"Digitized B the Internet Archive n 2015. https://archive.org/details/b23982500 0001 PEDANII DIOSCORIDIS ANAZARBEI DE MATERIA MEDICA LIBRI QUINQUE. | AD FIDEM CODICUM MANUSCRIPTORUM, EDITIONIS ALDINAE PRINCIPIS USQUEQUAQUE NEGLECTAE,ET INTERPRETUM PRISCORUM TEXTUM RECENSUIT, VYVARIAS ADDIDIT LECTIONES, INTERPRETATIONEM EMENDAVIT; COMMENTARIO ILLUSTRAVIT CURTIUS SPRENGEL, MED. ET PHILOS. DOCTOR, ILLIUSET REI HERBARIAE PROF. IN UNIVERSIT. HALENSI,; REGIORUM ORDINUM AQUILAE RUBRAE,; STELLAE POLARIS ET LEONIS BELGICI EQUES ETC, TOMUS PRIMUS. LIPSIAE PROSTAT IN OFFICINA LIBRARIA CAR. CNOBLOCHII 182 9. 2 ccnl MEDICORVM GRAECORVM Er mp ἢ ἃ QVAE EXSTANT. EDITIONEM CURAVIT D. CAROLVS GOTTLOB KÜHN PROFESSOR PHYSIOLOGIAE ET PATHOLOGIAE IN LITERARUM YVNIVERSITATE LIPSIENSI PVBLICVS ORDINARIVS ETC. VOLYMEN XXXC [- MEAS n CONTINENS /.'— τ PEDANIVM DIOSCORIDEM ANAZARBEUM. ; — i) i mr ΄“ Le LIPSIAE PROSTAT IN OFFICINA LIBRARIA CAR. CNOBLOCHTH 1829. γεν»... ——— τῶν ROYAL COLLEGE OF PHYSICIANS CAROLO WEIGELIO, MEDICO DOCTISSIMO, APUD DRESDENSES GRATIOSISSIMO, MIHIQUE E DUODEQUADRAGINTA ANNIS AMICISSIMO, QUI ET SUPELLECTILEM CRITICAM ET CODICES AB IPSO TRANSSCRIPTOS MIHI BENIGNE COMMODAVIT, "GRATISSIMO ANIMO HOCCE OPUS DICO. νῷ για; AO i Con LR | 1205 n I. - De nomine auctoris. Nomen primarium quamquam in probatissimis codi- cibus et auctoribus nostrum excipientibus Zf(oxopíórc scribatur: non desunt tamen, qui et Z/i00xovgíóyy eum appellent. Proximus ab ipso, Erotianus í, tum et Galenus, haud ubivis, sed saepe tamen, Zfo- σχουρίδην ? vocant. Sic et Photius patriarcha ?, cujus iamen auctoritas, cum saec. IX. vixerit, codicibus nostris aetate multo superioribus práestare non potest. Multo minus valet Suidas, lexicographus saec. XII, quippe qui, commutato nostro cum alio ejusdem no- minis, vehementer lapsus est. Praeponitur vulgo primario nomini aliud, quod in editionibus Πεδάκιος scribitur, in codicibus vero pro- batissimis atque in Photii bibliotheca Πεδάνιος, Quam scripturam eo lubentius praestantiorem judicamus, cum et Lambecius a Romanorum gente Pedania cognomen hoc simili modo adoptatum fuisse censeat ^, ac plures alii Graeci, Galeni exemplo, si Romam venirent, aut stipendia mererent, aut etiam ad.togatorum numerum accederent, cognomina Romana sibi asciverint. 1) Exposit. voc. Hipp. p. 214. 2) Exposit. voc. Hipp. p. 432. 426. etc. De facult. medic lib. 6. p. 794. 3) Biblioth. cod. 178. 4) Comm. de bibl. Vindob. lib. 2. p. 591. VIII ΒΑ αν I. De patria Dioscoridis, et de homonymis scriptoribus. "vatagfsóg nusquam mon dicitur noster. Puit autem oppidum Anazarbus Ciliciae πεδιάδος 5, ἃ "'arso metropoli circiter quinquaginta lapides distans 9, quod neuliquam nomen id, ut Suidas narrat, Nerva tandem imperante accepit, sed multo antiquius est 7. Jam negotium facessit, a Galeno citari et Zfi- oxogiónv Ταρσέα, qui remedium adversus sanguinis eru- plones Areo Asclepiadeo tradiderit 8, Nusquam ta- men ea formula in nostro Dioscoride invenitur, etiam- si gypsl vires ab auctore εὐπορίστων ? contra haemor- rhagias laudentur, taque persuasum habeo, alium medicum a Galeno, qui homonymos solerter distin- guere consuerat, intelligi; Areumque Asclepiadeum, cui id remedium tradiderit, vel lapsu memoriae a Ga- leno ipso, vel a librario seriori adscriptum fuisse. Plures autem scriptores medicos ejusdem nominis ipse Galenus nominat: et primum quidem Phacam (Φακᾶς ) dictum, quem Herophileum vocat 19, Hunc vixisse Cleopatrae aetate et XXIV libros de medica arte reliquisse , Suidas testatur. Alius junior a Galeno dicitur et Alexandrinus tt, Is paullo prior Galeno (ὃ χατὰ πατέρας ἡμῶν) vocum Hippocraticarum expositionem e pluribus aliis com- pilavit, transscriptis non paucis ex ipso Anazarbeo: namque medicamentorum etiam censum habuit, ea- 5) Veter. Romanor. itiaer. p. 212. | 6) Strabo lib. 14, p. 701. Tzsch. 7) Harduin ad Plin. 5, 22, Wesseling ad veter. Romanor, itiner. l. c. 8) Galen. de compos. med. fac, gen. lib. 5. p. 857. 9) Lib. 1. n. 210. 10) Galen. expos. voc. Hippocr. p. 402, 11) Ibid, p. 484. AD DIOSCORIDE JM. IX que non raro confudit. Is est, quem et Galenus γλωττογράφον appellat '?. Fueritne idem Dioscorides, qui propter novam Hippocratis editionem temeritatis arguitur a Galeno 15, ambigo, cum hic sine cognomine citletur; fueritue idem auctor libri de theriacis et ale- xipharmacis, nec aílinmare ausim, nec negare. Sed de eo postea. 1Π, De aetate Dioscoridis. Cum Erotianus, Neroni tempore aequalis, primus nostrum citet, junior hic illa aetate, seu saeculo primo medio, esse nequit. Accedit, ipsum in praefatione Li- canii (Lecanii) Bassi mentionem facere, quem consu- lem fuisse a. 63. e "Tacito 15, obiisse autem circa an- num 70. aerae nostrae e Plinio comperimus 15, Non defuerunt, qui de hac Dioscoridis aetate du- ἢ bitarent, cum Plinius, qui tantum non omnes citet majores suos, Dioscoridis tamen nullam faciat men- lionem. ld mirum esse nunquam desinet, dum du- centa Plinii loca ad literam e Dioscoride sumta vide- mus. Semel tantum nostrum intelligere videtur, cum, itransscriptis quae Dioscorides de schisto dixerat, Pli- nius addit: hanc esse sententiam eorum, qui nuper- rime scripserint 9. Itaque ambigi fere nequit, Dio- scoridem ante Plinium scripsisse, eliamsi aetate forte aequales fuerint. - Nec discrepat computatio eorum, quos ipse, tan- quam majores aetate, citat Dioscorides. Sunt autem praeter anliquiores, Cratevam, Erasistratum et Hera- clidem "Tarentinum, ii propemodum omnes, qui sub 19) Ibid. p. 486, 13) Comment. 1. in libr. de mat, hum. p. 21. in libr. 6. epid. p. 795. : 14) Annal. 15, 88, 15) Lib. 26. c. 4, 16) Plin, 36, 37. Diosc. 5, 144. ed. nostr. Χ PRAEFATIO initium aerae nostrae vixere, Asclepiadis sectae ad- dicti, Jolas Bithynus, et Galeno 17 dictus, et scholiastae Nicandri $$, Bassus 'lylaeus, Niceratus et Petronius, Niger et Diodotus, passim et a Plinio laudati, et Phi- lonis ; quem alii Dymiaum, noster Siculum Ennaeum vocat. Dubius de aetate Dioscoridis aliquis haeserit, dum dacica plantarum nomina frequenter allegata legerit, Daciam autem sub 'Trajano tandem Romanis innotu- isse existimaverit, cum in provinciam imperii redi- geretur. At jam Augusto imperante Dacorum incur- siones duabus expedilionibus coercebantur 19: neque tunc victa est gens bellicosa, neque sub Vitellio, cum iterum summoveretur 20, Itaque id minime repugnat nostrae computationi. i IV. De vitae genere. Medicum fuisse doctum artemque ipsum exercu- isse, exploratum habebit, quotus quisque ipsius com- mentarios legerit. Sed de studiorum ratione nihilin- notescit, ^tametsi probabile sit, cum '"l'arsus esset ea aelate Íflorentissima bonarum artium sedes et per omnem Asiam celebratissima?t, nostrum in ea schola tirocinium posuisse Alexandriam frequentasse, vero est simillimum, tum quod per eam et seriorem etiam aetatem. medici commendationem scientiae petere inde consuescerent, si Alexandriae studiorum gratia de- gissent ??, tum quod aegyptiaca plantarum nomina et quibus prophetae, seu sacerdotes aegyptii, eas insi- gnirent, probe nota haberet. 17) De antidot. 1. p. 7. 18) Ad παν v. 593. 688. 19) Sueton. Octav. 21. Dio Cass. 51, 22. 20) Tacit. hist. 8, 4G. r 21) Strabo hb. 14. p. 701. " 22) Ammian. Marcell. 22, 16. Ν * AD DIOSCORIDEJQM. XI Med icumomnilitarem fuisse ac stipendia Claudio imperante fecisse, inde potissimum elucet, quod in praefatione militarem vitam semet egisse edisserat. Italiam peragrasse certum est, vel ex eo testimonio, quod (lib. 2. c. 75.) de lactis medicati effectibus in: Vestinis montibus a se observatis adducit. Galliam invisisse, Hispanias, et 'l'arraconensem et ipsam Baeti- cam, obiisse videtur, neque Africam ipsam neglexit, cum punicas plantarum appellationes adjungat, et pa- triam earum solerter indicet. . Britanniam autem, quam Julius Agricola aperuit, et Germaniam, cujus nationes, ad "Taciti usque aetatem, triumphatae magis erant, quam victae, nusquam meminerim a Diosco- ride commemoratas esse. | V. De secta, cui nomen dederit. Aetate Dioscoridis medicorum scholae in duas potissimum partes abierunt, altera rationalem discipli- nam profitente, altera in usu solo atque experimentis artem collocante. lla honorificam dogmaticae sibi ap- pellationem arrogavit, haec empirica dicta. Dogmaticis adnumerabantur et ii, qui Erasistratum sequuti, cor- poris viscera rimari, et de naturali ejus indole viribus- que et de occultis morborum caussis disputare sum- mi officii ducerent. Nec alieni fuerunt, qui omnem Íere aetatem in castigandis exponendisque, ut Alexan- driae mos erat, Hippocratis veterumque scriptis con- sumerent. Accessit Dioscoridis aetate secta, quae, au- ctore Athenaeo, cive nostri, pneumatica appellabatur, cum a πνεύματος facultatibus functiones, ab ejus vitiis morbos proficisci statueret. Media demum via inter dogmaticam et empiricam sectam incesserunt Ascle- piadei, praeeunte Asclepiade; Bithyno, dein etiam me- "thodici vocati. —— Si quis vero attente legerit commentaria Diosco- ridis, is perspiciat necesse est, nulli privatim earum XII PRAEFATIO seclarum semet devovisse, sed e quavis, quid ipsi vi- deretur rationi respondere, assumsisse. Unde cum Aga- thino Lacedaemonio et Leonida Alexandrino Episyn- lheticis aut Eclecticis potius adnumerandus est ?3. Experientiae majorem tribuisse fidem, quam ratioci- nio, vel e capite de opio ?* patet, ubi, recensitis Dia- gorae, Andreae et Mnesidemi opinionibus, has omnes commentitias esse asserit atqque experientia deprehen- dendas. Neque tamen eo minus usum saltem loquen- di in Methodicorum scholis recepit, forte et adhaesit eorum commentis. Metasyncriticam enim curationem passim commendat ?5, et de poris repletis atque ite- rum aperiendis ratiocinatur 235, Rationalem vero fuisse medicum, dubium esse nequit, quamquam dogmatico- rum ratiociniis hactenus addictus non fuerit, ut futi- les argutias de gradibus virium in medicamentis resi- dentium assumeret aut imitaretur. A superstitione, quae ea aetate jam per vulgus juxta ac scholas serpere coepit, immunem se atque intactum servavit. Si quando ejusmodi efficacias me- dicamentorum, aliena testimonia sequuturus, tradit, ad- jungere solet: ἱστοροῦσι, ἱστορεῖται. Hinc et additamen- ta pleraque librariorum statim deprehenduntur, dum vel commentis superstitiosis, vel fabulis anilibus simi- lia sunt, VI, De dictionis genere. Si quis Strabonem, aetate paullo majorem, civem tamen Dioscoridis, Amasia saltem Ponti galatici na- ium, cum nostro comparaverit, dici facile nequit, 23) Galen. defin. med. p. 391. ed. Basil. Isagoge p. 684. ed. Lips. 24) Lib. 4. c. 65. 25) Lib. 8, c. 43. lib. 4. c, 157. lib, 5. c. 11. 130, 137. 26) Lib. 4. c. 157. AD DIOSCORIDEM, XIII quantopere alter ab altero distet. Strabo enim insi- gne opus eo consilio potissimum conscripsit, nt, dum animos legentium delectaret, praeclare ea omnia ex- poneret, quae utiltatem aliquam ad vitam sapienter instituendam allatura esse viderentur. | Quapropter non neglexit loca veterum poctarum, inprimis Home- ri, quibus aliquid illustratum iri rebatur; saepius eliam divertüt ab ordine, ut fabulas antiquas et ϑεο-- λογούμενα traderet: quibus ét argumenta varia ac quaestiones philosophicas immiscuit, ut pariter dulcia redderet commentaria atque utilia. E diverso vero Dioscorides, nihili fere aestimata de- lectatione, ipse in praefatione deprecatur, senon tam fa- cundiae aut venustatum, quam gravitatis et dignitatis ra^ tionem habuisse. Igitur solis intentus rebus, negligit fere dictionem aeque atque ordinem. Arbitraria enim totius iractationis dispositio est: in singulis medicamentis so- let quidem protinus historiam perstringere naturalem, dein ad efficaciam transire: saepe tamen inversum se- quitur ordinem, Neque eum observat in enumeran- dis viribus aut effectibus: similia enim et natura co- haerentia sejunguntur, plane diversa conjunguntur. Dicendi genus ipsum negligentiae argui potest; neque tanen, paucis exceptis, tot Soloecismi aut Cili- cismi obvii sunt, quot in Paulli Apostoli, tempore aequalis, epistolis invenisse sibi videbantur Origenes et Hieronymus, quos nescio an satis scite Dalthas. Stolbergius refellere studuit 37, Galenus, magnus alio- quin laudator Dioscoridis, taxat tamen eum, quod si- gnificatus nominum graecorum non intellexerit. Quod quo jure factum sit, ad lib. II. cap. 94. pag. 218. ex- posui. L] 27) Liber de soloecismis N. T. et cilicismis Paulli. Witteb. 1681. 4, XIV PRAEFATIO VII. De genuinorum a spuriis libris distinctione. Genuini habendi sunt libri quinque de materia medica. A. De alezipharmacis et theriacis. Quos vero adjungunt editiones librum sextum, septimum atque octavum, nonum etiam nonnulli, de theriacis et alexipharmacis, auctori. adscribendi esse videntur a nostro diverso. Namque 1) Varia medicamenta enumerat, Anazarbeo vel ignota, vel ab eo saltem non memorata. Huc pertinet ὀποχάρπασον, cujus primus, ni fallor, meminit Ar- chigenes?8: dein et χάχτος et στρύχνον μανικὸν ὃ δορύχνιον, cum tamen Anazarbeus utrumque distinguat. 2) Erasistrati asseclam fuisse, e pluribus patet locis: contra enim methodicos empiricosque ipsius doctrinam defendere studet, eumque testem appellat. Cum vero pneumatici seriores, Athenaeo duce, doctri- nam Erasistrati de pneumate etiam suam facerent, auctor noster manifesto (theriac. c. 19.) actionem prae- sidiorum quorumdam contra venena e spiritus insiti impetu exponit. Accedunt argutiae plures dialecticae, quibus praefatio ad theriaca scatet, et obscura ejus- dem praefationis dictio, quae abunde probant, sectae pneumaticorum hunc esse auctorem adnumerandum, quippe qui argutissimis quaestionibus et abstrusa di- ctione in Galeni vituperationem ceciderint 29, 3) Alexandriae vixisse, probabile est, cum ipse ad Aegyptiorum mores consilium transferat (ther. c. 19). Proinde nec oppugnare aliquem ausim, qui auctorem eum alexipharmacorum et theriacorum eun- dem cum Dioscoride Alexandrino juniore habere vo- luerit. », 28) Galen. de compos. sec. loc. lib. 1. p. 445. 29) Galen. de differ. puls. lib. 8. p. 633. AD DIOSCORIDEM, xV 4) Commenta de gradibus virium, quibus medi- camenta pollent, noster in praefatione ad alexiphar- maca laudat, cum tamen Dioscorides alienus ab iis fuerit commentis. 5) Accedunt insolentia verba, nec Dioscoridi dici solita: e. g. ἱδρωτοποιία, ἐμφαρυγξάμεγος, τὸ ἅλας loco ἁλῶν, ut Dioscorides semper loquitur. B. De euporistis. Majorem fere dubitationem habet quaestio de eu- poristis seu facile parabilibus, quorum duos libros ad- Andromachum scriptos C. Gesnerus et Saracenus edi- derunt. Repetuntur auxilia e commentariis de mate- ria medica ipsisque alexipharmacis, saepe vero aliis nominibus plantae vel medicamenta insigniuntur. Cum nec seriores Graeci, nec prisci interpretes opus illud cognoscant, nec alii codices noti sint, praeter Au- gustanum , quem Moibanus, eoque immortuo, C. Ges- nerus typis exprimi curarunt, injecta suspicio dilui facile nequit. Non possum, quin memorabile aetatis testimo- nium adducam, quà conscriptus esse videtur hic tra- tatus. Descripta nimirum planta, quam χαμαικέρασον vocat, quaeque C. Gesnero iam Convallaria majalis esse videbatur, florum odorem cum moscho compa- rat. Moschi autem primam fecisse mentionem tum Mo- sen Chorenensem, Armenum saec. V.39, tum Cosmam Indicopleusten saec. VI. 31, persuasum habeo. His accedit, (lib. II. c. 63.) ἐξαγίου ponderis ve- stigium occurrere, quod, scrupulos quaternos aequans, in numis aureis post Constantini M. tandem aetatem adhibitum, sero ad medicos transit, ut Io. Actuarius et Nic. Myrepsicus (saec. XII. et XIIL.) eo praeprimis utantur. 30) Histor, armen. p. 365. 31) Topogr. christ. lib. 11. p. 101, XVI PRAEFATIO Nec dictiones φασκίωσον (lib. II. c. 67.), σφέκλη, loco τρυγός (lib. IT. c. 137.) qua Alexander Trallianus primus utitur (lib. II. p. 630.), νηστικός loco νῆστις, flexiones σεσέλιδος loco σεσέλεως, πτέρεως loco πτέριδος, nisi ex aetate proficisci possunt, qua lingua graeca jam βαρβαροφωνεῖν coeperat. C. Desynonymis plantarum barbaris. Multum diuque in ànimo volvi, quid de synonymis plantarum barbaris judicandum sit, quae in omnibus exemplaribus vetustis obvia, editio princeps Aldina sine ulla distinctione in textum recepit, Asulanus ve- ro atque Marcellus Vergilius ad notha amandarunt, posterioribus idem facientibus: assentiente etiam Lam- becio 3?, qui fuse probare conatur, Pamphilum eum, quem Galenus 33 de herbis scriptorem süperstitiosum ac gramma[icum potius, quam ipsa plantarum scientia insignem vocat, fuisse auctorem eorum synonymo- rum. Etenim de eo testatur Galenus, πλῆϑος ὀνομάτων ἐφ᾽ ἑκάστῃ βοτάνῃ μάτην προςτιϑέντα, fabulas de trans- formationibus plantarum ex hominum genere, incanta- tiones, libationes et alias ejusmodi praestigias adjun- xisse. Neque tamen haec argumenta sulflicere mihi ad delendam synonymorum auctoritatem videntur. Si- quidem et Plinius, proximus fere a Dioscoride, non- nunquam eadem recepit?* ; Oribasius etiam et Aetius quandoque repetunt; neque adjunctae sunt nostris sy- nonymis fabulae illae aut praestigiae, quas in Pam- philo taxat Galenus. Neque babylonica sunt ulla no- mina, quibus Pamphili scatebant commentaria: sed Romanorum, Dacorum, Gallorum, Poenorum, Ae- gyptiorum appellationes. His addit prophetarum seu sacerdotum aegyptiorum 35: Osthanis, illius Magorum 82) Comm. de bibl. Vindob. lib. 2, p. 598. 83) De fac. simpl. lib. 6. p. 792. 793. 34) E. g. lithospermi synonyma lib. 27, 74, e Diosc. 3, 158. $5) De prophetis Aegyptiorum cf. Clem. Alex, strom. 1. p. 305. Porphyr. de abstinent. p. 321. Aristid, orat. vol. 3. p. 558, AD DIOSCORIDEM. XVII principis, qui, dum Xerxem comitaretur, velut semi- na artis portentosae per Graeciam sparsisse dicitur 36; "Thuscorum s. Etruscorum, quos jam Aeschylus φαρ-- μακοποιὸν ἔϑνος appellaverat ?7, in quorum disciplinam Romani sex principum filios tradere consuerant 38, ut auguria, haruspicinam , magicas àrtes ipsamque medi- cinam addiscerent. ^ Habuit Livius auctores, vulgo olim Romanos pueros, sicut postea graecis, ita etru- scis solitos literis erudiri ??, | Superest Dardanorum gens, paucis locis memorata, quae Moesiam superio- rem incolens ^9, Macedoniam saepe infestabat ^t, Pau- cis locis nomina plantarum apud eam nationem ver- nacula occurrunt. Nomina ergo plantarum apud eas gentes vulgata scienter collegit Dioscorides. Magno- pere autem dolendum, quod nomina ea valde cor- rupia ad nos pervenerint, tum quia ab ipso auctore falso pronunciata, tum quia haud intellecta a librariis. mendose scripta fuerunt. VIII. De codicibus manuscriptis. Celebratissimi sunt Vindobonenses, e quibus le- ctiones varias, integra saepe etiam capita, solerter transscripsit, dum "Vienaue 1798 et 1799 degeret, Wei- gelius, medicus Dresdensis, eximius vir et dimepió grae- cis eruditissimus. Supellecülis ejus a se comparatae copiam mihi, cum hanc molirer editionem, fecit rara, qua pollet, humanitate singularique erga me benevo- Schmidt de sacerdot. et sacrif. Aegypt. p. 106. s. 36. Plin. 80, 2. 36) Plin. 30, 2. 37) Theophr. hist. plant. 9, 15. 38) Gic. de divin, 1, 41. 89) Liv. 9, 36. 40) Plin. 8, 29. Ptolem. 3, 9. 41) Plin. 4, 17. D ' DIOSCORIDES. XVIII PRAEFATIO lentia atque amicitia. De his igitur inprimis codici- bus iudicium ferre, est mihi optio atque potestas. Codex primus (C.) Constantinopolitanus is ipse est, quem et Lambecius *?, fuse magis quam scienter, et post eum Montefalconius 45. descripsit. Busbecii, oratoris austriaci apud "Turcarum tyrannum, suasu redemtus ab imperatore Maximiliano II., Vindobonam translatus est. Satis nitidus est codex membranaceus, forma quadrata majore, literis majusculis; accentibus caret et signis diacriticis, tineis minus corrosus, quam atramento forte rodente scriptus, quo membranae ad ductus literarum exesae subinde conspiciuntur. Ipse librarius testatur, se id exemplar conscripsisse Julia- nae Aniciae iussu, quae filia Olybrii imperatoris (l- 472.), Valentiniani III. neptis, Areobindo cuidam nu- psit^*. Exploratum itaque habemus, vergente ad finem saeculo quinto scriptum esse hunc codicem. Alter codex Vindobonensis est (N:;) Neapolitanus, quem, dum Neapoli apud Augustinianos servaretur, descripsit Montefalconius ^5; dein, postquam Vindo- bonam delatus esset, Kollarius 46, Par aetate ac prior, ni vetustior, omnibus visus est, qui eum inspexerunt; similibus literis scriptus, sed magis mutilus est. Sy- nonyma plantarum Romana plura habet et melius scripta. Quanquam generatim congruit cum Constan- ünopolitano, multas tamen continet lectiones melio- res. Alphabetico ordine est dispositus, qui αὐτογνώ-- pov. Dioscoridis consilio adversatur. Utrique codici adjunctae sunt icones pictae planta- rum, laudibus nimiis ornatae. Quanquam exempla ea- rum, a Dodonaeo stirpium historiae inserta, exspecta- tionem satis parvam artis peritis facerent, hortati ta- 49) L. c. p. 519 — 594. 48) Palaeogr. graec. p. 195. 44) Theophan. chronogr. p. 125. Ducange famil. Byzant. p. 74.75. 45) L. c. p. 212. 46) Supplem. ad Lambec. p. 343. AD DIOSCORIDEM. XIX men Swietenius et Kollarius sunt imperatricem Ma- riam 'Theresiam , ut aeri incidi iuberet. Cum ea pre- cibus inconsultis et praecipitibus annueret, sculptae non paucae eo consilio, ut ederentur. Sed lacquini, scientissimi judicis, suasu manum artifex deposuit, in- terdicto mox toto opere perquam supervacuo. lacent iam tabulae aereae in secunda bibliothecae caesareae contiguatione, neutiquam dignae, ut in vulgus edan- tur. Rudes sunt omnes figurae, multae ad imagina- tionem aut etiam ad lubitum pictoris fictae, plures monstrosae. 'lertius codex est is, quem Io. Sambucus consu- luit, cum novam Dioscoridis editionem moliretur. Vocavi cod. X., Saracenus autem sub litera V. ad marginem editionis multas, sed non omnes, lectiones varias ex hoc codice, a Sambuco mutuo acceptas, ascripsit. Multo solertius eas excerpsit et contulit Weigelius. De aetate ejus codicis nihil constat. Nec liquet, quinam codices ii sint, quos Matthio- lus Cautacuzeni et Dragomani titulo allegat. Busbe- cius orator alterum ab Antonio Cantacuzeno, patricio Constantinopolitano, alterum ab interprete (Drago- man) palatino mutuo acceptum cum Matthiolo com- municavit. Probabile est, Matthiolum eos codices, postquam in suos usus converterat, iterum remisisse; neque ullum eorum vestigium in occidente occurrit. Codices, quibus usus est Marcellus Vergilius: in interpretatione .doctissima acutissimaque, duo fuerunt: graecus alter vetustus, in bibliotheca Medicea, quae Florentiae est, servatus, alter antiquissimus, lango- bardicis literis scriptus, in quo elegantioris quidem ornatus parum, tanto plus vero fidei veritatisque esse asserit. Eximius fuit et ab omnibus diversus codex, quem in egregiis emendationibus sequutus est Andr. Lacuna, Segoviensis, Iulii III., Pontificis maximi medicus. Co- piam ejus fecit Io. Paccius Castrensis; sed ubi jam la- teat, plane nescimus. Probabile est, in Vaticana ser- b2 xx PRAEFATIO vari, quae, Weigelio teste, sex codices manuscriptos habet. Exemplaria manuscriptà compararunt etiam Lu- dov. Auguillara et Io. Manardus, quae e Marci bi- bliotheca Veneta accepisse videntur. Haec enim plures habet codices, haud magni pretii, quod ex auctoribus ilis quoque satis liquet. Parisinis codicibus duobus usus est Goupylus.e quibus alterum laudat Salmasius 47, describit Monte- falconius 58, saeculo nono tributum. Equidem et ex hoc et ex uno Vaticanorum lectiones paucas et non magni pendendas accepi. IX. De editionibus. Editionum princeps, quam Aldus Manutius 1499. Venelis curavit, a paucis visa, a nemine consulta, quod, ut fere incredibile, profecto tamen verissimum est. Concinnum est, quod ipse possideo, exemplar et niüdum, paucas habet mendas, accentus multo scien- tius collocatos, quam in posterioribus: lectiones plu-: rimas optimas conlinet, quas Saracenus tandem divi- navit. Proxima est, quam Aldinam etiam secundam no- minare consuescunt, quamque Saracenus, cum ipsi plane. ignota esset princeps, .Aldinae (quasi unicae) nomine insignivit. Curavit eam Franc. Asulanus, Al- di levir, opem ferente Hieronymo Roscio, medico Patavino, qui castigasse textum et e codicum collatio- ne recognovisse dicitur. Prodiit Venetiis 1518. forma subquadrata. JDiscessit plane a textu Aldino, quem. nusquam citat, neque fontes commemoravit, multa novavit, spuria visa in appendicem amaudavit, ubi 47) Plin. exercit, p. 254. 48) L. c. p. 43. AD DIOSCORIDE M. XXI iamen elt plura occurrunt, quae incuria aut negligentia in textu imprimendo omissa erant. Eumdem textum, qualis est, Marcellus Vergilius repetiit, sed eximiam opposuit interpretationem et ca- stigationes lectu dignissimas. Utor autem editione Co- loniensi 1529. fol. Eodem anno lanus Coruarus edidit Dioscoridem Basileae octava forma, repetito fere Asulani textu, quamvis subinde castigato. At nullum vestigium est, codicibus eum usum fuisse. Magis commendandum Iacobi Goupyli studium, qui Parisiis 1549, octava pariter forma , nostrum au- ctorem, cum versione Ruellii, edidit. Adjunctae suut lectiones variae e codicibus Parisinis. . Ulüma tandem editio est lani Saraceni, medici Lugdunensis, Francofurti 1598, forma majore. Egre- gia omnino est, cum, quantum in potestate erat, ad castigandum textum contulerit, cum ipse satis acute nonnunquam veras auguratus sit lectiones, studium- que laudabile collocaverit in comparandis et veterum monumentis Dioscoridem excipientibus et interpreti- bus priscis. X. 5 De aliis adminiculis. E veteribus autem, qui egregie adhibentur ad emendandum et passim restituendum nostri textum, Plitius quidem aetate primus est, sed circumspectissi- me conferatur oportet, quoniam certum est, Plinium supino multa animo ac nimia properatione legisse, saepe quoque lexlu corrupto usum fuisse, saepe plane non intellexisse auctores. Praeter. Galenum, | tutius adhibendum , Oribasius in censum venit, qui, cum libris undecimo, duodeci- mo et decimo tertio Dioscoridis materiam medicam ut plurimum ad verbum transscripserit, magnopere utilis ad restituendum textum foret, nisi solam haberemus XXII PRAEFATIO latinam eorum librorum interpretationem, quae a Io. Bapt. Rasario ad duos codices, alterum scilicet a pa- tricio Veneto, Matthaeo Dandolo, alterum a Nicolao Sammichelio, medico Novocomensi, oblatum, ita con- fecta fuit, ut magis consensum. cum vulgato Diosco- ridis textu spectasse interpres, quam ad verum sen- sum eruendum collineasse videatur. Porte tamen in- cidit Oribasius in exemplar Dioscoridis negligenter scriptum, quod, licet plura loca melius dicta habeat, multo plura tamen dubia relinquit. Nec ullam fene- rat lucem editio, quam Matthaei 1804. Mosquae cura- vit, cum, malo consilio , omnia omiserit, quae Ori- basius ab aliis mutuatus erat. Minorem habet Aétius auctoritatem pariter atque ulilitatem , tum quod Dioscoridem non ad literam ex- cerpsit, tum vero quod ex aliis auctoribus plura, non pauca etiam ex sua ipsius observatione, addidit. Ac- cedit, et hujus auctoris latinam Cornarii interpreta- tionem duntaxat praesto esse, textum graecum totius operis etiam nunc in bibliothecis latere: namque Al- di heredes 1534. solum primum librum typis expres- serunt. Eximii usus est Paullus Aegineta, cujus opus ab- solutum et probe recognitum Hieronymus Gemusaeus Basil. 1538. edidit. —Enumerantur in septimo libro medicamenta, succincte quidem, sed ita, ut subinde Dioscoridi haud parum luminis praestent. Incertae aetatis scriptor Apulejus, quem nec cum Madaurensi, nec cum Celso illo Centuripino commu- taveris, congessit ex Dioscoride et Plinio opusculum de herbarum medicaminibus, quod ad exponenda va- ria Dioscoridis loca, praesertim ad synonyma bar- bara, facit. Prodiit memoria nostra Ackermanni stu- dio 1788. Fructus vero uberrime carpendi sunt e comparato Serapione, qui saeculo nono aggregatorem syriace scriptum ita composuit, ut e Dioscoride et Galeno AD DIOSCORIDEXM. XXIII medicamentorüm historiam traderet, adjectis paucis, quae vel ipse, vel Nestoriani eum praegressi observa- . »verant. Nec ad syriacum textum, mec ad arabicam versionem, duam Hodaithus instituerat, aditus patet: sola interpretatione latino - barbara, ab Abrahamo, Iu- daeo 'lortuosensi, confecta, utor, quae Lugduni 1525. forma quadrata majore prodiit. n qua quanquam plurima loca eximie illustrentur, nomina tamen re- gionum et urbium adeo corrupta sunt, ut Oedipo con- jectore opus sit. Post renatas demum literas haud pauca ad illu- strandum auctorem nostrum contulit Hermolaus Bar- barus, orator Venetus et patriarcha Aquilegiensis. Is enim ipse testatur, quantum ingenio perficere, quan- tum industria elaborare, quantum studio potuerit ac cura consequi, quantum denique iudicii in literis ha- buerit, id omne semet in hosce libros contulisse. Co- rollaria scripsit in Dioscoridem, quorum editionem Coloniensem 1530. coram habeo. , Doctissimus fuit et acutissimus interpres Mar- cellus Vergilius, magister epistolarum reipublicae Flo- rentinae. Dici paucis nequit, quam laudabilis sit opera ab ipso in exponendo et castigando Dioscoridis textu collocata. ^ Conjecturas sagacissimas adjunxit, nonnunquam et doctos excursus, quibus alii passim auctores illustrantur. Editione utor Coloniensi 1529. forma maiore. Nec spernenda Io. Ruellii Suessionensis opera in castigandis interpretationibus priscis. Novam ejus et satis emendatam versionem habemus integram in (aou pyli editione Paris. 1540. Minoris aestimandum Io. Manardi, Ferrariensis, studium, quod omne in eo posuit, ut Marcellum re- felleret, infelice same consilio, cum codicem fere vul- gatum , haud optimae saltem notae, Marcelli acutissi- mis castigationibus opponat. , Epistolae ejus, Lugduni XXIV PFRAÉFATIO 1549. octavà forma editae has annotaliones comple- ctuntur. Leonardi Fuchsii, acerrimi viri, merita versantur- inprimis in reprehendendis arabicis interpretibus et in comparandis Dioscoridis descriptionibus, quantum fieri poterat, cum ipsa natura. Paradoxa medicinae in- scripsit librum, qui errores Arabum aperiret ac refel- leret (Basil. 1535. fol.). Paucissima adminicula praebet Anton. Musa Bras- savolus, Ferrariensis, cujus examen medicamentorum simplicium (Tiguri 1555. 8.) ad hallucinationes tum temporis vulgares novas addit. Magnopere vero est commendandum studium Lu- dov. Anguillarae, qui Graeciam omnem, Macedoniam et Illyricum obierat, ut plantarum a Dioscoride de- scriptarum sibi scientiam compararet. In raro libello (Semplici Vineg. 1561. 8.) textum subinde corrigere studet, praecipue vero Dioscoridis plantas, suis obser- vatiónibus illustrat. ' Nec parvi pendendi Barthol. Maranta, cujus Me- thodus cognoscendorum simplicium, Ἡραίας 1550. forma quadrata edita, innumeras et ex ipsa observa- iione haustas comprehendit expositiones: et Valer. Cor- dus, cujus annotationes in Dioscoridem a C. Gesnero Francofurti 1561. forma majore editae sunt. . Petri Andreae Matthioli commentarii in Diosco- ridem longe celebratissimi sunt, nec mea egent lau- datione. Neque tamen satis studii in corrigendo tex- tu adhibuit, neque ab hallucinationibus liber fuit, orlis etiam e simultatibus, quas cum aliis tempore aequalibus habuit. ^ Utor autem plerumque editione operum absoluta, quam lo. Casp. Bauhinus Basileae 1074. forma majore curavit. Eximuis porro et immortalibus operibus Fabiu Columnae egere profecto nequimus. Is enim novo plane studio quaestiones de plantis Dioscoridis agitare coepit, et, quae amplissima ejus erat atque accuratis- AD DIOSCORIDEM, XXV sima. plantarum, italicarum saltem, cognitio, saepe fe- liciter eas quaestiones expedivit. Tum Ecphrasin stir- pium, Rom. 1616. 4., tum Phytobasanum, ed. Tani Planci, Mediol. 1744. 4., e manibus ponere nequit, qui Dioscoridi lucem allaturus est. E Claudii denique Salmasii amplissima eruditione profectus plurimos haurimus, cum Graecarum litera- rum scientiam Arabicorum etiam auctorum cognitione conjungere conatus fuerit. ^ Dolendum autem, saepe eum, dum gravissimas quaestiones exponere molitur, praecipiti modo ad aliena et peregrina properare, alie- num quoque a plantarum cognitione esse. — Utor au- tem Plinianis ejus exercitationibus, adjunctis exerc. de homonymis hyles iatricae. Ultrai. 1089, fol. XI. De hujus editionis ratione. Omnibus iis praesidiis adminiculisque sulfultus, quid ego praestitisse mihi videar, brevibus exponam. Et protinus-quidem textum Dioscoridis sedulo esse castigandum intellexi. Quod cum sine verborum in- tellizenitia, sine observatione formarum, compositionis ipsorumque accentuum fieri non possit, equidem, sen- sa scientiae grammaticae mediocritate, omnes tamen intendi induslriae nervos, ut penitiorem mihi compa- rarem ejus disciplinae cognitionem. Αἱ vereor, haud paucas, quas incuria fudit, superesse mendas, quaruin maximam partem ad calcem indicavi. Ut corruptelae erroresque scripturae emendentur, opus est codicum manuscriptorum usu circumspecto,' in quibus nulli primatus tribuendus, sed e singulis promendae lectiones congruae sanaeque. Quod si pro- babiliter fecisse videar, haud mihi plus aequo arro- gare audeo, amici Weigelii potius merita in confe- rendis optimis codicibus laudibus extollo. Doleo dun- taxat, desertum me ab iis adminiculis fuisse in ultima parte eorum, quae Dioscoridi tribuuntur. : / XXVI PRAEFATIO AD DIOSCORIDEMWX, Et interpretes priscos, a Plinio inde ad Ruellium, provide et, ni fallor, scienter adhibui tum ad textum sanitati restituendum, tum ad interpretandum eum. . In editionibus autem princeps Aldina eo pluris aesti- manda est, quo minus ab aliis editoribus consulta fuit. Ejus ne lineam quidem superesse obtestor, quam sedulo non cum serioribus comparaverim editionibus. Persuasissimum habeo, veteres auctores nec in- telligere quemquam nec explicare posse, quiu tempo-- rum rationem doctrinaeque modum ea aetate regnan- Us rite cognoscat. Quamobrem et historia artis me- dicae eximie illustrare potest plura auctorum veterum loca, quae alioquin abstrusa, intellectu. saltem sunt difficilia. Ut noster vero auctor probe exponatur, non me- diocris exigitur rei herbariae scientia, in qua mihi comparanda a teneris inde annis omnem collocavi ope- ram. Nec tamen salis me ea doctrina instructum esse arbitrarer, nisi nostra memoria Graeciae et orientis regiones apertae fuerint. lta contigit, me multa cla- rius videre et inteligentius exponere posse, quam majores, qui destituti fere ab ea essent scientia. Interpretationem latinam non solum recognovi, sed ut ad verbum graeco textui responderet, curavi, unde et capita plura, plurima loca versione plane no- va augere et potui et debui. Commentarium, quoad ejus fieri poterit, illustra- üonibus locupletem et ad intelligentiam idoneum vo- lumine secundo, nisi me vel vita vel vires defecerint, absolvam. Sollicitus de mendis quibusdam, quae in textum ir- repserunt, deprecor vel inscitiae opprobrium, vel ne- gligentiae, excusatione tum nimiae forte fidei, quam prioribus habui editionibus, tum erroris, cuius ve- niam impetraturum me ab humanis esse lectoribus confido. . | Protinus vero, Aldina ipsa et omnibus aliis de- ceptus editionibus, p. 131. 183. 172. κελύφῳ et κελύφοις scripsi, ubi κελύφει et κελύφεσι ponendum est. P. 192. Βουπρήστου scripsi, quemadmodum omnes editiones, loco Βουπρήστεως. Legendum est: p. 11. lin. 7. 9£& loco ὕξῳ. p. 138. lin. inf. 4. αὐτῇ χρῆσϑαι, p. 226. lin. ult. πωλοῦσιν, p. 913. lin. prim. ἔχον. Dein in accentibus rite collocandis non raro lapsus sum, quanquam et maiores saepe eosdem com- miserint errores. Sic cum Goupylo et Saraceno p. 103. eL plerisque locis 44goo/ falso scripsi, cum ex Aldina discere potuissem vocem esse βαρύτονον. Sero id cor- rexi. P. 10. 19. 20. γλῶτταν legendum: p. 120. 203. 904. 205. 110. Ainoc: p. 137. ὀμφακῖτις: p. 243. κε- ραΐτις: p. 283. μυΐτις : p. 327. νυχτερῖτις, ἀερῖτις, αἰγῖτις, πελαγῖτις : p. 344. δακτυλῖτις: p. 129. L4yvog: p. 153. ἰχώρ: p. 290. τοίχων: p. 321. ᾽]βηοίς. XXVIII Denique in interpretatione emendanda sunt, vcl addenda: P. 28. lin. 10. post difficile add. racemosum. P. 147. cap. 157. ad fin. add. Juvat et calculosos cum. vino potum. | P. 148. lin. 3. post maturescunt add. bilem gene- rant et. P. 156. lin. 2. inf. post praesumtae adde aut antea comesíae. mes P. 157. lin. prima post autem adde sale. P. 183. c. 37. loco dentium lege aurium. P. 185. c. 47. ad finem add. Aiunt et comitiales deprehendi esu maxime hircini iocinoris. P. 221. post /acte caprino add. aut muliebrz. P. 232. lin. 1. post zvozento add. eoque. P. 289. lin. 6. 1. Zonga loco longe. P. 304. lin. 3. post pa/marem add. nudum. P. 309. lin. 10. post cortzce add. Nascitur zn umbrosis sepibus et circa macerias. P. 309. lin. 13. zlitus loco illita. IIE4ANIOY AIOXKOPIAOY ANAZAPBEOX IIEPI YA4HZ IATPIKHZ BIBAION Α. JIIPOOIMIO SN. “Π]ολλῶν οὐ μόνον ἀρχαίων ἀλλὰ καὶ νέων συνταξαμένων » - ΄ , περὶ τῆς τῶν φαρμάκων σκευασίας τε καὶ δυνάμεως. καὶ Óo- κιμασίας, φίλτατε ᾿Ἄρειε, πειράσομαί σοι παραστῆσαι, μὴ CODD. C. Constantinopolitanus. N. Neapolitanus. j X. n. XVI. Biblioth. Imperial. Vindob. P. Parisini, quos Goupylus citat. Lacun. Cod. Lacun. optimus. ED. Ald. princeps Venet. 1499 fol. praestans, quam nemo con- suluit. - Asulan., quam Aldinae nomine Saracenus citat, est nova omnino, magnopere saltem mutata. Venet, 1519. 8. IMarcell. Vergil. Florent. 1518.íol. et cum Ruellii interpreta- tione. Basil. 1529. fol. Cornar. Basil. 1529. 8. Goupyli, Paris. 1549. 8- Saraceni, Francof. 1598. fol. PEDANII DIOSCORIDIS ANAZARBEI DE MATERIA MEDICA LIBER 1. PRAEFATIO. Quoniam, Aree carissime, multi non solum veteres sed et recentiores de medicamentorum praeparatione iuxta ac vi et examine conscripserunt, probare tibi conabor, me A. 9 IIEAANIOY A4I0XZKOPL10Y ANAZAPBEOX t M ἀλ c , 1 LU , M , κενὴν μηδὲ ἄλογον δρμήν ut' πρὸς τήνδε τὴν πραγματείαν ἐσχηκέναι, διὰ τὸ τοὺς μὲν αὐτῶν μὴ τετελειωκέναι, τοὺς δὲ € , - 5 ' ^ 4 ἐξ ἱστορίας τὰ πλεῖστα ἀναγράψαι. ᾿Ιόλας uiv γὰρ ὃ Βι- ϑυνὸς καὶ Ἡρακλείδης ὃ Ταραντῖνος ἐπ᾿ ὀλίγον ἢ 7 υνὸς καὶ “Ηρακλείδης ὁ Ταραντῖνος ἐπὶ ὀλίγον ἥψαντο τῆς » , ^ D » PH αὐτῆς πραγματείας, τὴν βοτανιχὴν παντελῶς ἐάσαντες παρά- δοσιν, οὐ μὴν οὐδὲ τῶν μεταλλικῶν ἢ ἀρωμάτων πάντων F , * Cj , , ἐμνήσϑησαν. Κρατεύας δὲ ὃ ῥιζοτόμος καὶ ᾿Ανδρέας ὃ ἰατρὸς, τ ' - , - - - οὗτοι γὰρ δοκοῦσιν ἀχριβέστερον τῶν λοιπῶν περὶ τοῦτο τὸ μέρος ἀνεστράφϑαι, πολλὰς ῥίζας εὐχρηστοτάτας καί τινας βοτάνας ἀπαρασημειώτους εἴασαν. Πλὴν τοῖς μὲν ἀρχαίοις , - » , X b μαρτυρητέον, μετὰ τῆς ὀλιγότητος τῶν παραδοϑέντων καὶ τὴν ἀκρίβειαν προςπαραλαβοῦσι, τοῖς μέντοι νέοις οὐ ovyxata- τ T S ϑετέον, ὧν ἐστὶ Βάσσος ὁ Tuleiog? , καὶ Νικήρατος καὶ , , P Ilevoowiog, Νίγερ τε καὶ Διόδοτος, -oxhnmutdui* πάντες. τ ' - ͵ , ͵ ΄ Οἱ τὴν μὲν πᾶσι σύμφυλον καὶ γνώριμον ὕλην ἠξίωσαν ἐπὶ ποσὸν ἀναγραφῆς ἀχριβοῦς, τὰς δὲ τῶν φαρμάκων δυνάμεις καὶ δοκιμασίας ἐξ ἐπιδρομῆς παρέδωσαν, οὐ τῇ πείρᾳ τὴν 1) Cod. C. X. habent ue. Deest in editionibus. 2) C. X. ἀροματικῶν ἐμν. — Ald. ἀρωματικῶν πάντες. 5) Goupyl. et Sarac. ᾿Ζ7υλαῖος. 4) €. N. X. ᾿“σκληπιάδειοι. neque frustra neque citra rationem ad hanc commentati- onem impulsum fuisse, quando alii maiorum nihil perfe- cerunt, alii e narratione pleraque memoriae mandarunt. Siquidem lolas Bithynus et Heraclides "Tarentinus, re herbaria prorsus omissa, leviter ipsam tractavere doctri- nam, quia neque metallicorum neque aromatum omnium meminerunt. Cratevas autem herbarius ac Andreas medicus, qui quidem accuratius ceteris in hac disciplina- existiman- . tur esse versati, radices multas ulilissunas herbasque quas- dam non satis designatàs reliquerunt. Verumtamen priscis testimonium impertiendum, pauca, quae tradiderint, studiose elaborasse: at recentioribus, quorum in numero Bassus ΤῪ- laeus, Niceratus ac Petronius, Niger etDiodotus, Asclepia- dei omnes, haud quaquam assentiendum, Hi enim omni- bus familiarem ac cognitam materiem quadantenus accurata descriptione dignati sunt, medicamentorum vero facultates et examina cursim tradiderunt, efficacia eorum minime ad ΠΕΡΙ Y.4HX IATPIKHZX BIBAION A. 3 γέργειαν $ αὐτῶν κανογίζοντες, τῇ δὲ τῆς αἰτίας κενοφωνίᾳ εἰς ὄγκων διαφορὰς ὃ ἕκαστον αὐτῶν ἀναφέροντες, μετὰ τοῦ VE 2 2 M » , € - ' - καὶ ἄλλα ἀντ᾽ ἄλλων ἀναγράφειν. 'O γοῦν διαπρεπὴς δοκῶν - CES , ΄ z εἶναι ἐν αὐτοῖς Νίγερ vo εὐφόρβιον φησὶν ὁπὸν εἶναι χαμε- 2 2 ΄ ι , λαίας γεννωμένης ἐν ᾿Ιταλίᾳ, καὶ τὸ ἀνδρόσαιμον ταυτὸν c , c -" » , » 5 » - ὑπάρχειν ὑπερικῷ, ἀλόην δὲ ὀρυκτὴν ἕν ᾿Ιουδαίᾳ γεννᾶσϑαι, Yo ΄ c A ' D 25 7 E] καὶ ἀλλα τούτοις ὅμοια πλεῖστα παρὰ τὴν ἀλήϑειαν ἐκ- ΄ € ci τὰ ' ? 2 2 , E] LI - τίϑεται ψευδῶς, ἅπερ ἐστὶ τεκμήρια οὐκ αὐτοψίας, ἀλλὰ τῆς 2 , e ΄ , ἐκ παρακουσμάτων ἱστορίας. Ἥμαρτον δὲ καὶ mgl? τὴν , ;: ex d τάξιν" οἱ μὲν ἀσυμφύλους δυνάμεις συγκρούσαντες, οἵ δὲ κατὰ στοιχεῖα ἀναγράψαντες διέζευξαν ? τῆς ὁμοχγενείας 10 τάτε γένη xci vog! ἐγεργείας αὐτῶν, ὡς διὰ τοῦτο εὐ- μνημοόνευτα 1? anions 3 » ^ , , Ἡμεῖς δ᾽ ὡς ἔστιν 15 εἰπεῖν ix πρώτης ἡλικίας ἀληχτόν 5) Asulan. C. X, add, δυνάμεις χαὶ δοκιμασίας. 6) Ald. eic ὄγκον ἀναφέροντες. Asul. et Sarac, εἰς ὄγκον διαφορᾶς ἕκαστον αὐτῶν &raq. Cornar et Goupyl. εἰς ὄγκον διαφορὰς ἑκάστου αὐτῶν ἄναφ. Nostra lectio ab August. Gadaldino in vetusto codice inventa, teste MMatthiol. comm, in Diosc, 7) Ald. ἐνέργειαν. | Sarac, ἐνάργειαν. | Nostram lectionem habent cod. C. , Asulan., Cornar. , Goupyl. 8) Cod, X. παρά. 9) Alà. xot à στοιχεῖον καταγράψαντες, διαζεύξαντες. 10) Cod. Par. τὰς ὁμογενέας. 11) Cod, X. τῆς. 12) Ald., Cornar., Goupyl. sic.. Asul. ἀσυμνημόγευτοι. Sarac. ἀσυμμγημόνευτα. 15) Deest ἐστίν in Ald. experientiae normam examinata, sed, inania in caussis ex- ponendis verba proferentes, ad molecularum differentias quodvis (medicamentum) evexerunt, alia insuper cum alis commutantes. Siquidem Niger, qui in iis eximius censetur, euphorbium esse chamelaeae succum in ltalia genitae asserit, idem statuens androsaemum ac hypericum, alocn autem fossilem in Judaea nasci. Alia plurima his similia manifesto contra veritatem profert: quae quidem argumento sunt, ea non oculata fide sed narratione falsis auditionibus cognovisse. Ad haec lapsi sunt etiam circa ordinem, aliis nempe consociantibus facultates nullo modo cognatas, aliis, qui ordinem elementorum sequerentur, ut eo facilius memoriae mandarentur, genera cf[licaciasque eorum ab affinitate seiungentibus. Nos vero a primis , ut ita dicam, annis iugi quodam A2 4 IIEAANIOY A4IOXKOPLAOY ANAZAPDEOEX τινα ἔχοντες 3, ἐπιϑυμίαν περὶ τὴν ἐπίγνωσιν τῆς ὕλης καὶ ^ vM ΄ 3 - πολλὴῆν γῆν ᾿ἐπελϑόντες, οἶσϑα γὰρ ἡμῖν 15 στρατιωτικὸν ΄ , ΄ , τὸν βίον, συγναγηώχαμεν τὴν πραγματείαν ἐν πέντε βι- ΄ “ , x ΄ βλίοις, σοῦ προτρεψαμένου, ᾧ καὶ τὴν σύνταξιν ἀνατίϑε- 17 2 , 2 À M , » [4] o? 18 μὲν 11, εὐχάριστον ἐχπληροῦντες πάϑος, Ov ἣν ἔπχεις c - , r πρὸς ἡμᾶς διάϑεσιν. φύσει μὲν πρὸς πάντας τοὺς ἀπὸ παι- , , ^ δείας ἀναγομένους οἴκειούμενος 9, μάλιστα δὲ πρὸς τοὺς ὑμοτέχνους, ἰδιαίτερον δὲ πρὸς ἡμᾶς. Δεῖγμα δὲ οὐ σμικρὸν τῆς ἐν σοὶ καλοκᾳγαϑίας καὶ ἢ τοῦ κρατίστου “ικανίου 39 , , , - Βάσσου πρὸς σὲ διάϑεσις, ἣν ἔγνωμεν 31 συνδιάγοντες ὑμῖν, ? , ^ -} 2 , [4 M ' 5 ͵ » ἀξιοζήλωτον τὸ παρ ον» ὑμῶν πρὸς ἀλλήλους εὔνουν . ὁρῶντες. Παρακαλοῦμε δέ σὲ καὶ τοὺς ἐντευξομένους τοῖς , , € - ὑπομνήμασι, μὴ τὴν ἐν λόγοις δύναμιν ἡμῶν σκοπεῖν, ἀλλὰ i , E , ; τὴν ἐν τοῖς πράγμασι uev ἐμπειρίας ἐπιμέλειαν. Mera γὰρ ΄ 22 J , ^ τ λ JU 23 » 5 , , πλείστης ?? ἀκριβείας τὰ μὲν λοιπὰ 33 δὲ αὐτοψίαν γνόν- 14) Ald, σχόντες. 15) Cod. X. ἡμῶν. 16) Cod. X. Ald., AsuL, Cornar., Goupyl, ἕξ, Cod, X, et Sarac. addunt παραδιδομένην. 17) Sic Asulan., Cornar., Sarac... ἀγατιϑέαμεν Ald., Goupyl. 18) Ald. ἔσχες. 19) Cod. X. ὠκχεδιωμένος. 20) Sic Cod, X... Ald. et editiones omues ,7Ζικιγίου. 21) Cod. X. ἐχέγνωμεν. 22) Cod. C. N, X. μετὰ γὰρ τῆς λοισιῆς. 45) Sic Ald... πλεῖστα Asulan, et sequentes, pernoscendae materiae desiderio capti; postiquam terras multas obivimus, militarem enim nostram mosti vitam, commentationem quinque libris comprehensam, te hor- tante, exaravimus, cui et ipsum dedicamus opus, gratum tuaeque erga nos benevolentiae debitum implorantes officium. Etenim, quae tua est natura, cum omnibus doctiina ex- cultis, tum vero maxime iis qui tecum eamdem factitant artem, ac nobis etiam aliquanto peculiarius teipsum fami- larem exhibes. Neque vero exile est tuae morum inte- gritatis testimonium viri optimi, Licanii Bassi, insigne erga te studium, sat nobis perspectum, cum una vobiscum degentes mutuam inter vos benevolentiam aemulatione dignam observaremus. Ceterum te ct alios, qui hosce lecturi sunt commentarios, rogatos volumus, ut ne nostrum dicendi genus spectetis, sed industriam potius rerumque experientiam. — Cum enim plura accuratisime ipsi vi- ΠΕΡῚ YÁAHX IATPIKHEX BIBAION A. 5 τές, τὰ δὲ ἐξ ἱστορίας συμφώνου τοῖς πᾶσι καὶ ἀνακρίσεως τῶν παρ ἑκάστοις ἐπιχωρίων ἀκριβώσαντες, πειρασόμεθα καὶ τῇ τάξει διαφόρῳ χρήσασϑαι, καὶ τὰ γένη καὶ τὰς δυνάμεις ἑκάστου 3: αὐτῶν ἀναγράψασϑαι. “Ὅτι γε μὴν ἀναγκαῖος ὑπάρχει ὃ περὶ φαρμάκων Ào- γος, παντί mov δῆλον, συνεζευγμένος δλῃ τῇ τέχνῃ καὶ τὴν am αὐτοῦ 35 συμμαχίαν ἀήττητον παντὶ μέρει παφεχόμενος. καὶ διότι δύναται αὔξασϑαι κατά τε τὰς σκευασίας καὶ τὰς μίξεις καὶ τοὺς ἐπὶ τῶν παϑῶν πειρασμοὺς, πλεῖστα συμβαλ- λομένης τῆς περὶ ἕκαστον τῶν φαρμάκων γνώσεως. lgoc- παραληψόμεϑα δὲ καὶ τὴν συνήϑη xci σύμφυλον25 ὕλην, ἵνα ἢ γραφὴ γένηται τελεία. Ἔν d Πρὸ πάντων οὖν 31 φροντίζειν τῆς ἀποϑέσεως κὰὶ συλλογῆς ἕκάστου κατὰ τοὺς οἰκείους καιροὺς προςήκει 38. Παρὰ γὰρ δὴ τούτους ἢ ἐνεργεῖ ἢ ἐξίτηλα γίνεται τὰ φάρ-᾿ μακα αἰϑρίου γὰρ ὄντος τοῦ καταστήματος συλλέγειν δεῖ" 44) ἑχάστου deest in Ald. 25) Sarac. ἀφ᾽ ἑαυτοῦ sine auctoritate. 26) Ald,, Asul., Cornar. οὐμφυλλον. Cod. X. ξωφυλον. 27) Loco oiv, quod Asul. primus, δὲ habet Ald. 48) Cod. X. προςῆκεγ-. derimus, alia vero partim e concordi apud omncs historia, partim ex eorum indagatione, quae apud singulos essent domestica, perdidicerimus, operam dabimus, ut et diverso ab aliis ordine utamur, et tum genera tum vires unius- cuiusque describamus. Necessariam quidem esse doctrinam de medicamen- tis, omnibus est manifestum , ut quae toti sit arti coniun- cta omnibusque eius partibus praesentissimum exhibeat auxilium. Quin et ars ipsa e praeparationibus, mixturis experimentisque quae in morbis instituuntur, augmenta capere potest, plurimum ad id conferente singulorum medicamentorum cognitione. Praeterea vero et familiarem vulgatamque complectemur materiem , quo scriptio evadat omnibus numeris absoluta. Igitur ante omnia studendum est, singula suis quaeque temporibus tum legantur tum etiam reponantur. Nam ad horum rationem medicamenta vel efficacia sunt vel peni- tus exolescunt. Siquidem serena coeli constitutione legere 6 IIEAANIOY 4IOZKOPIAOY AANAZAPBEOZ , V ^ , 29 € , MJ 30 - 3 € μεγάλη γὰρ κἀν Tovto?? vmegyu διαφορὰ Ὁ, τῶν αὐχμῶν ἢ ὄμβρων γενομένων δ: τὴν συλλογὴν ποιεῖσϑαι" ὥςπερ τὸ καὶ ὀρεινοὺς καὶ ὑψηλοὺς32 wai διαπνεομένους καὶ ψυχροὺς 5 , 32 καὶ ἀνύδρους εἶναι τοὺς τόπους. ἰσχυρότεραι γάρ εἶσιν αἵ δυνάμεις αὐτῶν. αἵ δὲ ἐν πεδινοῖς καὶ καϑύγροις καὶ κατα- σκίοις καὶ μὴ διαπνεομένοις ἀτονώτεραι 33 χατὰ τὸ πλεῖ- 1 a c 5 ci E , - » ᾽ στον, καὶ μᾶλλον ai καϑ' ὥραν εὐκαίρως συλλεγεῖσαι, ἢ δὲ 2 , , Mr - 34 » 2 , , cr ^ ἀσϑένειαν igOuxviau9*, Οὐκ ἀγνοητέον μέντοι, ὅτι τὰ τοι- » , - αὕτα πολλάκις 35 παρὰ τὴν ἰδιότητα τῆς χώρας καὶ παρὰ , - 7 τὴν σύγχρασιν TOU ἔτους τάχιον ἢ βράδιον ἀκμάζει. ἔγια δὲ UJ Ju 9. ἥ»ν 36 » , EJ € » M )ÀÀ παρὰ τὴν αὐτῶν 35 ἰδιότητα ἐν χειμῶνι ἄνϑη τε καὶ φύλλα φέρει, τινὰ δὲ καὶ δὶς τοῦ ἔτους ἀνϑθοφορεῖ. Τὸν δὲ fov- H , » τὰ λόμενον ἐν τούτοις ἐμπειρίαν ἔχειν, δεῖ κατά ye?" τὴν ἀρτι- - , - - ' , qug βλάστησιν ἐκ τῆς γῆς καὶ38 ἀχμάζουσι καὶ παραχμα-- ζουσι39 παρατυγχάνειν᾽ οὔτε γὰρ ὃ τῇ βλαστήσει 40. ἐν- * 4 M € τετυχηχὼς *^^ μόνον δύναται τὸ ἀκμάζον γνωρίσαι, οὔτε ὃ 29) Ald. zal τούτων. 50) Ald. interponit παρὰ τὸ, 81) Cod. C. N. X. προγεγενημέγων. f $2) In. Ald, deest zai ὑψηλοὺς. 83) Ald. ἀδυνατώτεραι. 34) Ald. ἐφϑινηκυῖαι. 85) Sic Cod. C. N, X. . . Ald. et quae sequuntur πολλάκις ταῦτα. 86) Sic Cod. C. N. X. .. Ald. ct edit. ἑαυτῶν. 87) Sic Ald., Asulan., Cornar. Goupyl. χατάτε Saracen. $8) καὶ deest in Ald. 89) Ald. παρηκμαπόσι. 40): Ald. βλάστη. 41) Cod. X, ἐντετευχὼς. ila oportet, magnique est discriminis, sicca am pluvia tempestate colligantur: sicut et interest, loca esse montosa» edita, ventis pervia, frigida et arida: talium enim me— dicamentorum fortiores sunt facultates. At quae in cam- pestribus, humidis, umbrosis ventoque minime perviis colliguntur, plerumque imbecilliora, multoque magis, si nec idoneo tempore collecta fuerint aut propter languorem iam marcuerint. Sed nec illud ignorandum est, ea sae- penumero pro loci proprietate annique temperie citius tardiusve adolescere. Nonnulla autem peculiari quadam indole per hyemem flores ferunt ac folia: sunt et quaedam bis anno ílorifera. Si quis vero in his cupiverit peritiam assequi, debet et protinus e terra germinantibus et adole- scentibus et decrescentibus adesse. Nec enim, qui pullu- 'lanti tantum herbae astiterit, eamdem adultam nosse po- JHEPI Y-4HX IATPIKHE BIBAION A. 7 -. ; 5 τὶ Pr 1 42 3 » x E Aca Ὁ “ἀο ἑωρακώς τι ἀκμαΐον 1 τὸ ἀρτιφυὲς ἐπιγνῶναι. παρὰ yog . V € , MJ - τοὺς μετασχηματισμοὺς τῶν φύλλων καὶ τὰ μεγέϑη τῶν καυ- ^v - cM , Ἵ λῶν xai ἀνϑῶν καὶ χαρπῶν καί τινας ἄλλας ἰδιότητας με- γάλη πλάνη γίνεται ἐπ᾿ ἐνίων 5 τοῖς μὴ οὕτω τὴν ϑέαν ΄ “ Y τ B - 2 ποιησαμένοις. Παρὰ ταύτην γοῦν τὴν αἰτίαν τινὲς τῶν ἀνα- ^ ^ L vi γραψάντων ^* ἐπλανήϑησαν, εἰπόντες, τινὰ μήτε ἄνϑη μήτε ^ LI - ͵ χαυλὸν, μήτε καρπὸν φέρειν, καϑάπερ ἐπὶ τῆς ἀγρώστεως , ' xxi βηχίου καὶ πενταφύλλου. ὃ δὲ πολλάκις ἐντετευχὼς ** - v , T D αὐτοῖς καὶ iv πολλοῖς τόποις μάλιστα τὴν ἐπίγνωσιν ποιη- ' / 28 7 cr ν 46 - - σέται. «Χρὴ μέντοι εἰδέναι. ὅτι τινὰ τῶν βοτανικῶν , 2. w JU » , «c ΕἸ , € ' thou ἐπὶ πολλὰ ἕτη διαμένει, οἷον ἐλλέβορος 0 λευκὸς καὶ μέλας, τὰ δὲ λοιπὰ o ἄχρι τριετίας, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστόν “ ἐστιν εὔχρηστα.8. τὰ μὲν οὖν igvo0g^9, ὧν ἔστι στοι- χὰς, χαμαίδρυς, πόλιον, ἀβρότονον, σέριφον. ἀψίνϑιον, vo- D Ü , " jin / G σώπον καὶ τὰ ὅμοια τούτοις, συλλέγειν δεῖ ἐγκύμονα τῶν 42) Ald., Asulan., Cornar., Goupyl. τὰ ἀκμάζοντα. 43) Ald., Asulan., Cornar., Goupyl. ἐπ᾿ ἐνίοις. .44) Sic Asulan, primus, Ald, ἀναγραψαμένων. 45) Sic Ald. ἐντετυχηκώς Asulan. cum serioribus. 46) Sic coniecit probabiliter Jo. Bauhin.. Codd, et editt. omnes MEL os 47) ὡς — πλεῖστον deest in Ald. ἐπειτοπλεῖστον Asulan. ἐπιτο- πλεῖστον Cornar. 48) Sic Asul. ἄχρηστα Ald. 49) Ald, "4 uiv οὖν ἐρνώδη ἐστὶ στιχάς. Cornar. 74 μὲν οὖν εὐωδὴ ἐοτὶ. Sic et Goupyl. Cod. Vatican. ἐριγώδι. terit, nec qui adultam inspexerit, recens erumpeutem agnoscere. Quo fit, ut propter mutatam foliorum faciem magnitudinem etiam caulium, florum fructuumque et id genus alias peculiares notas, magno in errore interdum versentur, qui non ita studiose singula contemplati sunt. Hanc nimirum ob caussam lapsi sunt varii scriptores, dum nonnullas nec llores nec caulem nec fructum produ- cere asseverent, velut de gramine, de tussilagine et quin- quefolio proditum est. Ergo qui saepius ac multis in locis illa observaverit, eorum etiam cognitionem praepri- mis consequetur. Quin et illud scire convenit, sola [quae- dam] ex herbarum medicaminibus in plures annos per- sistere, hellebori albi nigrique exemplo, reliqua vero, donec triennia sunt, plerumque esse utilia. Fruticosa au- tem, ut stoechas, chamaedrys, polium, abrotonum» seriphium, absinthium, hyssopum et id genus alia, dum 8 ΠΕΔΑΝΙΟῪ A4IOZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ , » x A * op. d , AS 1 1 σπερμάτων, ἄνϑη δὲ πρὸ τῆς ἀποπτώσεως αὐτῶν. τοὺς δὲ καρποὺς πεπείρους ὄντας, καὶ τὰ σπέρματα δὲ ξηραίνε- , Lad € ow , σϑαι ἀρχόμενα πρὸ τοῦ ἀποῤῥεῖν. χυλίζειν δὲ τὰς βοτάνας » ), , ^ À d 51 c , M ' ' /, ἄρτι βλαστανόντων τῶν καυλῶν ὁμοίως δὲ καὶ τὰ φύλλα. ὀποὺς δὲ καὶ“ δάκρυα λαμβάνειν, τέμνοντα 53 ἐν ἀκμῇ ἔτι5: τοὺς καυλούς. Τὰς δὲ εἰς ἀπόϑεσιν ῥίζας καὶ χυ- λίσματα καὶ φλοιῶν ἀφαιρέσεις ὅὅ5, ἀρχομένων φυλλοῤῥοεῖν - - ^ ^. uU ' ^ ἣν , n τῶν βοτανῶν. Καὶ τὰς μὲν καϑαρὰς αὐτόϑεν ὅ6 ξηραίνειν ἐν τόποις ἀνοτίστοις, τὰς δὲ μετεχούσας γῆς ἢ πηλοῦ, mÀv- νειν ὕδατι. ἀποτίϑεσϑαι δὲ καὶ ἄνϑη καὶ ὅσα ξυώδη 51 τυγχάνει ἐν κιβωτίοις φιλλυρίνοις ἀνοτίστοις. ἔστι δὲ ἃ. καὶ D o "» ’ Ἢ χάρταις 58. ἢ φύλλοις χρησίμως περιδεῖται πρὸς διαμονὴν 59 - , ^ ^ TOY σπερμάτων. πρὸς δὲ τὰ ὑγρὰ φάρμακα ἁρμόσει ὕλη πᾶσα πυχνὴ ἐξ ἀργύρου 2) ὑέλου ἢ κεράτων γεγενημένη, 50) ὄντας primus Asulan. Deest in Ald. 61) Sic codd. C. N. X. ἀρστιβλάστων ὄντων editiones omnes, 62) τά solus Saracen. 55) Sic cod. C. N, τέμνοντας editiones, 54) "Erw primus Asul,, in Aldina dcest, 55) Sic Sarac, Priores φλοιοὺς ἀφαιρεῖν, praeter Asul., qui qoi ἀφαιρές. 66) Sic C. N. X. avro. cditt. 57) Cod. C, N. ivo. 58) Ald. ἔστε δὲ ὅτε καὶ ἐν χάρτῃ. Asul., Cornar, et Goupyl. si- militer, mutato χάρτῃ in χάρταις. 59) Ald. συμμονήν. 60) Asul. cum serioribus interponunt 7. semen gestant, colligenda sunt; ílores autem antequam sponte decidant. .At fructus maturos decerpere decet, et semina, dum siccescere coeperint, antequam defluant, Succi autem herbarum aeque ac foliorum, caulibus recens germinantibus, eliciendi sunt: liquores vero (spissescentes) et lacrimae excipiantur, caulibus iam adultis incisis. Quae dein radices asservandae sunt, aut e quibus succi expri- mendi vel cortices auferendi, cum primum folia amittere herbae coeperint et mundae quidem statim siccandae in locis aridis, quibus vero terra lutumve adhaerent, aqua eluendae. Flores autem et quae odorata fuerint, in cistu- lis tiliaceis minime humectis reponantur. Sunt et quae chartis foliisque ad seminum conservationem utiliter in- volvantur. Ceterum liquidis medicamentis conveniet ma- teria quaevis densior, qualis est argentea, vitrea seu cor- ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHE BIBAION A. 9 " € 2 [ON ! καὶ ὀστρακίνη δὲ ἡ μὴ ἀραιὰ εὔϑετος, καὶ ξυλίνων δὲ ὅσα ἐκ πύξου κατασκευάζεται. τὰ δὲ χαλκᾶ ἀγγεῖα ἁρμόσει πρὸς J 2 UJ , i € H N ε! »? » ΧΑ τὰ ὀφϑαλμικὰ φαρμαχὰ xci ὑγρὰ, καὶ ὅσα δὲ ὄξους ἢ z € » e πίσσης ὑγρᾶς 7 κεδοίας κατασκευάζεται. στέατα δὲ καὶ μυε-- λοὺς ἐν κασσιτερίνοις ἀγγείοις ἀποτίϑεσϑαι δεῖ. , 5 ^M LU . Keg. à. [Περὶ "Toidoc.] Ἴρις [οἱ δὲ ἴρις ἰλλυρικὴ, oi δὲ ϑελπίδη ', οἱ δὲ οὐρανία, οἵ δὲ καϑαίρων, oi δὲ ϑαυ- - , , μαστὸς, Ῥωμαῖοι ῥαδιξ μάρικα ? , οἱ δὲ γλαδίωλον ᾽, ὁπερ- z 1 / TT, XN τρίτος *, oi δὲ κονσεκράτριξ, “ἰγύπτιοι vóg.] ἀπὸ uiv τῆς » , » , ^ Al , κατ οὔρανον ἐμφερείας ὠνόμασται 5. φύλλα μὲν ἔχει 5 ὅμοια ξιφίῳ, μείζονα δὲ καὶ πλατύτερα καὶ λιπαρώτερα. ἄνϑη δὲ ἐπὶ κλωνίων 7 παράλληλα, ἐπικαμπῆ, ποικίλα, ἢ » » » , γὰρ λευκὰ ἢ ὠχρὰ ἢ μήλινα ἢ πορφυρᾶ ἢ κυανίζοντα δρᾶται, ὅϑεν διὰ τὴν ποικιλίαν ἀπεικάσϑη ἰριδε τῇ οὐρανίᾳ. « “ ct 50. ' 3, ὃ " P ᾿ 2 2 i] Ῥίζαι ὕπεισι γονατώδεις, στερεαὶ, εὐωδεις᾽ τμηϑεῖσαι δ᾽ αὐταὶ 1) Cod. C. ϑαλπίδη. 2) Cod, O, μούρικα. 3) Ald., Asul. γαλδιόλα, Corn, , Goupyl. γλαδώολα. 4) Cod. X. ὀπερτρίτις. 5) Et- haec verba in notha ablegavit Asulanus cum sequacibus, 6) δὲ φέρει Ald. : 7) Sic C. N. ἐπὶ χανλῷ Ald. et seriores. ὀπώχσαυλα Mlatthiol. 8) Asulan. et Sarac. μέλανα. nea. Quin et fictilis, si modo rara non sit, idonea est, itemque lignea, eaque potissimum , quae e buxo paratur. Apta vero erunt aenea vascula medicamentis oculariis ac liquidis, iisque omnibus, quae ex aceto, pice liquida aut cedria componuntur. Adipes autem ac medullas stanneis vasis condi oportet. Cap. I. [De /ride.] lris [illyrica, aliis thelpide, aliis coelestis, aliis purgans, aliis mirabilis, Romanis au- dit radix marica, aliis gladiolum, aliis opertritis, aliis con- secratrix, Aegyptiis Nar.] a coelestis arcus similitudine no- men accepit. Folia habet gladiolo similia, sed maiora et latiora et pinguiora, flores vero pedunculatos aequaliter distantes, incnrvos, colore varios: conspiciuntur enim vel albi vel pallidi vel lutei, purpurei etiam et coerulescentes, unde propter varios colores iridi coelesti comparati sunt. Ra- dices subsunt geniculatae, solidae, suaveolentes, quae concisae 10 — HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPEBEOX ξηραίνονται ἐν σκιᾷ καὶ λίνῳ διαπαρεῖσαι ἀποτίϑενται. Ἔστι δὲ βελτίων ἡ ἰλλυρικὴ καὶ μακεδονικὴ, καὶ ἐν ταύταις ἀρίστη ἢ πυκνόῤῥιζος καὶ ὑποκόλοβος xai δύςϑραυστος χαὶ τῇ χρόᾳ ὑπόκιῤῥος καὶ σφόδρα εὐώδης καὶ πυρώσας τὴν γλώτταν19. [τήν τε ὀσμὴν εἰλικρινὴς καὶ μὴ γοτίζουσα. 11 πταρμούς τε ἐν τῷ χόπτεσϑαι κινοῦσα. “Ἢ λιβυκὴ δὲ δευ- τέρα τῇ δυνάμει ?? ΤΙαλαιούμεναι δὲ πᾶσαι τερηδογίζονται, εὐωδέστεραι δὲ χγί- νονται καὶ ϑερμαντικὴν ἔχουσαι δύναμιν, ἐφήλεις καϑαιρούσαι καὶ φάκους καταπλαττόμεναι μετ’ ἐλλεβόρου λευκοῦ διπλα- σίονος. ἕλκη σαρχοῦσιν, καὶ τὰ δυφανάγωγα τῶν ὑγρῶν λεπτύνουσιν καὶ φϑοροποιὸν δύναμιν ἀναλαμβάνουσι13, πο- τιζόμεναι μεϑ' ὑδρομέλιτος. Εἰσὶ δὲ καὶ ὑπνοποιοὶ καὶ δα- κρυοποιοὶ καὶ στρόφους ἰῶνται. Με ὄξους δὲ πινόμεναι ϑηριοδήχκτοις ἀρήγουσι καὶ σπληνικοῖς καὶ σπωμένοις καὶ ^ UJ , " - , λευχὴ κατὰ χρόαν, πικρὰ πρὸς γεῦσιν. 9) Sic Cod. N. Vulgo ἃς δεῖ μετὰ τὴν τομὴν ξηράναντα iv σκιᾷ xai διείραντα λίνῳ ἀποτίϑεσϑαι. à 19) Sic C. N, X. et P. τῇ γεύσει πυρωτέρα, quos sequitur Asulan... Ald. et Saracen. πικροτέρα. 11) Deest in C. N. | 19) C. N. Sarac. δευτέρα δὲ ἡ .Ζιβυκὴ, --- — δευτερεύουσα τῇ δυνάμει. 13) N. ἀμβλύνουσι. | Omnia haec longe aliter in recentioribus co- dicibus leguntur. Al&, τὸ δυςανάγωγα ἱγρὰ λεπτοποιοῦσαι, καϑαί- ρουσι δὲ πάϑη καὶ χολὰς, ποτιζόμεναι. siccantur in umbra et lino traiectae conduntur. Praestan- tior est illyrica et macedonica, ac ex his ipsis optima, quae radice.gaudet densa, subpraescissa ac fractu difficili, coloris subfulvi, valde odorata ac linguam adurente: [odore sincera ac minime humecta:] dum tunditur, ster- nutationem ciet. Libyca viribus inferior est, colore albo, sapore acri. Omnes autem veterascentes vermibus ob- noxiae tum demum suavius fragrant, vi praeditae cale- faciente, maculas a solis ardore ortas lentiginesque pur- gant, cum du»la hellebori albi portione illitae. Ulcera in- super carne implent, humores, qui aegrius egeruntur, at- tenuanf et proclivitatem ad tabem corrigunt, cum hydro- melle potae. Super haec et somnum conciliant, lacrimas eliciunt et torminibus medentur. Ex aceto potae eos iu- vant, qui a venenatis animalibus morsi sunt, itemque lie- nosos et convulsos, atque qui perfrixerunt aut rigore cor- ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 11 - " , " D περιψυχομένοις ἢ διγοῦσι χαὶ τοῖς γόνον προϊεμένοις. “Σὺν »" - » M 2 2 οἴνῳ δὲ ποϑεῖσαι ἄγουσιν ἔμμηνα" x«& τὸ ἀπόζεμα δὲ αὐ- - 1 , » ΄ , τῶν πρὸς γυναικείας πυρίας εὔϑετον, μαλάσσον τοὺς τόπους - N c ͵ καὶ ἀναστομοῦν. προοτεϑεῖσαι δὲ ὡς πολλύριον μετὰ , hl - , , μέλιτος, ἔμβρυα κατασπῶσι" μαλάσσουσι δὲ χοιραδας καὶ ς« c T 5 - σκιῤῥώματα παλαιὰ ἕφϑαὶ καταπλασϑεῖσαι. ᾿Θφῳφελοῦσι δὲ καὶ κεφραλαλχίας σὺν ὄξω καὶ ῥοδίνῳ καταπλασϑεῖσαι. μίγνυν-- - , / L ται δὲ καὶ πεσσοῖς καὶ μαλάγμασι καὶ ἀκόποις" καὶ καϑό- λου εἰσὶ πολύχρηστοι. £ » Κεφ. β. [Περὶ 44«0g0v!5.] κορον [oi δὲ «χορὸς 5 , € - , ' " [3042 ἀφροδισίας, Ῥωμαῖοι βενέρεα, οὗ δὲ ναυτικὰ ῥάδιξ, Τάλλοι , Δ , M » » πεπεραπιουμ.) τὰ μὲν φύλλα ἔχει ἐμφερῆ ἰριδι16, στενώτερα δὲ, καὶ τὰς δίζας οὐκ ἀνομοίους, διαπεπλεγμένας δὲ καὶ οὐκ 2 2 ' Ej χλλὰ À , e 1 2 EJ λὴ 17 , εἰς εὐθὺ πεφυκυῖας ἀλλὰ πλαγίας καὶ ἐξ ἐπιπολῆς 17, yo- ε ΄, ΄ ι - " P^ vac. διειλημμένας, ὑπολεύκους, δριμείας δὲ τῇ γεύσει xol τῇ » m E » u , 1 H ' 1 D » ὀσμῇ οὐκ ἀηδεῖς. Διαφέρει δὲ τὸ mvxvOv καὶ λευκὸν, ἄβρω- , M ÀF 2 δί 18 Τ “ δ᾽ » 1 N ΕῚ τὸν τὲ χαὶ πλῆρες εὐωδίας 18, OLOUTOY iori τὸ ἐν 14) Ald. ἐσχιάδος τε εἰς ἔγγλυσμα καὶ συρίγγων καὶ κόλπων σαρχω- τιχά: quae hic inepte, etiamsi aliae sequantur editiones. 15) Totum hoc caput deest in Cod. N. 16) X. χρέγῳ. i 17) Cod, C, ἐπιπλοκῆς. 18) Edit. οὐῶδες. ^ x repti sunt, aut quibus genitura eflluit. Ex vino potae menstruum cursum promovent: decoctum ad muliebria fomenta commodum, molliens nimirum loca ac aperiens. Quin et cum melle in massam pultaceam (depstae et) sub- ditae fetus extrahunt. Molliunt etiam strumas scirrhosque inveteratos, dum coctis (partes) foventur. Conferunt et ad capitis dolores, ex accto et rosaceo appositae: miscen- tur denique pessis et malagmatis acopisque, ac generatim ad multa sunt utilissimae. Cap. II. [De Acoro.] Acorum [Alii choron aphro- disias, Romani veneream, aut radicem nauticam, Galli pe- peracium dicunt.] habet folia iridis aemula sed angus- tiora, radices non dissimiles verum implicitas , neque in rectum matas sed obliquas ac superficiem (legentes), geni- culis interceptas, subalbidas, gustu acres et odore non in- gratas. Praestat vero (acorum) densum, album, non exc- 412 IIEAA4NIOY AIOXKOPIA4OY .4ANAZAPBEOEZ Κολχίδι καὶ ἐν Γαλατίᾳ onlqwíov!9 λεγόμενον. Δύναμιν M € € . , ' - δὲ ἔχει 5 ῥίζα ϑερμαντιχὴν᾽ πινόμενον δὲ ἀφέψημα αὐτοῦ 5 i c L " - L οὐρὰ κινεῖ, ἁρμόζον πρὸς πλευρᾶς πόνον καὶ ϑώραχος καὶ εἰ , € , —- ἥπατος, στρόφους, ῥήγματα, σπάσματα᾽ σπλῆνας τήκει. ὠφελεῖ xai στραγγουριῶντας καὶ ϑηριοδήκτους, καὶ εἰς ἐγκα- c - r ^ * c ES ϑισμα ὡς ἶρις πρὸς τὰ γυναιχεῖα ἁρμόζει. “Ὁ δὲ χυλὸς τῆς «» 2 , U M χω , ῥίζης ἀποκαϑαίρει τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις, μίγνυται δὲ m » ᾿ 7 € € (n , τοῖς ἀντιδότοις ἡ ῥίζα χρησίμως. , , » , Keg. 7. [Περὶ Mygov.] 'Mmrov?? τὸ καλούμενον 5 ' - -J » ΄ ΕΝ , ἀϑαμαντικὸν γεννᾶται πλεῖστον ἐν ΜΙακεδονίᾳ καὶ "lonavi, ci - 1 ^ ͵ » 0! , , ὅμοιον καυλῷ καὶ τοῖς φύλλοις ἀνήϑῳ, παχύτερον [βραχύ- ' -— 9 t E τερον] δὲ τοῦ ἀνήϑου. 4]ίπηχύ mov ἀναβαῖνον, [xai πολλά- - c c , - ΄ κις 31] ταῖς ῥίζαις ὑπεσπαρμένον λεπταῖς, πλαχίαις καὶ εὐ-- , ^ DA , Ἢ ϑείαις. μαχραῖς, εὐωδεσι, ϑερμαινούσαις τὴν γλώτταν. αἵ- ΕΣ - 2 ci »* i P , € ᾿ τινὲς ἀποζεσϑεῖσαι μεϑ' ὕδατος, ἢ καὶ λεῖαι δίχα ἕἑψήσεως - , Y ποϑεῖσαι, τὰ στεγνὰ περὶ κύστιν καὶ νεφροὺς πάϑη magnyo- Us 7j c - ροῦσι καὶ δυςουρίαις ἁρμόζουσι, στομάχου τε ἐμπνευματώσεσι 19) Siccod. C... Ald. zai τῇ Γαλατία ἀσπλέτιον. Asul.,Cornar.,Gou- ΡΥ]. ἀσπλήτιον. Sarac. ἀσπλήγιον. 20) JMeiov Ald, 41) C. N. sum, suavis odoris plenum. — Huiusmodi est, quod in Colchide et in Galatia splenion dicitur. Vim habet radix calefacientem , potum eius decoctum . urinas ciet, lateris, thoracis hepatisque doloribus con- gruum, torminibus (etiam), ruptis, convulsis. Lienes liquefacit, iuvat et eos qui urinae difficultatem patiuntur ct qui animalibus venenatis morsi sunt. Insuper insessu, sicut iris, ad muliebria expedit. Succus radicis discutit, quae caliginem pupillis offundunt. Utiliter etiam radix antidotis miscetur. Cap. III. [2e 7eo.] Meum quod appellatur atha- manticum abunde in Macedonia et Hispania nascitur, caule foliisque anetho simile, sed eo ipso crassius [brevius] Ad duos aliquando cubitos succrescit, sparsis saepe ima parte radicibus tenuibus, (partim) obliquis, (partim) et rectis, longis, odoratis linguamque calefacientibus, Hae dum ex aqua coctae aut etiam citra cocturam tritae bibuntur, ex obstructis vesicae renumque viis affectus sedant, urinae difficultati conducunt, itemque stomachi inflationibus, tor- ΠΕΡῚ ὙΜΖΗΣ IATPIKHZ BIDAION A. 13 ' , c - , 22 |» , καὶ στρόφοις, ὑστερικαῖς τε διαϑέσεσι 35 καὶ ἄρϑρων πόνοις. Θώρακι δευματιζομένῳ σὺν μέλιτι λεῖαι ἀντὶ ἐχλεκτοῦ βοη- ἐν - , 2 - ? ϑοῦσιν, αἷμα τε ἄγουσι δὲ ἐμμήνων, ἀποζεσϑεῖσαι εἰς £y- ΄ - , ΕΣ κάϑισμα. Παιδίων δὲ καταπλασϑεῖσαι ἐφηβαίοις 533 οὐρὰ M 3 M ' ' ' - » - , ἄγουσιν. ᾿Εστὶ δὲ καὶ κεφαλαλγὲς πλεῖον ἢ δεῖ πινόμενον. x r Δ c M » Κεφ. δ. [Περὶ Kumiígov.] Kum&goc, οἱ δὲ igv- "n c ' 3 Hu c c - E ANNA c σίσκηπτον ὡς τὴν ἀσπαάλαϑον καλοῦσι [Ῥωμαῖοι ἰούνκι ῥα-- , M , ΄ v δίκειι, oi δὲ iovvxovu.]" Φύλλα δ᾽ ἔχει ὅμοια πράσῳ, μα- ’ δὲ Nm LAN Àno 24 κρότερα δὲ καὶ ἰσχνοτερα [καὶ σκληρ οότερα ?^ ] καυλὸν δὲ πηχυαῖον ἢ καὶ μείζονα, γωνυώδη, δμοιον' σχοίνῳ , οὗ κατὰ κορυφὴν φυλλαρίων ἐστὶν ἔκφυσις μικρῶν ?9 καὶ σπέρμα- ς ja alc m xtd - ci 5 ͵΄ - voc. Pita: δ᾽ ὕπεισιν, ὧν καὶ ἡ χρῆσις, ὥςπερ ἐλαίαι émi- μήκεις 38, συναφεῖς ἑαυταῖς, ἤ καὶ στρογγύλαι, μέλαιναι, » , 5 , , εὐώδεις, ἔμπικροι. Devon. δὲ ἐν τόποις ἐργασίμοις xoi veÀ- à " x c , ματώδεσιν. oiov] δέ ἔστιν ἡ βαρυτάτη καὶ. πυχνὴ καὶ , - m ἢ, , , ἁδρὰ, δύφςϑραυστος, τραχεῖα, εὐώδης μετὰ τινος δριμιύτητος" 22) διαρϑρώσεσι Ald. 23) iq ἡβαίου Ald. 24) C. N. 25) Sambuc. μακρῶν, perperam, 26) Sic C. Ald. ὥςπερ ἐπιμήκεις ἐλαίας. Asulan. LE ἐπιμήχεις ὡς ἐλαίαι συναφεῖς. Saracen. ἐπιμήκεις ὥςτιερ ἐλαίας. minibus, ad hystericas passiones proclivitatibus doloribus- que articulorum. "Ihoraci quoque fluxione laboranti cum melle ad eclegmatis instar tritae auxiliantur: ad insessum coctae sanguinem per menstrua ducunt. IÍnfantium pubi il- litae urinas movent. Quod si vero largius iusto bibitur, capitis dolorem ciet. Cap. IV. [De Cypero.] Cyperum nonnulla aeque ac aspalathum 'erysisceptrum vocant [Romani iunci radi- cem, ali iuncum]. Folia habet porro similia, sed lon- giora, angustiora et rigidiora; caulem vero cubitalem et altiorem , angulatum , schoeno similem, ad cuius cacumen foliola excrescunt minuta et semen. Hadices subiacent, quae etiam in usu sunt, ad olivarum oblongarum instar secum nexae, aut subrotundae, nigrescentes, odoratae, amaricantes. Nascitur autem in locis cultis iuxta ac in palustribus. Optima radix, quae pondere excellit, solida, plena, aegre fragilis, aspera, odorata cum quadam acri- 14 IIEAANIOY AIOXKOPIAOY ΑΝΆΑΖΑΡΒΕΩΣ τοιαύτη δέ ἔστιν ἡ κιλίκιος 31 χαὶ ἡ συριακὴ καὶ 7 ἀπὸ τῶν χυχλάδων νήσων. Δύναμις δέ ἐστιν αὐτῇ ϑερμαντικὴ, ἀναστομωτικὴ, διουρητική " λιϑιῶσι καὶ ὑδρωπικοῖς βοηϑεῖ καὶ σκορπιοδήκτοις, καὶ ταῖς περὶ μήτρας καταψύξεσι καὶ μύσεσι πυριωμένη ἁρμόζει238, ἄγουσα ἔμμηνα" ποιεῖ δὲ καὶ τοῖς ἐν στόματι ἕλκεσι καὶ νεμομένοις ξηρὰ λεῖα. ΤἩίγνυται δὲ μαλάγμασι ϑερμαντικοῖς καὶ εἰς τὰ στύμματα τῶν μύρων ibOera?9. “Ἱστορεῖται δὲ xci ἕτερον εἶδος κυπείρου ἐν "Iv- δίᾳ γεννώμενον, προςεοικὸς ζιγγιβέρει, ὃ διαμασσηϑὲν κρο- κῶδες καὶ πικρὸν εὑρίσκεται" καταχρισϑὲν δὲ παραχρῆμα ψι- λοῖ τὰς τρίχας. . Κεφ. €. [Περὶ Kagüaucuov.] Καρδάμωμον ἄριστον τὸ ἐκ τῆς Κομαγηνῆς καὶ ᾿Αρμενίας καὶ Βοσπόρου πκομιζό-- μένον" γεννᾶται δὲ ἐν ᾿Ινδίᾳ καὶ ofla. "Exkíyov δὲ τὸ δύςϑραυστον, πλῆρες, μεμυχὸς, [τὸ γὰρ μὴ τοιοῦτον ἔξω-. ρόν ἐστι 7350 καὶ τὸ τῇ ὀσμῇ πληχτικὸν, γεύσει δὲ δριμὺ καὶ ὑπόπικρον. Δύναμιν δ᾽ ἔχει ϑερμαντικὴν" ποιεῖ δὲ usd ὕδατος πινόμενον πρὸς ἐπιληπτικοὺς, βήττοντας, ἰσχιαδικοὺς, 27) Asulan, et Sarac. χιλέκις. 28) Ald. βοηϑεῖ. 29) Sambuc. εὐχρηστεῖ. 50) Haec in plerisque codicibus desunt: sed Ald, habet. monia: talis est cilicia et cyriaca et quae ex insulis cycla- dibus. "Vis ei calefaciens, ostia recludens, urinam ciens, calculosis et hydropicis auxilio est, et a scorpione ictis. Quin et in vulvae perfrigeriis et obstructionibus fotu con- ducit, menses evocans. Sicca et ad laevorem trita facit ad oris ulcera etiam depascentia. Miscetur et malagmati- bus calefacientibus et ad unguentorum spissamenta adap- tatur. Memoratur et altera cyperi species, in India pro- veniens, zingiber referens, quae manducata crocea fit et amara deprehenditur. lllita vero quamprimum depilat.- Cap. V. [De Cardamomo.] Cardamomum optimum, quod e Comagene, Armenia et Bosporo importatur, nasci- tur autem in India et Arabia. Eligito, quod est frangenti contumax, plenum, occlusum [quod enim tale non est, immaturum iudicatur], odore caput tentante, gustu acre et subamarum. Vim habet calefacientem. Ex aqua potum facit ad epilepticos, tussientes, ischiadicos, nervorum reso- ΠΈΡΙ YAHX IATPIKHE BIBAION A. 15 , , , i] « καὶ παράλυσιν, δήγματα, σπάσματα, στρόφους, καὶ ἕλμινϑα 5 » , m πλατεῖαν ἐκβάλλει" μεῖ οἴνου δὲ πινόμενον νεφρικοῖς ?!, - , es - 5 , c ΄ω ιδυορουροῦσι. σκορπιοπλήκτοις καὶ πᾶσι τοῖς ἰοβόλοις ἁρμόζει' j E E ci Σ μετὰ δὲ δάφνης ῥίζης φλοιοῦ ποϑὲν, ὅσον «, λίϑους RA c ; M Z $oónru* φϑείρει καὶ iufovm ὑποθϑυμιώμενον, καὶ ψώρας ’ , ΄, A 5 ' » a - ἐξαίρει σὺν ὄξει καταχριόμενον᾿ μίγνυται δὲ καὶ tg τὰς τῶν CIE] 2 (7 μύρων στύψεις [καὶ ἑτέρας ἀντιδοτους.] 55 - , , δ᾽ , D c Κεφ. c. [Περὶ NagÓov.] Ναάρδου ἐστὶ δύο γένη" ἢ LA » ' € ' P 2 c 2 μὲν ydg vig καλεῖται ἰνδικῆ, ἡ δὲ συριακη" οὐχ Ort ἕν Xv- ; ΄ Ü - e - H ρίᾳ εὑρίσκεται, GÀ ὅτι τοῦ ὄρους ἐν ᾧ γεννᾶται TO μὲν D vua IP rH δὲ NS "Tv. (A ᾿ “Ἁ λ πρὸς Συρίαν τέτραπται, τὸ δὲ πρὸς IvÓovg: καὶ τῆς λεγο-- ΡΟΝ c / / μένης συριακῆς ἔστι βελτίων ἡ πρόῤφφατος, κούφη καὶ πολύ--. N ΄ NUUS - κομος 38, ξανϑὴ τὴν χρόαν, εὐωδὴς ἄγαν καὶ μετὰ τοῦ ΄' €- -" M » 4 , χυπειρίζειν ἐν τῇ ὀσμῇ, πυκνὸν 3: ἔχουσα τὸν στάχυν, πι- - /, 5 Αι , κρὰ τὴν γεῦσιν, καὶ γλώσσης ἀναξηραντικὴγ) ἐπιμένουσα τε - ΄ c h $2 ' 5 ^c c , τῇ εὐωδίᾳ iq ἱκανόν. Τῆς δὲ ἰνδικῆς ἡ μέν τις λέγεται ; - “εν β᾿ γαγγῖτις, ἀπὸ τινος ποταμοῦ παραῤῥέοντος τοῦ ὄρους, ͵ € , n Τάγγου καλουμένου, παρ᾽ «c quercu ἀσϑενεστέρα Trv?5 ᾽ C 5 1 51) Solus Sarac. γδρριτικοῖς. 52) Uncinis iuclusa solus habet Sarac. $3) Πλατύκομος legisse videtur Rwuellius, qui Zzrgarz habeat cozza. $4) Sic C. N, μικρὸν Edit. 55) Sfc CN. Edit. χατὰ. lutiones, rupta, convulsa, tormina, ac vermem latum expellit. E vino potum confert renum vitio laborantibus, difficulter mingentibus, et qui a scorpione ac a ceteris-omnibus venena- tis animalibus icti sunt. Cum lauri vero radicis corlice drach- mae pondere bibitum calculos comminuit, necnon fetus suffi- tum enecat et psoras ex aceto illitum aufert, Quin et ad unguentorum spissamenta [aliasque antidotos] additur. Cap. VI. [De Nardo.] Nardi duo sunt genera, al- tera nimirum indica, syriaca altera vocatur, non quod in Syria invemütur, sed quod montis, in quo mascitur, al- tera pars Syriam altera Indos spectet. Ac e syriaca prae- stantior est recens, levis et comosa,. colore luteo, valde odorata, nisi quod cyperum aemuletur. Densam habet spicam, gustu amaram linguamque siccante, diu suavem servans odorem. Ex indicae genere est, quae Gangitis appellatur, a fluvio quodam, cui Ganges nomen, montem 10 HEAANIOY A4IOXKOPIAOY ANAZAPBEOX , v3 ' & τὰ ApDNE - , 5 ΙΝ δύναμιν οὐσα, διὰ τὸ ἐφ᾽ ὑδατωδῶν τόπων εἶναι. καὶ ἐπι-- μηκεστέρα, πλείονάς 99 τε ἔχουσα τοὺς στάχεις ἀπὸ τῆς αὐτῆς δίζης, καὶ πολυκόμους καὶ περιπεπλεγμένους. βρωμώ- ' , c , Üug κατὰ τὴν ὀσμήν᾽ ἡ δὲ ὀρεινὴ μελαντέρα 31, εὐωδεστέρα, πκολοβόσταχυς, κυπειρίζουσα κατὰ τὴν εὐωδίαν, ἔχουσά τε M M 2! 2 δ 'αὦὉ cr H c , , καὶ τὰ ἄλλα ἐν αὐτῇ, ὅσα tQ καὶ 7 συριακὴ λεγομένη. Καλεῖται δέ τις καὶ σαμφαριτικὴῆ, σφόδρα κολοβὴ, ἀπὸ qo- θίου ὠνομασμένη , μεγαλύσταχυς, λευκότερον καυλὸν E Ore μέσον ἔχουσα, ὑπερτραγίζοντα τῇ ὀσμῇ, ἣν δεῖ ἀπεκλέ- γεσϑαι. Πιπράσκεται δὲ καὶ ἀποβεβριγμένη, ὅπερ χινώσχε- ται ἐκ τοῦ Minis εἶναι τὸν στάχυν καὶ αὐχμηρὸν καὶ μὴ , ᾿ - L ᾿ DES - ? ἔχειν τὸν χνοῦν. 4Δολίζουσι δὲ αὐτὴν ἐμφυσῶντες στίμμι » εἰ » » , 38 ᾿ * - μεϑ' ὕδατος ἢ οἴνου φοινικίτου 38, πρὸς τὸ συμπιλοῦσϑαι ΕῚ ^ Y , , 3 " ' - ΄ τ αὐτὴν καὶ βαρυτέραν γίνεσϑαι. Eni δὲ τῆς χρείας ἀφαι- ρεῖν δεῖ, εἰ mgocti] ταῖς ῥίζαις πηλὸς καὶ σήϑειν χωρίζοντα τὸν κονιορτὸν, εὐχρηστοῦντα εἷς χειρόνιπτρον. Δίύναμιν δὲ 56) Ald, πλήρεις. 57) Sic manifesto e codicum principum fide ct comparatis Galen. simpl. lib. 8. p. 85. ct Paull. ,Aegin, lib. 7. p. 248. Ald. ἡ δὲ ὀρεινὴ εὐωδεστέρα. Asulan. D] δὲ ὀρεινοτέρα εὐωδεστέρα, quem sequuntur Cornar., Goupyl. et Sarac, 58) Veram esse lectionem, patet c lib, 5. c. 40. Cod. N. qoivi- κίου. Ald, φοινικέγου, praetercurrente, in quo nascitur. JDebilior cfficacia est, quod in aquosis provenit locis; est etiam procerior ac complures habet spicas ex eadem radice tum comosas tum inter se implexas et odore virosas. Montana vero magis nigricans , fragrantior, brevibus spicis, cyperi quicquam redolet, ceterasque habet dotes syriacae appellatae. Est et quacdam sampharitica a loco natali dicta, admodum bre- vis, sed magnas habens spicas, inter quas medius inter- dum prorumpit caulis albidior et supra modum hircinus: eam reiicere oportet. Venditur et madefacta, quod vi- tium ex eo cognoscitur, quod spica sit candida, squalida nullaque obsita lanugine. Adulteratur inílato stibio cum aqua aut vino palmeo, quo videlicet magis compacta ap- pareat et ponderosior. Usus tempore, si quid luti radici- bus adhaeserit, id ipsum auferre oportet, ut et pulverem cribro secernere, qui quidem ad manus lavandas commo- HEPI YA4HEZ IATPIKHZ BIBAION 4. 17 v ( ' ' E D ea " Y ἔχουσε ϑερμαντικὴν, ξηραντικὴν, οὐρητικὴν, ὅϑεν κοιλίαν τὲ ἱστᾶσι πινόμεναι καὶ τὰς ἔκ μήτρας ῥύσεις προςτιϑέμεναι xod ἰχῶρας στέλλουσι- βοηθοῦσι δὲ καὶ ναυτίαις σὺν ψυχρῷ ὕδατε πινόμεναι καὶ καρδιωγμοῖς καὶ ἐμπνευματικοῖς 398, ἡπατικοῖς τε καὶ ἱχτερικοῖς καὶ νεφριτικοῖς. ἐναφεψηϑεῖσαι δὲ ὕδατι καὶ πυριαϑεῖσαι εἰς ἐγκάϑισμα τὰς ἐν μήτρᾳ φλεγμονὰς ^? ἰῶνται" ποιοῦσι δὲ καὶ πρὸς τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς μυδήσεις τῶν Ü , βλεφάρων, στύφουσαι καὶ δασύνουσαι τὰς βλεφαρίδας, καϑύ-- γροις δὲ σώμασι διάπασμα. — Míyvwrrot δὲ καὶ ἀντιδότοις" 2 ΄ et RJ * 2 M 2 2 ΄ Dod 41 P. , ἀποτίϑενται δὲ εἰς và ὀφϑαλμικὰ iv ἀγγείῳ καινῷ Ἢ ἀκωνί- 42 λ - ' » Α 2 λ E oro ??, λειοτριβηϑεῖσαι σὺν οἴνῳ καὶ ἀναπλασϑεῖσαι. Κεφ. ζ. [ Περὶ κελτικῆς Négóov.] 'H δὲ κελτικὴ νάρδος γεννᾶται μὲν ἐν τοῖς κατὰ ““Τιγυρίαν ἄλπεσιν, ἐπιχω-- ρίως ὠνομασμένη σαλιούγκα 43. γεγνᾶται δὲ καὶ ἐν τῇ ᾿Ιστρίᾳ. Ἔστι δὲ ϑαμνίσκος μικρὸς σὺν ταῖς ὁὀίζαις εἰς δέσμας ἄνα- λαμβανόμενος χειροπληϑεῖς" ἔχει δὲ φύλλα ἐπιμήκη 11, ὑπό-- 59) Sic C. N. ἐμπγευματουμένοις, Ald., Asul., Sarac. 40) Sic C. N, Edit. φλεγμονὰς “μήτρας. 41) Ald. τονξ. 42) Vulgata lectio àxovíro expungenda, 43) Sic Ald. ἀλιουώσκα cod, Goupyl. ἀλιουγγία sul, Corn, Sarac, 44) Sic C. Ν, Ald. Visio dus est. Vim autem hahent calefacientem , siccantem 1o- tiumque cientem: quamobrem alvum epotae sistunt et flu- xiones ex utero appositae et saniem compescunt. Ex fri- gida potae in nausea expediunt et ventriculi doloribus spasticis, in flatibus etiam , iocinoris renumque affectibus, ictero denique. Aquae vero incoctae aut ad fotum inses- sumque adhibitae, uteri inflammationibus medentur. Con- ducunt etiam oculis, dum nimio humorum fluxu palpebrae laborant, ipsa cilia astringentes condensantesque. Quin et humidis corporibus conferunt ad pulvillos odoratos, [diapasmata "Theophr. de odor. 57. Plin. 13, 3.] Miscen- tur etiam antidotis. Ad ocularia medicamenta cum vino ad.laevorem tritae et in pastillorum formam redactae in vase novo non picato conduntur. Cap. VII. [De ce/tica NNardo.| Nardus celtica na- scitur quidem in Liguriae alpibus, vernacule saliunca dicta: nascitur et in Istria. Est vero fruticulus parvus, qui cum radicibus in fasciculos colligitur manuales. Fo- B 18 ΠΕΔΑΝΙΟῪ “ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ ἕανϑα, ἄνϑος μήλινον. Τόνων δὲ τῶν καυλῶν ἐστι καὶ τῶν ῥιζῶν ἡ χοῆσις καὶ ἢ εὐωδία " ὅϑεν δεῖ πρὸ μιᾶς ἡμέρας κα- ταῤῥάναντας ὕδατι τὰς δέσμας καὶ χωρίζοντας τὸ γεῶδες τιϑέναι ἐπ ἐδάφους νοτεροῦ, προὑποκειμένου χαρτίου, τῇ δὲ ὑστεραίᾳ καϑαίρειν᾽΄ οὐ γὰρ συναποκαϑαίρεται τῷ ἀχυ- ρώδει καὶ ἀλλοτρίῳ τὸ εὔχρηστον, διὰ τὴν ἐκ τῆς ἰκμάδος εὐτονίαν. 4ολίζεται δὲ συναποτιλλομένης 45 αὑτῇ πόας ἐμ-- φεροῦς, ἣν διὰ τὸ περὶ τὴν ὀσμὴν βρωμῶδες τράγον καλοῦ- σιν" εὐχερὴς δὲ ἡ ἐπίγνωσις, ἄκαυλος γάρ ἐστιν ἡ πόα καὶ λευκοτέρα καὶ ἧττον ἐπιμήκη τὰ φύλλα ἔχει, οὐδὲ τὴν ῥίζαν πικρὰν ἢ ἀρωματίζουσαν ὥςπερ ἐπὶ τῆς ἀληϑινῆς ἔχει. ᾿4πο- κρίνας οὖν τὰ καυλία καὶ τὰς ῥίζας, τὰ δὲ φύλλα ῥίψας, εἰ βούλει δ᾽ ἀποτίϑεσϑαι, ἀναλαμβάνων λεῖα οἴνῳ καὶ τρο-- χίσκους ἀναπλάσας 9, φύλαττε ἐν ὀστρακίνῳ ἀγγείῳ καινῷ; πωμάζων ἐπιμελῶς. ᾿Αρίστη δέ ἔστιν m πρόσφατος καὶ ἐυνώ- δης, πολύῤῥιζος 7, οὐκ εὔϑρυπτος, πλήρης. Δύναται δὲ ὅσα καὶ ἢ συριακὴ, διουρητικωτέρα τὲ καὶ εὐστομαχωτέρα * ὠφελεῖ δὲ καὶ τὰς περὶ τὸ ὕπαρ φλεγμονὰς, καὶ ἰκτερικοὺς 45) Ald. συναποτιϑεμένης- 46) Ald. τροχέσκους ἀνατιλάττων. 47) Βαϑίύῤῥιζος, quod X. habet, minus quadrat, lia habet oblonga, subílavescentia, ílores subluteos. Cau- lium duntaxat et radicum usus est et fragrantia. Quare pridie aspersos aqua fasciculos, amoto si quid terreni ad- hlaeserit, in humidiore solo, supposita prius charta, in- sternere oportet, ac postridie repurgare: siquidem cum aceroso et alieno minime simul utile, propter humoris vim, excutitur. Adulteratur autem simul evulsa herba persimilis, quam virosi odoris caussa hirculum appellant. Dignotu vero faciles sunt: haec enim est planta acaulis et albidior, folia etiam minus oblonga sunt, nec radix amara aut aromalica, sicut genuina. taque abiectis foliis cauliculos radicesque seponito: quodsi ad usum conditurus es, tritas vino excipito, atque ex iis concinnatos pastillos fictili vase novo ac diligenter operculato servato. Optima vero censetur quae recens est, suave olens, radiculosa, mi- nime fragilis, ac plena. lisdem quibus ct syriaca viribus pollet, sed et valentius urinam ciet, et stomacho magis ΠΕΡῚ Y4AHZ IATPIKHZ BIBAION A. 19 καὶ πνευματώσεις στομάχου, pir ἀφεψήματος ἁψινϑίου πι- γομένη" ὁμοίως καὶ σπλῆνα καὶ τὰ περὶ τὴν κύστιν καὶ νε- φροὺς, καὶ πρὸς τὰ ἰοβόλων δήγματα σὺν οἴνῳ" καὶ εἷς τὰ μαλάγματα μίγνυται καὶ ποτίσματα καὶ χρίσματα ϑερμαντικά. Κεφ. ἡ. [Περὶ ὀρεινῆς Νάρδου.] ^H δὲ ὀρεινὴ vao- δος, καλουμένη δ᾽ ὑπό τινων καὶ ϑυλακῖτις καὶ νῆρις, 7εν- νᾶται ἐν Κιλικίχ καὶ Συρίᾳ" φύλλα καὶ καυλοὺς ὅμοια ἤρυγγι48 ἔχουσα, μαλακώτερα 49 μέν. [οὗ μὴν τραχέα καὶ ἀκανθώδη.) “Ρίζαι δὲ ὕπεισι μέλαιναι, εὐώδεις, δύο ἢ πλεί- ovc, ὥςπερ ἀσφοδέλου, ἰσχνότεραι δὲ καὶ μικρότεραι πολλῷ. Οὔτε δὲ καυλὸς οὔτε καρπὸς οὔτε ἄνϑος συμφέρει 9?* ποιεῖ δὲ ἡ ῥίζα πρὸς ὅσα καὶ ἢ κελτικὴ νάρδος. * Κεφ. 9'. [Περὶ ᾿4σάρου.] ἊἌσαρον. οἱ δὲ vagdov: ἀγρίαν καλοῦσι [προφῆται αἷμα Ἄρεως, ᾿Οσϑάνης Θέσαν, Αἰγύπτιοι κερέεραν, “Ρωμαῖοι περιπρέσαμ, οὗ δὲ βάκχαρ, Θοῦσκοι σούκκινουμν, oi δὲ νάρδον δούστικουμ 751 [móc 48) Sic C. N. X, Edit. ἠρυγγίῳ. 49) C. N. X. Edit, μικρότερα. 50) Haec e coniectura Alex, Justiniani Chii apud Anguillar. p. 24. et Matthioli p. 99.», quanquam codd. consentiant in corrupta Iectione: Οὔτε δὲ καυλὸν οὔτε zapnóv οὔτε ἄγϑος φέρει. 51) Ald, addit: γάλλοι βάκκαρ. confert. Íuvat in hepatis inflammationibus et ictero et inflationibus ventriculi, cum absinthii decocto pota: si- militer valet et ad splenis vesicaeque et renum vitia, item- que ex vino et ad venenatorum morsus. Ceterum admi- scetur quoque malagmatibus; potionibus unguentisque ca- lefacientibus.. Cap. VIII. [De Nardo montana. Nardus montana, a nonnullis et thylacitis et neris vocata, nascitu? in Cili- cia et Syria. Folia habet eryngi similia, sed molliora [non enim aspera aut spinosa]. Subsunt radices nigrae, odoratae, duae aut plures, asphodeli forma, angustiores tamen et minores. Nec caulis nec fructus nec flos confert, sed radix valet ad ea omnia, ad quae et celtica nardus. | Cap. IX. [De .4saro. Asarum, quod et nardum sylvestrem nonnulli appellant, [prophetae Martis sangui- nem, Osthanes thesam, Aegyptii kereeran, Romani per- pressam, alii bacchar, TThusci succinum, nonnulli nardum B2 90 ΠΕΔΑΝΙΟΥ 4IOXKOPLiOY ANAZAPBEOX εὐώδης στεφανωματική] 2, DUAAE ἔχει κισσῷ ὅμοια, μικρό-- τέρα δὲ πολλῷ καὶ στρογγυλώτερα. ἄνϑη μεταξὺ τῶν φύλ- λων. πρὸς τῇ ῥίζῃ, πορφυρᾶ T Yen ἢ κυτίνῳ ἐμ- φερῇ, καὶ τὸ σπέρμα ἐοικὸς γιγάρτῳ 51, “Ρίζαι δ᾽ ὕπεισι πολλαὶ, γονατώδεις, λεπταὶ, πλάχιαι, ὅμοιαι ἀγρώστει, ἰσχνό-- τέραι μέν τοι πολλῷ καὶ εὐώδεις 5, ϑερμαίνουσαι καὶ δάκ- γουσαι λίαν τὴν γλώσσαν. Δύναμις δὲ αὐτῶν διουρητικὴ, ϑερ-: μαντικὴ καὶ ἐμετικὴ. ἁρμόζουσα ὑδρωπικοῖς, Ἰοχιαδικοῖς χρο-- víoug^ ἀγουσι. δὲ καὶ ἔμμηνα᾽ μετὰ μελικράτου ποϑεῖσαι ci ῥίζαι πλῆϑος « ς΄ καϑαίρουσιν ὡς ἐλλέβορος λευκός" μίγνυν-- ται δὲ καὶ μύροις" φύεται ἐν ὑποσκίοις ὄρεσι, πλεῖστα δὲ v Πόντῳ καὶ Φρυγίᾳ καὶ ᾿Ιλλυρίδι καὶ παρὰ Οὐεστίνοις 99 τῆς Ιταλίας. Κεφ. (.. [Περὶ Φοῦ Do), οἱ δὲ καὶ τοῦτο ἀγρίαν ψάρδον καλοῦσι" γεννᾶται μὲν ἐν Πόντῳ, φύλλα δὲ ἐλαφο- 52) Uncinis inclusa habent Ald., Cornar,, Cod, C. 53) Ald. addit εὐώδη. 54) Ald. addit: ἔχον χαυλία γωνιοειδῆ, ὑποιραχέα, ἀραιώ. Quac quidem lectio, ctiamsi a posterioribus negligatur, approbatur tamen tum ab Hermolao Barbaro, tum a lMarccllo Vergilio, tum a codice parisino, quem Goupylus legit, 55) Ald. addit: ἐοικυῖαν τῇ ὀσμῇ κινναμώμῳ. 56) Optime Goupylus e cod. P. Vestinorum gens Aterni accola in Piceno, Plin. 58, 17. Alii legunt '/ovozívy, cuius nulla mentio apud antiquos, — Omnia haec satis manca in Ald. rusticum.] Folia habet hederae similia, sed minora multo et rotundiora, florem inter folia iuxta radicem , hyoscya- mi aut punicae similem, semen acinum referens. Radices subiacent numerosae, geniculatae, tenues, obliquae, gra- mini similes, longe tamen graciliores ac odoratae, calefa- cientes valdeque. mordentes linguam. Vis earum calefa- ciens, urinam vomitumque ciens, prosunt iis, quos hy- drops et coxendicis dolor diu traxit; menses quoque pro- liciunt. Senis drachmis ex mulsa bibitae radices hellebori albi modo purgant. Miscentur et unguentis. Provenit autem (asarum) in umbrosis montibus, abundans in Ponto et Phrygia, Illyrico et apud Vestinos Italiae. Cap. X. [De PAu.] Phu, quod οἱ ipsum aliqui sylvestrem nardum noiinant, in Ponto nascitur, folia ΠΕΡῚ Y4HZX IATPIKHEX BIBAION. «ἡ. 21 , " c n ΄ , M rL] - » βόσκῳ ἢ ἱπποσελίνῳ παραπλήσια ἔχει, καυλὸν πηχυαῖον, 7 μείζω, λεῖον, τρυφερὸν, ἐμπόρφυρον, βέσόνοηαγῳ διειλημ-- μένον γόνασιν, ἄνϑη πρὸς τὰ τῆς νάρδου, μείζονα 97 δὲ καὶ τρυφερώτερα καὶ ἐν τῷ ὑπολεύκῳ διαπόρφυρα. “Ρίζα δὲ ἣ μὲν ἀνωτέρω περὶ δακτύλου μικροῦ τὸ πάχος, πλάγια δὲ ἐπιῤῥίζια ἔχει, καϑάπερ σχοῖνος ἢ μέλας ἐλλέβορος, ἀλλήλοις ἐπιπεπλεγμένα, ὑπόξανϑα, εὐώδη, ναρδίζοντα τῇ ὀσμῇ, pero τινος βάρους βρωμώδους. Δύναται δὲ ϑερμαίνειν, οὖρα κι- γεῖν ξηρὰ ποτιζομένη: καὶ τὸ ἀπόζεμα δὲ αὐτῆς τὸ αὐτὸ δύναται ποιεῖν καὶ πρὸς πλευρᾶς πόνον" ἔμμηνά τε ἄγει καὶ ἀντιδότοις μίγνυται. Ζ4)΄ολοῦται δὲ ὀξυμυρσίνης ῥίζαις παρα- μιγνυμένη" εὐχερὴς δὲ ἡ ἐπίγνωσις αὐτῆς ἔστι" σκληραὶ γάρ Kt ΄ NZ εἶσιν αὗται καὶ δύοϑραυστοι, δίχα εὐωδίας. Κεφ. ux. [Περὶ Μαλαβάϑρου.] Ταλάβαϑρον ἔνιοι ε T8 4 5 - " " n ὑπολαμβάνουσιν εἶναι τῆς ἰνδικῆς νάρδου φύλλον, πλανώμενοι 67) Quanquam codices omnes habent vaoz/ccov, ubi ego cum Fa- bio Columna γάρδου posui, defendenda tamen audacia, quod nulla profecto similitudo narcissum valerianamque secum iungat, Sequens μιεέζονα s. u&(Lo , quod omnes habent editiones, pracferendum τῷ ἥττονα cod. C. N., ut et sequens ἐπεῤῥίζια τῷ ὑποῤῥίζιά cod. C. N. Et Rucllius et Anguillara et plures alii haerentes in hoc loco suspi- cati sunt corruptelam. | Dalechampius ad Plin. 12, 12. πρὸς τὰ τοῦ χισσοῦ hariolatus est. Serapion cap. 62. iam IMareciscume habet, sed pro ἐλαφοβόσκῳ etiam ἐλλεβόρῳ legit. ) habet pastinacae aut oleri atro similia, caulem cubitalem ' yel maiorem, laevem, mollem, purpurascentem, fistulo- sum, geniculis interceptum. Flores nardi quodammodo forma, sed maiores et teneriores, ex albido purpurascentes. Radix superiore parte digiti parvi crassitiem aequat, sed subiectas habet ex obliquo radiculas, . sicut schoenus aut helleborus niger, inter se implexas, flavescentes, odoratas cum virosa quadam gravitate. ^ Arida potui data vim-habet calefaciendi lotiumque ducendi. Decoctum vero ipsius idem praestare potest ct ad lateris dolorem. Μει- ses etiam ciet et antidotis additur. ^ Adulteratur rusci radicibus admixta, sed facile est illas dignoscere: durae enim sunt et frangi contumaces , citra gratiam odoris ullam. Cap. ΧΙ. [2e 7Malabathro.] Malabathrum nonnulli nardi indicae arbitrantur esse folium, odoris quadam cogna- 90 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ € ^ € UJ ' 2? J 5 , » λλὰ , 5 ce ὑπὸ τῆς κατὰ τὴν ὀσμὴν ἐμφερείας᾽ πολλὰ γάρ. ἔστιν ὅμοια - 25 - , € ' “«. » ^" ἕξ 2 » τῇ ὀσμῇ νάρδῳ, ὡς τὸ φοῦ, ἄσαρον, νῆρις 58" οὐκ ἔζχει , , - - δὲ οὕτως" ἴδιον γάρ ἔστι γένος φυόμενον ἐν τοῖς ἰνδικοῖς τέλ-- , - μασι, φύλλον ὃν ἐπινηχόμενον ὕδατι, καϑάπερ οὗ ἐπὶ τῶν € , , τελμάτων φακοὶὅϑ, ῥίζαν οὐκ ἔχον: ὅπερ συλλέγοντες εὖ-- ϑέως διαπείρουσι λίνῳ καὶ ξηράναντες ἀποτίϑενται. Φασὶ - , - 1 , δὲ xci τῆς ϑερείας ἀναξηρανϑέντος τοῦ ὕδατος, καίεσϑαι φρυγάνοις τὴν γῆν, μὴ γενομένου γὰρ τούτου, μηκέτι φύε- 2) ^ ' ^ , A! € , 5 ^ σϑαι. Ἔστι δὲ καλὸν τὸ πρόσφατον καὶ ὑπόλευκον ἐν τῷ μαλακίζειν 90, ἄϑραυστον δὲ καὶ ὁλόχληρον, πληκχτικὸν τῇ 2 ^ ᾿ EJ , € 2 δί δί δὲ : ι 61 - ὀσμῇ, καὶ ἐπιδιαμένον τῇ εὐωδίᾳ, ναρδίζον δὲ καὶ 91 τῇ 4 Y LU] € 2 ^ f ' ΕΣ ' ' ' 5 γεύσει μὴ ἁλμυρίζον. Τὸ δὲ ἀδρανὲς καὶ τὸ λεπτοκοπημέ- voy, εὐρωτιῶσαν ἔχον τὴν ἀποφορὰν, φαῦλον. “ύναμιν δ᾽ M s ' 241 - , νι , Eo ux , ^ SF CEPI MUNTY E vàgig ᾿ἐνεῤγέστερον dé ἐκείνη πταντα ποιεῖ. ΖΙιουρητικωτέρα μέντοι καὶ εὐστομαχωτέρα ἐστὶν 5 τοῦ μα- λαβάϑρου δύναμις, καὶ πρὸς τὰς ὀφϑαλμικὰς φλεγμονὰς 9? c , » Y EJ » M ^ 5 , E n ἁρμόζει ἀναζεσϑὲν ἐν οἴνῳ καὶ λεῖον ἐπιχριόμενον' ὑποτίϑε- 68) C. N. et Ald. Alii ἔρις. 59) C. N. X. φακῇ Ald., Asul., Sarac. 60) €. N. μελανέίζειν Ald., Asul., Sarac. 61) xol Lacun, addit. 62) Ald. πρὸς τὰς óg9aAuíag xal τὰς φλεγμ- tione decepti. Sunt enim multa odore nardum aemulan- tia, ut phu, asarum, neris. Secus autem se res habet. , phu; , Siquidem peculiare est genus, in paludibus indicis nascens. q P E , Folium id est, lentium palustrium modo aquae innatans, sine radice. 14 collectum statim lino traiicitur siccatum- que reconditur. Referunt et aqua per ardores aestivos exsiccata terram virgultis peruri, quod nisi fiat, non am- plius nasci. Laudatur recens et dum mollitur albidum, frangi nescium et integrum , odore nares feriens diuque b o ? q fragrantiam servans, nardum aemulans, sapore vero salse- dinis expers. Infirmum vero et minutatim concisum, quodque recepta vetustatis carie situm redolet, vitiosum est. Easdem ac nardus vires habet, sed efficacius illa omnia praestat: attamen malabathri vis maior ad lotium pel- lendum et stomachum firmandum. Oculorum iníflamma- tionibus etiam vino infusum, tritum ac illitum confert. ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHEX BIBAION A. .93 δ] A] , V ὃ , , Y M € , ται δὲ καὶ γλώσση πρὸς εὐωδίαν στόματος, καὶ σὺν ἱματίοις ΄ LU * ' ΄ Ὁ - τίϑεται, ἄβρωτα γὰρ x«i εὐώδη ταῦτα τηρεῖ. Κεφ. ιβ΄. [Περὶ Κασσίας.) ΚΚασσίας δέ ἔστι πλείονα » Y ' » / 2 ? / » S εἰδὴ, περὶ τὴν ἀρωματοφόρον Zoofíav γεννώμενα. Ἔχει δὲ ΕΣ ͵ Z^ Y 1 t 3 , ῥαβδον παχύυφλοιον. φύλλα δὲ ὥςπερ πεπέρεως 99. ᾿Εχλέγου δὲ τὴν ἐγκιῤῥον, εὔχοουν, κοραλλίζουσαν, στενὴν Mov, μα- ἣ P Ὧν , , A fs κρὰν καὶ παχεῖαν, τοῖς συριχγίοις πλήρη, δηκτικὴν ἐν τῇ , , - 7ὔ 2 γεύσει καὶ στύψουσαν μετὰ ποσῆς 9^ πυρώσεως, ἀρωματίζουσαν, »; 2873 - c ] / c y - 2 μ » οἰνίζουσαν τῇ Oouj' ἢ δὲ τοιαύτη ὑπὸ τῶν δπιχωρίων &yv - - "a , € V M - 32 . , καλεῖται" δαφγνῖτις δὲ ποοςφαγορεύεται ὑπὸ τῶν ἐν AAs&avOosig , T " ἐμπόρων. lloó δὲ ταύτης ἐστὶν ἡ μέλαινα καὶ ἐμπόρφυρος, - , € Wig € M , παχεῖα, Duo 95 καλουμένη, ῥοδίζουσα τῇ ὀσμῇ, μάλιστα πρὸς τὴν ἰατρικὴν χρῆσιν εὔϑετος- δευτερεύει δὲ ἢ προειρη-- μένη" τρίτη δέ ἔστιν ἡ καλουμένη βλαστὸς 56. μοσυλῆτις. «Αἱ δὲ λοιπαὶ εὐτελεῖς, ὡς ἡ καλουμένη ἀφψυσήμων 57 μέ- 65) Sic Ald., Cornar., Goupyl., Sarac., cui et Oribasius adstipu- latur. Asulanus e codice Lceoniceni /pegg, quem falsum genitivum xepetit e suo Dioscoride Serapion c. 501. 64) Sic Ald., «od. C. N., quibuscum Aétius congruit. Asulan. et posteriores πολλῆς. 65) Sic Oribas. et Ald. Alii γέζιο. 66) Βλαστὸς legit Oribas. et Ald., βλαχτὸς Asulan., Cornar., Goupyl. ' 67) ᾿ἀφυσήμων maluit Marc. Vergil., quod in melioribus esset ex- Quin linguae subditur ad emendandum oris halitum. Ve- stibus denique interponitur, quas odore suavi impraegnans a tineis tuetur. "Cap. XII. [De Cassia.] Cassiae sunt plures species, quae in Arabia aromatum feraci gignuntur. Habet virgam crassi corticis, folia sicut- piper. [οἰ σα fulvescentem, puleri coloris, corallii aemulam, valde angustam , longam et crassam, fistularum plenam, gustatu mordentem et ad- stringentem cum quodam fervore, aromaticam, odore vinoso. "lalis quidem ab incolis achy appellatur: daphni- tis vero cognominatur a mercatoribus Alexandrinis. Hanc autem praecellit nigra ac purpurascens, crassa, sigir vo- cata, rosam odore referens et ad usum medicum maxime idonea. Secundum locum tenet antedicta. "Tertia est quae surculus mosylites appellatur. "Viles reliquae, ut quae di- * 24. HEAANIOY A4IOXZKOPLAOY ANAZAPBEOZX N LUN ^ h , " 1] ^c ^ c L] λαινα καὶ ἀηδὴς καὶ λεπτόφλοιος ἢ καὶ φλοιοῤῥαγὴς, ὡς καὶ 5 κιττὼ καὶ ἡ δάκαρ 58 καλουμένη 9. Ἔστι δέ τις καὶ ψευ- δοκασσία ἀφάτως ἐμφερὴς, ἥτις ἐλέγχεται τῇ γεύσει. οὐκ οὖσα δριμεῖα οὐδὲ ἀρωματώδης, προςεχόμενόν τε τὸν φλοιὸν ἔχει τῇ ἐντεριώνῃη. Ἐὑρίσκεται δὲ καὶ πλατεῖα σύριγξ, ἁπαλὴ, , : ΟἿ ^ f , ^ M » 3 ΄ [^ 10 κούφη, εὐερνὴς, διαφέρουσα δὲ τῆς ἄλλης. ᾿Αποδοκίμαζε δὲ τὴν ὑπόλευκον καὶ ψωρώδη, τραγίζουσαν ἐν τῇ ὀσμῇ καὶ τὴν μὴ ἔχουσαν τὴν σύριγγα παχεῖαν, ψωρώδη δὲ καὶ , , ^ ow ' ' λεπτήν. Αὑναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, διουρητικῆν, ξηραν- Ἵ ^ ᾿ 2 τικὴῆν, στύφουσαν πραέἕως᾽ ἁρμόζει δὲ εἰς τὰ πρὸς ὀξυδορ-- κίαν ὀφϑαλμικὰ καὶ μαλάγματα" φακοὺς δὲ αἴρει μετὰ μέ- λιτος καταχριομένη, καὶ ἔμμηνα ἄγει, καὶ ἐχιοδήκτοις βοηϑεῖ σινομένη 7t, καὶ πρὸς τὰς ἐντὸς φλεγμονὰς πάσας ποϑεῖσα ' ' "ΑΔΕ EI d , ^ "n ' ς , «ci πρὸς νεφρούς" εἰς ἐγκαϑίσματά τε καὶ ὑποϑυμιάματα γυναιξὶ, πρὸς ἀνευρυσμὸν μήτρας. 4Διπλάσιον δὲ αὐτῆς μι- L * »? emplaribus et quod fistularum expers sit. Octerum ἀφήμων Ald. ἀσὺυ- φήμων Asulan., quem sequuntur Cornar., Goupyl. et Saracen. 68) C. δάρκα, quam lectionem iam «t Hermolaus et Aldina et Goupylus habent. 69) Hic novum caput in Ald, 79) Ald. ἀποδοκιμάζουσι. 71) €. non habet μετὰ μέλιτος — πιγομένη. citur aphysemon, nigra ea, ingrata tenuique cortice aut etiam rimoso praedita, quemadmodum et ea quae kitto et dacar dicitur. Accedit spuria quaedam cassia mirum in modum similis, quae gustatu deprehenditur, cum nec acris sit nec aromatica, adhaerentemque medullae corticem habcat. Reperitur et lata fistula, tenuis, levis, surculosa, quae quidem illi alteri praestat. Reiice albicantem, lichenosam, odore lhircinam, cuiusque fistula non est crassa, sed liche- nosa et tenuis. Vim habet calefacientem , urinas moven- tem, siccantem leniterque astringentem. — Convenit ad ca ocularia, quibus oculorum acies firmatur et ad malagmata. Lentigines tollit e melle illita menstruaque ciet. Quin et a vipera demorsis opitulatur: confert et pota ad internas quascunque inflammationes et ad renum affectus. Prodest insuper feminis tum insessu tum suflitu ad vulvae dilata- tionem. 851 defuerit cinnamomum, huius duplum medi- *. ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZ BIBAION A. 95 , M γνίμενον τοῖς φαρμάκοις, & μὴ παρείη suyvogcpoy , τὸ αὐτὸ 12 - , dog: ἄγαν δέ ἔστι πολύχρηστος. Κεφ. ιγ. [Περὶ Κινναμώμου.] ΑΚινναμώμου ἐστὶ ΤΊ » » , 2 ΄ , N H / σελείονα εἰδη, ὀνομαζόμενα ἐπιχωρίως. Διαφέρει δὲ τὸ μοσυ- λον, διὰ τὸ τηρεῖν 75. ποσὴν ἐμφέρειαν πρὸς τὴν μοσυλίτιν » " D ΄ - καλουμένην κασσίαν. καὶ τούτου τὸ πρόὄφφατον, τῇ χρόᾳ μέλαν, τεφρίζον ἐν τῷ οἰνώδει,. λεπτὸν δὲ τοῖς ῥαβδίοις καὶ , »- λεῖον, ὄζοις συνεχέσι κεχρημένον, σφόδρα εὐῶδες" σχεδὸν γὰρ 7 τοῦ ἀρίστου κρίσις 7. ἐστὶ περὶ τὴν ἐν τῇ εὐωδίᾳ ἰδιό-- τητα εὑρίσκεται γὰρ μετὰ τοῦ ἀρίστου καὶ ἰδιάζοντος ἥ ΄ 7 2 Ue ὀσμὴ πηγανίζουσα 75 ἢ καρδαμώμῳ ἐμφερηφ" ἔτι καὶ δριμὺ καὶ δηκτικὸν τῇ γεύσει καὶ ὑ φαλμυρίζον μετὰ ϑερμασίας, ἔντε - ? x , , ν 3 e ΄ τῇ παρατρίψει μὴ ταχέως δασυνόμενον καὶ ἐν τῷ ϑραύεσϑαι - 1 2 » E V -— γ» L a χνοῶδες καὶ λεῖον ἔχον. τὸ, μεταξὺ τῶν ὄζων. 4Δοκίμαζε δὲ EN M c), À , * 9. 1 E Ü Y c ἀπὸ μιᾶς δίζης λαμβανων vov ϑαλλὸν, εὐχερής yog ἡ τοι-- Y , n , αὐτη δοκιμασία. τὰ γὰρ ϑραύσματα μίγματα τυγχάνει καὶ 72) Ald, addit γὰρ, quod repetit Asulan. Habent ct cod. C. N. X. Omittunt Cornar,, Goupyl., Sarac, 73) Ald. φέρειν. 74) Ald. χράσις: sphalma videtur, eicut autea yoe/g loco γροίᾳ- 75) Πηγανέζουσα deest in Ald. camentis admistum eadem quae illud praestat Est deni- que ad multa perquam utilis. Cap. XIII. [De Cinnamomo.] Cinnamomi plures sunt species, gentilitiis nominibus designatae. Excellit vero quod Mosylon dicunt, quod quamdam habet similitadinem cum cássia, quae mosylitis vocatur: ex hoc vero (praestat) recens, colore nigricans, e vinoso cinerascens, tenuibus virgultis et laevibus satisque nodosis, perquam odoratum: quippe optimum fere ex peculiari fragrantiae indole di- gnoscitur: siquidem invenitur et cum optima ac peculiari indole odor rutam quodammodo aut cardamomum referens. (Praefertur) et gustu acre, submordax ac salsedinis parti- ceps cum vi exaestuante, quodque: tritum haud cito in fi- brillas asperas abit, et dum frangitur pulvisculum (lanu- ginem) edit, laeviaque habet internodia. Facturus peri- culum ab una radice sume surculum: sine negotio. enim fit probatio. Namque fragmenta miscellanea quaedam sunt, 926 IIEAANIOY 4IOXKOPIAQY .A4NAZAPBEOX κατὰ τὴν πρώτην δοκιμασίαν τὰ κρείττονα περιπνέοντα καὶ πληροῦντα τὴν ὄσφρησιν, ἐμποδίζει τὴν τοῦ ἥττονος ἐπίκρι-- ^ ι , σιν. Ἔστι δὲ xai ὀρεινὸν, παχὺ, κχολοβὸν, σφόδρα ὑπό- κιῤῥον τὴν χρόαν’ καὶ τρίτον παρὰ τὸ μόσυλον, μέλαν καὶ λίαν εὐῶδες, εὐερνῶδες δὲ καὶ οὐ πολυγόνατον' τέταρτον - - , ' ΒΩ , λευκὸν, χαῦνον, ὀγκῶδες ἰδέσϑαι καὶ εὐτελὲς; εὔϑραυστόν τε 1 , » "m" , , 19 - xai μεγάλην ἔχον ῥίζαν, κασσίζουσαν: πέμπτον τῆ 09, H Ἂ ὑ χ ς T » d ic " ' ) "d πληχτικὺν 76, ὑπόκιρῥδον τε καὶ προςεμφερὲς τὸν φλοιὸν κασσίᾳ πυῤῥᾷ, πρὸς τὴν ἀφὴν δὲ στερεὸν, οὐ πάνυ ἱνῶδες 77, παχύῤῥιζον: τούτων δὲ τὸ πνέον λιβανωτοῦ ἢ μυρσίνης ἢ ΄ » » , E , τ , 3 3 , ' ' κασσίας ἢ ἀμώμου εὐωδίας, ἡττὸν ἔστιν. ᾿Απολέγου δὲ τὸ - € , ^ λευκὸν xai τὸ ψωρῶδες καὶ τὸ ῥυσσόκαρφον καὶ τὸ μὴ 78 ^4 - UJ € ptm c λεῖον, καὶ τὸ ξυλῶδες δὲ κατὰ τὴν ῥίζαν ὡς ἄχρειον παραι-- - , / τοῦ 79. Ἔστι δέ τι καὶ ἄλλο ὅμοιον 99 τὸ καλούμενον ψευδοκιννάμωμον, εὑτελὲς, οὐκ εὔτονον τῇ ὀσμῆ, ἐκλελυμένον 76) Ald. male : πέμπτον τὴν ὀσμὴν ὑπόκιβδον. 77) Aldinam secuturo aptior vidctur haec lectio, quam codicum C, N. X., qui οἰνῶδες. Liber enim arboris est cinnamomum, verum fibxosus. 78) M; cum Andr. Lacuna, quod deglupto cortice Jiber laevis tolus utilis subest. 79) Ald. ξυλῶδες " τὴν δίζαν δὲ ὡς dyoe(av παραιτοῦ. 80) Ὅμοιον non habet Ald. atque adeo, cum primum fit experimentum, quae prae- stantiora fuerint, dum halitu suo olfactum obruunt, de- terioris iudicium impediunt. Est et montanum, crassum id, truncum, colore admodum fulvum: itemque tertium a Mosylo, nigricans ac valde odoratum, attamen frutico- sum, nec ita multis interstinctum geniculis. Quartum vero album est, fungosum, aspectu tuberosum ac vile, fragile magnaque radice cassiam redolente praeditum. — Quintum odore nares ferit, fulvescit, corticemque habet cassiae rufae similem, tangenti vero solidum, non valde fibrosum, sed crassa radice gaudens. In hoc genere, quod tus, myr- tum, cassiam et amomum odoris suavitate aemulatur, de- ierius est. Reiice album et lichenosum et rugoso cortice praeditum, pariter id quod neutiquam laeve, sed ligno- sum et radici proximum est, tanquam inutile repudiato. Est et aliud quiddam simile, quod adulterinum vocatur cinmnamomum, vile, odoris invalidi viribusque defectum. ΠΕΡῚ YAHZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION .4. 927 δὲ καὶ τῇ δυνάμει" καλεῖται δὲ καὶ ζίγγιβερ ξυλοκιννάμωμον i" , " a bd ὃν, ἔχον δέ τινα ἐμφέρειαν κινναμώμῳ. "Ecc δὲ ξυλῶδες κινάμωμον. ἔχον ῥάβδους μακρὰς 81 καὶ δωμαλέας καὶ τὴν 2 δί λὶ ὃ , 82. À& δὲ € » 2 r7 Li εὐωδίαν πολὺ καταδεεστέραν ἔγεται δὲ vm ἐνίων καὶ κατὰ γένος διαφέρειν τοῦ κινναμώμου τὸ ξυλοκιννάμωμον, ' b , ἑτέρας Ov φύσεως. Δύναμιν δὲ ἔχει πᾶν κιννάμωμον ϑερμαν-- τικὴν, οὐρητικὴν, μαλαχτικὴν, πεπτικήν" ἄγει δὲ καὶ ἐμ- μήνα καὶ ἔμβουα πινόμενον, καὶ προοτιϑέμενον μετὰ σμύρνης , , c , RA xai ἰοβόλοις ϑηρίοις καὶ ϑανασίμοις ἁρμόζει" καὶ τὰ ταῖς xo- ραις ἐπισκοτοῦντα ἀποχαϑαίρει" ϑερμαίνει τε καὶ λεπτύ- γει 83. φαχούς τε καὶ ἐφήλεις ἀποκαϑαίρει μετὰ μέλιτος ἐπιχρισϑέν" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς βῆχας καὶ κατάῤῥους, ὕδρω-- πας, νεφρίτιδας, δυςουρίας" μίγνυται δὲ καὶ τοῖς πολυτελέσι , Y ΄ EU , 3 , Δ ὦ μύροις, καὶ καϑόλου ἐστὶ πολύχρηστον. «ποτίϑεται δὲ εἷς - , διαμονὴν λεῖον oio ἀναλαμβανόμενον καὶ ξηραινόμενον ἐν σκιᾷ 84, 81) Sic Ald., Cornar., Goupyl., Saracen. μικρὰς C. Asulan. 82) Sic Ald. χαταδεεστέρας Asulan. et qui sequuntur. 83) Ald. interponit xal ἔστι διουρητιχόν, quod. hic inepte. 84) Addunt Ald. et Asulan.: Ἔστι δέ τε λεγόμενον κιννάμωμον, ὃ Ero, ψευδοκινγάμωμον καλοῦσιν εὐεονὲς σφόδρα καὶ παχυραβδότερον " Appellatur et quiddam zingiber, quod habet aliquam cum cinnamomo affinitatem, cum tamen sit xylocinnamqmum. Est vero lignosum cinnamomum virgultis longis robustis- que praeditum, sed odore longe cinnamomo inferioribus. Sunt et qui xylocinnamomum genere ipso a cinnamomo differre dicant, qnasi alterius sit naturae. Omne autem cinnamomum vim habet calefacientem , urinas moventem, mollientem, coctioni faventem: potum menstrua ducit et fetus appositum cum myrrha, expedit etiam contra ani- malia venenata (morsuque) letifera. Quae pupillis caligi- nem offundunt, discutit: calefacit simul et attenuat. Illi- tum ex melle lentigines et maculas e solis ardore con- tractas exterit. Facit et ad tusses, catarrhos, hydropes, renum vitia urinaeque dillicultatem. Quin et unguentis pretiosis admiscetur, ac in universum ad multa est utile. Quo diutius eduret, tritum vino excipitur, in umbra sic- catur, ac ita reconditur. ^ 98 JIEAANIOY 4IOXZKOPI40Y AWAÁAZAPBEQOX , , Κεφ. ιδ΄. {Περὶ ᾿μώμου.] "ucouov ἔστι ϑαμνίσκος οἱονεὶ βότρυς ἐκ ξύλου ἀντεμπεπλεγμένος ἑαυτῷ. Ἔχει δέ τι |o» * c ὡς / ' H ci καὶ ἄνϑος μικρὸν ὡς λευκοΐου, φύλλα δὲ βουωνίᾳ δμοια. Κάλλιστον δέ ἐστι τὸ ἀρμένιον, χρυσίζον τῇ χρόᾳ, ἔχον τε ' ΄ c , ^c 3 ἐν € “ ' 1 ji . Y τὸ ξύλον ὑποκιῤῥον, εὐῶδες ἱκανῶς᾽ τὸ δὲ μηδικὸν διὰ τὸ 5 ; , ἐν πεδίοις καὶ ἐν ἐφύδροις τόποις φύεσθαι ἀδυνατώτερον" , ^ D c ἐστὶ δὲ μέγα καὶ ὑπόχλωρον xci πρὸς τὴν. ἁφὴν ἁπαλὸν xci » δδ. "n. /À 2 E , 85 CADRE is M ^ ^ ἰνῶδες τοῖς ξύλοις, ὀριγανίζον 85 τῇ ὀσμῆ τὸ δὲ ποντικὸν ko JP wee » 1 b? dá 9 , ; id ix ὑποκχιῤῥον, ov μακρὸν οὐδὲ ÓvcOgavorov, βοτρυῶδες, πλῆ- “ € » -" , , θὲς καρποῦ καὶ τῇ ὀσμῇ πληκτιχόν. ᾿Εχλέγου. δὲ τὸ πρός- φατον καὶ λευχὸν ἢ ὑπέρυϑρον, οὐ πεπιλημένον ἢ σὺυμπε- πλεγμένον, λελυμένον δὲ καὶ διακεχυμένον, σπέρματος πλῆρες ὁμοίου βοτρυδίοις, βαρὺ, σφόδρα εὐῶδες, δίχα εὐρῶτος, καὶ δοιμὺ, δάκνον τὴν γεῦσιν, ἁπλοῦν τὴν χρόαν καὶ οὐ ποικί- ͵ M λον. Zwvojuy δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, στυπτικὴν, ξηραντικὴν, ὑπνοποιὸν, ἀνώδυνον τῷ μετώπῳ καταπλασσόμενον᾽ φλεγμο-- , , , - , γάς τε καὶ μελικηρίδας πεπαίνει καὶ διαφορεῖ᾽ σκορπιοπλήκ-- xarà πολλὰ μέντοι ys ἐλαττούμενον κινναμώμου xarà τε ὀσμὴν καὶ γεῦσιν. Omittunt Cornax.,, Goupyl. et Saracen. 85) Sequor Oribasium et Ald., seriores plerique habent σπηγανγέζον- Cap. XIV. [De 2£momo.] Amomum. est fruticulus in uvae modum suopte ligno in se ipsum convolutus. PFlo- res habet parvos forma levcoii, folia vero bryoniae si- milia. Praestantissimum censetur armenium, aureo colore, ligno fulvescente, apprime odoratum. Medicum, quoniam in campestribus nascitur et aquosis, infirmius est. Est autem grande et subviride, ad tactum molle lignosisque partibus fibrosum, odore origanum referens. Ponticum subíulvum est, ncc longum nec fractu diílicile, fructibus refertum et odore nares feriens. Deligito autem recens, album et subrubrum, non compactum aut complexum, sed solutum ac diffusum, se- mine refertum acinis simili, ponderosum, valde odoratum, situs expers, acre, gustatu mordicans, simplici colore mi- nimeque vario. Vim habet calefacientem, constringentem, siccantem: somnum conciliat doloremque sedat fronti illi- tum. Inflammationes ac meliceridas maturat ac discutit. ΠΕΡῚ ὙΖῊΣ IATPIKHE BIEAION 4. 29 τοὺς τὲ με ὠκίμου καταπλασϑὲν ὠφελεῖ" ποδαγρικοῖς συμ-- βάλλεται, καὶ παρηγορεῖ ὀφϑαλμῶν φλεγμονὰς καὶ τὰς ἐν σπλάγχνοις σὺν σταφίδι: πρὸς δὲ τὰ γυναικεῖα 99 χαὶ ἐν ἐγκαϑίσμασι χρήσιμον" ποϑὲν δὲ τὸ ἀφέψημα αὐτοῦ ἁρμόζει ἡπατικοῖς., νεφριτικοῖς, ποδαγρικοῖς, Ἡηίγνυται δὲ καὶ ἄντι- δότοις καὶ τοῖς πολυτελεστάτοις τῶν μύρων. 4Δολίζουσι δὲέ τινες τὸ ἄμωμον τῇ λεγομένῃ ἁμωμίδι, ἐμφερεῖ οὔσῃ τῷ ἀμώμῳ, &vócuo μέντοι καὶ ἀκάρπῳ, γεννωμένη δὲ ἐν ᾿“ρμενίᾳ, ἄνϑος ἐχούσῃ ἐμφερὲς ὀριγάνῳ. 4Δεῖ δὲ ἐν ταῖς τῶν τοιούτων δο-- κιμασίαις τὰ ϑραύσματα φεύγειν. ἐκλέγου δὲ τὰ ἀπὸ μιᾶς ῥίζης ἔχοντα κλάδους τελείους. Κεφ. i. [Περὶ Κόστου.) Κόστος διαφέρει ὃ ἀραβι- κὸς, λευκὸς ὧν καὶ κοῦφος, πλείστην ἔχων καὶ ἡδεῖαν τὴν ὀσμήν" δευτερεύει δὲ ὃ ἰνδικὸς 51 μέλας ὧν καὶ κοῦφος ὡς γάρϑηξ᾽ τρίτος δέ ἔστιν ὃ συριακὸς, βαρὺς, τὴν χρόαν πυ- ξώδης, πληκτικὸς τῇ ὀσμῇ" ἄριστος δέ ἔστιν ὃ πρόςφατος, λευκὸς, πλήρης δὲ δλου, πυκνὸς, ξηρὸς, ἀτερηδόνιστος, ἄβοω-- μος, γεύσει δηκτικὸς καὶ πυρώδης. 4Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαν- 86) zal ἐν προσϑέτοις addit Ald. 87) ““δρὸς Ald. deest in codd, C. N. X. Oribas. ὡραῖος. À scorpione ictos ex ocimo illitum iuvat. Podagricis con- fert, cum uva passa lenit quoque oculorum viscerumque inflammationes. Ad muliebria etiam insessu utile. De- coctum potum congruum est hepaticis, nephriticis, poda- gricis. — Additur quoque et antidotis et pretiosissimis un- guentis, Sunt qui amomum sic dicta amomide adulterant, amomo simillima, sed odoris experte et fructu destituta, nascente in Armenia, cuius flos origano assimilis est. In huiusmodi probationibus fragmenta fugienda sunt, ehgenda vero, quae ab una radice integros habeat surculos. Cap. XV. [De Costo.] Costus excellit arabicus, can- didus et levis, eximio suavique odore praeditus. Secun- dum locum obtinet indicus, crassus enim est ct levis ad ferulae modum. T'ertius est syriacus, gravis, colore bu- xeus, odore feriens. Optimus est recens, candidus, omnino farctus, densus, aridus, a vermibus non erosus, odoris . virosi expers, gustu mordicaus et fervidus. Vim habet 30 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τικὴν, διουρητικήν, ἐμμήνων ἀγωγὸν, καὶ τῶν περὲ ὑστέραν παϑῶν ἀρωγὸν, ἐν προςϑέμασι καὶ καταντλήμασι καὶ πυρι-- ἄσεσι" πινόμενος δὲ ἐχιοδήκτοις βοηϑεῖ88, χαὶ πρὸς ϑώρα- κος πόνους καὶ σπάσματα καὶ ἐμπνευματώσεις uev οἴνου καὶ ἀψινϑίου" καὶ ἀφροδίσια μὲν παρορμᾷ uev οἰνομέλιτος" ἄγει δὲ καὶ ἕλμινϑα πλατεῖαν μεϑ᾽ ὕδατος" σύγχρισμά τε ῥιγοῦσι μετ᾽ ἐλαίου πρὸ τῆς ἐπισημασίας, καὶ παραλυτικοῖς " καϑαί- ρει δὲ καὶ ἔφηλιν καταχρισϑεὶς μεϑ' ὕδατος ἢ μέλιτος" μίγνυ- ται δὲ καὶ μαλάγμασι καὶ ἀντιδότοις " μιγνύουσι δ᾽ ἔνιοι τὰς ῥωμαλεωτάτας τοῦ xouucynroU ἑλενίου ῥίζας, δολοῦντες αὖ- τόν" εὐχερὴς δὲ 5 διάγνωσις, οὔτε γὰρ πυροῖ τὴν γεῦσιν τὸ ἑλένιον, οὔτε τὴν εὐωδίαν εὔτονον καὶ πληκτικὴν παρέχει. Κεφ. ic. [Περὶ Σχοίνου.) ΣΣχοῖνος, ἡ μέν τις γίνεται ἐν “Διβύη, ἡ δὲ ἐν ᾿Αραβίᾳ, ἑτέρα δὲ ἐν τῇ Ναβαταίᾳ 89 λεγομένῃ, ἥτις ἐστὶ κρατίστη" δευτερεύει δὲ 7 ἀραβικὴ, ἣν ἔνιοι βαβυλώνιον καλοῦσι, οἵ δὲ τευχῖτιν. Ἢ δὲ λιβυκὴ ἄχρηστος" ἐχλέγου δὲ τὴν πρόφφατον, ἔμπυῤῥον, πολυανϑῆ; 88) Pondus οὐγγιῶν β' Ald., aut Cornarii οὐγγίὰας ἡμίσεως. 89) E Plinio 21, 72. Codices fere ἀβατέλῃ. Ald. ἀβαταίᾳ. calefacientem , diureticam, menstrua ducentem. Uteri vi- tiis adminiculo est vel apposita vel affusionibus vel foti- bus. Potus vipera demorsis auxiliatur, et in thoracis af- fectibus, spasticisque ac flatibus, dum cum vino et ab- sinthio sumitur. Venerem stimulat e mulso: quin et latum vermem ex aqua pellit. Contra rigores accessus febriles praecedentes nec non in paralysibus ex oleo inunctum prodest. Macu- las a sole productas cum aqua melleque illitus expurgat. Additur quoque in malagmala et antidota. Nonnulli autem admistis. helenii commageni validissimis radicibus ipsum adulterant. Sed facile deprehenditur dolus, siquidem ne- que gustu fervet helenium, neque fragrantia insignis est potenti sensumque feriente, Cap. XVI. [De Schoeno.] Schoenus alius nascitur dn Libya, alius in Arabia, quidam vero e regione Naba- taea dicta optimus est. Secundo loco nominandus arabi- cus, a quibusdam babylonius, ab aliis teuchitis dictus: libycus autem inutilis. Selige recentem, summe rufum, ΠΕΡῚ Y.AHX ΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBA!ON A. 31 σχιζομένην δὲ ἐμπόρφυρον καὶ λευκὴν89, καὶ ῥοδίζουσαν τῇ ᾿εὐωδίᾳ, ἐπειδὰν τρίβηται ταῖς χερσὶ, καὶ δάκνουσαν τὴν γλῶσσαν μετὰ πολλῆς πυρώσεως" χρῆσις δὲ τοῦ ἄνϑους καὶ τῶν καλάμων καὶ τῆς ῥίζης. Δύναμιν δὲ ἔχει διουρὴτι- κὴν, ἐμμήνων ἀγωγὲν, πνευμάτων διαλυτικὴν. κεφαλῆς κα- ρηβαρικὴν, ὑποστύφουσανϑ' μετρίως, ἔτι δὲ ϑρεπτικὴν 92, πεπτικὴν καὶ ἀναστομωτικήν. Τὸ μὲν ovv ἄνϑος αὐτῆς mo- τίσμασι χρήσιμον πρὸς αἵματος ἀναγωγὰς καὶ πόνους στο- μάχου, πνεύμονος, ἥπατος, νεφρῶν" μίγνυται δὲ καὶ ἀντιδύ-- voig* 7 δὲ ῥίζα στυπτικωτέρα᾽" διὸ καὶ τοῖς ἀσσώδεσι στο-- μάχοις δίδοται, ὑδρωπιῶσί τε καὶ σπάσμασι « α' δλκῆ uit ἴσου πεπέρεως πρὸς ἡμέρας τινὰς. Τὸ δὲ ἀπόζεμα αὐτῆς ταῖς περὶ μήτραν φλεγμοναῖς εἰς ἐγκάϑισμα ἁρμόδιον. Κεφ. i£. [Περὶ Καλάμου.] KeÀeuog ἀρωματικὸς φύεται μὲν ἐν "vog: ἔστι δὲ αὐτὸς κάλλιστος ὁ κιῤῥὸς, πυκνογόνατος καὶ εἰς πολλοὺς σκινδαλμοὺς ϑραυόμενος, γέ- μων ἀραχνίων τὴν σύριγγα, ὑπόλευκος, ἐν δὲ τῇ διαμασσήσει 9o) Codices sic legunt; λεπτήν Ald. et Sarac. 91) Ὑπαλλακτικήν Const. huc non quadrat, 92) Ald. Asulan, ϑρυπτικήνγ. Goupyl. τρυπτικήν. flore copioso, quique dum scinditar et purpurascit et al- bescit, manibus tritus odorem rosaceum emittit, multoque cum fervore linguam mordet. Usus est floris, culmorum radicisque. Vim habet urinas mensesque ciendi, flatus discutiendi; caput (tamen) gravat, modice astringit, quin et nutrit, coctioni favet, vasorumque oscula aperit. Flos eias in potiones adhibitus utilis ad sanguinis reiectiones et ad dolores stomachi, pulmonum, hepatis renumque. Additur et antidotis. Radix magis astringit, ideo in fastidiis sto- machi exhibetur, hydropicis etiam et conyulsis ad drach- mam unam cum pari piperis pondere per aliquot dies. Decoctum eius vero confert insessu ad uteri inflamma- tionem. | Cap. XVII. [De Calamo aromatico.] Calamus aro- maticus nascitur in India, Est vero optimus fulvus, crebro geniculatus, quique confractus in assulas multas dissilit, plenam habens araneorum fistulam, subalbidus, in com- 32 JIEAANIOY 4IOZKOPLAOY ANAZAPBEQX , κ veh. , ᾿ * ". γλίσχρος, στυπτικὸς, ὑπόδριμυς. — Zlvrarou δὲ οὐρα κινεῖν ποϑείς" ὅδϑεν ἁρμόζει μετ ἀγρώστεως ἢ σελίνου σπέρματος ἀφεψηϑεὶς καὶ ποϑεὶς ὑδρωπικοῖς, νεφριτικοῖς, στραγγου- - "n , ' ^y, L ριῶσι, ῥήγμασιν. “Ἵγει δὲ καὶ ἔμμηνα πινόμενος καὶ προςτι-- , - ^ , c ϑέμενος" βῆχάς τε ἰᾶται ὑποϑυμιώμενος xaO ἑαυτὸν καὶ σὺν ῥητίνη τερεβινϑίνη, τοῦ καπνοῦ διὰ σύριγγος ἑλκομένου τῷ , ; nud , δὲ ' 2 2. ΄ »,ν 93 στόματι. φέψεται δὲ καὶ εἰς ἐγκαϑίσματα γυναικεῖα 93. ΄ ' , 2 Ἱηΐγνυται δὲ καὶ μαλάγμασι καὶ ϑυμιάμασι πρὸς εὐωδίαν. 22 , HI , [/ z M ' , Keg. uj. [Περὶ Bakoáuov.] Βάλσαμον τὸ μὲν δέν-- ὅρον κατὰ μέγεϑος λυκίου 9: ἢ πυρακπάνϑης βλέπεται, φύλλα » ci , , ^ ^- A ᾽ L1 , ἔχον ὅμοια πηγάνῳ, λευκότερα δὲ πολλῷ καὶ ἀεὶ ϑαλλέστερα, γεννώμενον ἐν μόνῃ ᾿Ιουδαίᾳ, κατά τινα αὐλῶνα, καὶ ἐν 41- γύπτῳ" διαφέρον αὐτὸ ἑαυτοῦ τραχύτητι καὶ μήκει καὶ ἰσχνότητι. «“έγεται γοῦν τὸ λεπτὸν καὶ τριχῶδες τοῦ ϑά- ^ » ' ^ 2 M L 2 ^ » prov ϑέριστον, ἴσως διὰ τὸ εὐχερῶς ϑερίζεσϑαι, toyrvov ov. ι ' δ , , μ᾽ , 5 - L3 ᾿ , To δὲ ὀποβάλσαμον λεγόμενον ὀπίζεται ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα 98) Ald. καὶ ἐγχλύσματα. Hoc additamentum deest in X, et aliis, 94) Vera lectio e cod, C. N. λευκοΐου ineptum. Ald. iam λεικοΐου ἢ λυκίου. Serapion intellexit granum viride, quae est species Pistaciae. manducando viscidus, astringens ct subacris. Pectus ad urinam ciendam valet. Quare cum grathine aut apii se- mine decoctus et bibitus convenit hydropicis, renum vitio laborantibus, iis qui urinae difficultate laborant, aut qui- bus aliquid ruptum est. Menses quoque et potu ct appo- situ trahit. 'Plussi suffitu medetur tum per se tum cum resina terebinthina, ore nimirum hausto per fistulam fu- mo. JDecoquitur etiam ad muliebres insessus. | Miscetur denique malagmatis et suffitibus ad conciliandam odoris gratiam. | d Cap. XVIIL [De Baísamo.] Balsamum. Est au- tem arbuscula lycii aut pyracanthae statura, folia habet rutae similia, sed multo albidiora et magis sempervirentia. Nascitur in sola Iudaea, in convalle quadam, et in Ae- gypto. Differt a se ipsum asperitate, longitudine et gra- ciliÀtate. Quod igitur in frutice tenue est et capillaceum, dicitur demessum , probabiliter quia ob gracilitatem facile demetiendum est. Quod vero opobalsamum dicunt, exci- pitur aestivo sub ortu canis ardore, incisa ferreis ungui- - ΠΕΡῚ Y.4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION A. 33 / καύμασιν, ἐντεμγομένου σιδηροῖς ὄνυξι τοῦ δένδρου" δεῖ δὲ ὀλίγον, ὡς καϑ' ἕκαστον qgOvov95 μὴ πλεῖον ἢ ὃξ ἢ ἑπτὰ ᾿ χύας συναϑροίζεσϑαι' πωλεῖται δὲ ἐν τῷ τόπῳ 99 πρὸς δι- - 2 , » ' 2 1 M € , - πλοῦν ἀργύριον. ἜὌἜστι δὲ ὁπὸς καλὸς ὁ πρόοφατος, τῇ - ^ " ὀσμῆ εὔτονος καὶ εἰλικρινήῆς. xci97 παροξίζων, εὐδίετος, , M ^» λεῖος, στύφων καὶ δάκνων μετρίως τὴν γλῶσσαν. 4Δολοῦται * ' Y , »" δὲ ποικίλως" οὗ μὲν γὰρ χρίσματα μίσγουσιν αὐτῷ 98, ὡς ΄ , J. τὸ τερεβίνϑινον, χύπρινον, σχίνινον, σούσινον, βαλάνινον, L , i c μετώπιον, μέλι, κηρωτὴν μυρσίνην δ κυπρίνην ὑγρὰν λίαν 99. ἐλέγχεται δὲ εὐχερῶς ὃ τοιοῦτος" ἐπισταγεὶς γὰρ ὃ ἀκέραιος 5 5 M ct NT ΆΞ. Y λί 32 ^ 28 n εἷς ἐριοῦν ὕφος καὶ ἐκπλυνϑεὶς κηλίδα ov ποιεῖ οὐδὲ omíÀov- 0 δὲ δεδολωμέ pocuéva* καὶ γαλακτι δὲ ἐπισταχεὶς mr ὃ δὲ δεδολωμένος προςμ LA γεὶς πτήγ- - ἢ ΄ Vom ». € (do. ἡ Ἔ γυσι τοῦτο, ὅπερ δεδολωμένος ov δρᾷ ἕἔτι ὁ ἀκέραιος ἐπι- χυϑεὶς γάλακτι ἢ ὕδατι χεῖται ταχέως καὶ γαλακτοῦται" ὃ δὲ ΄ - ΄ D I . δεδολωμένος ἐπιπλεῖ καϑάπερ ἔλαιον, συστρεφόμενος xai δια-- - - , χεόμενος ἀστεροειδῶς᾽ τῷ μέντοι χρόνῳ καὶ ὃ ἀκέραιος πα- 95) Sarac. ἔτος. 96) Additur in Ald, σταϑμὸς αὐτοῦ. 97) Mj παροξίζων, quod editiones habent, contrarium codicibus, ipsi naturae et iis, quae de coagulo lactis sequuntur. : 98) Ald. χρέσματι μίσγουσιν αὐτό, 99) Ald. λείαν. bus arbore. Sed tam paucum exstillat, ut eodem tempore vix plures quam sex aut septem congii colligantur. Ven- ditur autem in loco natali duplo argento. Est vero bo- nus succus qui recens est, validi odoris et sincerus, aci- dulus, dilutu facilis, laevis, astringens, modiceque lin- guam mordens. Vario modo adulteratur. Alii unguina admiscent, quale est terebinthinum, cyprinum, lentisci- num, liliaceum, balaninum ac metopium, tum et mel et ceratum. myrtinum aut cyprinum liquidissimum. — Probatio autem facilis. Genuinus enim succus laneae telae instilla- tus, si dein eluitur, neque maculam facit neque notam ullam linquit: adulteratus vero inhaeret. Lacti dein in- stillatus id coagulat, quod adulterinus haudquaquam facit. Quin et sincerus lacti aut aquae infusus celeriter diffun- ditur ac lactescit, adulterinus contra olei ad instar innatat, circumactus aut stellae in modum expansus. Attamen sin- cerus etiam velustate spissescens se ipso deterior evadit. C 34 HEAANIOY AIOXKOPIAJOY 4ΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ , € «- , , ^ * € , χυνόμενος, ἑαυτοῦ χείρων γίνεται. Πλανῶνται δὲ oi νομί- - , , - ? , ζοντες τοῦτον τὸν ἀκέραιον ἐπισταγέντα ὕδατι χωρεῖν εἰς βα- » - 2? À d ἠδ U 100 9og πρώτον, εἶτα ἀναπλεῖν εὐδιαχυτον "V. e » , , Τὸ δὲ ξύλον!, δ᾽ καλεῖται EvÀo[GAcouor, δόκιμόν ἐστι , € Ld τὸ πρόφφατον xai λεπτόκαρφον καὶ πυῤῥὸν, εὐῶδες, βραχὺ πνέον ὀποβαλσάμου. Τοῦ δὲ καρποῦ, καὶ γὰρ τούτου ἢ χρῆσις ἀναγκαία, ἐκλέγου τὸν ξανϑὸν, πλήρη, μέγαν, βαρὺν, δάκνογτα τὴ γεύσει3 καὶ πυροῦντα, μετρίως παραπνέοντα - 2 4 , , QUA - ΄ T τοῦ ὀποβαλσάμου. ι δὲ τι ἀπὸ τῆς Πέτρας, c δο- λίζουσι τὸν καρπὸν, σπέρμα ὑπερικῷ ὅμοιον" ὅπερ γνώση ἔκ - , ἂρ - τοῦ μεῖζόν ve εἶναι καὶ κενὸν xci ἀδύναμον, mentgítov^ τῇ , γεύσει. Δύναμιν δ᾽ ἔχει ἐνεργεστάτην ὃ ὀπὸς, ϑερμαντικώτατος ὧν, σμήχων τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις καὶ τὰς περὶ μήτραν ψύ- ἕξεις ἰώμενος, προςτιϑέμενος μετὰ ῥοδίνης κηρωτῆς᾽ ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα καὶ δεύτερα καὶ ἔμβουα, καὶ ῥίγη συχχρισϑεὶς λύει" / 100) C. διάχυτον. 1) Ald. addit ἑαυτοῦ. 2) Sic Ald., Cornar., Goupyl. et Saracen. Negotium facessit Asul., qui τραχὺ cum lacuna, ita ct codd. Vindobonenses. 8) Ald. τὴν γεῦσιν. 4) Ald. πεπερέζειν. Falluntur autem qui genuinum hunc aquae instillatum. ex- istimant protinus fundum peter^, post vero, cum facile diffundatur, sursum natare. Lignum, quod xylobalsamum appellatur, probatur re- cens, sarmentis tenuibus, rufum, odoratum, per breve tempus opobalsami odore. Ej fructus genere, nam et huius necessarius est usus, -cligito flavum, plenum, grandem, pouderosum, gustu mordacem ferventemque, modice opo- balsamum redolentem. ^ Asportatur a'Petra oppido semen hyperico simile, quo fructum adulterant: sed ex eo di- gnosces, quod maius illud sit, inane, ignavum, piperis- que sapore. [ Vim habet succus efíficacissimam , ut qui maxime calefaciat, extergat quae pupillis caliginem offundunt, atque cum cerato rosaceo appositus muliebribus fri- gore correptis medeatur. Menses quoque, secundas fetus- que ducit, rigores illitu solvit, sordidaque ulcera purgat. ΠΕΡῚ Y.4HX IATPIKHX BIBAION A. 35 καϑαίρει., δὲ καὶ τὰ ῥυπαρὰ τῶν ἑλκῶν. Ἔστι δὲ καὶ πεπτι- nog καὶ οὐρητικὸς πινόμενος, δυςπνοοῦσιν ἀρμόζων καὶ τοῖς ἀκόνιτον πεπωκχόσι μετὰ γάλακτος, καὶ ϑηριοδήκτοις᾽" μίγνυ-- ται δὲ καὶ ἀκόποις καὶ μαλάγμασι καὶ ἀντιδότοις" καὶ καϑό- λου δραστικωτάτην ἔχει τὴν δύναμιν ὃ ὀπὸς τοῦ βαλσάμου, δευτέραν ὃ καρπὸς, ἐλαχίστην δὲ τὸ ξύλον. Ὃ δὲ καρπὸς ὅ πινόμενος. ἁρμόζει πλευριτικοῖς, περιπγευμονικοῖς, βήσσουσιν» ἰσχιαδικοῖς, ἐπιληπτικοῖς, σκοτωματικοῖς, ὀρϑοπνγοϊκοῖς, στρο-- φουμένοις, δυοουροῦσιν, ϑηριοδήκτοις, καὶ εἰς τὰ γυναικεῖα δὲ ὑποϑυμιάματα εὐϑετεῖ" καὶ εἰς ἐγκαϑίσματά ἀφεψόμενος ἀναστομοῖ τὴν μήτραν, ἐπισπῴώμενος ὃ ὑγρασίαν.. Τὸ δὲ ξύ- λον τὴν "αὐτὴν δύναμιν ἔχει τῷ καρπῷ, ἥσσονα μέντοι" βοη- Qu δὲ ἀφεψηϑὲν ὕδατι καὶ πινόμενον ἀπεψίαις, στρόφοις, ϑηριοδή xroid, σπωμένοις, οὖρά τε ἄγει καὶ πρὸς τὰ ἐν κεφαλῇ τραύματα μετὰ ἴριδος HMM ξηρᾶς" ἀγάχει δὲ καὶ diextdirea μίγνυται 0i καὶ sig và τῶν μύρων στύμματα.. Κεφ. ιϑ΄. [Περὶ ᾿Πσπαλάϑου. ᾿“οπάλαϑος, [oi δὲ ἐρυσίσκηπτρον, οἷ δὲ σφάγνον, oi δὲ φάσγανον, Σύροι δὲ δ) Καρπὸς deest in Ald. 6) Ald. za; ἐπισπᾶται. 7) Ald. πήγνυται. Quin et potus coctionem iuvat urinasque ciet, aegre spi- rantibus convenit, nec non cum lacte et iis, qui aconitum hauserunt, nec non a vipera demorsis. Miscetur et aco- pis, malagmatis et antidotis. Ac in universum. efficacissi- mam habet vim balsami liquor, proximam huic fructus, minimam lignum. Fructus potui datus convenit pleuriti- cis, peripneumonicis, tussientibus, ischiadicis, comitialibus, vertiginosis, orthopnoicis, torminosis, dilliculter mingenti- bus et a vipera morsis: aptus etiam ad muliebres suílitus, itemque decoctus insessu vulvam aperit, humiditate. ex- hausta. Lignum easdem cum fructu vires habet, sed mi- nores, Ex aqua coctum et potum adminiculo est in mala digestione, torminibus, venenatorum morsibus, convulsio- nibus. Lotium ducit et capitis vulneribus cum iride sicca confert: squamas etiam ossium extrahit. Denique ad un- guentorum spissamenta additur. Cap. XIX. [De Aspalatho.] Aspalathus [quem alii erysisceptron, alii sphaguon aut phasganon, Syri vero dia- C2 30 IIE.4NIOY .J4I10ZKOPL1OY .4VAZAPBEOX ^ , c ! » ἡ * διάξυλον καλοῦσι] ϑάμνος ἐστὲ ξυλώδης, ἀκάνϑαις πολλαῖς , , 3 T ͵ κεχρημένος 8, γεννώμενος ἕν Ἴστρῳ, INwvQo τε καὶ Συρίᾳ καὶ tT - - ΄ Ῥόδῳ, ᾧ χρῶνται oi μυρεψοὶ εἰς τὰς τῶν μύρων στύψεις. » H Y c ' H J 1 - c ΄ Ἔστι δὲ καλὸς ὃ βαρὺς καὶ μετὰ τὸ περιφλοισϑῆναι ὑπέρυ- ft ^ , L RJ - ϑρος ἢ πορφυρίζων, πυκνὸς, εὐώδης, πικρίζων ἐν τῇ γεύσει. » , τ. - 3 - ῃ - » Ἔστι δέ τι καὶ ἕτερον εἶδος αὐτοῦ, λευκὸν, ÉvÀcsc, ἄνοσμον, ct ' ' - , , Xie A ' o δὴ xai χεῖρον καϑέστηκε. ΖΔυναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν , Lu , iJ , » μετὰ στύψεως, ὅϑεν πρός τε τὰς ἄφϑας ἑψηϑεὶς μετ᾽ οἴνου , - » καὶ διακλυζόμενος ἁρμόζει, καὶ πρὸς τὰς ἐν αἰδοίοις νομὰς , , - xai ἀκαϑαρσίας ἐγκλυζόμενοςϑ᾽ ἔμβρυά τε κατασπᾷ μιγνύ- μένος mi00Q. Τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτοῦ κοιλίαν ἵστησι καὶ αἵματος ἀναγωγὴν ποϑὲν, δυφουρίαν τε καὶ ἐμπνευμάτω- σιν λύει. ᾿ - , , , € , Κεφ. x. [Περὶ Bovov.] .Bovov, ὑπὸ τινων δὲ P c , , , σπλάχνον 10 καλεῖται, εὑρισκόμενον ἐπὶ δένδρων κεδρίνων ἢ λευκίνων ἢ δρυίνων. Διαφέρει δὲ τὸ κέδρινον, δεύτερον δὲ τὸ λεύκινον" ἔστι δὲ αὐτοῦ τὸ εὐωδέστερον καὶ λευκὸν κα- λὸν, τὸ δὲ μελανίζον χεῖρον. “ἁύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, μέ- 8) Ald. ἀχάνϑας πολλὰς χεκτημένος. 9) Goupyli additamento xai πρὸς τὰς ὀζαένας carent codd. 10) Ald. σπλάγχνον. xylon appellant,] frutex est lignosus, spinis confertis prae- ditas. Nascitur in Istro , Nisyro, Syria et Rhodo, eoque unguentarii ad spissanda unguentautuntur. Probatur pon- derosus, detracto cortice rubens aut in purpuram ver- gens, densus, odoratus et gustu amaricans. Est et alterum genus candidum, lignosum, inodorum, quod etiam deterius habetur. Vim habet calefacientem cum astrictione, unde coctus cum vino et collutus ad aphthas expedit, atque ad rodentia et impura genitalium ulcera. Pesso additus fetus detrahit. Decoctum ipsius alvum sistit sanguinisque cur- sus, urinae quoque difficultates et. flatus pellit. Cap. XX. [De Bryo.] Bryum, quod nonnulli splach- non dicunt, invenitur in arboribus cedro aut populo aut quercui affinibus. Praestat autem cedrinum, inferius po- puleum. Bonum est odoratius et candidum, nigricans vero deterius. Vim habet astringentem, in calido frigi- » ZEPI YA4HZ IATPIKHZ BIBAION 4. 27 σήν ϑερμοὺ καὶ ψυχροῦ 11, ποιοῦν πρὸς τὰ περὶ μήτραν ἐν ἀφεψήμασιν εἰς ἐγκάϑισμα" μίγνυται. δὲ καὶ μύροις βαλανί- γοις καὶ χρίσμασι διὰ τὸ ἐν αὐτῷ στυπτικὸν, καὶ εἷς ϑυμια- μάτων τε καὶ ἀκόπων σκχευασίαν ἐστὶν εὔϑετον. Κεφ. κα΄. [Περὶ 4dyoAAOyov.] ᾿γάλλοχον ξύλον ἐστὶ φερόμενον ἐκ τῆς ᾿Ινδίας καὶ ““ραβίας, ἐοικὸς ϑυίνῳ ξύλῳ, ἐστιγμένον, εὐῶδες, παραστῦφον ἐν τῇ γεύσει μετὰ ποσῆς πιχρίας, φλοιὸν ἔχον δερματώδη καὶ ὑποποίκιλον" ποιεῖ δὲ διαμασσώμενον καὶ διακλυζόμενον τὸ ἀφέψημα πρὸς εὐωδίαν στόματος" καὶ διάπασμά τε ὅλου τοῦ σώματός ἐστι. Θυμιᾶ- ται δὲ ἀντὶ λιβανωτοῦ. Ἢ δὲ ῥίζα αὐτοῦ «“ ὁλκῇ πινομένη, στομάχου πλάδον καὶ ἀτονίαν καὶ καύσωνα παρηγορεῖ" τοῖς τε ἀλγοῦσι πλευρὸν καὶ ἧπαρ ἢ δυςεντερικοῖς ἢ στροφουμέ- voig ἀρήγει πινομένη μέϑ' ὕδατος. Κεφ. κβ΄. [Περὶ Νασκάφϑου.] Νάσκαφϑον, οἵ δὲ γάρχαφϑον, καὶ τοῦτο ἔκ τῆς Ινδικῆς κομίζεται" ἔστι δὲ φλοιῶδες, συκαμίνου λεπίσμασιν ἐοικὸς, ϑυμιώμενον διὰ τὴν 11) Haeo desunt in cod. Par. et in Ald. doque mediam; facit decoctus insessu ad affectus matricis. Admiscetur etiam unguentis balaninis et illitibus propter inspissandi vim, commodus quoque ad suflituum et aco- porum praeparationem. Cap. XXI. [De Zga/ocho.] Agallochum lignum est ex India et Arabia asportatum , thyino ligno simile, pun- ctatum , odoratum, gustu subastringens cum quadam ama- ritudine, cortice tunicato et subvariegato. Facit autem commanducatum itemque decocto collutum ad commen- dandum oris halitum et ad diapasma totius corporis. Ad suffimenta loco turis adhibetur. Hadix vero drachmae unius pondere pota stomachi colluviem, imbecillitatem ar- doremque mitigat. lis quoque, quos lateris et hepatis dolor male habet, aut qui intestinorum difficultate torminibus- que laborant, ex aqua pota opitulatur. Cap. XXII. (De Nascaphtho.] .Nascaphthon, aliis narcaphthon, pariter ex India defertur. Est vero cortico- sum, ei simile, quod e moro deglubitur, suffitur odoris 38 IIEÉAANIOY 4IOZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ εὐωδίαν, καὶ μιγνύμενον τοῖς σκευαστικοῖς 1? ϑυμιάμασι, ὠφε- λοῦν καὶ μήτραν ἐστεγνωμένην 13 ὑποϑυμιασϑέν. Κεφ. κγ΄. [Περὶ Καγκάμου.] Κάγκαμον δαάκρυόν ἐστιν ἀραβικοῦ ξύλου, σμύρνῃ ποσῶς ξοικὸς, βρωμῶδες ἐν τῇ γεύ- σει, ᾧπερ ὡς, ϑυμιάματι χρῶνται" ὑποκαπγίζουσι δὴ τὰ ἵμά-- τιὰ μετὰ σμύρνης καὶ στύρακος. Ζύναμιν δὲ ἱστορεῦται ἔχειν ἰσχναντικὴν τῶν χαταπιμέλων, τριωβόλου πλῆϑος πινόμενον σὺν ὕδατι καὶ ὀξυμέλιτι ἐφ᾽ ἱκανὰς ἡμέρας" δίδοται καὶ σπλη-- γικοῖς καὶ ἐπιληπτικοῖς καὶ ἀσϑματικοῖς" ἔμμηνά τε ἄγει σὺν μελικράτῳ " καϑαίρει δὲ καὶ τὰς ἐν ὀφθαλμοῖς οὐλὰς ταχέως, καὶ ἀμβλυωπίας ἰᾶται, διεϑὲν οἴνῳ πρός τε μυδήσεις οὔλων καὶ ὀδονταλγίας ὡς οὐδὲν ἕτερον ποιεῖ. Κεφ. κδ΄. [Περὶ Κύφεως. Κῦφι ϑυμιάματός ἔστι σκευα-- σία κεχαρισμένη ϑεοῖς" χρῶνται δὲ αὐτῷ κατακόρως oi ἐν Ziyénto ἱερεῖς" μίγνυται δὲ καὶ ἀντιδότοις, καὶ ἀσϑματικοῖς δίδοται ἐν morícuacii^" σχευασίαι δὲ αὐτοῦ ἐμφέρονται πλείο-- γες, ἐν αἷς ἐστι καὶ αὕτη" κυπείρου ἡμίξεστον, ἀρκευϑίδος 12) ϑῖο.Ο. N. X.; ᾿σκευαστοῖς Ald. 18) Ald. ἐστεγωμένην- 14) X. ποτήμασι. gratia, additur etiam factitiis suffimentis. Iuvat quoque suffitu matricem obstructam. Γ Cap. XXIII. [2e Cancamo.] Cancamon est lacrima ; arabici ligni, myrrham quadantenus referens, virosi gu- stus, qua tanquam suflimento utuntur. Suffumigant et ve- stes, additis myrrha et styrace. "Vim ipsi tribuunt ni- mis obesos emaciandi, si ternüm obolorum pondere ex aceto aut aceto mulso per plusculos dies bibatur. Datur et lienosis, comitialibus et qui spiritaum difficultate labo- rant. Menses ex aqua mulsa prolicit. Oculorum cicatri- ces confestim exterit, hebetudini visus medetur, vino di- lutum. Quin οἱ adversus gingivas humore praegnantes dentiumque dolores est si quid aliud efficax. Cap. XXIV. [2e Cyphi.] Cyphi est suffimenti com- positio Diis accepta, qua Aegyptii sacerdotes abunde utun- tur. Additur et antidotis, et iis, qui spiritus difficultate exercentur, potuin exhibetuf. Plures circumferuntur prae- parationes, in quibus una haec est: Sumito cyperi sexta- ΠΕΡῚ YAHE ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 39 " - τ Any , - ΕἸ , - , ἁδρᾶς τὸ αὐτό" σταφίδων λιπαρῶν ἐχγεγιγαρτισμένων μνᾶς ιβ΄" δητίνης ἀποκεκαϑαρμένης μνᾶς &* καλάμου ἀρωματικοῦ, ἄσπα- n C NA - » λάϑου, σχοίνου, ἑκάστου μνᾶν «€ ' σμύρνης « ιβ΄" οἴνου - , , - 2 , M παλαιοῦ ξέστας 9'* μέλιτος μνᾶς B * ἐχγιγαρτίσας τὴν ova- φίδα κόψον καὶ λέανον uer οἴνου καὶ σμύρνης, καὶ τὰ ἄλλα κόψας καὶ σήσας, μίξον τούτοις, ἔασόν ve συμπιεῖν ἡμέραν αἱ * εἶτα ἑψήσας τὸ μέλι ἄχρι κολλώδους συστάσεως, μίξον ἐπι-- μελῶς τὴν ῥητίνην τετηκυῖαν᾽ εἶτα τὰ λοιπὰ «fip ei nin ἐπιμελῶς ἀποτίϑεσο εἷς ἀγγεῖον ὀστράκινον. ^— Ksg. κε. [Περὶ Κρόκου.] 5 Koóxoc [ οὗ δὲ κάστωρ, € $* , m T c , 3 ΄ ΄ οὗ δὲ κυνόμορφος, προφῆται αἷμα “Ἡρακλέους ]. ᾿Αμείνων μέν ἔστιν ὃ κωρύκιος ἐν Κιλικίας, ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῇ Κωρύκου, δεύτερος ὃ λυκιακὸς ἀπὸ τοῦ ἐν αὐτῇ ᾿Ολύμπου, τρίτος ὃ ἐξ Αἰγῶν τῆς Αἰολίδος" ὃ δὲ πκυρηναϊκὸς καὶ σικελικὸς 1 2 , , 2 “Ὁ , , M M» ἀσϑενέστεροι μέν εἰσι τῇ δυνάμει, πολύχυλοι δὲ καὶ εὔϑλαστοι, διὸ καὶ τοὺς πολλοὺς πλανῶσιν11, Εἷς δὲ τὴν ἰατρικὴν χρῆ- 15) Omne hoc caput, confusum in editionibus, integrum restitui e codd. C. et N. 16) ὁ ἐκ Κεντορίας πάντων τῶν κατὰ “Σικελίαν editiones. 17) Ald. sic; λαχανώδεις ὄντες πώντες" διὰ μέντοι τὸ πολύχυλον. rium dimidium, baccarum iuniperi crassiorum tantumdem; uvarum passarum pinguium acinis expertium minas duo- decim; resinae purgatae minas quinque; calami aromatici, aspalathi, schoeni, singulorum minam unam: myrrhae drachmas duodecim; vini vetusti sextarios novem ; mellis minas duas, vam passam, cxemtis acinis, tundito ct cum vino ac myrrha subigito, cetera tusa cribrataque his admisceto, sinitoque combibere diem unum. "Tum melle cocto ad glutinis molem, resinam cliquatam curiose ad- misce, ac tum demum etiam reliqua, diligenter simul con- trita, tandem vase fictili recondito. Cap. XXV. [De Croco] Crocus [ali castor, alii cynomorphon, prophetae sanguinem Herculis vocant]. Optimus est corycius c Cilicia, a Coryco; secundum lo- cum obtinet lycius, qui in Olympo Lyciae nascitur; ter- tius ex Aegis Acolidis provenit. Cyrenaicus ac siculus vi infirmiores sunt, licet succulenti ac expressu faciles: ideo etiam multos decipiunt. Ad medicum usum optimus est 40 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOZKOPIAO0Y ANAZAPBEOQOX σιν ἄριστος ὃ πρόςφατός τε καὶ εὔχρους, ὀλίγον ἔχων λευ- xovi8, ὑπομήκης, δλόκληρος 19, πλήρης, ἀλέτῳ 39 εὔπνους, ἔν τε τῇ διέσει τὰς χεῖρας βάπτων, οὐκ εὐρωτιῶν, ὑπόδρι- μυς᾽ ὃ γὰρ μὴ τοιοῦτος ἢ ἄωρος ἢ παλαιός ἔστιν ἢ ἀποβε- βρεγμένος. 4Δολοῦται δὲ μιγνυμένου κροχομάγματος, ἢ δὲ ἑψήματος ὑπαλειφόμενος, συντετριμμένης εἰς τὸ βαρυσταϑμί-- σαι λιϑαργύρου ἢ μολυβδαίνης. ᾿Ελέγχεται δὲ τῷ κονιορτῶ-- δὲς ὑπάρχειν ἢ ἑψήματος ὁδωδὴν, καὶ διαινόμενον μὴ εἰλι-- κρινῆ προςβάλλειν τὴν εὐωδίαν. Θέσσαλος μὲν οὖν φησι μόνον εὐώδη αὐτόν᾽ oí δὲ καὶ ϑανάσιμον εἶπον διδόναι αὐΞ τοῦ ἰὸν τρεῖς —C μεϑ' ὕδατος. Κατὰ δὲ τὸ ἀληϑὲς διουρη- τικός ἐστι καὶ ἠρέμα παραστύφων' διὸ καὶ πρὸς ἐρυσιπέ- Aera ποιεῖ περιχριόμενος μεϑ' ὕδατος καὶ πρὸς ῥευματισμὸν ὀφϑαλμῶν xai crov' μετὰ γάλακτος συμπλέκεται κολλυ-- ρίοις ὠτικοῖς καὶ στοματικοῖς" ἔστι δὲ καὶ ἀκραίπαλος" 9 xal εὔχρουν οἱ ἐν τῇ "ole τὴν ϑυίαν βάπτοντες, τούτω χρῶνται:. in quo sequuntur editiones posteriores, 1g) Edit. addunt ἐπὶ τῆς £iixog, quod aegerrime intelligitur, 19) Edit. δλομελὴς, ἄϑραυστος. Marcell. legit in nonnullis codd. εὔϑρανστος. 20) Codd. habent ἀλήτης, ἀλέπης ) ἀνελλιπής. recens ac probe coloratus, albedinis nonnihil admixtum gerens, longiusculus, integer, plenus, dum teritur suavi- ter spirans, humectus manus tingens, situ haud corru- ptus, subacris, Qui talis non est, vel immaturus habetur, vel vetustate exoletus, vel humore depravatus. Adultera- tur vero admixto crocomagmate aut sapa sublita, simul tritis etiam, ut pondus increscat, lithargyro aut moly- bdaena. Probatur autem eo, quod pulveris quicquam su- perest aut sapae odor, aut si humectatur, quod sinceram odoris suavitatem non prodit. "Thessalus quidem bene olentem cum duntaxat dixit; alii et letale eius venenum exhliberi asseruerunt ad drachmas tres cum aqua. Si res ad verum exigitur, urinam movendi et leniter astrin- gendi vim habet. Hinc facit ex aqua illitus ad erysipelata et ad rheumatismos oculorum auriumque. Cum lacte com- prehenditur collyriis ad aurium orisque affectus, ^ Crapu- ' ΠΕΡῚ ὙΛῊΗΣ IATPIKHZ BIBAION A. 41 € Y ^ 3x ,ὔ , UJ À , , δίζα dà τῆς αὐτὸν φερούσης πόας μετὰ γλυκέος πινομένη οὖρα κινεῖ. , Κεφ. κε΄. [Περὶ Κροκομάγματος.)] Τὸ δὲ κροκόμαγμα γίνεται ἐκ τοῦ κροκίνου μύρου, τῶν ἀρωμάτων ἐκπιεσϑέντων A 2 , x A 2 ^ ig »4 ^ , xal ἀναπλασϑέντων. Ἔστι δὲ αὐτοῦ τὸ εὐῶδες καλὸν, ué- σως κατάσμυρνον, βαρὺ, μέλαν, ἄξυλον, ἐν τῷ διεϑῆναι ἱκανῶς χροκῶδες τὴν χρόαν, λεῖον, ὑπόπικρον 21, βάπτον ἰσχυρῶς τοὺς" ὀδόντας καὶ τὴν γλῶσσαν, ἐπιμένον τε συχνὰς ὥρας" τοιοῦτον δ᾽ ἐστὶ τὸ ἀπὸ Συρίας. Δ4ἔύναμιν δὲ ἔχει σμηχτικὴν τῶν ἐπισκοτούντων ταῖς κόραις, οὐρητικὴν. μα- λακτικὴν, πεπτικὴν, ϑερμαντικήν" ἀναλογεῖ δὲ κατὰ ποσὸν τῇ τοῦ κρόκου δυνάμει" πλεῖστον γὰρ τούτου μετείληφεν. Κεφ. κζ΄. [Περὶ “Ἐλενίου. “Ἑλένιον [0i δὲ σύμφυτον, οἵ δὲ περσικὴν, oí δὲ μηδικὴν, οὗ δὲ ᾽Ορέστειον, oi δὲ νε- χτάριον, οὗ δὲ κλεωνίαν, οἱ δὲ βάτον ἰδαῖαν22, oí δὲ φλόμον 2t v a 23 es e - , c YN ἰδαῖον 233 χαλοῦσι, “Ῥωμαῖοι τερμινάλιουμ, oi δὲ zvovAa καμ- 31) Sic Oribas. Alii ὑπόκιῤδον, quod bic nullius est, quia χροχῶδες iam praecessit. 22) C. βατογειδέαν. 23) C. ὄλυμον ἐδαῖον. lam etiam arcet. Radix herbae crocum ferentis e passo pota urinas ciet. Cap. XXVI. [.De Crocomagmate.] Crocomagma e crocino fit unguento, expressis aromatis et in pastillos di- gestis. Praestat, quod odoratum est, modice myrrheum, ponderosum, nigrum, ligni ramentorum expers, quod sa- tis dilutum croci colorem reddit, laeve, subamarum, den- tes linguamque vehementer multasque horas persistente colore tingens. Tale est, quod e Syria provenit. "Vim habet detergendi, quae püpillis caliginem offundunt, uri- nam ciendi, molliendi, concoquendi et calefaciendi. Croci vires quodammodo aemulatur, quippe cuius plurimum particeps est. Cap. XXVII. [De Helenio.] Helenium [alii sym- phyton, alii persicam aut medicam, alii Orestiam, alii nectarium, aut cleoniam, alii rubum idaeum, alii phlomon idaeum vocant, Romani terminalium aut inulam campa- 49 HEAANIOY Z4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQX πάνα, «Αἰγύπτιοι λήνης,) φύλλα ἔχει φλόμῳ τῷ στενοφύλλῳ ?* παραπλήσια, τραχύτερα δὲ καὶ ἐπιμήκη" καυλὸν .δ᾽ ἀνίησι δασὺν, διπηχυαῖον καὶ μείζονα, γωγνιοειδῆ, οὐκ ἔκ μεγάλων διαστημάτων τὰ φύλλα ἔχει, καὶ παρὰ τὰς γωνιὰς ἐξοχάς τινας παρατεταγμένας εἰς φύλλων πρότυπα" ἀφ᾽ ἑκάστης μασχάλης ἄνϑη μήλινα καὶ καρπὸς ἐν αὐτοῖς ὡς φλόμου κα- τὰ τὴν προραφὴν κγησμονὴν ποιοῦν 25, ΪΚαυλὸν δὲ οὐκ ἀνίη- σιν ἔν τισι τόποις, ῥίξαν ὑπόκιῤῥον, εὐώδη, μεγάλην, ὑπο- δριμεῖαν ?0 ,. εὐαφῆ, ἀφ᾽ ἧς Hg τὴν φύτευσιν, καϑάπερ ἐπὶ τῶν κρίνων ἢ ἄρων, λιπαραὶ παραφυάδες λαμβάνονται». Ii- verat δὲ ἐν ὀρεινοῖς καὶ Gvaxíou καὶ ἐνίκμοις 21 τόποις. ᾿᾽Ορύσσεται δὲ ἡ ῥίζα ϑέρους καὶ τεμνομένη ξηραίνεται" κινεῦ δὲ τὸ ἀφέψημα αὐτῆς πινόμενον οὖρα καὶ ἐμμηνα" αὐτὴ δὲ 7 ῥίζα λαμβανομένη ἐν λυκίῳ 328 μετὰ μέλιτος, ἁρμόζει βηξὶν, ὀρϑοπνοίαις, ῥήγμασι, σπάσμασιν, ἐμπνευματώσεσι, ϑηρίων δήγμασι, καϑόλου ϑερμαντικὴ ὑπάρχουσα. Τὰ δὲ φύλλα αὐτῆς ἐπιπλάττεται ἀφεψηϑέντα uiv οἴνου ἰσχιαδικοῖς ὠφε- 94) C. N. habet additamentum ?óa/v, quod e synonymo nmotho φλόμῳ ἐδαίῳ forte irrepsit. 26) Haec omnia e cod, Neapol. 96) Oribas. ὑπόπικρον. 27) X. ἀνέκμοις , sicut ct Ald. et Asul, 98) Cod. C. N. sic. Solus Aldinus habet ἐχλιχτῷ, nam, Aegyptii lenes] folia habet phlomo angustifolio si- milia, sed asperiora et oblonga. Caulem emittit hirsu- tum, bicübitalem, angulatum, folia e non magnis intersti- tiis et ad angulos prominentias quasdam in foliorum pro- typum dispositas. E quavis axilla flores lutei, et fructus in illis, ut phlomi, qui tactu pruritum facit. Caulem au- tem in quibusdam locis non emittit, radicem subfulvam, odoratam , grandem, subacrem, tactu mollem, ex qua ad consitionem , sicut in lilüs arisque fit, opimae propagines decerpuntur. Nascitur in locis montosis, umbrosis et hu- midis Foditur autem radix aestate, et concisa siccatur. Decoctum eius bibitum urinas ducit et menses: ipsa vero radix cum lycio et melle sumta prodest in tussibus, spi- ritus difficultate, ruptis, spasmis, flatibus, bestiarum mor- sibus, cum in universum calefaciat. Polia eius e vino cocta utiliter ischiadicis illinuntur. Palato grata (radix) HEPl] YAHS ἸΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION A. 43 λίμως " ἔστε δὲ εὔστομος 35 ταριχευϑεῖσα ἐν γλυκέῖ᾽" ξηραναν- t 3 τὰ 9.2 2 7 c 2 ἐμ τες γὰρ αὐτὴν ém ὀλίγον οὗ ἀλμευταὶ, εἶτα ἀφεψήσαντες 2 , c C 3 ΄ 3 et. 3 ἀποβρέχουσιν ὕδατι ψυχρῷ, εἶτα βάλλοντες εἰς ἕψημα, ἀπο- τίϑενται εἰς χρῆσιν" ποιεῖ δὲ λεία πινομένη αἱμοπτοϊκοῖς. Κεφ. κη. [Περὶ “Ἑλενίου αἰγυπτίου. Ἐλένιον ἄλλο € - t - 2 3. 7 L $53 μῷ ἱστορεῖ Κρατεύας γεννᾶσϑαι ἐν “Αἰγύπτῳ πόα δέ ἔστι κλῶ- νας ἔχουσα πηχυαίους ἐπὶ γῆς ἐῤῥιμένους, ὥςπερ τὸ ἕρπυλ- M m e Bs * λον" φύλλα δὲ τοῖς τοῦ φακοῦ ὅμοια, μακρότερα 30 δὲ καὶ re - , ν᾿ Ἵ ^ πολλὰ περὶ τοῖς κλωνίοις, ῥίζαν ὠχρὰν, πάχος δακτύλου ^ - S. . D M , 31 λ 1 μικροῦ, κάτωϑεν λεπτὴν, ἄνωθεν δὲ παχυτέραν 51, φλοιὸν ἔχουσα μέλανα" φύεται δὲ ἐν παραϑαλασσίοις τόποις καὶ , 32 , 2 » 2 » n4 , € 7 γεωλόφοις 9?. Δύναμιν δ᾽ ἔχει uev. οἴνου πινομένη μία ῥίζα ϑηριοδήκτοις βοηϑεῖν. Κεφ. κϑ'. [Περὶ ἐλαίου ὠμοτριβοῦς. Ἔλαιον πρὸς τὴν ἐν ὑγείᾳ χρῆσιν ἄριστον τὸ ὠμοτριβὲς, ὃ καὶ ὀμφάκιψον καλεῖται. Ἴούτου διαφέρει τὸ νέον, dÓmxrov, εὐῶδες" χρή-- σιμὸν δὲ τὸ τοιοῦτον καὶ εἷς τὴν τῶν μύρων κατασκευήν. 99) Ald, εὐστόμαχος. 80) μικρότερα Anguillara p. 177. ex ipso Cratevae textu. 81) πλατυτέραν Anguillara p. 177., sequentis omissis. $2) Marcell. Vergil, λεία, sed sine fide codicum dulci condita. Salgamarii enim paullulum eam siccant, tum decoctum in aquam íÍrigidam demergunt, postea in defrutum coniiciunt, et ad usum reponunt. 'Trita potaque ad sanguinis sputa confert. Cap. XXVIIL [De MHelenio aegyptio] Aliud He- lenium Cratevas refert in Aegypto nasci. lerba est ra- mis cubitalibus, humi procumbentibus; sicut serpylli. Fo- lia lenti similia, sed longiora et crebra circa ramos, ra- dicem pallidam, digiti minimi crassitie, infra attenuatam, apice vero crassiorem, cortice nigro praeditam. Gignitur in locis maritimis et tumulosis. Vim habet una radix e vino pota contra serpentium ictus opitulantem. Cap. XXIX. [De o/eo ex immaturis olivis.] Opti- mum id oleum est ad usum per sanitatem , quod et om- phacium dicitur. Praecellit recens, mordacitatis expers, suaveolens. "Tale est et ad praeparationem unguentorum LI 44 JHEAANIOY 4A4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOZ Ἔστι δὲ καὶ εὐστόμαχον, διὰ τὸ στύφειν, καὶ οὔλων oraA- τικὸν καὶ ὀδόντων κρατυντικὸν, κρατούμενον ἕν τῷ στόματι, καὶ ἱδρώτων ἐφεκτικόν. Κεφ M. [Περὶ ἐλαίου xowo?.] Τὸ δὲ καὶ παλαιότερον καὶ λιπαρώτερον eig τὴν τῶν φαρμάκων χρῆσιν εὔϑετον. Κοινῶς δὲ πᾶν ἔλαιον ϑερμαντικόν ἔστι καὶ μαλακτικὸν τῆς σαρκὸς, δυςπερίψυκτα qvÀ«oco» τὰ σώματα καὶ ἑτοιμότερα πρὸς τὰς ἐνεργείας ποιοῦν. Ἔστι δὲ καὶ εὐκοίλιον καὶ βαλακτικὸν, hari τε τὰς τῶν ἑλκούντων φαρμάκων δυνάμεις ἐν 77 μίξει δίδοται δὲ καὶ πρὸς τὰ ϑανάσιμα συνεζῶς πινόμενον καὶ ἐξεμούμενον" καϑαίρει δὲ ὅσον κοτύλη σὺν πτισάνης ἴσῳ χυλῷ ποϑὲν ἢ ὕδατι" στροφουμένοις τε iv ποτῷ ὠφελίμως δίδοται μετὰ πηγάνου ἑψηϑὲν κυάϑων ὃξξ πλῆϑος, ἕλμινϑάς τε ἐχβάλλει" καὶ ἐνίεται δὲ τὸ αὐτὸ μάλιστα πρὸς τὰς εἶ- λεώδεις. Τὸ δὲ παλαιὸν ϑερμαντικώτερον καὶ διαφορητικώ- τερον" πρὸς ὀξυδορκίαν τε ὑπάλειμμα ποιητέον33 δὲ, εἶ μὴ παρείη τὸ παλαιὸν ἔλαιον οὕτω, κατεράσας 3: εἰς ἀγγεῖον 85) Sic Cornar, Vulgo μιεχτέον. $4) Sio Ald.; χατδαχράσας Asulan., καταχεράσας Cornar, Goupyl, Sarac. utile, quin etiam stomacho gratum ob astringentem vim. Ore si contineatur, gingivas contrahit dentesque firmat. Sudores denique cohibet. Cap. XXX. [2e oleo communi. Quod vetustius. est ac pinguius, ad medicamentorum parationem idoneum. In universum autem omne oleum calefacit, carnem emol- lit, corpora ne perfrigescant tuetur, et ad functiones ob— eundas alacriora reddit. Bonam etiam alvum molliendo facit: ad haec hebetat admistum exulcerantium medicami- num vires. Propinatur insuper ad letifera venena, sic ut iugitur bibatur et evomatur. Purgat heminae mensura cum pari ptisanae succo aut aqua epotum. lis, qui tormi- nibus vexantur, utiliter porrigitur in potu cum ruta de- coctum sex cyathorum mensura: ita et vermes eiicit. In- funditur id ipsum et ad iliosos affectus. Αἱ vetus tum magis calefacit, tum fortius discutit: sublinitur quoque ad visum acuendum. Fit autem, si defuerit vetus oleum, ΠΕΡῚ Y.4HX IATPIKHZE BIBAION A. 45 - 5 , Y - € e τ - , , τοῦ παρόντος τὸ κρεῖσσον, ἕψε ἕως ov σχῇ μέλιτος πάχος —- 2 ^ -“ , καὶ χρῶ" τὴν γὰρ αὐτὴν τῷ προειρημένῳ εἰςφέρεται δύναμιν. Κεφ. λα΄. [Περὶ ἐλαίου ἐκ τῆς ἀγρίας ἐλαίας.] Τὸ » , δὲ ἐκ τῆς ἀγρίας ἐλαίας ἔλαιον στυπτικώτερον, πρὸς μὲν τὴν ἐν ὑγείᾳ χρῆσιν δεύτερον" κεφαλαλγοῦσι δὲ ἀντὶ ῥοδίνου ἀρ-- μόζει. ἐπέχον καὶ ἱδρῶτας καὶ τρίχας δεούσας" ἀποσμήχει δὲ , - , » καὶ πίτυρα καὶ ἀχώρας καὶ ψώρας καὶ λέπρας, βραδιόν τε πολιοῖ καϑ' ἑκάστην ἡμέραν ἐπαλειφόμενον. Κεφ..λβ. [Ἔλαιον λευκόν.] «Αευκαίνεται δὲ ἔλαιον εἰ Li * -“ , ' * ^ C3 , ^ * οὕτω: λαβὼν τὸ τῇ χρόᾳ μὲν λευκὸν, τὴν ἡλικίαν δὲ μὴ πλέον ἐνιαυσίου, ἔγχεε εἰς κεραμοῦν ἀγγεῖον πλατύστομον, Α » b , ΄ fis Y 2 ' 361 30'cr καινόν. ἔστωσαν δὲ μέτρῳ κοτύλαι ο΄" εἶτα ϑεὶς ὑφ᾽ ἥλιον ἀνάχει κόγχῳ καϑ' ἑκάστην ἡμέραν κατὰ τὸ μέσον, ὑψόϑεν - - / e, - UNS , 35 1 vz τῇ καταφορᾷ χρώμενος, ἵνα τῇ συγεχεῖ κινήσει 38. καὶ πληγῇ ͵ M bj , P -“ δὲ 2 δό ε , (E 1. μεταβάληται καὶ ἀφρίσῃ" τῇ δὲ ογδοῃ ἡμέρες βρέξας τήλεως ES Jis die. - Y» Y A καϑαρᾶς «ν΄ iv ὕδατι ϑερμῷ, ἔμβαλε μαλακὴν γενομένην tg τὸ προειρημένον ἔλαιον χωρὶς τοῦ στραγγίσαι τὸ ὕδωρ" 65) Ald. xvirc&, X. κυήσει, P. κυκήσει. tali modo. Praesentis olei praestans defundito in vas, ad mellis molem cognito, eoque modo utitor. Eandem enim cum praedicto vim asciscit. Cap. ΧΧΧΙ. [De oleo sylvestris olivae] Quod e sylvestri oliva (exprimitur) oleum, vehementius astringit, et ad usum sanorum secundum sibi locum vindicat. Ca- put dolentibus rosacei vice convenit. Sudores sistit et de- fluos capillos inhibet. Quin etiam furfures et achores, sca- biem ac lepras extergit, moraturque canos, 81 quotidie illinitur. Cap. XXXIIL [OZeum candidum.] Candidum red- ditur oleum sequenti modo, Sumito album colore nec an- niculo vetustius et in fictile novum lati oris infundito centum heminarum mensura. Dein soli expositum quo- tidie circa meridiem concha refundito, ex alto deturbans, ut continua motitatione et concussione agitatum mutetur et spumescat. "Octava die foenum graecum purgatum drachmarum quinquaginta pondere aquaque calida mace- ratum atque adeo remollitum, aqua interim neutiquam ex- 40 — HEA4ANIOY A4IOXKOPL40Y ANAZADBEQS προραπόδος δὲ καὶ δαλὸν πιτυΐνης ὡς 61139 λιπαρώτατον καὶ εἷς λεπτὰ κατεσχισμένον τὰς ἴσας δλκὰς καὶ οὕτως ἔασον ἄλλας ὀκτὼ ἡμέρας διελϑεῖν. μετὰ δὲ ταύτας ἀνάχει τῷ κόγχῳ τὸ ἔλαιον" τό τε λοιπὸν, εἶ uiv εἰη τοῦ τέλους τε- τευχὸς εἷς καινὸν ἀγγεῖον προκεκλυσμένον 31 οἴνῳ παλαιῷ κατ- ἐράσας 38 ἀποτίϑεσο, προὐποστρωμένων μελιλωτίνων στεφα- γίσκων 39 δλκῶν ια΄ καὶ ἴριδος τῆς ἴσης" εἰ δὲ μὴ πάλιν ἐν ἡλίῳ ϑετέον αὐτό" καὶ ἐργαστέον ἄχρις οὗ λευκὸν γένηται. (0 Κεφ. M. [Περὶ σικυωνίου ἐλαίου. Ἔνεστι δὲ τῶν προειρημένων καὶ “Σικυώνιον οὕτω σκευάζειν" εἰς λέβητα κε- κασσιτερωμένον πλατύστομον ἐγχέας νέου ἐλαίου ὠμοτριβοῦς καὶ λευκοῦ χόαν α΄, καὶ ὕδατος ἡμίχουν ἕψε κούφῳ πυρὶ, κινῶν πραέως᾽ ὅταν δὲ ἀναζέση δὶς, ὑπόσπασον τὸ πῦρ, καὶ ψύξας ἀποκόγχισον τὸ ἔλαιον: εἶτα ἄλλο ἐπιδοὺς ὕδωρ; συνανάζεσον αὐτῷ, καὶ τὰ λοιπιὰ ποιήσας καϑὼς ὑποδέδεικται, $6) ὡς ὅτε, duplex augmentum supexlativi 'saepius occurrit in Dioscor. ; sed hic deest in Ald. 57) πιροεαλυσμένον Ald., Asul., Cornax., Goupyl. 58) Ald. κεοάσας, Asul, καταχδράσας, quem sequuntux Goupyl, et Sarac, Nostra lectio a Cornario proponitur. 89) ἀλίσχων vulgo interponitur ἄτοπον καὶ ἀσημόγραφον. Ald. ἀλύζων. pressa, in supradictum oleum coniicito. Insuper addito taedam pineam perquam piuguem et in tenues assulas con- cisam pari pondere, itaque dies alios octo clabi sinito. His transactis conchae oleum denuo confundito. Quod su- perest, si finem assecutum fuerit, in vas novum prius vino vetere clutum, substratis autea sertulis e meliloto fa- ctis drachmas. undecim cum iridis. pari pondere, defundito ac recondito. Sin autem nondum (candorem contraxerit) oleum rursus insolandum et opus ipsum repetendum, do- nec candidum evaserit. Cap. XXXIII. [De SSicyonzo oleo.] E praedictis li- cet et Sicyonium sic parare. In lebetem oris ampli stanno obductum olei recentis omphacini candidique congium unum, aquae vero dimidium infundito, tum igne levi co- quito, leniter agitando. Cum bis efferbuerit, ignem sub- trahito et ubi refrixerit, concha depleto. Dein alia ad- iecta aqua simul iterum fervefacito, ac reliquis, sicut antea ΠΙΗΡῚ ΥΊΠΣ IATPIKHE BIEAION 4. 47 ἀπόϑου. «Σχευάζεται δὲ τοῦτο μάλιστα ἐν «Σικυωνίᾳ, Σικυώ- γιον καλούμενον. “Ζύναμιν δὲ ἔχει ποσῶς ϑερμαντικὴν, ἂρ- μόζον ἐν πυρετοῖς καὶ τοῖς περὶ νεῦρα πάϑεσι" χρῶνται δὲ αὐτῷ καὶ αἵ γυναῖχες ἐπὶ τῷ στιλβώτρῳ. i Keg. λδ΄. [!Ῥύπος βαλαγείων.] ᾿Ο δὲ ἐπὶ τοῖς βαλα-- γείοις συναιρόμενος δύναται ϑέρμαίνειν, μαλάσσειν. διαφορεῖν, ὑαγάσι τε καὶ κονδυλώμασιν ἐν διαχρίστοις. Κεφ. λέ. [ύπος ἐκ τῆς παλαίστρας.) ^O δὲ ἐκ τῆς παλαίστρας προςειληφὼς τὴν κόνιν, ἐοικὼς δὲ ῥύπῳ, τὰς περὶ τοὺς κονδύλους συστροφὰς ἐπιτιϑέμενος ὠφελεῖ" ὠφελεῖ δὲ καὶ ἰσχιαδικοὺς ϑερμὸς ἀντὶ μαλάγματος ἢ πυρίας ἐπιτιϑέμενος. Κεφ, Àd. [βύπος χυμνασίων.)] Καὶ ὃ ἐν τοῖς τῶν γυμνασίων τοίχοις ῥύπος καὶ ὃ ἀπὸ τῶν ἀνδριάντων ϑερμαί-: ve. τὲ καὶ διαχεῖ τὰ δύςπεπτα φύματα καὶ πρὸς ἀποσύρματα xai πρὸς ἕλκη πρεσβυτικὰ ἁρμόζει. Κεφ. λζ΄. [Περὶ ᾿Ελαιομέλιτος.] ᾿Ελαιόμελι κατὰ Παλ- μυραν ^9 τῆς Συρίας ἐκ τοῦ στελέχους ἐλαιῶν ^^ μέλιτος πα-- 40) Παλμυρᾶ Asulan., Goupyl., Saracen. τὰ παλαιά C. N. Ald. 9 ἁλμυρὰ coniecit Cornarus, ut Plinio 15, 7. responderet. Sed ἁλμυρὰ pro παραλίοις dici, insolentissimum. 41) "Ex vivos στελέχους ἔλαιον vulgo inepte, cum nec oleum sit, nec iguota arbor, quae id largitur, sed ipsa olea. monitum, peractis reponito. Conficitur vero hoc praeprimis in Sicyonia, unde nomen accepit. Vim habet quadantenus calcfacientem, febribus nervorumque affectibus accomodatam. Utuntur eo et mulieres ad nitorem cuti inducendum. Cap. XXXIV. [2e sordibus baineorum.] Sordes in balneis collectae calefaciunt, molliunt, discutiunt, rimis sedis et. condylomatis perunctione prosunt. Cap. XXXV. [De sordibus palaestrae.] | Sordes, quae e palaestra pulverem sibi adiungunt, prioribus similes, ar- ticulorum nodis impositae iuvant, prosunt etiam calidae, ad malagmatis aut fomenti instar admotae ischiadicis. . Cap. XXXVI. (2e sordibus &ymnasiorum.] | Sordes. e gymnasiorum parietibus simulacrisque (derasae) calefa- ciunt ac dispergunt tubercula cruda, locis a cute nudis ul- ceribusque inveteratis conferunt. Cap. XXXVII. [De elaeomelite] | Elaeomeli circa Palmyram Syriae e trunco olearum melle crassius fluit, 48 IHEAANIOY 4IOZKOPI40Y ANAZAPBEOX χύτερον ῥεῖ, γλυκὺ τῇ γεύσει, ὅπερ πινόμερον πλῆϑος κυάϑων β' ᾿ μετὰ κοτύλης μιᾶς ὕδατος, ἄγει κατὰ κοιλίαν ὠμὸν καὶ χολῶδες" ἔννωϑροι δὲ γίνονται καὶ ἔκλυτοι oí λαμβάνοντες, ὅπερ οὐ δεῖ εὐλαβεῖσϑαι" διεγείρειν δὲ αὐτοὺς μὴ ἐῶντας καταφέρεσϑαι. Σκευάζεται δὲ ἐκ τοῦ λίπους τῶν ϑαλλῶν ἔλαιον: ἔστι δὲ αὐτοῦ κάλλιστον καὶ παλαιὸν καὶ παχὺ καὶ Amagóv, οὐ τεϑολωμένον᾽" ϑερμαίνει δὲ ἰδίως ποιοῦν πρὸς τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις ἐγχριόμενον, καὶ λέπρας καὶ ἀλγήματα περὶ νεῦρα ἐγχριόμενον ὠφελεῖ. Κεφ. λη΄. [Περὲ κικίνου ἐλαίου. Κίκινον ἔλαιον σκευά-- ἵεται τούτῳ τῷ τρύπῳ᾽ λαβὼν ὡρίμων κροτώνων ὅσον ἂν δόξη καὶ ψύξας εἰς ἥλιον, καταστρώσας ϑειλοπέδου τρόπον ἕως ἄν ὃ περικείμενος φλοιὸς ἀποῤῥαγεὶς ἐκπέσοι, συναγαγών τὴν σάρκα, ἔμβαλλε εἰς ὅλμον καὶ κόψας ἐπιμελῶς εἰς λέ- βητα κεκασσιτερωμένον ὕδωρ ἔχοντα βάλε καὶ ἀγάβρασον ὑποκαίων᾽ ὅταν δὲ ἀνῶσι τὴν ἐν αὐτοῖς ὑγρότητα πᾶσαν, ἄρας τὸν λέβητα ἀπὸ τοῦ πυρὸς, ἀπόψα μύακι τὸ ἐπιπλέον ἔλαιον καὶ ἀποτίϑεσο. Οἱ δὲ «Αἰγύπτιοι διὰ τὸ δαψιλοῦς dulce gustatu, quod ad cyathos duos cum aquae hemina bibitum crudum biliosumque humorem alvo detrahit. Sed qui assumsere, torpescunt viribusque deficiuntur, attamen eo terreri minime oportet. Quin excitandi sunt, neque permittendum ut gravius consopiantur. E k Paratur et ex liquore unguinoso surculorum oleagi- neorum oleum, cuius optima species est vetus, crassa, adi- posa nec tamen turbida. Calefacit, singularique admini- culo est in caligine oculorum illitum, pariterque inun- ctum iuvat in lepris et nervorum doloribus. Cap. XXXVIII. [.De oleo ricini.] Ricini oleum tali modo paratur: Sumito maturorum ricinorum quantum ]li- bet, siccato in sole, substrata crate, donec cortex ambiens ruptus deciderit, tum carnem colligens in. pilam coniicito ac diligenter tusam in lebetem stanno obductum aqua plenum transferto succensoque igne férvefacito. (Cum vero insi- tum humorem prorsus deposuerint, sublato ab igne le- bete, tollito conchula innatans oleum ac recondito. | Ac- gyptii autem, quoniam maiore ipsis copia opus est, aliter JZIEPI YA4HX XATPIKIIZ BIBAION A. 49 PP c 7 » ἐπ ^6 M ᾿ 1 i P, » χρήζειν, ἑτέρως αὑτὸ oxtvatovow μετὰ γὰρ τὸ καϑάραι εἷς : À js qp μύλην ἀποδιδόντες τοὺς κρότωνας, ἀλήϑουσιν ἐπιμελῶς" εἶτα εἰς σπυρίδας ἐμβαλόντες τὸ ἠλεσμένον ^?, δι᾿ ὀργάνου ἐκϑλί- 1 , 2 c - βουσιν. “Ὥριμοι δὲ εἶσιν οἵ κρότωνες, ὅταν ὑπὸ τῶν περι- ᾿ἐχόντων αὐτοὺς σφαιρίων ἀπολύωνται. — loui δὲ τὸ κίκινον 5 - ε ι πρὸς ἀχώρας καὶ ψώρας καὶ τὰς ἔν ἕδρᾳ φλεγμονὰς, πρός τε c , Y » n ὑστέρας μύσεις καὶ διαστροφὰς, ἔτι δὲ οὐλὰς ἀπρεπεῖς καὶ T E ὠταλγίας " ἐμπλάστροις τε μιγὲν ἐμπρακτοτέρας αὐτὰς igy&- - » ' M ' " c d i] » ΄ ' ζεται" ἄγει δὲ καὶ κατὰ κοιλίαν ὑδατῶδες ποϑὲν, ἐκκρίνει δὲ xai ἕλμινϑας. , Α 5 » » Κεφ. λθ΄. [Περὶ ἀμυγδαλίνου &Aotov.] ᾿Ζ4μυγδάλινον ͵ , M , 1 ἄλαιον, ὃ τινὲς μετώπιον καλοῦσι, σκευάζεται οὕτως. Luvy- ΄ - ΄ ΄ δάλων πικρῶν χοίνικας δ΄ καϑάρας καὶ ξηρανας, κόψον ὑπέρῳ ΄ 4 , , ͵ ξυλίνῳ ἐν δλμῳ κούφως, μέχρις μαζα γένηται, ἐπιχέας τε - , - c ζεστοῦ ὕδατος κοτύλας D * ἔα συμπιεῖν ἡμιώριον, ἀφ᾽, ἧς πά- ᾿ Ξ- ΄ , ΄ λιν βιαιότερον τοίβε, εἶτα ἀποϑλίβων πρὸς πλάκα ξξίπου, € , ἄ 2 c καὶ τὸ ἀπὸ τῶν δακτύλων εἷς μύακα ἀναλάμβανε" εἶτα πάλιν 42) Sic Cod. X. et Asulan, Ald. et Sarac. ὠληλεσμέγον. id conficiunt. Nam repurgatos ricinos molae mandant ac- curateque inolunt, dein quod molitum est in sportulas coniectum torculo exprimunt. Maturi autem sünt ricini, cum folliculis eos cingentibus solvuntur. Facit vero ole- , um ricini ad achores et scabiem et sedis inflammationes, uec non ad uteri obstructiones conversionesque, itemque ad cicatrices foedas et aurium dolores. Quin et emplastris additum efílicaciora ea reddit. Potum denique aquas per alvum ducit, vermesque eiicit. Cap. XXXIX. [De oleo amysgdalino.] . Oleum. amyg- dalinum , quod aliqui metopium vocant, hoc modo para- tur. Anmygdalarum aniararum purgatarum siccatarumque choenicas quatuor in pila ligneo pistillo leviter contun- dito, donec ollam referant, aflusisque aquae ferventis he- minis duabus sinito per horam dimidiam humorem imbi- bere, tumque iterum vehementius terito ( massam ) et ad tabellam. quassatam | exprimito, quodque digitis haeserit, concha excipito. "Tandem massae pultaceae iterum aspersa D 5. ΠΗΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ εἷς τὸ ἀποτεϑλιμμένον κοτύλην ὕδατος μίαν ἐπιχέας καὶ συμ- πιεῖν ξάσας τὸ αὐτὸ ποίει᾽ ἀποδίδωσι δὲ κοτύλην α' τὸ τε- τραχοίνικον. Ποιεῖ δὲ πρὸς τὰς ἐν μήτρᾳ ἀλγηδόνας καὶ πνί- γας ὑστερικὰς, διαστροφάς τε καὶ φλεγμονὰς τῶν αὐτῶν τό-- πων, ἔτι δὲ καὶ κεφαλαλγίας καὶ ὥτων πόνους καὶ ἤχους xai συριγμούς" ὠφελεῖ δὲ καὶ νεφριτικοὺς καὶ δυοουριῶντας καὶ λιϑιῶντας, καὶ ἀσϑματικοὺς καὶ σπληνικούς, «Αἴρει δὲ καὶ σπίλους ἐκ προςώπου᾽ καὶ ἐφήλεις καὶ ῥυτίδας, μέλιτι μιγνύ-- μενον καὺ κρίνου ῥίζη καὶ κυπρίνη ἢ ῥοδίνη κηρωτῇ" καὶ ἀμ- βλυωπίας δέ ἐστιν ἀνασκευαστιχόν" σὺν οἴνῳ δὲ ἀχῶρας καὶ πίτυρα σμήχει. Κεφ. μ΄. [Περὶ βαλανίνου ἐλαίου.] ᾿Εοικότως δὲ «ci τὸ βαλάνινον σκευάζεται. 4ύναμιν δ᾽ ἔχει καϑαρτικὴν σπί- λων, φακῶν, ἰόνϑων, οὐλὼν μελαγίας, κοιλίας καϑαρτιχήν. Ἔστι δὲ κακοστόμαχον᾽ ἁρμόζει δὲ καὶ ὠταλγίαις καὺ ἤχοις καὶ συριγμοῖς, μετὰ χηνείου στέατος ἐγχεόμενον. Κεφ. μα΄. [Ἔλαιον σησάμινον καὶ xagvivov.] “Ὁμοίως δὲ σχευάζεται τοῖς προειρημένοις, τό,τε σησάμινον ἐκ τοῦ aquae hemina, quam combibere siveris, idem facito. Choe- nices autem quaterni reddunt heminam unam. Expedit vero ad dolores matricis suffocationesque hystericas, con- versiones etiam et inílammationes eorumdem locorum, itemque ad capitis dolores auriumque affectus, susurrus tinnitusque. Utile insuper lis, qui renum vitiis; urinae difficultáte et calculis laborant, asthmaticis et lienosis. Quin et maculas tollit e facie, a sole ustis medetur, cu- tem erugat, admixtum melli, lilii radici ceratoque cyprino aut rosaceo. Hebetem etiam oculorum aciem emendat, achores denique et furfuüres cum vino abstergit. Cap. XL. [De ba/anino oleo.] Simili modo et ba- laninum oleum paratur. Vim habet repurgandi maculas, lentigines, varos et cicatricum nigritias. Purgat idem al- vum, sed stomacho adversatur. Contra dolores aurium, susurrus et tinnitus auxilio est, cum anserino adipe in- stillatum. Cap. XLI. [O/ea sesaminum et iuslandinum.] Eo- dem quoque, quo antedicta, modo sesaminum oleum e se- HEPI YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION A. 51 σησάμου; xci τὸ καρύϊνον éx τῶν βασιλικῶν καρύων συγτιϑέ- μένον" δύναμιν δὲ ἔχουσι τὴν αὐτὴν τῷ βαλανίνῳ. Κεϑ. μβ΄. [Περὶ ὑοςκυαμίνου ἐλαίου.) Καὶ τὸ voc- κυάμινον σκευάζεται οὕτω" λαβὼν τὸν λευκὸν καρπὸν, ξηρὸν, πρόφφατον, καὶ κόψας, ὕδατι ϑερμῷ φύρα, ὡς προείρηται ἐπὶ τοῦ ἀμυγδαλίνου" ἡλιάζων δὲ τὰ ὑπὸ χεῖρα ξηραινόμενα αὐτοῦ μέρη τῷ ὅλῳ ἀνάμισγε, καὶ τὸ αὐτὸ ποίει, ἄχρις ἂν μελανϑῇ καὶ δυςῶδες γένηται" εἶτα διηϑήσας καὶ ἐκϑλίψας 32a ἀποτίϑεσο" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ὠταλγίας, καὶ πεσσοῖς μίγνυ-- ται, μαλακτικὸν OY. Κεφ. μγ΄. [Περὶ Κνιδελαίου. “Ὁμοίως δὲ καὶ τὸ διὰ τοῦ κνιδείου σκευάζεται κόκκου λεπτισϑέντος 43 καὶ xomérvroc καϑαρτικὴν δὲ ἔχει δύναμιν κοιλίας πινόμενον. Κεφ. μδ΄. [Περὶ Κνικελαίου.) “Ὡοαύτως δὲ καὶ τὸ wvíxwoy σχευάζεται" δύναμις δὲ ἡ αὐτὴ τῷ διὰ τοῦ κνιδείου κύχκου, ἀνειμένη δὲ μᾶλλον. Κεφ. μέ. [Περὶ “Ῥαφανελαίου Τὸ δὲ ῥαφάνινον σκευάζεται ἔκ τοῦ αὐτῆς σπέρματος, ὥςπερ καὶ τὰ λοιπά. 428) Ald. δὲ ἡϑμοῦ ἐκϑλ. Saracen. δι' ὀθονίου διηϑ. 43) O. N. X. . . λεπισϑέντος Ald., Asulan., Cornar., Saracen, samo et iuglandinum e nucibus iuglandis paratur. Eas- dem vero cum balanino vires habent. Cap. XLII. [O/eum Ayoscyami.] Nlyoscyaminum sic praeparatur: Semen ipsum album, recens, siccum accipito et contusum aqua calida subigito, velut de amygdalino praeceptum est. Dum vero insolabis, arescentes eius, quae ad manus sunt, partes toti massae permisceto. Id ipsum tamdiu facito, donec nigrescat graveolensque reddatur. Mox per lin- teolum colatum et expressum reponito. Utile est ad aurium dolores, pessis etiam additur propter vim mollientem.. Cap. XLIII. [.De cnidio oleo.] Similiter paratur quod e coccis cnidils purgatis et tusis conficitur. Potum ad alvum solvendam efficax est. ; Cap. XLIV. [2e o/eo carthami.] Eodem quoque modo e carthamo oleum conficitur. Vis eadem, quae cni- dii, sed remissior. ὁ, : Cap. XLV. [De raphanino oleo] Id e seminibus raphnani, sicut et reliqua, paratur. lis convenit, qui e mala Da 50 ΠΕΜΑΝΙΟῪ AIOXKODPIAOY ANAZADDEOX Τοῖς τε ἐκ νό ϑειριῶσιν ἄρμόΐ | τὰς περὶ τὸ πρὸ οἷς τε ἐκ νόσου φϑειριῶσιν ἁρμόζει, καὶ τὰς περὶ τὸ πρὸς- , , - ' » - $3 "^ πον σμήχει τραχύτητας" χρῶνται δὲ αὐτῷ oi ἐν «ἰγύπτῳ τοῖς προφςοψήμασι συνέψοντες αὐτό. n ; ^ f Κεφ. uz. [Περὶ Μελανϑελαίου Καὶ τὸ μελάνϑινον " ΄ , € δὲ τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν καὶ σκευασίαν τῷ δαφανίνῳ. ,r Κεφ. μζ΄. [Περὶ Σιναπελαίου)] Τὸ δὲ σινάπινον σκευά- , “᾽ , 7 D ζεται. λεαινομένου τοῦ σινήπεως καὶ βοεχομένου ὕδατι ψυ-- qoo ^*, ἔπειτα μιγνυμένου ἐλαίου καὶ συνεκϑλιβομένου " ποιεῖ E οὐ οὐ ΘΔ baniyoy 45 δὲ πρὸς τὰ χφονια ἀλγήματα μετασυγχρίνον 45, - M , , Y ^ Κεφ. μη. [Περὶ Mugowzkatov.] Πυρσίνινον δὲ σκευά-- Uu ^ € εἶ ^ ΄ ΄ ζεται οὕτω" λαβὼν τὰ ἁπαλὰ φυλλα τῆς μελαίνης μυρσίνης ex ἢ , , I - "s ; ἢ ἀγρίας ἢ ἡμέρου, κόπτε πιέζων", ἴσον δὲ τῷ χυλῷ ἑλαίου ΄ ΄ , 5 LU - ὀμφαπίνου uíoycy , χλίαινε ἐπ᾿ ἀνθράκων. ἕως ἂν συνεψηϑῇ, » , , ' ; αἴρων τὸ ἐφιστάμενον" εὐκοπωτέρα δὲ 7| σκευασία, τὰ ἁπαλὰ τῶν φύλλων χύψαντα ἕψειν μεϑ' ὕδατος καὶ ἐλαίου, καὶ τὸ * , 3 e 5S ' ^ , , 5 ci ἐφιστάμενον ἀποψᾷν" ἰδίως δὲ và φύλλα καϑέντα εἰς ἥλιον, 44) Sic cod, C, X., Par, Asulau., Cornar; GoupyLl ϑερμῷ Ald., Ruell., Saracen, 45) Sic Ald. et Saracen, optime. μεεὰ σύγκρισιν plerique codi- ces, ut et A:sulan,, Cornar., Goupyl. valetudine pedicularem morbum contraxerunt, scabrities in facie quoque emendat. Utuntur eo Aegyptii una cum obsoniis coquentes. Cap. XLVI. [2e oleo melanthii.] Et melanthii ole- um easdem cum raphanino habet vires, codem modo parandum. Cap. XLVIIL [De sinapino oleo.] Sinapimum confi- citur ad laevorem trito sinapis semine et aqua frigida ma- cerato, adiecto postea oleo ac simul expresso. Facit ad dolores diuturnos, tempcriem omnem omnino mutans. Cap. XLVIII. [De oleo myrteo.] Myrteum oleum sic paratur: Myrti nigrae scu sylvestris seu sativae tenera folia tundito ac exprimito: succo dein omphacii parem mensuram admisceto et super prunis calefacito , donec si- mul cocta fucrint, sublato eo, quod supernatat. Fuerit vero minus operosa praeparatio, si mollia folia tusa in aqua et oleo coxcris, et quod innatat deterseris; peculiari vero modo, si exposita soli folia in oleo maceraveris. JILPI Y.4HX IATPIKHZX BIBAION .A. 53 £y ἐλαίῳ émofloégav*. ὄνιοι δὲ προατύφουσι τὸ ἔλαιον oid (orc, κυπαρίσσῳ, πυπείρῳ, σχοίνῳ" ἔστι δὲ ἐμπραχτιχωώτέρον τῇ γεύσει πικρίζον, καὶ ἐλαιῶδες, χλωρὸν, διαφανὲς, Οζον μυρ-- σίνης. Δύναμις δὲ αὐτοῦ στυπτικὴ, σκληρυντική" διὸ καὶ ποιεῖ μιγνύμενον ἀπουλωτικαῖς, καὶ πρὸς πυρίκαυστα, ἀχῶ- ρας, πίτυρα, ἐξανθήματα. παρατρίμματα, ῥαγάδας, κονδυ- λώματα, ἄρϑοα κεχαλασμένα" ἱδρῶτας στέλλει, καὶ Occ στύψεως ἢ πυκχγώσεως ἔχει χρείαν. Κεφ. μδ΄. [Περὶ 4αφνελαίου.] Τὸ δὲ δάφνινον σχευά- ζεται διὰ τῶν δαφνίδων, ὅταν cct δουπετεῖς, ξψομένων uc ὕδατος" ἐκ γὰρ τοῦ περικειμέγνου λέπους ἀνίησι λιπαρίαν τινὰ, ἣν διακόψαντες ( διακεράσαντες) χερσὶν. εἰς μύακας ἀναλαμ- βάνουσιν: ἔνιοι δὲ ὀμφάκινον ἔλαιον προστύψαντες πυπείρῳ καὺ σχοίνῳ καὶ χαλάμῳ, καὶ μετὰ ταῦτα δάφνης φύλλα. ἁπαλὰ βαλόντες συνέψουσιν: οἱ δὲ καὶ δαφνίδας, ἕως ἂν ἱχανὸν γένηται τῇ ὀσμῇ" ἕνιοι δὲ καὶ στύρακα μίσγουσι καὶ μυρσίνην. ᾿Αρίστη δὲ πρὸς σχευασίαν ἡ ὀρεινὴ καὶ πλατύ- φυλλος δάφνη διαφέρει δὲ τοῦ δαφνίνου τὸ πρόςφατον, χλω- Nec desunt, qui oleum prius inspissent malicorio, cu- presso, cypero ac schoeno. Efílicacius est, quod gustu subamarum deprehenditur, oleosum, viride, pcellucidum myrtumque redolens. Vis ipsius astringens et indurans, quare efficaciter medicamentis cicatricem obducentibus ad- miscetur. Facit quoque ad ambusta, achores, furfures, papulas, attrita, rhagadas, condyloimata et laxatos articu- los Sudores compescit, denique ad omnia valet, quae astrictionem densationemve exigunt. Cap. XLIX. [De oleo laurino.] Oleum laurinum con- ficitur e fructibus lauri omnino maturis aqua coctis. Tum enim ex ambeunte cortice pinguedinem quamdam exsu- dant, quam manibus dispersam conchula excipiunt. Non- nulli vero, ubi omphacium oleum cypero et schoeno et calamo prius inspissarunt, tenera deinde lauri folia in id coniecta simul decoquunt. Sunt qui lauri fructus addant, dum iustus odor accesserit, alii styracem myrrhamque admiscent. Ad eiusmodi confectionem 'laurus montana et latifolia est optima. Laurinum vero oleum excellit, quod 54 ΠΕΔΑΝΙΟΥ 410ZKOPIAO0Y ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ - , , ρὸν τῇ χρόᾳ, πικρότατον, δριμύ. Ζύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαν-- τικὴν, μαλαχτικὴν, ἀναστομωτικὴν, κόπων λυτικήν" ἃἁρμόζει "» ἂν , ^ , καὶ τοῖς περὶ τὰ νεῦρα πάϑεσι πᾶσι καὶ ὠταλγίαις καὶ κα- ταῤῥοϊζομένοις. [νεφριτικοῖς δὲ τοῖς ἀπὸ ψύξεως ἄλέιμμά ἔστιν » € ὑδὲ « 2 - 40 » ^ i - ἄριστον ὡς οὐδὲν ἕτερον ὠφελοῦν]456. Ἔστι δὲ καὶ ναυτιῶ-- δὲς ποϑέν. , E Keg. ν΄. [Περὶ Σχινελαίου Τὸ δὲ σχίνινον ὁμοίως - - 7 1 € ᾿ , ἐκ τοῦ καρποῦ πεπείρου σκευασϑὲν, ὡς τὸ δάφνιγνον, προ- στυφϑὲν, ὑχιάζει ψώρας κτηνῶν καὶ κυνῶν" καὶ εἷς πεσσοὺς καὶ εἰς ἄκοπα καὶ λεπρικὰ ἐπιτηδείως μίγνυται" στέλλει δὲ € 4 ' ' ΄ ς , , , καὶ ἱδοῶτας. Καὶ τὸ τερεβίνϑινον ὁμοίως σκευάζεται. ψύχει δὲ καὶ στύφει. / M ’ pl 3 L 2 Κεφ. να΄. [Περὶ Ἰωαστιχελαίου.) 706 δὲ μαστίχινον ἐκ τῆς μαστίχης λείας σκευάζεται. ἹἸΠοιεῖ δὲ πρὸς τὰ ἐν ὑστέρᾳ EL d ᾿ , 4 πάντα, ἠπίως ϑερμαῖνον, στύφον, μαλάσσον, καὶ πρὸς τὰ περὶ τὸν στόμαχον ἐπιῤῥιπτόμενα σκιῤῥώματα καὶ κοι- - ͵ ^ λιακὰ καὶ δυςεντερικὰ καὶ τὰ ἐπὶ τοῦ προφςώπου καϑαῖρον 46) Abest hoc a cod. X., Paris., ab Asulan,, Cornar., qui in nothis collocarunt, recens est, colore viridi, amarissiimum et acre. "Vim habet calefacientem , mollientem, spiracula vasorum ape- rientem, lassitudines fugantem. Quin et malis nervorum omnibus, doloribus aurium et catarrhis confert: [renum vero vitio e írigore contracto laborantibus illitus est praestantissimus et, si quid aliud, utilis.] Sed potum idem nauseosum est. Cap. L. [106 o/eo lentiscino,] Lentiscinum vero similiter ac laurinum e maturo fructu confectum ac prius inspissatum, scabiem iumentorum canumque sanat. Pessis, acopis et ad lepras tollendas idoneis utiliter immiscetur. Sudores etiam cohibet. "Terebinthinae oleum simili modo paratur, quod siccat et astringit. Cap. LL [De mastüchino oleo.] Mastichinum e trita mastiche paratur. Eflicax est adversus omnia matri- cis mala, leniter calefacit, astringit, mollit, utile etiam ad scirrhos ventriculum corripientes, ad [luxum coclia- cum et dysenteriam. δά μα, quae sunt in facic, emendat AIEPI ὙΔῊΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION A. 55 καὶ εὔχροιαν ποιοῦν: συντίϑεται δὲ ἐν “Χίῳ τῇ νήσῳ καλ- λιστον. Κεφ: νβ΄. [Περὶ συνθέσεως μύρων. ᾿Επεὶ δὲ καὶ τὰ μύρα εὐϑετεῖ ἐπ᾿ ἐνίων παϑῶν καὶ μιγνύμενα φαρμάκοις καὶ ἐμβοεχόμενα καὶ ὀσφραινόμενα, ἀκόλουϑον ἡγούμεϑα καὶ τῆς τούτων παραδόσεως μεμνῆσθαι. Ταῦτα δεῖ δοκιμάζοντας ἐπιβλέπειν, εἰ ἀφ᾽ οὗ ἡ κρᾶσις τοῦ μύρου, ἐκεῖνο ποιεῖ κατὰ τὴν ὄσφρησιν" ἀρίστη δέ ἐστιν ἡ τοιαύτη κρίσις" ἐπ᾽ ἐνίων μέντοι. οὐ φυλάττεται τὸ τοιοῦτον δὶ ἐπικράτειαν μιγμάτων σφοδροτέρων, ὡς ἐπὶ ἀμαραπίνου καὶ κροκίνου καὶ τηλίνου καὶ ἄλλων τινῶν, ἅπερ ἔκ τῆς περὶ αὐτὰ γυμνασίας δοκι-- μαστέον. ies, Κεφ. vy. [Περὶ δοδίνου ox:vacíac.] “Ῥόδινον ἔλαιον “γίνεται οὕτω" σχοίνου λίτρας & οὐγγίας ἡ, , τοῦ ἐλαίου λί- τρας x οὐγγίας € κόψας καὶ φυράσας ὕδατι, ἕψε ἀνακινῶν" εἴτα ἀπηϑήσας εἷς τὰς x λίτρας xai οὐγγίας ε΄ ἐλαίου, βάλε 47) Sic C. N. X. .. Ald., Asul. et Sarac. xol τὴν τούτων πα- ἄδοσιν ποιήσασϑαι. Ald. yracterea habet inscriptionem buius capituli: e ZYNOEZXIZX ΠΕΡῚ ΜΎΡΩΝ. melioremque colorem praestat Optimum vero in Chio insula componitur. Cap. LIL [226 unguentorum compositione]. Quau- doquidem unguenta nonnullis affectibus accommodantur, partim medicamentis admixta, partim instillata, aut etiam odoratu percepta, consequens esse ducimus cet huius tractationis memoriam prodere. Horum periculum facien- tes observare oportet, an illud olfactui repraesentent; e quo mixtio ipsorum constat. Optimum enim est tale iu- dicium, ^ Attamen id in nonnullis locum non habet, propter vehementiorum , quae miscentur, praevalens do- minium, velut in amaracino, crocino, eo quod e foeno graeco fit, nec non in aliis quibusdam: quae quidem e crebra circa ipsa exercitatione probanda sunt. Cap. LIII. [2e rosacei praeparatione.] Rosaceum oleum fit hoc modo: Schoeni libras quinque unciasque octo concisi aquaque subacti in olei libris viginti unciis- que quinque subinde movendo coquito. Post, ubi per- colaveris, in olei libris illis viginti unciisque quinque 56 IIEAANIOY AIOZKOPIAOX ANAZAPBEOX δόδων ἀβρόχων ἀριϑμῷ χίλια πέταλα, [ἢ κυπείρου λίτραν α΄, ἑλενίου λίτραν α΄, καλάμου λίτραν α΄, ἐλαίου ξέστας c', ῥό- δὼν ξέστας ας΄718, καὶ τὰς χεῖρας μέλιτι χρίσας εὐώδει 49, ἀνακίνει πλεονάκις ὑποϑλίβων ἡμέραν 50* εἶτα ἐάσας τὴν ψύχτα ἔχϑλιβε: ὅταν δὲ τὸ τρυγῶδες ὑποστῇ, ἄλλαξον τὸ ὑποδεχόμενον ἀγγεῖον" ἀποτίϑεσο δὲ εἰς κρατῆρα μέλιτι κα- τακεχρισμένον" βαλὼν δὲ εἰς λουτηρίδιον τὰ ἐξιπωϑέντα ῥόδα, ἐπίχει λίτρας ἡ 51 οὐγγίας y τοῦ ἐστυμμένου ἐλαίου, καὶ πάλιν ἐξίπου" ἔσται δέ σοι τοῦτο δεύτερον" καὶ βουληϑεὶς 9? ἄχοι 7. ἢ δ΄ ἀποβοοχῆς ἐπιχέων ἐξίπου" γίνεται γὰρ τὸ μὲν πρῶτον, τὸ δὲ δεύτερον, τὸ δὲ τρίτον, τὸ δὲ τέταρτον μύ- ρον" ὅδσάκις δ᾽ ἂν ποιῇς, τοὺς κρατῆρας προχατάχριε μέλιτι; εἰ δὲ ϑέλεις δευτέραν ἐπιβολὴν 9? ποιήσασϑαι, εἰς τὸ πρῶτον ξξιτωϑὲν ἔλαιον τὸν ἴσον ἀριϑμὸν προςφάτων ῥσδων ἀβοό- χων ἔμβαλε, καὶ ἀνακινῶν ταῖς χερσὶ προδεδευμέναις μέλιτι 48) Cod. X, et Asulan. 49) Cod, C. N, X. Par. £0) Cod. C. N. X... Ald, ἠρέμα. 51) Cod, X, et Ald... Asulan, z'. 62) Cod. X... zv βουληϑῆς Ald., Asul,, Sarac. 65) Sic codices omnes, Primus Asulanus habct ἐμβολὴν.» quem se- quuntur Corn. et Sarac. rosarum numero mille non madefactarum , [aut cyperi, helenii, calami, singulorum libram unam, olci sextarios sex, rosarum sesquisextarium:] unctisque mclle odorato manibus premens identidem moveto per diem; dein, ubi noctem unam siveris, exprimito. Quum vero faeculen- tum subsederit, mutato recipiente vase, in craterem melle oblitum recondito: dein expressis rosis in labellum coniectis, olei inspissati libras octo cum unciis tribus affundito iterumque exprimito: eritque hoc tibi secunda- rium oleum. Quodsi volueris ad tertiam usque quartam- ve maacerationem progredi, toties oleum rosis affundito et exprimito. Fit enim et primarium et secundarium et . tertiarium et quartarium unguentum. Sed quoties id fe- ceris, crateras melle prius oblinito. Si secundam cupive- ris iniectionem instituere, in primo expressum oleum re- centium . ac minime madidarum rosarum parem numerum immittito et manibus melle prius imbutis agitans expri- ΠΕΡῚ ὙΊΗΣ IATPIKHE DBIDAION 4. 51 ἐχπίεζε καὶ ποίει τὸ δεύτερον καὶ τρίτον καὶ τέταρτον ὁμοίως ἐχϑλίβων" καὶ ὁσάκις ἂν ποιῆς τοῦτο, νεαρὰ πρόςβαλε ὀνυχί- ζων ῥόδα" δυναμικώτερον γὰρ γίνεται" ἄχρι δὲ ἑβδόμης ἐμτ βροχῆς ἐπιδέχεται τὸ ἔλαιον τὴν ἐμβολὴν τῶν ῥόδων, ἔπειτα à οὐκέτι" χεχοίσϑω δὲ καὶ ἡ ληνὸς μέλιτι" δεῖ δὲ ἐπιμελῶς τὸ ἔλαιον τοῦ χυλοῦ χωρίζειν" ἀπολειφϑὲν γὰρ τοὐλάχιστον τὸ μύρον φϑείρει" ἔνιοι δὲ αὐτὰ μόνα τὰ ῥόδα ϑλάσαντες 9* χαὶ ἡλιάσαντες ἐναποβοέχουσι τῷ ἐλαίῳ ἔχοντα σταϑμὸν οὐγγίων ς΄, εἰς ἕνα ὅὅ ξέστην. ἐλαίου, καὶ ἀλλάσσοντες 99 ἡμέ- Qus η΄, καὶ ἡλιάζοντες ἐπὶ ἡμέρας u ἄχρι τρίτης ἐμβροχῆς, οὕτως ἀποτίϑενται. Ἔνιοι δὲ προστύφουσι τὸ ἔλαιον, za- λαμον καὶ ἀσπάλαϑον ἐμβάλλοντες, οἱ δὲ καὶ ἄγχουσαν £ve- ev εὐχροίας καὶ ἅλας πρὸς τὸ μὴ φϑείρεσϑαι. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν. ψυκτικὴν 57, εὔϑετον εἰς ἐμβορέγματα καὶ κα-- ταπλασμάτων μίξεις" λύει δὲ καὶ κοιλίαν ποτιζόμενον καὶ καῦσον σβέννυσι στομάχου; ἔστι δὲ καὶ ϑρεπτικὸν κοίλων ἕλ-- κῶν. καὶ τῶν κακοήϑων πραὐντικὸν, ἀχώρων καὶ ἐχζεμάτων 54) Sic cod. C. N. X. ὀγυχέσαντες Ald., Asul., Sarac. 55) Vulgo μέαν. .56) μαλάσσογιτες N. 67) Sic Ald,.. ψύχουσαν cod, N. mito: ac secundo, tertio aut quarto simili modo expri- mens facito, totiesque recentes rosas unguibus deccrptas adiicito. Sic enim oleum multo potentius evadet. Porro ad septimam infusionem oleum iniectionem rosarum ad- mittit, ultra vero haud amplius. Ceterum et prelum melle ilinatur, oleumque a succo studiose secernatur. Nam si huius vel tantillum relinquatur, unguentum vitiabit.. Sunt qui rosas ipsas contusas insolatasque unciarum sex pon- dere immergunt in olei sextarium unum ac per dies octo permutantes insolantesque per dies quadraginta ad tertiam usque macerationem tandem recondunt. Nonnulli addi- tis calamo et aspalatho oleum prius inspissant: alii anchu- am puleri coloris gratia et sales, quo minus corrumpa- tur, adiiciunt. Vim autem habet astringentem et refrige- rantem, irrigationibus et cataplasmatum mixtionibus aptum. Potum quoque alvo solvendae par est οἱ stomachi ardorem rcstinguit. Cava item ulcera nutrit, maligna vero de- 58 IEAANIOY AIOXKOPIAOY ANAZAPBEOX ἐπάλειμμα " καὶ κεφαλαλγίας ἔμβοεγμα ἐν ἀρχῆ, ὀδονταλγίας διάχλυσμα" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς βλέφαρα ἐσκληρυμένα ἐγχριό- μένον, πρός τε ἐντέρων ἐρεϑισμοὺς καὶ ὑστέρας ἐγκλυζόμενον χρήσιμον. Κεφ. νδ΄. {Περὶ ἐλατίνου σκευασίας. ᾿Ἐλάτην λά- σας καὶ διαχνίσας ἐμβαλὼν εἰς λουτῆρα, ἐπίχει ὀμφάκινον ἔλαιον ἐπὶ ἡμέρας γ΄, ἀνελόμενός τε εἰς σπυρίδα ἐξίπου: ἔστω δὲ ἑκάτερα ἰσύσταϑμα' εἶτα ἀποϑέμενος ἐν καϑαρῷ ἀγγείῳ χρῷ. 4Δύναμιν δὲ ἔχει ἀναλογοῦσαν τῷ ῥοδίνῳ, κοιλίαν δὲ οὐ μαλάσσει. Κεφ. νέ. [Περὶ μηλίνου σκευασίας. Ἔλαιον μήλινον σχευάζεται τὸν τρόπον τοῦτον" ἐλαίου ξέστας ς΄, ὕδατος ξέ- στας (6 μίξας, προςέμβαλε σπάϑης 59 τεϑλασμένης οὐγγίας γ΄, σχοίνου οὐγγίαν α΄, καὶ ἐάσας ἡμέραν μίαν ἕψησον" εἶτα ἀπηϑήσας τὸ ἔλαιον, βάλε εἰς ἀγγεῖον πλατύστομον, ἐπιϑεὶς δὲ QímovS9 ἐκ καλάμου, ἢ ψίαϑον ἀραιὰνθῦὺ, ἀνωϑέν τε ἐπιϑεὶς κυδώνια μῆλα x«i περικαλύψας ἱματίοις, ἕασον ἠμέ- £9) Sic emendat probabiliter Sarac, λαπάϑης vulgo, 59) Sarac. loco óinov. 60) Ald. παλαιάν. mulcet. Ad achores et eczemata illinitur, Caput dolens initio eo perfunditur: ad dentium dolores colluitur. Illi- tum quoque ad palpebras induratas efficax, denique ad intestinorum irritationem aut matricis utiliter infunditur. Cap. LIV. [De oleo palmarum parando.] Palmae fructus immaturos contusos ac discerptos in labrum conii- cito oleumque omphacinum affundito, quo stent per trj- duum. Mox fiscina exceptos exprimito. Sint vero utra- que pondere paria. "Tandem, ubi vase mundo reposue- ris, utitor. Vim habet rosaceo assimilem , sed alvum mi- nime mollit, Cap. LV. [De oleo eydoniorum.] Oleum cydonio- rum hunc in modum conficitur. Olei sextariis sex, aquae sextariis decem commixtis adiicito spathae ( palmarum ) contusae uncias tres, schoeni unciam, postquam siveris stare per diem unum, coquito. 'Tum excolatum oleum in vas oris lati.coniicito , ac imposita storea arundinacea aut crate rara mala cotonea desuper insternito, eaque HEPI Ὑ ΠΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ᾽ ΒΙΒΑΙΟΝ A. 50 ρας ἱκανὰς, ἕως ἂν ἐπισπάσηται τὴν ἀπὸ τῶν μήλων δύνα- μιν τὸ ἔλαιον" Ἔγιοι δὲ τὰ μῆλα περιβάλλοντες ἱματίοις ἐπὶ ἡμέρας (, ἵνα συνέχηται: καὶ μὴ διαπνέηται ἡ εὐωδία, μετὰ ταῦτα ἀποβοέχουσι τῷ ἐλαίῳ ἡμέρας D καὶ νύκτας" εἶτα ἕξι-- πώσαντες ἀποτίϑενται. Ζ[ύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, ψυκτικὴν, ποιοῦν πρὸς τὰ ψωρώδη ἕλκη καὶ πίτυρα, χίμετλα, ἕρπητας, καὶ πρὸς τὰς ἐν ὑστέρᾳ ἑλκώσεις ἐγχυματιζόμενον, οὐρά τε ἦρε- ϑισμένα στέλλει ἐγκλυζόμενον καὶ ἱδρῶτας ἐφίστησι. ἹΠίνεται δὲ καὶ πρὸς κανϑαρίδας, βουπρήστεις, πιτυοκάμπας" ἔστι δὲ αὐτοῦ δόκιμον τὸ κυδωνίων Ὄζον μήλων. Κεφ. νε΄. [Περὶ οἰνανϑίνου σκευασίας. Οἰνάνϑην τὴν ἔκ σταφυλῆς εὐώδη μαράνας βάλε εἰς ὀμφάχινον ἔλαιον καὶ κίνει μεταστρέφων" ἐάσας δὲ ἡμέρας δύο, ἐξίπου καὶ ἀπότί-. ϑέσο. “]ύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, ἀναλογοῦσαν τῇ τοῦ Qo- δίνου, ἐκτὸς τοῦ τὴν ποιλίαν λύειν καὶ μαλάσσειν" καὶ τούτου δέ ἐστι δοκιμώτατον, τὸ ἐμφαῖνον & τῇ ὀσμῇ τὴν οἰνάνϑην. Κεφ. v7. [Περὶ τηλίνου σκευασίας.] Ἵἡλεως λίτρας ϑ', obvelata vestimentis ad dies sufficientes sinito, dum oleum cydoniorum vires asciverit. Alii mala operimentis obvol- vunt ad dies decem, ut coerceatur minimeque exhalet odo- ris suavitas, et postea duorum dierum totidemque noctium spatio in oleo macerant, tandemque oleum expressum re- condunt. Vim habet astringentem, refrigerantem, facit- que, ad ulcera scabiosa, furfures, perniones et herpetes, Ad matricis ulcerationes commode instillatur, quin et uri- nae concitatum fluxum infusum sistit, sudoresque cohibet, 'Bibitur et contra cantharidas, buprestes pinuumque eru- cas. Probatur vero in hoc genere maxime, quod cydo- nia mala redolet. Cap. LVI. [De o/eo lorum wvitis.] Florem vitis suaveolentem postquam marcescere siveris, coniicito in oleum omphacinum et undequaque versando agitato. Cum ad biduum stare iusseris, exprimito ac reponito. Vim habet astringentem , rosaceo affinem, praeterquam quod nec solvit alvum nec mollit. Huius vero probatissimum est, quod florem vitis redolet. Cap. ΤΟΥ, [Je oleo foeni graeci] Foeni gracci 60 JIEA4ANIOY AIOXKOPLIOY ANAZAPDEOX ἐλαίου λίτρας εἐ, καλάμου λίτραν α΄, κυπείρου λίτρας D, ἀπόβρεχε τῷ ἐλαίῳ ἐπὶ ἡμέρας ζ΄, κινῶν ἑκάστης ἡμέρας τρίς; εἶτα ἐξίπου καὶ ἀποτίϑεσο" οἱ δὲ ἀντὶ μὲν καλάμου χαρδά- μωμον, ἀντὶ δὲ τῆς κυπείρου ξυλοβάλσαμον συναποβρέχουσιν" oí δὲ προστύφουσι τὸ ἔλαιον τούτοις, καὶ μετὰ ταῦτα τὴν τῆλιν ἀποβρέχοντες ἐξιποῦσιν. “ύναμιν δὲ ἔχει μαλαχτικὴν ἀποστημάτων, πεπτικήν᾽ μάλιστα δὲ ἁρμόζει τοῖς περὶ μή- τρῶν πᾶσι σκιῤῥώμασι!, δυοτοχούσαις τε ἐγχυματίζεται, ἐπει-- δὰν κατάξηρα τὰ περὶ τοὺς τόπους γένηται, προεκχριϑέντων τῶν ὑγρῶν, πρός τε τὰς iv δακτυλίῳ φλεγμονὰς, καὶ ἐγ- κλύζεται ἐπὶ τῶν τεινεσμῶν ὠφελίμως, πίτυρά τε καὶ ἀχῶρας σμήχει, καὶ πρὸς κατακαύματα καὶ χείμετλα ποιεῖ μετὰ κη- ροῦ, σμήχει τὲ ἐφηλίδας καὶ εἰς στιλβώματα μίγνυται" ἐκλέγου δὲ τὸ πρόςφατον καὶ μὴ λίαν παρεμφαῖνον τὴν τῆς τήλεως ὀσμὴν, σμῆχον τὰς χεῖρας, γλυκύπικρον ἐν τῇ γεύσει" τὸ γὰρ τοιοῦτον κάλλιστον. 6x) Cod, C. N. X... Ald. et qui sequuntur. σχληρώμασι. libras novem, olei libras quinque, calami libram unam, cyperi libras duas macera in oleo ad dies septem, quo- tidie ter agitando, dein exprimito ac reponito. Sunt qui pro calamo quidem cardamomum, pro cypero vero xylobalsamum simul macerant. Alii oleum prius iis ipsis inspissaant, ac dein foenum graecum in ipso maccerant tandemque exprimunt. Vim habet apostemata molliendi ac maturandi: maxime autem omnibus circa uterum du- ritiis scirrhosis accommodatum est. Aegre parientibus in- stillatur, ubi excretis ante humoribus loca muliebria sic- citatem contraxerunt. Quin et ad sedis inflammationes ncc non ad tenesmos utiliter infunditur, furfuresque ct achores detergit. Facit et ad ambusta pernionesque, ad- dita cera. Maculas etiam a solis ardore ortas exterit, ac medicamentis ad faciei mitorem inducendum admiscetur. Ceterum eligito recens, quodque foeni graeci odorem non admodum referat, manus abstergat ac dulcedinis ama- rori permixtae saporem habeat "Tale cnim est pracstan- tissimum. HLPI YAHX ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIDAION Α. 61 . € Keg. νη΄. [Περὶ σαϊιψυχίνου σκευασίας.1ὴ “Ἐρπύλλου, ΄ , , κασσίας, ἀβροτόνου, σισυμβοίου ἄνϑους, μυρσίνης πετάλων, € , - , σαμψύχου, ἑκάστου λαμβάνων στοχασμῷ πρὸς τὴν ἕκάστον , , E - , á δύναμιν ἀποβλέπων, κόπτε ἕν τῷ αὐτῷ πάντα, καὶ ἐπίχεε , , - ] A ] ἐλαίου ὀμφακίνου τοσοῦτον, ὥςτε μὴ καταχρατεῖσϑαι τὴν s. - 4 c , δύναμιν τῶν ἐν αὐτῷ βοεχομένων, καὶ ἔασον ἡμέρας τέττα- ' hw À ἃ Li LÀ, ' P * Àrt "a - E - ρας καὶ 6x0 ιβε, καὶ παλιν τὸ αὐτὸ πλῆϑος TOV. αὐτῶν , » , M » , ^3 507 RD JU Ππροςφάτων ἀπόβρεχε τὸν ἴσον χρογον, καὶ ἐξίπου ἔστι γὰρ ͵ὔ , M Αι , » , εὐτονώτερον" éxÀéyov δὲ τὸ μελάγχλωρον τῇ χρόᾳ σάμψυχον 21. , , , » ἐπιπολὺ ὄζον, μετρίως δριμύ, Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, . - - A , λεπτυντικὴν, δοιμεῖαν᾽ ποιεῖ δὲ χαὶ πρὸς μύσιν καὶ δια- ΄ RD , , » - στροφὴν ὑστέρας" éuwyv& τε, δεύτερα καὶ ἔμβουα ἐπισπᾶ-- : c D E - 2 / ται. καὺ πνίγας ὑστερικὰς ἀναχτᾶται, ὀσφύων τε καὶ m , E - - βουβώνων ἀλγήματα πραὔνει" σὺν μέλιτι δὲ αὐτῷ χρῆσϑαε 4 2 - L- , , ' βέλτιον, ἐπεὶ τῇ cqoüog στύψει σκληρύνει τοὺς τόπους, λύει καὶ κόπους συχχριόμενον" εἰς τε τὰ ἐπὶ τῶν ὀπισϑοτο-- - , , - γικῶν χαταπλάσματα ἐπιτηδείως μίγνυται καὶ τῶν ἄλλως oz Quer Ov. Cap. LVIII. [ De oleo maioranae componendo,] Ser- pyli, cassiae, abrotani, florum menthae myrtique, ma- ioranae, singulorum sume, quantum respectu virium, quibus quodvis pollet, satis esse conieceris, unaque omnia tuünde: affunde olei omphacini quantum sufficit, dummodo ne vincatur corum vis, qnae in ipso maccrantur, ac post quatriduum exprimito. ltursus vero eorumdem recen- - tium par pondus aequali tempore in eodem oleo macera et excola: sic enim efficacius reddetur. Elige autem ma- ioranam saturrime viridem, odoratissimam modiceque acrem. | Vim habet calefacientem , attenuantem acrem- que. Confert ad uterl occlusionem et reversionem : men- strua, secundas et partus ducit, strangulationes ex utero progenitas restituit. Lumborum inguinumque dolo- res leni — Cum melle satius est ipso uti, quando- quidem vehementi astrictione locos indurat. Lassitu- dines etiam illtum discutit, ^ac denique apte cata- plasmatis inseritur ad opisthotonum aliasve convulsio- nes adhibendis. A 62 HEAANIOY A4IOZKOPIAQY ANAZAPBEQOX Κεφ. v9'. [Περὶ ὠκιμίνου σκευασίας.) 