JO. CAR. IiEOP. BARKOW MONSTRA ANIMALIUM DUPLICIA PER ANATOMEN INDAGATA. .roMjrS SECUNDUS. 1 Digitized by tlie Internet ArQliivp in2015 https://archive.org/details/b21462720_0002 ! ■ ■ ■ MONSTRA ANIMALIUM DUPLICIA P E R ANATOMEN INDAGATA. ^ * TOMUS 8ECUNDUS. If ONSTRA ANIMAMUII DUPLICIA PER ANATOMEN INDAGATA HABITO RESPECTU AD PHYSIOLOGIAM MEDICINAM FORENSEM ET ARTEM OBSTETRICIAM DESCRIPSIT ICONIBUSQUE ILLUSTRAVIT DR. lOANNES CAROLUS LEOPOLDUS BARKOWIUS, MEDICINAE PROFESSOR PUBI,ICUS ORDINARIUS IN UNIVERSITATE MTTERARIA VRATISLAVIENSI. TOMUS SECUNDUS. L I P S I A E SUMPTIBU8 LEOPOLDI VOSSII. MDCCCXXXVI. CLASGCW UNIVERSITV Ll B R A R Y. PRAEFATIO. Cum tomum hujus libri primum ederem, anatomen systematicam mon- strorum duplicium omnium in tomo secundo nunc publici juris facto exponere mihi proposueram. Editio tamen tractatus Himlyi de foetu in foetu omnia fere quae respectu anatomico de monstris his contule- ram supervacua reddidit, ut pleraque elidere et caput quo de iis ege- ram brevius reddere potuerim. Anatome monstrorum duplicium caete- rorum quae maximam hujus tomi partem occupat tamen neque omnino perfecta habenda est, neque quoad systemata organaque varia parem of- fert perfectionem. Ossa^ vasa sanguifera, et viscera exactius tractari potuerunt, cum eorum disquisitio huc usque in monstris singulis exa- ctius ab anatomicis instituta sit, quam musculorum nervorumque, quae fere neglecta est, quare optandum videtur ut monstrorum frequenter occurrentium possessores ad horum systematum exploratio- . . VI ' #■ nem imprimis animum advertant. Sententia anatomicorum nonnuUorum, qui credunt scientiam non monstrorum frequenter occurrentium, sed rariorum tantum descriptione augeri posse, vera tantum habenda est si de disquisitione leviter instituta res agitur. Monstrum duplex re vera nullum ne vulgatissimum quidem exstat quod disquisitione penitiore in eo instituta in scientiae emolumentum non aliquid afFerre possit. Dum monstra rariora ob novijtatem mirabilium speciem quae monstro- rum naturam involvit facile augent, monstra frequenter obvia adsuetu- dine, disquisitionibus diligentius saepiusque ab anatomicis in iis institu- tis, et comparatione formationum variarum et inter se et cum normali- bus corporibus, cujus ansam praebuerunt^ plurimum ad removendam mirabilium speciem attulerunt. JVTethodus secundum quam inten n^onstra fQrmfttiones principales di- stinguuntur, quae cum quoad. forraam externam tumi quoad fabricam internam magnamj ofFeruut similitudinem^ neutiquam nova est. Hallerus jam, Meckelius,, et imppmis BurdachuSc hoc sensuL monstra duplicia tractaverunt. Novissimis tamen temporibus ordines, genera, species, varietatesque inter monstra ut inter nornialia naturae corpora distin- guuntui*, et secundum GeofFroyi St. Hilarii exemplum nominihus pro^ priis insigniuntur, quae saepe non solum ad externam formant sed; etiam ad difFerentias admodum leves fabricae internae respiciunt. Ex anatome monstrorum duplicium mihi persuasum est, nimie hoc respectir teratologos progressos, esse, eamque ob rem ab ordinumi,. generum^ spe^ cierum, varietatumque designatione me abstinui. Nihilo minus Geof- froyum St, Hilarium summo jure contendisse credo terminologia mon- strorum nova opus esse, terminologia monstrorum duplicium Gurl- tiana aliquantulum mutata in usum a me vocata est. Quae formationes monstrorum duplicium principales nominibus propriis insigniendae mihi videbantur verbis brevibus indicavi, semperque adnotavi cum quibus- nam formationibus Burdachi Gurltiique formationes a me distinctae con- veniunt. Descriptionem tamen fusiorem harum formationum omisi quae jam in anatomicorum indicatorum scriptis invenitur. In capite quo de for- mationibus monstrorum duplicium egi, quatenus hae in animalium serie occurrunt, ad Burdachi Gurltiique libros semper etiam respexi^ illius coUectioni casus recentiores tantum^ hujus etiam alios nonnullos addere mihi contigit. — Leges formationis animalis cvolutione corporum cum normali tum £^ norma aliena nituntur^ monstrorumque fabrica hoc respectu etiam et quidem ad probandas contrarias sententias in usum vocata est. Mon- strorum duplicium anatome tamen argumenta afFert quae ostendunt or- ganon nullum alius organi formatorem eo sensu haberi posse ut unum sine altero formari non possit, et systema nuUum generale formationis animalis principium habendum esse, quamvis ut in seriore vita ita in prima evolutione organa singula aeque ac systemata generalia in se in- vicem vim exerceant. Serresii novissimum de monstris duplicibus tractatum libro meo " r ~ yiii jani absoluto accepi. In addendis itaque ad eum tantum respicere po- tui, quod eo magis licuit cum, quae bona etiam hoc tractatu contenta sinty me tamen eo « ad mutandam i sententiam nullam a me editam adactum viderim, , optimeque ex eo eluceat quam sit periculosum observationibus singulis exacte caeterum institutis generales fundare leges. : , : -i.] , ' ■ In praefatione tomi primi hujus libri spem edidi fore ut lis inter coalitus germinum binorum adversarios et defensores diu acta in poste- rpiii' pmnino removeatur, et spem hanc me non fefellisse confido , etiam- §i spondet. Formationes hae duplicitatis inferioris gradus imperfectiores exhibent, in quibus pelvium foetuum diversorum organa nondum omnino separata sunt. In Dihypogastrio pelves jam omnino separatae sunt. Separatio inferior foetuum binorum plerumque ad umbilicum, interdum aliquantulum altius extenditur. For- mationi huic monstra adnumero a Burdacho inter monstra formae suae primae sub litteris B. a. b. collata, monstra deinde formae Burdachianae decimae quartae, exce- ptis tamen iis sub litteris A. B. a. ft. enumeratis, monstraque pleraque a Gurltio in genere Dipygo, Heterodidymo et Octopo descripta. In Didymis symphyocephalis separatio inferior ad capita usque progressa est. In Didymis symphyopisthocephalis capita foetuum diversorum occipitibus, in Didymis symphyocoryphis vertibus, in Didymis symphyometopis frontibus, in Didymis symphyohypognathis maxillis infe- rioribus coaluerunt. Formationes seriei tertiae explicatione propria non egent, cum formationibus seriei primae et secundae compositae sint, et ex praemissis jam earum explicatio satis eluceat. Varii formationum harum gradus evolutione partium externarum regionum sin- gularum corporum definiendi sunt. In capite oris, nasi, oculorum, auriumque du- plicitas verbis distomus, dirhinus, triophthalmus, tetraophthalmus, triotus et tetraotus, in trunco extremitatum superiorum duplicitas verbis tribrachialis et tetrabrachialis, extremitatum inferiorum duplicitas verbis triscelus et tetrascelus, extreniitatum omriium duplicitas verbo octomelus, et extremitatum accessoriarum evolutio e digi- torum numero verbis adactylus, monodactylus etc. etc, et denique dichirus, et dipus insignienda est. Evolutionem foetuum binorum secundo et tertio gradu inaequalem adjecto verbo inaequalis, formam alienatam verbo dysmorphus, formam omnino in- 35 teritam verbo amorphus, et vitia, qiiibus foetus simplices deturpantur, eorum nomini- bus solitis indicavi. Facile unicuique patebit terminologiam modo indicatam Gurltianam esse com- mutatam, formationibus omnibus magis applicatara et ad simplicitatem majorem re- ductam. Terminologia haec incommodis non caret. Limites enim, quibus formatio- nes variae separantur, voluntarii, nomina saepe admodum longa apparent. Incom- moda haec tamen in monstris duplicibus nunquam vitari possunt, cum formationes semper formationibus intermediis jnngantur, cum saepe simul ad duplicitatis gradum, ad coalitum, evolutionem aequalem et inaequalem, formamque denique aut norma- lem aut a norma alienam respiciendum sit. Quantum potui nomina in usum jam vocata adhibui, multiplicadonem formationum nimiam sustuli et formationes omnes cum principales tum secundarias habito respectu ad partium externarum foetuum evolutionem termiuis e lingua graeca desamptis insignivi. Monstra quae foetus offerunt binos aut medio aut toto dorso coalitos inter for- mationes nominatas enumerata non sunt. Apud Pareum monstra humana hujus- modi duo, apud Schmuckerium ^ monstrum tale leporinum depicta invenimus. Prae- terea monstra duo huc pertinentia humana, alterum a Bouthiero, alterum a Conda- mineo descriptum, apud Burdachium ^ citata sunt. Baerius ^ tamen jam monuit: Parei iconibus ad naturam non factis parum fidei tribuendum esse, et de Schmuckerii lepore in horto capto eadem nisi fallor valent, Monstrum hoc leporinum ad dihy- pogastrium forsan pertinuit, quae formatio in leporibus saepius jam observata est, quacum Schmuckerii descriptio etiam convenit. Monstrum utrumque a Burdacho ci- tatum brevissime tantum descriptum est, monstrumque primum partibus genitalibus, urethra et ano destitutum fuisse et nihilominus per undecim menses vixisse dicitur. Cum Baerio itaque monstra haec in dubium mihi vocanda videntur, donec exemplis recentioribus confirmata fuerint. Notandum tamen est, Diprosopum diaedoeum agni- num a me descriptum formationis in qua foetus bini dorsis coalescunt primum ini- tium, Didymum symphyopisthocephalum et Didymum symphyoperinaeum hujus for- * Fasciculus admirandorum naturae. ^cretio. Strassburg, 1679. 4. 6. 7. No. 10. Fig. 10. ' L. c. 1824. P. 53. * Meckel's Archiv. 1827. P. 585. 5 * 36 mationis ultimum finem exhibere, quae si inveniretur Didymi symphyonoti nomine donanda esset. §. 9. De formatiombus prmcipaUbus quatemis hae in cmimalium serie occurrunt. 1) De formationibus seriei primae. Diprosopus inter mammalia saepissime in vitulo, sequente ordine deinde in fele, homine, ove, sue, rarissimeque in capra et equo observatus est. Apud Gurltium monstra huc pertinentia vitulina triginta tria, felina semptem- decim, agnina undecim, porcina duo, caprinum et equinum unum coUecta sunt, Vitulina praeterea sex a Sandiforto ^ , unum a Bleulando ^ , unum a Kelchio duo ab Ottone*, unum ab Osiandero ^ notata sunt, capitaque monstrorum horum quin- que Dresdae in museo instituti veterinarii servantur. — Praeter monstra felina a Gurltio collecta Hallerus ^ duo citavit, tertium ipse descripsit, Wiseus ' alia quatuor collegit, Sandifortus ^ undecim, Otto ^ unum nota- vit. Burdachus^'^ Diprosopos humanos quatuordecim collegit, quibus recentiores accedunt unus ab Ottonei*, secundus a Sandiforto ^ tertius a Geoffroyo St. Hila- rio 1 2 descriptus. Diprosopis agninis a Gurltio collectis quinque alios adhuc addere possumus, quorum duo in museo anatomico Vratislaviensi * * alter inaequalis, unus in museo instituti veterinarii Dresdensis, unus in museo anatomico Gryphiswaldensi servantur, quintus a Sandiforto * ^ notatus est. Monstrum porcinum tale in museo * Museum anatomicum. Tom. III. 1827. Fol. Suppell. Brugmans. S. 295. 236. MXII— MXVI. Supp. Bonnian. P. 394. DCLXVIII. ^ Museum anatomicum. P. 402. linguae basibus coalitae sub No. 2621 notatae ad monstrum hujusmodi P. 405. sub No. 2547 indicatum pertinent. ' L. c. * Zweiter Nachtrag zu dem Verzeichniss der anatomischen Praparatensammlung zu Breslau, 1833. P. 34. No. 9633 et 9634. * Epigrammata in diversas res musei sui, et pinothecae. Gottingae, 1814. 8. P. 154. ^ L. c. P. 46. 47. 49. ' L. c. P. 18. ' L. c. Tom. I. 1793. P. 111. CCXVI. P. 305. XXVIII. XXIX. XXX. Tom. III. P. 155. XCIX. C. CI. P, 371. CDXCIV— CDXCVI et CDXCVIII. ^ Zwei- ter Nachtrag. P. 14. N. 9230. '° L, c. 1824. P. 36—38. " L. c. N. 9816. L. c. T. III. Supp, Brugmans. P. 153. LXXI. " Conf. Heusinger's Zeitschrift. Bd. 1. Hft. 2. P. 243. " Otto 1. c. P. 28. N. 9512 et 9516. L. c. Supp. Bonn. P. 371. CDXCII. 37 edam Gryphiswaldensi servatur, unumque inaequale forsan apud Sandifortum ' invenimus. In aviura classe formatio liaec saepius jam observata est. Pullos gallinaceos diprosopos sex apud Heusnerum - invenimus. Sandifortus ^ et Otto * unum notave- runt. Monstra columbina huc pertinentia tria ab Heusnero ^ collecta sunt, quaitum ab Ottone*^ notatum est. PuIIus diprosopus e genere Meleagridis ab Heusnero descriptus est^. Lacepedius ^ serpentem ad formationem hanc pertinentem depinxit, et Mitchil- lius'' serpentem talem triophthalmum observavit. Sceleton colubri americani bicipi- tis in museo Berolinensi sub No. 3658 servatum ad formationem hanc referen- dum est. Ex animalibus non vertebratis Taenia crassicollis, osculis suctoriis sex instructa, in museo Viennensi servata^" huc forsan referri potest. Dicoryphus semel hucusque in vitulo et semel in fele observatus est. Dicranus enim quadrupes vitulinus * ^ , et Tetrachirus symphyocephalus felinus Gurltii * ^ huc pertinent. Praeterea gallina ab Heusnero i ^ citata ad formationem hanc pertinet * Dicephalus saepissime et quidem variis gradubus in genere humano occurrit. A Burdacho ^ ^ monstra talia septuaginta novem collata sunt. Dicephali tetrameli aequales triginta, inaequales undecim, Dicephalus triscelus unus, Dicephali tribra- chiales disceli viginti unus, tribrachiales trisceli sex. Monstris his recentiora humana addere possumus, Dicephalum inaequalem te- tramelum ab Hesseo^^ descriptum, Dicephalum inaequalem tribrachialem brachio ' L. c. T. III. P. 155. Supp. Brugm. CII. ^ Descriptio monstrorum avium, amphibiorum, piscium- que, quae exstant in museo uuiversit. litt. Berolin. eorumque cum monstris mammaiium comparatio. Berolini 1824; 8. P. 14—16. ' L. c. T. III. P. 156. CX. * Verzeichniss P. 69. No. 2986. ' L. c! P. 16. ' L. c. No. 2984. ' L. c. P. 14. * Conf. Heusner. 1. c. P. 20. 21. ^ Conf. Tiede- mann. Zeitschrift Bd, IV. P. 123. *° Bremser, iiber lebende Wiirmer im lebenden Menschen. Wien, 1819. 4. P. 108. Rudolphi, Synopsis entozoorum. Berolini, 1819. 8. P. 524 sqq. " Gurlt. 1. c. P. 256. ''^ L. c. P. 308. L. c. P. 17. " Mitchillius serpentem observavit corpore cranioque duplice, oculis tribus, maxilla inferiore simplice. Conf. Tiedemann, Zeitschrift Bd. IV. P. 123. Quo modo corporis duplicitas sese habuerit e descriptione brevissima non satis elucet. Monstrum tamen aut ad Dico- ryphum aut ad Dicoryphum dihjpogastrium pertinuisse videtur. " L. c. 1823 et 1824. Monstri bicipitis descriptio anatomica. Berolini, 1823. 8. 38 intermedio achiro a Sandiforto * notatum , Dicephalum tribrachialem brachio inter- medio dichiro a Tiedemanno 2 descriptum, et Dicephalum tribrachialem brachio in- termedio dichiro triscelum a Regnolio ^ exhibitum. Inter mammalia caetera vituli, agni, cervi, caprae, capreoli, felesque formationem hanc praebuerunt. Gurltius di- cephalos vitulinos viginti quinque , inter eos unum tribrachialem brachio intermedio dichiro collegit. Praeterea Sandifortus * dicephalos vitulinos alios quinque , Bleu- landus 5 unum, Lietzavius <^ unum, et Otto ' unum etiam descripserunt. Monstrum tale etiam in museo instituti veterinarii Dresdensis videre mihi contigit. Dicephalis agninis octo a Gurltio collectis monstrum adhuc a Doevereno monstraque duo ab Ottone 9 notata recentiora accedunt. Monstrum huc pertinens cervinum apud Beck- mannum ^ aliud apud Sebam * * , tertium apud Sandifortum * ^ invenimus. Dice- phalum capreoli Schmuckerius ^ caprae Chiajeus^*, felis Sandifortus * ^ exhibuit. In avium classe dicephali in puliis gallinaceis, anatinis, columbinis, et anseri- nis observati sunt. Heusnerus^^ dicephalos gallinaceos duos collegit, Ilallerus^' unum citavit, Osianderus^s alius mentionem fecit. Sandifortus ^ " dicephalum galli- naccum tripedem notavit. Monstrum anatinum dicephalum Heusnerus ^ 0 unum ci- tavit; in museo Berolinensi ^ 1 secundum, tertium in nuiseo anatomico Gryphico 22 ser- vaiur. In munstro hoc spina bifida simul adest ab occipitibus inde omnino duplici- bus ad regionem sacralem simplicem extensa. MeduIIae oblongatae per foramina occipitalia omnino separatae cernuntur et quamvis laesio mechanica nulla adfuerit speciem tamen offerunt, quam si sectione transversa acuta a medulla spinali omnino fere deficiente resectae essent. Inferior tantum medullae spinalis finis adest et cana- • L. c. T. III. Supp. Bonn. CDXC. ^ Zeitschrift Bd. 3. 1829. P. 10. ' Conf. v. Froriep's . Notizen 1826. August. P. 48. * L. c. T. I. P. 306. T. III. 296. Suppl. Brugm. MVII. MVIII. P. 371. Supp. Bonnian. CDXCll. * L. c. P. 405. ^ Historia trium monsfrorum. Regiomonti 1824. ' Zwei- ter Nachtrag. P. 31. N. 9633. * Gualteri van Doeveren, Specimen observationum academicarum ad mon- strorum historiam, anatomen, pathologiam et artem obstetriciam spectantium. Groningae et Lugd. Batavo- rum, 1764. 4. ^ L. c. N. 9511 et 9960. Fiirstliches Archiv zu Dessau mit Zeichnungen. Beckmann's Historia des Fiirstenthums Anhalt. MDCCX. II. Thl. III. cap. P. 56. " Thesaurus T. L Amstelod. 1734. Tab. XLV. Fig. 2. " L. c. T. III. Supp. Bonn. P. 394. DCLXV. " L. c. P. 3. " Stephan delle Chiajo, Descrizione di un capretto monstruoso distomo. 1819. " L. c. T. I. Supp. Albin. P. 89. CCCXCVIII. L. c. P. 14. " L. c. P. 40. L. c. P. 171. L. c. T. I. P. 111. CCXXIV. '° L. c. L. c. « L. c. Heusner 1. c. 39 lem sacralem implet. Indicia coliimnarum vertebralium duarum adsunt , quae tamen ad partem inferiorem magis magisque evanescunt, donec in canale sacrali simplice conveniunt. Membrana tenuis indicia corporum vertebrarum a parte posteriore tegens, laesionis mechanicae indicia nulla exhibens, deficiente medulla spinali, canaleque spinali hiante continue in cutim plumeolis adhuc fere destitutam transit. Dicephalus co- Jumbinus unus ab Heusnero citatus, alius a Schmuckerio depictus est. Dicephalus anserinus in museo Vratislaviensi servatur, et fringilla dicephala adulta a Sandi- forto notata est. Inter monstra haec Dicephaius gallinaceus et anatinus musei Be- rolinensis tripterygii (tribrachiales) apparuerunt. Amphibia etiam dicephalos jam obtulerunt. Katesbyus dicephalum testudinis marinae observavit. Testudo biceps collo simplice ab Edwardsio observata huc forsan pertinuit. Lacerta biceps duobus veris capitibus et cauda bifurca apud Aldrowandum invenitur. Dicephali serpentini relati sunt ab Aristotele, Aeliano, Aldrowando, Liceto, Lanzonio, Redio, Edward- sio, Corradorio, Katesbyo, Valentino, Bancroffio, Mitchillioque. Ex entozois ad formationem hanc pertinent specimina duo Cysticerci Lemuris Monyoz cripsi in museo Viennensi ^ servata, et Cysticercus biceps vesica caudali valde lata instructus, in simiae cujusdam mesenterio repertus, a Rudolphio ^ descri- ptus iconeque illustratus. Didymi symphyothoracogastrii humani tetrabrachiales disceli decem a Burdacho ^ collecti sunt, quibus adhuc accedit monstrum Rita Christina Parisiis nuper mor- tuum Didymos symphyothoracogastrios triscelos quinque apud Burdachum inve- nimus^, quibus accedit adhuc monstrum tale inaequale Wirtensohnii. Didymi sym- phyogastrii humani disceli decem, totidem trisceli a Burdacho ^ collecti sunt, quibus accedunt adhuc monstra alia octomela septem a Burdacho ' formae suae septimae adnumerata, et monstrum a Beckio descriptum Didymus symphyogastrius agni- nus unus a me descriptus est, Didymi symphyogastrii vitulini tres a Gurltio ^ col- ' Rudolphi Synopsis, P. 599. ' L. c. P. 645. Tab. 111. fig. 18. ^ L. c. 1824. P. 21—23. * Apud Froriepium (Notizen. December, 1829. No. 658. 1. Bd. XXVI. No. 8.) de monstri hujus morte et anatome relatum est. ' L. c. P. 23. B. ^ L. c. P. 18—21. ' L. c. 1823. P. 96. No. 150— 156. ® Gemeinsame deutsche Zeitschrift fiir die Geburtskunde. Bd. III. Hft. I, 1828. P. 68. ® Conf. Gurlt. 1. c. P. 320. 321. 326. Monstrum primum a Zwierleinio, secandum a Gurltio, tertium ab Ottone descriptum est. 40 lecti sunt, quorum primus tetramelus, secundus tetrabrachialis discelus, tertius te- trabrachialis triscelus apparuit. Didymi symphiohypogastrii humani undecim a Burdacho collecti sunt, quibus accedunt monstra humana recentiora duo a Dubreuil- lio exhibita, unum inaequale a Tiedemanno descriptum. Monstra huc pertinentia vitulina tria, unum ab Hessio descriptum, secundum Viennae, tertium Parisiis ser- vatum, a Gurltio i citata sunt. Didymi symphyoperinaei humani secundum Burdachum^ novies observati sunt, Gurltius 3 monstra vitulina quatuor, agninum unum collegit, quae huc pertinere vi- dentur. Monstrum etiam a Praetorio * descriptum vitulis duobus constans coccygi- bus coalitis huc recensendum videtur. In piscium classe Didymi symphyohypogastrii interdum observati sunt. Heus- nerus piscem talem ab Aldrowando descriptum in Nilo flumine captum, et monstra duo e Squali genere citavit^. Ihter entozoa monstra seriei primae altiore gradu duplicia etiam observata sunt. In museo Yiennensi monstrum Taeniae solii duplex servatur, cujus capita cum magno articulorum anteriorum numero separata, corpora vero longitudine pe- dum complnrium coalita sunf^. Pallas ' Triaenophoros nodulosos observavit utro- que fine caput gerentes, et Andryus ^ specimen exhibuit Taeniae solii, cujus pars posterior iterum gracilescebat, ut articuli sensim minores, tandemque minimi fierent, ultimusque articulus caput referret. 2. De f ormat io nibus seriei secundae. Formationes quae hujus seriei grados imperfectiores offerunt raro tantum ob- servatae sunt. Diaedoeus observatus est in catello de molossorum genere ab Hallero ^ desripto, in quo penes aderant duo impervii, vesicae duae, intestina recta duo in saccos coecos finita, et extremitates posteriores tres , intermedia e duabus coalita. Monstrum ' L. c. P. 326. 331. 332. ' L. c. .1823. P. 78. 79. ' L. c. P. 335. ' Neuliche Missge- burten. 1678. 4. ' L. c. P. 34. ^ Bremser, 1. c. P. 107. ' Conf. Rudolphi S^nopsis. P. 398- Conf. Rudolphi Historia naturalis entozoorum. T. II. P. 164. ^ L. c. P. 51. 41 ovinum virile a Morando * descriptum huc pertinet. Penes aderant duo, anus du- plex, cauda simplex, extremitates posteriores quatuor, intermediae externis longe minores. Os innominatum accessorium ossibus pubis normalibus interpositum erat. Monstrum agninum virile cum indicio imperfecto partium genitalium feminearum triscelum ab Osiandero ^ descriptum huc etiam pertinere videtur. Penes aderant duo, ani duo , testes quatuor. Diaedoeus porcinus monoproctus a Regnaultio ^ depi- ctus est. Dihypogastrius huc usque inter mammalia saepissime in genere humano et ovi- no, sequente ordine deinde in genere felino, porcino, leporino, canino, bovino, ca- prino et cervino observatus est. Burdachus monstra huc pertinentia humana quin- quaginta duo , inter ea aequaha triginta duo * , inaequalia tetrabrachialia tetrascela decem^, tetrascela dibrachialia duodecim ^ collegit. Monstra humana recentiora un- decim, unum a Kreitnero unum a Wicherto unum a Sandiforto unum a Caro ^^, unum a Tiedemanno ^ sex ab Ottone^- descripta, invenimus. Inter haec Dihypo- gastrius unus ab Ottone exhibitus inaequalis octomelus * ^ , Dihypogastrius a Caro descriptus pulcherrimus, inaequalis Janus apparuit. Dihypogastrios agninos apud Gurltium in generibus Dipygo, Octopo et Hetero- didymo coUectos invenimus quadraginta, inter quos tribrachiales duos, tetraotos no- vem, Janos octo, inaequalem unum, quibus recentiores addere possumus aequales quinque, inaequalem unum ab Ottone notatos**, aequales a Sandiforto ^ ^ exhibitos duos. Dihypogastrii felini aequales viginti octo, inacquales duo a Gurltio collecti sunt, Inter aequales tetraotus adcrat unus. Praeterea mojistra hujusmodi inaequalia ' Conf. Gurlt. 1. c. P. 267. ^ ^^^^^ Denkwurdigkeiten. Bd. I. P. 269. * Conf. Gurlt. P. 268. Tab. XXII. fig. 4. * L. c. 1824. P. 4S— 53. ' L. c. 1823. P. 39. 40. « L. c. P. 36—39. ' Descriptio monstri duplicati. Nordlingae, 1826. 8. Gemeinsame deutsche Zeitschrift fiir die Geburts- kunde. Bd. III. Hft. I. 1828. P. 205. * Descriptio monstri duplicati. Dorpati Livonorum, 1825. 8. ' L. c. Tom. III. 1827. P. 153. LXXlX. "> Zur Lehre von der Schwangerschaft und Geburt. Leip- zig, 1822. Zeitschrift Bd. 3. P. 235. " Verzeichniss P. 62. No. 2907. P. 63. No. 2913. Erster Nachtrag. P. 6. No. 8014. P. 17. No. 8294. Zweiter Nachtrag P. 30. No. 9565. P. 38. No. 9724- Verzeichniss No. 2913. Otto, zweiter Nachtrag, No. 9510. 9816. 9931. 9954. 9955, 9959- " L. c. T. III. Supp. Briigm. P. 156. CIV, Supp. Bonn. P. 395. DCLXIX. II. 6 # 42 duoS aequalia quatuor ^ a Sandiforto , uaum a Bleulando ^ notata sunt, et prae- ter monstrum a rae* descriptum aliud huc pertineiis in museo anatomico Gryphico servatur. Gurltius Dihypogastrios porcinos quindecim, inter eos tetraotos quinque, Janos tres, inaequalem unum collegit, quibus addi possunt adhuc nionstrum a Schmucke- nio 5 sub nomine monstri porcini cum capite strigis descriptum , monstra tria a Sandiforto descripta. Dihypogastrios ieporinos duodecim coUegi. Quatuor Hallerus citavit', unus ab Osiandero alius a Scherero tres ab Ottone descripti sunt; duo in museo Bero- linensi servantur, unum Bergae in insula Rugia apud Doctorem Kriigerum vidi. Gurltius Dihypogastrios caninos aequales septem, inaequales octomelos duos^ coliegit, quibus accedit adhuc Dihypogastrius caninus octomelus inaequalis a San- diforto 1 descriptus. Monstra ad formationem hanc pertinentia vitulina octo a Gurltio collecta sunJ, inter ea Dihypogastrius Janus unus. Hircus curassavicus huc pertinens a Seba * * depictus breviterque descriptus, Dihypogastrius caprinus a Giulio et Rossio descri- ptus a Gurltio , et Dihypogastrius cuniculi ab Hallero ^ ^ citatus est. Dihypogastrii inter aves saepe jam observati sunt, Pullus huc pertinens galli- naceus a Lycosthene ^ ^ relatus est, alius a Schmuckenio ^ * , tertius a Meckelio ^ quartus a Baerio^^ descripti sunt, monstraque quinque huc pertinentia a Sandi- forto^", duo ab Ottone ^ ^ exhibita sunt. Dihypogastrius anatinus etiam ab Ottone notatus est^^. Lacerta agilis Dihypogastria octomela a Tiedemanno descripta et depicta est^o. ' Sandifort. 1. c T. 1. P. 305. XXVll. T. III. P, 156. CVI. * L. c. T. I. P. 89. CCCXCIX. T. lU. P. 372. D. DI. DII. ' L. c. No. 2519. * T. I. Sect. IV. ^ Fasciculus admirandorum. Ac- cretio. P. 6. ^ L. c. T. I. V. 111. CCXXX. CCXXXI. T. III. P. 155. CIII. ' L. c. P. 55. *L. c. P. 168. Zur vergleichenden Anatomie der Missgeburten. Medic. Jahrb. des k. k. osterr. Staa- tes. Neue Folge. Bd. II. St. IJ. P. 263. '° L. c. T. I. P. 305. XXII. " L. c. Tab. XLVI. f. I »^ L. (!. P. 68. " Conf. Aldrowandus 1. c. P. 619. '* L. c. P. 8. " L. c. P. 69. Meckers Archiv. 1827. L. c. P. 157. . P. III. CXIV. CXV. CXVI. CXVII. CXVIII. Verzeichniss P. 69. No. 2996. 2997. L. c. P. 70. No. 3003. '^* Zeitschrift Bd. IV. 1831. P. 122. ^ Ex entozoorum classe monstrum Taeniae multiformis a Kreplinio * descriptum, cujus articuli posteriores duplices et omnino separati apparuerunt, ad formationem hanc quodammodo referri potest. — Didymi symphyocephali inter mammalia huc usque in genere humano et vitulino, inter aves in genere anatino observati sunt. Prae caeteris in hominibus Didymi symphyopisthocephali , Didymi deinde symphyoco- ryphi, et scmel tantum huc usque Didymus symphyometopus observati sunt^. Didy- mus symphyopisthocephalus anatinus a Tiedemanno symphyocoryphus a memet* ipso descriptus est. Geoffroyus St. Hilarius ^ Didymos syuiphyohypognathos vitu- linos inaequales tres descripsit. 3. De formationibus seriei tertiae. Diprosopum diaedoeum monstrum agninum primum a me descriptum exhibuit*'. — Ex avium classe huc pertinere videtur anser a Lycosthene ' descriptus mon- strosae plane formae in ovo inventus, duobus capitibus, totidem linguis, collo uni- co, quatuor pedibus, alisque duabus praeditus, nec non pullus monstrosus capite duplice pedibusque quatuor instructus a Bleulando exhibitus, Monstrum etiam an- serinum in museo anatomico Gryphico servatum ad formationem hanc pertinet. Duplicitas superior in media fere colli parte ita incipit ut spinae vertebrarum colli angulum acutum formantes a se invicem recedant. CoIIa tamen caeterum ad eo- rum usque finem superiorem capitaque occipitibus coalescunt. Capita faciebus omnino separatis superficies externas et intermedias, oculos quatuor' omnino separatos, he- misphaeria cerebrorum quatuor, externa bina, totidemque intermedia sulco longi- tudinali profundo separata olferunt. Extremitates superiores simplices, inferiores quatuor, externae normales intermediae inter se coalitae, aperturae partium genita- lium et intestinorum rectorum duae adsunt lateraliter sibi appositae. Diprosopi Dihypogastrii humani tres a Burdacho « collecti sunt. Praeterea ' Novae observationes de entozois. Beroiini 1829. 8. P. 131. Tab. II. fig. 19. 20. ^ Conf. Bur- dach. l. c. 1823. P. 48. 75. 1824. P. 40. 41. » Zeitschrift. Bd. 3. Hft. I. P. 5. * De monstris duplicibus verticibus inter se junctis. P. 8. Tab. IV. * M^moires du Mus^um d'histoire naturelle. T. XIII. 1825. « T. I. Sect. II. cap. I. ^ Conf. Gaspar. Schott. Physica curiosa. Lib. V. cap. III. * L. c 1824. P. i7. 13. 6* 44 unus in museo anatomico Berolinensi ^ , unus in Vratislaviensi ^ servatur , et Wanckelius Schwartziusque ^ unum dibrachialem descripserunt. Diprosopi Dihypo- gastrii porcini tres jam observati sunt: unus in museo Viennensi*, unus in museo instituti veterinarii Dresdensi servatur, tertius a Bleulando ^ descriptus est. Mon- strum Dresdense partes inferiores ad umbilicum usque duplices et separatos, trun- cos supra umbilicum coalitos, extremitates superiores quatuor , caput anencephalicum postice simplex, aures binas, nasus binos, oraque bina lateraliter sibi apposita otfert. Monstra felina ad formationem hanc pertinentia duo, alterum inaequale, in museo Berolinensi servantur ^ , tertium a Jano Planco ' descriptum est. Monstrum tale agninum a Sandiforto ® notatum est, et secundum in museo instituti veterinarii Dresdensis servatur. In hujus monstri sceleto extremitates octo, columnae verte- brales binae omnino separatae, sternum ahterius et posterius, foramina occipitalia duo parte petrosa intermedia separata, pars cranii media simplex, anterior iterum duplex, ora bina, nasus bini, orbitae tres observantur. Diprosopus Dihypogastrius equinus dibrachialis a Gurltio ^ descriptus est. Dicoryphus Dihypogastrius in hominibus saepius jam observatus est. Burdachu^ ^ monstra huc pertinentia sex collegit; monstrum humanum secundum a me descri- ptum^*, aliud ab Ottone * ^ notatum, tertium a Begnaultio depictum^^, et monstrum agninum Gurltii ^ huc recensenda sunt. Ad Dicephalos Dihypogastrios dibrachiales monstrum a Rueffio, monstrumque a Straussio descripta humana pertinere videntur^s^ Kapfererus ^ <^ Dicephalum Diliy- pogastrium tribrachialem humanum , et Gurltius ^ ' monstrum simile agninum brachio intermedio dichiro praeditum descripsit. ' No. 2993. conf. Zschokke, de Janis. Berolini, 182^'.' P. 6. ' Otto. Erster Nachtrag. P. 17. No. 8295. ' BeschreibuDg und Abbildung einer reenschlichen Missgeburt. Gemeinsame Zeitschrift fiir die Geburtskunde. Bd. I. Hft. 3. Weimar, 1827. P. 521. * Conf. Gurlt. 1. c. P. 313. ' L. c. P. 401. No. 2518. ® No. 1093 et 5034. . ' De monstris et monstrosis quibusdam. Venetiis 1749. « L. c. T. 111. Supp. Brugm. P. 156. CV. . « L. c. P. 314. '° L. c. P. 46. 47. A. B. a. a. " T. L Sect. J. Cap. 11. Verzeichniss P. €2. No.,2908. " Conf. Moreau de la Sarfhe descrip- tion des principales monstruosites, dans rhorame et dans les animaux. Paris , 1808. No. 19. " L. c. P. 307. " Conf. Burdach, 1. c. P. 53. L. c. " L. c. P. 330. 45 Didymi symphyothoracoepigastrii saepissime in genere humano occurrunt. Bur- dachus 1 aequales sexaginta quinque, inacqualem unum collegit; monstra recentiora huc pertinentia decem ab Ottone unum a Sandiforto ^ notata invenimus. Monstra talia vitulina quinque a Gurltio collata sunt; monstrum meum* agninum, et mon- strum porcinum ab Hessio ^ descriptum huc pertinent. Praeterea monstrum vituli- num a Sandiforto notatum his adhuc accedit. Burdachus Didymos symphyoepi- gastrios humanos aequales septem, inaequalem unum collegit, quibus recentiores tres addere possumus, fratres scilicet Siamenses Chang et Eng', monstrum a Berryo ex- hibitum supra jam citatum , et monstrum unum ab Ottone ^ exhibitum. Apud Heusnerum " Squalos notatos invenimus Londini apud Brokesium Pro- fessorem servatos mediis corporum partibus coalitos, anterioribus , et caudis sejun- ctos^<^. Monstrum Blennii vivipari a Rathkeo observatum huc etiam pertinere vi- detur ^ ^ . CAPUT II. DE FORMA PARTIUM SINGULARUM EXTERNA. l. De Cute. Junctura cutanea foetuum diversorum coalitum semper exhibet marginalem. Cutis enim foetus alterius pontis ad instar partes subjacentes tegens, glabra plerumque ' L. c. 1823. P. 89 — 96 et P. 41. * Verzeichniss P. 62. No. 2909. 10. IL 12. P. 70. No. 3014. ; :Erst.er Nachtrag P. 17. 8293. Zweiter Nachtrag. P. 25. No. 9474. 9477. P. 48. No. 9939. 9968. .^L. c. T. III. P. 153. LXXX. * T. I. Sect. 11. Cap. V. ' Conf. Gurlt. P. 330. « L. c. T. IIT. P. 394. ' Conf, V. Froriep's Notizen. 1829. No. 553. Bd. XXVI. No. 3. « Zweiter Nachtrag. No. 9475. ^ L. c. P. 34. '° Abhandhingen zur Bildungs- und Entwickelungs-Geschichte des Menschen und der Thiere von Dr. Heinr. Rathke. 2ter Theil Leipzig, 1833. 4. P. 61. '' Memora- bile est animalia exstare parasitica quae in statu normali monstra multiplicia et duplicia referunt. Coenurus monstrum re vera multiplex, et Diplozoon a Nordmannio ( Micrographische Beitrage. Berlin, 1832. 4. P. 59.) nuper detectum monstrum duplex exhibet. Coenurus ad seriem monstrorum dupiicnm per coalitum primam, diplozoon ad seriem tertiam pertinet. Superest itaque tantum nt inveniatur animal qnod in statu Dormali seriem secundam exhibeat. 46 fere in genere humano, pilis in mammalibus, plumis in avibus praedita, continue in cutim alterius foetus transit. Cutis itaque quoad textum plerumque normalis appa- ret; in vitiis taraen quibusdam, e. c. herniis umbilicalibus magnis, hemicephalia , et spina bifida, aut omnino deesse videtur, aut ut in diprosopo humano hemicephalico exacte ab Ottone * inquisito valde attenuata membranaeque serosae simiiis partes subjacentes investit, Cicatrices in juRcturae foetuum binorum loco nunquam appa- rent. Inter auctores recentiores Lenhosseckus ^ quidem adhuc de cicatrice in Dihy- pogastrio humano juncturae capitum loco obvia loquutus est Cicatrix haec tamen nihil est aliud quam faciei posterioris pilis destitutae primum indicium. §. 2. De forma normali partium capitum diversorum aequali modo evolutorum. Separatio anterior partium capitum binorum, quae in monstris omnibus apparet quae diprosopum referunt, neque exacte eodem semper loco oritur, neque eodem semper ambitu patet. 1. enim , separatio tantum a facierum partibus anterioribus et inferioribus in- cipit, ut earum partes inferiores duplices, superiores simplices appareant. Ita rem obtulit Diprosopus dihypogastrius musei Berolinensis jam citatus, a Zschokkeo de- scriptus 3. In facie monstri vestigia duplicitatis distincta animadvertebantur; supe- rior faciei pars sat regulariter evoluta, latitudo aliquantulum naturalem excedens, oculi duo, nasus simplex. A labio superiore processus cute obductus pollicis cir- citcr longitudine versus inferius descendens, iabia expandit. >iulcus intermedius lon- gitudinalis a naso oriundus labium superius atque processum percurrit. Labium in- ferius bipartitum. Demum menta duo sat bene formata, Diprosopus dihypogastrius felinus mandibula bifida, duplice mento a Jano Planco"^ descriptus, monstrumque humanum simile hemicephalicum ab Ottone descriptum separationis initium indi- catum referunt. ' Seltene Beobachtungen Hft. 1. P. 12. ^ Medicia. Jahrb. des k. k. ostreich. Staates. Bd. VI. St. lll. P. 128. ^ Zschokke, De Janis. Berolini, 1827. 4. P. 5. * De monstris et monstrosis qui- busdam. Venetiis, 1749. ' Otto, Erster Nachtrag. P. 17. No. 8296. 47 2. Separatio a facierum partibus mediis omnibus simul incipit. Formatio haec priore longe saepius occurit, et in Diprosopis plerisque observatur. Nihilo minus in monstris comphiribus partes facierum foetuum diversorum aut inferiores aut supe- riores separationem aliquantulum majorem olferunt, ita e. c. in monstro a Siimmer- ringio (I. c. Tab. V.) exhibito separatio inferior, in monstris aliis (I. c. Tab. YI et YII. cxhibitis) separatio superior praevalet. Intimum hujus formationis gradum monstrum exhibet vitulinum a Sandiforto exhibitum, jam citatum, ubi ossa intermaxtllaria mandibulacque partes anteriores tantum duplices apparuerunt. Ulteriorcs hujus for- mationis gradus quoad formam externam oculorum imprimis auriumque duplicitate, ut a Burdacho ^ factum est, definiendi sunt. Quoad oculos notandum est: a. oculos adesse binos, loco solito positos; h. oculos adesse tres, externos binos, tertium intermedium e duobus com- positum in linea mediana coalitu partium foetuum binorum constituta positum; c. oculos adesse quatuor, externos binos, intermedios totidem omnino se- paratos. In Diprosopo humano Sommeningii ~ oculus intermedius lentes crystallinas ex- hibuit binas, pupillam communem angulo superiore et inferiore prominente tamen in sectionem dextram et sinistram divisam , nervos opticos binos, superficiei scleroti- cae externae impressionem , superficiei internae cristam prominentem, tunicas cho- roideas binas in linea mediana sibi appositas, telaque cellulosa inter se junctas. Palpebra hujus oculi superior dextra conlinue in palpebram superiorem sinistram transiit. Angulus ad inferiora prominens indicium separationis palpebrarum inferio- rum oculi intermedii obtulit. In Diprosopo dihypogastrio humano Wanckelii et Schwartzii^ in oculo intermedio lentes etiam crystallinae binae, pupilla una, sed e duabus composita, adest. In Diprosopo diaedoeo agnino meo angulus etiam aderat separationem palpebrarum intermediarum indicium non verum ad inferiora sed ad superiora magis spectans. Oculi jam duplices et separati, eorum tamen musculi ab- * L. c. 1824. P. 36 sq. ' L. c Tab. III. IV. P. 12. ^ Gemeinsame deutsche Zeitschrift fdr die Gcburtskunde. Bd. I. Hft. 3. P. 521. 48 ducentes nulli. In Diprosopo humano Sommerringiano * alio palpebrae oculorum in- termediorum omnino separatae nonnisi angulis oculorum horum externis «oahierunt. Coalitus oculorum binorum intermediorum cum cyclopia comparari posset, nisi in hac formatio imperfecta organi olfactorii coalitus causa, coalitus partium ocu- lorum angulos internos spectantium, in illo formatio imperfecta partium lineae me- dianae posteriori adversarum anguHsque oculorum externis interpositarum coa- litus causa esset, et coalitus partium oculorum ^ngulos externos spectantium appareret. Quoad aures gradus sequentes distinguendi sunt: a. aures tantum adsunt binae et quidem externae loco solito positae, e. c. in monstro vitulino Sandifortiano modo citato et monstris humanis quatuor a Bur- dacho collectis. h. impressio, aut apertura adest simplex, pori acustici externi intermedii indicium in monstris ab Aschio, Kiliano, Hornsteinio descriptis, a Burdacho ^ col- lectis, cum meatu auditorio cartilagineo membranaceo brevi in monstro agnino, cum meatu longiore in monstro vitulino a me descripto ^ ; c. aures adsunt tres, externae binae loco solito positae, tertia intermedia e duabus coalita in monstris quinque humanis a Burdacho collectis, monstroque vi- tulino a Kelchio * descripto ; d. aures adsunt quatuor externae binae solitae, totidemque intermediae, e. c. in Diprosopo humano a Sommerringio ^ descripto , in quo aures intermediae par- vo loco adhuc coalitae erant. Summum separationis capitum anterioris mediae gradum monstra offerunt unicorporea ubi capita fere perfecta bina ita inter se junguntur, ut facies binae regiones contrarias spectent, occipitia ad latera facierum posita sint; occiput unum quodque hic coalitu partium dimidiarum lateralium capitum diversorum constituitur; linea mediana facialis lineam medianam occipitalem decussat. Ita rcs apparet in monstro vitulino a me descripto^. Notandum est separationem anteriorem ad eum ' L. c. Tab. V. L. c. ' Tom. I. Sect. II. Cap. I. Tom. I. Sect. III. Cap, V. * L. c. P. 113. Ita etiam haud dubie res sese habnit ia raonstris vitulinis , quorum crania supra (Tom, I. Sect. 111. Cap. III et IV) descripta sunt. * L. c. P. 19. Tab. VII. Quatuor etiam haud dubie aderant aures in monstro vitulino supra (Tom. I. Sect. III. Cap. II.) descripto. ^ L. c. 49 gradum evolutam ut linea mediana facialis capitis alterius recta via in eandem capi- tis alterius transiret, ut decussatione lineae medianae facialis et occipitalis anguli quatuor recti formentur nondum esse observatam. 3. Separatio imprimis a partibus facierum supcrioribus mediisque incipit. Huc pertinent Diprosopus felinus inaequalis a Tiedemanno ^ exliibitus, pullique duo musei Berolinensis ab Heusnero - descripti. In fele caeterum simplice ocu- lus tantum apparuit intermedius e duobus coalitus cum eminentia rostriformi nasi secundi indicio. Pullus alter maxilla superiore duplice oculis tribus in- structus erat, caput simplcx, consueto tamen paulo latius, sulco quodam profun- do a fronte ad occiput tendente in duas partes acquales divisum, ex duobus videtur coaluisse. Inter utramque maxillam oculus tertius positus. Maxilla infe- rior structurae utique normalis justo loco collocata apice inter utramque maxillam superiorem prominebat. Oesophagi ostium simplex supra maxillam inferiorem anim- advertebatur. Reliquae corporis partes a norma non recedebant. In pullo secundo e genere Meleagridis capitis utriusque separatio magis exculta erat. Duae quidem hic aderant maxillae inferiores, quarum singula tamen maxillae superiori singulae non respondebat, sed utraque arctissime conjuncta ut praecedentis exempli iijaxiUa infe- rior inter utramque superiorem prominebat. Separatio capitum superior, ad quam monstra modo citata ab Heusnero descri- pta jam transitum parant, in Dicoryphis animadvertitur. In Dicorypho dihypogastrio a Regnaultio ^ descripto separatio ad orbitam usque tertiam, in Dicorypho a Greiselio ♦ exhibito separatio superior ad nasum usque, in monstro ab Aldrovando monstro- que a me^ descripto ad os usque extendebatur, in Dicorypho gallinaceo a Heusnero ' descripto caput semiduplex, duo cerebra, unicum rostrum, spinae dorsi duae coa- lescentes, oesophagi bini, ventriculus unus, una ingluvies, cor simplex aderant. 4. Separatio posterior capitum plerumque continuatio separationis inferioris et posterioris truncorum in Dihypogastriis et Didymis symphyohypognathis hucusque observata est. Separatio capitum hic a partibus lineae medianae posteriori proxime appositis, occipitibus scilicet incipit, partes laterales foetuum diversorum lineae me- » Zeitschrift Band 3. Heft 1. P, 3. Tab. II. Fig. I. * L. c. P. 14. ' Moreau de la Sarthe, Description des principales monstruosit^s dans rhomme et dans les animaux. Paris, 1808. Tab. 19. 20. * Conf. Burdach. 1. c. P. 46. * L. c. P. 640. « Tom. I. Sect. I. cap. II. ' L. c. P. 17. II. 7 50 dianae anteriori adversae hic coalescunt. Formatio haec itaque separationi capitum anteriori omnino opposita apparet. Separationis posterioris partium capitum binorum gradus, aurium, oculorum, nasi, oris, mentique evohitione definiendi sunt. a. In regione faciei anteriori opposita partes externae nullae memoratu dignae evolutae sunt. b. In loco faciei anteriori opposito aurium duplicitas animadvertitur. a. Vestigium imperfectum auris posterioris e duabus coalitae adest; /9. aures adsunt binae posteriores basibus coalitae; y. aures apparent binae posteriores omnino separatae. c. Quoad oculos notandum est: a. oculum adesse nullum in loco faciei anteriori opposito; /?. oculum adesse tertium , posteriorem e duobus coalitum ; y. oculos adesse etiam posteriores binos omnino separatos. Formatio ubi ocuhis adest tertius posterior cum cyclopia monstrorum simpli- cium convenit; aut enim defectus aut formatio imperfecta partium nasalium coalitus partium oculorum angulos internos spectantium causa exstat. d. Quoad nasum faciei posterioris notandum est: «. nasum omnino deesse ; /5. nasum formam verucosam exhibere; y. nasum apparere proboscideum ut in cyclopia monstrorum simplicium; d. nasum adesse aut perfectum, aut aliquantulum tantum a norma alienum; Tandem cum duplicitate oris mentique facies posterior perfecta apparet^. Ubi facies adest anterior et posterior perfecta, linea mediana faciei alterius in eandem alterius, linea mediana occipitis alterius in eandem alterius recta via trans- it. Occipitia ad latera facierum prominent, linea mediana facialis lineam media- nam occipitalem decussat. Eadem itaque hic inveniuntur quae invenirentur si dupHcitas et separatio ca- pitum anterior perdurante coalitu posteriore ad summum gradum pervenisset, eo * Conferantur quoad formam externam faciei posterioris monstra a Burdacho 1. c. 1824. P. 48—52. €t a Zschokkeo J. c. P. 7 — 14. collecta. 