inter Sufa et Bujjolino. ‚Digynia. a hin 2 TR A 5. Panıcum capillare L. - ur er P, panicula capillari erecta patente, foliorum vaginis hits L ‚Syf. nat. ‚ed. 23. Belang Vol. III. p. 88. \ | kn In agro Nicaeenfi, verfus flumen le Var. BEE 6. Acrostıs intermed. Nob. ’ > a In pratis bumidis della Mandria, ac circa lacum di Cafelerte, Annua Obfervatio. Ludit inter pumilam ac alpinam. Differt a priori ob ariftae praefentiam; et ab altera, quum noftra .majorem habeat altitudinem, et arıflam breviorem, tum quod haec humilioribus, humidisque bayae reperiatur, ‚,altera in alpinis luxuriet. ; ; 34. P ni | Sy 7. Asrostıs interrupta L. A. petalo exteriore ariftato, panicula attenuata, coarctata, interrupta, Linn, Sp. pl. I. p. 92. N Gramen arvenfe paniculatum fpica interrupta. Scheuchz. gram. p. 146. Gramen capillatum capitulis interrupto angultioribus. Vaill. ‚p- 88. t. 7- nr 4. Ad Padi ripam ante Valentinum, ac locis arenofis ‚Proge Padum nyerlis 5 S. Mauro. Floret Junio. Annua. 5 8. Poa Molinerii panicula compacta, glumis 7 floris oprdakis, "Nob. Locis faxofis et ficcis prope Tenda reperta eft, ac in hortum Taurinen- fem adlata ab eximio /gnatio Molineri, a quo nomen triviale defuimfi, Fr utpote ejus flirpis inventore. Biennis. Deferiptio. a = = ..1239 - Deferiptio. Cuhnus fpithamaeus, procumbens, Folie angufliora quam in alpina, panicula denfa, Jpiculae feptemflorae cordatae. res 9. Cywosurus eylindricus, bracteis integerrimis, corollis ariftatis, fpica eylindrica unciali Nob. a Y la 2 Locis calidis ad fummitatem montium Tendae et Ormeae, . aliisque fimili- bus locis montium maritimorum ; abunde legi in rupibus Pillafranchae Nicaeenfis foli, expofitis. Hi ! ; Valde proximus coeruleo Willd. a quo tamen differt, quum magis craffus ac robuftus fit, tum ob fpicam, quae valdopere longior, ac cylindrica eft, ariftae quoque longiores; caeterum caeru'eus in herbidis alpium, hic vero locis montanis calidioribus nafcitur, _ AL EL + ei 0. * Fesruca pumila Bell. app. p-10. = Locis declivibus et faxofis ad grand $. Bernard reperta fuit ab Ignatio “ “ Molineri. Ego in alpinis vinadienfibus legi. PEN 2 \ * = ze. * Festuca altiffima en an on NE Pen ' Locis umbrofis et pinguibus verfus fummitatem collis di Cafelette dieti il Mufine. ee * 4 12. Avıma fragilis L: A. fpicata calycibus quadrifloris, flofeulo longioribus-: Manr. 326. Schreb. gram. t. 24. f. 3. e ER In littore maritimo prope Nicaeam. Annua. A: PEnTAnDRrıa Digyunia. 13. Caucarıs daucoides L. E | ; A C. umbellis trifidis aphyllis, umbellulis trifpermis, triphyllis Horr. Cliff. p. 91. Caucalis arvenfis echinato parvo flore. Morif. Hift. III. [. 9. t. 14. £.6 In arvis Auguftae Praetoriae, Annua. ee 0... „HExamDRrıA Monogynia. 14. * Bursocopıum vernumL. Bell. app. p. 19. NE RE Attuli anno 1739 ex pratis vallis Queiras, atque cum celeberrimo Bellardi eomımunicavi. Frequentem vidit-in valle Auguftae Praetoriae. prope ‘Cogne, atque florentem legit menfe Aprili naturalium rerum ferutator folertiffimus, cl. Miot, paucis abhinc annis Reip. Gallicae Taurini legatus. I GN 15. Juncus acuminatus, culmo nudo acuminato, ad bafin fquamato, pa- nicula laterali exigua, floribus breviter pedunculatis. Nob. i ; RA Secus «+ Secus rivulos ocis frigidis: circa fummitatem. minoris: montis. $ Bernard. . Perennis. - TEE TE . Deferipti. Teres, bafı- “fgnaiafen ut conglomeranus, ‚2 gue, differt ‚Paßl- eula minori et culmo magis firmo ac inani. eR i B, n B ur Gr “us ey 6? ur Ya R OCTANDRIA en Er ee TE. & » h) ” / 16. Erıca multifora L 5 Re A, i a E. antheris muticis exfertis, corollis eylindricis, ftylo exferto,. Kollis guinis,. A Noribus fparfis. Linn.Syft. Veg. ed. XIV. p. 370. ER E. Corios folio II: .Cluf. Hift. I. p. a2. | Be E. Juniperifolia denfe fruticans barbonenfis. Lob. Hif, 620. Garid. ron. » 160.t. 32. Magnol. Mon/pel. p. 90. " Florentem legi Niceae ad valleculae cujusdam ingreflum verfus "finem | > Novembris. Fruticans. ö - N Obfervatio. Caulis haud humanam attingit altitudinem, ut Köcher‘ Dit- man, aliique pofuere, fed bipedalis, aut ad fummum iripedahe eft, ac Corollae potius ovatae. Clufi fynonymon ad amediterraneam relatum. huc transtuli,. Garidelii auctoritati fretus, et quia revera Clufi figura optime fpeciem nofiram reprakfentat. - Trigynia. ya } " > 1% Ehe ven Naht dumerorum L. S P. foliis cordatis, caule volubili, laevi, floribus carinato- alatis. F). u #2 756. Fagopyrum fcandens altifimum dumetorum, feminibus tribus alis ‚pellucidis. , Rupp. jen. p- 99. / . aa In hortis et arvis prepe Auguftam praetoriam jegit Berne Tillier Botanieus perfpicacifimus, qui Auguftanae vallis flirpes indefeffo labore, fummaque folertia perquifivit, nobisque aliquas humaniffime- communicavit, alias autem poflidet, quas maturius examen requiren- tes Additamento altero refervamus. a Si; DecanDrıA dieynia. 18. Dianrtnus alpeflris, floribus folitariis, fquamis cafyeinis, Fe; cor-. ‚datis, corollis breviflimis, emarginatis, caule erecto. Nob, Mem. de P’Acad. de Turin. Volt. In pafeuis maritimarum alpium,. oibinatn in illis Im Madonna F e ag Fenefre dietis, Peremnis. 2 a Fr ». KRITREIEN ED, z 2 ee NE 19. Din = = — - 131 — m 11'519 DIANTHUS furcatus z ine bifloro, fquamis calyeinis oppofitis faepius binis, tubo adınodum.brevioribus.' Nob. — lce.tab.2. 20. Ban tener, en fimbriatis, (quamis, salyenis duabus vix _ ealyceb brevioribus, folüis linearibus. fubulatis. Noo. — 1. c. tab. 3 Urrasque hae. ig ad agrorum margines prope Tendam Tenbrie fant, ac in hortum Aauguenfeins translatae. l \ Bi x Pentagynia.- = er. SILENE Aufapula BESTar. 7 S. pedalis ni. caule dichotomo, floribus axillaribus, tefilibus, fol glabris. Mill. Dicz. n.1. . -; Lychnis fylveftris rubra A k °C. Ban. pin._p. 205. « Inter, fegefes prope Autibes. Annua. lcosanprıAa polygynia. 22. Porentizca intermedia L. P. foliis radicalibus quinatis, caulinis ‚ternatis, caule erectiufeulo ramoffime. L. Mint. p. 76. ; . Qeinquefolium montanum erectum hirfatum luteum. C..Bauh. Pin. p. 325. Prodr. 139. n. 3. Potentilla foliis quinatis feptenatisve, erenato-incifis, oblongo-hirfutis, caule ramofo erectiufeulo. Pill. Deleh. I. p. 568. cum deferiptione fatis’bona. Legi elapfo anno Cunei ad Ge/fi ripam prope locum dictum. il Rondenu s exemplaria ımifit laudatus Bruno, a quo Cuneenlis agri Blorulam proxi- me evulgandam anxii exfpectamas. Perennis, Falrıgmzık monopynia. 23. * Cıstus canus L. Allion. I. n. 1664. t.45- f. 3. and. In glareofis ealidioribus prope Giambava i in valle Auguflae praetoriae re- perit eximius ceivis Tillier. "Polygynia, a N Fe 24. Rawuscurus pyrenaeus Gouan. B.fol. radicalibus orbiculato- zeniformibus , 3-5 lobis: en palımato feftili. Dufr. t. 17. f. 1. et 2. Reperit civis Tilier in aridis inter Pollein et Brifogue in valle Auguftae praetoriae. N z Ra ; Obfer- e £ P z BE re ya S - ? % j r 2 5 H Ey 132 ih & Shrke Ri N Obfervatio, Gromoha hujus Ranunculi RTRBERN ac in herbst phpete ultra dnos menfes fervati radix terrae commifla,. radicalia folia promfit, mox elapfo 'autumno, obfeuris maculis hinc inde fignata, unde vivam nunc plantam in horto häbeo. Gouani figura plantae noftrae exacte refpondet, fola radice ex- cepta, quae in noftra minime diffunditur et ‚cum R. afiatico maximam affınita- . tem habet.. N gymnofperniia.:s si merk r 98 25. Gareopsıs grandifiora Roth. - G. internodiis caulinis fuperne ineraffätis, verticillis omnibus. remotis,- m En > nis dentibus lanceolatis mucronatis erectis, caule ‚pubefcente, Pils glandulo; fis. : Willd. Sp. pl. IIL. ı. p. gr. G. foliis rhomboideis ferratis fericeis, verticillis difhtis- ‚Hall. het n. 267. er Galeopfis dubia Leers Herb. p. 135. n. 453. Inter faxa ad agrorum limites prope Cunenm et oppidum Yigmdlo abunde obfervavi menfe Junio anni 1799. Sicca, fpecimina mifit hoc anno ibi- dern lecta peritifimus Bruno. Obfervatio. dita, jure auctoribus diftincta Species eft. ” 26. Stacuys maritima'L. hizairl na ner 8, foliis cordatis obtufis tomentofis erenatis, bracteis oblongis integerrimis. Betönica maritima flore ex luteo pallefcente. Dill. Elth. 50. t. 42. f. so. Betonica heraclea latifolia Diofcoridis. Donas. Ven. RN Bat. A) a. Re - "264. t. 127. “ = if. In maritime littore prope Antibes legi anno 1800. fub finem menfis Maji. 27. SCUTELLARIA haftifolia L ß ’ GER $. foliis integerrimis, inferioribus haftatis, fuperioribus fagittatis.. a Scutellaria folio non ferrato. KRiv. mon. 77. ) Lecta fuit’a diligentifimo Botanices cultore, cive in n pratis lo- cisque humidis prope ejus caftrum. er Obfervario. Valde fimilis galerienlatae, cujus varietas forfitan ee Angiofpermia. 2 a a 28. * Baxrsıa vifeofa L. Al:l.n.218.1.0 0 ew Me Nr Abunde fecus flumen le Paillon circa $. Pons i in. agro Nicacenf; we: | .,.. In pratis fupra Antibes. u: * Ru 4 . All 29 Ramofa admodum, ac Ladano altior, eörollis majoribus prae: re - 7 n Fr; B u: 133 a 29. * Rırwantuus Trixago L. © BeLLARDIA Trixago Altion 1. ‚2.61: Re oceurrit circa Antibes, ubi EAU, DENKE ef; ; in pratis ı. Auemidie ‚pötifimum: laxuriat. ' = Lınnara. Gen. ‚pl. 1039: CA sorinlerinı Ph duplex: fruetus diphyllus, - floris ande open Corolla eampanulata, calyce duplo nıajor. Bacca fi Icenn Syn ‚ trilocularis. ‚30. Lınnara borealis L. L. Borıbüs geminatis. Fl. Lapp. p. '250. t.i2. n 4 Czmpanulata ferpillifolia. Bauh. p. 93. Prodr. 35. Nummularia norvegica, flore purpureo. Kill. Act. Dan. II ‘pP. 346. EC. Elegante, raramque indigenam hanc flirpem, primus indicavit cl. Sauffure (Voy. dans les ‚alpes, i in 4to I, p.218.),; qui eam obfervavit in alpibus Sabaudiae dietis les Voirons. Indefeffus nofter. Molineri reperit dein.in valle Soana locis faxofıs et mufcofis; fuperius Jaudatus Mior fimilibus locis invenit fecus viam, _ quae ab admodum excelfo ponte ducit ad oppidum Ge ac non procul ab eo Mae en gize Augufto. 7 ge un. av 32. 2 ? "Ternaoyammıd flinlafn, zEB: 31 * Drasa muralis Wild. D. eauleramofo, foliis ovatis ee dentafis, filieulis pätentibus at bris. Will. Sp: pl. LI. 1. p. 429. Draba nemorofa All. Ped. I. n. 897. ; i ‚In agro nicaeenfi legi. prope $. Pons. Circa Kanu invenit mifitque “__ eivis Bruno, ie 5 Obfervatio. Caulis in hac gene Bontanguam fimplex. Flores albi. Siliculae laeves. i 32. Drasa nemoralis, eaule ramofo foliis ovatis ne: denta- tis, filieulis patentibus, pubefcentibus. Willd. Sp. pl. III. ı. p. 429- Alyfion folio Veronicae, floribus luteis: Buxb. Act. Petrop. II. p.273- Legi in arvo quodam fecus viam prope Lanslebourg, menfe Junio. Objervatio. Reete amurali diftinguenda planta, ob caulem ‚magis diffufum, ramofiorem, corollam luteam, filicalas pubefcentes. 33. Bunsas Cakile L. | A B. filieulis ovatis laevibus aneipitibus. Bi = Eruca maritima italica filiqua haftae Sigi f fimilio ih. Br p. 0 Legi i in.littore‘maritimo Uneliae‘,; ac. Nicaeae.' Annua BR: Sili-_ z a x m 3 ee, A ' I Sili q n.0 ey ir ; er ae de 34. Sır arts erucoides L. i sn S. fıliquis Jaevibus ae foliis Iyrats oblongis glabii,. aale ‚feabro. Mant. 429. Eruca fylveftris flore albo ifalica. Barrel. Ic. 132. In olivetis Nicaeenfibus;primo v vere up: "Annua. | rslach 7 wo rt 43 si pusqm 35. Sısrmarıum Loefelii L. x S. foliis runcinatis acutis birtie, ‚eaule retcorfam Bifpido, Amoen. Ad. a. p- 322. . ai ‚In Liguria circa Loano legı. - DIADELPHTA Beimiink Ba a 3 36. * Vıcıa birhynica L. Allion. FI. 1. n. ‚1199. 26.8. 2. = Abunde legit circa Cuneum in arvis prope Humen Sturae eirca molendi- nam Chiefa eruditifimus Bruno. 37. * Vıcıa narbonenfis L. Allion.I.n. 1207. 0 wm) sth u. & EA [% °® In agro Cuneenfi fecus foffam ante la tour de Bonada copiotam obfervari, 38. Astrasauus exfcapusL. ve. A. acaulis exfcapus, leguminibus lanatis, foliis vifcofis, Man. 275. be Se Glaux montana acaulon. Bauh. Pin. 347. Prodr. 177. 0. In fylvaticis inter Aimaville et Cogne legit Tillier. Perennis. sh 39. Mepıcaco glomerata leguminibus contortis villofis; eaule erectius» culo, Xob. Circa Berra in agro Nicaeenfi legit Ign. Molineri, h Pr Obfervatio. Valde proxima quoad folia et flores_M. faleatae, fed eaulis in hac erectiusculus, legumina in fafciculum veluti congelta, glomerata, a6 panicula magis denfa. "Corolla lutea, ' ri i $ SynGengsia Polygamia argualis, vum 40. Lacruca Segufiana. Nob. exigua ea fit, florem habeat purpureum, ac annua.. RT 41. LEONToDon crifpum. Vill. Al lie; oe L. papporum radiis ftipitatis'plumofis, foliis erectis finnato- Be radioe fufiformi, pilis trifureatis. Fl. Delph. II, pP 84. t. 25 ba rl a Locis ad meridiem pofitis in vinearum jugis non procal 1Segußndafeitur. | Valde fimilis L. perenni, a qua,tamen differt, quum Bu magis Ye „Dens. ER ER, _— 135 — BR Dens leonis foliis hirfutis et afperis, faxatilis. Tourn, Kae ae Merif: it: IH. 0.7: BB N ie In collibus aridis et foli ale oceurrit Brope Auguflam praetoriam, obfervante C. Tillier. Perennie. ’ 42.'* Hızracıum füxazile. \,Vill. Bell. app. p.. we h ‚Inter rupium fiffaras, quae meridiem fpectant ir famma valle Locanae .fuper Cerejole lecta eit, ac in hortum translata eundem habitum fem- per fervavit. 23. * HIIERACIUM iybridumn, Ball. app. P: 36. - | Bess cı. Villarfius fab nomine Hırracıı Halleri defignävit in: F. Deiphinar IH -P- 104. ac fub nomine hybridi repraefentavit Tab. 26., non 24. ut in Beil. ]. c. Locis faxofıs, praefertim fecus alpium torrentes raro invenitur; eopiofior. eft ın alpeftribus Javenni’/prope :) Col dello Ro/fa. 44. * CacaLıa albifrons. Bell. app. p. 37- i ar In frigidis convallibus ad nivem deliquefeentem, in alpibus Tendae, tum ad fummitatem loci dicti Ja Combe d’ Ambin, in valle, quae ultra ZaEyHun montem Cenifium reperitur. \ATHANASIA, ‚ Rereptaculum paleaceum. Pappus paleaceus, runs Calyx aabelentus: 45. Atmanasıa maritiniaL. A. pedunculis sie, foliis lanceolatis erenatis obtufis tomentofis, - Mill. Dict. n. 6. Chryfanthemum perenne ee maritimum. Morif. IH. p. 81. S. 6. t, 4 f. 47. Florentem legi anno 1792. verfus Aden: Augufi in littore maritime prope Loano. m Polygamia faperfina. | i 46. Tussırıco frigida " Ari T. thyrfo faftıgiato, florıbus radiatis. Sp; pl. p. 1214. "Oedl Fl. Dan. tab. &. In alpibus vallis Auguftae ‚praetoriae- admodum raram hane firpem in- venit Tillier. i A 47- Irura erithmifolia L. I. foliis linearibus carnofis trieuspidafis. Gönuan. Monfp. 445. a Crithimum maritimum colore Aiteris attiei. ;C. Bauh. Pin. 288. L- Inter fumen Le Var, et Antıbes ad maris littora obfervavi.. Perennis. r h FE | Grnan- een GywanDera Diahdrin. err en ealehr: Pr ie, 48. Opmars aeftiva bulbis aggregati oblongis, caule life, Hole linea- ri-lanceolatis. Nob. ‚al SE ; Epipactis foliis plerisque ex best Ianeeofäkien Emil. "Sib. p. 13. t. ‚m. er in ER Orchiaftrum aeftivum paluftre album odoratum. Mich. Gen. ta. 3 Locis humidis circa Cafelle, et lacum di Gajelette, Egoi in thermis Valde- Di rianis reperi. Sr Deferiptio. Scapus e medio foliorum emergit, haec vero ae ac: longiora fequenti, a es viridefcentes, en minus denfa, ac flores BAER ne minores. 3: | en A 49. Orurys autumnalis bulbis aggregatis eraflis, fcapo laterali, gol ova- a ' tis brevibus. Nob. u? Ophrys fpiralis. Oed. Fl. Dan. t. 387. - Triorchis, vel tetrorchis alba odorata Baal c B. P. 84.. Mar at, Un p- 496. Seet. 12. 1.14. f. 1. 3 ge Locis faxofis, ficcis, calidisque Condove et Cafelerte. ae Deferiptio. Radix crafior, quam in praecedenti, at feapus lateralis; folia ovata, lucida, brevia, fores ae mi. Haec autumno Auer ae con- ftanter aeftate. - ae Obfervatio. Binae hae Ophrydis fpecies ad kntzaka vedactae. Fobraht ab 4 auctoribus. Videntur tamen ob mox allatos fat Jiftinctos characteres afei iavi- Ve cem fejungendae. : A u 27 Sr wen 50. Orunrys infectifera L. tt. ©. bulbis fubrotundis, fcapo foliofo, nectarii labio quinquelobo. Reich Syft. IV. p. 16. 4 Ophrys fucum referens major foliolis fuperioribus candidis et purpurafeentibun a C. B. P. 83. Morif. Hıft:IIL p. 494. Ex fylvis prope vineam reginae retulit cl. Botta. In pratis ci oppi- De dumm Marcorengo legit civis IR 5 in valle Segafi reperta ir 2 - tio Melineri. Obfervatio. Haecamufcaria et Kae, Al. diftinguenda, c cum major priori fit, folia proferat pauciora, laevia, latiuscula; caulem pedalem, flores tribus ex- panfıs alis purpurafcentibas e foliolis explicatos, unum fuperiorem, duos late- rales; labellum dependet nigro, aut fuliginofo colore, luteis quibusdam lineis variegatum, ut fucum potius quam velpam repraefentet. Morif.loe. ri” - Monog- x Ä t = iarerens triandria. ; ERS, 51. Carex ee ee tribus pedunculatis enye inferne mafen- bs. Nee: ; Locis frigidis fecus rivulos i in monte Cenijio die: rara. “ Obfervatia. In hortum translata ab Ignatio Molineri naturalem habitum nunquaın mutavit, ac diligenti-examini fubjecta nullam unquam oftendit fpicam mafculam, fed fpicas tanrtum androgynas alıquibus mafeulis inferne iuftructas. Semen obtufum eft, coloris viridi-grifei, at extra glumam exporrigitur. Legi verfus medium elapfi Augufli in monte Cenifio, ubi’promifeue cum capillari et Juncifolia reperi, fed rariorem. Unicam interdum), ‚quandoque duas, faepius tres gerit fpiculas, quarum imma conftsnter caeteris longius Ben eft. BR 52: Carzx feinpervirens Villars. ! €. foliis duris, perennantibus; denfe caefpitofis, fpica mafcula oblonga, en - .neis binis laxis, oınnibus atro-fufcis. Vill. Delph. I. p. 214, €. fpicis a binis longe petiolatis difhtis, Pa longe roftratis bifidis. * Hall. helv.n. 1389. - Be Nihil vulgatius prope lacum montis CR \ . - »DI10EcıA diandria. 53. Sarız helvetica Vill 1 j gr . 8. foliis lanceolatis, -(uperne atro - viridibus reticulatis, inferne niveis, julis ob- - longis, bafı foliofis, capfulis fericeis. Väll. Delph. III. px 793. add.’ Syn. Hall. helv. n. 1642. ö -kLegit Tilier in pratis vallis Combales, “ PoLyGaMmIa monoecia. 54. AssırLors /quarrofa. Linn.| 5. Veg. ed. XIV. p. 907. ala gram. tab. XXVl. f. 2. > In vineis circa urbem Auguftae praetoriae invenit TZillier. CrYPTocamıA. Filices. 55. Ares ilvenfe L. A. frondibus fub- bipinnatis: ht oppofito- coadunatis obtußis, fubtus hirfu- tis; bafı integerrimis. Fl. Dan. t. 391. Filieula alpina teretior, alis latiufeulis brevioribus, inter, profunde dentatis, Merijon Hift. II. p. 56. f. 24. t. IIL f. 23. In rupibus prope lacum de Valvonrnas ncee apud Auguflanos legit meritif- fimus Tilker. -S FR N 56. Prx- 56. Preris acrofticha frondibus. Ahlen 'pinnatis; pinnis Ovatis fabfo- a _ batis obtufis margine reflexis, punctis vix difintis. 00... In muris fubhumidis vineas di Monpantero eircumeuntibus fecus v viam Di ‘in med:io fitam, haud procul a Segufio. Bi x je , Deferiptio. Frons bi-pollicaris atro - purpurea, pinnae duplicato- pinne- Be tae obtufae; fructificatio recentis plantae confiftit in punctis marginalibus men- brana fere a per aetatem magis confpicuis, neque- fejunetis. Sa foliorum reflexus eft, totam pene ffüctificationem tegens. Obfervatio. Dubius haefı, an ad PoLyponpıum pteridiodes Reich. vel ad ejusdem AcrosTıcHhum ilvenfe referenda effet. Sed a priori differt ob fructifi- _ cationis puncta et ftaturam, quae longe minor in noftra planta; et ab altero, quum folia magis profunde incifa habeat, et ftipitem atro- Purpureum. BONS SH S 57. AspLENIUM alternifolium Murr. riet A. frondibus fimpliciter pinnatis, foliolis alternis cuneiformibus, fuperne ‚inci- ER fi. Jacq. Mije.-auftr. I. p. 51. t. V. för u Afplenium caule pinnato, pinnis imis trifoliatis, fuperioribus Gpliibus de a tatis. Hall. Hift. n. 1690. = He. Novam hanc Pedemontii civem fagaci indagini infignis mulieris Aloy- fiae Scarrone debemus, quae in itinere cum egregio noftro Molineri anno ı796. ad Javenenfes alpes fufcepto ftirpem hänc inter ae foli expofitorum rimas, confcendens jugum della Roffa dietum, inve-‘ nit, utin epiftola ad ftrenuum virum Lavilla aperuit. Similibus lacis in valle Lancei prope Cantoira, Quazzolo, ac Monafterio reperta ef, Er MuJfei. a: EEE 7 58. SPHAGNUM alpinum Murr. ; | Re S. fubramofum erectum. Reich. IV. p. 449. a $S, tubulatum viridifimum capfulis ovatıs. Dill. Mufe. 245: t. 32. £ RE RR In feopulis locıs humidis ac N fupra Ginveno, alisque ? alpeftribus locis. Algae Be a 59. Lıcmen pulmonarioides foliaceus, laciniatus obtufus, villofus,, fapka” lacunofus,- verrucofus. E Lichenoides pulmoneum villofum, were ferobieulata et peltata. Dil. Mufe. 216. t. 29. f. 114, ; h* Locis valde umbrofis fuper rupes vallis Lancei, eundo ad a... sr di Marfaglia dietum, fupra Quazzuolo legit Ignatins Molineri, qui in valle Locana minus frequentem tffe obfervavit. Defiriptio. Affınis pulmonario, fuperficie tamen villofa, ac laciniis fubro- tundis ab eo differt. Ejus fructificatio confiftit in verrucis exiguis, parum con- " eavis, per aetatem nigrefeentibus, quae nec feutellae verae, nec peltae funt, fed aliam prorfus figuram prae fe ferunt, ut recte Dillenius adnotavit. 60. ER tremelloides. N c. veficulis ‚coadunatis. ER j£ Z Locis aquofis Ragnantibus ad Aumen le Var prope Nicacamı. ‚aquae her: natantem reperit Jgw. Molineri. I R Defzriptio. Aimbigit inter Confervam et Tremellam.- Subftantiz et geia- tinofa, turzida, ex viridi albefcens, totidem veliculis conflata inter fe coacer- vatis. Siccata crifpa admodum evadit.. Bee ; | Ri; er Aurıcurarıa Bull. STR, Fungus fefilis, plerumque membranaceus , arborum truneis, aut humo tota pagina inferiore adnafcens: adultior. magisque evolutus laxatus, et fenfim refupinatus, femina e pagina fuperiore jamjam infera facta emittens, fed lento, longoque temporis lapfu. | ; 61. Aurıcuzarıa ferruginea Bull, | "A. perennis, coriacea, tenuis, glabra, zonata, fubfufeo - -ferruginen.. Hif. des champign. de la France Tom. I. p. 2%ı. t. 378. Super arborum emarcidarum truncos, ac fupra cortices vetuftos ulmo- rum, eundo ad Valentinum. Deferiptio. Coriacea tenuis, zonata, glabra, colorem ferrugineum, ad obfeurum vergentem referens; ejus Zonae minus apparent in fuperficie infe- riori, quam in fuperiori, quae villofa eft. Aus zum g- 2 | 'aus den ae im Bulletin de In Societe philomatique enthaltenen botanifchen Abhandlungen. 51 f 33 Analyfe chymique des Conferves. (Juillet 1793.) Au feu elles donnent n du gaz. carbong, et du gaz hydroß&ne-carbone, 2) du ‚pyromueite d’ ammoniaque. avec exc&s ü’acide, avec une huile empyrevmatigue trös-acre. Le refidw contenait de la chaux du fulfate de potaffe. L’alkool enleve la couleur verte, } mais elle n’en eft pas fepar&e par l’eau. -— .2$8. grains des cendres ont donne 1) 200. gr. chaux vive. 2) 56. gr. d’alumine. 3) 32. gr. oxide de fer. Ventenat a donn& & la fociet& d’Hift. Nat. (Aout etSeptbr.) une differtation fer les Lichens. Il a adopte les Divifions de Linne, leur a affıgne des caracteres göneriques, etleuradonn& desnoms pris de leurs . caracteres: iladecrit plufieurs eipeces nouvelles, et mel& a fa differt. une favante et utile GEIEKHUG, Godefreind a doun& un memoire fur la fructification des ‚Champignons. Memoire fur le mouvement de L'’HEDYSARUM gyrans. (Brumaire, 1; rimaire an. 3. Nr. :9.) n Girod Chantran fur le Byssus velutina L. (Nivofe. Pluv. an. %% Ein Bir fehel diefes Gewächfes erfcheint unterm Microfcop, wie eine Menge kleiner, unordentlich ‚fich durchkreuzender Röhrchen, deren eines Ende, und zwar das auswendig fehende, offen ift. Diefe Röhrchen find in ihrem Inneren mit faft kugeliö:migen Körperchen angefüllt, die zu einer gewiflen Zeit aus der Mündung heraustreten, und fich auf der äuffern Oberfläche verbreiten, wo fie wahrfcheinlich zu neuen Röhrchen fich entwickeln. Lie ausgeleerten. Röhr- chen aber verwelken, und riehmen eine gelbliche Farbe an. ) Ein einzelnes, auf einen Ziegel gelegstes Röhrchen, zeigte keine Spur. ‘ von Wachsthum. # x Aus mehrern Röhrchen, unter Jen Waffer der Sonne ausgefetzt, fliegen. “ wunaufhörlich eine Menge durchfichtiger Bläschen auf, die bisweilen Stücke vom Byffus mit fich er die Oberfläche des Waffers führten, die aber gleich 4 wieder , z u . ER wieder hinabfanken, fobald das Bläschen zerplatzt war. Nachts und bey fin fern Tagen hatte diefes Phänomen nicht Platz. Die Natur der in diefen Bläs- chen enthaltenen Luft hat nicht erforfcht werden können. Der Byfus wird zum gröfseren Theil vom Scheidewaffer mit Braufen auf- gelöfst: ein Theil aber bleibt unaufgelöft. Er verbrennt nicht leicht, ‚giebt viel Rauch, -und verbreitet einen. animalifchen Geruch, wie verbranntes Horn. Die Afche m:cht den zten Theil des Ganzen aus.. Girod Chantran hatte eine Conrenva bullofa 18 Monate trocken behalten, da fie denn einem grauen Staub ähnlich fahe; fo wie fie aber in ein Gefäßs voll Wafler gelegt wurde, fo fieng fie nach und nach an, grün zu werden. Ihre kleinen Röhrchen bekamen wieder ihre Form und vorigen ae fie er- zeugte neue Fäden. (Niv. Pluv. Vent. an. 4.) Vauguelin. über die Krankheit der Ilme, das böfe Gefchwür. (Mei ıdor. . Therm. an. 4. “ 2 Daubenton über die he Ra ification der organifirten Wejen. Er fragt, ob denn ‚alle unter die zwey Abtheilungen von Thieren und Pflanzen zu bringen feyen, und möchte eine Zwifchenklaffe bilden, worin einerfeits die Schimmel, Fiech- . ten, Pilze, Conferven etc. und anderfeits die Infekten und Gewarme zu un kämen. pi Ventenat hat dem Nationalinftitut eine Differtation über aie Morchelgat. tong vorgelefen, (die bereits in den Memoires de linftitut abgedruckt ift). Er nknt 13. Arten deffelben, und theilt fie in zwey Abtheilungen, ı) mit nacktem Stengel, 2) mit-wulftiigem oder manfchettirtem Stengel, und befchreibt befonders eine neue, fehr fchöne; -von Vaillant dem Vater, (des Reifenden ?) im Holländifchen Guyana gefundene Art. (No.3. An. 5. Praireal. ) Ohngefähr gegen die Mitte Aprils liefs Coulomb mehrere grofse Pappeln fällen. Der Saft hatte fchon angefangen zu fteisen, und die Blätter waren ausgebrochen. Bey -einem Baum bemerkte er, 2: E wie er bis auf einige Linien zum Mittelpunkt abgehauen worden war, ein Geräufch-aus dem Schnitt hervortönte, ohngefähr wie wenn eine-Menge Luftbläschen aus der Oberfläche “ einer Flüffigkeit entfiiegen. Bey Wiederholung diefer Operation an andern beobachtete er, dafs diefes Geräufch, und der Ausflufs eines fehr klaren. un- fchmackhaften Waffers nur erfehien, wenn die Bänme faft bis, auf die Mitte ab- gehauen waren. Er liefs hierauf einige Bäume ganz rund.um einhauen, bis dafs um den Mittelpunkt eine Scheibe von ı. bis 2. Zoll (Diameter ?) übrig blieb. Wenn fie nun umfielen, fo blieben fie bisweilen an diefer Scheibe‘oder Zylin- der vermittelt halbzerbrochner Fafern:hängen, und dann fahe man diefe Luft- blafen in groiserMenge entfliegen, -deren Umfang (rolumen) ungleich grölser S3 war, ER 142 — ER ee st ya BR -war, als der Umfang des Ausfluffes vom Saftwaffer. C. fchlofs hieraus, dr - Saft der gröfsern Bäume fteige nur durch die Achfe auf, die die Markröhre der jungen Aefte bildet. Um fich davon zu überzeugen, liefs er nit einem grofsen dicken Bohrer vier oder fünf Pappeln von ı2 bis ıs Zoll im Durchmef- - fer anbohren. Die Stelle war drey Fufs über der Erde, und die Richtung des . Bohrlochs horizontal gegen die Achfe des Baums. Bis auf 4. 5. Linien vom Mittelpunkt war der Bohrer faft gar nieht feucht, aber fobald er zu der Achfe. des Baums gelangt war, fo flufs der Saft ftark heraus, und man hörte ein unun- Tr terbrochenes Geräufch von Luftbläschen, mit dem Saft heraus treten, und im Be Bohrloch platzen. Diefes Geräufch dauerte in diefen Bäumen den ganzen # Sommer über; jedoch immer fchwächer. Wenn die Sonnenhitze die Ausdün- Bi ftung der Blätter vermehrte, fo wurde es ftärker; Nachts und an kalten, feuch- ten Tagen hörte man nichts. ” TER ER Den 17ten April wurde die Beobachtung in Gegenwart der Herrn-Faujas MR: und Desfontaines wiederholt, und gleich befunden. Nur eine Wolke, diede Sonne verbarg, machte die Sterne der Luftbläschen fchwächer. Br: “> EIERN, Lafteyrie erhielt, befonders aus dem röhrichten Theil, des Borerus hir Jutus L. eine fehr fchöne und fefte gelbe Farbe. Man flampft den Pilz im Mör- fer, und läfst den Brey etwa eine Viertelfunde im Waffer kochen. Man nimmt ohngefähr # Unze Brey auf 6 Piund Waffer. Wenn nun das Waffer °:. durchgefeiht ift, -fo flöfst man die zu färbenden Stoffe ein, und läfst fie ohn- gefähr eine Viertelfunde damit kochen. Die Farbe ift lebhafter auf Seide, als auf Baumwolle und Leinen. jo TaLE, Eu Ta Ha Ah nn U a Coquebert über die Pflanzen, womit die alten Völker Europens ihre Pfeile vergifteren. (Pluviofe an. 6.) : ER ANo in feiner Synopfis flirpium indigenarum Arragoniae 1779. eitirt ein Mfe. von Cienfuegos, der im Jahr 1618. über die Botanik von Arragonien fechrieb, und worin er fagt, dafs zu feiner Zeit noch die Span:fchen Jäger ihre Pfeile zu vergiften pflegten, und dafs das Gift fo wirkfam fey, dafs, wennein Thier vom Pfeil berührt worden, es gewifs die Beute der Jäger werde. Diefes. Gift wurde vom Veratrum album genommen, aber es war nicht leicht zu praepariren, und der König in Spanien hatte damals einen Jäger, der es vor- % treflich zu bereiten verftund. Inder Gefchichte des Kriegs gegen die Mauren unter Philipp dem Il. von Mendoza, der von den Spaniern wegen der Reinheit feiner Sprache, feiner Unpartheylichkeit, und feiner Gelehrtheit im höchften Ruhm fteht, fagt diefer Schriftfteller, zu feiner Zeit bereite man diefes Giftin “den Gebirgen von Bejar und Guadarrama, aus dem Ellebore noir, derindie- fem Theil von Spanien el zurno de vedegambre genennt werde. Man machte Bde daraus J k, fi 2 6 r an ; Er EL RETN NN PR, - 5: - daraus ein rothbraunes Extraet. In den hohen®Bergen von Granada bediente - man fich einer anderneinheimifchen Pflanze, die die Einwohner lediglich Yerva, das it, Pflanze, “nennen: ‘Es ift der Acoxırum Iycoctonmm. Man möge das Aconitum oder Veratrum brauchen, fo fey die Wirkung auf die verwundeten "Fhiere gleich. Sie befteht in einer ftarken und plötzlichen Schwäche, Kälte, Betäubung und Blindheit: der Mund fehäumt, und der Magen ift in einer krampfhaften Bewegung. Man hat zwey Gepeneifte, auch Pflanzem, mein- brilfo und rerama, deren [yftematifche Namen ich nicht kenne. Re -Alibert über die Quitten. (Ventofe an. 6.) Er hat in den Organen, unter einer ftarken Vergröfserung, im fteinigten Kanal, in der fteinigten Kopie, in den fteinisen Drülen, den gefäfsartigen Faden, die durch fie hen. etc. keinen Un- terfchied finden können, und fchreibt die Herbe diefer Frucht lediglich denmeh- reren Saamen zu, die eine gröfsere Quantität Nahrungsfaft verfchlucken. DES Decandolle über die RETICULARIA rofea. S:e wächft im April und May, bis Brachmonat, auf den feuehten abge- hauenen S’ämmen, befonders zur Regenzeit. Ihre Farbe ift ein lebhaftes Ro- fenfarb, und ihre Form :und, doch unregelmäfsig. Im Anfang kommen:meh- rere uoregelmäfsig gebildere Wärzchen zum Vorfchein, die fich nach und nach id eine einzige Mafle-von einem röthlichen Brey vereinigen, die in einem weil- fen Netz fteckt, defien Fäden man mit dem blofsen Aug’ erkennen kann. Die- fes Netz zieht fich unten zufammen, und feine Fafen vereinigt machen das. Stielehen aus, das in die Spalten des Holzes dringt: ies fieht aus, wie ein Stück Glace aux fraifes in einem Stück Spitzen eingewickelt. - De Candolle fügt einige Beobachtungen über einen Auswuchs, den man uf den Scheiten der Buchen, wenn fi £ auf Haufen an der Luft und vor dem Regen‘ „bejchirmt liegen, antrifft. Man fieht an mehrern Orten, und oft auf der gan- zen Iänge der Scheite oranienfarbene, trockene, biegfame, gummiähnliche Körperchen aus der Rinde en die wachfen, und fich dünner wer- dend umbiegen. Er beweifst durch folgende Verfuche, di es kein kryptoga- milches Gewächs fey. Unter dem Waffer entwickelt fich keine Luft daraus, fondern es löft fich in einen Schleim auf: es nimmt nur in einer Dimenfion zu; fein Färbeftcff ift im Alkohol auflösbar: es fchineckt ein wenig bitter. Die Scheite bringen an feuchten Orten felbiges in gröfserer Menge hervor, als an trocknen. _ Er betrachtet demnach diefe Subftanz als ein durch ein Harz ge- färbtes Gummi, das durch die Feuehtigkeit, indem fie zugleich die- Fibern- Räume erweitert, hervorgetrieben wird. Fourcroy hat auch damit Erfahrungen angeftellt, die ihn auf die gleiche Meynung brachten. Vır- 4 VIELARSIA, eine neue PAlneuguung, von. un Oieidr 6. ee RT i Pentandria digynia. = 2. en ” & u : Cor. monopetala, nectaria dere) ftylus nullus. Capfı ovata- uniloenlaris. 1 V. aquatica, f. 4. fol. peltato- reniformibus, coriaceis, glabris, fubtas 1a Bi cemofo-reticulatis, petiolis floriferis. = ; Walter Fl. Car. n. 96. Ginel. Syft. Nat. II. p. 447. N 2 S Caulis pet.oliformis, 12 - 14. ‘ altus, cylindricus, viridis, glandulis fufeis Hi: adfperfus, unicum folium ad apıcem ferens, et paulo infra appendicem florife- re rum. .Folium reniforme, integerrimum, coriaceum,-glabrum, pallide - viri- Fu de, 22 latum, fupra punctis latis excavatum, -feu ferobiculatum, pallide ur rubris venis pallidioribus convexis percurfam: Fructificatio ex. pluribus fafei- = culis florum conftat, prope apiceımn fcapi feu petioli, 8 circiter {ub folio pr- deuntibus, atque pro bafı glandulam feu tuberculum habentibus. . Flores in pedicellis unifloris, 11° circiter longis. Calyx monophyllus, 5, partitus; laciniis ovato-acutis (lanceolatis) erectis, perfiftentibus, atropurpureo-punc- tatis minutis. Corolla monopetala, alba campanulata, profunde s-fida, div» fionibus ovato-lanceolätis, ad margines fuperiores appendicem gerentes tenuine rem, plicatum, qui illis figuram ovatam, fubcordiformem efhcit.. Stamina 5: fiiamenta fuhiformia, longitudinaliter RRRTER adhaerentia, antherae erectae -- acutae, lutese. Nectaria decem: quinque corollae infidentia, 5. receptaculo: illa cam laciniis alternantia, fphaerica, ftipitata, villofa, ftaminibus breviora, vu haec ad bafın germinis, feflilia, ovata, fubreniformia, elahie $ lutea. Pifil- Ki. lum: Ovarium ovato-oblongum, fine ftylo, duobus. Fribeere ftigmatibusmem- branaceis, approximatis, fubmembranageis coronatum. Cap/fula fubterragon, glabra, unilocularis, bivalvis, femina numerofa, globofa, con pr kufen, u: margini valvularum afhıxa. N Habitat in aquis hatdfie: parum profundis. Florefcentiae initiem ad aa a Maji, et florescontinuo quotidie profert per totam aetatemn. Foecundatione peracta, pedunculus, quifefe fupra fuperficiem aquae extulerat, recurvans denuo fubınergit, itaque capfula fub aqua maturat. Ad finem Septembris primae capfulae matu- rae reperiuntur, ac poftea quotidie 2-3. legendi copia fit. Subinde foecunda., tio non rite peragitur, ac tunc „pedunculi incraffantur, recurvantur, atque ra- % dicant. Familia Gentianarum pariter, ac Menyanthi proxima, ad illos trahi poffet, cum nonnifi numero nectariorum differat, eg tam ei minuta, . ut Walter illa präeterviderit. 2 2 we, Gap 2 5 —_ ww.“ RN Ventenat-über die AGENEIA) Vergl. diefes Archiv; 1. 3.8.4794) iR. “Ventenat hatte Gelegenheit, die Agyneja im Garten der B. Cels zu bi chen: und las der fociet® d’hift. nat. eine umftändliche‘ Befchreibung der- felben vor, daraus folgender Gattungscharakter gezogen ift. \ “ Agyneja.‘ Planta Monoica. Fl. 7. Calyx hexaphyllus patulus; "intus difeum o-lobum’ continens. Stamina. Stipes centralis, obtufus, calyce, bre- vior: antherae 3. rotundatae, didymae, lateri interiori ftipitis, infra apicem - adnatae.. Fl. 2. Calyx 6-phylius, patens, -perfiftens, 3bus foliolis interiori- N bus. Ovarium depreffum: ftylis 3. planis, longitudinaliter fulcatis, reflexzis; ffigmata terminalia in quoque Ätylo >. extus revoluta. „Capfula. ovoidea,, trun- - cata, trilocularis, feu tricocca: cocculi elaftice difilientes. in 2. valvulas, ‚medio feptiferas, difpermas: diffepimentum membranaceum; axis feu-columella cla- vata placentam fiftens. e „Defeription de PHERITERIA Ban C. Bafa ende: ars ‚i Triandris mohogynia, - Be VyersdAaih FR Ir Cor. 6-fida, ventricofa, perfiftens, ne brevior. ‚Cal. 0. Stylus P natüs. Capf. 3- -locularis, calyce coronata!! loculis 2- 3 fpermis. H. tincrorum, fol. enfiformibus, fcapo fuperne villofo ; > florıbus EREaHR 7 kecun- < dis, bracteatis; fpicis aggregato- eorymbofi 15. Walther Fl. Carol. p: 67. Anonymos 21. Gmel. uf Nat. I. Po) 113, _ Rad. fibrofa, perennis, vivide rubra. _ - Gaul. Solidus, fimplex, teres, foliofus, inferne Gaben fuperne pubetens 10% — 20° altus, Folia radicalia 7-8. vaginantia, difticha, enfiformia, fubftriata, glabriufeula, altitudine caulis, 4-5 lata, canlina 2. 3. minora, alterna, ceterum Melia, Flores in fpicis feu raceınis corymbofis difpofiti, diftichi, heteromalli, rectius- euli, 4’ alti. Cor. monopetala, bafı ventricofa, medio coarctata, limbo 6-fido, dentibus inaequalibus, tota lanuginofa. Dentes 3; exteriores bre- viores; fubulati ,. ante florefcentiam arent, 3. interiores din in an lan- | ceolati, divaricati, perfiftentes, Stamina 3. filamenta capillaria corolla longiora, 'bafı illius infehts, ir oblongae, vacillantes; fubulata. Pi illem. Ovarium inferum fubrotundum, flylus Gi implex, dechasihs ad ang. 100°. ffaminum longitudine. Stigma fimplex; Cap/ula triangularis, irala- eularis, corolla perfiftente coronata; loculis 2 - 3. fpermis. Semina rotunda ,-comprefia, rubra, fubmembranacea. Bl T RS Do Habi- Habitat in heihertäbst non oliginofk, ‚fen paluftribus "Cärolinae,lPlores ex- plicat menfe Julio, femina, faepe abortientia: perficit menfe Octobri, Ex-ra- dieibus, feminibusque infufum paratur rubrum, Ienbige fimile; at color. ‚parum folidus. : | N Hr er Site ur na N “ Gr A Ad familiam Iridum pertinet. Multum habeß affinitatis cum " Argalofe Juff. a qua numero ftaminum abeft. Differentia haec-fi ad conftituendum cha: m cterem genericum fufheit, tunc aliud nomen imponendum: nam ‚Airon Jjamdu- -. dum aliud genus Authori celeberrimo“ TR angliei confecravit in Hort. K,m UI. p. 546. ; a Rosınza vifcofa: Ventenat. ramis vifcofo- Hakaulofist racemis ovatis a ribus dilute rofeis, leguminibus hirfatis. (Frim. an. 7.) Memoire fur les fougeres & a capfules fans anneaux, par Mirbel. Mefidoran, 12) Die Behandlung der Farrenkräuter durch Linne ift vollkommen willkühr-. lich, die Abtheilung von Smith ift der natürlichen Ordnung fchon näher; M: hat fie aber nicht vollftändig genug. gefunden; er glaubt, man mürffe die Ge- _ a. fchlechtsorgane der Farrenkräuter kennen ‚„ um fie i in die rechte Ordnung brin-. gen zu können. i - \ 3: RR Er macht in den F. zw ey "Abtheilungen, die erfte begreift alle die, deren EN Kapfelo mit Ringen verfehen find; die ate die, deren Kapfeln keine bin ie haben. Smirk betrachtete diefen Charakter nur als fekondär. Herr v. Gleichen und Hedwig hatten fchon das OrioGLossum a 7 welches zur erften Abrheilung gehört, beobachtet: erfterer nahm feine Entl« dungswerkzeuge für Staubfäden, letzterer berichtigte diefen Irrthum , glaubte ° aber die männlichen Organe in Bewillen drüfigen Körperchen. seen zu ur Hays ben ,‚ mit denen die Kapfeln bey ihrer Entftehung bedeckt find. Die Kapfeln einer Menge von Schlangenzunge een uch PR er A de enthalten einen glänzend gelben, pyramidalifchen, und runzlichen Staub. , Die Frucht: des Orn. feandens, und Op. cireinatum Burm. fteht auf dem Rande des Blatts auf der Verlängerung der Seitennerven; fie ft mit Schuppen umgeben. Der oberfte Theil ift glänzend und gelb; fehr kurze 2 Oeffnungen oder Spalten Liebe) zerfchneidenffeine Fläche: deruntere Theilift - Mi ein rothbrauner, häutiger Sack. Der obere Theil ift eine Art’Deckel, der fich zufammenzieht, reifst oder -ablöft, und dadurch die gänzlich BeaHOruDg, der 4 Kapfeln verurfacht. n ann FT - Osmunna phyllitidis L. weicht von ı diefen dur feinen kugekürkgen Bartgen Staub ab, und durch die Anordnung feiner u auf einem Blatt 7 et ö mit PEN, N SER RE SAr En mit unvollendetem oder mifsgerathenemi Parenchyma. In allen Farrnkräutern, deren Früchte auf befondern Stengeln ftehen, fcheint eine folche Veränderung oder Zergehung des-Parenchyma vor fich zu gehen. OsMmUNDA adianthifolia, „hirfuta, filicnlacfolia, und andere diefer Gattung haben auch Kapfeln mit geftri- chelten Deckeln.. Auf der O. thurifraga L. find fie eyförmig, häutig, und ziemlich regelmäfsig geftaltet — allefammt enthalten pyramidenförmige gelbli- ‚che, geftri ichelte Körperchen und andere Organe, die aber bey den verfchiede- “ nen Arten verfchieden find, die untern find röhrenförmig, andere tutenförmig, andere wie ein in feiner ganzen Länge aufgefchlitzter Sack: bald find fie durch- fichtig, bald’undurchfichtig. ‚Man bemerkt auch kleine Kügelchen, d die ur- fprünglich darin enthalten waren. i ACROSTICHUM pectinatum und dichotommmm, L. haben ähnliche Organe an ähren Früchten. 4 REN © Aus Fk Beobichtangen vermuthet man, dafs die häutigen Säcke die Saamenflüffigkeit enthalten, und zu oberft auf den Kapfeln ftehn, da hin- gegen der Staub, der nichts anders ift, als die Keime, oder Saamen, zu unterft _ tteht: diefer Charakter findet fich in der Pırr.vrarıA wieder, und bringt da- durch diefes Kraut zu den Farrnkräutern ohne ‚Ringe, wie B. v.J alt, es fchon i vor 50. Jahren verimuthete. Die Vermuthung über die she Organe fi nd nur. een aber was die Keime oder Saamen anbelangt, fo kann man ihre Exiftenz nicht be- Zweifeln, indem Mirbel Saamen der Prerıs cretica AUSERÄAER: und fie mit ihren befondern Cotyledonen keimen BeeReR hat.. Bi. . Mirbel’s Verfuche betätigen j jene, die fchon nie gemacht: ih Pı. Hiß. Univ, III. 555. Lindfay Tranf. Linn. Soc. 1794. IL. 39. ‚Maratti de vera f. exift. in pl. dorfif. Volfins de filicum fem. 1770.- Ehrhart in Hupers edit. Libelli Ma- ratti, Götting. 8. 1798. _ Er faete Saamen der Prexıs cretica in Gefchirre. In den Monocötyledonen find die Würzelchen und Federchen eine Fortfetzung - von einander, und in ihrer Länge findet fich der Körper, der fie zu nähren _ dient, und der Saamenlappe::, Er ift immer feitwärtsftehend. In der Keimung der Pr. cretica, der Marchantia darin vollkommen gleich, bat das erfte Blatt voll- kommen das Aufiehen einer Ausbreitung des Saamens, ftreckt fich horizontal auf dem Boden aus, und Würzelchen und Federchen find nicht eins eine Fort- fetzung des andern. Diefes erfte Blatt ift'zuerft herzförmig, und wird dann anj feiner Bafıs ausgerandet, welches zur Behauptung einiger Naturkundigen, dafs es Zweyläppige Farrenkräuter ‚gebe, mag Anlafs gegeben haben, Ba un Julien Fuffien: (det..Par. Rn hatnicht nur micha dafs PR. MR die Farrenkräuterfamilie gehöre, und Kapfela ohne. Ringe» habe, fondern auch ,. dafs jenes Organ, das. Kapfel oder Umfchlag, Hülle. (Involuerum) - ‚ge- nannt wird, in vier einhäufge Fächer getheilt fey, in deren unterem T' eil, die Keime (germes) oder Eychen lägen. Bulliard--hat {ich diefer Entdeckung bedient, um zu beweifen, dafs die Pilze eine ähnliche Organifation hätten. 9 = Auszug einer Monographie der Linden 5 Tırıae, von Ventenst, Inf, Na (No. 35.) iR P7 Linne in {aa Sp. pl. Edit. 2da, 'duas tantum fpecies Tilie redenßleraR‘ Europacam et Americanam quas nuncupaverat. Plures autem extant fpecies, tam in Europa quam in America, ideoque nomina 2 haec fpecifica, non amplius eonfervandä funt. i TED Say Miller in fao Dictionario duas Tiliae fpecies ex Alena er er bit; nomen Ainericanae reliquit fpeciei Liunaeo cognitae, .alteram- a Paterbaeo ex Carolina allatam, Carolinianamdixit. Sed et haec denominatio fpecifica, non amplius ftare poteft, quia Michaux aliique botanic: in Carolina fecundam 7 ne fpeciem .detexerunt, diftinctam ab ılla Milleri. Aiton H.'K. hine fine ha« u tione nomen Carolinianae expunxit, ac pubefeentem dixit. Adgravitatem, necefh- tatemque hujus mutationis melius aeftimandam, fuffieiat citatio phrafeos, qua { ’ ' a f} - y} y' N & He u 1, 3 RN ı Li = . Saw - A“ = 148... m < ER I \ u,‘ Waltherus fpeciem Tiliae ex Carolina definiit: „T. Americana, floribus nectario - 4 inftructis, fipulis foriferis.“ Haec phrafis cum omnibus fpeciebüs Americanis conveniat, faeile vilu, quam d: fhcile foret determinatio fpeciei, quam- "walther intenderat, ' ni botanici peregrivatores per Carulınam felici‘ cafu PN plantae, quam W. depingere voluerst, attuliffent. um Be A NA. Tilia Europaea, ‚petalis nudis. EEE win‘ 1. T. microphylia, foliis: cordato - fubrotundis, weine zäjer ei. capfula fabglobofa, minime coftulata, tenuifima fragili- en. #7 Var. fructu ee utrinque acuminato. ‚Till Hort. Pit, Tab. 49: -"°$, g., Herb. Vaill., Ri ie EL ARM ; F' “ 3 my 2 28 } & ben 3 OWF ‚ T. platı yphyllos, ® fol. rdät- fubr. acumn. inaegiliterferratisji"c cap turbinata, coftis a lignofa’eraffa. sr AT Ir H rs NENNE BRD. Var. Corralina. Ait. Hort! Kew. ’ a f . B. Tiliae amnericanae: 'petalis ad bafın fquamula tere 3. T. glabra.: foliis profunde cordatis, ferratis glabris:' pre Apice .;. erenafis,. ‚capf. ovata, fubcoftata. T. amertcand L A m mi e’ en Bi, Ra ER \ 1 4 T. Aubejzens,: foltis. bißikinneatie;) et obliquis, denticulato ferratis, Yabtus pubefcentibus, petalis a app robes laevi. "Ait. T. caro- liniana, Mill. " Var. Liprophylia, foliis a Tab ee Habitat i in Luifiana. 5. T. rotundifolia,, Falk cordato-fubrotundis, fubfinuatis, dentatis, vertica- a1 Aibos, fubtus tomentofis, capfula ovata, obfeure 5-nervofa. T. Gl de 12 ürgenten Muf. Nar. Hab. in America eBlente. nn Pr. = He 6 T heterophylia, foliis ovatis,; argute- Be -bafı nune cordatis, :nunc obli- Wr -gue aut aeqwaliter truncatis, fubtus tomentofis, capfula Blobala, mul- „tinervofa. Hab. in Carolina inferiori et Marylandia, Boucher über eine Krankheit der Iimen oder Rüßern. Cibid. y: + Die Rüftern find oftmals mit Gefehwüren behaftet, an denen fie fterben, each fehrieb fie fchon.-einem- Ueberflufs (Plethora) von Nahrungsfaft zu, sind H:B. hat durch mannigfaltige Verfuche nicht nur diefes beftätiget, fondern auch die Mittel dagegen angegeben. Das Gefchwüre bricht nie an der Nord- - Jeıte. des Baumes aus, fondern faf immer an der Mittagsfeite: .die.auf feuchten Stellen, ‚und: in .der. Nähe der fiiefsenden Waffer ftehenden Rüftern werden hauptfächlich damit'befallen. . Es erfcheint'insgemein: nahe bey der Erde, und nie an.eıner mehr alsı6-Fufs:bohen Stelle. - Diefe' Krankheit: if aber. von einer anderm des. gleichen‘ Baums im: Journal d’hift. nat: No.'5. und 6. 1789. darın verfchieden, dafs in diefem Fall die Flüffigkeit an der Luft fich zu einem Gum- ° mi bald verdichtet, und ‚einen füfsen Gefchmack behält. _ Um fie.zu heilen, = bohrt‘H. B. den kranken Baum im Gefchwür felbft an, und bringt in das Loch eine Rörhe bis auf ohngefähr. ı Zoll tief. Die folchergeftalt angebohrten ge- funden Bäume geben keine Flüffigkeit,. allein die kranken geben eine defto gröfsere Menge, befonders. wenn der Himmel heiter, und die Wunde recht, gegen Mittag gerichtet ift; trübes Wetter, Gewitter!uft, farke Winde hindern diefen Ausflufs. Nach ein oder 2mal 24. Stunden hört das Gefchwür auf zu Hiefsen, und die Wunde. trocknet und heilet. -, - "Wahrfcheinlich würde .diefes Verfahren bey andern Bäumen; eh den Obftbäumen, ‚bey ähnlichen Umnftänden von guten Erfolg feyn. Plinius, Co- lumella und Palladius ae fchon ee es fcheint aber in Pe uhle gerathen zu feya.... 2... i3 Ben © °H. Boucher hat zugleich bewiefen, dafs diefer Baum in Europa einheimifch fey; er hat.in alten ern ERe Ee davon get dnden, . 15-41 2 £ pr 3 B -. Der — 10 --. Der ausfliefsende Saft enthielt kienlich iu efh Braune Wokatehes ‚ein en effigfauren Kalk, ziemlich viel falzfauren Kalk, und: eine gewiffe "Quantität PN - Pfanzenmaterie, oder fchleimig- zuckerifche lasrie (muqueux-fuere). Er hat auch Anzeigen von vitriolfaurem’ und falzfaurem Pflanzenalkali ‚gefunden. x Annales de Hiftoria Natural. No. 2. (an. 8. No. 36.) . = ni v9 Cavanilles hat die meiften Arten. der von Dr. Smith, echtuen ‚Gattung. Goodenia in der Sammlung feines Landsmanns,, D. Luis Nee, zu. finden ge- glaubt, und durch eine forgfältige Unterfuchung. fich aerzeagts dafs fie nicht alle zu der gleichen Gattung gehören. © h Ar 5 - Die wefentlichen Charactere einer Gattung find entweder einfach ‘oder zu- v. h ev L fammengefetzt. Die einfachen find die willkührlich von’einem Theil der Blü- the oder der Frucht gezogenen. Die zufammengefetzten find die, fo zu ihrer Bildung alle Befruchtungsorgane zu Hülfe ziehen, oder aus allen "diefen‘ gezo- gen find. Liegt der einfache Character nur-in der Blüthe, fo kann man iha feftfetzen und die Gattung beftimmen, ohne die Frucht‘ gefehn zu "haben; in den Gräfern: liegt er aber in der Frucht, wie bey den Schirmpflanzen ae. Fi ift die Betrachtung der Blume unnöthig. Wenn aber der Charakter ein zufam- mengefetzter ift, fo mufs man zu feiner Beftimmung die Blume und die Frucht # unterfuchen. Es giebt Gattungen mit zufammengefetztem Charakter, .diein Fi der Frucht gänzlich übereintimmen, aber in der Blüthe unter:fich verfchieden find, wie RuerLıa, Justicıa, BArterıa, da es’hingegen andere giebt; bey : denen die Blüthe gleichförmig; die Frucht aber verfchieden ift, wie SEO L. Goopenıa Smith, Serzıera Cav. Alle drey haben En ES Einen angewachfenen (oder oberen) Kelch mit 5 ausdaurenden. Lapper eine einblättrige unregelmäfsige Blume, deren Röhre der Länge ‚nach bis au den Grund gefpalten, und hiemit, wie eine Rinne, auf einer Seite offen if, deren Rand (Saum) in fünf lanzettförmige Stücke zerfchnitten ift:“ “ s Staube- werkzeuge, deren Träger haarförmig, und auf dem Eyerftock eikefhgt find, (um den Griffel herum) mit linienförmigen Beuteln N einen verwachfenen (untern) Eyerftock, mit einem fadenförmigen ein wenig an der ‚Spitie, 2 .. krümmten Griffel, mit einer napf- oder taffenförmigen Narbe; P3" .! Allein die Frucht der Goopen1a ift eine zweiklappige vielfaamige Kapfel: der ScaevoLA eine ein- oder zweyfächerige Nufs mit einem ‘Kern in jedem Fach *), und Serien eine einfächerige Beere, mitmehrerneyförmigen, zufam- mengedrückten, auf einem centralen Boden in vier Reihen angehefteten Saaınen,. a BB *) Ventenar ha auch die Verfchiedenheit zwifchen äiefen. Hide ı u 1, fetzt in Mem. de P’Inftirus Vol. Il. p. 324. und Tableau du Regne di 1, 7r 5 > - eu ——_ "riss GOODENTA Sm PR et ae ph 6. ser foliis ovatis, denticulato-ferratis, glabiis, horibus panleulati il =: 178 ‚ Jarıbus, ‚fructu lineari, 15 Cav. Tab. 6. G. ovata, Sm. Tranf. Linn. ee I. p: 546 n, G. paniculara; folüs ovato-lanceolatis dentatis, pilofis, caule yalhlelaren Cav.t. 72 G. paniculata, f.o.1l.d. ee pilofis, caule ee mnzuD. we emp 348 « ; 6. heterophylia,, ‘fol. integris, dentatis, Fobatisquelı silofis, fructu fabrotanda. gen nudiuscula. or ib. p- 348. Cav. t. 8. a ET ER ® Cay; Gegen Curt. Smith. S. microcarpa: foliis alternis, obovatis, döntatis, glabris; fructu minimo. Cav. t.9. G. laevigata SR Sa 1795. t- 287. ._Goon. aletan Smith l. c. 348? a 8. ee, foliis eg u en dentatis: Fi apice .hirfutifimo, .corolla apice pilofa: _Cav.t. 10. an Goon. ramofilfima „Smith ib... .r ae} I Hierauf Cavanilles eine neue Art ARUNDO und zehn neue Ar- ten ACROSTICHUM. Anunno auftralis, ee 5- Noris, panicula fublaxa, glumis fufeis Botany-bay. D. Luis, N&e, Ja Acroftichum axillare, caulefcess, foliis fterilibus eo, fructiferis linea- «ribus, ad fterilia fubaxillaribus. Isle de Lucon. D. Luis N£e. A. plicatum: acaule, foliis fublinearibus, ferrugineo-fquamofis, petiolo bre- vioribus. Peru. id. A. fimbriatum, acaule, foliis lanceolatis, fimbriatis , petiolis fetofis, rufefcen- > „tibus. - Peru. id, A. bicolor, foliis lanceolatis, acumine producto, Fricke, {ubtus alba inpenie ferrugineis. mnlae Marianae. Id. &. ; i = i #% ‚lin- m = If diefe Art wirklich die G.. ovara Sm. — u. Cels hat aus erhal unter diefem Namen eine Pflanze bekommen, die wir in den M&m. de Pin. I. p. 321. befchrie- ben haben, und die von der von Cav. in den Annales de Hiftoria Narural, unter - diefer No. befchriebenen und ae ‚ durch ihre „weylippige Blume und ® ‚andere: Charaktere erg a j A . - 2 2 > Na & - F 1 FALK By - f a RD N arg 7 wo s N A. gef acaule, foliis fterilibus Ianepokaek petiolaid me altiorie. S li . Er b: se Re ET bus, nearibus Per re A "ran! > } A. fquamofum: acaule, foliis oblongo- ort, petit, ‚ruktlferie brevi- \ - bus. Peru. Id. ee ra , R A. reptans : caulefcens, foliis fterilibus u: acutis eilatis,, Arne I 6 ribus., Peru. Id. NOT TI BEER lei, FA ER A. bifurcatum: acaule, foliis exterioribus fefilibus. ne act Berlibust, centralibus petiolatis anguftis, an Biss; fructiferis, Be ano Hollandia. Id. ea 23 E Wr R y Im A. lineatum: acaule, foliis pinnatis, pinnulis linearibus. Amer. Sept. n A. glaucum: acaule, foliis tripinnatis, pinnulis linearibus limbo communi 10- * tundato. Nova Hifpania. N&e. Lach, HET, Aue TE 8 f y r ni N u ER Cavanilles macht Hr drey Gattungen aus 5 Polypodium, ee E Porxropıum. Fructification en points arrondis ou ovoides, epars, fitue Ah } la furface inferieure du feuillage. Tegument nul.'P. vulgare L.. TECTARIA Fructification en points arrondis, epars, fitu&s N a Kurkage’inferie eure du feuillage. Tegument ombiliqu£. ‚Ouyerture a N} laire. P. rrifoliarum. aa \ 1 4. Orzanpra. Fructification en points reniformes, diftinets, et formant des Sr lignes paralleles, ä la nervure principale de la feuille. Tegument fuper- ficiel, reniforme. Ouverture vekticale. OLzANDRA reniformis Ca; = - E40 > LT RISIERN Er Ramond de plantis ineditis altiorum Porsche (An. 8. Therm. mg )\ IL. Crocus multifidus. — C.flore aphylio, ftigmatibus capillaceo- multifidis. Crocum pyrenaeum autumnale. Cluf Cur. pofl. 23. et App« ir Pin. 65. — Crocus montanus autuınnalis violaceus amplo doreBdi rum. Hort. Par. 59. — Crocus autumnalis‘ flore violaceo, Cimel,, 9% er Reg. e% herb. Vaill. ; ae Ad aequinoctium autufnnale florere incipit, atque Pyrenäcos ab inferiori bus vallibus ad 6 M. pedum altitudinem ornat, tegitque. Millia pe cimina examinavi, nec variare, nec ad unam alteramve ‚hucusque cognitarum rum accedere vidi. Bulbus parvulus, feınper uniflorus, a Flos® fine foliis. Corolla magna, fpeciofa. Tubi ad 3 vaginis membranaceis,. laxis, alben- “tibus involvitur, -quarum 3. infimae a naicıs bulbi progrediuntur, {uperiores “ ab ovario._ Limbus magnus, pulchre violaceus, ‚Bahhikubus‘ longior. .. ‚Stylus _ I ' ji u faminibus longior, tribud ftigmatibus Eolähee. inodoris, Skbantiis verndn quae in lacinias capillares fifa, afpectum penieilli praebent. Folia vere fub- fequente erumpunt, terna,. linearia, C. autumpali familie, extus recuryata ? Fig: T. VI 2. Scırrä uinbeltata, foliis linearibus, corymbo paucifloro plano, Ramand, Tab. V 108 Hyaciothus ftellaris pumilus vernus. Lob, Adv. — 'H ftellaris minimus, GB. Pinax. 47. H. fellaris vernus parvulus, flore.ex coeruleo cinereo. $.B. H Zi 1. 5$r. H. fiellaris minimus. Rudbeck Camp. Elyf. p. 36. £. 16, Ornithogalu ps- milum vernum. Tournef. Inf. 381. = "In aditu altiorum Pyrenaeorum frequentiffima, ne initio ad finem veris. Bulbus ovalis, feu ovoileus. Foliatria ad 5 angufta, craffa, fubcanalieulata, . recta, fcapo breviora. Hic teres, aequatus, fubtenuis, fed ftriatus, In apice fiores cymofi (ombel!e eorymbiforme) 4-3. ‚Pedunculi bracteati, bracteis pa- rum longiores. Corollae magnitudine ac colore illis fe. lilio-hyaeinthi fimi- les: pallide ı caerulei, cinerafcentes, linea obfeuriori, Ovarium intenfus coe- zuleum, antherae profunde cyaneae. A ScırzA amoena, atque italica diftincta, quippe his flores racemofi (pofteriori in racemo conico), folia ampliora; in illa bracteae breviores, in hac duplices, atque coeruleae, - fr’ 3. Asperura hirta, foliis fenis, linearibus, acutis, hispidis, floribus termina- libus aggrezatis, involucro longioribus. Ramond, Zaba IX. Afperule St. Amant Bouquet des Pyrences. n. 16. - Nihil de bac planta ia autoribus. Radix lignofa, magna, caefpitofa wel multiceps. Cauliculi; plarimifarmentofi, atque bafı radicantes, apice herbacei, fimplices ramofique, fteriles et floriferi, quadranguli, glabri. Folia verticil- lata, fena, acuta, plerumgue erecta, faepe internediis longiora, tuneque fub- imbricata, rigida, cinerea ob pilos grifeos, quibus praefertim ad marginem, nervumque inferiorem veftiuntur; inferne duobus fulcis percurfa, ob margines replicatos, ut in Cifo pilofo. Flores terminales, fefliles in verticillo fummo, qui faepius ab ceteris magis diftat, fafeiculumque pulchellum efhiciunt. Nivei guippe, extus purpurafcentes.. Fructus baccae ficcae duae atropurpureae, siitidae, apice bilobae. Vulgaris i in zupibug, aridis FIEBSaOEhN; folum cal. careum amare videtur. MT 8% Mr 4. Pas- [4 4: Passerına nivalis, ramis profeakis, foliis' linearibus obtnfufeis, sarnofis “fubeiliatis; Aloribus axillarıbus‘ dioicis. N As are FÄ 2% An Darıne calycina. La ‚Peyroufe det. Tolof. I. Lau aut. ee Lamark Dict.? L Habitat locis alpeftribus, nivalibus, in rarum in hoc genere.. Be ad ae ma Port de Gavarnie, prope celebratas cataractas,, poftea in M. Mons perdu. . Radix grandis, ramofifima, extus rubra, fibrillis nigris capillata.. Trun- cus ab origine in ramos le 'nodofos, proftratos dividitur, qui pi ramofi et ramofifimi; Ramulis pro longitudine femper craffıs, binis ternsve ex eodem puncto, patentibus. Cortex cicatricibus foliorum deciduorum ple- Bi nus. Folia novella in apicibus ramorum ramulorumve, qui usque ad maturita- tem fructuum perennant, caduntque anno fequente poft eruptionem; a longa. 1“ lata. oris villofiufeulis, praefertim j juniora. , Ora convexa, margine fub- tus replicato. Flores folitarii, feffiles in axillis en rami praecedentis, atque fub anthefi nafcuntur folia novella denfe imbricata, quarum axillae anno futuro floriferae erunt. Flores lutei, limbo 4. dentato, ad bafın duabus bracteis navi- cularibus ftipati, ut mos in Pafferinis, totaque fere familia. Mares ferunt ftamina 8, dupliei ferie difpofita, filamenitis brevifimis. Feminae dimidiatee _ {unt marium (la moitie plus petites) ineluduntque germen oblongum, cum ftylo a fub apiee inferto. Foecundatione peracta, tubus Corollae clauditur, dentibus > eönniventibus, cumgque fructu augetur, nec ante maturitatem dehifeit. Fructus vera drupula, pyriformis, carne tenui, villofaque, nucleo nigro Punctato: apice verfus locum infertionis Aylı inflexo. Nihil reperire potui in autoribus nec in berbariis, quod cum probabilitete = aliqua ad hanc trahi ‚poffet plantam. Clufi, Barrelierique Icones plures apte conveniunt, atque bene eaın depingunt, praefertim f. 231. Barr. quae ad eam adumbrata videtur. Sed repugnat locus natalis, atque elima’tanto diverfum, et fi haec icon, uti probabile, ad aliam fpeciem pertinet, ab celeberrimo Vahliö in Arragonia lectam, fubque nomine Darıme vermiculata deferiptain, tune cer- tus fum diftinctam effe amea. Darune calycina La Peyr. differt quoque ame pluribus notis, ut ex defcriptione, icone, fpeciminibusgue, quae videre e git, patet, habitu erecto, minus- vartiolo; ramulis tenuioribus, atque [üb an: gulo acuto a trunco divergerikibisi foliis laxioribus, longioribus, minus obtufis, glabris, Noribus junioribus faltem, villofiafeulis et hermaphroditis. De genere nihil dieam, nam Pafferinam puto, uti et alias Daphnes minus“ bene obfervatas. Utivexi"gr./ D.- divica: Gouan. eujus‘ früctum- ‘Mluftriff, Autor non viderat. Ego vidi, examinavi, atque fopra defcripto Gnillimum reper" als en ” | Mono. ae el | "Monographie des Iegumineues ee) 2 ai f ‚de e Candolt. a Nat, En. 4. Na. 42.) > . Les legumineufes biloculaires‘ font celles dont ie fruit eft divifd en deux loges par une cloifon longitudinale complette, ou incomplette. Tournefort en fait une fection dans fa famille des papilionac&es. Linne ya etabli 3 genres, le BıserRULAa caracterife par fon legume dent&, le Pıraca, dont le legume doit &tre femibiloculaire, et Pasrracanus ou le legume eft biloculaire: mais ces deux derniers genres ne font point affez diftincts, aufliı Lamark les avoit reunis. De Candolle les aconferv®, mais en changeant et pr&cifant les caracteres. Le genre PnacaA a pour caractere une Cartne furmontee par une pointe longue et droite, un legume ä deux loges longitudinales complettes, ou le plus fouvent incomplettes, form&es par le repli de la future fuperieure: Cegenre com- prend 23 efpeces, favoir;: Prraca fibirica L. myriophylla, muricata, [ylvatica, axyphylla, proftrata Pall. AsTaagaunus verticillaris, alpinus, montanus, cam- pefris, pilofus L. foetidus Vill. deflexus Pall. annularis Forsk. et 7 efpeces i in- edites. Les Praca alpina, auftralis, boetica, et frigida font renvoy&es au Coıv- Tea. Le genre d’Asrracarus fe diftingue du pr&c&dent par fa car&ne obtufe, et par fon legume 3 deux loges longitudinales incomplettes, ou le plus fouvent complettes, form&es par le repli de la future inferieure. Il comprend- 125 efpe- ces, dont 36 encore inedites. Ce vafte. genre avoit &t& divif& en 3 fections, felon que la tige eft herbac£e, ligneufe, ou nulle: mais ces divifions font peu präcifes. De Candolle a divift le genre en deux fousdivifions, felon que la fi- _ pule eft adherente au petiole ou diftinete. I.a dernitre fousdivifion comprend - des efpeces & feur jaune ou purpurine;. la premiere fousdivifion a 3. fections; la ı. a les ftipules adherens au petiole et 4 la tige, et le petiole herbace ou non epineux, la feconde a le petiole non epineux et caduque, la 3. a le petiole epineux perfiftant, et les folioles caduques. Ce font les Tragacantha, dont les anciens hotaniftes avoient fait un genre, mais la fructification n’offre aucun caractäre. Les Phaca, les Aftragales, jes Eihtenandiers, et plufieurs autres genres ont le pericarpe veficuleux et rempli d’air. Le C. De Candolle a remarque que fi Pon analyfe cet air au moment, ou l’on cueille le pericarpe, il fe trouve de la möıne puret& que l’air atmofpherique, mais fi on met ce pericarpe fous Veau, lair perd de fa puretß, et, au bout d’un jour environ, on n’y trouve plus- de gaz oxigöne. Le meine fait a lieu au foleil et l’obfeurite. Le C. Humbold a reconnu que les tuniques des graines contiennent un gaz azote prefque pur. Ce fait coineide avec une obfervation du C: de Candolle fur les veficules du Fucus veficulofus; il avoit vü, que ces veficules contenoient de U Yair {ee — 156 u Pair dtmofpherigus, quand 'elles etoient reft&es quelgues en hore de few, ; * et du gaz azote, quand l’eau les avoit couverte quelque temps. CR r “On fait que la gomme adragant..eft fournie par certaines ee dahraga. les, quon nommait & caufe de cela, Tragacanthae. Al paroıt que -plufeurs “ efpeces de cette divifion jouiffent de cette propriete. Au-rapport de Tournefort, VAstn. ereticus la fournit dans [Isle de Cr£te; ’AstrasaLus gummifer en donne auffiı au Mont Liban, fuivant l’obfervation dela Billardiere. I} paroit que det de la echinvides que Profper Alpin l’a vue decouler; enfin le C, Olivier affare:que la gomme de Commerce ne vient ni de Cr&te, nidu Mont Liban, que fonen- ‘ trepot et ä Alep, et quelle vient de Perfe, ot ila vü l’arbufte qui le produit: ceft Tragacantha encore inedit. De Candolle propofe de fubftituer dans la- Medecine a l’AsTR. salaabes,. trop rare, l’AstrasaLus imcanus, et monfpeffulanus. Experiences relatives a linfluence de la Iumiere fur quelques vegetaut, par .. De Candolle, (No. 42.) / Er nahm 6 gute Lampen, und wollte das Sonnenlicht durch diefe erfetzen, konnte aber nicht. _ R Ramond de plantis ineditis altiorum Pyrenaeorum. 5. CHRYsANTHEMUM maximum Soliig lanceolatis, ferratis, erafis,. ER FR cato, fimplicifimo unifloro. _Bellis Pyrenaea, flore maximo, folio craffo. Dodart. Fonc. t.65. optime. Bellis pyrenaica, latiflimo folio, flore maximo. Schol. Bot. Par. Bellis pyrenaica denfo fragiligue folio. Cat. Par. Foncq. Morif. Ox. T. I. p. 29. Leucanthemum LAmEeN folio, flore maximo. F. R. H. 493. Optima icon Dodartii aliam fupervacaneam reddit. Er radice ri 0 hqua, perenni, fibrillas defceendentes emittente, affurgit caulis unicus, fimpli- v5 cifimus, fulcatus, 20°- 24". altus. Folia inferiora fpathulata, obtufa, in longos petiolos coarctata, vix dentata; media, feffilia lanceolata acuta, ubique dentata, et vulgo obliqua, !!g%, Jata,. 36-40° longa. fecundum autoremb Superiora fenfim minuuntur, et prope florem perfecta linearia: ‘omnia craffa, dura, fragilia, glaberrima. Flos unieus terminalis, magnitudine afteris chi- nenfis, ob longitudinem femiflofeulorum, qui ufque ad pollicem longi funt, eum difcus vix %‘ diametri habeat. Hic luteus, femiflofeuli albi, an obtufis, rotundatis, fubintegerrimis. Pforte planum; ne ip k einae märginibus fcariofis nigris. Baras Circa Bagn£res in M. Lheris, et vieinis sabundat Floret verfus oem aeftatis.. Bd Geum eh EN 6. Gzum pyrenaenm, floribus cernnis patulis, fructu feffli depreffo, femini- bus recurvis, arifta torta, apice nudiufeula. _ Caryophyllata pyrenai- ca, amplifimo et rotundiori folio, nutante flore. Tourn. inf. 295. Si parvum remanfit hoc Geum, et uniflorum, tunc facile confunditur cum G. montano, praefertim neglecto attentiori examine: in pluribus herba- riis hoe fub nomine reperi, excepto Vaillanti, qui bene diftinxit. Folium ta- men diftinetifüimum. In nulla fpeeie foliolum terminale; tam rotundum, et in folo G. rivali ratione lateralium tam magnum. Caulis fubnudus, ı-5. flores in apice ferens, longiufcule pedunculatos. Foliola quaedam euneiformia, fti- pulis 2 fimilibus ftipata in caule fedent. Flores magni, fubnutantes, fimiles G. montani. Fructas fefhles in receptaculo feu medio calycis, et deprefiufeuli; - Fructuli, feu femina magna, villofa, recurvata; arifta glabra, curva, uncinata, fine caduco. Planta ad 10-14” alta in folo favente. Tota hirfuta, minus ın frigidiori fitu, denfis pilis, aureo -fericeifque in apricis. ET : ‚Frequens in Pyrenaeis. Ad 4500 - 48c0°. Supra mare legi incipit (infra G. montanum). Sed altius afeendit, cumaque illo floret, ag ad IERIPREN glaciales fefe extollit, eomitemque deferit. ? | . 7. Barrsıa [picata, fol.oppofitis, ovato- lonceolais, dentatis, foribus imbricato- ‚ fpieatis. Ram. T.X. X _Omnes botanicos, tamı veteres quam noviffimos, effugit. Diftincta bene tamen eft fpecies, nec cum B. alpina confundenda. Diverfa’ primo intuitu, Soribus minoribus, dilntioribus, foliis anguftioribus atque verfus apicem dimi- nuentibus, dentibus paucioribus, guippe noftra 13-15. ad fummum in folio, in alpina 23-25. Caules pubefcentes, incani. Pili, qui in alpina longiores denfioresque adfunt, in noftra nunguam glandula terminantar. Calyx 4- fidus, regularis, apice coloratus. Corolla colore fimilis Euphrafiae odontit. Labium _ fuperius integrum,, dentibus duobus minutis fub fine. Stylus rarö exfertus. Antherae hirfutifimae, atque lobuli infra fpinulis terminati, ui in omnibus Bartfis, Lathraea, Tozzia, aliisque. _ Duobus tantum locis hucusque lecta, inM. Lheris ;prope Bagneres, et ren ‚Luz, ad latera montium. Verfus mediam aeftatem floret. $. SENECIO perficaefolius, eorollis radiantibus, foliis-lanceolatis, dentatis, ‚gla- bris, petiolatis; corymbo paucifloro. Ramond. Tab. XI. f.3. - Doronicum pyrenaicum perficae folio glabro. Schol. bat. — Elem. Bot. 339. Jacobae2 pyrenaica, perficae folio. 7. H. R. 486. (ex herb, Vaill.) et ex fynonymo Tournefortiit SEnecıo paludofus Lamark. Fl. Fr. 117.1Y. Variat caule unifloro, et eft Senecio nemorenfis «. Gonan, Ill. 68.. U3 Senecio ns | 4 ee 5 Re ee Seneeio. hie valde diverfus a vieinis, fubftantia foliorum, petiolos.infe-r tione, figara dentiumm, magnitudine florum, misorique nunero eorum. ee pulchre lutei, dantur non raro fpecimina uniflora bifloraque,. et ad fummum Er 6- ı0. numerantur, pedunculis plerumque fimplicibus infidentes, io eoryinbum Ba difpofiti terminalem, foliisque longiorem. Folia omnia glaberrima, era 0 dura, fragilia, dentibus rectis, intervallis lunatis, feu femicircularibus. 22 ee riora ovata, obtufa, longe petiolata, cito marcefcunt ac decidunt: media jam 2 anguftiora fiunt, acutiora, mediocri petiolo: fumma fe ee Caulis angulofus, fimplex, ı0-20° altus. Radıx grandis, perennis, obliqua e. craffisque radiculis obfira. am TER BE. \ Alpeftris planta: non infra 600. pedes provenit, ad radices rapium, locis humidis, algidisque. ? er NB. Nota ad CHrysantHEMUM maximum. Simplicitas cultura corrum- . pitur. Colui in horto, Bagneres fito. Plures plantäe fimplices remanebant, in aliis caulis in ramos fefe findebat, ad 2-3. Supra coronam radicis, duos, tresve, aequales, fimplicifüimos, unifloros. Flores minuebantur, folia nullam alterationem pafla funt. z he | Bofe deferiptio Conrervae incraffatae. Fig. 2. T.XL. a h In limite Regnorum animalis ‚et vegetabilis fita videtur conferva, parum ; hucusque inveftigata: Labores tamen Girod Chantran, ac Draparnaud fpeın movent, foventgue, futurum, utaeque, immo. melius cognitae fit, quam aliae. 2 In dergleichen Abficht hat Herr Bofe der philomat fehen Gefellfchaft diefe At vorgewiefen und befchrieben, welche in eineın Graben des Moores derehma- ligen Abtey Duval, bey L'isle Adam, gefunden wurde. N ten & Er nennt fie Conrerva incraffara, weil fie fich den Flufsfchwämmen (fpongia Auviatilis) durch die Dicke ihrer Aefte nähert, Ihre Geftalt ift ver- änderlich: bald hat fie auf den Hauptftämmen ungefielte warzenförmige Kör- perchen; bald unregelmäfsige, runde Aefte, die fich zu wiederhohltenmalen in zwey theilen, und deren Durchmeffer bis auf 4 und drüber fleigt. Ihrer Subitanz nach ift fie gallertartig, faft durchfichtig, hellgrün; ‚die Aefte 14 dunkelgrün, und enthalten in kleinen Zwifchenräumen kleine Kügelchen, de aber nur unter der flärkften Vergröfserung eines Mikrofkops von Dellebarre fichtbar find. / 2 TEGEEREN = Diefe Art weicht von allen übrigen darin ab, dafs die Aefichen, anfatt frey zu ftehen, in einem Gallert eingewickeit find. Die verbrannte Pflane. giebt einen animalifchen Geruch. 7. 2 or 5 3 TS Eee Neue Ppassengamung. v Von Beanuir Mär EB OMmP#aLocarPum. - .Calyx perliftens, {quamis. 10-12. ce conftans. Corolla, ‚monopetala, hypogyna, tubulofa, 6-7. fida. Ba "Stamina 30-4". “tubo eorollae inferta, in Fafeiculos® 6-7. divifa, appendici- #02 "Das fimbriatis tubo corollae adhaerentibus, alternis cum lobis corollae. Ovariuen, fimplex : ftylus 1. cylindrieus, tubo aequalis: ftiema fimplex. Fructus globofas, notabiliter umbilieatus, durus, folidus, lignofus, tuber- _ eulis confitus,. multilocularis, loculis monofpermis; feminibus obfcu- De ris, brunneis, nitidis, comprefis, umbilico longo laterali notatis, ka _ pulpa fucculenta inclufa, quae deficcatione in membranas difcedit. - Nucleus Kern) amarifimus. Embryo planus, in perifpermo carnofo. Species unica hucusque arbor eft alta, foliis zudberis ovato-lanceolatis, in- tegerrimis, nitidis. Flores et fructus er funt in trunco, nec in ramis. Provesif in Africa interiore. _ Cortex fruetus fingularis fabricae. Consintinatak fant- dg dura eoncretiones globulofae, lignofae, inaequales, ad fimilitudinen Pudaingflone. _ Coneretiones hae difcedunt, atque feparantur, fi fructum frangas. Ss Genus hoc pertinere pronuntiat- ad ag Fujfien, feu hilofpermas Ventenat. eyise fur les pores de lecorce des feuilles, par De Erde Le mot de glande, dans l'anatomie des nimaux, fignifie un organe fecre- toire; mais dans l’anatomie des plantes, .on a donn& ce nom & plufieurs orga- nes, qui ne font point ou que du moins nous ne favons pas £tre des organes fecretoires, et qui different confiderablement entre eux. Les glandes miliai- res de Guettard ont particulierement fix@ Pattention du C. De Candolle: ce font celles que De Sauffure a deerit fous le nom de glandes corticales, et aux quelles Hedwig a donne celui de Vafa Iyınphatica euticulae. De Candolle leur donne celui de pores corticaux, nom gui n’a rapport qu’& leur forme et leur pofition, et non 2 leur ufage, qui eft incertain.. Il les examine d’abord en eux m&mes, puis il fuit leurs variations dans les diverfes parties, les diverfes claffes de Vege- zer et ns plufieurs eirconftances. + Fee ke font partie ‚du rare eh des feuilles, On voit au microfcope, qu’elles forit ovales, et entour&es d’une enceinte ovale, qui fe lie 1 par par deux ou 3 fibres au refte du refegu. Les ai "du. aan font it 39 alongees, et conftamment depourvucs de pores fur les nervures; les poilsaun eontraire (ont toujours plac&s fur les nervures, ou leurs rämification. De Candolle penfe que ces pores corticaux font places % l’extremit® des fibres qui compofent la feuille; cette idee lui a &t& fuggerte'par la conformation’des Crafula. Un faisceau de fibres traverfe le parenchyme. de leurs feuilles,. et vient aboutir A l’&corce: la place ot il aboutit eft un amas de pores, tandis ; qu‘on n’en trouve presqu’aucuns fur le refte de la furface. Cette idee eft con-- firmse, parceque les pores font tr&s nombreux für les feuilles coriaces, et en ER fur les feuilles charnues, qui ont plus de fucs et moins de fibres. Les pores corticaux fe trouvent en particulier fur les feuilles., Les feuil- les des herbes en ont en general fur les deux furfaces, et celles des arbres fur la Surface inferieure feulement, ce qui coincide avec les id&es de Bonnet fur la fuction. Les tiges n’ont pas de pores, except& celles qui font tr&s herbacees, - comme les courges, les gramens, et celles qui n’ont pas de feuilles comme. 3 les cactus, les ephedra. Les racines n’ont jamais de pores. On en -trouve ’ fur les ftipules, et les bract£es foliac&es et perfiftantes. Les calices en- font gänäralement munis, et les corolles en font depourvues, mais cette rege ed | fujette ä quelques exceptions que De Candolle fe propofe de developper dans © un m&moire particulier. Les PErarge® charnus manquent de pores, ceuxX gui ER font coriaces en font pourvüs. On n’en trouve pas fur la peau des graines, mais fur les feuilles feminales. On n’en trouve cependant pas fur les cotyledons zes tans en terre non plus que fur ceux des haricots. Si l'on examine l’ecorce de diverfes familles, ontrouve que dansles ‚plantes Se vraiment depourvues de cotyledons, favoir: les champignons, les byflus, les. fucus, les lichens, les hepatiques, on ne trouve ni pores, ni m&me de vraie . ecorce, ni peutötre d’epiderme:: cette abfence d’epiderme explique ( (1!) pour quoi les champignons font fi putrefeibles? pourquoi l’eau imbibe fi facilement les fucus etc. pourquoi l’eau color&e penetre dans les familles des’ Birbens; ce qui n’a pas lieu dans d’autres plantes. a. Les plantes qui ont des eotyledons, ont une ecorce; ri mouffes wont de pores corticaux!! les fougeres n’en ont que deffus. Les er 4 ä fibres longitudinales ont des pores, qui fetrouvent entre les fibres: onpourroit tirer de la des caracteres diftinctifs pour diverfes familles. Les pores corticaux Be fe trouvent que fur les plantes, ou fur les parties des ‚plantes expolces. a Pair, et jamais fur celles qui font fous l’eau: ainfi les plantes fubmerg£es en ont en depourvuös, les feuilles flottantes ın’en ont qu’ä: la furface fuperieure.' De ; 3 Candolle a vü, qu’une renoncule aquatique ‚:qui A l’ordinaire n’a RR pores N en Bm Bi a "u 2 ee. en prend un aflez grand nembre,. lorsgu ale eroit & Pairlibre. Il a ER, ' ‚core experience inverfe, favoir qu’une menthe cru& fous l’eau a pouff& des feuilles depouryues ı de ‚porcs. f > Jse La \umiäre et encore nano au. u developpement des pores. Les aa tes etoil&es n’en ont aucun: des ereflons crus & la lumitre de fix lampes, 'n’en ont eutque la moitig en nombre, qu’ilssont en plein air. Les &cailles des bulbes r = ont point dans la partie qui eft fous terre, et’ en ont dans la partie expofee naar, et ala lumitre. . % "Les pores corticaux ne fervent pas ä elaborer s pouffitre Se car ” se n’ont'pas de pores: les plantes graffes, qui ont peu de pores, ont une poufitre glangue abondante, et douze ou 15000. plantes ont des .pores fans elaborer de’ pouflitre glanque- | ! ‚lis ne fervent pasäla tranfpiration fenfible: car. 7 dis verfite des matitres exhaltes femble indiquer. une diverfit@ dans les organes: d’ailleurs ils fe trou- vent dans tous les vegetaux, et cette fonction n’a lieu aus dans quelques uns. Is ne fervent pas ä ä la fortie du az oxygene, ‚quoigue leur abfence dans les Sn etoildes, et les corolles put le faire croire: mais ils fe trouvent dans les feuilles Eolarees" enrouge, qui ne donnent pas d’air: ils manquent: dans les plantes aquatiques, les moufles,, les lichens verdes, les fruits verdes, la fur- face fuperieure de plufieurs qui donnent dugaz oxygene. LeC. Deeandalie penfe que les pores corticaux fervent ı. Ala tranfpiration "infenhible: en effet cette fonction s’exerce danstousles vegetaux terreftres: elle eft inconnu£ et improbable dans les plantes aquatiques: les plantes grafies. qui ont peu de pores, tranfpirent peu, les plantes herbac£es tranfpirent beaucoup; les eorolles et les plantes etoil&es tranfpirent tr&s peu: on concoit enfin facile- ment que la lymphe, apr&s- avoir parcouru les fibres dans toute leur etendug, et avoir depof2 fur fon chemin les molecules alimentaires, s’exhale par leur ex- tremite. L’autenr-penfe 2. que dans certains cas ces möınes pores peuvent fer- vir & !’abforption des vapeurs, il explique par la l’accord de fes obfervations‘ avec celles de Bonnet für la faction, Veffet des arrofemens fur les plantes fan&es, - Yaceroiffement que prennent les plantes graffes fulpenduts en lair. Il prouve par une experience que les plantes graffes coup£&es et places en Pair däns un lien fec, perdent graduellementdeleurpoids, mais que Pimmerfion dans l’eau le leur rend. Oneoncoit facilement, fı !’on admet larheorie de Y'afcerfion dela f£ve du C. Senrebier, que fi Pextremitä de la fibre eft plus humide que air elle lui cöde fon humidit®, et que fi zu ‚eft plus Fehe elle attire ea de Vai: p.1 : DVeber- . 162 = u Rr Kirn Fee Arten von Lirenr, aus den. Malukkifehen ua, ve on Lab ‚diere; 1. N. ö Die zwey Ale 3 von Litchi, die Lab, in diefer Abhandlung USER x find urfprünglich in China zu Haufe, und durch die in den Molukken Ifieb auf- | baltenden Chinefen dort eingeführt worden. Die eine, Ramboutan be Malayen genennt, ift das NepnecLıum lappaceum L. die andere, die fie Ram. boutan-ak& nennen, ift den Botanikern bis izt unbekannt geblieben. 58 TE Die Kenntnifs des NerireLıum war bis jetzt noch fo ed dafs man es nach einander in die Zufammengefetzten, s „die: Kätzchentragenden, "a und die Wolfsmilchfamilie geordnet hatte. Lab. beweifst, dafs es zu den Seifen 4 bäumen (fapindus) gehört und bringt es fogar in die Gattung der Litchi. Und aa \ in der That hat fein Kelch vier bis fünf haarige Einfchnittes und er ‚hat keine 2 Bluimenkrone. Es hat 4-6 unter dem Eyerftock eingefügte Staubfäden, die fehr geichwind abfallen, weswegen man es für einhäufig gehalten hatte. Der ‚Eyerftock ift in zwey zugeründefe Lappen getheilt, und feın Griffel- theilt fich‘ in zwey hohlkehlige Narben. Einer diefer Lappen ftirbt insgemein ab oder vergeht, und der andere reift zu einer rothen, eyrunden, mit widerhzkenför- FR misen Borften befetzten Beere, mit einer lee lederartigen und warzigen Hülle. . Der Kern ift eyrund, verflächt, und fteckt in einem Saftbrey, am. dem er bey feinem unteren Theil äneewechlen ift. Es ift augenfcheinlich, dafs. ee diefer Baum vom Litchi nur durch den Mangel einer Blumenkrone und die Zahl der Staubfäden abweicht, deren ee 6-3 hat. Die Stacheln feiner - Frucht können es nicht als eine befondere Gattung charakterifiren,. ‘indem die Frucht des gewöhnlichen Litehibaums auch mit kleinen, auch aus kleinen auf unregelinäfsigen Vielecken ftehenden Hökern entfpringenden Spitzen befäet it. Der Saftbrey diefer Frucht ift ein wenig fauer; und man bedient fich ın den Molukkifchen Infeln deffelben, um in hitzigen Fiebern den Durft zuftillen. Der Oberwundarzt der zur Auffuchung des Lapeyroufe ausgefchickten Schiffe Or brauchte ihn mit gutem Erfolge gegen die Ruhr. Die zweyte Bekleidung der Frucht fcheint dem Verf. a einen unterfcheidenden Charakter genug. auszu- 3 machen, um die Gattung Nephelium beyzubehalten: und er gründet fich dazu auf das Beyfpiel der Mangifera indica, deren Früchte bisweilen eine zweyse faft holzige, Schale oder Bekleidung haben, die anderen Arten Ban Var mangelt. Die Litfea ramboutan- ak ift von de vorhergehenden. verfchieden, weil ER die Ausfchnitte des Kelchs ftumpfer, die Narben fpitzig, die Beeren mit Hökern befetzt find, deren Spitze abgeftutzt ift, und die äuffere Schaale dicker, weil 2 nur 15° hoch ift, weil ihre Aefte waagerecht ftehen, ‚und ihre Blätter 6- nu y“ Blättchen tregen. Ihr Saftfleifch ift fo angenehm von Gefchmack, wie das der : Litfea SE Litfea chinenfis, ihr Kern fchmeckt wie Hafelnüffe.. Man steht daraus auch: ein dem Oiivenöl Er Oel, das Beet beffer ift, als das Cocos-Oel. U: cber eine neue Pahnengattung, Ausnch genannt, von Gleichen. 2 Diefe Palme it die Pahna indica vinaria Jecunda Saguerus fen Gomusus Rumph. Herb. Ab. V. I. p. 57. t. 13. Sie macht eine neue Gattung aus, die der Verf. Arenga nennt, von dem Namen, den fie in den Molukkifchen Infeln ” trägt. "Ihr natürlicher Charakter ift folgender: g. Blüthen. Eine Scheide aus einem Stück: ein fehr äftiger Kolben: 3 x Relch fechsblättrig, die 3 äufferen Blättchen kurz, herzförmig , und zu unterft einen hervorftehenden Höker oder Punkt tragend, die 3 inneren u, mit den äufferen abwechfelnd und viel größer. Staubfäden 30-40. faft-eben fo lacg, wie die inneren Kelchblättchen, die einen an dem Grunde diefer Blätt- chen, die anderen fat am Grunde verwachfen, oder an einem kurzen Boden (receptaculum) angewachfen, der aus dem Mittel der Blüthe entfpringt. Die Staubbeutel bandförmig, unten herzförmig eingefchnitten, auf den Seiten in zwey Fächer fich öffnend, undan den Trägern angewachfen, deren Spitzen über fie hinaufgehen. | 2 Blüthen. Auf dem arg Stamm. Die Scheide nd der Kolben wie in den d. Der Kelch fechsblättrig, die 3 äufferen Blätichen halbzirkelförmig, die 3 inneren viel gıöfser und dreyeckig. Der Eyerftock ift ey förmig, einfach, und: trägt drey fpitzige auffitzende Narben. Die Frucht ift eine faft kugelförmige Steipnfrucht, beerenförmig, ‚dreyfächerig, init einenı Saamen in jedem Fach, und mit drey Höckern bekıönt, die mit den Narben in einer Linie ftehen: die "Saamen find eyförmig, auf der inwendigen Seite plattgedrückt, wo fie zwey flache Seiten hat, die unter einem fehr ffumpfen Winkel zufammenftofsen. Die äufsere Saamenhaut ift dünn, zerreiblich, und auswendig holperig oder un- eben.. Der Embryo ift feitwärts, und liegt in einer befondern Höhlung. Die Arer-,a it vom Borassus darin verfchieden, dafs fie einen feitwärts- - liegenden Embryo hat, dafs ihre Scheide aus einem Sttick befteht, und dafs fie 50-60 Staubfäden hat. Diefer letztere Umftand ift merkw ürdig, da die übri- gen Gattungen nur 6 Staubfäden haben, dasgenpıimen die len L., undMa- nicaria G. die ihrer 20-25 haben. Die einzige Art der Arenga ie die Anenca faccharifera: der Pa wird 60 Fufs hoch, feine gefiederten Blätter find 15-18 Fufs lang, ,‚ an den Spitzen gezahnt,und zu unterftmit ı -2 Anfätzen verfehen. Die Blattftiele find am Grunde breit, und mit Jangen fchwarzen Fäden begleitet, aus denen die Malayen fehr X2 - dauer- & \ /dauerhafte Seile ind Tane Verkiekidin: ‚Die: $Blattlicle treibt AR FFRORNN RE ihrer Häufer, und mit den Blättern decken fie (ie.l Aus dem Kolben (regime) diefer Palme erhält man vermittelt eines Einfehnitts einen zuckerartik ns Saft, und wenn man fie nicht zu ftark anzapft, fo fliefst‘ er das halbe Jahr hindur Durch eine einfache Abrauchung erhält man eine braune Art von Zucker, en 4 die Farbe und Confiftenz der frifchen verfertigten Chocolade. hat. “Mit, den = | Kernen der jungen Früchte macht man gute Genfburen, ‚und aus dem. Stamm Kl zieht man vortreflichen Sagou. Sys | ER ih Be Ba 7 e - Ueber die Vegetation der Mifi,. von De Candlolle. & I u IE Be Duhasnel hat fchon eine fehr genaue und intereffante Geieichte duvamger re geben. D.C. hat damit folgende Verfuche angeftellt: lade, Dr Ask ı) Zum Beweis, dafs die Miftel ihre Nahrung aus dem Bam, u Be auf dein fie leht, hat er einen Apfelbaumaft, der eine Miftel trug, inein HE Cochenille gefärbte Waffer geftell. Das gefärbte Waffer drang dureh da lIolz und den Splint des Apfelholzes in die Mittel, wo feine Farbe fogar höher war, alsim Apfelaft. Es fcheint doch nicht, dafs die Fibern der beyden Ge wächfe wirklich anaftomofirt feyen, allein die Bafıs der Miftel it von einer ja Art von Zellgewebe umgeben, worin die Gefäfse des Apfelbaums ihren Nah- u rungsfaft abfetzen, und wo die Gefäßse der Mittel ihn einfaugen. Das: Mark - der jungen Miftelpflanzen it grün, und die Betrachtung des Querfchnittsihres Stengels beffätigt vollkommen die Meinurg des. B, Desfontaines, dafs das Zeile ° gewebe der Rinde ein äuferes durch. das Licht ‚grün gelärbtes Mark fey. yo a 2) D. nahın einen Apfelaft mit Mittel EHE und Rellte letztere i in ge färbtes Wafßer. Ihre Blätter find abgefallen, undihre Narben wurden rot. Die Injection ging den Holzfafern der M. mach bis ın ihre Wurzeln, von dort in das Holz des Apfeltaums über, wo fie ihren Wen gegen die Wurzel nah. re 3). D. nahın zwey gleich ftark mit M. beillene Apfeläfte, ee ze 5 beyden Apfeläfte, und die eine Miltel, brachte diefe Aeftemitihren unterenEnde in waffervolle und hermetifch verpichte Röhren, ftürzte diefelben ı um, u eine Schüffel mit Queckfilber. Nach neun Stunden ftieg das Quecl be ia ; der Schüffel mit der belaubten Miftel etwa um BE und er mitder entlaubten Mittel nur um ı 13, ! 2 r 4 2. IR ra 4 4: Er nahm zwey Mift: Ipflanzen mitihren: al die dinsnmten: ‘noch auf einem Stück Apfelaftfichend, die andere abgefondert von‘ demfelben; und king mit ihnen um, wie mit den vorigen; .die erftere. Mißel- machte das Queckfilber um 44 feigen, die andere um z1°, und ein anderesmahl gar nicht. Die on _ . Ep PR Hr 165. _ . ‘fer fonderbare Verfuch beweist, dafs die-Miftl durch fich feibf falt gar nicht vermögend ift, den rahrungsfäfe fteigen zu machen. D. inacht hier die Bemerkung, dafs die Fähigkeit den Ksunntgäfite ver- mittelft einer Wurzel emporzuheben inniglich- mit der fenkrechten Stellung (perpendicularit®, verbunden ift; und er zieht hieraus zwey grofse Abtheilän- gen in den Gewächfen in Rückficht ihrer Nahrungsweife. x - Die einen nehmen ihre Nahrung durch ihre ganze Oberfläche ein, und keben in einem einzigen Medium, das hie. umgiebt, wie die Flechten in derLuft, die Tange im W hust, die Trüffeln in der Erde. _Diefe Gewächfe haben keine Tendenz zur Perpendicularität. Die Gewächfe der 2ten. Abtheilung ziehen ihre Nahrung durch eine befimmte Stelle, oder ein. befonderes ‚eine beftimmte Stelle habendes-Organ, ein, das man! Wurzel nennt.. „Sie leben beitändig in zwey oder. drey fie umgebenden nrediis; in der. Erde und. dem Waffer,. wie.die Potamogeton, im Waffer und der Luft, wie der St ratiotes, in Luft und Erde,. wie die Eiche, -in Luft, Wafler und Erde, wie die Nymphaea, Hottonia, ‚Oenanthe, Alle Gewächfe diefer zweyten Abtheilung. sirhten ich, mehr oder minder ftark, ‚nach dem PIRREDERE, zu. et = Abhandlung über den Sasusaum der Molukköjehen Bu u den Cocos der Aal. | divifchen „ von. Labillardiere. Die Molukkifche Sagupalme wurde zuerft von Rumpf 1. t. 18. unter el Namen SAGUS befchrieben, nachher durch Aotzböll Nov. Acta Dan. p.528: t.1. unter dem Namen METROXYLoN fagn, aber -dıefe Befchreibungen gaben den Botanikern noch keine genugfame Kenntnifs von diefem nützlichen Baum, L. giebt eine volliändigere Befchreibung, und nennt ihn Sacus genuina. Er. wird 25- 0 Fufs hoch, und wächft -bis auf 6 Fufs im Umfange: feine Blätter find gefiedert, 20-24 Fufs lang, die Blättchen haben zu äufferft kleine ftechende Zähnchen , die Blattitiele find in ihrer Jugend mit langen Stacheln befetzt. Die‘ Scheide ift aus einem Stück, feinftachlich, und öffnet fich an der Seite, um einen äfigen Blüthekolben hervortreten zu laffen: die Kätzchen find cylindrifch, fpitzig, mit fehwarzen, hohlen Schuppen’befetzt, die 1:2 männliche, ; weibli- che oder Zwitterblöthen enthalten. Der Kelch dep letztern hat 6 Theilungen; der Staubwerkzeuge find auch 6. Die Träger find kurz, und die Staubbeutel öffnen fich’an der Seite. Der Eyerftock ıft ein Oberer, mit rautenförmigen Bapppen dachzirgelartig bedeckt, und mit einem dre; fpaltieen Griffel gekrönt. Die nicht fleifchige Steinfrucht ift faft kugelrund , mit dachziegelartig liegenden Schuppen bed: kr, deren Spitzen geien den Früchtftiel zurückfchauen; diefe Schuppen find an einer fchwammigen Rinde befefligt, innerhalb der. ein ‚eyruhder, br N Kern liegt. X3 Der Am - 16. Der Sısvs ift mit I IR TEN verwechfelt worde, ie a von ee felben verfchieden, er hat die Geftalt einer Palme, und nicht eines pe © feine.Blüthen wohnen ia einer Scheide, feine Frucht ft einfaamig, ‚feine Saa- men nackt, der Einbryo liegt feitwärts und nicht zu unterft am Eyweißs, fe Blüthen find endlich an ihrem Grunde von Haaren umgeben, und. ‚fe en eylindrifchen Kätzchen, _ He i EEE aa; * Man weifs, dafs die Sagtlipäline das koftbare Kraftimehl liefert, das unter dem Namen Sagou bekannt ift: der Zeitpunkt, wo fie daran am geichlicn Re ift der, fo vor der Oeffnung der Scheide vorhergeht. Um es aüszuziehen, haut man den Baum an der Wurzel nieder, zerfchneidet ihn in kleine Stücke, die man halb zermalmt, um die Einwirkung des Waffers zu befördern, denn. das Sagou foll durch Maceration von den Holzfafern getrennt werden. . Seine Blatt. I. % ftiele find zu mancherley Gebrauch in der Haushaltung nützlich, wie zu vB Er {faden u. a. m. Die Maldivifche Cocospalme ift urfprünglich in der Be = den Sechelles zu Haufe. Commerfon hat fie in feiner Sımmlung Lopoicza be- nennt, Sonnerat hielt fie für eine Art von Borassus, Lab. beweift aber, dais diefe bisher nur unvollkommen gekannte Palme eine vom Bonassus verfehiede- E ne Gattuvg ausmachen foll, wie en wollte. Ihre Blüthen find zweyhäufig, und gehen aus N Schaillee hervor. Der Blüthekolben der männlichen Blütben befteht aus walzenför- migen Kätzchen mit grofsen Schuppen, deren jede einen Büfchel von Blüthen enthält, die durch, kleine Schuppchen von einander getrennt find: ihr. Kelch befteht aus 6 bandförmigen Blättehen, die drey äufseren find unter den drey inneren eingefügt. In der Mitte der Fruchtboden, auf dem 24- 36 Staub- fäden ftehn. — Der Blüthekolben der weiblichen Blüthen it äftig, ihr Kelch befteht aus 6-7 breiten Blättchen. Der Eyerftock faft kugelrund, "und mit 3-gfpitzigen Narben bekrönt. ' Die Steinfrucht, ift eyrund, und enthält 3-4 Steinkerne, von denen aber.immer einige abfterben: ‚diefe Kerne { hart, eyrund und fach gedrückt, und inwendig in 25. auch feltener. in; Lappen getheilt. Der Embryo liegt in der Mitte zwifchen zwey Lappen, if Be: eyrund, ablang, endigt fich in eine umgsbogege lägen if BAGgniDEKeci, und der Länge nach tief gefpalten, gi r Be Die Lodoicea ift demnach vom Boraffus durch die u und ee! 5 13 ”r ka Te und durch die Zahl der Staubfäden ERIENIRR. % A A: = 4 £ ; - EB 167 un dee aus einer Abhandlung; über die Hausibierzehh, Tousarsen, "von ‚De Can- dolle (Germ. 9.) Die Familie der Hauswurzeln ( Semperviva Fuff ) gehört zunächft zu den Caryophyllaeis und der Steinbrech - Familie wegen ihrer Blume, und zu'der Hah- ne Yujsfamilie, (Ranunculaceae) wegen ihrer F rucht: IhrC! haracter ift folgender: Fin untererKelch, tief zertheilt, die Theilftücke i in beftimmter ‚oder unbe- -fimmter Zahl. Eine ein-oder mehrblättrige Blumenkrone, in eben fo vielStücke getheilt, wie der Kelch; eben fo viel oder doppelt foviel Staubfäden, als der Kelch Theilungen hat; foviel Eyerftöcke als die letztere Zahl, die dreyeckig unten leicht verbunden find, und dafelbft eine Schuppe haben: die Frucht- kapfeln find ebenfalls äreyeckig, Pafocherig, He und DEE an ‚der inneren Seite auf. . 3 Diefe Familie hat me Bienen Ber | x I. Mit einblästrigen Blumen. Corresvor TE} Kelch 5-theilig: > Blumenkrone 5- theilig, die Stücke offen ausgebreitet, oder auswärts zurückgebogen, insgemein ftumpfs -ı0o Staubfäden, - 5 eyrunde Schüppehen, 5 Eyerftöcke. Der Stanım meiftens holzartig, die Blätter faft immer am Stengel der Länge nach zerftreut, die Blütben in einer weitläufigen Rifpe, oder Doldentrau- be, blafsroth oder pomeranzenfarb. Arten: | -C. orbiculata, paniculara, fafeieularis, eunenta, [puria, purpurea, tereti« - felia, cacalivides , retieulara, mammillaris, hemijphaerica, ‚trifiora, Umbilicus Dec. — Cotyledon EL Calyx 'S-fidus:" corolla 5-fida, laeiniis erectis plerumgue acutis: ftamina ı0: fquamae 5. ovataeı ovaria 5. Caulis herbaceus, folia radicalia, fores fpicati, corollae luteae. — Species; COTYLEDON Ag iuberafi L en, ‚fpinofa, wmalacophyllum. Kalanchog Adanf. — Cotyledon L. I. — Calyx ei arten Corolla 4-fidar ftamina 3. Squamae 4 lineares: Ovaria 4. Caulis lignofus, carnofus, “ folia oppofita, dentata, lacinıatave: flores paniculati, corollae infun- % dibuliformes. — Species: CoryLevon aegyptiaca Lam. CO. lanceo- lata Vahl. C.laciniataL. Kaancuoz patulara Dec. Suec. 64. K. » pubeftens Dec. C. pinnata L. Ultimae fpeciei Corolla eammanhlatı, forteque genus diftinetum. = 1I. er = u 168 —_ ine RER U. Foubarbes arcorolle Polgpetats. "7 & = - a Gare Decand, TillaeaL. 1. Calyx 4: -partitus: Cor. 4- peak. Bi: nn a :Ovaria 4- polyfperma, non re = - ‚dichotomo,-flores folitarii, .pedicellati in »xillis ramorum.— i K u, .T. aquatica L proftrata Willd. Vaillantii ejusd. capenfis L. "deeumbens: 0... MWilld. perfoliata ejusd. BuULLIARDA magellanica, B. bonarienfi er Hae ..... duae.a Commerfonio deteriinatae. L’Boritier ‚Inventor generis.. Be -Tillaca L. I. — Calyx 3 -partitus, feu 3- -phyliust Cor. 3. petala. ‚Ramina 33 Ovaria 3. difperma, articulata. Herba aquafica, folia oppofita, floresi minuti, axillares, fubfefliles, fubinde 5 -petali, In Brink Bi me 4 Er 2 fed numquam 4-petali etc. Species: T. mufcofa L nie 2 Craffula 1. I. Calyx 5- 7-partitus. Corolla 5-7-petala. Seamtna AU tie mae ovatae 5-7. Ovaria 5-7., folia oppofita, exceptis, C.irmbente, er alternifolia. SepTas capenfis s foliis non vere radi jealibus N fed eru- | ciatim oppofitis, uti Craffulae. BIBREN Scdum T. L. I. — Anacampferos T. — Rhodiola L. I. ‚Calyx 4- 7 partir S Ei e tus, corolla 4-7. petala, ftamina 8-14. fquamae ovatae Mt en totidem ovaria. Caules herbacei, fublignofi, folia fparfa, plana, a retiave, fubinde bafı foluta,. fores cymofi, coryınbofi. ‚RuopıorA L. . ; non differt, nifi abortu pleno partialive partium fe xnalinsen huc quo iR 7 & que addantur Sepum 4-fidum Pallas, SEMPERVIVUM fediforme Jul Se, I. Sedum T. Hall. Calyx 6-12-paititus. Corolla 6-12- a u ftamina.12-.24. fquamae 6-12. ovatae, emarginatae, incifae; ehe, 5 ri 6-12. Folia rofulacea, fiores ceymoli, paniculati. R Mr Ag u 9 1 % Fuffieu Sempervivorum familiam inter. dieotyledones polypetalas.. Re quamvis tria genera ad eam.pertigentia fint monopetala.. Hoc exemplum. ech A cet,.characterem hunc minus gravemm.effe, quam hucusque habebatur: namin familiis polypetalis corollae monopetalae EAN uti in leguminofis, male 2, vaceis, obfervatur quoque aflınitas non parva inter Cornos, Hydrangeam, Cle- Ey matides — Sapotilliers (Sapindi?) et Rhamnos, Compolitas et Umbellifera ‚= Liliaceas monopetalas, polypetalasgue. Nec tanti momenti videtur f racfeı \ defectusque corollae. Hoc probat De Candolle ex abortu frequenti coro quibusdam fainiliis, illa praeditis, afinstateque Pretearum cum 2 hie, Amaranthorum cum Caryophyllaeis etc. In Seınpervivorum familia ffamina cum petalis ara r ‚numerus idemt € fed in generibus diploftemonibus, ftamina accefioria, , alterna eum BEE bafıbus petalorum adfıxa funt (allagoflemones Moench.), D. obferyavit Gamina An 169° ® u cum üe alterna priusgollen“ dimittere, quam petalis inferta;, ätque eandem legen cognovit in Rutis, Ericis, Caryophyllaeis, Gentianis!! atque Rhododen- dris, atque eam in omni genere diploftemone obtinere autumat, # zei ab Bxtrait d'une lettre du :C. Broujoner. Inft, Nat = Ar Os avoit deja’ que ' le Bois de Rhodes (Lignum rhodinm) venoit des. Dies Canaries, et Pon foupeonnoit qu'il venoit d’une plante du genre des Liferons. Br.a reconnu, ‚que ce bois eft fourni par le ConvoLvuLvs Poridus et Jeoparius; : da premitre efpece en fournit d’une qualite {i fuperieure, Extrait dun rapport für les Conferves, par De Cndoe, L Aquel regne appartiennent les Conferves? u 5 On les regarde 1) comme des Vegetaux, 2) comme des animaux pa comme des &tres intermediaires entrelesdeux. Cette dernitre SplBior fut avan- - ce par Prieftley, qui s’en retracta deux ans apr&s, ; Ya Ceux qui claffent ces Conferves parmi les animaux, 15 vegardent: ow comme des polypes, ou comme des polypiers, ou comme des aggregations de _ Polypes. L’obfervation la plus favorable, en apparence, Ala r, opinion, et celle qu’Adanfon a confign&e’dans les m&moires des favans etrangers 1757- mais. ce travail date du temps oü les polypes etoient peu connues, etilparait qu’Adan- _ fon a d£crit un veritable animal, nomm& depuis par Müller Vibrio geniculatus, - Sur lesgı. öbfervations eommunique&es ä la fociet& par Girod- Chantsan, ilyen a 3. oü il regarde les conferves comme des polypes. ı) LI propofe de nommer le Byffüs velutina polype des murailles, mais il remarque qu’il n’a vü aucunmou- vement dans fes tubes. 2) Il dit avoir vb un mouvement progreflif tres lent dans le fens de lalongueur destubes, dans la Conferve t. 6.£.34. Dill, (Pl. 1.£.r.) mais comment ces tubes fix&s par leurs bafes ont-ils un mouvement longitudi- nal? Il a vü auffi ces tubes fe dejetter de cot&; mais ces mouvemens ne font- ils pas dus au degagement de quelque bulle d’sir, ou & une ofcillation de l’eau? “5. I rapporta, que le Byffius flos aquae (f.'3.) eft compofe de deux fortes‘ d’ätres: les uns immobiles, ou n’ayant qu’un mouvement trös-lent, font'des tubes verdes eloifonn&s et &; mples (f,3. A,), les feconds fe meuvent rapidement, font jaunes, ovoides, aigus, ou termines par des ehapiteaux (f, 3. B.), Chantran _ eroit que les filets verds fe transforment en animaleules jaunes, et il en apporte pour preuye, que les filets dans cet Etat ont quelquefois-une forme eylindrique (f: 3. C.). Mais möme dans cet £tat, les filets mobiles font jaunes et eouronn&s d’an chapiteau, et les filets immobiles verds, et fans chapiteau; d’ ailleurs fi les - filets verds fe changoient ‘en Seenalenles ; jaunes, on ne trouveroit pas. d’animal- _ cules jaunes dans tous les £tats d’aecroiffement, et m&me plus petits,; que les % filets 23 ! - m - filets verds. .; On. neue NER. ces obfervations, que les.animaleulos jaunes etgient melang&s aver les filets werde et. ar rien- ei ich ‚pronve que lescon- ferves foient des polypes, a N N RRRRR $ gr DD “ ü ie Sont- elles des polypes?. Ch. foutient cette opinion dans neuf de an bfer- 'vations.. On fait que dans P’interieur des. conferves cloifonn&es, on trouye. ‚des. globules, que quelques botaniftes ont regard& comme leurs gr BAUER; ont fait, encore que toutes les eaux contiennent des myriades, d’ ’animalcu) es... Chantra 2 penfe, que les animalcules qui, fe meuvent autour des canferves, font lesm£mes, | &tres, que les globules immobiles, qui fe trouvent dans leur interieur, et il compare leur immebilit® dans le tube A la torpeur d’une chryfalide.. Il fe fonde 1: fur une reffemblance plus ou moins parfaite entre les arimalcules exte- rieurs, et les globules interieurs: ‚mais peut- on donner une grande importance A une reffemblance apparente entre des atomes microfcopiques? Sa deuxieme: preuve eft, que-fion prend une conferve depourvne d’animalcules , qu’ön a laiffe dans l’eau quelques jours,; on trouve que ces globules' interieurs. ont difparu, et que.lieau eft remplie d’animalcules: mais ce fait s 'explique facile- ment, en difant que le.fejour de la Conferve dans, ‚une eau ftagnante. a. corrom- -pu.les parois des.tubes, que.les globules en font fortis, ou.ont'ete. eux memes‘ decompofes, et que dans leım£ine bocal il seft developp& des. animalenles, infu- foires; Cette explication ef d’accord avec Yhiftoire geuerale de ces. animaleu-, les. ;; .. Chantran lui m&me a obferv& des animaleules dans une eau ou il avoit. fait macerer le L. prunaftre.. ‘Il y a d’ailleurs quatre objections a faire: contre Yanalogie des Conferves avec les Polypiers. 1. On n’appergoit dans aucune Con- ferve ni trous ni pores qui puiffent donner paflage aux. animaleules, or ces trous devroient &tre vilibles, puisqu’on voit les animaleules qui devroient: paffer. ‚au travers. 2. Ises mömes animalcules qu 'on pretend fabriquer telle owtelle ‚Con-, ferve, fe retrouvent dans les eaux qui ne contiennent pas de Conferve, ou -qui- en.contiennent d’autres efpeces; tel eft p. e. le Gonıum pectorale. Mull. deerit, ' par Chautran f. 2.) comme fabricateur de la Conferve t. VL. £. 34. .Dill, 3. Une mäme efpece eft fouvent ‚habit&e par des animalcules. differens: an = Chantran decrit deux efpeces d’animalcules dans Phiftoire de la Confervet- IV, f. 1. Dill. (f. 4. et 11. A.) et Sennebier en a obferv& 22. efpeces dans la mar tiere verte. 4. Ontrouve desConferves depourvues d ’animalcules, eomıi le voit dans to. des obfervations de Chantran. Il femble natunel; Aal de la, que les GONIBERE ne -font pas des Polypiere; el vo ? FIRE R £ Far Sont-elles enfin des‘ renatiohe d’ NEE: PRANE: ch. le venid, rg huit articles de,fes obfervations ? Remarguons d’abord, que dans 5. de ces ar-ı tieles. il admet, cette. opinion par analogie, et aus ‚dans 3- feulement il die x -avoir E: i cr sagshslobutis URAN: PERSRSN. Fehler; perdre alors deleur ae et former'un veritable tube de conferve, qui, avant fa mort, emet des globules mobiles, Remarquons encore, que Ch. a fouvent obferv& des cönferves fech&es depuis plufieurs mois, et il femble‘ fingulier gu’a l’inftant m&me ot. elles repren- nent la vie elles fe mettent & travailler A Paide de leur wepraaetiei: -enfin ıl femble que les deferiptions et defleins de Ch. loin de ‚depeindre la generation "des Conferves, donnent l’id&e de leur decompofition. ‚Ges difhcultes s 'evanoui- roient, { Ch. avoit vü clairement’ la reunion des änimalcules:” mais dans la Conferve bulligere , on ıl dit avoir vü ce mouvement, il ajoute geil &toit tr&s-lent. ° Ces mouvemens de molecules font- ils autre chofe’ que des jeux d’attraction ? Ne feroient -elles point entrainges par. les animalcules qui nagent dans leliquide? Ces animalcules eux- möınes nefe precipiteroient- ils ‚point dans les tubes de Conferve a moitie decompofds pour y trouver leur nourriture ? I eft fans doute perınis de rechercher toutes ces. ‚pofhibilites, lorsqu’en dernitre "analyfe, c’eft d’apres 3: obfervations gu’ on voudroit etablir un fait contraire.A ' toutes les loix de la nature organif&e. Partout en, effet nous voyons les. Etres tendre & fe divifer pour multiplier le nombre des individus, .et Jjamais les ‚indi- - 'Yidus fe reunir pour diminuer le nombre des &tres: = eft loin gi Etre prouve que les conferves faffent exception A.la:loi. Mais pourquoi refuferoit- on de les ranger parmi jap: vegetaux, dont la nature chimique, leur maniere de vivre et leur ftructure les rapprochent? Draprts Yanalyfe, qui en a &t& faite par le C. Vauquelin, elles_ne. con- tiennent pas d’aımmoniaqueänud, mais combin& avec de l’acide pyro- muqueux: elle ne contiennent pas de muriate de foude, mais du muriate de potaffe , et elles donnent une quantit© de cendres analogues & celle des autres vegetaux: Drailleurs, elles font vertes A la lumiere, et s’&tiolent ä Pobfcurite, elles exha- lent du gaz oxygene, elles font fixdes par leur "bafe, ’et forment des touffes habitäes par des animalcules, comme toutes les plantes aquatiques. Par leur ftructure elles touchent de fi pres aux Fucus et Lichens, qu’on a de la peine äles en feparer .!!!); enfin elles ont de veritables graines, d’apr&s les obfer- vations de Vaucher, qui Tanz es par Roth, et ‚par eelles de Chantran. % "11. & quelles famille ei Conferves Aeehenf. -elles? 2 er de BR des Enke avec les Fucus, les Lichens, ‚et ker Tremelles, indique deja qu’elles doivent &tre rang&es dans la famille des Algnes;. mais cette famille renferme elle möme une multitude d’e Etres hetrog&nes, dont les caracte- res generiques font mal definis. Le C. De Candolle propofe de a diyifer en He Clafies , les Algues et les ee: RL La La famille fh Lichens tire fon SER des Be “on tubereules; ga guoique d’une forme variable dans les divers genres, fe retrouvent dans tous. es Toutes les efpeces de cette famille habitent Mes, lieux fees, & Vexteeption de i deux qui vivent fous l’eau; favoir le L. aquaticus L.: et une ‚efpece i ined Verrucaria, que de Candolle nomme V. rivularis. Les Lichens font cor ces, gelatineux ou pulverulens, depourvus de racines, ils afpirent leur nourriture, foit par des poils radiciformes, foit par leur furface fuperieure ou inferieure. Les genres de ..cette famille font, Lerna, Humb. „ FunsımorruA, Decand. WERRUCARIA, Hof. PsorAa, LoBaArıa, FRLRIPEERe GERBONI, kan) Umpsırıcarıa et Corzema Hoffm.. Te: Be BL TR « = Les-Algues habitent fous leau, & Yexception de quelides Byffus N et quel- ques Tremelles; Toutes: font deriuees de racines, et afpirent leur nourriture par leur furface entitre: auflı ne tendent-elles point & s’elever perpendiculäire- ment. Leur contexture eft herbacte, coriace ou gelatineufe. 'Leurs graines, lorsqu’elles exiftent, font places, foit äl’exterieur, foit & Pinterieur des feuil- tes et filamens. Dans quelques genres, il n’exifte pas de graines, ‚mais une ep reproduction par bouture ou par diviheg, a la manitre um ‚polypes. a) " % Pi, MI. Genres de la Fanflle ‚des Algues. he ch =. Graines renferme&es A Pinterieur des feuilles ou des Alamens. nn ı. Tarmeıra L.I. Roth. Subfantia gelatinofa, nllreoh, fen. ee, membrana- cea contecta, granula fructificationis perfubftantiam fparfa gelatinofam. Excludatur T. parpurea, quae ad Fungos pertinet. _Forfan et hoc ge- nus in dua difpertiendum, Tremellas veras, -virides, membranaceas, atque aörem oxygenium exhalantes:; Tremellas falfas, aurantias, gofas, aörem oxygenium non exfpirantes, Are forte. ad 4 fingen zele- # gandas. k ERBEN REST. . Id 3. RıyuLarıa R. Subftantia Jetariiiöhh, nulla- euhe contecta. ‚Grana Fructifie eationis per fubftantiam fparfa. 3. Umva L.I.R. Folia membranacea, in margines vefieulas. continer ! quae femina pericarpiave ereduntur: nullum orificium externum femina emittenda. Excludantur Ulvae globulofae, pruniformis. nempe, atque globulofa, quae ad Tremellas referendae. Rothius Urvam in- zeffinalem confervis adfociavit, fed ex melius cognita forfan novum genus, intermedium cpnftituit. A. pe, % 4. Fucus L.I.R. Folia coriacea, cujus extremitates entern. atque veh- eulis implentur, in —. Alagan opinionem vulgarem , femina con- RT ang 373 — 2.0 eontinenfur, emittentes;gquoque per porosiexternos fuccum vel fluidum er vifcofum. eo rgeapind Fur globuliferi, Gmelin. , qui Ceramiis ad- e, numerandi. ; 2 SER Be. 5. Coxrerva ” 1 R.— ne bet amilia, F ed seen feu car- tilaginea, diffepimentis tranfverfalibus intercepta: Semina in locula- mentis, nec egredientia nıfi deftructione loculi feu tübi. Species ma- _ rinae fufcae, atque cartilagineae, fpecies aquarum dulcium herbaceae, 3 eh De an BE generis?: EL4 ir (GÄmine externa, feu extus adfıxa. 6. Cersmmm R. Filamenta® membranacea, cartilaginea i feptis deftituta. Capfulae monofpermae fuperficiei filamentorum adhaerentes. Roth huc -- adnumerat Eneos globuliferos, atque Conrenvanı hirioralem, et dicho- BON. - 1 \ ha 7 7. VaucHerIA. —- Vauch. me, ce — Filamenta ae Tonplieie ra mofave, feptis deftituta: Semina fuperficiei fen parieti externae aflıza, plerumque pedunculata. , ee“ Brssus Ei Flamentä fimplicia eh: ne infirueta vel defi- I ..‘.. tuta, viventia in ‚are. Semina filis longitudinaliter adhaerentia. Ve- 0 rofimile fpecies varias hujus generis ‚poft accuratiorem inveftigationem, ' et pleniorem cognitionem, ad Vaucherias partim referentur, uti 2. aurea, autad Confervas, uti B. velutina, aut ad Fungos, uti B. omen- - tiformis, aut e regno vegetabili expungentur, uti B. flos aquae. . BATRACHOSPERMUM R. — Vauch. 2”®, famille. Filamenta geniculata, ar- ticulata, gelatinofa: .nodi filamentis fimplicibus ramofisve, inter quae fita funt abfconditaque femina bulbillive, feu propagines, decidui, afque fub origine jam ex filis articulatis conftant. ME **_ Algae, qui dividendo multiplicantur. 10. Cuantranıa — Vaucher 4”, famille. Filamenta folida, modofa; % nodi feparantur et frufta Apeciem reproducunt, uti taleae. 11. Hroropscrion R. — Conferva reticulata — “ Vauch. Ze anhle! Sac- euluscylindricusubique claufus, e rete pentagono (mailles pentagones) a conflans, reticulatus, interflitiis pentagonis: filamenta retis in extre- mis inflantur, feparantur, atque in tubos feu Be aequales, penta- . gono-reticulatos diftenduntur, Y3 Species u a PER ie he ; = : a8 Fe u ® MT pe De sınmova gms Sutneninne re ie TnaMerer "proßrata Chair Erbes ans carnofa, ‚ro tündato- -loba- “u vr 14, proftrata, be N Ba in eryptis, Era 433 je. punctulatz. Chantr. (E 6. ) Hab in ery ptis. R "Coxrerva Jalinarum, eruftacea, gelatinofa, viridis, tenuis; Alasmeneie fie plicibus intertextis conftans. . ‚Chantran., (£&7. ): Hall, ae 2 in falinis, aquis falfıs. 4. Conrerva bulligera, filamentis fimplicibus, feu ramofis, plexum Bi $ aereas includentem efficientibus, fructificationis. granulis in eoang loculo plurimis Fafciatis feu lineatis. Chantr. Dill. IV. £ f. ı=. Aaicher ‘in Bull. de la S. Philom. 48. t. 12. f.7. — Hab. in aquis Auleibus, a Ge 3 5. 'Conrerva bullofa, filamentis ramofis plexum Ef aereas ineladentem efi- . eientibus, fructificationis granulis maximis in quoque loculo fubbinis. Chantr. Bull. n. 9. t. 9. £. 5. — Hab. in aquis duleibüs N 6. VAvcHenrıA mammiformis, filamentis fi mplieibus. radiantibus, an er : bienlatam mammiformem conftituentibus. c a Chantr.. i (£. 8.) Hab. in aquis duleibus. 9 u m U ax eb. ER 7. VAUCHERIA difperma, filamentis ramofis feminibus binis oppoAt itis fefilibus : fubterminalibus. — Vauch, Bull. n. 48. t. 13. £. 9. 8. VaucHERIA rofa, pulvillo denfo, filamentis brevibus Gmpleibs, feminibus = geminatis terminalibus., ‚Vauch. Bull. n.,48..P, 187-0004 9. Vaucnenıa infuflonum. — matiere verte Prieftl. Ingenh. Sapaik“ ve MD: infufionum Schrank. minima, ‚viridis, ‚selatinof, Amen vi manifeftis. er uni Mi h ER TEE 10. Bıssus /padicea, filamentis fmplieibus, Spadiceis erifpis. Fri D ‚2103. Hall. Hab. in rupibus. 11: BATRACHOSPERMUM gelatinofum, caule articulato eilifoni, nodorum - filamentis ramofıfimis laeta viridibus. ns Birch Me C, gelatinofaL. : » RR \ er Te 12. BATRAcHosPERMUM fi inplex, caule A enlake moniliformi, nodor: ur m la. ; mentis fimplieibus acutis. Vauch, Bull. n. 48. t. 12. Are "gel 2 nofa Chantr. ra, h 13. BATRACHOSPERMUM nigricans, caule articulato, a ee nentis ramo- _ ‚Gflımis obfeure purpureis tecto,.: Yoneb ENRREN® Por. an. 9 f. 8 295 _- R 3 2 14. s Bi CHanTs ana nodofäs, viridis ER fubimples y oda L. Pauch, BR sur ‚ de Phufigue Flor. 2 9. f3 IK 2 j 15. CHANTRaNIa nigricans, pigrefcens ande fubramol, Vauch, Bull: n. 48. £ ih 4.6. zanl, n. 7- ae 3 438° "Hirracıum DEN foliis, caule, RR. denfi ff me lanatis, fqua- mis ‚ealycinis Aubnudis, radice indivifa ‚praemorfa. St. Amans. Tab,f. 1. Ar Var. B. caule fimplici , foliis. argute dentatis, floribus. congeftis. ‘ Puleherrima fpeeies,. ad Hieracia, caulibus ramofis, foliofis, moltifloris einer 'Caulem habet friatum; radicem praemorfam eylindricam, Pepe dicularem, fibris eraflıs, Base! Aavicantibus capillatam: Planta 2’ ad 2® afcendit, ubieunque veftita eft pilis albis, flexibilibus, intricatis, Iahuginofis, fimplicibus, fuberifpis, longis, tamque denfis,. ut planta ante -anthefin, ubi folia äpproximata funt, tota’ lanata videatur, utlovis. Folia caulina fefh ılia, lanceolata, dentibus remotis, in varietate B. fortioribus, dentata. Folia ramea, fubamplexicaulia, magis ovata, minus dentata: aimbo acuta. Rami divaricati, foliati, terminati floribus flavis, „brevibus. peduneulis, ex axilla foliola egre- - dientibus , infidentibus; ped. rarius biflori. Receptaculum | fubalveolatum, et _ fqdamae kälyeinae apice nndae funt. Semina lütea, 'coronata pappo fefhli iis ‘-Iongiore. Nön pro varietate H. villof baberi poteft, cujus pili flavefcentes feri- cei potius funt, quam lanuginofi. Differt quoque ab H. lanato. Vill. quod bien- ne, humilius, radice nen praemorfa, calyx totus lanatus, pilis plumofis, femi- nibus nigris. Habitat in aggeribus maritimis, ex arena quarzofa conftructis Tete de Buch, Dep. de la Gironde, ubi Noret per totam aeftatem, et leetum fuit a D.St. Amans. Fibrae radicis amarifimae; caules aihil amari. Be 2 pecore: a u 9 & Oerhen:, in Fruetifieationis parıes Tansrossar pop la, ( auct. Curt. _ Sprengelio. Hl ö "F rons Targioniae fopesiäkektheinn Fepillimia Matebantie: fed firienbet inferiorem, ftatim difcernitur- ‚eapfula obfcorius purpurea, bivalvis, globulum® album continens. , Schreberus in fieco organo fructificationis obfervans,- globu- lum album pro vario, verrucam purpuream pro organo mafculo habuit, de- monfravit-quoque femina filamentis tenuifhmis articulatis circumdata efle, i Marchantiae, Spr. vivam examinavit. In frondibus junioribus capfulamn bivalvem undique elaufam manere vidit, nec ante maturitatem fructus dehifcere. - In principio unica membrana involuta, poftea vero fecunda membrana exterior L atque purpurea explicatur. (f..B.) Interior m. pellucida- ‚eft,; e’rete areolis hexa- ui conftat, corpufeulisque- ERENE few glandulas afimilantibus, con- fita. fa. <(f, C.D.) Captula: Kir BRREEN ‚atque ‚si Rylis Si qui fimiles illis, quos Hedw. in Hepaticis, mufeisqne obfervavit. Stylus uogue hie caducus, calyptraeque mufcorum fat fimilis (f. T-G.). °-Spr. 