9? “αβὼν ἐλαίου λίτρας x, ὠκίμου σταϑμῷ λίτρας ια΄ οὐγγίας x * ἀποφυλλί- σας ἀπόβρεχε νύκτα καὶ ἡμέραν ἐν τῷ ἐλαίῳ, εἶτα ἐξίπου καὶ ἀποτίϑεσο" ἐκκενώσας δὲ τὰ ἀπὸ τῆς κυρτίδος, ἐπίχει πάλιν τὸ ἴσον πλῆϑος τοῦ ἐλαίου καὶ ἐξίπου 53: καλεῖται δὲ τοῦτο δευτερεῖον. τρίτην γὰρ οὐκ ἐπιδέχεται βροχήν' εἶτα πρόςφατον ὦκιμον λαβὼν ἴσον. πάλιν ἀπόβρεχε, ὡς ἐπὶ τοῦ ῥοδίνου εἴρηται" τὸ δὲ ἤδη ἀποβεβρεγμένον ἐπιχέων καὶ ἐῶν τὸν αὐτὸν χρόνον, ἔκϑλιβε καὶ ἀποτίϑεσο" κἂν τρὶς δὲ ἢ τε- τράκις ϑέλῃς, ἀπόβρεχε moócgarov ἀεὶ ὥκιμον ἐμβάλλων. Δύναται δὲ καὶ ἐκ τοῦ ὀμφακίνου σκευάζεσϑαι" βέλτιον δὲ ἐκείνως " δύναται δὲ τὰ αὐτὰ τῷ σαμψυχίνῳ, ἔλαττον ἐνεργοῦν. Κεφ. ξ΄. [Περὶ ἀβροτονίνου σκευασίας.] 248ooróvwov* ἐκ τοῦ εἰς τὸ κύπρινον ἠρωματισμένου ἐλαίου λίτρας ' 9^ ἐμ-- βαλὼν καὶ ἀποβρέξας νύκτα καὶ ἡμέραν, ἐξίπου" πολυχρό- 62) Cod. X. et P. eic incipiunt: Τοῦ εἰς τὸ κύπρινον ἠἡρωματισμέ- γον, ὡς ἀποδειξόμεϑα λαβὼν τ alius etiam habet ἀπεδείξαμεν. Cod. C. et Ald. ἔλαιον ὠχέμινον σχευάζεταε ὥςπερ τὸ κύπρινγογ-. 65) Desunt ἐχχεγώσας --- ἐξίπου in cod. X. 64) Cod. X. et Ald. habent η΄. Cap. LIX. [2e ocimini praeparatione.] Olei libras viginti, ocimi pondo libras undecim cum octo unciis su- mito. Huius decerpta folia in oleo ipso per diem noctem- que macerato, dein exprimito ac reponito. Exemtis au- tem e quasillo folis olei rursus parem mensuram alfun- dito et excolato. Vocatur autem hoc secundarium: ter- tiam enim macerationem minime admittit. Deinde recen- tis ocimi aequale pondus iterum macera, ut de rosaceo dictum est, ita ut effuso prioris macerationis oleo tempo- ris eodem spatio madere sinas, tumque postea exprimito ac reponito. Quodsi ter quaterve macerare volueris, re- cens ocimum semper iniicito. Potest et ex omphacino confici, sed illo modo melius. Eadem quae maioranae oleum praestat, sed minus est efficax. Cap. LX. [De abrotanznz confectione.] Abrotaninum. In olei ad cyprinum conficiendum aromatibus imbuti li- bras novem cum unciis quinque, abrotani foliorum libras octo immittito, ac per diem noctemque macerata excola. ΠΕΡΙ ὙΔΗΣ IATPIKHE BIBAION A. 63 γιον δ᾽ εἶ βούλει ποιῆσαι, ἐχβαλὼν τὰ πρῶτα φύλλα, ἔμ- βαλε ἕτερα καὶ ἐναποβρέχων ἐκπίεζε. 4ύναμιν δὲ ἔχει ϑερ-- μαντικὴν ποιοῦσαν πρὸς τὰς ἐν ὑστέρᾳ μύσεις καὶ Eoo ἄγον ἔμμηνα καὶ δεύτερα. K £g. ξα΄. [Περὶ ἀνηϑίνου σκευασίας. ᾿Ἑλαίου δὅ λί-- τρας " οὐγγίας 0 , ἀνήϑου ἄνϑους λίτρας ια΄ οὐγγίας 9 ἐναπόβρεχε τῷ ἐλαίῳ ἡμέραν α΄" εἶτα ἐκπίεζε ταῖς χερσὶ καὶ ἀποτίϑεσο' ἐὰν δὲ ϑέλης δίβοοχον 56 ποιῆσαι, πρόςφατον ἀνή-- Sov ἄνϑος ὡοςαύτως ἀπόβρεχε᾽ δύναται δὲ μαλάσσειν τὰ περὲ μήτραν καὶ ἀναστομοῦν, ἁρμόζον πρὸς τὰ περιοδικὰ ῥίγη, ϑερμαῖνον καὶ κόπους λύον 51 καὶ ἀλγήματα ἄρϑρων ὠφελοῦν. Κεφ. ξβ΄. [Περὶ σουσίνου σκευασίας.) Τὸ δὲ σούσινον, ὃ ἔνιοι κρίνινον καλοῦσιν, οὕτω σκευάζεται. ᾿Ἐλαίου λίτρας 0 οὐγγίας y 99, καλάμου λίτρας & οὐγγίας γ' 99, σμύρνης οὐγ- γίας € φυράσας "9 οἴνῳ εὐώδει Eye, εἶτα ἀπηϑήσας τὸ ἔλαιον, ἀπόχει 11 μετὰ καρδαμώμου κεκομμένου καὶ βεβρεγμένου ὕδατι 65) Oribas. παλαιϑῦ λίτρας τα’ ουγγίας η΄, ἀνήϑου GvOovg τὸ αὐτό. 66) Coniicit recte Sarac.; vulgo διάβροχον. 67) Κόλπους nài)vov Par. 68) C. N, X, e' Ald. 69) Haec desunt in cod. X, 70) χεράσας C. N. 71) ἀπόχες X. Quodsi perennius parare cupiveris, prioribus abiectis fo- lis alia adiecta macerataque exprimito. Vim habet cale- facientem , ad uteri praeclusiones et duritias valentem, menstrua secundasque pellentem. Cap. LXI. [De anetAini confectione.] Anethi florum libras undecim uncias octo in olei libris octo unciis novem per diem unum immergito manibusque expressa reponito. Si macerationem iterare cupis, recentem anethi florem similiter madefacito. Mollire loca muliebria potis est et aperire, convenit etiam ad rigores per circuitus redeuntes, cum calefaciat, lassitudines discutit et articulorum dolo- ribus auxiliatur. Cap. LXII. [De susin£ confectzione.] Susinum, quod et liliaceum nonnulli appellant, sic paratur: Olei libras octo cum unciis tribus, calami libras quinque cum unciis tribus, myrrhae uncias quinque vino odorato subactas coquito. Dein colo traiectum oleum una cum cardamomi tusi et aqua pluvia 64 IIEAAWIOY AIOZKOPLÍOY AYAZADDEOEX ὀμβοίῳ λίτρων 7 οὐγγιῶν ς΄ 7^, καὶ ἐάσας 'βραχῆναι ἀπό-- Qs καὶ λαβὼν ἔκ τοῦ ἐστυμμένου ἐλαίου τρεῖς καὶ ἥμισυ λίτρας, κρίνα ἀριϑμῷ χίλια ἀποφύλλισας ϑὲς ἐν λουτῆρι πλατεῖ, μὴ βαϑεῖ" ἐπιχέας τε τὸ ἔλαιον, ἀναπίνει ταῖς χερσὶ μέλιτι κεχρισμέναις" ἐάσας δὲ ἡμέραν μίαν καὶ νύκτα πρωΐ ἐνελόμενος εἰς πυξίδα ἐξίπου" τὸ δὲ φερόμενον ἀπήϑει ἐυϑέως ἀπὸ τοῦ συνεχϑλιβέντος ὕδατος τῷ ἐλαίῳ οὐ γὰρ ὑπομένει ὡς τὸ ῥόδινον, συνϑερμαινόμενον δὲ ἀναζεῖ καὶ σήπεται" με- τάγγιζε δὲ πολλάκις εἰς ἕτερα ἀγγεῖα μέλιτι κατακεχρισμένα προςπάσσων ἅλα λεπτὸν καὶ τὴν συλλεγομένην ἀκαθαρσίαν ἐπιμελῶς ἀφαιρῶν" μεταχεράσας δὲ ἐκ τοῦ κυρτιδίου ἐξιπω- ϑὲν ἄρωμα 73 εἰς τὸν λουτῆρα, πάλιν ἐπίχει τοῦ ἠρωματισμέ- vov ἐλαίου τὸ ἴσον πλῆϑος τῷ προτέρῳ, καὶ καρδαμώμου κεχομμένου συνέμβαλλε δλλὰς (, καὶ ἀνακινήσας Τά χρησίμως ταῖς χερσὶ, καὶ ἐπισχὼν μικρὸν ἐξίπου, τὸ ἀποῤῥέον ἀποκα-- ϑαίρων. Καὶ τρίτον ἐπιχέας πάλιν τὸ αὐτὸ ποίει, προς- 72) Saraceni coniectura. "Vulgo λίτρας y' οὐγγίας ς΄. 75) Sarac. μάγμα coniicit. 74) €. &vaxvíoag. Ald,, Corn. et Goupyl. ἀγακαιγίσας. macerati libris tribus unciis sex refundito, ac cum mace- rari siveris, exprimito. 'l'um olei huius inspissati libras ires cum semisse sumito lilforumque numero millium pe- tala decerpta in labello lato, non profundo, collocato, affu- soque oleo manibus melle perunctis versato. Postquam per diem noctemque conquiescere siveris, mane in pyxi- dem translatum exprime. Quod vero superficiem petit oleum ilico ab aqua, quae simul cum eo expressa fuerit, secernitó. Neque enim uti rosaceum mistam sibl patitur aquam, cum concalefactum referveat et putrescat. In alia autem atque alia vasa melle oblita saepius transfundito, salem tenuem prius inspergens ct collectam immunditiem dilisenter auferens. Expressum autem aroma (magma) postquam e fiscella in labrum transtuleris, olei aromatibus imbuti par priori pondus rursum affundito , simulque car- damomi tusi drachmas. decem coniicito. Ilaec ubi probe manibus agitaveris, interiecta brevi mora exprimito et quod defluct repurgato. "l'ertio demum aíluso oleo, idem ite- ΠΕΡΙ Y.AHX ΙΔΥΡΙΚΗ͂Σ BIBAION A. 65 ἐπεμβάλλων καὶ τὸ καρδάμωμον καὶ τοὺς ἅλας ὁμοίως καὶ τὰς χεῖρας μέλιτι χρίων 15 καὶ ϑλίβων" καὶ ἔσται τὸ μὲν πρῶ-- τον ἐκπιεσϑὲν ἄριστον" ἐχόμενον δὲ τὸ ἑξῆς, τρίτον δὲ τὸ τελευταῖον" καὶ πάλιν λαβὼν χίλια κρίνα καὶ ἀποφυλλίσας διάϑες" καὶ ἐπιχέας τὸ πρῶτον ἐξιπωϑὲν μεϑόδευε, τὰ αὐτὰ ποιῶν ὥςπερ ἐποίεις eri τοῦ πρώτου, καρδάμωμον παραμίσγων, εἶτα ἐξυπῶν᾽ ποίει τὰ αὐτὰ καὶ ἐπὶ τοῦ δευτέρου mai τρίτου ὡς εἴρηται, προςεμβάλλων καὶ τὸ καρδάμωμον᾽ [εἶτα iov καὶ ποίει τὰ αὐτὰ) 9. “Οσάκις δ᾽ ἂν ἀποβρέξης νεαρὰ κρίνα, δυναμικώτερον ἕξεις τὸ μύρον" ἐπὶ τέλει δὲ ὅταν αὐτάρκως ἔχειν σοι δοκῆ, μίσγε ἑκάστῃ σκευασίᾳ σμύρνης χρηστῆς — off, χρόκου «(, καρδαμώμου 17 « o£ * οὗ δὲ κρόκου καὶ κιννα- μώμου τὸ ἴσον ἐμβάλλουσι8 εἷς τὸν λουτῆρα μεϑ’ ὕδατος" τότε δὲ ἐπίχεε τὸ πρῶτον ἐχπιεσϑὲν μύρον" εἶτα ἐάσας μι- κρὸν ἀγαλάμβανε εἰς ἀγγεῖα μικρὰ ξηρὰ προκεχρισμένα κόμ- 75) Sic C, N. X, .. Ald., Asulan., Corn,, Sarac. βρέχων.-. 76) Bedundantia haec absunt a cod. X. 77) Saxacen. e Paull. p. 237. χκιγναμώμου coniicit, 78) Sic C... Ald. ct quae sequuntur editt. κόψας σήσας ἔμβαλε. rum facito, cardamomum ac etiamnum salem insuper ad- iiciens et manibus melle imbutis premens. Primum cx- pressum oleum erit optimum, ab hoc secundum quod se- quitur, tertium locum sibi vindicat, quod postremum est. 'Tum vero denuo lilia mille decerptis foliis sumito ac dis- ponito: et affuso, quod primo expressum est, oleo, cam- 'dem, quam in primo, rationem inito, idemque facito, cardamomum adhuc admiscens ac dein exprimens. Eadem quoque in secundo tertioque, sicut praeceptum est, per- ficito, cardamomum pariter adiicito: [dein exprime et fac eadem.] Quo autem frequentius lilia recentia: macerave- xis, eo potentius habebis unguentum. Postremo, cum satis esse tibi visum fuerit, cuilibet praeparationi myrrhae. ele- ctae drachmas septuaginta duas,.croci drachmas decem, cardamomi drachmas septuaginta quinque admisceto. Alii croci cinmamomique aequalia pondera in labrum cum aqua coniiciunt. "Tunc vero primo expressum: unguentum affun- dito, ac post aliquod. temporis spatium excipito in vascula E 66 IIEAANIOY AIOZKOPIAOY .AANAZAPBEOX pi ἢ σμύρνῃ, καὶ κρόκῳ καὶ μέλιτι μεϑ' ὕδατος διεμένοις. To δ᾽ αὐτὸ 79 ποίει καὶ ἐπὶ τοῦ δευτέρου ἐχπιέσματος καὶ ἐπὶ τοῦ τρίτου: ἔνιοι" δὲ "τὸ ἁπλοῦν ἐξ ἐλαίου ᾿βαλανίνου ἢ ἄλλου καὶ κρίνου 890 σχκευάζουσι' δοκεῖ δὲ διαφέρειν τὸ ἐν Qoiwíxg καὶ ἐν “Τἰγύπτῳ γινόμενον. ΄ἄριστον δέ ἐστιν αὐτοῦ τὸ ὄζον κρίνων. Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, μαλακτικὴν, ἀναστομωτικὴν τῶν περὺ μήτραν μύσεων καὶ φλεγμονῶν. [καὶ χαϑόλου πάντων ἐστὶ χρησιμώτατον πρὸς τὰ γυναικεῖα " àp- μόζει δὲ καὶ πρὸς ἀχῶρας, ἰόνϑους, πίτυρα; ἐκζέματα " μώ- λωπάς τε ταχέωθ μεταβάλλει τε καὶ ὁμόχρους : roii.) 81 καὶ καϑόλου ἐστὶν ἀραιωτικόν". ἄγει δὲ καὶ χολὴν: κατὰ κοιλίαν πινόμενον" κινεῖ δὲ καὶ οὔρησιν" ἔστι δὲ καὶ κακοστόμαχον καὶ ναυτίας ποιητικόν. Κεφ. gr. [Hoi vagsioctvov cuivis Nagsioowov στύφεται οὕτως. ᾿Ελαίου πεπλυμένου 82 λίτρας ο΄ οὐγγίας εἴ, ἀσπαλάϑου 83 λίτρας ς΄ οὐγγίας β΄ κόψας καὶ βρέξας ὕδατι; 79) Sic C. N. X... vulgo aia odi. 80) Ald. καὶ zoírov ἢ ἄλλου ἐλαίου. 81) Haec desunt in cod. C., adsunt in cod. X. Habent iam Ald. | et Asulan, 82) Addit X. χαλάμου. 83) C. N. X, addunt καὶ σμύρνης. sicca gummi prius aut myrrha illita crocoque ac melle aqua dilutis. Eadem in secunda itemque tertia expres- sione facito. Nonnulli vero simplex e balanino. aliove oleo ac liliis faciunt. Excellere autem videtur, quod in Phoenicia et Aegypto paratur: optimum est, quod lilia redolet. Vim habet calefacientem, mollientem, ad matri- cis praeclusiones inflammationesque accommodatam : [ ge- neratim vero utilissimum est ad omnes mulicbres affectus: convenit et ad achores, varos, furfures, eczemata: vibices quoque quamprimum emendat cutique reliquae concolores facit.] In universum autem rarefacit. ^Potum quoque bilem per alvum ducit animamque ciet: at stomacho no- xium est nauseamque. parit. ja i Cap. LXIIL | [ De narcissini paratione;] | Narcissi- num spissatur sequenti modo. Olei elnti (sume) libras septuaginta cum unciis quinque, aspalathi libras sex cum unciis duabus. Hunc tusum et aqua-maoeratum tertiae AJEDPI YA4H£ LATPIKILE BIB.4AION Α. 67 τῷ τρίτῳ τοῦ ἐλαίου μίξας &ue* εἶτα ἐξελὼν τὸν ἀσπάλα- 2 , : A ae , 2 ’ ἊΝ ' /" ΄ ϑὸν καλάμου βάλε λίτρας & οὐγγίας ἡ" καὶ σμύρνης χόν- , ' , , » - δρον κόψας καὶ σήσας φύρασον οἴνῳ παλαιῷ εὐώδει, καὶ " € e. €t ' M y , 3 ΄ » ' *u 7 μίξας ἕψε" ὅταν δὲ καὶ μετὰ τούτων ἀναζέσῃ, ἐξελὼν ἀπή- Qu τὸ ἔλαιον ψυγέν᾽ εἶτα λαβὼν ἔκ τοῦ ἐλαίου εἰς λουτῆρα EJ , ' “ , ct - oM 315.5/ 3." . ἄπόχει, καὶ τοῦ ναρκίσσου Oti πλεῖστον ἔμβαλε τὸ &vOoc, ἐπὶ ἡμέρας B κινῶν, ὡς ἐπὶ τοῦ σουσίνου, ἐξίπου τὲ καὶ μετάγχιζε πυκνῶς" καὶ γὰρ τοῦτο σήπεται" ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ ἐν ὑστέρᾳ, μα-- λάσσον τὰς meg) αὐτὴν σκληρίας καὶ μύσεις" ἔστι δὲ κεφαλαλγές, Κεφ. ξδ΄. [Περὶ κροκίνου σκευασίας.] Κρόκιγον δὲ , Mi » - σχευάζων προστύψεις τὸ ἔλαιον, ὡς εἴρηται ἐπὶ τοῦ covoí- , 1 ΄ -— 35 —- ι 12 - , vov, πλήϑει καὶ συσταϑμίᾳ τῇ αὐτῇ " λαβὼν δὲ ἔκ τοῦ ἐστυμμέ- , , - vov ἐλαίου εἰς τὸ σούσινον λίτρας τρεῖς ἥμισυ, βάλε κρόκου «Cm καὶ ἀνακίνει πολλάκις τῆς ἡμέρας, ποιῶν τοῦτο συνεχῶς ἐπὶ ἡμέρας ε΄" τῇ δὲ ἕκτῃ ἀπόχει τὸ ἔλαιον ἀπὸ τοῦ κρόκου κα- ) - - / » Ὁ ὩΣ T ϑαρίως, τῷ δ᾽ αὐτῷ κρόκῳ ἐπίχει τὸ ἴσον πλῆϑος τοῦ «ἐλαίου ε b - καὶ ἀνακίνει ἡμέρας 7/9** εἶτα ἀποχέας mQogu£ov σμύρνης 84) Vulgo ιγ΄. olei parti misce ac coque. Dein exemto aspalatho calami libras quinque cum unciis octo adiice: quia et myrrhae grumum nbi contuderis atque cribraveris, vino vetere odorato subige-itidemque misce ac decoque. Simulac au- tem cum iis efferbuerit oleum, ab igne amove, refrigera, tumque cola. Dein eius portionem in labellum refunde narcissique flores quamplurimos immitte, per biduum agi- ta: tum, ut in susino dictum, exprime et frequenter va- - scula muta, cum et hoc corruptioni obnoxium sit. Facit. autem ad uteri mala, molliens circa ipsum duritias et praeclusiones: sed capitis dolores gignit. Cap. LXIV. [.De crocinz praeparatione.] Ut croci- Hum conficiatur, prius oleum inspissabis, sicut in susino dictum est, eadem servata mensura ponderisque aequali- tate. Sumtis igitur olei ad susinum inspissati libris tribus et semisse, croci drachmas octo immittito ac saepius quo- tidie versato, opere ad quinque dies continuato. Sexto demum die, oleo pure probeque a croco separato, huic parem olei modum affandito, per triduum agitandum. Doin, Ea 08 HEA4ANIOY A4IOZKOPIAOY ANAZAPDBEOX κεκομμένης καὶ σεσησμένης « μ΄, καὶ κίνει ἐν ὅλμῳ χρησίμως, εἶτα ἀπόϑου᾽ ἔνιοι δὲ τὸ ἴσον εἰς 85 κύπρινον ἠρωματισμένῳ ἐλαίῳ καὶ εἰς τὸ κρόκινον χρῶνται" ἔστι δὲ αὐτοῦ κράτιστον τὸ κατακόρως κρόκου πνέον, ὅπερ εἰς τὴν ἰατρικὴν χρῆσιν ἁρμόζει, δεύτερον δὲ τὸ τῇ σμύρνῃ maotugépov99, — Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, ὑπνωτικὴν, ὅϑεν πολλάκις ἐπὶ φρενιτι-- κῶν ἁρμόζει καταβοεχόμενον ἢ ἀποσφραινόμενον, ἢ καὶ κατὰ μυξωτήρων διαχριόμενον" ἔστι δὲ καὶ πυοποιὸν καὶ καϑαρτικὸν ἑλκῶν, καὶ πρὸς τὰς ἐν τῇ μήτρᾳ σκληρίας καὶ μύσεις καὶ τὰ ἐν αὐτῇ κακοήϑη, σὺν κηρῷ καὶ κρόκῳ καὶ μυελῷ καὶ ἐλαίῳ διπλασίονε" συμπέπτει γὰρ xoi μαλάσσει καὶ ὑγραίνει καὶ πραὔνει" ποιεῖ δὲ πρὸς τὰς ἀπογλαυκώσεις μεϑ' ὕδατος ὕπα- λειφόμενον: ἀναλογεῖ δὲ αὐτῷ καὶ τὸ λεγόμενον βουτύρινον καὶ ὀνύχεγον καὶ στυράκινον, τοῖς ὀνόμασι μόνον διαφέροντα, τῇ μέντοι σχευασίᾳ καὶ τῇ δυνάμει ὄντα παρόμοια. Av Κεφ. Ec. [Περὶ κυπρίνου στύψεως καὶ σκευασίας ἐλαίου. ᾿Ελαίου ὀμφακίνου πεπλυμένου μέρος α΄, ὕδατος ὀμβρίου μέ- 85) Quam Marcellus Vergilius coniectura conscquutus est, prae- positio omniuo adest in cod. X... Ald. et Asulan. omittunt, 86) Cod. X. τῆς σμύρνης τιαρεμφαῖγον. ubi refuderis, myrrhae tusae ct cribratae drachmas qua- draginta admisceto ac in pila exacte moveto tandemque recondito. Nonnulli vero aequalem portionem olei ad cy- prinum conficiendum aromatibus imbuti etiam ad croci- num adhibent. Est vcro praestantissimum , quod abunde crocum spirat; est id ad usum medicum aptum; secundum autem, quod myrrham redolet. Vim habet calefacientem somnumque conciliantem , quo fit, ut saepenumero phreni- ticis subveniat, seu perfusum seu olfactum seu denique naribus illitum. Pus quoque movet et ulcera purgat. Valet et ad vulvae duritias praeclusionesque οὗ ad maligna ulce- ra, cum cera, croco, medulla et oleo duplo. Concoquit etiam, emollit, humectat ac etiamnum lenit. Facit et ad oculorum glaucomata ex aqua sublitum. Ipsi affinia sunt butyrinum, onychinum et styracinum, nominibus tantum differentia, confectione vero et efficacia perquam similia. Cap. LXV. [De cyprinz olei spissamento: e£ praepa- raiione. (Sumito) olei omphacini eloti partem unam, JIIEPI XAIILX IATPIKIIE DIBAION A. 69 " , à c Ὁ ^ * Lt. » -" 05 , M hl , J ρος α΄ xci ἡμισυ᾽ TO μὲν ἐπίχει τῷ ἐλαίῳ, τὸ δὲ φύρα ovv d , 5. , P voi; ἐμβληϑησομένοις ἀρώμασιν᾽" εἶτα λαβὼν ἀσπαλάϑου M- , , τρας & xai ἥμισυ, καλάμου λίτρας ς΄ καὶ ἥμισυ, σμύρνης M , J λί Y 2 ΄ , S 2 "n 87 ἔτραν « , καρδαμώμου λίτρας y οὐγγίας O' καὶ ἐλαίου λίτρας ϑ' οὐγγίας £* τὸν ἀσπάλαϑον κόψας καὶ βρέξας ἐν ci 5» U I" MJ - 5 , H4 b ΄ ὕδατι ἐμβαλὼν, &ye μετὰ τοῦ ἐλαίου, ἕως ἂν συναναζέση" » - , τὴν δὲ σμύρναν διεὶς οἴνῳ παλαιῷ εὐώδει, τὸν κάλαμον κε- xouuévo» συναναφύρα μετὰ τῆς σμύρνης καὶ ἐξελὼν τὴν ἀσ- , » r 3 4 " ci H b πάλαϑον, ἔμβαλε τὸ φύραμα τοὺ καλαμου" ὅταν δὲ μετὰ , , ^ 2 , - -“ 'oYy " τούτου Léon, καϑελὼν ἀπήϑησον τοῦ χαλκοῦ τὸ ἔλαιον, καὶ χατάχει κατὰ TOU καρδαμώμου κεκομμένου καὶ πεφυραμένου τῷ λοιπῷ ὕδατι, καὶ xiva σπάϑη, ἕως ἂν ψυγῆ μὴ διαλεί- πων" εἶτα ἀπηϑήσας τὸ ἔλαιον, ἔμβαλε εἰς τὰς x5 τοῦ ? , , » , , / » ΄ ^ - 7 , ἐλαίου λίτρας cvOovc κύπρου λίτρας με΄ οὐγγίας η΄" ἐάσας τέ ἀποβραχῆναι, ἐξίπωσον διὰ σπυρίδος" ἐὰν δὲ πλείω ϑέλης, τοῦ -— X NU nA E] Y “ c , 2c ; 57 νεαροῦ ἄνϑους τὸ ἴσον ἐμβαλὼν πλῆϑος ὁμοίως ἐξίπου, ἐάν ΄ 27 , 7 μὸν, ἐν , τε δίβοοχον, ἐάν τε τρίβροχον βούλῃ ποιεῖν " δυναμικώτερον 87) Cornar. coniicit ἑλονέου, quod e Paullo p. 289. 299. proba- bilc; scd nolo temerarius esse. aquae pluviae partem unam cum semisse: hanc partim oleo affundito, partim cum iniiciendis aromatibus subigito. Tum sumtis aspalathi libris quinque cum semisse, calami libris sex cum semisse, myrrhae libra una, cardamomi li- bris tribus cum unciis novem et olei libris novem unciis quinque, aspalathum «contusum et aqua maceratum cum oleo coquito, donec conferveat ^ Myrrham aulem vino vetere odorifero dilutam cum calamo contuso subigito, exemtoque aspalatho, calami mixturam illam immittito. Ubi vero cum hac elferbuerit, amotum ab igne de aheno .oleum excolato et ad cardamomum contusum aquaque re- liqua subactum affundito,| et spatha agitato sine intermis- sione, donec refrixcrit. Tum percolato oleo in libras quadraginta octo olei íloris cypri libras quadraginta sex cum unciis octo coniicito, atque ubi macerari siveris, per sportulam exprimito. Quodsi copiosius desideraveris, ilo- rum recentium par pondus imunittito, similiter expressu- rus. Ad lubitum etiam iterum tertiove macerare potcris, j 70 — HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΆΡΒΕΩΣ γὰρ γίνεται" ἐκλέγεσθαι δὲ δεῖ τὸ χρηστὸν καὶ uev εὐωδίας πληκτικόν" ἔγιοι δὲ καὺ κιννάμωμον μίσγουσιν. ΖΔύναμιν 102. ἔχει ϑερμαντικὴν, μαλακτικὴν, ἀναστομωτικὴν, ἁρμόζουσαν τοῖς mol μήτραν καὶ νεῦρα πάϑεσι, καὶ πλευριτικοῖς καὶ κα- τάγμασι, καϑ' ἑαυτό τε καὶ κηρωτῇ μιγνύμενον" μίγνυται δὲ κἀὶ μαλάγμασι τοῖς ἁρμόζουσι ὀπισϑοτονικοῖς , συγαγχικοῖς, βουβώνων φλεγμονῇ; καὶ ἀκόποις. Κεφ. Ed. [Περὶ στύψεως igtvov.] ΑΣπάϑης λίτρας τ΄ οὐγγίας & , ἐλαίου λίτρας ογ΄ οὐγγίας & κόψας ὡς λεπτό-. τατα; μίξον ὕδατος κοτύλας (, καὶ βαλὼν εἷς χαλκοῦν, ἕψε μέχρις ἂν οὗ τὴν ὀσμὴν ἀναλάβη. εἶτα ἀπήϑει 88 εἰς χρα- τῆρα μέλιτι κατακεχοισμένον. ἔκ τούτου τοῦ ἠρωματισμέ- vov δλαίου τὸ πρῶτον ἴρινον σκευάζεται. ᾿ἐναποβρεχομένης τῷ ἐστυμμένῳ ἐλαίω ἴριδος, ὡς ὑπογέγραπται" ἢ οὕτως" ἐλαίου λίτρας ο΄ οὐγγίας £ , ξυλοβαλσάμου λίτρας & οὐγγί- «8 β' κόψας, ὡς εἴρηται, ovveye' εἶτα ἐξελὼν τὸ ξυλοβάλ.-- σᾶμον, προφέμβαλε καλάμου κεκομμένου λίτρας 0^ οὐγγίας c, 88) Cod. X. ἀπόϑου. efficacius enim redditur, Eligendum autem est bonum, quodque cum odoris gratia nares feriat. Sunt et qui cin- namomum immisceant. Vim habet calefacientem , mollien- tém, oscula vasorum aperientem , matricis nervorumque affectibus idoneam: sic et pleuriticis et fracturis tum per se, tum cerato mixtum. Quin et malagmatis additur, quae opistliotonicis, angina laborantibus et inguinum inflamma- tioni conveniunt, itemque in acopa additur. Cap. LXVI. [Je zrini spissamento.] Spathae (pal- marum) quam minutissime concisae libras sex cum unciis octo in olei libris septuaginta tribus cum unciis quinque, admixtis aquae heminis decem, in aereum vas coniicito, cocturus, donec (oleum spathae) odorem adeptum fuerit: post in craterem melle oblitum excolato. Ex hoc ipso aromatis imbuto oleo primum irinum paratur, iride in oleo spissato, ut inferius scriptum est, macerata: vel etiam hoc modo: In olei libris septuaginta cum unciis quinque xylobalsami libras quinque cum unciis duabus concoquito: tum demto xylobalsamo calami contusi libras novem cum ΠΈΡΙ Y.1H£Z IATPIKHEX BIB.410N .4. 71 σμύρνης χόνδρον: otwo παλαιῷ ἐμβοέχων εὐώδει, εἶτα λαβὼν ἐκ τοῦ ἐστυμμένου ἐλαίου καὶ ἠρωματισμένου λέτρας ιδ΄, ἔνα- πόβοεχε ἴριδος κεκομμένης ἴσον τῷ σταϑμῷ, ξῶν. ἡμέρας f xai νύκτας β΄, εἶτα ἐξίπου βιαίως καὶ νεανικῶς. καὶ εἰ βού-- λει δυναμικώτερον “εἶναι, τὸν ἴσον σταϑμὸν καὶ δὶς καὶ τρὶς ὁμοίως ἐναποβρέχων ἐξίπου. πράτιστον δὲ ὑπάρχει τὸ ἐν ὀσφρήσει μηδενὸς ἄλλου, μόνης δὲ τῆς ἴριδος ποιοῦν. . τοιοῦ-- τον δέ ἐστι τὸ ἐν lléoyg τῆς Παμφυλίας καὶ iv "HA. τῆς ᾿“χαΐας γινώμενον 89... Δύναμιν δὲ ἔχει μαλακχτικὴν » ϑέρμαν- τικὴν, ἐόχάρας v& καὶ σηπεδόνας καὶ δυπαρίας ἀνακαϑαίρει, καὶ ταῖς migó μήτραν διαϑέσεσιν ἁρμόζει, φλεγμοναῖς . τὲ καὶ μύσεσιν, ἐμβρουά τὲ ἐκβάλλει καὶ αἱμοῤῥοίδας ἀναστομοῖ, πρός τε ἤχους ὦτων σὺν O&e καὶ πηγάνῳ καὶ πικροῖς ἀμυγδάλοις" καὶ πρὸς κατάῤῥους χρογνίζοντας, διαχριομένων τῶν μυξωτήρων,. καὶ πρὸς ὀζαίνας. καϑαίρει δὲ καὶ κοιλίαν, κυάϑου πλῆϑος. ποϑέν.. ποιεῖ καὶ πρὸς εἰλεώδη, κινεῖ καὶ οὖρα. καὶ ἐπὶ τῶν δυοχερῶς ἐμούντων, διαχριομένων τῶν δακτύλων, ἢ τῶν ἐμετηρίων : καὶ ἐπὶ συναγχικῶν διαχριό-- 89) Sic cod. X... vulgo yevvoutvor. unciis decem ac myrrhae grumum vino vetere odorato perfusum adiicito. Post assumtis olei spissati aromatibus- que imbuti libris quatuordecim, iridis contusae par pon- dus ad duos dies totidemque noctes in eo macerato, tan- dem fortiter ac strenue expressurus. Quod si vis effica- cius ficri, aequale pondus secunda aut tertia vice similiter maceratum cexprimito. Optimum vero est, quod nullius alius quam solius iridis qualitate odoratum afficit. "Tale est, quod in Perga Pamphyliae et in Elide Achaiae paratur. Vim habet mollientem, calefacientem, crustas ulcerum, pu- tredines et sordes repurgat, matricis affectibus convenit, in- flammationibus nimirum et praeclusionibus, partus eiicit, haemorrhoidas recludit, ad aurium sonitus ex aceto, ruta et amaris amyodalis prodest. Diuturnis etiam catarrhis, si na- res eo illinantur, itemque contra ozaenas auxiliatur. Alvum quoque purgat cyathi mensura potum. Facit et ad inte- stinorum intussuscepliones, uiinamque οἷοί. Difficulter vomentibus opitulaiur, perunciis eo digitis aliisque, quae ad vomitum ciendum ori induntur. Angina quoque labo- 12 HEAANIOX JIOZKOPIAOX AyAZAPBEOX μένον ἢ ἀναγαργαριζόμενον σὺν μελικράτῳ, καὶ πρὸς τραχύ- τήτα ἀρτηρίας" δίδοται καὶ τοῖς κώνειον ἢ μύκητας ἢ κόριον πεπωκόσιν. Κεφ. EZ. [Περὶ γλευκίνου σκευασίας. ἱΓλεύκινον δὲ σκευάζεται τὸ ἁπλοῦν ἔκ τε ἐλαίου ὀμφακίνου καὶ σχοίνου καὶ καλάμου καὶ νάρδου κελτικῆς καὶ σπάϑης καὶ ἀσπαλά- ϑου καὶ μελιλώτου καὶ κόστου καὶ γλεύκους, συμπεριτιϑε-- μένων τῶν στεμφύλλων τῷ ἔχοντι ἀγγείῳ τὰ ἀρώματα καὶ τὸν οἶνον καὶ τὸ ἔλαιον. κινεῖται δὲ ἐπὶ ἡμέρας λ΄, δὶς τῆς ἡμέρας, καὶ μετὰ ταῦτα ἐχπιεσϑὲν ἀποτίϑεται. “ύναμιν δὸ ἔχει ϑερμαντικὴν, ἀνετικὴν, ποιοῦσαν πρὸς τὰ ῥίγη καὶ τὰ γευρικὰ πάντα καὶ τὰ ἐν ὑστέρᾳ. παντὸς δὲ ἀκόπου μᾶλ- λον ὠφελεῖ, μαλακτικὸν Ov. i Κεφ. £y. [Περὶ ἀμαρακίνου.] ᾿Αμαράκινον δὲ iv Κυζίκῳ κάλλιστον γίνεται. σκευάζεται δὲ διά τε ὀμφακίνου ἐλαίου καὶ βαλανίνου, στυφομένων ξυλοβαλσάμῳ. " σχοίνῳ καὶ καλάμῳ, ἡδυνομένων δὲ ἀμαφάκῳ, κόστῳ, ἀμώμῳ, γάρ- δῳ, καρποβαλσάμῳ καὶ σμύρνη" oi δὲ πολυτελέστερον αὐτὸ ποιοῦντες, μίσγουσι καὶ κιννάμωμον. παραλαμβάνεται δὲ rantibus illinitur, aut ex aqua mulsa gargarizatur, ut et contra fistulae spiritalis raucitatem. — Datur et iis, qui conium, fungos aut coriandrum hauscrint. Cap. LXVIL [De defrutari? compositione.] Defru- tarium simplex conficitur ex oleo omphacino, schoeno; calamo, nardo celtica, spatha, aspalatho , meliloto, costo, defruto, circumdatis interim vinaceis vasi, quod aroma- ta, vinum oleumque continet. Per triginta porro dies, bis quotidie, agitatur: post demum expressum oleum re- conditur. Vim habet calefacientem, mollientem, relaxantem: quo fit, ut ad rigores, nervorum matricisque affectus valeat. Omni autem acopo utilius est propter vim mollientem. Cap. LXVIII. [De amaracino.] Amaracinum in Cyzico probatissimum fit. Paratur autem ex oleis ompha- cino et balanino: quae quidem xylobalsamo, schoeno et calamo spissata fuerint, suaviora vero reddita amaraco, costo, amomo, nardo, carpobalsamo et myrrha. Qui sum- ptuosius id parant, miscent et cinnamomum. — Assumuntur ΠΕΡῚ ὙΠΠῊΣ IATPIKHZ BIB.AAION A. 73 μέλι καὶ οἶνος εἰς τὴν τῶν ἀγγείων χρίσιν καὶ φύρασιν τῶν κεκομμένων ἀρώμάτων..᾿ Ἔστι δὲ ϑερμαντικὸν, καρωτικὸν, ἀναστομωτικὸν, μαλακτικὸν, πυρωτικὸν, οὐρητικὸν. εὐχρη-- στοῦν εἴς τε τὰς σῆπας καὶ σύριγγας καὶ ὑὕδροκήλας μετὰ τὰς χειρουργίας. περιῤῥήσσει τε τὰς ἐσχάρας καὶ τὰ τεϑηριω-" μένα. ἕλκη. πρός τε Óvcovoíav ἁρμόζει περιχριόμενον δακτυ-- Àán90, χαὶ πρὸς τὰς φλεγμονὰς αὐτοῦ καὶ πρὸς eiuogóot- δων ἀναστόμωσιν περιχριόμενον. ἔμμηνά τε κινεῖ προςτιϑέ- μένον τῇ μήτρᾳ, καὶ σχληρίας καὶ οἰδήματα ἐν ὑστέρᾳ δια- φορεῖ, καὶ πρὸς τὰ νευρότρωτα xai μυότρωτα συμφέρει ἐν πιλήμασιν ἀραιοῖς βρεχόμενον καὶ ἐπιτιϑέμενον. [Ἔστι δὲ ἔλαιόν vri ἐκ πέτρας αὐτοφυῶς καὶ αὐτομάτως ῥέον, εὐῶδες μετά τινος βαρύτητος ἐν Joop καὶ ᾿Ιταλίᾳ, εὖ μάλα πο- λύχρηστον" δύναμιν ἔχον ξηράναι καὶ ἀποφράξασϑαι, νεύ-. oov τε κολλητικήν. ποιεῦ πρὸς ψώραν καὶ ἑλκώδη. ἔστι «δὲ πραὐντικὸν καὶ χρατυγτικὸν τῶν πνευμάτων. Κεφ. ξϑ'΄. [Περὶ μεγαλείου] |. δὲ μεγαλεῖον κα- λούμενον πάλαι μέν ποτὲ ἐσκευάζετο, ἐκλέλοιπε δὲ νῦν. πρὸς 90) περιχριομένου τοῦ δακτύλου vulgo. autem. et mel et vinum, tum ad vasorum illitionem, tum ad comminuta aromata subigenda. Calefacit autem, sopo— rem inducit, vasorum oscula recludit, mollit, exaestuat, urinam ciet, putridis ulceribus fistulisque conducit, nec non et hydrocelis post curationem ferramentis peractam. Crustas quoque ac eíferata ulcera circumquaque rumpit. Urinae difficultati, circumlita sede, succurrit. Quin et huius ipsius inflammationibus et ad recludendas haemor- rhoidas itidem oblitum auxiliatur. Utero appositum men- ses ciet, matricis duritias et oedemata discutit, sauciatis denique nervis musculisque confert, fomentis rarioribus eo irrigatis ac impositis. [Est et oleum, quod naturaliter ac sponte e rupe stillat, odoratum cum gravitate. In Arabia et Italia nascitur, ad multa perquam utile. Yim habet siccandi et obstructiones aperiendi nervosque glutinandi. Facit ad scabiem et ulcera. Flatus itidem lenit ac evincit.] Cap. LXIX. [De Megalio.] Quod Megalium appel- latur, olim quidem conficicbatur: at nunc intercidit. Ve- 74 JIEA4ANIOX A4IOZKOPLAQY A4NAZAPDEOAX ἐχπλήρωσιν δὲ τῆς ἱστορίας οὐκ “ἔστιν ἄτοπον καὶ τούτου ἐπιμνησϑῆναι. Ἢ δὲ σκευασία 7 αὐτὴ τῷ ἀμαρακίνῳ,, me ονάζει δὲ τῆ ῥητίνῃ. καὶ ταύτῃ διάφέρει.. ἔστε δὲ μαλακτι- χὸν ἠπίως. 15. μέν τοι ῥητίνη μίγνυται τοῖς μύροις, οὔτε φυλακῆς οὔτε ἡδονῆς χάριν, χρώματος δὲ καὶ πάχους ἕνεκα. μίγνυται δὲ 5 τερεβινϑίνη ἀφεψομένη,, ἄχρις ἂν ἄοσμος .γέ- "yet. δηλωθήσεται δὲ ἐν τοῖς mgó ῥητίνης ἡ ἕψησις αὑτοῦ. | "TOC Κεφ. ο΄. [Περὶ ἡἠδύχρου. Καὶ τὸ καλούμενον δὲ ἡδύχρουν, σκευαζόμενον δὲ ἐν Κῷ, τῆς αὐτῆς ἔχεται δυνά-: μεως τε καὶ σκευασίας τῷ ἀμαρακίνῳ , ἐυωδέστερον δὲ τυγχάνει. Κεφ. οα΄. [Περὶ μετωπίου. «Σχευάζεται δὲ καὶ ἐν “Πἰγύπτῳ μύρον, ἐπιχωρίως vm αὐτῶν καλούμενον μετώπιον, διὰ τὴν τῆς χαλβάνης μίξιν. τὸ γὰρ. ξύλον, ἐξ οὗ γεννᾶται ἢ χαλβάνη, μετώπιον καλεῖται" δὲ ἐλαίου ὀμφακίνου καὶ ἀμυγδάλων πικρῶν 91, καρδαμώμου, σχοίνου τὲ καὶ καλάμου καὶ μέλιτος καὶ οἴνου καὶ σμύρνης xci βαλσάμου nap καὶ , 91) Emend. ex Actio et Nicol. Myrepsico. Vulgo cnim δὲ rdg Ac» δὲ πικρῶν καὶ ἐλαίου ὀμφακέγου, rumtamen ad historiae complementum eius quoque memi- nisse non abs re fuerit. liuius igitur mistura cum ama- racino eadem est, nisi quod resina abundat, eaque sola discrepat. Leniter mollit. Resina porro neque conserva- tionis, neque voluptatis gratia, sed coloris crassamentique caussa unguentis adiicitur. Miscetur autem terebinthina decocta, donec olere desinat. Eius vero coquendae ratio in resinae tractatione declarabitur. Cap. LXX. [De Hedychroo.] Sed et quod hedy- chroon cognominant, quodque in Co praeparatur, easdem vires eumdemque praeparandi modum cum amaracino ob- tinct: at odoratius est. Cap. LXXI. [2e JMetopio.] Paratur et in Aegypto unguentum , vernaculo nomine Metopium dictum, . scilicet propter galbani permistionem. Lignum enim, e quo galba- num manat, Metopium vocatur. Ex oleo omphacino et amy- gdalarum amararum, cardamomo, schoeno, calamo, melle, vino, nyrrha, balsami semine, galbano ct resina compo- ΠΕΡῚ Y.4HX IATPIKHZ ΒΙ5.ΟΝ «4... 48 χαλβάνης καὶ ῥητίνης συντίϑεται" δόκιμον δέ ἐστι τὸ βα- ούοσμον καὶ λιπαρὸν; ἐμφαῖνον μᾶλλον: τοῦ καρδαμώμου καὶ. τῆς σμύρνης, ἤπερ τῆς χαλβάνης᾽" σφόδρα δὲ ϑερμαίνει. καὶ. πυροῦ καὶ ἀναστομοῖ, ἐπισπᾶταί τε καὶ καϑαίρει ἕλκη. mood; τε νεῦρα καὶ μύας διακοπέντα ποιεῖ ὑδροκήλας τὲ σὺν ση- πταῖφ᾽ μίγνυται δὲ καὶ μαλάγμασι καὶ κηρωταῖς". πρός τε δίγη καὶ ὀπισϑοτονικῶς σπωμένους χρησιμεύει" κινεῖ δὲ καὲ ἱδρῶτας καὶ ἀναστομοῖ τὰ περὶ vorégav, καὶ σκληρίας τὰς περὶ αὐτὴν χαλᾷ, καὶ καϑόλου μαλακτικὴν ἔχει τὴν δύναμιν. Κεφ. οβ΄. [Περὶ ἹΜενδησίου] Καὶ τὸ “ενδήσιον λε-. γόμενον ἐκ τοῦ βαλανίνου ἐλαίου . καὶ σμύρνης καὶ κασσίας καὶ ῥητίνης σκευάζεταυ" ἔνιοι δὲ μετὰ τὸν κατασταϑμισμὸν, κιννάμωμον μικρὸν προφεπεμβάλλουσιν. ἀνωφελῶς. οὐκ. ἐκ-- δίδωσι γὰρ τὰ ju] συνεψηγμένα “8 τὴν δύναμιν" ἐμφερή δὲ ἔχει τὴν sold τῷ μετωπίῳ, ἥττονα μέντοι, Κεφ. ογ΄. * [Heg στακτῆς.] Σταχτὴ δὲ καλεῖται τῆς προςφάτου σμύρνης τὸ λιπαρὸν, κεκομμένης μεϑ' ὕδατος '92) Sic Ald... συγεψημέγα cod, €, N. X. nitur. Probatur, quod graviter olet atque pingue est, quod- que cardamomum et myrrham potius quam galbanum re- sipit.' Vehementer autem calefacit, ardorem producit, oscula vasorum aperit, vesicas in cute ciet, ulcera repur- gat. Ad mervos musculosque.praecisos cíficax est et ad hydrocelas cum iis, quae putredinem faciunt. Malagma- tis etiam ceratisque inseritur. Rigoribus dein ac retror- sum curvato corpore convulsis conducit. Ciet et sudores atque uteri vasorum oscula reserat, eiusdemque duritias laxat. Atque in universum molliendi vi gaudet. Cap. LXXII. (2e JMendesio.] Quod Mendesium di- citur, e balanino conílatur oleo, myrrha, cassia et resina, Nonnulli, postquam alia singula certis. ponderibus iniece- runt, cinmnamomi exiguum insuper addunt, sed usui nulli. Nec enim suas vires conferunt, quae haud simul contrita fuerint. Cetero similem Metopio vim obtinet, attamen inferiorem. Cap. LXXIII. [2e SStacte.] Stacte vocatur recen- tis myrrhae pinguedo cum aqua pauca contusge ct or- 70 JEAANIOY “ΙΟΣΚΟΡΙΗ͂ΟΥ .4NAZAPBEQO.X ὀλίγού, ἀποτεϑλιμμένης 53 δὶ ὀργάνου" | εὐώδης vt λίαν» καὶ πολυτελὴς οὖσα, καὶ καϑ' ἑαυτὴν μύρον waLovutvov9** δό- xiuog δέ ἐστιν ἥ ἀμιγὴς ἐλαίῳ, καὶ ἐν ἐλαχίστω πλείστην δύναμιν κεκτημένη, οὖσαν ϑερμαντιχὴν, ἀναλογοῦσαν τῇ σμύρνη καὶ τοῖς ϑερμαίνουσι τῶν μύρων. Κεφ. οδ΄. [Περὶ κινναμωμίνου. Κινναμώμινον δὲ ἐκ τοῦ ἐλαίου βαλανίνου καὶ στυμμάτων ξυλοβαλσάμου, καλά- μου, σχοίνου, ἡδυσμάτων δὲ κινναμώμου, βαλσάμου καρποῦ, σμύρνης τετραπλασίονος παρὰ τὸ κιννάμωμον σκευάζεται" μίγνυται δὲ καὶ μέλι εἰς τὴν φύρασιν᾽ δόκιμον δέ ἐστι τὸ μὴ δριμὺ 95. μαλακὸν δὲ τῇ ὀσμῇ, καὶ παρεμφαῖνον σμύρνης, παχύ τε καὶ εὐῶδες, ἄγαν δὲ τῇ γεύσει πικρόν" τὸ γὰρ τοι- οὔτον οὐκ éx ῥητίνης ἀλλ᾽ ἐκ σμύρνης ἔχει τὸ πάχος, 5 γὰρ ῥητίνη οὐ προςδίδωσι πικρίαν, οὐδὲ εὐωδίαν. 4ἁύναμιν δὲ ἔχει σφόδρα δριμεῖαν καὶ ϑερμαντικὴν καὶ πικράν" ἀνα- στομοῖ γοῦν ϑερμαῖνονϑθ καὶ διαφορεῖ καὶ διαχεῖ καὶ ᾿ 95) Sic emend, Sarac... vulgo ἀποτεϑλιμμένου. .94) Sic ex Aétio emend, Vulgo: πολυτελής ἔστε, καὶ xaJ ἑαυτὴν οὖσαν μύρον τὸ καλούμενον σταχτή. 95) Lacuna legit: τὸ δριμὺ μὲν τῇ γεύσει. Scd consentiunt codices. 96) Recte Sarac. loco vulgaris jeouacrovoa. gano expressac. Perquam odorata est ac pretiosa et per se unguentum constituit. Probatur autem , quae olei nihil üdmixtum habet, quaeque vel minima quantitate vim ma- ximam sortita est, nimirum calefacientem , analogam myr- rhae unguentisque calefacientibus. Cap. LXXIV. [De Cinnamomino.] Cinnamominum ex oleo constat balanino et xylobalsami, calami ac schoeni spissamentis, cinnamomi vero, balsami seminum quadru- plaeque ad cinnamomum myrrhae odoramentis. Quin et ad ea ipsa subigenda mel adiiciunt. Probatur minime acre, molli odore, myrrhae quiddam referens, quippe quod crassum sit et odoratum ac gustu perquam amaro. Tale enim non a resina sed a myrrha crassitudinem ob- linet, quin neque resina amaritudinem , neque odoris gra- tiam addit. Vim habet admodum acrem, calefacientem et amaram. Proinde oscula venarum calefaciendo aperit, hu- mores quoque ac ílatus discutit, diffundit et attrahit, sed 4 V ᾿ 1 i ! L| IHEPI Y.4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4A. ^ τὴ » ς ' ' , » » δὲ ας ἐπισπᾶται ὑγρὰ καὶ πγνεύματα᾽ ἔστι δὲ καρηβαρικὸν ' , ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς τὰ περὶ μήτραν σὺν ἐλαίῳ διπλασίονι καὶ L^ ' - ci D » “πὶ Y xs - ΄ κηρῷ καὶ μυελῷ" οὕτω γὰρ ἀποβάλλει τὸ πολὺ τῆς δριμύ- τητος καὶ γίνεται μαλακτικόν" ἄλλως γὰρ συγκαίει καὶ σπλη- F - , , L1 ρύνει βιαιότατα πάντων τῶν παχέων μύρων" ποιεῖ καὶ πρὸς ^ - ^ € , σύριγγας xai σῆπας91] ἐναργῶς καὶ πρὸς ὑδροκήλας καὶ » * D ΄ » D &vÜpoxec καὶ γαγγραίνας σὺν καρδαμώμῳ, πρὸς τε ῥίγη τὰ J E. - 2 , περιοδικὰ καὶ πρὸς τρόμους καὶ τοὺς ἀπὸ τῶν ἰοβόλων ϑη- ΄ 2 , ΄ , , ρίων δαχνομένους ἐν συγχρίσματι, ἐπίϑεμα τε σκορπιοπλήκτοις , , ' 0À , , 98 καὶ φαλαγχιοδήκτοις σὺν ὀλύνϑοις παρατετριμμένοις 58. , , , , , Κεφ. oc. [Περὶ ναρδίνου μύρου. Ναάρδινον μῦρον , ^ € , ' , ποικίλως σκευάζεται διὰ τοῦ μαλαβαϑροίνου 55 καὶ δίχα vov- του" ὡς τὸ πολὺ δὲ μίγνυται τῷ βαλανίνῳ ἐλαίῳ ἢ ὀμφα- κίνῳ, πρὸς μὲν τὴν στύψιν τοῦ ἐλαίου σχοῖνος, πρὸς δὲ 9 D , , , τὴν εὐωδίαν κόστος, ἄμωμον, νάρδος, σμύρνα, βάλσαμον. Ἔστι δὲ χρηστὴ 5 λεπτὴ, μὴ δριμεῖα, ἔχουσα τὴν εὐωδίαν τῆς ξηρᾶς νάρδου ἢ ἀμώμου. Δύναμις δὲ αὐτῆ λεπτυντικὴ, 97) Sarac. pro vulgari σῆἥπτας, quod ad medicamenta pertinet; σῆπες sunt putrediues seu ulcera putrida ipsa. 98) Ultimum abest a cod, x. Par. et Asul. 99) φύλλου Ald., μίρου cod. X. caput aggravat. Facit et ad matricis vitia cum oleo duplo, cera et medulla: sic enim de acrimonia multum amittit, molliendi vim asciscens. Nam alioqui comburit ac prae ,Ceteris crassis unguentis veliementer indurat. Ad fistulas eliam οἵ putredines evidenter est efficax, itemque ct ad hydrocelas, carbunculos et gangraenas cum cardamomo. Quin et ad rigores circuitu redeuntes, tremores et ad vi- rulentarum bestiarum morsus illinitur, scorpionum deni- que ictibus phalangiorumque morsibus cum tritis grossis imponitur. Cap. LXXV. [De nardino unguento.] Nardinum unguentum vario modo e malabathrino et sine eo para- tur. Plerumque autem balanino oleo aut omphacino spis- sandi quidem gratia schoenus admiscetur, ad odoris vero gratiam conciliandam costus, amomum, nardus, myrrha, balsamum. Laudatur tenue, minime acre, nardi aridae aut amomi odorem retinens. Vis ei extenuans, acris ac 78 HEAANIOY AIOXKOPLAOY ΑΝ ΖΖΡΒΕΩΣ , δριμεῖα ; σμηχτικὴ; ἀραιωτικὴ ὑγρῶν, ϑερμαντική" ὕχρὰ δέ ἔστι καὶ οὐ γλοιώδης, ἐὰν μὴ ῥητίνην ἔχη". σκευάζεται δὲ καὶ λιτὴ ἐξ ὀμφακίνου ἐλαίου καὶ σχοίνου καὶ καλάμου καὶ κό-- στου καὶ νάρδου. Κεφ. ος. [Περὶ ᾿Μαλαβαϑρίνου.] To δὲ μαλαβάϑρι- voy ἔχει μὲν στύμματα, ἃ καὶ ἡ νάρδος, σμύρνης δὲ πλέον" διὸ καὶ γίνεται ϑερμαντικὸν, ἀγαλογοῦν τῷ κροκίνῳ καὶ ἀμα- ρακίνῳ τὴν δύναμιν. [Περὶ ᾿Ιασμελαίου. 10 ἍἭ δὲ καλουμένη ᾿Ιασμὴ παρὰ Πέρσαις σκευάζεται ἐκ τῶν ἀνθῶν τῶν λευκῶν τοῦ ἰοῦ, τού-- των οὐγγίων β΄ ἐμβαλλομένων ἱταλικῷ ξἙέστη σησαμίνου ἐλαίου καὶ ἀμειβομένων ἤγουν μαλασσομένων, ὡς ἐπὶ τοῦ κρινίνου εἴρηται" 7 δὲ τούτου χρῆσις παρὰ τὰς ἑστιάσεις εὐωδίας ἕνεκα παρὰ Πέρσαις προςλαμβάνεται" ἁρμόζει δὲ ὅλῳ τῷ σώματι μετὰ τὰ λουτρὰ ἐπὶ τῶν ϑερμασίας καὶ χαλάσεως δεομένων" βαρυτέραν δὲ ἔχει τὴν εὐωδίαν, ὡς πολλοὺς αὖ-- τῆς μὴ ἡδέως ἀντιλαμβάνεσϑαι.] Κεφ. ob. [Περὶ «Σμύρνης.] «Σμύρνα δάκρυόν ἔστι 100) Totum hoc caput ex Aétio lib. 1, transscriptum , nothis ad. numeratur. ^ detergens, humores rarefacit et exaestuat. Liquidum nec tenax, nisi resinam recipiat. Vilius quoque conficitur ex omphacino oleo, schoeno, calamo, costo nardoque. Cap. LXXVI. [.De JMalabathrino.] Malabathrinum eadem habet, quae nardinum, spissamenta, myrrhae autem plusculum additur: qua de caussa calefacit, erocino aut amaracino viribus respondens. | [.De Jasmino oleo. Quod vero lasme dicitur apud Persas, conficitur ex albis violae floribus, quorum unciae duae in olei sesamini sextarium italicum iniectáe vicissim permutantur seu remolliuntur, velut in liliaceo dictum est. Huius usus apud Persas inter convivia odoris gratia receptus est. 'loti vero corpori post balnea adhibitum iis convenit, qui calefactionem ac relaxationem desiderant. Ceterum odore graviori praeditum est, quo fit ul a multis minus libenter appetatur.] Cap. LXXVII. .[.De Bir Myrrha iesnindi est .HEPI YAHEX IATPIKHS ΒΙΒΑΙΟΝ A. 79 , 5.» , ς , 1 -7 9 k be 3 fl AM δένδρου γεννωμένου ey doopia, ὁμοίου τῇ αἰγυπτιακῇ ἀκανϑὴ E] ANS 6m ' , 5 , ΄ οὗ ἐγκοπτομένου ἀποῤῥεῖ τὸ δάκρυον εἰς ὑπεστρωμένας “ψιά-- ϑους, τὸ δὲ ἐπὶ τῷ στελέχει 2 περιπήγνυται" καὶ λέγεται αὖ- - , ' [4 c τῆς ἡ μέντοι πεδιάσιος 8 λιπαρὰ, ἧς πιεζομένης 7) στακτὴ , , LR EJ , λαμβάνεται" ἡ δέ τις γαβιρέα λιπαρωτατη ἐν εὑγείοις καὶ .λι-- παροῖς τύποις γεννωμένη, 5| καὶ πολλὴν ἀνίησι τὴν στακτην" ͵ M , πρωτεύει δὲ ἢ τρογλωδυτικὴ καλουμένη ἀπὸ τῆς γεννωσῆς , Jj 5 , , αὐτὴν χώρας, ὑπόχλωρος xci δηκτικὴ οὖσα, διαυγής" συλλέ- , 5 , γεται δέ τις καὶ λεπτὴ μετὰ τὴν τρογλωδυτιπὴν ἀριϑμουμένη, - 7 ε ' , ς , - 5 - - ἐνάπαλος οὖσα, ὡς τὸ βδέλλιον, ὑπόβρωμος τῇ ὀσμῇ, ἐν , , , , c f , , εὐηλίοις τόποις γεννωμένη " ἡ δέ τις καυκαλὶς λεγομένη, ὑπέρω- , ' ? / Qoc, μέλαινα, κάτοπτος" 7 δὲ χειρίστη à» ἁπάσαις ἐργασίμη καλεῖται, ψαφαρὰ καὶ Gene, δριμεῖα, κομμίζουσα τῇ ὄψει ϑ καὶ τῇ δυνάμει" 5 δὲ ἀμιναῖα δὲ καλουμένη ἀποδόκιμος" καὶ πιέσματα δὲ ἐξ αὐτῶν γίνεται" ἀπὸ μὲν τῶν λιπαρῶν εὐώδη * ' » - M » , καὶ λιπαρά᾽ ἀπὸ δὲ τῶν ξηρῶν ἀλιπῆ καὶ οὐκ εὐώδη, ἄτονα 1) Sic cod. X., quod iam recte coniecit Sarac.; vulgo ὅμοιον. 9) Hoc carent codd. X, Par. 8) Sic cod, X... ἡ μέντοι πεδίσιο: C. N. ἡ μέντις πεδιάσιμος Ald., Asul., Sarac. * 4) Vulgo ἐνάπαλλος, Nostram lectionem tuentur analoga: £vóaous, ἐγνέρυϑρος, ἔντραχυς, ἔνωμος. 6) Cod. C. N. ὀσμῇ mianifesto falsum. arboris nascentis in Árabia, spinae aegyptiacae similis, qua quidem incisa lacrima in substratas tegetes destillat, pars vero circa truncum ipsum concrescit. Quaedam eius spe- cies vocatur campestris, pinguis ea, qua expressa stacte excipitur. Alia vero gabirea, laeto ac pingui solo prove- niens, quae multam quoque stactem sudat. | Primas. vero tenet, quae troglodytica cognominatur a terra, quae eam gignit, subviridis ea, mordax ac pellucida. Colligitur etiamnum tenuis quaedam, quae a troglodytica secunda Est, subtenera, sicut bdellium, odore subviroso, in locis apricis nascens. Alia Caucalis dicitur, exoleta, nigra et retorrida. Omnium deterrima, ergasima dicta, friatu est facilis, pinguedinis. expers et acris, aspectu et viribus gummi referens. Improbatur etiam quae Aminaea vocatur. Ex iis expressiones fiunt, e pinguibus quidem odoratac ac pingues, e siccis vero pinguedine odoreque carentes et S0 ΠΗΔΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIJdOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ, δὲ διὰ τὸ προοειληφέναι ἔλαιον εἰς τὴν ἀνάπλασιν" δολίζε- ται δὲ κόμμει βραχέντι σμύρνης ἀποβρέγματι καὶ μιγνυμένῳ. ᾿Εχλέγου δὲ τὴν νέαν, ψαϑυρὰν, κούφην, ὁμόχρουν παντα- χόϑεν, καὶ τὴν ἐν τῷ ϑλασϑῆναι ἐνδοϑεν λευκὰς, ὀνυχοειδεῖς ἔχουσαν διαφύσεις, λείας, μικρόβωλόν τε, πικρὰν, εὐώδη, δρι- μεῖαν, ϑερμαντικήν" 5 δὲ βαρεῖα καὶ τῇ χρόᾳ πισσώδης ἐστὶν ἄχρηστος. “]ύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, [ἐφεκτικὴν δευμά- των, 7 καρωτικὴν, κολλητικὴν, ξηραντικὴν, στυπτικήν" μα- λάσσει δὲ καὶ μήτραν μεμυκυῖαν καὶ ἀναστομοῖ᾽ ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα καὶ ἔμβρυα συντόμως, σὺν ἀψινϑίῳ καὶ ϑέρμων ἀπο- βροέγματι ἢ πηγάνου χυλῷ προςτεϑεῖσα" λαμβάνεται δὲ ἀντὸὺ καταποτίου μέγεϑος κυάμου, πρὸς βῆχα χρόνιον καὶ ὀρϑό- πνοιαν, καὶ πλευρᾶς πόνον καὶ ϑώρακος, λύσιν τὲ κοιλίας, καὶ δυςεντερίας. καὶ νεφριτικὰ, ὡς τὸ βδέλλιονϑ. dva δὲ καὶ ῥίγη ἐπιπολὺ τεταρταῖα, πρὸ δύο ὡρῶν τῆς ἐπιβολῆς μετὰ πεπέρεως καὶ ὕδατος τὸ μέγεϑος κυάμου ποϑεῖσα, ἀρ- 6) M; vulgare expunxit Sarac, 7) Deest in Ald., Asulan., Cornar. $) Haec ultima habent codd. C. N. X., desunt in aliis, invalidae, propterea quod oleum, dum conformarentur, asciverint. Adulteratur gummi macerato aqua, in qua myr- rha maducrit, ac permisto. Eligito autem recentem, fria- bilem, levem, undequaque concolorem , quaeque confracta intercurrentes maculas intrinsecus habeat candidas, un- guium speciem prae se ferentes ac laeyes, quaeque insuper minutis constet glebulis, amara, odorata et acris. Pon- derosa autem et quae picei coloris est, inutilis censetur. Vim habet calefacientem [fluxiones sistentem] , sopores in- ducentem , glutinantem , siccantem et astringentem. XEmol- lit etiam praeclusum uterum et aperit. Menses et partus celeriter extrahit, cum absinthii vel lupinorum infuso. aut rutae succo admota. Deglutitur vero etiam, ad catapotii instar, fabae magnitudine contra diuturnam tussim, ortho- pnoeam, lateris thoracisque dolorem, alvi profluvium ac dysenteriam, renum denique affectus, sicut et bdellium. Rigores quoque, maximeque quartanarios, discutit, horis ante accessionem duabus, cum pipere et aqua, fabae ma- , ΠΕΡῚ ὙΖΠΣ ΓΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION A. 81 , A ι κι n 5 τηρίας τε τραχύτήτὰ καὶ δασυσμοὺς φωνῆς ἀποκαϑίστησιν ς , lod ΄ μὰ 2 ^ , ὑποτιϑεμέγη. τῇ γλώττῃ καὶ ἀποχυλιζομένη" κτείνει δὲ καὶ e ι , ^ » ἕλμινϑας, καὶ πρὸς δυςωδίαν στόματος διαμασσᾶται" πρὸς δὲ * - , V , M ΄ » μασχαλῶν πόνους μετὰ στυπτηρίας ὑγρᾶς διαχρίεται " σὺν οἴνῳ 1 1 2 ΄ λ , 28^ 1 E PAD δὲ xai ἐλαίῳ διακλυζομένη ὀδόντας καὶ ovÀm κχρατύνει᾽ - 2 M - Li κολλᾷ δὲ καὶ τὰ £V τῇ κεφαλῆ τραύματα ἐπιπασσομένης xui) τὰ τεϑλασμένα ovo καὶ ἐψιλωμένα ὀστᾷ ἰᾶται σὺν κο-- χλίου σαρκὶ ἐπιχοιομένη, καὶ τὰ πυοῤῥδοοῦντα τῶν ὦτων καὶ φλεγμαίνοντα σὺν μηκωνίῳ καὶ καστορίῳ καὶ γλαυκίῳ: πρὸς δὲ ἰόνϑους μετὰ κασσίας καὶ μέλιτος ἐπιχρίεται" λειχῆνάς τε , D € , N - ὡποσμήχει σὺν ὄξει, καὶ τρίχας δεούσας μετὰ λαδάνου καὶ » ΄ ΄ ν Gib DA οἴνου καὶ μυρσινίνου καταχριομένη ῥώννυσι᾽ πραὔνει δὲ xoi ^ " . , - - ^ γοὺς χρονίους κατάῤῥους διαχριομένη πτερῷῴ τῶν μυξωτήρων" πληροῖ καὶ τὰ ἐν ὀφϑαλμοῖς ἕλκη, καὶ καταίρει τὰ λευκώ-- 2 - - ΄ ΄ ιατὰ καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις, καὶ τραχώματα σμή-- - c » - - (ει " γίνεται δὲ καὶ λιγνὺς ἐξ αὐτῆς ὁμοίως τῇ £x τοῦ λιβά- νου. ὡς ὑποδείξομεν, ἁρμόζουσα πρὸς τὰ αὐτά. ἶ Keg. οη. [Περὶ βοιωτικῆς σμύρνης.1 Ἢ δὲ βοιωτικὴ σμύρνα ἐστὶ δένδρου τινὸς ἐν Βοιωτίᾳ yevvouévov ῥίζα τεέτμη-- mitudine vorata. Subdita linguae liquataque fistulae spi- italis asperitatem et raucitatem vocis corrigit. Quin et umbricos enecat, et ad oris halitum malum commandu- atur. Adversus axillarum taedia cum alumine madido linitur, cum vino vero et oleo colluta dentes gingivas- jue firmat. Inspersa quoque capitis vulnera glutinat, "pactis auribus nudatisque ossibus cum cochleae carne jeruncta medetur: itemque purulentis auribus nec non et nflammatis cum meconio, castoreo et glaucio. Ad varos intem cum cassia ac melle illinitur. Impetigines ex aceto letergit, defluentes capillos cum ladano, vino et myrtino leo firmat. Diuturnos etiam catarrhos mitisat, narium lis illita. Oculorum ulcera complet, exteritque albugi- 165. et ea, quae pupillis ealiginem offundunt, quin et sca- rities expolit. . Fit denique ex ea fuligo, sicut e ture, juod postea ostendemus, ad eadem efficax. Cap. LXXVIII. [106 boeotica myrrha.] ^Boeotica: nyrrha est plantae cuiusdam in Boeotia nascentis radix F 82 IIEAANIOY 4IQXZKOPIAOY .4NAZAPBEOX L » , SALT AE - , UJ ' » , I μένη " ἐκλέγου δὲ τὴν ἐμφερῆ σμύρνῃ κατὰ τὴν εὐωδίαν. Zuvo- μιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, μαλαχτικὴν, διαλυτικήν" μίγνυται δὲ καὶ ϑυμιάμασι χρησίμως. Κεφ. οϑ΄. [Περὶ Στύρακος. Στύραξ δάκρυόν ἔστι δένδρου τινὸς ὁμοίου κυδωνίᾳϑ' διαφέρει δὲ αὐτοῦ ὃ ξανϑὸς καὶ λιπαρὸς,. ῥητινώδης, ϑρόμβους ἔχων ὑπολεύκους, ἐπιδια-- μένων τῇ εὐωδίᾳ ὡς ὅτι πλεῖστον, καὶ ἐν τῷ μαλάσσεσϑαι ἀνεὶς ὑγρασίαν τινὰ μελιτώδη" τοιοῦτος δέ ἔστιν ὃ γαβαλί- τηςῖ9 καὶ πισσιδιακὸς καὶ κιλίκιος᾽ φαῦλος δὲ ὃ μέλας καὺ ψαϑυρὸς καὶ πιτυρώδης᾽ εὑρίσκεται δὲ καὶ δάκρυον κόμμει ἐοικὸς, διαυγὲς, σμυρνίζον" ὀλίγον δὲ τοῦτο γεννᾶται" δολί- ζουσι δὲ αὐτὸ τοῖς ἐκ τοῦ δένδρου πρίσμασιν, ἅπερ ὑπὸ τῶν σκωλήκων ἀνατιτρᾶται, μιγνυμένοις 105 xol μέλιτι καὶ ἴριδος ὑποστάϑμῃ καὶ ἄλλοις τισίν" ἔνιοι δὲ κηρὸν ἢ στέαρ ἀρω- ματίσαντες συμμαλάσσουσιν ἐν τοῖς ὀξυτάτοις ἡλίοις τῷ στύ-- ρακι καὶ δὲ ἡϑμοῦ εὐρυτρήτου ἐκϑλίβουσιν εἴς ὕδωρ ψυχρὸν, ποιοῦντες σκωλήκια καὶ πωλοῦσι, σχωληπίτην ὀνομάζοντες 9) Vulgo κυδωνέῳ. 10) E Plinio et Oribasio Saracen. sio emendavit; vulgo χατα- βαλέτης. 109) Vulg. μιγγυμέγη- concisa. Eligito, quae myrrham "odoris suavitate refert. Vim habet calefacientem , mollientem, dissolventem. Uti- liter quoque suffimentis inseritur. Cap. LXXIX. [Je Styrace.] Styrax lacrima est arboris cuiusdam cydoniae similis, Praefertur flavus ac pinguis, resinosus, grumos habens albicantes, quam diu- tissime in odoris gratia permanens, quique dum mollitur, melleam quamdam humiditatem ex se remittit. "Talis est gabalites, pisidius ac cilicius. Deterior niger, friabilis ac furfurosus. Invenitur et lacrima gummi similis, trans- parens, myrrhae aemula; verum haec raro nascitur. Adul- terant autem arboris ipsius scobe, vermiculorum erosione facta, admisto melle et iridis crassamento a]iisque non- - nulliss Non desunt, qui et ceram aut sebum aromatis imbutum ad solem acerrimum cum .styrace subigant et per colum latis foraminibus pervium in aquam frigidam, quasi | vermiculos effingentes, exprimant et venumdent, quem ΠΕΡῚ YAHZX IATPIKHE DIBAÁAIOW A. 83 στύρακα 1. ᾿Εγκρίγουσι δὲ οἱ ἄπειροι τὸν τοιοῦτον ὡς ἀκέ-" ραϊον, οὐ προφέχοντες τῇ κατὰ τὴν ὀσμὴν εὐτονίᾳ" δριμὺς γὰρ λίαν ἐστὶν 0 ἄδολος. Δύναμιν δὲ ἔχει “ϑερμαντικὴν, μαλακτικὴν, , πεπτικὴν » ποιῶν πρὸς βῆχας καὶ κατάῤῥους, πορύξας, βο γχους, ἀποΝοτεὴν φωνῆς" ὡρμόζει καὶ πρὸς τὰς ἐν ὑστέρᾳ μύσεις καὶ σχληρίας" ἔμμηνά τε ἄγει πεινόμενος καὶ προςτιϑέμενος, κοιλίαν τε κούφως μαλάττει καταπινόμενος ὀλίγος μετὰ ῥητίνης τερεβινϑίνης, μίγνυται δὲ καὶ μαλά- fuco διαφορητικοῖς καὶ ἀκόποις χρησίμως" καίεταε δὲ καὶ ὀπτᾶται καὶ φώγνυται καὺ αἰϑαλοῦται ὡς λίβανος" ἁρμοζει τε ἡ αἰϑάλη πρὸς ἃ καὶ 7 τοῦ λιβάνου' τὸ δὲ ἐξ αὐτοῦ σκευαζόμενον χρίσμα iv τῇ Συρίᾳ στυράκινον ϑερμαίνει καὶ μαλάττει ἰσχυρῶς" κεφαλαλγὲς μέντοι καὶ βαρὺ καὶ καρωτι- κὸν καϑέστηκεν, Κεφ. m. [Περὶ Βδελλίου. Ἐδέλλιον, oí δὲ μά- Oczop!?, oi δὲ βολχὸν 15 καλοῦσι" δάκρυόν ἔστι δένδρου 11) Στύραχα addunt C, Ns 19) X. uaódcAsov. 13) X. βλόχον. styracem ideo vermiculatum appellant. Imperiti eum tan- quam sincerum admittunt, non attenti ad odoris insignem vehementiam. Est enim admodum acris; qui fraudis ex- pers est, Vim habet calefacientem , mollientem ,' conco- ctricem. Medetur tussi, catarrhis, gravedinibus, raucitati- bus vocisque interceptioni; matrici quoque praeclusae aut duritias habenti convenit. Ciet menses potu apposituque, alvum leviter mollit, si parum cum resima terebinthina deglutitur. Utiliter etiam malagmatis discutientibus et aco- pis admiscetur. Uritur autem, assatur, torreturve, atque ex eo, quemadmodum et e ture, fuligo colligitur, quae quidem ad eadem, ad quae turis fuligo; accommiodatur: Styracinum vero unguentum ; quod ex eo in Syria concin- natur, calefacit ac potenter emollit, verum capitis dolo- rem gravitatemque ac soporem conciliat. Cap. LXXX. [De Bdellio.] Bdellium nonnulli ma- . delcum , alii bolchon appellant Lacrima est arboris ara- Fa 9 IIEAANIOY 4IOZKOPIA4O0Y ANAZAPBEOZX &oofoU1** δόκιμον δέ ἔστιν αὐτοῦ τὸ τῇ γεύσει "mupór, διαυγὲς, ταυροκολλῶδες, λιπαρὸν παρὰ βάϑους καὶ εὐμά-- Aaxrov, ἀμιγὲς ξύλων καὶ δυπαρίας, εὐῶδες ἐν τῇ ϑυμιάσει, ξοικὸς ὄνυχε᾽ ἔστι δὲ καὶ ἕτερον ῥυπαρὸν καὶ μέλαν, ἁδρό-- βωλον, παλαϑῶδες, κομιζόμενον ἀπὸ τῆς ᾿Ινδικῆς᾽ φέρεται δὲ καὶ ἀπὸ τῆς Πέτρας ξηρὸν, δητινῶδες, ὑποπέλιον, δευ--. τερεῦον τῇ δυνόμει " δολοῦται δὲ μιγγύμενον κόμμει" : τὸ δὲ τοιοῦτον οὐχ ὁμοίως πικραίγει τὴν γεῦσιν. ἔν τὲ τῇ ὑποϑυ-. μιάσει οὐχ οὕτως εὐῶδές ἐστιν. Δύναμιν. δὲ ἔχει ϑερμαντι- xiv, μαλακτιχὴν, διαλυτικὴν σχληριῶν καὶ βρογχοκηλῶν καὶ ὑδροκηλῶν, ἐνεϑὲν πτυέλῳ ἀσίτου" ἀναστομοῖ καὶ τὴν μή- vQuv προοτιϑέμενον καὶ ὑποϑυμιώμενον" ἐφέλκεται δὲ καὶ τὰ ἔμβουα καὶ πᾶσαν ὑγρασίαν: ϑρύπτει δὲ καὶ λίϑους πι- vOutvoy, καὶ οὐρα ἄγει, βηχικοῖς τε χαὶ ϑηριοδήκτοις ὧφε- λίμως δίδοται" ἀγαϑὸν δὲ καὶ πρὸς δήγματα, σπάσματα καὶ πλευρᾶς πόνον καὶ διαδρομὰς πνευμάτων" μίσγεται δὲ καὶ μαλάγμασι τοῖς ἁρμόζουσι πρὸς τὰς σκληρίας καὶ δέσεις τῶν 14) E Galeno, Plinio et Oribasio, "Vulgo σαραχηνικοῦ, quod ex- pungendum ; cum Saracenorum primus Marcianus leracleota sacc. V. meminerit. (Peripl. p. 16.) bicae. Probatur gustu amarum; translucidum, taurino: glutini simile, pingue intima parte facileque mollescens, ' lignorum ac sordium expers, in suffitu fragrans, unguem (effectu) referens. Est et alterum sordidum ac nigrum, grandioribus glebis, in offas convolutum, quod quidem ex India advehitur. Defertur autem a Petra (Nabataeorum) siccum , resinosum, sublividum, facultate secundum. Adul- teratur admixto gummi, verum ita vitiatum haud perinde gustu amaricat, neque in suffitu adeo est odoratum. Vim obtinet calefacientem , mollientem , discutientem duritias, strumas, Lhydroceles, ieiuni saliva dilutum. Aperit et matricem tum appositu tum suffitu, extrahit partus omnem- que humiditatem. Calculos comminuit potum , urinas du- cit, fussientibus et iis, qui a virulentis bestiis demorsi sunt, utiliter exhibetur. Valet quoque ad rupta, con- vülsa, lateris dolorem, vagosque ac discurrentes flatus. Mi- scetur ct malagmatis, quae ad duritias nodosque nervorum ΠΕΡῚ Y4HX IATPIKHE ΒΙΒΑΙΟΝ A. 85 , , » Ri veugcoy" κατεργάζεται δὲ κοπτόμενον, παφϑαχεομέγου οἴνου ἢ ὕδατος ϑερμοῦ. / ^ Κεφ. πα΄. [Περὶ λιβάνου. «““ίβανος γεννᾶται uiv ἐν 39 Ω’ - , 2 , ἃ , ' ς 3/5€ ᾿ἰραβίᾳ τῇ λιβανοφόρῳ καλουμένῃ πρωτεύει δὲ o ἀὐόῥην, , ^ ^l c καλούμενος σταγονίας, στρογγύλος φυσικῶς" ἔστι δὲ ὃ voi- “ » ^ νι Y » V 5 ovrog ἄτομος, λευκός τε καὶ ϑλασϑεὶς ἐνδοϑὲν λιπαρὸς, imi- ϑυμιαϑείς τε ταχέως ἐχκαιόμενος" ὁ δὲ ἱνδεκὸς ὑπόκιῤῥος τε ΄ M (1E , ἐστὶ καὶ πελιὸς τὴν χρόαν γίνεται δὲ καὶ κατὰ τὴν ἐπιτη-- , » , (^ δευσιν στρογγύλος᾽ τέμνοντες γὰρ αὐτὸν εἷς τετράγωνα σχή- " L / P e » » mor para καὶ βάλλοντες εἰς κεράμεια, xvÀ(ovow ἕως ἂν ἀπολά- βοι τὸ στρογγύλον σχῆμα" χρόνῳ δὲ ὃ τοιοῦτος ξανϑοῦται, » A7 ed Ji sd λ 7, Ἢ ὃ / δὲ c 2 " 16 ὄντομος 15. ἢ σύαγρος καλούμενος" δευτερεύει δὲ ὃ ὀροβίας καὶ 0 σμιλευτὸς 11, ὃν ἔγιοι xomíoxov καλοῦσι, μικρότερον Y 2c/ M , , Y 5 ΄ » καὶ κιῤῥότερον ὄντα" δέχεται δέ vig καὶ ἀμωμίτης, ἄλλως 1 5 ' E / D c μὲν λευχὸς, ἐν δὲ τῷ μαλάσσεσϑαι ἐνδιδοὺς ὡς μαστίχη. Zo- - X -“ 7". € , € ’ Y / M λοῦται δὲ πᾶς λίβανος τῇ πιτυίνῃ δητίνῃ μεϑοδευόμενος καὶ 15) Sic Cod, X. et Marcell, Vergil. et Cornar. Vulgo ἄτομος-. 16) E Plinio et Oribas. coniecit Marcell. Vergil. Vulgo ἀραβίας. 17) Cod. C. N. ἐν ἀμέλᾳ. Ald. et Cornar. ἐν σμίλῳ. Asul ἐν ἀμίλῳ. Sarac. ἐν ἀμήλῳ. Marc. Verg. ὁ μηλιωτὸς. Salmas. ἔγσμιλος vel σμιλεωτός. conyeniunt, Contusum autem subigitur aífuso vino aut aqua calida. Cap. LXXXI. [2e ture.] "Tus gignitur in Arabiae parte, quae turifera appellatur, Primas tenet masculum, stagonias dictum , natura teres. "lale minime sectum est, candidum, intusque, dum frangitur, pingue, dumque ado- letüur, statim ardet. Indicum vero subfulvum est, co- lore lividum, sed teres etiam industria fit. Secant id enim in quadratas formas, quas in fictilia coniectas tam- diu versant, donec teretem. formam contraxerint. Sed tale tempore flavescit, incisum appellatum aut syagrium. Secundum loeum tenet orobium et scalptum , quod et non- nulli copiscum dicunt, exilius fulviusque. Est et genus quoddam, cui amomitae cognomen, cetera quidem candi- dum, et dum mollitur, mastiches more digitis cedit. Adul- teratur porro tus omne pinea resina et gummi artificiose 86 HEA44NWNIOY A4IOXZKOPIA4OY ANAZADPBEOX κόμμεε " εὐχερὴς δὲ ἔστιν 7] διάγνωσις" τὸ piv γὰρ κόμμι οὐκ ἐκῳλογοῦται ϑυμιώμενον, ἡ δὲ ῥητίνη εἰς χαπνὸν ἔκτυ- φοῦται, ὃ δὲ λιβανωτὸς ἐξάπτεται" δηλοῖ δὲ καὶ ἡ ὀσμὴ τὸ τοιοῦτο. Δύναται δὲ ϑερμαίνειν, στύφειν, ἀποκαϑαίρειν τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις, καὶ τὰ κοῖλα τῶν ἑλκῶν “πληροῦν καὶ ἀπουλοῦν, κολλᾷν τε ἔναιμα τραύματα, αἱμοῤῥαγίαν τε πᾶσαν καὶ τὴν ἐκ μηνίγγων ἐπέχειν" παφηγορεῖ xci τὰ περὶ δακτύλιον καὶ τὰ λοιπὰ μέρη καχοήϑη ἔμμοτος λεῖος σὺν γάλακτι" καὶ τὰς ἐν ἀρχῇ Ῥμυρμηκίας καὶ λειχῆνας σὺν ὄξει καὶ πίσσῃ καταχριόμενος αἴρει" καὶ τὰ πυρίκαυστα δὲ ἕλκη καὶ χίμετλα ἰᾶται σὺν στέατι χοιρείῳ ἢ χηνείῳ" ἀχῶρας δὲ σὺν vírgo σμώμενος ἰᾶται, παρωνυχίας τε σὺν μέλιτι, ὦτων ϑλάσεις σὺν πίσσῃ" πρὸς δὲ τὰ λοιπὰ ἀλγήματα τῶν ὥτων σὺν οἴνῳ γλυκεῖ ἐγχεόμενος, μαστούς τε τοὺς ἀπὸ τοχετῶν φλεγμαίνοντας σὺν κιμωλίᾳ καὶ δοδίνῳ καταχριόμενος ὠφελεῖ" μίγνυται δὲ καὶ τοῖς πρὸς ἀρτηρίαν ὠφελίμως καὶ τοῖς σπλαγχνικοῖς φαρμάκοις, αἱμοπτοϊκούς τε ὠφελεῖ πεινόμενος " μαγιώδης δέ ἔστι πινόμενος ὑπὸ τῶν ὑγιαινόντων.8, πλείων 18) Cod. C. N. ἀγωνιζόντων. tractatum. Sed maleficium facile deprehenditur. Siqui- dem incensum gummi flammam mon concipit, resina in | fumum vanescit, tus vero exardescit: praeterea et odor idem prodit. Vi pollet calefaciendi, astringendi caligines- que pupillarum exterendi. Cava ulcera implet et ad cica- | trices perducit, Cruenta vulnera glutinat, omnemque san- : guinis profusionem et e meningibus ipsis cohibet. Cum lacte tritum et linamento exceptum sedis ac reliquarum partium maligna ulcera mitigat. Myrimecia sub initium impetiginesque ex aceto et pice ilitum tollit. Quin et igne ambusta ulcera pernionesque cum adipe suillo anse- rinove sanat, Achores ctiam cum nitro frictum curat, paronychias cum melle auresque contusas cum pice. Ad reliquos aurium dolores cum vino dulci utiliter infundi- tur. Perunctum quoque cum cimolia et rosaceo mammis J confert a partu inflammatis. Sic et fistulae spiritalis visce- ῦ rumque medicamentis utiliter admiscetur et sanguinem ex- spuentes potu iuvat. Verum in secunda valetudine hau- ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHEX BIBAION A. 87 δὲ uev οἴνου ποϑεὶς καὶ κτείνει. Καίεται δὲ λίβανος ἐπὶ ὀστράκου καϑαροῦ τεϑεὶς, ὑφαπτόμενός τε χόνδρῳ ἀνα- φϑέντι ὑπὸ λύχνου, ἄχρις ἂν ἐκκαῇ " δεῖ δὲ μετὰ τὴν τελείαν καῦσιν πωμάζειν τινὶ, ἄχρις ἂν σβεσϑῇῆ, οὕτω γὰρ οὐκ ἔκ- τεφροῦται" ἔνιοι δὲ περιτιϑέασι τῷ λοπαδίῳ ἀγγεῖον χαλκοῦν κοῖλον, κἁτὰ μέσον τετρημένον, πρὸς ἔκληψιν τῆς λιγνύος, ὡς ὑποδείξομεν ἐν τῷ περὶ αἰϑάλης λιβάνου λόγῳ" 'oi δὲ, εἰς ὠμὴν χύτραν βάλλοντες καὶ περιπλάσσοντες πηλῷ, καί- ovoiw ἕν καμίνῳ" φώγνυται δὲ ém ὀστράκου καινοῦ καὶ ἀν-- ϑράχων διαπύρων; ἕως ἂν μηκέτι πομφολυχγίζη, μηδὲ Mna- ρίαν τινὰ ἢ ἀτμίδα ἀνίῃ" ϑρύπτεται δὲ εὐχερῶς 19 κατακε- καυμένος. ; Κεφ. πβ΄. [Περὶ φλοιοῦ λιβάνου. Φλοιὸς δὲ λιβά- vov διαφέρει ὃ παχὺς καὶ λιπαρὸς καὶ εὐώδης, πρόξρφατος, λεῖος, καὶ μὴ λεπρώδης ἢ ὑμενώδης" δολοῦται δὲ μιγνυμένου αὐτῷ φλοιοῦ στροβιλίνου ἢ πιτυΐνου" ἔλεγχος δὲ καὶ τούτων 10 πῦρ᾽ oí uiv γὰρ λοιποὶ ϑυμιαϑέντες οὐκ ἀνάπτονται, 19) Cod. P. et X. nn stum furorem inducit, et largius cum vino potum etiam interficit. Crematur autem tus in testa munda positum grano succensum de lucerna accenso, donec exuratur. Post perfectam autem ustionem operculo quodam tegere oportet, usque dum restinguatur; sic enim in cineres mi- nime redigitur. Nonnulli autem ollulae vas aeneum ca- vum medioque foratum ad fuliginem excipiendam super- imponunt, quemadmodum inox, ubi de turis fuligine fiet mentio, demonstrabimus. Alii in ollam crudam luto obli- tam immittunt uruntque in fornace. "l'orretur quoque in testa nova candentibus carbonibus , dum non amplius bullet aut pinguedinem vaporemve ullum emittat. Comminvitur vero facile, quod perustum est. Cap. LXXXII. [2e cortice turis.] Cortex turis prae- stat crassus, pinguis, odoratus, recens, laevis ac' minime lichenibus obsitus aut membranaceus. Adulteratur cortice pinuum vel piceae vel pineae: sed et horum index est ignis. Siquidem reliqui cortices incensi nequaquam con- 88 IIEAANIOY AIOZKOPIAOY .A4NAZAPBEOX , € - καπνιζόμενοι δὲ δίχα εὐωδίας ἐκτύφονται" ὃ μέντοι τοῦ Óa- Uu , - , βάνου φλοιὸς ἅπτεται καὶ pev εὐωδίας ἐκϑυμιᾶται" καίεται , , , , δὲ καὶ ovrog ὡς λίβανος. Ζύναμιν δὲ ἔχει, ἣν καὶ ὃ λίβανος, ἐνεργέστερος ὧν καὶ στυπτικώτερος᾽" ὅϑεν ποϑεὶς,, αἱμοπτοΐ- - ^ “" ^- c ? , - κοῖς μᾶλλον καὶ ῥοϊκοῖς ἁρμόζει ἐν προορϑέτῳ" ποιεῖ καὶ óc οὐλὰς ἐν ὀφϑαλμοῖ b xot ὁ ὁ ac * πρὸς οὐλὰς ἐν ὀφθαλμοῖς καὶ κοιλώματα καὶ ῥυπαρίας ' * , LI φωχϑεὶς δὲ καὶ πρὸς ψωροφϑαλμίας ποιεῖ. - Lu Κεφ. my. [Περὶ μάννης λιβάνου. Μάννα δὲ λιβάνου δόκιμός ἔστιν ἡ λευκὴ καὶ καϑαρὰ, ᾿ἔγχονδρος. Δύναμιν δὲ ἔχει, ἣν καὶ ὃ λιβανωτὸς, ὑπανειμένως δὲ μᾶλλον" μίσγουσι δὲ ἔνιοι δολίζοντες ῥητίνην πιτυΐνην σεσημένην καὶ γύριν, ἢ φλοιὸν λιβανωτοῦ κεκομμένου " ἐλέγχει δὲ καὶ ταῦτα τὸ πῦρ" , γι , , - οὔτε γὰρ κατ ἴσον καὶ ἰσοτόνως ϑυμιαϑήσεται ἀερίζοντι τῷ 5 - 5 , A ' ΕΣ lod ci ? , εἶ ἀτμῷ,, ἀσβολώδει δὲ καὶ οὐ καϑαρῷ; ἢ τε εὐωδίᾳ μιχτὴν D ' , ἔχει τὴν ἀποφορᾶν. LÀ , Κεφ. πὸ. [Περὶ αἰϑάλης λιβανωτοῦ.) «“4ϊϑαλην δὲ - ᾿ , e , - , λιβανωτοῦ ποίει οὕτω" λαβιδίῳ καϑ' ἕνα χόνδρον τοῦ λιβα- ει H 20 - 3 ΄ 2 iA À 7) vov ἅπτων πρὸς 29 λύχνον, ἐπιτίϑει εἰς κοῖλον λοπάδιον 20) C. προςτιϑεὶς λύχνῳ. flagrant, sed citra odoris gratiam in fumum evanéscunt, turis vero cortex ardet et cum odoris suavitate suffitur. Ceterum et hic ipse turis modo uritur. Vis autem ea- dem, quae et turi, sed efficacior magisque astringens. Quare potus sanguinem exspuentibus aliosque fluxus patientibus appositus magis idoncus est. Confert etiam ad oculorum cicatrices foveolasque aut sordes, "lorrefactus denique ad scabiosas ophthalmias usui est, 1 Cap. LXXXIII. [De manna turis.) Manna turis probatur candida, pura et granosa. Vim. habet eamdem, ^quam tus, sed aliquanto remissiorem. Sunt, qui admixtis resina pini cribrata et polline aut etiam turis contusi cor- tice ipsam adulterent, arguente et haec igne. Neque enim incensa aeque ac pari vigore acris modo purum vapo- rem, sed fulipinosum et impurum emittet. Quin οἱ odori grato permixta graveolentia comperietur. Cap. LXXXIV. [106 turis fuligine.] 'Turis fuh- ᾿ ginem vero sic facito. "Turis grana forcipicula singulatim prehensa ad lucernam accendito et in novam fictilem ollam ΠΕΡῚ ὙΖῊΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΊΙΟΝ «4, 69 ὀστράκινον παινόν1. εἶτα περικάλυψον χάλκωμα ἔγκοιλον, τετρημένον χατὰ μέσον καὶ ἐσμηχμένον ἐπιμελῶς" ὑποτί- ϑει 33 δὲ χατὰ τὸ ἕτερον αὐτοῦ μέρος ἢ. ἀμφοτερα λιϑαρια ὕψει τετραδαχτυλιαῖα πρὸς τὸ διαφαίνειν εἰ καίεται" καὶ ἵνα χώρα ἢ ἐπιτιϑέναι ἑτέρους χόνδρους ἀεὶ, πρὸ τοῦ τὸν πρῶτον χόνδρον ἀποσβεσϑῆναι παντελῶς, καὶ τοῦτο ποΐει, ἕως ἂν αὐτάρκη λιγνὺν δόξης συναγηοχέναι" συνεχῶς μέντοι σπόγγῳ ἐξ ὕδατος ψυχροῦ περίμασσε τὰ ξκτὸς μέρη τοῦ χαλκώματος" οὕτω γὰρ προςκαϑίζει. πᾶσα λιχνὺς. μὴ ἄγαν αὐτοῦ πυρουμένου" ἐπεὶ ἀποπίπτουσα διὰ τὴν κουφότητα, μίγνυται τῇ τοῦ λιβάνου σποδῷ" ἀποψήσας οὖν τὴν πρώτην λιγνὺν, ποίει τὸ αὐτὸ ἐφ᾽ ὅσον ἂν δοκῆ, ἀναιροῦ δὲ καὶ τὴν ἐκ τοῦ καέντος λιβάνου σποδὸν ἰδίᾳ. “Ζύναμιν δὲ ἔχει πραὺντικὴν τῶν; ἐν ὀφϑαλμοῖς φλεγμονῶν, σταλτικὴν δευμά-- των, ἀνακαϑαρτικὴν ἑλκῶν, πληρωτικὴν κοιλωμάτων, σταλ-- τιζὴν καρκινωμάτων. Κεφ. πέ. [Περὶ λιγνύος σκευασίας] Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον σχευάζεται καὶ ἐκ τῆς σμύρνης καὶ ἐκ τῆς ῥητίνης 21) C. εἰς καιγὸν λοπάδιον ὀστράχυγον z&vóv, 22) Ex Actio. Vulgo ἐπιετέϑει. cavam imponito. 'lum aereo vase cavo ac in medio fo- rato diligenterque deterso obtegito. Quo facto ex altera eius parte aut ulrinque lapillos quatuor digitorum altitu- dine subiicito, quo facilius introspici queat, illane uran- tur; et locus ut sit, per quem grana alia imponas, prius- quam granum primum penitus restinctum fuerit. loc vero facies, donec sat fuligiuis collegisse autumaveris. Assidue tamen externas aeramenti partes aqua frigida e spongia undique imbuito. Sic enim, ipso haud magnopere calen- te, fuligo omnis firmius adhaerescit, quae alioqui sua le- vitate delapsa turis cineri permiscetur. Derasa igitur pri- ma fuligine, idem opus repetito, quoties visum fuerit, ac cinerem quoque e cremato ture seorsim excipito. —Cete- rum illa oculorum inflammationes leniendi vi pollet, Íflu- xiones cohibet, ulcera expurgat, cava explet, et carcino- mala compescit. Cap. LXXXV. [De fuliginis confectione.] Eodem modo e myrrha, resina et styrace fuligo conficitur, quam 90 HEAANIOY A4I0ZKOPL4IOY ANAZAPDBEQOX καὶ ἐκ τοῦ στύρακος λιγνύς" ἁρμόζουσι δὲ πρὸς τὰ αὐτά" καὶ ἐκ τῶν λοιπῶν δὲ δαχρύων ὁμοίως τὴν λιγνὺν λάμβανε. Κεφ. mg. [Περὶ πίτυος.] Πίτυς γνώριμον δένδρον" ἔστι δὲ τοῦ αὐτοῦ γένους καὶ ἡ λεγομένη πεύκη, εἴδει δια-- φέρουσα" ἀμφοτέρων δὲ ὃ φλοιὸς στυπτικὸς, ἁρμόζων πρός τε παρατρίμματα λεῖος καταπλασσόμενος, καὶ πρὸς τὰ ἐπι- πόλαια τῶν ἑλκῶν καὶ κεκαυμένα σὺν λιϑαργύρῳ καὶ μάννῃ" ἀναληφϑεὶς. δὲ κηρωτῇ μυρσίνῃ, ἀπουλοῖ τὰ ἐπὲ τῶν τρυ- φεροχρώτων ἕλκη" καὶ τὰ ἑρπυστικὰ ἐπέχει μετὰ χαλκάνϑους λεῖος" ἔμβρυά τε καὶ δεύτερα ὑστέρᾳ 33 ϑυμιαϑεὶς ἐκβάλλει, κοιλίαν τε ποϑεὶς ἐφίστησι καὶ οὖρα κινεῖ. Καὶ τὰ φύλλα δὲ αὐτῶν καταπλασϑέντα 3: λεῖα φλεγμονὰς παρηγορεῖ x«l τραύματα ἀφλέγμαντα διατηρεῖ" λειανϑέντα 25 δὲ καὶ ἐψη-- ϑέντα ἐν ὄξει ὀδονταλγίας πραὕὔνει διακλυζόμενα ϑεομά " ἃρ-- μόζει δὲ καὶ ἡπατικοῖς τῶν φύλλων ὁλκὴ μία σὺν ὕδατι ἢ μελικράτῳ ποϑεῖσα. Ποιεῖ δὲ τὰ αὐτὰ καὶ ὃ τῆς στροβίλου φλοιὸς καὶ τὰ φύλλα ποϑέντα" καὶ τὸ ἐξ αὐτῶν δὲ δαδίον 253) Recte Sarac, pro ὑστέρα Ald, Asul, Corn, Goupyl. 24) C. χκαταπασοόμενα. 25) Sic Ald,, Cornar.; λειωϑέντα Asulan. ad eadem accommodant. Ex reliquis quoque lacrimis fu- liginem similiter excipito. Cap. LXXXVI. De Pinu (Pinea.) Pinus (Pinea) in vulgus nota est arbor. Eiusdem vero generis est, quae picea dicitur, specie quidem duntaxat differens. Utrius- que cortex astringens est: confert ad intertrigines tritus ct inspersus, itemque ad superficiaria ulcera et ambusta, cum lithargyro et manna. Cerato myrteo exceptus ulcera partium tenella cute praeditarum ad cicatricem perducit: eadem illa serpentia cum vitriolo aeris tritus cohibet. Sufütu ad uterum adhibito partus secundasque ciicit, potu vero alvum sistit urinasque ducit. Quin ct ipsarum folia trita et imposita inflammationes leniunt et vulnera ab inflammatione vindicant. Ad laevorem autem trita et in aceto decocta dentium dolores mitigant, si calida col- luantur. Prosunt et hepaticis folia, drachmae unius pon- dere ex aqua mulsave pota. Eadem praestant strobili cor- iex foliaque epota. Quin etiam taeda ex ipsis in tenues ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZX BIDAION Α. 91 σχισϑὲν εἰς λεπτὰ καὶ ἑψηϑὲν σὺν 38 ὄξει ὀδονταλγίας πραὔ-- γει, χρατουμέγου τοῦ ἀφεψήματος κατὰ τοῦ πεπονϑότος ὀδόντος" καὶ σπάϑη δὲ ἐξ αὐτῶν γίνεται εἷς ἀκόπων σπευα- σίας καὶ πεσσῶν ἐπιτήδειος. Ἢ δὲ ἐξ αὐτῶν λιγνὺς ἰκαιο-- μένων ἐκλαμβάνεται πρὸς μέλανος γραφικοῦ κατασχευῆν, ποι-- οὔσα καὶ πρὸς καλλιβλέφαρα καὶ κανϑοὺς βεβοωμένους, πρός τε πτίλα βλέφαρα καὶ ὀφϑαλμοὺς δακρύοντας. Κεφ. n&.. { Περὶ πιτυΐϊδων.] Πιτυΐδες δὲ καλοῦνται ὃ καρπὸς τῶν πιτύων καὶ τῆς πεύκης ὃ εὑρισκόμενος ἂν τοῖς κώγοις. 4ύναμιν δὲ ἔχουσι πετετιπὴν 1, ϑερμαίνουσαν ποσῶς" βοηϑοῦσι δὲ βηξὶ καὶ τοῖς περὺ ϑώρακα πάϑεσι καϑ' ἑαυτὰς καὶ μετὰ μέλιτος MUN Κεφ. πη. [Περὶ στροβίλων. Στρόβιλοι δὲ καϑαροὶ ἐσϑιόμενοι ἢ μετὰ γλυκέος ἢ σικύου σπέρματος πινόμενοι, οὐρητικοὶ, ἀμβλυντικοὶ τῶν περὺ κύστιν καὶ νεφροὺς δριμυ-- τήτων" παρηγοροῦσι δὲ καὶ στομάχων δηγμοὺς μετὰ ἀνδρά-- χνής χυλοῦ λαμβανόμενοι ἐξερείδουσί τε ἀτογίαν σώματος 38 26) σὺν dcest in cod. X. 27) Sic cod. N. Vulgo στυπτιξὴν- 29) Cod. C. N. ἐξαίρουσιν ἀτονέαν- assulas concisa ct in aceto cocta dentium doloribus blan- ditur, si, qua parte dens dolet, decoctum id ore contine- tur. Ex ipsis etiam spathula fit, ad acoporum pessorum- que parationem idonea. Quin ex iis, dum cremantur, fuligo excipitur, ad atramenti confectionem utilis, itemque ad me- dicamenta honestandis palpebris dicata. Erosis denique ocu- lorum angulis, lapsui palpebrarum et lippitudini opitulatur, Cap. LXXXVIL [.De Pityidibus.] Pityidum no- mine Pinearum et Piceae fructus appellantur in conis re- pert. Vim habent coctioni faventem et nonnihil calefa- cientem. "Tussi pectorisque vitiis tum per se, tum etiam cum melle sumtae auxiliantur, Cap. LXXXVIII. [De s£robilis.] Strobili, si repur- gati edantur aut cum passo et cucumeris semine bibantur, urinas cient et humorum acrimoniam hebetant, qui vesi- cam renesque infestant. Sedant et rosiones stomachi sum- fae cum portulacae succo, nec non corporis infirmitatem 09 ΠΕΔΦΑΝΊΙΟΧ ΔΙΟΣΚΟΡΙΞΙΟῪ ΦΝΑΖΑΡΒΕΩΣ . καὶ τὰς vOv ὑγρῶν διαφϑορὰς ἐξαμβλύνουσιν" δλοι δὲ "oi στρόβιλοι ἀπὸ δένδρων πρόοφατοι ϑλασϑέντες καὶ ἐν γλυκεῖ ἑψηϑέντες ἁρμόζουσι παλαιαῖς βηξὶ xci φϑίσεσι, τοῦ ἐξ αὐτῶν ὑγροῦ καϑ' ἑκάστην 29 λαμβανόμενου κυάϑων τὸ πλῆ- dos τριῶν. Κεφ. πϑ', [Περὶ Σχίνου. «Σχῖνος, δένδρον γνώρι- μον, στυπτικὸν OÀov* καὶ γὰρ ὃ καρπὸς αὐτῆς καὶ τὸ φύλ- λον καὶ ὃ φλοιὸς τῶν κλάδων καὶ τῆς ῥίζης ἰσοδυναμεῖ30,. γίνεται δὲ καὶ χύλισμα εκ τοῦ φλοιοῦ καὶ τῆς δίζης καὶ τῶν φύλλων ἑψημένων σὺν ὕδατι ἐφ᾽ ἱκανόν" εἶτα μετὰ τὸ ἕψη- Qvo: τῶν φύλλων ῥιπτομένων, τοῦ ὕδατος δὲ πάλιν ἑψομέ- vov μέχρι μελιτώδους συστάσεως" ποιεῖ δὲ στύφων πρὸς αἵ- ματος ἀναγωγὰς καὶ δώσεις κοιλίας καὶ δυφεντερίας πινόμενος καὶ πρὸς τὰς ἐκ μήτρας αἱμοῤῥαγίας καὶ προπτώσεις ὑστέρας καὶ δακτυλίου" καὶ καϑόλου ἀντὶ ἀχακίας καὶ ὑποκιστίδος ἔνεστιν αὐτῷ χρῆσϑαι" καὶ ὃ χυλὸς δὲ τῶν φύλλων ἐκϑλι- βέντων τὰ αὐτὰ ποιεῖ" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῶν καταν- 29) “Πμέραν, quod Ald. cum editionibus sequentibus habet, omit- titur a cod, C. N. $0) ᾿Ισοδυνάμεν Asul.; ἐσοδυγαμοῖ Ald.. Cornar. et Sarac. roborant, corruptorumque humorum labem obtundunt. 'oti autem strobili ab arboribus decerpti recentesque con- tusi et in passo decocti ad vetustas tusses et tabes con- ducunt, si ex eorum liquore quavis vice terni sumantur cyathi. Cap. LXXXIX. [Je .Lentisco.] Lentiscum est nota arbor, omnibus partibus astringens. Etenim ipsius fru- ctus, folium, ramorum et radicis cortex pares vires sor- tuntur. Exprimitur et succus e cortice, radice foliisque sufficienter in aqua coctis, quae deinde, abiectis foliis, iterum coquitur ad mellis spissitudinem. Valet is, qua pollet astringendi vi, ad sanguinis reiectiones, alvi pro- fluvia et dysenterias in potu, itemque contra sanguinis ex utcro cursus, atque ipsius uteri iuxta ac ani procidentias. Summatim vero acaciae et hypocistidis vice uti ipso licet. Eadem quoque praestat succus e tritis foliis expressus. Quin et eorum decoctum fotu cava explet ossaque, quae ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHZ, BIBAION. 4. 03 , FOMES , P ᾿ Y ? 7 τλούμενον τὰ ἀσυμπλήρωτα πληροὺ καὶ τὰ ἀπώρωτα πω- 5 , , ς, - goi?! ὀστέα. καὶ τὰς ἐκ μήτρας δύσεις 55 στέλλει, καὶ τῶν » ^ 2 [7 Χ γομῶν ἀποτρεπτιχὸν καὶ οὐρητικὸν ἔστιν" ἵστησι δὲ καὶ σει- ΄ PE A L4 ; HJ δὲ [^ À 7. À HJ EJ 1 ομένους ὀδόντας διαχλυζόμενον" τὰ δὲ ξυλάρια χλωρὰ ἀντὶ , ͵ PR 3 » A , ἢ ΄ καλαμίδων παρατριβόμενα τοῖς οδοῦσι, σμήχει τούτους" γί- 3 - - E - 0» ' c , γέται δὲ καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ αὐτοῦ ἔλαιον στυπτικὸν, GQuo- , , Cor πρὸς τὰ στύψεως δεόμενα. ͵ M Y Y Κεφ. ς΄. [Περὶ ῥητίνης σχινίνης.1 Τιεννᾶται δὲ «od » D c 2 37 δητίνη ἐξ αὐτῆς σχινίνη καλουμένη, vm ἕνίων δὲ μαστίχη, er M 1 - χορησιμεύουσα πρὸς αἵματος ἀναγωγὰς καὶ πρὸς παλαιὰν βῆχα , , ΄' ? M πινομένη" ἔστι δὲ εὐστόμαχος, ἐρευχτικη μίγνυται δὲ καὶ σμήχμασιν ὀδόντων καὶ ἐπιχρίσμασι προφρώπου στιλβοποιοῦσα᾽" Ὁ 2 - 7 / 2 ΄ ἀνακολλᾷ δὲ καὶ τρίχας ἐν ὀφϑαλμοῖς, στόματός τε εὐωδίαν ΄ 5 , - ποιεῖ διαμασσομένη, καὶ οὔλων ἐστὶ σταλτικηῆ. Τενγᾶται , ΄ M , É VS δὲ καὶ καλλίστη καὶ πλείστη £v Χίῳ τῇ νησῳ᾽ διαφέρει δὲ - " » ae "Ὁ 3 αὐτῆς ἡ λαμπυρίζουσα καὶ τυρρηνικῷ κηρῷ ὁμοία τῇ Asvxo- c * H A 1 2 v M 27 c b τήτι, G&Óg& καὶ χκαπυρὰ καὶ εὐθρυβὴς καὶ εὐώδης, ἡ δὲ ETT , € , L4 χλωρὰ ἥττων" δολοῦται δὲ λιβάνου καὶ ῥητίνης στροβιλίνης , » mM " μιγνυμένων αὐτῇ. 51) Vulgo πωρεῖ. 82) Cod. C. Vulgo ῥεύσεις. nondum conferbuerunt, obducto callo solidat, ex utero fluxus sistit, ulcera exedentia corrigit, urinas cict ac den- tes concussos collutione firmat. ^ Virentes autem surculi dentiscalprorum arundineorum vice agunt dentibus affricti eosque repurgant. Fit denique ex ipso fructu oleum astrin- gens, aptum ad ea, quac astrictionem poscunt. Cap. XC. [Je resina lentiscina.] Nascitur et e lentisco resina, lentiscina dicta, nonnullis mastiche. —Uti- liter adhibetur ad sanguinis reiectiones potaque ad vete- rem tussim. Stomacho quoque confert, ructus motura. Additur et dentifriciis et faciei linimentis, cum nitorem cuti conciliet. Quin et pilos oculorum (fluentes) glutinat, commanducata oris halitum suavem reddit gingivasque contrahit. Praestantissima autem et copiosissima nascitur in Chio insula. Optima est splendens, cerae tyrrhenicae colore similis, plena, arida, contritu facilis, fragrans. Viridis vero minus probatur. Adulteratur admixtis ture ac resina strobilina. 0904 — HEAANIOY 410XKOPI40Y ANAZAPBEOX Κεφ. ed. [Περὶ Τερμίνϑου. Τέρμινϑος γνώριμον δένδρον: ἧς τὰ φύλλα καὶ ὃ καρπὸς καὶ ὃ φλοιὸς στυπτικὰ ὄντα ἁρμόζει πρὸς ἃ καὶ ἢ σχῖνος, σκευαζόμενα δμοίως καὶ λαμβανόμενα" ὃ δὲ καρπὸς αὐτῆς ἐστιν ἐδώδιμος, κακποστό-- poyoc, οὐρητικὸς, ϑερμαντικός " ἔστι δὲ ἄριστος πρὸς ἀφρο- δίσια " σὺν οἴνῳ δὲ ποϑεὶς πρὸς φαλαγγίων δήγματα ἁρμόζει. ἡ δὲ ἐξ αὐτῆς ῥητίνη κομίζεται μὲν ἐξ ᾿Πραβίας τῆς iv Πέ- vQ«* γεννᾶται δὲ καὶ ἐν ᾿Ιουδαίᾳ καὶ Συρίᾳ καὶ ἐν Κύπρῳ καὶ ἐν “ιβύη καὶ Ev ταῖς Κυχλάσι νήσοις" ἡἣ δὴ καὶ δια- φέρει διαυγεστέρα οὖσα, λευκὴ, ὑαλίζουσα τῷ χρώματι καὶ κυανίζουσα, εὐώδης, τερμίνϑου πνέουσα" προέχει 33 δὲ πα-- σῶν τῶν ῥητινῶν 7 τερμινϑίνη, καὶ μετὰ ταύτην 5 σχινίνη, εἶτα 5 πιτυΐνη, καὶ ἢ ἐλατίνη, μεϑ' ἃς ἀριϑμοῦνται ἣ στευκίνη καὶ ἢ στροβιλίνη. Ἔστι δὲ πᾶσα ῥητίνη μαλαχτικὴ, ϑερμαντικὴ, διαχυτικὴ. ἀνακαϑαρτικὴ, βηξὶν ἁρμόζουσα καὶ φϑίσεσιν ἐν ἐκλεικτοῖς καϑ' ἑαυτὴν ἢ μετὰ μέλιτος, ἀνακα- ϑαίρουσα καὶ τὰ ἐκ ϑώραπος" ἔστι δὲ καὶ οὐρητικὴ καὶ πε- σιτικὴ, κοιλίαν τε μαλάσσει" ἔν τε ἀνακολλήσει τριχῶν τῶν $3) Sic cod. C. N. Vulgo προάγει. Cap. XCI. [Je.Terebintho.] 'Terebinthus nota est arbor: cuius folia, fructus et cortex, qua pollent astrin- gendi vi, ad eadem, ad quae etiam lentiscus, conferunt, simili parata modo ac sumta. Fructus est esculentus, sed stomacho noxius, urinam vero ciet et calefacit, Ἐμὲ et ad excitandam venerem aptissimus: ex vino potus contra phalangiornm morsus prodest. Resina eius ex Arabia pe- traea importatur: nascitur et in Iudaea, Syria, Cypro, Li- bya et Cycladibus insulis. Praefertur autem magis pellu- cida, candida, vitreo colore et in coeruleum vergente, odorata ac terebinthum olens. Hesinas porro omnes ante- cedit terebinthina: proxima huic lentiscina, dein pinea et abiegna. Post has numerantur picea et strobilina. | Est autem omnis resina molliens, calefaciens, diffundens, re- purgans: idonea in tussi ac tabe, eclegmate sumta per se aut ex melle: expurgant etiam, quae ex pectore educi oportet. Urinam movent; coctioni favent, ventrem mol- liunt, ad glutinandos palpebrarum pilos aptae, itemque ΠΕΡῚ Y.4HX IATPIKHEX BIBAION .4. 95 ἐν βλεφάροις ἁρμόζει, καὶ πρὸς λέπρας σὺν ἰῷ χαλκοῦ καὺ χαλκάνϑῳ καὶ vírgo' πρὸς δὲ τὰ ἰχωῤῥοοῦντα ὦτα σὺν μέλει καὶ ἐλαίῳ, καὶ πρὸς ἀνησμὸν αἰδοίου " [Sc ips δὲ καὶ ἐμπλάστροις καὶ μαλάγμασι καὶ ἀκόποις᾽ καὶ πλευρᾶς ἀλγήμασι βοηϑεῖ καϑ' ἑαυτὴν ἐπιχρισϑεῖσα ἢ ἐπιτιϑεμένη. Κεφ. εβ΄. [Περὶ δητινῶν ἄλλων. Τίνεται δὲ δητίνη ὑγρὰ πιτυΐνη καὶ πευκίνη, κομιζόμεναι ἀπὸ Ταλλίας καὶ Τυῤῥηνίας, καὶ ἀπὸ Κολοφῶνος πάλαι ποτὲ -ἔκομίζετο, ἔγ-- ϑὲν καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχε Κολοφωνία κληϑεῖσα' καὶ ἀπὸ ΤΡαλατίας τῆς πρὸς ταῖς ᾿Αλπεσιν, ἣν ἐπιχωρίως oi τῆςδε ἔποι-- κοι λάρικα 3: ὀνομάζουσιν, ἐξόχως ποιοῦσα πρὸς τὰς χρονίους βῆχας ἐν ἐκλεικτῷ καὶ καϑ' ἑαυτήν" διάφοροι δέ εἶσι To χοώματι καὶ αὐταί" 7 μὲν γὰρ τίς ἔστι λευκὴ, ἡ δὲ ἐλαιώ-- δης, ἡ δὲ μέλιτε ἔοικεν, ὥςπερ 7] λάριξ. Γίνεται δὲ καὶ κυπαρισσίνη δητίνη ὑγρὰ, ἥτις ποιεῖ πρὸς τὰ αὐτά τῆς μέντοι ξηρᾶς 7 μέν ἐστι στροβιλίνη καὶ ἐλατίνη, ἢ δὲ πευ- κίγη, ἡ δὲ πιτυίνη. ᾿Εχλέγου δὲ πασῶν τὴν εὐωδεστάτην καὶ διαυγῆ καὶ μὴ καπυρὰν, μηδὲ κάϑυγρον, κηροειδὴ τε 24) Asulanus solus δάλακα, ad lepras cum aerugine, vitriolo aeris et nitro. Ad aures denique saniem fundentes cum melle et oleo itemque ad. genitalium pruritum sunt utiles. Emplastris, malagmatis et acopis admiscentur: quin et per se illitae aut impositae laterum dolores levant. Cap. XCII. [2e resins alzs.] Manat et resina li- quida tum e pinu tum et e picea: hae ex Gallia et Etru- xia convehuntur. Quin et olim e Colophone asportaba- tur, quae inde Colophoniae cognomen adepta est: itemque ex Gallia subalpina, quam incolae nomine vernaculo lari- cem appellant. Ea in linctu et per se ad veterem tussim egregie confert. Ipsae quoque inter se colore differunt, siquidem candida quaedam est, alia oleosa, alia denique mellis similitudinem habet, uti larigna. : Provenit et e cu- presso resina liquida, quae quidem ad eadem est eflicax. E siccis autem resinis alia est strobilina et abiegna, alia picea, alia pinea. Eligito omnium maxime odoratam, pel- lucidam, non valde aridam, non humentem, sed cerae 06 JIEAANIOY A4IOZKOPIA4OY ANAZADPBEOE καὶ εὔϑρυπτον᾽ διαφέρει δὲ αὐτῶν 5» σιτυΐνη καὶ ἐλατίνη" εὐώδεις γάρ εἰσι καὶ λιβανίζουσαι" κομίζονται δὲ διάφοροι ἐκ Πιτυούσης τῆς φῆσου, ἥτις κεῖται κατὰ τὴν "lomavíov 5 δὲ πευκίνη καὶ στροβιλίνη καὶ κυπαρισσίγνη , ἐνδεέστεραι áüdj καὶ οὐχ δμοίως κέχρηνται ταῖς δυνάμεσιν, ὡς ἐκεῖναι" παραλαμ- βάνονται δὲ πρὸς ὅσα καὶ ἐκεῖναι" 5 μέντοι σχινίνη ἀναλογεῖ τῇ τερμιγϑίνη. Κεφ. cy. [Περὶ τοῦ πῶς δεῖ καίειν τὴν δητίνην x :] 'Καίεται δὲ πᾶσα ῥητίνη ὑγρὰ ἐν τετραπλασίονι c ἀγγείῳ κατὰ τὸ τοῦ ἐγχεομένου ὑγροῦ πλῆϑος᾽" δεῖ γὰρ χοῦν μὲν τῆς ῥητίνης, δύο δὲ χόας ὀμβρίου ὕδατος βαλόντας εἷς ἀγγεῖον, ἕψειν ἐπ᾿ ἀνθράκων. motos, διηνεκῶς. κιγοῦντας ἄχρις οὗ ἄνοσμος γίνηται καὶ εὔϑρυπτος καὶ καπυῤρὰ, καὶ ὡς μὴ 36. τοῖς δακτύλοις εἴχειν" λοιπὸν δεῖ ψύξαντας εἰς περαμεοῦν ἀγ- pe ἀκώνιστον, τουτέστιν ἀπίσσωτον, ἀποτίϑεσϑαι" 7ίνεται δὲ ἐξόχως λευκή" δεῖ; μέντοὶ προδιυλίζειν “τασὰν ῥητίνην τή-᾿ κοντας, ἵνα χωρισϑῇ τὸ ῥυπῶδες αὐτῆς" καίονται δὲ καὶ δίχα. 55) Ex Ἀξιῖο mutavi inscriptionem vulgarem: περὶ λιγγύος ῥητένης; falsam , quod nulla fuliginis mentio fit. Ceterum in bonis codici- bus hoc caput cum superiore coniunctum est. 56) Μιίὴ addidi ex Actio, yulgo perperam omissum. similem friabilemque. . In eo genere praestant pinea et abiegna, odoratae enim sunt atque tus odore imitantur. Praestantiores e Pityusa insula, quae iuxta Hispaniam sita est, deferuntur. Picea autem et strobilina οἱ cupressina inferiores sunt, neque tantis ac illae viribus pollent. Ad- hibentur autem ad ea, ad quae et illae. Lentiscina du: dem terebinthinae analoga est. Cap. XCIII. [De modo, quo urenda est resina.] Uri- tur resina omnis liquida in vase quadruplae capacitatis ad liquoris infundendi quantitatem. | Congium enim resinae, duos aquae pluviae in ahenum immitti oportet, et super prunis lente coqui, usque dum odor penitus aboleatur, friabilis et arida reddatur, neque digitis cedat. Quod re- liquum est, ubi refrixit, in fictile vas pice haud obdu- ctum reconditur: fitque hoc modo candoris eximii. Atta- men resinam omnem eliquatam prius excolari oportet, quo. sordidi quicquid est excernatur. Uruntur quoque sine ΠΕΡῚ ὙΜΗ͂Σ IATPIKHZ BIBAION 4. 97 ὕδατος ἐπ᾿ ἀνθράκων κούφως τὸ πρῶτον᾽ ὅταν δὲ μέλλωσε συστρέφειν 97, ἀϑρόως καὶ πολλοὺς ὑποϑετέον τοὺς ἄνϑρα- κας, καὶ ἑψητέον ἀδιαλείπτως ἐφ᾽ ἡμέρας καὶ νύκτας τρεῖς, ἄχοις ἂν τὸ προειρημένον ἰδίωμα ἀπολάβωσιν 38: ἀποτίϑεσο δὲ, ὡς εἴρηται. Τὰς μέντοι ξηρὰς ἀρκέσει δὲ ὅλης ἡμέρας ἑψή- σαντας ἀποτίϑεσθαι. ᾿Ευχρηστοῦσι δὲ αἵ κεκαυμέναι εἴς τε τὰ εὐώδη τῶν μαλαγμάτων καὶ ἄκοπα, καὶ εἰς χρωματισμοὺς μύρων. ᾿Εκλαμβανεται δὲ καὶ λιγνὺς δητίνης, ὥςπερ ἐπὶ 39 τοῦ λιβάνου, ἥτις χρησιμεύει πρός τε καλλιβλέφαρα καὶ πε- ριβεβοωμένους κανϑοὺς καὶ μυδῶντα βλέφαρα καὶ δακρύοντας ὀφϑαλμούς" γίνεται δέ ἐξ αὐτῆς καὶ μέλαν, ᾧ γράφομεν. Κεφ. «δ΄. [Περὶ πίσσης ὑγρᾶς. Πίσσα ἡ μὲν ὑγρὰ, ἣν ἔνιοι κῶνον καλοῦσι, συνάγεται μὲν ἐκ τῶν λιπαρωτάτων ξύλων πεύκης καὶ πίτυος" ἔστι δὲ καλὴ 5 στίλβουσα καὶ λεία καὶ καϑαρά᾽ ποιεῖ δὲ πρὸς ϑανάσιμα φάρμακα, φϑισι-- κοὺς, ἐμπυϊκοὺς, βῆχας, ἄσϑματα, δυςανάγωγα τῶν ἐν ϑώ- 57) Sic vulgo. C. N. habent συντρέχειν. 58) Coniectura Saraceni, «ex Actio stabilita, loco vulgari d;ro- λίπωσιν. 59) C. N. ἐκ. aqua primum leviter super carbonibus, dein ubi in coa- gulum abire coeperint, vehementius: sicque, multis crebro subiectis carbonibus, ad dies tres totidemque noctes citra intermissionem coqui oportet, donec prius memoratas sibi asciverint notas. Mox, uti dictum est, reponito. Attamen siccas per totum diem coxisse sufficiet atque ita reponere. Ad haec ustae expediunt, ad odorata malagmata et acopa, nec non et ad unguenta coloranda, Fuligo quoque e re- sina excipitur, sicut de ture (dictum est), quae prodest ad ea, quibus palpebrae pinguntur, ad circumrosos oculo- rum angulos, humore superfluo madentes palpebras et lip- pientes oculos. Ex eadem fit etiam atramentum, quo scri- bimus. Cap. XCIV. [2e pice liquida.] Pix liquida, quam: nonnulli conum appellant, e pinguissimis piceae pinique lignis colligitur. Probatur splendida, laevis ac sincera. Bona autem est contra letalia pharmaca, in phthisi, ubi purulenta excreantur, ad tusses, anbelationes, ubi hu- DIOSCORIDES. G 08 ΠΕΜΑΝΙΟῪ AIOXKOPIAOY ANAZAPBEOX pax. ὑγρῶν, ἐκλειχομένη κυάϑου πλῆϑος μετὰ μέλιτος" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς τὰς τῶν παρισϑμίων καὶ σταφυλῆς φλεγμονὰς καὶ συνάγχας διαχριομένη" καὶ πρὸς τὰ πυοῤῥοῦντα ὦτα σὺν ῥοδίνῳ, καὶ πρὸς ἑρπετῶν δήγματα σὺν ἁλσὶ λείοις καταπλασ-- σομένη" κηρῷ δὲ ἴσῳ μιγεῖσα, λεπροὺς ὄνυχας ἀφίστησι, φύ- ματά τε ὑστέρας καὶ σχληρίας δακτυλίου διαφορεῖ" σὺν πρι- ϑίνῳ δὲ ἑψηϑεῖσα ἀλεύρῳ καὶ παιδὸς οὔρῳ, χοιράδας πε- διῤῥήσσει" μετὰ δὲ ϑείου ἢ πίτυος φλοιοῦ ἢ πιτύρων ἕρπη- τας ἐπέχει καταχριομένη" μάννῃ δὲ καὶ κηρωτῇ μιγεῖσα, τὰς | ὑποφορὰς παραχολλᾷ, πρός τε τὰς ὃν ποσὶ xoi δακτύλοις ^9 - ῥαγάδας ἁρμόζει καταχριομένη" πληροῖ τὲ τὰ ἕλκη καὶ ἀποκαϑαίρει σὺν μέλιτι, σὺν σταφίδι καὶ μέλιρι ἄνϑρακας καὶ σηπεδόνας περιχαράσσει" μίγνυται δὲ καὶ σηπταῖς χρη- σίμως. Κεφ. c£. [Περὶ Πισσελαίου Γίνεται δὲ καὶ πισσέ- λαιον ἔκ τῆς πίσσης, χωριζομένου τοῦ ὑδατώδους αὐτῆς" ἐφίσταται δὲ τοῦτο καϑάπερ ὀῤῥὸς γάλακτι καὶ ἐκλαμβάνεται δὲ ἐν τῇ ἑψήσει τῆς πίσσης, ὑπεραιωρουμένου ἐρίου καϑα- 40) Sic C. N. Vulgo δαχτυλίῳ. fores e thorace aegre eiiciuntur, cyathi mensura cum melle delincta. Peruncta valet ad tonsillarum uvulaeque inflammationes et anginas, itemque ad aures pure scatentes cum rosaceo, nec non et ad serpentium morsus cum trito sale adhibita. Pari vero cera admixta scabros ungues detrahit, uteri tubercula anique daritias discutit. Cum farina hordeacea puerique urina decocta scrofulas circum- quaque rumpit. Cum sulfure, cortice pineo aut furfuri- bus illita herpetas cohibet. Mannae (turis) ac cerato per- mista sinuosa ulcera agglutinat: pedum digitorumque fis- suris commode illinitur: ulcera replet et cum melle re- purgat. Quin et cum uva passa et melle carbunculos et putrida ulcera marginibus circumdat. Septicis quoque uti- liter admiscetur. Cap. XCV. [106 oleo picino.] Fit autem δὲ oleum picinum e pice, separato, quod in ea aquosum est, quod- que eidem, velut serum lacti , supernatat. Excipitur au- tem, dum pix coquitur, expansis supra-cam mundis vel- ΠΕΡῚ YAHZX IATPIKHE BIBAION A. 99 e ct cr E] - 9 E - , , poU, ὅπερ ὅταν ix τοῦ ἀναφερομένου ἀτμοῦ γένηται διάβρο- χον, ἐχϑλίβεται εἰς ἀγγεῖον. καὶ τοῦτο γίνεται ἐφ᾽ ὅσον ἂν e ADOS ἢ χρόνον ἢ πίσσα ἕψηται" ποιεῖ δὲ πρὸς ὅσα καὶ ἣ ὑγρὰ mío- , ΄ σα᾿ δασύνει δὲ καὶ ἀλωπεκίας καταπλασσόμενον μετὰ κριϑί- 4, / Y €- c c 4 yov ἀλεύρου: ϑεραπεύει δὲ τοῦτο καὶ ἡ ὑγρὰ πίσσα καὶ τὰ - -“ H δ , Em) τῶν κτηνῶν ἕλκη καὶ ψώρας ἐπιχριομένη. / p 3 E. 7 Κεφ. ec. [Περὶ λιγνύος τῆς ἐξ ὑγρᾶς πίσσης. Τίνε- - c - ΄, ἢ ται καὶ λιγνὺς x^! τῆς ὑγρᾶς πίσσης οὕτως" εἷς λύχνον και- γὸν ἐλλυχνιασμένον δούς τι τῆς πίσσης. ἅψον καὶ πωμάσας τὸν λύχνον καινῷ ἀγγείῳ κεραμέῳ κλιβανοειδεῖ, ἄνωϑεν μὲν τ Y - περιφερεῖ καὶ στενῷ, ἰκάτωϑὲν δὲ τρῆμα ἔχοντι, καϑάπερ oi " Y ΄ cl XN 3 - ' - e Y κλίβανοι, ἔα καίεσθαι" οταν δὲ ἀναλωϑῇ τὸ πρῶτον τγοον, 2 5 , er » EJ / JU 5 ͵,ὕ Y pU GÀÀo ἐπίχει, ἕως ἂν αἰϑαλώσῃς λιγνὺν αὐτάρκη, καὶ χρῶ. δύναμιν δὲ ἔχει δριμεῖαν καὶ στυπτικήν᾽" χρηστέον δὲ αὐτῇ εἰς τὰ καλλιβλέφαρα καὶ περίχριοτα καὶ ὅπου μεμυδηκότα. βλέ- φαρα τριχοφυῆσαι δεῖ" καὶ πρὸς ἀσϑενέστερα καὶ δακρυοῦ- & Le ELI »? , » ῥοῦντα, ἔτι δὲ eig ἑλκωδὴ ὄμματα χρήσιμος. 4x) Sic C. N. "Vulgo omittitur éx, . leribus, quae, postquam halitu ex ea sublato permadue- rint, in vas exprimuntur. teratur illud tantisper dum pix ea coquitur, Facit vero ad eadem, ad quae pix li- quida. - Cum hordeacea etiamnum farina calvitiei adhi- bitum pilos restituit. Id ipsum quoque pix liquida praestat, quae insuper iumentorum ulcera scabiemque illita emendat. Cap. XCVI. [De fuligine picis Jiquidae.] Fit et fuligo e liquida pice hunc in modum. Iu lucernam no- vam ellychnio instructam picis nonnihil indito, illud ac- cendito, ac fictili vase novo in clibani speciem conformato, superne quidem rotundo angustoque, inferne vero, uti clibani esse solent, forato, lucernam operito et ardere si- nito. Consumto priori liquore novum infundito, . donec sat fuliginis collegeris, ac tum utitor, Vim habet acrem et asiringentem. Ea vero utendum est ad pigmenta, qui- bus palpebrae honestantur, et ad circumlitiones. Item, ubi superfluo humore madentibus palpebris pilos restitui decet. Denique ad imbecilles, lippientes et ulceratos ocu- los est utilis. - G2: - 100 ΠΕΜΑΝΙΟΥ 4IOZKOPL4OY A4NAZAPBEOX Κεφ. ct, [Περὶ ξηρᾶς πίσσης. Ἢ δὲ ξηρὰ πίσσα ἔτι 45 ἑψομένης τῆς ὑγρᾶς γίνεται" καλεῖται δὲ αὐτὴ Vm. ἐνίων παλίμπισσα 43: γίνεται δὲ αὐτῆς 7] μέν τις ἰξώδης, βοσκὰς καλουμένη, 7j δὲ ξηρά" ἔστι δὲ καλὴ ἡ καϑαρὰ καὶ λιπαρὰ, εὐώδης τὲ καὶ ὑπόκιῤῥος καὶ ῥητινώδης" τοιαύτη δέ ἐστιν m - λυκιακὴ καὶ ἡ βουττία, δύο φύσεων ἐχόμεναι, πίσσης ἅμα καὶ ὦ ῥητίνης. Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, μαλακτικὴν, πυο- | ποιὸν, διαφορητικὴν φυμάτων καὶ φυγέϑλων, καὶ πληρωτιχὴν | ἑλκῶν" μίγνυται δὲ καὶ τραυματικοῖς χρησίμως. ? Κεφ. cq. [Περὶ ζωπίσσης ] Ζώωπισσαν δὲ εἶπον οὗ μὲν εἶναι τὴν ἐκ τῶν πλοίων ξυομένην ῥητίνην μετὰ τοῦ κη- ὦ poU, καλουμένην bz ἐνίων ἀπόχυμα, οὖσαν διαχυτικὴν διὰ | τὸ ἐν τῇ ϑαλάσσῃ βρέχεσϑαι" οἵ δὲ τὴν πιτυίνην ῥητίνην οὕτως ὠνύμασαν. | Keg. c0. [Περὶ ἀσφάλτου. "4ogohrog διαφέρει 5» ἰουδαϊκὴ τῆς λοιπῆς" ἔστι δὲ καλὴ ἡ πορφυροειδῶς στίλβουσα, ὦ εὔτονος τῇ ὀσμῇ καὶ βαρεῖα" ἡ δὲ μέλαινα καὶ ῥυπώδης φαύλη" δολοῦται γὰρ πίσσης μιγνυμένης. Τεννᾶται καὶ & | 42) Additur in C. N. 48) €. καχίμπισσα. Cap. XCVII. [Je pice sicca.] Pix sicca etiamnum - € liquida fit cocta, vocatur autem a nonnullis palimpissa. ' Est quaedam eius species viscosa, boscas cognominata, al- tera sicca. Probatur pura, pinguis, odorata, subrutila et resinosa. "l'alis est lycia et bruttia, quae quidem utram- que picis iuxta ac resinae indolem habent. Vim possidet | calefacientem, mollientem, pus moventem, tubercula, glan- dularum tumores discutientem, ulcera replentem; utiliter | etiam vulnerariis medicamentis admiscetur. | Cap. XCVIII. [De zopissa.] Zopissam alii dicunt esse resinam cum cera navibus derasam, a nonnullis apo- | chyma vocatam, quae dissipandi vim habet, quia aqua | marina est macerata, alii pineam resinam sic appellant. Cap. XCIX. (Je bitumine.] Bitumen iudaicum | ceteris praestat. Probatur purpureo splendore insigne, odo- | ris intensi ac ponderosum. Nigrum autem ac sordidum | damnatur, pice enim admixta adulteratur. Nascitur in | ΠΕΡῚ YA4H3 LATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ Α. 101 Φοινίκῃ καὶ ἐν Σιδόνι καὶ ἐν Βαβυλῶνι καὶ ἐν Ζακύνθῳ" γί- γεται δὲ καὶ κατὰ τὴν ᾿Ακραγαντίνων χώραν τῆς Σικελίας ὑγρὸν ἐπινηχόμενον ταῖς κρήναις, ᾧ χοώνται εἰς τοὺς λύχνους ἀντὶ ἐλαίου, καλοῦντες αὐτὸ OR ἔλαιον πλανώμενοι" ἔστι γὰρ ἀσφάλτου ὑγρὰς εἶδος. Κεφ. ο΄. [Περὶ Πιττασφάλτου.] ἉΚαλεῖται δὲ τις καὺ πιττάσφαλτος, γεννωμένη. ἐν ᾿“πολλωνίᾳ τῇ πρὸς ᾿Επιδάμνῳ, " s ak. zu Mil 3 ; ARES 53 τις ἐκ τῶν κεραυνίων ὀρῶν συγκαταφέρεται τῇ τοῦ ποτα- μοῦ ῥύμῃ καὶ ἐκβράσσεται κατὰ τὰς ἠϊόνας, βωλοειδῶς συμ- πεπηγυῖα, ὀζουσα πίσσης μεμιγμένης ἀσφάλτῳ. ἫἩ δὲ πιτ- τάσφαλτος δύναται ὅσα πίσσα καὶ ἄσφαλτος μιχέντα 43. Κεφ. oc. [Περὶ νάφϑας.)] Καλεῖται δέ τις καὶ νάφϑα, ὅπερ ἐστὶ τῆς βαβυλωνίου ἀσφάλτου περιήϑημα, τῷ χρώματι λευκὸν, εὑρίσκεται δὲ καὶ μέλαν, δύναμιν ἔχον ἁρπαχτικὴν τοῦ πυρὸς, ὥςτε καὶ ἔκ διαστήματος ἁρπάζειν τοῦτο, ὃπερ πρὸς ὑποχύσεις χρησιμεύει καὶ λευκώματα. “ύναμιν δὲ ἔχει πᾶσα ἄσφαλτος ἀφλέγμαντον, κολλητικὴν, διαφορητικὴν, μα- 44) Haec transposui e fne sequentis Capitis, ubi librariorum in- Curia ea reliquerat, Phoenice, Sidone, Babylone et Zacyntho. CGignitur et in | Agrigentino Siciliae agro, liquidum. fontibus supernatans, quo ad lucernarum lumina olei vice utuntur, quodque siculum oleum falso appellant, namque liquidi bituminis | species est. Cap. €. [De pissasphalto.] Gignitur in Apollonia Epidamno vicina, quae pittasphaltos appellatur. Ea e mon- tibus cerauniis aestuantis fluminis impetu devolvitur et in litus exspuitur. llic in glebas coacta mixtam bitumini | picem redolet. Pissasphaltus ad eadem valet, s quae pix | et bitumen mixta. * Cap. CL. [De naphiha.] Naphtha quoque vocatur bituminis babylonii colamen, colore candidum: invenitur etiam nigrum. "Vim obtinet ignis rapacem, adeo ut etiam e longinquo illum concipiat. Ad suffusiones oculorum et albugines est efficax. Bitumen vero omne vim habet in- flammationes arcendi, glutinandi, discutiendi atque etiam 19 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIA40Y ANAZAPBEOZ λαλτικὴν, ποιοῦσα πρὸς πνίγας ὑστερικὰς καὶ προπτώσεις, προςτιϑεμένη καὶ ὀσφραινομένη καὶ ὑποϑυμιωμένη " ἐλέγχει δὲ καὶ ἐπιληπτιχοὺς ὑποθϑυμιαϑεῖσα, καϑάπερ καὶ ὃ γαγάτης M8og* πινομένη δὲ uer οἴνου καὶ καστορίου ἔμμηνα κινεῖ, καὶ βηξὶ χρονίαις καὶ ἀσϑματικοῖς “καὶ δυςπνοίαις βοηϑεῖ, «ai ἑρπετῶν δήγμασι καὶ ἰσχίων πόνοις καὶ πλευρᾶς. 4Δίδοται δὲ καὶ ποιλιακοῖς καταπότιον, καὶ ϑρόμβους αἵματος διαλύει σὺν ὄξει ποϑεῖσα" ἐγκλύζεται καὶ ἐπὶ δυςεντερικῶν σὺν πτι-- σάνῃ τακεῖσα, καὶ κατάῤῥους ὑποθυμιωμένη. ϑεραπεύει, wal ὀδόντων ἀλγήματα περιπλασϑεῖσα πραὕνει" ἀνακολλᾷ δὲ καὶ τρίχας ἣ ξηρὰ διὰ μηλωτίδος ϑερμανϑεῖσα" ἀρήγει δὲ καὶ ποδαγρικοῖς καὶ ἀρϑριτικοῖς καὶ ληϑαργικοῖς σὺν ὠμῇ λύσει καὶ κηρῷ καὶ νίτρῳ καταπλασϑεῖσα. Κεφ. of. {Περὶ 'Κυπαρίσσου. ] Κυπάρισσος σεύφει καὶ ψύχει" ἧς τὰ φύλλα ποϑέντα μετὰ γλυκέος καὶ σμύρνης ὀλίγης κύστει ῥευματιζομένῃ καὶ δυφουρίαις βοηϑεῖ" τὰ δὲ σψαιρία κοπέντα καὶ σὺν οἴνῳ πινόμενα ἁρμόζει πρὸς αἵμα-- τος ἀγαγωγὴν καὶ δυςεντερίαν καὶ κοιλίας ῥευματισμὸν, ὁρϑύ-- molliendi, ad uteri straugulationes et procidentias effica- cem, seu appositum , seu olfactum, seu ctiam suffumiga- tum. Quin et comitiali morbo laborantes, velut gagates lapis, suffitu prodit. Cum vino et castoreo potum menses elicit, "lussi veteri, anhelationi spirandique dilfficultati auxilio est: serpentium quoque morsibus atque coxendi- cum laterisque doloribus medetur. Cocliacis etiam cata- potii instar deglutiendum exhibetur et coagula sanguinis solvit, cum aceto potum, Dysentericis itidem cum ptisana liquatum infunditur, catarrhos suffitu levat, dentium do- lores circumlitum mitigat. Cetero, quod siccum est, per cochlear (auriscalpium) calefactum pilos agglutinat. Cum farina denique cruda, cera ac^hitro adhibitum gods, arthriticos ac lethargicos iuvat. Cap. CIL [De Cupresso.] Cupressus astringit et refrigerat. Eius folia ex passo et myrrha pauca epota vesicae rheumatismo affectae urinaeque difficultati auxi- liantur. Fructus vero contusi et e vino bibiti ad sangui- nis reicctionem , dysenteriam, alvi rheumatismum , ortho- | ΠΈΡΙ YAHZ ΠΑΤΡΙΚῊΣ BIBAION 4. 103 3 " 3 * ' j πνοιαν, βῆχα’ καὶ τὸ ἀφέψημα αὐτῶν τὸ αὐτὸ ποιεῖ" μὰ- λάττει δὲ καὶ σκληρίας κοπέντα μετὰ σύκου, ab πολύποδας τοὺς ἐν μυκτῆρσιν; ἰᾶται" ἐκβάλλει δὲ καὶ λεπριῶντας ὀνυχὰς, σὺν ὁξει καϑεψηϑέντα καὶ λειανϑέντα μετὰ ϑέρμων᾽ στέλλει δὲ καὶ ἐντεροχήλας καταπλασϑέντᾳ, καὶ τὰ φύλλα τὰ αὐτὰ - - ' , ΄ ) EZ ποιεῖ. 4οκεῖ δὲ καὶ κώνωπας διώχειν τὰ σφαιρία μετὰ τῆς , , Y B D 2 à e , κόμης ϑυμιαϑέντα τὰ δὲ φύλλα Ada καταπλαττόμενα τραύ-- - » M q i1 » * 2, N , uera κολλᾷ" ἔστι δὲ καὶ ἰσχαιμα σὺν O&g δὲ λειωϑέντα, E , ΄, ' E Cm M ' 2 , τρίχας βάπτει" καταπλάσσεται δὲ καϑ' αὐτὰ καὶ σὺν ἀλφίτῳ πρὸς ἐρυσιπέλατα καὶ ἕρπητας, ἄνϑρακας καὶ πρὸς ὀφϑαλμῶν , —- V og , /, φλεγμονάς κηρωτῇ δὲ μιγέντα στόμαχον κρατύνει ἐπιτιϑέμενα. Κεφ. gy. [Περὶ 24oxióDov.] "Moxsvüog ἥ μέν τίς ἔστι 74 c 5 74 μεγάλη, ἢ δὲ μικρά" [οἱ δὲ ἀρκευϑίδα, οἵ δὲ μνησίϑεον, οὗ δὲ ἀκαταλίδα, ᾿Αφροὶ ζουορινοίπετ, Αἰγύπτιοι λιβιοὺμ, Po- - 5 ΄ , , 2 / 1 ΄ UU μαῖοι ἰουνίπερουμ, Γάλλοι ἰουπικέλλουσον. Τνώριμος δὲ 7] μεγάλη τοῖς πλεῖστοις, ἐμφερὴς κυπαρίσσῳ, γεννωμένη ἐν πρᾳ-- χέσι καὶ παραϑαλασσίοις τόποις.) Δριμεῖαι δὲ ἀμφότεραι; διουρητικαὶ καὶ ϑερμαντικαὶ, ϑυμιώμεναί τε ϑηρία διώκουσιν. pnoeam ac tussim conducunt. Quin et decoctum eorum idem praestat Cum fico tusae duritias quoque emolliunt amariumque polypis medentur. Ex aceto etiam decoctae cumque lupinis trita lepra affectos ungues detrahunt. Fotgn quoque hernias intestinales coercent: folia iisdem pollent viribus. . Culices etiam fugare existimantur fructus cum coma arboris suffiti. Folia vero trita et imposita vulnera glutinant, sanguinemque cohibent. Cum aceto ad laevo- rem trita capillos tingunt. Tum per se tum etiam cum polenta ilinuntur ad erysipelata, herpetes, carbunculos et ad oculorum inflammationes. Cerato denique mista et ad- mota ventriculum roborant. | Cap. CIII. [De Zunipero.] luniperus quaedam maior est, minor altera. [Hanc nonnulli arceuthida, alii mne- sitheum , alii acatalida, Afri zuorinsipet, Aegyptii libium, Romani iuniperum , Galli iupicelluson vocant. Maior est in vulgus nota, cupresso similis, proveniens in asperis et submarinis locis.] . Utraque est acris, urinam movet, ca- lefacit, accensaque animalia noxia fugat. Fructus vero 104 ZEAANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ Ὃ δὲ καρπὸς αὐτῶν ὃ μέν τις καρύου μέγεϑος εὑρίσκεται, ὃ δὲ καρύου ποντικοῦ ἴσος 15, στρογγύλος τε καὶ εὐώδης καὶ γλυκὺς ἐν τῷ διαμασσᾶσϑαι καὶ ὑπόπικρος, ἀρχευϑὶς καλού- μένος, ϑερμαντικὸς μετρίως καὶ στυπτικὸς, εὐστόμαχος᾽" ποιῶν πρὸς τὰ ἐν ϑώρακι καὶ βῆχας καὶ πνευματώσεις καὶ στρό- qovg καὶ ϑηρία πινόμενος" ἔστι δὲ καὶ οὐρητικὸς, δϑεν xai σπάσμασι καὶ ῥήγμασι καὶ ὑστερικαῖς πνιγομέναις ἁρμόζει. . Κεφ. ρδ΄. [Περὶ Βράϑυος.] Βοάϑυ4θ, ἔνιοι βάρα- ρον καλοῦσι, [oí δὲ βάρυτον, οὗ δὲ βάρον, “Ῥωμαῖοι ἕρβα σαβίνα]. Ἔστι δὲ τούτου εἰδὴ δύο" τὸ μὲν γὰρ αὐτοῦ ἐστὶ τοῖς φύλλοις ὅμοιον χυπαρίσσῳ *, ἀχανϑωδέστερον δὲ καὶ βαρύοσμον, δριμὺ, πυρωτικόν" κολοβὸν δὲ τὸ δένδρον καὶ εἰς πλάτος μᾶλλον χεόμενον" χρῶνται δέ τινες τοῖς φύλλοις ἀντὶ ϑυμιάματος. Τὸ δὲ ἕτερον μυρίκῃ τοῖς φύλλοις ὅμοιον. "ugorígov δὲ τὰ φύλλα ἵστησι νομὰς καὶ φλεγμονὰς κατα- "“πλαττόμενα πραὔνει, ἀποχαϑαίρει τε μελανίας σὺν μέλιτι φιωταπλασσόμενα καὶ τὰς ῥυπαρίας, καὶ ἄνθρακας περιθῥήσ-- 45) Restituo lectionem Aldinae, quando Saracenus, oxycedri fru- ctum non cognoscens, e Serapione ausus est χυάμου interponere, 46) Sic cod, C. N, Ald. "Vulgo βράϑυς. 47) βοστρυχωδέστερον cod, C. N. Κόμην ἔχει ὡς μυρέκη idem cod. C. apponit, earum; alterius nucem (euboicam), alterius nucem avella- nam mole aequat, rotundus est, odoratus, dulcis dum manducatur, ac subamarus, arcenthis vocatus. Moderate calefacit et astringit, stomacho utilis. Potus ad pectoris vitia, tusses, inflationes, tormina morsusque bestiarum noxiarum inservit. Urinas quoque ciet, unde et convulsis et ruptis et quae utero strangulantur, subvenit. Cap. CIV. [226 Sabina.] Sabinam nonnulli bara- thron [alii baryton aut baron, Romani herbam sabinam] vocant. uius sunt duo genera. Alterum foliis est cu- presso similis, sed spinosius, graveolens, acre ac ferven- tis naturae. JDepressa est arbor ac magis in latitudinem diffusa. Foliis autem nonnulli ad suffitus utuntur. Alte- | rum genus folia habet tamarici similia. Utriusque folia ulcera rodentia cómpescunt et phlegmonis imposita miti- gant, cum melle illita nigritias expurgant sordesque et ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHEX BIBAÁION A. 105 ; V » , BE J 2 » » » 7 σει" σὺν οἴνῳ ποϑέντα καὶ αἷμα δὲ οὔρων ἄγει, Z£ufovc τε κατασπῷ 15, προοτεϑέντα δὲ καὶ ὑποϑυμιαϑέντα τὸ αὐτὸ ποιεῖ" μίγνυται δὲ καὶ τοῖς ϑερμαντικοῖς χοίσμασιν, ἰδίως δὲ τῷ γλευκίνῳ. Κεφ. o£. [Περὶ Κέδρου.) KéÓgoc δένδρον ἐστὶ μέγα, E c Y , ἐξ ov ἢ λεγομένη κεδρία συνάγεται": καρπὸν δὲ ἔχει ὥςπερ κυπαρίσσου, μακρότερον μὲν παρὰ molo: λέγεται δὲ καὶ ἀλλη wédgog μιχρὰ, ἀκανϑώδης ὥςπερ ἄρχευϑος, καρπὸν φέρουσα , ΄ - - ΄ - μύρτου μέγεϑος, περιφερῆ. Τῆς δὲ κεδρίας ἀρίστη ἡ παχεῖα . n m x - E , 1 B D] καὶ διαυγὴς, βαρεῖα τῇ ὀσμῇ " ἀποχεομένη δὲ κατὰ σταλαγμοὺς EJ Li M Y , / M U ἐπιδιαμένουσα καὶ μὴ διαχεομένη. Δύναμιν δὲ ἔχει σηπτικὴν - ' , - - ^ μὲν τῶν ἐμψύχων, φυλακτικὴν δὲ τῶν νεκρῶν σωμάτων" c M - ΄ 3. .N 2 4 Y € , A ὅϑεν καὶ vexgoU ζωήν τινὲς αὐτὴν ἐκάλεσαν" καὶ ἱματια δὲ καὶ δέρματα φϑείρει, διὰ τὸ ϑερμαίνειν ἐπιτεταμένως καὶ ξη- 7. x 2 0. - Y » 2 À M 2c N * 2 θαίνειν " εὐθετεῦ δὲ εἴς τε ὀφϑαλμικὰ, ὀξυδερκὴς οὖσα ἔγχριο-- μένη, καὶ λευκώματα καὶ οὐλὰς σμήχει᾽ σὺν O5a διακλυζο-- D , 7 μένη, σκώληκας τοὺς ἐν ὠσὶ κτείνει, ἤχους τε καὶ συριγμοὺς ΄ , 5 LÀ παύει σὺν ὑσσώπου ἀφεψήματιε ἐγχεομένη" εἰς τε ἐμβρώματα 48) Sic cod. C. et Ald.; ἐχτειγάσσει Asulan,, Coxnar., Goupyl.; ἐχτινάσσει Sarac. carbunculos circumquaque rumpunt Cum vino "pota sanguinem per lotium educunt, fetusque detrahunt, quod tum appositu tum suílitu praestant. —Ünguentis denique calefacientibus, speciatim gleucino, immiscentur. - . Cap. CV. [2e Cedro.] Cedrus arbor magna est, e qua cedria dicta colligitur. . Fructum profert uti cupres- sus, sed multo grandiorem. Dicitur et altera cedrus, parva ea, spinosa iuniperi more, fructum ferens myrti baccarum mole, rotundum. Cedria vero laudatissima est crassa, pel- lucida, graveolens, quae effusa in guttas coit, nec diffun- ditur. Vim habet animata corpora corrumpendi, defuncta vero conservandi, unde et quidam mortuorum vitam eam nuncuparunt. Vestes quoque et pelles corrumpit, quando vehementius calefacit et exsiccat. ^ Accommodatur etiam oculariis medicamentis, inuncta enim oculorum aciem fir- mat, eorumque albugines detergit et cicatrices. "Cum aceto instillata aurium vermes necat, et cum hyssopi decocto infusa sonitus tinnitusque sedat. Erosorum dentium cavis 108 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPI4OY A4NAZAPBEQE ὀδόντων ἐνσταλαγεῖσα , ϑραύει μὲν τὸν ὀδόντα, παύει δὲ τὴν ἀλγηδόνα, σὺν ὄξει δὲ διακλυζομένη τὸ αὐτὸ ποιεῖ" περιχρι-- .. σϑεῖσα δὲ αἰδοίῳ πρὸ τῆς συνουσίας ἀτόκιόν ἐστι" συναγχε- κῶν τὲ περίχριστός ἐστι καὶ παρισϑμίων φλεγμοναῖς βοηϑεῖ" φϑεῖράς τε καὶ κόνιδας φϑείρει περιχρισϑεῖσα" κπεράστου δὲ δήγμασι σὺν &Àoi καταπλασσομένη ἀρήγει" πρός τε λαγωοῦ ϑαλασσίου πόσιν, σὺν γλυκεῖ λαβομένη βοηϑεῖ, ὠφελεῖ καὶ ἐλεφαντιώντας" ἐκλειχομένη ἢ περιχριομένη καϑαίρει καὶ τὰ & πνεύμονι ἕλκη, καὶ ἰᾶται ὅσον κύαϑος ῥοφουμένη" σκώλη- κάς τὲ καὶ ἀσχαρίδας ἐγκλυζομένη φϑείρει καὶ ἔμβρυα κα- τασπᾷ. Τίνεται δὲ καὶ ἔλαιον ἐξ αὐτῆς, χωριζόμενον ἀπὸ τῆς κεδρίας δὲ ἐρίου ὑπεραιωρουμένου ἐν τῇ ἑψήσει, ὡς ἐπὸὺ τῆς πίσσης, ποιοῦν πρὸς ὅσα καὶ ἡ κεδρίας Θεραπεύει δὲ τὸ ἔλαιον ἰδίως καὶ τὰς ἐπὶ τῶν τετραπόδων ψώρας καὶ κυ- γῶν καὶ βοῶν ἀνδρικῶς καταχοιόμενον, καὶ τοὺς ἐπὶ αὐτῶν 49 κρότωνας φϑείρει, καὶ τὰς ὅ0 ἐπὶ τῇ xovog γινομένας ἑλκώσεις αὐτῶν ἐπουλοῖδὅ, — Ty δὲ λιγνὺν αὐτῆς συνακτέον, ὥςπερ 49) Ald. ἐπ᾽ αὐτῶ. 560) Ald. τοὺς. 51) C. ὑπουλοῖ. indita eos quidem frangit, dolores tamen levat; idem quo- que facit, si ex aceto colluitur. "Verendae parti ante coi- tum circumlita conceptionem impedit. Anginosis circum- linitur, et tonsillarum inflammationibus opitulatur. Pe- diculos lendesque illitu enecat: cerastae morsibus cum sali- bus imposita subvenit. Contra hausta leporis marini ve- nena in passo sumta auxiliatur: iuvat et elephantiacos. Linctu aut perunctione pulmonis ulcera purgat, et, si cyathi mensura sorbeatur, persanat. Et vermes alios et ascaridas, si alvus ea eluitur, necat et fetus extrahit. Fit ex ea oleum, quod a cedria separatur, velleribus, dum coquitur, supra eam expansis, ut de pice dictum est; ad eadem omnia, ad quae cedria, utile. Praecipue vero oleum, strenue perunctum , scabiem quadrupedum, canum boumque persanat, iis inhaerentes acaros admotum inter- imit, et ulcera e tonsura oborla ad cicatricem perducit. Fuligo ipsius eodem, quo et e pice, modo colligitur, iis- "b HEPI YAHZ IATPIKHE BIEAION A. 107 τὴν τῆς πίσσης, δύναμιν ἔχουσαν τὴν αὐτὴν ἐκείνῃ 99. Κε- δοίδες δὲ καλοῦνται οἱ ἐξ αὐτῆς καρποί. Δύναμιν » ἔχουσι ϑερμαντικὴν, καχοστόμαχον᾽ por δὲ βηξὶ, σπάσμασι, δήγμασι, στραγγουρίαιξ; καὶ ἔμμηνα ἄγουδε μετὰ πεπέρεως λείου πιὶνόμενοι, "καὶ πρὸς λαγωοῦ ϑαλασσίου πόσιν σὺν οἴνῳ λαμβάνονται" διώκουσι καὶ ϑηρία, χοιομένου τοῦ σώματος σὺν ἐλαφείῳ στέατι ἢ μυελῷ " μίγνυται δὲ καὶ ἀντιδότοις. Κεφ. οε΄. [Περὶ Δάφνης.] 4άφνη53, ἡ μέν τίς ἐστὶ λεπτόφυλλος, ἣ δὲ πλατυτέρα 5:. ϑερμαντικαὶ δὲ ἀμφότεραι καὶ μαλακχτικαί" δὅϑεν τὸ ἀφέψημα ἀὐτῶν εἷς ἐγκαϑίσματα τὰ περὶ μήτραν xoi κύστιν ἁρμόζει" τὰ δὲ χλωρὰ τῶν φυλ- λων ἠρέμα ὑποστύφει" - ὠφελεῖ δὲ λεῖα καταπλασϑέντα σφή- κῶν καὶ μελιττῶν πληγάς. Δύναται δὲ καὶ πᾶσαν φλεγμο- γὴν πραὔνειν σὺν ἀλῳίτῳ καὶ ἄρτῳ καταπλασϑέντα' πο- ϑέντα δὲ βαρύνει 55 Τὸν στόμαχον καὶ ἐμέτους κινεῖ" αἱ δὲ δαφνίδες ϑερμαντικώτεραι τῶν φύλλων sioí* ποιοῦσιν οὖν 52) Haec ultima. in Ald. et X., desunt in C. N. 55) Quae hic habent notha, pertinent ad δάφργην ἀλεξανδροξδίαν, 4, 147., ubi in cod. N. repetuntur. 54) Ὁ. og ἀκτῆς φύλλα. 55) Gornar. coniecit. Vulgo πραὕὔνει. Oribas. et Matthioli codex congruunt. In lMatthiolo enim pro effundunt manifesto offendunt legendum. ! , dem, quibus illa, viribus praedita. ^ Cedrides vocantür fructus ipsius. Vim habent calefacientem , stomacho ad- versam: tussim vero, convulsa ruptaque et urinae diffi- ceultatem iuvant. E trito pipere poti menstrua cient, et contra haustum leporem marinum in vino sumuntur. Fu- gant et animalia noxia, peruncto corpore cum cervino adipe aut medulla. Antidotis denique adduntur. Cap. CVI. [06 Lauro.] Laurus quaedam est tenui folio, alia latiori: utraque calefaciens et molliens. Itaque decoctum ex his insessu matricis ac vesicae vitiis conve- nit. Virentia folia aliquantulum astringunt: trita et illità vesparum apumque ictibus opitulantur. "Omnem autem inflammationem potis est cum polenta et pane imposita mitigare. Pota vero stomachum gravant et vomitus cient. Lauri baccae magis quam folia calefaciunt. Proinde in 108 — ZEAANIOY A4IOZKOPIAO0Y ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἐχλειχόμεναι λεῖαι σὺν μέλιτι ἢ γλυκεῖ πρὸς φϑίσιν καὶ Óg- ϑόπνοιαν καὶ τοὺς περὶ ϑώρακα ῥευματισμούς" πίνονται δὲ σὺν οἴνῳ πρὸς σχορπιοπλήκτους καὶ ἀλφοὺς δὲ σμήχουσι" τὸ δὲ πίεσμα αὐτῶν ὠταλγίαις καὶ δυςηκοίαις βοηϑεῖ, σὺν οἴνῳ παλαιῷ καὶ ῥοδίνῳ ἐγχεόμενον" μίγνυται καὶ ἀκόποις καὶ συγχρίσμασι ϑερμαντικοῖς καὶ διαφορητικοῖς. 'O δὲ φλοιὸς τῆς δίζης αὐτῶν λίϑους ϑρύπτει καὶ ἔμβουα κτείνει καὶ ἧπα- τικοὺς ὠφελεῖ, τριωβόλου πλῆϑος σὺν οἴνῷ εὐώδει πινόμενος. Κεφ. οζ΄. [Περὶ Πλατάνου.) ΜΠλατάνου τὰ τρυφερὰ τῶν φύλλων ἑψηϑέντα ἐν οἴνῳ καὶ καταπλασϑέντα στέλλει δέυματα ὀφϑαλμῶν᾽ κουφίζει δὲ καὶ τὰ οἰδήματα καὶ φλεγ- ΤῊ εὐ δῇ UN TL S ΠΝ UNA d μονάς" ὃ δὲ φλοιὸς ἑψηϑεὶς ἐν ὄξει, ὀδονταλγίας ἐστὶ διά- zÀuguu* τὰ δὲ σφαιρία χλωρὰ σὺν οἴνῳ ποϑέντα, ἕρπετο- δήχτοις βοηϑεῖ, ἀναληφϑέντα δὲ στέατι πυρίκαυστα ϑερα-- πεύει᾽ - 0 δὲ χνοῦς τῶν φύλλων καὶ τῶν σφαιρίων ἀκοὴν καὶ ὄψιν ἐμπεσὼν λυμαίνεται. i Keg. oq. [Περὶ Μελίας Mie δένδρον ἐστὶ γνώ-- ριμον, οὗ τῶν φύλλων ὃ χυλὸς καὶ αὐτὰ σὺν οἴνῳ πινόμενα eclegmate tritae cum melle aut passo prosunt tabi, ortho- pnoeae ac thoracis rheumatismis. Contra scorpionum ictus ex vino bibuntur, et vitiligsines detergunt. Expressus ex iis succus aurium doloribus auditusque gravitati auxilia- tur, cum vino vetere et rosaceo instilatus. Inseritur et acopis et unguentis tum calefacientibus tum discutienti- bus. Cortex denique radicis calculos comminuit, fetus interimit, dhepalicis prodest, tribus obolis in vino odo- rato potus. Cap. ΟΥ̓́Τ. [206 P/atano.] "Tenerrima platani folia vino cocta et imposita oculorum fÍluxiones compescunt: leniunt etiam oedemata et inflammationes, Cortex in aceto coctus ad dentium dolores colluitur. Fructus globosi virides cum vino poti serpentium morsibus adminiculo sunt: exceptae autem adipe ambusta sanant. Lanugo au- tem foliorum fructuumque (in aures oculosque) illapsa visum auditumque laedit. Cap. CVIIL [.De Fraxino.] Fraxinus est arbor nota, cuius foliorum succus et ea ipsa tum in vino pota JEPI YA4HZ ΤΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. . 409 καὶ καταπλασσόμενα ἐχιοδήκτοις βοηϑεῖ" 0 δὲ φλοιὸς καεὶς καὶ χαταχρισϑεὶς μεϑ' ὕδατος λέπρας ἀφίστησι" τὰ δὲ Tog- γεύματα τοῦ ξύλου ποϑέντα φασὶν ἀναιρετικὰ εἶναι. Κεφ. o8. [Περὶ "Leine. ] -deownng τοῦ δένδρου ὃ φλοιὸς ποϑεὶς ὅσον οὐγγίας μιᾶς πλῆϑος ἰσχιάδας ὠφελεῖ καὶ στραγγουρίας" ἱστορεῖται δὲ καὶ ἀτόχιος εἶναι, ποϑεὶς μετὰ ἡμιόνου νεφροῦ" καὶ τὰ φύλλα δὲ πινόμενα μετὰ κάϑαρσιν σὺν οἴνῳ τὸ αὐτὸ δρᾷν λέγεται" ὠφελεῖ καὶ ὠταλγίας ὃ χυ-- λὸς τῶν φύλλων χλιαρὸς ἐνσταζόμενος. τὰ δὲ κατὰ τὴν ἐκ- βλάστησιν τῶν φύλλων σφαιρία λεῖα μετὰ μέλιτος ἐγχριόμενα ἀμβλυωπίας 99 ϑεραπεύει" ἔνιοι δὲ ἱστοροῦσι τὸν φλοιὸν τῆς λεύκης καὶ τῆς αἰγείρου τμηϑέντα εἰς λεπτὰ μεγέϑη καὶ σπα- θέντα πρασιαῖς κεκροπρισμέγαις ἔν παντὶ καιρῷ μύκητας ἐδω-- δίμους φύειν. Κεφ. of. (guy ).. [Περὶ “ἰγείρου. 57 — ᾿αΑϊγείρου τὰ φύλλα uev ὄξους καταπλαττόμενα ποδαγρικὰς ὀδύνας ὠφε- λεῖ" ἡ δὲ ἐξ αὐτῆς δητίνη μίγνυται μαλάγμασιν" 0 δὲ καρ-- U 56) Sambuc. αἰγέλωπας. 57) Natuxaliter nexum hoc caput in cod, C. N, sequitur, vulgo post duo capita interposita. tum imposita viperarum morsibus opitulantur. Cortex ustus et ex aqua illitus lepras removet. Ligni tornati Scobes potae letales perhibentur. wv Cap. CIX. [De Populo aiba.] Populi albae CS unciae unius pondere potus ischiadicis et stranguriae prod- est. 'lraditur et conceptum prohibere, si cum mulino rene propinatur. Sed et folia post purgationes pota idem praestare dicuntur. Tepidus quoque foliorum succus au- ribus dolentibus utiliter instillatur. Amenta vero, quae, dum folia germinant, erumpunt, trita et cum melle illita 'oculorum habetudini medentur. Nec desunt, qui memo- riae tradiderint, et albae et nigrae populi corticem in te- nuia frusta concisum ac stercoratis areolis inspersum, qua- vis anni tempestate fungos proferre edules. Cap. CX. (CXIIL) [.De Populo nigra.] Populi ni- grae folia ex aceto imposita in podagricis doloribus expe- diunt: quae vero ex ca manat resina, malagmatis admi- 110 ΠΕΔΑΝΙΟΥ AIOZKOPIAOY ANAZAPBEQOX πὸς uiv ὄξους πινόμενος ἐπιληπτικοὺς ὠφελεῖ" ἱστορεῖται δὲ ὅτι τὸ ἐξ αὐτῶν δάκρυον κατὰ τὸν ᾿Ηριδανὸν ποταμὸν κα- ταχεόμενον πήγνυται καὶ γίνεται τὸ καλούμενον. ἤλεκτρον, ὗ Ur ἐνίων δὲ χρυσοφόρον᾽ εὐῶδες ἐν τῇ παραξρίψει χαὶ ΠΟ σοῦ δὲς τῷ χρώματι, ὅπερ πινόμενον λεῖον, στομάχου καὶ κοιλίας ῥεῦμα ἵστησι. Κεφ. Qué (gr). [Περὶ ἹΜάκερος Ἡάκερ φλοιός ἔστι κομιζόμενος ἐκ τῆς βαρβάρου, ὑπόξανϑος, παχὺς, στύφων ἱχανῶς κατὰ τὴν γεῦσιν" πίνεται δὲ πρὸς αἵματος πτύσιν καὶ δυςεντερίας καὶ κοιλίας ῥευματισμόν. Κεφ. ριβ' (gu). [Περὶ Π|τελέας.] 58. ΠΠ]τελέας τὰ φύλλᾳ καὶ oí ἀκρέμονες καὶ ὃ φλοιὸς στυπτικά" ποιεῖ δὲ τὰ φύλλᾳ πρὸς λέπραν λεῖα σὺν ὕξει ἐπιπλαττόμενα, καὶ τραύματα κολλᾷ, μᾶλλον δὲ ὃ ᾳλοιὸς ἀντὶ ἐπιδέσμου περιειλούμενος; ἔστι γὰρ ἱμαντώδης" ὃ δὲ παχύτερος φλοιὸς σὺν οἴνῳ ἢ ὕδατι ψυχρῷ ποϑεὶς, ὅσον οὐγγίας « πλῆϑος, ἄγει φλέγμα: καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ τῶν φύλλων ἢ τοῦ φλοιοῦ τῶν ῥιζῶν κατ- 48) Hoc et sequens caput desiderantur in nonnullis codicibus. In cod. X. et Ald, tamen adsunt, adscripto illic JKoazejov τοῦ ῥιζο- τόμου. scetur. Fructus cum aceto potus epilepticos iuvat. Fer- tur eius lacrima, quae secundum Padum amnem destillat, concrescere, fierique succinum, quod nonnullis et chry- sophorum dicitur. Attritu id iucundum spirat odorem et colore aurum aemulatur. "Tritum potumque stomachi al- vique fluxiones sistit. Cap. CXI. (CX) [De Macere.] Macer cortex est e barbarica (regione) advectus, subfílavus, crassus gustu- que perquam astringens. Bibitur is adversus sanguinis sputa , dysenterias et alvi fluxiones. Cap. CXII. (CXL) [De ULno.] Ulmi et folia et rami ipseque cortex vim habent astringentem. Folia trita ex aceto ad lepram efficaciter illinuntur, et vulnera glu- tinant; magis etiam cortex, si fasciae loco circumvolva- tur: est enim lori in modum [lexilis. Crassior autem cortex in vino aut aqua frigida unciae pondere potus pi- tuitam educit. Quin et decoctum foliorum οἱ radicum HEPI YAHZ IATPIKHZ BIBAION 4. 111 ? Ps - ld i δὲ 5 - , 5 αντλούμενον, κάταγμα πωροΐ τάχιον" τὸ δὲ ἐν ταῖς φύσκαις 59 , c ἢ c ' r * κατὼ τὴν πρώτην ἐκβλαστησιν εὑρισκόμενον ὑγρὸν στίλβει πρός-. |, , AC e exrov ἐπιχριόμενον" Enocuvouerov δὲ τὸ ὑγρὸν τοῦτο, ἄνα- , 5 za h M B , λύεται εἰς ϑηρία κωνοποειδῆ. .«“]αχανευέται δὲ τὰ πρόςφατα Es , , , τῶν φυλλων éyousvo εἰς προςοψήματα. 7 / , , Κεφ. oiy. (gi). [Περὶ σαπρότητος ξύλων) *H δὲ ἀπὸ -Ὃ - , , , τῶν παλαιῶν ξύλων καὶ πρέμνων σαπρία συνισταμένη ὥςπερ ἄλευρον, καταπλασσομένη ἀνακαϑαίρει καὶ ἀπουλοῖ ἕλκη" τὰ δὲ ἑρπυστικὰ ἐπέχει σὺν ἴσῳ ἀνίσῳ φυραϑεῖσα καὶ οἴνῳ, ἐν εὀϑόναις τε καϑεῖσα καὶ λεῖα καταπλασσομένη Κεφ. ριδ΄. [Περὶ Καλάμων.) Καλάμων ὃ μέν τις κα- λεῖται ναστὸς, ἐξ οὗ τὰ βέλη γίνεται" 0 δέ τις ϑῆλυς, ἐξ οὗ αἵ γλῶτται τοῖς αὐλοῖς κατασκευάζονται" ἀλλος δὲ συριγγίας, πολύσαρκος 50, πυκνογόνατος, εἰς βιβλιογραφίαν ἐπιτήδειος: ὃ δέ τις παχὺς καὶ κοῖλος, παρὰ ποταμοῖς φυόμενος, ὃς καὶ δόναξ καλεῖται, ὑπὸ τινων δὲ κύπριος" καὶ ἕτερος φραγμίτης, λεπτὸς, ὑπόλευκος. πᾶσι γνώριμος, οὗ ἡ ῥίζα καταπλασϑεῖ- £9) Vulgo φύσαις. 60) C. τιααχύσαρκος.- corticis, si fotus gratia perfunditur, ossa fracta celerius callo obducit. Latex autem, qui in folliculis sub prima germinatione invenitur, faciei illtus nitorem inducit. Qui dum siccescit, in animalcula culicibus similia re- solvitur. Ceterum recentia folia ad opsonia olerum more adhibentur. Cayp. CXIII. (CXIL) [De carie lignorum.] | Quae vero caries e veteribus lignis truncisque velut farina col- ligitur, illita. ulceribus ea repurgat et ad cicatrices per- ducit. Serpentia cohibet cum pari aniso et vino subacta itidemque trita, linteis indita et imposita. Cap. CXIV. [De arundinibus.] Arundinum species quaedam farcta vocatur, e qua sagittae conficiuntur: altera femina, e qua lingulae tibiarum parantur. Alia fistula- toria, carnosa, geniculis crebris, ad scriptionem accommo- data. Alia porro crassa et cava, ad íluvios nascens, quae etiam donax et a nonnullis cypria dicitur. Est et alia phragmites, gracilior, candicans, vulgo nota; cuius radix 119 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ σα λεία καὶ καϑ' ἑαυτὴν καὶ σὺν βολβοῖς, ἐπισπᾶται σκόλο- πὰς καὶ ἀκίδας σὺν ὄξει δὲ στρέμματα καὶ ὀσφύος ἀλγήματα παρηγορεῖ᾽ τὰ δὲ φύλλα χλωρὰ κοπέντα καὶ ἐπιτεϑέντα ἐρυ-- σιπέλατά τε καὶ τὰς ἄλλας φλεγμονὰς ἰᾶται" ὃ δὲ φλεὼς 51 ἀλωπεκίας ϑεραπεύει καεὶς καὶ μετ ὄξους καταπλασϑείς" 7 δὲ ἀνθήλη τῶν καλάμων ἐμπεσοῦσα tig τὰς ἀκοὰς, κώφωσιν ἐργάζεται" δύναται δὲ τὰ αὐτὰ καὶ ὃ κύπριος λεγόμενος κά- λαμος ποιεῖν. Κεφ. ριέ. [Περὶ Παπύρου] Ildmvoog γνώριμός ἔστι πᾶσιν, &q ἧς ὃ χάρτης κατασκευάζεται" εὐχρηστεῖ δὲ πρὸς" τὴν ἐν ἰατρικῇ χρῆσιν, πρὸς ἀναστόμωσιν συρίγγων σχευα-- σϑεῖσα διάβροχος 52, περιειλουμένου λίνου 53 ἄχρι ξηρασίας" στεγνουμένη 9^ γὰρ καὶ καϑιεμένη ἐμπίπλαται ὑγρασίας καὶ ἐξοιδοῦσα διανοίγει τὰς σύριγγας" ἔχει δέ τι ἣ ῥίζα αὐτῆς καὶ τρόφιμον 95* διαμασσώμενοι γοῦν αὐτὴν oi iv AiyUnvo, ἀπο-- χυλίζουσιν ἐκπτύοντες τὸ διαμάσσημα᾽ χρῶνται δὲ καὶ ἀντὶ 61) Vulgo φλοιὸς, qui nullus in arundinibus, sed φλεὼς dicebatur Theophr. hist. 4, 1o. 62) Marcell. et Cornar, e a Sambuc. δέβροχοςε 65) C. ὑαλένου. 64) Sic C. N. Vulgo Vei. 65) P. γλυχυτρόφιμον- contrita ac tum per se tum cum bulbis imposita, spicula aculeosque e corpore extrahit, Ex aceto vero luxatis lum- borumque doloribus blanditur. Folia vero virentia tusa et imposita tum erysipelatis tum aliis medentur inflamma- tionibus. Arundo, phleos dicta, usta et ex aceto illita calvities sanat. Panicula denique arundinum si aures in- traverit, surditatem producit. Eadém autem Pda valet, quae cypria arundo appellatur. » Cap. CXV. [De Papyro.] Papyrus nulli non cogni- ta, e qua charta paratur. Praecipuae vero est in medicina utilitatis ad laxanda fistularum orificia, si praeparata fue- hoc est, liquore quopiam macerata lino fuerit obvo- luta, donec inaruerit. Ita enim compacta atque immissa. humore completur, et intumescens fistulas aperit. Habet porro radix alimenti aliquid, quo fit, ut commanducantes eam Aegyptii succum exsugant, exsputo eo, quod comman- sum est. lpsis quoque radicibus iidem pro ligno utuntur. ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 113 ξύλων αὐταῖς᾽ ἡ δὲ κεκαυμένη πάπυρος ἄχρι τεφρώσεως ÓU- γαται γομὼς ἐπέχειν τὰς ἐν στόματι καὶ παντὶ μέρει' βέλτιον δὲ ὃ χάρτης καεὶς δρᾷ τὸ τοιοῦτον. Κεφ. oig. [Περὶ Mugíxgc.] ϊυρίκη δένδρον ἐστὶ γνώριμον, παρὰ λίμναις καὶ τοῖς στασίμοις ὕδασι 56 φυόμενον, καρπὸν ὥςπερ ἄνϑος φέρουσα βρυῶδες κατὰ τὴν σύστασιν. Τιεννᾶται δέ τις ἐν “ἰγύπτῳ καὶ Συρίᾳ ἥμερος, μετὰ τὰ ἄλλα ὁμοία τῇ ἀγρίᾳ" καρπὸν φέρουσα ἐμφερῆ κηκίδι, ἄἀνω- μάλως στύφοντα κατὰ τὴν γεῦσιν, ἁρμόζοντα τε ἀντὶ κηκί- δὸς εἰς τὰ στοματικὰ καὶ ὀφϑαλμικὰ καὶ πρὸς αἵματος πτύ-- σεις £V ποτῷ, καὶ κοιλιακαῖς καὶ δοϊκαῖς γυναιξὶν, ἰκτέρῳ τε καὶ φαλαγγιοδήκτοις" οἰδήματα τε στέλλει καταπλασϑείς" καὶ ὃ φλοιὸς δὲ τὰ αὐτὰ moi τῷ καρπῷ. Τῶν δὲ ῥιζῶν 51 τὸ ἀφέψημα σὺν οἴνῳ ποϑὲν σπλῆνα τήκει, καὶ ὀδονταλ)ίαις βοηϑεῖ διακλυζόμενον, ἐγκάϑισμά τε ῥοϊκαῖς, καὶ περίχυμα τοῖς φϑεῖρας καὶ κόνιδας γεννῶσιν ἐπιτήδειον" καὶ ἡ ἀπὸ τῶν ξύλων τέφρα προρτεϑεῖσα ῥεῦσιν ἔκ μήτρας στέλλει" κατασκευάζουσι 66) C. £v! ἐνύδροις τόποις. 67) Sic C. N. X, Vulgo φύλλων. Ad usta papyrus dum in cinerem redacta fuerit, depa- | scentia ulcera, cum omnium partium, tum oris maxime cohibet. Verum melius id combusta charta praestat. Cap. CXVI. [De Tamartce.] 'Tamarix nota est ar- bor, ad paludes stagnantesque aquas nascens, fructum sicut florem ferens amentaceum in compositione. Gigni- tur et in Aegypto Syriaque sativa quaedam , cetera sylve- stri similis, at fructum ferens gallae proximum, gustu inae- qualiter astringentem, quique vice gallae ad oris oculo- rumque medicamenta accommodatur. Datur et ad sangui- nis exscreationes in potu, coeliacis quoque et feminis pro- fluvio laborantibus, nec non et contra morbum regium phalangiorumque morsus. Impositus etiam oedemata co- hibet. Cortex eadem, quae fructus, praestat. Αἱ radicum decoctum in vino potum lienem liquat, et ore collutum ad dentium dolores salutare est. Quin et insessu mulieri- bus et circumfusum iis, qui pedunculos lendesque gignunt, prodest. Sed et ligni cinis appositus profluvia ex utero DIOSCORIDES. ἘΠ 11 | ZEAANIOY 4ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ δὲ ἔνιοι καὶ κύλικας ἐκ τοῦ πρέμνου, αἷς ἐπὶ τῶν σπληνικῶν χρῶνται ἀντὶ ποτηρίων, ὡς τοῦ δὲ αὐτῶν πόματος ὠφελοῦντος. Κεφ. ei. [Περὶ ᾿Ερείκης.] ᾿Ἐρείχη δένδρον ἐστὶ ϑα- pcs , ὅμοιον μυρίκῃ, μικρότερον δὲ πολλῷ, οὗ τῷ ἄνϑει μέλιτται χρώμεναι μέλε ἐργάζονται οὐ σπουδαῖον 58: ταύτης 7 κόμη καὶ τὸ ἄνϑος καταπλασσόμενα ἑρπετῶν δήγματα ἰᾶται. Κεφ. ριη. [Περὶ ᾿Ακακαλίδος.] ᾿“κακαλὶς ϑάμνου καρπός ἔστι γεννωμένου iv Αἰγύπτῳ, ἐξοικὼς κατά τι τῷ μυρίκης σ [4 ^ , H - καρπῷ᾽ ov τὸ ἀπόβρεγμα μίγνυται κολλυρίοις τοῖς πρὸς ὀξυ- δορκίαν 59. GouoGovow. , € Κεφ. οιϑ΄. [Περὶ ἹῬάμνου. “Ῥάμνος [οἵ δὲ περσεφό-- γιον, οὗ δὲ λευκάκανϑα, ᾿'!ῬΑωμαῖοι σπίνα ἄλβα. oi δὲ σπίνα κερβάλις, ᾿Αφροὶ ἀταδὶν)] ϑάμνος ἐστὶ 7 περὶ φραγμοὺς φυό- c ^ P » 2 ^ WE! , » , ε΄ c μένος , ῥάβδους ἐχὼν ορϑὰς καὶ ὀξείας ἀκανϑας, ὠςπὲρ 9 » , , Y ΠῚ 11 c , c ΄ ὀξυάκανϑα. φύλλα δὲ μικρὰ 71, ὑπομήκη, ὑπολίπαρα, μα- λακά. Ἔστι δὲ καὶ ἑτέρα 7? λευκοτέρα " καὶ τρίτη μελάντερα 68) Vulgarem lectionem tuetur Oribas. Ceterum cod. C, N. ha- bent ἐν σπουδῇ. 69) Cod. C. N. addunt zal ἀμβλυωπίαν. 70) ᾿Ορϑὸς cod. Ν,; ὀξὺς interpositam habet cod. C,, neque tamen Oribas. neque Paullus, ut Sarac. affirmat. 71) Marc. μακρά. 72) Παρὰ ταύτην habet Sarac., sed carent hoc additamento et codd. C. N, et editt, Aldin. , Asulan., Cornar. sistit. Nonnulli et calyces e trunco fabricantur, quibus poculorum vice splenetici utantur, ceu datus in eiusmodi vasis potus lieni prosit. Cap. CXVIL [Je Erica.] Erica est arbor fruti- cosa, tamarici similis, at longe minor, cuius flore dum utuntur apes, mel minime probatum efficiunt. Huius co- ma et Íílos illita serpentium morsibus medentur. | Cap. CXVIII. [De -4cacalide,] Acacalis fructus est nascentis in Aegypto fruticis, tamaricis fructui quadante- nus similis, cuius infusum miscetur collyriis, quae visus claritati conveniunt. Cap. CXIX. [De ΟΕ Rhamnus [alii persepho- nion aut leucacanthan, Romani spinam albam sive cerbalin, Afri atadin] est frutex circa sepes nascens, virgas gerens rectas spinasque acutas, sicut oxyacantha, folia autem par- va, oblonga, pinguiuscula ac mollia. Est et altera albidior, ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 415 ᾿ἄχουσα τὰ φύλλα καὶ πλατύτερα σὺν τῷ ἠρέμα ἐρυϑραίνε- σϑαι, ῥάβδους μακρὰς πηχέων ὡς πέντε καὶ μᾶλλον ἀκαν-- ϑώδεις, ἧττον δὲ στερεὰς καὶ ἐπάπμους ἔχει τὰς ἀκάνϑας" | καρπὸς δὲ πλατὺς, λευκὸς, λεπτὸς, ὡς ϑυλακώϑης, ἐοικὼς σφονδύλῳ 13. Ποιεῖ δὲ πασῶν τὰ φύλλα πρὸς ἐρυσιπέλατα καὶ ἕρπητας καταπλασσόμενα. «Δέγεται δὲ καὶ κλῶνας αὐ- τῆς ϑύραις ἢ ϑυράσι προςτεϑέντας ἀποκρούειν τὰς τῶν qag- μάκων κακουργίας. | Κεφ. ox. [Περὶ 44Muov.] “ἍἌλιμος, [οἱ δὲ ἔρυμον ΤΆ, οὗ δὲ βρετταννικὴ, οὗ δὲ ῥαβδίον, οὗ δὲ βασίλειον, προφῆ-- ται Ἕρμοῦ βάσις, ὁμοίως σάψις 16, οἱ δὲ ᾿Οσίριδος διάδημα, οὗ δὲ ἡλίου στέφανος 75, οἱ δὲ ἱερὸς καυλὸς, Πυϑαγόρας ἀνθήνορος, .Αιγυπτιοι ἀσοντιρὺ, οἱ δὲ ἄσφη, oi δὲ ἀσελ- | λοήρη 71, οἱ δὲ ἀσαριφὴ, “Ῥωμαῖοι ἀλβούκιουμ, οἱ δὲ ἀμ- ᾿πουλλάκιαμ 79] ϑάμνος ἐστὶ φραγμίτης, ὅμοιος ῥάμνῳ, vnó- λευκος, οὐκ ἔχων ἀκάνϑας' φύλλα δὲ ἐλαίᾳ παραπλήσια, 75) Φφονδυλέῳ Goup., ἀσφοδέλῳ Ald. | :74) Quod interponunt δαμασσώγιον , znanifesto Ῥοτγείπιοι ad ἄλισμα lib. 8, 169. propter sonum similem cum ἀλέμῳ commutatum. " 75) Sic C. N.; σαψοῖς Ald., Asulan. 76) Sic C.; ἡλιστέφανος vulgo. 77) Sic N.; ἀσεαλουρὶ vulgo. 78) Sic C. N.; ἀμπελούκιαμ vulgo, itemque tertia nigrioribus, latioribus et subrubescentibus foliis, virgis quinos ferecubitos longis, spinosioribus qui- idem, sed minus firmas habens et validas spinas. Fructus |est latus,, candidus, tenuis, folliculi prope figura, verte- Ibrae similis. Omnium folia erysipelatis herpetibusque effi- - 'caciter illinuntur. Feruntur et huius rami ianuis fene- strisve appositi veneficorum maleficia depellere. "Cap CXX. [Je JHaimo.] Halimus [quem alii erymon, alii britannicam, alii rhabdion aut basilion, pro- phetae Mercurii basin aut sapsis, alii Osiridis diadema vel solis coronam, nonnulli caulem sanctum, Pythagorei anthenoros, Aegyptii asontiri, asphi, aselloiri, asariphi, Romani albucum aut ampullaceam vocant] frutex est se- pibus inserviens, rhamno similis, albidus, inermis. Folia habet oleae similia, latiora tamen et molliora. Nascitur Ha 1 DL 116 ΠΕΔΑΝΙΟΥ 410XKOPI4OY ANAZAPBEOX πλατύτερα μέντοι καὶ &moAorspa* φύεται ἐν παρθαϑαλασ-. σίοις καὶ φραγμοῖς" λαχανεύεται δὲ αὐτῆς τὰ φύλλα, éyo- μενὰ εἰς βοῶσιν. τῆς δὲ ῥίζης « αἱ ὁλκὴ ποϑεῖσα σὺν μελι- κράτῳ σπάσματα, ῥήγματα καὶ στρόφους πραὔνει, καὶ γάλα. : κατασπᾷ 79. | di Κεφ. oua. [Περὶ Παλιούρου. , Παλίουρος. γνώριμός, ἐστι ϑάμνος, ἀκανϑώδης, στερεὸς, οὗ τὸ σπέρμα λιπαρὸν. καὶ λινοειδὲς 89 εὑρίσκεται" ὅπερ πινόμενον Terbis ἀρήγειν καὶ, τοὺς ἐν κύστει λίϑους δρυΐσειν καὶ πρὸς ἑρπετῶν δήγματα ποιεῖ" τὰ δὲ φύλλα καὶ ἣ ῥίζα στυπτικὰ,. ὧν τὸ ἀφέψημα ποϑὲν κοιλίαν ἵστησιν, οὐρά τε ἄγει, xal ᾿ϑαναοίμοις καὶ ϑητ | φιοδήκτοις fondé διαφορεῖ δὲ πάντα τὰ moócgora φύματα | καὶ οἰδήματα ἣ ῥίζα λεία ἐπιπλασϑεῖσα. Κεφ. ρχβ΄. [Περὶ ᾿Οξυακάνϑης. ᾿Οξυάκανϑα᾽ οὗ δὲ ᾿πυρίναν, οὗ δὲ πυρακάνϑην 81 χαλοῦσι᾽ δένδρον iori παρα- - πλήσιον ἀχράδι, μικρότερον δὲ καὶ ἀκανθῶδες ἄγαν" καρπὸν δὲ φέρει μύρτῳ ἐμφερῆ, ἁδρὸν, ἐρυϑρὸν, εὔϑρυπτον, ἔνδο-- - 79) Omisso hoc ultimo cod, C. habet eadem, sed paullo mutatis | verbis. 1 ἡ 80) Coniectura Saraceni, ΣΟ λιγνυῶδες vulgari, Cf. Theophr, hist. δ, 18. Agathocles apud. Athen. 14. p. 565. Schw. P 81) Bene sic Salmas. loco Ald. πετυάγϑην; alii πυτυάνϑηγ. .Pos- | set et legi πυξαχάγϑηνγ- in maritimis ac sepibus. Eius folia ciborum gratia ole- | rum modo coquuntur. Radix vero drachmae pondere in | aqua mulsa pota convulsa, rupta et tormina mitigat ac lac attrahit. Cap. CXXI. [Je PaZuro.] Paliurus est frutex | vulgo notus, aculeatus, solidus, cuius semen pingue et lini (seminis) aemulum reperitur: quod quidem potum | tussi opitulatur, vesicae calculos comminuit et serpentium | morsibus adversatur. Folia et radix astringunt, quorum | decoctum potum alvum sistit, urinas ducit et contra ve- [ nena venenatorumque morsus auxiliatur. Radix vero trita | et imposita recentia quaevis tubercula et oedemata discutit. | Cap. CXXII. [De OxyacantAa.] Oxyacantha, quam | ali pyrinam, alii pyracanthem vocant, arbor est pyro syl- - vestri similis, sed minor et valda spinosa. PFructum pro- fert myrti baccas referentem, plenum, rubrum, tritu fa- - ΠΕΡΙ Y.A4HX ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION A. 117 ϑὲν πυρῆνα ἔχοντα, δίζαν molvoy καὶ βαϑεῖαν" τούτου ὃ καρπὸς διάῤῥοιαν ἵστησι καὶ ῥοῦν γυναικεῖον πινόμενος καὶ ᾿ἐσϑιόμενος. Ἢ δὲ ῥίζα καταπλασϑεῖσα λεία, σκόλοπας καὶ ἀκίδας ἐπισπᾶται" ἱστορεῖται δὲ δύνασϑαι τὴν ῥίζαν καὶ ἐκ- ᾿τρωσμοὺς ἐργάζεσϑαι, τῆς κοιλίας ἡσυχῆ τρὶς πληχϑείσης ἢ ᾿χοισϑείσης. Κεφ. Quy. [Περὶ Κυνοςβάτου. Κυνόςβατον, οἱ δὲ ὀξυάχανθϑαν καλοῦσι" ϑάμνος ἐστὲ βάτου πολλῷ μείζων, δεν- | foudre - φύλλα φέρει πολλῷ πλατύτερα μυρσίνης ὃ, ἀκάνϑας δὲ περὶ ταῖς ῥάβδοις ἰσχυρὰς, ἄνϑος λευκὸν, καρπὸν ἐπιμήκη, πυρῆνι ἐλαίας ἐοικότα, ἐν τῷ πεπαίνεσϑαι πυῤῥὸν, τὰ δὲ | ἐντὸς ἐριώδη᾽" ἵστησι δὲ κοιλίαν. ὃ καρπὸς ξηρὸς, δίχα τοῦ ᾿ἐν αὐτῷ ἐριώδους, κακωτικὸν γὰρ τῆς ἀρτηρίας τοῦτο, ἀπο- | ζενγύμενος 2 ἐν οἴνῳ καὶ πινόμενος 83, | Κεφ. ρκδ, [Περὶ Κύπρου.] ΑΚύπρος δένδρον ἐστὶ περὶ ταῖς ῥαβδοις φύλλα iyov ἐλαίᾳ 8: παραπλήσια, πλατύ- τερα 95 δὲ καὶ μαλακώτερα καὶ χλωρότερα, ἄνϑη λευκὰ, βο-- 92) C. ἐσχισμένα addit, 83) Aldinae lectionem, quam et Asulanus et Cornarius repetunt; ἀποζεννύμενον —-. πιγόμενον e codice suo sic corrigit Andr. Lacuna. 84) C. ἐλαίας. 85) O. N. στδγώτερα. Sed nostram lectionem Ald. tuetur Oriba- sius, etiamsi cum matura non satis congruat. D | clem, intus nucleo praeditum , radicem multifidam et pro- fundam. Huius fructus tum potus tum comestus alvum 'sistit fluzumque muliebrem. Radix trita et illita aculeos spiculasque extrahit. Dicitur et radix abortus facere posse, si venter ea ter leniter feriatur aut perungatur. Cap. CXXIII. [De Cynosbato.] Cynosbaton alii oxya- cantham appellant. Frutex est rubo longe maior, arbo- rescens. Folia fert multo latiora, quam myrtus, robustos, circa virgas aculeos, íflorem candidum, fructum oblon- gum, olivae nucleo similem , qui, dum maturescit, fulvus, intus vero lanuginosus conspicitur. Fruclus arefactus, exemta interiore lanugine, quippe quae fistulam spiritalem offendit, in vino fervefactus potusque alvum sistit. Cap. CXXIV. [2e Cypro.) Cyprus est arbor fo- liis circa virgas oleae similibus, sed latioribus, molliori- bus et viridioribus, floribus candidis, racemosis , odoratis, 418 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τρυώδη 89, εὐώδη, σπέρμα μέλαν, ὅμοιον τῷ τῆς ἀκτῆς" γεν- γᾶται δὲ ἀρίστη ἐν τῇ ᾿Ασκάλωνι καὶ Κανώπῃ. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα στυπτικὴν, ὅϑεν διαμασσηϑέντα ἄφϑας iara, καὶ τὰς ἄλλας πυρώδεις φλεγμονὰς καταπλασϑέντα ὠφελεῖ, καὶ ἄνϑρακας᾽ τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῶν πυρικαύστων κχκατάν- À . D δὲ M , 87 , À - ^M “λλ τλημα ξανϑίζει δὲ καὶ τρίχας 9" στρουϑίου χυλῷ τὰ φύλλα λεῖα βραχέντα καὶ ἐγχοισϑέντα " τὸ δὲ ἄνϑος ἐπιπλασϑὲν τῷ , - , 2 2n , , 88 ' ' μετώπῳ λεῖον μετ ὄξους, κεφαλαλγίας παύει 98. Τὸ δὲ σκευαζόμενον ἐξ αὐτοῦ χρίσμα κύπρινον ϑερμαντικὸν γίνεται ὦ καὶ μαλαχτικὸν γεύρων, εὐῶδες, ἐν τῷ προςλαμβάνειν πυρω- τικὰ μίγματα. Κεφ. ρκέ. [Περὶ Φιλλυρέας.] Φιλλυρέα δένδρον ἐστὶν ci , JU , , ΝΟΌΣ , εἰ ὅμοιον κύπρῳ κατὰ μέγεϑος, φύλλα δὲ ἐλαίας ὅμοια, πλα- τύτερα δὲ καὶ μελάντερα" καρπὸν δὲ ἔχει σχίνῳ ἐμφερῆ, μέ- λανα, ὑπόγλυκυν, ὡς ἐν βότρυσι κείμενον" ἐν τραχέσι δὲ τό- ποις γεννᾶται" ταύτης τὰ φύλλα στύφει ὡς ἀγριελαία, ποι- οὔντα πρὸς τὰ στύψεως δεόμενα: μάλιστα τοῖς ἐνστομίοις 86) Ex Oribas, et natura, Vulgo βρυώδη. 87) €. ὁ φλοιὸς ἔνδοϑεν. . 88) C. «al πυρετούς, semine nigro, sicut sambuci. Optima nascitur in Asca- lone et Canopo. Folia vim habent astringentem, quare | manducata aphthis medentur, et tum aliis fervidis inflam- mationibus, tum carbunculis opitulantur. Decoctum am- bustis affunditur. Luteos reddunt capillos trita et illita folia, quae in struthii succo maduerint. Flos ex aceto tritus frontique impositus capitis dolores sedat. Ceterum, quod ex eo paratur cyprinum unguentum, odoratum est, vimque asciscit calefaciendi nervosque molliendi, siquidem mixturis exaestuantibus additur. Cap. CXXV. [2e PAilyrea.] Phillyrea arbor est - cyprum statura aequans, foliis oleaceis, sed latioribus et nigrioribus, fructu lentisci, nigro, subdulci, in racemis fere disposito. Locis asperis nascitur. Huius folia per- inde ac oleastri astringunt, ad ea ergo faciunt, quae astri- ctionem poposcerint, maxime ad oris ulcera, tum com- ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHX ΒΙΒΑΙ͂ΟΝ A. 119 ἕλκεσι διαμάσσημα xol διάκλυσμα τὸ ἀφέψημα , καὶ πινόμε- νον δὲ οὐρὰ καὶ ἔμμηνα ἄχει. Κεφ. ρκε΄. [Περὶ Kíorov.] Kíoroc, ὃν ἔνιοι κίσϑα- gor ἢ κίσσαρον καλοῦσι, ϑάμνος ἐστὶν ἐν πετρώδεσι τόποις 'φυόμενος, πολύκλαδος, φυλλώδης, οὐχ ὑψηλὸς, φύλλα ἔχων περιφερῆ, στρυφνὰ 889, δασέα. ἀνϑὴη ἄῤῥενος ὥςπερ ῥοιᾶς, ἐπὶ δὲ τοῦ ϑήλεος λευκά. ἁύναμιν δὲ ἔχει στυπτικήν- ὅϑεν τὰ ἄνϑη λεῖα πινόμενα δὶς τῆς ἡμέρας iv οἴνῳ αὐστηρῷ δὺς- ἐντερίαις ἁρμόζει" καϑ' αὑτὰ δὲ καταπλασϑέντα νομὰς ἐφί- στησι" σὺν κηρωτῇ δὲ πυρίκαυστα καὶ παλαιὰ ἕλκη ἰᾶται. Κεφ. ρκζ΄. [Περὶ Tmoxwridos] Φύεται δὲ παρὰ τὰς δίζας 50 τοῦ κίστου ἡ λεγομένη ὑποκιστὶς, Um ἐνίων δὲ 9QU- βηϑρον 8. [9vootov] RS L'49gors φυλλεσάδε] ἢ κύτινος καλου- μένη, ὅμοιόν τι κυτίνῳ ῥοιᾶς. Πόα ἐστὶν ἄφυλλος jT τὸ μὲν αὐτῆς κιῤῥὸν, [τὸ δὲ χλωρὸν), τὸ δὲ λευκὸν, ὅπερ χυλί- 89) Omnium codicum, Galenii et Oribasii consensu. Temere 88" racen, μέλανα. . 90) C. ταῖς ῥίζαις. 91) Sic C. N., ῥόβιϑρον Asulan., ὀρόβηϑρον X., ῥόβηϑρον Ald., Cornar., Sarac, 92) Cod. C. 93) Codd, C. N. 94) Deest in Oribas. ez codd, C, N. ΄ manducata, tum etiam, si decocto colluitur. Quin et po- tum decoctum urinas mensesque ciet. Cap. CXXVI. [De Cisto.] ;Cistus, quem nonnulli cistharon aut cissaron vocant, frutex est in rupestribus locis nascens, ramosus, foliosus, haud procerus, foliis ro- tundis, ansteris, hirsutis. Flores masculi punicae [similes], feminae albi. Vim habet astringentem , ideoque flores triti "εἰ ex vino austero bis die poti dysenteriis conferuut: ipsi vero per se illiti ulcera rodentia cohibent et cum cerato ambustis et ulceribus inveteratis medentur. Cap. CXXVII. [De Zypocistide.] Nascitur ad ra- dices cisti hypocistis dicta, a nonnullis vero thrybithron [thyrsion] [ Afris phyllesade ] cytinus appellata, quod simi- lis est (ílos) cytino punicae. Herba est foliis destituta, cuius pars fulva [alia viridis] pars albida est: e qua suc- 490 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Cerat ὥςπερ 7 ἀκακία. Ἔνιοι δὲ ξηράναντες αὐτὴν καὶ 1ά- σαντὲς, βρέχουσί τε xai ἕψουσι, καὶ τὰ ἄλλα ποιοῦσιν, ὥςπερ ἐπὶ τοῦ Àvxíov. ἁύναμιν δὲ ἔχει τὴν αὐτὴν τῇ ἀκακίᾳ, στυπτικωτέραν δὲ καὶ ξηραντικωτέραν, ποιοῦσαν πρὸς κοι-- λιακοὺς, δυοεντερικοὺς, αἱμοπτοϊκοὺς, ῥοῦν γυναικεῖον, πινο-- μένη καὶ ἐνιεμένη. Κεφ. gx. [Περὶ “αδανου.) Ἔστι δὲ καὶ ἕτερον &- δος κίστου, καλούμενον vm ἐνίων λῆδον, ϑάμνος κατὰ τὰ αὐτὰ φυόμενος τῷ κίστῳ᾽ μαχρότερα δὲ τὰ φύλλα ἔχει καὶ. μελάντερα, λιπαρίας τινὰς κατὰ τὸ ἔαρ ἐπισπώμενα 55" οὗ τῶν φύλλων ἡ δύναμις στυπτικὴ καϑέστηκε, ποιοῦσα πρὸς ὅσα καὶ ιὃ κίστος. Γίνεται δὲ ἐξ αὐτοῦ τὸ λεγόμενον λάδα- γον" τὼ φύλλα γὰρ αὐτοῦ γνεμόιιεναι αἵ αἶγες καὶ οἵ τράγοι τὴν λιπαρίαν ἀναλαμβάνουσι τῷ πώγωνι γνωρίμως, καὶ τοῖς μηροῖς προςπλαττομένην διὰ τὸ τυγχάνειν ἰξώδη, ἣν ἀφαι- ροῦντες ὑλίζουσιϑθ͵, «ci ἀποτίϑενται ἀναπλάσσοντες μαχί- δας" ἔγιοι δὲ καὶ σχοινία ἐπισύρουσι τοῖς ϑάμνοις, καὶ τὸ προςπλασϑὲν αὐτοῖς λίπος ἀποξύσαντες ἀναπλάσσουσιν' xoa- 95) C. ἐπισπώμενον. 96) Marc. ὡς μέλι διϑλίζουσε. cus exprimitur, sicut acaciae. Sunt, qui eam arefactam contusamque macerent ac decoquant, reliquaque, ut in lycio, faciant. Vim habet eamdem, quam acacia, sed magis astringentem et exsiccantem. Prodest cocliacis, dysenteri- cis et sanguinem .exscreantibus, imo et fluxui muliebri tum pota, tum etiain infusa. Cap. CXXVIII. [206 Ladano.] Est et alterum cisti genus, ledum a nonnullis appellatum, frutex eodem quo cistus modo nascens, sed longioribus foliis ac nigrioribus, quae verno tempore quicquam pingue contrahunt. Huius foliorum vis astringens eosdem, quos cistus, effectus prao- bet. Fit autem ex eo, quod ladanum appellatur. Siqui- dem, cum folia depascuntur caprae hircique, pinguedi- nem, ut notum est, barbis femoribusque, viscosam nimi- rum, adhaerentem excipiunt: haec depexa colatur et in offas formata reponitur. Alu, attractis per frutices funi- culis, inhaerentem iis pinguedinem deradunt et efformant.- IIEPI YAHZ IATPIKHX BIBAIOM 4. 191 πιστον δέ ἐστιν αὐτοῦ τὸ εὐῶδες . ὑπόχλωρον, εὐμάλακτον, λιπαρὸν, ἀμέτοχον ψάμμου ἢ ψαφαρίας, ῥητινῶδες " τοιοῦτον δέ ἔστι τὸ ἐν Κύπρῳ γεννώμενον" τὸ μέντοι ἀραβικὸν καὶ Jdufuxóv εὐτελέστερον. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, ϑερμαντι- χὴν, μαλακτικὴν, ἀναστομωτικήν᾽ ἵστησι δὲ τὰς δεούσας τρί- quc, μιγὲν οἴνῳ καὶ σμύρνη καὶ μυρσίνῳ ἐλαίῳ, οὐλάς τὲ εὐπρεπεστέρας ποιεῖ uer οἴνου καταχριόμενον, καὶ ὠταλγίας μεϑ᾽ ὑδοομόέλιτος ἢ δοδίνου ἐγχεόμενον ϑεραπεύει" ὑποϑυμιᾶ- ται δὲ καὶ πρὸς δευτέρων ἐχβολὰς, καὶ σκληρίας ϑεραπεύει τὰς iy μήτρᾳ iv πεσσῷ μιγὲν, καὶ ταῖς ἀνωδύνοις καὶ βη-- 'χικαῖς καὶ μαλάγμασι χρησίμως μίγνυται" κοιλίαν τὲ ἵστησι σὺν οἴνῳ παλαιῷ ποϑέν" ἔστι δὲ καὶ οὐρητικόν. Κεφ. ρκϑ΄. [Περὶ "Efévov.] Ἔβενος κρατίστη ἡ ai- ϑιοπικὴ καὶ μέλαινα καὶ μὴ ἔχουσα χτηδόνας, ἐμφερὴς κέ- gov εἰργασμένῳ τῇ λειότητι, ϑλασϑεῖσα δὲ πυκνὴ, δηκτικὴ ἐν τῇ γεύσει καὶ ὑποστύφουσα᾽ τεϑεῖσά τε ém ἀνθράκων quer εὐωδίας καὶ δίχα καπνοῦ ἐκϑυμιωμένη" ἡ δὲ πρόφφατος διὰ τὴν λιπαρίαν ἀνάπτεται, πυρὶ προςαφϑεῖσα " τριφϑεῖσα Maxime vero probatur odoratum, subviride, facile mol- lescens, pingue, arenae squalorisque expers ac resinosum. 'l'ale autem est, quod in Cypro gignitur. Arabicum vero | libycumque vilius est. "Vim habet astringentem, calefa- | clientem , mollientem, oscula vasorum reserantem. Vino, myrrhae et oleo myrteo admixtum f1luentes capillos cohi- bet, cicatricibus decorem facit, cum vino illitum: aurium doloribus cum hydromelite aut rosaceo infusum medetur. Suffumigatur et ad secundas eiiciendas: pessis immixtum matricis duritias sanat: idem in medicamenta sedandis do- loribus ac tussi dicata itemque malagmata utiliter inseri- tur. Alvum quoque sistit cum vino vetere potum, urinae |! denique ciendae accommodatur. ἷ Cap. CXXIX. [2ὲ Zbeno.] Ebenus optima censetur aethiopica, nigra, venarum expers, cornu elaboratum lae- vore aequans, quaeque fracta densa apparet; mordet autem gustu ac leniter astringit. Prunis imposita cum odore iu- cundo et citra fumum uritur. hecens vero igni admota ob pinguedinem accenditur et ad cotem trita subfulva redditur. 199 ΠΗΔΑΜΝΙΟΥ 4A4IOZKOPIA4OY ANAZAPBEOX c , δὲ iX ἀκόνης, ὑπόκιῤῥος γίνεται. Ἔστι δέ: τις καὶ ἰνδικὴ, , € , ἔχουσα διαφύσεις λευκὰς καὶ κιῤῥὰς καὶ σπίλους ὁμοίως πυκ- ^ , € , γοὺς, πλὴν βελτίων 7 πρώτη. Ἔνιοι δὲ τὰ συκάμινα 51 ἢ νον 53i ΕἸ - 5» E ' »2*f - ἀκάνϑινα ξύλα, ἐμφερῆ ὄντα, ἀντὶ ἐβένου πωλοῦσι" διαχι-- € - [4 ^. a γώσκεται δὲ ἐκ τοῦ χαῦνά τε εἶναι, καὶ κατὰ σχίδακας pu- Ύ , , - κρὰς ἀπολύεσϑαι ἐμπορφύρους τῷ χρώματι, μηδὲν δὲ δηκτι- ^ 2. , 5 re , ^» 9 - , X m , κὸν ἐχούσας ἐν τῇ γεύσει, ἢ ἐν τῇ ϑυμιάσει εὐῶδες. 4ύνα- , p 3 , - - μιν δὲ ἔχει σμηκτικὴν τῶν ἐπισκοτούντων ταῖς κόραις" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς τὰ παλαιὰ ῥεύματα καὶ φλυκτίδας: εἰ δέ τις 3 , - , ποιήσας ἐξ αὐτῆς ἀκόνιον χρῶτο εἷς τὰ κολλύρια, βέλτιον 2 , LU] D ἐνεργήσει" κατεργάζεται δὲ καὶ εἰς τὰ ὀφϑαλμικὰ, τῶν vog- , γευμάτων ἢ δινημάτων βρεχομένων £v οἴνῳ χίῳ ἡμέραν καὶ γύχτα᾽ εἶτα λελειωμένων ἐπιμελῶς καὶ εἰς κολλύρια ἀναπλασ-- σομένων" ἔνιοι δὲ προτρίψαντες διηϑοῦσιν αὐτὰ, εἶϑ' οὕτω τὰ λοιπὰ ποιοῦσιν" τινὲς δὲ ἀντὶ τοῦ οἴνου ὕδατι χρῶνται" ΄ δὲ 5 ἌΡΑ , er |» 2 9. 075 A Àv καίεται δὲ ἐν ὠμῇ χύτρᾳ, ἕως ἂν ἀνϑρακωϑῇ,, καὶ πλύνεται € , c , ' i] M ὡς ὃ πεκαυμένος μόλιβδος ἄρμοζει δὲ τὸ τοιοῦτον πρὸς ψωρο-- φϑαλμίας καὶ ξηροφϑαλμίας. λ 97) Sio cod. Lacun. "Vulgo σησάμινα. Est et altera indica, intercurrentibus lineis praedita can- didis fulvisque itemque maculis frequentibus, sed melior prior. Nonnulli mori aut acanthae ligna, quod consimilia sunt, pro ebeno vendunt. Ex eo autem dignoscuntur, quod rara sint et in assulas ad purpuram vergentes resol- vantur, nihil mordacitatis in gustu, nec suavis odoris in suffitu prae se ferentia. "Vim habet ebenus ea exterendi, quae pupillis caliginem offundunt, pollet et ad veteres fluxiones ac pustulas. Si quis ex ea (ad cotem trita) pul- verem subtilissimum ad collyria adhibuerit, melius aget. Ad ocularia medicamenta efficax quoque redditur, si sco- bes ramentave in vino chio per diem noctemque mace- rata diligenterque ad laevorem trita in collyria digeran- tur. Nonnulli ipsa prius trita cribro cernunt, ac dein reliqua eo modo peragunt. Quidam vini loco aqua utuntur. Uritur etiam in fictili novo, donec in carbones redigatur, lavaturque plumbi usti modo, itaque praeparatum sca- biosis aridisque oculorum inflammationibus conducit. * ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHEZ BIBAION A. 193 Κεφ. oX. [Περὶ ῥόδων. Ῥύδα [Ῥωμαῖοι ῥόσα] ψύ-- χει καὶ στύφει, τὰ δὲ ξηρὰ μᾶλλον orga χυλίζειν δὲ δεῖ - τὰ ἁπαλὰ ἀποψαλίσαντας τὸν ὄνυχα καλούμενον, ὅπερ ἐστὶ τὸ λευκὸν τὸ ἐν τῷ φύλλῳ, τὸ δὲ λοιπὸν ἐκϑλίβειν καὶ τρί- βειν ἐν σκιᾷ, ἐν ϑυΐις, ἄχρις οὗ συστραφῇ" οὕτω τε ἀποτί- ϑεσϑαι εἰς τὰς ὀφϑαλμικὰς περιχρίσεις" ξηραίνεται δὲ τὰ φύλλα ἐν σκιᾷ συνεχῶς στρεφόμενα, ἵνα μὴ εὔρωτιάσῃ" ποιεῖ δὲ τῶν ξηρῶν ἑψηϑέντων ἕν οἴνῳ τὸ ἀπόϑλιμμα πρὸς ἀλ- γημα κεφαλῆς, ὀφϑαλμῶν, ὦτων, οὔλων, δακτυλίου [ἀπευ-- ϑυσμένου ἐντέρου 98], μήτρας, πτερῷ ἐγχριόμενον 99. καὶ προς-- xAvtóusvov* αὐτὰ δὲ δίχα 100 τοῦ ἐκϑλιβῆναι κοπέντα καὶ ἐπιπλασσόμενα ποιεῖ πρὸς ὑποχονδρίων φλεγμονὰς καὶ oro- μάχου πλάδον καὶ ἐρυσιπέλατα" ξηρὰ δὲ λεία παραμηρίοις 1 προςπόσσεται, καὶ [ἀνϑηραῖς καὶ τραυματικαῖς)2 ἀντιδότοις μίγνυται" καίεται δὲ καὶ dg τὰ καλλιβλέφαρα" τὸ δὲ £v μέ- σοις τοῖς QOÓo:g εὑρισλόμενον ἄνϑος πρὸς οὔλων ῥευματισμοὺς 98) His carent codd. C. N, 99) C. πρωὶ ἐγχεόμενον. 100) C. addit πυρός. 1) Sic C, N. Vulgo παρὰ μηροῖς. 9) His carent C. N. Cap. CXXX. [De Zsis] HBosae refrigerant et astringunt. Succum autem e rosis recentibus exprimi oportet, forfice prius abscissis unguibus, sic nimirum vo- catur intima petalorum pars, ita ut reliquum in pila pre- matur teraturque in umbra, donec cocat, quo facto re- conditur ad oculorum circumlitiones. Siccantur et folia in umbra, continuo tamen versata, ne situm contrahant. Sic- carum vero rosarum in vino coctarum expressus liquor facit ad dolorem capitis, oculorum , aurium, gingivarum, sedis [recti intestini], matricis, dum penna illinitur aut colluitur. Eaedem citra expressionem contusae et impo- sitae expediunt ad hypochondriorum inflammationes, sto- machi colluviem et erysipelata. ^ Sicca ac trita internis femoribus asperguntur, admiscentur etiam [íloridis dictis et vulnerariis] antidotis: uruntur et ad ea, quibus palpe- brae honestantur. Flos autem in mediis rosis repertus, | 194 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEOX προςπασϑὲν ποιεῖ" αἵ κεφαλαὶ δὲ ποϑεῖσαι κοιλίαν δέουσαν καὶ αἵματος ἀναγωγὴν ἐπέχουσι. [Τὰ δὲ χρυσᾶ καὶ μονό-- φυλλα εἰς ἅπαντα ἀχρηστότερα. Ἔστι καὶ ἐπίγειά τινα, μι- κρότερα, ἁπλᾶ, ἀγριὰ, tig πολλὰ τοῖς κηπευτοῖς εὐλαβέ- στέρα. ]? Κεφ. ρλα΄. [Περὶ “Ροδίδων] 41 λεγόμεναι δὲ δοδίδες σχευάζονται τὸν τρόπον τοῦτον" ῥόδων χλωρῶν ἀβρόχων μεμαρασμένων « μ΄, νάρδου ἰνδικῆς — (, σμύρνης — ς΄ λεῖα ἀναπλάσσεται εἰς τροχίσκους τριωβολιαίους καὶ ἐν σκιᾷ ξηραί- γεται καὶ ἀποτίϑεται εἰς κεραμεοῦν ἀγγεῖον ἀκώνιστον πεέριε- σφηκωμένον 5" ἔνιοι δὲ προςτιϑέασι καὶ κόστου « f, καὶ ἴριδος ἰλλυρικῆς τὸ αὐτὸ, μίσγοντες καὶ οἶνον χῖον μετὰ μέ- λιτος" χρῆσις δὲ αὐτῶν ἔστιν ἐπὶ γυναικῶν περιτιϑεμένων τῷ τοαχήλῳ ἀντὶ δριιῶν, ἀμβλυνυοσῶν τὴν τῶν ἱδρώτων δυςω.-- δίαν" χρῶνται δὲ καὶ λείοις ἐν διαπάσμασι καὶ συγχρίσμασι 5) Haec ultima vcl desiderantur in codd. yel margini adscripta sunt, 4) C. ἐμβρόχων. 5) Vulgare περιεσφηνωμένον ineptum. aridus gingivarum fluxionibus utiliter inspergitur. Capita vero pota alvum fluidam et sanguinis sputa coercent. [Au- reae rosae ct simplici flore ad omnia minus utilia. Sunt denique simplices agrestes, minores in arvis, quae ad multa hortensibus eflicaciores sunt.] Cap. CXXXI. [De roseis pastillis.] Pastilli, quos rhodidas vocant, tali modo parantur. Hosarum viridium nec madidarum marcidarum drachmae quadraginta, nardi indicae drachmae decem, myrrhae drachmae sex. '"Trita haec digeruntur in pastillos ponderis trium obolorum, qui quidem in umbra siccati vase fictili non picato ac undique probe obturato reponuntur. Sunt, qui costi drachmas duas adiiciant et iridis illyricae tantumdem, vinum etiam chium cum melle admiscentes. Usus est, ut mulierum collo cir- cumdentur monilium vice ad infringendam sudorum gra- veolentiam. lisdem tritis utuntur ad diapasmata et in- ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHZ BIBAION A. 195 - jJ M 3 , μετὰ τὸ λουτρὸν, καὶ μετὰ τὸ ξηρανϑῆναι ἀπεκλούονται “γυχφῷν ἢ "n PU WAT PATENS , Κεφ. oÀB. [Περὶ «Δυκίου.] «Αὐκιον, 0o ἔνιοι mv&a- 1 —- » - , , κανϑαν καλοῦσι, δένδρον ἐστὶν ἀχανθῶδες, ῥαβδους ἔχον τρι- D 5 u ͵ f πήχεις ἢ καὶ μείζονας . περὶ ἃς τὰ φύλλα πύξῳ ὅμοια, πυκνά" , N - καρπὸν δὲ ἔχει, ὡς πέπερι, μέλανα, πικρὸν, πυκνὸν, λεῖον" Y 4 Y M 2 H ci - αὐ WM C καὶ τὸν φλοιὸν δὲ ὠχρὸν, ὅμοιον τῷ διεϑέντι λυκίῳ: ῥίζας δὲ πολλὰς, πλατείας5, ξυλώδεις. Φύεται δὲ πλεῖστον &v Καππαδοκίᾳ καὶ “ἰυκίᾳ καὶ ἐν ἄλλοις τόποις πολλοῖς" τρα- χέα δὲ φιλεῖ χωρία. Χυλίζεται δὲ, τῶν διζῶν ouv τοῖς , ΄ M ΄ 32. δι» ὦ M c , 50? ϑάμνοις ϑλασϑέντων καὶ βραχέντων ἐφ ἵκανας ἡμέρας, εἰϑ' ΄ , -“ , - c M ἑψηϑέντων, καὶ vov uiv ξύλων ῥιπτομένων, τοῦ δὲ ὑγροῦ πάλιν ᾿ξψομένου μέχοι μελιτώδους συστάσεως. 4]ολοῦται δὲ ? A ci - € , , » ΡΣ ΄ ΄ ἀμόργης ἅμα τῇ ἑψήσει μιγνυμένης ἀἁψινϑίου χυλίσματι yenit jon Mill THAT MN "855 ?] TS X "is it ἢ βοείᾳ χολῆ" καὶ τὸ uiv ἐπινηχόμενον ἀφρῶδες ὃν τῇ ἑψή- σει ἀφελὼν, ἀπόϑου εἰς τὰ ὀφϑαλμικά" τῷ δὲ λοιπῷ εἷς τὰ ἄλλα χρῶ" γίνεται δὲ καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ ὁμοίως χύλισμα 6) E cod, X. et Oribas., Sambuc. et Sarácen, emendant, πλαγίας. 7) E Plin. et Oxibas. emendant Samb. et Saracen. |. Vulgo φύλλων. Vulgo unctiones post balneum: hae cum inaruerint corpori, fri- gida abluuntur. Cap. CXXXIL [.De Lycio.] Lycium, quod aliqui pyxacantham vocant, arbor est spinosa, virgas labens irium cubitorum et maiores, circa quas folia sunt buxo similia, crebra. Fructum habet piperis instar, nigrum, amarum, densum, laevem , corticem vero pallidum, lycio diluto similem, et radices numerosas, latas, lignosas. Co- piose provenit in Cappadocia et Lycia, . pluribusque aliis regiolibus. Aspera loca amat. Succus elicitur, radicibus cum frutice ipso tusis et per dies multos maceratis ac dein coctis: tum vero lignis reiectis liquor iterum coqui- tur, donec mellis molem asciverit. Adulteratur amurca inter coquendum admixta, aut absinthii succo aut felle bovino. Quod spumosum innatat per coctionem, exemtum reponito ad oculorum medicamenta, reliquo ad alia uti- tor. Simili modo et e fructu expresso et insolato succus ] 425 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 410ZKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἐκπιεζομένου καὶ ἡλιαζομένου: ἔστι 08 κάλλιστον τὸ καιόμε- vov λύκιον, καὶ κατὰ τὴν σβέσιν τὸν ἀφρὸν ἐνερευϑῆ ἔχον, ἔξωϑεν μέλαν, διαιρεϑὲν δὲ κιῤῥὸν, ἄβρωμον, στύφον μετὰ πικρίας. χρώματι κροκιῦδες, οἷόν ἔστι τὸ ἰνδικὸν, διαφέρον τοῦ λοιποῦ καὶ δυναμικώτερον. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις καϑαίρει" ψωριάσεις δὲ τὰς ἐπὶ τῶν βλεφάρων, καὶ κνησμοὺς » καὶ τὰ παλαιὰ ῥεύματα ϑεραπεύει" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ὦτα πυοῤῥοῦντα, παρίσϑμια, οὖλα εἱλκωμένα καὶ διεῤῥωχότα χείλη, ῥαγάδας ἐν δακτυλίῳ καὶ παρατρίμματα ἐπιχριόμενον: ἁρμόζει καὶ κοιλιακοῖς καὶ δνοεντερικοῖς, πινόμενον καὶ ἐγκλυζόμενον᾽ δίδοται δὲ καὶ ai- μοπτοϊκοῖς καὶ βήττουσι σὺν ὕδατι, καὶ τοῖς ὑπὸ λυσσῶν-- τος κυνὸς δηχϑεῖσιν ἔν καταποτίῳ, ἢ σὺν ὕδατι ποτόν". Éay- ϑίζει δὲ καὶ τρίχας, παρωνυχίας τε καὶ ἕρπητας καὶ σηπεδό-- vag ἰᾶται" ἵστησι καὶ ῥοῦν γυναικεῖον προςτιϑέμενον " βοηϑεῖ δὲ καὶ λυσσοδήκτοις ποϑὲν μετὰ γάλακτος, ἢ ἀντὶ καταπο-- τίου λαμβανόμενον. -Aéyera, δὲ τὸ ἰνδικὸν λύκιον γίνεσϑαι ἔκ ϑάμνου, τῆς λεγομένης λογχίτιδος" ἔστε δὲ εἶδος ἀκάνϑης, ῥάβδους ἔχουσα elicitur. Optimum est lycium, quod igne accenditur, quod- que post restinconem spumam edit rubentem, extrin- secus nigrum, intus vero, cum dissecueris, fulvum, mi- nime virosi odoris, cuni amaritudine astringens, colore croceo ; quale est indicum, reliquo praestantius ac effica- cius. Vim habet astringentem , quae pupillarum caliginem repurgat, palpebrarum scabiem, pruritus et veteres Íílu- xiones sanat. Facit et illitum ad aures purulentas, ton- sillas, gingivas exulceratas, fissuras labiorum, sedis rimas etattritus. Coeliacis et dysentericis tum potum, tum etiam infusum convenit. Datur et sanguinem exscreantibus tus- sientibusque ex aqua, itemque a rabioso cane morsis, ca- tapotii instar vorandum aut ex aqua bibendum. Flavos facit capillos: paronychiis, herpetibus putridisque ulceri- bus medetur: fluxum muliebrem appositum sistit, et auxi- liatur, sive in lacte bibatur sive catapotii instar sumatur, iis, quos rabiosi canes momorderint. Fertur et lycium indicum fieri e frutice, qui Mishid tis appellatur. Est is e spinosorum genere, virgas habens ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑΙΟΝ A. 197 ὀρϑὰς, τριπήχεις 7] καὶ μείζους, πολλὰς ἀπὸ τοῦ πυϑμένος, παχυτέρας βάτου" φλοιὸς ῥαγεὶς ἐνερευϑής. τὰ δὲ φύλλα ὅμοια ἐλαίᾳ, ἧς 7] πόα ἐν ὄξει ἑψηϑεῖσα καὶ ποτιζομένη iovo- ρεῖται φλεγμονὰς σπληνὸς καὶ ἵκτερον ἰᾶσϑαι, καὶ καϑάρσεις γυναικείας ἄγειν: καὶ ὠμὴ δὲ λεία ποϑεῖσα τὰ αὐτὰ ποιεῖν παραδίδοται" τοῦ δὲ σπέρματος μύστρα δύο ποϑέντα, ὗδα- τὠώδη καϑαίρει καὶ ϑανασίμοις βοηϑεῖ. ἷ e Keg. phy. [Περὶ ᾿Δκακίας.] ᾿Ακακία φύεται ἐν 41- γύπτῳ: ἄκανϑα δέ ἐστι δενδορώδης, ϑαμνοειδὴς, οὐκ ὀρϑο- φυὴς, ἄνϑος ἔχουσα λευκὸν, τὸν δὲ καρπὸν ὥςπερ ϑέρμον ἐν λοβοῖς κείμενον, ἐξ οὗ καὶ ἐκϑλίβεται τὸ ἐγχύλισμα 8 ἕη-- αινόμενον ἐν σκιᾷ, μέλαν μὲν ἐκ τοῦ πεπείρου καρποῦ, ὑπό- 5€ ' » - 2? - 3 ΄ ' Χ 2 , » d E wiggov δὲ ἔκ. τοῦ ὠμοῦ. ExÀéyov δὲ τὸ ἠρέμα ἐγκιῤῥον, 3 “ c 2 2 , É , Y M , U εὐῶδες, ὡς ἔν ἀκακίᾳ " χυλίζουσι δέ τίνες καὶ τὰ φύλλα σὺν τ -ἤ - - 3 ^ € ͵ τῷ καρπῷ" καὶ κόμμι δὲ ἔκ τῆς ἀκόνϑης γεννᾶται. Ζύναμιν y A c , ' c V i δὲ ἔχει στυπτικὴν. ψυκτικήν" ἁρμόζει δὲ ὃ χυλὸς πρὸς τὰ ι , rH , ' ὑφϑαλμικὰ καὶ ἐρυσιπέλατα . ἕρπητας, χίμεϑλα, πτερύγια, τὰ “- € ^ EET) - , ἐν τῷ στόματι ἕλκη" καὶ προπτώσεις δὲ ὀφϑαλμῶν καϑίστη- 8) Ο. χύλισμα. rectas, tricubitales aut maiores, numerosas e basi et rubo rassiores. Cortex ruptus rubescit, folia vero oleae similia. erbaceae eius partes in aceto coctae propinataeque dicun- tur lienis inflammationibus morboque regio mederi et femi- narum purgationes elicere. Crudae quoque tritae in potu ea- em praestare feruntur. Seminis cochlearia duo epota aquo- ba expurgant, et auxilium ferunt adversus letalia (venena). Cap. CXXXI. [.De .4cacia.] Acacia in Aegypto lascitur. Est arbuscula fruticosa, spinosa, haud recta Ascendens, flore candido, fructum vero lupini in modum, jeguminibus inclusum. Ex eo succus exprimitur, in um- »ra siccatur, niger quidem e maturo, ex immaturo autem 'ructu.subfulvus.. Eligito modice fulvum et odoratum, ut in acacia. Sunt, qui e foliis una cum ipso fructu succum »xprimant. Manat et gummi ex eadem arbore spinosa. /im habet astringentem , refrigerantem. Idoneus est suc- us ad oculorum affectus, erysipelata, herpetas, pernio- les » pterygia et oris ulcera. Quin et procidentias oculo- 4123 ΠΕΔΑΝΙΟῪ “ΠΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Y τω τ σιν" ἐπέχει δὲ καὶ δοῦν γυναικεῖον, καὶ τὰς προπτώσεϊς δὲ - , , , ' , 5 , τῆς ὑστέρας στέλλει, κοιλίαν δὲ ῥέουσαν ἐπέχει πινόμενος καὶ ΞΆ λ , As À , hr ι "Δ . λύ δὲ ^ ΕῚ ^ ἐγκλυζόμενος" μελαίνει δὲ καὶ τρίχας" πλύνεται δὲ καὶ εἰς τὰ E ι ΄ 9 J Do. E , - 5 ὀφϑαλμικὰ τριβόμενος5 μεϑ' ὕδατος, ἀποχεομένου τοῦ ἐπι-- » 5" ' - ce c πάγου, ἄχρις ἂν καϑαρὸν ἐφιστῆται τὸ ὕδωρ, καὶ οὕτως ΕΣ Δ 2 , μὴ , δὶ 25 » Ὧν , M ἀναλαμβάνεται εἰς τροχίσκους" καίεται δὲ ἐν ὠμῇ χύτρᾳ [μετὰ , » , -- A2 5 , E] , κεράμου] ἐν καμίνῳ οπτᾶται δὲ ἐπ ἀνϑράκων ἐμφυσωμένη 19" ᾿ P' “ 5 , LH , 51 , τὸ δὲ τῆς ἀκάνϑης ἕψημα καταντλούμενον ἄοϑρα λελυμένα τ ^ ^ , ^ » , , , ^ ἵστησιν. Τὸ δὲ κόμμι τῆς ἀκάνϑῆς διαφέρει τὸ σκωληκοειδὲς, ec , ' »c 3 ' , a D c » , ὑελίζον, διαυγὲς, ἄξυλον, εἶτα τὸ λευκόν" τὸ δὲ ῥητινῶδες [4 , , ' καὶ ῥυπαρὸν ἄχρηστον. “δύναμιν δὲ ἔχει παρεμπλαστικὴν, , / - * K ἀμβλυντικὴν δριμέων φαρμάκων, οἷς μίγνυται: πυρίκαυστα δὲ - - , p οὐκ ἐᾷ φλυχταινοῦσϑαι καταχριόμενον μετ ὠοῦ, Quero. δὲ ἑτέρα ἀχακία ἐν Καππαδοκίᾳ καὶ Πόντῳ, ον - 2:3 y*. 3^ 7 ΄ ' Y παρεμφέρουσα τῇ «“ϊἰγυπτίᾳ" ἐλάττων μέντοι παραπολὺ καὶ ΄ ^ ' , , χαμαίζηλος καὶ τρυφερωτέρα, περίπλεος 11 δὲ ἀκάνϑης σκολο-- ." € ,' » , ct M ^ ποειδοῦςγ, φύλλα ἔχουσα πηγάνῳ Ouows* τῷ δὲ φϑινοπώρῳ 9) Coniicit Sarac. "Vulgo τριβομένου. 10) Vulgo ἐχφυσσομένη. 11) Sarac. περίπλεως. Ald, Asulan, περιπλέξεως. rum (palpebrarum) coercet: sistit fluxum muliebrem uteri- que prolapsus cohibet. | Alvi quoque profluvia compescit vel potus, vel dum alvus eo eluitur. Capillos itidem deni- grat. Lavatur et ad oculorum medicamenta cum aqua tri- tus, effuso, quod in summo concreverit, donec pura super- stet aqua, atque ita in pastillos cogitur. Uritur et in olla cruda [cum vase fictili] in. fornace. "Torretur et super carbonibus, igne follibus ventilato. Decoctum vero arbo- ris spinosae solutos artus fota committit, Gummi eius praefertur vermiculatum , vitrum refexens, pellucidum, ligni expers: proximum est candidum: resinosum vero ac sordidum inutile. "Vim habet spiracula occludentem; he- betat etiam vires medicaminum acrium, quibus admisce- tur: nec non ex ovo illitum ambusta minime sinit pustu- lis obsideri. | Nascitur et altera acacia in Cappadocia et Ponto, ae- gyptiae similis, sed longe minor, humilis ac tenerior, plena spinis rigidis, foliis rutaceis. Autumno semen pro- Ἢ ΠΕΡῚ YA4HZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 4129 φέρει σπέρμα ἐν ϑυλάκοις συνεζευγμένοις, τριχώροις ἢ τέτρα- χώροις, ἔλαττον φακοῦ" στύφει δὲ καὶ αὐτὴ χυλιζομένη σύμ-- 1 εἰ - / , 3 CES mao, πλὴν ἥττων τῇ δυνάμει καϑέστηκεν, εἰς τὰ ὀφϑαλ- μικαὶ ἀνεπιτήδειος οὖσα. , 3 N , Κεφ. gÀÓ (ρλέ). [Περὶ 24yvov.] ᾿Αγνὸς ἢ “ὐχος [οὗ δὲ ἄγονον, οἱ δὲ ἀμικτομίαινον, οἱ δὲ τριδάκτυλον, προφῆ-- / , μ μ “ΠΟΘ ' c 1 T. 0» 12 CAD ᾿ C Ps ται σεμνὸν, οὗ δὲ αἷμα ἰβεως 12, Αἰγύπτιοι σοὺμ, “Ῥωμαῖον σάλιξ μαρίνα, οὗ δὲ πίπερ ἀγρέστε. oí δὲ λεκρίστικουμ.} , P , , Θάμνός ἔστι δενδρώδης, παρὰ ποταμοῖς καὶ πεδίοις ἐνύδροι voc Qu US» ΠΤ 00s , , , , «q » τραχέσι τὲ τόποις καὶ χαράδραις φυόμενος, ῥάβδους ἔχων , iU H δυςϑραύστους, μαπρας᾽ φύλλα δὲ ὥςπερ ἐλαίας, ἁπαλώτερα δὲ καὶ μείζονα" τὸ δ᾽ ἄνϑος ἡ μέν τις λευκὸν σὺν τῷ ὑπο- πορφυρίζοντι, ἡ δὲ πορφυροῦν φέρει" σπέρμα δὲ ὡς πέπερι. , , 1 p ΖΙύναμιν δὲ ἔγει ϑερμαντικὴν, στυπτικήν᾽" ὃ δὲ καρπὸς αὖτ μ χ ou ?] 1 ( "e Z .713 δὴ λ » UO - Y πινομένος βοηϑεῖτ5 ϑηριοδήχτοις, σπληνικοῖς, υϑδρωπικοῖς, wo χρονίως ἐπεχομέναις τὰ ἔμμηνα 3" κατασπᾷ δὲ καὶ γάλω D cr , ci Y » 5 / Y 1 πινόμενος ὅσον «“ c. πλῆϑος σὺν οἴνῳ" £xhv& δὲ καὶ yo- 12) Sic C. "Vulgo ἴδεως. ὃ 15) C. μεμαρτύρηται βοηϑεῖν. 14) Haec e cod. C. et Par. fert lenticula minus in folliculis connexis, ternum qua- ternumve capacibus. E tota planta succus expressus etiam astringit, sed viribus inferior, et oculorum medicamentis haudquaquam idoneus. Cap. CXXXIV. (CXXXV.) [De Zitice.] Vitex, sive lygos [alii sterilem, alii concubitum frustrantem , vel tri- dactylon, prophetae sacrum, aut Ibis sanguinem, Aegy- pti sum, Romani salicem marinam (amerinam) aut piper agreste et lecristicum vocant] est frutex arborescens, qui in fluminum ripis campisque palustribus nascitur, nec non in locis asperis et salebrosis. Virgulta gerit fractu contu- macia, longa: folia vero olivae, scd maiora et teneriora. Florem alia fert album subpurpurascentem, alia species purpureum: semen est piperis instar. Vim habet calefa- cientem , astringentem. — Fructus cius epotus a serpente demorsis, lienosis et hydropicis auxiliatur, ut et iis, quas ienstruus sanguis per longum tempus defecit. Lac etiam prolicit drachmae pondere in vino potus, genituram ex- DIOSCORIDES. : 1 130 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQX γήν" ἅπτεται δὲ καὶ κεφαλῆς [κάρον ἐπιφέρων]. τὸ δὲ ἀφέ- ψημα τῆς πόας καὶ τοῦ σπέρματος εἷς ἐγκαϑίσματα ταῖς περὺ ὑστέραν διαϑέσεσι καὶ φλεγμοναῖς «nya ποϑὲν δὲ μετὰ γλήχωνος καὶ ὑποϑυμιαϑὲν τὸ σπέρμα καὶ προοτεϑὲν κά- ϑαρσιν κινεῖ" λύει δὲ καὶ κεφαλαλγίας καταπλασσόμενον, «al ἐπὶ ληϑαργικῶν ve καὶ φρενιτικῶν ἐμβρέχεται. σὺν ὄξει xai ἐλαίῳ. Καὶ τὰ φύλλα ὑποϑυμιώμενά τε καὶ ὑποστρωννύμενα ϑηρία διώκει, καὶ καταπλασσόμενα ini τῶν ϑηριοδήχτων βοηϑεῖ, σχληρίας τε διδύμων μετὰ βουτύρου καὶ φύλλων ἀμ-- πέλου μαλάττει, ῥαγάδας τε τὰς ἐν δακτυλίῳ σὺν ὕδατι ἐπιπλασϑὲν τὸ σπέρμα πραὔνει" σὺν δὲ τοῖς φύλλοις στρέμ- ματά τε καὶ τραύματα ἰᾶται" δοκεῖ δὲ καὶ κωλυτήριον εἶναι ἐν ὁδοιπορίαις παρατριμμάτων, εἴ τις ῥάβδον αὐτῆς παρὰ χεῖρα κρατοίη. ᾿Θνόμασται δὲ ἄγνος διὰ τὸ τὰς ἐν τοῖς ϑεσμοφορίοις ἃγνευούσας γυναῖκας εἷς ὑπόστρωμα ἰχρῆσϑαι αὐτῇ" λύγος δὲ διὰ τὸ περὶ τὰς ῥάβδους αὐτῆς εὔτονον [ἢ διὰ τὸ πινομένην ἐπὶ συνουσίας δρμὰς ἐκλύειν. 15 Κεφ. ολέ (ρλς). [Περὶ ᾿Ιτέας.] ᾿Ιτέα δένδρον ἐστὲ 15) Haeo e cod, C. solvit. Caput vero tentat [soporem illaturus.] Herbae ac seminis decoctum ad insessus matricis affectibus et in- flammationibus opitulatur. Semen cum pulegio potum, suffitu etiam ct appositu, purgationes movet: dolorem quo- que capitis illitum dissolvit. Cum aceto et oleo lethargi- corum phreniticorumque capitibus instillatur. Quin et folia tum suflitu, tum substratu animalia noxia fugant, con- tra venenatorum morsus imposita auxiliantur. "Testium duritias cum butyro vitisque foliis emolliunt. Rimas se- dis semen cuni aqua illitum mitigat, cum foliis vero luxa- tis vulneribusque medetur. Creditur et viticis virga in- tertrigines arcere, si eam viator, dum iter facit, manu teneat. Ceterum frutex hic Graecis agnos nominatus est, quod in thesmophoriis feminae castitatem custodien- tes 80 ad strata uterentur: lygos vero propter virgarum ipsius tenacitatem , [vel quia epota impetum ad coitum resolvat.] Cap. CXXXV. (CXXXVI) [2e Salice.] Salix est LU ΠΕΡῚ YAÀAHZX IATPIKHE BIBAÁION A. 131 - , Le ι Y Y , ΡΥ ' πᾶσι γνώριμον, οὐ ὁ καρπὸς καὶ τὰ φύλλα καὶ ὃ φλοιὸς καὶ 0 χυλὸς στυπτικὴν ἔγχει δύ * ἀρμόζει δὲ τὰ qv αὐ 0 χυλὸς στυπτικὴν ἔχει δύναμιν. ἁρμόζει δὲ τὰ φύλλα ^ LI 3 , , » λεῖα μετ᾽ OÀ(yov πεπέρεως καὶ owov ποϑέντα εἰλεώδεσι" Ἅ, , , καϑ' ἑαυτὰ δὲ σὺν ὕδατι ληφϑέντα, ἀσυλληψίαν κατεργάζεται" c € LL - ὁ δὲ καρπὸς ποϑεὶς αἱμοπτοϊκοὺς ὠφελεῖ" “καὶ ὃ φλοιὸς δὲ ι - » τὰ αὐτὰ δοζ᾽ καεὶς δὲ καὶ φυραϑεὶς ὀξει, τύλους καὶ ἥλους » , [4 lY τι » , Hi ^ m αἴρει καταπλασϑείς. ὁ δὲ ἔκ τῶν φύλλων καὶ τοῦ φλοιοῖ ἔ A 5 ^ c^ ' Y € ΄ » χυλὸς ἕν κελύφῳ ὅοας ϑερμανϑεὶς μετὰ ῥοδίνου ὠταλγίας ἀρήγει" xai τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῶν πκατάντλημα ποδόγρας ἄριστον" σμήχει δὲ καὶ πίτυρα" λαμβάνεται δὲ καὶ ὀπὸς ἐξ αὐτῆς ἐντεμνομένου τοῦ φλοιοῦ κατὰ τὴν ἄνϑησιν" ἔσω γὰρ , , ^ εὑρίσκεται συνεστώς. Ζύναμιν δὲ ἔχει σμηκτικὴν τῶν ἐπισκο-- τούντων ταῖς κόραις. , 14 012 3 Κεφ. oÀz (ολζ). [Περὶ 2Myguehaíoc.] ᾿Αγριελαία, ἣν ἔνιοι κότινον καλοῦσιν, οὗ δὲ αἰϑιοπικὴν ἐλαίαν, ἔχει τὰ φύλλα στυπτικά " λεῖα δὲ καταπλασϑέντα ἐφεκτικά ἔστιν ἐρυ-- σιπελάτων, ἕρπήτων, ἐπινυκτίδων, ἀνθράκων, νὸμῶν, παρ- E T m - D ὠγυχιῶν, περιχαρακτικά τε ἐσχαρῶν, σὺν μέλιτι καταπλασσο-- arbor vulgo nota, cuius fructus, folia, cortex et succus astringendi vim habent. "Trita folia cum exiguo pipere et vino pota, volvulis intestinorum subveniunt. Sumta vero per se cum aqua, conceptum impediunt. Fructus epotus sanguinem reiicientibus prodest, quin et cortex eadem praestat. Ustus vero et aceto subactus callos cla- vosque illitu tollit. Ex foliis et cortice succus cum rosa- ceo in calyce punicae calefactus auriuim dolores arcet. Sed et eorum decocto foveri podagram optimum est: id fur- fures quoque detergit. Excipitur et ex ipsa succus, in- ciso, dum floret, cortice; intus enim concretus invenitur. Vim denique habet ea expurgandi, quae pupillis caligi- nem offundunt. Cap. CXXXVI. (COXXXVIL) [De Ofleastro.] Olea- ster, quem nonnulli cotinum, alii oleam aethiopicam vo- cant, folia habet astringentia; quae quidem trita et impo- sita erysipelata, herpetas, epinyctidas, carbunculos, ulcera serpentia et paronychias cohibent. Escharas eadem emar- ginant cum melle illita. Quin ct ulcera sordida repur- 12 132 ΜΠΕΔΑΝΙΟῪ 4I0ZKOPL40Y ANAZAPBEQZ τ ^ € ' μενα᾿ ἀνακαϑαίρει δὲ καὶ và ῥυπαρὰ ἕλκη, διαφορεῖ καὶ φύγεϑλα καὶ φλεγμονὰς, σὺν μέλιτι καταπλασϑέντα, καὶ δέρμα κεφαλῆς ἀποσπασϑὲν παρακολλᾷ' ἰᾶται δὲ καὶ τὰ - , e 174 , » 1 Vf * ^ ἐν στόματι ἕλκη καὶ ἄφϑας διαμασσηϑέντα᾽ ᾿καὶ ὃ χυλὸς δὲ αὐτῶν καὶ τὸ ἀφέψημα τὸ αὐτὸ ποιεῖ" ἐπέχει δὲ καὶ αἱμοῤ- ῥαγίαν καὶ ῥοῦν γυναικεῖον προςτιϑέμενος ὃ χυλὸς, καὶ τὰ ἐν ὀφϑαλμοῖς σταφυλώματα καὶ φλυχταίνας" ἔτι δὲ ἕλκη καὶ παλαιὰ ῥεύματα στέλλει" διὸ καὶ μιγέντα κολλυρίοις πρὸς -" , - M - τὰς τῶν βλεφάρων διαβρώσεις 15 εὐθϑετεῖ" χυλίζοντας δὲ δεῖ , JU , ' , * » c » , χόπτειν τὰ φύλλα, καὶ περιχέοντας οἶνον ἢ ὕδωρ ἐκϑλίβειν, E , Ὕ €^, » , » ' , , c xai ξηράναντας ἐν ἡλίῳ ἀναπλάσσειν" ἔστι δὲ εὐτονώτερος ὃ διὰ τοῦ οἴνου ἐκϑλιβόμενος καὶ εἰς ἀπόϑεσιν μᾶλλον τοῦ δὲ εἰ c , b " ᾿ ^ 7 5c » Y € ὕδατος ἁρμόζει" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ὦτα πυοῤῥοῦντα. καὶ &iÀ- κωμένα᾽ τὰ δὲ φύλλα καὶ ἐπὶ κοιλιακοῖς εὐθετεῖ καταπλασ- σόμενα σὺν ὠμῇ λύσει" καίεται δὲ τὰ φύλλα μετὰ τῶν ἀν- Qv, καὶ ἀντὶ σποδίου 17 λαμβάνεται ἐν χύτρᾳ ὠμῇ περιπλασ-- , - ' , , E] ΄ - Ü » σομένη πηλῷ τὸ στόμα μέχρις ὀπτήσεως TOU κεράμου" ἔπειτα “ 2 , 7 t " "ἢ NO E Ἴ : , e H c , χατασβέννυται οἴνῳ 9 καὶ φυραϑέντα πάλιν οἴνῳ, ὁμοίως 16) Optime sic Aldina., Asulan., Cornar., Goupyl. διαϑέσεις. 17) C. iv σποδιᾶ. 18) C. ὕδατι. gant, tumores inflammatos inflammationesque cum melle imposita discutiunt, et cutem a capite avulsam aggluti- nant. Oris etiam ulceribus aphthisque commanducata me- dentur. Sed et eorum succus iuxta ac decoctum eosdem habent effectus. —Admotus succus sanguinis cursum, fílu- xum muliebrem, oculorum staphylomata pustulasque inhi- bet, insuper ulcera veteresque íluxiones sistit. Quapro- pter etiam in collyria si addantur, palpebrarum erosioni- bus conferunt. Ad exprimendum vero succum folia con- cidere oportet οἱ affuso vino aut aqua exprimere, illum- que sole siccatum (in pastillos) digerere. Est autem, qui vino exprimitur, tum valentior, tum ad recondendum aptior eo, qui aqua expressus est. Facit et ad aures pure sca- tentes et ulceratas: folia cum farina cruda illita coeliacis conducunt. Uruntur autem cum 1loribus folia, ut spodii vicem praestent, in olla cruda, cuius os luto sit oblitum, usque dum fictile percoquatur: dein vino restincta iterum- ΠΕΡῚ br 3 IA4TPIKHE BIBAION 4. 133 χαίεται" εἶτα πλύνεται ὡς τὸ ψιμύϑιον 19 xai ἀναπλάσσεται" δοκεῖ δὲ 5 τοιαύτη καῦσις μὴ λείπεσϑαι τοῦ σποδίου εἰς τὰ ὀφϑαλμικα" ὅϑεν καὶ τὴν δύναμιν ὁμοίως ἡγητέον. Κεφ. ολζ (ρλη). [Περὶ "EAoíac.] Δύναται δὲ τὰ αὐτὰ καὶ τὰ τῆς ἡμέρου ἐλαίας φύλλα, λείπεται δὲ τῇ Óv- γάμει" ὅϑεν πρὸς τὰ ὀφϑαλμικὰ μᾶλλον ἁρμόζει διὰ τὸ émi- εἰκέστερον" τὸ δὲ ἔκ χλωροῦ τοῦ ξύλου καιομένου ixxgwó- μένον ὑγρὸν πίτυρα καὶ ψώρας καὶ λειχῆνας καταχριόμενον ἰᾶται" καὶ ὃ καρπὸς δὲ αὐτῶν καταπλασϑεὶς πίτυρα καὶ γομὰς θεραπεύει" τὸ δὲ ἐντὸς τοῦ πυρῆνος μετὰ στέατος καὶ ἀλεύρου λεπροὺς ὄνυχας ἐκτινάσσει. Κεφ. ρλη (oÀ9"). [Περὶ xov βάϑων ἐλαιῶν. ᾿Ἐλαῖαι κολυμβάδες λεῖαι καταπλασϑεῖσαι πυρίκαυστα οὐκ ἐῶσι φλυ-- πταινοῦσϑαι καὶ ῥυπαρὰ δὲ ἕλκη καϑαίρουσιν. ὃ δὲ ἐκ τῆς ἅλμης χυλὸς αὐτῶν διακλυζόμενος οὖλα στέλλει καὶ ὀδόντας σειομένους κρατύνει" ἔστι δὲ ἡ μὲν ὑπόκιῤῥος καὶ πρόςφατος ἐλαία δυοκοίλιος, εὐστόμαχος. ἡ δὲ μέλαινα καὶ πόχειρος, 19) Sarac. ψιμμέίϑιον. que vino Subacta eodem modo cremantur: postremo ce- russae modo lavantur et coguntur (in pastillos) Ceterum videtur ustio neutiquam spodio cedere ad conficienda me- dicamina ocularia, quare et iisdem viribus pollere censen- dum est. à] : Cap. CXXXVII. (CXXXVIIL) [De O/ea.] lidem praedita sunt viribus «et oleae sativae folia, sed viribus inferiora, quare oculorum medicamentis ob mitiorem vim aptiora. Qui vero humor ex accenso virente ligno manat, furfures, scabiem et lichenes illitu sanat. Quin et fructus earum furfuribus ulceribusque depascentibus medetur. Quod autem intra nucleum est, cum adipe et farina leprosos ungues excutit. Cap. CXXXVIII. (CXXXIX.) [De olivis muria con- ditis.] Olivae muria conditae, tritae ct ambustis illitae pu- stulas gigni prohibent ac sordida ulcera repurgant. Succus autem ipsarum e muria collutione gingivas contrahit emo- tosque dentes stabili. Oliva vero subfulva ac recens alvo incommoda est, sed stomacho utilis. Nigra et matura in 134 ZE4A4NIOY Z410ZKOPIAOY Oa 3 εὐδιάφϑορος καὶ καχοστόμαχος, ὀφθαλμοῖς τε ἀνεπιτήδειος, xai κεραλαλγής᾽ φρυγεῖσα δὲ καὶ καταπλασϑεῖσα νομὰς ἵστησι καὶ ἄνθρακας περιῤῥήττει. Κεφ. ρλϑ' (gu). [Περὶ ἐλαίου ἀγρίας ἐλαίας. Τὸ δὲ ἐκ τῆς ἀγρίας ἐλαίας ἔλαιον διάκλυσμα οὔλοις μυδῶσι390, καὶ σταλτικὸν ὑποσάλων ὀδόντων ἐστὶ, πυρία τε δὲ αὐτοῦ ϑερ-- μαινομένου καὶ διϑλιζομένου 33: ἐπιτήδειον οὔλοις ῥευματιζομέ- νοις" δεῖ δὲ ἔριον μηλωτῇ περιτιϑέντας ἀποβάπτειν εἰς τὸ ἔλαιον καὶ προςάπτεσϑαι τοῖς οὔλοις, ἄχρις ἄν λευκὰ φανῇ. Κεφ. gu (ρλδ). [Περὶ ἀμόργης.] 3 ᾿Αμόργη ὑπο- στάϑμη ἐστὶν ἐλαίας τῆς ἐκϑλιβομένης, ἥτις ἑψηϑεῖσα ἐν χαλκῷ κυπρίῳ μέχρι μελιτώδους συστάσεως στύφει, ποιοῦσα πρὸς ἃ καὶ τὸ λύκιον, ἐκ περισσοῦ δὲ καὶ πρὸς ὁδονταλγίας καὶ τραύματα, περιχριομένη 25 μετ ὄξους ἢ οἴγου ἢ οἰνομέ- Awog* μίγνυται δὲ καὶ ὀφϑαλμικαῖς δυνάμεσι καὶ ἐμπλαστι- 20) Ald, πλαδῶσι.- 21) Sic Cornar, Vulgo διακλυζομένου. 22) Manifesto hoc caput, quod vulgo Acaciam sequitur, huc transponendum, ut iam Sarac. iudicavit. 25) G. N. Vulgo ἐπεχριομέγη. corruptionem prona stomaclhoque est adversa, ac tum ocu- lis minime convenit, tum dolores capitis ciet. "lTorrefacta autem ac illita ulcera depascentia sistit et carbunculos in- cidit. Cap. CXXXIX. (CXL.) [.De oleo sylvestris oleae.] Oleum sylvestris olivae ad gingivas flaccidas madidasque colluitur dentesque labanies firmat. Eiusdem calefacti de- foecatique fotus gingivis fluxione tentatis est accommoda- tus. Lanam porro specillo circumdatam in oleum demer- gere oportet ac gingivis tantisper applicare, donec alba conspiciantur. Cap. CXL. (CXXXIV.) [.De pro Amurca est sedimentum olivae expressae. Ea in aheno cyprio ad cras- situdinem mellis astringit, ad eadem, ad quae lycium ad- hibetur, efficax. | Excellit autem adversus dentium dolo- res et vulnera, circumlita cum aceto, vino, aut mulso. Additur et in oculorum medicamenta eaque, quibus cutis ΠΕΡῚ YA4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 135 vulg" παλαιουμένη τε βελτίων γίνεται" ἐγκλυσμά τε ἕδρᾳ καὶ αἰδοίῳ καὶ μήτραις εἱλκωμέναις ἐστὶ χρήσιμον 22, ἐκβάλλει δὲ Ἢ 1 2 , δ᾿ , ' 2 , 25 c - » καὶ τοὺς ἐφϑαρμένους. ὀδόντας σὺν ὀμφακίῳ 25 ἑψηϑεῖσα ἄχρι μελιτώδους συστάσεως καὶ περιπλασϑεῖσα" ψώρας τε κτηνῶν σὺν ϑέρμων ἀφεψήματι καὶ χαμαιλέοντος καταχριομένη ϑερα- πεύει" ἢ δὲ ἀνέψητος καὶ πρόῤφατος ποδαχγρικοὺς καὶ ἀρ- 9 ὺς ὠφελεῖ ϑερμὴ ληϑεῖσα᾽" & yi δὲ elg xo ϑοιτικοὺς ὠφελεῖ ϑερμὴ καταντληϑεῖσα " ἐχχριομένη δὲ εἷς κώ- ΄ - , » c - διον xai ἐπιτιϑεμένη ἐπὶ τῶν ὑδρωπικὼν στέλλει τὸν ὄγκον. Κεφ. ομα΄. [Περὶ δακρύου ἐλαίας αἰϑιοπικῆς.] Τὸ δὲ δάκρυον τῆς αἰϑιοπικῆς ἐλαίας ἔοικέ πως σκαμμωνίᾳ,, ἔγκιβ- « 3 “ὦν / ; ΄ Qov, ἔκ μικρῶν σταγόνων συγκείμενον, δηκτικόν" τὸ δὲ ὅμοιον κόμμει καὶ ἀμμωνιακῷ, μελανίζον καὶ οὐ δηκτικὸν, ἀχρεῖον" , 1 ' - we E URS 5 "n EC 3 φέρει δὲ το τοιοῦτον “αν ^ παρ 24v ἐλαία xo ἢ «7 ote- λαία ποιεῖ δὲ πρὸς ἀμβλυωπίαν, καὶ οὐλὰς καὶ λευκώματα ἐγχριόμενον σμήχει, οὖρά τε καὶ ἔμμηνα κινεῖ, καὶ πρὸς ὀδόντων πόνους ἐνεργεῖ, ἐντιϑέμενον sig τὸ βρῶμα " ἀναγρά- φεέται δὲ καὶ ἐν τοῖς φϑαρτὶκοῖς" ἄγει γὰρ καὶ ἔμβουα, wai 24) Vulgo γρήσιμος. 25) E Pliuio, Serapione et Cornario, Vulgo óugaztyo. spiracula obducuntur. Veterascens melior evadit. Utili- ter partes ea cluuntur in sedis, genitalium matricisque ulceribus. Dentes quoque corruptos extrahit cum ompha- cio .ad mellis spissitiem cocta et oblita. Scabiem iumen- torum cum lupinorum et chamaeleontis decocto peruncta sanat. Cruda vero recensque podagricos et arthriticos ca- lente- fotu iuvat. Velleri inducta et hydropicis imposita tumorem reprimit. Cap. CXLI. [2e /acrima oleae aethiopicae.] Lacri- ma oleae aethiopicae similis quodammodo est scammo- nio, subfulva, stilis constans exilibus, atque mordax. Quae vero gummi et ammoniacum refert, colore nigri- cans, nec gustu mordens ,- inutilis est. T'alem lacrimam et nostrates ferunt oleae oleastrique. Facit ea ad visus | hebetudinem, et oculorum cicatrices albuginesque emendat illita; urinas mensesque prolicit: erosorum etiam dentium cavis indita ad eorum dolores expedit. Quin et iis ad- numeratur, quae abortum faciunt, fetus enim expcllit: 130 HEAANIOY 410XKOPIA40Y ANAZAPBEQX λειχῆνας ϑεραπεύει καὶ λέπραν" καλεῖται δὲ αἰϑιοπικὴ ἐλαία χαὶ ἀγριελαία. Ὁ , / - 2 Κεφ. ouf . [Περὶ Zovoc.] 4Δρῦς πᾶσα στυπτικὴν ἔχει , , » L2 δύναμιν χαὶ ξηραντικήν 36. μάλιστα δὲ αὐτῆς, στύφει τὸ με-- ταξὺ τοῦ φλοιοῦ καὶ τοῦ πρέμνου ὑμενοειδὲς, ὁμοίως καὶ τὸ | τῇ βαλάνῳ ὑπὸ τὸ κέλυφος" δίδοται δὲ τὸ ἀφέ ὑτῶ «eol τῇ β 1 φος᾽ δίδοται δὲ τὸ ἀφέψημα αὐτῶν χκοιλιακοῖς καὶ δυςεντερικοῖς καὶ αἱμοπτοϊχοῖς, καὶ ἐν πεσσοῖς λεῖον προςτίϑεται δοϊκαῖς γυναιξίν" [τὰ δὲ φύλλα νεότρητα PE , κολλᾷ vocvucra.]?? Keg. guy. [Περὶ βαλάνων Koi αἵ βάλανοι δὲ αὐτὰ ποιοῦσιν" εἰσὶ δὲ καὶ οὐρητικαὶ καὶ κεφαλαλγεῖς βιβοωσκόμε- vat καὶ πνευματοῦσαι' ἃἁρμόζουσι δὲ πρὸς τὰ ἰοβόλα ἐσϑιό-- μεναι" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῶν καὶ τοῦ φλοιοῦ βοηϑεῖ vo- ξικῷ μετὰ γάλακτος βοείου πινόμενον’ cuoi δὲ καταπλα- σϑεῖσαι λεῖαι φλεγμονὰς παρηγοροῦσι σὺν στέατι δὲ χοιρείῳ ταριχηρῷ, πρὸς κακοήϑεις σχληρίας καὶ πρὸς πογηρευόμενα E c , 5 ἢ “ m - ἕλκη ἁρμόζουσιν" ἰσχυρότεραι δὲ τῶν δρυΐνων αἵ πρίνιναι τῇ , ΄ δυνάμει εἰσίν. 96) Ultimum addunt C, N, X.; omissum vulgo. 27) Haec in C. N. JDesunt in X. et in cditt. lichenes quoque sanat et lepram. Appellatur autem olea aethiopica etiam olea sylvestris. Cap. CXLIL [Je Quercu.] Quercus omnis astrin- gentem habet vim et siccantem:- maxime vero astringit membranacea tunica, quae corticem ipsum et truncum interiacet, similiter id, quod circa glandem sub calyce est. Datur autem decoctum corum coeliacis, dysentericis et sanguinem exspuentibus. "Trita ea tunica in pesso subdi- tur feminis fluxu laborantibus. [Folia vulnera recens puncta glutinant.] Cap. CXLIII. [De G/andibus.] ^ Glandes eadem praestant. Urinam quoque cient in cibum sumtae, capitis- que dolores et ílatus gignunt: comestae vero resistunt ictibus venenatorum. Earum quoque et corticis decoctum contra toxica prodest ex lacte vaccino potum. |Crudae áàutem tritaeque inflammationes illitu leniunt: cum axun- gia suilla salsa ad malignas duritias et malefica ulcera ido- neae. Sunt denique iligneae glandes quernis efficaciores. ZEPI ὙΖΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION Au. 137 Κεφ. ομδ΄. [Περὶ Φηγοῦ καὶ Πρίνου] Καὶ ἡ φηγὸς δὲ xai ἡ πρῖνος εἴδη ὄντα δρυὸς, ἐοικότα ἐνεργεῖ" τῆς δὲ ὁί-- ζης τῆς πρίνου ὃ φλοιὸς ἑψηϑεὶς σὺν ὕδατι ἄχρις οὗ τακη- góc γένηται, καὶ ἐπιπλασϑεὶς νύχτα ὅλην, τρίχας μελαίνει προαποσμηχϑείσας κιμωλίᾳ γῇ " ἁρμόζει δὲ τὰ φύλλα πάντων κοπέντα λεῖα οἰδήμασι, καὶ τὰ ἄτονα δὲ μέρη κρατύνει. Κεφ. ρμε. [Περὶ Kaovavov.] 4i δὲ σαρδιαναὶ βά- λανοι, ἃς τινες λόπιμα ἢ κάστανα καλοῦσιν, ἢ μότα 28, ἢ Διὸς βαλάνους, στύφουσαι καὶ αὐταὶ, τῶν ὁμοίων εἰσὲ δραστικαὶ καὶ μάλιστα οἱ μεταξὺ τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ λέ- ποὺς φλοιοί- 7] δὲ σὰρξ καὶ τοῖς. ἐφήμερον πεπωκόσιν &g- μόζει. Κεφ. ρμε΄. [Περὶ Κηκίδων.] ηκὶς καρπός ἔστι δουός" ἡ »μέν τις ὀμφακίτις καλεῖται, quxok καὶ κονδυλώδης, στι- βαρὰ, ἀτρύπητος, T δά τις λεία καὶ κούφη καὶ τετρημένη" ἐκλέγεσθαι δὲ δεῖ τὴν ὀμφακίτιν, ἐνεργεστέραν οὖσαν" ἀμ- φότεραι δὲ στύφουσιν ἱκανῶς καὶ στέλλουσι λεῖαι τὰς ὑπερ-- σαρκώσεις, δευματισμούς v& οὔλων καὶ κιονίδος καὶ τὰς ἐν 28) ἄμωτα Agilochus, ignotus scriptor apud Athen. 2, 4o. Cap. CXLIV. [De Esculo e£ [Iice,]. Esculus et ilex cum quercus species sint, similia quoque efficiunt. licis vero radicis cortex cum aqua coctus, dum liquescat, et per totam noctem impositus, capillos denigrat prius cimo- lia terra detersos. Omnium folia concisa et trita in oede- matibus apta, imbecilla etiam membra. corroborant. Cap. CXLV. [2e Castaneis.] Sardianae glandes, quas alii lopima aut castana appellant, alii mota aut Iovis glandes, cum et ipsae astringant, similes quoque effectus praebent: maxime vero tunicae, quae carnem et putamen discriminant. Ceterum caro iis, qui ephemerum biberint, convenit. " Cap. CXLVI. [De Gallis] Galla est fructus quer- cus. Quaedam omphacitis appellata parva est et tuberosa, compacta, nullisque foraminibus obnoxia: altera vero lae- vis, levis et perforata. Eligi debet omphacitis, quippe quae efficacior. Utraque vehementer astringit. '['ritae co- hibent carnis luxuriem, gingivarum et columellae fluxio-: 28 HEAANIOY A4IOZKOPIA4OY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ στόματι ἄφϑας᾽ τὸ δὲ μέσον αὐτῶν, βρώματι ὀδόντων ἔντε- ϑὲν, παύει τὰς ὀδύνας" γίνονταί τε καὶ ἴσχαιμοι καεῖσαι ἐπὶ ἀνϑράκων ἄχρι πυρώσεως, καὶ κατασβεσϑεῖσαι ἢ οἴνῳ ἢ ὄξει ἢ ὀξάλμῃ" τὸ δὲ ἀπόζεμα αὐτῶν ποιεῖ καὶ πρὸς ἐγκαϑίσμα-- τα, προπτώσεις ὑστέρας καὶ ῥευματισμούς " μελαίνουσι δὲ καὶ τρίχας ἀποβραχεῖσαι ἐν ὄξει ἢ ὕδατι. ἁρμόζουσι δὲ καὶ κοι-- λιακοῖς καὶ δυςεντερικοῖς ἐπιπλαττόμεναι οἴνῳ ἢ ὕδατι λεῖαι καὶ πινόμεναι" τοῖς τὲ προφοψήμασι μιγνύμεναι 7] προαφε- ψόμεναι δλαι ἐν τῷ ὕδατι, εἰς ὃ μέλλει τι ἕψεσϑαι τῶν ἃρ-- μοζόντων πρὸς αὐτοὺς" καὶ καϑόλου, ὅπου δεῖ στύψαι ἢ στῆσαι ἢ ἀναξηράναι, παραλαμβάνεσϑαι δεῖ τὴν χρῆσιν αὐτῶν. Κεφ. out. [Περὶ Ῥοός.] “Ροῦς ὃ ἐπὶ τὰ ὄψα, ὃν ἔγιοι ἐρυϑρὸν καλοῦσι. καρπός ἐστι τῆς καλουμένης βυρσο- δεψικῆς δοὺς, 17 τις ὠνομάσϑη éx τοῦ τοὺς βυρσοδέψας αὐὖ-- τῆς χρῆσϑαι εἰς τὴν στύψιν τῶν δερμάτων" ἔστι δὲ δινδρύ- φιον φυόμενον ἐν πέτραις ὡς δίπηχυ" ἐφ᾽ οὗ φύλλα ἐπιμήκη, ὑπέρυϑρα, τὴν περιφέρειαν ἐντετμημένα πριονοειδῶς " καρπὸς δὲ βοτρυδίοις ἐοικὼς, πυχγὸς, κατὰ τὸ μέγεϑος τερμίνϑου, nes et in ore aphthas. Quod vero in ipsarum medio est, dentibus erosis inditum dolores sedat. Crematae carboni- bus, donec igne candeant, et vino, aceto aut etiam aceto salso exstinctae, vim acquirunt sanguinem sistendi. 1)6- coctum earum ad insessus efficax est contra matricis pro- cidentias et fluxiones. Capillos quoque denigrant aceto aut aqua maceratae. Coeliacis et dysentericis in aqua aut vino tritae seu illitae seu bibitae conveniunt: nec non et obsoniis additae, aut totae in aqua prius coctae, in qua nonnihil excoquendum sit eorum, quae iis affectibus con- ferant. Generatim vero in usum vocandae sunt, si quid astringendum, sistendum aut siccandum est. Cap. CXLVII. [De ARhoc.] Rhus, quae obsoniis aspergitur, quamque nonnulli rubram vocant, fructus est Rhoés coriariae, sic vocatae, quod coriarii ea utuntur ad coria densanda. Est autem arbuscula in rupibus nascens, fere bicubitalis, in qua folia sunt oblonga, subrubentia et in ambitu serrata: fructus racemulis similis, densus, tere- binthinum mole aequans, latiusculus, cuius tunica externa ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHZ BIBAION 4. 139 ὑπόπλατυς, οὔ τὸ περικείμενον φλοιῶδές ἐστιν εὔχρηστον. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα στυπτικὴν, ποιοῦσαν πρὸς ἃ καὶ 5 ἀκακία" μελαίνει δὲ τρίχας τὸ ἀφέψημα. δυςεντερίας τέ ἐστιν ἔγκλυσμα, καὶ πόμα, καὶ ἐγκάϑισμα καὶ ὦτων πυοῤ- ῥοούντων ἔγκλυσμα, πτερύγιά τε καὶ γαγγραίνας ἐπέχει κα- ταπλασσόμενα τὰ φύλλα uev O&ovc ἢ μέλιτος" καὶ τὸ χύ- λισμα δὲ τῶν φύλλων ξηρῶν ἑψομένων σὺν ὕδατι ὥςπερ τὸ λύκιον ἄχρι συστάσεως μελιτώδους, ἁρμόζει πρὸς ὅσα καὶ τὸ, λύκιον, καὶ ὃ καρπὸς δὲ τὰ αὐτὰ ποιεῖ, ἁρμόζων ἔν προς- οψήμασι κοιλιακοῖς, δυςεντερικοῖς * ἀφλέγμαντά τε τηρεῖ, σὺν ὕδατι καταπλασϑεὶς, ϑλάσματα, ἀποσύρματα, πελιώματα" γλώσσης τε τραχύτητα σμήχει σὺν μέλιτι, καὶ λευκὸν ῥοῦν ἵστησιν" αἱμοῤῥοΐδας Ts ϑεραπεύει μετὰ δουΐνου ἄνθρακος λείου ἐπιτιϑέμενος" καὶ τούτου δὲ τὸ ἀπόβοεγμα ἑψόμενον συνίσταται, βέλτιόν πως τοῦ καρποῦ ποιοῦν᾽ φέρει δὲ καὶ κόμμι, ὅπερ ἐντίϑεται τοῖς βοώμασι τῶν ὀδόντων πρὸς ἀπογίαν. Κεφ. ρμη. [Περὶ Φοίνικος.) Φοῖνιξ & “Αἰγύπτῳ γί- γεται" τρυγᾶται δὲ μεσοπωρούσης τῆς πατὰ τὴν ὀπώραν corticosa utilis est. Folia habent vim astringentem simi- lemque acaciae. Decoctum capillos denigrat, dysentericis infunditur, ab iisdem bibitur et ad insessum usurpatur, nec non et auribus pure scatentibus instillatur. Pterygia gangraenasque cohibent folia ,ex aceto aut melle illita. Succus elicitur lycii in modum, aridis folis ad mellis spissitudinem in aqua decoctis, et is quidem .ad eadem, ad quae lycium, convenit. Qauin et fructus eosdem pro- ducit effectus, ac coeliacorum dysentericorumque obsoniis commode inspergitur. Contusas, cuticula privatas ac lividas [partes] ab inflammatione tuetur, si cum aqua illinitur: linguae asperitatem cum melle abstergit, alba feminarum profluvia sistit: haemorrhoides sanat cum carbone querno trito impositus. -IHinius quoque infusum si coquitur donec coagulum sistat, ipso etiam fructu efficacius. Gummi de- nique profert, quod iu erosos dentes immittitur ad dolo- res sedandos. Cap. CXLIIL [De Pa/ma.] Palma in Aegypto nascitur. Ex ea colligitur in medio antummi vigore (fru- 140 ZHEAANIOY A4IOXKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἀκμῆς, παρεμφέρων τῇ ἀραβικῇ μυροβαλάνῳ, πόμα 39 δὲ AL γεέται" χλωρὸς τὸ χρῶμα, ἐμφερὴς κυδωνίῳ κατὰ τὴν ὀσμήν" εἰ δὲ ἀφεϑῇ 59 πεπαινόμενος, γίνεται φοινικοβάλανος" ἔστι δὲ στρυφνὸς, στυπτικὸς, πινόμενος σὺν οἴνῳ αὐστηρῷ πρὸς διάῤῥοιαν καὶ ῥοῦν γυναικεῖον" ἵστησι δὲ καὶ αἱμοῤῥοΐδας xci τραύματα κολλᾷ καταπλασϑείς" αἱ δὲ φοινικοβάλανοι 31 στυπτικώτεραι τυγχάνουσι τῶν ξηρῶν" κεφαλαλγεῖς δέ εἶσι καὶ πλείονες βρωϑεῖσαι μεϑύσκουσιν' αἵ δὲ ξηραὶ ὠφελοῦσι βι- βοωσκόμεναι αἱμοπτοϊχοὺς, στομαχικοὺς, δυςεντεριχοὺς, xai τὰ περὶ κύστιν, καταπλασσώμεναι λεῖαι μετὰ κυδωνίου καὶ κηρωτῆς οἰνανϑίνης" μάλιστα δὲ αἵ καρυώτιδες ἐσϑιόμενγαι, ἀρτηριῶν τραχύὐτητὰς ἰῶνται. Κεφ. ομϑ'. [Περὶ φοινίκων ϑηβαϊκῶν.] Τῶν δὲ ϑη- Batav τὸ ἀφέψημα ποϑὲν παύει καύσωνα καὶ τὰς δυνάμεις ἀναχτᾶται, μετὰ ὑδρομέλιτος παλαιοῦ λαμβονόμενον" καὶ αὖ- ται βρωϑεῖσαι τὸ αὐτὸ ποιοῦσι" γίνεται δὲ καὶ οἶνος ἐξ αὖ- 29) Sic Salmas, "Vulgo πῶμα. 60) Sic Marc. Vergil. loco vulgaris ἀφεψηϑῆ. 