51 tantum discrimine quod in separatione posteriore facies, in separatione anteriore occipita partibus dimidiis lateralibus binis capitum diversorum constituuntur. Quoad separationem inferiorem capitum Didymos symphyopisthocephalos per Didymos symphyocoryphos ad Didymos symphyometopos, et separationem facialem inferiorem per mediam ad superiorem, et hanc per separationem capitum superio- rem sive verticalem ad posteriorem sive occipitalem transitum parare videmus. §. 4. De evolutione inaequaU partium capitum diversorum. Inter monstra quae capitum coalitum offerunt evolutio inaequalis imprimis in Diprosopis rarius in Dihypogastriis et in Didymis symphyocephalis observata est. In Diprosopis humanis inaequalitatis levioris indicia tantum huc usque apparue- runt, ut in monstro Sommerringiano ^ jam citato. Gradus inaequalitatis secundus in Diprosopis vituiinis, felinis, et agninis variis modis sese obtulit. In Diprosopo vi- tulino inaequali distomo a me ^ descripto cyclopia haud dubie adfuerat capitis ac- cessorii, cujus orbitae, ossa lacrymalia, et maxillaria superiora coalita, inferiora tan- tum perfecta fere apparuerunt; in Diprosopo felino inaequali monostomo a Tiede- manno ^ descripto cyclopia aderat capitis accessorii. In Diprosopo felino triophthal- mo distomo a Gurltio * et in monstro simili diophthalmo ab Hallero ^ dcscripto os altcrum imperfectum apparuit. In Diprosopo vitulino inaequali a Bartelsio ^ de- scripto caput accessorium non nisi maxilla inferiore, lingua valde parva, cavo oris angusto, osseque cygomatico singulo e duobus coalito constabat. In Diprosopo ovino a Mayero ^ descripto inaequali distomo os capitis dextri cum lingua valde imper- fectum, et maxillae inferioris indicium apparuit. In Diprosopo agnino inaequali ab Ottone descripto capitis accessorii nil nisi os imperfectum sub aure sinistra adfuit*. Monstra modo nominata seriem fere continuam inaequalitatis sensim ad eum gradum » Sommerring. 1. c. Tab. III. IV. * Tom. I. Sect. III. Cap. VI. * Zeitschrift Bd. 3. P. 3. * L. c. P, 217. * L. c. P, 46. 47. « De Janis inversis. BeroUni 1830. 4. P. 21—22. Tab. I. ' V. -Graefe^s und v. Walther's Journal fiir Chirurgie und Augenheilkunde, 1827. Bd. 10. Hft. I. P. 65. ^ Otto, zweiter Nachtrag P. 28. 9516. 7 * 52 crescentis ofFerunt, ut capitis accessorii non nisi fere indicium ut in monstro Otto- niano sub aure altera remanserit. Dubitari tamen forsan liceat seriem modo indi- catam re vera monstrorum fabrica niti , cum Bartelsius ^ , qui cranium a me exhi- bitum iterum descripsit, aliud modo citatum addidit, iconibusque pulcherrimis utrum- que illustravit, contendisset me veram formationis indicatae naturam non exposuisse, novumque e monstris vitulinis modo nominatis genus constituisset cui Janorum in- versorum nomen impertiit. Bartelsius non partium ossearum et mollium fabrica, sed mere ossibus, non ossium craniorum omnium, sed maxillarum tantum inferio- rum formatione, non maxillarum inferiorum toto, sed foraminum mentalium habitu solummodo novum suum fundavit monstrorum genus, et insuper non probavit fo- ramina pro mentalibus a se habita, re vera fuisse foramina mentalia. Signa essentialia Janorum inversorum secundum Bartelsium (omissa explicatione omni latiore) maxillae inferiores sunt, quarum quae ad caput dextrum pertinet non parte dimidia laterali dextra et sinistra, sed partibus dimidiis lateralibus binis dextris, quae capiti sinistro respondet partibus dimidiis lateralibus binis sinistris composita appareat. Hoc modo maxillas inferiores compositas fuisse Bartelsius eo probare studuit, quod in parte dimidia sinistra mandibulae capitis dextri foramen mentale in superficie sinistra nullum, sed in ejus superficie dextra ori itaque ad- versa, et itidem in parte dimidia laterali dextra mandibulae capitis sinistri in super- ficie dextra foramen nullum, sed in hujus superficie sinistra ori itaque etiam adversa adfuerit. Cui bono foramina haec adfuerint in superficiebus ori utrique adversis, locis itaque plane insolitis obvia, hucusque non patet. In cranio a me descripto cum inquisitio a me institueretur partes molles jam ablatae erant, in cranio secundo a Bartelsio descripto de lingua quidem nonnulla, nihil tamen de vasis et nervis re- latum est. Foramina indicata mentalia tantum habenda sunt, si nervi mentales, et vasa mentalia re vera per ea transierunt, quod quamvis negare non audeo contendi tamen etiam nequit, antequam disquisitione anatomica probatum fuerit. In regio- num duplicatarum partibus intermediis organa quaedam saepe imperfecte formata sunt, interdum omnino deficiunt. Ita e. c. in Diprosopis vitulinis tetrophthalmis di- * L. c. P. 23. 53 V stomis a Gurltio ^ desciiptis musculi labiorum superiorum intermediorum omnino deerant; et si musculi labiorum inferiorum Diprosoporum inaequalium nominatorum etiam defuerint, quid mirum si eorum nervi vasaque, et foramina eorum transitui aiias destinata simul etiam defuissent. Si verum foramina saepius indicata re vera mentalia fuissent, Bartelsii senten- tia de compositione maxillarum inferiorum nihil minus rejicienda esset. Quis enim est anatomicus qui maxillae inferioris naturam e foraminibus tantum mentalibus di- judicare, qui ad reliquas ossis partes nuUo modo respicere velit? In superficiebus partium dimidiarum lateralium indicatarum ori utrique adversis, quae foramina pro mentalibus forsan liabenda oiferunt, foramina etiam maxillaria posteriora in mon- stro meo observantur, dentes incisores partis dimidiae lateralis sinistrae mandibulae eapitis dextri, et dextrae capitis sinistri solito modo superficiebus concavis cavo oris, superficiebus convexis labiis advertuntur, mentumque in utroque capite modo solito constituitur. Etiamsi itaque transpositio foraminum mentalium adfuerit, pars tamen dimidia lateralis dextra mandibulae capitis sinistri, et sinistra mandibulae capitis dextri eam ob rem naturam totam non vertit cum in fine et anteriore et posteriore caeterum more solito sese habeant^. Bartelsii itaque de Janis inversis sententia tota ruit. In Dihypogastrio a Kleinio ^ descripto triscelo tetrabrachiali triophthalmo caput foetus alterius, in Dihypogastrio agnino a me * descripto tetraoto, os occipitis alte- rum altero etiam aliquantulum minus apparuit, quare in monstro meo non solum ossa temporum intermedia inter se, sed intermedium sive sinistrum capitis foetus minoris cum hujus osse temporum externo sive dextro coaluit. Altiore tamen gradu capitum inaequalitas in Dihypogastrio tetraoto a Rosenstielio in Dihypogastrio Jano a Caro ^ descripto aderat. In monstro citato Rosenstielii aprosopo capitis minoris indicia externa auribus ' L. c. P. 210. ' In monstro Bartelsii angulus maxillaris communis communi foramine maxillari posteriori praeditus est. L. c. P. 22. Foramina posteriora hic coaluerunt, quoniam ob imperfectam finis mandibularum posterioris evolutionem justo propius ad se invicem accesserunt. * Conf. Meckers Archiv. Bd. IV. 1818. P. 551. * Tom. I. Sect. II. cap. III. * Monstri duplicis rarissimi descriptio anato- mica. Berolini, 1824. 4. ® L. c. 54 tantiim constabant, in monstro a Caro descripto partes dimidiae latcrales facierum capitis imperfecti qnidem aderant, et uti in Janis caeteris more solito partibus di- midiis respondentibus capitis majoris uniebantur, aures tamen (deficiente nisi fallor occipite capitis minoris) superficiebus posterioribus coaluerant. Inaequalitas in monstris his imprimis evolutioni imperfectae regionis illius foe- tus alterius, qua separatio inceperat occipitis igitur originem debet, et hoc respectu monstra citata seriem quodammodo continuam olferunt, quamvis habito respectu ad reliquura evolutionis partium capitum gradum admodum inter se diiferant, et for- mationes intermediae complures adhuc desiderentur. In Didymis symphyohypognathis vitulinis inaequalibus a Geofroyo St. Hilario descriptis capitum etiam aderat separatio posterior, coalitus anterior maxillarum inferiorum ut in Janis perfectis; inaequalitas hic etiam imprimis e partium quibus separatio inceperat defectu aut earum evolutione imperfecta prodiit. Foetus enim minoris truncus cum extremitatibus omnino defuit, et de cranio minore non nisi maxilla inferior vel partes ei proxime appositae aderant, ut quoad formam exter- nam de footu minore praeter partes maxillam inferiorem tegentes nihil fere nisi rudimentum capitis deformis remanserit. In Didymo symphyocorypho ab Homeo descripto defectu etiam partium foe- tus alterius quibus separatio inceperat, trunci scilicet totius inaequalitas produce- batur, capita caeterum evolutionem leviore tantum gradu inaequalem obtulerunt. — §. 4. De vitiis ca^ntum. Inter vitia distortio facierum, fissura labiorum, hemicephalia, et defectus par- tium singularum facialium ct faciei totius prae caeteris saepius observantur. Distortio facierum in animalibus in Diprosopo diaedoeo agnino, in Dicephalo agnino, et Diprosopo vitulino a me descriptis^, in Diprosopis vitulinis abOttone^, Sandiforto ^ et Kelchio * et humanis duobus a Sommerringio exhibitis nec non in Di- corypho dihypogastrio vitulino a Gurltio descripto ^ aderat ; deformitas haec a ' Conf. T. I. Tab. V. Tab. VIU. fig. 3. Tab. XV. P. 100. ^ L. c. Seltene Beobachtungen P, 10. ^ L. c. T, m. Supp. Brijg, P. 296. * L. c, * L, c, P. 307. 55 inechanica partium facierum maxime prominentium, nasi scilicet et maxillarum, pres- sione orta videtur. Fissura labii inferioris rarius, fissura labii superioris saepius observatur. Fis- surae labii inferioris exemplum Diprosopus vitulinus a me * rlescriptus, et Didymus symphyothoracoepigastrius humanus in museo anatomico Berolinensi servatus ^ ex- hibuerunt. In Diprosopo felino a Sandiforto ^ exhibito, et in Diprosopis humanis duobus a Sommerringio * descriptis, in Didymo humano symphyothoracoepigastrio Zimmeri^, monstroque simili Ottonis^ caput utrumque labium superius fissum ob- tulit. In monstro simili musei Berolinensis modo citato labium leporinum duplex et in Didymo symphyoepigastrio Siegwarti ^ humano , nec non in Dicephalo humano Hessei ^ caput alterum labio leporino deturpatnm apparuit. Anencephalia inter monstra seriei primae in genere humano saepissime obser- vata est. Diprosopi humani fere semper anencephaliam olferunt, ut ea pro eorum statu normali fere haberi possit. Burdachus coalitum harum partium evolutionis encephali craniique imperfectae causam habere videtur ^ , quae tamen nisi fallor eo imprimis quaerenda est quod homines simplices etiam anencephalia saepissime de- turpantur. Inter Diprosopos mammalium rarissime anencephalia observattir, et bis tantum, quantum mihi saltem cognitum est, huc usque in vitulis, qui saepissime for- mationem hanc offerunt, vitium hoc observatum est, in Diprosopo scilicet vitulino a Gurltio^Oj alioque a Sandiforto^^ descripto. Anencephalia verum in mammalibus simplicibus caeteris raro tantum invenitur. In Dicephalo tribrachiali humano a Zim- mero^^ descripto caput alterum, et in Didymo symphyohypogastrio a Dubreuil- lio * 3 descripto caput utrumque hemicephaliam obtulit. Inter monstra seriei secundae dihypogastrii humani a Boehmero ^ a Schweik- hardtio ^ * , Aschio * ^ , Meckelio ^ ^ , Hanetoque ^ ^ , nec non similis foetus duplex * T. I. Sect. III. cap. V. * Monstrum hoc in museo Berolinensi sub No. 2911 servatnr. ' L. c. T. ni. Supp. Briigm. P. 155. C. * L. c. P. 11. Tab. II. P. 20. Tab. VII. * Physiologische Un- tersuchungen iiber Missgeburten. Rudolstadt, 1806. 8. P. 4. ^ Verzeichniss P. 63. No. 3911. ^ Hi- storia gemellorum coalitorum raonstrosa pulchritudine spectabiliura. Tubingae, 1769. 4. * Monstri bi- cipitis descriptio anatoraica. ^ L. c. 1823. P. 35. L. c. P. 215. " L. c. T. III, Suppl. Bonnian. P. 394. " L. c. P. 21. L. c. '* Conf. Burdach. 1. c. 1823. P. 49. Beschrei- bung einer Missgeburt. Tiibingen, 1801. *^ L. c, " Conf. Meckel, de dupl. monstris. P. 67. '* Conf. Burdach. I. c, P, 52. 56 musei Berolinensis dihypogastrius leporinus ab Ottone-, felinus ab eodem auctore, alius a meraet ipso et porcinus a Sandiforto ^ descripti anencephaliam exhibuerunt. Monstra duplicia avium anencephaliam jam etiam obtulerunt. Otto * Diproso- pum gallinaceum triophthalmum unum , Dihypogastrios gallinaceos tres ^ , Sandifor- tus ^ monstrum ejusmodi unum, Meckelius(jue ' simile anencephalia deturpata descri- pserunt. Didymus anatinus symphyocoryphus a me^ descriptus anencephalicus etiam apparuit. Defectus partium singularum facialium facieique totius in monstris capite omnino simplice instructis, in capite singulo Dicephalorum, in Diprosopis inaequalibus jam citatis, et in Dihypogastriorum gradubus altioribus capite magis minusve du- plice praeditis observatus est. Defectus partis singulae modo in faciei regione in- feriore ut in Dicephalo vitulino a Gurltio'' descripto maxilla inferiore destituto ad- est, et evolutionis oris imperfectae causa exstat, modo in faciei parte superiore ut in Dicephalo humano Sandiforti ^ « deficiente omnino naso cyclopia deturpato. In capite aUero Dicephali agnini, et in capite simplici Dihypogastrii agnini a Schubar- tho^i desciipti facies tota deerat. In Dihypogastriorum gradubus altioribus, qui capitis duplicitatem posteriorem offerunt, facies anterior partibus dimidiis lateralibus foetuum diversorum composita plerumque normalis apparet. Partes singulae faciei anterioris tamen, immo facies anterior tota deesse possunt. Varii etiam hoc respectu observantur gradus. In Dihypogastrio agnino octomelo ab Ottone * 2 descripto os et nares faciei anterioris justo minora apparuerunt. In Dihypogastrio Jano humano a Zschokkeo^^ descripto nasi apertura unica tantum aderat, magna tamen per quam septum narium haud longe ab orificio jacens animadverti potuit. In Dihypogastrio agnino a Sandiforto ^ * descripto monstroque simili ab Ottone ^ ^ exhiblto cyclopia aderat faciei anterioris, facies posterior nulla. In Dihypogastrio agnino aGurltio*'^ ' Monstrum hoc sub No. 2991. in catalogo notatum est. ^ Erster Nachtrag P. 18. No. 8023. » L. c. T. III. Supp. Briigm. P. 155. C. III. * Verzeichniss P. 69. No. 2986. * Seltene Beobach- tungen zur Anatomie, Physiologie und Pathologie. Breslau, 1816. 4. Hft. I. Verzeichniss No. 2996. Er- ster Nachtrag. P. 48. No. 8966. ^ L. c. Tom. III. Suppl. Briigmans. P. 150, ' L. c. P. 69. • J)e monstris duplicibus verticibus inter se junctis. ^ L. c. P. 238. '° L. c. T. III. Supp. Bon- nian. CDXC. " De maxillae inferioris monstrosa parvitate et defectu. Berolini 1818. 4. P. 10 et 17. " Seltene Beobachtungen P. 30. " L. c. P. 13. " L. c, T. III. Suppl. Briigm. P. 156. CIV. " L, c, P. 32. Conf. Gurlt. 1. c. P. 281. 57 Dresdae apud Carum viso cyclopia etiam aderat faciei anterioris; in Dihypogastrio agnino aequali tetraoto ab Ottone i et inaequali a Rosenstielio ^ descripto facies an- terior nulla apparuit. Memorabile est in monstris hic citatis faciem anteriorem po- steriori saepe quoad evolutionis gradum fere similem fuisse; in monstro enim a Zschokkeo descripto nasus faciei posterioris aperturam etiam simplicem , anteriore tamen minorem , in monstro agnino a Gurltio exhibito facics posterior anteriore qui- dem aliquantulum imperfectior cyclopiam etiam obtulit, ct in monstro Ottoniano aures externae quatuor, facies nulla apparuerunt. §. 5. De forma normali partmm truncorum diversorum aequaliter evolutorum. Separationis et duplicitatis anterioris mediae truncorum exempla certa hucusque nondum observata sunt. Numquam funes umbilicales bini lateraliter sibi appositi, et ad partem anteriorem spectantes, numquam mammae anteriores tres, externae binae tertiaque intermedia apparuerunt. Separatio et duplicitas anterior tantum in capitibus et truncorum finibus inferioribus observabatur. Separatio truncorum posterior saepissima varios evohitionis gradus offert. 1. Columnae vcrtebrales apparent binae. 2. Mamma apparet tertia s. posterior ut in Dicephalo humano tribrachiali a me et Dicephalo dihypogastrio tribrachiali a Kapferero ^*' dcscripto. 3. Mammae adsunt quatuor anteriores binae totidemque posteriores omnino separatae. Gradus primus et tertius secundo saepius observantur. In gradu tertio etiam evolutionem sensim progredi videmus. In Didymo humano symphyothoracoepiga- strio a Zimmero^, similique a Kulmo descripto mammae posteriores justo propius sibi appositae apparent. Ut in capite separatio anterior et posterior, ita in trunco separatio superior et inferior praevalent. ' Erster Nachtrag. No. 8020, * L. c. ' Tom. I. Sect. I. cap. III, * Annalen fur die ge- sammte Heilkunde. Unter der Redaction der G. H, Badischen Sanitats Commission. Jahrg. 4. P. 86. * Zimmer. 1. c. P. 5. ® Kulmus, Descriptio anatomico-physiologica foetus monstrosi. P, 7, II. 8 58 Ut in separatione capitum cuni anteriore tnm posteriore occipitia ad latera facierum posita sunt, ubique formationes ad perfectiores gradus pervenerunt, lin6a mediana facialis lineam medianam occipitalem decussat, ita etiam in altioribus du- plicitatis truncorum gradubus partes coalitas ad latera partium separatarum positas, lineam medianam partium separatarum lineam medianam partium coalitarum de- cussarc videmus. Ubi e. c. capita collaque ad thoracum partes superiores separata sunt, truncique a pardbus posterioribus ad eum usque gradum sejuncti apparent ut sternum adsit anterius et posterius, linea mediana colli alterius in eandem alterius recta via transit, lineamque medianam thoracicam decussat. Ubi thoraces ad partes usque inferiores separati sunt, linea mediana thoracica foetus alterius recta via in eandem foetus alterius transit, lineamque medianam epigastricam sive finem supe- riorem linearum albarum decussat. Linea mediana epigastrica lineam medianam hypogastricam decussat ubi foetus aut a partibus inde superioribus aut inferioribus ad umbilicura usque separati sunt. Sccundum easdem leges ac in capite, thorace, abdomineque superiore, in trunci fine inferiore etiam partes formatas invenimus. In Diaedoeis separatio a partibus inde anterioribus in fine truncorum inferiore obviis incipit, coalitus apparet poste- rior, ita etiam in Didymo symphyoperinaeo humano a me descripto * partes eodem fere modo ut in separatione capitum anteriore dispositae sunt. Separatio hic adest anterior, coalitus posterior. In latere imperfectiore labium partium genitalium majus tertium adest e duobus coalitum, nymphae quidem binae nymphis externis tamen minores, finibusque posterioribus sibi adversae, vaginarum intestinorumque rectorum ostia lateraliter sibi apposita septoque sejuncta apparent, uti foramina occipitalia in Diprosopo diaedoeo agnino a me descripto Contraria in Didymo symphyohy- pogastrio humano inaequali a Tiedemanno descripto ^ et aequali Duvernoyi * locum habent. Hic non separatio anterior, sed posterior, non coalitus posterior sed ante- rior adest; partes genitales externae viriles, intestinorumque rectorum aperturae partibus dimidiis lateralibus foetuum diversorum constituuntur, linea mediana peri- nealis lineam medianam dorsalem decussat. In Didymo symphyogastrio agnino a 1 T. I. Sect. 1. cap. I. Tab. I. fig. I, Tom. I. Sect. II. cap. I. ' L. c. * Conf. Tre- viranus Biologie. Bd. 3. P. 456, 59 me descripto * separatio etiam adest posterior, coali(us anterior. Orificiis intestino- rum rectorum omnino separatis partes genitales externae imperfecte evolutae et coalitae interpositae sunt. Clitoris adest in latere altero perfecta, in altero imper- fecta, utraque pcu^tibus dimidiis lateralibus duabus foetuum diversorum composita. Linea mediana pubalis lineam medianam caudalem hic decussat. No mirum appa- reat in Didymis symphyohypogastriis coalitum partium perinealium majore ambitu patere quam in Didymis symphyogastriis, quamvis illi alteriorem duplicitatis superio- ris gradum exhibeant, monendum est in Didymis symphyohypogastriis separationem superiorem columnarum spinarum non ad eum gradum progressam esse quani in Didymis symphyogastriis , et differentiam hanc coalitus altioris pcrinealis in Didy- mis symphyohypogastriis exstare causam. In Didymis symphyogastriis interduni non ut in monstro agnino a me descripto partes genitales externae foetuum diver- sorum inter se coalitae aperturas intestinorum separant, sed ut in monstro humano Sandiforti ^ fuisse videtur et in monstro simili femineo Biittneri ani apertura se- parantur. Formatio haec formatione in monstro meo descripto imperfectior adhuc ex intestinorum evolutione explicatur. Vulvae hic aderant binae, utraque e partibus dimidiis lateralibus foetuum diversorum coalita, anus tamen simplex intesti/»o recto simplici respondens et ad utrumque pertinens foetum. §. 6. B. De evoluttone inaequah partium truncorum dtversorum. In formationibus seriei priraae aequalitatem truncorum imprimis inter monstra humana decrescere, et a Didynu) symphyogastrio quadribrachiali inaequali a Wir- tensohnio, et Dicephalo inaequali ab Hesseo descriptis jam citatis per capita para- sitica collis, thoracibus abdominibusque majorum foetuum juncta, uti e collectione* Burdachi patet, ad caput singulum sine trunco natum a Rudolphio descriptum funi umbilicali foetus majoris junctum transitum parari videmus. In Didymo symphyo- hypogastrio Tiedemanni inaequalitatis foetuum causa magis adhuc capitis alterius defectus quani truncorum dilferentia exstat. ' T. I. Sect. II. cap. IV. Tab. VIII. fig. 15. ' L. c. T. I. P. 301. II. * Anatomische An- merkungeD. Kbnigsberg und Leipzig, 1752. 4. P. 30. * L. c. 1823. P. 33—36. 8* 60 Iiiter formationes seriei seciindae Dihypogastrii prae caeteris saepe cum in ho- minibus tum in mammalibus caeteris altiorem inaeqiialitatis truncorum gradum of- ferunt. Burdachus^ monuit evolutionem adeo inaequalem in forma nulla alia quam decima quarta monstrorum duplicium sui systematis inveniri, et hoc eo etiam patere asseruit, quod in monstris plerisque facierum sibi oppositarum altera fere semper imperfecta appareat. Notandum tamen hoc respectu est, faciem posteriorem imperfectam pro signo inaequalitatis haberi non posse, cum e partibus foetuum diversorum composita coa- litus locum exhibeat, et hoc respectu cum lateribus intermediis craniorum in Dipro- sopis inter se junctis et imperfecte fere semper evolutis comparari debeat. Quoad varios evolutionis truncorum in Dihypogastrio gradus ad monstra a Burdacho ^ et Gurltio 3 collecta lectores remitto, et hic tantum adnoto evolutionem imperfectam posteriorem , columnae scilicet vertebralis defectum , uti Serresius jam exposuit, im- primis inaequalitatis causam exstare, et truncum sine capite natum a Meryo * de- scriptum fune umbilicali foetui majori junctum formationem offerre quae ad mon- stra seriei secundae simili modo uti caput sine trunco natum ad monstra seriei pri- mae sese habet. — In Didymo symphyocorypho inaequali ab Ilomeo, et in Didymis symphyohy- pognathis inaequalibus a Geoffroyo St. Ililario descriptis inaequalitas imprimis trun- corum defectu producebatur. Monstra seriei tertiae evolutionem altiore gradu inaequalem rarissime tantum offerunt. Burdachus casus binos tantum huc pertinentes collegit. In his tamen ca- pitis aeque ac trunci alterius foetus evolutio imperfecta inaequalitatis causa ap- paruit. §. 7. De mtus truncorum. Spina bifida, hernia umbilicalis, deformitas partium genitalium externarum, earum et ani defectus imprimis observationi sese offerunt. ' L. c. 1824. P. 43. ^ L. c. 1823. P. 36—40. 1824. P. 48 — 53. ' L. c. P. 262. * Tiedemann, Anatomie der kopflosen Missgcburten. Landshut, 1813. Fol. P. 20 et 49. ft 61 Spina bifida ciim anencephalia simul in Diprosopis hiimanis saepius ut in monstris Soemmerringianis , monstroque simili ab Ottone ^ descripto^ sine anencepha- lia in Diprosopo gallinaceo Sandiforti ^ , in Dicephalo anatino musei Gryphisvval- densis a me supra, in Dicephalo agnino a Doevereno eoque a memet ipso de- scriptis nec non in foetu minore Dihypogastrii humani Singenii ^ inventa est. Hernia umbilicalis in monstris seriei primae, secundae, et tertiae jam obser- vata est. Dicephalus inaequalis humanus * Hessei , Didymus symphyogastrius inae- qualis Wirtensohnii Didymus symphyohypogastrius triscelus Lenhossecki , inae- qualis tetrascelus Tiedemanni^, Dihypogastrius humanus Singenii modo citatus, alii duo ad formationem hanc pertinentes a Lenhossecko ^ , Dihypogastrius vitulinus a Morando 9 , agninus a Gurltio^^, Dicoryphus dihypogastrius a memet^^ ipso, et Didymi symphyoepigastrii a Fanzagine ^ - et Herwigio ^ ^ descripti ea deturpati ap- paruerunt Defectus ani inter monstra humana in Dicephalo tribrachiali, in Dicephalo dibra- chiali triscelo, in Didymo symphyothoracoepigastrio , in Didymo symphyogastrio discelo et triscelo, et Didymo symphyohypogastrio , in Diaedoeo canino ahj Hallero descripto, in Dihypogastrio cum aequali tum inaequali humano et felino^*, in Di- corypho Dihypogastrio et Didymo symphyoepigastrio inaequali humano, prae cae- teris tamen saepissime in Dihypogastrio inaequali humano occurrit , et hic in- aequalitatem a defectu partium posteriorum oriundam indicat^^. Vulva im- pervia in Didymo symphyogastrio agnino meo, forma partium genitalium a norma aliena ut certi nihil distingui possit in Didymo symphyogastrio Sandiforti * ^ , de- fectus scroti in Dihypogastrio inaequali Rosenstielii ^ ' , denique partium genitalium * Seltene Beobachtungen. P. 11. * L. c. Tom. III. Supp. Briigmans. P. 156. ' 'Vier selt- same und erschreckliche Wunder und Missgeburten , gedruckt zu Erfurt durch Jacobum Singen. 1594. 4. ♦ L. c. * L. c. ^ Medicin. Jahrb. des k. k. ostr, Staates. Bd. VI. St. 2. P. 142. ^ L. c. « L. c. St. 3. P. 130. 137. 3 Conf. Wiese 1. c. P. 16. '° L. c. P. 298. " T. I. Sect. I. cap. II. Storia del mostro di due corpi, che nacque sul Bresciano. Padova, 1803. Fol, minore. " Wahre Beschreibung zweier aneinander gewachsener Kinder. Leipzig, 1772. Hernia tamen in monstro hoc leviore tantum gradu apparuit, Serres 1. c, " Conf. monstra a Burdacho 1. c. 1823 et 1824. collecta. L. c, T. I. P. 301. " L. c. 62 externarum defectus totalis cum atresia ani simul in Dihypogastrio humano a Klei- nio 1 descripto aderat, et in Dihypogastrio felino inaequali a Serresio descripto modo citato. §. 8. De forma normali extremitatum foetuum diversorum aequaliter evolutorum. Extremitates truncis annexae cum horum separatione et duplicitate pro- grediente augentur, et per varios coalitus gradus ad duplicitatem perfectam perve- niunt. Extremitates cum superiores tum inferiores gradus sequentes oiferunt: 1. Extremitates tantum adsunt binae, locoque solito positae. 2. Extremitas accedit tertia magis minusve evoluta e partibus dimidiis late- ralibus foetuum diversorum coalita. 3. Extremitates adsunt quatuor omnino separatae. Extremitas superior intermedia e duabus foetuum diversorum coalita irt Dice- plialis et Dihypogastriis observatur. Extremitas haec tiiberculum tantum adactylum apparuit in Dicephalo humano Prochascae, Sandiforti, Meckeliique , in monstro Baccheri monodactyla ungue instructa, in monstro simili triscelo Ozeretskovskii di- dactyla, in Dicephalo dihypogastrio tribrachiali Kapfereri^ tridactyla, in Dicephalo tribrachiali triscelo Schiitzeri tetradactyla , in monstro Baudeloquei octodactyla, in Dicephalo humano a me descripto decadactyla, tandemque dichira apparuit in Dice- phalo humano Zimmeri, Brunneri, Schmuckenii Kronii, Tiedemanni^, et Dihypo- gastrio agnino a Gurltio ^ descripto Separatio manuum et antibrachiorum inter- mediorum sensim etiam progreditur. In Dicephalo meo metacaipi extremitatis in- termediae adhuc coaliti; in Dicephalo Schmuckenii manus jam omnino separatae, in Dicephalo Tiedemanni antibrachiorum partes anteriores cute tantum inter se junctae videntur; in monstro Brunneri et Kronii antibrachia jam separata erant; ' Meckel's Archiv. Bd. IV. P. 551. ^ L. c. ^ Fasciculus admirandorum. No. I. * Zeit- -schrift. Bd. 3. P. 10. Tab.4. ^ L. c. P. 257. ^ Conf. quoad extremitatem superiorem intermediam monstra a Burdacho 1. c. 1824. P. 28 — 29 coUecta. In Dihypogastriis duobus a Gurltio 1. c. P. 255. descriptis agninis extremitas superior tertia tridactyla apparuit. 63 formatio haec ad separationem extremitatum superiorum totalem diicit qnae in Didy- mis symphyothoracogastriis jam observatur. Ubi extremitates superiores foetuum diversorum inter se junctae sunt, earum partes cum evohitione progrediente situm mutant. In Dicephalo meo latera ulnaria manuum sibi adjacebant; in monstro Schniuckenii volae manuum sibi adversae videntur; in monstro Tiedemanni latera ulnaria a se invicem remota, radialia sibi apposita et adversa sunt. Extremitas intermedia inferior e duabus foetuum diversorum coalita similes fere quos superior evolutionis gradus percurrit. Extremitas inferior hoc modo con- stituta in Dicephalis, in Didymis seriei formationum primae, et Diaedoeis observata est. In Didymo symphyogastrio vitulino Gurltii ^ cartilago bipollicaris sub cute la- tens extremitatis intermediae indicium obtulit. In Dicephalo tribrachiali triscelo hu- mano Buschii pes intermedius tetradactylus , in monstro simili Schiitzeri, in Didymo symphyogastrio Rzazynskii alioque Tulpii hexadactylus , in monstro simili Biittneri, Walteri et Lenhosseckii octodactylus , in monstro simili Bianchii et Picharti ennea- dactylus in didymo symphyohypogastrio humano a Moreno descripto ^ et depicto decadactylus apparuit. Separatio extremitatum intermediarum foetuum diversorum sensim etiam progreditur. In monstro Moreni modo citato digiti pedis intermedii omnes separati, halluces proxime sibi appositi, metatarsi conjuncti, in Diaedoeo canino Halleri* metatarsi jam separati, tarsi adhuc coaliti, in Didymo symphyo- gastrio agnino meo ^ calces jam separatae, ad eas usque fere crura intermedia ad- huc juncta, in Diprosopo diaedoeo meo^ crura intermedia jam separata, femora cute communi involuta erant. Tandem extremitates intermediae binae apparent omnino separatae. §. 9. De vitits extremitatum. Coalitus primum hic considerandus est extremitatum laterum diversorum unius ejusdemque foetus cum superiorum tum inferiorum. In Dihypogastrio humano a • Gurlt. 1. c. P. 322. ^ Conf. qnoad monstra modo citata Burdach. 1. c. 1824. P. 19 — 29- ^ Conf. Dubreuil. 1. c. P. 255. Tab. 15. fig. 6. Hamburger Magazin fiii auslandische Literatur. Bd. 3. St. 4. 1819. * L. c. P. 52. ' Tom. I. Sect. II. cap. IV. « Tom. I. Sect. II. cap. I. 64 Bordenavioi, Schweikhardtio alio a Kleinio ^ descripto, et in Didymo syinphyo- epigastrio humano a Liceto * depicto extremitas aderat inferior e duabus coalita. Vitium hoc cum sirenum formatione in foetubus simplicibus obvia omnino convenit. Coalitus extremitatum superiorum unius ejusdemque foetus in Dihypogastrio hu- mano inaequali heptamelo Osianderi ^ , et canino Serresii inveniebatur, In mon- stro illo extremitas e duabus composita octodactyla, in hoc antibrachiis sejunctis, humeris tantum coalita apparuit. Coalitus digitorum singulorum ad eorum defectum, defectus digitorum singulo- rum ad defectum manus, vel pedis, hic ad defectum extremitatis singulae extremi- tatumque complurium ducit. In Dihypogastrio octomelo inaequali Rosenstielii pes sinister foetus minoris digitum secundum et tertium concretum obtulit, in manu dextra Dihypogastrii octomeli inaequalis Wirtensohnii pollex deerat; in Dihypoga- strio humano inaequali octomelo a Salleio ' secato manus dextra foetus minoris tetradactyla apparuit, in manu sinistra foetus minoris monstri Rosenstielii modo ci- tati tres digiti, in dextra hujus monstri, et sinistra foetus minoris Dihypogastrii octomeli humani a Ramburio ^ descripti digiti duo , in manu dextra foetus minoris Didymi syniphyogastrii humani Wirtensohnii tribrachialis trisceli, et in manu dextra foetus minoris monstri Ramburii digitus unus inVeniebantur. Extremitas inferior dextra foetus minoris monstri Wirtensohnii modo citati apus, et extremitates su- periores foetus minoris Dihypogastrii octomeli Welschii ^ trunci achiri apparuerunt. Extremitas superior et inferior sinistra foetus minoris monstri Wirtensohnii modo citati , et extremitates anteriores Dicephali agnini ab Ottone i descripti omnino deerant. Rarius quam imminutus numerus partium auctus apparet. In Dicephalo tamen tribrachiali humano Raygeri * ^ manus intermedia digitis undecim instructa, et in ' Conf. Burdach. 1. c. 1824. P. 48. ^ Dr. Chr. Ludw. Schweikhardt, Beschreibong einer Missge- burt. Tiibingen, 1801, 8. * MeckeFs Archiv. IV. P. 651. * L. c. P. 117. * Epigrammata P. 69. No. 20. ^ L. c. P. 418. Tab. 14. fig. 2. ^ Revue encyclop^dique, Juillet et Aout. 1833. P. 321. ^ Rambur, Notice sur un enfant monstrueux. Memoires du Museum d'histoire naturelle. Tom. XV. P. 397. 3 Burdach. 1823. P. 39. *° Verzeichniss. P. 72. No, 3028. " Conf. Burdach. 1. c. 1824. P. 25. 65 Dihypogastrio tetrascelo agnino Gurltii * scelus intermedius dexter dipus apparuit. In altioribus denique inaequalitatis foetuum diversorum gradubus extremitates sin- gulae foetus minoris saepe distortae et curvatae inveniuntur. §. 10. De fune umbilicali et placenta. Meckelius - antehac contendit in monstris duplicibus funem umbilicalem sim- plicem semper observari. AstFoweus^ jam sententiam hanc refutavit, contendique potest funes umbilicales fere semper adesse binos, si separatio et duplicitas, sive sit superior sive inferior, ulterius quam ad umbilicum progressa fuerit. Praeter Didy- mos symphyoperinaeos, et symphyocephalos aequales funes umbilicales bini in mon- stris humanis et animalibus etiam quae alriore gradu coalitum offerunt, observati sunt. In Dihypogastrio humano in Dicorypho dihypogastrio nec non in Didy- mo symphyothoracoepigastrio <^ , in Dihypogastrio felino ab Ottone' descripto, in monstro simili hemicephalico musei Gryphiswaldensis , et in Diprosopo dihypoga- strio a Jano Planco descripto jam citato funes umbilicales aderant bini. In monstro felino musei Gryphiswaldensis funes umbilicales proxime s^bi ap- positi eo loco ubi corpora attingunt membrana tenui serosa duplicatura amnii con- stituta inter se junguntur. Separatio funium umbilicalium varios offert gradus. In Didymo symphyotho- racoepigastrio humano ab Hallero^ descripto funis umbilicalis singulus vena unica, arteriis quatuor urachisque binis compositus quoad formam externam sulcum admo- dum profundum separationis primum indicium jam exhibuit. In Dicorypho dihy- pogastrio meo quoad formam funis externam idem apparuit; funes hic re vcra jam aderant bini, amnio tamen communi involuti. In acephaio cum gemino simul nato a Meryo descripto jam citato funes parte dimidia altera sejuncti, altera coaliti erant, in Dihypogastrio felino musei Gryphiswaldensis funes caeterum sejuncti parvo tan- ' L. c. P. 261. Tab. XIII. fig. I. * Palhol. Anat. Bd. J. P. 67. * Fowe, animadversiones iii anatomen pathologicam. Berolini, 1815. * Burdach. J. c. 1824. P. 49. * Burdach. 1. c. P. 46. * Carus, zur Lehre von der Schwangerschaft und Geburt. P. 225. ' Verzeichniss. P. 67. No. 2967- " L. c. Tab, XIV. fig. I. II. 9 66 tum loco amnii diiplicatura uniebantur. Separationem itaque per funes umbilicales aeque ac per corpora foetuum binorum variis gradubus transire videmus. Funes umbilicales in monstro a Meryo descripto ad partem usque mediam sejuncti ad for- mationem eam viam sternunt ubi gemelli caeterum omnino separati cavo amnii communi contenti funibus umbilicalibus sejunctis placentae singulae inseruntur. Formationem hanc illa sequitur ubi gemellorum ova septo amniorum junctura su- perficiali constituto separantur, placentae tamen adhuc ita coalescunt, ut vasorum utriusque continuus transitus adsit. Tandem ovorum velamenta et placentae ge- mellorum omnino separata apparent. Uti foetuum separatio in serie monstrorum prima et secunda a finibus corpo- rum sibi appositis oritur, ita etiam quoad funes umbilicales et placentas formatio- nes sibi oppositae inveniuntur. In monstro enim Meryano sejunctio funium a fine inde foetali, in Dihypogastrio felino musei Gryphiswaldensis a fine placentari ince- perat. In Didymo symphyocorypho Villeneuvei placenta singula et magna scissuram in medietate inter funes umbilicales binos obtulit ^ , Didymus symphyothoracoepiga- strius humanus a Caro ^ descriptus exemplum obtulit, in quo cum placentis et fu- nibus umbilicalibus omnino separatis foetus nihilo minus magna corporum parte junguntur, et Didymus symphyocoryphus humanus Villeneuvei et anatinus a rae descriptus ^ exempla exhibent in quibus organismi foetales bini eorum ultimis fini- bus verticibus et placentis uniuntur. ' Villeneuve, Dcscription d'une monstruosit^ consistant en deux foetus humains accoll^s en sens in- verse par le sommet de la tete, a Paris 1831. 4. * L, c. P. 225. ' Barkow, de monstris duplici- bus verticibus inter se junctis. P. 9. Tab. IV. 67 CAPUT III. DE OSSIUM JUNCTURA ET FORMA. §. 1. De ossium junctura generalia nonnulla. In junctura ossium foetuum diversorum varii coalitus gradus omnes, coalitus scili- cet parenchymatosus, marginalis et superficialis , observantur. Substantia ossa foe- tuum diversorum in monstris quoad habitum totalem aequaiibus jungens 1) ossea, 2) carfilaginea, 3) fibrocartilaginea, 4) mere fibrosa apparet, Substantia cartilaginea haud dubie, si monstra quibus inventa est, diutius vi- xissent, mutationem osseam subiisset. Substantia fibrocartilaginea, quae e. c. inter arcus vertebrarum cervicalium Diprosopi diaedoei agnini a me descripti et ligamen- tum quod inter os zygomaticum dextrum capitis sinistri et os maxillare superius sinistrum capitis dextri monstri ejusdem aderat * , substantiae osseae evolutioncm non solum imperfcctam sed etiam a norma alienam exhibet. §. 2. De ossibus capitum. Duplicitas ossium in Diprosopo cum ossibus facierum incipit, in Dihypogastrio Jano cum iis finitur. Duplicitas anterior ab ossibus maxillaribus superioribus ad ossa zygomatica, ab his et maxillis inferioribus ad ossa temporalia, ab osse fron- tis ad ossa parietalia et sphenoidalia , ab his et ossibus temporalibus ad os occipi- tale per varios gradus sensim sensimque transit. Duplicitas posterior inverso or- dine ab ossibus occipitalibus ad ossa sphenoidalia, temporalia et parietalia, ab his ad frontalia et facialia et ultimo loco ad maxillam inferiorem progreditur. Maxillae inferioris duplicitas anterior variis gradubus jam observata est. In Dipro- sopo vitulino Sandiforti - jam citato maxilla inferior intermedia tres tantum continuit ' Conf. Tom. 1. Sect. II. cap. I. P. 35 et 44. ' L. c. T. lU. Supell. Briigmans. P. 295. 9* 68 dentes incisores, in cranio Diprosopi vitulini inaequalis in Museo Gryphico servato inaxilla inferior intermedia dentes incisores octo jam continuit, et parte posteriore frusto osseo admodum longo indicia dentium molarium continente finiebatur. Ma- xillae inferiores hujus monstri externae partibus mediis inferioribus solito modo symphysin constituunt, superioribus a se invicem recedunt et maxillam inferiorem intermediam excipiunt. In Diprosopo vitulino Sandiforti ^ alio dentes incisores maxillae inferioris in- termediae normales fuisse videntur, pone dentes molares partes dimidiae laterales maxillae intermediae inter se coalitae in mucronem acutum terminabantur. In Diprosopo agnino Gurltii ^ mandibulae intermediae externis breviores, pro- cessibus condyloideis et coronoideis dcstitutac, partibus posterioribus inter se junge- bantur, et processibus irregularibus liniebantur. In Diprosopo vitulino Ottoniano ^ dentes incisores et molares mandibularum omnes duplices jam fuere, mandibulae intermediae fine posteriore coalitae vestigia processuum deformium exhibuerunt. In Diprosopo vitulino Bartelsii* inaequali man- dibulae intermediae partibus posterioribus ita coaluerunt ut foramen maxillare poste- rius intermedium singulum e duobus coalitum adfuerit; in Diprosopo vitulino meo * mandibulae intermediae finibus posterioribus inter se coalitae processus coronoideos binos jam separatos obtulerunt. Ita scnsim duplicitatem et separationem anterio- rem mandibularum progredi videmus. In Diprosopis plerisque maxillae inferiores tamen adsunt binae omnino separatae. Coalitus mandibularum capitum diversorum in Diprosopis semper posterior apparet. In Dihypogastriis Janis duplicitas ossium capitis cum mandibularum duplicitate denique perfecta apparet. Coalitus hic adest anterior ut symphysis mandibularum faciei cum anterioris tum posterioris coalitu partium dimidiarum capitum diversorum constituta sit. Idem in Didymis symphy- ohypognathis observatur. Pauca tantum de variis duplicitatis mandibularum poste- rioris gradubus ab auctoribus relata invenimus. In Dihypogastrio humano a Klinkoschio ^ descripto maxillae inferioris secundae rudus inveniebatur, in Didymo ' L. c. Supell. Bonnian. P. 394. ' L. c. P. 214. » Seltene Beobachtungen. Heft I. P. 10. * L. c. P. 22. * Conf. T. I. Sect. III. cap. "V. P. 214. ® Anatomica monstri bicorporei monoce- pbali descriptio. Vetero-Pragae 1767. 4. 69 syniphyohypognatho vitulino inaequali altero pars dimidia lateralis dextra maxillae accessoriae dentibus incisivis destituta erat, in altero pars dimidia lateralis mandi- bulae accessoriae dentes incisores quinque gerebat. Quoad situm mandibularum haec notanda sunt: 1. Maxilla inferior aut simplex aut duplex more solito maxillae superiori aut simplici aut duplici, orique respondet. 2. Maxilla inferior aut simplex aut magis minusve duplex inter maxillas su- periores duplices et a se invicem remotas prominet ut in Diprosopo gallinaceo et meleagrideo ab Heusnero descriptis supra citatis. Gradus etiam duplicitatis imper- fectioris maxillae inferioris, duplicitas lateralis simplex, et duplicitas lateralis du- plex conjuncta observati sunt. Formatio illa aderat in Dicorypho dihypogastrio agnino a Gurltio descripto^, ubi praeter maxillam inferiorem normalem capita bina jungentem et e parte dimidia dextra capitis dextri et sinistra capitis sinistri consti- tutam indicium finis posterioris partis dimidiae lateralis sinistrae mandibulae capi- tis dextri inveniebatur. Duplicitas lateralis duplex maxillae inferioris ad duplicita- tem medianam nondum progressa in Diprosopo distomo a Gurltio ^ descripto agnino aderat. Maxilla inferior intermedia hic series dentium molarium binas bxhibuit, dentes incisores intermedios tamen nullos. Maxilla inferior vitia intcrdum oflfert. Distortio in Diprosopis non raro inve- nitur, iissura mediana partium dimidiarum lateralium praeternaturalis in Diprosopo vitulino a me descripto aderat. Coalitus tamen partium dimidiarum lateralium binarum unius ejusdemque ca- pitis interdum observatur. In Diprosopo inaequali agnino Mayeri maxilla inferior acccssoria osse singulo arcuato dcntes incisores tres continente constabat. Coalitus hic aderat nisi fallor anterior. Coalitus posterior partium dimidiarum lateralium unius ejusderoque maxillae inferioris in Didymis symphyohypognathis inaequalibus vitulinis binis a Geoffroyo St. Hilario descriptis observabatur. In monstro altero (Hypognatho capsula St. Hilarii) partium posteriorum exceptis tamen condylis se- junctis coalitus aderat, in altero (Hypognatho monocephalo St. Hilarii) partes di- midiae maxillae inferioris accessoriae tota fere longitudine inter se coalitae erant. ' L. c. P. 307. * L. c. P. 222. 70 In Dicephalo agnino a Schubartho ^ descripto maxilla inferior tota deerat. Os enim pro maxilla inferiore habitum ossa tympanica refert in os singulum coalita. Duplicitatem ossium maxillarium superiorum anteriorem in Diprosopo variis gradubus progredi videmus. In monstro jam citato Sandifortiano ossa tantum in- terraaxillaria duplicia aderant, in monstro agnino Gurltii^ maxillae superiores inter- mediae foetuum diversorum ad eum gradum separatae erant, ut canalis infraorbitalis tertius s. intermedius coalitus locum exhibeat; in Diprosopo vitulino Gurltii^ ma- xillae intermediae ad dentes usque molares anteriores coalitae erant; in monstro simili alio aSandiforto* descripto maxillae superiores etiam coaluerant , et in mon- stro hujusmodi ab Ottone ^ descripto sutura adhuc inter se uniebantur. Duplicitas ossium maxillarium superiorum posterior variis gradubus etiam jam observata est. In Dihypogastrio Jano agnino a Zschokkeo ^ descripto ossium ma- xillarium superiorum et intermaxillarium valde imperfectorum rudimenta aderant. In Dihypogastrio octomelo humano Klinkoschii maxilla superior tertia valde imperfecta, palato tamen duro et processu alveolari instructa inveniebatui-. In Di- hypogastrio cyclopico a Gurltio apud Carum viso jam citato maxillae superioris posterioris rudimentum tantum aderat, in Dihypogastrio Jano porcino Zschokkei ' ossa intermaxillaria faciei posterioris inter se coalita, foramen incisivum unicum, dentes molares palato duro valde angusto separati ut in capitibus simplicibus maxillis inferioribus destitutis sibi que adversi apparuerunt. — Duplicitas posterior variis etiam locis maxillarum incipere videtur. In monstro enim Klinkoschii pars inferior tantum, palatina scilicet et alveolaris, in monstro agnino Zschokkei superior, facialis scilicet, tantum diiplicata fiiisse videtur. Quamvis varii maxillarum evolutionis gradus indicati jam observati sint, no- tandum tamen est in Diprosopis plerisque duplicitatem capitum anteriorem adeo progressam apparere, ut maxillae capitum diversorum jam omnino separatae inve- niantur, et in Dihypogastriis rarius tantum duplicitatem capitum posteriorem ad eum gradum extendi ut maxillarum duplicitas appareat ' L. c. P. 10. ' L. c. P. 213. ' L. c. P. 210. * L. c. T. III. Supell. Bonnian. P. 394. ' Seltene Beobachtungen. Heft I. P. 10. « L. c. P. 21. ' L. c. P. 22. 