'corpu membranae interioris pro-organis mafculis habet, - ‚rationemque la ınarcefcere, atque effoeta, vacuaque videri, cum fructus maturare ineipit. Verruca purpurea contra (£. C, a.) ad bafın hujus membranae ‚fita, ‚atquea$e ıreb. pro parte mafcula habita, inalterafa manet usque ad maturitatem fruetus? 7 1 5 fuper ex obfervationibus Schinidelii Hedwigiique patet, organa mafeula in Ricciis effe globulos, membranae cellulofae inhaerentes, quodque eonftitutio fimilis in Anthocerote „ immo in Jungermanniis reperitur. . Diferimen in eo pofitum, quod i in Targionia fubftantia fpermatica immediate fligma hians attin git, cum in tribus geaerihus eitatis, ad u penettatugnm, seriaulunıekapen ire debeat, | Gpraägh ‚ib Aa HE m Bemerkungen des Herrn Anbert FA Peric- ‚Thonars, uber Ko 3 ee Bände der Encyclopedie botanique, von, Lamark, betrifft meilkene Pflanzen. von der, Infel Bourbon und Madagafcar. (N. 5 3.) ”s : R E - Abhandlung über die Sennapflanzen, von Delisle. (80. POL na x a8 ER: er 4 Man gewinnt in Aegypten zwey Arten von Senna, mit. denen ein ER licher. Handel getrieben wird. ‚Sie kommen von zwey verfchiedenen Arten- von _ " Cassta, Die eine ıft die Cassıa Senna L. auch franzöfifch Senne ä feuilles ob-, tufes ou d’Italie, ift bereits den Botaniften bekannt; die andere aber- CAssıa lanceolata Forsk. viel weniger. Erflere ift ein krautartiges, äfliges Gewächs, das insgemein nur 14-18 hoch wird. Seine Blätter beftehen aus 5-6. ‚Paa» ren von Blättchen, verkehrt eyrund, ‚und mit Stielen ohne Drüfen, . Die Blu. men kommen in Trauben auf der Spitze der Acfte; der Kelch hat 5. braune, _ Zähne, die Blumenblätter find gelb und geadert. Die Hülfen find flach, mond- förmig, und auf beyden Seitenflächen der Länge nach mit einer kammartigen I Linie befetzt; fie enthalten 8-ı0 Saamen. Diefe Pflanze ift in unferh Gatten: jährig, in Afrika vieljährig. "Ihre Blätter riechen frifch, fehr unangenehm. . Sie wächft wild in der Gegend um die Infel' Philoe, und des erften Wafferfalls“ des Nils; man baut fie auch dafelbft, fo wie noch in mehreren Gegenden \ Oberägypten. Man bringt die Erndte davon nach. Syene , wo fiein fehr rin- ‚gem Preis verkauft wird. Die Kaufleute mengen fie aber niemals‘ Er Senne mit fpitzigen Blättern. Diefe letztere Art, die auch fenn& du Sai d, ie IE: palte, de la ferme genennt wird, ifteinäftiger Strauch, ohngefähr 2° hoch. Ihre’ Blätter haben 6-7 Paar fpitzig lauzettförmiger, dünn behaarter Blättchen, und der Stiel ift ohne Drüfen, » Der Blüthenftand ift wie bey der vorigen Art. Der Kelch .hat 5 eyrunde, gefärbte'Zähne, die Blumenblätter find auch gelb’ mit 2 - braunen Adern, die Schoten flach, ein wenig bogentörmig, ‚zu äuflerft un | rundet, und enthalten nur 6-7 Saamen. Die Ababdes und die Araber vom Stamm Bicharie Grblen die Gitzbta- ‚trige Senna in der Wüfte füd- und ofwärts von Syene, wofie natürlich in den vom Regen angefeuchteten Thälern vorkommt. Man findet fie nur obenher des eriten Wafferfalls, aber dann in einem weiten Strich Landes. Die Araber fchneiden die Aefte ab, zur Zeit, wo die Blütben anfangen abzufallen. Sie laffen fie einige Zeit an der freyen Luft, und ftecken fie in Säcke, ‚ehe fie voll- kommen ausgetrocknet ift. Diefe Senna wird gleichfalls nach Syene gebracht, und dort von den Kaufleuten angekauft. _ Eine Kameellaft koftet ohngefähr 8- ı0 pataques, von 90 parates, die ohngefähr 30- 33 fr. Livres betragen. Da’ die Einfammlung der fpitzblättigen Senna nicht reich genug ift, um.den Arabern einen beträchtlichen Gewinn zu verfchaffen, fo mengen fie die Blätter einer andern Art darunter, deren Figur der Senna ziemlich gleich fieht, aber die ganz andere Eigenfchaften befitzt. Es ift eine Art Cynanchum, dieim Lande unterdem Namen Arghel bekannt ift, und die H. Delisle genau befchreibt. Die Blätter verderben die Senna, und theilen ihr fehädliche Eigenfchaften mit. _ "Anfangs Herbfts wird die Senna auf Barken den Nil hinunter nach Boular ge- bracht. Dort werden in den Magazinen der Kaufleute die Blätter von den Acften geftreift, gewannet, gefiebt und gereinigt. Man thut immer einen Theil der fpitzblättrigen beyfeits, der übrige Theil wird mit Arghel und mit ftumpfblättrichem vertaufcht. Alle Jahre kommen etwa 2000 Kantar Senna nach Syene; wenn die Blätter vom Holz gefondert find, fo betragen fie nur noch etwa die Hälfte diefesGewichts. Man lieft auch dieSchoten aus, ohne den Verkäufern dafür Rechnung abzulegen, welches einen fchönen Gewinn bringt, ' weil fie in den Ofizinen von Europa den Blättern vorgezogen werden, aber in Aegypten fehen dieMaterialiften fie eher alsüberflüffig, und fogar als fchädlich an. Der Gebrauch der Senna kommt von den Arabern zu uns, und wir haben ihre Benennung derfelben beybehalten. Die Vermengung des Arghel mit der . fpitzblättrigen Senna macht das Auslefen derfelben fehr fchwer, denn diefe -beyden Blättchen können faft gar nicht unterfchieden werden. Die Caflıa lan- ceolata Forsk., welche diefer Schriftfteller für die wahre Senna von Alexandrien ‘oder Mekka "ausgegeben hat, und die in der Gegend von Gedda wächft, — weicht nicht fehr merklich von der Senna der Palte ab, die D. befchrieben “ hat; er bemerkt, dafs diefe Senna von Mekka bisweilen mit der ftumpfblättri- gen vermengt angetroffen wird, aber nie mit dem Arghel:_ diefs giebt ihr einen grofsen Vorzug vor der andern. _ 2 - Man verkauft in den Ofizinen vonCairo einen Saamen unter dem Namen Chinchin, den man in Augenkrankheiten braucht; er wird durch die Ka- £ “ rava- f ravanen von Darfour- ‚und’Sennaar gebracht. -Delisle fäete mehrere diefer Saal men, und erhielt davon die Cassıa ahfus L. A ER “ a # DEE ER Fr Ueber die Nyınphaea- -Gastung, von EHRE ; ER Ba: Der Nenuphar, (Nymphaea L.) ift durch Juffe ien, Gärner u.a. m. alas - die Einlappigen gerechnet worden + obfchon zwar die fich anaftomofirenden i Sehnen der Blätter, feine dem Mohn ähnliche Narbe, und die ganze Geftalt der verfchiedenen Arten anzeigten, er müffe eher zu den zweylappigen gehö-. ren. Ich habe Gelegenheit gehabt, diefe Vermuthung zu beftätigen, und : zu erweifen, dafs die Seeblume wirklich einen zweylappigen Saamen hat. Die Fruchthülle (pericarpium) ift rund, glatt, dunkelgrün, unten ein- gedrückt, und am Grunde mit den she Kelchblättchen befetzt; es trägt oben eine runde, fcheibenförmige Narbe mit einem Kranz von 14 Streh- er len bekrönt, die Saamen fitzen niftend im Brey, und find eyförmig: die äuffe- i re Saamenhaut ift gelb, glänzend, dick, und auf demtSchnitr öhlig: die innere Haut ift ein rothes fehr feines Häutchen, das unmittelbar an das Eyweifs an- liegt. Diefes ift weifs, mehlig, und nimmt faft den ganzen Raum innerhalb den Saamenhäuten ein: zu äufferft an felbigem findet man den kleinen, weißsen, fleifchigen, kreifelförmigen Keim. _ Diefer Keim wurde von den mehreften Schriftftellern für den Saamlappen der Seeblume gehalten, allein diefe Pdlanze befitzt eine ganz befondere, im Pflanzenreich noch beyfpiellofe, Befchäftenheit: ihr Keim hat eine eigene Bedeckung oder Haut. - Löft man diefe ab; fo findet man erft den wahren Keim, der aus zwey weifsen, eyrunden, ausgehöhlten, fleifchigen Saamenlappen, und einem grünlichen Federchen befteht, welches i in der Höhlung zwifchen den Saamenlappen fteckt.. Diefe Befchreibung ıft nach der N. alba und lutea gemacht, und beweift, dafs diefe Gattung zu Ende der »lohnfamilie verfetzt werden mufs. PR} Br Der Saame der Nehumbo it vollkommen dem Saamen der % gleich; ich habe aber keinen aAntreffen können, der nicht fchon gekeimt hätte; man fiebt dann zwey grüne, ablange Saamenlappen von ungleicher Länge. Der Keim hatte auch eine eigene Haut. Ift diefe Befchaffenheit etwa den Wafferpflanzen eigen, und dient fie dazu, den Keim beffer vor der Fäulnifs zu bewahren? Mirbel hat die Beobachtung, dafs die Nelumbo in die Familie der Hahnenfüfse gehöre: denn fie hat mehrere Griffel, und was man bisher für eine einzige vielfächerige Frucht gehalten hatte, - if | eigentlich, ihm zu folge, ein Aggregat von EHRE 4, ec zufam- menklebenden Rei I r - 9 —- Fufhen über die Vereiniowig iehrerer ausländifcher Pflanzen in eine zu ne Lorbeer- _ familie gehörige Gattung. (No. 58.) E Die Gattungen Tomrx Thunb. TErTRaNTHERA Facgu. SEBIFERA und Hexanruus Loureiro und Lıtsea Lamark. machen eine einzige, zu der Lor- beerfamilie gehörende Gattung aus. Denn der Tomzx hat einen Kragen von . 5-6 Blättern, der 5-6 Blüthen enthält: jede derfelben befteht aus einem fünf- theiligen Kelch und 12 Staubwerkzeugen in zwey Reihen. Die Ternanturra _ hat einen vierblättrigen Kragen, der etwa ı2 Blüthen enthält, die fünftheilig find, und mit 12 - 17 Staubwerkzeugen verfehen find, deren Staubbeutel vier- fächerig find, wie der Lorbeere ihre. Die Srrırera hat einen vierblättrigen 8-10 Blüthen enthaltenden Kragen, deren jede einen abgeftutzten Kelch, und -ı5 Staubfäden hat. Der Hrxantuus hat auch einen vierblättrigen, fechs, FR vorigen gleiche Blüthen enthaltenden Kragen. In der Lırsea trifft man, nach Lamark, einen vierblättrigen Kelch an, der etwa 100 Staubfäden, in 10 Büfchel vertheilt, enthält: aber eine genauere Unterfuchung zeigt, dafs die Litfea einen vierblättrigen Kragen hat, der zehn Blumen enthält, deren Kelche fehr klein find, und deren jede ohngefähr 10 Staubfäden trägt. Diefem zufolge vereinigt J. fie alle in eine Gattung, deren Charakter ift: ‘ Einen 4-5 blättrigen Kragen, mehrere Blüthen enthaltend: Jede Blüthe hat einen tief 4-stheiligen Kelch, und 10-18 Staubfäden, mit 4fächerigen Staub- beuteln. Die Frucht ift eine einfächerige Beere. Zu diefer Gattung müffen noch Laurvs cubeba Lour, und Laurvs involnerata Retz. kommen; letztere ift eine von Srsırera verfchiedene Art, obfchon Willdenow fie vereinigt hat. Diefer letztere hatte fchon die nahe Verwandtfchaft von T'omex, Tetranthera, Sebifera und Taurus involucrata gefühlt, und fie in eine Gattung vereinigt, die er Tomex genennt. Aber diefer Name waren von Thunberg, von Forskal gebraucht worden, um eine andere Gattung zu benennen: es ift demnach bef- fer, diefe neue Gattung nach der zweyten Art LitseA zu heifsen. Es enthält folgende Arten: vi | ; ee + Lersea japonica. Tomezx japonica Thunb. Willd. 14 2, — _ teiranthera. TomeXtetrauthera Willd. T, laurifolia Jaegqu. H. Sch. 3: — trinervia. . Launus involuerata Retz, _ 4. . hexantha. Lirvsea chinenfis Lam. 5 fobifera, Serırena elutinofa Lour. 6. — giperita. Lauxus cubeba Lour, 3 Zz2 . Ueber Ueber den Dowm oder die Palıne der Thebaifchen Wüfte, von Delisle, (N. 59.) \ Unter den wenigen Bäumen Aegyptens find 2 Palmen. Die eine ide Datteipalme: die andere ift der Doum, der auf den Gränzen der Wüfteiande- ren Gewächfen Schirm verleiht, und dadurch dem bebauten Land eine größere Ausbreitung verfehafft hat. Der Doum vermehrt, fich, im Said nur oberhalb. 5 Girg&: er wächft auch in Nubien, nach Bruce, was die von-Sennaar undDa-r four gekommenen Neger dem B. Delisle zu Kairo beftätigt haben. AAR Diefer, durch feine gabligen, zweytheiligen Aefte merkwürdige Palm- baum, war fchon zu Theophrafts Zeiten bekannt, und ift unter dem Namen CucırEra von diefem erften Phytologen fehr genau befchrieben worden, wie D. fehr bündig beweif. Bruce war in dem gleichen-Gedanken geftanden; allein er fagt, der Steinkern der Frucht fehe dem Pfirfichftein gleich, wele es nicht ganz richtig ift, und dafs das umgebende Fleifch bitter fey, da felbiges doch füfs und angenehm fehmeckt. Wahrfcheinlich hatte er die Frucht nur unreif beobachten können. -Delisle glaubt ferner, die Cycas oder Cucas des Theophraft, ein in Ethiopien einheimifcher Palmbaum, fey der nehmliche, wie der Thebaifche. Pokoke hat in feiner Reife eine ziemlich paffende Befchrei- _ bung und Abbildung der Frucht des Doum gegeben, die er Pahna Thebaica nennt, und gleichfalls für dieCuci,oder Cucifera Theophrafts hält. Clafius und - dieBaubine find ganz kurz über diefe Pflanzen. DerStamm desDoumiftetwa30? hoch, und hat 3° im Umfang : feine Oberfläche ift voll paralleler, wenig hervor- ftehender Ringe, die etwa ı” Breite haben, und die Ueberbleibfel oder wenig- _ ftens das bleibende Maal der Blattftiele find. Er theilt fich in zwey Aefte, die fich hinwiederum drey oder v.erınal in zwey theilen; jede der letzten Veräftun- , gen, oder die äufferften Theilungen endigen fich mit einem Büfchel von 20-30 handförmigen Blättern, die 6° lang, und 3 breit, und bis auf Zweydrittel ihrer Länge eingefchnitten oder gefpalten find. Sie ftellen einen ganz kreisförmigen, aber fchräg ausgebreiteten Fächer vor: die einzelnen Abfchnitte find gefaltet, und werden gegen die Spitze zu allmählig fchmäler. Zwifchen den Abfchniz | ten (lobi, laciniae) bemerkt man einen Faden, der fie alle vor ihrer Entwick- _ lung verbunden hielt: der Blattftiel iff halbrund, hohlkehlig, oder rinnenför- nig, um die Hälfte kürzer als das Blatt, am Grunde breiter werdend, und fo eine Art von Scheide um den Stamm (Aft?) bildend. Die Blüthen find zwey- häufig, und ftehen traubenförinig auf einem äftigen Kolben, deffen Aefte etwa einen Finger lang find. Wenn die Blüthen aufbrechen wollen, fo fpaltet die > Scheide der-Länge nach auf einer Seite: der Kolben ift dachziegelartig mit ab- wechfelnden, fägezähnigen Schuppen bekleidet, die eine doppelte Spirallinie befchreiben. Die Blüthen ftehen einzeln in den Winkeln der Schuppen, deren Zwifchenräume mit Seitenbüfcheln befetzt ind. Die 5. haben einen tief up fechs- a 3%, v“ S De TB . fechstheiligen: Kelch; die '3 äufferen- Lappen find klein, fehmal, und liegen. eng an einen die drey inneren tragenden Stiel; letztere find ein wenig gröfser, dicker und auseinanderftehend. Die Staubfäden, fechs an der Zahl, find nicht länger wie der Kelch, und die Träger unten zufammengewachfen. Der Kelch der 2 ift-auch fecbstheilig,; aber in’gleiche Stücke: er enthält drey oberhalbe Eyerftöcke, die zufammengeklebt, und jeder mit feinem Griffel und Narbe ge- krönt find. _ Die Frucht ift eine eyrunde, mit einer dünnen und glatten Haut zogene Beere, von gelben Fleifch und füßsem gewürzhaften Gefchmack. "Das Fleifck ift von Fafern durchzogen, deren innerfte fehr dicht ftehen, und unr den Kern eine hölzerne Art von Rinde bilden. Diefer ift hornartig, weils- lich, an einem Ende flachgedrückt, am anderen fpitzigen Ende ift eine EV ertie- - fung, die den Embryo enthält. Der Stamm des Doum befteht aus a Fibern; man fpaltet es in Breter, aus denen man im Said die Thüren verfertiget. Die Fafern find fehwarz, und das Mark dazwifchen gelb. Aus den Blättern macht man Boden- teppiche, Säcke, Körbe; das Fleifch der Frucht ift eine angenehme Speife. Man bringt fie häufig nach Kairo, und verkauft fie in geringem Preis. Sie haben den Gefchmack von Lebkuchen, und mıan bereitet durch den Aufgufs ein Getränk, das jenem ähnlich ift, das aus den Süfsholzwurzeln oder’dem Mufs des St. Johannis - Brodts bereitet wird. Diefes Getränk wird für gefund gehalten. Der Kern wird im Trocknen hart, und nimmt eine Beane Politur an; man verfertigt Paternofter daraus. Juffica und Desfontaines haben angemerkt, dafs diefe Palme mit der Gat- tung vieles gemein hat, aber durch dieLage desEmbryo fich davon unterfchei- det, der in letzterem auf der Seite liegt. Gärtner hat die F rucht befchrieben, und macht mit Recht eine Gattung daraus, unter dem Namen. HyruoEne. Die oben befchriebene Art nennt er H. coriacen. Befchreibung einer neuen ‚Art von Pruca, durch Clarion (80. 61.). . Puaca glabra, caule ramefo profirato ». foliolis ovato-lanceolatis, alis Integer rimis, leguminibus glabris. Radix perennis, fublignofa, fimplex, aut bifurca, parum Abrofa: ex ea ‚prodeunt (du eollet) canles plures patuli, afperi (hirfati), fulcati, bafi fim- plices, fuperne in ramos fefe diyidentes. Folia parum numerofa, impari- pin- nata: foliolis 9-13 ovatis, acutis muerone parum proiucto, glandulam fin- gente, fubtus pallıda viridia, coloris glauci. "Stipulae oppofitae, ovatae, acutae, fubinde connatae et tunc vaginantes 'caulem amplectuntar. Pedunculi foliis longiores, fpicam florum patentium hutantiümve ferunt. Calyx 5 -dentatus, VA Be nigro- = _ — | > 182 Be Y$ nigro-pilofus: corolla alba, carina atque- marginibus' alaruineam adtic idgehtie = bus, violaceis.. _ Vexillum ovatum, emarginatum, rectum: (elev& en arrire) alae ovali-lineares, curvatae, yexillh breviores. Ovarium breviflime- -pe icel Jatum, ftylo perfiftente coronatum, falcato ftigmate fimplici terminato.. | ER men pedunculatum, glabrum, inflatum, ventricofum, feu veficulofum, utrin-. que auctum, futura fuperiore femibiloculari; illa femina reniformia 'adfixa. \ Prraca eranma differt'a Pır. Gerardi . legumine glabro: a Pıı. alpina caule erecto: a Pır. auftrali alis integerrimis. Proben in M. Praz, 'Gallo-pro- vinciae.' Floret Julio. i ER ae Van Mons Bemerkungen über den Raus radicans El 2 Du Der Rımus radicans it nach Bofe's Verficherung, von welchem v. M. ‚diefe Nachrichten erhielt, mit dem Rus toxicodendron Linn. eine und dielelbe Pflanze, nur in einem andern Zuftande. - Wächft er auf einem trocknen Boden, fo hat er, befonders in feiner erften Jugend, lappige leicht behaarte-Blätter, befindet er fich aber auf einem feuchten und fchattigen Erdboden, fo find feine Blätter unausgefchnitten und glatt. Man fieht oft in einem geringen Raume alle diefe kleinen Verfchiedenheiten zwifchen diefen Extremen, fo dafs es fehr £ leicht ift, fie mit einander zu vergleichen, und fich zuüberzeugen, dafsblofsder _ Ort den Unterfchied beftimmt, den der Botaniker unter ihnen bemerkt. Fog) = Der Raus radicans (beyde Arten unter diefem Namen begriffen) wächft faft beftändig in feuchten Hölzern, am Ufer der Flüffe und Sümpfe. In Kıro- lina ift er fehr gemein. In feiner Jugend fchlingt er fich über der Erde weg, und feine Blätter find allezeit gezähnt oder gekrümmt und behaart, und er i dann Ruius zoxicodendron; allein fo bald fein Stengel einehl Bummi je 2 was es immer für einer fey, ‘fo klammert er fich, vermittelft wurzelartiger Anhängfel, daran an, und hebt fich gradweife gegen feinen Stamm; da wird er alfo Rurus radicans- Wenn er zu diefem Punkte gelangt. ift,. fo vertieft fich der vorher rankende Theil in die Erde und wird Wurzel; ‚man.kann es wenig- fiens muthmafsen, weil nie eine Diftanz zwifchen dem Stangme der Pfanze und na ‚ dem Raume ıft, gegen welchen er fich ‚erhebt. ‚Die Richtung des Stengels it R ‘ bald aufrecht, "bald fchief, oft vertheilt er üeh; in verfehiedene Nebenäfte, die den u u 5 un re 1 x j % we 183 ee den Stamm des Baumes Bu, allein in jedem Falle treibt nur das Ende der geraden Aefte Würzelchen hervor, die alle Jahre vertrocknen,_ohne den- noch aufzuhören, die Pflanze gegen den Baum zurückzuhalten. "Er hebt fich zur Höhe der gröfsten Bäume empor, und ift er alt, oder befindet er fich auf einem günftigen Boden, fo trägt er oft einen Wald feitwärts ftehender Melie, Man fieht Stämme, die bis 4 Zoll im Durchmefier haben. bi Die giftigen Eigenfchaften diefer Pflanze find den Bewohnern jener Länder fehr wohl bekannt, und fie geben ihr deshalb. den Namen Gifteiche.,, ' Man glaubt: “überall, dafs die giftige Eigenfchaft des Rırus in dem milchichten Safte ° defielben Eee; dennoch hat man bemerken-müffen, dafs die Atmofphäre der Pflanze ähnliche Wirkung hervorbringt, und fogar empfindlichere ‚als die Pflanze felbft, wenn man fie anrührt; v. M. verhchert; fich durch'eine grofse Anzahl That/achen überzeugt zu haben, dafs die böfen Folgen des Rhus durch - eine gasförmige Subftanz hervorgebracht werden, die fich aus der lebenden Pflanze entwickelt, dafs. die fröckne oder die blos verwelkte Pflanze niemals Unbequemlichkeit. verurfächt, und dafs die fchlimmen Zufälle, ‚die jene eınpfin- - den, welche die Stengel des Rhus brechen, oder fich an feinem Holze erwär- “ men, immer von diefer Ausdünftung oder gasartigen Grundlage herrühren, welche das Zerbrechen der Zelichen, worin fie eingefchloffen war, in use oder die durch die Wärme in Gas übergeht. "Die Wirkungen, welche diefe Ausdünftung, auf unfere Körper hervorbringt, find nach Befchaffenheit d«ffen, der fich denfelben ausfetzt, und nach den Um- fländen, unter welchen der Einfufs einwirkt, verfchieden. Es fcheint, dafs man in den Ländern, wo diefe Pfianze von felb wächft, nie traurige Zufälle davon entffehen fieht. _ Diefe Verfchiedenheit der Empfänglichkeit gegen die Ausdünftung des Rhus fcheint von der mehr oder weniger grofsen Neigung der Haut fich zu entzünden abzuhängen. Die giftige Ausdünftung erfolgt befonders im Schatten; wenn 1 die Pflanze von der Sonne befchienen wird, entwickelt fie, wie andre Pflanzen, Sauerfioff-_ gas. Giftiger wird die Ausdünftung nach einem Regen, ‚und mehr bey einem langfamen als bey einem fchnellen Wachsthum. -. - . Bofe verfichert, dafs ein Tropfen Saft von diefer Pflanze, der auf die bloffe Haut fpritzt, ein Jucken errege, welchem eine Erhebung der, Oberhaut folge, und die oft Anlafs zu einer anhaltenden Gefchwulft giebt. In unferın Klima fcheint die Wirkung verfchieden zu feyn. Die empfäng- Jichften Perfonen empfinden, wenn fie fich bey der Abwefenheit der Sonne eini- . ge Minuten der Ausdünftung ausfetzen, ein Jucken an den Vorderarmen und 8 am Flalfe, welches nach wenigen Stunden verfchwindet,. Diefelben Perfonen 1 je! 4 bekom- _—_ 134 ee bekommen, wein, fie. die Blätter fammeln, .oder nur a Laub TR I, ie gr fehütteln, Blattern, die der Krätze fehr ähnlich find, erft auf‘ den’ Händen, a dann’ auf den Armen. Wenn diefer Ausfchlag hier verfchwunden zufeyn fcheint, zeigt er fich wieder ‘an den Beinen, auf derBruft, und zuweilen in dem Gefichte. Seine Dauer ift gewöhnlich 30 - 4o Tage, und fehr oft erfcheint er erft den $ten oder ıoten Tag nach der Anfteckung. ‚Oft zeigt fich die TREE - des Gifts nur an dem Kopfe, der dann aufferordentlich fchwillt. Um den übeln Wirkungen des Giftes zu entgehn, hat man nur nöthig, fich, bevor man fich dem Baume nähert, mit irgend einer Fettigkeit zu fchmie- ren, oder nur im Sonnenfchein dem Baum nahe zu kommen. Den von v. M. angeftellten Unterfuchungen zu F olge befteht das Gas, welches die giftige Sub- ftanz in fich aufgelöft enthält, aus einem gekohlten Wafferftoffgas, und jene Subftanz felbft ıft ein febr verbrennliches Hydrocarbon, das durch Verbindung mit dem Sauerftoff eine fehwarze Materie bildet. Diefe Subftanz findet fich fo- - wohl in den Stengeln als in den Blättern der Pflanze, welche viel Gärbeftot und Gallusfäure, wenig grünen BR und Gummiftoff, “und fat er BeneFIAN enthalten. ; . fr a7 Bekanntlich entdeckte-Dufresnoy Fee die heilfamen nis. er Rnus radicans gegen Lähmungen und Gefchwüre; u. M. fand bald nach diefer Entdeckung Gelegenheit, nebft ınehrern Brüffeler Praktikern darüber Verfuche anzuftellen, die jene Entdeckung auf das vollkommenfte beftätigen. Das Ex- tract des Rhus radicans, welches er zu diefen Verfüchen anwendete, hatte er vom B. Dufresnoy felbft erhalten. — Cf. Trommsdorf Fonrn. IX, I. S. 200. u 18 ee Pe uk a 1 TE ir et. „ade En y [4 r re Eee DB De oe a Eigenthümliche, Y% = = E i '% Fiora helvetica, exhibens plantas Helvetiae indigenas Hallerianas et omnes, quae - _ nuper detectae funt, ordineLinnaeano. Curavit fohann Rudolph Suter, Med, ‚et Phil. D. 12. Turici, impens. Orell., Fuessli etSocc. 1802. Vol.I. p.345. Vol. U. p. 416. cum Indice paginarum 16. | A er E; Auch unter dem deutfchen Tittel: Helveriens Flora u. f. w. Seit 1763, als des grofsen Halleı’s Hiftoria Plantarum herauskam, ift die Schweitz nicht nur häufig von vielen emfigen und gelehrten Pflanzenfammlern durchfucht, , und darin viele neue vegetabilifche Einwohner, auch fogar ganz neue Arten gefunden wor- den, fondern die Botanik felbft, befonders die kritifche, hat fo grofse Fortfchritte ge- macht, dafs jenes vortrefliche Werk für die Bedürfniffe des fchweizerifchen Phytolo- - gen fo wenig mehr hinreicht, als die Linnaeifchen Ausgaben feiner fpecies plantarum dem allgemeinen Botaniker. Eine neue Ausgabe derfelben wird noch lange ein uner- fülltes defiderium-bleiben, : denn dafür mülste wieder ein’ Mann mit Haller’s Genie „und unendlicher Gelehrfamkeit aufftehen. Eine enumeratio ‚plantarum helveticarum, kritifch bearbeitet, erwa wie Smith’s Flora britannica, Hoffmann’s Flora oder Hoft’s Synopfis, war demnach alles, was nach Lachenal’s und Davall’s Tode, von den jerzt lebenden Botanikern erwartet werden konnte, Aber auch eine. folche wird noch lange vermifst werden. Lachenal, Haller’s vorzüglichfter Schüler, hatte denfelben um 20 Jahre überlebt. Mit der Kenntnils von Halleı’s Pflanzen verband er" -einen ausgebreiteren Briefwechfel mit den vorzüglichften von Linne’s Nachfolgern,, be- -fonders mit Jacguin, welches ihnin den Stand fetzte, die Irrthümer. der Hallerfchen -Synonymie zu verbeflern. Seine Glücksumftände machten es ihm möglich, nicht nur eine der vollftändigften Bücherfammlungen im botanifchen Fache fich anzufchaffen, fon- dernauch junge Leureauf feine Unkoften die Schweitz bereifen zu laffen.. Mit allen diefen Hülfsmitteln reichlicher als fonft irgend jemand ausgeltattet, wagte es der tiefgelehrte ' und ungemein vielwifflende Mann dennoch nicht,. feine enumerationem planuzarum Hel- -weriae, an der er feit 20 Jahren arbeitete, herauszugeben, fondern glaubte noch immer _ daran feilen zu müffen. Obngeachtet nun freylich dabey auch eine gewifle vis inertiae "zum Grunde liegen mochte, fo war doch Befcheidenheit ‚und eine allzuweit gesehene Be ; z 5 . Aa N ER ; Uebe ’. \ : DER ER i ni: \ - > I ‘ ‘ — f 186 ni / KEN & , Ueberzeugung von der Unvollftändigkeit'deffen, was er zu liefern ‚im Stande war, die se Haupttriebfeder der immer erneuerten Zögerung, und das Beyfpiel des tiefgelehrten ' Mannes follte, zwar nicht abfchreckend, aber doch warnend für die Zeitgenolien feyn, um nicht allzuzuverfichtlich bey folchen Unternehmungen zu Werke zugehen. | u Wirklich gehört noch fehr, vieles zu einer neuen Ausgabe, auch nur des Nomen- elaror plantarum Helvetiae. Das erfte, was der Herausgeber eines folchen Werkes be- fitzen mufs, ift eine genaue Kenntnils des Hallerfchen Herbarii, damit er allemal be- ftimmt wiffe, welche Pflanze Haller bey jeder Nummer feines Werkes vor fich gehabt habe. Mit diefer Kenntnils mufs aber eine Concordanz der verfchiedenen Halleiilchen. Weıke verbunden werden, ohne welche fein Herbarium felbft unbrauchbar it, die aber ihre grofsen Schwierigkeiten hat. Wenigftens follte der Mangel der Hallerifchen Sammlung durch die Unterfuchung der Lachenalfchen erfetzt werden. If nun einmal -. die Hallerfche Synonymie gehörig ins Licht gefetzt, fo mufs auch die Linneifche berich- tigt werden, die bey Haller, fo wie bey vielen andern Schriftftellern, oft irrig ift, weil entweder die Linneifche Phrafe nicht ausweichte, oder nicht genau genug genomme wurde, oder weil man den Linneifehen Namen nur auf feine oft eben fo irrigen Anfülı- rungen .andrer Schriftfteller hin anführte. Solche Sünden find häufig begangen wor-- den, wiemanaus Smith’s, Vahl’s, Ehrhart’s und andrer Botaniker, die Lin- ne’s Pflanzen kannten, berichtigenden Schriften genug erfehen kann. Mit diefen Vor- - kenntniflen follten nun mehrere Reifen und Exceurfionen, um die gleichen Pflanzen in verfchiedenen Gegenden, Jahren und Jahreszeiten lebendig beobachten zu können, und ° die genauere Bekanntfchaft mit den bominibus alpinis, einem ‚Wulfen, Allione, Bellardi, Villars, Hoppeu.a. verbunden werden, ohne welche manches Räthfel nicht gelöft, mancher Irscthum nicht vermieden werden kann, AR, 1 - Recenfent wufste zwar zu keines befals, nahm aber nichts defto weniger das Büchelgen mir der angenehmen Er- wartung in die Hand, hier einen wichtigen Beytrag zu der ihm fe herzlich intereflan- ten Gelfchichte der Pflanzen feines Vaterlandes zu finden, da’er den Verfailer als einen eifrigen Mann kennt, der alles mit Wärme unternimmt, und der mit einigen fehwei- zerilchen Botanikern in folchen Verbindungen ftand, die ihm aller Wahrfcheinliehkeit nach grofse Beyhülfe hätten gewähren können. Allein auch diefe Erwartung wurde getäufcht. Hr. S, har zwar die alten Stifter der Pflanzenkunde, befonders diejenigen, ‚welche die Schweitz angehen, mit vielem Bedächt gelefen, welches um fo lobeuswer-. _ # 3 Re 243 Y% ! lat m voraus, dafs Hr. Suter von allen diefen Hülfsmitteln ther ift, als wenig es fonft heut zu Tage gefchieht. Er hat auch mehrere artige und - glückliche Bemerkungen aus ihnen gezogen, wie z. B. die bey TRIFOLIUM Jaxatile “and andre mehr. Allein mit’ den neuern haf er fich nur wenige Mühe gegen, um fich einen hinreichenden Apparat ven Hülfsmitreln zu’verfchaffen, und mehrere feiner Feh- ler rühren daher. Aufler den Linneifchen Werken und ihren fpätern Ausgaben, Jac- quin, Villars, Allione, Roth, Hoffmann, Leers, Lachenal ‚und dem äufferit unzuver- läffigen Höpfnerfchen Magazine hat er wenige nenere findirt. Lamark, Smirhz die Abhandlungen der Linneifchen, flockholmifchen, dänifchen Gefellföhaft , diefes Archiv, . Ehr- hart, Vahl’s Symbolae, Bellardi’s ‘Anhänge, Hoppe’s Tufebenbücher u. am. fcheinen ihm unbekannt geblieben zu feyn.‘ "Auch-die gebrauchten Hülfsquellen hat er hicht immer mit einer forgfälrigen und genauen Kritik benutzt: fo: fin z. B, Rey- nier’s Angsben im Höpfnerfchen Magazine mit mehr Zutrauen angeführt ‚sals’ diesun- “ 7 zen . Eu z ; ai ? » { f ‚gleich zuverläfigernvon Ducros’und’Davalko!: Daneben fcheint Hr, S. wenige Pflan- von "ic - =. 137 = zen felbk und im frifchen Zuftande a oder gar cultivire zu Hanse "Mehrere feiner, etwas dürftigen, Diagnofen find nur nach der dürren Pflanze gemacht. : Die Benere Gelchichte der. Schweizerpflanzen hat er auch ziemlich vernachläfligt, Wellen bey mehrern Arten fehr auffallend ift. _ Hr. S. brachte die Pflanzen indie Linneifche Ordnung, mit einigen wenigen Ab- änderungen, worin er Hoffmann und andre zu Vorgängern.hatte, und .denen auch wir beypflichten. Nur will uns nicht gefallen, dafs die Gattung Arum in die Monoe- 'cia monandria gebracht wird. Wenn die Scheide als’ein Kelch; der Kolbe:als ein’ Blü- ‚theboden betrachtet wird, fo fcheint es eher’ zu Polyandria polygynia zu: gehören; denn noch ift kein Grund vorhanden, warum jedes einzelne von den übrigen durch nichts abgefonderte Staubwerkzeug eine Blume ausmachen foll. Heberhaypt aber pafst diele _ Gattung, im Linneifchen Syftem nirgendshin fo recht genau. . Einige wichtigere UmSchiEEehEN wollen wir hier zum Beiten der Käufer des Werk- e: ır chens anführen: z 5 VeronIca fpuria if ich Scheuchzer’s Boa OR 143. 463. Das „Linne das " gleiche Bauhinfche Synonym zu feiner V. /puria angeführt hat, 'wie Scheuchzer, beweift gar. nichts.. Haller führt Scheuchzer’s Synonym zu feiner No. 542, Jbi- " caraL., an: worauf mag fich nun wohl der Entfcheid des Verfaflers gründen, dals Linne Recht, und Haller Unrecht habe? z Y CıIRCAEA alpin. Haller fagt: babirus recrus. IR etwa unfre Pflanze verfchieden von der Linneifchen? Crocus ausumnalis wird i im Wallis und dem, een ‚Augftthale gebaut, Haller - Sagt aber nicht, dals er wild gefunden werde, und Cappelers Angabe ift äufferft unzuverläfhig. SCcIRPUS zriqueter ift nicht be in der Schweitz, Bat von Schleicher ent-. - deckt worden. _ Ant / Scıreus Halkri 1344 Hr S. Me Haller’s Saure: air gefchen, font würde e er nicht abfprechen, fie fey nur eine Varietät von Sc. feraceus. . PANıcUMm birtellum it P. undularifolium A rd. und hiemit P. Berne: w. PHLEUM ajperum ift gar nicht [o gemein, fondern unfers‘W iffens nur im Wallis ge- funden worden. Es ift auch nicht 1531. Hall, AcGrosrtıs rubra. Es ift mehr als zweifelhaft, ob 1523. Hall. Acr. uhr Ww. Bey: aber unbehutfam und den Gefetzen der Kritik zuwider ift es, eine fo unbekannte Pflanze, befonders aus der fo fchweren Gattung der AGROSTIS, unter einem Lin- Aeilchen, Namen zu befliimmen. Man kann die Behurfamkeit. nd forgfältigfte Ge- nauheit in der Wahl der Synonymen nicht wiederholt genug empfehlen, fagt Smith in der Einleitung zu feiner Abhandlung über die brittifchen Münzen, und wir mil: fen Hrn. $, befonders erfuchen, diefen Auffatz zu lefen, AGrosTıs pumila. If eine verkrüppelte Pflanze, und follte nicht ferner as eine eigene . Art aufgeführr werden. AırRA vallefiaca. Es ik noch gar nicht ausgemacht, ob diefe :Art ehe eine Yarie. - zät von PoA crifata fey: billig hätte tie Bdenpegen auch nicht genere Beten wer- den follen. Poa anguftifolia. ft 1460. \ | S 1 hr \ 4 i ru, PoA gregalis. "Scheint To wahrfeheinlich PoA feabra E., P. "Aubic‘ iherh ;PoA ER 2 lis-Curtis zu feyn, dafs ich es ohne anders behaupten würde, wenn die von Haller gegebenen Charactere beftimmter wären, und erlaubten, fremde Synonymen mit ER: einiger Sicherheir zu gebrauchen. Nur. ‚fein Herbarium kann hierin den en E Floriften beftimmen. PoA dubia. Wenn wir: diefe Abänderung der PoA zu als eine eigene a fehen könnten, fo würden wir fie lieber Poa muralis nennen, als P. dubia, da be- . kanntlich Leers fchon einer andern Art den letztern Namen gegeben hatz: Kst Da PoA Scheuchzeri. Es ift in der ganzen Befchreibung diefer Pflanze nicht ein einziger“ _ Character, der nicht auch auf eine der Abänderungen der P. uemoralis ar ia diele er Art ift alfo, unfers Erachtens, höchft zweifelhaft und gewagt. PoA divaricata, Was Schleicher unter diefem NER hat, if. von Gouan’s Pflanze verfehieden, ER BRIZA minor. If gar nicht frequens in der Se wie Hi. S. meint, fondern a gemein felten. “ BrRıZA eragroftis. Ift 1450 «., und in der wärmern Schweitz an dee Stellen nicht re ganz felten, befonders um Sitten gemein. una 3 er Festuca ER Auch bey den Feftucis follten die fremden Synonyma äufferft vor- Fi fichtig zu Hallers Nummern gefetzt werden. Er felbft hat hierin oft gefehlt, ‚So ift z, B. alles, was wir von Botanikern unter dem Namen F, rubra als in der Schweitz gefunden erhalten haben, von der Schwedifchen und Ehrhartifchen Pflanze verfchie- den. Eben fo ift wahrfcheinlich F. amerhyflina der Schweitz fremd, F. rhaerica. Warum den Namen, ändern, und in der Diaonofe den wefentlichen Cha- racter der Pflanze auslaffen, die von daher beffer F. pilofa hiefs? Und woher weis B.Suter, dafs es No. 1436. Hall. ift? ‘Nicht die äuffere Haut der Spelze a Ya haart, fondern das recenzaculum hat” lange Haare, wie bey AVENA diftichophylla, h 2, 0 Bromus villofus. Auf die Citation einer fo fchlechten Figur, wie die Baxbanmefhe, follte diefe, allerdings fchon vor-Schleichern an mehrern Orten in der Schweitz ge fundene Pflanze, nicht zu einer Spielart von B. alopecurus gemacht werden, AVENA aurara ift aufs höchfte eine AırA L., denn [ehr felten hat fie ER Blürhen Ban. in einem Aehrchen, meiftens nur eine. a AvENA fe/quiterria, Diele äuflerft wenig bekannte Pflanze ift bis jetzt nicht in der a Schweitz geiunden worden, und hätte zuerft unterfucht werden folten, ehe fie fo Ve beftimmt angeführt wurde. Eben fo AVENA bromoides, Ta ARUNDO epigejos ift nicht ‚No.1520, fondern 1519, und hat viel breitere Blätter als a A. calamagroftis, obfchon Hr. $. das Gegentheil verfichert. 5 a. LAPrAGO racemofa kommt im 2ten Theil als CENCHRUS racemofas noch einmal'vor. Dırsacus laciniarus wächft gewils wild in der Schweitz, bey Nyon, ‚Orbe, Sitten, Warum bemerkte Hr. $. diefes nicht ? ScABIıOSA integrifolia it hingegen in der Schweitz Ran nicht gefunden worden, _ Hingegen wäre es wohl der Mühe werth gewefen, der PLANTAGO arara Hoppe - 656, 3. dieauch in der Ebne cultivirt beflimmte "Verfchiedenheiten. beybehält, ol 2 fchon fie dreymal gröfser wird, zu ‚gedenken, wo nicht gar fie als Pt AEHE, r zuführen. ' b, GaLsum rubioides, Hallers No. 720., it VALANTIA glabra L. Be Een Garum , = Be 189 Ro : IR a" Aer: zn Boccone, Warum nicht G. Spinulofum, wie ge es Ichon feit en beffey . genennt hatte?‘ @. birfugum differirt oh re Messer vom PO : G. fkabrum. Planra dubia ! fagte Ehrhart. ©. Fuffiewi ift wohl nicht 715. y. Hall. Eher kommt Haller”s Pflanze mit G. Siheuch- zeri überein. Warum ift G. barcynicum Hall. 717. unter die mit fruetibus Teabıin verfetzt? Die Frucht.ift nur unterm Microfeop uneben. . .&. orrium i& wohl nicht Haller’s 714. Siehe Ehrhart’s Boyer. TI. S. 109, 115. G. ariflarsm. Der Name ift falfch, Linne hat ihn fchon einer ganz andern ange beygelegt. _ £ G. glaucum. Kashi | hatte fehon Ratke Zweifel, ob 716. Hall. Linne s ei lan. cum fey: POTAMOGETON Rauitans. - Woher rs Hr. S., dafs No. 844. Hall. P. ln Fi - fey? und wie hätteLobel diefe Pflanze P. rorundifolium nennen können ? ‚Aingegen ift P. bererophyllum in der Schweitz gefunden worden. _ P, gramineum ift keine befondre fpecies mehr, und hätte folglich ausbleiben follen, $. Ehrhart II.-167. Symruvyrum ofhcnale. Da das Büchelgen hauptfächlich für j junge Leute und veifende ; Botaniker gefchrieben ift, fo hätten hier die unterfcheidenden Charactere der beyden Unterarten ausHoffmann Begsphuacht ‚werden follen, wie bey Cuscurta, Lvc H- . NIS divica. u. a. m. CAMPANULA cervicaria ift gewils von Ducros bey Nyon gefunden worden; und ift - demnach nicht.mehr dubia civis. CAMPANULA bybrida. Was Rec. unter diefem Namen in der Schweitz gefehen hat, “ waren lauter Varietäten von CAMP, fpeculum. Die wahre hybrida fieht ganz anders ‚aus: Rec. erhielt Saamen davon aus Deutfchland, unter dem Namen C. erinus. PRAYTEUMA berenienefolia ift in den Wiefen am Fufse der Alpen nicht felten, PuyrTeuma tigida, die Schleicher auf dem M. Sylvio fand, ift ausgelaffen. . VıTıs vinifıra Hall. 825. ift nicht VıTıs Jabrusca L., die eine amerikanifche Pflanze . ift, fondern die verwildeste gemeine Rebe, errana pannonica und G. campantlara möchten wohl nicht tichtig beftimmt feyn, - Wenigftens was Rec. unter diefem Namen aus der Schweitz, als in derfeiben Bub mifch, bekam, waren nicht die Wulfen- Jacquin[chen Pflanzen, CHExoPopıuMm murale hat Daval bey Orbe gefunden, Dies ift ficherer als die Be- ftimmung des Bauhinfchen Synonyms. ; ne SALSOLA proftraza ift jerzt CHEN OPODIUM bincare., . Die BUPLEURA No. 772. 773. 774. 775. follten nicht ohne SER ange- führt werden, weil fie, feit-man die Pflanzen richtiger zu beflimmen en har, nicht in der Schweitz gefunden worden find. BurLEURUM angulofam tt bis jerzt noch nicht in der Schweitz- gefunden wrätde. Es fieht dem B. Iungifolium ähnlich, und was Ar. Schleicher ‚dafür en ‚ das wa- ren jNatıetäten von B. EEE . Aa 3 CAv- CAVCALIS Lfophoili iR nicht 739. BR Bandes: diefe Nüfimer: CAvcAanEe daucoides ;. erftere Pflanze wurde aber von Lachenal auf den Asckern. bey'Bafel- entdekt. es ash Ida“ ; ER SELINUM paluflre it nicht No. 800. Hall. Be a) ee 7 SELINUM Seguieri; Die Pflanze, die Schleicher unter. ‚diefem Nana ver "5 mufs noch näher unterfucht werden. f Hk Fe LASERPITIUM trilobum, Die Pflanze vom M. Giherag ibiEh "aguilegifalium-J Kay SESELI faxifragum L. Wenige Botaniker wiflen, was, diefe Pflanze, eigentlich. fey, In den neuern Zeiten hat man nichts dergleichen.am Genferlee gefunden und das °- Rivinifche Synonym wird auf andre Pflanzen übergetragen. "Sollte die‘ Linneilche Pflanze eıwa AETHUSA Bumias feyn, die von ai os am Genferfee gefunden i worden ift, oder PIMPINELLA dieica? EHRE Re 2 228. : RE dioica Jacg. if gewils No. 788. Hall. EN AS ALSINE mucronara. Hall, 870: ift ‚ein Synonymen ODTGEN Sie ‚hat EN eniern als ARENARIA fufiiculara ]. ScıLLA amoena. Die Pflanze, die Jai in fand; if steht Sc. amoena In" ie ScıL.ıa verna. Haller’s Pflanze ift gewils Sc. iralica, wie aus (enter eigenen Exem- plarien zu erfehen ift. CoNVALLARIA larifölia hat mehr Aehnlichkeit mit C. obgonanım, als mit Pr mulriflora. RER Juncus inflexus 1317 «Hall. it Juwncus glaucus Ehrh, 2 A 8 ö . pediformis Vill. ift weit von J- JPicaro, he dem in der Schweitz ie verfchieden, EN ia SAXIFRAGA aizoon W. ift 978. Hall. das an Felfen am Fufse der Alpen und des Jura- N gebirges häufig 'gefunden wird: und SAXIFRAGA' coryledon y W. ift Haller’s 977. welche mehreftens auf den höchften Gränitgehingen undjan ihrem füdlichen Abbange wächtft. S. burferiana wächft nur auf den hoben Gelimean an den Gränzen des erh Din ae gabe der Standörter auf den niedrigen Berge. ı beweilst, wie forglam man mit Heine mung der Pflanzen auf blofse Citate der ältern Phytologen feyn muls: S. tenera. Warum Allieni’s und Wulfen’s Namen ändern? Dies bringt nök Vel, wirrung in die Wiffenfchaft; befonders da r ehrwürdige von Wulfen fchon eine andre Art $. renella genennt hart. Pi $. aurumnalis ift nach der. Englisb Borany mit S. aizoides die gleiche Pflanze, und hiemit hätte die ganze kritifche Anmerkung wegbleiben können, 4 au S. bulbifera. Die auf ein trockenes Exemplar gemachte Diagnofis pafst nicht zur Oede fchen Figur: auch ift die Pflanze, die 5. befchreibr, nicht $. bulbifera BE N = S. caefpirofa. Haller hat wohl diefe nicht mit mufoides und mofchara‘ vereinigt, fon- dern eine befondre Art daraus gemacht, No. 989. S. mufiaides ift N0..988, und S. mofchata ift erft feir Hallern in der Schweitz gefunden no Bi PROREN uk, gar nicht 989. Dıanrtuus Slefris. Willdenow hat. mit allem- Recht dien = ne Hall. dazu; ge zogen, denn zu D. caryophylius gehört fie nicht. ei ao 2 D. deltoides it fehr ungewils. Dubia. suis. SE ir ” PR > i ee ee Dıas- - — . .19i A DıAN THUS plumarius ift nieht No. 897. Hall. - D. arenarins und D. alpinas. find.nicht in der Schweitz gefunden’ worden. ‚Was man für D. arenarius hielte, war die Var. pumila, uniflora von 896. STELLARIA dichöroma. ift eine fibirifche Pflanze, die ‘nicht in der Schweitz wächtt, Das hätte Bürger S..doch aus Smirtu’s k. inedir. wiflen follen. ARENARIA caefpirofa. Mala diagnofis! Die Blätter find nicht pfriemförmig;, fondern fumpfs und die Folia calycina kann man nicht laevia nennen. Zudem- ft fie von A. Saxarilis, die eine tibirifche, Hın Suter unbekannte Pflanze ift, noch mehr ver- - fchieden als nur calyce ohrnla, obfehon diefes Unterfcheidungsmerkmal genug wäre, "um 'beyde Pflanzen zu trennen. Denn der Character conjlans Arenariarum liegt im = Kelch. S. Smirh de Menthis brirannicis, eine Abhandlung, deren öftere Durchie- = fang und Beherzigung man vielen Botanikern nicht genug empfehlen kann, A. dubia. Malum nomen! A. zenuifela. If Haller’s No. 866. auch gewifs A. zennifoha L. = A. laricifolia. Mala diagnofis! Die Stumpfheit der Kelchblätter nebft dem befondern habitus des Kelches felbft, welches den Hauptcharacter ausmacht, wodurch fie fich > befonders von A. recurva unterfchöider, ift in der Diagnofe‘ ausgelaffen.” ‚ARENA- RIA firiara eft davon’ weit verfchieden. ge \ = A: auftriaca ift wohl nicht 854. Hall. AGROSTEMMA flos Fovis und A. coronaria hingegen hätten weitläuftigere Diagnofen ‚nöthig gehabt. S Ehrhart’s Beyrräge. re ee Pe ift wohl eher Sr. gr BB; Ren auch Sp. an W. s.\»wenn.diefe verfchieden ift. . EVPHorRBrA- paralias. if gar -nicht 1055. "Ball, als Fielcher E. gerardiana Jeran. _E. Cajogala Ehr.h. ift. EupHorRBIA Cbaracias et amygdaloides. Erftere ift mächtig verfchieden von E. an. .Eica und Haller har nicht beyde- für eine Pflanze erklärt. Aber lediglich auf Gefs- ner’s Citat hin erfterer fer Bürgerrecht zu ertheilen, heist, die Regeln der Kritik nicht fireng befolgen. E. amygdaloides desgleichen gehört gar nicht zu E. Dlvazica. Der wackere Ehrhart fagte zu folchen Behauptungen; ‚mit nichten ! J8 CRATAEGUS azarolus. Auch diefe Conjectur iff mehr ‚als gewagt; fie ift grundlost Die Alten hiefsen die geraden Loniceren Chamaecerifes, und dals Gelsner’s Pflanze 1085. Hall. wenigftens nicht Cr, azarolus fey, wird anderswo gezeigt werden. CRATAEGUS monogyna wurde lange vor ‚Schleichern gefunden, und diefe Art zu ‘feyn anerkannt. Sie ift auch in der deutfchen Schweitz gemeiner, als Cr. Oxyacan- tha, und wird feit langem. allenthalben zu en Sepfanzt; so etwas follte ein ER: 'zenfchreiber doch’wiflen. i ' Die Gattungen SORBUS, CRATAEGUS, Mesrırus und De follten doch einmal karpologifch beftimmt und acer werden, denn die Zahl der Griffel ift allzuveränderlich. ’ Katz ROSA“ montana. Warum har Hr. S. "die Diagnofis von Villars, den Erßndek; ‚abge- ändert, und durch eine fchlechte erfetrzt? Denn der Character ‘der bleibenden Griffel ift-wefentiich, und hingegen find -die-Btätter-nicht immer glatt, nicht’ immer faft zund, und der Character der Serratur der Blätter ift ausgelaffen, k ma } Rosa — 102 —-\ Rosa Jpinofffima und pimpinel fol uktleiiter doch in der Cultur £ch‘ FREUE SER : a KAT ‚cu [33 vie Anz ders; x dafs Rec. die Identität der beyden Arten nicht fo entfchieden ann ae. ch wie Hı. 3 B STE NRsr ir ini H 3 — R. gallica, Sie gleicht der pumila in ihrem wilden Zuftände fo Rark, Abk sr OR, blofses Synonym des Il. B. fie nieht unter die fchweizerfchen PA n’aufn. ' a N N anzen ’aı möchte; auf la Bätie ift aber nur die R.-pumila in den’letzten Zeiten Be. R. rubrifolia hingegen ift eine wahre Art, und ziemlich von R. canina verfchiede we fonders im lebenden Zuftande, worin fie wohl Hr.'S, nicht gefehen haben EN BR . rin n Fr S 3 - ’ PFNER 9, ie PoTEenTtiLLa opaca Jacg. #. Far. 91. ik 1120. Hall, und fällt demnach Suter’s- P. dubia ganz weg. Von hirra ift fie auch fehr vexfchieden, - ee. - Jura fand, könnte wohl die dafelbft nicht feltene, von 1120 aber eich bens Crantz [eyn. a De Rn: u A Pan ae P. norvegica ift himmelweit von II15 verfchieden. Da erftere-Pflanze in Deutfchlands Gärten. nicht felten it, fo ift des Verfaflers Irrthum hierin defto weniger zu en je , ib = BAT EN DDR fchuldigen, ’ \ 4 DE RES a en Geum bybridum. Dafs diefe Monftrofität noch als eine Art aufgeführt wird, zeigt: -1 doch von vieler Flüchtigkeit oder Unbelelenheit in den, neuern Schriften, ı.\ ..r. Bey den Linden hätten hingegen die genauen ‘und beflimmtern Diagnofen ade. z Hoffmann’s Fl. germ. Ed. 2da. angeführt werden follen, denn die angegebenen find nicht hinlänglich, Rec, hat TıLıA grandifolia oft mit fünflächeriger Frucht gefehen. a Cıstus pilofus Cat. Schleich, und Cıstus apenminus ejusd. find dem Rec. alsgleiche Er Pflanzen vorgekommen: wenigftens ift es fehr gewagt, fie'beyde ia einer helvetifchen Flora aufzuführen, £ at | C. falvifolius hat weise Blüthen. SIERT: ee 5 Der) C. polifolius. Wer Gelegenheit hat, die Dillenifche Pflanze zu fehen, wird vielleicht noch beffer ent[cheiden können, ob 1036 Hall. C. polifolius fey? Rec, hat gegrün- dere Urfache, daran zu zweifeln. ach Z a Al Eine, Bey dem Eifenhütchen wäre es doch für den Schreiber einer helvetifchen Flora der Mühe werth, und Pflicht gewefen, zu unterfuchen, ob unter den [chweizer(chen Eifenhütchen (Ac. napellus) nicht auch einige der neuentdeckten Arten vermengt find. Was A. rauricum und neomontauum betrifft, fo find ähnliche Pflanzen in der Schweitz gefunden worden. ? n Ranunwcurus vallefiacus it von Bellardi in feinem appendix unter dem Namen BA- nuncuLus lacerus befchrieben und abgebildet worden; aber wahrfcheinlich eine - planta hybrida JR. aconitifolio @ R. pyrenaeo. : 22 N ‚R. monfpeliacus, Dafs Scheuchzer ihn in Jummis Jugis gefunden, ift ziemlich 2 e ER ko R. repens hat nicht folia villofa. RER Hier hätte,doch auch des R. bifurcarus gedacht werden follen, EI L Sch eat) Canton Bafel fand, 1m gen AU 4. e J isilink Un a Un I HET iabBh- ’ p2 Ya # ‘ Yin 1 AR - AR - wi v x zn < 3 u -3195 N 2 EEE, vol, I. un HOTRETER Mex THA greifina" Röhl)" Die‘ von Serfleicherh‘ inner‘ diefem Namen verkauften Pflanzen iind verfcebieden von MEN Tua 228. Hall. M. gu seicaz Bien und er ind eine reich dieieibe Pflanzenart, S. Smirtu de Men- ehis briesoiäiie E Die fehweizei eifcher unter iefem! ehren artsföfsr Pflanzen hätten : zum wenigften vorhef'gehau unterlucht werden follen, um zu entfcheiden, ‘ob auch he nur ‚eine, Hoderob-he vielleicht zwey verfchiedene Arten ausmachen, M. ex: 2 ta hätte“ bi Nig f folieh ‚ausgeftrichen ‚werden, i =: 12 Fe it auch keine wahre Species mehr; N doch fd die unter di iefen Karen in den Herbarien und Floren ftehenden Pfla: nzen, die bald zu M. Jariva, bald zu M. arvenfis © gehören, nach fehr verfchieden von 'M. gemilis und dem, was Linne M. exigun ‚hiefs: Sie vereinigen, ohiıe nur- un! die Ulanzen vecht zu al, heilst doch ein wenig flüchtig entfeheiden2t ERTL h LAmrum' Tacvigasum L. it eine italiänifche un, &e Hr. S. wohl nicht kennt, uk die nicht in der Schweirz gefunden wird. ! Beronxsca birfuta. Ehe Hr. $; eine neue überlüfige Diagnofis machre, hätte ex wohl die lebendige Pflanze betrachten follen; 2ER hätte dann gelernt, dafs der Helm "bald ganz, bald eingekerbt if: OR TRGEEN comofr, Warum geht hier Hr. $. von witle enow dig: Haller ab, sand macht des lerztern No. 323:'zu P. tomofr, da fie doch auf P. ruberofa befler palst? Willdenow hätte ihn doch fchon belehren follen, dafs der m. der Haare fehrunbefändig id. - S.'Spec. plant. ed. WII p. 221. | 'OROBANCHE major. Die Betrachtung der lebendigen Pfanze’hätte Hrn. S. ‚belehren. follen, dafs No. 295. Hall. die O. caryopkyliea Sm. und W. if. Dada dikaris L. Die Linneifehe Pfahze, die der gröfse Mann von Gerard bekom-_ _ men hatte, if wohl nieht in der Schweiz gefunden worden, 'und die in Höpfner’s = Mag. 1V. 29. dafür ausgegebene Pflanze ift wohl etwas ganz anders. Wie:könnte ‚auch die Beichreibung Halleı’s Add. 195. zu Gerard’s Befchreibung und Figur. pailen ! ? D pyrenaica. Scekon Job. Gefsner brachte fie im Jahr 1731. aus den Appenzeller - Alpen zurück, wo ei und nicht un ner, fie feither Bo: entdeckte, S. Epifi. ad Hall. Vol.L: 2 D. dubia.. Warum hier wieder eine Pflanze dubia genennt? Ift denn 497. Hall. nicht beftimmt D. fellara Jaecg. Willd. und D. auftriace Cranz? TErIDFOM iberi is. 1% denn” 507. Hall. nicht L. graminifolium L,? Oder hat Hr, S, die Pflanze nicht gefehen? Und wenn Haller’s Pflanze L. graminifolium ift, wie Hr. $S. p. 315. zu vermuthen icheint, warum wird denn L. iheris beybehalten, und- 507. dazü geferzt? DENTARIA hepsaphzllos. Das beffere Sonia zu 3&) ß wäre Lege: D. pin- nara Lamark, Aiton, Willd, & CARDÄNMINE parziflora, 472. w et ß mochten wohl C. birfura, E feyn: denn unfere Pflanze ift ganz und’ gar nicht" W milline c „enpatienti, wie der fo befimmte Lin- naeus fagr duaruatren burfifolium L. 'ift eine naive Siciliens, und Allfeonf s $. dentatum, fowohl als Haller’s No; 481. find ganz andie Pflanzen.- i bb ‚Sysı M- u \ ; m? -. el Sysımsrium palufr e. Das caule profrato.in der Disgnofe hätte Bi ‚S, mit Wi ie > “ now und Smith auslaflen können, denn:es ift der ‚einzige‘ Orapiehek ‚deffelben,. der _ nicht wefentlich und 'beftändig ift.: I A CHEIRANTAUS dubius. Da ift ‚wieder eine Alaneh Aukiar, nr Hr. Suter, nieht 72er fehen hat, und über die er auch ganz die grundlofeften Conjecruren ausheckt ; Eben ER fo wenig feheint er die beyden andern, für ihn auch dübias fpecies;, nämlich € c vericus Jacg. (denn fonft bar kein andrer Autor einen.folchen) und .C, alpinug-. vr die beyde zoro coelo fowohl unter fich, als auch von 449. Hall. verfehieden, find; ‚zu. L kennen. Uebrigens ift die Gefchichte der Levcojen noch nicht deutlich aus einander gelfetzt, felbft bey Willdenow nicht, aber unfere, der Schweiz. einheiraifehep \ X Arten find nichts defto weniger fehr beftimmt. en 5 ARABIS pumila foll caulem glabrum haben!! A. rurrira foll von A. pendula nicht verfchieden feyn!! Wie, ie Hr. S.; ‚denn Eoniahe Lin- ne, Jacquin, Retzius gelefen? Oder hat er fie vielleicht. gar nicht‘ gelefen? .; Ri A. faxarilis it fattlam von A. zurrita verfchieden, mit der Hr. S. fie niebt. forefäkig £ verglichen zu haben fcheint, vielmehr ift fie der A. ‚alpine ähnlieh.,.; 1: usa 77 BRASSICA erucaftrum L. ift weder 459: « Hall. noch 459.-ß und i& Haller hier, ganz v unrecht verftanden und citirt. ETEAN ERODIUM perraeum W. Es wäre wohl der Mühe werth gewelen, Gouan’ s Behaup- ER tung näher zu prüfen, als fie. fo Aüchtig hinzufchreiben, da Cavanilles bay jalle *- ." neuern Schriftfteller nichts. davon willen wollen, und Haller’s Var. «. nd das auf- “ geftengelte GERANIUM cicurarium it. ' “ GERANIUM pyrenaicum, If Haller’s No. 939. und che G. molle. - Man fe ‚nur Haller’s »Beichreibung. _ vo a FUMARIA capnoides ift keine fchweizerifche Pflanze. No. 347: Hall. ;@ F, Au cal. Warum. hat zuch Hr. $S. die F. inzermedia Ehrh. die auch in der Schweiz wächf, und von Hallern gefunden wurde, übergangen? .. 7 PHaca frigida. Wenn Hr. $. eine neue: Diagnofe era wollte, fo hätte er Hoi a Hauptcharacter der P, ‚frigida nieht übergehen, fondern anmerken follen, dafshie, _ fowohl als die P. auftralis ER alpina eine einfächrige, aufgeblafene Hülle a we - wegen fie auch Decandolle von den Phacis weg und zu den Coluteis, gebracht hat. ÄSTRAGALUS incanus. Vermuthungen, die auf fo fchwachen Füfsen ftehen, follten- nicht in eine Flora aufgenommen, fondern allenfalls in einem appendix beygebracht werden. Denn fie überladen eine Flora unnützer Weife, und Hr. $. konnte mit R eben dem Rechte ANAGYRIS foerida, und noch manche andre füdliche Pflanze un- KB ter feine helvetifchen Bürger aufnehmen, wenn er diefes Bürgerrecht fo grund- g” los mittheilt. 21 ER? 0 A. tragacanrba. Nach dem, was Lamark, L’Heritier und Pallas gelagt ‚haben, > noch einen A. tragacantham in einer helvetifchen Flora AREUKEER ED, ‚mufs befremdend. und auffaliend feyn. RE +4 ÜRIFOLIUM alpeffre. -Auch diefe Pflanze mus Hr. s. mifsverflanden, haben, denn... 29 fie ift weder 376. Hall. noch ubique in monzofis anzutreffen, fondern fehr felten in Hr der Schweiz, und blofs auf zwey oder drey Stellen gefunden worden. ee = Warum ift T. Tbali Vill., T . caefpitofum Gmel: ‚ausgelaffen worden? RR T. agrarium L! (aureum z ell.) ik Wa nicht 363. sides und nicht ubique zu finden. 4°, 4 T RIF 8; v2 „# u SE | . NR - 65 Br “ Taısorsum faxerik, Schon Reynier äufferte die Vermurhung, dafs T. Edaile med ‚B: hieheı gehöre. _S- deflen Memaires für Thifteire. maruzelle de* la Suiffe. a he ’ Ey RL CoroxırLa glauca L: das ift die Pflanze im Walde zu Varona, ‘die von Reynier Schleieher und Suter dafür ausgegeben wird, ganz ünd gar nicht. ; HEDYSARUM alpinum L. und obfurum L. follen zur gleichen Art gehören, "Sagt .. Here Suter! a re g "RIGONELLA foenum graecum. Wie in aller Welt konnte Hr. Suter dem Elioen Reichard einen fo grell in die Augen fallenden Irschum fo ganz ohne Prüfung % '"nachfchreiben? 379. Hall. gehört ja ohne Zweifelzu T. monfpeliaca, wohin fie auch Haller gebracht hat. Dr SER TEE JET“ "Hypericum dubium foll eine blofse Varierät des H. quadrangulare feyn!!.., ohnge- — fähr fo,:wie ARENARTA cae/pirofa, vernasund faxarılis zu einer Art gehören. "Hat -. denn Hr. S. die Pflanzen cultivirt and ausgemacht, dafs die Bildung des Kelchs und‘ - des Stengels fo ganz unftere und nichtsbedeurende Charactere feyn? Sonchvs alpmus L. Wie kann man nach dem, was Smirh und Frölich gefagt. haben, noch den Soncnus monzanus Lam., No. 20. Hall. S, alpinzs L. nennen? HEDyvpnoıs paludofaScop. LEONTODON livens All. L. falinum Pollich, Scor. ZONERA taraxaci Roth ift wohl keine Varierät von LEONToDon haftile fon- dern von L. raraxscum, wie die Betrachtung und Vergleichung der Federkrone mit der von den letztgenannten Pflanzen es jedem deutlich beweift, der fich dazu die + Mühe nehmen will, _- 2° HyosEriıs raraxacoides V ill. ift weit entfernt, mit-RuAGApDıoLvs. Hall, No. 72 LEonTtopon birsum Vill., die gleiche Art auszumachen. ! APrArGIA aurea. Hätte Hr. S. den Pappum unterfucht, fo würde er gefehen haben dafs LEONTOoDoNn aureum L., Hall, No. 57. eine einfache Haarkrone har, ichs eine gefiederte, und hiemit diefe Art zu den Habichtskräutern gehört, wie ihn deffen -fehon Villars hätte belehren können, _ r a HıERACIıUM glaucum. Hat keineswegs einen caulem fubbiflorum,, fondern eher multi. " forum, und hätte hiemir die neue Diagnofis des Hın, S, ohne Schaden wegblei- ben können, _ „ . a ! Et ie Die Diagnofen von HIERActuM Lachenalü (it. es wirklich von -H ln Retz. verfchieden?) und H, Facguini (H. bamile Jacg.) könnten auch beffer ge- macht feyn. ee: 8 | H. cerinthoides Gouan ift wohl nicht 36. 8. Hall, und auch nicht H,, pulmonarioides - „Vill, wie es jedem deutlich einleuchten mufs, der Villars hierüber lieft, Birch - - einen gleichen Irıthum macht Hr, S. Linne’s H. amplexicaule zu Villars H, cerin- thoides, mit dem es nicht einmal in die gleiche Unterabtheilung gehört, { H. molle Jacg. ift gar nicht 43, =. Hall., und anftatt fich zu verwundern, dafs der gründlich gelehrte Lachenal die Synonymen dieler Pflanze nicht gekannt habe hätte Hr. S. felbft fie befler fiudiren follen. Ueberhaupt find in diefem Büchelcen, die Arten und Synonymen der Habichtskräuter nichts weniger als wohlansgesthhitet und genau beftimmt. _Die Erörterung davon wäre aber für eine Recenfion zu weit läuftig, und kann vielleicht bey einer andeın Gelegenheit erfolgen. _ ; rn B b 2 2 CREPIS a a 96 a \ CREPIS virens L,.und’C. Diofor idis L. find! fehr sniesteile Synonym den mit diefen Namen bezeichneten Pflanzen, uml hätten *beh t werden follen. Hyrochaerıs heberica. "Ehe Hr. $. ee Kit ig‘ Veinfcheidehd vor H m trennt, hätte er doch ein wenig über das, was Hoftin feiner Symops. 1 2 ihrer Identität fagt, nachdenken, und vielleicht gar ‚demfelbigen folgen follen. L: ARCTIUM perfonara. Wird hier wieder von den Diftelarten getrennt, ee die Natur und alle beffern neuen Schriftfteller fie vereinigt hatten, Pe CAarDuus zararius L. Dieles Synonym gehört garnicht: zu No. 176. H all. ıW nicht C. rigens mit Ait. Hort. Kew., ‘oder C. aurarcticus mit V illars. eye 2 3154 ur C. tr ansalpinus ift wieder ein überflüfiger und. Wichl ‚wohl gewählter Tlivialfames. S an poli hatte die Pflanze_C. glaucus genennt, von denes ra A macht ift, ob fie von ©. deflorarus. verfebieden pl ’ Par . Cnıecus ochroleucus it C. eryfirhales ES a MA iaE C. eryfirbales it CarDduvs riönlaris Jacq. "Wenn Hr S. die Taeduieien Werke m ‚Bedacht gelefen hätte, fo hätre er diefen Fehler e. Der ® Eine MERKE er Pflanze ıft C. zricephalos Lam. ° : 00 eralneg on Sr C. ‚ruberofus. Auch hier hat Hr, $. nicht genug beobachten Haller! 's "Pfanne: if eher 2 CAarpuusdbelbofüs Lam. j St, i ARTEMISIA Bocone. Der enpinfehe Name A. ‚Bikärdi wäre doch: heiter gew Ten. ö GNAPHALIUM fyloseicum. Dafs Haller’s No. 248. noch diefen Namen träor, ver- . räch eine ziemliche Unkunde mit'den neuern Schriftftellern in der Botanik. FR 2 CENTAUREA dubia, "Hier it wieder einmal eine planıa” dubia, die aber nicht "CO. nigra L. il. 17 van - DER Be, E C. Fufına, Die von Schleicher bey, Lugano hal Bhinze in verfehieden ‚yon Ü ferfana Villars. ar Vic oLA grandiflora. Halleı ”s Figur gehört wohl nicht hieher, ae zuV, ‚inlearata. OrHrySs lilifolia. Die O. lilifelia L. it eine andre. Pflanze, ‚die nicht, se Da wächf, fo dafs diefes Synonymon fallch ift, CAREX dioica, Haller’s No., 1350, begreift zwey Species , dieica L. j(t. Das hätte Hr. $. aus den Linnean Tr ansachtons And ! dem herab (don Ar chiv willen können. : Ba 164 „ C, juncifolia, Mala diagnofis! : A EBBRURE NL. C. arenarja L. SollteC, 1362. Hall. feyn!! — _-— —- CC arenaria wächft Bar ich Re a der Schweiz. 17 C. Iepori::a L. Auch diefen Fehler, nehmlich Haller’s No: 1361. AR Ci nennen, hätte $. nicht begangen, wenn er die Linnean Tranfactions oder das bo ‚febe Archiv feiner Aufmerklamkeit gewürdiger hätte. 1. a Le C. Ioliacea it nicht 1365. Hall. on a Ch uliginofa. Sul 1363 feyn! Hat denn Hr. $, aus Ehrharr xhaReR \ ws c ulıginofa L. und SCHPFANF senessflarz ejusd. Seal an Me > auze ley? . %* ; Su C. canefiens. Das richtigere Ee zu 1360 ih ce en alla x N Chhex ‚Sroffrara Kinds iGE '@els neti find »die gleiche Pflanze. Warum‘ ‚denn Zwey . Arten daraus wachen ? Bringt & as nicht Verwirräng i in die Wilfenfchafe? ; c Hobularis.; Behnder ich’ wahrfcheinlich’nicht i in der Schweiz. $ €. zomentofa. Mala diagnofis ! würde Ehrhart fagen? Die ABER ä a nicht cablang, . noch die Blätter an der Spitze haarig. . 5 braczeara. Was will Hr, S. mit folis hine.convexis,. inde: carinazis fgen? zund a „fie ‚doch wicht, fondern, fach, grasarüg. r he A c. ‚flifermis ‘L. ift niehr 1383. Hall. HuS. hätte wiffen: fol Ion, dafs: ‚@ Alformis £. "sand C, lafocarpa E. die gleiche, Pflanze find. Br Er $ e. EraniER Warum Haller’s 1389. fasarili BR: aa dich} inne eine anı 2 ' Pflanze-mit diefem Namen belegt hat? - ANEN €. frigofa. Hr. S. befchreibt die C. firma Hof Es ir aber noch nicht bewiefen, dafs Haller’s No, 1388. die C frma fey. €. ‚alpina. Schrank, Hoppe und Hoff haben eine andre Pflanze unter ‚diefeike Na- meh, und es gibt nur Verwirrung, wenn män zwey Arten mit dem gleichen Namen belest. Vielleicht aber kannte Hr. S. Schrank*s Pflanze nicht, diei in der Schweiz iz wächtt;. und, wenn Rec: Be nicht äı irref, Be unten unter dem Namen. ©: mg chys verkömmt. van we C. maxima. Hat auch, wie mehrere andre, eine „ überhüfige neue Den: bekommen. "Da hätte doch auch bemerkt werden follen,. dafs: fie. öfters mit zwey a »;Aehren verkommt. Fe nHyter 2 „E. pferdoyperus. Es. ift zum. sie rakiiliche "wo: nicht ing, 2 ‚zu gen A x ls.=s. ‚bifpidis,“ Denn die Kapfeln find ee C. caefhirofa L. fell von:C, difass L. nur bicis non diftantihus differiven. ; ‚ Diefs int zum "wenieften ein Beweis, dafs Hr. S.dieC. ‚caefpirofa L. nicht kenne, 7 we E zlia. Wieder eine lange überflüfige neue.Diaguofis. ee “r x c wakfiaca S. 1336. foil Capfulas urinque mucronatas haben! ! NR : ©. ferruginea. Hier wird wieder eine neue Diagnole gemacht,, "worin von en vaginis und der Form der Sewenbeisttalfle ins gelagt wird, da diefe doch die Hauptmerk- male der Seggenarten find. €, riparia. If wohl nicht No, 1404. Hall., "welche Nummer ner zu zwey Arten ge- zogen wird, zu deren keiner fie gehört. SlENE kceuriformis E Br 4 hingegen, die allent- halben in der. Schweiz wächft,. ift ausgelaffen. ; €: acuta. Herrn $. Pflanze ;ft et anders, als C. ee Eben fo unbegreiflich ift es, dafs Hr. S. fünf feiner Arten zu C. acura L. zieht, deren Ren, dahin Gehört, denn keine ift digyna}!! et gi C. emarcida.‘ Wahrfcheinlich- hat- Hei: $: Fre PRdıas nicht, ee ae wir eher eine Abart von C.-drymieia Lim fl, füppl. zu feyn vermuthen. C. obrusangula: Könnte zuC, glanca gehören !. Wie konnte Hr, $,' doch, fo eine ein. thung hinfchreiben, die deutlich beweilt, dafs er die Pflanzen nicht kennt? BE TULA: Der gen ierifche Charakter, hätte doc h nach den'neuern. ee ver- ‘ beflert und berichtigr, fomit BeTuLA von ALnus zetrennt werden vera ® ° B. inanna hat wohl hicht folia oblonga! > File nr eesis.h £ BE72.:- ! * BETULA ae E : x ix ‘ „‚BETULA ‚glutinofa; Wenn Hr. & hier eine,nene Disrsln machen wel, r häne er doch ‚der Einkerbung der Blätter-an der Spitze gedenken: follen,. RT NAJAS major. Haller’s.No, 556. it N. ‚minor L.. ‚und N. major wohl, Schweiz gefunden worden, ® a haftara. ift eine Species niaxime dubia, len TEEH S. myrfmites. S. arbufcula. Einen beflern Charakter an die wolligen und gitten " Kapfeln:: den har aber Hr. S, eben ausgelaffen. u .. S. myrrillod:s. Ift wohl nicht 1648. ß. obwohl eine Vantetat der S. BR mit Ken. Blättern von einigen fchweizerifchen Botanikern dafür ausgegeben wird. » un S, alpina. Hätte wohl noch genayer unterfucht werden. un ‚ehe r ‚man eine eigene PR Art.daraus machte, 3 S. dumerorum und S. lanara L. werden beyde zu 1651. gezogen. at gehört nicht: f dazu, und erftere hiefs fchon längftens S, et und hätte. hiemit der Name nicht geändert werden follen. 5, ‚deprejla, Haller fagt, $. depreffa L. ‚gehöre zu ‚deffen lanara, Het ER deprefla ift aber nicht 5. deprefla L«, und hat, hiemit SURBE nicht die fehweizerifche | ir Pflanze mit $. /anara L. vereiniger, NERE S, arenaria. Warum die No. 1642. Hall, mit diefem Namen beleeany, da Lime fehon einer andern Art diefen Namen gegeben hat? Re g S: molliffima. Woher weils Hı. S., dafs die Weide, welche Gagnebin an Haller. fchickte, $, mollifima Ehrh. fey?. Uns kommt folches grundlos von... 1... 008 5. repens. Auch hier bat Hr. S. gefehlt. Denn S. repens L. ift bey’ weitem nicht" No. 1655. Hall., die eine baumartige, oft 12 Fuls hohe, Weide ift. ‚i SH In einem Appendix führt Hr, $, einige feit Hallein in der Schweiz ENTE ‚Arten Fire an, während dem andre fchon dem Texte einverleibt find. Warum diefer Unterfchied? Als er feinen Text fchrieb, mufste er es fchon von den meiften wiflen, dafs fie zu den ", fchweizerifchen Pflanzen gehörten, Sollte man nicht daraus fchliefsen , das ‚Werk fey ziemlich flüchtig zZufammengetragen worden? und das zwar" um defto ‚meh ; nr auch diefer Anhang "Richt ganz von Felllern frey ift. a er 4 PLANTAGO altifima J.. ii nicht in der Schweiz gefunden worden. ho “ ANAGALLIS tenella. Reynier’s Pflanze war nur A. ran 2. ul u_, venella 7 wächft aber en Chamblande ! ey Laufanne. 5 7 Bi ASTRANTIA epipactis. gehörte nicht in diefen Anhang: denn Haller hat “ fehon. SELINUM Chabraei kommt fchon im erfteir Theile vor. + - RE; EL RANUNCULUus pbilomoris foll in der Mitte zwifchen R. he ‚und pobranshemas > We fteben! Fe BıscurELua Jub/parbulara W. hat filiculas Abs: Villars ; gibt fein } ia BEP: filieulas füabras’ Die Pflanze, die Schleicher- im Wallis fand, - glich vollkom der B. longifolia Vill. Wie kann fie dann aber B. fub/parhulara w. leyn 2 ER; Kr TRIGONELLA monfpeliaca ift ja Haller’s No. 3795 und Sehne ri unter die h novos cives, $ Se+ ee. Eine andere Pflicht des Schriftftellers, der die Flora eines Landes rsibäh will; Aa ift die, die botanifche Gefchichte deffelben zu kennen. Um diefe aber hat fi ch Hr. S# auch allzuwenig bekümmert, und von allem, was in der Schweiz, ‚feit Halleın, in: 8 » : RR Boranil . z En Br N.) Se | Botanik gethan worden “it, kennt er nur die gedruckten Schtiften Lac henal’s Höpfner’s Magazin, und Schleicher’s Verzeichnifs und Pflanzenfammlungen. ‚Um defto gewagter ift feine Behauptung, er habe, einige wenige Pflanzen ausgenommen; nichts befchrieben, ohne es vorher unterfucht zu haben, Gegen die hiftorifche Gerech- tigkeit aber -verftöfst Hr. S. fehr oft darin, dafs er die Entdecker oder erften Finder einer Pflanzeübergeht, und diefelbe Schleichern zufchreibt, der zwar ein ganz guter Pflan: zenfucher ift, aber doch fo manches feltene und neue nicht zuerft gefunden hat! Was Davall, Haller Sohn, Ducros, Chaillet, Wytrenbach, Morell, Bridel, Stelzer, Zeuher, Gaudy, ganz vorzüglich aber die rechtfchaffene, unermüdete, -jeden Liebhaber mit ganz vortreflich getrockneten Pflanzen um billigern Preis verfehe: de Familie Thomas, und viele andre für die Pflanzenkunde der Schweiz gethan ha- ben, fcheint Hrn. $; unbekannt.‘ So hatten Daval und Haller zuerfi den SCHOE- NUS ferrugineus gefunden. PoA zrinervara war fchon lange zuvor durch Davall be- kannt. GAtıum glabrum desgleichen. SAGIyA apezala haben auch der; jüngere Thomas:und Stelzer bey Zürich gefunden; Davall das TORDYLIUM maxımum bey Orbe lange vor Schleichern; BuLBoconıumvernum desgleichen; CRATAE GUSs monogyna wurde zuerft von Reynier beftimmt und unterfchieden; ARosA pyrenaica von Arn, Studer; Rosa collina (wenn die Beftimmung richtig ift). von Hrn. von“ Haller dem Sohne; Cıstus Jalicifolius von Thomas; LINDERNIA pyxidaria von Lachenal; DrABA pyrenaica von Kitt; AraBıs faxarilis (Tourreite cottoneufe) von Favrod und Reynier; TRAGOPOGON majus von Dayall’und Reynier; Cre£rıs feofa von Haller.dem Sohn; die fogenannte Opurvs blifolia von Thomas mit Hın. Necker;' CArEx Oederi von Haller dem Sohne; LASERPTTIUM ‚hlaifo- lium von Lachenal zuerft gefunden worden; und dafs 459. ß. Hall. eine neue Art fey. hat Davall zuerft ausgemacht, und le SIsYMBRIUM obrasangulum genannt, “Nicht Schleicher, fondern Bridel fand zuerft auf dem Wege von Genf nach dem Saleva die AvEena fragilis; eben fo fand auch Bridel zwifchen Genf und St. Julien =. diePLANTAGO maritima, die S. gar nicht anführt, Herr $. hätte demnach die Lücke nicht ausgefüllt, die feit Haller’s Werk in der Gefehichte der Pflanzen feines Varerlandes entftanden war, Hr. Bridel,-den wir aus feiner Mufologia als einen forgfältig prüfenden, genauen und gelehrten Mann kennen, . dem das Lachenalfche Herbarium und die Lachenalfchen Sammlungen offen ftanden, und der fie auch während feines Aufenthaltes zu Bafel'benutzt har, follan einer Enumeratio.. der Schweizerpflanzen arbeiten, mit.der er fich oine Zweifel den aufrichtigften Dank aller ein- und ausländifchen Pflanzenliebhaber erwesben wird, i z [) £ IE, Be | Herbarium vivum plantarum rariorum praeeipue alpinarum, exhibens plantas a focietatis botanicae Ratisbonenfis fodalibus in variis Germaniae regionibus eollectas, et Botanophilis communicatas, a Davide HenricoHoppe M.D. etc. Fol.- Ratisbonae. Eur re = Centuria prima 1798. — C. fecunda 1799: — C. tertia 1800. _ ‘ Noch nie haben wir Pflanzen gefehen,, welche nicht nur mit einem folchen Fleifs, sndern mit einer folchen Kunft und Schönheit getrocknet gewefen wären. Wir find diefe . Sammlung mit einer wahren Wolluft durchgegangen, und können unfere Verwunderung ö und 4 \ / 2 h ER Be — 209 mn \ Bi “ ; und Vergnügen über ’eine -fo zahlreiche Sammlung von Alpehpflanzen nicht. Ben welche fo grün und fchön. da ftehn, als;wenn fie, noch lebendig wären: Togar.die Pe ur "enlares; TOoZZIA,-BARTSIA, orchideae freien da, dafs man fieianalyfiren und nen könnte, und der gefchickte und eifrige Herausgeber verdient das Lob un Dank aller Botaniker. Solche Herbaria viva bringen der Wiflenfchaft grofse Vorth und find ein wahres Verdienft-um diefelbe: fie erleichtern und verbreiten:die'Ke 'nifs der Pflanzen befondrer Gegenden, die man vorhin nur von einzelnen Botdnike haben konnte, welche nicht immer fo mitcheilend jwaıen, wie der ehrwürdiee Wulfen, und machen dem Anfänger, . fo wie dem Liebhaber, das Studium: angenehmer und leichter... Herbarium pracftar omni icone, lagte Linn.e, aber was-härte der grofse Mann | It» BEN a erft von einer fo vollkommenen Kränterlammlung gefagt!" nt Sure Mae Wir wünfchen recht fehr, dafs Hr. Hoppe in öftern’und batdi ei Fortferzungen EN uns die feltnern öfterreichifchen, kärnthifchen und krainilchen Pflanzen liefere, wd 1lıa8 > - n Wi FE: 7 3 EN Ä i uns hie und da eine kleine Bemerkung zu machen die Freyheit nehmen werden. geben hier ein vollftändiges Verzeichnifs der bis dahin gelieferten Arten ‚”wobe "Denn. obwohl die Vortrefflichkeit der Sammlung jeden Tadel verfiummen 'machen Tollte k: pi gebietet hingegen eben die Vorzüglichkeir derfelben, dafs man die fehr wenigen Ver befferungen, welche zur Vollkommenheit fehlen, nicht ftillfchweigend übergehe, nn | sis ce ee Centuria prima = #73 ri & Bes Komik fee ie DEV VALERIANA iripteris, montana, faxatilis: AGROSTIS alpina-Leyfs. IE Haller No.-1477. AGROSTIS minima. Poa alpina. It-Hall, 1456, »PoAdıfichn CYNOSURUS Jpbaerocephalus, ovarus, caeruleus. PLANTAGO maririma. ALCHE- Be MILLA alpin. SOLDANELLA alpina, LYSIMACHIA thyrfifiora. . CAMPANU- . A va alpina. VıoLa biflora. RıBES alpinum. ILLECEBRUM verzicillarum.. GEN- — TIANA bavarica, vorna. LASERPITIUM fier, prutenicum. Von, letzterm hätte 7 a, untere rauhe Theil des Stengels als charakteriftifch beygefügt werden follen: wie wir überhaupt bey den umbelüferis, die Saamen ungern vermillen. OENANTHE pim- pinelloides. STAPHYLAEA pinnara. CORRIGIOLA lisroralis, Juncus "Facgnini, niveus, larifolias, monanrhos. Diefer it doch -Ichwerlich eine befondre Art, Wirbs - ftzen ganze Rafen diefer Pflanze aus einer Wurzel, die meiftens einblüchig, aber mit - zwey und drey blüthigen vermifcht find. Die Yagina cilisra und die Form der Blumen- fchuppen und Kapfeln, fo wie der ganze Bau der Pflanze, ift übrigens ganz gleich, i fo dals wir fie von J. zrifdus nieht zu unterfcheiden wüfsten, - TRIENTALIS europa ErıLosıum rofmarinifoium Haenke; alpeftre Jacg,., ift blofs mehr als eine Varie- = tät, und von E. origanifolium Lamark [ehr verfchieden. ERICA terralix. PoLyao- NUM viviparum, bijlorra. SAXIFRAGA Coryledon, (Aizoon Jacgq.) flellaris. DIas- ruus Sloefris Wulf. ift_Haller’s 896. 8, und wahrfcheinlich nur eine Varierät, SpıRACA arumens.. GEUM-montanum, repransı DRYA'S ockoperalä. THALICTRI anguftifolium, it Tr... nigricans Jacg., wie fehon Hoffmann bemerkt hat. A RA- i GENE alpin, ANONIS vernalis. RANUNCULUS glacialis, Jingua. ‚STACHYS al 'pina, germanica. PEDICULARIS incarnaza, hat einen calycem fubglabrum, fo wieden -». caulem, während dem die nämliche Art in der Schweiz calycem caulemque füperne tomen- tofö-villofos hat und hiemit den Unbeftand der von dem Haaren hergenommenen Cha- 3 'raktere beweilst. DRABA .aizoides. ALYSSUM montanum. CLYPEOLA maritim., ‚BISCUTELLA laevigara. DENTARIA penzaphyllos. ARABIS arenofa, Scop.. Bü- NIAS erucago., GENISTA, fagitralis, CYTISUs laburnum. CORONILLA,emerüs, ; - 3 eh = A = HEDYSARrUM alpinum ift eine fibirifehe Pflanze: und die vorliegende ift wohl H. ob- fiurum L. Hall. 395. LAcTUcA faligna. APARGIA incana. CARDUUS hezcro- pbylius. Arnıca glaialis Wulfen. SENECIO incanus ift deswegen merkwürdig, weil die Blätter anden fchweizerfchen und piemontelifchen Exemplaren viel tiefer einge- fehnitten find. - ERIGERON alpinum. - ACHILLEA Ülavennae, arrara, nmobilis, to- mentofa. FILAGO leonzopodium. OPHRYS fpiralis. CAREX pedata, digitara, erice- torum, atrata, bumilis, capillaris, limofa, pilofa, roftrara, Schott. alpina, letzteres ift eine befondere Art, die auch auf den Schweizeralpen wächfl. BETULA ovata, ift B. viridis Villars, und Hall. 1631. 8. Sarıx rericularaa HoLcus odorarus, Eauvi- SETUM Telmareja. ONOCLEA Spican. SCOLOPENDRIUM officinal, ASPLE- NIUM germanicum, Cererach, virid« POLYPoDIUM Lonchiris, marantae, bhegopteris, oreopreris, rigidum, aculearum, alpinum, montanum. : Cenrtn»nnra.. beeunda, SALVvIA verriöllara. VERONICA urticaefoli.. SCHOENUS marifcus, albus. PoA dura. GLOBULARIA cordifoia. PLANTAGO atrara ift Haller’s No, 656. £. und geht im Garten in Pr. /anceolara über. MyosoTisalpefris. 1ff verfchieden von M. romentofa Villars, die gezähnte Saamen hat, und fcheint nur eine Varietät von M. Sleatica, die man auf unfern Alpen auch fo finde. WALDSCHMIDIA nymphoides. (MENYANTHES nymphoides L.) ANDROSACE elongata, lacıea, villofa, chamarjasme Wulfen. Letztere deutlich von A. villofa verlchieden.: Es zeigt fich ‚daraus, dafs diefe Pflanze bis dahin in der Schweitz noch nicht fey gefunden worden. AZALEA procumbens. RHAMNUS pumilus. EvoNYMuS verrucofus. GLAUX maritima. CHE- NOPODIUM arenarıum. GENTIANA acaulis, urriculofa, nivalis, germanica, Wild. campejtris. HERACLEUM auftriacum. LiGusTticuM aufriacum. ANGELICA ar- changelica. OENANTHE fiffulofa. PHELLANDRIUM murellina.. ABTHusa Meum, - CHAEROPHYLLvM birfurum. ALLIUM Vicorialis. CONVALLARIA verzicillara. NARTHECIUM anthericoids. HELONIAS anrhericoids. ADOxA mofchatellina, ELATINE alfinaftrum. LEDuM paluffre. RHODODENDRON birfurum, chamaeciftus, Ferrugineum. SAXIFRAGA rorundifolia, caefı. GYPSOPHILA repens. LYTHRUM virgarum. CRATAEGUS chamaemejpilas. (MESPILUS chamaemefpilus. L.) Sorsus domeftica, Scheint dem Rec. nur $. aucuparia. Bey uns haben die wilden Pflanzen in den Wäldern anfangs ganz grüne Blätter; allein wenn fie frey ftehen oder an die Stra- fen verpflanzt werden, oder ein hohes Alter erreichen, fo werden die Blätter und die Kelche mit demjenigen Filze überzogen, der diejenigen irre führen mufs, die die wahre S. domeftica nicht kennen, deren Blätter und Früchte noch einmal fo grofs find. Rec, hat fie häufig um Florenz am Abhang der Apenninen gefehen und beobachtet. Sor- Bus bybrida. Rosa alpina. POTENTILLA rupefris, caulefiens, aurea, Brauniana. Diele feheint Por. frigida Villars, und wächft ebenfalls in der Schweitz ,- ändert auch darch die Cultur im,Garten ihre Charaktere nicht, ausgenommen, dafs fie beffändi grölser wird, wie faft alle Potentillen. POEonıa ofhieinalis. THALICTRUM aquilegi- folium. ANEMONE vernalis, apiifolia, alpina, baldenfis, narcififloraa RaAnuncv- Lus alpefris, nivalis, aconirifolius. Letzterer ift in meinem Exemplar R, platanifolius und der R. plaranifolius der dritten Centurie ift R. aconitifolius Linnaei. Wenn man die "Linneifchen Diagnofen recht erwägt, fo fcheint der Irsthum hierin unmöglich, und die Pflanzen ganz verfchieden. R. aconitifohus foll folia quinata haben; nämlich, das Blatt ift bis an den Stiel in fünf Blättchen getheilt; im R. plasanifolius find fie palmato - incila : . nämlich das Blatt ift nur bis zwey Drittel der Entfernung von der Spitze zum Blattftiel in Ce . fünf m er a2. er Sn SR fünf Lappen getheilt. Im letztern find auch die peduneuli elongati, oder im Verhältnifs Kr doppelt folangalsbeym.erftern. TuyMus alpinus. Tozzıa alpina. LANNAE Aborealis, } PEDICULARIS verzicillara, roftrata, feeperum carolinum, LEPIDIUMm alpinum. Mya- GRuM Jaxnzile hat viel tiefer gezahnte Blätter als in der Schweitz. DENTaRIA enmn- phylla. Arapıs alpin... TRıFOLIıuUM anguflifelium, rubens. SoncHus alpinzs, LEONTODON aureum. Hıeracıum flaricaefolium, villofum,. CacaLıa alpine. Curysocoma Lynopris. ASTER alpinus, CINERARIA cordifolia. ARNICA for Dioides, montana, BUPHTHALMUM grandiflorum,, ift B. falicifolium L. Linne fagt vom erftizrn : folia glabra fubdenticulata; vom lerztern: folia fubferrara viilofa, Zwar find‘ fie auch bey B. grandiflorum, das in der italiänifchen Schweitz häufig ift, nicht ganz fo glatt, dafs nicht die Linfe einige Härchen entdecken könnte: allein das letzterehat auch einen haarichten Stengel. CENTAUREA montana, OPHRYS monophyllos, monor- - ° chis... CAREX arenaria, difticha, pendula, fylvaricaa UÜrTıca pilulifera. SaLıx ar- bufeula. Wenn diefes die Jacquinfche Pflanze diefes Namens und nicht vielmehr feine S, fufa ift, fo ift Jacquin’s Figur nicht gut, denn S. arbufeula hat folia fubhirfura. STRATIOTES alooides. SALVINIA naraus. MARSILEA quadrifolia. PILVLARIA globulifera. ASPLENIUM Adianrum nigrum. OSMUNDa regalis. 2 Mn Centrtüuürıa rerti®s Re PINGVICULA alpin. SCIRPUS ovarus, caefpitofus. ERIOPHORUM alpinum, Scheuchzeri, vaginatum, zriquerrum, anguflifolium. SCHOENUS fufcus, nigricans. Aıra fubfpicata. MELICA uniflora.. GaLıuM rorundifolium. _PRIMUuLA nuricula, farinofa. SOLANuM villfum Schreb. LySsıMmacHIa punctata. ARETIA alpina, Puy’rEuMma bemifpbaericum, pauciflorum. CAaMPANULA barbata, oaefpirofa Scop. Die Pflanze, die wir vor uns haben, ift Hall. No. 702. Aber Scopoli gibt der Blume feiner Pflanze eine befondre Form, die wir hier nicht wieder finden: die Blume ift nämlich wohl glockenförmig, aber mit einer Verengerung unter den Einfchnitten. Man fehe feine Figur Fl. Carn. Edit. 2da. p. 144. Tab. 4. Auch.Villars fagt das ‘ gleiche von der feinigen. Tuesıum alpinum. Hier fehen wir auf einer Wurzel Tr. alpinum und pratenfe E. (Vergl.F.G.HayneinSchraders Fourn..1800, 1. $.30-36.) und haben hiemit einen neuen Beleg zu dem Satze, dals TH. alpinum, pratenfe und monta- zum nur Varietäten feyn. #lle drey haben bracteas ciliato - ferratas, wie die Blätter der Galiorum. GENTIANA puncrara, afelepiadea.. ATHAMANTHA Libanoris. LasenpI. TıuM fimplx, Wulfen. Lınum vifofum. STAaTıcE Ärmeria (alpina), ALLıuM urfınum. GALANTHUS nivalis. Jjuncus /padicens Villars, glabrarus Hoppe, *). Spicarus, triglumis, Tenageja Ehrh. Rumsx alpinus. MOEHRINGIA mufiofa, Erı- LOBIUM alpinum. DIANTHUS alpinus. _EUFHORBIA dulcis, verrucofa, Gerardiana, amygdaloides ; letztere ift dem No. 1045. von Haller vollkommen gleich, deflen Blät- ter im Garten hübfch perennirten. Sie fcheint mir auch der Linneifchen Phrafe näher, denn Linne heifst die involucella der amygdaloides orbiculata, und die der ‚Soarica fubcordara: und in der Pflanze, die wir vor uns haben, haben die involucella einen Einfehnitt, und find nicht vollkommen orbiceulata. NIGELLA /ariva. RANUNCULUS platanifolius. HELLEBORUS niger. LEONURUS marrubiaflrum. _BARTSIA alpina. ANTIRRHINUM alpinum, linaria (Peloria, PEDICULARIS recuziza, es ec rd, chönt *) I. foliis planis ne elabris, corymbo fupradecompofito, peduneulis elongatis fubuni- floris, calycibus acuminatis, Habitat in Salısburgi alpibus. fchön! Hall. 323. CarDaMINE zrifoha: ErvYsımum friceum, Gärtn. Marva mofehare. ASTRAGALUS alpizus, campeftris. Aparcıa alpina. LEONTODOoN alpi- num Jacq. Aufr. t 93. ift nach Befchreibung und Figur himmelweit verfchieden. Die Pflanze ift viel flärker und gröfser, die Blätter rauh und aufrechtftehend. “Uns (cheint Hın. Hoppe’s Pflanze von LEONTODON pyrenaxcum G., welches in der Schweiz nicht vorkommt, nicht verfchieden zu feyn. Arargız hafklis. HıEracıum alpeftre. H. alpefire Jacgq. Fl. Aufte. t. 191. fcheint uns nach Jacquin’s Befchreibung und Figur eine ftarke ftammhafte Pflanze, die öfters und meiltens zweyblüthig vorkömmt, und vielleicht mit H. rzpeffre All. auce. p. 12. T. 1. f. 2. eine und diefelbe Art feyn dürfte, welche wir aus Bündten befitzen. Jacquin fagt von feiner Pflanze: fcapus apice hirtus, bifidus, calyces nigri, hirfuti. Hingegen ilt Hrn, Hoppe’s Pflanze eher eifie Vatietät von L. bifpidum oder baftile L., die Villar’s mit Recht L, prozeiforme nennt: und obwol der pappus noch jung ift, fo zeigen fich doch fchon mit der Linfe Härchen daran. HıERACIUM iniegrifoium Hoppii*), flipizarum Jacg-, paludofum, Hyoserıs foesid. CarDuus deflerarus, rivularis Jacg. CacaLıa alifrons. ARTEMISIA /picara, glacialis: letztere it ART. 126. Hall, murellina Vill, die wahre A.glacialis hat ja flores glomeratos faltigiatos. Doronwıcum beildiaftrum. CHRYSAN. THEMUM alpinum. ERIGERON uniflorum. ORCHIS Jambucina, globofa, odoratifjima, eonopfea. SATYRIUM viride, albidum, nigrum, repens. SERAPIAS enfıfolia. CaLLa Palufiris. CaREX foabraHoppe (it C. Hall. No, 1350. C.'Davalliana Smith, Cf. _ Hoppe Bor, Tafchenb. 1800. $. 242.) laevis, Hoppe ebendaf. S. 243. (feheint C. dioicaL. Ehrh. zu feyn. Es war dem Hın. Hoppe vorbehalten, durch Vergleichung der Pfianzen an ihren Standörtern noch audre Unterfcheidungskennzeichen zwifchen beyden Arten aufgefunden zu haben.) Lexcoglochin,/Bellardi, curvula, approximara **), Jpiendida, firma, frigida Allion. LiTTORELLA lacufıris. TyPma minima, vadice repente, culmo tereti vaginato, foliis canaliculatis, fpica mafcula foemineaque remotis, bracteatis Hopp. LycoroDIum inundarum, complanarum, annotinum, Selago, Ä JIL - Ä Flora europaca, inchoata a foh. Jfac. Römer. Fafc. III. Iy. v, VL VI. 8. Norimbergae,-ex officina Rafpeana. 1798. 1799. 1%00. 1801. Die unglücklichen Ereigniffe, welche in den Jahren 1798 - 1800. in meinem armen Vaterlande tich zutrugen, , find Schuld au dem langfamen Vorrücken diefes meines Lieblingsunternehmens.: Nun foll es aber defto iebhafter fortgefetzt werden, fo dafs hoffentlich zur Ofermeffe 1802. auf einmal drey Falcikel, der $te, gte und 10te er- fcheinen werden. Was mich am meiften freuc, ii das, dafs ich mich mit Beruhigung auf das unpartheiifche Pubiikum berufen darf, ob nicht bey jedem neuen Hefte das Ce 2 wi Be- *) H caule foliofo angulate fubfcabro, foliis integris fubdentatis fcabris: caulinis decurrentibus, pedunculis calycibusque hirfutis, ' i Habitat ın Bavariae, Salisburgi pratis fubalpinis. 5 ##) C radice fibrofa, foliis planis apice triquetris, culmo triquetro, fpiculis ternis fefilibus approki- matis androgynis, inferge mafculis fuperne foemineis, figınate bifido, capfulis oyatis, (quamis ovatis fufcis marginaris. " Habitat in Carinthiae, Salisburg:! uliginofis alpinis, | u .204 _ ek, BR - Beftreben der Verlagshandlung unverkennbar fey, dem Werke in künfllerifcher Rück- fichrt den möglichften Grad von Vollkommenheit zu geben. Wenigftens fchmeichie ich I” mir, dafs die hier anzuzeigenden Hefte jeder billigen Forderung in diefer Rückfcht entfprechen werden, uud dals jedermann den- Preifs für das, was dafür geliefert ift, fehr mäfsig finden wird. Möchte nur mit dem zunehmenden Eifer des Herar sgebers 4 = > De und der Verlagshandlung auch die Anzahl der Abnehmer fich vermehren! Das Unter- “nehmen ift doch gewils patriorifch und auf allgemeinen Nutzen berechnet, fo dafs nicht. blofs der Botaniker von Profeflion, fondern auch der Liebhaber diefes Studiums, der Gartenfreund, der Landökonom, der Jugendlehrer üch felbiges anfchaffen follte, und, bey dem fo billigen Preife, anfchaffen könnte. Da wahrfcheinlich mein Archiv mehr von Botanikern als von Liebhabern gelefen wird, fo wage ich es, die eiftern zu bitten, die Flera europaea denjenigen unter ihren Freunden zu empfehlen, bey denen fe diefes mir Ueberzeugung thun zu können glauben. ai) = ve Zugleich bitte ich wiederholt um Beyträge von fchönen und zweckmäßsigen Zeich- nungen. Denn fo wenig als ich bey langer, langer Zeit jemals in den Fall kommen kann, an guten, von Deutfchen, Engländern, Franzofen und Italiänern entlehnten, Zeichnungen Mangel zu leiden, fo wünfche ich dann doch meinem Werke auch fo viel als möglich durch Originalzeichnungen Vorzüge und Intereffe zu verfchaffen. Wer mir s daher dergleichen einfenden will, der wird mich äufferft verbinden, und darf gewils auch des Dankes des Publicums verfichert feyn.. Ich felbft thue unterdeffen mein mög- lichftes, und bleibe ftrenge bey dem, was in der erften Anzeige verfprochen worden il. Die Inhaltsanzeige des drirzen Heftes finden meine Lefer im dritten Hefte des er- ften Bandes diefes Archivs S. 146. Das vierre Heft liefert folgende Arten: 4 l AGRIMONTA agrimonoides L. CYPRIPEDIUM calceolus L. en Erıca daboecia L. ANTIRRHINUM alpınum L. - CuLoRra perfoliara L. RANuNcuLus parnafhifolius L. - ADONIS vernalis L. ORCHIS fambucnal. Fünfres Heft CampanuLa Zoyfü Wulf. GALANTHuS nivalis L. Camranuta Trachelium L. 2 ScıLLa bifolaL, DIAnNTHus caefıus Smith. Orcuıs militaris La ASTER vrıpolium L. Fucus fangumeus L. iz Sechfles Heft. Me 3 ; Festuca duriufiula L. AZAaLEA» ponticaL. \ Eid BroMvs erectus Smith. GENTIANA verna L. e) Er Me Sacına cerafloids Dickf. Ruta paravina L. N. ASPERUGO procumbens L. SıLENE pendula L. Bar Siebentes Heft. er CampanuLa mollis L. PHLOMIS purpurea Smith. . BUPLEURUM graminifolium Vahl, ARABIS ovirenfis Wulfen. TuLıpa fplveftris L. Hıprocrerss balkarica L.- Darpune collina Smith. HYrERICuM dubium Leers. Im neunten Hefte werden unter andern SAxIFRAGA oppofrifolia und biflora, und im zehnten RHAMnus pumilus und BETontca birfüra nach ganz neuen vortrefllichen Zeichnungen vorkommen: von leizterer Pflanze exiftivt font, meines Wiflens, noch gar keine illuminirte Abbildung. . % a ee pelnlincn IV; vi Der botanifche. Garten der Univerftät zu Halle ım ‚Jahre 1799. Mit einem Grundriffe des bot. Gartens. 8 Halle, bey C. A. Kümmel, 1800. XXIII. und 108 Seiten. Erfter Nachtrag zu der Befchreibung, des a Gartens der Univerfität zu Halle, 3. Halle, bey Kümmel, ı$o1. VIli. und 44. Seiten. Herr Profeffor Curt Sprengel, der feirt 1797. die Direction diefes Gartens hat, brachte es durch eine“feltene Betrieofamkeir dahin, dafs diefes Inftitur, welches felbft noch unter dem: verftorbenen Hrm. Prof. Junghans fich eben nicht {ehr weder durch Reichhaltigkeit noch durch Gemeinnütrzigkeit auszeichnete, nunmehro fehr beträchtlich zu werden anfängt, und den vorzüglichften deutfchen Inftituten diefer Art an die Seite ‚gelerzt zu.werden verdient, während dem es, als gemeinnützige Anftalt betrachtet, und wegen der edeln Gefliflenheit, mit welcher Hr.”Srr. dafür foiger, dafs auch - wirklich das Publikum und die Studirenden Genufs und Nutzen aus diefer öffentlichen Anftalt ziehen können, vor den meiften übrigen bereits einen entfchiedenen Vorzug hat. In den beyden vorliegenden Schriften findet man ein alphabetifches Verzeichnis _ der Reichthümer diefes Gartens, die wirklich, fowohl was die Menge als auch was die Seltenheit betrifft, fehr berrächtlich find. Die Durchficht des Catalogs wird durch bey- gefügte kurze boranifche Obferyationen und durch vorläufige Befchreibungen der vom Verf. neu und unbekannt geglaubten Arten noch anziehender. s Im Nachtrage werden ı fogar folgende zwey neue Gattungen aufgeftellt: BROTERA ei Gymmofp.) Character effentialis genericns. - Labii inferioris lacinia media cucullara genitalia involvens, .- cum impetu protrudens!- \ Defiriprio. Herba quadripedalis, caule ee terragonis, axillis barbatis. Folia oppolita, fubfecunda, periolata, ovata, lerrata, feabriuscula. Inflorefcentia. Cymata axillaria pedunculara. : n a r Calyx quinqueariftatus, pubeleens. Corolla minuta, calyce. vix longior, ringens: labium fuperius bipartitum, inferius tri- partitum, lacinia media cucullara, antheras cum ftylo eccultans, donec externus fli- mulus accedat, qui illico deprimit eucullum calceis vererum (&pßvAr) fimilem, utanthe- rae erectae prodeant. Corolla pallida, lutefeit ad faucem eucwHli: ipfe cucullus rufus eft. Sramina pilofa. Anzherae luteae. Szylus violaceus, Srigma capitatum, Semina quatuor oblonga, nuda, in fundo calyeis. ’ : In honorem fummi Boranici, Felicis Avellar Broter 0, Prof. ‚Conimbricenfis, dizit - novum hoc Sen cel, Sprengel. MvuSTELLA Eupatoria, (Syngenef, Polyg. —. inter Ageratum et erelerem, ) Character efJintialis genericus. i Anthodium fimplex polyphylium. Rec, nudum, Pappus duplex, 'paleaceus et guingue- ariftartus. Corollulae quinquefidae, Ce3 PR Agerato Agerato accenfere non dubitaverim, nifi corollulae quinquefidae effent, et paleae “3 ab.ariftis feparatae eas ambirent. NY ; j ; / Na ENGE e Herba bipedalis: caule proftrato, foliis oppofitis, fafeiculatis, oblongis, apice dent is lucidis, punctatis, trinerviis. Inflorefcentia in corymbis, quorum medius primo floret, lateralibus elongatis ferius florefcentibus. Anthodium conftanter quingueflorum, Stigmara longifima, ut in Eupatorio. BEE In honorem Muftelii dixit Sprengel, eujus E/ai fur la Vegerarion doctrinam de Sabrica plantarum , ufuque partium infigniter illuftravic. Ä In der Einleitung gibt Hr. Spr. eine kurze Gefchichte des botanifchen Gartens, deflen Anlage, nach dem jetzigen Umfange, fich erft vom Jahr 1787. herfchreibt, und der in neuern Zeiten vom Könige anfehnliche Geldunterftützungen! erhielt. Die gegen- “ wärtige Einrichtung des botanifchen Gartens wird fo erzählt, dafs zuerft vom Unter- richt der Studirenden, und von dem dahin zweckenden Anbau medicinifcher und öko- nomifcher Gewäch[e; dann von dem, was durch den Garten zu Beförderung der Wiflen- fchaft im allgemeinen durch Correfpondenz und uneigennützige Mittheilung (die auch der Verfafler diefer Recenfion aus Erfahrung rühmen kann) geleiftet wird; und endlich von der Anlage des Gartens in Rückficht der Kunft, was freylich-immer nur ein unter- geordneter Zweck bleiben kann... die Rede il. AR PFS V. FJoannis Hedwig, Med. Doct. et Prof. Botan, extraord. in Acad. Lipf. etc. Species Mufcorum frondoforum:defcriptae et tabulis aeneis LXXVIL. coloratis illuftratae. Opus pofthumum editum a Friderico Schwaeg richen, Med. _ ’ et Phil. D. Soc. Bot. Ratisb. Memb. Hon. et Linnaean. Lipf. Sod. Lipf. fumtu Joannis Ambrofii Barthii, Parifiis apud Amand Koenig. ıgoı1. (Vl.u.352,8. 4. Schreibpap. ı8 Rthlr. — 22 Rthir.). _ 3: A Man findet in diefem Werke gleichlam eine Auf- und Nebeneinanderfteliung aller wichtigen Verdienfte, die fich Hedwig um die Botanik erworben hat: Die pecies Muftorum zeigen, man mag nun auf die Menge der Individuen oder auf die Charakte- riftik der einzelnen Gattungen und Arten fehen, den Meifter in der Mooskunde, Der Anhang aber, womit Hr. Schwägrichen das Werk bereichert hat, ftellt uns den uner- müdeten Denker, der eifrigen Forfcher und getreuen Beurtheiler dar, deflen Augen- merk ftets auf die Vervollkommung der Kenntnils in der Pflanzenphyfiologie und der. richtigen und beflimmten Begriffe der Gattungen und Arten überhaupt, als auch ir be fondre der bisher unter der allgemeinen Benennung von kryptogamifchen Gewäch % e= len IB ; vorkommenden Pflanzen gerichtet war. Und har man etwas zu beklagen, foiltes ge- *- wils das, dafs Hedwig diefes fein letztes Werk, das wir ihm verdauken, nicht felbft beendigen, nur die Gattungen PHASCUM, SPHAGNUM, GYMNOSTOMUM, HED- wWIGiA, TETRAPHIS, ANDREAEA, ÜCTOBLEPHARUM, SPLAGNUM, ENCALYPTA, WEISSIA, GRIMMIA, PTERIGYNANPRUM „ DIDYyMmOoDoNn und TRICHOSTOMUM vollenden konnte, und bey Ausarbeitung der BARBULA fein foi 3, 270 ruhmvolles Erdenleben endigen mufste, Zwar ift eine vollendete Ausarbeitung nicht gerade AR x gerade nöthig gewefen, ihm die Unfterblichkeit zu verlchaffeı, denn feine fchon vor- handenen Werke ficherten ihm längft die Bewunderung wıd den Dank der Itzt- und Nachwelt; aber da das Werk gleichlam: Revition und Berichtigung aller ihm bekannten Arten von Eaubmoofen .nebft Befchreibung der neuern enthalten follte, fo liels es fich erwarten, dafs nach der Vollendung defielben durch feine Hand nichts mehr in der Hinficht zu wünfchen übrig geblieben, und felbft das ohnehin fo fchwer zu erhaltene klafifche Werk des Dillenius ganz entbehrlich geworden wäre. Indefs ift es nun einmal Loos des Sterblichen, dafs ihm nichts unter der Sonne vollkommen erfcheinen, und ihm, feine Denkkraft, feine Forfchbegierde und fein Streben- nach Vervollkom- mung zu üben, noch Stoff inMengeübrig bleiben möge! Wir fügen uns deswegen auch hier den höhern Befchlüffen und danken Hın, Schwägrichen, dem würdigen Schüler des grofsen Reformators der Mooskunde, dafs er uns diefen Nachlafs feines Lehrers getreu überlieferte, und erwarten, dafs er in den verfprochenen Supplementen unfere Wün- fche „fr wir hiemit, bey der Durchficht des vorliegenden Werkes, ihm angeben wol- len, befriedigen werde, - Das Werk beginnt, nach einer kurzen Vorrede, worin Urfache, Art und Weile, wie auch Jer Inhalt deflelben angegeben werden, mit einer in den Hedwigfchen Schrif- ten gebräuchlichen Terminologie aller Theile einer Moospflanze, die aber für den, de: die fundamenta Hedwig ftudirt hat, wenig Neues enthält; nur dafs er jetzt ftatr zbeca Sborangium und ftatt geniralia mafculina oder folliculi fpermarici permatocyftidia zu lefen hat. Doch find auch diefe Ausdrücke [chon in der 2ten Edit. der zheor. gen. angegeben, und, befonders das letzte, S. 130. etc. gut erklärt worden. Auflerdem fcheinen uns noch die Wörter prerygoideum für ein länglich lanzertförmiges Blatt, das nicht in der Mitte, fondern auf einer Seite der Bafis am Sramme angefügt it, wie bey AnıcrTan- GıuMm bulbofum, firidulum, wo die Blätter beym Durchziehen der Hand ein gewifles Raufchen verurlachen,, ifeurhynra, wo die Blätter eines Stammes alle einerley (gerade) Richtung haben, anacampyla, wo fie nach allen Seiten zurückgekrümmt find erc. neu und gut gewählt zu feyn. Aber dals zruncus als caulis und furculus aliorum auctorum angegeben wird, will uns nach der Eintheilung, die Bridel in feiner Mufcologia machte, weniger gefallen; denn dafelbfi wird unfers Dafürhaltens weit richtiger caulis für jeden Moosftengel angenommen, und diefer nach Beichaffenheit entweder frons oder zruncus oder furculus genannt. Auch: dünken uns die Benennung SPorangium mit der Erklärung: ef capfula membranacea univalvis unilocularis polyfpora fporangidio infirucca operculata, und fporangidium mir der Angabe fporarum concepraculum fecundariusn in fpo- rangio deliefcens nicht beftimmt genug. Wir würden liebeı für das Ganze pyxidium oder capfula, und für den Saamenbehälter ohne Deckel rbeca wählen, bey der zheca aber, nach Ehrhart, die äuffere Wand oder Schale fporangium, die innere aber mit fDoran- gidium bezeichnen. Eben [o würden wir p. 14. ftatt aperrura (capfulae) cingirur perifto- mio feu periffomate nudo vel figuraro fagen: ora (thecae) vel periftomare, i. e, aperzurae margine nudo vel periffomio, i, e. margine figuraro gauder, welche Sprache im Werke auch durchgehends beobachtet wird, und man alfo auch fehen kann, dafs es fo Wille Hed- wigs felbft war. Uebrigens fehlt noch Manches an Ordnung und Vollffändigkeit. So hat man die Erklärung vom Blatr- und Fruchtftiel, vermuthlich als Stützen und daher in Bezug auf Gleichheit des Stengels, gleich hinter zruncus zu fachen. Die Angabe von Farben, die wenigftens bey dem Fruchtftiel und der Kapfel eben fo und oft bezeichnen- der find, als bey dem Stamme, wo man zwar einige angelührt, aber.nicht erklärt findet, vermilst man ungeın; eben fo die erklärende Umfchreibung der meiften Künftwörter. Rech Manche ud eat 208 — Manche find gar nicht bemerkt, wie z, B. ‚folium fealpelliforme und duplicaeum , womit s: Hedwig)jene, den Irisarten ähnliche gefpaltene Blätter bey den wedelförmigen Arten , des Spaltzahns bezeichnet. Auch lieft man ungern: iflae voces — undularum , crifpum, rugofum — pilofum vel villofum — promifeue adhibentur; „denn in ‚einer geläurerten fyftematifchen Sprache, die es eben dadurch ift, ‘weil fie fixe und reelle ‚Begriffe an- giebt, darf nichts Unbeftimmtes vorkommen, kein-Wort, dem nur irgend eine Neben. idee zum Grunde liegt, für ein anderes, dem man einmal eine ausfchliefsende: Bedeu- tung zuerkannt har, genommen, noch viel weniger ein Zufatz ertheilt werden, wo- durch man auf irrige Vorftellung geräth, wie z. B. p. 12. gefchehen it, wo man durch die Bemerkung hier eine Haube zu verftehen, die länger als die Kapfel ift. Nach der Terminologie folgt eine tabellarifche Ueberficht der Gattungen ‚ wobey Hedwig feinen ältern Grundfätzen treu geblieben ift, und, womit die wenigften Muskologen mit ihm zufrieden feyn werden, die Unterabtheilungen nach dem Stand- punkt und der Befchaffenheit der männlichen Blüthe gemacht har. Doch find hier manche Gattungen mit einer doppelten Mündungsbefatzung anders und beffer geordnet, als in dem Bridelfchen Werke, Die Angaben felbft dürfen wir als bekaunt vorausferzen. Wir bemerken daher nur noch, dafs ANDREAEA dentibus quaruor exrremirate connexis nach TETRAPHIS und ARRHENOPTERUM flore mafiulo alari femineoque terminali von Hypnum als neue Gattungen hinzugekommen, und die Namen HEDWIGIA, SWARZIA, KOELREUTERA inANICTANGIUM, CYNONTODIUM und FuNa- RIA umgeändert find, - ? Bey Aufzählung der Arten führen wir nun die neueren an mit befondern Bemerkun. ° gen über das, was uns etwa bey andern noch zweifelhaft, dunkeloderungewils vorkommt In die Gattung Pnascum ift Dickfon’s Puasc. ‚foloniferum, das kaum ‘von Puasc, firraeum zu unter[cheiden ift, und Puasc. alternifolium aufgenommen, Pnasc. cobaerens aber, das noch kleiner als das ferrazum ift, als eine neue, in Penfil- vanien gefundene Art aufgefülırt, genau befchrieben und gezeichnet worden. Einerley mit niridum ift nach $. 20, Diekfon's Puasc. axillare. Auch ift das Pnasc. ferra- zum deflelben, das von Hoffmann unter dem Namen Pnuasc. ‚velurinum und von Bridel unter der Benennung PHASC. confervoides aufgeftellt wird, zu PHASc. ferra- zum Schreb. gezogen. Ob fie aber wirklich eine und dielelbe Pflanze find, bedürfte doch noch einer genauern Unterfuchung, Wenigftens erregen die By ter, und die Darftellung, von der Bridel fpricht, mancherley Zweifel. Unter $pHAGNUM finder man auffer dem /arifolium und capillifolium, nur noch das alpinum, jedoch als ungewifle Art, angegeben. Diels fcheint voraus ’ Hedw. nicht von Bridel’s magellanicum, condenfarum, javenfe , fimpliciljimum und ver- miculare als vorhandenen und felbfifändigen oder hieher gehörigen Arten überze: gen können. ER ” 2 3 Fe Die Gattung GYMNOSTOMUM ift mit G. aeflivum, DR, aeflivum Schreb., japo- nicum, das Thunberg in Japan entdeckte, obrufum Br. obtulum Dickf. prorepens, das Mühlenberg in Penfilvanien fand, pzlvinarum Hoffm, rurilans, durch Starke vom Riefengebirge überfchickt, renue Schrad. und fafiiculare, Br. fafiiculare Dickf. bereichert worden. Sie alle find abgebildet und die meiften genau befchrieben worden. n Den deutfchen Botaniker wird es befonders freuen, dafs er wegen der bisher noch zwei- felhaften Arten des Br..aeftiv. Schreb. und GyMmnosT, pulinar. Hoffm. hier durch _ genaue Jporangio longior bey calyprra integra vermuthen follte, als habe man zufetzen, alshabelich N f fTusartigen Blät- 7 - - 129 — genaue Angabe und Zeichnung Gewilsheit erhält. Warum aber Hedwig auch hier der gezähnten Blätter bey G. Pyriforme, wodurch fich diefe Art fo [ehr von allen in Deurfchland gefundenen Kahlmünden auszeichnet, nicht erwähnt, ift kaum zu begrei- fen. Man follte faß glauben, dafs er es als fafiiculare darftellte und: unter feinem pyri- form: eine andere, als die von den Botanikern fogenannte verftanden habe, G. fellige- rum, Br. flelögerum, das auch nun in Deutfchland und in der Schweiz gefunden und als eine von czrisreffrum verfchiedene Art erkannt wurde, ift weder unter. curviroftrum noch als eigene Art zu finden. GYMNOST. lapponicum, das, nachdem man es auch auf dem Harze angetroffen hat, anders heifsen follte, ift zur folgenden Gattung, ANICTANGIUM, Sperrmund, ftatt der ehemaligen HED wıGIA, gezogen, und diefe noch mit cirrofum, ferofum, bulbofum und planifolium, wovon das erfte in Jamaica, die andern aber in dem Südinfeln einheimifch find, vermehrt worden. , Nach den Zeichnun- _ gen zu urtheilen, find diefe Arten durch den Habitus fo fehr von einander unterfchie- _ den, dafs man, würde man die Pflanzen ohne Kapfeln erhalten, das feroftm unter Po- LYTRICHUM, das bulbofum aber hinter FISSIDENS taxifolius bringen würde, Sie dienen zugleich zum deuzlichen Beweis, dafs Hedwig bey der Nebeneinanderftellung _ der Moosarten nicht immer auf Aehnlichkeiten und allmähligen Uebergang gefehen har, Denn fo fteht hier das ferofum, das befler auf ciliarum folgen müfste, nach aguaricnm und das planifolium, weiches den Habitus des aquazici hat, nach dem wedelförmi- gen bulbofum. RN - Nach TE TRAPHIS folgt die Gattung ANDREAEA, welche zwey Arten, rupeftris und alpiza, enthält. Die erfte ift genau befchrieben und nach allen ihren Theilen ab- gebilder, und dabey bemeikt, dals fie nicht zu den Jungermannien gezogen werden könne, weil fie eine breite Mütze und ein aus dem Büchfengrunde aufgerichtetes wal- zenförmiges Säulchen, aber nicht die Fäden habe, wodurch der Saame bey den Junger- mannien weggelchnellt werde. _ Bey OCTOSLEPHARUM zählt man immer noch die eine bekannte Art, zu SPLACHNUM ilt aber SpL. ferrarum, das Fröhlich auf Oeft, Voralpen entdeckte, und das spr. ovsrum Dickf. hinzugekommen, Crnowrtonıum, Hundszahn, Spitzzahn, die ehemahlige Swarzıa, if gleichfalls durch eine von Swarz in Schweden gefundene Art, CYNoNrT. ceruuum, erweitert worden. > Auch EncaLyprA hat Zuwachs erhalten durch E. cri/pata vom Vorgebirg der guten Hoffnung, bey der man aber keiner Haube erwähnt findet, und alfo ungewils bleibt, ob fie fich der vulgaris oder der Janceolaza nähert, und der fireprocarpa, Bayum contortum Wulf, einem [chönen grofsen Moole, das in der Schweiz, auf dem Riefen, gebirge, in Franken, Kärnthen ete, gefunden wurde, und wegen der [piralformig gewundenen Büch[e die Benennung von Hedwig erhielt. Eine Abbildung ‘davon hatte Hoppe fchon vorher in Sturm’s Heften unter dem Namen Enc. clara befor- gen laffen. Es ift zu bedauern, dals Hedwig die Synonymie bey diefem Werke zu fehr vernachläfigte, denn wie die Parenthefe zeigt, fo ift das Citat aus Wulfen bey diefem Moofe von Schwägrichen hinzugefügt worden, wir würden dannüber manche Dunkelheit mehr Licht verbreitet fehen, würden dann von ihm felbft gehört haben, dafs feine E. fireprocarpa Wulfen’s B. conzorzum und das Moos ift, das Sturm unter dem ‘ Namen E. ciliara abbildete, würden mit Gewifsheit fagen können, dafs es die Art it, die er einft, wie er gegen feine Freunde äufierte, E, grandis nennen wollte, würden wiffen, + - wiffen, dafs das SpLACHnum froelichianum, das der Engländer With eringindn zweyten Ausgabe f, Arrangement of British Planzs auführt, von dem feinigen gleiches. Namens wirklich verfchieden fey, kurz, fo mancher Zweifel würden wir durch diefes einzige Werk überhoben worden [eyn, dagegen wir uns nun, fie uns zu löfen, anders- wo Raths erholen müflen. Esift zu wünfchen, dafs Herrn Schwägrichenz le un- gewille Moosarten vorgelegt werden, und er dann in dem Nachtrage das Werk möglichften Vollkommenheit bringen möge! I - TEN Gröfsere Aufklärung erhält man bey den bisher fo fchwer zu beftimmenden Arten der WEISSIA - Gattung. Man weils nun, dafs W.cakarea, Br. calcareum Diekl, eine eigene Art ausmacht, und daher nicht, wie Bridel gerhan har, mit W. puflla H. darf vereinigt werden; weils ferner, dafs W. virens Brid. Br. virens Dickf. und Br. viridulum auctorum von W. controver/a H. nicht verfchieden fey; weils endlich, dafs das BR, viridulum Linn. wenigftens das Moos, welches noch jetzt unter diefem Na- men in Linne’s Herbarium vorkommt, nicht zu diefer Gattung gehört. Dagegen weifs man immer noch nicht, wo man mit der W. crifpara Brid. Br. crifparum Dickf. hin foll, und bleibt zweifelhaft, die W, Diekf. Willd. Br. Dickfonö Dickf. und BR. rubellum Hoffm. für befondere Arten zu halten. : Gut wäre es auch, wenn ung Hr. Schwägrichen einft Auffchlülfe darüber ertheilen könnte, in wiefern Hoffm. Recht hatte, fo vielerley Arten feinem Br. /ereolum zu unterwerfen. Neu find zu die- fer Gattung hinzugekommen: W. fugax, von Schrader, auf Felfen bey Göttingen entdeckt, und im 1. St. des 2. B. feines Journals für Bot. $. 57. (nicht 55, wie hier fteht) unter dem Namen GRIMMIA ffriara befchrieben, calcarea, in England einhei- milch, microodonza, aus Penfilvanien, crifpula, vom Buchberg in Böhmen, cirrara, MN. eirrat, L. und AFZELIA cirraraEhrh. eine von Br. crifparum Dickf. wie;hier gegen Bridel behaupter wird, verfchiedene und nicht, wie Swarz will, zu ENCALYPTA, noch viel weniger, wie Bridel, fich [elbft vergeffend, nach andern fallch folgerte, zu BARBULA gehörige Art, calycina, aus Jamaica, rupeflris, vom Riefengebirge, und radicans aus den Südinfeln. Zuletzt werden noch des Dickfon’s MNIUM zerragonum and Mn. oder wie es Anfangs von ihm angegeben wurde, Hyrmum chryfacomum. fragweife hieher gefetzt. Vielleicht gelingt es Hın.$., uns in dem Supplemente be- flimmte Antwort zu ertheilen, | Er Unter GRIMMIA ift nun auch die alpicola Sw. als belondre Art anerkannt worden. \ „Es widerlegt fich alfo die Meynung derjenigen, die fie bisher für blofse Varierät von apocarpa gehalten haben. Eine andere Art, die Flügge auf Felfen in Sachfen ent- deckte, ift unter dem Namen plagiopodia befchrieben worden. Bis auf G. recurvura, welches man Hedw. f. cr. I. p. 102. und nicht 110. findet, haben die hieher gehörigen Arten in Hinficht des Habitus viel Uebereinftimmendes, aber cribrofa und plagiopodia“ be y nähern fich durch die durchlöcherten oder durchfichtigen Zähne einander noch mehr, A 4 Eine gröfsere Verfchiedenheit der Moofe und eine auffallendere Unordnung in.der Zufammenftellung, als wie fie dieg Arten, welche unter der Gattung PTERIGINAN- DRUM begriffen find, liefern, läfst fich kaum gedenken, Des Habitus und der haari- gen Haube wegen — denn fie hat eine calypıra furfum pilofa — würden andere Mus- kologen die neue Art, die hier unter der Benennung PTER1G, trichomitrion vorkommt, ‚und mit Necker’s H. faladinienum einerley feyn foll, neben ORTHOTRICHUM ano- malum geftellt, und Pr. Sbcapillarum, ob es gleich nur eine dünn behaarte Haube und einen merklich verfchiedenen Bau hat ‚ ihm zur Seite gefetzt haben. Andere A j | le würde us — 21 ag würde man unter LeskEA, andere re Vecrskk ‚ auch wohl hinter rissinews‘ bryoides fuchen. Einzig in ihrer Art find die Blätter von PTERIG, cikarum, die im Umkreis mit feinen Haaren beletzt find. Auffer diefen find noch birzellum, inericarum und fulgens als gewifle, Br. putens Dickf. als zweifelhafte Art angegeben worden, Ob Hedwie nichts von dem Vorwurf: PTERIGYNANDRUM — Swarz verbeflerte unglücklich PFEROGonıum — ift ein unfchicklicher Name: ala oder axilla foliorun ” heift nicht wregov, fondern wxrxa@Ay, wie das Wort fchon in der Bedeutung von Theo- phraft und Dioskorides gebraucht wird, follte man daher die Gattnng nicht beffer MASCHALANTHUS oder MASCHALAN THUM nennen, gehört’hat? Aus dem Still- fehweigen, das er beobachter, follte man es faft vermuthen. Oder dachte er: ich habe - mit Sachen zu thun, mögen andere um Wörter fich zanken! . 5 : Befler als bey Bridel, der bey der Eintheilung auf den einfachen oder äftigen Stamm Rückfichr nahm, ift die Gattung PoOLYTRICHUM nach der vorhandenen oder fehlenden apophyfis geordnet. Es ilt aber zu verwundern, dafs dabey keine Rück- Sieht auf Menzies Arrangement of the genusPOLYTRICHUM, with fome emendations in den Transactions of-the Linnean Sociery, Vol. IV. p. 63. genommen wurde, denn dafelbit werden unter andern noch P. atzenuarum, gracile, welches einerley mit Swarz longi- Serum feyn foll, firictum, contortum, rubellum, fubularum, dentarum, feptenzrionale Sw, und flvaticum, welches von arcricum Sw. nicht verfchieden feyn foll, aufgeführt und abgebildet, welche man hier nicht findet. Dagegen findet man Reiner’s P, pulveru- leneu:n mit voller Zuverficht als befondere Art aufgeftellt, ob fie gleich auf keine andere "Art als nach Bride!’s Befchreibung bekannt zu [eyn fchien, und diefer doch aus- drücklich fagt, dals Reiner nichts anders als ein veraltertes beftäubtes Exemplar von P. urnigerum vor fich gehabt haben müfle. Flörke’s P. fexangulare und Hoppe’s P. aurantiacum, die in den Sturmifchen Heften nebft den übrigen in Deutfchland bisher gefundenen Arten abgebildet find, und wovon Hedwig noch keinen Gebrauch machen konnte, wird man in den Supplementen nicht nur nachgeliefert, fondern auch ‚genau angegeben finden, in wiefern das lerztere von P, longiferum S w. ver[chieden [ey, und das erite eine eigene Art ausmache? Rec. fand auch mehrmals Moofe, deren Kapflel fünf oder fechs Ecken hatte, aber an denfelben auch weiter nichts, das ihm hinrei- chend gewelen wäre, fie von P. commune oder juniperinum H. zu trennen. Eben fe“ wünfchen wir eine nähere Beleuchtung des P.arczici und fepzentrionalis, die von Swarz in Difpof. mufi. fpec. als neue Arten aufgeftellt, von andern aber für blofse Varietäten, das letzte nehmlich [o wie das P. longiferum für P. alpinum — wonach wir dann unter ° . acht Namen: alpinum, ferofum, feptentrionale Swarz, gracile Menz. vamofum Gunn. norwegicum Hedw. Oederi Brid. und aurantiacum Hopp. einerley Moos hätten — und das erfte für P. urnigerum gehalten werden. Abgebildet und etwas genauer be- fchrieben find die in Deurfchland fchon längft bekannten Arten P. juniperinum, alpinum, urnigerum und dann die Ausländer formofum, wiewohl man diefes als Bewohner des Riefengebirges ebenfails noch zu den einheimifchen rechnen kann, convolurum, penfil- " vanicum oder brevicauk Brid. pumilum Sw. norwegicum oder Oederi Brid. und magella.. micum, Bey P. dendroides ift fich aber blos auf Bridel’s Befchreibung und Abbildung " bezogen worden, 2 2 i Warum die nun folgende Gattung DipYyMmonDon hier fo weit von ihrer ehemaligen Nachbarfchaft, der vormaligen SwARZIA, getrennt ift, findet man nicht angegeben. Ueberhaupt haben mehrere Gattungen im Buche eine ganz andere Stellung erhalten, als auf d2 der 0m en der vorangehenden Tabelle. Streng yftematifch ift das'wohl auchsiich en EI Ir annehmen, dafs nur bey der Tabelle hätte ftrenge Ordnung follen befolgt, hingegen bey Aufzählung der Arten lotteriemäfsigzu Werke gegangen werden. AlleindieGattungCv- NONTODIUM, die im Buche ihre Stelle hinter SpL acumum mit dem Zulatze; fpo- rangium absque apophyfi erhielt, zeigt offenbar an, dafs man verbeffern wollte; ob im Buche oder in der Tabelle, und dort oder hier vom Verfafler oder Herausgeber? wer- den wir wohl, nebft der Urfäche, warum ? in den Supplementen beantwortet finden. Bey DıpnyMmopon pufillum wäre noch Hedw. "RR. erypr. I. p 8. hinzuzufetzen. gewelen, denn da finder man erft die Kennzeichen der neuen Gattung, und alfo auch den Grund, weswegen diefe Moosart nicht mehr unter TrıcHosroMmum ftehen kann. Eine von Ludwig in der Laufirz gefundene Moosart ift unter der Benennung D. bomo- smallum neu hinzugekommen. Es ift aber von D, pufllum kaum durch etwas andeıs als’ I: ya den Ring an der Büchfe verfchieden. # u u 3 4 ER RE ; Ziemlich unvollftändig fcheint uns die Gattung TRICHOSTOMUM zufeyn. Zwar find T. renue und oylindricum neu hinzugekommen, auch ift microcarpon wie beyde deut- lich befchrieben und abgebildet; aber vergebens fucht man Auffchlüfle überSchrank’s bafıflorum und conzorzum, Willdenow’s indium, Hoffmann’s obzufum und Brir del’s aguaricum. Auch vermifst man Schrader’s T. zenuifolium, und nur durch eine, Bemerkung von Schwägrichen erfährt man, dafs Hedwig ver der Ausgabe von Schrader’s /hicilegium T. ericoides für eine blofse Varietät von T. canefcens gehalten habe. Indefs erfährt man doch durch die Bemerkung, folia FONTINALIS minoris duczulorum fafeiculo aeque ac FONTINALIS antipyreticae deflituuntur, die Hedw. felbft feinem T. fonzinaloides beyfetzte, dafs er dem weitläuftigen Räfonnement Bridel’s nicht beyflimmen, und beyde Pflanzen für eine und diefelbe halten-konnte. - Wir Starken Zuwachs hat BARBULA erhalten, als welche -mit den neuen Arten bumi-. is, wozu Bridel’s B, conica gehört, apiculara, acuminara, die jedoch Hedwig felbft von B. ungniculare nicht verfchieden zu feyn fcheint, fricra und lanceolara bereichert worden ilt. Bryum imberbe ift noch zu BARrB. fallax gezogen, obgleich Dickfon verfichert, dafs es eine verfchiedene Art fey. Noch fehlen einige, die Bridel an- führt, wovon aber kaum eine oder ie andre feibftfländige Art feyn mag, eine fogar, wie wir oben fchon bemerkten, unter WEIS. cri/pata von ihm aufgeführt wurde; aber darüber hätren wir auch am erften gehörige Auskunft in einem folchen Werke zu finden geglaubt. Noch ift B. murale L. zu TORTULA gezogen, ob es gleich nach Hed- wig’s Syftem zu BARBULA gehört. Wahrfcheinlich ordnete hier Hr. Schwägri-, chen, und.... ganz anders als Hedwig würde gethan haben. Denn in der Theoria gen. er fructif. 