61) πρόςρατον aut ἁπαλαί intelligendum. ctus) glandr unguentariae arabicae similis, qui poma dici- tur, colore viridi est et cydonium malum odore refert. Quodsi omnino maturescere sinatur, phoenicobalani no- mine venit. Est is acerbus ac astringens, et contra alvi profluvia fluxumque muliebrem in vino austero bibitur. Iiaemorrhoides quoque sistit et vulnera illitu conglutinat. Phoenicobalani vero (recentes) siccis plus astringunt, sed capitis dolorem afferunt et copiosiores in cibo sumtae ine- briant. Siccae autem sanguinem exscreantes, stomachicos, dysentericos iuvant comcestae: tritae cum cydonio et cerato oenanthino vesicae aífectibus utiliter illinuntur. Maxime vero caryotae si comedantur, listulae spiritalis asperitati medentur. Cap. CXLIX. [De PaLnis thebarcis.] "Thebaica- rum decoctum potui datum febrem ardentem sedat et cum hydromeliti vetusto sumtum vires reficit. Quin et ipsae cibo sumtae idem praestant. Fit etiam ex iis vinum cejus- ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 141 τῶν, τὸ αὐτὸ δυνάμενος τῷ παρπῷ" καὶ καϑ' ἑαυτὸ ποϑὲν τὸ ἀφέψημα αὐτῶν καὶ ἀναγαργαριζόμενον ἱκανῶς στύφει χαὶ στέλλει" οἱ δὲ πυρῆνες τῶν φοινίκων καίονται ἐν au?) χύτρᾳ, καϑάπερ καὶ τὰ ἄλλα πάντα εἶτα σβεσϑέντες οἴνῳ πλύνονται xai ὡς ἀντίσποδα εἷς τὰ καλλιβλέφαρα χρησι- μεύουσιν" κἂν μὴ αὐτάρκως καῶσι, πάλιν τὸ αὐτὸ γίνεται. ΖΔύναμιν δὲ ἔχουδι στυπτικὴν, παρεμπλαστικὴν, ποιοῦσαν πρὸς τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς φλυκτίδας, σταφυλώματα, μίλφας σὺν νάρδῳ: σὺν οἴνῳ δὲ στέλλουσι καὶ ὑπερσαρκώματα καὶ |. ἐπουλοῦσιν 32 ἕλκη" εὐϑετοῦσι δὲ μάλιστα οἵ ἀπὶ “ἰγύπτου ' zINS - 2h T. καὶ oí ἐκ vOv χαμαιζηλων φοινίκων. Κεφ. ov. [Περὶ φοίνικος ἐλάτης.] Φοῖνιξ, ἣν ἔνιοι ἐλάτην ἢ σπάϑην καλοῦσι, περίκάλυμμά ἔστι τοῦ καρποῦ τῶν φοινίκων ἀκμὴν ἀνθούντων. χρῶνται δὲ αὐτῷ oi μυρεψοὶ εἷς τὰς τῶν μύρων στύψεις" ἔστι δὲ αὐτῆς κρατίστη ἡ εὐώ-- δης, στύφουσα, βαρεῖα, μεμυκυῖα, λιπαρὸν ἔχουσα τὸ ἐντός. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, ἐφιστᾶσαν τὰ νεμόμενα τῶν ἕλ.- $2) Sic C. Ν, Vulgo ἀπουλοῦσιν. dem cum fructu efficaciae. Decoctum earum per se potum et gargarizatum vehementer astringit et cohibet. Palma- rum vero nuclei, ceterorum omnium more, in olla nova cremantur, dein restincti vino lavantur, et tanquam spo- dii vicem supplentes ad decorandas palpebras conducunt. Quod si non sufficienter usti fuerint, illud idem iteratur. Vim habent astringentem et spiracula cutis obstruentem, ad oculorum pustulas, staphylomata ciliorumque defluvia, addita nardo, efficacem. Cum vino autem reprimunt car- nem luxuriantem et ulcera cicatrice obducunt. Omnium vero aptissimi sunt aegyptii nuclei, quique ex humilibus palmis decerpuntur. Cap. CL. [2e Paima elate.] Palma, quam non- null elaten aut spatham appellant, involucrum est frn- ctus palmarum etiamnum ílorentium. Eo unguentarii ad unguentorum spissamenta utuntur. Optima habetur odo- rata, astringens, ponderosa, praeclusa, quae pinguedinem intus habet. Vi gaudet astringente, qua ulcera depascen- LO 149 ZEAANIOY 4IOXKOPIAO0Y ANAZAPBEQZ os À d x 2 c. ; , " κῶν, χαλασμοὺς t ἄρϑρων συνάγει" λεία μαλάγμασι μιγεῖσα , 2 s c χαὶ καταπλάσμασιν" ὠφελεῖ. δὲ καὶ ὑποχόνδρια καὶ στόμαχον M € * ἀτονοῦντα, καὶ ἡπατικὰς διαϑέσεις, μιγνυμένη τοῖς ἁρμόζουσι τῶν καταπλασμάτων' μελαίνει δὲ καὶ τρίχας τὸ ἀφέψημα 2 € , - ΄ αὐτῆς, σμηχόμενον συνεχῶς, ποτιζόμενον δὲ 385 χαὶ νεφριτικοῖς - ' Α , c , καὶ τοῖς περὶ κύστιν σπλάγχνοις 35: ἁρμόζει, κοιλίαν τε καὶ ὑστέραν ῥευματιζομένην ἵστησιν ἁπαλὴ δὲ σὺν ῥητίνη καὶ Li κηρῷ ἐπιτεϑεῖσα καὶ ἐαϑεῖσα ἡμέρας εἴκοσι, ψώρας ἰᾶται" ACE , Y. d o» 2. “ ^ , i καὶ ὃ περιεχόμενος δὲ vs αὐτῆς καρπὸς ἐλάτη καλεῖται, UT. , ^ , M 3 * M - ἐνίων δὲ βόρασσος" καὶ αὐτὸς στυπτικὸς ὧν τὰ αὐτὰ δρᾷ - , M ^ E] - , E , τῇ σπάϑῃ, χωρὶς τῆς ἐν τοῖς μύροις εὐχρηστίας" καὶ τὸ ἐγ- , ' - , M i] EJ * , κάρδιον δὲ τοῦ πρέμνου λευκὸν καὶ αὐτὸ moócqaroy βι- , n » , - 1 εἰ P Bocoxousvov xoi ἀφεψόμενον ποιεῖ πρὸς ὅσα xci ὃ βό- ρασσος. , A EE € 32 "t Κεφ. ρνα΄. [Περὶ Ῥύας.1 "Póm πᾶσα εὔχυμος, εὐστό-- » , , c ^4 P μᾶχος, ἄτροφος" τούτων μέντοι ἢ γλυκεῖα (εὐστομαχωτέρα) 95 , ^ - ᾿ , EL Ps ϑερμασίαν ποσὴν γεννῶσα περὶ στόμαχον καὶ πνευματοῦσα " 55) C. N. γνευρικοῖς interponunt. 54) Sic C. N. "Vulgo περὶ κύστιν xal σπλάγχνα. 55) Vel expungendum, vel cum Cornario ἧττον εὐστόμαχος lezen- dum. Sed potest etiam suppleri δοξάζεται, ἡγεῖται et post ϑερμασέαν. δὲ. Sic enim intellexerunt Matthiolus et Sarac. tia sistit laxatosque articulos committit, si trita malagma- tis et cataplasmatis admiscetur. Prodest ct praecordiis stomachoque imbecilli, nec non et iocinoris affectibus, convenientibus mixta cataplasmatis. Eius decoctum con- tinuo affrictum capillos denigrat. Potui vero datum reni- bus et visceribus circa vesicam confert: alvi uterique flu- xiones sistit. 'lTenera etiam cum resina et cera imposita scabies sanat, si id per viginti dies continuatur. Qui sub ea continetur fructus, vocatur etiam elate, et a nonnullis borassus. Cum ipse astringens sit, eadem, quae spatha, efficit, excepta ad unguenta utilitate. Ceterum alba quo- que trunci medulla tum recens comesta, tum decocta, ad eadem facit, ad quae et borassus. Cap. CLI. [De malo punico.] Malum punicum omne grati est saporis stomachoque utile, sed vix ullius ali- menti. Ex his, quae dulcia sunt, stomacho utiliora cen- ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ IATPIKHZ BIBAION A. 143 ὅϑεν ἐπὶ μὲν τῶν πυρεσσόντων. ἐστὶν ἄϑετος" ἡ δὲ ὀξεῖα καυσουμένῳ στομάχῳ βοηϑεῖ καὶ ἐστὶ σταλτικωτέρα καὶ oU- ρητικωτέρα, ἄστομος δὲ καὶ στυπτιλή" ἢ δὲ οἰνώδης as dd ἔχει δύναμιν: τῆς δὲ ὀξείας ὃ πυρὴν ξηρανϑεὶς ἐν ἡλίῳ καὶ ἐπιπασσόμενος προφοψήμασι καὶ συνεψόμενος, κοιλίαν καὶ στομάχου ῥεῦμα ἵστησιν " ἀποβραχεὶς δὲ ἐν ὀμβρίῳ ὕδατι αἷἵ- μοπτοϊκοὺς ὠφελεῖ πινόμενος καὶ εἷς ἐγκαϑίσματα δυξφεντερι-- χῶν καὶ ῥοϊκῶν ἁρμόζει" εὔχρηστον δὲ τὸ ἀπόϑλιμμα τῶν πυρήνων ἑψηϑὲν καὶ μιγὲν μέλιτι, πρός τε τὰ ἐν στόματι καὶ αἰδοίῳ καὶ ἕδρᾳ ἕλκη, καὶ πτερύγια τὰ ἐν δακτύλοις, γομᾶς τε καὶ ὑπεροχὰς καὶ ὠταλγίας καὶ τὰ ἕν μυχτῆρσι, καὶ μάλιστα τῆς ὀξείας. Κεφ. ρονβ. [Περὶ κυτίνων] Τὰ δὲ ἄνϑη αὐτῆς, ἃ καὶ κύτινοι καλοῦνται, καὶ αὐτὰ στυπτικὰ καὶ ξηραντικὰ καὶ κατασταλτικά εἶσι καὶ ἐναίμων κολλητικὰ, ἁρμόζοντα πρὸς ἃ καὶ ἡ δύα" τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῶν οὔλων πλαδώντων καὶ ὀδόντων σειομένων διάκλυσμα, ἀνακόλλημά τε ἐντεροχηλικοῖς sentur, sed circa eum caloris aliquantum gignunt et 114-- tus, unde et febricitantibus non conferunt. 4Acida vero aestuanti stomacho auxiliantur, magisque contrahunt ac melius urinam cient, sed ori ingrata sunt et astringunt. Vinosa medias obtinent vires. Acidorum nucleus in sole siccatus et obsoniis inspersus ac cum iis ctiam decoctus alvum stomachique Ífluxionem sistit. Pluvia vero aqua maceratus, sanguinem exscreantes potu iuvat, et ad in- sessus dysentericorum profluvioque laborantium accommo- datur. Quod e nucleis exprimitur, coctum mellique ad- mixtum ad ulcera facit et oris et genitalium et sedis, nec non ad digitorum pterygia, ulcera depascentia et quae in carnibus luxuriantur, itemque ad aurium dolores et na- rium vitia, maxime vero ex acido punico sumtum. Cap. CLIL [Je cytinis.] Huius flores, qui et cy- tini vocantur, et ipsi quoque astringunt, siecant et cohi- bent, cruenta vulnera glutinant, et, quas punicum ma- lum, praestant utilitates. Eorum decoctum ad gingivas humore ílaccidas dentesque mobiles colluitur et in cata- plasmatis hernias intestinales glutinat, Memoriae tradunt, 144 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἐν καταπλάσμασιν" ἱστοροῦσι δέ τινες, μὴ ὑφϑαλμιᾷν παρ᾽ ὅλον τὸ ἔτος τοὺς καταπιόντας τρεῖς κυτίγους, ὡς ὅτι 30 ἐλαχίστους" χυλίζονται δὲ ὡς 5 ὑποκιστίς. Κεφ. ovy. [Περὶ σιδίων] Καὶ τὰ λέπη δὲ τῆς δόας, ἅ τινὲς σίδια καλοῦσι, στυπτικὴν ἔχοντα καὶ αὐτὰ δύναμιν πρὸς ὅσὰ καὶ oi κύτινοι ἁρμόζουσι" τὸ δὲ ἀφέψημα τῶν δι- ζῶν ἕλμινϑας πλατείας ποϑὲν ἐχτινάσσει καὶ ἀποχτείνει. Κεφ. Qv. [Περὶ βαλαυστίων.] αλαύστιόν ἔστιν ἂν-- Qoc ἀγρίας ῥοιᾶς" εἴδη δὲ ἐότιν αὐτοῦ πλείονα: εὑρίσκεται γὰρ καὶ λευκὸν καὶ πυῤῥὸν 51] καὶ δοδόχρουν᾽ ἔοικε δὲ κυτίνῳ ῥοιᾶς" χυλίζεται δὲ ὡς ἢ ὑποκιστίς. 4]ύναμιν δὲ ἔχει στυπτι- κὴν, ποιοῦσαν πρὸς ἃ καὶ ἡ ὑποκιστὶς καὶ ὃ κχύτινος. Κεφ. ρνέ. [Περὶ Mvgoírge.] | Mvpoívg v ἥμερος πρὸς μὲν τὴν ἰατρικὴν χρῆσιν ἢ μέλαινα τῆς λευκῆς ἁρμοδιωτέρα, καὶ ταύτης μᾶλλον ἣ ὀρεινὴ, τὸν μέντοι καρπὸν ἀτογώτερον ἔχει. Δύναμις δὲ αὐτῆς καὶ τοῦ καρποῦ στυπτική" δίδοται 86) Zr, Reines. var. lect, p. 186. 57) Oxibas. πορφυροῦν. $8) Inscriptio a librariis commutata cum lib. 4, c. 146, μυρσίνῃ ἀγρία. qui tres quantumvis exiguos cyUnos voraverint, eos per totum annum ab oculorum inflammatione liberos futuros. Succus elicitur ex iis, sicut ex hypocistide. Cap. CLIII. [.De AaZicorio.] Et ipsa quoque putami- na, sidia nonnullis dicta, astringendi vim habent, ad eadem apta, ad quae et cytini. Radicum autem decoctum latos vermes potum expellit et necat. Cap. CLIV. [.De Balaustiis.] Balaustium est sylve- stris punicae flos, cuius plures sunt species, scilicet repe- ritur candidum, rutilum et roseum. Simile est cytino punicae domesticae: succus elicitur hypocistidis modo. Vim habet astringentem ,. eadem efficientem, quae hypocistis et cytinus. Cap. CLV. [De JMyrto.] Myrtus sativa nigra me- dicinae utilior, quam candida, et in illa maxime monta- na, etiamsi fructum habeat debiliorem. Vis tum ipsi myrto, tum fructui astringens. Ac fructus quidcm seu vi- —A “νας, ΠΕΡῚ YA4HZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 145 δὲ 6 καρπὸς χλωρός τὲ καὶ ξηρὸς ἐσϑιόμενος αἱμοπτοϊ κοῖς καὶ τοῖς δακνομένοις τὴν κύστιν' καὶ ὃ ἐκ τῶν χλωρῶν δὲ μύρτων ἐκϑλιβέντων χυλὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ, εὐστόμαχος ὧν καὶ οὐρητικός" ἃἁρμόζων δὲ φαλαγγιοδήκτοις καὶ σκορπιο-- πλήκτοις σὺν οἴνῳ" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ τοῦ καρποῦ βάπτει τρίχας" ἑψηϑεὶς δὲ σὺν οἴνῳ καὶ καταπλασϑεὶς τὰ ἐν ἄκρω- τηρίοις ἕλκη ϑεραπεύει" μετὰ πάλης δὲ ἀλφίτου καταπλα- σϑεὶς φλεγμονὰς τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς παρηγορεῖ καὶ πρὸς αὖ- γίλωπα δὲ ἐπιπλάττεται" καὶ ὃ ἐξ αὐτῆς δὲ γινόμενος οἶνος, ᾿ἐκϑλιβέντος τοῦ καρποῦ καὶ ἐπὶ ποσὸν ἀφεψηϑέντος, ὀξίζει | g&g ὃ μὴ οὕτω σκευασϑεὶς, ἀκραίπαλός ἔστι προπινόμενος, ποιῶν πρὸς ὅσα καὶ ὃ καρπός᾽ εἰς 39 ἐγκαϑίσματά τὲ μήτρας προπτώσει καὶ δακτυλίου 40 καὶ ῥοϊκαῖς ἁρμόζει" σμήχει δὲ καὶ πίτυρα καὶ ἀχῶρας καὶ ἐξανθήματα, τρίχας δὲ δεούσας ἐπέχει" μίγνυται δὲ καὶ λιπαραῖς, ὥςπερ καὶ τὸ ἔκ τῶν φύλ- λων αὐτῆς σκευαζόμενον ἔλαιον" καὶ τὸ τῶν φύλλων δὲ ἀφέ- ψημα εἴς τε τὰ ἐγκαϑίσματα ἁρμόζει καὶ πρὸς τὰ χαλαρὰ Α 59) Sarac, δὶς esse apponendum, quod vulgo deest, recte iudicat, 40) Vulgo δακτυλίῳ. 41) Et hic ἀσυμπώρωτα addunt Ald., Asulan,, Corn., Sarac.; | C. N. ἀσυμπεώματα. Neutrum aptum, ridis seu aridus in cibo datur sanguinem exscreantibus vesicaeque erosione laborantibus. Succus e virentibus baccis expressus eosdem effectus exhibet, stomacho utilis est, et urinam ciet. Prodest cum vino a phalangio morsis et a scorpione ictis. Fructus quoque decoctum capillum tingit. Cum vino coctus et impositus ulcera in extremi- tatibus corporis sanat. Cum tenuissimo vero polentae pol- line impositus oculorum inflammationes mitigat, quin et ad aegilopas illinitur. Vinum deinde fit, expresso et ali- quantum bullire iusso fructu (aliter enim paratum ace- scit), praesumtum crapulam arcet et ad eadem , ad quae fructus ipse, valet. Insessibus quoque idoneum est in matricis prolapsu et ani, et in iluxibus. Detergit etiam furfures et achores et exanthemata, fluentes insuper ca- pillos continet. Adiicitur et pinguibus (emplastris), sicut et oleum e folis confectum. Quin et foliorum decoctum ad insessus convenit, eoque laxati articuli et fracta; quae DIOSCORIDES. K 146 ILA4ANIOY AIOZKOPIAOY ANAZAPBEOZ ἄρϑρα καὶ πρὸς ᾿ἀσυμπώρωτα κατεαγὅτα ὠφελίμως καταν-- τλεῖται. σμήχει δὲ καὶ ἀλφοὺς καὶ πρὸς ὦτα πυοῤῥοοῦντα ἐγχυματίζεται καὶ μελασμοὺς τριχῶν, καὶ ὃ ἐξ αὐτῶν δὲ χυ- - λὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ" αὐτὰ δὲ τὰ φύλλα λεῖα παταπλασσόμενα iy ὕδατι ἁρμόζει τοῖς καϑύγροις τῶν ἑλκῶν καὶ ῥευματιζομέ- - γοις τύποις πᾶσι καὶ κοιλιακοῖς" ἐλαίου ὀμφακίνου γὰρ ἢ ῥοδίνου ὀλίγου καὶ οἴνου piptyusvoy καὶ ἕρπησι καὶ ἐρυσι-- πέλασι., [διδύμων τε φλεγμοναῖς καὶ ἐπινυκτίσι καὶ κονδυλώ- | pao, ξηρὰ δὲ λεῖα παρωνυχίαις καὶ πτερυγίοις χρησίμως xa- . ταπάσσεται A? καὶ καϑύγραις μασχάλαις καὶ μηροῖς, καὶ émi | καρδιακῶν στέλλει τοὺς ἱδρῶτας" κεκαυμένα δὲ καὶ ὠμὰ μετὰ | κηρωτῆς frac xa πτερύγια χαὶ φαρρνυχίος ἰᾶται" χυ- λίζεται δὲ τὰ φύλλα παραχεομένου oiov παλαιοῦ ἢ ὕδατος 4 ὀμβρίου, καὶ ἐκϑλίβεται" ἡ δὲ χρῆσις αὐτοῦ προφςφάτου ὄν- ΄ ' , 2 - ν. ὃς " voG* ξηρανϑεὶς γὰρ εὐρωτιᾷ xai ἀδυνατεῖ. Κεφ. ρους. [Περὶ Μυρτιδάνου.] Τὸ δὲ μυρτίδανον Àe- — γόμενον ἐπίφυσίς ἔστιν ἀνώμαλος καὶ ὀχϑώδης καὶ δμόχρους" οἵονεὶ χεῖρες περὶ τὸ τῆς μυρσίνης πρέμνον" στύφει δὲ μᾶλ- - 42) Sarac. sic emendat; vulgo χαταπλάττεται. aegre conferbuerint, utiliter foventur. Abstergit quoque vitiligines, et infunditur ad colluviem aurium purulen- tam: adhibetur etiam ad capillorum denigrationem. Sed | et eorum succus eadem efficit. Ipsa vero folia trita et ex - aqua illita humidis ulceribus et partibus omnibus fluxione laborantibus coeliacisque prosunt. Siquidem admisto oleo omphacino aut exiguo rosaceo cum vino valent ad her- petes, erysipelata, testium inflammationes, epinyctidas et condylomata. Arentia vero folia trita paronychiis et pte- rygiis, itemque alis feminibusque madentibus utiliter in- sperguntur et cardiacorum sudores cohibent. Ceterum cre- mata aut ctiam cruda cum cerato ambustis, pterygiis et paronychiis medentur. Exprimitur et foliis succus affuso vino vetere aut pluvia aqua. Eius autem recentis usus est, Nam exsiccatus situm contrahit viresque amittit. Cap. CLVI. [De AMyrtidano.] Quod myrtidanum dicitur est accretum aliquid inaequabile, verrucosum et concolor, quod manuum specie truucum myyti amplecti- E AITNE. Een ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIBAION .A. 147 | Àov τῆς μυρσίνης" ἀποτίϑεται δὲ κοπὲν καὶ μιγὲν οἴνῳ αὐ-- EZ ἀναπλασϑέν τε εἷς τροχίσκους & σκιᾷ ξηραίνεται: δρα- στικώτερον δὲ ἐστι τοῦ καρποῦ καὶ τοῦ φύλλου, μιγνύμενον κηρωτῇ καὶ πεσσοῖς, ἐγκαϑίσμασί τε καὶ καταπλάσμασι τοῖς στύψεως δεομένοις. Keg. ονζ΄. [Περὶ Κερασίων.ι)] Κεραάσια καὶ 3. αὐτὰ , 5 ΄ , i piv χλωρὰ λαμβανόμενα εὐκοίλια τυγχάνει ^: ξηρὰ δὲ ἵστησι ΄ X bd z e ; »- κοιλίαν 55. "Io δὲ χόμμι τῶν κεράσων 15 βῆχα χρονίαν ἰᾶται , U , J , " λαμβανόμενον μετὰ κράματος, εὔχροιαν τε καὶ ὀξυδορκίαν καὶ ὄρεξιν ποιεῖ ὠφελεῖ δὲ xci λιϑιῶντας μετ᾽ οἴνου πιψό-. μένον. à ' ) M ΄ , J À K eg. gun. [Περὶ Κερατίων.. Agar χλωρὰ μὲν λαμβανόμενα κακοστόμαχα τυγχάνει καὶ κοιλίας λυτικά: ξη-- ρανϑέντα δὲ ἵστησι κοιλίαν, εὐστομαχώτερα ὄντα καὶ διου- ρητικὰ, μάλιστα δὲ τὰ ἐκτὸς τῶν στεμφύλων ἐσϑιόμενα 47, Κεφ. ρνϑ΄. [Περὶ Μιηηλέας.] “Μηλέας πάσης τὰ φύλλα 43) €. addit καὶ μάλιστα τὰ χαμᾶικεράσια. 44) Ο. κοιλίαν ἀγει- 45) C. καὶ στύφεϊ: 46) Vulgo κερασέων- 47) Coniecturam Lacünde aptissimam in texturi recipere audeo, Vulgo ἐκ τῶν στεμφύλων συγτιϑέμεγα, Οἱ συνεσϑιόμενα. tur. Astringit autem fortius myrto. Concisum et vino austero mixtum, in pastillos coactum et in umbra sicca- tum reponitur. Efficacius est cum fructu tum folio, si cerato et pessis additur, ad insessus et cataplasmata astri- ctionem exigentia. Cap. CLVIL [1026 Cerasis.] Cerasa et ipsa recen- tia sumta alvum bonam faciunt, siccata vero eamdem sistunt. Gummi cerasorum medetur tussi diuturnae, si eum vino diluto sumitur, colorem cutis commendat; visus aciem et appetentiam ciborum auget, Cap. CLVIIL | [.De siliquis] (Ceratoniae). Siliquae recentes quidem sumtae stomachum offendunt alvo soluta, Hane vero siccatae cohibent; stomacho utiliores, ac urinam cient, praecipue tamen, quae sine recrementis et acinis eduntur. Cap. CLIX. [2e 7Malo.] 'lTum omnis uli; tum K2 4143 — HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ καὶ τὰ ἄνϑη καὶ oí βλαστοὶ στύφουσι, μάλιστα δὲ τῆς κυδω- γίας" καὶ ὃ καρπὸς ἔνωμος μὲν στυπτικὸς καϑέστηκε. πεπαν-- ϑεὶς δὲ οὐχ ὁμοίως" τὰ δὲ τοῦ ἔαρος ἀκμάζοντα μῆλα χολο-- ποιὰ, ἄϑετα τῷ νευρώδει παντὶ, ἐμπνευματοῦντα. Κεφ. o£. [Περὶ Κυδωνίων μήλων. Τὰ δὲ κυδώνια εὐστόμαχα, οὐρητικὰ, ὀπτηϑέντα δὲ προςηνέστερα γίνεται, χρήσιμα κοιλιακοῦς καὶ δυςεντερικοῖς καὶ αἱμοπτοϊκοῖς 5 καὶ χολεριῶσι, μάλιστα ὠμά" καὶ τὸ ἀπόβρεζμα δὲ αὐτῶν ἃρμό- ζει τοῖς στόμαχον ἢ κοιλίαν ῥευματιζομένοις ἐν ποτῷ ὃ δὲ χυλὸς ὠμῶν 49 αὐτῶν λαμβανόμενος ὀρϑοπνοϊκοὺς ὠφελεῖ" τὸ δὲ ἀφέψημα πρόορκλυσμα δακτυλίου καὶ ὑστέρας προπτώσει" τὰ δὲ ἐκ τοῦ μέλιτος καὶ αὐτὰ μὲν οὐρητικά" τὸ δὲ μέλι τὴν αὐτὴν ἀναλαμβάνεται δύναμιν. στεγνωτικὸν γὰρ καὶ στυπτικὸν γίνεται" τὰ δὲ σὺν τῷ μέλιτι ἑψόμενα εὐστόμαχα μὲν καὶ εὔστομα, ἧττον δὲ στεγνωτικά" τὰ δὲ ὠμὰ κατα- πλάσμασι μίγνυται πρὸς στέγνωσιν κοιλίας, στομάχου ἀνα- τροπὴν xai πύρωσιν, μαστοὺς φλεγμαίνοντας, σπλῆνας ἐσκιῤ- 48) Sic Plin,, Serap., Marcell.; vulgo ἐμπυϊκοῖς. 49) €. ὠμός. maxime cydoniae ct folia et flores et surculi astringunt. Fructui immaturo vis eadem inest, maturo vero haud item. Quae vero mala verno tempore maturescunt, toti nervoso generi infesta sunt flatusque pariunt. Cap. CLX. [Je Cydonzs maLs.] Cydonia mala stomacho .conducunt et urinas pellunt: sed tosta mitiora evadunt, profutura coeliacis, dysentericis, sanguinem reii- cientibus et cholera laborantibus, praesertim vero cruda. Quin et aqua, in qua macerata fuerint, potui data iuvat eos, quos stomachi alvique fluxiones male habent. Cru- dorum succus sumtus orthopnoicis opitulatur: decocto se- des et matrix provolutae foventur. Melle condita et ipsa lotium movent: mel etiam ipsum vim sibi constipantem et astringentem asciscit. Quae cum melle decoquuntur, stomacho quidem utilia pariter sunt ac ori grata, sed mi- nus constringunt. Cruda eadem cataplasmatis adiiciuntur ad cohibendam alvum, itemque contra stomachi eversio- nem ct aestum, mammarum inflammationes ac lienum in ΠΕΡῚ Y.4HZ IATPIKHZ BIBAION Α. 149 Qeuévovo, κονδυλώματα. Γίνεται δὲ καὶ οἶνος ἐξ αὐτῶν κοπτομένων καὶ ἐκϑλιβομένων, πρὸς διαμονὴν μιγνυμένου τοῖς ις΄ ξέσταις τοῦ χυλοῦ μέλιτος &éorov ἑνὸς. ἐπεὶ ὀξίζει" ἄρ- μόζει δὲ πρὸς τὰ εἰρημένα πάντα" καὶ χρίσμα δὲ ἐξ αὐτῶν , 1 , 7 το , XN, σκευάζεται τὸ καλούμενον μήλινον, c χρώμεϑα, δπόταν orv- πτικοῦ ἐλαίου δεηϑῶμεν: ἐκλέγεσθαι δὲ δεῖ τὰ ἀληϑινὰ 90 * μικρὰ δὲ ἔστι καὶ περιφερῆ καὶ εὐώδη ταῦτα" τὰ δὲ λεγό-- «μένα στρουϑία καὶ μεγάλα ἧττόν ἔστιν εὔχρηστα" τὰ δὲ ἂν- 95 αὐτῶν ξηρά τε καὶ χλωρὰ καταπλάσμασιν εὔϑετα , πρὸς τὰ στύψεως χρείαν ἔχοντα καὶ πρὸς ὀφϑαλμῶν φλεγμονάς" πρὸς αἵματος ἀναγωχὰς, κοιλίας ve ῥῦσιν 9* καὶ ἐμμήνων φο- ρὰν ἁρμόζει uiv οἴνου πινόμενα. Κεφ. ρξα΄. [Περὶ ἹΠελιμήλων.] Τὰ δὲ μελίμηλα κοι-. λίαν μαλάσσει καὶ ϑηρία ἐκτινάσσει" κακοστόμαχα δὲ xai καύσου ποιητικὰ 52" καλεῖται δὲ ὑπό τινων γλυκύμηλα. Κεφ. ρἕβ. [Περὶ ᾿Ηπειρωτικῶν μήλων.) Τὰ δὲ ἤπει- 60) Sambuc. coniicit ἀῤδῥενικά. δι) Codicum et priorum editionum consensuj adversatur Sarac. ῥεῦσιν scribens, 62) C. ὄντα. scirrhos indurationes et condylomata. Ex iis concisis ex- pressisque fit etiam vinum, addito, quo diutius perennet, ad succi sextarios sedecim mellis sextario uno, alioquin acorem contraheret. Prodest autem ad eadem omnia, quae memorata sunt. Fit et unguentum ex his, quod melinum e vocatur, quo quidem utimur, quoties oleo astringente opus habemus. Ceterum cydonia vera oportet germanaque eligi, qualia parva, rotunda sunt et odorata. Quae vero stru- thia dicuntur, grandia ea, minus utilia censentur. Eorum flores sicci aeque ac virides cataplasmatis accommodantur, quae astrictionem desiderant, praesertim ad oculorum in- flammationes. Contra sanguinis reiectiones, alvi proflu- vium mensiumque impetus utiliter in vino bibuntur. Cap. CLXI. [2e JMelimels.] Melimela ventrem molliunt et ab eo animalia expellunt, stomacho negotium facessunt aestumque gignunt. A nonnullis dulcia mala nuncupantur. Cap. CLXIL ([ e 'epiroticis inalis.] Epirotica mala, 10 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIA4OY ANAZAPBEOZ | gorix& λεγόμενα, δωμαϊστὶ δὲ ὀρβικουλάτα, εὐστόμαχα, κοι- λίας σταλτικὰ, οὔρων προκλητικὰ, ἀτονώτερα μέντοι τῶν κυδωνίων ἐστίν. Κεφ. οὗγ. [Περὶ ᾿Ἵγριομήλων. ἢ Τὰ δὲ ἄγρια ἔοικε τοῖς ἐαρινοῖς, στύφοντα" δεῖ δὲ πρὸς τὰ στύψεως χρήξοντα ἀωροτέροις ἅπασι χρῆσϑαι. , Κεφ. o£). [Περὶ Περσικῶν μήλων.) Τὰ δὲ περσικὰ μῆλα εὐστόμαχα, εὐκοίλια τὰ πέπειρα" τὰ δὲ ἔνωμα στεγνω-- τικὰ κοιλίας, ξηρανϑέντα δὲ καὶ στεγνωτικώτερα γίνονται" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῶν ξηρῶν λαμβανόμενον στόμαχον xoi κοιλίαν ῥευματιζομένην ἵστησιν. Κεφ. ρξέ. [Περὶ ᾿“ρμενιακῶν. Τὰ δὲ μικρότερα, κα- λούμενα δὲ ἀρμενιακὰ, ῥωμαϊστὶ δὲ πραικόκια 93 , εὐστομαχώ- τέρα τῶν προειρημένων εἰσίν. | ἕ Κεφ, ofc. [Περὶ Πηδικῶν Τὰ δὲ μηδικὰ λεγόμενα ἢ περσικὰ, ἢ κεδρόμηλα, δωμαϊστὶ δὲ κίτρια, πᾶσι γνώριμα" φυτὸν γάρ ἔστι καρποφοροῦν δὲ ὅλου τοῦ ἔτους ἐπαλλήλως" αὐτὸ δὲ τὸ μῆλον ἐπίμηκες, ἐῤῥυτιδωμένον, χρυσίζον τῇ χρόφ, 65) Galen. fac, alim. 2, 20. πρεκόσκχια. quae latine orbiculata vocantur, stomacho utilia sunt, sed alvum sistunt urinasque evocant, sed debiliora cydoniis sunt. Cap. CLXIIL [2e sylvestribus malis.] Sylvestria mala, vernis similia, astringunt. Ad ea, quae astriclione . egent, iis omnibus utendum , quae minus matura fuerint. Cap. CLXIV. [2e persicis mals.] Persica mala stomacho utilia sunt et alvum quoque bonam praestant, si matura fuerint. Immatura vero eamdem cohibent, eed siccata vehementius. Sumtum eorumdem siccorum deco- ctum [íluxiones sistit in stomachum ventremque decum- bentes. Cap. CLXV. [De Zrmeniacis.] Minora, quae ar- meniaca, latine praecoqua dicuntur, stomacho, quam ante dicta, sunt utiliora, — Cap. CLXVI. [.De JMedicis.] Medica seu persica aut cedromela, quae latine citria vocantur, etiam vulgo cognita sunt, Est enim arbor omnibus anni temporibus fructuum crebro subnascentium ferax, Maluin vero ipsum ΠΕΡῚ ὙΛΗ͂Σ IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 151 εὐῶδες μετὰ βάρους, σπέομα ἔχον ἀπίῳ ἐοικός. Δύναμιν δὲ ἔχει ποϑὲν ἐν οἴνῳ, ἀντενευγεῖν ϑανασίμοις, κοιλίαν τε ὑπά- y&v' διάκλυσμά τέ ἔστι πρὸς εὐωδίαν στόματος τὸ ἀφέψημα" καὶ o χυλὸς αὐτῶν βιβοώσκεται δὲ μάλιστα ὑπὸ γυναικῶν πρὸς τὴν πίσσαν" φυλάττειν δὲ καὶ ἱμάτια δοκεῖ ἄβρωτα ἐπιτιϑέ- μέγον κιβωτίοις. i Κεφ. o&b. [Περὶ 1míov.] "míov δὲ πολλὰ εἰδη" πᾶσαι δὲ στύφουσιν. ὅϑεν εἰς τὰ ἀποκρουστικὰ καταπλά- σματὰ ἁρμόζουσιν 9** τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῶν ξηρανϑεισῶν καὶ αὑταὺ λαμβανόμεναι ὠμαὶ κοιλίαν ἱστᾶσι" βλάπτουσι δὲ ἐσϑιό-- μεναι τοὺς νήστεις. |o Keg. ρξη. [Περὶ ᾿χράδος.)] ἫἩ δὲ ἀχρὰς εἶδός ἔστιν ἀγρίας 6 ἀπίου, βραδέως πεπαινομένης Δύναμιν δὲ Pa στυπτικωτέραν ἀπίου, ὅϑεν πρὸς τὰ αὐτὰ ἁρμόζει" στύφει δὲ καὶ τὰ φύλλα αὐτῆς ἡ δὲ ἔκ τοῦ ξύλου αὐτῶν τέφρα βοηϑεῖ ἐναργῶς τοῖς ὑπὸ μυκήτων πνιγομένοις. Φασὶ δέ τι- veg, ὅτι κἂν συνεψήσῃ τις ἀχράδας μύκησιν, ἀβλαβεῖς αὐτοὺς γίνεσϑαι 99, 54) C. μάλιστα et ϑηβαϊχαί. 55) Sic C.; vulgo ἀγρέου. ; 56) Veritus est Saracenus, ne grammaiica detrimenti aliquid expc- oblongum est, rugosum, aureo colore, cum gravitate odo- ratum: semina pyri nucleis similia. Vim habet in vino bibitum venenis resistendi, alvum subducendi. Decocto os collitur ad gratum halitum. | Succus eorum sumitur praecipue a mulieribus contra malaciam. Arcis quoque vestiariis impositum , vestes ab erosione vindicare creditur. Cap. CLXVII. [De Pyro.] Pyrorum multa sunt genera, quae quidem omnia astringunt, proindeque con- venienter adduntur ad repellentia cataplasmata. Sicca- iorum decoctum, et ipsa quoque cruda si sumantur, al- vum sistunt. Ceterum ieiunos comesta laedunt. Cap. CLXVIIL [De Pyro sylvestri.] Achras dici- tur pyri sylvestris genus, tarde maturescens. Vim habet magis, quam pyrum, astringentem, quo fit, ut ad cadem conveniat: astringunt et ipsius folia. Lignorum autem cinis manifestum adminiculum iis praebet, qui fungis strangu- lantur. Sunt et qui dicant, innoxios reddi fangos, si cum iis sylvestria pyra coquantur. 152 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. ρἕϑ΄. [Περὶ ἹΜεσπίλων. [Μέσπιλον τὸ δένδρον, 6 mag ἐνίοις ἀρωνία καλεῖται, ἀκανϑῶῦδές ἔστιν, ὅμοιον τοῖς φύλλοις ὀξυακάνϑη S * καρπὸν φέρον μιχρῷ μήλῳ ὅμοιον, ἡδὺν, ἔχοντα τρία ὀστάρια ἔνδοϑεν, ἀφ᾽ ὧν καὶ τρίκοκκόν τινες αὐτὸν ὀνομάζουσι. βραδέως πεπαινόμενον " στύφει δὲ βι- βρωσκόμενον, εὐστόμαχόν τέ ἐστι καὶ κοιλίας στεγνωτικόν. Κεφ. go. [Περὶ ἑτέρου ΜΜεσπίλου.) ἹΜεσπίλου δὲ καὶ ἕτερόν ἔστιν εἶδος ἐν ᾿Ιταλίᾳ γεννώμενον, O0 ἔνιοι ἐπιμηλίδα καλοῦσιν, oí δὲ σητάνιον ὀνομάζουσιν" δένδρον ἐστὶ μήλῳ ἐμ-- φερὲς καὶ τοῖς φύλλοις, ὅτε μὴ μικρότερον" ἔχει δὲ καρπὸν καὶ τοῦτο στρογγύλον, βρώσιμον. πλατὺν ἔχοντα τὸν πυϑ-- μένα, ὑποστύφοντα, πεπαινόμενον βραδέως. Κεφ. god. [Περὶ “ωτοῦ.] «Δωτὸς τὸ δένδρον φυ- τὸν ἔστιν εὐμέγεϑες " καρπὸν δὲ φέρει μείζονα πεπέρεως, γλυ-- κὺν, βρώσιμον 59, εὐστόμαχον, κοιλίας στεγνωτικόν * τῶν δὲ πρισμάτων τοῦ ξύλου τὸ ἀφέψημα πινόμενον καὶ ἐγκλυζόμε-- rlatur in hac lectione, quod Oz; praecedat accusativum cum infin, Sed salva et integra est dictio, Cf, Matthiae ausführxl. griechische Grammat. p. 774. 57) Sic Lacun. e codice, Ald. et C. πυραχάγϑη. Cornar, et Sa- rac. πυξακάνϑη. Cf. cap. 122. 68) Marcell, et Sambuc. βαρύοσμον. Cap. CLXIX. [De Mespilis.] Mespilus arbor, quae a nonnullis aronia vocatur, spinosa est, foliis oxyacan- thae: fructum fert pomo exiguo similem, suavem, qui tria intus habet ossicula, unde et tricoccum nonnulli vo- carunt, tarde autem maturescit. Comestus astringit, sto- macho gratus est, alvumque cohibet. Cap. CLXX. [Je aitera JMespilo.] Mespili genus alterum in l1talia nascitur, quod epimelida nonnulli, alii setanion appellant, Arbor est malo similis, etiam foliis, nisi quod minor. Habet et hoc fructum rotundum, edu- lem, umbilico lato, subastringentem , tarde maturescentem. Cap. CLXXI. [Je Loto.] Lotus arbor stirps est satis grandis, quae fructum fert pipere maiorem, dulcem, edulem , stomacho gratum, quique alvum coarctat. Ligni scobis decocta ac vel pota vel infusa et intestinorum dif- ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHE BIBAION 4. 153 vov βοηϑεῖ δυφεντερικοῖς καὶ γυναιξὶ ῥοϊκαῖς " ξανϑίζε δὲ καὶ τρίχας, καὶ ἐπέχει δεούσας ὅ9. Κεφ. pof. [Περὶ Κρανίας.}) ^ Koavím δένδρον ἐστὶν ἁδρὸν, καρπὸν φέρον ὡς ἐλαίας, ἐπιμήκη, χλωρὸν τὸ πρῶ- τον, ἔπειτα δὲ κηροειδῆ, καὶ τελευταίως πεπαιγόμενον ἕρυ-- $g0v99, ἐδώδιμον, στύφοντα, ἁρμόζοντα πρὸς κοιλίας QUow “καὶ δυςεντερίαν. συντιϑέμενον καὶ εἰς ἕψημα καὶ εἰς βρῶσιν" καὶ ἁλμεύεται ὡς ἐλαία. 'O δὲ τῶν χλωρῶν ξύλων 51 ἴχωρ καιομένων ἁρμόζει πρὸς λειχῆνας καταχριόμενος. Κεφ. ρογ΄. [Περὶ Οὔων.] Οὔα τὰ μηλίζοντα καὶ μήπω σέπειρα τμηϑέντα καὶ ξηρανϑέντα ἐν ἡλίῳ σταλτικὰ γίνεται κοιλίας ἐσθιόμενα" καὶ τὸ ἐξ αὐτῶν δὲ ἄλευρον ἀλεσϑέντων ἀντὶ ἀλφίτων λαμβανόμενον καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῶν mwó- μένον τὸ «αὑτὸ ποιεῖ. Κεφ. ροδ.. [Περὶ Κοκκυμηλέας.] Κοκκυμηλέα δέγδοον ἐστὶ χνώριμον, οὗ ὃ καρπὸς ἐδώδιμος, κακοστόμαχος; κοιλίας ὅ9) E Galeno, Paullo Aeginet, et Serapione Cornarus sic emenda- yit vulgarem lectionem: ἐπέχει γαστέρα δεούσαν. 60) Lacun. Sic ex optimo codice; vulgo: πεπαιγόμεγον δὲ £av- ϑὸν ἢ κηροειδῆ. 61) Sic Cornar, loco vulg. φύλλων. ficultati auxiliatur et fluxui muliebri. Flavos reddit ca- pillos, fluxosque continet. Cap. CLXXIL [De Corno.] Cornus est arbor fir- ma, fructum ferens olivae modo oblongum, primo qui- dem viridem, dein cereum , postremo, ut maturescit, ru- brum, esculentum, astringentem, qui in profluvio alvi et intestinorum difficultate salubris est. Exhibetur vel in specie defruti, vel per se ad cibum. In muria etiam, ut oliva, servatur. Sanies vero, quam ligna recentia, dum uruntur, exsudant, lichenibus convenienter illinitur. Cap. CLXXIIL [.De Sorbis.] Sorba malorum ae- mula si nondum matura dissecta soleque siccata fuerint, . alvum sistendi vim in cibo sumta acquirunt. Ex iisdem molitis farina polentae loco sumta ac ipsorum etiam de- coctum potum idem praestant. Cap. CLXXIV. [De Pruno.] Prunus est nota ar- bor, cuius fructus esculentus est, sed stomachum offendit 1{.4ΦΦὋΟ ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOX μαλακτικός. Τῶν δὲ συριακῶν καὶ μάλιστα τῶν ἐν Δαμασκῷ γεννωμένων ὃ καρπὸς ξηρανϑεὶς, εὐστόμαχος καὶ κοιλίας σταῖ.- τιχός. Τὸ δὲ ἀφέψημα τῶν φύλλων ἐν οἴνῳ σχευαζόμενον χαὶ ἀναγαργαριζόμενον, κιονίδα καὶ οὖλα καὶ παρίσϑμια δευ- ματιζόμενα στέλλει. Τὰ αὐτὰ δὲ παρέχει καὶ ὃ τῶν ἀγρι- κοκκυμήλων. καρπὸς πέπειρος ξηρανϑείς" ᾿ξψηϑεὶς γὰρ μετὰ ἑψήματος εὐστομαχώτερος καὶ σταλτικώτερος κοιλίας γίνεται. Τὸ δὲ, κόμμι τῆς κοχκυμηλέας ἐστὶ κολλητικὸν, λίϑων ϑρυπτικὸν πινόμενον σὺν οἴνῳ" σὺν ὄξει δὲ ἐπιχριόμενον λει- χῆνας τοὺς ἐπὶ παιδίων ϑεραπεύει. Κεφ. ροέ. [Περὶ Κομάρου.] ἉΚόμαρος δένδρον ἐστὶ παρόμοιον κυδωνίᾳ, λεπτόφυλλον 552, καρπὸν ἔχον ὡς κοχκο- μήλου μέγεϑος, ἀπύρηνον, μιμαίκυλα καλούμενον, πεπανγ-- ϑέντα δὲ ὑπόκιῤῥον ἢ ἐρυϑρὸν, ἐσϑιόμενον ἀχυρώδη » κακο- στόμαχον δὲ καὶ κεφαλαλγῆ. Κεφ. ρος. [Περὶ ᾿᾿μυγδαλῆς.] ᾿“μυγδαλέας πικρᾶς 5 62) Matthiol. (in editt. posterioribus) se legisse in Oribas, λεπτός qAotog testatur, quod Sarac. ad fructum trahit, Nos in Oribasio nostro λεπτόφυλλον. Nec alia coniectura λειόφυλλον etc. valet, Equi- dem intelligo, πλὴν λεπτοφυλλότερογ. alvumque solvit. Αἱ syriacarum, earum maxime, quae Damasci nascuntur, fructus siccatus stomacho utilis est alvumque astringit. Decoctum foliorum ex vino paratum uvulam, gingivas tonsillasque fluxione laborantes, ore col- luto, reprimit. Praestat idem sylvestrium prunorum fru- ctus post maturitatem siccatus. Cum defruto vero deco- ctus stomacho utilior et ad cohibendam alvum aptior eva- dit. Ceterum gummi prunorum glutinandi vim habet, ct in vino potum calculos comminuit. Ex aceto vero illi- tum lichenas infantium sanat. Cap. CLXXV. [2e Arbuto.] Arbutus est arbor cydoniae malo similis, praeter folia angustiora, fructum fert prunorum ad instar, nuclei expertem , mimaecyli no- mine, qui, ubi maturuit, subfulvum aut rubicundum adipi- scitur colorem. In esu acerosus est, stomacho adversatur, eL capitis dolores gignit. Cap. CLXXVI. [2e 4mygdalo.] Amygdali amarae JLPI YA4HX IATPIKHE BIBAION A. 155 "Gite ἀφεψηϑεῖσα λεία ἐφήλεις τὰς ἐν προφώπῳ ἀποκαϑαίρει" καὶ αὐτὰ δὲ τὰ ἀμύγδαλα καταπλασϑέντα τὰ αὐτὰ ποιεῖ" ϑέ δὲ ἃ) αἱ κεφαλαλγίαις βοηϑεῖ : προοτιϑέμενα δὲ ἄγει καταμήνια καὶ κεφαλαλγίαις βοηϑεῖ κα- ΄ , 23 3^ "» c ΄ ταπλασϑέντα μετώπῳ ἢ κροτάφοις μετ ὀξους 7] ῥοδίνου, καὶ HL » M Y , € " πρὸς ἐπινυχτίδας σὺν οἴνῳ πρὸς δὲ σηπεδόνας καὶ ἕρπητας H , ; , 2 , , 5 b , xci κυνόδηχτα σὺν μέλιτι. — EcOi0usva δέ ἔστιν ἀνώδυνα, ΄ 3 2 M-— ε κοιλίας μαλακτικὰ, ὑπνωτικὰ, οὐρητικὰ, καὶ πρὸς αἵματος "E » , , ' M ἀναγωγὴν μετὰ ἀμύλου 53 λαμβανόμενα" πρὸς δὲ νεφριτικοὺς J , »» ͵ καὶ περιπνευμονικοὺς σὺν ὕδατι πινόμενα ἢ ἐχλειχόμενα σὺν € / , c M c M ut ῥητίνῃ τερεβινϑίνη " δυςουριῶσι δὲ καὶ λιϑιῶσι σὺν γλυκεῖ Ji Ya 5 e ' ' ι )4 2 { 64 βοηϑεῖ, καὶ ἡπατικοῖς xoi βηξὶ καὶ κώλου ξιιπνευματώσεσι 55, D ͵ , - σὺν μέλιτε καὶ γάλακτι ἐκλειχόμενα καρύου ποντικοῦ τὸ μέ- Y , ΄ " γεϑος. Ἔστι δὲ ἀμέϑυσα προλαμβανόμενα 99 ὅσον ε΄ ἢ ζ΄. ΄ , , ΄ Κτείνει δὲ καὶ ἀλώπεκας, βοωϑέντα σύν τινι. Τὸ δὲ κόμμι e^ ΄ -" ' er αὐτῆς στύφει καὶ ϑερμαίνεε καὶ βοηϑεῖ πρὸς αἵματος ἀναγω- , ^ L ἃ € ΄ γὴν πινόμενον" σὺν ὄξει δὲ ἐπιχριόμεγον λειχῆνας ἐπιπολαίους 63) Goupyl. e Plin, et Serap. addit xal ἡδυόσμου. Cod, Michac- lis Cantacuzeni apud Saracen. habebat A4evzovárav, 64) Ald. ἐμπγευματώδεσι. 65) Ald. προςλαμβαγόμεγα. radix si trita decoquatur, maculas in facie a solis ardore contractas tollit, Ipsa quoque amygdala illita eadem prae- stant: apposita menses cient; capitis doloribus auxiliantur, fronti temporibusve inducta cum aceto et rosaceo. Valent et ad epinyctidas ex vino, itemque ad putrescentia ulce- ra, ad herpetas canumque morsus, cum melle. Porro comesta dolores adimunt, alvum molliunt, somnum con- ciliant, urinamque cient. Prosunt etiamnum ad sanguinis reiectionem , si cum amylo sumantur. Ex renibus vero et pulmonum inflammatione laborantibus conferunt cum aqua pota aut in eclegmate cum resina terebinthina. Uri- nae difficultate affectis calculosisque in passo opitulantur: itemque eclegmate cum melle et lacte hepaticis, tussi et coli inflationibus, nucis avellanae magnitudine. Quinae senaeve si praesumantur, ebrietatem arcent. Enecant et vulpes cum quadam esca voratae. At gummi ipsius arbo- ris astringit, calefacit, et contra sanguinis reiectionem po- tum auxilio est: cum aceto vero illitum impetigines in 150 - ZHEAANIOY AIOZKOPIAOY AXAZADBEQX αἴρει" ἰᾶται καὶ βῆχα χρονίαν uev ἀκράτου 56 'ποϑέν: λι- ϑιῶντας δὲ ὠφελεῖ σὺν γλυκεῖ πινόμενον. Ἢ δὲ γλυκεῖα καὶ ἐδώδιμος ἀμυγδαλὴ καταπολὺ ἥσσων ἐστὶν ὡς πρὸς ἐνεργείαν τῆς πικρᾶς" καὶ αὐτὴ δὲ λεπτυντικὴ, οὐρητική" βρωϑέντα δὲ σὺν τῷ λέπει τὰ ἀμύγδαλα χλωρὰ στομάχου πλάδον ἀπο- καϑίστησι. Keg. ροζ. [Περὶ Πιστακίων.] ΜΠιστάκια τὰ μὴν γεν- γώμενα ἐν Συρίᾳ, ὅμοια στροβίλοις, εὐστόμαχα" ἐσϑιόμενα δὲ καὶ πινόμενα ἐν οἴνῳ λεῖα ἑρπετοδήκτοις (fono. Κεφ. ροη. [Περὶ Καρύων βασιλικῶν) Κάρυα βασι- λικὰ, ἅ ἔνιοι περσικὰ καλοῦσιν, ἐσϑιόμενα δύοπεπτα, κακο- στόμαχα, χολοποιὰ, κεφαλαλγῆ , βήσσουσιν ἐναντία " χρήσιμα δὲ βιβρωσκόμενα πρὸς ἐμέτους νήστει, καὶ ϑανασίμων φαρ-- μάχων ἐστὶν ἀντιφάρμακα, προβρωϑέντα καὶ ἐπιβρωϑέντα σὺν ἰσχάσι καὶ πηγάνῳ᾽ πλείονα δὲ βοωϑέντα πλατεῖαν ἕ)- μινϑα ἐκτινάσσει " ἐπιπλάσσεται δὲ καὶ μαστοῖς φλεγμαίνουσι xoi ἀποστήμασι καὶ στρέμμασι σὺν ὀλίγῳ μέλιτι καὶ πηγάνῳ" 66) Sic C. N. X.; μετὰ χράματος Ald, Asul, Sarac. summa cute tollit. 'Tussi diuturnae cum mero potum me- detur: calculosis vero cum passo bibitum prodest. Cete- rum dulcis et cibo idonea amygdala, quantum ad effica- ciam spectat, multo quam amara est inferior: attamen et ipsa extenuandi urinasque ciendi vi pollet. | Amygdalae vero, quae virides cum putamine deglutiuntur, humida stomachi vitia emendant. Cap. CLXXVII. [.De JPstaciis.] Pistacia, quae certe quidem in Syria gignuntur, nucibus pineis similia, stomacho amica sunt. Sive edantür, sive trita ex vino bi- bantur, contra serpentium morsus expediunt. Cap. CLXXVIII. [.De ANucibus Juglandis.] Nuces regiae, quas persicas nonnulli appellant, in cibo sumtae concoctu sunt difficiles, stomacho nocent, bilem gignunt, capitis dolorem inferunt, tussientibus inprimis inimicae. Utiles vero in cibo ieiunis ad vomitiones concitandas. Venenis quoque resistunt, cum ficubus et ruta praesum- tae. Largius vero esitatae vermes latos expellunt. lImpo- nuntur et mammarum iníflammationibus, abscessibus contor- t ΠΕΡῚ YAHZE IATPIKHX BIBAION A. 157 μετὰ δὲ κρομμύου καὶ ἁλὸς καὶ μέλιτος πρὸς κυνόδηκτα καὶ ἀνϑρωπόδηκτα ποιεῖ" πυρωϑέντα δὲ σὺν τῷ κελύφει καὶ ἐπι- τεϑέντα τῷ ὀμφαλῷ, στρόφους παύει" τὸ δὲ λέπυρον καὲν καὶ τριφϑὲν ἐν οἴνῳ καὶ ἐλαίῳ, παιδίοις ξττιχρισϑὲν. καλλί- τριχόν ἔστι καὶ ἀλωπεκίας δασύνει. καὶ ἔμμηνα ἵστησι τὲ ἐντὸς αὐτοῦ καὲν λεῖον καὶ σὺν οἴνῳ προεοτιϑέμενον" τῶν δὲ παλαιῶν καρύων τὰ ἐντὸς γαγγραίνας καὶ ἄνϑρακας καὶ ci- γίλωπας καὶ ἀλωπεκίας μασσηϑέντα καὶ ἀντὶ καταπλασμά- των ἐπιτεϑέντα ἰᾶται συντόμως 97. ΓΤίνεται δὲ καὶ ἔλαιον ἐξ αὐτῶν κοπτομένων καὶ ἐχϑλιβομένων. Τὰ δὲ χλωρὰ ἧττον κακοστόμαχα, γλυκύτερα ὄντα" διὸ καὶ τοῖς σκορόδοις μίγνυ-- ται πρὸς τὸ τὴν δριμύτητα περιαιρεῖν " αἴρει δὲ καὶ πελιώματα καταπλασϑέντα. Κεφ. go9'. [Περὶ Καρύων ποντικῶν.] Τὰ δὲ mov- τικὰ, ἃ ἔνιοι λεπτοκάρυα καλοῦσιν, ἔστι κακοστόμαχα " καὶ αὐτὰ δὲ λεῖα σὺν μελικράτῳ πινόμενα βῆχα παλαιὰν ἰᾶται" govxro δὲ ἐσϑιόμενα σὺν πεπέρει ὀλίγῳ, κατάῤῥουν πεπαί-: 67) συντόμως deest in cod. C. N. sionibusque cum mellis exiguo ct ruta. Cum cepa autem ct melle contra canis hoininisque morsus prosunt. Eaedem cum calyce perustae et umbilico admotae tormina sedant. Putamen vero combustum et tritum in vino et oleo, pue- rorum capite peruncto, capillos decorat calvitiemque ite- rum hirsutam reddit. Αἱ qui intra ipsum est nucleus ustus, tritus et cum vino appositus menstruum ΠΌΣΙΝ sistit. Veterum nucum autem nuclei manducati et cata- plasmatum ad instar impositi gangraenis, carbunculis, ae- gilopibus et calvitiei expeditum praebent adminiculum. Fit et oleum ex iisdem concisis et expressis. Recentes, ut- pote dulciores, minus stomacho adversantur, quapropter et alis miscentur ad acrimoniam ipsorum eximendam. Ca- taplasmatum vice impositae lividas partes emendant. Cap. CLXXIX. [2e Nucibus avellanis.] Nuces vero ponticae, quas nonnulli nuces tenues appellant, sto- macho infestae sunt: ipsae tamen tritae et in aqua mulsa potae veteri tussi medentur. '"Tosta vero si cum piperis exiguo comeduntur, catarrhum ad coctionem perducunt. 158 ΠΗΔΑΝΙΟΥ AIOZKOPLAOY ANAZAPBEQEZ e ^ , ^ 2 5 , » , » ΄ vu' 0Àm δὲ καέντα λεῖα μετ ἀξιουγγίου ἢ στέατος ἀρκτείου zi , ͵ ἀλωπεκχίας ἐπιχρισϑέντα δασύνει: φασὶ. δ᾽ ἔνιοι, ὅτι μετὰ ἐλαίου τὰ κελύφη κεκαυμένα καὶ λειοτριβηϑέντα γλαυκοφϑάλ- ΄ , " —- , μων παιδίων μελαίνει τὰς κόρας, ἐπιβρεχομένου τοῦ βοέγ- ματος. Κεφ. om. [Περὶ Mooéac.] “ορέα ἢ συκαμινέα δέν-- , i D ΄ δρον ἐστὶ γνώριμον, ἧς ὃ καρπὸς λυτικὸς κοιλίας, εὔφϑαρ- τος, κακοστόμαχοφ᾽" καὶ ὃ ἐξ αὐτοῦ δὲ χυλὸς τὰ αὐτὰ δρᾷ" L3 * 3 UM L4 » c H , , E ἑψηϑεὶς δὲ ἐν χαλκώματι ἢ ηἡλιασϑεὶς, στυπτικώτερος yíve- ται" μιχγέντος δὲ αὐτοῦ ὀλίγου μέλιτος ποιεῖ πρὸς ῥεύματα χαὶ γομὰς καὶ παρίσϑμια φλεγμαίνοντα" ἐπιτείνεται δὲ καὶ , L4 , - ἢ δύναμις αὐτοῦ, παραμιγείσης στυπτηρίας σχιστῆς, καὶ xQ- κίδος, καὶ σμύρνης. καὶ κρόκου, ἔτι δὲ καὶ μυρίκης καρποῦ, » 1 2 . ' , c rad καὶ ἴριδος καὶ λιβανωτοῦ. Τὰ δὲ ἄωρα μόρα ξηρὰ xomév- E γέ. , D x» τα, ἀντὶ ῥοὸς τοῖς ὄψοις μίγνυται καὶ κοιλιακοὺς ὀνίνησιν. Ὃ δὲ τῆς ῥίζης φλοιὸς συνεψηϑεὶς ὕδατι καὶ ποϑεὶς κοιλίαν λύει καὶ πλατεῖαν ἕλμινϑα ἐκτινάσσει, καὶ τοῖς ἀκόνιτον πε- / " - ἊΝ 25 7 πωχοσι βοηϑεῖ. à δὲ φύλλα λεῖα σὺν ἐλαίῳ καταπλα- , n 25^ [3 14 ΠΕΣ 2 , ci U σϑέντα, πυρίκαυστα ἰᾶται" ἑἕψηϑέντα δὲ ἐν ὀμβρίῳ ὕδατι σὺν 'lTotae autem crematae et cum axungia aut adipe ursino tritae illitu calvis partibus capillos reddunt. Sunt, qui per- hibeant, usta putamina et cum oleo ad laevorem contrita caesias infantilium oculorum pupillas, perfuso syncipite, denigrare. Cap. CLXXX. [2e JMoro. Morus, sive sycami- nus, nota est arbor, cuius fructus alvum solvit, corru- ptioni satis obnoxius est; ct stomacho inimicus Eadem ipsius succus praestat. Decoctus autem aereo vase, aut sole siccatus, magis astringit. Admisto vero mellis exi- guo, facit ad fluxiones, ulcera depascentia et tonsillarum inflammationes. Sed intenditur eius efficacia, adiectis alumine scissili, galla, myrrha et croco, insuper tamari- cis fructu, iride ac ture. lImmatura autem mora siccata ac contusa rhois vice obsoniis admiscentur, coeliacosque iuvant. Radicis vero cortex decoctus in aqua et potus al- vum solvit, latum vermem expellit, et iis auxiliatur; qui &conitum hauserint. Folia trita cum oleo imposita ambu- slis medentur. Cocta vero in aqua pluvia eum vitis fici- IIEPI ὙΛΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 459 ἀμπέλου καὶ συκῆς μελαίνης φύλλοις; βάπτει τρίχας" ὃ δὲ χυλὸς τῶν φύλλων φαλαγγιοδήκτοις ἀρήγει ποϑεὶς κυάϑου πλῆϑος. Τοῦ φλοιοῦ δὲ καὶ τῶν φύλλων τὸ ἀπόζεμα, διά- χλυσμα εὔϑετόν ἔστιν ὀδονταλγίαις. ᾿Οπίζεται δὲ περὶ τὸν πυραμητὸν 99 τῆς ῥίζης περιορυχϑείσης καὶ ἐκκοπείσης" εὺ-- ρίσκεται γὰρ τῇ ὑστεραίᾳ ἐπίπαγός τις, ὃς πρός τε ὀδονταλ- γίας ποιεῖ, καὶ φύματα διαφορεῖ, καὶ κοιλίαν καϑαίρει. [Δοκεῖ δὲ εἶναι καί τινὰ μόρα ἄγρια παραπλήσια τῷ χαμαιβάτῳ, στυπτικώτερα Üf* ὧν ὃ ὀπὸς ἧττον τερηδονίζε- ται. κατάντλημα φλεγμονῶν, καὶ ἐπουλωτικὸν τοῦ φάρυγγος, πληγῶν σαρχωτιχόν" φύεται ἕν πολυσκίοις καὶ ψυχροῖς τό-- ποις. ] 99 Κεφ. omo. [Περὶ Συκομόρου.] Συκόμορον, wo: δὲ καὶ τοῦτο συχάμινον λέγουσι, καλεῖται δὲ καὶ ὃ «m αὐτῆς καρπὸς συκόμορον, διὰ τὸ ἄτονον τῆν γεύσεως" δένδρον δέ ἔστι μέγα, ὅμοιον τῇ συκῇ, πολύχυλον Τῦ σφόδρα, τοῖς φύλ- 68) Sarac. sic emendavit vulg. περὸ τῶν πυραμιτῶν. 69) Difficilis hic locus adscriptus huic capiti in codice vetusto a solo Sambuco repertus est.' 70) Ald., Asul., Cornar., Goupyl. πολύχομον- Ex Oribasio, qui verbotenus totum hoc caput habet, et Scerapione bete Saracenus correxit. : que nigrae foliis capillos tingunt. Succus foliorum cyathi mensura potus a phalangio demorsis opitulatur. Corticis autem et foliorum infuso dentes dolentes apte colluuntur. Ceterum radix circa messem circumfossa incisaque succum largitur, qui postridie quodammodo concretus reperitur. Is ad dentium dolores effieax est, tubercula discutit, al- vumque purgat. J [Esse quoque videntur mora quaedam sylvestria, rubi humilis fructibus similia, sed magis astringentia. Eorum succus minus vermibus obnoxius est: foventur eo inflam- mationes; faucibus (ulceratis) cicatricem , vulneribus car- nem inducit. Nascitur in locis umbrosis frigidisque.] Cap. CLXXX. [De Sycomoro.] Sycomorum sunt qui etiam sycaminum appellent: cuius fructus sycomorum quoque propter debiliorem saporem vocatur. Est autem arbor magna, fico similis, succo abundans, folis mori: 100 ΠΕΔΜΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ λοις ἐοικὸς μορέᾳ᾽ φέρει δὲ καρπὸν τρὶς καὶ τετράκις τοῦ ἔτους, οὐκ ἀπὸ τῶν ἀκρεμόνων, ὡς ἐπὶ τῆς συκῆς ἀπὸ δὲ τοῦ στελέχους ὅμοιον ἐριγνεῷ, γλυκύτερον ὀλύνϑων, οὐκ ἔχοντα δὲ κεγχραμίδας, μηδὲ πεπαινόμενον δίχα τοῦ ἐπικνι- σϑῆναι ὄνυχι ἢ σιδήρῳ. Φύεται δὲ πλεῖστον ἐν Καρίᾳ καὶ “Ῥόδῳ καὶ ἐν τοῖς οὐ πολυπύροις τόποις. Βοηϑεῖ δὲ ἐν ταῖς σιτοδείαις, διὰ τὸ διηνεκὲς τοῦ καρποῦ" ἔστι δὲ εὐκοίλιος ὃ καρπὸς, ἄτροφος, κακοστόμαχος. ᾿Οπίζεται δὲ τὸ δένδρον πρὶν καρποφορεῖν ἔαρος 71 πρώτου, τοῦ φλοιοῦ ἐξ ἐπιπολῆς λίϑῳ ϑλωμένου" βαϑύτερον δὲ ϑλασϑεὶς οὐδὲν ἀνίησιν" συλ-- λέγεται δὲ σπόγγῳ ἢ ἐρίῳ τὸ δάκρυον, καὶ ξηρανϑὲν καὶ ἀναπλασϑὲν ἐν ἀγγείῳ ὀστρακίνῳ ἀποτίϑεται. Δύναμιν δὲ ἔχει ὃ ὀπὸς μαλαχτικὴν, κολλητικὴν τραυμάτων, διαφορητι- κὴν τῶν δυςπέπτων᾽ πίνεται δὲ καὶ συγχρίεται πρὸς ἑρπετῶν δήγματα καὶ ἐσκιῤῥωμένους σπλῆνας, στομάχου τε ἀλγήματα καὶ φρικίας᾽ ταχέως δὲ τερηδονίζεται ὁ ὁπός. Κεφ. ρπβ. [Περὶ σύκου ἐν Κύπρῳ. ΤΙίνεται δὲ καὶ 71) Ald., Asnl., Cornar. πρὶν καρποφορήσει γεαρόν. Ex Oribasio et Serapione iterum vera lectio a Sarac, restituta. fructum ea ter quaterve per annum profert, non e sum- mis ramis, ut ficus, sed e trunco ipso, caprifico similem, grossis duleiorem , sine granis interioribus, quique non maturescit, nisi unguibus aut ferramento scalpatur. Nasci- tur plurima in Caria, Rhodo aliisque locis non multi tri- tici feracibus, ubi, propter fructus perennitatem, in an- nonae caritate iuvamentum affert. Est autem fructus alvo utilis, alimenti fere nihil subministrat, stomachoque ad- versatur. Liquorem vero fundit arbor primo vere, prius- quam íructum proferat, summo cortice ope lapidis per- cusso, quodsi enim profundius feritur, nihil destillat. Col- ligitur lacrima spongia aut vellere, quae siccata et in pa- stillos coacta in vase fictili reponitur. Vim habet i is liquor emolliendi, vulnera conglutinandi, eaque discutiendi, quae . aegre maturantur. Bibitur etiam nec non illinitur contra serpentium morsus, lienes in scirrhum induratos, stoma- chi dolores horroresque febriles. Cito vero vermibus de- pascitur. Cap. CLXXXII. (e fcu cypria.] Gignitur et 8 ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION A. 161 ἐν Κύπρω, εἰδει διαφέρον" πτελέᾳ γὰρ, οὗ συχαμίνῳ 7? τὰ φύλλα ἔοικε᾽ τὸν δὲ καρπὸν κατὰ τὸ μέγεθος κοχκυμήλων, καὶ γλυκύτερον" τὰ δὲ ἄλλα πάντα ὅμοια τοῖς προειρημένοις. Κεφ. ong. [Περὶ σύκων.}. Σῦχα ees τὰ ἁπαλὰ πακοστόμαχα, κοιλίας λυτικά" ῥᾳδίως δὲ ἔξ αὐτῶν δευμα- τισμὸς ἵσταται᾽ ἐξανϑημάτων ii Dairy προκλητικὰ , ἄδι- We δὲ καὶ σβεστικὰ θερμασίας" τὰ δὲ ξηρὰ τρόφιμα, ϑερ- μαντικὰ, διψητικώτερα, εὐχοίλια, ἄϑετα δὲ δευματισμοῖς στο-- μάχου καὶ κοιλίας" βρόγχῳ δὲ καὶ ἀρτηρίᾳ καὶ κύστει καὶ γεφροῖς εὔϑετα , xci τοῖς ἐκ μαχρονοσίας χακοχροοῦσι καὶ ἀσϑματικοῖς καὶ ἐπιληπτικοῖς καὶ ὑδρωπιχοῖς" ἀνακαϑαίρει δὲ xai τὰ ἐν ϑώρακι, ἀποζεσθέντα σὺν ὑσσώπῳ καὶ πο- ϑέντα᾽ ἁρμόζει δὲ καὶ παλαιοῖς βηξὶ καὶ τοῖς περὶ πνεύμονα χρονίοις πάϑεσι" " χοιλίαν τε μαλάσσει μετὰ νίτρου καὶ xoó- κου 73. καὶ ἐσθιόμενα τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῶν τοῖς. περὶ ἀρ- 73) Vulgo: πτελέα γὰρ οὖσα, συχαμέγῳ τὰ φύλλα ἔοικε. Theophr. hist, 45 2.: φύλλον πτελέᾳ παρόμοιον. Oribas, longe aliteri φύλλα οὐ συχαμέγου ἀλλὰ πλατάνου. 73) Temere magis, quam solebat, Saracenus in textum zyvízov re- Cepit, quia in Serapione legitur curzz nitro et carfhamo. Αἱ Ara- bicus iextus 4.20 (Safraz) habere videtur, quod cum .fa CAsfor) scriptura saltem facile confunditur. Posterius sunt Car£Aami Jfiorei. Itaque a. ad aut z»í(xog haud tolerandum, Cypro arbor specie differens, cuins folia ulmi, non mori similia sunt. Fructum habet pruna mole aequantem, dul- €ciorem tamen. Cetera omnia antedictis similia sunt. Cap. CLXXXII. [De Picubus,] Fici maturae re- centes stomachum laedunt alvumque solvunt ; sed contracta ab iis alvi fluxio facile cohibetur. Papulas evocant sudo- resque movent: sitim sedant caloremque restinguunt. Siccae vero sunt alibiles, calefaciunt, sitim magis afferunt alvoque sunt utiles, sed ad fluxiones stomachi alvique haud idoneae. Gnutturi autem, fistulae spiritali, vesicae ac reni- bus utiles, iis etiam, qui ex longa valetudine malum co- lorem adepti sunt, anhelantibus, comitialibus ac hydro- picis. HRepurgant et quae in thorace continentur, cum hyssopo infusae potaeque. Veteri tussi ac diuturnis pul- monum vitiis conveniunt alvumque molliunt cum nitro ac croco tusae, dein manducatae. lpsarum decoctum fistn- DIOSCORIDES, : 1, 100 ZEAANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τηρίαν καὶ παρίσϑμια φλεγμοναῖς ἁρμόζει εἷς ἀναγαργάρισμα, καὶ εἰς τὰς ὠμηλύσεις δὲ μίγνυται καὶ εἷς υναικείας πυρίας: μετὰ τήλεως ἢ πτισάνης" σὺν πηγάνῳ δὲ ἀφεψημένα, στρό-" φων ἐστὶν ἔγχλυσμα" καταπλαττόμενα δὲ ἑφϑὰ λεῖα δια-- φορεῖ σκληρίας, παρωτίδας, δοϑιῆνας μαλάσσει, φύγεϑλα; πεπαίνει, καὶ μᾶλλον σὺν Wii ἢ νίτρῳ ἢ ἀσβέστῳ καὶ ὠμὰ δὲ κοπέντα. σὺν οἷς εἴρηται, τὰ αὐτὰ δρᾷ" σὺν σιδίῳ δὲ δοιᾶς πτερύγια ἀνακαϑαίρει" μετὰ χαλκάνϑου Τὰ τὰ ἐν κνή- μαις ᾿ῥευματικὰ 7$ δυραλϑῆ καὶ κακοήθη ἰᾶται" ἑψηϑέντα δὲ ἐν οἴνῳ καὶ μιγέντα ἁψινϑίῳ καὶ κριϑίνῳ ἀλεύρῳ, ὕδρωπι- χοὺς ὠφελεῖ καταπλασϑέντα" κεχαυμένα δὲ μιγέντα κηρωτῇ χειμέτλας ἰᾶται" λεῖα δὲ ὠμὰ σὺν νάπυϊ τὸ ὑγρῷ ἀναληφϑέν--: τὰ καὶ ἐντεϑέντα ἐν ὠσὶν, ἤχους καὶ χγησμοὺς 7! ϑεραπεύει: Ὃ δὲ ὀπὸς τῆς ἀγρίας καὶ τῆς ἡμέρου συκῆς πηκτικός ἔστε γάλακτος, ὥςπερ ἥ πιτύα" λύει δὲ καὶ τὸ πεπηγὸς, ὥςπερ 74) Plinius χαλκοῦ ἄνϑους, Serapion καλαμένϑης legit. 75) Serapion legit ῥήγματα. 76) Marcell. et Sambuc. iih os 72 "Marcell. et Sarac. συρισμούς, quod contra codicum fidem et priscas versiones. f lae spiritalis et tonsillarum inflammationibus gargarizatu. prodest: ^ Quin et cataplasmatis e cruda farina miscetur, itemque in muliebres fotus cum foeno praeco aut ptisana. Ceterum cum ruta coctae ad tormina in alvi collutionibus adhibentur. 'Tritae, tum coctae ac impositae duritias dis- cutiunt, parotidas ac furunculos emolliunt, abscessus ma- turant, efficacius autem, additis iride, mitro aut calce. viva. Crudae quoque si cum ante dictis tundantur, ea- dem efficiunt. Cum malicorio pterygia repurgant. Cum. vitriolo aeris medentur Ííluxionibus tibiarum aegre sanabi- | libus malignisque. Quin et in vino cocta, additis absin- thio et farina hordeacea, utiliter hydropicis ilinuntur. | Crematae ceratoque admixtae perniones sanant. Quodsi crudae terantur et liquido sinapis exceptae auribus indan- tur, sonitus pruritusque aurium tollunt. Porro tam syl- vestris quam sativae fici succus coaguli. modo lac coire iubet, coagulatumque iterum, aceti ad instar, solvit. Idem ΠῈΡῚ YÁAHZ IATPIKHZ BIBAION A. 163 τὸ ü£oc* ἑἕλκωτικός 9 τε σωμάτων καὶ ἀγαστομωτικὸς, κοι- | Aag τε λυτικὸς, καὶ ὑστέρας ἀναχαλαστικὸς, μετὰ ἀμυχδά- | Aov 79 λείου πινόμενος" καὶ ἐμμήγων ἀγωγὸς, προςτεϑεὶς σὺν ᾿ὠοῦ λεκύϑῳ ἢ κηρῷ τυῤῥηνικῷ' ποδαγρικοῖς τε καταπλάσμασι ᾿χοήσιμος μετὰ τηλίνου ἀλεύρου καὶ O&ovg σμήχει δὲ λέπρας | agb λειχῆνας; ἐφήλεις, ἀλφοὺς, ψώρας, ἀχῶρας σὺν ἀλφίτῳ" καὶ σχορπιοπλήχτοις κατὰ τῆς πληγῆς ἐπισταζόμενος») καὶ ᾿ἴοβόλοις καὶ κυνοδήκτοις βοηϑεῖ" καὶ ὁδονταλγίας ὠφελεῖ ἐρίῳ ᾿ἄναληφϑεὶς καὶ εἰς τὸ βρῶμα ἐντιϑέμενος" καὶ μυρμηκίαν αὖ: | oet , στέατι περιπλασϑείσης τῆς £v κύκλῳ σαρκός: Κεφ. oni. [Περὶ ἀγρίας συκῆς.) Τὰ αὐτὰ δὲ καὶ ὃ qu | Aóg ποιεῖ τῶν ἀπὸ τῆς ἀγρίας σνκῆς ἁπαλῶν κλάδων, ἡνίχα ἂν ἔγκυοι ὦσι, μήπω τοῦ ὀῳϑαλμοῦ βεβλαστηκότος" ποπτό- μένοι δὲ ἐκϑλίβονται, καὶ ὃ χυλὸς ξηραινόμενος ἐν σκιᾷ ἄπο- ᾿τίϑεται" λαμβάνεται δὲ καὶ εἷς ἑλκωτικὰς δυνάμεις ὅτε axo ὃ χυλός" αἵ δὲ κράδαι 80. βοείοις κρέασι καϑεψόμεναι ura 78) Ald., Asulaü., Cornar, Goupyl ΠΣ IMatthiolus MM |legit ἑλκωτικός. 79) Plin., Cod, Cantacuzen, et Samb. uec ἀμύλου: 80) Κράδον Ald., C. N... Goupylus primus χράδαι, uU eorpora exulcerát, oscula vasorumi aperit, alvum solvit et juterum laxat cum trito amygdalo potus: menses quoque ciet; appositus cum ovi vitello aut cera etrusca: podagri- Icorum cataplasmatis cunt farina foeni graeci et aceto aptus; | |lepras vero; lichenas, maculas a 8016 contractas, vitilipi- ines, scabiem, achores cum polentà expurgat. Instilatur |plagae; a scorpione percussis; venenatorum ictibus et ea- nis morsibus auxiliatur: dentium dolori prodest lana ex- ceptus et in eorum cavum immissus; Verrucam; quae "formica dicitur ; tellit, dum adipe carnem in ambitu eir- cumliveris. | Cap. CXXXIV. [2e Ficu sylvestri:] Haec eadem. |praestat succus e teneris sylvestris ficus ramusculis; quam- diu (lacteo liquore) praegnant, necdum oculus propullu-- avit. 'Tum enim hi tusi exprimuntur et succus siccatus Δ umbra reponitur. Et liquor et suécus ad ea; quae exulcerant; adhibentur; JBDecooti vero surculi ficulnei eum La 1864 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ταῦτα. ποιοῦσι" καὶ τὸ γάλα δὲ λυτικώτερον ἐν τῇ ἑψήσει κι- γούμενον ἀντὶ σπάϑης αὐταῖς παρασκευάζουσιν. Κεφ. οπέ. [Περὶ ᾿Ολύνϑων.] ᾿ Οἱ δὲ. ὄλυνϑοι, ὑπό τινων. ἐρινεοὶ καλούμενοι, ἑφϑοὶ καταπλασϑέντες, πᾶσαν συ-- στροφὴν καὶ χοιράδας ἐκμαλάσσουσιν " ὠμοὶ δὲ μυρμηκπίας καὶ ϑύμους, σὺν νίτρῳ καταπλασϑέντες καὶ ἀλεύρῳ, αἴρουσι" καὶ τὰ φύλλα τὰ αὐτὰ δύναται" σὺν ὄξει δὲ καὶ ἁλσὶ κατα- πλασϑέντα 81 ἀχῶρας; πίτυρα καὶ ἐπινυκτίδας ἰῶνται" παρα- τρίβεται δὲ αὐτοῖς καὶ τὰ συκώδη καὶ τραχέα τῶν βλεφάρων" καὶ λεύκαι δὲ καταπλάσσονται τοῖς τῆς μελαίνης συκῆς φύλ- λοις 7] τοῖς κλάδοις" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς τὰ κυγόδηκῦω. σὺν μέλιτι καὶ πρὸς τὰ κηρία" ἀνάγουσι δὲ οἵ Ὀλυνϑοι καὶ ὀστᾶ σὺν μήκωνος ἀγρίας φύλλοις" δοϑιῆνας τε σὺν κηρῷ. διαλύ-- ουσι" σὺν ὀφόβῳ δὲ καὶ οἴνῳ καταπλασϑέντες πρὸς μυγαλῆς, δήγματα καὶ σκολοπένδρας ἁρμόζουσι. Κεφ. ens. [Περὶ κογίας τῆς συκῆς. ζῆμετα, δὲ xoi κονία ἀγρίας συκῆς καὶ ἡμέρου, καέντων τῶν κλάδων, ἔκ 81) Ald. — Goupyl. καταπλασϑέντες. Sed interpretes veteres οἵ ipse nexus veram docent lectionem. bubulis carnibus efüciunt, ut hae facilius concoquantur. Lac quoque maiorem solvendi vim acquirit, si per coctio- nem ficulneo surculo, loco spathae, agitatur. ,.Cap. OLXXXV. [De Grossis.] Grossi, qui a non- nullis. exinei nominantur, cocti ct illiti tumorem omnem strümasque emolliunt. Crudi vero cum nitro et farina in- positi verrucas, quae formica et thymia appellantur, tol- lunt. Quin et haec eadem ipsa folia possunt. Cum aceto autem et salibus illita achores, furfures et epinyctidas sa- nant. lis quoque palpebrae asperae et verruculis obsessae perfricantur. Et vitiligines albae perunguntur foliis ra- misque ficus nigrae. Faciunt quoque adversus canum mor- sus et favos cum melle. Grossi cum papaveris sylvestris foliis ossicula (cariosa) extrahunt furunculosque cum cera discutiunt. Ceterum cum ervo ac vino impositi contra muris aranei morsus et scolopendrae venena prosunt. Cap. CLXXXVI. [De Lixivio ficus.] Fit et lixi- vium e cinere crematorum et sylvestris et 'sativae ficus ΠΈΡΙ YAHZX ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAÁAION A. 105 τῆς τέφρας᾽ moAvfooyov δὲ αὐτὴν δεῖ ποιεῖν καὶ παλαιοῦν" ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς τὰ καυστικὰ καὶ γαγγραινούμενα " ἄνα- χαϑαίρευ γὰρ καὶ ἀναλίσκει τὰ περισσά" χρῆσϑαι δὲ αὐτῇ δεῖ, σπόγγον βρέχοντας συνεχῶς καὶ ἐπιτιϑέντας" ἐφ᾽ ὧν δὲ καὶ ἐγκλύζοντας, ὡς ἐπὶ δυςεντερικῶν καὶ πάλαιῶν δευμάτων καὶ κόλπων ὑπονόμων καὶ μεγάλων" καϑαίρει γὰρ καὶ κολλᾷ καὶ σαρχοῦ καὶ συμφύει ἐοικότως τοῖς ξναίμοις. Καὶ ποτίζεται δὲ πρὸς αἵματος ἐκϑρόμβωσιν καὶ πτώματα, | ῥήγματα, σπάσματα, σὺν ὕδατος κυάϑῳ προςφάτως διυλισμένη, καὶ ἐλαίου μιγέντος ὀλίγου" κοιλιακοῖς δὲ καὶ δυςεντερικοῖς xad. ἑαυτὴν κυάϑου πλῆϑος βοηϑεῖ διδομένη, καὶ τοῖς νευρικοῖς δὲ καὶ σπάσμασι σύγχρισμα ἅρμοδιον σὺν ἐλαίῳ, ἱδρῶτας κινοῦσα" καὶ πρὸς γύψου πόσιν καὶ φαλαγγίων δήγματα πί- γεται" παρέχουσι δὲ τὰ αὐτὰ καὶ αἵ λοιπαὶ κονίαι, μάλιστα δὲ ἡ δουίνη" στυπτικαὶ δέ εἶσι πᾶσαι. Κεφ. ont. [Περὶ Περσέας. Περσέα δένδοον ἐστὶν iv “Αἰγύπτῳ. καρπὸν φέρον ἐδώδιμον, εὐστόμαχον: ἐφ᾽ οὗ καὶ ramusculis. Sed cinerem plurimum diutissimeque mace- rari oportet. Idoneum quoque est ad medicamenta cau- stica et partibus prodest gangraena vastatis. Nam vel ex- purgat vel consumit, quae abundaverint. Usus vero hic est, ut spongia eo imbuta continuo imponatur. Interdum et infunditur, ut in intestinorum difficultatibus et veteri-' bus ífluxionibus, nec non in ulceribus sinuosis depascen- tibus et amplis. Etenim purgat, glutinat, carnes generat et oras vulnerum committit, sicut ea, quae sanguinem sistunt. Propinatur et ad sánguinem in grumos concretum et ad laesiones e casu obortas, ad rupta et convulsa cum aquae cyatho recens excolatum, admixto olei exiguo. Coe- liacis ac dysentericis per se cyathi mensura datum auxi- liatur. Nervorum vitiis et convulsis ex oleo convenienter illinitur, quippe quod sudores moveat. Bibitur et adver- sus gypsi potum phalangiorumque morsus. Eosdem deni- que eífectus praestant alia lixivia, praesertim quernum: oinnia vero astringente vi pollent. Cap. CLXXXVII. [De Persea.] Period arbor est in Aegypto, fructum ferens cibo idoneum, stomacho uti- 1066 ΠΕΔΑΝΙΟῪ “ΙΟΣΚΟΡΙΔΑ͂ΟΥ. ἈΝΑΖΑΡΒΕῺΣ x. τ. 1. τὰ λεγόμενα κρανοχόλαπτα φαλάγγια εὑρίσκεται, μάλιστα δὲ ἐν Θηβαΐδι. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα λεῖα ἐπιπαττόμενα 9* ξηρὰ αἱμοῤῥαγίαν ἱστᾷν. Τοῦτο δὲ ἱστόρησάν τινες ἐν Περ-- σίδι ἀναιρετικὸν εἶναι, μετατεϑὲν δὲ εἰς «Αἴγυπτον ἀλλοιωϑῆ- vaL καὶ ἐδώδιμον γενέσϑαι 93, 82) Pro vulgari lectione ἐπιπλαττόμενα apte Sarac, 85) Caput ultimum περὶ ?feoí(Óog, mec Dioscoridis, mec huius loci, manifesto spurium, relegavi ad lib, 2. c. 205. — Aliud caput περὶ ἁλικαχώβου, quod sequitur in Aldina, repetitur fere iisdem verbis in libro 4., ubi στρυχνοῦ ὑπνωτικοῦ nomine ab Asulano primo reote ponitur, lem, In ea phalangia reperiuntur, quae cranocolapta di- cuntur, praesertim in "Thebaide. Arida folia trita et in- spersa sanguinis cursus sistunt, llanc arhorem prodidere nonnulli in Perside quidem exitiosam esse, translatam vero in Aegyptum, natura mutata, in cibos receptam fuisse. BIBAION B. iv. μὲν τῷ πρώτῳ βίβλίῳ, φίλτατε "Mouse, ὄντι πρώτῳ τῶν περὶ ὕλης ἡμῖν συντεταγμένων, παρεδώκαμεν τὸν περὶ ἀρω- μάτων καὶ ἐλαίων καὶ μύρων καὶ δένδρων, καὶ τῶν ysvwo- μένων ἐξ αὐτῶν ὑπῶν τε καὶ δακρύων xai καρπῶν λογον" ἂν δὲ τούτῳ δευτέρῳ ὄντι ἐπελευσόμεϑα περί τε ζώων καὶ μέλιτος καὶ γάλακτος καὶ στέατος καὶ τῶν λεγομένων σιτη-- gíov, ἔτι δὲ λαχάνων" ὑποτάξαντες αὐτοῖς, ὅσα δριμέα 88 τῶν βοτανικῶν κέχρηται δυνάμει, διὰ τὸ συγγένειαν ἔχειν αὐτὼ, ὥςπερ τὰ σκόροδα καὶ τὰ πρόμμυα καὶ γάπυ, ἵνα μὴ δια- ζευχϑῇ τῶν ὁμογενῶν ἡ δύναμις. Κεφ. α΄. [Περὶ "Eytivov ϑαλασσίου. “Ἐχῖνος ϑαλατ-- τιος εὐστόμαχος, εὐκοίλιος, οὐρητικός" οὗ τὸ ὄστρακον ὠμὸν μίγνυται χρησίμως ὀπτηϑὲν τοῖς πρὸς τὰς ψώρας ἁρμόζουσι 84) Sarac. coniicit δροιμεία; ut respondeat δυνώμει; sed. ὀξὺς, δροι-- uis, γλυκὺς τῇ δυνάμει recte dicitur. LIBER II. In priore quidem, amantissime Aree, libro, qui primus est eorum, quos de materia (medica) composuimus, de aromatibus, oleis, unguentis, arboribus ct ex his generatis liquoribus, laerimis ac fructibus disseruimus. In hoc au- tem secundo agemus de animalibus, melle, lacte, adipe ac quae frumenta dicuntur, insuperque de oleribus; his- que subnectemus, quae inter herbaceas vi acres sunt, propterea quod cum illis cognationem habent , scilicet allia, cepae, sinapi; idque ne congenerum vires disiungantur. Cap. I. [De Zchino marino.] Echinus marinus sto- macho et alvo conducit, urinam ciet. lluius testa si cruda torreatur, utiliter smegmatis (s, detergentibus medicamen- tis) ad scabiem idoneis adiniscetur. —Cremata vero eadem 168 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ σμήγμασι" κεκαυμένον δὲ καϑαίρει τὰ ῥυπαρὰ ἕλκη καὶ κατα- στέλλει τὰ ὑπερσαρποῦντα. . Κεφ. B. [Περὶ τοῦ χερσαίου ᾿Εχίνου.) Καὶ τοῦ χερ- σαίου δὲ ἐχίνου τὸ δέρμα καὲν, πρὸς ἀλωπεκίας μετὰ πίσσης ὑγρᾶς καταχριόμενον ἁρμόζει" 5 δὲ σὰρξ σκελετευϑεῖσα καὶ πινομένη μετὰ μέλιτος ἢ Ὀξυμέλιτος βοηϑεῖ νεφριτικοῖς καὶ τοῖς ὑπὸ σάρκα ὕδρωψι, καὶ σπασμώδεσιν, ἐλεφαντιῶσι, κα- χέκταις" ξηραίνει δὲ καὶ τοὺς περὶ τὰ σπλάγχνα δευματισμούς; καὶ τὸ ἧπαρ δὲ αὐτοῦ ξηρανϑὲν ἐπὶ ὀστράκου ἡλιοκαοῦς 85 καὶ ἀποτεϑὲν πρὸς τὰ αὐτὰ ὁμοίως ἁρμόζει διδόμενον. Kzg.y. [Περὶ ᾿Ιπποκάμπου.) ᾿Ἱππόχαμπος ϑαλάσσιόν ἔστι ζῶον μικρὸν, οὗ καέντος ἀναληφϑεῖσα 5 τέφρα πίσση ὑγρᾷ ἢ ὀξυγγίῳ ἢ ἀμαρακίνῳ μύρῳ, καὶ καταχρισϑεῖσα ἀλω- πεκίας δασύνει. Κεφ. δ΄. [Περὶ ΠΙορφύρας.] Πορφύρα καεῖσα δύναμιν ἔχει ξηραντικὴν, σμηχτικὴν ὀδόντων, [ὑπερσαρκωμάτων δὲ κατασταλτικὴν), ἀνακαϑαρτιχὴν ἑλκῶν, ἀπουλωτικήν. [Πορ-- φύρας πώματα σὺν ἐλαίῳ ἑψηϑέντα καὶ ἐπαλειφόμενα τρίχας 85) Ald. sio recte, Asulan. et C. N. ἡλωχαύστου, ἡλιοχύστου. ulcera sordida expurgat, eaque reprimit, quae in ulceri- bus ipsis excrescunt. Cap. IL. [De Erinaceo.] Echini terrestris (s. erina- cei) corium ustum calvitiei cum pice liquida commode illi- nitur. Siccata caro ct cum melle aut aceto mulso epota renum vitiis auxilio est, itemque aquae inter cutem, con- vulsionibus, elephantia laborantibus et malo corporis ha- bitu praeditis: viscerum quoque fluxiones exsiccat. Quin et eiusdem iecur fictili solibus perusto arefactum atque reconditum ad eosdem usus pari modo utiliter exhibetur. Cap. IIl. [e Zippocampo.] Hippocampus est ani- malculum marinum, cuius cremati cinis pice liquida vel . axungia vel unguento amaracino exceptus et illitus calvi- ties pilis decorat. Cap. IV. [De Purpura.] Purpura usta vim habet exsiccandi, dentes abstergendi, [luxuriem carnis cohi- bendi], ulcera repurgandi οἱ ad cicatrices perducendi. [Parpurae opercula cum oleo decocta et illita fluentes ca- 1 ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHEX BIBA10N B. 169 δεούσας τηρεῖ" ποϑέντα δὲ σὺν ὄξει σπλῆνα οἰδοῦντα oréÀ- λει" ὑποϑυμιαϑέντα δὲ ἐγείρει τὰς ὑστερικὰς πγιγομένας xol τὰ δεύτερα ἐκβάλλει. 86 0 Κεφ. ἐ. [Περὶ Κηρύκων] Τὰ αὐτὰ δὲ ποιοῦσι καὶ οὗ κήρυκες καέντες, εἰσὶ δὲ μᾶλλον καυστικοί 51, ᾿Εὰν δέ τις ἁλὼν αὐτοὺς πληρώσας iv ὠμῇ χύτρᾳ καύσῃ, ἁρμόζουσι πρὸς σμῆξιν ὀδόντων καὶ κατακαύματα ἐπιπλασϑέντες" ἐᾷν δὲ δεῖ ἀποστρακοῦσϑαι τὸ φάρμακον" μετὰ δὲ τὴν ἀπούλω- σιν τοῦ κατακαύματος αὐτόματον ἀποπίπτει" γίνεται δὲ ἄσβε- στος ἐξ αὐτῶν, ὡς ὑποδείξομεν iv τῷ περὶ ἀσβέστου λόγῳ. Κεφ. c. [Περὶ Κιονίων. 88 Κιόνια δὲ καλεῖται τὰ ἐπὶ τῶν κηρύκων xci πορφύρων μέσα, περὶ οἷς ἡ E ἐστὶ τοῦ ὀστράκου" καίεται δὲ ὁμοίως δύναμιν ἔχον καυστικωτέραν τῶν κηρύκων καὶ τῆς πορφύρας, διὰ τὸ πιέζειν αὐτῶν τὴν φύσιν: αἷ δὲ σάρκες τῶν κηρύκων εὔστομοι καὶ εὐστόμαχοι" χοιλίαν δὲ οὐ μαλάσσουσι. 80) Sambucus inventum hoc additamentum huc traxit, Ipsius αὐτόγραφον coram est, Aptius ad c. 10. pertinet. 87) Καυστικώτεροι ὄντες C. N. 88) Hermol, Barb. sic coniecit. Vulgo ἐογίωνγο pillos retinent. Pota vero cum aceto lienem tumentem re- primnunt. Suffita ex utero suífocatas excitant secundasque pellunt. ] Cap. V. [JDe.Bzuccinis.] Eadem praestant buccina concremata, sed maiorem adurendi vim habent. 81 quis ea sale expleta in olla cruda cremaverit, dentifriciis con- veniunt, ambustisque utiliter illinuntur. Sinendum vero medicamentum, ut in testae modum induretur, quando post obductam ambusto loco cicatricem sponte sua deci- det. Fit etiam ex ipsis viva calx, quemadmodum in ca- pite de calce praecipiemus. Cap. VL [De Columellis.] Columellae ( modioli) vocantur buccinorum purpurarumque mediae partes, circa quas anfractus testae (firmantur.) Simili autem modo crematae buccinis purpuraque magis adurentem vim ha- bent, quia naturaliter semet apprimunt (fortiusque ad- haerent) Ac buccinorum carnes et ori gratae surit et sto- macho utiles: sed alvum nequaquam molliunt. 170 HEAANIOY AIOXKOPLAOY ἈΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ Κεφ: £. [Περὶ ηυάκων. Ἰύακες διαφέρουσιν οἱ sroyruxoí* καέντες δὲ τὸ αὐτὸ δρῶσι τοῖς κήρυξιν" ἰδιαίτερον δὲ πλυϑέντες 89 ὡς μόλιβδος χρησιμεύουσιν εἰς τὰ ὀφϑαλμιχὰ σὺν μέλιτι" ἐκτήκοντες παχύτητας 90 βλεφάρων καὶ σμήχοντες λευκώματα καὶ τὰ ἄλλως ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις" ἡ δὲ σὰρξ αὐτῶν κυνοδήκτοις ἐπιτίϑεται ὠφελίμως. Keg. η΄. [Περὶ Τελλινῶν.)] Τελλίναι δὲ νεαραὶ εὐκοί-- λιοιϑί, μάλιστα δὲ ὃ ἐξ αὐτῶν ζωμός" ταριχηραὶ δὲ καεῖσαι καὶ τριβεῖσαι λεῖαι καὶ μετὰ κεδρίας ἐπισταζόμεναι τὰς ἐκτιλ.- ϑεῖσας τῶν βλεφάρων τρίχας οὐκ ξῶσιν αὖϑις φυῆναι. Κεφ. ϑ΄. [Περὶ Χημῶν. Καὶ ὃ ἐκ τῶν χημῶν τε καὶ τῶν ἄλλων κογχαρίων ζωμὸς κοιλίαν κινεῖ ἑψόμενος μετὰ 0M- yov ὕδατος" uev οἴνου δὲ λαμβάνξται. Κεφ. (. [Περὶ "Ονυχος.] ᾿Ονυξ ἐστὶ πῶμα κογχυλίου ὅμοιον τῷ τῆς πορφύρας, εὑρισκόμενον ἐν τῇ ᾿Ινδίᾳ ἐν ταῖς γαρδοφόραις λίμναις" διὸ καὶ ἀρωμάτίζει νεμομένων τῶν κογ-- χυλίων τὴν vágüov: συλλέγεται δὲ, ἐπειδὰν ὑπὸ τῶν αὐχ- 89) Sic Ald.... λυϑέντες Ὁ. N. 90) Paull. Aegin. τραχύτητας. 91) Sic Coray ad Xenocr. p. 154. "Vulgo εὐκχοίλιαι. Cap. VIL [De Mytulis.] E mytulis pontici prae- feruntur. Cremati eundem ac buccina effectum praebent. Privatim vero plumbi ad instar eloti oculorum medica- mentis cum melle utiles censentur, quippe qui palpebra- rum crassities absumunt, oculorum albugines exterunt et quae alio modo caliginem pupillis offundunt. Caro au- iem eorum ad canum morsus utiliter imponitur. Cap. VIII. [.De Ze/Znzs.] Tellimae recentes alvo utiles, praesertim iusculum ex iis paratum. Sale condi- tae ustaeque et ad laevorem tritae atque cum cedria in- stillatae evulsos palpebrarum pilos renasci non patiuntur. Cap. IX. [De Chamis.] Quin et chamarum alia- rumque conchularum in exigua aqua decoctarum iusculum alvum ciet: id vero cum vino assumitur. .». Qap. X. [De Ungue,] Unguii est operculum con- ehylii ii simile, quo purpura (tegitur) | In lacubus Indiae nardiferis reperitur, quapropter, cum nardum depascan- tur conchylia, aromatici aliquid spirat. Colligitur post- HEPI ὝΛΗΣ IATPIKHZ BIBAION B. 171 μῶν ἀναξηρανϑῶσιν αὖ λίμναι" διαφέρει ᾿δὲ ὁ ἀπὸ τῆς ἐρυ- ϑρᾶς κομιζόμενος, ὑπόλευκος ὧν καὶ λιπαρός" μέλας δὲ ὃ βαβυλώνιος καὶ μικρότερος" ἀμφότεροι δὲ εὐώδεις ϑυμιώμενοι; χαστορίζογτες ποσῶς τῇ ὀσμῇ" ἐγείρουσι δὲ καὶ οὕτοι ὕπο-- ϑυμιαϑέντες τὰς ὑστερικῶς πγνιγομένας καὶ ἐπιληπτικούς " πο-- ϑέντες δὲ κοιλίαν μαλάσσουσιν 53: αὐτὸ δὲ 10 χογχύλιον καὲν ποιεῖ, ὅσα καὶ 7] πορφύρα καὶ ὃ κήρυξ. Κεφ. ια΄. [Περὶ KoyMov.] ΚΚοχλίας χερσαῖος εὐστό-- μᾶχος, δύςῳϑαρτος" ἄριστος δὲ δ,τε ἐν Σαρδῶνι καὶ .“1ι- βύῃ καὶ ᾿ἀστυπαλαίᾳ καὶ Σικελίᾳ καὶ Χίῳ ᾿γεννώμενος, καὶ ὃ ἐν ταῖς κατὰ “Ἀιγυρίαν ἀλπεσι πωματίας καλούμενος. Καὶ ὃ ϑαλάσσιος δὲ εὐστόμαχος καὶ εὐέκεριτος, ὃ δὲ ποτάμιος βαομώδης" καὶ ὃ ταῖς ἀκάνθαις καὶ τοῖς ϑαμνίσκοις προς-- κεκολλημένος ἄγριος, ὃν τινὲς σέσιλον ἢ σεσέλιτα καλοῦσι, ταρακχτικός ἐστι κοιλίας καὶ στομάχου, ἐμετοποιος. Δύναται δὲ πάντων τὰ ὄστρακα κεκαυμένα ϑερμαίνγειν καὶ καίειν, σμήχειν λέπρας, ἀλφοὺς, ὀδόντας οὐλὰς δὲ τὰς 92) Paull. Aegin, ταράσσουσιν. quam aestivis squaloribus lacus inaruerint. Praestat cete- ris, qui e mari rubro defertur, subalbidus ac pinguis. Babylonicus nigrescit ac minor est. Ambo vero si suffian- tur, fragrantes, nisi quod castoreum nonnihil redoleant. Et hi sufütu feminas ex utero strangulatas et comitia- les excitant. Poti vero alvum perturbant. Ipsum de- nique conchylium ustum eadem, quae purpura et bucci- num, efficit. Cap. XI. [2e CocA/eis.] Cochlea terrestris stoma- cho confert aegreque corrumpitur. Optima est, quae in Saxdinia, Libya, Astypalaea, Sicilia et Chio gignitur, nec -mon et quae in Liguriae alpibus pomatias, quasi opercu- laris, cognominatur. Marina quoque. stomacho utilis faci- leque excernitur. Fluviatilis autem virosa est. Sylvestris denique, quae vepribus frutetisque agglutinata invenitur, quam rnonnulli sesilon aut seselita vocant, alvum stoma- chumque turbat, vomitus excitatura. "Omnium vero testae crematae calefaciendi urendique, lepras, vitiligines ac dentes extergendi vi pollent. Ocu- 12 HEAANIOY 4ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOZ ἐν ὀφθαλμοῖς, καὶ λευκώματα καὶ ἐφήλεις καὶ ἀμβλυωπίας μετὰ τῆς σαρκὸς ὅλοι καέντες καὶ λειανϑέντες καὶ ἐγχριόμε-- vo. σὺν μέλιτι ἀποκαϑαίρουσιν" ὠμοὶ δὲ σὺν τοῖς κελύφοις καταπλασϑέντες ἐξικμάζουσι τὰ ὑδρωπικὰ οἰδήματα, καὶ οὐκ ἀφίστανται πρὶν ἢ πᾶν ἀνικμασϑῆναι τὸ ὕγρόν" καὶ ποδα- γρικὰς δὲ φλεγμονὰς πραὔνουσι, καὶ σκόλοπας ἕλκουσιν ὁμοίως καταπλασϑέντες, καὶ ἔμμηνα ἄγουσι λεῖοι προςτιϑέμενοι" o δὲ σάρκες αὐτῶν λεῖαι σὺν σμύρνῃ καὶ λιβανωτῷ καταπλα- σϑεῖσαι τραύματα καὶ μάλιστα τὰ κατὰ τὰ νεῦρα κολλῶσι, καὶ τὰς ἔκ μυκτήρων αἱμοῤῥαγίας σὺν ὄξει λειανϑέντες ἐπ-- ἔχουσι" ζῶσα δὲ ἡ σὰρξ καταποϑεῖσα, τοῦ λιβυκοῦ μάλιστα, ἀλγηδόνας στομάχου παύει" μετὰ δὲ τοῦ ὀστράκου δλος τρι- βεὶς καὶ μετ’ οἴνου καὶ σμύρνης ὀλίγης ποϑεὶς κοιλιακοὺς 535 ϑεραπεύει καὶ κύστεως ἀλγήματα" ἀνακολλᾷ δὲ τρίχας ὃ χερ- σαῖος, ἔάν τις βελόνην κατὰ τῆς σαρκὸς αὐτοῦ φέρων τῷ προϊσταμένῳ γλοιώδει προςξάπτηται τῆς τριχός. Κεφ. ιβ΄. [Περὶ Καρκίνων «Καρκίνων ποταμίων κα- ἕντων ἡ τέφρα κοχλιαρίων δυοῖν πλῆϑος σὺν γεντιανῆς QíGnc 93) Sic C. N. Vulgo: καὶ μετ᾽ oivov «ol σμύρνης ποϑεὶς δλίγσς» κωλικοὺς eg. lorum vero cicatrices et albugines, maculas a sole con- iractas ac visus hebetudines emendant, si totae cum sua carne ustae et contritae illinantur. At crudae cum inte- gumentis impositae hydropicorum tumores discutiunt, ne- que prius amoventur, quam omnis exhaustus sit humor. Sed et podagricas inflammationes leniunt, ac impactas etiam corpori spinas similiter impositae evocant: menses quoque tritae et appositae cient. Carnes earum tritae ac cum myrrha et ture illitae tum vulnera, tum maxime, quae nervis inílicta sunt, conglutinant: tritae in aceto sanguinis e naribus eruptiones cohibent. 'Vivae caro, prae- cipue africanae, vorata stomachi dolores mitigat. "Tota vero cum testa sua trita et cum vino ac myrrhae exiguo bibita coeliacos sanat ac vesicae dolores. "Terrestris fluen- tes pilos glutinat, si quis traiectae per carnem ipsius acus mucroni haerentem .viscidum lentorema? pilo admoverit. Cap. XIL [δὲ Cancris.] Cancrorum fluviatilium exustorum cinis duum cochlearium mensura cum gentia- ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ BIBAION B. 173 κοχλιαρίῳ ἑνὶ καὶ οἴνῳ ποϑεῖσα ἐπὶ ἡμέρας γ' βοηϑεῖ λυσσο-- δήκτοις ἐναργῶς" σὺν δὲ μέλιτι a ῥαγάδας τὰς ἕν ποσὶ «ci τὰς ἐν δακτυλίῳ καὶ χιμέϑλας καὶ καρκινώματα παρηγο-- φεῖ" λεῖοι δὲ ὠμοὶ σὺν γάλακτι ὀνείῳ ποϑέντες βοηϑοῦσι δήγ- μασιν ἑρπετῶν, φαλαγγίων, σκορπίων πληγαῖς" ἑφϑοὶ δὲ σὺν ζωμῷ ἐσϑιόμενοι φϑισικοὺς ὠφελοῦσι καὺ τοὺς λαγωὸν ϑα-᾿ ' À&cotov πεπωκότας᾽ τριφϑέντες δὲ uev ὠκίμου καὶ προς- τεθέντες ϑΈ, σκορπίους κτείνουσι" δύνανται δὲ τὰ αὐτὰ καὶ oí ϑαλάσσιοι, πλὴν ἧττον τούτων ἐνεργοῦσι. Κεφ. ιγ΄. {Περὶ 2xogníov qspoaíov. ] «Σκόρπιος χερ-- σαῖος ὠμὸς λεῖος ἐπιτεϑεὶς, βοήϑημα τῆς ἰδίας πληγῆς γί- γεται" βιβοώσκεται 55 δὲ καὶ ὀπτηϑεὶς πρὸς τὸ αὐτό. — ; Keg. ιδ΄. [1Περὺ Zuogníov ϑαλασσίου.] Tov δὲ ϑα- λασσίου σκορπίου ἡ χολὴ ἁρμόζει πρὸς τὰς ἔν ὀφϑαλμοῖς ὑποχύσεις καὶ λευκώματα καὶ ἀμβλυωπίας. Κεφ. ιε΄. [Περὶ Δράκοντος ϑαλασσίου.) 4ράκων ϑα- λάσσιος ἀναπτυχϑεὶς καὶ ἐπιτεϑεὶς ἴαμά ἐστι πρὸς τὴν ἐκ τῆς ἀκάνϑης αὐτοῦ πληγήν. 94) Sambuc. προςἀχϑέντες. 95) Marcell. Vergil. consensu Galeni, Paulli Aeginetae et Serapio- mis sic correxit; vulgo δὑρίσχεται. nae radicis cochleari uno ac vino per triduum potus, a cane rabioso demorsis evidenter opitulatur. Ex melle vero cocto rimas pedum anique, perniones et carcinomata lenit. (Triti crudi potique ex asinino lacte contra serpentium phalangiorumque morsus et scorpionum ictus auxiliantur. Cocti autem -cum iusculo sumti phthisicis prosunt iisque, qui leporem marinum hauserint. 'lriti cum ocimo et ad- moti scorpiones necant. Possunt eadem mariui, sed mi- nore, quam illi; efficacia. Cap. XII. [De Scorpione t: AUAM Terrestris scorpio crudus tritus ct impositus suae plagae remedium est. Comeditur quoque tostus in eumdem usum. Cap. XIV. [De Scorpione marino.] Marini scorpionis fel convenit ad oculorum suffusiones, albugines et hebetudines. Cap. XV. [De Dracone marine.] Draco marinus ex pli- catus ct impositus ictus spinae suae, qua ferit, inedela est. 170 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ͂ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. ιε΄. [Περὶ “Σκολοπένδρας. “Σκολοπένδρα ϑαλασ- σία ἑψηϑεῖσα ἐν ἐλαίῳ καὶ καταχρισϑεῖσα ψιλοῖ τρίχας, ψαυ- σϑεῖσα δὲ χκνησμοὺς ἐργάζεται. Κεφ. ιζ΄. [Περὶ Νάρκης.] Ναάρκη ϑαλαυσσία ἔπιτε- ϑεῖσα ἐπὶ χρονίων ἀλγημάτων τῶν περὶ κεφαλὴν, πραὕνει τὸ σφοδρὸν τοῦ ἀλγήματος" καὶ ἕδραν δὲ. ἐκτρεπομένην ἢ προςπίπτουσαν στέλλει προςτεϑεῖσα. Κεφ. ιη΄. [Περὶ ᾿Εχίδνης.1 ᾿Εχίδνης σὰρξ ἑψηϑεῖσα καὶ ἐσϑιομένη ὀξυδερκεῖς ποιεῖ τὰς ὄψεις, καὶ πρὸς τὰ vev- ρικὰ ἁρμόζει, καὶ τὰς αὐξομένας χοιράδας ἵστησι" δεῖ δὲ ἐκ- δείραντας αὐτὴν, ἀποκόπτειν κεφαλὴν xoi οὐρὰν, διὰ τὸ ἐν αὐτοῖς ἄσαρκον" μυϑώδης γὰρ ἡ πρὸς τὸ μέτρον ἀποκοπὴ τῶν ἄκρων" τὸ δὲ λοιπὸν [ἀφαιρεϑέντων τῶν ἐντὸς] 99 πλύ-- γαντας 51 aoi τεμαχίσαντας ἐψεῖν μετὰ ἐλαίου καὶ οἴνου καὶ ἁλῶν ὀλίγων καὶ ἀνήϑου" φασὶ δὲ τοὺς προςφερομένους φϑεῖ: ρας [μὴ] γεννᾷν 98, ὅπερ ἐστὶ ψεῦδος" προριστοροῦσι δὲ ἐ ἔνιοι, καὶ μαχρογήφους γίνεσϑαι τοὺς ἐσϑίοντας αὐτάς" κατασκευΐξ 96) Ex Paullo probabiliter adiiciendum., 97) Marc. Verg. πλατύναντας- 98) Marc. Verg- in cod. Flor, μὴ legit; qüod cum Plinio et Ga- leno congruit. Cap. XVI. [De Scolopendra.] Scolopendra marina in oleo decocta et peruncta pilos detrahit; contactu vero pruritus excitat. Cap. XVL LJDe Zorpedine.] "Torpedo marina in diutinis capitis doloribus imposita doloris vehementiam mulcet. Eadem sedem eversam aut provolutam coércet. Cap. XVIIL [De Pipera.] Viperae caro cocta et in cibo sumta clarum 'visum reddit, ad nervorum affectus. prodest, ac increscentes strumas reprimit, Detracta autem cute, caput et caudam; quoniam carne carent, amputari oportet. Fabulosum enim est, quod praecipitur, ut ex- iremarum partium certa utrinque mensura praecidatur. Reliquum vero [exemtis interaneis] corpus elotum et in frusta sectum ex oleo et vino cum salis exiguo et anetho coquitur, Aiunt insuper iis; (qui carnes viperinas esita- verint,) pediculos [non] generare, quod falsum est. Ad- dunt nonnulli, qui iis vescantur; longam adipisci senectu- ΠΕΡῚ ὙΖῊΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ B. 175 ζονται δὲ καὶ ἅλες ξξ αὐτῶν πρὸς τὰ αὐτὰ, πλὴν οὐχ ὁμοίως ἐνεργοῦσι" καϑίεται δὲ ἔχιδνα ζῶσα εἷς καινὴν χύτραν καὶ μετ᾽ αὐτῆς ἁλῶν; ἰσχάδων τετριμμένων ἀνὰ ξέστην α΄ 959, μετὰ μέλετος κυάϑων ς΄" περιχρίεται πηλῷ τὸ πῶμα τῆς χύ- τρας καὶ ὀπτᾶται ἔν καμίνῳ. ἄχρις οὗ ἀνϑρακωϑῶσιν οὗ. ἅλες" μετὰ δὲ τοῦτο λειοτριβηϑέντες ἀποτίϑενται; ἐνίοτε μιγ-- γυμένου πρὸς εὐστομίαν 100 αὐτοῖς ναρδοστάχυος ἢ φύλλου ἢ μαλαβάϑρου βραχέος. Κεφ. ιϑ'. [ Περὶ “ΟὌφεως γήρως.] Τῆρας ὄφεως ἕψη-: ϑὲν ἐν οἴνῳ βυήϑημά ἔστιν ὠταλγίας ἐγχεόμενον καὶ ὀδονταλ-- gius διακλυζόμενον * μίσγουσι δὲ αὐτὸ καὶ εἰς ὀφϑαλμικὰς Ov γάμεις, μάλιστα δὲ τὸ τῆς ἔχεως. Κεφ. κ΄. [Περὶ «“αγωοῦ ϑαλαττίου. «““αγωὸς ϑα- λάσσιος ἔοικε μὲν μικρᾷ τευϑίδι" δύναται δὲ λεῖος καταπλα- σϑεὶς καϑ' ἑαυτὸν καὶ μετ᾽ ἀκαλήφης τρίχας ψιλοῦν. Κεφ. κα. [Περὶ ““Δαγωοῦ χερσαίου.] Τοῦ δὲ χερσαίου λαγωοῦ ὃ ἐγκέφαλος. ὁπτὸς βιβρωσκόμενος ὠφελεῖ τρόμοὺς 99) Marc. Vergil, Ruellius, Matthiolus legerunt ξέστας e. 100) Marcelli codices nonnulli εὐστομίαν, cum quibus Galenus congruit. . Et Matthiolus sic legit. Alii vero "“εὐστομαχίαν. Utrá praeferatur, optio est, tem. Sal ex iis ipsis ad eadem conficitür, sed non est pariter efficax. Viva siquidem vipera in ollam novam demissa, adiiciuntur salis triti caricarumque tritarum utriusque sextarius, mellis cyathisex; tum ollae operculum luto. circumlinitur. Sic ea in fornace torrentur, donec sales in carbonem redacti fuerint. Triti postea ad laévo- rem reconduntur, ac interdum ad gratum saporem spica nardi aut folii vel malabathri momentüm immiscetur, ' Cap. XIX. [226 anguium senecta.] Anguium ver- natio cocta in vino dolori aurium infusa, collutioneé vero . dentium doloribus adminiculo est. Miscetur et ipsa in oculorum medicamenta, sed praecipue quae colubri est, Cap. XX. [Je lepore marino.] Lepus marinus lo- ligini parvae assimilis est. [5 tritus tum perse, tum cum urtica (marina) adhibitus depilandi vim obtinet. Cap. .XXI. [.De Jepore terrestri.] "'Terrestris leporis cerebrum inassatum si mandatur, tremoribus prodest ex 10 HEAANIOY 410ZKOPIAOYX ANAZAPBEQX τοὺς κατὰ πάϑος γινομένους. καὶ ὀδοντιάσεις ἐπὶ παίδων σταρατριβόμενος καὶ ἐσϑιόμενος" ἣ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ καεῖσα καὶ καταχρισϑεῖσα μετὰ στέατος ἀρκείου ἢ ὄξους ἀλωπεκίας ϑεραπεύει" n δὲ πιτύα ποϑεῖσα μετὰ t ἡμέρας τρεῖς μετὰ τὴν ἄφεδρον, ἀτόκιος εἶναι ἱστορεῖται" ἐπέχει δὲ χαὶ τὴν ἐκ μή- τρας ῥεῦσιν καὶ κοιλίας" ὠφελεῖ δὲ καὶ ἐπιληπτικοὺς καὶ πρὸς τὰ ϑανάσιμα μετ᾽ ὄξους πινομένη" μάλιστα δὲ πρὸς γάλακτος ϑρόμβωσιν καὶ ἐχιδνῶν δήγματα" τὸ δὲ αἷμα αὐτοῦ ϑερμὸν. καταχριόμενον ἐφήλιδας xai ἀλφοὺς καὶ φακοὺς ϑεραπεύει. Ju , Y , , Ρ Κεφ. xD. [Περὶ Τρυγόνος ϑαλασσίας.1 ^ "Tovyóvoc » Y , e A f. uA - » ^ 3 x ) ϑαλασσίας τὸ κέντρον, ὃ δὴ ἀπὸ τῆς οὐρᾶς αὐτῆς πέφυκεν. ἀνεστραμμένον ταῖς φολίσιν, ὀδόντα πονοῦντα πραὔνει" ϑρούπτει γὰρ καὶ ἀποβάλλει. Κεφ. x7. [Περὶ Σηπίας. Σηπίας ἑψηϑείσης τὸ μέλαν βιβρωσκόμενον δύόπεπτον, κοιλίας μαλὰκτιχόν" τὸ δὲ dm αὖ- τῆς ὄστρακον σχηματισϑὲν εἰς κολλύρια ἁρμόζει πρὸς παρά- agupw τραχέων βλεφάρων" καὲν δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ ὀστράκῳ, ἄχρις 1) Ὁ. Gesn. ἐφ᾽. animi perturbatione existentibus, infantium quoque denti- tiones tum affrictu, tum cibo adiuvat. Exustum ipsius ca- put et cum adipe ursino aut aceto perunctum calvities. sanat, Dein coagulum post triduum a menstrua purgatione potum sterilitatem facere traditur. Sistit etiam uteri fluxus alvi- que. Comitiales quoque iuvat, et contra venena ex aceto bibitum prodest: praesertim vero adversus lac in grumos concretum viperarumque morsus. Sanguis eius si calidus ilinatur, maculas a sole contractas, vitiligines lentigines- que sanat. [ Cap. XXII. [Je Pastinaca marina.] Pastinacae marinae radius, qui ex cius cauda enatus adversis squa- mis reflectitur, dentis dolorem mitigat, siquidem illum et comminuit et eiicit. Cap. XXIII [2e Sepia.] Sepiae coctae atramen- tum in cibo sumtum aegre concoquitur, alvum emollit. Ipsius vero testa in collyria efformata scabris palpebris períricandis accommodatur. Ustum vero intra propriam ΠΈΡΙ ὙΖΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ B. 177 οὗ τὸ πλακῶδες αὐτοῦ ἀποστῇ. σμήχει λεῖον ἀλφοὺς., πί- τυρα, ὀδόντας, ἐφήλεις" μίγνυται δὲ καὶ εἰς τὰ ὀφϑαλμικὰ πλυϑέν" ποιεῦ δὲ καὶ σπἱρὸς λευκώματα κτηνῶν ἐμφυσώμενον " καὶ πτερύγια τὰ ἐν ὀφθαλμοῖς τήκει, σὺν ἁλσὶ λεῖον προς- αγύμενον. Κεφ. κδ΄. [Περὶ Τρίγλης.] Τρίγλα συνεχῶς ἐσϑιομένη ἀμβλυωπίας δοκεῖ κατασκευαστικὴ ὑπάρχειν" oy δὲ ἀνασχι- σϑεῖσα καὶ ἐπιτεθϑεῖσα, ϑαλασσίου δράκοντος καὶ σκορπίου καὶ ἀράχνης δήγματα ἰᾶται. Keg. κέ. [Περὶ Ὄρχεως ἱπποποτάμου) "Ooyt ἵππο- ποτάμου ξηρανϑεὶς καὶ λειανϑεὶς πίνεται μετ oWov πρὸς ég- πετῶν δήγματα: Κεφ. κε΄. [Περὶ τῶν τοῦ κάστορος ὄρχεων) Κάστωρ ζῶόν ἔστιν ἀμφίβιον, τὸ πλεῖστον ἐν ὕδασι σὺν ἰχϑύσι καὶ καρκίνοις τρεφόμενον, οὗ O ὄρχις ποιεῖ μὲν καὶ πρὸς ἑρπετά “" ἔστι δὲ καὶ πταρμικὸς καὶ καϑόλου ποικίλην ἔχει τὴν χρῆ- σιν" ποϑεὶς γὰρ μετὰ γλήχωνος -« πλῆϑος δυοῖν, ἔμμηνα sis 2) E Marcello Verg, et Aldina sic melius legitur initium, quam ? » pA 2 E " EC. vulgo Κάστορος ὄρχεις (ζῶον ἐστιν ἀμφίβιον —- vgeqouevov) noci μὲν καὶ etc; testam, quod ea concluditur, donee id, quod crustosum est, abscedat, posteaque tritum vitiligines, furfures; den- tesque et maculas a solé contractas exterget; Elotum etiam in oculorum medicamenta additur. Confert insuper iu- mentis ad albugines oculorum, si insuffletur: Pterygia quoque oculorum absumit, cuim sale tritum adhibitumque. Cap. XXIV. [De Mullo.] Mullus continuo in cibo sumtus visus hebetudinem facere creditur — Quodsi cru- dus dissectusque imponatur, marini draconis ac scorpionis et aranei ictibus medetur: Cap. XXV. [Je testiculo -Hippopotdmi.] Hippopo- tami testiculus exsiccatus et ad laevorem tritus contra ser- pentium morsus ex vino bibitur. Cap. XXVL [Je testibus Fébri.] Fiber animal est ancipitis vitae, quod plerumque cum piscibus et cancris in aquis degit. Ipsius testes auxiliantur quoque contra serpentia. Sed sternutationem quoque movent, ac in uni- versui multiplicem usum obtinent; Siquidem duabus DIOSCORIDES: M 178 | HEAANIOY 410ZKOPLAJOY AANAZAPBEQOX vé, καὶ ξιβουα καὶ δεύτερα ἐκβάλλει" πίνεται δὲ σὺν ὄξει καὶ πρὸς ἐμπνευματώσεις, στρόφους, λυγμοὺς, ϑανάσιμα φάρ- μακα, itíav: ἀνακαλεῖται δὲ καὶ τοὺς ληϑαρχικοὺς καὶ τοὺς ὅπως δήποτε καταφερομένους, ἐμβρεχόμενος σὺν ὄξει καὶ ῥο- δίνῳ καὶ ὀσφραινόμενος." καὶ ὑποϑυμιώμενος δὲ τὰ αὐτὰ ποιεῖ" ἁρμόζει δὲ καὶ τρόμοις καὶ σπασμοῖς καὶ παντὶ τῷ ψνευρώδει, πινόμενός τε καὶ συγχριόμενος" καὶ καϑόλου ϑερ- μαντικὴν ἔχει τὴν δύναμιν. ᾿Εχλέγου δὲ ἀεὶ τοὺς συνεζευγμέ- vovg ὄρχεις ἐκ μιᾶς ἀρχῆς ἀδύνατον γὰρ δύο φύσσας ἐζευγμέ- vac ἐν ἑνὶ ὑμένι εὑρεῖν" καὶ τὸ ἐντὸς ἔχον κηροειδὲς, βαρύ- οσμον, βρομῶδες, δριμὺ, δηκτικὸν, εὔτριπτον, διαφρασσόμε- γόν Tt συνεχῶς φυσικοῖς ὑμέσι" δολοῦσι δέ τινες αὐτὸ, Gu- μωνιακὸν ἢ κόμμι συμπεφυγμένον αἵματι καὶ καστορίῳ ἐγ- χέοντες εἷς φύσσαν καὶ ξηραίνοντες᾽ μάτην δὲ ἱστορεῖται; ὅτι διωκόμενον τὸ ζῶον ἀποσπᾷ τοὺς διδύμους καὶ ῥίπτει" ἀδύνα-- τον γάρ ἐστιν ἅψασϑαι αὐτῶν, προςτύπων3 ὄντων, ὥςπερ ὑός" δεῖ δὲ διελόντας τὸ δέρμα κομίσασϑαι σὺν τῷ περιέχοντι 6) Ὁ. N, προςφυῶν- drachmis cum fpulegio poti menses cient fetusque et se- cundas eiiciunt. Ex aceto vero contra inílationes, tormi- na, singultus, exitialia venena, ixiam denique. Lethar- gicos et alio quocunque veterni genere correptos cum aceto et rosaceo irrigati excitant. Sed et olfactu et suífitu ea- dem praestant. Prosunt et tum potu tum illitu ad tumo- res, convulsiones omniaque nervorum mala, ac in summa calefactoriam vim habent. Eligito autem semper testes ex uno ortu coniugatos; fieri enim nequit, ut gemini fol- liculi in una membrana coniuncti reperiantur; quod intus est, ceream habeat molem, gravem odorem virosumque, acrem saporem et mordacem, íriabile sit: omnis moles naturalibus tunicis usque quaque interstinguatur. Ipsum fraude corrumpunt nonnulli, ammoniacum aut gummi (aliud) cum sanguine et castorio subactum in folliculum infundentes ac ita exsiccantes. Vanum autem est, quod narratur, animal ipsum, dum (a venatoribus) urgetur, testes sibi avellere ac abiicere: fieri enim nequit, ut eos attingat, quippe qui parum prominuli sunt, velut in sue. Ceterum divisa pelle liquorem melleum una cum ipsum ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ, BIBAÁAION B, 179 € τὰ wie E » - . od , e ὑμένι τὸ ὑγρὸν, ὃν μελιτῶδες καὶ οὕτω bnoervevrog ἀποτί- 9:004 ^. Κεφ. κζ΄. [Περὶ Ταλῆς κατοικιδίου.] ΤΡαλὴ κατοικί-- διος περιφλεχϑεῖσα καὶ δίχα τῶν ἐντὸς σχελετευϑεῖσα δὶ ἁλὸς καὶ ξηρανϑεῖσα ἐν σκιᾷ παντὸς ἑρπετοῦ ἐνεργέστερόν ἔστι βοήϑημα, ποϑεῖσα μετὰ οἴνου « (/ πλῆϑος, καὶ τοξικοῦ ἀντιφάρμακον ὁμοίως ληφϑεῖσα" ἡ δὲ κοιλία αὐτῆς κορίῳ πλησϑεῖσα καὶ σκελετευϑεῖσα ϑηριοδήκτοις καὶ ἔπιληπτικοῖς βοηϑεῖ πινομένη " δλη δὲ καεῖσα ἐν χύτρᾳ ποδαχρικοὺς 5. ὠφε- λεῖ, τῆς τέφρας καταχριομένης μετ ὑξους" τὸ δὲ αἷμα αὑτῆς καταχριόμενον χοιράσι βοηϑεῖ" ὠφελεῖ δὲ καὶ ἐπιληπτικούς. Κεφ. κη. [Περὶ Βατράχων «Βάτραχοι ἀντιφάρμα- κὸν εἶσιν ἑρπετῶν πάντων, ζωμευϑέντες σὺν ὃ ἁλσὶ καὶ ἐλαίῳ, τοῦ ζωμοῦ λαμβανομένου" ὁμοίως καὶ πρὸς χρονίους τῶν τε- γόντων ἀποστάσεις" καέντες δὲ καὶ ἐπιπασϑέντες αἱμοῤῥαγίαν στέλλουσι" καὶ ἀλωπεκίας θεραπεύουσι σὺν πίσσῃ ὑγρᾷ κατα- 4) Ald. et quae sequuntur editiones, habent ποτέζειν. ϑεᾷ Oriba- sius legit ἀποτέϑεσϑαι, quod et habet cod. C. — Bene animadvertit lam Matthiolus, Sarac. primus in textum recepir. 8) €. καϑάπερ καὶ λαγωός. 6) Sic C. N.; vulgo ἐν: continente tunica excipere oportet atque ita siccatum re- ponere. Cap. XXVII. [Je Mustela domestica.] ^ Mustela domestica flammis ambusta et, exemtis interanels, sale in- veterata, tandemque in umbra siccata, binis drachmis in vino pota, contra omne serpentium genus expeditum est adminiculum: venenis aliis pariter resistit , antipharmaci modo sumta. Eiusdem venter coriandro farctus invetera- tusque lis , qui a venenatis bestiis demorsi fuerint, et comi- tialibus potu auxiliatur. "lota vero in olla concremata podagricis confert, cinere ex aceto illito. Sanguis deni- que ipsius perunctus strumis opitülatur, iuvat etiam epi- lepticos. Cap. XXVIII. [De Znis] Contra omuium ser- pentium venena pro antidoto sunt ranae, cum sale et oleo in iure decoctae, si ius itidem sorbeatur. Ad diuturnos et tendinum abscessus valet. Üstae vero ct inspersae san- guinis eursum sistunt, quin ct sanant calvities, cum pice M2 490 ΠΕΜΑΝΙΟΥ͂ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ χριόμενοι" τῶν δὲ χλωρῶν βατράχων τὸ αἷμα ἐπισταζόμενον κωλύει τὰς ἐχτιλϑείσας ἀπὸ τῶν βλεφάρων τρίχας φύεσϑαι" ὠφελοῦσι καὶ ὀδονταλγίας συνεψόμενοι ὕδατι καὶ ὄξει xci διακλυζόμενοι. Κεφ. κϑ'. [Περὶ Σιλούρου.1 Σίλουρος νεαρὸς βι- βοωσκόμενος τρόφιμός ἔστι καὶ εὐκοίλιος, ταριχηρὸς δὲ ἄτρο- gos" ἀρτηρίας δὲ καϑαίρει καὶ εὐήχας παρασκευάζει" κατα- πλασϑεῖσα δὲ ἡ σὰρξ τοῦ ταριχηροῦ σχόλοπας ἀνάγει" καὶ 5 ἔξ αὐτοῦ δὲ ἅλμη ἁρμόζει ἐν ἀρχῇ δυςεντερικοῖς εἰς ὃ ἐγ- κάϑισμα, κατάγουσα τοὺς ῥευματισμοὺς εἰς τὴν ἐπιφάνειαν, καὶ ἐγκλυζομένη δὲ ἰσχιαδικοὺς ϑεραπεύει. Κεφ. X. [Περὶ Σμαρίδος.)] «Σμαρίδος ταριχηρᾶς 7 κε- φαλὴ καεῖσα καὶ λεία ἕλκη στέλλει ὑπερσαρκοῦντα καὶ vo- μὰς ἵστησι καὶ ἥλους καὶ ϑύμους ἀναλίσκει" σκορπιοπλήχτοις δὲ καὶ κυνοδήκτοις 5 σὰρξ ἁρμόζει, καϑάπερ πᾶς τάριχος. Κεφ. λώ. [Περὶ Mouví0og.] Καὶ τῆς μαινίδος 19 δὲ 7) Vulgo .4ioígov. 8) €. N. ὡς. 9) Καὶ λεία addidit Lacuma ex veteri cod, 10) ταριχῆρας Lacun. - liquida illita. At viridium ranarum sanguis instillatus evulsos palpebris pilos renasci prohibet. JDecoctae deni- que in aqua et aceto dentium dolores collutione leniunt. Cap. XXIX. [De Siuro.] Silurus recens in cibo sumtus probe nutrit et bonam facit alvum, sale vero con- ditus alimenti vix quicquam praebet. Fistulas tamen spi- ritales expurgat, vocique claritatem reddit, Imposita sa- liti caro spicula extrahit. Ipsius quoque muria dysente- ricis ciyca principia convenit ad insessus: fluxiones nimi- rum ad summa cutis prolicit Quin et ischiadicis infusa medetur. Cap. XXX. [Je Smaride.] Smaridis salitae caput exustum tritumque excrescentes in ulceribus carnes cohibet, ulcera depascentia sistit, clavos thymosque absumit. Caro, quemadmodum salsamentum omne, prodest a scorpione ictis et a cane demorsis. Cap. XXXI [Je JMaena.] Maenae quoque caput ΠΕΡῚ Y-A4HX IATPIKHZ BIBAION 4, 181 κεφαλὴ καεῖσα λεία τὰς ἐν δαχτυλίῳ 4 τετυλωμένας δαγάδας καταπασϑεῖσα 12 ἀφίστησι. Τὸ δὲ γάρον αὐτῆς τὰς ἐν στό- ματι σηπεδόνας διακλυζόμενον παύει. Κεφ. MB. [Περὶ Κωβιοῦ.] Κωβιὸν πρόςφατον iav ἐμβαλὼν εἰς ὑείαν κοιλίαν καταῤῥάψης, καϑεψήσης δὲ μεῦϑ᾽ ὕδατος ξεστῶν ιβ΄, ἄχοι δυοῖν ξεστῶν, καὶ διηϑήσας καὶ ἐξ- αἰιϑρίασας ποτίσης, κοιλίαν ἀταράχως κάτω ὑπάξεις" κατα- πλασϑεὶς δὲ καὶ τοὺς ὑπὸ κυνῶν δηχϑέντας ἢ ἕοπετῶν ὠφελεῖ. Κεφ. Ay. [Περὶ ᾿ΩὩμοταρίχου.] 'O δὲ ὠμοτάριχος λε- γόμενος σάρξ ἔστι ϑύννου τεταριχευμένου" βοηϑεῖ δὲ λαμ-- βανόμενος τοῖς ὑπὸ ἐχίδνης, τῆς καλουμένης πρηστῆρος, δηχ- ϑεῖσι" δεῖ δὲ ὡς ὅτι πλεῖστον προςφέροντας οἶνον ἀναγκάζειν πίνειν πολὺν, καὶ ἐμεῖν" εἴς τε τὰς δριμυφαγίας μάλιστα &g- μόζει" καταπλάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ κυνοδήκτων ὠφελίμως. Κεφ. λδ΄. [Περὶ Γάρου.) «Γάρον13 δὲ πᾶν τὸ éx ταρι- χηρῶν ἰχϑύων καὶ κρεῶν, καταπλαττόμενον νομὰς ἐφιστᾷ καὶ 11) Saracen, sie emend, Vulg. δαχτύλῳ, 12) Sarac. pro yulg. χαταπλασϑεῖσα. 18) I'4jóov vulgo. ustum tritumque si inspergatur, callosas sedis rhagadas emendat. Ipsius vero garum in ore putrescentia ulcera collutione sedat. Cap. XXXII. [De Gobio.] Gobium recentem si in suilum ventriculum immiseris et, consuta rima, in duo- decim aquae sextariis, donec duo supersint, decoxeris, excolatmmque ius et sub divo refrigeratum potui dederis, alvum citra perturbationem subduces. Impositus quoque iis, qui a canibus serpentibusque morsi fuerint, opitulatur. Cap. XXXIII. [Je Sa/samento erudo.]| Quod salsa- mentum crudum dicitur, est caro thunni sale conditi. Assumtum iis praesidio est, quos vipera, prester dicta, momorderit. Sed oportet quamplurimum vini haurire cogantur ac dein evomere. Magnopere idoneum est etiam ad curationem, quae acrium esu instituitur; canum quoque mors?bus utiliter imponitur. Cap. XXXIV. [De Garo.] Garum omne, e pisci- bus carnibusque sale conditis cataplasmatis vice adhibitum, 12 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ κυνοδήκτους ἰᾶται, ἐνίεται 15 δὲ καὶ ἐπὶ δυρεντερικοῖς καὶ ἰσχιαδικοῖς" ἐφ᾽ ὧν μὲν ἵνα τὰ εἱλκωμένα ἐπιπαύσῃ 15, ἐφ᾽ ὧν δὲ ἵνα τὰ ἀνέλκωτα ἐρεϑίση. Κεφ. λέ. [Περὶ Ζωμοῦ τῶν νεαρῶν ἰχϑύων.] Ζωμὸς δὲ ὃ ἐκ τῶν νεαρῶν ἰχϑύων κοιλίας ὑπαγωγὸς, ποτὲ μὲν χκαϑ' ἑαυτὸν πινόμενος, ποτὲ δὲ uer οἴνου" ἰδίως δὲ σκευά-- ζεται πρὸς ταῦτα ὃ ἀπὸ τῶν φυκίδων15 καὶ σκορπίων καὶ ἰουλίδων καὶ περκίδων καὶ τῶν ἄλλων πετραίων ἁπαλῶν καὶ ἀβοώμων, TER μεϑ' ὥδατος [καὶ ἁλῶν] 11 καὶ ἐλαίου καὶ ἀνήϑου. Κεφ. λε΄. [Περὶ Κόρεων. Κόρεις oi ἀπὸ κλίνης ἐν- τιϑέμενοι βρώμασι μετὰ κυάμων τὸν ἀριϑμὸν ζ΄, «oi κατα- πινόμενοι πρὸ τῆς ἐπισημασίας, ὠφελοῦσι τοὺς τεταρταΐζον-- τας, καὶ ἀσπιδοδήκτους δὲ δίχα τῶν κυάμων καταποϑέντες " ὑστερικῶς δὲ πνιγομένας ἀνακαλοῦνται ὀσφραινόμενοι: σὺν 14) Lacun. e codice sic correxit ; vulgo ἐγέοτϑ, 15) Sic Maxcell... Ald. Asulan, Goupyl. ἐπικαύση. Cod. C. ἐπι-- σπάσῃ. Cornar. ἐπικλύσηῃ. 16) Sic e Paullo Aegin, lib, 7. p. 237. Vulgo φωχίων. Lacuna legit: πρὸς τὰς ἀπὸ σχορπίων καὶ φυκέδων πληγὰς ix ἐουλίδωγ. Quam lectionem nec probat nec respuit. 17) E Paullo necessarium videtur additamentum, ulcera depascentia cohibet et cane morsis medetur. In- funditur quoque dysentericis et ischiadicis, illis quidem, ut intestinorum ulcera compescat, his, ut, quae ulceribus carent, irritet. Cap. XXXV. [.De recentium piscium iusculo.] Iu- sculum e recentibus piscibus, modo per se, modo ex vino potum, alvum subducit. Peculiariter autem ad hunc usum praeparatur e phycidibus, scorpionibus, iulidibus, percis et aliis teneris et non virosis, quae iuxta scopulos inve- niuntur. Coquantur eimpliciter aqua , additis (sale), olco et anetho. Cap. XXXVI. [Je Cimicibus.] Cimices e cubili- bus numero septeni cum fabis in cibos additi et ante ac-- cessiones devorali quartana laborantibus praesidium exhi- bent, Quin et citra fabas deglutiti ab aspide morsis pro- sunt. E matrice strangulatas reficiunt potu; cum vino ᾿ ILEPI ὙΔῊΣ IATPIKHZ BIBAION B. 183 οἴνῳ δὲ ἢ ὀξει ποϑέντες βδέλλας ἐξάγουσι" δυοουρίαν τὲ παύου- σιν ἐντιϑέμενοι τῷ οὐρητικῷ πόρῳ λεῖοι. Κεφ. λζ΄. [Περὶ Κουβαρίδων. ) "yo, oí ὑπὸ τὰς ὑδοίας, Cc εἶσι πολύποδα, σφαιρούμενοι κατὰ τὰς ἐπαφὰς "τῶν χειρῶν᾽ οὗτοι ποϑέντες σὺν οἴνῳ βοηϑοῦσι δυςουρίᾳ τε καὶ ixrígo* διαχρισϑέντες δὲ μετὰ μέλιτος συναγχικοὺς ὦφε- λοῦσι" καὶ πρὸς ὠταλγίαν δὲ λεῖοι σὺν ῥοδίνῳ ϑερμανϑέντες ἐν κελύφῳ ῥόας καὶ ἐνσταγέντες ἁρμόζουσιν. Κεφ. λη. [Περὶ Σίλφης. Zn τῆς ἐν ἀρτοκχοπείοις εὑρισχομένης τὰ ἕντὸς τριβόμενα σὺν ἐλαίῳ ἢ ἑψόμενα καὶ ἐνσταϊζόμενα ὠταλγίας παύει. Κεφ. À0'. [Περὶ Πνεύμονος ϑαλασσίου. Πνεύμων ϑαλάσσιος πρόςφατος λεανϑεὶς Wa U^ καὶ χιμετλιῶν-- τας ὠφελεῖ καταπλασσόμενος. Κεφ. μ΄. [Περὶ “Χοιρίου πνεύμονος ] “ο δὲ χοίριος xai ἄρνειος xci ἄρκειος πνεύμων τὰ ἐκ ὑποδημάτων παρατρίμματα ἐπιτιϑέμενοι ἀφλέγμαντα τηροῦσιν. aut aceto sumti hirudines pellunt. '"Triti denique et mea- tui urinario impositi urinae difficultatem sedant. Cap. XXXVII. [.De JMillepedis.] Millepedae, quae sub vasis aquariis reperiuntur, animalcula sunt multo- rum pedum, quae quidem ad manuum contactum in glo- bulos semet contrahunt. ΕΘ ex vino potae urinae diffi- cultati ac regio morbo auxiliantur. Illitae vero cum melle angina correptis prosunt. "Tritae et in cortice mali pu- nici, addito rosaceo, calefactae ad dentium dolores apte instillantur. Cap. XXXVII. [De B/ata.] Blattae eius, quae in pistrinis occurrit, interanea trita cum oleo dolores aurium instilatu mitigant. Cap. XXXIX. [De Pulmone marino.] Pulmo ma- rinus recens tritus pernionibus podagraque laborantibus | opitulatur. Cap. XL. [De Puimone suillo] Suillus, agninus ursimusque pulmo impositu attritus a calceamentis con- tractos ab inflammatione tuentur. ^ 184 ZEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQX Κεφ. μα΄. [Περὶ Πνεύμονος ἀλώπεκος. Καὶ ὃ τῆς EJ , , " M ' ΕΣ iJ 2. 9 ἀλώπεκος πνεύμων ξηρανϑεὶς καὺ ποϑεὶς ἀσϑματικοὺς ονί- γησι" καὶ τὰ στέαρ δὲ αὐτῆς τακὲν καὶ ἐγχυϑὲν ὠτὸς πό- γον παύει. 7 o t Κεφ. μβ΄. [Περὶ Ἥπατος óvitov] "Hana ὄνειον ἐσϑιό-- μενον ὀπτὸν ἐπιληπτικοὺς ὠφελεῖ, νήστεις δὲ λαμβανέτωσαν. Κεφ. uy. [Περὶ 4idoíov ἄῤῥενος ἐλάφου.] Αἰδοῖον 2) 5 ε 5 , MJ » ' μὰ ^ [3 5 — ἄῤδενος ἐλάφου ouv οἴνω ποϑὲν λεῖον voi; ὑπὸ ἐχιδνῶν δηχ- ϑεῖσι βοηϑ εἴ. Κι ἐφ. μδ΄. [Περὶ ᾿Ονύχων ὄνων. "Ovvyss ὄνων καέν- τες καὶ18 ποϑέντες ἐπὶ ἡμέρας ἱκανὰς πλῆϑος κοχλιαρίων δυοῖν, ἱστοροῦνται ἐπιληπτικοὺς ὠφελεῖν" ἐλαίῳ δὲ φυραϑέν-- (δας ὃ U ἐπιπλασϑέντες 19 δὲ χιμέτλας 0 τὲς χοιράδας διαφοροῦσιν, ἐπιπλασϑέντες 19 δὲ χιμέτλας ϑε- ρθαπξύουσιν. 5» Κεφ. μέ. [Igi “ειχήνων ἵππων. «Δειχῆνες ἵπ- 5 1 ͵ ΜῈ δὲ ' ΕἸ , ^ πων" εἰσὶ δὲ τύλοι xav ἐπιγραφὴν 29 ἐνγτετυλωμένοι παρὰ ?t 18) Sic Cornar. primus. Ald, et Asulan. ἢ, 19) Galen. simpl, fac. lib. 1i. p. 84r. EKühn. ᾿ἐπιπαττομένην τὴν ἃν P ^ - ' 9 a E αὐτὴν τέφραν ξηρὰν ἰᾶσθαι τὰ χίμεϑλα. Ex hoc loco coniicit Sa- rac. esse et hic ἐπιπασϑέντες legendum. ^ Lacuna inyenit in codice: ἐπιχρισϑέντες δὲ μετ᾽ ὄξους. 20) Κατ' ἐπιγραφὴν, consensu omnium codicum certum, mutare haud ausim, etiam si nihil significet. Κατ’ ἐπιγναφὴν suasit Marc. Vergil, ut flexas partes intelligamus: sed tum zaz' ἐπίγγαμπτα le- gendum. Cap. XLI. [De Puimone vulpino.] Quin et vulpis pulmo, si arefactus bibatur, asthmaticos iuvat. Eiusdem vero adeps liquefactus ac infusus auris dolorem sedat. Cap. XLII. [2e Zepate asinino.| Asini iecur assa- " tum esu comitialibus prodest : sed ieiunos id sumere oportet. Cap. XLIIL [.De genitali Cervi.] ^Genitale cervi tritum et ex vino potum a vipera demorsis auxiliatur. Cap. XLIV. [Je UnguZs asinorum.] Ungulae asi- norum ustae ad dies multos cochlearibus binis potae comi- tialibus prodesse traduntur. Oleo vero subactae strumas discutiunt: cataplasmatis vice impositae pernionibus me- dentur. Cap XLV. [2e .ichenibus equorum.) ^ Liche- nes equorum sunt calli indurati ad genua et ungulas. ΠΕΡῚ YAHZX IATPIKHZ BIBAION B. 185 τοῖς γονάσι καὶ παρὰ 3 ταῖς δπλαῖς" ποϑέντες λεῖοι uev, ὄξους ἐπιληψίας ἱστοροῦνται 22 ϑεραπεύειν. Κεφ. με. [Περὶ iyov ὀνύχων.] Oi δὲ τῶν αἷ-. γῶν ὄνυχες καέντες ἀλωπεκίας καταχριόμενοι σὺν ὄξει ϑερα- πεύουσι. Κεφ. εξ. [Περὶ “Ἥπατος αἰγός. Τοῦ δὲ ἥπατος τῆς αἰγὸς ὀπτωμένου ὃ ἀποῤῥέων ἰχὼρ ἐγχριόμενος γυκτάλοψιν ἁρμόζει" κἂν τὴν ἀτμίδα δέ τις ἑψομένου αὐτοῦ δέχηται ἀνεω-- γόσι τοῖς ὀφϑαλμοῖς, ὠφελεῖται" ἁρμόζει δὲ καὶ ἐσϑιόμενον ὀπτὸν πρὸς τὰ αὐτὰ" φασὶ δὲ καὶ ἐπιληπτικοὺς ἐλέγχεσϑαι φαγόντας μάλιστα τὸ τράγειον ἥπαρ. Κεφ. μη. [Περὶ Ἥπατος κάπρου] To δὲ τοῦ κα-- πρου ἧπαρ νεαρὸν καὶ ξηρὸν λεῖον σὺν οἴνῳ πινόμενον ἕρπε- τῶν [καὶ κυνῶν] 33 δήγματα ὠφελεῖ. Κεφ. μϑ'΄. [Περὶ Ἥπατος κυνὸς Àvoocvroc.] Κυνὸς λυσσῶντος ἧπαρ βιβρωσκόμενον ὀπτὸν ὑπὸ τῶν δηχϑέντων ὑπ αὐτοῦ, ἀπεριπτώτους ὑδροφοβίας τηρεῖν πιστεύεται' χρῶν- 21) Utroque loco Asulan., non Ald,, ut scribit Sarac., habet 7:80l. 32) C. addit ὡς ὀγάγρωνγ- 23) In Paullo p. 258. haec uncinis inclusa desunt. Ald, et Asul, πτηνῶν. Cornar. zryvày ,quod habent et Goupyl. et Saracen. Sed Cornar, coniecit χυγῶγ-. Triti hi et cum aceto poti epilepticos insultus curare dicuntur. Cap. XLVI. [De Unguéiis caprarum.] | Ungulae caprarum ustae perunctae ex aceto calvitiei medentur. Cap. XLVII, [Je Zecinore caprae.] Quae e ca- prino iecinore, dum assatur, destillat sanies, inuncta lu- sciosis confert. Quin et si quis vaporem eius, dum coqui- tur, oculis apertis accipiat, utilitatem percipit. Sed et ío- stum in cibo ad eadem prodest. Cap. XLVIIL [.De Zepate apri.] Hepar apri re- cens si arefactum teratur, ex vino potum contra serpen- tium [et canum] morsus praesidium est. Cap. XLIX. [.De Zecore canzs rabidi.] lecor canis rabidi tostum et ab iis, quos momorderit, cibo sumtum, aquae pavoris periculo liberare creditur. - Utuntur autem 180 HEAANIOY Z4IOXZKOPI4OY ANAZADPDBEQOX ται δὲ εἰς προφυλακὴν καὶ τῷ κυνόδοντι τοῦ δακόντος, ἔπι- δοῦντες εἰς κυστίδα καὶ πἰεριάπτοντες τῷ βραχίονι. Κεφ. v. [Περὶ Ἥπατος αἰϑυίας.] αΑἰϑυίας ἧπαρ σκελετευϑὲν «al ποϑὲν μεϑ' ὑδρομέλιτος κοχλιαρίων δυοῖν πλῆ- ὅὃϑος, ἐχβάλλει δεύτερα. Κεφ. να΄. [Περὶ Καττυμάτων.] Τὰ δὲ ἀπὸ τῶν χατ- τυμάτων παλαιὰ δέρματα κπεχκαυμένα καὶ λεῖα καταπλασσό-- μένα πυρίκαυστα 53: καὶ παρατρίμματα καὶ τὰ ἐξ ὑποδημάτων ϑλίμματα ϑεραπεύει. Κεφ. " .— {Περὶ ᾿Δλεκτορίδων. ᾿“λεκτορίδες ἄνασχι- σϑεῖσαι καὶ ἐπιτεϑεῖσαι ἔνϑερμοι τοῖς ἑρπετῶν δήγμασι35 βοη- ϑοῦσι" δεῖ δὲ συνεχῶς ἀλλάσσειν. Κεφ. νγ΄. [Περὶ ᾿Ἐγκεφάλου ἀλεκτορίδος.] “Ο δὲ ἐγκέφα- Aoc αὐτῶν ἐν πόματι ϑηριοδήκτοις σὺν οἴνῳ δίδοται καὶ τὰς £x μήνιγγος αἱμοῤῥαγίας ἐπέχει. Τοῦ δὲ ἄῤῥενος τὸ κατὰ τὰ ἐντὸς ὑποκείμενον τῇ κοιλίᾳ κερατοειδὲς, ἀποδερόμενον δὲ ἐν 24) Ald., Asulan., Cornar., Goupyl. πυρέχαυτα. Ccterum in prio- pibus editionibus hoc caput praecedit illud σεερὲ ἥπατος αἰϑυέας. 25) C. ὥςπερ xal ἀνθρακώδεσιν ἀποστήμασιν-. ad praecautionem etiam. canino dente eius, qui momor- derit; hunc scilicet vesica inditum [ pro amuleto] brachio alligant. Cap. L. [2e Zecore mergi.] Mergi iecur siccatum et potum ex hydromelite binis cochlearibus secundas pellit. Cap. LI. [2e veteribus Soleis.] Ex veteribus cal- ceamentis coria combusta ac trita, cataplasmatum vice im- posita, ambusta, intertrigines et attritus caleeamentorum sanant. Cap. 111, [De Gal/inis.] Gallinae dissectae et ad- huc calentes appositae serpentium morsibus auxiliantur, sed continuo debent mutari. Cap. LIII. [De Gal//inarum cerebro.] Earum cere- brum in vino bibendum datur contra venenatarum bestia- rum morsus: sanguinis etiamnum eruptiones e meninge inhibet.. Quae vero in gallinaceo interna ventriculi parte substernitur membrana cornea, quae inter coquendum ex- e a HEPI YAHX IATPIKHZ BIBAION P. 187 a c , ς , - 3 ν᾿» ^ ταῖς ἑψήσεσι, ἄρμοζει στομαχικοῖς, λεῖον uev οἴγου πινόμε- m. , , ,ὕ vov. Ὃ δὲ ζωμὸς τοῦ νόσσακος μάλιστα δίδοται ἐπικράσεως χάριν φαυλοτήτων καὶ émi τῶν στόμαχον πυρουμένων, λιτῶς e - n Ἢ σχευασϑείς 235, 'Q δὲ τῶν παλαιῶν ἀλεκτρυόνων δίδοται πρὸς 2 , E. " κάϑαρσιν κοιλίας" ξξελόντας δὲ τὰ ἔντὸς, δεῖ ἀντεμβάλλειν : Ὁ Ι ΡΜ ͵ ἅλας, καὶ καταῤῥαψαντας ἑψεῖν μετὰ ὕδατος ξεστῶν X , κατά-- Ὕ , , , à c ΕῚ , » γζοντας εἰς κοτύλας γ᾽ δίδοται δὲ πᾶν ἐξαιϑριασϑέν: Zwwos , E 31 ΄ ^ δὲ συνέψουσι χράμβην ϑαλασσίαν ἢ λινόζωστιν, ἢ wvíxov, ἢ , 2! M /, 2 Y - “, " c Δ πολυπόδιον" ἄγει δὲ πάχος ὠμὸν, γλοιῶδες., μέλαν" ἁρμόζει δὲ πυρετοῖς χρονίοις 37, ἄσϑμασιν, ἀρϑοιτικοῖς, ἐμπνευμα-- , ΄ ς ᾿ ΄, 5 τουμένοις στομάχοις,. [Π| δὲ κοιλία τούτων ταριχευϑεῖσα xai ξηρανϑεῖσα ἐν σκιᾷ, ἐπὶ ταῖς ὑπερκαϑάρσεσι ταῖς ἀπὸ φαρμά-- - CE , , , I 5 κῶν χενωτικῶν, ὅσον — 7 , δλαμβανομένη, βοηϑημὰ ἔστιν , e - - N " ἄριστον᾽ ἵστησι γὰρ παραχρῆμα τὴν κένωσιν. Δεῖ δὲ τρίμμα - ν ὦ c Y c Y διδό 28 ποιεῖν καὶ ἑγοῦν μετὰ ὕδατος καὶ διδόναι. 96) 'O δὲ ζωμὸς — σκευασϑείς deest in Ald.; primus Asulanus ha- bet, qui vero scribit ἐπὶ χράσξως χάριν. 27) Καὶ περιοδικοῖς τρόμοις legit Lacuna. 28) Quod uncinis includitur, Aldino textui integrum insertum ab Asulauo primo ad notha amandatum, a posteris ibi linquitur. coriari solet, arefacta tritaque et in vino pota iis confert, qui stomachi aífectibus laborant. Ius autem pulli sim- pliciter paratum potissimum datur ad temperandos pravos humores et iis, quibus os ventriculi aestuat. At ius e vetere gallinaceo exhibetur ad alvum ducendam. Exemtis vero interancis in eorum locum sal imfnittendus est, de- mumque consuto ventre (gallinaceus) in aquae sextariis viginti discoquendus, dum tres heminae supersint. "Totum vero id sub diu rcfrigeratum exhibetur. Sunt, qui cram- ben marinam, mercurialem, carthamum aut polypodium simul coquant. Ceterum crudos crassosque, lentos visco- sosque ac atros humores educit. Prodest, quos diuturnae febres, asthmata, articulorum dolores stomachique infla- tiones male habent. [Iorum ventriculus sale conditus et in umbra siccatus contra immodicas purgationes ex medi- camentis vacuantibus existentes drachin. trium pondere sum- tus expeditissimum est remedium : protinus enim deiectiones cohibet, 'l'eri autem debet et aqua subactus exhiberi.] 188 HEA4ANIOY 4IOZKOPLAOY «ΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. νδ΄. [Περὶ *200.] ᾿Ωὸν τὸ ἁπαλὸν τροφιμώτε-: ρον τοῦ ῥοφητοῦ, καὶ τοῦ ἁπαλοῦ τὸ σκληρόν" ἡ λέκυϑος αὐτοῦ χρησίμη πρὸς ὀφϑαλμῶν περιωδυνίας, ὀπτηϑεῖσα σὺν κρόκῳ καὶ ῥοδίνῳ᾽ πρός τὲ τὰς περὶ δακτύλιον φλεγμογὰς καὶ κὀνδυλώματα σὺν μελιλώτῳ" μετὰ ῥοὸς δὲ ἢ κηκίδος τη-- γανισϑεῖσα καὶ βρωθϑεῖσα ἵστησι κοιλίαν καὶ καϑ' ἑαυτὴν δὲ προφςενεχϑεῖσα ?9. Κεφ. νέ. [Περὶ «Δευκοῦ τοῦ ὠοῦ.] Τὸ δὲ λευκὸν αὐτοῦ ὠμὸν ὃν ψύχει, ἐμπλάττει, παρηχορεῖ ἐγχυματισϑὲν ἐπ ὀφθαλμῶν φλεγμαινόντων᾽ κατακαύματά τε οὐκ ἐᾷ φλυκταινοῦσϑαι παραχρῆμα ἐπιχρισϑέν: πρόςωπά τε ἀνεπί- xavora τηρεῖ᾽ ἀνακόλλημα δέ ἔστι δευματιζομένων σὺν λιβα- γωτῷ κατὰ τοῦ μετώπου τιϑέμενον30, φλεγμονάς τε ὀφϑαῖ- μῶν πραὕνει, ἐρίῳ ἀναληφϑὲν 51, μιγέντος αὐτῷ ῥοδίνου καὶ οἴνου καὶ μέλιτος 52: ὠμὸν δὲ ῥοφηϑὲν αἱμοῤῥοίδος δήγμασε βοηϑεῖ' ἀκροχλιαρὸν δὲ πρὸς κύστεως δηγμοὺς καὶ ἕλκωσιν γεφρῶν καὶ τραχυσμοὺς τραχείας ἀρτηρίας, καὶ αἵματος ἄνα- γωγὰς καὶ κατάῤῥους καὶ ϑώρακος ῥευματισμοὺς ἁρμόζει. 99) ἸΠΠοοενεχϑεῖσα vulgo. $0) Sic Asulan, primus, Ald. ze/uevoy. Ο. N. ἐπιτεϑέμενον. 31) C. zal ἐπιτιϑέν. ' 82) C. οἰνομέλιτος. Cap. LIV. [De Ovo.] Ovum molliculum plus alit, quam sorbile, itemque durum plus, quam molle. Vitellus contra oculorum dolores utilis, tostus cum rosaceo et croco. Inflammationibus circa anum et condylomatis prodest, cum meliloto. Cum rhois semine aut galla frixum in sartagine et in cibo sumtum, aut etiam per se exhibitum, alvum sistit. Cap. LV. [126 ibumine ovi.] OCrudum ovi albu- men refrigerat, obducit oscula cutis, oculis infusum in- flammationes eorum lenit: in ambustis non sinit pustulas erumpere, si statim illinitur. —Faciem a solis adustione tuetur, cum ture frontem glutinis ad instar obducens, flu- xiones compescit. Oculorum inflammationes lana exce- ptum, additis rosaceo, vino ac melle, mitigat. Quodsi crudum sorbetur, contra haemorrhoidis serpentis morsus auxiliatur, Subtepeus prodest ad vesicae rosiones, renum ulcerationem et fistulae spiritalis aspritudinem , sanguinis reiectioncs, catarrhos et thoracis rheumatismos. 4 ΠΕΡῚ ΥΔῊΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 130 Κεφ. νε΄. [Περὶ Τεττίγων Τέττιγες ὀπτοὶ ἐσϑιόμε- vo τοῖς περὶ τὴν κύστιν ἀλγήμασι βοηϑοῦσιν. Κεφ. νζ΄. [Περὶ ᾿Ακρίδων. ᾿Αἰκρίδες ὑποϑυμιώμεναι δυοουρίας, μάλιστα τὰς ἐπὶ γυναικῶν, ὠφελοῦσι" τὴν δὲ σάρκα ἀχρείαν ἔχουσι33, Ἢ δὲ λεγομένη ἀκρὶς ἀσίρακος 35 ἢ ὄνος, ἄπτερός ἔστι καὶ μεγαλόκωλος, πρόςφατος" ξηραν- ϑεῖσα δὲ σφόδρα σκορπιοδήκτους ὠφελεῖ πινομένη σὺν οἴνῳ" χρῶνται δὲ αὐτῇ κατακύρως oí κατὰ “έπτιν “ίβυες. ΄ , M ^ Κεφ. νη΄... [Περὶ dívidoc.] | ívig τὸ ὄρνεον, ὃ Qo- Ν μαϊστὶ καλοῦσιν ὀσσίφραγον356. Τούτου ἡ κοιλία xxv OM- yov ποτιζομένη λίϑους ξξουρεῖσϑαι ποιεῖν ἱστορεῖται. Κεφ. νϑ΄. [Περὶ Κορυδαλλοῦ.)] Κορυδαλλὸς ὀρνίϑιόν ἔστι μικρὸν, ἔχον κατὰ τῆς κορυφῆς ὑπεροχὴν, ὥςπερ ταῶνος" οὕτος βοωϑεῖς ὀπτὸς κοιλιακοὺς 86 ὠφελεῖ. Κεφ. E. [Περὶ “Χελιδόνος.)] “Χελιδόνος νεοσσοὺς, τοὺς 55) Τὴν — ἔχουσι Ald. utique habet. Beiicit primus Asulanus, cum eo Cornarus et Goupylus; reccpit iterum Saracen. 84) Asulan. ῥιξαχόσχῃ. Sambuc. διζαλόσχη. 55) Sic Asulan, primus. Ald. ἀσούφραστον. Goupyl. in cod, ἀσονφράσον.- 56) Codicum et editionum consensu. ζωλικοὺς emendavit Sarace- nus, fretus Paullo potissimum, qui vero zoAuxovg habet, C, addit καὶ àminntuzoUg. Cap. LVI. [De Cicadis.] Cicadae si assatae edan- tur, doloribus vesicae succurrunt. Cap. LVII. [De Locustis.] Locustae suffitu diffi- cultates urinae adiuvant, praesertim in mulieribus. Car- nem vero inutilem habent. At quae locusta asiracos aut asinus dicitur, alis caret et grandiora habet, dum iuvenis est, membra. Haec siccata si e vino bibatur, contra scor- pionis ictus magnopere confert. Eadem abundanter vescun- tur Afri circa Leptin. Cap. LVIII. [De PAznide.] Phinidis avis, quam Romani ossifragum appellant, ventriculus paullatim potui datus, calculos fertur per urinam expellere, Cap. LIX. [Ga/lerita.] Galérita avicula est parva, galerum in vertice pavonis mido gestans. Líaec assa et in cibo sumta coeliacis praesidio est. Cap. LX. [De Hirundine] MHirundinis pullos, qui “100 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIAOY ANAZAPBEOX - ἔκ τῆς πρώτης γεοσσοποιίας, αὐξομένης τῆς σελήνης, ἄνατε- μὼν, εὑρήσεις ἐν τῇ γαστρὶ λίϑους, ἐξ ὧν δύο λαβὼν , ἕνα ποικίλον καὶ τὸν ἕτερον καϑαρὸν, πρὸ τοῦ ἐπιψαύσαι τῆς γῆς ἐνδύσας εἰς δέρμα NEM ἢ ἐλάφου, καὶ περιώψας βοῦν χίονι ἢ τραχήλῳ , ἐπιληπτικοὺς ὠφελήσεις" πολλάκις δὲ καὶ παντελῶς ἀποκαταστήσεις" βιβρωσκόμεναι δὲ ὥρπερ αἵ συχα- λίδες, ὀξυωπίας εἰσὶ φάρμακον" καὶ ἡ ἀπὶ αὐτῶν δὲ τέφρα, καὶ 5 τῶν μητέρων καεισῶν ἐν χύτρᾳ μετὰ μέλιτος χρισϑεῖσα ὀξυδορκίαν ποιεῖ" ἃἁρμόζει δὲ καὶ συναγχικοῖς 97 διαχριομένη, xai πρὸς σταφυλῆς καὶ παρισϑμίων φλεγμονάς: σκχελετευϑεῖ- σαι δὲ αὗται καὶ οὗ νεοσσοὶ συναγχικοὺς ὠφελοῦσι πινόμεναι μεϑ᾽ ὕδατος πλῆϑος — α' 38. Κεφ. ξα΄. [Περὶ ᾿Ελέφαντος.] ᾿Ἐλέφαντος ὀδόντος ῥή-- γισμα παρωγνυχίας καταπλασϑὲν ϑεραπεύει. “ύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν [σὺν τῷ μαλακῶς ξηραΐίνειν.] 39 Κεφ. EB. [Περὶ ᾿Αστραγάλου ὑός] ᾿“στράγαλος $06 57) C. ἐπὶ ovvayyixàv. 28) Me9' — o' deest in cod. €, $9) Uncinis inclusa habent C. N, primo pàrtu exclusi fuerint, si crescente luna dissecueris, in eorum ventre lapillos invenies, e quibus duos, alte- rum colore vàrium , àlterum ünicolorem, accipies. His, priusquam terram attigerint, iuvencae corio aut cervina pelle inclusis ét brachio aut collo alligatis comnitiales iuva- bis: saepius quoque penitus ad sanitatem perduces. Ipsae vero (hirundines) in cibo sumtae, velut et ficedulae, aciem oculorum promovent. "Tam pullorum quam matrum in olla combustarum cinis cüm melle oblitus oculis clarita- tem affert: idoneus etiam unctü ad anginas et ad uvulae inflammationes tonsillarumque. —Siccatae ipsae et pulli, et drachmae unius pondere ex aqua bibitae iis succurrunt, qui angina vexantur. Cap. LXI. [De £bore.] Elephantini dentis ramen- tum paronychias curat, cataplasmatis loco impositum. Vim autem astringentem habet. Cap. LXI. | [.De Talo suillo.] Suis talus combu- ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ B. 191 καεὶς, μέχρις ἂν ἐκ μέλανος γένηται λευκὸς, καὶ λεῖος ποϑεὶς, ἐμπνευματώσεις κώλου καὶ στρόφους χρονίους ἰᾶται. Κεφ. Ey. [Περὶ ᾿Ἔλάφου κέρατος.}] ᾿Ἐλάφου κέρας κεκαυμένον καὶ πεπλυμένον ^9 ἁρμόζει πινόμενον πλῆϑος δυοῖν κοχλιαρίων αἱμοπτοκοῖς, δυςἐντεριχοῖς, κοιλιακοῖς 4, κύστεως ἀλγήμασι, μετὰ τραγαχάνϑης, ᾧῥοϊκαῖς δὲ γυναιξὶ μετὰ ὑγροῦ τοῦ πρὸς τὸ πάϑος ἁρμόζοντος" καίεται δὲ ἐν καμίνῳ καταβληϑὲν καὶ κοπὲν dg ὠμὴν χύτραν περιπεπλασμέ- γὴν πηλῷ, ἄχρις ἂν λευκὸν γένηται" πλύνεται δὲ, ὡς καδμία " τὸ δὲ τοιοῦτον ἁρμόζει πρὸς τὰ ἐν ὀφϑαλμοῖς ἕλκη καὶ ῥεύ- ματα καὶ ὀδόντας παρατριβόμενον σμήχει᾽ ὠμὸν δὲ Qvjua- ϑὲν ἑρπετὰ διώκει" ἀποζεσϑὲν δὲ uev ὄξους καὶ διακλυζόμε- γον παρηγορεῖ γομφιάσεις. ᾿ Κεφ. ξδ΄. [Περὶ Kounow.] ΜΚάμπαι αἵ ἐπὶ τῶν λα- χάνων γεννώμεναι περιχριόμεναι σὺν δλαίῳ ἀδήκτους ἀπὸ τῶν ἰοβόλων φυλάττειν λέγονται. Κεφ. ξέ. [Περὶ Κανϑαρίδων.) Κανϑαρίδες εἰς ἀπό- ϑεσιν εὔϑετοι ab ἀπὸ τοῦ σίτου" ἃς βαλὼν εἰς ἀκώγιστον ἀγ- 40) Ο. ἕλμεινθας ἀναιρεῖ καὶ ὑδρωπικόν ἔστι» 41) Ὁ. xal ὑστερικαῖς. stus, donec e nigro albescat, tumque tritus ac potus iníla- tionibus coli ac torminibus diuturnis medetur. Cap. LXIII. [Je Cornu cervino.] Cornu cervi ustum ac lotum si duorum cochlearium mensura bibatur, confert sanguinem exscreantibus, dysentericis, coceliacis, regio morbo et vesicae doloribus cum tragacantha: femi- nis item fluxu laborantibus cum liquore ei affectui accom- modato. Porro tusum ct fictili crudo luto circumlito in- ditum uritur in fornace, donec albescat, ac dein cadmiae modo eluitur. 'Tale vero oculorum ulceribus ae fluxioni- bus salutare est: affrictum quoque dentes expurgat. Cete- yum crudi accensi fumus serpentes fugat. Aceto vero in- fusum si ore colluatur, molarium dentium vitia mitigat. Cap. LXIV. [.De Zrucis.] Erucae, quae in oleribus gignuntur, a venenatarum bestiarum morsibus eos ferun- tur tutos praestare, qui ipsis ex oleo peruncti fuerint. Cap. LXV. [Je Cantharidibus.] Cantharides, quae in frumentis leguntur, ad recondendum idoneae sunt. Eas L 199 ZEA4ANIOY ZIOZKOPI40Y ANAZAPBEQEX ᾿ γεῖον, καὶ τὸ στόμα περιδήσας ὀϑονίῳ ἀραιῷ, καϑαρῷ, περι- χατάστρεψον ἀτμῷ ζέοντος ὄξους δριμυτάτου καὶ ἕως ἂν σνιγῶσι, κράτει" εἶτα διαπείρας λίνῳ ἀποτίθεσο" ἐνεργέστα- Toi? δέ εἶσιν αἵ ποικίλαι καὶ μηλίνας ἐπικαρσίους ζώνας ἔχουσαι ἐν τοῖς πτεροῖς 5, ἐπιμήκεις τὸ σῶμα, ἅδραὶ, ἐμ- πίμελοι, ὡς αἵ σίλφαι" ἄτονοι δέ εἶσιν αἵ μονόχρωμοι. Κεφ. Eg. [Περὶ Βουπρήστου.] “Θραύτως δὲ ἀποτί- ϑένται καὶ ai βουπρήστεις, εἶδος οὖσαι κανϑαρίδων καὶ αἵ πιτυοκάμπαι" καὶ αὗται δὲ ἐπὶ κοσκίνου ἐπαιωρουμένου ϑερ- μοσποδιᾷ φωγνύμεναι ἐπὶ βραχὺ, ἀποτίϑενται" δύναμις δὲ αὐτῶν κοινὴ, σηπτικὴ, «ou, ϑερμαντιπῇ ", ὅϑεν μίγνυται φαρμάκοις τοῖς τὰ καρκινώδη καὶ λέπρας καὶ λειχῆνας ἀγρίους ϑεραπεύουσιν' ἄγουσι δὲ καὶ ἔμμηνα, πεσσοῖς μα- λαχτικοῖς μιγεῖσαι" ἔνιοι δὲ ἱστόρησαν τὰς κανϑαρίδας καὶ ὑδρωπικοῖς βοηϑεῖν, μιγνυμένας ἀντιδότοις, ὡς οὔρησιν κι- γούσας" oí δὲ τὰ πτερὰ αὐτῶν καὶ τοὺς πόδας τοῖς πιοῦσιν αὐτὰς ἀντιφάρμακον ἀνέγραψαν. 42) C. ἐνεργέστεραι: 48) ἐν τοῖς τίτεροῖς desunt in C. 44) Asulan, πρὸς. €, σηπτικοῖς χρησίμως καὶ πρὸς. in vas non picatum immittito; ac ipsius os linteo raro puroque obligatum circumvertito ad vaporem ferventis aceti quam acerrimi, tamdiuque (inversum [ictile) conti- neto, donec illae suffocentur, tandem lino transfixas repo- nito. Efficacissimae sunt variegatae, cingulis luteis trans- versis alarum notatae, corpore oblongae, crassae, blatta- rum modo pinguiusculae. Sed imbecillae, quae unius coloris. Cap. LXVI. [De Bupresti.] Simili modo repo- nuntur et buprestes, quae sunt e cantharidum genere, et pinuum erucae. Et hae supra cribrum süspensum fer- venti cinere intostae reconduntur. "Vis ipsarum commu- nis septica; exulcerans, calefaciens: qua de caussa admi- scentur medicamentis, quibus carcinomata, leprae et im- petigines ferae curantur. Menses quoque cient, pessis mollientibus addita. Nonnulli cantharidas antidotis ad- mixtas etiam hydropicis auxiliari prodiderunt, utpote quae urinas moveant. Alii ipsarum alas pedesque iis, qui illas hauserint, pro antidoto esse tradiderunt. ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZ BIBAION B. 193 Keg. EU. [Περὶ Σαλαμάνδρας] Σαλαμάνδρα εἶδός ἔστε σαύρας" ἔστι δὲ νωχελὲς, ποικίλον, μάτην πιστευϑὲν μὴ καίεσϑαι. “Δύναμιν δὲ ἔχει σηπτικήν, ἑλκωτικὴν, ϑερμαντι-- xiv, μίγνυται δὲ σηπταῖς καὶ λεπρικαῖς, ὡς 7 κανϑαρὶς, καὶ ἀποτίϑεται ὁμοίως" ψιλοῖ δὲ καὶ τρίχας καεῖσα 45 μεὲ ἐλαίου" φυλάσσεται δὲ καὶ ἐν μέλιτι ἐξεντερισϑεῖσα, τῶν ποδῶν xai τῆς κεφαλῆς ἀφαιρεθέντων, εἷς τὴν αὐτὴν χρῆσιν. Καὶ ἐφ. Ep. [Περὶ ᾿Αράχνης} ᾿Αράχνη τὸ ζῶον, ὃ δλκὸν ἔνιοι ἢ λύκον 9 καλοῦσι, συμμαλαχϑεῖσα σπληνίῳ καὶ ἐμ-- πλασϑεῖσα εἰς ὀθόνην, προςτεϑεῖσα μετώπῳ ἢ κροτάφοις, τριταϊκὰς περιόδους ὑχιάζει" τὸ δὲ ὕφος αὐτῆς ἐπιτιϑέμενον T7 , - - - αἷμα ἵστησι καὶ ἀφλέγμαντα τηρεῖ τὰ ἐπιπόλαια τῶν ἑλκῶν" -» M V εν - Ew e T ΄ [| NAP ἔστε δὲ καὶ ἕτερον εἶδος ἀράχνης, κατασκευάζον τὸν ὑμένα , δ € - EJ λευκὸν, λεπτὸν καὶ πυκνὸν, ὃ ἱστορεῖται ἐνδεόμενον εἷς xv- τίδα καὶ περιαπτόμενον βραχίονι, τεταρταϊκὰς περιόδους ϑε- ᾿ραπεύειν: συνεψηϑὲν δὲ ῥοδίνῳ, ὠταλγίαις βοηϑεῦ ἐγχεό-- | pevov. 45) E Plinio, Galeno, Paullo Aegineta et vetusto codice Marcel. lus Vergilius pro vulgaxi τακεῖσα- 46) Ex Aristotele, Plinio et Hesychio pro vulg. λύχξιον. Cap. LXVII. [De Salamandra.] Salamandra la- certae genus est pigrum, variegatum: quod perperam cre- ditum est igne haud uri Vim habet septicam, exulce- rantem, denique calefacientem. Additur in medicamenta septica, lepras abolentia, quemadmodum et cantharis, si- mili quoque modo reponenda. Usta vero pilos cum oleo abolet. Ceterum visceribus exemtis, detractis pedibus et capite, in melle servatur ad eumdem usum. Cap. LXVIII. [De -4raneo.] Araneus, animal, quod alii holcum aut lupum nominant, cum emplastro subactus et linteo inductus ac fronti aut temporibus impositus, ter^ tianos circuitus persanat. Tela eius apposita sanguinem sistit; et ulcera summae cutis ab inflammatione vindicat. Est et alterum aranei genus, quod candidam, tenuem densamque telam orditur. loc aluta involutum et de bra- chio suspensum quartanis circuitibus mederi fertur. . De- coctum denique e rosaceo ct infusum aurium doloribus auxiliatur. DIOSCORIDES, N 194 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOZ Κεφ. E0'. [Περὶ Xavgac.] ΣΣαύρας ἡ κεφαλὴ ἐπιτε- ϑεῖσα σκόλοπας ἔξαγει ^ καὶ πάντα τὰ ἐμπεπηγότα" αἴρει δὲ καὶ μυρμηκίας καὶ ἀκροχορδόνας καὶ ἥλους48, Τὸ δὲ ἧπαρ. 9. Ὁ E 1 - M 28/ , » » e αὐτῆς, ἐντεϑὲν τοῖς τῶν ὀδόντων βρώμασιν, ἀπονίαν ποιεῖ. “Ὅλη δὲ ἀνασχισϑεῖσα καὶ ἐπιτεϑεῖσα σκορπιοπλήκτους κου-- | ἔξει. | " 4 Κεφ. o. [Περὶ Σηπός] «Σὴψ, ἣν ἔνιοι σαύραν ἐκά-- λεσαν χαλκιδικὴν 9 , ὃν οἴνῳ ποϑεῖσα τοὺς vm αὐτῆς δηχ- ϑέντας ἰᾶται. Κεφ. οα΄. [Περὶ Σκίγκου.] «Σκίγκος, ὃ μὲν τίς ἔστιν αἰγύπτιος, ὃ δὲ ἰνδικὸς, ἄλλος ἐν τῇ ἐρυϑρᾷ γεννώμενος " ἕτε- ρος δὲ ἐν τῇ «Διβύᾳ 9? τῆς ΜΙιαυρουσιάδος εὑρίσκεται" ἔστε δὲ κροχόδειλος χερσαῖος, ἰδιογενὴς, ταριχευόμενος ἐν καρδάμῳ" φασὶ δὲ δύναμιν ἔχειν ποϑὲν τὸ περὶ τοὺς νεφροὺς αὐτοῦ μέ- ρος, ὅσον « πλῆϑος μετ’ οἴνου, δρμητικὴν πρὸς τὰ ἀφρο- δίσια: ἀποπαύεσϑαι δὲ τὴν ἐπίτασιν τῆς προϑυμίας, qaxoU 47) Ὁ. ἀνάγει. 48) Ald. ἐόνϑους. 49) Lacuma legit: ταύτης ἡ κεφαλὴ λεΐα. 40) Codices ad unum omnes, ut et Ald., AsnL, Cornar., Goupyl. “Πυδία. Lacun. ἐν ᾿Απουλίᾳ ἢ "vota. Sambuc, in codice . Ζεβώᾳ, quae probata est lectio. 1/405 enim, quod suasit Wesseling. ad Ve- ter. itinerar. p. 18. est colonia, Plinii temporibus iunior. ,QOribas. ἐν "AnoAL av (a. Cap. LXIX. [206 Lacerta.] Lacertae caput tritum et impositum | aculeos et omnia corpori infixa extrahit. Sed et verrucas, quae formicae dicuntur, et pensiles cla- vosque tolüt. lecur ipsius dentium cavernis inditum do- lores sedat. "Tota vero dissecta et imposita ictos a scor- pione levat. |. Cap. LXX..[JDe Sepe.] Seps, quam nonnülli la- certam vocant chalcidicam, ex vino pota, quos momor- derit, iis medetur. Cap. LXXI. [De Scinco.] Scincus quidam in Ae- gypto, alius in India, alius ad mare rubrum gignitur. Est et quidam, qui in Libya mauritanica invenitur. Crocodilus est terrestris, sui generis, qui, addito lepidio, sale con- ditur. Aiunt insuper, partem eam, quae renes amplecta- tur, drachmae pondere in vino potam, impetus venereos producere, inhiberi autem intensam eam vencris cupidi- ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ P. 195 ἀφεψήματι μετὰ μέλιτος mvouévo, ἢ ᾿ϑρίδακος σπέρματι μεϑ' ὕδατος" μίγνυται δὲ καὶ ἀντιδότοις. Κεφ. οβ΄. [Περὶ τῆς γῆς ἐντέρων] «Τῆς ἔντερα "λεῖα ἐπιτεϑέντα νεύρων ἀποκοπὰς κολλᾷ, λύει καὶ τριταίους * ἕψη- ϑέντα δὲ cUv5* χηνείῳ στέατι διαϑέσεις ὦτων ἐγχυματιζόμενα ϑεραπεύει᾽ συνεψηϑέντα δὲ ἐλαίῳ καὶ ἐγχεόμενα εἰς. τὸ ἀντι-- κείμενον οὖς, ὀδονταλγίαις βοηϑεῖ" ἄγει δὲ καὶ οὖρα λεῖα πιγόμενα σὺν γλυκεῖ. Κεφ. ογ΄. [Περὶ Mvoydhae.] Ἡυογάλη ἀνασχισϑεῖσα καὶ ἐπιτεϑεῖσα ἄκος ἐστὶ τοῦ ἰδίου δήγματος. Κεφ. oU. [Περὶ Πυῶν.] ΠΠύας τοὺς κατοικιδίουο ἀνασχισϑέντας σκορπιοπλήκτοις ὠφελίμως ἐπιτίϑεσϑαι ὅμολο-: γεῖται" βρωϑέντας δὲ ὀπτοὺς ὑπὸ παίδων ἀναξηραίνειν. τὸ ἕν τοῖς ὁτόμασιν αὐτῶν σίελον. Κεφ. o£. [Περὶ Ταάλαχτος.] Ταλα κοινῶς μὲν πᾶν εὔχυμον, τρόφιμον, μαλακτικὸν κοιλίας, φυσσητικὸν 52 στο- 41) Interposita ὕδατι καὶ legit Lacuna, 62) Matthiolus φύσικον legisse testatur, mecessafio igitur Sequeros tur στομάχῳ. Quin ct Serapio Sic legisse videtur, cum stomacho conferre lac dicat. Sed Dioscoridis dictio ab hoc more loquendi aliena est. tatem lentis decocto cuii melle aut semine làctücae iud aqua poto. In antidota quoque additur. , Cap. LXXII. [De Fermibus derrenis.| 'lerreni ver- mes triti et impositi praecisos nervos glutinant, ac tertia- nas quoque solvunt. Decocti vero cum anserino adipe et instillati affectis auribus medentur. In oleo autem de- eocti si oppositae auri infundantur, dentium doloribus praestant auxilium, "Triti quoque et cum passo p uri- nas ciunt. Cap. LXXIIL. [De Jure araneo.] Mus araneus dis- sectus et impositus contra suos ipsius morsus adminiculo. est. Cap. LXXIV. [26 - Muribus.] Mures domesticos dissectos scorpionum ictibus utiliter imponi, est in con- fesso ; si vero assati a pueris in cibo sumantur, ipsorum oris salivam exsiccare, das Cap. LXXV. [Je Lacte.] Lac generatim ornne boni est succi ; corpus alit, ventrem mollit, stomachum N23 105 ΠΕΔΑΝΙΟΥ 4ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ μάχου καὶ ἐντέρων" ὑδαρέστερον μέντοι τὸ ξαρινὸν τοῦ ε- οινοῦ καὶ τὸ ἀπὸ χλωρᾶς γομῆς μᾶλλόν ἔστι μαλακτικὸν κοι- λίας" ἔστι δὲ καλὸν γάλα, τὸ λευκὸν καὶ ὁμαλὸν τῇ παχύ- — emu, καὶ συστρεφρόμενον, ἐπειδὰν ἐπισταγῇ ὄνυχε" τὸ δὲ αἴ΄-, γειον ἧττον κοιλίας ἅπτεται, διὰ τὸ πλέον στυφούσῃ νομῇ χρῆσϑαι, δρουὶ καὶ σχίνῳ καὶ ϑαλίᾳ καὶ τερμίνϑῳ, ὅϑεν καὶ εὐστόμαχον τυγχάνει" τὸ δὲ προβάτειόν ἔστι παχύ τεὅ3 καὶ γλυκὺ καὶ πάνυ λιπαρὸν, οὐχ οὕτω δὲ εὐστόμαχον" τὸ μέντοι | βόειον καὶ ὄνειον καὶ ἵππειον εὐκοιλιώτερα 9* καὶ ταραχτικά. Πᾶν ὦ δὲ γάλα κοιλίας καὶ στομάχου ἀνατρεπτικὸν, ὅπου ἐστὶ vo- | μὴ σκαμμωνία, ἢ ἐλλέβορος, ἢ λινόζωστις, ἢ κληματίς" ὥςπερ καὶ ἐν τοῖς Οὐεστίνοις 55. ὄρεσιν ὑφ᾽ ἡμῶν ἱστόρηται" αἵ γὰρ αἶγες νεμόμεναε τοῦ λευκοῦ ἐλλεβόρου τὰ φύλλα κατὰ τὴν πρώτην ἐκβλάστησιν αὐτῶν αὗται ἐμοῦσι, καὶ τὸ γάλα ἀνα- τρεπτικὸν στομάχου καὶ ναυτίας ποιητικὸν κατασκευάζουσιν 56. ὁ ἑψηϑὲν δὲ πᾶν γάλα στεγνωτικὸν γίνεται κοιλίας" καὶ μάλιε- 58) Ald. τραχύ. 64) Asul. γένεται, omisso καὶ rapoxtuxd. 65) Vulgo ᾿Ιουστέγοις, ut Goupyl. lib. 1, c. 9. 66) Lacuna ultima verba invenit, ubi vulgo γαύτιας γίνεται est, Sed et antea pro ἐχβλάστησιν idem legit ἀπόλαυσιν — χαὶ τὸ γάλα - , 13 , ἀναλυτικόν τοῦ στομάχου «cl ὑπάκτικον. ct intestina flatibus vexat. Vernum tamen aquatius aesti- vo, et quod e viridi pascuo est, alvum magis mollit. Bo- num est lac, si candidum est et aequaliter spissum, quod- que ungui instillatum conglobatur. Caprinum alvum mi- nus tentat, quoniam caprae pabulo potius astringente utun- tur, quercu, lentisco, fronde oleagina et tercebintho, quam ob caussam stomacho etiam conducit. Ovillum autem cras- sum est, dulce ac praepingue, stomacho vero non pariter utile. At bubulum, asininum et equinum alvum magis solvunt ipsamque turbant. Quibus vero in locis scammo- nia, helleborns, mercurialis et clematis pabulum sistunt, lac omne ventrem stomachumque subvertit, quale in Ve- stinis montibus a nobis observatum est. Siquidem caprae hellebori albi folia, cum primum erumpunt, depascentes et ipsae evomunt et lac reddunt evertendo stomacho aptum atque nauscosum. Decoctum lac omne ct id quidem ma- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIDAION 2. 197 . Ν στα τὸ διαπύροις κόχλαξιν ἐξιιμασϑέν" κποινῶς δὲ καὶ ταῖς ἐντὸς ἑλκώσεσι βοηϑεῖ, μάλιστα δὲ βρόγχου, πνεύμονος. &v- τέρων, γεφρῶν, κύστεως. καὶ πρὸς τοὺς τῆς ἐπιφανείας κνη- σμοὺς, ἐξανϑήματα καὶ κακοχυμίας, δίδοται νεαρὸν μετὰ μέ- λιτος ὠμοῦ καὶ ὕδατος συνανακραϑέντος ὀλίγου, μιγνυμένων καὶ ἁλῶν" ἀφυσσότερον δὲ γίνεται ἀποζεσϑὲν ἅπαξ" τὰ δὲ τῆς κοιλίας μεϑ' ἑλκώσεως ῥεύματα ἄχρις ἡμίσεως TOUS πόχλα- Ey ἑψηϑὲν ὠφελεῖ. Κεφ. oc. [Περὶ ὀῤδοῦ γάλακτος.) Ἔχει δὲ πᾶν γάλα σαραπεπλεγμένον τὸν Οὐδὸν, ὅς σχιζόμενος πρὸς κάϑαρσιν εὐτονώτερος γίνεται, διδόμενος ἐφ, ὧν δίχα δριμύτητος ἔκπρι- σιν βουλόμεϑα ποιῆσαι, ὡς ἐπὶ μελαγχολικῶν, ἐπιληπτικῶν, λέπρας, ἕλεφαντιάσεως καὶ ἐξανϑημάτων τῶν περὶ ὅλον τὸ σῶμα. Κεφ. ob. [Περὶ σχιστοῦ γάλακτος.) δ χίζεται δὲ πᾶν γάλα ζεννύμενον ἂν καινῇ χύτρᾳ κεραμίᾳ καὶ κινούμενον κλά- δὼ συκίνῳ νεοτμήτῳ, καὶ μετὰ τὸ ζέσαι δὶς ἢ τρὶς ἐπιῤῥαί- xime, a quo silicum ignitorum vi portio tenuior exbau- sta est, ventrem astringit ac in universum internis ulce- rationibus auxiliatur, praesertim vero gutturis, pulmonis, intestinorum, renum ac vesicae. Quin et contra summae cutis pruritus, exanthemata et vitiosos corporis humores recens exhibetur cum melle crudo, addito sale et exiguo aquae dilutum. Minus vero inflat, quod semel fervefa- ctum est. Ceterum decoctum cum lapillis ad dimidiam partem alvi fluxiones, quae cum ulceratione iunguntur; adiuvat. Cap. LXXVI. [Je Sero lactis.] Lac quodque im- plicitum sibi habet serum, quod quidem a lacte divisum redditur ad purgationem efficacius. Exhibetur, quibus citra acrimoniam deiectionem moliri volumus, ut melancholi- cis, comitialibus, atque in lepra, elephantiasi, et exan- thematibus per totum corpus. Cap. LXXVII. [De /acte schisto.] Dividitur autem lac omne, si in fictili novo ferveat et ficulneo ramo re- sccto moveatur, ac posteaquam bis terve elferbuerit, af- 408 — ZEAANIOY AIOEKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ. vera. ὀξυμέλιτος κύαϑος, πρὸς ἑκάστην κοτύλην τοῦ γάλα- wroc, οὕτω γὰρ διορίζεται ὃ οὐδὸς τοῦ τυρώδους" δεήσει δὲ πρὸς τὸ μὴ ὑπερζεῖν τὸ γάλα ἐν τῇ ἑψήσει; σπόγγῳ ἐκ ψυ- χοροῦ συνεχῶς ἀποψᾷν τὸ χεῖλος τῆς χύτρας, καὶ ξέστην ἀρ- γυροῦν πλήρη ὕδατος ψυχροῦ καϑιέναι" ποτίζεται δὲ ὃ ὁὐ- δὸς ἐκ διαστήματος κατὰ κοτύλην ἄχρι πέντε κοτυλῶν, ἐν δὲ, «oi; μεταξὺ διαστήμασι περιπατείτωσαν ob πίνοντες 51, Ποιεῖ δὲ τὸ πρόσφατον γάλα καὶ πρὸς τοὺς ἀπὸ τῶν ϑανασίμων φαρμάκων. δηγμοὺς καὶ πυρώσεις, ὡς κανϑαρίδος » ἢ πιτυο- «Gum, ἢ σαλαμάνδρας ᾽ ἢ βουπρήστεως , ἢ ἀρσενικοῦ. 059, 1 δορυκνίου, ἢ ἢ ἀκονίτου, ἢ ἐφημέρου" πρὸς δὲ τοῦτο μάλιστα | τὸ βόειον συμφέρει, ἰδίως ἁρμόζον" διακλύζεται δὲ καὶ πρὸς ἑλκώσεις στομάτων καὶ παρισϑμίων εἷς ἀναγαργαρισμα" ἰδίως δὲ τὸ ὄνειον. διακλυζόμενον οὖλα καὶ ὀδόντας κρατύνει" τοὺς δὲ τῆς κοιλίας μεϑ' ἑλκώσεως ῥευματισμοὺς καὶ τεινεσμοὺς | προβάτειον, ἢ βόειον, ἢ αἴγειον ἵστησιν, ἑψηϑὲν διὰ κοχλάκων" ἐγκλύζεται δὲ καὶ καϑ' ἑαγτὸ καὶ μετὰ πτισάνης ἢ χόνδρου 57) Goupylus in antiquo codice se legisse testatur σιόγτες. 68) Sic Lacuna legit. "Vulgo ὑοςχυάμου, quod minus aptum, cum acre non eit venenum, nec rodat ventriculum. fundantur aceti mulsi totidem cyathi, quot sunt heminae lactis: ita enim discedit serum ab co, quod caseosum est. ^ Sed oportebit, ut ne lac fervendo circumfundatur, inter | coquendum assiduo spongia ex frigida fictilis labrum de- - tergere, sextariumque argenteum frigidae aquae plenum demittere. Bibitur porro serum heminis. per intervalla singulis usque ad quinas, ita ut intercedentibus spatiis potantes deambulent. Lac autem recens ctiam efficax est contra rosiones et inflammationes a medicamentis exitiali- bus factas, uti a cantharide, pityocampe, salamandra, bu- preste, auripigmento, dorycnio, aconito, aut ephemero. Ad hoc bubulum maxime confert , peculiariter idoneum. Colluitur eo etiam aut gargarizatur, si os tonsillaeque ulceribus obsidentur. Asininum vero ore collutum pecu- liariter gingivas dentesque firmat. Fluxiones autem alvi ulcerationibus comitatas ac tenesmos sistit ovillum , bubu- lum, aut caprinum, silicum candentium ope coctum. Quin etiam per se aut cum ptisana vel alicae liquore infusum HEP] YA4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIEAION B. 199 χυλαῦ. ἱκανῶς. πραὔγνον τὴν τῶν. ἐγτέρων δῆξιν. ἐγαλύζεται δὲ καὶ μήτρᾳ εἱλκωμένῃ. Keg. oj. [Περὶ 7υναυκείου γάλακτος. ] Τὸ δὲ τῆς γυναικὸς γάλα γλυκύτατόν ἔστι παὺ τροφιμώτατον " ὠφελεῖ δὲ ϑηλαζόμενον στϑμάχου δῆξιν καὶ φϑίσιν" ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς λαγωοῦ ϑαλασσίου πόσιν" μιγὲν δὲ λιβανωτῷ λείῳ ἐνστάζε- ται τοῖς ἔκ πληγῆς αἱμαχϑεῖσιν ὀφθαλμοῖς " καὶ ποδαγρικοὺς ᾿ὐφελεῦ σὺν μηκωνείῳ καὶ κηρωτῇ καταχριόμενον. ᾿άϑετον δὲ "πᾶν γάλα σπληνικοῖς, ἡπατικοῖς, σκοτωματικοῖς, ἐπιληπτικοῖς, τοῖς τὸ νευρῶδες πάσχουσι 55, πυρέσσουσι, κεφαλαλγοῦσιν, “εὖ μήποτε καϑάρσεως ἕνεκά τις πρϑοφέρει τὸ σχιστὸν, ὡς ὑποδέ- δεικται" ἱστοροῦσι δέ τινὲς τὸ τῆς πρωτοτόκου κυνὸς γάλα ψιελοῦν. τρίχας καταχρισϑὲν, xài ϑανασίμων φαρμάκων ἀντιφάρ- μακον ποϑὲν, καὶ τεϑνηκότων ἐμβρύων ἐχβόλιον. Κεφ. οϑ΄. [Περὶ τυροῦ νεαροῦ.] Τυρὸς νεαρὸς δίχα ἁλῶν ἐσϑιόμενος τρόφιμος, εὐστόμαχος, εὐανάδοτος, σαρκῶν ποιητικὸς, κοιλίας μετρίως μαλακτικός: διαφέρων αὑτοῦ QU- 59) C. πεπονϑῶσι- rosioncs intestinorum Paguopere mitigat ; infunditur ct matrici ulceratae. Cap. LXXVIII. [106 Jacte mudiebri.] Lae muliebre dulcissimum est et plurimum alit. Mammis exsuctum prod- est ad stomachi rosionem et tabem: valet et contra hau- stum leporem marinum. Turi trito admixtum oculis ab ictu cruore suífusis instillatur. Podagricis quoque utile est, cum meconio et cerato illitum. Ceterum lac omne con- trarium lienosis, hepaticis, vertiginosis, comitialibus, ner- rorum vitio laborantibus, febricitantibus, capite dolenti- bus: nisi si quis, purgationis gratia, uti monitum est, lac ichistum exhibuerit. Nonnulli tradunt, lac primiparae anis perunctum pilos abolere, ac potum contra venena axidoti vicem obtinere, nec non et mortuos fetus eiicere. Cap. LXXIX. [2e caseo recentz.] €Caseus recens ac minime salsus in cibo sumtus. probe alit, stomacho itilis est, ac facile in membra distribuitur: carnes succre- &ere iubet, alvumque moderate mollit. Alius tamen alio 900 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙἊΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOZ τὸς παρὰ τὴν τοῦ γάλακτος φύσιν, ἀφ᾽ οὗ σκευάζεται" ἕψη- ϑεὶς δὲ καὶ ἐκϑλιβεὶς, εἶτα ὀπτηϑεὶς, σταλτικὸς γίνεται κοι- λίας" ὠφελεῖ δὲ καταπλασσόμενος ὀφθαλμῶν 50 φλεγμονὰς καὶ |. ὑπώπια" ὃ δὲ νεαλὴς ἀτροφώτερος 5, ἐσϑιόμενος, καὶ πρὸς καϑαίρεσιν σαρκὸς ἐπιτήδειος, κακοστόμαχος, λυπῶν κοιλίαν, καὶ ἔντερα" ὃ δὲ παλαιότερος κοιλίας σταλτικός" καὶ ὃ ἔξ αὐτοῦ ὀῤῥὸς κυνῶν τροφιμώτατος. Κεφ. π΄. [Περὶ ἹἹππάκης.) Ἢ δὲ καλουμένη ἱππάκη τυρός ἐστιν ἵππιος, βρωμώδης 9? καὶ πολύτροφος, &vaÀoyow |. τῷ βοείῳ " ἔνιοι δὲ ἱππάκην ἐκάλεσαν τὴν ἵππειον πιτύαν. || Κεφ. πα΄. [Περὶ Βουτύρου καὶ τῆς ἐξ αὐτοῦ λιγνύος.] «“Βούτυρον σκευάζεται καλὸν ἐκ τοῦ λιπαρωτάτου γάλακτος " τοιοῦτον δέ ἔστι τὸ προβάτειον" γίνεται δὲ καὶ ἐκ τοῦ αἷ- γείου, ἐν ἀγγείοις κινουμένου τοῦ γάλακτος καὶ χωριζομένου τοῦ λίπους" ἔχεται δὲ δυνάμεως μαλακτικῆς 3, ἐλαιώδους |. ὅϑεν κοιλίας ve ἐκλύει πλέον ποϑὲν, καὶ πρὸς τὰ ϑανάσιμα, |. 60) ὀφϑαλμῶν deest in cod, C. N, 61) Sio Serap. et Sarao. εὐτροφώτερος vulgo ineptum. ὃ, 62) Sio bene Ald.; βρομώδης Asul, et ceteri. 5 63) Marc. voluit yo4azriwij, sed refragatur Serap. praestantior est, pro natura lactis, e quo conficitur, Coctus autem et expressus, dein assatus, alvum sistendi vim ac- quirit: prodest vero cataplasmatis vice impositus oculorum inflammationibus et sugillationibus. At qui recens salitus est, si comedatur, minori alimento est, ad corpus mi- nuendum idoneus, stomacho adversatur et intestinis. WVe- tustior alvum sistit, Serum denique ex ipso canes ima] alit. j Cap. LXXX. [De Hippace.] Quod hippacen νοὶ cant, caseus est equinus, ingrati odoris, sed magnoperm alens bubuloque respondens. Sunt tamen, qui et coagulum equinum hippacen appellaverint. / Cap. LXXXI. [De Butyro et eius fulisine.] La dabile paratur butyrum e lacte pinguissimo , quale EU lum est: fit δὲ ex caprino, dum lac in vase agitatur, do- nec pingue separetur. Mollientis vis particeps est unctuosae, Unde largius voratum alvum solvit et contr ΠΕΡῚ YAHZ LATPIKHEZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ B. 201 ᾿μὴ παρόντος ἐλαίου, χρησιμεύει" μιχϑὲν δὲ μέλιτι καὶ παρα- ᾿φριφϑὲν, ὀδοντιάσεις ὠφελεῖ, καὶ τοὺς τῶν οὔλων ὀδαξισμοὺς | éni παίδων καὶ ἄφϑας᾽ ἔξωϑεν δὲ καταπλασσόμενον εὔὐτρο-. gov καὶ ἀψυδρακίωτον τηρεῖ τὸ σῶμα" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς | gAeyuovac καὶ σχληρίας ὑστέρας τὸ μὴ δυςῶδες μηδὲ πα- ᾿δλαιόν: πρός τε δυςεντερίας καὶ πρὸς uoov9* ἕλκωσιν ἐγ-- κλυζόμενον " ,πυοποιοῖς τὲ μίγνυται χρησίμως: καὶ μάλιστα ἐπὶ | qv κατὰ τὰ selon καὶ μηνίγγας καὶ κύστιν καὶ τράχηλον 95 ᾿πραὐμάτων᾽" τὸ δὲ αὐτὸ πληροῖ καὶ καϑαίρει καὶ σαρκοῖ, καὶ ποὺς ἀπὸ ἀσπίδος δηχϑέντας ἐπιτιϑέμενον ὠφελεῖ" μίγνυται δὲ καὶ προςοψήμασιν ἀντὶ ᾿ξλαίου τὸ νεαρὸν, καὶ ἐν τοῖς ᾿σιέμμασιν ἀντὶ 99 στέατος. Συνάγεται δὲ καὶ λιγνὺς ἐκ τοῦ βουτύρου τὸν τρόπον | «oUroy' εἰς λύχνόν καινὸν ἐγχέας τὸ βούτυρον. Giov, καὶ πω-- μάσας ἀγγείῳ περαμεῷ σωληνοειδεῖ. στενῷ 51 κατὰ τὰ ἄνω-. | Qc, τρήματα δὲ ἐκ τῶν ὑπὸ ποδὸς ἔχοντι, ὥςπερ οὗ κλίβανοι, 64) Lacun, καυλοῦ. 65) Matthiol. (non:Marc. Vergil, ut Sarac.) κύστεως τράχηλον. 66) ἀντὶ deest in Ald. 67) στενῷ deest in Ald. 4 | Jetalia venena, si defuerit oleum, adhibetur. Cum melle | mistum et affrictum dentitiones adiuvat, gingivarum pru- | ritus in infantibus et aphthas emendat. Ad summam vero cutem illitum nutritioni favet et a psydraciis corpus tue- tur. Est et efficax contra inflammationes et duritias uteri id, quod neque putidum, neque vetustum est. Ad intesti- norum. difficultates et ulcerationes coli alvus eo eluitur. lis remediis, quae pus genitura sunt, utiliter additur: maxime vero in nervorum , meningum, vesicae ac cervicis vulneribus. [ἃ ipsum. replet, purgat, et carnem creat ; nec non et ab aspide morsis impositum prodest. Recens etiam opsoniis olei et placentis adipis vice admiscetur. Colligitur vero fuligo ex butyro hunc in modum: In lucernam novam infusum butyrum accendito, ac operculo indito et fictili in modum siphunculi facto, superne qui- dem angusto, ima vero parte foramina ad clibani instar habente, cremari sinito: ac ubi primum absumtum fuerit 900 ΠΕΔΑΝΙΟΥ͂ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Zug καίεσθαι" ὅταν δὲ ἀναλωθῇ τὸ πρῶτον βούτυρον, ἄλλο. ἐπίχει καὶ ποίει τὸ αὐτὸ, ἕως ἂν, δσὸν πλῆϑος βούλει, ci- ϑαλώσης, εἶτα ἀπόσυρον πτερῷ καὶ χρῶ. “Δύναμιν δὲ ἔχει, εἷς τὰ ὀφθαλμικὰ ξηϑαίνειν καὶ ἀποστύφειν" ἐφίστησι δὲ τὰ ῥεύματα, καὶ τὰ ἕλκη ἀπουλοῖ 99 ταχέως, : Κεφ. nf. {Περὶ ᾿Ερίων.] ἼἜρια, ῥυπαρὰ 69 ἄριστα τὰ ἁπαλὰ, καὶ τὰ ἀπὸ τοῦ τραχήλου καὶ τῶν μηρῶν: &guó- ζοντα ἐν ἀρχῇ πρὸς τραύματα, ϑλάσματα, ἀποσύρματα, σε- λιώματα, ὀστῶν κατάγματα, βοεχόμενα ὄξει καὶ ἐλαίῳ ἢ οἴνῳ" δεκτικὰ γάρ ἔστι τῶν ἐμβρεγμάτων καὶ μαλακτικὰ διὰ τὸν οἴσυπον" ποιεῖ «a πρὸς κεφαλαλγίαν, καὶ στομάχου πό-- γους καὶ παντὸς ἄλλου τόπου, σὺν. ὄξει καὶ déMAp ἐπιτιϑέ-: | μενὸν 70. | Κεφ. πγ΄. [Περὶ "Eotov ἸΑΡΑΜΕΝΑΝΝ. Τὰ. ἫΝ κπεκαῦυ- μένα ἔρια δύναμιν ἔχει ἐσχαρωτικήν 11, ὑπερσαρκωμάτων | 68) C. N. ἀγαπληροῖ. 69) Sic Ald., cui respondet Paull. Aegin. et Galen. fac. simpl. ii, 29. Ἔρια τὰ μὲν ἔτε ῥυπαρὰ zal διὰ τοῦτο καλούμενα πρός τι- γων “οοἰσύπηρα.- Asul., Cornar, Goupyl. ct Saracen. οἰσύπηρα. 70) Singularis loco pluralis. Cf, Buttmann griech. Gramm. $. 129. N. 4. ἐπιτιϑέμενον omittit cod, C, 71) Lacuma in veteri cxempl. legit addita χαϑαρτικὴν , ϑερμαντικήν. butyrum, aliud eadem facturus affundito, donec fuliginis quantum desideras coacervaveris; tandem penna deradito - ac utitor. In oculariis medicamentis vim habet exsiccandi ct astringendi: fluxiones vero cohibet, et ulcera celeriter ad cicatricem perducit. | Cap. LXXXIL .[.De.Lanis.] Lamae optimae sordi- dae molles et quae e collo feminibusque. Subveniunt in- ter initia vulneribus, contusis, desquamatis, lividis et ossium fracturis, aceto aut oleo ao vino imbutae. Siqui- dem liquores facile combibunt, quibus immerguntur, et propter adhaerentes sordes, oesypum vocant, emolliendi vim habent. Efficaces quoque sunt ad capitis, stomachi et alius cuiusvis partis dolores, si cum aceto et rosaceo im- ponantur. Ca p. LXXXIII. [ De. .Lanis ustis.] Crematae vero lanae crustas inducendi, carnis luxuriem cohibendi, ulce- ΠΕΡῚ YA4HEX IATPIKHEX ἘΙΒΑΙΟΝ B. 203 " A d ^ 6 oa-O M] σσταλτικήν, ἀπουλωτιλὴν ἑλκῶν" καίεταὶ δὲ χαϑαρὰ διαξαν-- t UMS c x/ cl 1 4 P ul ài SN t ϑέντα ἕν cn) yvvQ« , ὠςπὲρ τὰ Aoura^ TOV C€UTOY τρο- , , , πὸν καὶ κροκύδες καίονται ϑαλασσίας. πορφύρας. Τινὲς δὲ σὺν τῷ ῥύπῳ διαξάγαντες τὰ ἔρια καὶ μέλιτι δεύσαντες, καίου-- σιν ὡφραύτως" ἄλλοι δὲ διαϑέντες ὀβελίσκους ἐπὺὶ πλατυστό-- c K3 » » 24303 4, ) 12 , μου κεραμεοῦ ἀγγείου διεστῶτας ἀπὲ ἀλλήλων, καὶ ἐπιτιϑέν-- , , , τὲς σχίδακας δᾳδίων ἰσχνὰς καὶ ἐπάνω ϑέντες τὰ ἔρια διε- N 2 , f, 4 p^ ξασμένα καὶ βεβοεγμένα ἐλαίῳ οὕτως, ὥςτε. μὴ ἀποσταάΐειν, ' , L ν 2 ' 3 194 72 2 € καὶ πάλιν σχίδακας καὶ ἔρια ἐναλλὰξ ἐπιτιϑέντες ΤΣ, ἔκ τῶν δᾳδίων κούφως ὑφάπτουσι, καέντα 79 δὲ αἴρουσι, καὶ εἴτι λέ- πος ἢ πίττα ἔκ τῶν δᾳδίων ὑποῤῥεῖ, συναναιροῦνται καὶ 4 " ΄ , EJ 'ἀποτίϑενται" “«πλύνεται δὲ εἰς τὰ ὀφϑαλμικὰ ἐν κεραμέῳ κρα-- Aoi, ὕδατος ἐπιχεομένου καὶ. καταρασσομένου εὐτόνως ταῖς χερσὶ, καὶ μετὰ τὸ ἀποχαταστῆναι ἀποχεομένου τοῦ ὑγροῦ «xí ἄλλου ἐπιχεομένου καὶ πάλιν ἀναταρασσομένου, καὶ τοῦτο ; LL MES 3 í ΔΝ ἘΝ γίνεται ϊξ, ἄχρις ἂν προραγόμενον 16 τῇ γλώττῃ μὴ δάκνη, ποσῶς δὲ στύφη. 72) Ald. τεϑέντες. 73) C. N. χαέντες; 74) €. N. zal τούτου ysvouévov, 75) Cf, not. 70, raque. ad cicatricem perducendi vim habent. Mundao et carptae in olla cruda ceterorum more uruntur. Quin “οἱ ad eumdem modum tomenta purpurae marinae creman- iur. Nonnulli vero cum sordibus lanas carminant, quas, posteaquam melle irrigarunt, similiter urunt. Alii in fictili .oris.patuli verucula inter se distantia disponunt, ac tenues taedularum assulas insternunt: super his vero lanas ipsas componunt carptas et oleo ita imbutas, ut hoo ne destil- let, rursumque assulas et lanas vicissim intersternunt; 4andem leviter taedulas succendunt, ustumque cinerem tollunt. Quod si qua pinguedo aut pix e taedula defluxit, simul collecta reconditur. Ceterum lavatur ad oculorum medicamenta in fictili labello, addita aqua et manibus vehementer conturbata: cumque subsederit cinis, aqua effunditur, ac rursum affunditur alia pariterque conturba- tur. Quod tamdiu fit, donec is admotus linguae minimo mordeat, sed quodammodo astrivgat. ' 908 ΠΙΗΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. n0. [Περὶ Οἰσύπου. Οἴσυπος δὲ λέγεται τὸ ἐκ τῶν οἰσυπηρῶν ἐρίων λίπος" ὃ κατασκευάσεις οὕτως" Àa- βὼν ἔρια μαλακὰ οἰσυπηρὰ ἔκπλυνον. μὴ "v ἐστρουϑισμένα ϑερμῷ ὕδατι, ἅμα ἐκϑλίβων πᾶσαν τὴν ῥυπαρίαν, ἣν βαλὼν εἰς κρατῆρα πλατύστομον καὶ ἐπιχέας ὕδωρ ἀγάχει ἀρυτῆριε ταράσσων ῥαγδαίως 1 ἕως ἂν ἀφρίσῃ" ἢ ξύλῳ ἀνατάρασσε εὐτόνως, μέχρις ἂν ὃ πολὺς à ἀφρὸς καὶ ῥυπαρὸς συλλεγῇ, εἶτα κατάῤῥαινε ϑαλάσσῃ, καὶ ὅτε καταστῇ τὸ ἐπινηχόμενον λίπος, ἀναλάμβανε εἰς ἕτερον κεραμεοῦν ἀγγεῖον, ἐπιχέας τε ὕδωρ εἰς τὸν κρατῆρα, πάλιν τάρασσε καὶ κατάῤῥαινε τῇ ϑαλάσσῃ τὸν ἀφρὸν, καὶ ἀναλάμβανε' καὶ τὸ αὐτὸ ποίει, ἄχρις ἂν μηκέτι ἀφρὸς ἐφίστηται, δαπανηϑέντος τοῦ λίπους. Τὸν μέντοι ἀνηρημένον οἴσυπον τῇ χειρὲ μαλάξας, παραχρῆμα ἀναιροῦ, εἴ τινα ἔχει ἀκαϑαρσίαν, στραγγίζων τὸ πρῶτον ὕδωρ καὶ ἄλλο ἐπιχέων καὶ κινῶν τῇ χειρὶ, ἄχρις ἂν προςαγό- μένος 18 τῇ γλώττῃ μὴ δάκνῃ, ποσῶς δὲ στύφῃ, λιπαρὸς 76) M7 sine dubio adiiciendum, propter sequens ἀστρούϑιστα: dein quia et Plin. lib, 29. s. 1o. et Act. lib. 2. c. 118. et auctor libri de simpl. medic. ad Paternian. in Galen. opp. ed, Charter. vol. 15. p- 10058. sine struthio parare oesypum. docent, . 77) €. et Asulan. ῥυπτῆρν δαγδαίῳ, purgatore vehementi, sed verbum deest. Nostram lectionem Aldina habet et Sarac. 78) C. N. ἄχρις ἂν καϑαρὸς γινόμενος xal τῇ γλώττῃ μὴ Ódzvg. Cap. LXXXIV. [2e Oesypo.] Oesypum dicitur e succidis lanis collecta pinguitudo. Eam sic praeparabis: Lanas sumito molles, succidas, struthio non tractatas, aqua calida eluito. Hanc in labellum oris ampli coniicito, ac, ubi aquam affuderis, refunde ex haustro, vehementer conturbans, aut ligno valide agitato, dum spuma multa sordidaque colligatur, dein marina respergito. Ac ubi consederit, quod supernatabat, pingue, in alterum vas fictile recipito, et affusa in labellum aqua, hanc denuo agita, tum- que marina spumam perfundito, ac demum excipito. At- que lioc tantisper facito, dum, consumta pinguitudine, non amplius spuma supersit. Collectum porro oesypum ubi manu subegeris, confestim, si qua insedit spurcitia, hanc tollito; guttatimque exclusa priore aqua, aliam affun- dito ct manu misceto, donec admotum linguae oesypum ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHE BIBAION B. 205 καὶ καθαρὸς 79 καὶ λευκὸς φανῇ" οὕτω δὲ ἀποτίϑεσο εἷς ἀγ- γεῖον κεραμεοῦν" ἐν ἡλίῳ δὲ ϑερμῷ 99 γινέσϑω πάντα" ἔνιοι δὲ διηϑήσαντες τὸ λίπος πλύνουσιν ἐν ὕδατι ψυχρῷ, ταῖς χερσὶν ἀνατρίβοντες, ὡς τὴν κηρωτὴν oí γυναῖκες" γίνεται δὲ ὃ τοιοῦτος λευκότερος᾽ oi δὲ πλύναντες τὰ ἔρια καὶ ἐκ- ϑλίψαντες τὸν ῥύπον, ἕψουσι μεϑ' ὕδατος ἐν λέβητι πυρὶ κούφῳ, καὶ τὸ ἐφιστάμενον λίπος ἀφαιροῦντες πλύνουσιν ὕδατι, ὥοπερ εἴρηται" καὶ διυλίσαντες εἰς λοπάδιον κεραμεοῦν, ἔχον ὕδωρ. ϑερμὸν, λινῷ τε ῥάκει περιπωμάσαντες, τιϑέασιν ἐν ἡλίῳ, μέχρις ἂν αὐτάρκως παχὺς καὶ λευκὸς γίνηται" ἔνιοι δὲ διὰ δύο ἡμερῶν ἀποχέοντες τὸ πρῶτον ὕδωρ, ἄλλο ἐπι- q£ovow* ἔστι δὲ βελτίων ὃ ἀστρούϑιστος καὶ λεῖος, ὄζων ἐρίων οἰσυπηρῶν, ἀνατριβόμενός τε μεϑ' ὕδατος ψυχροῦ ἐν μυάκι, καὶ λευκαινόμενος, καὶ οὐδὲν ἔχων ἐν ἑαυτῷ σπλη- Qóv ἢ συνεστηκὸς, ὥςπερ ὃ δολιζόμενος κηρωτῇ ἢ στέατι. Ζύναμιν δ᾽ ἔχει ϑερμαντικὴν, πληρωτικὴν ἑλκῶν, μαλακτι- κὴν, μάλιστα τῶν περὶ δακτύλιον καὶ ὑστέραν σὺν μελιλώτῳ 79) Καὶ καϑαρὸς deest in Ald, 80) Θερυγῷ maluit Sarac. ex Actio, ubi tamen ϑερμῷ. minime mordeat, sed quodammodo astringat, ac pingue, purum candidumque appareat: tandem in fictili vase ita condito. aec vero omnia in sole aestuoso fieri debent. Nonnulli excolatum pingue frigida aqua eluunt, et ma- nibus, non secus atque ceratum mulieres, confricant: ita enim candidius redditur. Alii, postquam lanas lavarunt sordesque expresserunt, coquunt curn aqua in lebete levi igne, et supernatans pingue tollentes, aqua, ut dictum est, eluunt, excolatumque in fictilem patellam, quae calidam aquam continet, lineo panno operiunt, et soli exponunt, donec sat crassum et candidum evaserit. Nonnulli post biduum effusa priore aqua, aliam affundunt. Praestantius est, quod struthium non passum est, laeve, succidas lanas olens, quodque, dum in concha cum aqua frigida manu fricatur, albescit, nihilque in se durum et compactum habet, velut quod cerato aut adipe adulteratur. Vim habet calefaciendi, ulcera explendi emolliendique, maxime circa anum et vulvam, si cum meliloto et butyro misce- 906 ΠΙΗΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOEZ καὶ βουτύρῳ " καὶ ἔμβρυα καὶ tuyo ἐν ἐρίῳ προοτιϑέμενος ἄγει, πρός τε τὰ ἐν ὠσὶ καὶ ἐν αἰδοίῳ σὺν χηνείῳ στέατι" ποιεῖ δὲ καὶ εἰς πεξιβεβρωμένουρ. χανϑοὺς καὶ ψωρώδεις xc βλέφαρα τετυλωμένα καὶ τριχοῤῥοοῦντα᾽" καίεται δὲ ἐπὶ ὀστρά-" χου καινοῦ, μέχρις ἂν τεφρωϑὲν 9! ἀποβάλῃ τὸ Mmoc* συνά-- 1 7εται δὲ καὶ λιγνὺς ἐξ αὐτοῦ, ὡς ὑπεδείξαμεν , ἁρμόζουσα . πρὸς τὰ Mari peii | Κεφ. mé. [Περὶ Πιτύας.] Πιτύα λαγωοῦ áoudta uU 82 » 6À27 À σὺν“ oo oz τριωβόλου πρὸς ϑηριοϑήκτους καὶ κοιλια- κοὺς καὶ δυφεντερικοὺς, καὶ πρὸς ῥοϊκὰς γυναῖκας, πρός τε αἵματος ϑρόμβωσιν καὶ ἀναγωγὰς τὰς ἐκ ϑώρακος" προςτι- ϑεμένη τε μετὰ χάϑαρσιν88 τῇ μήτρᾳ μετὰ βουτύρου σύλ- millas νοὶ SVP VIT ATTI MUr. QNIPPE NA ληψιν ποιεῖϑε. ποϑεῖσα δὲ φϑείρει ἔμβρυα, μετὰ δὲ τὴν ἄφεδοον ἀτόκιός &orw' ἢ δὲ τοῦ ἵππου ὑπ ἐνίων ἵππάκη καλουμένη, ἰδίως ἁρμόζει émb κοιλιακῶν καὶ δυφεντερικῶν 88" 81) A&t. et Lacun. legerunt συρωϑένι 82) Lacun. e vet, cod. addit σὺν ὄξει ἢ. 85) Lacun. addit: καὶ μικρόν τι πρὸ τῆς συνουσίάς. 84) Lacum, συλλήψει βοηϑεῖ. Οοᾶ, C. N. συλλήψεν συγεργεῖ. 85) Ο. κοιλιακοῖς καὶ δυςεντερικοῖϑφ. tur. In vellere appositum partus mensesque evocat: valet et ad ulcera aurium ac pudendarum, partium cum anse- rino adipe. Conducit et ad arrosos scabiososque oculorum angulos itemque palpebras callosas ac ciliorum. defluvio laborantes, Ceterum in testa nova torretur oesypum, us- que dum in cineres redactum pinguedinem amiserit. Ex ipso denique fuligo colligitur, quomodo praecepimus, quae ad ocularia medicamenta idonea est. Cap. LXXXV. [.De coagulo.] Leporis coagulum trium obolorum pondere ex vino confert ad venenatorum animalium morsus, item coeliacis, dysentericis ac mulie- ribus fluxu uterino laborantibus, praeterea ad grumos san- guinis et reiectiones e pectore. Post menstruam purga- tionem vulvae cum butyro appositum conceptionem adiu- vat: potum vero idem fetus interimit, et post menstruum fluxum impedit conceptionem. At equi coagulum, non- nullis hippace dictum, privatim coeliacis dysentericisque ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHE BIBAÁAION B. . 907 ἐρίφου δὲ καὶ ἀρνὸς καὶ γεβροῦ καὶ δορκάδος καὶ πλατυκέ- |gorog καὶ δόρχου καὶ ἐλάφου καὶ .μόσχου καὶ βουβάλου ὁμοίαν ἔχουσι δύναμιν, ἁρμόζουσαι πρὸς Gxovírov πόσιν οὺν οἴνῳ λαμβανόμεναι, καὶ πρὸς γάλακτος ϑρόμβωσιν uer ὕξους: 7j δὲ τοῦ νεβροῦ ἰδίως μετὰ τὰς καϑάρσεις προςτεϑεῖσα ἐπὶ πρεῖς ἡμέρας, ἀτόκιόν &£orw' r δὲ τῆς φώκης ἔοικε κατὰ τὴν δύναμιν καστορίῳ: δοκεῖ δὲ ἁρμόζειν μάλιστα ἐπιληπτικοῖς καὶ ὑστερικαῖς πνιξὶ πινομένη" δοκιμάζεται δὲ, εἰ ἔστι φώ- πῆς, τὸν τρόπον voUrov* λαβὼν πιτύαν ζώου τινὸς, μάλιστα, ὲ ἀρνὸς, καὶ ἐπιχέας ὕδωρ, ἔασον βραχὺν χρόνον, καὶ μετὰ ταῦτα ἐπίχει τὸ ἀπόβρεγμα κατὰ τῆς πιτύας τῆς φώκης᾽" ἢ | y&g ἀληϑινὴ ἐξυδατοῦται ταχέως. ἡ δὲ μὴ τοιαύτη, διαμένει ὅμοία, λαμβάνεται δὲ ἐκ τῆς φώκης πιτύα μήπω δυναμένων ᾿συγνήχεσϑαι τῶν σκύμνων" κοινῶς δὲ πᾶσα πιτύα πήσσει μὲν | v& διαλελυμένα, λύει δὲ τὰ συνεστῶτα. Κεφ. πε΄. [Περὶ Στέατος.] Στέαρ πρὸς μὲν τὰ περὺ μήτραν ἁρμόζει τὸ νεαρὸν, χήνειον ἢ ὀρνίϑειον, καὶ δίχα ἁλῶν ᾿τεταριχευμένον" πολέμιον δὲ ὑστέρῳ τὸ ἡλισμένον καὶ τὸ τῷ convenit. ἩΘΑῚ vero, agni et hinnuli, dorcadisque et | damae, capreae etiam et cervi, itemque vituli ac bubali coagula similem habent efficaciam: siquidem contra hau- |stum aconitum ex vino, et àd concretum lac ex aceto | commode assumuntur. Peculiariter autem hinnuli coagu- | lum, subditum a purgationibus ad triduum, conceptum | impedit. Phocae vero coagulum pares castoreo vires ob- | tinct, maxime vero comitialibus et ex utero strangulatio- | nibus in potu conferre creditur, Examini subiicitur, an | sit phocae coagulum, hac ratione: Sumito alicuius alius animantis, praecipue vero agni coagulum, et affusa aqua | paullisper linquito, postea aquam, in qua illud maduerit, phocae coagulo superinfundito. Genuinum illico in aquam | liquescet: quod tale non est, simile sibi permanebit. Pro- mitur autem coagulum. e phoca, catulis nondum una cum matre natare valentibus. Omne omnino coagulunr disso- luta cogit, ac coacta solvit. Cap. LXXXVI. [De 4dipe.] Adeps anserinus aut gallinaceus recens et sine sale conditus ad uteri vitia prod- 908 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIA0Y ANAZAPBERQZ L] E , « χρόνῳ μεταβεβληκὸς εἰς δριμύτητα" moócqarov δὲ λαβών τι τούτων καὶ ἐξυμενίσας, ἔμβαλε εἰς λοπάδα καινὴν κεραμέαν, δὶς vogoUrov χωροῦσαν ἢ ὅσον ἐστὶ τὸ μέλλον ϑεραπεύεσϑαι, ' 2e/ Ἱ ' 2 - , εἶτα ϑεὶς εἰς ὀξύτατον ἥλιον τὸ ἀγγεῖον κεκαλυμμένον ἐπιμε- - » e 4 , e d λῶς 86, τὸ ἀποτηκόμενον ἀπήϑει εἰς ἕτερον ἀγγεῖον ὄστράκι- vov, ἕως ἂν πᾶν δαπανήσῃ" τοῦτο δὲ εἰς κατάψυχρον ἀπο- ΄ , i] -— ' δὲ LH i] c , c a 87 ει τίϑεσο τόπον καὶ χρῶ" τινὲς δὲ ἀντὶ ἡλίου ὑπὲρ 81 ὕδατος ϑερμοῦ ἐπερείδονται τὴν λοπάδα, 7 ἐπὶ λεπτῆς καὶ μαλακῆς EJ - 88. » δὲ ' xÀÀ , , - " ἀνϑρακιᾶς 88. ἔστι δὲ καὶ ἄλλος τρόπος ϑεραπείας τοιοῦτος » - Ἁ μετὰ τὸ ξξυμενισϑῆναι τὸ στέαρ λεαίνεται καὶ εἰς λοπάδα ἐμβληϑὲν τήκεται ἁλὸς ὀλίγου καὶ λεπτοῦ προφεμπασϑέντος 99, - v τ - m ' » , c / 1 1 εἶτα διὰ ῥάκους λινοῦ διυλισϑὲν ἀποτίϑεται" ἁρμόζει δὲ τὸ τοιοῦτον εἷς τὰ ἄκοπα. S uk Κεφ. n&. [Περὶ στέατος velov καὶ agxeiov.]99 " Tuov 5 » u - δὲ καὶ ἄρκειον ϑεραπεύεται οὕτως" λαβὼν τὸ πρόςφατον καὶ 86) C. N. ὑπὸ χεῖρα addunt. 87) C. N. inl, 88) €. N. πυρκαΐας- 89) Sarac. recte sic; σιροςεμπλασϑέντος vulgo. 90) Marcell. Vergil. iam ἄρκειον pro dovevo» esse ponendum cen- suit, probarunt etiam Sarac. et lMMatthiolus. ^Veram esse lectionem patet et e Serapione, qui 0. 461, ipsa verba Diosc. transscribens ursinum habet adipem. est. At sale conditus, quique acrimoniam vetustate con- traxit, matrici inimicus est. Illorum quempiam recentem membranulis exemtis in patinam novam fictilem coniicito, quae duplo tantumdem capiat, quantum est eius adipis, quem curari oportet. Dein ubi acerrimo soli vas diligen- ter opertum exposueris, eliquescentem inde humorem in alterum fictile vas excolato, donec omne absumtum sit. Eum liquorem loco valde frigido ad usum seponito. Sunt, qui insolationis vice patinam super calida aqua aut super tenui et elanguida pruna collocent. Est et alia curandi ratio sequens: Exemtis membranis teritur adeps et in pa- tinam coniectus eliquatur, insuper asperso minuti salis momento, dein lineo colo transfusus reponitur. "Talis apte - additur ad ea medicamenta, quae fatigationem solvunt. Cap. LXXXVII. [.De suzlo e£ ursino adzpe.] Adeps autem suillus et ursinus tali modo curantur: Sumiüto re- EPI YAHZ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 8. 209 καταπίμελον» οἷόν ἔστι τὸ γεφριαῖον » εἰς ὕδωρ δαψιλὲς ὁ ὄμ- βοιον ὡς ὅτι ψυχρότατον. ἐξυμένισον, καὶ τρίβε ταῖς χερσὶν ἔπι- μελῶς ἀνατρίβων αὐτὸ καὶ oiova ἀναψήχων 91* εἶτα ἑτέρῳ ὕδατι πολλάκις ἀποκλύσας, δὸς εἰς χύτραν κεραμέαν τὸ duis χωροῦσαν" ἐπιχέας τὲ ὕδωρ, ὡς ὑπερέχειν τοῦ στέατος, ϑὲς ἐπὶ κούφης ἀνϑρακιᾶς καὶ κίνει σπάϑῃ" ὅταν δὲ τακῇ, διηϑήσας αὐτὸ δι᾿ ἠϑμοῦ εἰς ὕδωρ καὶ ἐάσας ψυγῆναι » πάλιν ἔστραγ- γισμένον ἐπιμελῶς ἀπόδος εἰς τὴν χύτραν προπεπλυμένην, ἐπιχέας τὲ ὕδωρ τῆξον πρῴως, καὶ καϑελὼν μικρόν τε ἐάσας τὴν τρύγα ὑποστῆναι, κατάχεε εἰς ϑυίαν νενοτισμένην σπόγγῳ" ὅταν δὲ παγῇ, ἀνελόμενος. καὶ τὴν ἐν τῷ πυϑμένι 9? ἀκα- - ϑαρσίαν ἀφελὼν, τῆξον ἐκ τρίτου χωρὶς ὕδατος καὶ κατερά- σας εἰς ϑυίαν, καϑαρίσας τὲ ἔμβαλε εἰς κεραμεοῦν ἀγγεῖον καὶ πωμάσας ἀπόϑου εἰς κατάψυχρον τύπον. Κεφ. πη. [Περὶ στέατος τραγείου καὶ προβατείου καὶ ἐλαφείου.) Τράγειον δὲ «ol προβάτειον, ἔτι δὲ καὶ ἐλάφειον, Ἷ : s à » , ῖ à Ἢ 91) Coniectura Saxaceni pro vulg. ἀγαψύχων, Lacuna invenit ἀνατήκων ; cod. C. ἀποψύχων. 92) Omnes codd, et editt. habent πρὸς interpositum, - quod cum Sambuco et Saraceno delendum esse Censeo, centem ac praepinguem, qualis est, qui iuxta renes est, et in largiorem aquam pluviam quam frigidissimam, ex- emtis pelliculis, immittito manibusque terito, ipsum dili- genter fricans et quasi distringens. Dein, ubi nova aqua saepius ablueris, in ollam fictilem duplae capacitatis indi- to, atque aífusa aqua, quae adipem superet, supra leves prunas ponito et spatha misceto, Postquam vero eliquatus fuerit, ipsum colo in aquam transfudito sinitoque refri- gescere, tum sedulo et guttatim expressum in ollam aliam prius elotam rursum demittito infusaque aqua sensim .eli- quato. Inde detractum , ubi faecem paullisper subsidere permiseris, in pilam spongia madefactam coniicito, . Ac ubi coficreyerit, sublatis, quae in fundo haeserint, sordibus, tertio tandem citra aquam eliquato ct translatum postea in pilam, repurgatumque in fictile vas immittito, et oper- culo clausum loco perquam frigido reponito. Cap. LXXXVIII. [.De sebo Aircino, ovillo et cer- vino.] Hireinum, ovinum insuperque cervinum sebum DIOSCORIDES. O 910 ΠΙΗΔΑΝΙΟῪ 4ΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPEEQX ϑεραπευτέον οὕτω" λαβὼν, οἷον προείρηται, στέαρ οἵουτινος- - οὖν αὐτῶν καὶ πλύνας, ἐξυμενίσας τε, ὡς προείρηται ini τοῦ viov, δὸς εἰς ϑυΐαν μαλάττειν » καὶ τρίβε, κατ᾽ ὀλίγον. ὕδωρ ἐπιχέων, ἄχρις ἂν μήτε αἱμάλωψ ἐκκρίνηται, μήτε λέ πος ἐπιπλέῃ, λαμπρόν τε γένηται" λοιπὸν ἐμβαλὼν αὐτὸ εἰς κεραμέαν χύτραν, καὶ προρεπιδοὺς ὕδωρ ὥςτε ὑπερέχειν, ϑὲφ | ἐπὶ κούφης ἀνϑρακιᾶς καὶ κίνει" ὅταν δὲ Tox] ἅπαν, κατε- φράσας αὐτὸ εἰς ὕδωρ καὶ ψύξας, πλύνας τε τὴν χύτραν, ἔκ δευτέρου τῆκε καὶ τὰ αὐτὰ τοῖς προειρημένοις ποίει" τὸ δὲ τρίτον χωρὶς ὕδατος τήξας, εἰς νεγοτισμένην ϑυίαν ἀπήϑη- σον καὶ wvyiv ἀποτίϑεσο, ὡς ἐλέγετο ἐπὶ τοῦ ὑείου. Κεφ. πϑ'. [Περὶ στέατος βοείου. Καὶ τοῦ βοείου ὦ δὲ στέατος ἐξυμενιστέον τὸ νεφριαῖον καὶ Sari πελαγίᾳϑϑ mÀviéov' εἶτα εἷς OÀuov ἐμβλητέον καὶ κοπτέον ἐπιμελῶς, ἐπιῤῥαινομένης τῆς ϑαλάττης ὅταν δὲ διαλυϑῇ ἅπαν, ἐμ- βλητέον αὐτὸ εἶθ χύτραν κεραμέαν καὶ ϑάλασσαν nic com, ὅσον ὑπερέχειν μὴ 7jvr0V 9^ σπιϑαμῆς, ἑψητέον τε ἄχρις ἂν 95) Serapion πλείονυ aut πλείστῃ legisse videtur, cum aquam ma- xinam copiosam interpretetur. 94) C. xol ἧττον. ita curare oportet. Ex his quodcunque volueris sumito, quale ante dictum est, et lotum, pelliculis, ut in suillo praeceptum est, exemtis, indito pilae, ut subigatur et. ; mollescat. Affusa paullatim aqua fricato, donec nec san- guinolenti quidpiam excernatur, nec pinguetudo superna- tet, sed illa nitida spectetur. Quod superest, ubi in ficti- lem ollam conieceris, ac insuper aquam addideris, ut. super- emineal, super levi pruna collocato et agitato. Ubi vero totum liquatum fuerit, ac translatum in aquam refrixerit, iterum in olla elota eliquato et, quae ante dicta sunt, fa- cito. Postquam tertio citra aquam liquefecisti, in pilam madidam. excolato, refrigeratumque, ut de suillo dictum est, reponito. M Cap. LXXXIX. [2e sebo bubulo.] Bubulo quoque. ' sebo, renibus maxime detracto, eximendae pelliculae,ipsum- — que aqua marina ex alto petita eluendum: mox in pilam - 1 coniectum diligenter tundendum, aspersa marina. Cum | vero totum dissolutum fuerit, in ollam fictilem immitti- 1 tor, et affusa aqua marina, quae non infra spithamam y - ἧ N : » * ΠΈΡΙ YAHX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION B. | 941 V. me» » € , / - 1 a ras 4 ΓᾺ ^ τὴν ἰδίαν ὀσμὴν ἀποβαλῃ" εἶτα πρὸς μνᾶν ἀττικὴν τοῦ στέα- τος κηροῦ τυῤῥηνικοῦ δλκὰς τέτταρας ἐμβλητέον καὶ διηϑη- τέον" ἀφαιρετέον δὲ τὴν προςκαϑημένην ἐν τῷ πυϑμένι ἀκα- ϑαρσίαν, καὶ εἰς λοπάδα καινὴν ἀποϑετέον" εἶτα εἷς ἥλιον εν 5 , , c 3 “ καϑ' ἡμέραν κομιστέον περιεσκεπασμένον, ὅπως ἀπολευκανγϑ' : "n^ ec MN 9 js ? s τι καὶ δυοωδίαν ἀποβάλῃ. . Keg. ς΄. [Περὶ στέατος ταυρείου, παρδαλείου καὶ λεον- ες BUCO tov. Τὸ δὲ ταύρειον ϑεραπευτέον οὕτω' λαβὼν καὶ τοῦδε TO πρόςφατον καὶ γ»εφριαῖον , ἔκπλυνον ποταμίῳ 'δεύματι, ἔξυμενίσας τε δὸς 95 sig χύτραν κεραμέαν καινὴν, ἁλὸς ὀλίγον προρεμπάσας, καὶ τῆκε' εἶτα εἰς ὕδωρ διαυγὲς ἀπηϑήσας, ! - 2 ὅταν ἀρχὴν λαμβαάνη πήξεως, ταῖς χερσὶ πάλιν ἐκτρίβων σφοδρῶς πλῦνον, τοῦ uiv ἀποχεομένου ὕδατος, τοῦ 96 δ᾽ ἐπι-- χεομένου, ἄχρις ἂν πλυϑῆ καλῶς" καὶ πάλιν εἰς χύτραν &u- , « 2 "2 LJ ; p. g4 c 3. »* , Y » βάλλων ἕψε μετ οἴνου ἴσου εὐωδους" ὡς δ᾽ ἂν ζέσῃ δὶς, ἄρας ἀπὸ τοῦ πυρὸς τὴν χύτραν, ἔασον νυχτερεῦσαι τὸ στέαρ &y- ϑάδε' τῇ δ᾽ ἐχομένη, ékv τι τῆς δυορωδίας ὑπολίπηται. ἄγε: 7] A0MEVIf, " td "tai, Qy&- 95) Ζ)ὸς 1. δὶς est coniectura Saraceni, firmata a Serapione. 96) C. interpouit: τοῦ δ᾽ ἐκπλυγομέγου. emineat, coquitor, donec proprium odorem amiserit. Dein ad singulas sebi minas atticas cerae etruscae quaternae drachmae iniiciuntor. Excolatum,, demta, quae in fundo residet, immunditia, in patinam novam reponitor: tan- . dem opertum soli quotidie exponendum, nt, putido odore abolito, ad candorem reducatur. Cap. XC. [De adipe taurino, pantherino et T 'lTaurinum vero sebum sic curari oportet: Hioc quoque recens ac renibus evulsum aqua íluviali abluito, detra- ctisque pelliculis in ollam fictilem novam indito et in- sperso exiguo sale liquefacito, dein in aquam limpidam excolato. Ac ubi concrescere coeperit, iterum manibus valide confricando eluito , aqua subinde effusa refusaque, dum probe lotum fuerit. Rursum in ollam coniectum cum pari copia vini odorati coquito. Et cum secundo efferbuerit, sublata ab igne olla, sinito pernoctare ibidem sebum. Postridie, si qua graveolentia supersit, in alte- * 02 * 919 IIEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQE . λόμενος τὸ προειρημένον εἰς ἑτέραν χύτραν vaio ; toot ἐπτίχεε οἶνον εὐώδη. καὶ τὰ αὐτὰ τοῖς σπιροειρημένοις ποίει, ἕως ἂν ἅπασαν τὴν δυοωδίαν ἀποβαλῃ"" τήκεται δὲ καὶ χω — pic ἁλῶν ἐπὶ ἑνίαις διαϑέσεσιν, ἐν αἷς οὗτοι ἐναντιοῦνται" AN Aii τὸ οὕτω σκευασϑὲν oU ἄγαν λευκόν. "ees avrog δὲ καὶ παρδάλειον σχευαστέον καὶ λεόντειον, συάγρειόμ . ' /À, 3 oc ' J ci 97 τε XU XOUIAEOV XOL UTTEELOV. XOU τὰ OMOLO "*, Κεφ. «α΄. [Πῶς τὸ στέαρ ἀρωματιστέον. J4poncei- . στέον δὲ στέαρ μόσχειον καὶ ταύρειον, ἔτι δὲ ἐλάφειον xol | μυελὸν τοῦδε τοῦ ζώου τὸν τρόπον. τοῦτον" ἐξυμενίσας τὸ μέλλον εὐωδιάζεσϑαι καὶ πλύνας, ὡς προείπομεν, καὶ ξέσας, οἴνῳ ἀϑαλάσσῳ τὲ χαὶ εὐώδει, εἶτα ἀνελόμενος καὶ inrer εὔσαι ἀφεὶς, ἕτερον οἶνον ἔκ τοῦ αὐτοῦ γένους 98 ἐπιχέων e " τοροῦτον τῷ πλήϑει, ὅσος ἦν ὃ ἔμπροσϑεν δοϑεὶς, καὶ τή- 1 ξας ΕΣ τε ἐπιμελῶς, πρὸς κοτύλας ἐγνέα τοῦ στέατος ἔμβαλε σχοίνου ἀραβικῆς δλκὰς δὴ ἐὰν δὲ εὐώδέστερον mou ὦ σαι ἐϑέλης, τοῦ ἄνϑους δλκὰς μ΄, προςαπόδος δὲ καὶ φοίψι- 97) Verba συάγρειον --- ὅμοια desunt in Ald, Sed habent Sera- pion, Asulan., lMarcell. Vergil. et reliqui. 98) C. N. ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ γεννώμενον. ram ollam novam translatum vino odorato perfundito, ac eadem, quae prius, facito, donec ommis foetor evanuerit. Liquatur et sine sale, ad certos praeprimis affectus, qui- - bus sal contrarius est; sed ita paratum mon magnopere albescit. Eodem quoque modo et pantherinus et leoninus, | aprinus etiam et camelinus et equinus aliorumque adipes praeparantur. ν Cap. XCL [Qzomodo adeps aromatis sit àimbuendus.] Sebum vitulinum ac taurinum, mec non cervinum, ac huius animalis etiam medulla aromatibus imbuenda sunt. sequentt modo: Quod odoratum reddi debet, demtis pel- | liculis, quo diximus modo eluatur, vinoque odorato, cum marina haud mixto, ebulliat: tum ab igne tollatur ac iMd pernoctet. Dein altero eiusdem generis vino ac eadem, qua prius, mensura aífuso ipsum colliquato et sedulo dcfaeca- io: mox novem «eius heminis schoeni arabici drachmas septem adiicito. ^ Quodsi fragrantius reddere cupiveris, eiusdem floris quadraginta drachmas superaddito , cum pal- * ΠΕΡῚ YA4H£X IATPIKHZ BIB.£ION B. 213 1 ν , Y " S07 c f. , x xog καὶ κασσίας παὶ καλάμου. τὰς ἴσας OÀxOg" ἀσπαλάϑου τὲ καὶ ξυλοβαλσάμου ἀνὰ δλκὴν μίαν" μίξον δὲ καὶ πινναμώμου καὶ καρδαμώμου καὶ νάρδου ἀνὰ οὐγγίαν μίαν. πάντα δὲ ἔστω ὁλοσχερέστερα κεκομμένα " εἶτα ἐπίχει οὖγον εὐώδη καὶ ὑπέρειδε ἐπὶ ἀνϑράκων πεπωματισμένον τὸ ἀγγεῖον. καὶ σύ- ζεσον τρὶς, ἄρας τὲ ἀπὸ τοῦ πυρὸς ἔασον ἐννυχτερεῦσαι αὐτό " τῇ δ᾽ ἐχομένῃ ἀπόχεε τὸν οἶνον καὶ ἄλλον ἐπιδοὺς τοῦ αὖ-- τοῦ γένους σύζεσον 39 ἕως τρὶς ὁμοίως, καὶ ἄφες" πρωΐ δὲ ἀνελόμενος τὸ στέαρ, ἀπόχει τὸν οἶνον" ἔχπλυνας τὲ 10 ἀγ- yup καὶ καϑάρας τὰ πρὸς τῷ πυϑμένι καὶ τήξας διῦλίσας τὲ αὐτὸ, ἀπόϑου καὶ χρῶ. ᾿Αφωματίζεται δὲ καὶ τὸ τεϑε- θαπευμένον τὸν αὐτὸν τρόπον" προστύφεται δὲ τὰ προειρη- μένα στέατα πρὸς τὸ ῥᾳδίως δέξασϑαι τὴν τῶν ἀρωμάτων δύναμίν οὕτω" λαβὼν αὐτῶν ὃ.τι ἂν fovAow 100 , ζέσον ἅμα οἴνῳ, συγκαϑεὶς μυρσίνης κλάδον, ἕρπυλλόν τε καὶ κύπειρον, ἔτι δὲ ἀσπάλαϑον ὁλοσχερέστερον κοπέντα" τινὲς δὲ ἑνὶ τού- τῶν ἀρκοῦνται τῇ χρήσει" ὅταν δὲ εἷς τρίτον ἀναζέσῃ, ἀνε- 99) Quanquam codices editionesque omnes σύζευξον habeant, cum Serapione et Saraceno, etiamsi in textum non receperit, ponimus σύζεσον. , 100) C. ἤρεσκεν. mae, cassiae et calami totidem singulorum drachmis, aspala- thi et xylobalsami ana drachma una: adde et cinnamomi, cardamomi, nardi ana unciam unam. Omnia vero sint integre tusa. Dein alfuso vino odorato vas operculo prae- ditum supra carbones firmiter collocato, ac ter omnia confervefacito, tumque vas ab igne remotum per noctem stare sinito. Postridie vino eífuso, novoque eiusdem ge- neris addito, ter simili modo confervefacito ac dimittito. Mane vero exemto adipe vinum effundito et, abluto vase purgatoque, quod imo subsidens haeserat, ipsum eliquato, novissime excolatum ad usum recondito. Quod ante prae- paratum est, eodem modo aromatibus conditur. Prius in- spissantur autem adipes antedicti, ut facilius aromatum. vim sibi asciscant, sequenti modo: Sumens eorum quod- cunque volueris, cum vino fervefacito, simul immisso myrti ramulo, serpyllo ac cypero, insuperque aspalatho integre tuso. Nonnulli tamen ad hunc usum uno dun- taxat horum contenti sunt. Cum autem tertio ebulliverit, 914 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIA0Y ANAZAPBEQZ λόμενος modes καὶ δὶ ὀϑόνης ὑλίσας, ἀρωμάτιζε, ὡς δεδήλω- Ὁ ται" ἔτι δὲ καὶ οὕτώ πρόστυφε τὰ στέατα" κόψας δὃ,τι dp — αὐτῶν ἐϑέλης, πρόφφατον δὲ καὶ ἀμιγὲς αἵματος, τά τε ἄλλα ἔχον, ἃ πολλάκις εἴρηται, ἔμβαλε εἰς λόπαδα καινήν" ἐπιχέας, τε οἶνον λευκὸν εὐώδη παλαιὸν, ὡς ὑπερέχειν δακτύλους ὀκτὼ | δύζεσον, ἐλαφρῷ χρώμενος πυρὶ, ἕως τὴν σύμφυτον ὀσμὴν ἀποβάχῃ καὶ μᾶλλον οἰνίζη" εἶτα καϑελὼν τὸ ἀγγεῖον καὶ ψύξας, ἀνελοῦ στέατος μνᾶς D', καὶ βαλὼν εἰς λοπάδα, προς- ἐπιδούς τε τοῦ αὐτοῦ οἴνου κοτύλας δ΄, καὶ λωτίνου καρποῦ, οὗ τοῖς ξύλοις oi αὐλοποιοὶὺ χρῶνται, πεκομμένου μνᾶς 951 ἕψε πυρὶ κούφῳ, διηνεκῶς κινῶν" ὅταν δὲ τὴν στεατώδη ἀπο-- — φορὰν ἀποβάλη πᾶσαν, διϑλίσας αὐτὸ ψύχε' καὶ λαβὼν ἡ ἀσπαλάϑου κεκομμένου μνᾶν μίαν καὶ ἀμαρακίνου ἄνϑους | μνᾶς τότταρας, οἴνῳ φύρασον παλαιῷ, καὶ ἔασον Wb o | πιεῖν" τῇ δ᾽ ἐχομένῃ εἰς χύτραν κεραμέαν τριχουνιαίαν καινὴν κάϑες αὐτὰ καὶ τὸ στέαρ᾽ προςραπόδος δὲ καὶ χοὸς ἥμισυ οἴνου καὶ σύζεσον ἅπαντα ὁμοῦ" ὅταν δὲ πάντων τῶν στυμ-- μάτων τὴν δύναμιν καὶ τὴν ὀσμὴν' ἀπολάβῃ τὸ στέαρ, καϑ-- 1) Ald. ἕως ἂν τὴν δύναμιν xol τὴν ὀσμὴν τῶν στυμμάτων ἀναλάβη. leniter exemtum et linteo transfusum aromatibus, sicut praeceptum est, imbuito. Sed et adipes ita prius inspis- santur. Adipem quemlibet recentem, sanguinis expertem aliasque habentem notas, quas saepe tradidimus, ubi con- tuderis, in patinam novam coniicito, et infuso vino albo veteri odorato, quod digitorum octo altitudinem superet, igne lento cenfervefacito, donec; deposito odore nativo, ᾿ vinum potius redoleat, Αὐ ubi deposito vase refrixerit, - duas adipis minas eximito ac in ollam mittito, adiectis eiusdem vini heminis quatuor, fructus loti, eius nimirum, cuius ligno tibiarum artifices utuntur, tusi minis quatuor, ac lento igne assiduo agitando coquito, Postquam autem omnem adipis nidorem abiecit, excolatum frigescere sini- to, 'lum sumtas aspalathi tusi minam unam, florum ma- 4 ioranae minas quatuor, ac veteri subactas vino, sinito no- ; ctem uuam combibere. Postridie in ollam fictilem novam tricongialem ea simulque adipem demittito et addito vini dimidio congio simul omnia fervefacito. Post ubi spis- samentorum omnium 6t vim ct odorem adeps asciverit, ' * 4 ] | ^ LN ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ Α͂ΤΡΙΚΗ͂Σ BID.AION 8. 215 * ^ γ, ἑλὼν αὐτὸ καὶ διϑλίσας πῆξον 2 καὶ ἀπόϑου" ξὰν δὲ εὐω--: ΄ D E , , , € Ἁ ’ δέστερον ποιῆσαι ϑέλῃς, μίσγε σμύρνης λιπαρωτάτης δλκὰς ἡ, οἴνῳ διειμέναξ πολυετεῖ. a . 1 - Τὸ δὲ ὀρνίϑειον καὶ χήνειον στέαρ οὕτως ἂν εὐωδιασϑῆ᾽ ej - € ^ λαβὼν οἵου τινὸς αὐτῶν τεϑεραπευμένου κοτύλας à , καὶ κα- . ΄ , ΄ P ϑεὶς εἰς ὑστρακίνην χύτραν, πρόςμιξον ἐρυσισκήπτρου καὶ , » 4 ΄ 235, 2 M / c ξυλοβαλσάμου, ἔτι δὲ φοίνικος ἐλάτης καὶ καλάμου δλοσχε- - LOW de ὰ , 5 , » ΄ ; ^ ρῶς xexouuévou ἀνὰ — ιβ΄, ἐπιδούς τε οἴνου λεοβίου παλαιοῦ " , 1 2. uda - Y / E c E] κυαϑον «, ϑὲς ἐπ ἀγνϑραχιαὰς.9 καὺ συζεσον τοῖς" εὐτὰ ἀνε- n - n “ λόμενος ἀπὸ τοῦ πυρὸς τὸ ἀγγεῖον xci ἐάσας ψυγῆναι τὰ ἐν 2 » ς , p * , 4 -» E] , “ b] ^ ', αὐτῷ ἡμέραν μίαν καὶ νύκτα" τῇ ἐχομένῃ τῆξον αὐτὰ καὶ RUUA. - -c r] 2 ET c διὰ ῥάκους λινοῦ καϑαροῦ vAwov? εἰς καϑαρὸν ἀγγεῖον" ὅταν » , € δὲ παγῇ, ἀνελόμενος κογχῳ τὸ προειρημένον εἷς κεραμεοῦν » £y H Y , - ΕῚ "n 5 ἀγγεῖον βάλε καινὸν, καὶ πωμάσας στεγανῶς ἀπόϑου iy κατα- , —- mM 3 , ψύχρῳ τόπῳ χειμῶνος δὲ ταῦτα δραστέον, iv γὰρ ϑέρει οὐ , ài M M ι - ^ πήγνυται" τινὲς δὲ πρὸς τὴν σύστασιν αὐτῶν καὶ τὴν πῆξιν, 2) Sic Lacuna. Sarac. maluit jv£orv. "Vulgo τῆξον- $) Cum 8araceno loco γὕύλισον, quod hic minus aptum. igne detractum excolatumque concrescere sinito et repo- nito. Quodsi odoratiorem reddere volueris, myrrhae pin- guissimae drachmas octo vino multorum annorum dilutas misceto. Gallnaceum vero ct anserinum adipem ita poteris fragrantem facerc, ^ Caiusvis eorum curati heminas qua- tuor sumito et olla testacea excipito: ac aspalathi (ery-- sisceptri), xylobalsami, insuperque palmae elates et cala- mi integre tusi ana drachinas. duodecim admisceto, adie- ctoque vini lesbii veteris cyatho uno super prunis collo- cato ac ter confervefacito, — Mox vase sublato ab igne, quae in eo sunt, diem unam noctemque refrigescere sini- to. Postridie liquata per pannum lineum mundum in vas purum excolato. Ubi vero coierit adeps, concha exemtum in fictile vas novum coniicito, quod operculo arcte clau- sum loco perfrisido reposucris Ceterum hacc hyberno tempore peragenda sunt, neque cnim aestate adeps con- crcscit. Sunt, qui, quo facilius omnia coeant concrescant- 916 ΠΗΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ βοαχὺ oou τυῤῥηνιιοῦ μίσγουσιν» τῷ δὲ αὐτῷ τρόπῳ Qu ματιστέον καὶ τὸ ὕειον, ἄρκειόν τε καὶ τὰ ὅμοια. Κεφ. sf [Πῶς σαμψυχίζεται τὸ στέαρ Σαμψυχί-. ἕεται δὲ στέαρ οὕτω" λαβὼν τοῦ καλῶς. ἐεεϑεθαπευμένου ὅσον μνᾶν μίαν, ἔστω δὲ μάλλον ταύρειον, καὶ σαμψύχου ὡρίμου | τεϑλασμένου ἐπιμελῶς μνᾶν μίαν ἥμισυ μίξον, καὶ μαγίδας ἀνάπλασον, ἐπιῤῥαίνων * δαψιλέστερον οἶνον, εἶτα ἀποϑέμε- vog αὐτὰς εἰς ἀγγεῖον καὶ σχεπάσας, ἔασον νυκτερεῦσαι" πρωΐ δὲ εἰς κεραμέαν χύτραν ἐμβαλὼν καὶ ὕδωρ ἐπιχέας, ἕψε κού- φως" ὅταν δὲ τὴν ἰδίαν ὀσμὴν ἀποβάλῃ τὸ στέαρ, διῦλίσας αὐτὸ καὶ ἐάσας μεῖναι ὅλην τὴν γύκτα πεπωμασμένον καλῶς τῇ ἐπιούσῃ ἀνελόμενος τὸν τροχίσχον, καὶ προραποψήξας $ τὴν ἐν τῷ πυϑμένι ῥυπαρίαν, μίξον πάλιν σαμψύχου κέκομ- μένου, ὡς εἴρηται, ἄλλην bed μίαν ἥμισυ, καὶ ὡφαύτως ἀνάπλασσε μαγίδας, ποιῶν xci τὰ ἄλλα, ἃ προείρηται" ἐπὲ πᾶσι δὲ ἑψήσας καὶ διϊλίσας, ἀφελών τε, & τις ἐν τῷ πυϑ-- μένει ῥυπαρία ὑπάρχει, ἀπόϑου ἐν καταψύχρῳ τόπῳ. j ΠῚ 4) c. ἐπιχέας- Ww 6) Cum Saraceno loco προςαχεοιψύξας. que, cerae tyrrhenicae momentum admiscent. Eadem vero arte suilus adeps ct ursinus ceterique id genus aromatis imbuuntur. Cap. XCIL [Qzomodo adeps maioranae odore im- buatur.] Maioranae odore adeps tali modo imbuitur: Bene curati adipis, praeprimis taurini, minam unam su- mito et maioranae maturae diligenter contusae sesquimi- nam misceto, atque insperso largiori vino oífas confor- mato, quas in vase operto repositas pernoctare sinito. Po- JB stero mane in fictilom ollam immissas affusa aqua leniter coquito, cumque suum exuerit odorem adeps, ipsum exco- .. latum ac operculo probe clausum totam noctem quiescere sinito. Postero die pastillo exemto, abstergito sordes, quae fundum petierant, iterumque maioranae contusae, uti di- ctum est, sesquiminam aliam adiicito, similiterque in offas cogito, Aliis quoque, quae ante diximus, peractis, deco- ctum colo traiicito, ac detracta, si qua fundo adhaeserit, spurcitic, loco perfrigido reponito. á ΠΕΡῚ YAHX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION B. 917 Κεφ. ey. [Περὶ στέατος χηνείου καὶ ὀρνιϑείου — Ei δὲ ἀϑεράπευτον στέαρ ἢ χήνειον ἢ ὀρνίϑειον ἢ μόσχειον ὃ ϑέλῃ τις ἄσηπτον διατηρῆσαι, οὕτω ποιητέον αὐτό" λαβὼν πρόςφατον, ὅποῖον ἂν βούλοιο τ, ἔκπλυνον ἐπιμελῶς, καὶ διαψύξας ὃ ἐπὶ κοσκίνου ἐν σκιᾷ. μετὰ τὸ ξηρανϑῆναι ἔμβαλε εἷς ὀϑόνην καϑαρὰν, καὶ ταῖς χερσὶν ἐκπίεσον βιαίως 9, εἶτα λίνῳ διείρας κρέμασον ἕν τόπῳ σχιερῷ" μετὰ δὲ 7 ἡμέρας πολ-- ἫΝ καινῷ ἀποδήσας χάρτῃ, ἀποτίϑεσο ἐν καταψύχρῳ τόπῳ" ἄσηπτα διαμένει καὶ ἔν μέλιτι ἀποτεϑέντα. Κεφ. c0. [Στεάτων δύναμις. ] 4ύναμιν δὲ ἔχει τὰ στέατα πάνταϑερμαντικὴν », μαλακτικῆν, ἀραιωτικήν 10. Τὸ μέντοι ταύρειον στύφει ποσῶς, καὶ τὸ βόειον καὶ τὸ μόσχειον" καὶ τὸ λεόντειον δὲ ἀναλοχγεῖ τούτοις" φασὶ δὲ αὐτὸ καὶ ἀν-- τιφάρμακον τοῖς ἐπιβουλεύουσιν εἶναι" τὸ δὲ ἐλεφάντειον xai ἐλάφειον ἑρπετὰ διώκει καταχριόμενον" τὸ δὲ αἴγειον στυπτι- 6) LAB legit 2y/Oviov, 7) O. N, αἱρῆν 8) Lacun, legit διασείσας, .9) C. N. et cod. Par, apud Goupyl. ἐῤῥωμένως. 10) Ald. et Asul. ἀρωματικὴν- Marcell. Vergil. primus, dein Cor- narus nostram suaserunt lectionem esse Vedetitren dani: Paull, lib. 7. P. 254. τὸ τῶν λεόντων στέαρ dicit esse διαφορητικώτατον., L Cap. XCIIL. [2e adipe anserino et gollinaceo.] Si quis vero haud ante curatum adipem anserinum, gallina- ceum, aut vitulinum a putredine tueri velit, id ita insti- tuendum est. Recentem quemcunque volueris adipem as- sumtum diligenter eluito, et supra cribrum in umbra per- flandum aeri exponito: postquam siccatas fuerit, in lin- teum mundum iniicito et manibus vehementer exprimito: dein lino traiectum umbroso in loco suspendito, et post multos dies nova charta involutum loco perfrigido recon- | dito. In melle quoque asservata pinguia inputria perma- nent. Cap. XCIV. [.4dipum is] Vim habent adipes omnes calefacientem , mollientem, rarefacientem. Tauri- nus autem adeps, ut et bubulus et vitulinus, quodammodo condensant, His affmis est leoninus, quem aiunt etiam insidiantibus resistere. Elephantinus vero ac cervinus pore uncti serpentes fugant. At caprinus magis condensat, undo 918 | HEA4A4NIOY ΦΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ κώτερον!., ὅϑεν δυοεντεριχοῖς δίδοται σὺν ἀλφίτῳ καὶ Qot - , , " - καὶ τυρῷ καϑεψόμενον, ἐγκλύζεταί τε μετὰ πτισάνης χυλοῦ — εὐθετεῖ δὲ καὶ φϑισικοῖς ἐν ῥοφήμασιν ὃ ἐξ αὐτῶν ζωμὸς, καὶ τοῖς κανϑαρίδας πεπωκόσιν ὠφελίμως Odor." τὸ δὲ τρά- γειον, διαλυτικώτατον ὃν, βοηϑεῖ ποδαγρικοῖς, φυραϑὲν σὺν αἰγὸς σπυράϑοις καὶ κρόκῳ, καὶ ἐπιτιϑέμενον" καὶ τὸ προ- βάτειον ἀναλογεῖ τούτῳ" ὕειον δὲ ἀναλογεῖ 12 τοῖς περὶ ὕστέ- ραν καὶ ἕδραν, O καὶ πυρικαύστοις ἁρμόζει" τὸ δὲ ταριχηρὸν ci € c , , ^ , " ^ |t ὕειον ὡς Ort. παλαιότατον ϑερμαίνει καὶ μαλάσσει οἴνῳ δὲ πλυνϑὲν ἀρμόζει, πλευριτικοῖς, σὺν τέφρᾳ ἢ ἀσβέστῳ ἄνα- ληφϑὲν, καὶ πρὸς οἰδήματα καὶ φλεγμονὰς: ὑριγγας" τὸ δὲ ὄνειόν φασιν οὐλὰς ὃ ὁμόχρους, ποιεῖν" χήνειον δὲ καὶ ὀρνί- $uov πρὸς τὰ γυναικεῖα καὶ ἐπὶ δήξεις χειλῶν καὶ προοώ- | πων 13 ἐπιμέλειαν καὶ ὠταλγίας ἁρμόζει: τὸ δὲ ἄρκειον δο- | κεῖ τριχοφυὲς εἶναι ἀλωπεκιῶν, καὶ χιμετλιῶσιν ἁρμόζει" τὸ 11) Hic est ille locus, qui Galeno (fac. simpl. 11. p. 550.) ansam praebuit, Dioscoridem.taxare, quod τὰ σημαινόμενα τῶν ἑλληνικῶν ὀνομάτων ignorarit, «Στυπτικωτέραν enim δύνα μεν sebo caprino tri- bui non posse, sed noluisse Diosc. δριμυτέραν ποιότητα exprimere, Mihi vero secus videtur. Στυπτικὸν cum στύφειν, σιύμμασε com- paraus Diosc. idem voluit dicere, quod ipse Galenus et Paullus, cum ταχέως πηγνύμενον cdisserant τὸ στέαρ ciy&uy. 12) Forte sphalma loco eU derer, 18) Goupyl. legit in cod. πρὸς ὦτων. et in intestinorum difficultatibus cum polenta, rhoeé et caseo exhibetur, et cum ptisanae etiam liquore infunditur. Iusculum ex iis etiam in sorbitione phthisicis prodest, ac iis, qui cantharidas hauserunt, utiliter propinatur. EHirci- nus dein, quippe qui validissime discutit, podagricis auxi- liatur cum stercore caprino et croco subactus impositus- | que. Sed et huic ovillus cognatus est. Suillus autem ad matricis sedisque vitia commodus, qui et ambustis con- - fert. Idem sale conditus et quam vetustissimus calefacit ct mollit: vino vero lotus pleuriticis prodest. At cinere aut calce exceptus et oedematibus et inflammationibus fistu- lisque convenit. Asininum autem tradunt cicatrices cor- - pori concolores reddere. ^ Anserinus dein et gallinaceus muliebribus malis congruunt, nec non ad labiorum rimas, ad curandam faciei cutem et contra aurium dolores. Ur- sinus calvitiei capillos restituere creditur ac pernionibus / ΠΕΡῚ ὙΔΉΣ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ B. 919 δὲ τῆς ἀλώπεκος στέαρ πρὸς ὠταλγίας" τὸ δὲ τῶν ποταμίων ἰχϑύων ὀξυδερκὲς ἐγχριόμενον, ἀποτακὲν ἐν ἡλίῳ καὶ μέλιτι μιγέν" τὸ δὲ τῆς ἐχίδνης πρὸς ἀμβλυωπίας 4, ἔτι δὲ vmo- χύσεις ἐνεργεῖ; μιγὲν κεδρίᾳ καὶ μέλιτι ἀττικῷ καὶ ἐλαίῳ πα-- λαιῷ ἴσον" ἐκτιλϑείσας δὲ τὰς ἂν μασχάϊῃ τρίχας, πρὸς τὰς és καταχρισϑὲν καϑ' ἑαυτὸ, πρόσφατον, ἐξιτήλους ποιεῖ. Κεφ. c£. [Περὶ ἡ“Μυελῶν.] Mvekàv δὲ πράτιστός ἐστιν ἐλάφειος, εἶτα μόσχειος, καὺ μετὰ τοῦτον ταύρειος, εἶτα cd g&oc xxi προβάτειος" συνίσταται δὲ ϑέρους τοῦ συνεγγίζον-- τος τῷ φϑινοπώρῳ᾽ ἂν γὰρ τοῖς ἄλλοις καιροῖς αἱμαλωπὶς καὶ οἱονεὶ σὰρξ εὔϑρυπτος ἐν τοῖς ὀστέοις εὑρίσκεται" ἔστι δὲ δύςγνωστος 15, ἔὰν μήτις ξξοστείσας ἴδη καὶ ἀπόϑηται. 32 “Ἅπαντες δὲ εἶσι μαλακτικοὺ, ἀραιωτικοὶ, ϑεραπευτικοὶ 16, ε - 3^ ἢ , πληρωτικχοὶ ἑλκῶν: ὃ δὲ ἐλάφειος περιχρισϑεὶς καὶ ϑηρία * , Wy , , διώκει. Θεραπεύεται ὃ πρόοφατος μαλαχϑεὶς ὡς στέαρ, ma- ραχεόμενος 11 ὕδατι, ἐκλεγομένων τῶν ὀστέων, εἶτα δὲ ὁϑό-- 14) Ὁ. N. ἀλωπεχίας. 15) Omncs editiones δύγνωστος. Lacuna legit interpositum ὁποίου ἂν 5. 16) Cum Plinio interpretes omnes ϑεομαντικοὲ intellexerunt, ed nusquam id in codicibus: ἀποϑεραπευτικοὺ maluit Sarac. Equidem pracferrem ὀλισϑητικοὶ, sed temeritatis arguerer, 17) Bene Sarac. loco vulg. παραχεόμενον. subvenit. Vulpinus medetur aurium doloribus. Fluviati- lium piscium adeps inunctis oculis claritatem affert, B quidem in sole liquatus mellique admistus fuerit. ^ Vipe- rinus contra oculorum hebetudines ac sufífüsiones etiam efficax est, additis cedriae, mellis attici et olei veteris aequis partibus. Pilos alis evulsos abolet, si recens ac per se ad radicum vestigia illinatur. Cap. XCV. [Je Meduliis.] E medullis optima est ceryina, tum vitulina, post hanc taurina, dein caprina ct ovilla. Colliguntur vero aestatis ea parte, quae autumno proxima est: aliis enim anni temporibus sanguinis con- crementum et quasi caro friabilis in ossibus reperitur, Neque facile dignoscitur, nisi ab eo, qui ipsam ossibus extraxerit ac reposuerit, Omnes autem medullae molliunt, rarefaciunt, curant ulcera et explent. Cervina peruncta et venenatas arcet bestias. Curatur vero recens, adipis ad instar, seleclis ossibus: nam et affusa aqua primum sub- 990 ZIEAANIOY “ΙΠΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ γης ὑλισϑεὶς καὶ ὡςαύτως πλυνϑεὶς, ἄχρις ἂν τὸ ὕδωρ κα- ϑαρὸν 7ένηται" ἔπειτα ἐν διπλώματι τακεὶς, ἐπαναληφϑείσης πτερῷ τῆς ἐπινηχομένης ῥυπαρίας καὶ διυλισϑεὶς εἰς. ϑυίαν, μετὰ τὸ παγῆναι ἀποτίϑεται ἐν ὀστρακίνῳ ἀγγείῳ καινῷ, ὦ ἀπεξυσμένης ἐπιμελῶς τῆς ὑποστάϑμης" & δ᾽ ἀϑεράπευτον 2 ἀποτίϑεσϑαι βοὺλ εἰ. ποίει πάντα, ὡς ἐπὶ τοῦ ὀρνιϑείου καὺ χηνείου στέατος ὑπεδείξαμεν. Κεφ. ed. [Περὶ χολῆς πάσης. Χολὴ πᾶσα ἀποτί- ϑέεται τούτῳ τῷ “τρόπῳ᾽ λαβὼν τὴν πρόςφατον καὶ ἀποδή- σας τὸ στόμα αὐτῆς λίνῳ, κάϑεσο εἷς ὕδωρ ζέον, διαλιπὼν χρόνον τοροῦτον, ὅσον ἂν τις τριῶν σταδίων δρόμον ἀνύ-- cazp!8* εἶτα ἐξελὼν ξήραινε ἐν τόπῳ σκιερῷ καὶ ἀνοτίστῳ " τὰς δὲ εἷς τὰ ὀφθαλμιχὰ λίνῳ ἀποθϑήσας, βάλε εἰς βικίον ὑελοῦν, ἔχον μέλε" καὶ τὴν ἀρχὴν τοῦ λίνου περιδήσας τῷ στόματι τοῦ βικίου, πωμάσας ἀπόϑου" toi δὲ πᾶσαι αἵ χο- λαὶ δριμεῖαι, ϑερμαντικαὶ, τὸ μᾶλλόν τε καὶ ἧττον κατὰ δύ- γαμιν ἀλλήλων διαφέρουσαι: δοκοῦσι δὲ ἐπιτετάσϑαι ἥ, τε 18) C. N. ἀναλώσειεν. igitur, dein per linteum excolatur ac similiter eluitur, donec aqua pura conspiciatur. Super haec in duplici vase liquatur, exceptis penna sordibus innatantibus et in pilam transcolatur: postquam vero colerit, faece, quae subsidet, | sedulo derasa, in fictili vase novo reponitur. Quod si libet haud prius praeparatam reponere, cadem omnia facito, quae de gallinacco anserinoque adipe praecepimus. Cap. XCVI. [De omni fellis genere.] Fel omne reconditur hoc modo: Acceptum recens, ubi os vesicae lino praeligaveris, in aquam fervidam deponito ac tam- diu demittito, dum quis trium stadiorum spatium confi- ceret: dein exemtum siccato loco umbroso ac iminime hu- mecto. Sed quod ad ocularia adhibiturus es, lineo flo deligatum in lagenulam vitream, quae mel habeat, de- mittito et circa lagenulae ostium obligato fili principio, operculum addito ac recondito. Omnia autem fellis ge- nera acria sunt et calefaciunt: maioris tamen minorisve — — eíficaciae rationc inter se differunt Siquidem praestan- ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ IATPIKHZ BIBAION B. 991 ποῦ ϑαλασσίου σκορπίου καὶ ᾿χϑύος τοῦ λεγομένου καλλιωνύ-- μουΐϑ, χελώνης τε ϑαλασσίας καὶ ὑαίνης" ἔτι δὲ πέρδικος καὶ ἀετοῦ καὶ ἀλεκτορίδος λευκῆς καὶ αἰγὸς ἀγρίας: ἰδίως ἁρμόζουσα πρὸς ἀρχομένας ὑποχύσεις καὶ ἀχλῦς, ἄργεμά τε “καὶ τραχέα βλέφαρα" τῆς δὲ τοῦ προβάτου καὶ τοῦ τράγου καὶ τοῦ συὸς ἔτι δὲ ἄρκτου ἐμπρακτικωτάτη ἐστὶν ἣ ταυρεία" πᾶσαι δὲ προϑυμίαν πρὸς διαχώρησιν ἐργάζονται, καὶ μᾶλ- λον παιδίων, εἴ τις χροκίδα βάψας προςϑείη. τῷ δακτυλίῳ 30- ἢ δὲ ταυρεία ἰδίως ἐπὶ συναγχικῶν διαχρίεται σὺν μέλιτι" ἀποϑεραπεύει τε τὰ ἐν δακτυλίῳ 50 μέχρις οὐλῆς " πυοῤῥοοῦντά τε ὦτα καὶ τὰς ἐπ᾿ αὐτῶν ῥήξεις σὺν γάλαχτι αἰϊγείῳ ἢ yv- γαικείῳ ἐνσταζομένη" πρὸς δὲ συριγμοὺς, σὺν πράσου χυλῷ; εἴς τε τὰς τραυματικὰς ἐμπλάστρους 2: μιγνυμέγη καὶ ϑηρια- κὰς περιχρίστους" καὶ πρὸς φαγεδαινικὰ ἕλκη καὶ ὀδύνας αἷ- δοίου καὶ ὀσχέου σὺν μέλιτι" πρὸς δὲ λέπρας καὶ πίτυρα σὺν víroo ἢ γῇ πιμωλίᾳ pi ii κράτιστον" καὶ ἢ προβατεία δὲ ig) Ald,, Asul, Cornar., Marc. καλλιογίου. Goupyl. εἰ cod. παλλιωνύμου. Serapion iam calonomos, 20) Vulgo δακτύλῳ. 21) Lacuna addit dgeyua roug. tioris effectus esse videntur fella scorpii marini, piscis, . qui callionymus dicitur, testudinis marinae et hyaenae; itemque perdicis, aquilae, gallinae candidae et caprae sylvestris; quod quidem speciatim confert ad incipientes suffusiones, caligines, albugines et palpebrarum scabrities. 