71 Inter vitia maxillarum superiorum, quae praeter distortiones ad latera imprimis observantur, coalitus praeternaturalis et disjunctio abnormis partium in statu nor- mali junctarum nominari debent. Coalitus praeternaturalis e. c. aderat in capite dextro Diprosopi vitulini inae- qualis a me descripti, in facie anteriore Dihypogastrii agnini cyclopici a Gurltio apud Carum viso. Sejunctio abnormis in palato duro et processu alveolari saepe observatur. Se- junctio harum partium, quae in animalibus simplicibus etiam haud raro invenitur, in anteriorem, posteriorem, mediam, et totalem dividi potest. Labium leporinum ad sejunctionem anteriorem, uvula bifida ad sejunctionem posteriorem harum par- tium viam sternit. Sejunctio et anterior et posterior per varios gradus ad sejunctio- nem totalem progrediuntur. Canales incisivi saepe regiones exhibent quibus sejunctio cum anterior tum posterior finitur. Sejunctio anterior arcus ossium intermaxilla- rium ab eorum corporibus dirimens in Dicephalo aderat agnino a me ^ descripto. Cum labio leporino palatum fissum simul inveniebatur in capite altero Diprosopi felini a Sandiforto , in foetu minore Didymi symphyopisthocephali a me ~ , et in utroque foetu Didymi symphyothoracoepigastrii ab Ottone ^ descripti. Saepissime tamen sejunctio posterior palati duri ad canales incisivos usque extensa in monstris duplicibus invenitur. Formationes binae hoc respectu in monstris duplicibus in- veniuntur. 1. Palatum partibus dimidiis lateralibus binis unius ejusdemque capitis con- stitutum a fine inde posteriore usque ad canales incisivos fissum apparet, arcus os- sium intermaxillarium normali modo cum corporibus horum ossium junguntur. 2. Palatum partibus dimidiis lateralibus binis capitum diversorum constitutum simili modo ut in formatione antecedente fissum est. Formatio illa imprimis in Diprosopo, haec in Dihypogastrio invenitur. Dipro- sopus vitulinus a Gurltio* descriptus, Diprosopi vitulini duo a me^, duoque alii a Sandiforto^ descripti in utroque capite, in altero tantum capite Diprosopus vi- ' Tom. T. Sect. II. cap. III. * Barkow, de monstris duplicibus verticibus inter se junctis. » Verzeichniss P. 63. No. 2911. * L. c. P. 216. ' Tom. I. Sect. III. cap. II. et IV, « L. c. T. lU. Sapell. Briigmans. P. 296. 72 tulinus a me*, secundus ab Ottone^, tertius a Sandiforto ^ descriptus vitium indi- catum exhibuerunt. Dihypogastrius porcinus ab Hallero*, alius a Gurltio s, agninus unus ab Ottone», Dihypogastrii agnini duo a Gurltio ' , Dihypogastrius felinus unus a Sandiforto unus a memet ipso ^ , Dihypogastrii felini quinque a Gurltio ^ ^ descripti vidum hoc etiam obtulerunt. De ossibus nasalibus et lacrymalibus observationes multae nondum exstant. In Diprosopis aequalibus plerisque eorum duplicitas haud dubie et separatio per- fecta aderat; in harum formationum gradubus imperfectioribus in quibus memora- bilia quaedam forsan exhibuerant, de iis nihil relatum est. In duplicitate posteriore capitum varii etiam horum ossium evolutionis gradus jam observati sunt. In Di- hypogastrio humano a Wicherto descripto ossa nasalia faciei posterioris omnino adhuc deerant, in Dihypogastrio agnino a Zschokkeo descripto ossa lacrymalia su- tura levi adhuc separabantur, in monstro hoc similique porcino a Zschokkeo etiam descripto os nasale faciei posterioris singulum aderat^*. ;In facie anteriore Dihypogastrii Jani cyclopici agnini a Gurltio apud Carum visi ossa lacrymalia faciei anterioris, et ossa lacrymalia capitis imperfecti Dipro- sopi vitulini a ine descripti in os etiam singulum coaluerunt. Ossa zygomatica intermedia in Diprosopis quibus oculi intermedii orbita com- muni continentur aut omnino deesse aut imperfecte evoluta esse debent. In Diprosopo vitulino ab Ottone ^ ^ descripto ossa zygomatica intermedia in os singulum coalita lamina ossea pollicem dimidium longa constabant, processuum- que frontalium indicium processus orbitales externos ossium frontalium intermedio- rum non attingens emiserunt. In Diprosopo diaedoeo agnino a me ^ ^ descripto capitis duplicitas anterior talis est ut coalitus ossium zygomaticorum intermediorum adesse deberet si ligamentum os zygomaticum intermedium sinistrum cum osse ma- xillari intermedio dextro conjungens in osseam compagem mutatum fuisset.; / In, Di- ' Tom. I. Sect. III. cap. V. ' Seltene Beobachtungen. Heft. I. P. 10. ' L. c. P. 295. * L. c. P. 60. * L. c. P. 290. " Verzeichniss. P. 379. No. 3063.; •'' / L. c P. 290 — 298- * Supell. Bonnian. P. 372. ^ T. I. Sect. IV. "> L. c. P. 301. ' • Conf. Zachdkke 1. c. " Seltene Beobachtungen. Heft I. P. 10. Tom. 1. Sect. II. cap. I. s 73 prosopo vitulino mco * processus frontales ossium zygomaticorum intermediorum jam omnino separati erant, processus tamen temporales inter se coaliti fossam zy- gomaticam intermediam a parte anteriore formabant. In Diprosopis denique duobus vitulinis a Gurltio 2 descriptis coalitus craniorura ad ossa usque zygomatica intermedia extensus apparuit. Duplicitas posterior imperfecta ossium zygomaticorum in Dihypogastrio Jano agnino et porcino Zschokkei saepius jam citatis inveniebatur; in monstro agnino os zygomaticum posterius singulum, in monstro porcino ossa zygomatica posteriora bina quidem ast minima aderant. Ossa zygomatica etiam vitiosa interdum apparent. In Diprosopo vitulino a me Bartelsioque descripto ossa zygomatica capitis minoris justo propius jam ad se in- vicem accesserunt, in Diprosopo inaequali Bartelsii vitulino distomo os zygomati- cum capitis minoris singulum e duobus coalitum valde imperfcctum tantum adfuit. Denique notandum est ossa faciei capitis singuli omnia deesse posse, ut in Dihypo- gastrio humano inaequali Rosenstielii, et Dihypogastrio agnino tetrascelo Schubarthi. Ossa frontalia in duplicitate capitum anteriore complures jam duplicitatis gra- dus exhibuerunt. In Diprosopo diaedoeo agnino meo ossa frontalia intermedia ad processus usque orbitales externos evoluta in linea mediana capitum binorum coa- litu constituta sutura inter se jungebantur, in Diprosopo vitulino meo ^ processus etiam orbitales externi jam duplices et omnino scparati, margines tamen partium fron- talium ossium horum intermediorum sibi appositi erant, et sutura inter se juncti; in Diprosopis vitulinis duobus aliis * ossa frontalia intermedia ossibus parietalibus intermediis jam separabantur. In Dicorypho dihypogastrio humano a Regnaultio ^ descripto ossa frontalia in- termedia processibus orbitalibus internis et externis inter se coalita fuisse videntur, iit orbita tertia sive intermedia appareat pariete dextra instructa osse frontali in- termedio dextro, sinistra osse frontali intermedio sinistro formata angulo externo ad partem superiorem, angulo interno ad partem inferiorem spectante. » Tom. I. Sect. III. cap. V. L. c. P. 210. ' Tom. I. Sect. III. cap. V. * Tom. I. Sect. III. cap. III. IV. * Conf. Moreau de la Sarthe 1. c. No. 19. n. 10 74 Duplicitatis ossiiun frontalium varii gradus in Dihypogastriis observati sunt. In Dihypogastriis duobus agninis ab Ottone ^ , in Dihypogastrio agnino Meckelii et huinano musei Berolinensis a me Zschokkeoque descriptis ^ os frontale posterius aderat tertium e duobus coalitum orbita tertia s. posteriore instructum; in Dihypo- gastrio porcino et agnino Zschokkeii, humano Kreitneri et Wicherti ossa frontaiia quatuor jam inveniebantur. Situs ossis frontalis tertii s. posterioris varius apparet prout partium hujus os- sis ant superiorum aut inferioruni evolutio praevalet. In monstris Ottonianis pars tantum orbitalis formata erat, et in monstro primo ossium parietalium posteriorum partes inferiores separavit, eorum partibus superioribus ab osse frontali anteriore removebatur, in monstro secundo os frontale posterius ossium parietalium posterio- rum partibus mediis interjacobat, ut et ab osse frontali anteriore et ab osse tempo- rali posteriore ossibus parietalibus intermediis separatum sit. Ubi evolutio ossis frontalis posterioris magis a partibus superioribus incipit, os hocce ossibus fronta- libus anterioribus et parietalibus posterioribus interjacet, et ubi ossa frontalia qua- tuor jam adsunt corura tamen varii evolutionis gradus apparent. In monstro enim agnino a Zschokkeo descripto ossa frontalia posteriora parti- bus dimidiis posterioribus ossibus frontalibus anterioribus adhuc adjacent, partibus dimidiis anterioribus denique inter se junguntur. Suturae hic adsunt frontales binae quae crucis formam exhibent, quarum quaeque parte posteriore ossibus frontalibus foetus unius ejusdemque, parte anteriore ossibus frontalibus foetuum diversorum constituitur. In monstro porcino ossa frontalia anteriora, et posteriora fonticulo magno communi jam omnino separabantur, sutura frontalis anterior et posterior ossibus frontalibus foetuum diversorum tantum constituitur, et suturae frontales cum suturis sagittalibus crucis formam exhibent, ut fonticukis magnus communis de- cussationis locum exhibeat. In monstris modo collatis duplicitas et anterior et posterior ossium frontalium continua serie progreditur. Ossa frontalia et inter se et cum ossibus adjacentibus juncta nihil fere oiferunt quod non e duplicitate sensim progrediente explicari pos- * Seltene Beobachtungen. Heft I. P. 30—32. De dupl. monstr. P. 68. ^ Conf. Tom. I. Sect. I. cap. IV. §. 3. Zschokke 1. c. ? 75 sit. In Dihypogastiio tamen agnino Zschokkei os frontale antciins ct posterius si- nistrum in decussatione suturarum frontalium parvo ioco in contactum veniunt. In Didymis symphyocoryphis et symphyopisthocephalis in quibus ossa quae cranii for- nicem formant e nexu solito recedunt, ossaque cranii alterius ossa altcrius inter se excipiunt, ossa inter se junguntur quae alias quoad situm valdc a sc differunt. Ita os frontale dextrum capitis minods cum osse parietali dextro capitis majoris, fron- tale sinistrum capitis minoris cum frontali dextro capitis majoris uniebatur in Didy- mo symphyocoryplio inaequali ab Homeo * descripto, similique modo in monstro simili aequali Kleinii-. In Didymo symphyopisthocephalo a me descripto ^ os frontale si- nistrum capitis minoris non solum os parietale sui lateris suique capitis ab osse temporum omnino diremit, sed ad partem posteriorem adeo extcnsum erat, ut par- tim cum parietali dcxtro capitis majoris, immo cum hujus osso occipitali imiretur. In Diprosopo inaequali distomo triophthalmo a me Barthelsioquc descripto, et in monstro simili distomo Barthclsii proccssus accessorius ossis frontalis dextri ossa zygomatica capitis acccssorii excipicns pro ossis frontalis secundi indicio processibus orbitalibus externis inter se coalitis constituto habendus est. Hic itaque duplicitas ossium frontalium bilateralis conjuncta aderat, ad duplicitatem medianam nondum progressa. Defectus partium frontalium horum ossium in monstris ancnceplialia simul de- turpatis majore minoreve ambitu observatur. In Dihypogastrio agnino tetrascelo Schubarthi pars orbitalis capitis singula e duabus coalita, in Dihypogastrio humano Rosensticlii inaequali nulla aderat. Ossa parictalia in Diprosopis a me descriptis varios duplicitatis anterioris gra- dus exhibuerunt. In Diprosopis vitulinis tribus et Diprosopo diaedoeo agnino os parietale aderat intermedium. In Diprosopo vitulino altero os parietale intermcdium valde imperfectum adhuc apparuit, ossa frontalia intermedia nondum diremit, cri- sta tamen forti in cranii cavum prominuit in Diprosopis duobus aliis ^ os parie- ' Philosophical transactions. 1790. P. 297. ^ Beschreibnng zweier mit den Wirbeln verwachsener Kinder, ia Harless's Jahrbilchem der deutschen Medicin and Chirurgie. Niirnberg, 1813. Bd. III. Hft. 1. Meckel, de dupl. monst. P. 91. ^ De monstris duplicibus verticibus inter se junctis. * T. I. Scct, 111. cap. V. * T. I. Sect. III. cap. III. IV. 10* 76 tale intermedium crista in cranii cavum fortiore jam prominuit, et ossa frontalia intermedia omnino diremit; in Diprosopo diaedaeo * os parietale intermedium ossa frontalia intermedia nondum quidem diremit, totum tamen in craniorum cavis late- bat, et majorem partem septi craniorum cava separantis constituebat. In Diprosopo vitulino denique quarto a me descripto ^ ossa parietalia interme- dia jam aderant omnino separata. Os parietale intermedium Diprosopi agnini diaedoei majora ambitu coalitum offert superficialem ossium parietalium intermediorum , et crista ossium parietalium intermediorum diprosoporum vitulinorum transitum jam ad lianc formationem parat. Ossa parietalia externa aut sutura adhuc separata, aut inter «e, et inter se non solum sed etiam cum osse parietali intermedio ut in Diprosopo vitulino ^ et Dipro- sopo diaedaeo agnino, coalita apparent. Os parietale intermedium s. posterius in duplicitate capitum posteriore aderat in Dihypogastrio porcino ab Hallero*, agnino ab Ottone^, humano a Klinkoschio ^ descriptis. Os hoc in monstro Ottoniano imperfectius adhuc fuisse videtur, in mon- stro Halleriano et Klinkoschiano pentagonium apparuit ossibus parietalibus externis, ossibus occipitalibus binis, ossique temporali intermedio interpositum. Ossa parieta- lia quatuor omnino separata in Dihypogastriis humanis, agninis et porcinis jam ob- servata sunt'. Inter monstra haec agnina duo ab Ottone descripta, et humanum a me 8 Zschokkeoque ^ descriptum ossa parietalia posteriora adhuc sibi opposita et majore minoreve ambitu se tangentia obtulerunt. In monstris reliquis ossa haec partibus interjacentibus omnino jam a se remota erant. In Didymo symphyopisthocephalo humano a me descripto * in quo ossa pa- rietalia omnino duplicia apparent, dextrum capitis majoris et sinistrum capitis mi- noris sutura junguntur, et praeterea insolito modo ob ossis parietalis sinistri foe- tus minoris evolutionem imperfectam os parietale dextrum capitis majoris ossi frontali capitis minoris uniebatur. In Didymis symphyocoryphis ossa parietalia par- ^ T. I. Sect. II. cap. I. " Tom. I. Sect. III. cap. II. ^ Tom. I. Sect. III. cap. III. * L. c. P. 60. ' Seltene Beobachtungen Hft. I. P. 29. ® L. c. P. 16. ' Conf. hoc respectu Meckel de dupl. monst. P. 68. Otto 1. c. P. 31—33. Zschokke 1. c. Gurlt. P. 288. ^ j^jj^^ j ^^^^ j ^.^p jy^ §. 3. ^ L. c. '° De monstris duplicibus etc. 77 tibus inferioribus separata partibus superioribus non ad cranii verticem formandam arcuantur, sed hiant, et ossa parietalia capitis alterius ossibus parietalibus et fron- talibus alterius uniuntur ^ In Didymis symphyopisthocephalis etDidymis symphyo- coryphis junctura ossium capitum diversorum semper marginalis apparuit, quare cranii cavum alterum in alterum continue transiit. Ossa temporalia in monstris duplicibus saepe coalitus locum offerunt, et etiamsi ad evolutionis gradum imperfectum tantum pervenerint, plerumque tamen formatio- nem symmetricam valde memorabilem exhibent. In duplicitate capitum anteriore, in Diprosopis itaque, duplicitas horum ossium cum parte squamosa, in duplicitate capitum posteriore Dihypogastriorum itaque gradubus altioribus cum parte petrosa incipit. Quoad imperfectiores duplicitatis ossium temporalium gradus notandum est: 1. Partes quibus ossa temporalia componuntur singulas duplices tantum appa- rere, singulas deesse posse. 2. Partes etiamsi diiplices jam adsint omnes tamen neque inter se, neque cum ossibus vicinis semper solito modo jungi. ^ Ita e. c. in Diprosopo vitulino a me descripto ^ pars quidem squamosa et tym- panica intermedia aderat, petrosa tamen nulla, in Diprosopis vitulinis duobus a Giu-I- tio 3 descriptis os petrosum intermedium parte tympanica et ossiculis auditus desti- tutum inveniebatur, in Diprosopo tertio os petrosum intermedium deerat in Di- prosopo vitulino a me descripto ^ alio indicia partium singularum oninium ossis temporum intermedii aderant, ast non inter se juncta; in Diprosopo diacdaeo meo ^ pars squamosa et tympanica intermedia inter se jungebantur, partes petrosae verum ab iis adhuc remotae erant, et in craniorum cavis latebant. Formatio haec par- iium singularum sejuncta ex earum ortu, e singulis ossificationis punctis, et ossium adjacentium, parietalis scilicet, et sphoenoidalis intermedii evolutione imperfecta, et angustia loci indc pendente explicari debet. * Conf. Home 1. c. et Klein 1. c. ^ Tom. I. Sect. III. cap. IV. ' L, c. P. 210. * L. c. P. 215. ' Tom. I. Sect. III. cap. V. « Tom. I. Sect. II, cap. L 78 { In duplicitate anteriore singiilae ossium temporaiium partes sequente modo va^ rios evolutionis gradus exhibuerunt Pars squamosa aderat intermedia cum processus zygomatici indicio, cavitate glenoidali tamen destituta in Diprosopo vitulino * ; in Diprosopo vitulino inaequali^ fossae etiam glenoidales aderant, processus zygomatici basibus coaiiti; in Diprosopo diaedaeo agnino ^ et Diprosopo vitulino tertio * cavitates glenoidales aderant, proces- sus zygomatici basibus etiam separati, squama ipsa simplex; in Diprosopo vitulino quarto 5 partes squamosae intermediae fere perfectae, coalitae tamen adhuc, et in Diprosopo vitulino quinto cum reliquis ossium temporalium partibus omnino a se invicem renmtae apparuerunt. Pars tympanica os oblongum incertae formae substantia spongiosa repletum ob- tulit in Diprosopo vitulino Forma hujus ossis melius apparuit evoluta in Dipro- sopo diaedoeo et Diprosopis vitulinis duobus a me descriptis In monstris his os tympanicum varios exhibuit evolutionis gradus, ut certo ordine duplicitatem hic etiam progredi videamus, In Diprosopo vitulino margo adfuit hujus ossis superior meatum auditorium singulum tegens, et foramen exhibens quod malleum interme- dium excepit; in Diprosopo diaedoeo margo hicce in superficiem mutatus erat, in Diprosopo vitulino secundo superficies superior linea intermedia longitudinali in sul- cos laterales binos meatus auditorios osseos exhibentes recessit. In Diprosopo diae- doeo et Diprosopo vitulino primo ^ superficies posterior hujus ossis annulum mem- branae tympani singulum , in Diprosopo vitulino secundo ^ annulos tympanicos binos proxime sibi appositos septo tamen separatos obtulit. Pars petrosa intermedia osse tantum solido rotundato composita erat in Dipro- sopo vitulino ^ ossa petrosa bina aderant valde imperfecta ad longitudinem sibi apposita, utrumque partibus capitum diversorum compositum in Diprosopo diaedoeo agnino, os petrosum intermedium e partibus dimidiis lateralibus foetuum diversorum coalitum admodum perfectum aderat in Diprosopo vitulino alio^^ Quamvis ossa * Conf. Tom. I. Sect. III. cap. V. ^ Tom. I. Scct. III. cap. VI. * Tom. I. Sect. II. cap. I. * Tom. I. Sect. III. cap. IV. ' Tom. I. Sect. III. cap. III. ^ Tom. I. Sect. III. cap. V. ^ Tom. I. Sect. II. cap. I. Sect. III. cap. UI— IV. * Tom. I, Sect. III. cap. IV. " Tom. I. Sect. UI. cap. lU. '° Tom. I. Sect. III. cap. V. " Tom. I. Sect. III. cap. lU. 79 petrosa in Diprosopis raro tantum inqiiisita sint, forniatio tamen quae partes petro- sas intermedias duas alteram ante alteram positam offert rarioribus nisi fallor ad- numeranda est, cum etiam in monstris simplicibus coalitus formationes similes nbi organa partibus lateralibus foetuum diversorum coalita ad longitudinem sibi appo- nuntur, raro inveniantur ^ . Duplicitas ossium temporalium posterior ut anterior sensim etiam progreditur. In Diliypogastrio humano ab Heylando ~ descripto os petrosum aderat intermedium forma ad triangularem fere accedente, in media fere parte processum exhibens exi- lem styliformem sursum versus tendentem ; in Dihypogastrio porcino Halleri ^ me- dium petrosum os cum azyga tympani membrana, binisque meatibus auditoriis in- ternis inveniebatur ; in Dihypogastrio humano Cassebohmii * ossa petrosa interme- dia posteriora duo in unum os coaluerunt. Ossa petrosa intermedia saepe quamvis sibi apposita non tamen in unum os coalita inveniuntur. Ita res apparuit in mon- stro humano a me^, Zschokkeoque ^^, in monstris humanis a Klinkoschio ' et Du- vernoyo^, in monstris agninis a Zschokkeo, Caro et memet ipso^o^ in mon- stro porcino a Zschokkeo ^ ^ descriptis. Pars tympanica intermedia singula apparuit in Dihypogastrio agnino meo et porcino Zschokkei. Partes tympanicae aderant bi- nae sibi appositae suturaque tantum inter se junctae in Dihypogastrio agnino Zschokkei. Forma partis tympanicae posterioris cum forma partium tympanicarum in mon- stris simplicibus maxillae inferioris defectu deturpatis inter se coalitarum omnino convenit, cum hic aeque ac illic coalitus partium tympanicarum adsit anterior. Pars squamosa intermedia valde imperfecta apparuit in Dihypogastrio agnino meo sine ullo separationis indicio, cum suturae intermediae levi indicio in hypoga- strio humano a me Zschokkeoque descripto. In Dihypogasfcrio agnino et porcino Zschokkei processus etiam zygomatici accesserunt, et dcnique cum cavitatibus gle- ' Conf. hoc respectu Meckel, Uober Vcrschmelzungsbiklungen. Archiv 1826. P. 242. ^ Monstri hassiaci disqubitio inedica, conf. Zschokke 1. c. P. 17. ^ L. c. P. 60. * De aure huinana tractatus VI. conf. Haller 1. c. P. 72. ' Tom. I. Sect. l; cap. IV. §. 3:: ' " L. c. Tab. I. P. 17. ' L. c. conf. Zschokke 1. c. P. 16. * L. c. P. 18. ^ Erlauterungstafek zur vergleichenden Anatoniie. Hft. If. 1827. Fol. Tab. VUI. fig. IV. Tom. I. Sect. II. cap. JII. " L, I. P. 21. 80 noidalibus maxillae inferiori posteriori destinatis omnino perfecta et separata ossa temporalia posteriora apparent. Cavitas tympani posterior communis apparuit in Dihypogastrio agnino meo, et Gurltii^, humano Klinkoschii, Cassebohmii, Dihypogastriisque agninis duobus Otto- nianis^; cavitates binae in Dihypogastrio porcino Zschokkei, et Gurltii ^ septo im- perfecto, septo perfecto in Dihypogastrio humano a me Zschokkeoque descripto se- parabantur. Ossiculorum auditus duplicitas anterior in Diprosopis cum malleo incipit, et cum stapede finitur. In Diprosopo vitulino meo * ossiculum auditus singulum tan- tum aderat pro capitulo mallei corporeque incudis inter se coalitis forsan habendum. In Diprosopo vitulino alio ^ malleus intermedius, et incus intermedia jam aderant, malleus adhuc cum parte tympanica intermedia coalitus, incus non nisi corpore valde crasso constans superficie articulari singula capitulo mallei adjacens; in malleo incudeque intermediis Diprosopi diaedoei agnini mei® superficics articulares binae jam, malleus cum parte tympanica non coalitus, manubrium mallei ossiculo pro- prio constans; in Diprosopo vitulino denique tertio ' ossicula auditus duplicia jam omnia coalitum nullum exhibuerunt. Duplicitas ossiculorum auditus posterior in Dihypogastriorum gradubus altiori- bus cum stapede incipit et cum malleo finitur. In Dihypogastriis duobus agninis ab Ottone descriptis jam citatis in cavitate tympani posteriore stapedes erant bini separati, incudes inter se coalitae, mallei nuUi. In monstro porcino Zschokkei se- cundum Zschokkei relationem septum cavitatum tympani posteriorum processibus incudum longis separabatur. Monstrum hoc Berolini videre mihi contigit; pro- cessus supra septum inter se uniebantur ut motis ossibus cavitatis tympani alte- rius ossa alterius etiam moveantur. In Dihypogastrio agnino Gurltii ^ stapedes etiam separati erant, mallei et incudes coalitum obtulerunt. ' L. c. P. 288. * Seltene Beobachtungen. Hft. I, P. 31—33. ' L. c, * Tom. I. Sect. III. cap. V. Tab. XIV. fig. 1. et fig. 3- ' Tora. I. Sect. III. cap. IV. Tab. XIII. fig. 11. e. e. fig. 13. fig. 12. a. fig. 10. h. fig. 9. f. ^ Tom. I. Sect. II. cap. I. Tab. V. fig. 8—10. ' Tom. I. Sect. III. cap. III. Tab. XIU. fig. 4—7. « L. c. P. 288. 81 Ossiiim temporaliiim et auditus intcrmediorum vitia interdum apparuerunt. Pro vitio sulcus habendus est fenestram ovalem et rotundam in Diprosopo vitulino meo jungens% defectus processuum zygomaticorum in Dihypogastrio inaequali Ro- senstielii, coalitus partium tympanicarum capitis singuli in os singulum in Dicephalo agnino et Dihypogastrio agnino tetrascelo a Schubartho ^ descriptis inventus, coalitus partis petrosae intermediae sinistrae cum externa dextra, et labyrinthus partis pe- trosae capitis minoris valde imperfectus in Dihypogastrio agnino a me descripto^. Ossicula auditus in monstris modo citatis valde vitiosa apparuerunt Os sphoenoideum in Diprosopis triophthalmis haud dubie varios duplicitatis anterioris alarum anteriorum gradus oifert. Disquisitiones exactiores tamen de iis desunt. Alae posteriores (majores hominum) et corpus in Diprosopis a me descriptis quorum alae sphoenoideae omnes duplices aderant, sensim augebantur. In Dipro- sopo distomo a Gurltio descripto agnino valde imperfecto os sphoenoideum more solito formatum sellas turcicas exhibuit binas, et foramen in linea mediana posita sub foraminibus opticis ad cavitatem ducens ovalem in corpore ossis sphoenoidei sitam, quam Gurltius ^ pro sinu sphoenoidali habuit, quae verum re vera oculi ru- dus recepit, eamque ob rem pro orbita imperfecta intermedia haberi debet, cum inprimis sinus sphoenoidales hoc tempore nondum formati sint. In Diprosopo vitu- lino meo 6 alae anteriores quatuor jam aderant, posteriores tres, quarum intermedia e duabus coalita; in Diprosopo diaedoeo agnino meo crista sulcata jam separationis alarum posteriorum intermediarum indicium exhibet; in Diprosopo vitulino alio ' alae hae intermediae sutura adhuc inter se uniebantur, et in Diprosopo tertio vitu- lino omnino jam separatae erant*. Corpus ossis sphoenoidei posterius in Diprosopo vitulino ^ singulum , margines - anteriores binos corporibus anterioribtis adjacentes, tertiumque intermedium alae in- termediae junctum olfert; in Diprosopo diaedoeo corpora bina inter se coalita cri- ' Tom. I. Sect. III. cap. III. P. 93. Tab. XIII. fig. 4. ' L. c. P. 14—17. ' Tom. I. Sect. II. cap. III. * Conf. Tom. I. 1. c. Tab. VIII. fig. 8—13. Tab. XIII. fig. 6—7. ' L. c. P. 221. « Tom. I. Sect. III. cap. V. ' Tom, I. Sect. III cap. IV. « Tom. I. Sect. III. cap. III. ^ Tom. I. Sect. III. cap. V. II. 11 1{ 82 stam sulcatam separationis indicium exhibent; in Diprosopo vitulino alioi corpora bina quidem, sibi tamen adhuc apposita, et in Diprosopo tertio ^ omnino jam sepa- rata apparent, ut nullo loco partes ossium sphoenoideorum capitum diversorum in- ter se jungantur. In Diprosopo vitulino primo processus pterygoidei duplices basi- bus tamen alarum externarum intermediarum coaluerunt, in Diprosopo secundo pro- cessus pterygoidei sibi adhuc appositi , in Diprosopis caeteris a me descriptis partes hae etiam omnino duplices et separatae erant. Os sphoenoideum in Dihypogastriorum altioribus gradubus corporis parte poste- riore duplicari incipit. In Dihypogastriis tribus agninis ab Ottone descriptis ossis sphoenoidei caeterum simplicis corpus posterius margines binos obtulit partibus basi- laribus ossium occipitalium junctos ^ , in Dihypogastrio humano Klinkoschii * fossae jam glandularum pituitariarum binae, et in Dihypogastrio agnino Meckelii os sphoe- noides semiduplex retrorsum fissum in corpora bina processibus ossium occipita- lium basilaribus occurentia apparuerunt. In Dihypogastrio a Caro ^ descripto agnino ala jam aderat intermedia valde parva, In monstro agnino a Zschokkeo descripto sellae turcicae binae ala intermedia posterior et anterior utraque partibus capitum diversorum constituta aderant. Alae hae intermediae foramina jam ovalia et optica bina exhibuerunt. In monstro porcino Zschokkeano evolutio ossis sphoenoidei in- termedii ulterius adhuc progressa est. In monstro hoc corpora ossium sphoenoideo- rum posteriora bina in puncto medio baseos craniorum communis sutura lineam medianam anteriorem sequente ita unita sunt, ut ad utrumque latus margo forme- tur corpori anteriori ossis sphoenoidei utriusque partibus lateralibus dimidiis capi- tum diversorum constituto junctus. In puncto medio suturae modo nominatae li- nea mediana capitis anterior lineam medianam posteriorem decussat. — Inter vitia ossis sphoenoidei coalitus nominandus est alarum parvarum in os singulum qui in Dihypogastrio huraano inaequali Rosenstielii , Dihypogastrio tetrascelo agnino et Di- cephalo agnino a Schubartho descriptis inveniebatur. Duplicitas ossis occipitis anterior in parte basilari incipit. In Diprosopo vitu- lino a me descripto ^ apex marginis anterioris hujus partis levissimum duplicitatis ^ Tom. I. Sect. 111. cap. IV. « Tom. I. Sect. III. cap. III. * Seltene Beobachtungen. Hft. I. P. 30. 31. 34. * L. c. P. 17. ^ L. c. « j j. Sect. lU, cap. V. Tab. XIV. 6g. 1 a. 83 indicium olfert; in Diprosopo vitulino secundo * apex hicce in angulum proniinen- tem evolutus marginem anteriorem in margines binos jam dividit, in Diprosopo vi- tulino tertio ^ non angulus sed margo intermedius ossi petroso intermedio adjacens margines anteriores laterales corporibus ossium sphoenoideorum junctos separat, et in Diprosopo vitulino quarto a me monstroque simili a Kelchio * descripto margo infcermedius non solum ossibus temporalibus intermediis sed etiam parti cond} Ioi- deae interniediae unitur. In Diprosopo diaedoeo agnino partes basilares aderant binae omnino separatae. Duplicitas partis condyloideae anterior variis locis incipere potest; in Dipro- sopo vitulino meo modo nominato similique a Kelchio descripto, eo loco ubi ossi- bus temporum intermediis adjacet pars haec duplicitatem offert, in Diprosopo diae- doeo agnino meo, et Diprosopo humano ab Ottone descripto pars arctiore sensu condyloidea, atlanti scilicet juncta, duplicitatem offert. Squama occipitalis valde imperfecte adhuc in Diprosopo diaedoeo agnino meo, perfectius jam in Diprosopo vitulino meo duplex apparet^ ubi squama adest ante- rior et posterior utraque e partibus dimidiis lateralibus foetuum diversorum consti- tuta. In monstro illo partes squamae ossibus parietalibus , in monstro hoc partes processui condyloideo proprius appositae duplicitatem exhibent. In duplicitate capitum posteriore ossa occipitalia plerumque duplicia apparent, et omnino separata. Dihypogastrius tamen felinus a me descriptus ^ imperfectam duplicitatem obtulit, pars enim tantuni aderat condyloidea intermedia. In Dih^ po- gastrio humano a _ Stampinio ^ descripto ossa occipitalia bina quidem aderant, mutuis tamen cohaerebant denticulis. Hunc gradum ille sequitur ubi ossa occipitalia bina osse temporum intermedio separantur. In Diprosopi dihypogastrii agnini Dresdensis sce- leto duplicitas ossium capitis simul aderat anterior et posterior. Nasus enim bini lateraliter sibi appositi, orbita tertia, mandibula simplex, ossa occipitalia bina osse petroso intermedio separata, partes craniorum mediae simplices apparuerunt. In Didymis symphyopisthocephalis ossa occipitalia quidem bina singulari tamen ' Tom. I. Sect. III. cap. IV. Tab. XIII. fig. 1. b— cc. dd. Sect. III. cap. II. ' L. c. P. H5. » Tom. I Sect. IV. 2 Tom. I. Scct. III. cap, III. ' Tom I, « Conf. Zschokke 1. c. P. 15. 11* 84 modo et inter se et cum ossibus arljacentibus junguntur. Pars enim superior squa- mae occipitalis capitis alterius reflectitur, et ad alterum caput descendit, et hujus ossibus jungitur*. — Inter vitia ossis occipitalis squamae defectus aut totalis aut partialis in monstris anencephalicis , et coalitus cum atlante in Diprosopo diaedoeo agnino a me descripto obvius nominandus est. < §, 3. De ossibus trunci. Uti per capitis ita etiam per columnae spinalis ossa duplicitas sensim sensim- que progreditur. Duplicitas columnae spinalis superior ^ imprimis varios evolutionis gradus offert. In Diprosopo humano ab Ottone ^ descripto columna vertebralis tota, exceptis tantum vertebra lumbari infima vertebrisque sacralibus, duplicitatis vestigia exhi- buit, partes tamen intermediae vertebrarum diversarum omnium inter se adhuc coa- litae erant. In Dicephalis duobus vitulinis ab Ottone^ notatis atlas adhuc e duo- bus coalitus apparuit, in Dicephalis vitulinis a Sporingio^, Meckelio '^, Gurltio7 et memet ipso ^ descriptis atlantes jam adcrant bini omnino separati, in Dicephalo agnino a me^ descripto vertebrae cervicales secundae, in Dicephaio vitulino a Fausto ^ ^ similique a Lietzavio ^ ^ descripto vertebrae cervicales a prima inde usque ad sextam omnino separatae erant. In Dicephalo vitulino Wolfii ^ 2 separa- tio columnarum spinalium superior ad vertebram usque dorsalem tertiam, in Dice- phalo agnino Doevereni * ^ ad vertebram dorsalem quintam, in monstro simili Gurl- ' Conf. Barkow, de monstris duplicibus verticibus inter se junctis. ^ Duplicitatem superiorem co- lumnae spinalis in posterum eam sempcr quae a regione vertebrarum caput spectante incipit, duplicitatem inferiorem eam quae a regione opposita ano itaque adversa oritur, duplicitatem anteriorem quae corpore, posteriorem quae processu spinoso producitur nominabo, nullo ad gressum in animalibus variis varium aut erectum aut pronum habito respectu, quia alias e perpetua designationis mutatione confusio facile produci potest. * Seltene Beobachtungen. Hft. I. P. 20. * Verzeichniss P. 74. No. 3055. 56. ' Conf. Haller 1. c. P. 89. ® De Duplicitate monst. P. 73. ^ L. c. P. 233. ^ Tom. I. Sect. III. cap. I. ^ Tom. I. Sect. II. cap. II. Anatomische Beschreibung zvceier Missgeburten. Gotha, 1808. 8. " Historia trium monstrorum. Regiomonti, 1824, Conf. Gurlt. I. c. P, 39. L. c. 85 tii 1 iisque ad vertebram dorsalem infimam, in Dicephalo humano a me descripto^ usque ad vertebram lumbarem ultimam, in Dicephalo vitulino Trewii in Dicephalo humano Kleinii* monstrisque similibus aliis a Burdacho ^ collatis, in Didymo symphyohypogastrio Dubreullii ° usque ad os sacrum, in Dicephalo vitulino Feyi ' ad vertebram usque coccygeam secundam, in monstro simili Fausti» ad vertebram caudalem quintam extendebatur. Infimum coalitus columnarum spinalium inferioris gradum Didymus exhibuit symphyoperinaeus a me^ descriptus. Tandem columnae spinales in duplicitate cor- porum superiore omnino separatae apparent. Duplicitas inferior columnae spinalis in Dihypogastriis scquente modo progre- ditur. In Dihypogastrio agnino musei Berolinensis columnae binae a partibus infe- rioribus ad vertebram usque lumbarem primam, in Dihypogastrio vitulino Morandi ad vertcbram dorsalem ultiniam, in Diprosopo dihypogastrio equino ad vertebram dorsalem undecimam, in monstro simili vitulino a Regnaultio exhibito ad vertebram usque dorsalem sextam, in monstro agnino musei Berolinensis ad vertebram cervi- calem sextam, in monstro simili Gurltii ad vertebram cervicalem quartam, in mon- stro agnino musei Berolinensis similique Meckelii ad vertebram cervicalem tertiam et in monstro agnino a Regnaultio exhibito ad vertebram cervicalem primam dupli- ces et separatae erant * °. Duplicitas superior et inferior columnae spinalis imperfecta simul aderat in Di- prosopo diaedoeo agnino a liie descripto. Coalitus partiura columnarum vertebralium diversarum varium ambitum offert. In Dicephalo vitulino meo ^ ^ e. c. vertebrarum cervicalium tantum, in Dicephalo agnino meo ^ ^ vertebrarum cervicalium et dorsalium, in Diccphalo Doevereni agnino ^ ^ dorsalium et lumbarium, in Diccphalo humano mco lumbariinn et sacralium ^ * , in Di- prosopo humano Ottoniano ^ ^ cervicalium dorsalium et lumbarium et in Diprosopo ' L, c. P. 244. * Tom. I. Sect. I. cap. IV. * Gurlt, 1. c. P. 254. * Meckers Archiv. B(l, ni, P. 374, ' Burdach. 1824. P. 33. ' L. c. ' Gurlt. 1. c. P. 253. * L. c. ^ T. I. Sect. I. cap. I. '° Conf. Gurlt. 1. c, P. 257 seq. Iq Dihypogastrio agnino musei instituti veterinarii Dresdensis columnae spinales ad vertebram usque cervicalem secundam separatae erant, " Tom. I. Sect. III. cap. I. " Tom. I. Sect. I. cap. II. L. c. " Tom. I. Sect, I. cap. IV. Otto, Seltene Beobachtungen. Hft. I. P. 20. 86 diaedoeo meo cervicalium dorsalium lumbarium et sacralium coalitus simul in- veniebatur. Quamvis duplicitas columnae spinalis cum duplicitate partium caeterarum cor- poris simul augeatur, et separatio partis singulae vertebrae singulae per varios gra- dus ad separationem columnarum spinalium foetuum diversorum totalem progredia- tur, separatio haec tamen non pari gressu semper cum duplicitate caeterorum cor- porum partium progreditur. Inter monstra seriei primae dicephali haud adeo raro separationem totalem co- lumnarum spinalium exhibuerunt, ut in Dicephalo tribrachiali Meckelii * , monstroque simili a me ^ descriptis, quibus columnae vertebrales binae ad totam longitudinem se- paratae sibique appositae aderant, cum in altioribus monstrorum hujus seriei gra- dubus, Didymis scilicet symphyohypogastriis et symphyoperinaeis , coalitum adhuc obtulerunt. Duplicitas partium vertebrarum singularum sensim etiam progreditur. In Dice- phalo agnino meo ^ margo superior vertebrae dorsalis septimae transversus valde . latus caeterum simplex corpora vertebrae sextae bina recepit; in Diprosopo diaedoeo agnino meo * margo superior vertebrae dorsalis octavae, et inferior vertebrae lum- baris primae angulo prominente in margines binos corporibus binis vertebrae adja- centis junctos separabantur. Hunc gradum ille sequitur ubi corpora bina vertebrae caeterum simplicis jam adsunt, nt in vertebris compluribus monstrorum modo no- minatorum. Frustum osseum deinde arcus intermedii indicium leve accedit, in ca- nalem columnae spinalis tamen nondum prominens ut in Diprosopo diaedoeo, etiam crista inter canales binos columnae spinalis prominens coalitu arcuum intermedio- rum constituta ut in Diprosopo humano Ottonis, septum regionis singulae canalium binorum colnmnae spinalis singulae perfectum processuum spinosorum intermediorum inter se quidem, nondum tamen cum processibus spinosis externis coalitorum al- tiore evolutione formatum ut in collo Diprosopi diaedoei mei. Ubi duplicitas ulterius adhuc progressa est, vertebrae processibus transversis * De duplicitate monst. P. 76. * Tom. I. Sect. II. cap. I. Tom. I. Sect. I. cap. III. ' Tom. I. Sect. II. cap. 11. 87 adhuc coalesciint; processiis transversi foetuum diversoruin deinde ligamentis tan- tum inter se junguntur, et tandem vertebrae omnino separatae apparent*. Duplicitas partium singularum vertebrae singulae sive sit superior sive inferior^ etiam aut posterior, nisi fallor, autanterior, aut posterior et anterior simul apparere potest. Duplicitas posterior a processibus scilicet spinosis incipiens in Dicoryphis forsan (et Dipygis?) invenitur. Duplicitas anterior a corporibus incipit et per va- rios gradus, uti modo expositum est, ad duplicitatem et separationem vertebrarum binarum perfectam progreditur. Duplicitas haec, quamdiu vertebrae columnarum spinalium diversarum coalitae sunt, duplicitatis caeteris formis saepius occurrere vi- detur, quod eo explicari debet quod duplicitas columnarum spinalium superior con- tinuatio duplicitatis capitis, inferior continuatio duplicitatis pelvis aparet, et in re- gionibus hicce duplicitas primaria etiam imperfecta anterior fere semper ut in Di- prosopo et Diaedoeo apparet, duplicitas itaque vertebrarum imperfecta anterior con- tinuatio tantum duplicitatis anterioris capitis et pelvis apparet, et quamvis duplici- tas capitis et pelvis quoad habitum totalem in duplicitatem trunci posteriorem, co- lumnae scilicet spinalis, proxime transeat, in hujus partibus plerumque tamen ante- rior adhuc apparet. In Didymis symphyonotis (si re vera monstra haec exstite- rint) duplicitas et separatio partium singularum vertebrarum aderat, nisi fallor, ante- rior, coalitus posterior ad eum gradum progressus ut columna spinalis communis ad- fuerit confluxu columnarum foetuum diversorum ita constituta ut partes dimidiae laterales processuum spinosorum foetuum diversorum apicibus inter se junctae ap- paruerint. Duplicitas superior imperfecta in duplicitatem posteriorem et anteriorem simul progressa aderat in vertebra cervicali tertia Dicephali vitulini a me ^ descripti. In Didymo symphyohypogastrio humano a DubreuIIio ^ descripto duplicitas aderat superior cum separatione columnarum spinalium superiore, coalitus inferior vertebra- rum sacralium foetuum diversorum. Linea mediana lumbaris lineam medianam sacralem hic dccussavit. Infra decussationis locum vertebrae sacrales foetuum di- versorum ita inter se jungebantur, ut corpus vertebrae sacralis cujusque pelvis utriusque e partibus dimidiis lateralibus binis foetuum diversorum compositum ap- ' Corifer : Dicephalus humanus a me descriptus, Tom. I. Sect. I. cap. IV. §. 4. * Tom. I. Sect. IIF. cap. I. ^ Mdmoires du Musei d'histoire uaturelle Tom. XV. 1. c. Tab. 5. %. 4 — 5. 88 pareat. Qiiamvis de arcuiim habitu hoc respectu a Dubreullio relatum nil sit, eo tamen, nisi fallor, modo formabantur ut processus spinosi foetuum diversorum inter se jungerentur, et coalitus simul hic apparuerit vertebrarum foetuum diversorum an- terior et posterior. — Cava craniorum et canales columnarum foetuum diversorum in monstris ple- risque eo loco confluunt quo partes cava constituentes foetuum diversorum inter se junguntur, antequam eorum duplicitas perfecta apparuerit. Dihypogastrius tamen agninus a me descriptus * tetraotus ostendit inter crania foetuum diversorum com- municationem omnem sublatam esse posse evolutione partium junctarum a duplici- tate perfecta longe adhuc recedente. Cava craniorum et canales columnarum spinalium foetuum diversorum post- quam a se invicem septo jam separabantur, plcrumque iterum non confluunt. Di- prosopus tamen diaedoeus agninus a me descriptus hujus legis exceptionem ctiam off^ert. — Duplicitas ossium pelvis posterior continuatio duplicitatis columnae spinalis su- perioris in altioribus monstrorum seriei primae gradubus, ut duplicitas capitis po- sterior continuatio duplicitatis columnae spinalis inferioris in Dihypogastriis appa- ret. Duplicitas ossium pelvis posterior imperfecta per varios gradus ad duplicita- tem perfectam pervenit. In sceleto e. c. Dicephali humani a me ^ descripti os sa- crum semiduplex e duobus coalitum, ossa peh^is caetera simplicia apparuerunt; in Dicephalo humano Monronis ^ , in Dicephalis humanis tribrachialibus a Meckelio *, Brunnero et memet ipso descriptis ossa sacra et coccygea omnino duplicia et separata osse ilium intermedio acetabulo tamen destituto separabantur. In Didymo symphyogastrio vitulino Gurltii ^ os innominatum aderat intermedium e duobus coalitum, cartilaginem recipicns extremitatis inferioris tertiae indicium, in Dirlymo symphyogastrio humano Walteri^ acetabulum jam accessit interraedium, in monstro ' T. I. Sect. II. cap. III. ^ Tom. I. Sect. I. cap. IV. §. 4. * Burdach. 