2.. Edit. wird diefes Moos unter’ der Benennung BARB, muralis von ihm angeführt, und wie Hr. Bridel uns berichtet, v. Ejusd. Mufol. t. I. p.L. p. 208, fo gab ihm Hedwig felbft fchriftlich zu erkennen, dafs es zur Garfanz BARBULA wirklich gehöre. ’ RN nn ker £ Die ohnehin fchon zahlreich gewefene Gattung DIcrRAnuMm ift noch anfehnlich vermehrt worden. Es find nehmlich hinzugekommen aus Deutfechland: D, curvarum aus. der Laufitz, D. inzermedium von den öftreichfehen Alpen, D. montanum von der Tafelfichte in Schlefien, D. falcarum vom Riefengebirge; aus Schweden D. fübulasum Celfi; aus Nordamerika: D. orrhocarpon, purpurafeens, condenfarum, »anthodon; aus Weltindien: . D. oygneum; aus den Südinfeln D. fafiarum und inzroflexum. Auflerdem iind noch ab- , gebildet die in Deur[chland einheimifchen: D, inzerruprum, .BRYUM. pilofum Fe alcatum a a | "fakatum Dill. 1.47. #. 38. das alfo nicht, wie einige wollen, blofse Varietäf von D. - "bereromallum , noch viel weniger, wie Roth und Hoffmann wähnen, D. flagellare H. ift, D. purpureum, Sehreberi, BRY. crifpum Schr. flexzuofum, und das in Schweden ein- heimifche D. rigidulum Sw. D. pellucidum, Br. pellucidum L. das mit DICRAN. aguari- cum einerley feyn fell, ift von Hrn. Schwägrichen durch eine genaue Befchreibung überaus kenntlich gemacht worden. Dagegen vermilst man wieder andere, von denen doch bekannt ift, dafs fie befondere Arten ausmachen, wie das D. undularum Schrad, oder wiees Recenf. weil ihm noch kein Exemplar mit einer einzelnen Frucht vorkam, , lieber nach Swarz D. polyfeum oder nach Röhling, Moosg. Deurfibl. 339. D. polycar- po» nennen würde. Auch erhält man keine Auffchlüffe über die Bridelfchen D. candıdum, albidum, biparsieum, laxum, tortile, Jplachnoides, Billarderii. Webrigens find die Arten nach der vorhandenen oder fehlenden Apopbylis und der Richtung der Frucht- ‘ftiele und der Blätter gut geordnet. Den Zufatz 1. fporangio fine apophyfi, S. 145. finden wir aber überflüfig, fo wie den 2../hor. apophyfi inflructo, S. 149. zu verfteckt,. Wenn man einmal 11. Blätter für eine Abtheilung umgefchlagen hat, und bemerkte, dafs die Gattung fich auf der erften Seite des 13. Blattes endigen werde, fo überfchlägt: man auch leicht, wenn die Ueberfchrift vom zweiten Abfatz nicht gut in die Augen fällt, das 12. Blatt; blättert dann wieder zurück, und hält wohl gar die nochmalige Wieder- holung des erften Satzes auf S. 145. für einen Schreib- oder Druckfehler. 2 ; “Das Beyum viridulum L. welches bisher als WEISSIA viridula aufgeführt wurde, kommt hier unter dem Namen FıssınEns exilis vor. Es wird aber mit Recht dabey bemerkt, dafs hier ein Irrthum vorgefallen fey, -und das Moos, ‘das noch jetzt in Linn. Herbarium unter jenem Namen vorkomme, nicht jenes, das in fpec. plenrarum fo genannt ift, feyn könne, und zwar aus dem Grunde, weil das, welches im Herbario liegt, keine folia ficcitate crifpa, das andere.aber, welches er bey der Befchreibung vor fich hatte, fie haben foll, Wie er denn ausdrücklich bey Br. paludofum bemerkte, dafs es fich durch folia fiecirase minime crifpa von Br. viridulum unterfcheide. Swarz hält es für einerley mit Hedwig’sF. bryoidesy undunterfcheider dasjenige, welches er unter diefem Namen vorbringt, durch folia fzbobrufa , weiches dann folglich ein neues Moos und vielleicht Gelegenheit zu einer abermahligen Verwirrung wäre. Denn nur vermuthen läfst es fich nach $, 86. der Difpofir. muft. frond, Svec. dafs daflelbe einerley mit dem bey Hedwig neu angeführten F. osmundioides fey. - Auflerdem ift F. fubbafıla- ris.aus Nordamerika und die Varietät F. pulvinatus 8. africanus, das fich durch opercu- lum convexum und denribus periftomii bi- trifidisque von dem gemeinen, als welches oper- culum roftellerum hat, unterfcheiden foll, hinzugekommen. Um den Unterfchied zwi- fchen F. fabbafl. und dem bekannten raxifolius zu zeigen, ift auch diefes gezeichnet und befchrieben worden. Verwundern müffen wir uns darüber, dafs blofs nach Bri- del’s Angabe Dill. rab. 48. f. 41. dem F. polycarpos hier beygefch:ieben. werden konnte, da doch Hedwig felbft erwielen hatte, dafs des Dill. Moos mit dem feinigen nicht zu eineriey Art gehöre. Bedauern aber müflen wir, dafs wir von Bridel’s F. novae Hollandiae acacioides und des fehr zweifelhaften Weberi nichts erwähnt finden. Bey der Bemerkung unter F. füuroides: rarius fporangia edir, erinnert fich Rec,, dafs er einft eine Handbreit von diefem Moofe auf einem Apfelbaume, der flark damir überzogen war, herausrifs, und dann nach einem Jahre die leere Stelle wieder von dem nehmlichen Mofe und zwar jetzt mit zahlreichen Kapfeln verfehen bedeckt fand, Bey ORTHO TRICHUM gilt, was wir fehon oben bey EncaLvPprA bemerkten: es find nur-die drey in Hedw. deferipr. muft. frond, abgebildete Arten angeführt, foll ,',Ddiz das das Weik vollftändig werden, fo erwartet man auch hiezu noch einen ftarken Nachtrag. % Es wird aber immer unangenehm feyn, das, was man nun in der Reihe zu finden - glaubt, wie auch wohl hätıe gefchehen können, erft in den Supplementen zufuchen. —_ Auch BARTRAMIA wird müffen durch B. crifpa Sw., bercynica und. gracilis Rlö “Rn ke fupplementirt oder vielmehr zur Beruhigung des Zweiflers gezeigt werden, dafs fie nichts anders als Spielarten von B, pomiformis find. Auch hofft man Belehrung zu er- halten, warum die fogenannte BuxB. foliofa und die ihr nach allen Theilen fo unähnli- che B, aphylia hier noch immer unter eine Gattung vereinigt feyn. = WEBERA ift durch W, longicolla, Dry. longicollum Sw, vermehrt worden. _ Aber bey PontLıa und FUNARTA machen noch immer die einzelnen bekannten Arten die Gattung aus. Hingegen hat MEESIA durch M. dealbara Sw, oder Br. deslbarum Dickl, Zuwachs erhalten; eben fo TımMIA durch T. auftriaca, das D. Frölich auf den öftreichifchen Alpen entdeckte, 8 R Se / Es wundert uns, dafs bey Beyum und Mnıum die Arten in keine Unterabthei- lungen find gebracht worden, da doch die fporangia ereeta und pendula ein gutes Mittel - hiezu angegeben hätten, Indefs find fie gut geordnet, und auch die fpecififchen Unter- fchiede, befonders bey den neuen Arten, nach Bridel’s Manier, etwas weitläuftige und genauer angegeben. Es ift wahrfcheinlich, dals diefs Hr. Schwägrichen ge than hat, da Hedwig fich fonft mehr an Linne’s Vorfchrift: in nominibus genericis > literas duodecim ur Jummas admiffmus , fc er in fpecificis tantum pro nomine fpecifico duodecim ad fummum verba feu vocabula concedimus, fcheint gehalten zu haben. Zur erften Gat- tung find die zwey neuen Arten Br. Zierii Dickf; und Br. dichoromum, ein Bewohner Neufeelands, gekommen. Aber auch Br. /quarrofumL. und BR. annorinum L, find durch Schrift und Zeichnung gut erläutert worden. Wegen des Zufatzes bey Br. /quarrofum‘: in Saxonia fuperiore prope oppidum Düben primus invenis F. Schwägrichen, müffen wir, wenn dadurch foll angezeigt werden,. dafs Hr. $. der erfte Finder diefes Moofes in Deutfchland gewefen fey, bemerken, dafs Ehrhart’s Angabe: Br. fquarrof. L.. , das man fonft den nördlichen Ländern eigen hielt, fand ich in einem Sumpfe hinter Möllen fo fchön, als immer in den Wülteneyen um Upfal, diefem zu widerfprechen fcheint. Bem Br. annorinum oder der bisherige« TRENTEPOHLIA erecaifteine - eigene Tafel gewidmet, und, damit man nie wieder durch voreilige Schlüffe möge irre geführt werden, das’Moos nach allen feinen Theilen genau befehrieben worden. © Bey Br. /quarrofum möchte man noch fragen: wozu der Kunftausdruck fol. anacampyla mit der Erklärung omnia ab omnibus lateribus recurva, wenn man hier in der'Diagnofe doch lefen mufs, foliis omnibus reflexis? Warum nicht kurz: foliis anacampyis? Aus der Gattung MnsuM find M. flellare und cufpidatum abgebildet. Aber Br. Serrarum roftrarum Schrad. und Br. bimum Schreb,. fehlen, ' z SER % Pre | Aus Bryum bereroperum pellucidum Dill. zab. 45. f. ı1. das Hedwig aus dem i nördlichen Amerika erhielt, wurde eine neue Gattung gemacht, der der Name ARRHE- F NOPTERUM aus «öiyv mafculus und wr£ooy ala, weil die männlichen’ Blürhen fichin den Blattwinkeln befinden follen,, ertheilt wurde. Allein die Benennung wäre eben io ungläcklich, als PTERIGYNANDRUM, und dürfte. wohl’aus dem bey letzter Gattung ‚ erwähnten Grunde in MASCHALARRHEN, oder,, um Gleichlaut zu vermeiden, in einen andern fchicklichern Namen umgeändert werden. | = i NECKERA NECKERA ift trefflich nach dem Verhältnils der Länge der Fruchtftiele zur Frucht eingetheilt. Aber befler wäre es wohl gewefen, wenn bey den erften Arten, deren Fruchtftiele kürzer als die Kapfel find, bey den Unterabtheilungen zuerft auf die Rich- tung der Blätter und dann auf die Befchaffenheit des Stammes wäre Rücklicht genom- men worden: N. flicina würde dann nichr bey der-erften Unterabtheilung mit der Auf- fchrift: zrunco dendroideo, gleichfam verlaffen daftehen. Anneuen Arten find zu diefer Gattung hinzugekommen: N. dladorrhizans und feducırix aus Nordamerika, N. compofıra - aus Jamaica, undN. planifolia aus der Südfee; die Varietät N. viziculofa B. hat Rec. auch in Deutfchland gefunden, EN . Bey der Gattung LEskEA würde Rec.,, um [yftematifcher zu verfahren, ftatt I. Jporangiis aequalibus, a. pendulis, b. nusanribus ; U. fporangüs'cernuis ; I. fporangüs fub-. cernuis; IV. fporangüs aequalibus erectis gelerzt haben: I, /por. aequalibus, a. erecris, b. pendulis, c. nurantibus; II. por. cernuis. Aufler Hvpwum hat diefe Gattung den, ftärkften Zuwachs erhalten, deıın fie ift mit 22 neuen Arten vermehrt werden; nehmlich mit L. incurvata vom Riefengebirge, E. pulchella aus Schottland, L. pallefcens aus Schwe- den, L. varia, fafeiculofa, gracilefiens, obfeura, imbricarula, acuminata, ferofa, rojtrata, rupincola und _tompreffa aus Nordamerika; L. undata, depreffa, albicans, caefpirofa und flexilis aus Weftindien, und L.criftata, filiculaeformis, ramarifcina, rotulara und mollis. aus der Südfee. Mit Recht ift das H. dendroides hieher gezogen. Aber ungeachtet der Weitläuftigkeit, womit die meiften Arten characterifirt find, wollen uns doch manche Diagnofen nicht gefallen. Man [erzt z. B. gleich bey der Auffchrift fDorangüis aequali- bus erectis voraus, dälis man nun nichts anders als Moofe mit fer. erectis zu erwarten habe, und wird, wenn man nun bey den Angaben nichts als den Ausdruck /porangüs erecris zu fehen bekommt, unwillig; denkt, das habe man fchon vorher gewulst, und wünfcht wenigftens durch eine ungefähre Befchaffenheit der Kapfel gröfsere Beftimmt- heit und Richtigkeit. So würde z.B. L. fericea durch den Zufatz fporangiis fubeylindri- cis oder beiler lageniformibus weit genauer beftimmt und unterfchieden worden [eyn, als durch die blolse Angabe por. erectis, den allein und nichts weiter es nun mit L. gracilefeens, acuminata, polycarpa, roflrata, polyantha, arrenuara und caefpirofa gemein bat. Bey diefer Gelegenheit bemerken wir, noch, - dafs L, fericea wirklich mit einem Ringe verfehen if. ‚ ZE, Die Gattung Hypnum hat nach der Form und Richtung der Blätter folgende Ord- nung erhalten. I, Foliis ereczis, bifariam imbricatis. «. ramis vagis. ß. ramis dendroideis, erectis, fafeiculatis. 11. Fokis rectis, quadrifariam imbricatis. . 11l. Foliis vecris, aequali- zer es arcre imbricatis, vamis tereribus. IV. Foliis recris aequaliser er laxe fibi incumbenzi- bus ramis pinnatis. VW. Folis rectis, laxis; ramis fafcicularis. VI. Foliis vectis, aequaliter er laxe fibi incumbentibus, ramis vagis. WII. Foläs anacampylis. VI. Foliis fecundis in- curvis. So vortrefflich und richtig auch diefe Anordnung feyn mag, fo würde Rec. doch Bedenken tragen, fie für ein [yftematifches Handbuch oder Tafchenbuch zu em- pfehlen, und zwar aus dem Grunde, weil das Auffüchen einer hieher gehörigen Moos- art dem Anfänger gewifs nicht leicht feyn würde. Denn da z. B, Folia arcre imbricara und folia laxe fıbi incumbenzia ziemlich relative Begriffe find, fo wird er eben fo leicht H. rurabulum, veliinum, lurefeens, die hier unter No. VI. ftehen, unter No. ill. fuchen, als das unter 111. befindliche H. #lbicans unter No. VI. und wie? wenn man ihm ge- trocknete Exemplare von H. riparium und riparivides gäbe, möchte er wohl fragen, haben fich dann diefe unter die Arten mit fohis bifariam imbricazis verivst? Rec. würde daher lieber — 216 _ | a ri, lieber vorfchlagen, die Hauptabtheilungen nach dem Habitus, und die Unterabtheilun? gen nach andern wefentlichen Verfchiedenheiten der hieher gehörigen Moosarten zu machen: etwa auf folgende Art; I. Frondes. IL. Trunci feu dendroidea, II. Sureuli. Bey Mi diefer letzten Abtheilung aber, weil fie die meiften Arten umfalst, folgende Unter- SE abtheilungen zu treffen: A. folüs recris, a. furculis vage pinnaris, b. furculis plano-. pinnaris; proliferis, «. foliis dorfo papillis exafperatis, £. foliis nitidis, c. furcnlis vagi, - - intricaris, «. pedunculis muriculatis, ß. pedunculis laevibus; B. Folis- anacampylis; N C. Foliis fecundis vel reflexis, &. exacte fecundis, ß. fubfecundis. D, Foliis diflichis. h Diefe Gattung ift mit 36 neuen Arten bereichert worden, nehmlich mit H, abbre- viarum, polymorphum und fpinulefum aus Deutfchland, mit H. Smirhii, molle, fagellare, aus England und Schottland, mit H. praecox, pulchellum, fuviazile, contextum, popul- neum und alpefire aus Norwegen und Schweden, mit H. ferrularum, /adnarum, hians, tenax, curvifolium und imponens aus Nordamerika, mit H. pungens, diaphanum, polyıri- . choides, fafcicularum, terragonum, torquarum, nigrefcens, reprans, microphyllum, fub- fonplex , vrichophylium, parulum, denfum und congeftum aus Weftindien, und mitH. mi" erocarpon, arcuarum, tenuifolium und amoenws aus der Südfee, Es ift zu vermuthen, 4 dafs manche von den fremden Arten auch in Deutfchland einheimifch; eine und die ° andere Art vielleicht fchon längft gefunden und bekannt fey; wie dann wirklich das B H. flagellare fchon von Dillenius bey Giefsen, und von Weber bey Rübeland foll : gefunden, und vom letzten unter dem Namen H, fellarum befchriehen worden feyn. Eben fo wird durch eine Note bey H. fersularum nicht unwahrfcheinlich; gemacht, dafs . Weber bey der Befchreibung, die er'von H. denrieularum macht, diefes, das H. ferra- zulum, und nicht das wahre H. denticularum L, müfle vor fich gehabt haben. Die Arten H. proliferum und»parierinum, die bisher manche Schwierigkeit und Verwirrung verur- fachten, indem Linne das, welches er in den fp. plane: proliferum nannte, in dem fl. veg. parieriuum hiels, und fo umgekehrt das, was er dort als H. parierinum angiebt, hier als H. proliferum aufftellt, und mancher Florift nun bald nach diefem, bald nach jenem _ feine Befchreibung gab, find durch zwey neue Namen zamarifeinum und fplendens unter- (chieden. Letzteres ift das H. parierinum in den /p. pl. und unterfcheider fich vom er- ften durch ‚Dlia non flriata, acumine cirrofa. Auch ift H. umbrarum, das von Ehrhart und Sibthorp mit H. fplendens Hedw. verwechlelt wurde, gut erläutert5 es unter- fcheider fich von den beiden vorerwähnten durch die folia ferrularahinlänglich. Nachden. Anmerkungen p. 297. läfst fieh [chliefsen, dafs Hoffmann’s H, affine, dasHedwigiche H. Crifta caftrenfis, und H. £lieinum und exrricarum Hoffm. das H. flicinum Hedwig fey. Hoffmann’s H. Crißa caflrenfis wäre demnach, wie er auch felbft bemerkt, mit Hedwig’s H. mollufcum völlig eins. VonH. Crifta caftrenfis, das gewöhnlich mit H; mollufeum verwechfelt zu werden pflegt, ift eine gute Befchreibung und fchöne Ab- bildung geliefert worden. Aber -doch würde Rec. das Moos, ‚welches er bisher unter diefem Namen aufbewahrte, kaum bey dem Anblick des Anfangs der Befchreibung dafür gehalten haben, ob es gleich mit der Abbildung aufs genaufte übereinkommt, denn er erinnert fich, dafs daflelbe aufrecht ftand,- und hier -heifst es: Semper decum- . bens; wenn nicht Hr. Schwägrichen dabey bemerkte, dals er es auch fo gefunden, und Hedwig es für das wahre erkannt habe; und er kann nicht bergen, dafs ihm der Ausdruck: \ureuli procumbunt, quandoque eriam repunt, in der fonft unübertreflli- chen Befchreibung Pollich’s zuweilen einige Zweifel erregte. ‘Bey H. cuprefliforme hätte Rec. eine Theilung der Art oder Varietäten erwartet. Er hat wenigftens nicht blofs in einer Gegend auffallende Verfchiedenheiten diefes Moofes wahrgenommen, und _ .. könnte -I 2 ‘ 6‘ \ Ä 7 — 217 u o = N a 2 E -* könnte leicht, wenn es feyn müfste, drey bis vier vorzeigen. H. fuitans würden wir nicht unter der Auffchrift foliis fecundis , incurvis gelucht haben, Denn wenn Hedw, . er. IV. p. 96. bemerkt: ab H. adunco differr foliorum directione, fo wollte er ja eben Ei (agen, dafs der Unterfchied beyder Moofe darin beftehe, dafs das H. aduncum folia acuminatione ineurvara fummitarem verfus beteromalla habe, jenes aber, das H. fini- zans fie nicht habe, fondern wie er,felbfi angiebt, mit folis parentibus verlehen (ey. Es ift alfo fallch, wenn Hr. Schwägrichen ihm fola adunca zufchreibt. Bey H. ille- cebrum hätte Rec. etwas mehr abgebildet fehen mögen, als die Kapfel und ein Blatt. Hier ift es frevlich hinlänglich, um es von dem ähnlichen H. purum zu unterfcheiden., Aber wenn man nun diefe Moofe nicht mit Kapfeln findet, und wie felten fie fo gefun- den werden, beweifst ja wohl der Umftand, dafs Hedwig feine Belchreibung und Zeichnung-von H. illecebrum nach einem aus Amerika überfchickten Exemplar machte, fe ift es doch nicht leicht möglich, den Unterfchied durch ein einzelnes und noch dazu fo gering abweichendes Blatt zu bemerken. Auch hätte man erwarten dürfen, dafs man durch eine etwas räfonnirende Befchreibung wäre weiter geführt worden, und wohl gar Auffchlüfle erhalten hätte über Hoffmann’s fonderbare Bemerkung bey H. myofu- . roides: habeo crafliora balleriana exemplaria hujus Hypni fub nomine H. illecebri ad Willhi- chium miffe, nec non alia fub nomine illecebri collecca, plane H. puro aemula ; wie auch über die allzugefuchten Unterfchiede von Swarz H. curvarum und myofuroids. Warum aber nun felbft H. abierinum, das Hedwig doch mit der Frucht fand und abbildete, "und H. diaftrophyllum, deflen fl. crypr. IV. p. 58. erwähnt wird, fehlen, fiehr Rec. nicht ein; zumahl, da Hr. Schwägrichen in der Vorrede behaupter: pecies omnes, quas ex Hedwigianorum librorum lectione vel ipfius prasceproris colloquio, ipfi perfecte inno- zuiffe er approbaras efle, cerro füirem, in ordinem quendam diftribui. Würde er vorher nicht felbft ausdrücklich gefagt haben: Jevare non porui caufas externas, ex improvifo imerantes, qwae libri evulgationem ad hanc diem male retardavere, fo würde man geglaubt _ haben, dafs der fchnelle Abdruck des Werks ihm nicht Zeit gelaffen hätte, fich mir den Schriften Hedwig’s und dem Sinne ihres Verfaflers gehörig bekannt zu machen. Nun aber mufs man es für ein Verfeben von anderer Art-halten, und wünfchen, dafs es in den Supplementen verbeflert werde. - Da Hedwig die FOnTINnAaLıs minor L. zu feinem TRICHOST. fonztinalioides gezogen hat, fo ift aufler F. /quamofa und F. falcara, die fchon in Hedwig’s Schriften vorkommen, nur noch die F. anzipyrerica L. unter diefe Gattung gebracht. Wir haben aber gehofft, auch einige Auskunft über F. capillacea L. zu finden. Sie wird zwar von einigen zu ANICTANG. aguaricum H. gezogen, allein nach Ehrhart mit Unrecht: denn der will, wie er Beyer. III. $. 158. berichtet, wirklich an der in Schweden ge- fundenen Pflanze, wegen der er Anfangs felbft zweifelhaft war, fie für F. capıll, zu halten, ein periftomium reticulatum bemerkt haben. * ? * Der Anhang liefert im erften Abfehnitte eine ziemlich vollffändige Biographie des berühmten Verfaffers, im zweyten ein Verzeichnifs feiner Schriften. Von beyden fan- den wir fchon das Hauptfächlichfte auffer den angeführten Auffätzen: Kurze Lebens- gefchichte des Profeflors Johann Hedwig. Berlin 1799. 4. Leipziger gelehrtes Ta- gebuch auf das Jahr 1799. S. 25. und einigen Einleitungen in die Botanik in Hrn. Kammerraths D. Borkhaufen Botan. Wörterbuche 2. Th. S. 484; Hın. Rathıs Bridel Mufcolag. 1. p. 119;_und Hr.D. Elwerts Nachrichten von dem Leben und den Schrif- ten jerzt lebender denutfcher Aerzte etc. 1. Th.$S. 217. Der dritte Abfchnitt enthält univerfa quaedam de vegerabilium ftructura interna Hedwigii placita. Es wird da von der Ee Be- Beftimmung des Begriffes der Natur, der leblofen und Lebendiier Gisele Korper 4r und des fchon in der Sammlung zerftreur. Abbandl. S. 132. weit! Yäuftig. erörterten ‚Unter- fcheidungsmerkmales zwifchen Thier und Pllanze, wugegen aber. auch. fchon, Herr D. Borkhaufen a. a. O. $, 102. nieht unerhebliche Zweifel-macht, ausgegangen, und dann das Welfentlichfte von den Gefäfsen, Behältern und dem ‚Zellengewebe des Pflan- zenkörpers angegeben; welches aber für "den, der mit den Hedwig. Schriften veı traut ‚umging, lauter bekannte Dinge find. Der "vierte Abfchnitt endlich ftellt‘ He: Y wig’s Gattungscharactere der Kıyptogamiften auf. Da man aber auch hier weiter nichts als die Hauptfache der läugft bekannten Theoria gen. er fructif, pl. cr. finder, fo hälv’s Rec. für überflüfig, weiter ein Wort davon zu fagen, erwarter übrigens von de forfchenden Geifte des Zeitalters, dafs er auch hier über manches Dunkel Licht ver- breiten und fchwankende Meinungen berichtigen werde. Die abgebildeten Arten, deren auf 77 Tafeln 159 vorhanden BR a wir - ziemlich getreu gezeichnet. Wir fagen mit Fleifs fo ziemlich, weil wir es nicht derchaus A fo bemerkt haben. Zum Beweife vergleiche man nur die hier vorgeftellre MEESIA dealbara mit der in Swarz Difpof. GR. mufcor, frondof. Sveciae, und- man wird einen’ - merklichen Unterfchied finden. Bey Swarz fieht man das in der Diagnofe angege- bene fporangium pyriforme cernuum, bey Hedwig ein /porangium oblongum cernuum, die Swarz. Abbildung ftellt das Blatt, wie natürlich, rericulo renero inftructum verfus apicem obirer Jerrularum vor, die H edwig Figur zeigt ein fobum absque veticulo. mar- gine integerrimum, Doch können wir verlichern, dafs das bey den uns bekannten Arten eine feltene Ausnahme ift; hoffentlich auch bey jenen, die wir nicht vergleichen kön- nen! Aber wegen der Mahlerey ift uns befonders bey den Pflanzen natürlicher Grölse in unferm vorliegenden Exemplare Linne’s Dicetum beygefallen: Picror , feulpror er bo- zanicns aeque mexeflarü funz ad fruram laudabilem; fi alter horum peccer, evadiz Fgura viriofa. x N er — Te vı. | en Neue Abhandlungen der Rönigl. Academie der NEEeR Eu Tom. x. fürs Jahr 1794 Stockh. 1794. . Quartal I. a er Verfuche, von den mehreften Flechtenarten (Licuenzs) Färbejloffe zu bereiten, welche Wolle und deide hoch und fchön färben. Vierte Abtheilung. ' % Be Verfuche mit blätterartigen Zpchien, (Lichenes ehe S. 3. B 5 Auffer dem Nutzen, den einige von “ diefen Arten Flechten in der: Meike! hand Oekonomie leiften, wird hier auch von ihrem Färbeflof geiprochenail den fie in fich ent- _ halten. Folgende werden deswegen belonders genannt. ; 3) LICHEN Funiperinus. L. Foliaceus, Harus., decumbens, folüs multifariam incifis, margine laciniato, erecto, crilpo vel pulverulento;, apice peltis planis, crenatis, difco bruneo, — Giebt eine [ehr fchüne gelbe Farbe, ‚die nicht allein auf Seide und Wolle, Sondern auch auf Lein anzuwenden it, he . du. , Den - = 2m — 2) Licuen Sepincola (Ehrhardt).- Foliaceus, fufcus, foliis incifis, laciniatis, margine peltatis; peltis planis, concoloribus, glabris fübmasginatis. — Enthält keinen Färbeftoff. _ 3) L. ciliaris L, Foliaceus , einereus, erectiufeulus, foliis linearibus , ramofis, ciliatis, fubtus albidis; feurellis pedunculatis, marginatis, crenatis, difco nigro. Ift wie der \. vorgehende. - 4) L. zenellus. — Foliaceus, albidus, fubimbricatus; foliis linearibus, anguftis, par- ‘vis, involutis, ciliatis, apice rotundatis, concavis, aperis, ore virefcenti, pulveru- lento; feutellis planis, difco“ ine: Diefer hat vielen Färbeftoff, theils gelben, r theils braunen. 5) L. furfuraceus L. Foliiceng‘ glaucus, decumbens: folis ARE. acutis, ramofis, - _ pulverulentis; peltis rarioribus, fubpedunculatis, ‚concavis, difeo‘ pallide bruneo, vel -oliyaceo, glaberrimo; fubtus lacunofus, niger, verfus apicem pallefcens. — "Wie der vorige. 6) L. islandicus L. Feliaceus fufcus, adfeendens, foliis Iaciniatis, ramofis, marginibus elevatis, hifpidis; peltis orbiculatis, bruneis, parcis, integerrimis, planis , termi- nalibus. — Eine Variation hievon ift L. zenuifolius. Beyde haben als ArZneymittel und ihres wenigen Färbeftoffs wegen gleiche Aelnlichkeit, ı 7) L. aculearus (Web.). Foliaceus, fruticulofus, fufcus, erectus, fie, caule ra- misgae folidis, tereribus, acutis. — Enrhält nicht vielen Färbeftoff. s)L. perlarus Linn. Foliaceus, -cinereo- glaucus, decumbens, glaber: foliis latis, in- eihs, finuatis. Peltis pedunculatis, concavis, planis, difco luteis ;- fubtus glaber, niger, — Hat vielen bräunlichen Färbeftof. 9) L. nivalis L. Foliaceus, albus, bafi faepius flava adfcendens, laciniatus, ramofug, ‚ erifpus, glaber, lacunofus, margine elevato, — Auf dürren. Spadbinken, hat wenig . Färbeftoft. 10) L. cucullarus Smith. Foliaceus, albus, bafi faepius rubra, erectus, caule re lindrico, glaber, ramofus, Ba undulatis, involutis, — Gleich dem vorher- gehenden. £ I!) L. farinaceus L. Foliaceus, albo cinereus, foliis anguflis, comprefis, erectus, ramolus, glaber, lacunofus: fübereulis verrucofis, pulverulentis, ‘ad latera locatis. — Enthält fchönen hellbraunen, auch grünen Färbeftoff. 12) L. prunaftri L. Be albus, erectiufculus, vamofus, reticulato- lacunofus, tuberculis pulverulentis: fubrus fubtomentofi is. — Enthält Beten gelben und braunen Färbeftoff. 13) L. calicaris L. Foliaceus, albo-fulphureus, erectiufculus, linearis , vamofus, fca- ber, laeunofus, mucronatus : tubereulis rotundatis, pulverulentis, in folio et verlus apicem pofifis. — Ift nicht fehr reichhaltig an Färbeftoff. 14) L. fraxineus L. Foliaceus, viridi-albefcens, erectus; foliis oblongis, lanceolatis, glabris, lacunofis; fentellis orbieulatis, glabris, fabpedunculatis, fubinde nigrefcen- tibus. — Hat keinen Färbeftoff, 15) L. foopulorum Retz. Rectus, rigidus, compreffus, nitidus, lateribus verrucofis, feutellis trerminalibus. — Wächft auf Klippen und enthält einen fchönen Färbeftoft. 16) L. frobicularus Lightf. Foliaceus, fubviridis, decumbens, orbiculatus, lacuno- fus: foliis latie, finuatis, lobatis: fubtus cinereo- brunneus, tomentofus; fubverru- cofus. — Hat vielen gelben und brauner Färbeftoff. E’era IT, LI: — 229 — = = x \ j > 5% 17) Li CHEN pulmonarius L. -Foliaceus, virefeenti - fubfufeus, - ‚decumbens: kotiis- © | latis, laciniatis, lobatis, reticulari lacunofts:: Peltis margini foliorum adnatis,. planis, branneis- orbiculatis: fubtus tomentofus. — “Hat vielen [chönen Färbeftoff, der fich durch Waffer fehon ausziehen läfst. — Herr Gmelin fagt in feiner Reife über “ Sibirien, dals er im Bier ftatt des Hopfens gebraucht wird. 18) L. glaucus L. Foliaceus, cinereo glaucus, glaberrimus, depreffus, ale vn _ margine crifpis, ‚farinaceis: fubtus brunneo niger, — Enthält ziemlich vielen “ Färbeftoff. 19) L. caperarus L. Foliaceus, vepens,, lobatus , fapszı luteo- virefeens, infra laevis ater, feurellis verrucofis, feflilibus umbilicatis rubris. — Hat wenig Färbeftofl. ” - Quartal 1. Je, Ba 2 al hi Befchreibung neuer und weniger bekannten ‚[chwedifchen Flechtenarten S. gr. Der Hr. D. Erich. Acharius macht hier den "Anfang mit der Befchreibung neuer unbekannten Flechtenarten. Da aber der Prodromus Lichenograpbiae Foecicae deffelben eben erfchienen ift, fo zeichne ich hieraus diejenigen Arten, wovon in diefem Quartal eine Abbildung geliefert worden ift, nebft ihren fpecififchen Unterfcheidungszeichen. Befonders kommen in diefer Abhandlung die fogenannten Umbilicaria von -als da find 1) Lıcuen erofas Web. (Umbilicaria erofa. Achar.) — Peltatus, nigricans utrinque laevis, incifo lobatus laciniatus, eribrofus, fubrus cinereo -fufcus, Tab. II. fig.1. a-f. 2) L. byperboreus. (Umbilicaria hyperborea. Ach.) — ‚Peltatus, fufeo - nigricans rugofo - papulofus, laciniarus, fubtus laevis obfolere lacunofus. Tab. I. £. 2. a-f. - \ 3) L. grifeus. (Umbilicaria grifea. Ach.) — Peltatus, einereus, laeviufculus lobarus, fubtus nigro- fufeus papillofus. Tab. H. fig. 3. a-c. 4) I.. polyrrbizos. (Umbiliearia polyrrhiza Ach. Lich. velleus Web.) — Peltatus eine-. reo- glaucus punctularus lobarus rigidus; fabtus ater hirfurus villis ramofis. Tab. II fig. 4. a-d. 5) L. glabır. (Umbilicaria glabra. Ach.) — Peltatus nigro- virens lobatus utrinque lae, vis; fubrus nigricans. Tab. II. fig. 5. a-e. 6) L. birfurus. (Umbiliearia hirfota. Ach.) — Peltatus: cinereus laeviufeulus iobatus, fubrus fufeus hirtus pilis Aimpliciufeulis. Tab. IE, fig. I. a-e, 7) L. pellitus. (Umbilicaria pellita. Ach. Umbilicaria vellea. Hoffm.) — Peltatus en aeneus laevis lobatus; fubtus ater hirfurus, villo ramofo floecofo. Tab. IL. fig. 2. a-f. 8) L. velleus L. (Umbilicaria vellea. Ach.) — Peltatus laevis’ integer latiffimus utrin- que cinereo - fufeus; fubtus hirfutus, villo ramofo, Tab. III. fig. 3. a- £ m J Quartal IL BR u In diefem Quartal ift die Fortfetzung vom vorhergehenden „ii Neue und weniger bekannte fehwedifche Flechtenarten, befehrieben von ei Beh, 4- rius, Fort/etzung. Seite 176. ff. Licnen MWefringii. (Iidium Weftringii, Achar.) — L. erufta ramulifera, ia pallida, ramis fafciculatis, faftigiatis, confertiflimis, ererinienlis ; tuberceulis termi- “nalibus fufeis. Tab. VI. fig. I. a-h. I LicHen - . a2 — \ LicHEN frigidus. (Ifidium Frigidum. Ach) — Crufta eo ‚inaequali-alba; ra- mis vagis torulofis, gibbofo - fpinulofis is, feutellis teftaceis, margine albo. Tab. VI. fig. 2. a-e. L. Swarzii, (Verrucaria;Swarzi. Ach — Crufta rimofa, albefeente, ambitu laeiniato - ramo[o, radiato; tubereulis globofis glaucis, aetate fubtruncatis, marginatis, aggre- gatis. Tab. VI. fig. 3. a-d, ° L. fubcarneus. (Verrucatia fubearnea. Ach.) — Crufta rugofa albicante, ambitu plano, laevi; ruberculis coacervato.- aggregatis difformibus, fubcarneis, Tab, VI. Ang. 2-c ; rodiofus. (Plaeodium radiofum, Ach.) — Cruftaceus, vimofus , cinereus, ambitu foliaceo - radiolo; tuberculis confertis, planis, fufco-nigris, cinereo marginatis. Tab. VL fig. 5. a-e. L. amylaceus. (Verrucaria amylacea. Ach.) — Ciufta rimola, laevifima albo - margari- "tacea, tuberculis nigricantibus , marginatis, proruberantibus, Tab. VI f.6.a- -b. Belckreibung der Pflanzengattung Cyanerra, von C.P. Thunberg S. I 94 Siehe Wildenow Spec. Plantar. Tom.il. P.t. p. 131. fan: 9: Bemerkungen, wie zeitig die Bäume, Büfche und Pflanzen im gegenwärtigen Jahre 1794. blüheren; von Cl. Bje rkander S. 197. i Ein Calender für dieBlüthe der fchwedifchen Gewächfe. — Hiem®find verbunden Bemerkungen, zu welcher Zeit die Bäume und Pflanzen reife Früchte und. Saamen bekamen 17934. von Cl. Bjerkander. S.207. Ein Frucht- und Saamenkalender vom I2ten May bis den 23ten Sept. 1794- nebft einigen Bemerkungen über verfchiedene Pflanzen und deren Saamen, wie viel Tage diefer in der Erde liegt, ebe er aufgeht u. d, m, Quartal IV. Verfuch zu einer befjern Eintheilung der Flechten, von Er. Acharius. S. 237. Herr Dr. Acharius giebt hier eine neue Eintheilung der Flechten. Er nimmt gleichfam 3 Familien an, und unter diefe ordnet er alle bekannte Flechtenarten nach gewiflen Klaffen. Die erfte Familie machen die Lichenes eruftacei aus. Hiezu rech- net er 1) Lepra, 2) Verrucaria, 3) Tubercularia, 4) Patellaria, 5) Hidium (crufta ra- mulofa), 6) Placodium (crufta fubfoliacea), 7) Pfora (erufta fubimbricata). ll. Die zweyte Familie fafst die Lich. foliac. in fich, und nimmt auf $) Imbrica- ria, 9) Collema, ı0) Patisma, 11) Phyfeia, 12) Lobaria, 13) Sticta, 14) Peltidia, 15) Endocarpon, 16) Umbilicaria, _ 1. Die dritte Familie handelt die Lich. caulefc. ab, und hat die Unterabtheilun- gen 17) Pyxidium, 18) Cladonia, ı9) Stereocaulon, 20) Cornicularia, 21) Ulnea, SPRENGELIA, eine nene Pflanzengattung,. befchrieben von In D. W. Smith, Seite 260. Diefe neue Pflanzengattung ift fehon in Wildenow Spec. plant. T.I. P.1I. S. 833. befindlich. Ihren Namen har fie erhalten vom’ Hin. Chrift. Conr. Sprengel, Rector der Schule zu Spandau, Tab. VIII, enthält eine Abbildung hievon, Ee3 Verfuch 002 a : . Verfuch zu einer beffern Eintheilung der Flechten, von Acharius Familia prima DIALER Lichenes eruftacei = SR . Sectio I. Crufla pulverea. Fructificationes vix nullae. .® SE Er I. Lepra. — Hall. Wiggers. Perfoon. — » Byfüi pulverulenti Linn u Sectio 2. Crufta folida fubaphylla. Fructificationes: manifeftae, A. Fructificationes fphaeroideae fefliles. ME N A A IL. Verrucaria. Wigg. Hoffm. Perf, Lichen. leprofi tuberculati Linn. Tubereularia Schreb. — Herpes Haller. — Variolaria er Patellaria Perl. ee. «&) tubereulis nigrieantibus. — Lich. Oederi. L. fanguinarius, niger Lin. etc. p) tuberculis albis et cinerafcentibus. — Lich. Jolithus Swarz. — lacteus Lin. . y) tubereulis rubicundis et fuleis — Lich. vernalis, ventofus, iomadophila Lin. .ete. Be ©, B. Fructificationes fphaeroideae ftipitatae, De * sn 1il. ToluraguEn Web, Wigg. Lichen, leprofi tuberculati fpec. ‚Lin. Boeomyces per [ 5 ) 4 \ a rr ; L Ra) J i Fa „ C. Fructificationes-planae et urceolatae. Scutellae, R IV. Parella. Hoffm. Ehrh, Lith. leprofi fcutellati Linn, Verrucaria Wigg. Seutel- iaria Schreb. TR «&) feutellis planiufeulis aetate haud rarius convexis. — Lich. tartareus, fub- - fufcus Linn. pezizoides Web. Lich. angulofus Schreb. L. vitellinus Hoffm, ß) feutellis urceolatis nunguam conyexis, — Lich. patellus Lin. Lich. fcrupo- Jus Schreb. etc. Se ö : Sectio 3. Crufta ramulofa. r - V. Jfidium. Lichen, leprof. fpec. Linn, A: Sectio 4. Crufta fubfoliacea, ” A A. Crufta deprefia plana, margine lobato perfiftente, \ VI. Placodium. Hill. Schreb. Lichen. leprofor. fpec, Lin. Pfora Haller. : «) tuberculati. — Lich. pannofus, fulgens Swarz. L. radiolus Hoffm, L plum- beus Lightf. u: ee ß) feutellai — Lich. lentigerus Web. L. murorum Hoffm. B. Crufta (ubimbricata. vll, Pfora. Haller. Hoffm. Lichen, leprof. fpec. Linn. Placod, fpec. Schreb, z») fabimbrieati — Lich, caefius Hoffm. L. faxicola Pollich. a ai £&) imbrieati — Lich. luridus Swarz, L. microphyllus, cartilagineus Ach. Lich, bypnorum Flor. Dan. Berg En N Familia fecunda. ei A a Lichenes foliacer. Sectio 5. Membranagei deprefli, imbricati, fubtus fibrillofi. Fructificationes fcutellae, VIE, Imbricaria. Schreb, Lichen, imbricati Lin. Squamaria Hofim, Lich. Platis- ma f) Perf. er TEEN =) folio- «) foliorum facinns. anguftioribus linearibus. — Lich. -Rellaris, fiygius Lin. Lich. pulverulentus Sehreb, - ..) foliorum laciniis latioribus, lobatis. — ‚Lich. parietinus, olivaceus Lin. j Lich, tiliaceus Hoffm. - 5 Sectio 6. _ Membranacei gelatinofi.. " Fruetificationes Scuteilae. : IX, Ex: Hall. Schreb. Hoffm. Wigg. Lichen imbricat. .et Polizei lee: Lin. -- "Lich. Collema g) Perf. «) foliis imbricatis craffiufeulis et in recenti Ese turgidis. — Lich. granularıs, fafcieularis erifpus, eriltarus L. #8) foliis latioribus expanlo - lobatis, membranaceis, nn verehrte“ ni- grelcens L. i - Sectio 7. Membranacei adfcendentes, fabtus nudi. Fructificationes Scutellae. A. latiores, dilatato- fablobati, Iaxi, erifpi. X. Platisma. - Hoffm. Lichen. foliac. fpec. Lin. Sanamar Ipecı Hofim. Lichen Pla- 2 tisma d) Perf, B. anguftiores, tubulofi, vel lacunofo-canaliculati vel plano - linearg XI. Phyfeia. Schreb. Lichen. foliac. fpec. Lin. Platismae et Lichenoid. fpec. Hoffm, #) foliis rubulofis, vel lacunofo-canalieulatis. Lich. islandicus, nivalis, cilia- ris Lin. 2 £) foliis plano- linearibus, Lich, prunaftri, fraxineus, calicaris Linn. “7 Sectio $. Subcoriace:, - lobati, se villof. Fructificationes Scutellae et Peltae...-. - - % A. fubeeriacei. ae fcutellae laterales. ZH. Lobaria. Schreb. Lichen. foliac. fpec. Lin. Pulmonaria Hall. Hoffm, Lich. "Platisma d et e) Perf. B. er fubtus punctis patellaeformibus albis confperfi, Proctficationes Ei tellae-laterales.. IM. Sriera. Schreb. Lichen. coriac. fpec. Lin. Platismae fpec. Hoffm. ©. coriacei, fübtus tomentofo-venofi vel nudi Fructificationes peltae marginales. XIV. Pelsidia, Peltigera Wildenow. Schreb. Hofim. Perf. Lich, coriac. fpec. Lin. =) Peltae marginales anticae, — Lich. caninus, aphthofus, venofus, cro- ceus Lin, #) Peltae marginales pofticae. — Lich, arcticus, antareticus, refupinatus L, . 2) Peltae laterales |, in pagina fuperiori. — Lich. faccatus Linn. Sectio 9. Subcoriacei expahfi. Fructificationes fphaericae intra fubflantiam folii, Apr L fubtus parum elevatae, XV. Endocarpon, Hedw. Mich. gen. Lichen. Ord. XXXVI. Sectio 10, Peltati, expanfi rigidiufeuli, Fructificationes [phaerae, XVI, Umbilicaria. Hoffm, Schreb, Peıf. Lichen. umbell, Lin, Familia \ N We L DA RUE TNG \ ’ £ Me PER — a - ; Se nr . R $ ER u) 224 — DAN, v Familia tertia x ab E N RER AN “ Lichenes caulefventen 0 N Sectio II, Bafı foliacea, fubimbricati; caules infundibuliformes , feyphis terminalibus, margine fr uctificantibus. “ XVII. Pyxidium. Hill. Schreb. Perf. Lichen. Seyphiferi Lin. Cladonia Hikm” Sectio 12. Subaphylli. Caules ramofi i i intus cavi, apice acuminati, "tubereuliferi. XVII. Cladonia. Schreb, Hill. Hoffm. Perf. Lichen fruticulof, fpec. Lin, Coral- _ loides Dillen. Sectio 13. Fruticulofi. Caules folidi rigidi. A. caules glabri caefpitofi. Fructificationes Scutellae. - = { XIX. Cornicularia. Schreb. Hoffm. Lichen fruticulof. fpec. Lin; "FR B. Caules inaequales I. fcabridi. Fructificationes Tubercula, ; XX, Stereocaulen. Schreb. Lichen. fruticulof. ur Lin. Coralloides Dillen, Hoffm. Cladonia et Sphaerophora Peıf. R Sectio I4. Filamentofi. Lora elongata; pendula aut erectiuleula aut proftrata, A. Lora nuda®labra. Fructificationes Tubercula, XXI. Filaria. Lich. filament. fpec. Lin. «) penduli — Lichen Ufnea, jubatus, Roccella L. etc. ’ ß) proftrai — Lich. radiciformis Lin. Lich. hippotrichodes Web. B. Lora cortice veftita, fubarticulata. Fructificationes Seutellae. XXII. Ufuea. Dillen. Hoffm. Schreb. Perf. Lich. filament. Lin, «) erecti — Lich. floridus, hirtus Lin. Lich. ochroleueus Ehrh. ß) penduli — Lich. BURaS barbatus, divaricatus, articularus . 5 Neue Abhandlung der königl. Akademie der Wiffenfchaften fürs Jahr 1795 Quartal I. Neue und weniger Ban fehwedifche Flechtenarten befchrieben. Forum 3; Diefe Fortfetzung begreift das Gefchlecht Collema foliis U crafis ser, in recenti turgidis. Hier kommen vor 1) LicHen granularus. (Collema granulatum Achar.) L. gelatinofus, foliolis ı minu- tis, crenulatis, granulatis, atro- viridibus; feurellis urceolatis fulvis. 2) L. crifpus. (Collema crifpum Ach. Lichen murorum Necker. L. granofus Sco- - poli.) L. gelatinofus , foliolis imbricatis, exterioribus lobatis, erenatis; re erifpiss feutellis fpartis concoloribus, margine granulatis. 3) L. criftarus. (Collema eriftatum Achar.) L. gelatinofus, foliolis laeiniato - ineifis, obfolete dentatis, imbricatis, glauco-viridibus; feutellis e bafı foliorum, magnis, z fufco - rufefcentibus. 4) L. marginalis. (Collema marginale, Lich. decumbens O_ed. Fl. Dan.) L. nein E foliolis multifidis dentatis, crenatis, maraTealen atro - - viridibus; feurellis marginalibus nigro - fufcis. DIE 5) Licuex finuates. (Collema fi ee) E: Eaptiucikes koßolis: laciniato - incifis, pel. Jucidis, imbricatis, feutellis concoloribus ferrugineo - viridibus. 6) L. senax. (Collema tenax.) L: gelatinofus, foliolis lobato - crenatis, plieatis, diffor- mibus, plane-imbricatis, glauco - "viridibus ; [eutellis amplis, (nbiinnEnfs tufelcenu- bus. Tab. Il. -f. I. 7) L. fa nfeicularis. (Collema fafeiculare. Lich, glomeratus Neck.) L, gelatinofus , folio- lis lobato-erenatis, plicatis, imbricatis; feurellis marginalibus, turbinato-- fabpedi- cellatis, faleiculatis, concoloribus. 8) L. plicarilis. (Collema plicatile) L. velatinofus, folioli is s gyrolo- ‚plicatis, undulatis, ro- "tundato-lobatis, integerrimis, imbricatis; [cutellis fefülibus concoloribus. Tab.l. f. 2. 9) L. mufcicola. (Collema mufeicola.) L. fobgelatinofus, foliolis teretibus, ‚anole. fafti- A N giatis; fcurellis planis brunneis.- Tab. 1. f. 3.- 10) L. nigrefeens. (Collema nigrefcens Ach. Lich. papyraceus Wulf en. L. esse Lightf. L. lactuca Weber. L. criftatus Scopoli. Collema vefpertilio Hoffm.) L. gelatinofus, tolio dilatato, membranaceo ; Baier tele, lobato, Aue: feutellis Confertis rufis. 11) L. faccidus. (Collema flaccidum Ach, — Lich. rupefiris Swarz, Gm el. Syf. ) L. gelatinofus, foliis membranaceis laxis, obrufe lobatis, atro- viridibus; Seutellis fparlis coneoloribus. Tab.1I. £. 4. Le 12 SRRTE 32) L. difi olor. (Collema difeolor.) — L. odlsrikiifus , foliis membranaceis, fabrotun- dis, integerrimis, undulatis; atro- viridibus; fubtus glaueis, fubtomentofis, Teutel- lis fparlis, rubris. Tab. 1. f. 5. 13) L. zunaeformis. (Collema tunaeforme.) L.'gelatinofus foliis membranaceis , oblon- gis, atro- virentibus, margine incilo-lobatis, undulato.crifpis; fcutellis fparfis con- coloribus. Tab. 1. f. 6. 14) L. läcerzs. (Collema lacerum. — Lich. a ellnitten Web. L. crifpusScop. L. tre- mella. Gmel. Syft. Tremella lichenoides Wulfen.) L. gelatinofus, foliis membra- naceis, oblongis laciniato- lobatis ; glauco - virentibus; BEER ae Henkenied, ‚erilpo; feurellis rubris. % Verfuch von den mehreften Fiechtenarten Färbeflofe zu bereiten u. f. w. Fünfte. Abtheilung über Lederfechten. Lich, coriacei. S. q1. Aus diefer Claffe der Flechten giebt es 10 ungleiche Arten in Schweden, mit welchen Verfuche in Aufehung des Farbeninhalts gemacht find, wovon hier die Reful- tate geliefert werden: - - 2 - - 3) LICHEN croceus Lin. Coriacens‘ repens fubrotundus planus: fubtus venofus villofae d eroceus, peltis fparlis adnatis. — Giebt eine fchöne rothe Farbe. 2) L. arcricus Lin. Coriacens repens lobatus obtufus planus laevis; fubtus avenius villo- fas. — Enthält gelben ind braunen Färbeftoff. 3) L. floaricus Lin. Coriaceus repens lacunofus laciniatus ; peltis mar ginalibus adlcen- dentibus. — Giebt eine ächte gelbe und braune Farbe, 4) L. caninus Lin. Coriaceus repens lobatus obtufus planus; fubtus venofus villofus, pelta marginali adfeendente, — Enthält vielen braunen Färbeftoff, FH 5) LIcHEn — 226 — 5) Lrcsenw:borizonzalis Lin.‘ Coriaceus repens planus; fabtus‘ fubavenfuez peltis mar Re horizontalibus. — Hat braunen Förbefloff. 0 nun. abo! 6) L. refupinarus Lin. Coxaceus vepens lobatus; pelts ee pofticis. - — Ha wenig Färbeftoft. N Be Soap 7) L. fuviarilis Web. Swarz. Coriaceus repens Iobarus obsife; margine' integro; (ap ne vitidis, inferne ochraeleucus' lacunofus. $warz; gleichder vorhergehenden Flechte, 8) L. apbihofus Lin. “Coriaceus repens lobatus obtufus planus, verrucis (parfis, pelta marginali adfeendente. Kann ehe zur Medizin als zum Färben gebraucht werden, o).L, rer Lin. Coriaceus repens ovatus planus; fubtus venofus villofas, peltis marginalibus horizontalibus. Ift für fich nicht zur Pan ch aber in Verbindung mit andern Flechten. 10) L. Jaccasus Lin. If felten in Schweden, ER giebt keinen vr rbeftstt, Hi Wr va Pr 1 Als ein Anhang wird hier noch hinzugefügt | re e® $ ; r wi x Tr LIicHEn acerabulum Neck. (L. corrugatus Smith). foliaceus, repens übrige wiridie, feutellis teftaceo -ferrugineis concavis extus rugolis folio concoloribus." Diefe Rledhte enthält vielen Färbefigff, und giebt be fonders de Seide ein fchönes Orange- gelb. ; L. pollinarius. Foliaceus erectus caelpirofus foliis divilis fublacunofis polline cap: : peltis terminalibus concoloribus. Hat vielen Färbeftoff, und: giebt der Seile eine andere Färbe als der Wolle, .obgleich.man keine Biker yami; RRSER: Eine Probecharte beweift diefes fonderbare Phänomen, . — z Dis , Briddr 5 Ser sn vi Quartal IM. .. EN a tet Befshreibung neuer und weniger bekannter- feirwerifchen: Flchtenarsen: ortfezung, Seite 127. X 3 Bi Hier find folgende Flechren weitere befchrieben . und. abgebilder: ee rer Licnen falaris. Lalare fcalaris.) L. cruflacens imbricdtus, foljolis reniformibus, erecti- ufeulis, pallidis, fubrus margineque pulverulentis: feutellis. nigris: Tab. V.ETa-f L. luridas. (Pfora lurida.) L. eriftaceus, imbricatus, foliolis orbieulatis, erenatis, viridi fufeis; fubtus pallidioribus; feutellis demum convexis, nigris, ‚Tab. V. f. 2. a.d, L. microphylius. (Pfora microphylia. L. carnofus Dick[, Gmel. Syh. nar.) L. a imbricatus; foliolis minutilimis, erenulatis, confertiflimis, einereo - fufeis; feutellis | demum convexis, ferrugineo- nigris, fobis mixtis,cinerisque. Tab.V.f. 3» a.d, \ L. cartilagineus. (Pfora cartilaginea.)' L. erultaceus, imbricatusi; Soliolis laciniato-ineifi 15, adfcendentibus, pallidis; feurellis planis, fulvis; margine albo erenulato, Tabs Br fig. 4. a-C x ’ L. cizrinellus. (Verrucaria citrinella.) L. eruftaceus, granulofo - -pulverulentus, e Aavonvi- refcens; tubereulis minutiflimis atris. Tab.V, f.5. a-b, L. corticola. (Verrucaria corticola. Verrucaria albo -atra Hoffm. PL. ‚Lich) L. eruftacens, rugulolo - rimofus, candidus; tuberculis confertis, Eine meinte, Digris, Tab, V,f.6.a-f. L. abierinus. (Patellaria abietina.) L, eruflaceus, N , Iaevis, "glansefcens, Feu- tellis planis marginatis pruinoßs nigro. cachiis, Tab.V. #7. a-C. yr Bericht u. 227 TR Bericht über eine in fpätern Zeiten entftändene Infelianf Falfterbo Riff, nebfs einer Bejchreibung des TrıTıcum junceum L., weiches dort gefunden von A. Lidbeck, + bot. Demönftraror bey derkane, Acad. zu Lund Seite 194. Herr Lidbeck behauptet hier, dafs das Trırzzc, junceum L. vorher in’ Schwe- _ den nicht gefunden worden. Er giebt hier daher eine ausführliche. Befchreibung daron, . und fast, dafs, wenn es in Haufen beyfammen fteht, der Flugland dadurch beteltigt werde. = / ah Quartal IV. z Neue und weniger bekannte Schwedifche Flechtenarten befchr ieben, ste Fortferzung. Seite 207. Dee Herr D. ran; ius- führt hier noch zwey Frecineganıen an, die hier "weirläuftie. _ befchrieben werden. t LicHEen comofus. (Usnea comofa.) ern Elänientofus eorkearns erectus, teres, loris ra- ° mofiflimis patentibus, fibrillofis, apice nutantibus ; ; feucellis conyexiufceulis, ik fefeis, torulofis. Tab. VIOIL.£.r.a-f. ' r L. fürmentofus. (Filaria farmentofa.) L. filamentofns, nudus,. erh & acunofus; Horis " farmentofis, apice ramofiffimis, capillaceis impieaiet; Tab, VI Ei Spenaufie Eintheilung der fehwedijchen Laubmoofe Misdz) , von 0. Sy warz, Seite 223. Herr Swarz führt hier mit weniger Veränderung das Hedwigfche Sue; er Laubmoofe ausführlich an; er nennet hernach alle die verfchiedenen fchwedifchen Moos- ‚arten mit ihren Unterfcheidungszeichen, und zeigt ihren Wohnert an. Es findet fich, dafs die Zahl derfelben feit Linne’s Zeiten fich auf 80 und einige vermehrt habe, und man glaubt, aus deren in der Folge noch mehrere werden ERUÄEche werden. Neue Abbandhragen der königl. Academie der Wiffenfchaften,, Tom. XV. fürs Jahr 1796. Stockh. 1796. Im 3ten Quartal dieles Bandes kommt vor: Der Giftbaum auf dem Vorgebirge der guten Hoffnung, Toxicodenprum = nannt, und be/chrieben von.C. P.Thunberg, Seite 183. ft. Der Baum, wovon hier geredet wird, wärd vom Ritter Thunberg bey feinem Aufenthalt auf dem Cap vergeblich gefucht. Einem feiner Freunde, dem Hrn. Maffon, ift es nackher geglückt, den männlichen fowohl als den weiblichen Baum zu finden, und er hat im Jahr 1795. dem Verfafler diefer Befchreibung einige Zweige von beydenmir Blürhen nach Schweden überfchickt, Nach dielem ift folgende Befchreibung abgefafst d. Perianthium 5-6-7 phylium; foliola ovata, acuta, parva, hista, - Corolla nulla, Filamenta 10 - 16-20 breyiflima, Bat i contizua vel fere nulla, Autherae fublefiles, ovatae, fulcatae, biloculares. 9. Perianthium 7-% phylium ; fohöls exteriora Ovata, acuta, erecta, concaya, piltil- lum eingentia, extus [ericea, F e 2 Corolla, Corolla nallas — Germen ovatum.. ou ER Srylus brevis. Copfula fubglobofa, triloeularis, tricocea, 6-valvis, 6- De cineren glbre. Semina bina, oblonga, stro-rubentia in fingulo loculamento, A Diefer Baum wächft i in Süd- Afrika, wird von den Coloniften Hyänen oder Bi gift genannt, und zur Vertilgung der reifsenden Thiere gebraucht. Im Syftema na natur bekommt er feinen Platz in Dodecandria Br. nach VEN: arg Bemerkungen über die Flechtenarten von E. Acharius. ‚Seite 206. fr, 149 Gefehmack , Geruch und Farben find zwar .nach Linde Erinnerung, fehr BET bare Kennzeichen zur Unterfcheidung der Pflanzenarten. Die Flechten aber fcheinen hievon eine Ausnahme zu machen, theils durch ihre Organifation, :die ganz verfchie- den von der der andern Pflanzen ift, theils auch-in Anfehung ihrer Fortpflanzung und ihres Wachsthums. Faft könnte man fie nach dem, -was Girard Chantraus ‚entdeckt hat, polypartig nennen, Herr-Acharius hält daher dafür, dafs man beim ‚Ordnen - derfelben auf ihren Gefchmack, Beftandtheile und Farbe zu fehen habe, und zeigt ‚diefs felbf in diefer Abhandlung ausführlich. Er macht auch ferner den Schlufs und führt. Gründe an, dafs die Flechten auf den Rinden der Bäume, ‚diefen night Al Be Schaden thun, fondern fogar nützlich wären. Neue re der königl. Academie der Witfenfehaften, Tel x. fürs Jahr 1797 5 Le «Quartal Lt un a. Neue und weniger kasrhe Flechtenarten, befehrieben von. 2 E. Acharius,. 2 Fortfetzung. S. 69. Hier komnit die Abtheilung vor, welche Herr Acharius Piyfiigi) nennt;; ac de ren Arten fowohl in ihrer Gefalt als "Zufammenfetzung fehr verfhieden find. Es wer- Kurs ae ah: ae M den hier die Seutellae und die Glomeruli derfelben be chrieben, und es wird auch. ds Nutzen gezeigt, den diefe Arteu in der Hauslialtung und i in der M edicin haben. . ” Quartal IL 2 Verfuch mit-dem Pietra fongaja und deffen Befchaffenheit, von P. A. ad d. S. 94. Ein kurzer Auszag von diefer Abhandlung ift fchon in Römer’s Archive z2ten Bandes ıftes Stück Seite 127. befindlich. ’ ir Ri i Neue nnd weniger bekannte Flechtenarten bejchrieben, von E. A chari us, &: Font. ferzung, weiter ausgeführt. _ BEN Auch hievon ift fchon im Archiv gefprochen 2.B. Iftes $t, Seite 127. Nur iR da die Ste Fortfetzung genannt, welche hier die 6te ift. ER s Quartal IH. Rn WESTRAINGIA, eine. neue Pflanzengattung, befehrieben v von nF. E s mith, Ss, 17r.. Eine Abbildung von.diefer neuen Pflanze ift auf der yIL Tafel Fig. 2. ‚befindlich. Sonft ift auch diefes neueGefchlecht im Archiv B.2. Stel. 5. 128. fchon genannt worden, Ver- / ar Man / Verf von den mehreften Plechtenarten 'u2 fe. 6fle Abtheilung ber Baumflech- ten (1 Lich, ‚Alain. > En N f ER = 1% i ERS Ei 153 ü Siehe De Band 2. Stück ı. ‚Seite 12$., ? 1 ee Be 2 Neue und bekannte "fehivedifehe Fechtenartei, befehricben von E. Er rius, 6te Portferzung. S. 193. j Man findet Abbildungen von folgenden Flechten: -Lichen faftigiatus Tab, IX. Fign. A- RK. Ziehen calicaris Tab, IX: Fig. 2. Wr H. Siehe RER: B. 2. St. E gelte ER 3 B BEP LET S Quartal iv. Be der Aöhandtung: über die neuen und weniger bekannten feheien Flechtenarten.. S. 257. "Hier. ee "angeführt: LICHEN farinacens, (Phyfeia fasinacea.) cantilaginens, erectus ramofo-laciniatus attenudtus, convexiufculus, glaber lacunofus, einereo - glaucus, glomerulis lateralibus ; ‚feutellis peduncnlaris fparlis planis. _ LICHEN pollinarius (Phyleia pollinaria). Submembranaceus® erectus. taefpitofus lavero- laciniatus hinc pulverulentus; fcutellis (parfis fefilibus. pateriformibus albis, margine elevato et fubtus vireleentibus. Tab. XL Fig. 2. A-F. Eine faftı bis jetzt.nicht be- merkte Flechte, feheint mir L. faltigiatus und L. farinaceus übereinzukommen, 23 aber doch von beyden verichieden. "Sie hat vortreflichen Färbefoff. BR Bolymorphus (Phyfeia polymorpha). Subearrilagineus erectiufeulus sigidu® Sömpireffus Jaeiniato- ramofus polymorphus pallide latefeens; lacinulis-fparfis fariniferis;! slome- "ralis feurellisque congeftis terminalibus. ‘Tab. XI. Fig. 3. A-Z. Von :diefer Flechte 'giebr es fehr viele Veränderungen, und es ift fehr fchwer, durch fichere Kennzei- chen felbige von allen, die ihr gleichen, zu unterfcheiden, - Herr Acharius be- müht fi ch, diefes weitläuftig auseinander zu ferzen, ee ‚hier keinen Auszug erlaubt. + RNEITUS ER BSBBAES ErSIS. L. velpinus (Phyfeia yelbina), Cruftaceo - Feelakiiens erectus caefpitofus ee; in- aequali angulofus ramofifimus attenuatus fulvus (Scutellae ignotae). 'Sie' wird nicht allgemein in Schweden gefunden, aber fie ift in Smaland häufig. Man meint, fie habe ihren Nahmen dadurch erhalten, indem fie zur Ausrottung der Wölfe und Füchfe gebraucht wird, L. farmentofus (Phyfeia farmentcfa). hehaonious diffufus fiftulofus lacunofas glaber pallidus fubdichotomus, apieibus ramofiffimis capillaceis; feutellis fparfis fefhlibus virefeexitibus, margine albidis, Neue Abkindiiugen der königl. Academie der Wiffenfehaften, - Tom. XIX. fürs Jahr 1798. Im erfien Quartal, Verfuch von den mehreften Flechtenarten Färbefoffe zu bereiten u. ga ıw, Sechfte Abtheilung fortgefetzt und geendigt. Die Verfuche, die hier angeftellet worden, beıreffen folgende Flechtenarten: Ff3 \ LICHEN LICHEn, Anbefegit I. Sie ‚wächft> een in. ‚Mesee, und: nur anf nafen Stellen. Gehe | keinen Färbeftoff. PEN L. barbarus L. if faft allenthalben in- den "Wäldern, "und iebt e eine, fchön chte Oran- : genfarbe ; ift befonders für Seide fehr bräuehbar,! SisE 2 baut wde up ag I; "plicarus L. Kann in großser. ‚Menge gelammelt werden; wird, in. a vzney | gebraucht, und war unter dem Namen Muscus arb reus in der Materia medica : genommen. Kann als Pferdehaar fehr gut zum Ausftopfen der Stuhlkiffen ge braucht werden, und giebr [chhönen: Färbefoff; tier nagauhlildA sehe na U | L. birrus L. - Ik-zum Ausftopfen’der Sopha’s! gar Kichti züleebikuchen) ‚weil fie Bes Pulver reiben läfst. Aber der Wolle ia weh a8 Seide giebt fie fehr Ichöne Be. Farben. L, floridus L. Giebt zwar eine gr ünliche, Kult gar gel, dauerhafte Farbe. MN NAAR, L. fe menzofus Achar. Tilamentofus nudus diffufas, dichotomus, fiftulofus,. ee loris farmentofis, apice ramofiflimis, capillaceis, implexis. Giebt keine befondere Farbe. L. compr effüs Ach. "Longiffimus ex fufco nigricans, glaber, radieifoftmis, "LICH, ra- dieiformis Web, Verdient noch unterfacht zu werden, enter aa ° L. vulpinus L. Giebt hohe fchöne- und ächte Citrongelbe Farben, die fo wohl auf wolle und Sale als auch aa Leinen dauerhaft fi nd. \ 1 A f 115 Ja: Bericht über die‘ Verfuche 3 welche mit verfehiedenen' nstndifehen Bien und. Sträuchern gemacht worden, von A. F. Retzius. S, 43... re Heır Prof. Rerziusslegt hier die Refultate dar, die'er, mir verfchiedenen ante ausländilcher Bäume und Sträucher angeftellt hat; es wird hier. ‚eine. ganze Keilfe ange- führt, die in. der Plantage und dem botanifchen Garten‘ zu Lund in Schweden fehr, gut fortgekommen find und "auch. Früchte getragen haben; dagegen aber auch manche v krüppelt find und fich an das fchwedıfche Clima nicht.gewöhnen wollen. . Unter di ER {fen letztern waren unter andern auch Amygdalus perfica, communis;, nana. . ‚Bignonia Caralpa, radicans. ‚Cereis canadenlis, in AR Gleditlchia triacantha u, a.m. ie “ far) En ER de him zten Osastal befindet dieh . 5 nn ” pe re & Bemerkung über die Fortpflanzung des gemeinen Hiarmoofes Auirch Pferde, ton. I,. AR PR ie P. Osbek. S. ı71. Das Polytrichum commune (gemeines Haarmoos) furculo fmpliei prolifero,, foliis in ökonomifcher Hinficht fehr nützlich it, fehader dem; Acker fo wohl als. den Wi SER lineari -lancevlatis lerrulatis, eaplulis oblongis terraädris (Swarz), welches in Ben | A Auch diefs kann eben fo. fortgepflanzt werden, wie viele andre Gewäch(e von Thieren . oder Vögeln. In.diefer Abhandlung wird’ die-Bemerkung bekannt gemacht, % s. das gemeine Haarmoos von Pferden forıgepflanzt worden, weiche vermuthlich den Saamen deflelben gefreffen, und fo mit ihrem ‚Daps auf den Acker gebracht haben. > hr! FF ne Moosgefikichte Deufehlands.. Brfler- Theil, die Befchreibang aller; in 1 Deutfch«. land Er Moosarten enthaltend. Herausgegeben von Johann Chri- “ foph' Röhling. Bremen bey Wilmans. ıgoo. Auch unter dem Titel: rfte " Abtheil. l. XLI. .436-5., Pe oe Fusetisäh i er ae Der Verfafler, 'fehon bekannt durch feine in derreie en, gelchriebehe Piste Deutf:hlands in. Tafchenformat, giebt von feiner Unternehmung alles, was man zu willen verlangt, felbf an. ' Es wird daher'genug feyn, wenn wir die Hauptpnrikte daraus anführen, und dann aus dem Buche uns belahren, in wiefern die Asbet 'jeinem Vorfatze und unfern Erwartungen „entfpricht. are sin. alas Prtsykıds 2.1 1;y Mein Buchrz heifsties Sc VLIE zerfällt im SR Theile, In dem) einen ‚Reit‘ ich alle bekarinie Moole Deutichlands auf iin. dem’andern liefere ich’dasjenige‘, "was mah wiflen muds,, wenn«man dieMoofe gekörig.will’kennen lernen. Ich fehe dabey befon- ders auf Anfänger, 'und folche, "die entweder der gelehrten ‚Sprache‘ ganz unkundig find, "aber: dureh“die: deutfehe‘ Kunfffprache fi fich’ in der lateinifchen, oder umgekehrt, durch diefe in der deut[chen. fich wervollkommen wollen“. atzum Alain Umlddrchaus deit[ch Zu feyn, habe ich felbt den Gatttngen Meutkuni Namen gehen; Ich. hefie , man-wird.mich nicht unrecht yerftehen.. "Es. gelchah blsiyieswe- en, weil,ich. für, ‚das deutfche Ohr ‚hörbarer, wud verfländlicher zu feyn fchien. — gie > 4, Da „ich mieh.in Hinficht der: Clafühcation an Hin. Bridel gehalten habe,,; b glaubte ich ihmiauchidurchaus in der Anordnung folgen zu müffen; fonft kam'es mir vor, als wenn man, umimehr.der: Natur.in ihren. Abftufungen zu folgen ‚ auch gewiffe, Gat- tungen kuideser ‚keilen könnte. ‚Allein,..da.ich keine Autorität fache und aus eigener Annalsung Neuerungen anzufangen !Bedenken trage, fo unterliefs ich es, und machte mir überhaupt nur Deutlichkeit und allgemeine re zum Zwecke meiner Arbeit. ee ar BA Ber „Nach der ein Dede, Br A ieh; Pflanze, Fi Nana der Sache oder irgend einem beglaubten Kenner zufolge, gegeben habe, folgt jedesmahl die des Erfin- ders oder des Reiörmators, — * Hierauf folgen die ‚Syrlonymen von fo viel deutfchen Floriften, alsiich deren vorräthig | habe. IM die Pflanze felren, fo erlaubte ich es mir auch wohl, einen Ausländer zu eitiren, wiewohl ich das auch bey Weıken gethan habe, die eritweder blofs oder doch gröfstentheils von Moofen handeln. ** '„Die’ Diagnofen find in der ‚eigenen Sprache ihrer Verfaffer beygefchrieben wor- den. Ich dachte, man läfst einen um fo weniger etwas fagen, das er nicht fagen wollte, und erzeigt dabey wohl gar noch Manchen, die fie entweder lieber in der Urfprache lefen oder fich durch Vergleichung der lateinifchen mit den entfprechenden deutfchen Anga- ben in der Terminologie an Beyfpielen üben oder ver vollkommen wollen ‚ einen nicht geringen Gefallen.“ „Zu jeder Pflanze habe ich To viele Abbildungen cicrt, als ' eh wald, dafs davon vorhanden waren.'%\. „In Anfehung des Wolinorkes einer Pfanze hab ich, wenn diefelbe noch in wenig Flosen vorkommt, die Gegend genau angegeben, wo fie zu finden if, auch nicht felten den erften Finder der Pflanze nahmhaft gemacht; bey den bekanntern aber nur des Stand- "Aa isn ade en vi ZT “2 a I lands Moöfe ‚nach der neueften Methode ‚geordnet und ‚befehrieben.. ‘ _ _ Standpunktes, wo fieleben, erwähnt. Vebrigens aber Deutfchland im weitläuftigften 2” Sinne des Wortes genommen.“ NN une 3 4 2 „Bey Befchreibung der einzelnen Theile einer Pflanze bin ich fo vollländig gewe- fen, als es nur möglich war, Man follte hier beyfammen finde, was {über d Deutfchlands gefagt worden ift, um dem einen Theile durch die Darftellung ‚Geni leiften, und dem andern zu zeigen, was und wie viel noch zu thun ift. In der,H habe ich felbft die Fructificationstheile jeglicher Pflanze, fo weit fie bekannt find, gegeben. — Da ich übıigens aus Erfahrung weils, wie vieh es zur Evrleichrerung Auffuchens einer Moospflanze-beyträgr; wenn man eine Angabe. der verhältnilsmälsi- gen Gröfse einer Pflanze gegen eine andere, und der heile einer PfAanze unter fichin einer Belchreibung bemerkt finder, fo habe ich auch hier fo viel geleiftet,, als mir mög- lich war.‘ 13 . i ke, ; - ir A han ansich PATWRRS) „Uebrigens gebe ich mir auch hier nicht das Anfehen‘, als wenn ich das, was’ auidern nachgefchrieben habe, für eigene Erfahrung . oder» alleiniges' ‚Refultat meines Forfchens und Vergleichens ausgeben wollte..; Ich ferze’vielmehr jedesmahl:den Namen des Schriftftellers unter das, was ich. entweder ‚wörtlich oder mir einigen Zufätzen aus feinen Schriften entlehnt habe, und füge meine Bemerkungen befonders bey. Meine Abficht bey Verfertigung diefer Arbeit war keine andere, ‘als manchem nieiner Brüder _ durch möglichft vollitändiges Zufammentragen alles deflen,. was bisher über. die Moofe Deurfchlands gefagt wurde, zu nützen, und mein Wunfch it, dafs es:gefehehen möge.“ Sr ‚Wer meine Sprache nicht verftehen follte,' der mufs fich bis auf die Erfeheinung des zweyten Theils gedulden, wo er hoftentlich durch Schrift und Bild gehörige Erläu- terung erhalten wird, Hier einftweilen. fo viel, dafs bey mir ein Stamm über, nd ein Stämmchen unter einen halben Zoll mifst,' dafs ich den furculus Brid. einen Strauch nannte, weil ich kein fchicklicheres Wort wufste, und damm flos Blüche, coro/la Blume, folia perigoniulia Umfchlagblärter, folia perichaerialia Hüllblätter,, folia perianthialia Blu- 'mendeckblärter, ducrulorum fi ductuum fafeiculus. Mittelrippe, pilofus hasrig, piliferus be- viaf } | PRERL a 1m. 0 = 1 r haart u. (. w. überfetzte.“ eikla f (aldi unioge „ Die Planzen, welche ich in der hiefigen Gemarkung gefunden ‚habe ‚ habe ich dureh Br. (Braubach) unter Wohnort bemeikt. “ Ma a2 „Es möchte wohl manchen befremden, dafs ich das Lehr- und Hülfsbuch, dasich _ als zweyten Theil der Moosgelchichte wili folgen laffen, diefem als erften Theil nicht 5 vorangehen liels. Ich felbft fühle, dafs es auf die Art [ehicklicher gewefen wäre; aber es konnte aus mancherley Gründen nicht wohl gefchehen, und dann denke ich auch _ wieder, dafs es am Ende nicht fo viel fagen, wohl gar noch beffer feyn möchte;; indem - ich dann auf die in Deurfchland wachfenden Moofe Rückficht nehmen, und bey den Er- a klärungen, die im Lehrbuche durch Schrift und Abbildung follen gegeben werden, auf die befchriebenen Moosarten zurückweilen kann. Diefes zu hun, würde äufferfi fchwer gehalten haben, fo lange ich letztere nur noch im Manufcripte vor mir habe, Die Nummern lind da nach nicht ftehend, und wie leicht könnte dann nicht,die geringfte - Veränderung Unrichtigkeit und Vewirrung ins Ganze bringen.“ Fer So weit der Verfafler! Man fieht hieraus fchon, dafs er mit dem, was zur Pflan- ee zengefchichte eines Landes erfodert wird, bekannt “ft, und wir können ihm wegen der vorliegenden Moosgefchichte Deutfchlands das fchöne Zeugnifs geben, dafs er, 0 weit wir nehmlich verglichen haben, getreuen Gebrauch davon machte. Bridelit zwar zwar fein Vorgänger, aber fo manche Abweichung in der Darftellung und Befchreibung einzelner Pflanzen, und dann die vielen treffliiehen Bemerkungen, die den Befchrei- bungen angehängt find, zeigen, dafs er nicht fclavifcher Nachbeter ift. Neues findet man freylich nichts; aber dagegen ftöfst man auch felten auf irrige Angaben, vermilst felten eine bis zum Jahre 1799. irgendwo befchriebene einheimifehe Moospflanze in den von PuAscum bis zurBARZULA, denn [o weit geht nur die bis jetzt erfchienene erfte Abtheilung des erften Bandes, gehörigen Arten, und überall bemerkt man den Ver- trauten mit den Schriften der Mufcologen , und hin und wieder den Denker und Selbft- forfcher; und es fehlt ihm, nach feiner eigenen Angabe p. xx. weiter nichts, als eine ausgebreitete perfönliche Bekanntfchaft und ein glücklicheres Verhältnifs, fo würde er in der Reihe, wo-nicht der erften doch auch nicht ganz unbedeutenden Muscologen * rühmlichft wetteifern. es ! Nach dem weitläuftigen Verzeichniffe der angeführten und benutzten Schriftfteller, die, nach der vollfländigen Titelangabe zu urtheilen, er gröfstentheils felbft befirzen mals, folgt eine Klafification der Moofe nach der Befchaffenheit der Büchfenmündung und eine Ueberficht der Gattungen; beydes auf der einen Seite in deutfcher und auf der gegenüberftehenden in lateinifcher Sprache. Die Ordnung ift nach Bridel; die deutichen Klafien - Namen aber find folgende: I. Kl. Gefchloffene Büchfen - Träger ; II-Kl. Kahle Büchfen - Träger; II. Kl. Einfach befetzte Büchfen - Träger; IV, Ki, Doppelt beletzte Büchfen - Träger. In der Ueberficht der Gattungen findet man noch Ordnungen, Cohorten, Familien. So hat z. B. die 3te Klaffe folgende Unterabthei- lung‘: I. Ordnung: mit gezahnter Mündung;. I, Cohorre: mit ungetheilten Zähnen; I. Familie: die ungetheilten Zähne ftehen einzeln, und find an der Spitze unverbunden; U. Familie: die ungerheilten einzeln ftehenden Zähne find mit der Spitze an ein Zwerch- fell befeftiger,; Ill: die ungerheilten Zähne ftehen paarweile; II. Cohorte: mit gefpal- tenen Zähnen; II. Ordnung: mit gewimperter Mündung. Die deutfchen Gattungsna- men findet Rec. gröfstentheils paflend, Auffer den fchon bekannten trifft man folgende _ an: HEDWIGIA, Glattmund; ENCALYPTA, Tutenmoos; GRIMMIA, Zweigmoos; .- WEıssıAa, Perlmoos; SWARZIA, Zwittermoos; NECKERA, Ringmoos, denn wahrfcheinlich mus es wegen des Ringes an der Büchfenmündung der meiften hieher gehörigen Arten fo heifsen, und wohl nicht, wie im Buche durch einen Druckfehler fteht, Tingmoos; LESKEA, Strauchmoos; FUNARIA, Griffelmoos; BARTRAMIA, Apfelmoos; BUXBAUMIA, Schorfmoos; WEBERA, Birnmoos; PoHLIA, Flafchen- moos; TIMMIA, Sumpfmoos5 MEEsıA, Bruchmoos, 0.0000 Die Arten find fat durehaus -gür, manche befler als bey Bridel geordnet.: : So kommen z. B. bey dem Widerthou, zuerft die mit einem Anfatze, die nach ihm eigent- lich PoLyrrıc#um heifsen, und dann die ohne Büch[enanfarz, denen er die ‚Ueber- fchrift CHATHARINEA ertheilt hat. Unter diefen findet man wieder die Auffchriften zuerft bey jener Abrheilung: a. Die Kapfel viereckig. Der Stamm einfach. 64 Zähne. b. die Kapfel faft walzenförmig. Der Stamm äftig. ‘48 Zähne. Hierauf bey diefer : a. der Stamm einfach, :b. der Stamm äftig. So find auch manche einzelne Arten beffer als anderswo geftellt, manches falfche Citat vermieden, und manche Namen, die hin und wieder befondere Arten ausmachen mufsten, wieder dahin, wo fie hin gehörten, gebracht worden, wie z. B. bey Dicraxum pellucidum. In den Bemerkungen werden faft immer die Merkmale kurz angegeben, wodurch Arten von ähnlichen Arten fich unterfcheiden, für den Anfänger ein vorrrefliches Hülfsmitrel zur Gewifsheit zu gelan- gen, Aber auch der [chon geübtere Forfcher findet hier manche nützliche Bemerkung, die er anderswo vergebens fucht, wenigftens zuweilen ein glückliches Zufammentref- GH \ fen m 6 fen von Wahrnehmungen, wovon Rec, nur die Anmerkungen S.148% zu "WEISSTA wiridula; $. 168. Anmerk, 4. zu den POLYTRICHIS (Wir haben das, was hier der ' Verf. fagt, von ihm aufmerkfam gemacht, durchgehends in der Natur befätiger gefun- den.) S. 207. zu Por. undularum; S. 214. Por. urnigerum. S. 405. zu BARBULA mu- ralis, und $. 338. zu DicrRANn. PER dem der Verf, den Namen Dıcranum polycarpon, völlig dem Swarzifchen D. poLyserum entlprechend, ertheilt, zum Beweife anführt. Be Die Sprache des Veıf. ik richtig und beftimmt, und wir glauben daher) dafs fein. Buch auch mancher Botaniker, den fonft alles, was in feinem ‚Lieblingsfache nicht latet- \ nifch gefchrieben ift, anekelt, mit Vergnügen in die Hand nehmen, und fich freuen werde, wenn er bemerkt, dafs nicht allein die Griechen und Römer .in ihren Sprachen, Tondesn auch wir Dentichen etwas in der unfern genau und befiimmt und männlich und ftark auszudrücken vermögen. Auch das Aeuflere ift empfehlend. ‚Das Werk it’ mir fchönen lateinifchen Letrern auf gutes weilses Papier gedruckt, Oben finder man auf jeder Seite zur Linken den lateinifchen Gattungsnamen mit der Nummer, die die Gattung und zur Rechten den deutfchen Gattungsnamen mir der Nummer, die die Art angiebt. Auch die Gattungen und Arten find durch Abfätze und Zahlen gut von einan- der unterfchieden, fo wie alle Benennungen fchön augenfällig dargeltellt worden find, Was wir bisher bemerkten, gefehah aus der Abficht, den Verf. zu ermuntern, fein angefangenes Werk fortzufetzen und zu vellenden. Immer wird es, wo nicht ge- h rade dem Gelehrten, doch gewils dem deutfchen Liebhaber der Mooskunde ein ange- nehmes Gefchenk feyn. Bey der fernern Bearbeitung haben wir wohl nicht nöthig, treuen Gebrauch der erft neu erfchienenen Werke über diefen Theil der Botanik von Hedwig, Roth und Bridel zu empfehlen, wohl mehr, was von diefen hin und wieder in Journalen, Tafchenbüchern und anderh Schriften der Art gefagt wurde, Auch hoflen wir am Schluffe des erften Bandes, die in der erften Abtheilung vermifsten. Ar- ten , z. B. des Widerthons aus Sturm’s flora, der ENCALYPTA ‚Freprocarpa etc. lo wie auch Berichtigung einiger Angaben oder Aeuflerungen, z. B, wegen GyMNosr. puloinarum u. a. m. im Nachtrage zu finden. I diefes” gelchehen, fo werden wir das Ganze einer firengern Kritik unterwerfen. . ° VII. 1. 17ER Plantarum hiftoria Sucenlentarum; Hiftoria des Plantes gralfesz par A. P. De- candolle de Geneve, les figures deflintes par P. |. Redoute. Auch auf dem Umfehlag: Plantes graffes, de P. F. Kedout& Peintre du Mufeum d’Hiftoire Naturelle, decrites par A. P.Decandolle, Membre de la Soc. des Sciences Narurelles de Geneve etc. RR Ei IX. Livraifon, pet. in fol, chez Du Gour et Durand. Libr. An. von. vn "Les Exemplaires petit in folio, prix de chaque Cahier 12, Fr. et ‚grand in folio, Nom. de Jefus 30. Fr. 5 2 Dies ift der Titel eines franzöfifchen Prachtwerks, deflen Auszug “anfern Lefern angenehm (eyn wird, da der Preifs deffelben für manchen Liebhaber der Wiffenfehaft abfchreikend feyn dünfte, befonders weil es die a einer einzelnen Famile enthält, und dem Gelehrien nieht unentbehrlich ft. 24 21 Pr Die no Me Die Schwierigkeit, die fogenannten fetten Pflanzen (fücculentae ), die ER leicht die fleifchigen hätte nennen follen, gut zu trocknen, machte ihre Abbildungen norhwendiger. Bradley, Pl. fucculenrae, hatte eine folche Monographie [chon zu ge- ben verfucht; allein er hat nur etwa 50. Arten befchrieben; feine Abbildungen find nicht immer genau, und feinem Text fpürt man esan, dafs er von der Philofophia Bo- _ tanica gemacht worden ift. Dillen hat im Horzus Elthammenfis von mehreren gute Be- fehreibungen und Abbildungen geliefert; man trifft auch deren inCommelin’s, Bur- mann’s und anderen Werken an; allein fie machen kein Ganzes, und ihre Synony- mie ift oft ziemlich verworren. Obfchon die befondere Organifation,, die eine Pflanze zur fetten qualifieirt, auf die Gattungs- und claflilchen Charactere keinen Einflufs hat, und fie demnach im Pflanzenfyftem keine eigene Familie ausmachen, fondern die Arten davon gefetzmäfsig bald der Wolfsmilch, den zufammengelferzten und andern Familien einverleibt wer- den müffen, fo bilden fie hingegen phyfdiologifch eine grofse Abrheilung im Pflanzen- reich und die eigenthümliehem Belchaffenheiten ihres Baues und Erfcheinungen ihrer Vegetation machen eine Art von Verwandtfchaftsband zwifchen ihnen aus, wodurch alle einzelnen Arten der übrigen Familien an die urfprüngliche Familie der Hauswur- zeln *) anfchliefsen, und fich zu einem befondern Stamm qualificiren. Einer ihrer Cha- 'ractere in diefer Rückficht ift der, dafs jeder der ungeftielten Blätter diefes Stamms vermögend ıft, für fich zu leben, und in die Erde gefteckt, eine ‚ganze Pflanze feiner Aıt hervorzubringen. , Um die Gefchichte diefes Stammes vollffändig zu fchreiben, wäre nöthig, jede einzelne Art befonders zu beobachten, um die allgemeinen Eigenfchaften ihres Baues, und ihrer Form, fo wie die fich auszeichnenden Umftände ihrer Vegetation zu‘ erforfchen, & t Nach diefem Plan unfers Verfaflers zerfällt das Werk in zwey Theile. Der erfte enthält eine Abbildung und Befchreibung der einzelnen Arten, Fr. und Lat, mit ihrer Synonymie, und den Merkwürdigkeiten ihres Gebrauchs, -eine Anzeige ihres Herkommens, und ihre Cultur. Dies nimmt für jede Pflanze I. Tafel und ein Blatt Text ein, Diefe Tafeln find nicht numerirt, und kommen ohne Ordnung heraus. Im zten Theile verfpricht der Verf. dann die Vegetation der fetten Pflanzen unter dem ‚ Phyfiologifchen Gefichtspunkt abzuhandeln, die allgemeinen Eigenfchaften des Stammes zu betrachten, und eine tabellarifche Ueberficht des Ganzen zu geben, wo dann zu- gleich die Ordnung fich finden wird, in der die Tafeln und der Text gebunden wer- den müffen. Be Die Zeichnungen find ziemlich gut, und ftellen jede Pflanze mit eben fo viel Treue als Lebhaftigkeit vor, und man kennt in diefer Rücklicht wenig, das dem Ideal einer guten Pfianzenzeichnung näher kommt. Hingegen vermiffen wir vollkommen die 'aus- führlichen und vergröfserten Abbildungen der Befruchtungstheile, die wenigen, die “ man finder, find unbedeutend, und fiehen unendlich unrer Schkuhr, Dreves, So- werby u. a.m. Die Plarten find mit der Roulette bearbeitet und in Farben abgedruckt, dies hat für die zarteren Theile, wie die Blüthen in den Büfcheln, die Beftimmtheit Gg2 der #) Der junge Verf. hat in der 49ten Numuner des Bulletin de la Societe Philomatique eine Ueber- ficht diefer Familie geliefert. i ee : der Farbe u. f. w. viele Nachtheile, obfchon Kie Abdrücke von einer »feltenen Sauberkei, ; find. Die Befchreibungen find auch nicht focharakteriftifch, wie wirs wünfchten, und! oft, befonders in Rückficht der Fortpflanzungsorgane ein ‚wenig oberflächlich, Wir werden die bekannten unter den abgebildeten 60 Arten, die wir vor uns baben, 'nur anzeigen, die neuen aber ganz abfchreiben, die dann zugleich zum Mpiter der Manier des Verfaflers dienen können. 0 SENRRE Bere H ;, CRASSULA cöccinea L. Ait. Lam. : E ; re, uf CRASSULA acurifolia Lam. Dice. No. 26. ‚Radices fibrofae, parum ramofae, flavicantes. Caules Hörhakei, procumbentes, ramofi, glabri; perennes. ei Ba PIR- > Folia oppofira, bafi connata, tereti- fubulata, glabra, atro-- viridia, patentia, et in. feriora [aepe reflexa. Flores cymofi: cyma parva, pedunculata; pedunculus erectus, {ubpudiune bracteis duabus connatis munitus. es Calyx quinquepartirus, minutus, campaniformis. e Corolla pentapetala: Peralis obtufiufeulis, parvis, albis, perfiftentibus, oe Squamae quingue, parvae, rubefcentes, ad bafın ovanii. : - Mich. 4 Sramina quinque, Filamenta petalis aequalia, alba; Antherae Dgricantes, frian- gulares fere, Piftillum: Ovaria quinque, approximata, trigona, bafı externe gibba: ftylus aullus: ftigma acuriufeulum. Pericarpium: Capfulae quinque, trigonae, calyce et corolla peritentibus tectae. Semina minima faepius abortiva. i Ta pie Differt a CrRassuLa fubulara, floribus peduneulo nudo infidentibus. Floret per totam aeftatem, per totum fere anrıum in Horto Parifino. Patria igno- ratur. Ur. congeneres per aeftatem fub dio, hyeme'tepidario ficco fervatur. Facil- lime taleis propagatur. %. dings TALINUM anacampferos Willd. PORTULACA amacampferos L. SEDUM aizoides, caule fuflrurelcente, ramofo: foliis fubovatis, in petiolum angußtais, laevibus, ad apicem ramorum fubeonfertis. Lam. Diez. No.7. - JE Radix frutefcens. \ N ur Caulis fuflruticofus, eylindrieus, glaber, ramofus, ramis a U Folia ad apices ramorum numerofiora, conferta, horizontalia, obovata, bafı in pe- tiolum anguflata, obtufa, plana, "erafliufcula, parumpercartilaginea. PAR; Flores paniculäti ad extremitates ramorum: pedunaals dichotomi, pubefcentes, bra- cteis linearibus muniti. ie RR Calyx 6 8 phylius: foliolis ovatis, craffufculis, extus air ge inferne fubeoalitis. ; / > Corolla 6-8 petala. .Petala lutea, lanceolata, caduca, extus pubeleenti, Syuamae 6-3. ad bafın peralorum. Stamina 12-14. Filamenta petalis Heöriöre. fimplici ferie N eingentias Anl therae parvae, rotundae, x Ovaria u Ovaria 6- $.'ovata, Iateraliter comprefla, extus convexa: RR 6- 8. divergen- se = tja, linearja, acuta. = Capfulae 6-8. nes, ariftatae, ailye ce perfiente protectae, angulo interno + dehifcentes. er i ‚Semina 'numerofa, minima. ‚Floret aeftare. Parifiis colitur Horto Geinine, fed Iocus natalis ignoratur, Lam, fufpicatur ex Africa aut Canariis Inf. adlatam effe. 9. 0. ,Speeies haec unam ex pluribus tranfitionibus SEDT. generis ad SEMPERVI- vum L. praebet. Folia, quamvis in apicibus samorum frequenriora, tamen illic non . rofulas regulares. efformant, uti in fempervivis. Caulis fublignofus quoque, numero-. que petalorum fempervivis propius:. ‚habitus Aoribus demtis, eft Iberidis fruricofae, MESEMBRYANTHEMUM calamiforme 1; Air Lamei B MESEMBRYANTHEMUM dolabriforme L. Ait. Lam. I. Hef« CrassuLa ciliaraL. Ait. Lam. ‘ AN THERICUM annuumL. Ait. Lam. ; RE RER Sesuvıum porzulacaftrum Linn. Syf. Nar. Lam. Ait, Jacq. $. a: t. 95. MESEMBRYANTHEMUM n»ociiflorum-L. Ait. Lam. 5 BR MESEMBRYANTHEMUM aureum L. Ait, Batfch, CacaLıa Kleinia L. Ai. Lam, Zi ir a RT JCRASSULA perfoliara L. Ait. Lam. = ANTHERICUM fruzefiens. ALOE rubefeens, foliis amplexicaulibus, patulis, margine fpinofis; pedunculo com- ‚preflo, ramolo,, ramis fubbracreatis, ALOE vera major. Maul ing. Aloid. p. 22. delfcr, incompl. Bafs. Pics, Hort, Parif. ALOE vera H. P., ALoeıs des Indes. Lam. Dict.. No. 4. rk — Radices numerofiffimae, cylindricae, lignofae, erafi Eike; Sbrofae, Cuulis lignofus, craflus, brevis, foliis obfitus. Folia amplexicaulia, conferta magna, lanceolata, parula, fapernelano- concava, inferne conyexa, fucculenta, grifeo - purpurafcentia: _marzine rubentes denti- bus fpinofis, perpendicularibus , inierne numerotioribus munito, Pedunculus Aloralis-(!) lateralis, adfeendens, rwbescens,. compreflus, ramofus: ramis cylindrieis, bafı nudis vel fübbracteatis. Flores: Super peduncuti ramis laxe fpicati, remoti, obligui, En brevi, in- carnato, [ubbractearo infidentes. Calyx 0. Corolla profunde ımbra, eylindrica, hex: ‚perala: Petalis köfbet longe eoalitis, rectis, connisentibus, oblongis, obtulis, crafliufeulis;, tribus exter- nis et tribus internis aequalibus, Gg 3 | Stamina Stamina Sex. Tilamenta albicantia, planinsenla, alterne Lone corolla inclufa: Antherae cı.flae, ovales, zubie® lateritiae, -externo latere infertae, interno - duplici rima dehifcentes. Pifillum. Ovarium eylindraceum, fexfulcum, chklkse rien "seriagl nie ceylindricus, albicans, filamentis aequalibus, fligma fimplex obtufiufeulum, Pericarpium. Capfula obtufiflime trigona: Sexfulca, triloeularis, trivalvis, Semina, numerofa, biferialiter (!) in quöque loculamento interne afixa.. Semina maturitatem non attingunt in noftra regione, Differt ab ALOE vulgari foliis purparafcentibus, peduneuli ramis vel multa vel unica bractea munitis, Aoribus laxe [picatis, re. eorollis Bots Hin, que rubicundis. Ex India oriunda fertur, ALoz vifofa, Aoribus fubbilabiatis. Thunb. L. Ait. Lam. Kr R MESEMBRYAN THEMUM geniculiflorum L, Ait, Lam, 8 .. CACcALIA Jaciniara. L, Jacg. Ait, Lam, IV, H e f t. \; Ä } ö i N y CRASSULA zerragona L. Ait. Lam. ra Yucca aloefolia L. Ait. Lam. ALOE variegata L. Ait.Lam. Diefes Kupfer ift befonders fchlecht. REM, SEDUM album L. ö - e TETRAGONJA decumbens Mill. Aitaba m. In, t. 437. Wach Sande Uhraj, = 7 MESEMBERYANTHEMUM echinartum Ait. Lam. Haw. Willd. 5 Cotyledones due, coaliti in unicum folium feminale orbiculare, cıaflum, gla- brum, viride, inferne radicula alba, capillaris, fibrofa , defcendens, fuperne ex umbilico folia duo oppofite, ramentaceo - hilpida, oriuntur, V. Hefe. CRASSULA perfofla, foliis connato- perfoliatis, approximatis, cordatis, punetanip) glas berrimis, margine pnrpureo. Lam. Dicr. No, 14, Dluftr. t. 220. ße: 2. Craf- fula perfilata Scop. Infubr. III. p. 12. tab, 6, r# « Radix lignofa, fulca, ramofa, parum fibrofa. A i " Caulis inferne fuffruticofus, fragilis, diffulus , procumbens, ramofus, ramis Yorhe eylindricis, grileo- rnbentibus. \ Folia cruciatim oppofita, fefllia, connata, circa caulem perfofla , cordiformia, pa- tentia, crafla, glabra, punctata, grifeo- virelcentia, margine rubente, Flores arcte paniculati, pedunculo AH TaAd EeBcal quatuor vel fex bracteis paufto, bracteis oppofitis, connatis, foliis analogis, fed non patentibus.. Calyx parvus, quinquepartitus, rubefcens, Corolla pentapetala: Petalis parvis, ovatis, parum patentibus, albieantibus. Squamae.gpinque, minimae, luteae, obtufae, ad bafın .ovarii. ! Szamina quinque. Filamenta flavefcentia, brevia. Antherae ovales, Zufco-rubentes, Pifiillum. Ovaria quinque, approximata, flavicantia, in fiigmata acuta definentia. ” N Pericar- Floret ad. finem autumni. 5. h bar PB 239 ad " Pericarpium. Capfulae quingue, approximatae, acutae, parvae. . Semina numerola, minima,- faepe abortiva‘ . Aliquando vidi hujus plantae florem terrapetalum, tetrandeum, tefragynum, Differt a C. punctata foliis nec A nec ciliatis: a . C. cordata foliis non in petiolum definentibus. Floret per totam aeftatem et autumnum $. Suspicor ex x Africa oriundam, ANTHERICUM alooides. L. Ait. Lam. ALo: vulgaris, foliis patulis adfcendentibus, margine fpinofis, pedunculo samofo, ramis bractea duplici amplexis. -A. vulgaris Barbadenfis, foliis mollibus, margine et, fpinis obfolete zubris, Mill, Dis. No.2.' Ait. Kew. 11. 466. No.2. var. y. Alo&s Ördinaire Lam. Dicr. No.3. Ne Alo& communis Trag. Hifl. firp. 932..Camer. Fpfiamne‘ 450. Hort. Med. 10. ALOE perfoliara vera Linn. Sp. Pl, 458. var. m. | B. A. vulgaris Abyffinicas foliis duriufeulis, macularis aut Emdeultie. fpinis rubris. Alo&s d’Abyifinie. Lam. Dier. Nu.5. Forsk. Flor. Aeg. Arab. p. 73. No. 29. Cum longa Synonymia, et deferiptione praeparätionis: Sucei in Cap. B, Spei, atque in Jamaica Inf. A MESEMBRYANTHEMUM barbarum L. Ait. Lam, No. 18. a. foliis apice flellatim bar- batis, tubereulis quinque atro - viridibus intra florem, calyce quinquefido. M. ftellasum, foliis apice ftellatim barbatis,. ruberculis 6-8. atroviradibnns ‚ intra florem, 7 calyce 6-8. fido, bafı hilpida, M. Mill. Dic. N. 14. M. barbarum L. Sp. Pl, var. £. y. Ait. Kew. II. 184. No. 22. var. 2. Y M. foliis apice barbaris. Linn. H. Cliff. 216. No.5. var. ß. y. M. radiatum humile foliis minoribus. Dill. Elch. 246, t. 190. £. 235. et idem foliis majoribus p. 248- t. 190. f. 236. Ficoide barbu Lam, Dicz. No. 18. var. 2. ‚Ficoides Mefembryanthemum teretifolium viride villis Konidis fplendens, fummo vertice [pinulis corenato, flore purpureo. Pluk. Amalch. 89. Ficoides Africana humilis teretifolia foliis in funnmitate- ftellatis, ftellulis breviori- bus. Boerh. Ind. Alt. Pl. 1. p.291. No. 12. Ficoides Africana fedi minoris foiio, fore purpureo, in fummitate foinalis i in ftel- lam difpofitis. Tit. Mauroc 74. „Ficoides capenfis humilis folio tereti, pilis in extremitate ftellatis, flore purpureo. Bradl, Succ. 2. p.6. 1.15. Ficoides Africana erecta teretifolia, caule hirfuto, Weinm. Phyogr. Fcon. 506. B. Ficoides Africana folio variegato alpero ad apicem ftella fpinofa armaro, flore pur- x pureo violaceo, Melembryanthemum radıatum humile, Probfi, Bof. 1738. P- 23- Radix lignofa crafla tortuofa fihrofa; fibrillis brevibus capillaribus. Caulis frutefcens, tortuofus, humilis, ramofiffimüus, ramis brevibus prolixis, ad flörefcenriam afeendentibus, cylindrieis, pilofis, pilis albis, perpendiculari- bus, feperne longivribus et confertis. | \ s j Folia =. ..249 — RE WS Folia eruciatim oppofita, fubeonnata, eylindracea RS \ bafi planiufeula, Sims fuperficie glauca, exafperata, apice radiatim barbato, pilis 15-20, . primo al- bis fafeiculatis, deinde nigricantibus, Sugrsentibus } ; [quamae concavae f flavae infidentibus. (in priori pili 4- $.) Be Flores folitarii, terminales diurni, peduneulo hirfuto - infidentes. Fe priori glabro) Calyx türbinato - globofus, pilis albis, longis bafı hirfatus, monophylius, 6-8 par- titus, divifonibus inaequalibus, foliis conformibus. am Corolla laete' purpurea, polypetala: Petalis calyci fimplici ferie infertis , pacali, linearibus integris, calyce dupio longioribus. Tubercula 6-8. cralla, atroviridia, obtufa vel emarginata, externe firiata, ad mar- ginem oyarii coram divifionibus calycinis infidentia (in pr. reniformia).' Stamina numerofa. Filamenta alba, fubpubefcentia, calyci inferta, petalis, triplo brevicra; Tuper piftillum incurva: exteriora fterilia, petaliformia. Ant 2erae parvae, ovatae, luteae, bafi infertae. Pifillum. Ovarium intra calycem, fuperne planiufculum, Stigmata. fox, erall, convergentia, flavicantia minuta (in priori 5. erecta, albicantia), Pericarpium. . Capfula intra calycem, fexlocularis, fexvalvis. u Semina numerofa, rotundata, interne adfixa, i 2; Affinis M. barbaro, et forte, ait Linıaeus, hybrida'planta, Quod videas! $epa- ravi, donec theoria plantarum hybridarum melius elucidata, ac „perfectior nos do- cebit, num fit pfanita hybrida, er fpecies diftincta. = Rec. hätre hier geglaubt, eine vergröfserte Abbildung der Haare, der Drüfen, der Sraubfäden, der Narben, und der Frucht wäre fehr an feinem Ort und wir. lich gewefen, von diefem allem aber ift nichts anzutreffen. Aızooxn bifpanicum L. Ait. Des Font. Lam. Maroccanis. Razoul dietum, ad ‚colorem eoccionellae modificandum infervit, in > fabricatione coriorum maroccanorum, ee N VI. Heft. An.$. ur ALOE marginalis, caudice arboreo; foliis dentato - fpinofis, rubro- marginatis, ovarlis. ovato-globofis, trifuleis. “ Alöäs ä bord rouge, Lam. Dicr. No. I. Aloes purpurea, A. de PIsle de Bourbon. 3 Hort. Par. 2 Dracaena marginalis, foiiis dentato- fpinofis, racemis asillaribus, baccis polyfpermis. Ait.Kew. 2. p. 454. No. 3. S, ER A Radix lignofa, u, samofa. = % . Caulis arborefcens, erectus fimplex, EN REN kufernee dudhie: et exafperanas, in medio ob foliorum reliquias annulatus, fuperne foliofus. © Folia [parfa, conferta, amplexicaulia, magna, lanceolata, acuta, "parum carnofa, duriufeula, erecto -patula, et inferiora faepe dependentia, ‚glabra ; ee corneo, rubro, fpinis rubris, antice incurvis, munito., er Pedunculus Aleralis, foliis brevior, compreflus, ramofus , samis s obfolete tefbus, inordinatis, fubbracteatis, { m 5 Flores : - 1 — ß ı Flores fpicati, diftantes, A ‚finei fpirali difpofiti It, pediei, ger 774 drico, patulo,, bafi fubbraeteato. ra ir Cxlyx 0. Corolla viridans, parva, eylindriea, ‚hexapetala; Petalis oblongis . obtufi is; tribus externis et tribus internis fimillimis, non coalitis. Stamina 6. Filamenta viridiflavicantia, planiufeula, corollae breviora, tria petalis . externis oppelita breviöra;/sria.internis longiora, Antherae flavae, oblongae, erectae, dupliei rima pollen effundentes, © Piftillum. OHAriehe öVvaro“ rotundum, o viridansy. er? MISE iylus vectüs‘ Rdvicansyleylindrieus. Stugma’fi fimplex’ obtufam. 2" u . Pericarpium. "Capkula carnofa, rorundata, tifulca, trivalvis, stilocularis , loenlis diffepimento medio non diviis, nm...» ‚son - Semina, fabrotu..da, numerofa, interne, Aanler a longitudinali inferta;. a abortiva praeter unicum in quoque "loculo trigo nam; inbnimieauss; ala uhr „..nacea, minime gingtum.. ned R Ad Diacaenas referri nequit ob filamen:a en non en ob, en lo- . >” viridi- gi D 3. az pely [perma. Ab Aloidibus: differt corolla fundo non.nectarifera: capfula z uw Dez baccata, trifulcata: capfula loculamentis diffepimenti rudimento non divifis ‚ femi- nibus ala membranacea non einctis: Sed’femina biferialia cum hoc genere affinira- tem demonftrant. Folia nec crafla ut in Aloidibus, nec ftricto - patula. ut in Dra- caenis. , Biövenit'ex M. Borhonia, "Caldärio Aoret eirca finem’ 'hyemiss fubiode femina matura perficit, et adlunt Pe ex feminibus H.‘P. narae. 4. ALOE firox, cautd “rborefeente ," Folis perfoliatis, indigquague fpinofis, nlhibüs corolia duplo longioribus, Munt. Aloid. p.16. f, 17. Phyt. 20. f,95. male, Bao ferox. Mill. Dier. No. 22. ! A. feroce. Lam. Dice. No.7. ; De “ia Al perfolintaftrox. Ait. Kw. 2..p. 467. No. 2. u ; es; SEDUM anacampferos.' L- Bi tt 2. A Fösundifolium, £oliis Tpathularis roruhdioribus, DR Sedum. Morif, Hit. IL. f. 12. T.8. £. 46. Sanv. Moni. a N Telephium repens folio deciduo. C. B. Pin. 287. Telephium VI. 'Cepaea Planci, Cluf. rar. Hifl. 2. p, 67. bona Icon. Telephium minus fempervirens. Lob. Ic..t.390. Hit... 475, bene, Obf. 212, ı Telephium minus repens, five ‚Cepaea Planci. Park. Tb. p. 726. 727. Orpin ä fenilles, vondes, Lam. Fl, Fr.723. Poir: Dicr. Encycl, No.3. ‚Anacampferos minor rotundiore folio femperyirens, $.B. Hit. 111.682, Tourn. " ILR. H. 264. i B. longifolium , foliis fuboyatis. 0. j Anacampferos minor I folio fempervirens, I, R. H. 264. - "Telephium minas. Tabernaem. 846. Ic. x 5 Felia decidua dixerunt C. B. et Linnaeus: perfiftentia Lobelius, J. B. Clufius, Foürnefortius etc, Folia hyeme perliftentia, et tunc e viridi atro-Tubehtia 'vidi, Pro regione forlan variar ifta foliorum qualitas. Anacampferos vocatur, quod vene- er % ficae olim wgos 70 uyuzummrey vo9 epwra, id ett, ad amsrem zevueanduin ea uterentur, ait Tournefortius, i Hh TETRA- j ÜN : e i } ER i iS Bi By 24% [. . N B&%, ER - E x Sr F TETRAGONEACHfallina Ai U’Hen vi on se Bi BR MESEMBRYANTHEMUM fplendens L. At. Lam ai er MESEMBRYANTHEMUM verrucularum L. Alt Lam, Be. 4 RR: En | Be 1 Pe 7 u RER “Pi vn H e f & An: 8 1 f 5 n iR" E Th CRASSULA Jactea, caule feiirnlon fellis ovatis, bafı i attennatis, Boni. integerri« mis, intra marginem -punctatis, cimis Banienlaefarmibos.: Ait, Kaw, L 396. No, 27: & solls ; Raäix frutefcens, ramola, fibrofa, albicans. DRS Caules numerofi, fruticofi, cylindriei, ramofi, ‚inferne‘ tortuohi, gif, > an: adicendentes, virides. Folia eruciatim oppofita, connata, ovata, bafı attenuata, achiufeule integerrima, ‚eraffa, duriulcula, viridia, 'glabra, lente minimis punetulis albis' undequaque _ punctata, oceulo nudo punctis diftinetis craflis, ferialiter m fecus fuper- ne punctäta, i Flores eleganter thyrfoidei: pedunculi cruciatim oppofiti iti, bafı bracteati, r wifübeani; pedicelli ramofi, fubquinqueflori, bracteati. . Ag Calyx profunde, quinquepartitus, Jacinüis lanceolato - linearibus, RR In 0" bre- vioribus, eraffiufculis. eh mind ang arg ‚Corolla pentapetala, petalis albis, oblongis, acutis, patentibus... gu A Squamae 5 latae, breves, albae, ad bafın ‚eujusque ovarli et petali., gro Szamina 5. Filamenta alba fubulata, peralis alterna. ee: Ovatae, bafı infertae, bivalves, rofeo-violaceae. Piftillum. Ovaria 5 alba, ‚approximata;, trigona,. bafi. externe‘ eihbanı ‚Stigmata totidem, acuta, longa, primo recta, ‚tandem divergentia,, ah MIC ER »* Pericarpium. Caplulae $ approximatae, trigonae, acutae, euere ae intus dehifcentes, calyce corollaque (matara rubente) tectae.. es Semina numerofa, fubrotunda, interne adfixa, abortiva ı in noftris hortis. . tut. Cujusgue cymae flos terminalis primus evolvitur et [zepius hexaperalus, hexan- drus, hexagynus. In Caldario H. Par. florer per totam 1 Kgschh Allara a Cap. "B. Spei An. 1774. a Fr, Maffonio. ige 1 ALOE bumilis. Acaulis, foliis undigue inerme fpmofis, BR, R "Tabulato- trigonis, florıbus eylindricis Thunb. Dif. No.6. Prodr. IRBUSLEH Alo& perfoliata humilis. L. Sp. Pl. 458. Var, o. Ait. Kew. 2. p. 47. No.2. & Alo& nain. Lam. Dice. No. 12. Aloes ä epines molles. V ulg. B. ALOE elongara. Murr. Comm. Goert. 9. p.191.t. 2. SEDUM alifimum, floribus fuboctopetalis, foliis Bere) y inferioribus teretibus fupe- rioribus depreflis, GR SEMPERVIVUM fediforme. Jacg. AV: 35. t. S1..Linn. SR P. 379- Alt H. Kew, Il. 149. No. II. ERS ReN „a 4} Jubarbe ä feuilles d’Orpin. Lam. Dice. No fe ‚Orpin elere.. Poiren, Dies, Be, Engycl, wo: 26, 2 Mesex- BEE TERTRDRER ORRREREEN SE ‚figmatibus numerofiffinis. a "AM. zripkx, ‚foliis rriplici mairgine ‚apice dentatis, © % .M. bellidiflorum. L. Mill. Ait. Haw. Mefnbr. Dill, Lam; ‘ B. M. Fimplex, "Ffoliis' latere infero tantum- apiee dentatis. s Ficoides Africana folio triangulari löngo, maıginis inferioris er, acuieato, - _. flore violaceo, ‚Boerh. Ind. Alt. Pl. p.290. No. 15. „CAGaLıa repens, caule fruticofo, folüis ‚depreflis ren 18, Linn, Man, 110, a Dicz. ‚Ne.5. ..;- ii „ „Radices numerofae, sarnofae, Abrohe, äivergentes, repentes, novas plantas pal- .. im emittentes, ER Caules faepe numerofi, FR euch, ne, nenn ramofi, „ Folia ordine quincunci irregulariter difpofita, fefüilia, ‚oblonga, ‚{ubeuneiformia, acuta, crafla, fuperne ‚ excavata, Aue SoRNERa, glauea » ‚ad eaulis apicem numerofiora, . R Flores 2-4. ad apicem peduncnli Iateralin, eylndriei R glauei, ‚apice. in n pedicellos ‚fabbracteatos divifi.- E Cahıx campaniformis, polyphylius, ih tres. aut. quatuor partes ee fiflus, foliolis coadunatis,, fuleis tanınm diftinetis, acutis, glaueis, . faepe rubentibus.. Corolla compofi ta... Corollulae hermaphroditae, uniformes, wubolofae , infundibuli- ı, formes, albidae, limbo' 5,- dentato, fubaperto, ; Srasnina 5. Filamenta Pre sefena) is Sresce Antherae in eylindrum rectum lureym gpalitae, ı.) =... Pifillum. Germen Er Sıylas eylindriens, albus,, corollula longior.. Es mata duo, Semina folitaria nuda, eylindrica, pappo Tem pilofo-eoronata, Recepraculam nudum planum punetätum, ! 7 ‚ Rariffime flores omnino.perfieit: flores ‚ante IRRE Dee. ae exarefeunt; nec unguam,bene explicatum vidi. \ Ex.C. B, Ipei oriunda. A Cacalia ficoide Sr foliis depreflig, nec ergerh FRA: Bu re ra VOL H e £ E : Fo 9. ER Ne ” i | Er CRASSULA orbicularis. Linn, Ait. Thunb. Lam, 2 Wres9T ALOE rbodacantha, foliis patulis, amplesicaulibus, margine fpinis rubris inferne vavie- ' sibus munito: pedunculo a bafi bracteis onufto, N Alo& africana fpinis rubris ornata, Weinmann. „Ph hye. Icon. 71. Aloes perfolie, var. ß. Lam. Dicr. No, 11. Aloes ä epines rouges.. Vulg.. Aloes Mill, Dice. No. 8.2 Radices nameröfae, cylindricae, erafliufeulae, vix ramofae..... 0.5 Caalis lignofus, eylindrieus, fimplex, brevis, foliis obfirus. Folia amplexicaulia, patula, ‘conferta,;'lanceolata, breviora, crafla‘,; mollia , viridi - glauca, immaculata ," marginibus fpinofis, Tpinis rubris, perpendicularibus, ad babe folii rarioribus, fuperficie ad cacumen nonnullis Spinis munita, Hh 2 Pedun- ik 244 | — . EN = Prdunculus Roralis'akillaris;, ereetus-fübeompreffus , -implexy Here aybaßsbractet tus, bracteis latis membranaceis ,; subentibus ‚ inferis ‚fterilibus; ‚fuperis bafın pedicelli Hloris eircumyvenientibus.,, ar ei AR UIT Ss Flores fpieati, duplici linea fpirali ‚circa ‚axin difpofiti, ‚quinque in, quaque £ irali, pedicellati, prime erecti, dein reclinati ad foecundationis horam, tandem ad maturitatem rurfus ereci. ° 0. de eobIOIER. ‚> e Calyx ©. Corolla rübicunda, apiee viridans, cylindriea, in fundo neerarifera, hexaperala. Peralis di ftinetis, tribus externis eraffioribus, rubicahdis, erectis tribus internis latioribus, minus coloratis, apice paululum revolutis. . "Stamina fex. Filamenta alba, planiufcula, petalis fubaequalia, foeeundatidnis mo- mento longiora, poftea quafi plicata, breviora, marcefeentia. Ahtherae ovatae, Eu ' bafi infertae, duplici rima longirüdinali pollen lateritium 'effundentes. erectüs; petalis aequalis. Stigma acutiufeulum. | 10° Pericarpium. Capfula eylindrica, fexfulca, trivalvis, triloeularis.. -Semhina dupliei ferie löngitudinali in quoque loculamento eentro adfix HYRLLRE Pifillum: Ovarium eylindraceum, viridans, fexfuleum, Stylus’Aavicans, Aliformis, = » bus, ‚et etiam-babitu, ‚eftitempore florefeentiae.' un mnan 1 nam Florer ad finem hyemis in caldario. Oriunda a Cap. B. Spec, Hesıhl . ‚mwinugl & Hoso: uulla BrrtTIDniT7n 2 AG ©, zısin MIMBD RT N. Thunb Aıı, Linn, Mall. €: Te u me. 2 Ne SIEEN EUPHORBIA nerüfela,, LaAitubamurnsz iiditei ln re MESEMBERYANTHEMUM expanfuam. Wild. Linn, Ait. Haw. Lam... 00.5 CAachura Ylindica;" caule fruticoföy *debili, foliis'tenuibus, 'eylindrieis: catnefis, taxillis.fubbarbatis. Lam. Diet Noig. 7 m no an un ? Kleinia foliis linearibus. Wach end Uhr.'p. air. u EN Radix dura, frutefcens, torruofa, ramola. | ae Caules foffruticofi, earnofi ‚'eylindriei, tenues, glabri, inferne grifei, fuperne vi- refcentes, vix cubitales, fimplices, interdum apice in 3-4. ramulos verticilla- tos divifi. Si heat va A i A RR OR I Fra FERN Folia ordine quincunei difpofita, remota ‚fefilia, eylindrica, tenuia, "acuta, patula, , carnofa, tenella, glabra, pallide viridia, femipalmaria, tribus lineis parallelis bafı norata;" er ad axillas fabbarbara. u gtarasııte Sal Flores 5:8: fubcorymbofi; ‘pedunculus terminalis ; palmaris ‚: emittens pedicellos inaequales, irregulares, faepe foliolo cylindrico munitis, Bere 2707778 Calyx eylindricusyglaueusy'conftans e 7-8. foliolis coalitis, 7-8. luleis notatus totidemque .apice dentibus inftructus; faepe longitudinaliter fiffus. ry. Mke: Corolla lutea, parvula, compoßita; ‚radidra.«: Flofenlistubulofi, hermaphroditi; quin- 0 sriquedenratis Flofeuli igylati,. 7% 10.in ambitu,:hermaphroditi, tubulofis lon-. ‚u giores, oblatigiinernlatiauss> be. sindzaym) Jeudiraiusr DIA nnd hr 7 LT L3 . Sramına Be = Sramina guingue.. Filamenta capillaria, corollae inferta. AnRNespe! enlertae, c08- Zu lirae. luteae, in-flofeulis tubulofis majotes. SERt TARR Pifillum.. Ovarium inferum ge 'glabr um. Sty las R implex, eapillaris Iuteus. fubexfertus, fligmata duo. . 2. \ “& Pericarpium. Calyx perfiftens eingens femina, hunde patulus. -" Semina ovoidea, glabra, pappofa. Pappus albus, fimplex, fefilis, flofeulo aequalis, "= 4 Jam dudum in Horto Par. culta eft: patria. PETE Floret ‚hyeme, holpitat Caldario. B.. RN m ER EEE be Sl Hefe "An. 9. Ra ce ie ER Thunb, Ait. 2 Bro: arachnoides Linn. var. & Mill. Thunb: Mn hi] ‚caefpitofis, coatctatis, « glaueefeentibus, apice pellucido corneis;. trifariis ,, angulis, eins: inermibus longisque munitis, Jateribus laevibus. serie ALOE arrovirens, foliis caefpitofis patulis,. atrovirentibus, apice, teifokiie, angulis ‚{pinis Air herbaceis brevibusque munitis, lateribus fubtuberculofis.. er A. arachnoides pumila. Thunb. willd. Sp. £ 188. vet Milde A. parte d’araignee £. Lam, Dicr. No.13. REN SE SEE ' Valde affinis A. arachnoidi;' quacum diw eisen fuit;. N revera diftin- . u... guenda habitu minore, tempore flore[centiae aeftivo, foliis patulis,. atro-- virefcenti- bus fubruberculofis,, apice nen pellueidis; fpinis multo breviopihge virefcentibus. CAcTus grandiforus. Linn. Alt. bam.) 1.12 nlde MESEMBRYANTHEMUM deltoödes Linn, ‚Ait Last ns; A. MESEMBR. rriplex, angulis tribus dentatis. Haw. Mefimirrp: 284 wo. 120. B. MESEMBR. fimplex, angulo-carinali-integro,- ge a 367. No. 121, MESEMBRYANTHEMUM zucinarum, Linn. Ait, A. M. uneinatum minus, foliis fubtus: ‚diacanthis. Haw. Mefembr, 309. No.86. B. M. uncinarum a, un is-Tobtus triacanthis. Fe Mefembr. BETH No, 95- „-#} it, > ERST i „ - 774 mai = & ’ 4 Krıak BR. ’ + 97 ’ „ ; j m: as Apeäiorg ep 8 wie Heft An. 9. - ALOE morgarisifern Mill. Ait. Lam. Linn. Thunb. a A. A. margaritifera major. | ns j " A, pumila,margaririfera: ar Sp. pl. 460 var B. A. margaritifera media. 4 A. pumila margaritifera. Linn. 2. pl. u var. ß. x A. Bumila‘ margavitifera minima. Linn. J. c. var, “ KR a nn Cacrus peruvianus. Linn. Lam,! „7 4. Eee yYy | Caulis conftat ex axi centrali’lignofa, eircumdata cortice Walde: carnofo, carne: abo Rn ie virefeente infipida: tansjeerä funt filamenta lignofa, ab axe emanantia, ac verfus =" eortieem direcra. ubi'in faldieulos‘ Spinarum terminantur. Ex his faleiculisvoriön- mrrami. "Anguli paflim bifitrcantur,' 'ita ur caulis idem bafi fexangulus fit, medio f feptem, “apice octo novemve angulis infractus fir; in junioribus ramulis anguli Hh3z3 minus »,» minus.profundi.-.C. peräyianı habiıat Infdofi Atmertäst.arneiäiännliiphnfen he Peru. - Colitur caldario, in terra ficca; quae vel nunquam aqua irvigat oa Molinam, ‚ad feptem pollicum usgque, Rpaipdiaem srelcund, ® ad texenda (tiicoter) tibialia (des bas) utuntur. ‚‚ Spin ae, feminae iis „ url; u BER CRASSULA rubens Linn, Ait, Lam. All. Oed, card, Er fa Quinque femper flamina vidit-De Candolle, unico cafu fextum reperit. epipeta- _ Jum: inde conjeernrae locus, ftamina epiperala aboitiya elle , ae fie hang fpeciem - wanfitum eflicere a Craflulis ad Seda. ee Cacrus parafızicus, Linn, Lam. Icon fine Aare. Ne NER INT + + MESEMSRYANTHEMUM filamentofum, foliis aequilateri - -teiquetris acutis, fabpuncta- tis, connatiss angulis fcabris, petalis filamentofi is, "Lam, ‘Dia. No. 35. A. M. filamentofum;,; ramis 'hexagonis. ur ee OR I A M. filamentofum. Linn. Sp. pl. 694 ie Ku! n. ‚189. No. m. ar R 380. No. 123. a; B. M. filamentofum anceps, canle Batipieh r® iadpi sofin ou M. forfcarum Linn. $. ‚pr 695. Jseg- H. Pr. I. 29. 9.1.26 oh, Mefembr. h p- 394. No. 130. ALOE Joiralis, fubcaulefcens, fabas inermibus, ovato - acutis, "imbrieais, oetfaris, © adprefis; NHoribus eylindrieisitranlverfo-rugolis. 3 a 0 mund ALOE /biralis, Tau. Dif: No. 14. Proär. 61. MI Dicr, No, 12, Lin Sp. pl. nich Anoe fpiralis imbricata. Ait. Er 1-p.471. No, ı2, ‚var, “ ha ar san A:gE eylindrique Lam. Ber No. ‚9. RT ni A Mi a24aM IX: au una FEUER in au) kinyik HT a Alberti Guil. Roth fentamen florae germanicae. Tom. III. Continens fynony- ma et adverfaria ad illuftrationem florae germanicae. Pars ‚prior. Ei ı 800. in bibliopolio Gleditfchiano. (578 Seiten. &.) Bey den grofsen Fortfchritten, welche das Studium der kıyptogamifchen &eWächle bisher in Deutfchland gemacht hat, fah der deutfche Pflanzenliebhaber längft' einem Werke entgegen, welches alles bisher in diefem Theile der Gewächskunde‘in feinen Vaterlande entdeckte in fich falste, in [yftematifcher Ordnung, kuitifch. geprüft; "a ftellte, und fo ihm die vielen kofibaren Werke, in welchen die. ‚vielen neuen Ent- deckungen und Beobächtungen i in dem kryptogamilchen Theile des Pflanzenre el halten find, und welche alle fich anzufchaffen die wenigften Naturfreunde « das erlor liche Vermögen haben, entbehrlich machte. Mit Recht konnte man erwarten, D. Roth fich diefer' zwar mühfamen, aber verdienftlichen Arbeit unterziehen, folche zur ‚vollen Zufriedenheit der deutfchen Pflanzenliebhaber ausführen, und fo feine vortrefli- - < „che Flora germanica rühmlichft beendigen werde; indem derfelbe. fchon.durch die Be- ‚arbeitnng des phäusgamifchen Theiles ‚derfelben, und Arien asesamkichen Auf- Sätze ın Teinen Catalectis botanicis gezeigt hat, dafs < er, einer x folchen. Arbeit hinlänglich 2 gewachlen. “ . we gewachfen fey. Wir!fehen endlich nach langem Warten diefen Wunfch zum Theil er- fülle. Der vor uns liegende erfte Theil des dritten Bandes der Flora germanica ent- hält, von den kryptogamifchen Gewächfen Deutfchlands die Peltata, Radicalia (welche beyde Abrheiluugen Hr. Roth in einer Abtheilang unter der'Benennung Mifcellanea vereiniger) Filices,. Mufei, »Hepaticae und Algae (in engerer Bedeutung, als Linne diefes Wort. nahm.) Ganz ift. der Plan beybehalten, welchen Herr,Roth bey den phä- nogamilchen ‚Pfanzen befolgtes die wefentlichen Charaktere ir {ind kurz und gröfstentheils präcis angegeben; von jeder Art ift eine, den neuern Entdeckungen angemeliene, Diagnole gegeben, die vorzüglichften Synonyme find beygebracht, und dann folgt eine fehr genaue Defcription des Gewächles nach allen feinen Theilen, worauf öfters noch eine oder einige erläuternde Anmerkungen folgen. Einer jeden der genannten Familien geht noch eine kleine, aus verfchiedenen Obfervationen befteliende, Einleitung voraus, worin uns Hr. Roth einen allgemeinen Begriff von den Pflanzen, welche in ihnen enthalten find, und eine Kenntnifs der wefentlichen Theile derfelben, fo wie des modus fructificationis, der, nach feiner Meinung ‚ bey ihnen ftatt hat, zu geben fucht. Hierdurch wird das Studium der Kryptogamiften dem Anfänger: nicht wenig erleichtert. ; z : Die Familie der Mifcellanearum enthält die Gattungen Equifetum , Lycopodiumg, Salvinia, Marfilea, Pilularia und lfoetes, tan vermiffen wir das in Deutfch- land in den dürreften Flugfandgegenden, befonders in den Rheingegenden';' wachfende Egeiferum minus nudum variegarum bafileenfe C.'Bauh.. prodrom. 'p. 4. welches Bork- haufen in feiner im I. B, 3. Stück diefes Archivs befindlichen Monographie der in:.der Obergrafichaft Catzenelnbogen wachfenden Farnkräuter als eine Varierär:von Equile- tum'hyemale aufgeführt har. Es ift diefes eine von Equifetum hyemale hinlänglich ver- fchiedene Art, welche man nicht unfchicklich Equifetum’arenarium nennen könnte, Bey der Anordnung und Befchreibung der eigentlichen Farınkräuter hat Hr. Rorh mit einigen Veränderungen, welche der Natur angemeffen find, !Smitl’”s Methode, welche derfelbe im 5ten Bande der memoires de P’academie de Turin bekannt: gemacht hat, befolgr, und diefelben.nach der Gegenwart oder Abwefenheit des Ringes und des Inyoiuerums und nach dem Urfprunge und der Befchaffenheit des lerztern in: Abtheilun- gen und ‚Gattungen zerlegt. Hierdurch ift zwar eine gröfsere Anzahl von Gattungen entfianden, aber ihre Umriffe find auch fefter und beftimmter gezeichnet, 'und die Arten find riehriger,zugezählt. So ftehen nunmehr Osmunda firuthiopteris und Osm. cerifpa mit mehrerem Rechte in der Gattung’Onoclea, Osmunda fpicant, welche fo fehr’aus einer Gattung inidie andere har wandern müflen , in der Gattung Blechnum. Die Lin- neilche Gattung Pölypodium zerfällt'in die Gattungen Polypodiüm, Polyfiichum, Athy- riom und Cyathea, und die Gattung Asplenium in die Gattungen Scolopendrium und Asplenium; die Gattung Polypodium enthält die einzige Art Polypodium vulgare. ‘In der Gattung Scolopendrium find Asplenium feolopendrium Linn. unter dem Namen Scolop. phyllitis, Aspl. CeterachL. Acroftichum feptentrionale L. Aspl. ruta muraria L. Aspl. alternifolium Syft. vegerab. vereiniget, und die Gattung Asplenium begreift nur Aspl, trichomanes und Aspl. adıanrum nigrum in fich: Arhyrium enthält Polypodium fontanum L. Polyp; fontenum Leerfii unter dem Namen Athyrium Halleri, ferner Arhyrium molle, trifidum, ovarım,: filix femina, rhaeticum. Diefe letztern vier kön- nen wir aber-nicht als verfchiedene Arten anerkennen. “ Wer diefe Pflanzen in der freyen Natur beobachter, und nicht blofs auf die’in Herbarien aufbewahrten Stücke £ : i bauet, a 248 7 ae GE SER x y Böen bauet, wo meiftens nur die von einander am weitefteh entfernten'Exemplarelaufbewahre: find, wird-finden,, dafs fie fanft zu einander übergehen, und in ‚dem 'Hauptcharakter) welchen Borkhaufen in der erwähuten Monographie von Polyp. filix femina angegeben ° hat, übereinftimmen. Die Gattung Polyftichum enthält die. Arten (a) involuero-p peltato, Polypodium Lonchitis L., Phegopteris L,, montanum Vogl. (Oreopteris E hrh.)' The# Jypteris L. aculeatum L. (welches befler gleich auf Lonchitis gefolgt wäre). Dryoptes er “u f vis L., Cb) involuc®reniformi,filix mas L., eriftatum Ls (Callipreris Ehrh, frigofum o* (rigidam Hoffm. paleaceum Borkh.) multiflorum; »(eriftatum Schreb, er aliorum) _ fpinofum: (diefes lerztere ift aber wahrfcheinlich nichts als eine Varierät des vorherge- _ henden, welches, wie Borkhaufens ‚Monographie zeigt, in mancherley Geftalt er=- fcheint.) Von. der Gattung Cyathea find die Arten fragilis, regia, anthrifeifolia,! eynapi- folia, alpina und montana.angeführt; allein nach Borkhaufens Monographie find die 5 erften wahrfcheinlich nichts anders; als-Varietären des’Linneifchen Polypodium fragile, eben fo wie die in den Anmerkungen angeführten Polyp. be a eu des.: Die Gründe zu diefer Behauptung) liegen in Borkhaufens mehr erwähnter Mono graphie, auf welche-wir'uns.der Kürze halber hier lediglich beziehen. u - mer sin uRrDWe Um bey den Moofen, welche nunmehro folgen, nicht unnöthigerweife zu wieder- holen, was 'fchon hin und wieder und namentlich; von’Herrn Prediger Starke im 2ten } z Theile des Schraderfchen Jaurnals für, die, Botanik wegen einzelneriLaubmoöfe der R= | thifchen Flora germanica erinnert wurde, und fich dem»Verfailer, fo' wie jedem’Muskol logen, auch leicht bey Vergleichung der nun: eıfchienenen Hedwigifchen fpecies mufeo: rum mit Bezug deflem, was in diefem | Archive darüber’ gelagt wurde, ergebenwird, begnügen wir uns mit einigen allgemeinen. Bemerkungen “über dlefen wichtigen Theil des vorliegenden, jedem deutfchen Botaniker, fo wie jedem Ausländer, ‘der fıch gründ! liche Kenntnifs der in Deutfchland vorhandenen Gewächfe verfchaffen will, höchft nütz- lichen Werkes. . i Mrad.2 naxsioah yıasdıelalad hae aeranhions. ab el > Was zuerft die KlaMification der Moofeibetrifft, fo folgte Hr. Rothsin foweit der Ordnung, die wir in Linne’s- Gener;-plant. eurante Schrebero aufgefteilt finden »nur dafs er hier blols auf die Befchaffenheit.der Kapfel und der Büchfenmündung, zuweilen auch der Haube, nie aber auf den Standpunkt und die Form der fogenannten männlichen Blüthe Rückficht nimmt, Es wird nun freylich dadurch bewirkt, dafs, wieer felbft behaupter, die-Anzahl der Gattungen nieht-ohne North vergröfsert' wird. . Allein 'es werden nun auch Pflanzen in eine Gatrung gebracht, : die die Natur felbft zu fondern an! räth, So ifbz.,B..Hedwigs' Pterigynandrum zu’Schrebeis Encalypta gezogen; von der es doch fo. weit verfchieden if, 'dals’es gewils keinen| der) nur 'einigermafsen auf Gleichartigkeiten und natürliche ‚Verwandtfchaften Rücklicht, zu Aehmen.gewohnt it; dafeibft füchen wird. Zwar trifft Zahl und Stellung der Mündungsbefatzung beyb den aufs genaufte überein, und fie mülfen auch.allerdings,, fobald wir nach dem ftiom eine künftlliche Eintheilung treflen, in eine'Gatiung vereinigt werden 5: urn e alsdann auch der Zufatz: calyptra magna, campanulata im dem Gattungschara er weg- bleiben. Doch Herr Roth fühlte das wohl felbft, denn bey: der Aufzählung der Arten giebt er ihn fo an: Encalypta, capfula ovata vel oblonga; ‚periftomium fimplex, ’dentibus fedecim anguftis« Aber'nun finden wir auch Moofe getrennt, ‘die offenbar nach einem folchen künftlichen Syfteme in eine Gattung gehören.- So mülste 2. B; Pohlia zu Leskea und Bryum zu Hypnum gezogen werden; fie find aber nicht allein getrennt, fondern = auch weit von einander abgefondert; fragen wir nach der Urfache, fo können wir keine ergär 5 j t | andere . _ 249 —_ R k 4 n N z / B X andere auffinden‘, als‘wiefie der verfchiedene Habitus der Pflanzen und der Standpunkt. der männlichen Blüthe an'die Hand giebt. Um konfequent zu: feyn, mufs man aber hier nicht thun, was: man doft mifsbilligte, oder zeigen, dafs beydes recht ley. © Wir - wollen zwar nicht, dafs man die Kunft fo weit treibe, als in Willdenow’s Entwurf ge- fchehen ift, denn‘ dafelbft werden auch Grimmia und Orthotrichum anomalum mit Weiflia, Leerfia oder Encalypta und Prerigynandrum in eine Gattung zufammengewor- fen, obgleich die Geftalt und Richtung der Zähne himmelweit verfchieden find, allein hat man einmal einen künftlichen Weg eingefchlagen, fo follte man auch, trorz aller natürlichen Gründe, ‘auf demfelben beharren; follte bedenken, dafs jeder, der ab- führt, ein Umweg ift, der die Reife zum Ziele verlängert oder erfchwert, wo nicht gar: „unmöglich macht. Aus eben dem Grunde müfste auch die Angabe der Befchaffenheit' . der Kapfel aus dem Gattungscharakter wegbleiben. Der Bau derfelben ift ohnehin zu "verfchieden, als dafs fich daraus, will man zugleich das Periftom mit in Anfchlag brin- gen, ein ficheres Merkmahl ableiten liefs. Welchen Zwang mufs man fich nicht an- than, um bey Gymnoftomum pyriforme eine capfula ovata, welche Mühe fich geben, - um’bey Splachnum froelichianum eine capfula cylindracea herauszubringen.