'laurinum vero ovillo, hircino, suillo atque etiam ursino efficacius. Omnia vero proclivitatem ad alvi deiectionem producunt, praesertim infantibus, si quis eo delibutum lanae floccum ano admoverit. 'Taurino speciatim anginosi cum melle perunguntur, ao sedis ulcera ad cicatricem "usque persanantur. Medetur et aurium íluxibus purulen- tis earumque rimis cum lacte caprino, tinnitui etiam cum porri succo instillatum. Miscetur insuper vulnerariis em- plastris et circumlitionibus, quae contra venenata parantur. Phagedaenicis ulceribus ac pudendi scrotique doloribus ex melle prodest. Lepras etiamnum et furfures cum nitro aut terra cimolia exterit expeditissime. Ovillum et ursi- 999 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ , πρὸς αὐτὰ καὶ ἡ ἀρκεία, ἐνδεέστεραι δὲ τυγχάνουσιν" ἔχλει- χομένη δὲ ἣ ἀρκεία ἐπιληπτικοὺς ὠφελεῖ" ἡ δὲ τῆς χελώνης, πρὸς ovra) qas. καὶ τὰς ἐπὶ τῶν T γομὰς ἐν στόμαι ^ γυκτάλωπας ϑεραπεύει ἐγχρισϑεῖσα, , xai ] τοῦ τράγου τὸν αὐτὸ ποιεῖ, ϑύμιά τε αἴρει καὶ τὰς ἐπὶ τῶν ἐλεφαντιώντων — ὑπεροχὰς καταχριομένη καταστέλλει: ἡ δὲ ota πρὸς τὰ ἐν ὠσὶν ἕλκη καὶ πρὸς τὰ λοιπὰ πάντα ὠφελίμως παραλαμ- ἀκ. ὦ Κεφ. «ζ΄. [Περὶ «Αἱμάτων. “μα χηνὸς καὶ ἐρίφου καὶ νήσσης ἀντιδότοις χρησίμως μίγνυται" φάσσης δὲ καὶ τρυ- γόνος καὶ περιστερᾶς καὶ πέρδικος εἰς προςφάτους ὀφϑαλμῶν τρώσεις καὶ ὑποδρομὰς αἵματος καὶ νυχτάλωπας ἐγχρίεται" ἰδίως δὲ τὸ τῆς περιστερᾶς αἱμοῤῥαγίας τὰς ἐκ μηνίγγων ἐπέχει" τὸ δὲ τοῦ τράγου καὶ αἰγὸς καὶ ἐλάφου καὶ λαγωοῦ ὑπτὸν ἀπὸ τηγάνου λαμβανόμενον δυςεντερίας καὶ κοιλιακὰς δύσεις ἐφίστησι" μετ᾽ οἴνου δὲ ποϑὲν πρὸς τοξικὰ ποιεῖ" τὸ δὲ τῶν λαγωῶν ϑερμὸν καταχριόμενον ἐφήλιδας xci φακοὺς ϑεραπεύει, καὶ τὸ ἀπὸ τῶν κυνῶν δὲ ποϑὲν λυσσοδήκτοις y D . E num contra eadem pollent, sed minore efficacia praedita, ac ursinum quidem linctu comitiales adiuvat. Fel testu- dinis valet ad anginam οἱ depascentia in infantium ore ul- cera, idem naribus inditum comitialibus prodest. Sylve- stris caprae felle peruncto peculiariter lusclosi sanantur. Hircinum idem praestat, thymia quoque abolet et luxu- xiantes elephantiacorum protuberantias reprimit. Suillum denique contra aurium ulcera ceteraque omnia utiliter P g & , assumitur. Cap. XCVII. [De sanguznis variis mM San- . B guis anseris, hoedi et anatis utiliter antidotis miscetur. ὦ ; Palumbi autem, turturis, columbae ac perdicis Mec ἢ oculorum vulneribus, iisdem sugillatis ae lusciosis illini- tur. Peculiariter vero columbae sanguis haemorrhagias e. meningibus sistit lirci autem , caprae, cervi et leporis - sanguis inassatus sartagine et assumtus dysenterias et coe- liacorum profluvia inhibet. In vino potus contra venena ἮΝ efficax est Leporinus calens adhuc illitus faciei maculas a solis ardore contractas et lentigines emendat. Caninus ΠΕΡῚ ὙΜΗΣ IATPIKHX BIBAION B. 923 χαὶ τοξικὸν πεπωκόσιν ἁρμόζει" τὸ δὲ τῆς χερσαίας χελώνης | mogiy ἐπιληπτικοῖς ἱστορεῖται ἁρμόζειν: ϑαλασσίας δὲ χελώ-- γῆς σὺν οἴνῳ xci πιτύᾳ λαγωοῦ καὶ κυμίνῳ πινόμενον ἁρμό-. ζει πρὸς ϑηοιοδήγματα καὶ φρύνου móow* ταύρου δὲ αἷμα διαφορεῖ καὶ μαλάσσει σκληρίας καταπλασσόμενον μετὰ ἀλ- φίτων: τὸ δὲ τῶν ὀχευτῶν ἵππων σηπταῖς μίγνυται" τὸ δὲ τοῦ χαμαιλέοντος τρίχας ψιλοῦν ἐπὶ τῶν βλεφάρων πεπί- στευται, καὶ τὸ τῶν χλωρῶν βατράχων ὁμοίως" γυναικὸς δὲ τὸ ἐπιμήνιον περιαλειφόμενον καὶ ὑπερβαινόμενον ἀσυλλήπτους δοκεῖ ποιεῖν γυναῖκας" ποδαγρικὰς δὲ ὀδύνας 22 καὶ ἐρυσιπέ- 'λατὰ κουφίζει καταχριόμενον. ᾿ς Keg. eq. [Περὶ ᾿Αποπάτου.] ᾿Απόπατος βοὸς νομά- δὸς πρόςρφατος ἐπιτεϑεὶς φλεγμονὰς τὰς ἔκ τραυμάτων πραΐ- va' ἐνειλεῖται δὲ φύλλοις καὶ ϑερμαίνεται ἐπὶ ϑερμοσποδιᾷ, καὶ οὕτως ἐπιτίϑεται" καὶ ἰοχιάδος δὲ πυρίᾳ 35 πραὐντικὴ ἢ τοιαύτη ἐπίϑεσις᾽ σὺν Obe δὲ καταπλασϑεῖσα σκληρίας 5: καὶ ᾿ 22) Ald, sphalmate γυναῖκας. 25) Ald. πυρίας. .Asulan. — Saracen. πυρία- 24) O. σχληρώματα. |commode propinatur a cane rabido demorsis iisque, qui 'toxicum hauserint. "Testudinis terrestris epotum sangui- inem comitialibus prodesse tradunt. Marinae autem testu- |'dinis cum vino, coagulo leporis et cuminó potus contra |venenatarum bestiarum morsus et haustum rubetae venc- inum convenit. "laurinus cum polenta impositus duritias discutit emollitque. At equorum admissariorum sanguis septicis medicamentis additur. Chamaeleonis similiterque |viridium ranarum sanguine palpebrarum pilos aboleri cre- |ditum est, Menstruus vero feminae sanguis existimatur circumlitu , aut si super eo ingrediantur, mulierum con- ceptum impedire. EE denique dolores ac erysipe- lata illitus iuvat. | Cap. XCVIIT. [Je Stercore] Stercus bovis armen- talis recens :mpositum inflammationes ex vulneribus lenit: foliis autem involutum in cinere calente calefit, atque ita imponitur. Simili modo fotu applicitum coxendicis cru- ciatus mitigat. Ex aceto vero cataplasmatis vice imposi- 994 HEAANIOY “ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ χοιράδας διαλύει καὶ φύγεϑλα᾽ ἰδίως δὲ ἄῤῥενος βοὸς βόλβι- τον ὑστέραν moore soie ὑποϑυμιώμενον ἀποκαϑίστησι" διώκει δὲ καὶ κώγνωπας ϑυμιαϑέν" αἰγῶν δὲ σπύραϑοι, μά- λιστα ὀρεινῶν, πινόμεναι σὺν οἴνῳ, ἴκτερον ἀποκαϑαίρουσιν * σὺν ἀοώματι δὲ ποϑεῖσαι ἔμμηνα κινοῦσι καὶ ἔμβρυα ἐκβάλ- λουσι 35“ ξηραὶ δὲ λεῖαι σὺν λιβανωτῷ προςτεϑεῖσαι ἐν ἐρίῳ, γυναικεῖον ῥοῦν ἐπέχουσι, καὶ τὰς ἄλλας αἱμοῤῥαγίας σὺν ὄξει στέλλουσι" καεῖσαι δὲ ἀλωπεκίας ϑεραπεύουσι, μετ ὄξους ἢ ὀξυμέλιτος καταχριόμεναι᾽ σὺν ὀξυγγίῳ δὲ καταπλασ-- σόμεναι ποδαγρικοὺς ὠφελοῦσιν. ἑψηϑεῖσαι δὲ utr ὄξους ἢ οἴνου ἐπιτίϑενται πρὸς Brera δήγματα καὶ ἕρπητας καὶ ἐρυσιπέλατα καὶ παρωτίδας" καὶ ἐπὶ ἰσχιαδικῶν ἡ ἢ δὲ αὐτῶν καῦσις ὠφελίμως παραλαμβάνεται τοῦτον τὸν τρόπον" ἐπὶ τὸ μεταξὺ μέρος τοῦ ἀντίχειρος, συνεγγίζον δὲ τῷ καρπῷ κοῖλον, προὐποϑεὶς ἔριον ἐλαίῳ βεβοεγμένον, ἐπιτίϑει κατὰ μίαν σπύραϑον πυριῶν, ἄχρις ἂν ἡ αἴσϑησις διὰ τοῦ βρα-. χίονος ἐπὶ τὸ ἰσχίον ἔλϑη καὶ παύῃ" καλεῖται δὲ ἡ τοιάύτη καῦσις ἀραβική. Ἢ προβάτων δὲ ἄφοδος σὺν ὄξει κατα- 25) Lacun. χτείγουσιε tum duritias, strumas et glandularum tumores discutit. Speciatim vero bovis masculi fimus prolapsum uterum suffitu restituit, accensi quoque nidore culices abiguntur. Caprarum, praesertim in montibus degentium, stercus ex vino bibitum regium morbum emendat, cum aromatibus vero potum menses ciet et fetus eiicit. Siccum tritumque et cum ture in vellere appositum fluxum muliebrem cohi- bet aliasque sanguinis eruptiones ex aceto compescit. Ustum ac cum aceto aut oxymcelite illhitum calvitie1 mede- tur. Cum axungia vero cataplasmate adhibitum podagricis opitulatur. Decoctum in aceto aut vino imponitur ad ser- pentium morsus, herpetas, erysipelata, parotides. Quin et ischiadicis ustio eorum ope administratur utiliter hunc in modum: In eo cavo, quod est inter pollicem et indi- cem, qua parte pollex carpo committitur, lana oleo im- buta prius substernitur, ac dein singulatim imponuntur fimi caprini ferventes pilulae, donec sensus per brachium ad coxendicem perveniat doloremque mitiget, atque adu- stio talis arabica appellatur, At vero stercus oyillum. ex $ ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ BIBAION 8. 225 πλασϑεῖσα ἐπινυκτίδας, ἥλους; ϑύμους, ἀκροχορδόνας ἰᾶται. πυρίκαυστα. δὲ κηρωτῇ δῥοδίνῃ ληφϑεῖσα" ὑὸς δὲ ἀγρίου ξηρὰ μεϑ' ὕδατος ἢ οἴνου ποϑεῖσα αἵματος ἄναν ὠγὴν ἴσχει καὶ χθόνιον ᾿ἄλγημα πλευρᾶς πραὕνει, ῥήγματα δὲ καὶ σπάσματα pev ὄξους πινομένη " στρέμματα δὲ ϑεραπεύει ἀναληφϑεῖσα κηρωτῇ ῥοδίνῃ" ὄνων δὲ καὶ ἡ τῶν ἵππων αἱμοῤῥαγίας ἵστη- σιν». uj τε καὶ κεκαυμένη Occ μιγεῖσα" ἡ δὲ τοῦ ξξ ἀγέ- λης ὄντος ποηφάγου ξηρὰ χυλισϑεῖσα ἐν οἴνῳ καὶ ποϑεῖσα σκορπιαπλήκτοις σφόδρα βοηϑεῖ" περιστερᾶς δὲ ϑερμαντικω.-- τέρα καὶ καυστικωτέρα χρησίμως ὠμηλύσει puyvvuéym* σὺν ὄξει δὲ χοιράδας διαφορεῖ" ἀνϑρακάς τε περιῤῥήττει σὺν μέ- λιτε καὶ λινοσπέρμῳ καὶ ἐλαίῳ λεανϑεῖσα" πυρίκαυστά τε ϑεραπεύει" καὶ ἡ τῶν ἀλεκτορίδων δὲ ταυτὰ ποιεῖ, ἐνδεέστε- ρον μέντοι" πλὴν ἰδίως πρὸς μύκητας ϑανασίμους καὶ κώλου ἀλγήματα ἁρμόζει, μετ’ ὄξους ἢ οἴνου πινομένη" πελαργοῦ δὲ σὺν ὕδατι ποϑεῖσα ἐπιληπτικοῖς ἁρμόζειν πιστεύεται“ γυ-- πὸς ὑποϑυμιαϑεῖσα ἔμβρυα ἐκτινάσσειν παραδέδοται" μυῶν λεία σὺν ὄξει ἀλωπεκίας καταχριομένη ϑεραπεύει" σὺν λιβα-- aceto impositum sanat epinyctidas, clavos, verrucas, quae thymi vocantur, et quae pensiles sunt; itemque ambusta cerato rosaceo exceptum. AÁprinum autem aridum in aqua aut vino potum sanguinis reiectionem sistit, ac diuturnum sedat lateris dolorem. Sed et ad rupta convulsaque ex aceto bibitur: luxatis vero exceptum cerato rosaceo me- detur. Porro tam asinorum quam equorum limum, sive crudum sive crematum , addito aceto, sanguinis eruptiones cohibet. Armentinorum vero, qui herba pascuntur, sic- cum stercus vino imbutum et bibitum a scorpione ictis magnopere auxiliatur. Columbinum, quoniam vehemen- tius calefacit ac urit, farinae crudae utiliter admiscetur, et ex aceto quidem strumas discutit, carbunculos vero emarginat cum melle, lini semine et oleo tritum: nec non ambustis quoque medetur. Gallinaceum eadem, sed ma- lignius, praestat. Speciatim tamen contra letales fungos et colicos dolores confert, si ex aceto aut vino bibatur. Ci- coniae vero fimum ex aqua potum comitialibus prodesse creditur. Vulturis suffumigatum fetum excutere traditur. Murinum cum aceto tritum illitumque calvitiei medetur :. DIOSCORIDES, Ῥ 996 IIEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ νωτῷ δὲ καὶ οἰνομέλιτι πινομένη λίϑους ἐκκρίνει" προοτιϑέ- μενα δὲ παιδίοις τὰ μυόχοδα κοιλέαν πρὸς ἔκκρισιν ἐρεϑίζει" κυγὸς δὲ ἡ ἐν τοῖς κυγοχκαύμασι ληφϑεῖσα. ξηρὰ πινομένη μεϑ' ὕδατος ἢ οἴνου, κοιλίαν ἐφίστησιν' ?) δὲ τῶν ἀνϑρώ- coy πρόρφφατος καταπλασϑεῖσα, ἀφλέγμαντα μετὰ τοῦ πα- ρακολλᾷν φυλάττει τὰ τραύματα" ξηρὰ δὲ μετὰ μέλιτος δια- χριομένη, ἐπὶ συναγχικῶν βοηϑεῖν παραδίδοται" ἥ δὲ τοῦ χερσαίου κροκοδείλου ἁρμόζει ἐπὶ τῶν γυναιχῶν πρὸς &U- χροιαν καὶ στίλβωσιν τοῦ προςώπου25. Καλλίστη δὲ ἡ λευ- κοτάτη 2] καὶ εὐθρυβὴς, κούφη τε ὥςπερ ἄμυλον, ταχέως τε χυλουμένη ὑπὸ ὑγροῦ" διατριβεῖσά τε ὕποξυς καὶ ζυμίζουσα τὴν ὀσμήν" δολίζουσι δὲ αὐτὴν, ψάρας ὀρύζη τρέφοντες καὶ τὴν ἄφοδον ὁμοίαν οὖσαν πωλοῦντες" οὗ δὲ, ἄμυλον ἢ wi- μωλίαν φυρῶντες καὶ χροΐζοντες [ ἀγχούση 738 δὶ ἀραιοῦ κοσκίνου, εἰς ὀλίγον ἀπηϑοῦσι, καὶ ξηράναντες ὡς σκωλήκια πολοῦσιν ἀντὶ ταύτης. [ἀνθρώπων δὲ ξηρὰν σὺν μέλιτε φυ- 26) Ald. τῶν προςώπων. 97) E Plinio iam Marc, Vergil. sic loco vulg. λεπτοτάτη. 28) Asulan. ἀγχούσῃγ ubi Ald. ἐπ᾽ ὀλίγον. cum ture vero et mulso potum calculos expellit. Sed et subditae infantibus muscerdae alvum ad deiectionem la- cessunt. Caninum stercus, quod per caniculae ardores exceptum fuerit, aridum cum vino aut aqua potum, al vum cohibet. At humanum recens cataplasmatis vice im- positum vulnera ab inflammatione vindicat, simul vero glutinat. Siccum autem cum melle perunctum anginosis auxiliari traditur. Stercus crocodili terrestris mulieribus confert ad colorem faciei nitoremque producendum. Opti- mum vero, quod candidissimum cet friabile, amyli modo leve, in humore statim eliquescit, atque, dum teritur, subacidum est et fermentum redolet. Sunt, qui id ven- dant adulteratum fimo non dissimili sturnorum , quos oryza paverunt. Alii amylum aut cimoliam subigunt, et adscito colore [anchusae] per rarum cribrum paullatim perco- lant et siccant, ut vermiculorum specie loco genuini ven- dant. [Ceterum humanum stercus siccum melle subactum ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZ BIBAION B. 297 φαϑεῖσαν καὶ ἐπιτεϑεῖσαν τῷ λάρυγγι, ed xol ἡ τοῦ κυνὸς, "κοῖς βοηϑεῖν ἐν ἀῤῥήτοις 29 εὕρομεν. 80 “..Ὁὕ [Περὶ Οὔρων.] Οὖρον ἀνϑρώπου τὸ ἴδιον ποϑὲν πρὸς ἐχίδνης δήγματα ἁρμόζει, καὶ πρὸς ϑανάσιμα καὶ ἀρχομένους ὕδοωπας, καὶ πρὸς ono τῶν ϑαλασσίων | »31 χαὶ σχορπίου ϑαλασσίου καὶ δράκοντος ἐπαντλού- μένον " τὸ δὲ κυνῶν ἐπάντλημα κυνοδήκτοις" καὶ πρὸς λέ- mqac καὶ κνησμοὺς σμῆγμα σὺν vírgo' τὸ παλαιὸν σμηκτι- κώτερον ἀχώρων, πιτύρων, ψωρῶν, ἐκζεσμάτων᾽ γομάς τε ἐπέχει χαὶ τὰς ἐν αἰδοίοις " ἐγελυξόμενον καὶ ὦτα πυοῤῥο- οὔντα στεγνοῖ᾽ ἐμβάλλει δὲ καὶ τοὺς ἐν αὐτοῖς σκώληκας, ἑψόμενον. ἐν σιδίοις ῥόας" τὸ δὲ τοῦ ἀφϑόρου παιδὸς κα- ταῤῥοφούμενον ὀρϑοπγοίαις ἁρμόζει" ἑψηϑὲν δὲ ἐν χαλκῷ σὺν μέλιτι οὐλὰς καὶ ἄργεμα καὶ ἀχλῦς ἀποσμήχει" κοατασκευά- ζεται δὲ δὶ αὐτοῦ καὶ τοῦ κυπρίου χαλκοῦ ἁρμόζουσα ἐπὶ τοῦ χρυσίου κόλλα' ἡ δὲ ὑποστάϑμη τοῦ οὔρου καταχοι- 29) Sic cod. Par, apud Goupyl. ἀγαντιῤῥήτως. Ald. $0) Uncinis inclusa in Ald. et Goupyli cod.; similia quoque Her- molaus Barbar. iam in versione. $1) Marc. Vergil. et Cornar. e Plinio loco vulg, àyióvóv. et gutturi impositum, sicut et caninum, anginosis opitu- lari in arcanis, aut turpibus etiam invenimus.] Cap. XCIX. [De Urinis] Humanam urinam suam cuique bibere prodest contra viperae morsus et letalia pharmaca, hydropemque incipientem: prodest etiam ea fovere echinorum 1narinorum, scorpionis itidem marini draconisque ictus. Canina rabidi canis morsibus perfun- dendis idonea est: lepras quoque et pruritus, nitro addi- to, exterit. Vetus etiam achoras, furfures, scabiem fer- vidasque eruptiones potentius extergit, quin et ulcera de- pascentia, etiam genitalium, coercet. Purulentis quoque auribus infusa pus condensat, et in malicorio cocta ani- malcula (quae forte in aures irrepserint) eiicit. Pueri innocentis absorbta urina anhelantibus confert , cocta vero in aereo vase cum melle cicatrices, albugines et caligines emendat. Quinetiam ex ea et aere cyprio idoneum auro ferruminando gluten paratur. Sedimentum urinae erysi- ES 998: ΠΗΔΑΝΙΟῪ ΖΔΙΟΣΚΟΡΙΖΟΥ ᾿ΦΝΑΖΑΡΒΕΩΣ σϑεῖσα ἐρυσιπέλατα παύει" ἀναζεσϑεῖσα δὲ σὺν κυπρίνῳ καὶ προοτεϑεῖσα ὀδύνην ὑστέρας παρηγορεῖν, ὑστερικῶς πνιγομέ-. yag xovgiba, βλέφαρα τε ἀποσμήχει, καὶ οὐλὰς τὰς iv ὁφ- ϑαλμοῖς ἀποχαϑαίρει᾽ τὸ δὲ ταύρειον -σὺν σμύρνη λειαγνϑὲν καὶ ἐνσταγὲν, ὠταλγίας παρηγορεῖ, καὶ τὸ συάγριον δὲ τῆς αὐτῆς ἔχεται δυνάμεως" ἰδιαίτερον δὲ τοὺς ἐν κύστει λίϑους ϑρύπτει καὶ ἐκκρίνει πινόμενον" αἰγὸς δὲ ὕδρωπα τὸν ὑπὸ 52 σάρκα πινόμενον μετὰ νάρδου στάχυος καϑ' ἕχάστην ἡμέραν σὺν ὕδατι κυάϑων πλῆϑος β΄ ἄγειν ὀῦρα χαὶ 33 χοιλίαν, ἰᾶ- σϑαι δὲ καὶ ὠταλγίας ἐνσταζόμενον, ὄνου δὲ n γεφριτικοὺς ὑγιάζειν. à Κεφ. ρ΄. {Περὶ “Τυγγουρίου.Ἵ Τὸ δὲ 'τῆς Vip, ὃ δὴ λυγγούριον καλεῖται, ἅμα τῷ ἐξουρηϑῆναι λιϑοῦσϑαι (μάτην) 5: πεπίστευται" διὸ χαὶ ματαίαν ἔχει τὴν ἱστορίαν" ἔστι γὰρ τὸ καλούμενον vm ἐνίων ἤλεκτρον πτερυγοφόρον" ὅπερ ποϑὲν σὺν ὕδατι, στομάχῳ καὶ δευματιζομένῃ κοιλίᾳ ἁρμόζει. 65) Mallem ἀνὰ σάρκα Ἰοροτο, cum etiam Marcellus asterisco mo- taverit: sed dicitur etiam Hippocraticis ὕδρωψ ὑποσαρκέδιος (de morb. L P. 447- Foés.) 1 55) Vulgari xarà substituit ether e Serap. 2 Inserendum credidit Sarac. pelata illitu mitigat. PFervefactum cum cyprino apposi- tumque uteri dolorem. demulcet, ex utero strangulatas levat, palpebras deterget, et tot Cn cicatrices expurgat. Taurinum lotium cum myrrha tritum et instillatum dolo- res aurium lenit. Aprinum iisdem viribus praeditum est, sed peculiariter vesicae calculos potu comminuit et expel- lit. Caprinum traditur ad hydropem inter cutem cum spica nardi binisque aquae cyathis quotidie bibitum urinas du-. " cere et alvum, instillatum vero aurium doloribus mederi. | Asinino denique ferunt nephriticos sanari. ! Cap. C. [Je ZLyncurio.] Lyncis urinam, quam lyncurium appellant, simul ac meiitu rlapidescere, frustra. creditum [est: ideo οἵ vana, quae de eo fertur, historia. Est enim succiuum , quod a nonnullis appcllatur pterygo- phorum, quod potum cum aqua stomacho alvoque ílu- xione laboranti convenit. — ' ΠΕΡῚ YAHZ ἹΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ B. 299 Κεφ. (ga. Leg: Méhros.] Mh πρωτεύει τὸ ἀττι- EE καὶ τούτου τὸ ὑμήττιον καλούμενον, εἶτα τὸ ἀπὸ τῶν «Κι ddr γήσων καὶ τὸ ἀπὸ τῆς Σικλίας, ὑβλαῖον 35 χα- λούμ vov. Ἔστι δὲ δοκιμώτερον τὸ γλυκύτερον καὶ δριμὺ, εὐωδέστερον, ὕπόξανϑον, οὐχ ὑγρὸν, δλκιμον δὲ καὶ εὔτονον, x«i £y τῷ ἑλκυσϑῆναι ἀνατρέχον ὡς ἐπὶ τὸν δάκτυλον. 4ύ- φαμεν δὲ ἔχει σμηκτικὴν, ἀναστομωτικὴν᾽, ὑγρῶν προκλητικήν" ὅϑεν ἁρμόζει ἕλκεσι ῥυπαροῖς καὶ κόλποις ἐγκλυζόμενον" ἕψη-- ϑὲν δὲ καὶ ἐπιτεϑὲν παρακολλᾷ τὰ ἀφεστῶτα σώματα, λει- χῆνάς τε ϑεραπεύει ἑψόμενον μετὰ στυπτηρίας ὑγρᾶς καὶ κα- ταχριόμενον" ἤχους δὲ τοὺς ἕν Qo139 καὶ ἀλγήματα σὺν ἃλ- civ Ogvxroig?7 λείοις ἐνσταζόμενον χλιαρόν" καὶ φϑεῖρας καὶ xOyidug φϑείρει καταχριόμενον " λειποδέρμους τε τοὺς μὴ ἐκ περιτομῆς ἀποκαϑίστησι, μαλασσομένης τῆς πόσϑης τῷ μέ- λιτε, μάλιστα ἀπὸ βαλανείου, ἐφ᾽ ἡμέρας & * ἀποκαϑαίρει δὲ καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις, καὶ τὰ περὶ βοόγχον xoi παρίσϑμια καὶ συνάγχας, διακλιυζόμενον 38. καὶ ἀναγαργαριζό- 55) Vulg. σώμβλιον. Marc. Vergil. multus est; ut probot, aliter legi hic non possc. 56) Marcell. legit in cod. ἥλους à» ποσί. 57) Maxcell. legit φρυστοῖς. $9) Marc. Vergil. loco vulg. διαχριόμενον. Cap. CI. [De 7Melle.] Principem locum obtinet mel atticum, inque eo hymettium dictum, tum quod e Cy- cladibus insulis petitur, itemque quod e Sicilia, hyblaeum cognomine. Magis probatur dulcius et acre, odoratius, subílavum, minime liquidum, sed ductile firmumque, quod- que, dum trahitur, in digitos fere resilit. Vim autem ha- bet abstergentem, oscula vasorum aperientem, lrumores evocantem, unde in sordida ulcera sinusque commode in- funditur. Decoctum ac impositum disiunctas partes agglu- tinat, lichenibus quoque medetur, coctum cum alumine liquido et illitam. Itemque aurium sonitui et dolori cum sale fossili trito tepidum instillatur. Pediculos ac lendes ilitum enecat. Verpis seu curtis glandem, quae citra circumcisionem nudata sit, in integrum restituit, si melle praepetium , ἃ balneo potissimum, ad dies triginta emollia- tur: depurgat, quae pupillis caliginem offundunt: gutturis etiamnum et tonsillarum inflammationibus et anginis me- 930 ΠΕΗΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ μέγον ϑεραπεύει" κινεῖ δὲ καὶ οὖρα, καὶ βηξὶν ἁρμόζει, καὶ τοῖς ὑπὸ ἑρπετῶν δηχϑεῖσι" καὶ πρὸς μήκωνος πόσιν μετὰ δοδίνου ϑερμὸν λαμβανόμενον, καὶ πρὸς μύκητας καὶ Àvoco- δήκτους ἐχλειχόμενον ἢ πινόμενον. Ἔστι μέντοι τὸ ὠμὸν φυσσῶδες κοιλίας καὶ βηχὸς ἐρεϑιστικὸν, ὅϑεν ἐξηφρισμένῳ δεῖ χρῆσϑαι" πρωτεύει δὲ τὸ ἐαρινὸν, εἶτα τὸ Üspwóv: τὸ δὲ χειμερινὸν παχύτερον ὃν χεῖρον, [καὶ ἐξανϑισμοὺς ποιοῦν] 39. Κεφ. οβ΄. [Περὶ ἸΜέλιτος ἐν Σαρδωνίᾳ.] Τὸ δὲ ἐν Σαρδωνίᾳ )εννώμενον μέλι πιχρὸν διὰ τὴν τοῦ ἀψινϑίου γο- μήν" ἁρμόζει δὲ πρὸς ἐφήλιδας καὶ σπίλους τοὺς ἐν προς- eO καταχρισϑέν. Κεφ. oy. [Περὶ ΠΠέλιτος sroyzuxov.] ΕΣ δὲ καὶ ἐν “Ἡρακλείᾳ τῇ ποντικῇ κατά τινας καιροὺς διά τινων ἄν- ϑῶν ἰδιότητα μέλι, 0 τοὺς φαγόντας ἐξίστησι μετὰ ἐφιδρώ- σεως" βοηϑοῦνται δὲ πήγανον ἐσϑίοντες καὶ τάριχος, καὶ oi- γόμελι πίνοντες, ὁσάκις ἂν ἐμέσωσι τὰ αὐτὰ προοφερόμενοι " 59) Sic Asulan., Cornar, Goupyl. et Sarac.; ξηραγϑέσμους ΟΣ cod, C. et Ald.; ἐριϑάκην ὄζον Hermol. Barb. et Marcell; ἐρείχην οἷον Plinius legisse videtur, ' ᾿ detur, collutu vel gargarismate. Urinas quoque ciet et tussi convenit, ut et iis, quos serpentes momorderint: item- que contra haustum meconium, si cum rosaceo calidum assumatur. Quin et contra fungos ( venenatos) et rabidi canis morsus delinctum potumque proficit. Attamen cru- dum alvum inflat et tussim irritat, qua de causa despu- inato utendum est. Ceterum primas tenet vernum, dein aestivum : hybernum vero crassius est εἰ deterius [et ex- anthemata prolicit. 1 Cap. CIL [De melle sardoo.] Quod in Sardinia gignitur mel, amarum est propter absinthii pastum. Ex- pedit autem adversus maculas solis ardore contractas. et. alias, quae in facie apparent, illitum. Cap. CIII. [De melle pontico.] Giguitur Heracleae in Ponto quibusdam anni temporibus, ob peculiarem flo- rum nonnullorum indolem, mel, quod, qui comederint, mente alienat cum sudore profuso. is vero succurritur, si rutam ac salsamenta ingesserint, mulsumque biberint, eademque toties resumserint, quoties vomuerint. Acre au- A^ M "v X 1 δ M ' ' » a ἔστι δὲ δριμὺ, καὶ πταρμοὺς κατὰ τὴν ὄσφρησιν κινοῦν HEPI ὙΛΗΣ IATPIKHEX BIBAION B. 231 ϑεραπεῦον ἔφηλιν καταχρισϑὲν μετὰ κόστου, μετὰ δὲ ἁλὸς, neige αἶρον. * ; Κεφ. οδ΄. [Περὶ Σακχχάρου μέλιτος] Καλεῖται δέ τι ᾿σάχχαρον, εἶδος ὃν μέλιτος ἐν ᾿Ινδίᾳ καὶ τῇ εὐδαίμονι ZApofl πεπηγότος, εὑρισκόμενον ἐπὶ τῶν καλάμων, ὅμοιον — ΄ c 1 H y EUN. * 3 “ ΄, τῇ συστάσει ἀλσὶ, καὶ ϑραυόμενον ὑπὲρ τοῖς οδοῦσι, καϑά- πέρ οὗ ἅλες" ἔστι δὲ εὐκοίλιον, εὐστόμαχον, διεϑὲν ὕδατι καὶ ποϑὲν᾽ ὠφελοῦν κύστιν κεκακωμένην καὶ νεφροὺς" κα- ϑαίρει δὲ καὶ τὰ τὰς κόρας ἐπισκοτοῦντα ἐπιχριόμενον. Κεφ. o£. [Περὶ Κηροῦ) Κηρὸς ἄριστος ἐστὶν ὃ ὑπόκιβρῥδος καὶ ὑπολίπαρος, εὐώδης τε καὶ ποσὴν μελιτώδη ἀποφορὰν ἔχων, ἕτι δὲ καϑαρὸς καὶ γένει ποντικὸς ἢ κρητι- χός" ὃ δὲ ἔκλευκος, τῇ φύσει δὲ λιπαρὸς, δευτερεύει. «ἀευκὰν- τέον δὲ κηρὸν οὕτω" κατακνίσας αὐτοῦ τὸ λευκὸν καὶ καϑα- góv^0, ἔμβαλε εἰς χύτραν καινὴν, καὶ ἐπιχέας ϑαλάσσης mt- λαγίας τὸ αὔταρκες, ἕψε βραχὺ νίτρον προςεμπάσας" ὅτε δὲ 40) C. λιπαρόν. tem est et olfactum sternutationem producit. Cum costo ilitum maculas a sole contractas emendat, at cum sale sugillata iollit. Cap. CIV. L.De Baceharo mellis.] Vocatur et quid- dam saccharum , genus nimirum mellis in India et Arabia felici concreti, quod in arundinibns reperitur, quoad molem salem aemulans, ac dentibus etiam salis modo fra- gile. Facilem id alvum reddit stomachoque utile est, aqua dilutum potumque. Vexatae vesicae renibusque auxilia- tur Quin et illitum ea discutit, quae pupillis tenebras offundunt. Cap. CV. [De Cera.] Cera optima est. subfulva, pinguiuscula, odorata et halitum submelleum spirans, in- super pura ct genere pontica aut cretica. Secundum lo- cum obtinet exalbida suaque natura pinguis. Candida vero redditur cera hoc modo: Albida eius et pura frusta concisa in ollam novam immitte, infusurus aquae marinae ex alto petitae quantum sufficit, insperso etiam nitri mo- 930 IIBAANIOYX 410ZKOPIA40Y ANAZAPBEOZ &voléou δὶς ἢ τρὶς. καϑελὼν τὴν χύτραν καὶ ἐάσας ψυχϑῆ- vat, ἀνελοῦ τὸν τροχίσκον, καὶ ἀποξύσας εἴ τις περὶ αὐτὸν ὑπάρχει ῥυπαρία, ἕψε ἐκ δευτέρου. » ἄλλο ϑαλάσσιον ὕδωρ ἐπιδοὺς. ἀναξέσαντος δὲ πάλιν τοῦ κηροῦ , ὡς δεδήλωται, ἀνελοῦ τὸ ἀγγεῖον ἀπὸ τοῦ πυρὸς xai λαβὼν καινοῦ χυτρι- δίου τὸν πυϑμένα, προνενοτισμένον ὕδατι ψυχρῷ, ps modes εἰς τὸν κηρὸν, ἀκροϑιγῶς ἐμβάπτων 41 πρὸς τὸ ἐλά- χιστόν τι αὐτοῦ ἀφέλκεσϑαι καὶ καϑ' ἑαυτοῦ Ww Mm ἀνελόμενος δὲ τὸν πρῶτον κυχλίσκον ἀφαιροῦ, καὶ ἔκ δευ-- τέρου κάϑες τὸν πυϑμένα ψύχων ὕδατι" καὶ τὸ αὐτὸ ποίει, ἕως ἂν ἅπαντα ἀναλάβης" λοιπὸν λίνῳ * ὦ τὰ κυκχλίσκια διεστῶτα cm ἀλλήλων κρέμασον᾽ ἡμέραν. r2 tig ὕλιον cvv- εχῶς ἐπινοτίζων αὐτὰ" νυκτὸς δὲ ὑπὸ τὴν σελήνην τίϑει, ἕως ἂν λευκὰ γένηται" εἶ δὲ ἄγαν τὶς ϑέλει λευκὸν ποιῆσαι, τὰ μὲν λοιπὰ ὡφαύτως ἐνεργείτω, ἑψέτω δὲ πλεονάκις" τι- γὲς δὲ ἀντὶ πελαγίας ϑαλάσσης, ἐν ἅλμῃ δριμυτάτῃ ἕψουσι τὸν προειρημένον τρόπον ἅπαξ ἢ δίς εἶτα ἀναιροῦνται λα-- γηνίῳ λεπτῷ καὶ περιφερεῖ, λαβὴν ἐν ἑαυτῷ ἔχοντι" εἶτα κυκλίσκια ἐπὶ πόας πυκνῆς ἡλιάζουσινάΣ, ἕως ἂν λευκότατος 41) O. 9í£e. dà ὅμοιον ποιῶν. 42) C. πιέζουσιν. mento, Cumque iterum tertiove cíferbuerit, remota olla refrigescere sinito. T'um vero cerae pastillum eximito, derasaque sorde, si quae adhaeserit, alia addita marina iterum coquito: cumque cera denuo, uti praeceptum est, inferbuerit, vas ab igne summoveto, ac novae ollulae fun- dum prius frigida madefactum leniter in ceram demittito, idemque tantisper facito, dum ceram totam exceperis. Tandem orbiculos filo lineo sublatos ita suspendito, ut a se invicem distent: ac interdiu ipsos assiduo ad solem irrorato, noctu vero lunae exponito, donec omnino albe- scant. Quodsi ceram candidissimam fieri cupiveris, cetera omnia eodem modo peragito, saepe vero recoquito. Nec desunt, qui vice marinae ex alto petitae in muria acerri- ma semel. aut iterum antedicto modo coquunt: dein la- guncula tenui ac tereti, ansam habente, eximunt, postea or- biculos super densa herba dispositos insolant, donec can- didissima evaserit. Suadent vero, verno tempore id opus ΠΕΡῚ YA4HZ ΙΑΤΡΙΚῊΣ BIBÁAION B. 9533 γέγηται" παραινοῦσι δὲ ἔαρος ἐπὶ τοῦτο ἔρχεσϑαι, ὅτε καὶ c c Ἂν , E ὦ M £8. ΄ DH N 6 5c τῆ σφοδρότητι ἀνεῖται καὶ νοτίδα παρέχει, πρὸς τὸ (* "T : ^ N -“ H x μὴ τήκεσϑαι. Ζύναμιν δὲ ἔχει πᾶς κηρὸς ϑερμαντικὴν, μα- λακτιχὴν, πληρωτικήν τε μετρίως" μίγνυται δὲ καὶ iv ῥοφη-- 2 e ΤῊΣ: : μασιν ἐπὶ τῶν δυσεντερικῶν, καταπινόμενος δὲ μεγέϑη κεγ- χριαῖα δέκα, οὐκ ig τυροῦσϑαι ἐπὶ τῶν τιϑηνουσῶν τὸ γάλα. Κεφ. od. [Περὶ Προπόλεως.] Πρόπολιν παραληπ-- τέον τὴν ξανϑὴν καὶ εὐώδη καὶ στυρακίζουσαν, μαλακήν τε ἐν τῷ ὑπερξήρῳ καὶ μαστίχης τρόπον ξφελκομένην᾽ ἔστι δὲ M 32 /, € , ϑερμαντικὴ ἄγαν καὶ ἐπισπαστικὴ καὶ σκολόπων ἑλκυστική " x , ^ ι M — c , j » LI Y ἀρήγει δὲ καὶ βηξὶ παλαιαῖς ὑποϑυμιωμένη, αἴρει δὲ καὶ λειχῆνας ἐπιτιϑεμένη" εὑρίσκεται δὲ περὶ τοῖς στόμασι τῶν σμηνίων, φύσει πηροειδής. Κεφ. ob. [Περὶ Πυρῶν] «Πυροὶ πρὸς ὑγείας yom- σιν ἄριστοι, οὗ πρόςφατοι καὶ τελείως ἡδρηκότες τῇ χρόᾳ μηλίζουσιν" εἶτα μετὰ τούτους oi τριμηνιαῖοι, λεγόμενοι δὲ ὑπὸ τινων σιτάνιοι" ὠμοὶ οὖν βρωϑέντες, ἕλμινϑας στρογ- γύλας γεννῶσι" μασσηϑέντες δὲ καὶ καταπλασϑέντες ὠφελοῦσε " «vvoü/xrovc' ὃ δὲ ἐκ τῆς σεμιδάλεως αὐτῶν γινόμενος ἄρτος aggredi, quando scl remissa vehementia rorem humidum subministrat, ne videlicet cera liquescat. Vim autem omnis cera habet calefacientem , mollientem ac (deperditas par- tes) mediocriter explentem. Additur etiam in sorbitio- nes dysentericis, ac eius deglutita milii mole grana decem lac in nutricibus in caseum cogi prohibent. Cap CVI. [Je Propoli.] Propolis adhibenda flava, odorata ac styracem referens, in summa ariditate mollis et mastiches modo ductilis. Vim vero obtinet vehementer calefacientem , versus cutem trahentem, aculeos quoque corpori infixos excutientem. Sed et in veteri tussi suf- fita auxiliatur et lichenas imposita tollit. Ceterum circa alvearium ostia reperitur, cerae natura similis. Cap. ΟΥ̓. [e T'itico.] Optima e tritici gene- ribus ad secundae. valetudinis usum habentur , Quae recen- tia et perfecte adulta colorem luteum referunt: haec se- quuntur trimestria, quae nonnullis sitania dicuntur. Cruda ila in cibo sumta lumbricos teretes gignunt, manducata vero et imposita a rabido cane morsis opitulantur. Con- 934 IEAANIOY 4IQZKOPLA OY ANAZAPDBEQZ εὐτροφώτερός ἔστι TOU cuyxoutorOU* ὃ δὲ ix τῶν σιτανίων ἀλεύρων κουφότερος καὶ εὐανάδοτος" τὸ δὲ ἐξ αὐτῶν ἄλευ-- ρον σὺν ὑοορχυάμου χυλῷ καταπλάσσεται πρὸς νεύρων Qtv- ματισμοὺς καὶ πρὸς ἐμπνευματώσεις ἐντέρων" σὺν ὀξυμέλιτι δὲ φακοὺς αἴρει. Τὸ δὲ πίτυρον σὺν ὄξει δριμεῖ ἑψηϑὲν 43 λέπρας ἀφίστησι καταπλασσόμενον ϑερμὸν, καὶ πάσης φλεγ- μονῆς ἐν ἀρχῇ κατάπλασμα σύμφορον" μετὰ δὲ πηγάνου ἄφε- ψήματος μαστοὺς σπαργῶντας 3 παύει καὶ ἐχιοδήκτοις &guó- ζει καὶ στροφουμένοις.. Ἢ δὲ ἐκ τῶν ἀλεύρων ζύμη, ϑερμαν-- τικὴ οὖσα καὶ ἐπισπαστιχὴ, ἰδίως τὰ ἐν πέλμασι λεπτύνει, καὶ τὰ ἄλλα φύματα καὶ δοϑιῆνας σὺν ἁλσὶν ἐκπέσσει καὶ ἀναστομοῖ" τὸ δὲ τῶν σιτανίων πυρῶν ἄλευρον ἰοβόλοις ἁρμόζει καταπλαττύμενον ἐν ὄξει ἢ οἴνῳ ἑψηϑὲν δὲ τρόπον κόλλης καὶ ἐχλειχόμενον αἱμοπτοϊκοὺς 45 ὠφελεῖ, καὶ πρὸς βῆχας καὶ ἀρτηρίας τραχυσμοὺς σὺν ἡδυόσμῳ καὶ βουτύρῳ ἑψηϑὲν ποιεῖ. Καὶ ἡ ἐξ αὐτῶν τῶν πυρῶν γῦρις ἑψηϑεῖσα 43) In Aldina desunt quae sequuntur ad ἀφεψήματος. 44) Lacuna legit in cod, vetusto χογδριῶντας; sicut infra cap. 127. 45) €. N. atuoóóaytas. fertus eorum similagine panis plenius alit, quam vulgaris cibarius. Qui vero fit e trimestrium farina, levius prae- bet alimentum, facileque in membra distribuitur. Farina eorum cum hyoscyami succo cataplasmatis instar compo- nitur adversus nervorum Ííluxiones et intestinorum infla- tiones; lentigines autem ex aceto mulso delet. Furfures in aceto acri cocti et calentes impositi lichenes removent, expeditumque praebent cataplasma in omui incipiente in- flammatione. Cum rutae decocto turgentes mammas com- pescunt, et morsis a vipera torminosisque conducunt. Fa- rinaceum fermentum, cum calefaciat et versus cutem at- trahat, speciatim plantas pedum. attenuat, tum alia tuber- cula, tum etiam furunculos e sale maturat atque aperit. Farina tritici sitanii contra venenatorum ictus ex aceto aut vino commode imponitur. [n glutinis modum de- . cocta si delingatur, sanguinem reiicientes adiuvat. Contra tussim et fistulae spiritalis aspritudinem cum mentha. et butyro decocta efficax est. Ipsius autem tritici pollen si r^ t ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHZ BIBAION B, 235 σὺν μελικράτῳ ἢ ὑδρελαίῳ πᾶσαν διαφορεῦ φλεγμονήν" καὶ ὃ ἄρτος σὺν μελικράτῳ ἕφϑὸς καὶ ὠμὸς καταπλασσόμενος πᾶσαν φλεγμονὴν παραμυϑεῖται, μαλακτικώτατος ὑπάρχων xai παρυποψύχων, μιγεὶς πόαις ἢ χυλοῖς τισίν: ὃ δὲ πα- eig καὶ ξηρὸς καϑ' ἑαυτὸν καὶ 5 μιγείς τισιν, ἵστησι xoi- λίαν ῥέουσαν" ἅλμη δὲ βοαχεὶς ὃ πρόσφατος καὶ καταπλα- σϑεὶς παλαιοὺς λειχῆνας ἰᾶται" κόλλα δὲ ἡ γινομένη ἐκ τῆς σεμιδάλεως ἢ γύρεως πρὸς τὴν τῶν βιβλίων κόλλησιν, &guó- ζει ἐπὶ αἱμοπτοιϊκῶν, ὑγροτέρα καὶ χλιαρὰ καταῤῥοφουμένη, κοχμιαρίου πλῆϑος. ἷ " Κεφ. oq. [Περὶ Κριϑῆς.] Κριϑὴ δὲ ἀρίστη καὶ λευ-- «|^! χαὶ καϑαρὰ, ἀτροφωτέρα δὲ πυροῦ" τοῦ μέντοι γινο-- μένου iE αὐτῆς ἀλφίτου 5 πτισάνη τροφιμωτέρα, διὰ τὴν ἐν vj ἑψήσει χύλωσιν" ποιοῦσα δὲ πρὸς τὰς δριμύτητας καὶ τὰς περὶ ἀρτηρίαν τραχύτητας καὶ ἑλκώσεις, πρὸς ἃς καὶ m πυρίνη πτισάνή ἅρμόζει, τροφιμωτέρα καὶ οὐρητικωτέρα 46) Lacuna xal addit in vulg. exempl. omissum, 47) €. N. add. ozvg5. ex aqua mulsa aut hydrelaeo decoquatur, omnem discutit inflammationem. Sed et panis tum crudus, tum etiam coctus, ex aqua mulsa impositus, inflammationem omnem eblanditur, quippe qui plurimum emolliat et quadantenus refrigeret, maxime si herbis succisque quibusdam misce- tur. Vetus autem panis aridusque tum per se tum qui- busdam admixtus alvi profluvia sistit. Recens muria ma- ceratus ac impositus lichenes inveteratos sanat. Gluten denique, quod e similagine aut polline conficitur ad glu- tinandos libros, sanguinem reiicientibus prodest, si liqui- dius ac tepidum cochlearis mensura ad sorbendum cexhi- betur. Cap. CVIII. [De .Zordeo.] Hordeum optimum can- didum est et purum. Minus autem, quam triticum, alit. Quae ex polenta eius conficitur ptisana plus alimenti prae- bet, propter succi proprii in coctione extractionem. Facit autem ea adversus acrimonias, fistulae spiritalis asperita- tes et ulcerationes: ad quas itidem convenit triticea pti- sana, quae quidem et plus alit et potentius lotium ducit. -- -- - --.- - LT 930 ΠΕΗΔ4Δ4ΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIAOY .4NAZAPBEQOX οὖσα" χατασπῷᾷ δὲ καὶ γάλα συνεψηϑεῖσα μαράϑρου σπέρ- ματι καὶ δοφουμένη" ἔστι δὲ οὐρητικὴ, σμηκτικὴ, φυσσώδης, κακοστόμαχος, συμπεπτικὴ 48 οἰδημάτων. [ἹΠοιήσεις δὲ πτι-- σάνην οὕτως" τὴν κριϑὴν πτίσσας ξήρανον ἐν ἡλίῳ xci αὖ- $i; πτίσσας ξήρανον' ἀποτιϑέμενος δὲ αὐτὴν παρέμπαττε αὐτῇ τὸ γεννώμενον ἐξ αὐτῆς λεπτὸν ἐν ταῖς πτίσσεσι, δια- τηρήσει γὰρ αὐτήν᾽ ὅτι m" "πειδάγη ὑγροτέρα λαμβανομένη τροφιμωτάτη ἐστίν" ἔστι δὲ τὸ ὕδωρ δέκατον τοῦ τῶν χρι- ϑῶν μέρους. ἔμπαττε δὲ καὶ ἁλῶν ἀτρίπτων] 49. Ζιαφορεῖ δὲ τὸ ἄλευρον αὐτῆς μετὰ σύκων καὶ μελικράτου ἑψηϑὲν ἀποστήματα 5 καὶ φλεγμονάς" συμπέσσει δὲ καὶ τὰς σκλη-- ρίας μετὰ πίσσης καὶ ῥητίνης καὶ περιστερᾶς κόπρου" σὺν μελιλώτῳ δὲ καὶ κωδίαις ἀνωδυνίαν παρέχει τοῖς πλευρὰν ἀλ-- γοῦσι" καταπλάσσεται δὲ καὶ πρὸς ἐμπνευματώσεις ἐντέρων μετὰ λινοσπέρμου καὶ τήλεως καὶ πηγάνου" μετὰ δὲ πίσσης ὑγρᾶς καὶ κηροῦ καὶ οὔρου παιδὸς ἀφϑόρου καὶ ἐλαίου, χοιράδας ξαπέπτει" σὺν μυρσίνῃ δὲ ἢ οἴνῳ, ἢ ἀχράσιν ἢ βάτῳ 48) C. N. add. zal ξηραντική. 49) In nothis ad Asulan. et Cornar. ΟΕ, Galen. de facult. alim. lib. 1. p. 510. ed, Basil. Geopon, 5, g. 50) Sic C. N.5 οἱδήματα vulgo. Lactis vero ubertatem praestat, si cum foeniculi semine cocta sorbeatur. —Urinam porro ciet hordeum, abstergit, flatus producit, stomacho adversatur, et oedemata conco- quit. [Ptisanam autem tali modo parabis.. Postquam pin- » sueris hordeum, sicca ad solem, iterumque pinsens denuo sicca. Repositurus eam insperge tenue recrementum ex ca, dum pinseretur, genitum: tum enim diutius servabi- tur. Ptisana humidior sumta plus alimenti praebet. Sit autem aquae decies tantum, quantum hordei. Iuspergere cliam licet salium crudorum aliquid.] Ipsius farina cum ficubus et aqua mulsa decocta abscessus et inflammationes discutit. Quin et duritias concoquit cum pice, resina et stercore columbino. Cum mcliloto vero et papaveris ca- pitibus dolorem lateris sedat: adversus intestinorum infla- tiones cum lini semine, foeno graeco et ruta imponitur. Strumas cum pice liquida, cera, urina pueri innocentis et oleo ad coctionem perducit: cum myrto aut vino aut ΠΕΡῚ YÁAHEX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION B. 237 ποδαγρικὰς φλεγμονὰς ὠφελεῖ" ἑψηϑὲν δὲ μετὰ ὄξους μὰν, ως, ὃν τρόπον ὠμήλυσις, καὶ ϑερμὸν ἐπηξεβέμενον, λέπρας ὑχιάζει" χυλωϑὲν δὲ τὸ ἄλευρον σὺν ὕδατι καὶ ἑψηϑὲν σὺν πίσσῃ καὶ ἐλαίῳ πυοποιόν ἔστι" σὺν ὀξεὶ δὲ χυλωϑὲν καὶ ᾿ἑψηϑὲν μετὰ πίσσης, πρὸς τὰ τῶν ἄρϑρων ῥεύματα &guó- ta. Τὸ ἐξ αὐτῶν ἄλφιτον ὅ1 κοιλίας σταλτικὸν καὶ φλεγ- μονῶν πραῦντικον. — Kg. οϑ΄. [Περὶ Ζύϑου) Ζύϑος σκευάζεται £x τῆς peas ἔστι δὲ διουρητικὸς, καὶ νεφρῶν καὶ νεύρων ἁπτικὸς; καὶ μάλιστα μηνίγγων κακωτικός" πνευματωτικός τε καὶ γεν-- γητικὸς “κακοχυμιῶν, καὶ ἐλεφαντιάσεως ποιητικός " εὐεργῆς δὲ καὶ ὃ ἔλειρας 510 γίγεται βοεχόμενος αὐτῷ. Κεφ. ρί. [Περὶ Κούρμιϑος.] Καὶ τὸ “καλούμενον δὲ κοῦρμι, σκευαζόμενον ix τῆς κριϑῆς, ᾧ καὶ ἀντὶ οἴνου πό- ματι πολλάκις χρῶνται, κεφαδαλγές ἔστι καὶ κακόχυμον καὶ $1?) ᾿ήλφιτον loco vulgaris ἄλευρον ponendum esse, ὁ Plinio suadet Sarac. Congruit Galen. Quid Serapion legerit, non liquet: ἄλφι- τὸν enim iuxta ac ἄλευρον farinam hordei vertunt. 61b) Ald, et Asul. ἔλαφος. pyris sylvestribus, aut rubo aut malicorio alvi profluvia sistit: podagricis inflammationibus cum cydonio malo aut aceto prodest. Decocta in acri aceto eodem modo, quo et farina cruda, et calens apposita, lepris medetur. Farinae vero cremor cum pice et oleo decoctus puri movendo commodus est. llle idem ex aceto elicitus si cum pice coquatur, contra articulorum Ííluxiones prodest. Polenta denique hordeacea cohibet alvum M e» inflanma- tiones. Cap. CX" [De zy ] Zythum ex ἜΗΝ para- tur. La quidem urinas ciet, renes ac nervos aggreditur, sed meninges potissimum laedit, ílatus Copiosos parit vi- tiososque humores, et elephantiasin ipsam producit. Tra- ctabile ebur redditur eco maceratum. Cap. CX. [De Curmi.) Fit et ex hordeo potus, quem curmi nominant, coque saepenumero pro vino utun- tur. Sed dolori capitis favet et humorum vitiis, nervos 938 | HEAANIOY Z4IOZKOPI4OY ANWAZAPBEQZX τοῦ νεύρου f βλαπτικόν" σκευάζεται δὲ καὶ ἐκ πυρῶν τοιαῦτα πόματα, ὡς ἐν τῇ πρὸς ἑσπέραν ᾿Ιβηρίᾳ jc: iila Κεφ. ρια΄. [Περὶ Ζειᾶς.1 Ζειὰ διττή", 9] μὲν γὰρ ἁπλῆ, ἡ δὲ δίκοκκος καλεῖται; ἐν δυσὶν ἐλύτροις i ἔχουσ. συνεζευγμέ- γον τὸ σπέρμα" ἔστι δὲ τροφιμωτέρα μὲν χριϑῆς, εὔστομος 52" ἀτροφωτέρα δὲ πυρῶν ἀρτοποιουμένη. « Κεφ. ριβ΄. [Περὶ Koínvov.] Koíuvov ἁδρότερόν ἔστι τῇ κατεργασίᾳ τοῦ ἀλεύρου, γινόμενον ix τε ζειᾶς καὶ πυ-- ροῦ, ἐξ οὗ ὃ πόλτος γίνεται" ἔστι δὲ ἱκανῶς τρόφιμον καὶ εὐχατέργαστον" σταλτικώτερον δὲ κοιλίας τὸ ἀπὸ τῆς ζειᾶς, μάλιστα προφωχϑείσης. Κεφ. pi. [Περὶ ᾿Ολύρας Καὶ ἡ ὄλυρα δὲ ἔκ τοῦ αὑτοῦ γένους ἐστὶ τῆς ζειᾶς, ἀτροφωτέρα δὲ κατὰ ποσὸν ἐχείνης " ἀρτοποιεῖται δὲ καὶ αὐτή" καὶ κρίμνον ἐξ αὐτῆς dg- αὐτως γίνεται. Κεφ. ριδ΄. [Περὶ ᾿ϑήρας. ᾿Α4ϑήρα δὲ ἐκ τῆς ἀλη- λεσμένης tig λεπτὸν ζειᾶς σκευάζεται" ἔστε δὲ ῥόφημα ὡς 52) Sic codices plerique, Oribasius et Serapion; εὐστόμαχος εχ Galeno praeferunt Lacuna et Cornarus, j quoque offendit. Parantur et similia potus genera e tri- tico, quemadmodum in Iberia occidentali et Britannia. Cap. ΟΧΙ. [2e Zea.] Zea duplex est, altera sim- plex, altera bina ferens grana, quae semen in duplici te- gmine coniunctum gerit. Plus quam hordeum alit, sa- pori grata, in panificia vero digesta minus, quam triticum, alit. Cap. CXII. [.De Zarina crassiore.] Crassior farina dicitur crzzmnon, e zeca et tritico parata, e qua puls vul- garis fit. Abunde alit et facile conficitur, sed alvum for- tius astringit, si zea praeprimis ante frixa fuerit. Cap. CXIII. [.De O/yra.] Eiusdem cum zea gene- yis est et olyra, sed aliquanto minus, quam illa, nutrit. Attamen et in panes cogitur, et farina crassior ex ea simi- liter conficitur. Cap. CXIV. [Je Afhera.) Athera (puls fritilla, Plin.) e zea tenuissime molita paratur. Est autem sorbi- IEPI YA4HEX IATPIKHX BIBAION B. 239 ποόλτάριον ὑγρὸν, παιδίοις ἁρμόδιον. ποιεῖ δὲ καὶ εἰς τὰ xa- ταπλάσματα [πραὺὐντικά τὲ καὶ πυοποια.] 99 — Κεφ. oif. [Περὶ Τράγου.] To«yog τὸ σχῆμα μὲν “παραπλησίως τῷ χόνδρῳ ἔοικεν" ἀτροφώτερος δὲ παρὰ πολὺ ζειᾶς διὰ τὸ πολὺ ἔχειν τὸ ἀχυρῶδες" διὸ καὶ δυοκατέργα- στός ἔστι καὶ κοιλίας μαλακτικός. Κεφ. gig. [Περὶ Βρώμου.] «Βρῶμος πυροῖς Ouoióc ἔστι καλάμῳ καὶ φύλλοις 5:, γόνασι δὲ διειλημμένος " καρπὸν δὲ ἔχει ἐπὶ ἄκρῳ, ὥςπερ ἀκρίδια 95 δίκωλα, ἐν οἷς τὸ σπέρμα χρήσιμον εἷς καταπλάσματα, ὡς 5 κριϑή᾽ καὶ moros δὲ ἐξ αὐτοῦ γίνεται σταλτικὸς κοιλίας" ὃ δὲ ἐξ αὐτοῦ χυλὸς Qogov- 'μένος βήσσουσιν ἁρμόζει. Κεφ. gif. [Περὶ Ορύζης.] ᾿Ορυΐζα τῶν σιτηρῶν ἔστιν εἶδος, φυομένη ἔν ἑλώδεσι τόποις καὶ ὑγροῖς 55: τρόφιμος δὲ μετρίως καὶ κοιλίας σταλτική. t Κεφ. ovy. [Περὶ Xóvógov.] Ὃ δὲ χόνδρος γίνεται μὲν ἐκ τῆς καλουμένης δικόκκου ζειᾶς, τροφιμώτερος δὲ ὀρύζης, 65) Uncinis inclusa satis apta habet cod. C. £4) Solito audacior, e Serapionis auctoritate (c. 126.), textum sic mutayi. Vulgo: Boópoc κἄλαμός ἐστε τιυροῖς ὅμοιος καὶ τοῖς φύλλοις, Haec enim lectio avenam fecerit arundinis speciem. 55) Pessime Salmas, (proleg. ad hyl. iatr. p. 23.) suasit dzoea. 56) C. «Αἰγύπτου. tio liquidae pulticulae instar, infantibus conveniens. Ido- nea quoque est ad cataplasmata [lenientia et pus moventia.] Cap. CXV. [Je Trago.] Tragus formam quidem habet alicae similem, sed minus, quam zea, nutrit, quia ace- rosus est, quare aegre dRgaue conficitur, sed alvum mollit, Cap. CXVI. [De -4vena.] Avena tritico similis quoad culmum et foliagsillo etiam geniculis distincto. Fru- ctum vero in cacumine gerit quasi locustas parvas bimem- bres, in quibus semen pariter ut hordeum ad cataplasmata utile. Quin et ex ipso puls paratur, alvi sistendae vi praedita. Eius vero cremor tussientibus sorbitione prodest. Cap, CXVIL [226 Oryza.] Oryza frumentorum genus est, quae palustribus et udis locis nascitur. Me- diocriter alit, alvumqne sistit. Cap. CXVIIL [Je -fca.] Alica fit e zea dicocco dicta: potentius, quam oryza, et alit, et alviun cohibet, sed 940 ΠΗΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ στεγνωτικώτερος “1 κοιλίας. εὐστομαχώτερος δὲ μᾶλλον " αἴρει δὲ καὶ λέπρας σὺν ὄξει ἑψηϑεὶς καὶ καταχροισϑεὶς, καὶ λε-᾿ προὺς ὄνυχας ἀφίστησι καὶ αἰγιλώπια ἀρχόμενα ϑεραπεύει" ἔγκλυσμά τε τὸ ἀφέψημα αὐτοῦ τοῖς μετὰ ἀλγήματος Óvctv- τερικοῖς εὔϑετον. [{{ΓῚ ἐνεταί δὲ χόνδρος οὕτως" ζειᾶς πτιστέον καὶ βρακτέον καὶ ἐμβλητέον ϑερμῷ ὕδατι καὶ συνεκπιεστέον" ἔπειτα κοπτέον γύψον λευκὸν καὶ εἷς λεπτὸν σηστέον" εἶτα ἄμμου τῆς λευκοτάτης καὶ λεπτοτάτης τὸ τέταρτον σὺν γύ- ψου μέρει κατ᾽ ὀλίγον μίξας, αὖϑις ἐπίπασσε τῇ ζειᾷ " σκευα- στέον δὲ ἐν ταῖς ὑπὸ κύνα ἡμέραις, ἵνα μὴ ὀξύση" ἐπὰν δὲ ἅπας ἐπιπασϑῇ κοσκινισϑήτω ἁδρότερον. Καάλλιστος δὲ ὃ πρότερον σηϑεὶς γίγνεται χόνδρος, δεύτερος δὲ ὃ émi τούτῳ, καὶ τρίτος ἐλάττων. ] 98 ; Κεφ. οιϑ΄. [Περὶ Ἱέγχρου.] ἹΚέγχρος [Ῥωμαῖοι ui- λιουμ] ἀτροφωτέρα τῶν λοιπῶν σιτηρῶν ἀρτοποιηϑεῖσα" dg- πὲρ πόλτος δὲ σχευασϑεῖσα ποιλίαν ἵστησιν, οὖρα δὲ κινεῖ" φωχϑεῖσα δὲ καὶ βληϑεῖσα εἰς σάκκους πυριωμέγη, στρόφων καὶ τῶν ἄλλων ἀλγημάτων ἐστὲ βοήϑημα. 57) Oribas. στεγγωτικός. Paull. Aeg. 1, 78. 0 δὲ ἅλιξ, τὰ μὲν ἀλλα χόνδρῳ megéowxev , μᾶλλον δὲ γαστρός ἐστιν ἐφεκτικός. BT. 58) Uncinis inclusa e nothis Asulan. et Cornar.; desunt in reli- quis, Cf. Geopon. 5, 7. stomacho longe utilior. JDecocta in aceto illitaque lepras tolit et ungues scabros abigit οἱ aegilopiis incipientibus medetur. | Eius decoctum dysentericis dolore vexatis in- fusum idoneum est. [Conficitur autem alica sequenti modo: Pistam zeam et agitatam aqua calida iniicito et exprimito. 'Tum tusum gypsum album tenaciter cribrato. Dein arenae candidissimae et sübtilissimae quartam par- iem cum una gypsi sensim misodian inspergito. Die- bus vero canicularibus parator, acescat. Quando au- tem omnis inspersa fuerit arena, crassius cribro traiicito. Optima vero est alica, quae primo cribrum transierit, secunda, quee sequitur, tertia vilior.] Cap. CXIX. [2e Milo.] Milium ceteris frugibus minus alit ad panificia sumtum. — Sed si pultis instar prae- paratur, alvum sistit, urinas autem movet. '"l'ostum vefo et in sacculos inditum, fotu torminibus aliisque doloribus opitulatur. | ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 8. 241 Κεφ. ox. [Περὶ ᾿Ελύμου] Ἔλυμος [Ῥωμαῖοι m&vi- κουμ], οὗ δὲ μελίνην, τῶν σιτηρῶν ἔστι σπερμάτων, κέγχρῳ ὁμοία. ὡςφαύτως σιτοποιουμένη καὶ πρὸς τὸ αὐτὸ &guo- ζουσα, ἀτροφωτέρα μέντοι τῆς κέγχρου καὶ ἧττον στυπτική. Κεφ. ρκα. [Περὶ Σησάμου.) ΦΣήσαμον κακοστόμα-- qo» xci δυςωδίας στόματος ποιητικὸν, ὁπόταν βιβρωσκόμε- γον ἐμμείνῃ μεταξὺ τῶν ὀδόντων’ καταπλασϑὲν δὲ διαφορεῖ τὰς ἐν νεύροις, παχύτητας καὶ τὰ ἐν ὠσὶ ϑλάσματα καὶ φλεγ- μονὰς καὶ πυφίκαυστα καὶ κώλων ἀλγήματα, καὶ κεράστου 59 δῆγμα ϑεραπεύει" σὺν ῥοδίνῳ δὲ κεφαλῆς ΕΑ ipn i ἐξ ἐγ- καύσεως γινόμενα παραμυϑεῖται" 7 δὲ πόα καϑεψηϑεῖσα iy οἴνῳ τὰ αὐτὰ ποιεῖ" μάλιστα δὲ φλεγμοναῖς ὀφθαλμῶν καὶ περιωδυνίαις ἁρμόζει" γίνεται δὲ καὶ ἔλαιον ἐξ αὐτοῦ, ᾧ oi «Αἰγύπτιοι χρῶνται. Κεφ. ouf. Περὶ ἀράς] «ἴρα, οἵ δὲ ϑύαρος [ω-- μαῖοι λόλιουμ], 7 gwogérm ἐν τοῖς πυροῖς 60, ἀλεσϑεῖσα δύ-- γαμιν ἔχει περιχαρακτικὴν νομῶν καὶ σηπεδόνων καὶ γαγγραί- 69) Marcell. et Lacun. legerunt in codd. ἀσχαλαβότου, sed Sera- pion, ut vulgo. Lacuna addit, se legisse etiam xwyozov, 60) C. γενγνωμένη ἐν τῷ σέτῳ. Cap. CXX. [De Panico.] Panicum, quod alii me- limen appellant, e cerealibus est seminibus, milio simile, eodemque modo ad cibum paratur, eidem usui idoneum. Attamen milio et minus nutrit, et minus astringit. Cap. OXXI. [2e Sesamo.] Sesamum stomacho no- cet, et gravem halitui odorem contrahit, si quando com- manducatum dentium interstitiis adhaeserit. Cataplasmatis vice impositum discutit crassitiem in nervis; aurium con- tusionibus et inflammationibus, ambustis item et coli do- loribus cerastisque morsui medetur. Capitis dolores ex ardore contractos cum rosaceo lenit. Sed et herba in vino cocta eadem praestat, maxime autem oculorum inílamma- tionibus doloribusque prodest. Fit denique ex ipso oleum, quo Aegyptii utuntur. Cap. CXXII. [De Lo/o.] Lolium, quod nonnulli thyaron dicunt, quodque inter triticeas nascitur segetes, molitum ulcera depascentia, putrescentia et gangraenam DIOSCORIDES, Q 242 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ νής, μετὰ ῥαφάνων καὶ ἁλῶν καταπλασσομένη, καὶ λειχῆνας ἀγρίους καὶ λέπρας σὺν ϑείῳ ἀπύρῳ καὶ ὄξει ϑεραπεύει" σὺν κόπρῳ δὲ περιστερᾶς καὶ λινοσπέρμῳ ἑψομένη ἐν οἴνῳ, χοι- ράδας διαλύει, καὶ τὰ δύςπεπτα δήσσει" ἰσχιαδικούς τε σὺν μελικράτῳ ἑψηϑεῖσα καὶ καταπλασσομένη ὠφελεῖ" σὺν &k- φίτῳ δὲ ἢ σμύρνη ἢ κρόχῳ ἢ λιβανωτῷ ὑποϑυμιωμένη , συν- εργεῖ ταῖς συλλήψεσιν. Κεφ. ρκγ΄. [Περὶ ᾿Δμύλου. ἬἌἌμυλον ὠνόμασται διὰ τὸ χωρὶς μύλου κατασκευάζεσϑαι" ἄριστον δὲ ἔστι τὸ σκευα- . ζόμενον ἔκ πυροῦ σιτανίου, κρητικὸν δὲ ἢ αἰχύπτιον" σκευά-- ἵεται δὲ ἐκ πυροῦ σιτανίου καϑαροῦ, βρεχομένου πεντάκις τῆς ἡμέρας. εἰ δυνατὸν δὲ, καὶ τῆς νυκτός" ὅταν δὲ μαλακὸς γένηται, δεῖ πραέως τὸ ὕδωρ ἐχχεῖν, χωρὶς τοῦ κινεῖν, ἵνα μὴ συνεκκλύζηται τὸ νόστιμον" ἐπὰν δὲ παραστῇ μαλακώτα- τος γενόμενος, ἀποχέας τὸ ὕδωρ τρίβειν τοῖς ποσὶν, εἶτα ὕδωρ ἐπιχέοντας τρίβειν" εἶτα ἀναιρεῖσϑαι τὸ ἐφιστάμενον 9t πίτυρον ἡἠϑμῷ 5, x«i τὸ λοιπὸν διηϑήσαντας ἐμβαλεῖν εἰς 61) Sarac. recte, loco vulg. ὑφιστάμενον. Galen. comm, 2. in libr. de artic. p. 606. ed. Basil. Ora» ἀφαιρεϑῆ τὸ πιτυρῶδες ἐπάγω. Se- xap. C. 29. quod. nataverit super aquam ex furfure. 62) Marc. ἐσϑμῷ sphalma. emarginandi vim habet, si cum raphanis et sale imponi- tur. Feros quoque lichenes ct lepram eum sulfure vivo et aceto sanat. At cum fimo columbino et lini semine decoctum in vino, strumas resolvit, et quae aegre matu- rantur, rumpit. schiadicis cum aqua mulsa coctum et cataplasmatis vice adhibitum prodest. Quodsi cum polen- ta, myrrha, croco aut ture suffiatur, conceptiones ad- iuvat. ' Cap. CXXIIL [2e .4mylo.] Amylum appellatum ab eo est, quod sine mola fiat. Optimum, quod e tri- . mestri paratur íritico, creticum aut aegyptiacum. | Con- ficitur vero e tritico trimestri mundo, quinquies per diem ac, si fieri potest, etiam per noctem aqua perfuso: atque, ubi emollhtum fuerit, sensim aquam citra agitationem effundi oportet, ne simul utilior succus excludatur. At, quando mollissimum evasisse constiterit, effusa aqua pedi- bus caleari oportet, dein infusa alia teri. Quo facto X ᾿ HEPI YAHZ IATPIKHZ :BIBAION B. 243 υλιστῆρα διὐυλίσαντάς τε εὐθέως ψύχειν ἐπὶ χεραμίδων και- γῶν ἐν ἡλίῳ ὀξυτάτῳ" ἔνιχμον γὰρ κἂν ém ὀλίγον᾽ μείνῃ. ὀξίζει. ποιεῖ δὲ πρὸς ὀφϑαλμῶν ῥεύματα καὶ κοιλότητας xoi φλυκταίνας᾽" στέλλει δὲ καὶ αἵματος ἀναγωγὰς πινόμε- γον, καὶ τὰς 3 περὶ ἀρτηρίαν πραΐνγει" μίγνυται: δὲ καὶ γά- λακτι καὶ προοοψήμασι᾽ σκευάζεται δὲ καὶ ἐκ ζειᾶς βραχεί- σής καὶ πλυϑείσης πρὸς μίαν ἢ δευτέραν ἡμέραν καὶ σται- ^ 64 / 2 , M - - ' , T059* τρόπον ἀποϑλιβείσης διὰ τῶν χειρῶν «ai ξηρανϑείσης iy ὀξυτάτῳ ἡλίῳ, ὡς προείρηται" τὸ δὲ τοιοῦτον ἄϑετον μὲν πρὸς ἰατρικὴν χρῆσιν, πρὸς δὲ τὰ λοιπὰ εὔϑετον. Κεφ. ox0. ΓΠερὶ Τήλεως ἀλεύρου] Τῆλις [οἱ δὲ τήλ, *.65 c δὲ , € δὲ ΡΥ. ε δὲ ἥλεως καρπὸς ϑ. οἱ δὲ βούκερως, οἱ δὲ αἴγοόκερως, oi δὲ DA c M Y c - 7, /. 2,7 κεραΐτις,) οἱ δὲ λωτὸν, “Ῥωμαῖοι φαίνουμ γραίκουμ, J4iyv- πτιοι ἴτασιν) καὶ τὸ ἐκ τῆς τήλεως ἄλευρον, μαλακτικὴν καὶ διαχυτικὴν ἔχει δύναμιν" καταπλασσόμενον δὲ λεῖον σὺν με- λικράτῳ éqO0v99 ποιεῖ πρὸς φλεγμονὰς τὰς ἐντὸς καὶ ἐκτός" 65) τραχύτητας legit Serap... πρὸς 1. τὰς apud Asulan. et Marcell. est sphalma. . 64) Hermol. legit στέατος» perperam, 65) Marc. Vergil legit etiam κάρφος. 66) Sic Lacun., ἑφϑῷ vulgo. innatantes furfures cribro excipiendi, quod vero superest, percolaturi in colum coniicitor, mox autem, ut excolatum est, super tegulis novis, ardentissimo sub sole siccari opor-. tet. Namque si subudum manserit, acescit. Facit autem contra oculorum fluxiones, cava ulcera et pustulas. San-, guinis insuper reiectiones potu cohibet et fistulae spiritalis (affectus) mitigat: lacti quoque et obsoniis admiscetur. Paratur et amylum e zea macerata elotaque ad unum alte- rumve diem, et massae triticeae in modum manibus sub- acta, tandemque ferventissimo in sole, uti dictum: est, exsiccata. Sed huiusmodi haud aptum est ad medicum usum, ad reliqua vero idoneum. Cap. CXXIV. [De Poeni graeci farina.] Foenum graecum [alii eius fructum, alii buceros aut aegoceros, alii ceraitin, lotum etiam, Aegyptii denique itasin vo- cant] ipsiusque farina molliendi ac dissipandi vim habent. Hac tenuiter contrita ac cum aqua mulsa cocta cataplasma- tis modo adversus inflanimationes et internas et externas Qa 944 IEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ σὺν νίτρῳ δὲ καὶ ὄξει λεῖον καταπλασϑὲν, σπλῆνα μειοῖ" τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῆς ἐγκάϑισμα εἷς τὰ γυναικεῖα, ὅσα κατὰ φλεγμονὰς ἢ μύσιν συνίσταται" σμήχει δὲ καὶ τρίχας καὶ πί- τυρὰ καὶ ἀχῶρας τὸ ἀπόϑλιμμα αὐτῆς ἐν ὕδατι ἑψηϑείσης" σὺν στέατι δὲ χηνείῳ προςτίϑεται ἀντὶ πεσσοῦ, μαλάσσον καὶ ἀνευρῦνον τοὺς περὶ τὴν ὑστέραν τόπους᾽ χλωρὰ δὲ μετ ὄξους ἀτονοῦσι τόποις καὶ εἱλκομένοις ἁρμόζει" τὸ δὲ ἀφέ- ψημα αὐτῆς πρὸς τεινεσμοὺς καὶ δυςώδη ὑποχωρήματα δὺυς- ἐγτερικά ^ τὸ δὲ ἀπ᾿ αὐτῆς ἔλαιον μετὰ μυρσίνης σμήχει τρί- χας οὐλάς τε τὰς ἐν αἰδοίοις. - Κεφ. ox£. [Περὶ dívov.] «ἥϊννον [οἱ. δὲ λινοκαλαμὶς, οἱ δὲ ἄννον 51, οἵ δὲ λίνον ἄγριον, “Ρωμαῖοι λινόμυρουμι, οὗ δὲ λίνουμ ἀγρέστεμ, “Αφροὶ ζεραφοῖς] γνώριμον "δύναμιν δὲ ἔχει τὸ σπέρμα τὴν αὐτὴν τῇ τήλει, διαφοροῦν καὶ μαλασ- σον πᾶσαν φλεγμονὴν ἐντός τε καὶ ἐχτὸς, σὺν μέλιτε mol ἐλαίῳ καὶ ὕδατι ὀλίγῳ ἑψηϑὲν, ἢ ἑφϑῷ μέλιτι ἀναληφθϑέν᾽ αἴρει δὲ καὶ ἐφήλεις ὠμὸν καὶ ἰόνϑους σὺν νίτρῳ καταπλα- 67) Marcell. ἅμμα coniccit, utiliter imponitur. Cum nitro vero ct aceto trita et impo- sita lienem extenuat. JDecoctum foeni graeci feminarum malis ex inflammatione matricis ac praeclusione matis in- sessu Subvenit. Abstergit et capillos et furfures at acho- res cremor eius expressus in aqua cocti. Cum adipe vero anserino pessi vice subditur ad emolliendos dilatandos- que locos muliebres. Viride cum aceto imbecillibus ulce- ratisque locis est accommodatum. Ipsius decoctum prod- est adversus tenesmos et foetidas in dysenteria deiectiones. Quod denique ex eo exprimitur oleum, cum myrto capil- los abstergit et genitalium cicatrices exterit. Cap. CXXV. [De Lino.] Linum [quod alii lino- calamin, alii annon, aut agreste linum , Romani linomy- rum, Aegyptii zeraphois appellant] vulgo notum est, cuius semen easdem habet, quas foenum graecum, vires. Di- scutit enim ct emollit omnem et externam et internam. inflammationem , cum. melle, oleo ct aqua exigua' coctum, aut melle cocto exceptum. 'l'ollit et ephelides et varos, si crudum cum muitro et ficubus inponitur. , Cum lixivio ΠΕΡῚ Y.4HX ΤΑ͂ΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION E. 245 σϑὲν wai σύκοις" σὺν κονίᾳ 8 δὲ παφωτίδας καὶ σκληρίας διαφορεῖ" ἕρπητάς τε σὺν οἴνῳ ἑψηϑὲν καὶ κηρία ἐκκαϑαί- θει" Ὀνυχάς τε λεπροὺς ἀφίστησι σὺν καρδάμῳ ἴσῳ καὶ μέ- λιτι ἀνάγει δὲ καὶ τὰ ix ϑώρακος, σὺν μέλιτι ἀντὶ ixÀa- χτοῦ ληφϑὲν, καὶ βῆχας παρηγορεῖ" παρορμᾷ δὲ καὶ πρὸς ἀφροδίσια, μιγὲν μέλιτι καὶ πεπέρει ἀντὶ κοπτῆς πολὺ λαμ- Ῥανόμενον: καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτοῦ ἐνίεται πρὸς ἐντέρων xai ὑστέρας δηγμοὺς καὶ ἐκκομιδὴν περιττωμάτων" καὶ φλεγμονὰς τὰς ἕν μήτρᾳ εἷς ἐγκάϑισμα, ὥςπερ τὸ: τῆς τή-- λεως εὐχρηστεῖ. Keg. gas". [Περὶ "Eodfjiv8ov.] ᾿Ἐρέβινϑος 9? ὃ ἥμερος εὐκοίλιος, οὐρητικὸς, πνευμάτων γεννητικὸς, εὐχροίας περι-- ποιήτικὸς, καταμηνίων ἀγωγὸς. καὺ ἐμβρύων καὶ γάλακτος γεννητικός" καταπλάσσεται δὲ μάλιστα σὺν ὀρόβοις ἑφϑὸς πρὸς ὄρχεων φλεγμονὰς καὶ μυρμηκίας, πρός v& ψώρας καὶ ἀχῶρας καὶ λειχῆνας καὶ τὰ καρκινώδη ἕλκη καὶ κακοήϑη σὺν κριϑῇ καὶ μέλιτι. Καλεῖται δὲ τὸ ἕτερον αὐτῶν εἶδος 68) Ald. συκένῃ xov. |. 69) C. “Ῥωμαῖον κίκερ- vero parotidas duritiasque discutit, herpetas et favos cum vino coctum expurgat. Ungues scabros removet cum tan- todem lepidii mellisque. Educit quoque quae intra peetus haerent, cum melle eclegmatis vice sumtum, ac tussim etiam lenit. Stimulat et venerem, si melli et piperi pla- centae ad modum mixtum largius sumatur. Quin et eius . decoctum adversus intestinorum matricisque erosiones, item- que ad evocanda alvi excrementa infunditur. Uteri deni- que inflammationibus, aeque ac foeni graeci semen , insessu perquam est utile. Cap. CXXVI. [De Cieere.] Cicer sativum alvum. facit bonam, urinam ciet, flatus gignit, colorem bonum cuti conciliat, menses fetusque expellit, et lactis secretioni favet. Maxime cum ervis coctum cataplasmatis vive im- ponitur ad testium inflammationes et verrucas, quae for- amicae dicuntur, itemque ad scabiem, achores, lichenes, nec non ad ulcera cancrosa et maligna cum hordeo ct melle. Alterum ciceris genus vocatur arietinum. |Utrum- 946 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOZ κριός 10. ἀμφότεροι δέ εἶσι διουρητικοὶ, διδομένου πρὸς ixre- ον xai ὕδρωπα τοῦ ἀφεψήματος αὐτῶν σὺν λιβανωτίδι. βλάπτουσι δὲ καὶ κύστιν εἱλκωμένην καὶ νεφρούς: πρὸς δὲ μυρμηκίας καὶ ἀκροχορδόνας. νεομηνίας οὔσης, ἔνιοι ἑκάστης ἐξοχῆς ἐρεβίνϑϑῳ ψαύοντες ἄλλῳ καὶ ἄλλῳ, εἴς τε ὀϑόνην ἀποδήσαντες αὐτοὺς, ῥίπτειν 7! εἰς τοὐπίσω κελεύουσιν, ὡς ἀποπιπτουσῶν τῶν ἀκροχορδόνων. Γίνεται δὲ καὶ ἄγριος ἐρέβινϑος, ὅμοιος τοῖς φύλλοις τῷ ἡμέρῳ, ὀσμῇ δριμὺς, τῷ. καρπῷ διαφέρων, ποιῶν πρὸς ὅσα καὶ ὃ ἥμερος. Κεφ. ρχζ΄. [Περὶ Κυάμου ἑλληνικοῦ. ΑΚύαμος ἕλλη- γικὸς πνευματώδης, φυσσώδης, δύςπεπτος, Ovcóvagogt βηχὶ δὲ σύμφορος καὶ σαρκῶν γεννητικός " [μέσος ϑερμοῦ καὶ ψυ- χροῦ 7?-] ἑψηϑεὶς δὲ σὺν ὀξυκράτῳ καὶ σὺν τῷ λέπει ἐσϑιό-- μένος δυρεντερίας καὶ κοιλιακὰς ῥύσεις ἐπέχει, καὶ πρὸς ἐμέ- τοὺς δὲ εὔϑετος βρωϑείς" γίνεται δὲ ἀφυσσότερος, τοῦ πρώ-- του ὕδατος κατὰ τὴν ἕψησιν ἀποχεομένου" ὃ δὲ χλωρὸς καὶ .,70) X. στεγόφυλλον, ὑπόλεπτον, δολίχοις μαχροτέροις καὶ πολυ- κάρποις. 71) Cod. Flor. πώττειν- 72) Nec Serapion, nec Hermolaus habent hoc additamentum, quod librarius quidam e Galen. fac. simpl. 7, $9. haud satis recte sum- sit. Sic enim Gal. Kvag. xaj' ἑκάτερα τῆς μέσης χράσεώς ἐστιν, Éy- γυτάτω zavà τὸ ξηραίνειν καὶ κατὰ τὸ ψύχειν. que ciet urinas, dato cum rore marino decocto adversus morbum regium et hydropem. Laedit autem exulceratam vesicam et renes. Sunt, qui verrucarum, quae formicae nomen gerunt, et pensilium protuberantias singulas prima luna grano ciceris alio alioque tangant, eaque grana in . linteo deligata abiici post se praecipiant, quasi verrucae hac arte decidant. Est et sylvestre cicer, foliis sativo simile, odore acri, sed fructu discrepans, quod quidem eadem, quae, sativum praestat. ' Cap. CXXVH. [De Faba graeca.) Faba graeca anhelationes gignit et flatus, aegre concoquitur, ac somnio- rum turbas parit; sed tussi confert, carnemque generat; [media calidi frigidique natura.] Cocta in posca et cum suo cortice comesta, dysenteriae et coeliacorum profluvia sistit, et contra vomitiones in cibo idonea est. Minus autem Ílatulenta evadit, si prior aqua inter coquendum ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZE BIBAION BE. 247 κακοστομαχώτερος καὶ φυσσωδέστερος᾽ τὸ δὲ ἄλευρον τοῦ κυάμου καταπλασϑὲν xa9' ἕαυτό τε καὶ σὺν ἀλφίτῳ τὰς ἔκ πληγῆς φλεγμονὰς πραὕὔνει " καὶ οὐλὰς δμοχρόους ποιεῖ, καὶ μαστοὺς χονδριῶντας καὶ φλεγμαίνοντας ὠφελεῖ" γάλα τε σβέννυσι. σὺν μέλιτι δὲ καὶ τηλίνῳ ἀλεύρῳ δοϑιῆνας καὶ παρωτίδας καὶ ὑπώπια διαφορεῖ᾽ σὺν ῥόδῳ τε καὶ λιβάνῳ χκαὶ τῷ τοῦ ὠοῦ λευκῷ, ὀφϑαλμῶν προπτώσεις καὶ oraqu- λώματα καὶ οἰδήματα στέλλει. φυραϑὲν δὲ σὺν οἴνῳ συχγχύ- σεις καὶ πληγὰς ὀφϑαλμῶν καϑίστησιν: εἴς τε ἀνακόλλημα ῥεύματος χωρὶς τοῦ λέπους μασσηϑεὶς, ἐπιτίϑεται κατὰ τοῦ μετώπου" καὶ διδύμων φλεγμονὰς ἑψηϑεὶς ἐν οἴνῳ ϑϑεραπεύει" καὶ τοῖς ἐφηβαίοις δὲ τῶν παίδων καταπλασσόμενος ἀνήβους ἐπὶ πολὺ τηρεῖ" σμήχει δὲ καὶ ἀλφούς᾽ τὰ δὲ λέπη κατα- πλασσόμενα τὰς ἐκτιλϑεῖσας τρίχας ἀτρόφους καὶ ἰσχνὰς κα- τασκευάΐζει" μετὰ δὲ ἀλφίτου καὶ σχιστῆς καὶ ἐλαίου κατα- πλασϑέντα παλαιοῦ χοιράδας διαφορεῖ, καὶ ἔρια βάπτει τὸ ἀφέψημα αὐτῶν" ἐπιτίϑεται δὲ καὶ πρὸς τὰς ἀπὸ τῶν βδεῖ-- λῶν αἱμοῤῥαγίας λελεπισμένος, εἰς δύο διαιρεϑεὶς, καϑ' ὃ 13 75) Sic Cornar. primus loco χαϑὰ Ald., Asul., Marcell. abiiciatur. Αἱ viridis et plus negotii stomacho facessit, flatuumque plus gignit. Farina vero fabae, vcl per se, vel cum polenta imposita, inflammationes ab ictu mitigat, et cicatrices concolores reddit: mammas etiam induratas in- Óflammatasque adiuvat, et lac exstinguit. ^ Cum melle et foeni graeci farina furunculos, parotidas et sub oculis livores discutit. Cum rosa vero, ture ovique albumine oculorum prolapsus, staphylomata et oedemata reprimit. Subactum vino suffusiones et:ictus oculorum recreat. Com- manducatur sine cortice in massam glutinosam, in flu- xione fronti imponendam. '"l'estium inflammationes in vino decocta sanat. Pueris vero ad pubis regionem cataplasma- tis vice adhibita, ipsos diu impuberes servat. Vitiligines quoque abstergit. Corticibus illiti, qui post evulsionem renascuntur, pili marcidi gracilesque redduntur. lidem cum polenta, alumine scissili et vetere oleo iripositi stru- mas discutiunt. Quin et eorum decocto lanae inficiuntur. Ceterum faba, demto cortice, qua naturaliter coalita est, 048 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ προςπέφυκεν' ἐπέχει γὰρ * προςτυπούμενος κατὰ τὸ Tui τόμιον. , Κεφ. ρκη΄. [Περὶ ΚΚυάμου αἰγυπτίου.] “Ο δὲ αἰγύπτιος , ! » - νὰ d κύαμος, ὃν ἔνιοι ποντικὸν καλοῦσι, πλεῖστος μὲν γίνεται &p | — à | «Αἰγύπτῳ, καὶ ἐν ZAoíg δὲ καὶ iv Κιλικίᾳ & ταῖς λίμναις εὕ-- ΄ὕ e » δὲ λλ P c , 15 ᾿ N Qíoxevoi* ἔχει δὲ φύλλον μέγα, ὡς πέτασον 5, χαυλὸν δὲ, - 1 ΄ , , »! c ΄ πηχυαῖον, περὶ δάκτυλον τό σπτάχος᾽ ἄνϑος δὲ ῥοδόχρουν, δι--, , Li ü , πλάσιον μήκωνος" ὅπερ ἀπανϑήσαν φέρει σφηκία 75 παρα- , , πλήσια ϑυλακίσκοις, ἐν olg κύαμος μικρὸν 71 ὑπεραίρων τὸ πῶμα, ὡς πομφόλυξ' καλεῖται δὲ κιβώριον ἢ κιβώτιον, διὰ τὸ τὴν φυτείαν τοῦ κυάμου γίνεσϑαι αὐτοῦ ἐντιϑεμένου ἐν , ΠῚ , ἰκμοβώλῳ, οὕτω εἷς τὸ ὕδωρ ἀφιεμένου 8: ῥίζα δὲ ὕπεστι παχυτέ λά ^» ἑφϑή ὑὺ ὠμὴ λλο χυτέρα καλάμου, βιβρωσκομένη ἑφϑή τε καὶ ὠμὴ, πκολλο- , , c , , t κασία καλουμένη" ὃ δὲ κύαμος βιβρώσκεται uiv καὶ χλωρός" ξηρανϑεὶς δὲ γίνεται μέλας καὶ μείζων τοῦ ἑλληνικοῦ, ἔχων 4 b - δύναμιν στυπτικὴν καὶ εὐστόμαχον' ἁρμόζει δὲ δυςεντερικοῖς 74) yàp subintelligit Sarac., deest vero in plerisque, 75) πέταλον perperam Ruell. ct Sambuc. 76) Sambuc. et Sarac. iam ex Herod. 2, g2. et Theophr. hist. 4, 8. coniecerunt, loco vulg. φνυσκία. 77) Recte Sarac. e Theophr. 1. c, loco vulg. guzoós. 79) €. ἐγδιδομένονυ. bipartita ad sanguinis cursus ex hirudine imponitur: eos enim dimidiata supprimit, si qua parte alteri cohaerebat, apprimitur: Cap. CXXVIII. [ De Faba aegyptia.] Aegyptia faba, quam nonnulli ponticam vocant, in Aegypto quidem magna copia provenit, sed et in Asia quoque et in Cilicia in lacubus invenitur. Folium habet amplum, instar galeri, caulem cubitalem, digiti crassitudine, florem roseum, pa- paveris florem duplo superantem. Postquam defloruit, ge- rit favos vesparum perulis similes, in quibus faba, bullae ad modum paullulum excedens operculum. Ciborium vel cibotium ideo dicitur, quod seratur eiusmodi faba ipsa glebae humenti indita atque ita in aquam demissa. Radix autem subiacet arundine crassior, quae colocasiae nomine cocta crudaque comeditur. Faba ipsa et virens manditur: exsiccata nigrescit et graecam magnitudine superat. Vi pollet astringenti stomachoque amica. Quamobrem farina Y ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHE BIBAION B. 249 aul κοιλιακοῖς τὸ ἐξ αὐτοῦ ἄλευρον ἐπιπασσόμενον ἀντὶ GÀ- φίτου" x«i πολτοποιούμενον δὲ δίδοται" τὰ δὲ λέπη μᾶλλον ποιεῖ ἑψόμενα ἐν οἰνομέλιτι καὶ ποτιζόμενα πλῆϑος χυάϑων τριῶν" καὶ πρὸς ὠταλγίαν δὲ ποιεῖ τὸ ἐν μέσῳ χλωρὸν cv- τῶν, πικρὸν δὲ κατὰ τὴν γεῦσιν, λεῖον σὺν ῥοδίνῳ συνεψόμε- γόν τε καὶ ἐνσταζομενον. Κεφ. ρκϑ'. [Περὶ Φακοῦ. ΦΦακὸς [o ἐσϑιόμενος" “Ῥωμαῖοι λέντεμ, οἱ δὲ λεντίκουλαμ 19 βιβρωσκόμενος μὲν συνεχῶς ἀμβλυωπὸς, δύςπεπτος, κακοστόμαχος, TYtUMCTL- κὸς 80 στομάχου καὶ ἐντέρων, κοιλίας δὲ σταλτικὸς 81, σὺν τῷ λέπει ἐσϑιόμενος" διαφέρει δὲ αὐτοῦ ὃ ἑψανὸς καὶ μηδὲν ΕῚ 1 ΕἸ - Par / , αὐ Ὁ ῃ ἀνιεὶς ἐν τῇ διαβροχῆ μέλαν. Δυναμιν δὲ “ἔχει στυπτικὴν, ὅϑεν κοιλίαν ἵστησι, προαπολεπισϑεὶς καὶ ἑψηϑεὶς ἐπιμε-- λῶς, τοῦ πρώτου ὃν τῷ ἀφέψεσϑαι ὕδατος ἀποχεομένου " H ' ΄ Y - ΕΣ , 5 ae v LI λυτικὸν γὰρ κοιλίας TO πρῶτον ἀφέψημα αὐτοῦ" ἔστι δὲ D ^ uU ' , δυςόνειρος. ἄϑετος πρὸς τὰ νευρώδη καὶ πνεύμονα καὶ κε- φαλήν" βέλτιον δὲ τὸ ἴδιον ἔργον ἀποτελεῖ πρὸς τὰ ῥεύματα 79) Sic Ald. 80) Sic codd. omnes et edd. praeter Saracen. qui, nulla suffultus auctoritate, πγευματωτικός, 81) C. μαλακτικός. 'earum polentae vice inspersa convenit dysentericis coeli-. acisve, sed et in pultem redacta exhibetur. Efficaciores sunt cortices, si in vino mulso decocti ternüm cyathorum mensura propinantur. Ad aurium denique dolores facit viride in medio seminis, gustu amarum, si cum rosaceo coctum instillatur. Cap. CXXIX. [2e Lente.] Lens [edulis: Romani lentem aut lenticulam] assiduo comesta aciem oculoruunu obtundit, aegre concoquitur, stomachum laedit, eumque et intestina inflat, alvumque cum cortice mansa sistit. Praestat in eo genere, quae facilis coctu, quaeque nihil nigri macerata reddit. Vi autem gaudet astringente, qua ex caussa alvum cohibet, si, detracto ante cortice, sedulo coquitur, prima aqua inter coquendum effusa, quippe primum ipsius decoctum alvum solvit. Somnia turbat, contraria nervosis partibus, pulmoni capitique. Melius autem contra alvi fluxus suo fungetur munere, addito 950 ΠΗΔΑΝΙΟΥ͂ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τῆς κοιλίας, μιγείσης αὐτῷ uer ὄξους, σέρεως, ἢ ἀνδράχνης, ἢ σεύτλου μέλανος, ἢ μύρτων, ἢ σιδίων, ἢ ῥόδων ξηρῶν, ἢ μεσπίλων, ἢ οὔων, ἢ ἀπίων 823 ϑηβαϊχῶν, ἢ κυδωνίων μή- λων, ἢ κιχωρίου, ἢ ἀρνογλώσσου, ἢ κηκίδων δλοκλήρων, αἵτινες μετὰ τὴν ἕψησιν ῥίπτονται, ἢ ῥοὸς τοῦ ἐπὶ τὰ ὄψα" δεῖ δὲ τὸ ὄξος ἐπιμελῶς συγκαϑεψεῖν αὐτῷ, εἰ δὲ μὴ, τα- ράττει τὴν κοιλίαν " καὶ ἀνατροπὴν στομάχου περιλεπισϑέντες τριάκοντα φακοὶ καὶ καταποϑέντες ὠφελοῦσι" παρηγορεῖ δὲ καὶ ποδάγρας σὺν ἀλφίτῳ ἑφϑὸς 85 καὶ καταπλασϑείς" μετὰ δὲ μέλιτος κόλπους κολλᾷ, ἐσχάρας περιῤῥήττει καὶ ἕλκη ἀνα- χαϑαίρει" σὺν ὄξει δὲ ἑψηϑεὶς σκληρώματα καὶ χοιράδας δια- φορεῖ᾽ σὺν μελιλιώτῳ δὲ ἢ κυδωνίῳ ὀφθαλμῶν φλεγμονὰς καὶ δακτυλίου ϑεραπεύει, ῥοδίνου μιγνυμένου" ἐπὶ δὲ τῶν μειζό-- vov ἐν δακτυλίῳ φλεγμονῶν καὶ κόλπων μεγάλων, σὺν σιδίοις ἢ δόδοις ξηροῖς ἀφεψόμενος, μιγνυμένου καὶ μέλιτος" πρὸς νομὰς δὲ γαγγραινικὰς ὁμοίως, ἢ καὶ ϑαλάσσης μιγνυμένης" 82) Sarac. hic interponendum hortatur 7 gowíxov, quod nulla pyra thebaica nota sint, 85) Vulgo κατεψηϑεὶς omisi, quia nec καταψάω, nec xo9ewéo hu- ius loci est. Nec quispiam interpretum cam vocem expressit. cum aceto, intubo, aut portulaca, aut beta nigra, aut myrti baccis, aut punici tegmine, aut rosis siccis, aut mespilis sorbisve, aut pyris thebaicis, aut melis cydoniis, aut ci- chorio, aut plantagine, aut gallis integris, quae quidem post coctionem reiiciuntur, aut denique rhoé, quae ob- soniis inspergitur. Percoquendum vero cum ea diligenter est acetum, alioqui alvum conturbat. Contra subversio- nem stomachi triginta lentis grana decorticata ct vorata prosunt. Blanditur vero etiam podagrae cum polenta cocta ac imposita. Sinus cum melle glutinat, ulcerum crustas circumquaque rumpit et ulcera ipsa purgat. Ex aceto cocta duritias strumasque discutit. Cum meliloto vel cydonio malo oculorum sedisque inflammationibus me- detur, si rosaceum additur. Sed in maioribus circa anum inflammationibus grandibusque sinibus cum putamine punici aut rosis siccis, adiecto melle, decoquitur. Simi- liter valet et ad ulcera depascentia gangraenosa, si ctiam aqua marina admiscetur: ad pustulas ctiam εἰ her- ἼΠΗ͂ΡΙ YAHZ IATPIKHZ ΒΙΒΑΙΟΝ B, 951 πρὸς δὲ φλυχταίνας καὶ ἕρπητας καὶ ἐρυσιπέλατα καὶ χεί- μετλα, ὡς προείρηται" πρὸς δὲ χονδριώντας μαστοὺς καὶ σπαργώσεις 82, ἑψόμενος ἕν ϑαλάττῃ, ἁρμόζει καταπλασϑείς. Κεφ. oM. [Περὶ Φασιόλου)] Φασίολος φυσσώδης, πνευμάτων γεννητικὸς 386, δύςπεπτος" ἑψηϑεὶς δὲ χλωρὸς xci ἐσϑιόμενος κοιλίας μαλακτικός" πρὸς δὲ ἐμέτους εὔϑετος. Κεφ. ολα΄. [Περὶ ᾿Ορόβον.) "Ogoflos [Ῥωμαῖοι ὄρο-- βουμ] γνώριμος ϑαμνίσκος, στενόφυλλος, λεπτὸς, ἔχων σπερ-- μάτια ἐν λοβοῖς, ἐξ ὧν γίνεται τὸ καλούμενον ὀρόβινον ἀλευ-- ρον, ὃ πρὸς τὴν ἰατρικὴν χρῆσιν ἁρμόζει" ἔστι δὲ καρηβαρι- κὸς, κοιλίας ταρακτικὸς 99, αἷμα δὲ δὲ οὔρων ἄγει, ἑῳφϑὸς παρατιϑέμενος. .Bovg δὲ λιπαίνει 81, & βρωϑείη. Σκευάζεται δὲ τὸ ἐξ αὐτοῦ ὀρόβινον οὕτω" ἐκλέξας τοὺς εὐτρόφους καὶ λευκοὺς, ῥαῖνε ὕδατι ἀναφυρῶν, ἐάσας τὲ ἐφ᾽ ἱκανὸν συμ-- πιεῖν, φρύγε ἄχρις ἂν περιῤῥαγῆ ὃ φλοιός" εἶτα ἀλέσας 88 καὶ 84) Vulgo σπαργανώσεις. Ὁ. N, σπαργήσεις. 85) Sic C. N.; κιγητικὸς vulgo. 86) C. στατικύς. ἡ 87) Haud vereor, me iusto audentius verba e Serapione transpo- suisse, Vulgo ταραχτιχὸς εἰ βρωϑείῃ — λιπαίγεν ἑφϑὸς παρατειϑέμενος, quod absurdum, 88) Ὁ. &vaiécag. | petas, ad erysipelata ac perniones, modo supra indicato adhibita, Contra mammarum dura tubercula et turgorem in aqua marina cocta et cataplasmatis vice imposita ad- miniculum praestat. Cap. CXXX. [De PAaseolo.] Phaseolus flatulentus est, anhelationes gignit, ac aegre concoquitur. Quodsi vi- .ridis coquatur, in cibo alvum emollit et vomitibus cien- dis favet. Cap. CXXXI. [De Ervo.] Ervum exiguus est fru- tex notus, foliis angustis, gracilis, parva gerens semina in leguminibus, e quibus farina conficitur ervina, ad me- dicum usum accommodata, Ervum autem caput gravat, alvum turbat, sanguinem per urinam ducit, si coctum apponitur. Boves saginat, si eo pabulentur. Paratur vero ervina farina tali modo: Selige erva bene nutrita et alba, quae aqua conspersa et subacta sufficienter eam combibere sine, tum vero torre, donec cortex rumpatur: postea mo- 950 IIEAANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEQEZ διασείσας κοσκίνῳ λεπτῷ ἀπόϑει" ἔστι δὲ εὐκοίλιον, οὔρητι- «κὸν, εὐχροίας ποιητικόν" πλεογασϑὲν δὲ ἐν βρωτῷ ἢ ἐν mo- τῷ, μετὰ στρόφων αἷμα ἄγει διὰ κοιλίας καὶ κύστεως" κα- ϑαίρει δὲ ἕλκη σὺν μέλιτι, καὶ φακοὺς καὶ ἐφήλεις καὶ σπί- λους καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα" νομάς τε ἵστησι καὶ καρκινώ- ματα 89 καὶ γαγγραίνας" καὶ σχληρίας μαλάσσει τὰς ἐν μα- στοῖς, καὶ ϑηριώδη καὶ ἄνϑρακας καὶ κηρία περιῤῥήττει" φυραϑὲνϑθ δὲ σὺν οἴνῳ πυνόδηχτα καὶ ἀνθρωπόδηκτα καὶ ἐχιόδηκτα θεραπεύει καταπλασσόμενον" σὺν ὄξει δὲ δυςουρίας καὶ στρόφους καὶ τεινεσμοὺς παύει" ἁρμόζει δὲ καὶ τοῖς ἄτρο-- φοῦσι, καρύου μέγεϑος φρυχτὸν ληφϑὲν σὺν μέλιτι: τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτοῦ καταντ)λούμενον χείμετλα καὶ κνησμοὺς τοὺς ἐν σώματι ϑεραπεύει. Κεφ. ρλβ΄. [Περὶ Θέρμου] Θέρμος ἥμερος [Ῥωμαῖοι λουπίνουμ, «ΔϊἸγύπτιοι βρεχού] γνώριμος" οὗ τὸ ἄλευρον σὺν μέλιτι ἐκλειχόμενον, 7j uev. ὄξους πινόμενον 91, ἕλμινϑας ἔκτι-- 89) Sic Lacun,; vulgo σχληρώματα, quae ἵστασϑαν non dicuntur, 90) Sic Sarac. loco vulg. φυραϑεὶς. 91) Hoc ἢ — 7uvóu&voy habent cod. C. N, et Ald, lita et tenui cribro traiecta reponito. Bonam ea alvum facit, urinam ciet ac meliorem cuti colorem conciliat. Quodsi in cibo potuve largius assumta fuerit, sanguinem cum torminibus per alvum et vesicam educit. Ulcera cum melle purgat: lentigines, maculas solares, maevos et totum corpus emendat. Ulcera depascentia, carcino- mata et gangraenas proserpere non patitur. Quin ct mam- marum duritias emollt, ac ferina ulcera, carbunculos favosque emarginat. Cum vino subacta et imposita ca- num, hominum viperarumque morsibus medetur. Urinae quoque difficultates, tormina et tenesmos ex accto mitigat. Convenit et marcescentibus tosta et ad nucis molem sumta cum melle. Decoctum denique ipsius fomentis perniones ct prurigines in universo corpore sanat. Cap. CXXXIT. [Je Lupino.] Lupinus sativus [quem Aegyptii brechu vocant] notus est. Eius farina cum melle delincta vel cum aceto bibita, vermes excutit. ΠΕΡῚ ὙΔΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ B. 953 νάσσει93" καὶ αὐτοὶ δὲ ἀποβφαχέντες xa ἔμπικροι ἐσϑιόμε- voi τὰ αὐτὰ δρῶσιν καὶ τὸ ἀφέψημα αὐτῶν τὰ αὐτὰ ποιεῖ" μετὰ δὲ πηγάνου καὶ πεπέρεως ποϑὲν καὶ σπληνικοὺς ὦφε- λεῖϑ3. ἐπάντλημά τε γαγγραίνης ἐστὲ χρήσιμον 5:, καὶ ϑηριω- μάτων, ψώρας ἀρχομένης, ἀλφῶν, σπίλων 95, ἐξανϑημάτων τε καὶ ἀχώρων" τὸ δ᾽ αὐτὸ καὶ καταμηνίων καὶ ἐμβρύων ἐπισπὰστικὸν μετὰ σμύρνης καὶ μέλιτος ἐν προοϑέτῳ " καϑαί- ρει δὲ τὸ ἄλευρον χρῶτα καὶ πελιώματα, καὶ φλεγμονὰς mara σὺν ἀλφίτῳ καὶ ὕδατι" σὺν ὄξει δὲ ἰσχιάδας παρη-- γορεῖ. φύματα δὲ καὶ χοιράδας μεταβάλλει ἐν ὄξει ἑψηϑεὶς χαὶ καταπλασϑεὶς, καὶ ἄνθρακας περιῤῥήσσει" μεϑ' ὕδατος δὲ ὀμβρίου ἑψηϑέντες οὗ. ϑέρμοι ἄχρι χυλώσεως 96, 90, σμήχουσι πρόφωπον" μετὰ δὲ χαμαιϊλέοντος ῥίζης τοῦ bp ἐψηϑέν- τὲς, προβάτων «ψώρας ἰῶνται, ἐκλελουμένων 97 τῷ ἀφεψή-- ματι χμαρῷ" T δὲ ῥίζα ἑψηϑεῖσα σὺν ὕδατι καὶ ποϑεῖσα 92) C. xol φϑείρει, N. καὶ κτείνει. 93) Sic credo esse ponenda verba vulgo disiuncta, consensu Ga- leni et Serapionis. Vulgo zo: μετὰ πηγάνου zal M iig ποϑὲν, (quod deest in cod. N.) ὅϑεν καὶ σπληνικοὺς ὠφελεῖ, 94) Hoc deest in cod. N. 95) σπληνὸς OC. N. inepte. 96) C. μεϑύσεως, N. χυμώσξωβο 97) €. ἐχλυομέγων. Ipsi quoque lupini macerati, ut partem amaritudinis reti- neant, comesti eadem efliciunt: sed et decoctum eorum eadem praestat. Id cum ruta et pipere potum et splenicis adminiculum exhibet. Utile est fomentum' in gangraena, feris ulceribus, scabie incipiente, vitiliginibus, maculis; exanthematibus et achoribus. Quin et id ipsum menses detrahit fetusque, cum myrrha et melle subditum. Purgat insuper farina cutem, livoresque emendat, et inflammatio- nes sedat cum polenta et aqua. Ex aceto vero coxendi- cum cruciatus lenit. Panos vero ac strumas in aceto cocta et imposita loco movet, atque carbunculos eircumquaque rumpit. Lupini insuper aqua pluvia cocti, donec cremo- rem edant, faciem abstergunt, et cum chamaeleonis nigri radice cocti ovium scabiem sanant, si modo illae tepido decocto ablaantur. Radix iu aqua cocta et epota urinam 954 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZADBEQX οὔρησιν κινεῖ" οὗ δὲ ἀπογλυκανϑέντες λεῖοι σὺν ὄξει ποϑέν- τὲς στομάχου ἄσην -πραὔνουσι καὶ ἀνορεξίαν ἰῶνται. Κεφ. QÀy. [Περὶ Θέρμου ἀγρίου. Γίνεται δὲ καὶ ϑέρμος ἄγριος, [oi “Ῥωμαῖοι λουπίνουμ ἀγρέστεμ καλοῦσιν ἐμφερὴς τῷ ἡμέρῳ, κατὰ πάντα δὲ μικρότερος 58, e ὅσα καὶ ὃ ἥμερος. Κεφ. ρλδ΄. [Περὶ Τογγύλης [Τογγύλη ἥμερος" οἱ δὲ γογγυλίδα, οἱ δὲ γολγόσιον, “Ῥωμαῖοι ῥάπα.] Τογγύλης ἡ ῥίζα ἐφϑὴ τρόφιμος, πνευματωτικὴ uc σαρκὸς πλαδαρᾶς γεν-- vquxr, , ἀφροδισίων παρορμητική" τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῆς πο- δάγρας καὶ χιμέτλων ἐστὶ καταντλημα καὶ αὐτὴ δὲ λεία κα- ταπλασσομένη ὠφελεῖ100. εἰ δέ τις ἐγγλύψας 1 τὴν ῥίζαν, xn- ρωτὴν ῥοδίνην3 ἐν αὐτῇ ἐπὶ ϑερμοσποδιᾷ τήξει, ποιεῖ πρὸς τὰ εἱλκωμένα χίμετλα 5: ὃ δὲ ἐξ αὐτῆς ἀσπάραγος βιβρώσκε- ται ἑφϑὸς, ἔστι δὲ διουρητικος " τὸ δὲ σπέρμα εἰς ἀντιδότους καὶ ϑηριακὰς ἀνωδύνους εὔϑετον" βοηϑεῖ δὲ καὶ τοῖς ϑανα-" 98) Ὁ. πικρότερος καὶ ἰσχυρώτερος. 99) Sic Ald.; πνευματικὴ cod, C. et Asulan. 100) C. N. αὐτὴ δέ πρὸς πέλια xal. dg. 1) C. γλύψας. 2) Ald. κηρωτῇ δοδίέγη- 6) C) εἱλκωμένας χειμέϑλας. movet. Lupini vero ipsi edulcati, si triti ex aceto bi- bantur, stomachi fastidium mitigant et appetentiae defe- ctum tollunt. Cap. CXXXIII. [De Zupino sylvestri,] Est et lu- pinus sylvestris [quem Romani et agrestem dicunt] sativo similis, sed omni modo minor. Eadem vero praestat, quae sativus. Cap. CXXXIV. [De Zapo.] [Rapum sativum, quod ali gongylida, alii golgosium vocant.] Rapi radix elixa nutrit, inflationes parit, laxam carnem ac praehumidam gignit, veneremque stimulat. Ipsius decocto podagrae per- nionesque foventur. Sed et ipsa trita et cataplasmatis vice imposita prodest. Quodsi excavatae radici ceratum rosaceum indideris, ac in fervent cinere liquefeceris, ex-- pedit ad perniones ulceratos. Cymae ipsius manduntur elixae et urinam cient. Semen theriacis antidotisque, quae dolorem levant, idoneum est. Potum idem: contra letalia ΠΈΡΙ YAHZ IATPIKHEZ BIBAION E. 255 σίμοις ποϑέν" παρορμᾷ καὶ πρὸς ἀφροδίσια ^* ἁλμευϑεῖσα δὲ ἀτροφωτέρα γίνεται βιβρωσκομένη" τὰς μέντοι ὀρέξεις ἀνα- λαμβάνει. Κεφ. oÀ£. [Περὶ Τογγύλης ἀγρίας. ^H μέντοι ἀγρία γογγύλη φύεται ἐν ἀρούραις, ϑάμνος πηχυαῖος τὸ ὕψος ὅ, πολύχλαδος, ἐξ ἄκρου [Asoc] 5, φύλλα ἔχουσα λεῖα, δακτύ-- λου τὸ πλάτος, ἢ καὶ μείζονα" καρπὸν δὲ £v λοβοῖς καλυ-- ἢ καὶ μ κώδεσιν" ἀνοιχϑέντων δὲ τῶν περικαρπίων, ἔσωϑεν ἄλλος κε- ' » À 328. e z , Ji ; ΄ φαλοειδὴς ἔστι λοβὸς 8, £v ὦ σπερμάτια μέλανα, ϑραυσϑέντα δὲ λευκὰ ἔνδοϑεν " μίγνυται δὲ σμήγμασι mgocómov καὶ τοῦ ἄλλου χρωτὸς, ὅσα δὲ ἀλεύρων γίνεται ϑερμίνων, ἢ πυρίνων, ἢ ὀροβίνων. Κεφ. oÀc. [Περὶ Βουνιάδος. Βουνιὰς, καὶ ταύτης δ CA c M , 2 , t ' , A 9 ἡ ῥίζα ἑφϑὴ φυσώδης ἐστίν. ἧττον δὲ τρόφιμος" ποιεῖ δὲ τὸ σπέρμα αὐτῆς ἀνενεργῆ τὰ ϑαγάσιμα προπινόμενον" μίγνυ- ται δὲ καὶ ἀντιδότοις" ἁλμεύεται καὶ ταύτης ἡ Qita. 4) παρορμᾷ --- ἀφροδέσια deesz in Cod, N. 5) C. μῆκος. 6) Hoc deest in cod. N. et superfluum videtur, 7) E Serapione emend ; vulgo πάχος. 8) Goupyl. legit in cod. Paris. βολβός. 9) Vulg. γὰρ hic ineptum commutavi, interpretum consensu, cum δὲ, expedit, concitat quoque ad venerem. Muria denique con- ditum rapum in cibo sumtum minus quidem alimenti prae- bet: appetentiam tamen restituit. Cap. CXXXV. [De Aapo sylvestri.] Sylvestre ra- pum in arvis nascitur, frutex cubitali altitudine Lom sus, in cacumine (glaber) folia gerens glabra, digitum lata, aut etiam maiora: fructum in siliquis involucratis, quibus apertis intus est alia silicula capituliformis, quae semina continet nigrescentia, fracta autem intrinsecus alba. Ad- miscetur vero in smegmata, quibus ad detergendam cutem in facie reliquoque corpore utuntur, quae quidem ex lu- pinorum, tritici, lolii, aut ervi farina fiunt. Cap. CXXXVI. [.De Buniade.] (Caulorapo.) Βα- niadis quoque radix elixa flatus gignit, minus vero nutri. Semen ipsius praebibitum venena reddit inefficacia: ob id etiam in antidota additur. Et huius radix muria con- ditur. ἥ 958 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPDEQOX ; [3 Κεφ. oAZ. [Περὶ “Ῥαφανίδος 19. “Ραφανὶς 1! [οἱ δὲ , € - » , πολύειδος ἡρυγγίου, Ρωμαῖοι ῥόδιξ νόστρας, φροι ϑορπάϑ)]" , MJ καὶ αὕτη πνευμάτων γεννητικὴ καὶ ϑερμαντική" εὔστομος, οὐκ εὐστόμαχος᾽ ἐρευκτικὴ δέ ἔστι καὶ οὐρητική " εὐχοίλιος, εἴ τις 3 ΄ - - - αὐτὴν ἐπιλαμβάνει μᾶλλον συνεργοῦσαν τῇ ἀναδόσει" προ- , δὲ 12 L ' , ΑἹ e! , Ἀ L] E ἐσϑιομένη δὲ 12 μετεωρίζει τὴν τροφήν" ἅἃἁρμόζει δὲ καὶ τοῖς ἐμεῖν μέλλουσι προεσϑιομένη" ἀκριβοῖ δὲ καὶ τὰς αἰσϑήσεις " « ' ' - , , x ἑφϑὴ δὲ ποιεῖ λαμβανομένη βήσσουσι χρονίως xci τοῖς, πάχος ^ 5 Ψ AW B ν᾿ 38 ve 5 5 , / γεννῶσι ἐν ϑώρακι" 0 δὲ φλοιὸς αὐτῆς ut? ὀξυμέλιτος λάμ--: , , βανόμενος ἐμετικώτερος, ἁρμόζων ὑδρωπικοῖς" καταπλασϑ εἰς δὲ εὐθετεῖ καὶ σπληνικοῖς" σὺν μέλιτι δὲ νομὰς ἐφίστησι, καὶ c , » 13. 9 m NS δή ^ 1) ΄, ὑπώπια αἴρει βοηϑεῖ καὶ ἐχιοδήκτοις καὶ ἀλωπεκίας δα- ΄ , 2.7 - - σύνει" φαχοὺς ἀποσμήχει σὺν αἰρίνῳ GÀevQo* βοηϑεῖ δὲ τοῖς ὑπὸ μυκήτων πνιγομένοις βιβρωσκόμενος ἢ πινόμενος, καὶ ἔμμηνα ἄγει. Τὸ δὲ σπέρμα αὐτῆς ἐμετικὸν, οὐρητικὸν, ^ A] , r7 σπληνὸς καϑαιρέτιχον, πινόμενον pt ὄξους 11: συναγχικοῖῦς 10) Ald. ῥαφάνου. 11) Sic C, N.; Ald. ócgavoz. 12) N. γὰρ. 15) C. ποιδῖ δέ zal πρὸς ὀξυδερκέαγ- 14) C. xal γαγγραέγας εὐτόγως περιχαράσσει. Cap. CXXXVII. [.De Ztaphano.] (Radicula.) Ra- phanus [alii polyidos eryngii, Romani radicem nmostra- tem, Afri thorpath vocant] seu radicula: et haec flatus gignit et calefacit. Ori grata est, sed stomacho minime cor da: ructus praeterea movet, ac urinas ciet. Alvo We 4 si quis eam post pastum sumserit, ubi distri- butionem adiuvat. Praesumta vero cibum suspendit: con- venit etiam praesumta vomituris: quin et sensus acuit. Elixa vero si sumatur, valet in tussibus diuturnis, ubi et crassi latices in pectore gignuntur. Cortex ipsius ex aceto mulso sumtus vomitiones potentius movet, hydropicis ac- commodatus; impositus etiam lienosis est utilis. Cum melle vero ulcera depascentia sistit, et sub oculis livores tollit. Auxiliatur et a vipera commorsis, ct calva loca hirsutie ditat, atque lentigines cum lolii farina exterit. Est et auxilio tam cibo quam potu iis, qui a fungis strangulan- tur, menstrua insuper pellit Semen vomitiones excitat; urinam ciet, et lienom ex aceto potum purgat. Deco- ΠΕΡῚ YA4HEX ΙΔΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑΙΟΝ. 8. 257 τε βοηϑεῖ : ἀφεψηϑὲν σὺν ὀξυμέλιτι ϑερμῷ εἰς ἀναχαργά- ρισμα, καὶ πρὸς κεράστου δῆγμα σὺν οἴνῳ. πινόμενον βοηϑεῖ, ἐπιπλασϑὲν δὲ uer ὀξους καὶ γαγγραίνας εὐτόγως περι-- χαράσσει. Κεφ. 9λη. [Περὲ Ῥαφανίδος ἀγρίας.] “Ῥαφανὶς à ἀγρία, “ἃ ἣν Ῥωμαῖοι ἀρμορακίαν καλοῦσι15, φυλλὰ ἔχει δμοια τῇ € , LI * - λ , 24 * [27 δὲ E] ' ἡμέρῳ, πρὸς τὰ τῆς λαμψάνης μᾶλλον" ῥίζα δὲ ἰσχνὴ,. μα- I usos v ἡ νἔνεζοι, d$ τά md i ot «pu 9, vnmoOoiuvg! λαχανεύεται O8 τὰ φυλλὰ καὶ ἡ ῥίζα ε 5 175 X ' ι 3 D , E ἑφϑὰ 11. ἔστι δὲ ϑεομαντικὴ, ovgruix , παυματώδηςι Lu Y , — 2 T r Κεφ. ρλϑ΄. [Περὶ Susgov.] Σίσαρον γνώριμον, ov ἡ oia , ? J 2 ' 2 p ἑφϑὴ 18 εὔστομος, εὐστόμαχος, οὐρητικὴ, ὀρέξεως προκλητική. , ͵ ' NA Κεφ. gu. [Περὶ απάϑου.) | 4«m00v19, τὸ: μὲν αὖ-- - , , 2 ΄ ^ τοῦ ὀξυλάπαϑον λέγεται, φυόμενον ἐν ἕλεσι, σχληρὸν κατ᾽ 3 Mog € Ε Y δὲ - D 3 εἰν 21 - ΄ 22 ἄκρα 39, ὕποξυ" τὸ δέ τὶ κηπευτὸν οὐχ ὅμοιον 5: τῷ πρώτῳ 22, 14) Ald. hic totum caput περὶ ἀπίου lib. 4. O0. 177. insertum ha- bet, quod merito taxatur iam a Marcello. 16) Sic Lacuna loco vulg. μαλαχής. Serapion utrumque legit σῶς dicem; nimirum Zongaze et mzoller. 17) Lacuna add. δὲς do! ot 18) Lacuna add. zo νἀ 19) C. oí ὃξ σύμφυτον, σατύρίον, “Ρωμαῖοι δουμίξουλα, ὃ δούμεξ ἀξού.- "rove, δούμεξ κανϑερινὸς, «Αἰγύκτιοι o£uid , go 00L. ἀμιουτέᾳ. N.' o£ δὲ ὀξαλίδα, “Ῥωμαῖον dens ν τ τὰκ 24ggol ἀμουςεγαράφ. » 20) Sic Lacuna; χατὰ ἄχρα vulgo. : , CM 21) Oribas, oU χατὰ πὰν Ojtotov., 22) Asulan. et Maxcell. τρόπῳ. ctum anginosis cum aceto mulso calente gargarismate prod- est, et contra cerastae morsum €x vino potum opitula- tur. Cetero ex aceto illitum gangraenas potenter emarginat. Cap. CX XXVIHIL [De Radicula &ylvestri. ] Radi- cula: sylvestris, quam Romani armoraciam yocant, ΤΩΝ habet sativae similia, scd ad lampsanae propius accedunt. Radix est gracilis, longa, subacris. 'l'am folia, quam ra- dix, olerum vice coquuntur. Calefacit autem, urinam ciet, et aestuosa est. DEC. Cap. CXXXIX. [De Sisere] Siser vulgo cogni- tum: cuius radix elixa ori grata est et stomacho utilis: urinam ciet, et appetentiam auget. Cap. CXL. [De Lapato] ΝΣ Est e lapa- thi speciebus quaedam, quam oxylapathum vocant, in pa- ludibus nascens, euperne dura atque acutiuscula, Alterum DIOSCORIDES. [u 958 ΠΕΔΑΝΤΙΟῪ “ΙἊΟΣΚΟΡΙΖΦΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ' » Li , A τρίτον δ᾽ ἐστὶν ἄγριον, μιχρὸν, παρόμοιον ἀρνογλώσσῳ, μα- , - m λακὸν, ταπεινόν" ἔστι δὲ καὶ τέταρτον εἶδος αὐτοῦ, ὃ ἔνιοι 5 I L “ Ε ὀξαλίδα, ἢ ἀναξυρίδα, ἢ λάπαϑον καλοῦσιν 33, οὗ φύλλα ὅμοια - 25 , ] - !o0 ' 3 Jg 1 τῷ ἀγρίῳ καὶ μικρῷ λαπάϑῳ, καυλὸς oU μέγας, καρπὸς $ 24 ?2 "nnb ὃ 4 v) - À - Aou - VnoEvc?*, ἐρυϑρὸς, δριμὺς, ἐπὶ τοῦ καυλοῦ καὶ ἐπὶ τῶν πα- , ' , , ραφυάδων 25: πάντων δὲ τὸ λάχανον μαλάσσει κοιλίαν ἕψη- ϑέν: ὠμὸν δὲ λασσόμεν λιχκηρίδας σὺν ῥοδίνῳ ἢ ἕν" ὠμὸν καταπλασσόμενον μελικηρίδας σὺν δοδίνῳ ἢ , F 1 E , -w- 5 " Ὁ ; χρόχῳ ?9 διαφορεῖ" τὸ δὲ σπέρμα τοῦ ἀγρίου καὶ τοῦ λαπά- ϑου καὶ τῆς ὀξαλίδος πίνεται ὠφελίμως μεϑ' ὕδατος ἢ οἴνου πρὸς δυςεντερίας καὶ κοιλιακὰς διαϑέσεις καὶ ἄσην στομάχου, καὶ πρὸς σκορπίου πληγήν" καὶ εἰ προπίοι δέ τις, οὐδὲν πεί- λ 7,21. c δὲ «ὦ ? 12 € M * ὍΝ ' ΕΣ ' σέται πληγείς 31: ai δὲ ῥίζαι αὐτῶν ἑφϑαὶ σὺν ὄξει καὶ ὠμαὶ καταπλασϑεῖσαι, ϑεραπεύουσι λέπρας, λειχῆνας, ὄνυχας λε- προύς" δεῖ δὲ προανατρίβειν τὸν τόπον ἐν ἡλίῳ νίτρῳ καὶ m4 ν᾽ - φξει 28: πραὔνει δὲ καὶ κνησμοὺς τὸ ἀφέψημα αὐτῶν ἐπαν- 25) C. et Lacuna ἄγριον, 24) Asulan, ἀποξὶς, καρπὸς. Ο, καυλὸς οὐ μέγας, καρπὸς ἄποξυς. 95) Asulan. εἰσὶ παραφυάδες. : 26) €. σὺν χρόνῳ. 27) C. οὐδὲν βλαβήσεταν πληγείς. 28) à» ἧλ. ví(ro. καὶ ὄξ. desunt in C. lapathum hortense, priori dissimile. "Tertium sylvestre, parvum, plantaginem referens, molle, humile. Est et quartum, quod nonnulli oxalida, aut anaxyrida, aut lapa- thum etiam (sylvestre) appellant: cuius folia sylvestri aut minori lapatho similia, caulis haud grandis, frnctus acu- tiusculus, ruber, acris, in summitate caulis et stolonum nascens. Omnium vero olus coctum alvum mollit. Cru- dum illitum meliceridas, addito rosaceo aut croco, discu- tit. At sylvestris lapathi, acuti ct oxalidos semen ex aqua aut vino utiliter bibitur contra intestinorum difficultates, coeliacorum affectus, stomachi fastidium et scorpionum ictus. Si quis in potu praesumserit, nihil incommodi ex ilius ictu percipiet. Radices autem ex aceto coctae, aut etiamnum crudae impositae lepras, impetigines et scabro- sos ungues curant: sed loca ante nitro aut aceto in sole perfricanda eunt. Quin et earum decoctum pruritus cor- ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ ΤΑΤΡΙΚῊΣ BIBAION P. 250 τλούμενον 29, ἢ λούτρῳ μιγνύμενον 30: ππαρηγοροῦσι δὲ ὠταλγίαν καὶ ὀδονταλγίαν ἑψηϑεῖσαι iv οἴνῳ καὶ διαχλυζόμεναι, δια-- φοροῦσι καὶ χοιράδας καὶ παρωτίδας ἑφϑαὶ σὺν οἴνῳ κατα-- πλασϑεῖσαι, σπλῆνα δὲ ovv O&a* καὶ ἐνδέσματι δέ τινες χρῶνται ταῖς ὁίζαις πρὸς χοιράδας, περιάπτοντες τῷ τρα- χήλῳ " ἱστᾶσι καὶ ῥοῦν γυναικεῖον προοτεϑεῖσαι λεῖαι" ἀφεψη-- ϑεῖσαι δὲ σὺν οἴνῳ καὶ πινόμεναι ἱκτερικοὺς ἀποϑεραπεύουσι 91, καὶ λίϑους τοὺς ἐν κύστει 32 ϑρύπτουσιν, ἔμμηνά τε ἄγουσι, καὶ σχορπιοπλήκτοις βοηϑοῦσιν. Κεφ. ρμα΄. [Περὶ ᾿Ιππολαπάϑου.] “Ἱππολάπαϑον 1λό- παϑον᾿ ἐστι 33 μέγα, ἐν Te γεννώμενον. Δύναμιν δὲ ya τὴν αὐτὴν τοῖς προειρημένοις 33 Κεφ. oup. [Περὶ αν δας «Δαμψάνη [Ῥωμαῖοι γάπιουμ, «Αἰγύπτιοι εὔϑμοι] λάχανόν ἔστιν ἄγριον, τροφιμώ- 29) Sic Lacuna; περιαντλούμενον Ο.; Ald., Asulan. 50) Ald, ἢ λούτρῳ ἀνατριβόμενον. Asulan., Cornax, Goupyl. omittunt, Marcell. uncinis iuclusit, ^ Lacunam sequens Sarac, no- stram lectionem accepit, 81) C. ἀποκαϑαίρουσι. 82) C. ἐν γεφροῖς. $5) Sic cod. G.; λάχανον vulgo. 54) Loco Ζύναμιν — προξιρημένοις cod. C. ἀσϑενεστέρας ἔ ἔχει δυ- γάμεις τῷ μικρῷ λαπάϑῳ. Tunc vero e superiori capite omnia huo transfert ab: a£ δὲ ῥίζαι αὐτῶν — inde usque ad finem. Cod. N, yévvwusvoy, κατὰ πάντα ὅμοιον καὶ τῇ δυνάμει τῷ μικρῷ λαπάϑῳ. poris sedat, fotus vice affusum, aut balneis admistum. Au- rium dentiumque dolores leniunt, si in vino coctae col- luantur. Strumas etiam parotidasque in vino pariter coctae et impositae discutiunt, aceto vero decoctae lienem exte- nuant. Insuper et ad strumas nonnulli radicibus vinculo e cervice suspensis amuleti ad instar utuntur. Sistunt et fluxum muliebrem tritae appositaeque. Cum vino autem decoctae ac bibitae regio morbo laborantes persanant,. cal- enlos vesicae comminuunt, menstrua cient, et a scorpione ictis auxiliantur. Cap. OXLI. [Je Hippolapatho.] Hippolapathum est lapathum grande, in paludibus crescens. Vim habet eamdem ac praedicta. Cap. CXLII. [De Lampsana.] Lampsana [Romani napium, Aegyptii euthmoi appellant] P. est sylvestre, 2 960 ΠΕΜΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPDEQZ τερον καὶ εὐστομαχώτερον τοῦ λαπάϑου, οὗ τὰ φύλλα καὶ ὁ καυλὸς ἐσϑίεται ἐφϑά. Κεφ. our. [Περὶ Bjrov.] Βλῆτον [4iyónziw ἐχλω- τοριπὰν 35, οἱ δὲ ῥιπλὰμ, “Ρωμαῖοι βλίτουμ, Δακοὶ βλής.] λαχανεύεται καὶ τοῦτο" ἔστι δὲ εὐκοίλιον, οὐδεμίαν ἔχον φαρ- μακώδη δύναμιν. Κεφ. μδ΄. [Περὶ ΜΙᾳλάχης αλάχη κηπευτή, [.Po- μαῖοι μάλβα δρτένσις, Πυϑαγόρας ἄνϑεμα, Ζωροάστρης δια- δέσμα, «Αἰγύπτιοι χωκορτὴν, προφῆται αἰγὸς σπλὴν, oi δὲ οὐρὰ μυός.] ἐδωδιμωτέρα μᾶλλον τῆς χερσαίας" κακοστόμαχος δὲ xai εὐκοίλιος, καὶ μᾶλλον oí καυλοί: ἐντέροις δὲ καὶ κύ- στει ὠφέλιμος 35. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα ὠμὰ μασση- ϑέντα καὶ uiv ὀλίγων ἁλῶν καταπλασϑέντα 1 αἰγιλώπια ἀνασκευάζειν σὺν μέλιτι" πρὸς μέντοι τῇ ἀπουλώσει δίχα τῶν ἁλῶν χρηστέον αὐτῇ" ποιεῖ καὶ πρὸς μελισσῶν καὶ σφηκῶν πληγὰς καταπλασσομένη" κἂν περιχρίσηται δέ τις αὐτὴν ὠμὴν 85) C. ἐχλοτοριπλᾶμι. 96) Sic Ald.; ὠφέλιμον, Asulan. et sequaces. Cod, C. hic addit: τὰ ἀνϑήματα ἐν οἴνῳ ἑφϑὰ τὸν δοῦν γυναικεῖον ἵστησι, τὰ φύλλα δὲ xa ὑστερίαις ἀρήγει. 57) Sic legit Serap., et Aldus praeponit μασσηϑέντα, quod Asulan. cum posterioribus malo ordine post ἁλῶν collocant, quod quidem plus quam lapathum alit, stomachoque est utilius. Huius folia caulesque in cibo. coquuntur. Cap. CXLIIL [De A/ito.] Blitum quoque [ quod Aegyptii echlotoripan, vel xiplam, Romani blitum , Daci bles vocant] oleris modo «estur. Est autem alvo utile, nullius medicamentosae facultatis particeps. Cap. CXLIV. [e J«lva.] Malva hortensis [Py- thagorae anthema, Zoroastri diadesma, Aegyptiis chocor- ten, Prophetis caprae lion aut muris cauda dicta] cibo magis est apta, quam agrestis. Stomacho autem adversa- tur, bonamque facit alvum, sed multo magis caules: uti- lis quoque est intestinis ac vesicae. Vim autem habent folia cruda mansa et cum salis pauxillo cataplasmatis vice imposita aegilopia curandi. Verum cum cicatrix est in- ducenda, citra sales iis utendum est. Illita quoque contra apum vesparumquc ictus efficax est.. Si quis ipsa cruda HEPl YA4HX IATPIKHEX BIBAION BE. 961 λεῖαν σὺν ἐλαίῳ 39, ἄπληκτος διαμένει" μετὰ δὲ ἐλαίου πα- λαιοῦ 39 χαταπλασϑεῖσα ἀχῶρας καὶ πίτυρα ἰᾶται" ἑφϑὰ δὲ λεῖα τὰ φύλλα καὶ σὺν ἐλαίῳ ἐπιτιϑέμενα πυρίκαυστα καὶ ἐρυσιπέλατα ὠφελεῖ" τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῆς μαλακτικὸν ἐγκά- ϑισμα ὑστέρας, εἰς τὲ ἐνέματα 10 πρὸς δηγμοὺς ἐντέρων xoà ΄ Y , c , c ' ΓΝ ͵ μήτρας καὶ δακτυλίου, ἁρμόδιον" ὃ δὲ ζωμὸς σὺν ταῖς ῥίζαις βοηϑεῖ ἑψόμενος πᾶσι τοῖς ϑανασίμοις" ἐξερᾶν δὲ δεῖ συνεχῶς πίνοντας" ὠφελεῖ δὲ καὶ φαλαγγιοδήκτοις καὶ γάλα κατασπᾷ" ὃ δὲ καρπὸς, μιγέντος αὐτῷ λώτου ἀγρίου σπέρματος, πινό- μένος μετ᾽ οἴνου, τὰ περὶ κύστιν ἀλγήματα παύει ^. Κεφ. gué. [Περὶ ᾿Ατραφάξιος.] ᾿Δτράφαξις, οἵ δὲ δι ς - ΕΣ , C pma 2 eT , " χουσολάχανον [Ῥωμαῖοι ἀτρίπλικεμ, «Αἰγύπτιοι ὠχεῖ λάχα- , ^ * ' , γον γνώριμον" διττὸν, τὸ μὲν ἄγριον, τὸ δὲ κηπευτόν" Àa- , ^ € , » M ΄ L4 , χανεύεται δὲ ἕφϑον ἔστι δὲ κοιλίας μαλακτικόν" καταπλασσό- . Y » , Ν᾿, ς M ^ »" « x μένον δὲ ὠμὸν ve καὶ ἑφϑὸν φύγεϑλα διαφορεῖ" ὃ δὲ xog- ' - , Ππὸς αὑτοῦ πινόμενος μετὰ μελικράτου ἴκτερον ϑεραπεύει. 88) Serap. σὺν βουτύρῳ. 59) Sic Serap. et Dodon.; μετ᾽ οὔρου vulgo. 40) Ald. ἐναέματα , Asulan. et rcl. ἐνείμωτα- 41) Sic Serap., cod, C. et Lacuna; πραὔγει editt. trita cum oleo ante perungatur, ab iis minime ferietur. Cum oleo vetere imposita achores furfuresque sanat. Co- cta folia trita et ex oleo imposita ambustis .et erysipelatis prosunt. Decoctum eius insessu matrices emollit, quin et co alvus commode eluitur ad intestinorum , matricis se- disque rosiones. lus autem cum radice coctum contra letalia omnia valet, si a sorbentibus continuo evomatur. Est et praesidio contra phalangiorum morsus, atque 180 evocat. Fructus vero, addito loti sylvestris semine, Horas e vino, dolores vesicae sedat. Cap. CXLV. [2e Atriplice.] Atriplex, quod non- nulli aureum olus [Aegyptii ochei appellant] olus est no- tum et duarum specierum, alterum sylvestre, hortense alterum. — Coctum id oleris modo manditur, alvumque mollit: panos vero discutit, sive crudum, sive coctum ilinatur. Fructus autem ex aqua mulsa potus regio morbo medetur. ; -— 990 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ , ' , , £ Je Keg. ρμε΄. [Περὶ Κραμβης.1 Κράμβη 7j ἥμερος [οἱ δὲ κοά παία, “Ῥωμαῖοι βράσσικα ] εὐκοίλιος t? ἀκρόζε- δὲ κράμβη wn , u Qc (04 9 σϑος ἐσϑιομένη" καϑεψηϑεῖσα δὲ κοιλίαν ἵστησι, καὶ μᾶλλον c , M 5» , € —^ . , Li " 3 δίφεφϑος καὶ ἐν κονίᾳ ἑψηϑεῖσα " κακοστόμαχος δὲ καὶ δρι-- ͵ « , c M ΕἸ D wf ' E ΄ » μυτέρα 5 ϑερινή" ἡ δὲ ἐν Αἰγύπτῳ διὰ πικρίαν ἄβρωτος" ἀμβλυωποῦσι δὲ βοηϑεῖ καὶ τρομώδεσιν ἐσϑιομένη, καὶ τὰς ἐκ χραιπάλης καὶ οἴνου κακίας σβέννυσιν ἐπιλαμβανομένη" τὸ δὲ ἐξ αὐτῆς κύημα 13 εὐστομαχώτερον μὲν, δριμύτερον δὲ καὶ οὐρητικώτερον, ταριχευϑὲν δὲ κακοστόμαχον καὶ κοιλίας τα- , 5 2 - » , θαχτικὸν" ὁ δὲ χυλὺς αὐτῆς ὠμὸς 6 μετ ἴριδος καὶ νίτρου καταπινόμενος κοιλίαν μαλάττει" μετ οἴνου δὲ ποϑεὶς ἐχιο-- δήκτοις βοηϑεῖ: σὺν τηλίνῳ δὲ ἀλεύρῳ καὶ ὄξει ποδαγρικοῖ: Ἴ (vH 0n 5 γθίκους καὶ ἀρϑριτικοῖς" ἕλκεσί τε ῥυπαροῖς ἐπιπλαττόμενος καὶ πα-- λαιοῖς ἁρμόζει" ἐγχεόμενός τε καϑ' ξαυτὸν ταῖς δισὶ, κεφαλὴν καϑαίρει" μετὰ δὲ αἰρίνου ἀλεύρου προςτεϑεὶς, καταμήνια ἄχει" 1 1 , , &. c * » eer de, ; τὰ δὲ φύλλα πκαταπλασσόμενα καϑ' ξαυτὰ ἢ utv ἀλφίτων 42) C. εὐστόμαχος. 43) €. χλῆμα. 44) Lacuna duijg, receptum a Sarac. Cap. CXLVI. [De Brassica.] Brassica sativa [aut hortensis] bonam facit alvum, si modo leviter fervefacta editur. Nam percocta alvum sistit, multo magis bis cocta, ac quae in lixivio cocta fuit, JAestiva autem stomacho adversatur et acrior est. Quae in Aegypto nascitur, pro- pter amaritudinem esui haud est. Quibus obtusior est oculorum acies, quique tremoribus vexantur, iis in cibo auxiliatur. XNoxas etiam e crapula et vino natas restin- guit, si insuper sumatur. Cyma ;eius stomacho quidem utilior, sed acrior, et urinam potentius provocat. Eadem sale condita stomacho inimica est alvumque conturbat. Succus vero brassicae crudus cum iride ac nitro ingestus alvum emollit, potus autem e vino a vipera morsis opi- tulatur. At cum foeni graeci farina et aceto prodest po- dagricis et arthriticis. — Confert quoque illitus ulceribus sordidis vetustisque, Per se vero naribus infusus caput expurgat: cum lolii farina snbditus menses movet. Folia per se cataplasmatis loco imposita, aut cum polenta trita ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHEZ BIBAION B. 263 * - , Afia ποιεῖ πρὸς πᾶσαν φλεγμονὴν xai οἰδήματα" καὶ ἔρυσι-- ^ ' Mes , M ^ 2v 2 c - ' πέλατα δὲ xai ἐπινυχτίδας καὶ λέπρας ἰᾶται" μεϑ' ἁλῶν δὰ ἄνϑρακας περιῤῥήττει" ἴσχει δὲ καὶ QUow τῶν ἐν κεφαλῇ τρι- - , ᾿ χῶν" ἕψόμενα δὲ καὶ μιγνύμενα μέλιτι, πρὸς νομὰς γαγχραι- γῶν ποιοῦσι" ὠμὰ ἐσϑιόμενα uev ὄξους σπληνιχοὺς ὠφελεῖ" »» - 3 3» a διαμασσώμενα δὲ φωνῆς ἀποκοπὴν καϑίστησι, τοῦ χυλοῦ κα- ταπινομένου" χαὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῆς κοιλίαν καὶ ἔμμηνα κινεῖ πινόμενον᾽ τὸ δὲ ἄνϑος ἀτόκιον μετὰ τὴν ἀποκύησιν προοτεϑὲν ἐν πεσσῷ" τὸ δὲ σπέρμα, μάλιστα τῆς ἐν “ἰγύ- πτῷ γινομένης, πινόμενον ἕλμινϑας ἐκτινάσσει" μίσγεται δὲ ἣ » ? , , 45. , , bj , Υ καὶ εἰς ἀντιδότους ϑηριακάς ^5* προςωπὸν τε ἀποκαϑαίρει xal φακούς" οἱ δὲ καυλοὶ χλωροὶ καέντες σὺν. ταῖς ὁὀίζαις xol ἀναληφϑέντες στέατι χοιρείῳ παλαιῷ πλευρᾶς χρόνια ἀλγήματα , , ἐπιτεϑέντες παύουσιν. , H , IAS E^ , 300, p Κεφ. ρομξ. [Περὶ Κράμβης cyoíuc.] Κραμβη ἀγρία e "u c “ὦ [ἥν “Ῥωμαῖοι βράσσικα δούστικα] φύεται ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐν παραϑαλασσίοις καὶ πρημνώδεσι τόποις, ἐοικυῖα τῇ ἡμέρῳ, 45) Sic Serap. et ex eo Marcell, Vergil., Rucllius et Saracen., κοιλιακώς vero Ald., Asulan., Cornar. et Goupyl. valent ad omnem inílammationem et oedemata; quin et erysipelata, epinyctidas leprasque sanant. Cum sale vero carbunculos rumpunt, retinent et fluentes capillos. Ea- dem cocta, melle addito, valent adversus depascentes gan- graenas; cruda vcro si ex accto comedantur, lienosis pro- sunt. Commanducata ita, ut succus deglutiatur, vocem interceptam restituunt. Ipsius brassicae decoctum potu alvum mensesque ciet. Flos autem post puerperium in pesso subditus, conceptionem impedit. Semen, eius prae- sertim, quae in Aegypto nascitur, potum vermes expel- lit, ac in antidota quoque theriaca additur: sed et faciei cutem lentiginesque expurgat. Caules virentes cum radici- bus cremati, ac adipe suillo vetusto excepti, diuturnos la- terum dolores impositi sedant. Cap. CXLVIIL. (Je Brassica sylvestri.] Brassica sylvestris [Romanis quoque rustica dicta] nascitur plerum- que in locis maritimis praeruptisque; sativae similis, sed 904 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΖΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ λευκοτέρα δέ ἔστι καὶ δασυτέρα καὶ πικρά" τὸ δὲ κύημα 4o αὐτῆς ἕν κονίᾳ ἑψηϑὲν οὐκ ἄστομον. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα καταπλασσόμενα κολλητικὴν τραυμάτων καὶ διαφορη-- τικὴν οἰδημάτων καὶ φλεγμονῶν. Κεφ. quj. [1Περὺ Κράμβης ϑαζασσίας.] Ἢ 02 0a- λασσία λεγομένη κρέμβη ^! ἐξήλλακται τῷ παντὶ τῆς ἡμέρου, ἔχουσα φύλλα πολλὰ λεπτὰ, τῇ στρογγύλῃ ἀριστολοχίᾳ δμοια 48: ἐχπέφυχε δὲ ἕκαστον αὐτῶν ἐπὶ49 χλωνίων ὑπερύ-- ϑρων ἐξ ἑνὸς uooyov, ὥςπερ κισσός" ἔχει δὲ καὶ ὁπὸν ὅ9 λευκὸν, οὐ πολύν: ἔστι δὲ τῇ γεύσει ὕὑφάλμυρος καὶ ποσῶς ἔμπικρος, λιπαρὰ τὴν σύστασιν: δλη δὲ 7 πόα κακοστόμα- χος, δροιμεῖα, κοιλίας λυτικωτάτη, ἑφϑὴ βοωϑεῖσα" συνέψουσι δὲ αὐτῇ ἔνιοι διὰ τὴν δριμύτητα 55 τὰ λιπαρὰ τῶν κρεῶν 9. 46) C. et Ald, χλῆμα- 47) €. ϑαλασσοχράμβη. 48) Aegcerrime recedo a codicum, Serapionis et Aldi auctori- tate, quippe qui in q. εὐμήκη consentiunt. Sed Marcell. iam, Asu- lanus et Cornar., omisso ejj0jxgy, habent μακρὰ, quod Matthiolus in μικρὰ mutandum esse censuit, Cum vero nullum supersit dubium, Convolvulum Soldanellam intelligi; malui Saracenum sequi, Sam- buci codice fretum. 49) Sic C.; vulgo ἀπὸ. 60) Ο. καρπόν. £1) C, N. ἐν τῇ αὐτῇ ἔστι συστάσει. 52) Ο. διὰ τὴν δο. non habet. 43) Sic C. N. et Serap., quem et Marcell. sequitur; vulgo HUY. albidior, hirsutior et amara. Huius cyma lixivio cocta ori haud ingrata est. Vim autem habent folia catapla- smatis vice imposita vulnera glutinandi ac ocdemata, in- flammationesque discutiendi, Cap. OXLVIII. [.De Brassica marina.] Quae bras- sica marina dicitar, prorsus dissidet a sativa; folia enim fert multa, tenuia, aristolochiae rotundae similia, quo- rum singula in ramulis rubentibus singulari surculo , ad hederae morem, exeunt, Succo etiam praedita est albo, haud copioso. Gustu est subsalso et quadantenus amaro, pingui vero substantia. |Tota herba stomacho inimica est et acris, alvumque vehementer solvit, si cocta edatur, Sed propter acrimoniam nonnulli pingues carnes una cum ipsa concoquunt. À e ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHEZ ΒΙΒΑΙΟΝ 8. 965 Κεφ. ouO'. [Περὶ Τεύτλου.] Τεῦτλον [μέγα 95, CPo- "aA , , , 2 [t ' Y , μαῖοι βέτα σιλβάτικα] δισσὸν ἔστιν, ὧν τὸ μὲν μέλαν σταῖ- τικώτερον χοιλίας, σὺν qox ἑψηϑὲν 55, καὶ μᾶλλον ἡ ῥίζα: " Y δ 2 ; 2 “ M A, US Y MES 2 τὸ δὲ λευκὸν εὐκοίλιον᾽ ἀμφότερα δὲ xcxoyvum διὰ τὸ iv αὖ- τοῖς δες" δϑεν ὁ χυλὸς αὐτῶν καϑαίρει κεφαλὴν, ῥινὶ 99 τοῖς νιτρῶδες" OUcv ὁ χυλὸς α αϑαίρει κεφαλὴν, ῥινὶ ^ ' L 2 b] - - € &yjtoutvoc μετὰ μέλιτος, καὶ ὠταλγίας ὠφελεῖ" τὸ δὲ τῶν δι-- - -“ , , , ζῶν καὶ τῶν φύλλων ἀφέψημα. πιτύρων καὶ κονίδων σμηκχτι- ; M n , ; 3s " κὸν, καὶ χιμέτλης πραὺντικὸν καταντλούμενον " ὠμοῖς δὲ τοῖς ͵ ΄ zn 1 : φύλλοις καταπλάσσειν δεῖ ἀλφοὺς προεκνιτρωϑέντας, καὶ ἀλω- πεκίας. καταχνησϑείσας καὶ τὰ νεμόμενα ἕλκη ἕφϑὴ δὲ ἔξαν-- ϑήματα καὶ πυρίκαυστα καὶ ἐρυσιπέλατα ἰᾶται. Κεφ’ ον. dos Asoois 57. yüpcgrm δύναμιν ἔχει ψυχτικήν τὲ καὶ στυπτικήν ὅ8: χαταπλασσομένη δὲ uer 5 ΩΝ " , - αὐ ἢ - - ἀλφίτων κεφαλῆς ἀλγήμασι καὶ ὀφϑαλμῶν φλεγμοναῖς καὶ ταῖς 54) Maxcell, legit μέλαν zal ἄγοιον- 65) C. ἐσϑιόμενονγ. 56) C. κεφαλῆς δοῦν. : $7) Iun Aldina praemittitur caput περὶ ἀνδράγνης ἀγρίας, quod Asulanus et qui sequuntur, postponunt. Sed Plinius, Paullus Aegi- pzeta ct Serapion iuter ἀδξέζωα id recipiunt, ubi et, libro nimirum quarto, aptissimum habet locum. Marcellum Vergilium ergo sequor et Matihiolum, quanquam vulgaris ordo mutetur. 58) Vulgo ψυχτικὴν omittitur, sed et Galeni Serapionisque fide et ipsa natura duoe audacter id addidi. Cap. CXLIX. [Je Beta.] Beta [maior, quam et sylvaticam Romani appellant.] Nigra enim valentius al- yum cohibet cum lente cocta, maxime radix: alba vero alvo est idonea. Utraque propter nitrosum , quod inest, pravi est succi. Inde fit, ut earum succus, cum melle naribus inditus, caput purget, et aurium doloribus opitu- letur. Decoctam vero radicum foliorumque furfures len- tesqneiietersit, et perniones fotu mitigat. At crudis fo- lis vitiligines , nitro ante perfrictas, illini oportet, item calvitiem prius concisam ac depascentia quoque ulcerá? Cocta denique exanthematis, ambustis et erysipelatis. am me- detur. Cap. CL. [Je Portulaca.] Portulaca vim habet refrigerantem et subastringentem. Imposita cum polenta capitis doloribus ac tum oculorum, tum ceteris eliam in- 060 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQOX ἄλλαις, καὶ στομάχου πυρώσεσι καὶ ἐρυσιπέλασι καὶ κύστεως ἀλγήμασι βοηϑεῖ" fomes δὲ 59 αἱμωδίαν καὶ στομάχου καὶ ἐντέρων πύρωσιν καὶ δευματισμὸν πραὔνει" νεφρούς τε δακνο-- μένους καὶ κύστιν εὖ διατίϑησι, καὶ τὰς πρὸς συνουσίας 09- μὰς ἐκλύει" παραπλησίως δὲ καὶ ὃ χυλὸς αὐτῆς ἐνεργεῖ πινό-- μένος καὶ ἐν πυρετοῖς ποιῶν" καὶ πρὸς ἕλμινϑας στρογγύλας, αἵματός τε πτύσιν καὶ δυςεντερίας καὶ πρὸς αἱμοῤῥοίδας καὶ αἱμοῤῥαγίας, πολύεφϑος γινομένη, καὶ πρὸς σηπὸς δήγματα " καὶ εἰς τὰ ὀφϑαλμικὰ χρησίμως μίγνυται" ἔγκλυσμά τε ἐστιν ἐντέρων ῥευματιζομένων, ἢ ὀδαξουμένης 9? μήτρας" καὶ πρὸς τὰς ἐξ ἐγκαύσεως κεφαλαλγίας σὺν ῥοδίνῳ ἢ ἐλαίῳ ἔμβρεγμα" πρός τε τὰ ἐν κεφαλῇ ἐξανϑήματα, σὺν οἴνῳ σμῆγμα" πρὸς τραύματα δὲ σφαχελίζοντα, σὺν ἀλφίτῳ καταπλασσομένη. Κεφ. ova (gvB ). [Περὶ 24omag&yov.] "Aanágayog πε- τραῖος 51. ἣν μυακάνϑαν [οἱ δὲ μῦον] 5 καλοῦσι, γνώριμος " 59) C. add. σὺν γάλακτι. 60) Sic aptius e cod. antiquo Goupyli; vulgo δαξομένης. 61) Marc. in quibusdam codd. ἄγριος. 62) iMarc. óguó:ov e Plin., quod mclius ὄρμεγογο Pollux 6, 9. Phrynich. ecl. ed. Lobeck; p, 111i. flammationibus, itemque stomachi ardoribus, erysipelatis ct vesicae doloribus subvenit. Pro cibo sumta dentium stuporem et stomachi ac intestinorum ardorem fluxionem- que demulcet. Erosione tentatos renes et vesicam adiu— vat, venerisque impetus exsolvit. Simili effectu prodest succus eius epolus, etiam in febribus efficax. Valet et diu multumque cocta contra lumbricos teretes, sanguinis exscreationem, dysenteriam, haemorrhoidas, sanguinis cur- sus et adversus sepis morsus. Sed et oculorum medica- mentis utiliter admiscetur; colluitur etiam, dum intestina fluxione laborant, ac ubi vulva cum pruritu detur. Quin et ad capitis dolores ex aestu ortos cum rosaceo aut simplici oleo irrigatur. Capitis exanthemata cum vino ex- terit. Vulneribus denique, quae sphacelo tentantur, cum polenta imponitur. Cap. CLI. (CLIL) [De Asparago.] Asparagus ru- pestris, quem ct myacantham [alii myon] vocant, vulgo HEPI YAHEX IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ B. 967 τ ᾿ ν᾿ H ov τὸ καυλίον ἐπὶ ὀλίγον 588 ἑψηϑὲν καὶ βρωϑὲν κοιλίαν μα- λάσσει καὶ οὖρα κινεῖ" τῶν δὲ διζῶν τὸ ἀφέψημα πινόμενον βοηθεῖ δυςουροῦσιν, ἱκτερικοῖς, νεφριτικοῖς, ἰσχιαδικοῖς, φα- , , - λαγχιοδήκτοις δὲ uev olvov ἀφεψόμενον᾽ καὶ ὀδονταλγοῦσι M , - Δ ΕῚ € € P δὲ, χρατουμένου τοῦ ἀφεψήματος ἐπὶ τῷ πονοῦντι ὀδόντι" ἂν Y ' au X , f ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ αὐτὰ καὶ τὸ σπέρμα πινόμενον. Φασὶ δὲ ' ' , 3. Y / xl xai τοὺς κύνας πιόντας τὸ ἀφέψημα αὐτῶν ἀποϑνήσκειν" , u ue - , ἔνιοι δὲ ἱστόρησαν, Ort, ἐάν vig κριοῦ κέρατα συγκόψας κατο- , , RJ , $ 5 M xi b , 64 c , ρύξῃ, φύεται ἀσπάραγος" ἐμοὶ δὲ &níOavov9*, Ὃ μέντοι 2 , m , - Y , , M ἄσπαάραγος οὗτος Ücuvog ἐστὶ πολύκλαδος, φύλλα ἔχων M I / F / πολλὰ, μακρὰ, ὅμοια μαράϑρῳ, ῥίζα στρογγύλη, μεγάλη, , , ^ [A ΄ » ἔχουσα κόνδυλον" οὗ τινος τὸ καυλίον λειούμενον μετὰ οἴνου » / » ^ " λευκοῦ παύει νεφρίτιδας 55: épOoc δὲ ἢ ὀπτὸς λαμβανόμενος , ΄ ΄ c € 7 παῦει στραγγουρίας καὶ δυορουρίας xai δυςεντερίας" ἡ δὲ ὀίζα 5 "-" £ “ὦ Ἂ c » » , € uU A αὑτοῦ ἑψηϑεῖσα ἐν Ote ἢ οἴνω παύει στρέμματα" ἑφϑὴ δὲ ' , 2 ΄ τ μετὰ σύκων καὶ ἐρεβίνϑων λαμβανομένη ἰᾶται ἴκτερον" καὶ 65) Serap., Marcell. et Lacuna sic optime, 64) Quae sequuntur, Serapion non habet. Bedundare videntur Marcello, valere de sativo asparago credit Sarac. Z4og&gayo» dici syl- vestrem , ἀσπάραγον hortensem, Athen. lib. 8. p. 240. Phrynich. 1. c. 65) Ex veterum interpretum £de; vulgo qoevétidas. notus est. liuius cauliculus leviter coctus et pro cibo sumtus ventrem mollit urinamque ciet. Radicum zutem decoctum epotum in difficultate urinae, morbo regio, re- num coxendicisque affectibus praesidio est: itemque a pha- langio morsis, si e vino coquatur. Et dentium doloribus prodest, si modo decoctum super affecto dente continea- tur. Semen quoque potum ad eadem valet. Aiunt et canes, si asparagorum decoctum hauserint, emori. Quin et nonnulli prodidere, si quis arietis cornua concisa de- foderit, asparagum inde nasci: quod tamen fide caret. Hic autem (altilis) asparagus frutex est ramosus, fo- lis numerosis, longis, foeniculo proximis, radice tereti, grandi, tuber habente. EHuius cauliculus ex vino albo tri- tus renum dolores sedat. Coctus autem assusve asparagus in cibo sumtus urinae stillicidium ac difficultatem et dys- enteriam tollit. Eiusdem radix in aceto aut vino cocta luxata mulcet. Cum ficubus autem ciceribusve cocta sum- 9608 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 410ZKOPIAOY .4ANAZAPBEOX , 5 7) M " , 5 , ' ^ mr παύει ἰσχιάδα καὶ στραγγουρίαν" περιαπτομένη δὲ καὶ τό / - / Ν n ἀπόζεμα αὐτῆς πινόμενον ποιεῖ ἄτοχον 99 καὶ ἄγονον. , / uL Noc , " Κεφ. ονβ΄ (gvz ). [Περὶ :dgvoyAoocov.] ᾿“ρνόγλωσ- ' PI a , σον [oí δὲ ἄρνειον, oi δὲ προβάτειον, oi δὲ κυνόγλωσσον, ε δὲ c L4 λε c δὲ λύ - » ὦ oí δὲ ἑπτάπλευρον, οὗ δὲ πολύνευρον, ἸΙροφῆται οὐρὰν ἐχνεύμονος 9, “Αἰγύπτιοι ἀσόνϑ' 98, “Ρωμαῖοι πλαντάγω μίνορ, Τάλλοι 99 ταρβηλοδάϑιον, hduol ϑησαρικὰμ j "quoi ἀτι- sgxov] διττόν ἐστι. τὸ μὲν μικρὸν, τὸ δὲ μεῖζον" ἔχει τὸ μὲν ^ - , [4 μικρὸν 70 φύλλα στενώτερα καὶ μακρότερα 7! καὶ μαλακώτερα , , H ἢ ^ χαὶ λειότερα καὶ λεπτότερα" καυλία δὲ γωνιοειδὴ 72, κεκλιμένα 5 - » ΕΣ ; - ὡς ἐπὶ τὴν γῆν, ἄνϑη ὠχρὰ, τὸ δὲ σπέρμα ἐπὶ ἄκρων τῶν - ᾿ ^44 AM. καυλῶν. Τὸ δὲ μεῖζον εὐεργέστερον »᾿πλατύφυλλον ; λαχανῶ- Occ" καυλὸς δ᾽ ἐπὶ τούτου γωνιώδης, ὑπέρυϑρος" ὕψος στή-- χεως, ἔκ μόσου μέχρι κορυφῆς σπέρματι περιεχόμενος λεπτῷ" 66) Saxac. coniectura; vulgo ἀτόχιον. 67) Sarac. coniectura; vulgo εὐρέχμογοςγ C. ὀρεχνεύμονος. 68) C. 40079. 69) Sic C,; cum Ald, οἵ editt. sequ. barbaram eam vocem fiomanis tribuant. 70) Haec male desunt in codd. C, N. 71) Sic Oribas., Serapion vero et editt. pleraeque μικρότερα. 72) Sic C. et Sexap.5 καυλέῳ γωνιοειδεῖ vulgo. [1πϑι11158, RE Mat- thaci ad Oribas. p. $60. cdidit, scliolia γωνιοειδῆ per μέγαν καὶ στε- ρεὺν reddunt. L] ilaque regium morbum sanat et coxendicum dolores uri- naeque stillicidium levat. Ceterum radix amuleti ratione alligata, itemque haustum ipsius decoctum partum impe- diunt sterilitatemque inducunt. Cap. CLI. (CLIIL) [2e Plantagine.] Plantago [quam et arnion et probation, cynoglossum ,tiam ct he- e" aut polyneuron, Prophetae ichneumonis cau- "dam, Aegyptii asonth, Galli tarbelodathion, Hispani the- saricam , Afri atieircon vocant] duplex est, minor et ma- ior Minor quidem folia habet angustiora, longiora, mol- liora, laeviora οἵ tenuiora, cauliculos angulosos, ad ter- ram inclinatos, flores pallidos, semen autem in summis cau- libus. Maior vero vegelior, latioribus foliis, oleracea: caulis huic angulósus, subruber, cubiti altitudine, a me- dio ad verticem tenui semine cinctus. Subsunt radices ΠΕΡῚ Y.4HZ IATPIKHZ BIB.A410N B. 269 * * ^ iet ῥίζαι δὲ ὕπεισιν ἁπαλαὶ, δασεῖαι, λευκαὶ, πάχος δαχτύλου 73: γεννᾶται δὲ πρὸς τοῖς τέλμασι καὶ φραγμοῖς καὶ ἐνίκμοις τό- ποις" εὐχρηστότερον. δὲ τὸ μεῖζον. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα ξηφαντιλὴν, στυπτικήν᾽ ὅϑεν καὶ καταπλασσόμενα πρὸς πάντα τὰ χακοήϑη καὶ ἐλεφαντιῶντα, ῥευματικὰ καὶ ἀκάϑαρτα ἕλκη - » ΄ 3 , e ἁρμόζει" ἴσχει δὲ καὶ aluogoaz(av , νομὰς, &GvOQaxac, ἕρπη-- ΄ - cr L4 » , τας, ἐπινυκτίδας " ἀπουλοῖ καὶ ἕλκη χρόνια καὶ ἀνώμαλα, καὶ , - - Y , τὰ χειρώνια iot, καὶ κόλπους παραχολλᾷ᾽ καὶ τὰ κυνόδηχταὰ , , r καὶ πυρίχαυστα, φλεγμονὰς, παρωτίδας, φύγεϑλα, χοιράδας ᾿ ᾿ LER UJ c ᾿ 2 L E - € Y 1 δὲ καὶ αἰγίλωπα σὺν &Àoiv ἐπιπλασσόμενα ὠφελεῖ" éqOov δὲ M , 2 5 ὦ ΠΡΟ Ὁ , Lm τὸ λάχανον μεϑ' ἁλῶν xci ὄξους λαμβανόμενον δυςεντερικοῖς ἐς c , ^ - 2 καὶ κχκοιλιακοῖς ἁρμόζει: δίδοται δὲ xoà μετὰ φακῆς ἀντὶ , σεύτλων συνεψόμενον᾽" καὶ πρὸς λευχοφλεγματίαν μετὰ τὸ En- --«“ 74 4 c , c ΝΕ TT δὲ Y 2 À - ροφαγῆσαι 8 δίδοται ἡ mom éqOn: ποιεῖ δὲ καὶ ἐπιληπτικοῖς ' 2 à c^ ΓΟ c D V - , 7^ 5 καὶ ἀσϑματὶχοῖς διδομένή" ὁ δὲ χυλὸς τῶν φύλλων τὰ &v « ΄ " “- , τ N στόματι ἕλκη ἀνακαϑαίρει. συνεχῶς διαχλυζόμενος" σὺν δὲ , ^ ΄, » 5 / ͵ κιμωλίᾳ ἢ ψιμυϑίῳ ἰᾶται ἐρυσιπέλατα: σύριγγας τε ἐγκλυ- 73) Τὸ δὲ μεῖζον --- δακτύλου deest in C. 74) Vulgo μέσῃ interponitur, quod iMarcello iam suspectum, cxu- lat e Serapione, ubi hic locus integer est, "^ Omnis autem a codd. C. N. omittitur. j tenerae, hirsutae, albidae, digitum crassàe. Nascitur in paludibus, sepibus οἱ locis humidis. Maior est utilior. Vim habent folia siccantem, astriagentem: quare idonea sunt ulceribus omnibus malignis, | elephantiasin comitanti- bus, rheumaticis sordidisque. Sistunt et sanguinis cursum, ulcera depascentia, carbunculos, herpetas et epinyctidas. Ulcera quoque vetera et anomala cicatrice obducunt, chi- ronia sanant, et sinus agglutinant. Morsibus canis, am- bustis, inflammationibus; parotidibus, panis, ac strumis quoque et aegilopiis cum sale imposita prosunt. Coctum vero olus cum sale et aceto sumtum dysentericis et coe- liacis confert. Datur et in locum betae cum lenticula coctum. Exlübetur et herba cocta in lcucophlegmatia, postquam sicciores cibi sumti fuerint, Comitialibus quo- que ct anhelatoribus prodest. l'oliorum succus ulceris orà purgat, si continuo colluatur. Cum cimolia aut cerussá erysipelatis medetur: fistulis infusus auxilio est. Prodest 970 HEAANIOY “ΠΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOZ ζόμενος ὠφελεῖ, καὶ πρὸς ὠταλγίας καὶ ὀφϑαλμίας ἐνσταζόμε- γος ὃ χυλὸς, καὶ κολλυρίοις μισγόμενος" καὶ πρὸς οὖλα αἵ- μασσόμενα καὶ πρὸς αἵματος ἀναγωγὰς 75 πινόμενος, καὶ πρὸς δυςεντερίας 7o ἐγκλυζόμενος " πίνεται δὲ καὶ πρὸς φϑίσιν, καὶ πρὸς ὑστερικὰς πνίγας προςτίϑεται ἐν ἐρίῳ, καὶ ὑστέρᾳ ῥευ- ματιζομένη " καὶ ὃ καρπὸς δὲ πινόμενος μετ᾽ οἴνου τοὺς τῆς κοιλίας ῥευματισμοὺς καὶ πτύσεις αἵματος ἐπέχει. Ἢ δὲ ῥίζα ἀφεψηϑεῖσα καὶ διακλυζομένη καὶ διαμασσωμένη ὁδονταλγίας παύει" πρὸς δὲ τὰ ἐν κύστει ἕλκη καὶ νεφροῖς δίδοται ἡ δίζα xai τὰ φύλλα μετὰ γλυκέος" φασὶ δὲ ῥίζας τρεῖς ποϑείσας uer οἴνου κυάϑων τριῶν καὶ ὕδατος ἴσου τριταίῳ βοηϑεῖν, τεταρταίῳ δὲ τέσσαρας ῥίζας" ἔνιοι δὲ καὶ ἐνδέσματι χρῶν- ται τῇ δίζη πρὸς χοιράδας καὶ διαφοροῦσιν 7, [Οἱ δὲ Σύ- ροι τὸν τούτου ζωμὸν καὶ τῆς καλαμίνϑης σὺν μέλιτι τοὺς παρέτους 78 ϑεραπεύειν, διδόμενον δευτέρᾳ, τετάρτῃ καὶ ma- 75) E Serap. Vulgo ἀγάγοντας. 76) E Serap. Vulgo δυςεντερικούς. 77) His adiungit C., quae manifesto e Galen. fac. simpl. lib. 6. c. 60. excerpta sunt, — . Quae sequuntur, uncinis inclusa, Aldina habet, nec tamen vel in Scrap. ; Marcell., aut. codicibus leguntur. Nemo non videt, praesertim e παρασκευῇ, nugas esse Alexandrini cu- iusdam Christiani, ludaei vel gnosticae sectae addicti. 78) Forte πυρετοὺς. Goupyl. saltem πυρέτους habet, et ad aurium dolores ophthalmiasque, seu instillatus, seu in collyria additus. Ad gingivas quoque sanguinem fun- dentibus et ad sanguinis exscreationem potu confert, οἵ ad intestinorum difficultatem, si alvus eluitur. Contra tabem datur in potu, adversus strangulationes matricis subditur in vellere, ut et in fluxionibus uteri. Semen ex vino potum alvi profluvia et sanguinis exscreationem coer- cet. Decocta radix, seu colluta, seu commanducata, den- tium dolores sedat. Eadem cum foliis ad vesicae renum- que ulcera in passo datur. Ferunt etiam, ternas radices cum ternis vini cyathis et aquae pari modo tertianis fe- bribus, itemque quaternas quartanis auxiliari. Sunt et qui radice vinculo e collo suspensa amuleti ad instar utantur, ad strumas discutiendas. [Syri huius et calaminthae iu- sculum cum melle produnt mederi debilitatis, si secunda et quarta (hebdomadis die) aut parasceve exhibeatur. Hoc JIIEPI YA4HZX IATPIKHZ BIBAION B. 271 - ε , ὃ J z RU ^ ' 1 , φασχευῇ τοῦτο ὡς μυστήριον δέχου" ἔστι γὰρ ἀληϑέστα- τον καὶ διὰ πείρας. Κεφ. ovy (ονδ). [Περὶ Σίου.] Σίον τὸ ἐν ὕδασιν ee » UNE c X - 3 V € $83 [οὗ δὲ ἀναγαλλὶς ἔνυδρος, οὗ δὲ σχῖνος ἀρωματικὴ, οἵ δὲ δάρην ἴον 9, οἱ δὲ λαουβέρδε] εὑρίσκεται ἐν τοῖς ὕδασι, , i] , » ,F c , ϑαμνίον ὀρϑὸν, λιπαρὸν, φύλλα ἔχον πλατέα, ἱπποσελίνῳ ξοικότα, μικρότερα δὲ καὶ ἀρωματίζοντα" ἅπερ ἐσϑιόμενα ἔφϑά τε καὶ ὠμὰ λίϑους ϑρύπτει καὶ ἐκκρίνει. οὐρά τε κι- γεῖ, καὶ ἔμβουα καὶ ἔμμηνα ἄγει, δυξςεντερικοῖς τε χρήσιμα βοωϑέντα. Κρατεύας δὲ ἱστορεῖ περὶ αὐτοῦ οὕτω" πόα ϑαμνοειδὴς, ὀλίγα φύλλα ἔχουσὰ80, περιφερῆ, μείζονα ἡδυ- ὄσμου; μέλανα, λιπαρὰ ?!, παρεγγύζοντα εὐζώμῳ. Κεφ. ρονδ'΄ (ρνε). [Περὶ Σισυμβρίου.] Σισύμβοιον [οἵ δὲ ἕρπυλλον ἄγριον 852, οἱ δὲ ᾿Τφροδίτης στέφανον, “Ῥωμαῖοι 5 7! 83 € δὲ er , À -—. ΕΣ , ^ οὐστεράλις 83, oi δὲ ἕρβα βενέρεα καλοῦσι] ἕν χέρσοις φύε- 79) N. δωρώνεον, 80) Sic Oribas., Scrap., cod. C. N. et Ald.; ὀλέγη, φύλλα ἔχουσα πολλὰ male Asulan, et Cornar. 81) λιπαρὰ habent Oribas.,; cod, C. N.; ud deest in Serap., Ald. εἰ xell. 82) Oribas. uéya. 83) Sic cod. N.; εὐστεράλες alii, autem/ velut arcanum accipito: est enim verisimum et experientia comprobatum. ] Cap. CLIIL. (CLIV.) [De S/o.] Sium aquaticum [quod alii anagallida aquaticam, alii schinum arorzati- cam, alii daren ion (doronion) appellant, alii laüberde] invenitur in aquis, fruticulus rectus, nitidus, folia gerens lata, oleri atro similia, sed minora et aromatici quid- quam habentia: quae quidem cocta seu cruda esu calculos comminuunt et eiiciunt: urinas quoque cient, fectus et menses extrahunt, dysentericis in cibo utilia. De eodem Cratevas sequentia tradit: Herba fruticulosa, foliis paucis, subrotundis, menthae maioribus, nigrescentibus, nitidis, ad erucam accedentibus. ; Cap. CLIV. (CLV.) [2e Sisymbrio.] Sisymbrium [ali serpyllum agreste, alii Veneris coronam, Romani - &steralem aut herbam veneream vocant] in locis incultis 979 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZK OPLA OY J4VAZAPDEOX ται, ἔοικε δὲ ἡδυόσμῳ πηπαίῳ, πλατυφυλλότερον δὲ καὶ εὐωδέστερον, στεφαγωματῖκόν. ΖΔύναμιν. δὲ ἔχει ϑερμαντιχήν" ἁρμόζει δὲ πρὸς στραγγουρίας καὶ λιϑιάσειο τὸ σπέρμα, σὺν οἴνῳ πινόμενον" καὶ στρόφους καὶ λυγμοὺς παύει" τὰ δὲ φύλλα ἐπιπλάσσεται πρὸς κεφαλαλγίαν χατὰ τῶν κροτάφων xai τοῦ μετώπου , πρὸς Té σφηκῶν πληγὰς καὶ μελιττῶν" ἵστησι δὲ καὶ ἐμέτους ποϑέν, Κεφ. ονέ (ovc ). [ Περὶ ἑτέρου δἰ συμ οἴου" Σισύμ- vov ἕτερον, oí δὲ καρδαμίνην, oí δὲ καὶ τοῦτο σίον καλοῦ- σιν" ἔνυδρός ἔστι πόα, χατὰ τὰ αὐτὰ TO σίῳ γεννωμέγ n καρδαμίνην δ᾽ ἔγιοι λέγουσι, διὰ τὸ ἐοικέναι καρδάμῳ τὴν γεῦσιν" φύλλα ἔχει τὸ μὲν πρῶτον περιφερῆ 95, αὐξόμενα iat δὲ σχίζεται, ὡς τὸ τοῦ εὐξώμου " ἔστι δὲ ϑεῤμαντιχὸν; οὐρη- τιχόν" βιβρώσκεται δὲ xoi ὠμόν’ ἀποχαϑαίρει δὲ καὶ φα- χοὺς καὶ ἔφηλιν, καταπλασϑὲν 51 δὲ ὅλης τῆς νυκτὸς, ἕωϑεν δὲ ἀποκλυσϑὲν 88, 94) C. omittit σὺν οἴνῳ. 85) Sic Oxibas. et vulgo; περιφερὲς Ald,, περιρυὲς cod, C. N, 86) αὐξόμενον cod. C, N., Ald. 97) Sic C. N.;, καταπλασϑέντα vulgo, 88) ἀποκαυσϑέν C. Κι, nascitur, menthae hortensi simile, sed foliis latioribus et suaviori odore, quod quidem δα serta adhibetur. Vim habet calefacientem, Idoneum est semen cum vino potum ad urinae stillicidia et calculosos affectus: tormina quoque et singultus sedat. Folia contra capitis dolores temporibus frontique cataplasmatis vice imponuntur, prosunt etiam ad vesparum apumque morsus. Quin et potu i. M cohibet. n an Ca p. CLV. (CLVL) [2e altero Sisymbrio] | brium alterum, quod nonnulli cardaminen, alii et hoe sium vocant, est herba aquatica, iisdem, quibus sium, lo- cis nascens. Cardaminen autem nonnulli appellant, quod gustu cardamon (lepidium) referat. Folia primum rotunda prodeunt, augescentia vero 'erucae in modum finduntur. Est autem calefaciens, diureticum: crüdum quoque man- | ditur. Purgat etiam lentigines ct maculas a sole contra- clas, per totam noctem cataplasmatis vice impositum et Sisym- mane altero ablutum. ΠΈΡΙ YA4HX IATPIKHZ, BIBAION B. 273 Κεφ. ονς 1 (gv .) [Περὶ Κρίϑμου.) Κρίϑμον, oi δὲ κρίταμον 99 , ϑαμνῶδές ἔστι βοτάνιον, ἀμφιλαφὲς, περὶ πῆχυν τὸ ὕψος, φυόμενον ἐν πετρώδεσι καὶ παραϑαλασσίοις τόποις» φύλλοις περίπλεον λιπαροῖς καὶ ὑπολεύκοις, τοῖς τῆς ἀνδράχ- γῆς παρεοικόσι, πλατυτέροις 99 μέντοι καὶ ἐπιμηκεστέροις, ἀλμυρίζουσι δὲ πρὸς τὴν γεῦσιν" ἄνϑη 91 λευκὰ, τὸν δὲ καρ- πὸν, ὥςπερ λιβανωτίδος, μαλακὸν, εὐώδη, στρογγύλον, Og ξηρανϑεὶς διίσταται, καὶ ἔνδον ὡς πυρὸν 932 ἔχει τὸ σπέρμα" ῥίζας δὲ δακτύλου τὸ πάχος τρεῖς ἢ τέσσαρας, εὐώδεις, ἡδείας. Δύναται δὲ ὃ καρπὸς καὶ ἡ ῥίζα καὶ τὰ φύλλα ἐναφεψη- ϑέντα οἴνῳ καὶ πινόμενα βοηϑεῖν δυςουροῦσι καὶ ἱκτερικοῖς * κινεῖ καὶ καταμήνια 53" λαχανεύεται ἑφϑόν τε καὶ ὠμὸν ἐσϑιό- μένον, καὶ ταριχεύεται ἐν ἅλμῃ. Κεφ. gvG (ονη). [Περὶ Kogovozodoc.] «Κορωνόπους [οἱ δὲ “Ἄμμωνος, oi δὲ ἄστριον, ᾿Αφροὶ ἀτιρσίπτη, “Ῥωμαῖοι κακιάτρικεμ, οὗ δὲ στιλάγω, οὗ δὲ σαγγουινάριαμ] πρόμηκες, 89) Oribas. habet, sed omittitur in C. N. . 90) Lacuna legit σιαχυτέροις, quod recepit Sarac. contra Oribas. 91) Ozibas. ἄγϑη μήλινα xo λευκά, 92) SiciMarcell, Lacuna, Matthiol, Saracen,; πυῤῥόν Oribas., Ald. et vulgo. : : . 98) Hoc caret C. Cap. CLVI. (CLVIL) [.DeCrizhmo.] Crithmum, quod alii critamon vocant, herba est fruticulosa, foliosa, cubi- talis fere staturae, nascens in rupestribus et maritimis lo- cis, foliis refcrta nitidis et albicantibus, quae quidem portulacae similia sunt, sed latiora et longiora, salsoque gustu. Flores gerit albos, fructum vero ceu libanotidis, mollem, odoratum, teretem, qui, ut siccescit, dehiscit, intusque semen, velut tritici granum, habet. Radices au- ' tem digiti crassitie, ternas, vel quaternas, grati odoris sapo- risque. Fructus, radix et folia vino decocta et bibita va- lent pro praesidio in urinae difficultate et arcuato morbo. Menses etiam cient. Oleris denique in. modum coctum crudumque comeditur, atque muria etiam conditur. Cap. CLVIL. (CLVIIL) [.De Coronopode.] Coro- nopus [quem et ammonos et astrion, Afri atirsipte, Ro- mani caciatricem , aut stilaginem, sanguinariam etiam vo- ' DIOSCORIDES. S 274 IEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ βοτάνιον., κατὰ τοῦ ἐδάφους ἐστρωμένον, κατεσχισμένονθ τὰ φύλλα λαχανεύεται δὲ καὶ τοῦτο ἑφϑόν" ῥίζαν λεπτὴν ἔχον, στυπτικὴν, ἐσϑιομένην πρὸς κοιλιακοὺς ποιοῦσαν 55" γίνεται δὲ ἐν χέρσοις τόποις καὶ £v χώμασιϑϑ καὶ ἐν ταῖς ὁδοῖς. Κεφ. ονη΄. (ον»ϑ'.) [Περὶ Σόγχου.] «Σόγχος [ τραχὺς, of δὲ κιχώριον, “Ῥωμαῖοι κικέρβιτα 51 ἄσπερα, ᾿Αφῥοὶ γαϑου- ὁνήμ. τούτου δύο εἴδη" τὸ μὲν γάρ ἐστιν ἀγριωδέστερον καὶ ἀκανϑωδέστερον, τὸ δὲ τροφερώτερον καὶ ἐδώδιμον. Καυλὸς δὲ γωνιοειδὴς, ὑπόκενος 58, ἐνίοτε καὶ ὑπέρυϑρος, φύλλα ἔχει ἐκ διαστημάτων ἐσχισμένα τὴν περιφέρειαν. Δύναμις δὲ αὐτῶν ἔστι ψυχτικὴ, μετρίως ὑποστύφουσα, ὅϑεν στομάχῳ καυσουμένῳ καὶ φλεγμοναῖς καταπλασσόμενα ἁρμόζουσιν. ὃ δὲ χυλὸς καταῤῥοφούμενος δηγμὸν στομάχου καταπραΐὔνει, καὶ γάλα κατασπᾷ᾽ προςτεϑεὶς δὲ ἐν ἐρίῳ δακτυλίου 99 xai μη- τρὰς φλεγμοναῖς βοηϑεῖ" 5 δὲ πόα καὶ ἡ ῥίζα καταπλασϑεῖσα 94) Sic C.5; χατεσχηματισμένον vulgo. 95) Lacun. οὗ 5 δίζα ἑψομένῃ καὶ ἐσθϑεομένη ποιεῖ πρὸς xouhazobs. Paull, πρὸς κωλικούς. 96) Marcell, primus e cod. Florent.; δώμασι vulgo. 97) Vulgo χιχούρβιτα. Nostra lectio e Plin. et cod. N. 98) Sic Oribas., cod. C. N., Marcell. Yulgo omissum. 99) Sic C.; δαχτύλῳ Ald., δακτύλων Asulan., dMarcell., Cornar,; Goupyl., Sarac. cant] est herbula diffusa, humi strata, foliis incisis. Ole- ris modo et haec coquitur. Radicem habet tenuem, astrin- gentem, in cibo contra coeliacos affectus valentem. Na- scitur in incultis locis et in aggeribus secusque vias. Cap. CLVIIIL (CLIX.) [Je .Soncho.] ^ Sonchus [asper, quem alii cichorium, Romani cicerbitam asperam, Afri gathuonem vocant:] huius duae sunt species, altera magis sylvatica ac.spinosior, tenerior altera et esculenta. Caulis vero angulosus, subfistulosus et subinde rubescens: folia in ambitu per intervalla incisa. "Vis eorum re- frigerans et mediocriter subastringens, unde aestuanti stomacho et inflammationibus imposita prosunt. Succus stomachi. rosionem sorbitione eblanditur, et lac attrahit. In vellere autem appositus, sedis matricisque inflammatio- nibus opitulatur. "lam herba, quam radix, cataplasmatis ΠΗΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHE BIBAION B, 275 , CA *g ài e ^ , ε E σκορπιοπλήκτοις ont. ἃ ἕτερος σῦγχος, ὃ καὶ τρυφε- góc 100, δενδρώδης ἐστὶ καὶ πλατύφυλλος, τὰ δὲ φύλλα διεῖλε D H / 2 » 1. 4 Ke 4 Y SM τὸν καυλὸν, κλάδους (ovx) ἔχοντα 1: καὶ ovrog δὲ τὰ αὐτὰ ποιεῖ. : . 3 "4 [^74 Y , LN cr Keg. gv9'. (g£.) [Περὶ Σέρεως.] «Σέρις [ ἥμερος, οὗ , NN » c - LU » J δὲ πικρίδα, «Αἰχύπτιοι ἄγον, “Ῥωμαῖοι ἴντυβουμ ἀγρέστεμ] τ 3 " c , δισσή 2 ὧν μὲν ἀγρία muxglg, ἢ καὶ κιχώριον καλουμένη: q δὲ ἥμερός 5. ἔστι πλατυφυλλοτέρα καὶ εὐστομωτέρα 4" καὶ ταύτης τῆς πηπευτῆς διττὸν εἶδος" 7 μὲν γάρ τίς ἐστι ϑρι- ᾿δακωδεστέρα καὶ πλατύφυλλος, 7] δὲ στενόφυλλος xai ἔμιπι-- χρος᾽ πᾶσαι δὲ στυπτικαὶ, ψυκτικαὶ καὶ εὐστόμαχοι" ἱστᾶσι δὲ καὶ κοιλίαν ἑφϑαὶ, uev ὄξους λαμβανόμεναι, καὶ Ac στα αἵ ἄγριαι εὐστομαχώτεραι" βρωϑεῖσαι γὰρ ἀτονοῦντα στόμαχον παρηγοροῦσι καὶ καυσούμενον " καταπλασσόμεναι δὲ σὺν ἀλφίτῳ καὶ καϑ' ἑαυτὰς καρδιακοῖς εἶσι χρήσιμοι" ποδά- 100) Cod. N. οἱ δὲ χιχώριον ϑῆλυ, “Ῥωμαῖοι πκικέρβιτα μόλλε. 1) Sic C. N,, Ald. Alii x4. ἔχ. non habent. Equidem coniicio: τὰ δὲ φύλλα διαλαμβάνει τὸν καυλὸν κλάδους οὐκ ἔχοντα. 2) Asul. interponit ἀγρία καὶ ἥμερος. 5) Matthiol. ἥμερος apte inseruit. 4) Sic Oribas., cod. C. N,, Marcell; εὐστομαγωτέρα Ald. et quae sequuntur editt, Quod addunt vulgo τῆς z5mevi;jg, mclius postpo- nitur ταύτης. vice imposita, ictis a scorpione succurrunt. Alius sonchus, etiam tener, arborescit, folia gerens lata, quae quidem caulem amplectuntur in ramos non abeuntem: hic denique ad eadem pollet. Cap. CLIX. (CLX.) [Je Seride.] Seris [sativa, quam alii pierida, Aegyptii agon, Romani intybum agre- stem appellant].duplex est: sylvestris nimirum, pieris dicta, aut et cichorium, sativa dein, latioribus foliis et saporis gratioris. Et huius hortensis binae occurrunt species: al- tera est lactucae propior et latifolia, angustifolia altera et subamara. Omnes astringunt, refrigerant, et stomacho gratae sunt. Coctae alvum sistunt, si cum aceto sumun- tur. lnprimis vero sylvestres stomacho magis conferunt. In cibo enim sumtae ventrieulum infimnmum et aestuantem . demulcent. Per se et cum polenta cataplasmatis vice impo- sitae cardiacis uliles sunt: podagris itidem et oculorum in- Sa 976 ΠΙΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEOEZ γραις καὶ ὀφϑαλμῶν φλεγμοναῖς βοηϑοῦσιν" ἢ δὲ 'πόα καὶ D ῥίζα καταπλασϑεῖσα σχορπιοπλήκτοις “ἀρήγει, καὶ ἐρυσιπέ: ἰ .Àara σὺν GÀqíro ἰᾶται, σὺν ψιμυϑίῳ δὲ καὶ ὄξει ἐστὶν ὃ χυλὸς αὐτῶν ἐπίχριστος ὅ τῶν ψύξεως ὃ δεομένων. “Κεφ. o£. (ρξα.) [Περὶ Κονδρίλλης. Κονδοίλλη oi δὲ καὶ τοῦτο κιχώριον καλοῦσιν, ἢ σέριδα" τὰ μὲν φύλλα xci τὸν καυλὸν 1 καὶ τὰ ἄνϑη ἔχει κιχωρίῳ δμοιὰ " ὅϑεν καὶ εἶ δος αὐτό τινὲς εἶπον σέριδος ἀγρίας" λεπτότερον δὲ τὸ δλον" περὴ δὲ τοῖς κλωναρίοις αὐτοῖς εὑρίσκεται κόμμι ὅμοια 8 μα- στίχη, μεγέϑει κυαμιαῖα, ἅ τινα προςτεϑέντω μετὰ σμύρνης λεῖα ἐν ὀϑονίῳ μέγεϑος ἐλαίας, ἔμμηνα ἄγει" 5 δὲ πόα σὺν τῇ ὁίζη κοπεῖσα εἰς τροχίσκους ἀναπλάσσεται, μιγνυμένου μέ- λιτος. οἵ τινὲς διεϑέντες 9. καὶ νίτρῳ μιγέντες ἀλφοὺς ἀπο- σμήχουσιν " ἀνακολλᾷ δὲ καὶ τρίχας τὸ κόμμι" καὶ ἡ δίζα δὲ πρόςφατος ποιεῖ εἷς τὰ αὐτὰ, βαπτομένης εἰς αὐτὴν βελόνης «ci προςαγομένης ταῖς ϑριξίν᾽ ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς ἔχεις, 5) Sic Ald., ceterae ἐπέχρηστος. “ϑαγδσθιτθ veram lectionem di- vinat, testimonio, ipsum Aldinam neutiquam consuluisse, 6) Sic iterum Ald., sed et alii praeter Sarac., qui wvyewg. 7) €. καρπόν. 8) Sic Ald.; ὅμοιον Asulan., Marcell. etc. | Saracenus vcram le: cüonem coniicit. 9) Ald. ἀγαϑέντες. flammationibus opitulantur. At herba cum radice illita et scorpione ictos adiuvat, et erysipelatis cum polenta me- detur. Succus denique earum cum cerussa et aceto locis iis commode illinitur, quae refrigerationis opus habent. Cap. CLX. (CLXI.) [Je Condrilla.] ^ Condrilla, quam etiam cichorium aut serida vocant, folia, caulem floresque cichorii similia habet. ^ Quapropter nonnulli seridis sylvestris speciem declararunt. | Sed tenuior tota est. Circa ipsos vero ramulos (frustula) gummi masti- chem referentis fabae mole reperiuntur, quae, cum myr- rha trita, et in linteo olivae magnitudine apposita, menses ducunt. ρα vero cum radice tusa, melle adiecto, for- matur in pastillos, qui quidem diluti, admixto nitro, vitiligines delergunt. Sed et pilos gummi glutinat: ac ipsa quoque radix recens eadem praestat, si intincta eius succo acus pilis admovetur. Contra viperas etiam € vino . / . * x ΠΕΡῚ X.4H£X IATPIKHX DIBAION B. 277 Dy οἷν 'ou£yg* καὶ κοιλίαν ἵστησιν ὃ χυλὸς αὐτῆς ἐψ σὺν οἴνῳ πινομέγη row ὃ χυλὸς αὐτῆς ἕψη- U M ' M » € ϑεὶς σὺν οἴνῳ xci ποϑεὶς, καὶ καϑ' αὑτὸν" ἔστι δὲ καὶ ἕτε- gov εἶδος κονδοίλλης, φύλλον δὲ ἔχει περιβεβοωμένον, πρό- μήκες, ἐπὶ γῆς ἐστρωμένον, χαυλὸν δὲ ὁποῦ μεστὸν, ῥίζαν à p , ᾽᾿ E δὲ λεπτὴν, ἔπαπμον, κούφην, στρογγύλην, ὑπόξανϑον, ὁποῦ , , 30 5 c B 1 B / ͵ | μεστήν. Ζύναμιν δ᾽ ἔχει ὁ καυλὸς καὶ τὰ φύλλα πεπτικὴν. | € δὲ 5 * - - E] 7 ^ 5 λλ , Y , ὃ δὲ ὁπὸς τριχῶν τῶν £v βλεφάροις ἀνακολλητικὸς" φύεται er" , v2.2 , , “δὲ ἐν γεώδεσι καὶ ξργασίμοις χωρίοις. LN // , Κεφ. ρξα΄. (οξβ΄.) [Περὶ Κολοκύνϑας.] Κολόκυνϑα ἐδώδιμος 19. c, λασϑεῖσα λεία οἰδή ὶ ἃ ἐδώδιμος 19. cw] καταπλασϑεῖσα λεία οἰδήματα καὶ ἀποστή- ματα πραὔνει" τὸ δὲ ξέσμα 11 αὐτῆς παιδίοις σιριῶσιν 5 ὧφε- , ^ , λίμως κατὰ τοῦ βρέγματος καταπλάσσξται, καὶ πρὸς ὀφϑαῖ- μοῦ φλεγμονὰς καὶ ποδαγρίκὰς ὁμοίως. ὃ δὲ χυλὸς τῶν ξυ- , À , 13 Hl 2 λ , M € ^ Y ' σμάτων ϑλιβέντων 15 πρὸς ὠταλγίας καϑ' ἑαυτὸν καὺ μετὰ ῥοδίνου ἐγχυματιζόμενος ὠφελεῖ" καὶ πρὸς καυσουμένην émt- qvac» ἐγχοιόμενος " ὅλης δὲ αὐτῆς ἀποϊεσϑείσης καὶ ἐκϑλι- βείσης ὃ χυλὸς πινόμενος μετὰ μέλιτος βραχέος καὶ νίτρου | 10) C. N. ἐδώδιμος male ponunt post πραὔγει. ir) Goupyl, in cod, Paris. ξύσμα. 12) Marc. συριῶσιν. 15) €. N. ϑλιβέντων non habent. pota proficit. Quin et ipsius succus per se, aut cum vino coctus ac potus, alvum sistit. Est et aliud genus condril- lae, folio circumroso, oblongo et humi strato, caule vero succi pleno, radice tenui, vegeta, levi, tereti, flavescen- te, succosa. Vim habent caulis et folia coctioni faven- tem. Succus reglutinandis palpebrarum pilis utilis est. Nascitur autem in laetis cultisque agris. Cap. CLXI. (CLXIL) (De Cucumere.] Cucumis edu- lis; crudus tritus et impositus oedemata et abscessus mi- üipat Hamentum ipsius infantum capitis inflammatione laborantium syncipiti utiliter adhibetur. Similiter et po- dagricis et oculorum inflammationibus imponitur. Succus e strigmentis tusis auxilio est aurium doloribus, per se in- fusus, vel cum rosaeco. ldem valet illitus ad ardentem corporis superliciem. "Potius autem cocti expressique suc- cus cum me]le exiguo οἱ nitro potus leviter alvum solvit. 978 | HEA4ANIOX ZIOZKOPIA0Y 4Ν4ΖΑ͂ΡΒΕΩΣ κοιλίαν λύει κούφως. καὶ & τις κοιλάνας αὐτὴν ὠμὴν, ἐγχέας τὲ οἶνον καὶ ἐξαιϑριάσας , κεράσας τε δοίῃ πιεῖν 14, iier: τει κοιλίαν κούφως. Κεφ. o£. (o .) [Περὶ ἡμέ gov σίκυος.] Σίκυς i ἥμε- ρος εὐκοίλιος, εὐστόμαχος, ψυκτικὸς. οὐ φϑειρόμενος, κύστει ἁρμόδιος, ἀνακτητικὸς λειποϑυμιῶν. ὀσῳραινόμενος" καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ μετρίως οὐρητικὸν, ἁρμόζον σὺν γάλακτι ἢ γλυκεῖ πρὸς τὰς ἐν κύστει ἑλκώσεις" τὰ δὲ φύλλα αὐτοῦ σὺν οἴνῳ καταπλασϑέντα κυνόδηκτα ἰᾶται, σὺν μέλιτι δὲ ἐπινυ- κτίδας. Κεφ. οἵγ΄. (gE0 .) [Περὶ Πέπονος ἫἪ δὲ τοῦ mémo- γος σὰρξ καὶ αὐτὴ οὐρητικὴ ἐσϑιομένη" καταπλασϑεῖσα δὲ ὀφθαλμοῦ φλεγμονὰς πραὔνει" τὸ δὲ ξέσμα 16 αὐτοῦ σιριῶσι παιδίοις χατὰ τοῦ Doéyuavog ἐπιτίϑεται καὶ δευματιζομένοις ὀφϑαλμοῖς ἀντὶ ἀνακολλήμάτος κατὰ τοῦ μετώπου. ὃ δὲ χυ-- λὸς σὺν τῷ σπέρματι μιγεὶς ἀλεύρῳ, καὶ ξηρανϑεὶς ἐν ἡλίῳ, 14) Sic Ald.; δώῃ σιξῖν Lacuna, πίη νῆστις Marcell; .Asulan. et rel, 15) Ald, Kíxvg sphalmato, 16) Quanquam codd. omnes βρέγμα habeant, quod Marcell. corti- cis verticem interpretatur, annuente Serapione, qui et corticem ver- tit, est tamen siue dubio sphalma. Quid Serapion in textu graeco legerit, nescimus. Quin et si quis in eum crudum excavatumque vinum in- fusum ac dio expositum posteaque dilutum propinaverit, leviter alvum emolliet. " Cap. CLXIL (CLXIIL) [Je Jelone.] Melo sati- vus alvo stomachoque utilis, refrigerandi vim habet, non facile corrumpitur, vesicae prodest, olfactu revocat, quos animus liquerit. Et ipsius semen modice urinas ciet, et cum lacte aut passo vesicae exulcerationibus subvenit. . Ceterum, eiusdem folia cum vino imposita canum morsibus medentur, ex melle vero epinyctidibus. Cap. CLXIIL (CLXIV.) [Je Pepone.] Peponis etiam caro in cibis urinas imovet: oculi inflammationes imposita lenit. Eius vero ramentum infantium capitis in- flammatione laborantium syncipiti imponitur, ac fronti queque glutinis ad instar illinitur ad inhibendas oculorum fluxiones, Succus cum semine, adiecta farina, siccatus in ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHEZ BIBAION B. 979 σμῆγμα γίνεται δυπτικὸν καὶ λαμπρυντικὸν προςώπου" ἡ δὲ ῥίζα ξηρὰ ποϑεῖ ὺν ὑδοομέ «C δλκῆ, ἐμέ ὮΝ ξηρὰ ἴσα σὺν ὑδρομέλιτι — δλκῇ, ἐμέτους κινεῦ εἰ δέ τις πραέως ἀπὸ δείπνου ἐμέσαι ϑελήσειεν, ἀρκέσουσιν EA COM UNT E Y ͵ - Y An ὀβολοὶ β΄" ὑγιάζεε δὲ καὶ κηρία καταπλασϑεῖσα μετὰ τοῦ μέλιτος. , , M , ς , , Κεφ. gEO. (οξε.) ΓΙΠερὶ Θρίδακος zuégov.] Θρίδαξ εἰ c m ΄ S" » 1 , n 5 ἥμερος [Ῥωμαῖοι λακτούκα, «“ἰγύπτιοι ἐμβροσὶ } εὐστόμα- , , qos, ὑποψύχουσα !!, ὑπνωτιπὴ, κοιλίας μαλακτικὴ , γάλακτος / pm , κατασπαστιπὴ 18. ἑψηϑεῖσα δὲ γίνεται τροφιμωτέρα " ἄπλυτος ΄ - , - δὲ ἐσϑιομένη στομαχικοῖς ἁρμόζει" τὸ δὲ σπέρμα αὐτῆς πινό-- μένον τοῖς συνεχῶς ὀνειρώττουσι βοηϑεῖ, καὶ συνουσίαν: ἀπο-- , 19. 2 M] ' aa 7» / » ΄ 25 ' στρέφει αὐταὶ δὲ συνεχῶς ἐσϑιόμεναι ἀμβλυωπίας eol ποιητικαί 320. ταριχεύονται δὲ ἐν ἅλμῃ" ἐκκαυλίσασαι 31 δὲ o» ΄ , ^ - E SUE - ; - ἔχουσί vt παρεμφέρον τῇ τοῦ χυλοῦ καὶ ὁποῦ δυνάμει τῆς ἀγρίας ϑοίδαπος. 17) Ο. ὑποστύφουσα. 18) €. προχλητυκή. 19) €. xabi συντρέφξι. Sequens pluralis insolentiae aliquid habet: unde lacunam suspicabatur lMarcellus: sed haud videtur. 29) Addit Serapion: e£ quando fit emplastrum. cum eam confert apostematibus calidis et erisipile, dummodo. non sint vehemen- tis in[lamraationis. 21) C. ταριχεύονται δὲ εἰς ἁλμέας ἐκκαυλισϑεῖσαι" αἱ δ᾽ ἔχουσαν etc. sole faciem smegmatis vice purgat, illique nitorem conci- liat. Sicca radix ex mulsa drachmae pondere pota vo- mitiones movet. Si quis vero placide a coena vomere voluerit, oboli bini suffecerint. Sanat quoque cum melle imposita favos. ! Cap. CLXIV. (CLXV.) [De Lactuca sativa] La- ctuca sativa, [ Aegyptii embrosi vocant] stomacho est uti- lis, modice refrigerat, somnum conciliat, alvum emollit, et lac provocat. Cocta alimenti plus praebet. lllota vero comesta iis idonea est, quorum ventriculus affectus est. Semen epotum opitulatur iis, qui assiduo venerem somniant, arcet etiam concubitum. Ipsae (lactucae) in cibo frequen- tiores oculorum hebetudinem afferunt. Muria etiam con- diuntur Ceterum cum in caulem exierunt, vim adipi-. scuntur succo expresso laticique lactucae sylvestris ae- mulam. 980 HEA4ANIOY 4ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQE . Keg. ofc, (ρξς΄.) [Περὶ ἀγρίας ϑρίδακος.] “ΤΙ δὲ ἀγρία ϑρίδαξ [ἣν Προφῆται αἷμα Τιτάνου, Ζωροάστρης φέρουμ- βοος. ᾿ Ῥωμαῖοι λακτούκα συλβέστρις καλοῦσιν] ἔοικε τῇ ἡμέ- Qo, καυλωδεστέρα δὲ καὶ τοῖς φύλλοις λευκοτέρα καὶ ἰσχνο- τέρα καὶ τραχυτέρα ὑπάρχουσα, πικρὰ δὲ πρὸς τὴν γεῦσιν 22" ὡμοίωται δὲ κατὰ ποσὸν τῇ δυνάμει μήκωνι, ὅϑεν καὶ τὸν ónóv αὐτῆς ἔνιοι μίσγουσι τῷ μηκωνίῳ" καϑαίρει δὲ μετ᾽ ὀξυκράτου 238 ποϑεὶς ὃ ὁπὸς δυοῖν ὀβολῶν ὁλκῇ ὑδατώδη κατὰ κοιλίαν" ἀποκαϑαίρει δὲ καὶ ἄργεμα καὶ ἀχλύν" ποιεῖ καὺ πρὸς ἐπικαύσεις ἐγχριομένη σὺν γυναικείῳ γάλακτι" ἔστι δὲ καϑόλου ὑπνωτικὴ καὶ ἀνώδυνος᾽ ἄγει δὲ ἔμμηνα᾽ ποτί- ζεται δὲ καὶ πρὸς σκορπιοπλήκτους καὺ φαλαγγιοδήκτους" τὸ δὲ σπέρμα, ὥςπερ τὸ τῆς ἡμέρου ποϑὲν, ὀνειρωγμοὺς 25 καὶ συνουσίαν ἀποστρέφει᾽" δύναται δὲ καὶ ὃ χυλὸς πρὸς τὰ αὐτὰ, ἀσϑενέστερος μέντοι" ἀποτίϑεται δὲ ὃ ὑπὸς ἐν κεραμίοις 325 ἀγγείοις προηλιαζόμενος, ὥςπερ καὶ τὰ λοιπὰ χυλίσματα. 22) Sic cod, Paris. apud Goupyl., πρὸς γεῦσιν €., πρὸς τῇ γεύσει Ald., Asulan., Marcell., Cornar. 23) Sic Serap., Marc., Asulan., Cornar., Sarac.; ὀξυμέλιτος Ald., cod. Paris., C, et N. 24) C. ἀνειρασμούς. 25) C. ὀστρακίγοις.- Cap. CLXV. (CLXVL) [2e Lactuca sylvestri.] Lactuca sylvestris [quam Prophetae sanguinem Titani, Zoroastres pherumbros vocarunt] sativae similis est, sed caule ampliore praedita, foliisque albidioribus, grandiori- bus et asperioribus, gustu vero amara. Viribus quodam- modo ad papaver accedit, unde et non desunt, qui lati- cem cum meconio misceant. Latex duorum obolorum pondere cum posca epotus aquosa per alvum expurgat. Quin et oculorum albuginem et caliginem exterit. Effi- caciter quoque cum lacte muliebri adversus ambustiones inungitur. Generatim vero somnum facit doloresque se- dat. Menses quoque ducit, et contra scorpionum ictus pha- langiorumque morsus bibitur. Semen aeque ac sativae potum libidines in somno compescit veneremque inhibet. Succus expressus ad eadem valet, sed minus efficax est. Latex denique, haud secus ac alii succi expressi, in ficti- libus, antea soli expositus, reponitur. ΠΕΡῚ ὙΔΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΟΝ B. 981 Κεφ. oz. (o&C.) [Περὶ Γιγγιδίου] ΓΙ,γίδιον, οἱ δὲ λεπίδιον | Ῥωμαῖοι βιφακούτουμ, «Αἰγύπτιοι δορυσαστρου, Σύ- got ἀδοριοῦ, "Aggoi τιρικτά ?9 ] φύεται πλεῖστον ἐν Κιλικίᾳ τε καὶ Συρίᾳ βοτάνιον, οἰ ὰ οἷ μὲν ἐοικὸς ἀγρίῳ. λδντά:. τερον δὲ καὶ πυκνότερον 21: διζίον ὑπόλευκον, πικρίζον " λα-- χανεύεται δὲ ὠμὸν 'καὺ ἑφϑὸν » καὶ ko ind ἐσϑίεται" ἔστι δὲ εὐστόμαχον, οὐρητικὸν, xci τὸ ἀφέψημα αὐτοῦ πινόμενον μετὰ οἴνου κύστει χρήσιμον. Κεφ. ρξζ΄. (οξη Ὁ [Περὶ Σκχάνδυκος.] Σκάνδυξ [Ῥω- μαῖοι ἕρβα σκανάρια 8, oí δὲ ἀκίκουλαμ]" καὶ τοῦτο ἄγριον λάχανον, ὑπόδριμυ καὶ ἔμπικρον, ἐδώδιμον" ἕφϑὸν καὶ ὠμὸν ἐσϑιόμενον εὐκοίλιον, εὐστόμαχον καὶ οὐρητικόν 39: τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτοῦ κύστει χρήσιμον καὶ νεφροῖς πινόμενον καὶ ἥπατι. Κ ἐφ. ρξη.. (ρξϑ' .) Περὶ Rab dos] Καυκαλὶς, oi δὲ καῦκον ἢ δαῦχκον ἄγριον 309 [oi δὲ μυίτις, 4ημόκριτος βρίον, 26) C. τιρινταεί. 27) Matthiol, in serioribus editt. antiquum codicem, nescio quem, citat, ubi Ulgoó regu legatur, quod in πικρότερον mutare audet. 28) N. χανάριαμ, oí δὲ βελονέδα ; C. ad maxg. zowdg χάλβανογ- 29) Οὐρητικὸν habent cod. C. et Lacuna, 50) Sic cod. N. et Ald. Cap. CLXVI. (CLXVIL) [De Ginsgidio.] Gingidium, quibusdam lepidium [ Romanis bis acutum, Aegyptiis do- rysastru, Syris adoriu, Afris tiricta dictum] copiosum in Cilicia ac Syria, herba est dauco similis, sed tenuior et magis foliosa. Radix albescens est et subamara. Oleris instar crudum, coctum conditumque comeditur. Stoma- chum autem iuvat, et urinam movet. Quin et decoctum. eius cum vino bibitum vesicae prodest. Cap. CLXVII. (CLXVIIL) [De Seandice.] . Scan- dix [quam Romani herbam scanariam (canariam) aut aci- culam vocant] olus quoque est sylvestre, subacre, ama- ricans atque esculentum. Siquidem cruda coctave estur, alvo! stomachoque utilis. Eius vero decoctum potum et "vesicae εἴ renibus et hepati prodest. Cap. CLXVIII. (CLXIX.) [Je Caucalide.] Cau- calis, quam et caucum sive daucum sylvestrem vocant, 9892 HEAANIOY 4A410XKOPIAO0Y ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ ^" , 4 “Ῥωμαῖοι πέδεμ γαλλινάκεουμ, οἱ δὲ πέδεμ πούλλι, ““ἰγύπτιοι σέσελις καυλίον ἐστὶ σπιϑιαμιαῖον ἢ καὶ μεῖζον, ὑπόδασυ: φύλλα ἔχον σελίνῳ ἐμφερῆ, ἐπ ἄκρου δὲ μαραϑροειδῶς λε- δὴ 31 ὃ , "1 LI n7» 5s , ἢ ΕΣ σιτοσχιδὴ ,, δασέα" καὶ ἐπὶ dGzgov σκιάδιον λευκὸν, εὐῶδες " λαχανεύεται δὲ καὶ τοῦτο ὠμόν τε καὶ ἑφϑὸν ἐσϑιόμενον" ἔστι δὲ διουρητικόν. Ἄ , r ' c7 P Κεφ. ρξϑ'. (ρο΄.) [Περὶ Evtouov.] Ἐὔζωμον [ Po- Ὄ δὲ JNCTY 2f " 2047 Dj 3 4A» D μαῖοι δὲ égoUxau , Αϊγύπτιοι ἐϑρεκικὴν, ᾿Αφροὶ ἀσουρὶκ. ] τοῦτο ὠμὸν πλεῖον βροωϑὲν συνουσίαν παρορμᾷ 32: καὶ τὸ ΄ 3 34 - c σπέρμα δὲ αὐτοῦ TO αὐτὸ ποιεῖ, οὐρητικὸν ὑπάρχον xoi πεπτικὸν καὶ εὐκοίλιον" χρῶνται δὲ τῷ σπέρματι αὐτοῦ καὶ - , ΄ εἷς τὰς ἀοτύσεις τῶν προφοψημάτων 33" ἀποτίϑενται δὲ αὐτὸ ^ ^ , , ^ PII - t , πρὸς τὸ πλείονα διαμένειν χρόνον, ὄξει φυρῶντες ἢ γάλακτι, , , , WM D καὶ ἀναπλάσσοντες vooyíonoug. Γίνεται δὲ καὶ ἄγριον εὔζω-- EJ - , T - μον; μάλιστα iv τῇ κατὰ τὴν ἑσπέραν ᾿Ιβηρίᾳ᾽ ov τῷ σπέρ-- 51) Ita cod. C. N, et ipse Ald., nisi quod πολυσχιδῆ habeat; Asu- lan. et Marcell. φύλλα μαράϑρῳ ὅμοια πολυσχιδῆ. Sic ct Goupyl. ct Saracen. $2) C. ἐπὶ πλεῖον ἐσϑιόμενον συγουσίαν συνορμᾷ:- 55) Sic C. N. Alii omittunt τῶν προςοῳ. [alii myitis, Democritus brion, Romani pedem gallinaceum, seu pulli pedem, Aegyptii seselis] cauliculus est dodran- talis, aut etiam maior, subhirsutus, cuius folia selino si- milia, superiora vero in modum foeniculi tenuiter fissa sunt et hirsuta. Umbella in cacumine alba et odorata. Et haec quoque planta cruda coctave oleris modo cstur, urinam ciens. Cap. CLXIX. (CLXX.) [106 Zruca.] Eruca [quam Aegyptii ethrecicen, Afri asuric vocant] cruda largius mansa ad venereos complexus stimulat, semine idem ef- ficiente. Urinam movet, coctionem adiuvat, alvoque est accommodata, —|Semine in condiendis obsoniis utuntur, quod, uti diutius perennet, aceto seu lacte subactum in pastillos digerunt, atque ita reponunt. Nascitur ct sylve2 stris eruca, maxime in Iberia, quae occidentem spectat, cuius scmine incolae eius regionis sinapis vice utuntur. ΠΕΡῚ YÀ4HX ΤΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΟΝ B. 9838 Ὁ ΆΡΟ ἢ M , b: Me € » » Η » ι ματι καὶ ἀντὶ σινήπεως χρῶνται oí τῇδε ἄνϑρωποι" ἔστι δὲ , - AUT MT διουρητικώτερον καὶ δοιμύτερον πολλῷ τοῦ ἡμέρου. , , 2 P , Κεφ. ρο΄. (goc.) [Περὶ ᾿βκίμου. ᾿Φκιμον γνώριμον, ΄ uU ΕΣ , 5 » » ' , βιβοωσκόμενον πολὺ ἀμβλυωπές ἐστιν. ἔστι δὲ κοιλίας μα- " , ' , λακτιχὸν, πγευμάτων κιγητικὸν, οὐρητικὸν, γάλακτος προ- L : " αλητικὸν, δυομετάβλητον᾽ καταπλασσόμενον δὲ σὺν ἀλφίτου , , lá ^ M - πάλῃ 3Έ χαὶ Qoüívo καὶ ὄξει, φλεγμοναῖς βοηϑεῖ πνεύμονος 38, ' D 4 , ' , eA ri 2. €« ' a «ui δράκοντος ϑαλασσίου καὶ σκορπίου πληγῆ καϑ' ἑὰυτὸ δὲ U » , 1 i 5 € ἢ - o0 ^ δ c δὲ 1 À , 2 Ae. σὺν οἴνῳ χίῳ πρὸς ὀφϑαλμῶν ὀδύνας " ὁ δὲ χυλὸς αὐτοῦ &no- , - ' 2 ^ A € ΄ καϑαίρει ἀχλὺς τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς, xoi τὰ ῥεύματα ξηραίνει" 1 X ? n c 4, - ut τὸ δὲ σπέρμα πινόμενον ἁρμόζει τοῖς μελαγχολῶσιϑδ xal δυςουροῦσι xci πνευματουμένοις" ποιεῖ 31 δὲ καὶ πταρμοὺς , 2 , Α Y ' πλείονας, ἐπισπώμενον δὲ ὀσφρήσεως 38: καὶ ἡ πόα δὲ τὸ » JU ἘΠῚ , - αὐτὸ ποιεῖ" συμπιέζειν δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς δεῖ, ἐπιόντος τοῦ —- , , * ^ πταρμοῦ" φυλάσσονται δὲ τινες αὐτὸ, καὶ οὐκ ἐσϑίουσι, διὰ cap» , - " τὸ μασσηϑὲν καὶ τεϑὲν ἕν ἡλίῳ σκωλήκια γεννᾷν. «Δίβυες 39 54) Sic C, Ald.; παιπάλη Asul. et rell. 55) Πνεύμονος habent C. et Ald, et IMarcell. uncinis inclusum. Omittunt alii, , 56) Sic C. et Ald.; μέλαιναν χολὴν γεγγῶσι Asulan. et rell, 57) €. παύει. 58) €. πλεῖον ἀνασπωμένη- 59) €. zlígveg sphalmate, Efficacior est et multo acrior, quam sativa, ad urinam ciendam. Cap. CLXX. (CLXXI) [De Ocimo.] Ocimum vulgo notum est. Copioso cibo sumtum oculorum aciem hebe- tat. Alvum mollit, flatus movet, urinas ciet, lac cvocat, aegre tamen digeritur. Impositum cum polentae polline, rosaceo et aceto, pulmonum inílammationibus auxiliatur, ut ct draconis marini et scorpionis ictibus. Per se vero cum vino chio prodest oculorum doloribus. Succus ocu- lorum caligines discutit, fluxionesque resiccat. Semen vero potum convenit atrabilariis, et qui urinae stillicidio ílati- busque vexantur. Olfactu attractum ad sternutationes plu- res lacessit, quod οἱ herba efficit: oculos vero comprimi oportet, urgente sternutamento. Ab ea cavent sibi non- nuli eaque propter haud mandunt, quod commandücata et soli exposita vermiculos gignat. llis Afri addunt, si 984 ΠΕΔΑΝΙΟΥ A4IOZKOPIA4O0Y ANAZAPDBEOZ δὲ προφειλήφασιν , ὅτι οἵ φαγόντες αὐτὸ καὶ πληγέντες ὑπὸ σκορπίου, ἃ ἀσωστοὶ διατίϑενται 40, Κεφ. god. (ροβ΄.) [Περὶ ᾿Οροβάγχη ᾿Οροβάγχη [oi δὲ κυνομόριον, οἵ δὲ λέοντα, Κύπριοι δὲ ϑυρσίνην καλοῦσιν, 9 κοινῶς λύχος ὀνομάζεται] καυλίον ἐστὶν ὑπέρυϑρον, ὡς δισπιϑαμιαῖον, ἐνίοτε δὲ καὶ μεῖζον, ἄφυλλον 4,, ὑπολίπαρον, ἔνδασυ, τρυφερὸν, ἄνϑεσιν ὑπολεύκοις ἢ μηλίζουσι κεχρημέ- γον" ῥίζα δὲ ὕπεστι δακτύλου τὸ πάχος, κατατετρημένη ^? πρὸς τὴν καυλοῦ ξηρασίαν: δοκεῖ δὲ φυόμενον ἐν ὀσπρίοις τισὶ πνίγειν αὐτά" ὅϑεν xai τὴν προφωνυμίαν ἔσχηκε" λαχα- γεύεται δὲ καὶ ὠμὸν καὶ ἑφϑὸν, ἐκ λοπάδος, ὡς ἀσπάραχγος, ἐσϑιόμενον" καὶ ὀσπρίοις συνεψηϑὲν τάχιον αὐτὰ δοκεῖ ἑψεῖν. Κεφ. ροβ΄. (ρογ΄.) [Περι Τραγοπώγωνος.) Ἵ7ραγοπώ- γων ἢ τετραπώγων, οὗ δὲ κόμην καλοῦσι" καυλὸς βραχὺξ, φύλλ-- χρόκῳ ^? ὅμοια, ῥίζα μακρὰ; γλυκεῖα " ἐπὶ δὲ τοῦ καυ- 40) Sic C., quam veram lectionem tuentur Plin. 20, 48. 'et Se- xap. C. 157. Ald. et editt, omnes habent: ἄπονοι διαμένουσιν. 41) Coniectura mea. Vulgo φύλλοις, Stapel, ad Theophr. p. 95r. coniecit ἄνευ φύλλοις, sed opus essct ἄγευ φύλλων. Plin. 22, $0, sine foliis, rubens. 42) Sic Ald. et Sarac.; κατατιτραμένῃ Asul. et Marcell, 43) C. σχορόδῳ. quis comesta herba a scorpione feriatur, exitium eluctari non posse. Cap. CLXXI. (CLXXII. ) [De Orobanche.] Οτο- banche [aliis cynomorium, alis leo, QCypriis thyrsine, vulgo lupus dicta] cauliculus est rubescens, fere sesqui- pedalis, interdum maior, foliis destitutus, nitidiusculus, subhirsutus, tener. Floribus gaudet subalbidis, aut in lu- ieum vergentibus. Radix subest digiti erassitie, perforata cum caulis siccescit. Dicitur autem ad leguminosas plan- tas quasdam nascens eas suffocare, unde et nomen accc- pit. Manditur autem oleris instar cruda vel cocta e pa- linis, asparagi modo. Leguminibus vero incocta accele- rare fertur eorum coctionem. Cap. CLXXII. (CLXXIIL) [De Tragopogone-] Tra-. gopogon, vel tetrapogon, quem alii comen vocant, brevi est caule, foliis croci similibus, radice longa, dulci, ca- ΠΕΡΙ͂ ὙΖΗ͂Σ IATPIKHZ BIDAION B. 985 Ao) κάλυξ μέγας 4*, καὶ ἐξ ἄκρου πάππος μέγας 45, ἀφ᾽ οὗ 1 |» » » xac /, 39" xci τὸ ὄνομα ἔσχεν" ἔστι δὲ ἡ πόα ἐδώδιμος. - Κεφ. ρογ΄. (οοδ΄.) [Περὶ ᾿Ορνιϑογάλου.] ᾿Ορνιϑόγαλον' χαυλίον ἐστὶ τρυφερὸν, λεπτὸν, ὑπόλευκον, ὡς δισπιϑαμι-: αἴον, ἄνω παραφυάδας ἔχον τρεῖς ἢ τέσσαρας, ἀφ᾽ ὧν ἄνϑη ἔξωϑεν μὲν βοτανώδη, διανοιχϑέντα δὲ γαλακχτίζοντα, καὶ μεταξὺ αὐτῶν κεφάλιον ὡς xcyygu ἐντετμημένον, μετὰ ἄρτου συνοπτώμενον, ὡς μελάνϑιον" ῥίζα δὲ βολβώδης, ἐσϑιομένη͵ ὠμή τε καὶ ἔφϑη. ANT. Κεφ. ροδ΄. (go£.) [Περὶ "Yüvov.] “Ὑδνον ῥίζα ἐστὲ d JU » λλ 2 λ ς “- ) o 46 My περιφερὴς, ἄφυλλος, ἄκαυλος, ὑπόξανϑος, ἔαρος ^9 ὀρυττο-- μένη" ἐδώδιμος δέ ἐστιν ὠμή ve καὶ ἑφϑὴ ἐσϑιομένη.; Keg. ροέ. (οος.) [Περὶ XuíAexog.] : Σμίλαξ κηπαῖα, La “τὶ E! / l2 UMTIPME. ΤΣ 7 «ὦ 7 ἧς ὃ καρπὸς λόβια, vm ἐνίων δὲ ἀσπάραγος καλεῖται φύλλα ἔχει κισσῷ δμοια, μαλακώτερα μέντοι, καυλοὺς δὲ λεπτοὺς καϑ' ἕλικας 41 περιπεπλεγμένους τοῦς παρακχεϊμένοις ϑαμνίοις, H 44) Plin, legit μέλας. 45) Sic e Theophr, hist, 7, 7. et natura ipse emend. χαρπὸς μέ-- λας vulgo. ^ 46) Lacuna e cod. καὶ ϑέρους. 47) Vulgo zal ἕλικας. lyce in summo caule grandi, e cuius summitate pappus prolixus, a quo et nomen sortitus est, Herba autem est esculenta. Cap. CLXXHI. (CLXXIV.) [.De Ornithogalo.] Or- nithogalum cauliculus est tener, tenuis, albicans, circiter sesquipedalis, superne soboles gerens ternas quaternasve molles, e quibus flores prodeunt, extus quidem herbacei, expansi vero lactei, ac inter eos capitulum gemmae ad instar incisum , quod cum pane assatur, velut melanthium. Radix est bulbosa, quae cruda coctave comeditur. Cap. CLXXIV. (CLXXV.) [206 Tubere.] 'Tuber est radix subglobosa , foliis cauleque carens, subílava. Vere effoditur, seu cruda, seu cocta esul apta. Cap. CLXXV. (CLXXVL) [Je Smilace, .PAas seolo.] Smilax hortensis, cuius fructus lobia dicuntur, a nonnullis vero asparagus, folia habet ad hederae acce- dentia, sed molliora, spirae ad instar vicinis fruticibus 996; ΠΕΔΑΜΙΟΥ AIOXKOPLAOY ΔΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ας ' c de εἰν αὐξανόμένους ^9 δὲ éq' ἵκανον, ὥςτε χαὶ σκηνοποιεῖσϑαι " Η M», ü ͵ , καρπὸν δὲ φέρει ὅμοιον τήλει, μακρότερον δὲ καὶ ἐπισωμότε- T [| - ; gov 49, ἐν o 9? σπέρματα ὅμοια νεφροῖς, οὐκ ἰσόχροα, ἐκ " WI. 2t, Ed. 1 , 1 3 » ε μέρους δὲ ὑποπυῤῥίζοντα αχανεύεται δὲ εἰς βρῶσιν ὃ ᾿ c bu D - , c 3 , » καρπὸς, ἑψόμενος σὺν τῷ σπέρματι, ὡς ἀσπάραγος, οὐρη- " » Y τιχὸς OY [καὶ Óvgoragoc. ] 9? , » Κεφ. ρος΄. (got.) [Περὶ Τηηδικῆς.] πηδικὴ ἔοικε Ἁ » L , M » , , uiv ἄρτι φυομένη τριφύλλῳ τῇ ἐν χορτοκοπείοις, προάγουσα M » - ^ δὲ στενοφυλλοτέρα γίνεται, καυλοὺς ἀνιεῖσα τριφύλλῳ Opgoí- ovg, ép οἷς τὸ σπέρμα προςπέφυκε φαχοῦ τὸ μέγεθος, ἔπε- , u , n στραμμένον ὡς κεράτιον ὅ3᾽ ὅπερ ξηρανϑὲν μίγνυται ἡδύσμα-- , - 2 - c H b ' εἰ 3 τος χάριν τοῖς ἀρτυτοῖς &Àol. “Χλωρὸν δὲ καταπλασϑὲν ὠφε- - D , 4 « ci M - , en B À& τὰ ψύξεως δεόμενα ὅλῃ δὲ τῇ πο χρῶνται οὗ κτηνο-- ^ E] A] τρόφοι ἀντὶ ἀγρώστεως. 48) Vulgo αὐξανομένας. Sarac. emendatio. 49) Sic optime Ald.; ἐπισημότερον vulgo. 50) Vulgo oic. £1) Oribas. ὑποπόρφυρα- 52) Dodonaeus stirp. p. 420, uncinis inclusa ab. imperito librario e libr. 4. c. 148. de smilace laevi huc transposita esse auguratur, 55) Marcellus e σπέρματος cum καρπῷ commutatione difficultatem elicuit, quae apud veteres nulla esse potest. Saracenus satis egit, ut χερώτιον vel in χερατίοις, vel in xegarío mutaret. Sed integer lo- cus est. sese implicantes, qui quidem in tantum adolescunt, ut et tentoria inumbrent. Fructum fert foeni graeci similem, sed longiorem et carnosiorem, intra quem scmina reni- formia, non aequali colore, sed ex parte rufescentia. Is fructus cum semine, asparagi in modum elixus, oleris in- star comeditur. Urinam vero ciet [ ct somnos perturbat.] Cap. CLXXVI. (CLXXVIL) [De ZJedzcagine] Me- dicago, dum recens erumpit, trifolio in pratis nascenti similis est, adulta. vero folia lhabet angustiora, caules trifolio similes emittit, quibus fructus innascitur, lentis mole, corniculi more contortus, qui siccatus ad gratum sa- porem salibus condimento inservientibus admiscetur. Idem viridis cataplasmatis vicc impositus iis prodest, qui refri- - gerationis indigent. Ceterum, qui pecora pascunt, ommi ^ hac herba pro gramine utuntur. ἢ HEPLI,YA4HX IATPIKHE BIBAION B. 9287 / / Κεφ. oot. (gog.) [Ileb4qeéx5c.] ᾿4φάκη ϑαμνίον ἐστὶ φυόμενον £y ἀρούραις, φακοῦ ὑψηλότερον, λεπτόφυλλον " τὰ δὲ im αὐτοῦ φυόμενα μείζονα ϑυλάκια τοῦ φακοῦ,, πε- ριεκτικὰ τῶν σπερματίων᾽ τριῶν ἢ τεσσάρων μελάνων 9^ χαὶ μιλροτέρων φακοῦ. Δύναμιν δὲ, ἔχει τὰ σπερμάτια ὄτυπτι-- κὴν, ὅϑεν ἵστησι καὶ ῥεῦμα κοιλίας καὶ στομάχου j φρυττόμενα καὶ ἐρεικόμενα αἱ ἑψόμενα, ὥςπερ φακός. Κεφ. gor. (οοϑ΄.) [Περὶ Hoccov.] Πράσον κήπαῖον 59, οὗ δὲ κεφαλωτὸν [Ῥωμαῖοι πόῤῥουμ] φυσσῶδὲες, κακόχυμον, δυοόνειρον, οὐρητικὸν, εὐκοίλιον, λεπτυντικὸν, ἀμβλυωπίας ποιητικὸν, καταμηνίων ἀγωγὸν, βλαπτικὸν κύστεως εἱλκομέ- γῆς xoi νεφρῶν" συνεψηϑὲν δὲ πτισάνη καὶ βρωϑὲν ἄλλως, ἀνάγει τὰ ἐκ ϑώρακπος" 0] δὲ κόμη αὐτοῦ ἑψηϑεῖσα ἐν ϑαὰ- λάσσῃ καὶ ὄξει, εἰς ἐγκάϑισμα χρησιμεύει πρὸς μύσιν xai σκληρίαν ὑστέρας" ἀπογλυκαίνεται δὲ καὶ ἀφυσσότερον γίνε- ται δυσὶν ὕδασιν ἕψηϑὲν καὶ ἀποβραχὲν iv ὕδατι ψυχρῷ" τὸ δὲ καρτὸν 99 δριμύτερον, ἔχον τι καὶ στύψεως" ὅϑεν αἷμα δ4) Sic cod. C. et N. Plinius etiam lib./27, 21.; vulgo μεγάλων: 55) Sic cod. N. 56) Sic cod. C.; ὃ δὲ καρπὸς vulgo. Quod Saracenus iam augu- gatus est, ita firmatur. Nec Serapion quicquam de íructu, sed por- zum, nabati (nabataeum) ultrazearino opponit. Cap. CLXXVII. (CLXXVIIL) [De /J/phaca.] Aphaca fruticulus est in arvis nascens, lente altior, foliis tenui- bus. Folliculos fert quam lentis maiores, qnibus terna vel quaterna semina nigra, lente minora continentur. Haec astringendi vim habent, quare frixa aut fresa et elixa len- tis more fluxiones alvi stomachique cohibent. Cap. CLXXVIII. (CLXXIX.) [De Porro.] Porrum hortense, quod et capitatum dicitur, flatus parit pravos- que humores, somnos turbat, urinam ciet, bonam facit alvum, extenuat, oculorum aciem hebetat, menses pro- vocat, sed ulceratam vesicam renesque offendit. ^ Cum ptisana coctum aliterve in cibo sumtum, eorum, quae in pectore sunt, 'exscreationem iuvat. Αἱ coma ipsius in aqua marina aut aceto cocta ad insidendum in matricis praeclusione et duritia utilis habetur. Dis aqua mutata porrum coctum frigidaque maceratum dulcescit, multoque 98g ΠΗΔΑΝΙΟῪ ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ὃ χυλὸς αὐτοῦ “ἵστησι σὺν ὄξει, καὶ μάλιστα τὸ ἔκ μυχτή- pov φερόμενον, μάννης ἢ λιβανωτοῦ μιγέντος, ἀφροδίσιά τὲ παρορμᾷ" καὶ πρὸς τὰ ἐν ϑώρακι πάντα σὺν μέλιτι ἀντὶ ἐχλεικτοῦ ποιεῖ, καὶ πρὸς φϑίσεις 51. καϑαίρει δὲ καὶ τὴν ἀρ- 2 , - τηρίαν" ἐσϑιόμενον δὲ συνεχῶς ἀμαυρωτικὸν ὄψεως γίνεται, xoi καχκοστόμαχον 59* ἀρήγει καὶ ϑηριοδήκτοις σὺν μέλιτι 59. πινό-- μένος ὃ χυλός' καὶ αὐτὸ δὲ καταπλασσόμενον ὠφελεῖ" βοη-- ϑεῖ καὶ ὠταλγίαις ὃ χυλὸς καὶ ἤχοις, σὺν ὄξει καὶ λιβανω-- τῷ, ἢ γάλακτι; ἢ ῥοδίνῳ ἐνσταχγείς" αἴρει δὲ καὶ ἰόνϑους τὰ φύλλα μετὰ QoU 90 τοῦ ἐπὶ τὰ ὄψα καταπλασϑέντα, καὶ ἐπινυκτίδας ἰᾶται, ἐσχάρας τε περιῤῥήττει σὺν &Àoiv ἐπι- πλαττόμενα 51" τοῦ μέντοι σπέρματος «΄ [/ μετὰ μύρτων ἴσων ποϑεῖσαι τὰς χρονίους ἀναγωγὰς τοῦ αἵματος ἐπέ- Xovouw, ' 57) Quod cum Asulano reliquae editiones habent foo9iv, nec in Ald., nec in cod. €., nec huius loci est. 68) Sic C.; xaxooróucyov δέ ἔστιν vulgo. 59) Sic codd. omnes et editt., praeter Sarac,, qui e Serap. Αδλι- χράτῳ. 60) C. ῥύπου. 61) Sarac. emend.; vulgo ἐπιπλαττόμενογ-. minus inflat. At sectivum et acrius est, ct astrictionis non- nihil obtinet: quare expressus eius succus cum aceto, ad- dito ture aut manna, sanguinis profluvium sistit, maxime e naribus motum. Venerem idem stimulat, et ad omnia thoracis vitia et ad tabem cum melle pro eclegmate usur- patur, purgat quoque fistulam spiritalem. Sed si frequen- tius comedatur, visus obscuritatem inducit, et ventriculum - laedit. Succus ex melle potus contra venenatarum bestia- rum morsus auxilio est. Sed et ipsum porrum catapla- smatis vice impositum prodest. Quin et succus aurium doloribns et sonitui succurrit, cum aceto et ture, aut lacte et rosaceo instillatus. "Tollunt et varos folia, cum rhoé obsoniorum imposita, epinyctidasque sanant, uleerum quo- | que crustas e sale illita emarginant. Seminis ceterum bi- j nae drachmae cum pari myrti baccarum pondere potae diuturnas sanguinis reiectiones € superioribus partibus co hibent. ΠΕΡῚ YAHEZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ B. 980 Κεφ: o9". (ρπ΄.) [Περὶ ““μπελοπράσου.] ᾿“μπελόπρα- σον 9? κακοστομαχώτερον μὲν τοῦ πράσου, ϑερμαντικώτερον δὲ καὶ οὐρητικώτερον, καταμηνίων ἀγωγὸν: ϑηριοδήκτοις δὸ βιβοωσκόμενον ἁρμόζει. Κεφ. om. (οπα΄.) [Περὶ Κρομμύων. Κρόμμυον [o£ 'δὲ πολύειδος, προφῆται καλαβωτὶς, “Ῥωμαῖοι κέπαμ δριμύ- τέρον τὸ μακρὸν τοῦ στρογγύλου, καὶ τὸ ξανϑὸν τοῦ λευ- κοῦ. καὶ τὸ ξηρὸν τοῦ χλωροῦ, καὶ τὸ ὠμὸν τοῦ ὀπτοῦ «oi ταριχηροῦ" ἔστι δὲ ἅπαντα δηχτικὰ καὶ πνευματωτικὰ, ὀρέξεως ἐκκλητικὰ, λεπτυντικὰ, διμώδη, ἀσώδη 99, ἀποκα-- ϑαρτικὰ, εὐκοίλια, ἀναστομώτικα ἐχκρίσεων τῶν vt ἄλλων καὶ αἱμοῤῥοίδων᾽ vrl βαλάνου δὲ προετίϑεται λεπισϑέντα καὶ εἰς ἔλαιον ἐμβληϑέντα 9** ὃ δὲ χυλὸς ἐγχριόμενος σὺν μέ- Aus βοηϑεῖ ἀμβλυωποῦσι, ἀργέμοις, νεφελίοις 95. καὶ ἀρχομέ- γοις ὑποχεῖσϑαι καὶ συναγχικοῖς διαχρισϑείς" κινεῖ τε κατα- 62) N. ““υκοσκόροδον, οἱ δὲ ἀμπελόπρασον, oi Ó ἀρήτιας, οἱ δὲ ἀμακρῶτις, ᾿ΙῬωμαῖοι ἀριτίλλουμ., οἱ δὲ ὄπουμ δούστικουμι. 65) ᾿ἀσώδη non satis congruit cum ὀρέξεως ἐχκλητικά ; ποπίττιπι est apud Scrap. : 64) C. xal ἔλαιον βαπτιζόμενα. 65) C. βλεφαροῖς ἀρχομένοις ὑπουλοῦσϑαιε Cap. CLXXIX. (CLXXX.) [De Zmpelopraso.] Am- peloprasum stomacho quam porrum magis adversatur, sed plus quoque calefacit et urinas ciet, menses etiam pellit. Quin et contra bestiarum morsus. in cibo. convenit. Cap. CLXXX. (CLXXXL) [.De Cepzs.] Cepa [quam alii polyidos, prophetae calabotin vocant] longe acrior est quam rotunda, lutea magis quam alba, siccaque quam recens, cruda denique magis quam assa aut sale condita. Sunt tamen omnes mordaces, flatulentae, appetentiam au- gent, attenuant, sitim gignunt, nauseam e repletione pa- riunt, expurgant denique, alvoque sunt utiles. . Tum ex- crementis aliis viam aperiunt, tum et haemorrhoidas rese- xant. Subduntur vero pro balanis, squamis mudatae et oleo immissae. At succus ex melle inunctus oculorum hebetüdinibus, argemis, nubeculis et incipientibus suffu- | sionibus auxiliatur. Anginosi itidem €o perunguntur. Sed DIOSCORIDES. T ΄ 9000 | HEAANIOX AIOZKOPIAOY .4NAZAPBEOZX μήνια xoi ἄγει" ἔγχυτός τε καϑαῤτικὸς διὰ ῥινὸς κεφαλῆς" κυνοδήκτοις δὲ κατάπλασμα μεϑ' ἁλὸς καὶ πηγάνου καὶ μέ- λιτος" σὺν ota δὲ év ἡλίῳ καταχρισϑεὶς ἀλφοὺς ἰᾶται" EU ἴσου δὲ σποδίου ψωροφϑαλμίας παύει, xai ἰόνϑους σὺν ἁλσὺ στέλλει" σὺν ὀρνιϑείῳ δὲ στέατι πρὸς ἐκτρίμματα ὑποδημά- των χρήσιμος , Wal πρὸς ῥεῦσιν κοιλέας καὶ δυφηκοίαν καὶ συριγμοὺς καὶ πυοῤῥοοῦντα ὦτα καὶ πρὸς τὰς ἀπολήψεις τῶν ὑδάτων τῶν ἐν τοῖς ὠσὶν ἁρμόζει, καὶ πρὸς ἀλωπεκίας ὦ παρατριβόμενος" τάχιον γὰρ ἁλκυονίου προοκαλεῦται τρίχαρ" ἔστι δὲ τὸ κρόμμυον κεφαλαλγὲς πλεῖον βρωϑὲν, ἑψηϑὲν δὲ οὐρητικώτερον γίνεται" πλέον δὲ ἐσϑιόμενον ἐν νόσοις ληϑάρ- γους ποιεῖ". τοῦτο τοίνυν ἑψηϑὲν Po καὶ χαταπλασϑὲν ail σταφίδι ἢ σύκῳ, φύματα πέττει καὶ διαῤῥήσσει.. Κεφ. ono . (gn .) [Περὶ Σκορόδου.] Ziógodoy [ot à; "o Booxov, οἵ δὲ ἐλαφόβοσκον, Ῥωμαῖοι ἄλλιουμ] τὸ μέν ἔστιν ἥμερον. καὶ κηπευτὸν, καὶ τοῦτο ἐν «Αἰγύπτῳ μονοκέφαλον [ἔστιν, ὥςπερ τὸ πραᾶσον, γλυκὺ, ἐμπόρφυρον, μικρὸν " τὸ δὲ λοιπὸν μέγα, 66) Ald., Asulan,, Marcell. interponunt ἕφϑὸν, sed Cornar., Gou- pyl. et Saracen, omittunt, et menses ciet ac pellit, infususque per nares caput purgat. Canum morsibus cum sale, ruta et melle imponitur. Cum aceto autem in sole perunctus vitiligines sanat, et cum pari spodio ophthalmias scabiosas sedat. ^Varos quoque cum sale reprimit. Contra calceamentorum attritus cum adipe gallinaceo utilis. est. . Valet etiamnum ad alvi pro- fluvium, et auditus gravitatem auriumque sonitus emendat. Ad purulentas aures iisdemque interceptam aquam elicien- dam prodest. Quin et calvitiei aífrictus, celerius quam alcyonium, pilos evocat. Cepa autem copiosius sumta ca- pitis dolores parit, cocta potentius urinas pellit. Largius vero per adversam valetudinem esitata lethargum accersit. b. Ceterum cocta et cum uya passa aut fico imposita tuber- . cula maturat et rumpit. n. Cap. OLXXXI. (CLXXXIL) [De 44/io.] Allium . [quod geboscon alii, alii elaphoboscon appellant] est sa- liva planta ac hortensis. ld in Aegypto singulari capitulo [est, sicut porrum, dulce, purpurascens, parvum, rcli- ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKIIZ BIBAION B. 291 3 , m x Lj ^ "τολυκέφαϊιον] 97. λευκόν 58: χαλοῦσι δὲ τὰς £v αὐτῷ δᾶγας » » ᾿ ' Vn » ΕΣ , , ἀγλιϑας" ἔστι δὲ καὶ ἄλλο ἄγριον, ὀφιοσχόροδον καλούμενον, NS - Y 5 Δύναμιν δὲ ἔχει δριμεῖαν, ϑερμαντικὴν, δηκτικὴν, ἐκκριτικὴν - ΄ Y , φυσῶν 99 καὶ κοιλίας ταρακτικὴν. ξηραντικὴν στομάχου, δί- ψης ποιητικὴν 1, ἑλκωτικὴν τῶν ἐν τῇ ἐπιφανείᾳ σωμάτων Tt [τὰ αὐτὰ δὲ ποιεῖ καὶ τὸ ὀφιοσκόροδον, ὃ καὶ ἐλαφοσκόρο-- , , cr » , 2 δον λέγεται "] 12 βιβρωσκόμενον ἕλμινϑας πλατείας ἐξάγει, xo οὖρα κατάγει 78" ἐχιοδήκτοις τὲ καὶ αἱμοῤῥοοῦσιν "^ ἁρμόζει, c PE SI H ^ » - , » ὡς οὐδὲν ἕτερον, λαμβανομένου οἴνου συνεχῶς, ἢ σὺν οἴνῳ ' ' , - ΕἸ λεανϑὲν καὶ ποϑὲν" καταπλάσσεται δὲ πρός ve ταῦτα. καὶ ἐπὶ ῦν λυσσοδή ὑφελίμως * δὲ 15. καὶ πρὸ τῶν λυσσοδήκτων ὠφελίμως" βιβρωσκόμενον δὲ 15. καὶ πρὸς 67) Sic Ald.; τὸ δὲ λοιπὸν πολύχρανον solus ϑᾶτᾶο, At vero, cum mec Oribas. nec Serap, habeant, Marcellus uncinis coércuit, ni Cornar. et Goupyl. ad notha relegarunt, i 68) Hoc Oribas. habet. 69) Ald. ἐκχριτικήν, φυσσώδη. 70) Ald. et Lacun, interponunt ἐμπνευματώσεως ἀλλοιωτικὴν, quod et IMarcell., Cornar. et Goupyl. inserunt. Saracen. contra ἐμπνευμα--: τώσεως ad ποιητικὴν refert, omisso ἀλλοιωτικήν. Sed utrumque de- lendum, cum nec Seráp, nec C. N. habeant. 71) Hanc veram lectionem e cod. C. et Serap. habeo. Ald. et Asul. zai ἐπιφανείας ὀμμάτων ἀμβλνωτικήν. Goupyl. in cod. καὶ ἐπιφανείας σωμάτων. Sarac, ἑλκωτικὴν ἐπιφανξίας , ὀμμάτων ἀμβλυω-- Tix» v. 25] Sic Ald.; Goupyl. et Sarac. interponunt βιβρωσκόμενον. Omne id inclusum merito exulat: multo magis reiicienda, quae solus codex Cantacuz, apud Matthiol. et Saracen. addit: ὃ χαὶ ἀγριοσκόροδον, “Ῥωμαῖον ἄλλιουμ xeopévovu , φύεται ἂν ὀδεινοῖς καὶ τραχέσε χωρίοις ἐμφερὲς τῷ ὀφιοσκορόδῳ " δύναμιν δ᾽ ἔχει etc, , ubi repetuntur, quae initio huius Capitis sunt, 35) €. ἄγει. 74) Saxac, auguratur αἱμοῤῥοοδήκτοις: Sed cf. Marcell. Vergil, ad Ἢ. L Pli. 90, hB8. 3 75) Cod. Neap. et Ald. interponunt óy/v1at, Ἢ quum magnum, multiceps] album. Eiusdem nucleos aut fibras aglithas appellant. Est οἱ aliud sylvestre , quod ophioscorodon dicitur. Vim habet allium acrem, calcfa- cientem , mordentem, flatus pellentem, alvum perturban- tem; stomachum siccat, sitim gignit, et corporis superfi- ciem exulcerat. [Eadem praestat ophioscorodon, quod et elaphoscorodon nominatur.] Vermes latos esu educit, uri- nas detrahit, idoneum, si quid aliud, morsis a vipera et haemorrhoo serpente, dummodo continuo vinum superbi- batur, aut si e vino teratur, ac in potione sumatur. Quin et in eosdem usus s conira canis rabiosi morsum utiliter T2 900 IELAANIOY AIOXKOPLAOY ANAZAPBEQES "1 σοὺς ἕενισμοὺς τῶν ὑδάτων ἁρμόζει, ἀρτηρίας λαμπρύνει, καὶ βῆχας χρονίας πραὕνει, ὦμόν τε καὶ ἑφϑὸν ἐσϑιόμενον" φϑεῖ- ρας δὲ καὶ κόνιδας φϑείρει σὺν ἀφεψήματι ὀριγάνου πινόμε- —— γον 75. χαὲν δὲ καὶ μέλιτι φυραϑὲν, ὑπώπια καὶ ἀλωπεκίας ἰᾶται καταχριόμενον" ἐπὶ δὲ τῶν ἀλωπεκιῶν σὺν ναρδίνῳ μύρῳ" σὺν ἁλσὶ δὲ καὶ ἐλαίῳ 11 ἐξανϑήματα ϑεραπεύει" ἀφίστησι δὲ καὶ ἀλφοὺς καὶ λειχῆνας καὶ φακοὺς, ἀχῶράς τε καὶ πίτυρα καὶ λέπρας σὺν μέλιτι" μετὰ δᾳδίου δὲ καὶ λιβα- ψωτοῦ ἑψηϑὲν οδονταλγίαν διαχρατούμενον ἐν τῷ στόματι, κουφίζει" μυγαλῆς τέ ἔστι κατάπλασμα σὺν συκῆς φύλλοις καὶ κυμίνῳ: τῆς δὲ κόμης τὸ ἀπόζεμα ἐγκάϑισμα ξμμήνων xci δευτέρων ἀγωγὸν" πρὸς τὸ αὐτὸ δὲ καὶ ὑποϑυμιᾶται" — τὸ δὲ ἐξ αὐτοῦ καὶ τῆς μελαίνης ἐλαίας γινόμενον, τρίμμα, καλούμενον δὲ μυττωτὸν 79, βιβρωσχόμενον 19 οὔρησιν κινεῦ καὶ ἀναστομοῖ᾽ χρήσιμον δὲ καὶ ὑδρωπικοῖς ἐστίν. 76) Ο. in margine zal ἕλμινγϑας σὺν γάλακτι. 77) Optime sic e BSerap, Saracenus. Vulgo enim σὺν γναρδένῳ μύρῳ καὶ ἁλσὶ καὶ ἐλαίῳ. 78) C. N. μυρτωτὸν. Ald. et editt. μύρτον. Galen. explan. voc, Hippocr. p. 528. manifesto hunc locum innuit: JMvrzozóv ὑπότριμμα “Τοσκορέδης eivat qxuow σκορόδων ἢ κρομμύου. 79) Ald., quod aliae omittunt, i . | imponitur. In cibo vero sumtum contra aquarum muta- tiones proficit 4 fistulam spiritalem clarefacit, diuturnam tussim mitigat, si crudum coctumque manditur. Cum origani decocto potum pediculos lendesque enecat. Com- bustum ac melle subactum illitumque oculorum sugillatio- nes et calvitiem 'sanat: calvitiei vero illinitur cum un- 1 guento nardino. Cum salibus autem oleoque exanthema- | tis medetur. Vitiligines quoque, lichenas, lentigines, acho- | ras, furfures leprasque cum melle eximit. Cum taeda ac ture decoctum et. in ore detentum dentium dolores levat. | Contra muris aranei morsus cataplasmatis vice cum foliis | ficus et cumino imponitur. Comae decoctum feminarum | desessionibus additum menses secundasque partus extrahit. In eumdem quoque usum suffumigatur. Ceterum factum ex eo et nigra oliva intritum, quod myttoton vocant, esu urinam ciet, oscula aperit: hydropicis denique utile. 4 ΠΈΡΙ YA4HX ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΛΑΙΟΝ B. 293 Κεφ. οπβ΄. (ry .) [Ifsgh Σκοροδοπράσου.] Σκοροδύό-- | mQecov φύεται ὡς πράσον μέγα, μετέχον τῆς τοῦ σκορόδου | xc] τοῦ πράσου ποιότητος, ὅϑεν καὶ τὴν δύναμιν μικτὴν ἔχει, ποιοῦν ὅσα καὶ τὸ σκόροδον καὶ τὸ πράσον, ἀνειμένως | pévrow* λαχαγεύεται δὲ εἰς βρῶσιν, ὡς τὸ πράσον ἑψόμενον | xx) ἀπογλυκαινόμενον. | Κι £g. οπγ΄. (gnà'.) [Περὶ Σινήπεως,] Σίνηπιϑ0 ἢ νάπυ Ῥωμαῖοι σινάπε!] ἐκλέγου τὸ μὴ κατάξηρον [καὶ κατάπυῤ- [60] 81 ἁδρὸν, ἀλλ᾽ ὃ δὴ ϑλασϑὲν, ἔνδοϑεν χλωρὸν καὶ οἵο- | vel ἔγχυλον, [γλαυκὸν 82" πρόσφατον γὰρ καὶ ἀχμαῖον τὸ τοιοῦτον. “Δύναται δὲ ϑερμαίνειν. λεπτύνειν, ἐπισπᾶσϑαι, ἀποφλεγματίζειν διαμασσηϑέν" μιγεὶς δὲ 0 χυλὸς αὐτοῦ ὑδρο-- μέλιτι 8 πρὸς ἀντιάδας καὶ τὰς χρονίους τραχύτητας τῆς ἀρ- τηρίας καὶ τυλώδεις, ἀναγαργαριζόμενος ἁρμόζει" προραχϑὲν δὲ τοῖς μυκτῆρσι λεῖον πταρμοὺς κινεῖ" ἐπιληπτικοῖς τε βοη- ϑεῖ καὶ ὑστερικῶς πνιγομένας διεγείρει, καὶ ἐπὶ ληϑαργικῶν καταπλάττεται, ξυρηϑείσης τῆς κεφαλῆς" puyiv δὲ σύκοις καὶ ἵ | $0) Ald. interponit χηήπαῖον. B1) Nec Oribas., nec Serapion agnoscunt, ergo euspectum, 82) Nec interpretes prisci, nec codd. C. N, hoc habent. 88) O. N. μετὰ μέλιτος. : Cap. CLXXXII. (CLXXXIIIL) [.De Scor 'odopraso. ] Scorodoprasum nascitur porri maguitudine, alli porrique - qualitatum particeps: quapropter mixtas quoque vires ob- tinet, eadem praestans, quae allium pariter ac porrum; sed efficacia minore. Coctum id porri modo. dulcescit et in olerum vicem transit. Cap. CLXXXIII. (CLXXXIV.) [.De Sinapi.] Si- napi seu napy eligito non magnopere aridum, [et valde i ufum], plenum, quodque fractum intus viride ac velut isuccosum, [glaucum]. "T'ale siquidem receus ac vegetum. iabetur. Calefacere autem potis est, attenuare ac attra- Bo mansum pituitam elicit. Succus ex aqua mulsa con- Ira tonsillarum tumores veteresque et callosas fistulae spi- ritalis scabrities gargarizatu prodest. Ipsum vero sinapi tritum et naribus admotum sternutamenta ciet. Comitia- libus quoque auxiliatur, et matricis strangulatu oppressas excitat — Quin οἱ lethargicorum. capiti deraso illinitur. 294 IIEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBERZ ἐπιτεϑὲν. ἄχοι φοινίξεως ᾽ ἁρμόζει πρὸς ἰσχιάδας καὶ σπλῆνας, καὶ καϑόλου εἰς πᾶν χρόνιον ἄλγημα, ὅπου μετάγειν τι ἔκ τοῦ βάϑους εἰς τὴν ἐπιφάνειαν βουλόμεϑα τῷ τῆς ἑτεροπα- ϑείας λόγῳ" ϑεραπεύει καὶ ἀλωπεκίας καταπλασϑὲν" πρόςφω- πον δὲ καϑαίρει, καὶ ὑπώπια αἰρεὶ σὺν μέλιτι ἢ στέατι ἢ κηρωτῇ " σὺν ὄξει δὲ πρὸς λέπρας καὶ λειχῆνας ἀγρίους πεέρι- χρίεται" πίνεται δὲ καὶ πρὸς περιόδους ξηρὸν, ὡς ἄλφιτα ἐπιπασσόμενον τῷ ποτῷ" ἐπιοσπαστικαῖς τε ἐμπλάστροις xal ψωρικαῖς μίγνυται χρησίμως" δυοηκοίαις τὲ καὶ ἤχοις λεῖον — ἐπιτιϑέμενον τῇ ἀκοῇ μετὰ σύχου ὠφελεῖ" ὃ δὲ χυλὸς αὐ- ἢ τοῦ σὺν μέλιτι ἁρμόζει πρὸς τε ἀμβλυωπίας καὶ τραχέα βλέ- | φαρα ἐγχριόμενος " χυλίζεται δὲ ἔτι χλωρὸν τὸ σπέρμα καὶ τὸ ἀποϑλιβὲν ξηραίνεται ἐν ἡλίῳ. Κεφ. ρπδ΄. (gne) [Περὶ Καρδάμου.ἢ 'Κάρδαμον [οὗ δὲ κυνοκάρδαμον, οἵ δὲ ἴβηρις, oi δὲ καρδαμίνακαμ, Αἰγύ- πτιοι σέμεϑ, “Ῥωμαῖοι ναστούρκιουμ] κάλλιστον μὲν εἶναι δοκεῖ τὸ ἐν τῇ Βαβυλῶνι κάρδαμον" παντὸς 8: δὲ τὸ σπέρμα 84) C. et Ald. ἀμφοτέρων. Antiquissimi codices videntur duplex Ficis admixtum et impositum, donec locus rubescat, valet ad coxendicis dolores, lienes, ac universum ad quemvis diuturnum dolorem, cum ex alto in summam cutim quip- " piam extracturi sumus, translato scilicet in alteram par- | tem alfectu. Calvitiei insuper illitum medetur, faciem purgat, et oculorum sugillata tollit cum melle, adipe, aut "cerato. Cum aceto vero leprae et ferae impetipines eo | perunguntur. Sed et contra febriles circuitus aridum bi- bitur, polentae modo potui inspersum. Emplastris quoque | épispasticis et scabiem excitantibus (?) utiliter admiscetur. - Succurrit et auditus gravitati et susurrui cum fico tritum | auribusque inditum. lpsius vero succus cum melle ad ocu- j lorum hebetudines et palpebrarum scabritiem inungitur. | Denique exprimitur recenti adhuc semine succus, atque ÉL ita iu sole siccatur. Cap. CLXXXIV. (CLXXXV.) [De Nasturtio.] (Le- pidio.) Nasturtium [quod alii cynocardamon, alii iberida aut cardaminacam, Aegyptii semeth vocant] optimum vi- detur esse babylonicum. Omnis autem nasturtii semen ca- ΠΈΡΙ YAHX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION B. 295 ϑερμαντικὸν, δριμὺγ κακοστόμαχον, κοιλίαν ταράσσον καὶ ἕλμινϑας ἐκτινάσσον, σπλῆνα μειοῦν, ᾿ξμβουα φϑεῖρον, ἔμ- μήνα κινοῦν, συνουσίαν παρορμῶν, ἔοικε δὲ σινήπει καὶ εὐ-- Coo ἀποσμήχει λέπρας, λειχῆνας" σὺν μέλιτι δὲ σπλῆνα ταπεινοῖ 85 καταπλασσόμενον καὶ κηρία ἀποκαϑαίρει, καὶ τὰ ἐκ ϑώρακος ἀνάγει. ἐγκαϑεψόμενον δοφήμασιν' ἑρπετῶν τέ ἔστιν ἀντιφάρμακον πινόμενον" ϑυμιαϑὲν δὲ ἑρπετὰ διώκει" τρίχας τε ῥεούσας ἐπέχει, καὺ ἄνϑρακας περιῤῥήττει mvo- ποιοῦν 88- σὺν ὄξει δὲ καὶ ἀλφίτοις καταπλασϑὲν, ἰσχιαδι-- xoUc ὠφελεῖ, καὶ οἰδήματα καὶ φλεγμονὰς διαφορεῖ, δοϑιῆ- γάς τε ἐχπυοῖϑ σὺν ἅλμῃ καταπλασϑέν'" καὶ ἡ πόα δὲ τὰ αὐτὰ ποιεῖ, ἔλασσον μέντοι δύναται. Κεφ. ρπέ. (οπε΄.) [Περὶ Θλάσπεως.] Θλάσπι [οἱ δὲ ϑλασπίδιον, οἵ δὲ σίνηπι περσικὸν, oí δὲ σίνηπι ἄγριον, οὗ δὲ μυΐτην, oí δὲ μυόπτερον, oi δὲ δασμοφῶν, οἵ δὲ βίτρον, “ἰγύπτιοι σουιτέμψον, ᾿Ῥωμαῖοι σκανδουλάκιουμ, οἱ δὲ κα- χαρδάμου genus distinxisse, cum id in Plinio lib. 20, 50. et in Se- rap. C. 559. legamus, fuisse puto sylvestre et hortense, 85) C. τήκει. 86) Sic Asulan.; καὶ πυοποιεῖ CO., πυοῦν Ald. 87) €. ἐχτήκει.- lefacit, acre est ac stomacho inimicum, alvum turbat, lumbricos pellit, lienem imminuit, fetus interimit, men- ses ciet, ac ad complexus venereos invitat: sinapi aut erucae simile. Lepras et impetigines exterit: ex melle vero illi- tum lienem deprimit, favos expurgat, et e pectore sputa educit, sorbitionibus incoctum. Serpentium venenis potum resistit, eosque suffitu fugat. Capillos fluentes cohibet, ac carbunculos rumpit, dum eos ad suppurationem per- ducit. Cum aceto et polenta illitam ischiadicis confert, oedemata itidem inflammationesque discutit, ac furunculos suppurat cum muria illitum. Ceterum eadem herba prae- stat, efficacia tamen minore. * Cap. CLXXXV. (CLXXXVL) [De TAlaspi.] 'T'hla- spi [alii thlaspidium, alii sinapi persicum aut sylvestre, alii ryyitam , alii myopteron, alii dasmophon, alii bitrum, Aegyptii suitempsum , Romani scandulacium, alii capsel- 906 ΠΕ4ΑΝΙΟῪ A4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOZ ψέλλαμ, οἱ δὲ πέδεμ γαλλινάκεουμ] βοτάνιόν ἔστι στενὸν τοῖς φύλλοις, ὡς δακτύλου μῆκος, πεπτωκόσιν ἐπὶ τῆς γῆς, ἀκρο- σχιδέσιν, ὑπολιπάροις, καυλὸν δὲ λεπτὸν ἀνίησι δισπιϑα-- μιαῖον 88, ἀποφυάδας ὀλίγας ἔχοντα. καὶ περὶ ὅλον αὐτὸν καρπὸς ὑπόπλατυς ἐξ ἄχρου, ἐν ᾧ σπερμάτιον ἐμφερὲς καρ-- “4 δάμῳ,, δισκοειδὲς 89, οἱονεὶ ἐντεϑλασμένον, ἐξ ov καὶ τὸ ὄνομα. ἔσχηκεν" ἄνϑος δὲ ὑπόλευκον" ἐν ὁδοῖς καὶ ἐπὶ τοιχῶν wal ἐπὶ ϑριγκῶν 90 φυόμενον" σπέρμα δριμὺ, ϑερμαντικὸν, χολὴν » H , PS -] “ 2 , ? ἄγω τὲ καὶ κάτω χαϑαῖορον, ποϑὲν πλῆϑος ὀξυβαφου" £y- , M ^ ^ ? ^ » M Ὶ Tz ^ κλύζεται δὲ καὶ πρὸς ἰσχιαδικοὺς" ἄγει δὲ καὶ αἷμα ποϑὲν, καὶ τὰς ἐντὸς ἀποστάσεις ῥήγνυσι" κινεῖ δὲ καὶ καταμήνια, καὶ ἔμβρυα φϑείρει. “Ἰστορεῖ δὲ Κρατεύας καὶ ἕτερον ϑλάσπι;, ὃ τινὲς περσικὸν σίνηπι καλοῦσι, πλατύφυλλον καὶ μεγα-- λόῤῥιζον, καὶ τοῦτο δὲ μίγνυται τοῖς πρὸς ἰσχιάδα δια-- κλυσμοῖς. Κεφ. eng (ρπζ.) [Περὶ 4ράβης.1 4ράβηϑ' ἡ πόα 88) C. σπιϑαμιαῖον. 89) Ruell. φακοειδὲς, Sed nostram lectionem tuentur Oribas,. et Serap. et codd. : 9o) C. N. Ald, ἐν ὁδοῖς xol τάφροις, Scd Oribas, et Serap, cum nostra lectione congruunt, 91) ραβὶς constituit peculiaro caput post Isatidem sylvestrem, lam aut pedem gallinaceum vocant] herbula est, angustis foliis,. digitali longitudine, humi procumbentibus, extre- ma parte fissis ac subnitidis. Cauliculum emittit tenuem bispithameum, cui pauci adnascuntur ramuli: circa ipsum vero totum fructus est superne modice latus, in quo se- men exiguum, nasturtio simile, disciforme, velut infra- ctum, unde et nomen thlaspeos sortitum est. Flos albi- dus est. Provenit in semitis, muris. et sepibus. Semen est acre, calefaciens, bilem sursum deorsumque expurgat, acetabuli mensura potum. Alvus eo eluitur in coxendicis doloribus. Potu sanguinem pellit, internosque abscessus rumpit. Menses quoque ciet, et partus necat. Memorat autem Cratevas alterum etiam thlaspi, quod nonnulli per- sicum vocant sinapi, latis foliis et grandi radice: et ipsum collutionibus ischiadicorum admiscetur. Cap. CLXXXVI. (CLXXXVIL). [De Draba.] Draba ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHE BIBAION B. 9207 πήχεως ἔχουσα ὕψος, ῥάβδους λεπτάς" παρ ἑκατέρα δὲ τὰ φύλλα, ὥςπερ λεπιδίου, ἁπαλώτερα δὲ καὶ λευκότερα " ἐπὶ ἄκρου δὲ σκιάδιον, καϑάπερ ἀκτῆς 32, ἔχον ἄνϑη λευκά 93" ταύτης ἥ πόα συνέψεται πτισάνῃ, μάλιστα ἐν Καππαδοκίᾳ" ὃ δὲ καρπὸς αὐτῆς ξηρὸς ἀντὶ πεπέρεως μίγνυται τοῖς προς- οψήμασιν. Kzg.ont. (gr .) [Περὶ "Egvoiuov.] ᾿Ἐρύσιμον [oi δὲ χαμαίπλιον, προφῆται ᾿Πρακλέους ἄλφιτα, «Αἰγύπτιοι ἐρεϑμοῦ, “Ῥωμαῖοι ἐριόνεμ] φύεται mg τὰς πόλεις καὶ οἰκόπεδα καὶ ἐν κήποιςϑ: φύλλα δὲ ὅμοια εὐζώμῳ ἀγρίῳ ἔχει, καυλία 95 ἱμαντώδη, ἀνϑη μηλίζοντα " ém ἄκρων δὲ λοβοὶ κερατοειδεῖς; ἐσχνοὶ, ὡς τήλιδος, ἐν οἷς σπερμάτια μικρὰ, καρδάμῳ παρα- πλήσια, πυρώδη κατὰ τὴν γεῦσιν, ποιοῦντα. πρὸς ϑώρακος δευματισμὸν, ἐμπύους, βῆχας. ἵκτερον, ἰσχιάδα ἐπλειχόμενα σὺν μέλιτιϑϑ. πίνεται καὶ πρὸς τὰ ϑανάσιμα φάρμακα" κα- quo totidem verbis repetuntur, quae hic de draba. RHeiecerunt id ad notha Asulan. et Cornar. Penitus omiscrunt Goupyl. et Saracen, 92) Sic Sambuc. ac Sarac. coniiciunt ; ἀκτὶς vulgo. 95) E Serap., lMarcell. et Matthiol; λεπτὰ vulgo. 94) Sic C. et Sexap.; κήπους vulgo, 95) C. xai λεῖα. XN. xal λίαν. M Ald. et Asul. ἐχλειχόμενον δὲ σὺν μέλιτι πείγεταν. — Maxcell. pri- mus sic divisit, ut in textu: ἐχλδιχόμδγα suasit Sarac., ut σπερμα- πίοις responderet. herba ad cubiti altitudinem assurgit, tenuibus virgultis, et foliis ex utroque latere, ceu lepidii, sed mollioribus et albidioribus. 1n cacumine umbellam gerit, velut sambuci, floribus albis. EHluius herba cum ptisana coquitur, maxi- me in Cappadocia. At vero semen ipsius aridum piperis vice obsoniis admiscetur. Cap. CLXXXVII. (CLXXXVIIL) [226 Zrysimo.] Erysimon [nonnulli chamaeplion, prophetae Herculis po- lentam , Aegyptii erethmu , Romani erionem appellant] nascitur circa urbes, domuum areas ct in hortis. Folia habet erucae sylvestris, cauliculos loriformes, ílores lu- teos, siliquas im cacumine corniculatas, graciles, ut foeni graeci, in quibus semina parva, nasturtii similia, gustu fervida, quae faciunt cum melle delincta ad pectoris ílu- xiones, colluviem puxulentam; tusses, morbum regium et 908 | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOZX ταπλασσόμενον δὲ μεϑ' ὕδατος ἢ μέλιτος, ὠφελεῖ καρπινω-- ματα κρυπτὰ, σχληρώματα παρωτίδων καὶ μαστῶν 97 καὶ διδύμων φλεγμονάς" λεπτύνει τε καὶ καϑόλου ϑερμαίνει" «ἐπιεικέστερον δὲ γίνεται εἷς τὰ ὀπλείγμανα 98. ἀποβραχὲν ὕδατι καὶ φωχϑὲν, ἢ ἐνδεϑὲν εἰς ὀϑόνιον καὶ — στέατος πε- ριπλασϑέντος. Κεφ. πη. (ρπϑ' .) [Περὶ Πεπέφεως. Πέπερι, δένδρον ἱστορεῖται φυόμενον ἐν ᾿Ινδίᾳ, βοαχύ" καρπὸν δὲ ἀνίησι κατ ἀρχὰς μὲν προμήκη καϑάπερ λοβοὺς, ὅπερ ἐστὲ μακρὸν πέ- πέρι, ἔχον τὸ ἐντὸς κέγχρῳ λεπτῇ δ᾽ παραπλήσιον, τὸ μέν- λον ἔσεσϑαι τέλειον πέπερι, ὅπερ κατὰ τοὺς οἰκείους καιροὺς ἀναπλούμενον, βότρυς ἀνίησι, κόκκους φέροντας, οἵους ἴσμεν00. τρὺς δὲ καὶ ὀμφακώδεις, οἵτινές εἶσι τὸ λευκὸν πέπερι, εὐτεϑοῦν μάλιστα eig τὰ ὀφϑαλμικὰ καὶ ἀντιδότους 97) Sic C. N.; σχληρίας) παρωτίδας, διδύμων καὶ μαστῶν φλεγμο- γὰς vulgo. 98) Sic C, N. et Lacuna; ἔγχλύσματα Ald., Asulan., Cornar. et Goupyl. 99) Oribas., Ald., Lacuna et cod, C. habent 4ez77, «quod deest in aliis cditt, 100) Hic lacunam suspicatur Maxcell., ubi piper maturum nigrum Qescriptum fuerit, Et yero Serapion legit: τὸ τέλειον εἶγαν μέλαν, τὸ δὲ ἄωρον λευκὸν, καὶ οὐ μδλανίζειν., ἄχρις ἂν τελειωϑῇ , Scd Ori- bas. et codd. omnes nostram lectionem tuentur. coxendicis dolorem. Bibitur et semen contra venena. Ex aqua vero aut melle illitum prodest carcinomatis occultis ac duritiis parotidum mammarumque et testium inflam- mationibus. Attenuat generatim et calefacit. Ad linctus redditur accommodalius, si aqua maceratum torreatur, aut linteo illigatum et farinae massa circumlitum assetur. Cap. CLXXXVIII. (CLXXXIX.) [De Pipere] Pi- per arbor esse traditur in India nascens, statura brevis, quae fructum promit initio oblongum, siliquarum instar, quod longum est piper. Habet intus milio tenui simile, quod tandem in perfectum piper abit. Et fructus quidem suis temporibus dehiscens ac semet pandens, racemos emittit, grana ferentes, quales novimus. Acerba autem grana, quae album piper constituunt, apta sunt remediis oculariis, antidotis et theriacis facultatibus. [ Longum pi- ΠΕΡῚ YA4HZX IATPIKHZ BIBAÁION B. 999 καὶ ϑηριακὰς δυνάμεις" [ἔστι δὲ τὸ μὲν μακρὸν ἐπιτεταμένον τῇ δήξει καὶ ὑπόπικρον διὰ τὸ ἄωρον, καὶ ἐπιτήδειον εἰς τὰς ἀντιδότους καὶ ϑηριακὰς δυνάμεις "UR τὸ δὲ βέλαν ἥδιον καὶ δριμύτερον τοὺ λευκοῦ, καὶ εὐστομαχώτερον ?, καὶ μᾶλλον, διὰ τὸ εἶναι ὥριμον, ἀρωματίζον, εὐχρηστότερόν τε εἷς τὰς ἀρτύ-- σεις" τὸ δὲ λευκὸν καὶ ὀμφακίζον, ἀσϑενέστερον τῶν προει-- Qquívov?3. ᾿Ἐκλέγου δὲ τὸ βαρύτατον καὶ πλῆρες, μέλαν, μὴ σφόδρα ῥυσσὸν, πρόῤφατον δὲ καὶ μὴ πιτυρῶδες " εὑρίσκε- ται δέ τι ἐν τῷ μέλανι ἄτροφον, κενὸν καὶ κοῦφον, ὃ κα- λεῖται βράσμα. Δύναμιν δὲ ἔχει κοινῶς ϑερμαντικὴν, οὐρητι- κὴν, πεπτικὴν,, ἐπισπαστικὴν, διαφορητικὴν, σμημτικὴν τῶν ταῖς κόραις ἐπισκοτοὔντων' ἁρμόζει καὶ ῥίγεσι περιοδικοῖς, σινόμενόν τε xci συχχοιόμενον" καὶ ϑηριοδήκτοις ἀρήγει" ἄχει καὶ iuflova' δοκεῖ δὲ καὶ ἀτόκιον εἶναι, μετὰ συνουσίαν προςτιϑέμενον" βηξί ve καὶ πᾶσι τοῖς περὶ ϑώρακα πάϑεσιν ἁρμόζει, ἔν τε ἐκλεικτοῖς καὶ ποτήμᾶσι λαμβανόμενον" xai συνάγχαις ἁρμόζει, διαχριόμενον σὺν μέλιτι' καὶ στρόφους 1) Uncinis inclusa manifesto spuria sunt; neo Oribas. nec Sera- pion ea habent, 2) Vulgo εὐστομώτερον. 6) Ὁ. addit διὰ τὴν ὑγρότητα. per est intensa mordacitate praeditum et subamarum, quo- niam immaturum, antidotis itidem et theriacis medicami- nibus accommodatum. ] At nigrum albo suavius est, acrius licet, stomacho magis conducit, et aromatis plus continet, quia maturum est, hinc ad condimenta utilius. Album piper et acerbum antedictis infirmius est. Eligito gra- vissimum , plenum, nigrum , non valde rugosum , sed re- cens ac minime furfurosum. Reperitur etiamnum in nigro quoddam nutrimenti defectu cassum ac leve, quod brasma vocant. Vim habet omne piper calefacientem, diureticam, concoctricem , epispasticam , discutientem , detergentem ca, quae pupillis caliginem offundunt. lIdoneum quoque est, seu potum seu illitum , rigoribus periodicis ac noxiarum bestiarum morsibus. Fetus etiam extrahit, Fertur quoque statim a eoncubitu subditum spem partus adimere. 'lussi omnibusque pectoris vitis linctu potuve succurrit. An- ginis item convenit cum melle perunctum, ac tormina dis- 300 ΠΕΗΔΑΝΙΟῪ A4IOXKOPIA4OY ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ λύει πινόμενον μετὰ δάφνης φύλλων ἁπαλῶν" ἀποφλεγματίζεν δὲ σὺν σταφίδι διαμασσηϑέν. ἀνώδυνόν τέ ἔστι καὶ ὕπνον ποιεῖ καὶ ὄρεξιν ** πέψει τε συνεργεῖ, μιγνύμενον ἐν“ βάμμα-- σιν" ἀναληφψϑὲν δὲ πίσσῃ, χοιράδας διαφορεῖ, σμήχει δὲ ἀλ-- φοὺς σὺν νίτρῳ᾽ φώγνυται δὲ ἐν ὀστράκῳ καινῷ ἐπὶ ἀν- ϑράχκων, κινούμενον, ὡς quxn5. Ἢ δὲ ῥίζα αὐτοῦ οὐκ ἔστι ζιγγίβερ, καϑάπερ ἔνιοι ὑπέλαβον, ὡς αὐτίκα δηλώσομεν" ἔοικε μέντοι κόστῳ 7 τοῦ πεπέρεως ῥίζα. ϑερμαίνουσα τὴν γεῦσιν καὶ ὑγρὰ προςκαλουμένη" ταπεινοῖ δὲ σπλῆνα σὺν ὄξει καταπλασσομένη καὶ πινομένη" ἀποφλεγματίζει δὲ μετὰ σταφίδος ἀγρίας μασσηϑεῖσα. Κεφ. ρπϑ'. (o) [Περὶ Ζιγγιβέρεως} Ζιγγίβερις ἴδιον ἐστὶ φυτὸν, γεννώμενον ἐν τῇ Τρωγλοδυτικῇ ᾿Δραβίᾳ 5 πλεῖ- στον, οὗ χρῶνται τῇ χλόη εἰς πολλὰ, καϑάπερ ἡμεῖς τῷ πη- γάνῳ, ἕψοντες εἶς προποτισμοὺς καὶ ἑψήματα μιγνῦντες" 4) Sic Marcell. legit in antiquo cod. et Serap.; ἐστὶ καὶ ὑγιξινὸν καὶ ὄρεξιν κινεῖ vulgo. : 5) Sic in Serap. et Cornar.; ἐπ᾿ ὀστράχου καινοῦ κινούμενον, ὡς φασὶ Ald. Asulan. interponit post χαιγοῦ, ἐπ ἀνθράκων. Sed in ipsa qux; magnopere hacreo, ubi enim φώγνυταυδ Nonne potius κέγχρος C. 119.? 