1. c. 1824. P. 32. * De dupl. monst. Tab. II. VIII. Meckelius in descriptione monstri (P. 76) ossa sacra bina basi ligamen- tis juncta ciim ossibus innominatis perfecte simplicibus pelvim efficere ait. In icone citata pars adest ossa sacra separans, cartilago intermedia insignita pro osse iliura intermedio habenda. ^ Conr. Brunnerus, Dissertatio inauguralis de foetu monstroso humano. Argentorati, 1672. ® Tom. T. Sect. I. cap. III. ' L. c. P. 322. Observationes anatomicae Tab. III. P. IV. 89 simili Biittneri 1 ossa ilium intermedia bina jam cartilagine inter se jungebantur, in Didymo symphyogastrio agnino meo - acetabula intermedia jam bina omnino sepa- rata aderant, et in Didymo symphyogastrio humano Duvernoyi ^ ossa pelvis dupli- cia omnia cavum pelvis commune exhibuerunt symphysibus ossium pelvis binis clausum, quarum quaeque junctura ossium pelvis foetuum diversorum constitueba- tur. In Didymo symphyohypogastrio humano Dubreuillii symphyses binae ctiani aderant , quaeque ossibus pelvis foetuum diversorum constituta. Duplicitas ossium pelvis anterior in ossibus pubis incipit. Os accessorium hic non ossibus sacris sed ossibus pubis interjacet. Varii evolutionis gradus hic etiam jam observati sunt. In Diaedoeo ovino Morandi ^ os inveniebatur accessorium ossi- bus pubis externis interpositum acetabulo intermedio instructum; in Diprosopo diae- doeo agnino meo acetabula intermedia bina jam aderant omnino separata. — Duplicitas costarum posterior saepissime observata est in Dicephalis, Dihypo- gastriis Didymisque symphyothoracoepigastriis. In Dicephalo costarum superiorum, in Dihypogastriis costarum inferiorum du- plicitas praevalet. In Dicephalis imprimis varii evolutionis gradus observantur. In Dicephalo agnino Doevereni ^ costae quatuor superiores intermediae aderant coalitu finium anteriorum costarum intermediarum foetuum diversorum constitutae. In Di- cephalo humano meo ^ costae intermediae foetuum diversorum, exceptis costis pri- mis cartilagine inter se junctis, substantia ossea coaluerunt; in Diceplialo agnino a Chiajeo ^ descripto costae intermediae verae cartilaginibus jam jungebantur, costae spuriae adhuc coaluerunt; in Dicephalo humano tribrachiali a Meckelio^ alioque a me ^ descripto costae intermediae omnes separatae, cartilagines tamen costarum ha- rum inter se coalitae erant; in Dihypogastrio agnino Hildani^^ cartilagines etiam costarum intermediarum inter se coaluerunt. Gradum hunc ille sequitur ubi sterna adsunt bina, anterius et posterius, utrumque partibus dimidiis foetuum diversorum * Anatomische Anmerkungen P. 41. * Tom. I. Sect. II. cap. IV. ' Conf. Treviranus, Biologie, 1. c. P. 454. * Conf. Gurlt. 1. c. 267. ^ L. c. P. 45. Tab. IV. " Tom. I. Sect. II. cap. IV. §. 4. ^ Descrizione anatomica di un agnellino bicipite. Extratta del Giornale medico neapolitano. Na- poli, 1823. P. 6. ' De dupl. monst. P. 76. ^ Tom. I. Sect. I. cap. m. '° Haller 1. c. P. 67. II. 12 90 constitutiim. Formationis hujus frequentissimae exempla altiores Dihypogastrii gra- dus, et Diflymi symphyothoracoepigastrii oiferunt. Duplicitas costarum anterior in monstris duplicibus per coalitum nondum observata est. Sternum valde memorabile varios etiam evolutionis gradus, duplicitatem ante- riorem tamen, quantum novi, nunquam huc usque obtulit. In Dicephalis sterni du- plicitas superior posterior gradubus imperfectioribus occurrit. In dicephalo Mecke- lii * humano tribrachiali pars marginis superioris sterni caeterum normalis clavicu- lam intermediam recepit. Pars haec incisuram clavicularem intermediam refert. In Dicephalo humano tribrachiali meo^ manubrium jam aderat secundum manubrio sterni perfecti junctum; in monstris similibus Bacheri et Duvernoyi ^ stcrnum jam aderat posterius costis tamen superioribus tantum interpositum. Ubi sterna adsunt bina perfecta variis etiam modis sese habent. In Dihypo- gastrii gradubus altioribus sterna adsunt bina omnino separata, anterius et posterius, utrumque tamen e partibus dimidiis foetuum Diversorum compositum. In Didymo symphyothoracoepigastrio formatio eadem adest; in sceletis tamen monstrorum hu- manorum huc pertinentium a me* descriptorum manubria sternorum substantia fi- brocartilaginea inter se jungebantur. In monstris his itaque duplicitas perfecta si- mul aderat cum coalitu anteriore et superiore, duplicitas sternorum perfecta cum separatione partium foetuum diversorum superiore et posteriore, coalitu inferiore et anteriore simul jam in monstris compluribus apparuit, Manubria sternorum foetuiim diversorum hic separata, corpora coalita sunt, sterna inter se juncta crucis formam exhibent, ita ut linea mediana manubriorum lineam medianam corporum majore minoreve ambitu coalitorum decusset. Forma haec sternorum in monstris imprimis invenitur quae e Didymo symphyothoracoepigastrio ad Didymum symphyoepigastrium transitum parant. Monstrum humanum a Meckelio ^ , monstrum simile agninum a me ipso ^ descriptum monstrumque humanum Fanzaginis ' hanc sternorum fabricam obtulerunt. Didjanus symphyothoracogastrius (Rita Christina) hanc sternorum for- mam etiam obtulit^. In monstro Fanzaginis separatio sternorum superior adeo us- * De dupl. monst. P. 77. * Tom. L Sect. I. cap. III. ' Meckel de dupl. monst. P. 79. * Tom. I. Sect. I. cap. IV. §. ,1. 2. * L. c. P. 84. ^ Tom. I. Sect. U. cap. V. ' L. c. ^ Froriep's Notizen, 1829. No. 558. 91 que progressa erat, ut processus tantuin xiplioidei coalitus locum exhibueriiit. Iii Didymo symphyothoracogastrio tetrabrachiali vitulino Gurltii ^ sterna ad formatio- nem hanc transitum parant. Sterna enim foetuum diversorum partibus supcrioribus separata frusto osseo quinto coalescunt, ut inferior corporis sterni pars cum proces- su xiphoideo simplex, partibus dimidiis tamcn foetuum diversorum composita ap- pareat. Hunc separationis sternorura foetuum diversorum gradum ille sequitur ubi processus xiphoidei sternorum foetuum diversorum ut in Didymo symphyogastiio humano a Waltero ^ agninoque a me ^ descripto apicibus tantum inter se jun- gebantur. Sternorum cum forma corporum totorum comparatio docet in ossibus singulis formationes complures inveniri quae corporum totorum formam exhibent. Sterna enim bina perfecta manubriis tantum inter se juncta quodammodo cum Didymis symphyocoryphis, sterna apicibus processuum xiphoideorum unita cum Did}'mis sym- phyoperinaeis , sterna bina ubique separata anterius et posterius, utrumque partibus dimidiis lateralibus foetuum diversorum coalitu anteriore constitutum, cum faciebus Dihypogastrii Jani, sternaque cruciformia cum Didymis symphyohypogastriis qui truncorum partibus inferioribus crucem referunt, comparari possunt. Forma tamen cum Diprosopo conveniens in sternis non observatur. — In monstris seriei primae, secundae et tertiae aequalibus duplicitas clavicularum ct scapularum si adest, posterior apparet. Clavicula tertia s. intermedia e partibus dimidiis foetuum diversorum consti- tuta inveniebatur in Dicephalis humanis compluribus a Prochaska*, Gibsonio, Klei- nio, Lenhossecko Meckelioque descriptis. In Dicephalo Meckelii clavicula inter- media partes acromiales binas, partem sternalem singulam exhibuit. In Dicephalo humano tribrachiali meo claviculae intermediae jam aderant binae omnino a se in- vicem remotae. Duplicitas clavicularum anterior tamen jam observata est in Dihypogastrio in- ^ L. c. P. 322. * L. c. Tab. IH. ' Tom. I. Sect. II. cap. IV. * Conf. Burdach. 1. c. 1824. P. 27. 31. 33. ' Medic. Jahrbiich. des k. k, osterreichischen Staats. Bd. VI. St. 2. P. 161. ^ De dupl. monst. P. 76. 12* 92 aeqiiali octomelo Rosenstielii in quo claviculae intermediae deficiente columna spi- nali finibus posterioribus in os singulum coaluerunt, finibus anterioribus separatae apparuerunt. Scapularum duplicitas posterior imperfecta in formationibus seriei primae, se- cundae, et tertiae invenitur. In Dicephalo humano Prochaskae, Dihypogastriis agni- nis duobus musei Berolinensis et Dicorj^pho dihypogastrio felino Gurltii scapula intermedia valde imperfecta adest; in Dihypogastrio agnino tertio a Gurltio ^ de- scripto scapula intermedia fine superiore latitudinem scapularum binarum, fine in- feriore latitudinem tantum scapulae singulae exhibuit. Dicephalus humanus tribra- chialis Meckelianus, Brunnerianus , et meus, in quibus scapulae intermediae cavitati- bus glenoidalibus adhuc inter se jungebantur, ad separationem perfectam scapulamm intermediarum viam stcrnunt. Columna vertebralis in Dicephalo vitulino Sporingii * , in Dicephalo vitulino Gurltii^, in Dicephalo agnino meo , in Didymo symphyogastrio humano inaequali Wirtensohnii ' et in Dicorypho dihypogastrio humano a rae ^ descripto curvata ap- paruit. Ex iis quae de vitiis formae externae relata sunt, jam patuit spinam bifi- dam haud raro inveniri. Formationes tamen binae distinguendae sunt ubi arcus vertebrarum processibus spinosis inter se non junguntur, quarum altera vitium verum in monstris supra ci- tatis aderat, altera e duplicitate imperfecta verfebrarum oriunda cum hujus gradu intimum exhibet nexum, eamque ob rem pro vitio non haberi potest. Huc e. c. referendae sunt vertebrae dorsales superiores tres Dicephali agnini Doevereni sae- pius citati. Divisio ossium pubis in linea mediana in Diaedoeo canino Halleri^, quantum ex icone descriptioni adjecta concludi pbtest, adfuisse videtur. Ossa pubis in icone ' Rosenstielias 1. c. P. 11. quidem dixit claviculae parasiti finem posteriorem vertebrae cervicali quin- tae finem superiorem parasiti exhibenti adnatum esse. Pars tamen pro vertebra cervicali quinta habita par- tes tantum acromiales clavicularum foetus minorls inter se coalitas referre videtur. De columnis spinalibus caeterum nihil relatum est, et difficile intelligitur quo jnre os hoc vertebra cervicalis quinta haberi- potuerit. L. c. P. 313. * P. 257. 258. * Conf. Gurlt. 1. c. P. 233. ^ L. c. P. 233. « Tom. I. Sect. II. cap. II. ' L. c. P. 18. ' Tom. I. Sect. I. cap. II. ^ L. c. Tab. IX. fig. 2. ' 93 Iiac simplicia deficiente tamen eorum symphysi divaricata esse videntur; ossa ischii intermedia bina inter se juncta sunt, os iiium intermedium e duobus coalitum ossis sacri processui obtuso unitum est. De duplicitate ossium pubis Hallerus nihil re- tulit, tamen monuit pelves adfuisse binas imperfectas et ossa ischii intermedia ossi- bus pubis juncta fuisse. De ossium ischii intermediorum cum ossibus pubis junctu- rae modo tacuit. Ossa pubis intermedia itaque aut in conficiendo sceleto perdita erant, aut substantia ligamentosa forsan eorum locum tenuerat, et hoc respectu si- mili se habuit modo ut in Diprosopo diaedoeo agnino meo, ubi ligamentum ossi zygomatico intermedio sinistro et maxillari dextro interpositum, et substantia fibro- cartilaginca processus spinosos vertebrarum cervicalium primarum jungens. In foetu altero Dihypogastrii humani octomeli a Schweikhardtio ^ descripto ossa pubis re vera deerant, et os femoris ejus locum occuparat. Sternum simplex ad totam longitudinem in partes dimidias laterales binas fis- sum apparuit in Dihypogastrio octomelo inaequali Wirtensohnii ~ , et Dihypogastrio octomelo tetraoto inaequali Rosenstielii Divisio haec pro vitio vix haberi potest quoniam cum duplicitatis gradu intimum nexum exhibuit. Scapulae enim in mon- stro Wirtensohnii et claviculae foetus accessorii in monstro Rosenstielii partibus di- midiis lateralibus sterni sejunctis interpositae erant. Varii forsan adhuc invenientur gradus quibus per costarum foetus minoris praesentiam transitus ulterior ad eam Dihypogastriorum aequalium formam extendatur, qua sterna inveniuntur bina quo- rum utrumque partibus dimidiis lateralibus foetuum d.iversorum constituitur. In Di- prosopo tamen dihypogastrio agnino Gurltii * heptamelo sternum superius fissum vitium revera apparet. Costarum numerus interdum auctus apparet. Ita e. c. in Didymo symphyo- thoracoepigastrio vitulino Gurltii^, latus dextrum foetus dextri costas quatuordecim, in Didymo symphyohypogastrio Dubreuillii *^ foetus uterque costas viginti sex ob- tulit. Interdum costae complures desunt, ut in Didymo symphyogastrio inaequali humarto Wirtensohnii ' ubi costae sex tantum in foetu minore inveniebantur, quo- rum prima et secunda lateris sinistri inter se coaluere. Interdum costarum numerus ' Beschreibung einer Missgeburt. Tiibingen, 1801. 8. ^ L. c. * L. c, * L. c. P. 313. ' L. c. P. 221. ' L. c. P. 221. ' L. c. P. 18. 94 in latere altero auctus, in altero imminutus est, ut in Didymo symphyogastrio lui- luano Walteri ^ ubi costae externae utriusque foetus undecira tantum, intermediae tredecim inveniebantur. Defectus partium singularum vertebrarum singularum ad defectum totalem ver tebrarum singularum, et hic ad defectum columnae vertebralis totius transitum quodammodo parat^. Defectus partialis in spina bifida non raro observatur, ubi arcuum vertebrarum partes majore minoreve ambitu deesse possunt. Defectus totalis vertebrarum sin- gularum aut in columnae vertebralis parte utrique foetui communi, aut in columna alterius foetus observatur. Casus illius exempla obtulerunt Dicephalus vitulinus Gurltii^, in quo vertebra lumbaris unica tantum, monstrumque simile aliud* in quo vertebra sacralis unica tantum adfuit. Defectus vertebrarum complurium columnae ad foetum alterum tantum perti- nentis cum defectu et evolutione impcrfecta costarum sternique imprimis in altiori- bus inaequalitatis gradubus observatur. Ita e. c. in Didymo symphyogastrio in- aequali humano Wirtensohnii ^ vertebrae dorsales foetus minoris tantum sex, ver- tebrae coccygeae nullae, costae sex valde imperfectae, sternum manubrio tantum et corporis rudimento constitutum, os innominatum singulum e duobus laterum diver- sorum, nisi fallor, coalitum aderant; in Dicephalo humano Hessei ^ valde imperfecte descripto vertebrae duae infimae coluranae vertebralis foetus minoris columnam ma- joris non attingentis, penitus truncatae, exitu carebant; costae sternumque deerant. In monstris his jam, sed magis adhuc in Dihypogastriis inaequalibus columnae ver- tebralis et medullae spinalis foetus alterius defectus inaequalitatis causa principalis exstat. Dc monstris huc pertinentibus nonnullis quidem relatum est vertebras ad- fuisse foetus minoris e. c. in Dihypogastrio huraano virili tetrascelo Cremonae, alio- que femineo Parisiis nato', Dihypogastrioque deinde tetrascelo saepius citato Ro- * L. c. P. III. IV. * Gurltius vltium valde memorabile ia Dicephalo vltulino invenit. Deerat enim pars dimidia dextra vertebrae cervicalis quartae colli sinistri, et pars dimidia vertebrae accessoriae inter ver- tebram coUi septimam et dorsalem primam immissa erat. Yitium simile in collo dextro aderat. L. c. P. 247. ^ L. c. P. 233. * L. c. P. 247. ' L. c. P. 18. « L. c. P. 19. ' Conf. Burdach. 1. c. 1823. P. 37. 95 senstielii. Jam verum notatum est e descriptione hujus monstri non patere verte- bras foetus minoris hic adfuisse, et a veresimilitudine valde recedit monstra illa vertebris praedita fuisse, quae ad imperfectiorem duplicitatis gradum tantum per- venerunt, Serresiusque jam disquisitionibus a se institutis nisus vertebras parasitis denegavit. Contendi tamen nolo in monstris ad formationem hanc pertinentibus co- lumnae spinalis foetus minoris indicia adesse non posse, immo non dubito fore ut inonstra quibus non omnino defuerint, et sic transitus gradus ad Dihypogastrios le- viori tantum gradu inaequales varii adhuc inveniantur. Defectus columnae spinalis juncturae partium quibus in statu naturali interjacet causa exstat. Ita in Dihypogastrio inaequali octomelo tetraoto Rosenstielii claviculae foetus minoris finibus posterioribus, in Dihypogastrio felino octomelo Serresii * sca- pulae, in monstro simili humano Wirtensohnii ^ ossa innominata in os singulum co- aluerunt; in Dihypogastrio humano tetrascelo canino et felino octomelo Serresii ^ ossa innominata substantia fibrosa tantum, in Dihypogastrio tetrascelo Mayeri* hu- mano inaequali substantia ossea inter se jungebantur. Vertebrarum singularum coalitus saepius invenitur. Vertebrae cervicales e. c. in Diprosopo diaedoeo agnino meo, dorsales in Dicephalo vitulino Gurltii, agnino meo, similique Doevereni, lumbares inDicephalo humano a me^ descripto coalitum obtulerunt. Vertebrae dorsales primae et lumbares infimae foetus minoris in Di- dymo symphyogastrio humano inaequali Wirtensohnii coalitae erant. §. 4. De ossibus extremttatum. In formationibus ubi extremitas adest sive superior sive inferior e duabus foe- tuum diversorum coalita a scapulis et claviculis ossibusque innominatis duplicitas ad finem ossium extremitatum superiorem et ab hoc ad finem usque inferiorem sensim sensimque progreditur. Duplicitas ossium tamen hoc modo progrediens semper fere imperfecta remanet, et perfecta apparet dum ordine deinde inverso a fine extremitatis * L. c. P. 421. * L. c. P. 8. * L. c. P. 415. 419. 421. " v. Grafe's und v. Walther's Journal fiir Chirurgie und Augenheilkunde. 1827. Bd. 10. Hft. 1. * Tom. I. Sect. I. cap. IV. §. 4. 96 intermediae inferiore ad iinem superiorem cuni separatione partium foetuum diversorum recedit. In^tremitate itaque superiore os humeri, in inferiore os fe- moris priiis quam antibrachii crurisque, haec prius quam manus pedisque ossa du- plicari incipiunt, ast diutius plerumque ossa humeri, femorisque intermedia quam caetera extremitatum ossa coalitum ofFerunt. E monstris supra (in paragrapho octava capitis secundi hujus sectionis) de forma normali extremitatum collectis jam apparuit in extremitate intermedia e duabus foetuum diversorum coalita digitorum duplicitati duplicationem brachii scelique antecedere, vice versa tamen digitos ma- nus pedisque, pedes manusque foetuum diversorum prius omnino separari quam an- tibrachia et crura. Exactior ossium horum inquisitio docet ossis humeri femorisque duplicitatem imperfectam plerumque duplicitati imperfectae ossium antibrachii cru- risque praeire, horum tamen prius quam illorum duplicitatem perfectam apparere. In Dicephalo tribrachiali Meckelii ^ os humeri intermedium singulum osse antibra- chio singulo semipollicari tenuique longe imperfectius apparuit; in Didymo symphyo- gastrio vitulino Gurltii ^ cartilago intermedia ossi innominato intermedio superim- posita ossis femoris indicium exhibuit, ossibus cruris intermediis omnino deficienti- bus. In Dicephalo tribrachiali Brunneri ^ ossa antibrachii intermedia duplicia et se- parata ossa humeri intermedia adhuc coalita erant. Lex haec tamen non sine ex- ceptione est; in Dihypogastrio enim agnino Gurltii * heptamelo os humeri nullum, ejus loco ligamentum ossa antibrachii brevia scapulae intermediae jungens, et in Dicephalo felino tribrachiali Gurltii ^ ossa humeri intermedia omnino jam separata, ossa antibrachii adhuc coalita erant. In extremitate intermedia e duobus foetuum diversorum coalita plerumque tamen ossa humeri et antibrachii aeque ac ossa fe- moris crurisque simul coalitum offerunt. Quoad extremitatem inferiorem res ita apparuit in Didymo symphyogastrio humano Walteri, Bianchii, et Diaedoeo canino Halleri, quoad extremitatem supe- riorem in Dicephalo tribrachiali humano Meckelii, Raygeri, Zimmeri, Bacheri, mion- stroque simili meo, et in Dihypogastriis agninis heptamelis duobus Gurltii, Ossa haec varios evolutionis gradus transeunt. hi Didymo symphyogastrio vitulino ' De dupl. monst. P. 75. ' L. c. P. 322. ' L. c. ' L. c. P. 258. * L. c. P. 309. 310. 97 Gurltii ossis femoris loco cartilago tantum bipollicaris, in Didymo sympbyogastrio humano Walteri os femoris intermedium ossibus femoris externis adhuc debilius, in Diaedoeo canino Halleri os femoris intermedium ossibus femoris externis crassius jam apparuit. In Dicephalo humano tribrachiali Meckelii os humeri intermedium normali adhuc paulo minus aderat, in monstro meo simili capitula jam bina, et in corpore foramen exiguum separationis indicium obtulit. In monstro Walteri modo citato tibia sin- gula, in monstro Halleri tibiae binae jam fibulaeque intermediae loco ligamentum apparuerunt. Prae caeteris tamen ossa antibrachii exactius inquisita varios evolu- tionis gradus obtulerunt. Antibrachium intermedium radio tantum constabat in Di- cephalo tribrachiali humano Bacheri^, ulna tantum in Dihypog^strio heptamelo agni- no Gurltii radio singulo ulnaque singula in Dicephalo tribrachiali humano Zim- meri ulna singula radiis binis interjacente in Dicephalo tribrachiali Raygeri * mon- stroque simili meo, radioque denique singulo ulnis binis interjacente in Dihypoga- strio agnino Gurltii^. Ita duplicitatem horum ossium modo cum ulna modo radio incipere, modo cum hoc modo cum illa absolvi videmus. — Vitia ossium extremitatum haud adeo raro inveniri ex iis jam patuit quae de vitiis formae externae extremitatum relata sunt. Defectus patellae saepius jam ob- servatus est, e. c. in foetu minore Dihypogastrii humani inaequalis Wirtensohnii , in extremitate inferiore dextra Didymi sympliyogastrii humani inaequalis Wirtensohnii, in extremitate intermedia Didymi symphyogastrii humani Walteri. In Didymo sym- phyogastrio inaequali tribrachiali triscelo Wirtensohnii pars tantum articularis tibiae aderat, in Dihypogastrio agnino Gurltii ligamentum tantum ossis humeri, et in Diacdoeo canino Halleri ligamentum fibulae loco inveniebatur. In Didymo symphyohypogastrio humano Moreni supra citato inter ossa femo- ris pedemque intermedium ossa cruris nulla aderant. In Didymo symphyogastrio humano Wirtensohnii modo citato ulna extremitatis superioris dextrae foetus minoris omnino deerat, et ubi extremitates foetuum di- versorum unius ejusdemque foetus coalitae inveniuntur, harum ossa etiam majora » Burdach 1. c. 1824. P. 27. L. c. P. 258. ' Burdach 1. c. * Burdach 1. c. P. 25. « L. c. P. 257. II. 13 98 coalitiiin offerre possunt Ita in Dihypogastrio canino inaequali octomelo Serresii ossa humeri foetus minoris, et in Dihypogastrio humano Schweikhardtii ossa femo- ris tibiaeque foetus alteriiis inter se coalita inveniebantur. CAPUT IV. DE MUSCULIS. §. 1. De musculorum emlutione, et de coalitu musculorum foetuum diversoriim generalia, Quamvis quoad musculorum evolutionem disquisitiones exactiores adhuc desideran- dae sint, ex iis tamen quae hucusque institutae sunt, jam patet musculorum dupli- citatem quae in monstris quae evolutionem foetuum binorum aequalem oflFerunt, cum ossium duplicitate plerumque etiam progreditur, nullo modo tamen ab ossibus his dependere; musculi enim saepe evolutionem valde imperfectam oflFerunt, immo omnino desunt, etiamsi ossa duplicitatis gradum altiorem jam exhibeant. In Dihy- pogastrio humano inaequali Wirtensohnii octomelo corpus accessorium musculis omnibus, quin sphinctere ani, carebat, quorum locum tela solida adiposa tenebat fi- bris tendineis intertexta, ossa vero tam parce ambiens ut macilentum habitum prae se ferat; in Dihypogastrio humano tetrascelo inaequali Mayeri^ caro cxtremitatum foetus minoris substantia adiposa alba granulosa fibris muscularibus debilibus inter- lexta constabat. E directione harum fibrarum tamen musculi plurimi practereaque eorum tendines, e. c. musculi extensoris digitorum communis, flexoris digitorum longi, et tibialis, cognosci potuerunt. Monstra haec ostendunt in monstris duplici- bus musculos imperfectius formatos esse posse quam in partibus accessoriis foe- tuum caeterum simplicium. In embryone cnim vitulino a me descripto unguHs se- miduplicibus instructo musculi ungularum accessoriarum re vera aderant. Haud ' Griife und v. Walther's Journal fiir Chirurgie und Augenheilkunde, Berlin, 1827, Bd. 10. Hft 1, 99 dubie evolutio telae muscularis cum evolutione systematis nervei intimum habet nexum , et ob hujus defectum aut evolutionem imperfectam in Dihypogastriis modo citatis etiam impedita est. In Dihypogastrio felino octomelo inaequali Serresii a scapula foetus minoris musculi oriebantur, et regionem cervicalem foetus majoris adibant, et in Dihypogastrio octomelo tetraoto inaequali Rosenstielii musculi sterno- cleidomastoidei quatuor, musculi laryngum et ossium hyoideorum duplices invenie- bantur. Nervi foetus majoris nisi fallor ad musculos hos foetus minoris ramos mi- serant qui eam ob rem evolutionem perfectiorem quam musculi extremitatum foetus minoris exhibuerant et hoc respectu cum partibus singulis accessoriis foetuum cae- terum simplicium comparari possunt. Quoad penitiorem fibrarum musculorum foetuum diversorum jurtcturam gradus tres distingui possunt. 1. Fibrae musculorum sibi respondentium foetuum diversorum sibi intertex- tae apparent, ut in musculis temporalibus intermediis Diprosopi vitulini a me de- scripti 2. Fibrae musculorum sibi respondentium finibus sibi adversis ita coalescunt, lit fibrae alterius fibrarum alterius continuationes appareant, ut in musculo sterno- maxillari digastricoque intermedio Diprosopi dihypogastrii agnini et Diprosopi vi- tulini a me descripti ~. 3. Fibrae musculorum sibi respondentium superficiebus primum sibi apponun- tur et deinde in musculum singulum coalescunt, ut in musculis sternomaxillari- bus Dicephali vitulini a me descripti 3. Interdum gradus omnes in uno eodem- que musculo simul adsunt, ut in musculo cutaneo colli intermedio Dicephali vitu- lini mei. Musculorum duplicitas in monstris aequalibus cum ossium duplicitate plerum- que pari modo progreditur/ et locis solitis musculi ossibus junguntur, aut, ubi ossa desunt,, musculi foetuum diversorum inter se coalescunt. Interdum tamen mu- sculi desunt ubi partes quibus in statu normali junguntur jam apparent, et interdum locis plane insolitis inseruntur. Ita e. c. in Diprosopo vitulino Gurltii ^ musculi la- » Tom. I. Sect. IIL cap. V. ^ Tom. I. Sect. U. cap. I. Sect. III. cap. V. ' Tom. I. Sect. III. cap. I. * L. c. P. 210. 13* 100 biorum superiorum intermedii deerant , et musculi latissimi dorsi intermedii in Di- cephalo tribracliiali humano Meckelii ^ spinis scapularum inserebantur. §. 2. De varns musculorum singulorum evolutionis graduhus et formis. Varii evolutionis gradus musculi sternocleidomastoidei (sternomaxillares bruto- rum) musculique abdominales exhibuerunt. Musculi sternomaxillares intermedii capitum diversorum in Diprosopo diaedoeo agnino meo et Diprosopo vitulino ~ brevissimi ita inter se coaluerunt ut musculum singulum constituerint qui transversim a capite altero in alterum transiret; in Di- cephalo vituliuo meo ^ in ventrem jam singulum tendine tenuissimo sterno simplici insertum conveniebant; in Dicephalo humano tribrachiali Kleinii* musculi sterno- cleidomastoidei intermedii finibus inferioribus inter se coaliti claviculae intermediae inserebantur , et in Dicephalo tribrachiali Meckelii omnino duplices et separati erant. Musculi abdominales in Dicephalo humano tribrachiali Meckelii leve tantum duplicitatis indicium obtulerunt. Stratum enim aderat musculare orbiculare muscu- lis latissimis dorsorum intermediis partim adhuc inter se confluentibus interposi- tum; in Dicephalo tribrachiali humano meo musculi obliqui abdominum intermedii inter se coaliti dentatione suprema communi gaudebant; in Didymo symphyogastrio humano Walteri indicium jam musculorum rectorum intermediorum , in Didymo symphj^ogastrio agnino meo musculi recti abdominum intermedii bini jam, umbili- cus tamen posterior nullus inveniebantur. Musculi abdominales non solum varios duplicitatis gradus, verum etiam va- rias formas offerunt. In monstris modo citatis duplicitas et separatio aderat po- sterior cum coalitu anteriore; in Didymis symphyohypogastriis coalitus ctiam ante- rior ast duplicitas et separatio simul superior ad umbilicum usque extensa, ut lineae albae supra umbilicum musculi unius ejusdemque foetus, infra umbilicum musculis foetuum diversorum formentur. In monstris ubi duplicitas aequalis et separatio in- ' L. c. P. 77. Tab. II. ^ Tom. I. Sect. 111. cap. V. ^ Conf. Tom. I. Sect, lU. cap. I. * Beschreibung eines zweikopfigen Madchens. ]\Ieckel's Archiv. Bd. 3. P- 373. 101 feiior ad umbilicum usque extenditur, linea alba quaeque supra umbilicum muscu- lis foetuum diversorum, infra umbilicum musculis unius ejusdemquc foetus consti- tuitur*. In monstris his tamen omnibus duplicitas et separatio horum musculorum posterior, in Diprosopo diaedoeo agnino meo anterior et inferior infra umbilicum tamen jam finita apparuit. Diaphragma in medio trunco situm huc usque duplicitatem anteriorem nun- quam obtulit. Duplicitas hujus musculi posterior varias tamen offert lormas, prout aut magis superior aut inferior apparet, variosque gradus e foraminum oesophageo- rum et aorticorum numero definiendos. Duplicitas superior cum foramine oesopha- geo incipit quoniam foramen hoc foramini aortico coiumnae spinali caeterum pro- prius apposito superimpositum est. In Dicephalo agnino - meo, in Dicephalo humano tribrachiali Gibsonii alioque Lenhossecki* foramina oesophagea bina, foramen aorticum singulum, in Dicephalo agnino Chiajei^, humanoque Prochascae foramina jam oesophagea et aortica bina, in Dicephalo tribrachiali humano meo ^ foramina haec duplicia centris tendineis duo- bus taenia tamen tendinea lata inter se junctis separata apparuerunt. Duplicitas posterior et inferior cum foramine aortico incipit, quod in Dihypogastriis plerum- que duplex, dum foramen oesophageum adhuc simplex e duobus tamen foetuum diversorum coalitum apparet. In Didymis symphyothoracoepigastriis foramina oesophagea aeque ac aortica duplicia, centro tamen adhuc tendineo singulo magno e duobus foetuum diversoruni coalito separantur^. In Didymis denique symphyogastriis ubi processibus xiphoi- deis sterna adhuc junguntur appendicibus sternalibus diaphragmata foetuum diver- sorum coalescunt, ut in monstro Walteri humano, et agnino meo. Defectus partis diaphragmatis in monstris seriei primae, secundae, et tertiae observatus est. In Diprosopo humano Ottonis Dicorypho tribrachiali felino Gurl- » Conf. Tom. I. Sect. I. cap. 2. Sect. II. cap. 3 — i. ^ Tom. I. Sect. II. cap. II. * Descrip- tion of an extraordinary human foetus. Phil. Transact. Lond. 1810. Part. I. P. 123. * Medic. Jahr- biicher des osterreichisch. Staats. Bd. VI. St. II. * Descrizlone anatomica di un agnellino bicipite. Na- poli, 1823. P. 10—12. ^ Anat. acad. Fasc. I. P. 45. ' Tom. I. Sect. I. cap. III. * Forma- tio haec e. c. apparuit in monstro humano Halleri 1. c. P. 100 et agnino meo Tom. I, Sect. II. cap. V. , ^ Seltene Beobachtungen. Hft. I. S. 13. 102 tii^, Dicephalo vitulino Fausti^, Dupuytrenii Mayeri* et Trewi^, in Dicephalo tribrachiali humano Meckelii ° , Lenhossecki ^ et Duvernoyi s , in Didymo symphyo- thoracogastrio humano Bilsii, symphyoperinaeo meo^, in Dihypogastrio felino meo^", et Gurltii^i, monstris agninis duobus Gurltii^^ ad forraationem hanc per- tinentibus , in Dicorypho dihypogastrio humano meo ^ ^ et denique in Didymo sym- phyothoracogastrio humano Buchneri ^ * vitium hoc apparuit. Defectus diaphragmatis variis locis variisque gradubus observatur. Plerumque pars costalis sinistra deest, in Dicephalo tamen humano tribrachiali Lenhossecki pars posterior media defuisse videtur, cum lobulus Spigelii in cavo mediastini postico inventus sit; in Dicephalo vitulino Mayeri, Trewii et Fausti speculum Helmontii magna parte deerat; in Dihypogastrio agnino Gurltii et Dicorypho dihypogastrio humano meo pars costalis dextra defectum exhibuit; et in Dihypogastrio felino Gurltii diaphragma in latere cum dextro tum sinistro foramen obtulit per quod in- testina in cavum thoracis penetraverant. — CAPUT V. D E VISCERIBUS. §.1. De cavo oris. Duplicitas cavi oris aut anterior apparet, aut posterior. Duplicitas anterior cum ore, posterior cum faucibus incipit; iila in Diprosopis, haec in Dihypogastriis obser- * L. c. P. 309. * Anatomische Beschreibung' zweier Missgeburten. Gotha, 1788. 8- ' Conf. Gurlt. 1. c. P. 251. * Tiedemann und Treviranus Zeitschrift Bd. III. * Gurlt. 1. c. P. 254. « L. c. P. 77. ' L. c. « Conf. Halier. 1. c. P. 92. ^ Tom. I. Sect. I. cap. I. Tom. 1. Sect. IV. " L. c, P. 302. « L. c. P. 290—300. " Tora. I. Sect. I. cap. II. " Conf. HaUer. ]. c, P. 114. 103 vatur, et iitraqiie, ut ex ossiutn evolutione jam patuit, sensiin progretlitur. Ubi ossa itaque cava oris constituentia imperfecte duplicia apparent, cava etiam orum imperfectiorem duplicitatis gradum olferunt, et ubi ossium cava constituentium evo- lutio inaequalis adest, cava etiam formationem hanc sequuntur. Ita e. c. in Dipro- sopo felino Gurltii ^ cava oris bina postice confluentia, parte anteriore septo non- nisi membranaceo separabantur, et in Diprosopo felino inaequali Halleri ^ communi- catio inter os utrumque fere evanuit ut cavum oris capitis rainoris venae similius in cavum majoris transierit. Duplicitas posterior non semper eundem habitum offert, aut enim ita appa- ret, ut aditus ad pharyngem adsint bini linguae semiduplicis radice separati, ut in Dicorypho dihypogastrio a me descripto aut ut in Dihypogastriis Janis ita sese habet ut cavum oris adsit anterius et posterius utrumque partibus dimidiis laterali- bus capitum diversorum constitutum. Cavum Oris anterius continue hic rectaque via in cavum oris posterius transit, ut parte separante nulla interposita in aditum ad pharyngem singulum, utrumque cavum conveniat. §. 2. De glandulis saUvalibus. Parotis intermedia e glandulis duabus foetuum diversorum coalita in Dicor}- pho dihypogastrio humano meo_, in Dihypogastrio agnino tetraoto Antomarchii, in Diprosopo agnino, in Diprosopis vitulinis duobus Gurltii, et Diprosopo agnino meo inveniebatur. In Dicoryplio dihypogastrio coalitus inferior, in Dihypogastrio agnino anterior, in Diprosopis posterior apparet, Valde memorabiles apparent parotides intermediae binae Diprosopi vitulini mei* ad longitudinem sibi appositae, meatu tamen auditorio intermedio separatae, quarum utraque ad utrumque caput pertinet, quaeque quoad formationem cum ossi- bus petrosis intermediis Diprosopi diaedoei agnini a me descripti comparari pos- sunt. ' L. c. P. 216. ' L. c. P. 47. cap. V. ' Tom. I. Sect. I cap. II. * Conf. Tom. I, Sect. III. / 104 Glandula submaxillaris tertia sive intermedia adutrumque latus ductum excretoriura edensinDiprosopis haud adeo raro occurrere videtur; aderat enim inDiprosopo diaedoeo agnino ct Diprosopis vitulinis duobus a me descriptis In Diprosopis vitulinis a Gurltio descriptis glandulae submaxillares quatuor jam, intermediae tamen externis minores inveniebantur. Glandulae sublinguales in Diprosopis plerisque prius quam glandulae salivales caeterae duplicitatem olferunt. In Diprosopo diaedoeo agnino meo inter- iiiediae adliuc exiguae apparuerunt. Duplicitas glandularum salivalium anterior a ductibus earum incipit, et deinde ad glandulas transit, ut ex monstris citatis appa- ret, quorum glandula intermedia parotis et submaxiliaris ad utrumque latus du- ctum edidit. §, 3. De lingua et osse hyoideo, Duplicitas linguae, prout cavura oris magis minusve duplex apparet, altiorem etiam levioremve gradum offert. Quoad duplicitatem linguae anteriorem gradus ille imprimis saepe occurrit ubi in Diprosopis linguae capitum diversorum caeterum se- paratae basibus inter se coalescunt. Duplicitas linguae posterior binas offert for- mas; aut enim lingua minor e partibus dimidiis lateralibus foetuum diversorura constituta inter partes dimidias externas linguae majoris ad capita etiam diversa pertinentes immittitur, et cum iis ita coalescit ut lingua singula appareat quidem, partibus tamen dimidiis quatuor composita, aut linguae adsunt binae, anterior et posterior ^ se invicem omnino separatae, utraque partibus lateralibus dimidiis bi- nis foetuilra diversorum constituta. Forma illa valde memorabilis duplicitatem re vera linguae posteriorera cura coalitu partiura foetuum diversorum posteriore exhi- bens in Dicorypho dihypogastrio meo aderat, haec in Dihypogastriis Janis invenitur. Papillae linguales quamvis raro hucusque inquisitae haud dubie varios offerunt du- plicitatis gradus, earumque duplicitas cum nervorum potius, quam caeterarum lin- guarum partiura evolutione nexura causalem exhibere videtur, cum in Diprosopo diaedoeo agnino, et Diprosopo vitulino meo ^ papiilae fungiformes et vallatae in- ' Tom. I. Sect. III. cap. IV— V. ' Tom. I. Sect. 111. cap. IV. 105 termediae omnino defuerint, et in Diprosopo vitulino alio ^ papillae vallatae inter- mediae et fungiformes iinguae dextrae nuilae, et fungiformes intermediae apicis linguae sinistrae nonnullae tantum adfuerint. Duplicitas imperfecta inaequalis ante- rior linguae in Diprosopis inaequalibus observata est; in Diprosopo enim vitulino inaequali Bartelsii - lingua bifida apparuit, et in Diprosopo ovino inaequali Mayeri ^ lingua oris minoris e margine dextro radicis linguae majoris prodiit. Os hyoideum quoad duplicitatis formas cum linguis fere convenit. Duplicitas tamen anterior in linguis incipit et ad os hyoideum transit, duplicitas posterior vice versa ab osse hyoideo incipit et ad linguam transit. In Diprosopis plerisque os hyoideum simplex adhuc invcnitur, quare musculi geniohyoidei et hyoglossi inter- medil finibus posterioribus inter se coaluerunt. In Diprosopo tamen vitulino Kel- chii* cornu jam aderat intermedium ab arcu ossis hyoidei oriundum et infra mea- tum auditorium intermedium finitum , in Diprosopo humano ^ Ottonis corpora ossis hyoidei bina cornu intermedio majore inveniebantur. Duplicitas posterior in Dihy- pogastriorum altioribus gradubns invenitur. Ossa hyoidea hic adsunt bina aditu ad pharyngem communi separata, utrumque partibus dimidiis lateralibus foetuum di- versorum constitutum. In Dicorypho dihypogastrio humano meo os hyoideum sin- gulum partibus tamen essentialibus ossium binorum omnibus constitutum separatio- nem partium foetuum diversorum posteriorem, coalitum anteriorem simulque me- dium olfert, et aditus binos ad pharyngem communem separat. Si junctura carti- laginea ossis hyoidei hujus anterioris et posterioris sectione longitudinali sublata crederetur, ossa hyoidea apparerent bina, utrumque partibus unius ejusdemque foetus constitutum. Si junctura ossis hyoidei anterioris et posterioris sectione transversa sublata crederetur, ossa hyoidea apparerent bina, utrumque partibus dimidiis foetuum diversorum constitutum. §. 4. De larynge^ trachea et pulmombus, Larynx in duplicate superiore raro tantum e partibus foetuum diversorum co- alitus inventus est, cum duplicitas aut ad eum nondum aut ulterius jam extensa ' Tom. I. Sect. ni. cap. V. ^ L. c. P. 21. ' Graefe's und v. Walther'3 Journal Bd. 10. Hft. I. * L. c. P. 118. * Seltene Beobachtungen Hft. I. P. 14. II. 14 106 apparuerit. In Dihypogastrio tamen Rosenstielii * humano octomelo tetraoto inae- quali, quo vix expectari potuisset, linguae cum ossibus hyoideis aderant binae late- raliter sibi appositae, et cartilago thyreoidea minor intermedia cornubus intermediis majoribus ossium hyoideorum juncta, et cum cartilagine thyreoidea majore caete- rum fere normali coalita; cartilago cricoidea simplex jam apparuit. In duplicitate inferiore et posteriore larynx sacpe coalitus locum ofFert. In Dihypogastriorum enim gradubus altioribus, quibus larynges adsunt bini anterior et posterior pharynge communi sejuncti, uterque partibus dimidiis lateralibus foetuum di- versorum constituitur. In Dicorypho dihypogastrio meo ^ formatio haec etiam ad- est. Melius in monstro hoc adhuc quam in caeteris Dihypogastriis origo laryngis e partibus foetuum diversorum apparet; impressio enim anguli loco in cartiiagine thyreoidea utraquc obvia nisum adhuc ad separationem partium foetuum diverso- rum offert. Larynx posterior larynge anteriore saepe minor invenitur, uti de Di- hypogastrio agnino Meckelii ^ meoque * , nec non de Dihypogastrio humano Wi- cherti ^ notatum est. Duplicitas tracheae superior variis gradubus jam observata est. In Diprosopo agnino L. c. , ? L, c. P. 77. ' L. c. . .„1t3HpCj,>)&oi«6i ,\J:Poaf. Gurlt, -J,: c P.. 254, « Tora.L l^ect. I. capj II . ' h. c. P. 299. < .-, .j _ bantur; in Dihypogastrio inaequali humano Wirtensohnii ventriculus cordis singuli ostiorum venarum nonnullarum atrio sinistro insertarum numero aucto spectabilis unicus tantum apparuit; in Didymo symphyothoracoepigastrio Halleri, ubi e cordis singuli ventriculo quoque arteria pulmonalis et aorta oriebantur ostiaque venarum cavarum quinque inveniebantur, atrium tamen singulum deficiente septo aderat, et in monstro simili Meckelii auriculae cordis singulae quatuor sinum atrii singulum adi- erunt in ventriculum singulum apertum, qui aortas binas, binasque arterias pulmo- nales emisit; in Diprosopo denique humano Ottonis, ubi cor singulum nullum dupli- citatis vestigium exhibuit, septum ventriculorum omnino deerat et ostium arteriae puhnonalis et aortae non nisi trabe carnea separabantur. Situs cordis variis modis a norma rccedit. Cor situm perpendicularem exhi- buit in Diprosopo modo citato Ottonis, ita etiam cor sinistrum Dicephali humani tribrachialis Meckelii, cor foetus dextri Didymi symphyoperinaei humani mei. — Transpositionem cavorum singulorum in latera opposita inveniri jam patuit, ita ut e. c. ventriculus aorticus in latere dextro , pulmonalis in latere sinistro, ut in corde foetus dextri Dicephali humani tribrachialis mei, Dicephalique humani Gibsonii, ob- servetur. Situm transversum cor foetus sinistri Didymi symphyogastrii humani Walteri exhibuit; situs cordis inversus apparuit in Didymo symphyothoracoepiga- strio humano Meckelii, et Dicorypho dihypogastrio meo. In monstro illo atria an- teriorem, ventriculi posterjorem cordis partem, in monstro hoc atria inferiorem, ventriculi superiorem cordis anterioris partem constituerunt. Tandem cor etiam ex- tra thoracis cavum inventum est. In Dicorypho dihypogastrio humano meo cor minus in inferiore colli parte jacebat; in Dicephalo vitulino Dupuytrenii extra thoracis cavum 158 situm tumorem exhibuit, et in Diprosopo humano Soemmerringii ^ in superficiei hepatis superioris fossa situm fuisse relatum est, Pericardium vitia interdum obtulit. Cor posterius Dicoryphi dihypogastrii mei pericardio proprio destitutum nonnisi membrana tenui cellulosa a partibus adjacen- tibus separabatur. In Dicephalo tribrachiali meo Meckeliique — deficiente diaphra- gmatis pericardiique parte hujus cavum cum cavo abdominis communicavit, et in monstro Meckelii cor sinistrum omenti parte tegebatur. — Quae de vitiis vasorum umbiiicalium habenda sunt, ex iis jam quae de vasis his siipra relata sunt patet. CAPUT VII. DE SYSTEMATE NERVEO §.1. De encephalo et medulla spmali. Duplicitas superior anterior encephali et medullae spinalis seriem continuam vario- rum graduum olfert. In Diprosopo felino inaequali distomo Gurltii ^ hemisphaeria cerebri quatuor quidem, intermedia tamen hemisphaeriis externis longe minora, ventri- culi laterales perfecti bini, intermedius (s. tertius magnus)^ corpora quadrigemina sim- plicia inveniebantur. In Diprosopo distomo triophtlialmo Gurltii ^ cerebrum maxima parte duplex eminentias quadrigeminas sex anteriores quatuor, posteriores biucis obtulit; eminentiae quadrigeminae intermediae stria medullari inter se jungebantur quae aquae- ductus Sylvii binos iti unum deinde convenienteS tegebat. In Diprosopo felino in- aequali tetrophthalmo Gurltii * cerebrum jam duplex, hemisphaeria tamen interme- dia parte posteriore justo minora apparuerunt. In Diprosopo vitulino meo ^ hemi- ' L. c. P. 21. Tab. VII. ' L. c. P. 217. ' L. c. P. 214. * L. c. P. 216. ' Tom. 1 Sect. III. cap. V. 159 sphaeria cerebri, corpora quadrigemina jam perfecte, pons et cerebellum imperfecte duplicia apparuerunt; medulla oblongata omnino simplex. In Diprosopo tetro- phthalmo trioto vitulino Kelchii ^ medulla spinalis in foramine magno occipitali in crura bina dividebatur, cerebellum et cerebrum duplex apparuit. In Dicephalo vi- tulino Lietzavii^ medullae spinales in epistropheo, in Dicephalo humano Procha- scae^ in vertebra lumbari quarta, in Didymo symphyohypogastrio humano inaequali Tiedemanni et in Didymo symphyoperinaeo humano meo in parte sacrali unieban- tur. Tandem medullae spinales omnino separatae apparent. Quamvis ex ossium formatione concludi liceat complures adliuc duplicitatis medullae spinalis superioris gradus occurrere debere, in plerisque tamen Dicephalorum (aeque ac Dihypogastrio- rum) gradubus inferioribus ossium tantum, non medullae spinalis, disquisitio insti- tuta est, ut de variis duplicitatis medullae spinalis superioris et de duplicitatis in- ferioris gradubus imperfectioribus exactiora indicari hucusque nequeant. In altiori- bus tamen Dihypogastriorum gradubus encephali disquisitio saepe instituta est, et ejus duplicitas a medulla spinali incipiens per varios gradus a partibus posteriori- bus ad partes anteriores sensim progreditur. In Dihypogastrio caprino a Giulio et Rossio descripto medulla oblongata et cerebellum simplex; infra corpora pyrami- dalia et olivaria medulla spinalis duplex, in Dihypogastrio humano Stampinii ^ me- dulla oblongata parte inferiore in medullas spiuales binas findebatur. In Dihypo- gastrio humano Gurltii^^ medulla spinalis et oblongata duplex, cerebellum, pons, cerebrum simplicia; in Dihypogastrio agnino Antomarchii ' medullae oblongatae bi- nae, cerebella bina, in monstro simili Lietzavii ^ medullae oblongatae binae, cere- bella bina crista separata, glandula pinealis duplex_, pedunculi cerebri quatuor, in- termedii tamen adhuc inter se coaliti, in monstro simili Meckelii^ medulla oblon- gata, cerebellum, corpora quadrigemina , glandula pinealis, immo etiam thalami ner- vorura opticorum duplicia. Inter bina paria thalamorura trapezium formantia spa- tium ponitur triangulare ventriculum tertium sistens, cujus anguli posteriores in bi- nos aquaeductus Sylvii hiant. In Dihypogastrio agnino, et porcino Gurltii^o lobi ' L. c, P. 117. ^ L. c. * Anotat. academ, Fasc. L P. 45. * Tiedeinann's Zeitschrift 1. c ' Dcscrizione di un feto nmano nato colla maggior parte delle membrd raddoppiate. In Roma, 1749. fol. " L. c. P. 300. ' L. c. P. 398, 99. * L. c. P. 12. ' De dupi. monstr. P. 68. L. c. P. 289. 