-. Wollte man aber den Kapfelbau allein bey Bildung der Parallelen beabfichtigen, fo find die Abflu-- ‘“fungen, wie die Beyfchriften von einer capfula oblonga, womit die meiften Arten be- zeichnet find, darthun, zu fein, als dafs man ficher darauf bauen könnte, wir wollen . nicht einmal fagen, dafs dadurch zu häufige und unnöthige Auseinanderreiffung ver: wandter Pflanzen und Pflanzengattungen entffehen würden. Es mufs das ohnehin jeder fühlen, der Kenntnifs von der Sache hat, und gewohnt ift, aufmerkfam zu feyn auf die Winke, die uns die Natur giebt, die zu beflimmenden.Pflanzen bey ihren Ver- wandten aufzufuchen. Eben das gilt ven der Calyptra; und das um fo mehr, je gröfser. die Anzahl der Moosarten ift, die fie von einerley Beichaffenheit haben, und je hin: falliger fie felbt il, - Ed A ZEN u Er Die Terminologie finden wir hier weit beftimmter und reiner, 'als in dem erften Theile, Es fcheint, als hätte fich der Verf, bey Befchreibung der Moosarten feine eigene Sprache fixist, indes er dort bey Aufzählung der Arten bald diefem, bald-jenem, : deflen Definition ihm am beften gefiel, gefolgt it; weswegen man denn dafelbft den . Saamenbehälter bald capfula, bald theca, wohl auch-anthera genannt findet. - Hier aber heifst er durchgehends capfula, Allein ‘diefe Sprache hätte doch noch weit natürlicher und regelmäfsiger werden 'können, wenn Hr. Roth die 'neuern Sehriften in diefem Fache, z. E. Bridel’s Mufcologia hätte benutzen wollen. Wir fagen damit keines We- ges, dafs ihm der 2te Theil jener Muskologie hätte zur Beftimmung und Kenntnißs mancher Art behülflich feyn können, Denn nach der Vorrede zu urtheilen, mag er fein Manufeript fehon zwey Jahre vor der Ausgabe, alfo im nehmlighen Jahre, wo’ der zweyte Theil vom Bridelfchen Werk erfchienen ift, als vollendet an den Buchhändter ‚abgegeben haben, Wir reden blos von der fyftematifchen Kunftfprache'bey den, Moo- fen, und da hätte er die Grundfärze des erften Theils erwähnter Muskologie, den er damals bey der Ausarbeitung fehon haben konnte, wenigftens prüfen, das Beflere für fich behalten,,, und feiner Sprache den damals möglichften Grad von Vollkommenheit _ geben können. Man würde dann unter capfula fich etwas Beflimmteres denken, als es bey des Verf, Angabe möglich ift, und in der Reihe der wefentlichen oder zufälligen Theile der Frucht auch wohl noch theca, fporangium und fporangidium angegeben fin- den. Eben das gilt von dem Moosftengel, der bey ihm durchgehends caulis‘ genannt wird. Auch ift bey ihm periftoma und periftomium eins und daffelbe, ob man gleich in : i Ti I neuern DS 250 = Gar, ER, neuern Zeiten Ehrhart, der zuerft diefe Wörter für verfehiedene, Sachen’anwenden - lehrte, beypflichtet,: und fie nach feinem Sinne richtig, jenes nehmlich.zus Bzeic- nung der Büchfenmündung, fie mag nackt oder 'beletzt feyn, diene ee Be . die Mündungsbefatzung gebrauchet. Periftomium nudum ift deswegen bey der Gattung . Gymnoftomum eben fo falfch als periftoma nullum oder als periftoma fimplex vel duplex bey den folgenden Gattungen; bey jenen kann ich nur fagen' periftoma nudum oder periftomium nullum, bey diefen aber periftomium fimplex vel duplex oder auch perifto- ma coronatum ordine fimplici vel duplici. Zwar richtete fich Hr, Roth-gröfstentheils nach Hedwig’s Grundfätzen, allein bey fich felbftüberlaffenen Befchreibungen finden wir oft, dafs er feinem .Mufter nicht getreu, fich nicht. immer felbit ‚gleich bleibt.- So führt er hin und wieder Hedwigs radices primariae et fecundariae, mit der Benennung 1a- dices bafilares et axillares; alares f. laterales an, bey vielen andern Arten aber läfst er diefen Unterfchied gänzlich aus der Acht So find, um nur ein Beyfpiel anzuführen, die radices fecundariae bey Dicranum fcoparium gewils fehr auffallend und gleichfam ein fpecififches Kennzeichen; allein da heilst’es nur; radices ‚fibrofae, tenerae; ein Ausdruck, der, wenn wir es nicht ganz genau nehmen ‚wollen, für alle Arten - ” paflend if. Mr i a Pr . Dr, : 2 N ad ne r Bey der Anordnung und Stellung der Arten, befonders bey den weitläuftigen Gat- : tungen Dicranum und Bryum hätten wir gewünfcht, ‘dafs der Verf. nicht blofs nach dem Sitze und der Form männlicher Blüthen feine Unterabtheilungen getroffen hätre, Nicht zu gedenken, dafs die Arten felbft fyftematifcher,. oder, ‚beifer zu fagen, narür- licher geordnet werden, fo erleichtert es das Auffuchen.eines Individuums unge ein, wenn es in gehöriger Ordnung unter den Familien zu finden ift, mit denen es gewifie zufällige Theile befonders gemein hat, und diefe Theile in einer augenfälligen U eber- fchrift bezeichnet wurden. Bey Hypnum ift das gefchehen, aber, ie en nicht mit ganz gutem Glücke. So würde z. B. ein Anfänger fchwerlich gleich das eıfte Moos, H. triguetrum, wenn er nicht ein gut geprefstes Exemplar vor fich hat, unter _ der Auffchrift: fronde ramofo-pinnata fuchen; auch ift nicht abzufehen, warum jene Moofe, die fchon von ältern Botanikern aus gurem Grunde mit der Ueberfehrift [urcu- lis plano-pinnatis aufgeführt wurden, hier unter der nehmlichen Auffehrift ftehen. _ Auch wäre es wohi möglich gewefen, die von 36 bis 60 unter dem angegebenen Merk- x mahle foliis rectis furculis vagis vel intricatis vorkommenden, alfo beynahe den halben Theil der Aftmoosarten, durch mehrere Abtheilungen noch genauer zu beflimmen? - -_ —- Wie erftaunlich feifsig man in Auffuchung der Moofe auf Deutfchlands Grund und | Boden während eines Zeitraums von IO Jahren, als welche zwifchen der Eıfcheinung des erften und des gegenwärtigen dritten Theiles der Rorhifchen Flora verfloflfen finc gewelen ift, bezeugen die 128 Arten, denen das omillum in flora germanica vorge ift; fie geben zugleich zu erkennen, welche Mühe und Sorgfalt fich der Verf, im. meln und Forfehen gab, um feine Flora zur möglichften Vollftändigkeit zu bringen Dafs fie es ganz ilt, wird er felbft nicht behaupten wollen. Die befcheidene Auffchrift feines Buchs, nach der er es nur ein tentamen florae germanicae genannt viffen will, bürgt uns eben fo dafür, als die Bemerkung, die uns hin and ee horen, und diefe it: dafs ex viele Moospflanzen nur dem Namen nach kennt, und uns ungewils “4 "Jäfst, ob fie Art oder Abart oder auch gar nur wiederholte Angabe einer [chon befchrie- benen Art find, wie auch die Ueberzeugung, dafs er, bey Anfıcht der neuern gleich- zeitigen Schriften und Abhandlungen über Deutfchlands Moofe, felbft gefteben wir, R i ERBE Er dk 228 dafs er noch nicht zur Kenntnifs aller einheimifchen Moofe gelangt fey, manchmal zu. fehr fich aufjAutoritäten verlaffen ha be, und, dadurch irre geleitet, zuweilen eine Pflanze. für das ausgegeben habe, was fie nicht ift, oder eine Art dahin geftellt-habe, wohin fie "nicht gehört. Doch zeigt er fich auch hier als Forfcher und Selbftdenker. So lehrt er uns eine Weiffia oetoblepharis als neue Art kennen, und macht uns hin. und wieder auf die _beflimmten Unterfchiede mehrerer bisher in einer Art vereinigten'oder nicht hin- länglich bekannten Moofe aufmerkfam, wie z. B, bey Hypn. longiroftre und breviroftre, ee und Leskea paludofa gefchehen ift. Aber eben der Reichthum von neuer Moospälanzen, und die gröfsten Fortfchritte, die Hr. Roth in der Botanik gemacht hat, . nöthigen uns das offenherzige Geftändniflsab: dafs es uns immer vorgekommen ift, als wäre die flora germanica, und welche eigentlich der erfte Theil enthalten follte, bey ihrer — Erfeheinung 1738: noch nicht reif gewelen. Wir hätten es für weit fchicklicher gehal- ten, wenn Hr. Roth entweder in umgekehrter Ordnung bey Herausgabe feines Werkes - verfahren wäre, fein fpecimen allenfalls auf die Art, wie Hr. D. Römer feine flora europaea inchoata, und wie wir fie zum Theil nun im zweyten und dritten Theile vor. uns haben, begonnen, und dann eine aligemeine Ueberficht in [yitematilcher Form und Ordnung mit Bezug auf die vorhandenen Befchreibungen gegeben hätte. Oder noch befler, wenn er, wie erim erften Theile, feit Oeders Aufmunterung bekennt, gethan zu haben, noch ein Decennum Zur Ausarbeitung feines Werkes hätte verwenden und dann alles, was bis dahin von ihm wäre bemerkt und aufgezeichnet worden, in gehöriger Ord- nung zugleich hätte zu Tage befördern wollen. Der Lehrbegierige wäre dann nicht in die Nothwendigkeitverfetzt worden, zur Kenntnifs einer Pflanze zwey bis drey Bücher nachzu- fchlagen. Er würde die Pflanzen erft im fyftematifchen Verzeichnifle aufgefucht, und dann in der Befchreibung, welche ihm die Nummer bey jenem Verzeichnifle angiebt, fich nähere Belehrung verfchafft haben, Nun aber ift er, als Anfänger, genörhigt, erft den erften Theil zur Hand zu nehmer, und in die Verlegenheit zu gerathen, in demfelben feine . Pflanze nicht zu finden; er mufs alfo weiter im zweyten Theile und wegen der Weit- läuftigkeit nun mühlamer fuchen; aberauch hier, wir reden von Pflanzen mit phänoga- milchen Blürherheilen, kann er noch vergebens fuchen; es bleiben ihm noch die Sup- plemente übrig, er fieht fich alfo genöthigt, auch noch den dritten, zuletzt gar noch den fünften Theil, denn auch diefer foll noch Zufätze liefern, nachzufchlagen. . Wie verdriefslich ihm das feyn müffe, wird jeder fühlen. Eben fo ift es, wenn ein Kenner fich Ratlıs erholen will. Der wird, weil er weils, wo feine Pflanze im Syftem ftehen mufs, diefelbe fogleich in der Befchreibung auffuchen. Wir wollen annehmen, es betrefie eine Pflanze, die er im zweyten Theile zu finden glaubt; er wird dann denfel- ben zur Hand nehmen, aber vielleicht vergeblich fuachen. _ Da er denken mufs, dafs: die Pflanze entweder in eine andere Ordnung oder unter die Supplemente fey gebracht worden, fo wird er es, um des verdriefslichen Blätterns überhoben zu feyn, fürs Befte halten, das Regifter, alfo den künftigen fünften Band aufzufchlagen, und da wird er nun entweder auf den zweyten oder dritten ‘oder den fünften felbft verwiefen werden, und ebenfalls das Unangenehme haben, zwey.bis-drey Bücher zur Hand zu nehmen, _ Gefetzt aber, er fände feine Pflanze fogleich bey dem Auffchlagen, fo müfste er den- noch, um aller Zweifel wegen derfelben überhoben zu feyn, fowohl in dem erften Theile als auch in den Sepplementen nachfehen; dort, weil nicht alle Citate im zwey- - ten Theile, wo fie, unferer Meinung nach, befler allein wären beygefchrieben worden, fondern viele im erften Theile nur ftehen; hier, weil zu vermuthen if, dafs noch ir- gend eine Bemerkung zur Ergänzung oder Berichtigung fey nachgetragen worden. Ueberhaupt dünkt uns, um unfere Meinung vom Ganzen zu fagen, als fey der Haupt- Ii 2 5 punkt, - punkt, worauf es bey eirier allgemeinen Flora eines grolsen-Landesankömme,, ‚bey die: * u% fer Flora germanica verfehlt worden. Hr. Roth erwähnt feiner; wenn erin der Vor- Bine: rede zum zweyten Theile fpricht: nifi preriofis fumptuofisque' bötanicorum operibus de carere debuiflem , perfectius meum evaderet opus. Das darf: ünfers Bedünkens nich von einem Verf, einer allgemeinen Landesflora 'gefagt werden. ‘Man fodert von ihm weit mehr als von dem Verfafier der Flora eines gewilfen Diftriktes diefes Landes. Da - ift man zufrieden, wenn man einen fleifsigen Sammler und einen getreuen Darfteller 5 deffen, was er fammelte, finder, nicht fo bey dem, der fich über das Ganze verneh- men läfst. Man erwartet, dafs ihm kein Verzeichnifs, (ey esiauch noch fo kofibar ° oder noch fo unbedeutend, unbekannt fey, fondern dafs er fie vielmehr alle einfehe, um Vergleichungen anzuftellen, das Wahre herauszunehmen, ‚und uns auf die Art eine Flora liefere, die uns alle einzelne Verzeichniffe entbehrlich mache. Man fodert ja, dafs er alle Pflanzen genau angebe und bezeichne; wäre es möglich, fo. müfste.erie * alle vor fich haben, und als klaffifeher Autor, wie ihn Oeder in feinem Vorfchlage zu _ Rora germanica haben will, mit dem Kennerauge unterluchen und beftimmen, bey ki tifceben und zweifelhaften Fällen mülfste er'gleichlam, venia fit verbo, den ‚Oberappel- | lationsrath machen, der die Zweifel löfete und die Streitfachen der Partheyen fchlich- tete. Aber eben daher mülste feine Autorität-fo wichtig feyn, ‚dafs derjenige, den ihm, während er an diefer allgemeinen Flera arbeitete, feine Streitfache oder fein vermeint-. liches Recht als Eigenthümer irgend eines neugefundenen' Objekts zur Prüfung und ‚ Entfcheidung nicht zufchickte, unter den Botanıkern nicht gehört und des Namens eines Erfinders oder Zergliederers für unwürdig geachtet würde. _ Recenfentenpflicht wäre es dann, dem daher leicht zu entftehenden. Despotism durch ihre Aufmerklam- ar keit und unpartheyifche Ausfprüche zu wehren. Aber dem Verf. felbft müßste, um _ das Ganze endlich einmal zu beendigen, erlaubt -feyn, ‚ unbezweifelte Erfahrungen. für 2 giltig zu halten, und fich da, wo ihm die Erlangung mancher Sachen'unmöglich wäre, auf die Urtheile und die Unterftürzung feiner Freunde, von deren hinreichenden Kenntmifs die literärifche Republik im boranifchen Fache überzeugt wäre, zu verlaffen. Auf diefe Art würde man ein vollftändiges Ganze erhalten, "und jeder Florift, der uns - mit den Bürgern aus dem Pflanzenreiche feiner Gegend bekannt machen wollte, würde wiflen, was zu/thun wäre, und uns mit den ewigen Wiederholungen deflen, was fchon fo oft gedruckt worden ift, verfchont laffen. Doch dafs wir nicht zu viel verlangenund undankbar fcheinen für die wichtigen Verdienfte, die fich Hr. D. Roth um Deurfch- lands Flora erworben hat, fo wollen wir hiemit bemerkt haben, dafs voranftehende \ Aeufserungen nicht aus irgend einer unedeln, fondern aus der beften Abficht entftan- den find, aus der nehmlich, um zu beweifen, wie fehr die gute Sache unfere Aufmerk- famkeit und der Schöpfer derfelben unfere Bewunderung nach fich gezogen hat, und dann freylich auch daher, weil wir als Liebhaber den Gegenftand unferet Verehrung gern ganz untadelhaft wiflen möchten. Was bisher in diefer Hinficht a > ’ nehmen wir mit aller Schärzung und wahrem Dankgefühlean, und begnügen i gens in den verfprochenen Zufärzen volle Befriedigung unferer Wünfche zu f nd Bu" Die Andreaea Ehrh., der Hoffmann die letzte Stelle unter den Moofen, und Hedwig in den fpec. mufcor. nach Tetraphis anwies, fteht hier'noch als befondere Gat- tung unter den Lebermoofen, die gründlich und voliffändig find'abgehandelt worden, > - ohne dafs jedoch, Jungermannia fragilis etwa ausgenommen,’ etwas neues hinzugekom- men wäre. Aber das gröfste Lob verdient Hr. D. Roth wegen der Algen.. Hierzeigt _ er fich als wahren Forfcher und Selbftdenker. : Aber er widmete auch diefen BRrE Ya L ‚fen, 4 = — 253 En { we % x bar fen, "wie feine Bemerkungen über das Studium der kryptogamifchen Waffergewächfe, und feine Catalecra botanica bezeugen, fchon längft feine vorzügliche Aufmerkfamkeit. "Erhalten wir hierzunoch die von Hrn. Prof. Mertens verfprochenen Abbildungen, fo wird es auch uns, die wir die meiften. Seegewächfe noch nicht vergleichen können, möglich feyn, zur vollftändigen Kenntnifs derfelben zu gelangen. 2 Paz ur \ v: - X 3 - € N ea N RE SS: . De Plantarum Epidermide. Spec. Inaug. Auet. Ant. Kroker, Soc. Sydenkann. . = - Dan. Frankii. 63 Seiten. * Ineinem Zeitalter, wo die Anatomie und Phyfiologie der Pflanzen durch die eifri- gen Arbeiten geiftvoller und gelehrter Männer, als eines Senebier, Desfontai- nes, DeCandolle, Mirbel, Philibert u.a. m. in Frankreich beftändige Fort-. chritte macht, wir Deutfche aber unfern einzigen Hedwig verloren haben,‘ war die Erfcheinung diefer Differtatian dem Wiffenfchaftliebenden Deurichen ein fehr ange- ‚Soc. cum praefat. Curt. Sprengelii cum IM. Icon, 8. Halae, zypis Frid, . nehmes Gefchenk des vortrefllichen Herın Prof. Sprengel, unter deflen Leitung und Beyftand fein fcharffinniger Schüler die vielen und fchönen Beobachtungen machte, die dieie Differtation unter die reichften und vorzüglichften ihrer Art erheben. Da diefes herrliche Produet, wie gewöhnlich, nicht flark in den Buchhandel kommen dürfte, ‘fo “wird man uns defto eher verzeihen, wenn wir unferm Vergnügen uns überlaffen, einen weitläuftigern Auszug davon zugeben. $ ; is " - »Das Oberhäutchen (Epidermis) der Pflanzen ift nach unferm Verfaffer ein einfa- ches, farbelofes Netz, das die ganze Pflanze, felbft die Narbe überzieht, und deflen Mafchen (cellwlae) überhaupt bey dergleichen Arr gleichförmig, oftmahl aber. auf den "verfchiedenen Theilen eines Pflanzen - Individui ungleich gebildet find *).. Die Faden oder ‚Fafern, (margines cellulares) ‚aus denen es befteht,.find bald gröber, bald feiner, immer aber für unfer Beobachtungsvermögen einfach : und wenn man fie bisweilen doppelt zu finden glaubt, fo ift es entweder ein optifcher Betrug, oder das Netz ift nicht fo nett abzeftreift-worden,, dafs nicht noch die Mündungen des unter ihm liegenden Zellgewe- . bes oder Stückes einer ins Innere des Blatts gehenden, wahrfcheinlich zur Verbindung mit den inneren Gefäfsen dienenden Haur, noch an den flärkern Mafchen des Ober- häutchens hängen geblieben wären. In diefem Fall erfcheinen auch bisweilen diefe - ‚doppelten Mafchen gefärbt: denn die färbende (nicht diegrüne) Materie liegt in gewil- fen Zellen, die von dem Oberhäutehen und dem Zellgewebe gemeinfchaftlich gebilder werden, Es erzeugt fich wieder am Stengel, nicht aber an Blättern und Früchten. . Auf der gleichen Fläche des Oberhäutchens, und von feinen Mafchen umtingt, finder man gewıfle insgemein länglichrunde, oft auch vier und-vieleckige Körperchen, ‚die aus einer fchuppigen Materie zufammengefetzt fcheinen.- In ihrer Mitte erblickt ‚man einen Rifs, oder eine Ritze, und ihre Einfaffung befteht aus einem öder mehrern \ 2: ne 2 Ringen, ®) Dies Netz macht gleichfam die oberfte Schicht des Zellgewebes aus, mit dem es durch Häure verbunden wird, die von den Fafern deflelben augen. = ”. u 77 Bee Ringen. -Hı. Kroker nennt fie Rimas annularas, die Franzofen Pores.eörricauyi' Heda ; wie-kannte fie auch, und hielt fie für Ausdünftungs- oder 'Ausleerungs- Löcher. "Mir R bel erklärt fie lediglich für eine Zerreiflung einer Membrane, unfer Verfafler aber hält fie für Einfaugungs - oder Einathmungsorgane, und glaubt an ihnen die Fähigkeit ent- : deckt zu haben, fich öffnen und fchliefsen zukönnen. Sie werden fait auf allen Thei- len der Pflanzen angetroffen, Wurzel und die Staubbeutel ausgenommen, und ihre ‚Figur "if auf den grünen Theilen einer Art immer gleich, auf denen-zur Blüthe gehörigen aber insgemein anders als auf Stengel und Blatt. - _ Eee | Ir Nicht alle Pflanzen haben folche Ritzen, z. B. an den Waffergewächfen und den Moofen hat der: Verf. keine finden können: auch. an der gleichen Pflanze if eine Ver- fchiedenheit hierin zwifchen den ve:fchiedenen Theilen. An den Bäumen if- oft die obere Seite der Blätter ganz ohne Ritzen, die man dann defto häufiger HN neten antrifft, und diejenigen Blätter können nicht leben, die mit der Seite ohne Ritzen aufs Wafler gelegt werden ; da-hingegen diejenigen, die auf der obern Seite Ritzen haben, . ihrem Leben unbefchadet mit derfelben Seite aufs Wafler gelegt werden können. Die Kräuter, deren der Erde näher ftehende Blätter mit beyden Flächen Dünfte einfaug en *“ können, haben auch auf beyden Blattfeiten Ritzen. Auf den Blumenkronen hat der Verf. die merkwürdige Beobachtung gemacht, dafs die Mafchen ihres Oberhäutchens andere Figuren haben, als die Mafchen des Oberhäurchens der übrigen grüneren Theile, z.B. des Kelches, dafs die Zellen oder Oefinungen des Netzes erhaben hervorftehen, und dafs bey den wahren, in einem Kelch fteckenden Blumenkronen keine Ritzen fich finden. An dem Bilfehkraut nur fand er diefen Bau anders, und den foge Be Kelchblumen der Einlappigen Gewächfe, und der Eifenhütlein - Familie ähnlich, Diefe haben nämlich an der inwendigen Seite ihrer Blumenkronen keine Ritzen, an der äuffe- sen wohl: beym Eifenhütlein hat der Helm, beym Ritterfporn das obere in den Sporn ausgehende Kronblatt aber auf beyden Seiten keine Ritzen, und bewähit fich demnach unferem Verfafler als ein wahres Kronblatt. Er har aber nach unferer Meinung in der Gegenwart oder Abwefenheit feiner geringelten Ritzen vergeblich den wahren Character, wodurch Keleh-und Blumenkrone beflimmt unterfchieden werden,. zu erhafehen, und dadurch das bisher unaufgelöfte Problem aufzulöfen geglaubt; denn auch diefer Character, - ift nicht beftändig, und wahrfcheinlich dürften fieh noch. mehrere Ausnahmen finden; als nur die beym Bilfenkraut. Zudem wird die Exiftenz des Oberhäutchens überhaupg und befonders der organifchen Bildung der Ritzen beftritten: und das Kennzeichen felbft ift noch allzufchwer auszumachen, oder zu entdecken. Hingegen müffen wir dem, Verf. beypflichten, wenn er die Humboldifche Meinung beftreiter, und dem Oberhäut- chen Leben zufchreibt. Diefe Deduction leiter ihn noch auf Berichtigung eines andern Satzes, dafs nämlich das Spalten des Oberhäutchens des Stammes der älteren Bäume durch die Zunahme und Ausdehnung der innern denfelben enthaltenen Theile verur facht werden, und wir müflen ihm wieder beypflichten, wenn er folches ledigli " natürlichen Abfterben oder einer Wirkung des Alters zufehreibt, wie fich der Blattftiel - der Blätter durch eine uns unbekannte Folge feiner inneren Organilation ablöft, _ Sobald nun der Verf, die geringelten Ritzen in ihr Amt als Einfau ungsorgane ein- geletzt hatte, fo mufste er die Ausathımungs - oder Ausleerungs - Gefälse im Oberhäut- chen fuchen, und diefe fand er inden Haaren, die insgemein eine blofse Fortlerzung des letzteren, und inwendig röhrig find; und in den an der Spitze- der Blätterzähne. befindlichen Drüfen. Allein obfchon diefe Verrichtung aus ihrer Form und aus denen G> R RATE Ras: FREE z A, am > BER am EN am Morgenauf der Spitze derHärchen Sirenen Soheröpfehent fieh fchliefsen läfst, fo kann fie doch nicht anatomifch erwiefen werden, denn der Verf. hat "ungeachtet aller Mühe - doch an der Spitze der Härchen keine Oefinung entdecken können. Die Haare find insgemein leer, im Mohn hat der. Verf. Zellgewebe bis in diefelben dringen gefehen. Die Drüfen finden fich auch auf der Oberfläche der Pflanzentheile, allein fie haben ihren Urfprung im Zellgewebe, und ftehen mit den Enden der Spiralgefäfse i in Verbin- ‘dung, die vom Blatrftiel aus bis in ihre Mitte fortlaufen, und von da = aunkehrend bis zu demfelben wieder zurückgehen. > Herr Prof. Sprengel verfpricht in- der Vorrede ähnliche durch andere Ei ” Schüler angeftellte Unter[uchungen, und wir zweifeln nicht, dafs jeder an der Naturwiflen- ‚fchaft, und befonders der Pflanzenkunde Antheil nehmende Menfch die Ausarbeitung. und Bekanntmachung derfelben bes den Bruck mit Ne aa un mit Dank. En wird, > ER R XL Collezione ragionata. e ei delle Contraddizioni, degli Ertoni di Mall ıuma - Botanica, delle Calunie, ecc. che fi trovano .nel libro, che ha per titolo : : Saggio fu la maniera d’impedire la confufione, che tien dietro alla innova- ._zione de’ nomi, e alle inefatte deferizioni delle piante in Botanica, Del . Giardiniere Colombano 8. 1.1. „1800. di pag. 90. na a Es war leicht vorauszufehen, dafs der im 2ten Bande des Archivs $. 436. angezeigte Saggio beantwortet werden würde. Diefes gefchieht wirklich in gegenwärtiger ‚Collezioney. von welcher zwar zu wünfchen gewefen wäre, dafs ihr Veıf. fich ein wenig kürzer ge- falst, und feinen Vortrag in einer etwas lucidern Ordnung gemacht hätte; von welcher fich dann aber auch nicht läugnen läfst, dafs fie dem Verf. des Saggio Fehler und unrich- tige Angaben aufdeckt, und zeiget, dafs vieles von dem, was dem Verf, der Plantae feleetae borri Tieinenfis vorgeworfen wurde, auf baaren Spitzfündigkeiten beinhe, Was aber vorzüglich zu Gunften des Hrn. Prof. Nocca redet, und, wenn es wahr'ift, gerechte Indignation gegen den Verf. des Saggio erregen mufs, ift die Behauptung, die man auf -S. 71. der vorliegenden Collezione findet: es fey nämlich mit dem Saggio darauf abge- fehen gewefen, einen abgetreten Obergärtner wieder an feinen vorigen Poften zu brin- gen, dem Prof. Nocca feine Stelle zu rauben, und fie einem andern in die Hände zu fpielen: wirklich fey der Saggio in diefer Abficht fehr verfchwenderifch ausgetheilt, und an ‚Perfonen bey der Regierung eigenhändig übergeben worden. Wenn dem fo ift, fo hört alle ‚Unterfuchung auf, und aller Tadel, und alle Schande Falle auf den oder die Verfafler des Saggiv zurück __ - Unterdrücken kann aber auch bey diefer Gelegenheit der Recenfent fenten Eich, mehrmals seauferen Wunfch nicht; dafs doch die Liebhaber einer fo friedlichen Wil- fenfchaft, wie die Botanik ift, vertragfamer feyn, ‚lich nie necken, um das Prioriräts- recht einer neuen Entdeckung nicht wie Kinder fich zanken, und wenigftens in ihren Streitfehriften, wenn fi- je fich zu folchen berechtigt oder genörhigt glanben; fich fo kurz und | bündig als möglich faflen möchten, un; = jE xı. Re rent Botanifches Bilderbuch für die Jugend und Freunde der ‚Pfanzenkunde, von Dre- vesundHayne, III. B. 4. Leipzig, bey’ Vofs und Comp. 1798$.. auch nei | ter dem Titel: Getreue Abbildungen und Zergliederungen deutjcher Gewächfe, von Fr. Dreves; und Fr. G. Hayne. 4. Leipzig, bey Vofs und Comp: / 1798. Ifter Band. I — Vltes Heft. (16 Gr. fächf. das Heft.) > er Wir zeigen diefes Weık eigentlich hier befondets wegen [eines veränderten Plans . und Inhalts, der durch den letzrern neu hinzugefügten Titel ausgedrückt ift, an; weil es in feiner jetzigen Geftalt nicht, nur dem Jüngling, -fondern auch dem Botaniker in- tereflant if. Jedes Heft enthält die Abbildung und Befchreibung von fünf deurfchen Pflanzen in deutfcher, franzöfifcher und englilcher Sprache. Auf den Kupfertafeln ift nicht nur die Abbildung der ganzen Pflanzen, wie bisher, vorhanden, fondeın z die vergrölserten Darftellungen der einzelnen Theile der Befruchtungsorgane, und der Frucht, worunter die Stäubchen des Pollen oder Fruchtftaubs und die Saamen uns mit. vorzüglicher Aufmerkfamkeit und Sorgfalt gezeichnet fcheinen, mehr wie andere Theile, die oft vernachläffigt find, wie die Frucht, nebft dem Saamenboden felbit und der- Kelch. Der Text trägt an der Spitze den Linnaeifchen oder einen neuen Namen der Pflanze, den Namen der Klafle und Ordnung im Linnaeifchen Syflem, wozu fie gehört, den gemeinen Namen in 3 Sprachen, nebft dem Standort um Hamburg, den welent- lichen Charakter der Gattung, die Phrafe oder fpecififche Differenz: nach Linne, .nebft den Synonymen aus Roth’s und Hoffmann’s; deutfchen Floren, und einigen.andern Schriftftellern, die umftändliche botanifche Befchreibung der Pflanze, den ökonomifchen Nutzen und Gebrauch, nebft zufälligen Bemerkungen über Synonymie, Charactere, Phyfiologie und Anatomie des Gewächfes. Die Geftalt, das Ausfehen der Pflanze ift - insgemein ziemlich gur gezeichnet, aber die Colorivung ift [chlecht und nicht nett,.ein Vorwurf, den wir den mehreften dentfchen Pflanzenwerken machen müflen, und der um fo mehr beftändig wiederholt, werden follte, da es nicht viel mehr kofter, gut .als fehlecht zu coloriren *) Die hierin-zum. Mufter dienenden Curtitifchen Werke find; ohngeachtet der, theureren Preife aller Materialien, der Auflagen ‚und des Arbeitslohns, dennoch immer wohlfeiler als deutfche Werke von gleicher Zahl und Gröfse der Tafeln. Der deutfche Text und der englifche find gut, und die beygefügten botanilchen.Be- merkungen artig und merkwürdig ; allein der franzöfifche, oder vielmehr die franzöfi- fche Ueberfetzung des Deutfchen fo fchlecht, dafs fie oft fehr Spalshaft.wird, »wie wir, gelegentlich einige Beyfpiele davon anführen wollen, BEODERN ES TE See Eh zes x Das erfie Heft enthält ein an "ek 1) Pınauscuna vulgaris.. Die Blumenkronen find fo gemahlt, dafs man fich keimen - -. deutlichen‘ Begriff davon machen kann, und’ die Beugungen, fo wie die ver- fchiedene Befchaffenheit der einzelnen Stellen und Stücke äufferft grob darge: ftell. Die Verf. haben durch die genaue Beobachtung der Narbe gegen Hrn, ' ı Sprengel gezeigt, dafs die Befruchtung ohne ein Infekt vorgehen könne, indem die Staubbeutel oben eine Vertiefung haben, wo fie die Narbe berüh- | | 227°" ent P2 *%) Die richtige Angabe von Schatten und Licht, fo wie die gute Nuanciru e ng der Farben ik abr zur Wahrheit der Darftellung eben fo wefentlich als correcte Zeichnung. Ä > N un; & 257 — ren, tınd diefe hingegen auf der unteren Seite des Theils, der auf den Staub- beuteln liegt, ‘mit zwey in die Vertiefung der Staubbeutel paflenden-Hervor- ragungen und mit dichten weiflen Haaren (BDrüfen) befezt ift,. fo dafs fie fich unmittelbar .befruchten können. In Betreff des Franzöfifchen müffen wir nür bemerken, dafs I) Perale mafculini generis ift, und man fagt, du perale, und nicht de la Perale. 2) racine vivace, und nicht perennanze u. . f, denn - folche Sprachfehler finden fich faft in jeder Zeile. | 18) DROSERA rorundifolia. Die Griffel find in der blühenden Blume drey an der r Zahl (zuweilen kömmt ein vierter hinzu) tief zweyfpaltig, unten gerade aus- -geftreckt, hernach aufrecht, jeder Theil trägt oben eine kopfförmige Narbe; wenn man aber «ie verblühte Blüche unferlucht, fo findet man, dafs diefe Griffel nach unten zulammengewachfen find, und fich fo an einem Stück von Fruchtknoten ablöfen laffen. Nach diefer merkwürdigen-Beobachtung gehörte die Pflanze in die erfte Ordnung (monogynia) und weder in die Zte noch die Ste, Die Saamen find eben auf ihrer Oberfläche, mit einer kurzen Spitze verfehen, und fteken in einem Saamenlack (Arillus). Die Franzofen gebrauchen das Wort zunique propre nicht für arillus, fondern heiffen diefen un arille. 11.) Drosera longifolia. Diefe unterfcheidet fich von der vorigen, durch die'ein- fachen, nie zweytheiligen Blumentrauben, . fo wie durch ihre Blätter, durch die eher keulenförmigen und gegeneinander geneigten Narben, den faft drey- eckigen Fruchtknoten und durch die etwas längere Spitze des auch in einem Saamenfack fteckenden Saamens. Von beyden ift unterfchieden .- DROSERA intermedia mit aufwärtsgebogenen Stengeln und ovalen Blättern, Wir verdanken die Beflimmung diefer Art den forgfältigen und fleifsigen Beobachtungen der Verfaffer. Sie unterfcheider fich von den beyden vorigen 1) durch die Richtung der Stengel, die anfangs fehr fchief und faft horizontal. fcheinen, fich dann auf einmal aufrichten, und in ihrer gröfsten Länge ge. rade empor ftehen: Sie find auch in der Blüthezeit nicht länger als die Blätter. - 2) Durchdie Figur der Blätter, die das Mittel zwifchen den beyden vorigen hälr, und eyrund ift, während letztere ablange, erftere aber tellerförmige, fogar ausgerandete Blätter hat. 3) Durch die ausgerandeten, oder an der Spitze eingekerbten, fich zufammenneigenden Narben. 4) Durch den verkehrteyför- 'migen, mit keulenförmigen Drüfen befezten Saamen ohne Saamenfack. Die Aehren oder Trauben find einfach. Die Synonymie diefer Art dürfte viel. leicht nicht ganz richtig feyn, IV.) CHRYSOSPLENIUM oppofitifolium. Der Stengel ift Rumpf, viereckig, mit zwey breitern und zwey fchmälern Seiten, welche leztere hohlkehlig find. Die _Blürhendecke foll doppelt, und beyde Theile nur am Rande mit einander ver- wachfen feyn. Der im Franzößifchen gebräuchliche Name ift Creffon de Roche, oder Saxifrage dor£e, “ . V.) PoLysonum fagopyrum. Wir haben gegründete Urfache zu zweifeln, dafs der Buchweizen in Italien als Futrerkraut gebaut. werde, wo wir ihn “über- - haupt nur im obern Theil felten gefehen haben, und dafs er den Boden dünge, wenn man ihn reif werden läfst, und abmäht; wenn er ais Dünger dienen foll, fo mufs er blühend untergepflügt werden; zu diefem Gebrauch ift aber der Klee befler, fo wie die Wolfsbohne, - i ” , 1, Zwey- - - 80 —- I. RAZER ee x v1) War DSCHMIDIA nymphöides (Menyanthes nymphoides L.). Der Frochtfläub ift vier- ö feirig (terraedrifch), die Saamen gewimpert. Dafs aber die Frucht eine Kür- bisfrucht fey, kann Ree. nicht zugeben, Der-wefentliche Charakter einer. Kürbisfrucht befteht nicht einzig-darin, dafs die Frucht faftig, und die Saa- “men an der innern Fläche angehefter feyen; denn fonft wären viele Beeren, deren Saamen am Umkreifs angeheftet find, eben fo : ‚gut Kürbiffe. Sondern die Kürbisfrucht ift eine doppelte Frucht, -wo ein mit Saft angefülltes‘ Peri- carp, an-.deffen innern Fläche die Saamen angeheftet find, das aber in einer zweyten fleifchigen Bedeckung, oder einem fleifchigen Behältnifs fteckt... Die Theilungen des Stengels heifsen auf franz. divifons, nicht feerions: ein- - wärtsgebogen heifst nicht plie en dedans, fondern courbe en dedans, die Kürbis- ' Frucht heifst Pepon nicht Courge;, und Nalır heilst endlich gar es fon- N dern furure, VIL) GEnTIANA pnenmonantbe. Corolla marcefeens heilst hiche C. yamaak., (ondeen marcefeente. Auch hier haben die Verfafler einen Saamenfack um die SEHEN bemerkt. Der Fruchrftaub it eyförmig. ; r VII) ErıcA zerralix. Hängend muls mir pench£, pendant über feizk ser nicht‘ ie > Jaillan. Eben fo gebrauchen die Franzofen das Wort Braczee für bracsea. Ein Fruchtknoten mit$ Furchen, heifst nichtungerme & huir rayons,_ fondernun ovaire i & buir Sillons. Man follte auch glauben, man baute die "Häuschen für die Seidenwürmer aus der Heide; dans les manufactures (! !) de vers ä Joye on emMm- ploye les riges vamenfes de la Bruyere pour former les cabanes des vers & foye. Der Blumenftaub fcheint aus 4 men zufammengeferzt zu feyn. 1X.) TRIFOLIUM prarenfe. $ BE. X.) CoTuLA coronopifolia, Die Zwitterblürhen haben vier en gezahnte Einfehnitte, nur 4 Staubwerkzeuge, der Blumenftaub ift. kugelförmig, - höckerig. ‚Die Saamen der Zwitterblümchen find auf beydenSeiten erhaben miteinem fehma- len Rand umgeben; die Saamen der weiblichen Blümchen find. gıöfser, auf einer Seite erkaben, auf der andern vertieft, und haben einen n breiten häuti- gen Rand, Drittes He fıts H > XL) VEROnNICA arvenfis.. Es findet. fich eine Abart, die an den eleicheni” einander gegenüberftehenden Einfehnitten der Blumienkione einen kleinen Stachel - N trägt. Ein zufammengedruckter Saame heifst une ‚graine in" und nicht i une femence ferree. - XI.) AIRA aguarica. Sirzend (feßilis) heist bey den franzöfifehen. botanifchen Schrift ftelleın Sefile, und nicht afıs; der an bey den, Ehden. FOER REN, Saame ie hier gar Faftigie aux deux bouts. IL) PARnassıa paluftris. Der Blumenftaub ift länglich, die Säamen nd in einem befondern Saamenfack, der hier pericarpe überfetzt wird, da denn hingegen das Saamenbehältnifs (Pericarpium), dafür die Franzofen immer Pericarpe ge- brauchen, mit enveloppe gegeben wird, -fo wie germen L. immer mit germey da doeh die beffern Schriftfteller immer ovaike gebrauchen, und ‚den FAnken; Re keim, das Pflänzchen im Saamen, germe nalen mr NR > pt f es XIV. = Pe ac LEER, er 7 A N nee no ee 2‘ ) Rt 259 — 4 a 2 % = en u @ 3 P j ; N no | [ 3 ; “ © - XIV.) ScHmoLLERA oxycoceos (VACCINIUM oxytoccos L.). Sie.wird wegen der vier- blättrigen Blumenkrone, und den zweytheiligen Staubbeuteln (?) von der Peifelbesie (VACCInIıUM L:) getrennt. _ Zu diefer Gattung kämen dann u: noch V. macrocarpum, und V. bifpidulum L. Zurückgekrümmt heilst reflech, - recourbe, und zurückgelchlagen heifst nicht repercnze, fondein hier enzieremene weflechi,. rerombant. - Ber SSR i XV.) Cara paluftris. Wird mit Grund von der Gynandria getrennt; allein nach 7 anfrer Meinung nicht richtig zur Heptandria monogynia gebracht, denn fie hat eben fo oft 6 und 8 Staubwerkzeuge um den Eyerftock, als fieben. - "Zur Monoecie gehört fie unfers Ermeflens auch nicht, fo wenig als Arum. » ‚und es wird wahrfcheinlich fchwer halten, diefen beyden Gattungen im Lin- Edi meifchen Syftem eine fchickliche Stelle ausfindig zu machen *). Die fprof- : fende Wurzel heifst bey den Franzofen racine floloniföre, rraganze. Sie ge- brauchen auch das Wort fpadice für fpadix , nicht poingon. Luftig ift aber, dals eine fehleimige Beere mit une baye morveufe gegeben-wird. f Der franzöfifche Text hätte befler gemacht werden, oder ganz ausbleiben follen; er ift ein häfslicher Elecken auf. diefer fonft trefflichen Arbeit. 5 Er Nor £ Vi er teisccH est XVI.) UTRICULARTA vulgaris: mit einem kegelförmigen, von der Unterlippe ab- ftehenden Honiggefäfs, einer ganzen Oberlippe, die fo lang ift, wie der ‘ Gaum, und gefiedert- viellpaltigen Blättern, deren Einfchnitte (Theilungen) - haarförmig find. Die Blätter find mit Blafen verfehen, deren Haut durch« fichtig, zähe, elaftifch it. Sie haben oben eine, mit einer nur nach oben fich öffnenden Klappe verfchloffene Mündung. Wenn nun. die Pflanze fich zum Blühen anfchickt, und die Blüthenftiele übers Wafler gehoben werden & follen, fo wird in denen vorher mit Wafler angefüllten Blafen Luft abgefon. dert, und die Pflanze fo übers Wafler gehoben. ft die Blüthe vorüber und die Befruchtung vollbracht, fo füllen fich die Blafen wieder mit Waller, und die Pflanze finkt unter. Einige Beobachtungen über diefe merkwürdige Er- fcheinung, die Natur der Luft in den Blafen u. £ f. wäre erwünfcht gewelen, "Die Abbildungen der Narben find wohl gerathen, und gut beobachter, die Blumen aber wieder fehr undeutlich, welches wohl von der Colorirung her- kömmt, und die Abbildung der einzelnen Staubfäden mangelt. vr AVIL) UTRICULARIA insermedia, mit einem kegelförmigen, an der Unterlippe au- liegenden Honiggefälse (Sporn), einer ganzen Oberlippe, die fo lang itt, als ‚der Gaum, und dreyrheiligen Blättern, deren haarförmige Einfchnitte gabel- formig (gabeläftig, und am Rand mit kurzen Borften befezt) find. Diefe - Art entfpringt aus einem Fortlatz (Propago Gärtn.) Die Blätter haben keine Blafen, fondern diefe ftehen 'an den Wurzeln, oder dem blätterlofen Theil .des kriechenden Stengels. Der in der vorigen Art aufrecht ftehende gröfsere : Kkz "Lappen ®) Sehr naiv finden die Verfafler, die Veränderlichkeit in der Zahl der Staubfäden,, hiemit des we- fentlichen Charakters, fey der Heptandrie eigenthümlich. WVie kann aber ein veränderlicher nes: wefentlich feya? Die Anmerkung der Verf, it richtig, was fagen aber die Linnea- ner dazu? ’ - en ae pen Lappen der Narbe ift: hier niedergebogen. Der Fortfatz feheint eine Art. Zwiebel zu feyn, deren fefter Körper (Med.) nicht eine Scheibe, fondern eine -fadenförmige, um und um mir Schuppen bekleidete Achfe ift, die fich in die "Länge entwickelt, und dadurch die Stengel ete, bilder. Die Schuppen erzeu- gen dann die Blätter. ar Re XVII.) UTRICULARIA minor, mit einem keilförmigen (gekielten) Honiggefäfse, . ir einer ausgerandeten Oberlippe, die fo lang ift ‘als der Gaum, :und dreyrheili- gen Blättern, deren Einfchnitte (Theilungen, oder Theilftücke) wiederum gabelförmig fich theilen. Der Blumenftaub if länglichrund und gerieft, Die... Narbe ift aufrecht, und nur auf der Spitze umgebogen. Die Saamen fcheinen in der Abbildung dicker, als in den vorigen Arten. ; ER XIX.) Acrımonıa eupatoria. Der Blumenftaub 'ift länglichrund und gelb, . te XX,.) COMARUM paluftre, a van SER Fünfter Heft... cu... 00 0002 XXL) HırPpurıs vnlgaris. je Ve vr N re XXIL) Scırpus Baeorhryon, Der Halm ift geftreift; die zwey Kelchfchupper, oder = die das Aehrchen umhüllenden Schuppen find tumpf und ungleich, und die län- gere nur halb. fo lang wie die Aehre. Die Abbildung har 4 haarige Borften um den Eyerftock, die mit ihm gleiche Länge haben. Die Staubbeutel find auch hier mit einer befondern Spitze verfehen,. - Der Eyerftock ift kürzer, ; dicker, und die Verengung in der Mitte minder ftark, als im SEEN XXI.) Scırpus campeflris. Der Halm ift gleich, die Kelchfpelzen find fat fo a wıe das Aehrchen, gleich grofs, an der Spitze häutig, und fruchtbar. Die Staubgefälse mit einer Spitze verfehen. - Der Eyerftock ift länger, die Ver- engung in der Mitte ftärker, die ober- und unterhalb befindlichen Theile läng- lich oder ablang (die im vorigen mehr kuglig find), die haarigen Borften kürzer, als der Eyerftock. Die Aehre ift im vorigen immer dicker im Ver-. hältnifs ihrer Länge, und die ganze Pflanze in dieler kleiner. XXIV.) Linum uftazifiimum. Der Blumenftaub ift kugelrund, und hat eine doppelte‘ Ah Hülle oder Schale. XXV.) Jumcus zenugeja. Der Blumenftaub befteht aus drey zufammenhängenden ku- i gelförmigen Körperchen. Sechfes Heft BERN. it XXVL) OENANTHE fflulofa. Der Blumenftaub if länglichrund, Br XXVil.) RESEDA Iuteola. a XXVUL) GEUM urbanum. \ ; BR i EN -XXIX.) GEUM rivale, : RL, - 3 EA x XXX.) CHRYSANTHEMUM fegerum. Der Blumenftaub ift uneben, und mit kurzen Stacheln befetzt. Die Staubfäden haben untenher an den Staubbeuteln eine ku- - gelförmige Verdickung. Die Saamen der Zwitter- und der Randblümchen find auch hier verfchieden:: erfterer ift länglich, gefurcht, und walzenförmig, lez- terer weniger länglich, mit einem häutigen Rand geflügelt, auch gefurcht, und gröfser. ! TEE NE G h i A TEET — oo o————— 2 ci \ RE ES z ; : — 261 —- ig > Sen Ya de XI. Bemerkungen über das Studium der kryptogamifchen Waffergewächfe von Albrecht Wilhelm Roth, der BASIU SULINE. Doctor u.f.w. Fran ‘bey den Gebrüdern Hahn 1797. 8. S. 109. Der verdienftvolle Verf. war vor wenigen Jahren felbft noch Neuling in der Kennt- nils diefer Pflanzen. Er fafste daher den Entfchlufs, diefe Lücke auszufüllen, Bald aber wurde er gewahr, wie weit man noch in gründlicher Kenntnifs derfelben zurück fey. Er machte in kurzer Zeit eine Menge neuer Bemerkungen, davon er einen Theil in er Cataleeten bekannt machte. Er entfchlofs fich, zur Erleichterung des Studiums ‘ diefer Pflanzen einen Auflarz über die Behandlung derfelben beym Einfammeln und Unterfuchen in einer boranifchen Zeitfchrift zu liefern. Bey der Ausarbeitung fand er es aber für fchicklicher, dem Pflanzenforfcher vorher eine allgemeine Kenntnils diefer Gewächle und ihrer Gattungen beyzubrihgen, und dadurch wuchs diefe Abhandlung zu einer eignen kleinen Schrift an. Diefe zerfällt nun felbkt nach ‚diefem verfchiedenen Gefichtspunkte in zwey Abfchnitte, y In dem erflen zeigt der Verfafler, wie weit Linne, feine ige und Nachfolger . in der Kenntnifs diefer Pflanzen fortgefchritten find. Dann macht er felbft einen Ver- . fuch, die Gattungen der kryptogamifchen Watlergewächfe zu beflimmen. Unter.diefen . begreift er aber nicht nur folche, die wirklich im Waffer leben, fondern auch ihnen fehr “ nahe verwandte, als die Arten des Byflus. Sie find ihm alfo ungefähr die Algae Schreb. mit Ausfchlufs der Flechten. Ihr äufleres Anfehen,, ihr ganzer Bau, und ihre Frucht- theile fprächen für diefe Meinung. Rec. hat nichts dagegen, wenn man diefe Ge- wächfe bis zu ihrer nähern Kenntnifs einftweilen unter eine Rubrik bringt. Allein | man mufs nicht vergeflen, dafs nur unfere Unbekanntfchaft mit denfelben diefe Ab- „ theilung entlchuldigen kann, Denn wie fie hier zufammengefafst find, kann man auch nicht einen Charakter angeben, der ihnen allgemein und ausfchliefslich eigen wäre. Dies ift aber bey jeder Abrheilung in der Naturbefchreibung nothwendig, wenn fie auf fiehern Fülsen ruhen foll. Die Gattungen, die der Verf. aufftellt, find folgende: 1) Fucus. Veficulae aggregatae in fobftantia frondis nidulantes, poris mucifluis praeditae, 2) Ceramium. Filamenta memhranaceo-cartilaginea, fubgeniculata. Capfulae fub- monofpermae ad fuperficiem frondis [parfae. - 3) Batrachofpermum. dee Seinen eartilagineo- pelatinofa.. Baccae poly- fpermae coloratae. 4) Conferva. Tubuli vel Filamenta Herbicks, mernbränaeen‘, internis parietibus frucrificationum granulis adfperfa. 5) Hydrodicıyon. Filamenta-herbacea, fabmembranacea, ee, alone in formam retis ad angulos varios connata, internis parietibus früctificationum granulis adfperfa. 6) Diva. Membrana expanfa, hin frucuficationum granulis en eirca “ marginem innatis. “ 7) Rivularia. . Subftantia uniformis gelatinofo- cartilaginea, integumento membra- naceo Is Kk3 y gy Tre \ 1:7 ee u - ‚ fructifieationum granulis fparfis in illam immerfis. . 8) Tremella. Subftantia uniformis gelatinofa, integumento membranaceo induta, & P x je , ; WET ER vi Byffus. _ Filamenta vel fibrae tenuia, [ubmembranacea lanu: inofan ec Zu 2 cha granulis adfperfa, ERS Rare = Tr SRRNEhE ; feinen Catalecten. Die erfte, achte und neunte find die Linneilchen Gattungen mit, verbefferten Charakteren. Die dritte und fünfte hingegen neu. Unter Batrachofper-_ mum begreift nehmlich Hr. Roth auf Anrathen von Hrn. Schreber die Conferva gelati- nofaL., die er in feinen Catalecten als Chara gelatinofa befchrieb, Gewifs wird each mit diefer Abänderung zufrieden feyn. Hydrodietyon.ift ihm hingegen die Conferya. - reticulata L., die er H. confervoides nennen möchte, Rec. glaubt, - als diefe Gattu 8 fehr überflüfig ift, und: diefe Art fehr wohl unter Conferya hätte fiehen bleiben kön- nen, Zu wünfchen wär es übrigens gewelen, dafs der Verf. die Eintheilung der Tange von Stackhoufe fchon hätte benutzen können. TENTRREER Die zweyte, vierte, fechfte und fiebente Gattung charakterifirte Hr. Roth fchon in In dem zweyren Abfchnitte werden die Hülfsmittel bekannt gemacht, die beym Einfammeln, Unterfuchen, Aufbewahren und Abzeichnen diefer Gewächle nöthig find, auch wird bemerkt, auf was man bey Beflimmung der Gattung und Arten Veran Rückficht zu nehmen habe. Alles ee aber nicht wohl eines Auszugs fähig, e Diefer möchte auch überflüfig feyn, da fich jeder diefe kleine Schrift leicht anfchaffen kann, Sig x - A 22 Differtatio philofophico-botanica de Serie Vegetabilium, praef. S. Quistorp pro gradu philofophico propofuit Autor Joan. Petr. Ponten, ı8. May. 1800. Gryphiae. 14 Seiten. 4. EN. BT Die Bonnetfche Idee, dafs alle Wefen durch unmerkliche Grade von Vervollkom- mung von der rohen Materie bis zum Erzengel hinauffteigen, und hiemit eine Kette ausmachen, worin jede Art ein Glied ift, erzeugte natürlich bey manchem jungen Kopf den Gedanken, das Stück diefer Kette, welches aus dem Pflanzenreich beitehr, heraus- zuheben, und die Entdeckung des Gelerzes der A zu ver[uchen: quaerat, quis E73 Sr Smolando- Suecus ir. N x nexus? quis ordo? quae feries? Tagt der Verf. Diefes Gefetz nun, diefen Nexus, Ordo, bat der Verf. in der Fructification, oder der Sichtbarkeit und Zahl der Befruchtungs- organe zu finden geglaubt, und daraus eine Art von natürlichem Syftem fkizzirt, das wir Auszugsweile in diefem Archiv dem künftigen Gefchichtfehreiber der Pflanzen. fyfteme aufbewahren wollen, weil Differtationen leicht verloren ehem Bene Er theilt die Gewächfe ein in | Er ke I. FRUCTIFICATIONE CONSPICUA, Algae, Heparicae, Mufei, Filices. Er rechnet auch den Byffus hiezu, -obfchon man’ feine Befruchtung kaum kennt. Die erftern Ordnungen werden nicht weiter abgetheilt, .die Fartnkräuter aber in podium, Equiferum,. _ rl Radicofae , Dorfiferae, Spiciferae (Osmunda, Onoclea), Mifcellaneae, als Lyco- U, Fru- > a FRUCTIFICATIONE PERSPICUA;, -Planzae, Palmae, Lilia. Gramina; . A. PLANTAE, haben eine feftere Subftanz, und äufferft felten Schäfte. 77. Ordnung: die Monandrie, ausgenommen ‘die Gewürzarten, Gräfer, Oleracea, und = Kätzchentragende. Den Anfang, oder die unterfte Abtheilung machen die Inundarae aus, welche fich zunächft an die en m. als Hippuris, Chara ? darauf folgen die. "Monandrae, mit vollkommnerer Blüthe, als Boerbaavia , Ba 2 Ordriung: enthält die Diandrie, mit Ausnahme der Monocotyledonen und Kätz- E chentragenden. Die Familien find - SEPIARIAE, als Circaea, Olea, Syringa. 3 IRREGULARES, Ringentes angiofpermae, wie Juflici.. DIANDKRAE , Labiatae Gymnofpermae, wie Verbena, Salvia.. Be 3. Ordnung: Befteht aus der wahren Budy ame, RE . VERTICILLATAE, BE PERSONATAE, die wahren Pferdmani. blüthigen, wie Arzirrbinum, _ AFFINES, die weniger irregulären Didynamiften, wie Linnaca, Duranın. “ 4. Ordnung: T etrandrie, die Viergrifligen ausgenommen, und. die, ‚Triandrie, mit _ veränderlicher Zahl der Staubfäden. Ä E TRIANDRAE, wie Jalriana, Mollugo.: STELLATAE, fol. versicillatis, flor. monop.; fruceu dicocco, wie Rubia, Galium. ' TETRANDRAE, die weder zu den vorigen noch den folgenden gehören, wie Alchzmill: ,- Cornus, Mojanıhemum Roth. i ..SCABRIDAE, wie- Urrica, Parierarin. . . 0.4 Su BSPICAT A E, wie Lirtorella, Plantage, »: LÄDGREGATAE, wie Scabiofa, Dipfacus, . _ “ r 5. Ordnung: mit 5 bald freyen, bald verwachfenen N - CONGREGATAE, die fich'von den Argus durch die Staubfäden - Zahl trennen, wie Eryngium, Starice, GREGALES, Syngenefia monogamia cum anthodio, er Syng. Shui CAPITATAE, Syngenefi 2 capir. wie Carduus, ee RADIATAE. 7 ,ı_ 0, & FLoscuLosAe. SEMIFLOSCULOSAE. MONOGAMAE, Syngen, Mong, L. wie Viola, Lobelia, _ CUCURBITACEAE. ZEN = LurıDAR, Pensandr. Eee solore erh, , Japore naufeofo, wie Solanum, Nicoriana; 2 Ar; et ASPERIFOLIAE. : er M VEPRECULAE, wie Rbamnus, Hedera. & CAMPANACEAE, wie Cowolvulus, Campanula. Diefen werden als Pebfapia illarum ‚beygefügt, die verwandten aus der Penz, monog,,, als Samolus, Lyfimachia. PrRE- Mr ’ big 2 % 264 _ Gr Procräs, die Schäfte und Dolden’ inapı gen, wie Seele, er y S UMBE LLATAE. : I: a: sts hä TE RER RT ConrT TORTAE. A BACCIFERAE, aus der Pentandr. Teig. wie rrbaranmi Bbus 4 FOR INDETERMINATAE, alle aus Penzandr. Dieyn. Frigpai Tur0z Pensag., die nicht zu,den vorigen gehören, wie Drofra, AREA SUcCoSAE, wie Stepelia, Craffula.. iu au Hloyi Sal: a Be OLERACEAE, mit. unvollftändigen Blüthen, ‚wie © Sl, Anaranskur, ‚Glaux; ’ “ Blirum und Axyris gehören auch hiezu, F Rn 6. Ordnung: Enthält nur VAGINALES, mit 6-9 Staubfäden, wo nur die Knoten fcheidenakige Nebenblit ' ter tragen, und die nie baumartig werden, wie Rbeum,. Kuren: 7. Ordnung: Enthält die Tetradynamie.. 8. Ordnung: mit 3 - 20. (nicht mehr) immer t freyen Staubfäden, die nicht, zu Yen “N vorigen gehören. CALYCANTHEMAE, haben einen gefärbten Kelch, fehötenähnliche Kapfeln, uni $ Staubfäden, wie Epilobium. 5 \ IncoMPLETAE, $ Staubfäden mit I Griffel und unvollftändiger Blüche, wie. R Dapbne. BIcCorNES, mit glockenförmigen Blumen, und TERBIEEEN (gefshwänzten) re Staubbeuteln, wie Erica, Arburus, ; TRIHILATAE, mit 6-20 Staubfäden, gewöhnlich 7-$, und die zu] keinertandern Familie gehören, wie Ledum, Laurus, Trientalis, Adoxa, Difandra, Afarum. MARINAE. Leben alle im Wafler, wie Poramogeron, Elarine, TIRBRR Gerass- phyllum. VARIABILES, mit vorn derlihor Zahl der Staubfäden, und kleinem; Zaren Kör- perbau, wie Alfıne, Ceraftium. PR, CARYOPHYLLAEAE, mit Io Staubfäden, Knopsent Stengel, einblätrigen Kl. h chen, wie Gypfophila, Dianthus. er it OLEOSAE, fcheinen ein Oel zu enthalten, weswegen fie dick und fett, wer- Pi den (!!1), wie Saxifraga, Sempervivum. Ve SUCCULENTAE, die fehr fleifchigen Pflanzen aus der Teofandrie, \ wie Cassur, Mefembryantbemum. TRIPLICATAE, mit 3-20 Staubfäden, fo dreyknöpfige oder dreyfächerige Kap. feln tragen, wie Euphorbia, Clutia, INCERTAE, mit ohngefähr Io Staubfäden, die nebft‘ der‘ folgenden Familie die 5 Verbindung mit der nächften Ordnung ausmachen, aber mehr am Habitus, als durch eine Befchreitiung kennbar find (!), wie Oxalis, Rus , ©. LOMENTACEAE, mit 3-10 Staubfäden, vielblättriger, meiftens onregelmäfsi- ger Blume und Hülfen (?): Tamarindus, Mimefa, Cafe. er 9. Ordnung : Schmetterlingsblumige. un Ka FRE EMENER HR | Bi LEGUMINOSAE: Wahre, wie Robinia, Pifum. NE A ii CArsuLAREs: ohne Hülfen,.wie Funari. 2000. ‚A f 1 10. Ord- — 265 we u B - Be = 10. Ordnung, Enthält die Monadelphie und ARRTORDR in 3 Familien, " COLUMNIFERAE, wie die Malven. HESPERIDEAE (!), deren Sccbfiggn van als 20 nur unten vereinigt fi en wie Geranium. POLYADELPHAE, wie Cisrus, ER 11. ©: dnung. Mit mehr als’20 freyen Staubfäden, CAPsuLAarEs. Polyandr. Monog. wie Ciflus : Corchorus, Frucı FERAE 2) Polyanar. en mit Beeren und Steinfrüchten, wie ai. > sis, Iben. - Rnoranes. Polyandr, Monog. mit . einzelnen Kapfeln.. | - MULTISILIQUAE, wie Poconia, Nigella. R PoLvan DRAE. Polyandr. Polyg.. wie Clematis — Ranunculus. N x 12. Ordnung. Enthält die Icofandrie, mit Ausnahme der Inceulentarum, ° SENT!COSAE, wie here Rubus. ARBUSTIVAE, mit Kapfeln , wie EEG Mrabun, | NS POMACEAE, wie Pyrus. EN DRUPACEAE, wie Prunus, BACCATAE, wie Crazaegus, Sorbus. © SPECI OSAE, die Aehren, oder Aiterdolden zum 1 Blächenftand haben,‘ wie: ie Spiraca, 13. Ordnung, Begreift ‚die ÄAMENTACE AE, ; CoNIFERAE, wie Iuniperus, Pinus. B. PALMAE, find an ihrem immer grünen Schopf, und einfachen, ausdanenden . Schäften kennbar. 2 GH LILIA. Sind mehr ’ani gem-infamen ‚Habitus als zu befchreibenden Charakeren zu unterfcheiden. (!) 1. Ordnung mit 1-6 Staubfäden. SCITAMINEA; haben ı, Staubfaden, gegliederten- Stengel, Sch werdtähnliche Blätter, die breit, ner WE Ba: ihre Blnhen enthalten Höniggeläßse, „wie Oo- . fus, Amomum. 5 R ? ORCHIDEA, mit 2 Staubfäden auf dem Eyerftock, Ensara mir Staubfäden und 6 blättrigen oder 6fpaltigen Blumen, wie Iris. SPATHACEA mit 6 Staubläden, obigen Ban, und einer Scheide, . wie Nar«- cıffus, Alliam, NUDATA, mit gl. Blumen und Staubfäden, aber ohne Scheide, wie ee thüs. MURICATA, mit Zblättrigen ‚oder 3fpaltigen Einen) wie Br omclie, Tradefcantia; 7 4 . “ I” 2. Ordnung: die den Schaft und Habitus mit den Lilien gemein Faben. aber 6-20. ’ Staubfäden tragen. LiL10iDEA, mit 6-12 Staubfäden, “wie Siratiores ‚ Alisma,. Li1- SOCIA- — 266 : — | . r SocıaLıa, mit_mehr als 12 , Staubfäden, wie Be ER RR A FEN PIPERITA, mit mehr als 6 Staubfäden, auf einem kegelförmigen Frucht- und Bit. " theboden, wie Arum, Acorus, Spa amium, GRAMINOIDEAE, mit 6 Staubfäden und 3-Stempeln, ftehen durch ihren abi. . mitten zwifchen den Lilien und Gräfern, wie Triglochin. D, GRAMINA, unterfcheiden fich durch ihren Habitus und knotigen a Halmen leicht von allen übrigen Gewächlen. Unter ihnen findet man keinen Baum. Die Zahl ihrer Sn ift 3. bisweilen: 6. Selten weniger, nie- mals mehr. 2 9 i CoxpurLıcATA. Haben 6 Sraubfäden. Juncus, Oryza ete, PAUPERATA, mit weniger als 3 Staubfäden, _Ciuna, Anthoxanrhum etc. VULGATISSIMA. 3 Staubfäden und 2 wtenpek Hordeum, Panieum ) Aus Agroflis. CALAMARIA, mit Staubfäden und ı Stempel; ihre Subftanz ik (chain O3 Carex , ordies, AÄMENTACEO-SPICATA. 3 Staubfäden oder I in einem geraden, aufrechten Kätzchen. Typba, Cynomorium.. Dieles leztere verbindet die Gräfer mit. en Pilzen. 1. FRUCTIFICATIONE INCONSPICUA, FunGı; AGARIENS; nehnlich Cleva- 3 ria, Mucor, Tremella. Wir huhan nicht, dafs diefes Syftem viele Anhänger finden weni es hat die meiften Mängel des Linnaeifchen mit noch weniger Beftimmtheit und Fafslichkeit,‘ Allein nichts deftoweniger finder der Beobachter darin, wie in allen ührigen re Züge und Anüchten. % er XV. | Br LicHrNo6GRArBIAE Sueciae Prodromus. Auctor Erik Acharius. Be: der im fechften Stücke diefes Archivs abgebrochenen Recenfion) = PsoromA. In diefer Tribus oder Untergattung, die einige der niedlichften Arten enthält, finder man einen deutlichen Uebergang zu den Lichenes foliacei.' ‘Die Pfora grifea Hoffm. fcheint doch etwas mehr als Varierät von dem Lichen microphylius zu feyn, und deflen Sterocaulon corallinoides ift eine ganz verfchiedene Ar« —, Die Stelle, welche der Lichen niger eigentlich haben follte, ift noch zweifelhaft. In’ der. Farbe und in der Subftanz-hat er mit den Collematibus viele Verwandtfchaft. — Von. dem Lichen candelarius, der am häufigften auf Lindenftäimmen wächft, und womit eine ähnliche, hoch nicht befehriebene, Art, von fchöner Goldfarbe, die auf Steinen und Felfen vorkommt; nicht mufs verwechfelt werden, ift der Lichen Linkii, der eine Pa- . tellaria ift, ünd der Lichen polycarpus Ehrh., der zu den Imbricariis gehört, ganz ver- fchieden. Lichen hypnorzm [cheint doch nur eine luxurirende Abart von Lichen pe2i-. zoides Web., der am beften auch in diefe Abtheilung gehörte, 'zu feyn. Der Lichen eandidus W eh, den Rez, noch nie auf blofser Erde, aber immer an Fellen zwifchen: Moos etc. fand, ift mir dem Lichen vefcularis wohl verwandt, allein doch Specie ver- fchieden ; denmier hat fchon einen etwas blätterförmigen Rand, dagegen der vefcularis. aus zerfireuten Schuppen beftehet, — Der Lichen carsilagineus Achar. gehört "n. } ie. Sie fehönften Arten, und mufs gleich neben dem Lichen rubinus Hoffm. fliehen. Es wundert Rez,, dafs Herr Acharius nicht den Lichen lenzigerus W eb. auch in diefe feine - Tribus gebracht, da diefe-Fiechte fo viele Aehnlichkeit mit dem Lich. craffus hat, und. Äoga: mit diefem bisweilen verwechfelt wird. - Er, . Pracopıtm, Eine-von den Imbricariis doch kaum welentlich verfchiedene Ab- theilung, Die fetere Subftanz, welche die mehreften haben, rührt von ihrem Stand- orıe her, da fie nehmlich auf Steinen wachfen, fonft kommen fie mehr oder weniger in der blärterförmigen Bildung überein. Lichen fülgens (citrinus Ehrh.) und bractea- - tus fcheinen nicht verfchieden, und beyde vielleicht nur Abarten von L. murorum H, (parietinus ViH. et Linn.?) zu feyn. Lichen imprefjus (bryophilus Ehrh.) ift doch -mur blos eine Varietät von dem Lichen ferupofus Schreb. die parafitifch auf dem Lich, - Byxidazus L. und bisweilen auf Moos -wächft. Der Lichen epigueus Pers. gehört befler in die verige Abrheilung, wi IMBRICARIA begreift die vollkommenften und am fchönften gebildetften Arten in fich. Von den übrigen mufs vielleicht unter andern der Lichen plambeus Lichtf. ge- trennt werden, der ein Collema zu feyn fcheint. Dagegen gehört in diefe Abrheilung noch der Lichen glomuliferus wegen der nahen Verwandtfchaft mit’dem L. liraceus, vom dem der Lichen arts: Achar.p. 119. doch wohl nicht welentlich verfchieden ift. “ CoLLEMA. Ueber die Arten diefer Flechtenfamilie, die, fo wie die Cladoniae, noch genauer unterfucht und beobachtet werden mufs, da fie die fchwierigften von allem find, läfsı fich vorerft ohne getreue Abbildungen (bey diefer Gzlegenheit können wir nicht umhin, den Hrn. Prof, Hoffmann zu erfuchen, ein paar Heite von feinem - fchönen Werke, befonders den Collemara, zu widmen!) und anfchauliche Kenntniffe, nicht ficher urtheilen, wiewohl die Bemühung des Verfaffers hier nicht zu verkennen - ift, und er mehrere neue Arten, die allerdings verfchieden fcheinen, befchrieben hat. EnpocAarPon. Ob Lichen complicarus Swarz eine beftändig bleibende Art it? Man hielt fie fonft blofs für eine Abart von dem Lich. miniarus. — Lichen murinus ift eine Umbilicaria, da er, wiewohl etwas felten, mit deutlich gewundenen Schildchen vorkommt, | Ba vl > UmsırLıcarıa. Der Herr Verf. hat die Arten diefer Gattung fehr gut auseinan- _ dergefetzt und beftimmt. Nur können wir feiner Behauptung, dafs der Lichen pujtula- eus Linn. zrıcae demum gyrofae habe, nicht beyfiimmen, denn wir haben an diefer Art _ immer einfache Seurellae, wie die der andern Flechten, bemerkt; fie fcheint daher hier nicht hin zu gehören, und für fich, wo nicht eine befondere Gattung, doch eine eigene Abtheilung auszumachen, bin sn z Sr LABARIA. Sollte gleich nach Imbricaria folgen, fo wie des Verfaflers Ssicra nur blos eine Unterabrheilung der Peltiigerae auszumachen fcheint. a ; PELTrıpeaA. Mit Recht hat Herr Acharius feinen Lichen /urius von dem L. venofus Linn. geirennt, denn er ift gröfser, länglicher, und har gleichfarbige, aber keine fchwarzen Adesn. Der Lichen collinas, der auch auf allen Mauern wächft, if doch kaum Specie von dem L. rufef£ens verfchieden. PLatısmA. Eine für fich nicht beftehen könnende Tribus ; denn der Lichen g’ueus ift eine Labaria, und mit dem L. perlarus L., womit fie oft verwechfelt wird, verwandt, Der L, falax Web. p.169. ift nach des Rez. Beobachtung blos eine Abart L!2 { : Geht: von Yin 268 I um nt IR a von diefer; denn’ man findet von ihm zu dem L, glaucns gar nicht mehr zu unterfcheir dende Uebergänge. — Lichen faepineola (mit dem L. faftigiatus fat von gleicher Bil- dung) ift zu den Phyfeiis zu rechnen; und der L. juniperinus mit feiner Abart pinaftrs gehört waht[cheinlich zu den Imbricariis, wo er Verwandte finden wir, u. { Puvyscsa. Eine auffallend verfchiedene Flechtengruppe, womit des "Verfaflers ‚ Cornicularia und vielleicht auch Seraria als Unterabtheilungen könnten verbunden wer- ‘den. Was der Verf.:von feiner Phyfceia polymorpba (Lichen zincrorius W eb.) behaup- i ter, verdient nachgelefen zu werden. Sie ift doch aber von dem Lichen furinaceus nieht auffallend verfehieden, für den fie auch häufig genug mag gehalten worden feyn, denn man finder-diefe Flechre nicht felten an Felfen. — Phyfeia farmentofa ıft wohl eher. eine Cornicularia Achar, und kommt der Cornicularia ochroleuca (L. ochroleueus L.} am nächften. Der Lichen capenfis L. ift eine Usnea. Dagegen gehört der Lich. divars- carus Linn. p. 226. (L. mollis Neck.) hierher und nicht ‚zu den Usneit an Von den Siyphophorus, Helepodium und Cladonia, die der Verf. hier mir mehrern neuen Arten und Beobachtungen bereichert hat, gilt die nehmliche Erinnerung, die wir bey den Gallertlechten gemacht haben, \ y STEREOCAULON. Zu diefer eben nicht natürlichen und nur wenige Arten ent- haltenden Abtheilung, hat der Hr. Verf. mit Hoffm. auch den Lichen pafchalis L. eine . der merkwürdigften Flechten, gerechnet. Wie? wenn man diefe Art, die gleiche Früchte mit'dem Cladonus hat, und auch fonft diefem von Linne und anderen ift zu« gefellt worden, unter des Verfaffers Helopodıa brächte ? Sie ift zum wenigften dem He- lopodio delicaro (Lichen parafızicus H.) nicht ganz unähnlich, Ai SPHAEROPHORUS. Mit Recht hat Heır A. den L':h. globiferus und fragilis L. von den flereocaulis getrennt, wohin fie Herr Prof, Hoffmann gerechnet harte, Sie machen wegen der Belchaffenheit ihrer Fruchttheile eine befondere Flechtengattung aus, wie fie Perfoon zuerft etablirt hat. ; ER Kr ; UsneA. Ueber die wenigen Arten diefer Abtheilung verdient des Herın D, Schraders Auffatz in deffen botanifchem Journale nachgelefen zu werden. Der Veıf, hält den Lichen birtzs L. (eine noch kritifche Pflanze) blos für eine noch-unreife Abart des L. floridus; der L. arziculatus L, ift auch wahrfcheinlich der ältere Zuftand von Lich, barbatus oder floridus. N a EA - ‘ ) , A Wenn wir bey diefem Werke einige Mängel, denen der Verf. bey einer neuen, bald zu hoffenden Auflage, nach genauerer Nachforfchung, abhelfen wird, gerügt haben, oder. von dem Verf. anderer Meinung gewefen find, fo floffen unfere Aeuflerungen blos aus Liebe zur Wahrheit und zur Wiflenfehaft; keinesweges aber dem Werke feinen Werth zu entzieben, welches wir bis jetzr für das vollfländigfte und neben Hoffmanns Flechtenwerke für das nützlichfte über die/en Gegenftand halten, A Mu, PD» Ber En Fi “- —.. fi ; Kt P%. i IE R ü Kar u, .) Ir ART IRT 4 xVI. be Bee Au > - Ss u e 259 _ > R Ei a x Kg E r . ? u ! 3 E Fr & XV I X \ 3 x A Trattato deeli Alberi ‚della Tofcana, del Dr. Gasrmo Savi, Ajuto del Prof. di ftoria naturale nell’ Univerfitä di Pifa, Socio dell Accademia dei Georgifili. 8. XVI Bogen. Pifa 1801. Er -- Der gelehrte und fleifsige Verfafler liefert hier feinen Landsleuten ein Verzeich- nifs der in Tofcana wildwachlenden, naturalifirten, und der Naturalifation fähigen Bäume und Sträuche. Seine Abficht geht hauptfächlich dahin, feine Landsleute zu An- - pflanzung der dort, fo wie in anderen Ländern, verödeten Wälder aufzumuntern, und ihnen durch Mittheilung der darüber vorhandenen Kenntniffe diefes fo allgemein nütz- Hehe und edle Unternehmen zu erleichtern. Unter den ausländifchen, in Tofeanz . naturalifirtren, Bäumen yerfteht er diejenigen, die auf irgend: eine Weife fich unver die-- fen Himmelsftrich forrgepflanzt, und ohne ftarke Befchädigung die Kälte der dortigen Winter ausgehalten habeır:-unter denen der Naturalifation fätiigen Bäumen dann diejeni- en, welche, ohne fich fortzupflanzen,, dennoch mehrere Jahre über unverletzt und unbelchädigt bey ihnen ausgehalten haben, fo dafs mit Grund zu vermuthen ift, fie können einheimifch werden, ‘und’ diejenigen, welche zwar in Tofcana noch nicht ge- pfanzt worden find, allein von denen man die Erfahrung, hat „ dals fie unter ähnlichen oder noch käiteren Himmelsftrichen leben. Die 34. $. ftarke Einleitung handelt von dem Pflanzen der Bäume und Wälder, nach Reaumur, Buffon, Müller und Thouin; doch meiftens nur von den Eichen, 'vom Benutzen und Hauen der Wälder, und endlich von den Zier-Bäumen. Vieles fcheint auch auf eigene, im Garten zu Pifa angeftellte Er- fahrungen gegründet zu [eyn, belonders was das Ausdauern der fremden Bäume betrifft, E: finder nicht rachfaın,, das Saftleifch (Pulpa) der Früchte an den zu falnden Saamen hängen zu lafien, fondern empfiehlt überall felbiges zu trennen, ünd die Saamen ent- blöfst zu faen. Im letzten Abfchnitt-definirt er den Baum eine Pflanze, deren aus der ° Erde horvorrazender Stamm (Caudex adfcendens) mehrerer Jalire lebt, und aus holzar- tigen Fafern beftehr; wgil in den alten Wurzeln mehrerer Kräuter, als Lythrum faliea- ria, Geum urbanum, -u. a. m. auch fich holzartige, oder verliolzete Falern fich vorfin- den. Es fey demnach zwifchen dem Hyffop,. der Stabwurz und der Eiche kein Unter- fehied, als die Gröfse, und auf diefe nehme der Botaniker keine Rückficht. Die Augen oder Knofpen machen das Welen eines Baums nicht aus. Er theilt demnach mit Thouin “die Bäume und Sträucher, unter dem collectiven Namen Bäume in drey Glieder, deren das erfte 25 —45 Ellen, das zweyte 12—25 Ellen, und das diitte 3— 12 Ellen hoch wächft. ee Im Verzeichnis felbft führt er jede Art mit dem Linnaeifehen, dem Italiänifchen boranifchen, und Volksnamen, der Benennung der Encyelopedie merhodique, der Englifchen Benennung, und der. Phrafe irgend eines Schriftftellers mit einer Abbildung an. Er giebt keine fpeeififchen Charactere, fondern zeigt den Standort, die Zeit des Ausbrechens der B'ätter, der Blüthe, und der Reife der Frucht, den ökonomilchen Gebrauch, die Befchaffenheit und Eigenfchaften des Holzes, die Kultur und Fortpflän- zung an, und fügt bisweilen befondere Bemerkungen bey, vorzüglich die Stellen der Alten, fo den Baum betreffen, fo fucht er bey Cekis auffralis zu beweifen, dafs der Lorus communis non fpinnfus des Theophraftus und Plinius der Diofpyrus Lorus L. ley, und der Lorus nucleo offeo Piin. L. XIII. die Celis’auftralis. Die Balken des. Tem- pels der Diana zu Sagunt feyen nirhr aus Holze von Iuniperus. Oxycedrus, fondern von I. hifpanica gewelen, der 18 Ellen hoch wachfe, : j Pz - E \ he = y Z > E & N “ Bo 270 _ a SLR Er nimmt die meiften von Lamark in der Eneycl, Meth. gemachten neuen Arten x auf, wie Ciryfus zriflorus u. a. m. und macht felbft nege Arten, wie Pinus larıccio,“ Un- ter den ausländifchen Sträuchern hat-er die Berberis, und das Viburnum lantana Su wir doch die erftere zwifchen Florenz und le Mafchere angetroffen haben. Deu 13 gufs der Biätter von Cafline Peragua hat unfer Verf. angenehm gefunden. Der Crarae- gus Azarolus fey um Florenz nicht zu Haufe, wie Linne fage, und der Verf. habe ir _ Tofcana ihn nie wildwachfendgefehen. Nach Linne folle die Mimofa arborea (Fuhbrizin) _ aus Jamaica herflammen, der Saame fey aber fchon 1479 (nicht 1749, wie es durch einen Druckfehler gedruckt fteht) von Conftantinopel gebracht worden, und fie fey nicht felrten in Kleinafien; follte Scopoli nicht mit Recht aus M. arborea und M. Yul- brizin zwey Species gemacht haben, und die eine aus Jamaica, die andere aus Afien herftammen? Srerculia platanifolia und Tarchonanthus camphorarus kommen im Freyen gut fort, doch hat letzterer noch keine reifen Saamen getragen. _ U FT —— N % ur # XVII Auguftini Pyrami Decandolle, Aftragalogia, nempe Aftragali, Biferrulae “et Oxytropidis, nec non Phacae, Coluteae et Leflertiae Hiftoria, iconi- bus illuftrata. Parifis fumptibus L B. Garneıy. Typis Didor junioris. An. XI — 1802. REN Set N: = Diefes [chöne Werk, wovon eine Folio- und eine Quart- Ausgabe zu haben ift, übertrifft an Vollftändigkeit das bekannte Pallafiflche, vor deffen Erfcheinung, wie Hr, ° Decandolle in der Vorrede fagt, feine Aflragalogia. [chon ausgearbeitet war. Wegen der Verwandtfchaft, die doch mit der Biferrula, wovon auch nur die eine Linneifche Art hier vorkommt, etwas gefucht ift, hat der Verf, die auf dem Titel bemerkten Gat-. tungen mit abgehandelt. Sein Werk ift daher eine vollffändige Monographie, -die 19r mit neuen Differentiae fpecifcae (denn welcher Botaniker macht jetzt nicht gleich, und oft unnöthiger Weile, folche?) verfehenen Arten enthält, und wovon 50 von Redoute gezeichner find. Wir wollen hier blofs die veränderten charucreres generic; heiletzen, denn die der Arten würden uns zu weit führen. 3 or a Die Colureae und Aftragali L, trennt Herr Decandolle in 2 Genera nach folgen- den Merkmahlen: x \ 1) LESSERTIA. Carina obtufa. Stylus arcuatus, imberbis. Stigma capitatum, Legumen membranaceum, uniloculare, comprellum, irregulariter ovarum, la- 1 tere fuperiore recriore et beviore, ftylo perliftente non vere terminali. - * Diefe neue Gartung enthält die Colutea perennans er anna L.; fie it nach dem Hru, Delefjerr benannt, der das Herbarium von Monnier und Burmann befitzt, und dem Hın, { Decandolle Beyträge zu feinem Werkesgeliefert hat. BER 2) CoLurrAa. Carina obtufa. Stylus deorfum per totam longitudinem barbatus. * — Legumen I-loculare, inflatum, fatura fuperiore intug rumida feminifera et dehifcente. Ha Eu N Re a 3) PuacAa. Carina obtufa. Stylus minime barbatus (imberbis). Stigma capita- tum. Legumen uniloculare, turgidum, furura fuperiore intus tumida et » feminifera. ’ URST.: ER TA R N S : a1; 5 muz 971 Fig ? . Zu diefer air rechnet der Verf. net dent Aftragalus alpinus L. "Vielleicht, dafs man des Verf. Leffersiae auch hiermit vereinigen könnte. / £ - 4) Oxvrrorıs. Carina in mucronem fuperne dehifcens. Legumen biloculare, ° farura fuperiore introflexa. f Zu diefer neuen Gattung, wo die Trennung von den Aftragalis, wegen der Menge der Arten, eher nöthig Bs bringt der Verf. die Aftragalus montanus, uralenfis, ae pilofus Line. und viele von Pallas und anderen befchriebene Arten. 5) ASTRAGALUS. D, Carina obzufa. Legumen biloeulare aut fubbiloculare, für "tura inferiore introflexa. - Da die Colutea arborefiens, ceruenta und halepica etwas a iehwierie, ‚wegen ihrer Aehnlichkeit, zu unterfcheiden find; fo wollen wir ihre Unterfcheidung‘ ‚merkmahle nach dem Herrn Decandoll e hier mitrheilen. 1) C. arborefcens, caule arborefcente, foliolis obcordatis emarginatis, pedunculis » fubfexfloris, leguminibus non hiantibus. A 2) C. balepica (alleppica?), caule fruticofo patula, foliolis oralibak TRUCEONAUR, pe- dunculis trifloris, leguminibus hiantibus. (Col. Pocockii Ait,) 3) c. eruenta, caule fruticofo humili, foliolis obcordato-truncatis mucronatis glau- eis ER: is?), pedunculis trifloris, ftipulis minimis, leguminibus hian- tibus. (C orientalis ee .b Entlehnte Recenfionen. Plantae rariores Hungariae indigenae, deferiptionibus et iconibus. illuftratae a Comite Franeifco Waldftein, Caef. Reg. Camerario et Ordinis Melitenfis Equite et Paulo Kitaibel, Med. Dr. Chem. et Bot. Prof. Pefthini. Decas I. J. et III. Fol. ınaj. Vicanie: apud Schauenburg, 1800. pag. 23. cum 50. Tab. aen. col. (J&de Decas 15 fl. Ladenpreis, ı1 fl. Praenumeration.) Bey der in neuern Zeiten zunehmenden Neigung zum Studium der Naturkunde und. - der Botanik insbefondere, ift es fehr zu verwundern, dafs fich noch kein Gelehrter da- mit befchäftiger har, die Seltenheiten des Pflanzenreichs, die der Lage nach Ungarn’ in feiner ganzen Ausdehnung ‚hervorbringen mufs, zu befchreiben. - Zwar haben ' wir: durch Hrn. von Jacquin einige Gewächfe diefes Königreichs kennen gelernt, aber die- ‚fes find nur wenige, die beyläufig mit mehrern neuen Pflanzen bekannt gemacht wur- den; allein ein Werk, was ausichlielsend nur die neuen oder feltenen Gewächfe Ungarns enthält, fehlte bis dahin noch gänzlich. — Der Hr. Graf von Waldftein ' und der Prof, Kitaibel erwerben fich daher kein geringes Verdienft um die Erweite- rung der Botanik, dafs fie nur wenig bekannte und neue Pflanzen, die in Ungarn wild angetroffen werden, durch Abbildungen und Befchreibungen erläutern. Sie haben beyde Seit EN Jahren nach allen Richtungen dieles weitläuftige Land, der Botanik wegen, £ durch- & > } * 2 x g AR we SH Ne T Bi, Da durchreifet, und fetzen diefe Reifen.noch jährlich fort, Bey. der Abwechlelung des RR Bodens und des mehr oder weniger erhöhten Terrains, ift, wie leie hr zu begreifen,‘, Be die Mannigfaltigkeit der Gewächfe nicht gering. Viele Gewächfe Sibiriens, Griechen. ih ‚lands, Piemonts, Oefterreichs, ja fogar einige, welche in Afrika zu Haufe find, 'wech- feln mit neuen bis dahin befchriebenen und den in Europa gewöhnlichen a Re 3 \ Ko Eee"... Die Verf. geben diefes Werk Dekadenweife heraus, ‘und zehn folcher Dekaden follen einen Band ausmachen, der mit Titel und Vorrede verfehen wird. Die Kupfer: find brav geitochen und fauber illuminirt, ganz in dem Gefchmack der. Jacquiniichen Weike; doch.fo, dafs die fache Manier hier mehr vermieden it, und die Gewäche daher weit befler ins Auge fallen, Da nur wenige Bogen Text bey, jeder Dekade gege- - #-: \ ben werden, — denn die beyden erften habe» nur zwey, und die dritte drey: — fo seicht diefer nur bis zur 29. Platte, Die Befchreibungen find fehr genau mit Anzeige \ des Standorts der Pflanze und ihrer Dauer. Mn „= _ >» Pa : ee Die in diefen drey Dekaden befindlichen Gewächfe-find foigende: 1) Lac 8 e Jagirrara hat mit LaActuca Chaixi Villars viele Aehnlichkeit, unterfcheider fich aber > befonders durch die Doldentraube und die uneingefchnittenen Wurzelblärter. 2) ACHıL- LEA lingulara mit ganzen umgekehrt eyförmigen gezähnten haarigen Blättern, der A, berba rora verwandt. 3) TırıA alba. 4) Lerınıum crafifolium, das an Ortemivör- . kommt, die von Salztheilen durchdrungen find. Sie wird auch in Sibirien auf Salzftep- _ pen gefunden. 5) SCABIOSA longifolia, eine rothblühende Art, der S. Ylvarica ver- wandt. 6) ALyssum märale ift vielleicht nar Spieläart von A. alpeflre, die im Thal gewachlen ift, und dadurch ihre Geftalt geändert hat. Die LUNARIA argentea des Allioni gehört hier gewils nicht her. 7) SYMPHYTUM cordarum, eine neue [ehr ausgezeichnete Art, die in dem gebirgigren Theil Ungarns gefunden wird. 8) SILENE longiflora Ehrhartıs: 9) Vınca berbacea, der V.minor lehr.äfinlich, aber durch den kraurarrigen Stengel hinlänglich verfchieden. ı0) RANUNCULUS crenarus kommt dem R. /rigidus nahe, nur weichen die Stengelblätter davon ab. ı1) Carbuus za- diarus, eine vorzüglich fchöne.Diftelarr, die mit Villars C. Iyeopifolius verwandt it, 12) SCABIOSA banaricay 13) SCABIOSA corniculara, beyde neu und von [chönem- : Anfehn. 14) FAYTEuMA canıfeens gehört zu der Abrheitung mit Rispen. 15) NyM- , PHAEA lorus, die man-nur in Aegypten und Oftindien einheimilch glaubte, wächt in einigen warmen Quellen von Ungarn. Diefe Abbildung ift vorzüglich fchön gerahen und giebt von der ganzen Pflanze eine vollfländige idee; da fowaohl eine blühendeals ganz junge und die Theile der Froctificationen davon vorgeftellt find. 16) CINERA- - RıA fibirica. 17) ALLIUM airopurpureum, 18) SaxırraGa bieracifola, zwey „3; neue (chöne Gewächle, die wohl eine Aufnahme in die Gärten verdienen, 10) CREFIS, rigıda, neu und durch die.eigene Blattform (ehr, verfchieden. 20)PEUGEDAN umarıı narium, eine neue vier bis fechs Fufs hohe, zweyjährige, durch ihre fufıigen fehönen: Blätter (ehr ausgezeichnete „Art. 21) GLYCYRRHIZA ‚glandulofa,, der 6. sie ähnlich ,saber durch die mir ftachlichren Diüfen beferz(ie Schote. fehr. verfchieden. Die‘ Wurzel it der des gewöhnlichen Süfsholzes gleich, nur dunkler, von Farbe. ma. Cr Wa RASTIUM anomalum, feinen Gattungsverwandten, befonders dem C. femidecandrum. A febr nahe. verwandt. 23) SMYRNIUM perfoliarum,. 24) SENECIO vermalis it dem, S, bumilis Desfontaines fehr.ähnlich. 25) TRIFOLIUM firiasum. 26) Trıfosr 2 LiUM macrorbizum, ilk.dem T. M. oficinalis beym erften Blick fo ähnlich, dals mans >. es kaum jür verfchieden halten würde, aber, die grolse, perennirende, Wurzel, — ; fel E En} 273 — £ a \ fchmälern Blätter und. der grofse Nabel. (bilum) des Saamens unterfcheiden es deutlich, 27) TRıFOLIUM angularum, neu. 28) BRASSICA elongata, fchon von Ehrhart unter diefer Benennung befchrieben. 29) SILENE dichoroma, auch von eben demfel- ben f-hon bekannt gemacht. 30) ASTER canas, neu, mit grau behaarten dreynervi- gen Blättern und unfruchtbaren Randblumen, Er fieht dem A. Ayffopifolius ähnlich, ift‘ aber doch im Ganzen [ehr verfchieden, 5 R yüak: Ne Mit Verlangen fehen wir der-baldigen Fortfetzung diefes [chönen, die Erweiterung der Gewächskunde befördernden, Werks entgegen, und können bey diefer Gelegenheit den Wunfch nicht unterdrücken, dafs es den Verf. nach der Beendigung diefes Werks _ oder auch früher gefallen möchte, für den weniger bemittelten Theil des. Publikums eine vollftändige Flora von Ungarn herauszugeben, worin die neuen Arten in Fe Beichreibungen durch ihre bleibenden Charaktere von den bekannten unterfchieden würden. _ i nr, \ h A, L. Z, 1800, Juni. No. 175. S. 657-659, vage Tan 15 3 mai Prodromus ftirpium in horto Chapel Allerton vigentium. " Auctore Ricardo Antonio Salifbury, Reg. Soc. Lond. ac Linn. Socio. 8. maj.-Londini, apud "White ,..17496. p. 422. Here a Herr Salisbury ift uns fchon durch fein angefangenes Prachtwerk von Abbildun- gen felrener Gewächle, und durch einige in den Transaczions of che Linnean Sociery abge- druckte Abhandlungen als Botaniker bekannt. Hier.gibt er uns ein Verzeichnifs des Gattens zu Chapel Allerzon, das viele feltene und neue Gewächfe enthält. Er hat bey deren Aufzählang nicht das Linneifche Syftem gewählt, fondern nach der Zahl der Staubfäden alle Pflanzen in neun Klaffen vertheilt. Die Ordnungen oder Unterabihei- lungen hat er nach der natürlichen Verwandtfehaft derfelben entworfen. --Auf diefem Wege glaubte er ein natürliches Syften zu erhalten, aber er fcheint [elb am Ende da- von zurückzukommen, da, nach feiner eigenen Aeufferung, ihm alle Hoffnung, eine natürliche Methode aufzufinden, nachdem er das vortreflliche Werk eines Jullieu ftadirt har, gänzlich [chwinder. \ Wir wollen dem Verf. feine Art zu klaflificiren gerne laffen, wenn wir gleich auch nicht derfelben zu folgen Willens find; aber die häufigen Veränderungen der Namen, und der botanifchen Kunftfprache, fo wie die Zufammenziehung verfchiedener Gattun- gen können wir unmöglich gur heifsen. Er glaubt, dafs die Trivialnamen, da fie fehr oft nicht fchicklich"gewählt wären, mit-sichtigern müßlen vertaufcht werden, Als Beyfpiele falfcher Benennungen führt erfolgendean: BEGONIA capenfis, SCHWENKIA americana, diean den Orten nicht wild wachfen, und DiosmA rubrum, welches durchaus ankeinem Theile erwas Rorhes hat. Wer wird hierin ihm nicht beypflichten; aber dergleichen Namen ünd auch nicht fehr zahlreich, und es folgt keinesweges daraus, .dals um diefer weni- gen willen alle Trivialbenennungen umgeändert werden müffen. Wit find im Gegen- theil der Meinung, dafs alte einmal angenommene Namen, wenn fie nicht geradezu widerlinnigfind, und die Pflanze nicht zu einer andern Gattung gehöret, unverähdert beybehalten werden müflfen. Wir haben noch fo viele Lücken im weitläuftigen Felde Mm der PN 274 De RR nr der Botanik durch näbere Unterfuchungen anzufüllen , dafs wir uns-bey folchen Klei- nigkeiten unmöglich aufhalten können, die dem Ganzen eher Schaden als Vortheik bringen werden. ‘ In vielen Fällen find die neuen Namen des Hın. S. 'on der Art, dafs fie den ältern nachftehen, oder doch wenigftens keine Vorzüge haben; als Bey- fpiele wollen wir nur die Arten der Gattung GLOBULARIA wählen. G. vulgaris nennt er collina, G. fpinofa — bellidifolia, G. cordifolia —faxatilis, G. nudicaulis —alpina, &. alypum — virgıra, G. longifelia— procera. Eben ‚auf diefe Art hat er auch viele Gat- tungsnamen verändert. Würden wir nicht eher in unferer Wiflenfchaft zurückkommen, als vorwärts fchreiten, wenn jeder Botaniker nach feinem Gutdünken die Namen abän- _ dern wollte? — Als überflüffige und unrichtige Veränderungen in.der Kunftfprache, die unfer Verf. gemacht hat, wollen wir nur unter mehrera zweyvanführen. Wenn er ein Blatt befchreibet, nennt er die ganze Fläche deflelben Iamina, und. bey jeder Be- fchreibung führt er diefen Ausdruck, der dem Ganzen keine Deutlichkeit giebt, mit an, und ein folium rernatum heifst bey ihm folium impariter .binatum. Eine Befchreibung nach feiner Art mag das Gelagte beftätigen. RHUS'radicans nennt er R. feandens, und gibt davon folgende Diagnofe: R. caule fuleris feandenre folüs impariter binaris deciduis, lamina media majore. Wer würde den Verf., wenn er uns neue Pflanzen befchreiben \ A = Veran a follte, hier wohl verftehen, und läfst fich diefes nicht durch unfere alte Kunftfprache eben fo gut und noch beffer ausdrücken? — Die Gattungen AVENA, BRoMmUS und FESTUCA zieht er inEine zulammen; eben fo vereiniger erHyAcın THUS, LACHE- NALIA und Scı. LA. Auf ähnliche Art werden ihrer mehrere zulammengefchmol- zen, die offenbar durch beftändige Merkmahle verfchieden find. — Die meiften Pflan- zen find nur namentlich ohne weitere Beftimmung,: ohne Vaterland und ohne Bemer- kung ihrer Dauer angezeigt. Nur bey neuen Arten findet fith eine Diagnofe, und fo auch bey neuen oder verbefferten Gattungen, und bey wenigen ift das Vaterland, wo - es durch neuere Reilende beffätiger wurde, angemerkt. Am ausführlichften ift er bey den lilienartigen Gewächfen, die ziemlich vollitändig abgehandelt find, und viele artige Bemerkungen enthalten; obgleich die gegebenen Beftimmungen derfelben, durch Weg- lallung vieler überflüffigen Ausdrücke, um ein Merkliches könnten abgekürzt werden, A.L. 2, 1800. 1. No,185. S.741.742. KENNER III. = N Practical obfervations on the british Graffes, efpecially fuch as are beft adapted - tothe Laying down or improving of meadows and paftures:. to which is ad-- ded an enumeration of the british Graffes. The third edition, with addi- tions. By William Curtis, authör of the Flora Londin. Printed by St. Couchmann, and published by the author. 9. London, 1798. 5 Bogen. 6 Kupfer. ; BR: N Diefe wenigen Bogen geben ein fchönes Beyfpiel, wie fich der Englifche Gelehrte beftrebt, feinem ausübenden Mitbürger mit feinen höhern Einfichten zu Hülfe zu kom- men, und auf das gemeine Befte mitzuwirken: es wird uns daher erlaubt feyn, eine umftändlichere Anzeige davon zu machen, als nach' demGewinne, den die Wiflenfehaft dadurch erhält, nörhig wäre. Der verftorbene Curtis zog-in feinem a | ‚dels- EN ATT ee sE ee deisgarten zu Brompton unter anter andern auch die ‚Britifehen Gräfer: und verkaufte von den fechs Arten, die er für Jie beiten hielt, ein Paket Saamen für 10% Schilling, und dabey gab er diefes kleine Werk mit aus. Diefes ift nun ganz dırauf eingerichtet, dem Landwirtuie die wiflenfchaftliche Kenntnifs mitzurheilen, die er haben mufs, wenn er die Beiehrung von der richtigen Bewirthfchaftung feiner Wiefen und Weiden nicht vom Zufalle erwarten, fondern felbft eıforfchen will. e BEL Die fechs Gräfer, die Herr C. dem Landwirthe vor den übrigen empfiehlt, find das Ruchgras (Anzboxanr. odorar.), der Wielenfuchsfchwanz (Alopec. prar.), .das Wie- fenviehgras (Pos prar.), das gemeine Viehgras (Poa zrivial.), der Wiefenfchwingel "(Feftuca elar.), und das Kammgras ( Cynofurus criftar.). Um diefe Gräfer kennen zu lernen, gibt er nicht nur ihre Unterfcheidungszeichen an, fondern ftellt fie auch in Bildern vor, worin fie der Landwirth freylich leichter erkennt, als an den Charaktern "des Botanikers, welche den, der nicht alle gelehrten Hülfsmittel bey der Hand hat, faft nie zur Gewifsheit kommen laflen. Wir bedauern nur, dafs auf den Kupfern die Grä- fer nicht ganz, fondern allein der Halm mit der Blürhe vorgeftellt, dals die- Erleuch- tang.nichr völlig nach der Natur, und die Zeichnung oft auch nicht deutlich ausgefallen _ >| it — wiez. B. bey der Blüthe des Kammgrales. Den Vorzug der einen Grasart vor der andern für den Landwirth fetzt Herr C. darein, dafs fie früher hervorkomme, in jedem Boden wachfe‘, und einen grofsen Er- trag gebe. Ueber den zweyten Punkt ift Rec. mit Herrn C. nicht einig: denn warum foll er Grasarten vorziehen, die allenthalben wach[en, wenn =s in der Natur der Sache liegt, dafs diejenigen, die einem gewifien Boden natürlich find, darin doch noch beffer wachfen? Und dann kann er das Ruchgras und Kammgras auch in dem dritten Betrachte nicht vorziehen, weil beyde Arten wirklich keinen grolsen Ertrag geben, Ueberhaupt fcheint Hr. C. dem Rec, hier nicht tief genug in die Natur der Sache eingedrungen zu - feyn. Von den Gräferu find es ja die Blätter, die wir nützen. Ein jedes von diefen hat die Beftimmung, den Halm um einen Knoten weit,r zu treiben, und dann zu ver- gehen, Es kommt alfo gar nicht darauf an, welches Gras am früheften blühet, fon- dern daräuf, bey welchem zu der Zeir, da es blüher, da folglich alle Blätter heraus find, die meiften nech frifch und gefund vorhanden find. 7 ee Von $. 21. bis 40. erzählt Hr. C. einzelne Bemerkungen von 28 andern englifchen Gräfern, die jedoch alle auch in Deutfchland einheimifch fird. Und davon Zeichnen wir folgende aus. Das franzöfifche Raygras gedeihe nur an den Hecken und Rändern der Wiefen (nach unferer Erfahrung auch mitten in den Wiefen, und woes nur guten Boden hat,). Der Schaaffchwingel fey das vorzüglichfte Gras für die Schaafe nicht, we- . Jür es Linne in den Ruf gebracht habe (wir können diefem Grafe unfere Achtung nicht entziehen, weil es auf magern Bodeu das einzige it, was da für die Schafe wächft), Das englifche Raygras (ey ein untaugliches Gras (wir müffen demfelben doch nachrüh- men, dals es fehr früh kömmt; auf gurem Boden ein grolses Produkt giebt, und auf magerm noch immer wächfer, wenn auch weniger üppig).. Ob die Quecke wegen des frühen Hervorkommens ihrer Blätter empfohlen zu werden verdiene, fey nech unge- wils. (Uns ift diefs nicht ungewils, aber fie taugt nur zum Abweiden, und fie gehet auf Boden, der nicht mehr beackert wird, von felbft aus.) — S..40. folgen Anwei- funzen zur Erziehung der Grasfaamen. $. 44. gibt Herr C. das Gemenge von Saamen an, womit die Wiefen und Weiden befäet werden folien' wogegen wir aber wenigftens ' einwenden müflen, dafs der Vorfchlag mehr auf ein Gerathewohl, als auf eine gehörige Mm 2 Unter- - “ Pu Unter[uchüng gegründet zu feyn fcheint. — ‚8.46 bis 9 folgt ein Welzrichnifu gab. 115 englifchen Grasarten,, mit englifchen Namen, und in Beziehung auf Linne’s, Hud- _ fon’s und Ray’s Befchreibungen. — $. 59 bis 66 erzählt Herr C., was für Grasatiten er auf Rafenftücken von den beften englilchen Wiefen und Weiden gefunden habe. Auf- fallend’ if hier, dafs auf fünf folchen Grasftücken von der. wegen ihrer unglaublichen Fruchtbarkeit allgemein berühmten Wiefe bey Salisbury, das gemeine Viehgras bemerkt - worden ift. — VonS$. 66 bis 73 fchlielst Herr C. mit einigen Winken über die Ver- beflerung der Grasplätze. Alles, fagt er, kommt dabey auf den Ertrag, auf die Ge-_ deihlichkeit des Gewächfes beym Viehe (bareablenefs) und auf das fıühe Hervorwach- fen deflelben an. Den Ertrag dürfe man jedoch nicht nach der Menge allein, fondern auch nach der Annehmlichkeit derfelben für das Vieh beurtheilen. So hätten z. B. im Frühjahr 1789, da die Haafen in feinen Garten gekommen wären, diefe unter allen den vielen vorhanden gewefenen Grasarten einzig und allein die weifse Binfe (June, niv.) ausgewählt. Ueber die Gedeihlichkeit feyen wir noch fehr wenig aufgeklärt; und in - Anfehung des frühern Hervorwachfens müffen alle Umftände in Betracht gezögen wei-. den: ihm habe es oft gefchienen, dafs dabey zwilchen Wiefen und Weiden ein grofser Unterfchied gemacht werden müfle (worin er gewils auch vollkommen Recht har), — (Gört. gel, Anz. 1801. St. 6. $. 49-53.) ) Pr N Ep Neon R iv Ferd. Bern. Vietz, M.D. Icones plantarum medico-oeconomico-technologi- carum, cum earum fructus ufusque deferiptione. Vol... — F,B. Vietz, der Heilkunde Doctor, Abbildungen aller medicinifch - ökonomifch -techno- logifchen Gewächfe, fammt der Befchreibung ihres Nutzens und Gebrauchs. Erfter Band, 4. Wien, itı der Ederfchen Buchhandlung. ı800. S. 222. ran ‚2 x En ER > A x h ; beffer als die.Hohenleitnerfehen. Der erfte Band enthält s1o Tafeln, und nach der Anzeige, die erfte Hälfte der überhaupt zu liefernden Medicinalpflanzen. Sie find alpha- betifch nach dem Apothekernamen geordnet, und gehen von Abrotanum bis Lactuca fylveftris. Die Erklärung zu jeder Tafel ift nicht ausführlich, aber bündig, Sie ent- _Hälr den devtfchen, franzöfifchen, 'englifchen, fo wie den gebräuchlichen. oflieinellen und botanifchen Namen, auch wohl, wenn es nöthig ift, mehrere Synonymen; den botanifchen Charakter der Gattung und Art; den Wohnort; die Anzeige und Befchrei- bung des gebräuchlichen Theils der Pflanze; die wefentliche Eigenfchaft, auf welcher die Kräfte derfeiben beruhen; und endlich die verfchiedenen Wirkungen und den Ge- - brauch. Der Text ift ın gefpaltenen Columnen, deutfch und lateinifch: felbft bey den- jenigen Gewächfen, die am ausführlichften behandelt find, beträgt er felten in einer Sprache mehr als zwey Columnen oder eine Quartfeite, und die Materialien find bey aller diefer Kürze wohl gewählt und deutlich beftimmt.. — (A, L. Z. 1800, Dec, Ne, 343: Ss. 509, 510,) “ ; z N 5,2 u —— Vi Kopenhagen u. Leipzig, bey Schubothe: P.K. A. Schousboe’s, Affeffors im Gen. Land. Oekon. und Kommerzcollegium, Mitglieds der königl. Dän! Gefell- „.fehaft der Wiffenfchaften in. Kopenhagen, Beobachtungen über das Gewächs- - reich in Marokko, gefammelt auf einer Reife in den Jahren 1791 - 1793- Erfter Theil. Mit (2) Kupfern. Aus dem Dänifchen überfetzt von Johannes. Ambroßus Markuffen. 1800. XVI. und 186. S. 8. (20 Gr.) Den Anfang diefer, aus den Schriften der königl. Dänifchen Gefellfchaft der Wif- fenfehaften belonders überferzten, Abhandlung machen allgemeine Bemerkungen über Clima, Boden und Staatsverfafflung, welche die traurige Lage jener [fo gefegneten Län- der beftätigen. _ Für Mineralogie ift in jenen Gegenden nichts zu thun, da das Mifs- trauen der Eingebornen keine Unterfuchung erlaubt; doch hat der Verfaller einiges über die Befchaffenheit des rohen Bodens gelagt. Merkwürdig ift es, dafs der rothe Eifenoeker, der ein ganzes Stück in.der Provinz Abda bey Safty färbt, daher es auch das rothe Land (Bled hamar) genannt wird, in mehrere Producte. detfelben, ‚als in Wachs, Gummi, Wolle übergeht, und befonders der leztern fo flark anhängt, dafs er weder durch Wafchen noch Bleichen fich verliert, und die. Einwohner diefer Provinz. fich immer, wenn ihre Kleidung noch fo rein ift, durch einen röthlichen Schein: derfel- ben unterfckeiden laffen. Der Verf. führt die Pflanzen, die er befchreibt, nach dem Linneifehen Syfteme auf, und in diefem Theile bis zur Enneandrie. Was fehon Wil- denow und Desfontaines, jener in den Speciebus, diefer in den der Flora arlanrica, beftimmten, hat er felten mit ausführlichern Befchreibungen begleitet; diels ift nur bey einigen, und befonders bey ökonomifchen Gegenftänden, als beym Weizen, beym Arganöl, beym Wein, und bey der Henna, gefchehen. Die neuen Arten har er, was fehr lobenswerth ift, wie Fabrieius die Infekten in feinen Supplementen, nach dem Orte befiimmt, den fie zwifchen den fchon bekannten Arten einzunehmen haben. In die- fem Theile hat er die Nummern nach Wildenow’s: Speciebus angegeben. Da der zweyte Theil exft fpärer zu erwasten, und die Ausgabe der Specierum noch nicht bis Mm3 - zu r Be & 7 - i Ri v Rd ki hä ’ zu den lezteren Claffen vorgerückt war: fo hat er die neuen Arten des zweyten Theiles hier antieipirt, ‘und die Infertions- Nummern nach der 14ten Ausgabe. von Linne’s Syftema Vegerabiiium beftimmt, : ta Reg, uhr N Im gegenwärtigen erften Theile find folgende Arten neu: Saı via insernupid (67 -68.): foliis interrupte pinnatis, ‚ \ F Im an - 280 r = 5 R RR! >. ae Im ziwezten Hefte: die Tollkirfche, .Arrora belladonna; die Hunds eterfilie, Au THusa-Cynapium; der Gifthahnenfuls, RanuncurLus Sechratusis der FE RES: Nachifchatten, SOLANUM nigrum;. der Seidelbatt, Darune mezereum; und "Taumel.- lolch oder Tolikorn, LoLIUM zemulenrum, Sa Die Abbildungen und Befchreibungen find vortreflich. Erftere erithalkeh fowohl- die ausgewachfenen Pflanzen als die einzelnen befonderen Theile derfelben:: letzte aber. deren ausführliche Naturgefehichte, Kennzeichen, Wirkungen, Beyfpiele und Mittel gegen diefeiben. Diele beyden Hefte machen das Ganze aus. , Als ein Anhang dazu foll noch die Darftellung der vorzüglichften efsbaren Schwämme erfolgen, ° “Auch ver oo fpricht der Vertafler, wenn er hinreichende: Unterftützung erhält, das Werk fortzu- fetzen, und noch andre, für Menfchen.und Hausthiere fchädliche, " obgleich’ nicht tür Menfchen tödtliche Giftgewächfe nach der Natur zu belchreiben, na Abbildungen . darzuftellen, wozu wir ilim alle nur mögliche Aufmunterung wünfchen, — N. A.d, B. LXL, 2. 8. 368. 69. een he | a ' . 4 X eh a PN a Die vorzüglichften Giftpflanzen Deutfchlands. Für den Be und Landmann, Vom Verfaffer der Abhandlung über das Lebendigbegraben. 8 dem bey Göpferdt, 1901. 44 8. (6Gr.) Kat Wir haben nichts dagegen, wenn dergleichen Gegenftände zur wie für alle Stände und auf verfchiedene Art Zur Sprache und allgemeinern Kenntnifs gebracht wer. den; indellen fehlt es bereits nicht an ähnlichen Schriften, wie gegenwäriige; noch können diefer befondere Vorzüge zur Empfehlung gereichen. Der Verfafler befchreibt _ die gewöhnlichen Giftpflanzen: den Srechapfel, die Wolfskirfche, das Bılfenkraut, die Hundspererfilie, den grofsen Schierling , Wajjerfchierling, unter den betäubenden; unter den ätzenden Giftpflanzen, im allgemeinen die gifrigen Schwämme, die Wollte, (EupHorsıa Efula), die Zeislofe, den Napell, den brennenden Hahnenfußs (RANUN CULUS feelerarus), und erwähnt noch von zum Theil nicht deurfchen; . nur durch us unvorlichrigen Gebrauch nachtheiligen, Pflanzen, der fchwarzen und weilsen. Niele- wurz, der Aloe, des Hollunders, der Hafelwurz, des Sevenbaums, der Zaunrübe, der ag Jalappe und Sennesblätter; alles in einem ziemlich feblerfieyen: und lesbaren Yoragr — A.L. Z. 1501, IV. Oct. No.282. S. 15. 16. - \ , BE Se IX. a Directions for eultivating the crambe maritima or Sea Kale fort the ufe ofthe table. By Will. Curtis, author of the Fiora Londin. $. London, printed _ by St. Couchmanon, and published by the author, 1799. 19 $. nebi- einem Kupfer, welches die erfte gute und vollfländige Abbildung eines Stengels des Meerköhls in Rückficht auf die Befruchtungs- und Fruchttheile enthält. Die jungen Ausläufer des Meerkohls,- der in England an den Küften hier und da wild wächtt; und vom Vieh gefreflen wird, dienen, fo wieder Spargel, gebleichr, aw einer angenehmen Speile für Menfchen, und werden von Vielen ‚noch fchmackhafter - gefun- I > - ; v VER € a 81 { —. gefunden, als diefer. Manzieht diefes Gewächs aus Saamen, oder auch aus Stücken er Wurzel, die die Dicke des Goldfingers und etwa 3 Zoll Länge haben. ö Im erften Jahre überläfst man fie der Natur, im zweiten aber bedeckt man fie im Februar oder März mit Erde, oder auch nur mit einem Topfe. Vier oder fechs Wo- _° h ? ; a AN Br ı u Der zweyte Theil macht die.eigentliche Flora aus, Herr W., legt in derfelben ein eigenes Syftem zum Grunde, welches blos auf der Anzahl der Stauhgelälse beruhen 2r Aus diefem Grunde finder man in den’erften 10-Rlaflen alle die Gewächfe, welche ı bis 10 Staubgefälse haben, ohne dafs auf Länge und Kürze, oder Verwachfungen, oder Gefchlechtsverfchiedenheiren Rückficht genommen worden. Die ııte Klafle enthält BR Gewächfe mit vielen Staubgefäfsen, das ift über Io, und die I2te Klaffe enthält de - Cryptogamiften. Obwohl die Aufzählung der Pflanzen nach der blofen Anzahl der Staubgetäfse feine Schwierigkeiten hat, weil die Zahl zu fehr veriirr, fo finden doch _ auch bey jeder andern Clafhification einige Schwierigkeiten ftatt, durch welche fich der Anfänger. hindurch arbeiten mufs. Und in diefer_Rückficht hat Rec, gegen dehier - zum Grunde gelegten Clafüficationen um fo ‘weniger einzuwenden, als dadurch en Wunfch realifirt wird, den er fchon feit vielen Jahren gehegt, und auch in diefer Zei. sung bey der Anzeige der Waizenbek »Schrankifchen Flora geäuffert hatte. Voran gehen die allgemeinen Eintheilungen der Gattungen nach ihren Ordnungen und Unterabrheilungen; darnach folgen die Charaktere der Gattungen in gedrängter” Kürze, wobey die dazugehörigen Arten fogleich hinzugefügt werden. Die Arren felbft find ebenfalls neben dem Namen mit einem kurzen Charakter, der bey [ehr vielenvon - der Natur hergenommen ift, veirfehen, indem Hr. W. fich mehr an diefe, als an die Schriftfteller hielt, weswegen auch nur fehr wenige Citate oder Synonyme vorkommen. Deflen ungeachtet find alle neuen Entdeckungen benutzt, und fehr viele Gattungen. _ find nach dem Vorgange neuerer Schriftfteller aufgezählt und geordnet, Bey fehr vielen Arten ift noch eine vollftändigere Befchreibung hinzugefügt. _Befonders find die Orchis- arten und die Carices, für welche Herr W. viele Vorliebe zu haben fcheinr, mit Fleifs ‚behandelt. Wir wollen nur einiges anmerken; die VALERIANA locufla führt mitihhen beyden Arten den Gattungsnamen FedıA, den auch andere Schrififteller mit VALE- RIANELLA vertaufchen. CAREX faxarilis Linn. wird hier mit einem Fragezeichen bezeichnet. Rec. hält die angeführte Art, der Befchreibung nach, für CAREX-praecox Jacgq., und ift überzeugt, dafs C. faxarilis Linn., fo wie deflen CArREXx loliacen, den ‘ 'dubiöfen Pflanzen beyzurechnen feyn. CAREX dubia No. 26. ift die von Schreber fchon längft benannte CAREX /padicen, die fchon in Elwert’s Fafiiculus vorkommt. _ Sollte derScirPpus Jeraceus No.2, wohl die ächte Linneifche Pflanze feyn? Willdenow definirt denfelben durch Jpicis zerminalibus. Die FEsTucA decumbens Linn. heilst hier MELICA rigida.. Die Aıra flexuofa und monzana hält Hr. W. für Spielarten, worin wir ihm nicht beypflichten können. Wir glauben vielmehr, dafs er die wahre A. mon- zana nicht gefehen habe, die nur auf hohen ‚Gebirgen, z. B. auf dem Broken, vor- kömmt. .PHaLarıs pbleoides ift hier zu PHLEUM gezogen, _GALEoPrsıs Galob- dolon Linn., die fchon fo manchen Gattungs- und Artennamen bekommen hat, wird hier GALEOBDOLON umbrofum genannt. Rec. glaubr, dafs ihr der Name LamıUm = Iuteum füglich gelaffen werden könnte. HyosErıs minimaL. führt hier nach Gärt- ner’s Vorgange den Namen ARNOSERIS pufılla und HYPOCHAERIS radicata wird, nach Scopoli, ACHIROPHORUS radicarus genannt. ANTHEMIS corula wird CHA- er MAEMELUM arvenfe nach Gärtner, fowieCARDUUS marianus, SILYXBUM marianum genannt. Die PETASITES ÄAybrida und oficinalis ftehen nech unter TussıLAGoO. 2 SENECIO renuifolius führt Hr. W. mit einem ? auf, wir halten ihn von S. erwcaefoius nicht verfchieden. Was ift das wohl für. ein.TRiFOLIUM montenum mit floribus ochro- leucis? In der Befchreibung von RANUNGULUS fardous wird nichts von den Borften erwähnt, welche diefe Pflanze fo fehr.characterifiren.-. Die Klalle der Cryptogamen it - K 18 B.: em Mit vielem Fleifse behandelt; fie enthält Euer Besen tae, en Filieinäe Median er exenuularae. Mulei calyperari,‘ frondof et ecalyprrati, beparich Die Algae-und 'Fungi machen @en Befchiufs. Von letztern find nur wenige vorhanden. Zuletzt find noch einige Additamenta und ein Index.hinzugefügt. In diefer Flora kommen einige von Hrn. W. ganz neubenannte und beffimmte Ge- wächfe vor, "deren Kennzeichen Rec. nach aushebt, um dadurch zur weitern Unterfu- chung Gelegenheit zu geben. Der Verfafler würde fehr wohl thun, wenn er die Ab- bildungen diefer Pflanzen in irgend einem ‚periodifchen. Werke mitrheilen wollte, Es find folgende: Rosa dubia. Fructus globofi glabri, peduncutis hifpidis. Stipulse petiolique tomen- tofi achleati. Folia ovata, acuta, ‚utrinque villofo tomentofa. Caulis aculeis fpar-_ fis ftipularibusque geminis fubulatis fubincurvis munitus. F lores Be Habitat ad colies. POTENTILLA collina, Caules adfcendentes Enbelscneen. ramofi. Folia inferiora quinata, '[uperiora ternata, fuprema fimplicia; foliola cuneiformia, fupra virıdia, fubtus albo-tomentofa, margine plana, verfusapicem incifa, ineifuris obtufis latiufcu- lis. Flores eorymbolo-- paniculati, eayeDBs fubtomentolis, Habitat ad colles, Maj. Jun. PHAScUuM macrophyllum, eaulefcens, foliis lanceolatis acuminatis, planis, erectis, in- tegris acuminatis theca quadruplo majoribus. Habitat in‘ eultis. Mattio, Dıpyvmovon barbulae. Sureuli fubramofi, foliis linearibus fubcarinatis, mucronulas . tis fabdecurrentibus, ficeitate eontortis; feta terminali, theca fubeylindrica ‚ Oper- ü eulo fuabulato erecto. Habitat in rupibus, - £ Hypxum faftigiarum. Surculis repentibus, ramis erectis, ramulis fafligiatis raris, in- eraflatis, foliis ovato lanceolaris concavis, falcaro - fecundis SREHNN,, integris acu- minatis, - Habitat ad colles fubhumidos inter ericas. LESKEA Solendens. Surculi vage ramofi repentes, ramulis erectis, as ovato - oblon- gis, acuminatis integris enerviis fubconcavis fparlis laxis fubpatensibus fplendenui- bus. Habitat in umbrolis. - Martie. JUnGEerMANNIA asris, Frondes adfcendentes ramofo - pinnatae, foliolis oblique cordatis geutis imbricatis, flipulis dentatis, mediis cordato - -ovatis, lateralibus aequalibus, Habitat ad rupes. Licuen montanus erectiufculus, laciniis fubdilatatis, Iacinulato - erifpis, fupra Aava- virefcentibus, fubras ochroleueis, bafı albis. Habitat ad terram in montibus. LicHhew myriophyllos, ineati- multifdus, fupra pallide (ulphureo - viridans!, hine inde nigricans, fubtus albido-rufefeens nigricansque, foliolis undique denfe congeftis, ° fubadfcendentibus, fab apice impreifis, implexo- imbrieatis, linearibus, fubdiche- rel punctulis atris fupra femiperforatis ‚ fubtus arro - fibrillofis, Habitat im E rupibus. Licuen fuliginofus. Frons diffufa multi fida olivacea, fupra fuliginofo - Alpen z feutel. lis eoncoloribus immerfis, ‚Habitat ad faxa. Noch haben fich in diefe Flora einige Pflanzen singelchlichen, welche AR dahin gehören. Es find Pflanzen der höchften Granit - und Kalkgebirge, nämlich Sor.- DANELLAalpina, PRIMULA minima und SILENE acanlis, Sie wurden dem Verfafler ? Nn2 von von einem Hın. Ringelmann unter der Verficherung mitgetheilt > dafs er folche in” jenen Gegenden gefunden habe. Ein folches durch falfche Ehre geben verdient öffentliche Rüge. — Salzb. med. chir. Zeit. ıg01. Beyl. z. No. $5.- $. 152-157. (Ich mufs aber geftehen, dafs ich dem ein wenig allzufreygebig erthei- ten Lobe nicht ganz beyftimmen kann. Rühmlicher Fleifs und Ermunterung verdie- nende Liebe zur Wiflenfchaft find allerdings in diefer Arbeit unverkennbar, ‘Ob aber ” ” die mit dem Syftem, den Gattungscharakteren und Pflanzennamen vorgenommenen Ver. änderungen den gleichen ungertheilten Beyfall verdienen? ob die als neu aufgeführten Pflanzen wirklich neu, und ihre: Befchreibung nach. den Regeln der Kunit verfertige ' fey? — — — das find Fragen, die wenigftens’ich nicht mir einem uneingefchränk- - ten Ja beantworten möchte. R.) an Er a 88 \ Lv Pr - LiR N , i Fr XII. a ee" i m RN . [ur a % ” Paris. Ausder Druckerey von Crapelet: Hiftoire des Chönes de l’Amerique, 1 . ou defcriptions et Figures de toutes les Especes et variet&s des Chnes del’ Amerique feptentrionale, confid£r&es fous les rapports de la Botanique, de. leur culture et deleur ufage. Par Andre Michaux, Membre Affocit de - Pinftitut national de France, de la fociet& d’Agriculture de Charleston, Caro- line meridionale, etc. 14 Bogen Text, 36 Kupfertafeln in Folio. 1801. Gegenwärtige Gelchichte der Nordamerikanifchen Eichen, an welche der Verfaffer k erft nach feinen zwanzigjährigen Reifen durch Afıen und Amerika die lezre Hand anle- gen konnte, ift die zwar langlanı gereifte, aber höchft vollkommene Frucht, welche nur der feine und durch Anfıcht der mannigfaltigften Gegenftände ausgebildere Geift eines folchen Naturforfchers (der jezt nach der Südfee mit dem Cäpitain Baudin die Reife unternommen hat) hervorbringen konnte, Unter der Auflficht feines Sohnes, ENTE den Ausnahmen. Nur mit Hülfe vergleichender Beobachtungen zwifchen dem jugend- )' lichen und fpäteren Alter laffen fich die Mittelarten zurückführen, oder verwandte Ars 7 ten unterfcheiden, Die Befchreibung ausländifcher, vorzüglich Amerikanilcher, Arten z waren . & ae 2 285 dr: waren bisher noch fehr mangelhaft aus verfchiedenen Urfachen. Botaniften, welche Amerika bereileren, ‘fahen zu wenig auf die Kennzeichen der Fructification ; vereinig- ten mehrere Arten unter einer Benennung, und liefsen Abbildungen von in Europa eultivirten amerikanifchen Eichen machen, die auffer ihrem Vaterlande längere Zeit die variablen Blätter des erften Alters behalten. ‘Um [eine Zweifel aufzuklären, fäete und verpflanzte der Verfafler nach [einer Rückkunft aus Amerika alle, welche er in ihrer Heimath beobachtet hatte, und erkannte fo die Abwechsiungen wieder, die feine Un- ' terfuchungen und Reductionen anfangs erfchwert hatten. Die Haupteintheilung entwirft der Verfafler nach den Früchten, ob fie geftielt oder ungelielt find; nach den Blättern, ob fie mir Spitzen verfehen, oder ohne diefe find. Da bey manchen Arten die Früchte erft im zweyten jJalıre reifen, bey andern, wie gewöhnlich, im erften oder innerhalb _ fechs Monaten; fo gründet fich auch darauf, als auf einen Hülfs - Charakter, feine neue Eintheilungsmerhode, die wir hier, etwas abgekürzt, mittheilen wollen: I. QUERCUS obrufiloba, e "Fol; adultae plantae ; A 42. saacrocarpas Kae Fol. lobati. - 33. Basar 5. 8 , $ E a er a . “ 2 | a PR alba: pinnarifda. : — repandas a ET s Je. Prinus: paluftris. Fructus peduncalati. £ SHE 0 monticola. : Fol, dentatis, — = acuminata, Fructificat. ©. a - — romenvofa, ‚virens (biemis). Phellos: fylvarica. — maritime. — pumila, - \ ILBELTRREFERTERERLLEEIITREEN Fol. adultae plantae fera- Fol, integr a su „> IE! einevea. “ı ceo-mucronatis; | —- imbricaria, VE ET Se = . obtuhfolia. aguarica. ws ‚nigra. . -rincroria :_ angulofa. — finuofa. zriloba. Banifteri. ‚falcara. Caresbaeis -coccinea,. 7 palnftris. Fol. .breviter lobatis. > it * rx ne i Ei “ Fol. profunde multi- E- N fidis, or °, ER fubfefhiles. Fructificar. JS, ein anderes. Liebhabern,, die vielleicht nicht fo gelchwind,, als fie es wünfchen, die- fes Werk bey der Hand haben, und doch ihre Amerikanifchen Eichen darnach berich- tigen. wollen, dürfte wohl durch unfere fpecielle Anzeige der Arten auf dem möglich 'Nn3 * kürzeften < # a Te ı 4 ; un $ : EN Be um kKürzeflen Wege dazu geholfen werden. Zum Voraus müflen wir bemerken, dafs aufler- den fpeviellen Differenzen und den untergefezten Schriftftellern, ‘welche mit grofser Vorticht ausgewählt worden, alle übrigen Befchreibungen und Bemerkungen durchaus ° in franzöfifcher Sprache abgefafst, die Kupfer untadelhaft, - von der Meifterhand eines Kedoute gezeichnet, und von Plee fehr rein geftochen find. Sie ftellen Blätter, Früchte, öfters auch Blüthentheile und ganze Zweige, gröfsentheils ausfchattirt, vor; manchmal auch nur leichte, aber,naiurgerreue, Umnifle. Aufler einiger Abweichung in der allge- meinen generifchen Beftimmung von der Linneifchen liefert der Verf. durchaus neue und eigene Charaktere von folgenden Arten: Tab. I. Quercus obtufiloba, foliis fub- tomentolis, profunde firiuato-lobatis, lobis retufis; bafi acure cuneata, fructu mediocri; cupula craterata; glande brevi-ovata. (O. ftellata Wangenh. fig. 15.) Canada, Neu- england, bis nach Flerida hin. Vortrefliches Holz, reichl. Früchte. Die Amerikaner willen , ungeachter tie diele und die’weilse Eiche mit einerley Namen belegen, fie den- noch bey dem verfchiedenen Gebrauche fehr gut zu unterfcheiden. T. 1L- II. Quer- cus macroearpa, foliis fubtomentofis, profunde Iyratimque finuato -lobatis: lobis obtu- fis, [uberenato-repandis; frucru maximo; cupula profundius exarata, fuperne crinita; glande turgide ovata. Sie liefert gutes Holz, und wächfet in hochliegenden Gegenden, auf dem Alleganifchen Gebirge, Kentucky u. f. w. in Thon und Kalkboden. Ihre Früchte gehören unter die gröfsten. T.1V. Quercus lyrata Walt., foliis fubfefilibus, glabris, lyrato-finuofis; fummitate dilatata, divaricaro -triloba: lobis acutangulis,-ter- - minali trieufpide; cupula depreflo-:globofa, muricato-fcabrata; glande fubtecta. Im mit- täglichen Carolina und Georgien an Ufern grofser Flüffe, oder inundirten Stellen. Auch in trockenen Boden angebauer, übertraf he an Schnelligkeit des Wuchfes alle übrigen, T. V. Quercus alba, foliis fubaequaliter pinnatifidis; laciniis oblongis, obtufis, plerum- que integerrimis ; fructu majusculo, cupula craterata, tuberculofo fcabrata; glandeovara, Der Verf. unterfcheidet: Quercus alba pinnarifida Fig. 1. (Wangenh. fig. 6.). Sie wächler in Canada bis nach Florida. In Rückficht ihrer Nurzbarkeit vergleicht fie der Veıf. mit unferer Sommereiche (Q. pedunculara). Man gebraucht das Holz wegen [ei- ner grolsen Biegfamkeit vorzüglich zum Häufer - und Schiffbau, " Der Gefchmack der Früchte ift füfser, als von den übrigen Amerikanifchen Arten. — Und Quercus alba finuata Fig, 2., wohin die von Du Roi gelieferte Abbildung Tab, V. fig. 5. der weilsen Eiche bezogen wird. Diefe kommt häufig in den Wäldern von Carolina und auch in den europäifchen Plantagen vor. Tab. VI-1X. Quercus Prinus, foliis oblongo ovalibus, acuminatis acutisve, fubuniformiter dentatis; deciduis;5 Cupula craterata, fublquamofa; glande ovara. Der Verf. unterfcheidet: Quercus Prinus paluftris, foliis longiufcule pe- tiolatis, obovalibus, fructu magno; cupula modice concava, confpieue [quamola Tab, VI. —: In niedrigen, feuchten, fchattigen Gegenden von beyden Carolinen, ‚Georgien : und Florida. Eine von den fchönften und höchften Eichen (70.-90 Fufs) im miträgli- chen Amerika; die Früchte find grofs, und zur Maftung vortreflich, das Holz fein und zähe, in kleine Sräbe zu Flechrwerk theilbar, — Quercus Prinus (Marsh) monti- cola, foliis brevi-petiolatis, fubrhombeo- ovalibus; fructu majnsculo; cupula turbinara, fcabrofa , glande oblonga. T.’VIL. — VonMafsachufetsbay bis nach Virginien, in bey- den Carolinen auf hohen Bergen, Das Holz ift fo gut, wie von der weilsen Eiche; die Rinde zur Gärberey vortreflich; Früchte bringt fie im Ueberfluls. Nach unferm Verf,‘ verdiente diefe Art, wenn fie auch nicht fo hoch wird, als erftere (fie erreicht nuro- so Fuls Höhe) dennoch vor allen in Europa angebaut zu werden. — Quercus Prinus acuminata, foliis longe periolatis, bafi obtufis, acutilfime ferratis; fruetu mediocri; cu- pula fubhemisphaerica T. VHHL — Am $ee Ontarie, auf den Alleganifchen Gebirgen, ' a „ u Se - f “ > -. Der y — .237- - in gleicher Temperatur mit dem nördlichen Euröpa,. und eben defswegen zum Anbau und wegen ihrer vortreflichen Eigenfchafren zu empfehlen. -Höhe 70 - go Fuls. — Quercus prinus pumila (humilis Marsh.), foliis modice petiolatis, fublanceolatis, fubtus glaueis; fructu praecedentis Tab. IX. — Virginien, Carolin. Nur 3 Fufs hoch. — Quercus Prinus tomentofa, foliis [ubfefilibus, obovalibus, dentibus obtufifimis; fub- tus tomentofis. Tab. IX. fig. 2. In feuchten, niedrigen Ebenen, Vielleicht gehören dahin, wie in Frankreich, auch unfere kaftanienblätterigen angebauten Eichen. — T.X-Xl Quercus virens Ait., foliis perennantibus, coriaceis; ovato-oblongis; junio- ribus dentatis, vetuftioribus integris; cupula. turbinata, [quamulis abbreviatis; glande _ oblonga. Im unteren Virginien bis nach Florida, längs dem Mifhfippi, nicht weit vom _ Meere. Auch auf Infeln, an Seeufern im fandigen, mit Thon vermifchten, Boden, Die See-Eiche widerfteht allen Würmern; fie wächfer da, wo keineandere fortkommen . würde; ihr feftes, nützliches Laub gewährt undurchdringlichen Schatten. Früchte und Holz find beyde vorzüglich; lerzreres wird. zum Schiffbau allem andern vorgezogen, . T. XIL XII. Quercus Phellos, foliis lineari-lanceolatis, inregersimis, glabris apice fetaceo -acuminatis; junioribus dentatis aut lobatis; cupula fcutellata; glande fubrotunda, Der Verf. unterfcheider: Quercus Phellos fylvatica (Wangenh. fig. 11.), foliis angufto - lanceolatis, utringue acutis deciduis T. XH. — Sie wächfet durch ganz_Neujerfey bis nach Florida auf feuchtem Boden. Das Holz wird ftark gebraucht. In den Gärten zu Trianon fand der Verf. noch einen fehönen Baum davon, 45 Fufs hoch. — Quer- eus Phellos maritima, foliis latinfcule lanceolatis, perennantibus Tab. XIII. fig. 3. Ca- rolina. Vielleicht eine befondere Art, die bey der geringen Höhe von 3 Fufs -fchon fructihieirtr. — Quercus Phellos pumila fruticulofa, foliis.oblongis, bafı obtufis T. XII. fig. 1. 2. Sehr klein, auslaufend und eine Spielart von Q. pumila Walt. — T. XIV. Quercus cinerea, foliis petiolatis, lanceolato - oblongis, acutis, integerrimis; fubtus- einereo -pubefcentibus, cupula feutellatra, fquamis marginalibus introrfum maniseftis, glande fphaerica ; (Q. phellos Linn. humilis Walt. Q. phellos ß. Ait.) Ungefähr 15-20 Fufs hech; von fchlechtem Anfehen und Wuchs. Die Blätter der zweyjährigen Pflanze fig. 3. weichen fehr auffallend von den übrigen ab. T. XV. XVI. Quercus imbricaria, foliis fabfefülibus, ovali oblongis, acutis, integerrimis, fubrus pubefcentibus; fructu praecedentis; fquamis cupulae paulo majoribus. Auf den Alleganifchen Gebiigen. Des Holzes bedient man fich zu Sparren und Dachlattren, T. XVII. Queicus laurifolia, foliis fubfefilibus, ovali-lanceolatis inferne in acutum anguftatis integerrimis; glabris, eupula fubturbinata; glande fubglobofa, 60 Fuls hoch. Im miträglichen Carolina und Georgien, Das Holz ift zwar gut, aber nicht der nördlichen grünen Eiche gleich. Eine Baftartart aus dieler und der folgenden, mit ftumpfen Blättern, Quercus laurifolia hy» brida T-XVIIL T, XIX. Quercusaquatica Catesb., foliis obovali-enneatis, bafı acutis; {ummitate fubintegris varieve trilobis, glabris; cupula modice craterata; glande fubglo- bofa. (Q. nigra Linn. Q. uliginofa Wangenh. fig. 18.) Von Maryland bis Florida, in niedrigen, über[chwemmten Gegenden. Es fpielt wohl keine andere Art fo'abwech- felnd in ıhren Blättern, wie diefe. Wenn fonft nur die Blätter in verfchiedenem Alter verfchieden find, da zeigen fich hier auf demfelben Stamme, bald ftumpfe bald gefpitzte T.XX., bald lanzettförmige, bald ausgefchweifte T.XXI., dadurch felbft Aiton im hort. Kew. verleiter wurde, fie mit eigenen Namen zu bezeichnen. Man verwechfelte fie auch fonft wohl mit der fehwarzen Eiche. Quercus denrata Bartram., die ihr Laub-den Winter durch behälr, und auf Sanddüren wächfet, gehört als Spielart dazu. Das Holz wird zwar nicht fehr geachtet, könnte aber, zur rechten Zeit gefällt, eben dadurch bef- fer genützt werden. Tab. XXI. XXI. Quercus nigra Catesb,, foliis coriaceis, cunea- ; Ey ul 3 118 1 x : 4 Ben Er » r x ce . 