6) Ex Oribasio patet, hanc esse veram lectionem. S$arac, augura- tur, «c, interponendum esse. cutit potum cum lauri foliis tenelliss Manducatum cum uva passa pituitam prolicit. Dolores quoque sedat, somnurma iuxta ac appetentiam conciliat. Sed et concoctionem adiuvat, ad intincta additum. Exceptum vero pice, strumas discu- tit, ac vitiligines etiam cum nitro abstergit. "'lorretur autem in fictili novo super prunis, agitatum sicut legu- men. Ceterum huius radix non cst, ut aliqui rati sunt, zingiber 9 quemadmodnm statim ostendemus. Piperis ra- dix costo similis est, fervida gustu, humores attrahit. Ea- dem cum aceto imposita, pota quoque, lienem imminuit. Pituitam denique clicit.cum staphide agria mansa. Cap. CLXXXIX. (CLXXXX.) [De Zingibere.] Zin- giberis sui generis est planta, quae plurima in Troglody- tica Arabia nascitur. liuius herba virente cocta ad mul- ia, perinde ac nos ruta, utuntur, propotismatis ac pul- ΠΕΡῚ ὙΖΙΠΠΣ ΤΑ͂ΤΡΙΚΗΣ BIBAION B, 301 ἔστι δὲ διζία μικρὰ, ὥςπερ κυπείρου 1, ὕπόλευκα, πεπερίζοντα τῇ γεύσει καὶ εὐώδη" ἐχλέγου δὲ τὰ ἀτεῤηδόνιστα m ἐνίων μέντοι ταριχεύεται διὰ τὸ εὔσηπτον καὶ διακομίζεται ἐν κερα- μίοις εἰς ᾿Ιταλίαν, εὐχρηστοῦντα εἰς βοῶσιν. λαμβάνεται δὲ μετὰ ταρίχου. Ζύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, πεπτικὴν, μα-- λακτικὴν 9 κοιλίας ἐπιεικῶς, εὐστόμαχον" ποιεῖ καὶ πρὸς τὰ ἐπισχοτοῦντα ταῖς κόραις, μίγνυται καὶ ἀντιδότοις καὶ καϑό-- λου παρέοικέ πῶς τῇ τοῦ πεπέρεως δυνάμει. Κεφ. ος΄. (ged.) [Περὶ ἡ Ὑδροπεπέρεως:} ᾿Ὑροπέπερι φύεται μὲν μάλιστα παρὰ στασίμοις ὕδασιν ἢ ἐπιεικέσι δεί- ϑροις᾽ καυλὸν δὲ ἀνίησι γονατώδη., στερεὸν, περὶ ὃν μασχά- λαι" καὶ φύλλα ἐοικότα ἡδυόσμῳ, μείζονα δὲ καὶ τρυφερώ-- τέρα καὶ λευχότερα, δριμέα ἐν τῇ γεύσει, ὥςπερ τὸ πέπερι, οὐ μὴν ἀρωματίζοντα " καρπὸν δ᾽ ἔχει ἐπὶ πλωναρίων μικρῶν, ἐκφυόμενον παρὰ τὰ φύλλα, συνεχῆ καὶ βοτρυώδη, δριμὺν καὶ αὐτόν. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα σὺν τῷ καρπῷ κατα- 7) Sine μιχρὰ sic codd. C. N., sed μικρὰ habent Oribas.; Serapion et ipse Plin. parvae herbae saltem meminerunt, 8) Sic et Serapion; συστατικὴν codd. C. N. mentis eam admiscentes. Radices Sunt cyperi modo par- vae, subalbidae, sapore piper aemulantes ac odoratae. Eli- gito, quae a vermibus corrosae non sunt. 4A quibusdam quidem condiuntur, quod cariem facilius sentiant, ac ficti- libus in Italiam asportantur, in cibum idoneae, si modo cum suo condimento sumantur. Vim habet zingiber cale- facientem , concoquentem , alvum leniter mollientem , sto- macho utilem. | Est et efficax adversus caliginem | oculo- rum. In antidota additur, ac in universum piperis vires quodammodo refert. —. ( Cap. CXC. (CXCL) [2e Epjd-oxipéntt] Hydropi- per nascitur potissimum ad aquas stagnantes et ad flumina lenta. Caulem edit geniculatum, solidum, axillis cavis cinctum: folia menthae similia, sed maiora, teneriora et albidiora, gustu acria, piperis modo, citra tamen aroma- tis vestigium. .Pructum gerit in ramulis parvis prope fo- lia erüumpentem et racematim cohaerentem , qui et ipse acris est. Vim habent folia cum fructu imposita oede- 302 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4ΠΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPEEQEX πλασσόμενα, οἰδήματα καὶ χρονίους σχληρίας διαφορεῖν, ὑπώ- πιά τε ἀποχαϑαίρειν " ξηρανϑέντα δὲ καὶ κοπέντα μίγνυται ἀντὶ πεπέρεως ἁϊισὶ καὶ προφοψήμασι᾽" ῥίζαν δὲ ἔχει μικρὰν, ἄχρηστον. Κεφ. oed. (ρεβ.) [Περὶ Πταρμικὴβ.] Πταρμικὴ ϑα- μνίον ἐστὶ, κλῶνας ἔχον μικροὺς9, πολλοὺς, περιφερεῖς, ὁμοίους ἀβροτόνῳ: περὶ οὕς φύλλα ἐπιμήκη, ἐοικότα τοῖς τῆς ἐλαίας, πολλά" ἐπὶ ἄκρῳ δὲ ὥςπερ ἀνϑεμίδος κεφάλιον μικρὸν, περιφερὲς, δριμὺ κατὰ τὴν ὀσμὴν, ἐρεϑιστικὸν πταρ-- μοῦ" ὅϑεν καὶ ὠνόμασται. Δύναται δὲ καταπλασσόμενα τὰ φύλλα μετὰ τῶν ἀνθῶν ὑπώπια αἴρειν: τὰ δὲ ἄνϑη πταρ-- μοὺς ἐνεργέστατα κινεῖ" φύεται δὲ ἐν ὀρεινοῖς καὶ πετρώδεσε τύποις. ; Κεφ. ρεβ΄. (gcy-) [Περὶ Zvgovóíov.] Στρούϑιον" [oi δὲ κέρδον, οὗ δὲ κάϑαρσις, oi δὲ στρουϑιοκάμηλος, οἵ δὲ χαμαίῥυτον, προφῆται χαλίρυτον, “Ῥωμαῖοι ῥάδιξ ἀνά- gía19, οἱ δὲ ἕρβα λάρια i, Αἰγύπτιοι οἰνὼ, ᾿Αφροὶ συρὶς] γνώριμόν ἐστι." ᾧ οὗ ἐριοπλύται χρῶνται πρὸς κάϑαρσιν 9) Oribas. et Lacuna λεπτούς. "ἢ 10) Ν. σάναρα. 11) Ν, λανάρα. 12) C. interpomit: φύλλα ἔχον στενώτερα ἀρψογλώσσου uixpoU, mata veteresque duritias discutiendi et sub oculis sugillata emendandi. Siccata vero et tusa sali et obsoniis pro pi- pere admiscentur. Ceterum radicem habet parvam, nul- lius usus. Cap. CXCI. (CXCIL) [2e Ptarmica.] Ptarmica est fruticulus, ramis tenuibus, multis, teretibus, abrotani similibus, circa quos sunt folia oblonga, copiosa, oleagi- nis proxima, ac in cacumine capitulum, ut anthemidis, parvum , rotundum , acri odore, sternutamenta ciens, unde etiam nomen accepit. Valent folia cum floribus illita ad delenda sub oculis sugillata: flores autem sternutamenta efficacissime cient. Nascitur in montosis locis rupestri- busque. Cap. CXCIL (CXCIIL) [De Struthio.] Struthium [quod alii cerdon, alii purgationem, alii struthiocamelum, ali chamaerrhyton, prophetae chaliryton, Romani radi- cem herbamve lanariam, Aegyptii oeno, Afri denique syris vocant] vulgo notum est, quo fullones purgandis la- * ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZE BIBAION B. 303 τῶν ἐρίων, ov ἡ ῥίζα δριμεῖα «καὶ οὐρητική βοηϑεῖ δὲ ἥπα- τικοῖς, βηξὶν, ὀρϑοπνοίαις, ἱκτέρῳ 13, σὺν μέλιτι κοχλιαρίου πλῆϑος λαμβανομένη᾽ κοιλίαν τε ὑπάγει" σὺν δὲ πάνακι καὶ καππάρεως ῥίζῃ ληφϑὲν, λίϑους ϑρύπτει καὶ ἐξουρεῖν ποιεῖ" χαὶ σπλῆνα ἐσκιῤῥωμένον τήκει" προςτεϑὲν δὲ ἔμμηνα ἄγει, καὶ ἔμβρυα φϑείρει ἐναργῶς 18" σὺν ἀλφίτῳ δὲ καὶ ὄξει κατα- πλασϑὲν, λέπραν αἴρει" διαφορεῖ καὶ τὰ φύματα σὺν ἀλεύρῳ κρεϑίνῳ καὶ οἴνῳ ἑψηϑέν" μίγνυται δὲ καὶ κολλυρίοις ὀξυ-- δερκικοῖς 15 xci μαλάγμασι" κινεῖ δὲ καὶ πταρμούς" καὶ εἷς τὰς ῥῖνας ἐγχεόμενον λεῖον μετὰ μέλιτος, καϑαίρει διὰ στό-- ματος. Κεφ. ez. «(ρςδ΄.) [Περὶ Κυκλαμίνου Κυκλάμινος [οἱ δὲ κισσάνϑεμον, οἱ δὲ κισσόφυλλον, οἱ δὲ χελώνειον, οἱ δὲ ἰχϑυόϑη- gov 19, οἱ δὲ χυλίνην 11, οἵ δὲ Ζωροάστρις ἢ τριμφαλίτης, ᾿ Οσϑά- γης ἀσφώ, προφῆται μιασφὼ, «Αἰγύπτιοι ϑέσκε, “Ῥωμαῖοι ῥά- ποὺμ τέρραι, oi δὲ οὐμβιλίκουμ τέρραι, oi δὲ ἀρχαρὰ 181 15) Addo e Serap. et codd, C. N. 14) Sic cum Ald. omnes praeter Sarac., qui ἔγεργῶς. C. N. ἐγ ἐρίῳ. 15) Sic C.; ὀξυδερχέσι cum Ald. rell. 18) Sic Marcell; ἐχϑιύϑηρον Ald. ct rell, 17) Sic Ald, et xell.; χυλέγην Marcell, 18) Sic Ald.; ἀρχάρ alii, nis utuntur. Eius radix acris est urinamque ciet. Auxi- liatur hepatis affectibus, tussi, anhelationi, morbo arcuato cum melle, cochlearis mensura; alvum quoque subducit. Eadem cum panace et capparis radice calculos frangit et cum urina expellit, lienem etiam scirrho induratum liquat. Subdita menses trahit, et fetus manifesto necat. Cum po- lenta autem et aceto illita lepram emendat. Discutit et pannos, cum farina hordeacea et vino decocta. Miscetur praeterea collyriis acuendo visui idoneis itemque malagma- tis. Sternutamenta etiam facit: atque per os purgat, trita cum melle naribusque infusa. Cap. CXCIH. (CXCIV.) [Ae roii T Cycla- men [quod et cissanthemon, alii cissophyllon, chelonion etiam et piscium. escam, aut chylinen vocant, alii Zoroa- stridem — vel trimphaliten, ^Osthanes aspho, prophetae miaspho; Aegyptii thesce, Romani rapum sive umbilicum 404 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ φύλλα ἔχει ὅμοια κισσῷ 19, ποικίλα κάτωϑεν καὶ ἄνωϑεν πη- λίσιν ὑπολεύκοις, καυλὸν τετραδάκτυλον, γυμνὸν, ἐν ᾧ ἄνϑη δοδοειδὴ πορφυρίζοντα ii ῥίζαν μέλαιναν, γογγυλίδι ἰαρα- πλησίαν, ὑπόπλατυν" ἥ τις ποϑεῖσα μετὰ ὑὕδρομέλιτος, ἄγει φλέγμα καὶ ὕδωρ κάτω, καὶ ἔμμηνα δὲ κινεῖ πινομένη καὶ προςτιϑεμένη" φασὶ δὲ, ὅτι ἂν ὑπερβῇ τὴν ῥίζαν ἐγκύμων γυνὴ, ἕξαμβλώττειν αὐτήν. ἔστι δὲ καὶ ὠκυτόκιον 31 στερι- απτομένη" πίνεται δὲ πρὸς τὰ ϑανάσιμα uev οἴνου, καὶ μά-- Aum πρὸς λαγωὸν ϑαλάσσιον: καὶ ἑρπετῶν ἔστιν ἀντιφάρ-- μακον καταπλασσομένη" μεϑύσκει τε οἰγῳ μιχϑεῖσα, καϑί- στησι δὲ καὶ ἴκτερον τριῶν δραχμῶν πλῆϑος, ποϑεῖσα μετὰ γλυκέος ἢ μελικράτου ὑδαροῦς" κατακλίνειν δὲ δεῖ ἐν οἴκῳ 33 ϑερμῷ [οὐ προςηνέμῳ ??] τὸν πίνοντα, καὶ πλείοσιν ἱματίοις περιβάλλειν, ὅπως ἵἱδρώσῃ" ὃ δὲ ἀποκρινόμενος 22 ἱδρὼς χο-- xg) Quod hic interponunt cum Ald. πορρυρᾶ», deest in Oribas., Serap. et codd, C. N, 20) Sic Oribas., Serap. et Ald.; ἐν τῷ λευκῷ πορφυροειδῆ C. N. 21) ᾿Οξυτόχιον vulgo, sed et ἀτόκιον habet C., et Serap. legisse vi- detur: τῷ τραχήλῳ περιαπτομένη ἀτόκιον, τῷ δὲ μηρῷ τῆς ὠδινούσης, εὐκυτόκιονγ-. 22) Ald. et Marcell. o/7(9, quos et sequitur Asulanus. Cornarus primus habet oixp, quae lectio et cum sequentibus, et cum Sera- pione congruit. Sed uncinis inclusa in Serap. et plerisque vetustis exemplaribus desunt. 25) C. Gay tps 24) Ald., Asul.; Marcell., Cornar.; Goupyl. ἀποκριόμενος. Exem- plum negligentiae Edito rol terrae, nonnulli denique arcara] folia habet hederae simi- lia, utrinque maculis albidis variegata, pedunculum pal- marem, qui flores gerit rosaceos, purpurascentes. Radix nigra, rapo proxima et latiuscula. Haec pota cum hydro- melite pituitam aquosaque detrahit, ac menses ciet pota aut subdita. 'Iradunt, si praegnans mulier radicem eam transgrediatur, abortum facere. Sed et alligata partum accelerat. Contra venena, praesertim leporis marini, ex vino bibitur. Imposita quoque contra serpentium ictus expedit, et vino mixta inebriat. Begium vero morbum compescit, tribus drachmis pota cum passo aut mulsa di- lutiore, Sed bibentem oportet in cubiculo calido [mini- meque ventis pervio] decumbere, pluribus contectum stra- gulis, ut in sudorem coniiciatur. Qui vero excernitur AES ΠΕΡῚ Y4HZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION B. 305 J , διὰ - δ - » "e c λὸ »» λώδης εὑρίσκεται 77] χροιζ᾽" ἐγχυματίζεταί τε ὁ χυλος αὐτῆς μετὰ μέλιτος εἰς τὰς Qu'ag πρὸς κάϑαρσιν κεφαλῆς" καὶ τῷ H 2 j 3 - , δαχτυλίῳ ἐν ἐρίῳ προοτίϑεται πρὸς κομιδὴν περιττωμάτων * καταχρισϑέντος δὲ αὐτοῦ ἐπ᾿ ὀμφαλοῦ καὶ ὑπογαστρίου καὶ ΄ ᾿ , bl U ͵ ἐσχίου, κοιλίαν μαλάσσει 35, xci ἐκτρωσμοὺς ἐργάζεται" καὶ 1 , bd 3 “πρὸς τοὺς ὑποχεχυμένους καὶ ἀμβλυωποῦντας ὀφϑαλμοὺς ἐγ- χριόμενος ὃ χυλὸς σὺν μέλιτι ἁρμόζει" μίγνυται δὲ καὶ εἰς τὰ ei - 5, , c φϑόρια' ἕδραν δὲ προπεσοῦσαν σὺν ὄξει καταχριόμενος ὃ χυ-- "n € Cp . Aoc καϑίστησι" χυλίζεται δὲ ἡ ὁΐζα κοπτομένη καὶ ἐκϑλιβο- 3 t / e μένη, &youérov τοῦ χυλοῦ ἄχρι μελιτώδους συστάσεως" (Una - , , , δὲ καὶ χρῶτα 5 ῥίζα καὶ ἐξανϑήματα στέλλει, καὶ τραύματα 2. » cp Nc , . U " 2^7 26, piv ὄξους [καϑ' ἑαύυτην vt καὶ μετὰ μέλιτος) ἰᾶται κατα- ͵ : : , πλασσομένη δὲ καὶ σπλῆνα τήκει" ἀποχαϑαίρει δὲ καὶ $qu- λιν καὶ ἀλωπεκίας" εὐϑθϑετεῖ δὲ καὶ πρὸς στρέμματα καὶ πο-- , V τ 2 ͵ 21 }; "ὃ Hi ΄ λ Y » , δάγραν, καὶ τὰ £v κνήμαις 21 ἑλκύδρια καὶ χίμετλα τὸ ἀφέ- - 2 , 2 - (quc αὐτῆς καταντλούμενον. αὐτή τὲ δί ἐλαίου παλαιοῦ ἀναζεσϑεῖσα ἀπουλοῖ, καταχριομέγου τοῦ ἐλαίου" ἐγκοιλαν-- ϑεῖσα δὲ πληροῦται τοῦ ἐλαίου, καὶ τίϑεται ini ϑερμοσπο- 25) Lacuna in cod, ταράττει, aptius, $ed Serap. et codd, pleri- que in nostra lect. consentiunt, j 26) Uncinis inclusa desunt in Serap.; £7 ὄξους deest in codd, C. et N. Alterutrum redundát, ) 27) Sic e Serap.; χεραλῇ vulgo. sudor, felleus inveuitur colore. Eius etiam süccus curü melle naribus infunditur ad purgandum caput, et sedi in yellere subditur ad deiicienda excrementa. Idein illitus umbilico; inio ventri et iliis, alvum solvit et abortum fa- cit. Quin et suffusis hebetioribusque oculis oblitus cum melle succus prodest. Miscetur et medicamentis fetum evocantibus. | Ànum provolutum cum. aceto illitus resti- tuit. Exprimitur vero tusa radice succus, et ad mellis cxas- situdinem decoquitur, Radix autem ipsa cutem abstergit, exanthemata reprimit, ac vulneribus ex aceto [tum per se, tum cum melle] medetur. Lienem quoque imposita liquat. Contractas a sole maculas et calvitiem. emendat. Sed et ipsius decoctum fotu luxatis, podagrae, ulcuscu- lis tibiarum et pernionibus idoneum est. In oleo vetere fervefacta, illito oleo, cicatrix inducitur. Ipsa quoque ra- dix excavata oleo impletur et cineri ferventi imponitur, DIOSCORIDES. s 15] 306 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ διᾶς " προςεμβάλλεται δὲ ἐνίοτε καὶ κηροῦ τυῤῥηνικοῦ ὀλίγον, ὡς γλοιῶδες γενέσϑαι, κατάχρισμα ἄριστον χιμετλιῶσιν " ἀπο- "τίϑεται δὲ ἢ ῥίζα τμηϑεῖσα, ὥςπερ σκίλλα ἱστορεῖται δὲ xol πρὸς φίλτρα αὐτὴν λαμβάνεσϑαι κοπεῖσαν P ἀναπλασϑεῖσαν τε εἰς τροχίσκους" φύεται δὲ ἐν συσκίοις τόποις, μάλιστα δὲ ὑπὸ τὰ δένδρα. Κεφ. ρεδ΄. (ρεε.) [Περὶ ἑτέρας Κυκλαμίνου. .Kv- κλάμινος ἑτέρα, ἣν ἔνιοι κισσάνϑεμον ἢ κισσόφυλλον κα- λοῦσι, φύλλα ἔχει κισσῷ ἐοικότα, ἐλάσσονα δέ καυλοὺς παχεῖς, γονατώδεις, περιειλισσομένους τοῖς παὰρακειμέ- γοις δένδρεσιν ἑλικοειδῶς" ἄνϑη λευκὰ, εὐώδη 59" καῤπὸς δὲ ὡς ῥάγες σταφυλῆς, ὅμοιος κισσῷ, μαλακὸς, δριμὺς ἐν τῇ γεύσει ἠρέμα καὶ γμισχρός" ῥίζα ἄχρηστος" φύεται δὲ ἐν τρα- χέσι χωρίοιρ᾽ ταύτης ὃ καρπὸς ὅσον — μία τὸ πλῆϑος σεινό-- μενος ue οἴνου λευκοῦ κυάϑων β΄, ἐπὶ ἡμέρας μ΄, σπλῆνα τήκει δὶ οὔρων καὶ κοιλίας δαπανώμενον᾽ πίνεται δὲ καὶ Ὁ πρὸς ὀρϑόπνοιαν, καὶ τὰς ἔκ τοκετῶν καϑαίρει ποϑείς 90. 98) Lacuna χαξῖσαν. 29) C. λευκοειδῆ. 50) Sic Sarac. emendat; ποϑεῖσα vulgo. addito interdum cerae tuscae momento, ut viscosus fiat illi- tus, perquam utilis pernione laborantibus. Ceterum ra- dix scillae modo concisa reponitur. "Traditur et ad ama- toria assumi tusa ac in pastillos formata. Nascitur planta locis umbrosis, praecipue sub arboribus. Cap. CXCIV. (CXCV.) [De Cyclamine altero.] Cy- clamen alterum, quod nonnulli cissanthemon aut cisso- phyllen vocant, folia fert hederae, sed minora, caules | crassos, geniculatos, vicinis arboribus cirrdi in modum. circumvolutos. Flores albidi, odorati. Fructus vero uva- rum racemi instar, hederae (fructui) similis, mollis, subacris sapore ac glutinosus. Radix nullius usus. Provenit locis asperis. Huius fructus drachmae unius pondere potus cum vini albi cyathis duobus ad quadraginta dies, lienem liquat, ac per urinas alvumque absumit. Bibitur et adversus an- helationes, potumque reliquias a partu expurgat. ΠΕΡῚ YAHZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ B. 30] , , Keg. oc£. [Περὶ Δρακοντίας μεγάλης 31. 2ρακοντία , μεγάλη" [οὗ δὲ ἄρον, oi δὲ ἴσαρον 33, oi δὲ ἴαρον, oi δὲ € , c ᾿ , € No ty , j € ' ; ἱεράκικος, oi δὲ βίαρον, οἱ δὲ ἀρμιάγριον, οἵ δὲ κύπερις, *£. - 2 7, 33 € δὲ , c 1 " ὠμαῖοι λουρουμαμ 33, οὗ δὲ μαυριάριαμ, οἵ δὲ σιχιγχιά.-- 7 - » Ai053*] φύεται ἐν συσκίοις περιφραγμοῖς 35: καυλὸν δὲ ἔζει - 2 ' c * H λεῖον, ὀρϑὸν, ὡς διπηχυαῖον, καὶ παχὺν, ὡς βακτηρίαν. ποῖ-- , UJ , , xíÀov κατὰ yoO0av39, ὡς ἐοικέναι δράκοντι, καὶ πλεονάζει μὲν ἐν τοῖς διαπορφύροις σπίλοις. φύλλα δὲ ὡς λαπαϑοειδῆ, E] ES - 2 ἀντεμπλεκόμενα " καρπὸν δὲ ποιεῖ ἐπὶ ἄκρου τοῦ καυλοῦ (fo- Τρυοειδῆ, σποδοειδὴ τῷ χρώματι τὸ πρῶτον, ἐν δὲ τῷ πεπανϑῆ.. Vot κροκίζοντα καὶ φοινικοῦν" ῥίζαν εὐμεγέϑη, στρογγύλην, λευ-- χὴν, φλοιὸν ἔχουσαν λεπτόν" συλλέγεται δὲ καὶ χυλίζεται, ὅταν περκάϊζ i ξηραίν ξ x. Ἢ δὲ ῥίζα Opv οκάζῃ. καὶ ξηραίνεται ἐν σκιᾷ. & ῥίζα ορυσσέται πυ- 51) Hoc caput cum Asulano et iMarcello omnes editiones ad no- tha ablegant, Marcello docente, aliis verbis camdem plantam, ac in Sequenti capite, describi: neque reperiri hanc nostram plantam vel in Galeno, vel in Paullo, vel etiam in Serapione, Quod licet veruni Sit, adest tamen id caput in Oribasio et iu ommnibus codicibus, Ssumtam autem esse descriptionem e Crateva, Anguillara perhibet (p. 135. Ut confirmetur, maguam esse Dracontii Arique litem, Mat- thiolus fictitiam iconem promsit, Dodonaeus autem primus optime hanc plantam illustravit, : : , $2) Forte ἀρίσαρον. 53) Forte zoAovfo/vau. 84) C. σετεγιάλιος, οἱ δὲ στρουμάριαμ. $5) Sic Ald., Asul., Marc., Corn., Goupyl. Solus S$arac, σιϑρὶ φραγμοῖς. C. xal φραγμοῖς. 86) Sic G. N,; χρόγον vulgo. Cap. CXCV. [2e Dracontia grandi.] Dracontia grandis [quam et arum et (?) arisarum, iaron, ieracicos, biaron, armiagrion etiam et cyperis, Romani (?) colubri- nam, mauriariam, sigingialion vocant] nascitur in um- brosis sepium circuitibus. . Caulem habet glabrum, rectum, prope bicubitalem et baculi crassitudine, draconis instar versicolorem, ut tamen purpureae maculae abundent. Fo- lia ad lapathi formam accedunt, mutuo secum nexa (im- plicita) Fructum in summo caule producit racemosum, protinus colore cinerascentem , ut vero maturuit, croceum aut puniceum: radicem praegrandem, rotundam, candi- dam, tenui vestitam cortice. Colligitur autem, et succus ex ea exprimitur, dum fructus maturescit, siccaturque in umbra. Radix messe tritici effoditur, lotfaque frustatiin U2 208 ΠΗΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ( » 1 À - , 3» ον 37 ' v αμητῷ καὶ πλυϑεῖσα κατατέμνεται καὶ ἐνείρεται 571 μὲν ἵμαντι, ξηραίνεται δὲ ἐν σκιᾷ" ϑερμαντικὴ δέ ἔστε μετὰ συγκράμα- nn ἊΣ V5 ^ 4 ἢ ι ῃ , 4 » JU τος38. ποιεῖ δὲ Omm καὶ ἑφϑὴῆ, μετὰ μέλιτος ἐκλειχομένη, ' τὶ DO M AS Lu ἫΝ /» πρὸς ὀρϑοπνοϊχοὺς, ῥήγματα, σπάσματα, βῆχας, κατάῤ- za » 5 0* c DJ - gov»' ποϑεῖσα δὲ uir οἴνου τὰς ἐπὶ συνουσίαν δρμὰς κινεῖ" καϑαίρει δὲ σὺν μέλιτε λειανϑεῖσα 39 ἢ ἐπιπλασϑεῖσα τὰ κα- κοήϑη τῶν ἑλκῶν καὶ φαγεδαινικὰ, καὶ μάλιστα μετὰ λευ- - » , ' , * » 5 € ^ Fr * , κῆς ἀμπέλου" καὶ κολλύρια δὲ ἐξ αὐτῆς σὺν μέλιτι πρὸς ov- ͵ d τ ^ ριγγας ἀναπλάττεται καὶ ἐμβούων κομιδήν' ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ἀλφοὺς σὺν μέλιτι καταχρισϑεῖσα : πολύποδας δὲ καὶ καρχι- " i c ἣν γώματα δαπανᾷ" ποιεῖ δὲ καὺ ὃ χυλὸς αὐτῆς πρὸς ὀφϑαλ-- ' M L , 2 , c Ay '* - μικὰ, πρὸς νεφέλια, λευκώματα. ἀχλὺν. Ἢ δὲ ὀσμὴ τῆς ῥίζης καὶ τῆς πόας τῶν. ἄρτι συνειλημμένων φϑοριόν ἔστι, καὶ τοῦ καρποῦ À κόκκοι ποϑέντες uer ὀξυκράτου᾽ ἔνιοι δὲ τῷ χυλῷ τῷ τούτου καὶ τοὺς ὠταλγοῦντας ἐνεχυμάτισαν μετὰ ἐλαίου" τὰ φύλλα δὲ ὡς στύφοντα τοῖς νεοτρώτοις ὑπέ- ϑέσαν, ἑψημένα δὲ ἐν οἴνῳ καὶ τοῖς χίμετλα ἐχουσι" φασὶ δὲ $7) N. ἐναιείρεται; forte ἐγαείρεται. 588) C. μετασυγπριτικῶς. 89) Cornar., Goupyl. et Sarac. λεαγϑεῖσα. conciditur, et loro illigata in umbra siccatur. Vim habet calefacientem cum diluta vini potione. Succurrit, seu tosta, seu etiam elixa, cum melle delincta, anhelantibus, ruptis, . convulsis atque destillationi. Pota vero ex vino impetus ad venerem concitat: ulcera maligna et phagedaenica cum melle trita et imposita purgat, maximeque cum vite alba (bryonia) Ex ea quoque cum melle collyria efformantur ad fistulas eliciendosque fetus. Facit et ad vitiligines cum melle illita. Polypos vero et carcinomata absumit. Utilis et ipsius succus oculorum medicamentis, contra nubeculas, albugines et caliginem. —Radicis insuper aut herbae odor recens conceptos fetus enecat pariter ac triginta seminis grana, si in posca bibantur. Sunt et qui ex eodem se- mine expressum succum cum oleo dolore aurium vexatis. infuderint, quin et folia, astringentia nimirum, recenti- bus vulneribus imposuerint, eademque cocta in vino per- nionibus adhibuerint. Sed et aiunt, qui folia manibus x IIEP] ὙΔῊΣ IATPIKHEZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 309 καὶ τοὺς διατρίψαντας αὐτὰ ταῖς χερσὶν, ἢ τὴν δίζαν ἄναι- - c M ». ^ ροῦντας, ὑπὸ ἔχεως μὴ δάκνεσϑαι. : ἡ 4 1 A ᾿ r Κεφ. ocz. [Περὶ ΖΔρακοντίας μικρᾶς 0.1 “Ζρακοντία e.» 41 » 44 δὴ » 2, (A v νὴ ἑτέρα 1 ἔχει φύλλα πισσοειδῆ, μεγάλα, σπίλους ἔχοντα λευ-- LU λὸ M » ' , , » € " κοὺς, καυλὸν δὲ ὀρϑὸν, δίπηχυν, ποικίλον, ὀφιοειδῆ, δια- , - ? . L 2 πόρφυρον τοῖς σπίλοις, βακτηρίας τὸ πάχος" καρπὸς δὲ im » , , M - ^ ἄκρου βοτρυώδης, χρώματι τὸ μὲν πρῶτον χλοώδης, πεπαν-- ϑεὶς δὲ κροκίζων, ἐπιδάκνων τὴν γεῦσιν" ῥίζα ποσῶς στρογ- jÀ ' c ΄ 2 ' » . F ΄ γυλη, βολβοειδὴς, ὁμοία ἄρῳ, φλοιὸν ἔχουσα λεπτόν" φύε- ται ἐν συσκίοις περιφραγμοῖς καὶ αἱμασιαῖς 2, Δύναμιν δὲ 14 € uU 5 , 2 ἔχει ὃ καρπὸς χυλισϑεὶς, καὶ ἐγχυματισϑεὶς μετ ἐλαίου εἰς τὸ p 3 , , » 1 lj C s , 3/9 ay) οὖς, ὠταλγίαν παύειν" εἷς δὲ τὰς ῥῖνας προοτιϑέμενος ἐν ἐρίῳ, , M , πολύπουν δαπανᾷν" καταχριόμενος δὲ στέλλειν καρκινώματα " L δὲ ε΄ ^ , U 2t. , p 2 Δ ποϑέντες δὲ ὅσον À κόκκοι μετὰ ὀξυχράτου ἐξαμβλώσκουσι" Y 2 X - τὶ ΄, καὶ τὴν ὀσμὴν δέ φασι μετὰ τὸν μαρασμὸν τῆς ἀνϑήσεως τῶν ἄρτι συνειλημμένων ἐμβρύων φϑαρτικὸν εἶναι" ἡ δὲ ῥίζα 40) Sic inscribitur in Ald., Oribas. et Serap. δίρακογτίου apud Asulan., lMarcell. et sequ. 41) ΖΙρακόντιον Asul., Marc. ct sequ. 42) Sic Oribas., Ald., Maxcell., Asulan.; περὶ φραγμοὺς καὶ αἷμα-- σίας Cornar., Goupyl., Sarac. confricuerint, aut radicem ipsam gestent, neutiquam a vipera morderi. Cap. CXCVI. [Je Dracontia minore.] Dracontia altera habet folia hederacea, magna, albis notata maculis, caulem vero rectum, bicubitalem, anguium more variega- tum, maculis sparsum purpureis, baculi crassitudine. Fru- ctus est in summo racemosus, colore primum quidem her- baceo, sed cum ematuruit, in croceum vergente, sapore mordax. Radix quadantenus rotunda, bulbosa, aro simi- lis, tenui vestita cortice. Expressus e semine succus cum oleo in aurem infusus aurium dolores tollit. Naribus etiam ex vellere inditus polypum absumit. Sed et carci- nomata illita sistit. Eius autem grana triginta si in posca bibuntur, abortum inferunt. Quin ct odorem aiunt, post- quam marcuerint flores, recens conceptos fetus enecarc. Radix vero calefaciens humores in pectore haerentes ex- 310 ΠΗΔΑΝΙΟΥ͂ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ϑερμαντικὴ οὖσα 45 τὰ ἐν ϑώρακι ὑγρὰ εὐανάγωγα ^* ποιεῖ, ἐφϑή τε καὶ ὀπτὴ μετὰ μέλιτος βιβρωσκομένη 55. Τυρός τε ἐνειλούμενος τοῖς φύλλοις, ἄσηπτος διαμένει. ““αχανεύεται δὲ ἡ ῥίζα καὶ πρὸς τὴν ἐν ὑγείᾳ χρῆσιν, ἑφϑή τε καὶ ὠμὴ ἐσϑιομένη" oí δὲ ἐν ταῖς Γυμνήτισι νήσοις, καλουμέναις δὲ Βαλεαρίσιν4δ, ἑφϑὴν τὴν ῥίζαν μιγνύντες μέλιτι πολλῷ ἐν τοῖς συνδείπνοις ἀντὶ πλακούντων παρατιϑέασιν 4. Κεφ. ρεζ΄. [Περὶ Ἴρου] "4gov, τὸ καλούμενον παρὰ Σύροις λούφα, [οἱ μὲν ἄλιμον, οἱ δὲ ϑύμον, oi δὲ δρακον-- zíay ^8, ὃ oí Κύπριοι καὶ κολοκάσσιον καλοῦσι φύλλα ἀν- ίησιν ὅμοια τοῖς τοῦ δρακοντίου, μικρότερα 49 δὲ καὶ ἀσπι- Àóriga S0, καυλὸν σπιϑαμιαῖον, ὑποπόρφυρονὅ', ὑπεροειδῆ" 45) Vulgo hic repetuntur de usu δρακογτίας μεγάλης πρὸς ὀρϑο- πνοϊχούς x. T. À. 44) Sic Ald,; ἀνάγωγα Asulan., Marcell. 46) Iterum repetuntur e priori capite: ποϑεῖσα — χέμετλα ἔχουσα. 46) Vulgo Καλλαρίσιν, facili commutatione cum Ἄαλώρει s. Ka- ράλει τῆς Σάρδονος. Strabo lib. 6, p. 157. Serap. Insulae, quae dicitur J4menidas. Legit enim Lo loco oim 47) Hic denique paullo mutatis repetuntur, quae de radicis effos. $ione et praeparatione in cap. priori tradebantur, Serapion ordine prioris capitis interpretatur. 48) “ΖΙρακοντίας μικρᾶς nomine descripsisse id Cratevam, Anguillara testatur, et iisdem fere verbis, quibus Dioscorides. 49) Sic Oribas., Serap., Sarac.; μαχρότερα Ald., Asul., Cornar., Marcell., Goupyl. 5o) C. ἀσπέλωτα. £1) Orzibas. et C. ὑπόπυβῤῥον. screatu faciles reddit, si cocta aut assa cum melle come- ditur. Ceterum caseus foliis involutus a putredine ser- vatur immunis. Oleris vice et radix recipitur cruda vel cocta ad usum in secunda valetudine. Incolae Gymna- siarum insularum, quas et Baleares vocant, coctam radi- cem cum multo melle placentarum loco in conviviis ap- ponunt. Cap. CXCVIL [De.fro] Arum, apud Syros Lufa dictum [alii alimon, alii thymon vocant aut dracontiam, Cyprii etiam colocassium] folia emittit dracunculi, sed minora et minus maculosa: caulem spithameum , subpur- pureum ac pistilli forma, in cuius summo fructus est in € ΠΕΡ ὙΔῊΣ IATPIKHE BIBAION B. 311 ἐφ᾽ οὔ ὃ καρπὸς ἡβοχίζων 52* ῥίζα λευκὴ “πρὸς τὴν τοῦ Ópa- κοντίου 99, ἥτις καὶ ἐσϑίεται ἑψομένη, ἧττον οὖσα δριμεῖα " ταριχεύεται δὲ τὰ φύλλα εἰς βρῶσιν, καὶ καϑ' ἑαυτὰ 54 ἕη- ρανϑέντα ἑψόμενα ἐσϑίεται. “Δύναμιν δ᾽ ἔχει ἡ ῥίζα καὶ τὸ σπέρμα καὶ τὰ φύλλα τὴν αὐτὴν τῷ δρακοντίῳ: ποιεῖ δὲ ἡ ῥίζα καταπλασσομένη σὺν βολβίτῳ ἐπὶ ποδαγρικῶν" ἀποτί- ϑέται δὲ ὡς ἡ τοῦ δρακοντίου " καὶ καϑόλου ἐστὶ διὰ τὸ μὴ λίαν δοιμὺ, ἐδώδιμος. Keg. pcm. [Περὶ 2dowocgov. ἡ ᾿Αρίσαρον ἐστὶ μικρὸν βοτάνιον, ῥίζαν ἔχον ὡς ἐλαίας" ἐστι δὲ δριμυτέρα 55 τοῦ gov, ὅϑεν νομὰς ἵστησι καταπλασσομένη" κολλύριά τε πρὸς σύριγ- yag ἐνεργῆ 99 ἐξ αὐτῆς γίνεται" φϑείρει δὲ καὶ αἰδοῖον παν- τὸς ζώου ἐντεϑεῖσα 51. Κεφ. gcÓ'. [Περὶ ᾿Ασφοδέλου. ἰΙσφόδελος [oi δὲ γαρϑήκιον, “Ῥωμαῖοι ἀλβούκιουμ 99] φυτὸν τοῖς πλείστοις 59 62) In marg. cod. C. ὡς ἐλαίας καρπὸς τὸ μέγεϑος. 63) Ὁ. ἢ χρομμύου λευκοῦ. 54) Sic Oribas. Serap., Ald. C. et N. καϑ' ἑαυτὰ omittunt. 55) Sic Gornar., Goupyl. et Sarac.; δριμύτερον Ald., Asulan. et Marcell, 56) Sic Cornar., Goupyl, et Sarac.; ἐγαργῆ Ald., Asulan. et Marcell, 67) Sic Asulan. et qui sequuntur; καταπλασϑεῖσα ἡ ῥίζα Ald. 58) C. ᾿πφροὶ «Ugo addit. 59) €. πλείοσιν. , |. [' croceum colorem inclinans. Hadix alba, Δα dracunculi radicem accedens, quae itidem cocta estur, cum minus acris sit. Folia vero ad esum condiuntur, et arida per se decocta manduntur. Vim habent radix, semina ac folia eamdem, quam dracontia. Radix cum fimo bubulo cata- plasmatis vice imposita podagricis prodest. Ceterum eo- dem , quo dracontiae radix, modo reconditur, ac in summa ob mitiorem, qua praedita est, acrimoniam, esui aptior est. Cap. CXCVIIL [206 -drisaro.] Arisarum plantula exilis est, cuius radix olivam refert. Est autem aro acrior, unde illita ulcera depascentia sistit. Ex eadem collyria concinnantur ad fistulas efficacia. Ceterum indita cuius- vis animalis genitale corrumpit. Cap. CXCIX. [.De Zsphodelo. ] Pulbdeer [quam alii narthecium, Romani albucum vocant] planta est ple- 319 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ , . ' b] γνώριμον, φύλλα ἔχων πράσῳ μεγάλῳ ὅμοια, καυλὸν δὲ λεῖον, ἔχοντα ἐπὶ ἄκρου ἄνϑος, καλούμενον ἀνϑερικόν᾽ ῥίζαι δὲ ci z) , " jÀ 60 λά εἰ ὃ r) à ὕπεισιν ἐπιμήχεις, στρογγύλαι 99, βαλάνοις ὅμοιαι, δρι- - ͵ Ἶ΄ - μεῖαι κατὰ τὴν γεῦσιν, καὶ τὴν δύναμιν ϑερμαντιχκαί" κινοῦσε δὲ καὶ οὔρησιν, καὶ ἔμμηνα ποϑεῖσαι" ἰώνταιϑ᾽ καὶ πλευρᾶς ΄ € , La , ἘΞ ἀλγήματα καὶ βῆχας καὶ σπάσματα καὶ ῥήγματα « c πλῆ- dog τῆς ῥίζης ἐν οἴνω πινομένης" ποιεῖ δὲ καὶ εὐεμεστέρους ὅσον ἀστράγαλος βρωϑεῖσα 2, xai ἑρπετοδήκτοις δίδοται ΄ » “Ὁ * ὠφελίμως, ὅσον — 7 τὸ πλῆϑος' παταπλάττειν δὲ δεῖ τὰ δήγματα τοῖς τε φύλλοις καὶ τῇ ῥίζη καὶ τοῖς ἄνϑεσι σὺν οἴνῳ" καὶ τὰ ῥυπαρὰ καὶ νεμόμενα ἕλχη, καὶ μαστῶν καὶ διδύμων φλεγμονὰς, καὶ φύματα καὶ δοϑιῆνας. συγκαϑειῃο-- ᾿ Hu ἢ μ νᾶθη ͵ ' » x 2 ι ' Y ͵ μένης τρυγὸς οἴνου τῇ ῥίζη" πρὸς δὲ τὰς προοφάτους φλεγμο- A E] » , kl ^ : 3 » «΄ " jl »" γὰς μετ ἀλφίτου" ὃ δὲ χυλὸς τῆς ῥίζης προςλαβὼν οἴνου na- λαιοῦ γλυκέος καὶ σμύρνης καὶ χρόκου, συνεψηϑέντων 55 ἐπὶ M LU ^. , τὸ αὐτὸ, ἔγχοιστον 9* γίγνεται ὀφϑαλμοῖς φάρμακον" καὶ 60) Ο. ὑπομήκεις, ὑποστρογγύλαι. 61) Sic Αἰά,, Asulan., 1Marc.; ζῶται Cornar., Goupyl., Sarac. Decst in C. 62) Sic Ald., Asulan., Marcell. ; βοωϑεὶς Cornar., Goupyl., Sarac, 65) Sic Cornar., Goupyl. et Sarac.; συγεψηθέντα Ald., Asulam., Mareell. 64) C. ἐνάρετον. risque nota, foliis porri maiori similibus; caule vero laevi, qui in summo florem gerit, antherici nomine. Radices subsunt oblongae, teretes, glandibus similes, gustu acres et vi calefaciente praeditae. ^ Epotae menstrua urinasque pellunt. Medentur et lateris doloribus, tussibus , convul- sis ac ruptis, drachmae pondere in vino potae., Vomi- tiones asphodelus adiuvat, tali Iusorii mole in cibo sumtus. Uüliter etiam tribus drachmis datur a serpente demorsis: sed vulneribus ex morsu folia, radicem floresque ex vino illini oportet. Item sordidis ac depascentibus ulceribus, mammarum testiumque inflammationibus, tuberculis fu- runculisque una cum vini faece decocta, recentibus autem inflammationibus ex polenta auxiliatur. Αἱ ex radicis suc- co, additis vetere vino dulci, myrrha et croco, ita ut si- mul omnia decoquantur, illinendis oculis fit medicamen- l ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHZ BIBAÁAION B. 913 Ὁ πρὸς ὦτα πυοῤῥοοῦντα καϑ' ἑαυτὸν καὶ σὺν λιβανωτῷ καὶ μέλιτε καὶ οἴνῳ καὶ σμύρνῃ ᾿χλιανϑεὶς δύ ἁρμόζει" ὀδοντ-- αλγίας τε καϑ' ἕαμτὸν ἐγχυϑεὶς ὃ χυλὸς τῷ ἀντικειμένῳ Qrío, πραὔνει" καεῖσα δὲ ἡ ῥίζα, τῆς τέφρας ἐπιπλασσομέ- γης, ἀλωπεκίας δασύνει" ἕψηϑὲν δ᾽ ἔλαιον ἔν" κεκοιλωμέναις 99 ταῖς ῥίζαις ἐπὶ πυρὸς, εἱλκωμένας χιμέτλας καὶ πυρίκαυστα ἐπαλειφόμενον ὠφελεῖ. καὶ ὠταλγιῶσι 1 βοηϑεῖ, ἐγχεόμενον εἷς τὸ οὐς᾽ ἀλῷόν τε λευκὸν 98 προανατριφέντα, ὀϑονίῳ ἂν ἡλίῳ, καταχρισϑεῖσα ἡ ῥίζα σμήχει: ὃ δὲ καρπὸς καὶ τὰ ἄνϑη καὶ ἐξοχὴν σκολοπένδρων καὶ σκορπίων ἀντιφάρμακόν ἔστιν, ἐν οἴνῳ ποϑέντα' ταράττει 99 δὲ καὶ τὴν κοιλίαν. [Ἐν ἄλλῳ 79. ᾿Ανϑεῖ δὲ ἐν πυραμητῷ" χρὴ δὲ τὸν Av: κὸν ἀσφόδελον τέμνεσϑαι κατὰ τὴν ἰφημερίαν ἐν ἔαρι, πρὸ τοῦ τὸν καρπὸν αὐξηϑῆναι᾽ τὴν δὲ ῥίζαν πινομένην, ἄἂνγο-- θέκτους φασὶ ποιεῖν πρὸς ἀφροδίσια " καὶ ρατεύας δὲ ὃ Qu- 65) Sic Serap., Asul. et rell.; λεαγνϑεὶς Ald, et C. 66) Ald. et C. συνεψηϑὲν δ᾽ ἔλαιον ἐκτιλλομέναις ταῖς biscum Serapion legit. 67) Asulan. et posteriores P NAT Congruit Serap. Κωφώσεν Ald. et C, . 68) C. addit πυκνῶς. 69) Sic Lacuna, qui cum Plinio et Serap. congruit; zoraó δήττει yulgo. We 79) Sic Ald. δίζαις. Νο- tum, Idem ad puris efífluvia ex auribus per se et cum ture, melle, vino ac myrrha tepefactus prodest: dentium vero dolores mitigat, oppositae auri per se instillatus. Cinis e cremata radice calvitiem illitu hirsutam facit, Oleum in excavatis radicibus super igne coctum ulceratis pernionibus et ambustis delibatum confert, et aurium do- lori infusum auri opitulatur. Vitiliginem albam, ad so- lem linteolo ante perfrictam, illita radix emaculat. Cete- rum semen et ílores, si in vino bibantur, prae ceteris egregie scolopendrae et scorpionum ictibus adversantur. Sed et alvum perturbant. ϊ [Ex alio codice. Floret messis tempore. Oportet au- tem asphodelus albus post aequinoctium vernum demetia- tur, priusquam fructus augescat. RHadicem potam rerum venerearum cupidini resistere dicunt. Jd ipsum Crate- 314 πΕΔΑΝΙΟῪ 410XKOPIAQY ANAZAPBEQOX , ui Bow ζοτομικὸς τὰ αὐτὰ εἶπετ'. καὶ ὅτι ϑεραπεύει ἡ ῥίζα πινο- μένη uec οἴνου δοαχμῇ μιᾷ ποδάγρας ἀλγήματα. Κεφ. 6. [Περὶ Βολβοῦ ἐδωδίμου.] Βολβὸς ἐδώδι- μος, γνώριμος πᾶσιν, ὃν ἐσϑίομεν, εὐστόμαχος, εὐκοίλιος πυῤ- ῥὸς καὶ ἀπὸ «ἰβύης 72 κομιζόμενος" ὁ δὲ πικρὸς καὶ Wrpeca óc εὐστυμαχώτερος, πεπτικὸς 13" πάντες δὲ δριμεῖς καὶ ϑὲρ- μαντικοί" καὶ πρὸς συνουσίαν παρορμῶντες, τραχύνοντες γλῶσσαν καὶ παρίσϑμια, πολύτροφοι, σαρκῶν γεννητικοὶ, ἐμπνευματοῦντες" ποιοῦσι δὲ καταπλασσόμενοι πρὸς στρεμ- ματα ?*, ϑλάσματα, σκόλοπας, καὶ πρὸς τὰς τῶν ἄρϑρων ὀδύνας, γαγγραίνας v& καὶ ποδάγρας σὺν μέλιτι καὶ xad. ἑαυτοὺς καὶ τὰ ἐπὶ τῶν ὑδρωπικῶν οἰδήματα καὶ κυνόδηκτα * ὁμοίως σὺν μέλιτι καὶ πεπέρει λείῳ καταπλασϑέντες στομά-- χου ὀδύνας παύουσι 175" καὶ πίτυρα καὶ ἀχῶρας ἀποσμήχουσι σὺν ὑπτῷ νίτρῳ: καϑαίρουσι δὲ καὶ ὑπώπια καὶ ἰόνϑους, 71) O. e Crateva pleraque repetit, quae supra legimus, praeterea capitulum e Galeno de asphodelo, 72) C. γῆς. 75) Suspicor, plura esse inserta spuria. Sic enim Serapion legisse videtur: 'O δὲ πυῤῥός ἔστιν εὐστόμαχος καὶ πικρὸς, κρείττων γλυκέος, ὅτι πεπτικχὸς. 74) Ὁ. πάλματα. 75) Sic Serap.; Ald, interponit: xarezA. émíyovow ὀδύνας xol erouáyoy. Asulan, cum rell, ἐπέχουσιν ὑδρώτας ; Sarac, ἑδρώτας. vas herbarius asseverat, praetereaque sanare podagrae do- lores, si drachmae pondere cum vino bibatur.] Cap. CC. [De Buibo esculento.] Bulbus esculentus, . quo vescimur, vulgo cognitus est. Stomacho et alvo uti- lis rufus, quique ex Africa defertur. JAmarus et scillae similis stomacho aptior est, et concoctionem adiuvat. Bulbi autem omnes acres sunt et calefaciunt. Venerem stimu- lant, linguam et tonsillas exasperant, plus alimenti sub- ministrant, et carnem generant et flatus. llliti vero effica- ces sunt ad contorta, contusa, infixa spicula et articulorum dolores, itemque ad gangraenas et podagras cum melle ac per se. Valent et ad hydropicorum oedemata et canum morsus; cum melle ac pipere trito similiter impositi sto- machi dolores compescunt. Quin et furfures et achores cum nitro tosto abstergunt. Sub oculis sugillata varosque ΠΕΡῚ YA4HEX IATPIKHZ BIBAION B. 915 καϑ᾿ ἑαυτοὺς ἢ σὺν toU λεκύϑῳ καὶ φακοὺς σὺν μέλιτι 7j üEa* πρὸς δὲ ὦτων ϑλάσματα σὺν ἀλφίτῳ, καὶ πρὸς ϑλά- σεις ὀνύχων" ἀφαιροῦσι δὲ καὶ συκὰς ὀπτηϑέντες ἐν ϑερμο-- σποδιᾷ, καὶ μετὰ μαινάδων κεφαλῶν κεκαυμένων ἐπιτεϑέν-- Ttg" xaéyreg δὲ καὶ μιγέντες ἁλκυονίῳ ἔφηλιν καὶ οὐλὰς με- λαίνας ἀποκαϑαίρουσιν, ἐν ἡλίῳ καταχριόμενοι" σὺν ὄξει δὲ ἑφϑοὶ βιβρωσκόμενοι ποιοῦσι πρὸς ῥήγματα" φυλάσσεσϑαι δὲ αὐτῶν τὸ πλῆϑος ἐν τῇ βοώσει δεῖ διὰ τὸ ἅπτεσϑαι τοῦ γευρώδους" [ἑῳφϑὸς δὲ σὺν ἀλφίτῳ καὶ στέατι χοιρείῳ προς- τεϑεὶς οἰδήματα καὶ φύματα συντόμως ἐκπυΐσκει καὶ διαῤ-- ῥήσσει. Κεφ. σα. [Περὶ Βολβοῦ ἐμετικοῦ.] «“Βολβὸς ὃ καλού-- μένος ἐμετικὸς ἔχει τὰ φύλλα ἱμαντωδέστερα καὶ πολλῷ μα- κρότερα τοῦ ἐδωδίμου, ῥίζαν ἐοικυῖαν βολβῷ, περὶ ὃν φλοιὸς μέλας 75- αὕτη ἐσϑιομένη καϑ' αὑτὴν καὶ τὸ ἀφέψημα αὐτῆς πινόμενον τὰ περὶ κύστιν ἰᾶται 7 καὶ ἔμετον κινεῖ, Κεφ. of. [Περὶ Σκίλλης) Σκίλλα δύναμιν ἔχει δρι- μεῖαν καὶ πυρωτικήν" πολύχρηστος δὲ γίνεται ὀπτηϑεῖσα" 76) Sie Oribas., Serap., Asulan., Marcell. et rell.; μέγας C. et- Ald. 77) Haec τὰ — ἰᾶται desunt in. Serap. et C, per se aut ex ovi vitello, itemque lentigines cum melle et aceto emendant. Auribus unguibusque contusis ex po- lenta medentur. Ficos iidem tollunt in calidis cineribus torrefacti et cum ustis maenarum capitibus impositi. Cre- mati vero et cum alcyonia permixti contractas à sole ma- culas et cicatrices nigras in sole illiti emaculant. Faciunt et ad rupta, si cum aceto elixi edantur. Ceterum ab eo- rum usu largiore cavendum, quoniam nervosas partes ten- tant. [Coctus cum polenta bulbus et cum adipe suillo appositus tumores ac tubercula expeditius ad. suppuratio- nem perducit ac rumpit. ] Cap. CCL [.De Bu/bo vomitorio.] Bulbus, quem vomitorium vocant, folia habet magis lora referentia et longiora vesco, radicem bulbo similem, cortice nigro cin- ctam. Ea per se comesta, itemque ipsius decoctum po- tum vesicae vitiis medentur, ac vomitiones movent. Cap. CCII. [Je SciZa.] Scilla vim habet acrem et urentem. Assata vero ad plurimos usus accommodata 5316 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOZ σταιτὶ 8 δὲ ἢ πηλῷ περιπλάσσεται καὶ δίδοται εἷς κλίβανον; 7 ἄνϑραξιν 19 μέχρις ἂν ὀπτηϑῇ ἱκανῶς τὸ περικείμενον σταῖο. οὗ περιαιρεϑέντος, εἰ μὴ τακερὰ 80 γέγονεν, ἕτερον σταῖς ἢ πηλὸν περιπλάσαντες τὰ αὐτὰ ποιήσομεν: Tj γὰρ μὴ οὕτως ὑπτηϑεῖσα, βλαβερὰ τὴν δόσιν, πρὸς τὰ ἐντόσϑια μάλιστα προςφερομένη" ὀπτᾶται δὲ καὶ ἐν χύτρᾳ πεπωμασμένῃ καὶ καϑιεμένη εἰς κλίβανον" λαμβάνεται δὲ αὐτῆς τὸ μεσαίτατον τῶν ἔξωϑεν περιαιρουμένων. Καὶ ἕψεται δὲ ἐντμηϑεῖσα, ἀπο- χεομένου τοῦ πρώτου ὕδατος, ἑτέρου τὲ ἐπιχεομένου,, ἄχοις ἂν μὴ πιχρὸν ἢ δριμὺ γένηται τὸ ὕδωρ" καὶϑι ξηραίνεται δὲ ἐν σκιᾷ τμηϑεῖσα, καὶ διαιρεϑεῖσα λιναρίῳ 8, ὡς μὴ ἅπτε- σϑαι ἀλλήλων τοὺς τόμους" τῇ μὲν οὖν τμητῇ εἷς ἔλαιον xoi οἶνον καὶ ὄξος σκιλλητικὸν χρώμεϑα" πρὸς δὲ ῥαγάδας τὰς ἐν ποσὺ τὸ ἔνδον τῆς ὠμῆς σὺν ἐλαίῳ ζεσϑὲν ἢ σὺν τῇ ὁητίνη τηχϑὲν ἐπιτίϑεται" ἐχιοδήκτοις δὲ κατάπλασμα, ἑψηϑεῖσα σὺν ὄξει" τῆς δὲ ὀπτῆς πρὸς ἕν μέρος τῆς σκίλλης, συνεκ- 78) €. σταλτική " στέατι δὲ περιπλάσσεται. 79) €. εἰς κάμινον καὶ εἰς ἀνϑρακιὰν ἔγκρν 80) Sic cod. N.; τακηρά rell, 81) C. N. πρῶτον loco zal. 82) C, διαβληϑεῖσα λίνῳ. est. Farina subacta lutove oblinitur et in clibanum con- iicitur, aut prunis obruitur, donec ambiens crusta satis tosta fuerit. llac detracta, nisi scilla prorsus tenera eva- serit, iterum nova farina subacta aut luto obducitur, et eadem, quae prius, fiunt. Quae enim non sic assata fuerit, noxia fit, si intus sumatur. - 'orretur et in olla opercu- lata et in furnum demissa. Ex ea vero recipitur, quod intimum est, direptis exterioribus tunicis — Sed et con- cisa elixatur, mutata saepius aqua, tantisper, dum in ipsa aqua neque amaritudo ulla, neque acrimonia percipiatur. Denique et in umbra siccatur frustatim consecta linoque traiecta, (provisis tamen interstitiis) ne semet taleolae contingant. Et his quidem segmentis ad oleum, vinum et acetum scilliticum utimur. At vero ad pedum rimas interna pars crudae scillae in oleo fervefacta cum resina liquata imponitur. Α΄ vipera demorsis in aceto decocta cataplasmatis vice adhibetur. ^ Ad singulas tostae scillae i ΠΈΡΙ ὙΖΗΣ ΙΑΤΡΕΚΗΣ BIBAION 8. 317 λεάναντες 88 ἁλῶν ὀπτῶν μέρη ὀχτὼ; δίδωμεν κοχλιάριον ἕν ἢ δύο νήστεσι πρὸς μάλαξιν κοιλίας " εἰς ποτήματά τε καὶ ἀρωματικὰς 84 δυνάμεις, καὶ ἐφ᾽ ὧν οὔρησιν κινῆσαι ϑέλομεν, χαὶ ἐπὶ ὑδρωπικῶν καὶ στομαχικῶν, οἷς ἐπιπολάζει τὰ σιτία, καὶ ἐπὶ ixrégov , στροφουμένων, βηττόντων χρονίως, ἀσϑμα- τικῶν, ἀναφορικῶν" αὐτάρχης δὲ δλκὴ τριωβόλου σὺν μέλιτι ἐκλειχϑεῖσα 85: καὶ συγκαϑέψεται δὲ τῷ μέλιτι, καὶ figo σκέται πρὸς τὰ αὐτὰ, μάλιστα πέψει συνεργοῦσα: ἄχει δὲ γλοιῶδες κατὰ κοιλίαν" ἑφϑὴ δὲ πρὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ, ὁμοίως λαμβανομένη" φυλάττεσϑαι δὲ καὶ αὐτῆς τὴν δόσιν δεῖ, ἐφ᾽ ὧν ἑλκωσίς τίς ἔστιν ἐντός" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ἀκροχορδόνας καὶ χίμετλα ἐγχοισϑεῖσα ὀπτή" τὸ δὲ σπέρμα αὐτῆς λεῖον ἀναληφϑὲν ἐν ἰσχάδι ἢ μέλιτι καὺ βοωϑὲν, μαλάσσει ποι-: λίαν. Ἔστι δὲ καὶ ἀλεξιφάρμακον δλη na τῶν ϑυρῶν 85 κρεμαμέγη. 85) Ὁ. προςεχκλέεάναντες. 94) Marcellus coniecit ἀραιωτιζας: sed et Serap. et codd, omnes in nostra lect. congruunt, 85) €. ἐχϑλιβεῖσα- 86) C. πυλῶν. partes, adiectis octonis triti tostique salis, cochlear unum aut alterum ieiunis exhibemus, emolliendae alvi gratia. In potiones quoque et aromaticas compositiones addita iis prodest, quibus urinam ciere cupimus, itemque hydropi- cis et ventriculo (ita) laborantibus, ut cibus (citra dige- stionem ) innatet, regio etiam morbo vexatis et tormino- sis, tussi vetere infestatis, anhelantibus et sanguinem ex- screantibus. Pondus vero ternum obolorum ex melle de- lingi sat est. Coquitur et in melle esturve in cosdem usus, concoctionem plurimum adiuvans. Viscida excre- menta per alvum ducit. Sed et elixa simili modo sumta eosdem praebet effectus. Verum tamen cavendus est ipsius usus, si quae interna ülcerata sunt. Quin et tosta ad pensiles verrucas et perniones efficaciter illinitur. Ipsius vero semen tritum, carica aut melle exceptum ac devo- ratum, alvum emollit. Est et tota pro foribus suspensa alexipharmacon. - 318 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOZKOPLA0Y ANAZAPBEQE Κεφ. oy. [Περὶ Παγκρατίου.] 9? Ἰηχγκράτιον, oi δὲ καὶ τοῦτο σκίλλαν ὀνομάζουσι, ῥίζα ἐστὲ βολβῷ μεγάλῳ 88 ὅμοια, ὑπόπυῤῥος 89 7| ὑποπόρφυρος, πικρὰ καὶ πυρώδης τὴν γεῦσιν, φύλλα κρίνῳ ὅμοια, μακρότερα δὲ" ἔχει δὲ δύναμιν τὴν αὐτὴν ἡ ῥίζα 50 τῇ σκίλλῃ καὶ σκευασίαν καὶ δόσιν, ποιοῦ- σαν ἐπὶ τῶν αὐτῶν παϑῶν" ἐπιεικεστέρα μέντοι τῆς σκίλλης ἡ ταύτης δύναμις" ὅϑεν καὶ χυλιζομένη ἡ ῥίζα ταύτης, μι- γνυμένη τε ὀροβίνῳ ἀλεύρῳ καὶ ἀναπλασσομένη εἰς ἀρτίσκους. δίδοται σὺν ὑδρομέλιτι σπληνικοῖς καὶ ὑδρωπικοῖς ὠφελίμως. Κεφ. σδ΄. [Περὶ Καππάρεως.) Κάππαρις [οἱ δὲ xv- ψόςβατος, oí δὲ καπρία, οἱ δὲ κόρακος urAow, οὗ δὲ ὀφιό-- σχορδον, οὗ δὲ φυλλοστάφυλον, οἱ δὲ ϑαλλίαν, οἱ δὲ πε- τραίαν, οἱ δὲ ὁλόφυτον, oi δὲ Ἰωνίτην, οἱ δὲ ὀλιγόχλω-- ρον, οἱ δὲ ἀκόνιτον 1, οἵ δὲ ἱππομανὲς, oi δὲ τριχομαϑὲς, προφῆται πότερα, OL δὲ πεύτερον, oL δὲ καρδία λύκου, οὗ δὲ &hooxogodov9?, οἱ δὲ κρίνον, oí δὲ ϑλάσπιν, “Ῥωμαῖοι 87) C. anteponit “ράκλιον 7. 88) C. N. μεγάλῳ carent. 89) ὑποπύρρῳ carent codd. C. N. Oxibas. non habet ὑποπόρφυρος. 90) Sic C. N.; alii omittunt d ῥίζα. 91) Sic cod. N. et Cornar.; ἀκόντων ΑἸᾶ., Α5811.», Marcell. 92) Sic Sarac.; ἀλλόσκορδον Ald, et Marcell.; ἀλόσκορδον Asulam., Cornar.,; Goupyl. Cap. CCHIL [106 Pancratie.] Pancratium, quod nonnulli etiam scillam appellant, radice est magno bulbo simili, subrufa aut subpurpurea, amaro fervidoque gustu, folis lilii, sed longioribus. Scillae vires et praeparatio- nem eamdem habet, ac adversus eosdem valet affectus. Mitior tamen huic, quam scillae, facultas inest: quo fit, ut et huius radicis succus expressus ad ervi farinam admix- tus in pastillos digeratur, qui quidem utiliter ex hydro- melite spleneticis hydropicisque exhibentur. Cap. CCIV. [2e Cappari.] Capparis [quam non- nulli cynosbaton, vel capriam , vel corvi malum, ophio- scorodon etiam et phyllostaphylon, thallian, petraeam, holophyton, ionitem, aut oligochloron , aconitum , hippo- manes ac trichomanes, prophetae poteram aut peuteron, nonnulli cor lupi, vel haloscorodon, crinon, aut thlaspin, ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHZ BIBAION B. 319 σίναπι πέρσικουμ, οἵ δὲ ἱντοῦρις , 2dqpol ἑρβιαιάϑουμ] ϑά- μνος ἐστὶν ἀκανϑώδης, ἐπὶ γῆς γυροειδῶς ἐστρωμένος, ἀκάν-- ϑας ἀγκιστροειδεῖς ἔχων, ὡς βάτος" φύλλα στρογγύλα, μηλέᾳ κυδωνίᾳ ὅμοια, καρπὸν δὲ οἷον ἐλαίας, ὃς ἀνοιχϑεὶς λευκὸν προΐεται GvOoc* οὗ πεσόντος, εὑρίσκεταί τι οἷον βάλανος ἐπιμήκης, ὅπερ ἀνοιχϑὲν ἔχει κόκκους, ὥσπερ ὑοιᾶς, μικροὺς, ἐρυϑρούς" ῥίζας ξυλώδεις καὶ μεγάλας, πλείστας" φύεται τοὐ-- πίπαν ἐν τραχέσι καὶ λεπτογείοις τόποις καὶ νήσοις καὶ οἶκο-- πέδοις" ταριχεύεται δὲ ὃ καυλὸς αὐτῆς καὶ ὃ καρπὸς εἷς βοῶσιν" ταράττει δὲ κοιλίαν, κακοστόμαχός τέ ἔστι καὶ δι-- ψώδης" βοωϑεῖσα δὲ ἑφϑὴ εὐστομαχωτέρα τῆς ὠμῆς" ὃ μὲν οὖν καρπὸς αὐτῆς σπλῆνα τήκει, δλκῇ δυοῖν «“ uiv oiov σεινόμενος ἐπὶ ἡμέρας μ΄ ἄγει δὲ οὖρον καὶ διαχώρημα αἷμα-- τῶδες" ἰσχιάδι τε καὶ παραλύσει βοηϑεῖ πινόμενος ὃ καρπὸς, xai πρὸς ῥήγματα καὶ σπάσματα" ἔμμηνά τε ἀγει xoi ἀπο- φλεγματίζει. καὶ ὀδόντων πόνον παύει ὃ καρπὸς σὺν ὄξει ἑψόμενος καὶ διακλυζόμενος" vrg δὲ ῥίζης ὃ φλοιὸς ξηρὸς Romani sinapi persicum, alii inturis, Afri herbiaeathnm appellant] est fruticulus aculeatus, per terram in orbem stratus. Spinas ut rubus habet in hami modum adun- cas, folia subrotunda, mali cydoniae similia, fructum vero olivae instar, qui, dum dehiscens panditur, flo- rem promit candidum. Hoc vero dilapso nonnihil glan- dis oblongae figura invenitur, quod apertum grana tan- quam punici mali, exigua ac rubentia intra se ostendit. Radices lignosae sunt, grandes ac numerosae. Asperis plerumque locis tenuique solo, in insulis domuumque areis nascitur. Caulis ipsius ac fructus cibi gratia sale condiuntur. Alvum autem turbat, stomacho adversatur, sitimque gignit, ^ Cocta tamen si edatur, stomacho, quam cruda, utilior. Fructus drachmarum duarum pon- dere ex vino per quadraginta dies potus lienem liquat, cum urinam ducat, cruentumque alvi excrementum ege-, rat. Epotus itidem coxendicis malo et nervorum re- solutioni succurrit, itemque ruptis ac convulsis, men- . ses quoque ciet, ac pituitam 'deducit. Quin et den- tium dolorem sedat ex aceto decoctus, colluto inde ore. 220 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ πρός τε τὰ προειρημένα ἁρμόζει, καὶ ἀνακαϑαίρει «τᾶν. χρό- γιον καὶ ῥυπαρὸν καὶ τετυλωμένον͵ ἕλκος" καταπλάσσεται δὲ . xoi ἐπὶ τῶν σπληνικῶν σὺν ὠμῇ λύσει" δακγομένη τὲ τῷ πονοῦντι ὀδόντι βοηϑεῖ" ἀλφούς τε λευκοὺς ἀποσμήχει σὺν ὄξει λεία: τὰ δὲ φύλλα καὶ ἡ ῥίζα λεαγϑέντα «σκληρίας, χαὶ χοιράδας διαφορεῖ" σκώληκάς τε τοὺς ἐν ὠσὶν ὃ χυλὸς ἐγχυ-- ματισϑεὶς κτείνει, Ἢ μέντοι λιβυχὴ κάππαρις, γχεννωμένη δὲ κατὰ τοὺς ἹΜαρμαρίδας sd λεγομένους, ἐμπγευματοῖ ἰσχυρῶς" ἐμετικὴ δὲ τυγχάνει ἢ ἐν ᾿“πουλίᾳ᾽ ἡ δὲ ἐκ τῆς ἐρυϑρᾶς 2a- λάσσης καὶ "iuge? δριμυτάτη, φλυχταίνουσα τὸ στόμα, καὶ κατεσϑίουσα τὰ οὖλα ἄχρι γυμνώσεως. ὅϑεν πρὸς βρώ- σίν ἔστιν ἀνεπιτήδειος, — | Κεφ. o£. ΓΠερὶ “Πεπιδίου. ] punc , 9 ἔνιοι γι)» γίδιον καλοῦσι, γνώριμον βοτάνιον, ταριχευόμενον εἷς ἁλμαίας μετὰ γάλαχτος. Δύναμις δέ ἔστι τῶν φύλλων δριμεῖα, ἕλκω-- τική" ὅϑεν ἰσχιαδικόν ἐστιν ἐπίπλασμα ἀμυντικώτατον, λεῖον 405) Sic coniecerunt e Plinio (5, 5.) et Strabone (lib. 17. p. 699.) Marcellus et Ruellius, /Maoyaoírag vulgo. Serapion idem legisse vide- tur, scd interpres latino-barbarus, commutato VAAd;85A cum q243,3,3, Η d centes habet, quae dicuntur barbari, & 4 94) Sic codd, omnes et Serap.; “ραβίας legisse videtur Plinius. Radicis autem cortex aridus, tumi ad ante dicta idoneus, tum etiam quodvis vetus, sordidum callosumque ulcus expurgat. Lienosis quoque cum farina cruda imponitur. Sed et mordaciter mansa radix dentium doloribus auxilio est: et cum aceto trita vitiligines albas exterit. Radix etiam foliaque trita duritias strumasque discutiunt: aurium denique vermiculos infusüs succus enecat. Capparis qui- dem afra, quae nascitur apad Marmaridas dictos, vehemen- ier inflat. Apula vomitum facit: quae autem e rubro mari et Africa defertur, àcerrima, siquidem in ore pustulas excitat et gingivas ad nuda usque (ossa) exest : quapropter est cibis inepta. Cap. CCV. [2e Lepidio.] Lepidium, quod aliqui gingidium vocant, herbula est vulgo nota, quae muria cum lacte conditur. Vis foliorum acris et exulcerans, quapropter expeditisimum est remedium externe appli- ZEPI YAHZX ΤΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ n. 321 σὺν ἑλενίου ῥίζη, ἐπιτιϑέμενον πρὸς τέταρτον ὥρας δ, Καὶ ἐπὶ σπληνικῶν ὁμοίως " ἀφίστησι δὲ καὶ λέπρας" 7 δὲ ῥίζα δοκεῖ ὀδόντων ἀλγήματα παραιτεῖσϑαι, περιαπτομένη τῷ τραχήλῳ. [Περὶ ᾿1βηρίδος 99. ἼἼβηρις, ἤτοι καρδαμαντικὴ 51, ἔχει τὰ φύλλα παρόμοια καρδάμῳ. év ἔαρι εὐθαλέστερα" μῆκος δὲ χαυλοῦ, ὅσον πηχυαῖον, πλέον ἢ ἔλαττον 98" φύεται δὲ ἐν ἀγεωργήτοις τόποις 99. Θέρους δὲ γαλακτινὸν ἄνϑος προ- βάλλει, καὶ τότε ἐστὶ δραστικώτερον᾽ ἔχει δὲ δύο ὀίζας πα- ρομοίας καρδάνῳ, ϑερμαντικὰς καὶ καυστικάς" αὗται γὰρ αἵ ῥίζαι ἀγαϑαὶ πρὸς ἰσχιαδικοὺς, σὺν λίπους Φείου τεταρι-- χευμένου, ὡς ἐμπλαστρῶδες γενέσϑαι κατάπλασμα μέχρις ; ' 95) Πρὸς μίαν ὥραν legit Serap., πρὸς τέτταρας ὥρας Cornar, con- iccit, 96) Caput hoc, a Dioscoride alienum, e Servilii Damocratis versi- bus apud Galen. de comp. medic. sec. loca, lib. 10. p. 350. ed, Kühn, coucinnavit librarius quidam serior. JDeestin codd. vetustis Vindob, In Aldina ad calcem libri 1. ponitur, ubi et sequentes collocant, IMarcellus, Coruarus et Salmas, (proleg. ad hyl. iatr. p. 7.) spurium esse perspexerunt, 97) Καρδαμίνη Cornar. ex Aét. libr. 3. serm. 4. c. 9, Ceterum et ἀγριοκάρδαμον et λεπίδιον dici ex Archigene refert Galenus 1, c. P. $58- Unde factum est, ut et Marcellus et lMatthiolus (praesertim epist. ad Marant, lib. 4. p. 170.) et alii eamdem esse herbam, Lepi- dii nomine a Diosc, ct lberidis a Damocrate descriptam , statuerent, Sed diversas esse plantas docuerunt et Anguillara p. 190. et Dodo- maeus p. 715. 716. / 98) Sic Cornar. emend.; vulgo μῆκος δὲ ὅσον πηχυαῖον ἢ ἔλαττον. 99) Damocr. παρὰ ταῖς ὁδοῖσι, παρὰ αἷς γεωργὸς τὰ AW? οὔποτ᾽ ἤροσεγ-. candum, si trita cum helenii radice per quadrantem ho- yae imponatur. Lienosis simili modo prodest, et lepras etiam tollit. Radix autem collo alligata dentium dolores compescere creditur. [De Jberide.] Iberis, sive cardamantica, folia habet nasturtii similia, vere virentiora. Caulis longitudo plus, minusve cubitalis: locis incultis crescit. Aecstate lacteum florem promit, ac tum quoque efficacior est. Radices bi- nas habet nasturtio similes, calefaciendi et adurendi vi praeditas. Ipsae enim ischiadicis utiles, si cum axungia suilla salsa emplastri modo quaternis horis imponantur, DIOSCORIDES. X 309 IIE4ANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ᾿ΔΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ὡρῶν τεττάρων" ἔπειτα ἐν βαλανείῳ ἐμβιβαζέσϑω καὶ ἐλαίῳ με οἴνου 190 τοῖς τόποις ἐπιχριέσϑω.] Κεφ. oc. [Περὶ Βατραχίου. Βατράχιον, οἵ δὲ σέ- λιγον ἄγριον καλοῦσι" τούτου πλείονα μέν ἐστιν εἴδη, δύνα- pic δὲ μία, δοιμεῖα καὶ ἄγαν ἑλκωτική" ἔχει δὲ τὸ μὲν αὖ- τῶν φύλλα δμοια wogío, πλατύτερα δὲ καὶ ὑπόλευχα uci λιπαρά" ἄνϑος μήλινον, ἐνίοτε πορφυροῦν, καυλὸν δὲ οὐ παχὺν, ὕψος δὲ ὅσον πήχεως, ῥίζαν μικρὰν, λευκὴν, πικρὰν, ἔχουσαν ἀποφύσεις ὡς ἐλλεβόρου" φύεται δὲ παρὰ ῥείϑροις. Ἔστι δὲ καὶ ἕτερον εἶδος χνοωδέστερον (, μακροκαυλότερον, ἔἐντομὰς ἔχον πλείους τῶν φύλλων, πλεῖστον ἐν “Σαρδωνίᾳ γεννώμενον, δριμύτατον, O δὴ καὶ σέλινον ἄγριον καλοῦσι" καὶ τρίτον σφόδρα μικρὸν καὶ δύφοσμον32, τὸ ἄνϑος ὅ χρυσῷ ὅμοιον " καὺ τέταρτον ἐοικὸς τούτῳ, ἄνϑος γαλακτίζον ^. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα καὶ τὰ ἄνϑη“ καὶ oi καυλοὶ 100) Sic Sarac. loco àp/ov. Damocrat. Mi£ag δ᾽ ἐλαίῳ δαψιλεῖ βρα- yi πάνυ οἶνον. 1) Oxibas. γϑνατω δέστερον. Plin. Foliosius, 2) Sic ct Oribas.; δἴοομον legebat Dodon. p. 429. 8) Asulan. inepte iuterponit τὸ εἶδος» quod ab Aldina alienum. 4) Cod. Cantacuz. apud Matthiol, χλοωδέστερον. 5) xal τὰ ἄνθη in Ald. Ad notha ablegat Asulan,, sequentibus rell, dein vero in balneum descendatur, denique oleo et vino Jocus affectus perungatur.] Cap. CCVI. [De Ranunculo]] Ranunculi, quem aliqui apium agreste vocant, plures sunt species: at vis omnibus una, acris scilicet ac vehementer exulcerans. Prima species folia coriandro similia habet, latiora tamen, subalbida et nitida, florem luteum, interdum purpureum. Caulis haud ita crassus, cubitum altus: radix exigua, al- ba, amara, habens propagines (s. fibras), ut helleborus: nascitur autem iuxta fluenta. Altera species est magis hir- suta, cauleque longiori, pluribus foliorum incisuris, co- piosa per Sardiniam: acerrima est, quam quoque apium sylvestre vocant. "T'ertia species est valde parva, et odore gravi, flore vero aureo. Quarta, huic similis, flore lacteo gaudet. Folia, flores caulesque tenelli, si illinantur, ex- | - ΠΈΡΙ ὙΔῊΣ IATPIKHZ BIBAION B, 393 ἁπαλοὶ καταπλασσόμενοι ἑἕλκωτικὴν καὶ ἐσχαρωτικὴν μετὰ πόνου" ὅϑεν ὄνυχας λεπροὺς καὶ ψώρας ἀφίστησι καὶ στίγ-- ματα ἕξαίρει, καὶ μυρμηκίας καὶ ἀκροχορδόνας καὶ ἀλωπε- κίας πρὸς ὀλίγον ὃ καταπλασϑέντα" ἑψόμενα δὲ κατάντλημα χιμετλιώντων ἐστὶ χλιαρόν" ἡ δὲ ῥίζα πταρμὸν κινεῖ, ξηρὰ λεία προςφερομένη τοῖς μυκτῆρσι, καὶ ὁδονταλγίας κουφίζει προςαπτομένη, ϑρύπτει μέντοι αὐτούς. Κεφ. ob. [Περὶ ᾿Ανεμώνης.] ᾿Ανεμώνη [οἱ δὲ ἀγρίαν, οὗ δὲ μέλαιναν καλοῦσι, καὶ ἀνεμώνην φοινικὴν 1, oi δὲ ἠνέ- μιον, οὗ δὲ μηκώνιον, οἵ δὲ τραγόκερως, οὗ δὲ γῆς παρίνή, oí δὲ βαρβύλη, ᾿Οσϑάνης βηρύλιος, ὁμοίως ὄργιος κεράνιος, ἹΠυϑαγόρας ἀτρακτυλὶς, προφῆται κνίκος ἀγρία, “Ῥωμαῖοι ὄρκι τούνικαμ, ᾿“΄φροὶ χούφφοις"] 007, ἡ μὲν ἀγρία, 7 δὲ ἥμερος" καὶ τῆς ἡμέρου ἡ μέν τις φοινικὰ φέρει τὰ ἄνϑη, q δὲ ὑπόλευκα. ἢ γαλακτίζοντα, ἢ πορφυρᾶ" φύλλα δὲ κοριο- | εἰδῇ 8, λεπτοσχιδέστερα πρὸς τῇ γῇ καυλία χνοώδη 9, λεπτὰ, 6) C. addit γλωρά. 7) ἀνεμώνη ἡ qoww vulgo, ἀγεμώγην φοιγικέδα coniecit Maxcell, 8) Ald. χηριοξιδῆ sphalma, 9) Oribas. ἐγώδη. Serapion videtur χλοώδη legisse. | ulcerant et cum dolore crustas producunt. Quare scabros ungues auferunt, psoras removent, stigmata delent: item- que verrucas formicarum nomine et pensiles et calvitiem, ad breve tempus imposita, tollunt. ^ Quin et tepente eo- rum decocto perniones foventur. Radix vero sicca tri- taque sternutamenta ciet, naribus admota: dentium quo- que dolores appensa levat, ipsos vero rumpit. Cap. CCVIL [De Znemone.] Anemone [alii sylve- strem, alii nigram vocant: nonnulli puniceam, aut ene- mion, ali meconium aut tragocerota, .vel ges parinem, alii barbylen, Osthanes berylium pariter ac ornion cera- nion appellat, Pythagoras atractylida, prophetae cnicum agrestem , Romani orci tunicam, Afri chuffis] duplex est, . altera sylvestris, sativa altera. In huius vero genere est, quae punuiceos flores, altera quae candicantes aut lacteos fert, aut purpureos. Folia coriandro similia, sed prope a terra tenuius scissa. Cauliculi lanuginosi, tenues; in X2 ^ 394. ΠΕΔΑΝΙΟῪ 41 OZKOPIAOY 4ΦΝΔΑΖΑΡΒΕΩΣ €. ἐς T ' » ct , " Hi , I^ ' ὑπὲρ ὧν τὰ ἄνϑη, ὥςπερ μήκωνος, καὶ μέσα κεφάλια pé- λανα ἢ κυανίζοντα " ῥίζα κατὰ μέγεϑος ἐλαίας ἢ μείζων, οἱονεὶ γόνασι: διειλημμένη. Ἢ δὲ ἀγρία κατὰ πάντα μείζων τῆς ἡμέρου, καὶ τοῖς φύλλοις πλατυτέρα καὶ σχληροτέρα" τήν τε κεφαλὴν ἐπιμηκεστέραν ἔχει" ἄνϑος φοινικοῦν, διϊζία λεπτὰ καὶ πλείω" ἡ δέ τις φύλλα ἔχει μέλανα, δριμυτέρα οὖσα. Δύναμιν δὲ ἔχουσι δριμεῖαν ἀμφότεραι. ὅϑεν Ó χυ- λὸς τῆς ῥίζης αὐτῆς Qui ἐγχυϑεὶς πρὸς κεφαλῆς κάϑαρσιν € , - a c €, , » ε« - ' ἁρμόζει" μασσηϑεῖσα δὲ n ῥίζα φλέγμα ἄγει" ἑψηϑεῖσα δὲ ἐν γλυκεῖ καὶ καταπλασσομένη ὀφϑαλμῶν φλεγμονὰς ἰᾶται" καὶ τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς οὐλὰς καὶ ἀμβλυωπίας ἀποσμήχει, ΕἸ , DN sx ' - c - ' 1 ΄ ΠΥ Ἢ ἀνακαϑαίρει δὲ τὰ ῥυπαρὰ τῶν ἑλκῶν τὰ δὲ φύλλα καὶ οὗ καυλοὺ συνεψηϑέντα 10 πτισάνῃ παὶ ἐσϑιομένα, γάλα κατα- σπᾷ" ἐν προοςϑέτῳ δὲ ἔμμηνα ἄγει" καταπλασϑέντα δὲ λέ- E. 372.» » M ' " F dux - πρας ἀφίστησιν. Ἔνιοι δὲ, μὴ δυνάμενοι διορίζειν ἀπὸ τῆς ἀγρίας ἀνεμώνης τὴν λεγομένην ἀργεμώνην καὶ τὴν ῥοιάδα 3 T 2 - D - μήκωνα, περὶ ἧς ἔν ταῖς μήκωσιν ἱστορήσομεν, διὰ τὸ τῶν .10) Sic propter sequentia emendat Saracenus; vulgo συγειμη- ϑέντες- quibus flores, velut papaveris, et in medio capitula nigra aut coerulea. Radix olivae magnitudine, aut etiam maior, velut geniculis distincta. At sylvestris generatim maior est, quam sativa, foliisque latioribus et durioribus: capite magis oblongo, flore puniceo, radiculis tenuibus et pluri- bus. Est et quaedam foliis nigris, quae acrior est. Vis utriusque acris, qua de caussa ipsius radicis succus nari- bus infusus valet ad caput purgandum. Manducata vero radix pituitam trahit. | Decocta in passo et imposita me- detur oculorum inílammationibus, sed et cicatrices eorum et hebetudines emendat, sordida quoque ulcera expurgat. Folia et caules, si cum ptisana coquantur ac in cibo su- mantur, lac.detrahunt: subdita autem in pesso, menstrua cient, lllta lepras eximunt. Nonnulli, nescientes ab anemone sylvestri distinguere argemonen dictam et papa- ver rhoeas, de quo inter papavera praecipiemus, propter florum in puniceo colore convenientiam, falluntur, cum argemongn et eupatorium vocant. Etenim et argemones ——— n — Án πὰ PEE νὰν IESS HEPI ὙΖΗΣ IATPIKHEX BIBAION B. 325 ἀνθῶν ὁμόχρουν, φοινικοῦν ὑπάρχον, πλανῶνται, τὴν ἄργε- μώνην εὐπατώριον ὀνομάζοντες" πλὴν τῆς ἀργεμώνης ἧττον βαϑὺ τὸ φοινικοῦν ἔστι καὶ τῆς δοιάδος᾽ ὀψιαίτερον δὲ αὕτη καὶ ἡ ἀργεμώνη ἀνθοῦσι" καὶ 7 μὲν ἀργεμώνη ὁπὸν ἀνίησε “ιροκίζοντα καὶ δριμὺν πρὸς τὴν γεῦσιν ἰσχυρῶς" ἡ δὲ δοιὰς λευκότερον καὶ δριμύν" ἀμφότεραι δὲ μεταξὺ κεφάλια μήκωνε ἀγρίᾳ παραπλήσια ἔχουσι, πλὴν τὸ μὲν τῆς ἀργεμώνης 1t ἄνωθεν ὑπόπλατυ12, τὸ δὲ τῆς δοιάδος ὑπόστενον" oi δὲ ἀνεμώναι οὔτε ὁπὸν ἀνιᾶσιν, οὔτε κωδίαν ἔχουσιν, ἀλλ᾽ oio- γεὶ ἀσπαράγου ἄκρον: ἐν ἀρούραις τε τὸ ἡλεῖον ἐκεῖναι φύονται. Κεφ. oq. [Περὶ ᾿“ργεμώνης. 2Morsuóvg [ οἱ δὲ οἷ- γώνη, oi δὲ ἄνϑεμις. οἵ δὲ ὁμόνοια, οὗ δὲ ἄνϑος πεδινὸν, ὩΡωμαῖοι λιβορνία, οὗ δὲ κογκορδιάλις, ot δὲ περγαλία, Γάλ.- λοι κόρνα ] ὅλον μέν ἔστιν 15 ὅμοιον ἀγρίᾳ μήκωνι" τὸ δὲ φύλλον ἔχει ἀνεμώνῃ ὅμοιον 12, ἐσχισμένον, ἄνϑος φοινικοῦν 5, 11) Ald., Asul.,, Cornar, Matthiol., Marcell, Goupyl. ἀνεμώνης, Sed iam Goupyl. legit, quod et Oribas. et Serap. habent, ἀργεμώγης.- 12) Sic ex Oribas. et Serap. Saracenus; Uzózay» vulgo. ig) Ald, et C. παρέοικεν ἀγρίᾳ μήκωνες- 14) Ald. male interponit ἄγϑος. 15) Ald. καυλὸν ἐν ἄγϑει gowix. Nostra lectio ex Oribas. recepta iam a Marcello. Inu cod. C. repetuntur autem, quae in cap. sup. de discrimine Argemones legebantur. et rhoeados colore puniceo non tam saturo gaudent: utra- que etiam serius floret. Quin argemone liquorem cro- ceum gustuque admodum acrem fundit, rhoeas vero can- didiorem , utique acrem, | Insuper utrique intermedia sunt capitula papaveris sylvestris similia, nisi quod argemones capitulum superne latiusculum est, rhoeados autem ali- quanto angustius. Αἱ anemones neque liquorem reddunt peculiarem, neque capitula habent, sed velut cacumen asparagi. Denique et in arvis plerumque illae nascuntur. Cap. CCVIII. [De 4rgemone.] Argemone [quam ali oenonen aut anthemida, alii homonoeam aut [lorem campestrem , Romani liburniam aut concordialem et per- galiam,. Galli cornam nominant] tota quidem sylvestri papaveri similis est, sed folium habet, quale anemone, mul- tifidum, florem puniceum, caput, quale papaver rhocas, - 82 ΠΕΖΑΜΝΙΟΥ Α͂Ι ΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOZ κεφαλὴν δὲ ἐοικυῖαν μήκωνι ῥοιάδι, ἐπιμηκεστέραν δὲ καὶ πλατεῖαν κατὰ τὰ ἄνωϑεν μέρη, ῥίζαν στρογγύλην" ὁπὸν δὲ ἀνίησι κροκίζοντα, δριμύν᾽ καϑαίρει δὲ ἄργεμα καὶ νεφέλια " καὶ φλεγμονὰς παρηγορεῖ τὰ φύλλα καταπλασσόμενα. [19 Κρατεύας ὃ ῥιζοτομικὸς εἰς τὸ αὐτό: αὕτη ἡ βο- τάνη κοπεῖσα με’ ἀξογγίας 11. χοιράδας διαλύει" ποιεῖ καὶ πρὸς ἀλφοὺς 18, μετὰ νίτρου καὶ ϑείου ἀπύρου ξηρὰ κοπεῖσα καὶ σησϑεῖσα" £v βαλανείῳ. δὲ τοὺς χρωμένους ϑεραπεύει προξηροτριβηϑέντας᾽" ποιεῖ καὶ πρὸς ψώραν.] ᾿ [19 Περὶ ἑτέρας ᾿Αργεμώνης.) ᾿Αργεμώνη ἕτέρα, οὗ δὲ ἀρτεμώνη, oi δὲ ἄρσελαν, οἱ δὲ σαρχοχόλλα, “Ῥωμαῖοι ἀρ-- τεμώνιαμ᾽ καὶ αὕτη παρέοικε μὲν ἀγρίᾳ μήκωνι τοῖς quÀ- - λοις. Δύναμιν δὲ ἔχει αὕτη χλωρὰ τριβομένη λεία καὶ ἐπι-- τιϑεμένη διακοπὰς ϑεραπεύειν καὶ ὀφϑαλμῶν φλεγμονὰς παύειν" ἁρμόζει καὶ δυςεντερικοῖς σὺν ὕδατι πινομένη" κολ-- λητικὴ δὲ τραυμάτων καὶ φλεγμονῶν ἔστιν εὔϑετος" ὡφαύτως BJ 16) Quae sequuntur, in Ald. et in cod, C, , paucis tamen voculis mutatis, leguntur, 17) Sic C.; ὀξυγγέου Ald. 18) C. addit μέλανας. 19) Quae sequuntur, nec in Ald,, nec in codd. Vindob. adsumt. Primi Asulanus et Marcellus, nothis tamen adnumerata, addiderunt, sed magis oblongum et superne latum, radicem teretem; liquorem vero reddit croceum, acrem. Illita folia albu- gines et hubeculas expurgant, inflammationesque com- pescunt. ! [Cratevas herbarius de eadem. Haec herba contusa cum axungia strumas discutit. Facit et ad vitiligines cum nitro et sulfure ignis experte, sicca, tusa et cribrata. Sed lis, qui ea utuntur, prius in balneo siccam frictionem administrari oportet. Est et contra scabiem efficax.] [.De altera .4rgemoné.] Alteram argemonen quidam artemonen, alii arselam aut sarcocollam, Romani artemo- niam vocant, Et ca quidem foliis sylvestri papaveri simi- lis est. Vim habet haec viridis ad laevorem trita et im- posita, quae scissa sunt, sanandi, et oculorum inflamma- tiones mitigandi: dysentericis quoque pota cum aqua auxi- liatur. Sed et vulnera conglutinat, et inflammationibus est utili. Similiter imposita convulsionibus et vellicationibus bi ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ ΩἉ“ΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION B. 397 - 4 , , 1 , 5 Υ , ε ἐπιτιϑεμέγη σπασμάτων καὶ τιλμάτων ἐστὶ ϑεραπευτικη" ἀρ-- ΄ IN ΄ U Á J μόζει καὶ ϑηριοδήκτοις σὺν οἴνῳ πινομένη.] / L c ΄ Κεφ. ρϑ'. [Περὶ ᾿Πναγαλλίδος.] Τῆς ἀναγαλλίδος διτ- τὸν εἶδός ἔστι, διαφέρον ἀνϑει" 5 μὲν γὰρ κυάνεον ἔχουσα τὸ &r9og, ϑήλεια λέγεται" [οἱ δὲ κόρχορον, οἱ δὲ ἁλικάκα- 20. οὗ δὲ ζηλί 5 Heil, odd ov?9, οὗ δὲ ζηλίαυρος, προφῆται νυκτερίτις 21, «Αἰγύπτιοι - Ep, - p 22 "4 Ὁ.» 5c , c δὲ uU μικιεῖ, ᾿:ΙΡωμαῖοι μεκίατο 32, ᾿Αφροὶ ἀσιῤῥισοί] 7 δὲ τὸ φοι- γικοῦν, ἀῤῥην᾽ [oi δὲ ἀερίτις, oí δὲ αἰγίτις, oi δὲ σαυρῖ- τις 33, προφῆται αἷμα ὀᾳφϑαλμοῦ, οἱ δὲ χελιδόνιον, “Ῥωμαῖοι μακία 32, Θοῦσκοι μασιτίπως 35, Γάλλοι σαπάνα. 4,ακοὶ περ-- , 26 9 , δέ EJ *, ΡῚ A ^^ , À κεραφρών 39]. Θαμνία δὲ ἔστι κεχυμένα ἐπὶ γῆς, φύλλα ἔχοντα ἐπὶ τετραγώνων καυλίων μικρὰ, ὑποστρόγχγυλα, πρὸς τὰ τῆς ἑλξίνης, καρπὸν περιφερῆ. Εἰσὶ δὲ ἀμφότεραι πραῦν-- τικαὶ, ἀφλέγμαντοι, σκολόπων ἐπισπαστικαὶ 21, νομῶν ἔφε- - , , κτικαΐ ὃ δὲ yvÀog αὐτῶν ἀναγαργαριζόμενος ἀποφλεχματί- 20) C, interponit ἁλέουρον καὶ ἁλιουρόφϑαλμον. 21) C. addit οὗ δὲ πελαγέτις, ᾿Οσϑάνης χελιδώνιον κάλει. 22) C. μεκιάτουρα xal ἄντουρα, Θοῦσκοι τάντουμ. 45) Sic codd. C, N. et Ald., Asul., Cornar,, Marcell.; σπυρῖτις Goupyl. et Sarac. 24) C. N. oí δὲ τοῦρα, οἱ δὲ τοῦρα δουπάτω. 45) C. μασύτυπος; N. μασύτειπος. ἡ : 26) C. Ζ΄αλλον «éoxto, ΖΙακοὶ vojoa, 27) C. N. Gweyyvrizar. medetur. Idonea denique est ex vino pota ad virulenta- rum bestiarum morsns. ] Cap. CCIX. [2e -fnagallide.] | Anagallis duplex est species, flore discrepans. Altera enim coeruleo flore femina dicitur: [aliis corchorus, halicacabus, aliis zelia- vros, prophetis nycteritis, Aegyptiis mikii, Romanis me- ciatum , Afris asirrisoi.] altera punicea mas vocatur: [aliis aeritis, aliis aegitis, aliis savritis, prophetis oculi sanguis, aliis chelidonium , Romanis macia, Hetruscis ma- sitipos, Gallis sapana, Dacis kerkeraphron.] Fruticuli sunt humi diffusi, quorum folia in cauliculis quadrangulis exigua, subrotunda, ad folia helxines accedentia, ffuctus rotundus. Utraque vim habct mitigantem , inflammationi resistentem , aculeos extrahentem et ulcera depascentia co- hibentem. | Succus earum. capitis pituitam gargarizatu dc- . 3998 ΠΙΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPI4OY ANAZAPBEOZ , ον. ῬῊΞ ἃ 5 , 3.7 , , ?* Cu κεφαλήν" καὶ Quoi» ἔγχεομενος ὀδόντων πόνον παύει, ἐὰν » * » , - - M » - 5 ἢ , εἷς τὸν ἀντικείμενον μυξωτῆρα τῷ ἀλγοῦντι i βληϑῆ καϑαί- ρει xoi ἄργεμα μετὰ μέλιτος ἀττικοῦ , καὶ ἀμβλυωπίαις βοη- ϑεῖ" ὠφελεῖ καὶ ἐχιοδήκτους μετ οἴνου πινόμενος καὶ νεφρι- τικοὺς καὶ ἡπατικούς 38: φασὶ δ᾽ ἔνιοι, τὴν μὲν ἔχουσαν τὸ ,ὔ » , , ? ^ LA κυάνεον ἄνϑος προπτώσεις δακτυλίου στέλλειν, τὴν δὲ τὸ φοινικοῦν ἐρεϑίζειν καταπλασϑεῖσαν. Κεφ. ov. [ἀ{πΠερὶ Κισσοῦ. Κισσὸς [ οἱ δὲ κίϑαρον, οὗ δὲ κίσσαρον, oi δὲ χρυσόκαρπος, οἱ δὲ ποιητικὴ, οὗ δὲ κορυμβήϑρα, ἰδιῶται γύσιον 39, οἱ δὲ Διονύσιον, oi δὲ ἰϑυ-- ϑήριον, oi δὲ περσὶς, οὗ δὲ κῆμος, οἵ δὲ ἄσπληνος, “' Ῥωμαῖοι ΄ , € « , "or σίλβα μάτερ, oí δὲ ἕδερα, Τάλλοι σουβίτης πολλὰς ἔχει διαφορὰς τὰς xar εἶδος, τὰς δὲ γενικωτάτας τρεῖς" λέγεταρ ' c ΄ ' c ' , € * cry € ' r1 γὰρ ὃ μέν vig λευκὸς, ὃ δὲ μέλας, ὃ δὲ ElÉ* ὃ μὲν οὖν λευκὸς φέρει τὸν καρπὸν λευκὸν, O δὲ μέλας μέλανα ἢ κρο-- φέρει τὸν xag » ὃ δὲ μέλας μέλανα ἢ e ANUS ΄ T c HJ κίζοντα, ὃν δὴ καὶ ἰδιῶται Διονύσιον καλοῦσιν: ὃ δὲ ἕλιξ ἄκαρπός τέ ἔστι, καὶ λεπτὰ 30 ἔχει τὰ κλήματα, καὶ τὰ φύλλα 98) Lacuna e vet. cod. καὶ ὑδρωπικούς. 29) Sic cod. N.; οὗ δὲ κύσσιον vulgo; κέσσιον vult Marcell, 60) Sic Oribas,, Ald., cod. Ο, et Serap.; λευκὰ Asul. et rell, trahit, et naribus infusus dentium dolores lenit, si in narem dolenti denti oppositam immissus fuerit. Emendat et albugines cum melle attico, et oculorum hebetudini opitulatur. Et morsis vipera prodest, ex vino potus, item- que nephriticis ac hepaticis. Eam, quae coeruleum habet florem, sedis procidentiam coercere nonnulli ferunt, quae vero puniceum , si illinatur, irritare. Cap. CCX. [Je Hedera.] Hedera [quam alii ci- tharon, alii cissaron, chrysocarpon, poeticam, corymbe- thram, vulgus Nysium aut Dionysium, nonnulli ithytherion, persis, cemos, asplenos, Romani sylvam matrem, Galli subitem vocant] multa habet formae discrimina, summa au- tem genere tria: quippe candida quaedam est, altera ni- gra, tertia helix. Prima fructum fert candidum, nigra, quam vulgus etiam Dionysiam vocat, nigrum aut subcroceum. Helix autem sterilis est, tenues habet viticulas, folia par- ΠΕΡῚ YAHEX IATPIKHEZ ΒΙΒΑΙΟΝ B. 929 , , - 5 J μικρὰ 31, γωνιώδη καὶ ἐρυϑρά 32, IIàc δὲ κισσὸς δριμύς ἔστι, * , bs » Dy στυπτικὸς, τοῦ γευρώδους ἁπτικός" ποιεῖ δὲ αὐτοῦ τὰ μὲν ἄνθη τοῖς τρισὶ δακτύλοις ληφϑέντα καὶ ποϑέντα ἐν οἴνῳ στρὸς δυςεντερικούς " δὶς δὲ τῆς ἡμέρας δεῖ «τίνειν " καὶ πρὸς , x "OG , U - , i NC ^ πυρίκαυστα δὲ ἁρμόζει σὺν κηρωτῇ λεανϑέντα" τὰ δὲ ἁπαλὰ - » , τῶν φύλλων σὺν ὄξει éyousvo 7 ὠμὰ ἄρτῳ συνεκχλειαινόμε- ze Es C c c E - , ' ψα 38, σπλῆνα ἰῶνται" ῥινεγχυτοῦται δὲ ὃ χυλὸς τῶν φύλλων - Ξ ^ ^ 3 «ci τῶν κορύμβων σὺν igívo καὶ μύρῳ 55, ἢ μέλιτι, ἢ νίτρῳ »" - , € , καὶ πρὸς τὰ χρόνια τῆς κεφαλῆς ἀλγήματα ἁρμόζει καὶ ἐπι- βρέχεται σὺν ὄξει καὶ δοδίνῳ" ὠταλγίας δὲ καὶ πυοῤῥοοῦνταω 2 JU 5 , 2 - M , 35 € λὸ Ν »'c , ὦτα σὺν ἐλαίῳ ἰᾶται" τοῦ δὲ μέλανος 35 ὃ χυλὸς καὶ οἵ κόορυμβοι ποϑέντες ἀτονίαν 99 ποιοῦσι καὶ ταράσσουσι 87 τὴν διάνοιαν πλεο-- , - ᾿ ; / Td , ΄ γνασϑέντες" λεῖα δὲ σφαιρία πέντε τῶν κορύμβων ϑερμανϑέντα σὺν ῥοδίνῳ ἐν σιδίῳ, καὶ ἐνσταχϑέντα εἰς τὸ ἀντικείμενον οὖς ͵ D ΄ ' Y ἐπὶ ὁδονταλγίας τὸ ἄλγημα πραὔνει" μελαίνουσι δὲ καὶ τὰς 51) Sic C. et Ald.; λεπτὰ Asul. et rell. 52) Sic Oribas, et omnes codd.; mura et grosse Serap., εὐϑυ-- μότερα Mazcell., εὔρυϑμα Scaliger, 55) Sic Ald. et cod. Ο.; συγλειαινόμενα Asulan,, Cornar., Marcell., Goupyl. et Sarac. 54) Sic Ald, Alii zai μύρῳ non habent, $5) C. interponit χορύμβον. Lacuna legit μελαγοχάρπου. 56) C. et N. ἀγωγίαν,, sine dubio &yov/av. 57) Cod, X, dyov/av καὶ ταράττεσϑαν ποιοῦσι. va, angulosa et rubra. Omnis vero hedera est acris, astrin- gens, nervosumque genus tentat. Flores, ternis digitis capti et in vino poti, prosunt in intestinorum difficultate ; sed bis die potari oportet. lidem cui cerato triti am- bustis idonei sunt. 'lenera autem folia ex aceto decocta, aut cruda cum pane detrita lienem sanant, Succus etiam foliorum et corymborum cum irino et balsamo, aut melle et nitro, contra veteres capitis dolores utiliter per nares infunditur. Perfunditur et eo caput cum aceto et rosaceo, Dolentibus vero et pure scatentibus auribus cum oleo me- detur. Nigrae autem hederae succus et corymbi epoti in- firmitatem producunt mentemque perturbant largius sumti, Globuli corymborum quini triti calefactique cum rosaceo in punici cortice, et in dolore dentium adversae auri in- stillati, dolorem mitigant. Denigrant et capillos corymbi 330 HEA4ANIOY 4IOZKOPIAO0Y ANAZAPBEOE τρίχας oí κόρυμβοι καταπλασσόμενοι 38, Τὰ δὲ φύλλα πρὸς πᾶν ἕλκος ποιεῖ ἑψηϑέντα σὺν οἴνῳ P ᾿καταπλασσόμενα * κατακαύματα δὲ κακοήϑη καὶ ἐφηλίδας ϑεραπεύει, ὡς προεί-- ρηται, ἑφϑά" κινοῦσι δὲ καὶ καταμήνια ὑποτεϑέντες οἱ κό- Quu(ou λεῖοι, καὶ ποϑέντες μετὰ τὴν κάϑαρσιν «“ πλῆϑος, ἀτόκιόν ἐστι" καὶ ὃ μόσχος δὲ τῶν φύλλων 39 μέλιτι δευϑεὶς xci προςτεϑεὶς τῇ μήτρᾳ, ἔμμηνα ἄγει καὶ ἔμβρυα" ὃ δὲ χυ- λὸς ἐνσταζόμενος 40 τὰς ἐν τοῖς δώϑωσι δυοωδίας καὶ σηπε- δόνας ἐκκαϑαίρει" τὸ δὲ δάκρυον αὐτοῦ ψιλοῖ τρίχας, καὶ κτείνει φϑεῖρας ἐναλειφόμενον" ὃ δὲ τῶν ῥιζῶν χυλὸς σὺν ὕξει ^ ποϑεὶς φαλαγγιοδήκτοις βοηθεῖ. Κεφ. ow. [Περὶ Χελιδονίου τοῦ μεγάλου. “Χελιδό-- , € M , c ' ^ € X $42 , viuo» μέγα [ot δὲ παιωνία, oi δὲ κραταιὰ, οἵ δὲ ἀούβιος, oí δὲ γλαύκιος, οὗ δὲ Πάνδιος ῥίζα, oí δὲ φιλομήδειον, oi δὲ ὀϑόνιον, “Ῥωμαῖοι φάβιουμ, Γάλλοι ϑῶνα, Aiyómuo n , D ΄ - ΄ po900, Δακοὶ κρουστανη) καυλὸν ἀνίησι πηχυαῖον, ἢ «c μεί-- 58) Sic C. N. et Ald.; χκαταπλάσσεται δὲ τὰ φύλλα Αϑυ1απ. et qui sequuntur. $9) Et cod. C. et N. habent; negante licet Saraceno; sed deest in cod, X. 40) C. ἐγκλυζόμενος, N. ἐπαλειφόμεγος. 41) Lacuna addit e cod. ἑψηϑεὶς καὶ. illii, Folia in vino cocta ct illita faciunt ad omne ulcus. Ambusta quoque maligna et maculas a sole contractas sa- nant, ut ante dictum est, decocta. Movent et menses co- rymbi triti ac subditi. lidem post purgationes (femina- rum) drachmae pondere poti, spem conceptionis adimunt. Sed et petioli foliorum melle irrigati et vulvae inditi menses et partus promovent. Succus instillatus narium foe- torem earumque putrida ulcera expurgat. Hederae lacri- ma pilos deterit ac pediculos necat illita. Radicum de- nique succus in aceto potus morsis a phalangio succurrit, Cap. CCXI. [296 Chelidonio maiori.] Chelidonium maius [quod quidam poeoniam, alii crataeam (potentem) aut aubion et glaucium, vel Pandios radicem, philomedion etiam et othonion, Romani fabium, Galli thona, Aegy- pti mothoth, Daci crustanen vocant] caulem profert cu- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIBAION B. 9331 5 ' R7 , , , , ζονα, ἰσχνὸν, ἔχοντα παραφυάδας φύλλων μεστάς" φύλλα δμοια βατραχίῳ, τρυφερώτερα μέντοι τὰ τοῦ χελιδονίου *? καὶ , er /, ὑπόγλαυκα τὴν χρόαν, xci παρ ἕχαστον φύλλον &vOoc ὥςπερ ' à Jun 423. ' ' ὃ ὃ ' ὃ E - τὸ λευκόΐον ^* χυλὸς δὲ κροχώδης, δριμὺς, δηκτικὸς, ποσῶς ὑπόπικρος καὶ δυςώδης᾽ ῥίζα ἄνωθεν μέν ἔστι μία, κάτωϑεν δὲ πλείογες 5^* καρπὸς δὲ ὥςπερ τῆς κερατίτιδος μήκωνος, ' c - * , , λεπτὸς, μακρὸς ὡς κῶνος, ἐν o σπερματια μείζονα μήκωνος" ΄ c ' 4 E - E] ταύτης O qvÀOg μιγεὶς μέλιτι καὶ ἑψηϑεὶς iv χαλκῷ ἐπ᾿ av- , JU ϑράχων, ἁρμόζει πρὲς ὀξυδορκίαν 45* χυλίζεται δὲ τὰ φύλλα ἡ ες xe ' e N46 E ΄ , χαὶ ἡ ῥίζα καὶ ὃ καυλὸς καὶ ὁ καρπὸς 45, ἀρχομένου ϑέρους, καὶ ξηραίνεται ἐν σχιᾷ καὶ ἀναπλάσσεται" ἡ δὲ ῥίζα πινο-- E » - , μένη σὺν ἀνίσῳ καὶ οἴνῳ λευκῷ ἱκτερικοὺς ϑεραπεύει, καὶ ἕρπητας ^' χαταπλασσομένη σὺν οἴνῳ ὀδονταλγίας τε πάυει , -»" ^ 2 ih ͵ 5 ' c! διαμασσωμένη. doxes δὲ ὠνόμασϑαι χελιδόνιον, ἐπειδὴ ἅμα - n r^. H ταῖς χελιδόσι φαινομέναις ἀναφύεται, ληγούσαις δὲ συμπαρα-- 42) τ. T. Y. redundant et absunt a C. 48) €. τοῦ λευκοῦ λέγου. 44) Ald. χροσοειδεῖς, Sarac. χροκοειδεῖς τὴν yoóav, nulla auctoritate, Nec enim Oribas, aut Serap., vel codd, Vindob. quicquam habent. 45) €. o&voz(av. 46) Sic Serap. Oribas. omittit χαυλὸν», quem solum cum ῥίζα ha- bet cod. N. Cod. C. δίζαν zal χυλὸν inepte, 47) Sic e Serap. Sarac, emend, Nam vulgo hic xol interponitur, x, é. tractis ad antecedentia, T bitalem aut altiorem , gracilem , qui adnatos habet ramu- los foliis plenos. Sunt ea ranunculi foliis similia, at mol- liora et colore glaucescentia: ad singula folia flores pro- deunt levcoii similes. Succus croceus est, acris, mordax, aliquantunr subamarus et graveolens. Radix superne qui- dem una, inferne plures. Fructus ceu corniculati papa- veris, tenuis, longus, metae ad instar, in quo exigua se- mina, papaveris maiora. Succus melli admixtus et coctus in aeneo vase super prunis, oculorum aciem adiuvat. E folis vero, radice, caule et fructu ineunte aestate suc- cus exprimitur, qui quidem siccatus in umbra digeritur in pastillos. Radix cum aniso ex vino albo pota regio morbo medetur: herpetibus imponitur cataplasmatis vice cum vino: dentium dolores manducata sedat. Creditur chelidonii nomen adeptum esse, quod primo statim hirun- 222 IIEAANIOY AIOXKOPIAQY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ κμάζει" τινὲς δὲ ἱστόρησαν, ὡς ἐάν τις τυφλωϑῇ τῶν τῆς χε- λιδόνος νεοσσῶν 48, αἵ μητέρες, προςφέρουσαι τὴν πόαν, ἰῶν- ΟΡ 2E ται τὴν πήρωσιν αὐτοῦ. Κεφ. oif. [Περὶ Χελιδονίου τοῦ μικροῦ.] "Χελιδόνιον τὸ μικρὸν, οἵ δὲ πυρὸν 49 ἄγριον ἐκάλεσαν, βοτάνιον ἐστὶν ix μόσχων ἀνηρτημένον ὅ9, ἄκαυλον, φύλλοις κισσοειδέσι, πε- ριφερεστέροις δὲ μᾶλλον καὶ μικροτέροις καὶ τρυφερωτέροις 51 καὶ ὑπολιπάροις περιεχόμενον" ῥίζας δὲ ἔχει ἐκ τοῦ αὐτοῦ. μικρὰς, πολλὰς, ὥςπερ πυροὺς σεσωρευμένας" τρεῖς δέ εἶσιν ἢ τέσσαρες αὐτῶν μαχραὶ πεφυκυῖαι" φύεται δὲ mag ὕδασι καὶ τέλμασιν" ἔχει δὲ τὴν δύναμιν δριμεῖαν, παραπλησίαν ἀνεμώνῃ 92^, ἑλκοῦσαν ὅ2ν τὴν ἐπιφάνειαν" ψώρας τε καὶ ὄνυ- χας λεπροὺς ἀφίστησιν" αἵ δὲ ῥίζαι χυλωϑεῖσαι χρήσιμοι εἷς ῥινεγχυσίαν μετὰ μέλιτος πρὸς κάϑαρσιν κεφαλῆς" [ὁμοίως καὶ τὸ ταύτης ἀφέψημα σὺν μέλιτι ἀναγαργαριζόμενον χεφα- Àj» καϑαίρει γενναίως καὶ πάντα τὰ ἐκ ϑώρακος. 48) Cod. C. ct Lacuna ὅτε dày τυφλώσῃ τις τοὺς τῆς χελιδόνος ψεοσσούς. Insulse profecto! 49) €. πύριον. | Ald. et Asul. τύρενον. 50) Sie Oribas.,, cod. C. ct Marcell; ἀπηρτισμέγον Ald, et rell, quae lectio defendi ctiam potest, 51).8ic C. N.; τρυφεροῖς vulgo, 625) C. N. A4euw»ég. 62b) C. N. ἔχουσαν. ε ^ dinum adventu erumpat, discessuque earum marcescat. Non- nulli tradiderunt, si quis ex hirundinum pullis excoeca- tus fuerit, matres admota herba eam coecitatem sanare. Cap. CCXII. [De Che/idonio minori.] Chelidonium minus, quod triticum sylvestre nonnulli vocant, herbula est ex petiolis pendula (s. distributa) sine caule, foliis hederaceis, sed potius rotundioribus, minoribus, mollio- ribus et nitidis circumdata. ' Radices habet ex eodem puncto plures, parvas et granorum tritici instar acervatas, quarum tres aut quatuor in longitudinem protenduntur.. Crescit iuxta aquas et paludes. "Vim acrem habet, ane- mones similem, quae exulcerat summam cutem, psoras item et scabros eximit ungues. Succus vero radicibus ex- pressus, addito melle, ad purgandum caput naribus uti- liter infunditur. [Similiter ct huius decoctum cum melle gargarizatum strenue caput cunctaque pectoris vitia purgat] ΠΕΡῚ YÁÀ4HX IATPIKHZ, BIBAION B. 333 3 , l » , Κεφ. ow. [Περὶ ᾿Οϑόννης.1 ᾿Οϑόννα" [ot μέν φασι τοῦ μεγάλου χελιδονίου χυλὸν εἶναι, oi δὲ γλαυκίου, οἱ δὲ P , - , ^ » τῆς κερατίτιδος μήκωνος τῶν ἀνϑέων χυλὸν" ἔνιοι δὲ μίγμα ἀναγαλλίδος τῆς κυανέας καὶ ὑοςκυάμου καὶ μήκωνος χυλῶν, οὗ δὲ βοτάνης τρωγλοδυτιχῆς τινος, 7] τις ὀϑόννα καλεῖται, ^4 , e. 5 -“ 2 » 2 , 53a RU εἶναι qvÀov:] γεννᾶται ἐν τῇ xav “ἰγυπτον ““ραβίᾳ 53. ἔχει , -— 18 , ἢ δὲ τὰ φύλλα εὐζώμῳ ἐμφερῆ, πολύτρητα, ὥςπερ σητόχοπα, ψαφαρὰ 30. GvOog δὲ φέρει xoóxwov, πλατύφυλλον, ὅϑεν » ΕῚ , » , Ξ3 2 54. ΄ x ἔδοξαν ἀνεμώνης αὐτὸ τινες εἶδος εἶναι χυλίζεται δὲ καὶ 9 304 3 Y εἰ ἘΠῚ " " x tg τὰ ὀφϑαλμικὰ, ὅπου δεῖ ἀποκαϑαίρειν, δαχνουσα, καὶ πάντα τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις ἀποσμήχουσα" φασὶ δέ ΄ € om, Ἐπ , r τινα ὑγρασίαν ἀποῤῥεῖν τῆς βοτάνης, ἣν πλύναντες καὶ χω-- ρίσαντες τῶν λίϑων, ἀναπλάσσουσι τροχίσκους πρὸς τὰ αὐ- τά" ἔνιοι δέ φασιν αὐτὴν λίϑον εἶναι αἰγύπτιον 95 ἐν τῇ Θη- 4 555) Cum umncinis inclusa manifesto spuria sint, quorum ἀγτι-- βαλλομένων ne vestigium quidem vel in Plinio, vel in Paullo, vel in. codd, Vindob. adest, hoc vulgo cum prioribus infinitivo, yevváodas, nexum ita posui, Paullo confisus. 55v) ᾿Ολιγόφυλλα, quod interponunt, nec huius loci, nec ὀλιγό- qva Cantac. melius. 64) Cf. Plin. 27, 95. 55) Cf. Paull. Aegin, lib. 7. p. 249. Cap. CCXIII. [De Otonna.] Othonna. [Nonnulli dicunt chelidonii maioris esse succum, quidam glaucii: alii floribus papaveris corniculati expressum succum, alii mixturam succorum anagallidis coeruleae, hyoscyami et papaveris: alii denique succum troglodyticae cuiusdam. herbae, quae othonna vocetur.] Nascitur autem in Ara- bia, quae Aegyptum spectat. E[abet folia erucae proxima, crebro perforata et tanquam a tineis rosa, arida. Florem fert croceum, latiusculis foliis, unde anemones speciem quidam asseverarunt. Ex cea succus expressus oculorum medicamentis convenit, ubi expurgare opus est. Mordet enim, et quaecunque oculis caliginem offundunt, abster- get. "Tradunt et humorem quemdam ex herba manare, qui elotus, semotis lapillis, in pastillos ad eadem digera- tur. Aliqui tamen affirmant, lapidem esse aegyptium, in 334 ΠΕΔΑΜΝΙΟΥ ZIOZKOPIAO0Y ANAZAPBEOZ βαΐδι γεννώμενον, λευκόχρουν 56, μικρὸν τῷ μεγέϑει, δάκνοντα, τὴν γεῦσιν μετὰ πυρώσεως καὶ στύψεως. Κεφ. σιδ΄. ΤΙΠερὶ Mvoc ὠτων.] Ἡηυὸς cre 51 [οἱ δὲ μύωτον, οἱ δὲ ἀνθύλλιον, oi δὲ ἀλσίνην, οἱ δὲ uvógroyor, oí δὲ μυρτόσπληνον, “Ρωμαῖοι μοῦρις ἀουρίκουλα, "qoi λαβοϑολαβάϑ] ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ ἔχειν μυὸς ὠτίοις ὅμοια τὰ φύλλα 58* ἀλσοίνη δὲ διὰ τὸ σκιεροὺς φιλεῖν καὶ ἀλσώδεις ὅ9 τόπους" πόα ἐστὶν ὁμοία ἑλξίνῃ, ταπεινοτέρα δὲ καὶ μικρο- φυλλοτέρα 59, καὶ οὐ δασεῖα 91, Ζύναμιν δὲ ἔχει ψυκτικὴν 52, ἁρμόζουσαν πρὸς φλεγμονὰς ὀφϑαλμῶν, μεὲ ἀλφίτων κατα- πλασσομένη, καὶ πρὸς ὦτων πόνον ὃ χυλὸς αὐτῆς ἐνσταζό- μένος" [xai καϑ' δλου δύναται τὰ αὐτὰ τῇ ἑλξίνῃ.] Mvóg ὦτα £rtgm, οὗ δὲ μυὸς ὠτίδα καλοῦσιν » ἀνίησι 56) Sic Ald.; χαλκόχρουν Hermol, quem sequuti Asulan., Cornar. et Goupyl. καλκόχρουν habent. 57) Ad codd. Vindob., Ald. et IMarcell. hic posui caput, quod σιερὶ ἀλσίνης inscriptum c. 87. in libr. 4. constituit, Asulan., Cor- nar, et Goupyl. ad spuria ablcgant, nescio qua ratione. 58) Sic AW., Asulan. , Marcell. » Cornar. ; Goupyl. et codd. Vin- dob.; ἀπὸ τοῦ ἔχειν φίλλα ὅμοια μυὸς ὠτίσις solus Sarac. 59) Quanquam codd. et editiones omnes habent ἀμμώδεις, ex Ori- bas. tamen Saracen. et e nomine ipso sic emendavit. 60) Sic codd. C. N. et Ald., Asul., Cornar, et Goupyl, Solus Sarac. Cu Mes Cos Oribas. μακροτέρα. 61) Nec o) δασεῖα, mec quod Saracenus habet: διατριφϑεῖσά 78 σικίων ὀζεν in editt. aut in codd. adest. 62) “Στυπτιχήν Saxac., non est in Ald, nec in codd. Thebaide natum, albido colore, parvum mole, qui gustu mordeat cum fervore quodam et astrictione. Cap. CCXIV. [De Myosotidis speciebus.] Myosota [alii myoton, alii anthyllion aut alsinen, alii myortochon aut myrtosplenon, Romani muris auriculam, Afri labo- tholabath vocant] nomen accepit, quod folia gerit auricu- las muris referentia: alsine vero, quod umbrosa loca et lucos amat. Herba est helxini similis, nisi quod humilior est, minoribus foliis, et neutiquam hirsuta. Vim habet refrigerantem , idoneam ad oculorum inflammationes, dum cum polenta illinitur, et ad aurium dolores, si succus in- funditur. [Generatim autem eadem valet, ac helxine.] Myosota altera, myosotis a quibusdam vocata, caules IUUENIS ΠΕΡῚ ὙΔΗΣ [ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAÁION B. 235 καυλοὺς ἀπὸ μιᾶς δίζης πλείονας ὑπερύϑρους τὰ κάτωϑεν καὶ κοίλους" φύλλα δὲ ἐπιμήκη καὶ στενὰ, ῥᾶχιν ἐπαιρομέ- γην 99 ἔχοντα, μελανίζοντα, ἀνὰ δύο πεφυχότα ἐκ διαστημά- των, εἰς ὀξὺ ἀπολήγοντα" ἐκῳύεταί τε λεπτὰ καυλία ἐκ τῶν μασχαλῶν, ἐφ᾽ ὧν ἀνϑήλια κυανίζοντα μικρὰ, ὡς τὰ τῆς ἀναγαλλίδος" ῥίζα «δὲ δακτύλου τὸ πάχος, ἔχουσα πολλὰς ἀποβλαστήσεις" καϑόλου δέ ἔστιν ὁμοία 7 πόα τῷ oxoko- πενδρίῳ, λεπτοτέρα 9* δὲ καὶ ἐλάσσων ταύτης 7 ῥίζα κατα- πλασϑεῖσα αἰγιλώπια ἰᾶται" τινὲς δὲ καὶ τὴν ἑλξίνην 95 μυὸς ὠτίδα καλοῦσιν. : Κεφ. ow. [Περὶ ᾿Ισάτιδος 56.1. ᾿Ισάτις [ἥμερος, oi δὲ αὔγιον, οἵ δὲ ἔγνη, προφῆται ἀρούσιον, “Ρωμαῖοι ῥοῦταμ]) ἡ oí βαφεῖς χρῶνται, φύλλον ἔχει ἀρνογλώσσῳ ἐμφερὲς 2 dn παρώτερον δὲ καὶ μελάντερον, καυλὸν δὲ ὑπὲρ πῆχυν 97. AV- vare, δὲ τὰ φύλλα καταπλασσόμενα πᾶν οἴδημα διαφορεῖν καὶ φύματα, καὶ ἔναιμα τραύματα κολλᾷν, αἱμοῤῥαχγίας δὲ 65) Sic Oribas.; ἐπηρτημένην vulgo. 64) Sic Oribas.; λειοτέρα vulgo. 65) Sic Oribas. et Ald., Asulan., Cornar,, Maxcell. et Goupyl.; ἀλσίνην solus Saracen. 66) Distinguunt quidem Oribas,, Serap. et vetusti codices, scd haud peculiaribus capitibus, Ergo utramque etiam uno capite com- plector. 67) Sic Oribas; ὑπερδίπηχυν vulgo. Serap. ὑπόπηχυν. promit ab una radice plures, inferne subrubentes et fistu- losos. Folia sunt oblonga, angusta, dorso prominulo ni- gricante, quorum gemina ex intervallis enascuntur, in acumen terminata. Ex axillis prodeunt tenues cauliculi, in quibus ílosculi coerulei parvi, ut anagallidis. Radix digitum crassa cst, multis propaginibus praedita. Est in universum herba scolopendris similis, sed gracilior ac minor. Huius radix cataplasmatis vice imposita acgilopas sanat. Sunt et qui helxinen myosotida nuncupent. Cap. CCXV. [Je /satide.] satis [domestica, quam | et augion et egne, prophetae arusion, Homani rutam ap- pellant], qua tinctores utuntur, folium habet plantagini simile, pinguius tamen «et magis nigricans, caulem vero cubito altiorem. Folia autem imposita oedema quodvis et tubercula discutere valent, cruentaque vulnera glutinare, ᾿ 228. ZEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQEZ στέλλειν καὶ φαγεδαινικὰ καὶ ἕρπητας, "MRNA. τε καὶ σηπεδόνας ϑεραπεύειν P8, Κεφ. ow. [Περὶ ᾿Ισάτιδος ἀγρίας. "Taóris ἀγρία [οὗ 1 δὲ ἔγνη uoa, “Ρωμαῖοι ῥοῦταμ μινόρεμ, παραπλήσια οὐσὰ τῇ πρὸ αὐτῆς. φύλλα ye μείζονα πρὸς τὰ τῆς ϑρίδακος; καυλοὺς δὲ λεπτοτέρους, πολυσχιδεῖς, ὑπερύϑρους, ἔχοντας ἐξ ἄκρου ὥςπερ ϑυλάκια γλωσσοειδὴ πολλὰ ἀποκχφεμάμενα, ἐν οἷς τὸ σπέρμα" ἄνϑος μήλινον, λεπτόν. Δύναται δὲ τὰ αὐτὰ τῇ πρὸ αὐτῆς, ὠφελοῦσα καὶ σπληνικοὺς πινομένη καὶ χαταπλασσομένη. [[Ἐπιστατέον τὰ περὶ ἰσάτεων, ὅτι oí ἐκδόσεις αὗται τὸ ἐσφαλμένον ἔχουσι" τό,τε γὰρ μήλινον ἄνϑος καὶ τοὺς λε- πτοτέρους καὶ πολυσχιδεῖς χλάδους, καὶ τὰ ἐξ ἄκρου γλωσ- σοειδὴ ϑυλάκια, ἐν οἷς τὸ σπέρμα, 5» ἥμερος φέρει" ἐμπεριέ-- χεέται δὲ τούτοις σπέρμα μέλαν ἕοικὸς μελανϑίῳ, καὶ τὸν καυλὸν δὲ ὑπερδίπηχυν, ἀλλ᾿ οὐχ ὑπὲρ πῆχυν μόνον φέρει" 7] δὲ ἀγρία μελάντερα ταύτης τὰ φύλλα φέρει, καὶ καυλὸν ἐλάττω καὶ παχύτερον" ἄνϑος τε ἐμπόρφυρον ἢ κυανοῦν. καὶ 68) C. N. addit: χαὶ πρὸς πώντα τὰ καχοήϑη δραστικῶς ἀνϑίσταται. sanguinis quoque cursum 'sistere et phagedaerica ulcera; herpetas, erysipelata ac putria ulcera sanare. Cap. CCXXVI. [De Jsatide sylvestri.] Isatis sylvestris [quam alii parvam egnen, Romani rutam minorem vocant] ante dictae similis est, sed folia fert maiora, quae ad lactucae folia accedunt, caules tenuiores, ramosissimos, rubescentes, e quorum cacumine folliculi multi linguarum forma dependent, in quibus semen. Florem habet lu- ieu, tenuem. | Eadem, quae et supra dicta, praestat, sed praeterea lienosis tam pota, quam imposita auxiliatur. [Sciendum, Isatidum descriptiones erroneas esse. Si- quidem et luteum fert sativa et tenuiores ac multifidos ramulos, folliculos etiam in cacumine linguarum figura, in quibus semen. In his enim continetur semen nigrum, instar melanthii. Et caulis non unum modo sed duos etiam cubitos superat. Sylvestris nigriora, quam haec, folia pro- fert, caulem minorem crassioremque, florem purpurascen- tem aut caeruleum, fructum crociformem asperum, in ee WO RE MS Em ΠΕΡῚ ὙΛῊΣ IATPIKHEZ BIB4ION B. 352] καρπὸν σταυροειδῆ, τραχὺν. ἐν ᾧ τὸ σπέρμα φυλλαρίοις pu κροῖς ἀνὰ πέντε ἴσοις οἱονεὶ διειλημμένον. ] Κεφ. oif. [Περὶ Τηλεφίου.] Τηλέφιον [οἱ 08 ἀεί- Coo» ἄγριον. οὗ δὲ καὶ ταύτην ἄνδράχνην ἀγρίαν 59 χα- λοῦσι, “Ῥωμαῖοι ἰλλέκεβραμ Αἰγύπτιοι ἀνὼϑ', ldggol ἀτιρ-- τύπουρις" τοῦτο καὶ τοῖς φύλλοις xal τῷ καυλῷ ἔοικεν ἂν-- δοάχνῃ 19: μασχάλας ἔχον δύο 11 παρ᾿ ἕκαστον γόνυ τῶν φυλ- λων ἐμφυομένας, ἀφ᾿ ὧν κχλωνία ς΄ ἢ LG "^, ἀπὸ τῆς ῥίζης πλήρη φύλλων 13 παχέων τε καὶ σαρκωδῶν καὶ γλισχρῶν" ἄνϑη 7* λευκά " φύεται δὲ ἐν ἀμπελῶσι καὶ τόποις ἐργασίμοις ᾿ἔαρος" ϑεραπεύει δὲ καταπλασσόμενα τὰ φύλλα ἐπὶ ὧρας ἕξ λεύκην" δεῖ δὲ μετὰ ταῦτα ὠμῇ λύσει χρῆσϑαι" αἴρει δὲ καὶ ἀλφοὺς ἐπιχρισϑέντα σὺν ὄξει ἐν ἡλίῳ δεῖ μέντοι μετὰ τὸ ἀποξηρανϑῆναι αὐτὰ ἀποψῇν. 69) €. of δὲ σίλφυτον- 70) C. add, ἀγρίᾳ. 71) C. add, ἔνδον. 72) Matthiol, interpositum legit στενὰ» PISTE 73) Solus cod. Ald. addit χυανοειδῶν, quod nec Vindobonenses, nec Oribas., nec Plinius habent, 74) Μήλινα, quod cum Ald, editt, omnes, nec apud Oribas, nec in codd. C. N. X Ι l I l l | quo semen foliolis quinis exiguis aequalibus quasi dis- | cretum percipitur. ] ' Cap. CCXVII. [De Telephio] "Telephium: [quibus- dam sempervivum sylvestre, aliis et haec portulaca sylve- stris dicitur, Romanis illecebra, Aegyptiis anoth, Afris ntirtopuris.] Iioc et foliis et caule portulacam refert: axillas vero binas habet, singulis foliorum geniculis adna- tas, e quibus cauliculi seni aut septeni. Qai vero e ra- dice proveniunt, foliis obtecti sunt crassis, carnosis visco- sisque: flores sunt albi. Nascitur in vineis locisque cul- tis. Folia ad senas horas imposita vitiliginem albam sa- nant: oportet autem postea farinam crudam adhibere. "Tollunt et alphos, ex aceto in sole illita; sed ubi inarue- rint, abstergi ea oportet. hi DIOSCORIDES. ὟἪ ΒΙΒΛΙΟΝ Τὰ 417; 1 ͵ δ᾽ ἢ : 4 JEiv μὲν τοῖς πρὸ τούτου βιβλίοις, φίλτατε "Aga ; παρεδώ- καμὲν περὶ ἀρωμάτων xoi μύρων καὶ ἐλαίων καὶ δένδρων «καὶ τῶν ἀπὶ αὐτῶν χαρπῶν τε καὶ δακρύων, iru τε ζώων καὶ €- ViTd Dd , ^ σιτηρῶν xci λαχάνων καὶ τῶν δριμύτητα κεχτημένων βοτα-: γῶν" ἐν δὲ τούτῳ, τρίτῳ ὑπάρχοντι, περὶ ῥιζῶν καὶ χυ- λισμάτων καὶ βοτανῶν καὶ σπερμάτων συμφύλων τε καὶ φαρμαχωδῶν ἐπελευσόμεϑα. Κεφ. α΄. [Περὶ “Αγαρικοῦ.} ᾿Αγαρικὸν͵ δία φέρεται σιλφίῳ ἐμφερὴς, οὐ πυκχνὴ τὴν ἐπιφάνειαν, ὥςπερ τὸ σίλ-- φιον, ἀραιὰ δέ ἔστιν δλη ἔστι δὲ τὸ μὲν αὐτοῦ ἄῤῥεν, τὲ δὲ ϑῆλυ" ὧν διαφέρει τὸ ϑῆλυ ἔχον κτηδόνας εὐθείας ἐντός " τὸ δὲ ἄῤῥεν περιφερές ἐστι καὶ πανταχόϑεν cvuqvég* γεύσει δ᾽ ἀμφότερα δμοια" καταρχὰς μὲν γλυκάζοντα, εἶτα ἐξ ἀνα- δόσεως ἔμπικρα᾽ γεννᾶται δὲ ἔν τῇ Ldyagíg?! τῆς Σαρματι- 1) ἀγρίᾳ vulgo. Goupylus primus ᾿“γαρίαν posuit propter Zya- ρον ποταμὸν χαὺ ἄκραν in finibus Sarmatiae ad paludem lMaeoticam, LIBER III Is prioribus quidem libris, amicissime Aree; praecepimus de aromatibus, unguentis, oleis, arboribus, earum fructi- bus lacrimisque: dein de animalibus, cerealibus, oleribus f ἢ "n ἢ et acrimonia praeditis herbis. lam in hoc tertio de radi- | cibus, succis, herbis et seminibus, tum nostrae naturae familaribus, tum etiam medicamentosis pergemus. —— . Cap. 1. [2e .4sgarico.] Agaricum radix dicitur sil- phii similis, non tamen densa summa facie, ut silphium, sed tota rarior. Alterum est mas, femina alterum. Dif- fert vero femina lamellis rectis, quae intus habet. Mas subrotunda forma et concreta compage Cistinguitur. Simi- lis tamen utrique gustus, scilicet initio dulcis, mox; ubi per os diffundi coeperit, amaricans. Gignitur in Agaria HEPI YAHZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION T. 339 χῆς" λέγουσι δὲ oi μὲν, φυτοῦ δίζαν εἶναι, τινὲς 0, iv τοῖς στελεχέσι τῶν δένδρων κατὰ σῆψιν γίνεσϑαι, ὥςπερ οἱ μύ- κήτερ᾽ γεννᾶται δὲ καὶ ἐν τῇ κατὰ τὴν ᾿Ασίαν Γαλατίᾳ καὶ Κιλικίᾳ ἐπὶ τῶν κέδρων 2, εὔϑρυπτον μέντοι καὶ ἀσϑενές. Τὴν μέντοι δύναμίν ἐστι στυπτικὸν, ϑερμαντικὸν, ποιοῦν πρός τε στρόφους καὶ ὠμότητας, δήγματά τε καὶ πτώματα 3" ὀβολῶν δὲ δυοῖν πλῆϑος διδόμενον uev οἴνομέλιτος ἀπυρέ- τοις πυρέσσουσε δὲ £v μελικράτῳ᾽ καὶ ἡπατικοῖς δὲ xol ἀσϑματικοῖς καὶ ἱκτεριῶσι καὶ δυςεντερικοῖς καὶ νεφριτικοῖς καὶ δυςουροῦσι καὶ ὑστερικαῖς πνιξὶ καὶ κακοχροίαις « αἱ διδόμενον. φϑισικοῖς δὲ μετὰ γλυκέος, σπληνικοῖς δὲ uev, ὀξυμέλιτος" καὶ στομαχικοῖς, ὡς ἔστι διαμασσώμενον καὶ xa- ταπινόμενον, μηδενὸς ὑγροῦ ἐπιῤῥοφουμένου, ὁμοίως δὲ xai ὀξυρεγμιῶσιν' ἵστησι δὲ καὶ αἵματος ἀναγωγὰς, ὁλκῆ τριω- βόλου μεϑ' ὕδατος λαμβανόμενον: ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ἰσχίων καὶ ἄρϑρων ἀλγήματα καὶ ἐπιληψίας, μετ᾽ ὀξυμέλιτος λαμ-- βανόμενον τὸ ἰσον πλῆϑος" ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα καὶ ταῖς ἐμ-- 2) δένδρων legit Oribas, 6) σπάσματα legit Marcellus. 4) λειεντεριῶσει legit Marcellus, Sarmaticae terrae, Sunt vero; qui plantae radicem ha- beant, alii, uti fungos, e truncis arborum putrescentibus masci. Provenit et in Galatia Asiae et Cilicia in cedris, sed friabile et infirmum. Gaudet quidem vi astringente et calefaciente: efficax est contra tormina, cruditates, rupta et casus ab alto. Datur binis obolis ex vino mulso iis, qui febrim non habent: febricitantibus vero in aqua mulsa: itemque hepaticis, anhelantibus, ictericis, dysentericis, nephritieis, urinae difficultate vexatis, utero strangulatis et foede decoloratis drachmae pondere exhibetur; phthi- sicis autem ex passo et lienosis in aceto mulso. A sto- machicis vero per se manditur et devoratur, citra liquoris cuiusdam sorbitionem: simili quoque modo datur acidum eructantibus. Sistit et sanguinis relectiones, ternis obolis €x aqua sumtum. Facit et ad coxendicum articulorumque dolores et comitialem morbum, si cum aceto mulso pari pondere sumatur. .Menses quoque ciet, ae inflatione uteri ἃ Y2 340 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ πνευματουμέναις ὑστέραν γυναιξὶν ὠφελίμως τὸ ἴσον δίδοται", λύει δὲ καὶ Qíyog πρὸ τῆς ἐπισημασίας διδόμενον" καϑαίρει δὲ καὶ κοιλίαν — o ἢ D, μετὰ μελικράτου πινόμενον" ἔστε τε καὶ ϑανασίμων ἀντίδοτον μετὰ κράματος, « μιᾶς δλκῆ λαμβανόμενον: καὶ πρὸς ἑρπετῶν δὲ πληγὰς καὶ δήγματα, δλκῇ τριωβόλου uer οἴνου πινόμενον βοηϑεῖ" καὶ καϑόλου πρὸς τὰ ἐντὸς πάντα πάϑη ἁρμόζει, πρὸς δύναμιν καὶ ἡλικίαν - διδόμενον, οἷς μὲν μεϑ' ὕδατος, οἷς δὲ μετ οἴνου, οἷς δὲ piv ὀξυμέλιτος ἢ μελικράτου.. Κεφ. B. [Περὶ Pa.] 'P£, οὗ δὲ ῥῆον esos [οὗ δὲ ῥίαν, “Ῥωμαῖοι ῥαπόντικουμ] γεννᾶται ἐν τοῖς ὑπὲρ «Βόσπο-- gov τόποις, ὅϑεν καὶ κομίζεται" ῥίζα ἔξωϑεν μέλαινα. κεν-- ταυρίῳ τῷ μεγάλῳ ἐοικυῖα, μικροτέρα μέντοι καὶ ἐνερευϑε- στέρα, ἄοσμος, χαύνη, vnOxovgoc* ἔστι δὲ αὐτοῦ κράτιστον τὸ ἀτερηδόνιστον, ἔγγλισχρόν τε κατὰ τὴν γεῦσιν μετὰ ἀνει-- 1 μένης στύψεως, διαμασσηϑέν ve ἔνωχρον καὶ κροκίζον ποσῶς τῷ χρώματι. Ποιεῖ δὲ πινόμενον πρὸς ἐμπνευματώσεις στο-- μάχου, ἀτονίαν, ἄλγημα παντοῖον, σπάσματα 5, σπληνικοὺς, 6) Lacuna addit zai ῥήγματα. vexatis mulieribus utiliter pari pondere exhibetur. Solvit et rigorem febrilem, ante accessum datum. Sed et alvum purgat drachma una aut altera, si cum aqua mulsa biba- tur. Est et venenis pro antidoto, drachmae unius pon- . dere cum diluta vini potione sumtum. Quin et serpen- ^. tium ictibus ac morsibus tribus obolis ex vino potum au- xiliatur. Generatim vero ad omnes internos affectus ac- p. commodatum:. est, pro virium et aetatis ratione exhibitum, ᾿ his ex aqua, illis ex vino, aliis ex aceto mulso, nonnul- ? lis denique ex aqua mulsa. : Cap. 1. [2e ZAa.] Rha, quod nonnulli rheum [alii riam, Romani rhaponticum dicunt] provenit in re- - gionibus supra Bosporüm, unde ct affertur. Radix foris " nigra, centaurio magno similis, sed minor ac intus rubi- cundior, sine odore, laxa et aliquantum levis. Optimum habetur, quod vermes non tentarunt, subglutinosum gustu cum remissa astrictione, si manditur vero, pallidum et subcroceum. [4 epotum facit ad inílationes, stomachi im- becillitatem et omne genus doloris, ad convulsiones, sple- - ΠΕΡῚ YAHEX LATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ ΓΤ. 341 ἡπατικοὺς, γεφριτικοὺς, στροφουμένους καὶ τὰ περὺ πύστιν καὶ ϑώρακα, καὶ ὑποχονδρίων ἐντάσεις καὶ τὰ περὶ ὑστέραν πάϑη, ἰοχιάδας, αἵματος πτύσεις, ἄσϑματα, λυγμοὺς, δὺς- εντερίας, κποιλιακὰς διαϑέσεις, καὶ περιόδους, καὶ ϑηρίων δήγματα" δώσεις δὲ ὁμοίως τῷ ἀγαρικῷ πρὸς ἕκαστον πά- $og, τῇ αὐτῇ δλκῇ, καὶ ὑγροῖς χρώμενος, utr οἰνομέλιτος μὲν ἀπυρέτοις, πυρέσσουσι δὲ μετὰ μελικράτου, φϑισικοῖς μετὰ γλυκέος, σπληνικοῖς μετ᾽ ὀξυμέλιτος δ" αἴρει δὲ καὶ πε- λιώματα καὶ λειχῆνας, uer ὄξους καταχρισϑὲν- καὶ φλεγμο- γὰς πάσας διαχεῖ χρονίας, σὺν ὕδατι καταπλασσόμενον᾽ ἢ δὲ ἀνωτάτω αὐτοῦ δύναμις στυπτικὴ μετὰ ποσῆς ϑερμασίας. Κεφ. 7. [Περὶ Τεντιανῆς.7) Τεντιανὴ [οἱ δὲ κενταύ- θεῖος ῥίζα, oí δὲ ἀλόη γαλλικὴ, οἵ δὲ νάρκη, οἱ δὲ χειρώ- γειον, Ζίάρδανοι ἀλοΐτις, “Ῥωμαῖοι γενοὺς, οἵ δὲ κικένδια, οὗ δὲ κυμιναλίς] δοκεῖ μὲν ὑπὸ πρώτου εὑρῆσϑαι Γέντιδος, ᾿1λ- λυριῶν βασιλῆος, ἀφ᾽ οὗ καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχηκεν" ἧς τὰ 6) In Aldina ct sequentibus editionibus interponuntur e priori capite: στομαχικοῖς — ἔπιρδοφουμέγου,) quae omnino desunt in 86- rap. et in codd. C. N. X. neticos, hepaticos, nephriticos, torminosos, itemque ad- versus vesicae et pectoris vitia, distentiones hypochon- driorum, ad uteri affectus, coxendicis dolores, sanguinis re- iectiones, anhelationes, singultus, intestinorum difficulta- tes, cocliacos alfectus, febrium circuitus, et venenatorum morsus. JDabis vero ad singulos affectus, eodem, quo agari- cum, pondere et cum iisdem liquoribus: scilicet febre carentibus in vino mulso, febrientibus ex aqua mulsa, ta- bidis ex passo, lienosis ex aceto mulso. "Tollit quoque livida sugillata et lichenes cum aceto illitum: ac inílam- mationes omnes veteres ex aqua impositum dissipat. Ceterum summa ipsius vis astringens est cum aliquanto calore, à Cap. III. [De Gentiana.] Gentiana [quam mon- nulli radicem centauriam , alii aloén gallicam aut narcen, chironivm etiam, Dardani aloitem , Romani genum, aut cicendiam et cyminalem vocant] primum inventa creditur ἃ Gentio, lllyriorum rege, a quo ctiam cognomen tulit. 842 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΔΝΑΖΑΡΒΕΩΣ φύλλα τὰ μὲν πρὸς τῇ (tm καρύᾳ 1 ἢ ἀρνογλώσσῳ ὅμοια! ὑπέρυϑρα" τὰ δὲ ἐν μέσῳ τῷ καυλῷ, καὶ μάλιστα τὰ xaT, ἄκρον ἐσχισμένα μιιρῶς 8. καυλὸρ δὲ κενὸς, λεῖος, τὸ πάχος, δακτύλου, τὸ δὲ ὕψος δίπηχυς, γόνασι διειλημμένος , à δια- στημάτων μειζόνων περικείμενος τὰ φύλλα" καρπὸν δὲ ἔχων. ἐν κάλυξι πλατὺν, κοῦφον, ἀχυρώδη, πρὸς τὸν τοῦ σφονδὺ-- λίου " ῥίζαν μακρὰν, ὁμοίαν ἀριστολοχίᾳ τῇ μακρῷ, ipigeran πιχρᾶν 9" ἀρὰν δὲ ἐν ὑψηλοτάταις ἀπρωρείαις 10 yj συσκίοις τόποις καὶ ἐνύδροις. 4 ύναμιν δὲ ἔχει ἡ δίζα ϑερ-- i μαντικὴν, στυπτικήν 1." βοηϑεῖ δὲ ϑηριοδήκτοις ποτιζομένη / M - , » « f τὸ πλῆϑος, μετὰ πεπέρεως καὶ πηγάνου καὶ οἴνου" τοῦ δὲ χυλίσματος ὅσον «“ α΄ καὶ πρὸς ὀδύνας πλευρῶν, , «7 , καὶ πτώματα, ῥήγματα τὲ καὶ σπάσματα!" εὐϑετεῖ καὶ ς » - L 2 ἡπατικοῖς καὶ στομαχικοῖς, πιγομένη μεϑ' ὕδατος" ἐκβάλλει 7) C. χεραΐᾳ., 8) N. μαχρῶς. Unde facile mihi persuaderem, esse potius legen- dum: ἐσχισμένα. μακρὸς δὲ ὃ καυλὸς, κενὺς etc. Sed obstant Ori- bas. et S$erap., qui ita legerunt. Folia cum calycibus commutasse videtur auctor. 9) C. et N. non habent παχεῖανγ πικράγ- 10) C. ἀκρωτηρίοις. 11) Dodon. mavult ῥυπτιχήνγ eed sine fide codd, — Utrumque reti- nendum esse vult C, Hofm, var, lect. 4, 25. 12) Goupyl. legit στρέμματα. ' Huius folia, quae quidem proxime radicem sunt, iuglandi plantaginive similia, subrubentia, quae vero in gpedio sunt caule, maximeque in apice, minute fissa sunt. Caulis ina- nis, laevis, digitum crassus, bicubitalis; geniculis distin- ctus et maioribus ex intervallis foliis circumdatus. Semen vero habet in calycibus (capsulis) latum , leve, paleaceum, quod ad. sphondylii semen accedit. Hadix longa, qualis aristolochiae longae, crassa et amara. Nascitur in celsis- simis montium iugis, locis umbrosis aquosisque. Vis ra- dicis calefaciens et astringens. luvat autem contra vene- natorum morsus duabus drachmis ex pipere et ruta in vino pota. Succi expressi drachma ad laterum dolores, lapsus e sublimi, rupta et convulsa prodest. Idonea etiam est ad hepatis stomachique affectus, dum cum aqua bibitur. ΠΕΡῚ YAHEX IATPIKHE BIBAION Τ. 343 δὲ ἔμβρυα ἡ ῥίζα, ὡς κολλύριον προοτιϑεμένη" ἔστι δὲ καὶ 'τραυματικὴ, ἐπιτιϑεμένη ὡς τὸ λύκιον13, ὑπονόμων τε &- κῶν ἰαμα., καὶ μάλιστα τὸ χύλιομα, καὶ ὀφϑαλμῶν ἐπίχρισμα φλεγμαινόντων᾽ μίγνυται δὲ καὶ εἰς τὰ δριμέα τῶν κολλυρίων “τὸ χύλισμα ἀντὶ μηκωνίουϊ:" ἔστι δὲ καὶ ἀλφῶν σμηκτικὴ ἢ ῥίζα" χυλίζεται δὲ ϑλααϑεῖσα καὶ βραχεῖσα iy ὕδατι ἐπὶ ἡμέρας &* εἶτα ἑψηϑεῖσα ἐν τῷ ὕδατι, ἄχρις ἂν ὑπερέχωσιν αἵ ῥίζαι, καὶ μετὰ τὸ ψυγῆναι5 τὸ ὕδωρ διηϑεῖται δὲ O90- ψίου " καὶ ἕψεται ἄχρις ἂν γένηται μελιτῶδες τῇ συστάσει, καὶ ἀποτίϑεται &y ὀστρακίνῳ ἀγγείῳ. Κεφ. δ. [Περὶ ᾿Αριστολοχίας.] ᾿“ριστολοχία ὠνόμα- σται μὲν ἀπὸ τοῦ δοκεῖν ἄριστα βοηϑεῖν ταῖς λοχοῖς 19: ἔστι δὲ 5 μὲν στρογγύλη, ϑήλεια καλουμένη, φύλλα δὲ ἔχει πισ- σοειδῆ, ξυώδη μετὰ δοιμύτητος, ὑποστόγγυλα, ἁπαλὰ, παρὰ 1? πολλοῖς βλαστοῖς ὃν μιᾷ ῥίζη 18: τὰ δὲ κλήματα ἐπιμήκη 19, 13) Serap. legit σὺν λυκέῳ. Cf. C. Hofm, var, lect, 4 , 27. x4) C. χωνείου. : 15) C. wvyév. 16) Cornar. et Goupyl. λοχδίας. 17) C, περὶ. 18) C. ἐκ μιᾶς δίζης. 19) C. ὑπομήκη. ' Radix collyrii modo subdita fetus eiicit: vulneraria quoque est, sicut lycium (cum lycio) imposita, et uleerum cunicula- tim depascentium praesidium est, maximc succus, qui et oculis inflammatis &linitur. Miscetur et succus acrioribus collyriis pro meconio. Radix et alphos absterget. Extra- hendi autem succi ratio haec est: Contusa radix per dies quinque aqua maceratur, post in eadem coquitur, donec emineant radices: ac ubi refrixit aqua, linteo excolatur, dein coquitur ad mellis spissitudinem fictilique vase re- conditur. Cap. IV. [De ristolochia.] | Aristolochia nomen inde accepit, quod optimum praebere auxilium puerperis creditur. Est autem quaedam rotunda, femina dicta. Haec habet folia hederacea, odorata cum acrimonia, subrotun- da, mollia, cum znultis ab una radice germinibus. Sunt 244 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἄνϑη λευκὰ, οἱονεὶ πιλίσκους" τὸ δὲ ἐν αὐτοῖς ἐρυϑρὸν, Qvco0sc. M i (Κεφ. €.) Ἢ δὲ μακρὰ. ἀριστολοχία à ἄῤῥην καλεῖται ὦ καὶ δαχτυλίτις, [οἱ δὲ μηλόκαρπον, oí δὲ τεύξινον, Ῥωμαῖοι ἕρβα ἀριστολόχια] φύλλα ἔχουσα ἐπιμηκέστερα dye στρογγύ- λης᾽ κλωνία λεπτὰ, ὡς σπιϑαμῆς τὸ μέγεθος, ἄνϑος mog- qvgoUv, δυφῶδες,) ὕπερ ἐξανϑῆσαν ἀπίῳ παραπλήσιον γίνε-- ται. Ρίζα δὲ τῆς μὲν στρογγύλης περιφερὴς, γογγυλίδι ὁμοία" 7 δὲ τῆς μακρᾶς δακτύλου ἔχει τὸ πάχος, σπιϑα- μιαῖα ἢ καὶ μείζων " ἀμφότεραι δὲ τὰ πολλὰ πυξοειδεῖς ἐνδο-Ξ S, πικραί τε τὴν γεῦσιν καὶ βρωμώδεις. CKeq. g.) Ἔστι δὲ τις καὶ τρίτη μακρὰ, ἥτις καὶ κληματῖτις καλεῖται, κλωνία ἔχουσα λεπτὰ, φύλλοις ὑπο- στρογγύλοις, ἀειζώου μικροῦ 20 ἐοικόσι περίπλεα, ἄνϑη ἔοι- ἀότα πηγάγῳ 31, ῥίζας μακροτέρας, λεπτὰς, φλοιὸν ἐχούσας παχὺν καὶ ἀρωματίζοντα, ἰδίως χρησιμευούσας μυρεψοῖς εἰς τὰς τῶν μύρων στύψεις" ποιεῖ μὲν πρὸς τὰ ἄλλα φάρμακα 20) Et Oribas. et Serap. et omnes codd, sic exhibent; ἀσάρου con- iecerunt Anguill. et Dodon. 21) Pari consensu manifestus hic error stabilitur: mi forte color intelligatur. vero sarmenta clongata, flores albidi, pileolorum ad in- star, in quibus quod rubicundum est, graviter olet. (Cap. V.) Longa aristolochia mascula appellatur et dactylitis [melocarpon etiam et teuxinon] foliis gaudet, quam rotunda, oblongioribus, ramulis tenuibus, fere do- drantalibus, flore purpureo, graveolente, qui, ubi defloruit, pyro similis evadit. Rotundae radix orbiculata, velut ra- pum. Longae vero digitum crassa, dodrantem aequat lon- gitudine vel superat, Utraque colore intus buxeo, gustu amarae sunt ac virosae, (Cap. VL) Est et tertia longa, quae et clematitis nominatur, ramulos habet tenues, foliis refertos subro- tundis, sempervivo minori similibus, flores rutae (colo- rem ?) referentes, radices longiores, tenues, cortice crasso aromaque reddente vestitas, quae speciatim unguentariis ad spissamenta unguentorum conducunt. Ceteris quidem ΠΕΡῚ YAHEX IATPIKHZ, BIBAION FT. 345 ] στρογγύλη, u πρὸς δὲ τὰ ἑρπετὰ oi ϑανάσιμα 5 μακρὰ, -Ξ α΄ δλκὴ πινομένη uer οἴνου καταπλαττομένη" καὶ τὰ ἐν μήτρᾳ συνιστάμενα πάντα λόχια καὶ ἔμμηνα καὶ ἔμβρυὰ éx- βάλλει, ποϑεῖσα μετὰ πεπέρεως καὶ σμύρνης" καὶ ἐν πεσσῷ δὲ προςτεϑεῖσα τὰ αὐτὰ δρᾷ᾽ ἡ δὲ στρογγύλη ποιεῖ μὲν πρὸς ἃ καὶ ἡ προειρημένη " ἐκ περισσοῦ δὲ βοηϑεῖ ἄσϑματι, λυγμῷ, ῥίγει, σπληνὶ, ῥήγμασι, σπάσμασιν, ἀλγήμασι πλευρᾶς, πο-- ϑεῖσα μεϑ' ὕδατος" ἀνάγει δὲ καὶ σκόλοπας, ἀκίδας" λεπί-- δας ὀστῶν καταπλασσομένγη ἀφίστησι" χαὶ σηπεδόνας περι-- χαράσσει καὶ τὰ ῥυπαρὰ περικαϑαίρει ἕλκη" καὶ τὰ κοῖλα πληροῖξξ σὺν ἴριδι καὶ μέλιτι" σμήχει. «δὲ καὶ οὖλα καὶ ὀδόν- τας᾽ δοκεῖ δὲ καὶ ἡ κληματῖτις πρὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖν" ἔλατ-- τοῦται μέντοι τῇ δυνάμει τῶν προειρημένων. [233 Καλεῖται δὲ αὕτη καὶ ἀράριζα, καὶ μελεκάπρουμ, καὶ ἐφέστιος 235, καὶ λεστῖτις, καὶ πυξιόνυξ, καὶ δάρδανος, καὶ Ἰοντῖτις 3, Τάλλοι δὲ καλοῦσιν αὐτὴν ϑέξιμον, .4iyüe 22) C. et Lacuna σαρποῖ»- 95) Sequentia Aldinae inserta in pluribus codd. desiderantur. 24) Sic editt. omnes, praeter Sarac., qui 'Egécioc. 25) His addit C. oí δὲ gevaíxtsQog, oí δὸ ἐρεχϑίτης, “΄ἄρδανον σωπῖτις- | venenis resistit rotunda: sed longa contra serpentes et le- tifera drachmae pondere ex vino bibitur ac etiam impo- nitur. Pota, pipere et myrrha additis, purgamenta omnia post partum in utero relicta, menses et fetus eiicit. Ea- dem quoque efficit subdita in pesso. Sed et rotunda ad eadem, ad quae antedicta, est efficax. — Eximium vero adminiculum praebet anhelationibus, singultibus, rigori (febrili), lieni, ruptis, convulsis, lateris doloribus, pota cum aqua, Extrahit et imposita spinas et aculeos, ossium- que squamas removet, Ulcera quoque putrida emarginat, sordidaque expurgat, et cava cum iride ac melle explet, Gingivas denique ac dentes extergit. Creditur et clema- tiis ad eadem pollere, sed efficacia tàmen cedit antedictis, [Vocatur et haec arariza, et melecaprum, et dome- stica, et lestitis, et pyxionyx, et dardanos, et iontitis; Galli dicunt cam theximon, Aegyptii sophoeph, Siculi 846 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ πτιοι δὲ σοφοὲφ 25, Σικελοὶ δὲ χαμαίμηλον; ᾿Ιταλοὶ τέρραι μάλα, 4ακοὶ ἀψίνϑιον χωρικόν" γίνεται εἷς τόπους ὀρεινοὺς καὶ “ϑερμοὺς καὶ ὁμαλοὺς, ἢ τραχεῖς καὶ πετρώδεις" ποιεῖ δὲ πρὸς πυρετὸν βαρὺν οὕτως" ἀριστολοχίᾳ ἐπὶ ἀνθράκων κάπνι- σον τὸν πυρέσσοντα καὶ παυϑήσεται ὃ πυρετός" τραύματα ἐπιπλασσομένη ἰᾶται" μετὰ δὲ κυπείρου καὶ δρακοντίου σπέρ-- ματος καὶ μέλιτος τοῖς ἐν ῥινὶ καρκινώμασι βοηϑεῖ, μετ; ἐλαίου δὲ ἢ ὑείου στέατος ἑψηϑεῖσα ῥίγη συχχριομένη ϑερα- πεύει 1, Καὶ Κρατεύας ὃ ῥιζοτομικὸς καὶ Γάλλος τὰ αὐτὰ περὶ αὐτῆς εἰρήκασι, καὶ ὅτι τοῖς ποδαγρικοῖς ὠφελεῖ. Κεφ. £. (7.9 [Περὶ Τλυκυῤῥίζης Τλυκυῤῥίζη [οἱ δὲ ποντιχὴ, οὗ δὲ γλυκήρατον, οἵ δὲ σύμφυτον, oi δὲ λεόντι- κα, oi δὲ γλυκύφυτον, οἵ. δὲ σκύϑιον, οἱ δὲ ἄδιψον, oi δὲ συλίϑρα, oi δὲ λιβυεστασὼ, oí δὲ δμοινόμοιος, οἵ δὲ πεεν-- ϑαόμοιος, “Ῥωμαῖοι δούλκις ῥαδιξ" ἔστι δὲ ϑαμνίσκος ?8, ῥάβδους ἔχων διπήχεις, περὶ oUg τὰ φύλλα πυκνὰ, ξοικότα 26) C. cofóv. 27) Quae sequuntur, Asulanus addidit. In cod. C. Crateyae ipsius verba citantur, eed sunt fere cadem, quae eupra in textu. 28) C. ϑαμνός. chamaemelum, ]ltali terrae malum ; -Daci absinthium rü- sticum. — Nascitur locis montosis et calidis, iisque planis, aut etiam asperis ct rupestribus. Ad febrem gravem ita efficax ést, ut si ipsa carbonibus iniecta febriens suffiatur, febris desinat. ^ Vulnera impositu. sanat. Cum cypero, dracunculi semine ac melle narium carcinomatis auxilia- tur: rigoribus medetur cocta in oleo aut adipe suillo ac ilita. Eadem Cratevas herbarius et Gallus de ipsa pro- diderunt, et praeterea eam podagricis auxiliari. ] Cap. V. (VIL) [.De Giycyrrhiza.] Glycyrrhiza [quam et ponticam et glyceraton et symphyton et leonticam, gly- cyphyton etiam et scythion, tum siti resistentem ac syli- thram, alii libyestaso, alii homoenomoeos aut. peentha- omoeos, Romani denique dulcem radicem appellant] na- scitur plurima in Cappadocia οἱ Ponto. Est vero fruti- culus, ramis bicubitalibus, circa quos folia conferta, len- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIBAION T. 347 σχίνῳ λιπαρὰ καὶ κολλωδὴ ἁψαμένῳ " τὸ δὲ ἄνϑος ὑακίν-- ϑῳ ὅδμοιον᾽ καρπὸς δὲ πλατάνου σφαιρίων μέγεϑος, τραχύ- τερον, λοβοὺς ἔχων ὡς φακοῦ 39, πυῤῥοὺς, μικρούς" (ito μακραὶ, πυξοειδεῖς ὡς γεντιαγῆς, ὑποστρυφνοι » 7λυκεῖαι, χυ-- λιζόμεναι, ὥςπερ τὸ λύκιον" ποιεῖ δὲ τὸ χύλισμα πρὸς τραχύ-- τήτας ἀρτηρίας" δεῖ δὲ ὑποτιϑέντας τῇ γλώττῃ ἀποχυλίζειν " ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς καῦσον στομάχου, καὶ πρὸς τὰ ἐν ϑώ- ρακι χαὶ ἥπατι 39: ψωριάσεις τε κύστεως καὶ νεφρίτιδας πι- γόμενον μετὰ γλυκέος" ἄδιψόν τέ ἔστιν χυλιζόμενον καὶ τραυ- ματικὸν 31 περιχριόμενον, καὶ στοματικὸν 9? διαμασσώμενον " καὶ v0 ἀφέψημα δὲ τῶν ῥιζῶν προοςᾳφάτων 33 πρὸς τὰ αὐτὰ ἁρμόζει. ἡ δὲ ῥίζα ξηρὰ λειοτριβηϑεῖσα 3* πτερυγίοις κατά- παστός 35 ἐστιν ἐπιτήδειος. Κεφ. ς΄. (q.) [Περὶ Kevravgíov τοῦ Matan .Kev- ταύριον μέγα, oi δὲ νάρκην hop. [οἱ δὲ λιμνήσιον, ob 29) SicOribas., Asulan.et sequ. ; φακοὺς vero Serap., Ald. et cod, C. 50) C. N. xal ἡπατικούς. 81) N. τραυματικοῖς. 52) Maroell, sic ex Plin, 22, 11. Vulgo στομαχικὸν, quod habet et Serap. . ' 58) Sic Serap. et Sarac.; προςφάτως Ald., Asulan., Marcell, Cor- nar, et Goupyl. 54) C. λεῖα. $5) Sarac, e Serap. loco vulg. χατάπλαστος- tisci similia, nitida tactuque glutinosa. Flos hyacinthi (colorem) habet: fructus in glomera, platani globulorum magnitudine (congestas), asperior tamen, legumina sistit, ut lenticula, rufa, parva. Radices sunt longae, buxei coloris, uti gentiana, subausterae ac dulces, e quibus suc- cus lycii modo elicitur. Facit is ad asperitates fistulae spiritalis, sed opus est, linguae subditus eliquescat. Aet stuanti stomacho ac thoracis iecinorisque vitiis subvenit: nec non ad vesicae scabiem renumque vitia utiliter ex passo bibitur. Idem eliquatus sitim sedat, illitus vulneri- bus àccommodatur, ac commanducatus prodest oris affecti- bus. Quin et recentium radicum decoctum ad eadem convenit. Arida vero radix, ad laevorem trita, pterygiis commode inspergitur. Cap. VI. (VIIL.) [26 Coniaeia magno.] Cen- taurium maguum, quod aliqui narcen appellant [non- » 248 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOXKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ δὲ μαρώνην, oi δὲ πελεϑρόνιον 38, oi δὲ χειρωνιὰς, οἱ δὲ λίμνη-- στις, προφῆται αἷμα Ηρακλέους, “Ρωμαῖοι φιεῤῥεὶ, οἱ δὲ ov- γεφέρα, οἵ δὲ φελλεραί * ] φύλλα ἔχει καρύᾳ βασιλικῇ ὃ ὅμοια, προμήκη , χρώματι χλωρὰ ὡς κράμβης" τὸ δὲ περιφερὲς αὖ-- τῶν ἐντέτμηται, ὥσπερ πρίων᾽ καυλὸν δὲ ἔχει ὡς ne δίπηχυν ἢ καὶ τρίπηχυν, παραφυάδας ἀπὸ τῆς ῥίζης ἔχοντα πολλὰς, ig ὧν κεφαλαὶ ὅμοιαι μήκωνι, ὑπομήκεις ἐν τῷ περιφερεῖ" ἄνϑος κυανίζον. χαρπὸς δὲ ὅμοιος κνίκῳ, ἐγκεί- μένος ὥςπερ ἐν ἐριώδεσι τοῖς ἄνϑεσι" ὁίζα παχεῖα, στεῤῥὰ, βαρεῖα, περὶ πήχεις δύο, μεστὴ χυλοῦ,, δριμεῖα μετὰ ποσῆς στύψεως καὶ γλυκύτητος, ὑπέρυϑρος" ὁμοίως δὲ καὶ ὃ χυλὸς ἐρυϑρός 51: Φιλεῖ δὲ λιπαρὰν γῆν, εὐήλιον, καὶ δρυμοὺς καὶ γεωλοφα" πλεονάζει δὲ ἐν “υκίᾳ καὶ Πελοποννήσῳ, ἐν “Ἤλιδι καὶ ᾿Δρκαδίᾳ καὶ Μεσσηνίᾳ 38. καὶ περὶ «Φολόην καὶ «Δύκαιον 39 καὶ Σμύρνην" ἁρμόζει δὲ ἡ ῥίζα ῥήγμασι, σπά- σμασι, πλευριτικοῖς, δυσπγοίᾳ, βηχὶ παλαιᾷ, αἱμοπτοϊκοῖς " 56) Sic. Marcell. loco vulg. πληχτρογιάς. ΟΕ. Plin. 7, 56. "Virg. Georg. 5, 115. 57) Haec ultima habent codd. C. et N, οἵ Serap., omissa in cditt. 58) Μεσσήνῃ Oribas. et Ald. 59) «Ἵύκαιον ὄρος ἐν ἡἡρκαδίᾳ, cum «Ῥολόῃ iunctum. Strab. lib. 8. í. 520. Tzsch. "Vulgo 2Zuxíau»v, quod brevi ante iam dicebatur. P. 8 , nulli limnesion aut maronen, pelethronium etiam, chi- ronicem, limnestin, prophetae sanguinem Herculis, Ro- mani fierri, uvifera aut fel terrae vocant] folia habet iu- glandi similia, elongata, viridi brassicae colore, in am- bitu serrata; caulem vero rumicis ad instar, bi-aut tricu- bitalem, propaginibus multis a radice, in quibus capita ccu papaveris, rotundo- oblonga: flos coeruleus: fructus cnico similis, velut laneis flosculis involutus. Radix est crassa, solida, ponderosa, ad binos cubitos, succi plena, acris cum quadam astrictione ac dulcedine, rubescens, sicut et succus ipse rubér est. Amat solum pingue et apricum ac sylvas et colles. Copiose nascitur in Lycia, Peloponneso, Helide, Arcadia et Messenia, in montibus Pholoé et Lycaeo, ac circa Smyrnam. Apta est radix ad rupta, convulsa, pleuritides, spiritus difficultatem , tusses , ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ I. 349 ἀπυρέτοις μετ οἴνου, πυρέσσουσι δὲ μεϑ' ὕδατος bcp πλῆ- Qo; τῆς ῥίζης λείας διδομένης" 'πρὸς στρόφους δμοίως καὶ ὑστέρας ἀλγήματα" ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα καὶ ἔμβουα εἰς σχῆμα κολλυρίου ξυσϑεῖσα καὶ προρυεϑεῖσα τῇ ὑστέρᾳ 0 τε χυλὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ" ἔστι δὲ καὶ τραυματικὴ, ὑγρὰ μὲν κοπεῖσα, ξηρὰ δὲ πθοβηαχεῖσο καὶ οὕτω κοπεῖσα" συνάγει γὰρ xal κολλᾷ, καὶ τὰ ἑψόμενα δὲ κρέα συνάγει , ἐαν τις αὐτὴν χό- Vac συνεψήσῃ" οἵ δὲ ἐν «υκίᾳ αὐτὴν χυλίζοντες, χρῶνται αὐτῇ ἀντὶ λυκίου. [᾿[Ἐχλήϑη δὲ πανάπεια, ἐπειδὴ πάντα τὰ ι φλεγμαίνοντα πάϑη παύει, πολυφάρμακος οὔσα ^9, καὶ κρού- σματα πληγῶν, στραγγουρίας ve παύει ἐν ἐνέμασι ^, καὶ λιϑιῶντας" συνάγεται δὲ τοῦτο ἡλίου μέλλοντος Soto νὰ ὥρᾳ ἁγνῇ, ὅτε πληροῦνται ἅπαντα. Κεφ. ζ΄. (8'.) [Περὶ Κενταυρίου τοῦ μικροῦ.] Κενταύ- ριον τὸ μικρὸν καὶ λεπτὸν 45, ὃ τινες λιμνήσιον 45 (λιμναῖον 14, 40) Ald. πολ. οὖσα habet, ceterae omittunt. 41) Ald. ἐνέγμασε sphalmate. 42) «Δεπτὸν e Plinio 25, 51. et Lacunae codice addidi. 43) Sic Ald. 3 44) Sic Asulan., Marcell, etc. inveteratas et sanguinis reiectiones. Febre carentibus in vino, febrientibus drachmis duabus ex aqua trita propi- natur: similiter quoque ad tormina et vulvae dolores. Sed et derasa et in collyrii formam .matrici subdita, men- ses ac fetus extrahit. Eadem succus praestat. Est et illa vulneraria, siquidem recens tusa, aut, si arida fuerit, prius macerata deindeque tusa vulnera colligat ac conglu- παῖ. Quin et tusa, si quis eam simul cum carnibus coquat, carnes ipsas coniungit. Ceterum Lyciae incolae succum ipsius exprimunt, quo loco lycii utuntur. [ Vo- cata autem fuit panacea, quoniam alfectus omnes inflam- matorios sedat ictuumque impetus leuit: iniecta etiam dif- ficultatem urinae et calculosos affectus mitigat. Legitur paullo ante solis exortum, hora sacra, quod tum com- plentur omnia. ] Cap. VIL. (IX) [De Centaurio minore/] Centau- rium minus ac tenue, quod nonnulli limnesium (linaeum 350 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIAOY ANAZAPBERQZ λιβάδιον) 45 καλοῦσιν, ἐπειδὴ ivizuove φιλεῖ vónovc, [ot δὲ ἑλλεβορίτην, οἱ δὲ ἀμάραντον, οἱ δὲ αἷμα “Ἡρακλέους, ἹῬω- μαῖοι φευριφούγιαμ, oí δὲ αὖρα μούλτι ῥάδιξ, “Δακοὶ τουλ- βηλά] πόα, ὑπερικῷ 7 ὀριγάνῳ παραπλήσιός ἔστι, καυλὸν ἔχουσα ὑπὲρ σπιϑαμὴν, γεγωνιωμέγνον" ἄνϑη iv τῷ φοινικῷ ὑποπόρφυρα πρὸς τὰ τῆς λυχνίδος" φύλλα μικρὰ, ὑπομήκη ^e ὥςπερ πηγάνου' καρπὸς ὅμοιος mvoo' ῥίζα μικρὰ, ἄχρηστος, λεία" γευομένῳ δὲ ἐμποιεῖ πικρίαν 47: αὕτη κοπτομένη χλωρὰ καὶ καταπλασσομένη τραυμάτων ἐστὲ κολλητικὴ, ἀνακαϑαρ-- vun] παλαιῶν ἑλκῶν καὶ ἀπουλωτική" ἀφεψηϑεῖσα δὲ καὶ καταπινομένη ἄγει κατὰ κοιλίαν χολώδη καὶ παχέα" ἔγκλυ- σμά τε τὸ ἀφέψημα αὐτῆς ἐπὶ vov ἰσχιαδικῶν ἁρμόδιον 48 - ἄγον αἷμα καὶ κουφίζον, ὃ δὲ χυλὸς πρός τε τὰ ὀφϑαλμικὰ εὔχρηστος, ἀποχαϑαίρων τὰ ἐπισχοτοῦντα ταῖς κόραις σὺν μέλιτι" καὶ ἐν προσϑέτῳ ἐμμήνων ἀγωγὸς καὶ ἐμβρύων πο-- ϑεὶς δὲ ἁρμόζει τοῖς περὶ τὰ νεῦρα πάϑεσιν ἰδίως. ΧΧυλίζε- 45) Sic Plin, 1. c. 46) Sic C. N.; ὑπδρμήκη Ald, et rell. 47) γευομένῳ — πικρίαν habent Serap. et Ald. ; Marcell, et Asulan. ad notha immerito ablegant, alii penitus omittunt, 48) C. interponit ὠφελεῖ μελαγχολίαν. aut libadium) vocant, quia humecta amat loca, [non- nulli helleboriten, alii amarantum , aut sanguinem Hércu- lis, Romani febrifugam aut herbam multiradicem , Daci tulbela] herba est hyperico aut origano affinis, caulem fert spithama altiorem, angulatum, flores ex puniceo pur- purascentes, folia parva, oblonga, rutae forma, semen tritico simile, radicem exilem, nullius usus et glabram, gustu aytem amaritudinem infert. Virens contusa et im- posita vulnera glutinat, vetera ulcera purgat et ad cica- tricem perducit. Biliosos et crassos humores per alvum eiicit, si decocta devoretur. Decoctum etiam (alvo) inie- ctum in coxendicis doloribus aptum est: trahit enim san- guinem (doloremque) lenit. Succus oculorum medicamen- tis perquam utilis, expurgat enim, quae pupillis caligi- nem offundunt, una cum melle adhibitus. Appositus (ge- nitalibus) menses et fetus educit: potus vero peculiariter nervorum vitiis prodest. Succus autem sequenti modo T Ecc i ΠΕΡῚ YAHX lATPIKHEZ BIBAION Γ΄ 951 ται δὲ 7 πόα συλλεγομένη ἐγκύμων οὖσα σπέρματος καὶ ἄπο-: βοεχομένη ἡμέρας ε΄ * εἶτα ἕψεται, ἄχρις ἂν ὑπερέχοι τὸ ὕδωρ" ἔπειτα τούτου ψυχϑέντος, ὑλίζεται δὲ ὀϑονίου, ϑλιβείσης 49 τῆς πόας, καὶ πάλιν ἕψεται μέχρι μελιτώδους συστάσεως" ἔγιοι δὲ χλωρὰν ἐγκύμονα αὐτὴν κόψαντες, ἐκϑλίβουσι τὸν χυλὸν, καὶ βαλόντες &g κεραμεοῦν ἀγγεῖον ἀκώγιστον 90, ἐν ἡλίῳ συστρέφουσι, ἀεὶ κινοῦντες ξύλῳ" καὶ τὸ περιπεπηγμένον ἀεὶ ξύοντες καὶ τῷ ὑγρῷ μίσγοντες, σκεπάζοντές τε νυκτὸς ἐπιμελῶς" 7 γὰρ δρόσος κωλυτικὴ τῆς τῶν ὑγρῶν χυλῶν συ-- στάσεως καϑέστηκεν" ὅσα μὲν οὖν ἐκ ξηρῶν τῶν ῥιζῶν ἢ τῶν βοτανῶν ἐγχυλίξεται, ἑψόμενα σκευάζεται, ὡς 7] γεντιανή" ὅσα δὲ ἐκ φλοιῶν: ὑγρῶν ἢ ῥιζῶν ἢ βοτανῶν ἐκϑλιβομένων, £y ἡλίῳ συστρέφονται, ὡς προείρηται" οὕτω καὶ ἡ ϑαψία «al μανδραγόρα καὶ ὄμφαξ ὅ1. λύκιον μέντοι xai ἀψίνϑιον καὶ ὑποκιστὶς καὶ τὰ ὅμοια τούτοις ἑψόμενα κάμαν! M ὃν τρόπον προείρηται. 49) Ald. διφείσης. 50) Vulgo Zzóviroy. 51) Sic Ald.; ὀμφάκη Asulan, et Maxcell, extrahitur: Legitur herba semine praegnans; et per dies quinque macerata coquitur, donec aquae superemineat. Ubi dein refrixit, exprimitur et per linteolum excolatur: iterumque coquitur ad mellis spissitudinem. — Nonnulli eamdem virentem semineque praegnantem contundunt, ex eaque succum exprimunt, quem fictili non picato inditum in sole, virgula lignea assidue agitantes inspissant. Si quid concretum vasi adhaeret, identidem deradunt reliquoque liquori admiscent. Noctu vero diligenter operiunt: τού enim liquidos succos coire prohibet. Quicunque igitur succi a siccis radicibus aut herbis eliciuntur, coctione pa-. rantur, velut gentianae succus. Qui vero e recentibus cor- ticibus, radicibus herbisve expressis, ad solem , ut ante- dictum est, inspissantur. Loc modo e thapsia, mandra- gora, uvis acerbis succus elicitur. At lycium, absinthium et hypocistis et his similia cocta coguntur, sicut ante . dictum est. E 350 HEAANIOY Z4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQZ Κεφ. η΄: (0). [Περὶ Χαμαιλέοντος λευκοῦ. Χαμαι- λέων λευκὸς [οὗ δὲ χρυσίσκηπτρον, οἵ "δὲ ἰξίαν, “Ρωμαῖοι κάρδους οὐαρίνους, «Ἵϊγύπτιοι ipio, oi δὲ ἐφϑόσεφιν ] ἰξίαν τοῦτον ἐκάλεσαν, διὰ τὸ ἔν τισι τόποις ᾿ξὸν εὑρίσκεσϑαι πρὸς τὰς ῥίζας αὐτοῦ, ᾧ καὶ ἀντὶ μαστίχης χρῶνται. ai γυναῖκες " ἔχει φύλλα ὅμοια σιλύβῳ ἢ σκολύμῳ, τραχύτερα 9? δὲ καὶ ὀξύτερα ἀαὶ ἰσχυρότερα τοῦ μέλανος" καυλὸν δὲ οὐκ ἔχει, ἀλλ ἀφίησιν ἔκ τοῦ μέσου ἄκανϑαν, ὁμοίαν ἐχίνῳ ϑαλασσίῳ ἢ κινάρᾳ᾽ ἀἄνϑη δὲ πορφυροειδῆ, ὥςπερ τρίχας ixmommov- μενα 99* χαρπὸν δὲ κνίκῳ παραπλήσιον" ῥίζαν ἐν μὲν τοῖς εὐγείοις γεωλόφοις παχεῖαν, iv δὲ τοῖς ὀρεινοῖς ἰσχνοτέραν, λευκὴν διὰ βάϑους, ὑπαρωματίζουσαν, βαρύοσμον, γλυκεῖαν; ἥτις ποϑεῖσα ὅ: ὀξυβάφου πλῆϑος, ἄχει. ἕλμινϑα πλατεῖαν " λαμβάνεται δὲ σὺν οἴνῳ αὐστηρῷ μετὰ ὀριγάνου ἀποζέματος, καὶ ὑδρωπικοῖς δὲ ἐπιτηδείως δίδοται δλκὴ σὺν οἴνῳ, ἰσχναί-: γει γὰρ αὐτούς" καὶ πρὸς δυςουρίαν τὸ ἀφέψημα αὐτῆς mí- ψεται" ἔστι δὲ καὶ ϑηριακὴ σὺν οἴνῳ ποϑεῖσα" ἀποκτείνει 52) Ald. παχύτερα. 565) Vulgo τρίχας ἐκπαππουμένγας. 64) C. P. interponunt ὅσογο Cap. VIIL (X) [De Chamaeleone albo.] Chamae- leon albus [aliis chrysisceptrum, aliis ixia, Romanis car- duus varius, Aegyptiis epher, aut ephthosephin dictus ] ideo ixia appellatur, quod in quibusdam locis viscum ad ipsius radices invenitur, quo et pro mastiche mulieres utuntur. Folia habet silybo aut scolymo similia, sed cha- aeleonis nigri foliis asperiora, acutiora ac validiora. Cau- lem non habet, sed promit ex medio spinam, echino ma- rino aut cinarae similem: [lores vero purpurascentes, qui in pappos pilorum forma abeunt: semen cnici simile: ra- dicem in laetis collibus crassam , in montosis vero graci- lorem, in profundo albam, subaromaticam, graveolen- tem, dulcem. "Haec pota acetabuli mensura, taeniam eiicit. Sumitur vero in vino austero cum origani decocto. Hy- dropicis quoque commode drachma in vino datur: graci- liora enim (corpora) reddit. Ipsius quoque decoctum con- tra difficultatem urinae bibitur. Adversatur et in vino ΠΕΡῚ ὙΖῊΣ ILIATPIKHZ BIBAION (Γ΄. 352 1 ? τι M , Y xh z , We καὶ κύνας καὶ vg καὶ βυας , σὺν & Me πεφυραμένη xai vOgs- λαίῳ διεϑεῖσα. Keg. 9΄. (ια΄) [Περὶ Χαμαι νος μέλανος. Χα- μαιλέων μέλας, [οὗ δὲ πάγκαρπον, oi δὲ οὐλόφονον ὅδ, oi , 3 δὲ ἰξίαν, oí δὲ κυνόμαχον 99, οἱ δὲ ὠκιμοειδὲς, οἵ δὲ κγί- tov κόχκον, οὗ δὲ κυνόξυλον, “Ῥωμαῖοι κάρδους νίγρα, oi δὲ οὐερνιλάγω, «Αἰγύπτιοι σοβέλ καὶ αὐτὸς τοῖς φύλλοι S 7 ? 9 q 6 , M ΄ , , σκολύμῳ ἔοικεν, ἐλάττονα μέντοι καὶ λεπτότερα 57 καὶ διέ-- » » a ' δὲ 23 7 ὃ y ι , θυϑρα ἔχει ταῦτα" καυλὸν δὲ ἀνίησι δακτύλου τὸ πάχος, - [OE t RA 58 4) xD 53 / σπιϑαμιαῖον, ὑπέρυϑρον, ἔχοντα ?* σκιάδιον xai ἀνϑὴ ἀχαγ- ϑώδη, λεπτὰ, ὑακινϑίζοντα, ποικίλα" ῥίζα δὲ παχεῖα, ué- λαινα, πυκνὴ, ἐνίοτε δὲ βες ρωμένη, σχισϑεῖσα δὲ ὑπόξανϑος, διαμασσηϑεῖσα Deua φύεται δὲ ἐν πεδίοις ξηφοῖς καὶ βου-- “γώδεσι τόποις καὶ παραϑαλασσίοις. Δύναται δὲ ἡ ῥίζα λεία, μιγέντος αὐτῇ χαλκάνϑου ὀλίγου καὶ κεδρίνου ἐλαίου καὶ ὀξυγγίου, ψώρας ἔξαζειν" σμήχει δὲ xai nd ϑεῖον καὶ 65) Hoc et sequentia tria Oribas. habet. 56) Sic Oribas,; χυγόμαζον vulgo. Paullo post cod. N. οὖδστι- λάγω 1. οὐεονιλάγω. 57) Theophr. hist, g, 12, λειότερα. 68) Vulgo ἔχον: pota virulentarum bestiarum venenis, Canes autem; $ües muresque Ua subacta cum polenta, aqua oleoque dilata. Cap. IX. (XL) [Je Charüaeleone nigro.] Chamae- leon niger [quem alii pancarpon, alii ulophonon aut àxian, cynomachon etiám et ocimoides, nonnulli enidium coccum , vel eynoxylon, Romani carduum nigram vel ver- nilaginem, Aegyptii sobel vocant] ét ipse foliis scolymo est similis, sunt tamen minora, tenüiora ac rubro distin- cta. Caulem vero emittit digiti crassitudine, spithamaeum ac subrubrum, qui umbellam fert et flores spinosos, te- nues, hyacinthi (colorem) referentes, variegatos. Radix est crassa, nigra, densa, interdum et exesa, quae dissecta flavescit et manducata est mordax. | Provenit in campis aridis clivosisque et maritimis locis. Radix trita, additis vitrioli aeris exiguo, cedrino oleo ct axungia, scabiem tollendi vi pollet. Eadem cum sulfure ac bitumine in DIOSCORIDES, ZA 354 | HEAANIOY 4IOXZKOPIAOY ANAZAPBEQOX ἄσφαλτον προςλαβοῦσα καὶ συνεψηϑεῖσα, ὄξει καὶ καταχρι- σϑεῖσα" διακλυζόμενον δὲ τὸ ἀφέψημα αὐτῆς ὀδονταλγίας 3 παύει" uev ἴσου δὲ πεπέρεως καὶ κηροῦ περιπλασσομένη, τοῖς ἀλγοῦσιν ὀδοῦσι βοηϑεῖ" καὶ πυριῶνται δὲ δὲ αὐτῆς oi ὀδόντες, καϑεψηϑείσης σὺν ὄξει καὶ καταντληϑείσης 59 * mpos- ἀγομένη τε διὰ γραφείου ϑερμὴ ἀλγοῦντε ὀδόντι, ϑρύπτει ] αὐτόν" ἔφηλιν δὲ ἀποκαϑαίρει καὶ ἀλφοὺς μετὰ ϑείου" μίγνυ- ται δὲ ταῖς δυνάμεσι ταῖς σηπταῖρ᾽ καὶ τὰ φαγεδαινικὰ ἕλκη καὶ τὰ τεϑηριωμένα καταπλασϑεῖσα, ἀνασκευαζουσα ϑερα- 7 3f H , DH ^ T , πεύει. ὠνόμασται δὲ χαμαιλέων, διὰ τὸ ποικίλον τῶν φύλ- c , - λων" εὑρίσκεται γὰρ ἢ λίαν χλωρὰ τὰ τοιαῦτα, ἢ ὑπόλευκα, » * » , ἢ κυανοειδῆ, ἢ ἐρυϑρὰ, παρὰ τὰς τῶν τόπων διαφορᾶς. Κεφ. v. ((6) [Περὶ Κροκοδειλίου 99.] ΚΚροκοδείλιον, 1 εἰ , EJ ^ , , "n , $5 , Ouoi0v ἔστι τῷ μέλανι χαμαιλέοντι" φύεται δὲ ἐν τόποις δρυ- 20 ÓiL, » ^ [ἐλ ᾿ ς , χ 61 ὃ L μώδεσι, ῥίζαν ἔχον μακρὰν, [ ἐλαφρὰν, ὑπόπλατυν, pt μεῖαν, ὀσμὴν δὲ ὁμοίαν καρδάμῳ 52. ᾿Ισχύει δὲ ἡ ῥίζα ζεσϑεῖσα 59) Sic Asulan., Marcell. et rell, quibuscum Serap. congruit; κατατμηϑείσης Ald, , 60) Summam huius capitis e Crateya sumtam habet Anguillar, pP: 141. 61) Nec in Oribas., nec in Crateva, nec in codd, C.N, 62) Sic Cratevas et codd. C. N. ; ὀσμὴν δριμεῖαν ὁμοίως καρδ. vulgo. aceto cocta ac inuncta lichenas absterget. 'Decoctum col- lutione dentium dolores mitigat. Sed et cum pari pipere et cera oblita radix dentium doloribus auxiliatur. Foven- tur et ea dentes in aceto decocta ct affusa. 81 calida per stylum denti dolenti applicatur, eum comminuit. Maculas quoque depurgat a sole contractas et vitiligines cum sulfure: septicis medicamentis admiscetur, imposita denique pha- P , P que p gedaenica ulcera et efferata sanat. "Vocatur autem chamae- leon propter variegata folia. Nam pro locorum differen- tiis vel intense viridia, vel albicantia, vel cyanea, aut rubra reperiuntur. Cap. X. (XIL) [De Crocodilio.] Crocodilium cha- maeleoni nigro simile est. Nascitur in sylvosis locis, ra- dice longa [levi, aliquantum lata,] acri, odore nasturtii aemulo. Valet autem fervefacta radix et pota ad copio- - ΠΕΡῚ Y4HZ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ T. 355 ἕν ὕδατι καὶ πινομένη 99. ἄγειν πολὺ αἷμα διὰ δωϑώνων" δί- δοται δὲ καὶ σπληνικοῖς ἐναργῶς ὠφελοῦσα 52, Keg. ια΄. (χ..) [Περὶ Ζιψάκου.] | Zoos [οἱ δὲ κρο-- κοδείλιον, οὗ δὲ χαμαιλέων, οὗ δὲ ὀνοκάρδιον, οἵ δὲ ᾿“φροϑδί-- τῆς λουτρὸν, “Ῥωμαῖοι λάβρουμ Βένερις, οἱ δὲ κάρδουμ Βέ- Bu 1 τὰ γερις 5, “ἰγύπτιοι σεσενεὸρ, ob δὲ χεὶρ, οὗ δὲ μελῆτα, Za- xoi σκιαρή 99] τῶν ἀκανϑωδῶν ἔστι καὶ αὕτη. Καυλὸν δὲ RJ c Y “Ἢ , M , 7 M ἔχει ὑψηλὸν, ἀκανθώδη, καὶ φύλλα περιειληφότα τὸν xav- λὸν, ἐμφερῆ ϑρίδακι, δύο καϑ' ἕκαστον γόνυ, προμήκη, ἀκαν- ϑώδη καὶ αὐτὰ 97, ὥςπερ τινὰς πομφόλυγας ἐπὶ μέσης τῆς c » ΄ ΠΕ » 3 / Ξ ῥάχεως, ἐἔσωϑέν vs καὶ ἔξωϑεν ἔχοντα ἀκανθώδεις, κοῖλα 0298 mpi τὸ γόνυ 9 τῶν φύλλων, ὥςτε ὕδατα ἀπὸ τῶν ' 2» e δρόσων xai ὄμβρων φυλάττειν 0, ὅϑεν καὶ τὸ ὄνομα εἵλπυ-- σεν" ἐπὶ ἄκρου δὲ τοῦ καυλοῦ καϑ' ἑκάστην ἀπόφυσιν κε- 65) πλυνομένη legit Matthiol. * 64) Ex Ald. omnes repetunt: Kol τὸ σπέρμα αὐτῆς διουρητικῆς. ὑπάρχει δυνάμεως, περιφερὲς ὄν xal διπλοῦν, ὡς ἀσπίς, Quae mani festo ex cap. 61. de Tordylio inepte huc translata sunt. Nec Οτάᾶ- tevas, nec Oribas, nec codd, C. N. habent, 65) Cod. C. addit: χόγχα βένεριςγ κίκερ δούστικουμ» ἐπυκέκεουμ, μουῤδαπανώλε, οἴτισκα, 66) Cod. C, addit: ᾿Οσϑάνης χαρβάϑε. 67) C. καὶ ἔξωϑεν ἐπὶ μέσης τῆς δάχεως ἔχοντα ἀκανθώδη τὰ φύλλα : / X y ted confusa reliqua. Ut nos, legerunt Oribàs. et Serap, 68) Sic Ald.; χοιλέας Lacuna, κοιλίδας Asulan. et rell. 69) Sic Oribas. et cod. C,; zregl τὰ δύο μέρη Ald. et sequ, 79) Sic Oribas., Ald, et cod, C,; συλλέγευν Asulan., Marcell. et rell, sum sanguinem per nares eiiciendum. Datur et lienosis,: quos evidenter adiuvat. Cap. XL (XHL) [De Dipsaco.] Dipsacus [quem et crocodilium et chamaeleonem et onocardium et Veneris lavacrum, Romani labrum Veneris, aut carduum Veneris, Aegyptii seseneor, alii chir, aut meleta, Daci sciare vo- cant] est et e spinosarum genere. Caulem habet altum, aculeatum , folia caulem amplectentia, lactucae foliis simi- lia, bina in singulis geniculis, praelonga, et ipsa aculea- ta, quae bullas quasdam in dorsi medio intus extusque spinosas habent et concavos sinus ad genicula foliorum, quibus aqua e rore et imbribus servatur, unde et nomen iraxit. At in cacumine caulis singulis ramis insident ca- Za 256 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ͂ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ 2 , - * c * -" 5 qaÀ; μία ξοικυῖα ἐχίνῳ, ὑπομήκης, ἀκανθώδης" ξηρανϑεῖσα δὲ λευκὴ φαίνεται" ἔχει δὲ σκωλήκια κατὰ μέσην τὴν ἔντε- — ριώνην διαιρεϑεῖσα 7 χεφαλή. Ἢ ῥίζα δὲ ταύτης σὺν οἴνῳ ἀφεψηϑεῖσα καὶ κοπεῖσα, κηρωτῆς λαβοῦσα 11 πάχος, τὰς ἐν δακτυλίῳ ῥαγάδας καὶ σύριγγας ἐντιϑεμένη ϑεραπεύει" dmo- τίϑεσϑαι δὲ δεῖ τὸ φάρμαχον εἰς χαλκὴν πυξίδα" φασὶ δὲ καὶ μυρμηκιῶν 7? αὐτὸ καὶ ἀκροχορδόνων ἴαμα 73 εἶναι" οἱ δὲ τῆς κεφαλῆς σκώληκες εἷς κυστίδα ἐνδεόμενοι καὶ περιαπτόμε- γοι τραχήλῳ ἢ βραχίονι, ἱστοροῦνται τεταρταϊκοὺς 7^ ϑερα- πεύειν. | Κεφ. ιβ΄. (ιδ΄) [Περὶ Mx&v8oc λευκῆς.] πανϑα λευκὴ [οἵ δὲ ἀγριοπινάραν, οἱ δὲ δονακῖτις, οἵ δὲ ἐρυσίσκηπτρον, ὩΡωμαῖοι σπίνα ἄλβα ἢ ῥήγια. οἵ δὲ κάρδους ῥαμπτάρια] | ͵ 5 » TEE S , , L Y φύεται ἐν ὄρεσι καὶ ὑλώδεσι τόποις, φυλλὰ ἔχουσα χαμαι- , ^ »-Ὁ-Ὁ c - λέοντι λευκῷ ἐμφερῆ, στενώτερα δὲ καὶ λευκότερα, ὑποδα- ΄ 3 , ' ͵ , Ἵ € σέα 5$, ἀκανθώδη, καυλὸν ὑπὲρ δύο πήχεις, δακτύλου τοῦ 71) N. λαχοῖσα. 72) Sic Goupyl. et cod. C.; μυρμηκίας Ald., Asulam., Marcell; Cornar. [ 73) Sic Ald., Marcell, Asulan, et sequ.5 ϑρέμμα cod. C., ϑερμὸν N.. veiuum Sarac., e nescio quo Ald. citat, quod nusquam inyenio. 74) τεταρταίους C. 75) €. δασέα. pitula singula, echino similia, oblonga et spinosa, quae quidem arefacta albida sunt, divisa vero in media me- dulla vermiculos habent. Huius radix vino decocta et. tusa, donec cerati crassitiem adepta sit, sedis rimas fistu- lasque immissa sanat. Sed hoc medicamentum aenea py- xide reconditor. Aiunt et ipsum verrucis, quae formicae dicuntur, ac pensilibus remedio esse. Quin et ipsi vermi- culi capitulorum folliculo illigati et collo brachiove ap- : peusi quartanas febres sanare feruntur. Cap. XII (XIV.) [De Spina alba.] Spina alba [alii cinaram sylvestrem, aut donacitem et erysisceptrum vocant, homani spinam albam aut regiam, aut carduum ramptarium ] nascitur in montibus et nemorosis locis. Folia habet chamaeleoni albo similia, angustiora tamen ac albidiora, subhirsuta, spinosa, caulem duos cubitos exce- ^ ís AVE zm ew ἊΝ -— Eur MN EET ramo cta e ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIBAION B. 357 μεγάλου πάχος ἢ καὶ μείζονα 5, ὑπόλευκον, κενὸν ἔνδοϑεν" ἐπὶ ἄκρου δὲ αὐτοῦ κεφαλὴ πρόφεστιν ἀκανθώδης, ἐἔχίνῳ ϑαλασσίῳ ἐμφερὴς, πλὴν ἐλάσσων καὶ ὑπομήκης" ἀνϑὴ mog- φυρᾶ, £v οἷς τὸ σπέρμα ὡς xvíxoc, στροχγγυλώτερον δέ. Ταύτης ἡ ῥίζα πινομένη ποιεῖ πρὸς αἱμοπτοϊκοὺς, στομαχι- χοὺς, κοιλιακούς" οὖρά τε κινεῖ, καταπλασσεταί τε πρὸς oi- δήματα καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῆς πρὸς ὀδονταλγίαν ποιεῖ διακλυζόμενον 77, τὸ δὲ σπέρμα πινόμενον παιδίοις σπωμένοις βοηϑεῖ καὶ ἑρπετοδήκτοις" φασὶ δὲ, ὅτι περίαπτον ἐξ αὐτοῦ ϑηρία διώκει 18, ᾿ à Keg. i. (48.) [ Περὶ ᾿ἠκάνϑης ἀραβικῆς.] uov90c ἀραβικὴ [οἵ δὲ ἀκανϑὶν, “Ῥωμαῖοι σπίνα] ξοικυῖα τὴν φύσιν εἶναι δοκεῖ τῇ λευκῇ ἀκάνϑῃ, στύφουσα, καὶ πρὸς δοῦν γυναικεῖον καὶ πρὸς ἀναγωγὴν αἵματος καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ῥευματισμοὺς ἡ ῥίζα παραπλησίως εὐϑετεῖ: φύεται δὲ ἐν τρα-- χώδεσι τόποις 19 76) Sic C.; 7 xol μείζονος πάχος vulgo. 77) €. POET εἰς διάκλυσμα. 78) Nec fnem, nec παιδίοις reiici debere puto, quia. iprusque ha- bet Serap. 79) Ultimum hoec Ald., Marcell. et Asulan. nothis adiecerunt, cu- ius ratio non liquet. dentem, magni digiti crassitie aut etiam maiorem, albi- dum, intus cavum. In eius summitate extat capitulum spinosum, echino marino simile, at minus et magis ob- longum. Flores purpurei, in quibus semen cnici speciem prae se ferens, sed rotundius. liuius radix pota sangui- nem reiicientibus, stomachicis coeliacisque confert, uri- nam ciet, ac oedematis imponitur. Eiusdem decoctum ad dolorem dentium collutione efficax est. At epotum semen infantibus convulsis et |a serpente demorsis auxiliatur. Sed et venenata animalia pro amuleto gestatum abigere traditur. : Cap. XIIL (XV.) [Je Spina arabica.] Spina ara- bica [aliis acanthis, Romanis spina dicta] natura spinae albae similis esse creditur. Siquidem astringit et ad ílu- | xum muliebrem sanguinisque reiectionem ceterasque Íflu- xiones radix simili modo valet. Crescit autem in aspe- | xis locis. i 358 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOEZ Κεφ. ιδ΄. (ed) [Περὶ Σκολύμου.] Σαχόλυμος [οὗ δὲ φέρουσα, oí δὲ πυράχανϑα, “Ῥωμαῖοι στούβουλουμ, Αἰἰγύ-- πτιοι χνοῦς] φύλλα ἔχει χαμαιλέοντος καὶ τῆς λευκῆς ἀκάν-- ϑης λεγομένης, μελάντερα δὲ καὶ “παχύτερα. καυλὸν ἀνίησιε μακρὸν, περίπλεων φύλλων, iq οὗ κεφαλὴ ἀκανϑώδης" ῥίζα δὲ ὕπεστι μέλαινα 80, παχεῖα, ἧς δύναμις ποιεῖ πρὸς τοὺς ἔχοντας τὰς μασχάλας καὶ τὸ λοιπὸν σῶμα δυςῶδες καταπλασ- σομένη 81 χαὶ ἀφεψηϑεῖσα ἐν οἴνῳ καὶ πινομένη᾽ ἄγει δὲ καὶ οὖρα πολλὰ καὶ δυρώδη" 7" δὲ πόα, ἀρτιφυὴς οὖσα, λαχα- ψεύεται ἐφϑὴ, ὥςπερ ἀσπάραχγος. Keg. «€. ((ζ ) [regi ITovtoíov.] TANE Ἴωνες δὲ νευράδα, oi δὲ φρύνιον, οἵ δὲ ἀκιδωτὸν καλοῦσι82, ϑά- μνος ἐστὶ μέγας, κλῶνας ἔχων μαχροὺς, μαλακοὺς, ἱμαντώ- δεις, λεπτοὺς, ἐμφερεῖς τραγακάνϑη" φύλλα μικρὰ 883, περι- φερῆ, ὅλος δὲ ὃ ϑάμνος περίκειται φλοιὸν λεπτὸν καὶ χνοῦν ἐριώδη 9** καὶ ἔστιν ἀκανθώδης" ἀἄνϑη μικρὰ, χλωρὰ 85, καρ- 80) Sic Oribas., Serap. et Ald.; ὑπόλευκα Ὁ. N. 81) Sarac. coniicit χαταπασσομένῃ. Neutrum habent Galen, etSerap. 82) Cum haec Oribas. habezt, nothis ascribenda esse non videntur. 83) Ald. λεπτά. 84) Ald. φλοιὸν xal γε ἐπ xay odor qvas, Asul. περιχ. λεπτὸν χνοῦν ἐριώδη. 85) Sic e Plin,, Oribas. et natura ipsa; 4&vxà vulgo, quod de fructu potius valet, Cap. XIV. (XVI) [De Scolymo.] Scolymus [quem ali pherusa, alii pyracantha, Romani strobelum , Aegy- ptii chnus vocant] folia habet chamaeleonis et spinae al- bae, sed nigriora et crassiora. Caulem edit longum, fo- lis obsitum, in quo capitulum est spinosum. Radix au- tem subest nigricans, crassa, quae vi pollet foetorem axil- larum reliquique corporis emendandi, seu impositu, seu decocta in vino et bibita. Copiosam enim urinam foeti- | damque expellit, Ierba vero recens; si clixetur, oleris vicem subit, asparagi modo. Cap. XV. (XVIL) [De Poterzo.] Poterium, quod Tones nevrada, alii phrynion aut acidoton vocant, est fru- tex grandis, ramislongis, mollibus, lori instar flexilibus, te- nuibus, tragacanthae speciem prae se ferentibus. Folia parva, subrotunda. Omnibus frutex cingitur cortice tenui (soluto) et tomento lanuginoso, estque spinosus. Flores ΠΕΡῚ YAÀ4HEX ΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ I-. 959 * ' se » i: , » , ? 2 πὸν δὲ γευομένῳ εὐώδη καὶ δοιμὺν, ἄχρηστον" φύεται ἐν ἀμ- μώδεσι88 χαὶ γεωλόφοις χωρίοις" δίζαι δὲ ὕπεισι πήχεων δύο ἢ τριῶν ἰσχυραὶ, νευρώδεις" αἵτινες πρὸς τῇ γῆ ἀποτμη- ϑεῖσαι. ἀνιᾶσι δάκρυον κόμμει ὅμοιον" κοπεῖσαι δὲ καὶ ἔπι- πλασϑεῖσαι νεύρων διακοπὰς καὶ τραύματα “κολλῶσι" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῆς πινόμενον, ταῖς περὶ γεῦρα διαϑέσεσιν ἁρμόζει. : : ; Κεφ. ιε΄. (υγ.) [Περὶ ᾿ἀκανϑίου] ᾿“κάνϑιον ἐμφερῆ ^ 4 Ri - € Lo MIA 23,3200 02K XO LA à τὰ φύλλα ἔχει τῇ λευκῇ ἀκάνϑῃ, ἐπ ἄκρῳ δὲ ἀκανθώδεις 5 UJ 3 e 2 j , 2 - 87 [4] / ἐξοχὰς, καϑ' ἃς ἀραχνοειδής ἔστι χνοῦς 81, ὃς συλλεγόμενος C9. CL LAE S , 88 δὲ n . , c c καὶ vq ἕν τιϑέμενος 88 βαμβακοειδὴς γίνεται" ταύτης ἡ ῥίζα καὶ τὰ φύλλα ὀπισϑοτονικοῖς βοηϑεῖ πινόμενα. Κεφ. ιζ΄. (.ι9.) [Περὶ ᾿Ακάνϑης.)] Ἄκανϑα, ἢ ἕρπά- κανϑα 89, oí δὲ μελάμφυλλον, οἱ δὲ παιδέρωτα, [οἱ δὲ ἀκαν- ' , 90 c δὲ λ , c δὲ ’ λ , 2 ϑὴς τόὐπια 80, οἵ δὲ μαμολαρια, οἱ δὲ κραίπουλα] φύεται ἐν παραδείσοις καὶ ἐν πετρώδεσι καὶ ἐν παρύχροις χωρίοις" ἔχει 86) Sic Oribas,, cod. C. et Lacuna, το a Sarac., Ald., Asul. et rell. ἑλώδεσι. . 87) καϑ' — χνοῦς deest in vulg. exempl. E Plinio tamen et Ori. basio lacunam hanc et IMatthiolus et Goupylus codicum fide οχ- plerunt, 88) Vulgo ob — συλλεγομέγου. 89) C. ἑρβάκανϑα. 90) Sio C.; ἀχαγϑηστόπια Ald. et rell. sunt parvi, herbacei: semen vero gustu odoratum et acre, sed nullius usus. Nascitur in sabulosis locis ac collibus. Radices subsunt bi-vel tricubitales, firmae ac nervosae, quae prope terram recisae lacrimam fundunt gummi simi- lem. 'lusae autem ac illitae praecisos nervos vulneraque glutinant. Decoctum radicis epotum vitiis nervorum prodest. Cap. XVI. (XVIIL) [De 4canthio.] Acanthium folia habet spinae albae similia, ad apicem vero eminen- tias spinosas, araneoso tomento obductas, quod collectum et coadunatum bombycinum fit. Huius radix et folia potu opi- sthotono laborantibus opitulantur. Cap. XVII. (XIX.) [De -fcantho.] Acanthus, seu herpacantha, vel melamphyllon aut paederos, [aliis acan- this topia, aut mamolaria et craepula dicta] nascitur in hortis, rupestribus et humidis locis. Habet autem folia 360 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOXKOPIA4OY ANAZAPBEQES , - , . δὲ πλατύτερα φύλλα πολλῷ καὶ μακρότερα ϑρίδακος, ἔσχι- σμένα ὡς τὰ τοῦ εὐζώμου, ὑπομέλανα, λιπαρὰ, λεῖα xav λὸν λεῖον, δίπηχυν, πάχος δαχτύλου, ἐκ διαστημάτων πρὸς τῇ κορυφῇ περιειλημμένον φυλλαρίοις τισὶν, οἱονεὶ κυττα-- ΡΠ ΘΗ͂Ι , E Ὁ ᾽ὃ 92 2f Ue AN 4n ρίοις 5. ὑπομήκεσιν, ἀκανϑώδεσιν 9?, ἐξ ὧν τὸ ἄνϑος προΐε-- À " , ^ , c ^ yl 93. a 4^ ται ÀevxOY' σπέρμα ὑπόμηκες, μήλινον ϑυρσοειδὴς δὲ ἢ H δὰ € p EU [o » ' ^ te! » ^c xepaAn* ῥίζαι δὲ ὑπεισι γλισχραὶ, μυξώδεις » ἔμπυῤῥοι, μα- ar e A , , xoaí' αἵτινες πυριχαύστοις καὶ στρέμμασιν ἁρμόζουσι κατα-- , ^ *5 " , - πλασσόμεγαι" πινόμεναι δὲ οὖρα ἄγουσι καὶ κοιλίαν ἱστᾶσι" φϑισικοῖς δὲ καὶ ῥδήγμασι καὶ σπάσμασιν εὐθετοῦσιν. (Κεφ. κ΄) ΄ ' , - AN , Γίνεται δὲ καὶ ἀγρία ἄκανϑα, [ἣν ἹῬωμαῖοι σπίνα ἀγρέστις] ς , , - p - ΄ ὁμοία σκολύμῳ, ἀκανϑώδης, βροαχυτέρα τῆς ἐν παραδείσῳ καὶ € , , [2 , ' 2 ἡμέρου" δύναται δὲ καὶ ταύτης ῥίζα, ὅσα wei ἡ πρὸ αὐτῆς. , , , * Κεφ. uj. (κα΄.) [Περὶ ᾿Ανωνίδος.] Avovig, oí δὲ ὄνω-- γίδα 9: καλοῦσι" κλῶνες σπιϑαμιαῖοι καὶ μείζονες, ϑαμνοει- - , ΄ » ἡ δεῖς, πολυγόνατοι, μασχάλας ἔχοντές πολλὰς, κεφάλια περι- 91) κιτταρέοις vulgo. 93) Sic Goupyl. solus; ὑαχενθώδεσιν codd., Oribas., Ald., quod, Cum naturae contrarium sit, tolerandum mom est, 93) Sic Oribas., Ald.; λεῖον cod. C. 94) Ald. ὠγότιδα, Asul. et Mare; ὠγογέδαν. multo latiora longioraque, quam lactucae, incisa velut eru- cae, nigricantia, nitida, glabra, caulem laevem, bicubi- talem, digiti crassitie, prope verticem ex intervallis cir- cumdatum foliolis quibusdam , velut alveolis oblongis, spi- nosis, e quibus flos prodit albus. Semen oblongum, lu- teum. Caput thyrsi specie. Radices subiacent viscosae, mucosae, rufae, ac longae, quae quidem ambustis ac contortis ad cataplasma idoneae sunt: potae vero urinam cient, alvumque cohibent. Phthisicis quoque, ruptis et convulsis subveniunt, (Cap. XX.) Est et sylvestris acan- thus, [quem Homani spinam agrestem vocant] scolymo si- milis, spinosus, brevior hortensi et sativo. Valet autem et huius radix ad ea, ab quae et superior. Cap. XVIII. (XXL) [.De z4nonide.] Anonis, alii ononida vocant: ramos habet spithamaeos aut maiores, fru- ticosos, geniculatos, inultis axillarum cavis praeditos, item- & ἊΝ 5 c , M , , 2 , ah δὲ ἐν ὀξυκράτῳ καὶ διακλυζομένη πόνον ὀδόντων πραὔνει" Ὁ ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ BIBAION 1. 261 - 1 D A D 1 ι E ; EN φερῆ, φυλλάρια puxg&, λεπτὰ, πρὸς τὰ τοῦ πηγάνου ἢ λωτοῦ τοῦ ἐν χορτοχοπείοις, ὑποδασέα. (ἄνϑη) οὐκ ἀηδὲς RII - ^ AA ὄζοντα, (λόβια) ὥςπερ φακοῦ 55: ἁλμεύεταε δὲ πρὸ τοῦ E 3» C$ 2o A c , WA ἀκανϑοφυῆσαι, καὶ ἔστιν ἡδίστη" ἔχουσι δὲ ol κλάδοι &xcy- "Dac ὀξείας, σχολοποειδεῖς ; στερεάς" ῥίζαν δὲ λευκὴν, ϑερ- μαντικὴν, λεπτυντικὴν. ἧς ὃ φλοιὸς πινόμενος σὺν οἴνῳ οὔρα ἄγει καὶ λίϑους ϑρούπτει, ἐσχάρας περιῤῥήττει" ἀφεψηϑεῖσα * ' , » , /, € *€ "ef, ͵ 1 [τὸ δὲ ταύτης ἀφέψημα πινόμενον αἱμοῤῥοΐδας ϑεραπεύειν πεπίστευται] 99. m Κεφ. ιϑ'. (xD): [Περὶ “Ζευκαχανϑης. L4ivxcoxavóc c Hi , c A , € MAN: / - [οἵ δὲ πολυγόνατον, ot δὲ φύλλον, oi δὲ ἰσχιάδα καλοῦσι, “Ῥωμαῖοι γνιακάρδους, Θοῦσκοι σπίνα Ga] ταύτης ἡ ῥίζα {τὶ 4 J 2 "07. cr - 2 ομοιὼὰ XUTIELQO ,. πιχρὰ, ἐσχυρὰ ητις μασσηϑεῖσα ὁδον-- -ταλγίας παραμυϑεῖται98. τὸ δὲ ἀπόζεμα αὐτῆς σὺν οἴνῳ 95) Audentior forte iusto videbor, qui textum magnopere confu- sum sic xedintegraxe studeam, Aldinae textus hic est: φυλλ. μικρὰ λεπτὰ, ὥφτιξρ qazo , πρὸς τὰ — ὑποδασέα, εὐώδη, οὐκ ἀηδ. ὄζ. In Oribas, omittitur ὥςπερ φαποῦ. In codd. Vindob. desunt οὐκ ἀηδ, oC. 96) Uncinis inclusa Ald. habet, spuria esse existimant Marcell, et rell. 97) Matthiol. legebat ἐσχυρῶςν 98) C. πραὔγξιο que capitulis rotundis; foliolis vero parvis, tenuibus, quae ad rutae aut loti pratensis (folia accedunt), subhirsuta; (Hores) non male olentes, (legumina) sicut lenticulae. Mauria conditur, antequam spinas producat, estque (cibis) gratissima. Habent autem rami spinas acutas, spiculorum iustar solidas, Radix est candida: haec calefacit et exte- nuat. Eius cortex ex vino potus urinam ciet, et calculos comminuit, et ulcerum crustas emarginat. Radix decocta in posca dentium dolorem collutu mitigat. [ Decoctum quoque potum haemorrhoidibus mederi creditur, ] Cap. XIX. (XXIL) [De Leucacantha.] . Leucacan- tha [quam alii polygonaton, alii phyllon aut ischiada, Romani gnuiacardum, Etrusci spinam albam appellant ] radice est cyperi, amara et valida, quae mansa dentium dolores eblanditur, Decoctum eius cyathis tribus ex vino 369 IEA4ANIOY 4IOXKOPIAOY .ANAZAPBEOX κυάϑων τριῶν ποϑὲν, βοηϑεῖ πλευριτικοῖς yoovíou καὶ ἰσχια- δικοῖς, ῥήγμασι, σπωμένοις" καὶ τὸ χυλῶδες 99 δὲ τῆς ῥίζης " 23 48 - , " τὰ αὐτὰ ποιεῖ πινόμενον. Κεφ. κ΄. (γ.) [Περὶ Τραγακάνϑης ὙΤραγάκανϑα ῥίζα ἐστὶ πλατεῖα καὶ vare » φαινομένη δὲ καὶ ὑπὲρ γῆς" ἀφ᾿ ἧς κλάδοι ταπεινοὶ, ἰσχυροὶ, χεόμενοι δὲ ἐπιπολύ: καὶ ἐπὶ αὐτῶν φυλλάρια πολλὰ, λεπτὰ, μεταξὺ 100 ἀκάνϑας ἔχοντα ἐγκρυπτομένας τοῖς φύλλοις, λευκὰς, ἰσχυρὰς, ὀρϑάς"" ἔστι δὲ ἣ τραγάκανϑα δάκρυον τῆς ῥίζης ἀποτμηϑείσης ἐπι- συνιστάμενον" ἧς διαφέρει ἡ διαυγὴς καὶ λεία καὶ ἰσχνὴ καὶ καϑαρὰ καὶ ὑπόγλυκυς. Δύναμιν δὲ ἔχει ὁμοίαν κόμμει παρ-- ἐμπλαστικήν. “Χρῆσις δ᾽ αὐτῆς εἰς τὰ ὀφϑαλμικὰ, καὶ πρὸς βῆχας καὶ πρὸς τὰς περὶ ἀρτηρίαν τραχύτητας καὶ φωνῆς ἀποχοπὰς καὶ ἐπισταγμοὺς, ἐν ἐκλεικτῷ σὺν μέλιτι. ἀποχυλίζεταί τε ὑποτεϑεῖσα τῇ γλώσσῃ, καὶ πίνεται δὲ ἀποβραχεῖσα ἐν γλυ- κεῖ « αἱ πλῆϑος, πρὸς νεφρῶν ὀδύνην καὶ κύστεως δῆξιν, μιγέντος αὐτῇ κέρατος ἐλαφείου κεκαυμένου καὶ πεπλυμένου, ἢ στυπτηρίας σχιστῆς omg. 99) Sarac. mutavit in χύλισμα. 100) Vulgo μεταξὺ ante λεπτὰ positum, potum, veteri laterum coxendicisque dolore vexatis, ruptis etiam ct convulsis auxiliatur. Sed ect succus radicis epo- tus eosdem praebet effectus. Cap. XX. (XXIIL) [De 7ragacantha.] "Tragacan- thae radix est lata et lignosa, ac supra terram etiam emi- net, a qua surculi humiles, robusti, latissime fusi, et in ipsis foliola numerosa, tenuia, inter quae spinae, a foliis occultae, candidae, firmae et rectae prodeunt. Est et tra- gacantha lacrima, quae super resecta radice concrescit: praestat autem pellucida, laevis, gracilis, pura ac subdul- cis. Vim habet aeque ac gummi cutem obducendi. Utun- . tur ea praeprimis ad oculorum medicamenta, itemque ad P. tusses, fistulae spiritalis aspredines, ad vocem interceptam et ad stillicidia sanguinis e naribus, cum melle in delin- ctu. Sed οἱ linguae subdita, liquescere sinitur. Bibitur quoque drachmae pondere in passo macerata contra re- num dolorem et vesicae rosionem, mixto cornu cervi usto ac eloto, aut scissi aluminis inomento. ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHX BIDAION Γ. 363 Keg. κα΄. (κδ΄) [Περὶ "Hovyytov.] ᾿Ἡρύγγιον [οἱ δὲ ἠρύγγην!, oi δὲ ἐρυνῆρις, οἵ δὲ κάρυον, οἱ δὲ γοργίνιον, οὗ δὲ ἕρμιον, οἱ δὲ ὀρίγανον χλούνιον, οὗ δὲ μυράκανϑον, οἵ δὲ μῶλυ, “Αἰγύπτιοι κρόβυσος, προφῆται σίσερτος 2, Ῥωμαῖοι καπίτουλουμ ΠΕ} oi δὲ καρτεραὶβ, 4Δακοὶ σικουπνοὲξ, ᾿Ἰσπανοὶ κιοτουκαπετὰ 5, ᾿Αφροὶ χερδὰν,, ὀρείαν χλόην, οἱ δὲ χιδά] τῶν ἀκανϑωδῶν ἔστιν: ἧς ἐν ἀρχῇ τὰ φύλλα λαχα- γεύεται εἷς ἁλμαίας συντιϑέμενα * ἔστι δὲ πλατέα, τραχέα τοῖς πέριξ, ἀρωματίζοντα τῇ γεύσει" αὐξανόμενα δὲ ἀκαν- ϑοῦνται κατὰ πλείονας ἐξοχὰς καυλῶν" ἐφ᾽ ὧν κατὰ τὰ ἄκρα κεφάλιά ἔστι σφαιροειδῆ, ἀκάνϑας περικείμενα κύκλῳ, ὥςπερ ἀστὴρ, ὀξυτάτας, σχληράς᾽ ὧν τὸ χρῶμα χλωρὸν, ἢ ὠχρὸν, ἢ λευκὸν, ἐνίοτε δὲ καὶ κυανοῦν εὑρίσκεται" ῥίζα δὲ ἐπιμήκης, πλατεῖα, μέλαινα κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν, ἔνδοϑεν λευκὴ, δακτύλου μεγάλου τὸ πάχος, καὶ αὐτὴ εὐώδης καὶ ἀρωματίζουσα" φύεται δὲ ἐν πεδίοις καὶ τραχέσι τόποις: 1) Ὁ. interponit ὀρύγγεον. 2) C, interponit τραψλίζων. 5) Sio Ο.; μάρδους Ald. et rell. 4) C. et N. addunt μοῦσαν ἐπικαρδέους ἱρουγδίγια ᾿κάρδουςγ) «o^ δους ἀλβους. 6) Ο. addit: oxoíap, λεβέννατα.- Cap. XXI. (XXIV.) [.De Eryngio.] Eryngium [aliis erynge, eryneris aut caryon et gorginion et hermion, ori- ganon chlunion etiam et myracanthon, moly denique, Ae- gyptiis crobysos, prophetis sisertos, Romanis capitulum cardui, aliis carterae , Dacis sicupnoix, Hispanis ciotuca- peta, Afris cherdan (herbam montanam) aut chida dictum] est e spinosis, Folia quidem protinus germinantia muria condita in cibos oleris vice recipiuntur. Τάχα autem sunt. et extremo ambitu aspera, gustu matica. Sed ubi au- gescunt, circa complures caulium eminentias in spinas aculeantur: in apice caulium capitula sunt globosa, quae circumcirca stellatim ambeunt spinae acutissimae; durae- que. Capitulorum color viridis vel pallidus aut albidus, interdum et. coerulescens invenitur, Radix longa est et lata, superlicie nigra, intus alba, pollicis crassitie, quao et ipsa odorata est et aromatis aliquid spirat, Nascitur autem in campestribus et asperis locis, . Vim habet cale- * A 364 HLAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ “Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικήν" πινομένη ἄγει καὶ οὖρα καὶ ἔμμηνα., στρόφους τε καὶ ^ usihe e λύει" ἡπατικοῖς δὲ καὶ «ϑηριοδήχτοις καὶ ϑανάσιμον εἰληφόσιν 5 ἁρμόζει σὺν οἴνῳ " πίνεται δὲ τὰ πλεῖ σὺν σταφυλίνου σπέρματι, «cw τὸ πλῆϑος" ὅτι περιαπτομένη καὶ κα- ταπλασσομένη φύ ῥίζα δὲ αὐτῆς πινομένη μετὰ ὑδρομέλιτος ὁ καὶ ἐπιληπτικούς. .( I ] 465 [oi δὲ ἀμφί- piov, oi δὲ ἦρύγ ον, οἱ δὲ ον, oi δὲ τραγόκερως, “Ρωμαῖοι ἀλόαμ, παρὰ βαρβάροις ἀλοέ]" φύλλον ἔχει σκίλλῃ παραπλήσιον » παχὺ » À ὃν, ὑποπλα ü TO περιφερεῖ 5, εἰς τοὐπίσω κλώμενον" παρ᾿ ἑκάτερα δὲ τὰ μέρη ἔχει τὰ φύλλα ἔκ πλαγίων ἀκάνϑια 9 ἀραιῶς ἐξέχοντα, κολοβά- καυλὸν δὲ ἀνίησιν ἀνθερικῷ ὅμοιον, ἄνϑος δὲ λευχόν" καὶ καρπὸν ἀσφοδέλῳ ἐοικότα" βαρύοσμος δὲ ὅλη. xai ἀπογευο- μένῳ πικροτάτη᾽ ἔστι δὲ μονόῤῥιζος, ὥςπερ πάσσαλον ἔχου- ca τὴν ῥίζαν, γεννᾶται δὲ ἐν τῇ Ινδίᾳ πλείστη 19, ἐξ ἧς 6) €. ϑανασέμοις. 7) In Sexap. et C. σὺν οἴνῳ omittitur, 8) Sic Oribas., Scrap. et cod. C.; περιφερὲς Ald. ct rell. 9) Sic Oribas., Serap. et cod. C.; ἀκαγνϑώδη Ald. et rcll, 10) Ald, et rcll. addunt λιπαρά, quod redundat, nec in Oribas, Serap. aut codd. Vindob. reperitur, s αν rinasque pellit ac tormina infla- ibis quoque, venenatorum morsi- hauserunt, cum vino succurrit. im cum dauci semine drachmae er, amuleti instar alligata aut illi- ὁ Radix denique cum hydromelite etur et comitialibus, Cap. XXII. ( .) [2e .4/oc] Aloé [quam alii amphibion, eryngion alii aut lerminon, alii denique tragoceros vocant] folium habet scillae simile, crassum, pingue; tereti-latiusculum , retrorsum pandum. Utrin- que habent folia ex obliquo spinulas raris intervallis pro- minentes, abbreviatis, Caulem emittit antherico similem, florem album , fructumque asphodeli aemulum. Est autem tota graveolens et gustu amarissima. Unica radice, ceu palo in terram demisso, nititur. Plurima nascitur in facientem: pota menses tionesque solvit. lHepa bus et iis, qui venenut Bibitur vero ut pluri pondere. 'Traditur ins ta, tubercula discuter bibita opisthotonicis ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION f. 365 καὶ τὸ ὄπισμα κομίζεται" φύεται δὲ καὶ iv ᾿“ραβίᾳ 11 xol "oí καὶ ἕν τισι παραϑαλασσίοις τόποις. καὶ νήσοις, ὡς ἐν "dv0pgo, οὐκ εὔχρηστος εἷς e $ πρὸς δὲ κόλλησιν τραυ- μάτων ἐπιτήδειος, λεία 1? καταπ' λασσομένη. διττὸν δέ ἔστε τὸ εἶδος τοῦ χυλίσματος" μέν στάϑμη τῆς καϑαρωτέ αι ἐκλέγου δὲ τὴν καϑαρὰν 5 στίλβουσαν, ὑπόξανϑον "5, * j x ὑχραινομένην, ἐπιτεταμένην τῇ πικρίᾳ t c γὴν μέντοι μέλαιναν καὶ δυςκάταχτον Pr χλέγου. ᾿Δολίζουον. δὲ αὐτὴν κόμμει; ὅπερ ἐλέγχεται γεύσει καὶ πι ίᾳ καὶ oou τὸ δὲ NE γὰν καὶ ἄλιϑον 14, τίζουσαν, ῥᾳδίως ὀσμῆς ἐπιτάσει, καὺ τῷ μὴ διαλύεσϑαι μέχρις ἐλαχίστου ψήγματος 16 ϑλιβόμενον 1 ὑπὸ τῶν δακτύλων ἔνιοι δὲ καὶ ἀκακίαν μίσγουσι. 4ύναμιν δὲ ἐχει στυπτικὴν, [ὑκνωτικὴν,] 18 ξηραντικὴῆν, πτυκνωτικὴν τῶν σωμάτων, κοιλίας τὲ λυτικὴν, καὶ στομάχου ἀποκαϑαρτι- 11) Hoc deest in Oribas, et cod. C., sed habet Serap. ; 12) C. A/av. 18) Sic Oribas. et cod. C.; χαταρωτάτης Ald, et rell, 14) Sic legendum ex Oribas, Serap. et cod. C.5 τὴν χαϑαρὰν xal ἄδολον xal ἄλιϑον Ald. et rell, 15) C. ὑπόξυστον. '. 16) C. ἕψήματος. 17) Sic €.; ϑλιβομένη Ald, et rell, 18) Hoc non habet cod. C., est tamen in Serap. India, unde et succus concretus asportatur. Crescit et in Arabia et Asia, ac maritimis quibusdam locis insulisque, velut in Andro, non satis idonea ad succum eliciendum, sed ad glutinanda vulnera, si trita illinatur , utilis Du- plex est succi genus, alterum arenosum ; quod purioris videtur sedimentum esse, alterum hepatico colore. Ut puram et genuinam eligito pinguem et calculorum exper- tem, lucidam, fervidam, friabilem, hepatici coloris, fa- cile humectam et admodum amaram. Nigram vero fractu- que contumacem reprobato. Adulterant eàm gummi, quod gustu, amarore et odoris vehementia deprehenditur, eoque indicio, quod attrita digitis non ad minima usque ramenta resolvatur. Neque desunt, qui acaciam immisceant. Vim habet astringendi, [somnum conciliandi], exsiccandi, cor- pora densandi, alvum solvendi, stomachum repurgandi, 306 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΖΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ A4NAZAPBERZ κὴν, χοχλιαρίων β΄ πλῆϑος, μεϑ᾽ ὕδατος ψυχροῦ 7 γαλα- κτώδους πινομένη" αἵματός τε ἀναγωγὰς ἐπέχει, καὶ ἴκτερον ἀποκαϑαίρει μεϑ' ὕδατος τριωβόλου ἢ -- αἱ δλκῆς ἐν ποτῷ, καὶ μετὰ ῥητίνης δὲ καταπινομένη, ἢ ὕδατος ἢ μέλιτος ἐφϑοῦ λύει" δραχμῶν δὲ τριῶν πλῆϑος vt λείως καϑαίρει, μιχὲν δὲ τοῖς, Ὗ κολλᾷ καὶ &mo ε 2.& Sp ' ?, 9 Le » ' , αἱμοῤῥοΐδων, xai πτερύγια ἀπουλοῖ, αἴρει τὰ πελιώματα ^ , Uu e , - καὶ τὰ ὑπώπια σὺν μέλιτι" ψωροφϑαλμίας vt καὶ κανϑῶν 2: κγησμοὺς παρηγορεῖ" καὶ κεφαλαλγίαν μετ’ ὄξους καὶ δοδί- , , , VOV, μετώπῳ καὶ κροτάφοις ἐπιχριομένη" ἐπέχει καὶ ῥεούσας ΄ 3 35 τρίχας σὺν οἴνῳ" καὶ πρὸς παρίσϑμια δὲ καὶ οὐλα, καὶ 19) Sic legit Serap.: ,,pulverizatur super vulneram** coniicit Sarac.; ἐπιπλασϑὲν Ald. et rell., χαταπλασϑὲν cod. C. 20) Sic cod. C.; s/xouéve Ald. et rell, 21) Sic Serap. et cod, C.; ἀχκαγϑῶν vulgo. si binüm cochlearium mensura ex aqua frigida aut lactis instar tepida bibatur. Sanguinis insuper reiectiones sistit, et morbum regium purgando curat, ex aqua tribus obolis aut drachmae pondere in potu. Cum resina vero devo- rata, aut aqua vel melle cocto excepta, alvum solvit; ter- nüm autem drachmarum pondere perfecte purgat. Sed et aliis purgantibus medicamentis admixta efficit, ut minus stomachum offendant. Sicca inspersa vulnera glutinat, ulcera ad cicatricem perducit et cohibet. Eadem peculia- riter exulceratis genitalibus medetur, et disrupta puero- rum praeputia agglutinat. Quin et condylomata rimas- que sedis dulci vino mixta sanat. Sanguinis ex haemor- rhoidibus eruptiones sistit, pterygia ad cicatricem ducit, livida et sub oculis sugillata ex melle tollit. Scabras quo- . que lippitudines et pruritus in oculorum angulis tollit, | ' Dolorem capitis sedat, ex aceto et rosaceo fronti tempo- ribusque illita. Et fluentem capillum continet cum vino, itidemque tonsillarum, gingivarum, ceterarumque oris par- ho. | ΠΕΡῚ YA4HEZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIDAION Γ᾽ 367 - , e , * πάντα τὰ ἕν τῷ στόματι ἁρμόζει σὺν μέλιτε καὶ οἴνῳ 32: , P . 5 A ra "i τ ὭΝΗΝ - Y φώγνυται δὲ καὶ εἰς τὰ ὀφϑαλμικὰ ἐπὶ καϑαροῦ καὶ δια- , , , y » πύρου ὀστράκου, μεταβαλλόμενον μύστρῳ, μέχρις ἂν ὅμα- λῶς πυρωϑῆ" πλύνεται δὲ, χωριζομένου τοῦ ψαμμώδους ὡς , 1 - , » ἀχρήστου, λαμβανομένου δὲ τοῦ λιπαρωτάτου καὶ λείου. Κεφ. «y. («Ξ΄.) [Περὶ 2dumwó(ov.] ᾿Αψίνϑιον, βαϑύ-- 3.47 7 c - 3 ΄ COMMA zuxoov [Αἰγύπτιοι σομι, Ῥωμαῖοι ἀψίνϑιουμ Qovovuxovu] γνώριμος 75 πόα᾽ ἔστι δὲ αὐτῆς βελτίων τὸ ἐν Ilóvvo καὶ ΄ b] » -" / , , , Καππαδοκίᾳ ἐν ὄρει τῷ καλουμένῳ Tavoo γεννώμενον. 44{ύ-- , ἡ. γαμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, στυπτικὴν, πεπτικὴν καὶ ἀποκαϑαρ-- τικὴν τῶν ἐνηρεικότων στομάχῳ καὶ κοιλίᾳ χολωδῶν " ἔστι δὲ καὶ οὐρητικὸν καὶ ἀκραίπαλον προπινόμενον" καὶ πρὸς ἐμπνευ-- ματώσεις δὲ ἁρμόζει καὶ κοιλίας καὶ στομάχου ἀλγήματα πι-- vóutrov μετὰ σεσέλεως ἢ νάρδου κελτικῆς. καὶ ἀνορεξίας καὶ ἐχτερικοὺς ϑεραπεύει τὸ ἀπόβρεγμα αὐτοῦ ἢ τὸ ἀφέψημα, καϑ' ἑκάστην ἡμέραν λαμβανόμενον εἷς πλῆϑος κυάϑων τριῶν" ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα πινόμενόν τε καὶ προςτιϑέμεγον 92) Genuina haec esse, quanquam codd, Vindob. non habeant, patet ex Oribas,, ubi, quae sequuntur, et e Serap, ubi omnia inde a Ψψωροφϑαλμ. | tium vitiis cum melle yinoque proficit. '"lorretur ad ocu- | lorum medicamenta in munda candenteque testa, ligula- que subinde versatur, donec aequaliter tosta fuerit. La- | vanda vero est aloe, ut id, quod arenosum subsidit, tan- | quam inulile secernatur, pinguissimum aut laeve reci- piatur. Cap. XXIIL (XXVI) [De 4bsinthio.] Absinthium amarisimum [quod Aegyptii somi, rusticum absinthium | Romani vocant] herba est vulgo cognita. Praestantius in | eo genere, quod in Ponto et Cappadocia in monte "auro ! appellato nascitur. "Vím habet calefacientem, astringen- tem, concoctioni faventem biliosaque detrahentem, quae | stomacho alvoque inhaerescunt. Urinam etiam ciet, et crapulam in potu praesumtum arcet. Valet et adversus inflationes itemque ad discutiendos ventris stomachique dolores, cum seseli aut nardo celtica potum, | ÀÁppeten- | tiae defectum et morbum regium sanat infusum aut de- | coctum , quotidie ternis cyathis haustum. Sed et menses 2308 ZEAANIOY 410XKOPLAOY ANAZAPBEQZ μετὰ μέλιτος. ΤΙρός τε τοὺς ἀπὸ μυκήτων πνιγμοὺς üp* μόξει, σὺν ὄξει πινόμενον᾽ σὺν οἴνῳ δὲ, πρὸς ἰξίαν xai κώνειον καὶ μυγαλῆς δήγματα. καὶ δράκοντα ϑαλάσσιον" συναγχικοῖς τε διάχρισμα σὺν μέλιτι καὶ Mom , X πρὸς ἐπινυκτίδας σὺν ὕδατι" πρὸς δὲ ὑπώπια σὺν μέλιτι" καὶ πρὸς ἀμβλυωπίας καὶ πρὸς ἰχωῤῥοοῦντα 33 ὦτα ὁμοίως" καὶ ὃ ὑπατμισμὸς δὲ αὐτοῦ τοῦ ἀφεψήματος πρὸς ὠταλγίαν καὶ ὀδονταλγίαν" ἀφεψόμενόν τε σὺν γλυκεῖ, κατάπλασμα ὀφ- ν ϑαλμῶν περιοδυνώντων ἐστί" καταπλάσσεται δὲ καὶ πρὸς ὑποχόνδρια καὶ ἧπαρ καὶ στόμαχον ἐπαλγῆ καὶ χρονίως πά- σχοντα, συνεκλεαινόμενον 54 κηρωτῇ κπυπρίνῃ, πρὸς δὲ στό-- € , IE - - μαχον, ὁοδίνη " ἁρμόζει καὶ ὑδρωπικοῖς καὶ σπληνικοῖς, μι- - , ΄ γώτων αὐτῷ σύκων καὶ νίτρου καὶ αἰρίνου ἀλεύρου. Xxtvd- ζεται δὲ ἐξ αὐτοῦ καὶ οἶνος ὃ λεγόμενος ἁψινϑίτης, μάλιστα | M ' , ' , i ' v , περὶ τὴν Προποντίδα καὶ Θράκην, «c πρὸς τὰ προειρημένα - , » ' , ^" χρῶνται ἐν ἀπυρεξίᾳ" καὶ ἄλλως δὲ προπίνουσιν ἐξ αὐτοῦ ϑέρους, ὑγείας ποιητικὸν εἶναι νομίζοντες" δοκεῖ δὲ καὶ πε! 25) Ald. ἐχωροῦντα,; sicut in chir, vet. p. 114. 24) C. συγκλυζόμεγονγ- trahit cum melle vel bibitum vel appositum: Contra stran-. | . gulationes e fungorum esu convenienter ex aceto bibitur. E vino autem ixiae et cicutae venenis araneique muris morsibus et draconi marino adversatur. Anginae eo cum melle nitroque perunguntur, ut epinyctides ex aqua. Ad sugillata oculorum et visus hebetudinem ex melle illini- tur, similiterque auribus saniem profundentibus. Quin et aurium dentiumque dolores vapores e decocto compe- scunt. Decoctum una cum passo oculis vehementer do- lentibus adhibetur. Imponitur et hypochondriis iecorique et stomacho diuturno dolore vexatis, illis cum cerato cyprino, stomacho autem cum rosaceo. Admixtis ficu- bus, nitro et loliacea farina, hydropicis apta est et lie- nosis. Paratur et ex eo vinum, quod absinthinum voca- tur, praesertim in Propontide et Thracia, quo ad ante- dicta utuntur, si febris abest. Adde, quod de ipso aestate propinant, bonam valetudinem praestare rat& — Creditur et "a ΠΕΡῚ YA4AHX IATPIKHZX BIBAION T. 369 ριπαττόμενον 25 εἷς τὰς κιβωτοὺς ἄβροωτα τηρεῖν τὰ ἱμάτια, ἀλειφόμενόν τε μετὰ ἐλαίου κώνωπας κωλύειν ἅπτεσϑαι τοῦ σώματος. Τὸ δὲ μέλαν, ᾧ γράφομεν, τῷ ἀποβρέγματι αὐτοῦ βοαχὲν39͵, ἄβρωτα μυσὶ τηρεῖ τὰ γράμματα 31: ἔοικε δὲ τὸ τοῦ ἀψινϑίου χύλισμα 38 ἔργα ποιεῖν τὰ αὐτά" πλὴν εἰς τὰς πόσεις οὐ δοκιμάζομεν αὐτὸ, κακοστόμαχον καὶ κεφαλαλγὲς Ov* τὸ δὲ χύλισμα ἀμόργῃ ἑψηϑείσῃ καὶ μιγνυμένῃ δολοῦσί τινες. Κεφ. x0. (αἴ) [Περὶ ᾿Δψινϑίου ϑαλασσίου.] ᾿“ψίν- ϑιον ϑαλάσσιον, τινὲς δὲ καὶ σέριφον ?9 καλοῦσι, ὅπερ πλεῖστον ἐν τῷ περὶ 90 Καππαδοκίαν Ταύρῳ ὄρει γεννᾶται καὶ ἐν Ταφοσίρει τῆς “«ἰγύπτου, ᾧ ἀντὶ ϑαλλοῦ οἱ Tow *31 - t » δὲ ς , 7 ᾧ 7 EJ - ΕΣ ποὺ χρώνται €ott 0€ 7] ποᾶ emvoxogogos , €OtXULO ἀβοο- 25) E Serap. bene coniecit Sarac.; περιπλαττόμεγον vulgo; περί-: πλεχόμεγον cod. C. 26) Sic Goupyl. e vet. cod.; γροφὲν vulgo. 27) Lacuna legit βιβλία. 29) Sic Saraác. emend.j τὸ ToU χυλίσματος vulgo. 29) Sic Galen-; Oribas. et Ald.; σερέφριον Cornar. et seq. Καλοῦσν δέ τινες zal σέριφον ἀψίένϑεον ϑαλάσσιον Ald. ect codd. C. N., οὗ δὲ καὶ σανδόνιπον €C., σανδογνίχην Ald.' "Puneio! σανδόνεκουμ. | Hac ad tertium genus pertinent, $0) C. κατὰς Hunc vero ue natalem mediterraneum ad. prae- cedens caput pertinere credidit Saracen., quia maritima planta in Tauro monte crescere nequeat, Sed vel commutavit D. Artemisiam iidritimam ura simnillimis A. orientali VV. ét austriacd Jacqu., vel ipsa maritima ad lacus salsos in Tauro pariter provenit ac in inedià Germania. Namque οἵ Plin. et Oribas. hunc locum babent. $1) Ald., Asul., Cornax., Marcell. áouwwxot, vestiariis arcis inspersum absinthium, vestes a tinearurü iniuria vindicare, itemque ex oleo perunctum, culices abigere, ne corpus fangant. Ceterum atramentum l1ibra- rium infuso eius màceratum libros a murium rosiore tue- fur. Existimatur ef expressi succus eosdem praestare ef- fectus. Attamen potionibus improbatur, quod ventriculo sit inimicus doloresque capitis producat, Succum amurcae decoctae permixtione adulterant. Cap. XXIV. (XXVH.) De 4fbsinthio márino.] Ah- sinthium marinum, quod nonnull et seriphon vocant, copiosissimum in Tauro monte per Cappadociam gignitur et in Taphosiri Aegypti, quo Isiaci loco rami oleae utun- tur, Est autem herba gracilibus ramulis, abrotano parvo DIOSCORIDES. | Aa 370 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΔΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ΄ Y “- À δ. 32 , AM. | τόνῳ μικρῷ. περιπληϑὴς 9? σπερματίων, ὕπόπικρος, *UxO- -. στόμαχος, βαρύοσμος, στύφουσα μετὰ ποσῆς ϑερμασίας" T - τις ἑψηϑεῖσα καϑ' ἑαυτὴν, ἢ μετὰ ὀρύζης, καὶ ληφϑεῖσα μετὰ μέλιτος, ἀσκαρίδας καὶ ἕλμινϑας στρογγύλας κτείνει, « e , , 33. ^ à Η MJ e 34 M^ M. ὑπεξάγουσα κούφως 55. δύναται δὲ οὖν ἔψήματι ἢ φακῇ καϑεψηϑεῖσα τὰ αὐτὰ ποιεῖν" λιπαίνεται 35. δὲ μάλιστα τὰ juve. ἐν Καππαδοκίᾳ 39 πρόβατα νεμόμενα ἕν Καππαδοκίᾳ *9, Κεφ. κέ. (κη.) [Περὶ ᾿ἁψινϑίου Xavroviov.] [Ἔστι δὲ καὶ τρίτον εἶδος ἁψινϑίου, γεννώμενον ἐν τῇ xara?! τὰς ἔάλπεις Γαλατίᾳ πλεῖστον, ὃ ἐπιχωρίως Σαντόνιον 38, ἐπω- - ΄ , 5 M 3 ΄ νύμως τῇ γεννώσῃ αὐτὸ Σαντονίδι39 χώρᾳ ἐοικὸς ἁψινϑίῳ,, οὐ μὴν οὕτω γε ἔνσπερμον, ὑπόπικρον δὲ, καὶ δυνάμενον τὰ ὦ αὐτὰ τῷ σερίφῳ. Κεφ. xd. (19.) [Περὶ ᾿Αβροτόνου.] ᾿Αβρότονον [oi 1 82) Ὁ. περιπλήρηξ» $5) Sic optime C.; ὑπάγουσα κοιλέαν κούφως Ald. et rell, 64) C. fog p avt. $5) €. παραινεῖ. 56) Ulümum ὃν ἴζαπ. deest in editt., sed habet Scrap., licet in chirachig defoxmatum, et cod. C. 57) €. μετὰ. - $8) Sic Goupyl. e Plin.; Σαρδώγεον Ald, et rell. 59) Sic e Plin. et Serap. Marcell. et Sarac. coniecerunt. ΖΣαρδο--, γέδι vulgo. | similis, seminibus referta exilibus, amaricans, stomacho inimica, graveolens et cum quadam calefactione astrin- gens. Haec per se aut cum oryza cocta, assumtaque cum - melle, ascaridas teretesque lumbricos enecat, leviter ex- | pellens eos. Sed et cum sapa aut lenticula cocta eadem | valet efficere. ^ Ceterum pecora hoc maxime pabulo in Cappadocia pinguescunt. Cap. XXV. (XXVIIL) [Je J4bsinthio Santonico.] | Est et tertium absinthii genus, quod uberrimum in Gal- | lia iuxta Alpes provenit. Id patrio nomine Santonicum ἢ dicitur, tracto nomine a Santonum regione id generante. | Absinthlio est simile, neque tamen seminibus adeo fecun- dum, subamarum tamen, et eiusdem cum seripho efficaciae. Cap. XXVI (XXIX) [De brotano.] Abrotanum ͵ ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ. BIBA410N T. — 371 δὲ ἀβούτονον, οἱ δὲ ἀψίνϑιον, οἵ δὲ ἡράκλειον, oi δὲ yolo- ποιὸν, oí δὲ ϑηλυφϑόριον, οἵ δὲ ἀψινϑιόμηνον, οἱ δὲ προ- χάμπυλον, προφῆται νεῦρα φοίνικος, οἵ δὲ κυναγχίτην. “Ῥω- μαῖοι ἀψίνϑιουμ πόντικουμ, τινὲς δὲ αὐτὸ ϑηλύϑαμνον, oi δὲ γλυκὺν ἀγκῶνα καλοῦσιν ἔστε δὲ αὐτοῦ τὸ μὲν ϑῆλυ, ϑάμνος δενδροειδὴς, ὑπόλευκος, φύλλοις λεπτοσχιδέσιν ὧς- πὲρ σερίφου 40 περὶ τὰ κλώνια, πλῆρες ἄνϑους ἐπὶ ἄκρου ἔχον κορυμβῶδες χρυσοειδές" ϑερείας 41 γεννώμενον, εὐῶδες μετὰ πο-- σοῦ βάρους, πικρὸν τῇ γεύσει" δοκεῖ δὲ τὸ σικελιωτικὸν 12 εἶναι τοῦτο. TO δὲ ἕτερον ἄῤῥεν καλεῖται, κληματῶδες, λεπτόκαρ-- qov 9, ὡς ἀψίνϑιον πλεῖστον ^* δὲ iv Καππαδοκίᾳ γεννᾶται καὶ Γαλατίᾳ τῇ κατὰ τὴν ᾿““Ισίαν, καὶ ἕν Ἱεραπόλει τῇ κατὰ τὴν Συρίαν. Τούτων ὃ καρπὸς ἀποζεννύμενος καὶ ὠμοτρι- βὴς μεϑ' ὕδατος πινόμενος, βοηθεῖ ὀρϑοπνοίᾳ, δήγμασι, σπάσμασιν, ἰσχιάσι, δυφουρίαις, ἐμμήνων ἐπισχέσει, καὶ Qa- γασίμων φαρμάκων ἐστὶν ἀντίδοτος, ποϑὲν σὺν οἴνῳ" σύγ- 40) Sic cod. C., Ald., Asulan., Marcell.; σεριςφίου Cornar., Gou- pyl, Sarxac. 41) C. τῆς ϑεραπείας γιγνόμενον. 42) Ὁ. σικελικὸν. 43) Sic cod. N.; λεπτόχαρπον vulgo, λεπτόφυλλον Oribas., parva planta eius Serap. 44) λισχρὸν (yAwyoóv) cod. N., λιχρὸν C. falii abutonon, alii absinthium, aut Heracleum, cholo- poeum, thelyphthorion, absinthiomenon etiam et procam- pylon, Prophetae nérvos phoenicis, alii cynanchitem, Ro- mani absinthium ponticum, alii etiam femineum fruticem vocant, aut dulcem cubitum]. Femina quidem frutex est arborescens, albidus, foliis circa ramulos seriphi modo minutim incisis, floribus refertos habens in apice quasi corymbos aureos, aestate provenientes, fragrantes cum quadam gravitate, gustu amaros. Siculum tale esse cre- ditur. Alterum mas vocatur, sarmentosum, gracilibus ra- mulis, sicut absinthium. -Copiose in Cappadocia nascitur et in Galatia asiatica et ad Hierapolin Syriae. Utriusque semen, postquam aut ebullivit, aut crudum tritum fuit, bibitum ex aqua succurrit erectae cervicis spirationi, ru- (ptis, convulsis, coxendicis doloribus, "urinae difficultati et menstrui fluxus suppressioni, Est et in vino potum AÀa2 872 ΠΕΔΑΝΙΟΥ͂ AIOZKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΠΩΣ χρισμά τε διγούντων ut ἐλαίου &oti* διώχει δὲ καὶ ἑρπετὰ στιβαδευόμενον 456. χαὶ ϑυμιώμενον" καὶ πινόμενον δὲ σὺν οἵ- vo ὠφελεῖ τοὺς δηχϑέντας, ἰδίως δὲ ἁρμόζει ἐπὶ φαλαγγίων χαὶ σχορπίων, βοηθεῖ δὲ καὶ ὀφθαλμῶν φλεγμοναῖς σὺν ἑφϑῷ κυδωνίῳ ἢ μετὰ ἄρτου καταπλασϑέν' διαφορεῖ xal | φύματα, μετὰ ὠμῆς λύσεως ^9 λεῖον ἑψηϑέν" μίγνυται δὲ . καὶ εἰς τὴν τοῦ ἰρίνου ἐλαίου 47 σκχευασίαν. | Κεφ. κζ. (À.) [Hoi * Tagoimrov.] “Ὑσσωπος ΓΡωμαῖοι 1 ὑσσώπουμ, οἵ δὲ λάτερ, οἱ δὲ κασσίαλα, «Αἰγύπτιοι πεσα- λέμ] πόα γνώριμος , δισσὴ, ἣ μὲν γάρ τίς ἔστιν ὀρεινὴ, ἥ δὲ κηπευτή" ἀρίστη δέ ἔστιν 7 ἐν Κιλικίᾳ γεννωμένη. 41ύ-- γαμιν δὲ ἔχει λεπτυντικὴν, ϑερμαντικήν" ἀφεψηϑεῖσα δὲ μετὰ σύχων καὶ ὕδατος, μέλιτός τε καὶ πηγάνου καὶ πινομένη, ἀρήγει περιπνευμονικοῖς, ἀσϑματικοῖς, βηχὶ χρονίᾳ, κατάῤῥῳ, ὀρϑοπνοίᾳ " κτείνει δὲ «al ἕλμινϑας" σὺν μέλιτι, δὲ ἐχλειχο-- μένη ^9 τὸ αὐτὸ ποιεῖ" ἄγει δὲ καὶ πάχος κατὰ κοιλίαν τὸ 48) N. ἐμβατευόμενον, Ο. ἐμβαλευόμενον- 46) In cod. N. recentior manus: σεσέλεως. 47) Serap. iam sic; cod. C. ἀλεύρου. 48) N. ἐκϑλιβεῖσα, C. ἐκϑλιφϑεῖσα. exitiaium venenorum antidotum. Rigore prehensis ex oleo utiliter illinitur. Serpentes quoque tum substratu, tum nidore fugat. Sed et contra morsus eorum cum vino bi- bitum prodest: peculiariter vero pollet contra phalangio- rum scorpionumque ictus. Subvenit et oculorum inflam- mationibus cum cydonio cocto et pane impositum. Discu- tit quoque tubercula, cum farina cruda tritum decoctum- que. Miscetur denique et olei irini compositioni. ΄ Cap. XXVII. XXX.) [De Hyssopo.] Hyssopum [quod alii later, alii cassialam , Aegyptii pesalem vocant] herba est nota, duplicis speciei: altera montana, horten- sis altera. Optimum est, quod in Cilicia nascitur. Vim | habet attenuantem, calefacientem. ^ Decoctum cum ficis, aqua, melle et ruta, pulmonum inflammationibus, anhe- lationibus, diuturnae tussi, destillationi et erectae cervicis Spirationi adminiculum est. Vermes interimit: itemque praestat, si cum melle delingatur. KHiumores crassos per ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHE BIBAION FT. 373 ἀφέψημα αὐτῆς, σὺν ὀξυμέλιτε πινόμενον. βιβοώσκεται δὲ καὶ μετὰ χλωρῶν σύκων λείων πρὸς ὑπαγωγὴν κοιλίας " σφο-- δοότερον δὲ καθαίρει, μιγέντος αὐτῷ “καρδάμου 45, 7| ἴριδος, ἢ ἐρυσίμου" περιποιεῖ δὲ καὶ εὔχροιαν: κπκαταπλάσσεται δὲ μετὰ σύκου καὶ νίτρου πρὸς σπλῆνα καὶ ὕδρωπα, σὺν οἴνῳ δὲ πρὸς φλεγμονάς" διαφορεῖ δὲ καὶ ὑπώπια σὺν ὕδατι ζεστῷ καταπλασϑεῖσα " συνάγχοις 59 δὲ ἀναγαργάρισμα μετὰ σύκων ἀφεψήματος ἄριστον" ὀδόντων τὲ πόνον πραῦὔνει, σὺν. OE ἑψηϑεῖσα καὶ διακλυζομένη ὅ1 - λύει δὲ καὶ τὰς περὶ τὰ ὦτα ἐμπνευματώσεις ὑπατμισϑεῖσα ὅ3. -— Κεφ. xq. (λα΄.) [Περὶ Στοιχάδος. ἡ «Στοιχὰς [oi δὲ συγκλίοπα., oí δὲ ᾿Αλκιβιάδης, οἵ δὲ παγκράτιον, οἱ δὲ στυ-- φωνία, “ἰγύπτιοι σουφλὼ, προφῆται. ὀφϑαλμὸς Πύϑωνος, “Ρωμαῖοι σκιολεβίνα] γεννᾶται μὲν & ταῖς κατὰ Γαλατίαν 53 γήσοις, ἀντικρὺ Μασσαλίας, καλουμέναις Στοιχάσιν, ὅϑεν xai τὴν ἐπωνυμίαν 9* ἔσχηκε πόα λεπτόκαρφός 99 ἔστιν, 49) Sic Ο.; χκαρδαμώμου Ald, et rell. Οαγαοτονεξ Scrap. 60) €, συναγχικῶν- 51) Ald. διαχλιζομέγη. 62) C. συνατμισϑεῖσα. 55) €. Γαλλίαν. 54) €. προςωνυμίαν- 55) Sic cod. N.; λεπτόχαρπος vulgo. Oribas. et Sexap. nostram habueruut lectionem. alvum educit eius decoctum cum oxymelite potum. Co- meditur et cum fÍicubus viridibus tritis ad subducendam alvum, valentius acturum, admistis nasturtio, vel iride, vel erysimo: meliorem quoque colorem cuti conciliat. Lieni vero ac hydropi cum ficis nitroque illinitur, ex vino au- tem inflammationibus. Discutit et sugillata sub oculis cum fervida aqua impositum. In anginis cum decocto ficuum efficacissime gargarizatur. Cum aceto decoctum ac collu- tum dentium solvit dolores, et aurium inflationes vaporibus. Cap. XXVIII. (XXXL) [226 Stoechade.] Stoechas, [quam alii syncliopa, aut Alcibiadem, alii pancratium et styphoniam, Aegyptii suphlo, prophetae Pythonis ocnlum, Romani sciolebinam appellant] in insulis prope Galliam nascitur, quae e regione Massiliae sitae Stoechades vo- cantur, et ab iis quoque nomen accepit. Kerba est gra- 37Á IEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΖΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ TREE χόμην Qu αχροφυλλοτέ 1 i ὁμοίαν ἔχουσα κόμην ϑύμῳ, μακροφυλλοτέρα μέντοι ye κα 3 m , rs ὦ v - 1 P δριμεῖα ἐν τῇ γεύσει καὶ ὑπόπιχρος ποσῶς᾽ ποιεῖ δὲ τὸ cer 2 ὦ“ ' epic , ἀφέψημα αὐτῆς, καϑὼς ὃ ὕσσωπος , πρὸς τὰ ἐν ϑώρακι" μίγνυται δὲ καὶ ἀντιδότοις χρησίμως" [ἐκχφράττει καὶ λεπ. , 56 ῃ ΄ , ' oc - ΄ ι T 57 | vira 59 τὰ σπλάγχνα πάντα καὶ δλην τοῦ ζώου τὴν ἕξιν] 57. Κεφ. κϑ'. (M8.) Γ Περὶ "Opizavov.]' ᾿Ορίγανος 5oa- ^ € M n f. e , , D κλεωτιχὴ, οἱ δὲ κονίλην 59 καλοῦσι, φύλλον ἔχει ἐμφερὲς c , , « * 2 ^ 59 5 2 c op ὑσσώπῳ, σκιάδιον δὲ οὐ τροχοειδὲς 59, ἀλλ᾽ ὥςπερ διηρημέ- vov, καὶ ἐπ᾿ ἄχρων τῶν ῥάβδων τὸ σπέρμα οὐ πυκνόν 90, ΕΣ ' J ci " » , ΒΕ - ι » Ἔστι δὲ ϑερμαντικὴ, ὅϑεν τὸ ἀφέψημα αὐτῆς σὺν οἴνῳ πο-- 9i c , 9 δή ' A » δὲ -. ΄ 61 X ^ iy ἁρμόζει ϑηριοδήκτοις, σὺν γλυκεῖ δὲ τοῖς κώνειον 9t ἢ , " Ἁ -» € , μήκώνειον πεπωχόσι, σὺν ὀξυμέλιτι δὲ τοῖς πεπωκόσι γύψον ἢ ἐφήμερον" πρὸς δὲ τὰ σπάσματα. καὶ ῥήγματα καὶ ὕδρω-: , ' , UJ ' - » , sec μετὰ σύκου βιβρωσκομένη" ξηρὰ δὲ ποϑεῖσα ὀξυβάφου . πλῆϑος σὺν μελικράτῳ, μέλανα κατὰ κοιλίαν ἄγει" ἔμμηνά £6) Asulan. codd. e Paullo xal ῥύπτει zol δωννύει. : 57) Unciuis inclusa in Ald., absunt a codd. Vindob. et a Serap. Marcell. et rell. reiecerunt ad notha, quia e Galen. fac. simpl. lib. 8. pP. 150. et Paullo lib. 7. p. 254. sumta videbantur. 68) Ald. χκορνήλιον. 59) Ald. τριχοειδές. 60) C. addit ἐμπόρφυρον. ' 61) C. N. zowiaroig an κωγιαζομέγοις 3 Serap. legit ἀχόγιτον. cilibus ramis, coma thymi, sed folio longiori, gustu acris et aliquantum subamara.. Decoctum huius, sicut hyssopi, ad pectoris vitia est efficax. Antidotis quoque utiliter im- miscetur. [Obstructione liberat et extenuat viscera omnia et totum corporis habitum.] Ca p. XXIX. (XXXIL) (De Orzgano.] Origanum hera- cleoticum , quod nonnulli cunilam appellant, folium habet hyssopo simile, umbellam autem haud rotatam, sed veluti divisam, et semen in summis virgis haud quaquam densum. Vim habet calefacientem , ac proinde ipsius decoctum ex vino potui datum venenatorum morsibus convenit. Ex passo vero iis prodest, qui cicutam aut meconium, ex aceto iis, qui gypsum aut ephemerum hauserunt. Convulsis autem, ruptis et hydropi medetur, cum fico esui datum. At aridum, —— acetabuli mensura cum aqua mulsa epotum, atros humores HEPI ὙΛῊΣ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION T. 8375 τε κινεῖ καὶ βῆχας ϑεραπεύει, σὺν μέλιτι ἐκλειχομένη" κνη- σμοὺς δὲ καὶ ψώρας καὶ ἴκτερον τὸ ἀφέψημα αὐτῆς ἐν λου- τρῷ ὠφελεῖ" o δὲ χυλὸς αὐτῆς χλωρᾶς οὔσης, καὶ παρίσϑμια καὶ κιονίδας καὶ ἄφϑας ϑεραπεύει" καὶ διὰ ῥινὸς ἄγει, σὺν ἐλαίῳ igívo ἐγχυματιζόμενος" σὺν γάλακτι δὲ καὶ ὠταλγίας παρηγορεῖ" ἐμέτικόν τε φάρμακον σκευάζεται δὲ αὐτῆς καὶ κρομμύων καὶ ῥοὸς τοῦ ἐπὶ τὰ ὄψα, πάντων ἐν χαλκῷ κυ- πρίῳ ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασιν ἡλιασϑέντων, ἐπὶ ἡμέρας M ᾿ ὑποστρωννυμένη δὲ 7 πόα ἑρπετὰ διώκει. Κεφ. X. (Ay) [Περὶ ᾿Ονήτιδος. "H δὲ ὀνῆτις κα- λουμένη λευκοτέρα τοῖς φύλλοις ἐστὲ, καὶ μᾶλλον ἐοικυῖα ὡσσώπω, καὶ τὸ σπέρμα ὥρπερ κορύμβους συνεχεῖς ἐπικειμέ- yov; ἔχει. “Δύναται μέντοι τὰ] αὐτὰ τῇ ἡρακλεωτικῇ, οὐχ οὕτω μέντοι δραστικὴ καϑέστηκεν. Κεφ. λα΄. (λδ.) [Περὶ ᾿Αγριοριγάνου] Ἢ δὲ ἀγριο- ρίγανος, ἣν πάνακες ἡράκλειον, οὗ δὲ κονίλην καλοῦσιν, ὧν ἔστι καὶ Νίκανδρος ὃ Κολοφώνιος, ἔχει τὰ μὲν φύλλα ὅμοια ὀριγάνῳ, ῥαβδία δὲ σπιϑαμιαῖα, λεπτὰ, iq ὧν σκιάδια ὅμοια ἀνήϑῳ, ἄνθη δὲ λευκά" ῥίζα λεπτὴ, ἄχρηστος" ἰδίως per alvum extrahit, menses ciet, ac tussi cum melle de- linctum medetur. Prurigini autem, psorae ac morbo re- gio decoctum ipsius in balneo prodest. Succus virentis ton- sillis, uvulis et aphthis medetur, et in nares ex oleo irinoque infusus caput purgat, aurium quoque dolores ex lacte mi- tigat. Conficitur denique ex eo, cepis ac rhoe , qua ad ob- sonia utuntur, vomitorium medicamentum , his omnibus in cupreo vase per caniculae ardores ad dies quadraginta insolatis. Substrata denique herba serpentes fugat. ' Cap. XXX. (XXXIIL) [De Onztide] Quod onitis appellatur, foliis est albidioribus , hyssopoque similius, ac semen habet velut corymbos cohaerentes ac sibi incum- bentes. Vis tamen eadem, quae heracleotici, sed minus efficax. Cap. XXXI. (XXXIV.) [De Origano sylvestri.] Ori- ganum sylvestre aliqui panaces herculeum vocant, alii cunilam: quo in numero Nicander est Colophonius. Folia habet origani, virgulas dodrantales, tenues,'in quibus um- bellae anethi insunt, íflores albi: radix tenuis ac inutilis. ͵ 370 ΠΕΔΑΝΙΟΥ 4IOZKOPIA4OY ANAZAPBEQOZ δὲ βοηϑεῖ ϑηριοδήκτοις τὰ φύλλα καὶ và ἄνϑη, σὺν οἴνῳ πινόμενα. , , Κεφ. MB. (λέ.) [Περὶ Τραγοριγάνου Τραγορίγανος 4 4 , » 4 , ϑαμγίσκος ἐστὶν, ὀριγάνῳ ἢ ἕρπύλλῳ ἀγρίῳ ὅμοιος τὰ qvÀ- λα καὶ τὰ κλωνία" ἡ μέν τις εὑρίσκεται κατὰ τόπους εὖερ-- , , - γεστέρα καὶ πλατυφυλλος, κολλώδης 9? ἱκανῶς" ἧ δέ τις , i , / ^ λεπτόκαρφος καὶ λεπτόφυλλος, ἣν καὶ πράσιον ἔνιοι καλοῦ-- X c , - σι" ἀρίστη δὲ 7] κιλίκιος, καὶ ἡ ἐν Ko, καὶ Χίῳ, uai Σαύρνη, καὶ Κρήτη. Θερμαντικαὶ δὲ πᾶσαι καὶ οὐρητικαὶ μύφνη, καὶ Κρήτῃ. Θερμαντοιαὶ δὲ πᾶσαι καὶ οὐρὴ καὶ εὐκοίλιοι, πινομένου τοῦ ἀφεψήματος" ὑπερβιβάζουσι γὰρ τὰ χολώδη" εὔϑετοι καὶ σπληνικοῖς πινόμεναι μετ᾽ ὄξους, » LJ καὶ Tolg. ἰξίαν πεπωκόσι μεῖ οἴνῳ καὶ ἔμμηνα δὲ ἄγουσι" , D ? - βηξί τε καὶ περιπνευμονίαις σὺν μέλιτι ἐν ἐκλεικτῷ δίδοται" ἔστι δὲ καὶ τὸ πότημα ἐπιεικές" ὅϑεν τοῖς ἀσώδεσι καὶ κα΄ C - T b p xooroucyoig καὶ ὀξυρεγμιῶσι δίδοται, καὶ iq ὧν GÀvouog | καὶ ναυτία καὶ ϑέρμη ὑποχονδρίων παρακολουθεῖ" διαφορεῖ δὲ καὶ οἰδήματα καταπλασϑεῖσα μετὰ ἀλφίτων. bL. 62) Sic Ald., Cornaz. et rcll. ; σομμώδης Asulan. et Marcell, | Speciatim venenatorum morsibus folia floresque ex vino poti auxiliantur. Cap. XXXIL (XXXV.) [De 7ragorigano.] 'Trago- riganum fruticulus est, folio et ramulis ad origanum aut serpyllum sylvestre accedens. Quoddam pro locorum ra- tione vegetius est et folia habet latiora, satis glutinosum. Alterum gracilibus est ramulis, tenuibusque foliis, quod etiam prasion nonnullis audit. Optimum est cilicium, quod in Co, Chio, ad Smyrnam et in Creta provenit. Omnia calefaciunt, urinas cient, bonamque faciunt alvum, ebibito decocto, siquidem biliosa deiiciunt. Prosunt et lienosis ex accto pota, itemque iis, qui ixiam hausere, ex vino. Quin et menses trahunt, et in tussi ac peripneu- monia ex melle iu eclegmate dantur. ^ Est idonea co- rum potio, unde et fastidiosis et stomacho affectis et acida ructantibus exhibetur, iisque, quos anxietas et nausea et praecordiorum aestus male habent, Discutiunt et oede- mata, si cum polenta illinuntur. ι ΠΕΡΙ YAHEX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ T. 377 Κεφ. λγ. (λ-.) [Περὶ Τλήχωνος.1 Τλήχων [oi δὲ βλῆχοον, οὗ δὲ ἀρσενίκανϑον, “Ῥωμαῖοι πολείουμ, "qot ἀπολείουμ, Τάλλοι ἄλβολον, οἵ δὲ ydg ὄψις "1 πόα γνώ-- ριμος, λεπτυντικὴ, ϑερμαντικὴ; πεπτική" ποϑεῖσα δὲ ἔμμηνα καὶ δεύτερα καὶ ἔμβουα ἄγει. ἀνάζει δὲ καὶ τὰ ἐκ πνεύμο-- γος uev ἀλόης 63 καὶ μέλιτος ποϑεῖσα καὶ σπωμένοις βοηϑεῖ" γαυτίας τε καὶ δηγμοὺς στομάχου μετὰ ὀξυχράτου ποϑεῖσα παραμυϑεῖτοι" ἄγει δὲ καὶ κατὰ κοιλίαν μέλανα" βοηϑεῖ δὲ καὶ ϑηριοδήκτοις πιγομένη μετ᾽ οἶνου * λειποϑυμοῦντάς τε ἀναχτᾶται σὺν ὄξει, ταῖς ῥιοὶ προςφερομένη" κρατύνει δὲ καὶ οὔλαϑε, ξηρὰ λεία κεκαυμένη 55: ἐπιπλασϑεῖσα δὲ πραὔ-- γει πᾶσαν φλεγμονὴν σὺν ἀλφίτῳ" καϑ' ἑαυτὴν δὲ ποδαγρι- κοῖς ἁρμόζει, ἄχρι φοινίξεως τῆς ἐπιφανείας" σὺν κηρωτῇ δὲ ἰόνϑους σβέννυσιν. ὠφελεῦ δὲ καὶ σπληνικοὺς μεϑ' ἁλὰς χαταπλασσομένη" τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῆς κνησμοὺς λουόμενον παύει, καὶ εἰς ἐγμάϑισμα καὶ ὑτρὸς ἐμπνευματώσεις καὶ σκχλη-- ρίας καὶ ἀποστροφὰς 55 ὑστέρας ἁρμόζει" καλοῦσι δέ τινες 65) Sic Oribas,, Ald,, Asul., Cornar., Goupyl.; ue ἁλὸς Plin., Serap., cod. C., Sarac. 64) C. pessime οὐρα. 65) Sic iei tas: » Serap. et codd. plerique; zarazexAvcuéy Sambuc. 66) Sic codd, C. N., Ald., Asulan., Marcell., Cornar.; ὑποστρο-- φὰς Goupyl. et Sarac. ; ἀνωστροφὰς videtur legisse Serap. Cap. XXX. (XXXVL) [206 Pulegio.] Pulegium [quod nonnülli blechron, aut arsenicanthon, Romani po- leium, Afri apoleium , Galli albolon aut gallis opsin vo- cant] est herba vulgaris notitiae. Extenuat, calefacit, concoctionem adiuvat. ^X Bibitum menstrua, secundas et partus eiicit. E pulmonibus educit vitia, cum aloé et .melle potum, ac convulsis etiam auxiliatur. Nauseas et stomachi rosiones ex posca bibitum permulcet: nigros etiannum humores per alvum exigit, Venenatorum mor- sibus in vino potum succurrit. Defectos animo recreat, cum aceto naribus admotum. Corroborat gingivas siccum, tritum et crematum, Illitum cum polenta inflammationem omnem lenit, et podagricis per se prodest, impositum, donec rubescat superficies, Cum cerato autem varos ex- stinguit: iuvat et lienosos, cum sale adhibitum, Ceterum decoctum ipsius prurigines lotione mitigat et matricis in— flationibus ac duritici, inversionibus quoque uteri insessu 378 HEAANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙ ΔΟῪ ANAZADPBEOEX αὐτὴν βλήχωνα 97, ἐπειδὴ τὰ γευσάμενα κατὰ τὴν ἄνϑησιν τῶν ποιμνίων, βληχῆς ἐμπίμπλανται. ν [98 Χλωρὰ δὲ τριβομένη πόα καὶ uer ὄξους καταπλατ- τομένη ϑερμαίνει καὶ ἐρυϑραίνει καὶ τὰ ἕλκη ῥυπαρὰ ava- καϑαίρει; ἢ μὴν πέπτει" 7 αὐτὴ τὰ ὑπώπιὰα ἐξαλείφει, ὅτε αἷμα ἀνακαλεῖται. ᾿Οσφραίνεται &vrb τὰς ἐχλύσεις καὶ λει-- ποϑυμίας. τὴν ἐφηλίδα αἴρει κοπτομένη καὶ ἐντετριμμένη" πραὔνει ὀδόντων ἄλγημα μεῖ οἴνου καὶ μέλιτος, καὶ ἁλῶν πεφρυγμένη, ἢ με οἴνου καὶ μέλιτος μόνου, ἢ ptf οἴνου . καὶ ἁλῶν ἴσων ἐν κεραμείῳ ἀγγείῳ ϑερμαινομένη" πίνεται δὲ καὶ πρὸς τὸν λαγωὸν ϑαλάσσιον καὶ τὰ ἄλλα δηλητήρια | ψώραν ἀποσμήχει πινομένη καὶ προοτριβομένη. ΪΚονιορτὸς τῆς ξηρῆς ἐπιπάσσεται μετὰ τὸ βαλανεῖον πρὸς ψυχρὰ τῶν ἄρϑρων ἄλγεα" χρὴ δὲ στενῷ σπαργάνῳ συστέλλειν, ἐφ᾽ ᾧ τῷ δέρματι συμφύηται , ὅτι οὐ μόνον τὰ ἄλγεα mud ἀλλὰ ci ψυχρὸν μέρος ϑερμαίνει. Κεφ. λὃ. (λζ.) [Περὶ Δικτάμνου. 4Δίκταμνος, ἣν ΄ 67) Cod. C. βλῆχρον. Melius fAnyw. 653) Haec e Cautacuz. cod. Matthiol. opitulatur. Blechona nonnulli vocant, quod, dum floret, a pecoribus gustatum, balatum concitat. - [Viridis autem herba, trita et cum aceto imposita, ex- aestuat et rubefacit, et immunda ulcera purgat, et vero etiam coquit. Eadem sugillata emaculat, quod sanguinem revocat. Ad olfaciendum datur contra resolutiones (ner- vorum) et deliquia: maculam a sole contractam tollit con- ὦ tusa et affricta: mitigat et dentium dolores cum vino, | melle ct salibus frixum, aut cum vino melleque solis, aut cum vini et salium aequa portione in vase fictili fervefa- . . ctum. Bibitur et adversus leporem marinum et alia leti- fera. Scabiem absterget bibitum et affrictum. Pulvissic- catae herbae inspergitur post balneum adversus frigidos artuum dolores: oportet autem membrum arctis stringere - fasciis, ut firmiter cuti adhaereat, quando non tantum dolores mulcet, sed frigore correptam partem etiam ca- lefacit. , Cap. XXXIV. (XXXVL) [De Dictamno.] Dicta- ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ FT. 979 : καλοῦσί τινες γλήχωνα ἀγρίαν [oi δέ ἔμβακτρον 99, oi δὲ ελουάκος, οἱ δὲ ἀρτεμίδιον, οἵ δὲ κρητικὴ, οὗ δὲ ἐφήμεϊ , , " ρον, oí δὲ ἐλδίαν, oi δὲ βελοτόκος, oi δὲ δορκίδιον, oi δὲ 5 "4 € e" 5 , € , E , 5 x ἐλβούνιον, “Ῥωμαῖοι οὐστιλάγω δουστικα" ] món ἐστὲ κρητι-- E Lu 53: , 10 € , λή E δὲ A À , κὴ, δοιμεῖα λίαν 19, ὁμοία ylyyovi, μείζω δὲ καὶ γναφαλώδη , , » UE , , ΕΝ, 5 2 M 2 τὰ φύλλα ἔχει, καὶ ἐριωδὴ τινὰ ἐπίφυσιν" ovre δὲ ἄνϑος - Lu οὔτε καρπὸν φέρει 71: ποιεῖ δὲ παντα, ὅσα καὶ 7] ἥμερος 1 - , γλήχων, ἔνεργέστερον δὲ πολλῷ" ov μόνον γὰρ πινομένη, , , , - (ἀλλὰ καὶ προςτιϑεμένη καὶ ὑποϑυμιωμένη và τεϑνηχότα iu- . 