160 posteriores cerebri duplices, anteriores simplices, pedunculi cerebri intermedii ad- modum imperfecti vix distinguendi , glandula pituitaria et partes ei postpositae omnes duplices, ventriculi laterales bini, ventriculus unicus tertius in aequaeductus Sylvii duos bifidus. In Dihypogastrio humano Klinkoschii ^ thalami nervorum opticorum tres externi bini, tertius s. intermedius s. posterior e duobus foetuum diversorum compositus, ventriculi tertii bini ad infundibula bina et ductus Sylvii binos ducentes glandulae pineales et pituitariae binae, cerebrum ante nervorum opticorum unionem simplex. In Dihypogastrio agnino a Zschokkeo ^ descripto du- plicitas altius adhuc progressa videtur (quamvis penitior partium internarum ence- phali disquisitio non fuerit instituta), cum etiam nervi optici quatuor adfuerint. In Dihypogastrio denique Jano humano Prochascae ^ encephala bina aderant perfecta. In Janis perfectis lobi cerebri anteriores unius ejusdemque encephali a se invicem recedunt, et lobis anterioribus encephali oppositi juncti ad utramque faciem par- tem cerebri anteriorem perfectam exhibent. Duplicitas interrupta sive repetita in Dihypogastriis felinis a Gurltio * secatis, et Dihypogastrio porcino Halleri ^ alfuisse videtur. In monstro hoc medullae spi- nales binae in medullam oblongatam unam conjunctae, cerebella bina, pontes Ya- rolii bini, et glandulae pituitariae binae, in monstris illis encephali partes exceptis tantum glandula pituitaria cum infundibulo et medulla oblongata duplicibus omnes simplices inveniebantur, Duplicitas encephali arctiore sensu inferior media in Di- prosopo distomo agnino Gurltii^ aderat. Hic glandulae pituitariae aderant binae, infundibula bina, paria corporum quadrigeminorum tria , glandulae pineales binae. Ventriculus tertius solito amplior in aquaeductus Sylvii binos in ventriculum quar- tum simplicem coeuntes transiit. Duplicitas totius systematis nervei perfectissima inferior et anterior cum coalitu partiali posteriore in Didymo symphyopisthocephalo anatino Tiedemanni' aderat, ubi medullae spinales foetuum diversorum omnino se- paratae, encephala partibus tantum posterioribus hemisphaeriorum intermediorum cerebrorum foetuum diversorum coaluerunt. ' L. c. P. 17. * L. c. P. 26. * Medic. Jahrbiich. des k. k. ostr, Staats. Bd. IH. St, 4. P. 108. Tab. 1. Fig. 1. 2. * L. c, P. 301. ' L, c. P. 60. ® L. c. P. 223. ' Zeitschrift Bd. 3. P. 5. 161 Duplicitas superior et inferior cum coalitu meduUarum spinalium foetuum di- versorum in Diprosopo diaedoeo agnino meo et Diprosopo dihypogastrio agnino Gurltii aderat^. In monstro illo duplicitas superior, in monstro hoc duplicitas in- ferior praevaluit. In monstro meo medulla spinalis a vertebra dorsali septima, us- que ad dorsalem infimam simplex, in monstro Gurltii encephala separata, medul- lae tamen oblongatae coalitae, medulla spinalis solito latior, a vertebra inde dor- sali undecima duplex apparuit. De penitiore encephali et medullae spinalis structura in inferioribus duplicita- tis harum partium gradubus disquisitiones exactiores huc usque fere desunt. l'a- men e disquisitione medullae spinalis et enccphali Diprosopi vitulini mei % et Dipro- sopi diaedoei agnini mei elucere videtur, partes imperfectas s. intermedias coali- tum partium harum foctuum diversorum exhibentes non e divisione, continuatione, expansione et duplicatione sensim progrediente fibrarum funium lateralium illius medullae spinalis partis quae simplex adhuc apparet originem ducere, sed funes laterales partium simplicium tantum dehiscere, et partes intermedias intcr se reci- pere. lis locis ubi encephala, et medullae spinales foetuum diversorum omnino jam separata sunt, eorum tamen separatio ulterior etiam sensim progrcditur. In Di- dymo symphyopisthocephalo meo ^ piae meninges encephala foetuum diversorum ubique separabant, in Diprosopo agnino meo in parte cervicali communi arachnoi- dea etiam meduUis spinalibus intercessit, in monstro humano meo modo citato, in Didymo symphyocorj^pho humano Kleinii*, in Dicorypho tribrachiali felino Gurl- tii*, in Diprosopo vitulino meo «^, et Jani Planci ^ dura mater septum magis mi- nusve perfectum encephalis foetuum diversorum interpositum exhibuit in Dipro- sopis vitulinis meis compluiibus ^ et in Diprosopo Diaedoeo agnino meo septum osscuiti etiam imperfectum accessit, et in Dihypogastrio agnino meo*^ quamvis crania foetuum diversorum coalita, septum tamen osseum perfectum eorum cava sejunxit. ■iU-0': i , ' ' ■ , * L. c. P. 315. * Tom. 1. Sect. III, cap. IV. ' De monstris duplicibus verticibus inter se jun- ctiij. * Harless, Jahrbiicher der deutschea Medicin und Chirurgie. Niirnberg, 1813. Bd. III. Hft. i. P. 17. Barkow, de monstris duplicibus P. 7. ' L. c. P. 309. ® Tom. I. Sect. III. cap. V. ' L. c. * la Didymo sjmphyocorypho humano Villeneuvei supra citato dura mater septum pcrfectum in- ter craniorum foetuuto. binorum cava constituit. . ^ Tom. 1. Sect. III. cap. III, IV. Tom. I. Sect. II. cap'. III. n. 21 162 Ubi partes encephaloriitn et medullarum spinalium foetuum diversorum pmnino jam separatae sunt, in inferioribus duplicitatis gradubus partes intermediae partibus externis adhuc minores apparent, ut e. c. in Diprosopi diaedoei agnini mei parte cervicali, et in Dicephali tribrachialis humani Tiedemanni tota meduUa spinali. §. 2. De nervis encephah et medullae spinalis, Duplicitas nervorum encephali in duplicitate capitum anteriore non cum eodem nervo semper incipit , sed varia apparet, prout haec illave faciei pars prius seriusve duplicitatem offert. In Diprosopis plerisque nervorum duplicitas cum nervo olfacto- rio incipere videtur simulque in inferioribus duplicitatis gradubus ad paria nervo- rum complura extensa videtur. In Diprosopo triophthalmo agnino Gurltii ejusque Diprosopo felino tetrophthalmo * (oculo intermedio aitero latente) paria nervorum tria priora duplicia, reliqua simplicia apparuerunt. In Diprosopo triophthalmo hu- mano Soemmerringii ^ nervi optici quatuor, externi bini , intermedii totidem lineas tres a se invicem remoti, oculum intermedium adeuntes, inveniebantur. In Dipro- sopo dirhino vitulino Gurltii ^ paria nervorum quatuor priora duplicia aderant. In Diprosopo vitulino tetrophthalmo Gurltii* paria quatuor priora omnino duplicia apparuerunt, paris quinti imperfecte duplicis nervi intermedii coalitum obtulerunt; in Diprosopis vitulinis tetrophthalmis duobus Gurltii^, in Diprosopo agnino Giulii et Rossii'^, in Diprosopis vitulinis duobus meis ' paria septem priora duplicitatem «xhibuerunt. In monstris Gurltii nervi quinti et sexti paris intermedii coaluerunt; in mojistris meis nervus facialis intermedius singulus etiam apparuit, in Diprosopo Gurltii® tctrophthalmo trioto agnino nervi vagi tres, externi bini, tertius interme- dius, in Diprosopo diaedoeo agnino meo nervi etiam faciales et vagi intermedii de- ficientibus tamen nervis obducentibus intermediis aderant. In Diprosopo agnino Gurltii^ alio, Dicephaloque vitulino meo nervi cerebrales omnes jam duplices appa- ruerunt. Non semper tamen hoc ordine duplicitatem nervorum progredi, Diproso- pus . ,distomus agninus triophthalmus (oculo intermedio in cavo ossis sphoenoidei ' ■ iiii^^-:'-!' : ' ■ ■■ I . . , .J ' ' L. c. P. 214. 216. * L. c. P. 12. * L. c. P, 227. * L. c. P, 211. * L. c. P. 211. Conf. Tiedemanni 1. c. ^ Tom. I. Sect. III. cap. IV. V. ' L. c. P. 204. " L. c. JP. 205. 163 Jatente instructus) a Gurltio * descriptus ostendit; nervi intermedii hic aderant tres oculum intermedium adeuntes. Duplicitatis nervorum ccrebralium posterioris varii gradus seriem fere continuam in monstris sequentibus offerunt. In Dihypogastrio agnino tetraoto Antomarchii ner- vi tantum accessorii Willisii duplices, reliqui simplices, in Dihypogastrio agnino tc- traoto meo nervi accessorii Willisii, et vagi duplices apparuerunt; in Dihypogastrio agnino Gurltii tetraoto paria anteriora septem nervorum cerebralium simplicia reli- qua omnia duplicia aderant, in monstro simili Meckclii nervi omnes exceptis tan- tum nervis opticis et olfactoriis duplices erant, in Dihypogastrio triophthalmo por- cino ab Hallero citato nervus opticus tertius s. posterior etiam accessit, in Dihy- pogastrio agnino tetrophthalmo Zschokkei nervi optici etiam quatuor, olfactorii ta- men adhuc simplices, in Dihypogastrio Jano Prochascae humano tandem nervi ce- rebrales omnes duplices inveniebantur. Duplicitas nervorum spinalium cum duplicitate colnmnae spinalis sensim etiam progreditur. Disquisitiones tamen de iis huc usque institutae adeo mancae sunt, ut quae memorabilia exhibuerunt cum iis quae de nervorum origine, junctura et di- stributione memoratu adhuc digna videntur, conjungi possint. Quoad originem, de- cursum, juncturam et divisionem nervorum in duplicitate eorum imperfecta forma- tiones binae distingui possunt, quantum e disquisitionibus huc usque institutis con- cludi licet. 1. Truncus nerveus accessorius singulus s. intermedius ex organo centrali ori- tur et in nervos deinde binos dividitur, qui partes foetuum diversorum separatas adeunt. Formatio haec in monstris observatur ubi partium periphericarum duplici- tas prae organi centralis systematis nervei duplicitatem praevalet, ut in Diprosopo vitulino meo cujus nervus. communicans faciei intermedius singulus facies foetuum binorum adiit, in parte posteriore Diprosopi diaedoei agnini mei, ubi nervi crura- les et obturatorii intermedii originem singulam exhibuerunt, separati deinde extre- mitates foetuum diversorum adierunt. 2. Nervi duplicitatem eo perfectiorem offerunt quo magis origini accedunt, • L c. P. 223. ' Tom. I. Sect. 111. cap. V. 21 * 164 eoque imperfectiorem quo magis ab oiigine recedunt. Formatio haee priori forma- tioni opposita observatur ubi organi systematis centralis nervei duplieilas prae du- plicitatem partium periphericarum praevalet. Hujus formationis varii jam gradus observati sunt. a. Nervi bini a foetubus diversis origine separata provenientes ad lineam medianam tendentes in hac coaluei unt, et nullis emissis ramis finiuntur, uti nervi faciales intermedii Diprosopi diaedoei agnini mei. b. Nervi bini origine separata a foetubus diversis provenientes lineam mc- dianam utrique foetui communem adeuntes, in hac in nervum simplicem commu- nem coalescunt, qui partcs intermedias foetuum diversorum adit, uti nervi vagi intermedii Diprosopi diaedoei agnini et faciales intermedii Dicoryphi dihypogastrii humani mei. c. Nervi origine separata a foetubus diversis provenientes majore minoreve itinere peracto, editisque jam ad partes adjacentes ramis lineam medianam ad- cunt, in ea arcum constituentes coalescunt, e quo rami proveniunt quorum alii in partibus adjacentibus finiuntur, alii in linea mediana decurrunt donec evane- scunt. Ilunc gradum nervi vagi intermedii et rami descendentes nervorum hypo- glossorum intermediorum Dicephali vitulini mei exhibuerunt et nisi fallor huc etiam Dicephalus vitulinus Lietzavii pertinet cujus nervi vagi intermedii in unio- nis trachearum angulo in ganglion forte transierunt e quo ramus oriebatur major qui intcr oesophagum et tracheam decurrebat, et minor qui supra tracheam ad aortam tendebat. d. Nervi origine separata a foetubus diversis provenientes in linea mediana arcum aut ganglion constituentes coalescunt. Pars tamen minor juncturam hic constituit, major nervorum pars decursum solitum continuat. Hunc gradum ner- vi ischiadici intermedii Didymi symphyogastrii agnini mei, ganglia Gasscri inter- media Diprosopi diaedoei agnini mei, nervique radiales intermedii Dicephali tri- hracliialis humani mei obtulerunt. Duplicitatem et separationem pcriphericam et centralem cum coalitu interme- dio simul adesse posse nervi mediani intermedii Dicephali mei humani tribrachialis ostenderunt. Num in nervorum decursu et origine ut in vasis habitus asymmetricus observe- 165 tur e disquisitionibus postliac institucndis patcbit, eum tamen non omnino desidc- rari nervorum facialium intermediorum Diprosopi vitulini mei et ncrvorum radi- lium intermediorum Dicepbali bumani tribracbiaiis mci decursus probaf. Formatio ubi organa e partibus lateralibus foetuum diversorum ad usum par conjuncta nervos ex medulla spinali et cncepbalo foetuum divcrsorum accipiunt in duplicitate posteriore trunci et encepbali observatur, quoad extremitates scilicct in- feriores in Didymo symphyogastrio agnino meo, quoad cxtremitates superiores in Dicepbalo bumano meo, Dibypogastriisque octomelis aequalibus omnibus, quoad fa- cies, quod ab Ottone jam notatum est^, in Dibypogastriis Janis. In Dibypogastrio humano octomelo inaequali Columbi ^ et Wirtensolmii foetqs ipinor e plexibus axil- laribus foetus majoris nervos accepisse videtiir, §. 3. De nerpo sympathtco maximo, Duplicitas superior hujus nervi imperfecta in Dicephalo vitulino meo, humano Gibsonii et Prochascae observata est. In monstro meo nervi sympathici interme- dii in collo, in monstro Gibsonii ^ in thoracis cavo, in monstro Prochascae * infra diaphragma coaluerunt. In monstro Gibsonii ^ nervi hi ramos neque emiserunt, ne- que receperunt, gangliaque deficientibus ramis accessoriis nervorum spinalium, cer- vicalium, dorsalium, et lumbarium nulla constituerunt, et in truncum conjunge- bantur trifidum, quorum ramus major in ganglion semilunare transiit, rami minores aortam usque ad pelvim comitabantur Duplicitas inferior nervi sympathici maximi in variis Dibypogastriorum gradubus variis gradubus adesse debet. Disquisitiones tamen exactiores de ea huc usque desunt. In Dihypogastrio octomelo tetraoto agni- no et porcino Gurltii nervos sympathicos intermedios sive posteriores nervis tan- tum cerebralibus posterioribus junctos fuisse, et in Dihypogastrio humano Stanipi- nii nervos sympathicos simplices e cranii cavo prodiisse, et in anteriores et poste- riores deinde bifidos apparuisse ; relatum est. — In Diprosopo diaedoeo agnino meo duplicitas superior simul et inferior imperfecta hujus nervi aderat. ' Lehrbuch der pathologischen Anatomie. Bd. I. P. 458. * Conf. Burdach. 1. c. 1823. P. 39. » Philos. Transact. 1810. Part. 1, P. 123. * Annot. academ. Fasc. I. P. 45. 166 §. 4. De mtiis systematis nerveu Praeter anencephaliam et spinam bifidam creberrime in monstris duplictbus ob> viam hydrocephalia interdum observatur, ut in Diprosopo vitulino meo, in Dice- phalo humano Hessei, in Didymo symphyogastrio humano inaequali Wirtensohnii, et Didymo symphyohypognatho vitulino inaequali Geoffroyi St. Hilarii, ubi defi- ciente omnino trunco altero minoris capitis loco capsula aderat cerebri loco serum continens. Defecfus cerebri partialis in Dihypogastrio humano Klinkoschii, et agnino Zschockei animadvertebatur. Corpus enim callosum hic omnino defuit, quare hemi- sphaeria cerebrorum foetuum diversorum quamvis partibus anterioribus sibi oppo- sita substantia tamen cerebrali inter se non jungebantur. Defectus totalis medullae spinalis foetus minoris in Didymis symphyocephalis inaequalibus, defectus ence- phali totalis in Didymo symphyohypogastrio inaequali humano Tiedemanni aderat. In monstro hoc medulla spinalis foetus minoris etiam valde imperfecte evoluta se- decim tantum nervorum paria emisit. Valde memorabilis formatio illa mihi vide- tur quae in Dihypogastrio agnino meo aderat. In monstrorum horum altioribus gradubus ubi capitis duplicitas adest cava craniorum inter se communicant, et en- cephala foetuum diversorum inter se coalescunt, non solum in levioribus duplicifa- tis eHcephali gradubus, sed etiam in ejus dupHcitate pcrfecta. In monstro meo organon nerveum centrale ponte, cerebello, cerebroque dcstitutum, septo osseo per- fecto ab encephalo foetus majoris jam separatum, transitum forsan jam indicaf, ad Dihypogastrios altiore gradu inaequalcs, quorum foetui minori non encephalon so- lum, verum etiam medulla spinalis omnino deest. Defectum totalem medullae et columnac spinalis coalitus nervorUm sympathicorum maximorum in truncum singu- lum sequitur quem Serresius in Dihypogastrio felino octomelo ifiaequali invenit, ubi ganglion aderat superius scapulae foetus minoris antepositum, et inferius in pelvi situm, quae filo nerveo vagina membranacea involuto inter se jungebantur; ganglion superius nervos extremitatum superiorum, ganglion inferius nervum ischiadicum ra- mosque complures organorum pclvis recepit. In Dihypogastrio humano inaequali Mayeri et Serresii truncus etiam nervi sympathici maximi nullus affuisse videfur. 167 In Mayeri monstro plexiis aderat mesentericus et renalis foetus minoris gangliis evolutionis gradui convenientibus compositus, et fila tenuissima emittens, quae va- sorum cruralium comites ad crura usque progrediebantur; in Serresii monstro hu- mano tetrascelo ganglion tantum affuit parvum arteriarum iliacarum juncturae post- positum, ramos nerveos multos organis pelvis minoris impertiens, nervosque ischia- dicos et crurales admodum imperfectos recipiens. 'loniiii SECTIO m. ANIMADVERSIONES PHYSIOLOGICAE ET MEDICO-PRACTICAE. CAPUT I. ANIMADVERSIONES PHYSIOLOGICAE. §. 1. De sangutms in monstris dupUcibus per coalituin circuitu. In monstris duplicibus per coalitum sanguinis flumen ubi vena umbilicalis singula adest singulum monstrum adire, et prout vcna cava inferior duplex e vena nmbili- cali prodeat, aut arterarum e corde ortus, aut earum decursus ulterior duplicita- tem exhibeat infra cor, in corde ipso, aut denique post transitum per cor ad par- tes foetuum diversorum distribui debet. Ubi vena umbilicalis duplex in monstrum penetrat, bina sanguinis flumina monstrum adeunt, et citius tardiusve aut infra he- par jam, in junctura venarum umbilicalium, aut in vena portae, in vena cava in- feriore, corde, arteriis magnis, vel denique in minorum arteriarum junctura magis minusve miscentur. Modo inverso sanguinis venosi foetuum a partibus singulis cor- porum redeuntis mistura aut adesse, aut deesse debet, prout venarum foetuum di- versorum junctura major minorve, citius seriusve appareat, aut omnino desit, Jam ex anatomica systematis vasculosi expositione apparuit, distributionem asymmetricam arteriarum partium singularum saepe inveniri, ut arteriarum prima- riarum foetuum diversorum caeterum aequaliter evolutorum origine jam separata, arteriae tamen singularum partium secundariae unius foetus ex arteriis alterius ad- 169 huc proveniant, patet que incle partes singulas foetus unius ex arteriis foetus alterius haud raro sanguinem recipere, et sic parasitismum partialem in monstris duplicibus per coalitum fere semper inveniri. Res haec eam ob rem memorabilis apparet, quia quodammodo transitum ad parasitismum totalem in altioribus inaequalitatis foetuum binorum gradubus parat. Parasitismus totalis tamen in altioribus inaequalitatis foe- tuum binorum gradubus differentias eximias offert, et in aequali foetuum binorum evolutione interdum ctiam observatur. In Didymo symphyogastrio humano Walteri, ubi vena umbilicalis foetum sinistrum tantum adiit, foetus dexter foetus sinistri parasitus erat, Monstrum hoc eam ob rem non solum memorabile apparet, verum etiam quia cum per anastomosin arteriarum mesaraicarum inferiorum foetus dexter 8 foetu sinistro sanguinem tantum haurire potuit, sanguis foetus dextri via omnino inversa contra solitas naturae leges per aortam abdominalem et thoracicam descen- dentem ad cor foetus dextri adscendere potuit ; per aortam descendentem , hic arte- riae pulmonalis praeter ramos pulmonales arterias subclavias etiam et carotides si- nistras emittentis continuationem , plerisque corporis partibus sanguinis copia major adducebatur, minor ventriculum cordis dextrum adiit, sanguis atrii dextri partim in ventriculum dextrum partim in atrium sinistrum solito modo pervcnerat, ex atrio sini- stro solita via, e ventriculo dextro per foramen septi ventriculorum in vcntriculum sinistrum, ex eo per aortam ad colli partes nonnullas et dextrum capitis latus per carotides ferebatur. Hoc modo sanguinis cursus in monstro hoc tantum explicari posse videtur, qui aliam adhuc deviationem obtulit. In monstro hoc enim arteria umbilicalis una tantum adfuit, et haec ad foetum sinistrum pertinuit; a foetu ita- que dextro sanguis ad matrem redire non potuit. Sanguinis stagnatio in foetu dex- tro facta fuisset, nisi tota fere sanguinis copia ei adducta ad formandum foetum in usum vocata fuisset; sanguinis cursum tamen tardissimum in hoc foetu fuisse ♦ eo etiam patet, quod cor amplissimum corde foetus sinistri duplo majus apparuit. Si forsan paradoxum quis habeat sanguinem per aortam abdominalem adscendisse et per anastomosin latam ante os ilium intermedium iinibus inferioribus venarum cavarum inferiorum interpositam sanguinem a foetu sinistro ad foetum dextrum transiisse potius credere velit , huic sententiae tamen cantrarium esset non minus pa- radoxum apparere sanguinem per venam cavam adsccndentem foetus sinistri descen- disse, praetereaque cum vena umbilicalis more solito hunc foetum adierit, et arte- II. 22 I 170 ria umbilicalis etiamsi singula tantum, tamen in hoc foetu adfuerit, argumentis nul- lis sanguinis cursum inversum in foetu Iioc probari. In Didymo symphyogastrio inaequali Wirtensohnii, ubi vena umbilicalis foetum niinorem tantum adiit, foetus major minoris parasitus sanguinem ab hoc tantum per arteriae coeliacae foetus minoris cum arteria mesaraica superiore foetus majoris tor- sanque per arteriarum mammariarum internarum foetuum binorum anastomosin re- cipere potuit^. Sanguis hoc modo haud dubie in aortam abdominalem foetus ma> joris descendit, per aortam thoracicam descendentem ductum Botalli etarteriam pul- monalem ad pulmones et ventriculum cordis dextrum pervenit, exinde sanguini venoso atrii dextri sanguinique ventriculi sinistri deficiente Iiujus ostio arte- rioso per foramen septi in ventriculum dextrum etiam imraisso conjunctus per aor- tae originem et arcum in arterias subclavias et carotides foetus majoris deferebatnr. Aorta foetus minoris initio in bulbum diiatata ostendit sanguinis cursum non sine omni difficultate fieri potuisse, quod eo facile explicatur, quod arteria umbihcalis foetus minoris propria, utraque ad foetum majorem pertinente nuUa adfuit, et cor foetus minoris quamvis magna vi egerit, totam tamen sanguinis molem utrique foe« tui designatam aegre tantum propellere valuit, In Dicephalo dihypogastrio humano Kapfereri siinili modo sanguinis cursum ut in monstro Walteii et Wirtensohnii fa- ctum fuissc e simili vasorum dispositione patet, cum vena umbilicalis foetum sini- strum tantum adiit, et per arteriam arteriae coeliacae et mesaraicae superioris hu- jus foetus analogam cum aorta foetus dextri communicantem sanguis ad hunc foe- tum tantum pervenirc potuit. Ut in monstris his sanguinem per aortam ad cor adscendere, ita etiam interdum per venam e corde redire videmus, in Dicorypho enim dihypogastrio humano meo vena magna cor posterius sivc minus et venam cavam superiorem dextram foetus majoris jungens vena tantum etferens esse potuit, ut sanguis cordis minoris arteria destituti reliqui corporis sanguini misceri potuerit. — Liceat animadversionibus hisce nonnulla adhuc de sanguinis cursu in monstris " Wirtensohnius (1. c. P. 21) quidem ramum anastomoticum minimum ejc arteria hepatica arteriarum mammariarum internarum foetuum diversorum junctura constituta ad venam cavam foetus majoris pcrvenisse, et sic venam umbilicalem retulisse dixit. Etiamsi anastomosis haec re vera adfuerit, ramus minimus tamen sanguinis copiara ad foi-mationem foetus totius necessariam suppeditare nullo modo potuit, ''^- 171 acephalis corde omnino et anastomosi majore aortam venamqiie cavam jungente ca- rentibus adjicere, Sententiae auctorum de hac re duae exstant, quarum altera san- guinem per venam umbilicalem venae cavae et per hujus ramos vasis capillaribus adferri, per arteriarum surculos in aortam et ex hac per arterias umbilicales ad placentam redire , altera modo inverso per arterias umbilicales sanguinem aortae, et per hujus ramos vasis capillaribus adferri, per venarum surculos ad venam cavam et ex hac per venam umbiiicalem ad placentam redire docet^. Certe dijudicari quaenam senten- tia vera habenda sit huc usque nequit, cum quoad vasorum imprimis arteriarum texturam et valvularum venarum fabricam disquisitiones anatomicae huc usque in- stitutae complura adhuc desideranda relinquant et sententia utraque solitis naturae legibus contraria sit, iila in vasis corporis, haec in vasis placentae et funis umbili* calis sanguinis motum inversum accipiat. Si verum animo reputemus in embryonis prima formatione venam primariam, omphalomesaraicam scilicet, in venam portae et truncum venae cavae, et hunc denique in cor ipsum mutari, sanguinis cursum jam ante systematis arteriosi formationem ob ovo ad embryonem tendere et vena umbilicali serius formata in venam portae etiam inserta non mutari, patet sangui- nem, si cordis formatio omissa, venarum caeterum tamen facta fuerit, e trunco ve- nae cavae in hujus ramos et deinde in vasa capillaria transire, ab arteriis deinde recipi et per eas ad placentam referri debere^. Nihilo minus hic sanguinis circulus seriore evolutionis periodo forsan inverti poterit, si placentarum acephali et gemelli majoris coalitu vasorum harum partium junctura facta fuerit, et per anastomoses latiores arteriarum umbilicalium foetuum diversorum sanguis majore vi a foetu ma- jore rediens in arterias umbilicales acephali propellitur, ut sanguinis ab acephalo corde carente tarde redeuntis cursus primo inhibeatur, deinde ad motum retrogra- * Conf. Ernest. Elben, de acephalis sive monstris corde carentibus. Berolini 1821. 4. S. 113 — 120. * Joannes Miillerus (Handbuch der Physiologie des Menschen. Berlin 1833. P. 186) jam monuit nullam explicationis difficultatem adesse, nbi continuus venae cavae deficiente corde in aortam transitus observatur, A formatione quae in monstro acephaio Winslovii (conf. Tiedemann's Anatomie der kopflosen Missgeburten P. 71) aderat ad formationem ubi anastomosis inter venam cavam et aortam omnino deest monstrum a Meckelio (Beitrage zur vergleichenden Anatomie Bd. I. Hft. 2. Leipzig, 1809. 8. P. 141) descriptum trans- itum quodammodo parat, cum vena renalis altera ex vena ambilicali proveniens ramum anastomoticnm lon- gnm ad vas aortae analogon ediderit. 22* 172 dum coactus omnino invertatur. Si quis sententiae huic objicere velit sanguinis stagnationem hoc modo fieri et eam acephali mortem sequi debere, monendum est stagnationera brevi tempore durantem acephalo vitam infimam degenti vix nocere posse, cum deficiente corde hujus organi paralysis oriri non possit, in monstris du- plicibus Kapfereri, Wirtensohnii et imprimis Walteri sanguinem tardissime etiam tantum progredi potuisse, et in capite sine trunco nato a Rudolphio descripto san- guinis circulum verisimiliter etiam serius mutatum fuisse, cum etiamsi post arteriae principalis capitis accessorii et arteriae umbilicalis foetus majoris juncturam sanguis ab hoc ad caput accessorium pervenerit, causa tamen desit quae jubeat ante arte- riarum umbilicalium formationem sanguinis cursum ab ovo ad embryonem primarie mutatum fuisse. §. 2. De systemate nerveo pro principio formationis animalis non habendo, Secundum Tiedemannum systema nerveum primum post generationis actum in ovo oriens et in evolutione progrediente versans verisimiiiter principium regulans et formans evolutionis animalis habendum est. Vis a generante ad generatum pro- xime transgressa procreatione systematis nervei in materia ovi foecundata sese osten- dere, et systema nerveum in caeteras ovi partes agere videtur. Tiedemannus sen- tentiam suam et aberrationibus formationis et historia normali evolutionis foetus probare studuit. Cum defectu enim nervorum defectus simul partium invenitur quas nervi in statu normali adeunt, ita deficientibus nervis opticis oculi, deficiente nervo acustico auris interna, cum defectu nasi interni in cyclopia nervi olfactorii nervique eum juvantes desunt; in variis acephalorum gradubus nervorum partium- que quibus nervi destinati sunt defectus congruentiam offert, quare Beclardus jam causalem nexum inter organorum et nervorum evolutionem adesse contendit; Tiede- mannus deinde monuit in acephalo a Klarkeo dissecto systema nervorum non fuisse inventum, quia disquisitio haud satis exacte instituta fuerit, cum in acephalis ad- huc imperfectioribus vestigia systematis nervei jam inventa sint; cum excessu par- tium excessum etiam systematis nervei in duplicitate superiore, inferiore, anteriore, posteriore et laterali observari, systema nerveum ante systemata reliqua omnia oriri, essentiale organismi animalis constituere, actionesque animales efficere, cum evolu- 173 tione progrediente systematis nervei in animalium serie numerum partium earum- que varietatem augeri, medullam spinalem et encephalon primum systematis nervei initium, fundamentum sive nucleum totius corporis embryonis constituere, cui organa reliqua omnia sese apponunt, symmetriam organorum sensuum et motoriorum a formatione symmetrica systematis nervei pendere, vasa sanguifera materiem tantum ad formationem necessariam sistere, systematis nervei vim materiem hanc ad pro- creandam formam certam et texturam impellere videri, evolutionem apparatuum eadem serie qua systema nerveum progredi, ganglia nervea in eruca separata in nympha coalescere, semenque virile multo respectu medullae nerveae simile prae- eunte excitatione et aucta actione systematis nervei materiem germinis ad evolutio- nem idoneam ita foecundare ut formatio inde speciei congruens oriatur. Tiede- mannus tandem argumenta nonnulla refellere conatur quae sententiae suae contraria apparere possent, sententiam antehac a se editam in monstris anencephalis ence- phalon a primo inde formationis initio defuisse revocat et sententiae eorum aucto- rum accedit qui horum monstrorum originem ex encephalo hydrope destructum ex- plicant, quare Tiedemannus credit monstra anencephalica in quibus nervi cerebrales formati inveniuntur sententiam suam hodiernam debilitare non posse, cum ence- phalon primo initio formatum originis nervorum causa exstiterit, nervique encephalo deleto in formationem organorum agere perrexissent. Ubi verum encephalon pri- marie defuerit, secundum Tiedemannum encephali nervi nulli capitisque nullae partes formantur. Tiedemannus etiam sententiam antehac a se propositam, quae aberratio- nes formationis a systemate vasculoso dependere docebat, a Serresio acceptam et ad encephali formationem applicatam revocat, quia systema vasorum sanguiferorum serius quam systema nerveum formatur, eamque ob rem hoc ab illo formari nequit, quia saepe in vasis sanguiferis imprimis in arteriis aberrationes observantur, et ni- hilo minus aberrationes situs partium quibus vasa haec sanguinem advehunt non in- veniuntur, quia encephalon deficiente corde, cor deficiente encephalo interdum for- matur, et in monstris duplicibus cor saepe simplex, in foetubus simplicibus cor interdum duplex invenitur. Tiedemannus sensit systema nerveum, si principium formationis totius animalis haberi possit, re sibi simili etiam procreari debere. Seminis virilis et medullae ner- veae comparatio eara ob rem ad explicandam formationem systematis nervei necessa- 174 ria erat. Si verum ad comparationem hanc adtentius animum advertimus, medul- lam nerveam et semen virile re vera toto coelo diiferre videmus; i|la ,prima cor- poris fqrmatione antequam sexus discrimen animadvertitur , hoc post pubertatem in singulo tantum sexu, illa in toto corpore, hoc in propria tantum glandula formatiir, illa textum singularem offert et solida apparet, hoc materiem fluidam offert et amorpham, illa albuminosam, hoc mucosam indolem exhibet, principio proprio (spermatico) semen virile imbutum est, medulla nervea principio hocce caret. Cura hac seminis virilis medullaeque nerveae comparatione re vera jam Tiedemanni sen- tei^tia ruit; si enim vis formationis alia aderat quae systema nerveum provocarat, non est intelligendum cur vis eadem ad forraationem caeterarum partium designata. non sit, Baerius * disquisitionibus exactissimis de evolutione pulli in ovo incubatp ostendit striam dorsalem pro medullae spinalis primo initio ab auctoribus nonnullis habitam, primo incubationis die formatam in chordam dorsalem et laminas dorsales secedere, laminas has initio secundi incubationis diei inter se jungi, et circa partem mediam hujus diei liquorem canali columnae spinalis contentum in substantiam so> lidam mutari. Si medulla nervea re vera principium regulans formationis animalis habenda esset, prius quam omnes caeterae partes oriri deberet, et si Tiedemannus jure contendit systema vasorum sanguiferorum principium formans haberi non posse quia aliae partes prius oriuntur, eadem sententia eodem jure ad systema nerveum applicari debet; non enim medulla spinalis sed columnae vertebralis vestiguum pri- mum est quod in corpore oritur, et systema nerveum itaque neque fundamentqm totius corporis neque symmetriae corporis primaria causa haberi potest. Haec omnia quae imprimis de iis partibus valent quae e lamina membranae proliferae serosa oriuntur, quibus in corpore formato systema nerveum prae caeteris systema- tibus praepollet, majore jure adhuc ad eas partes applicanda sunt, quae e lamina mucosa et vasculosa oriuntur ad systema vasculosum et tractum intestinalem. Gan- gliorum nervorum in erucis separatorum in nymphis coalitus ad probandam Tiede- manni sententiam nil affert; variae enim animalium inferiorum evolutionis periodi ab iis animalium altiorum adeo discrepant ut caute tantum ab iis ad haec conclu- ' Ck>nf. Burdacb, die Physiologie als ErfahruQgswissenschaft, Bd. 2. P* 239 sqq- 175 sio adhiberi possit. In embryone humano functiones vitales tantum in eruca natu rales et ahimales jam agere inceperunt; nympharum status altera parte cum som' no hiberno animalium, altera cum foetus vita comparari potest; musculorum super- ficiei corporis inferioris nympharum contractione perdurante ganglia nervea proxime ad se accedunt et evolutione progrediente inter se coalescunt; coalitus hic non causa contractionis corporis nympharum sed vice versa contractio coalitus gangliorum causa exstat. Aberrationes formae non magis quam historia formationis normalis animalium sententiae Tiedemanni favent. Si Tiedemannus monet saepe arteriarum varie(ates inveniri nihiloque minus situm partium quibus arteriae hae sanguinem advchunt non mutatum esse, hoc etiam de nervis valet. Nervorum varietates re vera cum quoad eorum distributionem , tum juncturam, et decursum haud adeo raro adsunt, ut in quovis hieme complures in theatro anatomico invenire mihi contigerit; ita e, c. ra- mus lingualis nervi glossopharingei aut muscuhim stylopharyngeum perforat aut pone eum ad linguae basin adscendit, ramus externus nervi accessorii Willisii duplice hocce modo ad musculum sternocleidomastoideum , nervus musculo-cutaneus extre- mitatis superioris ad musculum coracobrachialem sese habet, ramus descendens nervi hypoglossi ramo communicante cum nervo phrenico ansam constituit, aut de- ficiente ea decurrit, nervus cutaneus internus extremitatis superioris vel radice simplice aut e plexu axiilari tantum, aut e ramo perforante nervi intercostalis, vel radicc duplice, altera e plexu axillari, altera e ncrvo intercostali veniente, oritur, ramus communicans parvus in vola manus nervum ulnarem et medianum jungens saepe deest, et ubi ramus hicce adest, variis modis sese habct; nervum cutaneum externum femoris semel non e nervo lumbari sed e iiervo crurali infra ligamentum Poupartii oriri vidi, ramorum cutaneorum femoris anteriorum musculum sartorium perforantium numerus variat, et nervus ischiadicus aut jam in fine fcmoris supe^ riore, aut in hujus medietate, aut in fossa poplitea in nervum tibialem et pero- ■ neum bifidus apparet, nervus saphenus plerumque prope articulum pedis finitur, in-' tcrdum usque ad marginem internum hallucis decurrit, Nervus communicans tibia- lis et fibularis varietates saepe ofFerunt; eorum junctura aut omnino deest, aut ubi adest, in parte inferiore, media, superioreve cruris invenitur; interdum nervus com- municans tibialis nervo communicante fibulari, interdum hic illo fortior apparet. 176 Nuper nervum communicantem fibularem et tibialem jam supra musculi gastrocne- mii externi et interni juncturam ansam constituere vidi; nervus communicans fibu- laris in sua origine nervo communicante tibiali fortior, a juncturae loco hocce de- bilior apparuit, et prope malleolum externum jam finiebatur, dum nervus commu- nicans tibialis, vera utriusque nervi continuatio , usque ad marginem externum digiti minimi descendit. Si quis dicere vellet varietates hasce nervorum nimie leves esse quam ut aber- rationes formationis organorum quibus nervi hi designati sunt, inde oriri possent, aequo jure tamen hoc de varietatibus arteriarum dici potest. In situ organorum cavi thoracis et abdominis.altiore gradu perverso, ubi pulmo dexter in latere sini- stro, sinister in latere dextro, hepar in latere sinistro, ventriculus et lien in latere dextro , intestinum coecum in latere sinistro , flexura iliaca in latere dextro inveniun- tur, caput pancreatis lateri sinistro, ejus cauda lateri dextro adyertitur, non solum nervorum aeque ac vasorum secundariorum origo situi organorum congruens inveni- tur, verum etiam cordis situs inversus apparet, aorta in latere dextro decurrit, ve- nae cavae in latere sinistro inveniuntur, dum trunci nervorum sympathicorum et medulla spinalis nihil a statu normali alienum olferunt, et si quidem in organo centrali systematis nervei et in nervo sympathico maximo discrimen partis dimidiae dextrae et sinistrae nuUum in statu normali invenitur eamque ob rem etiam in situ hoc organorum inverso aberrationem nullam exhibere potest, ex hac re ipsa tamen etiam apparet systema hocce In statu etiam normali principium regulans et formans horum organorum haberi non posse. Si vitia formationis leviora nihil, monstrositates ipsae non magis ad probandam Tiedemanni sententiam afferunt. Etiamsi, ut Tiedemannus, Treviranus * et Otto qui Tiedemanni sententiam de sy- stemate nerveo pro principio formationis habendo omnino sequuntur, recte judica- verunt, in acephalo a Klarkeo descripto, qui nervos nullos invenit, disquisitio anatomica haud satis exacte instituta fuisset, Gurltius ^ tamen in Amorpho suo globoso vitulino nervos nullos invenit, quamvis funis umbilicalis arteria venaque * Die Erscheinungen und Gcsetze des organischen Lebens. Bd. I. Brcmen , 1831. 8. P. 149. * Lehrbuch der pathologischen Anatomie. Bd. I, P. 455. * L, c. P. 60. 177 constitutus in monstruni osse nulli qilidem sceleti ossi siniili, ariipe corioque pilis vestito compositum intraverit, et Otto * ipse in partibus accessoriis Dihypogastrii octomeli inaequalis humani, et extremitatibus posterioribus accessoriis pelvi anserum binorum et galiinarum affixis, et bis etiam in digito sexto nervos invenire non po- tuit. Otto saltem disquisitionibus a semet ipso institutis ad sententiam adigi de- buisset: systema nervorum principium regulans formationis esse non posse. Si ve- rum eliam concedere velimus in monstris hisce omnibus nervos affuisse, sed tener- rimos disquisitionem anatomicam exacte caeterum institutam fugisse, monendum est in dijudicanda Tiedemanni sententia non solum de praesentia systematis nervei rem agi, sed etiam quaestionem moveri an congiuentia inter systematis nervei appara- tuumque evolutionera talis sit, ut Tiedemanni sententia ea probetur, an penitiore comparatione instituta eadem congruentia et forsan major adhuc inter systematis vasculosi et apparatuum evolutionem adsit. Nemini mirabile apparere potest defi- cientibus partibus quibusdam corporisj earum nervos etiam aeque ac vasa deficere. Cum defectu nervorum verum simul etiam evolutio imperfecta partis organi centra- lis , qua nervi deficientes in statu normali oriuntur, apparet; ita e. c. deficientibus extremitatibus superioribus et inferioribus intumescentiae medullae spinalis desunt, quibus nervi extremitatum oriuntur, Serresius ^ hanc formationem observavit in infante, vitulo, lacertaque quibus extremitates superiores, in infantibus duobus, ca- neque quibus extremitates inferiores deerant. Tiedemannus ^ in monstro humano extremitatibus carente meduUam spinalem intumescentiis destitutam, \ix dimidiam latitudinis normalis partem assequutam fuisse vidit, et Otto * exempla similia a se- met ipso aliisque observata collegit. In monstris duplicibus simile quid invenitur, ita e. c. in Diprosopo diaedoeo agnino meo funes intermedii medullarum spinalium omnino jam separatarum funibus externis debiliores apparuerunt, et ita etiam in Dicephalo humano tribrachiali Tiedemanni, ubi medullae spinales binae omnino se- paratae columnis vertebralibus omnino etiam separatis continebantur. Tiedemannus tamen haud dubie hujus congruentiae explicationem procul quaesivit , quae in pro- pinquo invenienda est. Duplicitas partium non subito sed sensim desinit, ut partes ' L. c. ' Anatomie compar^e du cerveau dans les quatre classcs des animaux vert^re's. Paris 1824. T. I. p. 107. ' Zeitschrift J. c. p. 2. * L. c. P. 444. II. 23 178 duplices primo separatae, deinde appareant coalitae, tandem sensim sensimque im- perfectiores fiant et evanescant. Legem hanc generalem in organo centrali systema- tis nervei aeque ac in caeteris partibus redire videmus. Partes accessoriae singulae nervos accessiorios quidem offerunt, et truncus, quo nervi accessorii oriuntur, solito quidem fortior apparet, organon tamen centrale neque duplicitatem neque magnitu- dinem auctam offert, si partes accessoriae longius ab eo remotae apparuerunt, ut in embryone vitulino a me descripto ungulis accessoriis praedito. Eadem etiam in sy- stemate vascuioso observantur. Trunci vasorum qui ramos ad partes accessorias emittunt solito etiam fortiores apparent, et ubi duplicitas aut defectus partium pro- pius ad organon centrale systematis vasculosi accedit, hujus duplicitatem et defectum sensim sensimque aeque ac in organo centrali systematis nervei apparere videmus, et si in organo centrali systematis nervei prius quam in organo centrali systematis vasculosi congruentiam talem inter organon centrale et peripheriam observamus, res haec eo expUcatur quod organon sic dictum centrale systematis nervei, encephalon et medulla spinalis, per totam fere corporis longitudinem extenditur, organon sic dictum centrale systematis vasculosi, cor scilicet, parvum tantum locum occupat; si verum, uti fas est, ad totam systematis vasculosi et nervei fabricam respicimus, et cor cum encephalo, medullam spinalem cum aorta et vena cava comparamus, dif- ferentia haec etiam evanescit, et congruentia inter partium periphericarum et organi centralis formationem in systemate nerveo non major quam in systemate vasculoso apparet. Penitior evolutionis systematis nervei apparatuumque in monstris duplicibus comparatio sententiam Tiedemanni omnino refellitj primum enim duplicitas partia- lis organi centraUs systematis nervei invenitur ubi duplicitas nervorum hujus partis nulla adest, deinde altiores duplicitatis corporis gradus inveniuntur ubi organi cen- tralis duplicitas nuUa adest, In Diprosopo diaedoeo agnino meo pars thoracica su- perior meduUae spinalis duplicitatem jam obtulit, nervus tamen nullus e funibus intermediis hujus partis duplicis provenit. In Dihypogastriis inaequalibus organi centralis duplicitas nulla adest, et nihilo minus duplicitatem in monstris his per varios gradus a Dihypogastriis inaequalibus tetrascelis per Dihypogastrios inaequales heptamelos et octomelos ad Dihypogastrios inaequales tetraotos adscendere vidcmus. Otto in Dihypogastrio inacquali octomelo nervos partium accessoriarum nuilos vi- dit, Wirtensohnius tantum nervos cutaneos teneros oculos mox praeterfugientes a 179 colli individui truncalis plexubus ad brachia accessoria pervenire ^idit; systema nervorum spinaliuni foetus accessorii omnino deerat. Nihilo minus forma externa partium accessoriarum Dihypogastriorum, etiamsi vitia singula ut in duplicitate per- fectiore observantur, generatim admodum bona apparet. In Dihypogastriis inaequa- libus Mayeri, et Serresii, nervi inventi quidem, debiles tamen, minimique apparu- erunt, et etiamsi facile intelligitur, quo modo fiat ut columna vertebralis et cra- nium formam cum forma medullae spinalis et encephali congruentem exhibeat, non tamen apparet, quo modo forma extremitatum in Dihypogastriis inaequalibus regu- lari potuerit, si nerveum systema principium formationis esset, imprimis cum mu- sculi harum partium quarum formationi nervi revera necessarii apparent, aut omnino desint, ut in monstro Wirtensohnii , aut valde imperfecte evoluti appareant, iit in monstro Mayeri. Disquisitiones a Serresio institutae praeterea ostendunt evolutio- nem organi centralis evolutione partis periphericae systematis nervei non necessarie antecedere debere, etiamsi enim in monstris hemicephalicis dici posset encephalon post nervorum formationem tandem deletum fuisse * , idem tamen contendi nequit de Dihypogastrio inaequali Serresii, in quo medulla spinalis embryonis minoris nulla adcrat, et nihiio minus nervi crurales et ischiadici inveniebantur. Textura organo- rum certorum, quae quoad functiones intimum nexum cum nervorum functionibus offerunt, organorum scilicet sensuum et musculorum, cum evolutione nervorum ae- qualiter progreditur, eaque re evolutio imperfecta, et defectus musculorum partium accessoriarum Dihypogastriorum inaequalium , defectus papillarum lingualium fungi- formium et vallatarum intermediarum in Diprosopis facile explicatur, hoc tamen nemini mirum apparere potest, cum nervi harum partium partem constituant. Eo- dem gradu, quo textus organorum simplicior evadit, nexus etiam inter nervorum * Ortus monstrorum hemicephalicorum ex hydrocephalo ruptisque inde encephali integumentis Meckelii, Ottonis, imprimis verum Rudolphii scriptis extra omnem dubitationis aleam positus est. Ast nihilo minus hemicephaliam etiam via opposita evolutione encephali ejusque integumentorum primarie imperfecta oriri posse ex embryone humano patet a Mendeo descripto, cui integumenta encephali solidiora decrant, ut encephaloo nudum conspiciatur. Gjri et sulci cerebri aderant, quibus apparuit hydropem hic non aflfuisse. Mirum etiam apparere deberet si encephalon tantum hydrope in evolutione impediri neque e causa dyna- mica uti organa reliqua omnia ad altiorem aut imperfectiorem evolutionis gradum pervenire posset. Conf. Mende in Nov. Act. physic. med. Academ. Caes. Leop. Car. Nat. Cur. Tom. XI. Bonn. 1823. P. 445. 