4 7 ‚tis [ummitate dilatata retulo -fubtrilobis, bafı retufis, - fabtus- rubiginofo- pülverulentisz eupula turbinara, fquamis apice obtufo- feariofis; glande brevi ovata. (Q. nigra 6. Linn. Wangenh. fig. 13.) Ihre Blätter find auffallend gröfser und [ehr nach vornen ausgebrei- | u ter. Neujerfey, Florida, Maryland. In dürrem, fandigem Boden erreicht fie 30 Fuls Höhe. Das Holz wird nicht‘ geachtet. T. XXIV-XXV. Quercus tineroria Bartr., foliis petiolatis, fubtus pubefcentibus, laro-obovalibus, leviter et fubrotunde lobatis, bafi obtufis; cupula fubfeurellara aut turbinatas glande depreflo-globofa aut ovata. - Der Verf. unterfcheidet: Quereus tinetoria angulefa, foliis leviter lobatis, lobis angulofis z cupula fubfeutellata; glande depreflo-globofa (Q. nigra Marsh.) T. XXIV.-— ‚Auf hohen, freyen Gebirgen von beiden Carolinen, Georgien, Penfylvanien, In lezterer Provinz benennt man diefe, aber unrichtig, die fchwarze Eiche, die im trockenen Sande und in niedrigen Gegenden, dagegen erftere-nur auf gutem Boden fortkommt. Bärtram fand ın Georgien Bäume von 6-10 Fuls Stärke im Durchmefler, und von 60- 80 Fuls Höhe. Die Rinde liefert eine gelbe, unter dem Namen Quereitron bekannte Farbe; aufler ihrem allgemeinen Gebrauch zur Gärberey, dient das Holz noch zu ver- fehiedenem ökonomifchen Gebrauch, . wenn gleich an Güte unter der weilsen Eiche. — Quercus tineroria finuofa, foliis profundius fimuofis, cupula 'turbinata; glande ovata T. XXV. berrachter der Verf. als eine Spielart, “die in niedrigen Gegenden von Caro- -lina und Georgien fich finder, ünd wohin er Q. nigra Du Roi T. VI. fig. 1. Wangenh. fig. 16. bezieht. T. XXVL Quercus triloba, ‚foliis petiolatis, oblonge euneatis, [um- mirate lobato- tricufpidibus ; fubtus eximietomentofs; cupula fcutellata ; glande globofa. Durch ganz Neuengland bis nach Georgien hin. Sie kommt auch in fchlechtem Grunde fehr fehnell fort, und er wächfer zu einer Höhe von 50-60 Fufls. Die erften Blätter weichen fehr von den fpätern ab. Zu lebendigen Befriedigungen und Verhauen wird diefe, wie die zunächft folgende, empfohlen. T. XXVIl. Quercus Banifteri, foliis longe petiolatis, acutangulo- quinquelobis, margine integris; fubtus ecinereo - tomento- fis; eupula fubrurbinara; glande fubglobofa. (Q. ilicifolia Wangenh. fig. 17.) Neuyork, Neujerley, Maflachufersbay. In kaltem, thonigen Grund 6-9 Fufs hoch. T.XxXVIE Quercus foliata, foliis longe petiolatis, -bafı obtufis, divaricatim fubpalmaro - lobaris;. fobis fubfalcatis; cupula crazeriformi; Bande globola. .(Quercus rubra montana Marsh.) Virginien, Florida. In der Jugend lälst fie fich fchwer von Q. tuiloba unterfcheiden. T,XXIX- XXX. Quercus Catesbaei, foliis breviflime petiolatis, bafi in acurum angufta- tis, fubpalmato lobatis: lobis interdum fubfalcatis; cupula majuscula, fquamis margi- nalibus introflexis; glande [ubglobofa. Maryland, Virginien, Carolina, auf trockenem, dürren Grund. 30-40 Fufs hoch. Linne bar_diefe (Catesb. t. XXXIIL.) mit Q. rubra verwechfelt. T. XXXI-XXXII. Quercus coceinea Wangenh.. (fig. 9.), foliis longiffime petiolatis, 5-7. lobis: lobis dentibusque accutiflime angultatis ; cupula turbinata, infigni- ter [quamofa; glande brevi -ovara. Virginien,, und in hohen Gegenden von Carolina. Das Holz wird der rorhen Eiche nach vorgezogen. 75-80 Fuls hoch, Wangenheim lehrte zuerit beyde Arten genau unterfcheiden. Seine Abbildungen von Blättern. wer- den fehr gerühmt, weniger die Früchte, T. XXXIIL-XXXXIV. Quercus paluftris Du Rei (T. V. fig. 4.) folis lopge petiolatis, profundius feptem lebis; finubus latis, lobis oblongis, acute fubdiyifis; fructu parvo; cupula feutellara, laevi; glande fubglohofa.. (Q. paluftris Wangenh. fig. 10.) Neuengland bis nach Virginien, auf den Alleganifchen Gebirgen. Wegen ihres zähen und feınen Holzes wird fie zu allerhand kleinen Arbei- ten verbraucht. Ihre Höhegibt auch der Verf.. 30-40 Fufs an. Am wenigften varii- ren hier die Blätter, defswegen erkannte der Verf. im Lande der Illinefen, wie in _ Penfylvanien, in Frankreich wie in der von Du Roigelieferten Figur, ihre Bildu \ BR 1 BREREEUR " verän- ngun- Werändert wieder. T. XXXV- XXXVL. "Quercus rubra (Wangenh. fie. I, foltis longe petiolatis, glabris, "7-9. lobis: lobis brevibus,. dentibus angulisve acutiflimis ‚ finabus fubacutis; fructu majufeulo, cupula [curellata fuhlaevi; glande turgide ovara.. . Von Canada bis nach Geoigien, jenfeit dem Zlesanglehn Gebirge. Sie wächfer fehnell i im Sandboden, auch in kaltem, eifenhaltigem. -Schon in Zeit von 10 Jahren mifst ihre Höhe 30 Fola, endlich 90. - 100. Die Borke wird gar von Adrapäilshen, zes in ‚Amerika unferer BuBE Finde zogen, n 2 Kurze Nachrichten. > a. Vermilfchten Inhalts, Labillardi@re bekommt einen Platz im Nationalinftituf. - “ Paris, Das'Nationalinftirut hat in feiner Sitzung vom Sten Frimaire den durch PHeritiers Tod in der Section der Botanik vacant gewordenen "Platz durch B: Labillar- dıere wieder befetzt, Er hat den. Ruf eines berühmten Naturforfchers , und ift. bereitg durch feine Schriften, feine Reife mit /a Perouf, und durch die anfehnliche Bereiche- ‘rung, welche die Sammlungen des naturhiftorifchen Mufeums’aus fremden Weltgegen- den durch ihn erhielten, aufs vortheilhafiefte bekannt, , Coaspiranten waren "B:auvois und de Candolle. . en 4 “ Botanifcher Garten. zu. Madrit. Der königl. botanilche Garten zu Madrit hat eine ganz neue Organifation le: 'Cavanilles ift gegenwärtig Director deflelben. Das Local wird vergröfsert, und es werden Anftalten getroffen, Pflanzen, die bisher nur in den füdliehften Himmelsttri- ‚chen gediehen, durch allmählige Verpflanzung zuerit nach den canarifehen Infeln und ‚dann nach Andalufien, an das Klima- von Madrid zu gewöhnen. Man verdankt diefs dem für die Botanik fehr eifriglorgenden Sıaatsminilter de “ Ceyallos. ; z Botanifeher Garten in Aegypten. ‚Zu.den mancherley öffentlichen Anftalten, welche die franzöfifchen Beiete, und Künftier in Aegypten geftifter haben, gehört ein botanifcher Garten, worin die franzö- he Gewächie mit gutem Eıfolge gebaut werden. A L. 2. SID, Int. No. 30. 3.245. o In den Dil. a for the Year 1797. befinder fich Rob, Mar et s Nach- trag zu den Meflungen von Bäumen, die in den phil. Transacr. von 1759 abgedruckt "find. Diefer fleilsige Beobachter fetzte bey feinen leit 1719 angelegten Pflanzungen die Mefflungen ds Umfangs ver[chiedener Bäume fünf Fufs hoch über der Erde fort, “and fand dabey manche intereffante Refultate, wovon wir hier nur einige wenige aus- heben können. Ueberhaupt fand er, dafs d.s Verpflanzen der Bäume ihren Wachs- thum auilerordentlich befördert. Von Eichen, die 1719 aus Saamen gezogen wurden, Oo und rn 290 ee 5: 27 ER und unverändert.an einer Stelle blieben, war die dickfte 1795. 5 Fuls 65 Zoll im > Be fang, während die ftärkfte der 1735. verpflanzten Eichen fchon 8 Fufs 8,5 Zell hielt. Eben fo war’die ftärkfte von Buchen, die 1733 aus Saamen gezogen wurden, 1795 nur 6 Fufs 9 Zoll, während die ftärkfte der verpflanzten 7 Fufs 5,5 Zell hielt, ungeachtet ‚die $ Jahr jünger war. Mehrere praktifchökonomifche Regeln übergehen wir, und be- merken aus der Tafel über das Wachsthum verfchiedener Bäume, nur noch eine Eiche, die 2580. 4 Fuls, ‚1760. 15 Fufs 2% Zoll, und 1781.16 Fuls 5% Zoll im Umfange hielt, folglich bis in ihr zweyhundertjähriges Alter noch an Dicke zunahnı, undene - Ceder, die 1748 'nur einen Fufs hoch war, 1777. 3 Fufs 1-% Zoll, und 1795. 6 Fuls 1-5 Zoll im Umfang hatte. (Es mülste in mancher Rückficht lehrreich feyn, von ver- fchiedenen Gegenden über mehrere Bäume einer Gattung Beobachtungen ihres tr chen Wachsthums von ihrera Hervorfproflen bis in ihr höchftes Alter, nebft Bemerkun- gen über die Umftände, die auf ihr Wachsthum Einflufs haben konnten, zu erhalten.) Ki . Vor kurzem hat N. Kalugin zu Moscau für eine neue Erfindung, trockene Stoffe mit Brenneffelfafre dunkelgrün zu färben, von feinem Monarchen ein Gefchenk von - 500 Rubel, und das Verfprechen erhalten, in einer der Krone gehörigen Manufaktur auf eine feinen Talenten angemeilene Weife angeltellt zu werden. N i ne Te und EL Der Graf Alexis Razumowsky fchickt gegenwärtig einen jungen hoffoungsvollen Botaniker, Redowsky, nach Taurien, und in die kaukafifche Statthalterfehaft, mir dem befondern Auftrage, für den Hın. Prof. Sprengel in Halle Moofe und andre Kıyptogamiften zu fammeln. Da der Kaukafus höchft wahrlcheinlich fehr reich an Moo- fen und Flechten ift, und wir die Cryptogamiften Afiens fo gut wie gar nicht kennen, fo läfst fich von diefer Reife eine [ehr ergiebige Ausbeute für die Botanik hoffen, y Unterm Igten Dec. 1800. fchrieb Brouffonnet, von $. Croix auf Teneriffa, dals er für die Naturgefchichte fehr vieles. gelfammelt und beobachtet habe. Er wird eine Befchreibung der feltnern auf den Canarifchen Infeln fich findenden Pflanzen heraus- geben. Die merkwürdigfien davon mögen wohl der Convorvurus foridus und feoparius feyn, von welchen das den Aerzten und Künftlern bekannte Rofenholz, lignum rhodium, herkommt. Dieles Holz, das anfänglich durch die Holländer in den Handel kam, wurde einzig ans den Canarifchen Infeln bezogen, allein die Kenntniffe, die man - bis dahin von dem Baume hatte, von welchem es herftammt, beruhten auf blolsen Muthmafsungen. - n 34 Rn Die feit Hrn. Dr. Joh, Hedwig’s Abfterben erledigt gewefene Profeffur der 'Bo- tanik in Leipzig, ift deffen Sohne, Hrn, Dr. Romanus Adolph Hedwig, welchem zeit- her die Adminiftration des botanifchen Gartens übertragen war, mit 200 Thlrn. jährli- - chen Gehalts ertheiler, auch in dem bot. Garten Veranftaltung zu einem neuen er- weiterten Gewächshaufe ‘getroffen worden, die aber wahrfcheinlich, wenigftens an die- fera Orte, fo bald nicht ausgeführt werden dürfte, er ME TO een Er Pe — Ueber die Art, Zucker aus den in Europa einheimifchen Pflanzen, befonders ‚aus den Runkelrüben, zu ziehen, _ ; EIER Nach einigen allgemeinen hiftorifchen Bemerkungen folgt der von einer Commifhion an das Nationalinftitut erftattete Bericht,über die derlelben aufgetragene Wiederholung des Achardichen Verfahrens. Es zerfällt in drey Theile; 1) Nachricht von den ver- fuchen über den genauen Zuckergehalt der in Frankreich gebanten Runkeln. 2) Veber das Achardifehe Verfahren. 3) Verfuche über die Verbefferung deffelben. Die fran- zölifchen Chemiker zermalmten die Rüben ungekocht und prefsten den Saft aus, wo fie mehr Rohzucker erhielten, der weniger gefärb: war, als beym gekochten Safte, - Auf das Göttlingilehe Verfahren, die Rüben vorher abzuwelken und alsdann den Zuckertheil mit kaltem Waller -auszuziehen, 'refleetirren fie nich, — Aunales des- Arıs er Manu- » faszres’ Tom. IL No, I$. Ei Scannagati (vormals Custos vom betanifchen Garten zu Pavia) it dem Prof. Yitmannals Adjunct mit 2000 Lire Gehalt beygegeben worden. Auszug aus Briefen von Genf d. d. 22. Jen. 1802. Vaucher hat ein zweytes-Memoire über die Befruchtung der Conferven fertig, worin er die ganze Gefchichte diefer merkwürdigen Befruchtung erzählt und fchilderr, Faft jede Art hat ihr befonderes Verfahren bey diefem Actus,. — S$Sennebiers, Hu- ber und de Saufflure machen Verfuche über das Keimen in den ver[chiedenen Luttar- ten und unter andern Umffänden: fie werden noch viel Neues darüber liefern. —- De Can- dolle hat l’Heritier’s Herbarium für 1600 Livres gekauft, und gibt eine Monographie der Gattung ASTRAGALUS heraus, 7 - In Spanien wird unter den einzelnen Zweigen der Naturkunde die Botanik am eif. tigften berieben. Befonders ilt für diefes Fach, neben Cayanilles, deffelben Gegner, ' D: Cafimir Gomez Ortega, Prof. der Botanik und der Pharmazie, damals noch Auf. feher des bot. Gartens, feit einigen Jahren unermüdet, den Vorwurf der Unthätigkeit, ja felbft der Unwiflenheir, den man ihm öfters gemacht hat, zu widerlegen. Am Jahr 17399 vermehrte er die 1797 angefangene Novarum plansarum Horzi Regii boranici madri- tenfis d.feripsionum desades cum nonnullis sconibus mit dem ten und $ten Hefte, die wie. derum eine beträchtliche Menge noch unbekannter Pflanzen enthalten, Viele, die ihn "genau kennen, wollen behaupten, dals diefe Arbeit feinem Schwiegerfohne, dem be. kannten Hipp, Ruiz, gehöre; nach andern ift er blois fein Gehülfe. Zugleich arbeiter dieler leztere mit Jofeph Pavon an der Flora perwviana et chilenfis, nachdem fie Peru und Chili gemeinfchaf:lich mit einander bereifet haben, Der zweyte Theil derfelben (1799) enthält 257 Belchreibungen von Pflanzen mit 116 Kupfertafeln, die 203 bisher noch nicht befchriebene Pflanzen, nach ihrer natürlichen Gröfse, Gefalt und Farbe . darftelien. Unter diefen find neun Arten der Cinchona von den peruvianifchen Gebir. gen: fechs andre neue Species follen im folgenden Bande geliefert werden. Darunter ift eine, die, wenn man Einfehnitte in die Rinde macht, eine gımmiharzige Subftanz giebr, welche an Farbe der Milch gleicht, und fowohl zur Arzney, als auch zum Fär- ben brauchbar if, el z ; Oo ; Das En 292 ae Eh Be. : 7 u ‚Das wichtigfte. botanifche Werk, ‚das im Jahr 1800 erfchien- - Kira .Syffema ‘bot vd nicum Linnaeano anomalifticum, five de Anomaliis planterum, quae in „Syftemate Linnacano obfervantur , auct. Vince. Alph. Lorente. Der Verf., Prof. der Botanik, zu. Valenzia, der lich‘ durch di” nova generum Polygamiae claflipcarie eine bedeutende Stelle unter den Botanikern feines Vate-iamdes erwarb, erklärt hier (wie bey uns A. W. Roth), alle Anomalien der Species des Linneifchen Pflanzenfyftems, welche den Anfängern ER Studium fo fehr erfchweren, auf eine zweckmäfsige Weile, Zugleich hat der Verfafler feinem Werke eine genaue Befchreibung des generifchen Charakters von PHOENIX dacrylifera L. und CHAMAEROP3S 'humilis L. beygefügt. nifchen Botaniker vergl. Link’s Reife S, ııı. und das en encyel, v1. N N Seitdem der Abbe Cavanilles, Intendant des königl. botanifchen Gartens zu Madrid, Orteya’s Lehrftelle bekommen hat, ift das Stadium der Botanik jetzt allge- meiner in Spanien geworden, und C, hat den "Sommer über an 300. Zuhörer, _ Auch hat er einigen felbit Gefcehmack an dem [chwerften Theil, an der Cryptogamie, "beyge- bracht, fo dals drey feiner vorzüglichften Eleven, de Dr. Clemente, Mariano Lag afes und Donato Garzia, eine „Introducion a la Cryprogamia de Espanna in den Annales de Ciencias narurales (wov on. fchon 14 Hefte erfchienen find) haben abdrucken lalTen. Herr Cavanilles hat nun fein grofses botanifches Werk (Icones.erc.) mit dem’6ten Bande gefchloffen. Er hat indeflen angefangen, und wird hierin fortfahren, neue, feltene, oder merkwürdige Pflanzen in den erwähnten Annales zu befchreiben, (Ueber die obgedachten fpa- Von der fo reichhaltigen Flora peruviana er chilenfis von Pavon.et Ruiz ift, den Pro- : dromus nieht mitgerechnet, nun fchon der dritte Theil,, wie, die beyden vorigen, mit vielen Kupfern erfchienen, Fe "R an + Italiänifche botanifche street f € Coltivazione e racco!ta dell’ oppio, del Sig. Gio. Ball (aus dem XIVten Band der Transact of the Soc, inftit. at London for the encourag. of arts, manuf. et PR —_ - Opuscoli feehi XXI. ». (1801.) p. 70-72. Della Rıfına elaftica, Discorfo zecitato nel R. Giardino Botanico di Meffico il giorno! 2. di Juglio dell’? Anno 1794. Dal Prof. D.: Vincenzo de Cervantes, Era dallo Spagnuolo — Opuscal füelri, XXI, 2. (1801.) p. 97-120. 4RT Maniera d’ eftrarre lo Zuechero dalla-Bieta--Rapa, del Sig. Gio. Taylor. Tratta dal Vol xVill. delle Transazioni della Socierä delle arti etc. di. Er — "Opufioli Fa ; XXI, 2. p. 120-123. Stromento e Metodo per eftrarre I’ Oppio dei Papaveri. DelSig. GuglielmoDevis. QY rans. - ofıhe Soc. of Arts, Manufaer. etc. Vol XVL.)’— Opuscoli feehi XXL, 3. p: 208. Efperienze ed Offervazioni per determinare !influenza dell’ Öffigeno fulla germinazione, del Dottor G. Carradori. — - Opuft, Seelti XXI, 5. (1301.) p. 315-3320, Memoria del Dottor Ginfeppe Correa de Serra fopra una Selva fortomarina fulle cofte orientali dell” Inghilterra, (Philof. Transact. 1799.) — Opuscoli HER XXI, 5. (1801, 2 p- 342-349. Aare Metodn d’inearbonire la legna,. propofto dal C. Be e (Mem. des Soc. fav. u litt. de la Rep. Franc. Tom. IL.) — Opuscol Seelti XXL 5. p- 350, > ’ ; hr el = a Son y 2 'Dell’ Origine del Carbonio che entra elle: Piante, di Giambatifta da San Martino — : Memorie di Mat. e Fisı della Soc. Tal. VIII, 1. Art. 4. "$ulla eoltivazione delle Patate e loro ulo. Iftruzione di Carlo Amoretti Bibliotecario nel Ambrofiana ete. — 8. Milano, preflo Galeazzi, 1$oI. con una Tavola in Rame, $umma plantarum quae hactenus innotuerunt set Linnaeana per genera et fpecies . .digefta, illuftrata et defcripta a Fulgenrio Vitmann Ab. Vallumbros. etc. a v1. $. Mediolani, 1902. Hat eigentlich folgenden Titel: Summae plantarum a Fulgenrio Vitmann in lucem editaean. 1789. fupplementam, Tom. I. Mediolani, apud Pirotam et Malperum 1802. Del Modo di propagare, allevare, e vegolare i Gelfi. Sagg gio di Agricolt ura pratica äi Carlo Verri, milanefe, 8. Milano, preffo Pirotta e Maspero. 1801. 9: 136. Ifituzioni di Botanica pratica a comodo di quelli, che fi applicano alle feienze mediche, di Domenico Nocca, Pröfeflore nell’ Univerfitä di Pavia. 8. Pavia, per li Eredi di Gius. Galeazzi, ı80I. p. 364. "Ein für Apotheker und junge in der Botanik nicht hinlänglich bewanderte‘ Aerzte - ziemlich brauchbares Werk. So viele, und beflere, folche Arbeiten auch in Deurfch- land exiftirten, fo hatte doch, meines Wiffens, Italien:noch keines aufzuweifen, und daher kat Hr. Piof. Nocca durch diefes Buch eine verdienflliche Arbeit geliefert. - Elenco delle Piante fpontanee, che nafcono nel territorio di Vicenza, 8. Milano, preffo 'Tofi, 1802. pae. 58. - Ein junger. Bee arüjtee handen Boraniker‘, Gau, eppe Marzati, it der Verfaller dieles\ Verzeichniffes. i Der ER Mauti s wird auf Koften der Regierung in ein paar Monaten mit fei- nem Schüler, Hrn. Zeu, der fich’einige Zeit zu Paris aufgehalten hat, im Junius aber abgereifer il, eine neue maslaliosslehe Reife in einen noch nicht bereiften Theil des fpanifchen Amerika ‚antreten, ‘von der für die PeusEunde; viel zu erwarten ift. Kar, - b, Erfchienene Schriften Hifloire des Conferves d’eau douce, eontenant leurs differens modes de reproduction, et la deferiptiog de leur‘ principales elpeces, füivie de l’hiftoire des Tremelles et des Ulves d’eau douce. Par Jean-Pierre Vaucher, Miniftre du St. Evangile ä Geneve, _Profelfeur de Boranigque, Membre de la Societe d’hiftoire naturelle er de la Sociere des arts de la mäeme ville, 4. 4 Geneve, chez IL. I. ‚Pafchoud, ‚ libraire, AnıXl. 1803. p- XV. et 285. avec xVil. planches en taille ‚douce. EN ü - Dif, i inaug. med. de ChAEROFHYLLO bulbofo ejusque oe cum medico tum bota- nico. _ Auct. Frid. Guil, Londes;. Goettingenfi, 4. Berner 1801. c. tab, aen, Th: Horsfield gab eine mit vielem Beyfall aufgenommene Experimental - Differ- ration on the RHUS vernix, RHUS radicans and Ruus ghibrum, commonly known in Pen- Dlvania by tha Names of Poifon- Asb, Poifon- Vine and Sumäch- (Philadelph. 1798. 8.) 003 her- uns -— 4 u Be. heraus, nach welcher die beyden erften Arten, fo:lange fie vegeriren, ‚mit einer Aa | mosphäre von giftigem Gas umgeben find, das. der Verialfer. in Teinenr Wicktuge mit Mitchill’s. feptilcher Säure Me: a han EM x Flore des jeunes perfonnes,, ou Lettres elementaires nn la botanigue, ecrites par une anglaife A [on amie, et traduites de V’anglais, par Octave Segur, eleve de l’Ecole ‚polytechnique. 12. & Paris, ehez Buiffon, rue Hautefeuille No. 20. Villiers, r. des . Madwrins, et Donnier, au jardin des plantes, an. IX. pi 250. av. douze places gan vces en taille douce par Sellier, Prix; 3 Fr. 60 Cent. broche av. les planches en noir. 7- 50 « av, les planches tı&s bien enluminges, T- — .. en pap, velin. EEERRTTN, PR IO*- — .. idem, avec les planch, enuninde. 0.00 Vıscr quercini deferiptio botanica, arialyfis chemica et ufus medicus. _Speeimen! medicum--- fubjec. Benj Chrif. Theoph Sturm, Varileus, 4, Jenae, N ‚Com pilation. Von dem Verf, felbft sühren einige chemifche Verfuche hen, tr Diff. inaug. primirdarım Florde Werthemenfis fiftens Pa Auct, Aug. Gnil, Eberh. Chph. Wibel, Hohenloic. 8. Jenae, 179”. p. 37. Enthält, aufler einer allgemeinen naturhiftorifchen Befchreibung des Föritencung Wertheim, ein Verzeichnifs der dafelbf£ wildwachfenden Pflanzen und ein Calendarium. Florae Werthemenlis, D. Georg. Rud. Boehmer pr. quo Plantas fabulofas inprimis myshologikalk recen- fet. Spec. 11]. 4. Wittenb, 1801. p. 10. Von allen drey Programmen befitze ich noch keines. Es würde mir lieb feyn,, fie, taufchweife, von jemanden zu erhaiten; allenfalls nebft andern neuern ns Ge. legenheitsichrifren von der Wittenbergifchen Univerhität. R. r \ Suplemento 3 la Quinologia „... por D. Hipolito Ruiz, y Don Jos: Pavon, 4 Madrit, bey Caftillo 1900? 1801? Ein Anhang zu der bekannten Abhandlung über die ebenen Ehinsto Es werden noch zwey neue bekannt gemacht, Abbildungen davon geliefert, und ı einige, Streitfchriften, befonders gegen Jjuffieu, der über den Prodromo de la Flora | Pen y Chile ungünfüig geurtheilt hatte, beyg gefügt. AL 7A Kon No, 117, Se Hiftoire naturelfe de la Rofe, oü Pon deerit fes differentes esp£ces, % eulure, feg vertus et [es proprietes, fuivie de la Corbeille de Rofes, ou choix de ce que les an- ciens et les modernes ont Ecrit de plus gracieux fur la rofe ; et de P-Hiftoire naturelle des Infectes qui vivent fur le rofier. Par Guillemeau jeune; in 12., avec fig. et tableau. — Prix 3 Fr. et 3 Fr. 75 Cent. franc de port. Le möme ouvrage, ‚figures eoloriees et encartonndes, — Pi 5 Fr. franc de port, - ven A Paris, chez Vatar- - Jouanner, impr. rue Caflerte, Na ta üf “ = - ein N - TE ir : | ui e In Sammlungen ‚enthaltene Abhandlungen. Details für la eulture,d’epiceries A Cayenne. — Decade philofophique IX. No. 15, B: 321:-924 mu Er BR Memoire far le fil de PAgaresAmericana,-par le citoyen Lamoureux, fils, ne- gociant d’Agen. — Decade philofophique IX. No. Io, p. I-3. Ein von H.E. Mühlenberger, Prediger zu Lancafter, verfertigtes. Supplemen- sum indicis Florae Lascaßrienfis wurde von Benj. Smitb Barton, (der jezt, öffentlichen Nachrichten zufolge, an a geographical View of the Trees and Shrubs of N. A., fo wie noch an einem andern gröfsern Werke über die Vegetabilien von Penlylvanien arbei- tet) dem gten Bande der Transact. of the americ. philof, Ssc. einverleibt, wo man von ihm felbft unter andern auch eine Abhandlung über die reizende Kraft des Kampfers auf. - Vegetabilien liefer: ein Gegenftand, den J. Church vor ihm in einer eignen Schrift on Campbor (Philadelph. 1797.) bearbeiter hatte. e I. RE . Noch findet man hier, von Beauvois befchrieben, eine neue, vorzüglich in der Nähe. von Philadelphia vorkommende Pflanze, die ee HETERANDRA reniformis nennt, und mit Linne’sPONTEDERIA veıgleicht. . ARKN d. Bücherankündigungenm Die Rofen, für Botaniker und Freunde des Schönen nach der Natur dargeftellt. | Die immer reger werdende Liebe zur Botanik, fo wie der täglich mehr fich ver- breitende Gefchmack an Natur- und Gartenverfehönerungen, laffen wohl mit Recht vor- ausferzen, dafs eine getrene mit vorzäglichem Kunfidleis beforgte Darftellung. aller be- ° kannten Rofenarten allgemeinen Beifall Anden werde, in diefer Verausferzung hat fich ‚das hiefige Induftrie- Comtoir entichloffen, eine möglich geriaue und prachtvolle Dar- ‚Rellung diefer alibeiiebten Königin der Blumen, im allen ihren Abwandiangen, mit „natürlichen Farben nach und nach in einzelnen Heften za liefern. Jeder Heft a ı Rthlr, 8 Gr. foll 5 Blatt in gr. 4to nebft beygefügten richtigen Benennungen enthalte, und in Anfehung des Aeuflern mit eben der Sorgfalt und mir ebendemfelben Gefchmack be: handele werden, mit welchem diefes Induftrie- Comteir dem Publikum bereits die Chinefen vorgelegt hat, ü Be: .. , Da die Bearbeitung diefes Prachtwerks, auf Veranlaffurig der Unternehmer, unter zpeiner Aufücht gelchieht: fo werde ich überall eine kurze lareinifche und deutfche Sy- ftemsbeftimmung beyfügen, und darauf fehen, ‘dafs die narürlicke Genauigkeit in Acht genommen werde. Auch foil, fo viel als möglich, der franzölifche.nnd englifche Name mir angeiühr: werden, Zu Johannis erfcheint der erfie Heft. Leipzig, im März, - ; Dr. Röffig.” x Pränumeration wird auf dieles Werk nicht angenommen; die Namen, der Subferi- ‚benten aber foilen ihm vorgedruckt werden, und diefelben die fehönften Blätter erhalten, - Induftrie-Comtois in Leipzig. Nach- e dr / - "Nachricht an Botaniker. ee. \“ "Indem wir hiemit den! Botanikern eine neue Zeitfchrift, die. mit dem Anfange u Jahrs 1802 unter dem Titel: Boranifche- Zeitung, herauskommen Wird. ankündigen, düffte es unnöthig feyn, uns über den Inhalt derfelben weitläufig zu erklären. ‚Die vollftändigfte „ unpartheiifche und -bald nöglichfte *) Beurtheilung aller-herauskommen+ den boranifchen-Schriften und Auffätze ift der erite Gegenftand unferer Unternehmung; zugleich gehören aber auch alle merkwürdigen und neuen Ereignille aus dem ganzen Gebiete der Boranik für unlre Zeitung. Eigentliche Abhandlungen fcheinen nicht ganz für diefelbe geeigner zu feyn; von diefen wollen wir nur eine {parfame Auswahl tref- fen, und nur folche aufnehmen, die neue Entdeckungen und een zum Gegenftande haben, - Wir find bereits mit mehrer von unfern refp. auswärtigen Mitgliedern ; in Verbin. dung 'getreren; erfuchen aber hiedurch nech alle Uebrigen, an der botanifchen Zeitung Antheil zu nehmen, die Ausbreitung derfelben häuigft zu | befördern, und dadurch uns fer Unternehmen ausführbarer zu machen, Bar Wöchentlich erfcheiut eine Nummer von einem Bögen im$, gedruckt mit Iateini. ! fchen Lettern, ; Der l’reis des ganzen Jahrgangs beträgt I Ducaten. . Auswärtige wen- den fich. durch ihre vefp. Poftämter und Buchhandlungen an die hiefige K. Oberpoftamts- Zeitungs - Expedition, an die Montagifche Buchhandlung, eder directe an Uns felbik, Botanifche Gefeilfchaft in Regensburg. Trattato sügli alberi della Toscana del Dott. Gaetano Savi.- La careftia del legname, che da qualche tempo fi & manifeftara in.molte. parti ‚det Europa, ha rifvegliara | l’attenzione dei Governi, e di molti valenti Fific}, che hanno im- piegate le loro cure-nel ricercare i mezzidi ripararvi. L’Opera che annunziamo al Pub- blico ha il medefimo oggetto, e bench£ fia feritra prineipalmente per i Tofcani, puo fer- vire di uguale urilitä per Pltalia tutta, ‘non effendovi ral diveriirä nel clima'e- nel terreno- de’ paeli di quefta penilola, da render neceflarie delle particolari iftruzioni per. ciasche- -duno di efi. Contiene quefto Trätrato le generalita fopra alberi, i mezzi di coltivarli a bosco, la ftoria degli alberi indigeni della Tofcana, degli alberi efotiei gia’in efla ad- _ domeltieati, e degli altri efotici che vi fi potrebbero introdurre, ‘Ognuno a colpo ‚d’oc- chi puö vedere di quanıa utilitä sard quefto Jibro, feritto dal Dott. Gaetano Savi, cono- feiuto giä per altre produzioni di Bottanica, 1 Poffidenti, e gli. amatori dell’ Agricoltu- ra fopratütro ei fapranno grado della cura che ci prendiamo di pubblicarlo eolle he flampe, che hanno rrovato fin qui indulgenza e compatimento, Il prezzo di que? Ongra in un fol volume’ in-$, per coloro che daranno i i De Semi a tutto Marzo fara di paoli 5: ediö6 per coluro che la brameranno ‚dopo ftampata, Pifa, 18 Febbiaja 18oI, - La Socierä Lezseraria. 3 Er au Au % Um diefen Zweck. leichter zu ‚erreichen, erfüchen wir fämmtliche. Auckhandlüngen. "uns ihre ms j tanıfchen Schriften, und jene, “worin einzelne botanifche ee a find, BEeR). ‚nach: gefchehenem Abdrucke, gefälligft einzufenden. x ° er I, Br = 1273 k DE rär a, Ar 4 = Die Gefchichte der Amerikanifchen Eichen von Michaux, welche im vorigen Jahre in Paris mit 36 Kupfertafeln in gr. Folio herauskam, mufste ihres’ wichtigen In- halts wegen, die ganze Aufmerkfamkeit der deurfchen Botaniker auf fich ziehen, zumal da bisher die Eichenarten noch fo wenig genau beftimmt waren. Denn so viel Verdienft fich auch Bartram, du Roi, Marshal und Wangenheim um diefe Pflanzen- Gattung erworben haben; fo leifteren fie doch lange das nicht, was wir nun den gıünd- lichern Beobachtungen und Unterfuchungen von Michaux zu danken haben; und ich- glaube daher den Wünfchen mancher Botaniker zu ent[prechen, wenn ich diesem wich- tigen Werke, durch eine getreue Uebersetzung, auch in Deutfchland diejenige Ver- breitung zu verfchaflen mich bemühe, welche es in jeder Rücklicht fo fehr verdient. Ich habe bey der Herausgabe deffelben folgenden Plan zum Grunde gelegt; 1) Das Werk wird auf Velin-Papier, mit [chöner lateinifcher Schrift, in einem etwas kleinern Format als das franzöfifche Original, erfcheinen. a 2) Der Text ift ohne irgend eine Abänderung die getreue Ueberfetzung des. fran- zöfifchen Originals. - z : 3 3) Die Kupfer, welche diefelbe Gröfse wie die der franzöfifchen Ausgabe erhal. ten, werden in aqua zinra Manier gearbeitet und gat illuminirt. Sie follen das franzö- fifche Original, fowohl in Abficht auf äufsere Schönheit, als auch in Abficht auf die Richtigkeit der Zeichnung, übertreffen. Diefe Behauptung könnre zwar feltfam fchei- nen, da Michaux die Pflanzen an Ort und Sielle zeichuen konnte, und daher feinen Abbildungen die gröfste Wahrheit zu geben im Stande war. Allein, dafs diefes wirk- lich nieht gefchehen fey, weilgewöhnlich die Kupferftecher die Gegenftände mit einen andern Augeals die Naturhiftoriker betrachten, bemerkt unter andern auch der Recenfent in der Lit. Zeitung, Oetbr. No. 303, Jahrg. 1801: indem er mit vollem Rechte den Fehler rügt, dafs die wollige, filzige oder haarige Befchaffenheit der Unterdäche der Blätter nirgends, und von manchen Blättern auch keine jungen Exemplare dargeftellt find. Ich habe noch überdies bey Vergleichung der Kupfer mit getrockneten - Exemplaren gefunden, dafs auch die Rippen und Adern der Blätter, bey den meiften Abbildungen in dem Wefentlichen ihrer Richtung und Veräftelung unrichtig dargeftellt wurden; und da ich nun durch die befondre Güte des Jenailchen Herrn Recenfenten, alle von Mi- chaux beichriebene Eichen bis auf vier, in gerrockneten Exemplaren zum ‚Abzeich- nen und zur Berichtigung jener Mängel mitgerheilt erhalten habe; fo bin ich dadurch wirklich in den Stand geferzt, meinen Kupfern mehr Präeifion zu geben, als fie in dem franzöfifehen Original nicht erhalten haben. E - 4) Um die Anfchaffung diefes Werkes meinen Herren Abnehmern zu erleichtern, liefre ich das Ganze in vier Heften, und gebe neben den illuminirten Exemplaren auch unilluminirte in einem wohltfeilern Preife ab. - in Da die Kultur der ausländifchen Holzarten in Deutfchland immer mehr vervoll- kommnet wird, fo hoffe ich, dafs’ ieh’ durch diefe meine Ueberfetzung nicht nur den Botanikern, fondern auch den Forftverfländigen und Gartenfreunden einen Dient erzei-. gen werde, und ich glaube meiner Arbeit auch noch dadurch ein befonderes Interefle zu geben, dafs ich dem Ganzen am Ende mehrere Varieräten von unfern zwey gewöhn- lichen deutichen Eichen in Abbildungen beyfügen werde, Pp | Bs S _ 2 na Es hängt blofs allein von dem zureichenden Abfatz Adler Weiler äh ob ichimr der Folge auch die in füdlichern Gegenden einheimifchen Eichen - Arten, wovon. ich ‚bereits. eine ziemliche Anzahl gelammelt habe, dem Publikum in einem abgefonderten Ww eıke liefern werde, fo dafs alsdann die Liebhaber alle, bis jerat bekannte, Eichen in zwey Bänden erhalten würden. i Stuttgard, im Februar 1802, za j = & Kefner E WE. x pl} Les Liliac&es., Par P. J. Redouts er PR ‘ Jai choifi pour fujert de ce nouvel Ouvrage, dont je [uis feul proprietaire, la fa- nille des Liliacees, fi intereflante par la variete des glei par“ Peclat et la richeffe des couleurs, 5 ’ Les plantes de cette brillante [erie feront dellinees, gravdes et coloriees avec toute- la fidelite que la feience peut defirer, et, ce qui eft plus difficile, avec le Juxe du pin ceau dont la nature les arembellies., De longues recherches fur la manıete de’ graver la plus propre ä recevoir l’impreflion en couleur, er de nombreux eflais, m’ont d&montre que l’art pouvait Jaifir er fixer l’Eelar er les nuances variees que nous.admirons dans ces fleurs. u Mais ce n’est pas pour le feul plaifir des yeux que j’ai entrepris ’Ouvrage que jan- nonce; les Naturaliftes regretraient depuis longtemps de ne pouvoir conferver les Lilia- ees dans leurs herbiers: l’exactitude de la defeription et la verite de la gravure les dil- penferont du foin de les preparer, Ils trouveront, ainfi que le fimple amareur, qui, fans vouloir-apprendre la feience, ferait curieux de eonnaitre les caracıeres et l’hiftoire de ces vegeraux gu il cultive avec complaifance, l’image fidelle de a individu de la famille. Chacune des plantes fera reprefentee dans une planche eolorige. avec la Aeur et les details de la fructification ; mais cenx-ci feront indigues au bas de la planehe par un: fim- pie trait en noir, afin que les accefloires ne nuifent point & l’harmonie de Vobjet princi- - pal. Tous les deflins (ont faits d’apr&s narure.. Chaque planche fera ‚accompagnee d’une defcription eerite en francais, dans laguelle j’indiquerai les noms divers sous lesquels ‚la plante eft delignee dans les Ouyrages de Boranique, P’hiftoire ‚de -fes moeurs, de [a vegetation er de fa culture; fes ufages er fes proprictes, Les planches et les deferiptions paraitront (ans ordre, mais je me propofe. de prefenter ä la fin de l’Ouvrage la elaffiäcarion de toutes les plantes qui auront .et€ deecrites. I Parmi les motifs d’utilit€ fous lefquels on peut confiderer cet Ourrags, je n "aipoint parle de l’avantage que plufieurs arts er les manufactures pourront en retirer. Mais c’eft _ moins de ces rapports que j’ai cru devoir entretenir le public, que du deare de perfec- tion auquel je me fuis efforc€ de porter l’imitarion de la plus brillante famille du regne vegetal. Je crois avoir arteint le bur: c’eft dans l’opinion des Dee et de ceux qui eultivent les arts que fera ma plus douce recompenle. +: Bine; Oo dt Cet Ouvrage [era imprime in- folio fur papier velin dit Jesus, et ne fera tir€ qua deux cents exemplaires. Le prix de chaque eahier, Contenant fix planches > fera de trente-fix Frands > pris: a Paris, Lo . N B ä _— 299 i Be Les ughiret feront deliv res aux acquereurs suivant it Fordre de leurs inferiptiong, et paraitront exacremen. de kix en fix femaines. La premiere livrafon paraitra le 1._Metlidor. Br En A Paris, chez P’Auteu r, au Palais national des Sciences et Arts; Fuchs, librai- “re, rue des Marhurins5 Garnery, rue de Seine; Treuttel et Waren quali Voltaire, No. 2. A Strafsbourg et pour I!’ Allemagne, chez en: et Wurtz, grand’rue, no. 5, | Ankündigung eines Verfuches einer enropäifchen Alpenflora, oder eines Hand- und Tafenenbuches für reifende und nicht reifende, gelehrte und lernende Freunde des Alpenfors, Es ift gewils, dafs die Alpenpflanzen unter die fogenannten Plantae rari ores zu zäh- len find, und dafs fie von manchem Roraniker noch wenig gekannt werden. Nicht min- ie ift es auch gewils, dafs die Alpenflor für viele Botaniker vorzügliche Reize belitzt. Wirklich zeichnen fich die meiften Gebirgspflanzen an Schönheit, und wie fchon Haller bemerkte, an Wohlgeruch, Gelchmack und Wirkfamkeit fehr vortheilhaft aus. Diefe Schätze des Pflanzenreiches , welche in mancher Gegend von Europa wegen Mangel an Gebürgen gar nicht zu finden find, machen fich auch durch ihre Seltenheit, durch die Befehaffenheit ihrer erhabenen Wohnerte, ‚durch die Befchwerlichkeiten und Gefahren, womit das Auffuchen und Sammeln derfelben nicht felen verbunden ift, Sehr merkwär- dig und fchätzbar; wie fie denn auch heut zu Tage immer häufiger, kopruhl für Herba- rien als auch zur Verpflanzung in botanifche Gärten gelucht werden, weil man bereits überzeugt ift, dafs fie eben fo gur — vielleicht eher — als manches unanfehnliche, feit vielen Jahren mit aller Sorgfalt in Glas- und Treibhäufern gepflegte, vielleicht durch Verpflanzung und Kultur lange fchon verkrüppelte oder ausgeartere Unkraut aus Oft- und Weftindien, gekannt, gefehätzt, und in Gärten als Zierde, gezogen zu werden verdienen.. Bei diefen Verhältniffen der Botanik in unfern Zeiten, wo Alpenreifen und dıs Studium des Alpenflors beynahe zur Tagesordnung geworden find, fcheinen nun auch Schriften, welche das Auffuchen und Beftimmen der Alpeng Sgewächle- erleichtern, ein wahres, ein.unentbehrliches Bedürfnils für reifende und lernende Botaniker zu feyn; allein die nendeneu Fioren undandere botanifche Werke enthalten meiftens wenige, oder nur die Alpenpflanzen einzelner Länder Europens; überdies find viele Werke, in welchen fieh umfländliche Befchreibungen und gure Abbildungen von mehrern feltenen Alpengewächfen befinden, fü (plendid, fo koftvar und fo leiten, dafs mancher Botani- ker nicht im $rande ift, dergleichen Prachrwerke fich anzufchaffen, oft nicht einmal Ge- jegerheit finder, felbige fonft irgendwo benutzen zu können, Und follten feine Ver- hältmiffe auch wirklich fo günftig feyn, dafs er diefer Weike habhaft werden kann, fo ift er doch nicht im Stande, auf Reifen und bey Befteigung der Gebirge davon Gebrauch zu machen, fo fehlt ihm docki immer noch ein Hand - und Tafchenbuch, deilen Befitz ihm nicht nur die Anfehaffung mehrerer koftbarer Weıke A machen , "fondera auch in Stand [erzen würde, alle Alpenpflanzen, wovon einige, z. B. die Seda, Sem- „perviva ete., durch das Trocknen viel von ihrer natürlichen Gelkalt verlieren, und oft - dehr unkenutlich werden, an ihren Standorten, lebend, zu unterfuchen , zu verglei- chen und zu beftimmen. Man har bereits Verzeichniffe von offizinellen, von giftigen, von ökonomifchen Gewächfen entworfen; es exiftiren mehrere Monographien von ver- fchiedenen abe rt a der Arzt, der Apotheker, der Oekonom, der Blumift, a Pp2 der \ der Gärtner, fogar der Mahler, Färber es esse bef zt ce Handtuch; ex 3 worin er die ihn vorzüglich interefirenden Pflanzen aufgezählt -und befchrieben finder: nur der Freund des -Alpenflots, der Gebirgebereifende Botaniker ift noch” gezwungen, ? entweder halbe Bibliorheken anzufchaften, zu durchblättern, und mit.fich zu fehleppen, oder fich mit Compendien zu.begnügen, die für ihn nicht hinreichend find; denn Lei- - charding’s Manual boran. z. B. enthält nur die Diagnofen der Pflanzenarten, und in feinen europäifchen Vegerabilien finder man die neuentdeckten Alpenpflanzen, nicht: auf- geführt, fie enthalten keine Synonymie, hie und dort fehlt auch die Befchreibung, und | bey der Angabe der Wohnoste find nicht die Gebirge, auf welchen diefe oder jene fel- tene Pflanze wächit, fondern nur überhaupt die Alpen eines Landes, 'z. B, de; lapp« ländifchen, ge öfterreichifchen etc. genannt. „= Diefe Umftände, ja die Betrachtung, dafs noch kein Handbach, Seile, eigentlich für ftudierende und reifende Forfeher und Sammler den Gebirgspflanzen 'be- ftimmt und hinreichend wäre, veranlafste mich, zu glauben, dafs die Erfcheinung eines Buches, welches in Hinficht auf Volumen und Format, auf Reifen und Exkurlionen bequem mitzunehmen, und in Betreff feines Inhalts fo befchaflen ift, dafs man alle Al- - perpflanzen nach Belieben auffuchen, licher finden, und fogleich beflimmen, auch die - kritilehen felbft gelammelten , oder Aafi freundk haftliihe Mitrheilung, Taufch oder Kauf erhaltenen zu Haufe im Studierzimmer genauer unterfuchen, und bey Gelegen- x N 5 Sek heit nach dem Fingerzeige der angeführten Synonymie mit guten Abbildungen verglei-.. chen kann, — vielleicht nicht ganz überflüflig und unwillkommen feyn dürfte, Da ich mich in einer Gegend befinde, die mit vielen und fehr hohen Alpengebir- gen verfehen ift, welche reich an verfehiedenen und feltenen Pfanzen find; da ich vie- les von der Alpenflora theils feibft gefammelt, theils durch in- und ausländilche Freunde erhalten habe, da mir ferner die Gele&enheit zu Theil’ ward, eine anfehnliche Biblio-- thek berhiisen zu können, und da ich’ überhin noch von mehrern, um die Alpenflora . fich rühmlichft verdient gemachten Boranikern freundfehaftlich unterftürzt werde, fo - glaubte ich die Bearbeitung und Herausgabe dır Verfuche einer europätfchen. Alpenflora, _ oder eines Hand - und Tafchenbuches für reifinde und nicht reifinde , are ige und fe; Botaniker und Freunde des Alpsuflores unternehmen zu dürfen. Diefe Alpenflora oder dies Hand-und Tufchenbach wird zwey Theile der ablehnte in fich fallen, der erftere enthält eine kurze Ueberficht aller körperlichen und Geiltes.. eigenfchaften, welche ein Alpenbereifender Botaniker befitzen foll, ferner eine Be- fchreibung der Equipage und des fämmtlichen auf botanilchen Gebirgsreifen nothwen- digen Apparats, nebft einer Anleitung, wie Gebirge zu bereifen, und welche Verhal- tungs- und Vorfichtsregeln dabey zu beobachten find; dann folgt eine a der europäifchen Alpen, endlich ein Veırzeichnils jener ‚Botaniker, welche Kö are 7 züglich um die Alpenflora verdient gemacht: haben, Der zweyte, mit einem eigenen Schmurztitel verfehene, fast die Alpenflora i in fich, in welcher alle bis jerzt entdeckte und beftimmte europäifche Alpenpflanzen ent- halten, und nach dem Linneifehen Syfteme geordnet find. Bey jeder Pflanzengattung wird man den generifchen, bey jeder Art den fpezififchen Charakter, ferner eine hin- längliche Synonymie, nehmlich jene Werke, welche richtige Befchreibungen oder gute Abbildungen enthalten, angeführt, dann De Blühe - und Reifezeit der Frucht oder des. 3 Saamens, "auch die Daner der Pflanze angegeben, nicht minder eine beftimmte und genaue Anzeige. der Wohnorte, endlich eine gediängte Befchreibung eines jeden Gewächfes VAR u 31 — der Wurzel an bis zum Saamen beygefügt rt finden. . Am Ende diefer Flora werden an- hangsweile die exotifchen Alpenpflanzen, nämlich die afiatifchen ete. mit ihren Dia- enole >n aufgeführt, nach welchen [chlüfslich ein ee Regifter über alle in die- fer Flora enthaltene Pflanzenärten folgt. Diefe Flora wird in lateinifcher Sprache gefchrieben eifehatnen, damit fie auch jene Botaniker brauchen können, welche der deutfchen Sprache nicht kundig find. Ich hahe die Herausgabe diefes Buchs darum vorläufig bekannt gemacht. 1) weil ich aus mehrern Gründen mich bewogen Ende) den Wee der Suhfeription' zu wählen, daher ich denn auch alle. Herrn Botaniker, Gönner und Buchhandlungen, welche diele Alpenflora zu erhalten wüunfchen, oder Beflellungen, gegen Rabat, zu be-. forgen die Gefälligkeit haben werden, höflichft erfuche, lich mir poftfreyen Briefen unmittelbar an michszu wenden. 2) wollte ich durch diefe Ankündigung alle Botani- ker vor der wirklichen Herausgabe diefes Hand- und Tafchenbuches um ihre allfälligen Bemerkungen und um gütige Mittheilung neuer-Entdeckungen und Beobachtungen er- fuchen, damit es fo vollliändig und den Wünfchen und Bedürfnifen aller reifenden und nicht reifenden, gelehrren und ftudierenden Freunde des Alpenflors fo ent[prechend und befriedigend, als mir.nur immer möglich ift, erfcheinen möge. Diefer Verfuch einer europäifchen e: wird, wenn ich hinlängliche Unter- ‚Kürzung und Entfehädigung für die Verlagskoiten finde, fobaldals es Zeit und Umflände erlauben, erfcheinen, nur einen einzigen Band ausmachen; und den Herren Subleri- benten für den möglichft billigen Preis, welcher drey, höchftens vierthalb Sun be tragen wird, abgegeben werden, es im jenner 1802. | 5 Franz Anton von Braune, ad FA Hochfürftl. Salzburg. Hofkammerleeretair im Berg- und Salzwefen, und mehrerer gelehrten Gefellfchaften Mitglied. L} Unter dem Titel: & Jeones colorarae fpecierum novarım “aut rariorum, in Synopf. merhodica Fungerum deferiprarum wird Herr D. Perfoon, der fich fchon feit einiger Zeit allhier aufhält, in meinem Verlage: illuminirre Abbildungen der neuen und felınern Schwammarten, welche er in feiner mit fo vielem Beyfalle aufgenommenen Synopfis merhodi. ‚Fungorum_ befchrieben_ "hat, Heftweife- herausgeben, wovon zur Leipziger Oftermefle 1303. ein oder zwey Hefte erfcheinen werden. Der Heır Verfaller wird jedes Heft mit einer kurzen Be- fchreibung der Abbildungen in lateinifcher und franzöfifcher Sprache begleiten. _Dieje- nigen deutfehen Botaniker, welche die erften Abdrücke zu haben wünfchen, find er- | fucht, zeitig ihre Beftellungen zu machen, und können fich deshalb an den Hın. Am- brofius Barıh, Buchhändler in Leipzig, wenden. Paris, den 21. Jan. 7993. ; AmandKo enig, ‚ Buchhändler zu Paris und Strasburg, r i EN 502 Pe > eL An as: bosanifche RTL BEN Kejz Aller, lenkhaftlichen Kenntnifs der Gewälhle mufs unftreitig. die gehörige Feß- ferzung der Gattungen und eine forgfältige Auseinanderferzung der fämmtlichen Merk- mahle derfelben zum Grunde liegen. Eben diefe Fettferzung der Pflanzen - -Gattungen und die Auseinanderfetzung ihrer Merkmalille, macht aber’ ein eine .der ichweriten. Aufgaben der ganzen Botanık aus. _ So weit wir es auch in der Kunft gebracht haben, ‚die mannigfaltigen Verfchiedenheiten in der Bildung der Pflanzentheile mir Worten aus- "zudrücken und vermittelft diefer wörtlichen Bezeichnung der verlchiedenen Bildungen der Pfanzentheile (der botanifchen Terminologie), die Arten und Gattungen der Ge- wächfe gehörig zu begründen und zu RENTE Nie. fo find wir doch noch weit von dem Ziele entfernt, eine fo zuverläflige Charakteriftik aller Pflanzen - Gattungen zu be- firzen, dals wir nicht noch fehr häufig in grofse Verlegenheit kämen, wenn wir beftim- men Flirar zu welcher Gattung eine gegebene Pflanze gerechnet werden müfle. Die Uifiche Bor liegt freylich zum Theil in der fehlerhaften Conftruction der Gattungen feibft, zum Theil in.der mangelhaften Bezeichnung ihrer Merkmahle. Allein, auch diele Gebrechen abgerechnet, ift felbit die vollkommenfte wörtliche- Characteriftik nie im Srande, ein ganz deutliches Bild von dem zu geben, was damit bezeichnet werden fell, und es wird wenigftens eine.nur durch langwierige Uebung zu erwerbende. ver- traute Bekannıfehaft mit der-T erminologie erfordert, um mit der wörtlichen Characte- riftik gehörig zurechte zu kommen. Was fich nun bey der wörtlichen Characteriftik der Pflanzen - Gattungen gewöhnlich nur mit vieler Mühe ‘und oft mit beträchtlichem Zeitaufwande erft erreichen lälst, das gewähren uns mit aller Leichtigkeit und mit der :ölsten Zeiterfparnils gerreue Abbildungen ; ja, wo uns, wie -es nur za häufig der kallift, die forg/ältigften Befchreibungen in ’Zweifel laffen, zu welcher Gattung wir eine gegebene l’Hanze rechnen fellen, da müllen uns gute Abbildungen fogleich zur 2 ent[cheidenden Gewifsheit führen. Abgefehen van dem übrigen mannigfaltigen Nutzen einer Sammlung der bildlichen Darftellungen aller Pflanzen - Gattungen, mülsten diefe Betrachtungen allein fchon den Wunfch erregen, das Studium der Botanik durch- ge- freue Abbildungen aller bekannten Pflanzen- Gattungen erleichtert zu ’fehen. + ‘2 Unterzeichnerer kündiger hiemir dem -botanifchen Publikum ein Werk an, re de deflen Herausgabe er fich fehmeichelt, nicht nur das Studium der Botanik de getreue und richtige, nach genauen Zergliederungen.der Blüchen und Früchte aller. bekannten Pflanzen - Gattungen entworfene, Abbildungen zu erleichtern und zu befördern, fon- dern daffelbe auch durch genane Erklärungen der zerglıederten Blücthen und Fruchttheile der abgebildeten Gauungen, nebft Beyferzung des wefentlichen BPRFSISNER Charaktere, zu verbeilern. Diefes Werk wird den Titel führen; “ u et ı Genera plantarum iconibus llufrata, et _ a Der Plan, der bey diefem Werke zum Grunde liegt, ift im Wefentlichen folgender: 1) Sollen, fo weit es nur möglich feyn wird, die nöthigen. Materialien dazu a zutreiben, die Tämmtlichen Pflanzen- Gattungen durch genaue Abbildungen dergeftalt erläutert ra dafs von jeder Gattung wenigftens eine Art, nach'allen Theilen ihrer Blüche und Frucht (im weiteften Verftande des Worts), fo dargeitelit werden foll, dafs durch die Abbildung die fämmtlichen Gattungs - Merkmahle aufehaulich gemacht. - werden. NE? A x 2) Um: _ N \ x e — \ 303 Pe en ee \ Fu 2) Um in der Asnöhi und der gehörigen Bearheitung der Materialien nicht be- fchränkt zu werden, werden die Gattungen nicht nach der Folge irgend eines Syftems bearbeirer. Damit fie aber_nach der, Vollendung des Ganzen naeh jedem beliebigen Syfieme geordnet werden können, werden die Abbild ungen niebt numerirt , wohl aber auf jede Kupferplarte der Name der abgebildeten Pflanze geftochen, fo wie. auch der - _ Umfchlag einer jeden Lieferung die N der Gattungen, welche er enthält, anzei- gen wird °— _ > ; -3) Jeder Gattung er ein eigenes Blatt für dieAbbildung gewidmet. Auch werden 4) Immer 100 Gattungen in einem Umfchlage geliefert, und das Publikum foll - jährlich 3-4 folcher Lieferungen erhalten, ’ - ! Dr) 5) Die Kupfer werden fchwarz und illumjnirt ausgegeben. Der Preis einer Cen-- _turie mit unilluminirten Kupfern, auf englifches Velin-Papier, in gr. 8vo, beträgt nur 2 Gulden; von den: illuminirten Exemplaren wird die Centurie für 4 Gulden erlaffen. NE gedenke ich für die Liebhaber eine Pracht- Ausgabe in gr. 4to zu veranftalten, wovon Tede Lieferung für einen Carolin oder Ii-fl, rheinifch abgegeben wird, Diefe Preis- Beftimmungen finden übrigens nur für die HH. Subferibenten eine Anwendung. Die Zeit der Subleription befchränkt fich auf ein Fahr. In der Folge werden die ;e eile für die dreyerley Ausgaben nach Verhältnis erhöht werden. Ganz vertraut mit den Schwierigkeiten, welche mit "einem Beh ausgedehnten - Unternehmen verknüpft find, entfchlofs ich mich lange nicht, gegenwärtigen Plın dem botanifchen Publikum varanlergh und zur öffentlichen :Herausgabe diefes Weiks zu fehreiten, bis ich mich durch meine lang und mühfam gefammelten Materialien und durch die Unterftürzung vieler anerkannten Beobachter in der Botanik in den. Stand ge- ferzt fah, den-Inrerelenten einen unanrerbrochenen «Fortgang meines Unterwehmenus zufichern zu können. Meine vielen Hülfsmittel ferzen mich auch binlänglich in den "Stand, einen grofsen Theil meiner Lieferungen nicht aus bekannten ähnlichen botani-. fehen rein entlehnen‘ zu dürfen, und dadurch Fehler-und Unrichtigkeiten fortzu- pflanzen. Bey einem fehr grolsen Theile meiner Abbildungen benutzte ich unmittelbar die Natur, Was fie in meiner Heimath nicht im Freyen.hervorbringr, fuchte ich in Treibhäufern auf, Auch wurden mır. eine Menge der. felrenften fremden Gewächfe ge: trockner zu Theil, wodurch ich wenigftens bereits vorhandene Abbildungen zu berich- tigen und getreuer darzuftellen im Stande bin. Die Kupfer werden unter meiner un- mittelbaren Aufficht, nach meinen äuflerft genauen Zeichnungen verfertiger; und ich werde keine Platte in das Publikum geben, auf'welcher nur das Mindefte vom Kupfer- ftecher vernachläfliget oder dem Originale nicht völlig gewen geferriget worden: wäre: denn ieh habe mir vorgefezt, dem Publikum ein Werk zu liefern, wodurch nichr nur zum Theil die Wiffenfchaf: berichtiget, fondern auch das Studium der äuffern Kennzei- . chen der Pflanzen zu einer angenehmen Unterhaltung erleichtert werden foll. Der Abbildung jeder Gattung wird am Schluffe des Werks.eine genaue Befchrei- bung alier zur Blüche und Frucht gehörigen Theile mit vorzüglicher Rückficht, auf die Art, nach welcher die-Abbildung verfertiger wurde, folgen. "Bey diefen Befchreibun- gen wird ein ganz neuer Plan zum Grunde gelegt werden, zu Folge deilen, ohne Rück- ficht auf ein befonders Syftem, alle Pflanzen - Gattungen nach allen ihren Biü: ben- und - Frucht- Theilen durchaus nach einem Schema [o volltländig, befchrieben werden follen, dafs diefe Characrere für alle mögliche, auf, die Zahl, Lage ‚ Geltalrund auf das Ver- hältnifs der Blüche und Fruchitheile, im weitelten Verftande des Wosts, gegründere Syfteme / nn 34 Syfteme benuzt werden können. Vorzüglich follen die Früchte und Saamen, nebfk den damit im der nächften Beziehung (tehenden Tbeilen, nach einer gröfstentheils neuen Methode, vollffindig befchtieben werden, woran gegenwärtig ein (ehr geübter Botaniker mit mir in gleichem Schritte arbeitet. in x a Die Liebhaber wenden fich mit ihren Beftellungen in frankirten Briefen unmittel- bar .an mich. 4 IA 5 ET - Stuttgart, im Oct. 1802. - Hofrat und Prof. Kernen, nem F. G. Hayne’s getreue Darftellung und Befchreibung der in der Arzney- kunde gebräuchlichen Gewächfe. | Bey dem jetzigen Zuftande der Botanik, in Beziehung auf die Arzneykunde, be- merkt man den Mangel eines Werkes, aus welchem der Arzt und Apotheker, der nicht- Botaniker von Profeflion ift, eine richtige Kenntnils von der in der Arzney gebräuch-' lichen Gewächlen erlangen kann, und wodurch er zugleich vor Verwechsiung diefer Gewächfe mit andern, ihnen ähnlichen, aber weniger wirkfamen, oder wohl gar fehäd- lichen, gefichert wird. :Die von Blackwell, Zorn und Hoppe vorhandenen Werke follen zwar eben diefen Zweck beablicl.tigen, aber fie find durchaus nicht das, was lie feyn folltenz; und es läfst fich bey ihnen fowohl gegen den Text, als auch gegen die Darftel- lung der Gewächfe felbft (ehr viel fagen, was nach dem jetzigen Zuftande der Wilfen- fchaft beirachter, von nicht geringer Wichtigkeit it. So finder man z. B. gar keine, oder doch nur eine fehr unvollftändige Zergliederung der Befruchtungsrheile; und fogar vermilst man die befondere Darftellung diefer Theile auch bey folchen Gewächfen, we fie die fefeften Charaktere zu einer ficheren Beftimmung darbiethen ; wie bey den Arten der Gattung Aconitum das Honiggefäfs (Nectarium), bey Matiicaria Chamomilla, den fpreuartigen Befruchtungsboden ( Receptaculum paleaceum) u. f. w. Seibfk das fplen- dide Plenk’fche Werk, welches fich überdiefs feiner Koftbarkeit wegen nur in wenig Händen befinder, ift vor diefen Vorwürfen nicht ganz gefichert. Jedoch ftart mehrere Mängel diefer Werke zu rügen, will ich hier lieber einen Plan vorlegen , nach weichem ich ein ähnliches Werk herausgeben werde, und wozu fchon die erften Platten fertig find. Das Ganze erf[cheint in einzelnen Lieferungen in grofsem Quartformat auf hollän- difchem Papiere in deutfcher Sprache mit lateinifchen Lettern gedruckt unter dem Titel; 2:9 ” „Getreue Darftellung und Befchreibung der in der Arzneykunde gebräuchlichen Gewächle, wie auch folcher, welche mit ihnen verwechfelt werden können,“ jede Lieferung foll 6 Platten nebft dem dazugehörigen Texte in einem farbigen Umfchlag erhalten, nach Art der von Sturm herausgegebenen Flora Deutfchlands. Auf dem zu jeder Platte gehörigen Texte befinder fich: 1) der Name des Gewäclifes, 2) Claffe und Ordnung, 3) der Charakter der Art, 4) der deutfche Name nach Willde- now, nebft den übrigen deurfchen Provinzialnamen, 5) der Standort, 6) die Blühezeit, 7) eine ausführliche Befchreibung, und wenn das Gewächs Aehnlichkeir mit audern hat, auch $) eine genaue Auseinanderfetzung von diefen, 9) die von d«mfelbenin der Arzneykunde gebräuchliehen Theile, 10) die Eigenfchaft des Gewächles, als Geiuch und Gelchmack, II) die Arzneykräfte defielben, und endlich 12) die Eıklärung der Kupfertafel. Die Gewächfe en von einem gefchickten Mahler unter meiner Auf- ficht nach der Natur gezeichnet, und bey den exotilchen, wo dies nicht möglich it, ah . 4 FoV, R werde werde ich bey dem Copiren getrocknete Exemplare mit zu Rathe ziehen, wozu ich nicht nur meine eigene Sammlung, -fondern auch noch eine grölsere durch die Gefäl- ligkeit des Herrn Prof. Willdenow’s benutzen kann; und vermöge der leztern werde ich in den Stand gefezt, Abbildungen von Gewächfen zu liefern, von denen bis jezt nech’keine vorhanden find. Die Darftellung der einzelnen Theile der Blume und Fracht, welche nicht blos gezeichnet, fondern auch beobachtet feyn wollen, werden, wenn ich nämlich die Natur zu Rathe ziehen kınn, und nicht von fchon vorhandenen Figuren copiten muls, jederzeit den Gegenfland meiner eigenen Befchäftigung ausmachen. Die Platten werden vom Herrn Per. Haar geftochen, welcher dem Publikum zum Theil aus- meinen Terminis botanicis bekanat ift, überdies aber auch fchon, unter dem Namen eines. andern, mehrere Platten zu den erften Bänden der flora Danica_ geliefert.hat. “- Auch werde ich für eine gute und richtige Illumination Sorge tragen, fo wie ich es mir überhaupt angelegen feyn laflen werde, dem Ganzen eine folche Brauchbarkeit zu ge- ben, die man mit Recht von einem dergleichen Werke fordern kann. Um aber meine Verfprechung ganz erfüllen zu können, fehe ich mich genörthiget, den Verlag felbft zu übernehmen, und, um mich einigermafsen zu fichern, den Weg. der Pränumeration einzufchlagen. Alle Viertel- Jahre{oll ein Heft, und zwar zu Mi- chaelis das erfte erfcheinen, worauf bis in die Mitte des Augufts entweder bey mir [elbft, oder bey meinen refpectiven Gönnern und achtungswertheften Freunden pränu- merirt werden kann. * ie Der Pränumerationspreis ift für jedes Heft I Thlr., und wer 10 Exemplare nimmt, erhält das IIte frey, und bey wenigeren einen verhältmifsmälsigen Rabatt. Briefe und Geld bitte poftfrey einzufenden, F. G. Hayne, in Schönebeck bey Magdeburg. x | Endesgenannter macht den Freunden der Boranik, theils Pränumeranten, theils andern Intereflenten hiermit bekannt, dafs defien botanifches Handbuch bis zu den 23. Cisffen des Linneilchen Syftems, Jubil. 1802. mit 29. Heften beendigt ift, wozu Jubil. 1303. das Hauptregifter über das ganze Werk folgt, und dafs diejenigen, welche be- reits verlchiedene der erftern Hefte befitzen, die übrigen bis zu dem 29iten binnen dato und jubil. 1803. für den Pränumerationspreis zu I Rthlr. 12 Gr. Sächf. von dem Verfafler felbft, oder durch ihre Herren Commiflionärs für den ord. Preis zu 2 Rhlr, 6 Gr. gegen gleich baare Bezahlung abholen laffen können, weil nach gedachter Zeit kein einzelnes Heft mehr verabfolgr wird, indem das ganze Weık an eine Buchhand- lung verkauft ift, welche alsdann die defecten Exemplare für obigen Preis, fo wie die befondre Abhandlung über alle bekannte Kiedgräfer für 2 Ducaten netto und 3 Duca- ten ordin. vorrächig haben, künftig aber bey gedachter Buchhandlung und vielleicht bald unter einer zweyten Auflage, entweder deut[ch oder in einer lateinilchen VUeberferzung zu bekommen feyn wird. Leipziger Jubilate- Mefle .1802.. re Chriftian Schkuhr, Univerfitäts -Mechanikus in Wittenberg, Qq | Phyto- -— see Phytographifche Blätter. Mit diefer Auffchrift wird bey Unterzeichnetem eine periodifche Schrift auf das Jahr 1902 erfcheinen, worin vorzüglich neue Entdeckungen in der Pflanzenwelt, Be- kanntmachung neuer Unterfuchungen, und fchärfere Beflimmungen fchon bekannter Pflanzen, überhaupt folche Abhandlungen, weiche zur Erweiterung phytologifcher und phytographifcher Kenntniffe beytragen können, mit Ausfchliefsung eigentlicher Recen- fionen von gedruckten Werken aufgenommen, ünd von einer befondern durch den Herrn Profeilor Hoflmann in Göttingen dazu vereinigten pbytographifchen Societät ab- gefalst und mitgetlieilt werden follen, Göttingen, im Nov. 1801. Philipp Georg Schröder. Auszug aus einem Schreiben des Herrn E. Acharius. d. d.24. März 1802. Procul dubio Lichenograpbiae meae prodromum jam diu obtinuifti. Nunc in e0 00 eupatus fum, ut perfecram magis, noviffimisque detectis et obfervationibus dilatatam tadam opellam, novam feilicer dilpofitionem er enumerationem methodicam omnium huc- usque detectorum. lichenum, quos fecundum urgana carpomorpha ad genera fixa, [pe- cies ceırtas er varietates redigere tentavi. Hac aeftate prodibit libellus, jam jam fere ita paratus, ut typis exfcribi quear. . e. Getrocknete Pflanzenfammlungen, Holzkabinette, Der Herzog von Braunfchweig hat das von Lor. Heifter in Helmftädt angefertig- te Herbarium vivum, wovon die Vorrede zu dem Catalog der von dem Hofrath Cappel nachgelaffenen und den Sten Jan. 1301 verfteigerten Bücher eine Befchreibung giebt, in der Auction erftehen lafien, und der Univerfitäts-Bibliothek zu Helmftädt gefchenkt. Sammlung von Hölzern. Ich bin Willens eine Sammlung aller bey uns in Deut[chland wildwachfenden, nebft einigen ausländifchen, bey uns aber ebenfalls im Freyen fortkommenden Holzarten, auf Subfeription herauszugeben, Da nicht jeder Forftmann, Oekonom etc. fowohl als auch derjenige, der fich erf. einer diefer Wiffenfchaften widmen will, Gelegenheit har, alle unlre Holzarten in Na- tur kennen zu lernen, und auch die befte Abbildung doch nur immer Copie bleibt, fo hoffe ich, da ich durch meine Sammlung Holz, Blürthe und Blätter in Natur liefere, mir durch diefe Arbeit gewils Dank und Beyfall zu verdienen, {3 Der Plan, nach welchem meine Holzfammlung im Publikum erfeheinen foll, ift folgender; Die Sammlung erfcheiut heftweis; zehn verfchiedene Holzarten machen einen Heft, wozu man allemal einen faubern Papkaften,, in welchem fich nachfolgende Stücke befinden, bekömmt:; - ı)ein - 37 — Ds 1) ein Stück Holz auf den Kern durchgefpalten , mit der äufsern Rinde. 2) ein Stück Aft, ebenfalls mit Rinde, 3) die gerrocknete Blürhe. 4): die getrockneten Blätter. 5) der Saame mit und ohne Saamenkapfel. ® 6) die Blüthe und Blätter, da folche öfters durchs Trocknen die natürliche Farbe - «verlieren, nach dem Leben gemalt. | 7) eine kurze gedruckte Befchreibung der Holzart und zwar: a) die lateinifchen Na- - men nach Linne; 5) die bekannteften deutfchen Namen; c) die Befchreibung des © Stammes und der Wurzel; d) der Blüchezeit; e).der Reife des Saamens; f) die Fortpflanzungsart, und die befte Zeit hierzu; g) die bekannteften fchädlichen In- fecten , 5) der Nutzen der Holzart, : Der Nurzen diefer Sammlung, da man mit eins Holzfammlung, Herbarium, ge- malte Abbildung und Befchreibung erhält, ift zu augenfcheinlich, als dafs ich folchen noch befonders anpreifen follie, zumal da durch den wohlfeilen Preis von 2 Thlr., der /Louisd’or zu 5 Thlr., jedermann in Stand gelezt wird, fich folche anzufchaffen. | Künftigen erften May foll der erfte Heft erfolgen, nachher alle zwey Monate ein Heft. Die Subferibenten werden jedem Hefte vorgedruckt; daher bitte ich, deren Namen und Karaktere deutlich gefchrieben, baldigft an mich zu fchicken, ö ‚Beftellungen macht man in poftfreyen Briefen bey mir, und in allen guten Buch- handlungen Deutfchlands. y Berka bey Weimar, im Febr. 1801. N t Karl, Freyherr von Kospoth. _ Bey Endesunterfchriebenem find nach kurz vorhergegangener Beftellung jederzeit um beygefezte Preife zu haben: Pflanzen -Sammlungen oder Herbarien. L. Unbeftimmte: Das ift, von unbeflimmt verlangten, (wo keine befondere Arten vorgefchrieben find,) getrockneten Pflanzen. 100 Arten koften I Laubthaler. 400 Arten koften I Ldr. 700 - Arten koften 2 Ldr. 900 Arten koften 3 Ldr, 1050, 4 Ldr. 1200, 5 Ldr, u. f, w. bis zu 2000 Arten, die Io Ldr. koften, I. Beftimmte: 7) Ein ökonomifches Herbarium, 700 Arten, koftet 8 Laubrhaler, 2) Ein Forft-Herbarium, 350 Arten, 4 Lbthir. 3) Ein offizinelles Herbarium, 350 Arten g 4 Lbthir, Q12 £ 4) 4) Eine Sammlung giftiger Gewächfe, 130 Arten, 2 Lbthlr. KR \ 5) Eine Sammlung Gräfer, 730 Arten, 2 Lbthlr, R FERN 6) Eine Sammlung der gemeiniten Moofe und Flechten, 140 Arten, 2 Lbthlr. 7) Eine Sammlung zu den Io Theilen der gemeinnützigen Spaziergänge, 4 Lbthlr; 8) Eine Sammlung von befonders gewählten, einzeln vorgefchrielinen gen nun mehr vder weniger felten [eyn, für 100 Arten 3 Lbihlr. Die Exemplare find zweckmälsig abgenommen, eingelegt und getrocknet. Jedes liegt lofe in einem befondern reinen Bogen Papier, nebft einem dabey liegenden Zet- . Arten, fie mö- tei, worauf der lateinifche Linneifche Name, und bey den ökonomifchen - und Forft-: herbarien nebft jenem zugleich der deutfche Nameder Oekonomen und Förfter und bey den ofhzinellen Herbarien, auch der ofhizinelle Name, gefchrieben fteht. Wer jedes Exemplar auf einen halben Bogen feines Schreibpapier aufgeklebt wünfcht, zahlt jedesmal den Zten Theil des obenangefezten Preifes mehr. Wer Pracht-Herbarien verlangt, wo jedesmal die fchönften und ausgeluchteften Exemplare auf feines holländıfches Propatria - Papier mit ächtvergoldetem Schnitt auf die nettelte und gefälligfte Art aufgeklebt find, zahlt für jedes 100 ı Ldr. Wenn die Sammlung über 1000 Arten verlangt wird, fo werden von den über I000 Arten fich belaufenden für jedes Hundert darüber $ Ldr. bezahlt, h Diejenigen Liebhaber, deren Umftände und Verhältniffe ich nicht genau kenne, mufs ich bitten, dals fiejmir auf das, was fie. verlangen, pränumeriren. Die Fracht. bezahlen die Käufer, doch werde ich fo viel möglich auf das“befte und genaufte defs- wegen beforgt [eyn. Briefe, die dieferwegen an mich gefchrieben werden, erbitte ich mir frankirt. f FR Geupelftadt bey Salzungen, im Sachfen - Meiningifchen Amte Altenftein, 1902. Georg Chriftoph Heim. Adjunktus und Pfarrer, (mehrerer gelehrten Gefellfchaften Mitglied.) 4 Hr.D. Ch. Steven, Seidenbau- Inipector bey der ruflifchen Linie am Caukafus, hat der naturforfchenden Gefellfchafr zu Iena eine Menge dafiger Pflanzen überfender, wovon mehrere in Deutfchland ganz unbekannt find. Die Namen derfelben find, einige von ihm felbf herrührende ausgenommen, theils aus des Heren Marlchall’s vonBieber- ftein Gemälde der am Caspifchen Meere gelegenen Provinzen, theils aus deilen hand- fchriftlicher Flora Caucafıca, Bey G. E. F. Schulze ift erfchienen x Futterkräuter und Futtergräfer für Oekone- men, 2s Heft. fol. ı Thlr. 4Gr. _ Es find in diefem Hefte folgende Gräfer enthalten : Wiefenfuchsfehwanz (ALOPECURTS prazenfis. L.),' Englifches Reygras (LoLıum 2 perenne L.), Franzöfilches Reygras (AvEnA elatior L.), Acker-Trespe (Bro- MUS arvenfis L.), Quecken-Trespe (BRomus inermis L.), Goldhafer (AvEnA Ravefiens \ peus : 309 — flavefiens L.), Rohrartiges Glanzgras (PHALARIS arundinacea L.), Knauleras . (Dactyuıs glomerara L.), Schaaflchwingel (FEsrtuca ovina L.), Zwiebel- gras (Poa bulbofa L.). -Da ich bey meinem jetzigen Aufenthalt in Zelle, unmittelbar die gütige Anleitung des Hın. Leibmedieus Thaer, bey der Bearbeitung jenes Heftes nutzen konnte, fo wird diefes 2te Heft um [o zweckmälsiger, in Hinficht der Benutzung in der Oekono- mie für den Leler werden. { . J; A. Saatkamp, Nachricht für Freunde der. Botanik. - In der Vorrede der wetterauifchen Flora machten wir uns anheifchig zur Erleichte- rung des boranifchen Studiums, Liebhabern gegen eine billige Entfchädigung getrockne- te Pflanzen der hiefigen Gegend zu überlaffen. Zu diefem unfern Unternehmen fanden fich mehrere Liebhaber als wir erwarteten und wir lieferten fchon nach und nah 2 —5 Centurien, je nachdem die Subfceribenten fich gemeldet haben, für welche Arbeit wir die Zufriedenheit der Käufer einärndeten. Wir werden mit der Ausgabe diefer trocke- - nen Pflanzenfammlung ununterbrochen fortfahren, und machen diefes zu dem Ende, im Fail fich noch einige Liebhaber zur Subfeription entfchliefsen möchten, hierdurch bekannt. Jährlich erfcheint eine, auch zwey Centurien, bis wir alle in der Werterau fowohl wildwachfenden als auch der Oekonomie wegen angebaueten Pflanzen geliefert haben. Eine jede Pflanze liegt frey in einem befondern Bogen weifsem Papier und ift nach der Werterauer Flora numeriret und benahmer. Auch nehmen wir auf eine Samm- lüng offizineller Pfanzen oder Gıäfer, welchen wir ausländifche beyfügen können, Be- ftellungan an, deren jede Centurie mit 3 fl. 15 kr. bezahlet wird. Für jede Centurie wird 5 fl. 30. kr. bezahlt, welchen Betrag wir uns längftens vier Wochen nach Empfang der Pflanzen, poftfrei erbitten. En Im Juni 1802. NR A She. : G. Gärtner in Hanau. MDr. Meyer in Offenbach. MDr. Scherbius in Fıkft, a.M. Herbarien von Sexualpflanzen und Kryptogamen. Da ich feit 1796 das fächf. Obererzgebirge in bgtanifcher Hinficht unterfuche, auch fremde Gewächfe im Garten baue, fo habe ich einen beträchtlichen Vorrath von Sexualpflanzen und Kryptogamen übrig. Ich will daher Freunden der Gewächskunde richtig beftimmte, vollftändiye und gutgerrocknete Exemplare um folgende, fehr billige Preile zum Verkauf ablaffen: 100 Arten Sexualiften um ı Thlr. 8 Gr.; 100 Kryptoga- men um I Thlr, 20 Gr, Wer fich aber nach dem, bey mir zu bekommenden, Cataloge die Gewächfe felbft auswählt, der bezahlt für ein jedes Hundert Sexualiften ı Thir. 20 Gr., und für jedes Hundert Kryptogamen 2 Thlr. 8 Gr. Unter den Kryptogamen find vorzüglich Farrenkräuter, Laubmoofe, Flechten, Jungermannien und einige klei- ne Schwämme, Die Bezahlung gefchieht in Conventionsmünze fogleich bey der Be- ftellung baar. Doch kann ich mich mit dem Verkaufe nicht länger als bis zu Ende des Februars 1803 abgeben. Briefe und Gelder erwarte ich poftfrey. Buckau bey Schnee- berg, d. 6. Aug. 1802. Bock, Privatlehrer dalelbft. an sro Bar Sammlung getrockneter Blätter, Da bey der Charakteriftik der Pflanzen (ehr viel auf richtige Vorflellungen von den fyftemarifchen Benennungen der Blätter ankommt, und von diefer Seite dem angehen- den Botaniker fich die gröfsten Schwierigkeiten entgegenftellen; fo wili ich, um eine anfchauende Kenntnils davon zu befördern, künftiges Jahr eine Sammlung von gerrock- neten Rlättern mit der vollffändigen lateinifchen Benennung derfelben und den Namen der Pflanzen, von denen fie genommen find , den Liebhabern diefes Studiums mitthei- len. Auf hundert Blätter kann man bis zu Johannis 1803 bey mir fubferibiren. oder prä-' numeriren. Der Preis ift ein vollwichtiger Duc. oder 3 Thlr. Curr. Dafür liefre ich die Sammlung zu Mich. 1803 ab. Die Blätter felbft werden theils von inländifehen, theils von ausländifchen Gewächfen gewählt werden, und zwar fo, dafs alle Benennun- gen derfelben, welche das Syftem gebraucht, dadurch erläutert werden. Strehla in Sachlen, im Dec, 1302, MuBeiger ££ Nekrolog Den 2t. Nov. 1801. ftarb zu Gotha der durch feine Pflanzenfkelette und Befchrei- \ bung der Giftpflanzen berühmte D, und Stadtphylikus J. Andı. Bieber im öyilen Jahr feines Alters, In der Nacht vom Ioten big IIten Nov. 1$or. ftarb’ in Potsdam der königl. Preuf. Hofgärtner Friedrich Zacharias Salzmann in feinem 7ıften Lebensjahre. Seine Ver- dienfte um die Gartenkunft find bedeutend, wie er denn [eine Kenntnifle darin, durch die von ihm herausgegebene Pomologie und andre Schriften mehr, bewährt hat, Von ihm ift auch ein fchöner und richtiger Plan des Gartens von Sansfouci aufgenommen und gezeichnet worden, den er nachher in Kupfer ftechen liefs. S. Julien in Paris hat ihn nachgeftochen, ohne den eigentlichen Vertafler zu nennen. Ehe S$. vor 35. Jahren in Preuf. Dienfte als Hofgärtner zu Sansfouei vor Potsdam trat, war er längere. Zeit in Italien, wo er u. a. einige Jahre im Königreich Neapel in Caferta und in Scalea am Ve- fuv als Gärtner diente, Er bereifere auch Frankreich, England und Holland, und kannte die italienifche, engliflche und ftanzöfifche Sprache. Seine Kenntmifs des Englifchen bewies er unter andern durch feine Ueberfetzungen aus diefer Sprache, die er der märkifchen Socierät zu Potsdam, von der er ein Mitglied war, vorlas. Die Annalen derfelben enthalten von ihm einige belehrende Abhandlungen ; wohin auch der Auffatz über die Verbeflerung der Weinberge gehört, (Annal. B. 3. H. 2. $. 77.) in welchem er einer befondern Art angelegter Weinfpaliere erwähnt, die er auf der Infel Chiozza bey Venedig angetroffen hatte. — Als er nach Deutfchland zurückkehrte, war er eine Zeitlang Commiflarius bey der Armee im fiebenjährigen Kriege, und lebte auch einmal als Gaftwirth in Pyrmont. Ber » z Herausg.egieben von 24 DH Joh ann J eo Röme L. Dritten Bandes drittes Stück. Mit vier Kupfertafelm 2 Heiıpzig, ın der Schäferifchen Buchhandlung, 1805. : 4 54 » N ee Br En 2° Are er I. - . - x - = ” ı * “ 5 » ! - N 4 Du 2 ”r r d F f Viral 4 ee ‘ EN ‘ „fs =) [eb) ee = Sie Ab handlungen Er Francifei, Xaveri Wulfen Plantaram rariorum Deferiptiones, Sr Seite ZIL _ Tab. I. I. r- I. Ce LASTRI plures fpecies in Africae Promontorio maxime auftrali collectae, 3 defcriptaeque acC.P. Thunberg, Tab. I. “ ii u S - 427 I. Differtatio de vafis plantarum nec non de differentia ftructurae Monocetyle- donearum et Dicetyledonearum, auct. H. F-Link, Tab. IV. - .» 435° IV. Similitudines quaedam, inter regmum animale et vegetabile de. generatione intercedentes, auctore D. Jo. Jac. Bernhardi. - Egal 9, V, Vıora concolor, nova fpecies, defcripta a Thom. Furly Forfer. = 453 VI Carrıcocca Ipecacnanba defcripta a Fel. Avellar Brotero. ” = 455 . Kurze Nachrichten | 1. Leop. T rattinick’s Wachspräparate von Pilzen und Thefaurus botanieus. - -457 2. Mart, Vahl. ER N . rg je "be . fe - 459 3. Deflen botanifche Verlaffenfchaft, Ar 4 N + 460 4. Auf welcher Höhe hört die Vegetation nn BTRWE - 460 u , « [1 EN a ii 5. Lamaroux über den Fucus polymorphus. 2 ” = 48 = R { : BE ENT... ee in ee 17 Flora univerfalis, Fol. Dresd, b. Pinther. Re; —. u. 3 pr . Mertens Icones algarum aquaticarım. er - a ben ER, ssznalensäda N ur SR Ir LIE ne‘, 08 r neh Senat Abrayr run ; ar my 67 | Ds Rd LERNEN EEE u de®, andre s BEER a UST inarikid sb nor. nat . . Br PER ER N. er. er ei IR ı- Di; Teh “ 3 3 4 IraT W ER LE P3 idoh ml ai BR, AN ge ur als iv2. BTL sc R HABE, Be her Ä TER Kr; DEZE rs enslslT has PrE Ye A aaa ya‘ oh . > An “ 5 x u”. hei r # Bu 12 - ’ - L N - - y bt \ FE :; r r D 5 + z & x H: , u. e i - 7 “ ) - 2 tz ” 4 & : J E ” fin, u % 3 > u Re? h £ Pr Franeifei Xaverii Wultfen, Acad. Carf. ng at. Cor. nec non Socc. Reg. Berol, Reg. Holm. Jenenf. Götting, aa etc, Sodal, zZ Plantarum rariorum seo N I. OLeA europaea, - Olea foliis lanceolatis, racemisque ee orpüfieis: | Olea europaea foliis lanceolatis. Linn. Sp. pl.p.ıı.N.ı. Gerard, Gal- iopr. p. 322. N. ı. Allion. Fl. Pedem. I. p. ı21. N.449. VPillars. Delph. IE, p. 5. N.5. Hof. Synopf. p. 3. N. ı. Olea. - Dodon. Pempt. p. 821. Cluf- hift. p.:26. "Goritiae in Monte S. Catharinae, ac in Vineis ubique, perinde ac Tergefti, ‚et in toto Littorali. . —i = he 7 5 N } Astor octo novemque pedum, brachii hominis crafiitudine, femnper virens. Folia oppofita firma laurina lanceolata, breviter petiolata glabra, fupra obfeure viridia fubtus albida, rachi dorfali eäßite percurfa, integerrima, oris mar- ginum revolufis. Riacemi florum axillares, oppofiti, erecti, foliis breviores. Flores breviter pedunculati, albi. Calyx exiguus, hemisphaerico - tubulofus, breviter quadrifidus, aut erenulatus, corollae concolor, caduceus. Corolla alba, rotata verius, quam a tubulo annulari brevi, limbo plano quadripartito, laeiniis oyatis. Stamina duo brevia alba, antheris flavis, erafhufculae didegmis breviora. Germen fubrotundum fiylo' brevi, fligmate eraffiufculo bifido. Drupa oblongo- ovata Een, Ben Ann, Nux dura oblongo- ovata rugofa, _Obferv, Cl. Hoft Nucem Ehbzlocularein dieit, - Rami principales fufeo- -nigrieantes, digiti auricularis ereßitudines‘t ker tes, obtufe ftriato-fubangulofi, glabri, obfiti undique copiofe verrugnlis exi- guis, quae microfcopio infpeetae orbieuli funt pulvifeulo ceraceo - flavido farcti, ut fphaeriae fufpicer fpeciem. Ramuli novelli graciles teretes, albido- -incani, per intervalla oppofiti aut ternati. Ligaum durum album, ; Pr ; 2. Ve 2. Veronica Böllärgg ’ ae ‚Veronica floribus ex alis Follohekn folitariis, hrae pedieelläkie, Kaliee v6 linearibus, cauleque fimplice erecto ftricto, ab ima bafı ad re florifero, et capfulis hirfutis.: ix - Veronica Bellardi hirfuta, caule erecto fimplice toto Aorigerbl foliis linearibus fructu fubfefäli brevioribus. - Allion. Fi. Pedem. IL, p. 77- N. 282. Tab. 85. Fig. ı, Ad agrorum alpeftrium margines arenofos, et muratas fupra fepes, via, qua ex Dellach ad Heiligenblut adfcenditur, in vieinia et e regione des Jungfern Sprungs. ea - ! Radix annua gracillima, fili ad inftar, paueis, et ipfis yage obfita fibrillis. Caulis aciculae eraflitudine, a-duobus-ad quinque altus pollices, erectus, ftrietus , fimplex, (rarius unico, aut duobus brevioribus et ipfis ftrictis, ima e bafı enatis ramis) teres, viridis, hirfutus. Folia duo dun- taxat, ima in caulis bafi, eaque oppofita, fefhlia, angufte linearia, ‘obtufa, integra, hirfuta. Flores ab ima caulis bafi, ad usque apicem, ex alternis bracteolarum axillis folitarfi,. breviter pedicellati. Bracteolae obtufe lineares, ei integrae, vix, nifi EEE ET fuberenulatae, hirfutae, pedicellis longiores, calyces fabaequantes. Pedicelli hirfuti bracteolis, calyceque breviores.. Calyx quadripartitus; lacinüis lineari-lanceolatis, birfatis; binis interioribus parum-, per brevioribus. Corolla generis, calyce minor, caerulea; fegmentis limbi ovato-acutis, quarto minore. Stamina duo, ftylus, ftigma ut in congene- ribus. Capfula obeordata, dorfo, magisqgue margine hirfuta, calyce equidem brevior, eo tamen latior, margine compreflo utrinque prominente, bilocalaris, quadrivalvis etc. 3’ Here . 3. Sarvıa Sclarea. x = Salvia foliis oppofitis, petiolatis, cordatis, ferratis, rugofis, vilebeh. bracteis cordato - acuminatis, concavis, calyces. excedentibus; ealy- cum dentibus ariftatis. : ee Salvia Sclarea foliis rugofis cordatis, oblongis ee Verraliäl bracteis foralibus calyce longioribus, concavis, acuminatis. Linn. Sp. pl. p. 38. r 7 -Gerard. Fl. Gallopr. p. 259. N. 6. Villars. Delph. I. p- 405. Hof. fynopf. p. 18. N.7. Horminum Bu primum. Cluf hift, XXVI Orvalla Dodon, Pempt. p. 292. Fl | en er "Gallitrichum Sativum. - Joh. Bash. hift IN. p. 309. ® R - .Sclarea,° Tabern. hi. p. 764 ? . In Littorali diftrietus Fluminen nfis; freguens in Infala Cherfo, Ofero etc... Plantae biennis radix ‚digitum fere aurieularem craffa, fubbrachiata, tereti- {ubfuffformis, fibris fepta, {ublignefeens. Caulis ereetus, eubitalis et altior, firmus, tetragonus, virens, molliter incano- villofus, ex axillis oppo- fitis, oppofito-ramofus. Feolia omnia longiufceule et craffe petiolata, petiolis femiteretibus incano - villoßs: caulina oppofita, latiufeule oblongo - cordata, - obtufa; radicalia „potius oblonge-ovalia; emnia per oras crenata, aut obtufe En, obfeure‘ absque nitore viridia, incano-villofa; fupra convexiufcula, rugofa, cum tempore etiam-ex rugis velut bullata; fabrre pallidiora, nervofa, et e verulis reticulata.. Caulis ramique in ah interrupte verticillatam, rectam abeunt. . Verticilli communiter fexflori (floribus utrinque tribus, demptis (ummis, utringue unifloribus) fuccolantur bracteis binis oppofitis fo-_ liaceis, latiufeulis, fefllibus, amplexicaulibus, cordato-acuminatis, -calyces Hantilinor excedentibus, incano-villefis, viridibus, apicem verfus pallide pur purafeentibus, primum concavis et erectis, ferius reflexis. Calyx brevi, et villofo nixus pedunculo, tubulofo- türbinatus, bilabiatus, ftriis elevatis exa- ratus, viridis, incano- villofus; labiis divarieatis; fuperiora planiufceulo, tri- nervato, retrorfum fubreclini, bie retufe töiädn, triarıftato, inferiore com- preffo, femibifido, biariftato. Corolla magna, bilabiata, ringens; tubulo brevi, fub fauce gutturofo; fauce ipfa fubcomprefla; labiis albis, fed in dilu- tam caeruleitatem (praeprimis fuperiore) emorientibus, exfus pubefcentibus. Labio fuperiore feculae inftar antrorfum falcato, compreflo, carinato, obtufo, apice incifo, inferiore trilobo, lobulis lateralibus angufis, Besser, an- trorfum obliquis, intermedio ampliufcule, concavo-fuborbiculari, emargi- nato, porrecto. Stamina tantum duo directione galeae, eadem breviora, apice exferta, una cum antheris oblongis Havis, fupra bafın denticulo deflexo fterili spend, Stylus directione galeae, eadem longior, albus, ftigmate caerulefcente breviter, acute, et inaegualiter bifido, „femina quatuor nuda, nigra. Olor gravis. Rigefeentibus per aetatem villis, et fufcefcentibus, planta . fit tacteri fcabriufeula. 3 Obf. Nen vaae fufpicor, hanc Salyiam eamdem effe, quam Scopoli no-. „mine Salviae haematodis zecenfet. - 4. Irıs fgqualens, - 2 Iris petalis externis reflexis,-medio replicatis, barbatis; internis erecto- " -. . eonniventibus emarginatis, canaliculato- fabpeduncnlatis; foliis enfi- formi-falcatis, caule multifloro brevioribus; germine Be hexa- gono - fexfulcato. v Rr2 | ” Iris ee \ x r Tris fqualens' corollis barbatis, Se foliis alone multifloro;, petalis des. flexis replicatis, erectis emarginatis. Linn. Sp. pl. p. 56. N. 5. =“ 5 Ad marginem foffae prope Pagum Fori Jalii ee ; Detexit Ren, Berini. } ‘Radix perennis, de more horieohkui repens, teres, ee Alice ; demittens. Cäulis plus“quam; cubitalis, erectus, teres, glaber, viridis, fo- _ ze liofus, laxe alternatim'triflorus, foliis altior, Folia radicalia multa, paueiora per caulem, eaque laxe alterna, eundem vaginantia; omnia enfiformi-faleata, firma, firiata, glabra, viridia. Peduncali longi,, e vagina foliorum caulino- rum, aphylli, "monofloti. Spatha, "calycis loco, fingulis floribus fubjecta diphylia oblongo-ovata, obtufa, ventricofa, feariofa.. Flores intra fpatham pedunculati, magni, tamen quam in De paullo minores, ftructura caeterum ut in Germanica. Tetala tria exteriora latiufcule obovata, integra, | “ in petiolum velut canaliculatum decürrentia, fqualide purpureo-caerulefcenia inferiora verfus flavefcentia, reflexa, Tateralıten furfaum: ‚replicata, fuperne N longitudinaliter villis confertis favis albidisque barbata, et venis obliquis ra- 5 mofis purpurafcentibus latera verfus picta. Interiora tria paullo. anguftiora et ipfa oblongo-obovata, erecta, emarginata, arcuatim conniventia, fqualide flavefcentia, nuda, feu imberbia, fiigmata petaliformia ut in congeneribus fed {qualide flaventia, apice profunde fiffa, lobis acuminato-triangulis, fubfer- rulatis, diverentibas: ‚Reliqua cum proportione, ut in Germanica. 5. SeArosa leucantha. . ah Pen, = Wa Scabiofa corollis quadrifidis aequalibus; cankolis globofis; Squamis ealy- cinis fcariofis, ovatis; foliis pinnatifidis, rigidis, pinnis lineari- lapa N ceolatis, fubferratis. i Jh Scabiofa leucantha corollulis quadrifidis aequalibus, ahanız calyeinis ovatis obtufis, foliis pinnatifidis.. Linn. Sp. pl. p. A N. 4. Gerard. . Gallopr. p. 219. N. 2. Scopol. Fl. Carn. IL P. I. p. 9 N Wr Pillars.Delph. EL p. 290. N. 2. Allion. Fl, Beden. p. 138. N. a Hoft. Synopf. p. 68. N. 1. ; Scabiofa glabra, foliis rigidis viridibus. Fo, Bauh. hift. III. P. 1. p- 8 Scabiofa montana calidarum regionum. “ Lobel. Obferv. p. 29T: Kae - a Scabiofa alba belgieorum hortorum. _Cluf. hift. p. sur. iguratenus. Scabiofa Trenta. Hacqmer. Pl. alp. p. ı3. Tab.a. Fig, 1. In afperis Japodum montibas, vulgo-Karfch, inde A Duino usque | Segniam;. “ = praeprimis qua ex Schneeberg Croatico Er Grobnek ad finum Flana- SM ticum ‚defcenditur, : LEERE - RR Radix. Bl ee 2. >» E ; ‚ - a a ER “ Radix perennis, fufiformis, lenta, fublignefcens, fibris vage fepta, arcte zupes intra depacta, caulem unum, ale fimplieifimum unaico cum capi- tulo, aut communiter fuperiora verfus, per unam pluresve dichotomias ramo- {um effert pedalem ad usque fesquieubitalem, anferinae vixdum pennae crafli- todine, erectum, firmum, rigidum, ficeum, flecti difficilem, teretem, ftria- tum, glabrum, dilute virentem. - Folia radicalia, et caulina’ (quae omnia femper oppofite connata) infima pinnatifida, pinnis per communem axem an- . gufte decurrentibus, de fe lanceolatis, planis, dentate- ferratis, glabris, fir=. -mis, rigidis, exterioribus fenfim latitudine, et longitudine ereicenti ibus, im- pare reliquis majore, ut pinnatifido- -Iyrata etiam dicas. Quae contra folia - füperiorem ex adverfo occnpant caulem fub ejusdem in ‚diehotomias divifioni- bus, et ipfa quidem pinnatifida, pinnis tamen angufte iinearibus, rariter quan- deque dentieulatis, plerumque integerrimis. - Rami feu capitulorum pedunenli elongati, nudi, rigidi, erecto-patuli. _Capitrla terminalia, folitaria, glo- bofa, alba, rubro- -variegata, nulli foliorum involuero infiftentia. Calyx capi- tuli cujusque communis, quatuor, guinqueve conftat fquamulis perparvis, ovatis, viridibus, albo-marginatis, Reliquum omne quodvis capitulum (aut — _ Dita velis, receptaculum) fquamis verius, quam paleis conftat oblongo- ebo- vatis,- per plures feries imbricatas in fphaeram eonniventibus, membranaceo- feariolis, duris, rigidis, concavo- convexis, albis, pube decumbente albo-fe- r ficea, et microfcopica obfitis, apice, perque oras ferius, rubentibus, fingulis ‚germina fingula, floremque, calycis ad inftar, vallantibus. Non igitur villo- fum (utScopoli habet) fed neque paleaceum propr ie, eft receptaculum; optime feariofo-fquamofuın dixeris. Germen (ferius femen) inferum, feflile, tetra- , _ gono-turbinatum, fufcum, albo-villofum; cecronatum duplice proprio calyce: ‚inferiore Meinhranaseo, in lacinulas triangulas -multipartito; fuperiore' funul- que interiore, et ipfo brevi, multifetulofo, ftellatim erecto- patulo. Corolla nivea femper (nec ut Lobelius in Advers. purpurea). tubulofe -ubinfundibuli- formis, extus mierofcöpice pubefcens, limbo quadripartito, fegmentis oblongo- ovatis, extimo tantillo majore. Stamina quatuor alba, multo corollis lon- giora, erecto-patula. Antherae oblongae, dilute flavae. Stylus faminum longitudine albus. Stigma obtufum. Odor nulius. | Obferv.. Lobelii, Clofiique figurae, utpote eaedem. cum Bauhiniana, huc pertinent; non item eorundem deferiptiones. Ipfe Tyrnaviae fui; neque ibidem Scabiofam noftram’ufpiam vidi. Quae ibidem, cerefert Scabiofa flore albo, annua, ut vult Clufius, planta eft, et ut Horvatovskius cum Lumnizero " ebfervavere, eadem, cum ak hier: Linnaei, planta. : x. } han Rrz Schpr + RR 3 r x um Fat v Be U n 3 . KR E } 4 N 6. Scarıosa EN a ae re a - Scabiofa corollis quadrifidis fubaequalibus, calyce Be a BEN florentibus ‚fphaeroideis, fructiferis mr ovatis; foliis lanceolatis. ER integerrimis. > In paludofis Monfalconii ad latera eivali Mai dbdutrenti: 2 Radix annua? fuhformis, fibris Septa, _Caulis pedalis, eb er ctus, pennae columbinae eraflitudine, teres, fubtiliter firiatus; viridis, pu- befcens, dum inferne glabrefcat, in unam alteramve divifus RE. Er Folia acute lanceolata, firmula, integerrima, inferne attenuata, ac velut in petiolum decurrentia, ima petiolata etiam; caulina oppofita, bafı connata; omnia e viridi glaucefeentia, glabra, et per marginum oras retroductu afpe- rula. Capitula in caule dichotomizrumque brachiis terininalia, folitaria, - magnitudine vixdum eorum fuceifae, fub anthefi fphaeroidea, in fructu oblon- ' go-ovata.. Calyx comınunis are brevior, patens, compofitus ex foliolis,. in tribus ordinibus, usque decem, duodeeimve, ovato-lanceolatis, integris, viridibus, pubefcentibus. Receptaculum ovatum obfitum paleis lineari acu- minatis, intermixtisque germinibus ovatis, ftriatis, nudis, fefhlibus, coro- natis duplice proprio calyce; inferiore membranaceo, albido, vix trientem - lineae alto; interiore fn fetulas aliqguot partito. Corollae flavae; "tubulofo- quadrifidae, fubaequales, fegmento 'exteriore paullo majore, ftamina quatuor, . RS alba, corollis longiora. Antherae flavae. Stylus albus ffaminum longitudine, Stigma obtufum, femina oblongo- ovata, fuleis pluribus exarata.- 3 Y 7. ScABIOSA longifolia. Scabiofa corollis quadrifidis, radiantivus; foliis elongato - Adtenabitler Sr firmis, integerrimis, imis in petiolum decurrentibus; fummis con- näto- fefflibus, 1 Es $cabiofa longifolia corollulis E radiantibus; folüis oblongis En EN ceolatis integerrimis, caule inferne glabro, fuperne pilofo. Wallen- fein et Kitaibel. Pl. rar. Hung. Decas. I. p. 4. Tab. 5. Copiofa in adfcenfu graminofo rupeftri, qua ex Prax fupra Niederndorf, a verfus alpem Dürrenftein adicenditur. 'Etiam in Monte ‚Cren preoBeN.. : Cividale. - a Quum primum p'antam hanc Anno 1790. nenfe Take in dieto weperi- adfcenfu, frufira meos inter augtores quaefitam 2. pro nova habui fpecie: forte Re - plane fortuna aceidit, -ut nuperrime primam rariorum Hunrgariae plantarum u dscadem ufpiam confpicerem, in qua ad vivum expreflam vidi plantam hanc meam iub longifoliae nomine.. Radix illi perennis, aan horizontalis, >fuß- ; Se formis, z ns n A = a Fa - 37 er en formis, fibras recta demittens, folba, intus alba. Caulis (etiam plures) plus minus ceubitalis, rectus, teres, filtulofus,; firmus, rarius fimplieiflimus ,, ple- ruınque per unam, duasye diehotomias, divifus, viridis, inferne primum-mı- _ eröfcopice hifpidulus, ferius glabrefeens; fupra divifiones, in elongatis dicho- tomiarum peduneulis molliter villofülus. Folia elongato- lanceolata, firma, integerrima, viridia, ete virore fubglaucefcentia, rachi fubtus robufta cari- nata, utringue glabra, inferdum ad usque fpithamam longa; radicalia, et infima caulis (quae femper oppofita) in petioluin deeurrentia; reliqua feffilia, fobconnato- amplexicaulia; fummis, et in pedunculis‘ capitulorum brevibus, plus minus molliter pilofis. Capitala forum magna, terminalia, hemifphae- . riea. Calyx eorundem communis e tribus idhörasn ovato- Inedulalanehn: corollas aequantium alternis feriebus compofitus; foliolis planis viridibus, cano-pilofis. Receptaculum villis rectis hirtum. Germina infera fubtetragono- turbinata, villofa, calycibus propriis coronata; inferiore breviffimo ahbras naceo erecto- patente fulcefcente; fuperiore' multifetulofo. Corollae rubrae; difei tubulofo-infundibuliformes, inaequaliter quadrifidae; peripheriales ma- 2 jores, tubulofo-fubbilabiatae,- fegmento interiore breviore fimplice; exteriore tripartito lecinula media reliquis majore; omnes extus pubefcentes. Stamina quatuor alba aequalia corollis longiora. Antherae luteolae. Stylus albus. Stigma capifato-emarginatum. Semen. fubtetragono - turbinatum . villofum, Osor nulius. g .- & 8. Scarrosa maritima. i ; Scabiofa corollis quinguefidis radiantibus, calyce brevioribus; foliis Jaxe ‚et angufte pinnatis; pinnis foliisqgue fummis linearibys integerrimis. _ Scabiofa maritima corollulis quinquefidis radiantibus, calyce brevioribus, foliis pinnatis, fummis linearibus integerrimis. Linn. Sp. pl. p. 144. EN. 13. Villars. Delph. I. p,295. N. 9. Gouan. Fl. Monfp. p: 72. N. 4. Seabiofa maritima parva. 'Foh. Banh. hift. III. p. 7. Frequens in Littorali prope Monfalcone, et Sagrado, ar et prope Ven- zone, Gemona, et Ofpidaleto. Se Radix perennans, fufiformis, femilignefeens, fibris fepta, ex qua unus aut plures cubitales affurgunt caules, -divaricato-ramofi, teretes, . lineam femialteram eraflı, rieidh, atro-purpurafeentes, villis cito caducis fparfim obfiti, tum glabrefcentes. Folia oppofita; radicalia et caulina, demptis fun- mis Bear; laxe, et angufte linearibus, et integerrimis.” Rami,oppofiti, divaricati, et ipi foliofi. Capitula un, Bayer longe ‚pedunculata, x. *40b ER 2 \ ” K- ; FERN, i ri \ 2 i 2 ee, x us ı 318. — K Bar v“ i a 5; fub änthef hemilphaerica, in fructu fphaeroidica. Calyx communis perftens, polyphyllus, foliolis hıfeari- acutis dyabus in feriebus, usque octo, angufis, alternis interioribus brevioribus, ommibus viridibus, cano- pubefeentibus, quam coro!lae, paulo longioribus, fub anthefi- patentifimis, in fructu reflexis. Receptaculum convexum paleisangultifäme lineari- acutis albis, difeilongitudine obfitum. Gerimina infera, turbinata, cano-villofa, fefhlia,. inter receptaculi paleas, coronata duplice calyce proprio; exteriore Belkiforit; fcariofo, mem- branaceo, albo, diaphano, multiftriato, erecto-patulo, per oras acnte mul- tidenticulato; interiore in fetas guinque, triplo longiores, atro - rubentes, divaricatim patentes, partito; utroque perfiftente. _ Corollae caeleftino-cae-- ruleae, extus cano-pubefeentes, tubulofae, limbo- centralium breviter et‘ aequaliter quinquefido, peripherialium profundius et inaequaliter guinque- : partito, et radiante; fegmentis binis intimis brevibus, tribus exterioribus obovatis, intermedio maxiıno. Stamina, quatuor alba Allan corollis lon- Me giora- Antherae oblongac, incumbentes flavae. Stylus ffaminum‘’ longitu- e dine, albus. Stigma obtufum, femina germinibus ‚analoga, eano- pubentia. Odor nullus. \ Obferv. Recte jam J. Bauhinus Kara hanc Salon aöäelale hifpaniea Clufü diverfam effe fufpicatus eft., | 9. ASPERULA Taurina. \ yr Afperula foliis quaternis late ovato - lanceolatis fabhirfutis; caule' tetra- hi gone; fafeiculis floram terminalibus involucratis. Afperula Taurina foliis quaternis ovato- lanceolatis, floribus Aekereulaite terminalibus. Linn. Sp. pl. p. 150.N. 3. Pillars. Bart 11. B- 7 N.,3. Allion. Fl. Pedem. I. ,p. ı1. N. 46. i Afperula foliis ovato-lanceolatis quaternis, petiglis unser, erectin, foliis eircumvallatis,. Haller. hit. I. p. 320. N. 732. Galium Taurinum £foliis ovato-lanceolatis villofis; Horibus in ey caule, nec ex foliorum alis. Scopol. Fl. Carn. II. P. T, p.ıo1.N. 148, B Rubia laevis Taurinenfis. Lobel. Obferv. p. 465. Dalecham. hift. Lugd, p. 1330. Rubia quadrifolia italica hirfuta. o. Dauh. hift. II p. N PR Cruciata alpina latifolia laevis. Scheuchz. It..alp. IL. p. 22 & 7 In Sylvis umbrofis Montis Sancti, et Montis Sanctae Catharinae Goritiae, ubi: An. 1755 florentem inveni, item circa a Moptalsohiee a - > Ss PET, 2 OR ee \ S EHER / R2 : - #. ee "Radix perehnans, teres, fob terra repens, fibrillis s'per intervalla STAR: -- Jenta, rubens. Caulis 'erectus, fpithamalis, 'usque pedalis, tetragonus, to- mentofulus, dum calvefcat ; ex fuperioribus verticillorum 'alis alternatim ra- mofus. Folia ad artienlorum genicula verticillatim quaterna, feffilia, late ovato- lanceolata, “trinervia, viridia absque nitore, fabtus pallida, aquofaque villis motlibus albis utrinque, tum per margines nervosque, ferius magnam . pärtem ccadivis, 0 obfita. Rami five verius pedunculi fimplices, ex alternis fo- - liorum verticillis, foliis, non caule, altiores, erecti, aphylli. Flores usque . viginti et amplius, in caulis ramorumque apice fafeiculatim aggregati, ftipate ä addenfati, erecti, fubftratis, involueri ad inftar, foliolis quatuor erectis, reli- ‚ quorum fimilibus, anguftioribus tamen, et bene hirfutis, fafciceulo paulo bre- ' vioribus, funtque nivei, femipollicares (fex lineas longi) graciles, monope- talo-infundibuliformes, germini parvo,- nudo, fubrotundo, didyimo infiftentes, Corollae tubus Fhagatıs) limbus ‚quadripartitus, fegmentis obiongis, obtufis, erecto-patulis. Stamina quatuor tubi fub fauce, alba; antheris violaceis, ferius ' nigris, ftylus longitudine ftaminum, apice bifidus. Corollae centrales fertiles, exteriores in orbem- ex ftyli defeetts mafculae, aut abortientes. Fructus ro- tundus, uulez , ex baccis binis coalitis. i IE 2 - Garıum trichophylium. CE Galium foliis fenis, brevibus, anguftiffime lineari- Imueronatis; paniculis ex racemis oppofitis dichotomis fubtrifloris; fructu glabro corollis duplo majore, Galium trichophyllum caulibus tetragonis BR ramofis, foliis octonis laevibus fubulatis. _ Aion. Auctarium. p. 1. N. 18. | Galium megalofperimum foliis fenis femiteretibus, caulibus difufis, fructu‘ majori. Villars. Delph. Il. p. 323. N. 8. exclufo Allionii fynonymo. In collibus aprieis duris prope San Daniele, et Monfalcon. Radix perennis, pennae columbinae ceraffitudine, fub folo .duro rupeftri difeurrens, .arcte depacta, lignefcens; caules effundit diffufe ramofos, e decu- bitu furreetos, palmares, pedales, fesquipedalesve, tetragofos, laeves, bafi * ferius durefcentes, exaridos, fublignefcentes. Rami oppofiti, refpective bre- ves, unum ad tres pollices longi, communiter inaequales, altero minore, Folia ad genicula verticillgtim fena, refpective brevia, quatuor, vix fex,_ linearum, in ftellam parentia, lineari- mucronulata, 428 tamen angufta, ut, praeprimis per deficcationem, fubulata, fetadeave credas, aut ut Villarfio ‚ vifum, femiteretia; funtque faturate viridia, glabra, fere et nitentia, fupra eonvexa, (tanquaın fi carnofula forent) fabtus rachi elevata decurfa, et nS Ss ve Ic- s y 2 $; 5 deficcätionem ora :marginum ae velut canalienlata; ı »Abeunt aan ra- Ehe mique,.. in brevem, aut oblongam, laxiufeulam, aut: contractam. paniculam, compofitam ex uk oppofitis, femel aut iterum breviter ‚dichotomis ; divifionibus extimis bi-triflorisque, rarius quadrifioris; Floribus. pärvis, bre- viter et gracillime pedicellatis, .albis. Corollae de more .sermini infidentes, rotatae, quadripartitae, patentiff ımae, fegmentis ovato- acutis. Reliqua ‚ge-- neris. » Fructus fphaeroidico-didymus, ; slaben, primum ex albido in ochra- leucum languens,, ferius nigrefcens, corollis Auplai tziplove major. 2 Pr 2 4 x Obferv. Subdubitaverat, nec immerito, Yillanfıng ad Galium fuum. me- galofperınum eitare Allionii Galium ejusdem nominis, utpote quibus fors nil nifi fructus magnitudo communis foret. Dubitationem hanc fuo in Auectario fu@ulit Allionius, afferens Villarfii megalofpermum a fuo megalofpermo” fpecie differre.,. An vero et ad Galium trichophyllum Allionii pertineant GaliaVi- - larfii tenue, et Jufieui? ut fubdubitans exiftimat Allionius, equidem non decidam; credo tamen differre, cum, ‚Villarßus ern neutrum de fructus magnitudine meminerit, \ h i \ ı1. Garıum tenuifolium. S 2 Bi B, Galium folüs fenis rigidis angufte lineari- mucronatis nardlies paniculis ex racemis: oppofitis dichotomis. fubtrifloris; corollis fructu ‚glabro rugofo majoribus. Galium tenuifolium foliis fenis rigidis diffufe ramofum, floribus albis e fummo eaule prodeuntibus. Allion. in Nicae. p. 5: N. 2: Fl. Pe- dem, L p. 6. N. 23. Galium Corrudaefolium. Vällars. Delph. H..p. 316. N. 4. Galium foliis linearibus fuleatis retrorfum feabris, pedicellis capillaribus, Gerard. Gallopr. p. 226. N. 2. ; Mae ‚In apricis duris afperis Majo et Junio frequens Goritiae in Monte S, Catha- Tinae, tum 'prope. Salcanım; etiam inter Mernam et Bertoibam eir- ca domum Molitoris, in faxofis ad littus Maris in Monfalcon. Deni« ES que prope Sarı Daniel etc. x Rn Ex radice perennante fublignefeente, caules pedales, ee Micci, fe rigiduli, inferne plerumque exaridi, et nudi, fat graciles, tetragoni, glabri, per angulos retroductw fcabri, diffufe ramofi, decumbentes, et ex decubitu nd aflurgentes, virides, per aetatem e virore fubincani. Rami caulibus. füniles, alterni, oppofitive, quo in cafu, altero alternatim, quam ‚oppofitus, longiore, Caulis, Famigue panicula terminantur non adınodum UERD. , eoäftante. ex: i | zace- TOR racemulis oppofitis (altero iterum plerumque, quam oppofitus,. minore) .bis,; „aut in extremis finplieiter, .dichotomis; dichotomtarum _brachiolis- trifloris. Calyx vix ullus. _Germen inferum didymum... Corolla fructu major, ‚alba, generis. Stamina quatuor alba. Antherae allen) ‘cum tempore femper .ni- grae.- Reliqua generis. Fructus didymus, glaber, rugofalus. Folia ad arti- eulorum genicula verticillatim fex, angufta, linearia, mucrone terminata, patentia, glabra, viridia, per oras exiguis ferrulata ciliis, rigida, fupra firia imprefla exarata, fubtus rachi exftante carinata; ferius ex deficcatione, mar-. - ginibus revolutis ita contracta, ut fubulata credas, nee fcabritiem Rein lem detegas, 12. Garıum pufilum. Galium foliis fuboctonis, lineari- ineronta, eaulegne villulis albidis hifpidis, corymbulis caulis' ramorumgue'bis trifidis, trifloris; aueh glabre. Galium pufillum foliis octonis hifpidis linearibus acuminatis fubimbricatis, peduneulis dichotomis. Linn. Sp. pl. p 154.N.ır. Galium foliis- octonis linearibus hifpidis,. caulibus diffufis breviffimis. © 2 Gerard. Gallopr. p. 226. N. 4. dempto fynonymo Tourneforkii ad Gal. minutum fl. flavo, pertinente. = Galium fcabrum. Jacgu. Fl. Auftr, V. p. 10. Tab. 422. Hof. Syn. p- 72. N. 2. ö „x Galium afperum foliis feptenis, cauleque inferne pubefcentibus,) pani- eula ramis firictis dichotomis. Schreber. Spicil. Lipf. p. 3. N. 888. Galium fylveftre foliis fuboctonis lineari-lanceolatis fubafperis ariftatis fructibus glabris, Aorh. Fl. Germ. IL P. I. p. 380. N.6. Galium fylveftre pubefcens caule foliisque inferne pubefcentibus. Schra- der. Spicil. I. p« 13. Var. 3. demptis irn Halleri. Boccon. Haenke. Allionii. Ad faxa umbrofa fylvaram. Klagenfurti Junio prope Praedium Pichlern. Radix gracilis, fibrillis fepta, tamen perennans, ex pluribus per terra - Jate diffufis annotinis, jamque’exaridis caulibus, novos quotannis ad’fpithamae plus minus altitudinem furrectos profert Berbaceos caules, graciles, tetrago- nos, tumidiufeulis laxe-interftinctos geniculis, ab imo jam alias, alas fupe- riora duntaxat verfus ramulofos, villulis femper albidis rigidulis undique hi- fpidos, et fcabros. Folia ad artieulorum genicula verticillatim octo, quan- doque non nifi feptem, in ramis fena, fub dichotomiis bina oppofita; funtque s2 lineari- m Ba m Külari: there eis apiceem non nnihil latefcentia, Iofer; apice in much rigidiufeulum diaphanum exeunte, 'fupra fubtusque villulis albidis rigidiufeulis hifpida, et fcabra; inferne ac exftante, fuperne Rria imprefla exarata, marginibus ciliatis, ferius revolutis. Caulis ramique apice corymbofa termi- . nantur panicula, bis, terve trifida, divifionibus extimis triforis. Flores BES parvi, albi, -generis.. Fructus slobofo- didymus, glaber. Caulis fummus, .- 5 Be fummaque folia aetate calvefeunt, Nr Obferv. Pollichii Galium fylvefre non recepi, cum expreffe dient, ‚folia : n eff glabra nitentia. - r 13. GALIUMm purpureum. ar ra “= Galium foliis octonis anzu me finearf: ei BEN rigidis; racemulis caulis, ramorumque axillaribus, folio longioribus, Pa floris. EN - Galium purpureum foliis verticillatis, lineari-fetaceis, pedunculis au laribus, folio longioribus. Linn, Sp- pl. p. 156. N. 17 ‚ Allion. FL Ped. I, p.5. N. 19. Et Galium caule erecto, ramofifimo, folüs linearibus perangultis; petioli ramofis confertis. Haller. hift. I. p. 317. N. 721. Galium nigropurpureum montanum tenuifolium. Colum. Bephn. 9.298. Seguier. Veron. I. p. 190. N. 5. Galium rubrum. ' Scopol. Fl. Carn. I. P. I. p. 103. N a uf Synopf: p. 74. N. 9. exclufo Clufii fynonymo. Galium flore.rubro fpregerianum. . Fo. Bauh. hift,, Il, P. Ep 72 er‘ Percopiofum in Forojulio Goritiae, Monfalconii, Dnini, San Daniele etc. figuratenus; nam deferiptio eft ex Clufio, Galii rubri Linnaei. In Carnjolia Haidoviae. In Carinthıa in adfeeufu alpero Arnold- % fteini et. i Radix perennis, feriptorii crafitudine calami, Kid il extus jobkure rubens, fufcaque, intus flavefcens, ex veterum caulium exaridorum religuüs deeimBeritibtis, annuum unum, ko Fre pedaleın pls minus attellit caulem, copiofe et diffufe ramofum, gracilem ıllum, fed rıgidum tetragonum, glabrum, retroductu tamen per angulos fcabriufeulum, ex obfeuro virore ferius obleure rubefcentem; una cum ramis ex brevium articulorum genieulis, copiofe ver- “ticillatim foliofum. Folia in caule octona, paueiora in ramis,- omnia' brevıa, anguftifime lineari-mueronata, rigida, obfeure viridia, fupra glabra, fubtus zahl exftante carinata, per marginum oras, feriüs revolutas ‚ exiguis Exafpe- ‚rata nutz: eiliis Figidulis, patula, id: ferius reflectantur. ' Racemuli florum in ‘eaule, ramisque perquam copiofi, axillares, gracillimi, erecti, folio aliquan- - tum longiores , apicem verfus ex bracteolis oppofitis pauciflori, es feilicet binis, ternisve, breviter pedicellatis. Calyx vix ullus difeernendus. Germen inferum nudum. Corolla rotata, faturate, fimulque obfeure, velut‘e nigro, rubra;. limbo quadripartito, patente, ‚fermentis ovato-acuminatis, ftamina ‚de more quatuor, corollis breviora.. Antherae flavo-aurantiacae.. Stylus femibifidus, Stigmata obtufa. ‘Fructus generis e viridi rubefvens, tandem ni- Br. 'glaber. Floret provecta a 2 ‚= 14. Garıum ariflatum. 'Galium foliis octonis, lanceolatis” mucronatis,- cauleque teretiufenlo- tetragono, laevibus;, panicula fupradecompofita capillari; De arjftulatis; fructu glabro. E - - Galium ariftatum foliis octonis lanceolatis AS Sanikols capillari, petalis ariftatis, feminibus glabris. Linn. Syft. Nat. T om. I. R 118. N. ı. Allion. Fl. Pedem. I. p. 7. N. 28. Galium laevigatum Caule recto tereti, foliis octonis Janceolatis, Banaun capillari. Villars. Del,h. IL p. 327. N..ı6. "Rubia laevis linifolia floribus albis, : Barrel. hift. p. 12. N. 3 pi , | Rubia laevis linifolia Montis Virginis. Barrel. hift. p. ı2. N. 99. T. 583. Auf der Pecken am Creuzberg. in fylva, eo plane loco, ubi in rupe calcaria, romana Julii Caefaris inferiptio: Viam rörabilem fecit, cernitur, dum Pyruftaram (Pufterthaler ) oppreflurus ee noricas wer alpes exercitum duxit. ; u = Radix perennis, calami vixdum craflitudine, transverfa , enoh. fibril-. ls aucta, plures per intervalla effert caules bi-tripedales, vieinis fubnixos frutieulis, inferne teretiufeulos, fürfum verfus obtufe tetragonos, virides, lae- ves, ex fuperioribus oppofitiosibus ramofos, ex articulorum genicalis verti- - eillatim foliofos. Folia in. inferioribus octona, tum in fuperioribus, ramisque fena; fumma quaterna, et ex oppofitione bina denique; plus minus pollicaria, lineam , aut fesgni alteram lata, lanceolata, üninervia, terminata brevi mu- erone, integra, gläbra, fupra faturate absque kitore viridia, fubtus aquofiora, pallidaque, patentia, ferius relexa. “Abeunt eaulis, ramique in paniculam fupradecompofitam difofam; corymbulis per intervalla oppofitis , aliquoties dichetomis, una cum florum pedicellis praetenuibus, ac ut in Galio fylvatico, capillaribus; ultimis bi-tri-aut quadrifloris. Flores ‚omnes hermaphroditi, 553 a e.?,Paprl; % Be ee nn ZERT i 5 MM. a parvi, albi, fegmentis corollarum apice ariftulatisz veliqua. generie, "Fructus globulofo-didymus, glaber, nigrefcens, parvası) me ee i re ER 15. Garıum obliguum. 42 NS Galium foliis octonis brevibus kunde Bauen ätradeahe er bente, canis vills h'rtis, ramulis oppofitis brevibus, bis, bifidis, fructu glabro, ® NY erst E.be Galium obliquum foliis oetonis hehe inferioribus cano - hirtis obliguis, fuperiotibus glabris, corollis ariftatis. Villars. Delph. H. P- 524. N. 9. Tab. 8. demptis fynonymis. Reperitur in rupeftribus faxofis montis Caelii haud procul a Radix perennis, fibrofa. Caules pedales et ultra, late decumbentes, nee nifi fuperiora verfus, e decubitu oblique aflurgentes, quadranguli, rigidi, viri- des, villis undique rigidulis, albidis, denfe obfiti, et fcabri; ad fuperiores. foliorum verticillos ex oppofitione ramulofi; ramulis refpective brevibus, et ipfis quadrangulis rigidis, villofo - hifpidis, breviter .bis fummum ter-dichoto- mis, divaricato - patentibus.. Folia ad articulorum genicula verticillatim octona, refpectu longitudinis plantae brevia, vix femipollicaria, obverfe lan- _ ceolata, brevi cufpidula terminata, firmula, patentia, ferius reflexa, et ipfa iisdem brevibus villulis incanis obfita et fcabra, fuperioribus cum tempore plus ıninus decalvatis, ut obfcure vireant. Flores albi, in brevibus extima- rum diviionum pedicellis, rotati, quadripartiti patentes, fegmentis ayarnz- acuminatis, cufpidula innocua , mucronulatis. Fructus generis, glaber. - Obferv. Galium ws ab omnibus, quae novi, diverfifimum; nec fyno-_ nyına ejus, praeter Villarfii (qui bene deferipfit, et figura exprefit) invenio, nam quae Villarfius adduxit, alio pertinent omnia. 16. 'Garum parifenfe. ; Abe Galium foliis fenis, breviter angufteque Tun ebofaet iuekendie; cam libusque proftratis tetragonis, fcabris; corymbulis en bis bifidis“triforis; fructu hifpido. a Galium parifienfe foliis verticillatis linearibus; peduncnlis bifidis, FL. bus hifpidis.. Linn. Sp. pl. p. 157. N. 23. Villars. Delph. 11.‘p.332. N. 22. Allion. Fl. Pedem. . p. 9. N. 36. Gerandn Gallopr. p- Zah N. 9. 3 > -Galium panicula ramofifima, foliis akesik ferratis, erssibus hirfutis, > Haller, hift. L. p. 319. N. ass j i $ Aparıne, - ; A z = E m 325 Ä wm - Aparine minima flore albo. Barrel. hift. p. ıı. N. 94. Tab) 8; . Aparine minor, paluftris parifienfis flore albo. Yaill, bot. parif, p.14. N. 4. Copiofe eirca San Daniele. 5 AR & In congenerum numero tenerrimum), gracillimumque. Radıx annua, üt perennem velit Gerardus, teretiufeula, dilute rubella, recta, fibrillis . fepta, pennae ‚columbinae crafütudine; plurimos in orbem decumbenies efundit caules inaequales, trium quatuorve pollicum, ad usque fpithamae "longitudinem, debiles, pafferinae- gracilitate pennae, tetragonos, fcabros tactui, fimplices, aut parce vageque ramofos;. tanto nihilominus pluribus Horiferis ramulis ex verticillorum axillis onuftos. Folia ad genicula articulorum vertieillatim fena (bafin 'verfus etiam pauciora, quatuor fci- licet) parva, duabus vixdum lineis longiora, angufte lanceolata, "utrinque_ attenuta, brevi terminata mucrone, fopra, fubtusque tactui fcabra, Patentia,“ ferius reflexa, Ramuli, five verius pedunculi, pene capillares, quadranguli tamen et fcabri, tres quatuorve lineas longi ex fingulis fere foliorum verticillis, alterni, oppofitive enati (paniculam ramofifimam ;vocat Hallerus) breves apice fuftinent corymbulos bis bifidos bi-aut trifloros, fufultos binis, quatuorve _foliolis dieam? an bracteolis? Flores exigui, albi. Germen, roll; fa- "mina ete. ut in congeneribus. -Fructus globofo - didymus, nigrefcens, fetulis albidis peidalie hifpidus. sähe 17. CAPCIAneLLa angufifolia, | Crucianella caule erecto ramofo, foliis fenis linearibus; floribus fpicatis quadrifariam imbricatis. € ; Crucianella anguftifolia erecta, foliis: fenis linearibus; floribus fpicatis. L Linn. Sp. ok p- 157. N. ı. Gerard, Gallopr. p. 229. N. ı. Alliom- Fl. . Pedem. I. p. 10.N, 42. Hof. fynopf. p. 76. N. ı. ; Pubia fpicata Cretica. Claf. hift. p. CLXXVIL ee Rubia angufiifolia fpicata. Barrel. p.14. N. 126. Tab. 550. 70, Baul, hift. UL-p. 721. . le Afperula fpicata, glumis floralibus maximis. Haller. hort. Gött. p. 187, - In arenofıs agri Tergeftini, tum in vieinis maris Adriatiei infulis. Radix annua, fibrofa, eaulis fesquifpithamalis, erectus, lineam era affus, tetragonus, fir Ba rigidulus, fcaber, feu alperulus, obfenre viridis; laxa per intervalia fenis (guandoque non nifs quinis aut quaternis) in verticillum ‚ordinatis foliis obütus linearibus, fubpollicaribus, anguftis, lineam latis, fea- bris, AyeBEB, marzine revolutis, erecto-patentibus, TREO scflexis, Bami nil ee R 4 207 / x mil if fpicae Aorales ‘funt, ex alternis verticillis foliorum ortae, prineipf® caulis (miles, erectae, longius pedunculatae, a tribus ad’ usque quinque polliees elongatae, graciles, floribus oblongis, fefülibus, quadrifariam flipate | imbrieatis, axique appreflis, obfitae. Ca!yx fingulorum diphyllus inferus fefGlis,, foliolis bilinearibus, lanceolatis, carinatis, compreflis, fcabris, e vi- ridi einerafcentibus, margine albo membranaceo cinctis, ‚conniventibus, intes riore tantillo breviore. Germen in fundo calycis feflile, et duplo breyius, öblongum, nudum: ei corolla infidet extra calycem, exferta, anguftifima, tu bulofo-infundibuliformis, Nava, tubule angufte cylindraceo, limbo quadrifido, ar lacinulis acute caudatis inflexis. Stamina quatuor tubulo corollae infixa, an- theris fimplicibus. Stylus filiformis -biidus, ftaminum longitudine, Stigmata obtufa.. Capfulae duae connatae, germini fimiles, calyce brevieres, fingulae . {emine foctae fingulo oblongo gracili, extus convexo, introrfum ftria exarato., s 18. PLAnraco maritima. Be AN, Plantago foliis carnofis,-linearibus, concavo-convexis, ferius fapra pla- nis, integerrimis, bafi lanatis; fcapo terete, pubente; fpica cylin- dracea, recta. ‘ Plantago maritima foliis femieylindraceis integerrimis, bafı lanatis,. fcapo tereti. Linn. Sp. pl. p, 165. N. ıı. , Oeder. Fl. Dan, Tab, 243. Pollich. Palat..I. p. 160. N. 162. Lumniz, Fl. Pof. p. 63..N.155. Roth. Fl: Germ. II. P. I. p. 172. N. 4. ; Plantago marina, Lobel. Obferv. p. 263. , BR Coronopus maritima noftras. fo. Bauh. hift. II. P.IL p. sı ah, Plantago maritima major tenuifolia. Zannichel. hift. p. 213. Tab. 60: Bu In infula ad Aquas gradatas; minor in arenofis, major in paludofis uli- ginofis. ; : | 3 KR Radix perennis, craffe fufiformis, longe brachiata, - multiceps, alba. Folia radicalia multa, plus minus fpithamalia, in arenofis breviora, feapos {ubaequantia, unam duasve lineas lata, linearia, concavo-convexa, ferius - fupra applanata, integerrima (rarius apicem verfus rariter ‚denticulata). era fiufcula, carnofa, viridia, glabra, fcapos bafı, feque mutuo femiobvolventia, \ intercento copiofo, niveoque goffypio, ferius rufo-fufcefcente, Scapi teretes, fpithamales, et ultra, erecti, primum ex denfa decumbente pube incani, dein e viridi obfeure fufco-rubentes, et decalvati. Spica terminalis, eylin- dracea, recta, fefilibus imbricata floribus, fua fingulis fuffultis bractea, ovato - acuta, viridi, carinata, pubente. * Calyx perfiftens, quadripartitus,, viridis, pubefcens, fegmentis ovatis, erecto-patulis. Corolla tubulofo - quä- drifida; J N 336; aa R x; x Brunn Rn Eee - : er er drifida: tubulo: bafı fubglobofo; slimbo Gebtrkpzcitioh ‚fegmentis ovato- acutis, eibas; atro-purpurafeentibus, ferius expallefeentibus, obfolete albefcen- tibus, febfcarioßs, femidiaphanis et reflexis. ' Stamina quatuor recta,; co- rollis Jongiora, Antlerae ee Germen ER RNL. a ius reotus, horizonialitr dehifeens,. FE STTOR ES IN | aashlı >. a > 19. ans Coronopns. “Plantago_foliis linearibus, planis, 'laxe pinnatis, ° dentatisve, feapoque terete, pubefcentibus; fpica graciliter cylindracea, recta. Coronopus foliis linearibus dentatis, fcapo tereti. Linn.-Sp. pl, „px 166. 