32 , M χ M N o 3 , βουὰ éxvwacoa. | Daci δὲ καὶ τὰς αἶγας iy Κρήτῃ τοξευ-- ϑείσας καὶ νεμηϑείσας τὴν πόαν, ἐκβάλλειν τὰ τοξεύματα... Ἔχει δὲ καὶ xaO jv δύναμιν ὃ χυλὸς αὐτῆς, κα j χει δὲ καὶ καϑαρτικὴν δύναμιν ὃ χυλὸς αὐτῆς, καταχριόμε-- γος ἢ τριβόμενος 2 μετὰ ἀλφίτων" καταπλασσομένη δὲ ἡ βο- » - M - - , τάνη τοὺς ὑποκάτω τῶν ποδῶν ἢ τοῦ λοιποῦ σώματος Qc- : 2 ᾿ 1 ραπεύει σκόλοπας᾽ ποιεῖ δὲ wai πρὸς πόνον σπληνὸς, μειοῖ 69) Sic Ald,, Asulan., Marcell, Cornar.; ἔλβατρον Goupyl., Sarac, 70) Sic cod, C. et Serap. Ceteri λεία) quod servari nequit, quia contrarium «est τοῖς φύλλοις γναφαλώδεσνι καὶ ἐριώδεσι. Est quidem aliquid 2e/ov in Dictamuo, nempe bracteae calycesque florum. | Nec hoc accipiendum est, cum flores Dictamni fructusque, Theophrasto (hist. g, 182, Virgilio (Aen. 1, 412.) et Damocrati (Galen. compos. zuedic. sec. gen. lib. 5. p.822.) noti, Dioscoridem latuisse videantur. 71) Saepe vexatus locus. Plinius, Oribas., Serap,. et codd, con- sentiunt in hac lectione. Matthiolus suasit χάρπος συμφέρει. — $ed insolens Diosc. verbum nolo contra tot testimonia recipere. 72) Ald. et Asulan, interponunt ὥςπερ. ᾿ mnus, quam pulegium sylvestre nonnulli dicunt [alii em- bactron, aut beluacos, artemidion etiam et creticum, et ephemeron, eldian, belotocos, dorcidion denique et elbu- nion, Homani ustilaginem rusticam ] herba est cretica, valde acris, pulegio similis, sed maiora habens folia et la- nuginosa, aut tomento quodam lanato adnato praedita. Nec florem, nec fructum fert. Praestat vero omnia, quae sa- tivum pulegium, sed efficacius. Non pota solum, sed et apposita et suffita fetus emortuos eiicit. Aiunt et in Creta capras tela, quibus ictae sunt, huius herbae pastu excu- tere. Purgandi vim habet succus ipsius illitus aut cum polenta aífrictus. Imposita vero herba plantae pedum re- liquove corpori impactos aculeos curat. Est et efficax ad 980. HEAANWIOY 410XZKOPIAOY ΦΝΑΖΑΡΒΕΩΣ γὰρ αὐτόν" καρπίζουσι δὲ αὐτὴν. £v ϑέρει καὶ φϑινοπώρῳ" ἡ δὲ ῥίζα αὐτῆς γενομένους 7* ϑερμαίνει" ἔστι δὲ καὶ ὀξυτό- κίον" βοηϑεῖ δὲ καὶ ϑηριοδήκτοις ὃ [^ χυλὸς αὐτῆς, μετ᾽ οἴνου πινόμενος" τοιαύτη δὲ τῆς βοτάνης ἣ δύναμις, ὡς χαὶ ὀσφραινομένη διώχειν καὶ προραπτομένῃ ἀγαιρεῖν τὰ ἰοβόλα ϑηῤφία" τὸ δὲ αὐτῆς χύλισμα ἐπιχεόμενον πληγῇ σιδήρου ἢ ἰοβόλου δήγματι, καὶ πρὸς τῷ ἐπιχυϑῆναι καὶ λαμβανόμενον πόσει, εὐθέως ὑχιάζει. ἶ (Κεφ. Ay.) Τὸ δὲ ψευδοδίκταμνον καλούμενον φύεται ἐν πολλοῖς τόποις, ἐμφερὲς μὲν τῶ πρὸ αὐτοῦ, ἔλαττον δὲ δριμύ: ποιεῖ δὲ τὰ αὐτὰ τῷ δικτάμνῳ, οὐχ ὁμοίως ἐνεργοῦν. (Κεφ. λ8'. digna δὲ ἀπὸ Κρήτης 7^ ἕτερον εἶδος δικτάμνου,, φύλλοις ἐοικὸς σισυμβρίον, κλωσὶ δὲ μεῖζον, ἐφ᾽ ὧν ἄνϑος ὀριγάνῳ 75 ἀγρίῳ ξοικὸς, μέλαν, μαλακόν" ὀσμὴ δὲ - ἡλλ [4 ΄ ' ἐλ λ ΄ "δ E μὸν τῶν φύλλων μεταξὺ σισυμβρίου καὶ ἐλελισφάκου, ἡδίστη ποιεῖ 75) Sic Ald., Cornar., Goupyl ; γενομένῳ Asulan., Marcell. 74) €. Φύεται δὲ ἐν Κρήτη. Ceterum: utrumque hoc capitulum genuinum est, cum et ab Oribas. et a Serap. agnosgatur, licet sup- posititia habeat Anguillar. p. 201. 75) C. óputvo. lienis dolorem, siquidem id viscus imminuit. Legitur au- tem aestate et autumno. Radix gustu calefacit et partum accelerat. Sed et succus cum vino potus contra venenato- rum morsus auxilio est. Herbae vero tanta vis est, ut et olfactu abigat bestias venenatas, et contactu interimat. Cetero expressus ex ea succus vulneribus ferro illatis aut venenatis morsibus instillatus expedite ad sanitatem per- ducit, si praeterea in potu sumatur. (Cap. XXXVIIL) Quod pseudodictamnum vocant, multis in terris nascitur, antedicto simile, sed minus, quam illud, acre. Eosdem praebet effectus, at haud simili efficacia. (Cap. XXXIX.) Defertur ct e Creta alterum dictamni genus, foliis sisymbrium referentibus, sed ramis maiori- bus, in quibus flos emicat origani sylvestris, nigricans ac mollis. Odor foliorum inter sisymbrium et salviam me- dius, iucundissimus. Ad eadem, ad quae et antedictum, ἡ IEPI ὙΛΑΙ͂Σ IATPIKHZ ΒΙΒΑΙΟΝ I. 381 δὲ πρὸς ὅσα xol ἣ πρὸ αὐτῆς, ἧσσον πληκτικὴ ὑπάρχουσα" μίγνυται δὲ καὶ ἐμπλάστροις καὶ ϑηριακαῖς. Κεφ. λέ. (w.) [Igi ᾿Ελελισφάκου. ᾿Ἐλελίσφακον, οἵ δὲ ἐλαφόβοσκον 5, οἵ δὲ κίοσμιν, oi δὲ φαγνὸν, οἵ δὲ βήκιον, «Αἰγύπτιοι ἀπουσὶ, “Ῥωμαῖοι σάλβια, οἵ δὲ κόσαλον * ϑάμνος ἐστὶν ἐπιμήκης, πολύχλωνος, ῥάβδους τετραγώνους καὶ ὑπολεύκους ἔχων φύλλα δὲ μηλέᾳ κυδωνίᾳ 7 ξοικότα, ἐπιμηκέστερα μέντοι καὶ τραχύτερα καὶ παχύτερα, λεληϑό- τως, ὥςπερ τὰ ἀνάτριπτα τῶν ἱματίων, δασέα, ὑπόλευκα, σφοδρῶς εὐώδη, βοωμώδη 8- καρπὸν δὲ ἐπὶ ἄκρων τῶν καυλῶν ὥςπερ δομίνου ἀγρίου ἔχει" φύεται δὲ ἐν τραχέσι χωρίοις. Ζύναμιν δὲ ἔχει τὸ ἀφέψημα τῶν φύλλων καὶ τῶν κλάδων οὖρα ἄγειν πινόμενον, καὶ ἔμμηνα καὶ ἔμβουα κατα-- σπᾷν, καὶ τρυγόνος πληγαῖς ἀρήγειν" μελαίνει δὲ καὶ τρί- χας " καὶ τραυματικὴ καὶ ἴσχαιμος.᾿ καὶ ἀποκαϑαρτικὴ τῶν ϑηριωδῶν ἐστιν ἑλκῶν" παύει δὲ σὺν οἴνῳ τὸ ἀφέψημα τῶν φύλλων καὶ τῶν κλάδων αὐτῶν προςκλυζόμενον τοὺς περὶ τὰ αἰδοῖα πνησμούς. 76) Ald. interponit οὗ δὲ φαχόν. 77) Anguillar. p. 202. e Crateva ἡδυόσμῷῳ. 73) Ὁ. ἔμβρωμον τῇ γεύσει- efficax, sed minus nares ferit. Miscctur ct emplastris ac theriacis compositionibus. Cap. XXXV. (XL.) [226 Saivia.] Salvia, quam ali elaphoboscon, alii ciosmin, phagnon etiam et becion aut cosalon , Aegyptii apusi vocant, est frutex subproce- rus, ramosus , virgis quadrangulis et albicantibus. Folia habet ad mali cydoniae accedentia, sed longiora, aspe- riora crassioraque, obscure hirsuta, velut attritae vestes, subalbida, vehementer odorata, sed virosa: fructum gerit in summis caulibus, hormino sylvestri similem. Nascitur in asperis locis. Vim habet decoctum foliorum ramorum- que epotum urinas mensesque ciendi, fetus extrahendi et pastinacae marinae ictibus auxiliandi. ^ Capillos quoque denigrat: vulneraria eadem et sanguinem cohibendi vi praedita. Fera etiam repurgat ulcera. Sedat decoctum foliorum et ramorum ipsorum fotu pruritus genitalium. 382 ΠΕΔΑΝΙΟῪ A4IOXKOPIAOY ANAZAPBEOZX Κεφ. Ad. (μα΄.) [Περὶ “Ηδυόσμου ἡμέρου.] *HOvocuoc, oí δὲ μίνϑην ἢ καλαμίνϑην 19 [Ῥωμαῖοι μένϑα, οἱ δὲ νεπέ- ταμ, «Αϊγύπτιοι τὶς, oí δὲ φερϑρουμόνϑου 80, οἱ δὲ περξὼ, οὗ δὲ μακιϑὼ γνώριμον βοτάνιον" δύναμιν ἔχον ϑερμαντι- χὴν, στυπτικὴν, ξηραντιχὴν" ὅϑεν αἷμα ἵστησι πινόμενος 81 ὃ χυλὸς αὐτοῦ μετ’ ὄξους" καὶ ἕλμινϑας κτείνει στρογγύλας, ἀφροδίσιά τε ἐρεϑίζει, καὶ λυγμοὺς καὶ ἐμέτους καὶ χολέραν παύει, δύο ἢ τρία κλωνάρια σὺν ῥοᾶς ὀξείας χυλῷ ποϑέν-- τα διαφορεῖ δὲ καὶ ἀποστήματα μεῖ ἀλφίτου καταπλασϑέν" καὶ κεφαλαλγίας παρηγορεῖ ἐπιτεϑὲν τῷ μετώπῳ, μαστῶν , ' ΄ 82 T ^ D τὴ ᾿ ' ^ TE πέριτασιν και σπαργῶώσιν πραᾶύυνει οὺυν QOL δὲ τοι κυνοδήκτοις κατάπλασμα 835: ὠταλγίαις δὲ ὃ χυλὸς σὺν με- , δν ] ] ) - 4 λικράτῳ ἀρήγευ 9*, γυναιξὶ δὲ πρὸ τοῦ πλησιάζειν προοτι-- » / - E ϑέμενον ἀσυλληψίαν ἐργαΐεται" γλῶσσαν τε τραχεῖαν παρα- , , , ? , τριβόμενον λεαίνει. καὶ γάλα ἀτύρωτον φυλάσσει, ivamoxiv- σϑέντων αὐτῷ τῶν φύλλων 85. καὶ καϑόλου ἐστὶν εὐστόμα-- 79) Sic Ald.; χαλάμινϑον cod. Ο. Seriores omiserunt, j 80) Sic cod, C.; φερϑουμερϑρουμονϑου Ald. et sequ. 81) C. λαμβανόμενος. 82) C. GÀyyow,. 85) Ὁ. συνεργεῖ δὲ zal τοῖς κυνοδήκτοις καταπλασσόμενον, 84) Ὁ. ἁρμόζει, 85) Matthioli cod. χλωναρίων. Cap. XXXVI. (XLL) [De 7MentAa sativa] Mentha, quae et calamintha dicitur [ Romanis et nepeta, Aegyptiis tis, aut ferthrumonthu, aut perxo et macitho vocata] vulgo nota est herbula. Vim habet calefacientem, astringentem et exsiccantem: quamobrem sanguinem sistit ipsius succus ex aceto potus, teretesque lumbricos enecat et venerem stimulat: singultus, vomitiones choleramque sedant bini ternive ramuli cum acidi granati succo cpoti. Discutit et abscessus, si cum polenta adhibetur, et imposita fronti dolores capitis levat: mammas distentas et nimio lacte tur- gentes compescit, Cum sale vero canum morsibus impo- nitur, Succus aurium doloribus cum aqua mulsa subve- nit. Mulieribus ante coitum subdita conceplioni resistit et asperam linguam aflricta laevigat. Lac in caseum den- sari non patitur, si illi folia immerguntur. Et generatim HEPI YA4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION T. 385. qov99 xoi ἀρτυματῶδες. (Κεφ. μβ΄.) Τὸ δὲ 'ἄγριον ἥδύο- σμον, ὃ “Ῥωμαῖοι μενϑάστρουμ καλοῦσι: 7ίνεται δασύτερον τοῖς φύλλοις καὶ πάντη μεῖζον σισυμβῳ φίου, ἐν ὀσμῇ δὲ βρω-- μωδέστερον, καὶ ἧττον εἰς τὴν ἐν ὑγείᾳ χρῆσιν εὔϑετον. o. Keg. AD. (μγ..) [Περὶ Καλαμίνϑης.) Καλαμίνϑη, 5 μέν τις ὀρεινοτέρα 81 ἐστίν 88. ἔχει δὲ φύλλα δμοια ὠκίμῳ 89. ὑπόλευκα, κλωνία δὲ καὶ κάρφη γεγωνιωμένα 3), ἄνϑος πορ-- φυροῦνϑΙ. Ἢ δὲ τις γλήχωνι ἔοικε, μείζων δέ" ὅϑεν τινὲς ἀγρίαν αὐτὴν γλήχωνα ἐκάλεσαν, διότι καὶ τῇ ὀσμῇ παρέοι- κε΄ ταύτην “Ῥωμαῖοι νεπέταν. Ἢ δὲ τρίτη ἔοικεν ἡδυόσμῳ ἀγρίῳ, ἐπιμηκεστέρα τοῖς φύλλοις, καυλῷ καὶ κλάδῳ μείζων τῶν προειρημένων καὶ ἧττον ἐνεργής. Πασῶν δὲ τὰ φύλλα )ευομένῳ πυρωτικὰ ἰοχιθῶρ καὶ δριμέα, δίζα ἄχφηστος " φύεται δὲ ἐν πεδίοις καὶ ἐν τραχέσι τύποις καὶ καϑύγροις" πινομένη δὲ καὶ καταπλασσομένη anys ἑρπετοδήκτοις yu δὲ καὶ οὖρα τὸ ἀφέψημα πινόμενον" βοηϑεῖ δὲ καὶ ῥήγμασι, 86) C. εὔπομογ. 87) Ο. ὀριγανωτέρα. 88) Cod. C. addit: οἱ δὲ ὀριγάνης, oi δὲ μίγϑην, “Ῥωμαῖον νεπέταμ, οἱ δὲ μένθαμ μέον ξώκα μα 89) C. addit: μικρότερα δὲ καὶ λευκότερα. 90) C. γωγιοειδῆ. 91) C. zal uxàwov. stomacho utilis est et condimentis idonea. (Cap. XLII.) Mentha sylvestris; quam menthastrum lomani vocant, hirsutioribus est foliis et prorsus maior sisymbrio: at odore magis viroso, quare minus'ad sanorum usum apta est. Cap. XXXVII. (XLIIIL.) [ De Calamintha,] E ca- laminthae speciebus quaedam magis montana est, folia habet ocimi, subalbida, ramulos surculosque beni et florem purpurascentem. Altera pulegio similis est, sed ma- ior, quam ideo ;sylvestre pulegium vocarunt, quod et odore ipsum aemuletur: hanc Romani nepetam nominant. Tertia ad meüithastrum accedit, foliis magis oblongis, caule ramisque, quam praedicta, maioribus, sed minus efficax. Omnium folia gustu impense ferventia et acria: radix in- utilis. Nascitur in campestribus locis, asperis ac praehu- midis. Sive pota, sive imposita, demorsis a serpente opi- tulatur. Decoctum pott& urinas pellit: ruptis quoque, con- 2384 HEAANIOY 410ZKOPI40Y ANAZAPBEOZ 7 3 , , ΄ A Ue ὦ M σπάσμασιν, ὀρϑοπνοίαις, στρόφοις , χολέρᾳ, ol δίγει wol , - » E 3 πρὸς τὰ ϑανάσιμα προπινομένη ποιεῖ σὺν οἴνῳ, καὶ ἴκτερον » ΄ » P y ΄ A22 ᾿ ι c τ ἀποκαϑαίρει" ἕλμινϑάς τε κτείνει καὶ ἀσχαρίδας σὺν ἁλσὶ καὶ μέλιτι πινομένη, ἑφϑή Tt καὶ cou) τετριμμένη: ὠφελεῖ, καὶ ἐλεφαντιῶντας βρωϑεῖσα. ἐπιπινομένου ὀῤῥοῦ γάλακτος" ΄ὔ δὲ ᾿ a ἀν.» » ' ' isi φϑείρει δὲ καὶ ἔμβρυα, καὶ ἔμμηνα ἄγει τὰ φύλλα λεῖα ἐν προςϑέτῳ᾽ ϑυμιαϑέντα δὲ ἑρπετὰ διώκει καὶ ὑποστρωννύμε- | γα λευκαίνει τε καὶ τὰς μελαίνας οὐλὰς ἑψηϑεῖσα £v οἴνῳ καὶ καταπλασϑεῖσα, καϑαΐρει καὶ iron ἰσχιαδικοῖς τε - ΄ , , 2 , ἐπιτίϑετάι εἰς μετασύγκρισιν, ἐπιχαίουσα τὴν ἐπιφανειαν - καὶ σκώληκας τοὺς ἐν ὠσὶ χτείνει ὃ χυλὸς &voraLoutvoc. | 7 , 7 * Κεφ. λη. (μδ΄) [Περὶ Ovuov.] Θύμος [οὗ δὲ Aev- κὸς, oí δὲ χεφαλωτὸς, οἱ δὲ ἐπιϑυμὶς, οἱ δὲ ϑύρσιον, Po- , , ΄ μαῖοι ϑούμουμ, «Αἰγύπτιοι στεφάνη, Zazol μόζουλα ]9? γι- c , n M 7 γώσκεται ὑπὸ πάντων" ϑαμνίσκιον φρυγανοειδὲς, φυλλαρίοις / Η πολλοῖς καὶ στενοῖς περιειλημμένον, ἔχον ém ἄχρου κεφάλια ἄνθους πορφυρίζοντα᾽ μάλιστα δὲ φύεται ἐν πετρώδεσι καὺ 92) Serapion multo plura legit, quam nostra exemplaria habent. φρυγανώδης vertit hic et alibi: ignosi, ita ut licimia (ellychnia) pro luminibus accendendis, cotoneo inyoluto, inde confici possint, vulsis, anhelationibus, torminibus, cholerae ac rigori au- xiliatur. Praesumta in vino venenis resistit, et regium morbum expurgat. Lumbricos necat et ascaridas, cum sale et melle pota, seu cocta, seu ctiam cruda contrita fuerit. Elephantiacos etiam esitata iuvat, si serum lactis superbiberint. Detrita folia in pesso subdita fetus enecant et menses extrahunt. Eadem suffita, ut et substrata, ser- pentes fugant. Dein cicatricibus nigris album reddit co- lorem iin vino cocta et imposita, ac sugillata sub oculis quoque emendat. In coxendicum doloribus ad metasyn- crisin imponitur, dum summam adurit cutem. . Vermes denique aurium succus instillatus necat. ! Cap. XXXVIIL (XLIV.) [De Thymo.] 'Thymum [quod album et capitatum nonnülli vocant, alii epithymis et thyrsion, Aegyptii coronam, Daci mozula] omnibus notum est. Frutex exiguus, surculosus, foliis exiguis, numerosis et angustis cinctus, in cacmmine gerens floris capitula purpurascentia. Maxime vero nascitur in rupe- i ΠΕΡῚ ὙΔΗΣ ἹΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION I. 385 λεπτογείοις τόποις. Δύναμιν δὲ ἔχει, πινόμενον μετὰ ἁλῶν καὶ ὄξου2, ἄγειν φλεγματῶδες κατὰ κοιλίαν" τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτοῦ μετὰ μέλιτος ὀρϑοπνοϊκοῖς παὶ ἀσϑματικοῖς βοηϑεῖ, ἕλμινϑάς τε ἐξάγει καὶ ἕμμηνα καὶ ἔμβονα καὶ δεύτερα" ἔστι δὲ καὶ οὐρητικόν" μιγὲν δὲ μέλιτι καὶ ἐκλειχϑὲν εὐανάγωγα τὰ ἐκ ϑώρακος ποιεῖ" διαφορεῖ δὲ οἰδήματα πρόςφατα, κα- ταπλασϑὲν μετ O&ovg' αἵματος ϑρόμβους διαλύει, καὶ ϑύμους καὶ ἀκροχορδόνας αἴρει" καὶ ἰοχιαδικοῖς μετ οἴνου καὶ ἀλφίτων ἐπιτεϑὲν ἁρμόζει" ἀμβλυωποῦντας ἐσϑιόμενον σὺν τροφῇ ὠφελεῖ" εὔχρηστον δὲ καὶ πρὸς τὴν ἐν ὑγείᾳ χρῆσιν ἀντὶ ἀρτύματος. i Keg. λ8΄. (u£.) [Περὶ Θύμβρας.] Θύμβρα, καὶ αὐτὴ γνώριμος" 7εννωμένη ἐν λεπτογείοις καὶ τραχέσι τόποις, ὁμοία ϑύμῳ, 1 ἐλάσσων μέντοι καὶ ἁπαλωτέρα, φέρουσα στάχυν ἄνϑους μεστὸν, Fupluoow δύναται δὲ τὰ αὐτὰ "τῷ ϑύμῳ, ὁμοίως λαμβανομένη " καὶ πρὸς τὴν ἔν ὑγείᾳ χρῆ- σιν εὐθετεῖ" γίνεται δὲ καὶ σπαρτὴ ϑύμβρα, κατὰ πάντα 95) Sic Ozibas, » Serap.; ἔγχρονον Ald. i stribus tennibusque locis. Potum cum sale et aceto vim habet pituitam per alvum trahendi. Αἱ eius decoctum cum melle erecta cervice spirantibus et anhelatoribus prae- sidio est. Vermes etiam pellit et menses et fetus ct se- cundas. Urinam quoque ciet Cum melle in eclegmate sumtum, screatui facilia reddit, quae in pectore haerent. Ex aceto impositum oedemata recentia discutit , sanguinis grumos dissolvit, ac thymos pensilesque verrucas tollit. Quin et ischiadicis cum vino et polenta impositum sub- venit: hebetiores oculos iuvat in cibo sumtum, Est de- nique pro condimento ad sanorum usus utile, Cap. XXXIX. (XLV.) [De TÀhymbra.] '"Thymibra quoque nota est. Gignitur in tenui solo asperisque locis: thymo similis est, sed minor ac tenerior, spicam ferens florum plenam, sed virescentem. Eadem potest, quae thy- mum, simili modo assumtum, atque itidem sanorum usui apta est. Est et sativa quaedam thymbra, sylvestris pror- DIOSCORIDES, Bb 380 ZHEA4ANIOY 4IOXKOPIA4OY 4ΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τῆς ἀγρίας ἐλάσσων, εὐχρηστοτέρα δὲ hs βρῶσιν, διῶ τὸ μὴ ἐπιτετάσϑαι τὴν δριμύτητα. Κεφ. μ΄. (uc) [Περὶ “Ἑρπύλλου. ἢ Ἕρπυλλος [οἱ δὲ ζυγὶς ἀγρία, οἱ δὲ πόλιον, “ϊγύπτιοι μερουόπυος, “Ῥωμαῖοι, 1 σερπύλλουμ, oi δὲ κερηλάτικουμ 4} ὃ ὃ μὲν τίς ἔστι κηπευτὸς, σαμψυχίζων τῇ ὀσμῇ, καὶ στεφανωματικός" ὠνόμασται δὲ, ἀπὸ τοῦ ἕρπειν τε χαὶ Oytt ἂν αὐτοῦ μέρος ϑίγῃ τῆς γῆς, ῥιζοβολεῖν.- ἔχει δὲ φύλλα καὶ κλωνία ὀριγάνῳ ἐμφερῆ, πλὴν. λευκότερα" ἀπὸ δὲ αἱμασιῶν καϑιέμενος , εὐαυξέστερος yíve- | ται. Ὃ δέ τίς ἔστιν ἄγριος, ὃς καὶ ζυγὶς 956 καλεῖται, οὐχ᾽ ἕρπων, ἀλλ ὀρϑὸς κλωνία ἀνιεὶς λεπτὰ, φρυγανώδη, φύλλων περίπλεα ὁμοίων πηγάνῳ 99, ὑπόστενα, δέ ἔστι καὶ ἐπιμη . κέστερα καὶ σχληρότερα 9? * ἄνϑη γευομένῳ δριμέα δ. ὀσμὴ ἡδεῖα 59» ῥίζα ἄχρηστος" φύεται, ἐν πέτραις ἐνεργέστερος καὶ ϑερμαντικώτερος τοῦ κηπευτοῦ ὑπάρχων, καὶ πρὸς τὴν ἰα- 94) €. κερχλάτικουμ. 95) Sexap. ragis, ob commutatum ONE, cum UNE. 96) C. φύλλα περίπλεα. 97) O- μικρότερα. 98) C- γευσαμένῳ Odzve. 99) C. ἀρίστη. sus inferior, quae tamen propter mitiorem acrimoniam commodius in cibos recipitur. Cap. XL. (XLVL) [De Serpyllo.] ἜΜ i quodi 4 nonnulli zygin sylvestrem, alii polion vocant, Aegyptii . meruopyos, lomani etiam cerelaticum (cicer erraticum, JMarcell.)] est quoddam hortense, quod odore sampsu- ἢ chum imitatur et in coronas addi solet: ita dictum a ser- | pendo, quod, quacunque sui parte terram attingat, radi- cetur. Habet autem folia ramulosque origani, sed albi- ^ dioris coloris, et e maceriis demissum multo laetius cre- — scit. Alterum sylvestre, quod etiam zygis appellatur, mi- - nime serpit, sed in altum assurgens, ramulos edit tenues, fruticulosos, foliis refertos rutae similibus, sed angustis, ; longioribus ac durioribus. Flores gustanti acres, odoris * suavis, radix nullius usus. Nascitur in rupibus efficacius, magisque calefacit et ad medicum usum aptius, quam hor- - ΠΕΡῚ Y.4HX£X IATPIKILX BIBAION LI. 387 τρικὴν χρῆσιν ἐπιτηδειότερος᾽ ἔμμηνα γὰρ ἄγει. 100 καὶ οὖρα κιγεῖ πινόμενος" ὠφελεῖ στρόφους, ῥήγματα, σπάσματα, ἥπατος φλεγμονάς᾽ καὶ πρὸς ἑρπετὰ πινόμενός τε καὶ κατα- πλασσόμενος᾽ κεφαλῆς τε ὀδύνην παραμυϑεῖται ἑψηϑεὶς σὺν ὄξει καὶ καταβραχεὶς . μιγέντος αὐτῷ ῥοδίνου1" μάλιστα δὲ ἐπὶ ληϑάργου καὶ φρενίτιδος ἁρμόζει" παύει «δὲ καὶ ἔμετον αἵματος « δ΄ πλῆϑος μετ’ ὄξους ποϑεὶς ὃ χυλὸς αὐτοῦ. Κεφ. μα΄. (μζ΄.) [Περὶ Σαμψύχου.] Σάμψυχον [oi δὲ τρίφυλλον, οἱ δὲ ἀμάρακον, οὗ δὲ ἀγαϑίδες, οὗ δὲ κνή- πιον, oi δὲ ἄκαπνον, Πυϑαγόρας ϑραμβὴς, Δἰγύπτιοι co- φὸ, ᾿Αρμένιοι μύουρον, προφῆται ὄνος ἱερέως 2, oí δὲ ἧκί- γονος Ἴσεως, “Ῥωμαῖοι μαιζουράνα 1 κράτιστον τὸ κυζικηνὸν καὶ κύπριον" δευτερεύει δὲ τούτου τὸ αἰγύπτιον" καλεῖται δὲ ὑπὸ Κυζικηνῶν καὶ τῶν ἔν Σικελίᾳ ἀμάρακον3" πόα δέ ἔστι πολύκλωνος, ἕρπουσα ἐπὶ τῆς γῆς, φύλλα δασέα καὶ περιφερῆ ἔχουσα, ὅμοια τῆς λεπτοφύλλου καλαμίνϑης, σφό-- δρα εὐώδης xci ϑερμαντιπὴ, πλεκομένη καὶ εἰς στεφάνους. 100) C. zal ἔμμηνα δὲ ταράττει- 1) Ex Αδιΐο et Serap. et ipso cod. C. In Ald. et sequ. trans- |posita sic: éy. δοδ. μιγέντος αὐτ. σὺν ὄξει καὶ καταβρ. 9) Ald. ἔχρεως. 6) Ald. ἀμάραντογ- ἴδπβο. Potum enim menses ducit et urinam ciet. 'l'ormi- nibus, ruptis, convulsis et iecinoris inflammationibus (de- | sideriis, PZn.) auxiliatur. Est et efficax adversus serpentes, tum potum, tum et impositum. Decoctum in aceto capitis dolorem, adiecto rosaceo, lenit, si modo in caput irriga- tur, maxime vero in lethargo ac phrenitide convenit. San- guinis denique vomitum sedat succus drachmis quojuor €x aceto potus. Cap. XLI. (XLVIL) [Je JMaiorana.] | Maiorana [quam alii trifolium, alii amaracum , agathides etiam, cne- cion, acapnon, Pythagoras thrambes, Aegyptii sopho, Ar- | menii myuron, prophetae asinum sacerdotis, alii Isidis genituram vocant] optima est cyzicena et cypria: secun- |dum locum obtinet aegyptia. Herba est ramosa, per | terram repens, foliis hirsutis rotundisque, similis cala- minthae augustifoliae, odoratissima et calefaciens, necti- Bb 2 223 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΑΟΥ ΑΝΑΖΆΡΒΕΩΣ τ 5 EJ - “ρμόζει δὲ τὸ ἀφέψημα αὑτῆς πινόμενον ἐπὶ ἀρχομένων - M] ' ὑδρωπικῶν καὶ δυφουρούντων καὶ στροφουμένων" ξηρὰ δὲ , 3 , , » u [4 , τὰ φύλλα ἐπιπλασϑέντα μετὰ μέλιτος, αἴρει ὑπώπια" καὶ - » - ὦ Y ' ΄ ' ν᾿ ἔμμηνα ἄγει. ἐν προφϑέτῳ. Πρὸς δὲ σχορπίου πληγὴν μετὰ ἁλῶν καὶ ὄξους καταπλάσσεται" πρὸς δὲ στρέμματα μετὰ κἡρωτῆς ἀναληφϑέντα ἐπιτίϑεται" καὶ πρὸς οἰδήματα ὁμοίως ἀναληφϑέντα κηρωτῇ" καὶ πρὸς ὀφθαλμῶν qAsyuovàg κα- ταπλάσσεται μετὰ παιπάλης ἀλφίτου 1" μίγνυται δὲ καὶ ἀκό- ποις καὶ μαλάγμασι πρὸς τὸ ϑερμαΐνειν. ; Κεφ. μα΄. (μη.) [Περὶ Μελιλώτου. ἹΜελίλωτος [oi δὲ ζωοδότιον, oí δὲ ὄρτανον, προφῆται ϑέρμουθις, iyv- ε ' c - , c ^ . , 5 , πτιοι eiusd, Pouocto: σέρτουλαμ, οἵ δὲ τρυπάτιουμ 5] κρά- LOL ' M c 2 , Y c 2 ^ 6 τιστος ὃ ἀττιχὸς zaí ὁ ἐν Κυζίκῳ καὶ 0 ἐν Καρχηδόνι / F / E γεννώμενος, κροκίζων καὶ εὐώδης" φύεται δὲ καὶ ἐν Καμ- ΄ ' N )À 1 M 8 vor 9 A ' 2 παγίᾳ περὶ INoÀav? τηλίζωνΒ καὶ ἄτονος 9 κατὰ τὴν εὐω- 4) Ald. iterum interponit: ὁμοίως καὶ πρὸς οἰδήματα. Ad notha ablegant Asul. et Cornar. Marcellus paullo ante itidem includit, Goupyl. et Sarac. omittunt. 5) Haec in cod. N., nec alibi usquam, misi yestigia quaedam apud Mazcell. 6) Sic Oribas., codd. C, N. et Ald.; JXKolyzó0ov. Asulan. et Mar- cell,, Χαλχηδόνν Cornar.,, Goupyl. et Saxac. 7) €od. N. Νώμαν. 8) Sic Serap. et cod, N.; μηλίζων vulgo. 9) Cod. N. ἄγονος. tur et in serta. Decoctum ipsius potu incipientibus hy- dropicis utile, ut et iis, quos urinae difficultas et tormina vexant. Folia arida ex melle illita sugillata sub oculis tollunt, mensesque subdita in pesso trahunt. Contra scor- pionis ictum ex accto et sale illinuntur. Luxatis cerato excepta imponuntur, itemque oedematis cerato similiter excepta. Sed et ad oculorum inflammationes cum polline polentae fllinuntur. . Acopis denique et malagmatis cale- faciendi gratia immiscentur. i: Cap. XLI (XLVIIL) [Je ZMelilo.] Melilotus [quem et zoodotion et ortanon, prophetae thermuthin, Aegyptii haemith, Romani sertulam , aut trypatium appel- lant] Ex eo optimus est atticus, et qui in Cyzico et ad Carthaginem nascitur, croceus colore et odoratus. Gigni- tur et in Campania, ad Nolam, foeni graeci aemulus et IIEPI YAHZ IATPIKHE, BIBAIQN r. 389 δίαν. “δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, μαλαχτικὴν πάσης φλεγ- μονῆς, μάλιστα δὲ τῆς περὶ ὀφϑαλμοὺς καὶ μήτραν καὶ δαχτύλιον καὶ διδύμους, μετὰ γλυκέος ἑψηϑεὶς καὶ κατα- πλασϑείς" ἐνίοτε δὲ καὶ coU λεκύϑου ὀπτῆς παραμιγείσης, ἢ τηλίνου ἀλεύρου, ἢ λινοσπέρμου, ἢ γύρεως, ἢ κωδιῶν, ἢ σέρεως " ϑεραπεύει καὶ μελικηρίδας προςφάτους καϑ' ἑαυτὸν ἐν ὕδατι, καὶ ἀχῶρας avv γῇ χίᾳ καὶ οἴνῳ ἢ κηκίδι κατα- χριόμενος" ἀλγημᾶά ve στομάχου uet οἴνου ἑφϑὸς καὶ ὠμὸς σύν τινι τῶν προειρημένων" παὺ ὠταλγίας παύει σὺν γλυκεῖ ὠμὸς χυλισϑεὶς καὶ ἐνσταζόμενος, καὶ κεφαλαλγίαν πραῦνει ἐμβρεχόμενος μετ’ ὄξους καὶ ῥοδίνου. Κεφ. μβ΄. (μϑ΄.) [Περὶ ἽΜάρου.] άρον, ἢ ἰσό- fovov'?, oi δὲ ὀριγανίδα, καλοῦσι, πόα γνώριμος, φρυχανώ- δης, ὁμοία τῷ ἄνϑει OgiyXvo* τὰ μέντοι φύλλα τούτου λευχότερα πολλῷ καὶ τὸ ἄνϑος εὐῶδες 11. "Ἔχει δὲ δύναμιν ὁμοίαν σισυμβοίῳ, ὑποστύφον καὶ ϑερμαῖγον ἠρέμα" ὅϑεν γομάς τε ἵστησι καταπλασσόμενον, καὶ εἰς τὰ ϑερμὰ τῶν 10) Vulgo ὑσόβριον. 11) Sic Oribas. et codd. C. N,; εὐωδέστερον Ald. et sequ. odore infirmo. Vim habet astringendi, inflammationem omnem molliendi, praesertim oculorum, matricis, ani et lestium, si ex passo decocta imponatur: addito interdum ovi vitello assato, aut foeni graeci farina, lini semine, aut tritici polline, papaveris etiam capitibus , aut intybo, Sanat et recentes meliceridas per se cum aqua et achoras cum terra chia et vino aut galla inunctus. Stomachi dolo- rem in vino decoctum itemque crudum cum aliquo ex antedictis levat. Dolores etiam aurium cum passo miti- gat succus ex ipsa cruda expressus et instillatus. Denique capitis dolorem ex aceto et rosaceo irrigatus lenit. Cap. XLIL (XLIX.) [Je JMaro.] Marum, quod ' nonnulli isobryon, alii origanida vocant, herba vulgo cognita, surculosa, flore ad origanum accedente, sed odo- rato et foliis multo albidioribus, Vim habet sisymbrio con- similem: subastringit enim et modice calefacit. Qua de causa ulcera depascentia sistit impositum et in calidas per- 390 HEA4ANIOY 41 OZKOPIAOY .A4NAZAPBEQOZ συγχρισμάτων μίγνυται: γεννᾶται δὲ καὶ κατὰ Μαγνησίαν καὶ Τράλλεις πλεῖστον. Κεφ. uy. (V.) [Περὶ ᾿Ακίνου. "Wxwoc, ἢ &xovoc, [οἱ δὲ ἄγριον βασιλικὸν, “Ῥωμαῖοι ὠκιμάστρουμ᾽ πόα ἐστὶ λεπτόκαρφος, στεφανωματικὴ, παραπλησία ὠκίμῳ, δασυτέρα δὲ καὶ εὐώδης" παρ᾽ ἐνίοις δὲ καὶ κηπεύεται" ἵστὴσι δὲ κοι-- λίαν καὶ ἔμμηνα πινομένη" φύγεϑλά τε καὶ ἐρυσιπέλατα κα- ταπλασσομένη ἰᾶται. Κεφ. μδ΄. (να.) [Περὶ Βακχάρεως.] Βάκχαρις βοτάνη ἐστὶν εὐώδης 12 στεφανωματική" ἧς τὰ φύλλα τραχέα, μέγεϑος ἔχοντα μεταξὺ iov καὶ qÀóuovi?: καυλὸς δὲ γωνιώδης, πή- χεως τὸ ὕψος, ὑπότραχυς, ἔχων παραφυάδας" ἄνϑη δὲ ἐμ-- ποόρφυρα, ὑπόλευκα, εὐώδη 11." ῥίζαι δὲ ὅμοιαι ταῖς τοῦ μέλανος ἐλλεβόρου, ἐοικυῖαι τῇ ὀομῇ κινναμώμῳ" φιλεῖ δὲ τραχέα χωρία καὶ ἀνιχμα 5, Ταύτης ἡ ῥίζα ἑψηϑεῖσα ἐν ὕδατι, βοηϑεῖ σπάσμασι, ῥήγμασι, πτώμασι, δυοπνοίαις, 12) Sic Oribas., Asulan., Marcell,, Cornar., Goupyl ϑαμνώδης Ald,;, utrumque Sarac, 15) C. X. ἀμπέλου, 14) In Matthioli cod. λιπαρά. 16) Sic Orzibas,, Plin, et Marcell e Plim. Vulgo £»xua. unctiones additur. luxta Magnesiam et Tralles copiosis- sime gignitur. - Cap. XLIII. (Ly [De 4cino.] Acinus, vel aconos [quem et.basilicum sylvestre aut ocimastrum vocant] herba est gracilibus ramulis, coronaria, ocimo similis, sed. hir- sutior ac odorata. Apud nonnullos etiam in hortis seri- tur. Alvum mensesque pota sistit; tumores glandularum - et erysipelata imposita sanat. Cap. XLIV. (LL) [Je Bacckare.] Baccharis est herba odorata, coronaria: cuius folia aspera, magnitudine inter violam et verbascum media: caulis angulatus, cubi- talis; subasper, ramosus: flores purpurci, subalbicantes et odorati: radices hellebori nigri similes, quibus odor cinnamomo proximus. Solum amat asperum minimeque humidum. Radix in aqua decocta convulsis, ruptis, qui ex alto lapsi sunt, anhelantibus, tussi diuturna ac urinae —— χ “ς ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ IATPIKHEZ ΒΙΒΑΙΟΝ r. 391 βηχὶ χρονίᾳ. δυφουρίᾳ" ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα, καὶ ϑηριοδή- ατοις χρησίμως σὺν οἴνῳ δίδοται" προοτεϑεῖσα δὲ μία τῶν ἁπαλῶν ῥιζῶν, ἕλκει ἔμβρυα ταῖς τε λεχοῖς εἷς ἐγκάϑισμα τὸ ἀφέψημα αὐτῆς ἁρμόζει, καὶ εἷς διαπάσματα χρησιμεύει, ἱκανὴν ἔχουσα τὴν εὐωδίαν" τὰ δὲ φύλλα στυπτικὰ ὄντα, καταπλασσόμενα ὠφελεῖ κεφαλαλγίας, ὀφϑαλμῶν φλεγμονὴν, καὶ αἰγίλωπα ἀρχόμενον καὶ μαστοὺς ἐκ τόχων φλεγμαίνοντας χαὺ ἐρυσιπένατα. ἔστι δὲ καὶ ὑπνοποιὸς ἡ ὀσμή. NO μέ. (β΄) [Περὶ Iljy&vov.] ILjzavov ópuwóv, οἵ δὲ ῥυτὴν ὀρεινὴν. “Ῥωμαῖοι ῥοῦτα μοντάγα.. πήγανον κηἠπευτὸν, “Ῥωμαῖοε ῥοῦτα Ogvévow. Ἵὺ ὀρεινὸν δὲ xci ἄγριον τοῦ ἡμέρου καὶ κηπευτοῦ δριμύτερον καὶ ἄϑετον πρὸς βρῶσιν. τοῦ δὲ πηπευτοῦ ἐδωδιμώτερον τὸ παρὰ ταῖς συ- καῖς φυόμενον. ᾿Αμφότερα καὶ καυστικὰ, ϑερμαντικὰ, ἕλκω-: τικὰ 19, οὐρητικὰ, ἐμμήνων ἀγωγὰ, ἐσϑιόμενά τὸ καὶ πινό- 7 - - ^ , μενὰ κοιλίαν ἱστῶσι" καὶ τῶν φϑαρτικῶν φαρμάκων ἐστὶν, 2 , ci E! , - , / 5» » ἀντίδοτος, ὅσον ὀξυβάφου τοῦ σπέρματος ποϑέντος £V οἴνῳ" καὶ προβοωϑέντα δὲ τὰ φύλλα καϑ' ἑαυτὰ, καὶ μετὰ κα- 16) N. évorixés , difficultate vexatis opitulatur. Menses quoque pellit, et contra serpentium morsus utiliter ex vino propinatur. Subdita unica e tenellis radicibus partus extrahit. Deco- ctum vero puerperis insidentibus utile. | Confert quoque ad diapasmata, quippe quae magnam habeat odoris gra- tiam. Folia astringentia ad capitis dolorem cataplasmatis vice adhibita prosunt, itemque oculorum inflammationi, aegilopis incipientibus et mammis a partu inílammatis atque etiam erysipelatis. Ceterum et ipse odor somnum conciliat. Cap. XLV. (LIL) [2e Huta.] Ruta montana et hortensis. Montana et sylvestris acrior est sativa et hor- tensi et ad cibum haud apta. Ex hortensi autem esui magis idonea, quae iuxta ficos provenit. Utrumque genus urendi vim habet, calefacit, exulcerat, urinam ciet, men- ses ducit, ac tum cibo, tum etiam potu alvum sistit. Se- men acetabuli mensura e vino bibitum contra letalia me- dicamenta est pro anlidoto. Quin et folia per se prac- » - 802. ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΣΟῪ ANAZAPBEQZ ρύων βασιλικῶν καὶ σύκων ξηρῶν, ἄπραχτα καϑίστησι τὰ ϑανάσιμα" xci πρὸς ἑρπετὰ ἁρμόζει ὁμοίως λαμβανόμενα" γονήν τε σβέννυσιν ἐσϑιόμενον καὶ πινόμενον" ἑψηϑὲν δὲ σὺν ἀνήϑῳ ξηρῷ καὶ ποϑὲν στρόφους παύει" ποιεῖ δὲ χαὶ πρὸς σπιλευρῶν πόνον xci ϑώρακος, δύςπνοιαν, βῆχας, περιπνευ-- μονίαν 11, ἀλγήματα ἰσχίων, ἄρϑρων, ῥίγη περιοδικὰ πινό- μένον, ὡς προείρηται" καὶ πρὸς ἐμπνευματώσεις δὲ κώλου καὶ ὑστέρας καὶ ἀπευϑυσμένον σὺν ἐλαίῳ 18 ἕψηϑὲν καὶ ἐνεϑὲν 19, πνίγας τε ὑστερικὰς λεῖον μετὰ μέλιτος κατὰ τοῦ αἰδοίου ἄχρι δακτυλίου ἐπιτεϑὲν παραιτεῖται" ἀναζεσϑὲν δὲ σὺν ἐλαίῳ xai ποϑὲν ἕλμινϑας ἐχτινάσσει" καταπλάσσεται δὲ καὶ πρὸς ἄρϑρων ἀλγήματα σὺν μέλιτι" σὺν δὲ σύκῳ πρὸς ὕδρωπας ὑποσαρκίους" καὶ πινόμενον δὲ βοηϑεῖ τού-- τοις καὶ καϑεψηϑὲν ἐν οἴνῳ ἄχρις ἡμίσους, καὶ περισμηχό- μένον" ἔστι δὲ καὶ ὀξυωπὲς ἐσϑιόμενον ὠμὸν καὶ ταριχευτόν " καὶ τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς περιωδυνίας σὺν ἀλφίτῳ καταπλασϑὲν 17) C, N. mepl πνεύμονος ἀλγήματα καὶ ἰσχίων. | 18) In Ald, deest σὺν ἐλαέῳ. 19) C. ἐντεϑέν. sumta aut cum mucibus iuglandibus aridisve ficis irrita reddunt letifera. Sed οἵ contra serpentes idonea sunt simili modo sumta, Genituram exstinguit ruta seu esitata, seu bibita: cocta autem cum anetho sicco tormina potu sedat. Facit et ad pectoris laterumque dolores, spirandi difficultatem , tusses, pulmonis inflammationem, coxendi- cum articulorumque dolores et rigorcs periodicos pota, ut ante dictum est, ltem ad inílationes coli, vulvae re- ctique intestini cum oleo decocta et infusa, Strangulatio- nibus etiam ex utero medetur, si trita cum melle a ve- renda parte ad anum usque imponitur. Fervefacta ex oleo et pota vermes excutit. Cataplasmatis vice etiam ad- hibetur ad articulorum dolores cum melle; cum fico vero ad hydropem, qui anasarca dicitur. lis iisdem in potu auxiliatur, itemque decocta in vino ad dimidium et affrictaa; Cruda quoque conditaque in cibo aciem ocu- lorum auget, quin et oculorum dolores imposita cum polenta lenit. Caput dolentibus cum rosaceo et aceto - ξ πευνονς σῶς CE D Rd ca m — ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIBAION TI. 393 πραὕνει" σὺν ῥὀδίνῳ δὲ καὶ ὄξει κεφαλαλγοῦσι βοηϑεῖ, καὶ αἱμοῤῥαγίας τὰς ἔκ τῶν μυκτήρων, λεῖον ἐπιτεϑὲν ἵστησι ?9* τὰς δὲ τῶν διδύμων φλεγμονὰς σὺν δάφνης φύλλοις xara- πλασϑὲν ὠφελεῖ, καὶ τὰ ἐξανϑήματα σὺν μυρσινίνῃ κηρω- τῇ “1 σὺν οἴνῳ δὲ καὶ πεπέρει καὶ νίτρῳ περισμώμενον, λευ-- κὸν ἀλφὸν ἰᾶται" καὶ καταπλασϑὲν δὲ μετὰ τῶν αὐτῶν, ϑύμους καὶ μυρμηκίας αἴρει" ὠφελεῖ καὶ λειχῆνας σὺν μέλιτι καὶ στυπτηρίᾳ ἐπιτιϑέμενον" ὃ δὲ χυλὸς ποιεῖ πρὸς ὠταλ- γίας ἐν σιδίῳ ϑερμαινόμενος καὶ ἐγχεόμενος" καὶ ἀμβλυωπίαις βοηϑεῖ μετὰ μαράϑρου χυλοῦ καὶ μέλιτος ἐγχριόμενος " ἔρυσι- πέλατά τε καὶ ἕρπητας καὶ ἀχῶρας σὺν ὄξει καὶ ψιμυϑίῳ καὶ ῥοδίνῳ καταχριόμενος ἰᾶται" τάς τὲ ἀπὸ σκορόδων καὶ κρομμύων ὀσμὰς 2 καὶ δριμύτητας παύει33 ἐπιμασσηϑέν. Τὸ δὲ ὀρεινὸν πολὺ βρωϑὲν κτείνει" ὑπὸ δὲ τὴν ἄνϑησιν εἷς τὰς ἁλμεύσεις συλλεγόμενον φοινίσσει καὶ φυσᾷ τὴν χρῶτα σὺν κγησμῷ καὶ φλεγμονῇ σφοδοᾷ δεῖ δὲ προαλειψαμένους τὸ πρόφωπον καὶ τὰς χεῖρας οὕτω συλλέγειν" φασὲ δὲ τὸν 20) C. ἐπέχει. 21) Sic Matthioli cod. et Serap,, quos sequitur Sarac.; σὺν μῦυρ-- σίγη καὶ κηρωτῇ vulgo. 292) Sic cod. C. et Serapion. 28) C. παρουτεῖταις succurrit, ac profluentem naribus sanguinem sistit trita et indita. 'lestium inflammationibus cum lauri foliis im- posita et exanthematibus cum cerato myrteo prodest. Cum vino autem, pipere ac nitro allricta albae vitiligini me- detur, et cum iisdem illita thymos myrmeciasque tollit, Contra impetigines cum mclle et alumine utiliter impo- nitur. Succus vero in mali punici calyce calefactus aürium doloribus efficaciter infunditur. Praesidio etiam est in hebetudine oculorum, si delibuuntur eo, admisto foeni- culi succo et melle, ^ Erysipelata, herpetas achoresquo cum aceto et cerussa et rosaceo inunctione sanat, Allio- rum ceparumque odorem ac acrimoniam emendat, sed postea commanducatur. Montana vero copiosius ingesta occidit. Atque si sub id tempus, quo florere incipit, ad muriae condituram colligitur, cutem rubefacit ac inílat : cum pruritu ac vehementi inílammatione, Eam igitur perunctis antea facie manibusque colligere oportet, "Tra- 394 HEA4ANIOY 41OXZKOPIAOX ΦΝΑΖΑΡΒΠΩΣ χυλὸν ἐπιῤῥαϑέντα ὀρνιϑίοις ἀπερύχειν τοὺς αἰλούρους ?** τὸ δὲ ἐν Π]ακεδονίᾳ φυόμενον παρὰ τὸν ““λιάκμονα ?5 πο- ταμὸν ἀναιρεῖν φασὶ βρωϑέν" ὀρεινὸς δὲ ὃ τόπος ὑπάρχει καὶ ἐχιδνῶν πλήρης" τὸ δὲ σπέρμα αὐτοῦ πινόμενον πρὸς τὰ ἐντὸς ποιεῖ, καὶ ἀντιδότοις μίγνυται χρησίμως" καὶ φούξας δὲ τὸ σπέρμα αὐτοῦ δὸς πίνειν ἐπὶ ἡμέρας Ü τῷ ἐνουροῦντε καὶ παύσεται" ἡ δὲ ῥίζα αὐτοῦ λέγεται μῶλυ ὀρεινόν " τὸ οὖν ἄγριον πήγανον ὁμοιοῖ τῷ ἡμέρῳ" πινόμενον δὲ ὠφελεῖ ἐπιληπτικοῖς καὶ ἰσχιαδικοῖς, κινεῖ δὲ καὶ καταμήνια, τὰ δὲ ἔμβουα φϑείρει" δριμύτερον δέ ἐστι τοῦ ἡμέρου καὶ τῇ ἕνερ- γείᾳ δυνατώτερον" οὐ δεῖ δὲ τὴν ἀγρίαν ( ῥυτὴν) ἐσϑίειν, διότι ἐπιβλαβὴς ἐστι. Κὲφ. με΄. ( vy.) [Περὶ Πηγάνου ἀγρίου. «Καλοῦσι δέ τινες πήγανον ἄγριον καὶ τὸ ἐν τῇ Καππαδοκίᾳ, καὶ τὸ ἐν τῇ κατὰ τὴν ᾿Ασίαν Γαλατίᾳ λεγόμενον μῶλυ" ἔστι δὲ ϑάμνος ἀπὸ μιᾶς ῥίζης ἘΡΎΗΔΝ ῥάβδους ἀναφέρων, ἔχων 94) Serapion legit τοὺς ἐχτῖνας, Forte fuit in codice ἐχτέδας,) fa- cile confundendum., 25) E codice Goupyli restituit Sarac. Sed diserte Plin. 20, 51. nomen fluvii sic scribit, dum hunc locum interpretatur; ὄλχεμον vulgo; ἅλυμον cod, C. .4chimon Serap. Amnis Haliacmon apud Herod, 7, i127. Strab. excerpt. e libr, 7. p. 492. Plin. 4, 17. dunt et succum gallinaceis pullis inspersum feles arcere. Adiiciunt, eam, quae iuxta amnem Haliacmonem in Ma- cedonia gignitur, comedentes interficere. Montosus autem is est locus, ac viperis abundat. lllius semen cpotum contra interaneorum vitia est efficax, et antidotis utiliter miscetur. 'l'ostum et per septem dies iis propinatum, qui urinam cohibere nequeunt, iuvabit. Ceterum radix huius dicitur moly montanum. Sylvestris igitur ruta sativae similis est. Pota prodest comitialibus et ischiadicis: men- strua quoque movet ac partus enecat. 4Acrior vero est, quam sativa, ct maioris efficaciac. Attamen sylvestrem comedere vetat noxia eius indoles. Cap. XLVL (LIL) [2e ruta sylvestri.] Vocant nonnulli ct rutam sylvestrem eam plantam, quae in Cap- padocia et Galatia asiatica moly dicitur. Frutex est ab una radice complures virgas proferens, foliis multo, quam B. 4 ΠΕΡῚ YA4HZ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION T. 395 φύλλα μακρότερα πολλῷ τοῦ ἄλλου -πηγάνου καὶ τρυφερώ- τερὰ; βαρύοσμα, ἄνϑος λευκὸν, ὁ ἐπ᾿ ἄκρου τε κεφάλια ὀλίγᾳ μείζονα τοῦ ἡμέρου πηγάνου, £x τριῶν udhigro μερῶν cvyusi- μένα, ἐν οἷς σπέρμα τρίγωνον ὑπόκιῤῥον 39, πικρὸν ixa- γῶς 21 πρὸς τὴν γεῦσιν, οὗ καὶ ἢ χρῆσις" φϑινοπώρου δ᾽, ἐχπεπαίνεται τὸ σπέρμα ἁρμόζον πρὸς ἀμβλυωπίας, μετὰ μέλιτος λξιαινόμενον καὶ οἴνου καὶ χολῆς ἀλεκτορίδων, κρό-- xov τε καὶ μαράϑρου χυλοῦ. Καλοῦσι δέ τινες αὐτὸ “4ρ- μαλα, Σύροι βησασᾷ ?9* [ Αἰγύπτιοι ἐπνουβοὺ, "goi χουρ-- p&] Καππαδόχαι δὲ μῶλυ., ἐπεὶ καταποσὸν σώζει τὴν πρὸς τὸ μῶλυ ἐμφέρειαν, τῇ ῥίζῃ μέλαν καὶ τῷ ἀνϑει λευκὸν ὑπάρχον" φύεται δὲ ἐν γεωλόφοις καὶ εὐγείοις χωρίοις. Κεφ. μζ΄. (νδ΄.) [Περὶ MoÀvosv] Mov [oi δὲ λευκόϊον ἄγριον καλοῦσι] τὰ μὲν φύλλα ἔχει ἀγρώστει ὅμοια, ἐπὶ γῆν ὄντα" ἄνϑη λευχοΐοις ?8b ὅμοια, γαλακτόχροα 39, ἥσσονα δὲ πρὸς τὰ τοῦ (ov' καυλὸν δὲ λεπτὸν 30, πή-- £6) Scrap. habuit ὑπόπυῤῥον. j £7) Sic Orzibas, et cod. Cantacuz. apud Matthiol μάλιστα vulgo. 292) Cf. Galen. fac, simpl. 7. p. 83. 28b) Ald, λευχά. 29) C. γαλακτώδη ἢ πίονα δέ. $0) Sic Oribas. et cod. C.; λευχὸν vulgo. alterius rutae, longioribus tenerioribusque ac graveolenti- bus, flore albo, capitulis in apice, quam sativae rutae, paullo maioribus: quae quidem tribus maxime partibus constant: in quibus trigngulare semen subfulvum gustu- que perquam amarum recluditur, cuius etiam est usus. Id autumno maturescit, tumque convenit ad visus hebe- tudines, si cum melle, vino, felle gallinaceo, croco aoc foeniculi succo teratur. Sunt, qui eam Harmala vocent, Syri besasa [Aegyptii epnubu, Afri churma], Cappadoces vero moly, quod quamdam cum hoc servat similitudi- nem, siquidem radice nigra est, flore vero ewe In collibus aec laeto solo provenit. Cap. XLVII. (LIV.) [De AMoly.] Moly [quod non- nulli levcoium sylvestre vocant] folia habet graminis, sed latiora et humi sparsa, ílorem levcoiis similem, lactei coloris, sed. minorem; caulem tenuem quatuor cubitorum 306 | HEA4A4NIOX 4IOXKOPI4OY ANAZAPBEOX ἢ χέων 31 τεσσάρων" ἐπ᾽ ἄκρου δὲ ἔπεστιν, ὡς σκοροδοειδές᾽" ἡ ῥίξα δὲ μικρὰ, βολβοειδὴς " αὕτη σφόδρα ἀγαϑὴ πρὸς e: ἀναστομώσεις τετριμμένη μετὰ ἰρίνου μύρου 828 agi προςτιϑεμένη ἐν πεσσῷ. Κεφ. μη. (νέ.) [Περὶ Πανακος.1 Πάνακες "Hoc- χλειον, ἐξ οὗ 0 ὀποπαναξ συλλέγεται, τιλεῖστον γεννᾶται ἐν Βοιωτίᾳ καὶ ἐν ἹΨωφίδι 32» τῆς ᾿Αρκαδίας, ὥςτε καὶ ἐπίτη-- δὲς κηπεύεσϑαι διὰ τὴν ἐκ τοῦ ὁποῦ πρόςοδον- φύλλα δὲ ἔχει τραχέα, χαμαιπετῆ, χλωρὰ, σφόδρα πρὸς τὰ τῆς συκῆς» ἐν τῷ περιφερεῖ ἐπεσχισμένα πενταμερῶς 33. καυλὸν δὲ ὥςπερ γάρϑηκος 9* ὑψηλότατον 35, ἔχοντα χνοῦν 86 λευχὸν, καὶ φύλλα περὶ αὐτὸν μικρότερα" σκιάδιον δὲ ἐπ᾿ ἄχρου ὡς ἀνήϑου 31, ἄνϑος δὲ μήλινον" σπέρμα εὐῶδες καὶ πυρωτικὸν, ῥίζας πλείονας ἐκ μιᾶς ἀρχῆς, λευκὰς 38, βαρυόσμους, παχὺν 51) Mallem παλαιστῶν, quia talis proceritas fide caret, Attamen codd. et interpretes consentiunt. $23) Codices omues ct interpretes sic legunt. Galenus solus (fa- cult. simpl. 7. p. 80.) de μύλη loquens, eam a Dioscoride commen- dari cum αἱρένῳ ἀλεύρῳ perhibet, quod cum huc et Lacuna traxerit, Saracenus uec ἐρίνου ἀλεύρου temere in textum recepit. $25) Sic Asul., Marcell. et rell.; «Φωκίδι Ald., Σωφίδε cod. C. N, 53) Ὁ. addit ἢ καὶ πριονοειδῶς- 54) Ald. γάρϑηκα. 55) O. ὑψηλὸν, ὑπερυϑρόν. 56) C. addit ἐκτὸς. 57) Asulan,. et Marcell add. uaxgóv, quod deest in Oribas., Se- aap, et Ald. 58) C. add. ἢ zai ὑπερύϑρας- (palmorum?), cnius apicem occupat, quod allio simile est. Radix parva, bulbosa, quae valde utilis est ad laxata uteri ostia, si trita cum irino unguento apponitur. Cap. XLVIII. (LV.) [2e.Panace Heracíeo.] Pa- naces Heracleum , ex quo opopanax colligitur, plurimum in Boeotia et Psophide Arcadiae nascitur. Sed et quae- stus gratia, qui ex 60 liquore capitur, in hortis studiose. colitur. Folia habet aspera, humi prostata, virentia, mul- tum ad ficulnea accedentia, in ambitu quinquepartito di- visa: caulem vero tanquam ferula procerum, alba lanu- gine obductum, foliisque stipatum minutioribus, umbel- lam terminalem anetho similem, flores luteos , semen odo- ratum urendique vi praeditum: radices denique ab una ΠΕΡῚ YAHX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ I. 307 N/A 1 * e r7 - Dui , A E ἐχούσας τὸν φλοιὸν. ὑπόπικρον τῇ γεύσει" φύεται δὲ ἐν - 3 , Κυρήνη τῆς “Διβύης καὶ ἕν Πακεδονίᾳ. ᾿Οπίζεται δὲ ἡ ῥίζα, D , - A MAS émutuvouévg ἀρτιβλάστων ὄντων τῶν xavÀov* ἀνίησι δὲ λευχὸν ὀπὸν, ὃς ξηρανϑεὶς κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν κροκίζει" δέχονται δὲ τὸ ὁέον εἰς φύλλὰ προῦποτιϑέντες εἰς κεκοιλω--: μένον ἔδαφος 39. ἀναιροῦνται δὲ ξηρανϑέντα " ὀπίζουσι δὲ ἋΣ ' καὶ τὸν καυλὸν, ἐπιτέμγοντες εἰς τὸν πυραμητον, ὁμοίως δεχόμενοι τὸ ἀποῤῥέον" εἰσὶ δὲ τῶν ῥιζῶν βελτίους αἵ τετα-- , , -Ὁ-75 γαὶ καὶ λευκαὶ καὶ ξηραὶ, ἄβρωτοί ve καὶ πυρώδεις ἐν τῇ γεύσει, καὶ ἀρωματίζουσαι" καρπὸς δὲ εὔϑετος ὃ ἐκ μέσου τοῦ νάρϑηκος᾽ ὃ γὰρ ix τῶν παραφυάδων ἐστὶν ἀτροφώτε- -- “ , * A / ὶ Qoc* τοῦ δὲ ὑποῦ διαφέρει ὃ πικρότατος τῇ γεύσει, ἔνδοϑεν c , M 7 - piv λευκὸς καὶ ὑπόκιῤῥος ^0, ἔξωϑεν δὲ χροκίζων, λεῖος, “ Ἵ λιπαρὸς, εὔϑρυπτος 41, ταχέως δὲ διϊεμένος, βαρύοσμος " δὲ μέλας φαῦλος καὶ μαλακός" δολοῦται γὰρ ἀμμωνιακῷ 9' δοκιμά δὲ ὕδατι ὃ, ἴς δακτύλοις" κηρῷ" δοκιμάζεται δὲ ὕδατι διατριβόμενος τοῖς δακτύλοις" δι. Oa 59) Lacuna φυλλάρια ὑποτιϑέντες εἰς κδκοιλωμένον ἐδάφους τόπον. ᾿ 40) Interpositum ὃ Ald. et rell., non habet cod. C. 41) Ald. et seq. addunt εὔϑετος, |cod. C. εὔϑλαστος. | Utrum- que hic redundat, nec vestigium adest vel in Oribas., nec in Serap. origine plures, albas, graveolentes, cortice crasso ct sub- amaro praeditas. Nascitur et in Cyrene Libyae et in Ma- cedonia. Excipitur liquor incisa radice, dum caules re- cens germinant: radix emittit eum liquorem album, qui exsiccatus in superficie croceus est: eflluentem substratis in excavato solo foliis excipiunt, et arefactum eximunt. Simili quoqué modo caule messibus inciso profluentem legunt liquorem. Radicum meliores sunt, quae distentae, albae, aridae, haud arrosae, gustu vero ferventes et aro- maticae. Semen e media ferula idoneum, quod vero e ramis sumitur, minus altile est. Praestat in liquoris ge- nere, qui gustu amarissimus est, intus candidus aut sub- fulvus, foris vero subceroceus, laevis, pinguis, friabilis, quique statim diluitur et est graveolens. At niger et mol- lis improbatur: ammoniaco enim aut cera adulteratur. Pro- batur autem digitis in aqua tritus; genuinus enim resol- 803. ΠΕΜΑΝΙΟῪ 410XKOPIA40Y ANAZAPBEQX γὰρ ἄδολος ἀνίεται καὶ γαλακτοῦται. Δύναμις δὲ αὐτοῦ ^ " ' c ἔστι ϑερμαντικὴ, μαλακχτικχὴ » λεπτυντικὴ, ὅϑεν ἁρμόζει πρὸς περιόδους καὶ ῥίγη, σπάσματα, ῥήγματα, πλευρᾶς ἀλγήματα, βῆχας, στρόφους, στραγγουρίας, ψώρας τὰς ἐν κύστει, σὺν μελικράτῳ ἢ οἴνῳ ποτιζόμενος" ἔμμηνά τε ἄγει καὶ ἔμβρυα φϑείρει, καὶ ἐμπνευματώσεις τὰς ἐν ὑστέρᾳ καὶ σκληρίας δια-- φορεῖ, σὺν μέλιτι ἀνεϑείς" ἔστε δὲ καὶ σύγχρισμα ἰσχιάδος μίγνυται δὲ καὶ ἀκόποις καὶ κεφαλικαῖς δυνάμεσι" περιῤῥήττει δὲ καὶ ἄνθρακας, ἁρμόζει καὶ ποδαγρικοῖς, μετὰ σταφίδος ἡμέρου καταπλασσόμενος᾽" παραιτεῖται “δὲ καὶ τὰ τῶν ὄδόν- των ἀλγήματα, ἐντιϑέμενος τοῖς βρώμασιν: ὀφθαλμῶν τέ ἔστι ὀξυδερκὲς ἔγχρισμα 42" μιγεὶς δὲ πίσσῃ ἔμπλαστρός ἔστι πρὸς τοὺς λυσσοδήκτους ἀρίστη" καὶ 7" ῥίζα δὲ ξυσϑεῖσα καὶ προςτεϑεῖσα μήτρᾳ ἄγει iufova' πρός τε ἕλκη ποιεῖ παλαιὰ, xci τὰ ἐψιλωμένα 43 τῶν ὀστέων σαρκοῖ, λεία καταπασσο-- μένη ** καὶ σὺν μέλιτι ἐγχοιομένη * ὃ δὲ καρπὸς αὐτοῦ σὺν ἀψινϑίῳ ληφϑεὶς ἄγει ἔμμηνα: σὺν ἀριστολοχίᾳ δὲ πρὸς τὰ 42) Sic cod. C,, congruus cum Serap,; δὔχρηστον vulgo, 48) €. ψιλώματα. 44) Sarac. coniecit, loco vulg. καταπλασσομέγη- vitur et lactescit. "Vis eius calefaciens est, ernolliens, at- tenuans, unde convenit febrium circuitibus rigoribusque, convulsis, ruptis, lateris doloribus, tussi, torminibus, urinae difficultati ac vesicae scabiei, ex aqua mulsa aut . vino bibitus. Menses trahit, fetus enecat, matricis iníla- tiones duritiasque ex melle dilutus discutit. Ischiadi quo- que illinitur, acopis etiam et cephalicis medicamentis ad- miscetur. Carbunculos insuper circumquaque rumpit: po- dagricis cum uva passa illitus subvenit: dolores dentium demulcet, ipsorum cavis inditus, οἱ oculorum aciem in- unctus excitat. Cum pici miscetur, emplastrum parabitur contra canis rabidi morsum praestantissimum. Radix rasa et vulvae subdita partus extrahit, ad ulcera vetusta efli- cax est, ossa nudata carne operit, si trita inspergitur, aut cum melle illinitur. Semen cum absinthio sumtum men- scs ciet. Cum aristolochia denique prodest adversus be- 2 ΠΕΡῚ Y4HEX IATPIKHEX BIBAION I. 399 - , [4 ΓΖ Hi Y * € , , 3 M » ἰοβόλα ἁρμόζει, καὶ πρὸς τὰς ὑστερικὰς πνίγας; σὺν οἴνῳ ποτιζόμενος. , , ^ Κεφ. u9'. (v) [Περὶ Πάνακος oxkqmo).] 1Πά- 3 λ ΧΟ ΑΙ ἢ 5 3 ut - Ao À H yaxig z4oxhumiov 49 ἀνίησιν ἀπὸ γῆς καυλὸν λεπτὸν, πη- χυαῖον., γόνασι διειλημμένον, περὶ ὃν τὰ φύλλα ὅμοια μαρά-- ΄ , 5 ) ϑοῳ, μείζονα δὲ καὶ δασύτερα, εὐώδη 45: καὶ im ἄκρου , 3225 T * » d 41 ὃ, , 2. iier σκιάδιον, &p ov τὰ ἄνϑη χρυσοειδὴ * , δοιμέα, εὐώδη ῥίζα δὲ μικρὰ καὶ λεπτή 49. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει εὔϑετον τὸ ἄνϑος χαὶ ὃ καρπὸς πρὸς ἕλκη καὶ φύματα καὶ φαγέδαιναν, λεῖος σὺν μέλιτι ἐπιτιϑέμενος " καὶ πρὸς ἑρπετὰ πινόμενος σὺν οἴνῳ, xai συναλειφόμενος σὺν ἐλαίῳ καλοῦσι δέ τινες πάνακες ' 5 ΄ ΄ c ; [i γι 2 καὶ τὴν. ἀγρίαν ὀρίγανον, οἱ δὲ κονίλην, περὶ ἧς εἴρηται ὃν τοῖς περὶ ὀριγάνου. Κεφ. v. (νζ.) [Περὶ Πάνακος Xagoviov.] Πανα-- , " , 3 - ? " , «ig Χειρώνιον φύεται μάλιστα εὖ τῷ Πηλείῳ ὄρει" φύλλα δὲ » ? , » - » -“ [47 ἔχει ἀμαράκῳ ^9 ἐμφερῆ, ἄνϑη χρυσοειδῆ, ῥίζαν λεπτὴν καὶ 48) Sic Oribas.; ᾿“σκληπιοῦ vulgo. 46) Sic Scrap. et codd.; Svsddy Oribas. 47) Serap. legisse und τὰ δὲ σπέρματα ὀξέα, δριμέα, εὐώδη: 48) Sic Oribas., Serap. et Ald.; λεπτή ab Asulan. primum in no- tha amandatum fuit. Tro Scrap. addit ante μιχρά. ^ Anmguillara vero sine auctoritate μεκρά in μαχρά permutare ausus est. 49) Sic Oribas. et pleraque exemplaria; ὀριγάνῳ cod, C. N., quod et addit cod. Lacun, JVaratrum, quod Serap. habet, facillime ex amaraco, mutatis literis ὃ et 3, ortum est, stias, quae venenum eiaculantur, et contra uteri strangu- latus e vino bibitum. Cap. XLIX. (LVI) [2e Panace Zsclepio.| Panaces Asclepium emittit e terra caulem tenuem, cubitalem, ge- niculatum , circa quem folia foeniculi similia, maiora ta- men, hirsutiora et odorata. Umbella est terminalis, in qua Íílores aurei, acres et odorati. Radix est parva et tenuis. Vim habent idoneam et flores et fructus contra ulcera et panos et phagedaenas, si trita cum melle impo- nuntur. Adversus serpentes e vino bibuntur, ct cum oleo illinuntur. Nonnulli et panaces sylvestre, origanum vo- cant, alii cunilam , de qua capite de origano dictum est. Cap. L. (LVIL) (De Panace Chironio.] Pamaces Chironium in Pelio monte maxime provenit. Folia habet amaraco similia, ílores aureos, radicem tenuem neque 40) ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ -ἶ M οὗ βαϑεῖαν. γευομένῳ δὲ δριμεῖαν. Ζύναμιν δὲ ἔχει 7j ῥίζα ^ , € , πρὸς ἑρπετὰ πινομένη, wai ἡ κόμη δὲ ἐπιπλαττομένη πρὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ. i ΄ , , ΄ Κεφ. να΄. (νη΄.) [Περὶ «Αιχυστικοῦ.7. “Διχυστικὸν [οὗ δὲ πανάκειαν καλοῦσιν, oi δὲ πάνακες) φύεται μὲν πλεῖστον 2 ΄ , N ΄ » » &y “Διγυρίᾳ, δϑεν καὶ τὴν προφωνυμίαν ἔσχηκεν, ἐν τῷ κα- λουμένῳ L4mervívo* ὄρος δέ ἐστιν ὁμοροῦν ταῖς AÀntoi. ΤΙάνακες δὲ αὐτὸ καλοῦσιν oí ἐπιχώριοι οὐκ ἀλόγὼς 90, EJ | € €, ἃ. ὦ ' » bd -€ - , ἐπεὶ ἢ ῥίζα καὶ ὃ καυλὸς ἔοικε τῇ τοῦ ᾿Ηραχλεωτικοῦ πάνα- , c , - xoc. xci 53 δύναμις ὁμοία 9! χαϑέστηκε' φύεται δὲ ἐν τοῖς , , , ὑψηλοτάτοις καὶ τραχυτέροις ὅ2 καὶ συσκίοις ὄρεσι, μάλιστα δὲ παρὰ τοῖς ῥύαξι 53" καυλίον δὲ φέρει λεπτὸν, ὅμοιον , M 2 - a ἀνήϑῳ, γεγονατωμένον, περὶ ὃ φύλλα ἐοικότα τοῖς τοῦ με- ΔΝ . λιλώτου, τρυφερώτερα δὲ καὶ εὐώδη, ἰσχνότερα δὲ τὰ πρὸς » - - -» 2 ^ , ἄχρῳ TO καυλῷ καὶ μᾶλλον émecywuéva* im ἄκρου δὲ σκιά-- ΕἸ T , : διον, ἐφ᾽ οὗ καὶ τὸ σπέρμα μέλαν, ναστὸν, ὑπόμηκες, πρὸς ^ - , , τὸ τοῦ μαράϑρου, γευσαμένῳ δὲ δοιμὺ καὶ ἀρωματίζον ῥίζα ῃ c " - -€ ^ , 2»; , λευκὴ) ὁμοία τῇ τοῦ “Πρακλεωτικοῦ πάνακος, εὐώδης. — Zdv- 50) N. οὐ ole, perperam, 51) Ν, χαϑ᾽ ἑαυτήν. 62) N. τραχυτάτοις. 63) Sic N. et Ald.; διώρυξι Asulan., Marcell. et Matthiol, altam, gustu acrem. Pota radix serpentium veneno, re- sistit, ac imposita quoque coma contra id ipsum efficax. Cap. LI. (LVIIL) [2026 Ligustico.] Ligusticum [quod panaceam aut panaces alii vocant] plurimum in Liguria nascitur, unde et nomen traxit, in monte scilicet Apennino, qui conterminus est Alpibus. Incolae ipsum panaces haud abs re vocant, quoniam et radice et caule panaci Heracleotico simile est, paribusque viribus prae- ditum. . Gignitur in altissimis asperisque montibus et in umbrosis locis iuxta fluenta. . Cauliculum profert tenuem, ceu anethi, geniculatum, circa quem folia sunt meliloti, sed teneriora et odorata, superne graciliora, pluribusque divisa incisuris. In cacumine est umbella, in qua semen nigricans, solidum, oblongum, ad foeniculum accedens, gustanti acre et aroma redolens. Radix est alba, panacis ZEPI YA4HX ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAÁION Γ. 401 ψαμις δὲ τοῦ σπέρματος καὶ τῆς ῥίζης Θερμαντικὴ ments, ἁρμόζουσα, πρὸς τὰ ἐντὸς ἀλγήματα καὶ πέψεις καὶ οἶδή-- para καὶ ἐμπνευματώσεις, καὶ μάλιστα, τὰς περὶ στόμαχον 3^ καὶ πρὸς ϑηρίων πληγάς" ἄγει δὲ καὶ οὖρα καὶ ἔμμηνα πι- γομένη" καὶ ἡ ῥίζα δὲ προςτιϑεμένη 95 τὸ αὐτὸ ποιεῖ" μίγνυ- ται δὲ 7 Qíto καὶ τὸ σπέρμα χρησίμως καὶ τοῖς ὀξυπόροις καὶ ταῖς πεπτικαῖς δυνάμεσιν" ἱκανῶς δὲ εὐστόμαχόν 58 ἐστι" ὅϑεν καὶ ἀντὶ πεπέρεως αὐτῷ χρῶνται οὗ ἐπιχώριοι, μίσγον- τες τοῖς προφοψήμασι᾽" δολοῦται δὲ σπέρματί TUL παρομοίῳ, ὃ διακρινεῖς τῇ γεύσει" πικρὸν 51 γάρ ἔστιν" ἔνιοι δὲ καὶ σπέρμα μαράϑρου ἢ ᾿σεσέλεως συμμίσγοντες, δολοῦσιν αὐτό. Κεφ. vB. (v9) [Περὶ XragvMvov.] Σταφυλῖνος ἄγριος [oi δὲ κερασχόμην, “Ῥωμαῖοι καρόταμ, oí δὲ παστι- νάχα 8, Αἰγύπτιοι βαβιβυροὺ, ᾿Αφροὶ σιχάμ] φύλλα ἔχει ὅμοια γιγγιδίῳ, πλατύτερα δὲ καὶ ὑπόπικρα" καυλὸν δὲ ὄρϑιον, 64) C. xal μάλιστα τῶν iv στομάχῳ ἐπιπολαζόγτων χυμῶν ἐξεμδτικήι 65) N. προαποτιϑεμέγη. 66) Oribas, et C. εὔστομον, 67) Orxibas. πισρότατονγ. 58) Sic Cornarus et seriores; φαστιγάχα Ald. Asulan., Marcell. Heracleotici similis, odorata. Seminis et radicis vis cale- faciens et concoquens; siquidem prosunt ad viscerum do- lores, coctionem promovent, iuvant adversus oedemata et inflationes, maxime ventriculi, nec non contra venenata- rum bestiarum ictus. Urinas quoque et menses pota tra- hunt. Sed et apposita radix idem: praestat, Ipsa aeque ac.semen utiliter iis medicamentis admiscetur, quae cele- riter transeunt et digestioni favent. lloc vero stomacho admodum gratum est, quare piperis loco id indigenae obsoniis immiscent. Adulteratur vero semine quodam si- mili, quod tamen gustu facile discernes: amarum enim est. Alii quoque seminibus foeniculi aut seselis simul ad- mixtis fraudem faciunt. : Cap. LIL (LIX.) [Je Dauco sylvestri.] Daucus sylvestris [quem alii cerascomen, lomani carotam aut pa- stinacam rusticam, Aegyptii babibyru, Afri sicham vocant] folia habet gingidii, at latiora et subamara; caulem rectum DIOSCORIDES, Cc 42 πΠΕΔΑΧΝΙΟΥΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ AWAZAPDEOZX ^ , t τραχὺν, σκιάδιον ἔχοντα ἀνήϑῳ παραπλήσιον, ig οὗ ἄνϑη λευκὰ, ἐν μέσῳ δὲ πορφυροειδὲς μύκητι ξοικὸς ὅ9 [xci οἱονεὶ κροκίζον], ῥίζα δὲ δακτύλου τὸ πάχος, σπιϑαμιαῖα, εὐώδης, ἐδωδίμη ἑφϑή. Τούτου ὃ καρπὸς ποϑεὶς ἢ προςτεϑεὶς 90 ἔμ.-- μηνα κινεῖ" ἁρμόζει καὶ δυρουροῦσι καὶ ὑδρωπικοῖς καὶ πλευ-- φιτικοῖς ἐν πόμασιδι, καὶ πρὸς uolo δὲ δήγματα καὶ πλη-- γάς" τοὺς δὲ προλαβόντας φασὶ μὴ ἀδικεῖσϑαι ὑπὸ ϑηρίων" συνεργεῖ δὲ καὶ συλλήψει" 7j δὲ ῥίζα καὶ αὐτὴ οὐρητικὴ οὔσας συνουσίαν τε παρορμᾷ καὶ ἔμβρυα ἐκβάλλει προςτιϑεμένη " τὰ δὲ φύλλα λεῖα μετὰ μέλιτος ἐπιτιϑέμενα τὰ φαγεδαινικὰ ἕλκη ἀνακαϑαίρει. 'O δὲ κηπευτὸς σταφυλῖνος, ἐδωδιμώτερος ὧν, ἁρμόζει πρὸς τὰ αὐτὰ, ἐνδεέστερον 52 ἐνεργῶν. Κεφ. υγ΄. (ξ..) [Περὶ Σεσέλεως μασσαλεωτικοῦ. Xé- σεδε τὸ μασσαλεωτικὸν [οὗ δὲ σφάγνον 53] φύλλα ἔχει ἔοι- κότα μαράϑρῳ, παχύτερα δὲ καὶ τὸν καυλὸν εὐερνέστερον 59) Haec e Scrap. apta. τὸ μικρόν vulgo et Oribas. Neutrum ha- bent codd. Vindob. | Uncinis inclusa, naturae adyersa, desunt in Serap. 60) ἢ προςτ. deest in cod, C.y sed adest in Scrap. 61) OC. ποτήμασι. 1 62) C. ὑποδεέστερον. . 65) Marcell, e codic, πλατυχύμιγον addit. asperum, umbellam similem anethi, in qua flores albi, ac in eorum medio purpurascens aliquid fungo simile [ac velut crocum aemulans]. Radix digitum crassa est, do- drantalis, odorata, et dum coquitur esculenta. Huius semen potum subditumve menses ciet. Convenit et in urinae difficultate, hydrope ac pleuritide,; dum bibitur: prodest etiam venenatarum bestiarum morsibus ictibusque. Qui id forte praesumserint, a bestiis illis minime laedi traduntur. Conceptum quoque adiuvat. Radix autem, quae et ipsa urinas pellit, venerem praeterea stimulat, et apposita partus elicit Folia trita et cum melle imposita ulcera phagedaenica repurgant. Hortensis vero daucus, esui aptior, ad eadem valet, sed infirmius agit. Cap. LIII. (LX.] [De Sesel rnassiliensi.] Seseli mas- siliense [quod nonnulli sphagnon dicunt] folia habet foe- niculi, sed crassiora, caulemque vegetiorem: umbellam ΠΕΡῚ YA4HZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION r. 403 ἕχει" ἔχει δὲ σκιάδιον ἀνήϑῳ ὅμοιον; ἐφ᾽ οὗ ὃ καρπὸς ém- μήκης, γεγωνιωμένος 55, δριμὺς, βιβρωσκόμενος ταχέως " δίζα μακρὰ, εὐώδης. Δύναμιν δὲ ἔχει ὃ χαρπὸς καὶ 5 ῥίζα ϑερ-- μαντικήν" πινόμενα δὲ στραγγουρίαν ἰᾶται καὶ ὀρϑόπνοιαν" ὠφελεῖ δὲ καὶ ὑστερικὰς πνίγας καὶ ἐπιληπτικοὺς, ἐμμηνά τε ἄγει καὶ ἔμβουα, καὶ πρὸς τὰ ἐντὸς πάντα ποιεῖ, καὶ βῆχας ἐᾶται παλαιάς" πινόμενός τε μετὰ οἴνου ὃ καρπὸς, πεπτικός ἔστι καὶ στρόφων λυτικός" ἠπιάλοις τε χρήσιμος,' καὶ πρὸς τοὺς ἐν Ó0oi; 9? χρυμοὺς σὺν πεπέρει͵ καὶ οἴνῳ πίνεται" δίς δοται δὲ καὶ αἰξὶ καὶ τοῖς λοιποῖς κτήνεσι πρὸς εὐτοκίαν στοτόν. Κεφ. νδ΄. (ξα΄.) [Περὶ Σεσέλεως αἰϑιοπικοῦ Τὸ δὲ αἰϑιοπικὸν λεγόμενον σέσελι [ὃ «Αἰγύπτιοι κύονον φρίκην κα- λοῦσι] φύλλα μὲν ἔχει Opoww κισσῷ, ἔλάσσονα δὲ καὶ ἐπε- μήκη, πρὸς τὰ τοῦ περικλυμένου * τωι δὲ μέγας 99, χλη- ματα ὡς διπήχη ἔχων 57, ἐφ᾽ οὗ κλάδοι 8 σπιϑαμιαῖοι 59, κε- 64) Lacuna addit e cod. τραχύς. 65) Marcellus auguratur, περιόδοις legendum essei at Serapion, ut nos, lcgit. 66) Sic Oribas,, cod. C, et Paris, quem Goupyl. citat. μέλας Ald. et rell, 67) C. ὡς δώτηχυς — (9a uroc). 68) C. zavAo/. 69) Sic Oxzibas. et C.; δισπιϑαμιαῖοί vulgo. anetho similem , in qua semen oblongum, angulosum, gu- stanti statim acre. Radix longa est et iucundi odoris. Semen et radix calefaciendi vim habent: potu urinae dif- ficultatem et cervicis erectae spirationem tollunt. Uteri 1 suffocationibus prosunt et comitialibus, menses partusque trahunt, ad omnia interna vitia pollent, ac tussim deni- que veterem sanant. Semen cum vino potum coctionem adiuvat, tormina discutit: utile est ad febres lentas algi- dasve, et ad arcenda in itineribus frigora, si cum pipere vinoque bibitur. Ceterum ad partum adiuvandum capris ceterisque pecudibus datur in potu. Cap. LIV. (LXI) [Je Seseli aethiopico.] Seseli acthiopicum [quod Aegyptii cyonon phricen dicunt] folia habet hederae similia, sed minora et oblonga, ceu peri- clymeni. Frutex grandis est, palmitibus fere bicubitalibus, ramis dodrantalibus, et capitulis velut anethi. Semen | Cc 2 ΠΝ τ BUE DIT UIN NCUNQNIS ÁQR ΠΕΔΑΝΙΟΥ 4IOXKOPLAOY ANAZAPBEOZX 1 φάλια δὲ ὡς ἀνήϑου" σπέρμα δὲ mwxyóy ὡς πυρὸς, μέλαν, πικρὸν, δριμύτερον δὲ καὶ εὐωδέστερον τοῦ μασσαλεωτι- κοῦ, ἡδὺ ἰσχυρῶς. Δύναται δὲ τὰ αὐτά. Κεφ. vé. (EB.) [{πΠερὶ Σεσέλεως πελοποννησιακοῦ.} — Τὸ δὲ ἐν Πελοποννήσῳ γεννώμενον φύλλα ἔχει κωγείῳ παρα- | πλήσια, πλατύτερα δὲ καὶ παχύτερα i, καυλὸν μείζονα τοῦ . μασσαλεωτικοῦ, ναρϑηκοειδῆ, ἐπὶ ἄκρῳ δὲ τούτου σκιάδιον | πλατύ" ἔν δὲ τούτῳ καρπὸς πλατύτερος ΤΣ καὶ εὐώδης wai — σαρκωδέστερος. Δύναμιν δὲ τὴν αὐτὴν ἔχει" φύεται ἐν τό-- ποις τραχέσι καὶ ἐφύγροις καὶ γεωλόφοις" φύεται δὲ wai ἐν Ἴδη. à Κεφ. vd. (Ey) [Περὶ Τορδυλίου. Τορδύλιον, οὗ δὲ τόρδυλον, ἔνιοι δὲ σέσελι κρητικὸν καλοῦσι, φύεται ἐν τῷ κατὰ Κιλικίαν ᾿“μανῷ" ἔστι δὲ βοτάνιον φρυγανῶδες,, ἔχον σπερμάτιον περιφερὲς, διπλοῦν, ὅμοιον ἀσπιδίσκοις, ὑπόδριμυ καὶ ἀρωματίζον" πινόμενον πρὸς δυορουρίαν καὶ ἐμμήνων ἀγω- | γήν" ὃ δὲ χυλὸς τοῦ καυλοῦ καὶ τοῦ σπέρματος ἔτι χλωροῦ — | 70) Sic Oribas.,, C. et Ald. Alii id omittunt, 71) Lacuna legit τραχύτερα- 72) Lacuna legit zrv«vóvegos. densum, sicut tritici, nigrum, amarum, sed acrius et odo- ratius, quam massiliense, valdeque suave. Eadem vero praestat. L Cap. LV. (LXIL) [De SeseEi peloponnesiaco.] Quod autem in Peloponneso mascitur, folia habet conii, sed la- tiora et crassiora, caulem supra massiliensis magnitudi- nem, ferulaceum, in cuius apice umbella est lata, in qua semen latius, odoratum ct magis carnosum. lisdem praeditum est viribus. Nascitur in asperis et ndis et — Ὁ collibus. Nascitur BE im, Fdo ^ 1 Cap. LVI. (LXHL.) [De Tor dylio.] Tordylium, quod alii tordylon, alii seseli creticum appellant, nasci- tur in Amano (monte) Ciliciae. Est autem herbula sur- culosa, gerens semen subrotundum, duplex, scutula re- ferens, subacre et aroma redolens, Bibitur id contra uri- í nae difficultatem et ad ciendum menstruum cursum. Suc- ΠΕΡῚ ἸΥ̓́ΛῊΗΣ IATPIKHX BIBAION T. 405 — / ὄντος, ὅσον τριώβολον ποϑεὶς σὺν γλυκεῖ £v ἡμέραις δέκα, ΄ c € 7 . γεφριτικοὺς ὑγιάζει" ἡ δὲ δίζα πραπκτικὴ, ἀνάγουσα καὶ τὰ ἐκ ϑώρακος, ἐκλειχομένη μετὰ μέλιτος. [13 Ἔχει δὲ κλώνια λλὰ 1 14 ; 7 22 » πολλὰ -πρασίζοντα 7*, μηλίζοντα, πορφυρίζοντα, καὶ ἐπ ἄκρῳ ὅμοια, στρογγυλοειδῆ ἔχοντα ἔσωϑεν ὡς σπέρματα τὰ ἄνϑη.] , , » Keg. v. (E9.) [Περὶ Zícovog.] «Σίσων σπερματιόν , ΚΑ , ἔστι ἐν Συρίᾳ γεννώμενον, παρεοικὸς σελίνῳ, ἔπίμηκες, μέ- Àav, πυρωτικόν" πινόμενον πρὸς σπλῆνα καὶ δυρουρίαν καὶ 2 3 n e cL , 2 , ἐμμήνων ἐποχήν" χρῶνται δὲ αὐτῷ oi ἐπιχώριοι ἀρτύματε ^ , € - '* » , » b c μετὰ κολοχύνϑης ἑῳφϑῆς σὺν ὄξει λαμβάνοντες" ἔχει δὲ ὡς κοκκία πολλὰ ἐπὶ ἄκρων. Κεφ. νη (ξε.) [Περὶ ᾿Ανίσου.] ᾿Ἄνισον [οὗ δὲ καὶ otov, Ῥωμαῖοι ἄνισουμ] 5. τὴν μὲν καϑόλου δύναμιν ὄζει ϑερμαντικὴν, Ἑξηραντικὴν, εὔπνουν, ἀνώδυνον, διαφορητι- B - 2 . wj», οὐρητικὴν. διαχυτικὴν, ὑδρωπικοῖς ἄδιιμον πινόμενον ς / Y ΄ Y 5 / - , M ^ cguobe. δὲ πρὸς τε τὰ ἰοβόλα τῶν ζώων καὶ πρὸς 75) Quae sequuntur, leguntur in Ald., a Marcello penitus omissa, ab Asulano et Cornaro in notha translata, 24) Ald. πρασινέζοντα. 75) Ald. et codd. Vindob. repetunt Sisonis Pica Sera- pion alia addit, quae hio in fine. cus caulis seminisque adhuc virentis ternis obolis ex passo . per dies decem bibitus nephriticos persanat. Efficax quo- que radix est, educens ea, quae in pectore haeserint, si cum melle delingatur. [Habet autem ramulos multos, ad prasinum, Tuteum purpureumque colorem vergentes, ct in cacumine similes, qui rotundae figurae intrinsecus ílo- res velut semina habent.] Cap. LVII. (LXIV.) [De Sisone.] Sison exiguum est semen, quod in Syria nascitur, apio simile, oblon- gum, nigrum fervensque gustu. Bibitur contra lienis vi- tia et urinae difficultatem et menstruorum suppressionem. Indigenae eo, cum cucumere in aceto 'cocto, condimenti vice utuntur. In apice gerit ceu granula multa, Cap. LVIII. (LXV.) [2e 4fnmiso.] Anisum, [quod et sium vocant] in universum habet vim calefacientem, siccantem , suavi oris halitui faventem, dolores lenientem, discutientem , urinas cientem, (humores) diífundentem. Potum hydropicis situm minuit, aptum contra venenato- 4060 1ΠΕ44ΝΙΟΥ 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQZ ἐμπνευματώσεις" κοιλίαν τε ἵστησι καὶ λευκὸν ῥοῦν, καὶ γάλα κατασπᾷ, καὶ συνουσίας παρορμᾷ ὑποϑυμιώμενον ταῖς Quoi κεφαλαλγίαν παύει" xal τὰς ῥήξεις τῶν ὦτων λεῖον σὺν ῥο- δίνῳ ἐνσταζόμενον. ἰᾶται" ἔστι δὲ αὐτοῦ κρεῖσσον τὸ νέον καὶ ἁδρὸν καὶ μὴ πιτυρῶδες, Jj εὔτονον τῇ ὀσμῇ" πρωτεύει δὲ͵ τὸ κρητικὸν, ἔπειτα δὲ καὶ τὸ αἰγύπτιον. Κεφ. νϑ'. (ξς.) [Περὶ Kagov. ] Κάρος τὸ σπερμά- vi» ἔστι γνώριμον, οὐρητικὸν, ϑερμαντικὸνῳ. εὐστόμαχον; εὔστομον, πεπτικὸν, μιγνύμενον EV τοῖς ἀντιδότοις καὶ ὀξυ-- - πόροις. χρησίμως ; ἀναλογοῦν ἀνίσῳ: ἡ δὲ ῥίζα odi ἐδώδι-- Hoc, ὥςπερ σταφυλῖνος. Κεφ. ξ΄. (ξζ..) [Περὶ ᾿᾿νήϑου. ᾿Ἄνηϑον τὸ ᾿ὐνλνῳ [οἱ δὲ πολγίδος, oi δὲ ἀνίκητον, προφῆται γόνος κυνοχεφάλου, δμοίως τρίχες κυνοκεφάλου, οἵ δὲ γόνος “Ἑρμοῦ, «Αἰγύπτιοι &ocyoU, “Ρωμαῖοι ἀνήϑουμ, ᾿Αφροὶ σικκίρια, Δακοὶ πόλπουμ]" τούτου ξηροῦ τῆς κόμης καὶ τοῦ καρποῦ 70 ἀφέψημα πινόμενον. 76) In cod. antiquo legerat Goupyl. ὃ χαὶ χαρναβάδιον λέγεται, Hbrarii serioris additamentum, cum “οργαβάδιον iu Geoponicis (9, 28.) primum occuzrat. rum animalium morsus et adversus inflationes.. Sistit al- vum et alba feminarum profluvia, lac provocat, et ad coitum lacessit, Dolorem capitis levat, naribus suflitum, et cum rosaceo tritum instillatumque ruptis auribus me- detur. Efficacius est recens, plenum, minime furfuro- sum, odore intenso. Praestantissimum βιμίας creticum, proximum aegyptium. Càp. LIX. (LXVI) [.De Caro.] cds semen est. exiguum, vulgaris notitiae, Urinas ciet, calefacit, sto- macho confert orique est gratum, coclionem adiuvat, ac utiliter antidotis admiscetur et iis, quae celeriter trans- eunt. Aniso affine radicem praebet edulem, ut dauci, si coquatur. Cap. LX. (LXVIL) [.De Z4netho.] Anethum ve- scum [quod alii polgidos, alii anicetum , prophetae cyno- cephali genituram aut pilos, alii Mercurii genituram , Ae- gyptii arachu, Afri sicciria, Daci polpum dicunt]: huius aridi comae seminisque decoctum potu lac evocat, tor- ZEPI YAHX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBÁAION I. 407 γάλα κατασπᾷ, στρόφους τε καὶ ἐμπγνευματώσεις παύει, κοι- λίαν τε καϑαίρει 77, καὶ τοὺς ἐπιπολαίους 78 ἐμέτους ἵστησι, οὖρα τε κινεῖ, λυγμοὺς παρηγορεῖ, ἀμβλύνει τε τὰς ὄψεις καὶ γονὴν σβέννυσι συνεχῶς πινόμενον" χρήσιμον δὲ τὸ ἀφέ- ψημα αὐτοῦ καὶ γυναιξὶν ὑστερικαῖς εἷς ἐγκάϑισμα" τὸ δὲ σπέρμα καὲν καὶ καταπλασϑὲν κογδυλώματα αἴρει. , , 1 Κεφ. ξα΄. (Ep.) [Περὶ Κυμίνου ἡμέρου] Kupwov ν og ἢ - τὸ ἥμερον, εὔστομον 79, καὶ τούτου μᾶλλον τὸ αἰϑιοπικὸν, ci c , ' ase ΄ , 3) ἐᾷ ὅπερ ᾿Ιπποκράτης βασιλικὸν ἐκάλεσε" δεύτερον τὸ αἰχύπτιον᾽" εἶτα τὸ λοιπόν" φύεται ἐν Γαλατίᾳ τῆς “4σίας 80 χαὶ Κιλι- κίᾳ καὶ Ταραντίνῃ 81, καὶ ἐν ἄλλοις πλείοσε τόποις. Ἔστι δὲ ϑερμαντικὸν, στυπτικὸν, ξηραντικὸν, ἁρμόζον πρὸς σερό- qouc καὶ ἐιπνευματώσεις" ἐγπλυζόμενον ἑφϑὸν ᾿σὺν ἐλαίῳ E ; ' 3 , ΄ M xt» ἡ καὶ καταπλασσόμενον σὺν cy) λύσεε' δίδοται δὲ καὶ ὄρϑο- (xoi σὺν ὀξυκράτῳ, ϑηριοδή δὲ σὺν οἴνῳ" διδύ; πνοϊκοῖς σὺν ὀξυκράτῳ, ϑηριοδήκτοις δὲ σὺν οἴνῳ διδύμων 77) Sic cod, C. ct Lacuna. 78) Sic codd, C. N. et Marcellus videtur ita legisse; ἐπιπολσίως yulgo. 79) Sic praeter Serap. codd.; εὐστόμαχον Lacuna ex Hipp. 80) Veram hanc lectionem iam Sarac. indicavit; J'aAezíx καὶ à» "oíe vulgo. 81) T'eoeviie vulgo. mina inflationesque sedat, alvum purgat, et leves vomitio- nes cohibet, urinas ciet, singultus lenit, frequentius po- tum oculos hebetat et genituram restinguit. Est ct eius decoctum feminis hystericis ad insessus utile. Denique ustum semen impositumque condylomata tollit. Cap. LXI. (LXVIIL) [De Cymino sativo.] Cymi- num sativum ori gratum est, maxime vero aethiopicum, quod Hippocrates regii nomine insignivit: secundo venit loco aegyptium, mox reliqua sequuntur. Provenit in Ga- latia Asiae, Cilicia et "Tarentina regione, aliisque locis compluribus. Calefaciendi, astringondi, siccandi vi prae- ditum, ad tormina inílationesque idoneum, seu coctum et cum oleo infusum, seu etiam cum farina cruda impo- situm. Datur et cervice erecta anhelantibus in posca, iisque, - qui ab animalibus demorsi sunt, in vino. "T'estium in- 405 ΠΗΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τε φλεγμοναῖς ἀρήγει σὺν σταφίδι καὶ ἐρεγμίνῳ 83 ἀλεύρῳ ἢ 3 κηρωτῇ ἐπιτεϑέν" ἐπέχει δὲ καὶ δοῦν γυναικεῖον, καὶ τὰς ἐκ μυκτήρων αἷμοῤ ὀῤαγίας, σὺν ὄξει λεῖον προρενεχϑέν" “τρέπει δὲ καὶ χρῶτα ἐπὶ τὸ ὠχρότερον πινόμενόν τὲ καὶ συγ- οἰόμενον. Κεφ. ξβ΄. (ξ9.) Περὶ Κυμίνου ἀγρίου] ΑΚύμινον ἄγριον [Ῥωμαῖοι κύμινουμ΄ ἀγρέστεμ, σιλβάτικουμ φύεται μὲν πλεῖστον ἐν “υκίᾳ καὶ Γαλατίᾳ τῆς “Ασίας καὶ ἐν Καρ- χηδόνι τῆς ᾿Ισπανίὰς" ἔστι δὲ ϑαμνίον ἔχον καυλὸν σπιϑα- μιαῖον, λεπτὸν, éq οὗ φυλλάρια δ΄ ἢ ε΄ λεπτὰ, οἵόνεὶ me- ὦ πρισμένα, τὴν κατάσχισιν 83, ὡς γιγγίδιον " κεφάλια δὲ ἔχει ὦ ἐπὶ ἄκρου & ἢ ς στρογγύλα, μαλακά" ἐν οἷς ὃ καρπὸς ἀχυρώδης, γευομένῳ δὲ δριμύτερος τοῦ ἡμέρου" φύεται δὲ . &y γεωλόφοις᾽ πίνεται δὲ τὸ σπέρμα πρὸς στρόφους χαὶ ἐμ- πνευματώσεις σὺν ὕδατε᾽ σὺν ὄξει δὲ λυγμοὺς παύει" πρὸς δὲ τὰ ἰοβόλα καὶ πλάδον στομάχου σὺν οἴνῳ" αἴρει δὲ καὶ ὑπώπια' μασσηϑὲν καὶ καταπλασϑὲν σὺν μέλιτι καὶ σταφίδι: 82) Sic Marcell. in cod. et Berap., quos sequitur SaraC.; alo/vo vulgo, 88) O- κατάκλισινγ. flammationibus auxiliatur cum uva passa et fabarum fa- rina aut cerato impositum. — Compescit ct fluxum mulie- brem et sanguinis e naribus profluvia, in aceto contritum et admotum. Denique cutis colorem bibitum illitumve mutat in pallorem. Cap. LXII (LXIX.) [2e Cymino sylvatico.] Cy- minum sylvaticum seu agreste plurimum efficaciusque iu Lycia crescit et Galatia Asiae et circa Carthaginem Hi- spaniae, Est vero fruticulus, caule spithameo, tenui, in quo folia exigua quaterna aut quina, tenuia, subserrata et gingidii divisura. Gerit autem in apice capitula quina aut sena, rotunda ac mollia, in quibus fructus acerosus et gustu acrior, quam sativum. Nascitur in collibus. Bi- bitur autem semen contra tormina et inflationes cum aqua: singultus ex aceto sedat; contra virulentas bestias et sto- machi nimiam ílacciditatem cum vino bibitur. Sugillata sub . oculis tollit, ei commanducatum cum inelle ct uva / Í ΠΕΡῚ Y.4H£ IATPIKHZ BIBA10N I. A09 - , , 5“ Ἁ LJ ? - φλεγμονάς τὲ διδύμων ἰᾶται, μετὰ τῶν αὐτῶν καταπλρο- σόμενον. ἷ "E NS ep , 3 , J E] x ^ or. καὶ ἕτερον γένος ἀγρίου κυμίνου, ἐμφερὲς τῷ ἘΠΈΩΝ Ae e ch ? v av ΄ ΄ Ὕ ἡμέρῳ" ἐξ ἑκάστου δ᾽ ἄνθους ἀφίησι κεράτια μετέωρα, iv u - οἷς ἔστε σπέρμα ὅμοιον μελανϑίῳ: τοῦτο πινόμενον πρὸς » h LJ Ux ἑρπετοδήχτους ἄριστον ἀλέξημα" βοηϑεῖ καὶ στραγγουριῶσι καὶ λιϑιῶσι καὶ αἵματος ϑρόμβους οὐροῦσιν" ἐπιπινέτωσαν ^ , , δὲ σελίνου σπέρμα ἀποζεσϑέν. Ὶ ς - Κεφ. Ey. (0.) [Περὶ "Aujtoc-]. “μι [Ῥωμαῖοι ἀμ-- 5 - 1 μιουμ ἀλεξανδρίνουμ), ἔνιοι καὶ τοῦτο αἰϑιοπικὸν, οὗ δὲ βασιλικὸν κύμινον καλοῦσιν" ἔνιοι δὲ ἑτέρας φύσεως τὸ αἷ- ᾿ϑιοπιπὸν κύμινον ἔφασαν εἶναι, καὶ ἑτέρας τὸ ἄμμε" γνώριμον δὲ τὸ σπερμάτιον, μικρότερον πολλῷ τοῦ κυμίνου καὶ ὀρι- - ^ ^ ^ γανίζον τῇ γεύσει, ἐκλέγου δὲ τὸ καϑαρὸν xai μὴ πιτυρῶ- δὲς. Δύναμιν δὲ ἔχει καὶ τοῦτο ϑερμαντικὴν, πυρωτικὴν καὶ ξηραντικὴν, ποιοῦν πρὸς στρόφους, δυςουρίας καὶ ϑηριοδή-- χτοὺς, πινόμενον σὺν οἴνῳ ἄγει δὲ καὶ uot μίγνυται καὶ τοῖς διὰ πανϑαρίδος ἐκδορίοις, πρὸς τὸ ἀντιπάσχειν ταῖς passa imponatur. Quin et testium inflammationibus, ad- iectis iisdem , impositum medetur. Est et alterum cuminum sylvestre, sativo simile, quod e singulis floribus erecta sursumque spectantia cornicula promit, in quibus semen est nigellae simile: potum id contra serpentium morsus singulari est praesidio. Qui urinae difficultate calculisque afíliguntur et sanguinis grumos cum urina edunt, eo adlevantur: sed seminis apii deco- ctum superbibendum est. Cap. LXIII. (LXX.) [De zZmmi.] Ammi, [quod et Romani alexandrinum vocant]: nonnulli habent et hoc aethiopicum, et regium cyminum id appellant. Alii diver- sae naturae esse acthiopicum cyminum et ammi perhibent; Vulgo notum est semen minutum, multo exilius cymino, et origani sapore, Eligito autem purum minimeque fur- furosum. "Vim habet hoc quoque calefacientem , urentem et exsiceantem: valet ad tormina, urinae difficultatem ac venenatorum morsus, ex vino bibitum. Ciet quoque men- strua. Admiscetur et cutim erodentibus e cantharide para- AIQ ΠΕΔΑΜΝΙΟῪ AIOXKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ » , ; e y y 1 en , 4 ἐπιχινομέναις Óvgovoíotc* καὶ ὑπώπια καταπλασϑὲν σὺν ué- λιτι αἴρει" τρέπει δὲ καὶ χρόαν πινόμενον καὶ συγχριόμενον ͵ ἐπὶ τὸ ᾿αλωρότερον᾽" καὶ μετὰ σταφίδος ἢ ῥητίνης ὑποϑυμιώ-- ] prov , ὑστέραν ἀποκαϑαίρει. 1 Κεφ. ξδ΄ (οα΄ .) [Περὶ Κορίου.] Κόριον, ἢ κορίαννον, [Αἰγύπτιοι ὄχιον, Zdqpoi 7000,] γνώριμον, δύναμιν ἔχον ψυ-- ᾿ρτικήν" ὅϑεν καταπλασσόμενον μετὰ ἄρτων καὶ ἀλφίτων, ἐρυσιπέλατα καὶ ἕρπητας ἰᾶται" σὺν μέλιτε δὲ καὶ σταφίδε ἐπινυκτίδας καὶ διδύμων φλεγμονὰς καὶ ἄνϑρακας ϑεραπεύει, μετὰ ἐρεγμοῦ δὲ χοιράδας καὶ φύματα διαλύει" τὸ δὲ σπέρμα 25:7 ' ' DJ , e » , ' , d ὀλίγον μὲν ποϑὲν μετὰ γλυκέος, ἕλμινϑας ἐκβάλλει καὶ σπέρ-- ματός ἔστι γεννητικόν" πλεῖον δὲ ληφϑὲν κινεῖ τὴν διάνοιαν ὦ ἐπικινδύνως" ὅϑεν δεῖ φυλάττεσθαι τὴν πλείονα καὶ συνεχῆ - 2 - c ' M ^ , ^ , M χρῆσιν αὐτοῦ" ὃ δὲ χυλὸς σὺν ψιμυϑίῳ ἢ λιϑαργύρῳ καὶ ὄξει καὶ ῥοδίνῳ καταχριόμενος, ὠφελεῖ τὰς κατὰ τὴν ἐπιφά- γειαν φλεγμονὰς τὰς πυρώδεις. Κεφ. Ec. (οβ΄) {Περὶ “Ἱερακίου τοῦ μεγάλου.) "Jiga- , € c “ -“ ΕΣ χιον τὸ μέγα, [οἷ δὲ σογχίτην, “Ῥωμαῖοι λαμποῦκα, 24990 3 E tis: quia resistit urinae difficultatibus facile supervenien- tibus. Sugillata sub oculis cum melle impositum tollit. Sed et potu ac illtu cuti pallorem conciliat. Sufütum cum uva passa aut resina matricem repurgat. Cap. LXIV. (LXXL) [.De Coriandro.] Coriandrum [quod Aegyptii ochion, Afri goid vocant] in vulgus no- tum, vim habet rcfrigerantem. Quare cum pane aut po- lenta impositum erysipelata et herpetes sanat: cum melle vero et uva passa epinyctidibus, testium inflammationibus carbunculisque medetur, et cum faba fresa strumas panos- que discutit. Semen exigua quantitate cum passo bibitum lumbricos pellit, et spermatis secretioni favet. At si lar- | gius sumtum fuerit, mentem non sine periculo alienat, - quamobrem ab ipsius usu et copiosiore et frequentiore cavendum. Succus autem cum cerussa aut lithargyro, nec non cum aceto et rosaceo perunctus, ardentes in summa cute inflaiumationes emendat. Cap. LXV. (LXXIL) [126 Heracio magno.] Hie- racium znagnum, [quod alii sonchiten, Romani lampu- . | ZHEPI YAHX IATPIKHZEZ BIBAION I. 411 ' σιϑιλέας καυλὸν ἀνίησι τραχὺν, ὑπέρυϑρον, ἀκανθώδη, ὑπόκενον, φύλλα ἔχει ἐκ διαστημάτων ἐπεσχισμένα ἀραιῶς, σόγχῳ 8: ἐμφερῆ τὴν περιφέρειαν" ἄνϑη μήλινα ἕν κεφαλίοις ὑπομήκεσιν. Δύναμιν ἔχει ψυχτικὴν, μετρίως ὑποστύφουσαν᾽ ὅϑεν στομάχῳ καυσουμένῳ καὶ φλεγμοναῖς καταπλασσόμενον ἁρμόζει" ὃ δὲ χυλὸς καταῤῥοφούμενος δηγμὸν στομάχου 8ὅ πραὔγει" 4 δὲ πόα σὺν τῇ Q(b« καταπλασϑεῖσα,, σχορπιο-: πλήκτοις ἀρήζγει. d Κεφ. Ed. (oy ) [Περὶ Ἱερακίου τοῦ μικροῦ. 86] “7ε-" ράκιον τὸ μικρὸν, οὗ δὲ καὶ τοῦτο σογχίτην καλοῦσι [Ῥω- μαῖοι ἴντυβουμ ἀγρέστεμ, ᾿Αφροὶ σιϑιλεσαδέ" ] φύλλα ἔχει καὶ αὐτὸ £x διαστημάτων ἐπεσχισμένα τὴν περιφέρειαν" καυλία δὲ ἀνίησι τρυφερὰ καὶ χλωρὰ, ἐν οἷς ἄνθη μήλινα, κύκλον περιγράφοντα. “ύναμιν δὲ ἔχει καὶ αὐτὸ τὴν αὐτὴν τῷ προειρημένῳ. Κεφ. EC. (00.) [Περὶ Σελίνου.] «Σέλινον κηπαῖον 81" 84) σόκγῳ vulgo; τεύτλῳ Marcellus legit in exempl. vetusto. 85) Hoc cod. C. recte adiicit; δηγμὸν πραὔνει vulgo. 86) Reiicit Marcellus hoc capitulum, quod a nemine veterum re- petatur: habet tamen totidem verbis Oribasius. 87) Quae in versione synonyma habet Marcellus, equidem nus- quam legi. cam, Afri sithileam appellant] caulem profert asperum, subrubrum, aculeatum, subfíistulosum: folia habet alterna Jaciniis rarioribus divisa, ambitu soncho similia, Íílores luteos in oblongis capitulis. "Vim habet refrigerantem, modice ac leviter astringentem. — Quamobrem aestuanti stomacho inflammationibusque utiliter imponitur. Succus autem stomachi rosionem sorbitione mitigat. ^ Ceterum herba cum radice imposita ictis a scorpione auxiliatur. Cap. LXVI. (LXXIIL) [De Ieracio minori.] Hie- racium minus, quod nonnulli et sonchiten vocant [ Ro- mani intybum agrestem, Afri sithilesade] folia et hoc habet alterna, ambitu incisa: cauliculos autem promit teneros ac virentes, in quibus [flores lutei in orbem circinati. Vi- res habet et hoc easdem cum antedicto. .Cap. LXVII. (LXXIV.) [Je pio] Apium hor- 419 UEA4ANIOY AIOXKOPLIOY ANAZAPDEOX ἁρμόζει 5 πόα 88 πρὸς ἃ καὶ τὸ κόριον 89: καὶ πρὸς ÓgOaA- μῶν φλεγμονὰς μετὰ ἄρτου ἢ παιπάλης ἀλφίτου καταπλασ- σόμενον" καὶ καῦσον στομάχου παρηγορεῖ" μαστούς τε χον-- δριῶντας ἀνίησι, κινεῖ τε οὖρα ἕφϑόν τὲ καὶ ὠμὸν ἐσϑιόμε- γον 9)* καὶ τὸ ἀφέψημα αὐτοῦ τε καὶ τῶν ῥιζῶν πινόμε- vov9!, ἀντιπάσχει ϑανασίμοις φαρμάκοις, ἐμέτους κινοῦν 2, κοιλίαν δὲ ἐπέχει" τὸ δὲ σπέρμα ἐστὶν οὐρητικώτερον, βοη- ϑοῦν καὶ ϑηριοδήκτοις καὶ τοῖς λιϑάργυρον πεπωχόσι, πνευ-- μάτων τέ ἐστι διαλυτικόν" μίγνυται δὲ καὶ ἀνωδύνοις καὶ ϑη- ριακαῖς καὶ βηχικαῖς χρησίμως. Κεφ. ξη΄. (o£.) [Περὶ “Ἐλειοσελίνου.] “Ἐλειοσέλινον [οἷ δὲ πεδινὸν, oi δὲ ὑδροσέλινον ἄγριον, “Ῥωμαῖοι ἄπιουμ δού- στικουμ] γεννώμενον ἐν τοῖς ἐφύδροις τόποις 93, μεῖζον τοῦ ἡμέρου σελίνου" ποιεῖ δὲ ὅσα καὶ τὸ κηπευτόν. Κεφ. ξϑ΄. (og.) [Περὶ ᾿Ορεοσελίνου.) " Ορεοσέλινον 88) Deesse 7 πόα in cod. testatur Lacuna. 89) C. ὡς ἑεράκιον ; sed Serap. habet χόριον. 9o) N. ὠμὸν «cl ἑφϑόν. βρωϑέν τε xai no9iv τὸ dgew.. 91) Sio^Ald., Asul., Marcell, Cornar.; σπιυγόμδγα Goupyl. ct Saracenus. " 92) C. Lacuna zo) 2uérovg κιγεῖ. 93) Oribas. addit ὀλίγῳ. tense. Convenit planta ad eadem, ad quae et coriandrum: praeterea ad oculorum inflammationes cum pane aut po- lentae polline imposita. Aestuantem quoque stomachum j demulcet, et mammas tuberculis turpentes reprimit: ciet - ct urinas, sive cocta, sive cruda edatur. JDecoctum eius radicumque potum venenorum noxae resistit, dum vomi- tiones excitat: alvum autem cohibet. At semen potentius | urinas pellit, et a venenata bestia demorsis iisque, qui lithargyron hauserint, opitulatur, ac denique flatus discu- ἢ tit. Sed et utiliter adiniscetur medicamentis, quae dolores 3 sedant, theriacis eliam et tussim mitigantibus. Cap. LXVIII (LXXV.) [2e J4pio palustrz.] Apium | palustre [quod et campestre et aquaticium et rusticum di-. 1 citur] in aquosis locis nascens, sativo maius, ad We valet, ad quae hortense. . " Cap. LXIX. (LXXVI.) [De A4pio montano.] Apium - IIEPl ὙΖῊΗΣ IATPIKHEZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ T. A13 | (oi δὲ πετροσέλιγνον ἄγριον, “Ῥωμαῖοι ἄπιουμ, «Αἰϊγύπτιοι ἀνώνιμ] καυλός ἐστι σπιϑαμιαῖος εἷς ἔκ Qno λεπτῆς" mpi δὲ αὐτὸν κλωνάρια καὶ κεφάλια 94 χωνείῳ 95 magteo? 7 λεπτότερα μέντοι ἱκανῶς" ἐφ᾽ ὧν ὃ καρπὸς ὑπομήκης 56. dk: μὺς, λεπτὸς; εὐώδης, ἐοικὼς κυμίνῳ " φύεται δὲ ἐν τόποις πετρώδεσι xoi ὀρεινοῖς. 4ύναμιν δὲ ἔχει ὃ καρπὸς καὶ ἡ ῥίζα οὐρητικὴν, ποϑόντες ἐν οἴνῳ" ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα " μίγνυται δὲ χαὶ ἀντιδότοις καὶ ταῖς διουρητικαῖς καὶ ϑερμαντικαῖς δὺ-- γνάμεσιν. Οὐ δεῖ δὲ πλανᾶσϑαι νομίζοντας τὸ ὀρεοσέλινον ᾿ εἶναι τὸ ἐν πέτραις φυόμενον" ἄλλο γάρ ἔστι τὸ πετροδέϊινον. I Keg. (οξ.) [Περὶ Πετροσελίνου.] “Σέλινον, τὸ καὶ πετροσέλιγον' τοῦτο φύεται ἐν Τ]ακεδονίᾳ ἐν ἀποκρήμνοις τόποις, σπέρμα ἔχον ἐοικὸς ἄμμει, εὐωδέστερον δὲ καὶ" δρι-- μὺ 1, καὶ ἀρωματίζον, οὐρητικὸν, ἐμμήνων ἀγωγόν" ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς στομάχου καὶ κώλου ἐμπνευματώσεις καὶ στρό- qovg* πρός ve πλευρᾶς πόνους καὶ νεφρῶν καὶ κύστεως ἐν 94) φύλλα coniecit Lacuna, sed codd. omnes, Oribas, et Serap, | «cg&Àia habent. ς 95) Sic Oribas., unde Hermol. Barbarus primus sumsit. $ed vulgo μηκωνίῳ. | Serap. core. 96) Sio C.; ἐπιμήκης vulgo. 97) Lacuna legit δριμύτερον. montanum [quod alii petroselinum sylvestre, Aegyptii ano- nim vocant] caule est dodrantali, qui quidem singularis e gracili exsurgit radice: ambeunt ipsum ramuli et capi- tula cicutae similia, sed multo tenuiora: in quibus semen oblongum, acre, tenue, odoratum, cumino simile. In | rupestribus et montosis locis nascitur. Vim habent fructus et radix urinas cjientem , si in vino bibantur, ac menses etiam trahunt. Antidotis quoque et medicinis diureticis | et calefacientibus admiscctur. Neque ΜΝ [4111 oportet | existimantes, id esse oreoselinum , quod in rupibus puoyee nit: aliud enim est petroselinum. Cap. LXX. (LXXVIL) [e Petroselino.] Apium, quod petroselinum dicit, crescit in Macedonia praeruptis inlocis. Semen habet ammeos simile, sed odoratius, acre | et aroma redolens. Urinas id ct menstrua pellit; contra stomachi et coli inflationes ac tormina prodest. Succurrit 414 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ! ποτῷ λαμβανόμενον" μίγνυται δὲ καὶ ταῖς οὐρητικαῖς ἀντι: δότοις. Κεφ. οα΄. (οη.) [Περὶ "InmootMvov.] ᾿Ἱπποσέλινον, . oí uiv γρίηλον, oí δὲ ἀγριοσέλινονϑ8, οὗ δὲ σμύρνιον κατ᾽ λοῦσι, [Ῥωμαῖοι ὄλους ἄτρουμ] ἑτέρου τοῦ κυρίως λεγομέ- . vov σμυρνίου ὑπάρχοντος, ὡς αὐτίκα ἱστορήσομεν: ἔστι δὲ μεῖζον καὶ λευκότερον τοῦ κηπευτοῦ τοῦ σελίνου" καυλὸς woi- - λος, ὑψηλὸς, τρυφερὸς, οἵονεὶ γραμμὰς ἔχων" φύλλα πλατύ- |. τέρα, ὑποφοινισσόμενα, ἐν οἷς ἐστιν ὡς λιβανωτίδος κόμη 59. μεστὴ ἄνϑους, κατὰ κορύμβους πρὶν ἐξανϑῆσαι συνεστῶσα" . σπέρμα δὲ μέλαν, ἐπίμηκες, ναστὸν, δριμὺ, ἀρωματίζον" . ῥίζα εὐώδης, λευκὴ 100, εὔστομος 1. οὐ παχεῖα" φύεται ἐν συσκίοις καὶ παρ ἕλεσι3: λαχανεύεται δὲ ὥςπερ τὸ σέλινον" καὶ 5 ῥίζα δὲ ἑφϑὴ «ci ὠμὴ ἐσϑίεται" τὰ τε φύλλα καὶ οὗ καυλοὶ ἐσϑίονται ἑφϑὰ, καϑ' ἑαυτά τε καὶ μετὰ ἰχϑύων 98) C. addit ἢ πολυπέϑιον. 99) C. ὕποφ. — κόμη μέση ἄνθους, omissis ἂν — λεβανωτέδος. Sic et N., sed χόμη μέση ἀνϑοῦσα, quod satis placet, nisi Oribas, ct Se- rap. nobiscum legissent. 100) C. λεπτή- x) Lacuna ct Cantacuz. εὐστόμαχος. '9) Sic Oribas., Serap. et codd.; praeter C., qui ἐν παραδείσοις. et lateris, renum ac vesicae doloribus in potu sumtum. Inseritur et antidotis urinam prolicientibus. Cap. LXXI. (LXXVIIL) [De ZZpposelino.] Hip- poselinum, quod monnulli grielum, alii agriosclinum, smyrnium alii, Romani olus atrum appellant: quamquam aliud est smyrnium proprie dictum, de quo statim acturi sumus. Est autem maius albidiusque apio hortensi: caulis est concavus, procerus, tener ac velut lineis distinctus: folia latiora, in puniceum vergentia, super quibus est coma, ceu libanotidis; florum plena, quae in corymbos cogitur, antequam deflorescat. Semen vero nigrum, ob- longum, solidum, acre ac aromaticum: radix. itidem odo- rata, alba, ori grata, neque adeo crassa. Nascitur in um- brosis et iuxta paludes. Oleris modo editur, velut apium. Nam ct radix cruda vel cocta estur, et folia cum ipsis caulibus decocta manduntur, ac tum per se, tum ctiam ΠΕΡῚ YAÁ4IX ΤΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION I. 415 σκευάζεται" καὶ ὠμὰ δὲ ταριχεύεται εἷς ἁλμαίας: “ἁύναμιν δὲ ἔχει ὃ καρπὸς, πινόμενος ἐν οἰνγομέλιτι, ἔμμήνων ἀγωγός 3" ϑερμαίνει δὲ τοὺς ῥιγοῦντας πινόμενος καὶ συγχριόμενος " στραγγουρίαις τε βοηϑεῖ" καὶ ἢ δίζα τὰ αὐτὰ ποιεῖ. Κεφ. οβ΄. (00) [Περὶ Xuvgríov.] ΣΣμύρνιον, ὅπερ ἐν Κιλικίᾳ πέτροσέλινον καλοῦσι, γεννώμενον πλεῖστον ἐν τῷ λεγομένῳ “μανῷ ὄρει" καὶ τοῦτο καυλὸν μὲν ἔχει ὅμοιον σελίνῳ, παραφυάδας ἔχοντα πολλὰς, φύλλα δὲ πλατυξερα, ἃ πρὸς τὴν γῆν ὑποπερικλᾶται, ὑπολίπαρα ῥωμαλέα, καὶ εὐώδη σὺν δριμύτητι, φαρμακώδη τὲ καὶ ὑπομηλίζοντα τῇ χροός" σκιάδιον δὲ ἐπὶ τῷ καυλῷ ἀνηϑοειδές" σπέρμα στρργ-- 7ύλον , ὅμοιον τῷ τῆς κράμβης, μέλαν, δριμὺ, γευομένῳ, ὡς σμύρνῃ, ὃν avÓ' ἑνὸς ποιοῦν" 7 δὲ ῥίζα δοιμεῖα, εὐώδης, ἰΣπαλὴ, πολύχυλος, δάκγουσα A φάρυγγα, φλοιὸν &yov- σα, ἔξωϑεν uiv μέλανα, ἔνδοϑεν δὲ χλωρὸν ἢ ὑπόλευ- χον" φύεται δὲ ἕν πετρώδεσι τόποις καὶ γεωλόφοις ἀνγίκ- quon; καὶ γωνίαις χερσευούσαις. Δύναμιν δὲ ἔχει ἢ δίζα καὶ | | 5) Sic C.; ἀγωγὸν vulgo. 4) €. ποιεῖν εἴωϑεν. 5) X. £v(zuois. cum piscibus parantur. Sed et cruda muria condiuntur. Semen ex vino mulso potum menses ciendi vim habct, ac rigore prehensos potum illitumve calefacit et urinae stil- licidio auxiliatur. Radix eosdem praestat effectus. Cap. LXXII. CLXXIX.) [Je Smyrnio.] Smyr- |nium, quod in Cilicia petroselinum vocant, plurimum in |Amano monte gignitur. Caulem habet apii, ramis mul- |tis: folia vero latiora, quae ad terram refranguntur, ni- Itidiuscula, robusta, odore grato cum quadam acrimonia et medicata indole, ílavescentia: umbellam in apice gerit lanetho similem: semen rotundum, brassicae simile, ni- grum, acre, myrrhae sapore, ita ut altcrum alterius vicem explere possit. Radix est acris, odorata, mollis, succosa, fauces mordicans, cortice praedita extus nigro, intus vero pallido aut subalbido. Nascitur in rupestribus locis, col- libus aridis ct angulis incultis. Vim habent radix; herba , 416 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 410ZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἡ πόα καὶ ὃ καρπὸς ϑερμαντικήν" λαχαγεύεται δὲ καὶ εἷς τὰς ἁλμαίας τὰ φύλλα, κοιλίαν τε ἵστησιν 5 δὲ ῥίζα πινομένη͵ ἑρπετοδήκτοις ἁρμόζει᾽ πραῦνει δὲ καὶ βῆχας καὶ ,ὀρϑοπνοίας' καὶ δυορουρίας ἰᾶται" καταπλασσομένη δὲ τὰ πρόςφατα οἰδή- . ματα καὶ φλεγμονὰς καὶ σχληρίας διαφορεῖ, τραύματα τε, ἄχρις ἐπουλώσεως ἄγει" ζεσϑεῖσα δὲ καὶ προςτεϑεῖσα ἔξαμ-. βλώσχει" xai τὸ σπέρμα δὲ αὐτῆς πρὸς νεφροὺς καὶ σπλῆνα καὶ κύστιν ἁρμόζει" ἄγει δὲ καὶ ἔμμηνα καὶ δεύτερα" πρός TE | ἰσχιάδας uev. οἴνου πινόμενον ἁρμόζει, καὶ στομάχου ἐμπνευμα- τώσεις πναὔνει" ἔστι δὲ καὶ ἱδρωτοποιὸν 9, ἐρευκτικόν᾽ ἰδίως. πινόμενον πρὸς ὕδρωπας καὶ περιόδους. Κεφ. ογ΄. (π΄. [Περὶ ᾿Ελαφοβόσκου.) | "EXago(loczov | [oí δὲ ἐλαφικὸν, οὗ δὲ νέφριον, οἱ δὲ ὀφιγένιον, οὗ δὲ ὀφιοχτόνον, oi δὲ ἑρπυξὴ, oi δὲ λύμη, “Ῥωμαῖοι κέρβι ὀκέλ-- λουμ ἢ κερβίνα 1, “ἰγύπτιοι χημὶς, ᾿Αἀφροὶ ἀσκαουκαῦ] καυ-- ἡ Aog ἔστι λιβανωτίδι ἢ μαράϑρῳ ἐμφερὴς, γεγωνιωμένος", φύλλα | διδάκτυλα τὸ πλάτος, ἱκανῶς ἐπιμήκη ὡς τερεβίνϑου, miQu- | 6) Ald., Asulan., Cornar. jÓpomo:óy, Goupyl. et SaraC, ἱδροποιόν. 7) Sic cod. €C,; χερδιοκέλλουμ Ald, et rell, 8) X. add. κεχαλασμέγα ποσῶς. ἂς ipsum quoque semen calefacientem. Folia rnuria con- . dita olerum instar in cibos veniunt, alvumque sistunt: radix vero pota prodest contra serpentium morsus. '"T'usses et spirandi difficultates mitigat et urinae difücultatibus medetur. mposita vero oedemata recentia, inflammatio- | nes duritiasque discutit, et vulnera ad cicatricem perdu- - : fervefacta vero ac subdita abortum infert. Semen | eius confert renum, lienis vesicaeque vitiis, menses et | secundas pellit. Ad coxendicum dolores cum vino com- | mode propinatur et inílationes stomachi lenit: sudores: eliam ciet et ructus eiicit. Peculiariter vero potui datun adversus hydropes et febrium circuitus. 1 Cap. LXXIIL (LXXX.) [De Pastinaca.] Pasti- | naca [quam alii elaphicon, aut nebrion, ophigenion etiam - vel ophioctonon, alii herpyxe aut lyme, Homani cervi ocellum aut cervinam, Aegyptii chemis, Afri ascaucau vo- cant,] caule est libanotidem aut foeniculum referente, | geniculato; foliis duos digitos latis, praelongis ut terebin- | ΠΕΡῚ YÀ4HZ ἹΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION Fr. 417 πεκλασμένα, τραχέα ποσῶς" ἔχει δὲ παραφυάδας ἱκανὰς ὃ καυλὸς, σκιάδια ἐχούσας ὅμοια ἀνήϑω" ἄνϑη ὑπομήλινα, «ci τὸ σπέρμα ἀνήϑῳ ἐμφερές" ῥίζα ὡς τριδάκτυλος τὸ μῆκος, πάχος δαχτύλου, λευκὴ, γλυκεῖα, ἐδώδιμος" καὶ ὃ καυλὸς δὲ λαχανεύεται ἀρτιφυὴς ὦν: ταύτην φασὶ τὴν πόαν τὰς ἐλά-- qovc νεμηϑείσας ἀντέχειν τοῖς τῶν. ἑρπετῶν δήγμασι" ὅϑεν xal τὸ σπέρμα δίδοται τοῖς ἑρπετοδήκτοις σὺν οἴνῳ. Κεφ. οδ΄. (πα΄.) [Περὶ Μαράϑρου.] άραϑρον" αὕτη ἐσϑιομένη ἢ πόα δύναται γάλα κατασπᾷν, καὶ τὸ ᾿ σπέρμα δὲ πινόμενον ἤ συνεψόμξνον πτισάνῃ" τὸ δὲ ἀφέψημα τῆς κόμης ποϑὲνϑ, νεφριτικοῖς καὶ τοῖς περὴ κύστιν χρήσι- μον, διουρητικὸν ὑπάρχον. ἁρμόζει δὲ ἑρπετοδήκτοις σὺν οἴνῳ πινόμενον, xoi καταμήνια ἄγει" iv πυρετοῖς τε ναυτίαν xoi καῦσον στομάχου 10 παραιτεῖται, μετὰ ψυχροῦ ὕδατος mu- γόμενον" αἵ δὲ ῥίζαι λεῖαι σὺν μέλιτε καταπλασϑεῖσαι κυνό- δηκτα ϑεραπεύουσιν' ὃ δὲ χυλὸς ἐκϑλιβέντων τῶν καυλῶν χαὺ τῶν φύλλων ἕν ἡλίῳ ξηρανϑεὶς dc τὰ ὀφϑαλμικὰ, ὅσα 9) Sio Cornar. emendavit vulgare ὑποτεϑὸν ex auctoritate Plinii et Serapionis. 10) Lacun. et cod. C. add. zo) ἀγάλυσιν. thi, reflexis ac. quodammodo asperis. Habet vero caulis ipse ramos complures, qui quidem umbellas anethi similes serunt, flores subluteos et semen itidem anethi. Radix fere trium digitorum longitudine, unum crassa est, alba, dulcis et esculenta. Sed et caulis recens ac tenellus ole- rum modo in cibos recipitur. Ceterum huius herbae pa- bulo cervas aiunt serpentium morsibus resistere, unde se- men et contra serpentium morsus in vino datur. Cap. LXXIV. (LXXX.) [Je Foeniculo.] Foeni- culi herba si edatur, vim habet lac attrahendi: idem vero potest semen epotum , aut cum ptisana decoctum, Comae autem decoctum bibitum renum ac vesicae vitiis est utile, quippe urinam ducit. Convenit et a serpente demorsis in vino bibitum, ac menses quoque ciet. In febribus nau- seam et stomachi ardorem sedat, ex aqua frigida potum. Contritae radices et cum melle impositae canum morsibus medentur. Succus caulibus et foliis expressus et in sole siccatus oculorum medicamentis utiliter additur, quae ad DIOSCORIDES, Dd 418 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΕΒΕΩΣ πρὸς ὀξυδορκίαν. σκευάζεται χρησίμως" χυλίζεται δὲ καὶ τὸ σπέρμα πρὸς τὰ αὐτὰ χλωρὸν fri, σὺν τοῖς φύλλοις καὶ τοῖς ἀκρέμοσι , καὶ ἡ ῥίζα κατὰ τὴν πρώτην ἐκβλάστησιν. Ἔν δὲ τῇ πρὸς ἑσπέραν Ἰβηρίᾳ καὶ ὀπὸν ἀνίησιν ὅμοιον κόμμει, ἀποϑεριζόντων ἐν τῇ ἀνϑήσει μέσον τὸν καυλὸν τῶν ὀπιηον ρίων καὶ πυρὶ παρατιϑέντων, ἵνα ὑπὸ τῆς ϑερμασίας οἱονεὶ ἀφιδρῶσαν ἐκβάλῃ} τὸ κόμμι" ἔστι δὲ ἐνεργέστερον τοῦ χυ-- λοῦ πρὸς τὰ ὀφϑαλμικὰ τοῦτο. Κεφ. o£. (nB.) [Περὶ ᾿ἹΙππομαράϑρου ἹἹππομάρα- ϑρον [οἵ δὲ μαραϑὶς, oi δὲ μάραϑροον ἄγριον, «Αἰγύπτιοι σαμψὼς 12, προφῆται ϑυμαρνόλιον, “Ῥωμαῖοι φαινίκουλουμ ἐρράτικουμ, οὗ δὲ φαινίκουλουμ ἐκουίνουμ, οἱ δὲ μέουμ, Τάλλοι σιστράμεορ] μάραϑρον ἐστιν ἄγριον, μέγα" φέρει δὲ σπέρμα καχρυὶ ὅμοιον, ῥίζα δὲ ὕπεστιν εὐώδης, ἥτις πινο- μένη στραγγουρίας ἰᾶται" ἔμμηνά τε ἄγει προςτιϑεμέγη" τὸ δὲ σπέρμα καὶ ἡ δίζα κοιλίαν ἵστησι πινόμενα, ϑηριοδήκτοις τε βοηϑεῖ, καὶ λίϑους ϑρούπτει, καὶ ἴκτερον ἀποκαϑαίρει" τῶν 11) Codd. C. N. add, ἔσως. 12) Cod. N. add. Z4ggol βουτγούμ. aciem visus augendam apta sunt. Extrahitur et ad eadem yalens e recenti semine succus una cum foliis ac ramulis. Radicibus praeterea sub prima germinatione succus eodem modo exprimitur. In Iberia, quae ad occidentem spectat, liquorem etiam reddit foeniculum gummi similem. Cau- lem vero medium, dum íloret herba, demetunt indigenae ignique admovent, quo facilius vi caloris velut exsudans gummi remittat. Id autem est succo ipso efficacius ad oculorum medicamenta. Cap. LXXV. (1 XXXIL) [De Zippomarathro.] Hip- pomarathron [aliis marathis, foeniculum sylvestre, Ae- gypliis sampsos, prophetis thymarnolion, Romanis foeni- culum erraticum, aut equinum, aut meum, Gallis denique sistrameor dictum] est foeniculum PUSH grande, quod semen profert cachryi simile. . Radix autem subest odo- rata, quae quidem bibita stranguriae medetur, subditaque menses ciet. Semen et ipsa radix potu ventrem sistunt, contra venenatorum morsus auxiliantur, calculos commi- HEPI ὙΖΗΣ IATPIKHEX BIBAION T. 419 δὲ φύλλων τὸ ἀφέψημα πινόμενον γάλα ἄγει καὶ τὰς 0 το- κετῶν γυναῖκας ἀποκαϑαίρει. A “Καλεῖται καὶ ἕτερον ἱππομάραϑρον, φύλλα ἔχον στενὰ, , * M ͵ n μιχρὰ, προμήκη" καρπὸν δὲ στρογγύλον. πρὸς τὸν τοῦ κο- Ῥίου, δριμὺν, εὐώδη, ϑερμαντικόν" ἀναλογεῖ δὲ αὐτοῦ ἡ δύ-- γαμις τῷ προειρημένῳ, ἀσϑενέστερον ἐνεργοῦσα. Κεφ. ος΄. (πγ΄.) [Περὶ Δαύκου.) Δαῦκος, οἵ δὲ δαύ- χειον 13 χαλοῦσιν" ὃ μέν τίς ἐστι κρητικὸς; μαράϑρῳ ἔχων τὰ ΄ ci , , H ! 14 Y φύλλα ὅμοια, μικρότερα τε καὶ λεπτότερα 73, καυλὸν σπιϑα- ᾿μιαῖον, σκιάδιον ὅμοιον κοριάννῳ, ἄνϑη λευκά" ἕν δὲ τούτοις ὃ καρπὸς λευκὸς, δασὺς, δριμὺς ἐν τῷ διαμασσᾶσϑαι καὶ D Mw 15* €» 4 , ^ , ii δὲ m - εὐώδης ῥίζα δαλτύλου τὸ πάχος, τὸ δὲ μῆκος σπιϑαμῆς" γεννᾶται δὲ ἐν πετρώδεσι τόποις καὶ εὐηλίοις. ^O δέ τις αὖ-- τῶν ἐστι σελίνῳ ἀγρίῳ παραπλήσιος " ἀρωματώδης, δριμὺς καὶ εὐώδης γευομένῳ καὶ πυρώδης" διαφέρει δὲ ὃ χρητικός. Τὸ δὲ τρίτον εἶδος κορίῳ φύλλα ἔοικε, καὶ τὰ ἄνϑη λευκά" 15) Marcell. e Nicandri ther, v. 858. 959. sio emendavit vulgare δίρκαιον. 14) Plin. et Hermolaus Barbar. λευχότερα, sed perperam. 15) Sic cod, Cantacuz. et ipse Neap, eliqui δριμὺς inter χαρπὸς €t λευκὸς collocant, | nuunt et regium morbum expurgant. At haustum folio- | yum decoctum et lactis abundantiam facit, ct feminas a | partu purgat. | Vocatur et altera hippomarathri species, foliis angu- stis, exilibus et oblongis, semine rotundo, ceu coriaudri, acri, odorato et calefaciente. Viribus id antedicto respon- det, nisi quod agit imbecillius. Cap. LXXVI. (LXXXIII.) [De Dauco triplici.] Dau- cus, quem alii daucion appellant, primus est creticus, foliis foeniculi aemulus, sed minoribus ac tenuioribus, caule spithamaeo, umbellam gerit coriandri, flores albos: inter hos fructum albidum,; hirsutum, acrem in man- dendo et odoratum. Radix est digitum crassa, dodrantis longitudine. Nascitur in rupestribus locis et apricis. Al- | tera species est apio sylvestri similis, aroma olens, acris, | odorata et gustus ferventis. Probatior autem creticus. | "Tertia species coriandri folia refert, ct flores albos, ca- Dd2 420 ZEA4ANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ κεφαλὴν δὲ ἔχει καὶ καρπὸν ὅμοια ἀνήϑῳ᾽ ἐφ᾽ 3 σκιάδιον. ἐμφερὲς σταφυλίνῳ, σπέρματος ἐπιμήκους πλῆρες, ὡς κυμί- vov, δριμέως. Τὸ δὲ σπέρμα πάντων δύναμιν ἔχει ϑερμαν-. τικήν" πινόμενον ἐμμήνων, ἐμβρύων καὶ οὔρων ἀγωγὸν, καὶ στρόφων ἀπαλλακτικὸν, βηχῶν χρονίων πραὐντικόν" ἀρήγει δὲ καὶ φαλαγγιοδήκτοις ποϑὲν σὺν οἴνῳ, διαφορεῖ δὲ καὶ ot- δήματα καταπλασϑέν. ἋἪἫ δὲ χρῆσις τῶν μὲν ἄλλων τοῦ σπέρματος μόνον" τοῦ δὲ κρητικοῦ καὶ τῆς ῥίζης, ἥτις μά- Auro πρὸς τὰ ϑήρια πίνεται uev οἴνου. Κεφ. ob. (n0.) [Περὶ Δελφινίου15,1 Δελφίνιον [οὗ δὲ διάχυσις, οἵ δὲ διάχυτος, oi δὲ παράλυσις, οἱ δὲ κάμα- ρος, οὗ δὲ ὑάκινϑος, οἱ δὲ δελφινίας., oí δὲ νήριον, oi δὲ γηριάδιον, οὗ δὲ σώσανδρον, oi δὲ κρόνιον, “Ῥωμαῖοι βουκί- γος μίνορ] κλῶνας ἀνίησι δισπιϑάμους ἢ καὶ μείζονας, ἀπὸ μιᾶς ῥίζης, περὶ οὕς 11 φυλλάρια ἐπεσχισμένα, λεπτὰ, émi- μήκη" ἄνϑος δὲ ὃ ὅμοιον λευκοΐῳ,, ἐμπόρφυρον, δελφινοειδὲς 18, 16) Totum hoc caput spurium esse suspicatus est lMatthiolus, quod praeter Oribasium nemo vcterum id habeat, omissum etiam in codice vetusto latino longobardicis literis scripto, quem legerat Marcellus, 17) N. περιτιλέους φυλλαρίωνς 18) Sic ordinem recte coniecit Dodon. stirp. p. 255. In plerisque codicibus δελφινοειδὴ, post ἐπιιμήκη collocatum, ad φυλλάρια trahitur. Scd cod. C. omnino omittit, cod. N. ad xamos reduxisse yidetur, ha- bet enim δελφιγοειδεῖς (κλῶγας). pitula et fructum anethi, umbellam dauco vulgari simi- lem, plenam seminis oblongi, sicut cymini, acris. Omnium semen calefaciendi vim habet. Potum menses, partus et urinas pellit, torminibus liberat, veteremque tussim miti- gat. Subvenit et a phalangio demorsis cum vino potum, et oedemata discutit impositum. Ex aliis seminc tantum ntuntur: at e cretico et radice, quae maxime contra ve- nenatas bestias cum vino bibitur. Cap. LXXVIL (LXXXIV.) [De Delphinio.] Del- phinium [quod alii diachysin, alii diachyton et paralysin, camaron etiam et hyacinthum, alii delphiniada aut nerion aut neriadion, aut sosandron, aut cronion, Bomani bu- cinus (vaccinium) minor vocant] ramos emittit ab una radice bispithamacos aut longiores, circa quos folia divisa, minuta, oblonga: flos albae violae similis, purpurascens, ΠΠΡῚ YA4HX ΤΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION I. 491 ci k ^ bj , . , Ὕ λ E , | 32 τ [3] ὅϑεν καὶ ὠνόμασται" ὁπέρμα ἐν λοβοῖς κέγχρῳ ἐμφερὲς, o “ὦ x ^ 19 a » λ À , € 702 er x βοηϑεῖ ποϑὲν σὺν 198 οἴνῳ σχκορπιοπλήκτοις, ὡς οὐδὲν ἕτερον , € , φασὶ δὲ καὶ τοὺς σκορπίους, παρατεϑείσης τῆς πόας παρα- 4 λύεσϑαι, ἀπράκτους τε καὶ ναρχώδεις γίνεσϑαι, ὑφαιρουμέ- , γῆς δὲ εἰς τὸ αὑτὸ καϑεστάναι φύεται δὲ ἐν τραχέσι καὶ εὐηλίοις τόποις. , D e 3 3. qs ' - Li (Κεφ. πε.) Δελφίνιον ἕτερον καὶ, αὐτὸ ἐμφερὲς τῷ πρὸ - zm , - A αὐτοῦ, τοῖς δὲ φύλλοις καὶ τοῖς κλωνίοις ἰσχνότερον πολλῷ" , M 2 » δύναμιν ἔχον καὶ αὐτὸ τὴν αὐτὴν τῷ προειρημένῳ, οὐχ cr Y » οὕτω δὲ ἐνεργές. 22 - , , x , , i c A us Κεῷ. og. (πε΄.) [Περὶ Πυρέϑρου.] Πύρεϑρον [oi δὲ , c Y , c n ΄ ε Y , δορύκνιον, οἵ δὲ πύρινον, oi δὲ πύρωτον, oí δὲ πύρωϑρον, AE * - » P: , οὗ δὲ ἀρνὸς πυρίτης, προφῆται πυρίτης, “Ῥωμαῖοι σαλιβάᾳις] , Y Ψ , - » πόα ἐστὶ καυλὸν ἀνιεῖσα καὶ φύλλα, ὥςπερ δαῦκος ἄγριος , - , 79^ μάραϑρον" σκιάδιον δὲ ὡς &vijdov?? τροχοειδές 2." ῥίζα δακτύλου μεγάλου τὸ πάχος, μακρὰ, γευσαμένῳ πυρωτικω-- , , M - ᾿ τάτη; φλέγματός ἔστιν ἐπισπαστική" διὸ καὶ ταῖς ὀδονταῖ- 199) Sic cod, C.; ἐπὶ vulgo. 19b) Ex Oribas. et Serap. loco vulg. xol. 20) Sic Ocibas., Serap. et codd. omnes, Dodon. perperam cou iecit ἀνϑέμου. 21) Sic Oribas., Scrap. et codd. C. N.; τριχοξιδές cditt. delphinorum effigie, unde et nomen adepta est planta. Semen in siliquis milio proximum , quo non aliud utilius in vino bibitur a scorpione percussis. Aiunt ct admota herba scorpiones resolvi ac ignavos torpescere: remota vero eadem semet recolligere. Nascitur in asperis et apri- cis locis. (Cap. LXXXV.) Delphinium alterum superiori qui- dem est simile, at foliis et ramulis longe gracilioribus. Viri- bus iisdem cum andedicto pollet, at non est perinde efficax. Cap. LXXVIII. (LXXXVI.) [De Pyrethro.] Pyre- thrum, [quod nonnulli dorycnion, alii pyrinon, pyroton aut pyrothron, alii arnos pyriten, prophetae pyriten, HKo- mani salivarem vocant] herba est, quae caulem foliaque profert, uti daucus sylvestris aut foeniculum, umbellam vero ceu ancthi, circinatam. Radix pollicis crassitie, longa est gustuque fervidissima. Pituitam elicit, ac ideo in den- 400 IHEA4ANIOY A4IOZKOPIAOY ANAZAPDEOX γίαις βοηθεῖ μετ ὄξους ἑψηϑεῖσα καὶ διακλυζομένη: ἄγει δὲ καὶ φλέγμα διαμασσηϑεῖσα, συγχριομένη δὲ μετ᾽ ἐλαίου, ἰδρῶ-- τας κινεῖ, ποιοῦσα πρὸς τὰ χρόνια ῥίγη, καὶ πρὸς ἐψυγμένα δὲ ἢ παρειμένα μέρη τοῦ σώματος ἄκρως ἁρμόζει. Κεφ. οϑ΄. (πἴ΄.) [Περὶ «“ιβανωτίδος. «Διβανωτὶς δισσὴ, ἢ μέν τις κάρπιμος, ὑπ ἐνίων δὲ ζέα ἢ χαμψάνεμα ὦ καλουμένη, ἧς ὃ καρπὸς κάχρυς καλεῖται" φύλλα δ᾽ ἔχει μα- | ράϑρῳ ὅμοια, παχύτερα δὲ καὶ πλατύτερα, τροχοειδῶς . ἐπὶ τῆς γῆς ἐστρωμένα, εὐώδη, καυλὸν δὲ, ὅσον πήχεως ἢ μείζονα, μασχάλας ἔχοντα πολλὰς, καὶ ἐπ᾽ ἄκρου σκιάδιον, ἐφ᾽ οὗ καρπὸς πολὺς, λευκὸς, ἐοικὼς σφονδύλῳ, περιφερὴς; γωνίας ἔχων, δοιμὺς,, ῥητινίζων, ἐν δὲ τῷ διαμασσᾶσϑαι ἐπι- καίων τὴν γεῦσιν: ῥίζα δὲ λευκὴ, εὐμεγέϑης, ὄζουσα λιβά-- vov. 'H δὲ ἑτέρα κατὰ πάντα ἐοικυῖα τῇ πρὸ αὐτῆς, σπέρ-- μα φέρει πλατὺ, μέλαν, ὡς σφονδύλιον, εὐῶδες, οὐ πυρωτι- κὸν, ῥίζαν ἐκ μὲν τῶν ἐχτὸς μέλαιναν, ϑλασϑεῖσαν δὲ λευ-- κήν. Ἢ δὲ λεγομένη ἄκαρπος κατὰ πάντα ὁμοία οὖσα ταῖς tium doloribus decocta in aceto collutione auxiliatur. Pi- tuitam etiam eadem commanducata extrahit, et ex oleo inuncta sudores ciet, contra diuturnos rigores efficax: quin οἱ οὐρα νὰν resolutisque corporis partibus eximie conducit. ' Cap. LXXIX. (LXXXVIL) [De Libanotide.] Li- banotis duplex: alia quidem frugifera, a nonnullis zea aut campsanema dicta, cuius semen cachrys vocatur. Folia habet foeniculi similia, sed crassiora latioraque, quae cir- cinatim humi procumbunt et odorata sunt: caulem autem subcubitalem , aut altiorem, axillis multis: in cacu- mine gerit umbellam, in qua semen copiosum, candi- . dum; vertebrae simile, cum teres sit et angulos habeat, | acre, resinosum, ac in mandendo linguam exurens. Radix alba et praegrandis, turis odorem habens. Est et altera, priori similis, quae semen gerit latum, nigrum, sicut sphondylium , odoratum, minime fervens, ac radice niti- tur foris quidem nigra, intus vero, si contundatur, alba. Quae vero sterilis (libanotis) dicitur, antedictis penitus : ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZ BIBAION I. 493 προειρημέναι, οὔτε καυλὸν & ἀνίησιν, οὔτε ἄνϑος, οὔτε σπέρμα ??- φύεται δὲ ἐν στετρώδεσι gal τραχέσι τόποις. Πασών δὲ κοι- sas ἥ πόα καταπλασϑεῖσα λεία αἱμοῤῥοίδαρ στέλλει, φλεζμον- γάς τε τὰς κατὰ δακτύλιον πραΐνει, καὶ πκονδυλώματα καὶ χοιράδας καὶ τὰ δύοςπεπτα τῶν ἀποστημάτων συμπέπτει. 44i δὲ ῥίζαι ξηραὶ σὺν μέλιτι ἕλκη ἀνακαϑαίφουσι, καὶ σερό- φους ἰῶνται, καὶ no ριοδήκτοις ᾿ἁρμόζουσι σὺν οἴνῳ πινόμε- y«.* ἐμμηνά τε ἄγουσι καὶ οὔφα, διαφοροῦσι δὲ καὶ οἰδή- ματα παλαιὰ καταπλασσόμενα. ^O δὲ χυλὸς τῆς ρίζης καὶ τῆς πόας O&vÜsgung, μιγνύμενος μέλιτι καὶ ἐγχριόμενος" ὃ δὲ καρπὸς πινόμενος τὰ αὐτὰ ποιεῦ: βοηϑεῖ καὶ ἐπιληψίαις xol ταῖς ἐν ϑώρακι παλαιαῖς διαϑέσεσιν" ἱκτερικοῖς τε μετὰ πε- πέρεως καὶ οἴνου διδόμενος'" ἔστι δὲ καὶ ἱδρωτικὸς, σὺν ἐλαίῳ ἀλειφόμενος" ἁρμόζει καὶ ῥήγμασε καὶ σπάσμασι, πο- δάγραις τε, καταπλασσόμενος λεῖος σὺν αἰρίνῳ ἀλεύρῳ καὶ ὕξει" ἀλφούς τε σμήχει, μιγνύμενος ὄξει δριμυτάτῳ.: Τῷ σπέρματε δὲ εἰς τὰ ποτήματα 233 χρῆσϑαι δεῖ τῆς μὴ τὸ κά- 22) 'H δὲ ἑτέρα — σπέρμα desunt in cod. C, 25) Sic Ald, ct interpretes. Asulan, — Sarac. ἀποστήματα. Se- rap. iz potionibus, quae sunt «d cancrum. Codices Vindobonen- ses τῷ σπέρματι ad finem non habent, similis, at neque caulem, neque florem, neque semen profert. Nascitur autem in rupestribus et asperis locis. Omnium in genere herba trita ct imposita haemorrhoidum profluvia sistit ac sedis inflammationes et condylomata le- nit. Concoquit et strumas et abscessus, qui aegre ad matu- rationem perducuntur. Siccae vero radices cum . melle ulcera repurgant. "l'orminibus conveniunt in vino. bibi- tae: menses itidem urinasque pellunt, et impositae oede- mata vetusta discutiunt. 'l'am radicis quam herbae succus, adiecto melle inunctus, oculorum aciem firmat. Semen vero potum ad eadem pollet. Sed et comitialibus malis ac veteribus pectoris vitiis auxilio est, itemque regio morbo laborantibus cum pipere ac vino exhibitum. —Sudores quoque movet cum oleo perunctum. Prodest et ruptis ac convulsis, itemque podagris, si cum loliacea farina et aceto tritum illinatur. Vitiligines etiam purgat, addito accto quam acerrimo. Ác semine quidem in potionibus uten- » A494 | HEAANIOY 410ZKOPIA40Y .ANAZAPDEOZX χρυ φερούσης λιβανωτίδος: δριμὺ γὰρ ἐκεῖνο καὶ τραχυντικὸν τῆς ἀρτηρίας. Θεόφραστος δὲ ἱστορεῖ, μετὰ τῆς ἐρείκης λιβα- γωτίδα ϑρίδακι ἀγρίᾳ τῇ πικρᾷ ὅμοια φύλλα ἔχουσαν φύε- σϑαι, ὁίζαν δὲ βραχεῖαν, καϑαίρειν δὲ ἄνω καὶ κάτω ταύ- τὴν ποϑεῖσαν, λευκότερα μέντοι καὶ τραχύτερα τὰ φύλλα τῶν τῆς ϑρίδακος. (Κεφ. πη.) Τὸ μὲν κάχρυ δύναμιν ἔχει ϑερμαντικὴν, ἀναξηραντικὴν σφόδρα" ὅϑεν ἁρμόζει σμήγμασι μιγνύμενον" πρὸς δευματιζομένους ὀφϑαλμοὺς ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἔἐμπασσό-- μενον 25 χαὶ ἀποσμώμενον μετὰ ἡμέρας τρεῖς. (Κεφ. m0.) «Διβανωτὶς, ἣν Ῥωμαῖοι καλοῦσι δοομα-- ρίνουμ35. καὶ oi στεφανοπλόκοι χρῶνται, ῥάβδοι εἰσὶ λεπταὶ, περὶ ἃς τὰ φύλλα λεπτὰ, πυκνὰ, ἐπιμήκη καὶ ἰσχνὰ, ἔνδο-- ϑὲν λευκὰ, ἔκ δὲ τῶν ἐχτὸς χλωρὰ, βαρύοσμα. Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, ἱκτέρου ἰατικὴν, ἐάν τις αὐτὴν ἑψήσας ἐν ὕδατι δῷ πρὸ τῶν γυμνασίων πιεῖν, εἶτα γυμνάζων 25 λούῃ 24) E Serapione et interpretibus; ξμπλασσόμεγον vulgo. 25) Ald. καλοῦσιν οὐσμαρένα. 26) C. ἀχμάζων. Saracen. vult γυμνασάμεγος s. γεγυμνασμένος. dum eius libanotidis, quae cachryn non ferat, quippe illud acre est, et fistulam spiritalem exasperat. 'lheophra- stus vero tradit, libanotida (quamdam sterilem) cum erica nasci, foliis lactucae sylvestris, amarae, sed candidiori- bus et asperioribus, radice vero brevi, quae pota superne inferneque purget. (Cap. LXXXVIII.) Cachry habet vim calefacien- tem vehementerque exsiccantem : quare commode smegma- tis inseritur. Contra oculorum fÍluxiones capiti ita insper- gitur, ut post tres dies abstergatur. (Cap. LXXXIX.) Libanotis, quam Romani rorem ' marinum vocant, quaque coronarii utuntur, virgultis est tenuibus, circa quae folia exeunt minuta, densa, oblonga et angusta, subtus incana, supra virentia, gravi odore. Vim hLhabet calefacientem , regiumque morbum sanat, si quis ipsam in aqua decoctam ante exercitationes potui de- derit, dein exercitationes ct lavationes praeceperit, et vi- " ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHX DIBAION T. 495 καὶ οἴνῳ ποτίζη, μίγνυται δὲ καὶ ἀκόποις καὶ τῷ γλευκίνῳ 21 χοίσματι. , , , . Κεφ. m. (&.) [Περὶ Σφονδυλίου. Σφονδύλιον [οἷ * , € ' , {τ PNE , " c N , δὲ ἀράγγην, ob δὲ φαλάγγιον, oi δὲ ἀστέριον, οὗ δὲ νίσυρις, οἵ δὲ σφονδυλὶς, οἵ δὲ χορόδανον, οὗ δὲ οἰνάνϑη, “Ῥωμαῖοι « , M ἕρβα δουτινάλις, «Αἰγύπτιοι ἀψαφὲρ, προφῆται ὄσιρις] φύλλα , ͵ , - μὲν ἔχει κατὰ ποσὸν ἐοικότα πλατάνῳ πρὸς τὰ τοῦ πάνα- χος 28, κχαυλοὺς δὲ πηχυαίους ἢ καὶ μείζονας, ἐοικότας μα-- , : , Nano 3A 29 ΕΣ €T N , ci ράϑρῳ" σκιάδια δὲ £m ἄκρῳ ?9, ἐν οἷς τὸ σπέρμα ὅμοιον ^ AUN , σεσέλει, διπλοῦν, πλατύτερον δὲ καὶ λευκότερον καὶ ἄχυρω-: , 5i ?-* V , δέστερον, βαρύοσμον᾽ ἄνϑη ὠχρὰ 30 ἢ λευκὰ, ῥίζαν λευκὴν, € , , A. £ δὲ 2 3 )ὃ ἣ τυ "ὃ 31 δαφάνῳ ἐμφερῆ: φύεται δὲ ἐν ἑλώδεσι «καὶ ἐνυδροις 51: χω-- 4 c ' 2 M , UJ ' Qíow. ^O δὲ καρπὸς αὐτοῦ ποϑεὶς ἐκκρίνει τὰ κατὰ κοιλίαν φλεγματώδη 32: ἰᾶται δὲ πινόμενος 38 ἡπατικοὺς, ἰκτερικποὺς, m c ὀρϑοπνοϊκοὺς, ἐπιληπτικοὺς καὶ ὑστερικὴν πνίγα " ὑποϑυμιώ-- μένος δὲ ἀνακαλεῖται' τοὺς καταφερομένους" σὺν ἐλαίῳ δὲ ἐμ-- 27) Ald. λευκέγῳ. 28) C. κατὰ ποσὸν πρὸς τὰ ToU ὀποπάναπος, πλατανοειδῆ. 29) Sic C. et N. Vulgo σχεώδεα omittitur. : $0) Sic C. et Ald, Alii omittunt ὠχρά. 81) C, χαϑύγροις. $2) Sic C.5 ἐκκρένει κατὰ zoiMav φλεγματῶδες vulgo. $5) Sic C. manifesto, quod recte coniicit Sarac.; πιγομέγῃ vulgo. num propinaverit. Acopis denique gleucinoque unguento admiscetur, ' ; i Cap. LXXX. (XC.) [De SpAondylio.] Sphondy- lium [nonnuli arangen noniinant, alii phalangium aut asterion, nisyrin eliam aut sphondylin, alii choroda- non aut oenanthen, Romani herbam rotularem, Aegyptii apsapher, prophetae osirin vocant] folia habet platano quadantenus similia, ad panacis folia accedentia, caules. autem cubitales vel altiores, quales foeniculum. | Umbel- lae terminales, in quibus semen seseli simile, geminum, latius tamen et albidius et magis acerosum ac graveolens. Flores pallidi aut albi. Radix alba, raphano similis. Na- scitur in palustribus et aquosis locis. Potum ipsius semen excernit pituitosa ex alvo, medetur idem potum hepaticis, ictericis, orthopnoicis, comitialibus et uteri strangulatui. Sufütu revocat sopore sepelitos. , Ex oleo commode irri- 4255 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔῸΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ " βοεχόμενος τῇ κεφαλῇ 9 ^ ἁρμόζει φρενητικοῖς, ληϑαργυκοῖς, κε φαλαλγοῦσι" ἐπέχει δὲ καὶ ἕρπητας σὺν πηγάνῳ soie d σϑείς: ἡ δὲ ite δίδοται ἰκτεριῶσι καὶ ἡπατικοῖς " πέρι-- Ἑξυσϑεῖσα δὲ καὶ ἐντεϑεῖσα 55 περιτήκει τύλους τοὺς ἐν σύ- | ριγξι" τοῦ δὲ ἄνϑους χλωροῦ ὃ χυλὸς πρὸς &Awcu£va ὦτα καὶ πυοῤῥοοῦντα ἁρμόζει" ἀποτίϑεται δὲ σκευαζόμενος 35, cg | τὰ λοιπὰ χυλίσματα. í Ἢ Κεφ. πα΄. (ξα΄) [Περὶ ΝΝάρϑηκος.] «Νάρϑηξ [Ῥω- μαῖοι φέρουλαμ]" τούτου χλωροῦ ὄντος 5 ἐντεριώγη πινομένη αἱμοπτοϊκοὺς καὶ κοιλιακοὺς ὠφελεῖ, καὶ ἐχιοδήκτοις δίδοται σὺν οἴνῳ, καὶ τὰς ἐκ δινῶν αἱμοῤῥαγίας ἐπέχει ἐντεϑεῖσα, ὡς ξλλύχνιον 51, τὸ δὲ σπέρμα στροφουμέγνους πινόμενον ὠφελεῖ καὶ ἱδρῶτας κινεῖ χριόμενον uev ἐλαίου" οἵ δὲ καυλοὶ βρω- . ϑέντες κεφαλαλγεῖς εἶσε. ταριχεύονται δὲ καὶ εἷς τὰς ἁλμεύ-- σεις 38, Ὃ γοῦν νάρϑηξ καυλὸν ἀναφέρει τρίπηχυν πολλά:- xig" φύλλα δὲ ἔχει μαράϑρῳ ἐμφερῆ, παχύτερα δὲ πολὺ καὶ $4) Sic .C. N. et Ald. Alii cum Asulan. ἐμβρεχομένης τῆς περαλῆς. 65) Kai ἐντεϑεῖσα deest in Ald. 56) Sic C. N., Ald.; ἡλιαζόμενος Asulan. et rell, ὁλιαζόμεγος Goupyl. $7) Sic C. N. et Lacuna. Alii omnes omittunt ὡς ἐλλύχνιον. 58) C. ἁλμέας; X. ἁλμαίας. Quae sequuntur, spuria censet Mar- cellus, gatur capiti phreniticorum , lethargicorum et caput dolen- tium. Cohibet et herpetas cum ruta cataplasmatis vice impositum. Radix exhibetur regio morbo laborantibus et hepaticis. Circumrasa autem eadem et indita callos liquat in fistulis. Recentis floris succus exulceratis auribus, quae- que puris fluxu laborant, accommodatur. Heconditur de- nique praeparatus, sicut alii succi. Cap. LXXXI. (XCI.) [2e Ferula.] Ferula: ex cea viridi medulla epota utilis est sanguinem exspuentibus et coeliacis, itemque a vipera morsis in vino datur, erum- pentemque naribus sanguinem linamenti instar indita sistit. Semen potum torminosis auxiliatur, et perunctum ex oleo sudores ciet. Caules in cibo sumti capitis dolores.faciunt: iidem muria quoque condiuntur. Ferula igitur caulem ' profert saepe tricubitalem. Folia vero habet foeniculi si- ΠΕΡῚ YAHEX IATPIKHEX ΒΙΒΆΙΟΝ I. 497 μείζονα" ἐξ οὔ καὶ τὸ σαγάπηνον γίνεται , κολαπτομένου πρὸς τῇ Qj. Κεφ. πβ΄. (eB) [Περὶ Πευκεδάνου.] Πευκέδανος [ οὗ δὲ ἄγριον 39, οὗ δὲ ἀγριόφυλλον, προφῆται ἀγαϑὸς δαίμων, oí δὲ πινασγελοὺμ, “Ρωμαῖοι σατάριαμ 40] καυλὸν ἀνίησιν ἰσχνὸν h. μαράϑρῳ ὅμοιον" κόμην δὲ ἔχει περὺ τὴν δίζαν ἵκα-- γὴν καὶ πυκνὴν, ἄνϑος μήλινον, ῥίζαν μέλαιναν, βαρύοσμον, ἁδρὰν, μεστὴν ὁποῦ" φύεται év ὄρεσι συσκίοις. ᾿Οπίζεται δὰ τῆς ῥίζης ἁπαλῆς ἀποτεμνομένης μαχαίρᾳ, καὶ τὸ ἀποῤῥέον εὐθὺς ἐν σκιᾷ τίϑεται᾽ ὑπὸ γὰρ τοῦ ἡλίου 2 ἀνίεται, ἐν δὲ τῷ συλλέγεσθαι κεφαλαλγίαν ποιεῖ καὶ σχοτώματα, ἐάν μή τις προδιαχρίση αὐτοῦ τὰς ῥῖνας ῥοδίνῳ καὶ τὴν κεφαλὴν προκαταβρέξη " ἄχρηστος δὲ γίνεται ὀπισϑεῖσα 43 ἢ ῥίζα ὁπί- ζονται δὲ οἱ καυλοὶ καὶ χυλίζονται» καὶ ἡ ῥίζα, ὡς μανδρα-- γόρας, ἧττον δὲ ἐνεργεῖ τοῦ ὁποῦ ὃ χυλὸς 44, wai τάχιον 69) Manifesto omissum μάραϑρον aut σίσωνα , ut Apuleius. 40) Sic Ald.; σατάριον Cornar. 41) Ald. et sequ. λεπτὸν», ἐσχγὸγ: sed λεπτὸν omittunt Oribas, Serap. et codd. Viudob. 42) Cod, X. εὐϑέως. 45) Ald. εὔχρηστος δὲ γίν. ὀπτηϑεῖσα. Hoc ultümum verbum reti- nent Asulan., MMarcell., Cornar. et Goupyl. Sed nostram lectionem sanciunt Ozibas., Serap., cod. C. et is, quem Lacuna legit. 44) Sic Ald. et cod, Lacun., quem sequitur Saracen., cum et Qri- milia, sed multo crassiora! ac maiora. Ex eadem manet sagapenum, si iuxta radicem inciditur. Cap. LXXXII. (XCIL) [De Peucedano.] Peuce- danum. [quod alii (?) foeniculum sylvestre, alii agriophyl- lum, prophetae bonum daemonem, nonnulli pinastellum, Romani statariam vocant] caule gaudet gracili, qualem foeniculum habet. ^Comam profert circa radicem copio- sam, "densam, florem luteum , radicem nigram, graveolen- tem , sclidam, liquoris plenam. Nascitur in montibus um- brosis. Excipiendi liquoris ratio haec est: "Tenera radix cultro conciditur, et, quod efíluit, statim in umbra repo- nitur. Namque a sole extractus evanescit. Verum inter colligendum capitis dolorem vertiginemque inducit, nisi quis prius nares rosaceo peruuxerit codemque caput irri- gaverit. Quae vero radix liquorem fuderit, dein inutilis evadit. Sed et e caulibus, ut ot e radice, succus elicitur, 498 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOX ἐκπνεῖ 45: ἐνίοτε δὲ εὑρίσκεται προπεπηγὸς δάκρυον, ὅμοιον λιβανωτῷ τοῖς καυλοῖς καὶ ταῖς ῥίζαις προςπεπλασμένον. Τοῦ δὲ ὁποῦ διαφέρει ὃ ἐν Σαρδονίᾳ καὶ Σαμοθοῴκη γεννώ- μενος, βαρύοσμος, ἔγκιῤδος, ϑερμαίνων τὴν γεῦσιν" ἁρμόζει δὲ σὺν ὄξει καὶ ῥοδίνῳ καταχριόμενος ληϑαργικοῖς, φρενιτι- κοῖς, σκοτωματικοῖς, ἐπιληπτικοῖς, κεφαλαλγοῦσι χρονίως, παραλυτικοῖς, ἰσχιαδικοῖς, σπωμένοις᾽ καὶ καϑόλου τοῖς ntgi - » , , 24 .; γεῦρα πάϑεσι συγχριόμενος uev ἐλαίου καὶ ὄξους" ἔστι δὲ ὁσ- φραντικὸς πγνιγὸς ὑστερικῆς, καὶ τῶν καταφερομένων ἀνακλη-- , , L] , , c , M M LI Tix0g* διώκει δὲ ϑηρία ϑυμιώμενος" ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς ὠταλγίαν, ἔνσταζόμενος σὺν δοδίνῳ " καὶ πρὸς ὀδονταλγίαν 49, ἐντιϑέμενος βρώμασι" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς βῆχας uev ὠοῦ ΄ ΄ ,ὔ - λαμβανόμενος, δυςπνοίαις τε καὶ στρόφοις καὶ πνευματικαῖς , c ΄ 5.7 Ἢ , - - διαϑέσεσιν 41 ἁρμόζει. κοιλίαν τε ἠπίως μαλάσσει, καὶ onAg- , 2t / 2v 7 , , yo τήκει, καὶ Ovcroxíoig ἐξόχως ἀρήγει" πρός τε πόνους καὶ , ἢ - , xt ovr " διατάσεις κύστεως καὶ νεφρῶν πινόμενος ποιεῖ" ἀναστομοῖ δὲ bas. et Serap. sic legunt. Asulan. contra, Marcellus ct rell. 70) χυλοῦ ὁ ὀπὸς. 45) C. ἐκτείνει, NN. κτείγδις 46) C. μυαλγίας. 47) Ὁ. πολιτικαῖς διαδρομαῖς. Tüdicule! ut e mandragora. At succus liquore debilior est, ocius- que expirat. Interdum. etiam prius concreta reperitur la- crima, turis ad instar caulibus radicibusque adhaerens. Pracfertur liquor, qui e Sardinia et Samothrace petitur, odorc gravi ; fulvus, gustuque fervens. Ex aceto et ro- saceo illitus lethargicis prodest, phreniticis, vertiginosis, comitialibus et qui diuturno capitis dolore vexantur, pa- ralyticis, ischiadicis et convulsis. Ac in universum ommi- bus nervorum vitiis ex oleo et aceto convenienter illini- tur. Datur et olfactum in strangulatu hysterico atque excitat profundo sopore sepelitos. Suffitu quoque serpen- ies fugat. Quin et aurium dolori cum rosaceo utiliter instillatur, et ad mitigandum dentium dolorem earum cavernis inditur. Sed et contra tussim eflicaciler ex ovo: assumitur, itemque spirandi difficultatibus, torminibus inílationibusque subvenit, ventrem leniter mollit, lienem liquat, ac difficiles partus egregie adiuvat. Facit ct po- ius ad vesicae rcnumque dolores ac distensiones, .matri- ΠΕΡῚ ὙΖΠΣ IATPIKHE BIB.AION I. 429 καὶ ὑστέραν" χρησίμη δὲ καὶ ἡ ῥίζα πρὸς τὰ αὐτὼ, ἔλαττον ἐνεργοῦσα᾽ πίνεται δὲ αὐτῆς τὸ ἀφέψημα" καϑαίρει δὲ λεία ξηρὰ τὰ ῥυπαρὰ ἕλκη, καὶ λεπίδας ἀπὸ ὀστέων ἀφίστησι, καὶ ἐπουλοῖ ^9 τὰ παλαιά" μίγνυται δὲ καὶ κηρωταῖς καὺ μαλάγμασι ϑερμαντικοῖς" ἐκλέγου δὲ τὴν πρόφςφατον, ἄβρω- τον, στερεὰν. πλήρη σμῆς" λύεται 4" δὲ ὃ ὀπὸς εἷς τὰ πο-- τήματα ἀμυγδάλοις πικροῖς, ἢ πηγάνῳ, ἢ ἄρτῳ ϑερμῷ, ἢ ἀνήϑῳ. Κεφ. πγ΄. (ey.) [Περὶ MekovOtov.] Ἡελάνϑιον, [οὗ δὲ καὶ τοῦτο μήκωνα ἄγριον καλοῦσι μέλανα, “Ῥωμαῖοι παπάβερ νίγρουμ ϑαμνίσκος ἐστὶ λεπτόκαρφος; δισπίϑαμος ἢ καὶ μείζων, φύλλα ἔχων μικρὰ 99, ὥςπερ ἠριγέροντος, λε- πτότερα δὲ πολλῷ, καὶ κεφάλιον &m ἄκρου λεπτὸν 9!, ὡς μήχωνος, ἐπίμηκες, ἔχον κατὰ τὰ évr0g διαφράγματα, & οἷς | «xb τὸ σπέρμα μέλαν. δριμὺ, εὐῶδες, καταπλασσόμενον 9? εἷς ἄρτους. ““ρμόζει δὲ καὶ κεφαλαλγοῦσι καταπλασσόμενον 48) C. N. ἀπουλοῖ. 49) Cod. X. διαλύεται, C, N. μίγνυται. 50) €. λεπτά. 51) Sie Ald. et cod. €,; Asulan. et rell. ἐπ᾿ ἄχρου ἔγων μιχρόν. 52) N. χαταπασσόμενον, quam lectionem auguratur Sarac, Scrap. »4Admiscent cum, massa pastae, et faciunt inde panes, LI cemque aperit, Radix ad eadem utilis est, minus tamen efficax: bibitur vero eius decoctum. | Cruda quoque trita 'sordida ulcera purgat, ossium squamas extrahit, vetera- que ulcera cicatrice obducit. In cerata et malagmata ca- lefacientia additur. Eligito autem radicem recentem, haud exesam, solidam et odoris plenam. Solvitur succus ad potiones amygdalis amaris, aut ruta, aut pane calido, aut anctho. Cap. LXXXIIT. (XCIIL) [.De Nzgel/a.] | Nigella, [quam et papaver nigrum vocant] fruticulus est surculis tenuibus, duas spithamas altus, aut ctiam maior. Folia habet parva, sicut erigeron, sed tenuiora multo, capitu- lum in cacumine parvum, ccu papaveris, oblongum, in- tus dissepimentis praeditum, intra quae semen nigrum, acre et odoratum , quód in panes miscetur. Caput dolen- tibus subvenit fronti illitum, itemque incipientibus ocu- 430 HEAANIOY 4IOXZKOPIAdOY ANAZAPBEQX - , 53 Δ - » , c ^" , , » τῷ μετώπῳ 59 καὶ τοῖς ἀρχομένοις ὑποχεῖσϑαι ἐγχεόμενον εἷς τὰς ῥῖνας μετὰ ἱρίνου λεῖον" αἴρει δὲ καὶ φαπὸν καὶ λέπρας, n PS 34 MJ ' , ' E ’ «ai οἰδήματα παλαιὰ καὶ σκληρίας, σὺν ὄξει καταπλασϑέν" καὶ ἥλους περιχαραχϑέντας ἐκτινάσσει σὺν οὔρῳ 9^ παλαιῷ ἐπιτεϑέν: ὠφελεῖ δὲ καὶ ὀδονταλγίαν μετὰ ὄξους καὶ δᾳδίου ε ' ' , ΕἸ ΄ ι on ἑψηϑὲν καὶ διακλυζόμενον" ἐχτινάσσει δὲ καὶ ἕλμινϑας orgoy- - / , -5 - » c D] γύλας, καταπλασσομένου τοῦ ὀμφαλοῦ μεϑ' ὕδατος" λεανϑὲν δὲ xai ἐν ἀποδέσμῳ δεϑὲν καὶ ὀσφραινόμενον τοὺς καταῤῥοῖ- ζομένους ὠφελεῖ, πινόμενον δὲ πλείους 7, ἡμέρας, ἔμμηνα καὶ ies καὶ γάλα ἄχει" παύει καὶ δύςπνοιαν μετὰ οἴνου 55 πο- * βοηϑεῖ. δὲ καὶ φαλαγγιοδήκτοις ὅσον « αἱ, μεϑ' ὕδα- , , ' ΝΑ ι , MN ' ' τος ποϑέν" διώκει δὲ καὶ ἑρπετὰ ϑυμιώμενον" φασὶ δὲ καὶ ἀναιρεῖν αὐτὸ πλεῖον ποϑέν. Κεφ. πδ΄. (c0.) [Περὶ Σιλφίου. Σίλφιον γεννᾶται ἐν τοῖς κατὰ Συρίαν καὶ ᾿Δρμενίαν καὶ Π7ήδειαν. τόποις καὶ «Διβύην- oU ὃ καυλὸς μάσπετον καλεῖται, ἐμφερὴς νάρϑηκι" φύλλα δὲ ἔχει σελίνῳ ὅμοια, σπέρμα πλατύ 99* ῥίζα δὲ ϑερ-- 63) Ald. προςώπῳ. 54) Sic Serap., cod, C. et Plin. 5 οἴγῳ vulgo. 65) Serap. legit vérgov. 66) Oribas. φυλλῶδες, 0 καλεῖταε μαγύδαρις. Hoc nomen corruptum legit et Serap, lorum suffusionibus tritum cum irino et naribus infusum. 'Tollit et lentigines, lepras, veteresque tumores ac duri- tias, ex aceto illitum: circumcisos clavos excutit, cum urina vetere impositum. duvat et in dentium dolore cum aceto et taeda coctum collutumque. Teretes itidem lum- bricos expellit, ilhto ex aqua umbilico, Tritum vero, linteolo illigatum et olfactum, destillatione laborantes ad- iuvat. Pluribus diebus continuis sumtum menses urinas- que ciet et lac auget. Levat ct spirandi difficultatem, addito vino potum: auxiliatur phalangiorum morsibus ex aqua drachmae pondere bibitum. ^ Suffitum quoque . serpentes fugat. Sed et ipsum tradunt largius epotum interimere. Cap. LXXXIV, (XCIV.) [De Silphio.] Silphium nascitur circa Syriam, Armeniam, Mediam et Libyam. Huius caulis, ferulam referens, maspcton dicitur. Folia habet apio similia: semen latum. Radix calefacit, aegre ΠΕΡῚ YAHX ΤΑΤΡΙΚΗ͂Σ, BIBAION Y. 421 X 4 51 , Mie io ds A , μαντικὴ, δύοπεπτος 55, χύστεως κακωτικὴ" ἰᾶται δὲ χοιράδας E , » ^ M » ΑΕ y - * 2 "Y καὶ φύματα, ἀναληφϑεῖσα κηρτῇ ἢ NUN NIME δὺν ἐλαίῳ καταπλασϑεῖσα" σὺν ἰρίνῃ δὲ κηρωτῇ ἢ κυπρίνη ἰσχιαδικοῖς ς , Li * , , 5 MJ »" , J P1 ἁρμόζει" τὰς περὶ δακτύλιον τε ἐξοχὰς αἴρει, σιδίῳ σὺν ὄξει c - ' - » , 5 2 ἑψηθεῖσα καὶ καταπλασϑεῖσα" ϑανασίμων τέ ἔστιν ἄντι- φάρμακον πινομένη" εὔστομός τέ ἐστι καὶ εἰς βρώματα 98 καὶ ἅλας" συλλέγεται δὲ ὃ ὀπὸς ἐγχαρασσομένων τῆς ῥίζης καὶ τοῦ καυλοῦ" διαφέρει δὲ αὐτοῦ ὃ ὑπέρυϑρος καὶ διαυγῆς. Á T MEE - » Y ouvgrí;ov, καὶ ἔν τῇ ὀσμῇ tUrovog, μὴ πρασίζων, μηδὲ E ' ' M 59 2 od ὃ Δ TM ' À ἀπηνὴς πρὸς τὴν γεῦσιν 59, εὐχερῶς τε διειμένος ἐπὶ τὸ λευ- κὸν χρῶμα. 'O μέντοι κυρηναϊκὸς κἂν ém ὀλίγον τὶς αὐτοῦ γεύσηται, ἰκμάδα κινεῖ καϑ' ὅλον τὸ σῶμα" τῇ τε ὀσμῇ προρη-- γέστατος, ὥςτε γευσαμένῳ τὸ στόμα μηδὲ πνεῖν, εἰ μὴ im 2^; c * LI A ' - Li ιν 2 ὀλίγον. 'O δὲ μηδικὸς καὶ συριακὸς τῇ δυνάμει εἰσὶν ἀσϑε: γέστεροι καὶ βρωμωδεστέραν ἔχουσι τὴν ὀσμήν" δολοῦται δὲ τᾶς ὀπὸς πρὸ τοῦ ξηρανϑῆναι, σαγαπηνοῦ μιγνυμένου ἢ &Àev-- gov ἐρεγμίνου, ὅπερ διακρινεῖς τῇ γεύσει καὶ τῇ ὀσμῇ καὶ τῇ ὄψει καὶ τῇ διέσει" ἔνιοι δὲ τὸν μὲν καυλὸν σίλφιον ἐχά- 57) Goupyl. interpositum legit φυσώδης. 58) Sic Scrap. et Ald.; βάμματα Asulan. et rell, 69) τῇ γεύσεν vulgo additum redundat. concoquitur, vesicae iifesta: strumis ac tuberculis cerato ex- cepta et sugillatis cum oleo illata medetur. Ischiadicis cum irino aut cyprino cerato convenit: excrescentia circa sedem tolit, cortici mali punici incocta cum aceto et imposita: venenis eadem pota resistit: ori grata est, mixta cum cibis salibusque. Colligitur et liquor e radice et caulibus in- cisis. — Praefertur, qui modice ruber est et pellucidus, myrrhae aemulus ac odore valens, minime porraceus; neque saporis immitis ac asperi, qui denique, dum lique- scit ac diluitur, facile albescit. At cyrenaicus, etiamsi tantillum ipsius aliquis degustaverit, madorem toto cor- pore ciet, estque odore blandissimo, adeo ut ne os qui- dem gustantis nisi paullulum spiret. Medicus vero et sy- riacus viribus minus valent, et virosum magis reddunt odorem, Liquor vero ofnnis, antequam siccescat, addito sagapeno aut fabae farina adulteratur, quod maleficium gustu, odore, visu ae diluendo quoque deprehendes. Sunt 409 — IIEAANIOY AIOXKOPIA4OY ΔΝΑΖΑΡΒΕΩΣ λεσαν, τὴν δὲ ῥίζαν μαγύδαριν, τὰ δὲ φύλλα μάσπετα" πρα- χτικώτατος δέ ἔστιν ὃ ὀπὸς, εἶτα τὰ φύλλα, εἶτα ὃ καυλός" ἔστι δὲ φυσώδης καὶ δριμὺς, ἀλωπεκίας ϑεραπεύων, σὺν οἴνῳ καὶ πεπέρει καὶ ὄξει καταχριόμενος" ὀξυδερκίας τε ποιητικὸς, καὶ ἀρχομένης ὑποχύσεως διασκεδαστικὸς, σὺν μέλιτι ἐγχριό-: μένος᾽ πρὸς ὀδονταλγίας τε ἐντίϑεται εἷς τὰ βρώματα, καὶ περιτίϑεται σὺν λιβανωτῷ ἐγχρισϑεὶς 9? εἰς ὀϑόνην, καὶ δια-- € , , χλύζεται σὺν ὑσσώπῳ καὶ σύκοις ἀφεψημένοις σὺν ὀξυκράτῳ" καὶ ἐπὶ λυσσοδήκτων δὲ ὠφελεῖ ἐπιτιϑέμενος τοῖς τραύμασι, 4 x ; , , Dr e χαὶ ἐπὶ τῶν ἰοβόλων ζώων παντων καὶ τῶν φαρμακωδῶν τοξευμάτων, ἐγχριόμενος καὶ πινόμενος" ἐπὶ δὲ σχορπιοπλή-- χτῶν ἐλαίῳ διεϑεὶς περιαλείφεται᾽ καὶ ἐπὶ γαγγραινουμένων προκατασχασϑέντων 9! ἐγίεται" πρός τε ἄνϑρακας μετὰ πη- γάνου καὶ νίτρου καὶ μέλιτος, ἢ καϑ' ἑαυτόν" ἥλους τε καὶ ΄ » ΄ M - » τύλους αἴρει προπεριχαραχϑέντας, προμαλαχϑεὶς κήρωτ' MDUS ARRDRE TERR ἐθχαφοῖ ? eon ves no "7 σύκων ξηρῶν τῷ ἐντός" ϑεραπεύει xoi λειχῆνας προορφάτους J » Y M M , ' , 62 σὺν ὄξει, σαρκώματα δὲ καὶ πολύποδας μετὰ χαλκάνϑης 60) Sarac. credit ἐνδεϑεὶς potius legendum esse, 61) Ald. προκατασχεϑέντωγν. ^ Vulgaris lectio προκατασχεσϑέντων typi α fallacia in Asulan. producta fuisse videtur. 62) Lacuna legit χαλκοῦ ἄγϑους. vero, qui caulem silphium, radicem magydarin ct folia maspeta vocaverint. Efficacissimus est liquor, mox folia, postremo caulis. Flatus is ciet, acris est, alopecias cum vino, pipere ct aceto perunctas sanat: cum melle illitus oculorum aciem auget, ac incipientem sullusionem dissipat. In dentium doloribus cavernis ipsorum inditur, aut cum ture in linteolo dcelibutus circumponitur, aut cum hys- sopo οἱ ficis in posca decoctis colluitur. A rabioso cane demorsis prodest, vulneribus impositus, itidemque valet ad omnium, quae virus eiaculantur, animantium venenato- rumque telorum ictus, seu potus, seu etiam illitus. Scor- pionum plagis oleo dilutus circumlinitur, gangraena ob- sessis partibus prius scarificatis infunditur: mec non οἵ carbunculis cum rnta, nitro ct melle, aut etiam per se: clavos callosque prius circumcisos extrahit, siquidem ce- rato siccarumque ficuum carne subactus antea fuerit. Sa- nat et lichenas recentes ex accto, itidemque sarcomata ct HEPI ὙΔῊΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑΙΟΝ I. 438 ἢ ἰοῦ διαχρίομενος ἐπὶ ἡμέρας τινάς" ἐπισπᾶται τὰς ἐξοχὰς σὺν σαρκολαβίδι" ἀρήγει δὲ καὶ βρόγχων χρονίαις τραχύτησι, φωνήν τε αἰφνιδίως δασυνθϑεῖσαν ὕδατι διεϑεὶς καὶ ἐπιῤῥο-- φηϑεὶς αὐτίκα ἀποκαϑαίρει" κιονίδας 63 τε στέλλει σὺν μέλιτι διαχριόμενος" συναγχικοῖς τε ἀναγαργάρισμα μετὰ μελικράτου ὠφέλιμον " εὐχρουστέρους ποιεῖ λαμβανόμενος ἐν διαίτῃ " βηχί τε ἁρμόζει £v ὠῷ ῥοφητῷ διδόμενος, πλευριτικοῖς τε v óo- . φήμασιν" ἱκτερικοῖς τε καὶ ὑδρωπικοῖς ὠφελίμως δίδοται μετὰ σύκων ξηρῶν" λύει καὶ ῥίγη σὺν πεπέρει καὶ λιβάνῳ 84 πο- ϑεὶς καὶ οἴνῳ " τετανικοῖς 'τε καὶ ὀπισϑοτονικοῖς ὀβολοῦ δλ- κὴν περιπλάσας, δίδου καταπίνειν" βδέλλας δὲ τὰς προεισχο-" μένας τῇ καταπόσει ἀναγαργαριζόμενος μετ᾽ ὄξους ἀποβάλλει". καὶ τοῖς γάλα τεϑρομβωμένον ἔνδον ποιοῦσιϑ5, καὶ ᾿ἐπιλήπτι-- κοῖς μετ ὀξυμέλιτος ληφϑεὶς βοηϑεῖ" ποϑεὶς δὲ σὺν πεπέρει καὶ σμύρνῃ καταμήνια ἄγει" κοιλιακούς ve ἐν Qoyl λαμβανόμενος σταφυλῆς ὠφελεῖ" μετὰ δὲ κονίας ποϑεὶς, ὠφελεῖ τὰ αἰφνίδια σπάσματα καὶ ῥήγματα" διαλύεταε δὲ εἷς τὰ ποτήματα 63) χονίδας vulgo, 64) Lacuna legit πηγάνῳ.- 65) Ald. ποϑεὶς. Satfacen, auguratur πίοῦσι. Beisigius collega loco ἔνδον ποιοῦσιν ἐμπιοῦσι coniicit. | polypos, si cum vitriolo aeris aut aerugine per dies ali- | quot illinatur: sed extuberantia forfice extrahi oportet. Faucium diuturnae raucitati est adminiculo, ac vocem, quae repente irrauserit, aqua dilutus sorbitione confestim expedit. Quin et uvulam reprimit, cum. melle ilitus, ac in anginis ex aqua mulsa utiliter gargarizatur. Vescen. tibus laetiorem colorem conciliat: ad tussim commode in ovo sorbili datur, itemque pleuriticis in sorbitionibus. Ictericis et hydropicis cum aridis ficis utiliter exhibetur, Rigores etiam cum. pipere ac ture in vino potus discütit. Tetano opisthotonoque distentis oboli pondere vorandus datur: haerentes gulae hirudines gargarizatus cum aceto decutit. Quibus lac haustum intus concreverit et comi- talibus sumtus ex aceto mulso succurrit. ^ Potus vero ;cum pipere ac myrrha menses ciet: coeliacos in acino uvae sumtus adiuvat: denique cum lixivio potui datus repente convulsis ruptisque prodest. Ad potiones autem DIOSCORIDES. Ee 434 ΠΕΔΑΜΝΙΟῪ AIOZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἀμυγδάλοις πικροῖς; ἢ πηγάνῳ; ἢ ἄρτῳ ϑερμῷ᾽" ὃ δὲ ὀπὸς τῶν φύλλων τὰ αὐτὰ μὲν ποιεῖ, παραπολὺ δὲ ἔλασσον" ἐσϑίεται δὲ uiv ὀξυμέλιτος ἁρμόζων τοῖς περὶ ἀρτηρίαν 99, μάλιστα δὲ ἀποκοπεῖσιν ἤχοις" χρῶνται δὲ αὐτῷ καὶ μετὰ ϑοιδάκων ἐσϑίοντες ἀντὶ εὐζώμου. «Μέγεται δὲ nal ἑτέρα μαγύδαρις γεννωμένη ἐν "fin κι ote magouoía σιλφίῳ, ἧττον δὲ παχεῖα, δριμεῖα καὶ χαύνη, καὶ ὀπὸν μὴ ἔχουσα" ποιεῖ δὲ τὰ αὐτὰ τῷ σιλφίῳ. Κεφ. né. (e£) [Περὶ Σαγαπηνοῦ. «Σαγαπηνὸν ómóc ἔστι πόας ναρϑηκοειδοῦς, γεννωμένης ἐν Misa " διαφέρει - δὲ αὐτοῦ τὸ διαυγὲς, ἔξωϑεν μὲν κιῤῥὸν, ἐκ δὲ τῶν ἐντὸς λευκὸν, ὄζον μεταξὺ ὁποῦ σιλφίου καὶ χαλβάνης : δριμὺ ἐν τῇ γεύσει" ποιεῖ δὲ πρὸς ϑώρακος καὶ πλευρᾶς πόνον, ῥήγματα, σπάσματα, βῆχας χφονίους" πάχη τὰ ἐν πνεύμονι ἀνακαϑαί- ρει" δίδοται δὲ καὶ ἐπιληπτικοῖς, ὀπισϑοτονικοῖς, σπληνε- κοῖς, παραλυτικοῖς, κατεψυγμένοις, περιοδικοῖς πυρετοῖς ἐν ποτήμασι᾽ καὶ ἐν συγχρίσμασι δὲ ὠφελίμως προφάγεται" ἄχει 66) Sic X.; πρὸς ἀρτηρίαν vulgo. 67) «Συρίᾳ vult Reines, vax. lect, p. 115. ex Theophr. hist. 6, 5. | amygdalis amaris, ruta aut pane calido dissolvitur. Fo- liorum succus cadem praestat, illo vero liquore multo minus efficax. Estur cum aceto mulso commode ad fistu- || lae spiritalis vitia, maxime cum intercepta est vox. Ve- scuntur et ipso cum lactucis erucae loco. Sed et altera fertur magydaris in Libya nasci, cuius radix silphio similis, sed minus crassa, acris ac fungosa, nulloque succo scatet. Efficit vero eadem, ac laser. Cap. LXXXV. (XCV.) [De Sagapeno.] Sagape- num est succus ferulaceae plantae, quae in Media nmasci- tur. Praefertur id, quod translucet, extus quidem ful- vum intus vero album est, medio odore inter laser ac galbanum, acrique gustu. Prodest pectoris laterisque do- lori, ruptis, convulsis, tussibus diuturnis, humoresque crassos in pulmone stagnantes expurgat. Datur et comi- tialibus, opisthotonicis, lienosis, paralyticis, perfrigeratis et contra febres per circuitum repetentes in potu, et ad unguenta quoque utiliter adhibetur. Sed et menses trahit, ἹΠΊΡῚ ὙΜῊΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ T. 425 καὶ ἔμμηνα; καὶ ἔμβρυα φϑείρει; πινόμενον μεϑ' ὕδρομέλι- τος" ἀρήγει καὺ ϑηριοδήκτοις uev οἴνου λαμβανόμενον" Ou-. γείρει καὶ ὑστερικῶς πνιγομένας μετ ὄξους ὀσφραινόμενον". 2η ἡ 2 , 68 NJ EJ 2 À “ δι λ , Mi οὐλάς τε ἀποσμήχει 98 τὰς ἐν ὀφϑαλμῷ καὶ ἀμβλυωπίας καὶ πὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς κόραις καὶ ὑποχύματα" διαλύεται δὲ, ὥςπερ ὀπὸς, πηγάνῳ. καὶ ὕδατι καὶ πικροῖς ἀμυγδάλοις, ἢ μέλιτι. ἢ ἄρτῳ ϑερμῷ. Κεφ. πε΄. (ς-Ξ΄.) [Περὶ Eigogfov.] Ἐὐφόρβιον 36- pov ἐστὶ ναρϑηκοειδὲς 09 λιβυκὸν, γεννώμενον ἐν τῷ κατὰ ἹΙαυρουσιάδα “Ἵτλαντιῖθ,. ὁποῦ μεστὸν δριμυτάτου, ὃν δε- | δοικότες οὗ τῇδε ἄνθρωποι συλλέγουσι διὰ τὸ ἐπιτεταμένον; τῆς πυρώσεως᾽ κοιλίας γοῦν προβατείας Πεπλυμένας περιδή-: σαντες τὸ δένδρον, μαχρόϑεν ἀκοντίοις διαιροῦσιν αὐτοῦ τὸν καυλόν" εὐθέως δὲ. ὡς i τινος ἀγγείου; πολὺς ἀποχεῦται ὑπὸς “εἰς τὰς κοιλίας" καὶ ἀποῤῥαίνεται δὲ καὶ εἰς τὴν γῆν. ξξακοντιζόμενος. Ἔστι δὲ δύο γένη τοῦ ὁποῦ, τὸ μὲν διαυ- 68) Serap. legit uev ὄξους ἐπιχοισϑέν. 569) Mallem , quod natuza docet, cum I. Bauhino ἀκαγϑῶδες soni- bere, sed prohibent codices priscique interpretes, 70) Sic Oribas. Tabesch Sexap., quod fuerit Tipasa in Mauzrita- mia caesariensi. Plin. 5, 2. Quod vulgo legitur 7449, expungen- dum, quia Lydiae mons huo non pertinet. Veteres etiam interprctes nobiscum legunt. ac fetus enecat cum aqua mulsa potum. Medetur et ve- nenatorum morsibus ex vino sumtum, olfactum etiam ex aceto eas, quae ab utero strangulantur, excitat. Oculorum cicatrices , hebetudines, offusamque pupillis caliginem suf- fusionesque detergit. Resolvitur autem, laseris more, in ruta, aqua et amaris amygdalis, aut melle paneve calente. Cap. LXXXVI. (XCVI) [De AupAorbio.] Euphor- bium arbor est ferulacea libyca, nascens in Atlante Mau- ritaniae. Acerrimo est referta liquore, quem propter exi- rium fervorem. non citra metum incolae ita colligunt. Ventres ovillos lotos arbori circumligant, et eminus ipsius caudicem hastilibus vulnerant, confestimque e plaga, ceu e vase quodam, copiosus liquor in subditos ventriculos effluit: post etiam humi, vi erumpens, spargitur. Sunt autem succi duae species, altera saxrcocollae modo pellu- Ee 2 40. ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOZKOPLAOY ANAZAPBEOZ γὲφ, ὡς σαρκοκόλλα; work μέγεϑος ὀρόβου; τὸ δέ τι EP ταῖς κοιλίαις ὑελῶδες καὶ συνεστώς. “Ιολοῦται δὲ καὶ τῇ σαρκοκόλλῃ καὶ κολλῃῇ 11 μιγνυμέναις. ᾿Ἑλλέγου δὲ τὴν riy καὶ δριμύν' δυοδοκίμαστος δέ ἔστιν ὃ τῇ γεύσει λαμβανόμενος, διὰ τὸ ἅπαξ δηχϑείσης τῆς γλώττης ἐπιμένειν τὴν πύρωσιν ἐφ᾽ ἱκανὸν χρόνον, ὥςτε ᾿πτᾶν τὸ προῤαγόμένον εὐφόρβιον δοκεῖν &- — γαι. Ἢ μέντοι εὕρεσις αὐτοῦ κατὰ ᾿1όβαν, τὸν βασιλέα τῆς fons ἐπεγνώσϑη. Δύναμιν δὲ ἔχει 0 ὀπὸς διαφορητικὴν ὑποχυμάτων ἐγχριόμενος᾽ πυροῖ μέντοι δὲ ὅλης τῆς ἡἧμέΞ gas 12. ὅϑεν μέλιτι μίγνυται καὶ κολλυρίοις κατ᾿ ἀναλογίαν | τῆς δριμύτητος" ἁρμόζει. καὶ ἰσχίων ἀλγήμασι, μιγεὶς ἄρω- ματικῷ ποτήματι καὶ πινόμενος" ἀφίστησι δὲ καὶ λεπίδας αὐϑ-- ἡμερόν" δεῖ μέντοι χρωμένους ἀσφαλίζεσϑαν τὴν περικειμένην τοῖς ὀστοῖς σάρκα ᾿ μοτοῖς ἢ κηρωταῖς. “Ιστοροῦσι δὲ τινες; μηδὲν παρακολουϑεῖν δυοχερὲς τοῖς ἑρπετοδήκτοις, ikv τις; ἐκκόψας ἄχρις ὀστέου τὸ δέρμα τῆς κεφαλῆς, ἐγχέη τὸν ὀπὸν λεῖον καὶ ῥάψη τὸ τραῦμα. 71) Sic cum Oribas, Omnes. Κύμμειν vero legit d dod et praefert Lacuna. e 72) llo9é vulgo, quod omittendum esse cum Dadibono censeo, maxime cum et in Serap, desit, cida, ervi mole, alterum in ventriculis, quibus excipi- tur, coit, vitri effigie. Adulteratur vero sarcocollae gluti- nisque admixtione, sed eligendum translucens et acre. Diffieile antem est, quod e gustu petitur, saporis experi- mentum, quippe cum semcl linguam attigerit, os fervo- rem diu servat, ut, quicquid offeratur, euphorbium esse videatur. Ceterum id, luba in Libya regnante, primo inventum fuisse in confesso est. Vim lrbet liquor inun- clus snífusiones discutiendi, urit vero per totam diem: quare melle collyriisque pro acrimoniae ratione admisce- tur. "Prodest et coxendicum doloribus, in aromatica po- tione haustus: ossium vero squamas eadem die removet. Verum, qui 60 utuntur, oportet ossibus circumiacentem carnem inditis linamentis aut ceratis probe communiant. Denique tradunt nonnulli, nihil incommodi sensuros, qui à serpente demorsi fuerint, siquidem incisa osse tenus capitis cute intritus liquor infundatur vulnusque postea consuatur. ἹΠΙΡΙῚ ὙΛῊΣ ΤΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑΙΟΝ Y. 437 Keg. nC. (:ζ.). [Περὶ Χαλβάνης «Χαλβάνη ὀπὸς | dors νάρϑηκος ἐν Συρίᾳ γεννωμένου, ὃν 13 ἔνιοι μετώπιον κα- | AoUot. Ἔστι δὲ αὐτῆς ἀρίστη λιβανοειδὴς 7* , χονδρώδης, κα- ϑαρὰ, λιπαρὰ, ἄξυλος, ἔχουσα δέ τι τοῦ σπέρματος καὶ τοῦ γάρϑηκος μιγγυμένου: ὀσμὴ βαρεῖα, οὔτ᾽ ἄγαν ὑγρὰ, οὔτε πάλιν κατάξηρος. 4ολοῦσι δὲ αὐτὴν, μιγνύντες ῥητίνην καὶ ἢ ἐρεγμὸν καὶ ἀμμωνιακόν. Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, mv- ᾿ρωτικὴν ΤΡ, ἐπισπαστικὴν, διαφορητικήν" προοτιϑεμένη δὲ xal ᾿ᾧποϑυμιωμένη ἔμμηνα καὶ ἔμβουα ἄγει" φακούς τε αἴρει uev. ὄξους καὶ νίτρου ἐπιπλασϑεῖσα " καταπίνεται 1 δὲ πρὸς πα- λαιὰν βῆχα, δύοπνοιαν, ἄσϑματα, ῥήγματα, σπάσματα" ἀν- πσιπάρχει δὲ καὶ τοξικῷ καὶ οἴνῳ 11 καὶ σμύρνη ποϑεῖσα" £x- βάλλει καὶ τεϑνηκότα ἔμβρυα, ὁμοίως ληφϑεῖσα " ἐπιτίϑεται | 3 καὶ πρὸς ὀδύνην πλευρᾶς καὶ πρὸς δοϑιῆνας" ἐπιληπτικούς τε καὶ ὑστερικὰς πνίγας καὶ σκοτωματικοὺς ὀσφραινομένη | 73) Vulgo ἣν: sed μετώπιον plantae ipsius; haud succi nomen. Vid. lib. x. C. 71. | 74) Serap. legit ἢ ἀμμωνιακοῦ Pugeoijcs 75) Serap. legit πγευματωτικήν. 76) €. N. «ab πένεται- 77) Sic Plin., codd. c. N, et Serap,; ὄξει vulgo; Cap. LXXXVILE (XCVIL.) [e Gaibano.] Galba- num liquor est nascentis in Syria ferulae, quam nonnulli "métopion vocant. Est vero probatissimum , quod tus ae-. mulatur, grumosum, purum, pinguiusculum, minime lignosum, at nonnihil retinens admixti seminis aut ferü- lae: odore gravi, mec valde humidum, nec etiam penitus aridum. ^Adulterant vero id, dum resinam, fabas fresas 'et ammoniacum admiscent. Vim habet calefacientem, uren- tem , attrahentem ac discutientem. Menses ac fétus pro- |lieit appositu vel suffitu: lentigines cum aceto ac nitro ilitum tollit. Devoratur autem Δα tussim veterem, spi- randi difficultatem , anhelitus, ad rupta ac convulsa. Cum vino quoque et myrrha potum toxico adversatur. Sed et. simili modo sumtum partus mortuos extrahit. Imponitur et adversus lateris dolorem et fürunculos. Comitiales, a | matrice strangulatus et vertiginosos olfactu suscitat. Suf- » , 428 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOXKOPIAO0Y ANAZAPBEOZ διεγείρει, ϑηοία τε ϑυμιωμένη διώκει; τούς τε συγχριομένους. ἀδήκτους τηρεῖ" σὺν σφονδυλίῳ 18 δὲ καὶ ἐλαίῳ περιτεϑεῖσω £omerà κτείνει 19" ὀδόντος τὲ πόνον περιπλασϑεῖσα ἢ ἔντε- ϑεῖσα εἰς τὸ βρῶμα παύει" δοκεῖ δὲ καὶ δυφουρίαν 90 ποιεῖν", λύεται δὲ καὶ εἰς μὲν τὰ ποτήματα πικροῖς ἀμυγδάλοις xci ct » , » , SV. L4 ἢ ^ ὕδατι, ἢ πηγάνω, ἢ μελικράτῳ, ἢ ἄρτῳ ϑερμῷ" ἄλλως δὲ μη- κωνείῳ, ἢ χαλκῷ κεκαυμένῳ, ἢ 81. χολῇ ὑγρᾷ. Καϑαίρειν δὲ αὐτὴν βουλόμενος, κάϑες εἷς ζεστὸν ὕδωρ" τακείσης γὰρ αὐτῆς; ἐπιπλεύσει τὸ ῥυπαρὸν 82, ὅπερ χωρίσεις οὕτως 83" εἷς ὀϑόνιον " , ' 5 , » , 5 ' L bi καϑαρὸον ἀραιὸν ἐνδήσας ἀποχρέμασον εἰς χαλπὴν πυξίδα ἢ ὀστράκινον ἀγγεῖον, ὡς μὴ ἅπτεσϑαι τοῦ πυϑμένος τοῦ ἄγγους. τὸν ἔνδεσμον, uai πωμάσας εἰς ἀναβραστὸν ὕδωρ κάϑες" οὕτω, γὰρ τὸ μὲν νόστιμον ἀποτακήσεται8: ὡς δὲ ἠθμοῦ, τὸ δὲ ξυλῶδες &v τῷ ὀϑονίῳ μενεῖ. 78) Vulgo σφονδύλῳ. Hinc et Marcell. vertit verticilluzs. 79) Goupyl. legit διώκει. 80) Sic Plin., codd, C. N., Laouna, Marcellus et Cornar, Vulgo ] δυςουροῦσει, quod et Sexap. 81) Marcell, suspicabatux 2v legendum esse, sed perperam: nam et | Serap. nobiscum. 82) Marcell. et Lacuna voluerunt λιπαρόν, $ed absque auctoritate | velcodd., vel priscorum interpretum, 88) Hic Lacuna interposuit 7], consentiente Serap. 84) Lacuna legit ἀποσταγήσεται. Sed Oribas., ut nos. fitu fugat animalia noxia, perunctos a morsu eorum tue-. tur. Cum sphondylio et. oleo admotum serpentes necat. Dentium dolorem circumlitum vel cavernis inditum sedat. | Dicitur autem et urinae difficultatem gignere. Ad potio- | nes solvitur in amygdalis amaris, aqua, aut ruta mulsave, - aut calido pane: alias vero in meconio, aut cum aere usto, aut felle humido. : Si autem (a sordibus) id purgare vo- | lueris, in ferventem aquam demittito: nam ubi liquatum | fuerit, sordes supernatabunt, quas ita separabis: Mundo | raroque linteo illigatum (galbanum) in aerea pyxide aut | fictili vase hactenus suspendito, ut ne fasciculus vasis | imum. contingat, opertumque vas in aquam bullantem de- mitüto. Sic enim, quod utile est, velut per colum cli- quesccet, lignosum vero intra linteum remanebit. | ΠΕΡῚ ὙΛΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ τ 430 - Κεφ. πη΄. (ex.) [Περὶ ᾿Αμμωνιακοῦ.1 ᾿“μμωνιακόν [πόα ἐστὶν, ὅὃϑεν τὸ ἀμμωνιακὸν ϑυμίαμα᾽ oi δὲ ἀγάσυλλον; oí δὲ κριόϑεος, oí δὲ ἡλίουστρος, “Ρωμαῖοι γούττα 857" καὶ τοῦτο ὁπός ἔστι νάρϑηκος, γεννωμέγου ὃν τῇ κατὰ Κυρήνην ufus" καλεῖται δὲ αὐτοῦ ὅλος ὃ ϑάμνος σὺν τῇ ῥίζη ἀγα- συλλίς8 ᾿Ἐγκριτέον δὲ αὐτοῦ τὸ εὔχρουν᾽ καὶ ἄξυλον «ci ἄλιϑες, λιβανωτίζον τοῖς χόνδροις» καϑαρὸν καὶ πυκνὸν, μηδεμίαν ἔχον ῥυπαρίαν, καστορίζον τῇ ὀσμῇ 51, πικρὸν δὲ τῇ χεύσει" παλεῖται δὲ τὸ τοιοῦτον ϑραῦσμὰ 88, τὸ δὲ γεῶ- δὲς ἢ λιϑῶδες, φύραμα" γεννᾶται 89 δὲ ἐν ““ιβύῃ κατὰ Lu μωναϑθ, χυλὸς ὧν δένδρουϑι: ναρϑηκοειδοῦς. Δύναμιν δὲ ἔχει μαλακτικὴν, ἐπισπαστικὴν , ϑϑερμαντικὴν 52, διαφορητικὴν σχληορωμάτων τε καὶ φυμάτων: κοιλίαν τε ὑπάγει ποϑέν" καὶ ἔμβουα πατασπᾷ᾽ σπλῆνα τήκει μετ ὄξους « α΄ πο- 85) Primus Goupyl. γούττα, sic et Sarac.j γούττα ἀμμωγίαχα cod. C, 86) Interposita quaedam habet Serapion de proventu e radice, quae nusquam alias Occurrunt. 87) Cod. 6. zal τὸ ῥιζίον τῇ ὀσμῇ σφοδρόγ» 88) Orzibas, ϑραῦμα. Cod. C. ἔρυμα. 89) God. C. μέγνυται- 90) Saracen, solus Z4uuova. 91) Cod. C. δένδρου χλωροῦ, νάρϑηχος εἶδος. 93) Cod, C. ϑερμ. omittit, sequentibus: διαλυτιχὴν σχληρωμάτων, ποιλίαν δὲ ἐκτιγάσσξι. Lacuna ταράσσει xal ὑπάγει. Cap. LXXXVIII. (XCVIIL) [De 2mmoniaco.] Am- moniacum [herba est, e qua ammoniacum suffimentum colligitur, aliqui agasyllon ; nonnulli criotheon, aut heli- ustrum, Romani guttam nominant]: et hoc est ferulae liquor, quae in Africa cyrenaica mascitur. Totus cum radice frutex agasyllis appellatur. Probatur autem in eo, quod coloris bonitate nitet, ligni et caleulorum expers, grumis tus refert, purum ac densum, nulla sorde inqui- natum, castoreum odore imitans et gustu amarum. Hoc genus fragmenti nomine venit, alterum , quod terrae cal- culorumve est particeps, mixtura dicitur. Gignitur vero in Africa ad Ammonis (oraculum), succus ferulaceae ar- boris. Vim habet molliendi, attrahendi, calefaciendi ac duritias panosque discutiendi. Potum alvum subducit par- iusque extrahit: lienem quoque liquat cum aceto drach- Á40 | HEAANIOY AIOZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ $éy93* καὶ ἄρϑρων καὶ ἰσχίων ἀλγήματα παραιτεῖται" βοη- ϑεῖ δὲ καὶ ἀσϑματικοῖς, ὀρϑοπνοϊκοῖς, ἐπιληπτικοῖς, καὶ τοῖς ὑγρασίαν ἐν ϑώρακι ἔχουσιν, ἐκλειχόμενον μετὰ μέλιτος ἢ πτισάνης ὑοφούμενον quho9** ἄγει δὲ καὶ οὔρα αἱματώδη" σμήχει δὲ καὶ τὰ ἐν ὀφϑαλμοῖς λευκώματα, καὶ τραχύτητας βλεφάρων τήκει" λυϑὲν δὲ ὄξει 95. καὶ ἐπιτεϑὲν 90 παύει τὰς περὶ σπλῆνα καὶ ἧπαρ σκληρίας" λύει καὶ τοὺς περὶ τὰ dg- ϑρα πώρους 51, μετὰ μέλιτος καταπλασσόμενον, ἢ καὶ πίσσῃ μιγέν" ποιεῖ καὶ πρὸς κόπους καὶ ἰσχιάδας συγχριόμενον, μι- γὲν ὄξει καὶ νίτρῳ καὶ κυπρίνῳ ἐλαίῳ ἀντὶ ἀκόπου. ᾿ Κεφ. mó'. (ςϑ΄.) [Περὶ Σαρκοκόλλας.] Ἢ δὲ cagxo- . κόλλα ἐστὶ δάκρυον δένδρου γεννωμένουϑϑ ἐν Περσίδι, ἔοι- | κὸς λιβανωτῷ λεπτῷ, ὑπόκιῤῥον, ἔμπικρον τῇ γεύσε. 4ύ0- . ναμιν δὲ ἔχει κολλητικὴν τραυμάτων καὶ ἐφεκτικὴν τῶν ἐν ὀφϑαλμοῖς ῥευμάτων μίγνυται δὲ καὶ ἐμπλάστροις 59’ δολοῦ- . YLE se j ται δὲ, κόμμεως αὐτῇ μιχνυμένου. 95) Haec zal fuge. — ποϑέν desunt in cod, C. Serap.legit « β΄. 94) Cod. C, ἢ πτισάνης" δοφούμενος ἄγει οὖρα. 95) Sic cod. C, et Serap.; λειωϑὲν σὺν oce. vulgo. 96) Marcellus legit ποτισϑέν. 97) Sio primus Goupyl Priores et codd, Ὁ, N. πόρους, 98) Solus Sarac. post Oribas, sic, Alii omnes cum Serap. γεγγώ- pevov. 99) Cornar., Goupyl. et Sarac. ἐμπλαστροῖς. mae pondere haustum, et articulorum coxendicumque do- loribus blanditur. Auxilio quoque est anhelantibus, or- thopnoicis et comitialibus; item, quibus humor intra pectus haeret, si ex melle delingatur, aut cum ptisanae succo sorbeatur. Cruentas vero et urinas pellit, nec non et - oculorum albugines abstergit, et palpebrarum scabritias ab- sumit. JSolutum in aceto et impositum lienis hepatisque duritias emollit. Sed et tophos articulorum solvit cum melle impositum, aut pici admixtum. Facit et ad lassitu- dines et ischiadas, si additis aceto, nitro et cyprino oleo, acopi vice, perungantur. . Cap. LXXXIX. (XCIX.) [De Found e Sarco- colla est lacrima arboris in Perside nascentis, turi tenui similis, subfulva, gustu amariuscula. "Vim habet vulnera glutinandi et oculorum íluxiones inhibendi. Inseritur et emplastris, Ceterum admixto guinmi adulteratur.. ΠΕΡῚ YA4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION T. 441 Keg. e. (9-) [Περὶ Τλαυκίου.] Τλαύκιον χυλός ἔστε | βοτάνης χατὰ ἱΠπεράπολιν τῆς Συρίας γεννωμένης" ἔοικε δὲ αὐὖ- τῆς τὰ φύλλα τῆς κερατίτιδος μήκωνος, λιπαρώτερα δὲ uoi χαμαίζηλα, καὶ βαρύοσμα καὶ πιχρότερα ἕν τῆ γεύσει" χυ- AUHousnAc Qvoon θοτνὲρ 7 X | ' IP ; ? ΄ H ,! " | λὸν δὲ ἔχει πολὺν κροκίζοντα" ταύτης τὰ φύλλα βάλλοντες οἵ ἐπιχώριοι εἰς χύτραν ? ϑερμαίνουσιν ἐν κλιβάνοις ἡμιψυγέ- σιν ἄχρι μαρασμοῦ, εἶτα ἐκκόψαντες ἐκϑλίβουσι τὸν χυλόν100- ἔστι δὲ ἡ χρῆσις αὐτοῦ πρὸς τὰ ὀφϑαλμικὰ ἐν ἀρχῇ, ψυκτι- κοῦ ὄντο;. Κεφ. «α΄. (ρα΄.) [Περὶ Κόλλης.] Κόλλα, ἣν ἔνιοι ξυλοκόλλαν καλοῦσι, 7| ταυροκόλλαν, καλλίστη ἐστὶν ἡ Qo- διανὴ, ἔκ τῶν βοείων βυρσῶν σκευαζομένη" ἔστι δὲ λευκὴ | x«i) διαυγὴς m τοιαύτη, ἡ δὲ μέλαινα ἥττων. Δύναμιν δὲ ἔχει, λυϑεῖσα ὄξει, λειχῆνας καὶ λέπρας τὰς ἐπιπολαίους ἀφιστάνειν" πυρίκαυστά τεοὖκ ἐᾷ φλυκταινοῦσϑαι, us ὕδα-- τος ϑερμοῦ ἐνεϑεῖδα καὶ καταχριομένη " ἔστι δὲ καὶ τραυμα-- qux], διεϑεῖσα μέλιτι καὶ Oba. Κεφ. eB. (οβ.) [Περὶ ᾿Ιχϑυοκόλλης ὋἪ δὲ ἰχϑυο- 100) Cod. C. ὄγτως δὲ ἐκϑλίβοντες ἐχλαμβάγουσι τὸν χυλὸν πρὸς τὰ —. Cap. XC. (C.) [De G/laucio.] Glaucium succus | est herbae, quae ad Hierapolin Syriae nascitur. Folia ipsius similia sunt papaveri cornuto, nitidiora tamen et in terram sparsa, graveolentia et gustanti amariora: liquo- rem habent copiosum , croceum. Haec folia indigenae in ollam. coniecta semifrigidis clibanis calefaciunt, donec ta- bescant, dein contusis succum exprimunt. Est autem eius usus ad oculorum affectus in initio, cum refrigerandi vim " habeat. Cap. XCI. (CL) [.De Glutine.] Gluten, quod non- nulli xylocollam vocant, vel taurocollam, praestantissimum cst rhodiacum, quod e coriis bubulis conficitur. Candi- dum vero id est ac translucens, nigrum vero minus proba- iur. Vim habet in aceto solutum impetigines leprasque iummae cutis delendi. Ambusta non patitur in pustulas attolli, ex aqua calida dilutum et illitum. Vulnerarium quoque est, si melle et aceto diluatur. Cap. XCIL (CIL) [Je Jch£Ayocolla.] Ichthyocolla 4. ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ «ΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ κόλλα λεγομένη κοιλία ἐστὶν ἰχϑύος κητώου" διαφέρει δὲ ἢ ἕν Πόντῳ γενγομένη οὖσα λευκὴ, ὑπόπαχυς t, οὐ ψωρώδης, τάχιστα τηκομένη" ὠφελεῖ δὲ εἰς τὰς κεφαλικὰς ἐμπλάστρους καὶ λεπρικὰς δυνάμεις καὶ εἰς τετάνωϑρα τῶν προςώπων. Κεφ. ey. (oy.) [Περὶ ᾿Ιξοῦ. ᾿Ιξὸς καλός ἔστιν ὃ γέος 2 καὶ πρασίζων τῷ χρώματι κατὰ τὰ ἐντὸς, ἐπτὸς δὲ ὑπό- ἕανϑος, μηδὲν ἔχων τραχὺ ἢ πιτυρῶδες" γίνεται δὲ ἔκ τινος καρποῦ περιφεροῦς 3, (τοῦ ϑάμνου) 2ενγομένου ἐν δονΐ, ἔχον- m τὰ φύλλα ὅμοια πύξῳ κόπτεται δὲ ὃ καρπὺς, εἶτα πλύνεται, εἶτα ἐν ὕδατι ἕψεται" ἔνιοι δὲ μασσώμενον αὐτὸν ἐργάζονται" γίνεται δὲ καὶ ἐκ μηλέας καὶ ἀπίου καὶ && ἀλ-- λων δένδρων" εὑρίσκεται δὲ καὶ πρὸς ῥίζαις ϑάμνων τι- γῶνϑ. “Δἔύναται δὲ διαφορεῖν, μαλάσσειν, ἐπισπᾶσϑαι, συμ-: πέπτειν φύματα, παρωτίδας καὶ τὰς ἄλλας à ἀποστάσεις, μι-- γεὶς ῥητίνη καὶ κηρῷ ἴσῳ" ἐπινυκτίδας τὲ ἕν σπληνίῳ ἰᾶται" 1) Sic Marcell. in cod.; vulgo ὑπότραχυς- 2) Marcell. legit λεῖος. 6) Marcell. legit περὶ 9épog, congruente Plinio. 4) Sic Sarac. emendavit. Vulgo: xao. περεφ. γεγγωμ. ὃν δρυΐ τῇ ἐχούση. Prisci interpretea ἔχοντος legerunt, seed xetulisse ad xap- πὸν videntur. 5) Interposita plura de proventu habet Serap., quae nusquam le- guntur. dicta venter est piscis cetacei. Praestat, quae e Ponto provenit, candicans, crassiuscula, minime scabra et quae celerrime liquescit. ^ Utilis est in emplastris cephalicis leprarumque medicaminibus et iis, quae faciei cutem erugant. Cap. XCIII. (CIIL) [2e Zzsco.] Viscum optimum est recens, colore intus prasino, extus vero subfílavo, quodque nihil habet asperi aut furfuracei. Confit e fru- ctu quodam rotundo, íruticis in robore nascentis, foliis buxo similibus. Contunditur fructus, dein lavatur, post in aqua decoquitur. Sunt, qui commanducando ipsum parent. Nascitur quoque in malo, pyro aliisque arbori bus, invenitur etiam ad fruticum quorumdam radice: Vim habet discutiendi, molliendi, attrahendi, maturand' tubercula, parotidas aliosque abscessus, resinae' parique cerae admixtum: epinyctidas quoque in splenio sanat. Vc- ΠΕΡῚ YA4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION Γ. 443 σὺν λιβανωτῷ δὲ ἕλκη παλαιὰ καὶ κακοήϑεις ἀποστάσεις po λάσσει" καὶ σπλῆνας τήκει σὺν ἀσβέστῳ, ἢ “7αγάτῃ λέϑῳ, ἢ ἀσίῳ ἑψηϑεὶς καὶ ἐπιτεϑείς" ἕλκει δὲ καὺ ὄνυχας σὺν ἄρσε- γικῷ ἢ σανδαράχη ἐπιπλασϑείς" [μιγεὶς δὲ ἀορβέστῳ καὶ τρυχὺ D ΄ J , 3 v6. ἐπιτείνει τὴν δύναμιν αὐτοῦ Κεφ. «δ΄. (οδ΄) [Περὶ ᾿“παρίνης. ᾿Ζ“παρίνη, οἵ δὲ ἀμπελόκαρπον, οὗ δὲ ὀμφαλόκαρπον, οἱ δὲ φιλάνϑρωπον καλοῦσιν, οὗ δὲ ἰξόν" κλῶνες πολλοὶ, μακροὶ 1, τετράγωνοι, τραχεῖς" φύλλα δὲ ἔκ διαστήματος κυκλωτερῶς περικείμενα, ὥςπερ τὰ τοῦ ἐρυϑροδάνου᾽ ὄἄνϑη Asa σπέρμα σκληρὸν, λευκὸν, στρογγύλον, ὑπόκοιλον 8 ἔκ μέσου ὡς ὀμφαλός" προς- “ἔχεται δὲ καὶ ἡματίοις ἢ πόα" χφῶνται. δὲ αὐτῇ καὶ oi ποιμένες ἀντὶ ἠϑμοῦ ἐπὶ τοῦ γάλακτος πρὸς ἔκληψιν 10 τῶν ἕν αὐτῷ τριχῶν. Ταύτης τὸ σπέρμα καὶ οὗ καυλοὶὲ καὶ τὰ φύλλα χυλισϑέντα φαλαγγιοδήκτοις καὶ ἔχιοδήκτοις βοηϑεῖ11, muc? μετὰ οἴνου" καὶ ὠταλγίας ἰᾶται 0 χυλὸς ἔγχυμα- 6) Matthiol. legit αὐτῶν. 7) Sic cod, C.; μικροί vulgo. 8) Cod. C. ὑποποίκιλον. 9) Sic cod. N.; προφέρχεταν vulga. 10) C. £xieuav, 11) C. ϑεραπεύει», N, παύεν φαλαγγιοδηκτους- 12) Sic cod. C,, quod auguratus est Sarac.s πιγόμδγον vulgo. tera vero ulcera malignosque abscessus cum ture mollit et lienem liquat cum calce viva aut gagate alioque lapide coctum et impositum. Ungues quoque extrahit cum arse- nico aut sandaracha illitum. — Cum, calce viva et vini faece mixtum vim suam intendit. Cap. XCIV. (CIV.) [De Aparine.] Aparine, quam alii ampelocarpon aut omphalocarpon, alii philanthropon dicunt, alii denique viscum , ramos habet multos, longos, quadrangulos, asperos, folia per intervalla circinatim cir- cumposita, velut rubiae. Flores candidi: semen durum, album, rotundum, in medio quodammodo concavum, in- star umbilici. llerba ipsa vestibus adhaeret. Ea vero pa- stores coli vice utuntur ad eximendos e lacte pilos. Semi- nis, caulium ac foliorum expressus succus e vino potus con- tra phalangiorum viperarumque morsus praebet auxilium. ἀΔἀἔὰ | UBAANIOY 4IOZKOPIAOX ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ «itóuevog" ἡ δὲ ἀναληφϑεῖσα ὀξυγγίῳ λείῳ, διαφορεῖ yot-- ράδας. | , Κεφ. ςέ. (ρέ.) [Περὶ ᾿Αλύσσου. 'Ἄλυσσον13 [oi δὲ ἀσπίδιον, οὗ δὲ ἁπλόφυλλον, οἵ δὲ ἀκκύσητον, oi δὲ ἀδέ- σετον] φρυγάνιόν ἔστι μονόκαυλον 13, ὑπότραχυ, φύλλα ἔχον στρογγύλα" παρ᾽ οἷς ὃ καρπὸς, ὡς ἀσπιδίσκιὰ διάδιπλα, iv οἷς τὸ σπέρμα ὑπόπλατυ" φύεται ἐν ὀρεινοῖς καὶ τραχέσι τό- ποις. ἽἼαύτης τὸ ἀφέψημα ποϑὲν λυγμοὺς τοὺς δίχα πυρε- - DI Y ' * Y» 5 1515 ' AU A Ma τοῦ λύει" καὶ κρατηϑὲν δὲ 7 ὀσῳρανϑὲνὅ τὸ αὐτὸ δρᾷ D , M - ' v c. ΄ - M σὺν μέλιτι δὲ λεῖον φακοὺς καὺ ἔφηλιν ἀποχαϑαίρει" δοκεῖ δὲ M λύ M 10 ?; M 2$. ᾿ AR καὶ λύσσαν κυνὸς 15 ἰᾶσϑαι, συγκοπὲν ἐδέσματι καὶ δοϑέν καὶ κρεμάμενον δὲ ἐν οἰκίᾳ ὑχιεινὸν λέγεται εἶναι καὶ ἀνϑρώ-- ποις ἀβάσκαντον' περιαφϑὲν δὲ φοινικῷ ῥάχει, ϑρενμένιον ψόσους ἀπελαύνει. Κεφ. eg. (og. [Περὶ ᾿Ἀσκληπιάδος. τἀ βῆναι € M , c M , M , € *s [οὗ δὲ κισσίον, οἵ δὲ κισσόφυλλον καλοῦσι] κλωνία ἀνίησι 15) Cum Sarac,. sic scribendum , quanquam et codd. et priores edd. ἄλυσον habeant. 14) Oribas. et Ald, hoc habent, quod omiserunt cum Asulano ct lMarc. ccteri. 15) Salmasius (proleg. ad hyl. p. 8.) in optimis codicibus ὀφϑέν legisse testatur. 16) Lacuna λυσσοδήπτους. 17) Goupyl, et Sarac. ἀσχληπέας, perperam, Idem auribus infusus earum doloribus medetur. erba ipsa, si axungia trita excipiatur, strumas discutit. Cap. XCV. (CV.). [De Jysso.] "Alyssum [alii aspidium, alii haplophyllon, alii accyseton. aut adeseton vocant] fruticulus est singulari caule, subasper, foliis ro- iundis: iuxta quae fructus est duplicium scutulorum effi- gie, in quo semen quadantenus latum. Nascitur in mon- tosis asperisque, locis. Huius decoctum polum solvit sin- gultus, qui sunt citra febrim. ldem praestat, si teneatur aut olfiat. Αἱ cum melle tritum lentigines et maculas a sole natas emendat. Existimatur et rabiei caninae mede- ; ri, contusum in eduliis et exhibitum. Quin et in domo suspensum salutare, ac tum hominibus, tum aliis anima- — | libus fascini praesidium esse fertur. Panno vero puniceo circumligatum pecorum morbos abigit. ΄ Cap. XCVL (CVL) [De .4sclepiade.] . Asclepias [quam alii hederulam, alii hederae folium vocant] ramos ΠΗ͂ΡΙ YAHEX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ Γ. 445 uoxoá* ig ὧν qUAAa!9 κισσῷ ὅμοια, ῥίζας πολλὰς καὶ λεπτὰς 19, εὐώδεις" ἄνϑος βαρύοσμον ; σπέρμο δὲ, ὡς πελεκί- vov?9* φύεται ἐν ὄρεσι᾽ βοηϑοῦσι δὲ αἵ δίζαι ἐν οἴνῳ πινό- μεναι στροφουμένοις καὶ ϑηριοδήκτοις" καὶ τὰ φύλλα κατα- πλαττόμενα ἁρμόζει πρὸς τὰς ἐν μαστοῖς καὶ μήτρᾳ 3 κα- ἀοηϑείας. ) Κεφ. ε΄. (oU) [Περὶ “Ἵτρακτυλίδος] ᾿Ατρακτυλὶς [oi δὲ ἄμυρον, οὗ δὲ κνίκος ἀγρία, οὗ δὲ ἀσπίδιον, προφῆται ἄφεδρος , «Αἰγύπτιοι gno s “Ῥωμαῖοι πρεσέπιουμ; οἵ δὲ φου- σούγρεττις, οὗ δὲ κλόγουκα ῥουστικα)] ἄκανϑά ἔστιν &oivia xvíao , μικρονέρα 22. δὲ πολλῷ, φύλλα ἔχουσα ἐπὶ ἄκρου τῶν ῥαβδίων᾽ τὸ δὲ πλεῖον γυμνὸν; τραχὺ , ᾧ καὶ ai γυναῖς χες χρῶνται ἀντὶ ἀτράχτου" ἔχει δὲ καὶ κεφάλια à ém ἄκρου ἀκανθώδη" ἄνϑος ὠχρὸν, ἐν ἐνίοις δὲ. «τόποις πορφυροῦν ?* * 18) Primus Asulanus interposuit gexpd, 'quod. seriores xepetunt: sed nec Oribas., nec cod. €., nec Ald. 19) Cod. €. ῥίζας μακρὰς, δὐώδεις- 20) God. C. σιδλεχισχοώ ὦ 21) Sic manifesto cod. C., quod iam odoratus est Sarac. Edd, omnes μήτρας- ( 22) Sic Oribas.; Ald, μακρότερα δὲ πολλῷ φύλλα, ut longiora fo- lia notet; sicut et interpretes priores. 23) Goupyl. legit xOunve 24) Hoc ἂν ἐνίοις — πορφρυροῦν codices C. N. X, et Ald. habent. Asulanus pfimus ad notha ablegavit: nec ratio constat, emittit longos, in quibus folia hederde similia, radices numerosas, tenues, odoratas, florem graveolentem, fru- ctum ceu securidacae. Nascitur in montibus. Radices in vino potae torminibus et contra venenàtorum animalium morsus opitulantur. Folia vero imposita mammarum et matricis malignis vitiis conferunt. Cap. XCVII. (CVIL) [De A4tractylide,] Atractylis: [sunt, qui amyron, aut cnicum sylvestrem, aut aspidion vocant, Prophetae aphedron, Aegyptii cheno, Romani praesepium, aliqui fusum agrestem aut colum rusticam appellant.] Spina est cnico similis, sed multo minor, folia in summis gerit virgultis: maior autem pars nuda est et aspera, qua etiam feminae pro colu utuntur. Ca- pitula fert in cacumine spinosa, Ílorem pallidum; id non- 4455 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ,4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQZ ῥίζα δὲ λεπτὴ, ἄχρηστος" ταύτης τὰ φύλλα καὶ ἡ κόμη καὶ ὃ καρπὸς λεῖα ποϑέντα σὺν περέρει καὶ οἴνῳ, σκορπιοπλή- κτοὺυς ὠφελεῖ. Ἔνιοι δ᾽ ἱστοροῦσι, τοὺς bara? ὁ ἄχρι-- mig ἂν κρατῶσι τὴν πόαν, ἀνωδύνους εἶναι 35, ἀποϑεμένους δὲ ἀλγεῖν. Κεφ. em. (ρη.) [Περὶ IloÀvxvquov.] ἹΠολύκνημον [οἵ δὲ κλινοπήδιον, oí δὲ πολυγόνατον, οἵ δὲ Zhóg ἠλακάτη, οἵ δὲ ἐχεώνυμον, “Ῥωμαῖοι πουτιαλογογϑρία 7" ϑάμνος ἐστὶ φρυχανγώδης, ἔχων φύλλα ὀριγάνῳ ἐμφερῆ , τὸν δὲ καυλὸν, πολυγόνατον, ὥςπερ γλήχωνος, οὐκ ἔχει μέντοι τὸ σκιάδιον, μιχρὰ δ᾽ ἐπὶ ἄκρῳ κορύμβια μετ᾽ εὐωδίας τινὸς δριμείας. Ποιεῖ δὲ, καταπλαδσόμενον χλωρὸν ἢ ξηρὸν μεϑ᾽ “ὕδατος, πρὸς φραύματα, κολλώσα᾽ δεῖ δὲ πεμπταῖον λύειν" πίνεται καὶ πρὸς στραγγουρίαν καὶ ῥήγματα σὺν οἴνῳ, [᾿Ἐδίδαξεν ἡ n&- θα, ὡς ἀποτριβομένων τῶν χλωναρίων αὐτοῦ οἴνῳ λευκῷ τοὺς ἐχομένους τοῖς λεγομένοις βιασμοῖς μέγα (λαγχάνειν) βοήϑημα] 1. Κεφ. ςϑ΄. (ρϑ΄.) 1 Περὶ Κλινοποδίου. ΚΚλινοπόδιον 95) Cod. C. ἀλγοῦντας. 26) Cod. C. μένειν. 27) Ultima, ἐδίδαξεν — βοήϑημα, recepta in textum ab Ald. et Αϑι- lano, à Marcello suspecta existimata, a reliquis ad notha ablegantur. nullis locis purpurascentem. Radix tenuis est et nulli usui. Huius folia, coma et semen trita potaque cum pipere et vino a scorpione percussis succurrunt. 'lradunt et non- nulli, percussos, quamdiu herbam eam tenuerint, doloris expertes esse, sed illa deposita statim dolere. Cap. XCVIII. (CVIIL) [De Polycnemo.] Polycne- mum [quod alii clinopedion, alii polygonaton, nonnulli Iovis colum aut echeonymon, alii putei loriculum (?) vo- cant] frutex est surculosus, folia habens origano similia, caule geniculato, uti pulegium. | Neque vero umbellum habet, sed parvos in cacumine corymbos, cum ari qua- dam odoris iucunditate. Seu recens, seu aridum, ex aqua impositum efficaciter vulnera glutinat; sed quinto die solvi debet. Ad stranguriam itidem et rupta ex vino bibitur. [Experientia docuit, ramulos in vino albo tritos magno esse praesidio iis, quos affectus, violentiae dicti, male habent]. Cap. XCIX. (CIX.) [De C/inopodio.] Clinopodium M e e SL RP HEPl YA4HX IATPIKHZ BIBAION T. 447 [oi δὲ κλεώνικον; οὗ δὲ ὠκιμοειδὲς, oí δὲ ζώπυρον καλοῦσι] ϑαμνίον ἐστὲ καὶ τοῦτο φουγανῶδες, δισπίϑαμον, φυόμενον ἕν πέτραις, ἔχον φύλλα ἑρπύλλῳ παραπλήσια" χαὶ τὰ ἄνϑη ὅμοια ὡς 38 χλίνης ποσὶν, ἔκ διαστημάτων ἐμφερῆ πρασίῳ", Πίνεται δὲ 4 πόα καὶ τὸ ἀφέψημα αὐτῆς πρὸς ϑηρίων δή- ματα καὶ σπάσματα καὶ ῥήγματα καὶ στραγγουρίαν. ἄχει καὺ ἔμμηνα καὶ ἔμβρυα, καὶ ἀκροχορδόνας ἀποβάλλει ἐφ᾽ ἱκανὰς ἡμέρας πινόμενον" [ κοιλίαν τε ἵστησιν ἐπὶ τρίτον ἑψόμενον καὶ πινόμενον, ἀπυρέτοις ἐν οἴνῳ, πυρέττουσι δὲ δι᾿ ὕδατος ] 39. Κεφ. 6΄. (ο.) [Περὶ «“εοντοπετάλου" «“4εοντοπέταλον [οὗ δὲ λεοντοπόδιον, oí δὲ λεύκηϑρον 9, oi δὲ λεόντιον, οἱ δὲ δωρὶς, oi δὲ δωρικτερὶς, oi δὲ λυχνὶς ἀγρία, οὗ δὲ παρδάλη, οἵ δὲ ϑοούβηϑρον, oi δὲ ῥαπήϊον, οὗ δὲ μήκων κερατῖτις, oi δὲ “ἀνεμώνη. “Ῥωμαῖοι κουβίλια μαρίνα 51, οἱ δὲ σῆμεν λεονίνουμ, οὗ δὲ παπαβέρκουλουμ 52]. Καυλὸν ἀνίησι σπιϑαμιαῖον ἢ 28) Sarac, auguratur,; πῶς esse legendum, 99) Uncinis inclusa merito suspecta videbantur Marcello, quia in codd. bonis deerant. $0) Sio cod. C.; λευχήορον vulgo. 51) Hoc e cod. C. $2) Sic iterum cod, C., cum in Ald, et cetexis zarapéAzAovu. [aliis cleonicon, aliis ocimoides aut[zopyron dictum] fru- ticulus est etiam surculosus, duum dodrantum altitudine, nascens in rupibus. Folia serpyllo similia et flores lecti pedes quodammodo referentia, ex intervallis marrubii modo disposita. Bibitur herba ipsiusque decoctum ad ve- nenatorum animalium morsus, ad convulsa ruptaque et ad stranguriam. Pellit et menses partusque. | Verrucas pensiles avellit, aliquot diebus epotum. [Alvum sistit ad tertias decoctum et potum, siquidem febris absit, in vino, a febrientibus ex aqua.] Cap. C. (CX) [De Leontopetalo.] | Leontopetalon [quod et leontopodion et leucethron, et leontion, et do- rida et doricterida, alii lychuidem sylvestrem, alii par- dalen aut thorybethron, nonnulli rapeion, alii papaver corniculatum vcl anemonen, Romani cubilia marina , se- men leoninum aut papaverculum vocant.] Caulem pro- 448 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQOZ καὶ μείζονα, ἔχοντα μασχάλας πλείστας, ἔφ ὧν ἄκρων λο- Bo) ὅμοιοι ἐρεβίνϑοις 38: ἐν δὲ τούτοις δύο ἢ τρία σπερμά- qux" ἀνϑη φοινικᾷ , ἐοικότα ἀνεμώνῃ" φύλλα δὲ δμοια κράμ- By, ἐντετμημένα ὡς τὰ τῆς μήκωνος" ῥίζαι μέλαιναιϑέ, ὥς- qo γογγύλη, ἐξοχὰς ἐοῦσαι; καϑάπερ κονδύλους τινάς" φύε- ται δ᾽ ἐν ἀρούραις καὶ ἐν τῷ σίτῳ. Ταύτης ἡ ῥίζα σὺν οἴνῳ πινομένη, βοηϑεῖ ἑρπετοδήχτοις, ταχέως ἀπόνους moi- οὔσα᾽ μίσγεται δὲ καὶ tig τοὺς ἰσχιαδικοὺς κλυσμούς. Κεφ. ρα΄. (our) [Περὶ Τευκῤίου. Τεύκριον, oi δὲ καὶ τοῦτο χαμαίδρυν καλοῦσιν, oí δὲ τευκρίδα 35, πόα ῥα- βδοειδὴς, ἐοικυῖα χαμαίδουϊ, λεπτόφυλλος, ἔχουσα ἐρεβίνϑῳ πέταλον ὅμοιον. Φύεται δὲ πλεῖστον ἐν Κιλικίᾳ, τῇ κατὰ Γεντιάδα καὶ Κητίδα 36, Ζύναμιν δὲ ἔχει χλωρὰ μετ ὀξυ- κράτου ποϑεῖσα ἢ ξηρὰ ἀποζεσϑεῖσα καὶ πινομένη, σπλῆνα τήκειν ἰσχυρῶς " καταπλάσσεται δὲ μετὰ σύκων καὶ ὄξους ἐπὶ σπληνικῶν" ἐπὶ ϑηριοδήκτων δὲ uer ὄξους μόνου χωρὶς σύχων. 55) Cod. C. N. ἐφ᾽ ὧν ἀκροὶ λοβοὶ (omiss, Op. ἔρ.) a4) Sic cod, C., Ald., Asulan.,, Marc., Cornar.; Goupyl contra et Sarac. ῥίζα μέλαινα. 55) Hoc ultimum Asul. et Marc. spuriis accensent. Quo iure, latet, 56) Sic conieci e Ptolem. et collatis lectionibus Asulani et Mar- celi, qui K5zíóa legunt, Ald, et rell. Αἰισσάδα. fert dodrantalem vel altiorem, plurimas habens axillas, in quarum cacuminibus siliquae sunt cicerum forma, ac in his duo vel tria minuta semina. Flores punicei, ane- mones similes; folia brassicae, incisa sicut papaveris. Ra- dices nigrae, rapo similes, tuberculis, velut nodis, ob- sitàe. Nascitur in arvis ac inter segetes. uius radix ex vino pota commorsis a serpente auxiliatur, dolorem sta- tim eximens. Miscetur et ischiadicorum elysmatibus. Cap. CI. (CXL.) [2e 7tucrio.] "Teucrium, sunt qui etiam chamaedryn aut teucrida appellent. Herba est, virgae speciem prae se ferens, chainaedryi similis, tenui folio ac ciceris figura. In Ciliciae regionibus, Gentiade ac Cetide dictis, copiose provenit. Recens cum posca, vel etiam aridae fervefactae ius potu potenter lienem 11- quandi vim habet. Sed et lienosis imponitur cum ficis et accto, venenatorum autem animalium morsibus ex aceto solo sine ficis. t i RIS ΠΕΡῚ Y.4H£X IATPIKHZ BIBAION I. 449 Κεφ. οβ΄. (oi .) [Περὶ Χαμαίδουος. “Χαμαίδρυς " oi " , n 7 δὲ χαμαίδρωψ, ἢ λινόδους, “Ῥωμαῖοι τριψάγο μίνορ᾽" διὰ δὲ τὸ σώζειν τινὰ ἐμφέρειαν τῷ τευχρίῳ, καὶ ταύτην τινὲς τεύ-- κριον ἐχάλεσαν. Φύεται ἔν τραχέσι καὶ πετρώδεσι τόποις. Ἔστι δὲ ϑαμνίσκος σπιϑαμιαῖος, . φύλλα ἔχων μικρὰ, τῷ , T 3 ib cr TW b. /, k M μ 9 7 , ἢ A M b σχήματι καὶ τῇ σχέσει 51 Ogvt ὅμοια, πικρὰ ἄνϑος ὑποπόρ- - u » φυρον, μικρόν" συλλέγειν δὲ αὐτὴν δεῖ ἐγκύμονα τοῦ καρ- z / ' o» XJ i9 "M * ci M ποῦ. Δύναμιν δὲ ἔχει χλωρὰ ἀφεψηϑεῖσα σὺν ὕδατι καὶ πο-- , - , c τιζομένη, βοηϑεῖν σπάσμασι, βηχὶ, σπληνὲ &oxigücou£vo, δὺυς- ovgoUciv, ὑδρωπικοῖς ἐν ἀρχαῖς" ἄγει καὶ ἔμμηνα καὶ ἔμβρυα, σπλῆνα τήκει, σὺν ὄξει ποϑεῖσα" πρὸς δὲ τὰ ϑηοία 38 σὺν οἴνῳ πινομένη καὶ καταπλασσομένη ποιεῖ" λεία δὲ δύναται E] * ' 2 , καὶ εἰς καταπότια ἀναπλάσσεσϑαι πρὸς τὰ εἰρημένα, καὶ » ; er ' 1 / » NUT - H ἀνακαϑαίρειν ἕλκη παλαιὰ ovv μέλιτι" αἴρει δὲ ἀχλῦς τὰς 3 2 - M 2 ΄ ΄ 5 , 2 ΄ We ἐν ὀφϑαλμοῖς σὺν ἐλαίῳ λεία ἐγχριομένη" ἀλειφομένη δέ ἔστι ϑερμαντική 39, 57) Sic cod. Ο,; ϑέσει cod, X., σχίσει Ald. et editt, omnes, ortu Serap. $8) Cod. C. καὶ ? ἄλλα ϑανάσιμα. 59) Sic legendum esse coniicit Sarao, e Plinio et Serap, Vulgo ἔγχρο. καὶ ἀλειφ. ἔστε δὲ ϑερμ. Cap. CII. (CXIL) [206 CAamaedrye.] 'Chamaedrys dicitur nonnullis chamaedrops, aliis linodrys, Romanis trixago minor. Sunt et qui eam teucrium appellaverint, propter similitudinem quamdam cum hac planta, Nasci- tur in asperis et rupestribus locis. Est vero fruticulus dodranialis, folis minutis, quae figura habituque quercina referunt et amara sunt: flos est purpurascens, exilis. Car- penda est planta, dum semine praegnans est. Recens in aqua decocta et propinata, convulsis, tassi, lieni iudura- to, urinae diflicultate laborantibus, et incipientibus hy- dropicis auxiliatur. Ciet etiam menses, partusque provo- cat, lienemque ex aceto pota liquat. Est ct adversus ani- mantia venenata cum vino pota aut illita efficax. — Sed et trita in catapotia redigi potest ad supradicta et ad repurganda vetera ulcera cum melle. 'Trita vero cum oleo et illita caligines oculorum discutit. Perunctione au- tem excalefacit. DIOSCORIDES. FÍ 450 | HEA4ANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΦΝΑΖΔΑ͂ΡΒΕΩΣ Keg. or. (oi ) Lfhei “4ευκάδος 9, deux ὀρεινὴ πλατυφυλλοτέρα τῆς ἡμέρου ἐστὶ, δριμύτερόν τε καὶ πικρό-- τερον ἔχουσα τὸν καρπὸν καὶ ἀστομώτερον. δραστικωτέρα μέντοι τυγχάνει τῆς ἡμέρου *! ἐπιπλασσόμεναι δὲ ἀμφότεραι καὶ πινόμεναι, ἁρμόζουσε μετ’ οἴνου ἐπὲ τῶν ἰοβόλων καὶ" μά- 'λιστα τῶν ϑαλασσίων. : Keg. gU. (q0.) [Περὶ “υχνίδος στεφανωματικῆς. Zdvjrig στεφανωματική" [ οὗ δὲ ἀϑάνατος, οἱ δὲ ἀκυλώνιον, οἵ δὲ βαλλάριον » οὗ δὲ γεραγνοπόδιον, oi δὲ κορύμβιον, οὗ δὲ ταύριον, oí δὲ σκῆπτρον, οἱ δὲ μαλόϊον, Αἰγύπτιοι σε- μεὸν , προφῆται αἷμα ἀποκαϑημένης t “Ρωμαῖοι γενικουλάρις, | oí δὲ βαλλάρια" ἄνϑος ἐστὶν ὅμοιον λευκοίῳ, ἐμπόρφυρον δὲ, πλεκόμενον εἰς τὰ στεφάνια ἧς τὸ σπέρμα βοηϑεῖ σὺν οἴνῳ ποϑὲν σκορπιοπλήκπτοις, Κεφ. ροέ. (ριε.) [Περὶ “υχνίδος ἀγρίας. ““υχνὶς ἀγρία [οἵ δὲ τραγόνωτον ^*, οἱ δὲ ἀτόκιον, οὗ δὲ ἱερακοπόδιον, οἵ δὲ λαμπὰς, «Αἰγύπτιοι σεμοῦρα, προφῆται ἀποκαϑημένης ταῦρος, 40) Totum hoc caput mutilum, nec e codd. qui in promptu sunt, gestitucnduznm. 41) Sic Ald.; τραγόνατον vulgo. .Cap. CIIL. (CXIÍL.) [2e Zeuwcade.] Leucas mon- tana latioribus est foliis, quam sativa, semine vero acrio- re, amariore atque ori etiam magis ingrato: potentior ta- men est sativà. Utraque cum vino et illitu et potu con- ira virulentorum animalium, uev marinorum, ve- nena efficax. Ca p. CIV. (CXIV.) [De Lycehnide coronaria.] Lych- nis coronária [nonnullis dicitur immortalis, aliis aquilo- nium, aut vallarium, geranopodium etiam, corymbium, taurium, sceptrum et malorum, Aegypliis semeon, pro- phetis sanguis mulieris menstrualis, Romanis genicularis seu vallaria] flos est leucolo similis, sed purpurascens, qui in sertula nectitur. Semen in vino potum a scor- pione ictis auxiliatur. Cap. CV. (OXV.) [.De Lychnide syleestri.] Lg nis sylvestris [aliis tragonoton, aliis atocion, aut pes acci- pitris, aliis Jampas, Aegyptüs semura, prophetis genitale ΄ ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ BIBAION T. 451 “Ῥωμαῖοι ἵντιβουμ ἀγρέστεμ; οἱ δὲ λαπάτου *? καφαγουΐνα, οὗ δὲ στέριδος ὁμοία τῇ ἡμέρῳ κατὰ πάντα" τὸ δὲ σπέρμα αὐτῆς -« B' πλῆϑος ποϑὲν ἄγει κατὰ κοιλίαν χολώδη,, καὶ σκορπιοπλήχτοις ἁρμόζει" φασὶ δὲ καὶ τοὺς σχορπίους ναρ-- κώδεις καὶ ἀπράκτους γίγεσϑαι. παρατεϑείσης αὐτοῖς τῆς πόας. i Κεφ. gc. (oic .) {Περὶ Kgtvov.] «Κρίνον βασιλικόν" [οὗ δὲ χρινάνϑεμον, oi δὲ καλλείριον, προφῆται αἷμα “ρεως; ᾿Οσϑάνης αὖρα κροχοδείλου, «Αἰγύπτιοι συμφαιφοῦ, οἱ δὲ τίαλος, Ῥωμαῖοι λίλιουμ. ot δὲ δόσα ᾿Ιουνώνις 43, οἱ δὲ οἰνομάγριουμ 22, Σύροι σασᾶ, ᾿Αφροὶ ἀβίβλαβον.] Τούτου τὸ ἄνϑος στεφανωματικόν ἔστι, καλούμενον om ἐνίων λείριον " &g οὗ καὶ τὸ χρίσμα κατασκευάζεται, 0 τινὲς λείριγον,, οὗ δὲ σούσινον καλοῦσι" μαλακτικὸν ὃν dv νεύρων, καὶ ἰδίως τῶν περὶ μήτραν σκληριῶν. Τῆς δὲ πόας τὰ φύλλα κατα- πλασσόμενα ἑἕοπετοδήκτοις βοηϑεῖ" ποιεῖ δὲ. καὶ πρὸς τὰ χαύματα, ζεσϑέγτα 45" ταριχευϑέντα δὲ ἂν ὄξει τραυματικὰ e 42) Sic Ald.; λάπατον vulgo. 48) Sic cod, C.; ἐκώγης vulgo. «4 ιουμ cod. N., λώουμ vulgo. 44) Pariter e cod, C. 43) Cod. C. σβεσϑέντα. mulieris menstrualis, Romanis intybus agrestis, aliis la- pathi cafaguina, aut steridos appellata] omni ex parte . sativae similis est. Semen duabus, drachmis potum biliosa per alvum ducit, ictis a scorpione idonea. Sed et aiunt, scorpiones hac herba admota torpescere prorsusque inertes fieri. Ἢ , ; Cap. ΟΥ̓́. (CXVL) [Je Lilio.] Lilium regium [alii crinanthemon vocant, alii callirion , prophetae san- guinem Martís, Osthanes auram Crocodili, Aegyptii sym-. phaiphu, alii tialos, Romani linum, aut rosam Iunonis, Syri sasa, Afri abiblabon.] Iiuius flos est coronarius; lirium nonnulli vocant. Ex eo paratur unguentum, quod aliqui lirinum ,' alii susinum appellant, nervos, privatim- que matricis duritias molliens. Herbae folia imposita ser- pentium morsibus opitulantur: fervefacta quoque adustis proficiunt: aceto vero condita vulneribus prosunt. Ex ΕἾ 2 459 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQX γίνεται. Ὃ δὲ χυλὸς ἀὐτῶν μιγεὶς ὄξει καὶ 9 μέλιτι; ἕψη- ϑείς τε iv χαλκώματι ὑγρὸν Ὁ] γίνεται φάρμακον πρὸς τὰ παλαιὰ ἕλκη καὶ πρόςφατα τραύματα. ἭΙ δὲ ῥίζα ὀπτὴ λεία 18 σὺν ῥοδίνῳ πυρίκαυστα ἰᾶται, καὶ ὑστέραν μαλάσσεϊ, καὶ ἔμμηνα ἄγει, καὶ ἕλκη énovkoi* σὺν μέλιτι δὲ λεανϑεῖσα γεύρων διακοπὰς καὶ στρέμματα ἰᾶται" ἀλφούς τε ἀποκα- ϑαίρει καὶ λέπρας καὶ πίτυρα, καὶ ἀχῶρας σμήχει" τά τε πρόφωπα͵ καϑαίρει καὶ ἀῤῥυτίδωτα soul" σὺν ὄξει δὲ λεία ἢ σὺν ὑοςκυάμου φύλλοις καὶ ἀλεύρῳ πυρίνῳ ὄρχεων φλεγ-- μονὰς παραιτεῖται" τὸ δὲ σπέρμα ἑρπετῶν δήγμασιν ἄντι- φάρμακον, moÜéy* ἐρυσιπελάτων δὲ κατάπλασμα, σὺν οἴνῳ λεανϑῶτα, τό τε σπέρμα καὶ τὰ φύλλα. Φασὶ δέ τινες καὶ πορφυρᾶ ἄνϑη κρίνου γίνεσϑαι" ἐνεργέστατα ^9 δέ γεννᾶται & τῇ Συρίᾳ καὶ “Πισιδίᾳ τῆς Παμφυλίας πρὸς τὴν τοῦ yoí- σματος κατασκευήν. Κεφ. ot. (oi) [Περὶ Βαλλωτῆς.]} ἀλλ εν μέ- λαν ἢ μέγα πράσιον, οὗ δὲ πράσιον ἕτερον γαλοῦσιντθ, Γοὺ 46) Sic Serap. et cod. C.; ἢ vulgo. 47) Sic cod, C., quod iam Sarac. vulg. ὑγρῶν substituit, 48) Sic recte Ald.; λεῖα solus habet Sarac.; Marcell. interponit 5j. 49) Sic emendavit ex interpretibus Sarac.; vulgo ἐγαργέστατα. 50) Sic ex Ald. eorum succo, in aeneo vase decocto, adiectis aceto et melle, liquidum fit medicamentum, veteribus ulceribus recentibusque vulneribus utile. Radix inassata et cum rosaceo trità ambusta sanat, vulvam emollit, menstrua ciet, ulceraque cicatrice obducit. Cum melle autem detri- ta, praecisis nervis contortisque medetur, alphosque, le- pras et furfures emendat. Quin et achoras exterget, fa- ciemque simul purgat et erugat. Eadem trita cum aceto aut hyoscyami foliis et farina tritici, testium inflamma- tiones demulcet. Semen vero potum serpentium morsi- bus adversatur: erysipelatis autem semen et folia trita ex vino imponuntur. Tradunt nonnulli, etiam purpurceos nasci liliorum flores. Ceterum in Syria et Pisidia Pam- phyliae lilia unguento conficiendo efficacissima proveniunt. Cap. ΟΥ̓́. (CXVIL) [Je Ba/lota.] Ballota, aut nigrum aut maius marrubium, quod οἱ alterum marru- 1 uA— S en ΠΕΡῚ YA4HZ ΑΤΡΙΚΗΣ ΔΒΙΒΑ͂ΟΝ T. . 453 δὲ νοφϑὰν, oí δὲ γοτιανοσκέμιν, οἵ δὲ νόσπρασσον, oi δὲ γῴϑερᾶς, οὗ δὲ νωχελὶς, οἱ δὲ νωστελὶς, οἱ δὲ νώφρυς, οὗ δὲ γνώϑουρις, οἱ δὲ γνωτέρα, “Ῥωμαῖοι ἄπνιουμ, ot Y L ' τ 2c c δὲ μέλιταμϑ!, οἱ δὲ οὐλκεράρια, οἵ δὲ μαῤῥούβιουμ, oi δὲ E ΄ 52 A , » € N M 53 d κανϑηρίνουμϑξ, Αἰγύπτιοι ἄσφος, oi δὲ £oxs95, προφῆται αἷμα ᾿Ισίωνος "1 καυλοὺς ἀνίησι τετραγώνους, μέλανας, vmo- δασέας, ἔκ μιᾶς δίζης πλείονας" φύλλα δὲ πρασίῳ ὅμοια, δὲ Y ὃ , c , , À 54 2, ὃ , ^ - μείζονα δὲ καὶ δασέα, vmoovgOyyvAa9*, ix διαστημάτων τοῦ Nap ΄ n / ci H καυλοῦ, δυφςώδη, παραπλήσια μελισσοφύλλου: ὅϑεν καὶ τοῦτο μελισσόφυλλον ἐκάλεσαν" καὶ τὰ ἄνθη τε ἅμα περί- ^ “Ὁ ἐπε / κειται 55 τοῖς καυλοῖς τροχοειδῷς. Ταύτης τὰ φύλλα, κατα- πλασσόμενα μεϑ' ἁλῶν, ποιεῖ πρὸς τὰ κυνόδηκτα" μαρανγ-- ϑέντα δὲ ἐν ϑερμοσποδιᾷ κονδυλώματα στέλλει, ῥυπαρά τε ἕλχη σὺν μέλιτι ἀποχαϑαίρει. "“ , Kg. on .(guj-) [Περὶ Πελισσοφύλλου.] MeM6o0gvAAov,. Ceo» ΄ “ c A n € Y D ὃ ἔνιοι μελίτταιναν καλοῦσιν, [oi δὲ μελίτταιον, οἱ δὲ μελίφυλ.- £1) Sic cod. Ο.; μέδαταμι vulgo. 62) Sic cod, Ο.; μαρούβιουμ, o£. δὲ κανϑουρένουμ vulgo. 55) C. aiozi. 64) Sic Ald. Ceterae interponunt, omisso ὑπουτρδγγυλα., στρογγυ-- λότερα zal μέλανα. 55) Quod vulgo adest λευκοῖς, contrarium καυλοῖς μέλασι, sicut an- tca; neque 4evzà legendum, τις ad flores traducatur, Omittendum cum Oribas. bium dicunt [alii nophthan, notianoscemin, nosprasson, notheras, nochelis, nostelis, nophrys, gnothuris, gnotera, Romani apnium aut melitam, ulcerariam, etiam cantheri- num, Aegyptii asphos aut eske, prophetae sanguinem di- cunt Isionis] caules edit quadrangulos, nigros, hirsutiu- sculos, ex una radice plures. Folia habet marrubio si- nilia, maiora tamen et hirsuta, subrotunda, ex interval- lis caulis (nascentia), graveolentia, melissae similia, unde ct hoc melissam appellant. Sed et flores una cum foliis rotatim caules ipsos ambeunt. Iluius folia e sale impo- sita adversus canis morsus efficacia sunt. ^ Calido vero cinere flaccida reddita condylomata reprimunt, sordidaque ulcera cum melle purgant. Cap. CVIIL (CXVIII) [106 AMelissa.] Melissa, quam aliqui melittaenam [alii melittaeum , alii meliphyl- ^ ἀπά UEAANIOY AIOZKOPLAOY ANAZAPDEQZ λον, οἱ δὲ ἐρυϑρὰ, οὗ δὲ τημελῆ, “Ῥωμαῖοι ἀπιάστρουμϑθ, οὗ δὲ κιτράγω, Γάλλοι μερισειμόριον "1 ᾿Βξνόμασται δὲ οὕτω 51 διὰ τὸ ἥδεσϑαι τῇ πόᾳ τὰς μελίττας " ἔοικε δὲ αὐτῆς τὰ φύλλα καὶ τὰ καυλία τῇ προειρημένη βαλλωτῆ" μείζονα δὲ ταῦτα καὶ λεπτότερα, οὐχ οὕτω δασέα, ὑζοντα δὲ κιτρομήλου. Σ“ομόζει δὲ τὰ φύλλα ποτιζόμενα σὺν οἴνῳ καὶ καταπλασσό- μένα πρὸς: σκορπιοπλήκτους καὶ φαλαγγιοδήκτους καὶ xvvo- δήκτους᾽ καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῶν καταντλούμενον πρὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ" εἴς τε ἐγκαϑίσματα πρὸς ἐμμήνων ἀγωγὴν εὐϑθετεῖ" ὀδονταλγίαις τε διάκλυσμα, ἔγκλυσμά τε δυςεντερι-- κοῖς" βοηϑεῖ καὶ τοῖς ὑπὸ μυκήτων πνιγομένοις σὺν vírgo τὰ φύλλα πινόμενα καὶ στροφουμένοις " καὶ ἐχλεικτὸν ὀρϑο-- πνοϊκοῖς" καταπλασσόμενα δὲ σὺν &Aoi99 διαφορεῖ χοιράδας καὶ ἕλκη ἀνακαϑαίρει" τά τὲ ἐπὶ τῶν ἀρϑροιτικῶν ἀλγήμα- τὰ παραιτεῖται καταπλασϑέντα. E Κεφ. ρϑ΄. (ριϑ΄.) [Περὶ IIomotov.] Πράσιον [oi δὲ 56) Vulgo ὠτεωστροῦ. 67) Ita cod. N. ct cd. Ald. χαλοῖσι ponunt. 8) Lacuna legit d4géro. Ali διὰ τὰ ἥδεσθαι proxime post lum, alii erythran, alii temele, Romani apiastrum et ci- traginem , Galli merisimorion appellant.] Vocatur sic, quod apes ea herba delectantur. Foliis et cauliculis ante dictae ballotae similis: maiora tamen illa et tenuiora, ne- que ita hirsuta, citreum vero malum redolent. Folia autem e vino pota atque etiam imposita prosunt contra scorpionum ictus, nec non ct phalángiorum canisque ra- bidi morsus. Eorumdem decoctum fotu ad eadem valet, Convenit etiamnum feminarum insessibus ad ciendos men- . ses. Colluitur et in dentium doloribus, et clysma ex eo . ad intestinorum difficultates paratur. Adminiculum prae- | bent et folia cum nitro bibita iis, qui a fungis strangu- lantur, nec non, torminosis, linctu vero erecta cervice anhelantibus. Ceterum imposita cum sale strumas discu- tiunt et ulcera purgant, sed et arthriticos dolores illita sedant. Cap. CIX. (CXIX) [2e AMarrubio.] Marrubium HELPI ὙΔῊΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION F. 455 , D εὐπατώριον, oí δὲ φυλλόφαρες, οὗ δὲ τριπέδιλον, οἱ δὲ κα- ? , μηλοπόδιον, oí δὲ. φιλόπολις 59, Αἰγύπτιοι ἀστερύπη, προ. Ὁ T , e SS ΟΥ̓ L ge- c ἊΣ φῆται αἷμα ταύρου, οἵ δὲ ἄφεδοος, γόνος “Ὥρσου, “Ῥωμαῖοι , ' . , μαρρούβιουμ, οὗ δὲ λαβεώνια, ᾿Αφροὶ ἀτιερβέρζια ϑάμνος 2 No Sp vdr y “͵ ΄ ξατὶν ἀπὸ μιᾷς ῥίζης πολύχλαδος, ὑπόδασυς, λευκὸς, τετρά- - e; Li * - , , » govog roi; ῥάβδοις" φύλλον δὲ τῷ μεγάλῳ δακτύλῳ ἴσον, ς ' » Y ^- , ὑποστρόγγυλον, δασὺ, ἔνρυσσον 99, πικρὸν τῇ γεύσει" ἔπ διαστημάτων δὲ ἐπὶ τῶν καυλῶν τὸ σπέρμα, xci ἄνϑη oio- v& σπόνδυλοι τραχέα" φύεται περὺ τὰ οἰκόπεδα καὶ ἐρεί-- πια δῖ, Τούτου τὰ φύλλα ξηρὰ σὺν τῷ σπέρματι ἑψόμενα ἢ , ' , , σὺν ὕδατι, ἢ χυλιζόμενα χλωρὰ 55, δίδοται μετὰ μέλιτι φϑι-- - 2 - ^ ͵ σικοῖς, ἀσϑματικοῖς, βήσσουσιν" ἄναγει καὶ πάχος ἐκ Qa ρακος, ἴριδος ξηρᾶς puytíong* δίδοται καὶ ταῖς μὴ καϑαιρο-- , M Y , , μέναις γυναιξὶ πρὸς ἀγωγήν: ἔμμήνων. καὶ δευτέρων, καὶ δυςτοχούσαις καὶ ϑηριοδήκτοις καὶ τοῖς ϑανάσιμον πεπωκχόσι" [ , M - 2 ; 63. ᾿ ^ ὑλλ 4 - κύστει μέντοι καὶ νεφροῖς ἄϑετα 95* τὰ δὲ φύλλα καταπλασ- 59) Sic cod. N.; φιλόφαρες vulgo. 60) Sic.cod. C.; ἔρισσον vulgo. 61) ϑριγκία cod. C. 63) ὑγρὼ cod. N. et loco. δίδοται habet ad fnem βοηϑεῖς 65) Sic codd. C. N.; ἄϑετοι vulgo. [alii eupatorium aut phyllophares, alii tripedilon, alii camelopodion, alii philopolin, Aegyptii asteropen, . pro- phetae sanguinem tauri, alii menstruum sanguinem aut genituram Hori; Romani marrubium et labeoniam , . Afri atierberzia appellant] frutex est ab una radice ramosus, subhirsutus, albus, virgis quadrangulis. Folium pollicem aequat, subrotundum, hirsutum , subrugosum, gustu ama- yum. Semen est in caulibus ex intervallis: ílores verti- cillato ambitu asperi. Nascitur circa domorum areas et rudera. liuius foliorum siccorum cum semiue decoctum "ex aqua, aut etiam recentium foliorum succus una cum melle tabidis, anhelantibus tussientibusque exhibetur. Cras- . sos humores e pectore, admixta iride sicca educit. Datur et mulieribus, quae non purgantur, ad evocanda men- strna et secundas pellendas; itemque diflicile parientibus atque his, qui a venenatis bestiis commorsi sunt, nec "non et iis, qui venena hauserunt. Attamen vesicam ac i 450 | HEAANIOY 4IOXKOPIAOY ANAZAPBEOX ! B , c 4 3 , . AB. i σόμενα σὺν μέλιτι ῥυπαρὰ ἕλκη ἀνακαϑαίρει, πτερύγιά τε. wai νομὰς ἀφίστησι, καὶ ὀδύνας πλευρῶν παραιτεῖται" καὶ τὸ ἐξ αὐτῶν δὲ σκευαζόμενον χύλισμα. ἐχϑλιβομένων τῶν φύλλων, καὶ συστρεφόμενον ἐν ἡλίῳ πρὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ" ἔστι δὲ καὶ ὀξυδερκὲς, σὺν οἴνῳ καὶ μέλιτε ἐγχριόμενον" ἀποκαϑαίρει δὲ καὶ ἴκτερον διὰ τῶν ῥινῶν" ὠταλχίαις τε c , , / TEE. : ' Aw 7 64 ἁρμόζει, ἐγχυματιζόμενον καϑ' ἑαυτὸ xai μετὰ ῥοδίνου 6^. Κεφ. gf. (ρκ.) [Περὶ Στάχυος «ΣΣτάχυς, ϑάμνος ἐμφερὴς πρασίῳ, ὑπομηκέστερος δὲ καὶ πλεῖστα φυλλάρια ἔχων ἐκ διαστηιιάτων ὑποστρόγγυλα, δασέα 55, σκληρὰ, εὐώ- δη, λευκά" ῥαβδία δὲ πλείονα ἀπὸ τῆς αὐτῆς ῥίζης, λευκό- | τέρα τῶν τοῦ πρασίου. Φύεται ἐν ὀρεινοῖς 99 καὶ τραχέσι ΄ , v » ' -"Ὕ εἰ * χωρίοις. Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, δριμεῖαν" ὅϑεν τὸ ἀπόζεμα τῶν φύλλων ἔμμηνα καὶ δεύτερα ἄγει πινόμενον. Κεφ. ρια΄. (ρκα΄.) [Περὶ Φυλλίτιδος.)] ΦΦυλλῖτις" [ot , 6 Cod. N. adscripta habet sequentia: Τὰ δὲ φύλλα σὺν στέατι velo παλαιῷ κυνόδηκτα ϑεραπεύει. Plura etiam aliena a nostris codd, habet Serap. 65) Sic codd. C. N. et Anguillara. Vulgo πλεῖστα φύλλα ἀραιὰ ἔχων, quod: contrarium σχληροῖς manifeste corruptum est. 66) C. ἀρούραις. renes offendit. Folia cum melle illita sordida ulcera pur- gant, pterygia nomasque sistunt, οἱ laterum dolores miti- gant. Sed et succus foliis contusis expressus et in sole coactus ad eadem pollet. Cum vino quoque ac melle in- unctus oculorum claritatem adiuvat: per nares itidem re- gium morbum expurgat. Denique aurium doloribus per se et cum rosaceo convenienter instillatur. Cap. CX. (CXX.) [De Staeky.] Stachys frutex est marrubio similis, sed aliquanto longior, et folia proferens ex intervallis minuta, numerosa, subrotunda, hirsuta, rigida, odorata, albida, et complures virgulas ab cadem radice exeuntes, quam marrubii candidiores. Nascitur in montosis et asperis locis. Vim habet calefacientem, acrem: ideoque foliorum decoctum menstrua secundasque potu pelht. Cap. CXI. (CXXL) [De PAylitide. Phyllitis [aliis b ΠΕΡῚ ὙΛῊΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION T. 457 δὲ φυλλὶς 57, oí δὲ ἄκαυλον, οἵ δὲ λάπαϑον ἄγριον καλοῦ-- σῇ φύλλα ἀνίησιν ὅμοια λαπάϑῳ,, ἐπιμηκέστερα δὲ καὶ εὖ-- ϑαλέστερα 99, c/ ἢ ζ΄, ὀρϑὰ, λεῖα ἐκ τῶν ἔμπροσϑεν 59, ἐς τῶν ὄπισϑεν δὲ καϑάπερ σχώληκας ἔχοντα ἀπηρτημένους, λεπτούς. (Ῥύεται ἐν παλισκίοις 10 καὶ παραδείσοις. Τευσα- μένῳ στρυφνή. Οὔτε δὲ καυλὸν, οὔτε καρπὸν, οὔτε ἄνϑος φέρει. Ταύτης τὰ φύλλα uev οἴνου πινόμενα πρὸς ἕρπετο-- δήχτους ποιεῖ" ἐπὶ τετραπόδων τε διὰ στόματος ἐγχυματι- σϑεῖσα 11 βοηϑεῖ᾽ πίνεται καὶ πρὸς δυςεντερίαν καὶ διάῤῥοιαν. Κεφ. oif. (oxB.) [Περὶ Φαλαγγίου.) Φαλάχγχιον, oi δὲ φαλαγγίτιον, οὗ δὲ καὶ ταύτην λευκάκανϑαν καλοῦσι" κλῶνές εἶσι δύο, ἢ τρεῖς, ἢ πλείονες, διεστῶτες ἀπὶ ἀλλήλων" ἄνϑη λευκὰ, παραπλήσια πρίνῳ, ἔντομὰς πολλὰς ἐχοντα" σπέρμα δὲ παχὺ 12, μέλαν, ὥςπερ φακοῦ ἥμισυ 15, ἰσχνότερον μέντοι πολλῷ" ῥιζίον μικρὸν, λεπτὸν, χλωρὸν ἅμα τῷ ἕλ.-- 67) Sic Ald,, Asul, et Marc.; φύλλις Cornar., Goupyl. et Sarac. 68) C. εὐϑαλῆ, στερεά, 69) C. et Oribas. ἔγδοϑεν. 70) Sic cod, C., Ald., Asul., Marc.; χατασχέοις Cornar., Gou- pyl. Sarac. . 71) Sarac. legere malebat ἐγχγυματισϑέντα , ut ad folia quadraret, $ed φυλλίτιδι respondet. 72) Marcell. et Sarac. praeferunt e Plin. πλατύ, sed perperam. 75) Maxcell. et Lacuna legernut ἢ μεῖζον. phyllis, aliis acaulon, nonnullis lapathum sylvaticum di- cta ] folia promit lapatho similia, sed oblongiora et magis virentia, sena septenave, recta, quaeque parte anteriore laevia cernuntur, posteriore vero vermiculos quasi tenues distantes habent. Nascitur in umbrosis locis et virida- riis. Gustu est acerba. Neque vero caulem, neque semen, neque florem profert. Folia in vino pota serpentium morsibus adversantur. Quadrupedibus per os infusa (herba) auxilio est. Dibitur et ad dysenteriam diarrhoeamque. Cap. CXII. (OXXIL) [De PZa/angio. Phalangium, nonnulli phalangiten, alii et hoc leucacantham appellant. Ramuli ei sunt duo, aut tres pluresve, a se distantes; flo- res candidi, liliaceis similes, incisuras plures habentes. Semen vero crassum, nigrum, ad dimidiatae lentis figu- ram, sed multo gracilius. Radicula parva, tenuis, quae, 458 | ZB4ANIOY 4IO0ZKOPIA4OY ANAZAPDBEQOX κυσϑῆναι ix τῆς γῆς" ὕστερον γὰρ συνέλκεται 7^. Φύεται δὲ ὁ ἐν γεωλόφοις. Ταύτης τὰ φύλλα καὶ τὸ σπέρμα καὶ τὸ ] ἄνϑος πινόμενον μετ’ οἴνου σκορπιοπλήκτοις βοηϑεῖ καὶ que λαγγχιοδήκτοις᾽ λύει δὲ καὶ στρόφους. Κεφ. gi. (ρκγ΄.) [Περὶ Τριφύλλου.] Τρίφυλλον, οὗ δὲ ὀξύφυλλον, oí δὲ μηνυανϑὲς, οἱ δὲ ἀσφάλτιον, οἱ δὲ κνί- | κιον, ᾿Ῥωμαῖαι τριφόλιουμ ἀκούτουμ ὀδοράτουμ καλοῦσι. Θάμνος ἐστὶ πήχεως 15 μείζων, ῥάβδους ἔχων λεπτὰς 9, ue- | λαίνας, σχοινώδεις 7 παραφυάδας ἐχούσας, ἐφ΄ ὧν φύλλα ὅμοια λωτῷ τῷ δένδρῳ, τρία καϑ' ἑκάστην βλάστησιν" ὀσ-- μὴ δὲ αὐτῶν ἄρτι μὲν φυομένων, πηγάνου, αὐξηϑέντων δὲ ἀσφάλτου" ἄνϑος δὲ ἀνίησι πορφυροῦν, σπέρμα δὲ ὑπόπλατυ καὶ ὑπόδασυ, ἔκ τοῦ érégov πέρατος ὥςπερ κεραίαν ἔχον τ ῥίζα δὲ λεπτὴ, μακρὰ, ἰσχυρά8, Βοηϑεῖ δὲ τὸ σπέρμα καὶ τὰ φύλλα, πινόμενα ἐν ὕδατι, πλευριτικοῖς, δυφουροῦσιν, ἐπιληπτικοῖς, ἀρχομένοις ὑδρωπιᾷν, ὕστερικαῖς" ἄγει δὲ xal ET ) D 74) Cod. C. συνέρχονται. 