23* 180 et organorum monstrorum duplicium evolutionem decrescit, cumque in statu nor- raali systema vasculosum distributionem latiorem adhuc quam systema nerveuui exhibeat, diutius etiam congruentia major inter evolutionem organorum duplicium et vasorum observatnr. Ex omnibus huc usque expositis satis jam apparuisse credo neque systema vasculosum, neque systema nerveum principium regulans formationis animalis haberi posse. Contra Mayeri* sententiam, qui quoad apparatus singulos organa centralia et peripherica distinxit et haec producta formationis illorum esse credidit, anatome monstrorum duplicium argumenta certissima olfert; cum enim la- ryngis duplicitas cum simplicitate pulmonum, horum duplicitas cum simplicitate laryngis, duplicitas cordis cum simplicitate pulmonum, et duplicitas pulmonum cum simplicitate cordis, duplicitas renum cum simplicitate vesicae urinariae, duplicitas vesicae urinariae ct urethrae cum simplicitate renum inveniatur, facile patet Mayeri sententiam a Meckelio ^ jam exemplis monstris simplicibus desumptis fortiter op- pugnatam anatomica monstrorum duplicium fabrica negari. Quamvis itaque in for- matione embryonis systemata generalia aeque ac organa singula vim mutuo in sc exerceant, tamen ncque organum singulum formationis alterius organi, neque sy- stema generale unum alterumve totius embryonis primaria causa exstat, et forma- tionis lex a Rudolphio ^ posita, a Seilero * defensa^ quae organon quodvis secundum certum typum, nisi impedimentum objiciatur, suo loco primarie forniari docct, omni huc usque auctoritate viget. Cum formatio res generalis appareai naturae corpo- ribus omnibus communis, aberrationes formationis leviores et altiores in plantis etiam inveniantur, et monstra per defectum aeque ac per excessum in plantis ac animalibus observentur, patet principium forma^tionis proprium animale quo aber- rationes formationis explicari possint omnino supervacuum apparere. ' Meckers Archiv 1826. P. 228. ' Archiv 1826. P. 310. * Beschreibung dcs Gehirns von ei- nem Kinde, welchem das rechte Auge und die Nase fehlten. Vorgelesen in der Akademie der Wissen- schaften zu Berlin den 26. Oct. 1815. * Burkhard Wilhelm Seiler, Urspriinglicher Bildungsfehier , und ganzlicher Maugel der Augen bei Meiischen und Thieren. Dresden, 1833. 181 §, 3. Ammadmrstones ci/rca originem monstrorum duplicium. Physiologi monstroruin diiplicium originem e coalitu embryonum germinurave duorum, e gerrtiine primarie a norma alieno , et e germinis primarie normalis vi plastica luxuriante explicarunt. Sententia prima sententiis caeteris antiquior ab au- ctoribus omnibus antehac accepta ab eo inde tempore oppugnari incepit, quo dis- quisitiones anatomicae exactiores monstrorum duplicium instituebantur. Duvernoyus, Winslowius et Hallerus * acres coalitus adversarii e germinibus primarie a norma alienis monstrorum originem deduxerunt. Wolfius ^ coalituni etiam embryonum ne- gans monstra quae e duobus embryonibus vulgo connata dicuntur producta luxurian- tis vegetationis declaravit. Wolfiii sententiam Meckelius ' , deinde Tiedemannus * aliique sequuti sunt, dum Treviranus^, Otto Burdachus', Rudolphius^, Mayerus ^ aliique coalitus germinum binorum defensores apparuerunt, Carus^^ et Johannes Miillerus * ^ monstra duplicia perfecta e coalitu embryonum binorum , imperfecta ex unius germinis fissura ejusque vi plastica justo majorc orta crediderunt, Baerius ^ ^ et Himlyus ^ ^ ad theoriam germinum primarie a norma abcrrantium redierunt. Intcr argumenta quibus coalitus adversarii ad refutandum coalitum utuntur, impri- mis junctura organorum similiuni et ad unum idemque systema pertinentium nota- bile cst. Coalitus adversarii regularera partiura evolutionem ita fieri potuisse nega- runt ut deletis partibus interjacentibus instinctu quodam unius foetus viscera ea- dem alterius quaesiverint iisque ita jungantur quam si ex uno eodemque germinc uterque foetus exortus sit; si junctura foetuum hoc modo in nionstris duplicibus * Conf. Halleri I. c. liber physiologlcus, * Theoria generationis Hal. ad Salam, Edit. nov. 1774. 8. P. 204 — 206. De ortu monstroruin. Nov. Commentar. Academ. scientiar. Petropoiit. Tom.- XVII. 1773. 4, ' Pathol. Anatom. Bd. 1, Bd. IJ. Abtheil. 1. * Anatomie der kopflosen Missgeburten. Landshul 1S1.3, fol. P. lOfi. ^ Die Erscheinungen und Gesetze des organischen Lcbens. Brcmen, 1831. P. 141. ^ Seltene Beobachtungen Hft. 1. P. 22. ' L. c. 1823. * Uel)er eine racnsch- liche Missgeburt, dle nur aus einem Theile des Kopfes und des Halses besteht. Vorgelesen in dcr Akade- raie der Wisscnschaften iu Berlin 1816. ^ Graefe und v. VVaIther's Journal. Bd. 10. H.t. I, '° Zur Lehre von der Schwangerschaft und Geburt, Leipzig, 1822, 8. P. 222. Von den Urtheilen des Kno- chen- und Schalengeriistes. Leipzig, 1828. fol. " Meckers Archiv. 182S. P. 21 — 22. BIeckeI's Archiv. 1827. " Geschichte dcs Foetus ia Foetu. Hannover. 1831. 4. 182 oriretur, interdum accidere debere ut alterius pulmo alterius hepati, vena arteriae, trachea oesophago juncta inveniantur. Secundum Meckelium organa imperfecte for- mata non vestigia organorum coalitu deletorum sed evolutionis impeditae sunt; re- giones cicatriciformes eo sensu tantum vestigia separationis sublatae habendae sunt uti linea alba etiam et sternum vestigia juncturae partium lateralium antehac sepa- ratarum ostendunt; cicatrices aliae desunt. Dicephalus cervinus a Winslowio de- scriptus, speciatim a Meckelio contra coalitum loqui dicitur, cum coalitus foetuum binorum in hoc monstro ita tantum lieri potuisset ut aut deleto alterius foetus trunco hujus caput cum alterius trunco coaluerit, aut deletis partibus intermediis trunci foetuum binorum inter se coaluerint. Utrique tamen originis modo anato- mica monstri fabrica omnino contraria apparuit, cum partes colli omnes, vertebrae, medulla spinalis, oesophagus, trachea, maximaque pharyngis et laryngis pars sim- plices apparuerint, immo vertebrae cervicales primae quamvis utrique capiti junctae a norma non recesserint, et tres adfuerint carotides e trunco anonymo communi oriundae * . Wolfius monstrorum perfecte fere duplicium corde tamen singulo praeditorum originem e vi vegetationis explicavit justo majore postquam substantia in cor abitura jam deposita fuerit magis excitata ut loco excretionum ordinariarum e substantia in cor abitura excernantur substantiae duplices, et embryo inde oriatur duplex ex una ra- dice cui vero singulo sua aorta et reliqua omnia completa. Simili modo secun- dum Wolfiiim aliae solummodo partes duplices in uno embryone oriuntur, si aucta vegetationis vis inchoata in aliam periodum vegetationis transferatur. "Wolfius hic itaque revera e systematis arteriosi vi justo majore monstrorum duplicium ortum deduxit, ast deinde monuit duplicem embryonem connatum cum duplice corde ex eodem fundamento resultare si e vitello ipso duplex macula excreta fuerit. Quamvis Hallerus jam judicaverit difficile esse limites inter monstra duplicia et foetus concretos figere, Wolfius tamen limites hos ita statui posse credidit, ut in * Franciscus ab Honufriis (Abortus bicorporeus monocephalus. Romae, 1691. 4. P. 10. 11.) disquisitione anatomica Dihypogastrii humani nisus coalitum ovorum ita fieri porse jam negavit ut cor in uno ovo depictum delineatumque alteri cordi perfecte adhaereat ut unum fiat, oesophagus oesophago con- junctus juxta ventriculum bifide dividatur, cerebellum ccrebello uniatuT; quin immo ossium ipsa durioris con- sistentiae materia ita uniatur ut unum cranium cflformet. — 183 jiionstris compositis communicatio organica inter conjunctos foetus obtineat, id est dari in iis partes organicas utrique foetui communes, uti cor et aorta in Dicephalo vitulino Wolfii, caput in Dihypogastrio porcino Halleri, pelvis in Didymo sym- phyogastrio Duvernoyi, in gemellis concretis quantumvis profunde concreverint par- tes a destructione superstites semper nonnisi altcri foetuum proprias distinctissi- masque ab altcro fore. "Wolfius praetcrea credidit nonnisi superficiales concretiones et eo usque tantum dari ut ne musculorum quidem et ossium, multo minus visce- rum destructione opus sit. Meckelius huic Wolfii sententiae opposuit nullo modo probari posse coaiitum etiam levissimum non originarium fuisse, et coalitum su« perficialem et profundissimum transitus formationibus continue inter se necti. Meckelius coalitum quemcumque foetuum negavit, sententiamque hanc optime pro- bari credit pullis gemellis a Wolfio in ovo inventis per sex dies incubato vitello albumineque simplice instructo, qui intestinis in vitellum commune aperti, in figura venosa eadem positi, arctissimeque sibi confines ut sese tangerent, non tamen inter se concreverunt. Post exemplum tale certe, uti Meckelius credit, contendi potest em- bryones separatos nunquam inter se concrevisse. Meckelius deinde ad confirman- dam suam sententiam argumentis sequentibus utitur: Mayranum jam ostendisse di- gitum accessorium non ita oriri posse ut foetus alius manus sese jungat, quam cu« jus manu primo initio exortus fuerat; monstra per excessum seriem continuam of- ferre ut certi limites inter digitos accessorios et monstra duplicia perfecta poni non possint; in extremitatibus anterioribus salamandrarum amputatis loco quatuor digi- torum, interdum quinque redire, e frusto quoque polypi dissecti polypum novum priori interdum foecundiorem formari, eamque ob rem a verisimilitudine minime recedere embryonem prima evolutionis periodo versantem polypo longe adhuc im- perfectiorem summa vegetationis vi pracditum organa quaedam duplicia proferre, immo in monstrum perfecte duplex evolvi posse; sexus foetuum binorum aequali- tatcm ct diverticulorum in intestinis monstrorum duplicium interdum occurrentium simplicitatem coalitui contrarias esse. Meckelius antehac etiam contendit funicuU umbilicalis simplicitatem argumcntum magni momenti contra coalitum apparere, alio deinde loco ' argumentum hoc de funiculi umbilicalis simplicitate desumptum a Fo- ' Archiv 1822. P. 138. 184 weo refiitatum essentiale nil attulisse asseruit, monuitque cum verisimilitudine con- tendi posse partes dimidias binas corporis duplicis primarie separatas fuisse, si binae invenirentur vesiculae umbilicales, quamvis hic etiam vesiculae umbilicalis duplici- tas ita explicari posset ut foetus duplex ex altera tantum vesicula umbilicali exor- tus fuerit, vesicula secunda ad corpus aliud aut non evolutum, aut statim deletum pertinuerit. Sententiae huic pullos gemellos a Wolfio observatos jam citatos intesti- nis in vitellum communem apertos nullo modo, uti Meckelius credidit, contrarios ap- parere, cum junctura hic re vera primaria afFuerit. Deformationes per defectum quae in variis corporum partibus cum excessu simul in eodem monstro inveniuntur secundum Mcckelium theoriae illi favent quae monstrorum duplicium originem e vi vegetationis luxuriante explicat, quam ita fieri Meckelius credidit ut pars dimidia lateralis quaeque quibus embryo prima evolutionis periodo constat majore minoreve extensu in embryonem proprium evolvatur. Meckelius originem foetus in foetu simili modo uti monstra duplicia per coa- litum e vi vegetationis luxuriante explicavit, foetum minorem in foetu majore con- tentum hujus productum habet et sententiae huic primo adspectu argumenta bina tantum a Prochaska et Hufelandio allata contraria apparere credidit, juventutem sci- licet foetus majoris nimiam et sexus simplicitatem. Hufelandius monuit sententiam illam omnes naturae leges eludere quia incredibile sit foetum in corpore virili sine organo ad generationem necessario formari posse. Argumento primo Meckelius pu- bertatem et evolutionem praematuram objecit alias etiam in genere humano obser- vatam, quae in puellis neonatis jam menstruationem , in pueris trium annorum se- minis secretionem adduxit, argumento secundo crinium et dentium productionem praeternaturalem opposuit secundum Prochaskam et Hufelandium etiam e vi pla- stica ortam. Inter adipis, crinium, dentium, ossium, quae simul interdum inve- niuntur, et formationem foetus secundum Meckelium graduum discrimen tantum ad- est, etiamsi saltus fere ut a Pallade ad Jovem appareat; Meckelius argumenti se- cundi vim omnino evanescere putavit si animo reputetur tot adesse organismos qui sine sexu separato immo sine sexus organis propriis variis modis propagantur; in hominibus ossis necrotici loco os novum dentibus instructum, in senibus interdum seriem tertiam dentium formari, et cancrorum forfices regeneratas prima formatione cystide, serius tandem perforata involvi. Meckelius tamen sententiam a se oppu- 185 gnatam qua embryones bini unius ejusdemque generationis actus producta dicuntur omnino rejicere non ausus est, ast contendit embryonem minorem, si productum generationis ordinariae fuerit, jam eo loco formatum fuisse quo serius inventus fue- rit, et non corpora bina antea separata inter se fuisse juncta. Meckelius contra Osannum, qui sententiam edidit foetum minorem cum intestinis liberis foetus majo- ris connatum fuisse, monuit: hoc modo quidem foetus minoris in majoris abdomine ast non in hujus mesocolo situm explicari. Tiedemannus antehac, et post eum Serresius et Geoffroyus St. Hillarius ^ e vi vasculosa justo majore monstrorum duplicium originem deduxerunt. Geolfroyus St. Hilarius ad explicandam Didymi symphyohypognati originem in symphysi maxilla- rum inferiorum sedem primariam fluidorum nutrientium fuisse credidit, quae in his monstris ab hoc loco ad capita uti seriore evolutionis periodo a corde ad organa magis evoluta egerit et aut pressione aut versione funiculi umbilicalis primo arteriae principalis, deinde partium quibus arteria destinata erat duplicitatem produxerit. Baerius in ovo gallinaceo per horas quinquaginta quatuor fere incubato em- bryonem duplicem invenit ad Dihypogastrium (Janum) referendum. Area pellucida in ovo hocce crucis formam exhibuit ramis binis majoribus compositae. Rami ma- jores diametrum transversam, minores diaraetrum longitudinalem ovi occupabant; in ramis majoribus corpora embryonum binorum jacebant iinibus posterioribus a se re- motis , iinibus anterioribus in capite communi conjunctis satis distincte e plano mem- branae proliferae elevato, ramoque minori altero crucis adverso; in truncis aequa- liter evolutis laminae dorsales jam clausae medullam spinalem involvebant, et in- dicia vertebrarum ostendebant; laminae abdominales situm fere horizontalem exhi- bebant, corpora itaque clausa nondum apparuerunt. Laminae dorsales continue in caput commune aeque ac medulla spinalis quaeque in encephalum commune transi- bant. In encephalo communi medulla oblongata quaeque aequali et justo modo evo- luta erat; in latere altero vesiculae cerebrales binae (vesicula corporum quadrige- minorum et ventriculi tertii) in latere altero vesicula tantum cerebralis unica major apparuerunt. Partes dimidiae laterales hae inter se jungebantur. Laminae abdomi- * Memoires da museum d'Iustoire naturelle. Tom. XV. n. 24 186 nales utriusque embryonis usque ad collum omnino normales a collis et a capite communi chorda dorsali laminisque dorsalibus tantum compositis recedebant, et in quoque latere lamina abdominalis foetus alterius continue in laminam alterius foe- tus transiit, ut sine ullo coalitus vestigio arcus fini ovi acuto adversus inde forma- tus appareat. Lamina quaeque itaque nullo loco interrupta ad constituendum parie- tem abdominalem sinistrum et dextrum foetuum diversorum designata erat. Lami- na quaeque in sua medietate, ubi caput commune apici ovi advertebatur, angulum obtulit cujiis apex ad caput respexit, cujus crura in eo ut coalescant versari vide- bantur. In angulo quoque cor jacebat, anguloque cuique indicium oris nondum di- rupti snperimpositum animadvertebatur. Baerius cum capitis tum imprimis lamina- rum abdominalium fabricam indicatam et cordis situm coalitui embryonum antehac separatorum contraria apparere credidit. Si enim in fine primi incubationis diei (embryonum finibus anterioribus ad superficiem inferiorem jam reflexis) corpora coaluissent, coalitus aut verticum tantum, non frontium fieri, aut verticibus jam in massam communem conjuncfis, deletis limitibus omnibus intermediis frontium coali- tus sequi potuisset. Baerius etiam mvonuit non bene perspici quo modo caput jam ad superficiera inferiorem reflexum e plano membranae proliferae iterum surgere potuisset. Coalitus horum embryonum itaque secundum Baerium non in fine primi diei, sed in ipso primo die tantum fieri potuit, ast hoc tempore embryones omnino in plano inembranae proliferae jacent et i^itum mutare nequeunt, cum lamihae dor- sales tantum eleventur. Laminae abdominales in fine primi diei coalescere non po- tuerunt, cum ante diem secundum a membrana prolifera non separantur. Si verum quis credere velit post coalitum finium anteritarum laminarum dorsalium embryonum laminam abdominalem communem tantum forinari potuisse, Baerius huic sententiae objicit formationem laminarum dorsalium et abtfominalium primarie separatam con- tra omnem evolutioriis embryonum animalium vtTtebratorum modum loqui, et ad causam turbantem refugiendum esse> qua separatio primaria laminarum dorsalium ct abdominalium in monstro a se desripto explicari po^ssit. > n;*!. ; ' Baerio, qui cum theoria qua monstrorum duplicium origo e coalitu embryonum binorum explicatur numquam consentire potuit, sententia illa quae horum monstro- rum originem e fissura aut raembranae proliferae aut prirai embryonis indicii dedu- eit longe raagis arrisit, cura duplicitas lateralis aequ e ac duplicitas finis corporis 187 cum superioris tum inferioris facile explicatur quando stria primitiva aut primarie fissa, aut ejus fissura paulo post primam formationem facta creditur. Huic senten- tiae tamen secundum Baerium embryones dorsis aversis abdominibus inter sc jun- ctis contrarii sunt. Si enim crederetur striam primitivam in laminam inferiorem et superiorem findi posse, contra omnes naturae leges tamen foret laminam inferiorem vitellum penetrando dorsum sibi formare posse, cum prima embryonis formatio ab ejus in ovo situ dependeat, Monstrum gallinaceum modo descriptum Baerio per- suasit: in hoc monstro primarie fuisse embryonem singulum capite intermedio prae- ditum (ein Embryo mit einem mittleren Kopfe). Vix etiam, uti Baerius monuit, dubitari potest formam cruciatam areae pellucidae et irregularem areae vasculosae formationi embryonis antecessisse et inde verisimilitudinem moveri causam duplici- tatis aut jam cum foecundatione ipsa aut jam ante eam datam fuisse. In investi- gatione ovorum ovariorum Baerius nonnunquam cicatricem calycis invenit non li- neam arcuatam simplicem formare, sed ramum accessorium perpendiculareni ex- hibere. Himlyus de origine foetus in foetu disserens et varias auctorum de ea senten- tias inquirens, contra coalitum post superfoetationem factum monuit operae pretium non esse deglutitionem ovi alterius, inflammationem et perforationem refutare, cum superfoetatio , et junctura foetuum binorum ad explicandam originem horum mon- strorum nullo modo necessaria, eam difficiliorem adhuc reddat; inaequalitatem foe- tuum binorum theoriae Iiuic tantum faventem in gemellis etiam inveniri ovo sin- gulo contentis. Sententiae eorum, qui foetum in foetu coalitu ovorum binorum uno eodemque generationis actu foecundatorum exortum dijudicant et inprimis sen- tentiae Ollivieri, qui credidit pressione et inflammatione adhaesiva foetum mino- rem majoris intestino connatum fuisse, et cum hoc in abdomen majoris foetus deinde intrasse, Himlyus opposuit foetum tenerum peritonitidem exiguo quantumvis ambitu extensam non sufferre posse, ad explicanda deinde ea monstra quibus foe- tus minor testi foetus majoris junctus est nova iterum inflammatione adhaesiva opus esse, et foetum a partibus externis in testis substantiam nonnisi per inflam- mationem suppurativam penetrare potuisse; tandem hoc modo formationes eas non- dum explicari in quibus ovum alterum in fine inferiore columnae vertebralis inve- niebatur. Burdacho, qui foetus in foetu parasitos nidulantes nominavit^ Himl)'us 24* 188 m- objicit: non omnes foetus in foetu parasitis Burdachi adnumerari posse, cum secun- dum Burdachi ipsius sententiam truncis et corporibus parasiticis cor, pulmones, ven- triculus et organa genitalia desint, et parasitus cum individuo truncali in iisdem ovi velamentis jaceat, foetus tamen in foetubus inventi sint, organis genitalibus, pulmonibus ventriculi analogo non carentes, ovo proprio involuti amniique proprii liquore natantes, umbilico, funiculo umbilicali, immo placenta gaudentes. Expositis deinde argumentis contra coalitum solitis a regulari organorum monstrorum dupli- cium evolutione desumptis Himlyus ad monstrum ab Hoffmanno descriptum, in quo palato foetus majoris, rudimenta foetus minoris adhaerebant, respexit ct mon- strum hoc e coalitu oriri non potuisse asseruit, quia, cum palatum post hebdoma- dem decimam formetur, et os in sexta hebdomade ruptura aperiatur, post hanc pe- riodum tandcm foetus minor ad hunc locum pervenire potuisset, et, si sententia haec acciperetur, perspici tamen non posset quo modo caput accessorium tam diu ovi velamentis dcstitutum et libere nulloque loco alfixum vivere potuisset. Eadem secundum Himlyum contra monstra duplicia omnia valent quae fune umbilicali sin- gulo gaudent, quaeque organis profundius jacentibus et absolute necessariis, e. c. columna vertebrali, non solum stria cutanea, musculis, ossibusve superficialibus in- ter se junguntur. Himlyus concessit suspicari forsan licere coalitum superficialem seriore evolutionis periodo factum fuisse, si invenirentur foetus omnino libere sub ciite foetus majoris jacentes; quamvis nutritionis modus ante coalifum, et coalitus causa hic etiam in occulto adhuc remanerent. Exempla tamcn talia deesse. Vela- menta foetum minorem involventia secundum Himlyum attractionis gemellorum eo- rumque coalitus impedimentum offerunt, et coalitus ob foetus minoris velamenta incredibilis, etiamsi credi posset, causa tamen latet. Cum saepe gcmelli in eodem ovo proxime sibi adjaceant et non coalescant, pressio certe coahtus causa agnosci nequit, et vis vitalis alterius foetus fortior, et nisus minoris loco alicui sese afli- gendi rem non explicat; non etiam perspicitur quaenam attractio, num psychica num physica, hic agere potuit, Vagina umbilicalis intestinum alterius ovi in foetum al- terum transitum impedire debet, et eo tempore quo vagina nmbilicalis adhuc deest, neque pressio in ovum minimuni neque attractio agere potest, cum nihil fere quod attfahere posset formatum est. Apertura abdominis nimie longe remanens intussus- ceptionis causa habeti nequit, cum fissura abdominis, intestini viscetumque ectopia ■m 189 iii monstris his non inveniatur; tandem non intelligitur quomodo foetus bis inter laminas mesocoli transversi, immo in testis parenchyma penetrare potuerit. Himlyus foetum contentum productum foetus continentis habere nequit. Crines et dentes in neo- iiatis aeque ac in adultis, in feminis aeque ac viris inventi producta vis luxuriantis haberi debent, cum foetu in foetu tamen comparari non possunt. Ubi enim organa telis complu- ribus composita, ubi viscera, sceleton, tela muscularis, nervea, et cutanca inveni- untur, ubi haec aut per vasa aut per placentam cum ovo conjuncta sunt, ibi re vera generatio junctura sexuum binorum peracta locum habuit. Discrimen praeterea nimium est inter virum et animal, cujus singulus sexus, et sexus tantum foemineus ad generationem suflicit, quam ut credi possit a viro tantum generatio- nem strictiore sensu peragi posse. Himlyus credidit ovum internum in membrana prolifera ovi externi primarie jam formatum fuisse, et membranam proliferam ovi majoris dum in embryonem transformatur, ovum intcrnum cum externo simul foe- cundatum involvisse, corpus foetus majoris exochorion ovi minoris proxime circum- dedisse, ova bina a prima inde formatione usque ad evolutionem perfectam in situ primario remansisse, exceptis tantum iis casubus ubi ovum internum cum teste foe- tus majoris in scrotum descendit; ovum externum citius et perfectius evolvi quam internum, quod ob situm in ovo externo imperfettius tantum nutriri potuit. De monstro a Gaithcro observato, uhi foetus minor inter abdominis integumenta et musculos foetus majoris jacebat, Hiinlyus sequcnti modo disseruit. In utero foetus minor cum foetu majore coalescere non potuit quia musculis seriore evolutionis pe- riodo tantum formatis superjacebat, neque ctiam in liquore amnii initio libere na- tare neque a primo inseitionis loco avelli potuit, quia in priore casu ante coalitum vivere non potuisset, et in secundo casu mori debuisset. Superfoetatio non adfuit, quia credi nequit ovum alterum ab altero perforari potuisse; ovum minus in ova- rio jam in ovo majore situm fuisse non magis credi potest, quia foetus minor ut ad locum quo inventus est pervenire potuisset locum mutare debuisset, in hoc iti- nere certo tamen insertionis loco destitutus nutrimenta haurire non potuisset. Nulla itaque ad explicandam hujus monstri originem theoria quam Meckeliana superest, cui tamen Himlyus consentire nequit, et potius credere vult, aut observationem falsam fuisse, aut fateri se hujus monstri originem explicare non posse. A^^alentinus experimenta ad procreationcm monstrorum aitificialeni in ovis incu- 190 batis a se instituta in coetu naturae scrutatorum Germanorum Vratislaviae habito publici juris fecit, quorum quae ad monstra duplicia spectant haec fere sunt: Ya- lentinus in ovis incubatis in quaqiie evohitionis periodo usque ad medietatem ma- turitatis monstra duplicia vidit; embryo per dies duos diemque dimidium incubatus, indicia capitum binorum, funes teneros meduUarum spinalium binarum olferens, a margine inde superiore foveae cardiacae omnino simplex apparuit; area non for- mam solitam ostendit, sed ad latus alterum nimie elongata duplicitatem superio- rem jam indicavit, Hanc areae a statu normali aberrationem Valentinus in mon- stris duplictbus semper observavit; primarie capitis fissura perfecta oritur; in for- mationibus imperfectioribus in quoque latere pars dimidia una capitis tantum ob- servatur, ubi verum duplicitas ulterius progreditur, pars dimidia quaeque organis cui- que capiti propriis instruitur. Oculi in capitis duplicitate magis minusve perfecta aut omnino deerant aut imperfecte formati erant. Similes oculorum deformationes Valentinus etiam cum hemiccphalia simul, et hydrencephalocele observavit, et eam ex materiei defectu explicavit, Duplicitas inferior intestini recti gradum infimum duplicitatis corporis inferioris obtulit, hunc duplicitas partis inferioris medullae spi- nalis et ejus involucrorum bis, et deinde duplicitas pelvis, alantoidis et extremita- tum inferiorum semel observata, sequuta est. Valentinus originem horum monstro- rum situ erecto ovi procreatorum ita explicari posse credit ut elevatione vitelli chalaza altera merabranam vitelli extendat et exinde membranae proliferae pressio oriatur, quae ad proliferendum designata in statu normali foetum simplicem, pressa uti retina pressa imaginem duplicem, sic foetum duplicem producere possit. Va- lentinus partem inferiorem trunci embryonis quoad formam externam die incubatio- nis secundo versantem cultro tenui et acuto discidit. Praeterlapsis deinde quinque diebus embryo in evolutione progressus capitis et extremitatum superiorum simpli- citatem, extremitatum inferiorum et pelvis duplicitalem obtulit; partes duplices par- tibus simplicibus tamen minus bene evolutae apparuerunt. Valentinus hypothesin suam ad explicandam monstrorum dupHcium originem caute tamen proposuit, et experimentis saepius repetitis tantum stabiliri et extra omnem dubitationis aleam poni posse confessus est. — Rudolphius jam monuit caput singulum sine trunco natum funi umbilicali foetus majoris junctum sententiae qua gemelli coaliti pro individuo singulo, corpus dimi- I 191 dium infanti alii junctum, et foetus in foetu inventus foetus majoris producta ha- bentur non valde favere; non multum interesse an caput secundum foetui primario aliquantulum propius adjaceat, an magis ab eo remotura sit, an magis minusve cum eo cohaereat, certeque coalitus adversarios ipsos sententiam non editiu-os ca- put singulum a Rudolphio descriptum ab arteria umbilicali gemelli formatum fuisse. Otto juncturam organorum similium foetuum diversorum eo satis explicari cre- dit quod organa haec quoad originis periodum, vis vitalis gradum et totam natu- ram aequalia appareant, proximaque plerumque sibi adjaceant; partes molles non partibus duris, venas arteriis quae directione omnino opposita evolvuntur non uniri mirabile apparere non posse, organis itaque accessoriis plerumque non licuisse insertionis locum sibi eligere sed ea partibus tantum uniri potuisse quibus unita postea inventa sunt. Alio loco ipse ^ jam argumentis adversariorum coalitus oppo- sui: non eo tempore coalitum fieri posse ubi organa perfecte jam formata sunt, sed ea tantum formationis periodo qua fundamento solido germina nondum gaudent, sed fluida materie tantum constant, nec itaque de dcstructione nec de coalitu orga- norum jam formatorum rem agi sed tantum de materiarum mucosarum intima mi- stura, quibus futurae perfectionis germina tantum insunt; pullos gemellos a Wolfio in ovo singulo inventos et non concretos sententiae praepositae contrarios non appa- rere, cum tempore tantum sese tetigerint quo organa jam ad perfectiorem evolu- tionis gradum pervenerint; sexum utrumque raro tantum in monstris duplicibus si- mul inveniii quia gemelli separati etiam sexum eundem saepius quam sexum utrum- que offerunt; digitos supernumerarios in extremitatibus salamandrarum amputatis et regeneratis inventos, et polyporum dissectorum frusta in polypos perfectos mu- tata cum corporibus perfectis animalium perfectissimorum comparari non posse tan- demque monstra triplicia sententiae qua monstrorum duplicium origo ex unius em- bryonis vi plastica justo majore explicatur contraria esse. . . Burdachus, qui ex aequali corporum binorum in monstris duplicibus evolutione jam apparere credit monstra haec e coalitu foetuum binorum primo initio separa- torum oriri, parasitos etiam coalitu foetuum fieri putavit, quia corpus foetus mino- ' Barkow, de monstris duplicibus verticibus inter se junctis. 192 ris etiamsi impcrfectum quoad originem tamen cum artu singulo accessorio compa- rari nequit, quia a verisimilitudine recedit generationem , acumen vitae formantis, jam tunctionem embryonis vix formati esse posse, quia individua truncalia in mon- stris parasitiris mascula praesertim apparent, corpora verum quae generatione mo- nogenea propagantur characterem foemineum offerunt, quia partes accessoriae habito respectu ad organismum perfectum eandem rationem quam partes cognomines pri- mariae offerunt, cor secundum e. c. semper in thorace, lingua accessoria in ore, extremitas inferior in infcriore columnae vertebralis parte, vel pelvi invenitur, pa- rasitus e contrario modo hoc, modo illo loco invenitur, caput parasiticum e. c. cervici, epigastrio, columnae vertebralis, sterno foetus raajoris adhaeret, quia pars accessoria, quamvis saepe monstrosa, textum tamen et vim vitalem foetus majoris exhibet, parasitus etiamsi formam externam normalem offerat non artus, non caro carnis foetus majoris, aut irritabilitate destitutus apparet, aut saltem voluntate ma- joris moveri nequit. Coalitui etiam secundum Burdachum magna truncorum para- siticorum et monstrorum acephalorum similitudo, nec non caput sine trunco natum a Rudolphio descriptum favet. Burdachus eo tempore ubi organorum evolutio im- perfecta adhuc, cutis nondum formata apparet, coalitum verisimilem esse, intestina in cylindros nondum clausa inter se jungi et vasa individui truncalis in parasitum expandi posse credit, velamenta ovorum utrique foetui communia, et defectum um- bilici foetus minoris causam praedisponentem coalitus foetuum in monstris parasiti- cis, vim vitalem fortiorem foetus majoris masculi fere semper funeque umbilicali praediti causam occasionalem offerre qua fiat ut foetus major foetum minorem lo- cum cui radices inserere possit quaerentem attrahere debeat. Inter argumenta coalitum probantia a Bartelsio * allata, ab auctoribus hucusque citatis nondum tacta memoratu dignus apparet casus ubi gemellorum plurium ma- ter tandem monstrum bicorporeum pepererat. Meckelius casum hunc vis plasticae imminutae testem fuisse dixit, quae ad producendos gemellos non amplius sufficiens monstrum duplex produxerit. Bartelsius gemellos nimie sibi appropinquatos inter se coaluisse credit. Bartelsius praeterea monuit, cum a digito inde accessorio ad ' De Janis inversis. 193 duplicitatem totalem series continiia formationum animadverti possit, a gemellornm formatione usqne ad corporum penetrationem totalem levioribus ctiam coalitus gra- dubus transitum formari, Treviranus, qui thesin , monstrum nullum quoad formam externam formationem idoneam olferre organorum internorum cujusque formationem adeo bene tamen factam esse quam ex forma externa fieri licuerit, antehac a se propositam, a Meckelio deinde refutatam ita vertit, ut ad monstra sana tantum et ad vitam propriam apta eam adplicaret, corpora singulae regionis superficie unita coalitu tantum oriri potuisse asseruit, et cum series continua a monstris his ad di- gitos accessorios observetur, eundem originis modum multis etiam hujusmodi ca- subus tribuendum esse credidit si ostendi posset in origine monstrorum ad vitam propriam aptorum praeter causam fortuitam causam aliam adhuc priori causa com- motam egisse. Secundum Treviranum causa haec secunda eadem est qua fit ut monstra quamvis casu nascantur quoad organa interna formationem idoneam tamen exhibeant; causa occasionalis semper jam in transitu ovorum per tubas agit; tuba- rum pressio in ova agere potest; quoad pressionis et vis vitalis ovorum binorum gradum diversum aut simpiicitas aut duplicitas praevalet; coalitus totalis etiam fieri potest, cujus elfectus varius apparet; aut enim germen alterum alterum omnino, aut partim tantum delet, ut fructus singulus oriatur perfectus, cujus partes singulae ta- men alia directione quam caeterae partes formatae sunt, uti e. c, situs partium in- versus; tandem germina bina productum edere possunt quod aut in toto habitu aut in singula parte nonnisi vi formatiice luxuriante excellit. Treviranus denique mo- nuit sententiam quae monstra duplicia omnia fissura germinis simplicis e vi forma- trice luxuriante oriri docet adeo falsam esse ut nemo eam edere ausus sit, et pul- los gemellos Wolfii non concretos tantummodo ostendere germina nonnisi dum flui- da materia constant, albumina et ^itella adhuc concrescere posse cum conditiones ad coalitum embryonum necessariae jam desierint. Patet ex iis quae huc usque relata sunt argumenta quibus coalitus adversarii utuntur imprimis difiicultatibus niti quae explicationi evolutionis regularis partium singularum et earum fabricae anatomicae sese objiciunt; simul verum etiam patet coaiitus adversarios quoad explicationem originis monstrorum duplicium inter se valde discrepare, immo explicationis modis interdum omnino sibi oppositis uti, cum Wolfius monstra duplicia corde singulo praedita e vi systematis vasculosi justo n. 25 194 niajore, monstra cordibus binis instructa e macula duplice orta explicari, Meckelius partem dimidiam lateralem unamquamque embryonis in foetum singulum mutari, Valentinus e fissura membranae proliferae, Baerius et Himlyus e germine primarie a norma recedente monstra duplicia fieri credant. Tiedemannus pristinam suimet ipsius sententiam oppugnans optime jam osten- dit e vi systematis vasculosi justo majore monstrorum duplicium ortum explicari non posse, et ex iis quae in paragrapho praecedente exposita sunt, satis apparet eadem etiam de systemate nerveo valere. — Quamvis Meckelius magna congruentia theoriam suam de formatione monstro- rum exposuisse videatur, re vera tamen quoad explicationem serierum binarum ma- gnarum monstrorum duplicium sententias toto coelo diversas edidit, cum ortum monstrorum duplicium per coalitum ad statum in certa evolutionis embryonis sin- guli periodo normalem retiilisset, ortum verum monstrorum duplicium per implan- tationem forraatione quavis ratione abnormi explicasset. Contemplatio monstrorum triplicium, quae easdem series formationum quas monstra duplicia olferunt, tripli- citatem scilicet capitis , triplicitatem pelvis et extremjtatum inferiorum, ut in monstro canino Regnaultii, triplicitatem totalem cum separatione partium superiore et infe- riore, coalitu thoracum et epigastriorum, ut in monstro agnino Froriepii, sententiam Meckelii de ortu monstrorum duplicium per coalitum omnino refellit. Nemo enim dubitabit monstra haec tfiplicia simili modo quo monstra similia duplicia formari debere; cum verum corpus partibus dimidiis lateralibus binis tantum constet, theo- ria Meckeliana monstrorum duplicium solummodo^ non verum monstrorum triplicinm ortus explicari potest. Argumentum a sexus aequalitate foetuum binorum in mon- stris duplicibus desumptum a Meckelio contra coalitum foetuum binorum adlatum eo haud dubie refellitur quod antehac jam contra sententiam hanc ttionui*. Mirum ' In gemellis sexus aequalitatem saepius quam sexuum differentiam inTeuiri ex comparatione partuum annis 1826 et 1827 in regno Borussico editorum perbene patet : 1826 1827 988633 988773 Partus simplices 11209 11081 — gemellorum 154 142 — trigemini 4 4 — quadrigemini 195 imiciiique apparere debet Meckelium simplicitatein funis umbiiicalis monstrorum duplicium contra coalitus theoriam olim magni, postquam a Fovveo dupHcitatis fu- nis umbilicalis horum monstrorum exempla allata erant, nullius omnino momenti quoad explicationem originis monstrorum habuisse, nihilo minus tamen siniplicitate vesicae umbilicalis et diverticuli intestinorum mammalium uti argumento contra coalitum gravi usum fuisse, sed simul si vesiculae umbilicales invenirentur binae eas suae theoriac contrarias non esse declarasse, et sic sententiam suam argumento probare conatum fuisse, quod jam cum primum proferret, nullius momenti esse contendit si ejus vanitas serius demonstrata fuerit. Quantum adtinet ad diverticulum intestino- rum monendum est in Dihypogastrio gallinaceo ab Ottone * descripto vitellum af- fuisse semiduplicem , ductus vitello-intestinales binos omnino separatos, et intesti-r num itaque quodque suo praeditum fuisse diverticulo. Idem de pullis gemellis Wol- fii, qui vitello quidem singulo tantum, ductibus tamen vitello-intestinalibus binis gaudebant, et nisi failor etiam de Didymo symphyocorypho anatino a me et Di- dymo symphyopisthocephalo anatino a Tiedemanno descripto valet, quamvis in hisce monstris ductus vitello-intestinales non fuerint inquisiti. Patet ex observatio- nibus hisce argumentum a simplicitate diverticuli intestinorum monstrorum dupli- cium mammalium desumptum nullius etiam momenti habendum esse cum diverti- cula mammalium diverticulorum in intestinis avium in statu normali occurrentium analoga, et haec duplicia jam in monstris duplicibus inventa sint. Pulli gemelli a Wolfio observati omnino separati, vitelio singulo tamen praediti proximeque sibi appositi re vera non, uti Meckelius credidit, coalitum negant sed eum probant ; sum- mo jure enim non solum ea valent quae antehac de puUis hisce dixi: evolutionem partium nimie progressam fuisse cum corpora in contactum venerint quam ut haec adhuc coalescere potuissent, et quae Treviranus monuit eodem tempore conditio- 1826 1827 2189 1915 gemelli sexus diversi 3635 3461 gemelli sexus aequal, 1879 1810 paria geraellorum virilia 1756 1651 paria gemellorum foeminea. Conf. Preussische Staats-Zeitung den 28. Juli 1828. ' Seitene Beobachtungen Hft. I, P. 26. 25* 196 nes nondum desiisse quae coalitum ^itellorum efficere potuerint, sed saccus vitelli communis cum bini affuerint ductus vitello-intestinales coalitu tantum laminarum mucosarum membranarum proliferarum foetuura diversorum oriri potuit; foetus for- matio enim non a vitelli sacco, sed hujus farmatio a foetu inde incipit et paulatim vitellum involvit dum membrana vitelli sensim magis magisque gracilescit tandem- que omnino dirumpit * . Dum jam me accingo Baerii contra coalitum argumenta oppugnare, certe tamen definire nolo an in Dihypogastrio gallinaceo quo Baerii sententia proxime nititur membrana prolifera primarie duplex aifuerit, an embrj^ones primarie separati appa- ruerint. Conclusionem tamen a formatione qua altior quidem duplicitatis, sed al- tior etiam juncturae gradus adest (cum partes tertiae binae totorum corporum uni- tae sint) ad eas formationes quibus foetus singula tantum regione inter se cohae- rent jure valere non posse jam primo adspectu patet, et si fas est in explicatione iormationis monstrorum ad historiam evolutionis normalis respicere, nimium esse expectare in monstris organa omnia exacte eodem modo eodemque ordine quo in statu normali cvolvi debere, et in definiendis legibus secundum quas organa for- mantur et evolvuntur ad historiam evolutionis normalis tantum, non simul ad hi- storiam aberrationum formationis respicere. Baerius laminarum abdominalium in monstro a se descripto fabricam summi momenti contra coalitum esse, et lamina- rum harum formationem a laminis dorsalibus primarie separatam contra omnes evolutionis leges apparere contendit. Sententiam hanc tamen vanam esse monstris iis iam patet quae Dihypogastriorum inaequalium nomine insignivi. P^oetus mi- nor in monstris hisce medulla spinali et columna vertebrali primarie omnino caret, ejus abdomen tamen variis gradibus evolutum apparet, laminaeque abdominales non solum remotae a laminis dorsalibus sed etiam deficientibus hisce formari po- tuerunt. Si Baerius caput primarie duplex pro causa sufficiente formationis prima- rie separatae laminarum dorsalium et abdominalium habuit, non patet cur capita primo initio separata sed ante laminarum abdominalium formationeni in caput ' Conf. hoc respecta bistoriam evohitionis pHlli in ovo incubato a Bacrio exhibitam. Burdach, Physiologie Bd. II. P. 311. 