7 N. .14. Oeder. El. Dan, Tab, 272. Roth. Fl. Germ. IL, P.I. "2.174. N. 7. t ® Plantago foliis fubhirfutis femipinnatis, pinnis raris Ianceolati Haller. hift. I. p. 293. N.658. Herba:fella feu Cornu eervinum. Dodon. Pempt. p. 109: ; „ Cororopus,: five Cornu Cervinum. Joh. Bauh. hift. II. P. II. p- 509. - Coronopus, hortenfis. Zannichel. hift, p. 74. f. 207. Copiohfime ; in Infula. Cavorle; ubi nee fabulata, nec maritima. Ex perenni fufiforini radice, copiofa inter folia, fcapi plures: exoriuntur plus minus fpithamales e reclini bafı furrecti, graciles, _teretes, virides, incana . inftrati pube, apice in ‚oblongam, plus quam pollicarem, graeiliter eylindra- ‘ceam florum fpicam terminati. Flores undique conferte imbricati, ‚Sefliles, bractea ovato-acuminata, calycem excedente fuffulti:. Calyx, corolla, reli- quaeque fructificationis partes, ut in Plantagine fubulata. Stamina longe eminentia; antheris favis. Folia undique in orbem proftrata, angufte linea- ria, plus minus hirfuta, viridia, villulis obfita incanis, duos tresve pollices longa. lineam plus. minus lata , per. oras laxe. rariterque' pinnata, pinnis“ "lineari-lanceolatis, planis; interdum et non nili breviter ee dentatis, | ©dor nullus. bit x 20.. Prantico pfyllium. “ : Piantago caule herbaceo, erecto, ramofo;, foliis Hals, Hnseine fub-- dentieulato- revolutis; apitalis‘ fübrotundis, ar Be pedunculatis. Plantago Pry!ium 'eaule ramofo, herbaceo, foliis fubdentatis recurvatis, eapitulis aphyllis. Linn. Sp. pl. p. 167. N. 17. ‚Scopol. Fl. a 5 FE a & er. 4 I: -aliquot inaequalium capituliferorum,, “praetereaque ex fummis foliorum oppo- 2 aa m = BL P- 109. EN: ie Roth. El. Gern. IL. PiL'p: PrPENER Hof, Be Eh pP. 78. N. 8. Villars.-Delph. II. p. 305. N. ER NER a _ Plantago caulibus erectis herbaceis, foliis linearibus patalis, capital ovatis.- Haller. hift. I. p. 294. N. 661. it u h, : Pfyliium. Dodon. Pempt. p.rı5. Lobel:Obf. p. 239. Tabern.hifk p- Ps | Pfyllium.majus erectum. Joh. Bauh. hift. II. P. I. p su Ka; NR hift. p.220. T. 77. ie Pfyllium. _ Matthiol, Comment. in Diofe. p. 473. rs het = RN In arenofis maritimis Littoralis; fat u ) etiam.. in. eollibus, eirea Be ‚Viennam. i e ıl£ NETT ER © Air 5% iz "Planta anntıa, Hbikhamätie‘ et ultra, tadiee pöllet faßformi, Pe fepta,; ex qua eaulis berbaceus, erectus, ‘ex oppofitione ramofus, una cum ramis, teres, e viridi tandem rubefcens,. villis incanis’ hirfutulus. . Folia per inter- valla, in inferioribus oppofita, in fuperioribus, praeprimis ad pedunculorum exortum quaterna; omnia lineari-acuta,,: fefüilia; plana, unum duosve: longa Er pollices, ‚lineam aut fesqui alteram lata, integerrima,, aut et, non nunguam- je laxe, brevifiimeque denticulata, oris margina ibus revolutis, rachi fubtus exftante decurfa, erecto - patula, utringue viridia, eanague pube Pr rata. Terminantur caulis, ramique velut in umbellam eymofam pedunculorum fitionibus pedunculi oppofiti fimplices, et ipfi. capituliferi. Pedunculi folüg., longiores, cano- villofi. Capitula ovata, aphylla,, bracteis binis,, ‚eapieilo Ya, brevioribus fuffulta. Flores fuis in capitulis fefiles, imbricati, propria in- firucti bractea ovato-acuta, e pube viridi-incan.. OCalyx dualen AreR al; fegmentis acutis, binis oppofitis anguftioribus, omnibus carinatis, Ko Corolla, reliquaeque floris partes, ut in corgeneribus. 21. PLANTAGO Cynops. h Er | Plantago caule foßfrutefeente, ramofo, e Ge affurgente; koliis an. £: gufte linearibus, ftrictis, integerrimis, "margine en era ovatis, aphyllis, longe pedunculatis. Ye Plantago Cynops caule ramofo fruticofo, foliis. fiikoresubin, I frietis, capitulis fubfoliatis., Linn. Sp. pl. px 167. N. 19. ‚Pillars. Delph. II. p. 305. N. 9. ‚Gerard. ‚Sallopr. p. 335, N13. nAon, FL | Ped. I. p. 83- N. 305. Ren Y u "Plantage caule lignofo proftrato, Koliis linearibus, ‚erectis, capital tube | - hirfutis. Haller, hißt. I. P- 294. N, DR Anh: u < a Piy LE 1 } / fe N FRER 329 a Biyliiom Plinianam ‚forte. .Lobel.: Obfery. p.239: PER SER Pfylliium majus füpinum.' "90. Bauh. hißt. IIL:P. IL. pP: 513. Et 5 Monfalconii ad littora maris, perquam eopiola. a 5 Kasr Facies, Erueturaque tota: wien Piylli Differt Tpecifice: radice perennante, nec annua., Caulibus (uffrüticofis; in liguum bafi durefcentibus, ..nec herbäceis; iisdem decumbentibus, » nec nifi e decubitu affurgentibus, Foliis multo anguftioribus, vix’dimidia linea latioribus, iisque fere longiori- Bus, ftrictis, femper integerrimis; ı Pedunculis capitulorum elongatis. Bracteis eapitulorum binis oppofitis ex-ovata bafi- mucronatis, sapitaloram longitu- äh, aut et fere longioribus. 22. EN anguftifolia. Elaeagnus foliis- lanceolatis -petiolatis infegerrimis, ‚ fubtus niveo - -argen- tatis, foribus ternatis. Elzeagnus angufifolia foliis lanceolatis. Chin. Sp. a p. ve N. L. Gerard. Gallopr. p. 451. N.ı. Allion. Fl, Pedem. II. p. 226. N. 2ıar. . - Hof. fynopf. p. 80: N: 1, TREO In Infula Ofero ad maris littora. st rat ah, Sa 7 h- { ? wo - r y R Elegans, fi guae arbpfenn ‚iv vix oleae linken Rn fruties, in: ftar ab immo ramofa, niveo tota argenti nitore confpicua. “ Rjus truncus, bra- ‚ehii eireiter craffitudine, amiflis per aetatem, quibus juvenis obfitus Euerak; i - Squamulis albo-argentatis,. brunnefeit denique; Rami, ramorumgue ramuli, . parce non numquam horizontaliter fpinuloi, una cum foliorum pagina infera; petiolisque,, nee non et florum. pedunculis, germine, calyceque:extus, non tam villis, quam niveis verius fquamulıs furfaraceis 'nitentibus, denfe omnino obfita funt.‘. Folia obtufiufeule lancevlata, duos Iponga pallices ,; nec nifi lineas lata quinque, brevi linearum aliquot'inüftunt petiolo tereti, plana, integer- rima, nervo fubtus exftante dorfali exarata, ‚alboque- -ut,dixi, argentata, in fuperiore pagina incano - viridia funt, ob. parcius, magisgque'’avara: manu, adfperfas fquamulas illas furfuraceas, a quibus 'partibus reliquis- nitor.:ille argentatus. Flores communiter ad ramulorum: bafes "aut ex foliorum infimo- rum axillis enatos inveni tres eodem e puncto, lateralibus binis tantillo bre- vioribus et a medio divergentibus.. Germen illis inferum, ovale, albo- argen- tatum, brevi infiftens pedieello, calyceque duplo majore, tubulofo- campanu- lato, quadrifido erecto- patente, extus fquamulis-niveo-argentatis obfito, intus flavo-aurantiaco, et laevi coronatum.: Corolla nulla. Stamina quatuor bre- vlma, inferta fegmentis limbi calyeini ovato-acutis. . Antherae obfcure Ttz zubrae, 5: \ % ji 3309 mn Er 5 % y x 2 rubrae, Stylus et ftigma, Genplieia;, calyce breviora. ‚Bunaniyee deicne, REN ovalis, decalvata. favefcens, nucleo foeta oblongo- ovali. ee ; }; E Bo 23. CAmpnonosma monfpeliacn. Camphorofma foliis angufte lineari - Tanaenlife ae. os Hlanis, ee fubtus rachi exftante‘carinatis; floribus agigher Ipicatis, en. SE bractea propria brevioribus. ü Im Camphoroima monfpeliaca foliis hirfatis (tiearibiigi er Sp. pp a ur N: r. Allion. Fl. Pedem. II. p. 110. N. re A Deijh, u. Canphorak foliis hirfatis linearibus. Gerard. Bao | p- 339. Nı Camphorata Monfpelienfium. ' Lobel. Advers.,p P- 174: Jo. Bauh. nit, u & P. Al. pP. 379. ö Perquam copiofe in arenofis maritimis infulae Veglia ın finu Flänafien, Radix perennis fufiformis, craffa, fibris aucta, pluriceps, fublignefcens, _ caules profert plures fubcubitales, e decubitu adfcendentes, bafı lignefceentes, teretes, farctos, primum hirfutulos, ferius in inferioribus decalvatos, partim Ay fimplices, partim breviter, et vage ramulofos, virides, per aetatem .et Mahler... ; cationem velut obfolete ochroleucos. Folia ab imo pene caule, ramisque usque "ad eorundem apicem laxiuscule alternatim fparfa, ‘quatuor. longa lineas, vix dimidiam bafı lata, angufle lineari-lanceolata, viridia, hirfuta,. fupra plana, fubtus rachi exftante carinata, erecto-patentia, rigefcentia. E fingulis foliorum horum axillis, non tam fafeiculus, quam perbrevis verius: foliolorum : confimilium exoritur ramulus per omnem caulium longitudinem, dempta. dun- taxat fuperiore parte, in qua‘ ramulorumfoliaceorum loco, fpiea florum. ena- feitur perbrevis, compofita ex bracteolis «eyato-acutis foliaceis viridibus hir- , futulis, ftipate undique aggeftis imbricatisque; {ua fingulis in axilla florem foventibus fefilem, duplo, quam bracteola ipfa breviorem. . Ejus calyx mi- nutulus, vixque lineam: longus, viridis, hirfatulus, quatuor conftat foliolisz binis interioribus, oppofitis, ‘ovatis, planis, rachi dorfali exftante ezäratig > ER apice-albo - MER ad fe mutuo apprefüs; binis ‚contra exterioribus,--paullu-_ lum longioribus, et ipfis quöque oppofitis, fed contrario ‚ad interiora. fitu, lanceolaris, carinatis, compreffo-navicularibus, interiora utrinque, amplexicau- libus; conaiventibus. -Corolla nulla. Stamina quatuor exigua, alba, ‚ealyce breviora; antheris luteis. Germen in fundo ealyeis ovatum. Stylus femibi- _ fidus ruber, calyce longior, exfertus; figmat'bus.fimplieibuss Cap/ula-ovata: ° comprefls calyce permanente | tecta, ee ‚Odor praecife zecenkiß: nec deliccatae plantae. = +0 ‚r2,. al Enger einat re Ri 24. Irax Er Eee bier Aquifoliun.:: ae BERN - Nlex foliis ovatis: anie ee. nitentibus, margine finuato for nolis; floribus parvis in foliorum axillis fafeiculatim agglormeratis. Ilex aquifolium foliis. ovatis acutis Spinofis. Linn. Sp. pl. p. 181. N. r. Gerard. Gallopr. p. 460. N. ı. KVillars, Delph. II, p. 336. Hof. Syn. == p. 82. N. ı. Allion. Fl. Pedem. I. p. 123. N. 456. .Necker. Del. I. p% gr. N. Oeder. Fl. Dan. -Tab, 508. ; RIES R * Aguifolium. Haller. hift. I. p: 297. N. 667. Seonah Fl. Carn: I. P.L 'p. 116. N. 177. _Tabern. hift. p. 1382. Lobel. Obferv. p. 582. 0 Bauh. hift. 1. P.II. p. 114. > = “ Agrifolium. Dödon. Pempt. p- 658. --Goritiae-in fylva Panneviz olim 18. Martii 1761. in flore. Alias in fylvis Carnioliae Pofchgovizenfibus, qua ex Gottiche verfus Offivinz itur. Rurfus in fylvis Idrienfibus etc. ; = “ Frutex in halten convalefcens, Sfuleramolus, Folia er eraffe- que petiolata, late ovata, five et ovali-lanceolata, coriacea, laurina, dure- fcentia, perennantia, per oras finuato-dentata, dentibus in fpinam duram abeunfibus, alias (praeprimis in annofioribus arboribus) et integerrima, apice - - duntaxat fpina terminato, feinper glabra, fupra faturate viridia et nitentia, fabtus aquofe virentia, pallida, nitore deftituta. Flores parvi, breviter pedi- cellati, confertifime in foliorum axillis fafeiculatim agglomerati, tamgquam ex, nido, fquamulis imbrieato. Calyx exiguus, quadrifidus, perfiftens. Corolla -- rotata, quadripartita, patens, fegmentis orbieulatis, concavo-convexis, ni- veis. Filamenta ffaminum quatuor, brevia. Antherae parvae didymae, Ger- men rotundum. Stylus nullas. Stigmata guatuor, tuberculorum inftar, fefhılia, in quadrum ordinata. Bacca fubglobofa, coccinea, laevis, nitens, quadrilo- eularis, tetrafperma : feminibus offeis, oblongis, leniter fubineurvis. Obferv. Prae florum multitudine, non.nulli, flaminibus abortientibus, . mafeuli veredantor. = :; Sr - > 25. Porlmsezton praelongus. 1.4 Potamogeton foliis Tefilibus, ex ovata femiamplexicaule bafi, lotinfcule, et obtufe lanceolatis; eich laxiufcule Horigeris, ae ie - eulatis, i Potamogeton foliis tenuibus longiff ime Hhiceollihk 3 Haller. hift-I.. p-- 376. N. gu7: exclüfis ER Linnaei, et 3a Bauhini ad Pot. Aupelem pertinentibus. Ttz 2 Pota- En 58 .332 BT, SEES \ Be: $, 'S See ne u j er " Potamogeton ferratum. © Scopol. Bi Carn.H. B I. p- u. N 178: dempia Br e {voo L} EN, R Wr ynonymis. : Fri se D WR #5 en: | Labaci Junio Julioque in Auvio cognomine, etin ı Auvio Tiehlsang % Radix perennis repens etc. ın caules continuatur Huitantes , a teretes, ramofos. Folia fuperiora oppofita, inferiora alterna, omnia feffilia,. « ex ovata femiamplexicaule bafı, latiufeule. longeque lanceolata, obtofiufeula, integra, oris in aqua crifpulis, plana, viridia, femidiaphana nervis in elliplae“ curvate confluentibus, tranfverfimgue venulis (inter nervos interceptis) hori- zontalibus, nec obliquis, retieulatis. Stipulae longae compreffo-lanceolatae, albidae, aplskae, Spicae cylindraceae, obtufae, pollicem aut femialterum longae, floribus laxiufcule obfitae, longifime pedunculatae, pedunculo terete nudo, aquofe fubrubente, fere pedali,. Florum ftructura ut in congeneribus.. i Obferv.. Potamogeton hie- proximus Lucenti, ab eo manifefte diferts a foliis non decurrentibus, fed fefilibus, minus teneris, nec adeo nitentibus, BR rachi numquam in mucronem procurrente, venulisque tranfverfis horizonta- libus, nec oblique erecto - patulis. Dein pedunculis fpicarum De rectis; et fpieis non tam compacte, imo laxiufcule- Norigeris. erg, Gar je 206. POTAMOGETON marimnus. Potamogeton foliis alternis, angufte linearibus, planis, praelongis, bat ftipula petiolari, aeque lata, caulem vaginantibus; fpieis ferius inter- ruptis, longeque pedunculatis. N) ; Potamogeton marinum foliis' linearibus alternis diffinetis inferng vaginan- tibus. Linn. Sp. pl. p. 184. N. 11. Okder. Fl.Dan. Tab.ı86. Roth. Fl. Germ. IL. P. I. p. I N. ı2. Pollich. Palat. I. p. 173. N. 176. Potamogeton caule tereti, foliis linearibus planis, fpica‘ multiflora, fenefcente- longifliina et interrupta, Haller. hift. L. p. 377. N. 853. Potamogeton ingens gramineo folio longiori. Vaill. bot. parit aan 32. f. 5. Klagenfurti in rivulo per Urbem decurrente a Schulhaus; et t Canali iR aquofo gegen den Abdecker. tar. 44; Radix in limo repens et perennans. Caules graciles,. Ali crafftddine, teretes, praelongi, ramofifimi, fluitantes.. -Rami foliaque alterna. Haec fa- turate viridia, angufte linkaraen vix lineam lata, ad tres, quatuorve pollices. elongata, plans“; caule duplo latiora, unico decurfa nervo, inferne few bafi, ftipula petiolari fubppllicari, aeque lata, breviflime bifida, caulem, ramisque B arcte vaginantia. Stipulae praeterea aliae nullae. ‚Spicae in. eanle 5 ramisque termi- I s | | tl. ae terminales, primum foliis breviores, et compactae, ferius interruptim‘ Aori- ferae, et longius pedunculatae; pedunculo, quam canlis, vix eraffiore. Bones er fuas partes et. Ra a a eriee haud differunt. 27. PoramocEron BEER BE EEN Potamogeton folüis alternis fetaceis praelongis, bafı ftipula petiolari, triplo latiore caulem vaginantibus, fpieis interrupte pauci-et grandifloris. - Potamogeton pectinatum foliis fetaceis parallelis approximatis diftichis, Lian. Sp- pl. p. 183. N.8. Switch. Fl. Britt. I. p- 197. N. 9. : Potamogeton. maritimum grandiufeulis capitulis, earulsese folio al | Plukenet. Alm. p. 395- Tab. 216. 8.5. .. | In laeunis fofisque maritimis Caorlenfibus e regione Infulae cognominis.) _ Radix perennans congenerum. Plurimum fimilis Potamiogetoni marino Linnaei, Vaillantiique, et Oederi, paflimque cum eodem ab auctoribus con- ‚fefus; fpecie tamen differt certiffime.. Folia huic eapillaceo-fetacea, ipfo caule tenviora, nullo percurfa nervo, "longa ad tres usque et ultra pollices, inferne, feu bafi caulem ramosque vaginantia ftipula petiolari membranacea, breviter - apice bifida, triplo- ‚guam caulis, ipfaque folia latiore, et plus quam pollicari. Spicae in cänle ramisque terminales, de pedunculo pradtenui,, foliis fere bre- viore, interruptim pauciflorae, floribus feminibusque grandiufeulis. In reli- guis proportionate cum marino Linnaei convenit. Obferv. Tres in unam conjungit fpecies Hallerus; minus, fi quid video; recte, Plukeneti planta folio et capillaceo; Vaillantii contra et-Oederi lineari, plano, ac nervo decurfa Ben Bocconi autem Potamogeton ad pufillum‘ Linnaei pertinet. 27. Ruprıa maritima. En Ruppia' caulibus natantibis; antheiks; germinibusque ‘in fpica contiguis, calyce corollaque deftitutis; fructibus pedicellatis fubumbellatis. Ruppia maritima. Linn. Sp. pl. p. 184. N. ı. Gerard. Gallopr. 'p. 123. N. ı.. Allon. Fl. Pedem. II. p. 222..N. 2109. Hof. Synopf. p: 85- N.ı. Roth. Fi. Germ. 1. P.L. p. 208. .Bueca ferrea maritima. Michel. N. pl. Gen. p. 72. Tab. 35. “© _Fucus ferrulaceus. _Lobel. Obferv. p- 653. Gramen aquae innatans cum utrieulis. Fo. Bauh, hift. I, P, 118 p- 734 In foffıs maritimis ad Salınas alle Saule diftantia horae a ei verfus Capo d’Ifria. ; Mirum I ‚Mirumplantae genus#-facie, non genere, Potamogetonis marini. Rdi - gracillima, repens, rependoque perennans , actis per intervalla’ fibris, quibus - firmetur, caules libere per undas fluctuantes emittit, plus "minus pedales, aut et fesquipedales, et ipfos graciles, fili tenuioris crafitudine, ex alternis foliorum axillis iterum, iterumque ramofos, abeuntes denique, fuperiora ver-, fus, (perinde ac et rami)' in floriferas ex foliorum ‚oppofitione dichotomias. . Folia illis funt plus quam pollicaria, graminea, angufiffime lineari-acuts, viridia, obfequiofa, bafı in ftipulam petiolarem, ‘oblongam, bifidam, can liculatam, amp!exicauleın, per oras albo- membranaceam, abeuntia.- Flores fpicati ex fummis dichotomiis; fpica primum oblongo-ovali, fefhli, oblongi inftar utrieuli intra flipulas petiolares foliorum oppofitorum involuta, inde ferius eınergens, pedunculoque fabpollicari normaliter infiftens, flores (quos duos duntaxat apicem verfus habet) promit: hi mirae plane ftructurse, absque calyce, absque corolla, quin et absque ftaminum filamentis, folis quisque con- ftant quatuor antheris fabrotundis, femididymis, fefilibus, approximatis, lon-, eitudinaliter utringue juxta fe pofitis, et germinibus pariter quatuor exiguis, ovatis, brevifime pedicellatis, fligmate obtufo, absque fiylo coronatis. . Functae fuo oficio antherae, effoetae decidunt; germina contra produeto ad. pollicem. usque pedicello, in totidem maturefeunt femina ovata, fubumbella- En tim, communi fpicae axi, ad horizontem parallele deflexo, normaliter in-. fiftentia, en Are a ee Obferv. Variat in eadem planta quandogue numerus Germinum, a fri-_ bus ad quinque. RER. 29. CERINTRE major. ; . Cerinthe foliis ex cordata femiamplexicaule bafı oblongo-oyalibus; ‚eorol- ; lis tubulofo- campanulatis, ventricofis, patulis, quinquedentatis, den- tibus revolutis. 25 Ir ds ws ” en Cerintke major foliis amplexicaulibus, fruetibus. ‚geminis, corollis obtu- \ fiufculis patulis.. Linn, Sp. pl. p.ı195. N. 1. ‚Allion. Fl. Ped. I. p. 51. N. 176.. Hof. fynopf. p. 91. N. ı. Tabern..hift. p. 805.3 u, 0 Cerinthe foliis amplexicaulibus, floris denticulis brevifimis revolutis. Haller. hift. I. p. 267. N. 602. TE Cerinthe ‚quorundam major flore verficolore. ‚Chif. hift, p. CLXVII. > Lobel..Obferv.-p: 215: 70. Bauh. hift, IH, P. II. p. 603. Kl Da In Forojulio Comitatus Goritienfis. a. Radix annua fufiformis obfita fibrillis, ‚eaulem unum (aut plures y profert fubeubitalem pennae anferinae craflitudine, rectum, faretum, teretem, fupe- _ Br Bu 30) SEE — ur 335 ug riora verfas in racemofos ramos an e ieh slaucefcentem , laevens; Folia per omnem caulem frequentia, alterna,. ex cordata femiamplexieanie bafi, oblongo-evalia, integra, e viridi eu glauco - caerulefcentia, inter: dum (ron feınper) albido- maculata, per oras ex rigidiufenla pube five ciliis - exiguis afperiufcula, pollicemicireiter lata, duos longa. Flores per racemos terminales arcuatos ex bractearum axillis fe les. Calyx pentaphyllus corollis duplo brevior, foliis ovato - lanceolatis inaequalibus, integris hifpidulis, e viridi- ferius caerulefcentibus ‚ perliftentibus. Corolla- tubulofo- campanulata, e rubro-caerulea, limbi campanula, quam tubus, ventricofiore, patula, quin- eetisalata, Bestsenle ovato-acutis revolutis. -Stamina quinque breviz tubo corollae haerentia, antheris oblongis, acutis, bafı bifetis caerulefcen-. tibus, ferrulatis, polline flavo. Germen diöymum in fundo calycis. Stylus Eiformie, corolla longior, fiigma obtufum,. Fructus nuculae duae contiguae ovatae, biloculares in. bafı calycis perüftentis, Joculis fingulis monofpermis, et confequenter feminibus Kaniagl in calyce Beet | 30. Ecuıum italicum. En Echium caule, foliisque linearibus, et calyce hifpidis; corollis graciliter - tubulofo- campanulatis, eg quinquefidis, ftaminibus lon- gifimis. e - Echium italicum caule erecto piköfe, fpieis hirfutis, corollis fubaequalibus ftaminibus longiffimis. Linn. Sp. pl. p. 200. N. 3. Allion.. Fl, Ped. L p- 52. N. 182. Hof. Syn. p. 93. N. ı. Echium altifimum. Facgn. Fl. Auf. V. in Append. P&:35- Tab, 16. Echium foliishirtis lingulatis, calycibus pungentibus, ex alis fpieiferum. Haller. hit. L p. 268. N. 604. Echium albo flore majus. 0. Bauh, hift. IIr. P. 1I. P be. - Circa Capo d’Iftria, reliquoque in Littorali. Bienne et iftud, altero duntaxat anno € radice caulem edueit fimplicifi- mum tres et amplius altum pedes, digiti fere auricularis crafitudine, firmum teretem, copiofifime: ex alternis, approximatisque foliorum axillis. fpiciferum, viridem equidem, tamen prae multitudine, et fpiffitudine alborum pilorum - fere albentem; qui pili exiguo et ipfi infitentes tuberculo, cum duriufeuli, et rigiduli fint, ipfum quoque tactui hifpidum, afperumgue reddunt caulem. Folia (demptis annotinis radicalibus fenfim depereuntibus) fefilia, linearia _ verius, quam lanceolata, ad tres usque lineas lata, integerrima, iisdem, qui- bus RER fpicae, calycesque, fpififime utrinque, et margine obfita pilis albis, rigidulis. . 'Spica communis terminalis, ne, compofita ex fpieis -Uu h "a «Mora- & floralibas alternis, axillaribus, utrinque extrorfum patulis, 'eurvulis, kürptl Ä hirtis. Flores in bracteae linesäs hirtae axilla fefhles, heteromalli, wiiher | Calyx perfiftens ab eo Echii vulgaris nil differt: Corolla femper alba, fpective multo minor, graciliorque, quam in Echio vulgari, tubulofo. ae panulata, tubulo gracili, calycem aequante, quam limbus, longiore; limbo fubaequaliter quinquefido, fegmentis ovatis. Stamina quinque duplo eorolla °. \ longiora, inaequalia, declinata, alba. Antherae isaer Reliqua ut in Echio | vulgari cum proportione. 31. Crnocnossum Jeorpioides. Cyuogloffum caule flaccido, decumbente, inferne elongate vakınfoi foliis inferioribus oppefitis AH ; fummis Alternis lanceolatis; ; pedunculis exilläribus, folitariis, monofloris. ” Cy nogloffum feorpioides caule proftrato, foliis onkenlenig feabris; pedun- culis axillaribus unifloris; feminibus umbilicatis glabris. Haenke in Coll. Jacqu. Vol. II. p. 3. Roth. Fl. Germ. II. P.II. p. 570. _ Copiofiffime prope Arcem Pöckftein Epifcopi Gurcenfis vulgo zwifchen Wi af. fern ad latera nemorofa umbrofa humida fluvioli alpefiris in Bay Gurk fefe infundentis. —.+ Radix annua, exilis, fibrillis fepta; caulem profert usque eubitlient, -in- ferne rariter et elongate ramofum, infirmum, flaccidum, decumbentem, e tereti . “angulofum, compreffum, viridem, ferius obfeure rubefcentem, pube tenera, fcabriufeula, fubinde cadiva, den. ut laevigatum credas, Folia’re- fpeetive pauca, longis ab invicem fejuncta intervallis, inferiora oppofita, ob- longo-obovata, in petiolum decurrentia; faperiora alterna, lanceolata, fefi- lia; omnia tenera, integra, viridia, oube decumbente tenerrima,. microfeo- pica, tactui fcabriufcula rariter adfperfa, ut ferius etiam faepe decedat, mar- eine duntaxat, et rachi obfervanda. Flores axillares, folitarii, ut fol? ab invicem femoti, infiftentes praetenui fcabriufculo, longoque (foliis tamen bre-- viori) pedunculo, in fructu fubnutantes. Calyx perfiftens, quinquepartitus, viridis, fcabre pubefcens, fegmentis lanceolatis, corollae tubo aequalis, in fructu triplo, quadruplove major. Corolla ut ovum.ovo fimillima, Myofotidi fcorpioidi in paluftribus erefcenti, hypocrateriformis verius, quam infundi- buliformis; tubulo brevi albo eylindraceo , calyeis longitudine; 'limbo quin- quepartito, plano, patente; fegmentis rotundatis, caeleftino- caeruleis; fauce femiclaufa, tuberculis quinque Savis. Stamina guinque, exigua, tubo corollae infixa; antherae flavaee Germina quatuor in fundo calyeis,. Stylus. filiformis' - : ftaminum longitudine. Stigma Brelr maria .Semina quatuor nuda x slabra ‚glabra uhibiilienni BR Sfeino eoninuni ftylaı haerentia, nee arillo edhinate obducta. . Odor nullas. türHkt er Obferv. Communicat iaque planta haec- aequaliter cum Cynogloto, i et Myofotide. 22. 2,’ ‚Coxyorvunus Soldanella. Convolvalus foliis alternis (ubeotiaceis renifotmibus. „petiolati; Br ed culis axillaribus monofloris petiolo longioribus. Convolvulus Soldanella foliis reniformibus, pedunculis le en Sp. pl. p. 226. N. 39. Seopol. El.-Carn. II. P. L:p. 142. N. 222. Gerard. Gallopr. p. 318. N. 6. „Roth. Fl. Germ-; IE;P. IE ‚p 572 Hof. Syn. p. 174. .N..4. ; Seldanella. Dodon. Pempt.p. 395. Loben Obf. P- 329... 7° ER Brafica marina, five foldanella. Joh. Bauh. hift. DI. p. 166. a a! Convulvulus maritimus noftras rotundifolius. Zannichel. hift. p. 71. Tab. 6. “In arenofis maritimis Monfalcon. Duini, Tergefti, Infulae ERreN et Ofero, etiam in Iftria. - Radix perennans, "graciliter Fihforbnie‘t lenta, Abrillis fentad, vage; are- nam intra difeurrens. Caules decumbentes, 'teretes, lenti, e viridi obfcure rubentes, glabri, ramofi.. Folia alterna fubcoriacea, craffula, reniformia, glabra, viridia, fubtus nervofa, longiufcule petiolata; petiolo e viridi obfcure zubro..- Peduncali folitarii monoflari axillares teretes, et ipfi rubefcentes, erecto-patuli, petiolis longiores, glabri. Calyx' monophylius quinquepar- titus, 'triplo corolla minor, fubeoriaceus viridis glaber ;' fegmentis oblongo- ovatis obtufis conniventibus ‚perfiftens. Corolla magna campanulato-tubae- formis, quinquefida, dilute purpurafcens, guingueplicata, fegmentis: limbf ovato-acutiufeulis. Stamina quinque alba faucis Jongitudine. Antherae Havae.. Stylus ffaminum longitadine; fligmata duo, cis apicem latefcentia ‚divaricata. Capfula fubrotunda intra calyceem perfiftentem unilocularis, ' tri- valvis, ug feminibus estwadg nigris, Odor a . 33. Frroker inne albus. Alyofeyamus foliis petiolatis, imis orbiculatis integris, reliquis ex cor- data bafı ovatis, finuato- er loribus eg gel, ‚pedun- eulatisve. o 2 13. Bu Hyofeyamus albus, foliis betiolatis is obtäfie‘, Aoribus {ubfeff libus. Linn. Sp. pl.:p: 237.N. 3. Gerard. Gallopr. pı 315. N. 2. ‚Allion. Fl. Ped. L, p.104. N, 376. RN ve Uu2 Hyo- - Hyofcyamus albus vulgaris. Chuf, hift. p. LXXXIV. Lobel. Obf. p. 139. um et Adv. p. 107. Jo: Bauh. hift. III. p. 627. et melius p. ee ‘ Hyofeyamus fecundus. Tabern. bil. 96 53... iR 2 Vulgaris in Infula Cherfo finus Flanatici. ER Be. , Annuus. Radix alba,. fuhformis, fimplex, „aut brachiata,, fbrillis es SR piofis feptacaulis cubitalis, aut et bipedalis, erectus, digiti fere auricularis craflitudine, farctus, fimplex, aut ramofus, aquofe virens, feres, una cum petiolis, pedaneulis, foliis, calyeibusque unctuofus tactui, villisque mollibus, Rn et incanis exftantibus, hirfutus. Folia omnia petiolata; ima duo primordialia ‘orbiculsta, integraque, et oppofita, reliquis ıminora; reliqua -alternatim fparfa, majora, latioraque, ex excifa feu cordata bafı, ovata, angulofe den- N tata, finuata, dentibus obtufe ovatis, fupra faturate viridia, fubtus pallidiora, Fioralia gradatint minora, brevioraque; fummis ovato-lanceolatis, obtufs in- tegris. Petioli femiteretes, caulem, ramosque (dum adfunt) fimplex florum terminat racemus, (fpicam fi vis dicas) floribus folitariis, axillaribus, ereetis; inferioribus breviter pedunculatis, fummis fefilibus.. Calyx monophyllus, oblongus, tubulofo-campaniformis, quinquefidus, viridis, ftriis elevatis de- cem exäratus, fegmentis ovato-acutiufculis, corolla duplo brevior, unctuofus birfütus, perfiftens. Corolla duplo calyce major, laxe intra eundem inferiore fui parte nidulans, monopetala, tubulofo-infundibuliformis, tubulo brevi, limbo campaniformi, inaequaliter femiquinquefido, erecto-patulo, fegmentis integris rotundatis, tribus fuperioribus fubaequalibus, majoribus, binis infi- mis duplo minoribus brevioribusque. Color corollae aquofe flavus, exalbefeit Eu aetate; faux interne atro-purpurea ex congerie punctorum hujusce coloris. Germen rotundum viride villofulum. Stylus filiformis ftaminum longitudine . atro-purpureus; ftigma umbilicato-capitatum album. Stamina quinque tu- bulo corollae haerentia, longitudine faucis, alba, verfus fegmenta corollae breviora declinata. Antherae: polline albo. Capfula in calycis ‘perfiftentis fundo fefilis, duple eodem brevior, oyata bilocularis, loculis diffepimento ° em interftinctis, polyfpermis; dehifeitqgue horizontaliter, delapfo eperculo hem» fphaerico-convexo, mucronulato. Semina parva, aquofe brunefcentia, 34. Buammus paliurus. | ee Be Rhamnus aculeis ftipularibus geminatis, recto, .recurvoque; 'racemulis axillaribus corymbofis; floribus trigynis; foliis ovatis crenulatis gla- 'bris ; petidlatiss dankikenait tele at N 17a a Rıhamnus paliurus acnleis geminatis, inferiore recurvo, floribus trigynis. Linn. Sp. pl, p 281, N. 12. Scopol, Fl, Carn. IL. P. Ip. 164. N. 264. i Gerard, rer 2 i rn, a Rn 3; Gerard. Gallopr. p. 463. N. 6. Allion. Fl. Ped. II. p. 130. N. 1764. Villars. Delph. H. p. 539. N. ” Hofl. Synopf. p. 120. N. 6. Paliurus. Dodon. Pempt. p.756. ER Rıhamnus five Paliurus folio jujubino. . Fo. Bauh. hift. I. P. II. p. 35. Goritiae, ‘Farae, Medeae, San Daniele etc. perque omne Forum Julium undique in fepibus, tam in Littorali Monfalconii Aquilejae. In Car- fcho, Vipaci, et qua ex Adelsberg verfus Sagurie et Flumen itur.. Fentex tres quatuorve et quinque interdum pedes altus, divaricato-ramo- fifimus, erectus, ramis, ramulisque teretibus, obfeure rubentibus, fufeisque, et glabris. Folia alterna, ovata, glabra, :per oras laxe, et obiter erenulata, "8 . breviter petiolata. ea loco non petiolis folum, fed et ramis quoque utringue aculeus haeret fpinofus, durus, vulnerans, krectus alter paulloque longior, alter, isque fere inferior brevior et recurvus. _ Racemuli florum axil- lares, corymbofi, folio breviores, erecto-patuli. Flores finguli parvi, bre- viter pedicellati. Calyx pelviforfii- quinquefidus flavus, fegmentisjovatis, pa- tentibus. Squamulae quinque breves corollae loco, et ipfae flavae, filamentis ftaminum obvolutae,-calyce breviores. Stamina quinque fava, flavo antheri- > fera, primum erecta, tandem reflex.. Germen rotundum; 'ftylus tripartitus Havus, figmatibus reflexis. Bacca globofa trilocularis, trifperma, margine coriaceo, ficco plano orbieulari amplifimo cincta et alata, 35. Ruamnus Zizyphus. ! Rhamnus aculeis ftipularibus geminatis; Irecto, recufvoque; eleraesnlie florum axillaribus fubfefülibus, Horibus digynis, ne wi fer- ratis petiolatis. Rhamnus Zizyphus aculeis geminatis altero recurvo, Aoribus digynis, foliis ovato-oblongis. Linn. Syft. Nat. II. p. 180. N.18. et Mant. II. p- 342. Scopol. Fl. Carn. IL P. I. p. 165. N. 265: Gouan. Fl. Monfp. p-400. N. 2. Allion. Fl, ers he p- 131. N. he Hof. m “ 120,8: 7%. Zizyphus. Dodon, Pempt. p. 807. Fo. Bauh. hift. I P. 1. p. 40. Zizyphus Rutila. Cluf. bit. p. 28. - * Monfalconii prope 'Balnea. Tergefti in Vineis. In Ifria örnenie Legi "“olim in comitatu Goritienfi, nec loci amplius memini. Haidoyiae in horto Redefchini, aperto fab. Jove etc. Arbufcula verius fex octove pedum, quam merus fru:ex, edle 'eft re- fpective gracili pedum aliguot, recto, pollices usque duos craffo; cortice fufco- er eN er grife- grifefcente inaequali ahänehe. iikancı a in en et ae rurfum ramulofes, obfeure rubefcentes, teretes, laeves, ‚\ebfeguiofss. Folia alterna, breviter pefiolata,. ovalia, five et. oblongo - orata bFUNE per. \ oras ferrulata, firma, fupra viridia nitentia, fubtus aquofiora, pa EN nervia, nervis utringue eonfluentibus; utringue glabra. Be E ac cubant "petiolis aculei bini, rectus alter tantillo.longior; brevior alter, zer snsuue: "Florösiexigni Baxis breviflime. ‚pedicellati, in foliorum‘ xillis ade tres quatuorve, auf quinque agglomerati, ut glomerulos alares fubfefhilles dieas. * Calyx, fquamulae, ftamina, -ut in Paliuro, ftylus bipartitus, figmatibus atro- - rubefeentibus. _Bacca oblongo-ovalis obfehre rubefcens, nutans,. continens intra pulpam albidam fubdulcem nucleym offeum bilocularem difpermum. in % DR HE I 36. Graux maritima. N geil Glaux foliis oppofitis, feffülibus, angufte ovalibas ; Aoribus axillaribus. =» "Glaux maritima. Linn. Sp. pl. p. 301. N. ı. -Oeder. Fl. Dan. Tab. 548. Pollich. Palat. I. p. 237. N. 238... Roth. Fl. Germ. U..P. 1. Pr 230. N. ı. Hofl: Synopf. p. 124. N. 1. Gorter. Fl. Belg. p. 65. N. 197. Gunner. Fl. Nory. I. p. 35.. N. 62. Allion. Fl. kedeug ‚u pP 211. N. 2064. Hudfon. Fl. Angl. I. p-Ior. N... ; a Glaux exigua maritima. Joh. Bauh. hi. IL p. 373. 000 Glaucoides maritima, five potius Thuringiea. AR fl Jen. p 20. ex fide Halleri. } 5 In arenofis maritimis Littoralis Auftriaci. "Tergefi ad Salinas Saulenfes, Tr 201 Radix perennans eopiofe fibrofa, Sehakilen caulium fmplierui, aut ee ae parce ramuloforum, trium quatuorque, aut et quinque pollieum effundit,. ‚par- tim deeumbentium iterato-demiflis fibrillis radicatorum, e decubitu affurgen- tium, partim etiam erectorum, faturate viridium, Ekel teretium, bre-- viter, fed copiofe articulatorum; foliis ad Gngul genicula obfitorum.” Sunt 2 vero folia oppofita, fefflia, carnofula, duas tresve lineas longa, -unam lata, ve angufte ovalia, viridia, glahras integra. Flores parvi, in foliorum axillis fefüles, folitarii, ipfis foliis breviores, calyce deftituti; -corolla monopetala, campanulato-plus quam femiquinquefida, erecta, lacinulis ovatis, patentibus, alba, rubedine incarnata tincta. Stamina quingue, corollam aequantia: an- therae Navae. Germen’'ovatum, -fiylo terminatum, flaminibus fabaequali; DEN. fligmate capitato. Capfula fubglobofa unilocularis,- geingueralvis, feminibus regeptaculo foveolato immerfis quinque foeta.. gs N 2 37 Arocınum Venetum.- er 3 ‘ Apoeynum caule herbaceo erecto, foliis bopöfte fubfefülibus 'ovali -lan- ceolatis;. "corymbulis florum terminalibus. - Apocynum " Venetum caule erectiufculo herbaceo, Holiis ovato- lanceolatis. > Linn. Sp. pl p- 311. N. 3. “ Efula'rara e. Lio, Venetorum infula; floribus purpurafcentibus. Lobel. * - Obf. p. 201. Adv. p- 160: is. Alypum. quibusdam, five Efula rara -Hore ‚purpurafeente. Io. Bauh. ‚hift. IIL p. 676. ES Apocynum maritimum Venetum Salicis Folie, flore purpureo. _ Zannichel, hift. p. ı9. Tab. 76. RER - In maritimis prope Monfalcone inter Duinum et Aquilejam. 2R X Planta perennans duorum plus minus pedum altitudine, e radice ferpente _ caulem efiert herbaceum,,; teretem. fesquilineae ride glabrum, fubti- - liter ftriatum, e viridi a rufefcentem, meris ex oppofitionibus ramofum, una cum foliis ex laefione lactefceentem. Folia in caule, ramisque oppofita ; partim fefülia, partim breviffime petiolata, ovali-lanceolata, cum exiliffima in apice cufpidula, integra, microfcopice tamen per oras denticulata, utrinque_ glabra, et viridia, fubtus praeter exftantem dorfi rachim, venulis quoque la- teralibus obliquis notata; unum femialterumve pollicem longa: quatuor medio ventre lineas lata. Caulem, ramosque florum terminant eorymbuli compo-- fiti. Flores finguli parvi, breviter pedicellati, bracteola exigua acuta füfulti; pedicello rufefcente albidis inftrato villulis. Calyx inferas monopbyllus, duplo corollis brevior, quinquepartitus, viridis, villöfulus, fegmentis ovato-aeu- tiufeulis. Corolla intus extusque rubra, et albida inftrata pabe, campanulato- femiquinquefida, erccto-patens, fegmentis limbi ovatis. Tubercula quingue nectarifera, cum ftaminibus itidem quingue breviffimis alternantia, intra co- roilam piftillum ambientia. Antherae oblongae, ex bifida feu cordata bafi, lanceelatae, biloculares, erectae, in conum conniventes, faturate re apice ipfo albidae. Germina duo contigua ovata, in totidem ftylos, fere mu- tuo apprefios, abeuntia, antherarum altitudine fiigma fubrotundum pappi- lofo- murieulatum, apice_breviter bifidum. Capfulae duae folliculares, ob- longae, ovato - acutae uniloculares, univalves, femina parva pappo longiufeulo fericeo inftructa. ; si 38. Genwrıana frigida,. | ; : Gentiana eorollis usque ternis. terminalibus campanulatis quinquefidis; ealycibus quinquangnlo turbinatis “quinquedentatisz foliis oppofitis Beier; are; connato- fubvaginantibus. a Gen = a Gentiana frigida eorollis quinquefidis ie PS fefilibus, ’ foliis obtufis, radicalibus linearibus oblongis, caulinis langeolatis, 6% eaule fubbifloro. Hüäenke in Jacgu. Coll. II. pP. 13. N.6. EL "Gentiana frigida corollis quingquefidis campanulatis terminalibus fefklibus, fubbinis, foliis linearibus ER Frölich! Gent. P-39 N. 3 it unica.” In praeruptis alpium praecipitlis des Seckauer Gemtengehirg, ubi 26. Jalii ad viva exemplaria pingenda:n curavi. Radix perennis, gracilis, teres, articulata, a demerfa, annot if a foliorum exuviis emareidis imbricatim obvoluta, Tenzae guaquaverfam difeur- rentes demittens fibras flavefcentes, guftui peramaras. Caules liegen, caefpitofe, perfaepe aggregati, implicatis mutuo radicum fuarum fibris, unum, duos, ad usque tres, quatuorve longi pollices, e reclini bafı furrecti, firmuli, ob decurrentem foliorum rachim teretiufcule alternatim fubancipites, tribus quatuorve interftincti geniculis, laeves, virides, ete viridi obfeure fubeaeru-. lefcentes, Folia radicalia, fafcieulorumque pure folioforun angufte, obtufe-, que linearia; caulina non nifi ex alternis geniculis oppofita, fefhlia, connato- fubvaginantia, radicalibus tantillo latiora, obtufe lanceolata; utraque in re- cente planta, carnofa, integerrima, fait viridia, laevigata, plano- con- vexa, unico fubtus, obtufoque decurfa nervo. Flores in caulis apice intra duas foliorum approximatas conjugationes feffiles, fabfefhilesve: communiter duo, interdum tres, unicus quandoque, oblongi, erecti, ore hiantes. ‚ Calyx perfiftens, inferus, oblongus, duplo corollis brevior, earnofulus, fubcoriaceus, } quinguangulo- eickitätus verius, quam ceylindraceus, limbo in ‚quinque dentes triangulo-lanceolatos affurgente, elaber, viridis, ‚et e viridi obfcvre caeru- lefcens. Coroila oblonga, pollicaris, erecta, obverfe conico - eylindracea, hians, limbo breviter quinquefida; fegmentis aequilatero-triangulis, interei- pientibus lacinulas totidem duplo breviores, et ipfas. aequilatero- triangulas. Eftque tota fubtiliter papyracea alba tranfparens, punctulis medio ventre va- ge ftigmatizata caeruleis, lineisque praeterea concoloribus per fingulas plieas tribus, in maculam ifofcelico-triangularem caeruleam verfus limbum con- fluentibus, exarata. Stamina quinque Imeari-fubulata, aquofe caerulea, i terno corollae parieti haerentia, eaque breviora. Antherae dilute Aavacı Germen oblongo-ovale, Me pedunculatum, apice attenuatum, viride, glabrum, immaculatum, in duo revoluta fligmata fiffum. Capfula germini_ analoga, unilocularis, bivalvis, polyfperma etc. Odoris expers. Objerv. Gentianam algidam Paliafi, quanı hujus Frölichius varietatem, Hoftius cam eadem unam eamdemque fpeciem effe vult, nec vivam, nec fic- ‘cam, nee denique figura expreflan vidi, ut quid fentigm ipfe, dicere valeam. ha ra eh ge 39. Bu m 3 _ Bu \BurL£ünum pyrenaenm. Eh v1 ‘ Buplearum involueris. inaequaliter teiphyliis, invohteellis. Han: foliis late-lanceolatis, inferioribus in petiolam dseukreutibus , fupe- > rioribus fefhlibus, ex cordatä femiamplexicaule bafı. .de) Bupleurum „pyrenaeum invoiucellis. obverfe, ovatis- Bunnlinatie inaequa- il) Sie univerfali triphylio : anrıto sonnato, foliis Janceolatis, Gouan. - ‚Obferr. p- 8. N..ı.. Tab.4. Fig. 1. et2. ce Bopleurum foliis ovato- lanceolatis amplesicaulibus ara, Hall. bil IL £ vr + 343: N. 769. In rupibus alpium faperioris- Cirmolee Variat non-parum, ut congeneres Bupleuri fpecies, et iu Certe nee ' KMlipnuırs illud, perinde ae Hallerus, neque,ego in omnibus tale, ac uterque eorum, inveni; fpecifici tamen characteres femper. iidem. Radix. perennis, fufiformis, fiinplex, aut divifa, arete rupium intra fiffuras demergitur, ‘caulem “alias fimplicem, plures alias, proferens, cubitales mei funt ex alis ramofi; femipedales Hallerus invenit, Allionius etiam pygmaeorum meminit. Ef in femper penna. anferina. duplo gracilior,,. teres, £riatus, fiftulofas, zigidulus, erectus, dilute viridis, glaber. Folia radicalia complura, caulina, alterna: ütraque latiofeule laneeolata, a ad quatuor, guinqueve pollices elongata, unum fere lata,. integerrima, cum breyıı in apice cufpidula, quam vix ariftam com- pellas, fupra Bavido - yiridia, fabtus pallida et cum tempore fere glaucefcentia; präeter nervum dorfi prineipem, _ venulis longitudinalibus pluribus tenerrimis €xarata;, Radicalia, caulisque infima in _petiolum decurrentia; ‚religua canlis durfam” verfus gradatim, breviora) fefli lia, et ex cordata, femiamplexicaule . bafi, lanceolata. "Uinbella terminalis, € idem de Jateralibus axillaribus, dum adfunt, intellige) feınper triphyllia, «et communiter fexradiata, radiis any excedentibus, quandoque non nifi quinis, alias et feptenis, aequalibus, aut et inaequalibus. Foliola illa, involucri, vel in eadem planta, dum ramos vie, diverfa inyeni, -erant alias Iatiufeule ‚obtufe , Ovata, faepius ovato- Ianceolata, rarius unum ‚alterumve cordato-lanceolatum;, feınper integra, et inaequalis magnitudinis, longitudinisque, numquam connata, numquam et . aurita. Umbellulae femper pentaphyllac, multiradiatae, foliolis ovato- lan: “ceolatis, integris, radios feu flores fubaequantibus, aequalibus, nec emar- ginatis, nec connatis. , Flores pedicellati, de more! flavi, calyce, ftami- h nibus, ftylisque ut in congeneribus, germinibus inferis, fructus dantibus ob- -longo- ovatos, ‚atro-fabrubentes,, nudos,,cofis feu ftriis tribus: elevatis exa- ratos, ealyculo flavido, diu perfiftente coronatos, ‚bipartibiles, duo in femina. Obferv.. Verum hoc Göuani Bupleurum Allionius ad Linnaei Bupl. ra- nunculoides citat! Vereor, ut rectum habeat. Linnaei enim planta angufte 30 X gra- = 0.344. “N % 4 st: ii h wird 40. BurrEunum: fol a3 Büpleuram involucellis pentaphyliis Abzum Nonigitääinef" "univerf pentaphylio; foliis imis ovalibus, elongato petiolatis; ‚eaulinis Tefili bus, ex cordata, libere "amplexicanle bafı "ovatis. Fr Mehr: a Bupleurum "longifolium 'involucellis pentaphyliis ovatis; a ub- pentaphyllo, folüs amplexicauli bus. Linn. Sp, pl pP. 341. N, “+ Villars. Delph. II. p. 573. N. 2. _ Roth. Fl, Germ. I. P. I. p. 339 "N. 2. ' Allion. Fl. Pedem. II. p- 23. N. 1350. DT. set, 4 enokeudle foliis imis petiolatis' ovatis; fuperioribus. ee „00 \ovato-lanceolatis. Haller. hit. I. 'p. 942. N.:768: 900 Irma Perfoliata alpina magna Re: be Bauh. et B. 1.p A In montanis. ER RIES IN IR . % ‘ Radix teres perennans horizontalis Ehptäfds recta a demitten Abran. ulis R fimplex fubeubitalis, fimplice quandoque ramo ex 'axilla folii famn B B ‚gracilis, firmiufeulus rectus, glaber, viridis. Folia caulina fefilia,. al na, 19 st, ex cordata, libere amplexicaule -bafi, latiufcule ovata, ‚obtufe acuta, ‚inte- gerrima, glabra; Radicalia ovalia in longum petioluin decurrentia, eaeterum caulinis fimilia. Umbella univerfalis radiis a quingne ad feptem, octove, lon- gius fubaequalibus, erecto patulis; involucro fuffultis tri- - quadri - aut. penta- ads phylio, foliolis rotundatis, cum brevi acumine,. multo, quam | radii brev: ri- bus. Umbellulae multifiorae, involucellis pentaphyllis, foliolis Nores En 3 tibus, rotundato- ovatis. Germina brevifime pedicellata, infera, calye exiguo guinquedenticuläto coronata. Corolla flava, ut in caeteris Bupl y fpeciebus; fimilia et Ramina antheraeque ı etc. femina oblonga ae gla ra Proximum Bupleuro sotundifolio; ut facie, idem credas. at ; il zankaks a: ib 4ı. Cavcarıs nodofa.. N 4 1.1903, auballsdrlh ii Caucalis umbellis axillaribus fefhlibus, folio Oppoftier! eminib leato- echinatis; Pal geesen.; Kuh eaule gracili feabro, ı iffu '. ramofo. Garseges. tr BRIHNE 4.7 An tr er ordylium nödorein hei Gehphsehbu fefmlibus, ‚femin mar ei ri | joribus * 1 ai ‚bifpidis. Linii, Be p. are, N 7. ga ae Fi . a is . h “ v u; i ü Bir *; BETEHRER 317. : VRR Sz; Mr I ‚Gak) Sr Cauee ‚nodafa. unibeilk’ Me nodos PRONS {effi ee) radiis inaequalibus. : Scopol. Fl: Carn. 2.’Tom. I. p. 192: N. 3.8 | Roth, El. mern: ih, P I ae PZN ‚Pillars. Delph. 1. p. 653. N. mol zeibett-. bike, Caucalis nodiflora. Allion. Fl. Pedem. I. p. 32. N 1387 Caucalis aadofo echinato femine. 0. Bauh. hift. Tr. p- 8 si „ Vulgaris Kasse: Tergelli, ‚Duini, ‚Aquilejae, | et in. ‚Infula Cavaz zlenfi, Kit . Majo, Junio. E 1 Plantze annuae radix a alba Aliformi- ee aianlie fepta; Caulis ab una ad duas, tresve fpithamas‘ adfcendens, communiter (implex, ab - ipfa jam faepe bafi in ramos diffufus, debilis, e reclini furrectus, gracilis, teres, primum villis albis rigidiufeulis, furfum verfus appreflis hifpidus, ferius calvefcens, rigidus, tactuique fcaber. Rami cauli'cum proportione fimiles. ‘ Folia’radicalia, et eaulina inferiora, demptis fümmis fubfefilibus, e lon* - iufeulo communi axe fupra canaliculato, fabtus ftrıato villisque albis hifpidis obfito, 'et bafi in vaginam petiolarem, 'oblongam, frictam, dngidk ine kifpidam,; albo marginataın decürrente, bipinnata, aeute ‚tiangnlo- frondofa, obfeure viridia, villis hifpidis albis deeumbentibus fupra fubtusque obfita; pin- nis lanceelatis, Pinnatifido - ineifis, lacinulis lineari - lanceolatis.. Umbellae parvae, fubglobofae,- diametri düasiin linearum, fefhiles "(ecommuniter) in axillis vaginarum petiolarium, direetioni follorum oppofitae, univerfali cum partialibus fere confluentibus; -forum-vix ultra .octo, decemve, foliolis in- voluerorum aliquot exiguis, anguftis lanceolatis, hifpidis fultoruf. Germen "oyatum aguofe virens, inferne, muricatulum, fuperiora verfus lateribusque fetulis concoloribus rigidis echinatum, calyculo quinquedenticulato coronatumz Ayli exigui, ftigmatibus fimplieibus. "Corollae exiguae, albae, pentapetalae, petalis lanceolatis, ‘et ob furfum inflexo-revolutum apieis acumen,: non nifi fubobcordatis; flamina cum antheris alba, Fructus ovatus, bipartibilis; ‚ob- feure viridis. Semina duo’ ovata, plano-conyexa, dorfo inferne muricata, y fuperne, lateribusque- aculeäto-echinata, aculeis rigidis, re rien apice duntaxat fubuncinatis. 3 TS. } Es 22 CAvcarıs ken. ni ® Caucalis involucro univerfali monophyl!o, partialibus penkäghyitis: Bon minum longitudine; folüs: a pinnis laneeolatis, elongatis pinnatifido - inciGs. ' . Caucalis foliis duplicato‘- pinnatis, pinnulis longe eonfluentibus. ‚Haller. hift. 1. :p. 325. N..7427° Jacqu. Hort. Vind. IL. p. 12. Tab. 16. Tergefii copiofe retro Lazareto Sporco in dumetis declivibus: floret Julio. Xx2 Planta ” - - Planta Beh, intra’ dumeta® minime ron EEE Kur fpithamas affurgens, ramis late divaricatis diffufa, vel facie diverfifima a Cau- calide Anthrifeo. Kadıx longiufcula, Siliformi- fufiformis, ‚radiculis ‚fibrofis fparfis fepta, alba. Caulis feriptorii crafli tudine calami, teres, faretus,, fub- tiliter ftrigtus, villis hifpidis furfum verfus. decumbentibus obfitus, ferius de “calvatus, femper nibilominus rigidus et tactui fcaber, in ramos axillares late divaricatos diffufus.‘ Folia radicalia, caulinaque bipinnata, fummis‘ ternatis, ER foliolis angufte, fed longiufeule lanceolatis, argute pinnatifido- incifis, extima five impare elongata, utringue villis hifpidis, albis, furfum. verfus proftratis, obfitis, unde eisdem fcabrities, et per deficcationem cirereus color, cum caeteroquin virides fint. "Axis pinnarum communis gracilis, fulco faperne excifus, rigidus, hifpidus, bafi in vaginam petiolarem oblongam anguftam, inembranaceam, arcte caulem ftringente, firiatam,, et hifpidulam confluit Umbellae haud magnae, terminales in caule, ramisque, erecto- patentes, ’ planae, ferius contractae, radiis conftant pollicaribus a tribus ad octo, rigidis fcabris, ftriatis, demum cinerafcentibus, fuffultis communiter 'involucro di- phyllo, foliolo altero exiguo aciculari, eitiffime cadivo; altero tres quatuorve ar lineas longo, angufto, lineari-lanceolato, feabro, albo marginato, erectg, tarde deciduo. Umbellulae parvae, pauciflorae (5-7. fl.), quibus radii. breves, lineam longi, demum contracti, germinum einen Involucella regula- riter pentaphylla, quandoque nomnifi triphylia, foliolis anguftifinis, lineari- acuminatis, fupra concavis, inferne hifpidis radiorum, fimulque germwinum longitudine, perfiftentibus. Germen inferum ovatum, bifpidum, calyculo quinquedenticulato exiguo coronatum, itylis duobus exiguis, fligmatibus fimplicibus. Corollae pentapetalae niveae, parvae; petalis inaequaliter obeor- datis, cum exiguo furfum reflexo emarginaturae acumine, tribus. exterioribus } paulo majoribus, auriculis rotundatis. "Stamina alba; 'antherae aquofe Have- fecentes. Fructus ovatus, bipartibilis. Semina plano-convexa ovata,‘ dorfo hirta villis rigidiufeulis hifpidis, laxe furfum verfus imbricatis et arcuatis five hamofis e viridi einerafcentibus, tandem Bigrigantibusz, Sic planta fe‘ 'habet fpontanea. |’ Zi #l RAR > 2 43. Caucarıs latifolia. Te Caucalis umbellis fabquinquefido- EERERRER ER. A fido-pentaphyllis; foliis pinnatis, pinnis late lanceolatis, ferratis, per axem decurrentibus. . "= Tordylium latifolium umbellis confertis,, null folüis ‚Pinnäkke, fo- liolis lanceolatis. incifo-ferratis. Linn. RM pl. P 345. "N. 5. Item Mantif. IL p- 35% Mrz ira* ’r > » ü 7 Kam. \ | u, . ? Exucalis sövähhiere et: airblaalis eng dei pinnatis.. - Gerard, ‚ Gallopr. P- N ie ira ji Caucalis latifolia,'- Facqu. He Vind. Il: vn EB Tab. 128. udlkon, Fl. Ped. I. p. 32. N. 1383. Villars. Er II. p. BR "N. 5.. Roth. er Germ. I. P.I. p. 306. Lappula Canaria latifolia five caucalis.. 2 Banh. „hift. IIT, P- 90. ’ " Echinophora quarta major plätyebpllon purpurea. Colum, ‚Eephr.. p- 98 = u. Tab: ER EN uprilige Nur Planta i in. folo a: RD, lieh habet albam ch haud iR ' modum eraffam, fibrillis fparfis obfitam, tempore durefcentem. Caulis ere- etus, cubitälis, et altior, firmus, rigidus, farctus, teres, fulcatus, ut angu- lofam dicas, virflis, villis albis, rigidis, furfum fpectantibus, obfitus, unde tactui afper,, in ‚ongos dirHlus ramos, erecto-patentes, fıbi fimiles. ./Folia w .. 4, iolari na er Bene wear ME irrt ex Süße hehe ren re- troduetu afperis. Umbellae in caule ramisque terminales, erecto-patentes, rigidae; conftant radiis quinque,, 'interdum quatuor. Saepiufeule'tribus, 'etiam, non nifi daobus, bipolliearibus ;'firmis, angulofe ftriatis ex pube rigida afperis, ) fufultis involuero penta-tetra-aat triphyllo, refpective brevi, foliolis ovato- lanceolatis, afperis, albo-marginatis. Umbellulae breves, craffiufculae, com- muniter radiorum quinque brevifimorum ex involucello -pentaphyllo radios excedente, foliolis ovato-aeutis afperis, lato margine albo, et fubfcariofo cir- eumferiptis. Germen inferum, brevifime' pedunculatum, "ut ne fefäle: fit, oblongo - ovatum fülcatum, viride, fetis rigidis, e viridi purpurafcentibus hirtum, calycüulo quinquedenfi iculatö coromatum, ftylis binis conicis brevibus, ‚oblique divergentibus terminatum , ftigmatibus obtufis. Corolla pentapetala: ' alba, rubedinis tinetura fuffufa; petalis ex reflexo furfum et canalieulato acu- aninata obcordatis, extimo im flofeulis radii fertilibus majore, ' Stamina quin- gue cum antheris, alba. : Fructus oblongus, ovato - acutus, bipartibilis; fe-: miinibus plano-convexis, dorfo -fuleis fubfenis, totidermque alternatim: liris: ‘ Jongitudinaliter aeuleätis, m? hier fubulatis rigidis- deirreeikigent ren eeo- fufcefcentibus. . Circa Goritiam rarior, Fraeedi frequentior; - Caucalis foliis afperis | Pinnatis, pinnis ferratis, involueris ovato- Ianceolatis. ’ { "Hase En I. Hi 324 rg 5: Xx Be | ra ik — 348 =, N P* "Lrsanerreöwnählohenmn.c) 'asinay ellienelarıeı de einer ENÜRRE ee Laferpitium foliis pinnatis, "pinnis rotundatö- ek Tobi tab, is, ob- 0 tufinfenliszlichftis femintim fabnembranaceö. ala “eilt x Laferpitium erilobuin, foielis trilobisincifis. Kinn, ‚Sp: ph 19337 "N. Gerard. Gallopr.. p. 246. N. 2. Liguftieum Rauwolfüi folis.aquilegiak? > Fo, Bank! hift: HIT. P. m en. h Siler Aquilegiae foliis. "Plakener. "All pl 346, Tab.'a27. f. gar BE & Siler trilobum. Scopol. Fl. Carn. HM. P.T. p. 217. N. 365. ° krd A BE Floret copiofe medio Augufi inter "Rielfch. et Altlag inferioris Garniolize. fruticofis, Iylvis, et utringue‘ad fepes viae parcu pn dum ex Sorte hee per Seifenburg i in Sittich, ‚et Weichslburg itur. on RER a Ara >." De.Halleri Laferpitio N, 793. ee non he an revera Trilo- bum: Linnaei? aut. Aquilegiaefolium. Jaequinii- verius. a er -Laferpitium?. Certiffimus contra de Scopolii fum planta; a me,acceptam ‚habuit Anno 17625. dubitavitque num indigena foret. Carnioliae, ut recentem, florentemque 'ex Gottfchevienfi redux itinere eidem miferim Idriam. Fallitur. vero, fieandem cum eo credit Laferpitio, quod ad Badenam, Auftriae, zi '‚multoque: copiofins i in Monte crefeit Caecio;:quodque.a Cranzio; 'ipfoque in Enumeratione Jaequi- nio, pro Trilobo Linnaeihabitum eft. Non: trilebum illud Linnaei ef, fed ut'praefantiffimüs ferius-intellexit Jaequinius, in Florae; Außtiae,; Volumine altero, ejusdem Aquilegiaefolium a vero Linnaei Trilobo longe quam diver- ffimum. -Eft Trilobo radix perennans, crafle fufiformis, fimplex, autıet brachiata, rugulis anulata transverfis, fibrillisgue,obfepta, et ad caulis- Ei fetaram comata-capillitio. . Caulis fimplieifiimus, ‚ digitum ‚fere aurienlarem inferne craflus, firmus, farctus, normalis;!, multis exaratus fuleis, - obfeure. viridis, glaber, fub umbella duntaxat mierofeopice feabriufeulus, ‚affurgitque - ad fex, feptemve recta pedes, fuperiora verfus ramofus, ramis fimplieibus, aphyllis, erecto- patulis, ad eamdem fere cam caule 'prineipe altitadinem affurgentibus, ut fubcoryınbofum dicere poffis. ‚Folia radicalia ‚ubbipinnata, reliqua caulis pauca, nec nıfı ad ‚ejusdem internodia, fimpliciter pinnata,. Pin-. ET narum jugis binis,- trinisve eum impare;: infimis breviter, petiolatis, fuperig ei bus: fefhlibus. '- 'Foliola ‚five, ,pennae ipfae trilobae,: ‚planae,; firmae,, incifag bulis obtufis, fupra glabrae, faturate virides, pallidiores fubtus, et. 5 oblique transverfis, ferius rufefcentibus pictae; referuntque forma et magni-" tudine pinnas Aquilegiae vifcofae)' aut et Thälietri aquilegiaefolii. Commuhis pinnarum axis fupra fulco excifus, ftriatus inferne,. exiftipula petiolari ımem- branacea ftriata arcte caulem amplexante,, et ’integfay: eontinuatus enafeitur. GE ramosque terminat umbeila univerfalis convexula, refpectu tantae ex caulis n "ee altitudinis fat MIETEN Ejus involueram 'polyphylium, foliolis parvis anguftis'acutis;“feabriufeulis} tandem reflexis; 'Radii: copiofi. ftriati fcabri. Umbellulae irtiales, univerfali cum proportione fimiles, quoad radios - et involucella:“ ‚Corollae albae' pentapetalae; petalis aequalibus, ‘ex revoluto ferfum apice obeordatis.: Stamina corollis Jongiora, una cum antheris alba. Styli:duo longiufeuli,; divergendo arcuatim reflexi, ftigmatibus obtüfiufeulis. ‚Germen fabovatum:firiatum, viride, coronatum calyce quinquedenticulato. Fructus oblongus.bipartibilis, fileri: EEE ‘quam illi Laferpitii latifolii ; fe- sninibus plano-convexis, dorfo coftulis Re mike angnfl, fubmembra- naceo-alatis. aars nullus. BETEN EEE TERN u RER: {99 SIHUSE > eis) RETTEN BETE EEE HASTE | & K 7 43: peut aguilegiasfalinms...: init, zeinber etilesulk: 09° "Laferpitium foliis/ radicalibus: FE REESN: ifternatis, "eauliis. pinnatis, - 2%: nei biternatis; foliölis! Ovatis, 'incifis, fubtus' glauco- Einerafeentibus. m _ Laferpitium ‚aquilegiaefolium. " „Facqu. Fl Auftr. II. p. 29. Tab. 147. „optime. | i te su ki Sefeli aethiopici aliud genus. Ef, hik. P. CxoV. an as} ee Siler trilobum. Cranz. Fafc. p. 186. Nazalı un le nmel ee Monte Caecio prope Viennam Aufriae, Kahlerberg dicto; S "Radix perennis digitym polliearem craffa, extus fufca- aut nigra, alba intos, ‚fufiformis, fimplex, aut in ramos abiens, capite fetis arrectis coronato, ex vaginarum. foliorum. radicalium,, fuperiorum annorum, fibris emarcidis. fuperfitibus. Caulis erectus, firmus, farctus, quadri- quinque-aut fex-pe- dalis, teres, fubtiliffime ftriatus, laevis, römafoe. una cum ramis, foliorum- que petiolis, five fcapis, itidem teretibus et farctis, glaucus, nec nifi in fenio ex glauco-purpurafcens, et atro-purpureus. Folia radicalia, et infima caulis bipinnato- -triternata e longo teretique, et fubcompreffo fcapo communi; fü» periora caulina, pinnato-biternata, ex. brevi, aut-et nullo communi fcapo, vaginis petiolaribus infidentia; fumma caulis, unum' aut alterum ternata in vaginarum. petiolarium apice feffilia. Foliola omnia. (feu- pinnulae) demptis _ fupremis caulis ovato- lanceolatis, ampla, feffilia, ovata, -aut fubovata, plana, earnofula, feu laurina, inftar foliorum aquilegiae, ambitu inaequaliter et ob- tufe ae lobulorum obtuforum apicibus, fpinula brevi innocua fubrubente, yelut, armatıs, fupra faturate Yiridia, an! laevia, fubtus glauco- cinerafcentia, eum nervulis, et reticulo rufefcentibus. ‘Vaginae petiolares foliorum radica- lium et eaulinorum longae, concavae, fubventricofae, nudae, cauli concolores e'virore glaucefcentes ;: "longitudinaliter extus firiatae-, bafi canlem ‚arcte am- plexantes, magis magisque‚zufefcentes, apice ad fcapum, aut foliola conni- ventes. BB _ sentes. , Baini ex en „aut vaginarum: BERND ‚,erec -päten- r tes, nudi,; aphylli, apiee- umbelliferi.' Umbellae univerfales:magnaey patentes, radiis novem aut decem; ‚duodeeimve‘ longis, teile earibus, teretibus,, e viridi’glaucis, dum atro -purpurafcant denigue. } 'lucro univerfali nullo, aut monöphylio, „ £foliolo lineari-Iznceolato,: cac Umbellulaesconfertae, convexae, «radiis: plus: ‚guam'; vicenis, interinedüs:bre: _ vioribus;' quorum flores.ob defectum fylorum et#tigmatum. faepe‘ ii: MN! Involucellis aufnullis, aut aliquot.paucis, üisque brevi cadivis, plus, quam radiä, REN brevioribus, lineari-lanceolatis. Germen inferum; all ovatum, Ari = tum, nudum. Calyx perfiftens, parvus,. quinquedenticulatus. . Corolla qum A quepetala, petalis patentiffimis, albis, obcordatis, cum apice furfum inflexo, Re et canaliculato, cadivis.- Stamina quinquez petalis: longiora,; patentia, cadiya, una cum antheris, alba.. ‚Styli duo, .divergentes incurvi,: ‚eriran ua je iemum N atro - pürpurei. ‚ Stigmata ‚obtufa. Fructus- oblongo ovalis „..bipart ibilis. is. Se mina duo, oblonga, convexo- -plana, ‚margine membranaceo- alata, membr» nulis humjlibus; dorfo medio longitudinaliter convexiufceulo, ac "Membr: ınulis pariter humilibus, et ee Isptem. (alternatim humilioribus) Percurfo.. RT J v2 3115.49 geh 5 ılelad , 2 46: Lisusticum Pelopanına gg E22 # ir ini euei are. Ligufticum foliis amplifiimis fubeubitalibus, inimis PER En pinnis elongato-!anceolatis, acute Pinnattäde” Finiohin, confluentibus; canle fiftulofo ramofiffimo. I N Ligufticum Peloponuefiacum foliis multi licato‘ pidnätis, foliolis late ineifis. Linn. Sp. pl. p- 360. N. 4., "Seopol. EI Fl. Carn. "2, Tom.1. p, 205 N. 338. „Zregn. Fl. Auftr. V. in App. p. 33- Tab. ı 13. Hof. fyu pl. p. 155. N. 1. Altion. Fl. Pedem. I. p. 14. N. 1322. EINS: Sefeli Peloponnenfe. Matthioli Kommiab Edit. Venet. A. 1554 BD 355. Jo. Bauh. hit. IL. P. Il. p. 134. . Ligufticum foliis duplieato- pinnafis, Be acute denttis, n2 latis. Haller. bit. 1. p. 332. N. 758. » RT 1% Ligufticum eieutarium.. La Mark. Fl. Franc. 1, p- 453. Ni PRL en Goritiae in Monte Sancto intra faxa immania fylvae umbrofae prope Vert Ä cem, unde Anno 1761.-Scopolio mifi Idriam, tum Viennam Hortu-. lano Horti Botaniei D. Rameth, cum multis aliis plantis. ei: N etiam in Montibus Iylvolis Ternoyae Somitatus ‚Goritenfis. | femen abit., _ a Dr nik a Be ” . a sr en 187 ’ \ Radix perennans, rare; ER RR 'ramis fibi a bra< . chiata, attritu odoräta, vagimis- ENORMEN BRRORNENNES nec. vn. coronata, AR Gau Rh 3 { fr Ru Caulis Chic loci) fex, feptemve pedum -longitndine, erectus, firmüs, bafı pollicem et amplius craffus, teres,- ftriatim fulcatus, fiftulofus, laevigatus, in- - ferne rubens,. caetera faturate viridis, copiofe fuperiera verfus ramofus (cum fimplice Matthiolius Umbella excudi fecit!!). Folia (praeprimis radicalia) amplifima, infima, dempto petiolo, cubiti fere longitudine, tripinnata, reli- qua bipinnata, fumma fere digitatim quinque-aut tripartita; pinnis elongato- lanceolatis , planis, firmis, utrinque-laevigatis, fatürate irn pinnatifido- incifis, ferratisve, utringue per coftam decurrentibus, et confluentibus." Petiolo “ inferiorum 'elongato, terete, Aiftulofo, laevi, ftriato: Vagina petiolaris oblonga, - ftriata, femiamplexicaulis yiridis, margine albens. Rami, cauli fimiles, axillares, / erecto-patentes; in fuperioribus non raro fubverticillatim ordinati, fingulis folio fao proprio digitatim partito, nixis.. Umbeliae in caule, ramisque terminales, magnae (praeprimis ea caulis principalis), amplae, erecto-patentes, conftant- que baceillis feu radiis copiofifimis, conferte addenfatis, teretibus, ftriatis, -glabris, unum duosye et: amplius interdum pollices\longis, fufultis involucro penta-ad usque enneaphylio, foliolis-laneeolatis, triplo, quam radii, brevio- ribus,-demum reflexis, quibus unum alterumve ut plurimun intermixtum effe -folet caulinis relignis cum proportione fimile, fcilicet planum-lineari-lanceo- latum pinnatifido-ferratum. Umbellulae univerfalibus quoad- radios involu- eelloque confimiles. Petala alba lanceolata integra, acumine ‚apieis tantisper farfum incurvo. Stamina alba: antheris luteolis; fyli duo albi erecto-.diver- "gentes, una cum calyce quinquedentato in fruetu perfiftentes. : Fructus craf- fiufeulus; oblongo-ovalis, glaber, bipartibilis; femina plano-.convexa, dörfo, praeter marginalem utrinque, coftis tribus elevatis eraffufeulis, fulcos quatuor profundos intereipientibus, :exarato. Odor plantae contritae potens. ‘Elores umbellarum lateralium multi abortientes. Planta, fi qua, fpeciofa. + Objerv. Tomentum, villum, aut’ Bskuriiens engen Hallerus. meminit, Goritienfibus in plantis haud EEE An huc pertineat (ut mihi quidem videtur) am Ligufticum foliis triplieato-pinnatis, pinnis pinnatifidis, Fl. fibir. 1. p. 196. .N. ıı. Tab, A. eum ipfe proteftetur contra Cicutariam Jatifoliam foetidam, non deeidam. Id eertum eft, ad Peloponnenfe Linnaei Liguftieum eitari ex Lobelio non’ poffe Cicutariam maximam Brancionis, fi qua.ex Lobelianis ‚hue faciat planta; ea profecto eft, quam Cicutariam latifoliam foetidiffimam,. dieit in 1 Dar p- 423 etfi auctor pie a Sefeli peloponnenfi diverfam ceredat. 41. Licusticum aufriachm. . Ligufticum foliis bipinnatis, pinnis-fubovato-lanceolatis, ki dentatis, ‚extimis confluentibus; caule ai; involucrorum foliolis fimplicibus | « Pinnauifidisque. ‘ - Br Y y Sefeli = mie... Sefeli primum montanum Pannonieum. Chuf. hift. p.'CXCHH. Sefeli alpinum feu montanum primum Clufü folio endete, albis. Fo. Banh. hift. il. P. 11. p. 168. HSU Ligufticum Auftriacum. SJacgu. Fl. Auftr. H. B- 32. Tab. 151. nn fafe._p. 197. N. 2. Allion. Fl. Ped. I, P-15. N. 1324. Tab. 43: B Synopf. p. 156. N.2. In pratis alpium Reichenavienfium ad S. aeanum etc; ss: Ye Bar}, Plantae biennis radix magna, ceraffa, ramofa, annotinis foliorum vaginis coronata. Caulis cubitalis, bicubitalis, et Albin, digitum. pollicarem craffus, erectus, ftriatus? an verius Sulcatus? fiftulofus, viridis, glaber, copiofe fo- liofus inferne, fuperiora verfus copiofius ramofus; Rabiis cauli perfimilibus, fummis Umbellam principem ferius excedentibus, Folia eircumferiptionis fron- - dofo-triangularis, glabra, fuperne nitentia et faturate viridia, fubtus aquo- fiora; bipinnata, pinnis fefhlıbus, latiufeulis, fubovato-lanceolatis, inaequa- liter incifo- dentatis, extimis confluentibus; Radicalia, et inferiora caulıs lon- gius petiolata; fumma fefhilia, ex vagina petiolari, absque petiolo, orta.. Axe - pinnarum communi, fapra canaliculato, fubtus firiato, glabro; in radicalibus - j in petiolum confimilem decurrente. Vaginae petiolares oblongae, erafiufeu lae, femiamplexicaules, virides, ftriatae, oris membranaceis, albis, aut et rubentibus. Umbellae in caule, et ramis terminales, magnae, erecto-paten- tes, planae, conftant radiis plurimis conferte addenfatis, tres quatuorque pol- hiess longis, ftriatis, glabris, viridibus, involucro . Fullis ‚polyphyllo, ferius reflexo, duplo triplove, quam radii, breviore; foliolis planis, viridibus, inae- qualibas, fimplieibus lanceolatis integris, partim_ et pinnatifido - ineifis. Um bellulae univerfalibus cum proportione firniles, convexiufeulae, multiradiatae, et polyphyllae, foliolis involuceilarum integris, dentatisque, 'inaequalibus, longioribas flores tantillum excedentibus. Petala alba oblongo-ovata, conca- vula longitudinaliter fuperne carinulata patentia. Styli.duo fubulati, erecto- patentes, albi. Stamina corollis longiora. Antheris e virore Iuteolis. Se- mina oblongo- fubovata, obtufe acutiufeula, glabra, dorfo convexa, liris craf- fiufeulis quinque (fulcos intereipientibus quatuor) coftata, binc fructus bipar= tibilis coftulis elevstis decem exaratus, fulcos, eas inter, octo intercipit. Calyx quinque - dentatus, denticulis ovato-acutis, vel in femine adhue per- fiftens, una cum ftylis et gibberibus, quibus fylı infiftunt. RR A Obferv. Multi, nefeio quam finilitudinem, hoc inter Ligufticum auftria- cum, et illad, quod Pelaponnefiacum vu!go wall inveniunt; adeo, ut non nulli etiam fubdubitaverint, an non unum alterius varietas praecife fit? . Ego,“ EEE qui utramaque et inveni, et toties vidi, adeo inter fe. differre fernper obfervavi, ut in üis fpeeifice ab invicem diftingvendis, nummguam deeipi pofem. ı 48. Ha - 3 FAR 4 nern auftriacum. Po " Heracleum foliis impari- pinnatis, foliolis fefilibus, ferratis, hirfutis; . inferioribus obtufe oblongo - ovatis; fuperioribus ovato- -lanceolatis, 2. fubappendieulatis. Eee auftriacum foliis pinnatis, ni feabris, floribus radiatis. 7. Linn. Sp. pl. p.359. N. 4. Zen Fl. Auftr. I pP 39: Tab. 61. Cranz, _ fafe. p. 153. N. 1. Tab. 1. f. 1. - Sphondilium auftriacum. a Fl. Carn. > Ton 1. P. 204. N. 336. Tordylium fiifolium. Scopol. Fl. Carn. 2 Tom. 1.p.194. N. 318. Tab, 8 Minime rarum in alpibus Carniolieis Lithopolitanis Schneeberg fupra fanum S.S. Primi et F eliciani, item Vochinenfibus, tum et in Carinthiacis; floret Julio. - Radix perennans, fufi formis,. ‚circellis esetibns annulata, fibriltis par- eius fepta albida. Caulis interdum vix fpithamalis, alias unum fesquialterumve pedem altus, plerumque fimplex (rarius duo, tresve eadem e radice) uno adanctus ramo, erectus, farctus, ad intimam duntaxat medullam cum tempore Aiftulofus, calami fcriptorii eraffitudine, teres, ftriatus, viridis, villis albidis, * Serius cadivis, hirfutus. . Folia alas e petiolo füperne canaliculato, fubtus hirfuto, impari-pinnata, pinnis duorum, triumve jugorum majufeulis, latiu- feulis, fefflibus, oblongo-fubovatis, I N per oras obtufe ferratis, fupra fubtusque Emee; cum tempore fuperne ex parte decalvatis, fubtus rufo-fubretieulatis, impare ut plurimum paulo majore, et fubtrilobo. Cau- linis uno, alterove, brevius aut omnino non petiolato, itidem impari-pinnato, pinnis tamen ovato-lanceolatis, anguftioribas, acutius ferratis; caetera radi- calibus fimilibus.. Quandoque füpremum caulinum ternatum foliolis anguftis, acute lanceolatis, ferratis. Vagina petiolaris foliorum, ex qua axis communis five petiolus, oblonga membranacea, albido- kirekeenas ftriis elevatis faturatius virentibus exarata, villofa, amplexicaulis, tumidiufeula.. Umbellae multifidae, bacillis usque desdasinitı et ultra villofulis, erecto-patentes, involucro. poly« phylio, cadivo, foliolis Ainsikp: ‚lanceolatis.. Umbellulae multiflorae radiatae, Bofculis difei brevifime pedicellatis, plerisque mafculis et abortivis; periphe- rialibus contra longius pedıcellatis hermaphroditis, fertilibus. Earumdem: in- - volucelia pentaphylia, foliolis viridibus fetaceis, aut et lineari-lanceolatis, ex- terioribus tribus longioribus, reflexis. Corollae alias albae, alias rubrae, pen- tapetalae, petalis ex furfam inflexo apice obcordatis, Abram centralium fub- aequalibus; peripherialium contra 'inaequalibus, teibis feilicet exterioribus triplo quadruplove majoribus profunde obcordatis. Stamina alba; antherae aquofae luteolae. Germina fertilium parya rotundo-viridia, albo-villofa, co- - ; xx ER ronata Be. a. I .ronata salkihte guhngpefentiehln, isgue duobus EN SI eotverie bafeos,: filiformibus, arcuatim divergentibus‘, ftigmatibus erafhiufeulis < tufis. Fructus obeordato-orbicularis, glaber, bipartibilis. Seminibus. „hine planis, dorfo depreffo- convexiusculis feis tribus elevatis :exaratis margineque mem- branaceo plano alatis, ER eG | N D 1 THE: quo obfitum fuerat, fenfim deperdit, figuramque i inmmutat: fuam; hoc, et corol- larum color ruber Scopolio illufüt, ut ex rubravarietate Tordylium. fecerit fiifolium. Fruftra declamat Cranzius; non tam ob hirfutien et glabritiem, quaın ob folia pinnata et non pinnata, fed palmato- lobata, ‚fpecie inter fe differunt Heracl. alpinum, et auftriacum. ET nd ine j eK; Ray 49. SELInUM Monnierii. - Obferv. Germen prout magis magisque in Fun maturatur, villum, N N Selinum ‚foliis bipinnatis, pinnis profunde Ariahrine ini Iaeinis - linearibus mucronulatis, ramis. axillaribus, ‚caulem excedentibus; ’ \ ‘ feminibus ftriis elevatis quinque membranaceis, Selinum Monnierii umbellis confertis, involucro univerfali reflexo- fein: num coftis quingue membranaceis. Linn. Syft. pl. p. 351.N. 4 Amoenit. Acad. IV. p. 269. N. 23. ea Hort. ae eine “Tab. 62. Gonan. Obferv. p. tı.N. 1. x Goritiae prope Molas Tabacarias in dumetis et inter Eifer medio ago. Item in fine Augufti et Septembri Via ad Salcanum fub fepibus ad fol- . fas. Etiam circa San Daniele Fori Julii. k nz 6 E radice terete fufiformi radicalis fibrillofis fepta; caulis affurgit anferinae pennae craffitudine, tres circiter fpithamas altus, erectus, ftrietus,. ex tereti angulofus, ftriatus, farctus, rigidulus,. glaber, inferne TE ‚ eaetera ob- feure viridis, e PEN axillis ramofus, ramis ftrietis, elongatis, faperioribus - caulem ferius excedentibus. Vidi etiam ternis vieibus‘ (et exemplar. poflideo), ubi caulis apice in quingue ramos elongatos eodem e puncto abıit; ‚ramorum umbellam velut efformans, fuffultam totiden foliis brevioribus e vagina pe tiolari pinnatis,. tamquam involucro. Folia per caulem fat frequentia ex alter- nis intervallis, e quorüum axillis rami aflurguat erecto-.pätentes, et ipfi per intervalla foliofi. Sunt illa non admodım amplae eircumferiptionis ((uperiora inferioribus breviora) bipinnata faturate et obfeure viridia, glabra, pinnis'pro- funde pinnatifido- incifis, in lacinulas anguftas, lineares, breviter mucronu- Planta annua cubiralis, foliis Aethufae accedens, minus tamenYdiffafz. latas; communi pinnarum 'axe: membranaceo, canalieulato, fubtus firiato, glabro, BRSRE aut continuato, in inferioribus, in confunilem petiolum, # Ä I bafıı 6 x 1 e> 1} er bafı eaulem femiamplexantem vagina petiolari oblonga, integra, ftricta, viridi, R per oras albido-membranacea. Umbellae in caule, ramisque terminales, non admodum magnae, planae, erecto-patentes, eonferte multiradiatae, .bacillis pollicaribus, ftriatie, »glabris; ‘involucro fultis triplo breviore, patente, poly- phyllo; foliolis ex lineari, albido marzinara bafı, fubfetaceis, glabris,, viridi- bas. Umbellülae univerfalibus confimiles, convexiufeulae, multiradiatae, involucellorum foliolis et ipfis ad usque octo, novemve, radios fubaequantibus. Petala alba lanceolata, ex reflexo furfum apice obverfe velut cordata. Stamina .eorollis longiora, antheris dilute luteolis. Styli duo longiufeuli, divarieati, demum arcuatim reflexi. Semina fubovata, plano-convexa ‘dorfo ftriis tribus elevatis membranaeeis, tum margine utringue"exftante pariter membranaceo, ‘et alato; ut quingue exinde coftae, breviter exftäntes, et‘ membranaceae oriantur: Selinis propriora, qua Batangiti, | 50. Bien Seguieril. . " Selinum foliis fubquadripinnatis, pinnis nnitiade: le Keule lan- . ceolatis mucronulatis; ramis axillaribus fubverticillatis; ; es fubula- tis elongatis hörsahtahbe Ligufticum alpinum perenne Ferulae folio, Moribus albis. "Segnier. Veron. II. er N.2:’Tab43.: Selinum Seguierii, involuero univerfali ge pifillis ang, - Linn. Syft. Nat. Edit. Gmel. Tom. II. P. I. p. 476. N. 6. er Vind.1. p.24 Tab. 61. Hofl..Syn. p. 146. N. 5.. In calcareis Carnioliae, et ‚Forojulü montibus. "Radix perennans, magna, fufiforıis, in ramos diffufa. Caulis duos tresque pedes altus, erectus, teres,: glaber, fubtilifime friatus, fub umbellis fuleatus,"farctus, ex senichlosnm axillis fubverticillatim ramofus; Rami cauli cum proportione fimiles, erecto-patentes, ex eodem geniculo alias quingue, aut quatuor, tresve, etiam duo duntaxat oppofiti; fingulis fuo femper folio, ex eujus axilla enafcuntur, fuffultis; is ’fupremi geniculi Umbellam caulis - principem, 'longitudine excede:t:bus; ‘prout ex contra ramorum, -reliquas ubalternorum ramulorum exfuperar. . Folia radicalia, caulinaque infima am- pliter diffufa, quadripinuata, reliqua furfam verfus, tri-tum bipinnata, pinnis pinnatifido- incılis, lacınulis lanceolatis,- glabris, cufpidula brevi diaphana in apice innocue mueronulstis. Axe ewınmuni pinnarum fuperne canalienlato., in petiolum lorguın, magis magisque inferiora verfus latefcentemy femiamplexi- . esulem, et ipfam guoque eanalıeulatum abeunte. Umbellae in caule ramis- que- terminales, maguae, plurimi- et inaequaliter radiatae, ‚plano- - patentes; “2 3 fructi- "fructiferae 6rectae et BREIT Hello ‚plurimum Eule er vid ‚tamen interdum unum, etiam duo anguftifiima fubfetacea, lineas aliquot longa 38 foliola. . Longitudo basiklokin feu radiorum heripherieiieing! ‚duos eum dimi- ‚dio, centralium fesquialterum "aequat polliceem. Umbellulae univerfalibus fimiles, multiradiatae, involucellis confant, penta-ad octo- phyllis, foliolis inaequalibus ex lineari bafı fetaceis radios fobaequantibus. Petala alba, ob- . longa, ex inflexo furfum apice obverfe fubcordata. Stamina petalis lonstoräH; -antherae dilute luteolae. ‚Styli duo fubulati, albi, cum tempore elongati, et : horizontaliter divaricatifimi; fligmata fimplieia, nec obtufa. Semira oblongo- {ubovata, plano-convexa, glabra; dorfo ftriis tribus elevatis craffufeulis exa- rata, marginibus contra breviter membranaceo-alatis. Odor plantae haud ingratus, "SERIE Synonymis adde fe PERL ER ag Ligufticum pyrenaeum foliis quadruplicato -pinnatis foliolis aritatis atcenı * multifidisye. Gouan. Obferv. p. 14. N. 2. Tab. 7. f. 2. folii radicalis, Ligufticum Seguierii. Jillars. Delph. IL p, 615.N.7.: ; Daucus pyrenaicus tenuifelius, foliis Citri odore lucidis, Pluck. Phytogr. Tab, 173. Fig. 2, - 51. Anceriıca verticillaris. Hr, a Sen Angelica foliis bipinnatis, pinnis ovato-acutis, ferratis, impare trifida; caule verticillatim umbellifero; involucris fubnullis. Pe Angelica verticillaris foliis divaricatiflimis, foliolis ovatis ferratis, caule peduneulis verticillato. Linn. Mant. UI. p. 217. . Jacgu. Flock. aa II. 7r-#s09,%60.r Tab. 130: Imperatoria nodiflora. La Mark, Flr Franc. p. 417. N. 4. Goritiae intra rupes praeruptas in Strafätfch. Etiam intra Monfaleone et { \ Duinum. Radix perennans, craffa, ramofa, rugis transverfis aan albo- breta fcens. Caulis a duobus ad quafuor et ultra altus pedes, teres, ftriatus, far- ctus carne alba, cum tempore ad intimam medullam fiftulofus, laevigatus, viri- dis, glauco oblitus halitu, tandem obfcure rubens; inferne diffufe alternatim ramofus, fuperiora verfus iterum, iterumque verticillatim umbellifer; umbellis: eodem e verticillo quinque, quatuor, tribus, etiam duabus duntaxat. eiga jesaR inaequaliter pedunculatis, diffufe erecto - patentibus, fultis foliolis binis oppo» fitis fubfefilibus, ovatis, ferratis, aut et nuilis eriam. “Rami cauli fimiles Folia radicalia et caulis infima amplıflıma ‚difiufa circumferiptione frondofe: ; „trian-. 2, Be i ee ige triangula, ‚bipinnata (fuperioribus cum proportione decrefcentibus), pinnis Tef- filıbus, pianis, glabris, late -ovato-acutis, ferrafis, fimplicibus, bilobis, tri-. lobisve, impare ut plurimam. trifida , Feat aut dilutius viridibus; earum axis communis, petiolusque ee rorins teres, glaber, farctus, cauli con- eolor. Vagina petiolaris ampla, ahlonsa -ovata, inflata, fuleis exarata, alter- nisque liris, amplexicaulis, apice emarginata, oris albo-membranaceis; fun- morum foliorum contractior, minusque inflata. Umbellae magnae, paten- tifimae, multiradiatae, radiis inaequalibus, friatis, laxe erdinatis, nullo fuitis involnero. Umbellulae univerfalibus fimiles, radiis multis inaequalibus; involucelli foliolis aut nullis, aut uno alterove brevi anguftogue praepropere eadivo. Flores abortivi complures. .. Petala e diluto virore luteola, lanceolata, ex reilexo furfum : Dr apparenter obcordata. Stamina, antherae, fligmata, cum fylis ejusdem coloris. Semina ovalia, plana- convexa, dns. elevatis tribus exarata, eircumferipta margine membranaceo alato plano. Obferv. "Ratione feminis hodiernis Selini fpecies. \ 52, ANTHERICUM Liliaftrum. 4 Anthericum foliis planis, fcapo fimplieiff mo; corollis hexapetalo- cam- panaeformibus; ftaminibus pifillogque demum declinatis. Antherieum lilieftrum foliis planis,. fcapo fimplicifimo, corollis campanu latis,- ftaminibus declinatis. Linn. Sp. pl. p. 445. N. 6. Villars. Delph. !I. p. 268. | 2 3 Phalangium Allobrogieum majus. Clnf. Exot. Append. alt. | Phalangium flore Lilii. Fo. Bauh. hift. Ti. p. 636. cum Clufii figura. Liliaftrum alpinum. _Scheuchz. It. alp. I. p. 42. et It. alp. VII. p- 514. | Hemerocallis floribus patulis fecundis. Haller. hift. II. p. 112. N. 1230. Magna io copia in pratis declivibus, elatas inter rupes alpium Juliarum, vulgo in der Plecken im Geilthal, forens medio Julio in focietate Scorzonorae purpureae, Geranii macrorrhizi, Bupleuri petraei etc, ' pulchritudine cedens nulli; Lilium te videre eandidum floribus paullo graciloribus, alteram in partem fubnutantibus. er “ Napuli plus quam duodecim, albi, eiles; duos tresve pollices Henke tereti fubfufiformes, earnofulı, copiofis obfiti fibrillis, inque unum collecti eaput, radicem fpecioßiffimae effieiunt plantae perennem. Ex ea, plura inter folia, trifpithamalis plus minus recta.affurgit feapus Gimplicifimus, teres, firmus, laevis, viridis, farctus, feriptorfi erafitudine calami, in florum abiens racemum heteromalium. - Folia non alia ‚ quaın radicalia, fcapo haud multum bre- En a De 2 ee Ei breviora, eumque bafı mutuo (obvolventia, inde plain ‚abe pätula,. Landen ER anceolata, integerrima, nuda, laevigata, faturate viridia, unam duasve lineas lata, longitudinaliter fübtus nervo carinata. Flores racemi terminalis numero 5. quatuor, quinque, etiam fex, laxis inter feälterantes intervallis; inunamomnes fubnutant partem, finguli ex axilla bracteolae lanceolatae pedunculati; pedun- SA culo terete femipollicari, aphylio, triplo, quam flos, breviore. Flos magnus ; femialterum longus pollicem, nivei candoris.- Calyx, quem perperam cum Lugdunenfibus Tabernaemontanus appinxit, nullus.” Corolla. hexapetala, petalis duorum alternatim ordinum, fubaequalibus, oblongo-ovalibus, bafın verfus attenuatis, integris, alternis ‚Paulo latioribus, ac per margines laterales fubundatis; omnibus in campanae formam ordinatis, primum conniventibus, fub perfecta tamen anthefi, apicem verfus erecto-patulis. ‘Stamina fex, file- mentis albis, fubulatis, corolla non nihil brevioribus; alternis minoribus;. . omnibus demum deelinatis, furfumque arcuatim adfcendentibus. Antherree oblongae lineares, quadrifulcae, flavae, in aequilibrio filamentorum. Sapiet, E87 incumbentes, et verfatiles. Germen in corollae fundo felfile, faturate viren, glabrum, fubtrignetro-ovatum, liris fex parumper elevatis percurfum, alternis pene fuperficialibus. Stylus eracilis, corollae longitudine, albus, demum deflexus. Stigma craffiufeulum, fubtriquetro- türbinatum, flavum. Capfula- oblongo-ovata, fubtriquetra, firis elevatis exarata, trilocularis, trivalvis, ,_ polyfperma; diffepimedtis longitudinalibus interne tribus interflincta, | ‚Odor. 2 floris aımoenus, neque tamen vehemens. nt \ Obferv. Sub nomine Phalangii Dalechampii Thun in bil p. 0 et fub eo Phalangit Matthioli bear par in hift. pı 558. propofuerunt, uterque contra naturaım cum calyce.- , 53. Arısya ranuheuloides. uB N BO PS PR Alifına foliis angufte lineari- BES eu longe Beate: tee 1 te- Ri rali, terminaligue; pedunculis monofloris inaequalibus; frueti us globofo - fquarrofis. z a , Aliflma ranunculoides foliis ihentieennfat fructibus globofo- re RE Linn. Sp. pl. p: 487: N. 6. Oeder. Fl. Dan. Tab. 122. Lumnizen Fl. Pofon. p. 155.;N. 375. Roth. Fl. Germ. I. P. L 2: 4YosDe Gerard. Gallopr. p. 137. N.3. Allion. El. Vedem. IL p 234 N. 860. BE Plantago aquatica humilis anguftifolia. Fo. Bumh. hit: = p: 788. In. foffis et lacuftribus prope Cordovato in Forojulio. 2 Pi Een Radix nil nifi multiplex, denfiffimaque fibrillarum albarım coma, feapos " quotannis plures, plurima inter*folia profert radicalia. Haec elongo, tereti= 2 can u = canaliculato et glabro Ben angufte, lineari-lanceolata funt, . carrofula, plana, tribus fabtus exarata. nervis, integerrima, glabra,. te ‚viridia. Ali fpithamales,- pedales, interdum et fesquipedales, teretes, laevigati, foliis concolores, erecti, duas communiter Aorum fufinent umbellas; terminalem alteram, alteram cis apicem lateralem; pedunculis utraque monofloris conftat, BTL inaequaliter longis, fuffultis communi inexertu bracteis tribus, quatuorve ovato- acutinfeulis, tanquam univerfali involucro. Calyx triphyllus, perliftens, -foliolis. ovatis concavis carnofulis e viridi rufo- fufcefcentibus, breviter albido- . marginatis, corolla brevioribus. Petala tria alba, fubrotunda, patentia, cri- fpato-fuberenulata. Stamina fex corollis Fee ‚alba, ee fubrotundis luteis. Germina multa, compreffo - ovata, fefhilia, collecta velut in capitel- lum fübglobofum; fingula fingulis exiguis ftylis terminata, extrorfum curvulis; fligmate obtufo terminatis. Fructus {ubglobofo- -fquarrofus, debilior eo - Dianthi fuperbi.. a us ’ Objerv. Hic fimillimus Diantho füperbo quoad characteres, Eu eo tamen, ut jam Seguieriüs, et ante eundem Lobelius adnotarunt, fpecie diverfus, ut guisque, qui utramque- ‚eontulerit.plantam, facile percipiet. Hic nofter caule, ‚corollis, et tota planta minor; panicula contracta, nec-ut in fuperbo, diffufa, ER etrrigidior illo; foliis, fquamis, dentibusque calyeum in acumen tenuifli- ' mum, fubulatum, et rigidiufeulum abeuntibus. Floribus fingulis brevius pe- . asalatıs. minus ab invicem feinotis, ut ramorum EpIERR: "videantur fiores aggregatos referre. a FOR on E ur 14 fs b. #3: OWIER 56. ER Seguieri. GT ER ER "Dianthus caulibus paniculatis multifloris; petalis dentatis, fauce guttatis barbatisque; fgamıis salyeinis. ex oyata . danceolatis, calycem fub- - aequantibus. - Carfophylius barbatus neukifolins‘ heralis Fu zes purpureis, et villis circinatim difpohitis. Per Veron.I. p. 438. N. 7. Tab. 8. Dianthus floribus fubaggregatis, fquamis calyeinis fubaequantibus, corolla > zonatim inferipta, erh laevibus. - Yällars. Delph. III. P, IL, P.594 N2 0 - 5 a Ed Geritiae in collibus fylvofis. Radix. perennis, extus. füfca,. in re divifa ad fuperficiem terrae capita, € quibus fingulis copiofa inter folia. caules. enafeuntur e decubitu affurgentes ad duas et ultra fpithamas, duas craffı lineas, virides, glabri, teretes, quin- que aut fex interftincti geniculis nodofis, ex alternis geniculorum fuperiorum axillis longiufeule ramofı, ramis bi-autitrifloris, floribus pedunculatis. Folia tam radicalia, guam caulina ad ‚geniculorum nodos oppofita et connata,. fes- quipollicaria plus minus, angufte lanceolata, duas circa medium fere, lineas. lata, plana, glabra, ejusdem cum caule coloris. Flos amplus, erectus. . @- lyx novem lineas longus, tres. craflus, eylindraceus, tubulofus, ad tertiam fere longitodinis partem acute quinquefidus, fegmentis lanceolatis, efique gla- ber, firiatus, viridis, cum tempore rubefcens; vallatus bafı in crucem fquamis quatuor erectis, quarum interiores ex ovata aquofe virente bafiı in mucronem lanceolatu:n viridem, . calyce haud multum breviorem abeunt; duae contra ‚exteriores foliis canlinis fimiles, lineari-ianceolatae, faturate virides, calycem exaequant. Corolla pentapetala, megna, ampla, patens. . Petalorum ungue E Zı2 caly- £ Hd ul ke / calycis longitudine, albo. Ta Iibi dar obovata, marine dena ati que rubra, ad faucem villis concoloribus pübefeens, guttisque fataratius rubris, in arcum toncavum ordinatis picta.’ Stamina decem fubulata' alba, alternis brevioribus, longioribus calycem aequantibus; antheris aureis, denne gineis. Germen, capfulaque etc. ut in congeneribus, fiyli duo albi, ie longiores, arcuatim divergentes.. Odor nullus, Ye Obferv. Subdubitat Hallerus cum Diantho ko ei euridemh effes ih vero id ratione; neque enim ad eam ae hgeleteen in Iacinias difeif forum pertinet. ER U I 2er 2 - m - 57. Sınene rubella. 8 Fir Silene caulibus erectis, laevibus, .parce ex’ fußerioribus alterki” axilliss ramofis; calycibus fubglobofis glabris, TER corollis breviter. w © tis,. erecto-patulis, c Silene rubella erecta laevis, land fibgloboßs glabris vehonde ebrallis inapertis. Linn. Sp. nt: p. 600. N. 23, Vifcago lufitanica flore rabello vix eankpieden „Dillen. Hort. Elth. B. Es T..314.2 496: Inter fegetes circa San Daniel, Tolmezzo etc. etiam Monfalconii. ar Planta annua. Radix compofita ex tribus quatuorve fibris, aeiculae erafli- tudine, quaquaverfum diffufis usum duosve pollices longis, feptis fibrillis:ca- pillaceis ramofis. Ex ea unus, ad usque tres quatuorve .caules, plus ‚guam eubitales, erecti, lineam vix crafli, teretes, glabri, laeves, feptem octove ar- LE ticulis, totidemque geniculis nödulofis conftantes, apice femel iterumque di» ‘chotomi.- Folia radicalia, oblongo-obovata, in petiolum velut' decurrentiah cau!ina ad articulorum genicula, oppofita, feffhilia bafı cönnata, obtufe aut ‚acu- tiufeule lanceolata, integerrima, erecto-patula, pollicem plus minus longa, duas medio ventre lineas lata, plana, glabra,laevia. Caulis in unam aut duas abit dichotomias pedunculo monofloro intermedio longius pedunenlato: quan- doque ex fuperioribus alternis foliorum axillis ramus longiufeulus monoflorus enafeitur. Calyx fubglobofus, quinquefidus acute, erectus, ‚perfiftens, a- ber, venis feu lineis faturatius viridibus decem pictus. Corolla pentapetala petalis anguftis, obcordato- linearibus, ungue albo, calycis longitsdine, imbi. fesmentis vix lineam longis Brite, erecto-patulis, parum ultra ‚calycem eminentibus, erecto- patulis, ad faucem appendıculatis denticulis duobus planis albidis. Stamina decem alternis brevioribus,. calyeis Jongitudine, antheris. luteolis.. Germen globofum, glabrum, wir tres albi. a ümplieia, Capfula calycis longitudine etc. % Y KEN Leer er 58. u GE REN Chamaefyee. ; we | IE " Euphorbia caulibus procumbentibus, iterato- ie hokbiniis; glabris, gartanis: | foliis oppofitis, oblique fuborbiculato - femieördatis, glabris, margine erenulatis et rubentibus; floribus folitariis, lerbin! = Euphorbia diehotoma, foliis erenulatis fubrotundis glabris; Horibus foli- _ tarüis axillarıbus; caulibus procumbentibus. - Linn, Sp. pl© p: 652. N. 23. Gmelin. Pl. fibir. Il. p. 237. N. ıo, Gorter. Fl. Belg. p. 132. N. 387. : Gouan. Fl. Monfp. p. 174. N.ı. .Allion. Fl. Ped.1. p- 283- N. 10350. Gerard. Gallopr. p:-535. N. ı. Es: : Tithymalus eziguns glaber, Numinulariae folio. J. R. H. Zannichel,. =. P 261.7 Be Chamaelyce. Cluf. hit. p- CLXXXVIL. bene. Foh. Bauh. Il. p. 667. : bene. DEE TI IA BE ve . In aridis vinearum, arvorum, BorurngBe areis, Littoralis. inor, multoque, quam Euph. canefcens, ‚tenerior, afpectuque ele- gantior perinde nihilominus, ut illa, lacteas laefa guttulas plorans. Plantula annua, ex radice gracili, ee unum alterumve pollicem longa, fubra- mofa, fibrillis capillaribus hine inde obfita. Caules plurimi in orbem decunt- beutes, per dichotomias ramofi, teretes, aliquot pollices longi, aciculae crafli« tudine, nudi five glabri; rarius, nec nifi prima in aetate, fatimque fugacibus adfperli villulis, ex viridi, brevi faturate et obfeure.rubri: folia ad articu- lorum ! genicula, ut in Euph. canefcente, laxa per intervalla, oppofita, magnitudine et forma iis Euphorbiae canefcentis fimillima, et ipfa brevifime petiolata, perque ofas crenulata fed glabra, utringue faturate viridia, per oras zubra; cum tempore, inferne ex rufo fufea, fupra macula non raro fufcefeente oblita. Flores et in hae, ex dichotomiarum, foliorungque axillis folitarii, breviter pedicellati ex viridi obfeure tandem rubentes, nudi, glabri; Calyce monophyllo fubovato, inflato, quadrifido; (alle afcelle, aut Zanni chelli, nafcono bianchi fiorellini, intelligerde calyeibus effoetis- SErhfautbi), corolla tetrapetala, petalis cam calycum denticulıs alternantibus femiorbieulatis inte- gerrimis gibbis obfeure et faturate rubris. - Stamina multa, fuccefive ultra ealyces exferta; filamentis albis, antheris didymis favis. Styli tres bifidi;. ftigmatibus obrufis rubris. “Germen pedurculatum, ultra calyces &t corollas _ eminens, ex viridi tandem rubrum, villulis, tandem cadivis, parce obfitum, . globofo - fübtriquetrum, _ Capfula fabglobafo- tricocca, trilocularis; „loeulis monofpermis, femınibus oblongis, ovato-fubtriquetris, nigricantibus nudis. = x ke 4 Zz 3 be; 4 59. Eu- vi ” DIR RUT = FT 59. EUPHOREIA cameftens. RR ee. NER a Euphorbi a caulıbus seinen tmleipliehent Schotamies una cum.” - foliis oppofitis, oblique fuborbieulato-femicordatis crenula atis, undi- "que incano-viliofis; floribus folitariis, axillaribus.. Er Euphorbia dichotoma, foliis integris, fubrotundis, pilofis; hoch ai ’ tariis, axillaribus; caulibus procumbentibus. Liun. Sp. pl. p. Ber. N, 24. . 0 ER Tergefti in aridis,arvis, et hortorum areis. Se Tam Gerardus, quam Allionius, pro pura "Euphorbiae chamaefyces va- rietate, canefcentem hanc habent; Gorterus vero in flora Belgica ne guidem ut varietatem prioris recenfet, licet utramque, ‚vel.ipfe, prope Lugdonum. Batavorüm collegerim quondam; utut vero quam maxime affinesinter fe fint utra- que, qui utramque tamen fimul confpexerit, nunguam pro unius ejüsdemque fpeciei varietatibus habiturus eft. Radix canefcenti huic eft annua, gracilis, filiformis, dimidiam crafla lineam, duos tresve, longa pollices, finplex aut fubramofa, fibrillis capillaribus longiufeulis parce oblita, fufcefcens, ex qua plurimi in orbem deeumbentes et proftrati, undigque diffunduntur caules ad fpithamae fere longitudinem, per iteratas dichotomias ramofi, teretes, acicula. Ei parumper ceraflores, incano -virentes, villis undique denfe obfiti; folia in iis,. laxa per intervalla, attaımen femper oppofira, duas circiter. lineäs longa lata- que, oblongo-fuberbiculata, fimulque oblique velut femicordata, obtufa;- -per oras obfolete crenulata, plana, breviffime petiolata, patentia, incano -virentia, utrinque denfe villofa. Flores ex dichotomiarum, et foliorum axillis folitarii, fimplices, breves, et breviter pedunculati, incano- virentes, villofi. ee monophyllo, fubovato, inflato, quadrifido, incano-virente, villofo. Corolla tetrapetala, petalis calycinis, gibbis, femiorbieulatis, integerrimis, patentie bus, dilute Naventibus. Stamina fubduodena, corollis fuccefüive altiora, fila- mentis albis filiformibus; antheris faventibus, didymis, fubglobofis. Gachken pedicellatum exfertum globofo-fubtriquetrum incano-villofum. - -Styli tres, bifidi, ftigmatibus obtufis. Capfula fubglobofo-tricocea, tandem fufcefcens, vil- Jofa, trilocularis, maturitate diffiliens; loculis monofpermis extrorfum convexis, : demum calvefcentibus, introrfum compreffis, feminibus oblongis, ovato-fu I. triquetris, nudis, rugofis, dilute nigricantibus, BR te." 245 ’ pi 60. EurHonsıa peplis, | Est arte Eh ree Enphorbia caulibus procumbentibus, iterato dachte glabris; foltis. i oppofitis, oblongo - fubovatis, oblique MEAN integerrimis;. fioribus folitariis axillaribus. x ee 7 un v } - ug u > - = i BE Bujhor- ae er - — 365 © Euphorbia Aitöid folüis integerrimis, femicordatis, Aoribiß folita- ="... Tom.1.p. 340. - "N. 583. fub Tithymalo. Gerard. Gallopr. pP. 536. N. 2. etiam fub Deo: Gonan. Fl. Monfp. p. 174. N. 2.- Allion, Fl. Ped.1. p. 283. N Pra31: Hudfon. Fl. Angl. L p. 207. N. 1. Peplis. Cluf. hift. p. CLXXXVH. bene. Je Bauh. III, p. 668 - Peplion. Dalech. p. 165: 9 Tithymalus maritimus, folio obtufo, aurito Kıbis ne ac 'caule. Zannichel. hiftor. lit. Venet. p. 260. N. 4. Tab. 68.. male confundens ‚cum Euph. peploide foliis acutis. Tab. 199. : > Tergefi ad maris littora verfus Servola. Julio et Augufto. a Radix: annua, teres, filiformis, ut plurimum fimplicifima, gracilis, ta- men duplo, quam chamaefyces, craflior, nuda, albens, tandem verfus fuper- ficiem terrae rubens.- Ex ea caules aliquot (ut plurimum quatuor, quinque _ aut etfex) duorum, triumve pollicum, teretes, nudi, iterato dichotomi, primum _ virides, tum obicare rubri, per terram procuinbentes, foliis duntaxat ad di- chotomiarum ramos obfiti oppofitis, breviter petiolatis, oblongo- -fubovatis, ut - riis axularibus. Zinn. Sytt. pl. p.:632.1N. 26. Scopol. Fl. Carn. 3, ? - bafi obligue femicordatis, fubpulpofulis, planis, integerrimis, apice obtufis, autquandoque retufo - emarginatis, utringue nudis et viridibus, per oras tamen _ rubentibus, düm cum tempore- obfcure rubeant denique, ftria elevata longi- ‚tudinali inferne exaratis. Flores in dichotomiarum foliorumque asillis foli- tarıi, breviter pedunculati, pedunculo rubro. Calyx monophyllus quadrifidus, | ovatus, inflatus, nudus, primum viridis, tandem ruber. Corolla tetrapetala, petalis füabovatis, patentibus, gibbis, fupra faturate rubris, integris, per oras | albo-ciliatis. Stamina multa, fuccefive ultra calycem eminentia, filamentis albis, demum rwbentibus; antheris didymis, faturate flavis. Germen pedun« culatam, pedunculo rabto; extra calycem exfertum, primum viride, nudum, tandem rubrum, globofo - fubtriquetrum. - Styli tres bifidi rubri, ftigmatibus obtufis. Capfula globofo- PBAENEEA, auda, triloeularis, loculis monofpermis, - Laefa lactefcens. z 61. EvrHonsıa faxatilis! "Euphorbia umbella nbnsuchda bifida; foliis obtufe keine inte- gerrimis, involucellis cordato-reniformibus, capfulis glabris. Euphorbia faxatilis. - Facgu. El, Auftr. IV. p. 23. Tab. 345. In montibus Baadenfibus, locis aprieis. arenolis faxofıs, copiofe ad radices Montium prope Tolmezzo, « Fi - - ee plan! Plantuld perennis, vIx Blasiciee fpithamae, 'e radice Yineam: eraffa, :ligne- fcente, ramofa, extus ex rufo- -fufea ‚ caules effert plures, itidem ra primum praecife foliofos, teretes, glabros, ‚glaucos, foliis undique et denfe Sparfis obfitos;. demum obfceure rubros, foliisqgue' delapfis tuberculäto- eicatri- zatos, fublignefeentesque, ex horum exaridorum apice, altero demum anno rofula folisrum denfe fubimbricatorum, erecto-patentium, una cum centrali novo floriferoque cauliculo bipollicari eirciter exoritur. Folia tam rofulae, quam novi caulis oblonga funt, obtufe lanceolata, feilicet bafın verfus angu- fiora, apicem contra verfus N latefcentia,, obtufa, integerrima, carnO- fula, nuda, glabra, glauca, erecto- patentia, "quinque aut. fex lineas longa, unam aut femialreram lata; ea rofulae iis reliqui caulis longiora. Caulem ter- minat umbella Norens fimplieifima, radiorum quinque (interdum etiam non pifi quatuor, aut trium; ideo fubquinquefidam dixi) foliolis fuffulta‘ guinque. fubcordato - orbiculatis integris, fefhlibus religuorum foliorum colore. BRadii finguli femel modo bifdj, et. diphylli; involucellis refpective amplis,. fefhlibus, cordato-reniformibus, integerrimis, reliquorum foliorum colore. Flos fefhlis intra extima bina involucella fertilis, hermaphrodita, Calyce fubcampanulato monophyllo inflato, e viridi flavente quadrifidg, nudo, (centrelis umbellae mafculus quinquefidus) corolla tetrapetala patens, petalis lunato- bicornibus flaventibus gibbıs. Stamina copiofa de more tandeın exferta, antheris Havis. ‚Germen pedunculatum exfertum, ovato- fubtriquetrum, nudum, viride. - Styli tres apice bifidi, ftigmatibus RERTRER Capfula ovata, tricocca, triloeularis, nuda feu glabra: loculis monofpermis, { ; re _ 62. EuUPHORBIA paralias. _ Euphorbia umbella fubquinquefida, bis terve bifda; foliis carnobs a ribus furfum imbricatis; ‘involucellis. orbieulatis concavis; a glabris rugofis. Euphorbia paralias umbella fubquingquefida, era cordato- RR mibus; foliis furfam imbricatis. Linn. Sp. pl. p. 657. N. 43. Jasgu. hort. Vind. II. p. 88. Tab. ıg8. Smith, Fl. PER: Ip SIDE Ei Hof. fynopf. p. 263. N. ı1. Titbymalus paralias. Lobel. Obf. p. tor. Dodon, Pempt. p: 370. Re _hift. Lugd. p. 1647. Fo. Bauh. hift. IL p. 675. Barrel, hift. pı N. 56. Tab. 886. Zannichel. p. 259. Tab. 49. Kg Florentem Julio in arena mobili legi ad Aquas Gradatas. u reliquo quo: que Littorali. a z ; ; Radix perennis, craffe fufiformis, fpithamalis, a alba, fubligne- icens. Ex ea praeter floriferum Sanlen aliquot ‚praeterea Brevipres pure & Foltoe + — — 367. foliofi, alt ero demum anno“ irakialfen daturi.). .‚Copiofo' turgent omnesrlacte, ER normales,, pedales,, ‚enbitalesve, firmi, ‚fareti, teretes, glaber- simi, inferne faturate rubri, ete delapfi is. ji cieatrizati; inde furfum ver- fus-e viridi glaucefeentes, foliisgue denfe undique obfiti, furfum imbricatis, eblongis,, plus minus pollicaribus, carnofis, lineari - acutiufeulis, fupra planis, dorfo convexis, fefülibus, glaberrimis, ' e vice glaucefcentibus, ‚per. aetatem fubflayefcentibus; , imis femper,. qua: foperiora, brevioribus, angufioribus- que; gradatim fürfam verfus inerefcentibus. Caulem umbella terminat erecto- patens, e glauco virore fayens, interdum quinquefida pentaphylla, faepe qua- drifida tantum, imo et non nifi trifida; radiis femper conftans teretibus, glabris, bis, autter, rarius quater bifidis. - Involseri foliola quingue, quatuor, aut _ tria duntaxat, ovata, obtufe acutiufeula, integerrima, erecto- patula, reliquis } foliis breviorä, Kalicnn tamen,.eaeterum fimilia. -Involucella omnia .diphylla, in fylveftri planta numgquamcordata, aut ‚ovato-acuminata,.fed. foliolis con- Aantia binis: ampliufeule orbieulatis, concavo-convexis, Ne Flores fef- ‚files, praeter centralem umbellae mafeulum, omnes hermaphroditi et fertiles. Calyx fubcampanulatus quadrifidus, e glauco virore lutefcens,.nudus, rugofu- lus, lacinulis limbi ciliatis, Corolla tetrapetala; petalis -patentibus, fopra gibbis,.faturate Navis, obovate-truncatis,' retufo-bicornibus, ftamina fuccef- five exferta, ERBE apice breviter:bifidis; antheris: didymis flavis. Germen \ longe peduneulatum, exfertum, nutans; viride, nudum, globofo - triquetrum. Styli tres bifidi; fligmatibus obtufis. Capfula glaheie, tricocca, glabra rugo- fula trilocularis, loeulis monofpermis. ‚Semina ovata nuda, albido-luteola.. -* Obferv. Non recenfui fynonymum Scopolii, qui hoc fub nomine Varie- tätem deferibit Fuphorbiae Cyparifli ias pafım obviam cum rubris involueellis a Jaequinio 'exhib 1 ar 435. Sed neque Halleri Tithymalum N. ı 1055. recepi; etfi Linnaeunm citet. Tithymalus ille mihi’verius Euphorbiam Gerar- dianaın exprimere videtur; plantam feilicet, quae me olim fecundum omnem Rheni longitudinem ; in Hollandism usque comitata eft. 6. Evpionsra Spinofa. TER Ks Euphorbia umbella quinquefida, fi mplice; eig Aa ovatis, foliisque oblongo- oyalıbus integerrimis, caulibus fruticofis. Euphorbia umbella fubguinquefida fimplici ; 'involucellis ovatis; primariis First foliis oblongis integerrimis; caule fruticofo. Linn. Sp. pl. 'pP- 655 :N. 37. ‚Gerard, ‚Gallapr. P- 537. N, 6. A El. Ped, I. P- 234..N. 1037. oa > % Tithymalus de fructu, Gi Bepkr. 2. pP. Ei IR: 51. Herd , e ä 3 x - 5 a EEE ag, Efula fruticans, feu Pithyufa Romanorum: - ‚Burrel, Bi N. ri Copiofe erefeit, et Aoret menfibus Majo et Janio‘ ‘ad’ ek caleareas ante > IR: antrum San Servolo fupra Tergeftum. s MESTCH NIE SEINE trRTE Radix perennis, fpithamam plus minus Inga, Ünene 1 Anasite eres, aequabilis, aut et fubfufiformis, fubbrachiata, .lenta;, ‚{ublignefeens,' extus fufca, alba intus, radiculis fibrillofis parcius,' verfus apicem praeprimis, obüte, inulticeps; 'quovis ex cäpite ad terrae fuperfieiem‘ ‚cöpiofos‘effundit caules;. fimplices, fpithamae fere longitudine, (breviores alias). qui marcefcentes ‚denk que, lignefeentesque, in las nerflari annum, 'aphylli, obfolete fufcefcen- _ tes, rigidi, mueronum inftar fpinofi. Novi, ex emortuis his, ' ligneisque ve: terum caulium refiduis ‚- ineunte vere, fuccrefeunt,, caules, plurimi, fimpli- ciffimi, teretes, primum virides, alboque pilofuli, demum ex virore rubentes et decalvati, feu glabri, foliis perromnem longitudinem undique fparfis obfiti, fubfeffilibus, 'erecto- patentibus, planis, oblongo- ovalibus,: integerrimis,' fa- turate utrinque viridibus, teneris primum albidisque adfperfis pilis, tandem nihilominus decalvatis, et glabris, lineam unam, alteramve latis, quingiie aut fex contra löngis. Unica quemvis ejusmodi caulievlum terminat’ forum - umbella, quinquefida et'pentaphylla regulariter (rarius nonnifi’ trifida aut qua Arihda) foliolis involueriioblongo - ovatis, integerrimis, ejusdem eaetera em reliquis caulis foliis ‘coloris habitusque, 'paulo, quam radii, cum tempore brevioribus., Radii modo quingue, erecto- patentes, cum intermedio pedun- ee ee Bu culato flore mafculo pentapetalo, unicum apice florem, duo infer involucelli foliola breviter pedicellatum ‚proferentes bermophroditum , fertilem; ‚foliola haec ovata integerrima, faturate Vreten delapfis infantiae villulis, a ar miorb: bear integris, are eh fupra. flavis. le ei tandemm exferta, antheris luteis didymis. Germen peduneulatam, exfertum, ex pedi- H cello nutans, ovato-triqguetrum, primum viride, villulis albidis, demum cadivis, adfperfum, fiylulisgue rufefeentibus perfiftentibus echinatum. ‚verius, quam verrucofum. Styli tres longiufenli terminales, bifidi;,. ‚figmatibus obtufis r re ‘yolutis. Capfula oväta tricoeca echinato- muricata, trilocularis, Joeulis. nofpermis. Lac ex quavis plantae parte laefa album. "Cum ‚tempore ex fun mis caulis foliorum axillis unus, aut alter ramulus, feu verius radius“nudus "aphyllus fimpliciffimus.enafeitur, nullam ferens umbellam, fed’finplicifimum . | “inter duo'involucelli foliola-Norem. An nen häne pro Pithyafa habuit Scopoli ? Synonymum Columnae, tam Linnaeus, quam. Alliönias Euphorbide Epithy- moidi tribuunt; perperam tamen id. huc enim praecife, üt; probe adHotavit BER Barrelierius, pertinet: nen bene, ut recte Allionius obfervat, La Markius a ; Fer fpino > REES EEE - 3:39 —- fpinofam cum epithymoide- (quae: diverfifinae: inter fe) ;conjunxit: ? Et eur - tamen La Markium: ad. utramgue eitat? - Barrelierii folia admodum parva funt; adpofuit tamen unicum ad latus in naturali magnitydine. 64 Ta myr, outer: > eh umbella multifida, bis terve bifida; foliis Gi earnofis 2 : Janceolatis integerrimis furfum imbricatis; involucellis cördato- - reni- 3 ur -formibus, eapfulis :nudis. i - Euphorbia umbella fuboctoüda bifida; involucellis bag! folits be latis Per carnofis mucronatis, margine fcabris. Linn. Sp, pl. = _ 2.661. N. 56. Gerard, Gallopr. p. 541. N. 19. Gonan, Fl. Monfp. Pr. 177: N» 17. ion. Fl. Ped. I..p. 289. N. 1056. j - Tithymalus Myrünites. Masthiol. Comment. p. 539. male. _Lobel. ‚Obt, a pP. 192. Advap. 15% aliguautum. melius. ‚Cluf, Hift._p. CLXXKXIX. .eumLobelii figura. Joh. Bauh. hit. IH. p:674. . Tabern: Hift. p. 989. Dodon. Pempt. p.-369. Barrel. p. 6. Ison. 1200. Non bene. ; - Tergefti undique in collibus; ı montibusque adfitis, Julio florens. Teac s “s mtringue ad Trajectum Lifoncii, itinere ab Aquileja verfus Monfalcon: m © 00x fed nufpiam frequentior, quam in Karfcho,, itinere‘ex Monfalcon per. '"SantaCroce verfus Proffeeum, : Duinum, Seftianam, et Obzinam. Item intra Corneal, et Schenofchez, ut mirer diligentiam Scopolii effugiffe. 3 Illico vel eminaus dignofeitur caulibus ex kp radice usque decem cae- fpitofe enafcentibus, fpithamam, aut femialteram longis, ereectıs, (nifi ultima in-detate decumbant) teretibus,. farctis, laevibus, bafı guidem rubentibus, - eicatrizatisgue, inde nihilominus usque adumbellam, una cum £oliis, glaucis, feu albido-virentibus; umbella contra terminali, quanta quanta eft, partibus fcilieet omnibus, Saturatifime flava. Radix ei perennis, fpithamalis, eraffiu- feula, fabfufiformis, brachiata, fibrillis aueta, recta aut oblique etiam horizon- talis,. -firmiter haerens, extus fufeefcens , lentifima, ac tandem fublignefeens. Caules ex ea copiofi, pennam feriptoriam cerafhı, foliis fere a bat, ad umbellam terminalem usque, undigue, quidem fparüs, rate tamen, duch, furfamque, ut in Euphorbia Päralias ımbricati, ıta ut de caule prae töliörin multitudine videatur nibil, nifi quidem fub umbella,"fub qua folia fumma, fub acuto, aut -etiam recto‘ adgtifo a caule difeedunt denique. Folia oblonga, unum femi- alterumve pollicem longa;, duas tresve lata lineas, lineari-aut fimpliciter Jan- ceolata, obtufo fine, cum prominente eufpidula, integerrima, earnofa, fupra plana, ubtus convexa, felfilta,' erecta, furfum fubimbricata, glabra, nuda, pre glauca. Umbella unica ERTERER nec rami ulli; ferius tamen ex i Asaz axillis \ ı , er : \ a en we % axillis fokierrke: N, radii Aimplidess; fee Sihah,) Aonkergeej 7 lucro univerfali ae foliolis feffilibus, ' latiufeulis, contractius, aut oblongius ovatis, integerrimis, tot, quot radii,. elabrisr ex glatco- virore 2 Navicantibus. Involucellis contra diphyllis; foliolis amplis, fefilibus,. ex cor- data bafi reniformibus, integerrimis, membranaceis, nee uti in. Euph. Para- lias, carnofis, faturatifime flavis; quandoque etiam ex fubcordata bafı rotun- E dato -fubtrigonis; extimis fubcordato- acutiufeulis, : Flores füubfefiles; primarii “mares; fteriles, reliqui hermaphroditi fertiles. Calyx turbinato- campanula- tus, femper quadrifidus, erectus, nudus, dilatius flavens, lacinulis -imbi. erectis, acutis margine albo-ciliatis. Corolla femper. quadripetala, patens; petalis carnofis, faturatifime Aavis, latiufeulis, obtufifime lunato-bicornibus. Stamina copiofa albido- luteola, Tnedafiwe! exferta, apice bifida, \antheris ge- mellis rotundis, flavis. Germen exfertum, pedunculatum nutans, ovato-fub- triquetrum, glabrum. Styli tres luteoli, breviter apice bifidi. ‚Stigmatibus Un obtufiufeulis. Capfula 'globofo- tricocca, glabra, trilecularis, loculis mono- fpermis, feminibus glabris ovatis. Lacte copiofo turget planta omnis. : Videtur mihi hanc intellexiffe Seguierius Veron. I. p. 154.N. 3. Tab. 3. f. 1. Niltamen decido) Videtur-mihi etiam Scopolii Euphorbia Seguierii a feguieriana planta diverfa. Quid vero tum Allionius? ‘qui utramgue.proponit, nempe et Euphorbiam Myrfinitem L. et Euphorbiam Seguierii Vero- nenfes decidant._ Gy ASEN, 65. Eurmoasıa characias. 8 ne. Teak? Euphorbia umbella multifida, diehotoma;; invölucklkis Vera ne - formibus integris; foliis acute lanteolstis byfäino- IE ng molliter pilofis. J i Euphorbia characias umbella multifida, bifida, involacellis perfoliatis emarginatis, foliis lanceolatis integerrimis, ‚caule perenni.” Linn. SD. pl. p. 662. N. 61. fe ein Coll. I. P- 57- N. 87. Icon. 89 , "Somieh, El. Britt. IL p. 521. N. 12. ah, Tithymalus characias I. Cluf. hi. 2 CLRXXVIIL.. " Matrhiol £ I pi 539. ee. Maxima in copia prope Contovello inter Tergefum et Duinum,. intra zupes verfus mare fpectantes, florens primo vere, grato, fpectacnlo ob. forum multitudinem. Re as ‚Radix 'perennans, ‚craffe Kußformis; breliala Aublignefeens; Be pluresve quotannis caules See eubitales,. et eg ‚fimpliciflimos ‚auri- BE umbellae prineipalis, ipfo ‚etiam colore fimiltimi. Eft ea erecto-'patens ‚' mul a tifida, radiis octo, novem, decemve, faturate‘ flavis, bis, terve bifidis; invo- 5 ala | Par % KG rs — 2 U bu EN eularis, intern et pollicaris craffi füdine digiti, teretes, faretös, erectos, cO- “ 'piofo, ut tota planta, turgidos lacte; inferne tandem rubentes, aphyllos, merisque transverfis icatriceibus undique notatos, ex foliorum annotinorum delapforum veftigiis, ef laeves; furfum verfus virentes, molliter, ‚breviterque, holoferici ad inftar, tomentofos, denfifimeque foliofos. Folia undique- denfe fparfa, ut de caule parum videas, fantque firmula, acute’ lanceolata, integer- rima, oris tanfisper revolutis, primum erecta, tum erects-patula, tandem deflexa, tripellicaria, quatuor fere lata lineas, fapra absque nitere viridia, ‚incana fubtus; utrinqgue denfe brevifimeque byffino - tomentofa, mollifima attactu. "Terininatur caulis umbella.multifida, ex radiis bipollicaribus, dicho- tomis, erecto- patulis; fub qua ex fingulis fuperiorum foliorum alis finguli,- . fimplicesque, et ipfi dichetomi exoriuntur radii, extimorum fimiles. Radii omnes molliter,; byfinoque tomentofi, virides. Involucrum «univerfale poly- phyllum, folialis oblongo-obovatis, viridibus, integris byfino-tomentofis, tandem deflexis. Involucella dichotomiarum, et florum flava, pelviformia, concava, integerrima, perfoliata, extus-orisque breviflime tomentofula, ferius glabrefcentia. Flores in’dichotomiarum alis abortientes; : in extimis contra ' involucellis fertiles, fefiles, involueellis ipfis breviores. Galyx viridis byffino- tomentofus. Petala quatuor, retufo-lunata, patentia, faturate primum: flava, - ferius atro-rubentia. -Stamina corollis löngierä; flavida; antherae didymae ‚eoncolores. Capfula pedicellata, extra corollam pendula, byfüno- tomentofa. Semina glabra. nitentia. gg Synonymis poft Clufium .adde: ieheimahie aepenalende, five characias. Fo. Bauh. hift. Til. p. 672. a 2 r Obferv. Villarfius caules repentes! habet. 66. MyRrus cdmmunis. < Myrtus foliis oppofitis, fefflibus, ‚ovato- Tan glabris, laurints; " pedunculis monofloris, axillaribus, oppofitis, folitariis, aut binatis. . "Myrtus communis italica floribus folitariis, involucro diphylio. Linn. Sp- pl. p. 673. N. 1. :Gerard. Gallopr. p. 460.N.ı. Scopol. F}. Carn. 11. P.L p. 341. N.ı. Alöon. Fl.-Pedem. II. p. 137. N. 1791. Hof. ‚Synopf. p. 270. N. 1. Myrtus vulgaris. ch. Bayh. hift. 1. p. 510. Maithiol. Comment. p 12% - LCirca Deinum; etiam in Iria; frequens in Infulis finus ‚Flanatici Cherfo, Ofero, Arbe, Veglia. Arbor humanae plus minns altitudinis, ccpiofe ramofa Re Chr . tex recentium ramorum obfcure suber, et glaber, halitu ferius einerafcente Aaaz3 - . obdu- > > x EZ 3 ’ a . 