75) Oxibas. interpouit ἢ xal. 76) Cod. C. μεστάς. 1 77) Cod. C. et interpretes omnes sic legunt; Σχειγώδεις Ald. ct editt, ἡ 70) Cod. C. ct Lacuna στερεά. dum e terra eruitur, colorem habet herbaceum, dein vero semet contrahit. Nascitur in collibus. Folia, semen et flos, si ex vino bibuntur, contra scorpionum ictus pha- langiorumque morsus prosunt: tormina quoque discutiunt. Cap. CXIIL. (CXXIIL) [De TvifoWio.] "Trifolium, quod nonnulli oxyphyllum, alii menyanthes, aut asphal- tion et cnicion vocant, homani autem trifolium acutum odoratum , frutex est cubito altior, virgas habens tenues, nigras, cum surculis iuncejs, in quibus folia loti arboris | similia, terna e quovis germine, Odor eorum, ubi re- E cens nata sunt, rutam, adultorum vero bitumen refe- rens. Florem edit purpureum ,'semen latiusculum et suh- hirsutum, ab altera extremitate velut corniculum gerens. Radix vero tenuis, longa ac firma, Semen et folia in alga pota pleuriticis, urinae difficultate laborantibus, comitia- - libus, hydropicis incipientibus et hystericis opitulantur: r E UELPI YA4HZ IATPIKHZ BIBAION r. 459 “ y ^ - 1 x καταμήνια. Δεῖ δὲ διδόναι τοῦ μὲν σπέρματος « γ', τῶν Y » f D , 3 δὲ φύλλων - δ᾽ ἀρήγεν δὲ καὶ ϑηριοδήκτοις τὰ φύλλα ' , , c - » 3 λεῖα σὺν ὀξυμέλιτι mwoucva* "ovogoUot δὲ ἔνιοι, ὅτι τὸ Gqé- € M ca c^ M - muc ὅλου τοῦ ϑάμνου, καὶ τῆς ῥίζης καὶ τῶν φύλλων, καταντλούμενον ἐπὶ τῶν ἕρπετοδήκτων παραιτεῖται τοὺς πό- vovg. Ὡσὰν δὲ ϑεραπευϑῇ ἕτερον ἕλκος ἔχων, τὰ αὐτὰ" “τάσχει καταντληϑεὶς τοῖς δηχϑεῖσι 8. ποτίζουσι δέ τινες ἐπὶ μὲν τριταίου τρία φύλλα ἢ τρία σπέρματα σὺν οἴνῳ, ἐπὶ δὲ τεταρταίου δ΄, ὡς λύοντα τὰς περιόδους μίγνυται δὲ αὐτὴ 8t ἢ ῥίζα καὶ ἀντιδότοις. Κεφ. qi. (ρκδ.) [{Περὺ Πολίου. Πόλιον [oi δὲ τεύϑριον, oí δὲ φευξασπίδιον, οὗ δὲ ἀχαιμενὶς, oi δὲ ὀβενῖ- τις, οἵ δὲ μήλοσμον, οὗ δὲ βέλιον, οἱ δὲ λεοντόχαρον τὸ μέν ἔστιν ὀρεινὸν, O καὶ τεύϑριον καλεῖται, οὗ καὶ 7 4399- σις. Θαμνίον δέ ἔστι λεπτὸν 832, λευκὸν, σπιϑαμιαῖον, καρ-- ποῦ πλῆρες, ἔχον κεφάλιον ém ἄκρου κορυμβοειδὲς, μικρὸν, 19) Sic Sarac. ex interpretibus emendayit; vulgo ὅλον, 80) Totam hanc periodum ad fidem codd. Vindobonensium sig faciliorem reddidi, Vulgo: ᾧ δ᾽ ἂν ϑερατιευϑῆ τις ὕδατι, ἂν ἕτερος ἕλκος ἔχων καταγτληϑῆ, τὰ αὐτὰ πάσχει τοῖς δηχϑεῖσι. 81) Sarac, sic emendat; vulgo αὐτῆς. 4 82) Oribas. λεπτόφυλλον. menses quoque cient. Seminis autem ternae drachmae, foliorum quaternae exhiberi debent. Succurrunt et vene- natorum morsibus folia trita, ex aceto mulso pota." 'T'ra- dunt vero nonnulli, totius fruticis, radicis scilicet et fo- liorum, decoctum fotu dolores eorum mitigare, quos ser- pentes momorderint. Sicubi curatur aliquis alieno ulcere laborans, eadem patitur ex hoc fotu, ac morsi. Propinant. autem quidam terna folia aut totidem semina cum vino in tertianis, in quartanis quaterna, ceu, quae febrium circuitus solvant. Hadix denique οἵ antidotis admiscetur. Cap. OXIV. (CXXIV.) [De Poli.] Polium [quod alii teuthrion, ali pheuxaspidion, nonnulli achaemenin, alii ebenitin aut melosmon, belion etiam et leontocharon vocant] Eius species montana, et teuthrion dicta, usitata est, Exiguus frutex, albus, dodrantalis, semine refer- tus: capitulum parvum habet in cacumine, corymbii spe- « 460. ΠΕΔΑΝΙΟῪ Z4IOXZKOPIA4OY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ὡς πολιὰν τρίχα 83, βαρύοσμον μετὰ ποσῆς εὐωδίας 8& Τὸ δὲ ἕτερον ϑαμνωδέστερον, οὐχ οὕτως εὔτονον τῇ ὀσμῇ xai ἀδρανέστερον. κατὰ τὴν δύναμιν 85, “ύναται δὲ αὐτῶν τὸ ἀπόζεμα πινόμενον ϑηριοδήκτοις ἀρήγειν, ὑδρωπικοῖς, ἵκτε- ριώδεσι" σπληνικοῖς δὲ σὺν ὄξει" ἔστι δὲ καὶ κεφαλαλγὲς καὶ κακοστόμαχον" ἄγει δὲ καὶ κοιλίαν καὶ ἔμμηνα " ὑποστρων- ψύμενον δὲ καὶ ϑυμιώμενον ϑηρία διώκει: καταπλασσόμενον δὲ τραύματα κολλᾷ. Κεφ. qué. (ρκε.) [Περὶ Σκορδίου.] ΣΣκόρδιον [oi δὲ σχόρβιον, οἵ δὲ πλευρῖτις, oi δὲ δύφοσμον, oí δὲ καλαμίνϑη, ἀγρία, οἱ δὲ χαμαίδους, οἱ δὲ μιϑριδάνιος, προφῆται αἷμα Πόδοτος, «Αἰγύπτιοι ἀφὼ, “Ῥωμαῖοι φριξάγω “Ἰαλούστρις φύεται ἐν ( ὀρεινοῖς τόποις )85 zai ἑλώδεσι. φύλλα ἔχον ἔοι- κότα χαμαίδρυϊ, μείζονα δὲ καὶ οὐχ οὕτως ἐντετμημένα τὴν περιφέρειαν, ποσῶς δὲ τῇ ὀσμῇ σκορδίζοντα, στυπτικὰ δὲ 85) Serap. legit ὡς χεφράλιον λευχαχάνϑης. 84) Lacuna maluit δυςωδίας, scd repugnant codd. 'et interpretes prisci, 85) Cod, N. φύλλα ὑσσώπῳ ἐμφερῆ. $6) Expungcre haec non 2usim, licet falsa, quoniam, cod. X. unico excepto, qui omittit, reliqui omnes habent. Plin. 25, 6. in campis pinguibus humidisque masci tradit. ciem prae se ferens, canis capillis (colore) simile, gra- veolens cum quadam suavitate. Altera species magis fru- ticulosaa, non ita forti odore praedita, ac viribus imbe- cilior est. Earum decoctum epotum succurrit venenato- rum morsibus, hydropicis οἵ ictericis: spleneticis autem ex aceto propinatur. Capitis porro dolores producit, sto- machumque male habet. Alvum etiam ducit et menses. Ceterum substratum suffitumve venenatas bestias abigit:. impositum vero vulnera conglutinat. Cap. CXV. (CXXV.) [2e Scordio.] | Scordium [quidam scorbium nominant, alii pleuritin, alii dysosmon, alii calamintham sylvestrem, alii chamaedryn, alii Mithri- danion, prophetae sanguinem Podotis, Aegyptii apho, Romani trixaginem palustrem ] nascitur in (montosis et) palustribus locis. Folia habet chamaedryi similia, sed maiora, neque in ambitu ita incisa, allium vero aliquan- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHE BIBAION τ. 461 καὶ ἔμπιχρα κατὰ τὴν γεῦσιν" καυλία δὲ τετράγωνα, ig, ὧν ἄνϑος vnégvOgov97. Δύναμιν δὲ ἔχει 5 πόα ϑερμαντι- κὴν, διουρητικὴν, ποτιζομένη χλωρὰ, λεία καὶ ξηρὰ ἀφεψο-- μένη σὺν οἴνῳ πρὸς ἑρπετῶν δήγματα καὶ ϑανάσιμα 88. πρὸς τὲ δηγμὸν στομάχου καὶ δυςεντερίαν καὶ δυςουρίαν «C β΄ σὺν ὑδρομέλιτει" καϑαίρει καὶ πάχος πυῶδες ἐκ ϑώ- Ὅακος᾽ ποιεῖ καὶ πρὸς ἱπαλαιὰν βῆχα καὶ ῥήγματα καὶ σπάσματα, σὺν καρδάμῳ καὶ μέλιτι καὶ δητίνη μιγεῖσα ξηρὰ Ey ἐχλεικτῷ " καὶ ὑποχόνδριον χρονίως φλεγμαῖνον, ἀναληφ- ϑεῖσα κηρωτῇ, παρηγορεῖ" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς. ποδάγραν, gt? ὄξους δριμέος περιχριομένη, ἤ μεϑ' ὕδατος καταπλασ-- σομένη" προςτεϑεῖσα δὲ ἔμμηνα κινεῖ" καὶ τραύματα κολλᾷ" ἕλκη παλαιὰ ἀνακαϑαίρει καὶ ἀπουλοῖ σὺν μέλιτι" ξηρὰ δὲ ὑπερσαρκώματα στέλλει" πίνεται δὲ καὶ τὸ ἐξ αὐτῆς χύλισμα πρὸς τὰ εἰρημένα πάϑη" ἐνεργέστατον 59 δέ ἔστι τὸ movu- κὸν ϑ1 καὶ τὸ κρητικόν. ν 87) Cod, C. in cap. peculiari σέγηπε ἄγριον una cum σχορδέυ tra- ctans, varias notas addit, quae ad Erysimum Alliariam potius qua- ürant, 88) Cod. C. omisso zo) habet ϑαγασέμων- 89) Ὁ. χαρδαμώμῳ. ' go) Sic Sarac. emendavit; vulgo ἐγαργέστατον- 91) Lacuna legit: τὸ AvÓuzóv , εἶτα τὸ ποντικόγν. tum redolentia, astringentia gustuque amara, cauliculos quadrangulos, in quibus flos rubicundus. Vim habet herba calefacientem , urinasque ciet. Recens trita itemque ari- da, decocta in vino, adversus serpentium morsus venenà- que propinatur. Ad stomachi vero rosiones, dysenteriam et urinae difficultatem binis drachmis ex hydromelite, Sed et pus crassius e pectore expellit. Facit et arida ad veterem tussim, rupta convulsaque, si cum nasturtio, melle ac resina in eclegmate misceatur: diuturnam quo- que hypochondrii inflammationem cerato excepta lenit: valet et ad podagram ex aceto acri oblita, vel ex aqua imposita: subdita vero menses movet. Quin et vulnera conglutinat, vetera ulcera repurgat, et cum melle ad ci- catrices perducit. Sicca vero carnis luxuriem coercet. Sed et expressus ex ca succus ad eadem bibitur vitia. Efücacissimum auteni est ponticum creticumque. ' 4690 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPDEQOZ Κεφ. gi. (Quz) [Περὶ Βηχίου] Βήχιον [of δὲ ῥέ- χιον, οἱ δὲ πετρίνη, oi δὲ πήγανον, oí δὲ πίϑιον, oi δὲ παγόνατον, οὗ δὲ χαμαιλεύκη, oí δὲ πρόχετον, οἱ δὲ ἀρχό- φυτον 3, οὗ δὲ χαμαίγειρον, ““ἰγύπτιοι σααρϑὰ 93, “Ρωμαῖοι , ' , u τουσιλάγω, oí δὲ φαρφάριαμ, οἱ δὲ πουστουλάγω, .Béocot ἊΣ ΄ , ἢ » H &oG'] φύλλα ἔχει ὅμοια κισσῷ, μείζονα δὲ. ς΄ ἢ b, ἔκ μὲν - MJ , ^ ^ τῶν πρὸς τὰ ἄνω χλωρὰ, ἐκ δὲ τῶν πρὸς τὰ κάτω λευκὰ 5, γωνίας πλείους ἔχοντα, καυλὸν σπιϑαμιαῖον" ἄνϑος -ὠχρὸν ^ ^ » » 3c δὲ LJ 1. , » " i] * κατὰ τὸ ἔαρ' ὀξέως δὲ ἀποβάλλει τό τε ἄνϑος καὶ τὸν ^ cr ' € ᾿ » ^ r ΕῚ - € , χαυλὸν, ὅϑεν τινὲς ὑπέλαβον, ἄκαυλον καὶ ἀνα ϑῆ ὑπάρχειν ^ , 4 €, / 95. , i] , X a - τὴν nouy' ῥίζα λεπτή φύεται περὺ λιβάδας καὶ ἐνυδρους , - , τόπους. Ταύτης τὰ φύλλα λεῖα σὺν μέλιτι καταπλασσόμενα, ἐρυσιπέλατα καὶ πᾶσαν φλεγμονὴν ἰᾶται" ὑποϑυμιώμενα δὲ ξηρὰ εἰς ἀποχαπνισμὸν, τοὺς ὑπὸ ξηρᾶς βηχὸς wai ὀρϑο- πινοίας ὀχλουμένους ϑεραπεύει, ὅταν χανόντες τὸν καπνὸν “- , n τῷ στόματι δέξωνται καὶ καταπίωσι" (oca δὲ καὶ τὰ ἐν 92) C. ἀρκόφυλλον. 95) €. σααρδρά. 94) Vera haec lectio apud solum Marcell. et cod. N. Ceteri omnes inversam, quae nàturae est adversaria, lectionem habent. 95) Quod cum Ald, cditt. omnes habent ἄχρηστος, dcest in cod, C., nec legit id Oribas. Reiecerunt iam id additament. Manardus, Fuch- | eius, Matthiolus. Cap. CXVI. (CXXVI.) [Je Tussilagine.] "Tussi- lago [nonnullis rhichion, aliis petrine, aut ruta, pithion ctiam ct pagonaton , aliis chamaeleuca aut procheton,. non- nullis arcophyton, aliis chamaegiron, Aegyptiis saartha, Romanis tussilago, aut farfara, aut pustulago dicitur, Bes- sis asa ] folia habet hederae similia, maiora Vero, sena aut septena, supra virentia, subtus vero albida, angulis multis praedita, caulem dodrantalem, florem pallidum verno tempore. Drevi vero tempore abiicit et illorem oct caulem , unde nonnulli opinati sunt, herbam et caule et flore carere. Radix est tenuis. Nascitur in locis ex aqua pluvia inundatis et udis. Folia trita, ex melle imposita, erysipelatis omnique medentur inflammationi: suffita vero arida, ita ut fumus hianti ore excipiatur voreturque, 608 sanant, qui sicca tusse ac orthopnoca infestantur: pecto- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ . BIBAION I. 403 | ϑώρακι ἀποστήματα- τὸ δ᾽ αὐτὸ mou? καὶ ἡ ῥίζα ὑποϑυ- | μιωμένη᾽" δμβουόν τε τεϑνηκὸς ἐκβάλλει ἐν ὑδρομέλιτι ἑῳφϑὴ πινομένη. [ipw Keg. oi. (ot^) [Περὶ ᾿Αρτεμισίας. ᾿Αρτεμισία, d | piv πολύκλωνος, 5 δὲ μονόκλωνος [oi δὲ τοξητησία 99, οὗ δὲ ἐφεσία 91, οὗ δὲ ἀνακτόριος, οἱ δὲ σώζουσα, οἵ δὲ λεία, οὗ δὲ λυκόφρυς 598, προφῆται αἷμα ἀνθρώπου, οἱ δὲ χρυς- ἄνϑεμον, Ῥωμαῖοι οὐαλέντια, οὗ δὲ σερπύλλουμ, οὗ δὲ ἕρβα δέγια, oi δὲ Qomíovu, oí δὲ τερτανάγετα, Τάλλοι πονὲμ, | Zaxoi ζουόστη )] ἫἪἫ μὲν πολύκλωνος φύεται ὡς TO πολὺ ἕν παραϑαλασσίοις τόποις, πόα ϑαμνοειδὴς, παρόμοιος | ἀψινϑίῳ, μείζων 599 δὲ καὶ λιπαρώτερα τὰ φύλλα ἔχουσα" | xmi 7 μέν τις αὐτῆς ἔστιν εὐερνὴς, πλατύτερα ἔχουσα τὰ φύλλα καὶ τὰς ῥάβδους 100. ἡ δὲ ^etuiita; ἄνϑη μικρὰ, λεπτὰ, λευκὰ, βαρύοσμα1' ϑέρους δὲ ἀνϑεῖ 2. Ἔνιοι δὲ τὸ | &y μεσογείοις λεπτόκαρφον 5, ἁπλοῦν τῷ καυλῷ, σφόδρα με- 96) ϑᾶτδσ, auguratur, τοκῶτις Yel τοχίτης legendum esse. 97) C. interponit παρϑεγισὺν, ὑπόλυσσον. 98) Vulgo 2vzótov&. 99) Sic cod. Ο.; μείζω editt. ioo) Καὶ 7 μέν τις — ῥάβδους deest in Ald, 1) Asul. βαρύοσμος. 2) Sarac. ἄγϑειν 8) C. λεπτοχκαρφότερονγ. ris etiamnum vomicas rumpunt. Eumdem effectum prae- stat suffita radix, sed et decocta in hydromelite et epota- partus mortuos eiicit. Cap. CXVII. (CXXVIL) [De Artemisia] Artemisia alia ramosa, alia simplex [nonnullis toxetesia, ephesia, anactorios, aliis salvans herba, aliis lia, aut lycophrys, prophetis sanguis humanus, aut chrysanthemon , Romanis valentia, serpyllum, lierba regia, rapium, tertanageta, Gallis ponem, Dacis zuoste dicta]. Ramosa crescit plerum- que in maritimis locis: herba est fruticosa, absinthii simi- lis, nisi quod maiora habeat et nitidiora folia. Est autem quaedam vegetior, latioribus foliis virgisque: altera habet tenuiora: Íílores gerit parvos, tenues, candidos, graveolen- tes. Floret vero aestate. Sunt, qui in mediterraneis her- bulam gracili surculo et simplici caule, valde exilem, 404 — ZEAANIOYAIOXKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ κρὸν, ἄνϑους περίπλεων κηροειδοῦς ἢ τῇ χροιᾷ, λεπτοῦ 9 κα- λοῦσιν ἀρτεμισίαν μονόκλωνον" ἔστι δὲ εὐωδεστέρα τῆς πρὸ αὐτῆς. Αμφότεραι δὲ ϑερμαίνουσι καὶ Aemrvvovow9* dmo- ζεννύμεναι δὲ ἁρμόζουσιν εἰς γυναικεῖα ἐγκαϑίσματα πρὸς ' E] , 3 ἀγωγὴν ἔμμηνων καὶ δευτέρων καὶ ἐμβούων, μύσιν τε καὺ . “ € , , , 2, " φλεγμονὴν τῆς ὑστέρας καὶ ϑούψιν λίϑων καὶ ἐποχὴν οὔρων". 5 δὲ πόα κατὰ τοῦ ἤτρου καταπλασϑεῖσα πολλὴ, ἔμμηνα | ς ἕμμηνα ὧν c 55 » € n Y 7 / 1 ug κινεῖ" ὃ δὲ ἐξ αὐτῆς χυλὸς, λεανϑεὶς σὺν σμύρνῃ καὶ προς-- EJ ^ , Ἱ 5 τεϑεὶς, ἄγει ἀπὸ μήτρας, ὅσα καὶ τὸ ἐγκάϑισμα" καὶ mo- τίζεται δὲ ἡ κόμη πρὸς ἀγωγὴν τῶν αὐτῶν, πλῆϑος «..7γ.. [Κεφ. ριη. (ρκη.) [Περὶ ᾿Ἰρτεμισίας λεπτοφύλλου.8 1 ᾿ ci ᾿Αρτεμισία λεπτόφυλλος, ἥτις γεννᾶται περὶ ὀχετοὺς καὶ φραγμοὺς καὶ εἰς χώρας σπορίμους τὸ ἄνϑος οὖν αὐτῆς ΄ 5, xai τὰ φύλλα τριβόμενα ὀσμὴν ἀποδίδωσι σαμψύχου" εἶ οὖν τις πογεῖ τὸν στόμαχον, καὶ κόψει τὴν βοτάνην ταύτης με- τὰ ἀμυγδαλίνου ἐλαίου καλῶς, καὶ ποιήσει ὡς μάλαγμα; 4) Sic cod. C,, Oribas. et Hermol.; χιῤῥοειδές Ald. et sequ. 6) Ald. et sequ. λεπτὸν, 9. 6) Kal λεπτ. deest in cod. C. 7) Sic cod. C, Rel. omittunt σύν. 8) Omne hoc capüt, ipsa dictione alienum, deest in optimis codd., ut et in Oribas. Heiicitur iam a lMarcell, floribus refertam tenuibus, colore cereis, artemisiam mono- clonon (simplicem) appellent. Haec, quam praecedens, gra- tior est odore. Utraque calefacit et attenuat. Fervefactae insidentibus feminis prosunt ad extrahendos menses, par- tus secundasque, itemque ad matricis praeclusionem in- flammationemque, dein ad comminuendos calculos et ad cohibitam urinam (evocandam ). Quin etiam herba ipsa copiosior iliis imposita menses ciet. Succus ex eadem expressus cum myrrha subactus ac vulvae subditus eadem ex utero, quae et insessus, trahit. Sed et coma, eorum- dem educendorum gratia, ternis drachmis propinatur. [Cap. CXVIII (CXXVIIL.) | [De -4rtemisia tenuifü-. 4a] Est et artemisia tenuifolia, quae circa rivulos et sepes et in agris frumentariis nascitur. Huius flores et folia si contriveris, sampsuchi odorem spirant. Si quis igi- tur herbam eam tusam et cum oleo amygdalino bene sub- actam, more malagmatis, dolenti stomacho imposuerit, D ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 1. 505 καὶ ϑήσει ἐπὶ τὸν στόμαχον, ϑεραπευϑήσεται" & δὲ καὶ τὰ γεῦρά τις πονεῖ, τὸν χυλὸν ταύτης μετὰ ῥοδίνου ἐλαίου μίξας χρίει, ϑεραπευϑήσεται.] Κεφ: ριϑ΄. (ρκϑ'.) [Περὶ 2duflgootoc.] ᾿Αμβροσία" οἵ δὲ βότρυς, oi δὲ βότρυς ἀρτεμισία, [Ῥωμαῖοι κἀπροὺμ σιλ-- βάτικουμ, οὗ δὲ dmiovu δούστικουμ, «Αἰγύπτιοι μερσεώ"] ϑαμνίσκος ἐστὶ τρισπίϑαμος τὸ ὕψος, πολύκλαδος᾽ φύλλα ἔχων περὶ τὴν ἐκβολὴν 5 τοῦ καυλοῦ μικρὰ, ὡς πηγάνου" τὰ δὲ καυλία περίπλεα σπερματίων, ξοικότων βοτρυδίοις μηδέ- mort ἀνϑοῦσι" τῇ ὀσμῇ οἰνώδης 19: ἡ δὲ ῥίζα λεπτὴ, δισπί-. ϑαμος. Καταπλέχεται δὲ ἐν Καππαδοκίᾳ τοῖς στεφάνοις. Δύναμιν δὲ ἔχει σταλτικὴν τῶν ἐπιφερομένων καὶ ἀποκρου- στικὴν, καταπλασσομένη 11 στύφουσαν. Κεφ. ox. (gA.) [Περὶ Βότρυος.) .Borgve πόα ἐστὶν ὅλη μηλίνη, ϑαμνοειδὴς, διακεχυμένη, πολλὰς ἔχουσα μα- σχάλας" τὸ δὲ σπέρμα ὅλοις τοῖς κλωνίοις περιπέφυκε" φύλ-- Ae κιχωρίῳ ἐμφερῆ 12, καὶ τὸ σύμπαν εὐῶδες ἱκανῶς" διὸ καὶ 9) Cod. X, ἐμβολήν. 10) Ald, sola μηκωνώδης., quae Cum aliis editt. addit ἡδεῖα, neo |, cum Jeuvíoxo congruum, nce in codd. Vindob. reperiundum., 11) Sic Sarac. emendavit; vulgo καταπλασσομέγην. 12) Lacuna et cod. X. πολλὰ addunt, quod Sarac. inseruit, |sanabitur. Si quem etiam nervorum dolor male habet, eius contritae succo expresso et mixto cum oleo rosaceo si eum perunxeris, curabitur.] - Cap. CXIX. (CXXIX) [2e .4mbrosia,] | Ambro- sia, quam alii botryn aut botryn artemisiam, [Romani caprum sylvàticum , vel apium rusticum, Aegyptii mer- seo vocant], fruticulus est tres spithamas altus, ramosus: folia habet, qua caulis germinat, parva, rutacea, cauli- culos vero minutis seminibus, quasi racemulis nunquam florentibus refertos. Est is odore vinoso. Radix tenuis, duas spithamas aequans. Nectitur in coronas apud Cap- padoces. Vis eius, reprimere, repellere et illitu astrin- gere humores, qui in aliquam partem irruunt. | Cap. CXX. (CXXX.) [2e Botry.] Botrys herba est flava tota, fruticosa, diffusa, et axillis pluribus in- structa. Semen circumnascitur ramulos totos: folia cicho- rio similia. Herba tota admodum suaviter olet, quamob- DIOSCORIDES, Gg ; 405 ΠΕΔΑΝΙΟΥ 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOZ ἱματίοις συντίϑεται. Φύεται δὲ μάλιστα περὶ χαράδρας xal ' χειμάῤῥους. «ύναμιν δὲ ἔχει σὺν οἴνῳ πινομένη ὀρϑοπνοίας παρηγορεῖν᾽ καὶ ταύτην ἀμβροσίαν Καππαδόκαι καλοῦσι, τινὲς δὲ ἀρτεμισίαν. Κεφ. ρκα΄'. (ρλα΄.) [Περὶ Γερανίου.] ἹΓεράνιον [oi δὲ πελωνιτὶς 13, οἵ δὲ τρίκα, οἱ δὲ γερανογέρων, ὩΡωμαῖοι £yv- vacrgovu ^, ᾿Δφροὶ ἰέσκε] τὸ μὲν φύλλον ἔχει ὅμοιον ἀνε- μώνῃ, ἐσχισμένον, μακρότερον, ῥίζαν δὲ ὑποστρόγγυλον, γλυχεῖαν, ἐσϑιομένην, ἥτις ποϑεῖσα ἐν oio ἄχρι « πλῆ- ϑος ὑστέρας ἐμπνευματώσεις λύει. | Καλεῖται vm ἐνίων καὶ ἕτερον γεράνιον [oi δὲ Of0quA- » ' ^c ' λον, oí δὲ μερτρὺξ, οἵ δὲ μυῤῥὶς, oL δὲ καρδάμωμον, oí δὲ , E , € - , 1 ὀρίγανον, προφῆται ἱεροβούγκας, “Ῥωμαῖοι πουλμενία,, οὗ δὲ ] , € ι «f. ^4 - Y o3 15 RU ΄ ' κικοτρία, oí δὲ γρουΐνα, zdqpol i£yu15] ἔχον καυλία λεπτὰ, χγνοώδη, δισπίϑαμα, φύλλα μαλάχῃ ἐμφερῆ, καὶ ἐπ ἄκρων τῶν μασχαλῶν ἐξοχάς τινας ἀναγενευκυίας, ὡς γεράνων κε- 15) Sarac, auguratur: 7τελαργῖτις. Posset quispiam πελαγῖτις legere, | quod inter πέλανον (σῖτον) crescat. 14) Sio cod. C.; οὐχιγάστρουμ vulgo, 15) Sic cod. C. et Ald, Alii iox. rem vestibus etiam interponitur. Invenitur autem potis- 7 simum ad torrentium et rivulorum ripas. Pota ex vino | efficax est ad mulcendam orthopnoeam. Et hanc Cappa- . doces ambrosiam vocant, alii artemisiam. Cap. CXXI. (CXXXL) [.De Geranio.] Geranium | [quod et pelonitidem, alii tricam aut geranogeronta, Ro- mani echinastrum, Afri ieske vocant] folium habet ane- mones simile, incisum, sed longius, radicem subrotundam, dulcem et esui aptam. Ilaec drachmae pondere in vino | pota matricis inflationes solvit. Vocatur a nonnullis et alterum geranium [quod et 1 oxyphyllum, mertryca, myrrhida, cardamomum, origa- num etiam, prophetae hierobryncas, Romani pulmoniam, . cicutariam, gruinam, Afri ienk vocant] Habet id cauli- culos tenues, lanuginosos, duarum spithamarum altitudine, folia vero malvae similia, et in summis axillis eminentias ΠΕΡῚ YAHX ΤΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION I. 407 φαλὰς σὺν τοῖς δάμφεσιν ἢ κυνῶν ὀδόντας" χρῆσις δὲ αὐ- τοῦ ἐν ἰατρικῇ οὐδεμία. Κεφ. ραβ΄. (ρλβ΄.) [Περὶ IvagaMov.] Τναφάλιον [οὗ δὲ ipic, οἵ δὲ ἀμπέτοκος 15, oí δὲ ἀνάξητον, oi δὲ ἀναφαλὶς; “Αϊγύπτιοι σεμεὼν, Γάλλοι γελασονὲν, Ῥωμαῖοι χεντούγ- xÀovu!?, oí δὲ τουκούλαρις, οἱ δὲ ἀλβίνους. Τούτου τοῖς φύλλοις τινὲς ἀντὶ γναφάλου χρῶνται , λευκοῖς 18. οὖσι καὶ μαλακοῖς" ποιεῖ δὲ σὺν οἴνῳ αὐστηρῷ ποτιζόμενα τὰ φύλλα πρὸς δυρεντερίαν. Κεφ. oxy. (ρλγ.) [Περὶ Τύφης.] Τύφη φύλλον ἀνίησι κυπερίδι ὅμοιον, καυλὸν λεῖον19, ὁμαλὸν, ém ἄκρῳ περικείμενον ἄνϑος πυλνὸν xol ἐχπαππούμενον, δ᾽ καλοῦσιν ἔνιοι ἀνϑήλην" ταύτης τὸ ἄνϑος, ἀναληφϑὲν στέατι παλαιῷ 29 ὑείῳ πεπλυμένῳ, κατακαύματα ϑεραπεύει" φύεται δὲ cv. ἕλεσι καὶ ὑδροστασίμοις τύποις. Keg. ρκό΄. (φλδ΄ .) [Περὶ Κιρκαίας.} Κιρκαία, ὁΐ δὲ διρκαίαν καλοῦσι" τὰ μὲν φύλλα ἔχει στρύχνῳ ὅμοια κηπαίῳ, 16) C. àunéroyyos. 17) Sic cod, C.; κέγτουλουμ vulgo, 18) Ald. λεπτοῖς. 19) Ald. λευκόγς 20) C. πολλῷ. quasdam sursum versas, vclut gruüum capita cum rostris, aut dentes caninos. Usus cius autem in medicina nullus. Cap. CXX, (CXXXIL) [Je GnapAalio] Gnapha- lium [id nonnulli hires, alii ampetocon aut anaxeton aut anaphalis, Aegyptii semeon, Galli gelasonen, Romani cen- tunculum aut tucularin; albinum etiam vocant]. Huius fo- liis albis moliibusque tomenti vice utuntur. Faciunt autem cum vino austero propinata adversus dysenteriam. Cap. CXXIIL (CXXXIIL) [De Typha.] Typha fo- . lium profert cyperidis aemulum, caulem laevem et ae- quabilem, quem in cacumine flos ambit densus, qui in pappos solvitur, quem aliqui anthelen dicunt. Huius flos, adipe suillo vetere loto exceptus, ambustis medetur. Ha- bitat autem in paludibus aquisque stagnantibus. | Cap. CXXIV. (CXXXIV.) [De Circaea.] Circaea, quam et dircaeam appellant, folia gerit solani hortensis, Gg 2 A68 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙἊΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ παραφυάδας δὲ πολλὰς, ἄνϑη μέλανα, μικρὰ, πολλὰ, &ag- mo» δὲ κεγχροειδὴ ἔν τισιν οἱονεὶ κερατίοις, ῥίζας σπιϑαμι-- αἰας, 7 ἢ 9 λευκὰς, εὐώδεις 2΄, ϑερμαντικάς " μάλιστα δὲ ἔν τισι πετρώδεσι φύεται τόποις, εὐπνοίοις mai εὐηλίοις. Ταύτης ἣ ὁίζα, ὅσον οὐγγίαι23 δ΄, ϑλασϑεῖσα καὶ βραχεῖσα ε , L] , EJ ᾽ν , ^ , A m" - ἥμερον καὶ νυκτὰ ἕν OLVOU γλυκέως κοτύλαις €, καὶ ποϑεῖσα ἡμέρας 7, ὑστέραν ἀποκαϑαίρει" o δὲ καρπὸς γάλα κατασπᾷ ἐν ῥδοφήμασι λαμβανόμενος. Κεφ. exe. ( (ρλέ.) [Περὶ Οἰνάνϑης.] Οἰνάνϑη,. οὗ δὲ περασκόμιον, οἱ δὲ λεύκανϑον καλοῦσι, τὰ μὲν φύλλα ἔχει ὥςπερ σταφυλῖνος, ἀνϑη δὲ λευκὰ, καὶ καυλὸν παχὺν, σπι-- ἘΞ LI fos Per [3 ϑαμιαῖον, καρπὸν δὲ ὥςπερ ἀτραφάξιος, ῥίζαν μεγάλην, κε- UJ ?» , , 5 , φαλὰς ἔχουσαν πλείονας, στρογγύλας" φύεται ἔν πέτραις. Ταύτης ὃ καρπὸς καὶ ὃ καυλὸς καὶ τὰ φύλλα ποτίζεται πρὸς δευτέρων ἐκβολὴν σὺν oirouchu ἡ δὲ ῥίζα σὺν οἴνῳ, πρὸς στραγγουρίας ἁρμόζει καὶ ἴκτερον. Κεφ. φας΄. (ρλς΄.) {Περὶ χυνδηοὴ Κόνυΐζα [μεγάλη, 21) Εὐώδεις deest in cod, C. 22) Vulgare uva? non quadrataü κοτύλας 5, cum μνᾶ circiter cen- tum drachmas aequaret. (Plin. 21, 109. Galen. ἂρ comp. sec. gen. lib. 6. p. 789. ed. Lips.) ac propagines crebras: flores nigros, pusillos, numerosos: semen milii forma in quibusdam velut corniculis: radices dodrantales, ternas quaternasve, albas, odoratas, calefa- cientes. Nascitur maxime in locis rupestribus, perflabili- bus et apricis. Radix unciarum quatuor pondere tusa et in vini dulcis heminis sex diem noctemque macerata triduo- que bibita, matricem expurgat. At semen in sorbitionibus assumtum lactis ubertatem praestat. Cap. CXXV. (OXXXV.) [De Oenanthe.] Oenan- the, quam οἱ cerascomion et leucanthon vocant, folia habet dauci, flores candidos, caulem crassum, dodranta- lem ; semen atriplicis; radicem denique magnam, capitula habentem plura, rotunda. Nascitur in petris. Huius et fructus et caulis et folia ad secundas pellendas cum vino mulso propinantur. Ipsa quoque radix e vino ad stran- guriam regiumque morbum valet. Cap. CXXVI. (CXXXVI.) [.De Conyza.] |Conyza o mium i c MC E n Modni iE HEPI YÁAHX IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ I. 469 à δ οὗ δὲ κυνοζεματῖτις, οὗ δὲ δαναΐς,), οὗ δὲ ταγάχιον, οἱ δὲ — 3 D * DES φῦκος. οἱ δὲ ἰσχὺς, oi δὲ δεινοσμὸς, προφῆται βρεφυκτόνος, 32 , ΄ , 1 - oí δὲ ἀνουβίας, oi δὲ ἡδεμίας, .iyomuos κότι, “Ῥωμαῖοι ᾽ν, ' , , τ , ivrvBovu , oi δὲ μιλιτάρις μίνα, οὗ δὲ er οὗ δὲ φε- βοιφοῦχα, οὗ δὲ φραγμασὰ, oi δὲ μουστεροὶ, οὗ δὲ πισσαν.] Ἢ μέν τις μικρὰ καλεῖται, εὐωδεστέρα ovoc' ἡ δὲ μείζων, ὑπερέχουσα τῷ ϑάμνῳ καὶ τοῖς quado πλατυτέρα καὶ βα- , , , "n » zN , θύοσμος᾽ ἀμφότεροι δέ προςεοίκασι τοῖς φύλλοις ἐλαίᾳ" ἔστι , M € - c δὲ δασέα ταῦτα καὶ λιταρά' ὕψος δὲ τοῦ καυλοῦ, ἢ μὲν H , , » c Ir ^ 7 p? » μείζων δὺο πήχεων ἔχει, ἡ δὲ ἔλαττων ποδός" ἄνϑος ψα- ' 23 , € , 2c 24 E] ΄ , €; ' φαρὸν ?3, μήλινον, vmoxiggov?*, &xmonmouusvor, ῥίζαι δὰ , , ἄχρηστοι. Δύναται δὲ ὃ ϑάμνος ὑποστρωννύμενος 25 σὺν - ΄ ΄ ^ τοῖς φύλλοις καὶ ϑυμιώμενος ϑηρία διώκειν καὶ κώνωπας Ξ / ) 1 n "n " N ' ἀπελαύνειν: κτείνει δὲ καὶ ψύλλας" καταπλάσσεται δὲ τὰ φύλλα ὠφελίμως ἐπὶ ἑἕρπετοδήκτων καὶ φυμάτων καὶ τραυ-- ; Y » ' μάτων" καὶ πίνεται σὺν οἴνῳ τὸ ἄνϑος καὶ τὰ φύλλα 38 25) Cod. Ὁ, ψαϑαρόν. 44) Sic Ald.; ὑποπιχρὸν Asulan, ct sequ.; pxgóy cod. C. 95) Cod. C. ἐμπατούμενος. 26) Lacuna addidit e cod. καὶ τὸ σπέρμα. grandis, quam alii cynozematitidem, alii danain, alii tanachion, alii fucum, alii ischyn aut graveolentem, pro- phetae infantum necem, alii anubiam aut hedemian di- cunt: ab Aegyptüs vocatur keli; a Romanis intybum, aut militaris mina, aut delliarium et febrifuga. Sunt et qui phragmosa, musteri et pissan appellent]. Quaedam parva vocatur, odore praestantior: maior altera, quae frutice altior est et graveolens, foliisque latioribus. Utrius- que folia oleae similia, hirsuta sunt ct pinguia. Maio- ris quidem conyzae caulis binüm cubitorum altitudinem. habet, minoris vero pedem aequat. Flos squalidus est, luteus, aut,subfulvus, ac in pappos abit. Radices nul- lius usus, Frutex cum foliis substratu suffituque vene- natas bestias fugat, culices abigit, ac pulices quoque necat. Folia utiliter imponuntur serpentium, morsibus, tuberculis ac. vulneribus. Flores etiam ac folia ad menses partusque pellendos iu vino bibuntur: itemque coptra 4720 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ πρὸς καταμηνίων ἀγωγὴν καὶ ἐμβρύων ἐκβολὴν, καὶ στραγ: γουρίαν, καὶ orgóqovc, παὶ ἴκτερον' μετ ὄξους δὲ ἐπιληπ- τικοὺς πινόμενᾳ ὠφελεῖ" xai τὰ ἀφέψημα δὲ αὐτῶν τὰ ἕν μήτρᾳ ἀποκαϑαίρει 21: ὃ δὲ χυλὸς προοτεϑεὶς ἐκτρωσμοὺς | ποιεῖ 38. ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ῥίγη αυγχριομένη 5 πόα uiv ἐλαίου. * Ἢ δὲ λεπτὴ [oí δὲ πόνυζα μικρὰ, οὗ δὲ πάνιος, oi δὲ λιβανωτὶς, προφῆται Κρόνος] καὶ κεφαλαλγίας καταπλασ- σομένη ἰᾶται. | Τίνεται δὲ τρίτον εἶδος ndi ἔστι δὲ καυλῷ παχυ- τέρα καὶ μαλακωτέρα, τοῖς δὲ φύλλοις μείζων τῆς λεπτῆς, ἐλάσσων δὲ τῆς μείζονος g, OU λιπαρὰ, βαρυοσμοτέρα δὲ πολ-- λῷ. καὶ ἀηδεατέρα xoi ἀπρακτοτέρᾳ " φύεται δὲ ἐν Ü- ὅροις 29, Κεφ. ρκζ΄. (oAC.) [Περὶ ἩΗμεροκαλλίδος. «Ἡμεροκαλ-- λὶς [οἱ δὲ ἡμεροκατάλλακτος, οἱ δὲ κρίνον ἄγριον, οἵ δὲ κρινάνϑεμον, οὗ δὲ πορφυρανϑὲς, oí δὲ βολβὸς ὃ αἱματικὸς, oi δὲ ἀγτικάνθαρον, “Αἰγύπτιοι ἰοκροὶ, “Ῥωμαῖοι βούλβουμ, 27) 8ic codd. C. N. X.; ϑεραπεύδι Ald, et rcll. Lacuna add. χαὶ ἔμμηνᾳ ἀποκαϑαίρει. 58) Cod. C. τρόμους τιαύξι. 29) Ald, ἀνύδροις, stranguriam, torminà morbumque regium. Eadem ex aceto pota comitiales adiuvant. Quin et dococtum insessu ma- tricem expurgat. Subditus autem succus abortum infert. Sed et herba ex oleo peruncta contra rigores est efficax. Tenuis vero [quam et conyzam parvam, alii panion aut libanotida, prophetae Saturnum vocant] capitis etiam dolores imposita sanat. Est et tertium genus conyzae, caule crassiori mollio- rique, foliis mediae inter maiorem et minorem amplitu- dinis. Minime autem pinguis ea est, at odore longe gra- vior, suavitate inferior et minus efficax. Locis aquosis provenit. Cap. CXXVII. (CXXXVIL) [1226 Hemerocallide.] Ilemerocallis [nonnulli hemerocatallacton, alii lilium syl- vestre, crinanthemon , porphyranthes, alii bulbum sangui- neum, alii anticantharon, Aegyptii iocri; Romani bulbum. ΠΈΡΙ YAHX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ 1. 471 ol δὲ ἕλιουμ ἀγρέστεμ, οἱ δὲ ἕλιουμ μαρίνουμ, *Aqooi ἀβιβ- λαβόν] φύλλα ἔχει καὶ καυλὸν ὅμοια κρίνῳ, χλωρὰ δὲ, ὥς- πὲρ πράσα" ἄνϑη δὲ ἐν αὐτῷ καϑ' ἑκάστην ἀπόφυσιν γ' ἢ 0, τὴν σχίσιν 30 «d χρίνῳ ἐοικότα, ὅταν ἄρξηται χαίνειν 31, τὴν δὲ χρόαν ἰσχυρῶς ὠχράν325" ῥίζαν ὁμοίαν βολβῷ εὐμε- γέϑει" ἥτις λεία ποϑεῖσα καὶ σὺν μέλιτι ἐν ἐρίῳ mpocre- ϑεῖσα πεσσός ἔστιν ὑδραγωγὸς καὶ αἱμαγωγός" τὰ δὲ φύλλα λεῖα παταπλασσόμενα φλεγμονὰς μαστῶν τὰς ἔκ τοκετῶν καὺ ὀφϑάλμῶν πραὔνει" καὶ καταπλάσσεται δὲ ἡ ῥίζα καὶ τὰ φύλλα ὠφελίμως ἐπὶ τῶν πυρικαύστων. | Κεφ. ρκη΄. (ολη.) [Περὶ Zfevaofov.] ^ 2ivxótov [oi δὲ βασίλειον. “Ῥωμαῖοι ὄπουλα ἄλβα, οἱ δὲ βίολα ἄλβα, oi δὲ αὐγουστία, οἵ δὲ βίολαμ ματρονάλεμϑ2", oí δὲ πασσαρίνα, οἵ δὲ πολύφουρα] γνώριμόν ἐστιν" ἔστι δὲ αὐτῆς διαφορὰ ἐν τῷ ἄνϑει" ἢ γὰρ λευκόν ἔστιν, ἢ μήλινον, ἢ κυανοῦν3ϑ, ἢ πορφυροῦν εὑρίσκεται. Ἔστι δὲ αὐτῶν εὔχρηστον πρὸς τὴν ἰατρικὴν χρῆσιν τὸ μήλινον' οὗ τὰ ἄνϑη ξηρὼ ἀποζεσϑέντα $0) C. N. σχέσιν. 81) C. γάσκευνς 523) C. εὐἰανϑῆ. $2b) Sic cod. N.; ἀντρονάλεμ vulgo. 55) Ἢ κυανοῦν, quamquam in omnibus legatur exemplaribus, de- est tamen in Oribas. et Serap. aut lilium agreste seu marinum, Afri abiblabon vocant] folia caulemque habet lilio similia, sed 'porri modo vi- rentia. Flores in singulis ramis terni aut quaterni, li- li divisura, . cum dehiscere coeperint, colore perquam luteo. Radix praegrandi bulbo similis est, quae. quidein irita potaque, aut cum melle ac lana subdita in passo, aquam et sanguinem educit. Folia vero trita ac illita mammarum a partu oculorumque iníflammationes mitigant. Ceterum et radix et folia ambustis utiliter imponuntur. Cap. CXXVIII. (CXXXVIIL) [De Lercovo.]] Lev- coion [alii regium, Romani opulam albam, seu violam albam, augustiam etiam et violam matronalem, aut passe- rinam et polyphuram vocant] notum est: sed est in 110- ribus differentia. lnveniuntur enim vel albi, vel lutei, coerulei etiam atque purpurei. Est autem luteum prae- cipul in medicina usus: cuius flores aridi fervefacti in- 479 ΠΕΔΑΜΝΙΟΥ AIOZKOPIA4O0Y ANAZAPBEOZX εἷς ἐγκαϑίσματα ποιεῖ πρὸς τὰς περὶ ὑστέραν φλεγμονὰς καὶ ἀγωγὰς ἐμμήνων" ἀναληφϑένταᾳ δὲ κηρωτῇ ῥαγάδας τὰς ἐν δαχτυλίῳ 3, ϑεραπεύει, σὺν δὲ μέλιτι ἄφϑας' ὃ δὲ καρπὸς αὐτοῦ σὺν οἴνῳ ποϑεὶς δραχιῶν δυοῖν πλῆϑος, 7 προςτεϑεὶς σὺν μέλιτι, ἔμμηνα καὶ δεύτερα wai ἔμβουα ἄγει" αἱ δὲ ῥίζαι, καταπλασϑεῖσαι σὺν ὄξει, στέλλουσι σπλῆνα, καὶ ποδαγρι- κοὺς ὠφελοῦσι 35, - ; Κεφ. ρ»ϑ'. (Q9) [Περὶ Κραταιογόνου ] Κραταιό- γονον, οὗ δὲ κραταίονον, φύλλα ἔχει ὅμοια τοῖς τοῦ μελαμ-- πύρου" πλείους δὲ ἀπὸ μιᾶς ῥίζης φύονται βλαστοὶ γονατώ-- δεῖς" καρπὸν δὲ ὅμοιον κέγχρῳ" φύεται ἐν συσκίοις καὶ qv γανώδεσι3 ὡς ἐπιτοπολὺ τόποις ἰσχυρῶς δὲ δριμύ. “ἴστο- ρεῖται δὲ ὑπό τινων ἡ πόσις τοῦ καρποῦ γυναῖκα ἀῤῥενοτό- xov ποιεῖν, ἐάν τις μετὰ τὴν κάϑαρσιν τῶν καταμηνίων πρὸ τοῦ πλησιάσαι πίνῃ γῆστις τρὶς τῆς ἡμέρας ὁλκὴν τριωβόλου μεϑ' ὕδατος κυάϑων β ἐπὶ ἡμέρας μ΄. ὠὡςαύτως δὲ καὶ ὃ ἀνὴρ πινέτω τὰς ἴσας ἡμέρας καὶ πλησιαζέτω. 54) Vulgo δακτύλῳ. $5) Matthioli cod. Cantacuz. addit: Jevzdioy ϑαλάσσιον, οἱ ἐ δὲ ἢ ἴον ϑαλάσσιον, “Ῥωμαίοις fola μαρίνα, δύναμιν ἔχει καὶ αὐτὸ τὴν αὐτὴν τῷ πρὸ αὐτοῦ Aeuxolip. $6) Lacuua legit φρυγμώδεσι (ἅπαξ λεγόμενον.) sessu valent contra matricis inflammationes, et menstrua pellunt. Cerato vero excepti rimas sedis, cum melle aph- thas sanant. At semen duüm drachmarum pondere ex vino potum, aut cum melle subditum, menses, secundas partusque extrahit, Radices denique ex aceto illitae lie- nem reprimunt, ac podagricos iuvant. Cap. CXXIX. (CXXXIX.) [2e Crataeogono.] Cra- taeogonon, sive crataeonon, folia habet melampyri, (plu- res autem ab una radice emicant surculi geniculati,) se- men milio simile. Nascitur ut plurimum in umbrosis lo- cis et inter virgulta, Est autem vehementer acre. '"Tra- ditur a quibusdam, seminis potum efficere, ut mulier virilis sexus fetum pariat, siquidem post menses purga- tos, antequam cum viro congrediatur, iciuna ter per diem seminis ternos obolos in aquae cyathis duobus ad dies quadraginta bibat: bibat et ipsum vir similiter ac totidem diebus, dein vero cum illa cocat. ^ ΠΕΡΙ YA4HZ IATPIKHZ BIBAION I. 473 Κεφ. ov. (ou.) [Περὶ Φύλλου.] Φύλλον, oi 08 ἐλαιόφυλλον, oí δὲ βρυωνίαν καλοῦσι" φύεται ἐν πέτραις" τὸ μὲν ϑηλυγόνον λεγόμενον, ὡςπερεὶ βρύον, ἔχον 31 χλωρότερον ἐλαίας τὸ φύλλον, καυλὸν λεπτὸν, βραχὺν 38, ῥίζαν λεπτὴν, ^ PUN À NS M " ci , To δὲ 25 ἄνϑος λευκὸν, καρπὸν μείζονα, ὥςπερ μήκωνος, Τὸ δὲ ἀῤ- ῥενογόνον τὰ μὲν ἀλλὰ ὅμοιον τῷ προειρημένῳ, καρπῷ δὲ διαφέρει" ἔχεν γὰρ ὅμοιόν τι τῷ ἄρτι ἐξηνϑηκυίας ἐλαίας βο-- τρυῶδες 39" λέγεται δὲ τὸ ἀῤῥενογόνον ποϑὲν ἀῤῥενοτοκεῖν, Η e c 5h τὸ δὲ ϑηλυγόνον ϑηλυτοκεῖν. Ἰατορεῖ περὺ τούτων Κρα- τεύας" ἐμοὺ δὲ δοκεῖ τὰ τοιαῦτα μέχρι τῆς περὶ αὐτῶν ἵστο-- ρίας προάγειν. Κεφ. ρλα΄. (ρμα΄.) [Περὶ Ορχεως.] ᾿Ὄρχις, οὗ δὲ xv- * » Y 4 » δι - ᾿ yog ὄῤχιν καλοῦσι, φύλλα ἔχει κατὰ γῆς ἐστρωμένα περὶ τὸν " i , 5 , “ εἰ 7 καυλὸν καὶ τὸν πυϑμένα. ἐλαίᾳ 0 μαλακῇ ὅμοια, στενώτερα Ξ ͵ Y “ 3 κ᾿ δὲ καὶ λεῖα, μακρότερα" καυλὸν σπιϑαμῆς τὸ μῆκος, &q οὔ 57) Integrum textum esse, e comparato Theophr. 9, 19. apparet, 58) Lacuna καρπὸν λεπτὸν, μικρόν. 59) Codd. C. N. sic scribunt, etiamsi cod. C, interponat μηλέα, quod huc non pertinet, Ald. ὅμοιον ἄγϑει ἐξ, ἐλ, βοτρυῶδες. $io et Asulan.; Cornar. et Goupyl, βοτρυώδεα. Sarac. ita corrigit : διμοιόν τὸ τῷ ἐξ. ἐλ. βοτρυώδει. 40) Codd. omnes et interpretes priscl in hac lectione congruunt, Malunt 0x/445 legere, qui Theophr. 9, 18. congruum reddere student, Cap. CXXX. (CXL. [De PAyllo] Phyllon, alii elaeophyllon, bryoniam alii nominant: nascitur in petris. Ac illud quidem, quod thelygonon dicitur, velut floris gemmam (gerit), folium vero oleagineo magis virens, cau- lem tenuem, brevem, radicem gracilem , florem album, fructum maiorem, velut papaveris (semen). Arrhenogonon autem, cetera priori simile, fructu tamen differt. Habet enim simile aliquid (fructui) olivae, recens e flore emer- genti, racemosum. Perhibetur autem, arrhenogoni potu mares generari, thelygoni vero feminas. Haec memoriae | prodidit Cratevas: mihi autem videtur talia ad traditio- nem (solam) prosequi. Cap. CXXXI (CXLL) [De Orchi] Orchis, quem ali canis testiculum vocant, folia habet circa caulis imam partem in terra strata, mollis oleae similia, angustiora tamen, laevia ac longiora; caulem dodrantalem, in quo 5 474 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἄνϑη πορφυροειδῆ" ῥίζαν βολβοειδῆ., ἐπιμήκη, διπλῆν, ovt. γὴν, ὡς ἐλαίας, τὴν μὲν ἄνω, τὴν δὲ κατωτέρω" καὶ τὴν μὲν πλήρη 1, τὴν δὲ μαλακὴν καὶ δυσσήν" ἐσϑίεται δὲ 7 ῥίζα, ὡς βολβὸς ἑψηϑεῖσα. Καὶ περὶ ταύτης δὲ ἱστορεῖται, τὴν μὲν μείζονα ῥίζαν, ὑπὸ ἀνδρῶν ἐσϑιομένην, ἀῤδενογόνον εἶναι, τὴν δὲ ἐλάττονα ὑπὸ γυναικῶν, ϑηλυχγόνον. Προς, «στορεῖται *? δὲ καὶ τὰς ἕν Θετταλίᾳ 93 γυναῖκας τὸν μὲν ἰ ἁπαλὸν μετὰ αἰγείου γάλακτος ποτίζειν, ὡς παριστᾷν τὰ ἀφοοδίσια: τὸν δὲ ξηρὸν πρὸς ἐπίσχεσιν καὶ ἔκλυσιν τῶν ἀφροδισίων" ἀναλύεσϑαί τε τὸν ἕτερον ὑπὸ τοῦ ἑτέρου πινό-- - μένον. Φύεται δὲ ἐν λιϑώδεσι καὶ ἀμμώδεσι τύποις. , 1 Κεφ. oÀB. (ouB.) [Περὶ ἴορχεως ἑτέρου. "Oggi ἕτερος, ὃν καὶ σεραπιάδα ἕτερον καλοῦσιν, ὡς καὶ ᾿Ανδρέας, διὰ τὸ πολύχρηστον ^^ τῆς ῥίζης" φύλλα ἔχει ξοικότα πράσῳ *5, 2 Hd 5 ^ 3 Ὁ ἐπιμήκη, πλατύτερα δὲ καὶ λιπαρὰ 0, ἐπικαμπῆ ἐν ταῖς μα-- / H - » NS , C) 1 oyáAoig* καυλία σπιϑαμιαῖα, ἄνϑη δὲ ὑποπόρφυρα" ῥίζα δὲ 41) Lacuna legit σχληράν- 42) Sic cod. N.; προςιστάρηταν vulgo. 48) Serap. legit Ἰταλέᾳ. 44) Lobel. stirp. adv. p. 65. maluit πολύσχιστον. 45) Sic cod. C., Oribas., Serap.; πρασίῳ Ald., Asulan., Cornar. 46) Oxibas,. παχέα, €, μαλακά. flores purpurascentes ; radicem bulbosam, oblongám, ge- minam, angustam, olivarum ad instar; quarum altera su- perior est , ΕΑΝ altera; haec quidem plenior, illa mol- lis et rugosa. Radix cocta ut bulbus comeditur. Et de Tac traditur, si maiorem edant viri, mares generari, si minorem feminae, alterum sexum. Insuper autem prodi- tum est, in 'lhessalia mulieres teneram e lacte caprino propinare ad excitandam libidinem, aridam vero ad eam- dem inhibendam, atque ab unius potu alterius vires ex- solvi, Nascitur in saxosig locis et sabulctis. Cap. CXXXII. (CXLIL) [.De OrcAz altero.] Orchis alter, quem alii, velut Andreas et serapiada, propter multiplicem radicis usum , vocant, folia habet porro simi- lia, oblonga, at latiora et pinguia, ex alarum sinu in- flexa; cauliculos spithamaeos, flores purpurascentes Ha- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ lATPIKHZ ΒΙΒΑΙΟΝ Y. 475 ὕπεστιν ὀρχιδίοις 41 ὁμοία, ἥτις δύναμιν ἔχει καταπλαττομένη.. οἰδημάτων σκεδαστικὴν, καὶ ἑλκῶν ἀνακαϑαρτικὴν, καὶ ἕρπη- τος ἐφεκτικήν" ἀνασκευάζει δὲ καὶ σύριγγας, καὶ τὰ φλεγμαί- γοντὰα παρηγορεῖ καταπλασσομένη" ξηρὰ 0279 γομὰς ἵστησι καὶ τὴν σηπεδόνα 49: καὶ τὰ ἐν στόματι καχοήϑη ἰᾶται" ἵστησι δὲ καὶ κοιλίαν σὺν οἴνῳ ποϑεῖσα " ἱστορεῖται δὲ καὶ περὶ ταύτης, ὅσα καὶ περὶ τοῦ κυνὸς ὕρχεως. Κεφ, oA. (gu7.) [Περὶ Σατυρίου.) Σατύριον, oi dà τρίφυλλον καλοῦσιν, ἐπειδὴ ὡς ἐπιτοπολὺ φύλλα τρία φέρει ἐπὶ γῆς κεχλασμένα 59, λαπάϑῳ ἢ κρίνῳ ὅμοια, ἐλάττονα μέντοι καὶ ἐνερευϑῆ, καυλὸν δὲ ψιλὸν, μακρὸν, ὡς πήχεως" ἄνϑος κρινοειδὲς 91, λευκόν" ῥίζαν βολβοειδῆή, ὅσον μῆλον, πυῤῥὰν, τὰ δὲ ἐντὸς λευκὴν, ὥςπερ ὠὸν, γευομένῳ γλυκεῖαν καὶ εὔστομον: ταύτην δεῖ πίνειν ἔν οἴνῳ μέλανι αὐστηρῷ πρὸς ὀπισϑότονον" καὶ εἶ βούλει γυναικὺ συνουσιάσαι, χρῆ- αι" φασὶ γὰρ αὐτὴν καὶ δρμὴν κινεῖν τὴν ἐπὶ συγουσίᾳ. 47) Sic Oribas., Serap. et Ald,; δαβδίοις cod. C. 48) Lacuna addit ἐπεπασσομένη. 49) Sic e Serap. correxi; vulgo τὰ à» σησεδδόνι, C, σηπεδονῶδες, 60) Sic Orzibas,, Serap., Lacuna; ἐπειδὴ ὡς ἐπὶ Md: γῆν qa. τρία φέρεν κεχλασμένᾳ Ald. et sequ. 61) Sie Oribas., Serap. et Sarac.; χρεϑοφιδὸς Ald, et Seb dix autem subest testiculis similis. Haec vim habet im- posita oedemata dissipandi, ulcera repurgandi, herpetem cohibendi. Fistulas quoque abolet, et illita partes inflam- matas demulcet, Arida eadem nomas coercet et putredj nem: maligna etiam vitia in ore sanat. Sistit et alvum, ^ e vino pota, Sed et de hac radice eadem, quae de testi- culo canino, narrantur, Ca p. CXXXIIL. (CXLIIL) [De Satyrio.] Satyrium, quod et alii trifolium vocant, quoniam utplurimum terna folia ad terram refracta, rumici aut lilio similia, sed mi- nora ac rubescentia profert, caulem gerit nudum, cubi- talem, Ílorem liliaceum, candidum, radicem bulbosam, mali mole, rufam, intus vero albam, ovi ad instar, sa- pore dulcem orique gratam, Hanc in vino nigro austero bibere oportet contra opisthotonon. Ipsa quoque utere, si rem cum niulicre habere volueris, Eam enim etiam ad complexus venereos excitare aiunt, 476 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ , ' Κεφ. oÀÀ - (ρμδ .) [Περὶ Σατυρίου ἐρυϑρονίου. Xa- ' 7 2 e»t € ' L4 τύριον τὸ ἐρυϑρύνιον, οὗ δὲ σατύριον ἐρυϑραϊΐκον, oi δὲ μή-- λιον τὸ ἐν ὕδασιν, οἵ δὲ ἐντατικὸν 52, οὗ δὲ πριαπίσκον ἢ μόριον ὅ3 [οἱ δὲ σατυρίσκος, oí δὲ Opyig Σατύρου. “Ῥωμαῖοι μολορτίκουλουμ. βένερις 5 ἔχει σπέρμα λινοσπέρμῳ ἐμφερὲς, μεῖζον δὲ καὶ δωμαλέον, καὶ στίλβον καὶ λεῖον, ὅπερ iovo- ρεῖται καὶ αὐτὸ συνουσίας ἐγείρειν, ὥςπερ καὶ ὃ σχίγκος" » ' - c7 - € 1 c ,.7 ἔστι δὲ τῆς ῥίζης αὐτοῦ ἃ μὲν φλοιὸς ὑπισχνὸς καὶ πυῤῥός" τὸ δὲ ἔνδοϑεν λευκὸν, γευομένῳ εὔστομον καὶ γλυκύ. Φύε- ται ἐν εὐηλίοις 55. xol ὀρεινοῖς τόποις. “Ϊστορεῖται δὲ, Ou vs D is τῷ CN cr 5 " n E , καὶ εἰς τὴν χεῖρα ληφϑεῖσα ἡ ῥίζα ἐρεϑίξζει πρὸς ἀφροδίσια * σὺν οἴνῳ δὲ ποϑεῖσα, μᾶλλον. , , € , Κεφ. oÀ£. (gu£.) [Περὶ "Oguírov.] "Ogjuvov ἥμερον E Ἢ ct , ' , Ῥωμαῖοι γεμινάλις, Zaxol oou] πόα ἐστὶν ἐμφερὴς mocoío n Mee s τοῖς φύλλοις" καυλὸς δὲ τετράγωνος, ἡμιπηχυαῖος" περὶ Ov ἐξοχαὶ ὅμοιαι λοβοῖς, ὡς ἐπὶ τὴν ῥίζαν γνενευκυῖαι, ἐν αἷς , 5 m , , € σπέρμα διάφορον" ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ ἀγρίου στρογγύλον εὗ-- 62) N. add. o£ δὲ ἱερόν. 58) Sic cod. N.; πριαπικὸν vulgo. 64) N. aieo(av σατυρίου. 55) Serap. ἀνηλίοις legisse videtur. Ca p. CXXXIV. (CXLIV.) [Je Satyrio erythronio.] Satyrium erythronium, quod aliis erythraicum dicitur, aliis melium aquaticum, aliis entaticum aut priapiscus ct fhorion [nonnullis satyriscus, aut testis Satyri, Romanis molorticulum veneris] semen habet linum simulans, at maius, firmum, splendens ac laeve, quod fertur etiam, non secus àc scincus, libidinem excitare. ELst vero cortex radicis subgracilis ac rufus, interna autem pars alba, sa- pore dulci orique grata. In apricis ct montosis locis na- scitur. Proditur et radix, si manu teneatur, venerem stimulare, eoque magis, si bibatur in vino. Cap. CXXXV. (OXLV.) [De Hormino.] Klormi- num sativum [quod Romanis geminalis, Dacis hormia appellatur] herba est foliis marrubio similis; caule qua- drangulo, semicubitali, circa quem eminentiae siliquis suniles radicem versus spectant, in quibus semen est di- Ey ΠΈΡΙ ὙΖΗΣ IATPIKHZX BIBAION Γ. 477 ρίσκεται φαιὸν, ἐπὶ δὲ τοῦ ἑτέρου ἐπίμηκες καὶ μέλαν, οὕ-- mig χρῆσις. Δοκεῖ δὲ καὶ τοῦτο σὺν οἴνῳ πινόμενον συν-- ουσίαν παρορμᾷν' ἀποκαϑαίρει δὲ σὺν βέλει ὁ ἄργεμα., λευ- χώματα" καταπλασϑὲν δὲ μεϑ' ὕδατος, καὶ οἰδήματα διαφο-- ρεῖ, καὶ σκόλοπας ἐπισπᾶται" καὶ ἡ πόα δὲ καταπλασϑεῖσα τὰ αὐτὰ ποιεῖ: τὸ δὲ ἄγριον ἰσχυροτέραν ἔχει τὴν δύναμιν" ὅϑεν μίγνυται καὶ συγχοίσμασι, μάλιστα. δὲ τῷ γλευκίνῳ 90, Κεφ. oÀc. (ομς΄.) [Περὶ “Ηδυσάρου.]. ᾿“Ἠδύσαρον, τὸ ὑπὸ τῶν μυρεψῶν καλούμενον πελεκῖνος, ϑάμνος ἐστὶ φυλ- λάρια ἔχων ἐρεβίνϑῳ ὅμοια, λοβοὺς δὲ περατίοις ἐοικότας" &y οἷς τὸ σπέρμα πυῤῥὸν, ὅμοιον πελέκει ἀμφιστόμῳ, ὅϑεν. ὠνόμασται" πικρὸν γευσαμένῳ, εὐστόμαχον ποϑέν" μίγνυται δὲ καὶ ἀντιδότοις: σὺν μέλιτι δὲ προοτεϑὲν πρὸ τῆς μίξεως, - A " EH p - ἀτόκιον εἶναι δοκεῖ. «(Ῥύεται δὲ ἕν κριϑαῖς καὶ πυροῖς. "à 5 , / Κεφ. ολζ΄. (gu£.) [Περὶ ᾿Ονόσματος.)] "Ovooue, oi δὲ 5» , e S e ες » - Y ' 4^ » ὀσμάδα, οἱ δὲ φλονῖτιν, oí δὲ ὄνωνιν καλοῦσι, τὰ μὲν φύλλα ἔχει € i AA " ΠΝ D c n ὅμοια τοῖς τῆς ἀγχούσης, προμήκη, μαλακὰ, ὡς τετραδάκτυλα 66) C. γλαυκέῳ. versum. Namque in sylvestri rotundum fuscumque repe- ritur, at in altero oblongum et nigrum, cuius et usus est. Creditur enim in vino bibitum etiam venerem stimulare. Purgat vero cum melle albugines et leucomata: illitumque ex aqua etiam oedemata discutit et infixos aculeos extra. hit. Sed et imposita herba eadem praestat. Sylvestre. autem magis viribus pollet: quamobrem etiam unguentis, praesertim gleucino, immiscetur. Cap. CXXXVI. (CXLVI. [De Hedysaro.] Hedy- sarum, quod unguentarii securigeram vocant, frutex est Ὁ minutis foliis, ciceri similibus, siliquis vero cornicula re- ferentibus, in quibus semen fulvum, quod ancipitem se- curim aemulatur, gustu amarum, stomachoque in potu utile. Additur et in antidota. Cum melle vero subditum ante coitum spem partus adimere creditur. Nascitur inter hordea triticumque. Cap. CXXXVII. (CXLVIL) [De Onosmate.] Ono- sma, quod alii osmada aut phlonitin, alii ononin vocant, folia habet anchusae similia, oblonga, mollia, quatuor A78 ΠΗΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOX - , , é - τὸ μῆκος; τὸ δὲ πλάτος δαπτύλου, ἐπὶ γῆς κατεστρωμένα * 5 , - E , ἐμφερέστατα τοῖς τῆς ἀγχούσης, καὶ ὃ καυλὸς, καὶ ὃ καρπὸς, b ' 2 ᾿ 57. c , δὲ c € , 5 Ἂ λ i καὶ τὰ ἀνϑη 81" ῥιζίον δὲ ὕπεστιν ὑπόμηκες, ἀσϑενὲς, λεπτὸν, E] A c - , X , P4 , ' ἐνερευϑὲς ἡσυχῆ. Φύεϊαι δὲ ἐν τραχέσι τόποις. Τούτου τὰ , 5 T L » » Ξ Y A c » 2 φύλλα ἐν οἴνῳ ποϑέντα ἕμβρυα ἄγει" φασὺ δὲ», ὅτι wav ἔγ- c - M ΄ , ὅ8, καὶ κυος ὑπερβῇ τὴν πόαν 55, ἐκτιτρώσκει. , Κεφ. olg. (ομη.) [Περὶ Nvugotoc;] | Nvugoto qve- 5» € SU , , 2 » ci ται ἐν ἕλεσι καὶ ὕδασι στασίμοις" φύλλα δ᾽ ἔχει Ouows κιβω-- ρίῳ, σμικρότερα δὲ καὶ ἐπιμηκέστερα, ποσῶς ὑπερέχοντα τοῦ ] y 2 “ - E] - ὕδατος, τὰ δὲ παὶ £v αὐτῷ τῷ ὕδατι, πλείονα ἐκ τῆς αὐ- - C, » y YN. ci "n^ » A τῆς ῥίζης" ἄνϑος δὲ λευκὸν, ὅμοιον upiyo, yov κροκῶδες Y , ΟὟ Εἰ Δ 2 7, / / , τὸ uéoov* ὅταν δὲ ἀπανϑήσῃ; στρογγύλον, μήλῳ παραπλή- σιον τῇ περιφερείᾳ γίνεται ἢ μήκωνος κεφαλῇ, μέλαν, ἐν o φαρπὸς μέλας, πλατὺς, πυκνὸς ὅθ, γευομένῳ γλισχρός" ὃ δὲ καυλὸς 5ὺ λεῖος. οὐ παχὺς, μέλας, ὅμοιος τῷ τοῦ κιβωρίου" 57) Sic codd, C. N. ἬἬστι δὲ ἄκαυλος, ἄκαρπος, ἀνανθϑής vulg. lectio manifesto falsa, etiam ob adversarium τὸ ὄγοσμα. 68) Lacuna legit ó/jav. 69) Sic Oribas. et vulg,; Serap. loco πυκνὸς legit πικρός, Cod,N, οὐ παχὺς; μέγας. 60) Oxibas. legit οὐ A&iog, sed Serap. et codd. congruunt, digitos longa, digitum lata, humi diffusa. Simillimi an- chusae et caulis et fructus et flos, Radicula subest lon- giuscula, infirma, tenuis ac modice rutila. Nascitur in asperis locis. Folia huius in vino pota partus extrahunt. Sed et praegnans si herbam eam supergrediatur, abortire dicitur. Cap. CXXXVIIL. (CXLVIIL) [226 NympAaea.] Nymphaea nascitur in paludibus stagnantibusque aquis. Folia habet ciborio similia, sed minora oblongioraque, plura ex eadem radice prodeuntia, quorum alia super aquam quodammodo exstant, alia in eadem demerguntur. Flos est albus, lilio similis, in quo medium est croceum. At cum defloruerit, adest aliquid rotundum, figura po- mum aut papaveris caput referens, nigrum: quod semen nigrum, latum, densum, gustanti glutinosum continet. Caulis vero laevis, non crassus, niger, ciborii cauli simi- ΠΕΡῚ YAHEX IATPIKHX BIBAÁION Τ. 479 (ta μέλαινα, τραχεῖα 9t, δοπαλοειδὴς, ἥτις τέμνεται φϑι- γοπώρῳ. Ξηρὰ οὖν σὺν οἴνῳ ποϑεῖσα κοιλιακοὺς ὠφελεῖ, δυφεντερικοὺς, «αὖ σπλῆνα τήκει' καταπλάσσεται δὲ πρὸς στομάχου καὶ κύστεως ἀλγήματα ἡ ῥίζα, καὶ ἀλφοὺς σμήχει σὺν ὕδατι" ἀλωπεκίας τε σὺν πίσση ἐπιτεϑεῖσα ἰᾶται" πίνε- ται δὲ 5 χαὶ πρὸς ὀνειρωγμοὺς, παραιτεῖται γὰρ τούτους" ἀτονίαν 53 τε ἐργάζεται τοὺ αἰδοίου πρὸς ὀλίγας ἡμέρας, εἴ τις ἐνδελεχῶς πίνοι' τὸ αὐτὸ δὲ ποιεῖ καὶ τὸ σπέρμα πο- Oév. Δοκεῖ δὲ ὠνομάσϑαι νυμφαία διὰ τὸ ἔνυδρον φιλεῖν τόπον 94, Εὑρίσκεται δὲ πολλὴ ἐν “Ἤλιδι 95 ἐπὶ τοῦ ᾿Ανί- γρου 88 ποταμοῦ καὶ τῆς Βοιωτίας ἐν “Αλιαρτίᾳ 97. Κεφ. ολϑ΄. (ομ8΄.) [Περὶ ΝΝυμφαίας ἄλλης] Τίνεται καὶ ἄλλη νυμφαία, [oí δὲ νυμφῶνα καλοῦσι. ἧς τὸ ἄνϑος γοῦφαρ λέγεται) 8 φύλλα ἔχουσα ὅμοια τῇ προειρημένῃ Qi 61) Oribas, παχεῖαν sed Serap. et codd., ut nos, 62) Vulgo ἡ δίζα xepetitur, omissum in cod, C. 65) N. ἀγωνέαν. 64) Lacuna ἔνυδρα zcQgte. 65) Oribas, Jk. 66) Vulgo Z4réóygov. Cf. $trabo lib. 8. p. 87. 67) Vulgo ἐν à4Àiudorq. Cf. Strabo lib. 9. p. 42g. 68) Codd. Vindob. non habent uncinis inclusa. — Matthioli vero exemplar textum nostrum habuit. Ald, et sequentes, praeter IMar- cellum, loco γούφαρ βλέφαρα ponunt, 115. Radix nigra, aspera, clavae similis, quae autumno secatur. Ea sicca, cum vino pota, coeliacis ac dysente- ricis auxiliatur, lienemque consumit. Stomachi quoque ac vesicae doloribus sedandis ipsa radix imponitur, et vi- tiligines ex aqua emendat: calvitiei etiamnum cum pice imposita medetur. Eadem contra veneris insomnia bibi- tur, quae adimit: quin et aliquot diebus continuo pota, genitale flaccidum et enerve reddit. Idem et seminis poti elfectus est. Ceterum nymphaea dici fertur, quod aquosa loca amet. Plurima autem invenitur in Anigro, Elidis fluvio, et in Haliartia, regione DBoeotica. Cap. CXXXIX. (CXLIX.) [.De JNympAaea: altera. ] Nascitur et altera nymphaea, [quam et nymplona vo- .cant, cuius 1105 nuphar dicitur], folia habens priori si- A90 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIAOY ΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Co» μέντοι λευκὴν καὶ τραχεῖαν ἔχει" ὥνϑος ᾿μήλινον; στίλ.- βον, ὅμοιον ῥόδῳ" ποιεῖ δὲ 7 δίζα καὶ τὸ σπέρμα πρὸς δοῦν γυναικεῖον ἐν οἴνῳ μέλανι πινόμενον. Φύεται ἕν τοῖς περὶ Θεσσαλίαν 99 τόποις κατὰ τὸν Πηνειὸν ποταμόν. Κεφ. ou. (ρν.) [Περὶ 4y0goocixove.] ᾿Ανδρόσακπες, οὗ δὲ πικράδα, οἵ δὲ λεύκην, οἵ δὲ ϑαλασσίαν καλοῦσι, γίνεται μὲν ἂν Συρίᾳ 70 ἐν παραϑαλασσίοις 1.1 τόποις" πόα δέ ἔστι λευκὴ 2, λεπτόκαρφος, πικρὰ, ἄφυλλος, ϑυλάκιον ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἔχουσα περιεκτικὸν σπέρματος. “ύναμιν δὲ ἔχει πο-- δεῖσα σὺν οἴνῳ -« β' πλῆϑος οὖρα πολλὰ ἐπὶ ὑδρωπιχῶν ἄγειν" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ τῆς πόας καὶ ὃ καρπὸς 13 πινό- μένος τὸ αὐτὸ ποιεῖ" παταπλάσσεται δὲ καὶ ἐπὶ ποδαῖλχι- κῶν "^ ὠφελίμως. Κεφ: ouo. (ρνα΄.) [Περὶ ᾿4σπλήνου.] "Aomqvov, oi δὲ σκολοπένδριον, οἵ δὲ σπλήνιον, oi δὲ ἡμιόνιον, oi δὲ πτέρυξ, οὗ δὲ λογχῖτις, oi δὲ ἀτούριος, oí δὲ φρυχία,, οὗ δὲ 69) Cod. N. παρὰ ϑάλασσαν. Lacuna παραϑαλασσώοις. 70) C. εἰς τρία εἴδη. 71) €. παραλέοις. 72) Sic Plin., Oribas. et cod. C.; vulgo λεπτή. 75) Lacuna intérponit αὐτάρκης μετ᾽ οἴνου. 74) €. ποδαγρικῶν. milia; radicem autem albam asperamque, florem luteum, splendidum , rosae similem. Radix et semen adversus profluvium muliebre ex vino nigro bibita prosunt. Nasci- tur autem in 'Thessaliae locis iuxta Peneum amnem. Cap. CXL. (CL.) [De .4ndrosace.] ^ Androsaces, quod alii picrada, alii leucen, alii maritimam vocant, nascitur in Syriae maritimis locis: herba est alba, tenui surculo, amara, sine foliis, folliculum gerit in cacumine, quo semen continetur. Ea drachmis duabus in vino pota copiosam hydropicis urinam ciet. Quin et herbae deco- ctum et fructus id ipsum potu efficiunt, Utiliter quoque podagricis illinitur. Cap. CXLI. (CLL) [De Zspleno.] Asplenon, quod alii scolopendrium , alii splenion aut hemionion, pteryga, lonchitidem, aturium etiam, phrygiam et phrygitidem phil- ΠΕΡῚ YA4HZX ΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁAION rf. 481 b , - - qovyiroc, oí δὲ φιλτροδότης, προφῆται αἷμα γαλῆς" φύλλα - ci “ €, ἔχει σκολοπένδρᾳ τῷ ϑηρίῳ ὅμοια, πλείονα ἀπὸ μιᾶς ῥίζης , , , - περιεχόμενα. Φύεται ἐν πέτραις καὶ τοίχοις τοῖς ἀπὸ κοχλά- χων 15 παλισκίοις. ἄκαυλα, ἄκαρπα, ἀνανϑῆ" ἐντετμημένα c U - , , E ΤᾺ M , » ὡς τὰ τοῦ πολυποδίου, κάτωϑεν ὑπόξανϑα καὶ δασέα, ἀνω-- ϑὲν δὲ χλωρά. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα ἀποζεσϑέντα σὺν ὄξει καὶ πιγόμενα ἐπὶ ἡμέρας μ΄, σπλῆνα τήκειν: δεῖ δὲ κα- ταπλάσσειν καὶ τὸν σπλῆνα τοῖς φύλλοις λείοις σὺν οἴνῳ" βοηϑεῖ καὶ στραγγουρίᾳ καὶ λυγμῷ καὶ ἰκτέρῳ᾽ καὶ λίϑους Y A , n E CNW, E ^» c τοὺς ἐν κύστει ϑρύπτει. Zoxa δὲ ἀτόκιος εἶναι καϑ' ἕαυ- , τὴν, καὶ μετὰ ἡμιόνου σπληνὸς περιαπτομένη" ἀσελήνου δὲ , - 2 γυκτὸς φασι δεῖν αὐτὴν ὀρύσσειν εἰς ἀτόκιον. Κεφ. ouf. (ovB.) [Περὶ "Hwovíridog.] Ἡμιονῖτις, c ΄ 1 οὗ δὲ σπλήνιον, φύλλον ἀνίησιν ὅμοιον δρακοντείῳ, μηνοει-- δές - ὁίζαι δὲ ὕπεισι πολλαὶ, λεπταί. Οὔτε δὲ καρπὸν, οὔτε ' » » L ^ 5 L4 (1 «καυλὸν, οὔτε ἄνϑος φέρει. «Ῥύεται ἐν πετρώδεσι τόποις. L'evoa- μένῳ δὲ ἡ πόα στυπτικὴ, ἥτις σὺν ὄξει ποϑεῖσα τήκει σπλῆνα. 75) Sic Oribas, et Serap.; vulgo ἐγ τοίχοις καὶ πέτραις ταῖς ἀπὸ κοχλάώκωγ- trodotemque , prophetae vero sanguinem mustelae vocant; folia habet scolopendrae animali similia, plura cx una radice in ambitu posita. Nascitur in rupibus et muris um- brosis e silicibus (structis). Neque caule gaudet, neque fructu, neque flore. Folia sunt incisa velut polypodii, subtus subfulva οἱ hirsuta, supra viridia. In aceto decocta et per dies XL bibita vim habent splenem liquandi. Sed et iis cum vino tritis oportet lienem illini. Stranguriae quo- que, singultui et regio morbo subvenit, atque calculos in vesica comminuit. Ceterum spem partus adimere cre- ditur tum per se, tum etiam cum muli liene amuleti in- star alligata. lIlluni vero quapiam nocte eflodiendam esse in eum usum tradunt. Cap. CXLII. (CLIL) [De Puit - Hemioni- tis, quam alii splenion vocant, folium emittit simile dra- cunculi, semilunare, Radices subsunt multae eacque te- nues. Neque caulem , neque fructum, neque florem pro- fert. Nascitur in rupestribus locis. Astringente sapore praedita, ex aceto pota lienem liquat. DIOSCORIDES. ΤΙ - 489 | HEAANIOY ΦΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ͂ 4Ν4ΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. oup - (ovy.) [Περὶ 2dv8vAMOoc.] | 24v0vAMe [ot δὲ ἄνθυλλον, οἱ δὲ ἀνϑεμίδα, oi δὲ ἐράνϑεμις, οὗ δὲ Asvk- — ἄνϑεμον, οὗ δὲ σωρανϑὶς, oi δὲ ἀνϑος πεδινὸν, “Ῥωμαῖοι σωλάστρουμ καλοῦσι] διττή ἔστι" ἢ μὲν. γὰρ φακῷ παραπλῦ -- cix φύλλα ἔχει, καὶ κλωνία σπιϑαμῆς ὕψος, ὀρϑὰ δὲ, xci τὰ φύλλα μαλακά" δίζα δὲ λεπτὴ, μικρά 15, Quezon ἐν ὑφαμ-- μοις 1 τόποις καὶ sog: γευομένῳ ὕφαλμος 78, Ἢ δὲ ἑτέρα χαμαιπίτυ τὰ φύλλα καὶ τὰ χλωνία ἔοικε) δασύτερα μέντοι καὶ βραχύτερα καὶ τραχύτερα 3: τὸ δ᾽ ἄνϑος ποῤφὺυ- ροῦν, βαρύοσμον ἰσχυρῶς" ῥίζα ὥςπερ κιχωρίου. Δύναται δὲ ἰσχυρῶς δυςουροῦσι καὶ νεφριτικοῖς πινομένη βοηϑεῖν, «τλῆ-- ϑος «C 0: ἐκμαλάσσουσι δὲ φλεγμογὰς 80 τὰς ἐν ὑστέρᾳ λεῖαι, σὺν δοδίνῳ καὶ γάλακτι προςτιϑέμεναι" ἰῶνται δὲ καὶ τραύματα. Ἢ δὲ τῇ χαμαιπίτυϊ ὁμοία μετὰ τῶν ἄλλων καὶ ἐπιληπτικοὺς ἰᾶται, σὺν ὀξυμέλιτι πινομένη. Kig. ρμδ΄. (ονδ΄.) [Περὶ ZdyOcjudog.] ᾿ΑΙἰνϑεμὶς, oi δὲ 76) N. μακρά. 77) Sic primus e Plin. emendavit Marc.; ὑφαλμύροις Ald. et sequ.; ὑφάλμοις C., cum quo et Oribas. et Serap. consentiunt. 78) C. non habet yew. ὑφ. 79) €. τραχέα. Oribas, nec βραχ. nec€ pay. habet. 80) Sic Lacuna et cod, C.; φλέγματα Ald. et sequ, Cap. CXLIIL (CLIIL) [De zmzAkyllide.] Anthyl- lis [nonnullis anthyllon, aliis anthemis, aliis eranthemis, leucanthemon, soranthis, aliis flos campestris, Romanis solastrum dicitur] duüm est generum.. Altera folia habet lenti similia, mollia, ramulos spithamacos, rectos, radicem tenuem, parvam. Nascitur in sabulosis, apricis; subsalsa gustanti. Altera est foliis ramusculisque chamaepityi simi- lis, hirsutior tamen, brevior et asperior, ílore purpureo et odoris admodum gravis; radice cichorii. Haec drachmis quatuor bibita, urinae difficultate laborantibus et nephri- ticis plurimum prodest. "Tritae vero uteri inflammationes emolliunt, cum rosaceo et lacte subditae, ac vulneribus quoque medentur. Quae autem chamaepityos similitudi- nem refert, praeter alia etiam comitiales sanat, cum aceto mulso pota, ' Cap. CXLIV. (CLIV.) [.De 4nthemide.] Anthemis, ΠΈΡΙ ὙΖΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ Γ. 483 λευκάνϑεμον, οὗ δὲ ἠράνϑεμον, διὰ τὸ ἀνϑεῖν ἐπὶ ἔαρος, οὗ δὲ χαμαίμηλον, διὰ τὴν πρὸς τὰ μῆλα ὁμοιότητα τῇ ὀσμῇ, oí δὲ μελάνθϑεμον, οἵ δὲ χρυσοχόμην, οἱ δὲ καλλίαν, "Pu- μαῖοι μάλιουμ, ᾿Αφροὶ ἀστηρτιφὴ 81 χαλοῦσι. Ταύτης εἴδη τρία, ἄνϑεσι μόνονϑ2 διαφέροντα " κλῶνες σπιϑαμιαῖοι 83, ϑαμνοειδεῖς, μασχάλας ἔχοντες πολλὰς, φυλλάριαϑ: μικρὰ, λεπτὰ, πολλὰ, κεφάλια περιφερῆ, ἔνδοϑεν μὲν χρυσίζοντα ἄνϑη 85, ἔξωϑεν δὲ περίκεινται κυκλοτερῶς λευκὰ, ἢ μέλινα, ἢ πορφυρᾶ, κατὰ μέγεϑος πηγάνον φύλλων. Φύεται ἐν τό-- ποις τραχέσι καὶ παρὰ τὰς ὁδούς" συλλέγεται δὲ ἔαρος. . 4U- γαμιν δὲ ἔχουσιν αἵ ῥίζαι καὶ τὰ ἄνϑη καὶ ἥ βοτάνη ὃερ- μαντικὴν. λεπτυντικήν" πινόμεναι δὲ καὶ ἐγκαϑιζόμεναι κα- ταμήνια ἄγουσι καὶ ἔμβρυα καὶ λίϑους καὶ οὖρα" ποτίζον-- ται88 δὲ καὶ πρὸς ἐμπνευματώσεις καὶ εἰλεοὺς" καὶ ἴκτερον δὲ ἀποκαϑαίρουσι, καὶ ἡπατικοὺς ἰῶνται" καὶ τὲ ἀφέψημωα δὲ αὐτῶν εἰς πυρίας λαμβάνεται τὰς πρὸς κύστιν" πρακτικώτε- , 81) Ald. repetit: fregos δὲ χρυσοκόμην ; Oribas. addit γρυσοκαλλίαν. 82) C. addit zal ὀσμῇ. 88) Marcellus legit δισπιϑαμιαῖοι. 84) Sic Marcellus e Serap. correxitj vulgo χλωγάρια. 85) C. λευκὸν καὶ χρυσίζον ἀνϑήλιον ἔχοντα. 86) Sic N., ut iam Sarac. emendavit; vulgo σοτέζεταις : quam alii leucanthemon, alii eranthemon vocant, quod vere Íloret, alii chamaemelum, propter mali odorem, non- nulli melanthemon, alii chrysocomen, aut calliam, Ro- mani malium , Afri astertiphe, species tres habet, Ílore tantum differentes. Rami sunt dodrantales, fruticosi, axil- lis multis praediti: foliola parva, tenuia, numerosa: ca- pitula rotunda, Ólores, intus aureos, extus circinatim cir- cumdant candidi, lutei, aut purpurei, magnitudine folio- rum rutae. Nascitur in asperis et iuxta semitas. Colli- gitur, vere. Vim habent radices, ílores et herba ipsa ca- lefaciendi et attenuandi: potu pariter ac insessu menstrua pellunt, partus, calculos et urinas. Propinantur et ad- versus inílationes et volvulum. Sed et regium morbum expurgant, alque hepaticis medentur. | Decoctum quo- qué vesicae folibus accommodatur. —Efficacior autem δά Hh 2 484 | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ θον. δὲ τοῖς λιϑιῶσι τὸ πορφυρανϑὲς, ὅπερ τοῖς ὅλοις 57 iori . μεῖζον, ἰδίως ἤρανϑεμον καλούμενον" τὸ δὲ λευκάνϑεμον 88. » τερον καὶ τὸ χγϑεμον. Θ ᾿ δὲ καὶ αἷ οὐρητικώτερ «i τὸ χρυςάνϑεμον. Θεραπεύουσι δὲ καὶ ci- , , - γιλώπια. καταπλασσόμεναι, διαμασσώμεναι δὲ καὶ ἄφϑας ἰῶν- ται" χρῶνται δέ τινες καὺ συναλείμματι 89 μεῖ- ἐλαίου, λειο-- τριβοῦντες αὐτὰ πρὸς ἀνασκευὴν τῶν περιοδιχῶν πυρετῶν" ἀποτίϑεσϑαι δὲ δεῖ τὰ φύλλα καὶ τὰ ἄνϑη, ἕκαστον αὐτῶν . κόπτοντας ἰδίᾳ, καὶ ἀναλαμβάνοντας τροχίσκους, τὴν δὲ ὁί- Cav ξηραίνοντας᾽ χρείας δὲ ἐπιγενομένης, διδόναι Ori μὲν τῆς βοτάνης μέρη β΄. δτὲ δὲ τοῦ ἄνϑους ἢ τῆς ῥίζης μέρος ἕν" ὅτὲ δὲ τοὐναντίον, τοῦ ἄνϑους μὲν β΄, τῆς δὲ βοτάνης ἕν, δναλλὰξ διπλασιάζοντας παρ ἡμέραν" πίνειν δὲ δεῖ ἐν oivo- μέλιτι κεκραμένῳ. Καὶ ἐφ. ομέ. (ρνέ.) [Περὶ Παρϑενίου.) ΤΙαρϑένιον, oi δὲ ἀμάρακον, oí δὲ λευκάνϑεμον καὶ τοῦτο καλοῦσι ϑ0ὺ [oi δὲ &vOsuig, οὗ δὲ χαμαίμηλον, οἵ δὲ χουσόκαλις, οἱ δὲ με- λάβαϑρον, oí δὲ ἄνϑος πεδινὸν, “Ῥωμαῖοι σώλις ὠκουλουμ91 87) N. τοῖς ἐδιώταις. 88) N. oaxívSuwov. 89) Sic cod, N. et Serap.; συγχλύσματε Ald. et sequ. 90) Sic Salmas. homon, p. 10. ex antiquissimo cod. 91) Sic interpretes prisci, loco vulg. σέκουλουμι. calculosos affectus est, quae florem habet purpureum, quae- que totis partibus maior est, proprie eranthemum dicta. Ea vero, cui leucanthemo nomen, item quae chrysanthe- mum dicitur, potentius urinam cient: aegilopiis quoque iliitae medentur, et manducatae aphthas sanant. Nonnulli iis ad laevorem tritis cum oleo utuntur ad illitiones, id- que ad febres periodicas abigendas. Flores autem ac folia, singula seorsim tusa.et in pastillos digesta, recondi opor- tet: radix vero prius exsiccanda est. Ac uti usus exigit, modo herbae partes duae dari debent, modo íloris aut ra- dicis pars una: alias contra floris partes duae et herbae pars una, vicissim duplicato pondere alternis diebus. Bi- bere autem oportet in vino mulso diluto. Cap. CXLV. (CLV.) [De Parthenio.] Parthenium: sunt qui et hoc amaracum aut leucanthemon vocent [alii anthemida, chamaemelum, chrysocalin, melabathrum, flo- reni campestrem, Romani solis oculum vel anillefolium, ΠΕΡῚ YÁ4HX IATPIKHE BIBAÁION Fr. 485 οἱ δὲ μιλλεφόλιουμ, Θοῦσκοι καυτὰν, ᾿᾿φροὶ ϑαμάκϑ'"] φύλ- λα ἔχει ὅμοια κορίῳ λεπτά" ἄνϑη λευκὰ axo; τὸ δὲ μέσον μήλινον, ὀσμῇ ὑπόβοωμον, τῇ δὲ γεύσοι σπιρρίζον. “ύναται δὲ ξηρὰ σὺν ὀξυμέλιτι 92. ἢ σὺν ἀλσὶ ποϑεῖσα, ὡς τὸ ἐπί- ϑυμον, φλέχμα καὶ χολὴν μέλαιναν 93 ἄγειν κάτω. καὶ τοὺς ἀσϑματικοὺς ὠφελεῖν καὶ μελαγχολικούς. H πόα δὲ χωρὶς τοῦ ἄνϑους ὠφελίμως ἐπὶ λιϑιώντων καὶ ἀσϑματικῶν ποτί- ζεται " τὸ δὲ ἀφέιψημα αὐτῆς ἐγκάϑισμα ὑστέρας ἐδελήθυμεα γῆς καὶ φλεγμαινούσης ἐστί. Καταπλάσσεται δὲ καὶ πρὸς ξρυσιπέλατα καὶ φλεγμονὰς σὺν τοῖς ἄνϑεσιν. Κεφ. ομε΄. (ρνς΄.) [Περὶ Βουφϑάλμου.] Βαδράμλὸ μον, οὗ δὲ κάχλαν, [οὗ δὲ βαλσαμένη, προφῆται αἱμοῤῥαϑ3, οὗ δὲ γόνος “Ἑρμοῦ, οἱ [δὲ γόνος ἄφϑιτος, oí δὲ Πήνη- σίϑεος, οὗ δὲ καππακοράνια, ᾿φροὶ ναραάτ] καυλία 96. ἀνί- 5o. τρυφερὰ, ὑπόλεπτα' φύλλα δὲ μαραϑροειδῆ, ἀνϑη μήλινα, μείζονα τῆς ἀνϑεμίδος, ὀφϑαλμοειδῆ, ὅϑεν καὶ 92) Lacuna addit χαὶ οἴνῳ. Scrap. ἢ σὺν ἁλσί non habet, 93) E Serap. et lib. 4. c. 179. sic legendum, loco vulgaris, quae omittit μέλαιναν. 94) €. ai2ovoov. (4,95) Sic cod. C. et Ald., Cornar., Goup. et Saxac.; καυλὸν χρύφε- οὖν Asulan. et Maxcellus, . Etrusci cautan, Afri thamacth ]. Folia habet coriandri tenuia, floribus ambitu albis, in medio vero luteis, odore subviroso et sapore amaricante. Siccatum cum aceto mulso aut sale potum aeque ac epithynum pituitam atramque bilem detrahit, anhelantibus prodest ac melancholicis. At herba citra florem calculosis et anhelantibus utiliter: propinatur. Decoctum ipsius ad insidendum valet in ma- tricis duritiis ct inflammationibus. Sed et ipsa cum ílori- bus erysipelatis et inflammationibus imponitur. ) Cap. OXLVI. (CLVL) [2e Buphthalmo.] | Bu- phthalmum , quidam cachlan, [alii balsaminam, prophetae .haemorrham , alii Mercurii genituram , aut semen cor- ruptionis expers, Mnesitheum etiam , Romani cappacora- niam, Afri narat vocant]. Caulicblos emittit tencros ct subgraciles , folia foeniculi' similia, flores luteos, maiores quam anthemidis, oculorum effigie, unde et nomen ade- 496 —IIBA4ANIOY AIOXKOPIAOY ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ ὠνόμασται. Φύεται δὲ ἐν πεδίοις καὶ περὲ τὰς πόλεις. Ταύ- τῆς τὰ ἄνϑη λεῖα σὺν κηρωτῇ οἰδήματα καὶ σχληρίας δια-- qop:t99* φασὶ δὲ, ὅτι ἐν τῷ βαλανείῳ μετὰ τὸ ἐξελϑεῖν πι- γόμενον, εὔχροιαν ποιεῖ 51 πρὸς χρόνον τινὰ τοῖς ἱκτερικοῖς 58. Κεφ. ομζ΄. (ρονζ.) [Περὶ Παιονίας.] ἹΠαιονία, ἢ γλυ- κυσίδη, οἵ δὲ πεντόβορον39, οἱ δὲ ὀροβέλιον, οὗ δὲ ὀροβὰξ, € ' [3 N “ε λ ΄ c ' , € i οἱ δὲ αἱμαγωγὸν, oi δὲ παισαίδην, οἱ δὲ μηνοχένειον, oi δὲ μήνιον, οἵ δὲ παγϑικέρατον, oi δὲ ἰδαίους δακτύλους 100, οὗ δὲ ἀγλαοφώτιδα,, οἱ δὲ ϑεοδόνιον, οἱ δὲ σελήνιον, προφῆται σεληνόγονον, oi δὲ φϑίσι, “Ῥωμαῖοι κάστα. Καυλὸς ὡς δι- Nr) , , » , ΄ | c σπιϑαμιαῖος φύεται, παραφυάδας ἔχων moÀÀAec* φύλλα δὲ ἡ ^ 2r»c » , ct € ^ 7 , , μὲν ἀῤῥην βασιλικῇ καρύᾳ ὁμοια" ἡ δὲ ϑήλεια ἀπέσχισται τὰ φύλλα, ὥςπερ σμύρνιον" λόβους δέ τινας ἀνίησιν ἐπὶ ἄκρου τοῦ καυλοῦ ἀμυγδάλοις ὁμοίους, ὧν ἀνεῳχϑέντων εὑρίσκον-- ται ἐρυϑροὶ πόκκοι πολλοὶ, μικροὶ, ἐμφερεῖς τοῖς τῆς δοιᾶς, ἐν μέσῳ δὲ μέλανες » ξμπόρφυροι, € ἢ ς΄. ἱῬίζα δὲ τῆς μὲν 96) C. διαχεῖ. 97) Ο.. περιποιεῖ. 98) C. ἐκτεριῶσεν. 9g) Galen. πὲδντόροβον. ^C. πϑντόμορον. 100) Asulan. his addit: τὴν δίζαν παιογέαν καλοῦσι, quod Marc. &d finem nominum ponit, ptum est. Nascitur in campestribus et circa oppida. Hu- ius flores triti cum cerato oedemata duritiasque discutiunt. Aiunt vero, post exitum a balneo epotam regio morbo correptis ad tempus aliquod colorem gratiorem facere. Cap. CXLVIL. (CLVIL) [206 Paeonia.] Paeonia aut glycyside, nonnulli pentoborion, orobelion, orobax, haemagogum, paesaeden, menogenion, menion, panthi- ceratos, nonnulli dactylos idaeos, aglaophotida, theodo- nium, aut selenium, prophetae selenogonium , alii phthisi, Romani castam vocant. Caulis succrescit in duarum spi- thamarum altitudinem , soboles plures habens. Folia ha- bet mas iuglandis similia, femina vero divisa, velut smyr- - nii. Siliquas emittit iu summo caule amygdalis similes, quibus apertis cocci plures, rubri, parvi, acinis punico- rüm affines inveniuntur, et inter haec medii nigri, pur- purascentes, quini aut seni. Radix maris digitum fere ΠΕΡῚ XAHZX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIB.410N IY, 487 ἄῤδενος περὶ δακτύλου πάχος, μῆκος δὲ σπιϑαμῆς 1, γευομέ- yo στύφουσα, λευκή" ἐπὶ δὲ τῆς ϑηλείας παραφυάδας ὥςπερ ᾿βαλάνους ἔχουσα ζ΄ ἢ η΄, ὥςπερ ἀσφόδελος. Δίδοται δὲ ξη- 9k? γυναιξὶν ἡ ῥίζα ταῖς ἐκ τόκου μὴ καϑαιρομέναις " κινεῖ δὲ καὶ τὰ καταμήνια, ἀμυγδάλου μέγεϑος πιγομένη" ταῖς τε κατὰ γαστέρα ὀδύναις βοηϑεῖ, ποϑεῖσα ὃν οἴνῳ" ὠφελεῖ δὲ καὶ ἱκτερικοὺς 8 καὶ γεφριτικοὺς καὶ κύστιν ἀλγοῦντας" ἑψηϑεῖσα ἐν οἴνῳ καὶ πινομένη κοιλίαν ἵστησι" τοῦ δὲ καρ- ποῦ εἰ ἢ ιβ΄ κόκκοι πυῤῥοὶ ποϑέντες ἐν οἴνῳ μέλανε αὐστη- ρῷ, δοῦν ἐρυϑρὸν ἱστῶσι" στομαχικοῖς τε δαχνομένοις ἔἐσϑιό- μένοι βοηθοῦσι" καὶ ὑπὸ τῶν παιδίων πινόμενοι καὶ ἐσϑιό- μενοι ἀρχὰς λιϑιάσεως παραιτοῦνται" οὗ δὲ μέλανες καὶ πρὸς τοὺς ὑπὸ ἐφιαλτῶν πγιγμοὺς καὶ πρὸς τὰς ὑστερικὰς πνίγας καὶ ὀδύνας μήτρας, ἐν μελικράτῳ ἢ. οἴνῳ, ὅσον ιε΄ κόχκοι πινόμενοι,) ποιοῦσι. (φύεται δὲ ἐν ὑψηλοτάτοις ὄρεσι καὶ ἀκρωτηρίοις, x) Oribas. et Ald. interponunt λεπτή. Deest tamen in Serap. οἵ per se haud congruum. | | 2) ξηρά habent cod. C, et Ald. Deest in Serap. Uncinuis iuclu- dit Marcellus. : 8) C. add, καὶ ἧπαρ ἐμπεφραγμένους. 4) diera, — ἀχρωτ. in cod. C. et Ald., ab Asulano et Marcello, nescio cur, ad notha ablegantur. est crassa, spithamae longitudine, gustu astringens, alba: feminae vero radicibus ceu glandes septem octove adhae- rent, quales in asphodelo. Exhibetur autem sicca radix mulieribus a partu non purgatis: ciet quoque menses, amygdalae mole pota: ventris etiam doloribus in vino bibita auxiliatur. Prodest et arquatis, iisque, qui renum ac vesicae doloribus vexantur. Eadem decocta in vino potaque alvuni sistit. Fructus autem grana decem aut duo- decim rubentia in vino nigro ct austero pota fluorem mu- liebrem sanguinolentum sistunt, stomachicisque, qui mor- sus sentiunt, comesta opitulantur. Quin et a puerulis pota aut esitata initia calculi praepediunt. Nigra vero grana suffocationes ab incubis et ab hysterica passione or- tas, vt et matricis dolores, tollunt, numero quindecim in, aqua mulsa aut vino pota. Nascitur autem in altissimis montibus et promontoriis. 488 — ZUEAANIOY AIOXKOPIAO0Y ANAZAPBEOX "Keg. guy. (ovy -) [Περὶ «Διϑοσπέρμου. Ζιϑόσπερ- μον, οὗ δὲ αἰγώνυχον, oi δὲ ξξώνυχον, οἱ δὲ λεόντιον, οὗ δὲ λίϑος λεοντικὴ. oí δὲ γοργώνιον, οὗ δὲ τανταλῖτις, οἱ δὲ διόσπορον 5, “Ἑωμαῖοι κολούμβαμ, 4ακοὶ γονολῆτα, οἱ δὲ ἡρά- χλειαν διὰ τὴν περὶ τὸ σπέρμα ἰσχὺν, ὅϑεν καὶ λιϑόσπερ-- μον ὠνόμασται" φύλλα ἔχει ὅμοια ἐλαίας, μακρότερα δὲ καὶ πλατύτεραϑ, καὶ τὰ περὶ τὸν πυϑμένα ἐπὶ γῆς κείμενα " χλω- νία δὲ ὀρϑὰ, λεπτὰ, πάχος ὀξυσχοίνου 1, στερεὰ, ξυλώδη 8, ἐπὶ δὲ τῶν ἄκρων αὐτῶν δίχηλος 5. ἔκφυσις καυλοειδὴς, ἔχουσα φύλλα μικρὰ 190, παρ᾿ οἷς σπέρμα λιϑῶδες, στρογγύλον, λευ-- κὸν, ὀρόβῳ μικρῷ ἶσον 11" φύεται ὃν τραχέσι τόποις καὶ ὑψηλοῖς. Δύναμιν δὲ ἔχει τὸ σπέρμα ust οἴνου λευκοῦ πι- vóutvov λίϑους ϑρύπτειν καὶ οὖρα ἄχγειν12. , Κεφ. guó'. (ρνϑ'.) [Περὶ Φαλαρίδος.] Φάλαρις καυ-- 5) Plin. 27, 74. Ζιόςπυρον legit, ut et C. N.; διόσπορον vero legendum esse censet Salmas. homon. Ῥ- 9- 6) Quod addunt Asulan., Marc. οἵ Cornar. μαλαχώτερα , Sarac. μαλακώτερα, non legitur in Oribas. et Ald. 7) C. ὡς cyoívov, ut et Scrap. 8) Oribas. γυλώδη. 9) Sic Oribas,, Scrap., codd. C. N., Sarac.; δίχολος Ald., Asul., Marc., δίσχολος Corn., δίέσχηλος Goup. 10) Sic Oribas., Serap., codd, C. N.; Ald. vero cum editt. omnibus μακρά. - 11) Sic codd. et editt. omnes, praeter Sarac., qui ὅμοιον." 12) C. addit xal πρὸς Ovgevregíav ποιξῖν. Cap. CXLVIII. (CLVIIL) [De Zzkospermo.] Li- thospermum, quod et aegonychon, exonychon, ]leontion, lapidem leonticum, gorgonium;, tantalitidem, diosporon, Romani columbam, Daci gonoletam, quidam et Hercu- leam, propter seminis duritiem, vocant, a qua et litho- spermi nomen accepit. Folia habet oleae, longiora tamen et latiora, eaque, quae in basi sunt, humi iacentia: ra- muli recti, graciles, crassi, sicut schoenus acutus, firmi, lignosi: in quorum cacumine bifurca propago, cauliculi speciem exhibeus, foliis minutis, inter quae semen lapi- deum, rotundum, album, ervi minoris mole. Nascitur in asperis et editis locis. Vim habet semen, cum vino albo potum, calenlos frangendi urinasque pellendi. Cap. CXLIX. (CLIX.) [2e PAalaride.) Phalaris ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ Ir. 489 λία ἀνίησιν ἐκ ῥιζῶν λεπτῶν καὶ ἀχρήστων πολλὰ, διπά- λαιστα, γονατώδη, καλαμοειδῆ, ἐοικότα τοῖς τῆς ζέας "3, σπέρμα δὲ ἔπεστι μέγεϑος κέγχρου, λευκὸν. ὑπύμηκες. 4ύ-- γαμιν δὲ ἔχει κοπτομένη s πόα καὶ χυλιζομένη δὲ ὕδατος ἢ οἴνου πρὸς τὰ τῆς κύστεως ἀλγήματα ποιεῖν, πινομένη" καὶ τοῦ σπέρματος δὲ κοχλιαρίου πλῆϑος μεϑ' ὕδατος 15 πι-- γομένου πρὸς τὰ. αὐτὰ ποιεῖ. Κεφ. ον΄. (oE.) [Περὶ ᾿Ερυϑροδάνου.] ᾿Ερυϑρόδανον, ἢ ἐρευϑόδανον 5 ἔνιοι δὲ τεύϑριον καλοῦσι, οἵ δὲ δράχανος, oí δὲ κιννάβαρις, “Ῥωμαῖοι ῥουβία πασσίβα, Θούσκοι λάππα μίνωρ, «Αἰγύπτιοι σωφοβί. “Ῥίζα δέ ἐστιν ἐρυϑρὰ, βαφική" j μέντις ἀγρία, ἢ δὲ σπαρτὴ, ὡς ἐν Ταβιάνῃ τῆς Ταλα- τίας 15 καὶ “Ῥαβέννῃ τῆς ᾿Ιταλίας, καὶ ἐν Καρίᾳ μεταξὺ τῶν ἐλαιῶν] σπειρόμενον, ὥςπερ ἐν ταῖς ἀρούραις" ἰὠφελίμως δὲ σπείρεται 8, διὰ τὸ γίνεσθαι ἔκ τούτου πλείστην πρόςο- 15) C. addit μεστά. 14) Oribas. solus addit Joyvórsoa καὶ γλυκέα τῇ γεύσει, τὰ φύλλα δὲ ὅμοια τοῖς τῆς ζέας. Haec absunt ab omnibus codd,, nec in Ald. xeperiuntur. Matthiolus male ἐσχυρότερα 1. Ἰσχνότερα posuit. 15) Bene monuit Sarac., transponenda sic esse vulg. σπέρμ. δὲ μετὰ zoyÀ. VÓ. mÀO. πινομ. 16) Ausus sum, vulg. Oeflívg τῆς Γαλιλαίας sic mutare, quod nusquam cius oppidi aut regionis mentio fit, .neque satis pxobabile est, rubiam in tam aestuoso climate coli. 7'aov/í& autem est oppi- Qum Galatiae, ad Halyn fluv., emporium celebre. Strab, lib, 12. p. 178. 17) Ὁ. àgeliuov. 18) Lacuna legit add. xol κηπεύεται. cauliculos emittit a tenuibus ac nullius usus radicibus nu- merosos, duüm palmorum altitudine, geniculatos, culmis zeae similes. Semen vero milii mole, candidum et ob- longum. Vim habet hcrbae tusae succus ex aqua aut vino expressus ad vesicae dolores. Semen quoque cochlearis mensura ex aqua potum ad eadem est efficax. Cap. CL. (CLX.) [Je Zubia.] Rubia, quae et ereuthodanon, nonnullis teathrion, dracanos, cinnabaris, Romanis rubia passiva, Etruscis lappa minor, Aegyptiis sophobi dicitur, radicem habet rubram, tingendo idoneam. Altera sylvestris est, sativa altera, ut in "lTabiana regione Galatiae et Ravennae in ltalia. Sed et in Caria inter oleas seritur, velut in arvis. Utiliter autem colitur, nam quaestuosa est ct amplissimus inde reditus percipitur. Sunt 490 —JZEA4ANIOY A4IOZKOPIAOY .AAN.AZAPBEOQX δον. Eici δὲ αὐτοῦ οἱ καυλοὶ τετράγωνοι » μακροὶ, τραχεῖς, ὅμοιοι τοῖς τῆς ἀπαρίνης, κατὰ πᾶντα δὲ μείζονες καὶ ῥὁωμα- λεώτεροι ἔζοντερ: ἐκ διαστημάτων τὰ φύλλα καϑ᾽ ἕκαστον γόνυ, done ἀστέρας εἰς κύκλον περικείμενα " χαρπὸν στρογ- γύλον, τὰ πρῶτα χλωρὸν, εἶτα ἐρυϑρὸν, εἶτα πεπαινόμενον. μέλανα" ῥίζα λεπτὴ, μακρὰ, ἐρυϑρὰ, διουρητική" ὅϑεν inre — ρικοῖς μετὰ μελικράτου πινομένη βοηϑεῖ, ἰσχιαδικοῖς τε καὶ παραλελυμένοις" ἄγει δὲ οὖρα πολλὰ καὶ παχέα, ἔσϑ' ὅτε δὲ καὶ αἷμα" λούεσϑαι μέντοι δεῖ καϑ' ἡμέραν τοὺς πίνοντας, [καὶ δρᾷν τῶν πἰψουμένων τὴν διαφοράν] 19" ϑϑηριοδήκτοις τε βοηϑεῖ o χυλὸς μετὰ τῶν φύλλων ποϑείς 26. ὃ δὲ καρπὸς μετ᾽ ὑξυμέλετος πινόμενος σπλῆνα [τήκει" προςτεϑεῖσα δὲ 7 ii ῥίζα ἔμ-- βουα καὶ ἔμμηνα ἄγει καὶ δεύτερα". ϑεραπεύει δὲ καὶ ἀλφοὺς μετ᾽ ὄξους καταπλασσομένη ?t, Κι ἐφ. ονα΄. (ρξα΄.) [Περὶ «1ογχίτιδος.1 «4 ογχῖτις [οἵ δὲ κέστρον 7j Μηδοῦσα, “Ῥωμαῖοι βενέρεα ἢ λαγκέολα] φύλλα 19) Uncinis inclusa sola Ald. habet. Asulan, et lMarcell. nothis adnumerant. Deest in codd, Vindob, 20) Sic Ald., cod. C. et Serap.; Cornar. coniecit ἐπιτεϑείς. 91) C. καταχριωμέγη. ei caules quadranguli, longi, asperi, quales aparines; sed ommi ex parte maiores ac robustiores, folia in orbem per iutervalla, circa singula genicula stellatim posita: semen rotundum, protinus viride, dein rubrum, postremo, dum maturuit, nigrum. Radix est tenuis, longa, rubra, cien- dae urinae vi praedita, unde et arquatis il nis , pota cum aqua mulsa, itemque ischiadicis ac paralyticis, Quin et pellit copiosam crassamque urinam, interdum etiam cruentam. Bibentes tamen quotidie lavari oportet [et ex- crementorum differentidm contemplari]. Contra serpen- tium morsus caulem cum folis bibere prodest. Fructus vero, ex aceto mulso potus, lienem liquat. Αἱ subdita radix partus, menses secundasque trahit. Albae denique vitilisini illita ex aceto medetur. | Cap. ΟΠ]. (CLXL) [1226 Lonchitide.] Lou dis [quam alii cestrum aut Medusam, Homani venercam aut * ΠΕΡῚ Y.A4HX IATPIKHZ BIBAION I. 491 ἔχει πράσῳ καρτῷ 2 ὅμοια; πλατύτερα δὲ καὶ ὑπέρυϑρα πλεῖστα, πρὸς τὴν ῥίζαν περικλώμενα ὡς ἐπὶ τὴν γῆν" ἔχει δὲ καὶ περὶ τὸν καυλὸν ὀλίγα, ig οὗ ἄνϑη ὅμοια πιλίσκοις, τῷ τύπῳ δὲ κωμικοῖς προςωπείοις κεχηνόσι" μήλινα 233 μὲν, λευκὸν δέ τι ἀπὶ αὐτῶν ἐξέχει ἀπὸ τοῦ χάσματος πρὸς τὸ κάτω χεῖλος, ὥςπερ γλωσσάφιον" τὸ σπέρμα δὲ ἐν περικαρ- πίοις λόγχη ὁμοίοις, τριγώνοις 535" ὅϑεν καὶ τῆς προφωνυμίας ἠξιώϑη - ῥίζα δὲ ὁμοία δαύκῳ" φύεται ἐν τραχέσι καὶ ἀνί- κμοις 5 τόποις. Ταύτης ἢ ῥίζα διουρητικὴ . πινομένη σὺν οἴνῳ 20. Κεφ. ovB. (oEB.) [Περὶ ἑτέρας «Δογχίτιδος.] .40γ- χῖτις ἑτέρα, oí δὲ λογχῦτιν τραχεῖαν, [Ῥωμαῖοι λογγίνα, οἵ δὲ καλαβρίνα] φύλλα ἀνίησιν ὁμοια σκολοπενδρίῳ, τραχύτερα δὲ καὶ μείζονα, καὶ μᾶλλον ἐσχισμένα. vau δ᾽ ἔχει τραυ- 22) Ald. et C. πράσῳ πλατυκάρπῳ. Asulan. et sequ. πράσῳ κάρτα: Hoc adverbium insolens. 25) Emendatio Caesalpin. de plant. 10, 9r, Méiavao vulgo, quod deest in codd, C. N. o 24) Sic Marcell. emendavit; προκαρπέοις vulgo. Transpositio yer- borum, quam ausus sum, necessaria videbatur, "Vulgo legitur: τὸ σπέρμα δὲ ὅμοιον λόγχῃ» τρίγωνον ὃν προχκαρπίοις. 25) Ο. ἐνέκμοις. 26) Addit C, in margine: Τὰ φύλλα χλωρὰ εἰς κόλλησιν τραυμάτων ἐπιτήδεια, καὶ ξηρὰ σπλῆνας ἰᾶται. 3 ἢ lanceolam vocant] folia habet scissili porro similia, sed latiora ac pleraque subrubentia, ad radicem circumfracta, velut ad terram spectantia. Habet et circa caulem pauca, in quo ílores pileolis similes, hiantes comicas personas figura referentes, lutei ii, sed albam e rictu lingulam promentes, quae ad labium inferius spectat. Semen iu fructibus lanceae similibus, triangularibus reconditur; unde etiam cognomen nacta est planta. Radix dauco similis cst. Nascitur in asperis aridisque locis. Radix e vino pota urinam ciet. | ; Cap. CLII. (OLXIL) [.De Lonchitide aitera.] Lon- chitis altera, quam quidam asperam dicunt, [Romani longinam aut calabrinam ] folia profert scolopendrii, sed asperiora maioraque, ac profundius incisa. "Vim habet ^ 499 ZIEA4ANIOY AIOZKOPI4O0Y ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ ματικὴν , ἀφλέγμαντον" τήκει δὲ καὶ σπλῆνα, uev, ὄξους πι- γομέγνη. Keg. ovy. (o&y' .) [regi ᾿ἀλϑαίας] "Malo, ἔνιοι δὲ ἐβίσκον καλοῦσι, oi δὲ ἀλϑίοκον. Mole ἐστὶν ἀγρίας &- δος. φύλλα περιφερῆ, ὥςπερ κυκλάμινος, ἔγχνοα " ἔχει δὲ &v- doc ὁοδοειδὲς, καυλὸν δίπηχυν 21, ῥίζαν δὲ γλίσχραν, λευ- κὴν ἔνδοϑεν. ᾿Ωνόμασται δὲ ἀλϑαία διὰ τὸ πολύαλϑὲς καὶ πολύχρηστον αὐτῆς" ἑψηϑεῖσα γὰρ £v μελικράτῳ ἢ οἴνῳ, uai χαϑ' ἕαυτὴν κοπεῖσα 28 ποιεῖ πρὸς τραύματα, παρωτίδας, χοιράδας, δακτυλίων ἀποστήματα 39, μαστοὺς φλεγμαίνοντας; ἐξμφυσήματα,, συντάσεις νεύρων. 4ιαφὸρεῖ γὰρ καὶ ἐκπέσσει; ἢ ῥήγνυσι καὶ imovÀoi: συμμαλαχϑεῖσα δὲ ἑφϑὴ, ὡς εἴρη- ται, στέατι ὑείῳ, ἢ χηνείῳ, ἢ τερεβινϑίνη, πρὸς ὑστέρας. qÀz- γμονὰς 7 μύσεις iy προρϑέματι ποιεῖ" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῆς τὸ αὐτὸ ποιεῖ, ἄγον καὶ τὰ καλούμενα λόχια" τὸ δὲ τῆς δίζης ἀφέψημα σὺν οἴνῳ πινόμενον, ὠφελεῖ δυοουροῦντας, λιϑιώντων ὠμότητας, δυςεντερικοὺς, ἰσχια- 27) Oribas. τρώπηχυν. Scrap. πηχυαῖον. 98) Sic Serap. et Sarae.; σιοϑεῖσα vulgo. 29) Sic Scrap.; δαχτυλ. ϑλάσματα vulgo, quod Marcell. in ἀλγή- poro mutare mavult: recepit boc in textum Sarac. vulnerariam, inflammationi adversaria. Lienem quoque pota ex aceto liquat, : Cap. CLHI. (CLXIIL) [De /haea.] Althaeam alii hibiscum, alii althiocon vocant. Malvae sylvestris spe- cies est, foliis uti cyclaminis rotundis, lanuginosis, flore rosaceo, caule bicubitali, radice glutinosa, iutus alba. Althaeae autem n;men sortita est a multiplici varioque, quem in medendi arte praestat, usu. JDecocta enim in aqua mulsa aut vino, aut per se etiam tusa, facit ad vul- nera, parotidas, strumas, ani abscessus, mammas inllam- matas, emphysemata et distentiones nervorum: discutit nimirum et maturat, rumpit ctiam et ad cicatricem per- ducit. Cocta autem, uti dictum est, ac subacta cum adipe suilo aut anserino, terebinthina etiam, facit subdita ad vulvae inflammationes praeclusionesque. Decoctum cius idem praestat, ac lochia ducit. Succurrit et radicis de- coctac succus ex vino potus urinae difficultati, calculorum saevis acccssibus, intestinorum diflicultati, ischiadicis, tre- ΠΕΡῚ Y.4HX IATPIKHZ BIBAION T. 493 δικοὺς, τρομώδεις, ῥηγματίας" καὶ “πόνους ὀδόντων πραῦ-- va, σὺν ὄξει ἀφεψηϑεῖσα καὶ διακλυζομένη " ὃ δὲ καρπὸς χλω-- οὖς τε καὶ ξηρὸς, λεῖος καταχρισϑεὶς σὺν ὄξει ἐν ἡλίῳ, σμη-- κτικός ἔστιν ἀλφῶν" uev ὀξελαίου δὲ συγχριόμενος προφυ-- λακτικός ἔστιν ἰοβόλων" ποιεῖ δὲ xol πρὸς δυςεντερίας xoi αἵματος ἀναγωγὴν καὶ διάῤῥοιαν" τὸ δὲ ἀφέψημα τοῦ σπέρ-- ματος πινόμενον καὶ πρὸς μελισσῶν καὶ τῶν λεπτῶν ϑηρίων πληγὰς πάντων, ἐν ὀξυχράτῳ ἢ οἴνῳ ποϑέν καὶ τὰ φύλλα δὲ uev ὀλίγου ἐλαίου καταπλάσσεται ἐπὶ τῶν δηγμάτων καὶ ἐπὶ τῶν πυρικαύστων" πήγνυσι δὲ ἡ ῥίζα 30 καὶ ὕδωρ, μι-- γεῖσα λεία καὶ συνεξαιϑριασϑεῖσα. Κεφ, ονδ΄. (ρξδ΄.) [Περὶ ᾿Δλκέας. ᾿Αλκέα καὶ αὕτη εἶδος ἔστιν ἀγρίας μαλάχης, ἔχουσα φύλλα ἐπεσχισμένα πρὸς τὰ τῆς ἱερᾶς βοτάνης, καυλοὺς y ἢ δ΄, φλοῦν 31 ἔχοντας καννάβει παραπλήσιον" ἄνϑος μικρὸν, ἐμφερὲς ῥόδῳ 53, ῥίζας λευκὰς, πλατείας 33, ἐ ἢ ς΄, ὅσον πήχεως" αἵτινες οἴνῳ ἢ ὕδατι πινόμεναι δυςεντερίαν καὶ δήγματα ἰῶνται. go) Lacuna add, γλωρά- $1) C. φλοιόν. 62) Sic Ald. et sequ.; sedSerap. et cod. C, 24g. ῥόδῳ non habent. 65) Sic Serap. et Ald.; πλαγίας C. mulis ruptisque. Eadem dentium mulcet dolorem, cum aceto decocta, colluto inde ore. Fructus vero, seu viridis seu etiam siccus, tritus vitiligines abstergit, si in sole cum eo et aceto delibuuntur. Ex aceto oleoque. perunctus ve- nenatorum animalibus arcet iniurias. Facit ct ad dysen- teriam sanguinisque reiectionem et alvi profluvium. De- coctum Írüctus cum posca aut vino bibitur contra apum bestiolarumque aliarum ictus. Folia vero cum olei mo- mento morsibus ipsis ambustisque imponuntur. Radix ipsa aquam coagulat, si trita huic adinisetur simulque sub dio posita fuerit. Cap. CLIV. (CLXIV.) [De 4/cea.] Alcea et ipsa sylvestris malvae est species: folia vero habet divisa, sicut verbena, caules tres aut quatuor, cortice cannabino vesti- tos, florem parvum, rosae similem, radices albas, latas, quinque aut sex, fere cubitales, quae quidem cum vino aut aqua potae dysenteriae ac ruptis medentur. - 402 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQEZ Κεφ. ονέ. (ρξέ.) [Περὶ αννάβεως ἡμέρου Κάνναβις, οὗ δὶ καννάβιον, οἵ δὲ σχοινόστροφον. οὗ δὲ ἀστέριον, φυ-- τόν ἔστιν εὔχρηστον £v τῷ βίῳ πρὸς τὰς τῶν εὐτονωτάτων σχοινίων πλοκᾶς" φύλλα φέρει παραπλήσια τῇ μελίᾳ, δυοώ- δη, καυλοὺς μακροὺς, κενούς" καρπὸν στρογγύλον, ὃς ἐσϑιό- μένος πλείων σβέννυσι τὴν γονήν" χλωρὸς δὲ χυλισϑεὶς àg- μόζει πρὸς τὰς τῶν ὦτων ἀλγηδόνας ἐνσταζόμενος. Κεφ. voz. (o£) [Περὶ Καννάβεως ἀγρίας. άννα- fig ἀγρία, οἱ δὲ ὑδράστινα, “Ῥωμαῖοι τερμινάλις, ῥαβδία φέρει ὅμοια τοῖς τῆς ἀλϑαίας, μελάντερα δὲ καὶ τραχύτερα 35 καὶ μικρότερα τὸ ὕψος πήχεως: τὰ δὲ φύλλα ὅμοια τῇ ἡμέρῳ, τραχύτερα δὲ καὶ μελάντερα 85: ἄνθη ὑπέρυϑρα, λυχνίδι ἐμφερῆ" σπέρμα. δὲ καὶ ῥίζαν ὅμοια τῇ ἀλϑαίᾳ. 4ύ- vojuy δὲ ἔχει ἡ ῥίζα ἑφϑὴ καταπλασϑεῖσα, φλεγμονὰς παρη- γορεῖν καὶ οἰδήματα διαφορεῖν xai πώρους διαχεῖν. Καὶ ὃ ἀπὸ ταύτης δὲ φλοιὸς εὔϑετος εἷς πλοκὴν σχοινίων. Keg. ονζ. (ρξζ.) [Περὶ ᾿Αναγύριος.) ᾿ἀνάγυρις 36, οὗ 64) Hoc deest in Serap. $5) C. non habet voay. z« 82, $6) O. N. ' Ovóyvoos. Cap. CLV. (CLXV.) [2e Cannabi sativa. Canna- bis, quam alii cannabion, alii schoenostrophon aut aste- rion vocant, planta est in vita perutilis ad texendos fu- nes validissimos ; folia gerit fraxini, sed foedi odoris, cau- les proceros, inanes, semen rotundum, quod largius sum- tum.genituram exstinguit. Ex eo recente expressus suc- cus convenienter aurium doloribus instillatur. Cap. CLVI. (CLXVI.) [De Cannabi sylvestri.] Can- nabis sylvestris, quam alii hydrastinam, Romani et termi- nalem vocant, virgulas profert, quales althaea, sed ni- griores, asperiores et minores, cubiti altitudine; foliis sa- tivae, asperioribus tamen ac nigrioribus; floribus subru- bris, lychnidis aemulis, semine ct radice althaeae. Cocta autem et imposita radix vim habet inflammationes lenien- di, oedemata discutiendi et articulorum tophos dissipandi. Sed et huius cortex torquendis funibus est accommodatus. Cap. CLVII. (CLXVIL) [2e -4nagyri.] Anagyris, ΠΕΡῚ YAHEX ΙΑΤΡΙΚΗΣ ,BIBAION. T. 495 δὲ ἀνάγυρον, οἱ δὲ Gxomov»?!, oi δὲ ἀγνάκοπον καλοῦσι, E 2 M /ÀÀ Y - c7 δ ui » ἄμνος ἐστὶ φύλλοις καὶ ταῖς δάβδοις προςεμφερὴς ἄγνῳ, δενδρώδης, βαρύοσμος ἰσχυρῶς: ἄνϑος κράμβῃ ξοικός" xag- 32 7 - ^ €- ^- , πὸς ἐν κερατίοις μακροῖς, τὸ σχῆμα νεφρῶν 38, ποικίλος, στερεός" σχληρύνεται δὲ περὶ τὸν τῆς σταφυλῆς πεπασμόν 35. Ταύτης τὰ φύλλα ἁπαλὰ, λεῖα καταπλασσόμενα, οἰδήματα στέλλει. ποτίζεται δὲ -- πλῆϑος ἐν γλυκεῖ πρὸς ἄσϑμα καὶ ἐκβολὴν χορίου καὶ ἐμμήνων καὶ ἐμβρύου: πρὸς δὲ κε- φαλαλγίαν *9 σὺν οἴνῳ" ἔστι δὲ περίαπτον δυςτοκούσαις" δεῖ μέντοι μετὰ τὸ ἀποτεκεῖν εὐθέως ἀφελόντα ῥίπτειν τὸ πε- ; P - δὲ c € À N41 ὃ - Nn 3. / ἜΤΟΣ M] ρίαμμα᾽" τῆς δὲ ῥίζης ὃ φλοιὸς ^ διαφορεῖ καὶ ixméoos: ὁ δὲ καρπὸς ἐσϑιόμενος ἔμετον συντόνως κινεῖ. Κεφ. ovg. (ρξη.) [Περὶ Κηπαίας.] Κηπαία ἐμφερής ἔστιν ἀνδράχνῃ, μελάντερα δὲ ἔχει τὰ φύλλα, ῥίζαν λεπτήν" βοηϑεῖ δὲ τὰ φύλλα πινόμενα σὺν οἴνῳ στραγγουριῶσι καὶ 57) Oribas. ἕλχοπον. 88) C. στρογγύλος. XN. ὑποστρόγγυλος. 69) C. N. τῆς κεφαλῆς πέπλασμόν. 40) Cornar, suspicatur, ex Plin. legendum esse πρὸς τὰ φαλαγγία, 41) Sic Ald. et Galen, simpl. fac. 6. p. 829.; χυλός Asulan. et sequ. alii anagyron, acopon et agnacopon appellant, est frutex - foliis et virgis vitici assimilis , arborescens, perquam gra- vis odore. Flos est brassicae similis: semen in longis cor- niculis, figura renum, versicolor ac solidum, quod matu- rescente uva durescit. Huius folia tenera trita et impo- sita oedemata reprimunt. Propinantur quoque ad dra- chmam in passo adversus spirituum difficultatem, itemque ad eiectionem secundarum, menstrui sanguinis et fetus. Adversus capitis dolores in vino exhibentur. Difficulter pa- rientibus amuleti ad instar alligantur; sed a partu statim auferri abiicique oportet. Radicis autem cortex discutit ac concoquit. Fructus denique comestus vomitiones vehe- menter concitat. Cap. CLVIII. ( CLXVIII.) [De Cepaea.] ^ Cepaea portulacae similis est, verum nigriora habet folia, radi- cemque tenuem. Folia in vino pota stranguria et vesicae 406 ZEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ " ; » ψωριῶσι τὴν κύστιν᾽ μαλιστα δὲ mou ἣ ῥίζα μετὰ ἑψήμα- — τος 4? ἀσπαράγου τοῦ μυακάνϑου καλουμένου πινομένη. 1 Κεφ. gv'. (οξϑ΄.) [Περὶ ᾿Αλίσματος. J4Aiuc, oi δὲ E , c ᾿ , c AUT € Y / b ἀλκέαν, oí δὲ δαμασσώνιον, oi δὲ ἄκυρον, oi δὲ λύρον xa- . - ' , " jJ λοῦσι, φύλλα μὲν ἔχει ἀρνογλώσσῳ ὅμοια, στενώτερα δὲ wo | ἘΞ 1 Y € e » p ( ἐπὶ γῆν χλωμενα" καυλὸς δὲ λεπτὸς, ἁπλρῦς, ὑπὲρ πῆχυν 3» , "ἢ P ^ ^ ct 3 ἔχων κεφάλια, ϑυρσοειδής" v0» λεπτὰ, λευκὰ, ὕπωχρα" crt C r 2 ΨῈΞ MT 2 E € δίζαι ὡς μέλανος ἐλλεβόρου λεπταὶ, εὐώδεις, δριμεῖαι, vmo- λίπαροι. “Ὑδρηλὰ δὲ φιλεῖ χωρία. “Ἀρμόζει ἡ δίζα πινομένη | σὺν οἴνω, ὅσον « α' ἢ f τοῖς λαγωὸν βεβρωχόσι ϑαλάσ--: σιον καὶ τοῖς ὑπὸ φρύνου δηχϑεῖσι καὶ τοῖς ὄπιον πεπωκόσι. Ὁ Καὶ στρόφους (παύει) 43 καὶ δυςεντερίαν καϑ' ἑαυτὴν καὶ σὺν ἴσῳ δαύκῳ πιψομένη" ἃἁρμόζει καὶ σπάσμασι καὶ πρὸς τὰ E M , c δὲ , [4 ΄ à» » ὡστερικὰ πάϑη. Ἢ δὲ πόα ἵστησι κοιλίαν, καὶ ἔμμηνα Gyas καὶ οἰδήματα καταπλασϑεῖσα πραΐὕνει. Κεφ. o£. (ρο΄.) [Περὶ ' Ονοβρυχίδος.] ᾿Ονοβρουχὶς, [οἵ δὲ ὀγοβρόχειλος, οἵ δὲ ἐσχασμένη, οὗ δὲ ὑπερικὸν, οὗ δὲ wó- UA 42) Sic e Paull, Aegin.; ποιεῖ μετὰ ἕψήματος διζῶν vulgo. 48) Hoc addendum esse Sarac. iudicat. scabie laborantibus prosunt. Maxime vero id praestat ra- | dix cum asparago, qui myacanthus vocatur, cocta. Cap. CLIX. (CLXIX.) [De Alismate.] Alisma, non- null alceam, ali damasonium aut acyron, lyron etiam appellant, folia habet plantagini similia, sed angustiora : et versus terram deflexa. Caulis gracilis, simplex, cubito altior, capitula thyrsi specie gerens. Flores tenues, can- | didi, pallescentes, radices ut hellebori nigri, tenues, odo- - ratae, acres ac modice pingues. Aquosos amat tractus. Radix drachmae unius aut alterius pondere in vino pota . his convenit, qui leporem marinum vorarunt iisque, qui . a rana rubeta demorsi sunt, ut et iis, qui opium hause- | runt. Curat et tormina οἱ dysenteriam, per se aut cum pari modo seminis dauci potui data. Sed et convulsis et | contra hystericos affectus prodest. IlIerba ipsa sistit alvum | ac menses ciet, oedemata etiam imposita mitigat. | Cap. CLX. (CLXX.) [e Onobrychide.] 'Onobry- , chis [quam alii onobrochilos, alii eschasmenen, aut hy- HEPI Y.4HX IATPIKHE BIBAÁION Fr. 497 L] prov, οὗ δὲ χαμαιπίτυν, “Ῥωμαῖοι ὀπάκα 35, οἱ δὲ βριχιλλατὰ, οἵ δὲ λόπτα 45, οἱ δὲ ἰουγκινάλεμ 45, Ζακοὶ ἀνιασσεξέ,] φύλλα ἔχει ὅμοια φακῷ,, μιχροῦ ^7 μακρότερα, καυλὸν σπιϑαμιαῖον» " - [25 , ᾽ ἄνϑος φοινικοῦν 48, μικρὰν ῥίζαν. (ύεται ἐν καϑύγροις καὶ EJ i , A4 , δὲ RA c , *5 À 9 - À ? ἀργοῖς τόποις. Ζ]ύναμιν δὲ ἔχει ἡ πόα ἐπιπλασϑεῖσα, λεία, «d ΄ » " διαχεῖν φύματα μετ᾽ οἴνου δὲ πινομένη στραγγουρίαν ϑερα-- πεύει" σὺν ἐλαίῳ δὲ ἀλειφομένη ἱδρῶτας κινεῖ. Κεφ. ρξα΄. (ροα.) [Περὶ ᾿Ὑπερικοῦ.) “Ὑπερικὸν, οὗ δὲ ἀνδροόςφαιμον, oi δὲ κόριον, οὗ δὲ χαμαιπίτυν, διὰ τὸ τὴν | ν D L 2 D γ 7, BA τος, 25. ͵ » περὶ τὸ σπέρμα ὀσμὴν ἐοικέναι πιτυΐνῃ ῥητίνῃ φύλλα ἔχει σήγανῳ Ouoix* ϑᾶάμνος φρυγανοειδὴς, σπιϑαμιαῖος, ὑπέρυ-- ϑρος, ἄνϑος ἔχων Asvxoto ὅμοιον 0, 0 διατριβὲν ἐν τοῖς δακτύλοις αἱματώδη τὸν χυλὸν ἐχκρίνει" δϑεν καὶ ἀνδρόςαι- 5 À , τ M Ty ci , 51 , 5 - μὸν ἐχλήϑη" λοβὸν δὲ ὑποδασὺν 9, προμηκὴ ἕν τῷ περιῴε- 44) C. ὀπτατά. 45) €. γῶπτα. 46) Sic €C.; lozwéisu vulgo. 47) Sic Cornar. primus correxit vulg, xod, quod et in cod, C. 48) €. addit μικρόν, : . 49) E libr, 8, 58. huc transponenda, dubia tamen : Ῥωμαῖοι ἐδε- | pdAi, of δὲ σεντουγάλις, IAqool χουρμὰ σεμμακέδ, 50) Sic Oribas,, Serap., Ald.; μήλινον Asulan., Marcell, et sequ. 61) Sic Oribas, et Ald.; χλωγάρια ὑποδασέα Asulan., Marcellus | et sequ. ' pericum "εἴ corion et chamaepityn vocant, Romani opa- cam ac brichilatam, loptam etiam et iuncinalem, Daci aniassexe] folia habet lentis similia, sed paullo ampliora, caulem spithamaeum , florem puniceum, radicem exilem, Nascitur in humentibus et incultis locis. Vim habet herba, si trita illinatur, panos discutiendi. Cum, vino autem pota stranguriae medetur, et inuncta ex oleo sudores movet, Cap. CLXI. (CLXXI) [De Hyperico.] Hypericum alii androsaemon, alii corion, aut etiam chamaepityn ap- pellant, quoniam semen odore resinam pineam imitatur, Folia habet rutae similia. Frutex est virgultosus, dodran- talis; rubescens: flos leucoio similis, qui inter digitos tri- tus succum sanguineum excernit, unde et androsaemon dictum est. Siliquam gerit subhirsutam γ΄ subrotundo - ob- DIOSCORIDES. 11 408 | HEAANIOY ΑἸΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ τ » τ ) " pi, μέγεθος κριϑῆς 9?, ἕν ᾧ σπέρμα μέλαν, δητίνης ὄζον: Φύεται δὲ ἐν ἐργασίμοις καὶ τραχέσι τόποις. “Δύναμιν δὲ , E b] , ἢ r ἔχει διουρητικὴν καὶ ἐμμήνων ἀγωγὸν, moocrücutvov: vevag- | ταίους δὲ καὶ τριταίους ἀπαλλάσσει, με οἴνου πινόμενον" , 5 7, 2 , , , ϑεραπεύει δὲ ἰσχιάδας ἐπὶ ἡμέρας μ τὸ σπέριια muvóusvov* |. , ^. , καὶ τὰ φύλλα σὺν τῷ σπέρματι καταπλαττόμενα κατακαύ-- ματα ἰᾶται. - Σ᾽ 7 E Κεφ. o&f. (goB.) [Περὶ :doxvgov.] "otvgov, oi δὲ ἀσκυροειδὲς, οὗ δὲ «vüpOgoiuov, καὶ τοῦτο᾽ εἶδός ἐστιν ὕπερι-- κοῦ, μεγέϑει διαφέρον, κλωσὶ μεῖζον. φρυγανωδέστερον δὲ καὶ πεφοιγιγμένον τοῖς φύλλοις λέπτοῖς", ἄνϑη δὲ μήλινα qé- | E E 1 L ] OE E - ρει" καρπὸν δὲ ὅμοιον ὑπερικῷ, OLovsw δητίνης, καὶ iv τῷ παρατριβῆναι οἱονεὶ αἱμαάσσοντα τοὺς δακτύλους 95, ὡς διὰ | M 5 , - P € , ^ E τοῦτο &vOgogcuuov καλεῖσϑαι. Ποιεῖ καὶ ὃ τούτου καρπὸς ᾿ ΕἸ / τ . "2 c ? "m - / 54b, πρὸς ἰσχιάδας, πὶνόμενος μεϑ' ὑδρομέλιτος κοτυλὼν β 2 ' “ L4 , - ^ , * ἄγει γὰρ χολώδη κόπρια πολλα" συνεχῶς δὲ διδόναι χρὴ, ἄχρις ἂν ὑγιασϑῶσι" ποιεῖ καὶ πρὸς πυρίκαυστα ἐπιπλασϑείς. | -τ Ku παι 52) Mallem cum Dodon. et cod. C. legere ὅμοιον κριϑὴ» ni prisci . interpretes et Ald. obstarent. 63) Cod. C, et Ald. addunt τὸ σπέρμα. 64) Serap. χοτίλῃ α΄. longam, grani hordei mole, in qua semen nigrum, quod . resinam redolet. Gignitur locis cultis et asperis. Urinam ciet, subditumque menses trahit: ex vino autem bibitum quartanas tollit et tertianas. Medetur et semen ischiadi- cis, quadraginta diebus haustum. Sed et foliis cum se- mine impositis ambusta sanantur. Cap. CLXIL (CLXXIL) [Je .4scyro.] Ascyron, sive ascyroides, aliis androsaemon, etiam hyperici species - est, magnitudine differens. Ramos enim habet maiores, | magis fruticosum , foliis tenuibus rubentibus. Flores lu- teos profert et fructum hyperico similem ac resinosi odo- ris, cuius attritu digiti velut cruentantur, qua de caussa androsaemon appellatur. Est et huius fructus ad ischia- dicos efficax potus in hydromelitis heminis duabus. Nam biliosa recrementa plurima alvo detrahit. Sed dari con- tinuo oportet, doncc sanitati restituti fuerint. Efficaciter ct ambustis imponitur. ζ ΠΕΡῚ YAHZ L4TPIKH£E BIBAION 1. 490 Κεφ. o£y. (οογ΄.) [Περὶ ᾿Ανδροςραίμου. ᾿Ανδρόςαιμον, οὗ δὲ Διονυσιάδα, oi δὲ καὶ τοῦτο ἄσκυρον καλοῦσι" δια- φέρει δὲ τοῦ ὑπερικοῦ καὶ τοῦ ἀσκύρου, ϑάμνος ὧν λεπτό- κάρφος, φρυγανώδης, πεφοινιγμένος τὰ ῥαβδία, φύλλα τρι- πλασίονα 55 τοῦ πηγάνου, ἃ τριφϑέντα οἰνώδη χυλὸν ἀφίησι" μασχάλας δ᾽ ἔχει πλείους ém ἄκρῳ τεταρσωμένας, περὶ ἃς ἀνϑήλια μικρὰ, μήλινα" καρπὸς ἐν κάλυκι ὁμοίῳ 5 τῷ τῆς μελαίνης μήκωνος, oiov κατάγραφος" ἀνατριφϑεῖσα δὲ " κόμη, ῥητινώδη ὀσμὴν ἀποδίδωσι. Καὶ τούτου ὃ καρπὸς λεῖος δυοῖν « ὁλκὴ ποϑεὶς ἄγει χολώδη κόπρια" ϑεραπεύει δὲ μάλιστα ἰσχιάδας" δεῖ δὲ μετὰ τὴν κάϑαρσιν ὕδατος ἐπιῤ.- ῥοφεῖν. Καὶ πυρίκαυστα δὲ ἡ πόα καταπλασϑεῖσα ἰᾶται,᾿ καὺ αἷμα 51 ἐπέχει. Κεφ. 950. (ροδ΄.) [Περὶ Κόρεως.] Kon oi δὲ xai τοῦτο ὑπερικὸν καλοῦσι, φύλλον ἔχει ποραπλήσιον τῷ τῆς δρείκης, μικρότερον δὲ καὶ λιπαρώτερον καὶ ἐρυϑρόν. Θά- μνος δ᾽ ἐστὶ σπιϑαμιαῖος 8, δριμὺς καὶ εὐώδης. Τούτου ὃ | 6&5) Quod Ald, et sequ. addunt ἢ oat i μα nec Oribas. habet nec Serap., nec cod, C. 66) Sic Scrap. et Dodon. P. 78.5 C PPM vulgo, 57) Lacuma legit νομάς» 58) Εὔστομος, quod Ald. habet, huc non quadrat, neque in 8e- rap. legitur, | / Cap. CLXIII. (CLXXIII.) [De ndrosaemo.] An- | drosaemon, quod alii Dionysiada, alii etiam ascyron ap- pellant, ab hyperico et ascyro differt. Frutex est ramis gracilibus, fruticulosus, virgultis puniceo colore rubenti- bus. Folia triplo maiora rutae, quaeque trita succum vini colore emittunt. Alas habet plures in cacumine expan- sas, circa quas flosculi exigui, lutei. Fructus in calyce simili papaveris nigri, punctis distinctus. Huius coma contrita resinosum odorem reddit. Sed et semen tritum drachmis duabus potum excrementa biliosa educit: prod- est vero maxime ischiadicis, verum a purgatione aquam insuper sorberi oportet. Illita herba medetur ambustis, et sanguinem cohibet. Cap. CLXIV. (CLXXIV.)' [De Cori.] Coris, hy- pericum etiam | appellatum , frutex est folio ericae, sed minore, pinguiore et rubente, dodrantalis, acris et odo- Ii 2 -᾿ 500 ΠΕΔΑΝΙΟΥ “ΠΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANA2ZAPBEOZ ' , 5 M , » 2 m M. καρπὸς πινόμενος, οὖρα καὶ καταμήνια ἄγει". βοηϑεῖ καὶ qua ΄ 3᾽ - - j| λαγγιοδήκτοις. ἰσχιαδικοῖς τε καὶ ὀπισϑοτονικοῖς. σὺν οἴνῳ, | , ' € JU , 2 ΓΙ ' | πινόμενος" πρὸς δὲ ῥίγη, σὺν πεπέρει" ἐπὶ δὲ ὃπισϑοτονι- - à M , , 5 ^ 5 , € b c Wee ^ | κῶν καὶ σύγχϑισμά ἔστι σὺν ἐλαίῳ ἁρμόδιον. [Ἢ δὲ ῥίζα αὐτοῦ, σὺν οἴνῳ ἑψηϑεῖσα καὶ ποϑεῖσα, παρέτοις βοηϑεῖν σεπίστευταιὅϑ- δεῖ δὲ τὸν πάσχοντα ἐν τῷ πίνειν περισκέ- - € "S J u M LY i , πέσϑαι καλῶς" ἱδροῦ yàg ὅλον τὸ σῶμα, καὶ τὴν εὐλινησίαν ἐκ τούτου λαμβάνει 59, Κεφ. ose. (o£ .) [Περὶ Χαμαιπίτυος. Xogpouitzue] οἱ δὲ πιτυσόρυσιν, oí δὲ ὀρείζηλον, οἱ δὲ ἐν Πόντῳ OÀOxv- ρον, οἱ δὲ βρυωνίαν ἀγρίαν, ᾿4ϑήνησιν ᾿Ιωνίαν, ἐν δὲ Εὐβοίᾳ, σιδηρῖτιν, προφῆται αἷμα" ““ϑηνᾶς, ἹΒωμαῖοι κυπριποῦμ, 41α-᾿ ἜΗΝ - , et AN - [2 ͵ a xoi δοχελᾶ. Πόα ἕρπουσα ἐπὶ γῆς, ὑπόκυρτος φύλλα δὲ » ci D ΄ -“ ᾿ 1 - Y ͵ ἔχει ὅμοια ἀειζώῳ μικρῷ, λεπτότερα δὲ πολλῷ καὶ λιπαρώ- vega καὶ δασέα, πυκνὰ περὺ τοὺς κλάδους, ὀσμὴν ἔχοντα mí- - τυος" ἄνϑη λεπτὰ, μήλινα [ἢ Aewx«]91* ῥίζαν δὲ ὡς κιχω- 59) Sic Ald., Asulan., Cornar.; καλῶς βοηϑεῖν πιστεύεταν Goupyl, et Saracen. 60) Uncinis inclusa reiecit Marc,, quod deficerent in codd. non- nullis et in Serap. 61) Spuria habet uncinis inclusa Marcell., licet Oribas. ita legerit. ratus. Huius fructus potus urinam et menses provocat. Est et auxilio ex vino potum a phalangio demorsis, ischiadi- | cis, et opisthotonicis, itemque risoribus, addito pipere. Convenit etiam opisthotonicis unguentum cum oleo factum. [Radix eius cum vino cocta et bibita credita est resolutis ] opitulari: sed laborantem inter potandum bene operiri | oportet: corpore enim toto sudorem ciet, qua ex re agi- litas pristina recuperatur.] Cap. CLXV. (CLXXV.) [De Chamaepity.] Cha- maepitys, aliis pitysorysis aut orizelos dicta, ab iis, qui Pon- | tum incolunt, olocyron, aut bryonia sylvestris, ab Athe- | niensibus Ionia, ab Euboicis sideritis, prophetis sanguis Minervae, Romanis cypripum, JBDacis dochela vocatur. Herba est humi serpens, incurva: foliis gaudet semper- vivi minoris aemulis, at multo tenerioribus, pinguioribus et hirsutis, circa ramulos densis, quae pinum redolent: flores habet tenucs, ílavos [aut albos]: radicem cichorii. ΠΕΡῚ ὙΛΗΣ IATPIKHX BIBAIONX T. 501 B , X , , ' ν᾽ ais E ry , olov. Ταύτης τὰ φύλλα πινόμενα μετὰ οἴνου ἐπὶ ἡμέρας C I», , 3 v M £X Li » £/€ j n χτέρον ϑεραπεύει, ἐπὶ δὲ μ΄ ἰσχιάδα μεϑ' ὑδρομέλιτος πινο-- μένα, 4ίδοται καὶ ἡπατικοῖς καὶ δυφουροῦσι καὶ νεη οιτικοῖς | , c , Cic i , - 2 Ἄν M ἰδίως, ἁρμόζοντα καὶ στροφουμένοις" χρῶνται δ᾽ αὐτῇ xci - bd v 5 , οὗ ἐν Ηρακλείᾳ τῇ ποντιχῇ, ὡς ἀντιδότῳ, πρὸς ἀκόνιτον Ν , ποτίζοντες τὸ ἀφέψημα᾽ καταπλάσσεται δὲ πρὸς τὰ εἰρη- μένα 2 μετὰ ἀλφίτων δεδευμένων τῷ ἀφεψήματι τῆς πόας. ἱεανϑεῖσα δὲ σὺν σύκοις καὶ ἀντὶ καταποτίου διδομένη 53 μα- ἄσσει κοιλίαν" μετὰ μέλιτος δὲ καὶ λεπίδος καὶ ῥητίνης ἀνα-- - ^ 2 e ἊΝ ληφϑεῖσα καϑαίρει" ἄγει δὲ καὶ τὰ ἀπὸ ὑστέρας, προοτεϑεῖσα, [1 h 5 σὺν μέλιτι" διαφορεῖ δὲ καὶ σκληρίας μαστῶν, καὶ τραύματα I [ κολλᾷ, καὶ ἕρπητας ἐπέχει, μετὰ μέλιτος καταπλασσομένη. 2 p , Keg. o&z. (ρος) [Περὶ ἑτέρας Xouounízvoc.] Ἔστι ε ΄ , , καὶ ἑτέρα χαμαιπίτυς, χλάδους ἔχουσα πηχυαίους, &7xvgo&- δεῖς, λεπτοχάρφους" κόμην δὲ ἐοικυῖαν τὴ πρὸ αὐτῆς, καὶ ἀν- , , . , E D E EN n SON , Oog λευκόν" σπέρμα δὲ uéAov: ἀπόζει δὲ καὶ αὐτὴ πίτυος. Καὶ τρίτη τίς ἔστιν, ἄῤῥην καλουμένη ἔστι δὲ βοτάνιον 9* il 62) Sic Ald.; προδινημέγα Asul. et sequ. 65) ΑΙ. λαμβανομένη. 64) Vulgo additur λεῖον, quod, sequentibus contrarium, neque Ori- bas., neque Serap. agnoscunt. IIuius folia septem diebus in vino pota morbo regio me- entur, et quadraginta diebus ex hydromelite ischiadem anant. antur et hepaticis et urinae difficultate laboran- E. ac peculiariter nephriticis: idonea etiam sunt tormi- nosis. Utuntur et ea herba Heracleae ponticae incolae, lvelut antidoto, contra aconitum decoctum ipsius propi- (nantes. lmponitur etiam ad antedicta vitia cum polenta iure decocti subacta. Contrita vero cum ficubus et pilula- rum instar exhibita alvum emollit. At excepta melle cum aeris squama et resina etiam purgat. Extrahit et quae in utero morantur, cum melle subdita in passo. Mamma- rum quoque dauritias discutit vulneraque glutinat. ller- |petas denique ilta cum melle cohibet. Cap. CLXVI. (CLXXVI.) [2e a/tera Chamaepity.] ἢ ὶ : à 3 1 Est et altera chamaepitys, ramis cubitalibus, in anchorae speciem incurvalis, gracilibus; coia supra dictae, flore candido ac semiue nigro. Et haec pinum, redolet. Addi- tur tertia, quae mascula nominatur. Est herbula foliis 802. ΠΕΔΑΝΙΟΥ͂ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΠΩΣ ἔχον φυλλάρια λεπτὰ, λευκὰ, δασέα" καυλὸν δὲ τραχὺν, Av: κόν" ἀνϑήλια μήλινα" σπερμάτιον δὲ. παρὰ τὰς μασχάλας" ὄζει δὲ καὶ τοῦτο πίτυος. Δύναμιν. δὲ ἔχουσι xci. αὐτὰ ὁμοίαν τῇ προειρημένη, ov μὴν οὕτω πρακτικήν. tenuibus, albis, hirsutis; caule aspero, albido; floribus fla: vis, scmine exiguo iuxta alas, hedolet et haec pinum. Utraque vim antedictac similem obtinet, at non perinde efficacem. BIBAION A. "y τοῖς πρὸ τούτου τρισὶ βιβλίοις, φίλτατε "dote , παρα- δόντες περὶ ἀρωμάτων καὶ ἐλαίων καὶ μύρων καὶ δένδρων καὶ ζώων καὶ σιτηρῶν καὶ λαχάνων καὶ ῥιζῶν καὶ χυλισμά--: τῶν καὶ βοτανῶν καὶ σπερμάτων, ἐν τούτῳ τετάρτῳ ὄντι “περὶ τῶν λειπομένων βοτανῶν καὶ ῥιζῶν διαλεξόμεϑα. τ Κεφ. α΄. [Περὶ Κέστρου. “Κέστρον τὸ καλούμενον Ψυχότροφον, ἐπειδὴ ἐν τοῖς ψυχφοτάτοις εὑρίσκεται τόποις, ὃ “Ῥωμαῖοι οὐεττονικὴν 1 καλοῦσι, πόα ἐστὶ καυλὸν ἔχουσα λεπτὸν, πήχεως τὸ ὕψος, ἢ καὶ μείζονα, τετράγωνον" φύλλα μακρὰ, μαλακὰ, ὅμοια δρυΐ, τὴν περιφέρειαν ἐσχισμένα, εὐωδη, μείζονα δὲ τὰ πρὸς τὴν δίζαν' ἐπὶ ἄκρῳ δὲ τῶν καυλῶν ἔνεστι τὸ σπέρμα ἐσταχυωμένων" ὥςπερ ϑύμβοας. Ταύτης 1) Sic scribitur in codd. Vindob.; βετονίχην Ald. et sequ, — Edi- tiones adiungunt ἢ óocueoírovu , quod deest in codd. 2) Marc. auguratur ἐγώδη. Sed codd. et interpretes prisci refra- gantur. , 5) Sic Dalechamp. p. x282.5; ἐσταχυωμένον vulgo. LIBER IV. Cum in tribus libris prioribus, amantissime Aree, de aromatibus, oleis, unguentis, arboribus, animalibus, ccre- alibus, oleribus, radicibus, succis, herbis ac seminibus egerimus; in hoc quarto de iis, quae supersunt, herbis ac radicibus disseremus. Cap.L [De Cestro] Cestrum, quod psychotrophon vocatur, quoniam frigidissimis locis reperitar, Romani be- tonicam appellant. Herba est, caulem proferens tenuem, cubiti altitudine, aut etiam maiorem, quadrangulum: folia longa, mollia, quernis similia, in ambitu incisa, odorata, ac prope radicem maiora; semen in sumimitate caulium, ihymbrae more spicatorum. Collecta huius folia siccanda 50 4 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIA4OY ANAZAPBEOZX τὰ φύλλα δεῖ συλλέγοντας ξηραίνειν". ὧν ἐστι καὶ 5 πλείων χρῆσις" ῥίζαι δὲ ὕπεισι λεπταὶ, ὡς ἐλλεβόρου, αἵτινες qÀe- — γματώδη προςκαλοῦσιν ἔμετον. μεϑ' ὑδρομέλιτος πινόμεναι — τῶν δὲ φύλλων διδόναι πρὸς τὰ σπασματαῦ, ῥήγματα xal ^ πρὸς τὰς ἐν ὑστέρᾳ διαϑέσεις καὶ πνίγας ὑστεριχὰς — c δλ- - κὴ μεϑ' ὑδοομέλιτος πινόμεναιδ᾽ ϑηριοδήκτοις δὲ OÀxci γ΄ ὦ με οἴνου κοτυλῶν β' 1’ καταπλασσομένη δὲ 7 πόα ὠφελεῖ τοὺς ϑηριοδήχτους. καὶ πρὸς τὰ ϑανάσιμα δλκὴ μετ οἴνου ποϑεῖσα ἁρμόζει" ἐὰν δέ τις προὸπίῃ, οὐδὲν βλαβήσεται λα-- βὼν φάρμοκον ϑανάσιμον" ἔστι δὲ οὐρητικὴ, κοιλίας τε ὕπο- βιβαστικὴ " ϑεραπεύει δὲ καὶ ἐπιλήπτους καὶ μαινομένους, μεθ ὕδατος πινομένη, καὶ ἡπατικοὺς, σπληνικούς τεϑ μετ ὀξυμέλιτός δλκὴ -« e ἐπιποϑεῖσα᾽ ποιεῖ δὲ καὶ πέψιν, ἐάν τις μετὰ τὸ δεῖπνον αὐτὴν κυάμου μέγεϑος καταπίῃ μετὰ μέ- λιτος ἕφϑοῦ" ὁμοίως καὶ ὀξυρεγμιῶσι δίδοται" στομαχικοῖς - H 42 o δὲ διαμασσᾶσϑαι καὶ καταπίνειν τὸν χυλὸν, εἶτ᾽ ἐπιῤδοφᾷν 4) Sarac. suspicatur δίδοται. £) C. σπαράγματα. 6) Sarac. coniecit zuvouérg, cod. X. addit ἢ ὕδατος. 7) Scrap. κοτύλῃ α΄. 8) Serap. ἀποπλήκτους- 9) Sic. corr, Sarac.; o; 4. δὲ vulgo. sunt, quorum etiam frcquentior est usus. Tadices vero subsunt tenues, velut hellebori; quae quidem ex hydro- melite potae pituitosam vomitionem efficiunt. At folia ad convulsa, rupta, matricis vitia et strangulationes dra- chmae pondere ex aqua mulsa potui dantur: et contra ve- nenatarum bestiarum morsus drachmis tribus ex vini he- minis duabus: sed et herba carumdem morsibus utiliter imponitur: itidemque adversus venena drachmae pondere ex vino pota prodest. Quin et οἱ, qui ipsam in potu praesumserit, haustum dein letale inedicamentum minime nociturum est. Urinas praeterea οἷοί, alvumque subducit. Medetur et comitialibus atque insanis ex aqua bibita: he- paticis etiam et splenicis drachmae pondere in aceto mulso. Concoctionem quoque promovet, si quis ipsam a coena fa- bae mole cum melle cocto devorarit. Simili modo et acidum eructantibus exhibetur. Stomachicis autem eam commanducare succumque devorare, insuper vero dilutum —— ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHE BIDÁION A. 505 οἶνον κεηραμένον" δίδοται δὲ καὶ αἱμοπτοϊκοῖς ὁλκὴ τριωβό- λου μετὰ κράματος χυάϑου ἕνὸς 7αλακτώδους" ἰσχιαδικοῖς τὲ μεϑ' ὕδατος, καὶ νεφριτικοῖς καὶ κύστιν ἀλγοῦσιν᾽ ὑδρωπι- κοῖς δὲ « β' μεϑ' ὑδρομέλιτος πυρέσσουσιν, ἀπυρέτοις δὲ σὺν οἰνομέλιτι10- ἱχτεριῶντάς τὲ καϑίστησι καὶ καταμήνια ye ὁλκὴ «- α΄, uer οἴνου πινομέγη" κοιλίαν δὲ “ Ó' κα- ϑαίρουσι ποϑεῖσαι μεϑ' ὑδρομέλιτος κυάϑων δέκα" ποιεῖ καὶ πρὸς φϑισικοὺς, £unvixoUc!!, μετὰ μέλιτος" ἀποτίϑεσϑαι δὲ δεῖ τὰ φύλλα ξηρὰ λεῖα ἐν κεραμέῳ ἀγγείῳ. Κεφ. B. [Περὶ Βρεταννικῆς.) «Βρεταννικὴ ἢ βεττονικὴ πόα ἐστὶν ἔχουσα φύλλα ἐμφερῆ λαπάϑῳ ἀγρίῳ, μείζονα 12 δὲ καὶ δασύτερα, στύφοντα ἐν τῇ γεύσει" καυλὸν δὲ ἀνίησιν ov μέγαν, ῥίζαν λεπτὴν καὶ βραχεῖαν" χυλίζεται δὲ αὐτῆς τὰ φύλλα, καὶ ἐν ἡλίῳ ἢ πυρὶ συστρέφεται. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν , ἰδίως ἁρμόζουσαν πρὸς τὰς ἐν στόματι καὶ πα- ᾿ρισϑμίοις νομάς" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς τὰ λοιπὰ, ὅσα στύψεως /tg,13 ᾿χρηζει13, 10) Π͵υρέσσ. — οἰνομέλιτε desunt in Ald, 11) C. αἱμοπτοϊχούς. 19) Sic C.; μελάντερα Ald. et sequ. 13) Cod. X. ἐφ᾽ ὧν στὐψεώς ἔστι χρεῖα. vinum sorbere proderit. Datur et sanguinem exscreanti- bus, tribus obolis'in vini diluti egelidi cyatho uno, item- | que ischiadicis, nephriticis et a vesica dolentibus, ex aqua: hydropicis autem binis drachmis ex aqua mulsa, dum febriunt, si secus, e mulso. Regio quoque morbo laborantes restituit, mensesque pellit, drachmae pondere e vino pota: draclimmis vero quatuor bibita in aquae mul- sae cyathis decem, alvum purgat. Est et phthisicis ac empyicis auxilio cum melle. Ceterum folia siccata trita- que in vase fictili recondi oportet. Cap. II. [De Britannica] Britannica, seu bettoni- ca, herba est foliis rumici sylvestri proximis, sed maio- ribus ac hirsutioribus, gustu astringentibus. Caulem vero promit havd ita magnum: radice tenui brevique nititur. Foliis exprimitur succus, qui sole aut igne cogitur ac in- spissatur. Vim habet astringentem, privatim oris ac ton- sillarum ulceribus depascentibus accommodatam, ^ Valet etiam ad reliqua, quibus astrictione opus est. 5086 HE4ANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ [Ev ἄλλῳ καὶ ταῦτα" ζητητέον καίτοι, εἰ 4ιοσκο- ρίδου 1^. ᾿ Βεττονικὴ γεννᾶται ἐν χορτοκοπείοις : καὶ ὀρεινοῖς τόποις, .— καὶ καϑαροῖς καὶ ἡμέροις περὶ τὰ γεννήματα " καὶ ψυχὰς GY- — ϑρώπων καὶ σώματα DAELGH. γυκτερινᾶς τε ὁδοιπορίας καὶ τόπους ἐπιβλαβεῖς καὶ ὕπνους χαλεποὺς ἀντενεργεῖ;" καὶ εἷς «πᾶσαν ἴασίν ἐστιν εὐλογημένη" ἔχει δὲ τὴν μὲν ῥίζαν δλην ἐρυϑρὰν καὶ εὐώδη" τὰ δὲ φύλλα πράσινα, καὶ τὸ μέσον TOV - φύλλων φοινικοῦν. καὶ εἰς τὸν ὀρϑοχάλαμον τετραγώγια "ὅ, καὶ ἐπ αὐτῶν ἄνϑη πορφυρίζοντα. ^H δὲ δύναμις αὐτῆς ἔστιν αὕτη. λειωϑεῖσα γὰρ νεαρὰ καὶ ἐπιτεϑεῖσα εἷς τεϑραυ-- σμένην κεφαλὴν κατὰ τῆς πληγῆς, ἀνώδυνον ποιεῖ" καὶ τὰ τραύματα κολλᾷ, καὶ τὰ τεϑλασμένα ὀστᾷ ἐκβάλλει" καὶ τοῦτο ποιεῖ xa ἑκάστην ἀλλασσομένη, ἕως ϑεραπεύση " ἀφε- ψηϑεῖσα δὲ μεϑ' ὕδατος κεφαλαλχίαν καταντλουμένη, καὶ μετὰ ἀσφάλτου περιχριομένη τοῖς κροτάφοις ἰᾶται, ὑποϑυμιωμέ-- γῆς αὐτοῖς καὶ τῆς ῥίζης.] Κεφ. γ. [Περὶ «Ἰυσιμαχίου.] «Αυσιμάχιον, oi δὲ λύ- 14) Haec οἵ sequentia ex Ant. AMusae commentariolo de betonica in nonnullos codices irrepscre, 15) Vulgo TQUJQVUGs [In alio codice et quae sequüntur. Inquirendum ta- men, sintne Dioscoridis. Dettonica mascitur in pratis et montosis locis, item- que in mundis, et ubi iansueti frutices proveniunt. Ani-: mas hominum corporaque custodit. Nocturnorum itine- rum ac locorum iniuriis, ut et gravibus somnis adversa- tur: denique ad omne genus medelae celebratur. "T'otam radicem rubram habet odoratamque: folia porracca, medio punicea: caules rectos, quadrangulares, ct in ipsis flores purpurascentes. Vis ipsius haec est: Contusa recens ct supra fracti capitis ictum imposita dolorem adimit: οἱ vulnera glutinat, quin et ossa fracta extrahit. lllud verc praestat, si quotidie permutetur, donec sanescat. Sanat οἵ dolorem capitis, seu decocta cum aqua et capiti a[fusa, scu ctiam cum bitumine oblita temporibus: .simul autem radicis suffitu utimur.] Cap. HII. [De Lysimachio.] M Sa IAN ᾧ quod ali- ΠΕΡῚ YAILE IATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 2. 507 TQOY . καλοῦσι, καυλοὺς ἀνίησι πηχυαίους ἢ καὶ μείζονας, λε- πτοὺς, ϑαμτώδεις, ὧν παρὰ τὰ γόνατα φύλλων λεπτῶν ἔχ-- φύσεις, παραπλησίων τοῖς τῆς ἰτέας, στυφόντων ἐν τῇ χγεύ-- σει" ἄνϑος πυῤδὸν ἢ χουσοειδές " φύεται ἐν ἑλώδεσι τόποις καὶ παρὰ τὰ ὕδατα. "Aon δὲ ὃ χυλὸς τῶν φύλλων, στυ- πτικὸς ὧν, πρὸς αἵματος ἀναγωχὰς καὶ δυςεντερίας, πόμα καὶ ἐγκλυσμα" ῥοῦν τὲ γυναικεῖον ἵστησιν ἐν προρϑέτῳ᾽ xa πρὸς τὰς ἔχ μυκτήρων αἱμοῤῥαγίας ἐμφρασσομένη ἢ πόα ἂρ-- μόζει: ἔστι δὲ καὶ τραυματιπὴ καὶ ἴσχαιμος. Θυμιαϑεῖσα δὲ δριμύτατον ἔχει τὸν καπνὸν, ὥστε xoi ἑρπετὰ διώκειν καὶ μύιας ἀποκτείνειν. Κεφ. δ΄. [Περὶ ἸΠολυγόνου ἄῤῥενος. ἹἸΙολύγονον &j- üt», οἵ δὲ πολυγόνατον, οὗ δὲ κυνοχάλην, oi δὲ ἡράκλειαν, οὗ δὲ ἄσφαλτον, oi δὲ χιλιόφυλλον, οἱ δὲ κλῆμα, oi δὲ πο-- λύκαρπον, οἵ δὲ παρχίνηϑρον, οὗ δὲ τευϑαλίδα 16, οἱ δὲ μυρτοπέταλον, οὗ δὲ χνωπόδιον, οὗ δὲ ζαριϑέα, οὗ δὲ πη- δάλιον, [«4Ἰγύπτιοι ϑεφὶν, οὗ δὲ Μεμφὶν, προφῆται γόνος Ἥρωος, oí δὲ ὄνυξ μυὸς, “Ῥωμαῖοι σαγγουινάλις, οἱ δὲ προσερ-- 16) Sic Ald.; πευϑαλέδα Asulan. qui lytron appellant, caules emittit cubitales, aut etiam altiores, tenucs, fruticosos, a quorum geniculis folia prod- eunt salignis similia, gustu astringentia. Flos est fulvus vel aureus. Nascitur in palustribus iuxtaque aquas. Εο- liorum succus, qua pollet astringendi vi, idoneus est ad sanguinis reiectiones et intestinorum difficultates, seu po- tui datus, seu clystere infusus: fluorem quoque muliebrem sistit, in pesso subditus. Sed et herba sanguinis e nari- bus proiluvio subvenit, iisdem infarcta. Est et vulnera- ria, sanguinemque sistit. Acerrimum vero fumum suflita reddit, adeo ut et serpentes abigat et muscas enecet. Cap. IV. [De Polysono masculo.] Polygonon ma- sculum , quod et polygonaton et cynochalen, herculeam, asphalton, chiliophyllon, clema, polycarpon, carcinethron, teuthalida, myrtopetalon, cnopodium, zarithea, pedalion dicunt, [Aegyptiis dicitur thephin aut Memphin, prophetis genitura herois seu unguis muris, Romanis sanguinalis 508 ZEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQX πινακα 17, ᾿Αφροὶ yovÀovu]. Πόα ἐστὶ κλῶνας ἔχουσα λεπτοὺς, τρυφεροὺς, πολλοὺς, γόνασι περιειλημμένους, ἕρποντας ἐπὶ τῆς γῆς, ὥςπερ ἄγρωστις. φύλλα δὲ πηγάνου ὅμοια, ἐπιμηκέ- στερα 8 καὶ μαλακώτερα" ἔχει δὲ καρπὸν mag ἕκαστον φύλ- λον, ὅϑεν καὶ ἄῤῥεν καλεῖται" ἄνϑος δὲ λευκὸν ἢ φοινικοῦν. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, ψυκτικήν" ὃ δὲ χυλὸς πινόμενος ἁρμόζει αἱμοπτοϊκοῖς καὶ τοῖς κατὰ κοιλίαν ῥεύμασι, χολερι- κοῖς τὲ καὶ στραγγουριῶσιν" ἄγει γὰρ οὖρα ἐναργῶς" βοηϑεῖ καὶ ϑηριοδήχτοις utr οἴνου πινόμενος, καὶ πρὸς περιόδους πρὸ μιᾶς ὥρας τῆς ἐπισημασίας λαμβανόμενος " ἵστησι δὲ καὶ δοῦν γυναικεῖον προςτεϑεὶς, καὶ πρὸς ὠταλγίας καὶ πυοῤ- ὑοίας ἐνσταζόμενος ἁρμόζει" συνεψηϑεὶς δὲ οἴνῳ καὶ μέλι προοςλαβὼν 19 , ἄχρως ποιεῖ πρὸς τὰ ἐν αἰδοίοις ἕλκη" κατα- πλάσσεται δὲ τὰ φύλλα πρὸς στομάχου ἔγκαυσιν καὶ αἵματος ἀναγωγὴν καὶ ἕρπητας, ἐρυσιπέλατά τε καὶ φλεγμονὰς, καὶ οἰδήματα καὶ τραύματα πρόςφατα. Κεφ. εἰ. [Περὶ Πολυγόνου ϑήλεως.) Πολύγονον ϑῆλυ 17) Sic Marc. e Plinio, Vulgo σεμενάλες, οἱ δὲ στοπίγαχα. 18) Bene Sarac. ex Oribas. et Serap. correxit vulg. ἐπιεικέστερα. 19) Melius μέλιτος προςληφϑέντος. aut proserpinaca, Afris chulum.] erba est, quae ramos habet exiles, teneros, numerosos, geniculis amplexatos, graminis instar humi serpentes: folia.rutae, at longiora mollioraque: fructum habet secus singula folia, unde et masculum vocatur: [05 ei candidus aut puniceus. Vim habet astringentem , refrigerantem: succus epotus prodest sanguinem exscreantibus, alvi Íluxionibus, cholera et stran- guria laborantibus: nam evidenter urinas ciet., Cum vino potus venenatorum morsibus auxiliatur, ac febrium circui- tus finit, si hora una ante accessum assumatur. Sistit ct subditus flaorem muliebrem , ac auribus dolentibus puru- lentisve apte instillatur. Cum vino autem decoctus, adie- cto melle, facit eximie ad genitalium ulcera. Folia vero stomachi fervori, sanguinis reiectioni, herpetibus, erysi- pelatis, inflammationibus, oedematis et recentibus vulne- ribus imponuntur. Cap. V. [De Polygono femina.] Polygonum femina pD—-———————,— —— € — AM A" ΠΕΡῚ ὙΛΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 509 [Ρωμαῖοι σεμινάλις 29] ϑαμνίον iori uovoxkovov?!, τρυφε- ρὸν, καλαμοειδὲς, γόνατα συνεχῆ ἔχον ἐγκείμενα ἀλλήλοις, ὥςπερ σάλπιγγες 323" καὶ περὶ τοῖς γόνασιν ἐν κύκλῳ ἐξοχὰς, πίτυος φυλλαρίοις ἐοικυῖας" ῥίζα ἀχρεία. Φύεται παρὰ τοῖς ὑδατώδεσι. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, ψυχτικὴν, ποιοῦσαν τὰ αὐτὰ τῷ πρὸ αὐτοῦ; ὅτι μὴ ἀσϑενέστερον. Κεφ. c. [Περὶ Πολυγονάτου.)] ἹΠολυγόνατον φύεται iy ὄρεσι, ϑάμνος μείζων πήχεως. φύλλα ἔχων ὅμοια δάφνη» πλατύτερα δὲ καὶ λειότερα " γευσαμένῳ ὅμοιόν τι μήλῳ κυδω-- γίῳ ἢ δοιᾷ [μετὰ στύψεως] προςβάλλει" καϑ' ἑκάστην δὲ ἔκ-- φυσιν τῶν φύλλων ἄνϑη λευκὰ, τῷ πλήϑει ὑπερέχοντα τῶν φύλλων τοῦ ἀριϑμοῦ. ἀπὸ τῆς ῥίζης γινομένου" ῥίζαν δὲ λεὺ-- κὴν, μαλακὴν, μακρὰν, πολυγόνατον, δασεῖαν, βαρύοσμον, πάχος ἔχουσαν δακτύλου, ποιοῦσαν πρὸς τραύματα, κατα- πλασσομένην" αἴρει δὲ καὶ σπίλους τοὺς ἐν προοώπῳ. Κεφ. ἡ. [Περὶ Κληματίδος} ΑΚληματὶς, οἱ δὲ φιλε- 20) Marc. σαγγουινάλις. 21) Sic codd. et Serap.; πολύκλωγον Oribas, 2242) Vulgo σάλπιγγος. í fruticulus est simplex, tener ect arundini similis, geni- culis crebris, quae tubarum ad instar sibi invicem incum- bunt: et in ambitu geniculorum apices circinatim dispo- siti, velut foliola pinuum. Radix nullius est usus. Na- scitur in aquosis. Vim habet astringentem, refrigerantem, ad eadem valentem, ad quae antedicta, nisi quod debi- lior est. Cap. VI. [De Polygonato.] Polygonatum nmascitur in montibus, frutex cubito altior: folia gerit lauro simi- lia, sed latiora et leviora, sapore quodammodo cydonium. malum aut punicum [cum quadam astrictione] redolentia., Flores autem per singulos foliorum exortus promit can- didos, foliis ipsis numerosiores, incepta a radice supputa- tione. Radicem vero habet albam, mollem, longam, ge- niculis crebris instructam, hirsutam, graveolentem et digi- tum crassam. Haec, vulneribus apte imponitur, maculas etiam in facie delet. Ἷ Cap. VIL [De Clematide.] Clematis, quam non- 510 HEAANIOY AIOZKOPIAOY ΦΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ταίριον, oí δὲ δαφνοειδὲς, oi δὲ μυρσινοειδὲς, oí δὲ πολυγο-- γοειδὲς καλοῦσι. Φύεται ἐπὶ γῆς iv εὐγείοις 32": κλήματα δὲ ὁ ἔχει μικρὰ 23. ὅσον σχοίνου 34. τὸ πάχος" πέταλον δὲ μικρὸν,, δάφνῃ ἐμφερὲς τῷ τε σχήματι καὶ τῇ χρόᾳ, μικρότερον δὲ πολλῷ. Ταύτης τὰ φύλλα καὶ oi ἡθυλοὶ gi οἴνῳ πινόμενα διαῤῥοίας καὶ δυςεντερίας παύει' μετὰ γάλακτος db καὶ ῥοδί- vov ἢ κυπρίνου ἐν πεσσῷ προςτιϑέμενα ὑστέρας πόνους ε- φαπεύει" “πταύει δὲ καὶ ὀδόντων πόνους διαμασσωμένη" βοηϑεῖ καὶ ϑηριοδήκτοις ἐπιτιϑεμένη" ἱστορεῖται δὲ καὶ ἀσπιδο-- δήκτοις, uev ὄξους πινομένη, βοηϑεῖν. Ούεται δὲ (καὶ) ἐν χέρσοις.. [Περὶ Κληματίδος ἑτέρας. “Ἑτέρα κληματὶς, oí δὲ ἐπι- γῆτις, «Αϊγύπτιοι φυλάκουον, “ῬΡωμαῖοι ἀμβουξοὺ, κλῆμα ἀνίησιν ὑπέρυϑρον, λυγῶδες, φύλλον δριμὺ λίαν γευσαμένῳ xci ἕλκωτιχόν" περιελίττεται δὲ τοῖς δίνδρεσιν, ὡς σμίλαξ.. Ταύτης ὃ καρπὸς λεῖος, μεϑ' ὕδατος ἢ ὑδρομέλιτος ποϑεὶς, 22b) Oribàs. non habet ἐπὶ γῆς: cod. C. solum hoc, nec ἐν ey. Ald, inl τῆς ἐν sby., Maxc., Asulan. et sequ. zi γῆς ἐν eby. 28) Sic codd. ct interpretes prisci. ῆακρὰ coniecit Cornar. 24) Ald. ozí(rov, cod. C. ὡς ὁλοσχοέγου. nulli philetaerion, alii daphnoides, myrsinoides alii, aut polygonoides appellant. '"Perrae innascitur solo laeto. ὙΠ ticulas habet parvas, iunci fere crassitie. l'olium parvum, laurino a forma et colore proximum, sed multo minus. Huius folia et caules, dum in vino bibuntur, alvi pro- fluvia et intestinorum diflicultates sedant. Cum lacte vero et rosaceo aut cyprino subdita in pesso uteri dolores cu- rant. Dolores dentium commanducata mitigat, imposita quoque venenatorum morsibus iuvamentum praestat. '"lra- ditur etiam ex aceto pota contra aspidunr morsus auxi- liari. Nascitur (et) in incultis. [De Clematide altera ] Altera clematis, nonnullis epi- . getis, Aegyptiis phylacuum, Romanis ambuxum dicta, sur- culum emittit subrubentem, vitigineum, folium gustanti perquam acre, ut etiam exulceret. Arboribus sinilacis in modum advolvitur. liuius semen tritum ex aqua aut hy- dromelite potum, per inferna pituitam bilemque educit. ἄγει κάτω φλέγμα καὶ χολήν" τὰ δὲ φύλλα καταπλασϑέντα λέπρας ἀφίστησι". ταριχεύεται δὲ- μετὰ τοῦ λεπιδίου εἰς βοῶσιν.] Κεφ. η. [Περὶ Πολεμωνίου. [Πολεμώνιον, oi δὲ φιλεταίριον, Καππάδοκες μὲν χιλιοδύναμιν 25 καλοῦσι, κλωνία ἔχει λεπτὰ τεταρσωμένα, φύλλα δὲ ὀλίγῳ μείζονα πηγάνου [ἐπιμηκέστερα δὲ πρὸς τὰ τοῦ πολυγόνου ἢ τῆς καλαμίν-- ϑης "325 ἐπὶ ἄχρου δὲ αὐτῶν ὥςπερ κόρυμβοι. ἐν οἷς σπέρμα μέλαν" ῥίζα πηχυαία 231, ὑπόλευκος, ἐμφερὴς στρουϑίῳ φύε- ται £y ὀρεινοῖς καὶ τῤαχέσι τόποις. Ταύτης mq ῥίζα πίνεται ἐν οἴνῳ πρὸς ϑηρία καὶ δυςεντερίαν, δυςουρίαν vs καὶ ἰσχιά-- δὰ μεϑ' ὕδατος, σπληνικοὺς δὲ uer ὄξους ὅσον -« α΄ δλ- χήν" καὶ περιάπτεται ἡ τούτου ῥίζα πρὸς σκορπίου πληγήν" φασὶ δὲ μὴ τὐπτεσϑαι38 τοὺς ἔχόντας αὐτὴν, 7] κἂν πλη- γῶσι. μηδὲν πάσχειν" παύει δὲ καὶ ὀδονταλγίας διαμασσω-- μένη. 25) Sic e Plin. οὔ, 98. Marcell. et Cornar., Goupyl. etiam et Sa- | racen. ; χειμοδύναμιν Ald, et Asulan.,; χελιδώγεαν se legisse testatur | Marcellus. - 26) Uncinis inclusa, | cum neque in Plinio, meque in Cratevae fragmentis legantur, reliciunt Anguillara p. 249. et Dodon, p. 172. Oribaeius tamen habet. | 297) Plin. legit παχεῖα; sed codd, et Oribas. nostram tuentur 16- | ctionem. 29) Sambuc. coniecit πλήττεοϑαι. Ld |Folia emplastri modo imposita lepras abigunt. Ceterum |cum lepidio condiuntur ad cibos.] Cap. VlII. [2e .JPolemonzo.] iz BREMEN quod | alii philetaerion, Cappadoces chiliodynamin appellant, ra- mulis est exilibus pansisque, folis paullo quam rutae maioribus, [sed longioribus, ad polygoni aut calaminthae similitudinem,] quibus summis vclut corymbi insunt, in quibus semen nigrum. Radix est cubitalis, albicans, stru- thio similis. Nascitur in montosis asperisque locis. Hu- ius radix bibitur ex vino contra venenatas bestias ac dys- ischiadem. Datur autem ex aceto drachmae pondere lie- | nosis. Eadem contra scorpionis ictum amuleti instar ad- alligatur. 'lradunt porro, qui eam gustaverint, haud fe- riri, aut, si icti fuerint, nihil mali passuros. Dentium | quoque dolores commanducata mitigat. - -- ΠΕΡῚ YA4HEX IATPIKHX BIBAION A. . 511 enteriam, et ex aqua adversus urinae difficultatem et ᾿ L] 519 — IEAANIOYAIOXKOPLAOY ANAZAPBEQS , A , Κεφ. 9'. [Περὶ Zvugvrov πετραίου ΣΣύμφυτον πε- τραῖον φύεται ἐν πέτραις" χλωνία δὲ ἔχει ὅμοια ὀριγάνῳ, D , * - λεπτὰ φύλλα 39, κεφάλια ὡς ϑύμου" τὸ δὲ OÀov ἐστὶ ξυλώ- - , ' d , δὲς καὶ εὐῶδες, γλυκύ τε πρὸς τῇ γεύσει, καὶ πτυέλου προ- LE cp, δὲ v z ' c , ^c 30 ει , xAquxov' ῥίζαν δὲ ἔχει μακρὰν, ὑποπυῤῥον30, ὅσον δακτύ- λου πάχος. Τοῦτο ἑψηϑὲν σὺν μελικράτῳ καὶ ποϑὲν ἀνα- καϑαίρει τὰ ἐκ πνεύμονος" xml τοῖς αἷμα ἀνάγουσι καὶ νε- φριτικοῖς σὺν ὕδατι δίδοται. σὺν οἴνῳ δὲ ἑψηϑὲν πίνεται στρὸς δυςεντερίαν καὶ ῥοῦν γυναικεῖον 3: ἐρυϑρόν" σὺν ὀξυ- μέλιτι δὲ πρὸς σπάσματα καὶ ῥήγματα" καὶ ἄδιψον δέ ἔστι , 3 " - Oreuacocuzyo»* ἁρμόζει καὶ ταῖς. βρόγχου τραχύτησι" κολλᾷ , - καὶ νεότρωτα, καὶ ἐντεροκήλας ἀποκρατεῖ καταπλασσόμενον" καὶ τὰ χρέα δὲ συμπήττει32 ἑψόμενον σὺν αὐτοῖς. , , Κεφ. i. [Περὺ Xvugvrov ἀλλου.1 Σύμφυτον ἄλλο, c ^ οἵ δὲ πηκτὴν 33, “Ρωμαῖοι σολδάγινεμ, καυλὸν ἀνίησι 3: δι-- 29) φίλλα deest in Oribas. et Ald. Primus apposuit Asulan., Cor- nar. iterum omisit. Anguill p. 249. sic distinguit: χλωνέα λεπτὰ, φύλλα δέ xai κεφάλια ὡς ϑύμου. $0) Sic Oribas. et Ald.; ὑποσόριρυρον Asulan., lMarcell. etc, $1) In Ald. deest γυναικεῖον. $2) Sic Sarac, emendavit vulg. συμπέττει: ut et sequens ἑψόμε- vov loco vulg. ἑψόμενα. 55) Sic cod, C..et N.; Ald. et sequ. πηχτόν, Cod. C. hic habet sequentia, quae haud scio an huc pertineant; οὗ δὲ ἀγαξελῖτις, ἀνα- Dying , oi δὲ £vlogégov, οὗ δὲ ἑλένιον, οἱ δὲ αἱμοσάλις, “Ρωμαῖοι xoy- φέρβα, οἱ δὲ ἀνουγαλλικοῦ, Z4poot ᾿ἀργαλλικοῦ. $4) Cod. C. interpouit δασύν. Cap. IX. [De Symphyto petraeo.] Symphytum pe- traeum in petris nascitur: ramulis origano similibus, fo- lis tenuibus, et capitulis ceu thymi. 'l'otum vero ligno- sum et odoratum gustuque dulce est, salivam etiam ciet, Radice nititur longa, subfulva, digitali fere crassitie. De- coctum in aqua mulsa et potum, quae pulmonibus inhac- rent, expurgat: sanguinem reiicientibus ac nephriticis cum aqua exhibetur. In vino decoctum bibitur adversus inte- stinorum difficultatem et fluorem rubrum muliebrem: cum aceto mulso vero ad convulsa ac rupta. Quin et com- manducatum sitim sedat: faucium aspritudinibus subve- nit. Glutinat recentia vulnera illitum , ac enterocelas cohi- bet. Denique carnes conglutinat, si cum iis coquatur. Cap. X. [De Symphyto alio] Symphytum aliud, quod ct pecten dicunt, Romani vero solidagiuem (conso- ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHX DIBAION 4. 513 πηχυαῖον ἢ καὶ μείζονα, κοῦφον, παχὺν 35, γωγιοειδῆ, κε- γὸν 36 ὡςπερεὶ σόγχου, περὶ ὃν οὐκ ἔκ μεγάλων διαστημάτων φύλλα δασέα, στενὰ 371, ὑπομήκη, πρὸς τὰ ToU βουγλώσσου" ἐξοχὰς δὲ ἔχει ὃ καυλὸς παρὰ τὰς γωνίας τινὰς τεταμένας, φύλλων λεπτῶν προςτύπων 99* ἀφ᾽ ἑκάστης μασχάλης ἔχει τὰ ἀἄνϑη λευκὰ ἢ μήλινα 39, καὶ καρπὸν περὶ τὸν καυλὸν 40, ὡς φλόμου. “Ὅλος δὲ ὃ καυλὸς καὶ τὰ φύλλα Ἢ ἔχει χνοῦν ὑπότραχυν, κατὰ τὴν προφαφὴν κγησμὸν ἐμποιοῦντα " ῥίζαι δὲ ὕπεισι τὴν μὲν ἐπιφάνειαν μέλαιναι, ἔνδοϑεν δὲ λευκαὶ καὶ γλίσχοαι" ὧν καὶ ἡ. χρῆσις. Ποιοῦσι δὲ λείαι πινόμεναι ai- μοπτοϊκοῖς καὶ ῥηγματίαις 42, καὶ τὰ νεότρωτα κολλῶσι κα- ταπλασσόμεναι" καὶ τὰ κρέα δὲ συνεψόμεναι συνάγουσι: xa- ταπλάττονται δὲ πρὸς φλεγμονὰς, μάλιστα τὰς ἐν δαχτυλίῳ ὠφελίμως μετὰ φύλλων ἠριγέροντος. 55) Oribas, et cod, C. utroque carent. 56) Cod. C. ὑπόχαινον (ὑπόκχενγον). $7) Cod. N. ὑπόστενα. 58) Cod. C. πρὸς τύπον. $9) Post μασχάλης ponunt cod, N. ct Ald. ἂν οἷς. Loco ἔχει, quod cod. N, et Ald. exhibent, ἔπεστι estapud Asulan. et sequ. ; ἀδυκα ha- bent codd, C. N., omittunt editt. Post μήλενα Ald. habet ἐμφερῆ πρὸς τὰ τοῦ πηγάνου, quod nec in codd., nec in Oribas, est, 40) Ilegh τὸν καυλόν legitur in Oribas, et codd,, deest in Ald. 41) Cod, C. interponit ἐνέοτϑ et χγοῦν ὑπόλευχον. 42) Cod, C. N. ῥήγμασιν. lidam), caulem emittit bicubitalem aut altiorem, levem, crassum, angulatum, inanem sicut sonchi, circa quem haud. ita magnis intervallis folia nascuntur hirsuta angusta, ob- longa, buglosso similia. Prominentias autem caulis habet quasdam ad angulos porrectas foliorum tenuium ad- natorum. E quavis axilla promit flores albidos aut íla- vidos et fructum circa caulem, sicut verbascum. "To- tus autem caulis ac folia lanuginem habent subasperam, quae tactu pruritum excitat. Radices subsunt foris ni- grae, intus vero albae, glutinosae: quarum ctiam est usus. 'Tritae et potae sanguinem eiicientibus ruptisque proficiunt, et recentia vulnera impositae glulinant: carnium quoque frusta, quibuscum coquantur, cogunt ut coalescant. Illi- nuntur denique inflammationibus, maxime iis, quae anum afficiunt, utiliter cum foliis senecionis. DIOSCORIDES, Kk 514 ΠΕΔΑΜΝΙΟῪ 4IOZKOPLAOY ANAZAPBEQEZ Κεφ. ια΄. [Περὶ 'Olooréov.] “Ολόστεον 43 πόα ἐστὲ μικρὰ, ὑπὲρ γῆς ὡς τριῶν δακτύλων ἢ τεσσάρων" φύλλα δὲ ἔχει καὶ κλήματα πορωνόποδι παραπλήσια ἢ ἀγρώστει, στυ-- πτικά ὀίζαν δὲ σφόδρα λεπτὴν, ὡς τρίχα τῷ εἴδει "4, λευ-- κὴν 55, μῆκος δακτύλων τεσσάρων᾽ φύεται ἐν γεωλόφοις. Zia δὲ καὶ αὐτὴ χρέα συνάγειν συνειμομένη, καὶ πρὸς ἢ ῥήγματα σὺν οἴνῳ ποτίζεται. Κεφ. (f. [Περὶ Στοιβῆς.} Στοιβὴ, οὗ δὲ στόβιον 36, “Ῥωμαῖοι or rapa γνώριμος 41. ἧς ὃ καρπὸς καὶ τὰ φύλλα στύφει" ὅϑεν καὶ δυρεντεριῶσι τὸ ἀφέψημᾳ αὐτῶν ἔνίεται 8" ἐγκλύζεται δὲ καὶ εἷς ὦτα πυοῤῥοοῦντα" καταπλασϑέντα δὲ τὰ φύλλα ὠφελεῖ σύγχυσιν ὀφϑαλμῶν, τὴν ἔκ πληγῆς, καὶ αἱμοῤῥαγίαν ἴσχει. ὶ Κεφ. i. [Περὶ Κλυμένου. Κλύμενον [οἵ δὲ καλυχ- | ὕνϑεμον, οἵ 'δὲ περικλύμενον, oi δὲ ἡλιοφυὲς, oi δὲ ἧἥπα- - 45) E Plin. 27; 65. et Galen. fac. simpl. | 8. Ῥ- 88. sic scriben- Qum, quasi per ἀγτίφρασιν sit ὅλον ὀστέον. Vulgo ᾿Ολέστεον. Οτῖ- bas. ᾿Ορεστία. 41) Manifesto hoc τῷ εἴδεν ad zo/ya pertinet, quod vulgo ad λευκήν ponitur, ubi haud congruum cst, 45) Oribas. add. οἰνώδη, cuius loco Lacuna legit ἐγώδη. 46) Sic cod. C.; vulgo vófiov. 47) Sic Ald.; deest autem in codd. C. N. et P. 49) Sic Ald.; δυςεγτεριῶντας lürau C. Cap. XI. [De Holostec.] Holosteum herba est pu- silla, tribus fere quatuorve digitis super terram semet at- tollens: folia habet ramulosque coronopodi aut gramini proximis, gustu astringentibus; radicem practenuem, ad capili speciem, albam, digitos quatuor longam. Nascitur in collibus terrenis. Potest et haec carnes cogere, dum cum iis coquitur, et ad rupta in vino propinatur. Cap. ΧΙ. [2e Szoebe] Stoebe, quam alii stobion, Romani stipam appellant, vulgaris est notitiae. Semen et folia astringunt, quapropter eorum decoctum dysentericis infunditur: auribus quoque pus stilantibus immittitur. Folia vero imposita oculis ictu cruentatis prosunt, et erum- pentis sanguinis impetus cohibent. Cap. XHI. [De Clymeno.] Clymenon, [quod alii calycanthemon, alii peric]ymenon,; alii hejiophyes aut. ΠΕΡῚ YAHX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ PIDAION 4. 515 aig, οὗ δὲ σμίλαξ, οἵ δὲ ἀνατολικὸν. οὗ δὲ δυτικὸν, oi δὲ μεργίνη, Ῥωμαῖοι οὐδλουκρουμ. oi δὲ οὐόλουκρουμ μαίους, Αἰγύπτιοι ὀξιουὶ, οὗ δὲ κλυμένιον, Ó καὶ ἄγονον καλοῦσι] καυλὸν ἀνίησι τετράγωνον, ὅμοιον τῷ τοῦ κυάμουἪ9- φύλλα πρὸς τὰ τοῦ ἀρνογλώσσου" ϑυσάνια δὲ ἔχει ἐπὶ τοῦ καυ-- λοῦ 59 εἰς ἄλληλα νεύοντα 9* [ἐοικότα toit, ] καὶ πολύποδος πλεκτάναις 52: ἄριστον δὲ τὸ ὀρεινόν. Χυλίζεται δὲ ὃλον σὺν τῇ ῥίζη" ποιεῖ δὲ ὃ χυλὸς πρὸς αἵματος ἀναγωγὴν πι- γόμενος,) καὶ κοιλιακοὺς, καὶ ῥοῦν ἐρυϑρον, στύφων καὶ apUycv* ἐπέχει δὲ καὶ τὰς ἔκ μυκτήρων αἱμοῤῥαγίας " τὰ δὲ φύλλα λεῖα 55 τοῖς γεοτρώτοις ἐπιτιϑέμενα μέχρι τῆς ἐπου-- λώσεως ἔνερ) εἴ, Κεφ. ιδ΄. [Περὶ ἹΠερικλυμένου.] ἹΠερικλύμενον, οἵ δὲ αἰγίνη, οὗ δὲ κλύμενον, οἵ δὲ κάρπαϑον, οἵ δὲ σπλύγιον, oi | | | | 49) C. ἀνίησι xal φύλλα πρὸς τὰ τοῦ περικλυμέγου , κισσοειδῆ. 50) C. add. ἐν οἷς τὸ dvJog λευκόν. δι) C. N. add. zal περιπελεκόμενα. 562) Cum de cirris sermo sit, mec fructus huius plantae ϑυλάκια, sed Aofof nominentur, valde corruptuin esse locum censco, ctiamsi €t Ozibas. et Ald. congruant, In cod. C. tamen deest doux. — σελεκτά- »aic. "Temeritatis arguar, si ita legerim: ϑυσάγια δὲ ἔχεν — ἐοικότα ὄστλιγξι ? 65) Ald. ἢ τὰ ϑυλάκια, quod dcest in codd. Vindob, hepatitin, smilacem etiam, anatolicum , dyticon et mer- ginem , Romani volucrum aut volucrum maius, Aegyptii oxivi, nonnulli denique clymenium «et agonon quoque appellant,] caulem profert quadrangulum, ceu fabae, folia plantagini similia: fimbrias vero habet circa caulem ver- sus se invicem pendulas, circinorum ad instar aut cirro- rum, quibus polypi gaudent. Probatissimum est monta- num. Ex herba tota cum radice succus exprimitur, qui 'ad sanguinis reiectionem in potu efficax est, itemque ad coeliacorum profluvia, rubentemque fluorem muliebrem, quippe qui astringit simul ac refrigerat. Sanguinem quo- | que naribus erumpentem supprimit. Folia trita vulneri- | bus recentibus imposita ea ita eflicaciter sanant, ut etiam ad cicatricem perducant. i [ Cap. XIV. [De Periclymeno.] Periclymenon, quod .. Alii aeginen, alii clymenon aut carpathon, splenion quo- Kk 2 518 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ δὲ ἡπατῖτις, οὗ δὲ ἑλξίνη μείζων, οὗ δὲ χληματῖτις, οὗ δὲ c , - ΄ μυρσίνη, oi δὲ καλυκάνϑεμον [προφῆται πόλιον ᾿Αᾳροδίτης, - ἑῷ , , “Αἰγύπτιοι τοῦρκον, “Ῥωμαῖοι οὐὀλουχρουμ μαίους, ᾿Αφροὺ λανάϑ.)] Θαμνίσκος ἐστὶν ἁπλοῦς 55, ἔχων Ex διαστημάτων φυλλάρια περιειληφότα αὐτὸν, ὑπόλευκα, κισσοειδῆ" καὶ πα- 1 "Y 71 5 ) , $9 t 2! N ΄ 55 ρὰ τὰ φύλλα ἐκβλαστήσεις, ἐφ᾽ ὧν ἄνϑος λευκὸν, κυάμῳ ἐμφερὲς, οἱονεὶ ἐπικείμενον τῷ φύλλῳ, καὶ ὃ καρπὸς κισσᾷ παραπλήσιος; ὑποστρογγυλος, σκληρὸς καὶ δυοραπόστατος ὅθ | ῥίζαν ἔχει παχεῖαν 97, περιφερῆ. Φύεται ἐν ἀρούραις καὶ φραγμοῖς" περιελίττεται δὲ τοῖς πλησιάζουσι ϑάμνοις. Τού- του ὃ καρπὸς, πέπειρος συλλεγεὶς καὶ ξηρανϑεὶς ἐν σκιᾷ, πί- γεται μεῖ οἶνου « α΄ δλκὴν ἐπὶ ἡμέρας μ΄" καὶ σπλῆνα , , 2 - i τήκει καὶ κόπον λύει, καὶ ὀρϑόπνοιαν ὠφελεῖ καὶ Àvyuov" 5 » DS 7-7 ο COMI ΓΤ REA » SEPT] οὖρα ἄγει ἀπὸ τῆς ἕκτης ἡμέρας αἱματώδη" ἔστι δὲ καὶ M LU » ὠκυτόκιον᾽ τὴν αὐτὴν δὲ καὶ τὰ φύλλα ἔχει δύναμιν, ἡμέρας 54) Oribas. χαυλὸν ἔχων τετράγωνον καὶ φυλλ. $5) C. κχρέγῳ. 56) Mutavi ordinem, cum vulgo fructus bis fiat mentio, ante florem nimirum et post eum, De flore tacet Oribas, 67) Cratevas (apud Anguillaxz p. 252.) ct Oribas, habent xai μα- πρᾶν. que et hepatitidem, helxinem dein maiorem et clematiti- ' | dem, myrsinem et calycanthemon , [Prophetae polion Ve- neris, Aegyptii turcon, Romani voluerum maius, Afri denique lanath vocant] Fruticulus est simplex, ex inter- vallis gerens foliola amplexicaulia, albida, hederacea, in- terque ea nascentia germina, in quorum summitate flos albidus, fabam referens folioque fere incumbens, fructus hederae similis, subrotundus, durus, et qui difficile sepa- ratur. Radicem habet crassam, teretem. — Nascitur in ar- vis sepibusque: circumvolvitur vero fruticibus propin- quis. Huius fructus maturus collectus et in umbra sicca- tus, si drachmae pondere e vino per XXL dies bibatur, tum lienem liquat, tum lassitudinem discutit, tum orthopnoeae ac singultui prodest. Urinas ciet a sexto die cruentas. Idem partum quoque accelerat. Sed et folia iisdem prae- dita sunt viribus, dum per triginta septem dies bibuntur, quae et impolentes reddere viros dicuntur. Eadem cum v ZUM ——— νοὶ -— ΠΕΡῚ XA4HZ ἹΑ͂ΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑΙΟΝ 4. 517 AE ποϑέντα, καὶ ἀγόνους ἱστορεῖται ποιεῖν" ἀλειφόμενα δὲ μετ᾽ ἐλαίου ἐπὶ τῶν περιοδικῶν, τὰ φρικία παραιτεῖται. Κεφ. ι΄. [Περὶ Τριβόλου.] Τριβόλου δισσὸν μὲν &- δος ὅ8. 'O χερσαῖος ἀνδράχνη 9? τὰ φύλλα ἔοικε, λεπτότερα ᾿ ^ , J ' M κι δέ" καὶ τὰ κλήματα μακρὰ, κατὰ γῆς ἐστρωμένα, καὶ πρὸς αὐτοῖς ἄκανϑαι στρυφναὶ, σκληραί. Φύεται δὲ παρὰ ποτα- μοῖς 0 xai οἰκοπέδοις. Ἔστι δέ τις καὶ ἔνυδρος [οὗ δὲ βου- , À e δὲ T 2. *P - » À 5 , “κέφαλος, οἵ δὲ ταυρόχερως, “Ῥωμαῖοι τρίβολουμ ἀκουατι-- 5 - , , J ovn 9!,] iv 9? ποταμοῖς φυόμενος. ὑπερέχων τὴν κόμην, τὴν , δὲ ἄκανθαν κρύπτων" φύλλα πλατέα, μόσχον ἔχοντα μακρόν" " ' ! M € 2 , καυλὸς δὲ ἐξ ἄκρου παχὺς, μᾶλλον τοῦ ἐν βάϑειϑ3". πρός- ἐστι δὲ καὶ τριχώδη τινὰ ἀποπεφυκότα σταχυοειδῆ" καρπὸς χληρὸς, ὡς καὶ ὃ ϑατέ ᾿Αμφότεροι δὲ στύφουσι, ψύ- σκλῆρος, ὡς καὺ O ϑατεέερου. Mose φ , E M , - , - ' L χουσιν " εἰσὶ δὲ πάσης φλεγμονῆς καταπλάσματα σὺν μέλιτι Ἁ 2 , , δὲ ἄφϑας καὶ παρίσϑμια καὶ τὰς ἐν στόματι σηπεδόνας καὶ φ u 68) Sic Serap.; et cod. C. Τρίβολος ὃ μὲν χερσαῖος. .59) Mallem ἀράχῳ, aut ἀφάκη, aut cum Theophr. éoefifv9 legere": sed nefas sit, novare sine codicum fide. 60) Iterum cogor interpretum codicumque consensu ita legere, li- cet ἐν πεδινοῖς multo melius esset. 61) Sic manifesto cod. N.; ἀκράτικουμ vulgo. 62) Sic optime cod. C., Oribas. et Serap.; παρὰ vulgo. ] 65) C. addit ὡς λωτοῦ. oleo peruncta horrores febrium circuitibus redeuntium mitigant. Cap. XV. [De Tribule.] 'Tribuli duplex est genus. Terrestris folia habet portulacae similia, sed tenuiora, eL ramulos longos, humi stratos, ad quos spinae acerbae du- raeque. Nascitur iuxta íluvios et domorum areas. Est et alter aquatilis [quem et bucephalum et taurocero vo- cant] in Ííluviis proveniens, qui quidem comam supra aquas attollit, aculeos vero condit. Folia lata sunt, pe- tiolis longis. Caulis superne quam inferne crassior. ..Ad- sunt et ei adnata quaedam capillamenta spicaeformia, Fru- ctus vero durus est, ut et alterius iam memorati. Ambo astringunt et refrigerant. Imponuutur omni inflammationi, cum melle autem aphthas, tonsiilas (ulceratas) et putrc- dines in ore ac gingivarum yitia curant.. Succus cliam LU] » 518 HEAANIOY 4IOXKOPLA4OY ANAZAPDBEQZ οὗλα ϑεραπεύουσι" χυλίζονται δὲ καὶ εἰς τὰ ὀφϑαλμικά" O δὲ καρπὸς αὐτῶν χλωρὸς λιϑιῶντας πινόμενος ὠφελεῖ. Τοῦ δὲ ὁ ΄ l4 : χερσαίου ὅσον « α' πινόμενος καὶ καταπλασσόμενος 9* (καρπὸς) τοὺς ἐχιοδήχτους ἀποκαϑίστησιν᾽ ἁρμόξει καὶ ϑανασίμοις με! οἴνου πινόμενος" χτείνει δὲ καὶ ψύλλας τὸ ἀπόξεμα αὐτοῦ βῥανϑέν. Οἱ δὲ περὶ τὸν Στρυμόνα ποταμὸν Θρᾷκες τὴν , ' - δ 1 μὲν πόαν χλωρὰν ἱπποτροφοῦσι, τὸν δὲ καρπὸν, γλυκὺν ὄντα καὶ τρόφιμον, σιτοποιοῦνται, χρώμενοι αὐτῷ avri ἄρτου. [Περὶ Σαξιφράγου. Σαξίφραγον, oi δὲ σαξίφραγγον, MY - " - oi δὲ &umergov, οὗ δὲ καὶ τοῦτο σκολοπένδριον ἢ βοοῦχον͵ καλοῦσι 55, “Ρωμαῖοι σαξίφραγαμ, οὗ δὲ σανάριαμ. Θαμνίον 96 ἐστὶ φρυγανῶδες, ἐν πέτραις καὶ τραχέσι τόποις φυόμενον, é Qu 67 2 , Ab δὲ » € "4 Y » c πιϑυμῳ 7 ἐμφερές. Zfuvauuv δὲ ἔχει ἡ πόα σὺν οἴνῳ ἕψη-- ϑεῖσα ἀπυρέτοις, πυρέσσουσι δὲ ἐν ὕδατε ϑερμῷ διδομένη στραγγουρίᾳ βοηϑεῖν καὶ λυγμῷ, λίϑους τε τοὺς ἐν κύστει verra p Ν ὅν » S: ϑρύπτειν, καὶ οὐρὰ ἄγειν 99.] 64) Vulgo πινομένη καὶ καταπλασσομένη. 65) Duo postrema synonyma solus habet cod. C, Ceterum , quod €x Ald. repetunt editiones, σαρξέρραγον γ est graeculi librarii exror; cod, enim N. veram scripturam habet. 66) Sic cod, C. ΟΕ, Salmas. Plin. exerc. p. 914. 67) Sic cod. N, et Maxc. Verg.; ϑύμῳ Matth., γλήχωνε Paull. Aegin, 68) Hic textas compositus e codd. C. ct N. llle ad finem addit εὐθετῶς ἁρμόζει. ad ocularia medicamenta exprimitur. Fructus recens bibitus caleulosos iuvat. 'lerrestris privatim (fructus) drachmae pondere potus aut impositus a vipera morsos restituit: ido- meus etiam contra letalia venena cum vine bibitus. Quin et pulices decootum cius sparsum necat. "Thraces deni- que, qui ad Strymona amnem habitant, virente herba equos pascunt, fructum vero dulcem alendoque idoneum "ad panificia accommodant, eoque panis loco utuntur. [De Saxifrago. Saxifragum, quod: nonnulli saxi- frangum dicunt, aut empetrum, alii et hoc scolopendrium vocant vel bruchum, Romani saxifragam aut sanariam. Fruticulus est surculosus, in rupibus asperisque locis na- scens, epithymo similis. Vim habet herba auxiliatricem in stranguria et singultu, cum viuo cocta, dum febris ex- pertes sunt, cum aqua calida data, dum febriunt: caleu- los ctiam in vesica comminuit , ct urinas pellit.] ΠΕΡῚ ὙΖῊΣ IATPIKHE BIDAION A. 519 , , Κεφ. iz. [Περὶ «Δειμωνίου.] «“4ειμώνιον 59 [oi δὲ vev- ροειδὲς, οὗ δὲ λογχῖτις, oi δὲ γάπειον ὀγίννου 19, Muvcoi Τι ΄ , , € μενδρουτὰ, “Ξύροι μεούδα. oi δὲ λυκοςέμφυλλον, οἱ δὲ ἕλλε- , € * , - ΄ βοροσήματα, oí δὲ σκύλλιον, προφῆται λύκου καρδία, Ῥω-- - 2 ^ € ' , ,;^c μαῖοι οὐεράτρουμ 7? víyoovu, oi δὲ vwriwvaftovlovu?? τέῤῥαι, , ' , , » Τάλλοι iovufeoovu, Δακοὶ δάκινα] Τὰ uiv φύλλα ἔχει δ " 4 À λ , * A] , 14 ' λ , 75. uoi GEUTÀQ , λεπτότερα δὲ καὶ μακρότερα ΤῈ καὶ πλείω καυλὸν λεπτὸν, ὄρϑιον, ἴσον ὥςπερ κρίνου, γέμοντα καρποῦ - - ΄ * - , A Cr ' ὦ ἐρυϑροῦ, στύφοντος τὴν γεῦσιν. Δύναται δὲ ὃ καρπὸς λεῖος, σὺν οἴνῳ ποϑεὶς, ὀξυβάφου πλῆϑος δυςεντερικοὺς καὶ κοι- λιαχοὺς ὠφελεῖν" δοῦν τε γυναικεῖον ἐρυϑρὸν ἐφιστάνειν" φύε- ται δὲ £v λειμῶσι καὶ ἑλώδεσι τόποις. Κεφ. ιζ΄. [Περὶ “αγώποδος.] «4αγώπους, oí δὲ λα-. ^ , , u ΄, νν ^ ' γωοῦ κύμινον, γνώριμός ἔστι" δύναμιν δὲ ἔχει σταλτικὴν κοι- λίας, πινόμενος μετ οἴγου, ἐπὶ δὲ τῶν πυρεσσόντων μεϑ᾽ 69) Ald. add. ἠδὲ ποτα μογεέτων. 70) Ald. ῥδαπιονογέου, cod. N. γαπιογέου, 71) Marcell. Marsi interpretatur. 72) N. οὐηράτουμ. Ald. ὀνεάρτουμ: 75) Sic. cod, N.; τεγτεγγάβουμ vulgo. 74) Sic cod. C., Oribas. et editt. ozijnes, praeter Marcell, interpr. €t Sarac., qui μιχρότερα, 75) Sic cod. C, et Oribas.; Ald. ct editt. sequ. Ínterponunt δέκα ἢ nA. : Cap. XVI. [2e Lizmnonio. Limonium [aliis nevroi- des dictum, aliis lonchitis aut sinapi aselli; Mysis men- druta, Syris meuda, aliis lycosemphyllon, aut helleboro- semata, aut scyllhion, prophetis lupi cor, Romanis vera- trum nigrum aut tintinnabulum terrae, Gallis iumbarum, Dacis dacina] Folia habet betae similia, sed tenuiora et longiora et numerosiora; caulem tenuem, rectum, li- liaceo aequalem, rubro semine rcfertum, quod gustu astrin- git. Fructus tritus et cx vino acetabuli mensura potus dy- sentericis et cocliacis prodest, ac rubentem feminarum flu- xum cohibet. Nascitur in pratis et paludosis locis. Cap. XVH. [2e Lagopode] XLagopus, quem et le- poris cuminum appellant, vulgaris est notitiae. Sistit al- vum e vino pola, aut ex aqua, si febre laborant. Eadem 5390 ΠΕΔΑΝΊΟΥ ΔΙἊΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ' M , un ὕδατος" περιάπτεται δὰ καὶ πρὸς φλμγμορὴν βουβώνων" φύε- ται δὲ ἐν πρασιαῖς. Κεφ. T. [Περὺ Mzj0fov.] Mibioy Τοῖ δὲ μηδικὴ, οἵ δὲ voíqvAÀov, οἵ δὲ κλημάτιον , οὗ δὲ ὀσμὸς, oi δὲ τρίγω- voc, oi δὲ κυβέλλιον, οὗ δὲ πολύφυλλον, “Ῥωμαῖοι τριφό-- λιουμ ὀδοράτουμ, «Αἰγύπτιοι ἐπάφου φύεται ἐν παλισκίοις τύποις καὶ πετρώδεσιν, ἔχει φύλλα ὁμοια σέριδι 79. καυλὸς τρίπηχυς, ἄνϑη πορφυροειδῆ, μεγάλα καὶ περιφερῆ" καρπὸς μικρὸς, ἐοικὼς xvíxo* δίζα σπιϑαμιαία, βακτηρίας ἔχουσα πάχος, στρυφνὴ γευομένῳ ἥτις ξηρὰ λεία ἐκλειχομένη σὺν μέλιτι ἑφϑὴ ép ἱκανὰς ἡμέρας, ῥοῦν τὸν ἐρυϑρὸν ἵστησι" τὸ δὲ σπέρμα σὺν οἴνῳ ποϑὲν ἄγει ἔμμηνα. Κεφ. ιϑ'. [Περὶ ᾿Επιμηδίου.] ᾿Επιμήδιον, [ οὗ δὲ ἐρι-- νεὸς, οἱ δὲ ϑρυὰς 7, oí δὲ πολύῤῥιζον, “Ιωμαῖοι οὐινδίκτα!] καυλὸς ἔστιν οὐ μέγας, κισσῷ παραπλήσια ἔχων φύλλα, ὅσον ( ἢ iB * οὔτε δὲ καρπὸν, οὔτε ἀνϑος φέρει" ῥίζαι δὲ λεπταὶ, μέλαιναι, βαρύοσμοι,. γευσαμένῳ μωραί" φύεται ἐν 76) Sic ex Oribas. corrigunt et IMMatthiol. et Sarac.; vulgo ζριδὲ. 77) Sic. Marcell. et cod. C.; ϑριάς vulgo. ad inguinum inflammationem adalligatur. Nascitur autem in segetum areis. Cap. XVIII. [De Jedio.] Medium [quod aliqui medicam appellant, nonnulli trifolium aut clemation, osmon, trigonon, cybellion aut polyphyllon, Romani tri- folium odoratum, Aegyptii epaphu]. Nascitur in umbro- sis locis et rupestribus. Folia habet seridi similia, cau- lem tricubitalem, flores purpurascentes, grandes atque ro- tundos; semen minutum, cnico simile, radicem dodran- talem, baculi crassitudine, gustu acerbo. Haec arida trita decoctaque, cum melle per aliquot dies in linctu sumta, rubentem íluorem sistit ^ Semen vero in vino potum menstrua pellit. Cap. XIX. [2e EpZnedio. Epimedium [quod vel caprificum, vel thryada, vel etiam polyrrhizon, Romani autem. vindictam vocant], caulis est non magnus, hedc- rac folis denis aut duodenis, neque fructum neque flo- rem proferens, radicibus tenuibus, nigris, graveolentibus, ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ, BIBAION 4. 521 τόποις ὑδρηλοῖς. Ταύτης τὰ φύλλα λεῖα us ἐλαίου κατά- πλασμὰ μαστῶν εἰς τὸ μὴ αὔξεσϑαι" ἀτόκιός τε ἡ ῥίζα, καὶ . , md - 1 » δ᾿ A ^ , - τὰ φύλλα λεῖα ἐν οἴνῳ μετὰ τὴν κάϑαρσιν « & πλῆϑος ἐπὶ ἡμέρας & ἀσυλλήπτους τηρεῖ. , ΄ , Κεφ. κ΄. [Περὶ Ξιφίου.] Ξιφίον, oi δὲ φάσγανον, οἵ δὲ μαχαιρώνιον, oí δὲ ἀνακτόριον, οὗ δὲ ἀριὸν καλοῦσι, “Ῥωμαῖοι γλαδίολουμ, οἵ δὲ σεγετάλεμ, τὺ Διὰ τὸ τοῦ 'φύλλου σχῆμα ὠνόμασται ξιφίον 18. ἔοικε γὰρ (gui, ἔλαττον μέντοι καὶ στενώτερον καὶ ἄποξυ ὡς μαχαίριον, ἰνῶδες " καυλὸν δὲ 47 - 19 3. Σ Ta s -“ rS0 19. 9 ἀνίησι πηχυαῖον 75, ἐφ᾽ ov ἄνϑη πορφυρᾷ, στιχηδὸν 99 Gm » , - 1 M , €, d ' ἀλλήλων διεστῶτα" καρπὸν δὲ στρογγύλον " ῥίζας β΄ - τὴν μὲν μίαν ἐπὶ τῆς ἑτέρας soo quema ὥςπερ βολβία μικρά " τούτων ἡ μὲν κάτω 81 ἰσχνή ἔστιν, 7] δὲ ἀνωϑεν ἁδροτέρα" φύεται δὲ μάλιστα ἐν ἀρούραις. 4ύναται:δὲ. ἡ ἄνωθεν ῥίζα, χαταπλασσομένη uev οἴνου καὶ λιβανωτοῦ, ἀκίδας καὶ σκό- λοπας ἐπισπᾶσθαι" σὺν ἀλεύρῳ δὲ cigivo καὶ ὑδρομέλιτε 77) Sic ex Apul.; vulgo yevétádep. 78) Sic Ald. et cod. C.; ὠγόμ. ξυφ. primus omisit Asulan. ct post eum omnes, 79) Oribas. add. ὀποῦ μδστόν : Serap. plenum. 80) Ald. στοιχηδόν. 81) Lacuna add. μικρὰ xal. gustu fatuo. Nascitur in aquosis. Folia ex oleo trita et mammis adhibita eas ita cohibent, ut ne augescant. Ra- dix spem partus adimit. Folia quoque trita et post men- struam purgationem quinis drachmis in vino pota quin- que diebus, praestant mulieribus, ne concipiant. Cap. XX. [De G/adiolo] Xiphion alii jphasganon aut machaeronion, alii anactorion aut arion, homani gla- diolum aut segetalem. Ob folii formam appellatur xi- phion. Est enim iridi simile, at minus et angustius, et cultelli modo mucronatum mnervosumque. Caulem vero promit cubitalem, in quo purpurei flores serie a se in- vicem distantes: semen rotundum. Radices sunt geminae, quarum altera alteri insidet, bulborum exilium specie. Ex his inferior gracilis, uberior superior. In arvis po- tissimum mascitur. Superior radix cum vino et ture, im- posita spicula et aculeos e corpore extrahit: cum farina autem loliacea ct aqua mulsa panos discutit; quam ob ^, 599 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 410XKOPIA40Y ANAZAPBEQS διαφορεῦ δὲ φύγεϑλα" ὅϑεν. ταῖς τοιαύταις ἐμπλάστροις μίγνυ- - ται" ἄγει δὲ καὶ καταμήνια προρτεϑεῖσα φασὶ δὲ καὶ ἀφρο-. δίσιω παρορμᾷν τὴν ἀνωτέρω ῥίζαν σὺν οἴνῳ ποϑεῖσαν, τὴν κατωτέρω 9? δὲ ἀγόνους 8: ποιεῖν" ἐντεροχηλικοῖς τε παιδίοις : ὠφελίμως δίδοσϑαι τὴν ἐπάνω ῥίζαν ἐν ποτῷ σὺν ὕδατι. Κεφ. κα΄. [Περὶ Σπαργανίου. «Σπαργάνιον, oí δὲ ξιφίδιον, οὗ δὲ βῶλον καλοῦσι" φύλλα ἔχει ἐοικότα ξιφίῳ, στενώτερα δὲ καὶ ἐπικλινέστερα" ἐπ’ ἄκρου δὲ τοῦ καυλοῦ ὡσεὶ σφαιρία, £v οἷς ὃ καρπός" δίδοται v ῥίζα καὶ ὃ 'καρ- πὸς σὺν οἴνῳ ϑηριοδήκτοις. A Κεφ. κβ΄. [Περὶ Ξυρίδος.] Ξυρὶς οὗ δὲ ἶριν ἀγρίαν, οὗ δὲ κακὸς. “Ῥωμαῖοι γλαδίολουμ , οὗ δὲ ius ἀγρέστεμ, 4α- κοὺ ἄπρους. Τὰ μὲν φύλλα ἔχει tori ὅμοια, πλατύτερα δὲ καὶ ἐξ ἄκρου ὀξέα" καυλὸν δὲ ἔκ μέσου τῶν φύλλων πη- χυαῖον, ἱκανῶς παχὺν, ἔφ᾽ ov λοβοὶ τρίγωνοι" καὶ im αὐ- τῶν ἄνϑος πορφυροῦν, τὸ δὲ £v μέσῳ φοινικοῦν" καρπὸς 89) Sic cod. C,, Serap. et Sarac.; διαφρϑείρεε Ald, et sequ. 88) N. μικροτέραν. ΐ 84) Marcellus suspicatur, ἀτόγους esse legendum. rem eiusmodi vi praeditis emplastris admiscetur. Cict ct menses subdita in pesso. Aiunt ct superiorem radicem po- tui datam in vino veneris appetentiam facere, inferios rem vero sterilitatem inducere: illam itidem infanti- bus, quibus intestina provoluta sunt, utiliter ex aqua propinari. Cap. XXI. [De Sparganio.] Sparganium, quod alii xiphidion, alii bolon appellant, folia habet gladioli, sed angustiora et magis inclinata: in summo caule vero velut globulos, in quibus est semen. Adversus venenatarum bog stiarum morsus et radix et semen ex vino potui dantur. Cap. XXI. [De Xyride.] Xyris, quam et irin agrian et cacon, Romani gladiolum et irim agrestem, Daci aprum vocant, folia habet iridis, at latiora et apice acu- ia: quorum e medio caulis crumpit cubitalis, sat crassus, cui insident siliquae trigonae, ct super his flos purpura- scens, anedio puniceus: somen in folliculis, simile fabis, HEPI YAHX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 593 δὲ iy ϑυλακίοις, -κυάμοις 95 ὅμοιος; στρογγύλος, ἐρυϑρὸς 98, δριμύς" ῥίζα δὲ πολυγόνατος, μακρὰ" 81, πυῤῥά" ποιοῦσα πρὸς τὰ" Ey κεφαλῇ τραύματα, καὶ κατάγματα" ἀνάγει δὲ ᾿ὐστῷ 88, καὶ πᾶν βέλος ἐπισπᾶται μετὰ ἀπονίας, μιγέντος αὐτῇ καλκοῦ ἀνϑους μέρος τρίτον; καὶ κενταυρίου (ίζης μέ- ρος € καὶ μέλιτος τοῦ αὐτάρκους 89... ϑεραπεύει δὲ χαὶ oi- δήματα καὶ φλεγμονὰς, καταπλασσομένη uiv ὀξους" πίνεται δὲ καὶ πρὸς σπάσματα, ῥήγματα, ἡσχιάαδὰς τε καὶ στραγγου-. ρίας καὶ διαθδοίας ἡ δίζα μετὰ. γλυκέος τεϑλασμένη: 0: δὲ καρπὸς οὐρητικώτατος, ὅσον τριώβολον ποϑεὶς ἐν οἴνῳ " τήκει δὲ καὶ σπλῆνα σὺν ὄξει ποϑείς. Κεφ. «7. [Περὶ ᾿Αγχούσης.] Ἄγχουσα, ἣν ἔνιοι πά-- λυκα., οὗ δὲ ὀνοκλείαν καλοῦσι [ob δὲ κατάχχουσαν, oi δὲ Aufuxnv, οἱ δὲ ἀοχιβέλλιον, οἵ δὲ ᾿Αλκιβιάδιον, oi δὲ ὀνό- φυλλος, οἱ δὲ πορφυρὶς, oí δὲ μύδουσᾳ, oí δὲ σάλυξ, oi δὲ νωνεὰν, ᾿“φροὶ βουινεσάϑ] τὰ μὲν φύλλα ἔχει ϑρίδακι τῇ 59 ὀξυφύλλῳ παραπλήσια, δασέα 91, τραχέα, μέλανα 53, πολλὰ, 85) Oribas. ógó oig. Serap. ceucumis niger. 86) Oribas. μέγας. 97) €. add. ómolevxoc, Bvéore δὲ καὶ. 88) Sic cod. C, et Serap. Editiones habent σχόλοπας. 89) Cod, C. et Lacuna τοῦ αὐτάρκους addunt, ὀλίγον Serap., Ald. vero cuim sequ, nihil. 90) C. τριδάκτυλα. 91) C, μαχρά- 92) Lacuna μεγάλα. rotundum, rubens et acre: radix geniculata, longa ac rnfa. Ea contra capitis vulnera fractaque efficax est: ossa enim et teli genus omne citra molestiam extrahit, adiecta Íflo- ris aeris tertia parte, itemque, radicis centaurii parte quinta et melle sufficienti. Imposita quoque ex aceto oedemata inflammationesque sanat. Bibitur et ex passo radix con- fusa ad convulsa , rupta, ischiadas, stranguriam et alvi profluvia. Semen vero tribus obolis in vino potum po- fentissime urinam ciet, et cum aceto bibitum lienem liquat. Cap. XXIII. [De Z4nchusa.] Anchusa, quam aliqui calycem , alii orocleam appellant, [nonnulli catanchusam, aut libycam, archibellion aut Alcibiadion, onophyllon etiara et porphyrida, mydusam, alii salyca aut noneam, Afri buinesath] folia habet lactucae acutifoliae proxima, hir- suta, aspera, nigra, numerosa, undequaque ab radice ter- ! 504 ZEAANIOY ᾿«ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOS πανταχόϑεν τῆς ῥίζης. προρπεπλασμένα τῇ. γῇ. ἀκανθώδη." ἡ δὲ ῥίζα δακτύλου τὸ πάχος, τὴν. χρόαν ὕφαιμος, ἐν τῷ ϑέρει γεννωμένη 93 χαὶ βάπτουσα τὰς χεῖρας 94, φύεται ἐν | εὐγείοις τόποις. Ἔστι. δὲ ἡ ῥίζα στιμχδικῆ , “ποιοῦσα πρὸς | κατακαύματα καὶ παλαιὰ 95 ἕλκη, "ἐναφεψομένη xnod καὶ ἐλαίῳ; ἐρυσώτόλατα: δὲ σὺν ἀλφίτῳ. καταπλασϑεῖσα ϑερα- | σεύει, καὶ ἀλφοὺς καὶ λέπρας σὺν o5 καταπλασσομένη" προοτιϑεμένη δὲ. καὶ ἔμβρυα κατασπᾷ:" τὸ δὲ ἀφέψημα «αὐ-- τῆς δίδοται καὶ ἱκτερικοῖς, γεφριτικοῖς, σπληνικοῖς , - amugéa- GOvot- μετὰ μελικράτου " τὰ δὲ φύλλα κοιλίαν ἵστησι μετ᾽ | οἴνου πινόμενα" χρῶνται δὲ καὶ οὗ μυρεψοὶ τῇ δίζη πρὸς τὰς στύψεις τῶν μύῤων. à Keq. κδ΄. [Περὶ Idyyovogs ἑτέρας: "Ayyjovom ἑτέρα, ἣν ἔνιοι ᾿Αλκιβιάδιον ἢ ὀνοχειλὲς ἐκάλεσαν" αὕτη διαφέρει τῆς πρώτης τῷ μικρότερα ἔχειν τὰ φύλλα, τραχέα δὲ ὁμοίως, xoi τὰ χλωνία λεπτὰ, ἐφ᾽ “ὧν τὸ ἄνϑος πορφυροειδὲς ὑπὸ-- φοιγψικίζον. ῥίζας ἐρυϑρὰς, εὐμήκεις, περὶ τὸν πυραμητὸν 93) Sic cod. C., Oxibas. et Ald.; γευομέξνη Lacuna, γιγωσχομέγῃ iMarcellus. 94) €. add, dv95 δὲ πορφυρᾶ. 95) €. N. αὐτόματα. " rae velut affixa, spinosa. Radix est digitali crassitie, co- lore subsanguineo, quae aestate nata et manus inficit. Provenit laeto solo. Radix est astringens, ad ambusta ce- teraque ulcera efficax , si in oleo, addita cera, decoqua- tur. "Erysipelatis cum polenta imposita medetur; itemque vitiliginibus et lepris, ex aceto illita. Subdita quoque fe- tus detrahit. Datur et eius decoctum ictericis, nephriti- cis, splenicis, si febris adsit, ex aqua mulsa. Folia vero sistunt alvum in vino pota. Utuntur et unguentarii ra- dice ad spissamenta unguentorum. Cap. XXIV. [De 4nchusa altera.) | Altera anchusa, quam aliqui Alcibiadion seu onochiles vocavere, a priore - distat, quod minora habeat folia, quanquam simili modo aspera, et ramulos tenues, in quibus flos purpureus, im puniceum vergens, radices autem rubras, praclongas, quac ΠΕΡΙ Y.4HX IATPIKHZE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 525 ἐχούσας τὸ αἱματῶδες 58: φύεται δὲ Ev ἀμμώδεσι τόποις. “Ζύναμις δὲ αὐτῆς καὶ τῶν φύλλων ϑηριοδήκτοις βοηϑεῖν, μάλιστα δὲ ἐχιοδήκτοις, ἐσϑιόμενα, καὶ πινόμενα , καὶ περι- απτόμενα x&v μασσησάμενός τις εἷς τὸ στόμα τοῦ ϑηρίου ἀποπτύσῃ, ἀποκτενεῖ αὐτό. j Κεφ. κέ. [Περὶ ἑτέρας Zdyyovonc-] Ἔστι δὲ καὶ ἄλλη, ἐμφερὴς ταύτῃ, ἐλάττω δὲ καρπὸν ἔχουσα. φοινικοῦν" ὃν ἐάν τις μασσησάμενος ἀποπτύσῃ εἰς τὸ στόμα τοῦ ἑρπετοῦ, ἀποκτενεῖ αὐτό 1: ἡ δὲ ῥίζα μετὰ ὑσσώπου καὶ xagücuov ποϑεῖσα, ὀξυβάφου πλῆϑος, πλατεῖαν ἕλμινϑα ἐκτινάσσει. Κεφ. κε. [Περὶ «υκόψεως.) «Αύκοψις, oí δὲ καὶ ταύτην ἄγχουσαν ἐκάλεσαν" τὰ μὲν φύλλα ἔχει ὑμοια ϑοίδα- κι, μαπρότερα δὲ καὶ παχύτερα καὶ τραχέα 598 καὶ πλατύτερα, πεπτωκότα περὶ τὴν τῆς ῥίζης κεφαλήν" καυλὸν ἀνίησι μα-- ρὸν, ὀρϑὸν, τραχὺν 99, παραφυάδας ἔχοντα πολλὰς, πη- 96) Sic Oribas. et Ald.; ἀγγεῖα αἱματώδη codd, C. et N. 97) "Ov — αὐτὸ deest in cod. N., suspectum utique, quod repe- tuntur modo dicta. «4ὐτό in cod. O,. omittitur in editt., habet ta- men Oribas,, qui plantam λύχκοψεν dicit. 98) Cum Plin, et Oribas. bene eic Sarac,; τραχύτερα xal παχέα yulgo. 99) C. παχύν:. tempore messis sanguineo succo turgent. In sabulosis na- scitur. 'Tum ipsa radix, tum et folia contra venenata- yum bestiarum, maximeque viperarum, morsus efficaci- ter auxiliantur, sive cibo, sive potu, sive etiam amuleto. Quin et si quis, iis commanducatis, in venenatae bestiae os exspuerit, eam interimet. Cap. XXV. [De tertia Zinchusa.] Est et alia huic similis, at minore semine, eoque puniceo, quo comman- ducato si in serpentis os inspuatur, ea enecatur. Radix autem acetabuli mensura cum lyssopo et nasturtio pota, latum vermem expellit. Cap. XXVI. [.De Lycopsi.] Lycopsis, quae etiam a nonnullis Anchusa dicitur, foliis est lactucae, ;at lon- gioribus, crassioribus, asperis et latioribus, ac circa ra- dicis caput ad terram deciduis. Caulem promit longum, rectum, asperum, ramis multis cubitalibus, asperis, in 590 JHEAANIOY Z410£ZKOPLAOY ANAZAPBEOX χυαίας, τραχείας" καὶ ἐπὶ αὐταῖς ἄνϑη μικρὰ, πορφυρίζοντα" . ῥίζα δὲ ἐρυϑρὰ, στυπτική" φύεται £v πεδίοις" καταπλασσο-- " μένη δὲ psv ἐλαίου ἡ ῥίζα, τραύματα ἰᾶται, μετὰ ἀλφίτου δὲ ἐρυσιπέλατα " λεία δὲ συναλειφομένη uev ἐλαίου dem i τας κινεῖ. Κεφ. κζ΄. [Περὶ ᾿Ἔχίου "Eytov, οἱ ài δωρίδα 100, oj δὲ ᾿4λκιβιάδιον, “Ῥωμαῖοι ἀλκιβίακουμ᾽ τὰ μὲν 9p ἔχει προμήκη, τραχέα, ὑπόλεπτα i, πρὸς τὰ τῆς ἀγχούσης ^ ἥτ-- τονὰ δὲ καὶ λιπαρὰ, ἀκάνϑια λεπτὰ ἐπικείμενα ^, ἃ καὶ δα- σύνει τὰ φύλλα" καυλία Aero, πολλά" ἑκατέρωθεν δὲ φυλ- λάρια λεπτὰ, ταρσούμενα. μέλανα, ἐλάττονα δὲ πρὸς λό- γον ἐπὶ ἄκρου τοῦ καυλοῦ" τὰ δὲ ἄνϑη παρὰ τὰ φύλλα πορφυρόειδῆ, ἐν οἷς ἔστι καὶ ὃ καρπὸς; κεφαλῇ. poc ὅμοιος" δίζα δὲ "λεπτοτέρα Dauid 9, ὑπομέλαινα" ἥτις οὐ μόνον τοῖρ δηχϑεῖσιν ὑπὸ ἑρπετῶν βοηϑεῖ ποϑεῖσα uir oiov, ἀλλὰ 100) Sic Plin., Paull, et cod. C.; ἀρύδαν Ald, et cditt. 1) Orzibas. et Ald. ὑπόλευκα. 2) C. add. ὑπέρυϑρα. 8) Ὁ. add. ἀκάϑαρτα; ἀκίδας σὺν τοῖς φύλλοις. 4) Ald. add. καὶ δασέα, οἵ omittit sequentia, quae et desunt in cod. C,, primum obvia in Asulan. et Marcell, 6) Sic in cod. C.; πρὸς λόγον τόν Ald. et sequ.; Sarac. coniicit πρὸς λόγον τά. i 6) C. δακτυλιαία, ἀπὸ μέσου μέλαινα. quibus flores parvi, purpurascentes. Radix rubra est ct astringens. Nascitur in campestribus. Radix cum oleo imposita vulneribus medetur, et cum polenta: erysipelatis ilinitur. 'lrita vero si ex oleo perungatur, sudores movet, Cap. XXVII. [De Echio.] Echium aliqui dorida, alii Alcibiadium, Romani Alcibiacum appellant. Folia ha- bet oblonga, aspera, subtenuia, ad anchusam accedentia, sed minora et pinguia, spinulis tenuibus incumbentibus, quae et hirsuta reddunt folia. Cauliculi graciles, nume- rosi, utrinque vero foliola minuta, pennaeformia, nigra, minora proportione, quae in summo sunt caule. Flores autem secundum folia purpurascentes, in quibus semen viperae capiti simile. Radix est digito tenuior, subnigra: quae quidem non modo demorsis a serpentibus in vino pota auxiliatur, sed et eos, a quibus pracbibita fuerit, a ΠΕΡῚ ὝΛΗΣ IATPIKHEX BIBAION A. 597 ' t - , χδὴ ^7. £f , M ' . καὶ τοὺς προπιόντας ἀδήκτους τηρεῖ 1" ὁμοίως δὲ καὶ τὰ φύλλα καὶ ὃ καρπός" παύει δὲ καὶ ὀσφύος ἄλγημα, καὶ γάλα χκατασπῷ, uev οἴνου 7 δοφήματος ληφϑεῖσα. 00 Κεφ. χη. [Περὶ ᾿Ωκιμοειδοῦς.] ᾿Ωκιμοειδὲς, οὗ δὲ qu- , RI - c λεταίριον, οἵ δὲ xoi ταύτην ἔχιον καλοῦσιν, [οἵ δὲ oxopmíov- ρον, οὗ δὲ σπάργανον, oi δὲ ἀλϑαίαν, oi δὲ ἀμαραντίδαϑ, € M H € ^ 25 ^ € A 3 ΄ ς à oi δὲ πρυβαταίαν, οὗ δὲ ἐλάφιον, oi δὲ ἀντίμιμον, οἱ δὲ πορφυρίδα, οἵ δὲ αὔγιον, οὗ δὲ νεμέσιον, οὗ δὲ ϑαινόψο- λον, oí δὲ ϑυρσίτην, οἱ δὲ ϑερμοῦτιν, οἵ δὲ “μισόπαϑος, “Ρωμαῖοι ὠκιμάστρουμ,Ἴ φύλλα μὲν ἔχει ὠκίμῳ ὅμοια, κλώ-- vac δὲ σπιϑαμιαίους, δασεῖς" λοβοὺς δὲ παραπλησίους ὕος- πυάμῳ, πλήρεις σπέρματος μέλανος, ξοικότος 9. μελανϑίῳ. Δύναμιν δὲ ἔχει τὸ σπέρμα πινόμενον ὃν οἴνῳ, ἐχιοδήκτους 1 ι D Ld € “ ΄, ἧς M, ' xci và ἄλλα τῶν ἑρπετῶν δήγματα ϑεραπεύειν" δίδοται δὰ καὶ ἰσχιαδικοῖς μετὰ σμύρνης καὶ πεπέρεως" ῥίζα δὲ ὕπεστι λεπτὴ καὶ ἄχρηστος. , , 5, ^ Κεφ. x0'. [Περὶ "Eoíyvov.] "Egwoc, [oi δὲ ὠκιμοειδὲς, 7) Sic C.; ποιεῖ vulgo, 9) Vulgo ἀμαρανϑίδα. ὁ) Sic manifesto cod, C, iecte id iam auguratus erat 6arac, loco vulg. ἐοικότας. ' serpentibus feriri minime patitur. Folia et semen idem ipsum praestant. Sed et radix lumborum dolorem sedat, et lac allicit, in vino aut sorbitione sumta. Cap. XXVIII. [e Oczmoide.] |Ocimoides, quod alii philetaerion , alii et ipsum echium vocant [alii scor- piuron, alii sparganon, alii althaeam , aut amarantida, probataeam etiam et elaphion, alii antimimon, alii por- phyridem, alii augion, alii nemesion, alii hyaenopsolon, ali thyrsiten, alii thermutin, alii misopathos, Romani ocimastrum] folia habet ocimo similia, ramos autem do- drantales, ,hirsutos, siliquas hyoscyamo similes, semine nigro, ceu melanthii, plenas. Vim habet semen in vino potum, ut viperarum ceterarumque serpentium morsibus medeatur. Datur et ischiadicis cum myrrha et pipere. Ceterum radix subest tenuis et inutilis. Cap. XXIX. [De Zrino] Erinus [quem alii oci- 598 | HEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQZX oí δὲ ὑδοηρὸν, Ρωμαῖοι Qpovu ἀκουάτικουμ 19] φύεται πα- — gà ποταμοῖς καὶ κρήναις" φύλλα ἔχει ὠκίμοις ὅμοια, μικρό- Ὁ τερα 1. δὲ καὶ ἐπεσχισμένα ix τῶν ἄνωθεν μερῶν, κλωνία δὲ £ ἢ ς΄ σπιϑαμιαῖα, ἄνϑη λευκά" καρπὸν δὲ μέλανα, μικρὸν, στρυφνόν" ὀποῦ δὲ μεστός ἔστιν ὃ καυλὸς καὶ τὰ πέταλα. Τούτου 12 ὃ καρπὸς « β' πλῆϑος μιγεὶς πρὸς κυάϑους μέ- λιτος τέσσαρας 5, “δεύματα ὀφθαλμῶν ἐχχριόμενος ἵστησιν" ὃ δὲ χυλὸς ὦτων πόνον παύειν μετὰ ϑείου ἀπύρου καὶ νίτρου ἐνοταζόμενος. Κεφ. Δ. [Περὶ ἌΝ ζάγροωστις [oi δὲ αἷγι- | κὸν, oí δὲ ἁμαξῖτις, “ἰγύπτιοι ἀνουφὶ, “Ῥωμαῖοι γράμεν, οὗ 1 δὲ ἀσιφόλιουμ, oi δὲ σαγγουινάλεμ, oi δὲ οὐνίολαμ, ᾿Ισπα-- voi ἀπαρία, 4Ὠακοὶ κοτίατα, ᾿Αφροὶ ἰεβάλ} κλήματα ἔχει γονατώδη, ἕρποντα ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἀπὸ τῶν κλάδων προ-- | uta, ῥίζας γλυκείας, γονατώδεις, φύλλα ὀξέα, σχληρὰ, πλατέα 3, ὡς καλάμου μικροῦ, τρέφοντα βόας καὶ πτήνη. 10) Sic Οἱ; Ald, omittit ἀχουάτικουμ, ut et editt. rell. 11) Trag. fol. 70b. cd. germ. Argent. r551. μακρότερα legendum esse arbitratur, quod commiüiniscitur, Scrofulariam aquaticam esse ἔριγον. 19) Vulgo τούτων. 13) Ald. BUE ve τέσσαρσι. Κυάϑους iam omittunt Asulan, et IMar- cell., Paullo praeeunte, qui δραχμάς habet. 14) Hoc deest in Serap. moides, alii hydreron, Romani ocimum aquaticum vocant] nascitur apud Íílumina ac fontes: folia habet ocimi, sed minora, versus apicem incisa, surculos quinque aut septem dodrantales, flores candidos, semen nigrum, parvum et acerbum: liquore vero turgent et caulis et folia. Semen huius, drachmis duabus mixtum cum mellis cyathis qua- tuor, oculorum ílaxiones illita cohibet. ΑἹ succus aurium dolorem sedat, cum sulfure ignem haud experto ac nitro instillatus. ; ; Cap. XXX. [De Gramine.] Gramen Romanis, agro- stis Graecis dicitur [aliis aegicon et hamaxitis, Aegyptiis ánuphi: inter Romanos quoque asifolium, sanguinalis aut unioli, Kispanis aparia, Dacis cotiata, Afris iebal]. Hoc viticulas habet geniculatas, per terram repentes, quae a ramis etiam radices spargunt dulces, internodiis distinctas: folia acuminata, dura, lata, ceu arundinis parvae: his ΠΕΡῚ Y.4HX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ .1. 529 αὐτῆς 7] ὀίζα, καταπλαττομένη λεία, τραύματα κολλᾷ: τὸ ὲ ἀφέψημα αὐτῆς πινόμενον πρὸς στρόφους ποιεῖ καὶ δυς-᾿ υρίαν 15, καὶ τὰ περὶ τὴν κύστιν ἕλκη" καὶ λίϑους ϑούπτει 5. ᾿ς Κεφ. λα΄. [Περὶ Καλαμαγρώστεως.) Καλαμάγρωστις εἴζων ἐστὲ κατὰ πάντα τῆς ἀγρώστεως" [ ὁμοιοῦται δὲ 7 ἴα καλάμῳ 1] ἔστι δὲ κτηνῶν ἀναιρετικὴ βρωϑεῖσα, καὶ Gre ἡ ἐν Βαβυλῶνι παρὰ ταῖς δδοῖς φυομένη. Κεφ. λβ΄. [Περὶ τῆς ἐν Παρνασσῷ ἀγρώστεως Ἢ & ἐν τῷ Παρνασσῷ γεννωμένη ἄγρωστις, πολυχλαδωτέρα στί18. φύλλα δὲ κισσῷ δμοια φέρει, ἀνϑος λευκὸν καὶ εὐῶ-- Eg* καρπὸν μικρὸν, οὐκ ἄχρηστον ῥίζας ε΄ ἢ ς΄, δακτύλου τάχος, λευχὰς, μαλακὰς, γλυκείας ἰσχυρῶς 19. ὧν ὃ χυλὸς ψηϑεὶς σὺν οἴνῳ καὶ μέλιτι συμμέτρῳ καὶ σμύρνης ἡμίσει ἔρει, πεπέρει τε καὶ λιβανωτοῦ τῷ τρίτῳ, φάρμακόν ἔστιν ἔριστον πρὸς ὀφθαλμούς" ἀποτίϑεται δὲ ἔν χαλκῆ «πυξίδι" € 15) Lacuna add. zal δυςεντερίαν. 16) Sic Plin., Serap. et cod. C.; xal τὰ περὶ τὴν κύστιν περιττώ- ματα λιϑώδη ϑρύπτει Ald. — Goupyl. 17) Sic cod. C. N. Deest vero in editt, 18) Plin, 24, 118. ϑαμνωδεστέρα legisse videtur: mamque dersius quam usquam fruticat interpretatur. 19) Sic Ald.; ἐσχυράς Asulan.; δυρώδδις legit Serap, boves et iumenta pascuntur. Huius trita radix et impo- sita vulnera glutinat. Ipsius autem decoctum epotum ef- cax est adversus tormina, urinae difficultatem ac vesicac lcera: calculos denique comminuit. i Cap. XXXL [De gramine arundinaceo.] Calama- grostis s. gramen arundinaceum priore maior est ex omni parte: [radix calamum aequat] lumenta in pabulo sumta necat, maxime ca, quae in Babylonis regione secus vias |provenit. Ca p. XXXII. [De gramine in, Parnasso.] Quod vero in Parnasso gignitur gramen, ramosius est, folia gerit he- 'derae similia, florem albidum et odoratum, fructum exi- lem, non inutilem: radices quinque ant sex, digitum cras- 588); albas, molles, valdeque dulces. Quarum succus, si in vino cum pari melle ac myrrhae dimidio piperisque ac turis tertiis portionibus decoquatur, praestantissimum est ad oculos medicamentum. Id vero in aerea pyxide | DIOSCORIDES. 1,1 580 ΠΕΔΑΝΙΟΥ͂ AIOZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ , “ - - ^ "Won. τὸ δὲ ἀφέψημα τῶν ῥιζῶν ποιεῖ πρὸς ἃ καὶ αὐτή" τὸ δὲ ΄ 5 4 ' » ᾿ σπέρμα ταύτης ἰσχυρῶς διουρητικὸν, καὶ ἐμέτων καὶ κοιλίας. δεούσης σταλτικόν. Ἥ δὲ ἐν Κιλικίᾳ γεννωμένή, ἣν οἵ ἐπιχώῤιοι Κίνναν καλοῦσι; ὑγρὰ βρωϑεῖσα πολλάκις, πίμπρησι39 τοὺς βόας. Κεφ. M. [Περὶ Σιδηρίτιδος.] Σιδηρῖτις, οἵ δὲ Ho&- κλειαν, [προφῆται yóvov , οὗ δὲ αἷμα Τιτάνου, οἱ δὲ οὐρὰ σκορπίου, Πυϑαγόρας πάρμιρον, ᾿Ανδρέας ξανϑοφανέα," Οσϑα-- γῆς βούφϑαλμον, «Αἰγύπτιοι σενδιονὼρ, “Ῥωμαῖοι οὐερτούΞ. “ Li provu, oí δὲ σολεαστρουμ ?*, L4qgoi ov0nÓova] πόα &ovi » NS - φύλλα ἔχουσα ὅμοια πρασίῳ, ἐπιμηκέστερα δὲ πρὸς τὰ τοῦ ἐλελισφάκου ἢ δουὸς; μικρότερα μέντοι soi τραχέα" καυλοὺς δὲ ἀνίησι τετραγώνους, σπιϑαμιαίους 33 ἢ καὶ μείζονας, οὐκ. 5 - 5 bd / A - c , i: 5 * ^ x ἀηδεῖς ἔν τῇ γεύσει καὶ ποσῶς ὑποστύφοντας" ἐν οἷς ἐκ διὰ- στημάτων͵ σπόνδυλοι ?3 περιφερεῖς, ὥςπερ πρασίου, καὶ ἕν αὐτοῖς σπέρμα μέλαν" φύεται δὲ ἐν ὑποπέτροις χωρίοις. 40-- 20) Lacuna legit πέλπλησι. —Serap. habet apostemantur. 91) Cod. N. addit οἱ δὲ μουλγήϑρουμ, oi δὲ ἴντιβουμ σιλβάτικουμ. 92) C. N. πηχυαίους. 23) C. N. σφόνδυλοι. reconditur. Radicum autem decoctum eadem, quae herba. ipsá, praestat. Semen veliementer urinam pellit, vomitio- nesque et alvi profluvia sistit. Gramen autem in Cilicia natum, quod incolae Cin- nam appellant, boves saepe inflammat, si eo humido pa- scantur. ' Qap. XXXIII. [De Sideritide] Sideritis, quam ali- qui Heracleam, [prophetae genituram aut sanguinem 'Ti- tani, alii scorpionis caudam , Pythagoras parmiron, An- dreas xanthophanea, Quthanes buphthalmum, Aegyptii sen- dionor, Romani vertumnum vocant, seu solcastrum, Afri udedoni] herba est foliis màrrubii, sed dbjod B ID. ad salviae aut quercus foliorum similitudinem, minoribus ta- men ct asperis. Caules edit quadrangulos, dodrantales aut eliam maiores, non ingrati gustus ct aliquatenus astrin- gentis, in quibus ex intervallis orbiculati verticilli, sicut marrubii, et in iis semen nigrum. In locis saxosis na- A LP “πον ὦ a M τος piis HEPI YÁAHZ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 531 | γαμιν δὲ ἐ ἔχει τὰ φύλλα πη μενα ὑμεῖς τραυμάτων κολλη- τικὴν καὶ ἀφλέγμαντον 3; | Κεφ. λὃδ. [Περὶ ἑτέρας Σιδηρίτιδος.) 4M σιδηρῖτις χλώνας ἔχει διπήχεις, λεπτούς" φύλλα δὲ ἐπὶ μόσχων μακρῶν, ὅμοια τοῖς τῆς πτερίδος, ἀκροσχιδῆ, πολλὰ ἑκατέρωθεν, ἐκ δὲ τῶν ἀνωτέρω μασχαλῶν ἀποφύσεις μακρὰς. λεπτὰς, ἐπὶ ἄκρου σφαιροειδεῖς ἐχούσας κεφαλὰς τραχεῖας, ἐν αἷς 235 σπέρ-- μα ὅμοιον σεύτλῳ, στρογγυλώτερον δὲ καὶ σκληρότερον. 4ύ- | vapig δὲ καὶ ταύτης ἐστὶ25 τῶν φύλλων τραυματική. * Κεφ. λε΄. [Περὶ ἑτέρας Σιδηρίτιδος. Ἔτι καὶ ἑτέρα εἶναι λέγεται διδηρῖτις, ἣν καὶ αὐτὴν Κρατεύας Ἡράκλειαν καλεῖ, φυομένην ἔν τοίχοις καὶ ἀμπελῶσιν, ἔχουσα φύλλα πολλὰ ἀπὸ μίας ῥίζης 21, ὅμοια κοριάνῳ, περὶ καυλίοις σπι- ϑαμιαίοις, λείοις, τρυφεροῖς, ὑπολεύκοις, ἐνερευϑέσιν" ἄνθη δὲ φοινικὰγ μικρὰ, γευομένῳ πικρὰ, γλισχρά : καὶ ταύτης 5 “δύναμις ἐπιτιϑεμένης κολλητικὴ ἐναίμων xol veorgorov. 24) C. τηρεῖν. 25) Sic ex Oribas, emendo vulgarem lectionem: ἐπ᾽ ἄχρου σφαεροξι- | δεῖς. κεφαλὴν ἐχούσας τραχεῖαν, ἐν oic. 26) Καὶ vulgare cum Fab, Columna, ecphr,. l, p. 128. omisi, "a 97) Oribas, et Lacuna add. uxo. scitur. Vim habent imposita folia vulnera glutinandi οἱ inflammationem arcendi. Cap. XXXIV. [De Sideritide amps] Sideritis al- tera ramos habet bicubitales, graciles: folia in longis pe- tiolis, filicis similia, apice incisa, utrinque numerosa: e superioribus vero axillis propagines proceras, graciles, quae apice capitula gerunt globosa, aspera, in quibus se- men betae simile, sed rotundius ac durius. Huius etiam foliorum vis vulneribus idonea est. , Cap. XXXV. [De Sideritide tertia.] "Traditur et tertia sideritis, quam Cratevas quoque Heracleam vocat. Hacc in maceriis nascitur ac vinetis: foliis ab una radice multis, coriandro similibus, circa cauliculos dodrantales, laeves, teneros, cum rubore candicantes, floribus puni- ccis, parvis, gustu amaris lentisque.- Et huius impositae vis est, ut cruenta recentiaque vulnera glutinet. Ll 2 539 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ * Keg. Ad. [Περὶ LAyiAelov.] "dy Matoc " καλοῦσί Tu γες καὶ τὴν ἀχίλλειον σιδηρῖτιν [οὗ δὲ μυριόμορφον, oi δὲ χιλιόφυλλον,, oi δὲ στρατιωτικὸν, οὗ δὲ ἡράκλειον, “Ῥωμαῖοι, i σουπερκίλιουμ βένερις, oí δὲ ἄκρουμ 38 σιλβάτικουμ, oí δὲ μιλιτάρεμ, οὗ δὲ μιλλεφόλιουμ, ““φροὶ ἀστὴρ yoiho9?9 ]* φέ- ga δὲ ῥαβδία σπιϑαμιαῖα ἢ καὶ μείξω: ἀτρακτοειδῆ, καὶ, περὶ αὐτὰ φυλλάρια λεπτὰ, ἐκ πλαγίων ἐντομὰςξ ἔχοντα πυ-- κνὰς, προφεμφερῆ κορίῳ, ὑπόπικρα 30, γλίσχρα; πολύοσμα, οὐκ ἀηδῆ, φαρμακώδη δὲ τὴν ὀσμήν" σκιάδιον ἐπὶ ἄκρου περιφερὲς, ἄνθη λευκὰ, ἢ πορφυρᾶ 31 καὶ χρυσίζοντα" φύε- ται iy εὐγείοις τόποις. Καὶ τούτου ἣ κόμη λεία ἐναίμων. ἐστὲ κολλητικὴ καὶ ἀφλέγμαντος, αἱμοῤῥαγίας τε ἐφεκτικῆν, “καὶ τῆς ἐκ μήτρας ἐν προςϑέτῳ. Καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῆς ἔστιν ἐγκάϑισμα ῥοϊκαῖς᾽" πίνεται δὲ καὶ πρὸς δυςεντερίαν 32. 28) C. κύρουμ. bM 29) Sio cod. C.; χιλλός vulgo. ἢ 60) Sic N.; ὑπόπυρα Ald., ὑπόπυῤδα Sarac., ὑπόμικρα cod. C. 51) Sic Cod. C, N., Ald. Primus Marcellus uncinis inclusit, 62) N. addit: παύει δὲ xai φλεγμονὰς; σφόδρα λεῖον, μεϑ' ὕδατος καταχριόμενον " διαφορεῖ δὲ ψυκτικὸν ὑπάρχον. Et cod, C. e Crateva: | δλη δὲ κοπίεῖσα eT ἀξουγγέας παλαιᾶς τὰ παλαιὰ τῶν ἑλκῶν καὶ δὺυς- " ἐπούλωτα ϑεραπξεύει" ξηρὰ δὲ κοπεῖσα καὶ μέλιτι μιγεῖσά ἔστεν ἀναχα- ϑαρτική- Cap. XXXVI. [De .4cAillea.] Achilleam sunt qui | etiam sideritin vocent, [aliis dicitur myriomorphon aut | chiliophyllon, stratioticon etiam et heracleon, Romanis su- : perciium veneris seu acorum sylvaticum, aut militaris . et millefolium, Afris aster chocloth]. Gerit autem ramos | dodrantales, aut etiam maiores, fusorum forma, foliolis | cinctos minutis, ex obliquo crebras habentibus incisuras, | coriandro proximis, subamaris, lentis, odore multo, non insuavi, sed medicato: umbellam in cacumine rotundam, | floribus albis, purpureis vel aureis. Nascitur laeto solo. Et huius coma trita vulnera cruenta glutinat et ab inílam- malione tuetur, nec non erumpentem sanguinem inhibet, uti etiam ex utero, subdita in pesso. Sed et ipsius de- cocto utiliter insident feminae uteri fluore laborantes. De- nique ct contra dysenteriam bibitur. ΠΕΡῚ YA4HZ ΤΑΤΡΙΚῊΣ BIBAION 4. 533 Κεφ. Aj. [Περὶ Barov.] Βάτος, ἣν γινώσκομεν [oí δὲ κυνόρβατον, οἱ δὲ σεληνορύτιον, οἱ δὲ ἀσύντροφον, προ- φῆται αἷμα Τιτάνου, oí δὲ αἷμα ἔβεως, “Ῥωμᾳῖοι σέντες, οὗ δὲ ῥούβουμ, oi δὲ μόρα βατικάνα, 4Ὠακοὶ μαντεῖα, diyv- πτιοι αἱμοιὼς, οὗ δὲ ἄμετρος] στύφει καὶ ξηραίνει καὶ τρίχας fénra: τὸ δὲ ἀφέψημα τῶν ἀκρεμόνων αὐτῆς κοιλίαν; ἵστησι πινόμενον καὶ ῥοῦν ἐπέχει γυναικεῖον" καὶ πρηστῆρος 33 δή- 7ματι εὐθετεῖ " κρατύνει δὲ καὶ οὖλα καὶ ἄφϑας ὑγιάζει δια- μασσώμενα τὰ φύλλαϑ:: xoi ἕρπητας ἐπέχει, καὶ ἀχῶρας τοὺς ἐν κεφαλῇ ϑεραπεύει, καὶ ὀφϑαλμῶν προπτώσεις καὶ χονδυλώματα καὶ αἱμοῤδοΐδας καταπλασσόμενα τὰ φύλλα" αὶ ἐπὶ στομαχικῶν 35. δὲ καὶ καρδιακῶν λεῖα ἐπιτιϑέμενα ἁρμόζει" ὁ δὲ χυλὸς αὐτῆς, ἐκϑλιβέντων τῶν καυλῶν καὶ | vay φύλλων συστραφεὶς ἐν ἡλίῳ, βέλτιον ποιεῖ εἰς πᾶντα τὰ εἰρημένα " τοῦ δὲ καρποῦ αὐτοῦ ὃ χυλὸς, πεπείρου ὄντος τελείως, εἰς τὰ στοματικὰ ἁρμόζει" ἵστησε δὲ καὶ κοιλίαν ὃ 65) Serap. legit κεράστου. 64) €. διαμασσωμένων τῶν φύλλων. 55) Ald., iMarcell. et Asulan, στομάχων. Cornar. et cod. C. N. στομαχιχῶν, quos sequuntur Goupyl. et Sarac. Serap. super stoma- chum debilem, ad. quem currunt humores. Cap. XXXVII. (De Zubo] Rubus, quem cognosci- mus [aliis cynosbaton aut selinorition vel asyntrophon, pro- phetis sanguis Titani aut ibis, Romanis sentis, yel rubus, vel mora etiam vaticana, Dacis mantia, Aegyptiis hae- maeos seu ametros dictus] astringit et siccat, capillosque tingit. Summorum autem ipsius ramorum decoctum potu alvum sistit fluoremque muliebrem cohibet, nec non et contra pristiris morsum valet. Cómmanducata folia fir- mant ct gingivas, orisque ulcera sanant. Imposita vero herpetas cohibent, et achoras capitis, oculorum prociden- ilias et condylomata et haemorrhoides curant. Eadem car- diacis quoque et stomachicis trita convenienter imponun- tur. Contusa caulibus foliisque expressus succus sole coa- ctus ad ante dicta vitia est efficacior. At fructus perfe- ctam maturitatem assecuti succus oris inedicamentis ac- commodatur. . Fructus vero, qui nondum maturuit, in 59$ | UEA4ANIOY A4IOXZKOPIAOY ANAZAPBEOX OU μέσως 30 πέπειρος ἐσϑιόμενος" καὶ τὸ ἄνϑος δὲ -- ποϑὲν σὺν οἴνῳ κοιλίαν ἵστησιν. | Κεφ. λη. [Περὶ ἰδαίας Βάτου .Bérog ἰδαία ἐκλήθη, μὲν διὰ τὸ πολλὴν ἐν τῇ ᾿1δῃ γεννᾶσϑαι. Ἔστι δὲ ἅπα- λωτέρα πολλῷ τῆς πρὸ αὐτῆς, ἀκάνϑας μικρὰς ἔχουσα tU-, θίσκεται δὲ καὶ χωρὶς ἀκάνϑης 37, Δύναται δὲ τὰ αὐτὰ τῆ πρὸ αὐτῆς" £x περισσοῦ δὲ τὸ αὐτῆς ἄνϑος σὺν μέλιτι λεαν- ϑὲν ὀφθαλμικαῖς φλεγμοναῖς περιχριόμενον βοηϑεῖ, καὶ ἐρυ- σιπέλατα σβέννυσι" στομαχικοῖς 99 τε μεϑ' ὕδατος ἕν ποτῷ δίδοται. ἥ Κεφ. λϑ΄. [Περὶ “Ἑλξίνης39.) “Ἑλξίνη [oi δὲ ἑλεῦτιν, ε δ , c ΠΡΟΣ , ς 1 3 c τὰ oí δὲ κανοχερσαίαν, οἱ δὲ ἀμελξίνην, οἱ δὲ εὐσίνην, οὗ δὲ ὦ 5 ΄ 40 € δὲ , c ' , c δὲ ys ἀμοργίνην 10, οὗ δὲ σουκόταχος, οἱ δὲ ψυχούακος, οὗ δὲ ucÀ- * ΄ ε a 7, E ' , € 3. 3 di ἄμπελον, oí δὲ κισασάμπελον., oí δὲ κισσάνϑεμον, οὗ δὲ Gva- - LE c : - , , E , ct 1 τεταμένον, “Ῥωμαῖοι Bokovrov λαπάρου, «ϊχύπτιοι &nam;,] $6) Sic.cod, C.; ὁ μέσος πέπειρος vulgo. i $7) Oribas. omnino eig. — ἀκάγϑης: et Ald, habet. .Ad notha ablegant Asulan., Marcell., Cornar,. et Goupyl. 80) Cod. C. ἐν στομάχου καύσεσιν. 89) In Ald. et Marc, duas homonymas, sed diversas, plantas con- iunctas habemus. Asul. primus disiunxit, altera helxine ad c. 86. ablegata. 1 40) Salmas. homon, p. 1r. ἀμερσίγην. cibo sumtus sistit et alvum pariter ac ílos in vino | potus. Cap. XXXVIIL [226 Ztubo idaeo.] Rubus cogno- men idaei tulit, quia copiose in Ida nascitur. Est autem | longe tenerior priore, exiguis spinis praeditus, quanquam. ὴ et sine spinis inveniatur. Eadem vero praestat, quae su- pra dictus. Expeditissimum autem contra oculorum in- flammationes adminiculum praebet flos ipsius cum melle E ad laevorem tritus et illitus: is etiam erysipelata restin- guit. Stomachicis quoque ex aqua bibendus datur. Cap. XXXIX. [De Zeixine.] Helxine [sunt qui helitin, aut canochersaeam, amelxinen,; eusinen, amor- ginen, sucotachon , psychuacon , melampelon, cissampelon aut cissanlhemon aut anatetamenon vocent; Romaui di- cunt volutum laparum, Aegyptii hapap] folia habet hedc- HEPI YAHX IATPIKHEX BIBAÁAION 4. 535 φύλλα ἔχει ὅμοια κισσῷ, ἐλάττονα δὲ, καὶ κλωνία μακρὰ ^t, περιπλεκόμενα, ὅπου ἂν τύχοι" φύεται δὲ ἐν φραγμοῖς καὶ ἀμπελῶσι καὶ σίτῳ. Ζύναμιν δὲ ἔχει τῶν φύλλων ὃ χυλὸς πινόμενος λυτικὴν κοιλίας 45. : Κεφ. μ΄. [Περὶ ᾿Ελατίνης. ᾿Ἐλατίνη τὰ piv φύλλα ἔχει ὅμοια τῇ ἑλξίνη, μικρότερα 43 δὲ καὶ στρογγυλώτερα, δασέα" κλῶνας λεπτοὺς, σπιϑαμιαίους € ἢ c ἀπὸ τῆς ῥίζης, φύλλων πλήρεις στρυφνῶν ἐν τῇ γεύσει" φύεται ἐν σίτοις καὶ τόποις ἐργασίμοις. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα πατα- " πλαττόμενα σὺν ἀλφίτοις, φλεγμαίνοντας καὶ δῥευματιζομένους ὠφελεῖν ὀφϑαλμούς" ἑψηϑεῖσα δὲ καὶ δοφουμένη δυςεντερίαν ἵστησιν. Κεφ. μα΄. [Περὶ Εὐπατωρίου) Ἑὐπατώριον, ob δὲ ἡπατώριον, οἱ δὲ ἡπατῖτις ^5, “Ῥωμαῖοι οὐόλουκρουμ μαίους, πόα ἐστὶ φρυγανώδης, ῥάβδον ἀναφέρουσα μίαν, λεπτὴν, ξυλώδη 45, ὀρϑὴν, μέλαιναν, ἔνδασυν, πηχυαίαν ἢ καὶ μεί- Cora: φύλλα δὲ ἐκ διαστημάτων, ἐσχισμένα μάλιστά mov εἰς 41) Sic cod. C, et Lacuna; Ald. — Goupyl, μιεχρώ. 42) Cod. X. xal σχέῤῥων μαλακτικήν. ? 43) Oribas. μακρότερα. i 44) Haec synonyma iam Oribas, lcgit. 43) Ὁ. ὑλώδη. ᾿ Ju vae similia, sed minora, ramulos longos, quibus circum- plectitur quodcunque fulcrum. Nascitur autem in sepi- bus, vinetis ac segetibus. Succus foliorum potus alvum solvendi vim habet. Cap. XL. [De Elatine.] Elatine folia habet helxi- nes similia, minora tamen et rotundiora et hirsuta: ra- mos tenues, dodrantales, quinos senosve, a radice statim foliis refertos gustu acerbis. Nascitur in segetibus et cul- tis locis. Folia cum polenta imposita inflammatis fluxio- neque infestatis oculis auxiliantur. Cocta vero herba ac sorpta intestinorum difficultatem coercet. Cap. XLI. [De Eupatorio.] Eupatorium, quod non- : nulli hepatorium aut hepatitin, Romani volucrum maius dicunt, herba est suffruticosa, virgam proferens unam, gracilem, lignosam, rectam, nigram, hirsutam, cubitalem aut altiorem : folia per intervalla, in quinque potissimum 5360 | HEAANI ΟΥ̓ A4IOZKOPI4OY ANAZAPBEOZX 4, , 3 - - [i séyre μοίρας. ἢ καὶ πλείους, τοῖς τῆς πενταφύλλου ἢ κανγά- E » , ' 3 v e z ANN -.46 βεως μᾶλλον ἐοικότα, καὶ αὑτὰ δὲ ὑπομέλανα, πριονοειδῶς ἐξ ἄκρων ^7 ἐντετμημένα" σπέρμα δὲ περιπέφυκεν ἀνὰ μέ- - - , - cov^9 τοῦ καυλοῦ, ὑπόδασυ, κάτω νενευκὸς, ὡς καὶ τοῖς ἱματίοις ἐνίσχεσϑαι ξηρανϑέν. Ταύτης τὰ φύλλα, μετὰ στέα- τος χοιρείου 15 παλαιοῦ λεῖα ἐπιτεϑέντα,, τὰ δυςταπούλωτα τῶν ἑλκῶν ἰᾶται" τὸ δὲ σπέρμα καὶ ἡ πόα μετ οἴνου πινόμενα δυδεντερικοὺς καὶ ἑρπετοδήχτους ὠφελεῖ, Ἔνιοι ταύτην ἀρ-- γεμώνην 50 ἐκάλεσαν πλανηϑέντες " ἑτέρα γάρ ἔστιν, ὡς ὑπε- δείξαμεν. à; Κεφ. μβ΄. [Περὶ Πενταφύλλου IlevríqwAAow [oi δὲ πενταπετὲς, οὗ δὲ πεντάτομον, οὗ δὲ πενταδάκτυλον, oi δὲ ψευδοσέλινον, oí δὲ καλλιπέταλον, oí δὲ ξυλόλωτον, οἵ δὲ ξυλοπέταλον, oi δὲ ἄσφαλτον, oi δὲ πεντάκοινον. oi δὲ ϑυμιατῖτις, “ἰγύπτιοι ὀρφιτεβεώκη, οὗ δὲ ἔνωτρον, mgo- od », E t $ δὲ M » € δὲ ε δά λ L φῆται ἴβεως ὄνυξ, οὗ δὲ πτερὸν ἰβεως, oí δὲ ἑρμοδάκτυλον; 46) Sic cod. N., Oribas. et Serap.; πρινοδιδῶς Ald. et sequ. 47) N. ἐπ᾽ ἄκρου. 48) Bic cod. C. et Serap.; ἀπὸ μέσου Ald. et sequ. 49) C. N. óefov. $0) Quanquam omnes, quod sciam, codd. ἀρτεμισίαν habent, co- Bimur tamen e loco lib. 29. c. 207. comparato, ct e Serap. interpre- tatione, eicut iam lMarcellus ct Rucllius, ἀργεμώγην substituere. aut plures etiam partes divisa, quinquefolii aut cannabis foliis similia, et ipsa nigrescentia et serrae in modum ver- sus apicem incisa. Semen in medio caule adnascitur sub- hirsutum, ac ita deorsum nutans, ut etiam siccatum ve- stibus adhaereat. liuius folia cum adipe suillo veteri trita et imposita ulceribus cicatricem aegre trahentibus meden- tur. Tum semen, tum et herba pota ex vino dysenteri- cis, hepaticis et quos serpentes momorderint, opitulantur. Ceterum hanc nonnulli errore inducti argemonem appcl- larunt, cum tamen alia sit, ut probavimus. Cap. XLIL. [De Quinquefolio.] Pentaphyllon, quod nonnulli pentapetes, alii pentatomon aut pentadactylon, alii pseudoselinum aut callipetalon, alii xyloloton aut xy- lopetalon, alii asphalton aut pentacoenum, alii thymiati- lis, Aegyptii orphitebeoce aut enotron, prophetae ibis un- guem aut alam, alii hermodactylon, Romani quiuquefo- Ϊ | ΠΕΡῚ YA4HEX IATPIKHZ BIBAÁION Δ. 537 “Ἰωμαῖοι κιγκεφόλιουμ. Τάλλοι πεμπέδουλα, Zfoxol προπε- δυυλα] κλῶνας 51 φέρει καρφοειδεῖς, λεπτοὺς. σπιϑαμιαίους, ἔμ ὧν ὃ καρπός - φύλλα δὲ ἔχει ἐοικότα ἡδυόσμῳ, πέντε. ςαϑ' ἕκαστον μόσχον, σπανίως δὲ που πλείονα, κύκλωϑεν ἐσχισμένα πριογνοειδῶς, ἄνϑος δὲ ὠχρὸν 2, χρυσοειδές" φύε- ται δὲ ἐν ἐφύδροις τόποις καὶ παρ᾽ ὀχετοῖς " ῥίζαν δὲ ἔχει 'ὑπέρυϑρον, ἐπιμήκη, παχυτέραν ἑλλεβόρου μέλανος ὅ3- ἔστε ᾿δὲ πολύχρηστος. Δύναται δὲ τὸ τῆς ῥίζης ἀφέψημα ἄχρι | τρίτου καταβιβασϑὲν ἐν τῇ ἑψήσει, ὁδονταλγίας παύειν, δια- , - ,ὔ - , Ἷ κρατούμενον ἐν τῷ στόματι᾽ καὶ σηπεδόνας τὰς ἐν τῷ στο-- ματι διακλυζόμενον ἵστησι" καὶ τραχύτητας ἀρτηρίας ἀναγαρ-- γαριζόμενον παραιτεῖται" κοιλίᾳ τε ῥεούση καὶ δυςεντερίᾳ βοηϑεῖ- ἀρϑριτικοῖς τε καὶ ἰσχιαδικοῖς πινόμενον" ἑφϑὴ δὲ ἐν ὄξει λεία καταπλασσομένη ἕρπητας ἐπέχει" διαφορεῖ χρι-- ράδας, σκληρίας, ἀνευρύσματα ὅ2, ἀποστήματα" ἐρυσιπέλα-- ταῦθ xol πτερύγια τὰ ἐν -δακτύλοις καὶ κονδυλώματα xci ψώρας 5 ἰᾶται" ὃ δὲ χυλὸς τῆς ὁίζης ἁπαλῆς ποιεῖ πρὸς τὰ δι) χλώνια. ᾿ 62) Sic codd. C. et N.; ὠχρόλευκον Ald, et sequ. 65) C. solum ὑπόπαχυν. £4) C. add. γεύρων σπάσματα. $5) Cantacuz. ἀποσύρματα. 66) Lacuna ἀχῶρας. lium, Galli pempedula, Daci propedula. vocant] ramos fert festucaceos, tenues. dodrantales, in quibus semen: folia menthae similia, quina, raro plura in singulis petio- Lis, in ambitu serrata: florem pallidum vel aureum, | Na- scitur in aquosis locis et iuxtarivos. Radicem habet sub- rubram, elongatam, helleboro migro crassiorem: cuius usus est multiplex. Valet autem radicis ius ad tertiam partem coctione absumtum, si ore detineatur, ad dolorem dentium sedandum: putrida etiam oris ulcera collutione sistit; fistulae spiritalis aspritudines gargarizatu emendat; contra alvi profluvium et dysenteriam iuvat, itemque eos, qui arthritide aut coxendicis malo vexati id biberint. Trita radix in aceto cocta et imposita herpetas cohibet. Stru— mas, duritias, oedemata, anenrysmata et abscessus discu- tit Erysipelatis, digitorum 'pterygiis, condylomatis pso- risque medetur, "Tenerae radicis succus contra iocinoris 538 ΠΕΔΑΝΙΟῪ A4IOXKOPIAOY ANAZAPBEQX ἐν ἥπατι καὶ πνεύμονι πάϑης καὶ τὰ θανάσιμα: τὰ δὲ φύλια πίνεται μεϑ' ὑδοομέλιτος ἢ οἴνου κεκραμένου καὶ πεπέρεος ὀλίγου πρὸς περιόδους " ἐπὶ μέντοι τεταρταίου τεσσάρων κλα- γαρίων φύλλα, ἐπὶ δὲ τριταίου δυοῖν 51, ἐπὶ δὲ ἀμφημέρε- ψοῦ ὅ8. évóg* ἀφήγει δὲ καὶ ἐπιληψίας πινόμενα ἀνὰ φύλλωι 45? àg ἡμέρας X: ὑγιάζει δὲ καὶ ἴκτερον ταχέως 0 χυλὸς τῶν φύλλων ποϑεὶς ἐπί τινὰς ἡμέρας τριῶν κυάϑων πλῆϑος" φραὐματὰ τὲ καὶ σύριγγας μεϑ' ἁλῶν καὶ μέλιτος καταπλατ-. τόμενα ἰᾶται" βοηϑεῖ δὲ καὶ ἐντεροχηλικοῖς, καὶ αἱμοῤῥα- γίας ἵστησι πινόμενον καὶ καταπλασσόμενον᾽" τέμνεται δὲ καὶ πρὸς καϑαρμοὺς καὶ ἁγνείας καὶ αἱμοῤῥαγίας. Κεφ. uy. [Περὶ Φοίνικος. Φοῖνιξ, οἱ δὲ δοῦν, oi δὲ ἀγχίνωπα 9, οἱ δὲ φοινικόπτερον, οἵ δὲ ῥοῦν στάχυος 61, οὗ δὲ ὀσθάλην, “Ῥωμαῖοι παλόλου xovnivovu9?* , «Αἰγύπτιοι ἄϑνον. Τὰ μὲν φύλλα ἔχει ὅμοια κριϑῇ, βραχύτερα δὲ 57) Ὁ. N. δυεῖν φύλλων ποϑεὶς. Ald. τριῶν, 68) Sic O. N. et Ald.; ἐφημερεινοῦ Cornar, Goupyl, Sarac. 69) Sic C. N. et Ald.; Marcell, et Asulan,. ad notha ablegarunt. 60) Salmas. proleg. ad homon. p. 9. ἀγχύγωπα, ut et Oribas. 