197 singuliinn magis minusve duplex coalita non aequo jure pro causa sufliciente habeii possint, cum quoad laminarum abdominalium formationem nullum inde discrimen apparere possit. Argnmentum a laminis hisce contra coalitum depromptum a Bae- rio ipso gravioris momenti adhuc quam capitis monstri a se descripti fabricam ha- bitum jam itaque ruit. Baerius non alienus est concedere capitum coalitum in monstro suo factum fuisse si in ea formationis periodo in qua monstrum inventum erat situm foetuum binorum relativum mutatum fuisse credi posset. Contra senten- tiam hanc tamen monendum est distantiam inter foetus binos majorem minoremve credi posse, et ubi parva tantum inter foetus binos affuerit distantia, levi tantum incremento capita in contactum venire et coalescere debuisse. Baerius juncturae partium capitum monstri a se descripti e coalitu explicandae situm capitis in priori formationis tempore ad partem inferiorem inflexi diflicultates objicere credit. Cum verum organa thoracis et abdominis omnino interdum perverse posita, in monstris interdum hiante abdoniine et thorace costas, caput et pelvim ad dorsum reclinata inveniantur, et aberrationibus tantis haud dubie ctiam prima harum partium evo- lutionis periodus ansam praebere potuerit, non patet cur situs partium singularum prima evohitionis periodo a norma alienus ad explicandum monstrorum duplicium ortum adhibere non debeat. Baerius causam unamquamque ad explicationem ori- ginis monstrorum duplicium e coalitu a coalitus defensoribus prolatam, pressionem externani aeque ac attractionem partium foetuum binorum, rejecit, causam tamen ipse nullam attulit, quae duplicitatis membranae proliferae primariae ansam prae- buerit, et quamvis etiam nimium forsan haberi possit in re tam ardua postulari ut ad causas usque minimas explicatio sufficiens detur, haud dubie tamen fas est coa- litus adversarios ea praestare quae ipsi a coalitus defensoribus exigunt. Non pa- tet etiam cur causae quae in graviditatibus simplicibus aberrationes formationum producunt, rationibus in graviditatibus compositis mutatis aberrationes producere non possint, et cur habito respectu ad ortum monstrorum duplicium coalitus causa in avibus non jam in ovorum per oviductum transitu agere possit, uti Treviranus eadem de transitu ovorum mammalium per tubas suspicatus est*. In transitu ovorum ' Quamvis haec Trevirani sententia minime mihi a verisimilitudine recedere videatur, thesis tamen illa supra exposita quae organorum internorum formationem in monstris sanis et ad vitam propriam aptis ma- 198 per oviductum ova bina situm talem forsan interdum acquirere possunt, ut membra- nae proliferae non longe a se remotae appareant, et si simul membrana vitellorum justo aliquantulum tenuior adsit, ejus ruptura jam prima evolutionis periodo coali- tusque sequatur. E comparatione ovorum quibus in testa singula vitelli bini al- bumine communi involvuntur, et eorum quae in testa externa praeter vitellum ovum secundum testa propria jam involutum olferunt patet ova bina si simul in oviductu versantur tamen modo serius modo tardius promoveri, et aberrationes * formae externae ovorum singulorum testa involutorum, quae interdum inveniuntur, sententiam probant oviductum non solum magna vi in ovum agere, sed ejus for- mam etiam mutare, et itaque verisimiliter etiam in membranae proliferae situm et in membranam vitelli agere posse. A verisimilitudine minime recedit transitum ovi per tubam in mammalibus etiam retardari, post conceptionem compositam ovum secundum ovum primum consequi, utraque ova deinde jam sibi apposita et adhae- rentia in uterum propelli, exochoria septum tantummodo formantia juncturae loco evolutione membranae proliferae et embryonum dirumpi et membranas proliferas foetuumve partes deinde in contactum venientes inter se concrescere posse. Causae itaque binae ad producendum coalitum agere debent: 1. Motus ovorum tuba et oviductu determinatus, 2. Appropinquatio membranarum proliferarum foetuumque partium ab evolu- tione progrediente pendens. Si argumenta a Baerio allata coalitum minime refellunt, monstrum ab eo de- scriptum tamen maximi momenti habeo quia coalitum partium foetuum diversorum directo modo probat, Baerius ipse dixit crura angulum cujusque laminae abdomi- iialis formautia in eo fuisse ut inter se coalescant, regionem thoraciam et epigastri- cam constituant, angulumque utrumque cruribus formari quorum quodque ad foetum diversum pertinuit. Baerius itaque coalitus acerrimus adversarius naturam in eo ipso ut coalitum constituat versantem deprehendit, et coalitum partium foetuum xime idoneam fieri docet, nullius momenti prorsus haberi potest, cum monstra pleraque neque sana appa- reant, neque ad vitam propriam apta. ' Conf. Schmuk., Fascicuhis admirandorum naturae. Accretio No. 12. 199 diversorum agnovit. Si in Dihypogastriis junctura tiioracum et regionum epigastri- carum e coalitu partium foetuum diversorum observatione Baerii re vera probata est, certe non satis clucet cur in monstris quibus eaedem partes simili modo inter se junctae inveniuntur, junctura tamen minorem extensitatem offert, in Didymis sci- licet symphyothoracoepigastriis , et Didymis symphyoepigastriis , regiones nominatae non etiam coalescere potuerintj imprimis cum partes foetuum binorum quae prinia- rium corporis fundamentum constituunt, columnae scilicet vertebrales, omnino separa- tae appareant, et junctura partium secundariarum nonnisi coalitu partium foetuum diversorum explicari possit. Jam contra Baerium monuimus, non fas esse coalitus adversarios a coalitus defensoribus explicationem quandam postulare quam ipsi dare non possunt, ast majore jure haec contra Himlyum valent, qui longam impedimen- torum seriem explicationi originis foetuum in foetubus inventorum e junctura ger- minum binorum prima formatione separatorum sese objicientem enumeravit. Him- Jyus exegit ut si e junctura germinum primarie separatorum horum monstrorum or- tus fieri possit, omnia cum quae ad causam, tum quae ad effectum spectant facilli- me explicari debeant, nihilo minus tamen suimet ipsius theoria neque quoad cau- sam neque quoad effectum quid explicavit. Argumentum ab Himlyo allatum a pe- ritonitide depromptum quae post juncturam foetus majoris ovique minoris factam necessarie foetum majorem necare deberet, levissimum tantum haberi potest, si ani- mo reputemus foetus nobilissimas partes, encephalon et medullam spinalem, ut in hemicephalia et spina bifida ex hydrocephalo et hydrorachitide orta, interdum de- leri, foetumque nihilominus non mori, et si intussusceptio ovi minoris in foetum majorem modo indicato agere posset, eodem jure etiam ovum primarie in ovo ma- jore formatum uti corpus alienum in teneras foetus majoris partes prima evolutio- nis periodo versantes vim eandem exercere, et funestam illam peritonitidem pro- ducere debere. Theoria Himlyana rite perpensa facile apparet ea impedimenta omnia ab Himlyo ipso contra ortum e germinibus duobus primarie separatis nullo modo tolli. Si enim , uti Himlyus mere voluntarie et quantum ex observationi- bus huc usque institutis prostat contra omnes naturae leges suspicatur, in globo cavo ovi majoris ovum niinus formaretur, membrana prolifera ipsa involutum, hac deinde in laminam serosam et mucosam bifida, laminaque mucosa in intestinum mutata in canale intestinali ipso inveniri, et ut ad varias corporis partes perve- 200 nire posset non soliim migrationes omnes instituere quam si ab exteriore inde in foetum majorem penetrasset, sed inflammationes omnes quae Himlyo adeo funestae apparent, et insuper enteritis suppurativa aut gangraenosa oriri deberent. Tandem non sine admiratione legimus Himlyum ipsum confessum esse monstrum a Gaithero descriptum, in quo foetus minor inter cutim et musculos abdominis foetus majoris inventus erat, sua tlieoria explicari non posse, eamque ob rem hoc raonstrum omni- no negasse. Monstrum hoc a Gaithero descriptum iuculentissime Himlyi theoriam refellit, re vera verum idem etiam de implantationibus fere omnibus cum intus« susceptione subcutanea valet, quarum tamen numerus nimius apparuit, quam ut Himlyus eas omnes negare ausus fuerit. Praeter argumenta hucusque dijudicata alia adhuc recensenda supersunt, junctu- ra scilicet organorum foetuum diversorum similium partiumve ad systemata similia pertinentium, absentia vestigii omnis partium coalitu deletarum, cicatricumque et series continuae formationum, quae a duplicitate singulae partis ad monstra usque perfecte duplicia transitum parant. Quid de argumentis hisce quae omnia intime inter se nectuntur, simulque eam ob rem tractari debent, habendum sit facile ap- parebit si series monstrorum duplicium quoad originem et inter se et cum forma- tionibus omnino narmalibus comparantur. Comparatio haec hucusque non instituta cst. Baerius e. c. argumenta contra coalitum e monstro fere singulo tantum, Him- lyus de foetubus in foetubus inventis, Meckeliusque * e monstris duplicibus per coa- litum desumpsit. Meckelius ^ quoad foetus in foetu orfUm e coalitu germinum bi- norum ea omnia valere monuit, quae de ortu monstrorum duplicium per coalitum jam exposuerat, et nihilo minus omnia quae contra coalitum e junctura organorum systematumque similium allata sunt, ad foetum in foetu adhiberi non possunt. Argumentis ab Ottone ad explicandam juncturam partium similium e coalitu foe- tuum separatorum allatis supra jam expositis Meckelius^ objecit, in implantationi- bus arte factis partes heterogeneas animalium diversorum inter se jungi, in varice aneurysmatico canalem arteriosum in canalem venosum sine damno necessario transire, in inflammationibus partes singularum regionum proxime sibi appositarum ^ Pathol, Anatomie. Bd. I. P. 10 und 67. * Bd. II. P. 84. ' Archiv Bd. 7. 1822. P. 136. 201 respectu nuUo ad earum consistentiam habito in massam inextricabilem coalescere, et non satis intelligi cur eadem in monstris duplicibus non fiant si c coalitu foe- tuum separatorum orirentur, e vi vitali partium foetuum diversoruni aequali etiani non necessarie coalitum partium similium foetuum diversorum sequi, ulloque mo- do ea absentiam juncturae organorum heterogeneorum explicari, vicinitatem foetuum binorum etiam coalitum non probare, cum demonstrari non possit situm partium similium foetuum separatorum talem fuisse ut hae tantum inter se coalescere potu- erint, et si singula re vera invenirentur monstra quibus partes heterogeneae foelu- um diversorum inter se junctae fuerint, ea tamen etiam ad coalitum probandum non sufficere, cum vitia haec aut primae forniationis aut morborum producta ut in foetubus simplicibus haberi possint. Quamvis in expositione anatomica cum Mecke- lio consensi in monstris duplicibus per coalitum organa tantum similia partesque foctuum diversorum ad systemata similia pertinentes inter se jungi, Ottonis tamen argumenta hacce Meckelii oppositione minime mihi refelli videntur. In implantatio- nibus enim partium heterogenearum animalium diversorum arte institutis partes ta- men similes, etiamsi vera junctura organica facta fuerit, tela scilicet formativa et vasa sanguifera, inter se junguntur; idemque de coalitu partium post inflammationem valet; varix aneurysmaticus cum junctura partium in monstris comparari nequit, cum post laesionem mechanicam tunicarum arteriae venaeque proxime sibi apposi- tarum sanguis ex illa in hanc necessario propelli debeat, praetereaque, etiamsi in monstris duplicibus arteriae foetus alterius cum vena alterius junctura i»veniretur, secundum Meckelii ratiocinationis modum dici etiam possit arterias venasque ad unum idemque systema pertinere, tunicam internam arteriarum per cor et vasa ca- pillaria in tunicam venarum internam continue transire, et in monstris etiam sim- plicibus interdum ut in acephalo Winslowii venam cavam in aortam directo modo transire, aut ut in acephalo Meckelii anastomosi cum ea conjungi. Meckelius igi- tur hic iterum argumento nisus est quod contra coalitum probare nil potest, cum si vanum inveniatur suae sententiae contrarium apparere nequit, mirumquc apparere debet Meckelium postulassc a coalitus defensoribus directo modo demon- strandum esse situm partium similium foetuum separatorum talem fuisse ut hae tantum inter se coalescere potuerint, cum ipse tantum argumcntis procul compara- tione germinis animalium altiorum cum animalibus infimis depromtis sententiam II. 26 202 suam probare conatus sit, frustaque animalium infimorum, polyporum e. c, disciso- rum non solum in animalia perfecta evolvantur, sed etiam frusta polyporum diver- sorum discisorum, si in contactum venerint, inter se ipsa coalescant Origo pla- centae singulae gemellorum caeterum omnino separatorum e coalitu foetuum diver- sorum a nemine negatur ne quidem Meckelio ^ excepto, qui deleto pressione me- chanica septo intermedio velamentorum ovorum, cavum amnii gemellorum commune factum esse declaravit. In placenta gemellorum communi neque partium deletarum, neque cicatricum vestigia inveniuntur; coalitus hic verisimiliter non inflammationis sequela apparet, sed simili modo placentae foetuum diversorum uti partes laterales foetus singuli certis evolutionis periodis separatae inter se coalescunt; placentae ge- mellorum caeterum separatorum saepe non leviter inter se cohaerent, sed truncis vasorum majorum interdum inter se junguntur, Coalitum placentarum gemellorum coalitus funis umbilicalis monstri acephali gemellique majoris Meryii, funisque um- bilicalis capitis sine trunco nati gemellique majoris a Rudolphio descripti sequitur, Hic etiam in funibus umbilicalibus coalitis cicatrices desunt. Monstra haec continue ad coalitum corporum ipsorum viam ostendunt, certeque non minus ortum mon- strorum duplicium perfectorum e coalitu foetuum diversorum , quam variae formatio- Bum intermediarum series a duplicitate imperfecta ad duplicitatem perfectam progre- dientes ortum e gernune simplice probant. Experimenta etiam a Valentino Purkinjcoque instituta, etiamsi observationibus saepius repetitis omnino stabilita essent, ortum tantum moiistrorum duplicium imperfectorum e germine simplice probarent. Si nihilominus quis ob hasce transitus formationes monstra duplicia perfecta e germine singulo oriri contendere vellet, eodem jure etiam gemellorum placenta singula junctorum caeterum separatorum, cum fransitus formationes etiam inter eas et monstra dupli- cia adsint, et monstrorum triplicium, quae formationes principales easdem quas monstra duplicia offerunt, trigeminorum quadrigeminorumque funiculis umbiltcalibus separatis in placentam comnumem insertorum ortum simili modo e germine singulo explicare deberet, si congruenter agere vellet. Limites a Wolfio inter gemellos coa- litos monstraque duplicia mere voluntarie constitutos esse inde jam patet (juod ' Conf, Blumenbach. Ueber den Biklungstrieb. Gottingen J.791. 8. P. 94. ^ Handbuch der mensch- ichen Anatomie Bd. 4. P. 768. 203 anatomicae monstroriim duplicium disquisitiones ostendunt in monstris dupJicibus perfectis foetus, etiamsi singula tantum regione inter se cohaereant, plerumque tamen non cute tantum sed variis gradubus musculis, ossibus, visceribusque conjunctos esse, mirumque vix cuique apparere potest inter monstra duplicia quae e germine singulo eaque quae coalitu germinum binorum oriuntur certos statui non posse fines, cura satis constet naturam non facere saltum et ubiquc difticiilimum sit limites cer- tos inter varia naturae corpora definire. Uti monstra duplicia per coalitum formationibus intermediis cum gemellis, ita hi etiam cum foetubus in foetubus inventis implantatione illa simplice sine intussu- sceptione a Rathkeo exhibita continue nectuntur. Monstrum hoc, ubi agnus minor placenta durae matri agni majoris jungebatur, re vera argumenta omnia contra coa- litum allata simul refellit. Hic re vera partes heterogeneae foetuum diversorum in- ter se uniebantur; placcnta et dura mater quoad textum, vim vitalem, functionem et vitae tempus omnino inter se differunt. Junctura harum partium ita etiam ex- plicari nequit uti vitium primae formationis et desorganisatio organorum singuli foe- tus post morbum. Inter monstrum a Rathkeo descriptum et implantationes pro- fundas, et non minus inter monstra duplicia per implantationem, monstraque du- plicia per coalitum transitus formationes apparere supra jam exposuimus. Implan- tationes omnes cum intussusceptione vera quoad foetum minorem evolutionem valde irregularem offerunt, junctura organorum similiiim foetuum diversorum in iis omni- no desideratur, et quamvis varii etiam foetus minoris evolutionis gradus invenian- tur, series tamen continua formationum a duplicitate singularum partium ad mon- stra duplicia per implantationem hucusque non observata est, quare Meckelius, qui foetus in foetubus inventos formationibus abnormibus pilorum dentiumque proxime adjunxit, ipse confessus est saltum ab hisce ad illos fere ut a Jove ad Palladem apparere. Tameu Meckelius alias legem illam generalem: naturam non facere sal- tum, agnovit. Animadversionibus antecedentibus originem monstrorum duplicium perfectorum e coalitu germinum biuorum aeque bene ac thesin quamcumque aliam physiologi- cam factis anatomicis probatam esse credo. Supra verum jam monui me nullo modo contendere voluisse germina primarie duplicia formari non posse. \'ix re vera dubitandum est formationem germinis ipsius aeque ac partium carum quae e 26 • 204 germine evolvuntur a statu normali aberrare posse, et Johannis Miilleri sententia, quae e fissura membranae proliferae homogeneae adhuc monstra duplicia imperfecta produci posse docet, Valentini, Purkinjeique experimentis fere confirmata videtur. Controversia itaque de origine monstrorum duplicium, quae imprimis inde orta est quod auctores varii in defendendis sententiis suis ad extremas formationes respexe- rint easque omnes simili modo explicare voluerint, omnino removenda videtur, et si quis adhuc dicere vellet, me non satis explicasse qui fiat ut systemata organa- que similia foetuum diversorum germinum binorum primarie separatorum in mon- stris duplicibus coalescant, lubenter hoc concedo, ast simul etiam nihil interesse con- tendo, cum, uti praeclare Rudolphius monuit, explicationis rerum physiologicarum ultima ratio semper nos fugiat, et coalitus adversarii etiam non explicassent qui fiat ut germen primarie duplex formelur, et germinis singuli bifidi pars dimidia quaeque in partem perfectam evolvatur. Thesis quam supra proposui, limites certos definiri non posse inter monstra duplicia quae e coalitu germinum binorum eaque quae e germine singulo oriuntur, ad monstra etiam applicanda est quae e germine singulo quidem primarie tamen magis minusve duplice et ea quae e germinis non singuli solum sed primarie omnino simplicis fissura originem trahunt. Baerius in ovis ovariorum interdum membranam proliferam duplicitatis vestigia exhibere vidit, et si verum est, quod Baerius credidit, Dihypogastrios Janos e membrana prolifera singula quidem ast primarie duplice, aut quod idem est e membranis proliferis binis primarie inter se junctis oriri, monstrum tamen a Yalentino fissura partis posterioris membranae pro- liferae omnino primarie simplicis productum ad Dihypogastrium gallinaceum a Baerio descriptum proxime accedit, ut re vera, uti Valentinus etiam monuit, fransi- tum ad Baerii monstrum ab inferioribus duplicitatis inferioris gradubus foimet. Sunt tamen formationes quao ostendunt monstra duplicia imperfecta seriei nionstro- runi duplicium per coalitum primae et secundae e duplicitate menibranae proliferac primaria, non semper e fissura hujus membranae secundaria e causa mechanica pro- duci posse. Huc e, c. pertinet formatio quam Diprosopi diaedoei nomine insignivi, cujus exemplum e genere ovino in hujus libri tomo primo, e genere anseriiio in tomo secundo supra descripsi. Eliamsi Valentini sententia supra exposita vera es- set, quae tcnsione chalazae alterius et pressione inde in membranam proliferam 205 facta duplicitatem aut superiorem aut inferiorem produci docet, tamen eadeni causa vix simul in fines corporis omnino sibi oppositos et directionibus aeque sibi contra- riis agere potest. Si verum in utroque fine simul, haud dubie etiam in fine sin- gulo primarie membranae proliferae duplicitas apparere potest. Quae de origine monstrorum duplicium imperfectorum aequalium valent ad for- mationes similes monstrorum duplicium inaequalium etiam applicanda sunt. Ortus itaque Diprosoporum et Dihypogastriorum inaequalium cum duplicitate partiali mem- branae proliferae primaria, tum fissura singularum hujns membranae partium se- cundaria explicari debet. Monendum tamen est verisimilitudinem ortus horum mon- strorum e fissura secundaria eo magis augeri quo magis inaequalitas augetur, et partes foetus minoris ad speciem partium accessoriarum singuli foetus accedunt. Foetus minor in monstris hisce quidem, uti recte Burdacluis monuit non caro carnis foetus majoris, aut irritabilitate destitutus apparet, aut saltem non ab irritabilitate foetus majoris pendet, ast fabrica haec anatomica et vis vitalis foetus minoris du- plicitati membranae proliferae primariae singulae nullo modo et, uti mihi videtur etiam fissurae secundariae contraria non apparet. Si enim post chordae dorsalis, aminarum dorsalium et abdominalium primam formationem laminarum abdomina- lium homogenearum adhuc fissura secundaria oriretur, et laminae abdominales ac- cessoriae fissiira hac productae in abdomen accessoriiim transmutiientur, hujus abdo- minis partiumque ei annexarum musculi et nervi imperfecte tantum formari pos- sent, cum eorum evolutio cum evolutione medullae spinalis ejusque nervorum inti- mnm nexum exhibeat, medulla spinalis verum abdomini accessorio omnino desit, nervique foetus majoris foetum minorem aut oninino non adeant, aut tantum fila tenuissima a plexu nervorum axiliarium venientia ad ejus cutim emittant. Quantuni attinet ad juncturam partium foetuum diversorum in monstris duplicibus e membrana prolifera singula aut primarie duplice aut per fissuram secundariam bifida oriundo- rum, coalitui dilTicuItates sese non opponunt. Carus jam monuit e Dihypogastrio Jano inaequali a se descripto apparere quo modo partibus dimidiis lateralibus binis gemellorum aequalium hiantibus facies una faciesve binae quaequc partibus dimi- diis lateralibus foetuum diversorum componi possit. Dihypogastrius inaequalis Ro- senstielii et Wirtensohnii, in quibiis partibus dimidiis sterni foetus majoris hiantibus - claviculae et scapulac foetus minoris interpositae erant, et Diprosopus dihypogastrius 206 agninus Gurltii, cujus sternum superius fissum erat, sententiae omnino favent quae thoracis et cpigastrii formatione in puilo gallinaceo a Baerio descripto omnino pro- batur. Verisimiliter coalitus etiam anterior partium foetuum diversorum infra um- bilicum positarum in Didymis symphyogastriis et symphyohypogastriis eodem modo constituitur, et non dubito etiam coalitum partium foetuum diversorum in Didymo symphyohypognato a Geoffroyo St, Hilario descripto eodem modo explicandum esse, cum maxillae inferiores capitum diversoriim simiii modo ut in Dihypogastriis Janis inter se junctae fuerint, et in capite simplice maxilla inferior cum labio inferiore aeqlie ac facies reliqua, thorax et abdomen in linea mediana anteriore hiare possit. Junctura partium foetuum diversorum anteriore formationes constituuntur qnae si partes ad evolutionem perfectam pervenerunt cum formationibus normalibus, si ad imperfectam tantum evolutionem pervenerunt cum coalitus formationibus abnor- mibus foetuum simplicium conveniunt. Cum partes foetuum diversorum hic eodem modo inter se jungantur uti partes dimidiae dextrae et sinistrae foetuum simplicium, coalitu indicato similes etiam formationes produci debent. Junctura verum partium foetuum diversorum posteriore in monstris duplicibus per coalitum formationes omnino novae producuntur, quae in foetubus simplicibus non inveniuntur, et in iis etiam inveniri vix possunt. Junctura enim posteriore partes coalescunt quae in foe- tubus simplicibus in contactum venire fere nequeant, latus scilicet sinistrum partis dimidiae sinistrae et latus dextrum partis dimidiae dextrae organorum singulorum. — Omnibus itaque rite perpensis origo monstrorum duplicium paucis verbis ita de- finiri posse mihi videtur. 1. Monstra dupiicia per implantationem omnia e germinibus binis primarie separatis oriuntur, quorum aStcrum corpus embryonis germinis alterius altiore le- vioreve gradu penetrat, eique jungitur. Cum enim argumenta contra hunc expli- cationis modum allata non bene stabilita sint, non etiam ad explicationcm originis horum monstrorum sententiae adhibendae sunt quae historiae formationis animalium altiorum omnino contrariae apparent, formatio scilicet germinis secundarii in ger- mine primario, aut germinis secundarii in foetus jam evoluti corporc. 2. Monstra duplicia per coalitum vario modo oriuntur: a. e gernunibus binis primarie separatis. 207 b. e gerniine singuio quidem primarie tamen magis minusve duplice, c. e germine singulo et primarie omnino simplice causa fortuita magis mi- nusve bifido. §. 4. Animadversiones ad medtctnam forensem et artem ohstetriciam spectantes. Quoad medicinam forensem monstra duplicia vix alia ex causa in consideratio- nem venire possunt quam quod accusationis obstetricis, medicique, ob auxiiium par- turienti latum casui singulari non conveniens, et monstri (siquidem ad vitam pro- priam aptum fuerit) tractationem , ansam praebere possit. Priori respectu culpa obstetrici tantum imputari posset si neglexerit ea quae leges quoad partus praeter- naturales et difficiles jubent, medicumque obstetricium non accessiverit, et vix etiam monstrorum ad vitam propriam aptorum tractatio mentionem singularem mereret nisi vir illustris Geolfroyus St. Hilarius ^ nuper proposuisset partes accessorias Dihypo- gatrii inaequalis octomeli operatione chirurgica auferre, et Lisfrancius sese hibenter operationem hanc in vivo monstro peracturum declarasset. — Geoffroyus sentcntiam suam observatione fundavit cujus Regnaultius ^ mentio- nem fecit, secundum quam in Ilelvetiae oppido partes foctus minoris Dihypogastrii inaequalis ligatura exstirpatae erant. Ramburius ^ luedicinae doctor, qui monstrum tale vivum tractavit, operationis adversarium se professus est, quia in monstro a se descripto, quod simul hernia umbilicali laboravit, aut prolapsus et hernia post operationem, aut post reductionem partium in cavum abdominis foetus majoris quae forsan numquam hoc cavo contentae fuerunt, nimia hujus cavi angustia, et organo- rum pressio, operatione ipsa tamen organorum ad vitam foetus majoris necessario- rum laesio, et ligatura, qua tantum ob magnum juncturae foetuum binoruni ambi- tum operatio peragi posset, sphacelus nimie praecox et inde resorptio ichoris gan- graenosi, tensione tandem peritonei hujus membranae inflammatio periculosa oriri deberet. ' Mem. du muscum d hi^toire naturelle. T. XV. P. 301. 392. ^ Ecarts de \\ natiire; in annotn- tione ad tabulam XXI. pertinente. * Mem. du mus, d hist. nat. T. XV. P. 402. 403. 208 Serresius ^ operationem hanc ob tuborum intestinalium vasorumque sanguifero- rum foetuum binorum juncturam intimam maxime coniplicatam^ et periculis omni- bus quae operationes in vicinia abdominis institutas sequi solent stipatam, rejecit. Ramburii et Serresii argumenta haud dubic operationis contraindicationes suf- ficientes offerunt, imprimis cum partium accessoriarum piaesentia vitae periculum individuo truncali directo modo non offerat, nionstiaque hujusmodi complura jam adoleverint et felicem egerint vitam, uti Martinellius Dihypogastrius inaequalis te- trascclus, qui quatuor infantum pater extitit. Quaeri etirkm posset an in monstris duplicibus perfectis ad vitam propriam aptis, foetubus compositis singula tantimi regione conjunctis, ut in Didymis symphyocephalis aequalibus, in Didymis symphyo- epigastriis, Didymisque symphyoperinaeis, separatio foetuum binorum juberi possit. Muensterus puellas Didymi symphyometopi inf«lici eventu cultro post mortem puel- lae alterius adhibito , Fatius ^ meliore eventu puellas Didymi syniphyoepigastrii li- gatura primo per novem dies imposita, et cultro deinde separavit. Anatomica monstrorum horum fabrica ostendit foetus in formationibus hisce semper fere non cute solum, verum etiam ossibus et visceribus conjungi eamque ob rem separatio- nem per operationem chirurgicam peractam tunc tantum excusari posse, si explo- ratione externa apparuerit juncturarn penitiorem organorum profundiorum deesse, in Didymis symphyocoryphis et symphyopisthocephalis itaque ob ossium et meningum, in Didymis symphyoperinaeis ob finium inferiorum meduUarum spinalium, intesti- norum rectorum et vaginarum juncturam, in Didymis symphyoepigastriis ob hepa- tum aut intestinorum tenuium coalitum plerumque praesentem operatio chirurgica rejicienda videtur. In puellis a Fatio ^ separatis junctura pollicem unum tan- tum longa, pollicem unum et dimidium lata sine damno tolli potuit; forteque etiam separatio fratrum Siamesium Chang et Eng , qui in Europa nunc viden- tur, et ad formationem eandeiTni pertinent, sine vitae periculo institui potuisset, nisi fratres ipsi contenti suo fato ab operatione chirurgica abhorruissent *. Sepa- • L. c. P. 431. * Conf. Burdach 1. c. 1823. ^ Conf. Burdach 1. c. 1823. * Fratres hi processibiis xiphoideis sternorum et regionibus epigastriis juncti hernia umbilicali laborent, quare Mitchillius et Andersonius quamvis viscerum fratrum diversorura coalitus non adfuisse videatiir, operationem chirurgi- cam tamen non instituendam esse crediderunt. Conf. An hislorical account of (he Siamese Twin-Brothers. New-York, 1829. £. 209 ratio itaqiie foetuum in monslris duplicibus cum aequalibus tum inaequalibus raris- simis forsan exceptionibus adhibitis neganda videtur quamdiu uterque foetus bona valetudine gaudet, Cum verum intime inter se jungantur bini foetus, ob nexum hunc alterius interitum mors alterius sequi debeat separatio uti remedium anccps tentanda forsan est in monstris duplicibus aequalibus post alterius foetus mortem, et in monstris inaequalibus si parasitus morbo locali ita affectus fuerit ut remediis aliis frustra adhibitis vitae foetus majoris periculum immineat. Quamvis quoad artem obstetriciam monstra duplicia haud dubie magni mo- menti habenda sint, huc usque tamen eorum contemplatio generalis hoc respectu ab arte peritis neque instituta est, neque in magnum artis hujus practicae emolu- mentum institui potest. Animadversiones sequentes, quae ad conditiones quibus prae- sentibus mater monstrum conceperat, ad graviditatem et ad partum ipsum spectant, leve etiam tantummodo modi illius indicium adhibeant quo posthac hoc respectu monstra haec tractanda sint. Matres complures primo jam partu monstra duplicia ediderunt. Primiparae e. 0. apparuerunt matres Didymi symphyopistocephali mei ^ et Dethardingii Sym- phyocoryphi Kleinii ^ Dicephalique Hessei * ; secundo partu editi sunt Dihypogastrius diprosopus tetrascelus Wankelii et Schvvartzii s , Diprosopus Eschrichtii ; matres monstrorum duplicium complures verum multiparae inventae sunt. IMater Didymi syniphyocoryphi Viileneuvei binos, matres Didymi symphyothoracogastrii Zimmeri et Halleri s tres jam antea peperant infantes sanos, mater Dihypogastri octomeli Stampinii'' quatuor jam, mater Dihypogastrii octomeli tetraoti Lenhossecki * « per quindecim annos nupta, et mater Didymi symphyothoracoepigastrii Cari ^ ^ sex in- fantes, mater Didymi symphyogastrii Walteri filios jam quinque et filias tres ante ' Conf. Barkovv de monstris dupHcibus verticibus inter se junctis P. 9. ' Nov. act. phyrico-medica Acad. Caesar. Leopold. Carol. Nat. Cur. Tom. X, Bonn , 1821. P. 695 sqq. ^ Harless, Jahrbilchcr der deutschen Medicin und Chirurgie. Bd. 3. Niirnberg, 1813. * L. c. P. 22. ' Gcmeinsame deutsche Zeitschrift fiir die Geburtskunde. Bd. 1. Hft. 3. Weimar, 1827. ^ Joh. MQller, Archiv ' fiir Anat., Physiol. und wissenschaftliche Medicin, 1834. Hft. 3. P. 268. Physiol. Untersuchung iiber Miss- geburten P, 1. * L. c. P. 98. ^ Descrizione d'un Feto umano nato colla maggior parte delle mem- bra raddoppiate. In Roma, 1749: Fol. P. III. '° Medic. Jahrb. d. ostreichisch. Staats. Bd. VI. St. 3. P. 126, " Zur Lehre von der Schwangerschaft und Geburt. 1822. P. 224. II. 27 210 monstriim enisa erat^. Mater Dihypogastrii octomeli Kreitneri^ monstrum conce- pit dum priorem infantem adhuc lactaret; Didymus symphyogastrius hinnanus Walteri binis annis post partum gemellorum praeterlapsis editus est; mater Dice- phali tribrachialis a Duvernoyo ^ descripti plures jam peperat gemellos, mater Di~ prosopi dihypogastrii Wankelii et Schwartzii anno post monstri partum praeter- lapso infantem sanum peperit. Quamvis ab auctoribus qui monstra descripserunt compluribus disertis verbis notatum sit graviditatem sine omni difficultati transiisse, plures tamen etiam femi- nae monstris duplicibus gravidae molestiis gravibus laborarunt. Durante gravidi- tate Diprosopi Eschrichtii tanta liquoris amni copia accumulabatur ut pro hydrope abdominali status haberetur, et remedia antihydropica in usum vocata sint; magna etiam liquoris amnii copia pessimam matiis Dihypogastrii octomeli Stampinii gravi- ditatem reddidit; durante graviditate matris Didymi symphyocoryphi a Kleinio descri- pti maxima etiam liquoris amnii copia aderat, venter sexto jam graviditatis mense nimie extensus, et durities in regione umbilicali, et sensus quidam in utraque co- xendice apparuerunt. Mater Didymi symphyothoracoepigastrii Ilalleri multis etiam incommodis alfecta pondus insolitum in abdomine ultra consuetam magnitudinem expanso obtulit; mater Didymi symphyocoryphi Yilleneuvei materque Dicephali a Kleinio * descripti diim monstrum gerebant ventrem magis extensum quam priori- bus gravidttatibus obtulerunt, et haec etiam simul gravi ponderis sensu alTecta ut illa gemellos sese edituram credidit. Mater Didymi sympbyopisthocephali Dcthar- dingi vomitu matutino quotidiano, per ultimos verum sex graviditatis menses to- tius corporis, imprimis verum pedum partiumque genitalium oedemate laboravit. Meckelius ^ jam monuit monstra duplicia nonnumquam cum infante sano alio simul nasci. Monstris hoc respectu a Meckelio collectis Didymus symphyogastrius a Waltero descriptus adhuc adnum.erandus est. Partus monstrorum duplicium prae- terea quoad tempus, quoad modum quo monstrum nascitur, et quoad exitum considerari debet. Etiamsi saepe legitimo tempore, haud adeo raro tamen monstra L. c. S. 1. II. ^ Conf. Gemeinsame deutsche Zeltschrift fiir die Geburtskunde Bd. 3. Hft. 1. 1828. P. 205. ' Com. Acad. petropolit. Tom. III. P, 188. * Meckers Archiv. Bd. 3. P. 375. * De dupl. monstr. P. 6. 211 duplicia ante normalcm graviditatis finem pariuntur. Dicephalus Kleinii hebdoma- des binas ante normalem graviditatis iinem, Diprosopus GeofFroyi St. Hilariii, Di- hypogastrius Janus Prochascae et Didymus symphyogastrius Dubreuilli ^ octavo, Didymus symphyocoryphus Villeneuvei, Dihypogastrius octomelus Lenhossecki et Stampinii 5 septimo, Didymus symphyocoryphus Kleinii, Dihypogastrius octomelus Kreitneri, Dihypogastrius quadribrachialis triscelus Kleinii sexto graviditatis mense jam in lucem editi sunt. Partus modus admodum varius etiam apparet. Puellae hungaricae ^ perinaeo inter se junctae, praeeunte alterius capite, pedes hujus pedibus alterius insequenti- bus natac sunt; partus Didymi symphyopistocephali Dethardingi praeeunte capite, partus Didymi symphyopisthocephali ab Hemerio ^ descripti modo inverso, alterius infantis pedibus praeeuntibus factus est,- Didymi symphyothoracoepigastrii Cari et Zimmeri piaeeuntibus capitibus, monstra similia Mule|bancheri et Mazzuchellii ^ prae- euntibus pedibus prodiere. Dicephalus tribrachialis tetrascclus Houstonii^o^ Dice- phalus Kleinii, Diprosopus Eschrichtii antecedentibus pedibus, Dicephalus tribra- chialis Willichii^^, Dicephalus Hessei praeeunte capite nati sunt, Partus monstro- rum duplicium quamvis saepe facillimus, interdum tamen admodum gravis apparet. Dihypogastrii octomeli a Lenhossecko descripti partus difficilis quidem, tamen sine ope manuali peragi, Dicephalus verum tribrachialis Willichii, Dicephalus inaequalis Hessei, Didj^mus symphyothoracoepigastrius Zimmeri, et Cari arte tantum manu medici obstetncii adhibita in hicem pioduci potuerunt. In partu moustri a Caro descripti capita bina simul ad incidendum venerunt, et adhibita forcipe caput majus primum, deinde caput minus, cujus occipiti et cer- * Conf. Heusmger, Zeitschrift fiir die org. Physik. Bd. 1. 1827. P. 243. ' Med. Jahrb. d. ostr. Staaten. Bd. 3. St. 4. P. 108. ^ L. c. P. 246. * L. c. * L. c. Meckcrs Archiv Bd. IV. 1818. P. 551. ^ Conf. Georg. Chr. Werther, praeside Ethmiiller, disputatio de monstro hungarico. Lip- siae 1707. ® Mem. de Paris 4. 1703. Hist. P, 39. ^ Nicolai, Gedanken von der Erzeugung der. Missgeburten und Mondkalber. Haile, 1749. 8. P. 91. 92. Jnlius und Gcrson's Magazin der auslan- dischen Lileratur 1828. Septbr. Octbr, P. 228. " Willich, Beschreibung und Abbildung einer merkwiir- digen Missgeburt, C. H. W. Hufeland, Journal der praktischen Heilkunde Bd. XVIL St. 3. P. 166 sqq. Adnoto hjc quod omisi dum tomnm hujus libri primum conscriberem monstrum a Willichio quoad formam externam descriptum eoque juvante gravi partu editum idem esse cujus anatomen in capite tertio sectionis primae tomi primi hujus Hbri exposui. 27* 212 vici manus dextra apposita erat, evolvebatiirj partus reliquarum monstri partium admodum leviter absolutus est. In partu Dicephali ab Ilesseo descripti dolores jam per tres dies duraverant, ruptis deinde quarto die ovi velamentis caput in medio pelvi constabat, cumque parturiens longis doloribus jam labefacta viribus propriis partum absolvere non potuerit, foreipe adhibita caput primum in lucem edebatur, et exploratione deinde accuratiore instituta caput secundum sive minus digito in unci formam curvato collo imposito in orificium uteri tractum, et forcipe deinde iterum applicata totum monstrum evolutum est^. Caput majus monstri a Zimmero descripti sponte fere solvebatur, brachio verum dextro deinde prolapso manu me- dici obstetricii partus finiri debuit. Partus Dicephali tribrachialis Willichii capite altero jam in lucem edito haerebat, protracta primum manu medici extremitate su- periore monstri sinistra, deinde dextra, et versionibus quibusdam institutis digitis- que nonnullis humero brachii tertii postpositis tractionibusque nonnullis adhibitis perficiebatur. Partus Didymi symphyopisthocephali Dethardingi difficillimus adhibita tantum forcipe, instituta excerebratione capitis hydrocephalici , et versione facta finiri po- tuit. Velamentis ovi jam ante tres dies diruptis, fune umbilicali prolapso, rudi chir- urgi cujusdam manu forcipe adhibita, perinaeoque rupto, Dethardingus ad auxi- lium vocatus, aegre forcipe iterum applicata, caput usque inter genitalia externa protraxit, incuneatum tamen monstrum nullo modo iiltra promovere potuit, quare instituta excerebratione, unco chirurgico deinde collis monstri interposito, protracto brachio sine multo opere ex articulatione humeri torquendo , et evoluto pede primo, brevique tempore post pede secundo versionem infantis instituit, quem mox corpus alterum subsequutum est. Exitus partus plerumque quidem ast non semper bonus nominari potest. Ma- ter Didymi symphyothoracoepigastrii ab Hallero descripti puerperio gravi quidem tamen supervixit, partum Dicephali Kleinii febris quaedam puerperalis mox tamen aversa, partum Didymi symphyothoracoepigastrii ruptura perinaei haud gravis se- quuta est. ' Versio sic dicta in caput in partubus monstrorum duplicium imprimis in usum vocanda videtur. 2B Mater Didymi symphyopisthocephali Dethardingi qiiamvis in line graviditatis anasarca laborarat, qiiamvis inter partum ruptura perinaei facta erat, et animi deliquium atoniaque uteri partum sequebantur, pristinam tamen recuperavit vale- tudinem , mater Didymi symphyocoryphi Sanniei ^ sesquihora post partum mor- tua est. — ' Abhandlungen aus der Naturgeschichte , practischer Arzneikunst nnd Chirurgie, Aus den Schriften der Harlemer und anderer Gesellschaften. Leipzig, 1775. Bd. 1. P. 282. A D D E N D A. liibro meo jam absolato tomiim undecimum scriptorum Academiae regiae scientia- rum Parisiensis accepi , quo tractatus de duplicitate monstrosa a Serresio ^ conscri- ptus continetur. Tractatus hic anatomen monstri sub nomine Rittae Christinae co- gniti (Didymi symphyothoracogastrii) exactissimam iconibusque pulcherrimis illustra- tam, monstri alius Didymi symphyogastrii anatomen, organorum monstrorum non- nullorum Dihypogastriorum descriptiones et delineationes exhibet, leges de forma- tione monstrorum generales, de formatione evolutioneque monstrorum duplicium speciales et de organorum eorum compositione constituere conatur. Quamvis mea mens non sit, omnia hic referre quae Serresius in hoc tractatu exposuit, non ta- mcn ea silentio praetermittere possum quae eadem directione ad monstra duplicia spectant qua in libro meo de monstris hisce egi, imprimis cum Serresius ^ conten- dit observationes anatomicorum de monstris duplicibus steriles hucusque fuisse quia observatores plurimi difficultatibus quas anatome haec obtulit perterriti explorationem anatomicam aut leviter tantum instituerunt, imperitiam propriam eo occultantes quod dixerunt naturam in procreatione horum monstrorum ludere, alii observatores dubiis ' E. R. A. Serres, Recherches d'Anatomie' transcendente et pathologique, Theorie des formations et des deformations organiqiies applique'e a rAnatomie de Ritta Christina et de la duplicite monstrueuse, M^moires de I'Acade'mie royale des Sciences de rinstitut de Frapce Tom, XI, Paris, 1832. 4. ^ Artic. VI. / 215 nimie fatigati e germinibus primarie abnormibus monstrorum originem deduxerunt, omnes verum, ut hoc illove modo a contemplatione hac sese solvant, monstra haec scientiae nullius utilitatis esse dixerunt et naturae ob suas procreationes caeteras admirabiles errorcs hosce ignoscendos esse. — Vcrba haec Serresio ignosci debent quia scripta de monstris duplicibus fere omnia ci latebant. In toto ejus tractatu excepto Didymo symphyothoracoepigastrio ab Hallero descripto neque disquisitionum anatomicarum monstrorum duplicium singulorum ab anatomicis illustribus, e. c. Biitt- nero, Klinkoschio, Waltero, exhibitarum, neque librorum fusius de monstris dupli- cibus agentium Meckelii Burdachique mentionem factam invenimus. — Quoad capitis ossa complures evolutionis duplicitatis posterioris gradus enu- merantur, ast descriptiones ossium exactae desiderantur In Didymo symphyotho- racogastrio sternum crucis formam exhibuit et in Didymo symphyogastrio sterna bina apicibus xiphoideis uniebantur. Pelvis ossa in Didymo symphyothoracogastrio et in Didymo symphyogastrio varios evolutionis gradus obtulerunt. In Didymo symphyothoracogastrio os ilium aderat tertium seu posterius ossibus sacris binis in- terpositum, cavitate cotyloidea destitutum, in Didymo symphyogastrio triscelo ma- sculo ossa ilium quatuor aderant, posteriora s. intermedia cartilagine inter se juncta, In Didymo symphyothoracogastrio pars triangularis aderat, ossi ilium intermedio superimposita, et in Didymo symphyogastrio cartilago in parte superiore punctum ossificationis exhibens ossibus ilium intermediis interposita. Partem triangularem et cartilaginem hanc intermediam Serresius pro analogo ossis marsupialis sive inter- pubealis habuit. Serresius ipse monuit ossa pubis et ischii simplicia hic apparere quia secundum formationis Icgem excentricam sive centripetam a se positam ossa ilium prius quam ossa caetera lineae medianae propius apposita formantur. Secun- dum hanc theoriam verum ossa pubis prius apparere debent quam os sic dictum interpubeale ; pars insignita triangularis in Ritta Christina pro spina anteriore et superiore cristae ossis ilium intermedia, et cartilago intermedia in Didymo sym- phyogastrio potius pro ossis pubis intermedii indicio habendae videntur. Notandum * Ex iis quae supra de vitiis capitum monstrorum duplicium per coalitum relata sunt jam patuit hemi- cephaliam in altioribus Dihypogastriorum gradubus saepius observatam esse eamque ob rem Serresium per- peram contendisse vitium hoc in monstris hisce non occurrere. 