2 R b} \ ‚obdueitur. » F olia’oppoßita, Teffilia, ovato -lanceolata, Ber ‚int er firma, laurina‘, pollicem- plus: minus longa, quatuor quinqueve lineas medio “ ventre lata. Pedunculi forum axillares, vix longitudimem foliorum aequantes, erecto- patentes, cominuniter &£ ipfi oppofiti, interdum alterni, felitarıi, vidi tamen et habeo binos quavis ex oppofita axilla enatos, monoflori, firmiufeuli, e viridi rufefcentes, glabri. Germen inferam, ovatum, nudum, viride,.co- ronatum calyce vel in eadem ärbore quadri-et quinguephylio, brevi, Folioki: perfiftentibus, fubcoriaceis, obtufe ovatis, viridibus, nudis. Corolla et ipfa quadri-aut pentapetala, petalis magnis, obovatis, albis, patentibus, cadivis. Stamina numerofifima,_petalorum fere longitudine, haerentia annulo protube- ranti bafeos internae calyeis, alba, filiformia; antherae parvae, Tubrotundae, didymae, Juteae. Stylus longus, filiformis, albus. Stigma obtufum. : Bacca i "breviter ovalis'rufa,.glabra fubtrilocularis, polyfperma, feminibus renifor- mibus, diffepimento -haerentibus. Odor florum gratus. EEE N un FE RE 67. Punsca Granatum. . Punica foliis oppofitis, obtufe ovali-lanceolatis, integris, fubfefilibus,. nitentibus, caule arboreo; fpinis ad ramulorum exortum rectis. - Punica Granatum foliis lanceolatis, caule arboreo. Liun.' Sp. pl. Px676. Y } "N. 1. ' Scopol. Fl. Carn: IL. P. 1. p. 341. N. 585. Gerard. Gallopr, p. 460. N. a. Altion. Fl. Pedemi:I. p. 140. N. 1824. Hoft. {ynopf. p- 271. N. ı. Villars. Delph. III. P.1. p. 53% N. 1. re Punica fpinofa foliis nitentibus elliptieis integerrimis, floribus fefhlibus. Haller. hift. II. p. 36. N. 1098. Id Che Punica Malus. Dalech, hift. p. 393. abs. Se Goritiae,, Salcani, Duini, Tergefti, Flumine. a Hr Arbor ftaturam hominis paullo excedens, trunco recto, brachii fere crafftudine, multipliesto-ramofa, ramulis ultimis brevibus, cortice rubro, bafi fpina recta fuffultis: Folia in us oppofita, fubfefhlia, obionga, ovali- Ysneeoläta, integra,';plüs minus acutiufeula, aut obtufa, glabra,, ‚nitentia. Flores fparfi, magni, fefiles, Germen inferum, obovatum, coriacea, rübra, sur elabra epiderimide; coronafum calyce penta-hexa- aut heptapbylio, perfiftente “ ER foliolis acute triangulis, coriaceis, glahris, extus rubris, patentibus. Gorc magna, erecto-patens, petalis ruberrimis, calycinis, rotundato - obovatis, integris, quam calyeini dentes longioribus. Stamina plurima calyeina, rubra, fubulata , antheris ovatis 'albidis. Stylus eraffus, fimplex, ftaminum longitu- dine, ruber; firma capitatum fubvirefcens. Pomum 'rotundum pericarpio olla coriaceo, rubro, xlubro,' multiloeulari," continente fingulis inloeulis granumı rubrum angulato- votändum , aeidulum, autdulee.; m a m 5 HER ER SEHE 68.. Pru-- A R FAT BA 68. RER laurocrenfus.. ei. 2 ee i "Prunus floribus racemofis; folis laurinis’ (empervirentibus oblongo-« -oVa- libus, laxe ferrulatis, fubtus gtandulofis. Prunrus floribus racemefis; foliis feinpe ervirentibus, dorfe biglandulofe, Linn. Sp. pl. p. 678. N. 5. Da Lauro-cerafus. , Cluf. hi. I. p. 4. "Goritiae '‚prope Iynagogam Judaeorum, Kelle Gheto, nm et in Braida Ca- pueinorum, copiohflime vero in horto alım’ Comitis ‚Rabatta; ‚Horet in-fine Aprilis. Frutex perennans, in arborem denigue nn guam decempedalem. abiens, copiofe ramofam, trunco eft firmo, recto, ‘cortice ex virore fufcefcente ob- dücto; ramis erecto-patentibus, viridibus, glabris. Folia per ramos laxe RZ " alternantia, ‘plus minus tripollicaria, pollicem lata, oblongo-ovalia, aut et ovali-lanceolata, plana, eraffa, firma, laurina, perennantia, glabra, fupra - faturate viridia, et ‚nitentia, fubtus pallide e flavo-virentia, nervofa, opaca, per oras laxe ferrulata, brevi craffoque petiolo” nixa; foveolis glanduliferis inferne ad coftam, ternis, ‚ quaternis, rarıus quinis, ; fere tamen femper, quam @uabus, pluribus notato. Racemi fiorales magni, elegantes, fineuli ex fin- - gulis annotinorum foliorum axillis erecti, copiofe'et flipate Nloribus obfiti ; Flos quisque breviter et craffe pedunculatus. Calyx campanulatus obtufe quin- quangulas, craffiufeulus, albidus, fubrugofus, nudus, apice quinquedentatus, denticulis parvis, reflexis. Corolla pentapetala; petalis niveis, fuborbiculatis, integris, ‘concavis, Brevifimo 'unguiculo calyci haerentibus, patentibus, fub- reflexis, cadivis. Filamenta calycina, corollis longiora, patentia, fubulata, alba, plurima. Antherae fabrotundae, didymae, polline albo. Germen in . ealyce inflato feffle, füubrotundam, viride, laeve. Stylus teres crafliufculus erectus albus, faminum- longitudine. Stigma“ ‚obtufum, planiufculum, Iute- feens. Drupa ovata nigra, nuda, pulpofo-fucculenta; Nuce oblongo- ovata, breviter acuminata. Odor nullus. Sic Rapp 1761. defcripfi Goritiae 24. Aprilis, 69. Rosi gallica. ? Rofa germinibus ovatis, peduneulisque hifpido- elsudolater caule Hakie: ; lisque aculeatis, hifpidoque alas; calycibus pinnatis, foliis ro- tundis- ferratis slaheis, Rofa gallica germinibus ovatis peduneulisque hifpidis; caule petiolisque hifpido-aculeatis. Lönn. Sp. pl. P- 794. N. &. Bıofa rubra, flore j jam valde pleno, ; BB femipleno, aut Ginplice,. Foh. ‚Bauh. hift. I. p. 34. ' = 4 wir ; Roöfa . — m. m ' Ri n) u ug N Rofa Tertia, flore odoratifimo , zubore faturate puniceo. Dodom, Pam: .P: 187. ANRENS Tergefi in Monte, qua Obeihan itur, ad Kalkan viae, Be er a domo fuprema magna folitaria, ubi vinum tranfeuntibus Sivenditur. Majo et Janio. ara 5 Ye al 19 Frutex humilis, in ramos duaquaverfum diffufus, e deonkätne adfednden-- tes. Caulis ramique lignofuli, duriufeuli, e viridi ferius obfcure rubri. An- '. notini aculeis recurvis parce, tamen femper aliquibus, obfiti; Annui recen- tesque ex glandulis vifeidis, ftipitatis hifpidi , cum intermixtis fparüim aculeis: Folia impari- pinnata, ‚Jugis binis, cam impare; fubfefiilia; inferiora fuperio- ribus minora; omnia tamen rotundata, firmiufeula, haud profunde, fatisgue obtüfe ferrata; fupra obfcure viridia et glabra; ua pallidiora,, viridi- fabin- _ cana, rachique et venis breviffime per microfcopium pubefcentia. Odorata aan fint? natali in loco explorare neglexi-- Petiolus,; feu. communis pinnarum axis glandulis fimul flipitatis hifpidus, et aculeis recurvis, quam in caule tene- rioribus parce obfitus; ftipula bafı alatus foliacea, viridi, bifida, oblonga, fegmentis acutis divaricatis, per oras glandulis ftipitatis eiliatis.. Flores foli- tarii, pedunculati,; pedunculo ex glandulis ftipitatis vifcidis flavo-rubentibus hifpido. Germen inferum, ovatum, ferius fubrotundum, conferte undique glandulis ftipitatis vifeidis hifpidam. Calyx fegmentis quinque oblongo-ova- libus; caudatis, alternatim pinnatis, - indivifisque, dorfo -marginibusque ex glandulis ftipitatis, hifpidis, conftan: Corolla ‚magna amoeniflime odorata, pentapetala, petalis emarginata obcordatis faturate rubris. Stamina cum an-* theris fava: - Stigmata flava albo- villofa, brevia. BEN se Öbfere. 'Petala longiore tempore intra chartas ficcata, fubtus, & eentrum verfus fuperne obfcure aurantiaco-flava facta funt. ng 70. Rosi Ymgı virens. wi 2 Mh wa Rofa germinibus fübglobofis, peduneulisque OR ante -hifpie dis, ferius glabrefeentibus; caule decumbente, petiolisque aculeatis; Me calyeibus indivifis; foliis ovato-acutis, ferratis, glabris, firmis, fub- ; laurinis. R N Rofa germinibus ovatis, pedunculisque HAAN, Pauls, peiolisue. all N - Linn. Sp. pl. p- 704. N. 9. L Rofa fempervirens Jungermanni. Dillen. Hort. Eltham. Tab. 246. . 318 Rofa feınpervirens Olaf. Joh. Bauk. hift. m p- a8, 4 ; RL 3 Ter- Rn Ri: ü — 375. Na Tergefi retroi ‚;Bazareto.. fporeo ad radices. ‚montinn- in mare deeutrentium =. in aprieis, fruteta.inter, frequens. Ni tallor, er“ olim in n Monte Sli- vinza ad Lacum Zirchniz. > Frutex undique deceumbens et proftratus, Bde en Caules ra mique teretes, lignefcentes, vYirides, dein rubentes, glabri, aculeis. recurvis,, firmis, rubris, "fparfim obfiti. Folia alterna, impa:i-pinnata, jugis duoBus, communiter, parcius ‚ternis, eum impäre,' ovato-acuta, fubfefhlia, utrinque glabra, oris ferrata, firma, fublaurina, fupra faturatius, fubtus non nifi pal- "lide et aquofe viridia. Pefiolbs fire axis pionarum communis, aculeis mino- rıbus guam in caule obfitus, bafı ftipula foliacea oblonga, apice bifida, alatus;, - fesmentis lanceolatis, divergent ibus integris, ferrulatis, interdum 'glandulofo- ciliatie. Flores tres, quatuor aut quinque, ex eodem fere exortu, foliolis aliquot bafı involuerati ; finzuli ‚longius peduneulati; pedunculis ex glandulis, s - Hipitatis hifpidis;_ dum, Kuandikenkibe: denique mollibus hifce fpinulis, maxi- . ° mam-partem glabrefcant. Germina infera fubglobofa, primum ex glandulis - fabfefilibus hifpidula, Serius glabra. Petala corollae quingue, magna, alba, - . obeordata, odora. Calyx coriaceus, in quinque fegmenta ovato- lanceolata, 'indivifa fectus, extus villis decumbentibus pubefeens. -Stamina plurima alba, ‚antheris flavis, columna ftylorum erecta, ftaminum fere ne fligma-. tibus An apice albo - villofis. 71. Kara Fessöhfecign ap E en. _ Rofa germinibus fubrotundis Bla caule, Settane‘ pedunculisque fpinu- is rechis undique obfitis;, Egabr adilir ; folis fubovatis an, . atringue glabris. & "Rofa fpinofifima germinibus ovatis gläbris, ER, caule, petiolisque „aeuleztiflimis. Linn. Sp. pl. p. 705. N.14. Ocder. Fl.Dan: Tab. 398. Roth. Fl. Germ. UI. P.L p. 555. Seopol. Fl. Carn: U. Tom. I. p. 353. N. 626. ..Lumniz. Fl: Pofon. p. 207. Rofa fpinis rectis, confertis, foliis novenis, glabris, Fon et neh fub-, fpinofis. Haller. hift. IE p. 40. N. 1106, "Rofa campeftris odorato flore. Cluf. hift. p. 116. Rofa dunenfis fpecies nona. . Dodon. Pempt. p. 187. ‚Rofz pumila fpinofiffima foliis Pimpinellae glabris, flore _ "Jo. Baul, haft. IL. p.40.°° un" In fylvis Carnioliae montanis. et Prie frequens in Moni -circa Viennam, etiam in fylvis montanis, quantum memini, Praxenfibus. Bbb e ISSRFuti- x - u: 6n% ; g. z & e $ R - P r - ® 2 , ve, 7 2 0} 379 pen [en \ Eu > t . . ? . \ ) € ö - . Pak - Frutieglus humilis, fesquipedalis „in ramos-diffufas fimilis’ Rofie alpii ER Caulis gracilis, lignefcens, e viridi obfcure ruber, una cum ı ramis confert Br NE undigue obfitus, non aculeis ineurvis, fed fpinulis acicularibus rectie igidulis, ae inaequalibus, horizontalibus, normaliter cauli infiftentibus. "Fol a, imp ari- pinnata, ‘ jugis tribus, quatuorve cum impare, jam minora, alias Ein tundata, ovata, five et ovalia, plerumque obtufa, feflilia, ferrata, u Ei glabra, fupra laete viridia, fübtus pallidiora. Petiolus. feu.. com ae De rum axis fpinulis, quam in caule minoribus,, ‚paucioribusque, rectis. tamen, et magnam ferius partem cadivis obfitus; bafı ftipula foliacea oblonga bifida _ alatus; fegmentis ovato-lanceolatis ferrulatis, aut et glandulofo- ciliatis. . 'Flo- res folitarii; pedunculo, parcius quam caulis, fpinulofo, fpinulis per. aetatem. deciduis, ut ferius gleber inveniatur. Germen primum fubovatum. ferius rt ‚tundatum, et fubglobofum, glabrum, maturitate nigrun). " Galyeis fegmen a ovato- en candata, indivifa, quandoque uno alterove foliolo anguftiffi- De no appendiculato, ut tamen pinnatum haud dict mereatur. Petala obcordata, alba, centrum Yerli: aquofe lavicantia. Stamina copiofa alba antheris Mavis, Stigmata fub apice albo-villofa. Odor gratus. f = .r or EEE 4 ‚ArBpnymiR adde poft Lumnizerum; Pollich. Palat. IL P« 53. ‚N. ar. a hap Er uhr 0uy AN tu gilah JH, RN 72. Rosa glausefceens. srtolanshahe oda a Rofa germinibus globofis glabris; Deduncnlis a indivißs hifpido- glandulofis; caule petiolisque ACMEBELSS toliis ovato-acutis. ‚ferratis, » utrinque glabris. y Rofam’hane, nifi’peculiaris Rubiginofae- fit Varietas, deferiptam ee ; feio. Quoties in Valle Malnizenfi, Taurerum confcenfurus cognominem,. fueram, fui vero.diverfis. Julio Auguftoque annis pluries, femper frateta inter in fepibus fecus viam, iimmutatam inveni. Curiofe itaque, quibus.ab alıis differre videbatur, adnotavi characteres: Caninae, rubiginofaeve ad inftar Rofae, ad quinque fexve usque pedes, in fepibus frutex adfcendit ramofifimus ; Ci Y ramisque eft lignefeentibus, e viridı tandem obfeure rubris, halituque, perfaepe, RR glaucefcente oblitis; de fe glabris, laevibusque, recurvis tamen, ‚durisque er an aculeis, rariter fparfis, aut et fubft: pularibus , obfitis, Folia. impari-pinna er jugis partim binis, partim trinis cum impare, fubfefhlia, firmiufeula, oblonga . ovata, utrinque glabra fimplieiter per oras ferrata, ferrae dentibus in ci Ale I gineam, brevem, duramque cufpidem dicam ? ‘an fpiculam? abeuntibus; per ea obfeure absque nitore viridia fupra vidi, fubtus a aquofe. virentia, ac cum tempore halitu velut e rubro-g)aucefcente; obJita, numquam. ferruginea, Ain- ftrata rubigine, glandulisve obfita vifeidis.. Petiolus five. communis pinnarum‘ axıs aculeis, quam in caule, minus valıdis laxe exafperatus, caeterum gla- Per _ u > „ewviridi rubefeehs, glauco-pruindtus; 'balıftipula afatas foliscea oblonpm, ‚wiridi, ferius rubefcente, bifila, "Te&mentis late Tenceolatis, divergentibus, communiter integerrimis, aut: parce imödo Terrulatis, 'numquam glandulofo- eiliatis. Flores fuave olentes, ad caulis, ramorumque apicem communiter- plures, duo, tres, quatuorve, et amplius, pedunculati, bafı foliolis aliquot lanceolatis integris involucrati; pedunculo e viridi rubro, glandulis ftipitatis hifpide , ferius plus minus glabrefcente. . G ermen inferum globofum glabrumy —_ non numgquam bafi glandulis paucis fhipitatis hifpidum;. Bacca tandem glabra, globofa obfeure rubra, et ex rubro, atro-rubente. .Calyeis fegmenta ovato- zcuta, coriacea, longe-caudata, femper indivifa, dorfo fufco-rubentia, hi- ö b) > g 1% P) . ipidoque glandulofa; fupra marginibusque albo-tomentofa. Petala corollae “quinque, obtufe obcordata, rubro-incarnata, centrum verfus albentia. Sta- mina calycina copiofifima, alba, antheris Navis. -Stigmata brevia, albo- villofala.. ee % en " sObferv. Odorata folia an fint? inguirere neglexi. S r 73. Rosa villofa. 7 £ u ‚Rofa germinibus globofis fpinofis; peduneulis. hifpido - glandulofis ; caule aculeato; petiolis villofis, hifpido-glandulofis; aculeatisque ; .calycibus Subindivifis; foliis villofis. REICHEN RE Er Rofa‘vilfofa, germinibus globofis aculeatis; pedunculis hifpidis; caule aculeis fparfis; petiolis aculeatis; folris tomentofis. „ Linn. Sp. pl. _ - _P- 704. N. 6. . Roth Fl. Germ. U. P. I. p. 556. Pollich, Palat. I, _ ‚P- 49. N. 438. Villars. Delph. 1. P.Lp.551.N8. ». 0. Rofa fpinis rectis, foliis quinis tomentofis, pinnis rotundis fpinofis. Haller. hift. IL. p. 40. N. 1105. - s u. A) Rofa pomo fpinofo, folio hirfato. oh. Bauh. hift. II. p. 38. | In Dumetis frutices’inter, zu Sagriz und Döllach im Grofs Kirchheim Julio.. Frutex ad tres quatuorve adfcendens pedes. Caulis inferus annotinus duos erafius lineas, lignefeens, teres, obfeure ruber, glaber, aculeis validis; recta fubdeflexis, per intervalla fuboppofitis obfitus; annuos’ profertramos fibi cum proportione fimiles, quaquaverfam diffufos. Folia alterna per inter: valla ordinata impari-pinnata, jügis ut plurimum tribus cum impare,; bres vifüme petiolata, oblongo-ovalia, quam in congeneribus majora , “eraffiufcula; duplicato-ferrata, utringue villofa, et ob villos obfolete velut incano - virentia Communis eorumdem axis feu petiolas villofulus fimul et glandulis flipitatis “hifpidus, aculeisgue, quam in caule minoribus, fparfım obfitus,. bafı ftipula oblonga foliacea, bifida, et ipfa villofa, latiufeule alatus, fegmentis lanceolatis | Bbb 2 ‘per - _ 378 fi per oras „slandalis ipitatie” Eh Flores Tolitariknl E reihe : undique glandulis ftipitatis hifpidus. . Germen! globofum: ‘fpinis- :duris. rectis De undigue obfitum, ex eo demum bacca faturate rubra fpinofifima mefpilifere magnitudine. Calyx fuperus, in quingue fegmenta partitus coriacea o Br lanceolata, longiufeule caudata, indivifa, uno alterove interdum foliolor ates rali brevi anguftoque appendiculato, autdi ‚malis fubpinnato; omnibus Tor Aa margineque glandulis fabftipiratis,. hifpidulis, : Petala corollae- quingue rubra, EA emarginato- -obcordata, grate ı olentia; ftamina plurima alba, ‚flavo- antherifera; ie: ftigmata albo- villofula. as ln Bine Bra 74. Cıstus villofus. Aa RN al a Ciftus arborefcens exftipulatus foliis ovatis oppofitis, zugoßß“ "retieulati, petiolatis, hirfutis. h rn Ciftus villofus arborefcens exftipulatus, fohis ovatis. petiolatis u in Linn. Sp. pl. p. 736. N. 2. | | Er Ciftus mas quartus. Cluf. hift. p. 69. Be ‚Ciftus mas Matthioli. Dalechamp. hit. p. 222. RE? u x ER Eee Ciftus mas major folio rotundiore. ' Joh. Bauh. hift. net $ Copiofus in infula finus Flanatici Cherfo et Ofero, una ‘cum Delphinio fta-. phisagria. a re Arbufcula bumanae plus minus ftaturae. Rami, Be oppofiti; Recentes villis albis mollibus exftantibus ftipatiffime obducti; veteres decalvati ale atro-rubentes. ‘ Folia'oppofita, petiolata, latiufcule ovata, Sohle erenhlata, | defiecatione fubcrifpa, crafiufeula, et velut fubcoriacea, unse ebfeure viridia, rugofa, villofa, fubtus' venofo=reticulata, copiofe'e villis-mollibus hirfuta, in- cano-albida, petiolo brevi exftipulato albido-villofo. Flores verfus ramulorum extremitatem, finguli fingulis ex peduneulis foliolofis, albo-villofiffmis füb- - corymbofi, magni, erecti. Calyx majufeulus, perfiftens, pentaphyllus, folüs Hr latiufeule rotundato- oyatis; acuminatis, concavis, binıs alternis !:xterioribus, paullulum tiinoribaisi minusque acuminatis, tribus. reliquis acumine procurrente velut fubariftatis; omnibus dorfo nervofis. obfeure.viridibus, willis- que albidis mollibus denfe hirfutis. _ Corolla pentaperala) patens, he magnis rotundis, retulo-emarginatis, rubris. Stamina plurima. corollis bre- viora, una cum antheris flava.. Germen ne ftylus ftaminum longitu- BI dine ; figmate orbieulato. Capfula ovata, ca'yce perültente eincta, et minor, Kae ut ut grofia,. kai ERAENG trivalvis, Poly PERF: ZH Buy # = PRESSSHES L . Kr > Aa: ER in u "a Aco- - ; 75 ‚Acoxırum anthora. | - Acopitum caule Testen. 'foliis tri- quinqueve. Härtitie‘' fesmenkis le " © fido-laeiniatis, laciniis angufte linearibus acutis; galea elevata, obtufe fornieata antrorfum acute roftrata; floribus pentagynis. Aconitum Anthora floribus pentagynis; foliorum laciniis linearibus. Linn. Sp. pl. p. 75%. N. 7. Jaegu. Fl. Auftr. IV. p. 43, Ta b. 382. Scopal, "AR = Fl Cärn. 2. Ban I. pP 381. Dh Pillars. Be P. N. pP 2% "N.2.- " N. 1199. _ "Atithora vulgaris. Chuf. hift. p- XCVIII. Di Pempt. p. 2 igglt BR Goritiae in Montis Sancti fuperioribus Iylvis rupeftribus, Fun Radix perennans plurinapiformis , napis oblongis: fufiformibus albido- luteolis fibris undique obfeptis. 'Caulis fubeubitalis, 'erectus, gracilis, firmus, ‚teres, ad intimam medullam fiftulofus, fimplex, viridis, tomentofulus, ferius glabrefcens, foliis ad terminalem usque racemum florıferum alternatim con- ferte obfitus. Folia profandiffime tri- -quinqueve partita, fegmentis multifido- laeiniatis, laciniis angufte linezribus, acutis, fupra viridibus, glabris, fubtus. pallidis, aquofe virefeentibus, nervo elevato exaratis, primum tomentofulis, “ ferius glabrefcentibus. Racemaus florifer terminalis,. erectus ,. finplex; bafı quandogue ex fummorum foliorum axillis compofitus; racemulis illıs principali confimihbus. Fiores magni, aquofe flaventes; few ochroleuei, finguli pedun- "euli proprio tomentofulo, Erecto, ad caulem 'retracto infifentes.«- Calyx nul- ee Corolia inaequaliter pentapetala; fummo reliquis majore, - altioreque, ‚galeam, caflidemve elevatam,‘obtufe fornicatam, ‚poftice compreffam, antice femihiantem, atque fub forniee in rofirum acutum proeurrentem, referente, extus utringue pubente, ae plicis, alternisque rugis concentrieis exarato: Lateralihus intermediis, et ipfis extus pubentibus, latiufeule fuborbieulatis,. . Aconitum foliis Ge nie, tripartitis, kan lobis ° * bipartitis incifis, Zu En) duplicato- trilobatıs. Hal ller, hift. U. p. 93: eoncavo-convexis, Connie firiatis; infimis binis aquofioribus, oblongo- fubevatıs, planis deflexo-porrectis. Nectaria fub galea recondita, eigue con- eentrica, lonsiufeule pedunculata, mallei-feu lituiformia, femibifida, arceuatim deilexa, alb.do - lutefcentia. _Stamina numerofa alba, compreffo - fubulata, remote tridentata, petalis breviora, antrorfam arcuata; antherae fubrotundae, primam Iure'centes, tum nigricantes, polline albo. Germina quinque. oblonga, ; ni. a ;3 #715 Y ER: pubentia, fiylo brevi fubulato; flıgmata finplicia. Capfulae quingue, oblon- gae, ey'indraceae, univalves, Terius glabrae, en longitodinaliter de- _ ‚hifeentes, polyfpermae, : ER. $ - Me a 1 a s 4 \ = IE m 380. | er at. | Obferv. Sy honymis. ‚poft Dodonaeum adde: Anthore Ab Beni Joh. Bauh. hift. ul, p. E28. ni‘ Ki a 2 \ . IH ur. > . x 76. CLEMATIS viticela. a ig u Clematis caulibus ramofıffimis feandentibus, foliis compolii isomote tisque; foliolis ovatis integris, bi-trilobisve. Ei Clematis viticella foliis compofitis decompofitisque, foliolis ovatis inte-: ri) gerrimis. Linn. Sp. pl. p. 765. N. ı. ER Fl. Carn. I.P.Lp. 388. N. 670. x Clematis alter. Cluf. hift. p. 122, Dodan. Perpt, p 406. ‚Label, Obt.. pP: 345- Clematis five Flammula flore caeruleo, et purpureo fcandens. "Fu Bank. hift. IL. p. 128. Zannichel, hift. 69. Tab. 90. F requentiffima i in fepibus et fruticofis circa Aquilejam, Vileftum > Be N Tergefti etc. udn Er u ak Ex radice perenni craffa copiofe fibrofa, caules- ramoSfimi,; lenti, fub- lignefcentes, tereti-angulofi, glabri, ad quatuor quinqueve pedes frutetis-illie gati fcandentes. Folia ex petiolis communibus oppofitis,, et divaricatis compo- - - fita, decompofitaque, varie refracta, foliolis obtufe ovatis, integris, glabris, oppofitis , breviter petiolatis, 'fimplicibus, partim et bi-trilobisve, extimis. communiter ternatis. Flores ex foliorum azxillis oppofiti, longe pedunculati, uniflori, calyce defiituti; Corolla quadripetala primum nutans, ferius erecta, peralis ante explicationem ovato - acutis conniventibus, polt explicationem * oboyat.s, acuımine marginibusque furfum inflexis, patentiffimis, fubeoriaceis, fäturate caeruleis, margine exteriore albo - tomentofis. Stamina plurima, coröllis breviora, oblongo-ovata caerulea, antheris longis luteis. - Germina plurima ovata villo albo denfe obfita, Styli fimplices framinibus longiores, nudi, ftigmate fimplice. Semina receptaculo ovato.undique haerentia ovata albo-- villofa, caudata, ftylo perfiftente elongato, nudo. Odor nullus; ; an» folioma- er fticata urant? obfervare neglexi. w B BEN x . Su] m‘ Nee, 2 77. Tuarıcraum alpinum, er a ER Pa "Thalictrum caule fimplieifimo glabro INBBERLN in 3 ram Amp cifimum laxe pauciflorum abeunte. EUR Thalictrum alpinum caule fimplicifimo fabnudo, racemo fimpliee‘ termi- nali. Linn. Sp. pl. p. 767. N. r. Ocder. Fl. Dan. Tab, ı1. Bann EN Fl. Norv. 1. p. 26. N. 41. - ae Best In Summitate Taureri Malnizenfis exeunte Julio; non in Leontinis alpibus. Fre Radix N Bu) Radix perennans, duos. tresve pollices longa, pennae klin eraffi 1= tudine, fubbrachiata, fibrillisque fparfis obfite ramofulis, extus fufca. - Folia radicalia tam hujus, quam fuperioris anni, plurima; in caule non nifi paullo fupra bafın unicum, radicalibus minus; omnia pollicari de.axe petiolari, fupra plano, fubtus keiien)d, fubbipinnata, jugis pinnarum duobus, cum impare; foliolis parvis, Toboibieulais, breviter fubtrilobis, planis, ficeis, fubcoriaceis, füpra faturate virid,bus, et prima in aetate pubentibus, ferius: decalvatis, gla« bris, nitentibus; fubtus aquofe albido- - glaucefcentibus, venisque ramöfis-rufe- feentibus, fubretieulatis. Caulis graeilis, aciculae groflioris cräffitudine duos tresve, nec amplius, altus pollices, normalis, inferne viridisy et. fubangulo- fus, Erlen verfus teretiufenlus, et atro-rubens, "monophyllus, glaber, in: finplicifimum, laxe paucifiorum abiens racemum. Flores fex ad octo, aut decem, laxis inter fe ordinati intervallis, exigui, fimplices; finguli-ex axilla ER ovato-lanceolatae atro-rubentis, Keevater pedicellati, et ‚nutantes. Calyx nullus. Corolla gnadripetala patentifima, petalis ovatis, concavo-con- 'vexis, atro - rubentibus, brevi cadıvis. Stamina'octo, novem, aut decem, corollis longiora: filamentis ‚eapillaribus, albis; ne oblongis, flavis. Germina quatuor ad quinque, etiam pauciora, oblonga, fubovata, feflilia, nuda; ftylo nullo; fligmate craffufculo. Capfulae monofpermae, uniloculares, univalves, tot, quot ne iisdem.. fimiles, Ayfere- Odorem ei non obfervavi. ni Obferv. Pro varietate ri foetidi Hallerus habet; eft famen ab eo fpecie diftincetum. S 78: Ranuscvzos parviflorus. \ - „ Bianuneulus’ feminibos ad latera RER foliis rotundatis, tri- - quin- que femipartitis, fegmentis ovato-acutis, BEHSAS, una cum cau-.. - Jıbus, molliter birfutis- , -Ranunculus parviflorus feminibus muricatis, foliis fimplieibus laciniatis acutis hirfitis, caule diffufo. Linn. Sp. pl. p. 780. N. 33. :: Allion. Fl.Ped. II. p 53. N. 1465- Hudjon. Fl. An&l. 1. p.. 242. N. 8: Ranunculus hirfutus annuus flore minimo. Plukenet. Alm. B ZUTE, Tab. Si hl. ä u Monfalcon in agris vineisque ad Olsarum radices praepropere florens.- Annuue. Radix eraciliter fibrofa, fibrillis fparfim fepta. Caulis inde-a radiee ın ramos diffufus, una cum iisdem deeumbens, tres, quatuorve aut’ qringne pollices longus, teres, ftriatus, viridis, et e viridi obfcure rubefcens,, mollıter, albidoque hirfutus. Folia Berelaia; rotundata, plana, tri-aut ’ quingue: guigque PER BE aut. acute- fatieh: utsiaque una © cum pe etiolo molliter et-albido hirfuta. Flores parce et laxe fparli, ex rioribus minorum foliorum axillis folitarli,. pedunculati, parvi, erecti, -ped lo, ca- Iyceque albido. hirfutis. Foliola calycis quinque cadiva, - -ovato-acuta, ‚wix lineaın longa. Petala quinque calycibus fubaequalia, dilute fava,. angu obovata, integra, patentia; unguiculo foveola nectarii notata. » Stamina ınulta, 5 corollis breviora. Germina in capitulum collecta fefllia; ftylo nullo; figmate brevi, extrorfum uncinato. -Semina ad usque. ‚octo 'erecta, ab’ invicem. ‚diver- gentia, longitudinaliter femiorbieulata, margine compreffo alata, et pubente; latere utroque convexo, tuberculato, nad e flavido brunnefcentia, terminata mucrone extrorfum uneinato. Odor nullus. ER ER RETE NE 3 € A : SE > ea Be: Wh ER BLIIE RER Er »:%E rt art 79. Tevcnium Scor uiid Teuerium foliis oppofitis, feffilibus, ex cordata femiamplexicanle Ba. & oblongo- ovatis, crenatis, cano - tomentofis; loribus axillaribus g ge- . Ft wh E minis peduncnlatis. £ Ylyh ah - Teucrium Scordioides foliis oblongis cordatis. amplexicaulibus crenatis, lanuginofis, POE axillaribus EeRancelaı geminist wehßeben Plant. 4 Verticill. p::37.. 01.30: ,. jo Are Se © Monfalconii juxta foffas, et littus Maris abunde. Ehen a Doct, Vordoni ex Dalmatia olim habuı. i R ; Balls perennans, teres, arttenlsie repens, demilfis per genieula Abe Caules usque cubitales, fimplice‘“ aut et ex oppofitis axillis ramofi, decum- bentes, et e decubitu aflurgentes, tetragoni, molliter cano -tomentofi. Folia- oppolita, fefilia, ex emarginata, femiamplexicaule bafi, oblongo-ovata, in ramis minora, ac ovata; obtufe crenata, rugofa, utrinque molliter cano- -to- mentofa. Flores axillares, oppofiti; quavis in axilla duo, breviter et graciliter pedunculati, foliis breviores, pedicellis cano- pilofis.. Calyx ovato-campanu- latus, femiguinquefidus, hine bafı gibbus, et ipfe cano-tomentofus; fegmentis‘ aequalibus acute triangulis. Corolla generis ringens; tubulo calyeis longitu-. dine, albido; Labium fuperius nullum, ejus loco auriculae binae parallelae Te acutae, ‘obliquae. Labium inferius dilute violaceo - rubellum, vorresiiiä feu patens, trifidum, fegmentis lateralibus brevibus, intermedio magng, ‚ro dato, concavo-convexo. Stamina quatuor didynama, exferta,. verfus la i Snflak arcuata, colore labii. Antherae didymae, flaventes. : ‚Germin: quat aut fi vis quadrifidum in fundo calycis. Stylus faminum longitudine, directione ‚et. colore. Stigma inaequaliter bifidum acuminatum. SERHBB guätnor auda, Olfen er Odor Allıi. Be ’ F Be Ba Obferv. Apud nullum meorum. 'auctorum «(dempto hocce Schreberi Opu- feulo) Teuerium hoc eier aut: jeroufitunm inyınio. | 8». Truone fc, re Er Teucrium- foliis oppofitis, -petiolatis, ovatis, margine crenatis, crifpa- ‚tisque, utrinque byfäno-villofis, fubtus incanis;- braeteis ovalibus integris. concavis.. _ Teuerium flavum, foliis orange Bi Terratis, Hear: Ira concavis,. A fraticofo, de ternis. Linn. Sp. pl. -P- 791. N.-6. Schreber.Vert. p. 34. N. 23. Scopal. Fl. -Carn. IE. P. 1. p.419.N. 722. Hof. fynopf. p. 318. N. 6. Teucrium. ‚Fuchf. hift. -p. BEE f. 829. Matthiol, Comment, p- 386. 2 #387. | Teucrium vulgare fruticans five primum. Cluf. hift. p. 1.348. Teucrium multis. Joh. Bauh. hift. IH. P. 11, p. 290. In montibus verfus Ternova Comitatus Goritienfis. vo verfus. Sanik, £ In Infula Cavorle. S Plantae fufruticofae fubeubitali erectae radix perennis, ankteehe Caulis alternis ex oppofitionibus ramofus, inferne quidem teretiufculus, furfum ver- fus una cum ramis racemofis, tetragonus, firmus, fublignefcens, byfino-vil- Jofus, holoferici inftar molliter attrectandus, canefcens, ferius obfcure rufe- feens. Folia, alterna per intervalla, oppofita, oblongo-ovata, (nec 'cordata) in petiolum decurrentia, obtufe crenata, per oras crifpula, crafliufeula, utrin- ‘que byffino-villofa, tactui molliter holofericea, fupra obfcure viridia, fubtus albido-eanefcentia. Abeunt tam caulis, quam rami in forum racemuin byfh-- no-villofum; floribus ex axillis bractearum oppofitarum verticillatis. Bracteae infimorum verticillorum, dempta magnitudine, reliquis foliis fimiles, ovatae, . obtufe crenatae; religuae ad usque apicem omnes Minores, ovales, integer- rimae, concavae, byflno-viliofae, ferius reflexae. Flores ipfi ex fingulis bracteis Inliner, et fummorum verticillorum fimplices, tum gemini; terni in verticillis intermediis; omnes pedicellati; pedicello En: villofo, erecto, - ealyci fubaequali; intermedio ternorum paullo altiore. Calyx extrorfum füb- nutans, byflino-villofus, ex fubglobofa bafı tubulofus, quinquefidus, laci- nulis ovato acutis, fubaegualibus, intus quoque villofs. Corolia faturatius, - aut dilutius Aav», tubulofo-femibilabiata, fat magna, extus villofula. Tuba ealyceın vix excedente. Labii fuperidrie loco, auriculae five fegmenta bina lateralia angnfte linearia, erecta, parallele oppofita, e viridi luteola, linea ‚zubra longitudi nalıter exarata, ftaminum- longitudine, Labium inferius tri- Cce . lobum, k a lobum, lobis lateralibus brevioribus, flavis, per oras tubehtibüs; ‚ntermedio ar, majore, latiore retundato, concayo, faucem verfus villofulo. : Sta ne tuor didynama villofula aquofe Tüteolar erecta, verfus labium inferius fi eurva. Antherae flavae.. Stylus longitudine et directione ffaminum Pe acute bifido.° Semina quatuor fubglobofa, fufco-nigrefeentia, glabra,. En nuda in fundo calycis. Odor oleofus non inamoenus. - } Obferv. Figuram bonam, Rivini et Morifoni en; deftitutus, non novi. Eouferänfer, quae egregie more fuo Schreberus recenfuit. An ie referri debeat Teucrium Creticum Clufii? feu Chamaedris eretica flore ‚pür- | pureo Tournefortii? non definiam. Re 7 81. Stacuys maritime. “ - Stachys foliis ovalibus petiolatis erenatis tomentofis; bractealibus elf libus integris, ur Stachys maritima, foliis cordatis abtufe koienini erenatis, Kiuateis { oblongis integerritmis. _ Linn. Mant. IL. 'B 32. N. 14. a Hort. Vind.I. p. 29. Tab. 70. Stachys maritima verticillis- fexfloris, foliis able avalibiis ser, fummis ovatis integerrimis, corollis ‚ealyce duplo longioribus. ‚Conan, Fl. Monfp. p. 91. N. 4. a? Sideritis heraclea latifolia. Zannichel. hift. litt. P 27 "N. 2. Tab, AR In Maritimis circa Monfalcon. Radix perennis, lenta, fufiformis, brachiata, fublignefcens, Abrillis a Caulis unam duasve fpithamas altus, fuffruticofus inferne, et Sublignefeens, plus minus ramofus, tetragonus, inferne faepe rubefcens, caeterum ex villis mollibus albido-tomentofus, e reclini bafı furrectus. Folia radicalia, &t cau- lina inferiora petiolata, fuperiora fubfefhilia, omnia oppofita, oblongo -ovalia, facie foliorum Salviae officinalis aut Betonicae, obtufa, undique crenata, ru gofula, e diluta flavedine viridia, utrinque mölliker una cum petiolo tötet Be tofa. Caules, ramique, dum adfunt, in brevem interruptam florum verticil- latorum fpicam abeunt. Verticilli fexdlori, fuffulti bracteis foliaceis, oppofitis, oblongis, obtufe ovali-lanceolatis (praeter infimas) integerrimis, colore et tomento iisdem eum.caeteris foliis; exceduntque longitudine vertieillos. Caly- “ces feffiles tubuiofo-turbinati, compreffi, quinquedentati, Reis elevatis exarati; tomentofi, corollis duplo breviores; dentibus ovato-acutis 2 ‚apice mueronu- Aa latis, furfam verfus non nihil ineurvis. _Corollae generis, Alte. flavae extus _tomentofulae tubo brevi; labio fuperiore erecto, tridentieulato, plano, inferne - nm Cole Erz - 388 — comprelio. Labio if majore, EU lobis lateral Hbus dölleniei brerio- ribus; intermedio longiore, emarginato, compreflo, ‚porrecto, ad faucem punctulis — picto. KReliqua generis. Odör nullus. 2 70 Dierrink asien: a0 2 | . Digitalis calycum fegmentis ovali - lanceolatis; labio füperiore retufo; inferiöre corollae longitudine ven; caule ramofo, ie ovali- ‚oblongis glabris. Fer Disitalis ferruginea calycis foliolis ovatis obtufis, corollae läbio inferiare Tongitudine "Noris. Linn. Sp. pl. p. 867. N. 3. Allion. Fl. Pedem. I T. p. 71. N. 260. Hoft. Synopf. p. 348. N. 3. Noi rara in -Infula Cherfo, et Ofero, copiofifime inter. Pröfere ‚et Santa ı Croce. Kr Radix perennis crafle fuhformis, fibris fepta. Caulis eubitalis, aut bipe- dalis, fimplex aut parce ramofus, erectus, firmus, ex Beeren foliorum rachi, marginibusque angulofus, viridis, ‚glaber. Folia latiufeule ovali- ob- longa, integra, nervofa, plana, 'alterna, glabra, viridia, fubtus pallida et aquofe virefcentia, inferiora in petiolum decurrentia, fuperiora fefhilia et gra- datim minora. Racemus terminalis, fpithamam et amplius longus, hetero- mallus; fNoribus alternis, ex axilla bracteae foliaceae, breviter pedunculatis, nutantibus. Bracteae lineari- lanceolatae, feffiles, pedunculis forum longiores, ferius convolutae, et reffexae. Calyx monophyllus quinquepartitus, viridis, glaber, fegmentis oblongis, ovali-lanceolatis, margine albido membranaceis, -fummo anguftiore, erecto-patulis. Flos magnus caftaneo- ferrugineus, extus albido-villofus, interne dilutior velut ex lüteo, venis anaftomozantibus fatura- ' tiori pictus, et albo- barbatus. Tubus ejus brevis, calyce duplo brevior, lim: bus bilabiato campaniformis, victu ampliter gutturofo; labio fuperiore bre- viore, retufo-emarginato, furfum reflexo; Labio inferiore, religuam corellae pärtem longitudine aequante, patente, porrecto, fübreflexo, 'trilobo; lobis lateralibus brevibus, ovatis, intermedio latiufcule oblofiko- ovafo. Stamind quatuor didynama, faucis longitadine, inferne curvata; antheris flavis. Reli- qua generis. Capfula glabra. 83. Ororanche ramofa. -Orobanche fcapo ramofo, bracteis ternatis, calyce quadrifido. -- Orobanche caule ramofo ‚ ecorollis quinquefidis. Linn. Sp. pl. i% 882. N. 4 Orobanche tertia polyclonos. Cluf. hift. p. 271. 2 2 Cce 2 Oro- a... 386 - ee Bi Orb minor Gere floribus ramofa. Joh. Bank. EIERN rein" Orobanche” caule ‚ramofo , fore ar Haller, Bild 2.130: N. 296. TR ; in agris pot meffem Be ade ade Panici anguinli, et am Se . verfus Kefslin., a 3 Radicis loco Scapus hafı fub terra ,. long; ak infter bulbi,. nur farctus, argillaceo-extus flayefcens, non nihil obliquatus, _ nullis imbricatus- fquamis , Ari tamen teretibus, carnofis, fragilibus, inordinate curvatis, mU- _ tuoque intertextiscopiofe obfitus. Attolliturinde fupra terraın normaliter ad fpithamae plus 'minus altitudinem, rarius fimplicıflimus, ‚plerumque ipfa a ra- dice, aut certe haud procul . abinle alternatim ramofus; ramis fimplieibus, erectis, fcapım prineipem fubaequantibus. Ef is, perinde ac rami ‚ aquofe pallideque argillaceo-flavefcens, teretiufceulus, obiter ex decurfähtißng‘ alter- natiın ftriis elevatis, fubangulatus, calami feriptorii plus minus cralfitudine, ie villulis albidis exftantibus, quantus quantus eft, adfperfus, tactui exinde mollis et velut vifeidulus, ‚ut ut caetera farctus, et rigidulus. Squamas ovato- acutas, alternatim verfus bafın fparfas, fefılesque, et ipfas villofulas, concoloresque fi demas, aliis obfitus foliis eft nullis. . Flores ab.imo fere ad usque APIGEANAHRENE que fparfi, in longam, laxamque fpicam ordinantur. Suntque oblongi, duploe , quain in majore Orobanche, graciliores, finguli in fingulis bracteis Ge forımibus ovato-acutis fefiles, erecto-patentes, extrorfum non nihil fornicato- curvati. Squamaeformem hanc bracteam, ‚ealyci fubaequalem, „et altera ad latus utrinque perfimilis, attamen duplo angufior. breviorgque, ‚et. ‚lineari- lanceolata ftipat bracteola, non equidem feapo ipfi,. verum calyeis. bafi adnata, . quo nihiloıminus. non obftante, tres floribus. fingulis fubfiratas dicäs bracteas. | Ca!yx fcapo concolor, villofusque, triplo quadruploque corolla, breyior, „ex. urceolata bafı fubcampanulatus, femiquadrifidus; lacinulis lanceolatis, ‚aequa- ; libus, binis utrioque ad anticum externumque latus fitis; poftico, fub galea, Rp nullo; quo calyx loco profundius excifus, feu emarginatus eft, ‚Corolla. mono- 2 Hetala ‚ ringens, intus extusque villulis exftantibus albis copiofe adfperfa; tbo oblongo, faucem verfus ampliato, bafı fubglobofo, extrorfun curvato, albo | venis "caerulefcentibus pieto. Limbus patens, caeleftino- -caeruleus;_ L Bi foperiore, galeae inftar, compreffo - fornicato,. profunde bifido, fegm (Zu ovatis; Lab: inferiore deorfüm flexo, patente, trıfido, fegmentis ovatis fub- BASE aequalibus: a fauce hiante inter fegmentum. duodvis’ laterale labii i erioris, et medium gibberes duo oblongi paralleli villorum alborum, "barbae ad infar 8 conferte addenfatorum, in tubum defluent°s Staniind gnatubr" didyaaına, ie corollae tı:bo inferta, eoque breviora, fauceın haud attingentia; flamehtisalbis, "|" bafiigcurvis, caetera rectis. Antherae albae, didymae, incumbentes, lobis 2a : ER hine = 309770 —- Bine iäwerpenibeii ;eiaffefcäntibee Hline: divergentibus attenuatis acutis. ‚Germen ovatum nudum; ftylus teres fublabio fuperiore curvatus,, albus; vil- lofus, ffaminibus nee galen, longior, Rigma'craffum, capitato-didymum; extra faucem ex albo-caerulefcens. Capfula oblongo-ovata, nuda, unilocn- laris, bivalvis, femina copiofa parva. ER x oe se u RIFOLIUM 'noricum. Re: RE Trifolium fpica terminali globofa le fübfeilis" ‚Foliokik aralihis inte- gerrimis, cauleque decumbente fimplieifimo denfe- villofis. In fummitate alpis Kibegenfis in aprieis herbidis Tulio. ‚Radix vivax, tereti-fufiformis, digiti fere auricularis craflitudine, lenta, lignefcens, extus fufea, alba intus, parce fibris fepta, caefpitofe multiceps. Caulis quovis e capite, plurima inter foliay unicus, Gmplicifimus, numquam ‚ramofus, fpithamalis, fublignefcens, decumbens, nec nifi e decubitu affurgens, teres, e viridi obfeure rubefcens, villis canis mollibus denfifime obfitus, ter- minatur fpica capituliformi globofa magna:denfiffima, fubfcAili, hirfuta,. alba. } Folia per. caulem inferiorem communiter duo, ab invicem- tere femota; {ub fpica terminali primum ünicum, dum ferius ex ejusdem finu et alterum fubnafcatur, priorti oppofitum: ' trage una cum radicalibus ternata, foliolis ovalibus, integerrimis, fupra faturate, pallidius fubtus vıridibus, "utrinque obligue £riatis, mollitergue cano-villofis. Petiolus loralium communis nullus; illico ex emarginatura flıpulae amplexicaulis tumidae, ovato- -femibifidae, albi- do-virefcentis, ftriatae et hirfutae exoriuntur; Baden contra, et cauli- norum gracilis, teres, longiufeulus, e viridi wubeftens, molliter cano-villofus; abitgue bafı in ftipulam ıhnembranaceam, oblongam;' arcte amplexicaulem et vaginantem, albidam, frrüs rufis exaratam, hirfatam,, acuminata femibifidam; kamis lanceolatis, intesris, oblique erectis, Spica Höralish 'magni ‚-eraffique inftar capituli, fubglobofa, fümma intra folia’fubfefhlis, denfe compacta, multi- Bora, hirfıta, alba; floribus fefhlibus, mon absque curvedine erectis, longis, ftrigofis. re alyx tubufofo - - cylindraceus, albido -virefeens, ftriis faturatioribus decem exaratus, hirfutus, ore truncato, et in dentes quinque 'fubulato -feta- ceos, hirfutos, rectros, tuübi longitudine,' infino reliquis paulo longiore,; abeunte. Corolla papılionacea, monopetala, plus guam duplo.calyce longior, firigofa, recens tota femper alba, .erectä, retrorfum parumper curvula. Vexillum alıs plus quam duplo longius, erectum, lineare, apice retufum. Alae carina non He lorgiores, integrae, conniventes, hamo accefforio ap-: pendienlare. Carin& obtula, extus alba} intus.diluta rubedine faffufa.. Sta- mina decem diadelpha; antheris auraro-Havis. Germen RER 'nudum, Stylus adfeendens; ftıgma truncatam,‘ 'Odor nullus. Cee 3 h38 # Oljers. ” - Ei Be. = "Obfero: Pro’ Pannonico habent quidam; alit pro ochroleueo; ‚ab. BER I diverfifimum; propius, meo judicio, ad pratenfe accedit; ad trifolium ällud, _ Anquam, flaceidum, odoratum, a. non ramofum, 15 ubivis, ebrigat; a guo nihilominus differt. r - Burn 85. Trirozıum incarnatum. Trifolium fpieis villofis obtufe ovato-conicis, aphyllis; Ripulis oval.‘ -» lanceolatis; foliolis ternatis, ee integris, fubrotundo- obo-“ vatis. Trifolium fpicis villofis along abtiaße aphyliis, foliolis führokundie & Linn. Sp. pl. a ER N, 23. Reız. Fafc. u. P- Ar. N, ‚88. Gonan. Iluft. p. 51. s Trifolium foliis Pi fpieis RE ai ‚ealyeibus. plumols, Haller. hift. I. p-162.-N. 374. REN PER Lagopus maximus Lobelii. Chf.-hift. p. CCXLVL. : Hip a Lagopus major folio trifolii. Dodon. Pempt. p. 577. AR 122 5 Trifolium alopecurum latifolium fpica longa. ‚Barrel. "Tab. 697. opfime, Trifolium albo-incarnatum fpicatum,, feu Lagopus maximus. ‚Fo „Bath, hift: II. % 376. er Lagopum maximum, %elfo et facie trifolii pratenße. Lobel. Adv. p- 384 Habui ex Littorali. Frequens Duini, Profecco, Santa Croce. Bus "Plantae annuae radix longiufeula, fufiformis, ‚fibrofis obfita vodieulien anferinae pennae craflitudine: Ex ea fi mplex, pluresve caules, ex inferioribus foliorum axillis, ramofi, cubitum plus minus longi, lineam crafli, ‚teretes, friati, virides, molli, et’canefcente villo, quanti, quantifunt, una cum ramis, foliorum petiolo communi, fpicarum ae et ftipulis, fat denfe adfperfi.. Folia ternata, ampliora quam in plerisque hujus generis, pollicem fere (lineas decem) longa lataque, fubrotunda, five verius latiffime obovata, integra, in infimis duntaxat ex retufiffma' emarginatura late obcordata, fupra fabtusque. mollibus obfitavillis, fubfefülia in communi (in infimis elongato)- petiolo,. ter it fuperne fulcato, exeunte e bifurcatura fipularum femiamplexicaulium, ov alie- lanceolatarum, nervis faturatius viridibus exaratarum. Rami, fi qui „ex in- ferioribus foliorum axillis, iique cauli confimiles. Spicae florales in caulis ra- morumque apice, longius pedunculatae, apbyllae, duos fere pollices longae, ex ovata bafi obtufe conicae, primum erectae, per maturitatem oblique. de- Nlexae, villofifimae.) ‚Calyces fefhiles,, ftriis elevatis decem exarati, pilis canis. : mollibus longis exftantibus villofifimi ;tubulofo - - quinquedentati,. corollis Eine aegua, — 390 — gegnakes; RE fühgeipeilibigi tres lineas longis, tubum Serelchähe lineari- ariftatis, pilofis, ereeto-patentibus: Corollae graciles, papilionaceo- monopetalae, calycis dentes vixdum excedentes, vexillo faturate rubro, lan«_ “ geolato, compreffo, alis longiore; alis lineari-oboyatis carina non nihil ia ribus, rubris; Carina obtufa albido-incarnata. Beliqua ut in congeneribus. Legumen fubovatum rel E a ür Obferv. Hase, in Fafe, Ir. p- 41: N. 88. Varietatem Be cL ie: Trifolium rubens, id. a vero longe guam alienifimum., Rubenti folia longa, ovali - lanceolata, ferrulata, glabra ut totus caulis, ftipulae lineari - lanceo- latae ete. -g8.. Tarrozıum anguftifolium. r ’ | Trifolium caule erecto, firicto, parce ramofo; nilpis Ole fubeylin- draceis, villofis, calycum dentibus fpinofis AiyerBenuEns: ‚Rtipulis lineari- fubfetaceis; foliolis linearibus. Trifolium fpieis villofis , conico - -oblongis; dentibus ‚calyeinis fetaceis, fubaequalibus, foliolis linearibus. Linn. Sp. ‚pl. p- 1083. N. 24. - Scopol. Fl. Carn. 2. Tom. II. p. 82. N. 929., Villars. Delph. III, P.T. "p-485. N. ır. Allion. Fl Pedem. I. p. 305. N. 1104. Trifolium alopecurum aneuftifolium elatius. . Barrel. Tab. 698. Trifolium anguftifolium fpicatum. o. Bauh. hift. ii p- 376. . Tergefti frequens in herbidis; nec Goriliae rarifimum. » ©" Anntum. Radix albida: elsinuiriöhhekiinie fibrillas agens. Caulis ad duas usque fpithamas exaltatus, teres, lineam fere’ craffus, 'cano, mollique undigque villo obütus, cum tempore rigefcens, et firmus; parce vamafus} duos feilicet, tresve, fibi ad amuffim fimiles agens ramos, longa altcenagne per. intervalla, erecto-patentes,:ortos ex axillis ftipularum petiolarium membra- maeearum, pollicarium, albidarum, villofularaum, firiis elevatis viridibus exa- ratarum, bafı amplexicaulium, feu parte fui aligua caulem vaginantium, apice= que in hamos duos rectos, divergentes, elongatos, lineari-fubfetaceos, villo-- fulos abeuntium; ‚quos inter axis foliorum communis teres, : cano- villofus, pollicem plus minus longus enafeitur, foliola apice fufpendens tria, fefhlia, lineari-lanceolata, integra, villoque utringue cano, et molli obfita, ab uno ad duos etiam. in diverfa altitudine polliees longa; lineam, aut fesqui alteram lata. Spica floralis in caule ramisque terminalis, oblonga, eylindracea, ob- tufa, molliter cano-villofa, femialterum , aut duos pollices longa; exemplaria poflideo, in quibus tripollicares funt, novem, decemve lineas craflae. Flores ftipa- en. BERN ‚addenfati. ' Calyı Tefülis;, primum: erectus,: ach BETTER. tubulofus, decem firiatus cano-villofus, sptiaquedens raid bafı primum fetaceis, villofis erectis, per maturitatem patentifimis, ‚et in fpinas aciculares rigidas pungentes induratis; binis fuperioribus paullo ae. ribus, inferioribus tubo calycis ipfo longioribus. Corolla calycinis ‚dentibus inferioribus brevior, ex diluta incarnata rubedine purpurafcens papilionacea; - Vexillum anguflum, ‚lineari - lanceolatum, compreflum, ‚adfeendens, alis, magisque-carina longius; tetrapetalam inquit Scopolius;- mihi monopetala vifa Me eft. Stamina, caeteraque ut in congeneribus; ER ae ze 97. TrırorLium fellatum. Er Rene n Trifolium fpicis oblongo-ovatis, villofis, aphyllis; a Aa. tandem ftellatim patentibus; fipulis 'ovato- acutis ie foliolis obcordatis, ferrulatis. int } en ERRTPR Trifolium fpicis pilofis, calycibus Ben zale diffufo, foliolis ob- cordatis. Linn. Sp. pl. p. 1083. N. 26. Scopoli. Fl. Carn. 2. Toın. 2. p- 80. N. 926. Pillars. Delph. IL P.I p. 436. N. 13. Fri Mynopt. pl. p. 414. N. 14. exclufo Clufi fynonymo. $ Lagopus minor erectus, capite globofo ftellato. "Barrel, rib: 'g6n.- Trifolium_ftellatum purpureum Monfpeffulanum. Joh. Bauh. hift. m P- 376. : Goritiae Junio in arvis et pratis inter Lifoneium er viam Piömenfem; fum eirca Duinum etc. a net K Radix plantae annuae gracilis, Aliformi-fufiformis, fibrillis adfperfa. Caulis plus minus fpithamalis, erafitudine Trifolii pratenfis, bafı, aut paulo fupra - bafın in duos tresve ramos, fibi fimiles, divifus, una cum iisdem e reelini afflurgens, teres, cano-villofus, longa per. intervalla- foliis obfitus paueis;_ florum fpica ovato-oblonga, aphylla, eano-villofa, terminatur. . Folia tam radicalia, quam caulina, obcordata, utrinque villofa, [uperne per oras ferru- lata, Anpkei iis Trifolii nitens; minora, feflilia in apice axis communis teretis, villofi, fulco fuperne excifi, inferne ftriati, exeuntis e bifurcatura fipularam femiamplexicaulium, ovato-acutarum, membranacearum, villofularum, tumi- dularum, venisque viridibus bifidis, oblique exaratarum. : Axe communi in radicalibus unum femialteramve pollicem longo; in caulinis, fuperiora verlus, magis magisque abbreviato. Spica floralis oblongo- fubovata, pollicaris, canis. undique pilis five villis obfita, intermicantibus omni ex parte floribus ex albido- incarnatis; per plenam fructuum maturitatem in capitulum fphaeroidicum,, dia metri pollicaris, rufo- villofum, ‚ftellisque guinque radiatis undique eircum- feriptum, n = ..39 — ferıptum, tranfit. Sunt nempe calyees fefliles, tubulofo- quinguedentati, cano- _ ıllofi, primum erecti, tubo ovato, decemftriato ; dentibus: quinque aequalibus, tubo longioribus lanceolato- ariftatis, villefifimis, per maturitatem patentifli- mis, Rellasque: quinqueradiatas, :verticales, ferrugineo-rufum inter villum,, formantibus. Corolla papilionaceo-monopetala, albido-incarnata, calycinis dentibus fubaequalis, cadiva. Vexillo, alis, cartnaque, longiore,, lineari-lan- - eeolato, compreflo, erecto; alis ovato-lanceolatis, ‘erectis, carinam adfcen- dentem. abasfanı non nihil eren Stamina de more decem, diadelpha, cum antheris lateis. Legumen fubrotundum, aut ovatum craffiufeulum , mo- nofpermum. BE. | 88. TaıroLıum Feabrum. Be -Trifolium caulibus decumbentibus äifate une capitulis ovatis feffi- libus lateralibus, terminalibusque, ex rigidis calycum denticulis fub- . echinatis; ftipulis ovato - lanceolatis;. foliolis fubfefülibus obovatis ferrulatis. - | Trifolium. capitulis fefh libus RA ovatis,. ichs, inaequalibus rigidis perfiftentibus. Linn.Sp.pl. p. 1084. N.28. Scopol.Fl.Carn. 2.. Tom. I. p. 8ı. N. 927. a. Fl. Angl. I. p. 327. N. ı0. Villars. Delph. IM. P. I. p. 488. N. 16. Roth. Fl. Germ. IH. P. II. .p. 203. Trifolium caulibus proftratis, capitulis ovatis, in alis fefflibus , ealycibus rigidis fegmentis, rectis. Haller. hift. IL. p. 161. N. 371. Trifolium, cujus caules ex geniculis glomerulos oblongos Beet | Fo. Bauh. hift. II. p. 378. Trifolium minus capite fubrotundo parvo albo echinago.“ „Barr ni Tab. 870. . Trifolium flofeulis albis, in glomerulis afperis cauliculis‘ adnatis. Vaill, bot. „gar: 1.37 1.700 re _ Junio Julio i in aprico arenofo Monte Medeae Comitatus onen abünde, Annua planta ex radice gracili, Aliformi-fufif formi-albida, fibrillis: ftipata, eaules plures fp:ithamales plas minus, diffufe per: intervalla ramelos, quaqua- verfum decumbentes: profert, teretes, pennae columbinae craflitudine, dure- fcentes, et fublignefcentes velut, e viridi obfeure denique rubentes, villofos. Copiofiffimis ihi, una cum ramis, alterna per intervalla obfiti funt, e femipolli-. eari plus minus communi axe fufpenfis fübfefilibus foliolis ternatis obovatis, ferrulatis, et utrinque villofis viridibus, lineas non nifi duas longis:, totidem- que fere fub apice latis. ‚Axe foliorum eommuni gracili, ‚villofo femiterete, fu!co fuperne excifo, fuperiora verfas magis magisque abbreviato, emergente ars e bifurcatura ftipularum petiolarium femiamplexicaulium villofarum, i Dd . .nervis- ne nervisque' viridibus exaratarum, a: Ianceolätarum,. aut et ovato-fubula: tarum. Capitula florum parva, we -ovata,, lateralia,, ‚terminaliaque fe lia in axillisftipularum petiolarinm, floribus in erden N obiongi, rigidi, tubulofo-quinquedentati, ftriis elevatis decem exarati, vil denticulis baud'magnis, binis faperioribus brevioribus, omnibus rigigis ereeto- ; patentibus, capitula matura velut echinata reddentibus. Corolla papiliona« cea, alba, per deficcationem luteola, vix aut ne vix quidem dentienlos ealyeis excedens; Vexillum anguftum, lanceolakor comprefflum, adfcendens, tantillo alas (ut hae tantillo Carınam fuperantes) excedens. Stamina decem diadelpha, : antheris luteolis, Legumen, calycis bafi incraflatae, inehalgen ‚ ovatum uni- loculare, bivalve, monofpermum, HEITER $9. TrıroLium flriatum. Trifolium caule erecto, e ba ramofo; capitulis inlalis fefslibus, a libus, terminalibusque, ovato-oblongis;'ftipulis ovato-acutis; foliolis fubfefülibus, angufte oblongo- obovatis, erenulatis,. pubentibus. Trifolium capitulis feffllibus füblateralibus ovatis, calyeibus ftriatis rotun- datis. Linn. Sp. pl. p. 1085. N: 30. u Fl. Carn. 2. Tom. 1. p: &2. N. 928. Hudy, Fl. Angl. I. p. 327. N Vahl, in Flor. Dan. Tab. 1171. Gouan. Hluftr. p. 51. N. N Trifolium hirfutum flore parvo dilute purpureo, in Hondule oblongis, femine magno. Vaill. bot. parif. Tab. 33. Fig.2. ‚ra Trifolium parvum rectum flore glomerato cum Ki 36. Beh, IL, p- 3738. 2: - u Goritiae Junio et Julio in agris Irene Lifoneium inter r et viam werfus Piumam. ER a) nr Radix annua gracilis longa filiformi - fufiformis® äbrillis obfepta, ‚caules plures, e bafı communiter ramofos, fundıt e reclini velut erectos, minus quam - in T. fcabro rigidos, durefcentesque, teretes, inferne rubefcentes, et Pilofos, fuperne virides.et pubefeentes; fine per‘alterna intervalla obfitos ovato-acu- tis, membranaceis, pubefcentibus, ftriis viridibus exaratis, inferne de’more _ connatis, et femiamplexieaulibus, de quarum bifurcatura, axis foliolorum ‘communis, villofulus, fuperne fulcatus, in inferioribus longior, magis magis- ‘que in fuperioribus Kae (ut fere nullus hat) exfurgit, foliola in apice fus- ‘pendens ternata, fubfefhlia, plana, utrinque pubefeentia, viridia, oblonga, villofi willi is ollikines dere ehe, rufefcentes; dentibus inaequalibus acutis capillaribus, erecto-patentibus, villofis. Corolla calyce longior, dilute rubra, papilionaceo-dipetala, alis nempe cum carina connatis; Vexillum alis longius lanceolato-compreffum erectum. .‚Alae ovatae, obtufae, tantillo carina 3 longiores. Carina obtuia, bipes. Ser ‚diadelpha decem, antheris flavis, Legumen calyeis ee craff pe unilocnlare bivalve mono- IpERaeL, nz Fa 2 Na ©. Mepıcaco marina. ; ie ' . Medicago caulibus proftratis, foliisque ternatis obovato - euneiformibus integris albo-tomentofis; floribus ex axillari pedunculo fubumbella- tim racemofis; erhelinihne ceochleatis, tomentofis, pilofo- ciliatis. "Medicago marina, pedunculis racemofis, leguminibus cochleatis fpinofis, caule procumbente tomentofo. Linn. Sp. pl. p. 1097. N. 8, 3 Medica marina. _Clhuf, hift. p. CCKLIH.- Lobel. Adv. p. 383. Zannichel, - hit. p.ı5t. Tab. 62: EERIT ee In ercnel littoribus Infulae Cavorle etc. 4 ‘ Radix perennans, longa; lenta, ANA cubitalium, quägal verfum decumbentium, effundit. Sunt caules hi teretes, perinde ut omnes ejusdem partes, folia feilicer, petioli, pedunculi, calycesque, denfo, gnapha- lieo albo tomento obducti. Folia per alternas: vices, ex getiölo: 'mediocri ternata; foliolis“ obovato- euneiformibus verius, quam obcordatis, integerri- mis, cum exigua in apice cufpidula. Stipulae ex ovata bafı lanceolatae, in- tegrae, albo- tomentoße, Pedunculi axillares, teretes, tandem petiolis non- nihil longiores, aphylli, apice primum floribus quinque ad decem velut in umbellam collectis, ferius in brevem racemum ordinatis, terminati. Flores . breviffime pediceilati. Calyx tubulofo-quinquedentieulatus. Corolla papilio- nacea; flava; Vexillo erecto, reliquis non nihil: longiore, emarginato; alis earinaque ut in congeneribus. . Stamina diadelpha novem et unum. Legumen eochleatum revolutionibus fubternis, albo- tomentofum, omnes fpinofum dicunt) inerme tamen eft, villis tomenti decumbentibus, iis tantum marginis exftan- tibus, qua de aaufa forfitan fpinofum dictum fuit. | ‚91. Praca frigida. RER" Phaca caule erecto, ex alis fobzhäieto; koliis ; impari-pinnatis; foliolis fipulisgque maximis, late ovatis; Leguminibus ra triangulo- eymbiformibus fecundis pendulis. Did z 3 'Altra- De De ' Aftragalus caule erecto, ftipulis maximis, foliis. or rn ii . vefieariis. Haller.-hift-I. p. 376. N. 402. AAN Phaca frigida. Jacqu. Fl. Auftr. II. p. 42. Tab, 166. ER Phaca ochreata. Cranz. Fafe. V. p. 416. Tahatn Arie In alpibus Scheideg, Baftarzen, Glockner über Heiligen Blut. le Radix perennis, teres, lenta, vage difeurrens, ramofa, proliferaque; ; extus fufcefeens. Caulis ex quovis radicis brachio, Gmplex, fpıthamalis, pe- dalis, cubitalis, erectus, firmus, tereti- fubangulatus;.. glaber, pallide aquo- feque virefcens, ‚ feriptorii plus minus calami craffitudine, inferne apbyllus, - ftipulis duntaxat bracteaeformibus alternatim obfitus, fuperiora. verfus alterna- tim foliofas; fimplicifimo alias terminatus forum racemo; alias fingulis ex foliorum axillis, racemum florum prineipali fiinilem attollens, atque hinc ra mofus. Folia alterna, impari-pinnata; jugis pinnarum tribus, quatuor, etiam quinque cum terminali. Foliola hac in gente maxima, interdum pollicaria a etiam, late, et obtufiufcule ovata, integra, plana, fubfefülia, aut breviflime petiolata, fupra faturate viridia, et glabra, fubtus aquofe virentia, pallida, fubtiliter venulis reticulata, et per venulas, orasque villofula, ferius- decalyata, Communis eorundem axis (eu petiolus erecto- -patens, fupra canaliculatus, fubtus ftriatus, glaber. Stipulae amplexicaules maximae hac in gente, ‚oblongo- ova les, demum deflexae, integrae. Flores ex pedunculo communi terminali, axillaribusque erectis, nudis, ftriatis, apicem verfus ftipate racemofi, maju- feuli, .breviffime pedicellati, fecundi, penduli;. ochroleuci; feu ex a aquofe luteoli; bracteolis finguli fuffulti fubovatis, concayo-convexis aquofe virefeen- tibus. Calyx olongus, eylindraceo-tubulofus, bafı gibbus breviter quinque- denticulatus, aguofe albo-fubflavefcens, pubefcens, denticulis nigris. Corolla papilionacea ochroleuca, albo-fubflavefcens, carına alisque tantillo faturatio- ribus. Vexillum reliquis majus, obfcure emarginatum, furfum una cum late- ribus nonnihil reflexum. Alae conniventes, lateraliter hamatae. Carina ob- tufa adfcendens. Stamina diadelpha, novem et unum. -Gertnen ae tum, lineare, comprefium, pubefcens, ftylus acutus brevis adfcendens; ‚flıgma fimplex. , Legumen :magnum,;: peduneulatum, 'infatum, triangulo- cymbi- forme, ftylo perüftente acuminatum, pendulum, füpra plapiufeulum, five verius depreffo-convexiufeulum, carinula exaratum inferne valvulis in carinam conniventibus, naviculare, ER tumidis, ar uniloculare, -bivalve. Semina Pia Zehen Aus nullus, RE 92. Soncuus mar itimus. Sorchus caule fimplici; ehe Kobkeaniag monoforis; Folie fefilie Ir amplexicaulibus, lanceolatis finuato-dentatis, per oras Pe ; Sonchus aa | -_— 5 —- Sonchns peduncnlo dee foliis lanceolatis amplexicaulibus indivifis, re- trorfum argute ‚dentatis. ‘Linn. Sp. pl. p. 1116. N. 4. Allion. ftirp. 0 Nicae. p. 85. Fl. Pedem. I. p. 223. N. gı18. Tab. 16. Fig. 2. optime.. Sonchus’ anguftifolius maritimus. ° Pluck. Phyt, Tab. 62. f. 5. Barrel,” Tab. 341. Zannich. Lit. Venet. p. 251. Tab. 9$. ie I. In Lacunis maritimis Aquilejae, tum et ad Aquas Gradatas, feu Infula Bi ;' denfi ‚Jelio. et Augufto. Pal Radix perennans fubfufiformis, Abtis (öde fiipata, caulem unum aut aliquot proferens. Caulis fimplex, ex decumbente bafi erectus, ab una ad duas altus fpithamas, teres, fiftulofus, laevis, ex albido-virore plus minus rube- feens, foliofus, apieem verfus in aliquot (duos tres, quatuorve) pedunculos divifus. Folia radicalia fpithamam longa, vix pollicaris latitudinis,.lanceolata, in petiolum velut decurrentia, finuato-dentata, dentibus aequilatero-trian- gulis, per oras breviffime dentieulatis,- et fpinulofis, caeterum plana, laevia, albido-virentia, venis reticulata anaftomofantibus, rachi longitudinali fuperne canaliculata, fubtus elevata, carinata, albida, tum fubrubente, Folia caulis _ infima radicalibus fimillima, fed fefhlia innlesantist reliqua furfum ver-. fus minora, minoraque, laxrus et: alternatim fparfa, feffilia, amplexicaulia, ‚ex rotunde cordata bafı, lanceolata, integra, auriculis duntaxät bafeos den- tatis. Peduneuli espitnlorum fioralium verfus caulis apicem, alterni, ex axilla bracteae foliaceae amplexicauli-cordatae. erecti, fquamulis aliquot foliaceis obfiti, eaeterum nudi, aut aphylli. Calyx imbricatus fquamis ovato-lanceolatis, et trium ordinum, integris, dorfo convexiufeulis, laevibus, cauli con- eoloribus, erectiss Tieceptaculum nudum. Corollae faturate aurato- flavae, calyce duplo longiores, aequales femiflofeulofae ligulatae,. ftriatae apice quin- quedenticulatae. Stamina capillaria quinque alba; Antherarum cylinder flavus. Germina oblonga, ftylus-albus fimplex, antheris longior, albus,- figma bifi- "dum flavum, femina fufco- Ai coronata ‚pappo pilofo albo longiufeulo. 93. Lactuca feariola.. “ Laetuca foliis fehl; bus, femiamplexicaulibus, erectis, urefoibd femi- pinratifidis, dene. fummis s fagittato - lanceolatis integris ; omnibus rachi fubtus fpinofis, Lactuca feariola foliis verticalibus.carina aculeatis. en Sp. pl. 2. 1119. N. 4. -Vahl in’Flı Dan, Tab. 3227., Villars. Delph IH, P.L p. 156. } N. Roth. Fl. Germ. IL. P. IL.p.258. N.3. ‚Pollich: Palat, IL, ‚P. Me “ „N. 72%, WLummizer. Fl. Pofon.-p. 339. N. 765. Lactuca foliis feınipinnatis, nervo fpinofo. Haller. hitt. I. p:7. N. 12 Dad 3 Lactu- ar Laetuca fylveftvis. Besen Beige p. 646." FosBauh.\ hiftsaE;- Biroon & '» Zannichel. hit. p. 157. Tab. 294. Fuchs. hift: 'p.. Ann Aue MER a Endivia major lactucina fpinofa. Barrel. hift. Icon. 135. ln In Comitatu ‚Goritienfi, Forojulio, olim Veneto; nec in Auftria ee rara. n 2 Ss Radix annua graciliter fufiformis "multis. fepta fibrillis. Caulis“ A duos, tresve altus Heuaeı teres, e virore glaucefcens, laevis, fpinulis rigidulis (ferius cadivis) obfitus, intra florum paniculam vifeidulus, -faperiora verfus ex alis ramofus. Folia aiterna erecto-patula, durefcentia, e viridi-glaucefcentia, de fe glabra, attamen rachi dorfali, albida fubtus exftante fpinulis, rigidulis inaequalibus longitudinaliter obfita, inferiora iis Sonchi perfimilia, fefflia, serie liberis caulem femiamplexantia, femipinnatifido - -runeinata, 'per.mar- ginum oras inaequaliter dentata, fumma, e quorum alis ramı enafcuntur,. = fagittata bafi angufte lanceolata et integra. Rami ereeto-patentes. Elan. \ caule ramisque alterna per intervalla fubfafeiculati, fubfefhles, erecti, vifei- duli. Calyx fquamis imbricatis, linearibus, Aa erectis, interioribus duplo longioribus, eftque gracilis, cylindraceus. . Semiflofeuli.aequales, ligulati, . pallide flaventes, pauci, fubtus rubentes. Receptaculum nudum. Semina ovata, compreila, lineata, nigrefcentia, glabra, coronata pappo fi fimplice pilofo fericeo, albo, e ftipite longo, capillari. Corollae, taımina, ftyli ete. ut in fvngenefia aequali, Ge 94. Ancrıum carduclis. 1 TE Arctium foliis decurrentibus, pinnatifidis fubhifpidis, margine aculeatis; capitulis Aorum elongato- -peduncaulatis, fubnutantibus, 0% : Arctium carduelis, foliis pinnatifidis aculeatis.. Linn. Mant. 1. p- 108. N. 3 Cirfium arctioides. Scopal. Fl. Carn. H.P. IL.p. 124, N. 997: Teb. 535; n Ta alpibus fuperioris Carnioliae, in der Wachein etc. le v4 y AEILAS TI I. Ex :eadem,. per plures annos .durante, craffa, uf formi, fubramofa,: fibrasque agente radice, unus aut aliquot quotannis, ad cubiti, et ultra altitu- dinem, recta affurgunt caules, fuperiora verfus ramofi, teretes, ex fuleis - nihilomings velut anguloßi, et decurrentibus foliorum marginibus erifpis, acu- leatisque, alati; primum hifpiduli, ferius' 'glabrefcentes, virides. Folia cir- cumferiptione länceolata,' at profunde pinnatifida, feffilia, per caulem decur- rentia ‘(qui exinde’alatus, 'et finuofe erifpatus’ fit) feginentis,' fire: laciniis pin- narum lanceolatis, dentätis, et per oras breviter fpinulofis, 'feu aeuleatis. Sunt _ illa, fupra faturate, fubtus dilute ER nervola,. ,. primum (praeprimis ad nerven) ee nervos) hifpidula, ferius glabra. . Rami- ‚(verius pedunculi) elongati, tomen- -tofuli, dum glabrefeant a:eapitulo florum fimplice terminati, initio fubnutante, fubvife'dulo, fphaeroidieo. ,_ ‚Calyx fgamis multorum ordinum imbricatus, angufte lineari-lanceolatis,. e viridi fubpurpurafcentibus, ; apice -furfum unci- nato. Becoptaerunm! villofam. Corollae: Beulen, hermaphroditae, tubulofae, rubras. partito. Stamina E; quinque, antheris in cylindrum- connatis, Havis. Stylus albus; figma oblongum, tandem bipartitum; femina. coronata pappo -feflili,, pilofo, ‚fimplice; yneasplambfa,; ut miratus fim, .a Scopolio: inter Cirfia,quibus,. ut, aif, pappus manifefte plumofus ef, ‚relatam fuiffe > plantam. 38 en dubie, _, ... nitie ER R% " Staehelin folüis, ‚angufte, linearibng, laxe ‚denticulatis, ‚margine revolutis; fquamis calycinis an lalies coloratis; > {PappO, ‚alyeem longe A: ‚excedente. an, PET 'Staehelina dubia folüis a denticulatis; aaa: ae Bes, latis; pappo calyeibus duplo longiore. , Linn. Sp. pl. p. 1176. N. . on Gerard: Gallopr. p. 190. N. ı, Tab. 6. Allion. Stirp, IaeH Pp 73. u IERSREAITEN. een ea anın, het Chamaechryfocome praelongis ‚purpurafeentibusque Tieene‘ eainlie Barrel. hift. Tab. 466. Bes ia Fa Staechadi eitrinae affinis, capitulis löngioribus, : Joh. Bauh. hift In. p- Kl su! Chryfocome ‚peregrina «tertia. .Clafins hift. p.327. .... © © Stogehas citrina altera. Lobel. Adv. p. 203. non bene. en Infula’Adriz atich Cherfo et ‚Ofero e Regione Urbis Flüminenfis. ar -Planta fuffruticofa, perennans; vix' Üaasialteharn, fpithamam alta), ‚ramo- fifbma, ‚eaule, ramisque eft:erectis, lignefeentibus, teretibus, albido- toınen- tofis, ‚delapfoque tomento albido- incanis, ne calami quidem feriptoriüi crafhitu- dine, foliofis,. apice in unum, duo,. triave oblonga,) breviter. pedunculata capitula forum abeuntibus. Folia funt undique alternatim_fparfa, fat. ‚ontigua, erecto- patula,: fefhlia, angufte linearia,. acuta, octo, novemye lineas longa, unam lata,'per oras (ferius’revolutas) breviter, laxeque denticulata ‚ı fupra albo-tomentofula, :delspfoque - tomento-incano-virentia, fubtus rachi. elevata exarata, femperque albo-tomentofa. Capitula florum terminalia, erecta, ex ovata bafı eylindräcea, una cum pappo ultra calycem ediacte.. polliearia, dempto, ıllo, feptem lineas longa, duas eraffa. Calyx communis’eylindraceus, fquamis trium; ordinum„appreflis . imbricatus, lanceolatis, \wıolaceo --rubris, fericeo+nitentibus. ‚Goxollae ı ealyce. ‚non nihil -breviores;, ; EnbIRtn. a pappo vie emi« en... eminente velut‘ DT TIER. mionepelakse insandfhuhforkhsi ati her _ maphroditae, limbo campanulato, quinquefido. Stamina quinque, antheris in eylindrum eonnatis. ' Germina parva oblonga, ftylo apice bifidb, figma -. tibus obtufis. Beceptaculum paleaceum, ‚paleis brevibus, femine tamenflon- a gioribus, Semina parva oblonga tetragona, coronata pappo pollicari copiofo . fimplice pilofo niveo fericeo calyces unge a ri Odor nullus, " EN 3 rn ESTER. 96. CArınaA lanata. g: Sn Dr eur; rar Carlina caule uni- -aut et abıhultillos6 “Alis’ re aklissehä fquamis S “ calycinis intimis angufte lineari-lanceolatis, radiantibus HARM ya . einthine-rubris. Cärlina lanata, caule hulssinlkiflone lanato, calyeibus 2a purp aß Linn. Sp. pl. p Be N. 2. Altion: A. -Ped, I. pi 156. N 58: "Hof, “Tyn. p- 445- air neigi Carlina fquamis Bee eich para ee us fee: f Re x ribus proliferis. Gerard. Gallopr. 'p! 183. EN?A. dcH pure Acanthoides parva Apula. Column, Ecphr. p- 29. Tab. 27. £. 2 ie Acarna atractylidis, folio aınplo, PRzPRERg ‚capite, prolifera., Barrel. a) Tab, 433., a0 Sie ee Carlina Pola. Haquer, p ‚8 Tab. ER - In Iftria non infrequens ad mare, ‚loeis ficeis arenolisy iu. ana. Radix annua, gracilig, teretiufcula, tri-aut quadripollicaris, tempore du- refcens, et velut fublignefeens, fibris vage aucta,. dilute, favefcens, - ale plus minus fpithamalis, ‚unam vix duas lineas eraffus,, ficcus, durefcens, fi ir erectus, teres, lana, five filis araneofis albidıs, copiofe obductus, per de cationem blabrefeens , commuüniter fimpliciffimus, seapitulo forali' folitario ter- ininatus, "alias füb terminali capitulo aliis aliquot’ramulis, et ipfis capituliferis, caulem altitudine exceedentibus, auctus. Folia alterna, inferiora eircum- feriptione lanceolata, fuperiora ovato-lanceolata, omnia feffhilia, amplexicaulia, margine pinnatifido-angulata, finuofa, angulis, apiceque in fpinas rectas fim- - plices aut compofitas, : flavas, düragı abeuntibus; praeterea rigida, venofor reticulata, fcabra, viridia, fed lanugine araneofa ‘plus minus obfita;‘ fumma fub capital copiohhs aggregata, inftariinvolueri ereeto- patentis illud‘ vallantia. Capitulum eo Carlinae vulgaris aliquantum majus. 'Calyx’communis ex fqua- mis lanceolatis afperis pluriüm ordinum virentibus et lanuginofis compofitug intimis, inftar radii, patentibus, anguftioribus, lineari-lanceolatis,: dilute ut in Xeranthemo :annuo, hyacinthino-rubris, fieeis, "nitentibus, colorem . conftanter retinentibüs.. RE albidae, aequales, monopetalae, tubulofae, ir | ‚tubo elic- / - m - tubo gracili, limbo isfundibuliformi quinquefido, fegmentis; linearibne. Fig. meata quinque breviffima, ‚antheris flavis.in eylindrum. connatis. Stylus lon- gitudine antherarum; -figma oblongum clavatum, tandeın bipartitum. Recepta- eulum planum, alveelatum, paleaceum, paleis planis, fetaceo - multifidis. Semina turbinato-obovata, einerafcentia, glabra, coronata pappo fefhili Pilofo, obfcure Wie, pilis {eu fetis ramofo- plumulofis. - - | re N « 9. - -CARLINA ueshifdl. 3 m er - „Cariinz acaulis, foliis araneofo - foentof IS, frondefeentibus, pinnatifidis EG Ainuofo- plicatis, pinnis angulofe dentatis, fpinofis. - ERS ‚Carlina acanthifolia acaulis foliis tomentofis pinnatifidis plieatis, ‚pinnis femibilobis pungentibus. Altion. Fl. Ped.. Ip. ug6r oe er we ‘Syn. pP. 445. N. 2. MR Carlina chardouffe acaulis folis Es Ipinustifidie, See Geekieune fubulato-incraffatis. ‚Pillars. Delph.. an. PL:n Fi N. ı. Car!ina Utzka. Hacquet. Pl. alp. p. 7. Tab. 1. In Iäriae Monte inajore: ‘In Monite Platnik: et ed Murenfeldete in Mn iccis aprieis. | ‚Planta biennis. Radix fufiformis, eraffa, je Abras: agens hate "extus flavefcens, intusalba. Ex.ea, inter folia plus quam fpithamalia, undigue in orbem diffufa, capitulum forale femper feffile, nec caulefcens unquam. Folia plurium ns, de fe viridia, albo-nihilominus, praeprimis fubtus, tomen- tofa, ob fila araneofo lanuginofa, quibus denfe fuperindacta funt; ‚extima plus quam fpithamalia, frondium inftar, undique in orbem per terram proftrata, interioribus brevioribus; funtque. pinnatifida, extrorfum latefcentia,, axe nixa erafio, ‚Jupra canaliculato, velut in petiolum decurrente, albo- -tomentofo, pinnis latiufeulis, inaequaliter angulofe dentatis, finuofo- plicatis, dentibus margiaum in fpinam ‘pungentem abeuntibus. Capitulum florale praegrande, plano-hemifphaericum, patens, .nifi cum tempore humido in globum. velut | conyergit;“ Calyx fquamis foliaceis multorum ordinum imbricatus; extimis - ©vato-acuminatis, viridibus, fpinofo - ciliatis; interioribus anguftioribus lan- - zeolatis, margine et apice fpinofis, .dorfo ex viridi caerulefcentibus; intimis . Asiens lanceolatis, albis, nitentibus, innocuis, inermibus, ficcis, colorem "non mutantibus. "Corollae- monapetalas; tubulofae, tubo gracili, limbo in- £undibuliformi guinquefido, albido-flavicante.._ Stamina quinque, antheris Baris in eylindrum connatis. , Stylus et fiigma ut in congeneribus. Hecepta- eulum planum carnofuın alveolatum;, paleis-alveolos vallantivus, multifdis. Semina turbinata, villofula, pappo coronata ramofo - pluinulofo. Eee ....98. GnI- 98. Cnicus’ tataricus. re KNSERRE Beatailiäll $ Cnicus foliis inferioribus pinnatifidis petiolatis, fuperioribus f fill cordata amplexicaule bafi, ovato- a BErIeNUe fpinofo-e eapitulis contiguis. er - Carduus tatarieus, foliis a Ge, ee toinofoe, Setaceis, floribus triphyllis. Läun. Sp. pl. p. 1155.N. 23. Jarqu. Fl Auftr. I, p. 56. Tab. 90. - Allion. Fl. Ped. I. p 151. N. ale Cirfio). ER Cirfium foliis ciliatis femipinnatis, pinnis auch ae fuperioibus ‚amplexicaulibus. Haller. hift. I. p. 76. N. 176. Fra Cirfum carniolicum. Scopol. Fl. Carn. I. P. II. p., ‚128. N. ‚2005. Im Loibl linker Hand vom Windifch Bleyberg,, rulgo. im Boden, ‚nach | Matichaker Alpen zu. Julio, copiofe. re iR Radix plurium annorum. Caulis bi-aut tripedalis, bafı femipollicem eraf- : SE fus, teretiufculus, coftis, five ftriis elevatis exaratus, villis primum adfperfus kilpadalien ferius fuperiora verfus glabrefcens, viridis, inferne; obfcure rube- feens, medulla älba farctus, firmus, erectus, plus minus ramofus, ramis five ‚ peduneulis inferioribus axıllaribus elongatis, apice, ut caulis, terminatis, ra- Tius unico, communiter duobus, tribusve contiguis capitulis Berdlibiis, "Capi- tula haec iis Cnici Eryfithales perfimilia, majora tamen, craffioraque; et ipfa quoque ad linearum aliquot fubtus diftantiam, foliolis lanceolatis fpinulofis, quam caulina, minoribus, fubinvolucrata. Eorumdem ‚calyx communis fqamis plurium ordinum imbricatus Tineari - lanceolatis, innocue fubariftatis, viridibus, apice rufefcentibus, fubvifcidulis, initio non nihil’tomentofulis. Receptaculum pilofum. Cerollae aequales hermaphroditae, tübulofae, tabulo praetenui albo, limbo aequalifer quinquepartito dilute flavo, feu ochroleuco. Stamina quinque albo - villofula, antheris in eylindrum connatis rubentibus, i certe lineis quinque rubris exaratis, dum fufcefcant. Stylus antheris longior, flavefcens, tandem in ftigmata duo fiffus, oblonga. ° Semina oblonga angulata ftriata, pappo coronata longinfeulo plumofo. Okdor-florum aliquis, nee’ ingra- tus. Folia radicalia (perfaepe „plusquam fpithamalia, fex feptemve pollices lata) et infima caulis pinnatifida, in petiolum velut alatum decurrentia; rel qua caulis fuperiora, fefhlia, ex cordata, femiamplexicaule bafı, ovato-lan- c:olata, alterna, plana, fubvillofula, oe faturate, fubtus pallide virentia, ‚per oras inaequaliter dentata; oris ipfis fpinulis longiufeulis acieularibus Navi- cantibus, primum innocuis, ferius rigefeentibus, obiitie, longiffimis, quae ; auricularum amplexicaulium oras obfident. RETTEN OR i PERS .Obfern - N ‘ 2, un \ ” a ” re & + A = a Oöfru. Longo plantam hanc tempore pro mera Caici Eryfithales varie- . tate integrifolia habui; fed tantis, ut.Linnaeus, - Hallerus, Jacquinius, Sco- polius et Allionius eft, viris, qui fpecie ab Eryüithale diftingerunt, obftrepere, nefas daxi. A carduis tamen removendam putavi, quamdiu Eryfithales Car- ‚duos inter non reperiatur. A “99. Cxıcus pygmaeus. i Be: ’ Eu ;- -Cnicus foliis fefülibus linearibus, fubdenticulatis, caulem capitulo folitario ' . terminatum excedentibus, calyce inermi. | Hu Cnieus pygmaeus caule unifloro, foliis Tublinearibus fefhlibus confertifti- - mis, calyce inermi. "Linn. Sp. pl. p. 1156. N. 2. e ; Carduus mollior humilis anguftifolius. Cluf. hift. p. CLIL Serratula pygmaea. Jacqu. Fl. Aufl. V. p. 20. Tab. 440. Cirfum pygmaeum uniforum foliis anguftis, imis caule longioribus, Scopoli. Fl. Carn. II. P. UI. p. 123. N. 956. = ir In fummitate alpium Pontebanarum Trügel. Item fummitate alpis F ifchkopf in valle Rzblenfi, et rupeftribus alpis Grindovez. 2% Radix perennis, longe fufiformis, erafliufcula, recta, fibris comata, extus fufca, plurima inter folia caulem unum, duos, tresve, e totidem capitibus, 'effert rarius fubtripollicarem, communiter breviorem, pro ratione parvitatis, erafiufeulum, teretem, filis araneofis mollibus albis undique obvolutum, fi quando calvefcat, virentem, rectum, ftipate, quantus quantus eft, foliofum, terminatum apice capitulo florum folitario , pro ratione exignitatis fuae magno. Folia tam radicalia, quam caulina pergeam angufta, faepe vix lineam lata, - linearia, acuta, integerrima, habeo tamen et angufte lineari-lanceolata, rari- ter, laxeque denticulata, femper fefhlia, capitulum florale excedentia, jam erecta, alias erecto-patentia, primum pilis utrinque araneofis mollibus albis obfita, ferius decaivata, fupra viridia, fubtus pallidiora, nervo dorfali exarata, oris marginalibus revolutis. Calyx Capituli ex ovata bafı eylindraceus, fqua- mis foliaceis multorum ordinum imbricatus, ex ovata bafı lanceolatis, erectis, integris, ciliatis, mollibus, innocuis, e viridi rubefcentibus, dum atro-pur- purefcant, pilis albis longiufenlis, ferius cadivis, obfitis. Receptaculum villis “ longis pilofum fufcefcentibus. Corollae aequales; tubulo longo, tenui, albo, limbo oblongo-urceolari femiquinquefido,, lacinulis linearibus aequalibus, di- Jdute purpureo. Stamina quinque alba, antheris dilute caerulefcentibus in cy- lindrum connatis. Stylus longifiimus albus; fligmata duo. purpurafcentia, re- voluta. Semina oblongo-obovata, fubangulata, glabra, peripherialia incurva; difei recta,; omnia coronata pappo fellili plumofo. Eee 2 100. Can _ a. —- 100. Carpvus RENEN DAS D, eng oe Carduus foliis lanceolatis, Binnatifido: denarts,; Ren, nit Pa ... petiolatis; fummıs teffili-Iemiamplexicaulibus; u inermi; € sapitulis a fubfolitariis. Carduus rivularis. Jaegu. Fl. ‚Auftr. I. p- Er keine ST. p- 443. N. 13. ' Abunde Junio in Monte Loibl, Ka im Ben dic in are et fectndum- rivulos per prata decnteenten. SER Radix perennis, digitüm auricularem fere crafla, Hechevertl Ar longas, recta fibras demittens. Caulis bipedalis, erectus, fubfimplieiffimus, fiftulofus teres, inferne fulcato-angulofus, füperne ftriatus, fubtomentofulus, caetera inermis,, laete viridis. Folia radiealia plura, et non nulla paulo fupra bafın, eircumferiptione lanceolata, profunde pinnatifido- dentata,. plana,. petio- lata, laete viridia, ‚per oras fpinulis-fetaceis innocuis, ciliata; caulina pauca, laxe alternatim Sparta, magis magisque anguftiora et breviora, fefhlia, femi- amplexicaulia, innocue fpinulofa, famınis integris., Caulem terminat capitu- lum perfaepe folitarium, alias duo triave approximara fefhlıa, interdum et quartum, brevifiime peduncnlatum paullo fub terminalibus confpicitur. Calyx capitulorum ovatus, glaber, vifeidulis imbricatus fquamis lineari - lanceolatis, innocuis, multorum ordinum, exterioribus viridibus, interioribus fuperne N purpurafcentibus. Corollae rubrae. Antherae albae. Stylus longe ultra eorollas eminens, in fligma longum teres abiens, primum fulco excifum, tum ‚apice filfum. - Pappus vere pluimofus, nec fimplex, et pilofus. Receptaculuin villofum, feu_verius pilofum. n Objero. Recte-in Auctario fuo Allionius inquit a Cirfio fuo N. 543. (anog * Carduus rivularis Jaequinii eft) removendum nomen et fynonymum Scopoliü Cirfii carnivlici, nam planta Scopolii nil, nifi Carduus (potiusCnicus) tataricus Jaequinii efl. Recte et idem in Auctario monet figuram Tabulae 12. fub faHlo Cirfii pyrenaici nomine propofitam, varietatem praecife efle Cardui rivalaris Jaequinii. / 101. CArnuus medius. Re Carduus foliis deceurrentibus, lanceolato- Dina, margine: Ing caule fimplice; capıtulo terminalr longe peduneulato; ealyce inermi tandem fquarrofo. S C.ırduus medius foliis decurrentibus pinnatifidis margine pinofis,; rate unifloro, pedunculo longıfimo, cälycum fquarnis I Bee ER ee i fetaceis. Guuan. Uluftr. p. 62. N. 3. Tab. 24. y In pratis humidıufeulis prope Prax Julio, er in Monte Loibt im er Boden. m 7 5 Radix . na 5. = Radix perennis, obligne horizontalis, fibris demiffis nixa.' Ex ea unus, - aut alıquot caules, 'pedales, fesquipedales, -erecti, communiter finpheiffimi; . raro fupra bafın ex. axilla folii fubnafcente ramo, innovati, inferne angulati, et ad mediam usque altitudinem foliofi, et ex decurrentibus foliis fpinofe cri- fpati; fuperne fere aphylli, teretiufeuli, tomentofuli, in longum excurrentes ‚pedunculum, terminatum capitulo florum folitario, pondere ferius fubnutante -fuo. Folia eireumferiptione lanceolata, profundius aut minus profunde-pinna- tifida, -lobis latiufeulis, andulatis, per oras inaequaliter fpınofis,, fopra obfeure: “wiridia, et feabra, nec ut in deflorato glauca et laevigata; fubtus aquofa et pallida hifpidulaque, decurruntque per caulem lobulis crifpato-fpinofis. Calyx - capituli terminalis ovatus, imbricatus fquamis multorum ordinum angufte lineari-fubulatis, innocue acuminatis, fubtiliter {ubpubentibus, viridibus, ferius Squatrofe erecto - patulis, imis cum tempore etiam furfum, deorfumgque curvatis. - Receptaculum pilofum. Coroljae rubrae, ut in congeneribus; antherae albae. 'Stylas ultra antheras excurrens in Rigına, oblongum EnbEum ..apice bifidum. Bappe fefülis fimplex pilofus. IT PR EEE nit bar anezı x Obferv. Cirfium medium Allionii, ut ut Gouani Cain medium citet, ab hoc fpecie differre nemo non videt, tum infpectione figurae quam in Tab. 49. dedit, cum foliis fefhlibus non deceurrentibus, imis longe pedunculatis; tum et ex eo, quod plantam inter Cirfia plumofe- pappofa locet, Mir in Sapauo" kienio er Gouzni pappum finplicem pilofum habet. ie Obferv. 18. Nefcio, an ab hoc Gonani Carduo ftetilo feparem ag in Montis Loibl ea parte, quam im Boden vulgo dicunt, copiofe crefcentem ? Carduo Gouanr fimillimus eft quoad omnia; foliis duntaxat differre videtur; funt illa circumferiptione quidem et ipfa lanceolata, itidemque opel, verum profundifime, üsque’ad coftam fere pinnatifida, et lobis pinnarum lon- ‘giofeule lanceolatis, laxıds inter fe ordinatis. ‚Qui novaın fpeciem voluerit afferere, non repugnabo. ER g 102. ATHANAsIA maritima. ı Athanafıa capirulis forum e neienlo brevi oe. in eorymbulos. terminales ordinatis; foliis alternis fefilibus oyalı- lanceolatis erenu- latis tomentofis. Athanafıa maritima peduneulis unifloris fubcorymboßis, foliie Tneelätie indıvilis erenat:s, obtufis, tomentofis. Linn. Sp. pl. p. 1182. N. 10. Gnaphalium lesitimum. Chi. hift. p . 329. Kur Gnaphalium maritumum multis. Joh. Bun. bifl. II: p. 157. ; Bee 3 | Ga» - « " er 4 u 404 u i s 3 ’ -_ h=} Pu ta z 5 2 er er Ki, Fr Gnäphaliam marinum. Doden. Pempt. p. 65: u 2 un rg Vaga Gnaphalium marinum primum. Tabern. p. 780. 0 m Nana Gnaphalium marinum tomentofum, _Dalechamp..hift. Lögd. pi rzg7" 4 itimis Be ie RR RE TEE In Arenofis maritimis: Infulae, Cavorle, cum Echinophora fpinofa, T: eucı Polio etc. or e a a. 277 2 NET u NEL EBIE "Radix perennans brachiata, fublignefeens caulem pl quam:fpithamalem, en 5; ipfa pene a bafi ramofum attollit, ramis' fimpliejbus, erectis, cauli principi fubaequalibus: tam*hi quam ille,; teretes, calami feriptoriicraffitudine, albo denfoque obducti tomento, ab imo ad apicem foliis obfiti alternis, fefhlibus, > oblongo-ovalibus, five obtufe ovali-lanceolatis, fex feptemve lineas longis, nec nifi duas latis, erecto - patentibus integris, per oras crenulatis, caeterum planis, et albo undique, denfoque tomento obductis, ut crenulas vix dignofcas: fingulis e foliorum alis rudimenta brevia foliorum aliquot' exoriuntur, ‚ipfo folio breviora. Caulis ramique’terminantur corymbulo capitulorum -trium quatuorve aut quinque, fubgloboforum, breviter pedunculatoruım, infimo uno, alterove ex axilla fummorum foliorum octo; pedunculis his eodern quo caulis, folia,. calycesque, albo tomento obductis, Calyx communis hemifphaerieus ° 7 five oväto-truncatus, imbricatus (quamis ovatis plurium ordinum apprefhis, albo- tomentofis. , Corollae ömnes aequales infundibuliformes quinque denticulatae, erectae, favae, calycem communem tantillo excedentes. Stamina quinque, antheris Aavis in eylindram connatis. Stylus fimplex apice breviter bifidus, figmatibus flavis obtufis., Receptaculum paleaceum, femina oblonga,, paleis breviora, nuda; pappus nullus. eh n 2 ; } > ' TH | A 103. Convza zandida. Er Conyza foliis ovalibus petiolätis, una cum caule, calycibusque niveo- tomentofis; ‘capitulis pedunculatis axillaribus, terminalibusque con- fertise : te. Sr Conyza candida foliis ovatis tomentofis, floribus confertis, pedunculis N lateralibus, terminalibusque. Linn. Sp. pl. p. 1205. N. 12. Jacobaea cretica incana integro Limonii folio. ‚Barrel. hift. Tab.'21 7 en After tomentofus luteus Verbafei folio. Boccone. Pl. rar. fieil. p. 6% Ser Tab. 33. 5 2. iv | E N In Infulis Adriatici Cherfo, Arbe etc. _ ai > | tig) £ ; Ex radice perenni, digiti fere auricularis craffitudine, fufiformi, extus nigra, plurieipite, ;copiofa intra folia radicalia, caulis unus,- pluresve affur- gunt fesquifpithamales, recti, teretes, calami fcriptorü erafitudine, firmi, er una, -.) Be Fr u Nu 7 er sa De u una eum foliis, 1eorumque ee et capitulorum peduneulis,,. calycibusque,; niveo denfe füpesarickuda tomento. Folia radicalia latiufeule ovata, aut oblonge ovalia, erafiufeula, fubcoriacea, fubtus nervofa,- reticulatague, ex petiolo, fupra canalieulato, erecta, integerrima.: Caulina alterna, et ipfa, brevius tamen, ‚petiolata,' obtufe ovali-lanceolata,: integra, 'duplo, triplove radica- libus: angufliora; ‚omnia ex praedicto tomento nivea. Terminatur caulis co- _ zyanbo trium, quatuor aut quinque capitulorum Nlorigerorum pedunculato- zum; fimiliägne eapitula, ut plurimum fimplicia, et pedunculata, ex foliorum Bahnaraın. fuperiorum axillis orta, erecto - patent alternatim. Pedunculi - mediocres, teretes, firmi, colore et tomento reliquae, plantae, communiter _ foliolo fub "capikuile obfiti fünt unico, ovato, fefhli. Capitula floralia avellanae nucis magnitudine, ovata, calyce communi conftant compofito ex [quamis an- guftis, linearibus, obtufis, trium quatuorve ferierum imbricatis, niveo-tomen- tofis, interioribus acutiufeulis, tantillo longioribus, erectis, apicem verfus . extrorfum fquarrofe patulis. Receptaculum nudum. Corollae omnes aequales, tubulofae, faturate favae, tubulo longo, tereti; hermaphroditarum difei, bre- vıfime quinquefido; feminarum radii, brevifime tridenticulato.’, Stamina feminis .nulla; hermaphroditis quinque.brevia alba, cum antheris quinque ‚Navis in cylindrum connatis. Germina-utrisque longa, ‘pubentia; cum ftylo corollas excedente, filiformi albo, terminato fligmatibus duobus brevibus “ obtufis reflexis, flavis. Semina omnibus longa, gracilia, villulis albidis ad- Sperfa, coronata pappo fiımplice pilofo albo, ealycem, corollasque aequante. - 104. ERIGERON vifcofum. Y ©. Erigeron caule inferne virgatim ramofo, una cum ramis fuperne races .. © matim multifloro; foliis lanceolatis denticulatis vifcido-villofis; eorollis =... zadiatis. Erigeron vifcofum nedakeulis unifloris Eteralibng foliis lanceolatis den- ‚ ticulatis; calyeibus fquarrofis, corollis radiatis, Linn. Sp. pl. p .1209. N ı. Jacqu. Hort. Vind. II. p. 77. Tab. 165. Gonan. Mu. -p- 67. N. 2. Villars. Delph. II. P. I. p.'240. N.7.'t Gerard. Gallopr. p. zo1. "N. ı. Allion. Fl. Ped. 1. p. 198. N. 717. anal Conyza major. Cluf. hift. p. XIX. et XX. Dodon. Pempt. p. 5ı. Lobel. Adv. p. 145 et 146. Basrel. hift. Tab, 370. Fo. Bauh. hift. TI. p.-1053. "In maritimis Littoralis. Etiam fub fepibus in Forojulio, Monfälconä =“ _eopidfe. II RE TRBER 359t ehr TER ‚8 2 Ir 15 Radix perennans, craffa, lignefcens, ‚eopiofe fibrofa, eaulem (aut plures ‚etiam) edueit plus quam cubitalem, fortem, inferne lignefcentem, ac velut fuffru- ee tufrütefeentem ,brevi in wramosfbi fimiles ‚. inaequales; frictös, :virgatim - Bar “pr abeuntem, teretem, 'bafı 'rubentem, iet € rubro fufcefeentem, willulis canis vifeidis obfitum; 'perinde @c rami, ‚copiofe per omnem longitudinem fe PP ac fuperiora verfus, racematim multifiorum,. Folia, falieinorum aemula, tigtie alterma, firmula;, ’(enafcentibus ex’eorum axillis brevibus foliolorum ıra- . mulis) lanceelata,, per oras denticulatay. fuperiora ramoruın etiam integra, Bafı apiceque fenfim anguftata, fefhılia, caulem'arete et angufte femiamplexantia, erecto-patula, infimis faepe deflexis, fupra faturate,, ‘pallidius fubtus viridia, ütrinque vifcido - villofula, dam decalvefcant. Abeunt canlis ramique apicem' verfus in capitulorum floralium pedunculatorum racemum, erecto-patulum, i nonnunguam ad fpithamam usque ‚elongatum, fubpyramidalem:: » peduneulis axillaribus, vifcido-villofulis, a fesquipollice ;magis magisque: decrefcentibus, communiter unico fiorumm capitulo terminatis, inferioribusitamen non nunguam - duo triave per intervalla-capitula ferentibus, fquamisque foliaceis alternatim obfitis. Communis capitulorum calyx ovatus fquamis plurium ordinum lineari- acutis vifcido-villofulis, fübfquarrofis imbricatus. Flores omnes, cum.antheris“ et Higmatibus flavi:-hermaphroditi in difco, tubulofo - quinquedentati; »femi- nei in radio, ligulatique, Jigulis angufte linearibus,. tridenticulatis, »duplo, quam difeus, longioribus, ‘patentibus; ‚dum defleetantur- Receptaculum m dum! Semina brevia, teretiufcula, tomentofula, coronata pappo -pilofo, Am- plice fefhli calyeem parumper excedente, ligulis radii duplo breviore. Ddor plantae totius ex vifciditate gravis. We) urn ihr \ ’ 305. Ivura bubonium. BR er Inula foliis feiniamplexicaulibus, ovato-Janceolatis ‚denticulatis hifpidis; caule erecto rigido‘corymbofo; fquamis calyeinis fquarrofo-patulis. _ After Bubonium. Scopol. Fl. Carn. 2, Tom. ILp. 173- N. 1083. Tab. 58. demptis fynonymis. TR A Inula Bubonium. arg. Fl. Auftr. V. in Append. .p. 36. Tab. 19. ; Winime rara in Montibus-eirca Goritiam, ‚Tergeftum, “tum in» Karfcho; nufpiam copiofior guam in Schnifiza, feusalpibus-Croatici Schneeberg, finui Flanatico ineumbentibus. _ PASTE, es 2 Radix perennis, copiofe fibrofa, fibris eraffis Temilignefcentibus. Caules Gmplices, Norum corymbo umbellaeformi ‚terminati,, copiofe ‚ foliofi, , plus minus cubitales, unam, aut femialteram craflı lineam, teretes, farcti, rigidi, normales, ftriis elevatis nonnullis exarati, virides, hifpidi, ‚feu Tetulis exiguis rigidis adfperfi. Folia a bafı ad apieem copiofa, 'undique {parfa, furfum verfus decrefcentia, ovato-lanceolata,. feflilia, :femiamplexicaulia, rigida, zn 2 i | 2 ; paten- , S ) — a patentia, Er fubtus pallidior a, demptis fupremis integris, laxe er „utrinque fed praeprimis per. dorfi nervos, marginumque oras hifpida, et feabra; "nec tamen -incano- -tomentofa. Ramuli, five verius pedunculi, fubbiflori, fo- -liolis fquamaeformibus alternis obfiti, ex fummorum foliorum axillis enati, eandemque cum caule principe altitudinem attingentes, terminalem efhiciunt corymbum, velut umbellaeformem. -Alias (propitioreque duntaxat folo) caulis fuperiora verfus, copiofos.in raınos fimplices ex alternis folioram axillis abit, aeque fere omnes longos, copiofe et ipfos foliofos, duobus ut plurimum, Alora-- libus terminatos capitulis, ea fere, ratione, ut eos Hallerus in Aftere. fuo N. 73. (Aftere videlicet Vaillantii, Allion.) expreflt. Capitula forum avellanae circiter magnıtudine: calyx ex breviter- cylindraceo, demum hemifphaericus, imbri- eatus f[quamis quatuor ordinum oblongo-ovatis, five ovalibus, e viridi flaven- tibus, ferius nudis, apieibus trium inferiorum ordinum (quarrofe extrorfum “ patentibus, fuperne faturate viridibus, per deficcationem tandem fufcefcentibus; fquamis. intimi feu fupremi ordinis erectis, fubmembranaceis. Receptaculum nudum. _Semina pappo fefili pilofo fimplice. Flores umnes faturate auran- tiaco - Aavi. In difco tubulofo - quinquefidi hermaphroditi; Antheris bafı“ bifetis; Stylo corollae tubum excedente, fligmate bifido Aavo. Flores radii Bw ‘feminei, ligulati, ligulis dimidiam lineam latis, calycis longitudine, brevifime tridentatis; ftylo tubum excedente, bifido, flavo.. Obferv. Magnaın cl. Scopoli hanc inter et falicinam Linnaei ale in- tercedere inquit fmilitudinem; hac quoque de caufa, cerediderim, ad eandem - Jynosymum Clufii, et Bulhafsieue luteum Tabernaemontani, quae Inulam Linnaei falicinam indieant, adduxit. Id minus recte. Nec Scopolio melius Inulam hanc noftram Villarfius Germanicae Linnaei 'Inulae adgregavit, a ‚qua plurimum certe differt. Rectius utroque fufpicatur Allionius Helenium mon- tanum falicis folio fubtus incano Vaillantii refpondere Bubonio a ‚Jaequinio picto. Atque ego quidein idem omnino.effe pronunciarem, nifi quidem Vail- lantianae plantae tam auctor ipfe, quam Hallerus et Allionius folia trıbuerent fubtus incana et tomentofa, quae in Inula Bubonio, toties Ba in folo vifa, numquam deprehendi, | - nn P r 106. TER BEREITET Inula foliis -lineari- teretiufeulis carnofıs; ala: obtufe trienfiidglie: rameis integerrimis. ; | Inula foliis linearıbus carnofis trieufpidatis. Linn. Sp. pl. p. T24oN N97. Crithmum chryfaithemum. . ‚Dodon. Pempt. p. 706. In maritimis inundatis Aquilejae, et Tergefti, Julio ‚et Augufto, THE RE 9 "Radix ee ee Radix perennis, kbsaßfosnis, brachiata, fibrillis fepta,. ish fubligne- fcens, plures eaules, fubeubitales attollens. Caules erecti, terete s, ‚farcti, zigidi, fragiles, fublignefcentes, laeves, e viridi tandem rubrı,. adfe liorum bafin eicatrice femieirculari atro-fanguinea notati, copiole foliofi, priv zum ftricti, fimplices, fubnafeentibus ferius e foliorum axilla ramulis, eopiof: e.ra- ‚mofi. Folia caulis. principalis fefhlia, alterna, fere pollicaria, duas eraffa “lineas, lineari-teretiufeula, carnofa, .apice obtufe' 'tricufpidata, laevia, ‚faturate "viridia, erecto-patentia. Ramuli e foliorum hörum axilla breves, fubpolli- “cares, primum praecife foliofi, foliis teretiufculis , integris, nec trieufpidibus, ex apice tandem, perinde ac caulis, floriferi, monoflori, ‚Flos longiufeule pedunculatus, erectus, pedunculo aphyllo fub flore parumper ineraffato, viridi, ‚fquamulis duntaxat exiguis, acutis, viridibus fparfis, apprefis obfito. Qui -adeo primum caulis fimplex et monoflorus fuiffe videbatur, fuecrefeentibus ferias ‘ramulis axillaribus, ramofas et multiflorus evadit: Calyx fquanuis. viridibus lineari-lanceolatis, acutis, trium quatuorque ordinum, imbricatus, erecto- . patentibus, exterioribus brevioribus. Receptaculum nudum, fiofculi omnes. flavi, exteriores radii feminei ligulati, angufti, lineares, de duplo ealyce longiores, interiores difei hermaphroditi tubulofo - - quinquedentieulati. ‘ Antherae eorundem bafi bifetae. Pappus ia Bialhe Gmplehin ' Reliqua ut - in congeneribus,. Odor nullus. RE 107. ARnıcA cordasa. Arnica foliis radicalibus reniformi- cordätis, longe: petiolatisz eu LE fefilibus, ex eordata ee bafı lanceolatiss, ‚utrisque‘ ‚den- tatis; caule unifloro. ER ukiet In umbrofis humidis rupeftribus, auf der Kerfchbaumer erize, ‚Jalio, > Radix perennis, aurieularem pene digitum eraffa, a horizontalis, teres annulata,. fibras funieulorum inftar copiofas. recta demittens. Exea quotannis unus, (rarius duo fimul) normaliter affurgit caulis, fere pedalis, lineam craffus firmulus, teres, ftriatus faturate viridis, | “ferius atro: ‚rubens, villulis, magna-demum ex parte cadivis, adfperfus. Folia radicalıa complura, pollice aliquantum longiora, latioraque, eircumferiptione: ‚zeniformi „co Sa: dertata, plana,, faturate viridia, firmula,.et velut carnofa, le Br lem, fere microfcopicam, rigidulam len (dum denique calvefcanr) Tcabr ra, {eu hifpidula; nixa.petiolo quatuor fere pollices longo, gracili, firmulo, tere- tiufeuto, concolore, nudo, linea impreffa füperne exarato. -Folia 'eaulina tria,- aut quatuor, ab invicem (Arota, alterna , fefhlıa, ex cordata, et. femiamp! exi- caule bafi,, latinfcule ovato - lanoenlatz, ambitu dentata 15 ‚de; ‚eastero ‚radiealibus. coiore, et E ConiheUlaDE fimılia;, infimo quanduque velut i in petiolum decurrente, er Capitukum Aorale unicum kei minus quam ER in Arnicae ee Calyx hemifphaericus, imbricatus {quamis duorum ordinun lanceolatis. viridi bus pubentibus, difcum, non ligulas radii, excedentibus. Flores aurato- Baventes: in difco ‚hermaphroditi, „ tubulofo - quinquedentati; ‚in radio fe. minei, ligulati, patentiffi mi, ligulis linearibus, breviter tridenticulatis. Re. ceptaculuım nudum, femina_fufco - -nigricantia, pube rara adiperfa, . pappo | fehl; pilofo Ampliee. a utin ae i zo8. ANTIENIS Sera. Anthemis foliis bipinnatis, pinnulis linearibus fpinula terminatis; pedun- i eulis monofloris, fub flore erafiefcentibus; ‘ paleis forum difeum füpe- + Zantibus fpinofis. A i Anthemis cota floruın paleis ie Encchlibus. Linn. Sp. pl. p- 129. | N.ı. Pillars: Delph. UL. P.L p.253. N. i “ Anthemis arvenfis annua Italica major vulgatiffima, Hofe maximo; difeo pungente. Michel. N. pl. Gen. p. 32. N. I. _ Chamaemelum annuum ramofum, cotulae foetidae foliis amplioribus; - eapitulis‘ fpinofis. Til. Hort. Pifan. p. 38: Tab. 2ı. Fig. 8: : "Chamaemelum eotta. Allior. Fl.Ped:L.p.184.N.669. | Crefeit copiofe undique eirca Capo d’Iitria in Littorali Auftriaco. er ‚Radix annua, graciliter fufiformis, copiofis undique fepta fibrillis, ‚tempore durefcens, Caulis plus minus cubitalis, erectus, ne calami quidem feriptorii craffitudine, teres, farctus, fubtiliter friatus, viridis, exigua, -brevique evanefcente ‚adfperfus pube, foliofus, apicem verfus, in paucos, monofloros, ex foliorum axillis ortos, divifus ramos. Folia alterna, bipianare, villulis rigi- dulis albidis eadivis hifpidula, pinnulis parvis, anguftis, linearibus, fpinula terminatis. Caulis ramique terminantur pedunculo grandiufeule monofloro, fub lore non nihil craffelcente. Calyx communis hemifphaericas, fquamis com- pofitus trium ordinum, arcete imbricatis oblongo-ovatis, primum pubefcen- tibus, ferius glabris, durefeentibus, nufpiam nigrefcentibus. . Flofculi difci hermaphroditi, flavi, tubulofo - quinquedentati, ftaminibus antheriferis, fty- loque in fligmata duo reflexa divifo, inftructi. Semiflofeuli radii albi; ligulis oblorgo-ovalibus, ftrıatis, Kefter trifidis, patentibus, ferius Fehlers, ut in Cotula. Sunt hi Kamel: ftylo brevi, _breviter bifido, absque ftaminibus, inftructi.” Receptaculum orbiculare planum, tandem in convexum hemifphae- zium attollitur, obfitum illud eft paleis femina, floresque difci excedentibus, Fr in fpinam pungentem, terminatis. Ama oblonga, nuda, pappo deftituta. - ER 2 E $ v > n L i - N Fifa Obfer. x , L z A i e Fee ne | - ge —- RR ER. ne Obferv. Non ‚credo Bellidem. montinam Tanaceti‘ tan ERTIRE ODER a £.- 5. huc (potius ad’ Anth. altifimam ?)' pertinere. ‚Plerigue Willarfius, Mi-, chelius, et Linnaeus in Mant. II.) Tabulam ı9. Tillii ex hort. Pifas, ‚eitantz fed hac in Tabula nil nifi folia Cyclaminis: et Cynara Fepräelentantur, (eitari aEauge Tabula 21. f. 2. debet. '109. ACHILLAEA macrophylia. 051 RS | ; | N Achillaea foliis impari-pinnatis, Han‘ pinnis is oblongi. incifo- Herratis,. extimis majoribus confluentibus. 19% “ Achillaea macrophylla foliis pinnatis planis ineifo- -ferratis, extimis ma- joribus coadunatis. Linn. Sp. pl. p. 1265: N. ı0, Allion. Fl, Ped. I. a 2 p-ı81. N. 659. Villars. Delph. Il, P.I. p: 259. N. 8 Hof. in. pP. 472. N. 2. Achillaea foliis Di, pinnis acute' Pa, extremis eonfuentibus. STAR Haller. hift. L p. 49. N. 115. Tanacetum inodorum Leucanthemum alpinum. Barrel. hiß, Pe Q. Tab. 991. £ A N Floret medio Julii in alpe Luggavienfi im Leffachthal. a ae m Ei radix perennis fufiformis craffıufeula , ‚radieulis ‚obfits, extus fufcefcens. , Caulis fat gracilis, firmus tamen, erectus, fimplex, bifpi- thamalis, aut et cubitalis, teres, ftriatus, villofulus , primum viridis, tum ab imo, furfum verfus atro-rubefcens, foliis laxe alternantibus obfirus, apice corymbum florum fimplicem, fat pauperem, erectum proferens, 'Folia im- pari-pinnata, plana, patentia, fupra faturate viridia, fubtus aquofiora, urrin-. que tamen, nec per coftas tantumn, villofula, ut ut villi decedant denique _ ınaxlınam partem. Pinnae [äneeölitae inaequaliter ineifo- ferratae, 'trium gquatuorve jugorum, cum impare: inferioribus minoribus, extimis majoribus, et confluentibus. Curymbus florum terminalis, fimplex, conkans peduncnlis- glinque, fex, feptemve, uni - fummum bifloris, brevibus, graeilibus, villo- fulis, ad eandem altitudinem elatis. Calyx eorumdem communis oblongo- fubovatus, imbricatus fquamis aliquot ordinum ovatis, viridibus, Vie | per marginem nigro-sfacellatis. Flofculi tam radit, quaın difei, albi; hi tubu- lofo - quinquedentieulatı hermaphroditi; illi ligulati feminei, namero-quin- que aut fex; ligulis ovato oblongis, pstentibus, breviter trifidis. Stamina hermaphroditorum quinque breviffima, capillaria, alba; antheris in eylindrum connatis, favis.. G-rmen utrisque exiguum; ftylo albo; ‚fligmate obtufo, : bifido. Receptacu'um convexum, calycem tindem excedens,. paleis obfttum lineari- lanceolatis, fufcefeertibus. S-Inina fubovata, nuda, pappo deftituta. = Odor plantae totius, praeprimis florum;, ut in congeneribus ir Sn i 2110 3 3 “ “ 110. STBSLPRRRR, MUy aquatieum. 5 Buphthalımum: calycum involucro Aores areedehi patente mutieo; ea- pitulis in-dichotomiarum axillis_fefhlibus; folsis m. - Jänceolatis - integris villofis femiamplexicaulibus. - Buphthalmum calyeibus obtufe foliofis fefklibus Seilläichus, foliis atechi} nis, oblongis, obtufis, caule herbaceo. Linn. Sp. pl. p. 1274. N. 5. Gerard. Gallopr. p. 210. N.2. Villars. Delph. Ul. P.T-p. 261. N. 2. Allion.-Fl. Pedem. I. p. 179. N. 651. Et ftirp. Nicens. p. 99. After legitimus Clufii mollior luteus. Barrel. Tab. 552. In arvis littoralis, tum et ad aquarum latera, in Iftria. Planta et ipfa annua; fimilis Buphth, fpinofo, fed minor. partibns: omnibus graciliorque, fublignefeens tamen. Radix filiformi-fufiformis, fibrofis fepta- ‚radieulis: ex eo plures caules fpirhamei, femel iterumque dichotomi, erecti, teretes, virides, villofi, tandem durefcentes, et femilignefcentes, foliis obfiti alternis fefhlibus femiamplexicaulibus, obfufe lineari-lanceolatis integris mol- Hbus, utrinque villofis viridibus. ‚Capitula Aorum in dichotomiarum axillis, et ramorum apice fefhlia. Ca!yx exterior feu involucrum calycis, florem duplo excedens, patens, compofitum foliis duorum ordioum obtufe lanceolatis, viri- _dibus integris, villofis muticis. Calyx proprius imbricatus fquamis foliofis, villofis oblongo - füubovatis obtufis difcum csrollarum aequantibus. Flores fatu- rate flavi. In difco breviores hermaphroditi infundibuliformi- tubulofi quin- quedenticulati, antherarum cylindro concolore. In radio feminei, ligulati, - tri- quatrivedenticulati, calyce proprio, non involucro longiores. Hecepta- eulum paleaceum. Semina pappi loco coronata margine N Planta non inamoene odorata. - i . 111. BuruTmaLmum Spinofum. ee Baphthmum ealycum involuero flores excedente, patentifiimo, fpinofo; foliis alternis lanceolatis femiamplexicaulibus, integerrimis villofis. Buphthalmum calyeibus acute foliofis; folüis alternis lanceolatis amplexi- eaulibus integerrimis; caule herbaceo. Linn. Sp. pl. p. 1274. N..4. - Gerard. Gallopr. p. z09. N.ı. Aition. Fl. Ped. I. p. 179. N. Va “ Villars. Delph. IT. P.L p. 261. N. Kr - After 1. Chrf hit. p. XI. an u After legitimus ClaGi alter, feu fpinofus luteus. Barrel. Tab. 551. - In littorali praeprimis verfus Sebenicum in arvis, agrorum marginibus etc. in Cherfo. 37 a Planta Planta annua. Radix pennae anferinae sraft adling EnlÄoRse Kopie: fepta fibris. Caulis fpithameus, pedalis, et fefquipedalis, teres, viridis, vie lofus, durefcens, rigidus, femilignefcens, fimplex, fuperiora Ve paucis, alternis, caulem principem fuperantibus 'ramis erecto- patentibus inftructus. Folia caulis ramorumque alterna, fefülia, femiamplexicaulia, lanceolata, in- tegerrima, mollia, faturate viridia, utrinque villofa. Florum capitula magna, inferiora fosehisab altiora. Calyx exterior feu 'involuerum -calycis Horukr capitula duplo triplove excedens, compofitum foliis duorum ordinum ex ovata- bafı lanceolatis, canalieulatis, integris, rigidis, brevi duraque fpina terminatis, viridibus, utrinque villofis, radiatim patentiffinis.” Calyx proprius umökieamne fquamis foliaceis aliquot ordinum, oblongo-fubovatis, obtufis, mutieis, villofis, difei longitudine. Cerollae faturate aurato -flavae: In difco hermaphroditae, infundibuliformi-tubnlofae, quinquedenticulatae: antherarum cylindro, tum et ftigmate fimplice et obtufo concoloribus. In radio femineae ligulatae pro- funde et acute tri-quadrifidaeve, patentes, calyce, non involucro longiores. Receptaculum paleaceum. Semina difei ovata, pappi laco coronata margine - membranaceo incifo-multifido,; Badii vero ancipitia, ‚perinde coronata. 112. CENTAUREA Crupina. ir Centaurea calycibus fubeylindraceis inermibus; fquamis lineari- fa latis acuminatis; foliis pihgatis, pinnis angufte linearibus, ferratis, fpinulofo - ciliatis, P Centaurea crupina calyeibus inermibus, ae Lines Tabl foliis pinnatis ferratis. Linn.Sp.pl. p.1235. N.ı. Gerard. Gallopr. p. 1845 N. ı. Allion. Fl. Ped.. 1. p. 157. N. 572. ee NE Senecio Carduus Apulus. Columm. Ecphr. ..32% ‚f..34} Cyanus rag ie: Centaurei majoris. Bi Bauh, hit, II. P. L p- 24. - “KW Chondrilla rara purpurante flore, femine nitido. Lobel. ObE p 116. Chondrilla hifpanica IV. Tabern. hikt, p. : AM; Copiofe prope Capo d’iria, i eh e: 1 Planta annua. Radix calami feriptorii craffitudine en fibrillis multipliciter undique fepta. Caulis fesquipetalis et ultra, divaricato- -ramofus, erectus, Sat gracilis, fed firmus, fiecus, durefcens, teres, ftriatus, laevis, faturate viridis. Folia primordialia (cotyledones) duo duntaxat, oppofita ob- longo-ovalia in petiolum decurrentia, integerrima, glabra, nuda;. PER bina fvperiora, et ipfa oppolita , oblonga, obtufa, fublanceolata, plana, oris repando-, x Pr: Ep 3 7 RR repando- -dentatis, ‚eiliatisque + Reliqua caulina, etramea laxe alternay ‚iimple- - eiter impari-pinnata, pinnis angufte linearibüs, ferratis, fpinulofeque eiliatis, glabris, faturate viridibus, longitudine karbım verfus inerefcentibus. Ferti- liore dum-planta erefeit folo, pinnulae hae duas fere latae funt lineas, fine obtufo, ipfeque tunce earumdem axis communis, per quem decurrunt, utrin- que angufte alatus eft: fteriliore contra folo, adeo angufte, et breves folent efle, ut fer@in Centaurea paniculata. Terminantur caulis ramique tribus qua- --tuorve, aut quinis, haud admodum ab invicem alternatim femotis capitulis -Horalibus, fat refpective gracilibus, pollicem fere longis, fuo fingulis pedun- eulo, calycem vix excedente, infiftentibus. Eft’eorumdem calyx oblongus ad “ novem usque lineas, tres vixdum eraflus, ex ovata bafı fubeylindraceus, fqua- \ mis imbricatus mutieis, trium‘ quatuorve ordinum, lineari-lanceolatis, acu- - minatis, concavis, glabris, viridibus, apicem verfus rufefeentibus, extimis in- fmisque brevifines intimis duplo :triplove longioribus, nnlipe margine albıdo-membranaceis. Corollae omnes dilute pallideque rubellas; Difci bre- viores, hermaphroditae, tubu!ofo-urceolatae, tres quatuorve, tubulo: gracili "albo, fab urceolo extus pubente; limbo five. m oblongo, quinquedenti- eulato, erecto: his ffamina guinque cum cylindrulo antherarum, albo-pollini- ferarum; et ftylus faminum longitudine albus, cum ftigmate oblongo, craffiu- fculo, exferto, ex albo-rubefcente. Corollae radii, guinis vix plures, difco ealyceque allaresı ex defectu faminum, ftigmatisque femineae, et. fteriles, tubulo eonfänt albo capillari, fenfim in limbum infundibuliformem: dilatato quadri- zut quinquepartitum, laciniis angufte linearibus inaequalibus. Re- ceptacu'um paleaceo-fetofum, paleis calycem fere aequantibus albo-argentatis. nitentibus. Semina hermaphrodifarum unum alterumve, brevia, eraflula, obverfe ovata, pube brunneo-fericea nitente denfe obfitä, coronata: apice mar- ‚gine in eylindrulum elevato, fquamulis fex feptemve nigris radiante. Pappus fub feminis margine terninah fefilis, fimplex, pilofus, ater,. nitens, in rofu- . lam patens., Odor nullus. 113. RER karfchiana - " . Centaurea calycum fquamis ovatis fpinulofo -ciliatis, foliis pinnatis, pin- nulis. breviter et angufte lineari- lanceolatis; caule- ramisque, panicu- lato- corymbofis. - 2 N Gentauren kartfchiana, ‚glabra,, amiofa foliis pingatie, pinnis fefrlibus, lanceolatis deceurrentibus, acumine terıninatis; Ba fquamis: fpinofo-ciliatis. _ Scupol. El Carn. 2. P. II. p.149. N. 1027. Tab. 55- Frequens in apricis pratis Montium, vulgo Kirfeh,, prope Duinum. Plantz Planta perennans. Canlis cubitalis, ‚pennae ante craff BAER). erectus, e tereti angulofulus, glaber, tamen retroduetu feabriufeulus, BE yet viridis, jam'a bafı alternatim ramofifimus;- ramis 'erecto -patulis; ‚utrisque "apicem verfus' paniculato - fubeorymbofis. ' Folia copiofa, laxe alterna, ‚polli-. cem plus minus longa, impari- pinnata, aut fi velis, profundifime Pimatifida, ‘pinnulis (duorum aut trium jagorum) breviter et angufte lineari- laneeolatis “(triplo quam Scopolii figura exprimit anguftioribus) integris, ‚craflulis,. ‚glabris obfeure viridibus, laxe ordinatis; funmis, fub capitulis:, fimplicibus. ‚Capi- 7 tula fingulis in pedunenlis folitaria, iis Centaureae feabiofae minora, et ovata, A fubfeffilia, id eft, unico plerumque foliolo fuffulta,; imbricata fquamis calyeinis BER ovatis, ftriatis, glabris, apice fpinulofo-ciliatis, eiliis rigıdis, erectis, Nave- fcentibus, nee sfacellatis. Coro!lae rubentes, ee Antherae albo- Naven- tes. Receptaculum fetofum, fetis fere calycis longitudine; femina oblonga, fubturbinata, nitentia, coronata pappo fefüli brevi fimpliee Rum ferien, Radix crafle fufiforinis, longa, lenta. Obferv. Exiftimat Cl. Villars plantam hanc parum differre. a Centaurea feabiofa; in hoc fallitur; neque enim credo Villarfio notam fuiffe Seopolii EI PB: $ A A 114. CENTAUREA [plendens. ’ n ' EREL: Bi Centaurea fquamis calycum fcariofis niveo-argentatis, obtufis, innocue mucronulatis, foliis imis bipinnatifldis, BR REN pinnatis, ing angufte lineari- lanceolatis. > Centaurea fplendens calycibus feariofis obtufis; foliis radicalibus Ein: natifidis, caulinis pinnatis, dentibus lanceolatis. -Linn. Sp. pl. p. 1293. N. 31. Allion. Fl. Ped. I. p. ı60. N. 586. Hoft. Sya. p- 477. N. 8. Leyffer. Fl. Hal. p. 218. N.886. Roth. Fl. Germ. u. u‘ 11. ‚Pp eig N. ıo. » 1; Rıhaponticum foliis pinnatis, pinnis femipinnatis, ER © calycibus nitidis. Haller. bit. L.-p. 85. N. 197. ee. Stoehe falmantica tertia. Cluf. hift. p. IX. Fig. PX. In.afperis rupeftribus, et fecus viam PROBE Contovello inter Tergetum et ala Profecco. X re ’ ER x Radix fufiformis, in lignum fere durefcens, parce fibrillofa , „aller dein anno caulem attollit usque fesquieubitalem, firmum, farctum, digiti ad bafin - .craffitudine, rigefcentem, teretem, ex ftriis fubangulitum, viridem, factui feabrum, ob villulos exiguos Eteilas canefcentes, paniculato-ramofum; ramis divaricatis, erecto- Pan Folia anni primi (deperjtura ferius) ex Be | 00-'7,.00%8 FREER ie ken ice caulina inferiora,. anni alterius, et ipfa.ex-petiolo feu axe communi bipinnatifida, -erecto - patula, multo tamen minus e) Aenealnsloneiom, contra non aifı, ‚üimpliciter pinnatifida; ; pinnis omnium perangu is, lineari lauceolatis, laxe,' ‚usque ad axem commu- nem divifis ,- ineano - virentibus, non vere ‚glabris aut Iaevigatis, fed ex micro- fcopieis rigidiufeulis, willulis, fcabris. Capitula caulis, ramorumque terminalia, " ovata, nueis, rellanae ‚magnitudine calyce conftant, laxe fquamis imbricato multorum ordinum, ‚obtufe ovatis,, eoncavo-eonvexis, fcariofis membranaceis, nn niyeis, Tericeo argenti.nitore fplendentibus, apice eufpidula brevi con- eolore, et innocua muceronulatis.. - Receptaculum denfifime niveo- fetofum, fetis mollibus calyce brevioribus. _ ‚Corollae generis; rubrae, longiufculo et albo infiftentes tubulo; difei fertiles, ftaminibus, piftilloque nee ; radii, ° ob defeetum. genitalium,, fteriles. . Semina parva, lineam longa, pube bre- "vifima cano-fericea; inftrata, coronata- ‚pappo brevi, fimplice ‚ €x paleis in- aequalibus albis conftante. verius, quam ex. pilis. | Obferv. Non Sa fübdubitans fynonyma Rothii et Leyfteri recepi.. Uter- que fe ad Johannis Bauhini referunt Scabiofam fquamatam argenteam; fed quamvis fub hoc nomine Bauhinus Clufii Stoeben Salmanticam tertiam figura fua exprefferit P tamen ipfe difertis fatetur verbis, fquamatam fuam ‚argenteam non Kae eandem effe cum Salmanticenfi Clufii fecunda; K et cum Centau- zea alba 0.2; ’ 2 115. Cextaunza Jolfitialis. _ > Centaurea ‚ealycibus duplicato- fpinofis; foliis ; imis Iyrato. pinnatifidis, eaulinis rameisque lineari- Eeenlatis deeurrentibus; ae alato, albo - lanuginofis, A 'Centaurea folfitialis ealyeibus Aline: ae ai, folüis rameis r deceurrentibus inermibus lanceolatis; radicalibus Iyrato-pinnatifidis. Linn. ‚Sp. pl. p. 1297. N. 46. Lumnizer, Fl. Pofon. p. 392. N. 877. Scopol. Fl. Carn. U. P. IL p. 140. N. 1028. Roth. El. Germ. I. P.UI. A, 367. N. 12. Feine ftellatus mitior ... fpina folftitialis altera, Colum. Zee: Z p. 39. et 31: i Calcitrapa caule alato, foliis tomentofis, radiclibas femipinnatis, cau- -Jinis lanceolatis dentatis. ‚Haller. hift. I. p 83. N. 193. - Spina folftitialis. ‚Dodon. Peinpt. P:733- Fig. BA; ‚üniftima. 7% Einf -bift. LiL P- 99%: ER + ä i 2 GgE Annwa. ie ... > e Circa Tergetum, Flumen, et in Infula Veglia. *Olim’in adfeenfü Arie Pofonienfis. Ra AR Er Annua. Radix digitum fere auricularem craffa, kafiFordnakt fubl etiehkrle, mh Caulis pedem plus minus altus, teres, ficcus, ipfa alias a bafi in ramos divifus, _ alias per omnem longitudinem, iterumgue non nifi apicem verfus in ramos BE ST NEE e TITTEN NL EROE RERTEHTEN, a foliofos divaricatus, una cum ramis a decurrentibus foliis alatus, albaque La EL ündique lanugine, in mollia araneofa fila diducenda obductus. Folia, eadem i et ipfa lanugine veftita, nullis horrent fpinulis, inermia, mollia; radicalia femper lyrato-pinnatifida, pinnis obtufe linearibus, crenatis,- aut et ündulatis, per axem femidecurrentibus; caulina alias et ipla pinnatifida, aut faltem lan- ceolato-dentata, perfaepe tamen fimplicia,obtufe lanceolata integraque; ramea _ numquam nen angufte lineari-lanceolata, omnibus per caulem ramosque de- currentibus. Capitula floralia folitaria, mediocria, globofa, caulem ramos-. que terıninant. Imbricata ea funt fquamis rotundatis plurium ordinum dure- fcentibus, concavis, aquofe luteolis, brevifime tomentofulis, 'apicein fpinam duram, flavam nitentem, erecto-patentem, quae ‚ad bafin utringue brevem aliam fpinulam adfidentem habeat, abeuntibus. Calycem fquamae hae, arcte invicem appreffae, capitulorum efficiunt. Receptaculum fetofum. Corollae calyce duplo longiores, omnes dilute favo-aurafae. Difci plurimae, herma- phroditae e tubulo albo in limbum oblongum etectum aequaliter quinqueparti- _ tum abeuntes, fegmehtis linearibus anguftifimis, antherarum eylindrum flavum aequantibus; ftylo albo fub ftigmate flavente, pubente. Corollae radii femi- neae, iis difei altiores, e tubulo capillari albo in limbum infundibuliformem inaequaliter quinquepartitum ampliatae, ex defectu ffaminum, ftigmatisgue _ fteriles. Semina hermaphroditarum coronata pappo pilofo fimplice albo. ii { 116. CEnTauREA rupefris. dena hen Hr. . “1er ,°. . .._ des. . U Mh Centaurea calycibus ciliatis, fpinofisque; foliis bipinnatis, pinnis an« guftifime linearibus, apice mucronulatis. 2 y Centaurea rupeftris calycibus ciliatis fpinofis, foliis bipinnatis linearibus. ; Linn. Sp. pl. p. 1298. N. 50. Jacea montana lutea minima tenuifolia. Colum. Ecphr. I. p. 35. et 36. Goritiae in Monte S. Catharinae, Julio et Augufto: Pariter in Montibus afperis apricis Karfchii fupra Tergeftum; prope Vipacum. Copiofe am Kroatifchen Schneeberg, qua verfus civitatem Fluminenfem in Sinu Flanatico defcenditur. Ka ER R Radix perennis, -calami feriptorii eraffitudine, Tignefcens, fufiformis, fim=- “plex, aut et brachiata, fibrillis vage fepta, capite ex veteribus foliorum reli- quüs. SH, wu 47 u quiüis poreino - fetofo, ‚Caulis ex ea unicus, gracilis, fed firmüs , rigidus, angu- .latus, prima in aetate lanugine obductus alba, brevi tamen decalvatus, inde- ° que glaber, e virore flavefeens; jam non nifi fesquipollicaris, aut bi-et tri- pollicaris, alias fpithamalis, pedalis, fubeubitalis, nec major; communiter fimplieifimus, unico terminatus refpective praegrandi eapitulo: in duos, tresve fummum quatuor ‚. majoribus in exemplaribus, divifus ramos erecto-pätentes {uo et ipfos fingulari terminatos florum.capitulo. Folia primordialia, quae praepropere depereunt, non amplius vel in florente videnda planta, fimplicia ovalia, aut lanceolata, integra, aut dentata, rarius fublyrato-pinnatifida, et in petiolum decurrentia, unum alterumve. Reliqua radicalia copiofa, in terram reclinia, bipinnata, ficca, rigidula, pinnis angufte linearibus, brevi rigidulaque terminatis cufpidula; funtque glabra, laete viridia, cum prima in aetate communis eorundem axis canaliculatus, albz obductus fuerit lanugine. Folia per caulem, raınosque dum adfunt, ‚plerumgue pauca, alternaque, fim- plieiter pinnata, etiam fimplieia tantum; radicalibus analoga, caeterum, fed tenuiora adhuc, iis Centaureae paniculatae non multum abfimilia. Capitula - florum refpective magna. Calyx craffe ovatus, imbricatus fquamis fubcartila- gineis plurium erdinum, rotundatis, concavis, .e virore luteolis, fubtomen- tofulis, per oram flavido-ciliatis, terminatis apice fpina fimplice, dura, fa- vente, nitida, rigida, adınodum in infimis fquamis brevi (ut muticas dicas) in faperioribus tamen quinque aut fex lineas longa. Intimae calycum fquamae. oblongae, apice feariofae et muticae. Flores omnes flofculofi, flavo-aurati, jis Centaureae folftitialis, quoad omnia perfimiles, tam in difco, quam in radio. Cylinder antherarum in hermaphroditis corollas excedit; fligma ipfas anthe- ras, eftque oblongum, ftylo craffius, breviter bifidum, bafi villofulum. Re- ceptaculum albo-fetofum. Semina hermaphroditarum brevia, compreffo- obo- vata, nigrefcentia, laevigata, nitentia, coronata pappo brevi fimplice inae- quali, denfifimo, albido, fefili, = | dr Obferv. Haec eft genuina plantae defcriptio, quam Scopolius,, et ex eo . Hoftius, fab nomine Centaureae collinae propofuere. An collina a rupeftri Ipecie differat? in medio relinguo, Quoties tamen cunque plantam meam cum Columnae Jacea citata comparavi, exacte utramque convenire vidi; aumquam contra talem obfervavi, qualem Clufius ex Salmanticenfi folo de= _ eerptamrin Hiftoria fua pag. vun repraefentavit, cuique folia fimpliciter fint pinnata, iis Centaureae majoris folio multifido feu Centaureae nigrae fimilia. . SeminaScopolius villofa dicit, re tamen vera glabra funt, nitentque ex laevore, nec ex fericea pube, aut villis. | - Ggg 2 =, 117. 117. SERAPIAS lingua. wabagEscnaeiih miles ihr ren 5 ? Serapias bulbis fubrotundis; nectarii labio trilobo;, Tobis Tateralibus - fubrotundis, furreetis, intermedio acute linguseformi maxi 10, m & flexo, bafı häkbafe, : DR Serapias bulbis fubrotundis; neetarii Ela en N a | longiore, "glabro. Linn. Sp. pl. p. 1344. N. 2. Gerard. RB p.132. N.4. Osbeck. Iter Ind. Orient. Ric. ad Fretum Gadit. D a N. 59- 3 = Orchis macrophylla. Column. Ecphr. p- 321. Tab, „322. u bb & Orchis lingua. Scopol. Fl. Carn. 2. Tom. II. p. 187. N Allion. F!. Ped. II. p. 148. N. 1933. im | Orchis radieibus fubrotundis, galea Eoabfofindta Tongifime roftrata; tabello trilobato, ovato-laneeolato. Haller. hift. IT. p. 135. N. 1267. Orchis montana Italica flore ferrugineo, Haan oblonga. SER, Suppl, p. 248. Tab. 8. f. 4 Goritiae Majo retro Caftagnavize i in pratis humidiufeulis. Item in kai: aA $.Maurum. Etiam in Colliculis apricıs herbidis prope Jordan: ‚et SR ex Jordan verfus Rocca di Cormons itur: ‚tum et circa Tergeftum. Duae hujus mihi occurrere varietates, magnitudine duntaxat differentes, e quibus Linnaeus duas feciffe videtur fpecies; quas Cordigeram, et Linguam vocavit. Haec Goritiae communis, fpithamae-eireiter longitudine, pauciflora; illa, tres fere longa fpithamas craflitudine digiti auricularis, decemflora ete. _ Conveniunt utraque in fpecificis caetera notis characterifticis; perennantque. more congenerum bulbis binis ovatis, et fibris tereti- filiformibus Nexudfis qua- } > > quaverfum fupra bulbos diffufis. Caulis erectus teres, obfeure rufefcens, gl ber, a bafi ad mediam usque altitudinem foliis alternatim vaginatus lanceolatis, erecto- patentibus, glabris, fubtus rachi dorfali elevata fubcarinatis, ftriatis- que. Abit is fuperiora verfus in fpicam florum fefhlium, laxe alternantiam, ° ut mutuo tamen fe fe contingant, in Varietate majore, {pithamalem, breviorem, - inarisque depauperatam in- minore varietate. _ Flores ex axillis bractearum oblıque erecto - patentes, oblongi, bracteis tamen ipfis, ovato - lanceolatis, - f. miamplexicaulibus, coloratis, pallide ferrugineis, fubfpataceis, et ftrüis fa- turatioribüs exaratis, breviores. Germen inferum fubfefhle viride, ‚oblongum obtufe triquetrum. ftriis elevatıs rufis duplo pluribus percurfam. .Calyx nullus. Pi 4 r Corolla obfeure rufo- ferıuginea, feu obfeure granätin:- coloris,- ‚hexapıtala, BE petalis quinque fuperioribus in galeam oblique, roftratam. ovato- lanceolataın, concavo - convexam femigonplntikätis , dum femidehilcant denique; funtgue un BER 118. Carrınus Tone: Se : — 419. — Bislkädine fübaequalia, tria- exteriora dup!o latiora, ex ovata baft, ‚elongato- - Janceolara ; lineis faturatioribus pieta; interiora duo, lateri interiori exterio- “rum lateralium congiutinata, e bali ovata concava, oriscriipata, atro-rubente in fubulam galeae longitudine dilutiorem ha Petalum infimnum feu la» bium nectariferum trilobum, lobis bafeos rotundatis (auricularum lateralium initar) fuberectis, atro- rubentibus, interne lineis obliquis bifidis dilutioribus, _ pietis; lobo intermedio longiffimo, ovato-lanceolato, feu acute linguaeformi, “ deorfum propendente et deflexo, dilutius rufo- Esche. lineis ramofis fatu- ratioribus picto, et bafın verfus faperne villis albis exftantibus barbato. Cucu- lus ftaminifer graeilis, concolor, per arcam concavum canalıculatum e germine verfus galeam petalodem adfcendit, in denticulos-duos verfus labium nectari- ferum prominens, eftque ovato-acntus, ffamina antice membranula obtecta fo- - vens, brevifima ex uno globello communi enata; dihifcente ferius membra- . nula antheras exhibens e virore Een : S & Eee Carpinus fquamis ftrobilorum Ktiufenle ovatis, ferratis, bafi illine in- trorfam replicafis; foliis ovato-lanceolatis biferratis. _Carpinus orientalis foliis ovato-lanceolatis ferratis,. firobilis brevioribus. Linn. Syft. Nat. Edit. Gmel. Tom. il. P. 1. p. 755. N. 5. Carpinus orientalis folio minori, “ fructu brevi. Till. hort. Pif. p. 33. Michel. hort. Fl. p. 22. N. 5. Carpinus duinenfis amentis femineis Ovatis- fquamis fabcordatis, dupli- cato-dentatis. Scopoli. Fl. Carn.Il. P. I. p. 243. N. 1190, Tab. 60. Vulgaris Duini, et Monfalconii in fylvis; tum Tergefti al Bofchetto. Etiam - in Iftria prope Umago, ubi Michelius invenit. Colitur etiam ex oriente allatus in horto Patavino, ubi ante quinquaginta annos fui etc. Arbori perennanti truncus Brackie eraffitudine, haud admodum procerus, eito in ramos ‚quaquaverfum diffufus. Cortex ex rufo-fufcefeens glaber, ra- molis junioribus cinereo oblitis halitu. Folia. iis Carpini betuli, minus ampla, brevioraque, confimilia tamen; ovatn-lanceolata, acute biferrata, brevi nixa petiolo, oblique transverfim- firiato- plicata; fupra faturate viridia et glabra; fubtus pallidiora, aguofe virentia, et prima in aetate pube decumbente (ferius xeadıva) inftrata.. _Amenta mafenla, femineague in diverfis ejusdem arboris ramulis. Mafcula per ramn!os alternatim f- filia, infra foliorum geminas, oblongo-ovata, plus minus femipoliicaria, duas craffa lineas, primum erecta, ferius nutantia, imbricata fquamis‘ -calyei nis, "absque een ovato- acutis, coneavo-convexis, dorfo firatis, nudis, Asyido risenkhus, apicem verfus t 1 FE rubris, rubris, per oras villis albidis mollibus 'cadivis ciliatis. Antherae- fobfefüles - usque duodecim flavae, ovatae didymae, apice fafciculo pilorum alborum ter- er minatae, calycem haud excedentes. Amenta feminea in ramulorum extre- 3 mitare, fupra folia, pedunculata, folitaria, ovata, eraffula, fquamis foliaceis 4 imbricata, duplo quam reliqua folia, brevioribus, latiufeule ovato-acutis fer- \ ratis, multinerviis, oblique plicatis, viridi-flaventibus, glabris, ‚latere bafeos - interiore anguftiore, et introrfum velut ad contutanduın germen, la five replicato. Germen feflile, ovato-angulatum, nudum, quinquedentieulato. coronatum calyculo, ftriis elevatis exaratum, apice albido tomentofulum. Styli duo longi, rubri, Sigmatibus fimplieibus, ‘acutis. Nux germini analoga, unilocularis monofperma. = wel + 119. Pısracıa terebinthus. ’ Ku ir a tn. Piftacia foliis impari-pinnatis; foliolis ovali-Ianceolatis integris; race-. mis florum fupradecompofito - paniculatis, u PA et Piftacia foliis impari-pinnatis; foliolis ovato-lanceolatis. Linn..Sp. pl. p. 1455. N. 4. Scopol. Fl. Carn. IL. P. I. p.262. N. ı2ı$. Hol, Syn. pl. p. 532. N: I. ; en Vorl Terebinthus. _Masthiol. p. 74. Clufi hif I, peis. Doden, Pempe p- 8709. | ir Goritiae in faxofa Lifoncii ripa haud procul Ponte, alibique in Littorali etc. et Iftria. Ep Re Frutex arborefcens copiofe ramofus, feptem decemve pedum, cortice ex rufo tandem cinerafcente:- Kami primum virides, exinde rufi, nigrefcunt denique, ut et racemorum axcs. Folia impari-pinnata, foliolis trium jugo- , rum fefülibus, impare petiolato, oblongo-oyalibus, aut et ovali-lanceolatis, integerrimis, planis, laurinis, firmis, fupra faturate viridibus, glabris, niten- tibus; fubtus primum villofis, ferius decalvatis, aquofe pallideque, absque nitore, virentibus, nervulisque rufefcentibus, de intermedia rachi, transverfe utrinque arcuatim adfcendentibus, exaratis., Flores dioiei; utrivis ex axillis. annotinorum, jamque deciduorum foliorum in racemis fupradecompofito-pani- - culatis; Mares quidem in amentulis pollicaribus alternis, ftipatifime feffiles; - Feminei contra in elongatis, .laxeque diffufis compofitis racemis, fingillatim pedunculati; Neutri corollati. Marium calyx lineam haud exeedens, quin- “ quefidus, e viridi - rufefeens, fuccolatus fquamula amenti propria, flamina fovet quinque breviflma, .anthera tetragono - ovata magna flava terminata: s femineorum contra calyx exiguus, trifidus e viridi rufefcens nulla fultus fqua-. i 3 mula, mula, germen fovet ovatum calyce tantisper altius,. binis, ternisve ftylulis terminatum cum ftigmate obtufo tomentofo. Drupa ficca fphaeroideo - - Ovata, @ caeruleo-nigrefeens, nuce confimili glabra. Odor terebinthinus. Den 120. Pısrtacıa Ientifens. che u i . Piftacia foliis pari- pinnatis; foliolis: oyalikas leben: keie re« - volutis; racemis Horum fpicaeformibus axillaribus ereetis. ö . Piftacia lentifcus foliis abrupte pinnatis, foliolis lanceolatis. Linn. Sp, ‘. © plp.1455.N. 5. Gerard. Gallopr. p.‘534.N. 2. Allion, Fl.,Ped. I. p. 191. N.1891. Hof. fyn. p. 532. N. 2. vo - Lentifeus. Matthiol. Comm. p. 72. cum flore femineo; et foliis impari® pinnatis! Cluf- hift. p. 14. Lobel. Obf. p.538. Dodon. Pempt..p. 871. Fo. Bauh. bit. L. P.1.p.285. sie Frequens in 1ftria; in Infula Cherfo etc. Frutex fempervirens, Virgas Coryli. ad inftar attollit fex Enlenide pedes altos, ramulofos, dum in arbufculas convalefcant denique; funt hae teretes, glabrae cortice ahsneae rufo, ferius cinerafcente, viminum more, lentae, obfequiofae, flexiles, frangi fere impatientes. Folia in virgis, ramulisque alterna, abrupte feu pari-pinnata, jugis foliorum communiter quatuor, absque impare terminali, cujus loco communis pinnarum axis in brevem procurrit ‚eufpidulam. Sunt foliola haec plus minus pollicaria, tres, - quatuorve lata lineas, ovalia verius, quam lanceolata, plana, firma, laurina, integerrima, ora mar- ginis revoluta, fuperne faturate viridia, glabra, nitentia, fubtus pallida, nervo dorfali exarata, fefhlia, oppofita, aut et non raro parumper alterna. Com- munis eorundem axis canaliculatus fuperne, fubtus convexus Racemuli Alorum fpicaeformes, plus minus femipollicares, firnplicifimi, ‘breviter, pedun- _ eulati, communiter ex foliorum axillis erecti, interdum tamen et fub foliorum axe enati; Mares in diverfa a femineis arbufeula, aut virgis. Flores ipfi parvi, approximati, fingali breviffiime pedicellati, ut fubfeffhiles dieas, fuffulti exigua bracteola. Calyx parvus, mafculi floris quinquefidus, erecto: patulus; ftamina perexigua alba quingue, ut nullä eredas; antherae totidem flavae, ovato - didymae, -craffulae, calyce majores. Corolla nulla. Calyx feminei Boris et ipfe parvus, nec nifi trifidus; germen, absque corolla, fovens rotundum feffile, calyce majus, tribus terminatum ftylis nonnihil reflexis. ' Stignata eraffulatoınentofı. Drupa globofa, eufpidula terminata, nuda, e viridi rube- fcens, duın matureicens nigrefcat; nucem analogaın continens, #* - 22T. 121. Tamus tommunis. wet 24 Ba Be oe ie * . Tamus caule volubili, foliis Bee en REN Wear racemis. Aorum je axillaribus pätentibus; ; in mare, petiolo Rec bre a EEE femina. z } Tamus communis foliis cordatis indivißs.. Lin, ‚Sp: pl. p. Ki ae ee Scopol. Fl. Carp. IL. P. II. p. 263. N. ı220. Villars. 'Delph. UI. Er Se p. 273. Haller. hift. II. p. 291. N. 1620. Ne zen, ‚Del, Gall. I. 1 pP 399. Aa Vitis fylveftris five Ta! Dodon. Pempt. p. 400 u Vitis Bryonia fylveftris figillum Mariae. Lobel. Obfery. p 344. Vitis nigra quibusdam five Tamnus Plinii. oh. Bauh. hift. u. 5 147. Gotitiae, Salcani, etin Littorali ubivis in fepibus ete. 44 Radix perennis craffa caulem eduecit ae olabilenr teretem, intortum, inferne calami fere feriptorii crafhitudine, viridem , elabrum ad quinque, aut fex pedes adicendentem, undique fe frutetis illigantem. Eoa, laxa per intervalla, alterna, acuminato - cordata, indivifa, longe petiolata, integra, quo altiora, et minora; fenuia, nervis a ‚petiolo divergentibus & rata, viridia, glabra, patentia.. Flores dioici, in plantis diverfis mares, femineique, Utrique racemofi. Racemi ex foliorum axillis. In fexu ‚mafeulo longiffimi, foliorum petiolum excedentes, patentiflimi, audi,” Aofeulis bre-- vifüime pedicellatis, uno, duobus, tribusve fimul, longe ab invicem fejunetis, ‚obfiti: breves contra in fexu femineo, et pauciflori, foliorum petiolum non excedentes. Corolla utrisque nulla. Calyx vero monophyllus Aavido-virens,- {ubcampanulatus, plus quam femıfexfidus, fegmentis anguftis, oblongis, ulleR. natim paulo longioribus, et acutiufculis, aut obtufis, fingulis bafı nectariolo | exiguo ovato inftructis. Stamina flori mafculo fex, calyce breviora, extror- ! fum arcuata, cum antheris faturate flavis fübrotunäie, absque piftillo.. Femr neus los germini oblongo -ovato infidens, ftylo absque ftaminibus inftructus a! in tria fiigmata emarginata explanato. Bacca obfcure rubra, ERNE, tri- ;t locularis, loculis fingulis difpermis. ee) y f 7 Y a %: 2 ı22. Cerrıs auftralis. | r ve a Celtis foliis alternis, breviter petiolatis, ex. a. ovata. bad). ie -Janceolatis, ferratis, fubtus nervofis, transverfe fubreticulatis, hifpidis. ; . Celtis foliis ovato -lanceolatis. bene Sp. pl. p- 1478. N. 1. ‚Scopol, Fl. Carn.H. Tom. IH. p. 271. .N.:1232, 7 m pl. p: 547. N, 4. “ YVillars. Delph, IL, P. II. p. 800. Be »% Lotus ee. . ; — i 423 = E | N et Lotus arbor.- Matth. P- 2 Bob, Obferv. p. 2% Dodon. Pempt. P- 847- er = TER ei N Cirea Duinum inEarfcho, hie in Littorali per forum ke ehr Arbor Pruni, Cerafive altitudine. Virgae ramorum, communesque fo- Iıorum axes lenti, obfequiofi, primum yvirentes et villo brevi rigidulo hifpi- duli, ferius 'obfeure rufi et decalväti.. Folia alterna, breviter petiolata, ex cblique ovata bafi, lato-lanceolata, longiufeule acuta, ferrata, fupra faturate et obfeure viridia, pube decumbente" plus minus obfitz! labtos inaequaliter geinquenervia, venulisgue transverfis fubreticulata, pallide velut e luteo-vi- rentia, et villo brevi rigidulo ftipatiffime addenfato, hifpidula. Flores polygami, Mares inferiores, hermaphroditique füperiores, finguli ex fingulis foliorum axillis longe pedunculati, foliis nihilominus breviores.. Neutri corollati. Ca- lyx hermaphroditorum quinquepartitus, fegmentis ovatis, ex virore rufefcen- tibus, una cum ftaminibus quingue brevifimis, antherisque quadrangulis flavis marcefcentibus, et evanefcentibus, ut fub drupa maturefcente, nil nifi copio- fus receptaculi villus albus- remaneat; Germen ovatum viride, terminatum fiylis binis longiufeulis fubulatis arcuatim divergentibus albis, denfeque albo- villofis; fligmatibus fimplicibus. Drupa oblongo - ovalis, nigra, unilocularis, nuce confimili. Flores mares DEN Bee 4 calyce tamen fexpartito, | cum-ftaminibus Sex. ;, ; i ‚Synonymis adde: Age foliis fcabris ferratis, Yodeiikı me lanceolätis. Haller, hift. IL. p. 290. N. 1619. Lotus arbor fructu Ceraß. Joh, Bauh, - hif. 3. pP 229. Y 123. Fraxımus ormus. ; i ; . .. . . . ® 1 “ «=. lef 2 D 2 Fraxinus foliis impari-pinnatis, lanceolatis ferratis; floribus cerollatis. Fraxinus ornus foliolis Re floribus corollatis. Linn. Sp. pl. p. 1510. N. 2. Fraxinus. Michel. N, Pl. Ken p- 225. Tab. 107... Fraxinus florifera. Scopol. Fl. Carn. 11. P. IL. p. 282. N. 1250. _“Frequens Tergefti in fylvis ı montanis, tum et in Vineis, perinde ac Goritiae ubivis. Arbor perennans, humilis, a nein; denen nedes ER in ramos diffufa, cortice fufcefeente. Folia impari-pinnata, foliolis trium, qua- tuorye jugorum, cum impare, ‚lanceolatis, breviter petiolatis,; ferratis,. fubtus prima in aetate leniter pubentibus, ferius utrinque glabris. ‚Racemus florum ex oppofitione paniculatus. . Floribus, ‚Aingulis breviter ‚pedicellatis. , Calyx _ Hhh parvus parvus Aavo- virens, ogsarigehichiärde; Corolla NN eh gis, quadruplo calyceın excedentibus, anguftis, obtufe linearibus, ‚integris, albis, ferius cadivis. Stamina duo brevia, alba, verfus germen arcuatim conniventia; antheris oblongis, cordato-acutis, flavis. Germen ovato-com- preffum, nudum.- Stylus erafüufculus, fabeylindraceus. Stigma craffe bifidum, ; Flores, praeter hermaphroditos, non memini me vidiffe, funtgue odorati. Varietates, ratione folioruin, usque quatuordecim, neue recenfuit. Florere jam Maji initio incipit. N = A. 124. Licnen melanoceros. te NETTE TARHTINE, ee Lichen fruticulofus, erectus, teres, farctus, ramofiffimus, dilute fulphureus, extremitatibus RE EHEN breviterque, ae: nigrieantibus. Semper terreftris, et alpinus, Lichenibus nat Stan Yanefeäfiee etc. R x Pr immixtus. Frequens in alpibus Praxenfibus Landkogel- und Sarler- Alpe cum.L. Vermiculari five Taurico, tum in Bafterzen et Heiligen Bluter Taurn; nufpiam frequentior quam in Sau Alpe, an ad Sur patium omnia fulphureo- albent. Fruticulus quam maxime caefpitofus , Se eft a duobus ad usque quatuor pollices altis, erectis, teretibus, folidis, five farctis, glabris, laevibus, rigidiufeulis,, ramofifimis; ramis divaricatis; totus citrinus, aetate dilute ful- phureus, in aquofum quandoque virorem e flavo languens, plerumque in fenio e favo-albefcens; Extremitates verfus multipliciter, et breviter furculatus et _ nigrefcens, feutellas, tubercula, pulveremque licet in: ‚millenis curiofe inqui- fiverim exemplaribüs ‚ nondum detegere potui. X ’ var Obferv. - Nunquam dubitaveram effe Lichenem fruticofum laevem diffu- {um ramofifimum flavum ramulis liventibus Halleri. IH, p. 80. N: 1964. Et confequenter Ehrharti Lichenem Ochroleucum (Beyträge IH. p. 82. N. 51.) quem Villarfius Delph. IH. Part. I. p. 938. N. ı3. Lichenem vocat rigidum; Pi 7 I La Tourettius vero Lichenem fubfufcum; Gmelinus jam flavidum, iterumque fubvirefeentem, Hoffmannus denique Ufneam ochroleucam Pl. Lich. I, P7 Tab. 26. f. 2. "Ab hac tamen opinione vel invitum abduxerunt fequentes prae- primis rationes: Et Hallerus et Ehrhartus, et Villarfius Lichenem faum ca- vum, inanem, un peu creux, 'et (confequenter fiftulofum.afferunt, cum meus femper farctus fit et folidus; plerique praeterea filamentofis five Ufneis fuum accenient Lichenem, cum meas fruticulofus omnino fit. ‘Tam inter diverfa trivialia nomina, ‚Higidi, fubfüfei, ochroleuci; er fubvirefcentis, minus certe: ie ‘ rn) A eerte propria, quodnam del igerem’ haefitans, proprium;, \externaegne 'Lichenis faeiei appofitifimum | adoptavi melanoceri, "utpote cujus extrema. cornicula nigrefcant. Errorem fi quis in hoc me erralle, ‚voeiferetur, infipidam crifin tranqguillus de glutiam, 33; - et aut IE ET IE | 125. Lxcuen vilpinus.. a ; UNS Lichen Alamentofus. BSR mus- erectus eabpiakts citrinus; canla, ra- misque ex tereti plano- comprefüs lacunofis; fcutellis fefülibus zubris, dubtus margineque flavis. ' Lichen vulpinus filamentofus‘ ramofifiimus erectus Fakitehatukin inaequali ‘ angulofus. Linn. Sp. p.p 1623. "N. 79-' ‘Oeder. Fl: Dan. "Tab, 226. Ufnea capillacea eitrina fruticuli fpecie., Dillen. Muüfe.. 7.13.) e ‚16. Lichen ramofus aureus cauliculis planis lasunatis, ramis sa ns nutis. Haller. hift. IIL. p. gr. N. 1974- RN: - , Ufnea vulpina compreffa lacunofa Pat, dichotoma citrina, Hoffin. El. Germ. II. p.. ‚138. N. 16. i In Carinthiae et Tyrolis alpibus’ frequens in Cembra et ke numquam | in muris, tectis’ et fepibus. Nufpiam elegantior,-.major, magisque feutelliger, quam in alpibus.Praxenfibus verfus Geisl,, Pe etc, = s Vel folo colore eitrino, minus magisve faturato, in 'aureum etiam non- numquam terdente, a congeneribus fe diftinguit eıminus; femper erectus, nifi fenio, variisque afris viciflitudinibus forte deprimatur; Fruticuli elegantis re- fert fpeciem, caule ramofifimo, jam pyramidis inftar exaltatus,: alias divari= catus magis, et omnino ‚Faftigiatus guaquaverfum fe diffundit expandendo. Prima in aetate, caule, ramisque eft teretibus, glabris, laevibus, faturate eitrinis, et fere aurantiacis; ea tranfäcta, praeter cornicula extima fubulata, utrisgue plano-comprimitur, ad inftar Lichenis prunaftri, utrinque lacunofus, velut ex relietis variolarum veftigiis inordinate concavis, puftulatisque. E flavo fenio fubvirefeit denique, pulvere adfperfus undique farinaceo coneolore, non amplius laevis, imo fcabritie exafperatus pulverulenta. Nullae in eo fieationis feutellae, tubereulave hactenus vifae; eas tamen inveni denique in ‘compluribus, fat frequentes, exemplaribus; funtque concavo-fuborbiculatae feutellae, magnitudine differentes, plerumque in extimis infractis ramificatio- nibus fefiles, fuperne faturate rubrae, fubtus, 'margineque furflum inflexo, eitrinae, : Hhhz - 126. 196. Lienen“ grichadässer EN EL ER EN te Lichen filammentofüs pendulus ramofiffimus, RN taevie fubmu ricu ' aquofe fulphureus; ramis repetito- dichotomis, elongato- te dichotomiarum axillis compreflis. ’ 5 nr, arg) Ex itinere alpeftri mecum retuli, loci, arborisque, ex qua decepi, oblitus. fü { sry Caulis a-fex ad decem usque pollices. longus , fetae plus minus porcit N craffitudine, laxa ı ‘per intervalla ramofiffimus, pendulus, teres, farctus, laevis, obfcure obtufeque muriculatus, ramis quinque plus minus pollices longis, ‚iterum iterumgue dichotomis, elongato - capillaceis; dichotomiarum axillis plano - - compreffhis. ' Scutellas, fructificationumque tubercula in. eo, ‚nufpiam inveni;: coloris eft undique velut e viridi.aquofe fulphurei ; intra. ‚aquam non absque firmitate- quadam emollitur; deficeatione fübrigefeit elaftice exilis; aquam colöre haud tinxit; nec amnaritudinem mafticatus caufavit; hükidetatus,. quamquam nec Aftnlofisn: nec. articulatus proprie fit, tamen reductu imanus intra digitos compreffus, ob exiguas quasdam eminentias, inftar folioruımn j junei articulati, fe exhibuit muriculatum.. Deferiptum apud auctores nufpiam i nveni; nifi quidem fit Dillenii Ufnea dichotoma comprefla feginentis. capillaceis tere- tibus. Tab. 13. f. 15. Aut Michelii Lichen luteus rugofus tinctorius fureulis brevioribus. N. Pl. Gen.'p. 77. N. 5: ‚Vel Joh. Bauhini Larieus mufeus.hifk. 1. Part. II. p. 263. pro 273. Id, quod aliis difeutiendum BE cum mihi hac in difquifitione fatisfacere haud valeaımı (15; lau: BEST R y BER INTT ARE 110705 2 rar fh ha ee arren tige: \ gu R ? nr ten TI RR: EREN TEREE n ı: Cu0 Eu ERBEN RT Ahr astihingrähh ans ie er unrdhi RD. : ar en No ’ hr ee AR a: a : ich? Bu a IR © N lie Beet re a EA TRATEN ten eu 0% { il DURSaRgTE ER ee ae rend Aal HERRN ae ar % ae a Kt BR - 3 nt BR 54 ae 7 I 1:37.53 L “‘ rer Ze I => +» as > 3 EN 7 u af E „LH, 2] ä Az pers PER 02 TREE crrim Far ar I 3 ‚u fir) ; \ Er | 4 S x £ H ı abe nstEok ann SS ange RE L° AS ir. R r el wi I3 plures Species, in Africae promontorio maxime aufrali colleetze ec ROTEN. ER . deferiptäeque RR Re „lau r I y 3 1 TER Fr N =; _ x » hy R 4 g i = a RE ne ea] Ari g narr Frech BEER: = BR ET.E Peregrinanti : in: ‚Tetris ‚remotis En qui An ae Florae Thefauros iter fufcepit, nihil magis ingratum accidere folet, quam quiderm Enodatio Vegetabilium Sylveftrium. Ne dicam ‚quad longe moleftiores fint Ejus inter Arbufte et Fruteta; ‚in Sylvis inconditis:et‘fere; impenetrabilibus Exeurfiones, et pericula majora, quae ibi ob ferocia et venenäta -Animalia incurrit; fed quod Arbores non ‚onines'eodem-tempore flörere foleant, vel fi flores pro- duzerint, dificillime ex harum altifime elevatis. eaeuminibus obtineantur hi ipfi. — Non enim fuccedit femper, vel arberem feandendo in altum .adfcen- dere, vel longiori bzculo attingere, vel etiam, quod RT? mihi fue- eehies 'bainbardae- spe: frpaigeren tamalos Are east en _ Hifee et Aa alüs, ie aecedit alia,ın non; BNEN ‚eerte. mbmenti, : --Difficultas, ea nempe, ‚quod fi fores examinare licuerit, fructum tamen raro videre contingat, cum in Loco dero et. tarde progredientem perciarpii matura- tionem exfpectare non poflit. Sique ferius adveniens fruetum maturum car- pere .contingit, difparuerunt dudum, flores, fie ut hoc cafu Claffem et Ordinem, in illo Genus determinare non valeat. .. Taedium hoc eo gravius obvenit, quod ufum faepius aliguem:-notabilem: ‚praeftent Arbores; guem, .dum netum red- dit curiofus ep Arboris Genus ‚ignotum et indeterininatum relin- guere cogitur. | Hoc omne diffieultatis es taedi a: Ego. ea non Faro expertus, omnes intendi- nervos, emnem'-navavi coperam, ut -Arbores ‚Früticesque, inprimis illos, quae in montium vallibus fylvas inhabitant easque conftituunt, cognofcerem et ad certa fua Genera referrem. Haec, non levis certe Opera Hhh3 in nu we in tanfum mihr Tueceit, ut pauciores Tint Arborum & Frati a quarum fores et fructus mihi non innotuerint, fub iteratis. ter. ı rioribus Promontorii Bonae Spei regionibus, plures menfes Hrofrächie Inter ee AALEN plurimarum, utilitatem in vita eominuni indicavi et ! ur haec en pie Frutichht Sylveftrium , nuıne R rofae CELASTRIT Ipecies, pleraeque nowäe et Ya erit, fufius dien ge facere, ae, re Een: ren m Ba HEBAE OT &8 AA suRi; asien ie C. filiformis: inermis foliis langeolatis, integris, ramis Aitormibns, Boribus ! axillarıbus. i Celaftrus filiformis. Linn. Syft. veget, XIV. p. 237. per Gmelin. » Sapple- ment. p. 153. Thunb. pe rodeoem, Tfantagı Capgaf p- 42 > N Crefeit in Sylvis variis.' ° EEE EN "Floret Decembri, Januario. Herpa m Frutex fcandens, erectus, inermis ,«totus glaber, ramiofie: EUER Rami- teretes, ftriato-rugofi, brunnei...1n 00. 00m ee BERN, ER Ramtli öppofitsy filiformes; Mbempfi,checkb ul rer ” IE ieläg IN. A Folia oppofita, breviffime: petiolata; : Tuner) Viren WE pällida} x 4 Pr’ 25 patentia,. pollieatiaäusv- 3 Bibarsi duidi'onsp reisen: Aldeimagr ieh Flores in axillis foliorum, folitarii vel pauci; fubfefüles. aa Barorla: bad Corolla 5-petala, patens, alba. ‚naeh a er hiarfeeh mas Stylus uam. due Ask age" ie rt sine nit a sog olrnd Feige Per zeug C. Yaarrayi yllas inermis foliis ovatiä eblhliwheee panfeulisitardniadlibndes Gehen microphyllus. Linn. Syf. Veget. XIV. p. 237. per a p.’'Supplem: ’p: 154.: Tuune: Prodrom.:Pl. Capenf. p: 42.' : Kan humilis, rigidus, inermis, flexuofus, cinereus, totus glaber, indie Rami alterni, cinerei, erh Kin foliofi et floriferi, re usque R digitales’ > pie. Sıllog non srsiokalxd nalen Folia alterna, See, apptoximata; ovata; obtufige fubexeite; integra, patentia,»unguicularia. 52 0v wur mızınan er uns) ol Flores in ramis terminales, PABiESLeER panicula RN EUR ag IN 2 er i C, obtufus: inermis foliie obovatis obtufis integris, ran? img alla. Caulis fruticofus, inermis, totus glaber, ramofus. h Raini teretes," pbrpuralcentäs..nn so 1 ont 94 ‚either u Aa Eolia alterna, breviffime. petiolata ‚“obovata, obfufifima, int an; ‘revoluto, craffa,, erecta, pollicaria ‘vel paulo ultra. ‚ru alien HBUErSEIR D23 a 3 BEA ya Paniculae axillares, Gmplices, dichotoinae, 737 Zul ann de ü Gau ii ’ C. ellip- er « - 9 na Rt i Gsklipnieudi: inermis foliis et inte, ae Ampliebos ünilaribus. "lnecolis: Kamafhı- Hout. arttıe ia Canlis fruticofus, inermis, eurvato- -ereetüs, ‚tote‘ ‚glaber, ‚tamulofüs. Ramali fummi angulati. , _ - „Folia breviter petiolata, oppofita, elliptieo- IRRPO Rn obtufiüfeula, integra, pr fefquipollicaria. tr, : PER BESRE BRITEN ER " Fores axillares, paniculati panicula. impkiei. R ee ar C. erifpus: inermis foliis obovatis obtufis undulatis intescie, oribus axilla- ribus umbellatis hirtis,. RER ; - “ Crefeit in Sylvis. ( Caulis. fruticofus,' inermis, teres, erectus,. ramofifimus. : Rami alterni, cauli fimiles.. Ramuli filiformes, flexuofi, pubefsentes. aka _ Folia alterna, breviflime petiolata, oblongo „ovata, obtufa, integra margine i . revoluto undulato, glabra, erecta, fabpollicaria. Fr _Umbellae axillares, pauciflorae, hirtae. ‚ Pedunculi, 4 foliis multo: breviores. F €. Ineidus: inermis folüs ovatis "glabrie Ahern Be aalee, Aoribus el lns. Celafirus Iueidus. Lımw. Syft. Veget. XIV. p. 237. per GueLin. pP Mantiff, p. 49. Tmune. Prodr. Plant. Capenf. p. 42. Evonymus aethiopicus Alaterni foliis rotundioribus a et non erenatis. - Pluk.' Alm. p. 139. Tab. 280. fig: 4. | | | Crefeit in Campis et foffis montium extra urbem Cap. | Frutex inermis, ceinereo-fufeus, erectus,-totus glaber,, pedalis vel ultra, s Rami'alterni, nodofi, cauli fimiles. . Ramuli alterni, fuperne angulati. 'Folia alterna, breviflime petiolata, ovata, feu fuhrasunda; obtufa, integra p margine reflexo, nervofa, er. inaequalia, unguicnlaria, ee ‘ Flores axillares,, peduncalati. er Pedunculi uniflori vel partiti. Capfulae fufeae, glabrae, trivalves et quadrivalves. C. laurinus: inermis foliis oblongis integris, paniculis axillaribus. Celaftrus laurinus. Prodrom. Plant. Cap. p. 42. ‘ Grefeit prope Urbem, infra latus gen Montis Tabularis,, ‚in Peasden Eyland et alibi. Fioret Majo, Junio. % Caulis :Caulis“ Grutefche, inetmis,erectus, ‚einereo. ut, (ru ber m. et ultra. r A N Gi Rami alterni, ‚angulati,. recto- patentes. legen sn RE ” Be _ Raymuli angulati, laxi, purpurafeentes. R “ Ei Folia alter:a, fubpetiolata, qvato- oblonga, obtufa, über el 1, erecta, coriacea, fernper virentia, fupra faturatius viridia, fubtus pallidiora, 'margine fubreflexa, inaequalia, pollicem lata, bipollicaria. 2 ‚Petioli crafi, breviffimi, lateribus Be 3 lee 1ER A Flores axillares, pedunculati. Br FF Panicula 'parum 'cempofita, floribus ultimis fabglomeratis, au at \ Pedunculi oppofiti, tetragoni, femiunguiculares. ar a ot NR Pedicelli fenfimr: breviores, . ur Seht N De Perianthium monophylium , "corolla duplo brevius, 'quinguepartitum » : Jaci- = niae ovatae, obtufae, erectae. f RB Nectarium: Sertum iatus a Calyce formatum, complanatum, pro petalis, ER piendis exeifum, margine tenuifimo, rufefcente. " «vn nd “ ‚Petala 5, (borbicakite: bafi- Fe ... erecta, ABaN femilineam S longa. ö Er N 21 77) SR Filamenta 5, inter petala calyci kafagta fubulaks} Heat tiplo breviar, alba. Kr Antherae minimae, Knet Peich) ee eh } BI, Germen 'foperuüm. BrEn : ORT TEEN aueh % > Stylus breviffimus vel ollösh IV. NN er ee Stigma re coneavum, een NN J 3. Ta ri are 3 C, ER inermis folüis "oratb- oblongis integis, Panini axillaribus, fructibus fpmofisi"" Eu A Au re TUR ERE Celaftrus rofträtus.. ' Prodr. Plant: Capent. p. 42: “ ET P Crefeit in Sylvis prope rivier Zonder End, 'Juxta Zocte Melks valley'et ab). “ Defloruit Januario.: in au Caulis fruticofus, inermis, erectus, Hotik glaber.. DENE. Sn Rami alterni, uti et Ramuli ’angulati,, -erectiz a ‚own Folia alterna, petiolata, ovata et oblonga, obtufiufeula,;. iumban, ‚lagyia, parallelo-nervofa, inaequalia, DEE ‚pollicaria usque palmaria, Petioli femiteretes, femiunguiculares. #7 3 „smenls ‚asus 0) Paniculae florum axillares.- 2 = Ken; Pedunculi divaricati, dichotomi. Ei ee. ea “ F ? islegn nit Corollae, albae. Capfnia fabearnofa, fipeace Absairefis inerimibus aaa, ovato "elobot, et is 23 Ami glabra, triloeularis, magnitudine pi. . 21 & z E erg ws 3 E Seinen in uno faepe loculamento , reliquis N eurer - ; C. terra wm. > ©. terragonus: inermis folis- ovatis ferratis, ramis tetragonis. Celaitrus tetragonus. Prodrom. Pl, Cap. p- 42. Crefeit in fylvis variis. Fuoret Decembri, Januario. - Be) ® Caulis, fruticofus, totus glaber. Rot $ Rami tetragoni angulis acutis, erecti.. Ra:nuli oppofiti, tetragoni, retrofexi, Folia oppofita, fefhlia, ovata, inferiora magis rotunda, fuperiora oblonga, patentia, oe. margine parum reflexo, pollicaria, fuprema fenfim minora. ? Flores paniculati. Panicula in ramis terminalis, trichotoma, compofita; Calyx 4- vel 5- fidus, corolla brevior. r . - Corolla 5 - petala. an 5 Fructus globofus ‚-glaber. z 08]. affinis Os r C. cernuus: inermis foliis ovatis obtufis ferratis, nediincnkn. lack uni- floris cernuis. Celaftrus cernuus. Prodrom. Plant. Capent. pP: 42. -C. procumbens : inermis foliis ovatis dentatis, floribus axillaribus, caule de- eumbente. Celaftrüs procumbens. Linn. Syi. Veg. XIV. p- 237. per Gmauın, Ban - Sappl._p. 153. Igunn. Prodr. Plant. Capenf. p. 42. _ Crefeit in Maritimis fabulofis juxta Muflelbay et alibi. Frutex decumbens, glaber, fpıthamaeus. Rami alterni, pauci, angulati, erecti. Folia alterna, breviter petiolata,, ovata, acuta, fpinofo - dontata margine reflexo;; fupra pallide mo lueida; -fubtus pallidiora, patula, pol- Jicaria. “5 Flores axillares, Hehe: fibfoltdi}- { Capfula ovata, 3- et 4- locularis. Sr | A \ = C. undatus: inermis foliis ae fabeuneiformibus Undato - „dentatis, Hori bus axillaribus fefhlibus. 3 Celaftrus undatus, Prodrom. Plant, ‚Capenf. p 42: _Caulis fruticofus, cinereus, glaber. . Rami alterni, angulati, erecti, . ah z Li .. Polia “= 1 Eolia alterna, breviter petiolata feu inferne attenuata in petiolos, Am feu fubeuneata, acutiufeula et obtufa, inaegqualia, bafı integra, füperne undata et dentata, rericulato - nervofa, ‚pallida, ie: et ultra. Flores axillares, ER minutis ... ».: 6; So C. acuminatus: inermis foliis‘ linticis erenatis, forilius axillaribus fubbinis. | Celaftrus acuminatus. Prodrom. Plant. Cap. p. 42. Canlis fruticofus, inermis, cinereus, dee totus glaber, tripedali et ultra. ! 5 Rami alterni, fimiles. EWR Ramuli angulato- ftriati. | Folia alterna, breviter petiolata, elliptico - ovata, obtufiufeula, Hrenaen, inaequalia, unguicularia, usque pollicaria. Flores axillares, e gemma folitariı, bini, terni, cernui, ‚peduneulati. Wr Pedunculi capillares, vix lineam longi. RA ! N 14 C. linearis: {pinofus foliis linearibus integris, panicnlis axillaribus, ı v. Tab II Br linearis. Lınn. Syft. veget. XIV. p. 237. per Gmer. p wa saeoh. .152. Tmuns, Prodr. Pl. Cap. p- 42. Crefeit in Sylvis. Mh Floret Novembri: ER en N Caulis fruticofus, cinereus, glaber, ramofus. RE Rami flexuofi, cinerei, fpinefcentes. x we Spinae alternae, foliofae foliis deciduis, Be PIRPERSF, bipollicares feu digitales. | Ramuli pauci, obfolete angulati, virefeentes 4 Er Flores paniculati , minuti, albi. . ) 5 Es See Paniculae in axillis foliorum 'ramulorum, patulae. \ FM C. buxifolius: fpinofus ramis angulatis, foliis oblongis obtufis erenatis, pani- eulis axillaribus. Celaftrus buxifolius.. Lımn. Syft.'veg. XIV. p. 237. per ERETN: Spee. Plant. p. 285. per WILDENOW. p.... Tuunz. Prod. Pl Cap. p- 42. Crefiit in Frutetis Carro trans Hexrivier alibique. Floret Octobri, Novembri. Caulis fruticofus, erectus, fpinofus, einereus, glaber, ramofas. Spinae foliofae, patentes, pollicares. ei Rami alterni, fabtetragoni, | flexuofo- erecti, fubßimplices, eye inermes. Folia Re na KR - : M1.— - Felia alterna, breviter petiolata, obovato-oblonga, inferne vaide attenuata, obtufa, faepe fubexcifa, crenata, a N pollicaria usque digitalia. - Hores suniealan albi. eh "Paniculae. axillares, decompofitae. Pedunculi et Pedicelli comprefh. Variat fpinis et foliis er vel Eaoeibus, _magis vl minus obtufis et excifis. \ €. rotundifolius: fpinofus foliis petiolatis fubrotundis dentatis, Celaftrus rotundifolius. Prodrom. Plant. Capeni. p. 42. . Crefeit in Sylvis. | Caulis fruticofus, fpinofus, einereus, ber Spinae horizontales, digitales. & Folia alterna, petiolata, fuborbiculata, abfalete dentata, vix pollicaria, Petioli ungviculares. x c. Pyracanthas: fpinofus a obovatis integris marginatis, paniculis axil- laribus, ; Celaftrus pyracanthus. Lınm. Syft. ee p. 237. per GMmELIMm. p..., ; . Spec., Plant. p- 285. Pre WILDENow. p. Tuunz,, Prod. Plant. Cap. p. 42. Crefät i in Houtbay, in koflis infra montem Fluke: inprimis alire occi- _ dentali, in dunis extra Zout- rivier et alıbi, fat vulgaris. Flret Aprili, Majo. Canlis fruticofus, fpinofus, fufcus, glaber, ramofus, bipedalis et ultra, Rami alterni, flexuofi. | Spinae caulinae et rameae aphyllae, femipollicares. Folia in axillis fpinarum aggregata, inferne attenuata in petiolum breviffi- mum, obovata, ‚obtufa, integra margine reflexo, reticulato- vEnofa, fubtus pallida, patenti-erecta, inaequalia, pollicaria. Fores panieulati paniculis axillaribus. Capfula ovata, trigona angulis obfoletis, glabra, obtufa, rubra, fublignofs, trivalvis, trilocularis, apice et laterıbus trifariam dehifeens; IERE, Semina plura, cireiter tria, impofita, arillo involuta, ovata, glabra. " Arillus tenuis, plicatus, fanguineus. Obf. Capfula interdum tetragona, 4- valvis.et 4 sel zu JTii2 inte. en: 434 se \ €. integrifolius: Tpinofus foliis ovatis integris reflexis, paniculis axillaribus. | Celaftrus integrifolius. Lımw. Syft. Veget. XIV. p. 237. per GMELIN: p.... Suppl. p. 153. Tirunn. Prodr. Plant. Capenf. p. 42. Crefeit in Carro trans Hexrivier inter frutices. Floret Octobri. te u Canlis fruticofus, fpinofus, ER glaber. Sun Rami alterni, einereo-rufefcentes, inferne fpinofi, apice era flexu- ofo - erecti. Spinae alternae, horizontales, foliofi, unguiculares. Folia in fpinis oppofita, in ramis alterna, breviffime peticiata, ovata, En tufa, integra, fuperiora reflexa, unguicularia. Flores paniculati, albi. Paniculae ex Axillis foliorum. Pedunculi et Pedicelli capillares, patentes. ıIl. Dif . IL | Terr N 5 ! ; TREE. | 2 Differtatio de vafis plantarum 41:5; > i f nee non de differentia firucturae Monocotyledonearum et Dicotyledonearum 3 aucrore H. F. Link, a BEE ee N. L > ” n Pot Linnaeum, virum de cognitione alias Dalline meritum, fed anatomiam plantarum negligentem, pauci Auctores de hac folliciti fuere, Malpiebii et Grewii obfervationes fere erant, quas in Inftitutionibus Botanices tradere folebant harum Auctores, paucis tantum additis Hamelii et Bonneti experimentis. Novifimis tandeın temporibus fummus Mufcorum inveftigator, Hedwigius, rem iterum fufcepit, pluraque praeftitiffet, nifi praematura morte impeditus paucas tantum commentationes edere potuiffe. '_Nunc inter Germa- nos vir eruditione fingulari praeclarus, ingeniofifimus et in obfervando accu- ratiffimus, Curtius Sprengelius, Profeflor Halenfis, feliciffime huie rei operam navat, et inter Gallos Briffeau Mirbel, vir fimiliter ingeniofiffimus felici quo- que cum fuccefiu eidem ftudet. Cum vero in rebus tam fubtilibus atgue oecultis obfervationum et. experimentorum copia veritas conftet, liceat mihi de Phytotomia per aliquot annos occupato fymbolaın quamcungue ad cogni- tionem ftructurae plantarum interioris conferre. 3 | S. T. © De vafis Spiralibus Vafa fpiralia a Malpighio detecta funt, quamguam eorum a jam- jam vidiffet Neb. Grew. Nam fpiralis eorum conformationis modum fe a Malpighio primum didieiffe ipfe fatetur in Praefatione ad. Anatom. radicum !). Argentea ze in fpiram contorta ‚componi, nullum effundere humorem et lii 3 ER x Auer .n Cfr, Mifcellan. curiofa yarste Natur. Kentipker, Dee. I. Ann. x. Be p. 105. - Air - 16. —- perpetuo patere, Malpighius auctor eft ?). Quam ob rem, nec non obr ana- va logam trachearum ftructuram, quas in ech: primus quoque viderat vie j acutifimus, organa effe putavit fufeipiendo aeri deftinata, nomenque trachea- rum introduxit et nunc apud Botanicos notifimum. De harum functione nil certi adfırınari poterat, donec Bonnetus methodum doceret, partes plan- . tarum liquoribus coloratis replendi, et hos in ligno tantum adfcendere 3) obfervaret. Tum Reichelius #) vafa fpiralia liquore colorato tantum imbuta efle primus vidit. Quem in finem aqua ligno Fernambuci infufa uti folebat Bonnetus, et qui eum in his experimentis‘ infitkendie fecuti funt; Comparetti s. vero atramentum commendat, et modum, quo. in intimas partes ‚penetrat liquor hicce, accurate deferibit 5). « Mitto varias Auctorum de vafıs fpiralıbus en ae 'non raro. obfervationibus fultas; tranfeo ad noviffimos accuratioresque Phytotomes. A Hedwigius 6) haec vafa, quae ductus vocat pneumato- chyliferos, com- poni e vafe recto, nullo liquore fed aöre repleto, circa quod fpirali ductw. aliud flectatur Yan füccum nutritium hauriens et ua er. fufcipiens, docet. 2 Curtius Sprengelius ?) negat adeffe canalem medium atriferum, Ba quoque liquores coloratos in vafa haecce penetrare, vas fpirale e fibra for mari adfırmat fpirae in modum contorta, et elaterum inftar, ad incrementum promovendum nec.ad fuccum nutritium hauriendum infervire. . Briffeau - Mirbel 8) quatuor ftatuit tuborum majorum genera, tubos fimplices, tubos porosos, tracheas fpurias et tracheas vers. Haselamma contextas effe fpirali, interdum quoque e duobus filis membrana ige düsr, cumque vehere. putat. je Bernhardi 9) ad vafa aquofa refert, quorum alia effe fibriformia, si trocheariformia, alia fcalariformia. Trotheariformia feu fpiralia filum_ con-. tinere fpirae in modum contortum et in eorum cavitate poftum, N Qui 2) Marcelli Malpighii Opera. Lond. 1686. T. 1. p. 8. 3) Recherches fur Y’ufage de feuilles. Gött. 1754. p- 23, 4) Diff. de vafis plantarum fpiralibus. Lipf. 1758. 7 5) Prodromo di fifica vegetabile. Padova 1791. p. 59. 6) De fibrae vegetabilis et animalis ortu. Lipf. 1790. p. 20. R 7) Anleitung zur Kenntnifs d. Gewächfe. Halle 1502. Th. T. p. 97 fe, Hs $8) L’Hiftoire naturelle des Plantes. Par. Yan X T. I: p. 61 feg. 9) Anleitung z. Kenntnifs d: Gewächle, Erfurv1803. T. I, p- 121, » ER... n "Qui haec cognofeere fludet vafa, utatur methodo a char. Comparetti uil- tata; imponat plaatae ramum atramento nigerrimo, non,nimis tenaci. Per „ diem faepe laete vegetant rami in liquore hocce acerbo et fafciculi lignofi optime tinguntur, ita ut ftrias nigerrimas facili ‚negotio per totum ramum perfequi liceat. Cum accuratius infpieis ejusmodi ftrias, invenies vafa fpiralia inprimis repleta effe atramente, rarifiime alia eodem colore imbuta organa. Semper idem fuit eventus, quamquam faepiffine repetitum fuerit, experi- mentum. Quam ob rem verifimile eft, vafa fpiralia effe vafa adducentia, quae oo autritium e terra aliisque corporibus fufcipiant. ; "Taleolum fectione fecundum longitudinem facta e ramo Amaranthi retro- - flexi exemtum, ubi ftria apparebat atramento tincta, et fat auctum '°) fig. I. delineavi. Animadvertes non omnia vafa fpiralia tincta effe, nec femper _totum vas repletum, fed ductus tantum transverlos. feu fpirales atramento imbutos litt. c. Saepe tamen totum vas repletum erat, at interrupte nec integra cavitate, uti apparet fig. 2., nee inferne tantum fed fuperne faepius, cum inferior et liquori propior pars vafis vacua permanferit. Maculas rigras in refolutis ductuum fpiris, ubi flexae erant, faepe deprehendi et delineavi fig. 2. Figuras, quamquam rudes videantur, fecundum naturam depictas. effe, fatebuntur obfervatores; nolui figurae elegantiam dare, quae non erat in objecto, uti factum videtur in figuris Mirbelii. ° His permotus,. perfuafum " mihi habeo, vas fpirale componi e ductu helicino intus aperto, quo in medium canalem deflui poffet liquor, ita ut cochleae feminae fimile evadat. Non raro duos ductus fpirales, unum eirca era contrario flexu tortos,, obfervavi. Ejusmodi vas fpirale fiftit Sprengel I. c. nn 16. et aderat in ta- leolo fig. r. litt. d. Dactus fpirales intus prominere, ut tabs intercipiant, cum ch Bernhardi putaverim, at vafe peculiari inclufos effe credere vetat fuperficies inaequalis fig. ı. litt. a., nec non facillima in laminam fpiralem refolutio. Numqguam deprebendi vas peculiare afriferum a ductibus- fpiralibus inclufum, cujus meminit Hedwigius; et debebat confpici, ubi gyri re[olyuntur, fig. 2. et Bel 2. Varias fubeunt mutationes vafa fpiralia, dum inveterantur. . Ductus fpirales intus prominentes hine inde interrumpuntur, oblitterantur, tandem plane evanefcunt et extrinfecus coaliti in canalem sectum. abeunt. OQuas 2 . muta- .10) In omnibus figuris delimeandis üfus Gh microfcopio PR Hofmannians, et lente virrea diametrum objecti 170e5 augente. 7 { v E x pn ee, 438 Lo = BR i 7 fi Tex Ba : y * mutationes in. line arborum optime cernere licet et delineavi’ fang. in fegınento, fecundum longitudinem rami Salicis albae facto. Juxta medullam, ri litt. a., integri funt ductus, verfus ligni medium, litt. b. interrupti apparent, dein, litt. c., nil nifi puncta {uperfunt, tandem ultra in ligno canales zei >= appreffos formant. Vafa ita mutata Mirbelius tubos porofos vocat trache que fpurias; quae veftigia dixi ductuum fpiralium, poros putat rimasque; nimi rexulari fita formaque deferibit et figuras proponit contra naturam, ut mi guidem videtur, depictas. Mihi Fe fitu quam maxime irregulari, 'ordine confufo, variaque forma fefe obtulerunt, nec pororum nec rimarum ee Si prae fe ferentes. Accedit, quod nunquam in plantis ramisque janioribus de- prehendantur, fed in ligno indurante; quod proximos faepe habeant ductus integros; tandem quod variam et intermediam faepe formam exhibeant inter tracheas et tubos porofos. Rem jam indicavit Hedwigius ır), kklsign ex- . pofuit Sprengelius. Bi Diu quaefivi, quaenam effet origo ftriarum transverfarum, “quas in hehe per microfcopium compofitum faepe videram. Non erant rad. contextus cellulofi ab axe trunci ad ambitum protenfi, quippe- qui fectione fecundum longitudinem facta declarari non poterant. Nec erant feries cellularum trans- verfae, quas in, medio ligno nunquam confpexi in lineam rectam ‚transver- faleın protenfas, fed alternantes. Tandem vidi in caule Phyfalidis ixocarpi Brot. effe vafa fpiralia inveterata abrupta et feparata. Fig. 4. litt. a. fıltit vas integrum cum alio oppofito fuperne abrupto, litt. b. vero vafa abrupta et fe- parata ftrias in d. et c. formantia, Haec ruptura fieri videtura nimio vafrrum * “vieinorum incremento, quae vafa inveterata et rigidiora fequi nequeunt. ° Huc quoque refero fingularem mutationem vaforum fpiralıum in radicibus prae- fertim obfervandam et fig. 5. litt. a. in fegmento longitudinali et fuperficiali lieni e radice Malvae crifpae delineatam. Hic vafa a nimio radicum inere- ınento flexa et tracta videntur, loco laefo contextu- cellulofo ‚confareinato, Ira quidem vafa fpiralia non folum in canales rectos, fed A in eontextum wi cellulofum abeunt. = Vafa fpiralia prope medullam integra funt, verfus Au biekehh oblitterata . fir. 3. Succus itaque nutritius in vafıs prope - medulldm inprimnis adfeendit, i 5 et medulla exterior litt. d. nullo modo effoeta eft, .fed materia virenti repleta et optime vegeta. - - a ı. ua Quomodo fuecus e vafıs fpiralibus in alia ua et cellulas effundatur, nefcio. Probabile eft idfieri in foliis aliisque partibus foliaceis, kg va piralia magna copia inter reliqua organa diftribuuntur. en). k : e i 7 $. 2. N 11) Species Mulfcor. frondofor, Lipf. 1901. p. 133. ya 2 \ is, rl 'D» sonrerrwioeliulofe Mais confpicuus et et jam dudum- bene notus contextus Eeflefas ; qui ab aliis quoque tela cellulofa et parenchyma vocatur.: Bene de hoc jam tractavit Neh. Grew "); vidit: corticem, magnam partem libri et ligni ex hoc cömponi, cellulas, quas bullas vocat, feparata formare organa nec unam in alteram patere, fibi relictas“fphaericas efle (1. ec. p.’160.) -et inftar fpongiae fuecum-haurire, qui per cellulas percoletur (p. er Malpighius transyerfas cellularum, quas utriculos appellat, in caule arborum feries bene deferipfit et organa effe concoctioni fucei dicata putavit '3). Pauca addita funt poft viros celeberrimos usque ad Sprengelium, qui plura organa natura confentiente ad contextum cellulofum retulit *#), _ Plerique pervias. efle sein: erednut ita ut liber üt fucci tranfıtus e cellula in celiulam. Contextus cellulofus aut laxus eft cellulis brevibus Net fig. 5. litt. c, aut frictus fig. 6. litt. a. (e caule Paniei.miliacei) olim inter fibras vafaque - relatus. . Inter utrumque forımas intermedias quam plurimas cernere licet' fig. 5. litt. b. Quaevis cellula organon fitit peculiare, nullo hiata nec poris confpicuis praeditum im vicina‘ organa patentibus. Obferves quaefo partes coloratas, petala, herbam rubram in Amaranthis, Euphorbia Lathyri etc. et videbis cellulas fucco rubro turgidas a vieinis optime feparatas, nec liquore mixto confufas; confpicies non raro cellulam rubro tinctam colore inter reli- quas virides. Suecus itaque non efluit e cellula, fed, uti Grewius bene ait, percolatur. - "Quos poros putat Mirbelius, equidem cum Sprengelio pro globulis habeo diaphanis et pro parte amylacea vegetabilium, nam hifce plane‘ reple- tas video cellulas tuberum in Iri, Orchide, Solano, radicum in Chelidonio, Plantagine e etce. Quam ob rem vix crediderim primordia effe cellularum , uüti vult Sprengelius, cum in radieibus adultis deprehenderim et nimis regularis fit cellularum fitus, quam ut e globulis allutis formetur. Sed de hac re e mil adfirmare aufim. HM > Membrana, qua feparatur cellüla a proxima, duplex videtur, faltenı in. cellulae aciebus et margine: Cum cellula fucco repletur, ob turgescentiam ejusdem et teneritatem -parietum non confpicitur membrana duplex, in, ficeis vero ftatim apparet. Epidermidem caulis vegetam in Antirrhino majori fig. 7; ” ‚Sit, 12) Mile. cur. D. 1, Ann, x. APP: p. 150; ee 13) Opera T.I. p. 13. 14) Anleit. zur Kenntnils d. Gewächfe, T. 1. p- 84 et 116 feg._ 3 Kk k r2 = u 7 ; —— i «2 22 ie Ba a rum etc. Nec ef Macs optica a margine parietis anferlor eco, u in cellulis fucci plenis non minus appateret ac in. exficcatis. Bi en $ 1“ le Ei Quadruplex eft cellularum fitus ad partis axem relätus, n nam alias. = femper eft idemque. 'Situs longitudinalis eonfpieitur fig. 7. ,axis cellularum " axi partis parallela ponitur; cellulae: feecundum longitudinem fpectatae A, - eadem ee ‚funt linea, fecundum na BRErBABt=, alier et htus lela; cellulae teilen latitudinem fpectatae ehe rm vectäd. Kehe longitudinem alternant. 'Rariffimus eft bie fitus, 'quem obfervavi in fuper: ficie radicis Malvae crifpae fig. 8. et rami adulti Saliecis albae. Tertius ef fitus obliquus ex his, quae dixi, facile intelligendus, in variis 'pericarpiis et | bracteis confpiciendus. , Quartus fuperficialis fig. 5. c. cum axis.cellulae axi partis normalis quidem eft, fimul vero fuperficiei oppofita, ita ut latus maxi- murm verlus fuperficiem en fit. Hic faepe locum habet, tam in caule 3 et radieibus quam praefertim in foliis, petalis, aliisque partibus planis,, A: . Sunt quoque ‚aliae cellulae in plantis praefertim aquaticis obviae, m A majores, oculis nudis confpicuae, quarum parietes iterum e contextu cellalofo componuntur. Hinc ad organa compofita, nec ad fimplicia,, de quibus nune fermo eft, referendae. Primus de his, quantum noverim, Mirbelius, qui lacunes vocat, fufius et accuratius egit 3). In Sparganii foliis, Typhae caule et fimilibus plantis facillime diftinguuntur, nec has lacunas dixerim, cum undique claufae non raro fucco rubro totae quantae repletae confpieiantur, Parietes non raro rumpuntur, quod eleganti fatis modo fieri obfervavi in fegmento transverfali caulis ‚Seirpi paluftris. In radice.Salicis albae cavitates. magnas, at membranis propriis non inelufas deprehendi, quas. potius- Iaaunas vocaverim, er De contexru fihrofe 1, a WE Celebrata funt apud Autores täm antiquos quam aovifßmos. vala feu fuccifera feu fibrofa, negata tamen a Sprengelio et Mirbelio et ad telam_ cellulofam relat.. Grewius 16) vafa fuccofa vocat eaque in Iymphaeduetus” et vafa lactea diftinguit; fibras dicit Malpighius he u} ERDE ia dr LEN as Y R 35).]. e. p- 73 = ga 16) Mile. < cur, c. p- 152 (eg. x \ ‚loias elle TEE 1ry.ek talesı depingat-fie. ©: 7.8. etc. Cellulis. aepiffine dita Odteguntur,, ut eäs, includere : ‚videantur. 18), quod quoque Ludwigii, 19) _ „aliorumgue Phytotomorum eftiopinio. ..Quid- Hedwigius de hifce, cenfuerit vafis, nen.facile dixerim. Cl. ee ee aquofa ABFRhR (le. p-,121.), ni fallor.,, vocat. ER = ER = - 2. Contextum fibrofum dico, ne in denominatione 'alieujus conjecturae mentio fiat, nam fimilitudinem,quaeiinter hunc'et fibras obtinet, nullus negare poterit. -Fig. 9: fiftit contextum fibrofum e cortice interiori Salicis albae. -Fibrae fin- . gulae, qualeın- litt. a. videmus;‘ evidentem :habent diametrum et fiftulofae ‚videntur, 'minus tamen ‚evidenter ac a Malpighio pipguntur, qui nimis fibi indulget (et eum feeuti funt plures Phytotomi) in delineandis objectis magis auctis:ac-apparere folent. ' Numquanı mihi contigit, quamguam faepiflime et anxie. 'quaefiverim , videre: fepta transverfa in ejusmodi fibra.. Caveas vero, ne celluias ineumbentes, ut ipfe olim’feei, pro inclufis. habeas. 'Quam ob rem üibras hafce e er - non elic compolitas perfuafum mihi habeo. Rete faepifime formant, non vera fiomoli,, uti perhibent Grewius et Malpighius, fed flexione produerum. Ita quidem in cortice arborum fig. 9. Aapparet? At manifeftain vidi araflomofia:in ligne radicis Malvae crifpae fig. 5. -“ _ Bee non in ejasdeım cortiee .interiore fig. y.- dein in cortice interiore :caulis ejusdemplantde abarumque Kırprum. © Vidi’quoque, aut evidenter videre eredidi harım anaftomofı fieri cellulas primum longas et anguftas, dein bre- vieres et ampias, quales fig. 5. et fig. 9. propofui. Quam ob rem ad inter- ftitia. cellularum. vafa haeece fummp jyre referenda effent. At in plantis her- baceis,; ‚nec non in varıis arboribus fibrae, juxta pofitae nullas intereipiunt areas, aut easdem minimäs, ut vix in ‚hifce duccus degere pofüt. Quod fi interftitia ceilularum econftituunt, fimul tamen alium in finem tanta copia. coacervatae videntur. Quin in permultis plantis in membranam continuam eonjunctze apparent. Non folum in eortice- interiori et ligno exteriori arbo- rum deprehenditur contextus hicce fibrofus, fed vafa fpiralia per onınes totius plantae partes comitatur et cum es in ae foliorum , in petala et a talia penetrat. BES, „Al \ "An vero vafa fint hae fibrae, nee ne, id Gekörksinare nequeo. "Liquorem coloratum intrare non vidi, fed ipfas interdum colore quodam confpicuas, Probabile igitur eft, valorum vice Ba Quodfi interftitia dicis cellularum, _Kkk Dr . quaero 5 i 17) Opr. T.L p. 3. r ei Brälighes 9pp. T.1. fig, ve 19) Inftit, Regni vegetab, $. 337. Moldenhauer |, c. p. 14.. Bu And NT ” — a42 N quaero, cur fibi absque: ‚eeltularum area 'appofitae rehetdre he BEN, 'prope vafa fpiralia totam percurrant' plantam. Ouodfi fibras dieis, nefeio 'quem'in finem fibrae intra partes molles nullibi affıxae- diftributae fint. c ‚dem crediderim effe vafa revehentia, quae fuecum e vafis fpiralibus- fufeipiunt, eamque ob caufam his ubique juncta confpieiuntur. . Haec mea eft conjeetur, \ ; ee fed meram effe conjecturam, lubenter fateor. _ REN FR | \ x MS An igitur. interflitia falteın in aciebus et margine eellularum' vafa {ant? ‚ An ex his in cellulas percolatur fuecus? : An:'e ramificatione regulari fitus cellularum regularis et alternans explicandus? An igitur guoque vafa re- vehentia Hedwigii *°) interftitia cellularum. funt, 'uti de ejusdem Autoris vafis lymphaticis optime probavit Sprengelius ?!) et hine virorum celeberri- morum -opiniones conciliandae ? Confirmat fententiam rete. interftitiorum eleganti-pictum colore, eum areae nullo colore infigeiantur, quale e. & in firigis Scolopendrii. vulgaris ar exhibitum ı cernere Base i a‘ 2 3 girl F De vafis PrOBELEN MER In variis:plantis fucci reperiuntur: colorati plerumque Haetei candoris, rarius flavi,. ruberrimi aut fufei. Vafa, quae hos vehunt, propria, ni fallor, primus dixit Hillius, eaque paullo accuratius, quam folitus erat, duferipf: ”), quamquam cum: vafıs fpiralibus confuderit. Sed duplieis: funt Berierian ea Alia gigantea fere cum reliquis comparata vafıs, ampliffiima: faltem , recta folitaria intra corticem et medullam aut regulari fita difpofita ‚aut Hrregulat riter difperfa deprehenduntur. Infignes funt duetus refiniferi feu balfamiferi in cortice Pinorum, minores lactiferi in Afclepiade tam in cortice, uam in. medulla reperiundi. Hüuc quoque refero vafa a Malpighio vifa in "medulla Sambuci Ebuli etc. *?), unde a Moldenhauero medullaria dicta nn en cula chyli dixerim ob infignem magnitudinem. * 4 vr ini Ü EN Alia.funt vafa multo minora, fibris contextus fibrofi fine. cr ® diametro triplo. majore et ultra, recta aut Nexuofa, ramis iS DAS € Mi 20) De fibrae vegetabilis ortu p. 23. £ a ©. a 7 21) Anleit. z. Kenntn. d. ee TI5R 119. Cfr. et Die, de e plantarım ei ‚dermide, aut. Krocker. Hal. 1800, $. 22) The conftruction of timber. Lond. 1770.. fol. p. 73. ? PR a 23) Opp.. T. 1. p; 16.17. fig. 30. 31. ° . ’ we er b 24) De vafıs plantar, p. 2g leg. am. er Fa Man, a; 'evidenter cönfpicuis. Deprehenduntur in eontextu fibrofo eörtieis. Succum ‚Iacteum fundunt in Euphorbiis, Savum‘in Chelidonio majori, in qua 'planta, praefertim cum parum exficeata fuerit et fuceus coagulatus,. optime obfer- . vantur. Vera funt vafa, nullo fepto transverfo diftincta nee ad contextum eellulofum referenda, fed mea quidem eonjectura ad contextum &brofum ejus- que vafa revehentia. e k ' r- ; ge 5- { Ey R De ifpoftrone general: organor um in Monocoryledonein, Dicosyle- =. doneis er Acoryledoneis. he ‚In eaule plurimarum plantarum annulus: confpieitur e eontextw fibrofo eompolitus, vafıs fpiralibus immixtis, guem lignofum dieimus. -@üod. hune eingit firatum, e contextu cellulofo. et fibrrofo formatum, cortex eft, quod ab hoc includitur e sontextu cellulofo compactum,, medulla dicitur.: Interiorem eortieis fratum librum vocant, exteriorem ligni alburnum. Im aliis-plantis caulis e eontextu cellulofo conftat, intra quem decurrunt fafeiculi feparati e contextu- ceHulofo: intermixtis vafıs fpiralibus formati, lignofi dicendi. Haec quoque eft conformatio foliorum et partium floris in plerisque plantis. Sunt tandem plantae, in quarum caule non folum annulum lignofum deprehendas, fed quoque fafeiculos lignofos intra medullam Super, ut Amaranthi fpecies- aliaeque. _ ” Ptiorem conformationem Dicotyledoneis, alteram Monocotyledoneis pro- priam putat vir celeberrimus atque plantarum indagator felicifimus Desfon- taines *5). Diftfinctionem utriusque ftructurae debemus viro acutiffimo, at cha- racteres, quibus uti folet, minime ferper comjuneti apparent, _ In Graminibus et Cyperoideis altera quidem obtinet conformatio,, in reliquis vero Monoco- tyledoneis priorem non raro obfervamus. Fi ig: ı1. fiftit portionem fegmenti transverfalis e caule Ornithogali rupeftris, ubi litt. a. cortex, litt. b. annulus € contextu fibrofo et litt. c. fafeiculi lienofi confpiciuntur. Habemus hie “ evidenter-corticem, annulum- lignofam et medullam, in 'genere, conforma- tionem,. qualis in Cucurbitaceis 26), i in ‚permultis Umbelliferis alüsque Dico- _ tyledoneis deprehenditur. - Non folum in Ornithogalo, fed quoque in Anthe- ricis,. in- Hemerocalli, aliisque Pmepaponei eandem obfervavi.. +: BR UckE3 7 Mi Radices 25) Memoires de P’Inkitut.. national. T. I. Sc. eh P- 478: 26) Cfr. Hedwig Fundam. Hif. nat, Mufcor. frondof, ET tabs 2: fig. 8. Re Radices Monocotzledonearum, ftrueturam oftendere;- ig DER IT a earundem, feu. potius Graminum invenimus,, autor eft ‚Mirbelius 27). "Errat KIA vir Se nam eadem seft ipfis firuetura,tac NEE Dicotyledonearum;. adeft in utrisque cortex, lignum in medio, ınedulla vix ulla. ‚Cave, ne caules fub terra. enatos.e. g. in ‚Tritico repente ‘pro. veris habeas radieibus Oimnes, quas noverim zadices in Monoeotyledoneis, ipäsguei Palmis; fbro: fae font. ? ST, Er Eft vero ingularis Are: modusäin permoltis Dicotyledoneis, quivix locum habet in ‚Monocotyledoneis. ‚Fig. 12. exhibet portionem ne transversalis e caule juniore Chenopodii viridis, fig. 13. eandem e caule adulto _ ejusdem plantae. Litt. a. cortex eft in utraque figura idem, litt. b. annuluse Fra contextu fibrofo,° qui'prolongationes litt. :c. exferit, ex eodem- contextu for- 'matas, allis vafıs fpiralibus immixtis, aliis in ejusdem. fine: conftitutis; medulla religuum fpatiuin‘ occupat. In’caule adulto fig. 'r3. prolongatio litt. c. longior latiorque evafit, medullamque 'ita compreflit, ut nonnifi radii angufti liteid. fuperfint. ‘Vides hie modum crefcendi plantarum dicotyledonearum verfus centrum directum, vides quoque prolongationum medullarium ortum. Non '.% solum medulla ita compreffa radios format, ‚fed quoque portiones contextus ; fibrofi in prolongationibus a fibris uöwilime accretis compreffae, uti 'apparıt in parte fegmenti transverfalis e ramo adulto Salicis albae fig, 14. BR. Ibidem videmus firata duo ligni litt. a. et litt. b. (ad litt. c. Ge at exacte congruere, radiosque ex uno in alterum fine interruptione tranfire. Diftinguitur firatum irterius, quod exteriori ımagis fit compactum faltem in - ambitu. ‚Stratum. fecundi anni autumno ejusdem anni demum dignofeitur, linea feparante vix confpicua, ‚quamvis multo ınajus fit ac primi anni ftratum, Quo magis adolefeit arbor,, eo magis confpicnae fiunt lineae feparantes. Ex. =. his patet, non folum ffratum exterius accrefcere, fed interiora quoque. frata Su augeri novis organis inter vetera enatis, eo modo, quo omne peragitur in- eremientum in corpore organico. Quam ob rem ftratum prioris anni a ftrato infequentis anni majori denfitate diftingui neceffe ef. Er. Medulla 'exterior femper viget ‚et faepe viret, 'quamquam in interiori pofta caulis parte a luce remota. Medulla haecce vigens increfecit, ‚ubi nodus_ 2 eft in caule et gemma explicatur, vafa fpiralia ad latus propellit, et in Bine penetrat, uti videre licet in fegmento longitudinali e nodo Salicis albae fig. 15.5 quisgund dicat Medicus 23), daR transverfo inter ramum et truncum at E EA a ip a NCHe 27) L’Hift. nat. T. 1. p. 245. | ri, - 28) Act. Acad. Palatin. phyl. Vol, 6. Mannh. 1790. Ei 43. er Ufer Bot. t Mer Be falc. x. p. TOLL, je - 18 - sofa medulla eönflituto deceptus. Hine medullae fua conftat Ma . dullam vigentem cum intermixtis fafeiculis lignofs, ‚quibus vafa fpiralıa integra font, ‚utpote augen, maximi momenti in plantis Hillius non male coronam vocat. » Caret medulla in iadisihus et Die optimus ee eft character. a viro- celeberrimo et acutiffimo Cafim. Medicus primum repertus 9). Tandem pene- trat quidem medulla in radicem et: fubito attenuata longe extenditur 30), fed hac ipfa nota a caule diftinguitur, cujus medulla verfus terminos tam caulis et ramorum cum ligno comparata augetur, cum in radicibus verfus terminum diminuatur et furtiva quafi intra Jigni firata fefe infinuet, nec ad apicem usque: penetret. A Ef pars in variis plantis a radice hen! quod habeat medullam uberri- mam, a caule, quod fit firucturae magis confufae; caudicem vocaverim. Oritur e petiolis foliorum feu fafciculis lignofis ad petiolos tendentibus ut in Palmis, de quo eximie tractavit Desfontaines, oritur quoque e bafıbus gem- marum, utin Iri, Rhodiola, Convallaria, Filicibus etc. Ex origine modo in- dicata patet, cur prius in eraflitiem ac in longitudinem crefcat, et hac aucta illa parum augeatur. Diftinguitur hac nota a caule rare, qui tenuis‘ emergit et, dum elongatur, fenfim incraffatur, uti cernere licet in Ds milia- P IV. Sim : | INA, . Similitudines quaedam inter regaum animale et vegetabile de ae in generatione intercedentes ; auctore D. Joh. Jac Bernhardi Cum. ‚organismus An perfectus non melius quam e perfectiori intelligatur, quid magis ad tenebras, quibus cognitio plantarum phyfiologica operitur, - diffipandas, quam rationes fimiles, quae inter illas et animalia intercedunt, prodeffe poflit, fane me fugit. Ut etiam ferutatores naturae plures, kenites transgrefüi fint, et analogiae ope anımal perfectum i in plantis confpexerint,. non modus ferutandi ipfe, fed prava’ ejus adhibitio in culpa verfaretur. en vero, de qua regnum utrumque magis congruat, nifi gene- rationis, nullam invenies. Nec ‚defuerunt viri, qui fimilitudines in generandi modo locum habentes fingulas enumerare 'ftuderent, quas non TR in animo et hic repetere, fed potius facta quaedam recentiora illis Bee Calorem animalium innatum tempore coitus inprimis in "genitalibus ipfis auctum effe, et rebus venereis peractis, flatum oppofitum, imminutionem ca- loris, eonfegui, nemo ignorat. Itaque cum phaenomenon regno alteri adeo - eommune fit, (vix esim dubitandum, et genitalia animalium fanguinis frigidio- ris et exfanguium hoc teınpore incalefcere,) alterum jam dudum difquifitio- nem de hac re meruiffet. Verum’ nullesdiin ejus rationem habuit, et forte etiam me aufugiffet,, nifi obfervatio Cl. ‚Desfontaines attentionem excitaflet. Hic enim in florae Atlanticae parte fecunda memoriae prodidit: Spadicem Art ınaculati aliarumque 'hujus generis fpecierum tempore foecundationis inca- lefeere, quod alii confirmarunt ‘). . Re ulteriori indagatione digna vifa, ipfe diverfis temporibus partes Ari maculati fructificantes obfervavi atque reperi, jam aliquot dies ante nuptias calorem non folum fpadieis, fed etiam anthera- | zum augeri, ut tactu calıdae, nec, quemadmodum partes plantarum ceterae, frigi- X) Le botanifte cultivateur par Dumont - Courfet. y: Lil frigidiufeulae fi nr Calor .usque ad antherarum dehifeentiam , ‚ni fallor; in- crefcit, -his vero apertis nuptiisque celebratis, ficuti partes reliquae et fpadix et antherae tactu frigidae. funt, adeo ut contrectata fpadice jam. - poffis, utrum antherae in fpathae fundo elanfae, an apertae fint.. IeER Solum Ari genus ita fe habere, eo minus cum veritate convenire vifam, ; quo magis praeter fpadieem et antherae ante nuptias incalefcebant. Dillico-fu- fpicatus ,‚ plantas omnes in generatione de eo convenire, ut-et partium De \ ad illaın extra omnem dubitationem ponendam nos ‚praehiberet., antheras plan- tarum permultarum digitis tentavi; majorum omnium nec minus minorum, fi plures approximatae faciem amplam praeberent, calor u dehifcentiam auctus mihi vifus el... ° S er e RR a. RE En non folum regno animali, verum vegetabili quoque aeffum venereum proprium! Eo minus hoc dubitemus, quo verifimilius fit, in utriusque'nuptüs _ gradum irritationis fummum et poft earum celebrationem imminutum adefle, Nonne hoc probent genitalia plantarum, illo ftatu vel irritamenta externa fentientia et poft pollinis dimiffionem torpentia?. nonne folia Dionacae Mufei- > pulae, poftperactam anthefin minus irritabilia facta? Quare et papilio et planta Eu annua morti haud ultra fpatium anni refifterent, nifi irritationem vehemen- tifimam tempore coitus paterentur, debilitasque infequens fumma ullo irrita- mento curända effet? Hinc interdum vere vix ingreffo papiliones jam volitan- tes confpiciuntur, qui autumno praeterlapfo coire non poterant; hine plantae annuae hyeme agree funt, quae aehale a Noribus a bantur. - er, Obfervatio alia ante breve tempus facta , quae mihi nondum recte- con- fiderata effe videtur, eft modus, quo camfora in.vegetabilia agit. Barton), qui primus de eo experimenta inkituit, . ramum Liriodendri tulipiferi L, _ fiorem foliaque duo ferentem, in uncias octo aquae, cum ferupulo camforae tritae, immerfit. Ramus, qui cum alıis ejusdem arboris in olla, aqua‘ pura repleta, antea aflervatus fuerat, per aliquod tempus vivacifiime increvit, dum 5 religui, aquae purae immerfi, vigoris aliquid perdiderunt. Illius corolla ad & eradum invifum explanata eß, ftamina a piftillo remota funt, et foperficies a corollae interior evidenter trdafiravit. ‚In hoc vigoris "gradu ramus per biduum manfit, deinde marcefcere incepit, folia exficcata funt, et. florem deciderunt. Flores et folia ramorum aquae purae immerforum haud E de \. si P 2): Extr. ex Philof. Transaet. foe. Philadelph. Vol. IV. in Annal. de Chimie, T. XXHI. p: 63. per Ader — Trommsdorff Journ. de Pharmacie, 5. B. 2. St. p. 262.je er in Verkündiger et Tafchenbuch £. Natur - u. Gartenfreunde 1799 , 1 \ > — Bee . dimidium temporis viguerunt.: Idem alius experimenti mentionem facit. Cau- lem Ireos, ultra diem in vafe aqua repleto confervatum, eujus flos marcefcere " coeperat, in vafe ümili, cui camforze grana aliquot immiffa erant, pofuit.. Flos brevi reftauratus modo-poft aliquot boras iterum periüit. Cl. Willdenow 3) eadem in ramo.Silenes pendulae, cujus flores jam convoluti erant, expertus eft. - Poft horam petala denuo expanfa ceu in floribus modo apertis invenit. Ego die 16 Octobris ramulum Cheiranthi annui L. cum fleribus duobus rubris et totidem foliis in aquam camforatam et tres.ejusdem fpeciei in puram im- - mifi, quorum alteri unus, alteri tres, tertiogue quingue flores erant. Sub finem diei tertii jam inferiores flores duo rami triflori et quinqueflori marce- fcere coeperunt. Tum prıorem in aquam camforatam immerfi, qui nondum die praeterito vigorem florum fere priftinum aequifivit, atque modo die 21 Oct. iterum languoris veftigia oftendit, ubi flores inferiores duo rami quingueflori toti mareidi facti erant, adeoque flos- junior rami uniflori magis languebat. Rami biflori, ftatim in aguam camforatam pofiti, flos inferior modo die 22 Oct. in’ marcorem ineidit. Quod vero vires camforae extra omnem dubitationis. aleam ponit, ramo et unifloro et bifloro flos inapertus fuit, eujus corolla cali- cem linea fuperavit; die 23 Oct. illius aquae purae immerfi, adhuc eadem magnitudine albaque, hujus contra ultra tres lineas e calice egreffa coloreque rubro induta fuit #). Eadem fere in floribus Campanulae pyramidalis expertus fam. Die ı6 Oct. flores hujus fpeciei tres cum pedunculis decerpfi. Primi, ante tres dies aperti, antherarum duae nondum diffiluerant, fecundus aetate proyectior et tertivs lobos verfus jam fenio confectus erat. Hujus, ftatim in agquam camforatam immifhi, lobi vixac ne vix quidem vigoris aliquid recupe- rarunt. Secundi, aetate medii, in aquam puram immerfi corolla jam tertio die paululam languuit, ateodem in camforatam impofita, eaque denuo vigorem adepta, in hoc ad diem 20 Octobr. permanfit, ubi cum multo. juniori, in aqua pura adhuc aflervata marcefcere quidem coepit, ita tamen, ut hujus lobi die fequenti languidiores effent, quam'illiin aqua camforata detentae. _ Probant haec experimenta fatis, quod et nullusdum negavit, camforam plantis irritamegto valido effe. Hoc vero maxime attentione dignum, et hucus- gue praetervifum mihi videtur, partibus praeprimis floris i. e. genitalibus plantarum hujus irritamenti capiendi facultatem effe. Certo aliud, quod par- tes florales adeo excitet, ut corollae marcidae vitam denuo impertiri pofhit, prorfus me fugit. * , ; | k TIii27 es 3) Ej. Grundrifs der Kräuterkunde, 3. Aufl. p, 368. 4) Cave ne camferam cum Spiritus vini guttulis aliquot conteras , 'nifi effectum com- trarium habere velis. BIT - 10. ‚Si animalia de hac re plantis conferamus, contrarium allis. PO > bu Medici veteres, et inter illos Fridericus Hofmann, Tralles, er frigerantibus inferuerunt, et ejus vis ad facultatem ineundi debi litandam vulgo ee nota ef. At Camfora non folum corpus animalium univerfurm,verum ınpri- < mis etiam genitalia-excitare pollet. Conftat viros, qui ad libidinemt fappri- mendam ea ufi fint,' de ejus inerementis queftos effe, eandemque vim in cane catulliente probarit $). Cur vero illi vis contraria tributa fit, ex eo profectum effe videtur, quod in imbecillitate virili, ex immodica veneris exereitatione o% 3 orta, prae ceteris remediis libidinem, tune 2 debilitate nalcentem; N Interea non omnino illis contradicamus, qui. .nec .omnes Hominen,. nee omnia animalia eodem modo camfora affici perhibeant, nec. enim vegetabilia Br omnia ejus vires pariter fentiunt 6). Die 16 Octobr. ramulos tres. -Teuerii ' Mari in aqua pura, quartum in-camforata pofui; «die 20 Oct. hujus flores mar- - eidi, illorum laetifimi fuerunt. Eodem die ramulum ex tribus in aquam camforatam immerfi et diebus tribus ‚interjectis ejus flores in languorem inci- derunt. ‘Sic etiam flores ramuli alterius, in aqua pura refervati, .die 22 0ct. in camforatam immiffi, poft idem intervallum marcore confecti funt. la a: muli, in aqua pura detenti, modo 30 Octobr. languuerunt. sr. S 77. la Cum igitur camfora .genitalia et animalium et vegetabilium irritet, . abs re mihi effe videbatur tentare, num calor antherarum in anthefi 'adhüe ea augeretur. Itaque autumno anni praeterlapfi (1802) terram ollae cujusdam cum camforae drachma una, alius cum drachmis ejus duabus commifeui et tertiae immixtam reliqui. Cuique plantam Ari maculati, quoniam in ejus fpa- dice caloris auctio maxime perfpicua eff, immifi camforaeque admixtionem vere repetii. Cum vero nulla earum Bosnierit, effectuum narrationem. ad aliud differre tempus cogor. a Tertiam, analogiam, de qua difquifitiones recentiores Jucem acc bic adducturus fum, feilicet fimilitudinem, quae inter fpermatis animalis et - vegetabilis partes conftitutivas intercedit. Utriusque elementa “veteribus” non {olum minus cognita fuerunt, fed perfalfam de illis opinionein ‚habuerunt, ex E: goa nihilominus alia phaenomena explicare ftuduerunt. Olim materie ani- malium foecundans ceu latex confiderabatur mucilaginofus, cujus partes foli- diores ab concrementa calcärea, in ductibus deferentibus faepe reperta, © terra hujus generis formatas efie Enabahtur, Inter phytologos RE de gab, i On EDAERS Era $) Murray apparatus medicamin, T. IV. 6) Sie nitri quoque effectus in plantis diverfis diverf fans. u = I - Materia ante'breve tempus diferepabant. ' \ Veteres, feuti Jafıeu, Dihamel, von . Gleichen, vix definitam de ea fententiam promulgarunt; i gdoniam. vero ex fper- matoeyftidiis efluxa cum aqua non mifcebatur, oleofae eam naturae effe con- jecerunt, nec tamen negarunt, partes et mucilaginofas et refinofas illi ineffe, atque ex odore, combuttibilitate et deftillatione ejus ficca e fulphure et falibus confatam effe coneluferunt 7). Nimirum magis compofitionis mechanicae e glebulis minutifimis in ejus maffa natantibus, quam chemicae rationem ha- buerant, Quibus et adnumeretur Bonner 8), quamvis hic, Gleditfchii experi-- mentis nifus, de natura ejus oleofa convictus effet. Etenim cum Gleditfsh _pollen cum mercurio contriverat, colorem’amifit et cum illo fubftantiam cerae ‚fimilem formavit, qua chartae injecta tenuiffimae ex ejus poris humor inftar olei papaverei et 3% Praeterea Bonnetum in fententia confirmavit cera, quam apes ex eo praeparant, ideoque et nuper Cl. Sprengel *°) materiam ipermatocyftidiis contentam a vera cera eo tantum diverfam effe, quod illi admixtio humoris cujusdam animalis defieiat, fufpicatus, e pirtibus octo prin- _ eipii carbonei et duabus hydrogener compofitam effe“perhibuit, et ad ejus _ ortum eo melius explicandum oxygeneum cambii vegetabilium partim tranfpi- _ ratione foliorum viridium, partim excretione nectaris eliminari contendit. Alii putarunt, meinbrinam, fpermatocyftidiorum folam exteriorem e fubftan- tia vifeida confectam effe , guamobrem ılla ubique adherefcere et inter fe con- glutinari folerent, hinc veritati etiam propius accedere, hanc fubftantiam ab . apibus in ceram mutari "N Omnes hae conjecturae inprimis opinione Kölreu. teri '?) nituntur, qui primus fperma vegetabile minime ex pölline vi erumpere, . fed potius ftatu maturo ut oleum fubtile ex aperturis fuperficiei fperinatocy- ftidiorum minutiffimis emanare, immaturum vero cerae fimile effe, atque tunc nn Lilz fub 7, Duhamel Phyf. des arbres L, IL. C. 1. Art. Y. 4 V. Gleihen mierofe. Unterf. a p- 31. 8) Idees fur la foecondation des eg in Rozier Journ. de phyfig. 9) Huc pertinent et Schrankiitobfervationes (Grundrifs einer Naturgefch. d. Pflanz, - P- 246.), qui fpermatoeyftidiis chartae tenuiflimae impofitis maculam oleaceam re- lingui vidit, Fourcray autem, pollen Phoenicis dactyliferae chartae duplici invo- lutum accipiens, in qua ultra annum forte affervatum fuiffer, maculae oleaceae nullam mentionem farit, 10) Anleitung-z. Kenntnifs der Gewächle, Erfter Theil. p. 237. II) Conf. v. Gleichen 1. e. P- 29. 12) Vorläufige Nachr, v. einigen d. Gefchl. d. PA. betreff. Verfuchen. p-7. ar dire Fortfetzung p. 155. Ejd. fententiae funt: Gaerzner (de fruct. et a pl. introd. p- -)s Medicus (kritifche Bemerk. I. p. 3.), Borkhaufen (bot. Wörterb. orftbor, 2 Er ee fub aqua faepe vi ejaculari putavit. Cui inprimis Hedioigius” En a a laginofam fpermatique animali afpectu fimillimam effe oppofuit. Mine huic affentitar, mucilaginem vero quantitatem olei inagnaın continere ırb: eoque modo utramque fententiam conjungere ftudet. Hsud mihi prömeiee eft, hiftoriam opinionum de.materiae hujus natüra’completam fcribere, itaque ad analyfın fperinatis et. animalis et vegetabilis chemicam recentiorum MranenIn Iran Ex fententia, Vauquelini 15) fperma virile hominis e partibus 900 aquas, 60 muci, 10 natri et 30 calcis phosphoriei conftat. Sperma. autem BE dactyliferae L. fecundum Foureroy et Vauquelin '°) e copia magna acıdi ar e calce et magnefia phosphoricis, e gelatina quadam,,, materiaque glutini vel principio albuıninofo Gmili eompofitum eft., Praeeipua igitur differentia inter utraınque fubftantiam .eo redit, ut in illa alcalı, in hac aciduım ftaru libero inveniatur, quod eo minus admırandum, quo frequentius diferimen id inter fuccos animalium et vegetabilium reperiatur !7). Ideirco fperma vegetabile‘ nec mucilagini, nee oleo et cerae comparandum eft. Si igitur Cl. Sprengel et cum eo cenfor in ephemeridibus litterarum publicis, quae Jenae eduntur, x me 0 > SIE I HR: r N illud, quia oxygeneum foliis et praecipue nectaraden\is elimineretur, ex "als. ftaminibus quam principio carboneo et hydrogeneo confiftere nequire affırımat, contra fe habere experientia docemur. Faciamus enim, fecretione nectaris _ fperma elaborari, potius bydrogeneum et carboneum quam oxygeneum fecerni neceffe erit, cum nectar fine RUE minorem hujus quantitatem, quam fperma contineat. 3, Objiei quidem pofüit, ex ae fpermatis corporum duorum viventium, hominis et Phoenicis dactyliferae‘, ‚ceterorum omnium eandem rationem. effe pracpropere colligi. At fi corpora duo vel diverfiflima eo conveniant, quid propius veritati accedat, quam illis fimiliora minus adhue inter fe diftare, _ Si quis vero contra dixerit, modum, quo apes fubftantiam in ceram ela- borent, multo minus tunc intelfie, serte mutationes, quae Re chemico- animali eficiantur, minus exiftimaret. 13) Sammlung feiner Abhandl. 2sBdch. p. 111. er 14) |. c. p. 402.. Si autor hie arbitratur, phytologos plurimos kiakfahn (ermaten a silenbe naturae putaffe, in ejus partes tranfire nequeo, en rm Fu 15) Annales de Chim. T. IX, V. Crells chem. Annalen IR B. 2. x Ei ee 16) Annales du Mufeum d’hift. nat» T. I. p.47. - TR " . Majori $ 17) Interea‘ Jordan in femine humano natrum nullum, fed' aquam, prineipiam albu- minofum, gelatinam, caleem‘phosphoricam er auram feminalem reperit. v.Crells _ “chem. Annalen ıgo1. Bd. I..p. 461. Oderem pollinis plantarum pinefumg al. fpermatis humani fimilem effe, jam cognitumefl. Ä „ee Majori jure opponi poffet, humorem oleofum polline köntentum ‚Gleditfehii et Schrankü experimentis jam probari. A ‚At nondum conftat, utrum materia efluxa afpectum folum olei, an veram ejus naturam hohnerit: deinde utrum e fpermate ipfo, . ane fpermatocyfidiorum fuperficie.originem duxerit, quod, ut fapra memini, veteres jam fufpicati fant. Denique annon, quo il verifi- milius, fperma vegetabilium fecundum fpeciem et maturitatis gradum, imo ftationem et aetatem plantae paululum- diferepet, Tantum dixifie fufhciat ipfi ‚de hac re se inftituturo, Be = > v-199: L 2:3 con co Io 8, ‘nova Species, deferipta F Et F | BE RRREN Furly LER r . L Keen. Transaet. VolN: p: 3) Pa i Va caulibus Bei; foliis kaecl lanceolatis Ripalitque lanceolato - linea- ribus integerrimis: 2 - Habitat in uliginofis Ameriese Sopräitfiönitie DR a, a RR Radix fibrofa, ramofa, alba, perennis. Canlis herbaceus, erectus, fexuofas, fulcato - angulofus, funplex, hifpidus, pecalis et ultra, 7 Folia alterna, Jato -lanceolata,, ee integerrima, rugofa, ciliata, dilnte vırentia; variant faepe- argute dentata aut lacera., ° . .; os jur 5 BASE AUDI. A Petiolus brevifimus, femiteres. - : | Stipulae quatuor; duae majores, duae ‚minores:: lineari- lanceolatae, arenatae, integrae, ciliatae, Pedunculi duo, minimi, ex axillis foliorum : unus ferens dofehn abortiyum. Bracteae duae, minimae, lineares, obtufae, a Flores Flores parvi, dilute- des plantae eoncolores. a I ee Calyx: Perianthium pentaphylium, concavum, hamofum, BEP ER, Corolla: Petala quinque viridia: duo füperiora minima, linearia, recurva, 'inteprax 7 Ra duo lareralia linearia, dentata, recurva: RR infmum biparfitum. & # a Calcar breviffimum, ‘obtufum. ERER a I Stamina quinque, fubulata, brevifim. CE ER Antherae viridi- purpureae, bafi bifidae, N RR OR Pifillum breve. Stigma.non urceolatum, fed. hamofum, perforatum, au longius. .. - » Yun anthera. “ ) “ A, - Obfervariomen Culta rarifime floret. Inhorto meo jamper annos plus quatuordeeim es ex- Ar ftitit: at cum faepius ex America repetita effet, bis fflummodo, primum dun- taxat anno, hoc tanto temporis fpatio floruit. Nufquam alias virefcentem nifi . in Horto Regio Kewenfi vidi. Specimen fieeum inde decerptum in Herbario egregio Dom. Jof. Banks, Bart. exftat, fed nondum in aliguo (quod feiam)' de hac re feriptore haec fpecies notata ‚ef: nec pro certo habeo, quod vere fit Viola, forfan cum multis aliis fab novo genere melius diftinguenda. Be Cum omne hoc genus (Violarum) femper magno ftudio RUE = fpecies haud minus fexaginta notavi: et cum per otium lieebit, libenter genus, _ nunc plurimis mendis laborans, expedire conabor. Dass masae obfervatio- nes fpeciminis loco hic afferam. \ ia Vıora lanceolata Gmelin ex Siberia deferipta non eft eadem quam fab- eodem nomine Kalm ex Canada propofuit. Haec foliis peranguftis lanceo- latis nitidis,; radice fibrofa, ftolonifera: illa foliis ovato- re BuhaisPBr R tibus, radice fufiformi, acanlis. as ln Be VIoLa grandiflora hortorum non eft eadem, quae VıoLA grandiflarleikike % naei, fed omnino fpecies nova, cui VıoLaE Pal i ‚gölben‘ Zar en „ua Pallafio primo in Siberia inyentae REST N VE Br: Eallicoceca Ipecacuarha deferipea ER Felice. Avellar Brotero, t: Botanices in Univerfitate Coimbrica Profeflore etc. ER En Sailsehlente: faffruticofo, farmentofo; foliis ovato- ihlenfaer inferne fubpubefcentibus ; capitulo terminali, pedunculato ; involucro tetraphyllo, foliolis fubeordatis; corollis quinquefidis. Tapogomeae fpecierum congener. D. De la Marck Dluftr. gen. Dies. bor. ; Ipecacuanha fufca. Pif. Bras. p. 101. Il. Margr. Br. p. 17. ) Brafilienübus aliis Ipecacuanba ;. aliis Poaia de Mauso, in auftralioribus Brafiliae lacis; .Cipö aliis, uti etiam ‚Portugallenfibus. - - en Pharm, Ipecacuanhae fufcae f. brunae Radix, aut Radix Braßlienfs f. antidyfenterica Yr - Radix perennis, fimplex aut fubramofa, fubteres, ‚faepius perpendicularis, raro leviter obliqua; duas, tres, quatuorve uncias et ultra longa; fuperne gra-. eilior, erafitudine et fimilitudine caulis, faepius hie illicve brevibus radiculis infirdeta. guarum una alterave interdum craflefcit; inferne duas tresve lineas: ‚crafla, vage fexa, extus fufca, {ubannnlata, annulis prominentibus,. inaequa=: libus, fubrugofis: Sapore acri, amaro, odore yix ullo, nifi herbaceo. Dum ficca, cortex crafla, dura, fragilis, extus bruna, intus An gummofo- refinofa, filo percurfa lignofo, aequali, alba, fere infipido, mucilagineo, a quo facile in plures annulos filfa contiguos et inaequales, fiffuris laevibus, feparatur: Sapore. primum farinaceo, poftea {ubamaro, fubacri, et femper minus acri quam in ftatu viridi, feu vivo: odore vix ullo, fed cum mortario eontanditur, tenuis ejus pulvis fabnaufeofo nares ‚odore afhıcit et usque ad fternutamentum ftimulat. Canlis fuffruticofus, ex procumbenti erectus, ad bafin, qua procumbit, in- terdum repens, teres, craflitudine pennae gallinaeeae, quinque ad novem uncias altus, inferne glaber, efoliatus, fufceus, nodofus (ubi a foliorum cafu cieatrices), internodiis furfum verfus apicem indıes decrefcentibus, ibique. villofus ;: viridis, foliatus, in primis plantae annis fimplicifimus aut fimplex, poftea Tarınentofus, farmentis perpaueis efoliatis, fubtortuofis, procumbentibus, plus minusve do- _ drantalibus ,- nodofis, ad nodos vage radicantibus, ibique unum alterumve no- vum caulem, a primo aut alio femipedem et ultra diffitum, producentibus. | Mmm Folia Er nen Folia inferiora caduea, ira uf irplantae: florescentia 4,6, “aeg fol; rare. plura, ad apicem caulis perhftant: oppofita, patentia, ovato-lanceolata, nonnulla interdum fere obovara, tres ad quaruor uncias longa, unam ad duas fere lata, inregerrima: faperne faturate viridia, punctis fcabriufeulis afperfa, ‚glabra, raro vage fubpubelcentia: fubeı ex viridi- albida, fubpubelcentia, cofta parum elevata, venis lateralibus alternis, fubpa rallelis, ad apicem curvatis: Batiolus folii lamina aaa, 2 3- ve lineas Ionen Bi eulatus, fubyillofus. ;; r 55 Stipulae geminae, laterifoliae, apprefiae, feier, ae Baden partito- - Smbriatae, . Jacinulis fubulatis, petiolis leviter aduatae, ällorum longitudine aut vix longiores, cum spfis caulem fubvaginantes, marcefcentes. Flores aggregati in capitulum folitarium, fubans - > L ä- er ET Ei isch Y H dene 2% —_ a-% F - e . Leopola Tr ikitnick” s Be von Pilzen, und Thelaurus h „botanieus. _ 4 ; M; fehtenet Kurse von Zeit, Kenntniffen und Geld, ‚und mit einer fehr. lobens- _ werthen Behartlichkeit fährt Herr Leopold "Trattinik in Wien N feine in Wachs pouffier- teu Schwämme dem Wiflenfchaft - und Kunfliebenden Publikum mitzurkeilen. ‚Bereits find 4 Lieferungen davon fertig. Die drey let tern (ich darf die erfte als bekannt vor- ausfetzen) find folgenden Inhalts: No. 7. AGARICUS (Gymnopus) auftriacus Trarı. (eine Mittheilung von Sr. königlichen. Hoheit dem Erzherzog Anton), $. Ag. (Pleuro- pus) falignus_ Pers. 9. BOLETUS "scutiformis Trart, Liber von des Erzherz, Ant. königl. ae ı10.. Se MA verfiolor. Trats. . MORCHELLA con- sinua Trarr. 12. MORCHE LLA Yard Pers. , 13. AGarıc - ‚(Pratella) vindobor- nenfis un (eine Br Entdeckung, die Hr. Tr, mitten in der Hauptftadt ‚gemacht hat.) '14. AGcarıcus <£ Re, candicinus. 15. MERULIU, S cantharellus. 16. Bo- LE A Einnamomeus aeg. 17. BoLerus Iuridus Pers. 18. PHALLUS impudicus. 19. AGARICUS RR ben Trarı. 20. ‚AGARICUS (Caetiflunus) pellidus . Pers. 21. AGARICUS RE wirescens Pers. 22. Ac. (Omphalia) epiplyllus Pers. mitgerheilt von D. Hof. 23., Bi TUs (Fiftulina) Ba, Pers. . 24 Hzpnum, repandum. | "Wer die en Eilfering‘t fah, wird gewils "die Wahrheit und Gehänheit’der nied- lichen "Nachbildüngen bewundert. haben, Der. Naturfor(cher finder. darin etwas, was kein Kupfer fo treu, fo anfehaulich darzuftellen | vermag, 'er kann fein Kabinett mit täu- [chenden Formen natürlicher Körper bereichern, ‚die font gröfstentheils weder getrock- net, noch fonft auf irgend eine “andere Weife zubereitet. aufbehalten werden können; -und der Künftler mufs eingeftehn, dafs hier die ceroplaftilche Kunft auf einen Grad von Höhe und Volikommenheit er[cheine, ‚wie man fie bis dahin ‚noch felten fah. Die neuen Lieferungen nun geben nicht nur den erften an Schönheit nichts nach, , fondern übertreffen fie noch,. wo möglich an Schärfe .d der, ‚Umriffe und ‚zarter, Behandlung, und man muls es den Knien zur hre nachla Iagen, dafs fie unter des wakern Trattiniks Leitung (denn diefer fammelt nicht blofs uı nd belchreibt die Schwämme, fondern_ er läfst auch die Künftler unter feiner Foesielen "Aufficht arbeiten, und corrigiert jedes einzelne Srück,) fich wacker beftreben, ihre Arbeit flets vollkommener und fehlerfreyer zu mächen. Wenn je. ein vaterländifches. Interneh men. fich dazu eignete ‚von vorneh- en und wöhltiabenden Freunden, es long un IN ürzlichen. durch Ankauf unter kürzt 1% ı werden, fo ift es gewils diefes, a, s dabin keine andere Nation etwas ähnliches aufzuweilen hat, man auch, felten. alle de zum Gelingen einer lo fchweren Aufgabe fo glicklich bey einander, ‚vereinigt, finden ' wird, wie Ber Herın Trattinik und u 3 zn Mmm 2 wie‘ - 8 0 —- AR Wie.grofs und. behartlich.der-edle.Eifer-des: fleifsigen-und-gelehrten H. Trattinik’s für fein Lieblingsftudium, die Botanik, fey, davon giebt er einen neuen Beweils durch das fo eben erfchienene erfie Heft [eines Thefaurus betanicus, eines Werkes, das nicht nur gediegene Kenntniffe vorausferzt, fondern, deflen- Herausgabe beynahe unmöglich wär, ahne dafs vorher mehrere taufend Gulden darauf verwendet worden feyen. Und wie viele Botaniker, felbft unter den Vermöglichen, giebt es wohl, die-ein folches Ur - ee { Opfer nicht zurückfchrecken würde? ‚Möge ‚es,dem. biedern Maine zehnfach erfetzt er en werden! Mit Vermeidung jener luxuriofen, den weniger bemittelten Botaniker ruin» renden Pracht, die die Werke eines .Ventenat,. Decandolle, Smith, und andere aus- - zeichnet, will H. Tr: durch feinen Thefaurus ein Werk liefern, dafs zugleich der Botanik Vortheile bringe,. und der vaterländifchen. Kunft Ehre, mache. - Seine Abbil- dungen find durchgängig wenigftens eben fo gut als die beflen im-Bande von Holm- fkiold’s beata ruris otia. Alles wird unter den Augen des Verfaflers gearbeitet, der oft eine Tafel.drey und viermal mahlen läfst, ehe er Gebrauch davon macht. Er felbft entwirft, befonders bey den Schwämmen, die Zeichnung, ‚und die Ausfchattirung der Originalgemälde if. von einem Punkt zum andern bey, den meiften Platten die Frucht. feiner Angabe, worunter fich z. R. in der dritten Lieferung [eine Profea grandiceps vorzüglich auszeichnen wird. Herr Tr. belitzt einen. chatz von mehrern hundert 3 % Tr x 4 4 # > 7 r » vortreflichen Originalgemälden und vielen bereits geftochenen Tafeln. a tige Beyträge von Gelehrten und Reifenden, fordert auch andere dazu auf, und welcher ' Freund der Kräuterkunde, der dazu in der Lage ift, wird ‚feinem Wunfche; nicht der entfprechen? Es kömmt jedes ‚Stück unter dem Namen feines Verfa ers. Der Text befteht aus einer Definition, BUN Be WALL CT SIUSS LEE kurzer Befchreibung und ©bfer.. » vationen über die Merkwürdigkeiten der abgebildeten Arten, _ Abgebildet wird alles: dasjenige ,’was man felıen muls, um die Pflanze auf. den erften Biick von allen übrigen bisher bekannten zu unterfcheiden, bey den Schwämmen z.B. alle. jene-Abarten und Bildungen, die uns leicht irre führen könnten, und wirklich fo viele irre geführt ‚haben, Ic fie für eigene Arten zu halten. Es wird eine doppelte Auflage gemacht, ‚die.eine urch« dus auf englifchem Velin- und die andere auf fehr fchönem holländifchen Papier. Die 4) Mehrere neue öftreichifche pfl fonders Schwämme, wovon Hr. Tratt | h ur v Lid A x _ tum, Ranunculus, Dianthus, Chenopodium, Arenaria, Eychnis, Sitene, Teucrium, Hie- ‘ racium, Apargia, Scorzonera, Crepis,; Nigella, Serapis, Lycopodium und deıgl. | 6) Endlich auch bisweilen eine merklich verbeflerte Copie aus folchen ausländi- . fehen Werken, die man in dem gröfsten Theile von Europa, ihrer Seltenheit und Koft- _ barkeit wegen, nur kaum den ‘Namen :nach kennt, Mehrere und ausführlichere Nachrichten von diefer wichtigen und nützlichen Unternehmung findet man auf dem. Umfchlage des erften Hefts felbl. B:% at ET Frankreich, England, Spanien liefern uns bald mit jedem Jahre botanifche Pracht- werke, jedes neue Werk der Ausländer zeichnet fich durch gröfsere Weitläufigkeit “und raffinirtern Luxus aus. Deutfche kaufen fie zahlreich. “Wie viel mehr darf man vom Gemeingeifte.der edlen deutfchen Wiffenfchafts - Freunde hoffen, dafs fie folch ' ein Na:ionalwerk nach Verdienen unterftürzen und auf jede Weife den uneigennürzi-- gen Herausgeber zu ünunterbrochener Fortfetzung deffelben ermuntern möchten. Wie. können Fürften ihre Belohnungen, wie Bemittelte ihr Geld beffer anwenden? Es läfse fich indeffen vieles hoffen. Wenn in einem Lande die Plantae hungariae rariores, die - - Gramina auftriaca, die öfreichifche allgemeine Baumzucht, die koftbare Monographie - einer einzelnen Gattung, wie die der Aftragali, zu einer und derfelben.Zeit Vacanten, Beförderer und Abnehmer finden, wenn nichts ihren rafchen Fortgang ftörer, fo Scheint diefs ein gutes Zeichen und von glücklicher Vorbedeutung für ähnliche Unter- nehmungen zu feyn, in fo fern ihr innerer Werth fie zu einer gleich guten Aufnahme , berechtigt. Neuerlich find in der Schweiz wieder einige‘ fehr feltene Pflanzen, und zwar durch einen Mann gemacht worden, der fchon oft; die fchönften Entdeckungen machte, die fich nachher ein anderer zueignete, der fchon oft erndete, ‘wo er nicht ge- fäet har. Von dem unbefcheidenen Mann fehweige ich. Der befcheidene heilst Abra- ham Thomas, und wohnt im Wallis. Gelegentlich werde ich Ihnen eine vollftändige Lifte der bemerkenswerthern unter den von ihm fchon feit vielen Jahren gemachten Entdeckungen zufchicken. Dermalen nenne ich nur. die neuften: Saxifraga Bellardi, pedemontana, und fo ich nicht irre, Polypodium hyperboreum. Fu - De Mia .r tn, Vak Kr a Der zu Kopenhagen am 24. Dec. v. J. geftorbene Profeffor Martin Yahl ward am 10. October 1749 zu Bergen in Norwegen geboren. Im Jahr 1766 verliefs er die Schule: zu Bergen und gieng auf die Univerfität nach Koppenhagen, wo er ein ‚Jahr ftudierte. Von 1767 bis 69 hielt er fich in Norwegen bey dem berühmten Naturfor[cher , Prof. , Ström auf, und ftudirte dann 5 Jahre zu Upfala unter dem berühmten Linne, deffen Freundfchaft er fich erwarb. Bey feiner Zurückkunft nach Koppenhagen 1779 wurde; er Lector beym boranifchen Garten, Im Jahr 1783 trat er auf königlichen Befehl'eine) Reife durch Holland, Frankreich, Spanien, die Barbarey, Italien, die Schweiz und England an.. Nach feiner Zurückkunft, im Jahr 1785, wurde er zum Profetfor ernannt, und erhielt den Auftrag, die Herausgabe der Flora danica zu 'beforgen.' Mit Rückficht: darauf durchreilte er die Küften und Gebirge Norwegens bis Wardöe. “In den Jahren, 1799 und 1800 machte.er auf. Koften der Regierung abermals eine Reife nach Holland und Paris, wo er eine feinen Verdienften ent[prechende Aufnahme genofs.. Das da- malige Directorim fchenkte ihm das felrene Werk: Plantes du Röi, welches zu den Zei- ä ‚Ludwigs XVI. der berühmte Malesherbes ihm fehon zugedachr hatte. Als er von fer Reife zurückkam , ward er als Profeflor der Botanik angeftells und: ihm die Auf- DERE & Mmm 3 dicht ficht über den botanifchen Garten. der Univerfi rät ei Vor BIER machte die jetzige Kaiferin-von Frankreich ihm auf eine fchmeichelhafte Weife a ausgekommenen Hefte vom: Jardin de la Malmaifon and von Bedouze's Liliacees Ge- fchenk. Ungeachter Vahl fich befonders der Botanik ‚widmete, fo venbfiumteurddih die übrigen Theile der Naturgefchichte nicht. : Er hat an der Zoologia danica, u der Fortferzung der Icones des Berghauptmanns Afeanius gearbeitet. Cuvier in Paris e ‚hielt von ihm Beyträge zur Gefchichte der 'Blurtbiere, und Fabricius. zur Ri x der Infekten. Er hatte fich auf feinen Reifen ein "bedeutendes Herbarium gefammelt, welches durch reichliche Beyträge von feinen gelehrten Freunden in allen Welttheilew zu einer ungewöhnlichen Gröfse anwuchs, und kaum feines Gleichen an Menge der En Pflanzen und richtiger Ordnung. derfelben haben wird. In der Bücherkunde der ‚Litte- raturgefchiehte war er fehr ftark. Er hatte aufserordentliche Belefenheit und ausdauernden Fleifs. Sein letztes Werk Enumeratio plantarum etc. Vol. I. -(Koppenh, 1804) ift durch feinen Tod unterbrochen worden. (Wahrfcheinlich'wird von RR leider! nur noch die erfte Ordnung der dritten Claffe MeRaUEKARNBEERENN, RATE NR H. A 2,3 z; 1805. Jenn Big N € S ii. R s % RE Ar Mt vodr Vahl’s Verlaffenfchaft. ne Seine Majeftät der König von Dänemark haben, laut Zeitungs- Nachrichten, ‚die wichtige botanifche Bibliothek, fo wie die hinterlaflenen Manuferipte und Collectaneen des verftorbenen Profeflors Vabl für eine Summe von 3000 Thalern und eine: jährliche - Penfion von‘400 Thlın. an deflen Wittwe, fo wie auch das Herbarium defielben ge egen eine jährliche Leibrente von 100 Thlın. für jedes: feiner 6 Kinder ankaufen laffen. Das desfallige an die Wittwe gerichtete, in fehr gnädigen Ausdrücken abgefıfste Schrei- ben enthält zugleich die Klaufel, dafs die Herausgabe der hinterlaffenen Werke Sr Mannes niemanden anvertraut werden foll, der nicht ihre Büsiackläche Einwilli fe hierzu erhält, A Lei, Auf welcher Höhe hört die Vegetation auf? ar vkh Der Oberbergamts- Afleflor Esmark zu Konegsberg hat auf feinen Reifen in Nor. wegen zur Beftimmung der Schnee- und Vegetationslinie interelfanre Verfuche' ang > ftellt. Unter den Gebirgen, welche er beftiegen hat, if Sehneehütten auf'Doyre das höchfte, die Höhe deflelben über der Meeresfläche giebt er zu etwas mehr alı ar 8000 rheinl. Fuls an. Es liegt dort ewiger Schnee, und an einer Stelle, wo der Schn, herabgeftürzt war, waren 25 Lagen deflelben, jede mit einer Eisrinde bemerklich“ Die oberfte Lage, welche eine wellenförmige Geftalt hatte, war in den Vertiefungen der Schneewellen fchwach und amethyfifarbig, wie man auch auf den Alpen bemei hat. An Stellen, wo die Sonnenftrahlen fchräge fallen, als ' gegen Norden nnd Nordc geht die Schiteelinie bis 3000 Fufs über der Meeresfläche herab, gegen Süden Wetten aber, wo die Sonne wirkfamer ift, thauet der Schnee nur auf einer I 7600 Fuls über dem Meere nie auf. . Die höchfken Punkte, die Heır smark hat, beftanden aus Glimmetfehleferz ausgenommen ‘das Gebirg Tronf eldet, ‚2 Tönftel und Foldalen, deffen oberfter Punkt aus einer bisher unbekannt en ftekt, die eine Mifchüng von grünem Feldfpath und‘ ‚Schillerfpath ift, oh 50 Fuß über der Meeresfläche. Diele Steinart ift fo a gi: je dafs tie die Richtun + & ‚a hr 5 “y 7 der Magnetnadel in einem Abftande von 4 Fufs veränderte. Sie ift einer fehönen Po- litur fähig, und hat in Anfehung. der Farbe viel Aehnlichkeit mit dem Labrader, Die Höhe der Vegetationslinie ift in Norwegen verfchieden, fo wie die Gattungen der Bäume und Pflanzen verfchieden find, "welche mehr oder weniger Kälte ertragen kön. nen. Auf einer Höhe von 1000 Fufs dagegen wachfen fehr edle Gattungen von Obft- bäumen und tragen gut und reichlich. Die Tanne erträgt in Norwegen einen gröfsern Grad von Kälte, als die Fichte. . Letztere gedeiht nur'auf einer Höhe von 2000 Fufs, . erftere dagegen findet man noch auf Höhen von 3000 Fufs.. Die Birke wächft fehr gut, bis zur Höhe von 3000 Fufs ; höher trifft man nur BETULA nana nebft einigen Salices, und den Wachholderbaum, welche jedoch auf keiner gröfsern Höhe, als FA 3200 Fuls über der Meeresfläche gedeihen. Gerfte und Hafer wächft zwär auf einer Fufs ift der Nachtfroft fehr oft der Saat fchädlich. & ® S Aus der Koppenhagner Collegial - Zeitung.). $ Höhe von 1500 bis 1800 Fufs, aber nur in Thälern, - Auf der Höhe von 12 bis 1300 _ Ze = = ‚Paris. Abhandlung über den Fucus polymorphus (Varec polymorphe), von Herrn Lamouroux. Diefe Art von Fucus ift auf den Küften von Frankreich, in dem Ocean und im mittelländifchen Meer fehr häufig anzutreffen. Die meiften Botaniker bezeich- neten fie, nach dem Beyfpiel von Gmelin, mit dem Namen FUCus ceranoides. Goode- nough und Woodward zeigten, nachdem fie die Pflanzenfammlung des Linne dürch- giengen, dafs die Pflanze der wahre Fucus crifpus des Linne ift. H. Lamouroux ftu- dirte die vielen Abänderungen, unter denen diefer Varec vorkommt, ganz befonders, _ und da ihm der Wirrwar feiner fpezififchen Benennungen wohl bekannt war, fo fchlug er vor, man follte ihn Fucus polymorpbus nennen. F._Fronde membranacea, dichoroma, . avenia, apicibus bifhdis, tuberculis fparfis. Er bringt feine Abweichungen unter vier Ab- theilungen, T) diejenigen mit ftumpfen Enden und wellenförmigen Aeften; diefe Ab- theilung verdient allein den Namen des Fucus crifpus: hieher gehören F. ceranoides, Gmel. 1.7. f. 1er 2; F.crifpus, Trans. Lin. 3. p. 169; F. fellarus, Stackh. ner. brit. t. 12; F. foliifer, Efper. t. 52. f.3. 2) Derjenige, deffen Stengel und Aelfte von gleicher Breite find. Man kann den Fucus ceraneides, Gmel. t.7. f. 3. hieher zählen. 3) Derjenige, deflen Aefte deltaförmig find, wie z.B. bey dem F. feliifer, zurer 1.52. f.4. 4) Derjenige, deffen Tuberkeln fich wie cylindrifche oder koni- e Bruftwärzchen, die alle auf einer Oberfläche des Blatts fich befinden, verlängern. Hieher gehört der Fucus mammillofus, Trans. Linn. 3. p. 174. Morif. £. 15. t.'8. f. 13. Unter diefe 4 Abtheilungen ordnet der H. Lamouroux 27 Varietäten, wovon __ er die Zeichnungen der Gelellfchaft mittheilte. Auszug aus dem Bulletin der philoms- tbifchen Gefellfchaft. ; 1.) ö D 1 .ı. Der fehr gelehrte und eifrige Naturforfeher, Herr Joh. Chr. Mikan, in Prag hat angefangen, einige Abbildungen feltener böhmifcher Pflanzen in :grofsem Format zu fammeln, und wollte diefe Sammlung im Sommer 1803 im Riefengebirge fortfetzen, allein da er beynahe jenes ganze Jahr an rheumatifchen Zufällen krank war, fo hinderte ihn diefes unglücklicher Weife an allen botanifchen Excurfionen. Zu unferer innig- ften Freude ift er unrerdeffen wieder-ganz genefen, und wird nun hoffentlich diefen Sommer das Rielengebirge mit einem Pflanzenmahler befuchen können, um diefe Ab- bildungen wenigftens in kleinern Heften nach und nach hesaus zu geben, _ Ankün- ee a ee Er Ankündigung‘ eines botanifchen Kunftwerks von allgemeinem Nutzen. Seit einer Reihe von Jahren hat der Königl. Leibarzt Weftring in Norrköping fich FERNEN mit Unterfuchung eines kryptogamifchen Gewächfes, welches in Schweden fo häufig RE gefunden wird, und jetzt unter dem Namen Flechre, Lichen Linnaei allgemein bekannt ift, befchäftiget und gefunden, dafs eine Menge derfelben einen vortreflichen Färbe- . ftoff abgeben. Seine Verfuche find zwar den Abhandlungen der Akademie der Wiflen- E fchaften zu Stockholm nach und nach einverleibt worden. Da felbige aber theils ein zu weitläufiges Werk ausmachen, theils auch nur von dem Kenner der fchwedifchen Sprache benutzt werden können, fo hat er fich entfchloffen „ folche aufs neue zu bear- - ‘beiten, und diefe Arbeit zum allgemeinen Nutzen als ein für fich beftehendes Werk, b fowohl in deutfcher als fehwedilcher Sprache herauszugeben, ' - ES Ich habe beydes, die Ueberfetzung des fchwedifchen Textes und den Verlag der: deutfchen Ausgabe übernommen, und fchmeichle mir damit dem Naturforfcher fwohll als dem Künftler und jedem Liebhaber der Naturwiffenfchaft, dem die fchwedifche Sprache unbekannt if, einen wefentlichen Dienft zu leiften. Die deutfche Ausgabe wird, wo nicht früher, doch immer mit der fchwedifchen zugleich erfcheinen. Ich arbeite nach der fchwedifchen Handfchrift, und vergleiche mit dem Verfaffer Ueberferzung u und Original. Das Werk wird Heftweife ausgegeben im Deutfchen unter dem Titel: Schwedens vorzüglichfte Färbeflechten, in getreuen Abbildungen nach der Natur, mit hinzugefügten Farbeproben und einem belehrenden Text, er von J. P. Weftring. aa Aa - ec ee Das Ganze wird in 24 Hefte vertheilt. Jedes Heft enthält 3 Kupfertafeln, welche eben fo viele Flechten, von Kennern nach der Natur gezeichnet und. illüminist, und die Farben, die fie geben, in kleinen Täfelchen darftellen. Das exfte Heft erfcheint zur bevorftehenden Leipziger Oftermeffe. Wer auf 6 Hefte, die die erfte Abtheilung _ des erften Bandes ausmachen, vorausbezahlt, erhält folche zu 4 Thlr. Sächf, Einzeln koftet jedes Heft ı Thlr. Alle angefehene Buchhandlungen, mit. denen ich gröfsten- theils in Verbindung ftehe, nehmen Beftellungen an und beziehen das Werk felbft" von mir in der Meffe; aufser der Meffe aber von Herrn B. G. Hoffmann in Hamburg, ,‚- i an den es mir am leichteften wird, von hier aus die Fortfetzung zu fchicken. Wenig- ftens alle zwey Monate erfcheint ein Heft und wenn die Auftragung der Farben nicht: zu fehr aufhält, noch früher. Die Vorrede des Verfaflers, die mit dem erften:;Hefte folgt, befagt über die allgemeine Brauchbärkeit des Werks und vorzüglich über den _ Nutzen, der aus der Kenntnifs diefes Färbeftoffes im Grofsen für Fabriken, im Klei- nen für Haushaltungen zu erwarten ftehet, das weitere, worauf ich hiemit verweile, Norrköping, den 20, März 1305. +... ED, Di Ulrich, Buchkändenr 4 w Der täglich zunehmenden Anzahl von Freunden. des Pflanzenreichs, welche RED wifs eine fchön blühende oder feltene Pflanze zu cultiviren wünfchen, um fe m ihrem lebenden Zuftande zu beobachten, glaube ich einen Dienft zu erweifen, wenn ich fie mit einer wirklich praktifchen ‘26jährigen Erfahrung bekannt mache, die mich‘ bey der immer wachfenden Menge der hieligen Pflanzenfammlung zu machen theils glückliche, theils mifslungene Verfuche geleitet haben, Fremdlinge zu cukiviren, > Diefen Wunfch denke ich in dem Werke zu erfüllen, welches. unter dem Til: ‚. Sammlung ausländifcher und einheimifcher Pflanzen, mit ihrer Abbildung, - Befchreibung und Kultur- BEE an U Bir > 463. aber - dentfch und zum Theil lateinifch erfeheinen! foll. Es wird Heftweife'i ir Median ir E eietehe jedes Heft mir 6 Kupfertafeln, und 6 Hefte auf einen Band gerechnet, herausgegeben werden: Ich 'wähle dazu - Su: der Pränumeration.‘ Den -Preifs eines jeden Hefts mit illuminirten Kupfern fiimme ich zu I Thlr. 8 gr., und mit fchwarzen Kupfern zu I Thlr. in Golde, ‘den ‚Louisd’ or a5 Thle, gerechnet. Die Zeit -der Pränumeration, bleibt von nun an bis Of 1306 offen, da alsdann. das Heft um die Hälfte des Preifses erhöhet wird. _Die Z der Pränumeranten wird es entfchei- den, ob jährlich 2 oder mehrere Hefte erfcheinen KONNEN. In der. Oftermefle 1305 - erfcheint das erfte Heft, 'auf Michaelis das zw. veyte oder ı mehr. Wer zu 5 Exemplaren "die Pränumeration poftfrey einfendet, erhält das 6te frey. Man wendet fich in Leipzig an die Kaufleute Herrn Gebrüder Krk) in Hannover an den Director des Lyceums, Herrn ‚Rühlmann , und in Herrenhaufen an den Meiftergefellen Herın Maıtens, oder an den Herausgeber, Joh. Chriftoph Wendland, Gartenmeilter, Hesrenhaufen Ber Beöe: den 1. April 1805. 0 — . 232 7 }% . EEE 535% N (= Krbihorpes’ Flora graeca. “ Es if bekannt, dafs der verflorbene D. Sibthorpe, Profeff. der Be auf de Univerhirit zu Oxford, zwey Reifen nach Griechenland und in die benachbarten Län- der unternahm, um die dortigen Gewäch[e zu unterfuchen, und fie mit den ‚Befchrei- bungen zu vergleichen, welche fich in den alten Sehriftftellern dayon vorfinden. Er but auf beyden, gelehrten Reifen grolse Befchwerlichkeiten , ‚welche ihm das. Leben ko- fteten. ‚Aber, damit die reichhaltige. Sammlung von Pflanzen und Bemerkungen , die er zurück brachte, nicht verloren gehen möchte, befahl er in feinem Teftamente,. dafs aus demfelben eine Flora graeca ans Licht geftellt werden follte. . Die Herausgabe it - dem berühmten Botaniker, D. J. Eduard Smith, Präfidenten der linndifchen Societät, übergeben worden, welcher das ganze Werk in zehn Foliobänden heraus zu geben ge- denkt., Jeder Band foll in zwey Theile zerfallen, deren jeder funfzig Kupfertafeln enthalten wird, , fo dafs in dem ganzen Werke taufend Kupfertafeln ericheinen.. Die Zeichnungen dazu wurden unter Sibthorpes Aufficht von dem vortreflichen deutfchen Biumenmahler, Ferdinand Bauer; der inköniglichen Dienften fteht,, ausgeführt, und find äafserft genau. Man fabferibirt darauf bey dem Buchhändler White in Fleet- ftreet in London. Die erfte Abtheilung des erften Bandes wird zehn Guineen koften; aber fo wie fich die Zahl der Subfcribenten vermehrt, werden die folgenden Bände wohlfeiler verkauft, zumal da Sibthorpe eine gewiffe Summe ausgeletzt hat, welche einen Theil der Druckkoften beftreiten wird. : hat auch den Vellftreckern feines Teftaments aufgetragen, dafs fie einen Prodromus diefes grofsen Werkes in zwey Octavbänden, der aber keine Kupfer en wird, a Are and _ Engl. Mifz. Ludwig’ s hof e. Herr Kunftgärtner Ludwig zu Mefteriiai; in der Laufitz, den Botanikern däcch feine zahlreichen Entdeckungen neuer kryptogamilcher Pflanzen rühmlich bekannt, bie- ter durch mich den Freunden diefer Gew ee Centurie von Laubmoofen der fude- tifchen Gebirze für einen holländifchen Duc an. Wie billig" diefer Preifs ift, wer- den diejenigen einfehen, die die Seltenheit und Neuheit vieler diefer Kadnndefe ken- nen. GREINARIA /uderica und Hypnum WE BRYUM Zierü, DICRANUM eurvarum und falarum, LESKEA ii NIUM iniermedium, Dipymonon En Nnn bomo- % h . | 2 b _— e 464 — 2 a 8 dr “ “ e“ € homomallus etc. fi nd nur, einige, ‚der vielen feltenen Mooleshitie-hier dem.th ai k ie‘ angeboten werden. . Verzeichnifle find je“ Herrn Ludwig; und. mir'zu haben... %, Bi Bi, Halle, den 'r.. Febr. 1805. Hy Re: inens eh: ‚Profeffor der Bot. ke. Flora univerfalis, oder naturgetreue Abteldungeh aller hr feltenften Gewächfe. Fol. Dresden, bey Pinther. 1895.. -_ Von diefem allen Freunden der Borauik intereflanten Weike, welches‘ geg ' Heftweife in drey ver chiedenen Ausgaben erfcheint, giebt eine ausfähriiie Anka digung, welche in allen. Buchhandlungen unentgeldlich zu haben ift, ‘eine nähere Ueberficht. Diefes Werk zeichnet fich vor allen andern zeither erfchienenen botani- {chen Werken aufser [einer Vollfländigkeit noch dadurch vorzüglich aus, dafs die Ge- _ wächfe auf das Naturgetreuefte in ihrer natürlichen Gidfse gezeichnet, diefe p genauen. Abbildungen aber nur in Contour geftochen oder, radirt und die Abdrücke mit guten ftehenden Farben fein und mit Fleils gemahilt (alfo nicht etwa blofs Auminirte Kupfer- ftiche) find. Ueberdem ift diefen Gewächsabbildungen auch noch eine fehr genaue und anaromifche Abbildung der Gefchlechrstheile in fchr vergrölserter Darftellung Daye cs gefügt, wodurch die.Anatomie der Gewächfe und insbefondere der Blüchen und Zeu-» - gungsorgane zur Bewirkung einer genauen Unterfuchung, zur Verhürung einer, befon- » ders bey officinellen Gewächfen und Giftpflanzen, oftmals-fehr naclıtheiligen Verwechle- lung und zur richtigen Clafification derfelben die intereffanteften Auffchlüffe und Hülfsmittel enthält. . Der Prännmerations -.und Subferiptionspreifs auf jedes Heft an 12 Blättern der I. 2. und 3. Ausgabe, ‘welche von einem Formate fich blofs durch‘ de Güte des Papiers, und den Fleifs, mit welchem die Blätter gemahlt find,’ unterfcheiden, beträgt refp. 2, 4 und 6 Thaler, der nachherige Ladenpreifs aber um die Hälfte mehr. Das erfie Heft it bereits fertig und bey denen in der Anl;ndigung benannten Buch- _ handiungen zu haben. Auch können Aerzte, Apotheker ind Andere, welche blofs‘ die ofhcinellen Gewächsabbildungen zu befirzen wünfchen, fo wie Oekonomen, Fo: männer ete,, welche nur die Forft- und ökonom, Gewächfe interefliren, ‚folehe, ‚unter _ dem Titel: Flora pharmaceutica und Flora oeconomica befonders erhalten, Biker “Nachricht, die von mir angekü indigten Haßyei Algarum agu aticarum betreffend. RD ch Da mehrere angefehene deutfche Buchhändler, denen ich das Manuferipr. meiner ” Algae aquaricae iconibus ex deferipriomibus illuftrarae zugelchickt hatte, den Verlag der- fe\ben aus Beförgnifs eines, gegen den Koftenaufwand vieileicht: unverhältnifsmälsigen Ge Abfatzes’ ablehnen zu müflen glaubten, fo fah ich,mich dadurch aufser Stand gelerzt, e die mir geäufserten fehmeichelhaften Erwartungen des Publikums zu ertüllen, Bald. L nachher erfchien in England A Synopfis of the British Confervae by L. W. Dillwyn, _ von welcher die Herren Weber und Mohr eine wohlfeile. deutfche- Ausgabe bey Dieterich in Göttingen veranftalteten. Da ich nun überzeugt bin, dafs für die Be- dürfniffe des noch immer kleinen Theils des botanifchen Publikums, den die . Algen befonders interefliren , durch diefes Hülfsmittel. ‚hinlänglich geforgt ift, fo | lege ich ; meine Arbeit um defto lieber vor der Hand wieder zuilick;. werde diefe be aber fort- gehend zu berichtigen und zu vermehren bemüht feyn, um fo nicht blofs noihgedrun- N gen .das Horazifche: Nonum prematur i in annum, an derfelben wahr zu machen. 00 stens, Prof. . en 1: % x US CHAM ding yainse: ER Fucus rertierllatıus Tab I CaMle ding rne Tab: I. I ID, VRR © 70Imarın Or MS. [7 I il Pi , \ >, vengelia \ Iab. I. 2 N Hartsingir ramananjormes ; EZ nz . LARA 4 . { 2 “ l v N 2, " . vn, 5 e t a 4 3 T Auf. € “ " r Buyd 5 a « f) I F Pr . | > N L e Pr Ray . Ä 8 . ” w 2 f \ \ - a 7 x t s, y x Ni \ $ Rx “ i h D 2 rt ad “ 2 a x E rer . " a Fr RN, r D ? Ale E s ve Be = ni, - z _ Ber‘; 27 en EUH ER, RB. orona IE eomas # begabt. Agartous Lelıin — olenz.: A e N Een. = 2 « u B u 4 DE Tab T. x a Rn a ge EL = = u San Er Er = i & { > ZaE. LI. Ei, ; )r 2x \ WAL u. N WERSS WIDE: IE CNGL 2 LEE Or + ee Tab. II. En Acharıus del: LET RABS Aus: 2 Z 22. PM. 216: Te = Nr En x ” “ * ! 14 , ü x a RE ie n a; 2 1 > ‘ N „ » n v 4