216 tamen est ossium ilium duplicitatem non ob legem formationis excentiicam Serresii in monstris his prius quam ossa pubis apparere, sed quia duplicitas posterior hic adest, sensimque a linea mediana posteriore ad lineam medianam anteriorem pro- greditur. Duplicitas posterior ab ossibus sacris incipit, ab iis ad ossa ilium, et ab his ad ossa pubis et ischii fertur, Ossa femoris intermedia in Didymo symphyo- gastrio quoad partem dimidiam superiorem coalita, quoad partem inferiorem sepa- rata erant, quam formationem Serresius lege formationis centripeta explicat, quia pes ante crus, crus ante femur formari debet, quaque simul ut argumento novo ad probandam suam legem utitur, quamvis femur intermedium sinistrum crure pede- que destitutum erat. Yitia systematis ossei in monstris a Serresio inquisitis etiam nonnulla apparuerunt; costa duodecima lateris dextri infantis dextri et costa eadem sinistra infantis sinistri Didymi symphyothoracogastrii imperfecta apparuit. Corpus vertebrae cervicalis quintae infantis dextri punctis ossificationis binis compositum, et corpus vertebrae cervicalis sextae ejusdem infantis parte laterali dextra tantum evolutum erat. In infante dextro hujus monstri et Didymi symphyogastrii curva- tura levis partis dorsalis columnae vertebralis non in latere sinistro sed dextro ad- erat, quia aorta in latere dextro descendebat et in Dihypogastriis a Serresio inquisi- tis omnino deerat, quia aortae omnino a colnmna vertebiali recedebant. Extremi- tas intermedia inferior sinistra Diflymi symphyogastrii crure pedeque destitu- ta erat. Musculi recti abdominis posteriores in Didymo symphyothoracogastrio parte superiore tantum evoluti, hic musculos obliquos separaverunt, qui partibus inferiori- bus deficientibus finibus inferioribus musculorum rectorum posteriorum et musculis pyramidalibus inter se coaliti ossi ilium intermedio inserebantur; in Didymo sym- phyogastrio musculi recti abdominis posteriores perfecti, pyramidales tamen nulli erant; lineaeque albae posterioris leve indicium tantum inveniebatur. Canales in- quinales et umbilicus abdominis posterioris in Didymo symphyogastrio et symphyo- thoracogastrio deerant, In hoc monstro musculi perinaei, psoae, iliaci interni et glutaei intermedii inter se coaliti erant. In Didymo symphyogastrio musculi glutaei, psoae, iliaci interni, piriformes et gemelli intermedii ossi femoris intermedio com- rhuni inserebantur. In infante dextro Didymi symphyothoracogastrii et Didymi sym])hyogastrii 217 ventriculus cordis aorticus cum atrio venarum pulmonalium ad latus dextrum trans- positus erat, et aorta ad latus dextrum arcum constituens in latere dextro colu- mnae vertebralis descendit, dum in infante sinistro utriusque monstri situm solitum tenebat. In utroque monstro arteriae mesentericae superiores arcu communi magno inter se jungebantur , in Didymo symphyotlioracogastrio praeterea arteriae iliacae intermediae ramis compluribus, in Didymo symphyogastrio anastomosi magna inter se jungebantur. In utroque monstro arteria mesenterica inferior infantis dextri de- erat, praeterea arteriae spermaticae intermediae Didymi symphyogastrii et renales intermediae Didymi symphyothoracogastrii , deficientibus organis quae adire potuis- sent, deerant. Arteria epigastrica abdominis posterioris ex arteria iliaca intermedia infantis sinistri in Didymo symphyothoracogastrio proveniens arteria simili ex ar- teria iliaca intermedia infantis dextri proveniente fortior erat. In Didymo sym- phyogastrio arteriae urnbilicales binae tantum aderant, quarum dextra ex aorta in- fantis dextri proveniens debilis tantum, sinistra aortae infantis sinistri continuatio fortissima apparuit. In infante dextro Didymi symphyothoracogastrii ex arcu aortae infantis dextri paululum elevato arteria sub clavia dextra et in Didymi symphyo- gastrii arteriae carotides cerebrales binae et faciales binae, subclaviae binae, et ar- teria bronchialis una ex arcu valde elevato separatim oriebantur. Ortus arteriae pulmonalis in infante dextro Didymi symphyothoracogastrii dilatationem exhi- buit, in Didymo symphyothoracogastrio admodum debilis apparuit. Ductus Bo- talli in infante dextro Didymi symphyothoracogastrii pervius ut in infante utroque Didymi symphyogastrii erat. Venae iliacae intermediae in Didymo symphyothoracogastrio aeque ac in Didymo symphyogastrio anastomosi magna inter se jungebantur, e qua in monstro hoc vena cruralis intermedia communis et vena hypogastrica posterior communis oriebatur. In infante dextro utriusque mon- stri vena cava adscendens in latere sinistro arteriae aortae decurrebat; in infante dextro Didymi symphyothoracogastrii praeterea venae cavae superiores binae ^ et venae azygae binae aderant. In Didymo symphyogastrio vena umbilicalis singula et magna postquam cum venis portae et venis hepaticis in hepate communi com- • Formationein hanc, quam Serresius antehac a nemine observatam esse credit, frequenter in individuis smguhs mventam esse vix est quod moneo. Ex iis etiam quae supra exposita sunt, jam patuit haud adeo raro m monstris dupHcibus venas cavas superiores binas in singulo foetu inveniri — «• 28 218 municaverat ad infantis sinistri cor adscendit, et in hujus atrium dextrum insere- batur, venae cavae adscendenti hujus infantis nullo modo tamen jungebatur. In- fans sinister hujus monstri venas cavas superiores binas exhibuit, quarum sinistra atrio sinistro inserebatur, dextra receptis vena jugulari dextra et subclavia de- Xtra ad latus dextrum cohimnae vertebralis arcum constituens descendit, in infima cavi thoracis parte in truncos binos dividebatur, quorum sinister pone aortam ad hujus latus sinistrum descendit, venam renalem sinistram venasque lumbares rece- pit; tandemque in venam iliacam extcrnam sinistram, dexter in venam iliacam in- termediam continuabatur. Vena cava inferior dextri infantis in sinistro aortae ab- dominalis latere adscendens in cavo thoracis in truncos binos dividebatur, quorura dexter pone aortam ad latus dextrum progrediebatur, et usque ad costam primam adscendit, ubi receptis vena subclavia venisque jugularibus in atrium cordis insere- batur, sinister similem formationem in latere sinistro exhibens in atrium insereba- tur. In Didymo symphyothoracogastrio corda infantum binorum separata pericar- dio communi continebantur. Cor infantis sinistri normale, cor infantis dextri situm a latere sinistro latus ad dextrum transpositum , septum atriorum foraminibus tri- bus perforatum valvula nuUa clausis obtulit, In Didymo symphyogastrio cor foetus dextri saccum amplissimum offert dlametrum transversam cavi thoracis occupantem, arteria coronarla singula septoque ventriculorum imperfecto praeditum. Ventriculus dexter origini aortae, sinister origini arteriae pulmonalis magis respondebat. In Didymo symphyothoracogastrio intumescentiae inferiores funium intermedio- rum medullarum spinaHum deficientibus extremitatibus intermcdiis inferioribus de- erant. Nervi cum gangliis intermediis funium meduUarum spinalium intermediorum nervis gangliisque externis debiliores apparuerunt, nervique sacrales intermedii inter se coaluerunt. Plexus mesentericus inferior infantis dextri in Didymo symphyotho- racogastrio deerat. Nervus sympathicus maximus sinister infantis dextri postquam ad vertebram lumbarem quartam pervenerat et dexter infantis sinistri postquam ad vertebram lumbarem quintam pervenerat, flexurae iliacae advertebantur partemque plexus mesenterici inferioris constituebant , caeteri nervi ad hunc plexum pertinentes a latere sinistro infantis sinistri oriebantur. Hoc loco nervi sympathici intermedii in- terrupti erant, sed mox iterum apparuerunt, et solito modo quisque ante os coccy- gis nervo simili lateris oppositi sui infantis uniebatur. In Didymo symphyogastrio 219 nervi sympathici intermedii non interrupti apparuerunt, uti Serresius credit quia divcrticulum in umbilico situm partes intestini coli deficientis analogon apparuit. In Dihypogastriis a Serresio inquisitis plexus cardiaci, ganglia semihmaria, et ple- xus mesenterici superiores foetuum diversorum coahierunt, dum plexus mesenterici inferiores separati erant. In infante dextro Didymi symphyogastrii et symphyotho- racogastrii puhnones trilobi in Jatere sinistro, bilobi in latere dextro cavi thoracis, ventricuhis cum liene in Jatere dextro jacebant; hepar in utroque monstro commu- ne erat e partibus foetuum diversorum coalitum. In Didymo sympliyothoracogastrio Iiepatis infantis dextri situs etiam inversus erat, unde factum est, ut lobus sinister infantis liujus in Jatere dextro positum cum lobo sinistro infantis sinistri in conta- ctum venerit et cum eo coaluerit. Haec Serresii sententia non adeo situ reliquo- rum viscerum mutato, quam hepatis ipsius forma probatur; lobi enim majores he- patum binorum etiam inter se coaliti in cavo abdominis posteriore jacentes vesicu- las felleas binas basibus sibi lineaeque monstri medianae adversis continebant, Ser- resius similem hepatis formationem in Didymo symphyogastrio adesse asserit, quod quamvis negare non audeam, e descriptione hepatis hujus monstri non satis exacta ctiam non apparet. In utroque monstro intestinum ileum, coecum, colon, et rectum simplicia appa- ruerunt, intestina infantura binorum ad finem jejunorum a partibus inde superiori- bus separata. In juncturae intestinorum Joco in utroque monstro diverticuJum ad- crat, in Didymo symphyogastrio in umbilico positum, et in ligamentum fibrosum elongatum in fune umbilicali finitum, quod tamen Serresius pro indicio vesiculae umbilicalis non habet. Eo loco ubi intestinum infantis sinistri Didyrai syraphyo- thoracogastrii in diverticulura inserebatur, plica merabranae internae animadverte- batur. Renes succenturiati in utroque monstro quatuor aderant, renes in Didymo symphyogastrio quatuor, quorura tamen bini infantis sinistri inter se coaliti; in Di- dymo syraphyothoracogastrio renes bini tantum aderant. In hoc raonstro etiara ve- sica urinaria siraplex tantum et quidem anterior, in illo vesica anterior, et poste- rior urethra carens, utraque taraen ad utruraque foetum pertinens. Renes infantis dextri hujus monstri non quidem coaliti, hilis tamen inferiora, raarginibus convexis superiora spectabant; ureter dexter infantis sinistri usque ad insertionem fere in vesicam bifidus apparuit. 28* 220 In Didymo symphyogastrio organa genitalia simplicia, in Didymo sympbyotho- racogastrio uterus apparuit anterior et posterior cum tubis et ovariis uterque ad utrumque foetum pertinens. Uterus posterior utero anteriore minor cervice imper- forata et vagina ligamentosa instructus erat. Orificio intestini recti tandem orificium aliud appositum erat pro analogo ani secundi a Serresio habitum, et in vesiculam parvam membrana mucosa vestitam apertum. Vesica haec vesiculis tribus aliis si- milibus apposita erat, quae tamen neque inter se, neque cum vesica prima com- municabant et a Serresio pro indicio coli secundi habentur. Serresius intestinum coecum, colon et rectum non partibus dimidiis binis infantum diversorum constitu- tum esse credit quamvis intestinum coecum in linea monstri mediana positum fue- rit, et ob situm inversum organorum abdominis infantis dextri intestina coeca in- fantum binorum in contactum venire debuerint, sed quia arteriae principales par- tium harum simplicium ab infantibus sinistris venerunt, et quia coli maxima pars in latere sinistro infantum sinistrorum jacebat, totum intestinum crassum ad infan- tes sinistros pertinuisse putat. Huic tamen sententiae opponi potest intestinum rectum in Didymo symphyothoracogastrio aliquantulum magis ad infantem dextrum inclinasse, quam ad sinistrum, et arteriarum ortum hoc respectu nullius momenti liaberi posse, cum earum fabrica asymmetrica in monstris duplicibus, uti supra ex- posuimus, saepissime iaveniatur. Expositis jam quae in descriptionibus anatomicis monstrorum a Serresio datis memoratu digna erant, ad explicationem sententiae Serresii de compositione orga- norum monstrorum duplicium, de eorum formatione caeterarumque animadversio- num physiologicarum transeo. Serresius ^ organa imparia in linea mediana posita omnia partibus dimidiis bi- nis primarie separatis deinde coalitis oriri contendit, eamque ob rem organa com- plexa nominavit. Organa complexa homogenea secundum Serresium ea sunt quae partibus dimidiis binis ad unum eundemque foetum pertinentibus constant; organa complexa heterogenea ea a Serresio nominantur, quae partibus foetuum diversorum constituuntur. Inter haec Serresius iterum organa complexa heterogenea simplicia Artic. VIII. IX. X. 221 et diiplicia distinxit, qiiorum haec altiore levioreve gradu re vera duplicia apparent, illa simplicia quidem ut in foetu simplice, parte tamen dimidia dextra foetus unius et sinistra alterius constant. Organa imparia simplicia in linea monstri mediana posita omnia organa complexa heterogenea sunt. Formationes hae tamen raro tan- tum, longe saepius organa heterogenea complexa duplicia observantur. Serresius exposuit organa anteriora aeque ac posteriora in altioribus Dihypogastriorum gradu- bus, e. c. pulmones anteriores et posteriores, larynges, ossa hyoidea, linguas, quam- vis omnino duplicia et separata, tamen parte dimidia dextra ad imum, sinistra ad alterum foetum pertinere, eamque ob rem organon quodvis heterogeneum comple- xum habendum esse, eadem de sterno et corde anteriore et posteriore valere, si- milique modo etiam organa uropoetica et genitalia in Didymis symph)'othoracoga- , striis et Didymis symphyogastriis composita esse, In monstris duplicibus centra bina distinguuntur: 1. Centrum totius monstri; 2. Centrum foetui cuique proprium. Organa insolita monstrorum duplicium auctoritate legis conjunctionis evolvuntur, centraque monstrorum duplicium semper occupant, dum formationes impeditae organorum imprimis in partibus periphericis apparatuum inveniuntur. Monstra duplicia omnia a Serresio Hepatodymi {Hepafodymes^ nominantur, quia secundum eum monstra haec omnia hepate duplice instructa sunt. Quamvis Serresius non disertis verbis exposuisset quaenam formationes monstris duplicibus sibi adsumendae videantur, e tractatu tamen patet Dihypogastrios inaequales (Hete- radelphos) ab eo nondum monstris duplicibus adnumerari, caeterum tamen non so- lum monstra duplicia perfectiora, uti altiores Dihypogastriorum aequalium gradus, Didymos symphyogastrios, symphyothoracogastrios , symphyothoracoepigastrios , sed etiam monstra duplicia aequalia imperfectiora quae ad Diprosopum pertinent, uti formationes quas Geoffroyus St. Hilarius Polyopes nominavit, ad monstra duplicia recensita esse. Sententia Serresii de hepate in monstris duplicibus necessarie du- plice argumentis binis probari posset: 1. Secundum Serresii formationis legem excentricam organa omnia imparia in linea media posita partibus dimidiis binis primarie separatis, deinde inter se coali- tis constant. In formationibus a Serresio monstris duplicibus adnumeratis, uti rectc 222 Serresius monuit, organa simplicia in linea mediana posita quoad partem dimidiam dextram ad foetum dextrum, quoad sinistram partem ad sinistrum foetum perti- nent. Hoc respectu forsan dici posset hepar etiamsi simplex appareat, primarie tamen duplex fuisse. Hoc tamen nihil aliud esset, quam verbis ludere; duplicitas revera hic non adest, et eodem jure organorum caeterorum omnium duplicitas con- tendi posset. 2. Sententia Serresii indicata eo probari posset quod partes hepatis in statu normali simplices altiore levioreve gradu, semper tamen et in omnibus monstris du- plicibus duplicitatem exhibeant. In Diprosopis tamen quos Serresius ipse monstris duplicibus adnumerat hepar simplex adest^ et quamvis in altioribus duplicitatis superioris gradubus, Dicephalis e. c, hepar jam interdum duplicitatls gradus leviores, ut in Dicephalo agnino meo, exhibeat, in aliis tamen monstris, ut e. c. in Dicephalo agnino Doevereni, omnino simplex apparuit. Dihypogastrios inaequales Serresius monstris duplicibus non adnumeravit, quia hepate simplice tantum gaudeant; contendit tamen si hepar secundum iis accederet, necessarie «tiam duplicitatem altiorem cordis capitisque sequi eaque formationes has in monstra duplicia mutari debere. Dihypogastrius inaequalis a Wirtensohnio de- scriptus hepate singulo quidem ast re vera duplice et e duobus coalito praeditus hanc Serresii sententiam tamen refellii;. Serresius monstra duplicia omnia in genera bina distribuit. Monstra generis primi Hepatodymi complexi, monstra generis seciindi Hepatodymi acomplexi nomi- nantur. Signa generis primi haec sunt: coalitus hepatum, junctura lateralis foetuum binorum, separatio capitum, sternum commune complexum, abdomen cum pelvi commune, ventriculus cum intestino tenui duplex. Signa generis secundi haec sunt: Separatio hepatum, junctura infantum faciebus sibi adversis, coalitus capitum, da- plicitas pelvis et abdominis, ventriculus cum initio intestini tenuis communis. Monstro ab Hallero descripto (Didymo symphyothoracoepigastrio) genera bina haec secundum Serresium quodammodo inter se junguntur. Monendum est contra hanc divisionem : 1. Mere voluntarie Diprosopos a Serresio ipso tamen monstris duplicibus ad- numeratos praetereaque formationes complures alias, e. c. Didyraos symphyoperi- 223 naeos et symphyocephalos aequales, seciindum hanc divisionem ne quidem habito respectu ad formam externam ad monstra duplicia pertinere, 2. Signa a Serresio data ne quidem de jis monstris omnibus valere quae quoad formam externam secundum Serresii definitionem ad unum alterumve genus pertinent; in Didymo enim symphyogastrio agnino a me descripto, qui quoad for- mam externam cum Hepatodymo complexo masculo Serresii fere omnino convenit, hepata aderant bina omnino separata, utrumque unius tantum ejusdemque foetus partibus compositum; in Dihypogastrio felino a me descripto, qui quoad formam externam cum hepatodymis acomplexis Serresii convenit, hepar aderat simplex in linea media monstri positum, cujus tamen secundum Serresii ipsius expositionem dimidia pars dextra pro parte foetus dextri, sinistra pro parte foetus sinistri ijabcri debet. 3. Serresii tota sententia ruit, quia in altioribus Dihypogastriorum gradubus ubi hepata adsunt bina omnino separata, anterius et posterius; utrumque tamen, uti supra expositum est, ad utrumque foetum pertinet. Non itaque hepata hic adsunt acomplexa sed re vera complexa, mirumque eo magis apparere debet Serresio hanc hepatum compositioncm latuisse, quam in organis caeteris omnibus agnoverat, cum hepatum formationem in formatione monstrorum duplicium tanti momenti habuerit. In Hepatodymis complexis secundum Serresii sententiam hepata tribus modis coalescere possunt: 1) Extremitates hepatum foetuum diversorum minores, 2) extremitates majo- res inter se coalescunt; 3) extremitas major hepatis unius extremitati minori he- patis alterius jungitur. Formatio prima cum transpositione viscerum infantis dextri, formatio secunda cum transpositione viscerum infantis sinistri in latera opposita in Didymis sym- phyothoracogastriis et symphyogastriis occurrere debet; ad formationem tertiam Ser- resius hepar Didymi symphyothoracoepigastrii Halleri recensuit. Si extremitates hepatum inter se coalescunt, foetus semper lateribus abdominum {flancs) jungi de- bent, si hepata marginibus sibi respondent, foetus aut faciebus aut dorsis secundum Serresium sibi adverti debent, Jam supra monui in Didymo symphyothoracogastrio a Serresio descripto hepatis foetus dextri transpositionem ab eo probatam esse. Serresius haud dubie multum ad explicationem variarum formarum hepatis et cor- dis in monstris duplicibus obviarum interpretatione sua attulit. Monendum tamen est: ) 224 1. in Didymo symphyothoracogastrio citato, quem quoad hepatis fabricam Ser- resius ad formationem primam recensuit, non solum extremitates minores sed etiam majores foetuum diversorum coalitas fuisse. Ita etiam in formatione secunda, ubi secundum Serresium extremitates majores hepatum foetuum diversorum coalescunt, non hae solum verum etiam extremitates minores coalescere debent. Formatio pri- ma itaque et secunda a Serresio accepta re vera uniri debent, totumque discrimen inter utramque eo constat quod ubi situs hepatis foetus dextri mutatus est lobi mi- nores coaliti lineam medianam monstri anteriorem, ubi situs hepatis foetus sinistri mutatus est lobi minores lineam medianam monstri posteriorem spectant. 2. Junctura truncorum foetuum diversorum non ab hepatum junctura et situ, sed a generali duplicitatis gradu dependet. Jam exposui in Dihypogastriis hepate anteriore et posteriore praeditis utrumque hepar ad utrumque foetum pertinere. Hepar utrumque parte dimidia dextra foetus unius et sinistra alterius constat, si- milique modo uti corda bina sternaque horum monstrorum anteriora et posteriora formantur. Si itaque hepata bina omnino separata marginibus sibi respondent, re vera tamen etiam extremitates hepatum foetuum diversorum inter se junctae sunt. Secundum leges generales supra a me positas separatio partium mediarum trunco- rum foetuum diversorum, regionum scilicet epigastriorum et thoracis, semper appa- ret posterior, coalitus anterior, et junctura lateralis truncorum gradum duplicitatis imperfectiorem partium inter se junctarum tantum exhibet. Secundum Serresii ipsius expositionem in Didymo symphyothoracoepigastrio Halleri extremitates etiam hepatum foetuum inter se junctae sunt, et nihilo minus foetus non lateraliter sibi uniuntur, sed faciebus, ut in Dihypogastriis , sibi respondent. Quoad explicationem ortus monstrorum duplicium Serresius ad systema vaso- rum sanguiferorum recurrit. Uti organa omnia ita etiam vasa sanguifera secundum eum primarie duplicia sunt; ergo arteriae spinales, arteriae basilares, venae cavae superiores et inferiores, venaeque umbilicales quamdiu alantois adest, binae adsunt. Vasa sanguifera separatim variis locis formantur, et emissis ad latera ramis vasis vicinis uniuntur, quae tandem in truncum communem aortae inseruntur. Aberra- tiones omnes, defectus, excessus in vasis reperiuntur, in inaequalitate evolutionis organorum inaequalitas etiam arteriarum invenitur. Organa duplicia semper tan- tum ea regione inveniuntur qua organa haec in statu normali occurrunt, quod 225 etiam a yasis dependet. Ita e. c. carotis tantum caput producere potest, arteria axillaris brachium, caputque accessbrium semper prope latus alterius capitis inve- niri debet. Contrarium quidem auctores quidam contenderunt, ast contrarium, uti Serresius coiitendit, error est. Ab hepate venaque umbilicali, nec non ab arteriis umbilicalibus speciatim secundum Serresium organorum omnium formationes depen- dent. Sententiae hujus auctoris variis tractatus sui locis editae hae sunt: Acephalia vera cum defectu arcus aortae simul observatur, defectus arcus aor- tae a defectu cordis dependet, unde sequitur acephaliam sequelam fere necessariam defectus organi centralis systematis vasculosi esse. Pulmones in embryone singulo tantum auctoritate cordis formantur, unde defectus pulmonum cum defectu capitis simul obvius. Cordis praesentia a praesentia hepatis dependet; monstrum itaque corde carens hepate etiam necessarie carere debet, hepatis denique formatio a vena umbilicali dependet. Defectum hujus venae, itaque defectus hepatis, defectum he- patis defectus cordis, defectum cordis defectus pulmonum, aeque ac capitis sequi- tur. Organa abdominalia reliqua exceptis ventriculo et liene, quae hepar etiam se- quuntur, non ab hepate dependent,^ sed ab arteriis umbilicalibus. Duplicitatem ve- nae umbilicalis duplicitas superior, duplicitatem arteriarum umbilicalium duplicitas inferior sequi debet. Serresius Dihypogastrios inaequales (accphaliam parasiticam 5. heteradelphiam) cum acephalis liberis comparat. Atrophia placentae causa ex- stat acephaliae, separatio placentarum causa formationis separatae acephali ejusque fratris qui cum eo simul conceptus erat; frater fortior debiliorem fratrem atrophi- cum reddit. Atrophiam placentae radicis embryonis necessarie atrophia foetus mino- ris sequi debet. Embryones bini ovi velamentis communibus involuti et placenta communi praediti fune umbilicali necessarie uniri debent, et si eaedem conditiones reliquae in acephalis adfuerint, necessarie heteradelphia sequitur. Serresius Heteradelphiam femoralem , ischialem et ischio-humeralem distinxit. Heteradelphia a gradu infimo ad summum gradum acephaliae verae adsurgi, ast hunc nunquam superare potest, quia constanti modo parasitus vena umbilicali, hepate, corde, pulmonibus, et capite ca- ret. Heteradelphus acephalus parasiticus est ob defectum venae umbilicalis. Si vena tantum umbilicalis et hepar acephalo parasitico adderetur, hic etiam corde, capite instructus, et ex heteradelpho in hepatodymum mutatus appareret. In du- 226 plicitate venae umbilicalis vena anterior fere semper posteriore ibrtior apparet , in- deque evolutio fortior hepatis , cordis , colli capitisque anterioris dependet. Simili tnodo pelvis organa re&pectu arteriacam umbilicalium sese habent. Formationum harum omnium causa generalis . et communis a dispositione primi- tiva placentae pendet. Alio loco Serresius dixit, quo magis hepar cornplexum ad partem superioreni elevatur, eo magis partes superiores columnarum spinalium liepate a se invicem re- moveri, eoque magis capita bina a se recedere debent. In summo elevationis he- patis gradu sterna tantum processibus xiphoideis uniuntur. Quo magis hepar ad inferiores partes descendit, eo magis coalitus partium superiorura augetur. Partes verum quas monstrum in regionibus superioribus amittit, in regionibus inferioribus ei re- stituuntur, ita ut primum tuberculum loco extremitatis inferioris tertiiae, extremitas deinde inferior tertia, tandemque extremitates inferiores quatuor appareant. Hepata bi- na corda bina producunt. Ab extremitate hepatis crassa semper situs venae cavae, venae azygae, duodeni et intestini coeci dependet, quae organa omnia in eodem latere jacent, eamque ob rem situm bepatis mutatum organorum caeterorura abdominalium et thora- cicorum situs mutatus sequitur. Organorum diaphragmati superimpositorum^ ven- triculi lienisque f&rmatio imprimis ab hepate venaque umbilicali, organorum caer- terorum abdominalium evolutio ab arteriis umbilicalifcus dependet. Defectum renis, coli , vesicae urinariae et intestini recti non tantae aberrationes quantae hepatis defectum sequuntur. Renes ante aortam jacere, aut attoUi, aut in pelvim descen- dere possunt, sine functionis hujus organi alienatione, ast ejus arteria semper se*- quitur, ita ut e superficie anteriore aortae, ex ejus bifurcatione, ex arteria iiiaca ieit hypogastrica oriri possit. Arteria itaque semper organon suum sequitur, unde patet arterias primarie in organis formari et deinde truncos petere. In embryonibus ju- venibus arteriae pelvis omnes rami arteriarum umbilicalium sunt. Primarie rami omnes separati apparent, donec in parte antieriore et posteriore inter se uniuntui!. Hic evolutionis modus etiam ostendit, cur imperfectam arteriarum umbilicalium for- mationem formatio imperfecta pelvis ejusque organorum sequitur. Relatis exemplis nonnullis quibus cum defectu arteriarum umbilicalium simul defectus organorum pel- vis, et extremitatum inferiorum aderat, Serresius contendit, latus sinistrura latere dextro saepius imperfectins evolvi et in statu normali debiKus apparere, quia ar- 227 teria lanbilicalis dextra ad formandum latus sinistrum aortae cprpprisque conveniaf, arteriA haec in avium embryone atroplua primaria adfecta sit, idemqu* in embryo; ne humanP qiiamvis minus p«rspicue appareat. — ' Sententiae hae a Serresio editae erroribus re vera scatent, praetereaque Serresius sibimet ipsi yepugnat cum forma- lionem pelvis extremitatumque inferiorum non ab hepate venaque umbilicali sed ab arteriis umbilicalibus dependere dicat, nihilque minus descensu hepatis duplici- tateMO extremitatum inferiorum produci contendit, ramos vasorum primarie in orga- nis aute truncos formari, nihilque minus capitis formationem ab arteria carotide, hujuS formationem ab arcu aortae ef corde derivat, Sententia quae organorum dia- phragmati superimpositorum, lienis ventriculiqu* formationem «ib hepate et vena umbilicali, organoruni caeterorum ab arteriis umbilicalibus dependere docet mere fictitia hahenda est. Quamvis enim in monstris simplicibus organorum vasorumque indicatorum defectus saepe simul inveniatur, monstrorum duplicium anatome sen- tentiam illam tamen omnino refellit. Jam supra monuimus capita bina omnino se- ptarata adesse posse corde hepateque omnino simplicibus. Pulmones duplices ior veniuntur corde ojmnino simplice, ut in Diprosopo humano Ottonis. In Dicephalo humano inaequali Hessei corda aderant bina omnino separata hepate venaque um- bilicali omnino simplicibus. In Dihypogastrio agnino a me descripto vena umbili- calis nulia hepar posterius adiit, nihil itaque ad ejus formationem adferre potuit; in Didymo symphyogastrio inaequali Wirtensohnii vena umbilicalis simplex hepar singul«%n ne quidem adiit, cor foetus majoriis in hoc monstro cum vena umbilicali itori communicavit, et m foetu dextra Didymi symphyogastrii Walteri neque vena iimbilicaKs neque venae hepaticae crnn vena cava hujus foetus commercium aluerunt. Ei iis quae supra dc vena umbilicali monstroruxa duplidum attuU, facile patet Serreisio varias hujus Tenae formationes latnisse, et re vera etiam in Didymo syra- phyogaStrio Serresii ipso vena umbilicalis una tantum affuit. Situs viscerum cavi thoracis et abdominis mutati causa primaria nullo modo in situ hepatis primarie mntato quaerenda est. Ubi in hominibus simplicibus situs viscerum perversus to- taXia invenitur, hepatis situs quidem, uti etiam in infante dextro Didymi symphyo- thoracogastrii Serresii, mutatus est. In hominibus singulis tamen cor per varios gradus situm mutare, sensimque transitum in latus oppositum parare videmus sine ulia hepatis deviatione et in Dicephalo tribrachiali meo, ubi, ut in monstro Serresii, 29* 228 4 cor et aorta foetus dextri irt latere dextro, vena cava adscendens in latere sinistro jacebant, hepar tamen hujus foetus situm mutatum nullo modo exhibuit. Vesica fellea in ea hepatis parte apparet quae lobum hepatis foetus dextri majorem soli- tum situm offerentem refert, basique margini anteriori hepatis advertitur, qui ve- nam umbilicalem etiam recipit*. Nexus causalis inter duplicitatem arteriarum umbilicalium et partium inferio- rum corporis non major apparet quam inter duplicitatem corporis superiorem et venam umbilicalem. Duplicitas harum arteriarum cum partibus vicinis eundem plerumque duplicitatis gradum offert, ast in Didymo symphyogastrio triscelo tetra- pode agnino meo binae tantum aderant arteriae umbilicales, in Didymo symphyo- gastrio Walteri triscelo et in Dicephalo dihypogastrio Kapfereri humano una tantum aderat arteria umbilicalis, nihilique minus in monstro hoc partes inferiores ad um- bilicum usque duplices et separatae erant. Sententia Serresii de arteriis umbilica- libus jam etiam a priori refellitur, cum arteriae hae sanguinem a corpore revehunt, non uti vena umbilicalis ei advehunt, et ne quidem nutritioni organorum pelvis inservire possunt. In foetu singulo normali saepe inaequalitas arteriarum umbilica- lium invenitur; modo arteria sinistra modo dextra fortior apparet , trunci arteriarura hypogastricarum et arteriae iliacae hic etiam inaequalitatem offerunt; arteriae ta- men secundariae pelvis extremitatumque inferioxum aequalem offerunt fortitudinem. Mirum etiam apparere debet Serresium contendisse arteriam umbilicalem dextram ad formandum sinistrum aortae corporisque latus conferre, et ob atrophiam arteriae umbilicalis dextrae debilioyem lateris sinistri fabricam dependere, cum tamen in avibus quibus arteriae umbilicalis dextrae atrophia ad summura gradura advehitut non eadem quae in genere humano fabrica adest, cum aorta in avibus in latere dextro colunmae vertebralis descendit, organaque genitalia in latere sinistro in sexu saltem foemineo ad suraraura evolutionis gradura perveniunt, dum in latere dextro aut omnino evanescunt, aut ad imperfectiorem tantum evolutionis gradum perve- niunt. Partiura monstrorura dupliciura lineae raedianae posteriori adversarum evo- lutio frequenter iraperfectior non etiara eo dependet quod venae^ arteriaeqi,ie upibi- ' Conf. Tom. I. Sect. I. cap. III. Tab. III. Fig. 4. \ 229 licales posteriores imperfectiores sunt, sed quia in monstris a Serresio inquisitis du- plicitas et separatio truncorum posterior aderat, in quam, uti supra exposui, dupli-> citas capitis et pelvis ulterius progressa semper transit; in Diprosopis et Diaedoeis ubi dupiicitas anterior adest partes imperfectiores lineae medianae monstri anteriori adversae sunt. Quae Serresius de placentae fabrica primitiva uti causa coalitus ct separationis foetuum protulit non meiiore fimdamento nituntur, quam ejus de vena arteriisque umbilicaiibus sententiae. Placentae monstrOrum acephalorum fratrUmque simul natorum pierumque separatae quidem sunt, ast interdum etiam coaiitae. Ge- mini, trigemini, quadrigemini caeterum separati placenta communi gaudere possunt, et in Didymo symphyothoracogastrio a Caro descripto placcntae etiam separatae erant. Funes umbiiicales caeterum in variis monstrorum duplicium formis omnino separatos apparere supra etiam jam expoisitum est. Tandem Serresii sententia jam eam ob rem rcjicienda est quia vasa arctiore sensu umbilicalia et piacenta non for- mationem primariam sed secundariam referunt, et evolutionis periodo formantur qua haud dubie duplicitas monstrosa jamdudum fundata erat. . /ujiiBr Serresius penitiorem quaestionis num monstra duplicia e germine singulo ger- minibusve duobus oriantur disquisitionem non instituit, ast disertis verbis germina primarie vitiosa rejecit (Artic. IX) et separationem primariam organorum duplicium eo probare conatur, quod organa saepe omnino separata sunt, causaeque minimae interdum coaiitum impediunt, in aliis casubus organa separata proxime sibi adja- cent, in aliis, quibus leviore gradu coalita sunt, separatio tamen raphe quadam in- dicatur, et ubi intima junctura omnia separationis indicia evanuerunt, tamen colore diverso organorum imprimis parenchymatosorum separatio primaria indicatur. Com- positionem organorum monstrorum dnplicium Serresius lege sua formationis excen- trica tantum explicari posse contendit, et vice versa legem hanc compositione or- ganorum monstrorum dupiicium probari credit. Cum in animadversionibus physio- logicis fusius jam de origine monstrorum duplicium egerim, hoc respectu ad eas le- ctores remitto, notandum tamen hic est varios separationis et coalitus organorum gradus per se non magis separationi quam juncturae organorum foetuum diverso- rum primariae favere, imprimis cum de separationis causis certi nil exstet, et e co- Jore diverso tantum ad vim vitalem infantum tempore morti proxime antecedente diversam, non ad separationcm aut juncturam primariam condudi possit, Quantum 230 attinet ad formationis orgaaonim mDdum mon^ndam est SerresLum non bener cum glandula' thyreoidea quoiad originis mtedunii' organa caetera! omnia comparasse, curn glandnla liaec ad organa pertkieat qixae neque prima evdlutionis periddo forraantlir iieque< magno extensu gandent.; Secundum Baerii disquisitiones columnae et me- dullae spinaKs aeque ac tractus intestiliorum pripimm initium primarie simplex ap^ paret, et formationes quas organa haec in monstris duplicibus offerunt nullo modo simplicitati primariae earum in stastu normali repugnant, In Dihypogastriis enim quibus longiore tracttt oesophagi ventriculi et intestina foetuum diversorum canalem singulum constituunt, coalitus partium f-oetuum diversorum hunc tractum constituen* tium aeque bene explicatur, si partes cujusque foetus regione columnae spinali ad* versae primarie clausa, quam hac aeque ac regione aiiteriore aperta creduntur. Et si formatio quam Didymi synaphyonoti nomine insignivi adhuc inveniatur, columna' rum spinalium fpetuum diversorum junctura laminarum dorsalium regione posteriore in statii normali separatarunr coalitii) Ht in Dihypogastriis coalitu laminarum ab- dominalium , explicanda- est, Qeoffroyiis * St. Hilarius in tomo undecimo scriptorum : Academiae Parisiensis puerum tetrascelum Parisiis viventem descripsit et Ileadelphum nominavit. DupIL- citas hujus pueri quantum e descriptione G, St. Hilarii apparet non ad eum usqu^ gradum progressa est ut secundum definitionem supra a me datam monstris du,- plicibus jam adnumerari possit, quoniam duplicitas latecalis duplex conjuncta tan- tum adest, quae si ulterius aliquantulum extensa fuisset aut in Diaedoeum aut Di- pygum transiisset,iT[77r. ; s . , Clarkius ^ Dihypogastrium humanum Janum utraque facie cyclopicum descripsif. Oculus faciei perfectioris corneas binas sese tangentes magnitudine impares, corneaoculi faciei imperfectioris discum latum exhibuit. Oculo faciei cujusque tuberculum car- neuni nasi indicium superimpositum erat, quod in facie perfectiore osseam compa- vpj^ MApjoire sur ua enfant quadrupede oe et vlv^nt A Paris,; monstruositd detenninde sous le nom gd- nerique ^'Ilead,elphe. ^ A case of human monstrosity with a commentary by W. Clark. Transactions of tie Cambndge philosophical Society. Vol. IV. Part. II. P. 299. 231 gem cellulasque binas septo separatas continuit. Os faciei peifectioris bene forma- tum ore faciei imperfectioris lingua destituto majus Hnguam normalera recepit. Os frontis faciei perfectioris slitura frontali in partes laterales binas divisum, os idem faciei imperfectioris sutura hac destitutum erat. Os frontis cum perfectius tum im- perfectius ossibus parietalibus capitum diversorum jungebatur, fonticulusque magnus communis ossibus frontalibus ossibusque parietalibus quatuor interpositum erat Corpora ossium sphocnoideorum capitum diversorura substantia fibrosa formac ovalis inter se jungebantur, alae anteriores ossis sphoenoidei cujusque eam ob rem divaricatae ossibus frontalibus facierum oppositarum uniebantur. Os ethmoideum, ossaquc nasalia faciei imperfectioris omnino deerant, quare ossa maxillaria hic valde compressa cristam formabant. Rudus ossis ethmoidei faciei perfectioris proboscidem constituit, ligamentoque ossi fronfali jungebatur. Ossa squamosa valde parva appa- ruerunt, ossaque hyoidea bina inveniebantur. Lingua imperfectior in cavo faucium communi posita erat Papillae parvae uvularum locum occupabant. Viscera thoracis duplicia apparuerunt excepto oesophago communi tracheae an- teriori et posteriori interposito et per foramen oesophageum diaphragmatis caeterum duplicis in ventriculum singulum descendente. Duodenum initio intestini coeci ani- malis ruminantis simile in saccum transiit vcntriculo similem et in abdomine com- muni supra umbilicum situm, e quo deinde intestina bina abhinc separata prodi- bant. Hepata aderant bina, lienesque bini ventriculo appositi. Ductus hepatis al- terius initio tantum pervius, mox in ligamentum niutabatur. Cor anterius et posterius, utrumque pericardio suo involutum, e ventriculo si- nistro aortam emisit quae emisso trunco singulo in arteriam carotidem communem .i;airiff'''^.l>'v'\ .... . Clarkius monstri hujus ortum e coalitu germinum binorum explicavit, et par- tes laterales dimidias foetuum diversorum faciem utramque et utrumque sternum composuisse agnovit. Cum in canibus ovula bina in vesicula Grafiana singula jam inventa sint, Clarkius credit in tuba Fallopiana matris monstri sui ovula bina in contactum proximum venisse, coalitu exochoriorum deinde membranam corticalem communem constitutam, et inde prope discum punctorum sibi respondentium mem- branarum germinativarum juncturam a parte anteriore plicarum primitivarum em- bryonum factam esse, evolutione progrediente vesiculas cerebrales anteriores quae spatium inter fines embryonum anteriores occuparunt necessarie coalescere debuisse separatione cerebellorum et corporum quadrigeminorum perdurante , laminas etiam abdominales embryonum diversorum a parte anteriore sibi occurrere, inde vim ad flectendum caput in inferiorem partem, et ad cavum formandum agere debuisse quo corda recipi potuerint, quae a lateribus oppositis arearum vasculosarum inter se junctarum sanguinem acceperunt. Formationem aortarum Clarkius hoc modo ex- plicavit: paria quinque arcuum branchialium a quoque corde in monstro suo col- lum qiiodque adierunt, infra basin encephali arcuabantur ut ad columnam vertebra- lem pervenire, et aortarum radices constituere potuerint. Aorta quaeque hic radi- cibus parium tertiorum arterjarum branchialium cordum diversorum formabatur. Arteriae itaque omnes infra arcus branchiales primarios tertios oriundae ex aorta descendente prodeunt, dum arteriae capitis ex arcubus oriuntur quibus aortae descen- dentes cordibus junguntur. Venae normales decurrebant quoniam centrum venosum 233 prius formatur quam aorta in corpus distribuitur. Foetus quisque secundum Ciar- kium arteriam suam subclaviam dextram a corde altero recepit, venamque subclaviam dextram ad cor oppositum remisit quia venae subclaviae ad formandam venam cavam descendentem venas jugulares adeunt, venaeque jugulares carotidum cursum sequuntur, dum arteriae subclaviae e fine aortae descendentis superiore proveniunt. Sacci intestinalis ortum Clarkius e coalitu vesicularum umbilicalium binaruni explicavit. Lud, Zerlotto * Dicephalum vitulinum descripsit pulmonibus cordeque simplici- bus instructum. Pulmo quisque tracheam capitis sui lateris recepit. Cor venam cavam inferiorem et arteriam pulmonalem unam, venas cavas superiores et aortas binas exhibuit. Aorta altera in aortam descendentem continuabatur, altera emissis arteriis coronariis cordis truncisque quatuor fortibus ramo communicante aortae prion jungebatur. Coalitus funiculorum umbilicalium partialis in gemellis a Reynoldsio ^ nuper observatus est, e quorum placenta singula funis singulus pollices quinque longus deinde bifurcus prodiit. In fine placentari funis venam umbilicalem unam, unam- que arteriam hanc illa fortiorem obtulit. In fine umbilicali funis uterque venam unam binasque arterias exhibuit. Vena umbilicalis communis in bifurcatione prius quam arteria findebatur. Arteria umbilicalis quaeque pollicis unius a bifurcationis loco distantia in arterias binas iterum dividebatur. Casus valde memorabilis ad historiam implantationum pertinens nuper a Joanne Vourosio 3 descriptus est. Puer annorum trium annique dimidii caeterum sanus doloribus abdominis capitisque et febre per tres menses laborans sumptis medica- * Descrizione d'un Vitello mostruoso. Annali delle scienze del Regno Lombardo-Veneto. Padova, 1833. 4. P. 54. * The North-American archives, Baltimore 1835. P. 305. Conf. Magazin fiir auslandische Literatnr von Gerson und Julius, Hamburg, 1835. Bd. 29. P. 389. ' Observation d'un embryon vomi par un enfant de trois ans. Par Jean Vouros, m^decin du Nome des Cyclades. (La jVIinerve, jour- nal publie a Syra.) Revue mddicale fran^aise et dtrangere. 1835. Mars P. 409 n. . 30 234 ininibus contra vermes intestinales adhibitis, vermes quidem sed etiam embryonem vomitu ejecit, qui e tertio evolutionis mense a lateribus, imprimis in capite valde compressus, manuque dextra destitutus corpus rubrum et macilentum obtulit. Do- lores exinde evanuerunt quamvis vermes intestinales serius adhuc alvo ejicerentur. Geoffroyus St. Hilarius casum similem observavit, quo tamen corpus vomitu ejcctum molam tantum organis destitutam exhibuit. Corrigenda. In tomo primo. P. ix lin. 16 deleatur: forsan, et addatur lin. 20 pone solito, P. 5 lin. 21 leg. Cap. I. §. 5. d. pro Cap. II. §. 5. c. P. 58 lin. 29 leg. capite p. latere P. 74 lin. 9 add, ut ante in- testinum. — In tomo secnndo, P. 11 lin. 23 leg, propositae p, propositam. P, 16 lin, 11, parant p. ponant. P. 25 1. 2 Franco-Gallorum p, Galliorum, P, 26 1. 28 Sect, II, p, III, P, 35 Schrauck^nii p. Schmuckerii P. 39 1. 16 Mongoz. crispi p. Monyoz cripsi. P. 45 1. 12 del. 10. P. 76 1. 7 leg. majore p. majora. P. 95 1. 5. contenderc p. contendi. P. 101 1. 11 pius p. prius. P, 105 1, 14 pone bina add. cum. P. 157 1. 4 leg. apparet p. oflfert. P, 162 1. 24 abdacentibus p. obducentibus, P, 192 1. 10 vertebrali p. vertebraiis. — u-.t) '>h J \