61) Salmas. δουσοστάχυον. 62) N. παλόλον κουπιγοῦλα- pulmonisque vitia prodest, itemque adversus venena. Fo- lia autem cam hydromelite aut vino diluto et piperis exi- guo bibuntur contra febrium circuitus: in quartana qui- dem quaternüm ramulorum folia, in tertiana duorum, in amphimerina unius. Adininiculo etiam sunt tricena folia ,per triginta dies pota in comitiali morbo. Celeriter regio morbo medetur foliorum succus, per aliquot dies ad tres cyathos bibitus. Cum sale ac melle imposita fo- lia tam vulneribus, quam fistulis remedio sunt. Opitula- tur et iis, quorum intestinà provoluta sunt, et sanguinis cursum sistit herba, tum potu, tum etiam illitu. Iucidi- tur et ad expicationes lustrationesque, et contra sangui- nem erumpentem. Cap. XLIIL [De JPAoenice] Phoenix, aliis rhus aut anchinops, aliis phoenicopteron, aut rhus stachyos, aut osthales dicta, Romanis palolu cupinum, Aegyptiis athnon: folia habet hordeo similia, sed breviora et angustiora, IIEPI ὙΛῊΣ IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 539 καὶ στενώτερα, στάχυν δὲ ἐμφερῆ τῇ opa 99, κλῶνας δὲ ἕξα- δακτύλους κύχλῳ τῆς ῥίζης" καὶ στάχυς ζ΄ v η. Φύεται δὲ ἐν ἀρούραις καὶ ἐπὶ τῶν στεγῶν τῶν ψεοκαταχρίστων. 4ύ-- γαμιν δὲ ἔχει πινόμενος 56 ἐγ οἴνῳ αὐστηρῷ, διάῤῥοιαν καὶ αἱμοῤῥαχίαν τὴν ἐκ μήτρας, καὶ οὔρων πλείονα φορὰν tovav- ἱστοροῦσι. δέ τινες καὶ ἴσχαιμον αὐτὴν εἶναι ἐνδεσμουμένην φοινικῷ ξρίῳ καὶ περιαπτομένην. Κεφ. μδ΄. [Περὶ ᾿Ιδαίας δίζης.] ᾿Ιδαία δίζα ὀξυμυρσίνῃ τὰ φύλλα ἔοικε: παρ᾽ αὐτὰ δὲ ὡς ἕλικες μικραὶ πεφύκασιν, ἐξ ὧν καὶ τὸ ἄνθος" ταύτης ἡ ῥίζα, στυπτικὴ σφόδρα, &g- μόζοντα ἐφ᾽ ὧν στύψεώς ἐστι χρεία" πίνεται δὲ καὶ πρὸς ῥεῦμα κοιλίας καὶ ῥοῦν γυναικεῖον" αἱμοῤῥαγίαν vs πᾶσαν ἕστησι. Κεφ. μέ. [Περὶ “Ῥοδίας ῥίζης. “Ῥοδία δίζα, oi δὲ ῥοδίδα καλοῦσι, γεννᾶται ἐν ΜΙακεδονίᾳ,, ἐοικυῖα κόστῳ, κου-- φοτέρα δὲ καὶ ἀνώμαλος, ῥόδων ἐν τῇ διατρίψει ἀποφορὰν ποιοῦσα ὁμοίαν" χρησιμεύει δὲ ἐπὶ τῶν κεφαλαλγούντων σὺν 65) C. N, agas. 64) 8io C. N.; πεγόμενον editt. Spicam vero lolio similem, δὲ ramos senüm digitorum circa radicem, ac spicas septenas octonasve. Nascitur in arvis tectisque recens illitis. Vim habet pota in austero vino, ut alvi profluvium sanguinisque e matrice cursum ac urinae largiorem Ííluxum sistat. "Tradunt et nonnulli in vellere puniceo amuleti ad instar adalligatam , sangui- nem cohibere. Cap. XLIV. [2e 7daea radice.], Idaeae radicis folia oxymyrsinen referunt: iuxta ipsa exigui vero sunt velut capreoli, e quibus et flos. Radix valde astringit, iis iccirco conveniens, quibus astriclione opus est, Bibitur et adversus alvi profluvia fluoremque muliebrem: omnem denique sanguinis eruptionem sistit. Cap. XLV. [2e Rhodia radice.] Rhodiaradix, quam ali et rhodida vocant, provenit in Macedonia, costo si- milis, at levior et inaequalis, quae, dum conteritur, rosa- rum odorem spirat. Caput dolentibus utilis est, si cum 540 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEOS γάρδῳ 95 λεπτὴ ἐπιτιϑεμένη καὶ ἐμβρεχομένη μετώπῳ καὶ κρο- τάφοις. Κεφ: uc. [Περὶ “Ἱππούριδος.] "Dite [oi δὲ τρι- μάχιον, οὗ δὲ ἀνάβασις, οὗ δὲ χαράδρανον, οἱ δὲ ἔφεδραν, oi δὲ ἱτέαν δένδρον, oi δὲ γὶς, oi δὲ σχοινγιόστροφον, “ἰγύ-- πτιοι φερφρὰ, προφῆται Κρόνου τροφὴ, “Ῥωμαῖοι ἐκυνάλις, οὗ δὲ σάλιξ ἐκυνάλις.] φύεται ἐν τόποις ξφύδροις καὶ τά- gon". καυλία ἔχει κενὰ, ὑπέρυϑρα 56, ὑποτροαχέα, στερεὰ, γόνασι διειλημμένα ἐμπεφυκόσιν εἰς ἄλληλα" περὶ δὲ αὐτὰ σχοινώδη φύλλα πυκνὰ. λεπτά " αὔξεται δὲ εἰς ὕψος ἀναβαί- vovoc ἐπὶ τὰ παρακείμενα στελέχη, καὶ καταχκρημνᾶται, πε- ρικεχυμένη κόμαις πολλαῖς μελαίναις, καϑάπερ ἵππου οὐρά" ῥίζα. ξυλώδης; σκληρά. Στυπτικὴ δὲ 1 πόα" ὅϑεν ὃ χυλὸς αὐτῆς αἱμοῤῥαγίας ἵστησι τὰς ἐκ μυκτήρων" καὶ δυρεντερίας ὠφελεῖ, πινόμενος uev οἴνου" κινεῖ δὲ οὐρα" τὰ δὲ φύλλα ἔναιμα τραύματα κολλᾷ, λεῖα ἐπιπασσόμενα" ἥ δὲ ῥίζα καὶ ἡ πόα βήσσουσί τε καὶ ὀρϑοπνοϊκαῖς καὶ ῥηγματίαις ἀρήγει" 65) Sic cod. c. et Ald.; δοδένῳ ὀλίγῳ Asulan. et sequ. 66) Deest in Oribas. , M habet Serap. nardo tenuiter imponatur, aut fronti temporibusque in- Spergatur. » Cap. XLVI. [De EZquiseto. Equisetum [quod alii trimachion, anabasin, charadranon, alii ephedran, aut salicem arborem, alii gis, alii schoeniostroplion , |Aegyptii pherphra, prophetae Saturni alimentum , Romani equina- lem aut salicem equinalem appellant] nascitur in locis aquo- sis et fossis. Cauliculos edit inanes, rubescentes, subaspe- ros, rigidos, geniculis interseptos sibi invicem innatis: circa eosdem folia iuncea crebra, tenuia. Succrescit au- tem in sublime, vicinos scandens truncos et ex iis depen- dens circumfusum comis multis, nigrescentibus, quae equi caudam referunt. Radix est lignea, dura. Herba autem astringit, unde et succus ipsius sanguinis eruptionem e naribus sistit, ac prodest dysenteriis in vino potus, et uri- nam ciet. Foliis tritis inspersisque vulnera glutinantur. Radix vero et herba tussientibus erectaque cervice spiran- tibus ruptisque succurrunt. Narrantur et folia in aqua ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 541 ΄ . ἱστορεῖται δὲ καὶ ξντέρου διαιρέσεις καὶ κύστεως διακοπὴν καὶ ἐντεροκήλην συνάγειν τὰ φύλλα πινόμενα ἐν ὕδατι. Κεφ. μζ΄. [Περὶ ἑτέρας Inmmougidoc.] Ἵππουρις ἑτέρα [οὗ δὲ ἐκύτιον, οἱ δὲ χέδραν, οὗ δὲ γύνον, “Ῥωμαῖοι σαλιξ ἐχύνα 97]. ΑΚαυλός ἔστιν ὀρϑὸς, ἴσος, μείζων δὲ πήχεως, ὑπόπενος 58.) κόμας ix διαστημάτων ἔχουσα βραχυτέρας καὶ λευκοτέρας καὶ μαλακωτέρας " ἥτις καὶ αὐτὴ λεανϑεῖσα σὺν , - 3. LX » ὄξει τραύματα ἰᾶται, τὴν αὐτὴν ἔχουσα δύναμιν. Κεφ. μη΄. [Περὶ Κόκκου βαφικῆς,]Ζ Κόκκος βαφικὴ e € ϑάμγος ἐστὶ μικρὸς 59, φρυγανώδης; |o πρόρκεινται οὗ xóxxoL ε ΠῚ ci a À ΄ (9: A , δέ E ὡς quxoi 70, οἵτινες ἐκλεγόμενοι συντίϑενται. “Αρίστη δέ ἔστιν c À N C IP ' 74 9. cr α "A4 1,12 ν ε ?] /« ατιατικῇ Xo ? «guevcoxn , eto ?] ἐν σιᾳ ται ?] λί 73. 2 , δὲ εἰ LIPS) *f , A δὲ κιλίκειος 73. ἐσχάτη δὲ πασῶν 5 ἐν ᾿Ισπανίᾳ. Δύναμιν δὲ 67) Sie Ald.; ἐχυνάλις Cornar. et sequ. 68) Cur Asulan., et qui eum exceperunt, ad notha hanc descri- ptionem ablegarint, haud liquet. Codd. omnes et Ald. habent. Ne- que alia constructio, quam Sarac. suadet, necessaria est, 69) JMixgoóg defuit in exemplari veterrimo Salmasii Plin, exercit. p. 194- 70) Salmas. legit 7rgocz. οἱονεὶ φακοί. 71) Serap. interponit Zndabasi, quod forte ex à4uflovooc, Phoci- dis oppido, cocci feraci praestantis, natum. Cf. Pausau. 10, 36. 72) Est σία ἐδίως λεγομένη Stab. lib. 19. p. 252., quae Ioniam complectebatur et Phrygiam. Dilabuntur ergo Saraceni coniecturae, Sed Serap. Signa et Lithim habet (4oí« forte et 4vÓ(o). 73) Cod. C. solummodo legit: ἀρέστη δέ ἔστιν ἡ ἐν LAoío xal Γαλα- τίᾳ, ἔπειτα ἡ κιλίκειος. — 5 bibita divisionem intestini, vesicae dissectionem et intesti- norum provolutionem cogere. Cap. XLVII. [De Zquiseto altero. Equisetum al- terum [quod et equitium, chedran aut gynon appellant, Romanis dicitur salix equina]. Caulis est rectus, aequa- lis, cubito altior; quodammodo inanis: comas habet per intervalla breviores, albidiores et molliores. Id cum aceto subactum vulnera sanat, eadem, qua prius, vi gaudens. Cap. XLVIII. [De Cocco zinctili.] Coccum tinctile est fruticulus ramosus, cui grana ceu lentes adhaerent, quae quidem selecta reponuntur. Optimum est galaticum ct armeniacum: dein in Asia (proprie sic dicta) et Cili- cia: postremum locum obtinct, quod in Hispania gigni- 942 IHEA4ANIOX A4IOXZKOPIAOY sr LORD ἔχει στυπτικὴν ; ἁρμόζουσαν τραύμασι καὶ ᾿ψεύρων. τρώσεσι; λεία piv ὄξους "αταπλασσομένη. Τύεται δὲ ἡ ἡ ἐν Κιλικίᾳ ἐν ταῖς δρυσὶν 7^, ὁμοίως κοχλίᾳ μικρῷ, ἣν αἱ τῇδε γυναῖ- πες στόνυξιν Τό "dyiigibudis xOxxov χαλοῦσιν. Kegi μϑ'. LHEon T'oayítov.] Tocziov φύεται μὲν & Κρήτῃ μονῃ" ἔχει δὲ τὰ φύλλα σχίνῳ ὅμοια καὶ τὰς ῥάβδους καὶ τὸν καρπὸν, μικρότερα 75 δὲ πάντα" φέρει ἰδὲ ὀπὸν, πόμμει παραπλήσιον. Ταύτης τὰ φύλλα καὶ ὃ καρπὸς καὶ τὸ δάκρυον, παταπλασσόμενα σὺν οἴνῳ, ἐπισπᾶται. σκόλοπας wai πᾶντα τὰ ἐμπηγνύμενα. πινόμενα δὲ στραχχουρίαν ἰᾶται, καὶ λίϑους τοὺς ἐν κύστει ϑρύπτει, καὶ καταμήνια ἄγει" kay. βάνεται δὲ ὁλκὴν -« α΄. Φασὶ δὲ καὶ τὰς ἀγρίας αἶγας το- ξευϑείσας καὶ νεμηϑείσας τὴν πόαν, ἐκβάλλειν τὰς ἀκίδας. Κεφ. v. [Περὶ ἄλλου Τραγίου. Τράχιον ἄλλο [oi δὲ τράγος, οἵ δὲ τραγόκερως, οὗ δὲ σκορπίον, οἱ δὲ γάργα- 74) Anguill, p. 965, legere maluit ὃν τοῖς (ταῖς) πρίνοις. . 78) Codd. omnes et Serap. τῷ στόματι. ln cod. X. tamen στομώ- paru, cum scholio librarii στρέμματι. Marcell. εἰ Cornar. ὃν τῷ ϑέ- δι.) temere magis quam recte. Salmas. τῷ στύμματε, 1. e. "εἰς τὸ στύμμα, inm tincturam. Denique Tychsenius apud DBeckmannum Gesch, der Erf. 8. p. i1. egregie τῷ στόνυχε ex Hesychio et more etiam hodierno emendavit. |. 76) Guiland. et Honor, Bell. in Clus. hist. 2, $05. μακρότερα i)alunt, Ceterum cod. N, loco σχέγῳ habet ἐχέγῳ. tur. Vis huic astringens, unde idonea est vulneribus ner- vorumque plagis, si tritum cum aceto imponitur. NNa- scitur autem cilicium in quercubus, exilis cochleae simi- litudine: id illius regionis mulieres ferramento cuspidato (vel unguibus acutis) legunt et coccum dicunt. Ca p. XLIX. [Je 7Cragio] 'Iragium in Creta sola nascitur, lentisco simile, quoad folia, ramos ac fructum, sed minora omnia. Liquorem profert. gummi similem. Folia eius, fructus et lacrima, imposita ex vino; spicula omniaque corpori impacta cliciunt. Pota eadem drachmae unius pondere stranguriae medentur , calculos vesicae com- minuunt, et menses trahunt. Aiunt et sylvestres capras sa- gittis ictas huius herbae pabulo spicula excutere. Cap. L. [De Zragio altero.] "Tragium alterum [alii tragon aut tragocerota, scorpion eliam ct garganon vocant, ΠΕΡῚ YA4HZX IATPIKHZ BIBAION 4. 543 vov, Ῥωμαῖοι κορνουλάκα, οὗ δὲ βιτουένσα Ἴ1, Zaxoi σαλία; «Αἰγύπτιοι σοβὲρ, 4dqgol ἀχοιοσίμ] τὰ μὲν φύλλα ἔχει ὅμοια σχολοπενδρίῳ, ῥίζαν δὲ λεπτὴν, λευκὴν; παραπλησίαν ῥα- φάνῳ ἀγρίᾳ 18. ἥτις βοηϑεῖ δυςεντερικοῖς Gu) τε καὶ ἑφϑὴ, ἐσϑιομένη * προβάλλει Qà κατὰ τὸ φϑινόπωρον τὰ φύλλα τράγου ὀσμὴν, ὅϑεν καὶ ὠνόμασται τρόγιον" φύεται δὲ ἐν ὀρεινοῖς καὶ κρημνώδεσι τόποις ἴ9. Κεφ. να΄. [Περὶ Τράγου.] Τράγος,, οὗ δὲ σκορπίον, οἵ δὲ τράγανος" φύεται παρὰ ϑαλάττῃϑ0 μάλιστα " ϑαμνί- σκος ἐπὶ γῆς, ἐπιμήκης 81, οὐ μέγας, ὅσον σπιϑαμῆς ἢ μεί-- ἵων; φύλλα δὲ οὐκ ἔχει: ἐπὶ δὲ τῶν κλάδων πρόςκεινται οἵονεὶ ῥάγες 83 μικραὶ, πυῤῥαὶ, κατὰ μέγεθος πυροῦ, ὀξεῖαι ἐπὶ ἄκρου, πολλαὶ, λίαν γευσαμένῳ στυπτικαί. Τούτου ὃ καρπὸς, ὡς ῥάγες δέκα σὺν οἴνῳ ποϑεῖσαι, κοιλιακοὺς καὺ δοϊχὰς γυναῖχας ὠφελοῦσιν" ἔνιοι δὲ καὶ κόπτοντες. αὐτὸν ἀναπλάττουσι τροχίσκους εἰς ἀπόϑεσιν 83, καὶ οὕτω χρῶνται. 77) C. add. ἝἭ ρκούλου δεντάρια. 78) Ὁ. àdd. ἢ ἀπόρῳ. 79) Cur haec de statione ad notha amandarint Asulan. et Marc.; non liquet. 80) C. N. ϑαάλασσαγ. 81) ἐπὶ γῆς», ἔπιμ. desunt in cod. C. 82) C. N. oye, cum mascul, adiéct. 83) N. ἀγγοϑθϑεσέίαν. Romani cornulacam et bituensam , Daci saliam, Aegyptii sober, Afri achoiosim] folia habet scolopendrii, radicem tenuem, albam, raphani sylvestris similem. Haec, seu cruda seu cocta comedatur, dysentericis est auxilio. Ce- terum folia per autumnum hircinum odorem spirant, qua- propter et tragion vocatur. Provenit in montibus locis- que praeruptis. Cap. LI. [De 7rago.] 'Tragus, quem aliqui scor- pium, alii traganon dicunt, nascitur maxime ad oram ma- ritimam. Fruticulus est per terram sparsus, elongatus, non ita magnus, dodrantalis aut maior. Folia autem nulla habet: sed circa ramos haerentes gerit velut uvas pusillas, rufas, tritici mole, summa parte acuminatas, numerosas, gustuque valde astringentes. Fructus, uvarum forma, deni ex vino poti coeliacis feminisque fluore laborantibus auxi- lantur. Sunt et qui tusos digerant in pastillos, quo me- lus asserventur, iisque ita utantur. 544 IIEEAANIOY A410XKOPIAOY ANAZAPBEQOX Κεφ. vB. [Περὶ Σχοίνου ἑλείας.Ὑ Σχοῖνος ἑλεία 82. [οὗ δὲ ὀξύπτερνος, οὗ δὲ ὀφρῦς ἡλίου, “Ῥωμαῖοι i ἰούγκουμ oon vov , oi δὲ μανουάλεμ, "qoi χούδουα]" τούτου 000v &- 0og95* τὸ μὲν ὀξύσχοινος, ἄποξυς im ἄχρου" δισσὸν δὲ xci ταύτης εἶδος" ἡ μὲν γὰρ ἄκαρπος, ἡ δὲ καρπὸν μέλανα ἔχει, περιφερῆ " παχύτεροι δὲ ταύτης οἱ κάλαμοι καὶ σαρκωδέστε- go. ἔστι δὲ καὶ τρίτη πολλῷ σαρκωδεστέρα καὶ παχυτέ- 86 - ὃ - 040 À , e MN ^ M Dist Qc 99 τοῖν δυοῖν, δλόσχοινος λεγομένη" ἔχει δὲ καὶ αὐτὴ καρ- πὸν ἐπ ἄκρου ὅμοιον τῷ πρὸ αὐτῆς. ᾿“μφοτέρων δὲ ὃ καρπὸς qovyeis xe πινόμενος μετὰ χράματος, κοιλίαν καὶ ῥοῦν ἐρυϑρὸν ἵστησι; καὶ οὐρα κινεῖ" ἔστι δὲ καὶ κεφαλαλ- γῆς" τὰ δὲ πρὸς τὴν ῥίζαν ἁπαλὰ φύλλα καταπλαττόμενα φαλαγγιοδήκτοις ἁρμόζει. "H δὲ εὐριπικὴ 81 σχοῖνος ὕπνωτι- κὸν ἔχει τὸν καρπὸν" φυλάττεσϑαι δὲ δεῖ αὐτοῦ ἐν ταῖς πό- σεσι τὸ πλῆϑος" καροῦ γὰρ λίαν. 84) Ald. ᾿Οξύσχενος, Asulan. — Goupyl. Zyivoc. 85) Quod post Ald. adiungunt: τὸ μέντοε αὐτοῦ καλεῖταε σχοῖνος λεία, deest in Serap.; Paull. Acgin. lib, 7. p. 255. eius loco σχοῖνος ἑλεία, quod et hic substituendum censet Salmas. Plin. exercit. p. 155. 86) Sic Theophr, hist. 4, 12. Galen. fac. simpl. 8. p. 157. et Se- xap.; παχυτέρα omittitur ab Oribas. et cod, C., τραχυτέρα Ald., Sarac. 87) Sic codd. C. et N. Sic et Plin, οἱ. 71. et Harduin. ad h. 1.; αἰϑιοπικὴ editt. Kor àt ξοχὴν dicitur Εὔριτιος, qui Euboeam a Graé- cia continenti disterminat. Strabo lib, 1o. p. 6. 7. Cap. LII. [De Schoeno palustri.] Schoenus palu- stris, [alis oxypternos, aut solis supercilium, Romanis iuncus marinus vel manualis, Afris chudua dictus]: duplex est eius genus. Alterum, oxyschoenos dictum, apice acu- tum est. . Et huius duae sunt species, siquidem altera steri- lis, altera fructum gerit nigrum , rotundum: posterioris culmi carnosiores et crassiores sunt. Est et tertia species (seu alterum genus) multo carnosior et crassior utraque praedicta, holoschoenos vocatur. Habet et haec fructum in summitate, sicut praedictum genus. Utriusque fructus tostus et ex vino diluto potus alvum sistit fluoremque mulierum rubentem : urinas quoque movet, at capitis do- lores excitat. Folia vero tenera, radici proxima, imposita phalangiorum morsibus apta sunt. Ceterum euripicae schoeni semen somnum allicit: sed vitanda in potioni- bus maior ipsius copia, quippe veternum gravem inducit. ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHZ BIBAÁION 4. 545 Κεφ. νγ΄. [Περὶ «Ἄ“ειχῆνος.] “Δειχὴν ὃ ἐπὶ τῶν πετρῶν, οἱ δὲ βρύον καλοῦσι" βρύον 88 ἐστὶ προρεχόμενον ταῖς ἐνδρό- σοις πέτραις" τοῦτο καταπλασϑὲν 89 αἱμοῤῥαγίας ἵστησι, καὶ φλεγμονὰς παραιτεῖται, καὶ λειχῆνας ϑεραπεύει" ὠφελεῖ δὲ καὶ ἱκτερικοὺς μετὰ μέλιτος διαχριόμενον" στόματος δὲ καὶ τῆς γλώττης ῥευματισμοὺς παραιτεῖται 90, Κεφ. và. [Περὶ Togonunioce] “ΖΙαρωνυχία [οἱ δὲ ἀδόκητος, οἵ δὲ νευρὰς, oi δὲ φρύνιον , Ῥωμαῖοι βουϊνάλις] φύεται ἐν πέτραις, ϑαμνίσκιον ὅμοιον πέπλῳ, τῷ δὲ μήκει ἔλαττον, τοῖς δὲ φύλλοις μεῖζον. ὅπερ καταπλασϑὲν λεῖον ὅλον παρωνυχίας καὶ κηρία ϑι ϑεραπεύει. Κεφ. vé. [Περὶ Χρυσοκόμης.) Χρυσοκόμη, [oi δὲ χρύσῖτις, oí δὲ χρυοράνϑεμον, oí δὲ ἀμάραντον, οἱ δὲ Διὸς πώγων, “Ῥωμαῖοι ᾿Ιόβις fof » “φροὶ δουβάϑ, οἱ δὲ βουρ- χουμάϑ] ϑαμνίον 93 ἐστὶ σπιϑαμιαῖον, ἔχον κόμην πορυμβοει- 88) Sarac, e Galen, fac. simpl. 7. p. 57. οἷον βρύον τι. 89) C. χαταπασσόμενον.- 90) Plin. 26, 10. sic legisse videtur: διαχριομένου στόματός Te καὶ τῆς γλώττης ὅευμ. Namque sic interpretatur: ZMorbum re Zim cum -uelie sanat, ore illito et lingua. 91) Sic et Galen. fac, simpl, 8. p. 96. citato loco nostro; σχλη- οίας cod. N. et Ruell. 92) Sic Ald., cod. N. et Sarac.; ῥαβδίον cod. C., Asulan. — Gon. pyl. et Oribas. Cap. LIIL. [De Zichene] Lichen, qui petris inna- scitur, quem alii bryon vocant, est muscus roscidis rupi- bus adhaerens, Ís impositus sanguinis sistit eruptionce, inflammationes lenit, et impetigini medetur. [uvat et ar- quatos cum melle illitus: ceterum íluxionibus oris lin- guaeque succurrit. Cap. LIV. [De Paronychia.] Paronychia [aliis ado- cetos, aliis neuras, aut phrynion, Romanis buinalis (un- guinalis JMarcell) dicitur] fruticulus est in rupibus na- scens, peplo similis, sed brevior; foliis tamen maioribus. Ea tota contrita paronychiis et favis remedio est. Csp. LV. [Ze Chrysocome.] Chrysocome [aliis chry- sitis aut chrysanthemon vel amaranton, Romanis Iovis barba, Afris dubath aut burchumath dicta] fruticulus est dodrantalis, coinam corymbis similem habet, sicut hysso- DIOSCORIDES. Δ 548 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ 0793, ὁμοίαν ὑσσώπῳ ῥίζαν δασεῖαν, λεπτὴν, ὡς ἐλλεβό- , , 2 - , γε " gov μέλανος, γευσαμένῳ ovx ἀπηνῆ, κυπαρίσσῳ ἴσην oU- * ᾿Ξ VUE , ͵ Ξ ; cap9*, ἐν τῷ γλυκεῖ ὑπαυστηράν" φύεται ἐν παλισκίοις καὶ , , ' ΒΥ, ' πετρώδεσι. “Ζύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν xoi στυπτικὴν ἣ € c ' - -— c , 1 » , ῥίζα, ἡπατικοῦς καὶ περιπνευμονικοῖς ἁρμόζουσαν * λαμβάνεται ς , c , δὲ καὶ σὺν ὑδοομέλιτι ἑφϑὴ πρὸς κάϑαρσιν ὑστέρας. L »- c Κεφ. vc. [Περὶ Χρυσογόνου] Xovooyovov [oi δὲ ^ , E , € χρυσόσπερμον, οἱ δὲ δάσπιν, oi δὲ ὀρίγανον, oi δὲ ἀρχό-- - , 7, c Ἂν φϑαλμον, “Ῥωμαῖοι ἀριλάρια 95] φύλλα ἔχει ὅμοια δουΐ ὃ ' 5 M » ' , Y - δὲ ϑαμνός ἔστι πυκνὸς, ἄνϑος δὲ παραπλήσιον τῷ στεφανω-- - / [22 E / u Y 5 d 2 ματικῷ φλόμῳ, ῥίζαν ὁμοίαν )ογγύλῃ, ἐγδοϑὲεν ἰσχυρῶς &ov- V v ' , Ὁ Y 2c - ϑρὰν, ἔξωϑεν δὲ μέλαιναν" ἥτις βοηϑεῖ σὺν Mn λεανϑεῖ- 0699 καὶ ἐπιτεϑεῖσα μυγαλῆς δήγμασιν. Κεφ. νζ. D ᾿Ελιχρύσου. Ἐλίχουσον, oi δὲ ggoc- ἄνϑεμον, oí δὲ καὶ τοῦτο ἀμάραντον καλοῦσιν, « καὶ τὰ εἰδωλα 1 στεφανοῦσι" δαβδίον λευκὸν, χλωρὸν, ὀρϑὸν,, στε- 95) Dalechamp. p. 685. χορυμβώδη. 94) κυπαρέσσῳ Oxribas., codd. C. N. et Salmas, homon, p. 18. Sed. hic χυπ. ὑποκύουσαν habet, non tolerandum, cod. C. ποιοῦσαν, N. . ἐμποιοῦσαν» Ald. — Sarac. χυπείρῳ ἴσην οὐσαν- 95) €. ἀγριλάρια-. 96) C. ἑψηϑεῖσα. 97) Sic Asulan. cum sequentibus; ὕδατα Ald., τοὺς ϑεοὺς codd. C. N. pus: radicem hirsutam, tenuem, ceu hellebori nigri, sed gustanti haud insuavem , cupresso proximam , cum dulci subausteram. In opacis nascitur et petrosis. Radix calc- facientem vim et astringentem habet, hepaticis et peri- pneumonicis accommodatam. Sed et eadem decocta in aqua mulsa ad purgandam vulvam assumitur. Cap. LVI. [De Chrysogono.] Chrysogonon [quod alii chrysospermon, alii daspin, aut origanon et arcophthal- mon vocant, Romani arillariam (aureliam Sarac.) est fru- tex densus, foliis quernis, flore verbasci coronarii, radicc rapl, intus quidem ruberrima, foris vero nigra. Hacc cum aceto subacta ct imposita contra muris aranci mor- sus auxiliatur. ΤῊ Cap. ΠΥ. [206 EZchryso,] Elichrysum quidam chrysanthemon, alii ct hoc amaranton vocant, quo et Deo- rum simulacra coronant. Virgula est cx albido virens, ΠΕΡῚ YA4HX LATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ .1. 547 ᾿ρὲόν" φύλλα στενὰ ἐκ διαστημάτων ἔχον πρὸς τὰ τοῦ ἀβρο-- τόνου, κόμην κυχλοτερῆ, σκιάδια χρυσοφανῆ, περιφερῆ 98, ὥςπερ κορύμβους ξηροὺς, ῥίζαν λεπτήν" φύεται δὲ ἐν τρα- χέσι καὶ χαραδοώδεσι τόποις. Βοηϑεῖ δὲ ἡ κόμη, σὺν οἴνῳ ποϑεῖσα, δυξουρίαις καὶ ἑρπετῶν δήγμασι, καὶ ἰσχιάσι καὶ ῥή- γμασι" καὶ ἔμμηνα ἄγει" καὶ ϑρόμβους αἵματος τοὺς ἐν «v- crà99 5 κοιλίᾳ τήκει, σὺν οἰνομέλιτι 100 πιγομένη " ἴσχει δὲ καὶ κατάῤῥουν, ὅσον τριώβολον γήστει δοϑεῖσα £y χράματι οἴνου λευκοῦ" συντίϑεται δὲ καὶ μετὰ ἱματίων, ἄβρωτα τη-- s 1; ροῦσα αὐτά. | Keg. νη. [Περὶ XovcavO£uov.] Χρυφάνϑεμον, ἢ goÀ- κὰς, οἱ δὲ βούφϑαλμον, [οὗ δὲ χαλκῖτιν, οὗ δὲ χάλκανϑον, οὗ δὲ χαλκάνϑεμον, “Ῥωμαῖοι κάλϑαμ', Θοῦσκοι γαρούλεουμ, L4gooi χουρζῆτα] τρυφερά τις πόα, ϑαμνοειδὴς δὲ, λείους 2 ἀναφέρουσα καυλοὺς, καὶ φύλλα πολυσχιδὴ3: ἄνϑη μήλινα, ἰσχυρῶς στίλβοντα καὶ ὀφϑαλμοειδῶς Σ κυκλοτερῆ διὸ xal 98) Sic cod. C.; κόμ. xvxA. yovcog. σκιάδιον περιφερές vulgo. 99) C. ἐν ziot& διατήκει. 100) Lacuna et C. σὺν οἴνῳ ἢ οἰνομέλ. 1) Sic Marcell. beue loco vulg. Zzay9a. 2) C. πλείους. 5) C. et Marcell. in cod. 770007107. 4) Sic C.; ὀφθαλμόν editt. recta, solida: folia habens angusta, distantia, abrotono similia: comam circinatam et umbellas ex aureo fulgentes, rotundas, velut corymbos aridos, radicem autem tenuem. Nascitur in asperis locis et ad torrentium ripas. Coma ex vino pota contra urinae difficultatem, serpentium mor- sus, ischiada ruptaque opitulatur, mensesque ciet. San- guinem concretum ventris ac vesicae cousumit, cum mulso pota. Sistit et destillationes, trium obolorum pondere ic- iunis potui data in vino albo diluto. Vestibus denique interponitur, ut eas a vermibus tueatur. Cap. LVIIL. [De Chrysanthemo.] | Chrysanthemon, seu chalcas, aliis buphthalmon, [aliis chalcitis, aut chal- canthon et chalcanthemon, Romanis caltha, Etruscis garu- leum, Afris churzeta dictum] tenera est herba, sed fru- ticosa, laeves proferens caules foliaque multifida: flores luteos, eximio splendore micantes, et oculi effisie orbicu- Mm 2 548 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ οὕτως ὠνόμασται. ΦΦύεται περὶ τὰς πόλεις" οὗ καυλοὶ δὲ αὐτοῦ λαχανεύονται. Τὰ δὲ ἄνϑη λεῖα μετὰ κηρωτῆς στεα- τώματα λέγεται διαφορεῖν" ἱκτερικοὺς δὲ προςκαίρως εὐχροεῖν ποιεῖ, ποϑεῖσα μετὰ τὴν £y τοῖς λουτροῖς ἀπὸ τῆς μαχρᾶς διατριβῆς ἔξοδον. ) Keg. νϑ'. [Περὶ ᾿Αγηρατου.] “Ἵγήρατον ϑάμνος ἐστὺ δισπίϑαμος", ταπεινὸς, ἁπλοῦς, ἐμφερὴς μάλιστα ὀριγάνῳ" σκιάδιον ἔχων, ἐφ᾽ οὔ ἄνϑος πομφολυγῶδες, χρυσοειδὲς, ἐλατ-- τὸν ἐλιχρύσου" ὠνόμασται δὲ ἀγήρατον διὰ τὸ ἐπιπολὺ τὸ ἄνϑος δμοιοειδὲς φυλάττεσϑαι. “Ἔύναμιν δὲ ἔχει τὸ ἀφέψημα αὐτοῦ πυρωτικὴν δ᾽ καὶ αὐτὴ 7| πόα πινομέγη οὖρα ἄγει, καὶ τὰ περὶ ὑστέραν ἐκμαλάσσει. Κεφ. ξ΄. [Περὶ Περιστερεῶνος.] Περιστερεὼν ὀρϑός 8: οὗ δὲ περιστέριον, οὗ δὲ τρυγώνιον, οἵ δὲ βούνιον, οἵ δὲ ἱερὰ βοτάνη, οἱ δὲ φιλτροδότης [Aiyónvion πεμψεμπτὲ, προφῆται 5) Sic Cod. Ο., Oribas. et Lacuna; σπιϑαμώδης editt. 6) Sarac. ztvpvatuz)v mavult, quod Galen, fac. simpl lib. 6. p. 814. ἀφλέγμαντον dicat , contrarium plane πυρωτεκῇ δυνάμει. At practer codicum consensum vox illa mpra tuni nec usitata, nec huius loci est. 7) Sic cod. Ο.; καὶ αὐτὴ ἡ πόα SOUTH οὖρα ἄγειν χαὶ τὰ περὶ ὑστέραν μαλάττειν vulg. 8) Sic cod. C. et Ald.; Asulan. et sequ. omiserunt pog. latos, unde et nomen (buphthalmni) sortitum est. Prove- nit propter oppida: ipsius vero caules olerum ad instar esitantur. Αἱ Íílores cum cerato triti steatomata discutere produntur: regio morbo correptis tempestive colorem red- dunt meliorem , si e balneo, post longiorem in eo mo- ram , egredientibus propinantur. —» Cap. LIX. [De .4sérato.] Ageratum est frutex vir- gultosus, bispithamaeus, humilis, simplex, origano maxime similis: umbellam gerit, in qua ílos aureis quasi bullis emicat, elichryso minor. Nominatur autem ageratum, quoniam 1108 diutissime in sua coloris specie conservatur. Decoctum eius vim habet cum fervore calefaciendi. Herba quoque ipsa bibita urinas ducit, et vulvae vitia emollit. Cap. LX. [De Perbena.] Verbena recta, quam ct peristereon aut peristerion, οἵ trygonion et bunion, sa- cram herbam etiam et philtrodotem vocant, [Aegyptii pem- psempte, prophctae lunonis lacrimam, alii mustelae san- ΠΕΡῚ YA4HZX IAMTPIKHEX BIBAION 4. 5409 / 1 a [*? —-—i€h - , Ἥρας δάχρυον; oi δὲ αἷμα γαλῆς, οἱ δὲ aluo Ἑρμοῦ, Ρωμαῖοι ποί- , ' , στα γαλλινάκεα, οὗ δὲ φερράρια ϑ, οἱ δὲ τοιξαλὶς, ot δὲ ἐξούπε- € / , Li gavo10, oí δὲ £ofe σαγγουινάλις 11] φύεται ἐν ἐνύδροις τό-- M , - ε P ποις" δοκεῖ δὲ ὠνομάσϑαι ἐκ τοῦ τὰς περιστερὰς ἡδέως δια- n '» 2 -— “ LC Y » Nc » τρίβειν ἐν αὐτῇ. lloc δέ ἔστι σπιϑαμὴν ἔχουσα τὸ ὕψος, ἢ ^! € καὶ μεῖζον, πέταλα ἐντετμημένα, ὑπόλευκα, ἐχπεφυκότα 15 ἐκ τοῦ καυλοῦ μονόκλωνγνος13 ὡς τὸ πολὺ καὶ μονόῤῥιζος ἘΠ ᾿ UMS τὰ ͵ OCEAN E Aa ; εὑρίσκεται. dox δὲ τὰ φύλλα σὺν δοδίνῳ ἢ στέατι χοιρείῳ γεαρῷ προςτιϑόέμενα ἀνωδυνίαν ὕστέρας ποιεῖν" στέλλει δὲ καὶ ἐρυσιπέλατα σὺν Ota καταπλασϑεῖσα καὶ σηπεδόνας ἐπέχει" καὶ τραύματα κολλᾷ, καὶ ἀπουλοῖ τὰ παλαιὰ σὺν μέλιτι. - € " Κεφ. ξα΄. [Περὶ Περιστερεῶνος vmtíov!^.] Πεῤιστε- M T 3 ρεὼν ὕπτιος, oí δὲ ἱερὰν βοτάνην, oi δὲ ἠριγένιον, oi δὲ ΄ P - ἢ , χαμαίλυκον, οἵ δὲ σιδηοῦτιν, οὗ δὲ wovgirw , oi δὲ Περόεφό- 9) Sic cod. N., cuius lectio co magis arridet, quod vestigia ger- manici Eisenkraut, belg. Yzerkruud, suec. Jermórt, dau. Jernurt habet. Vulgo φέρια. 10) Sic cod. N.; ἐξούπερα vulgo. 11) Cod. N. addit παλουμβάρις. 12) C. ἐμπεφυκότα. 15) C. μογόχαυλος. 14) Inscriptio haec in codd. et Ald, ^ Asulanus primus mutayii- in: Περὶ ἱερᾶς βοτάνης» quem seriores sequuti sunt. guinem aut sanguinem Mercurii, Romani cristam gallina- ceam, ferrariam quoque, trixalidem, et exsuperantem , et herbam sanguinalem vocant] Nascitur in aquosis locis. Nomen autem graecum (περιστέρεών) ex eo duxisse vide- tur, quod columbae (περιστεραί) libenter circa eam com- morentur. Herba est dodrantem alta, aut etiam maior; foliis incisis, subalbidis, e caule prodeuntibus: singulari plerumque ramo et radice unica reperitur. Folia cum ro- saceo aut adipe suilla recenti subdita vulvae dolorem adi- mere creduntur. Ipsa quoque herba imposita cum aceto, erysipelata reprimit, putridaque ulcera cohibet: vulnera denique glutinat, veteraque cum melle ad cicatricem per- ducit. . Cap. LXL [De Ferbena supina.] Verbena supina, quam quoque herbam sacram, aut erigenion, chamaely- con, sideritin, curitin, Persephoniam, lovis colum, di- 550 HEA4ANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOX viov , οἵ δὲ Διὸς ἠλακάτην, oí δὲ O(goouov, οἱ δὲ κάλλησιν, οἱ δὲ ἱππάρισον, οὗ δὲ Δημητριάδα, [.4ἰγύπτιοι πεμφϑεμ-- φϑὰμ, ΤΠυϑαγόρας ἐρυσίοιηπτρονς Ρωμαῖοι κιγκιννάλις 15] ῥάβδους ἀνίησι πηχυαίους ἢ καὶ μείζονας, γωνιοειδεῖς, περὶ ἃς τὰ φύλλα ἐκ διαστημάτων ἐοικότα δουΐ, πλὴν στενώτερα xci ἥττονα. ἐντετμημένα δὲ τῷ κύκλῳ, ὑπόγλαυχα" ῥίζαν δὲ ὑπομήκη, λεπτήν19: ἄνθη πορφυρᾶ, λεπτά. Ταύτης τὰ φύλλα καὶ ἢ ῥίζα, ποτιζόμενα uev οἴνου καὶ καταπλασσόμενα, ποιεῖ πρὸς ἑρπετά 11" πρὸς δὲ ἵχτερον τὰ φύλλα, ὅσον — ὁλκὴν, μετὰ λιβανωτοῦ τριωβόλου σὺν οἴνου παλαϊοῦ καὶ ϑερμοῦ 18 κοτύλῃ μιᾷ γήστει ἐφ᾽ ἡμέρας τέσσαρας 19 πινό- μενα" οἰδήματά τε χρόνια καὶ φλεγμονὰς καταπλασϑέντα πραΐνει" καὶ ῥυπαρὰ ἕλκη καϑαίρει" ἕψηϑεῖσα δὲ ὅλη σὺν οἴνῳ ἐσχάρας τὰς ἐν παρισϑμίοις περιῤῥήττει, καὶ νομὰς τὰς ἐν στόματι ἀναγαργαριζομένη ἐφίστησι" δαινόμενόν τε ἐν συμ- ποσίοις τὸ ἀπόβοεγμα, εὐδιαγωγοτέρους ἱστορεῖται ποιεῖν" 15) Cod, N, add.: οἑ δὲ βερβέναχαμ, οἱ δὲ λουστράγω, οἱ δὲ κο- λουμβένα, οἱ δὲ οἰερπέδιον. 16) C. N. λευκήν. 17) Lacuna πρὸς ἕρπητας xol ἐρυσιπέλατα. ig) Sic Lacuna et cod. N. Editt. omittunt zai ϑερμοῦ, 19) Sic cod, C, et interpretes; ἡμέρας u' vulgo. chromon, callesin, hipparison et Demetriada [Aegyptii pemphthemphtham, Pythagoras erysisceptrum, Romani cin- cinnalem appellant] ramulos emittit cubitales aut et altio- res, angulatos: circa quos folia ex intervallis quernis si- milia, nisi quod angustiora ct minora, per ambitum in- cisa, subglauca: radicem habet elongatam , tenuem: flores purpureos, tenues. uius folia et radix, propinata cum vino,et imposita, adversus serpentes pollent: eadem con- tra morbum regium, drachmae unius pondere, ex vini veteris et calidi hemina una, quaternis diebus ieiuno ven- trieulo bibuntur. Sed et oedemata diuturna inflammatio- nesque imposita mitigant, sordidaque ulcera purgant. "l'ota vero herba in vino. decocta tonsilarum crustas circum- scindit et rodentia oris ulcera gargarizatu cohibet. Aiunt, δῖ aqua, in qua maduerit, spargatur inter convivia, hila- riores fieri in convictu. Datur et potandum tertiana la- ΠΕΡῚ Y-4HE lATPIKHEZ BIBAION 4. 551 δίδοται δὲ τριταΐζουσι πιεῖν τὸ τρίτον γόνυ ἀπὸ τῆς γῆς σὺν τοῖς περικειμένοις φύλλοις, τεταρταΐζουσι δὲ τὸ τέταρ-- - A “οὐ A S / IN Y » τον. Καλοῦσι δὲ αὐτὴν ἱερὰν βοτάνην διὰ τὸ εὔχρηστον ἐν τοῖς καϑαρμοῖς εἶναι εἰς περιάμματα. Κεφ. ξβ΄. [Περὶ ᾿Αστραγάλου.] ᾿“στράγαλος [οἱ δὲ χαμαισύχη ;. οἵ δὲ OvvE, oí δὲ γατάλης, “Ῥωμαῖοι πείγουμ τρί-- βιουμ, ὁμοίως φίκουμ τέῤῥαι, oi δὲ γλάνδουλαμ, οἱ δὲ τιοὺμ, οἵ δὲ νωνάριαν] ϑάμνος 3 ἐστὶ μικρὸς, ἐπὶ γῆς φυόμενος “1, φύλλοις καὶ χλωνίοις ὅμοιος ἐρεβίνϑῳ᾽ ἄνϑη πορφυρᾶ; μι- κρά" ῥίζα δὲ ὕπεστι, στρογγύλη, ὥςπερ ῥάφανος 232 εὐμεγέϑης, παραφυάδας ἔχουσα στερεὰς, μελαίνας... σχληροτέρας ὡς κέ- gara ἄντεμπεπλεγμένας ἀλλήλαις, γευσαμένῳ στυπτικάς. (Φύε- ται δὲ ἐν εὐανέμοις καὶ συσκίοις 233 καὶ χιονιζομένοις τόποις" πολλὴ δὲ ἐν Φενεῷ 5: τῆς “Ιρκαδίας. "Lovgo: δὲ κοιλίαν ῥευ- ματιζομένην ἐν olyo ποϑεῖσα 7 ῥίζα " κινεῖ τε καὶ οὖρα" ποιεῖ, 90) Sic codd, C. et N.; ϑαμνέσκος vulgo. 21) Sic cod. C.; φυόμ. vulgo Omittitur, 23) Dalechamp. et Fab. Column. phytobas. p. 60. malunt βάώλαγος. 25) C. εὐηλώοις. 24) Sic Plin., Galen., Oribas., codd. C. et N.; JMeuqíós Ald. et sequ, borantibus tertium a terra geniculum, una cum folis cir- cumdantibus, uti et quartana quartum. Ceterum sacram herbam ideo eam vocant, quod in expiationibus sit ad amuleta perutilis. Cap. LXIL [De .4stragalo.] Astragalus [ nonnulli chamaesycen, alii onycha, alii gatalen vocant, Romani pinum trivium, similiter et ficum terrae, alii glandulam, alii tium aut nonariam] frutex est parvus, terrae adna- tus, folis ramulisque ciceri similis, floribus purpureis, parvis. Radix subest rotunda, raphani modo praegrandis, quae adnatas habet appendices, easque solidas, nigras, praeduras, ceu cornua, inter se implicatas, gustuque astrin- gentes. Nascitur in ventosis, opacis et nivalibus; magna vero copia circa Pheneum Arcadiae. Radix fluentem al- vum in vino pota sistit, urinasque movet: veteribus quo- 559 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQX καὶ πρὸς παλαιὰ ἕλκη ξηρὰ ἐπιπασσομένη 25" καὶ αἷμα ἴσχει" κόπτεται δὲ δυεοχερῶς διὰ τὸ στερεὸν αὐτῆς. Keg. ξγ΄. [Περὶ “Ὑακίνϑου.] “Ὑάκινϑος, [οἱ δὲ ἕλω- γιὰς, οἵ δὲ πορφυρανϑὲς, “Ῥωμαῖοι οὐακκίνουμ35, οἵ δὲ οὐλ-- κίνουμ] φύλλα ἔχει ὅμοια βολβῷ " καυλὸν σπιϑαμιαῖον, λεῖον, λεπτότερον τοῦ μικροῦ δακτύλου, χλωρόν 327: χόμην ἐπικειμέ- γὴν κυρτὴν, ἀγϑους πλήρη πορφυροειδοῦς" δίζαν καὶ αὐτὴν ἐμφερῆ βολβῷ" ἥτις σὺν οἴνῳ καταπλασϑεῖσα λευκῷ ini παίδων, ἀνήβους τηρεῖν πεπίστευται" ἵστησι δὲ καὶ κοιλίαν, καὶ οὖρα ἄγει ποϑεῖσα, καὶ φαλαγγιοδήκτους ὠφελεῖ" ὃ καρ- πὸς δὲ, στυπτικώτερος ὧν καὶ αὐτὸς, ϑηριακοῖς ἁρμόζει 38" ἵκτερόν τε ἀπολαϑαίρει, σὺν οἴνῳ πινόμενος. Κεφ. ξδ΄. [Περὶ ηήκωνος Qoic.] Πήκων ῥοιὰς, ὠνό- μασται δὲ διὰ τὸ ταχέως τὸ ἄνϑος ἀποβάλλειν, [οἱ δὲ ὀξύτο- νον 39, “Ῥωμαῖοι παπαβεράλις, “ἰγύπτιοι ναντί], φύεται ἐν 425) C. ἐπεπλασσομέτνη. 26) Sic cod. Ο.; βάκκουμ vulgo. 27) Hoc deest in cod, C. 28) Lacuna. κοιλιαχοὺς ὠφελεῖ. 29) Marcell. ὀξύγονον. que ulceribus sicca cílicaciter inspergitur, sanguinemque supprimit: difliculter vero tunditur propter soliditatem. Cap. LXUI. [Je Zyacintho.] Hyacinthus [ quem alii heloniada, alii porphyranthes, Romani vaccinium aut uleinum appellant] folia habet bulbo similia, caulem do- drantalem, laevem, minimo digito graciliorem, et herbacei coloris, cui coma incumbit incurva, florum purpurascen- tium plena, radicem quoque bulbo similem. Haec cre- ditur pueris e vino albo illita pubertatem coercere. Si- stit et alvum, urinamque pellit pota, morsibus etiam pha- langiorum resistit.. Fructus vero, qui et magis astringit, theriacis idoneus est, morbum regium quoque emendat, cum vino potus. * Cap. LXIV. [2e Papavere Jihoeade.] | Papaver lihocas cognomen hoc nactum est a íflore protinus deci- duo: [alii vocant oxytonon, Romani papaveralem , Aegy- püi nantiJ Nascitur in arvis verno tempore, quo eliam ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHE ΤῸΝ A. 553 ἀρούραις 30 ἔαρος, ὅτε xal συλλέγεται" ἔοικε δὲ τὰ φύλλα ὀριγάνῳ ἢ εὐζώμῳ ἢ κιχωρίῳ ἢ ϑύμῳ,, ἐπεσχισμένα, μακρό-- vega δὲ καὶ τραχύτερα 32. χαυλὸν δὲ σχοινώδη 3, ὄρϑιον, τραχὺν, ὡς πήχεωο᾽ ἄνϑος φοινικοῦν, ἐνίοτε δὲ καὶ λευκὸν, ὅμοιον τῷ τῆς ἀγρίας ἀνεμώνης 58: κεφαλὴ δὲ προμήχης, ἥτ- τῶν μέντοι ἢ τῆς ἀνεμώνης᾽" καρπὸς πυῤῥός" ῥίζα ἐπιμήκης, ὑπόλευκος, δακτύλου ἔχουσα μικροῦ πᾶχος, πικρά. Ταύτης τὰ κεφάλια πέντε ἢ ὃξ uev οἴνου κυάϑων 85 τριῶν ἑψήσας, ὡς εἰς δύο ἀγαγεῖν, πότιζε oUg ἂν βούλει ὑπνῶσαι" τοῦ δὲ σπέρματος ποϑὲν ὅσον ὀξύβαφον σὺν μελικράτῳ, κοιλίαν ἠπίως μαλάσσει" μίγνυται δὲ καὶ μελιττώμασι καὶ ἵτρίοις 38 πρὸς τὸ αὐτό" τὰ δὲ φύλλα σὺν ταῖς κωδίαις καταπλασϑέντα φλεγμονὰς ἰᾶται" καὶ τὸ ἄντλημα δὲ αὐτῶν προρχλυσϑὲν ὑπνοποιόν ἔστι 51. £0) C. qd 81) C. μικρότερα. 52) Sic cod. C.; τραχέα editt. $5) Sic Oribas. et goda. ; χνοώδη Mfarcell. auguratus est, 54) Trag. f. 45b. ἀργεμώνης. 55) Cornar. κοτυλῶν perperam suspicatur. 56) Sic Marcell. correxit vulg. ἠτρίοις: codd. Vindob. non ha- bent. 37) Sic Ald. ; τὸ &vz4. à. d. ἀντλησϑέν Asul., Marc., Cornar. et Goupyl.; τὸ ἀφέψημα δ, à. ἀντληϑέν Lacuna et Saracen.; τὸ προς-- ἄντλημα ὃ. à. ὑποζεσϑέν C, 1 N colligitur. Folia origano aut erucae, vel cichorio seu thym» similia, eaque divisa, sed longiora et aspera. Cau- lem habet iunceum, strictum, asperum et cubitalem, Flos puniceus , interdum ct candidus, similis anemones sylve- tris: caput oblongum, sed anemones minus: semen ru- fum. Radix elongata, subalbida, digiti parvi crassitudine et amara. Huius capitula quinque aut sex in vini cyathis | tribus decocta, donec ad duos redeant, iis potui dabis, quibus somnum inducere cupiveris. At semen, acetabuli mensura ex aqua mulsa potum, alvum leniter mollit, ad idem praestandum mellitis placentulis et crustulis admi- scetur. Ceterum folia cum capitibus imposita inflamma- tionibus medentur. Infusio autem eorum allutu somnium conciliat. 554 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ " . Κεφ. E£. [Περὶ Πήκωνος ἡμέρου] Mov [oi δὲ | χαμαισύκην, οὗ δὲ ὀξύτονον, “Ῥωμαῖοι παπάβερ, “ἰγύπτιοι - "T 5 Y 5 c , € Y ' L EE Y M ποιεῖται εἰς τὴν ἔν ὑγείᾳ χρῆσιν" καὶ σὺν μέλιτι δὲ ἀντὶ ση- σάμης αὐτῇ χρώνται" καλεῖται δὲ ϑυλακῖτις 38, ἐπτίμηκες ἔχουσα ὦ S ΄ 1 M , , c , 3 ν᾿ E] Ἷ τὸ κεφάλιον, καὺ τὸ σπέρμα λευκὸν. 'H δὲ τις ἀγρία ἐγκα- ϑημένην 39. ἔχουσα τὴν κωδίαν καὶ ἐπιμήκη 0, μέλαν δὲ τὸ E RUN 41 M » 2 , vy iE MD A TA A! AC B M σπέρμα" 5n^* xoi πιϑῖτις ὀνομάζεται" vm ἐνίων δὲ δοιὰς xci αὐτὴ, διὰ τὸ δεῖν ἐξ αὐτῆς τὸν ὁπόν. Τρίτῃη δὲ ἀγριωτέρα, Ur], ἡ αὐτῆς τὸν ὁπὸν. Tiv, δὲ ἀγριωτέρα , , 3: καὶ φαρμακωδεστέρᾳ καὶ μακροτέρα 42 τούτων, ἔχουσα τὴν - , 5 ΄ χσ' DH ' 3 αὶ ΄ ἄν, εἰσ LUN κωδίαν ἐπιμήκη. Κοινὴ δὲ αὐτῶν δύναμις ψυχτικὴ, ὅϑεν τὰ ΄ ; - : φύλλα xci αἵ κωδίαι καϑεψηϑεῖσαι ἐν ὕδατι καὶ mpogay- | D c - ΄ DH ΄ τλούμεναι ὑπνοποιοῦσι" πίνεται δὲ πρὸς ἀγρυπνίαν τὸ ἀφέ- $ M EJ M , ' p, c Ὗ 2 43 ^ wymuc* καὶ εἰς τὰ καταπλάσματα δὲ λεῖαι αἵ κωδίαι 3 μετὰ , τ νος ἀλφίτων μιγνύμεναι πρὸς φλεγμονὰς καὶ ξουσιπέλατα ἁρμό- . ζουσι. 4εῖ δὲ κόπτοντας αὐτὰς χλωρὰς ἀναπλάττειν εἷς τρο- 58) €. ϑυλαχίς. N. ϑύλακος. 59) Oribas. ἐγκαϑειμένην. 40) Hoc habet cod. C., sed non sequens, 41) Sarac, substituit vulgari ó. 42) Dodon. p. 446. μεκροτέρα suspicatur, non lcgit. . 48) Serap. de foliis loquitur. | Cap. LXV. [De Papavere satigo.] Papaveris [quod Graeci et chamaesycen ef oxytonon, Aegyptii nanti vo- cant] est genus quoddam sativum et hortense, cuius se- | men in sanorum usum ad panes adhibetur: eo etiam ex - melle pro sesama utuntur: thylacitin vocant. Capitulum | id habet oblongum, ac semen candidum. Alterum est syl- vestre papaveris genus, demisso (sessili) capitulo ac ob- longo et semine nigro. Nonnullis et ipsum rhoeas ex eo di- | citur, quod ab eo liquor emanet: nominatur οἱ pithitis. Est. et tertium agrestius ct medicatius, hisque longius, oblongo capitulo. Communis omnium vis est refrigerans: proinde, | si folia cum capitibus ipsis in aqua decocta fuerint, so- mnum fotu producunt: bibitur et decoctum contra vigilias. | Capitula vero trita et cum polenta cataplasmatis admixta inflammationibus ac erysipelatis prosunt. Verum ex ipsis ΜΕΡΙ ὙΑῊΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 555 ίσκους, καὶ ξηραίνοντας ἀποτίϑεσϑαι καὶ οὕτω χρῆσϑαι. (m9! ἑαυτὰς δὲ ἑψηϑεῖσαι αὖ κωδίαι ἐν ὕδατι μέχρις ἡμί-- ἐῶ, εἶτα σὺν μέλιτι πάλιν ἑψηϑεῖσαι, ἄχρις, ἂν συστρα- pe τὸ ὑγρὸν, ποιοῦσι φάρμακον ἐχλεικτὸν, ἀνώδυνον πρὸς yes καὶ ῥευματισμοὺς ἀρτηρίας καὶ κοιλιακὰς διαϑέσεις᾿" γεργέστερον δὲ γίνεται, μιγέντων αὐτῷ ὑποκιστίδος χυλοῦ ci ἀκακίας᾽ τὸ δὲ σπέρμα τῆς μελαίνης μήκωνος λεῖον σὺν ἴνῳ ποτίζεται πρὸς ῥεῦμα κοιλίας καὶ γυναικεῖον ῥοῦν" κα-- ἀπλάσσεται δὲ ἐπὶ τῶν ἀγρυπνούντων μεϑ' ὕδατος κατὰ οὔ μετώπου καὶ τῶν κροτάφων. Ὃ δὲ ὀπὸς, x«i αὐτὸς ὕχων ἐπιπλέον καὶ παχύνων καὶ ξηραίνων, ληφϑεὶς βραχὺς, σον ὄροβος, ἀνώδυνός ἔστι καὶ ὑπνοποιὸς καὶ πεπτικὸς, οηϑῶν βηξὶ καὶ κοιλιακοῖς διαϑέσεσι. Πλείων δὲ ποῦ εἰς, λάπτει, ποιῶν ληϑαργικοὺς, καὶ ἀναιρεῖ" ποιεῦ δὲ καὶ κε- φαλαλγοῦσι, σὺν δοδίνῳ ἐμβοεχόμενος. ὠταλγοῦσι δὲ σὺν » ; μὰ OP ELA CU NEAN EMI COMER μυγδαλίνῳ καὶ κρόκῳω καὶ ouvQym ἐγχεόμενος 45" ἐπὶ δὲ φλε- iin ὀφθαλμοῦ σὺν λεκύϑῳ ὠοῦ 45 ὀπτῇ καὶ κρόκῳ καὶ | 44) N. ἀναστραφῇ- | 45) C. N. ἐμβρεχόμενος- | 46) ὠοῦ habent cod. C. et Serap., deest in editt. virentibus tusis fingi trochiscos oportet, eosque siccatos ad usum recondere, E capitibus quoque per se in aqua decoctis ad dimidiam pertem, iterumque dein cum melle coctis, donec humidum coiverit, linctus conficitur, qui in tussi, fistulae spiritalis fluxionibus coeliacisque affectibus dolorem sedat. Eflficacius tamen redditur, additis hypoci- stidis. succo et acacia. Papaveris autem nigri semen tri- tum cum vino potui datur contra alvi fluxionem et ífluo- rem muliebrem. In pervigiliüs fronti temporibusque ex aqua imponitur. Ipse vero liquor, refrigerans maxime, incrassans et exsiccans, ervi mole sumtus, dolori blandi- tur, somnum conciliat, et coctionem adiuvat: tussi coelia- corumque affectibus auxiliatur. Verum, si copiosior hau- riatur, nocet, facit enim veternosos et interimit. Est et. ad capitis dolores efficax, si cum rosaceo irrigetur: uti ct ad aurium dolores, si cum amygdalino, myrrha et croco instillatar. Oculorum inílaminationibus cum. ovi vitello 550 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΖΠΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEO X ' ΕἸ , à ' , [i M τ ἢ UN πρὸς ἔρυσιπέλατα δὲ καὶ τραύματα σὺν O&u* πρὸς δὲ πὸ δάγρας, σὺν γάλακτι γυναικείῳ καὶ κρόκῳ" προςτεϑεὶς δακτυλίῳ *" ἀντὶ βαλάνου, ὕπνον ποιεῖ. Κράτιστος δέ ἔστιν D 5 - ΄ 2 - , ci Ἢ ΔῊΝ πικρὸς ἐν τῆ γεύσει, εὐχερῶς διειμένος ὕδατι, λεῖος, λευκὸς, οὐ τραχὺς, οὔτε ϑρομβοειδὴς, οὔτε συστρεφόμενος 49 ἐν τῷ διηϑεῖσϑαι, ὡς κηρός" ἔν ve τῷ ἡλίῳ τεϑεὶς, διαχεόμενος 59" (s * » , ΄ , καὶ πρὸς λύχνον ἐξαπτόμενος, ov ζοφώδει φλογί" φυλάσσ ve μετὰ τὸ σβεσϑῆναι τὴν £v τῇ ὀσμῇ δύναμιν. 4ολοῦσι αὐτὸν, γλαύκιον μιγνύντες, ἢ κόμμι, ἢ χυλὸν 9! ἀγρίας Ooi— Ouxog* ἔστι δὲ ὃ μὲν ἐκ τοῦ γλαυκίου κροκίζων ἐν τῇ ἀνέ- 5 ὅν 2 2e 7 VE ou 52. ὃ δὲ ἐκ τῆς ϑρίδαχος ἐξίτηλος τὴν ὀσμὴν καὶ τραχύτε- c UU - Lu ΒΡ 53 Y ͵ » 1 goc* ὃ δὲ ἐκ τοῦ κόμμεως ἄτονος 35 xol διαυγής. Ἔνιοι ὃ εἰς τοσοῦτον ἀνοίας παραγίνονται, ὡς καὶ oríag9* παραμι-᾿ ez 2 A ὧδ 2 T ! γνύναι αὐτῷ. (Φώχγνυται δὲ εἰς và ὀφϑαλμικὰ ἐπὶ ὀστράκου. 47) Sic Ν.; δακτύλῳ vulgo. 48) Sic Lacuna; βαρὺς vulgo. 49) €. οὐ ταχὺ στρεφόμενος. 60) €. διαχριόμεγος. 61) C. N. τῇ. $2) C. γεύσει. 65) N. ἄγονος. Lacuna legit καὶ ἄγοσμος. | 54) Oxibas. γῆν. tosto et croco proficit: erysipelatis ac vulneribus cum ace- | to: podagris cum lacte muliebri et croco: denique ano | balani vice subditus, somnum facit. Praestantissimus au-' tem est succus, qui densus est et graveolens, quique odo- | ratu soporem inducit, gustu amarus, iu aqua facilis di- lutu, laevis, candidus; neque asper, neque grumosus, quique inter colandum non uti cera coit, sed soli expo- situs diffunditur, et ad lucernam accensus flamma ardet minime caliginosa: qui denique, postquam exstinctus fue- rit, suam odoris vim etiamnum servat. Adulterant au- tem, admixto glaucio, gummi, vcl lactucae sylvestris succo. Sed glaucio fucatus, dum diluitur, colorem croci reddit: - qui lactucae succo, debili et evanido est odore ac aspe- rior: gummi denique vitiatus, invalidus est et pellucidus. Nonnulli eo dementiae pervenerunt, ut et adipem illi ad- miscerent. 'Tlorretur autem ad oculorum medicamenta fi- . V ΠΕΡῚ YA4HX LÁTPIKHEX BIBAION 4. 557 i - ^ - αἰνοῦ, ἕως ἂν μαλακὸς καὶ κιῤῥὸς 6 φανῆ. ᾿Ερασίστρατος ἕντοι Διαγόραν φησὶν δ ἀποδοκιμάζειν αὐτοῦ τὴν χρῆσιν ini ὧν ὠταλγικῶν καὶ ὀφϑαλμιώντων, διὰ τὸ ἀμβλυωπὲς εἶναι 1 Lm »- , δά cI E à 5 EÀ qi καρωτικοόν 97. 2dvÓgéag δέ φησιν, Ort, & ur ἐδολοῦτο, - » e , €, 2 ΕΣ € , , φλοῦντο ἂν οὗ ἐγχριόμενοι vm αὐτοῦ. 1Πήνησίδημος δέ γησι, μόνην αὐτοῦ χρῆσιν εἶναι τὴν xav ὄσφρησιν, εἰς ὕπνον Ὁμέζουσαν, ἄλλως δὲ ἐπιβλαβῆ τυγχάνειν" ἅπερ ἐστὲ ψευδῆ, πὸ τῆς πείρας ἐλεγχόμενα" διὰ τὸ ἐπιμαρτυρεῖσϑαι τοῖς ἔρ-- οἷς τὴν ἐνέργειαν τοῦ φαρμάκου. Οὐκ ἄτοπον δὲ ὑπογρά- ἢ t Na 5 ναι καὶ τὸν τρόπον, ᾧ συλλέγουσι τὸν ὁπόν" Evi μὲν οὖν ἃς κωδίας μετὰ τῶν φύλλων κόπτοντες ἐκϑλίβουσι ὅ8 διὰ πρε-- - , sre , , (7700559 , καὶ τρίβοντες ἐν Qui, ἀναπλάττουσι τροχίσκους " ταλεῖται δὲ τὸ τοιοῦτον μηκώνειον, ἀδρανέστερον τοῦ ὁποῦ " - ' , |: - ᾽πίζοντας δὲ δεῖ, μετὰ τὸ τὰς δρόσους ἀνικμασϑῆναι, περι-- , ς 5 M "ράφειν μαχαιρίῳ τὸν &ortgíoxov, ὡς μὴ εἰς τὰ ἐντὸς δια- i 55) Sic cod. C. et Oribas.; μαλακώτερος καὶ πιῤῥότερος Ald. et sequ. 56) Plin. 20, 76. Diagoras et ÉErasistratus in totum») dammna- »ere. Serap,. c. 574. Diagoras refert, quod Erasistratus vita 'at etc. | 57) C. N. χαϑαρτικήν. Ald. xo Qa TUO] Y ͵ 58) Sic Ο.ὕ; ἐχτρίβουσι editt. | 69) Sic C. et post Asulan. editt.; πριστῆρος Ald. (ili novo, usque dum mollis evadat ac fulvus. At Era- istratus Diagoram testatur illius usum damnasse in au- »um doloribus oculorumque vitiis, quoniam et visus aciem ülteretur, occoecatum iri, qui illinatur. Mnesidemus prae- | ;erea usum solius odoratus ad somnum conciliandum pro- bavit: alio modo (adhibitum) ceu noxiam damnat. Quae j uidem omnia commentitia esse experimento deprehendi- :ur, siquidem effectus virium huius medicamenti fidem facit. Verumtamen haud abs re erit, liquoris illius exci- biendi rationem adiungere. Nonnulli capita foliaque ipsa undunt et prelo exprimunt, mox terentes in mortario, pastillos effingunt: id meconium vocatur, multum opio gnavius. Liquorem vero ipsum extracturos oportet, cum ὋΒ exaruerit, stellulam (quae in summo papaveris capite »st) cultello ita circumscribere, ut ne penitus intro adi- 558 | JHEA4ANIOY 4ΖΙΟΣΚΟΡΙΖΔΟῪ ANAZAPBEQOZ , ὴ ᾿ φρῆσαι, "αὶ EX πλαγίων δὲ τῆς κωδίας ἐπὶ εὐϑείας iei dini £E ἐπιπολῆς 60. χαὶ ἀποψᾷν τὸ δάκρυον ἐπερχόμενον δακτύλῳ εἷς μύακα; καὶ πάλιν᾽ ἐπιπορεύεσϑαι μετ οὐ πολύ" εὑρίσκε-, ται γὰρ ἐπισυνεστὼς καὶ τῇ ἐπιούσῃ δὲ οὕτως εὑρίσκεται" δεῖ δὲ ἐν ϑυίᾳ παλαιᾷ 51 τρίβειν καὶ ἀποτίϑεσϑαι avais σοντας" ἐν μέντοι τῷ τέμνειν ὀπίσω ἀναχωρεῖν δεῖ πρὸς τὰ μὴ ἀποψᾶσϑαι τῶν ἱματίων τὸν OnOr. ͵ , ΄ Κεφ. Ec. [Περὶ Πῆηκωνος «egavízidoc.] Μήκων με - ε 1 YÀ c M Ὁ ΄ d c 3 Y ρατῖτις, οἱ δὲ παράλιον, oi δὲ ἀγρίαν μήκωνα, oi δὲ 9a. À , *B ^ - , À , ?4 a , 1 ἄσσιον [Ῥωμαῖοι παβουλουμ μαρίνουμ, ldqpoi σισιμάκα 1 , ; ἢ , ᾿ φύλλα ἔχει λευκὰ 53, δασέα, ὅμοια φλόμῳ, πεπρισμένα τὴν περιφέρειαν, ὥςπερ τὰ τῆς ἀγρίας μήκωνος, vci τὸν καυλὸν ct PIA 5 , 63. M M M 64 ὅμοιον" ἄνϑος ὠχρόν53- χαρπὸν δὲ μακρὸν δέ, καμπύλον». ὥςπερ χέρας, ὅμοιον τῷ τῆς MEM O0zv xci ἐπωνόμασται". σπέρμα δὲ μικρὸν, μέλαν, ὅμοιον τῷ τῆς μήκωνος, ὁίζαν alg ἐπιπολῆς φυομένην, μέλαιναν, παχεῖαν" φύεται ὃν παραϑα-᾿ - 60) 6. ἐξ ἐπιλογῆς. 61) Sic cod. Par., Ald, et Marcell. Reliqui παλαιᾷ omittunt. .62) Consensu codicum firmata lectio: nec assensu digna Marce, coniectura, λεπτά legendum esse. Octerum Serap. interponit λιπαρά, 65) Serap. giaucum, aut citrinum. ^ 1 : Η͂ , * . 64) Sic Serap. et Cornar.; μεχρόν Oribas. et editt. gatur, et e capitis lateribus per directum superficiem in- cidere, erumpentem post lacrimam digito in conchulam.; abstergere, ac non ita multo post eo redire: tum enim; rursum et alia densata reperitur, atque etiam postero die. Tandem in pila teri et in pastillos coacta reponi debet,| Attamen , dum 'inciditur, retro cedere oportet, ne vestium affrictu liquor deradatur. 4 Cap. LXVI. [De Papavere cornuto.] Papaver cor- nutum, quod alii maritimum aut marinum, alii agreste [Romani pabulum marinum, Afri sisimaca vocant] folia habet albida, hirsuta, verbasco similia, serrata in ambitu, | sicut papaver agreste; caulem similem; flerem pallidum; fructum longum, cornu ad instar incurvum, ad foeni graeci | similitudinem, unde et cognomen accepit. Semen est exile, | nigrum, ceu papaveris; radix superficiem terrae legit, ni- gra est et crassa. Gignitur in maritimis locis ct asperis k ΠΕΡΙ YAHZX ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 550 , , 1 , , ' ov c ' € yi λασσίοις τόποις καὶ τραχέσι. Δύναμιν δὲ ἔχει ἡ μὲν gba ἑψηϑεῖσα ἄχοις ἡμίσους £v ὕδατι καὶ ποϑεῖσα, ἰσχιάδας καὶ , ' A L4 ἡπατικὰς διαϑέσεις ϑεραπεύειν, καὶ τοὺς παχέα ἢ ἀραχνώδη E » 3 ^. Hi M , λῇ Ἷ γ ,ὔ Ἁ οὐροῦντας ὠφελεῖν" τὸ δὲ σπέρμα πλῆϑος ὀξυβάφου ποϑὲν » LU! ' | GUY μελιχράτῳ, κοιλίαν ἐπιεικῶς καϑαίρει" τὰ δὲ φύλλα καὶ AM ἃ» E , 2c xr ' E D NA τὰ ἀνϑη ἐσχάρας περιῤῥήττει, καταπλασϑέντα σὺν ἐλαίῳ 5 , M V » 3 ' , ἐγχρισϑέντα δὲ τὰ ἐπὶ κτηνῶν ἄργεμα καὶ νεφέλια ἀποκαϑαί- , , 3 ^ , Q&* ἔνιοι δὲ ἐπλανήθησαν, νομίσαντες ἐκ ταύτης τὸ γλαύκιον , UJ Αι » , 32 γίνεσϑαι διὰ τὴν τῶν φύλλων ἐμφέρειαν. 2 » 3 B ES A » eU , [Ἐν «Ao 95, "Ev δὲ τῷ βρωϑῆναι ἡ ποϑῆναι ταὐτην - , ct M ““ 9 - - τὴν κερατῖτιν μήκωνα, ἐπιφέρονται ὅσα καὶ τῷ ὁπῷ τῆς μή- κῶνος συμπτώματα" καὶ τοῖς αὐτοῖς ὑποπίπτει βοηϑημασι" , L c ᾿ 5 ᾿ p A δ NE: , - συνάγεται δὲ ὃ καρπὸς ἐν ϑέρει ξηρὸς τὸ δὲ ἀφέψημα τῆς €; , J » , ῥίζης πίνεται μετὰ οἴνου, καὶ ϑεραπεύει δυςεντερίας.] xh , E Κεφ. EC. [Περὶ ]ήκωνος ἀφρώδους.) ΜΜηκων ἀφρώ-- c ' , - » » δης, ὑπὸ δέ τινων “Πράκλεια κληθεῖσα, καυλὸν ἔχει σπιϑα- μιαῖον, καὶ τὰ φύλλα σφόδρα μικρὰ, στρουϑίῳ ἐοικότα, xai , 7 Ε) - I ^ , 7 καρπὸν παρ αὐτοῖς λευκὸν [καὶ τὸ ὅλον δὲ βοτάγιον λευκόν 65) Sola Ald, haec habet. Asulan. et rell, ad ποῖμα relegarunt. Vim habet radix, cocta ad dimidiam in aqua ac pota, cox- .endicum iecinorisque vitia curandi, eosque iuvandi, qui crassa et araneosa cum lotio reddunt. Semen autem, men- sura acetabuli ex aqua mulsa potum, leniter alvum pur- gat. Imposita cum oleo folia floresque crustas emargi- nant: argemas et nubeculas iumentorum inunctione de- purgant. Ceterum non desunt, qui ex hoc glaucium pa- rari perperam existimaverint, decepti quadam foliorum similitudine. / [In alio codice. Ex huius cornuti papaveris esu po- tuve eadem proficiscuntur symptomata, quae a papaveris liquore. Sed et iisdem succurritur auxiliis. Semen ae- state, dum siccum est, colligitur. Radicis denique deco- ctum, ex vino bibitum, intestinorum difficultatem. sanat.] Cap. LXVII. [De Papavere spumeo.]' Papaver spu- meum, a nonnullis Heracleum dictum, caulem habet do- drantalem , foliis admodum parvis, struthio similibus, se- mine iuxta ea candido. Sed et herbula tota candida est * 500 ΠΕΔΑΝΙΟΥΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZADBEQE | - x Ns A ἔστι καὶ &god0:c]99* ῥίζα δὲ λεπτὴ καὶ ἐπιπόλαιος 51. "Tov- | τῆς ὃ καρπὸς συλλέγεται, ὅτὰν τελείως ἀδρυνϑῆ ϑέρους, καὶ ξηρανϑεὶς ἀποτίϑεται 58. παϑαίρει δὲ δὲ ἐμέτων, ὀξυβάφου - U , / EX A 218 ; σλῆϑος σὺν μελιπράτῳ λαμβανόμενος" ἰδίως δὲ ἢ τοιαύτη | κάϑαρσις ἐπιληπτικοῖς ἁρμόζει. 1 Κεφ. Ey. [Περὶ “Ὑπηκόου ὝὙπήκοον, oi δὲ ὑπο- φέων καλοῦσι. (ύεται μὲν 59. iy τῷ σίτῳ καὶ ταῖς ἀρού-- θαις᾽ φύλλα Ὁ δὲ ἔχει πηγάνῳ ὅμοια, κλῶνας μικρούς: 4ύ- 7 γαμιν δὲ ἔχει ἀναλογοῦσαν τῷ τῆς μήκωνος ὁπῷ. , , Κεφ. E0'. [Περὶ Togxveuov.] Ὑοςκύαμος [oi δὲ διος- 7, c 1 1 c Y 287 c "8 397 κύαμος, oi δὲ πυϑώνιον, oi δὲ ἀδάμαντα, οἱ δὲ ἀδάμενον, € X δας N c X πὰ N c ^ 2 11 € ^ oí δὲ ὑπνωτικὸν, οἵ δὲ ἐμμανὲς, oi δὲ &vouov?!, οἱ δὲ δε- , vA ϑιάμβοιον, Πυϑαγόρας xol ᾿Οσϑάνης ξελόων, Ζωροάστρης͵ " c τὰ 2 ; " d V^» ΄ τυφώνιον, “Ῥωμαῖοι ἰνσάᾶνα, δεντάρια, oi δὲ ᾿4πολλινάρις, προφῆται ῥαποντικὴγ zioni, σαφϑὼ, Θοῦσκοι φαβουλώ-- 66) Uncinis inclusa licet desint in codd. Vindob., habent tamen Oribas. et Serap. Hic autem ἀφρῶδες omittit. 67) Sic cod. C. et Marcell. e Theophr. hist. 9, 12.5 ῥίζαν δὲ 1ε- πτὴν ἐπιπλέον vulgo. 68) Oxibas,, Serap. et cod. Matthiol.-sic; ἀποπέσῃ vulgo, μὴ ἀπο: . πέσῃ cod. N. 69) Sic C.; δὲ vulgo. 70) Sic €.; φύλλον vulgo. |71) Apulei. αὔγεγον , cod. N. ἄτγος- et spumea. Radix tenuis, superficiem legens. Colligitur semen aestate, cum penitus adoleverit, aridumque repo- nitur. Acetabuli autem mensura in aqua mulsa sumtum vomitione purgat, privatimque huiusmodi purgatio comi- lialibus prodest. Cap. LXVIII. [De ZZypecoo.] KHypecoon aliqui hy- popheon vocant. Nascitur in segetibus et arvis. Folia - habet rutae similia, ramos exiles. Vim habet succi pa- | paveris aemulam. Cap. LXIX. [De Zyoscyamo.] Myoscyamus [aliis . Dioscyamus, aut pythonion et adamas, adamenon etiam et hypnoticon, emimanes et atomon et dithiambrion di- citur. Pythagoras et Osthanes xeleon, Zoroastres typho- nion, Romani insanam aut dentariam, alii Apollinarem, prophetae rhaponticam, Aegyptii saphtho, Etrusci fabu- - "s 3 ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 501 , για, Τάλλοι βιλινουντία, ΖΔακοὶ διέλεια] ϑάμνος ἐστὶ xav- λοὺς ἀνιεὶς παχεῖς, φύλλα πλατέα, ἐπιμήκη, ἐσχισμένα, μέ- , 4 * * » - λανα, δασέα" παρὰ δὲ τὸν καυλὸν ἐφεξῆς πεφύκασιν 7? ὡς- € - , , 2 , , miQ (ouis κύτινοι, πεφραγμένοι ἀσπιδίσκοις σπέρματος με- στοῖς, ὥςπερ μήκωνος. Ἔστι δὲ αὐτοῦ διαφορὰ τρισσή 175. .0 ' ' » 9 c , , /ÀÀ (Ac ci μὲν γὰρ ἄνϑη ὑποπόρφυρα φέρει, φύλλα σμίλακι ὅμοια, , , , ' S E σπέρμα μέλαν, καὶ τοὺς κυτίνους σχληροὺς καὶ ἀκανθώδεις. Ὃ δέ τις ἄνϑη μηλινοειδη1:, φύλλα καὶ λοβοὺς ἁπαλώτερα, , 3 , ΄ 1 σπέρμα ὑπόξανϑον, ὥςπερ égUciuov' ἀμφότεροι δὲ οὗτοι μανιώδεις ὑπάρχουσι καὶ καρωτικοὶ, δύοχρηστοι. Εὔχρηστος δὲ εἰς ϑεραπείαν, ἠπιώτατος OV, ὃ τρίτος, λιπαρὸς καὶ ἅπα- λὸς καὶ χνοώδης, ἄνϑη λευκὰ ἔχων καὶ τὸ σπέρμα λευκόν" φύεται παρὰ ϑαλάττῃ καὶ ἐρειπίοις 5: εἰ δὲ μὴ παρείη ov- A pa A ia - ' a Z B f τος, χρῆσϑαι δεῖ τῷ ξανϑῷ, τὸν δὲ μέλανα ἀποδοκιμάζειν e ΄ , , ' c LU 16 c λὸ H ' ὡς χείριστον. ΧΧυλίζεται δὲ ὁ καρπὸς Τὸ ἁπαλὸς καὶ τὰ φύλλα καὶ οἵ καυλοὶ κοπτόμενοι καὶ ἐκϑλιβόμενοι, ἐν ἡλίῳ 72) Manifesto fructus intelliguntur. Ita et Serap. legit, et in cod. N. omittitur ZvJ7;, quod in Orib. tamen et Ald. adest, 73) N. δισσή. 74) Sic Oribas., Serap.; μηλοειδῆ vulgo. 75) Lacuna addidit e cod. χρηστέον οὖν dori τῶ λευχῷ: quod nus- quam alibi, quam in Sarac. edit. 76) Lacuna add. τοῦ λευκοῦ. loniam, Galli belinuntian, Daci dieliam appellant] fru- tex est, caules emittens crassos, folia lata, oblonga, in- cisa, nigra, hirsuta. Cauli vero continua serie adnati sunt, ceu punicorum cytini, scutulis septi seminum plenis, ceu papaveris. 'Tria aütem sunt eius genera. Primum quidem flores profert subpurpureos, folia smilaci proxima, semen nigrum, cytinosque duros ac spinescentes. Alterum ílo- res habet luteos, folia et fructus teneriores, semen sub- ílavum, sicut erysimi. Utrumque insaniam giguit et so- porem, usui anceps. Utilis autem ad medicinam ac mi- tissimus est tertius, pinguis, tener, lanuginosus, floribus seminibusque candidis. Ín maritimis nascitur ruderibus- .que. Quodsi hic defuerit, íflavus adhibendus est,. reii- ciendus autem niger, ut deterrimus. Recenti semine, fo- lis caulibusque tusis succus exprimitur, qui ad solem sic- DIOSCORIDES. Nn 5602 IHEAANIOY. A10XSKOPIAOY ANAZADPBEQOX - € : ^ LI ^ bJ M Ἑηραινομένου τοῦ ὑγροῦ" χρῆσις δὲ αὐτοῦ πρὸς ἐνιαυτὸν, διὰ τὸ εὔσηπτον 7. Χυλίζεται δὲ καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ xor ΄ Υ Ἱ í Δ χω ς , ἰδίαν κοπτόμενον ξηρὸν, vq ^ ὕδατος ϑερμοῦ παραχεομέγου 78 καὶ ἐκϑλιβομένου" ἔστι δὲ βέλτιον τοῦ ὁποῦ τὸ χύλισμα καὶ ἀνωδυνώτερον. Ἢ δὲ χλόη 19. κοπεῖσα καὶ μιγεῖσα σιτανίω 3. "n 80 A » / f » 2 2? pe eA 4 e ἀλεύρῳ 99 ἀναπλάσσεται εἰς ἀρτίσκους καὶ ἀποτίϑεται" ἃρ- μόζει δὲ τὸ πρῶτον χύλισμα καὶ τὸ ἀπὸ ξηροῦ τοῦ σπέρμα- ᾿ς εἷς χολλύρια ἀνώδυνα, καὶ πρὸς δεῦμα δοιμὺ καὶ ϑερ- τος εἶς Qux ἀνώδυνα, πρὸς ῥεῦμα δριμὺ καὶ ϑὲς ' 3 JU c ^ 9 , EST μὸν, ὠταλγίαν τε καὶ τὰ περὶ ὑστέραν" σὺν ἀλεύροις δὲ ἢ ἀλφίτοις πρός τε ὀφϑαλμῶν φλεγμογὰς καὶ ποδῶν καὶ τὰς ᾿ , - , » ' ἄλλας. Τὸ δὲ σπέρμα τὰ αὐτὰ παρέχει, ποιοῦν καὶ πρὸς βῆχας καὶ κατάῤῥδουν καὶ δεῦμα ὀφϑαλμῶν xci περιωδυνίας, πρός τε ῥοῦν γυναικεῖον καὶ τὰς ἄλλας αἱμοῤῥαγίας, ὅσον ὀβολὸς σὺν μήκωνος σπέρματι καὶ μελιράτῳ ποϑέν" ἀρ- , D μόζει καὶ πρὸς ποδάγρας καὶ πρὸς ὄρχεις πεφυσσωμένους 8t, μαστοὺς ἕν τοχετῷ ἐπαιρομένους, λεῖον uev οἴνου καταπλασ- 77) Ald. ἄσηπτον. 78) Ald. παραϑλιβομένου. -79) Sic cod. N, et Maxrc.; γλωρά vulgo. 80) Lacuna σησαμίνῳ ἀλεύρῳ ἢ πηγάνῳ. 81) Serap. apostema. testiculorum. catur. Usus autem eius ad annum duntaxat prorogatur, quia facile corrumpitur. Elicitur et separatim succus e sc- mine, cum inaruit, affusa aqua calida tuso et expresso. Est autem js expressus praestantior liquore (spontaneo) leniendisque doloribus aptior. Ipsa vero frons virens con- tusa, farina e tritico trimestri addita, redigitur in pastil- los ac reconditur. Prius succi genus, et quod e sicco se- mine exprimitur, collyriis anodynis utiliter inseruntur: prosunt et contra acres calidasque fluxiones, aurium do- lores matricisque mala. Cum farina vero ac polenta con- tra oculorum, pedum ceterarumque partium inflammatio- nes, Semen eadem praestat, insuper etiam ad tussim, de- stillationem , oculorum fluxiones doloresque eílicax , item- que contra fluorem muliebrem aliasque sanguinis eruptio- nes, si oboli pondere cum papaveris semine ex aqua mulsa bibatur. Subvenit et podagris, testibus inflatis, mammis- que a partu tumentibus, si tritum ex vino imponatur. ΠΕΡῚ Y.4HX ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 503 σόμενον, καὶ εἷς τὰ ἄλλα ἀνώδυνα καταπλάσματα μίγνυται ὠφελίμως. Καὶ τὰ ἀναπεπλασμένα φύλλα εἷς πάντα τὰ ἀνώ- δυνα εὔχρηστα, μιγνύμενα ἀλφίτοις, καὶ καϑ' ἑαυτὰ κατα- πλασσόμενα. Τὰ δὲ πρόςφατα φύλλα 82 καταπλασϑέντα ἄνω-- δυνώτατα πρὸς πάντα πόνον. Τρία δὲ ἢ τέτταρα 83 πο- ϑέντα σὺν οἴνῳ, ἠπιάλους πυρετοὺς ϑεραπεύει" ἑψηϑέντα δὲ ὡς λάχανα καὶ βρωϑέντα τρυβλίου πλῆϑος μετρίαν magoxo- , 1 , H D " πὴν ἐργάζεται. Φασὶ δὲ, ὅτι itv vig ἕλκος ἔχοντα iv «o λῳ 84 ἐγκλύσῃ 95, τὸ αὐτὸ ἀπεργάζεται. Ἢ δὲ ῥίζα μετ’ ὄξους ς - 3 , ΕἸ 1 Ἵ ἑψηϑεῖσα ὁδονταλγίας ἐστὶ διάκλυσμα. Κεφ. ο΄. [Περὶ Ψυλλίου] 'Ψύλλιον [oi δὲ κατάφυσις, oí δὲ κυνοχεφάλιον, οἵ δὲ κρυστάλλιον, οἱ δὲ κυγόμυνα, οὗ δὲ ψυλλερὶς, οὗ δὲ σικελιωτικὸν, οἵ δὲ Σικελοὶ novi, "Poo- μαῖοι σιλβάκιουμ, oí δὲ ἕρβα πουλικάρια, “φροὶ οὐαργου- γούμ] φύλλον ἔχει κορωγνόποδι ὅμοιον, δασὺ καὶ μαχρότε- Q2 cna 82) Lacuna λεῖα» perperam. 83) Sic Serap., Asulan, et sequ.; τρὶς δὲ ἢ τετράκις Cod. N,, pa cuna et Ald. 94) Cod. N. ἐν χόλπῳ, X. ἐν χύκλῳ. 85) Lacuna add. σὺν γλυκεῖ. Reo , Denique et aliis cataplasmatis anodynis utiliter admisce- tur. Quin et in pastillos digesta folia medicamentis dolo- re& sedantibus omnibus, tum per sc, tum ex polenta, im- posita, commode. admiscentur, Recentia vero folia illita ad mitigandos omnis generis dolores apprime sunt idonea. Eadem terna quaternave cum vino pota febres epialas de- pellunt. Cocta autem olerum instar, et heminae mensurà comesta, mediocrem mentis alienationem faciunt. Aiunt et idem eflicere, si cui in colo ulcus sentienti infundaatur. Ceterum radice in aceto decocta dentes utiliter in dolore colluuntur. : Cap. LXX. .[De Psyllio.] Psyllium [quod alii ca- taphysin, alii cynocephalion aut crystallion, muscam etiam caninam, psyllerida et siculum, Siculi ipsi conidiis, Ro- mani sylvacium seu herbam pulicariam, Afri vargugum appellant] folium habet coronopodis, hirsutum, sed lon- Nn 2 564 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ gov99, χλῶνας δὲ σπιϑαμιαίους, x&i τὸ OÀov βοτάνιον χορ-᾿ τῶδες" ἄρχεται δ᾽ αὑτοῦ ἡ κόμη ἀπὸ μέσου τοῦ καυλοῦ, κε- φάλια δὲ δύο ἢ τρία ém ἄκρου συγεσταλμένα 851, ἐν οἷς σπέρμα ψύλλοις ὅμοιον, μέλαν, σκληρόν" φύεται ἐν ἀρούραις καὺ χέρσοις. Ζύναμιν δὲ ἔχει ψυκτικὴν 88. ὠφελεῖ δὲ κατα- πλαττόμενον ἀρϑρίτιδα, παρωτίδας, φύματα, οἰδήματα yorp£u- ματαϑ89. κεφαλαλγίαν, μετὰ δοδίνου ἢ ὄξους ἢ ὕδατος" ἔν-- τεροκήλας τε τὰς ἐπὶ παίδων καὶ ἐξομφάλους ὑχιάζει, κατα-- σιλασσόμενον σὺν ὄξει. Δεῖ δὲ ὀξυβάφου πλῆϑος λειαίνον-- τας βρέχειν ἐν δυσὶν ὕδατος κοτύλαιςϑ0, xol ὅταν παγῇ τὸ ὕδωρ 91, ἐπιπλάττειν" ψύχει γὰρ ἱκανῶς. [Καὶ εἰς ὕδωρ δὲ ζέον ἐπιτιϑεμένη καταστέλλει τὴν. ϑέρμην" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ἐρυσιπέλατα " φασὶ δὲ. ὅτι κομισϑεῖσα, ἐν οἴκῳ χλωρὰ, οὐκ ἐᾷ ψύλλας γενέσϑαϊ" κοπεῖσα δὲ μετὰ στέατος τὰ ῥυπαρὰ καὶ κακοήϑη τῶν ἕλχκῶν ἀνακαϑαίρει. “Ὁ δὲ χυλὸς μετὰ 86) Sic Ald. Solum δασὺ legit Serap., μαχρύτερον omittit Asulam. 87) €. N. συνεστραμμένα. 88) Ald. add. μαλακτικήν y quod vero deest in Serap., omissum in Asulan, et sequ, Lacuna add. στυπτεκήν. : ' 89) Sic Serap. et editt. post Asulan.; σπάσματα PS, C. et iN, et Ald, 90) Sic cod. C. et Serap.y Óuxt)Ao:g Ald, et editt, 91) Cod. Ὁ, addit závzy. gius, totaque herbula foeni modo gracilis est. Coma ipsius a medio caule incipit, capitulis duobus tribusve congloba- tis, in quibus semen pulicibus simile, nigrum durumque. Nascitur in arvis et incultis. Vis ei refrigerans. Articu- lorum morbis, parotidibus, tuberculis, oedematis contor- sionibusque et capitis dolori cum rosaceo aut aceto aquave impositum auxiliatur. Infantium quoque enterocelis et umbilico provoluto illitum ex aceto medetur. Acetabuli. vero mensuram tritam in duabus aquae heminis macerari oportet, ac, ubi sese aqua deusaverit, illini. Siquidem vehementer refrigerat. [In ferventem aquam immissa ca- lorem reprimit: facit et contra erysipelata. Si virens herbà domum importetur, pulices abigi dicuntur. "Tusa porro cum adipe, sordida malignaque ulcera repurgat. | ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHE BIBAION 4. 565 D ' 5 € / - * , » μέλιτος πρὸς cra ᾧῥευματιζόμενα ποιεῖ καὶ σκώληκας ἔχον-- τα] 93. à Κεφ, οα΄. [Περὶ Xroógvov.] «Στρύχνος κηπαῖος, [oi δὲ ἥμερον, “Ῥωμαῖοι στρούμουμ, οὗ δὲ κουκούβαλουμ 9, 41- γύπτιοι ἀλληλὼ, Τάλλοι σκούβουλουμ, ᾿Αφροὶ ἀστρεσμου-- γίμ] Στρύχνος ἐδώδιμός ἐστι ϑαμνίσκος, οὐ μέγας, μασχάλας ἔχων πολλὰς, φύλλα μέλανα, ὠκίμου μείζονα καὶ πλατύτερα, καρπὸν περιφερῆ, χλωρόν" μέλας δὲ ἢ κιῤδὸς γίνεται μετὰ τὸ πεπανϑῆναιϑ:" ἀβλαβὴς δὲ 5 βοτάνη πρὸς γεῦσιν. 4ύ- γαμιν δὲ ἔχει ψυχτικήνϑδ. ὅϑεν τὰ φύλλα καταπλασσόμενα ἁρμόζει πρὸς ἐρυσιπέλατα καὶ ἕρπητας μετὰ παιπάλης ἀλφί- του" καϑ ἑαυτὰ δὲ ἐπιτιϑέμενα λεῖα αἰγίλωπα ϑεραπεύει καὶ κεφαλαλγίαν, καὶ στομάχῳ καυσομένῳ βοηϑεῦῖϑθ- παρω- τίδας δὲ διαφορεῖ σὺν &Àci λεῖα καταπλασσόμενα xoi ὃ χυ-. λὸς δὲ αὐτοῦ ποιεῖ πρὸς ἐουσιπέλατα καὶ ἕρπητας σὺν ψε- μυϑίῳ καὶ ῥοδίνῳ καὶ λιϑαργύρῳ" πρὸς αἰγίλωπα δὲ cuv 92) Uncinis inclusa quamvis Ald. habeat cum editt, sequ., desunt tamen in codd. Vindob. Eorum loco Serap. longe alia habet, iam deperdita. 95) Sic cod. N.; καχουβαλούμ editt. 94) Flura addit Serap. de seminibus, quae nusquam alibi, 95) Serap. add. στυπτικήν-. 96) Cod, C. παρηγαρεῖ cum accus. Succus auribus fluxione infestatis et vermiculosis ex melle prodest.) Cap. LXXI. [De Strychno.] ^ Strychnus hortensis [quem et domesticum, Romani strumum dicunt aut cucu- balum, Aegyptii allilo, Galli scubulum, Afri astresmunim.] Strychnus edulis est fruticulus, non ita magnus, axillis plurimis, foliis nigris et quam ocimi maioribus latiori- busque, fructu rotundo, (protinus) viridi, postquam ma- turuit, nigro aut fulvo. Est vero herba innocentis gu- stus. Vim habet refrigerantem , unde folia erysipelatis et herpetibus cum polline polentae convenienter imponuntur. 'rita ac per se imposita aegilopa capitisque dolorem sa- nant, et stomacho aestuanti auxiliantur: parotidas cum sale detrita illitu discutiunt. Et ipsius succus valet adversus erysipelata et herpetas cum cerussa, rosaceo et litbargyro, 3D — ILULS4NIOY JAIOZKOPLIOY ΑὙ{Ὰ.1 ΦΦΡΕΕΒΕΟΣ ἔσει» Cozo.n rci eugmuer Ὁ mex, σὲν éodüe» imJorpo- mum numm Kaonkesiicu c ΘΟ ἢ ὧοξ rom; πρὸς (ewcrz Ógemim εἰς τὰς ἐγχοέσεις - Seda καὶ ταὶ; ον Ash, [oi de δέαασιον, οὗ dé σερύχτον mamzor, οὗ δὲ δοοί- πατῶν, οὗ € χρλλισὰς͵ "Preis: fexsrxzhic|?, οὗ dé Guol- rei mop eyue pri ec Aa- ξαπέπον, det ien$ quida ἀΣταὐωλιδν espe A eiat quausulasic eism τρεπτὸν dà ἔχει i» Θελαχέοες CEzRpGScOUy . $mmcy grommi. πεέφόν, περεξερῆ. ἧκον, εἰς ἀξγα oce, d md ἐς ἔεεμυ ὰΡ 97) Cad. X, ἄνγαδαι. 91) Quaxccuumm wzeinis imciwsa ἈΜΦ ες εἰἶξες, habeasrt, caleamt ta- mnes 2 osé) Wrzcoh et Sericclamee. 25) ξὲς cadi €, ec N. Em ciu deshacer. aesilopa vcro cum pone. lInfantibus sinas: laborantibus cum russero infusus prodest — Imseritur εἴ aquae yice vcl oxi collyxrEs, quae comitr2 fumxenes aerms ilünuntur. Quim εἴ aurium dolori imstilhnius prodest. flmorem deui- sivo cobortaliam pullorum πιο subectus et linteo ap- porum: ergeclit σάτετεος ξεξείοσα ἢ Czp.LXXIL LDe δεηγείπιο Aalicacabo] Eat c£ alind vens, Lois dtttpn coli ael i «miom, amí callida, Homani vexxalem, aut Apollimirem minorem, herbam ctiam wlücamam ct opsaginem, Daci cycobda, Afnr cacabum]. Folus gaudet antedicto simili- bas, sed latiombas. Caules, postquam adoleverurt, im ter- ram dechmati sumt. Eructzm gerit im folliculis globosis, vesxas referentibus, fulvam, zioboszm, levem, sut uvam ricczi — Eo cfiamm cusonarü wiuntmr, sertis iaple- , HEPI'YAHZX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 567 P , - * » τες τοὺς στεφάνους. Δύναμιν δὲ ἔχει καὶ χρῆσιν τὴν αὐ- - z , Z , τὴν τῷ κηπαίῳ στρύχνῳ, χωρὶς τοῦ βιβρώσχκεσϑαι. Δύναται c ^ b - , , δὲ ὁ καρπὸς αὐτοῦ πινόμενος i4regov ἀποκαϑαίρειν, οὐρη- 1 2! σι ἢ "ὦ WM] ΄ c , ' ΄ τικὸς ὦν. Χυλίζεται δὲ ἀμφοτέρων ἡ πόα, καὶ ξηραίνεται 5 T ' ΄ ᾿ Ἐπ ΄ £V σκιᾷ πρὸς ἀπόϑεσιν᾽ ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ αὐτά. , , » Κεφ. ογ΄. [Περὶ Στρύχνου ὑπνωτικοῦ.) Στρύχνον ὕπνω--: M € , 5 τικὸν, οἱ δὲ ἁλικάκαβον100, ϑάμνος ἐστὶ κλάδους ἔχων πολ- ᾿ ^ s 4 λοὺς, πυκνοὺς, στελεχώδεις, δυοϑραύστους, φύλλων πλήρεις » - - " ΄ » 2 ι τὴ τς λιπαρῶν, ἐμφερῶν μήλῳ κυδωνίῳ" ἄνϑος ἐρυϑρὸν, εὐμέχε- * - É € » ϑὲς" καρπὸν ἐν Aofoig! κροχίζοντα " ῥίζαν φλοιὸν ἔχουσαν c , " ΄ , 2 , , 2 ?3c vnégvügor, εὐμεγέϑη " φύξται ἐν πετρώδεσι τόποις 2, οὐ πόῤῥω , » c AJ -" € , ϑαλάσσης5. Ταύτης ὃ φλοιὸς τῆς ῥίζης ἐν οἴνῳ ποϑεὶς — c , , - - - , ὁλκὴ ὑπνωτικὴν ἔχει δύναμιν, τοῦ ὁποῦ τῆς μήκωνος ἐπιει-- , c ki ΄ A3 ΄ κεστέραν. Ὃ δὲ καρπὸς οὐρητικός ἔστιν ἄγαν" δίδονται δὲ ες » , c ^ , ' , » - υδρωπικοῖς κορυμβοι ὡς 49 πλείονες δὲ ποϑέντες ἔκστασιν , - E - , ἐργάζονται᾽ βοηϑοῦνται δὲ μελικράτῳ πολλῷ mwouérg. Mí- 100) Salmas. homon. p.66. legit: οἱ δὲ xaxaA/av, οὗ δὲ λεαντιχήν. 1) €. et X. ϑυλαχίοις. 9) Ald, ἐν πέτραις. 5) Ultümum neque in Oribas., neque in Serap. legitur. clentes. Vim usumque habet strychni hortensis, nisi quod in cibos minime recipitur. Valet autem fructus epotus ad expurgandum morbum regium, cum urinam cieat, Ce- terum ex utriusque strychni herba succus elicitur, qui siccatus in umbra reconditur, ac ad eadem pollet. Cap.LXXIIL | [De Strychno somnifero.] Strychnon somniferum, quod alii et halicacabum vocant, frutex est ramis numerosis, densis, caudicosis, fractu contumacibus, foliorum pinguium, cydoniae similium plenis, flore. rubro, praegrandi: fructu in folliculis crocei coloris, radicis gran- dis cortice rubescente. Nascitur in petrosis locis, non procul a mari. Radicis cortex drachmae pondere in vino potus somniferam vim habet, quam opium mitiorem: fru- ctus autem potenter urinam ciet. Exhibentur hydropicis fructus circiter duodecim : quodsi plures propinentur, men- tis alienatio sequitur. Sed remedio est aqua mulsa copio- 5658 ΜΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEQZ γνυται καὶ ἀνωδύνοις ὃ φλοιὸς αὐτῆς καὶ τροχίσκοις" ἔνα- φεψηϑεὶς δὲ οἴνῳ καὶ διακρατούμενος, ὀδονταλγίαις ἀρήγει" ὃ δὲ χυλὸς τῆς ῥίζης ἀμβλυωπίας μετὰ μέλιτος ἐγχρισϑεὶς σπταραιτεῖται. ΄ vy ^ Κεφ. o0. [Περὶ Στρύχνου μανικοῦ.) «Στρύχνον uovi- ᾿ ὯΔ᾽Δἅιν , c H " FE c 3o» κὸν, O ἔνιοι πέρσιον, οἵ δὲ Ogvov ἔκαλεσαν, [^oi δὲ &vv- , » : δρον, οὗ δὲ πεντάδρυον, oí δὲ ἔνορον, oí δὲ ὀρϑόχυιον]. Τούτου τὸ μὲν φύλλον παραπλήσιον ἐστὶν εὐζώμῳ, μεῖζον H ; - » , Ἱ , v δὲδ, πρὸς τὰ τῆς ἀκάνϑης, ἥτις καὶ παίδερως καλεῖται" M X9 cp LN “ C, c - , bi / E] καυλοὺς δὲ ἀνίησιν ἀπὸ τῆς ῥίζης ὑπερφυεῖς, δέκα ἢ iB, ὁρ-- - » ctr ι » γυιᾶς ἔχοντας ὑψος᾽ τὴν κεφαλὴν ἐπικειμένην, ὥςπερ ἐλαίαν, , c , - , δασυτέραν δὲ, ὡς πλατάνου σφαῖραν, μείζονα δὲ καὶ παχυτέ-- ρανθ- ἄνϑος μέλαν, μετὰ δὲ τοῦτο καρπὸν ἴσχει βοτρυοειδῆ, , L Co , / ΄ - στρογγύλον, μέλανα. QGyag? t ἢ ιβ΄, ὁμοίας κισσοῦ κορύμ-- Uu € 7 ' fo, μαλακὰς, ὥςπερ σταφυλή". δίζα δὲ ὕπεστι λευκὴ, πα- χεῖα, κοίλη, ὡς πήχεως. (φύεται ἐν ὀρεινοῖς χωρίοις καὶ 4) Sic Serap. et Lacuna; χυλός Ald. et sequ. 6) Serap. add. xal ἀκανϑῶδες. 6) Oribas. et Sarac. sic legerunt; πλατυτέραν vulgo. 7) Sic cod. Par. et Oribas.; ῥαγάδας vulgo. Serap, grana. sa potui data. Cortex eius et anodynis additur et pastil- lis. Idem -decoctus in vino, si ore contineatur, dentium doloribus succurrit. Hadicis denique succus cum melle inunctus oculorum hebetudines tollit. Cap. LXXIV. [De Strychno furiali.] Strychnon fu- riale, quod nonnulli persion, alii thryon, [anydron etiam et pentadryon, enoron et orthogyion vocant] Huius fo- lium simile est crucae, at maius, ad acanthi, quem pae- derota appellant, folium accedens. Caules vero a radice prooeros emittit decem aut duodecim, orgyiae altitudine. Caput sessile, olivae fisura, sed platani instar fructuum hirsutius, maius tamen et crassius. Flos niger: cui suc- cedit fructus racemosus, rotundus, niger, denis aut duo- denis constans uvulis, hederae fructus aemulantibus, et ve- lut uva vitis, mollibus. - Radix subest alba, crassa, con- cava ac fere cubitalis. Nascitur in montosis locis, vento ΠΈΡΙ ὙΖῊΣ IATPIKHZ BIBAION 4. 569 ' m np. ) ε 3 προςηγέμοις καὶ πλατανῶσιϑ. Ζύναμιν δὲ ἔχει ἡ δίζα muwo- μένη μετ οἴνου « αἱ πλῆϑος, φαντασίας ἀποτελεῖν οὐκ ἀη- Org: δύο δὲ « ποϑεῖσαι ἐξιστάνουσιν. ἄχρι τριῶν ἡμερῶν" - “ , —- 5 δ΄ δὲ ποϑεῖσαι καὶ ἀναιροῦσιν ἀντιφάρμακον δὲ αὐτοῦ ἔστε ᾿ Ν , 3 μελίκρατον, πολὺ πινόμενον καὶ ἐξεμούμενον. Κεφ. o£. [Περὶ Μορυκνίου] 4Δορύκνιον, Κρατεύας ε " ^ , e L ci E ΄ E ὦ ἁλικάκαβον ἢ καλέαν καλεῖ, ϑάμνος ὅμοιος ἑλαίᾳ ἀρτιφυεῖ, - RD 35 7 , 2 ΄ ^ κλῶνας ἔχων ἐλάσσονας πήχεως" φύεται ἐν πέτραις, oU πόῤ- b Te } t , ' -" , » , n 9 Qo ϑαλαάσσης᾽ φύλλα δὲ τῷ χρώματι ἐλαίᾳ παραπλήσιαϑ, ' cM. , zu ed μικρότερα δὲ καὶ στεῤῥότερα. καὶ τραχέα ἰσχυρῶς" ἄνϑος λευκὸν, ἐπὶ ἄκρου ἔχει λευκὰ καὶ 10 πυκνὰ ϑυλάκια, ὥςπερ 5 D 2 τ , , p sy ἐν ci » ἐρεβίνϑου " ἐν οἷς σπερμάτια στρογγύλα & ἢ c, ὅσον ὄροβοι μικροὶ, λεῖα, ἰσχυρὰ καὶ ποικίλα" ῥίζαν πάχος δακτύλου, μῆ-- κος δὲ πήχεως. Ζ]οκεῖ δὲ καὶ τοῦτο ὑπνώτικὸν εἶναι, πλεο-- γασϑὲν δὲ ἀναιρεῖν" φασὶ δέ τινες, καὶ τὸ σπέρμα αὐτοῦ Hg τὰ φίλτρα παραλαμβάνεσϑαι. 8) Sic Oribas. et Sexap.; πλαταμῶσι καὶ πλανώδεσνι Ald., πλα-- τανώδεσι Asulan., Marcell., πλαταμῶσι Cornar., Goup., Sarac, 9) Nusquam, quod Sarac. perhibet, nec in Ald., nec in Asulam.,, λευκά. " 10) Sic Ald., quod Asulan. ad notha amandavit. perflatis et platanorum.feracibus. Vis «ea est radici, ut drachmae unius pondere pota ex vino imagines haud in- iucundas menti repraesentet: duplicatus autem hic modus ad triduum usque insaniam faciat. Quodsi vero drachmae quatuor sumuntur, letifera fitt Remedio autem est aqua mulsa largius pota, iterumque vomitu reddita. Cap. LXXV. [Je Dorycenio.] Dorycnion, quod Cratevas halicacabum vocavit aut caleam, est frutex oleae nuper prodeunti similis, ramos habet cubito mi- nores. XNascitur in rupibus, haud procul a mari. Fo- lia habet colore oleae; sed minora, firmiora ac valde aspera: florem candidum et in apice folliculos albos den- sosque, ceu ciceris, in quibus semina minuta, rotunda; quina aut sena, ervi exigui mole, laevla, firma et versi- colora. Radix ad digiti crassitudinem et cubiti longitu- dinem succrescit. Et hoc somniferum esse putatur, co- piosius vero haustum, enecare. Nec desunt, qui dicant, eius semen in, amatoria expeti. 570 HEAANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ «ΦΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Keg. oc. [Περὶ Μανδραγόρου.] Mavógayógoc, οἱ δὲ ἀντίμηλον, οὗ δὲ} διρκαίαν, οἱ δὲ Κιρκαίαν καλοῦσιν, ἐπειδὴ δοκεῖ 5 ῥίζα φίλτρων εἶναι ποιητική" [οὗ δὲ ἀντιμήνιον 12, οὗ δὲ βομβόχυλον, οὗ δὲ μῖνον, «Αἰγύπτιοι ἀπεμοὺμ, IlvOcyó- ρας ἀνθρωπόμορφον, oí δὲ ἀλϑέργιν 3, oi δὲ ϑριδακίαν, oi δὲ κάμμαροῦ, Ζωροάστρης διάμονον ἢ ἀρχίνην, προφῆται ἡμιόνους, oí δὲ γονογεῶνας, “Ῥωμαῖοι μάλα καγίνα, οἱ δὲ μάλα τεῤῥέστρια.] Ἔστι δὲ αὐτῆς ὃ μέν τις ϑῆλυς, ὃ μέλας, ϑοιδακίας καλούμενος, φύλλα ἔχων στενώτερα καὶ μικρότε- ox!*, βρωμώδη καὶ βαρέα κατὰ τὴν ὀσμὴν, κεχυμένα δὲ ἐπὶ γῆς" καὶ παρ᾿ αὐτὰ μῆλα, οὔοις 15 ἐμφερῆ, ὠχοὰ 15, εὐώδη, £v οἷς καὶ καρπὸς, ὥςπερ ἀπίου" ῥίζαι εὐμεγέϑεις, δύο ἢ τρεῖς, ἀντεμπεπλεγμέναι ἀλλήλαις, μέλαιναι κατὰ τὴν ἐπιφά- γειαν 11, ἐνδοϑεν λευκαὶ καὶ παχύφλοιοι 18 χαυλὸν δὲ οὐ gé-. ρει. συ δὲ Ggótvog καὶ λευκοῦ, ὃν ἔνιόι γώριον.9 ἐκάλεσαν, 11) Ald. oí δέ κέρκαιον, οὗ δὲ ξηράνϑη. 12) Sic cod. N.; ἀντέμνιον, ἀγτέμιον vulgo. 15) Sic cod. N.; ἀλοέτην vulgo. x4) Sic cod. C., Oribas., Ald., Ty ; Cornar., Marcell. Gou- pyl μακρότερα Sarac. solus. 15) Sic Oribas., Serap.; λοχύϑοις ὠῶν codd. C. N. et Ald. 16) N. ὠχροειδῆ. 17) C. καϑάπερ ἔφην addit. 38) N. φλοιώδεις. 19) N. τόριον. Scrap. ἀντέμενος.- Cap. LXXVI. [De Mandragora.] Mandragoram nonnulli antimelum, vel dircaeam, alii etiam | Circaeam ideo vocant, quod credatur radix in amatoriis efficax essc. [Nonnulli etiam antimenium aut bombochylum, alii mi- non, Aegyptii apemum, Pythagoras anthropomorphon, alii althergin, seu thridacian, alii cammaron , Zoroastres dia- mon aut archinen, prophetae hemionus, aut gonogeonas, Romani mala canina aut mala terrestria vocant.] Altera species est femina, nigra, thridacias vocata, quae folia habet angustiora et minora, virosa ac graveolentia, humi diffusa. Inter ipsa mala gerit, sorbis similia, e luteo pal- lida, odorata, in quibus et fructus pyriformis. Radices praegrandes, binae aut ternae, iuvicem implicitae, foris nigrae, intus albae, crasso cortice vcstitac. Caule vero ca- ret. Altera species mascula et albidior, quam monnulli ΠΕΡῚ ΥΖΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂Ι͂ΟΝ 4. 571 * | Y d: , φύλλα ἐστὶ μεγάλα, λευκὰ, πλατέα, λεῖα, καϑάπερ τεύ-- τλου" τὰ δὲ μῆλα διπλάσια, κροκίζοντα τῇ χοοιᾷ, εὐὼδ, un 9^ n0 ἢ K9our, &Uc0g J , ΄ e d 5» , M μετὰ βάρους τινός" ἃ καὶ ἐσϑίοντες οὗ ποιμένες 20 ποσῶς c I m 21. €. ài c ΄ 2 1 2.0 ? MN x ὑποκαροῦνται321" ῥίζα δὲ ὁμοία τῇ πρὸ αὐτῆς, μείζων δὲ «ol i y , λευκοτέρα 32. ἄκαυλος δὲ καὶ αὐτή. Χυλίζεται δὲ ὃ φλοιὸς τῆς ῥίζης χλωρὸς κοπεὶς καὶ ὕπο-- Y - E , M IC ΄ 23 JU * - τεϑεὶς πιεστῆρι" δεήσει δὲ ἡλιάσαντας 55 μετὰ τὸ συστραφῆναῃ 2 ; 2 2 D 3 ΄ “, ' ' DJ - ἀποτίϑεσϑαι ἐν ὀστρακίνῳ ἀγγείῳ" χυλίζεται δὲ καὶ τὰ μῆλα ὁμοίως, ἀνειμένον δὲ γίνεται τὸ «ἐξ αὐτῶν χύλισμα " καὶ ὃ φλοιὸς δὲ τῆς ὀίζης περιαιρεϑεὶς καὶ διαβληϑεὶς λίνῳ, κρε- μᾶται εἰς ἀπόϑεσιν ἔγιοι δὲ καϑεψοῦσιν οἴνῳ τὰς ῥίζας ἄχρι τρίτου καὶ διυλίσαντες ἀποτίϑενται, χρώμενοι ἐπὶ τῶν ἀγρύ-- ΄, , 5 t zYoV χαὶ περιοδυνώντων κυάϑῳ ἕνὶ, καὶ ép ὧν βούλονται ἀναισϑησίαν τεμνομένων ἢ καιομένων ποιῆσαι. ^O δὲ ὁπὸς HL » - “ - c - Ju , » » ᾿ποϑεὶς ὀβολῶν δυοῖν πλῆϑος ὁλκῆς σὺν μελίκρατῳ, ἄγει ἄνω φλέγμα καὶ μέλαιναν χολήν, ὡς ξλλέβορος" πλείων δὲ ποϑεὶς 20) C. N, zroiuatvoyteg. 21) C. ἐπικαροῦνται- 22) Lacuna λεπτοτέρα. 25) Sic cod. C., Oribas., Serap.; ἐχπιάζοντας N., λεάγαντας Ald. ! et editt. | norion vocant, folia habet magna, albida, lata, glabra, ut betae: poma priore duplo maiora, colore in croceum ver- gente, odorata cum grayitate quadam. 115 et pastores, si iis vescuhtur, quodammodo soporantur. Radix ante di-' ctae similis, sed maior et albidior. Et haec caule caret. E xadicis recentis cortice tuso ac prelis subiecto suc- cus exprimitur, quem in sole versatum, ubi densatus fue- rit, fictili vase recondi oportet. Succus fit et e malis si- mili modo, sed vi est remissior. Quin et detractus ra- dici cortex filoque traiectus ad usum suspenditur. Non- nulli radices in vino ad tertiam partem decoquunt, ex- colatumque ius asservant, eiusque cyathum unum propi- nant in pervigiliis gravioribusque doloribus, itenique ante sectiones ustionesque, ne sentiantur. lpse vero liquor bi- nis obolis ex aqua mulsa potus, hellebori instar superne pituitam atramque bilem evacuat, sed largius potus vitam 572 ZEAANIOX 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQOZX ξξάγει τοῦ ζῆν. lMiyveron 0?*5 καὶ εἷς τὰς ὀφϑαλμικὰς καὶ , ^" T c ἀνωδύνους δυνάμεις. καὶ πεσσοῖς μαλαχτικοῖς : καϑ' ἑαυτὸν δὲ ὅσον ἡμιώβολον προοτεϑεὶς ἔμμηνα καὶ ἔμβουα ἄγει, δακτυ- λίῳ τε ἀντὶ βαλάνου ἐπιτεϑεὶς, ὕπνον ποιεῖ. ἸΠαλάσσειν δὲ καὶ ἐλέφαντα 35 λέγεται ἡ ῥίζα συνεψομένη αὐτῷ ἐπὶ ὥρας , vo» XX 35 € » τῶν * ς΄, καὶ εὐὔπλαστον αὐτὸν εἷς O ἄν τις βουληϑῇ σχῆμα παρα- σχευάζειν. Τὰ δὲ φύλλα πρόξςξφατα ἁρμόζει πρός τε 0p OaÀ- μῶν φλεγμονὰς καὶ τὰς ἐπὶ τῶν ἑλκῶν, μετὰ ἀλφίτου κατα- πλασσόμενα" διαφορεῖ δὲ καὶ πᾶσαν σκληρίαν καὶ ἀποστή-- ματα, χοιράδας, φύματα" παρατριβόμενά τε ἡσυχῆ ἐπὶ ἡμέ- , , ΄ » "€ € Led E ρας &€ ἢ ς΄, στίγματα ἄνευ τοῦ ἑλκοῦν ἀφανίζει" ταριχευ- ϑέντα δὲ τὰ φύλλᾳ ἀποτίϑεται πρὸς τὰς αὐτὰς χρείας. Ἢ δὲ ῥίζα ;cvv ὄξει λεία ἐρυσιπέλατα ἰᾶται" πρὸς δὲ ἑρπετῶν L * rn ^» 25 , κι ct ' 4 , * Ne πληχὰς, σὺν μέλιτι ἡ ἐλαίῳ" σὺν ὕδατι δὲ χοιραδας καὶ qv- ματα διαχεῖ * καὶ ἄρϑρων πόνους παύει μετὰ ἀλφίτων. Σκχευά-. ζεται δὲ καὶ δίχα ἕψήσεως οἶνος ἐκ τοῦ φλοιοῦ τῆς ῥίζης" δεῖ δὲ ἐμβάλλειν μνᾶς 7/29 εἴς μετρητὴν οἴνου γλυκέος, δι- 94) Serap. legit τῆς δίζης ὃ φλοιός. 55) C. N. ἐλεφάντας. 96) Serap. legit ῥέζας μεγάλας γ΄. adimit. Miscetur et oculorum medicamentis iisque, quibus dolores leniuntur, ac pessis quoque emollientibus: Per se putem, semioboli pondere appositus, menses ciet partusque:- sedi quoque pro balano inditus, somnum conciliat. Quid quod et radix fertur ebur emollire, quae per sex horas cum eo cocta fuerit, hactenus etiam tractabile illud red- dere, ut, quam quisque voluerit, formam facile suscipiat. Folia vero recentia oculorum inílammationibus iisque, quae - ulceribus superveniunt, cum polenta convenienter impo- nuntur. Sed et duritias omnes, apostemata, strumas et tubercula discutiunt. Eadem, si per quinque aut sex dies leniter aílricentur, stigmata citra exulceratjonem delent. Ea quoque ad eosdem usus in muria servantur. Radix ex aceto trita erysipelatis medetur: serpentium ictibus ex melle aut oleo: ex aqua vero, strumas ac tubercula dis- sipat, ct articulorum dolores cum polenta sedat. Paratur ct sine coctione vinum e cortice radicis, dum ininae tres * ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 573 δόναι τε ἐξ αὐτοῦ κυάϑους y 2 τοῖς μέλλουσι τέμνεσϑαι ἢ καίεσϑαι,» ὡς προείρηται" οὐ γὰρ ἀντιλαμβάνονται τοῦ ἀλ-- γήματος, διὰ τὸ καταφέρεσϑαι. Τὰ δὲ μῆλα ὀσφραινόμενα χαὶ ἐσθιόμενα 38. χαρωτικά, καὶ ὃ ἐξ αὐτῶν χυλός" πλεο-- γασϑέντα δὲ καὶ ἀφώνους ποιεῖ" τὸ δὲ σπέρμα τῶν μήλων φοϑὲν, ὑστέραν καϑαίρει' προοτεϑὲν. δὲ μετ ἀπύρου ϑείου, ῥοῦν ἵστησιν ἐρυϑρόν. ᾿Οπίζεται δὲ περιχαραττομένης τῆς ῥίζης πολυειδῶς ?9, καὶ τοῦ συῤῥέοντος εἷς τὴν κοιλότητα συλλεγο-- μένου" ἔστι δὲ ἐνεργέστερος τοῦ Ὁποῦ ὃ χυλός" οὐκ ἐν παντὶ δὲ τόπῳ φέρουσιν ὀπὸν ài ῥίζαι" ὑποδείκνυσι δὲ τὸ τοιοῦ- | TOY ἡ πεῖρα. “Ἱστοροῦσι39 δὲ καὶ ἑτέραν μόριον 31 λεγομένην, φυομέ- γην ἐν παλισχίοις καὶ περὶ τὰ ἄντρα, φύλλα ἔχουσαν Ououx τῷ λευκῷ μανδραγόρᾳ, μικρότερα δὲ ὡς σπιϑαμιαῖα,. λευκὰ, κύχλῳ περὶ τὴν ῥίζαν, οὖσαν ἁπαλὴν καὶ λευκὴν, μιχρῷ 27) Serap. legit ὀβόλους δ΄. og) N.io9ióueya καὶ μὴ ὀσφραινόμεγα. 29) Sic Ald.; ϑολοειδῶς Marcell, ϑυλοειδῶς (ϑηλοειδῶς) cod. C., ϑαλοειδῶς cod, N. a 50) Quanquam codices nonnulli hoo additamento careant, habet tamen iam Serap. 51) Sic Ald, et Asulan.; μώρεον Marcell, Cornar, et rell; Serap. interpres (23,4 (morbus) pro o^ (gorion). in vini dulcis amphoram (cadum) coniiciuntur: cius tres cyathi dantur iis, qui secandi sunt ant urendi, ut ante dictum est: altiore enim somno sepeliti dolorein non per- cipiunt. Poma vero et olfactu et cibo sunt soporifera, itemque expressus ex lis succus: nimia vero copia vocem praecludunt. Semen antem ipsorum epotum matricem pur- gat, subditumque cum sulfure ignem non experto, íluo- rem sistit rubrum. Ceterum radice multifariam circum- scarificata liquor erumpit, qui in cavitatem receptus col- ligitur. At succus expressus hoc liquore efficacior est. Neque vero, quod experientia testatur, ubique liquorem radices fundunt. Aliam deinde tradunt esse speciem , morion dictam, in opacis et iuxta specus provenientem. Haec folia habet albae mandragorae, sed' minora, fere dodrantalia, alba, .radicem ambeuntia. Haec vero tencra est et candida, do- 574 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 410XKOPIA40Y ANAZAPBEOX δὰ , , e : μείζονα σπιϑαμῆς. πάχος δακτύλου μεγάλου: ἣν φασι πιγο- μ cl Aou d» ? » , D » μένην ὅσον « α΄, ἢ μετὰ ἀλφίτων ἐσϑιομένην iv udin ἢ, ὄψῳ, ἀποκαροῦν 52" καϑεύδει γὰρ ὃ ἄνϑρωπος ἐν ᾧπερ ἄν φάγοι σχήματι, αἰσϑανόμενος οὐδενὸς ἐπὶ diga γ ἢ ὃ, ἀφ' ; οὕπερ ἂν προρενέγκηται" χρῶνται δὲ καὶ ταύτῃ οἵ ἰατροὶ, ὅταν τέμνειν ἢ καίειν μέλλωσι" φὰσὶ δὲ καὶ ἀντίδοτον εἶναι τὴν ῥίζαν, πινομένην μετὰ στρύχνου τοῦ καλουμένου μανικοῦ. , ' D Keg. οζ΄. [Περὶ dxovízov.] "xowzov, oi δὲ παρδα-- . 1 € 8$ , P ow , € 8 4 λιαγχὲς, oí δὲ κάμμορον, οἱ δὲ ϑηλυφόνον, oi δὲ uvoxvovov, ' , ᾿ , : z oi δὲ 059og0rov93. φύλλα ἔχει τρία ἢ τέσσαρα, κυκλαμίνῳ » , [i , € , - 1 ἢ σικύῳ 5: ὅμοια, μικρότερα δὲ καὶ ὑποτραχέα᾽" καυλὸς δὲ σπιϑαμῆς" ῥίζα ὁμοία σκορπίου οὐρᾷ, στίλβουσα ἀλαβα- m 7, «" » στροειδῶς. Τούτου τὴν ῥίζαν φασὶ προςαχϑεῖσαν σκορπίῳ , 5 ^ n M - , £4 παραλύειν αὐτὸν, διεγείρεσϑαι δὲ πάλιν, ἐλλεβόρου προςτέ- . * E , E R 4, 3 ϑέντος᾽" μίγνυται δὲ καὶ ὀφϑαλμικαῖς ἀνωδύνοις δυνάμεσι 52) Sic Serap. et Marcell.; ἀπομιωροῦν Alà, et editt. 53) Sic Ald.; Asulan. vero, Marcell, et Cornar. ϑηροφόνον ceu adiectivum μυοκτόνῳ apponunt. Vcram lectionem, meglecta Aldina, iterum e cod, Paris, restituit Goupyl. 64) Oribas. add. ἀγρίῳ, drante paullo maior, pollicis. crassitudine. Hanc ferunt epotam drachmae pondere, aut cum polenta in maza aut obsonio comestam,, in veternum coniicere. JObdormiscit enim homo, eadem, qua illam comederit, figura, sensus impos per tres aut quatuor, ex quo data est, horas. Sed et illa medici utuntur, cum secandi urendive necessitas adest. Aiunt insuper pro antidoto esse radicem, si cum strychno furiali bibatur. Cap. LXXVII. [De 4conito.] Aconitum nonnulli pardalianches, alii cammorum, alii thelyphonon, alii myo- ctonon aut therophonon appellant. Folia habet terna aut quaterna, cyclamini aut cucumeri (agresti) similia, mi- nora tamen et subaspera: caulem dodrantalem: radicem scorpii caudae similem, et alabastri modo splendentem. Huius, ut aiunt, radice admota scorpius resolutus torpe- Scit, rursusque expergefit apposito helleboro. ^ Miscetur €t oculorum medicamentis anodynis. Enecat et pardales IIEPI ὝΛΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION Δ. 575 κτείνει δὲ καὶ παρδάλεις καὶ σῦς καὶ λύκους καὶ πᾶν ϑησίον, κρεαδίοις ἐντιϑέμενον καὶ παραβαλλόμενον. SN Ἷ — Keg. og. [Περὶ ἑτέρου ᾿Ακονίτου.] ᾿“κόνιτον ἕτερον, δ᾽ ἔνιοι κυνοχτόνον, οἱ δὲ λυκοκτόνον καλοῦσι [οἱ δὲ κύαμον λευκὸν,» Ῥωμαῖοι κολομέστρουμ. Τούτου γένη εἰσὶ τρία" ἐν piv; ᾧ ἐν ϑηραῖς 38. χρῶνται" τοῖς δὲ δυσὶν οὗ ἰατροί. ὧν τὸ; τρίτον, λεγόμενον ποντικὸν] γεννᾶται μὲν πλεῖστον £v ᾿ταλίᾳ ἐν τοῖς καλουμένοις Οὐεστίνοις 30 ὄρεσι" διαφέρον τοῦ πρὸ αὐτοῦ. Φύλλα δὲ ἔχει ὅμοια τοῖς τοῦ πλατάνου, μαὰλ-- λον δὲ ἐπεσχισμένα, καὶ μικρότερα 57 πολλῷ καὶ μελάντερα" καυλὸν δὲ καϑάπερ. πτέριδος, μόσχον ψιλὸν, ὕψος πήχεως, ἢ καὶ μείζονα" καρπὸν δὲ ἐν. λοβοῖς ἐπιμήκεσι ποσῶς ῥίζας ὥςπερ, πλεκτάνας καρίδων μελαίνας" αἷς χρῶνται πρὸς τὰς τῶν λύκων ϑηρὰς, ἐγτιϑέντες κρέασιν ὠμοῖς" βρωϑεῖσαι ἊΝ ὑπὸ τῶν λύκων, ἀναιροῦσιν αὐτούς. ' Κεφ. οϑ΄. [Περὶ Κωνείου.) Kowaov [οἵ δὲ αἴγυνος, οἵ δὲ ἤϑουσα, oi δὲ ἀπολήγουσαϑ8, oi δὲ δολία, oi δὲ 55) Sic cod. N.; oí κυνόϑηοες Ald. et cod. C., sed haec vox pro ϑηραταὶ aut ϑηρευτῆρες sine auctoritate est. 56) Sic cod. C, et Paris, apud Goupyl. 3 ᾿Ιουστέγοις Ald. et sequ, Cf. lib. σον 9. n. 56: 87) Ald. μακρότερα. $8) N. ἀπολύουσα. et sues et lupos, ferarum denique omne genus, carnium frustulis inditum et appositum. Cap. LXXVIII. [De altero 4conzto.] Alterum aco- nitum nonnulli cynoctonon, alii lycoctonon, [alii fabam albam vocant, Romani colomestrum. Huius tria sunt ge- nera. Primo in venationibus utuntur: duobus reliquis medici. 'lertium; ponticum dictum,]/nascitur ubertim in Itahae montibus Vestinis, a superiore differens. Folia enim habet similia platani, sed profundius incisa, minora multo et nigriora: caulem, velut filicis stipitem, nudum, cubiti altitudine, aut maiorem, et semen. in siliquis ali- quantum oblongis. Radices in modum squillae marinae cirroruüm nigrae adhibentur ad luporum venationes: cru- dis enim carnibus insertae et a lupis voratae cos enecant. Cap. LXXIX. [De Conio.]] Conium [nonnullis ae- gynos, aliis ethusa, aliis apolegusa, aut dolia, amaurosis, 570 HEAANIOY 4IOZKOPIAOY c cdd ecd ἀμαύρωσις, οἵ δὲ παράλυσις, οἱ δὲ ἄφρων, οἱ δὲ xomüdwov, | οἱ δὲ κοίτην, οὗ δὲ κατεχομένιον, oi δὲ ἀβίωτον, οἵ δὲ ἀψευ- δὴς, οὗ δὲ ἀγεόμωρον, οὗ δὲ τιμωρὸν, οὗ δὲ πολυανώδυνος, oí δὲ δαρδανὶς, oí δὲ κατάψυξις, ᾿Οσϑάνης βαβάϑυ, «4ἰχύ- πτιοι ἀπεμφὶν, “Ῥωμαῖοι κικοῦταμ]Ί. Καυλὸν ἀνίησι yova- τώδη, ὡς μάραϑρον, μέγαν, φύλλα δὲ νάρϑηκι39ϑ ἐμφερῆ, στενώτερα δὲ καὶ βαρύοσμα" im ἄκρων δὲ ἀποφύσεις καὶ σκιάδια40: ἄνϑος ὑπόλευκον" σπέρμα ἐνφερὲς àvíoo , λευκό-: vepov* ῥίζα [κοίλη], οὐ βαϑεῖα. Ἔστι δὲ καὶ αὐτὸ τῶν φϑαρτικῶν, κατὰ ψύξιν ἀναιροῦν: βοηϑεῖται δὲ ἀκράτῳ. ἰΧυλίζεται οὖν ἄκρα ἡ xów]^? πρὸ τοῦ ξηρανϑῆναι τὸ σπέρ-: | μα, καὶ ἐκϑλίβεται κοπτομένη, καὶ συστρέφεται ἐν ἡλίῳ. Ἔστι δὲ πολύχρηστον εἷς τὴν ὑγιαστικὴν χρῆσιν ξηρανϑὲν, καὶ οἴνῳ 45 μιγνύμενον ἐπιτηδείως τοῖς ἀνωδύνοις κολλυρίοις τὸ χύλισμα" ἕρπητάς τε καὶ ἐρυσιπέλατα καταπλασϑὲν offfr- 59) Sic codd. omnes οἱ ipse Serap. Plin, 25, 95. quidem verius coriandro similia habet folia, unde Anguill p. 278. οἵ nostrum textum mutare ausus est. » 40) C. ἐπὶ ἄχρῳ δὲ ἀπόφυσις σκιαδίων ἄμφω ὑπολεύχων. 41) Nec Oribas., nec Serap. nec Anguillarae cod, hoc habent. 42) Sic cod. C. N. et Serap.; χυλέζονται δὲ τὰ ἄκρα πρὸ τοῦ ξηρ. τὸ σπέρμα, ἢ ἡ κόμη. 43) Sic optime cod. C. x paralysis etiam et aphron, creidion et coete, aliis cate- chomenion aut abioton, aliis apseudes, aut ageomoron, aliis timoron et polyanodynos, aliis dardanis et catapsyxis, Osthani babathy, Aegyptiis apemphin, Romanis cicuta di- citur. Caulem edit geniculatum, more foeniculi, ma- gnum, folis ferulae similibus, sed angustioribus et gra- : veolentibus. In cacuminibus sunt ramorum propagines et umbellae, flos albidus: semen ceu anisi, sed candidius. Radix [cava] non profunda. Est autem in letalium vene- norum genere, quippe quod refrigerante sua vi enecet: remedio vero est merum. Contusa summa coma, ante- quam semina arescunt, succus exprimitur, qui dein sole densatur ac cogitur, Huius autem siccati multiplex est ad tuendam sanitatem usus, et vino mixtum collyriis ano- dynis idoneum «est. llerpetas et erysipelata illitu restin- ΠΕΡῚ YA4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 577 γυσιν. ^H δὲ πόα καὶ 7 κόμη λεία καταπλαττομένη τῶν δι- δύμων ὀνειρώττουσι βοηϑεῖ" παρίησι δὲ καὶ αἰδοῖα κατα- πλασϑέντα᾽ καὶ γάλα σβέννυσι, μαστούς τε iv παρϑενίᾳ κω- λύει αὔξεσϑαι, καὶ διδύμους ἀτρόφους ποιεῖ ἐπὶ παιδίων. ᾿Ἐνεργέστατον δέ ἔστι τὸ κρητικὸν χαὶ μεγαρικὸν καὶ τὸ ἀτ- τικὸν καὶ τὸ ἐν τῇ Χίῳ 44 καὶ Κιλικίᾳ γεννώμενον. Κεφ. m. [Περὶ Σμίλακος.] Σμίλαξ, oí δὲ ϑύμαλον, “Ρωμαῖοι δὲ τάξον καλοῦσι. 4Δένδρον ἐστὶ παραπλήσιον ἐλάτῃ τοῖς φύλλοις καὶ μεγέϑει, & ᾿Ιταλίᾳ καὶ Nagfovía^5 τῇ κατὰ τὴν ᾿Ισπανίαν φυόμενον. Τοῦ δὲ ἐν ᾿Ιταλίᾳ γεννωμένου τὸν καρπὸν ὀρνίϑια ἐσϑίοντα mvíyevou^9* οἱ δὲ προςενεγκάμενοι διαῤδοίαις περιπίπτουσι. Τὸ δὲ ἐν τῇ Nagfovíg τοραύτης δυνάμεως μετέχει, ὡς καὶ ἔκ τῆς σκιᾶς τοὺς ὑποκαϑίσαντας 7 κοιμηϑέντας βλάπτεσϑαι, πολλάκις δὲ καὶ ϑνήσχειν. “Ἴσιο- ρεῖται δὲ περὶ αὐτῆς, χάριν τοῦ προφυλάττεσϑαι. 44) Χίῳ abest ab Oribas., sed legitur in Serap, Eius loco τὸ Mec: habet cod. Cantacuz, apud lMatthiol. et post χρητικὸν» τὸ à, τῇ Ia yevvouevov, quod etiam in cod, C. legitur, 45) Sic Asulan. primus. αρβωνέτιδα Strabo vocat, Ναρβωνησίαν Marcianus. Ald. Kaofov(c, quam nusquam reperimus, ni forte Μ΄, up- πητανοὶ ad Tagi ripas in Hispania intelliguntur. Strabo lib. 5. p. 455, 46) Sic Lacuna legit, Cf. Nicandr. alex. v. 629. et Eutecn, ad h.l. μελαένδται vulg.s πιαέγνεταν suspicatus est Sarac., propter Rucllii testimonium. guit. Herba vero cum coma trita testibusque circumlita pollutionibus nocturnis opitulatur. Sed et genitalia illita effoeta reddit. Lac itidem exstinguit, et mammas virgi- num crescere non patitur: puerorum quoque testes tabi- dos facit. Efficacissimum est creticum et megaricum et atticum , tum id, quod in Chio et Cilicia provenit. Cap. LXXX. [De Taxo.] Smilax, quam alii thy- malum, Romani autem taxum appellant, est arbor abictem foliis et statura referens, in Italia et Narbonensi provin- cia, Iispaniae contermina, nascitur. Si italicae taxi fru- ctibus vescuntur pulli gallinacei, suffocantur: qui eumdem ederint homines, alvi profluviis corripiuntur. Narbonen- sis vero eam vim habet, ut, qui sub cius umbra sede- rint aut obdormiverint, laedantur, saepenumero etiam moriantur. Ceterum haec de taxo traduntur eo consilio, ut ab ea quisque caveat. DIOSCORIDES, Oo 578 ΠΗΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ AM4XAZAPBEOZ Κεφ. πα΄. [Περὶ ᾿“ποκύνου.] L4nóxvvov, οἱ δὲ κύ- φαγχον, οὗ δὲ παρδαλιαγχὲς, oi δὲ κυνόμορον, οὗ δὲ πυ- , τῷ fen € ' , € ' ^ γοκράμβην καλοῦσι, [oi δὲ xvvoxróvov, oi δὲ φάλεως, ε Ly , € M 3^5 € Ae ' € M oí δὲ κυναάγχή, οἵ δὲ ὀλίγωρος, οἵ δὲ ἱππομανὲς, oi δὲ » € X 3 , e $8 D c EL 1 ὄνιστις, oi δὲ ὀφιοσκόροδον, οὗ δὲ κυναριχὴ, οὗ δὲ &Àa- φόσκορδον, προφῆται παράλυσις. “Ῥωμαῖοι βράσσικα ῥού-- ε δὲ , , E] LOT d » ^ 41 " στικα, οὗ δὲ κανίνα 1 ϑάμνος ἐστὶ ῥάβδους ἔχων μακρὰς ^, λυγώδεις, [δυςώδεις]18, δυοϑραύστους" φύλλα κισσῷ ὅμοια, μαλακώτερα δὲ καὶ ὀξύτερα war ἄκρον, βαρύοσμα, ὑπό-- γλισχρα, ὀποῦ μεστὰ μηλίνου" καρπὸς δὲ cos λοβὸς κυά- - TE μων, περὶ δακτύλου τὸ μῆκος, ϑυλακώδης, ἐφ᾽ ὧν σπερμά- ^ , 49 , ^ ^ ' , 2 vix σχληρὰ, μέλανα 9. Ταύτης τὰ ᾳὐλλα σὺν στέατι ἀρτο-- ποιηϑέντα καὶ παραβληϑέντα κτείνει κύνας, λύκους, ἀλώπε- κας, παρδάλεις" παραχρῆμα δὲ παραλύει αὐτῶν τὰ ἴσχια. Κεφ. πβ΄. [Περὶ Νηρίου.) Νῆήριον, οἵ δὲ δοδοδάφνη, ὀΐ δὲ ῥοδόδενδρον;, [οἱ δὲ σπόγγος, οἱ δὲ αἱμοσταρὶς, .Po- 47) Sic Asul. et cod, C. μικράς Ald. 48) Ald. sola. 49) Ald, addit λευκὰ, σμικρί. Cap. LXXXI. [De.4pocyno.] Apocynon, quod non- nulli cynanchum , alii pardalianches, aut cynomoron, aut €ynocramben vocant, [alii cynoctonon, alii phaleos, alii cynanche, alii oligoros, alii hippomanes, alii onistis, alii ophioscorodon, alii cynaricen, alii elaphoscordon, prophe- tae paralysin, Romani brassicam rnsticam aut caninam] frutex est virgis elongatis, vitilium modo flexilibus, [mali odoris], fractu contumacibus: foliis hederae, sed molliori- bus et apice acutioribus, graveolentibus, subglutinosis et luteo succo scatentibus. Fructus ceu fabarum siliqua, di- giti longitudine, folliculum refert, minutis intus semini- bus duris nigrisque. Iluius folia cum subacta farina in panes coacta et pabuli vice proiecta, canes interimunt, lu- pos, vulpes et pardales: eorum enim coxendices protinus resolvunt. Cap. LXXXIL [De Nerio.] Nerium, quod alii rho- dodaphnen, alii rhododendron, [alii spongos aut hacmo- ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 579 μαῖοι ὀλεάνδρουμ 59, οὗ δὲ λαυρορόσα, «“Ζευκάνοι ἃ ἰχμανὴ, di- γύπτιοι ox] 51, Θάμνος γνώριμος, ἀμυγδαλῆς μακρότερα καὶ" παχύτερα ὅΣ ἔχων φύλλα" τὸ δὲ ἄνϑος ῥοδοειδές καρ- πὸν δὲ φέρει ὡς κέρατα5ϑ, ἀνεῳγμένον πλήρη ἐριώδους φύ- σεως 8, ὁμοίας τοῖς ἀχανϑίνοις πάπποις ὅδ. “Ῥίζα δὲ ἄπο- ξυς καὶ μακρὰ, ξυλώδης, γευσαμένῳ ἁλμυρά. Φύεται ip παραδείσοις καὶ παραϑαλασσίοις τόποις καὶ παρὰ ποταμοῖς. Aóvaquy δὲ ἔχει. τὸ ἄνϑος καὶ τὰ φύλλα κυνῶν μὲν καὶ ὄνων καὶ ἡμιόνων καὶ τῶν πλείστων τετραπόδων δὲ ζώων 29 φϑαρ- τικὴν, ἀνθρώπων δὲ σωστικὴν, σὺν οἴνῳ πινόμενα, πρὸς δήγματα ϑηρίων, καὶ μᾶλλον, εἶ πηγάνῳ παραμίξειας" τὰ δὲ ἀσϑενέστερα δ1 τῶν ζώων, ὡς 8 αἶγες καὶ πρόβατα. , ἐπὰν τὸ ἀπόβρεγμα αὐτῶν πίῃ, ἀποϑνήσκει. 60) δοδάνδρουμ vulgo, δοράγδρουμ C., qui codex sequens addit 6ynuoinymou. 51) Vulgo additur: 14ggol δοδοδάφνη, ineptum, 62) Sic Lacuna et Asulan.; τραχύτερα Ald. et cod. C. £5) Sic codd. C., N. et Cantacuz,; καρπὸν δὲ iugeg; ἀμυγϑάλω, ὡς κέρατο vulgo. 54) Ο. ὑφέσεως , forte ὑφῆς. 55) Sic optime cód. C. et ,Cantacuz, ; ὅμοιον τοῖς ὑακινϑένοις πάπ-- σιοις vulgo. C. tamen παπύροις- 566) C. κτηνῶν μὲν πάντων qag. 67) Ὁ. ἀσϑενέστατα. 68) ὡς deest in codd. O, et N. staris, Romani oleandrum vocant aut laurorosam, Lucani icmanen, Aegyptii scinphe]. Frutex est notus, folia ha- bet quam amygdalus longiora crassioraque, FEIN rosa- ceum. Fructum fert cornuum forma; dum aperitur, la- nosa substantia farctus, quae acanthii pappos refert. Ra- . dix acuminata est et longa, lignosa, gustanti salsa. Να- scitur in viridariüis, maritimis locis et secus amnes, Vim habent flores et folia in canibus, asinis mulisque et in plerisque quadrupedibus letiferam ; homines vero moxis eripiunt a bestiarum venenatarum morsu ortis, si e vino bibantur, eoque magis ruta addita. Imbecilliores autem animantes, ut caprae ac oves, si aquam biberint, in qua ila maducrint, moriuntur. Oo 2 5890 ΠΕΔΑΝΙΟΥ͂ 4IOXKOPIAOY ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ , Κεφ, my: [Περὶ Musrvov.] | Muwvov διαφορὰ διττή" ἢ γὰρ βοώσιμοί εἶσιν, ἢ φϑαρτικοί: παρὰ πολλαῖς δὲ oi- τίαις ὅθ γίνονται τοιοῦτοι" ἢ γὰρ ἥλοις κατιωμένοις, ἢ ῥά- «to. σεσηπόσιν 99 ἢ ἑρπετῶν φωλεοῖς παραφύονται, ἢ δένδρε- σιν ἰδίως βλαπτικοὺς φέρουσι τοὺς καρπούς 51." ἔχουσι δὲ καὶ γλοιώδη 9? οἱ τοιοῦξοι ἐπίπαγον" κατατεϑέντες δὲ μετὰ τὸ ἀφαιρεϑῆναι, ταχέως διαφϑείρονται σηπόμενοι" oi δὲ μὴ τοιοῦ-- τοι 3, ζωμοποιοὶ ἡδεῖς " πλεονασϑέντες "μέντοι «ai οὗτοι βλά-- πτουσι δυςπεπτούμενοι, πνίγοντες ἢ 5: χολέραν ἐπάγοντες. «Βοηϑοῦνται δὲ πάντες ποτιζόμενοι ἐλαίῳ 95. καὶ νίτρῳ ἢ κο- ΄ ' 3 , » , 5 , » 2 £7 » » vía, μετὰ ὀξαλμης ἢ ϑύμβρας ἀποζέματι, ἢ ὀριγάνῳ, ἢ og- γιϑείῳ κόπρῳ μεῖ ὄξους πινόμενοι, ἢ μέλιτι ἐκλειχόμενοι στὸ , fo ' , c c D c πολλῷ" τρόφιμοι δέ cict καὶ δυοδιάλυτοι᾽ ὁλοσχερεῖς γὰρ ὡς ἐπιτοπολὺ σὺν τοῖς περιττώμασιν ἀποδίδονται. 69) Samb, iam accusativum eubstituit, quem in textum recepissem, ftii Cilicismum auguratus cessertt, 60) Plin. 22; 46. easdem caussas recenset. Serap. forte non in- tellexit locum, sola enim Zocz putrida accusat. 61) Ozibas. δένδρεσι βλαπτικοῖς. 62) C. γλινώδη- 68) Oribas. ἐδώδιμοει 64) C. ἔμετον xal y. 65) Sic Oribàs. et Lacuna, Deest ἐλαίῳ in editt, et Berap. Cap. LXXXIII. [De PFungis] Fungorum differen- tia duplex. Aut enim edules sunt, aut exitiosi. Ac tales quidem multis de caussis evadunt: nempe quia iuxta cla- vos rubiginosos, aut putridos pannos, aut serpentium la- tibula gignuntur, aut etiam prope arbores, noxiis fructi- bus onustas. 'lales habent in superficie coagulum quod- dam glutinosum, atque, si eruti reponantur, putredine ce- leriter corrumpuntur. Qui heud tales sunt, iuscula red- dunt sapori grata. Sed et hi largius sumti nocent, quod difficulter concoquuntur, strangulant, aut choleram arces- sunt. Praesidio est omnibus potio ex oleo et nitro aut e lixivio cum muria [acida, aut thymbrae decoctae aut origani, stercoris etiam gallinacei cum aceto, aut e co- pioso melle linctus. Quanquam illi alibiles sunt, aegre tamen dissolvuntur, namque integri ut plurimum cum ex- crementis reiiciuntur. ΠΕΡΙ YAHZX IATPIKHX BIBAION 4. 58] Κεφ. πδ΄. [Περὶ Κολχικαῦ. Κολχικὸν, οἱ δὲ ἐφήμε- ρον, οἵ δὲ βολβὸν ἄγριον, [Ῥωμαῖοι βούλβουμ ἀγρέστεμ | λήγοντος τοῦ φϑινοπώρου ἀνίησιν ἄνϑος ὑπόλευκον, ὅμοιον | κρόκου ἄνϑει" ὕστερον δὲ τὰ φύλλα φέρει βολβῷ παραπλή- σια, λιπαρώτερα: καυλὸν σπιϑαμιαῖον, καρπὸν ἔχοντα πυῤ- ὁόνδθδ. ῥίζαν, φλοιὸν ἔχουσαν ἐγκιῤῥον ὃν τῷ μέλανι" ἥτις - λεπιζομένη λευκὴ καὶ ἁπαλὴ καὶ ὁποῦ μεστὴ εὑρίσκεται καὶ γλυκεῖα ἔχει δὲ ὃ βολβὸς διάφυσιν 1 μέσην, καϑ' ἣν τὸ ἄνϑος ἀφίησι. Γεννᾶται δὲ πλεῖστον ἐν τῇ Μεσσηνίᾳ 58 «ol Κόλχοις. Βρωϑεῖσα δὲ κτείνει κατὰ τὸν πνιγμὸν ὁμοίως μύκησιν. ᾿Ανεγράψαμεν δὲ αὐτὴν, ἵνα μὴ λάϑη βρωϑεῖσα ἀντὶ βολβοῦ- παραδόξως γάρ ἔστιν ἐπακτικὴ διὰ τὴν ἡδονὴν τοῖς ἀπείροις" βοηϑεῖ δὲ τοῖς φαγοῦσιν, ὅσα καὶ τοῖς μύ-- κητας φαγοῦσι, καὶ γάλα βόειον πινόμενον" ὥςτε, ὅταν παρῇ τοῦτο, μηδενὸς ἄλλου δεῖσϑαι βοηϑήματος. Κεφ. πέ. [Περὶ Egmuégov.] ᾿Ἐφήμερον, οἱ δὲ ἶριν ἀγρίαν 99, φύλλα καὶ καυλὸν ὅμοια ἔχει κρίνῳ, λεπτότερα 66) C. addit ἂν τῷ μέλανι. Conf. Salmas. exerc. Plin. p. 171. ; 67) C. διάχυσιν, 68) Cum Salmasio l. c. p. 172. suspicor Muo(a. 69) Sic Galen. fac. simpl. lib. 6. p. 879. et Paull. p. 237. "Egn- Cap. LXXXIV. [De Colchico] Colchicum, quod aliqui ephemeron, alii (et Romani] bulbum agrestem vo- cant, sub finem autumni florem edit albicantem: deinceps vero folia bulbi (esculenti) sed nitidiora; caulem spitha- maeum cum fructu rufo:.radicem cortice praeditam e ni- gro fulvescente, quae, cortice detracto, candida apparet, tenera, succi plena ac dulcis. Habet vero bulbus mediam rimam, e qua 1105 erumpit. Plurimum nascitur in Mes- senia (Moesia, Mysia ?) et apud Colchos. GComesta radix fungorum more strangulando enecat. Descripsimus hanc herbam, ne quis inscius eam pro bulbo (esculento) come- dat: mire enim allicit imperitos tucunditate saporis. Opem ferunt eadem , quae fungis devoratis, praecipue vero lac ' bubulum epotum, ut, si hoc affuerit, aliud nullum desi- deretur auxilium. Cap. LXXXV. [De Ephemero.] Fphemerum, quod alii irin agrestem appellant, caulem foliaque habet lilii, 589 IIEA4ANIOY AIOXZKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΠΩΣ 1 , , [2p δὲ" ἄνθη λευκὰ, μικρὰ 10. παρπὸν δὲ μαλακόν" ῥίζα δὲ ὕπε- στι δακτύλου πάχος μία, μακρὰ, στυπτικὴ, εὐώδης" φύεται E x 1 n , c ' iy » , iv δουμοῖς καὶ παλισκίοις. Τούτου ἡ uiv δίζα ὁδονταλγίας ' u L. c ἐστὶ φάρμακον διακλυζομένη 11. và δὲ φύλλα £v οἴνῳ ἕψη-- , 7^ - ϑώτα καὶ καταπλασϑέντα, οἰδήματα καὶ φύματα διαφορεῖ, μήπω ὑγρὸν 12 ἔχοντα. Κεφ, πε΄. [Περὶ “Ἑλξίνης Ἐλξίνη, οἱ δὲ παρϑένιον, οὗ δὲ σιδηρῖτιν, οὗ δὲ ἡράκλειαν, οἵ δὲ ἀσυρίαν"3, οἱ δὲ ὑγιεινὴν 16 ἀγρίαν, oi δὲ κλιβάδιον 16, οἱ δὲ πολυώνυμον κα- λοῦσι" φύεται ἐπὶ ϑριγκοῖς καὶ τοίχοις. ΪΚαυλία δὲ ἔχει A: πτὰ 79, ὑπέρυϑρα" φύλλα ὅμοια λινοζώστει, δασέα" περὶ δὲ τοὺς καυλοὺς, οἱονεὶ σπερμάτια τραχέα, ἀντιλαμβανόμενα ε Ν ΄ [4] ^ , LE , M ^ - μδρονῳ οὗ τὸ δηλητήριον, ὃ xol κολγικὸν ὀνομάζουσιν, ἀλλ ὅπερ touc ἀγρία καλεῖται. Ὅπας hallucinatur Dodon. p. 805.», qui hic χρίγον ἄγριον legendum esse putat. Sed patet, et Colchicum ἐφημέρου no- ruine notum fuisse, unde et in cod. C, hoc nomine illud, non no- "strum , inscribitur. 70) Vulgo zuxpá. 71) Lacuna παύειν γὰρ τὴν ὀδύνην e cod. addit. 72) Galen. 1. c. p. 8980. πρὶν &2zxv50a:, unde Fuchs. hist, stirp. P. 289. πύον, non ὑγρὸν, legendum esse censet, 73) Corruptam vocem Sarac, habet, pro qua substituendum est στερδίχιον. ; 74) Sarac, ex Apuleio ó&vgv, 75) KAvfárwy existimat Sarac, e Nicol, Myreps, Oribas. adiungit ἑλεῖτιν. 76) Sic Ald. Lectio, quam Sarac, Citat, pertiuet ad cod. C. lib. huius c, 55. sed hac tenuiora, flores candidos, minutos: fructum mol- lem; radicem unam, digitali crassitudine, longam, astrin- gentem, odoratam. Nascitur in sylvis et opacis. IlIuius radix dentium doloribus collutà medetur. Folia vero, in vino cocta ac illita, ocdemata ct tubercula discutiunt, quae humidi nihildum contraxere. Cap. LXXXVI. [De Parzetaria.] Parietaria, quam et parthenion et sideritin, heracleam etiam et asyriam, hygienem sylvestrem, clibadium ac polyonymon vocant, na- scitur in maceriis et parietibus. Cauliculos profert tenues ac subrubentes, folia mercurialis, hirsuta ct circa caules velut exigua semina, aspera, vestibus adhaerentia. Vim ΠΕΡῚ Y-4H£Z LATPIKHZ ΒΙΒΆΑΙΟΝ 4. 583 - 4, Ὃ τῶν ἱματίων, Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα ψυκτικὴν, στυπτι- Ed , 2€ 32 p , χήν ὅϑεν καταπλασσόμενα ἰᾶται ἐρυσιπέλατα, κονδυλώματα, " A , 2 , - κατακαύματα, φύγεϑλα ἀρχόμενα, καὶ πᾶσαν φλεγμονὴν xai ἰδή ς δὲ λὸ X Diese ' ’, 5 , οἰδήματα. 'O δὲ χυλὸς αὐτῆς μιχεὶς ψιμνϑίῳ, ἐρυσιπέλατα er - , ^ καὶ ἕρπητας ὠφελεῖ καταχριόμενος, xci ποδάγρας σὺν κη- qo; κυπρίᾳ ἀναληφϑεὶς, ἢ τραγείῳ στέατι" ὠφελεῖ καὶ βήτ-- τοντὰας χρογίως ὃ χυλὸς καταῤῥοφούμενος ὅσον κύαϑος" καὶ παρισϑμίοις φλεγμαίνουσιν ἀναγαργάρισμα καὶ διάχρισμα ὠφέ--: , » ? : ΄ - λιμόν ἔστι" καὶ ὠταλγίαν σὺν δοδίνῳ ἐγχεόμενον ὠφελεῖ. , € - M Keg. mb. (mq.) [Περὲ Φακοῦ τοῦ ἐπὶ τῶν τελμά- των 1. Φακὸς ὃ ἐπὶ τελμάτων [oi δὲ φακὸς ἄγριος, oi δὲ ἐπίπτερον, “Ῥωμαῖοι βιπεράλις, οὗ δὲ ἱκεοσμίγδονος] εὑρί- σχέται ἐπὶ τῶν στασίμων ὑδάτων, βρύον ὃν, ὅμοιον qox, - , ^ ψύχων τῇ δυναμει" ὅϑεν 8 πάσαις φλεγμοναῖς καὶ ἐρυσιπέ- c , λασε καὶ ποδάγραις ἁρμόζει καταπλασσόμενος, καϑ' ἑαυτόν το A L] ^ 2 , ^. : - » YA 5 ^ ^ 769 καὶ σὺν ἀλφίτῳ᾽ παρακολλᾷ δὲ καὶ ἐντεροκήλας τὰς » ? ἐπὶ παίδων. ᾽ 77) Quod Sarac, capitulum lhabet περὶ ἀλσίγης,), iam in libr. δ. c. 214. affuit. 78) Sic cod. C. Editiones ὅϑεν omittunt. 79) Deest in cod. C., sed habet N. et Ald. habent folia refrigerantem , astringentem: qua ex caussa sanant illitu erysipelata, condylomata , adusta, incipientes panos, omnes inflammationes et oedemata. Succus eius cum cerussa erysipelatis et herpetibus utiliter illinitur, uti ct podagris, si cerato cyprino ant hircino sebo exceptus fuerit. Quin et tonsillis inflammatis utiliter gargarizatur et oblinitur, nec non et aurium dolorem cum rosaceo in- stillatus levat. Cap. LXXXVII. (LXXXVIIL) [De Zenticula sta- gnina. Lenticula stagnina, [qnam et agrestem et epipte- ron, Homani viperalem, alii iceosmigdonon vocant] in- venitur in residibus aquis, muscus scilicet, lenticulae si- milis, vi refrigerans: omnibus igitur inflammationibus et erysipelatis et podagris tum per se, tum cum polenta impo- sita, conducit. Agglutinat quoque intestina infantium pro- voluta. 58. HEA4ANIOYX AIOZKOPIAOY ANAZAPBEO X Kg. πή. (πϑ' .) {Περὶ “Αειζώου τοῦ μεγάλου. 22 Coo» τὸ μέγα ὠνόμασται διὰ τὸ ἀειϑαλὲς τῶν φύλλων" [οὗ δὲ ἀειϑαλὲς, οἱ δὲ ἀμβοόσιον, oi δὲ χρυσίσπερμον, oi δὲ ζωόφϑαλμον, οἵ δὲ βούφϑαλμον 80, oi δὲ στέργηϑρον, oi δὲ αἰώνιον, oí δὲ ἀείχρυσον 81. οἵ δὲ ὁλόχρυσον, οἵ δὲ χρυςάν- ϑέμον, οὗ δὲ πρωτόγονον, οἷ δὲ βόρος 52, οἵ δὲ νότιος 83, προφῆται παρωνυχία, οὗ δὲ χρυσῖτις, “Ῥωμαῖοι κηριοχούσ-- σια8:, oi, δὲ ᾿Ιόβις καύλις, οἵ δὲ διοπετὲς 85, οἱ δὲ cov- δεμμοὺρ, «Ἵἰγύπτιοι παμφανής]. -«Καυλοὺς δ᾽ ἀνίησι mmyv- | αίους ἢ καὶ μείζονας, πάχος δακτύλου μεγάλου 2 λιπαροὺς,. εὐθαλεῖς, ἐντομὰς ἔχοντας, ὥςπερ τοῦ χαρακίου τιϑυμάλλου" φύλλα λιπαρὰ, μέγεθος δακτύλου μεγάλου, γλωσσοειδὴῆ κατὰ τὸ ἄκρον" καὶ τὰ μὲν κατωτέρω τῶν φύλλων ὑπτιούμενα 89, τὰ δὲ κατὰ τὴν κεφαλὴν προςεσταλμένα ἐπ ἄλληλα, κύκλον ὀφϑαλμοειδὴῆ περιγράφοντα. (ύεται δὲ ἐν τόποις ὀρεινοῖς" καὶ iy ὀστράκοις ἔνιοι φυτεύουσιν αὐτὸ ἐπὶ τῶν οἰκημάτων 87, 80) Sic cod, C.; βουβόφϑαλμον Ald., βουόφϑαλμον Α501, οἵ rcll. 81) C. interponit οὗ δὲ μελίχρυσον. 82) C. βόριος. 858) €. addit οἱ δὲ βηράλιος. 84) Sic C.; κεριακούσπια Ald. et rell. 85) Sic C.; λεαπετές editt, 86) C. ὑψούμενα. 87) Hanc veram lectionem aperuit cod. C,, cum iam Oribas, οἵ Cap. LXXXVIII (LXXXIX.) [De Sempervivo ma- gno.] Sempervivum magnum ita nominatur, quoniam fo- lia semper virent. [Alias dicitur sempervirens, ambro- sion, chrysospermon, zoophthalmon, buphthalmon, ster- gethron, sempiternum , aichryson, holochryson, chrysan- themon, protogonon, borion, notion, prophetis parony- chia aut chrysitis, Romanis ceracusia, aut lovis caulis, diopetes etiam, aut sedum maius, Aegyptiis pamphanes]. Caules edit cubitales, aut maiores, crassitudine pollicari, piugues, satis virentes, incisuris praeditos, ut tithymallus characias: folia pinguia, pollicis magnitudine, versus api- cem linguaeformia: et inferiora quidem folia in terram sunt reclinata: summa vero ita conferta, ut [orbiculato ambitu oculum repraesentent. Nascitur in locis montosis: ct in fictilibus nonnulli id plantant, quae super domibus ΠΈΡΙ ὙΔΗΣ IATPIKHX ΒΙΒΑΙΟΝ 4. 585 , !' v U , T N 5 Ζύναμιν δὲ ἔχει ψυκτικὴν, στύφουσαν. ποιοῦσαν πρὸς ἔρυ- σιπέλατα, ἕρπητας, γομὰς, ὀφϑαλμῶν φλεγμονὰς, πυρίκαυ-- στὰ, ποδάγρας, καταπλαττόμενα τὰ φύλλα καϑ' ἑαυτὰ καὶ 3 2 ΄ c Y ' ' ^ , Yu 6 , μετὰ ἀλφίτων. “Ὁ δὲ χυλὸς πρὸς κεφαλαλγίας μετὰ δοδί- you 88 ἐμβρέχεται" καὶ φαλαγγιοδήκτοις ἐν ποτῷ δίδοται, καὶ διαθδοϊζομένοις καὶ δυςεντερικοῖς᾽ στρογγύλας τε ἕλμινϑας ᾿ἐχτινάασει σὺν οἴνῳ ποϑείς᾽" ἵστησι καὶ ῥοῦν γυναικεῖον ἐν , 2 ’ N E M Nga N - 2 ΄ προρϑέτῳ᾽ ἐγχρίεται δὲ ὃ χυλὸς wai ἐπὶ τῶν ὀφϑαλμιώντων ὠφελίμως 89, Κεφ. πϑ'. (ς΄) [Περὶ datio μικροῦ. ᾿Αείζωον τὸ ' Y ες κι 1 , μικρὸν 30 [oi δὲ πετροφυὲς, oi δὲ βροτιον, οἵ δὲ ϑεοβρότιον, οἵ δὲ κρόβυσσον, oí δὲ χειμερινὴν, οὗ δὲ κεραυνία, “Ῥωμαῖοι [i c er ΄ 5 2 βιτάλις, oi δὲ ἕρβα σεμπερβίβα, “Ἰγύπτιοι ἐτιεικελτα.) Φύε- ται ἕν τοίχοις καὶ πέτραις καὶ ϑριγκοῖς καὶ τάφοις 91 ὑπο-- Serap. (addito tamen sfercore bubulo) ita legerint, Vulgo ὀρεινρῖς : ; : , ὃ zal ὀστρακέγοις " ἔνιοι δὲ φυτεύ. etc. "Ev ὀστρακέγοις nasci Sarac. expo- suit in Zocis argillosis, quod tolerari nequit. 88) Auteponitur vulgo τῷ óoÓ/rvov, ἀλφίτων: sed deest in Serap. et cod, C. 89) Addit Ald. et editt. ἀπὸ afuarog, suspectum iam Marcello; omissum a Serap. et cod. Cc 90) C. λεπτόφυλλον. 91) Sic Oribas, et cod, Cantacuz.; τάφροις yulgo, collocantur. "Vís ei perfrigerans et astringens: quare fo- lia, tum per se, tum cum polenta imposita, válenf ad ery- sipelata, herpetas, ulcera rodentia, oculorum inílamma- tiones, ambusta et podagras. Succus autem adversus ca- pitis dolores cum rosaceo aífunditur: morsis a phalangio potui datur, itemque profluvio alvi laborantibus et inte- stinorum difficultate. Sed et teretes lumbricos excntit ex viuo potus, et fluorem muliebrem sistit, in vellere sub- ditus: denique in oculorum lippitudine utiliter inungitur. Cap. LXXXIX, (XC) [2e Semperwivo parvo.] Sempervivum parvum [quod alii petrophyes, alii brotion, aut theobrotion, aut crobysson, aut hyemalem, aut cerau- nian, Romani vitalem aut herbam sempervivam, Aegy- ptii etiicelta vocant] Nascitur in muris, rupibus, mace- 580 HEA4ANIOY 4IOZKOPIAOY ΝΑΖΑΡΒΕΩΣ σκίοις,. KavMa ἀπὸ μιᾶς ῥίζης πολλὰ, λεπτὰ, περιπλέα 9? φυλλαρίων περιφερῶν, λιπαρῶν, μικρῶν 53, ὀξέων ἐπὶ. ἄχρου: ἀνίησι δὲ καὶ καυλὸν ἐν μέσῳ περὶ σπιϑαμὴν τὸ μέγεϑος, ἔχοντα σκιάδιον, καὶ ἄνϑη λεπτὰ καὶ χλωράϑι., Τούτου τὰ φύλλα δύναμιν ἔχει τὴν αὐτὴν τῷ προειρημένῳ. (Κεφ. «α΄. Περὶ ᾿Δειζώου ἑτέρου)ϑδ, Ζοκεῖ δὲ εἶναι καὶ τρίτον εἶδος ἀειζώου, O0 ἔνιοι ἀνδράχνην ἀγρίαν ἢ τηλέ- φιον ἐκάλεσαν, “Ῥωμαῖοι δὲ ἰλλέκεβραν 99* ἔχει δὲ αὐτὴ πλα- ατὐτερα5] τὰ φυλλάρια πρὸς τὰ τῆς ἀνδράχνης καὶ δασέα" φύεται ἐν πέτραις. Ζύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντικὴν, δριμεῖαν, ἑλκωτικὴν, χοιράδων διαφορητικὴν, σὺν ὀξυγγίῳ καταπλασϑέν. Κεφ. ς΄. (εβ΄.) [Περὶ ἹΚοτυληδόνος.) Κοτυληδὼν, οὗ δὲ σχυτάλιον, oi δὲ κυμβάλιον [oi δὲ κῆπος ᾿Δφροδίτης, oi δὲ γῆς ὀμφαλὸς, oi δὲ στιχὶς, oi δὲ στέργηϑρον, “Ῥωμαῖοι οὐμβιλίκουμ βένερις] φύλλον ἔχει ὥςπερ ὀξύβαφον, περιφερὲς, 92) C. add, ἐκ πλαγώου. ' 93) Cod, C. et Cantacuz. μακρῶν. 94) Serap. flores citrinos habet, 95) Idem est, quod lib. 8. c. x51. àrÓodyv5 ἀγρία. 96) Huc et Aldinae additamenta: ᾿σξέζωον τὸ λεπτόφρυλλον,) 'Po- μαῖοι σεμπερβίβουμ μένους. 97) Sic Oribas. et Lacuna; παχύτερα vulgo, riis et sepulcris umbrosis. Cauliculi surgunt ex una ra- dice multi, tenues, pleni foliolis teretibus, nitidis, pu- silis, apice acutis. Promit et e medio caulem fere do- drantalem, umbella floribusque tenuibus et ex luteo pal- lidis praeditum. Folia eadem, ac prioris, vi pollent, (Cap. XCIL De Sempervivo alio.) Videtur et ter- tium esse sempervivi genus, quod nonnulli portulacam agrc- ὦ stem aut telephium vocaverunt, Romani illecebram , fo- liolis latioribus, quam portulacae, ac hirsutis. Nascitur in rupibus. Vim habet calefacientem , acrem et exulce- |. rantem: strumas discutit, cum exungia cataplasmatis vice impositum. Cap. XC. (XCIL) [2e Cotyledone.] Cotyledon, quam alii scytalion, cymbalion alii, [alii hortum veneris, nonnuli umbilicum terrae, alii stichis aut stergethron, Homani umbilicum veneris vocant] folium habet aceta- buli instar orbiculatum ac obscure concavum, brevem cau- T- 37102 JIEPI YAHZ IATPIKHZ BIBAION 4. 587 λεϊηϑότως κοῖλον" καυλίον δὲ ἐν μέσῳ βραχὺ, ἕν $99 τὸ σπέρμα" ῥίζαν, ὡς ἐλαίαν, στρογγύλην. Ταύτης καὶ τῶν φύλλων ὃ χυλὸς uev οἴνου περιχοιόμενος ἢ ἐγκλυζόμενος qu- μοὺς τοὺς £v αἴδοίοις χαλᾷ" φλεγμονάς τε καὶ ἐρυσιπέλατα καὶ χειμέτλας καὶ χοιράδας καταπλαττομένη ὠφελεῖ, καὶ στό-- μαχον καυσούμενον᾽" ἐσϑιόμενα δὲ τὰ φύλλα σὺν τῇ ῥίζῃ M- ϑους ϑούπτει καὶ οὖρα κινεῖ" καὶ ὑδρωπικοῖς σὺν οἰγνομέλιτι δίδοται, χρῶνται δὲ αὐτῇ καὶ εἰς τὰ φίλτρα. Keg. ed. (ey) [Περὶ é ἑτέρας Κοτυληδόνος.} Ἔστι «a ἕτερον εἶδος κοτυληδόνος, ὃ τινες καὶ κυμβάλιον καλοῦσι, πλατύτερα ἔχον καὶ ἁπαλωτερα 59 φύλλα, ὡς γλωτταριαῖ00, συκνὰ περὶ τὴν δίζαν, οἱονεὶ ὀφϑαλμὸν ἕνα μέσον περιγρά- φοντά, ὥςπερ τὸ μεῖζον ἀείζωον, τῇ γεύσει στύφοντα " καυ- λίον λεπτὸν, καὶ ἐπ᾿ αὐτῷ ἄνϑη καὶ σπέρματα ὅμοια ὑπε- quio , ῥίζαν δὲ μείζονα " ποιεῖ δὲ πρὸς ἃ καὶ τὸ ἀείζωον. Κεφ. ef. (εδ΄.) [Περὶ ᾿᾿καλύφης1.1 ᾿Ακαλύφη, οἱ δὲ κνίδη, [οἱ δὲ ἀδίκη, “Ῥωμαῖοι οὐρτίκα, «Αἰγύπτιοι σενέψιον, 98) C. ἐφ᾽ οὗ. 99) Sic Ο.; λιπαρά vulgo. 100) C. χλωγάρια, 1) Cod. C. inscriptionem habet: περὶ xv5g7e. liculum in medio fructiferum, radicem olivae modo ro- tundam. Huius foliorumque succus cum vino circumli- tus.aut collutus in pudendis constrictionem laxat: inflam- mationibus, pernionibus ac strumis, itemque stomacho ae- stuanti utiliter imponitur. Folia cum radice comesta cal- culos comminuunt urinasque cient, et hydropicis cum mulso exhibentur. Est et ipsius usus ad amatoria, Cap. XCI, (XCIIL) [De Cotyledone aítera.] Est et alterum. cotyledonis genus, quod etiam cymbalion appel- lant, latiora habens folia et pinguia, sicut lingulae, cre- bra circa radicem et velut oculum in medio constituentia, quemadmodum de sempervivo maiori dictum est, gustu astringentia. Cauliculus tenuis,.in cuius summo Ílores sunt et fructus hyperici, Radix maiuscule; Usus cius ad eadem , quae sempervivi. Cap. XCII. (XCIV.) [2e ΓΒ Urticae, quam οἵ cniden [et adicem, Aegyptii selepsion, Daci dyn vo- 58S | ZEBA4ANIOYX 4IOZKOPLAOY ANAZAPBEAQZX Δακοὶ OUv.] Zhccóv εἶδος ἔστιν αὐτῶν: ἡ μὲν γάρ ἔστιν ἀγριωτέρα, τραχυτέρα καὶ πλατυτέρα καὶ μελαντέρα τοῖς " s ' δὲ «cl À , 2 X Y 3A ἢ | φύλλοις. καρπὸν δὲ Ὅμοιον λινοσπέρμῳ 5 ἔχει, πλὴν ἐλάτ-- — τογα. Ἢ δὲ ἑτέρα [Ῥωμαῖοι οὐρτίκα μόλλις] λεπτόσπερμός τε καὶ οὐχ ὁμοίως τραχεῖα. “ἀμφοτέρων δὲ τὰ φύλλα κατα- πλασσόμενα μεϑ' ἁλῶν, κυνόδηκτα ἰᾶται καὶ γαγχραινικὰ, καὶ τὰ κακοήϑη καὶ καρκινώδη καὶ τὰ ῥυπαρὰ τῶν ἑλκῶν, καὶ στρέμματα, φύματα, παρωτίδας, φύγεϑλα, ἀποστήματα" σπληνικοῖς δὲ μετὰ κηρωτῆς ἐπιτίθενται" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς Y 5 , E 5c , ^ / U - - 4 τὰς £x μυκτήρων αἱμοῤῥαγίας τὰ φύλλα σὺν τῷ χυλῷ λεῖα, ἐπιτιϑέμενα " κινεῖ δὲ καὶ ἔμμηνα, λεῖα. μετὰ σμύρνης ἔπιτι- ϑέμενα, καὶ ὑστέρας προπτώσεις ἀποκαϑίστησι γεαρὰ τὰ φύλλα προφαπτόμενα. Τὸ δὲ σπέρμα ἐπὶ συνουσίαν παρορμᾷ, πι- ψόμενον μετὰ γλυκέος, καὶ ὑστέρων ἀναστομοῦ" σὺν μέλιτι δὲ ἐκλειχόμενον, ὀρϑοπνοίας ὠφελεῖ καὶ πλευρίτιδας καὶ πε- ριπνευμονίας" ἀνάγει δὲ καὶ τὰ ἔκ ϑώρακος" μίγνυται. δὲ καὶ σηπταῖς. Συνεψηϑέντα δὲ τὰ φύλλα κογχαρίοις, τὰς κοι- λίας μαλάττει, λύει ἐμπνευματώσεις, οὖρα κινεῖ" σὺν πτισάνῃ 2) Serap. cannabis habet. cant] duo sunt genera. Altera nimirum agrestior est, fo- liis asperioribus, latioribus nigrioribusque, fructu lini, sed minori. Altera [quam mollem Romani dicunt] minuto semine est et non aeque aspera. Utriusque folia cum sale cataplasmate imposita canis morsibus medentur, itemque in gangraenam proclivia, maligna, in carcinoma vergentia sordidaque ulcera, luxata, tubercula, parotidas, panos abscessus sanant. Lienosis cadem cum ceratis impo- nuntur. F'aciunt et ad sanguinis e naribus profluvia fo- lia ipsa cum succo trita et naribus indita. Menses quo- que cient eadem cum myrrha trita et apposita: quin et matricis prolapsus restituunt folia recentia admota. Se- men ex passo potum venerem siimulat et uterum aperit. Idem cum melle delinctum erecta cervice anhelantibus, - lateris et pulnfónum inflammatione laborantibus prodest: thoracem purgat, ac scpticis etiam medicamentis admisce- tur. Cum conchulis cocta folia cavitates corporis emol- liunt, inflationes discutiunt urinasque cient. At cum pti- “. ΠΕΡῚ ὙΛῊΣ ΤΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ 4. 589 δὲ ἐψηϑέντα τὰ ἔκ ϑώρακος ἀνάγει" τὸ δὲ ἀφέψημα τῶν φύλλων σὺν ὀλίγη σμύρνη ποϑὲν κινεῖ καταμήνια" ὃ δὲ qu- λὸς ἀναγαργαριζόμενος στέλλει κιονίδα φλεγμαίνουσαν. Κεφ. ey. (ec.) [Περὶ Γαλιόψεως.] ΓΑαλίοψις, οἵ δὲ γαλεόβδολον [oí δὲ γάλεφος, «Αἰγύπτιοι αὔϑοπι. “Ῥωμαῖοι οὐρτίκα λαβωνέμ]. “Ὅλον τὸ ϑαμνίον σὺν τῷ καυλῷ καὶ τοῖς φύλλοις ἐμφερές ἐστι κνίδη, λειότερα δὲ τὰ φύλλα καὶ ἱκανῶς δυςώδη ἐν τῷ διατρίψαι" ἄνϑη λεπτὰ πορφυρίζονταϑ. φύεται ἐν φραγμοῖς καὶ παρὰ τὰς ὁδοὺς καὶ οἰχόπεδα παν-- ταχοῦ. Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα καὶ ὃ χυλὸς καὶ ὃ καυ- λὸς καὶ ὃ καρπὸς διαχυτικὴν σχληρωμάτων καὶ καρκινω- μάτων, χοιράδων, παρωτίδων, φυγέϑλων. 4εῖ δὲ uev ὄξους δὶςὅ τῆς ἡμέρας καταπλάσσειν, χλιαρὸν ποιοῦντας τὸ κατά- mÀacuc καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτῆς καταντλεῖται ὠφελίμως " ποιεῖ καὶ πρὸς νομὰς, γαγγραίνας καὶ σηπεδόνας, ue. ἁλῶν καταπλασσόμενα. 8) C. πορφυρᾶ. 4) Καὶ ὃ καυλὸς xal ὃ καρπὸς) ut antecedens πανταχοῦ, desunt in cod. C. 6) Deest in Goupyl, sana cocta egerunt, quae intra pectus haerent. Menstruum sanguinem provocat decoctum foliorum cum myrrhae mo- dico potum. Inflammatam denique uvulam gargarizatus succus reprimit. C a p. XCIII. CXCV.) [De Ga£opsi.] Galiopsis, quam alii galeobdolon, [alii galephos, Aegyptii aethopi, Romani urticam labeonem vocant] toto fruticulo cum caule et fo- lis urticam refert. Αἱ laeviora sunt folia ct valde gra- veolentia, si conteruntur: Ílores tenues ac purpurascen- tes. Nascitur iuxta sepes, semitas et aedificiorum areas ubique. Folia et succus, caulis ac fructus vim habent duritias, carcinomata, strumas, parotidas ct panos discu- tiendi. Sed eiusmodi cataplasma, addito aceto, tepidum bis de die imponi oportet. Utiliter ctiam decocto herbae partes foventur. Ceterum et ad ulcera depascentia et pu- trescentia, ad gangraenas etiam cum sale (íolia) im- ponuntur. 560) ΠΕΔΑΝΙΟΥ͂ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQX Κεφ. ςδ΄. (ed.) [Περὶ Ταλίου Τάλιον, oí δὲ γαλ- ε ' , 2L Y 2t, 4 λέριον, oí δὲ γαλάτιον: ὠνόμασται δὲ ἀπὸ τοῦ γάλα πη- γνύειν ἀντὶ πυτίας αὐτόϊ. Τὸ δὲ χλωνίον καὶ τὰ φύλλα 8 ἔχει ἐμφερέστατα ἀπαρίνῃ, [ἐκεῖνο]! ὀρϑὸν δὲ, καὶ ἐπὶ ἄκρου ἄνϑος μήλινον, λεπτὸν, πυκνὸν, πολὺ εὔοσμον" οὗ τὸ ἂν- do; πρὸς τὰ πυρίκαυστα καταπλάσσεται, καὶ αἱμοῤῥαγίας ἵστησι" μίγνυται δὲ καὶ κηρωτῇ ῥοδίνῃ, ἡλιαζόμενον, ἄχρις ἂν λευχὸν γένηται" καὶ ἔστι τὸ τοιοῦτον ἄκοπον. Ἢ δὲ ῥίζα πρὸς συνουσίαν παρορμᾷ" φύεται δὲ ἐν ἑλώδεσι τόποις. Κεφ. e£. (e£) [Περὲ Ἠριγέροντος. ] "Hoiyégo , oi δὲ ἐρεχϑίτης [Ῥωμαῖοι ἕρβουλουμ, oí δὲ σενέκιουμ, ] καυλίον ἐστὶ πηχυαῖον, ὑπέρυϑρον, συνεχῆ ἔχον φυλλάρια, ἀκροσχιδῆ ὥςπερ εὔζωμον, παραπολὺ δὲ ἐλάττονα" ἄνθη μηλίζοντα, ταχέως σχιζόμενα καὶ ἐξανϑοῦντα εἷς τοὺς λεγομένους πάπ-- πους" ὅϑεν καὶ ἠριγέρων ὠνομάσϑη, διὰ τὸ ἔαρος τὰ ἄνϑη τριχοειδῶς πολιοῦσϑαι" ῥίζα ἄχρηστος. (φύεται μάλιστα ini 6) Vulgo scribitur y&4Aíov, sed perperam, ut ex etymo patet. Τάλιον eüam Paull,, γάλαιον cod. C. 7) Ultima ἀντὶ πυτίας αὐτό desunt in cod. C. 8) Sic cod. Ο.; φύλλον vulgo. Cap. XCIV. (XCVI) [De Θαϊϊο.1 Galium, quod alii gallerion, galation alii appellant, ita nominatur, quod coaguli vice lac cogat. Ramulum foliaque habet apari- nes simillima, illum quidem rectum atque in eius fasti- gio florem luteum, tenuem, crebrum, admodum odora- tum. 1s illinitur ambustis, sanguinisque profluvia sistit. Admixtus et cerato rosaceo insolatusque, donec albescat, medicamentum fÍit ad lassitudinem tollendam. Radix ve- nerem concitat. Ceterum nascitur in palustribus locis. Cap. XCV. (XCVIL) [Je Senecione.] Senecio, quem alii erechthiten dicunt, [Romani etiam herbulam,] Ὁ cauliculum sistit cubitalem, subrubentem, foliolis crebris et erucae modo profundius incisis, floribus lutescentibus, qui quidem cito finduntur ac deflorescentes in pappos ab- —— eunt. Atque inde etiam erigerontis nomen apud Graecos adeptus est, quod verno tempore flores capillorum more canescant. Radix nullius est usus. Nascitur maxime in ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHEX BIBAION 4. 501 - 1 [4 n : " 4 ϑροιγποῖς καὶ περὶ τὰς πόλεις. 4]ύναμιν δὲ ἔχει ψυκτικὴν τὰ , U - » ct " , ^ ^ φύλλα σὺν τοῖς ἀἄνϑεσιν' ὅϑεν Χαταπλασσόμενα τὰ φύλλα CSS » À ^49 2 M 2 [4 M M » ' σὺν οἴνῳ γλυκεῖϑ, ἢ καὶ καϑ' ἑαυτὰ, φλεγμονὰς ὄρχεων xol , , ^ , , δαχτυλίου “ϑεραπεύει" σὺν δὲ μάννῃ τά τε ἄλλα τραύματα καὶ τὰ ἐν νεύροις ἰᾶται. Koi οἵ πάπποι δὲ καϑ' ἑαυτοὺς καταπλασϑέντες ἕν ὄξει τὸ αὐτὸ δρῶσι" ποϑέντες μέντοι γεαροὶ πνιγμὸν ἐπιφέρουσιν' ὅλος δὲ 0 καυλὸς σὺν ὕδατι , , , ἑψηϑεὶς, καὶ σὺν γλεύχει πινόμενος) στομάχου πόνους τοὺς ἀπὸ χολῆς ϑεραπεύει. , , Κεφ. ec. (eq.) [Περὶ Θαλίκτρου.] Θαλικτρον10 φύλλα παραπλήσια κορίῳ ἔχει.) λιπαρώτερα δὲ, καὶ καυλίον. πηγα- ^ / E tT ' / ! , m 1 víov πάχος, 8Q οὐ τὰ φύλλα" ἅπερ καταπλασϑέντα λεῖα τὰ χρόνια τῶν ἑλκῶν ἐπουλοῖ. (ΦῬύεται δὲ μάλιστα ἐν πεδίοις. ! ; Κεφ. ct. (e9^.) [Περὶ Βρύου ϑαλασσίου.) Bgvov ϑα- , ε ' c ' /, - , λάσσιον [οὗ δὲ βάλλαρις, oí δὲ ἰράνη. Popoior γνωμουσίλ. , Ej , 3 , λο»] 11. φύεται ἐπὶ λίϑων καὶ ὀστράκων παρὰ ϑαάλασσαν: .9) Sic cod C. Quam veram lectionem iam commendat IMarcellus, Ἔν ὀλίγῳ οἴνῳ vulgo. ἶ 10) Plinii (37, 112.) codd. omnes Z'Aalitruum. Galen. ϑαλώ- | &rgov. Paull. ϑαλίητρον. 11) Sic cod, C.; γνωμευσίλου editt. maceriis et circa oppida. Folia cum floribus refrigerandi vim habent: proindeque illita cum vino dulci, aut etiam per se, testium et sedis inflammationes sanant. Quin et ex manna (turis) cum reliquis medentur vulneribus, tum iis, quae nervis inílicta sunt. lllti quoque pappi per se cum aceto, idem praestant: verum recentes epoti sulfoca- tionem producunt, "Totus autem caulis ex aqua coctus, si cum musto potui datur, stomachi dolores a bile contra- ctos sanat. " Cap. XCVI. (XCVIIL) [De Thalictro.] 'Thalictrum folia coriandro similia habet, sed pinguiora: cauliculum rutae crassitudine, in quo folia: quae quidem trita et il- lita ulcera diuturna ad cicatrices perducunt. Nascitur prae- cipue in campestribus. Cap. XCVIL (XCIX.) [De Musco marino.] Mu- scus marinus [quem et vallarem et iranem , Romani gno- musilln vocant] nascitur in saxis testisque ad mare. Est 502 HEAANIOY AIOXZKOPLAOY .ANAZAPBEQOX ϑοιδακῶδες 1? , ἰσχνὸν, ἄκαυλον, ἱκανῶς στυπτικὸν, ποιοῦν πρὸς φλεγμονὰς καὶ ποδάγρας τὰς 'στύψεως 13 δεομένας. Keg. en. (6.) [Περὶ Φύκου ϑαλασσίου. «φῦκος ϑα- | λάσσιον γίνεται τὸ μέντοι αὐτοῦ πλατὺ, τὸ δὲ ὑπόμηκες καὶ φοινίσσον, τὸ δὲ λευκόν τα, φυόμενον δὲ ἐν Κρήτῃ πρὸς τῇ yj, εὐανϑὲς ἄγαν καὶ ἄσηπτον. “Στυπτιχὴν 5. δὲ ἔχει | πάντα τὴν δύναμιν, ποιοῦσαν ἐν καταπλάσμασι πρὸς ποδα- γρικὰς διαϑέσεις καὶ qÀzuovagió. Δεῖ δὲ αὐτοῖς χρῆσϑαι δνίκμοις πρὸ τοῦ ξηρανϑῆναι. Νίκανδρος δέ φησι καὶ ϑη- ριακὸν εἶναι τὸ φοινικοῦν 11: ὅπερ ἔδοξαν ἔνιοι εἶναι, ᾧ oi γυναῖκες χρῶνται, ὄντος &xe(vov ῥιζίου. ὁμωνύμως δὲ καλου- | μόνου φύκους 1? ἌΜΕ Κεφ. ςϑ'. (ρα) [Περὶ ἸΠοταμογείτονος.] Ποταμο;εί- τῶν, [οἵ δὲ σταχυίτην, “Ῥωμαῖοι φοντίλις ἢ φλουμινάλις 19, 19) Sic codd. C., N., Lacuna et Plin. 15, 49.;} τριχῶδες editt, et Oribas. 18) «WvÉewg Sarac. e Galeno suspicatur. x4) Lacuma legit oi20ov; 15) Sic Oribas. et Lacunaj wuxriz5v vulgo. 16) Sic legendum Sarac. suasit. JZoÓeygizaig καὶ ταῖς φλεγμοναῖς vulgo. 17) Nicandr. ther. v. 845. 18) Theophr. de odor. c. $1. p. 748. cd. Schneid. Salmas. Plin. exerc. p. 808. f 19) Sic codd. C. N.; prius forte govzuváAs , vulgo φατάζλις. autem lactucaeformis, gracilis, sine caule, valde astrin- gens, efficax ad inflammationes ct podagras, inae astri. ctionis opus habent. Cap. XCVIII. (C) [De Zuco marino. E fuci ma- rini generibus quoddam latum, alterum oblongum et pu- niceum, tertium candidum , quod in Creta nascitur iuxta terram (oram), pulcre floridum, neque corruptioni obno- xium. Omnia autem genera habent vim astringentem, quae in cataplasmatibus ad podagricos affectus et inflam- mationes utilis est. Oportet vero iis uti etiamnum hu- mentibus, antequam exaruerint. Nicander puniceum as- serit adversus serpentes valere. Id est, quod credidere esse (fucum), quo mulieres utantur, qui tamen radicula eiusdem nominis est. Ὶ Cap. XCIX. (CL) [De Potamogetone.] Potamoge- ton [quem nonnulli stachyitem, Romani fontinalem aut ΠΕΡῚ Y-4HX IATPIKHZ BIBAION 4. 593 cr «Αἱγύπτιοι ἐϑέγχις] φύλλον ἐστὶν ὅμοιον σεύτλῳ, ÓacU, καὶ AL c VN “ ὑδι Po δὲ ' , € , ὀλίγον ὑπεῤρκύπτον τοῦ ὕδατος. Poyu δὲ καὶ στύφει, ἁρμό- ἴον κνησμοῖς καὶ νεμομένοις καὶ παλαιοῖς ἕλκεσιν: ὠνόμα- σται δὲ διὰ τὸ ἐν τέλμασι καὶ ἐνύδροις τόποις φύεσϑαι. [20 Ἔστι καὶ ποταμογείτων ἕτερος 1, οἵ δὲ ἁλιμοχτόνον, οὗ δὲ ϑύρσιον25, “Ῥωμαῖοι βήναι φόλιουμ, οἱ δὲ ἑρβάγω, oi δὲ γλαδιατώριαμ ᾽ "Aggoi ἀστιρκὸκ, Ζ4ακοὶ κοαδάμα, Γάλλοι ταυρούκ. Τὰ μὲν φύλλα ἐχει ὅμοια σεύτλῳ, λεπτότερα δὲ καὶ μαχρότερα καὶ πλείω" καυλία δὲ λεπτὰ 23, γέμοντα καρ- ποῦ ὑπερυϑροῦ, στύφοντος τῇ γεύσει32. “ύναται δὲ ὃ καρ- πὸς λεῖος σὺν οἴνῳ πρϑεὶς ὀξυβάφου πλῆϑος δυρεντερικοὺς καὶ κοιλιακοὺς dpelay, καὶ ἐρυϑρὸν ῥοῦν γυναικεῖον ἐφιστά-- , 3 (γε X EX ^ /, 25 γειν. Quieren ἐν λειμῶσι καὶ ἐνύδροις 1Omoic?5.] Κεφ. ο΄. (oB-) [Περὶ Στρατιώτου. ] Στρατιώτης, ὃ ἐπὶ τῶν ὑδάτων φυόμενος, οἵ δὲ ποτάμιον στρατιώτην κα- 20) Quae sequuntur, in codd, C. et N. leguntur. | 21) Jam repetuntur plura synonyma e plantaginis descriptione | lib. 2. c. x53. 22) Sic cod. N.; οἴρσιον C. 28) 'Og94 addit N, 24) Sambuc, apud Sarac. p. 469. 96 βρωϑεὶς στύφει. 25) Sambuc. à» ἐνύδροις καὶ ἑλώδεσι τόποις; εἴ ante, δύγαται omisso, ὠφελεῖ καὶ ῥοῦν z. T. À. ἵστησι. ' fluminalem , Aegyptii ethenchis vocant] folia habet betac similia, sed hirsuta et paullo super aquam eminentia. Rc- frigerat autem et astringit, convenit igitur pruriginibus ulceribusque depascentibus et vetustis. Nomen ei inditum est, quod in stagnis et aquosis locis nascitur. | [Est et alter potamogeton, quem et halimoctonon ct ihyrsion, Romani venae folium appellant, aut herbagi- nem ac gladiatoriam, Afri astircoc, Daci coadama, Galli tauruc. folia is etiam habet betae, sed tenuiora, longiora et numerosiora: cauliculos tenues, refertos semine ru- bente, quod gustu astringit. "ritum vero cum vino ac acetabuli mensura potum dysentericos iuvat ac coeliacos: sistit et rubentem fluxum muliebrem. Nascitur in pratis et aquosis locis.] Cap. C. (CIL) [De Stratiote.] Stratiotes, in aqua- rum superficie nascens, quem alii fluviatilem, [Aegyptii ti- DIOSCORIDES. Pp 594 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOX L] λοῦσιν, [4 ]ἰγύπτιοι τιβούς 25, προφῆται αἷμα αἰλούρου]. ᾿Ωνό- y μασται δὲ διὰ τὸ ἐπινήχεσϑαι τοῖς ὕδασι καὶ χωρὶς ῥίζης ζῆν. díAAov δὲ. ἔχει ἀειζώου ὅμοιον, μεῖζον μέντοι, καὶ ψυκτι- xv ἔχον δύναμιν" ἐφιστάνον τὰς ἔκ νεφρῶν αἱμοῤῥαγίας,, πινόμενον" τραύματά τε ἀφλέζμαντα τηρεῖ, xi ἐρυσιπέλατα | «xi οἰδήματα σὺν ὄξει καταπλασσόμενον ἰᾶται 27. Keg. Qo. (oy) [Περὶ Στρατιώτου χιλιοφύλλου.] Στρα- τιωτῆς ὃ χιλιόφυλλός ἔστι ϑαμνίσκος μικρὸς, σπιϑαμιαῖος καὶ μείζων, ἔχων τὰ φυλλα ὅμοια γεοττοῦ πτερῷ 8 εἰσὶ δὲ αἵ ἔχφύσεις τῶν φύλλων σφόδρα βραχεῖαι, ἐσχισμέναι" ἔοικε δὲ ὦ μάλιστα τὰ φύλλα τῇ βραχύτητι κἂϊ τῇ τραχύτητι κυμίνῳ ἀγρίῳ, καὶ ἔτι βραχύτερα" καὶ τὸ σκιάδιον δὲ πυκνόέξερον τούτου καὶ ἁδρότερον" ἔχει γὰρ ἐπὶ ἄκρου καρφία μικρὰ, ἐφ ὧν τὰ σκιάδιά ἔστιν ἀνήϑου τρόπον" ἄνϑη λευκὰ, μι- κρὰ39, (Φύεται ἐν ἀγροῖς ὑποτραχέσι καὶ περὶ τὰς ὁδοὺς & - 26) Cod, N. vif ovo. 27) Id ultimum additamentum aptissimum habet cod, C. 28) Sic Oribas. et editt, 5 περωνέῳ codd, C. et N., quod non iu- telligo, 29) Lacuna et cod,-X. zal ὠχρὰ πολλὰ, λεπτά. bus, prophetae sanguinem felis] appellant, nomen inde obtinuit, quod aquis supernatat et sine radice vivit. Folium habet sempervivo proximum, sed maius: ac refri- gerante vi pollet. Potum coercet sanguinem e renibus prorumpentem. Ex accto autem illitum vulnera ab in- flammatione vindicat, erysipelatis etiam ct oedematibus . medetur. Cap. ΟἹ, (CIIL) [De Stratiote millefolio.] Stratio-,. tes millefolius est fruticulus parvus, spithamam et quod : excurrit altus. Folia habet pulli pennas imitantia. Sunt | autem pinnae foliorum admodum breves et incisae: si- mulant maxime cuminum agreste, tum brevitate, tum sca- britie: sunt tamen breviores. Umbella est magis conferta et plena: siquidem in apice habet surculos parvos, in quibus umbellae in modum anethi, flores exigui candidi- que. Nascitur in agris subasperis, praesertim iuxta se- hj ΠΕΡῚ Y.4HX LATPIKHZ BIBALON 4. 595 , μάλιστα. Ἔστι δὲ αὕτη ἡ βοτάνη σφόδρα ἀγαϑὴ πρὸς αἷ- μοῤῥαγίαν καὶ ἕλκη παλαιὰ καὶ πρόςφατα καὶ σύριγγας. Κεφ. οβ΄. (ρδ.) [Περὶ Φλόμου.] Φλόμος [οἱ δὲ φλό- € mal , P ἢ γον, “Ρωμαῖοι βερβάσκλουμ, oí δὲ φημιναλήη] τὴν μὲν &ro- , ὃ ᾿ » 4 *H ' ^ , - 2. - 4 30 τάτω διαφορὰν ἔχει διττήν. μὲν γαρ ἔστιν αὑτῆς λευκὴ 30, € M b ι €-O - c ' , c M 29)3€ ἢ δὲ μέλαινα. καὶ τῆς λευκῆς ἡ μὲν ϑήλεια; ἡ δὲ ἀῤῥην" τῆς μὲν οὖν ϑηλείας τὰ φύλλα παραπλήσια ἔστι κράμβη, δα- σύτερα δὲ πολλῷ καὶ πλατύτερα καὶ λευκά" καυλὸς πηχυαῖος ' 5 M £ / ὲ 2f V » c 31 «Gi μείζων, λευκὸς, ὑπόδασυς" ἄνϑη λευκὰ ἢ vmcoygo?i: σπέρμα μέλαν" ῥίζα δὲ μακρὰ, στρυφνὴ, πάχος ἔχουσα δα- , , X. cy. ΄ c ὟΝ 2/5c , χτύλου" φύεται δὲ ἐν πεδίοις. “ΠῚ δὲ αὐῤδην καλουμένη, λευ-- κόφυλλος, ὑπομήκης δὲ, καὶ στενωτέρα τοῖς φύλλοις, καὶ τῶ καυλῷ δὲ λεπτοτέρα. Ἢ «-δὲ μέλαινα “ὁμοία ταῖς λευκαῖς κατὰ πάντα, πλατυφυλλοτέρα μέντοι καὶ μελαντέρα 32 ὑπάρχει. Τίνεται καὶ ἡ λεγομένη ἀγρία, ῥάβδους ὑψηλὰς φέρουσα καὶ δενδρώδεις, φύλλα ἐλελισφάκῳ δμοια΄ ἔχει δὲ δακτυλίους 33 περὶ τὰς διίβδους, ὥςπερ πράσιον" ἄνϑος μήλινον, χρυσοειδές. 50) C. λευκοτέρα. 81) Oribas. ὑπόχλωρα. $2) C. addit xai τῷ καυλῷ. ἶ 53) Ζ͵ακτύλους scribunt codd, C. et N., OOribas. et editt. χλῶνας. Saracen. suspicatur σπονδύλους. Lacuna legit: φύλλα δὲ ἐλελισφάκῳ ὅμοια ἔχει κύκλῳ περὶ τὰς ῥάβδους. mitas. Herba est eximii usus ad sanguinis profluvium, ad ulcera, tum recentia, tum vetusta, atque ad fistulas. Cap. CIL. (CIV) [2e Zerbasco.] Verbascum, quod Graeci phlomon [aut phlonon; Romani etiam feminalem ap- pellant] genera habet summa duo: siquidem hoc album, illud est nigrum. Et in albi genere alterum mas est, al- terum femina. Ac feminae quidem folia sunt brassicae; sed multo hirsutiora, latiora ac alba: caulis cubitalis aut maior, candidus, subhirsutus: Óflores albi aut ex luteo pal- lescentes: semen nigrum: radix longa, austerá, crassitu- dine digiti. Nascitur in campestribus. Quod vero mas appellatur, foliis est albis, oblongis et angustioribus, caule etiam tenuiori. Nigrum autem albo in totum 81- mile, nisi latiora haberet et nigriora folia. Est et verbascum sylvestre, virgas gerens altas ligno- sasque, folia salviae proxima: habet autem annulos circa virgas, sicut marrubium: flos luteus, aureo nitens fulgore SIUE 505 | HEAANIOY 410ZKOPIAOY ANAZAPBEOZ Eioi δὲ καὶ φλομίδες διπλαῖ, δασεῖαι, «τροοφυεῖς 3: τῇ γῇ, στρογγύλα ἔχουσαί τὰ φύλλα. Καὶ τρίτη φλομὶς, 7 καλουμένη λυχνῖτις, ὑπὸ δέ τινων ϑρυαλλὶς, φύλλα y ἢ 9, ἢ καὶ πλείονα ἔχουσα, παχέα, λιπαρὰ, δασέα, εἰς ἐλλύχνια χρησίμη. Τῶν μὲν οὖν πρώτων δύο ῥίζα στυπτική" ὅϑεν διαῤ-- ῥοϊζομένοις, ὅσον ἀστράγαλος, σὺν οἴνῳ ὠφελίμως iv ποτῷ δίδοται: τὸ δὲ ἀφέψημα αὐτῆς ῥδήγμασι καὶ σπάσμασι καὶ ϑλάσμασι καὶ βηξὶ παλαιαῖς ἀρήγει" ὁδονταλγίας δὲ πραὔ- γει διακλυζόμενον55. Ἢ δὲ χρυςοειδῆς τὰ ἄνϑη τρίχας βά- πτει, καὶ ὅπου ἂν τεϑῆ, σίλφας συνάγει" τὰ δὲ φύλλα ἑφϑὰ ἐν ὕδατι πρὸς οἰδήματα καὶ ὀφϑαλμῶν φλεγμονὰς καταπλασ- σεται, καὶ πρὸς σφακελίζοντα ἕλκη σὺν μέλιτι ἢ οἰνῳ" σὺν ὄξει δὲ τραύματα ϑεραπεύει, καὶ σκορπιοπλήκτοις βοηϑεῖ35, Jü δὲ τῆς ἀγρίας φύλλα πυρικαύστων ἐστὶ καταπλάσματα" τὰ δὲ τῆς ϑηλείας φύλλα φασὶ μετὰ σύκων ξηρῶν συντιϑέ-. μένα ἄσηπτα αὐτὰ διαφυλάττειν. 84) Sic cod. C. et Oribas.; πιριφυεῖς Ald. B5) C. ὀδονταλγίαις δὲ ἁρμόζει, O.auAvlouérij. 56) Sequentia desunt in cod, Paris. Goupyl. Sambucus haec «sic legit: «Ῥασὶ μετὰ σύκων ξηρῶν συντιϑέμενα ἄσηπτα φυλάττειν, τὰ δὲ τῆς ϑηλείας φύλλα πυρικαύστων ἐστὲ κατάπλασμα. Sunt et phlomides duae, hirsutae, terrae adnatae, folis rotundis. Ét tertia phlomis, quae lychnitis appel- latur, ab aliis thryallis, foliis ternis, quaternis, aut etiam pluribus, crassis, pinguibus, hirsutis: haec ad ellychnia utilis est. Primorum autem duorum generum radix astringens, unde alvi profluvio laborantibus, tali ludicri mole, utili- ter ex vino propinatur. JDecoctum ruptis, convulsis, con- tusis et diuturnae tussi auxiliatur, ac dentium quoque do- lores collutione mitigat. Verbascum autem, cui flos au- reus, Capillos tingit, et quocunque loco reponatur, blat- tas in se contrahit. Cocta in aqua folia oedematis et oculorum inflammationibus imponuntur, item syderatis. ulceribus, ex melle aut vino. Cum aceto quoque vulnc- ribus medentur, ct a scorpione ictis opitulantur. Sylve- stris folia ambustorum sunt cataplasmata : feminae vero folia tradunt caricis interposita eas a putredine immunes servare. [4 ΠΕΡῚ YAUX ΙΑΤΡΙΚΙΗ͂Σ BIBAION 4. 507 Κεφ. oy. (o&.) [Περὶ «Αἰϑιοπίδος.] «Αἰϑιοπὶς καὶ αὐτὴ 51 παραπλήσια φλύμῳ ἔχει τὰ φύλλα, δασέα δὲ λίαν καὶ πυκνὰ, κύκλῳ περὶ τὸν πυϑμένα τῆς δίζης" καυλὸν τε- τράγωνον, τραχὺν 38, ἐοικότα μελιτταίνῃ ἢ ἀρχτίῳ, μασχάλας ἀνιέντα πολλάς" καρπὸν δὲ περὶ μέγεϑος ὀρόβου, σύνδυο ἐν ἑνὶ ἀγγείῳ " ῥίζας ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ πυϑμένος πολλὰς, μακρὰς, παχείας, γευομένῳ κολλώδεις" γίνονται δὲ ξηραινόμεναι μέ- λαιναν καὶ σχληραὶ, κέρασιν ξοικυῖαι" πλείστη δὲ γεννᾶται κατὰ τὴν Μεσσηνίαν καὶ τὴν ἴδην. Ταύτης ἡ ῥίζα ἕψο- μένη καὶ πινομένη βοηϑεῖ ἰσχιάδι, πλευρίτιδι, αἵματος πιτύ- σει καὶ ἀρτηρίας τραχύτητι" λαμβάνεται δὲ μετὰ μέλιτος ἀντὶ ἐχλειχτοῦ. Κεφ. ρδ΄. (gc-) [Περὶ 2Mgsriov.] Ἄρκτιον, oí δὲ ἀο- κτοῦρον, φλόμῳ καὶ αὐτὴ ἔχει ἐοικότα τὰ φύλλα, δααύτερα δὲ xai στρογγυλώτερα" ὁΐζαν ἁπαλὴν, γλυχεῖαν, λευκήν" καυλὸν δὲ μαλακὸν, μακρόν 0. καρπὸν δὲ κυμίνῳ μικρῷ ὅμοιον. Ταύτης ἡ ῥίζα δύναται καὶ ὃ καρπὸς ἀφεψηϑέντα $7) Sic Cornar, primus; αὐτό Ald., Asulan., Marcell. 58) Id solum habent Plin. et Oribas., παχὺν solum Ald,, παχὺν καὶ τραχὺν Asulan. et sequ. 89) €. ἁπλήν. 40) €. μακρὸν, ἁπαλόν. Cap. CHI. (€V.) [De Zethiopide.] Aethiopis folia etiam habet verbasco similia, perquam hirsuta ac densa; et circa basin in orbem posita: caulem quadrangulum, asperum, similem melissae aut arctio, multas edenteni axilas: semina ervi mole bina in quovis conceptaculo: ra- dices ab eodem caespite numerosas, longas, crassas. ,et gustu glutinosos, quae siccae nigrescunt duranturque, ut cornua videri possint. Plurima nascitur circa Messcniam et in Ida. Huius radix decocta ac pota ischiadi, pleuri- tidi, sanguinis exscreationi ct fistulae spiritalis asperitati opitulatur: sumitur autem cum melle, tanquam linctus. Cap. CIV. (OVI) [2e Zrc&o.] Arctium, quod nonnulli arcturon vocant, folia habet verbasco itidem si- milia, hirsutiora tamen et rotundiora: radicem teneram, dulcem et albam: caulem mollem, procerum: semen cu- . mino parvo simile. Radix cum semine in vino decocta 508 IIEA4ANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOZ ἐν oio, ὀδονταλγίας διακρατούμενα πραὕνειν, καὶ πυρικαύ- στων καὶ χιμότλης ἐστὶ κατάντλημα" πίνεται δὲ καὶ πρὸς ἰσχιάδας καὶ δυοουρίαν ἐν οἴνῳ. ' Κεφ. ρε΄. (οζ.) [Περὶ Αρκείου.] ᾿Ἄρκειον, οἱ δὲ προς3 ὠπίδα,. οὗ δὲ προςώπιον καλοῦσι, [οἵ δὲ ἀπαρίνην, “Ῥωμαῖοι περσωνάχεαμ, οὗ δὲ λάππαμ)] φύλλα ἔχει ϑμδια τοῖς τῆς κολοκύνϑης, μείζονα μέντοι καὶ σκληρότερα καὶ μελάντερα ὦ καὶ δασέα" καυλὸν ὑπόλευκον, [ἐνίοτε δὲ καὶ ἄκαυλος 7" j| πόα] 1. ῥίζα μεγάλη καὶ λευκὴ ἐνδοϑὲν. ἔξωϑεν 15 δὲ μέ- λαινα. Ἥτις βοηϑεῖ ποϑεῖσα - c πλῆϑος μετὰ στροβί-- λων αἱμοπτοϊκοῖς, ἐμπυϊκοῖς " παύει δὲ τὰ ἐκ τῶν λυγισμῶν περὶ τὰ ἄρϑρα ἀλγήματα, παταπλασσομένη λεία" καὶ τὰ φύλλα δὲ ὠφελίμως ἐπὶ τῶν παλαιῶν ἑλκῶν καταπλάττεται. Κεφ. oz. (ρη.) [Περὶ Πετασίτου «Πετασίτης μό- σχος ἐστὶ μείζων πήχεως, δακτύλου μεγάλου πάχος. éq οὗ φύλλον πετασῶδες μέγα, προςκείμενον ὥςπερ μύκης, ποϊοῦν 41) Omuia haec in Aldina. Asulan. cum Oribas. sola habet ἀχαυ- Aog δὲ ἡ πέα. Hoc vero plane omittit cod. C. uae vera videtur t| pP s lectio. 49) C. κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν. dentium dolores mulcet, si ore contineatur. Ambusta pernionesque eodem foventur. Bibitur et e vino contra coxendicis morbum urinaeque difficultatem. Cap. CV. (ΟΥ̓) [.De Personata.] Personatam Graeci arcion, prosopida, prosopion, [aparinem etiam, Romani autem et lappam] appellant: folia habet cucurbi- tae, maiora tamen, duriora, nigriora et hirsuta; caulem albicantem: [interdum et sine caule est herba]. Radix est. grandis, intus quidem alba, foris vero nigra. Haec dra- chmae unius pondere pota cum pineis nucleis, sanguinem exspuentibus, et quorum in pectore pus colligitur, profi- cua est. 'lrita quoque articulorum dolores e contorsioni- bus ortos illitu sedat. Folia denique antiquis ulceribus utiliter imponuntur. j Cap. CVI. (CVIIL) [De Petasite.] Petasites petiolo : est. cubitum superante, pollicem «crasso, cui iucumbit fungi more folium amplum, petasiforme. "Tritum id I ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHEX BIBAION 4. 599 , εν - πρὸς τὰ κακοήϑη καὶ φαγεδαινικὰ ἕλκη 13, λεῖον καταπλαο- σόμενον. —.. Κερ. gb. (ο8΄.) [Περὶ ᾿Επιπακτίδος.] ᾿Ἐπιπακτὶς, οἵ δὲ ἐλλεβόρινην, oi δὲ βόριον- ϑαμνίσκος μικρὸς, ἐλάχιστα φυλλάρια ἔχων: πρὸς τὰ ϑανάσιμα δὲ πίνεται καὶ πρὸς τὰ ἕν ἥπατι πάϑη. Κεφ. gu. (ο΄) [Περὶ Καπνοῦ. Καπνὸς [oi δὲ κο- ρυδάλιον ἢ κόριον, οὗ δὲ κορυδάλιον ἄγριον, οἱ δὲ καπνὸς ὃ ἐν ταῖς κριϑαῖς, οἵ δὲ καπγίτης, οἱ δὲ μαρμαρίτης, οὗ δὲ καπνογόργιον, oi δὲ χελιδώνιον μικρὸν, οἱ δὲ περιστέριον, ob δὲ κανϑαρὶς, oi δὲ χαλκοκρὶ, “Ῥωμαῖοι ἄπιουμ, οὗ δὲ φου-- μάρια, “Αἰγύπτιοι κνὺξ, οἵ δὲ τοῦκιν) βοτάνιόν ἔστι ϑαμγοει-- δὲς, κορίῳ ἐοικὸς. τρυφερὸν πάνυ" τὰ δὲ φύλλα λευκότερα Y - Dj , » - , καὶ τεφροειδῇ, πτολλὰ πανταχόϑεν" ἄνϑος πορφυροῦν. Τού- € M ' 44. 2 U 7 » ' Cr vov ὃ χυλὸς Opiuo^*, ὀξυδερκὴς, δακρύων aycyoc, ὅϑεν καὺ τοὔνομα &Àxvoc. Δύναται δὲ καὶ τὰς ἐκ τῶν βλεφά- 45) C. add. zal ἀγϑρακας. 44) Cod, X. xal πικρός. contra maligna et phagedaenica ulcera eflicaciter illi- nitur. Cap. CVIL (CIX-) [De Zpipactide.] Epipactis, quam alii elleborinem , alii borion appellant, fruticulus est par- vus, perquam exilibus foliolis obsitus. Contra letalia he- patisque vitia bibitur. Cap. CVIIL (CX) [De Fumaria.] Fumaria [quam ct corydalion et corion, sylvestre etiam corydalion et ca- pnon in hordeo, capnitem et marmaritem, alii capnogor- gion, aut chelidonium minus, alii peristerion, alii cantha- rida, aut chalcocri vocant, Romani etiam apium, Aegy- pli cnyx aut tucin] herbula est fruticulosa, coriandri similitudine, praetenera, foliis albidioribus et cinerascen- tibus, undique numerosis, flore purpureo. Huius succus acris est, aciem visus auget, lacrimas provocat, unde ct nomen nacta est. Vim habet, dum cum gummi illinitur; 600 ZEAANIOY 410XKOPI4OY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ gov τιλϑείσας 5 τρίχας σὺν κόμμει κοταχρισϑεὶς μὴ ἐᾷν que- σϑαι. Βρωϑεῖσα δὲ 7 πόα οὖρα ἄγει χολώδη 46, " Κεφ. ρϑ΄. (οια΄.) [Περὶ "doo ἡμέρου. «Δωτὸς ἥμε- ὦ qos, oí δὲ τρίφυλλον [οἱ δὲ τριπόδιον, oí δὲ τριβόλιον “111 "φύεται ἐγ παραδείσοις" ὃς χυλισϑεὶς καὶ μιγεὶς μέλιτι, ἄρ- γέμα καὶ νεφέλια καὶ λευκώματα καὶ τὰ ἐπισκοτοῦντα ταῖς [ κόραις ἀπὸχαϑαίρει 48. | Κεφ. of. (oif) [Περὶ “ωτοῦ &7gíov.] «Φωτὸς &yoioc, | Ὶ οὗ δὲ λίβυον καλοῦσι [οἱ δὲ τρίφυλλον, “Ῥωμαῖοι τριφόλιουμ ἡ μίνους]. Φύεται μὲν πλεῖστορ ἕν «Διβύη, καυλὸν φέρων δί- σπήχυν ἢ καὶ μείζονα, μασχάλας ἔχοντα πολλάς: φύλλα ὅμοια λωτῷ τριφύλλῳ, τῷ ἐν χορτοχοπείοις γεννωμένῳ" σπέρμα ἐοικὸς τήλιδι, μικρότερον δὲ πολλῷ, φαρμακῶδες ἐν τῇ χγεύς-- σει. Δύναμιν δὲ ἔχει ϑερμαντιπὴν, ἠπίως στυπτικὴν, ἀπο-- καϑαρτικὴν σπίλων τῶν ἐπὶ τοῦ mgocomov καὶ ἐφηλίδων, eby μέλιτι καταχριόμενος πινόμενος δὲ καϑ' ἑαυτὸν λεῖος, ἢ 45) Sic emendavit iam Marcell.; ἑλχυσθείσας legit Lacuna; διπλᾶς vulgo. 46) Cod. C. addit: JIíveras δὲ καὶ πρὸς ἡπατικὰ, xal πολλὰ ἄλλα δύναται. 47) Sic codd. et Ald.; τρειφόλιον COE » Goupyl et Sarac. 48) Cod, N. add, ἐγχροιῤμενρς: pilos palpebrarum evulsos impediri, quominus renascan- tur. Hoerba in cibo sumta urinam biliosam ducit. Cap. CIX. (CXL) [De Loto sativa.] Lotus sativa, quam nonnulli trifolium, [tripodium aut tribolion] appel- lant, nascitur in hortis. Expressus ea succus, addito melle, argema, nubeculas, albugines ceteraque vitia cali- ginem oculis offundentia expurgat. Cap. CX. (CXIL) [De Loto sylvestri. Lotus syl- vestris, quam ct libyon [et trifolium minus] vocant, plu- rima nascitur in Libya; caulem gerit bicubitalem aut ma- iorem, axillis multis: folia similia sunt loto trifoliae, quae in pratis gignitur. Fructus proximus est foeno graeco, sed multo minor, gustu medicato. Vim habet calefacien- tem, leniter astringentem. 'Tollit e facie naevos macu- lasque a sole contractas, si cum melle perungatur. At | ΠΕΡῚ YA4HEZ IATPIKHEX BIBAION 4. 601 T καὶ μετὰ μαλάχης σπέρματος, σὺν οἴγῳ ἢ γλυκεῖ, τοὺς περὶ κύστιν ἀλγήμασι βοηϑεῖ, Κεφ. pic. (guy -) [Περὶ Kvrícov.] Κύτισος 49 [οἱ δὲ τηλίνην, οὗ δὲ λωτὸν μέγαν, οὗ δὲ τρίφυλλον, “Ῥωμαῖοι τρι- φόλιουμ μαϊίους] ϑάμνος ἐστὶ ὅλος λευκὸς, ὡς ῥάμνος , χλα- δους 50 ἀνιεὶς πηχυαίους καὶ μείζονας, mpi οὺς τὰ φύλλα ὅμοια τήλιδι ἢ λωτῷ τριφύλλῳ, μικρότερα δὲ καὶ ῥάχιν ἔχοντα μέσηνϑ', ἔν τε τῷ διατριβῆναι τοῖς δακτύλοις ὄζοντα εὐζώμου 53, ἐν δὲ τῇ γεύσει ὅμοια ἐρεβίνϑοις χλωροῖς 5. 4ύ- γαμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα ψυχτικὴν 9* , διαφορητικὴν τῶν ἐν ἀρχῇ οἰδημάτων, σὺν ἄρτῳ λεῖα καταπλασϑέντα κινεῖ δὲ καὶ Quod τὸ ἀφέψημα αὐτῶν πινόμενον. Ἔνιοι δὲ φυτεύρυ-- σιν αὐτὸν παρὰ Toig σμήνεσιν, ὡς ἐπακτικὸν τῶν μελισσῶψ. Κεφ, οιβ΄. (οιδ΄.) [Περὶ “ωτοῦ aiyvmzíov.] «Δωτὸς ὃ ἐν «Αἰγύπτῳ γεννώμενος iv τῷ ὕδατι τῶν ἐπικλυσϑέντων 49) In editionibus omnibus male scribitur az:000g, cuius nulla est auctoritas. 50) Cod. N. ócfidovc. £r) Sic cod. N. et Ald.; μείζονα Asulan, et sequ. 52) Cod. N. ζωμοῦ, 53) “Χλωροῖς deest in Ald, 64) Lacuna addit zal στυπτικήγς trita, per se aut cum malvae semine, et ex vino aut passo bibita, doloribus vesicae succurrit. Cap. CXI (CXIIL) [De Cy&so.] Oytisus [quam ali telinem , alii lotum maiorem, aut trifolium, Romani trifolium maius: appellant] albus in totum est, uti rha- mnus, ramos spargit cubitales aut maiores, in quibus fo- lia foeni graeci aut loti trifoliae, nisi quod minora sunt dorsoque medio (prominulo.) Ea digitis trita erucam olent, gustata cicer viride sapiunt. Vim autem habent folia re- frigerantem ; oedemata inter initia discutiunt, 51 cum pane trita illinantur. Eorum quoque decoctum urinam pota ciet, Nonnull denique propter alvaria plantant, quod apes alliciat, Cap. CXIL (CXIV.) [De Loto aegyptio.] Lotus, quae in Aegypti campis flumine inundatis provenit, cau- à 609 JHEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOEX πεδίων καυλὸς ἔστι TQ τοῦ κυάμου ἐμφερὴς, ἔχων ἄνϑος ὅδ λευκὸν, ἐοικὸς κρίνῳδδ, 0 φασι κατὰ τὰς ἀνατολὰς τοῦ ἡλίου ἁπλοὔσϑαιδϊ, δύνοντος δὲ μύειν, καὶ ὅλην τὴν κω- δίαν κρύπτεσϑαι, ἐν τῷ ὕδατι πάλιν τε πρὸς τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου ὑπερκύπτειν" ἔοικε δὲ ἡ κωδία ἴα μήκωνι, μεγίστῃ" ἐν ἡ καρπὸς ὡς κέγχρος, ὃν ξηράναντες oí ἐν «ἰγύπτῳ βάλλουσι εἷς ἀρτοποιΐαν᾽ ῥίζαν δὲ ἔχει, ὁμοίαν μήλῳ κυδω- γίῳ, ἥτις xoi αὐτὴ ἐσϑίεται ὠμή ve καὶ ἑφϑή" ἀναλογεῖ δὲ ἑψηϑεῖσα τῇ ποιότητι λεκύϑῳ coU. Keg. oi . (ριέ.) [Περὶ ἩΙυριοφύλλου.] ἸΠυριόφυλλον [οὗ δὲ μυλλόφυλλον, οὗ δὲ στρατιωτικὴ, oí δὲ L4yaos, “Ῥωμαῖοι μιλλεφόλιουμ, οἵ δὲ σουπερχίλιουμ βένερις, Τάλλοι βελιουκάνδας] καυλίσκος ἐστὶ μονοφυὴς, τρυφερὸς, μονόῤῥι-- ζοςὅ8" περὶ ὃν φύλλα πολλὰ, λεῖα, μαράϑρῳ ὅ9 ὅμοια - ὅϑεν καὶ ὠνόμασται" ὃ δὲ καυλός ἔστιν ὑπόκοιλος, διάπυκνος, ὡς 55) Quod editiones habent μικρόν, expungendum. Cf. P. Alpin. plant. exot. p. 218. 56) Maxcell. et Goupyl, iam e Theophr. hist. 4, 8. sic coxrexerunt yulgare zii. 47) Cod. C. ἀγαπλοῦσϑαι. 58) Ultimum deest in cod. C. £9) Asulan. et Anguillara primi in codicibus ita legerunt; ἀμα- ράκῳ cod, C. et Ald, lem habet fabae (aegyptiae) similem, [florem candidum, liliaceum, quem tradunt ad solis ortum pandi, eodem occi- dente comprimi, totumque caput sub aqua occultari, rur- sumque ad exortum solis emergere. Refert vero caput papaveris maximi (caput) In eo grana sunt ceu milii, quae Aegyptii arefaciunt et in panes cogunt. Radicem habet mali cydonii similem, quae et ipsa manditur tum cruda, tum cocía. Cocta qualitate vitello ovi respondet. Cap. CXIIHL. (OXV.) [De JMyriophyilo.] Myrio- phyllum [quod alii myllophyllum, alii militarem herbam, Achilleam 4111, Romani millefolium aut supercilium ve- neris, Galli beliucandas appellant] cauliculo est singulari, icnero ct unica nixo radice: foliis circa caulem laevibus, foeniculi similibus, unde et nomen accepit. Est vero caulis quadantenus cavus, perquam dense consitus et quasi ΠΕΡῚ ὙΔΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 603 ἐπίτηδες διεῤῥηγμένος 0" φύεται ἐν ἑλώδεσι τόποις: Τοῦτο τηρεῖ ἀφλέγμαντα τὰ νεότρωτα τῶν ἑλκῶν, σὺν ὄξει χλωρόν τε καὶ ξηρὸν καταπλασσόμενον" ποτίζεται δὲ καὶ πρὸς πτώ- ματα δῖ σὺν ὕδατι καὶ Got. Κεφ. ροιδ΄. (ρις΄.) [Περὶ Mudídus.] Mujóis, oi δὲ μύῤδαν, οἱ δὲ κονίλην καλοῦσι, τῷ καυλῷ καὶ τοῖς φύλλοις ἔοικε κωνείῳ" δίζαν δὲ ἔχει ἐπιμήκη, ἅπαλὴν 52, περιφερῆ, εὐώδη. ἡδεῖαν βρωϑῆναι. "Hug πινομένη σὺν οἴνῳ φαλαγ- ziw0/xroig βοηϑεῖ᾽ καϑαίρει δὲ ἔμμηνα καὶ λόχια: καϑεψη- ϑεῖσα δὲ iv δοφήμασιν ὠφελίμως φϑισικοῖς δίδοται. “ἴστο-- ροῦσι δὲ ἔνιοι. πινομένης αὐτῆς δὶς ἢ τρὶς τῆς ἡμέρας σὺν οἴνῳ ἐν Aouuxeig καταστάσεσι, βοηϑεῖν πρὸς τὸ ἀνόσους διαμένειν 99, Κεφ. gi£. (ριζ.) [Περὶ Μυάγφρου.] Πύαγρος, oi δὲ μελάμπυρον, πόα φρυγανώδης, δίπηχυς, φύλλα ἔχουσα &u- 60) Mira est lectionum varietas huius loci. Ald. ὑπόσιῤῥος, διά- ztUxVOc, ὡς ἐπίτηδες διαῤδεριγισμένος. Asulan. mutayit διάπυκγος iu διαποίκιλος. Sic et Marcell. et Cornar. et Goupyl, Sarac. ὑσόχοι--: Aog e cod. C. et διεῤδῥιγη μένος e cod. Par. apud Goupyl. recepit, Codd. C. et N. ὑπόκοιλος, διάπυκγος, ὡς ἐπέτηδες διεῤῥδημένος. Hos sequor. Oribas, ὑπόκιῤῥος. 61) Marcell, Mar πνξυματιζομένους, 62) Cod. X. ὑπομήκη, ἁπλοῦν. 65) Codd. C. et N. πρὸς τὸ ἄγοσμον εἶγαι- Manifesto falsum! studio perforatum opus sistens. Nascitur in palustribus. Vulnera recentia ab inflammatione vindicat, seu viride, seu etiam siccum ex aceto oblinatur. Propinatur et ad casus ex alto cum aqua ac sale. Cap. CXIV. (OXVI) [.De Myrrhide.] | Myrrhis, quam alii myrrham, alii conilam vocant, similis est conio caule foliisque: radicem habet oblongam, teneram, rotun- dam, odoratam, cibo gratam. Haec pota in vino pha- langiorum morsibus auxiliatur. Purgat a menstruis et lo- chiis, Eadem decocta et in sorbitione data phthisicis utilis est. "Tradunt et nonnulli, eamdem 015. die terve potam ex vino in pestilenti constitutione ita salutarem esse, ut arceat morbi contagia. j Cap. CXV. (CXVIL) [Je MMyagro.] | Myagros, quem alii melampyrum dicunt, herba est fruticulosa, bi- 604 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ φερῆ τοῖς τοῦ ἐρυϑροδάνου, (ἄνϑη) ὠχρά" σπἕρμα τήλει δὰ ξοικὸς; λιπαρόν' ᾧ χρῶνται κόπτοντες αὐτὸ πεφωγμένον, | καὶ περιπλάττοντες ῥάβδοις καὶ ἀντὶ λύχνου χρώμενοι" δο- κεῖ δὲ καὶ ἐξ αὐτοῦ 95 λίπος ὁμαλίζειν καὶ λεαίνειν τὰς τοῦ σώματος τραχύτητας. Keg. Qi. (ριη.) [Περὶ ᾿Ονάγρας.] "Ovayom, oi δὲ ὀνοθήραν, οἱ δὲ ὄνουριν, ϑάμνος ἐστὲ δενδροειδὴς, εὐμεχέ- ϑῆς, φύλλα ἔχων ἀμυγδαλῇ παραπλήσια, πλατύτερα δὲ xci ἐμφερῆ τοῖς τοῦ κρίνου" ἄνϑη δοδοειδῆ, μεγάλα" ῥίξαν δὲ λευκὴν, μακρὰν, ἥτις ξηρανϑεῖσα οἴνου ὀσμὴν ἀποδί-- δωσι. Φύεται ἐν ὀρεινοῖς τόποις. “ύναμιν δὲ ἔχει τὸ ἀπό- βρεγμα τῆς ῥίζης, ὑπὸ τῶν ἀγρίων ζώων πινόμενον, ἡμεροῦν αὐτά" καταπλασϑεῖσα δὲ πραὔνει τὰ ϑηριώδη ἕλκη. Κεφ. οιζ΄. (ριϑ'.) [Περὶ Kigoíov.] Κίρσιον 8. [οἱ δὲ βούγλωσσον μέγα καλοῦσι, “Ρωμαῖοι σπίνα μόλλις] καυλός ἔστιν ἁπαλὸς, ὡς δίπηχυς, τρίγωνος, và κάτωϑεν φυλλάρια 64) Sic iam Marcellus in codd.; mos pariter in cod. C. legimus, τραχήλῳ editt. ] 65) αὐτῶν vulgo. 66) E codd. Paris. Goup. et Oribas. Sarac. emendavit vulg. γλυκύτερα, 67) Sarac. ex Oribas. pro vulg. μικράν. 68) Primus Cornar. sic scripsit; Ald., Asul. et 1Marc. χρίσσιον- Codd. €. et N, χρέδιογ-. ; : cubitalis, folia gerens rubiae similia; flores e luteo palli- dos, semen foeno graeco proximum, pingue; quo quidem torrefacto ac tuso virgas oblinunt iisque lucernarum vice utuntur. Pingui hoc constat, aspritudines corporis expoliri ac laevigari. Cap. CXVI. (CXVIIL) [2e Onagra.] Onagra, quam et onotheram et onurida vocant, frutex est arborescens, praegrandis; folia habet amygdalina, sed latiora ct lilii folia referentia. Flores sunt rosacei, magni: radix vero alba, elongata, quae siccata vinum medolet. Nascitur in montosis locis. Vim habct infusum radicis, a feris ani- mantibus potum, ea mansucta reddendi: quin et ferina ul- ccra mitigat eadem illita. Cap. CXVIL (CXIX.) [De Cirsioj Cirsium [non- nullis buglossum magnum, Homanis spina mollis dictum] ienero gaudet caule, fere bicubitàli, triangulari: foliola | ΠΕΡῚ YA4HZX ΤΑΤΡΙΚΙΗ͂Σ BIBAION 4. 605 go00:0709, ἔχοντα τὰς γωνίας ἀκανϑώδεις ix διαστημάτων 79. μαλακάς- τὰ δὲ φύλλα βουγλώσσῳ ἐμφερῆ, . δασέα μετρίως καὶ μικρότερα 1, ὑπόλευκα, ἀκανθώδη τοῖς πέρασι" τὸ δὲ ἀνωτάτω τοῦ καυλοῦ περιφερὲς, δασὺ, καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ κεφά-- λια ἀκροπόρφυρα, ξμπαππούμενα. Ταύτης τὴν ῥίζαν ᾿Αν-- δρέας ἀναγράφει ὑπὲρ τὸν ἀλγοῦντα τόπον ἀναδουμένην ΤΣ παύειν κιρσῶν πόνους. Κεφ. ριη΄. (gx) [Περὶ ᾿Αστέρος ἀττικοῦ.] Loro ἀτ-- τικὸς [oí δὲ ἀστερίσκος, οἱ δὲ ἀστέριον, oi δὲ βουβώνιον, oí δὲ ὑσφθϑαῖμον, “Ῥωμαῖοι ἰγγυνάλις 35, Δακοὶ ῥαϑίβιδα] ῥαβδίον ξυλῶδες 5, ἐπὶ ἄκρου ἔχον ἄνϑος πορφυροῦν καὶ μήλινον 15, ὥςπερ ἀνϑεμίδος κεφάλιον περισχιδές 75. ἔχει δὲ φυλλάρια ἀστέρι ὅμοια" τὰ δὲ περὶ τὸν καυλὸν φύλλα vmo- μήκη καὶ δασέα. [᾿Θφελεῖ δὲ στόμαχον ἐκπυρθύμενον, κα-- 69) Consensus codd. et priscorum interpretum ptohibet, cum Sa- xac. depravatum locum censere. 70) Cod. C. addit ἐπ᾽ αὐτῶν. 71) Sic Plin. 27, 59. et cod. C.; μακρότερα editt. 72) à4vaOo/usvov Ald. et Asulan., χερσῶν Asulam., ὠγαδευομένην C. 78) Sic €, N.; ἐγγενάλες editt, 74) C. δαβδίέα ξυλώδη. 75) Καὶ loco ἢ Codd. et Matth.; πορφυροῦν Oribas. non habet. Utrumque Serap., qui cum Avic. ella] b] vocat. 76) Cod. X. πολυσχιδές. Ὁ. et N. περὲ σχέσιν φυλλαρίων στενῶν, omissis sequ. ἔχδι -- ὅμοια γ), quae tamen in Oribas. et Serap. adsunt. inferiora rosaceo modo congesta, angulis molliter et re- mote spinosis. Folia (superiora) buglosso similia, medio- criter tamen hirsuta et minora, albicantia, ambitu spi- nosa. Apex caulis teres, hirsutus, et in ipso capitula su- perne purpurea, quae in pappos fatiscunt. Iluius radi- cem tradidit Andreas loco affecto adalligatam dolores va- ricum sedare. Cap. CXVIII. (CXX.) [De .4stere attico.] Aster atticus [quem alii asteriscon aut asterion, bubonion etiam et hyophthalmon, Romani inguinalem, Daci rathibida vo- cant] virgultum est lignosum, Íílorem gerens in cacumine purpureum et luteum, in ambitu, sicut anthemidis capi- tulum, fissum, foliolis stellae modo radiatis. Folia cau- tma oblonga sunt et hirsuta. [Exaestuanti stomacho, ocu- à J ͵ θ05 . HE£A4ANIOYAIOZKOPIAOY ΑΝΑΖΆΑΡΒΕΩΣ ταπλασσόμενον, καὶ ὠφϑαλμῶν φλεγμονὰς καὶ βουβῶνας, . καὶ τὰς προπτώσεις ἕδρας" φασὶ δὲ τὸ πορφυρίζον τοῦ. ἄγ-- ϑους, μεϑ' ὕδατος ποϑὲν συναγχικοῖς βοηϑεῖν καὶ ἐπιλή- | ψίαις παίδων] 7, ““ρμόζει δὲ καταπλασσόμενον ὑγρὸν πρὸς || βουβώνων φλεγμονὰς" ξηρὸν δὲ ἀναιρεϑὲν τῇ ἀριστερᾷ χειρὶ 18 τοῦ ἀλγοῦντος, καὶ περιαφϑὲν τῷ βουβῶνι ἀπαλλάσσει τῆς ὀδύνης. [Γίνεται δὲ μέσον πετρῶν καὶ τόπων τραχέων. | Ταύτης οἵ ἀστέρες ἐν νυκτὶ λαμπουσιν" οὗ γὰρ μὴ εἰδότες. ὅταν αὐτὴν ἰδωσι, νομίζουσι φάντασμα εἶναι" εὑρίσκεται δὲ παρὰ βοσκοῖς προβάτων. Καὶ Κρατεύας ὃ ῥιζοτόμος ἵστο- θεῖ" αὕτη χλωρὰ κοπεῖσα μετὰ ὀξυγγίου παλαιοῦ, ποιεῖ πρὸς λυσσοδήκτους καὶ βρογχοκηλικούς" ὑποϑυμιωμένη δὲ quya- δεύει Qoia] "9. . Κεφ. ριϑ'. (guo.) [Περὶ ᾿Ισοπύρου.] ᾿Ισόπυρον, oi δὲ φασίολον 0 χαλοῦσιν, ἀπὸ τοῦ ξοικέναι φασιόλῳ, τῷ ᾿ 77) Uncinis inclusa, a Serapione lecta et in omnibus editt. obvia, Qesunt tamen in cod. C. Nec tamen legerunt Plin. aut Galen. BRepe- tuntur autem, paucis mutatis, in capite 120 (122). 78) €. addit ὑπό. 79) Uncinis inclusa absurda et superstitionem ab auctore alienam sapiunt. Nec inyeniuntur in yetustis exemplaribus aut priscis in- terpretibus. 80) C. φασήλιον: . lorum et inguinum inllammationibus, anique prolapsui auxiliatur. Aiunt et id, quod in ílore purpurascit, ex aqua potum, angina laborantibus puerisque comitialibus opitulari] Convenit vero, dum etiamnum humet, impo- situs inguinum inflammationi Si vero aridus sinistra la- borantis manu arripiatur et inguini adalligatur, dolore li- berat. [Nascitur medius inter rupes locaque aspera. Stel- lae noctu fulgent. Quapropter, qui hoc ignorant, ubi id viderint, spectrum quoddam esse arbitrantur. Invenitur ab opilionibus. Ceterum Cratevas herbarius hanc herbam refert, si viridis cum axungia vetere tundatur, contra rabiosorum morsus gutturisque ramices prodesse, ac suf- litu quoque serpentes fugare.] Cap. CXIX. (CXXL) [Je Zsopyro.] lsopyrum et phasiolon appellant, quia ad phasioli similitudinem ad ΠΕΡῚ YAHZX ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAÁION 4. 607 κατ᾽ ἄκρον vo πέταλον ἕλικα φέρειν 51: ἔπεισι δὲ κεφαλαὶ ἐπὶ ἄκρου τοῦ καυλοῦ λεπταὶ, σπερματίων πλήρεις, παραπλησίων μελανϑίῳ τὴν γεῦσιν * τὸ δὲ φύλλον ὦ ἀνίσῳ. Τούτου τὸ σπέρμα πινόμενον σὺν μελικράτῳ τοὺς περὶ ϑώραπα πόνους καὶ βῆ-- qus ὠφελεῖ" αἱμοπτοὔκοῖς T& xo ἡπατικοῖς ἁρμόζει. Κεφ. ox. (gx .) [Περὶ Ἴου.] Ἴον πορφυροῦν 9? [οἵ δὲ δασυπόδιον, oi δὲ πριαπήϊον. οὗ δὲ ἴον ἄγριον 58, οὗ δὲ κυβέλιον, “Ῥωμαῖοι σετιάλις, οἵ δὲ μουράρια, οἱ δὲ βίολα πουρπούρεα)] φύλλον ἔχει μικρότερον κισσοῦ καὶ λεπτότερον, ? » , , , b μελάντερον δὲ καὶ ovx avouoiv9*, χαυλίον μέσον 85 ἀπὸ - Ci 325 Y» 7, x , PEL - , τῆς δίζης, ἐφ᾽ ov ἀνθϑηλιὸν σφόδρα εὐῶδες, πορφυροῦν. Φύε-- 3 ΄ / , Ao Say ται ἐν παλισκίοις καὶ τραχέσι τόποις. Zlvauur δὲ ἔχει ψυ- τ , c 1 xuxry* ou τὰ φύλλα καταπλασσόμενα καϑ' ἑαυτὰ καὶ μετὰ 81) Expungendum esse τῷ --- qép&v, perperam autumat Dodon, p. 680. Fab. Columna ἄκρον contrario sensu de infima petali parte (Aquilegiae vülg.) intelligit. Sarac. κατ᾽ ἄχρον τὸν καυλὸν csse le- gendum suspicatur. 82) ΠΠορφυροῦν recte addunt codd. Vindob. et Ald. Asulan. cum sequ. omittunt, aut inter notha ablegant. 85) Sic Ald. et Marc. In Asul. ex menda typographi ἄγριον tra- hitur ad πριαπήϊον., unde et mendosa scriptio ad Sarac,. transiit. 94) Veram hanc lectionem esse, testantur Oribas. et Serap. Codd. C. et N. φύλλον ἔχει κισσοειδὲς, μικρότερον δὲ καὶ λεπτύτερον. 856) C. N. χαυλία μέσα. ϑοιαρ. addit: super eurz (cauliculum) pilus. Nec divino, quid legerit, nec intelligo sensum. apicem folii cirrum gerat. Capitula sunt in summo caule tenuia, minutorum seminum plena, nigellae saporem imi- tantium. Αἱ folium est aniso simile. liuius semen con- tra tussim ceteraque pectoris vitia cum aqua mulsa bibi- tur." Sanguinem quoque exscreantibus ac hepaticis ido- neum est. Cap. CXX. (CXXIL) [De 7iola.] Viola purpurea [quam et dasypodion, priapeion, violam agrestem et cy- belion, Romani quoque setialem et murariam vocant] fo- lium habet hederaceo minus, tenuius ac nigrius, cetera haud dissimile. ^Cauliculus a radice medius prodit, in quo Íílosculus perquam suaviter olens, purpureus. Locis nascitur opacis et asperis. Vim habet refrigerantem, unde folia, per se et cun polenta imposita, stomacho ardenti, 608 ΠΕΔΑΝΙΟΥ A4IO0ZKOPLAOY ANAZAPBEQZ ἀλφίτων, βοηϑεῖ στομάχῳ καυσουμένῳ xai ὀφϑαλμῶν qÀc- | γμοναῖς καὶ ταῖς τῆς ἕδρας προπτώσεσι' φασὶ δὲ τὸ πορφυ-᾿ φίζον τοῦ ἄνϑους 99 μεϑ' ὕδατος ποϑὲν, Midi o βοηϑεῖν ; καὶ ἐπιληψίαις ταῖς ἐπὶ παίδων. Κεφ. ρκα΄. (ρχγ.) [Περὶ Κακαλίας.) Καλαλία, oi δὲ λεοντικὴν, φύλλα φέρει λευκὰ; εὐμεγέϑη" καυλὸς δὲ ἐξ αὐτῶν μέσος, ὀρϑὸς; λευκὸς, ἄνθος ἔχων ἑοικὸς βρύῳ ἢ ἐλαίᾳ 81: ἐν ὄρεσι. δὲ φύεται: Ταύτης 5 ῥίζα ἐν οἴνῳ βρε- χομένη . ὡς τραγάκανϑα, καὶ ἐκλειχομένη ἢ διαμασσωμένη sod ἑαυτὴν, βῆχας καὶ τραχύτητας τῆς ἀρτηρίας ϑεραπεύει" οἱ δὲ μετὰ τὴν ξξάνϑησιν ἐπιφυόμενοι xOxxoi λεῖοι ἀναλη-- φϑέντες κηρωτῇ καὶ ᾿ἐπιχρισϑέντες, τεταγὸν καὶ ἀῤῥυτίδωτον τηροῦσι τὸ πρόφρωπον. Κεφ. ροκβ΄. (ρκδ΄.) [Περὶ Βουνίου.] «“Βούνιον, [oi δὲ ἄτον, oi δὲ ἀκτίνηνϑ8, οἵ δὲ ἀνεμόσφορον, προφῆται παρα- δάκρυ, «Αἰγύπτιοι ἐρξώην: “Ῥωμαῖοι σκόπα ῥέγια, Ldggoi 86) Cf. Theoph. hist. 1, 15. (21.) et Marcell. ad h. 1, 87) Sic Marcellus legit in exempl.; δρουδ ἢ ἐλαίᾳ Ald., Asulam., Corn. et Goupyl.; βρυωνίᾳ Lacuna et Sarac. 88) Galen. dgzrwxóv, Oribas, dzTioy , Paull. doxtioy. - oculorum inflammationibus sedisque prolapsibus auxilian- iur. Aiunt et id, quod in iHlore purpureum est, in aqua potum, angina laborantibus puerisque comitialibus opi- ὦ tulari. Cap. CXXI. (CXXIIL) [De CacaZia.] Cacalia, quam et leonticem vocant, folia profert alba et ampla, e quo- rum medio caulis emicat rectus, albus, florem ferens mu- sco aut oleae similem. In montibus nascitur. Huius ra- dix in vino macerata, velut tragacantha, et delincta aut per se commanducata , tussi et fistulae spiritalis asperitati subvenit. Grana, quae post excussum Ílorem enascuntur, trita et cerato excepta ac illita extendunt cutem in facie eamque erugant. Cap. CXXII. (CXXIV.) [De Bunzo.] Bunium, quod alii aton, alii actinen, alii anemosphoron, prophetae pa- radacry, Ae; gyptiü erxoin, Romani scopam regium, Afri ΠΕΡῚ ὙΛῊΣ IATPIKHX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 609 l , ζιγὰρ 89, oi δὲ ϑεψώ 50], καυλὸν ἀνίησι τετράγωνονϑΊ, καὶ 3 2» » ; ; el 34,25 - ἐν αὐτῷ κλωνάρια περίπλεα φυλλαρίων λεπτῶν καὶ ἀνϑῶν πολλὰ, τῷ μήκει δαχτυλιαῖα" φύλλα δὲ πρὸς τῇ ῥίζη Ouow | » τᾷ φὸς τῇ gib Ou λί À ἣν δὲ AA - V V mA , 92 n » ἢ σελίνῳ, λεπτότερα δὲ πολλῷ, πρὸς τὰ τοῦ κορίου 53: ἄνϑος EJ , , 5.“ c , 7 2) a ἀνήϑου" σπέρμα εὐῶδες, ὑοςκυάμου μικρότερον. Ἔστι .δὲ ᾿οὐρητικὸν, ϑερμαντικὸν καὶ δευτέρων ἀγωγὸν, σπληνί τε καὶ γεφροῖς καὶ κύστει ἐπιτήδειον" χρῆσις δὲ αὐτοῦ, ὡγροῦ τε καὶ ξηροῦ, καὶ χυλισϑέντος σὺν ταῖς ῥίζαις καὶ τοῖς καυλοῖς καὶ τοῖς φύλλοις μετὰ μελικράτου. Κεφ. gu. (οκέ.) [Περὶ "PevOofovviov.] ἱΨευδοβού- | ΄ P ARIA - 2 ΄ » Σ Y | vov ϑαμνίον ἐστὶ σπιϑαμιαῖον ἕν Κρήτῃ, ἔχον φύλλα καὶ ᾿πλωνία 95 βουνίῳ δμοια, δριμέα. Δύναται δὲ καὶ τὰ ἐξ. αὐ-- τοῦ πινόμενα χλωνία ὅσον Ó' σὺν ὕδατι στρόφους καὶ στραγ-- H n / - γουρίαν καὶ πλευρᾶς πόνον: ϑεραπεύειν" διαφορεῖ δὲ καὶ χοιράδας μετὰ ἁλῶν καὺ οἴνου καταπλασσόμενα χλιαρά. 89) C. γιεζάρ. 90) €. ϑεμψώ. 91) Quae sequuntur, verbotenus e cod, C, et Ald, transscripsi, | Lectio vulgaris ad Oribas. ab Asulano formata, haec est: τετράγωνον, εὐμήκη; πάχος δακτυλιαῖον" φύλλα δὲ ὅμοια σελίνῳ. 92) C. τριβόλου. Lacuna τριβόλου ἢ κορίου. Dodon. πρὸς τῷ ἄκρῳ. 95) Καὶ zÀwvía habent codd. Vindob. et Paris., Aldina ctiam, sed post δριμέα positum. Asulau. cum rell, reiiciunt, 94) Cod. X. πλευρῶν ἀλγήματα. . zigar aut thepso vocant] caulem emittit tetragonum, cuius ramusculi numerosi, foliolis minutis floribusque confertim obsiti, longitudine digitales sunt: folia radicalia selinum aemulantur, multo tamen tenuiora, et ad coriandri for- | mam accedunt. Flos est anethi, semen odoratum, hyos- | cyami semine minus. Ciet id urinas, excelefacit, et se- | cundas evocat, lieni, renibus ac vesicae utile. Ceterum | seminis, tam humidi quam sicci, itemque succi ex eo una cum radicibus, caulibus ac foliis expressi usus est ex aqua | mulsa. Cap. CXXIIL (CXXV.) [2e Pseudobunio.] Pseu- dobunium fruticulus est dodrantalis in Creta, folia ramu- losque bunii ferens, acri gustu. Quatuor eius ramuli ex |aqua bibiti tormina, stranguriam laterisque dolores sa- | nant: discutiunt et strumas, si cum sale et vino tepentes ! imponuntur. DIOSCORIDES. Qq 610 ΠΕΜΑΝΙΟῪ AIOZKOPIJOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ΄ , a i Κεφ. ox. (ouz-) [Περὶ Χαμαικίσσου.] Χαμαίκισσος 3 , Ἢ 1 LS » | [οἱ δὲ χαμαιλεύκη, οἱ δὲ κισσὸς ἄκαρπος, oi δὲ γῆς στέφα- - ς - LU » voc, οἱ δὲ σεληνῖτις, “Ρωμαῖοι ἕδερα πλουβιάτιχα)] φύλλα Gp -— , ' , ὅμοια κισσοῖς 55, μαχρότεραϑθ δὲ καὶ λεπτότερα, πολλά" χλωνία σπιϑαμιαῖα, περίπλεα φύλλων ἀπὸ τῆς γῆς € ἢ c^ » λ els cr À , 197 N ν᾿ ᾿ ^ ἄνϑη λευκοΐοις ὅμοια, λεπτότερα 0297 καὶ πιχρὰ πρὸς τὴν - » € ' M L4 γεῦσιν ἰσχυρῶς" ῥίζα λεπτὴ, λευκὴ, ὄχρηστος" φύεται ἕν ἐρ- , , € , ι B , E ZEN ct γασίμοις χωρίοις. “ρμοΐζει δὲ τὰ φύλλα ἰσχιαδικοῖξς, ὅσον 0, μι κω icd , Y ΄ πον fc νὰ ES τριώβολος ἐν ὕδατι κυάϑοις τρισὶ πινόμενα ἐπὶ ἡμέρας wu ἢ v 98, xai ἴκτερον δὲ ἀποκαϑαίρει, ὁμοίως πινόμενα πρὸς c » c , ἢ ζ΄ ἡμέρας. , , , - Κεφ. ρκέ. (ρκζ΄.) [Περὶ Χαμαιπεύκης.] Χαμαιπεύχη 59 5 » , 2 , Jj , , ποιεῖ πρὸς ὀσφύος ἀλγήματα, ἐν ὕδατι λεία πινομένη. [Ev afa. en. 95) Cod. C. πυροῖς, quod cum Plin. 24, 84. (:picata est tritici z1odo) congruit. | 96) Cum Fuchsio, stirp. hist. 977, reliqui commentatores fere omnes μικρότερα volunt: repugnant tameu codd. et interpretes prisci, 97) Solum λεπτότερα habent Oribas. et cod. C., λευχότερα καὶ λε- πιότερα Ald., μικρότερα solum Asulan, cum sequentibus. 99) Plin. 1. c. septemz diebus. d C me m1 99) Marcell., Buell, et Valer. Cord. in codd. sic scriptum inve- | nerunt, quod cum Flin. 24, 86. congruit. Χαμαιλείκη, synony- mon βηχίου (lib. 5. c. 116. (126.]) eodem nomine a, Plinio 24, 85. | distinguitur, farfarum, dicta. Et, quanquam Galen, et Paull, χα μαιλείκην ἃ βηχίῳ removeant, in iis auctoribus mostra lectio | substituenda esse videtur. ΟΣ, Alpin, exot. p. 77. Cap. CXXIV. (CXXVI.) [De Chamaecisso.] Cha- maecissus [aliis chamacleuce, aliis hedera sterilis, aut ter- rae corona, aliis selenitis, Romanis hedera pluviatica di- citur] folia habet hederae similia, sed longiora ac te- nuiora, numerosa: ramulos a radice quinos senosve, do- drantales, foliosos: flores levcoium (colore) referentes, minores tamen et gustu admodum amaros. Radix est te- nuis, alba, inutilis. Nascitur in cultis locis. Folia con- veniunt ischiadicis , dum tribus obolis in aquae cyathis totidem per quadraginta aut quinquaginta dies bibuntur: regium quoque morbum expurgant, simili modo pota per sex aut septem dies. Cap. CXXV. (CXXVIL) [De Chamaepeuce.] Cha- maepeuce facit adversus lumborum dolores, si trita ex | ΠΕΡῚ Y.A4HZX IATPIKHZ BIBAION 4. 611 ἄλλῳ] 100, Ἔστι δὲ 7 βοτανη δλόχλωρος; ἔχουσα φυλλάρια ἐπικαμπῆ, καὶ τοὺς κλάδους ἐπικαμπεῖς, καὶ ἄνϑη ὡς ῥόδα. Κεφ. gxc. (οκη.) [Περὶ .BovyAoooov.] .BovyAoocov [προφῆται γόνος αἰλούρου, ᾿Οσϑάνης cavvovyit, “Αἰγύπτιοι ἀντὸν ἐρινβεσὼρ, “Ῥωμαῖοι λογγαίβουμ, οἱ δὲ λίγγουα βό- βουμ3, οἱ δὲ Afaviv?, φροι avoov«q * , Ζακοὶ βουδαλ- λα5] 5 ἔοικε φλόμῳ 7 φύλλον δὲ ἔχει χαμαιπετὲς, τραχύ τε καὶ μελάντερον, ἀχανϑῶδες καὶ μικρότερονδ, ὅμοιον βοὸς ᾿γλώσση᾽ ὅπερ καϑιέμενον εἷς, τὸν οἶνον, εὐφρόσυνον δοκεῖ εἶναι. [Φύεται ἐν πεδίοις καὶ ὑποτραχέσι τόποις]. 100) Sic Ald. 1) Sic C.; τζαγουχεέ Ald. 29) Hoc add. C, 5) C. addit Aixaver. 4) C. ἀλσουνάλφ. 5) Hoc addit C. 6) Quae iam sequuntur in Aldina, nothis adiudicata a lMarcell., Asulan. et qui sequuti sunt, tam manifesto peregrina sunt, cum nullus codex antiquior habeat, neque interpretes prisci, neque mc- dicorum quisquam, qui Dioscoridem excerpserunt, ut, ne uncinis quidem inclusa, audeam textui inserere. Sunt autem haec: f'rvárar εἰς τόπους ὁμαλοὺς zai ἀτμώδεις (ἀμμώδεις forte Sarac.). Zvráyeras δὲ ἐν ᾿Ιουλλίῳ umvé. d»aoi δὲ πρὸς δίγη λυσιτελεῖν" πρὸς uiv τρι- ταῖον, τοῦ ἔχοντος βουγλώσσου y' καυλοὺς δλὴν ἀποτριτώσας μετὰ τῶν ῥιζῶν καὶ τοῦ σπέρματος τὴν βοτάνην, δίδου nuiv* τοῦ δὲ τέσσαρας ἔχοντος τῷ τεταρταΐζοντε" ἡ δὲ ἕψησις τούτων σὺν oivo' καὶ πρὸς ἀποσιτιήματά φασιν αὐτὸ χρησιμεύειν. 1n quo quidem panno assut protinus insolentia verborum εἰς cum accus. loco ἐν cum dat,, λυ- σιτελεῖν loco ἀρήγειν ν ὠφελεῖν etc. et Julius ruensis nos oítendunt, cum πυραμητόν dixisset Diosc.- Dein eadem in cap. de ἀρνογλώσσῳ suadentur, quae Plin. 25, 41. ad cynoglosson transtulit. 7) €. N. φλοιῷ. Serap. earomus, scilicet UMS pro Uv legit. 8) Duo haec adiectiva habent codd. C. et Cantacuz., μικρότερον etiam Oribas. et Serap. 9) Uncinis inclusa leguntur in cod. X. aqua bibatur. Est autem herba tota viridis, foliolis ra- misque inflexis, floribus rosaceis. 4 Cap. CXXVI. (CXXVIIL) [De Buglosso.] Buglos- sum [prophetae felis genituram , Osthanes sannuchi, Ae- gyptii anton erinbesor, Romani longaevum, aut linguam bovis, aut libanin, Afri ansanaph, Daci budalla vocant] verbasco simile est, folio in terram sparso, aspero tamen et nigriore, spinoso et minore, bubulae linguae simili: quod vino inditum hilaritatem afferre creditur. ( Nascitur in campis et asperis locis.] Qq 5 6019 HEAANIOY A4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOX Κεφ. ox£. (ox0'.) [Περὶ KvvoyAoocov.] Κυνόγλωσ- cov [oi δὲ φυτὸν, oi δὲ καβαλλάτιον, oi δὲ σπληνίον, oi δὲ σκόλυμος, “Ῥωμαῖοι λίγγουα κάνις, ot δὲ λίγγουα xavivo] φύλλα ἔχει ἀρνογλώσσῳ͵ τῷ πλατυφύλλῳ ἐμφερῆ, στενώτερα δὲ καὶ μικρότερα, χνοώδη" ἄχαυλον, ἐπὶ γῆς ἐστρωμένον " φύεται ἐν ἀμμώδεσι τόποις. Ζύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα λεῖα σὺν στέατι παλαιῷ ὑείῳ κυνόδηκτα καὶ ἀλωπεκίας καὶ κα- τακαύματα ἰᾶσϑαι" ἑψηϑεῖσα δὲ ἡ πόα, καὶ πινομένη σὺν οἴνῳ, κοιλίας ἐστὶ μαλακτική. : Κεφ. ρκη. CoM.) [Περὶ Φυτεύματος.] Φύτευμα 19 φύλλα ἔχει ὅμοια στρουϑίῳ, μικρότερα δέ" καρπὸν' πολὺν τετρημένον 4. ῥίζην μακρὰν᾿5, λεπτὴν, ἐπιπόλαιον" ἣν ἀνα- γραφουσί τίνες 15 εὐϑετεῖν πρὸς φίλτρον. Κεφ. ρκϑ'. (ολα΄.) [Περὶ «Δεοντοποδίου.] «Δεοντοπό- διον [οἱ δὲ ζωόνυχον, oí δὲ ἀετώνυχον, οἵ δὲ κῆμος, oi δὲ δαμναμένη, οὗ δὲ ἰδιόφυτον, oí δὲ φυτοβασίλα, oi δὲ κρόσ-- σιον, οὗ δὲ κροσσόφϑοον, προφῆται αἷμα προκοδείλου, οἱ δὲ 10) C. addit: οὗ δὲ ἁἀδρώδης» “Ῥωμαῖοι ἁπλουμέρους. x1) C. τετμημένον. 12) Sic Marcell. et C.5 μικράν vulgo. 15) C. ἥν "weg ἀνέγραψανγ- Cap. CXXVII. (CXXIX.) [De Cynoglosso.] Cyno- glossum [aliis phyton, aliis caballation, aut splenion, aut scolymos dicitur, Romani linguam canis seu caninam ap- pellant] folia habet plantaginis latifolia, sed angustiora, minora et lanuginosa. Caule caret, humique sternitur. Provenit in sabuletis. Vim habent folia trita cum adipe suillo veteri canum morsus, calvitiem et ambusta sanandi. Decocta vero herba et cum vino bibita alvum mollit. * Cap. CXXVIII. (CXXX.) [2De Phyteumate.] Phy- teuma habet folia struthio similia, sed minora: fructum copiosum, foratum; radicem longam, tenuem et superfi- cialem, quam ad amatoria idoneam esse nonnulli tradunt. Cap. CXXIX. (CXXXI.) [Je Leontopodio.] Leon- topodium [quod nonnulli zoonychon, alii actonychon, aut cemos, domitricem etiam et idi phyton, phytobasila, cros- sion et crossophthoon, prophetae sanguinem crocodili, aut ΠΕΡῚ YA4H£Z IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 613 4 ^ κροχομέριον, “Αἰγύπτιοι δαφνοινὴς, “Ῥωμαῖοι ΠΠινέρκιουμ, ot , δὲ νεουμάτους, οἱ δὲ Τ|αλλάδιουμ, οἱ δὲ φλάμμουλα] δι- -, 2 » δακτυλιαῖον ἔστι βοτάνιον, ἔχον φυλλάρια στενὰ. ὡς τεσ-- ᾿ , ^ dx c σάρων δακτύλων ἢ καὶ τριῶν τὸ μῆκος, δασέα, ξοιωδέστε-- 15 * Ἁ Ld €, 16 ^ c , »25 » ^ - ρα τὰ πρὸς 17 Qí5n!9 xai ὑπόλευκα £m ἄκρων δὲ τῶν ἢ Ὁ T c MPs ΕΜ: [5 A / 18 χαυλῶν κεφάλια ὥςπερ τετμημένα 11, iv oi; &vOm μέλανα 8" c δὲ ^ 5 ; 19 4, uU * , ὃ δὲ καρπὸς αὐτοῦ δυςϑεώρητος διὰ τὸν περιχεχυμένον 2 Ὁ 20 Emir A, δ᾽ ci , d 1 δὲ ' 4 αὐτῷ 0 χνοῦν" ῥίζα δ᾽ ὕπεστι μικρά. — Daci δὲ καὶ ταύτην E - , 1 - εὐχρηστεῖν εἰς φίλτρα περιαπτομένην, καὶ φύματα διαφορεῖν 21. , /, Κεφ. ο΄. (gÀB.) [Περὶ ᾿“Ὑπογλώσσου.)] "TnóyÀoo- c0v?? [οἱ δὲ καὶ τοῦτο ἀντίῤῥινον, οἱ δὲ ἀναῤῥινον, oi δὲ καὶ λυχνίδα ἀγρίαν καλοῦσι] ϑαμνίσκος ἐστὶ μυρσίνῃ ἀγρίᾳ καὶ λεπτῆ 33 τὰ φύλλα ὅμοιος" κόμην δὲ ἀκανϑώδη ἔχει καὶ d φ μοιος᾽ κομὴ αγϑώδη ἔχει uoi r4) Asul. addit ἐσχυρώ, quod sequentes repetunt, nec tamen legi- tur in Ald., nec in codd. 15) Sic cod. C., Ald., Cornar.,, Goup. et Sarac.; εὐωδέστερα Asul. et Marcellus. 16) Asul, τὴν ῥίζαν. 17) Sic cod. €., Ald., Hermo)., cod. Paris, apud Goupyl.; τες τρημένα Asulan, et qui sequuntur, 18) €. μήλινα. 19) Sarac, αὐτῷ. 20) Sarac. αὐτοῦ. 21) Cur ultima πϑριατετ. — διαφορδῖν Asul. xeiecerit, nom liquet, cum in codd, et Ald. adsint. 23) Sic cod. C,, Pliu., Galen. et Paull; /;zóyàeocov vulgo. 253) Dalechamp. p. 906. mavult λευκῆ. crocomerion, Aegyptii daphnoenes, Romani Minercium; aut neumatum, Palladium etiam et flammulam vocant]. Herbula est duorum digitorum, foliola habens angusta; trium aut quatuor digitorum (transversorum) longitudine, hirsuta; quaeque radici proxima sunt magis lanata et albi- cantia, Ín summis caulibus capitula sunt incisa, in qui- bus flores nigricantes. Semen vero visu diflücile est, propter circumfusam lanuginem. ^ Radix subiacet par- va: quam etiam tradunt amulcti ratione alligatam ad ama- toria prodesse, et tubercula discutere. Cap. CXXX. (CXXXIL) [De Zypoglosso.] Hypo- glossum [nonnulli et hoc antirrhinum vel anarrhinum, alii et lychnidem agrestem vocant]. Fruticulus est folia habens myrti sylvestris tenuisque figura; comam autem 614 HEZ4A4NIOY AIOXZKOPIAOY ANAZAPBEQX ἐπὶ ἄκρου ὥςπερ γλωσσίδια, παραφύσεις μικρὰς 25 παρὰ τοῖς φύλλοις. Δοκεῖ δὲ 5 κόμη περίαμμα εἶναι χρήσιμον κεφαλαλ- γοῦσι " μίγνυται δὲ καὶ εἰς μαλάγματα ἣ τε ῥίζα καὶ τὸ χύ- λισμα. Κεφ. ρλα΄. (gÀy.) [Περὶ ᾿Αντιῤῥίνου. ᾿Αντίῤῥινον 35, οἱ δὲ ἀνάῤῥινον, ἔνιοι δὲ καὶ ταύτην λυχνίδα ἀγρίαν ἐκά-- λεσαν" πόα ἐστὶν ἐμφερὴς ἀναγαλλίδος φύλλοις καὶ καυλῷ τὰ δὲ ἀνϑὴ λευκὰ, ἐμπόρφυρα, εὐειδῆ 35 διὸ καὶ ἀγρία λυ-- χνὶς ἐκλήϑη" καρπὸν δὲ φέρει μόσχου δισὶν ὅμοιον, [ῥούσιον ἰδεῖν 27, “Ἱστορεῖται δὲ τοῦτο ἀντιπαϑὲς εἶναι φαρμάκοις περιαπτόμενον, ἐπίχαρίν τε ποιεῖν ἀλειφόμενον σὺν ἐλαίῳ «guvíro ἢ κυπρίνῳ. Κεφ, ρλβ΄. (ολδ΄.) [Περὶ Κατανάγκης. Κατανάγκη [ot δὲ δαμναμένη328, oi δὲ Διονυσιὰς, oi δὲ ϑύρσιον, οἱ δὲ δῆμος, οἵ δὲ κῆμος, oí δὲ κρότιον, προφῆται ἀρχαρὰς, oi 24) Sic cod. C.; ὥςπερ γλωσσίδα παρὰ T. φ. vulgo. Ἐπ pov, xul ὥςπερ γλωττίδας παρὰ τ. q. Dalechamp. Καὶ ἀπ ἄκρου ὥςπερ ἐπιγλωττίδας παρὰ τ. q. Lacuna. Cf, Fab. Columna phytob. p. 55. 25) Ιυνοκέφαλόν C. 26) Sic codd. C. et N.; ἄνθη πορφυρῶ, ὅμοια λευκοΐῳ, μικρότερα δέ cditt. 27) Unucinis inclusa desunt in codd. Vindob. 28) Ald, δαμναμέτη. spinosam, et versus apicem appendices "parvas, ceu lingu- las, secundum. folia exeuntes. Coma caput dolentibus amuletum utile creditur. Radix succusque expressus ma- lagmatis admiscentur. i Cap. CXXXI (CXXXIIL) [De .4ntirrhino.] An- tirrhinum, aliis anarrhinum: non desunt, qui et hanc lychnidem dicant agrestem. Herba est foliis cauleque anagallidem referens, flores albi, purpurascentes, aspectu amoeni: quapropter et lychnis agrestis vocatur. Fructum fert vituli nares repraesentantem (rubricae colore). "Tra- ditur amuleti instar adalligatum veneficiis adversari, iis- que gratiam conciliare, qui eo cum oleo liliaceo cypri- nove peruncti fuerint. Cap. CXXXIL (CXXXIV.) [2e Catanance.] | Ca- tanance [quae et domitrix et dionysias et tbyrsion, de- nios etiam €t cemos, aut crotion, prophetis archaras et ΠΕΡῚ YAHS IATPIKHEX BIBAÁION 4. 615 δὲ doxómove, “Ῥωμαῖοι fof φιλικλὰ, oi δὲ δατίσκα, oi δὲ ᾿Ιόβις μάδιους, Ζακοὶ καροπίϑλα.)] Ἢ μέν τις αὐτῆς ἔχει φύλλα μαχρὰ, ὡς κορωγνόποδος, ῥίζαν λεπτὴν, σχοινωδη; χεφαλὰς δὲ ς΄ ἢ ζ΄. ἐν αἷς καρπὸς ὅμοιος ὀρόβῳ᾽ κάμπτεται δὲ ξηραινόμενος 5 εἰς 0 τὴν γῆν, καὶ ixrívov ὄνυξιν δμοιοῦ-- ται vexgoU?!, Τὸ δὲ ἕτερον μήλου μέγεϑος ἔχει μικροῦ 52, ῥίζαν δὲ μικράν 35: τὰ δὲ φύλλα σχήματι καὶ χροιᾷ ἐοικότα ἐλαίᾳ, μαλακὰ δὲ, ἐπὶ γῆς ἐστρωμένα καὶ ἐπεσχισμένα " καρ-- πὸν ἐπὶ ῥδαβδίοις μικρὸν, τετρημένον κατὰ πολλὰ μέρη, ὡς ἐρέϑινϑον 3: ἀμφοτέρας δὲ ἱστοροῦσί τινὲς εἰς φίλτρα ἁρμό-- ζειν " χρῆσϑαι δὲ λέγουσιν αὐταῖς τὰς ϑεσσαλὰς γυναῖκας. Κεφ. gÀy. (ολέ.) [Περὶ Τριπολίου.) Τριπόλιον 38 [οἱ δὲ ψυχήν, oi δὲ μηοὶς, οἱ δὲ ποταμογείτων, οἱ δὲ στα- χυΐτης, ᾿Ιωμαῖοι κολιουμάρης]. Φύεται ἐν παραϑαλασσίοις 29) Sarac. mavult ξηραιγομένη. 250) Sic cod. N.; ἐπέ vulgo. 81) C. ixrivog γεχροῦ ὄνυχε Óu. 52) O. μικροῦ unitrov. 55) Quod editt. habent ὅσον ἐλαία, deest in codd., et manifesto redundat. $4) Asulan. solus addit φοινικοῦν, quod deest in codd, et Ald. $5) Sexrap. Turbith appella, et in textu Caricamon, illud 23 ex SS (£ripol) manifesto ortum, —Caricamon e καλιουμάρης forte natum cst, arcopus, Romanis herba filicula, aut datisca, aut lovis madius, Dacis caropithla vocatur]. Altera eius species habet folia longa, velut coronopodis, radicem tenuem, iunceam, capitula sena aut septena, in quibus semen ervo simile. Arescens in terram curvatur, atque ad speciem uuguium milvi exanimati. Alterum vero pomi parvi mole . est, radicem habet parvam, folia oleae figura et colore, mollia tamen, per terram strata et divisa: fructum in virgulis minutum, multifariam foratum, ciceris ligura. Utramque narrant nonnulli iu ainatoria expeti, tlessalis- que mulieribus in usu esse. Cap. CXXXIII. (CXXXV.) [De Zr'ipolio. 'lripo- liun, [guod nonnulli psychen, alii merida, alii pota- mogelona aut stachyilen, Romani calamarem nominant) - 616 ΠΗΔΑΜΝΙΟῪ 410XKOPIAOY ANAZAPBEQOZ 0701599, oUc ἐπικλύζει ϑάλασσα καὶ ὑποχωρεῖ, οὔτε δὲ ἐν ξηρᾷ, οὔτε ἐν ϑαλάσση" φύλλα δὲ ἔχει ᾿ἰσάτῃϑ παραπλήσια, ξηρὰ 38, πλατύτερα 39 μέντοι" καυλὸν σπιϑαμιαῖον, ἄνωϑεν ἐπεσχισμένον. Ταύτης ἱστορεῖται τὸ ἄνϑος 40 τρὶς τῆς ἡμέ- ρας μεταβάλλειν τὸ χρῶμα, πρωΐΈ! μὲν λευκὸν, κατὰ δὲ τὴν μεσημβρίαν πορφυρίζον, Owi4? δὲ φοινικοῦν" ῥίζα λευκὴ, εὐώδης 43, ϑερμαντικὴ γευομένῳ" ἥτις πινγομένη ἂν οἴνῳ -— B! πλῆϑος, κατὰ κοιλίας ὕδωρ ἄγει καὶ οὖρα" τέμνεται δὲ καὶ εἰς ἀλεξιφάρμακα. Κεφ. ρολδ΄, (ολε΄.) [Περὶ ᾿Αδιάντου.Ἴ ᾿Αδίαντον 5, oi δὲ πολύτριχον, oi δὲ καλλίτριχον, οἱ δὲ τριχομανὲς, οἱ δὲ ἐβενότριχον, [οἱ δὲ ἄργιον, οἵ δὲ κόριον ἔνυγρον, “4 ἰγύπτιοι ἐπιὲρ, “Ῥωμαῖοι κιγκινάλιο, οἱ δὲ τέῤῥαι καπίλλους, oi δὲ σουπερπίλιουμ τέῤῥαι, ΖΔακοὶ φιϑοφϑεϑελά], φυλλάρια ἔχει $6) Plin. et Lacuna πέτραις. 87) Codd. et cditt. omnes sic scribunt, quanquam ἐσάώτιδε vera sit lectio. 88) Ξηρά est in codd. et in Ald., reiicitur a Marcello et editori- bus sequentibus, vindicatur:a Fab, Columna ecphras. 1. p. 162, 69) Sic C., quam lectionem et Columna praefert ; παχύτερα Ori- bas. et cditt. 40) Lacuna τὰ φύλλα. 41) C. ἕωϑεν. 42) C. δείλης. 43) Lacuna A4evzj. Anguill e Crateva solum παχυτέρα. 44) In cod. C, inscribitur Καλλίτριχον. nascitur in maritimis locis, quae mare inundat, vicissim vero retro cedit: sed neque in sicco provenit, neque in mari ipso. Folia habet isati similia, sed exsucca et la- tiora; caulem dodrantalem, superne divisum. Eius 1108 ter de die colorem mutare perhibetur: ita ut mane can- didus, meridie purpureus, vesperi puniceus sit. Radix est alba, odorata, gustu calefaciens: quae drachmis dua- bus in vino pota, aquas urinamque per alvum ducit. Conciditur et in medicamenta, quae alexipharmaca vocant. Cap. CXXXIV. (CXXXVL.) [De 4dianto.] Adian- tum, quod et polytrichum et callitrichum et trichomanes et ebenotrichum dicunt, [nonnulli et argion et coriandrum aquaticum , Aegyptii epiér, Romani cincinalem, aut terrae capillum, supercilium etiam. terrae, Daci phithophthe- ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ BIBAÁION 4. 617 χοριάνδρῳ ὅμοια, ἐπεσχισμένα ἐπὶ ἄκρου" τὰ δὲ ῥαβδία 45 μέλανα, ἰσχυρῶς λεπτὰ 46, σπιϑαμιαῖα, στίλβοντα 41. οὔτε δὲ καυλὸν, οὔτε ἄνϑος, οὔτε καρπὸν φέρει" ῥίζα ἄχρηστος. “Ζύναται δὲ τὸ ἀφέψημα τῆς πόας πινόμενον βοηϑεῖν ἀσϑμα- τικοῖς, δυοπνοϊκοῖς, ἱκτερικοῖς, σπληνικοῖς, δυφςουροῦσι" ϑρύ-- | ar& δὲ καὶ λίϑους, καὶ κοιλίαν ἵστησι, καὶ ϑηριοδήκτοις βοη-- » Y , τὰς ἃ bU » ΄, » N x $4: καὶ στομάχου ῥεύματι, σὺν οἴνῳ müwOucvov* ἄγει δὲ xol ἔμμηνα καὶ λόχια" ἵστησι δὲ καὶ αἵματος ἀναγωγήν᾽" κατα- , I H M / EG Us à n y πλάττεται δὲ καὶ πρὸς ϑηριοδηχτὰα cur, καὶ ἀλωπεκίας δα- σύνει, χοιράδας διαφορεῖ 18 καὶ ἀποσμᾷ πίτυρα καὶ ἀχῶρας σὺν κονίᾳ" σὺν λαδάνῳ δὲ καὶ μυρσινίνῳ καὶ ὑσσώπῳ 49 καὶ οἴνῳ τρίχας Ótovcag παραπρατεῖ" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ αὐτοῦ, ΄ » , - σὺν κονίᾳ καὶ οἴνῳ σμηχόμενον, ποιεῖ καὶ τοὺς ἀλεκτρυόνας M ' 2 , || , € P καὶ τοὺς ὄρτυγας μαχιμωτέρους, μιγνύμενον τῇ τροφῇ ἰφυ- 45) Sic C., et N.3 χαυλία, ἐφ ὧν ἐπέφυχε vulgo. 46) Sic Oribas. et Ald.; ἐσχυρῶς λεῖα C., ἰσχυρὰ καὶ λεπτά Serap. et Matthiol. cod. 47) His addit Ald. φύλλα ὅμοια πτέριδι,) μικρὰ λίαν. — Quod sine codicum interpretumque priscorum auctoritate omnino reiiciendum est. Valer. Cord. ad ἢ. 1. p. 72b. 48) Sic cod. C., qui tamen adiicit xal ἀποστήματα loco sequentis: σκορπίζει vulgo. 49) Sic Serap., Ald., Goupyl.; oloóz Lacuna et Sarac. thela.] Foliola habet coriandro similia, apice incisa: vir- gulae sunt nigrae, valde subtiles, spithameae, splenden- tes. Αἴ neque caulem, neque florem, neque fructum fert. Radix est inutilis: Decoctum herbae epotum anhelanti- bus aut dyspnoeicis, morbo regio, lienis vitio et urinae difficultate laborantibus prodest. Calculos quoque commi- nuit, alvum cohibet, et venenatorum morsibus resistit. Contra stomachi Ííluxiones jin vino bibitur. Menstrua in- super ciet et secundas. Sed et sanguinis reiectiones inhi- bet. Contra venenatorum morsus herba cruda illinitur: calvitiem eadem pilis donat, et strumas discutit. Ex lixi- vio furfures et achores detergit. Cum ]ladano vero ac myrtino et susino aut hyssopo etiam et vino defluentes capillos continet: sed et decoctum eius, affrictum cum 11- xivio et vino, idem praestat, Facit et gallinaceos et co- furnices puguaciores, in pabulum eorum.additum. Circa 618 ΠΕΔΑΝΙΟΥ͂ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τεύεται δὲ im ὠφελείᾳ προβάτων ἐν ταῖς μάνδραις 9. (δύε- ται δὲ év παλισκίοις 51 τόποις καὶ τοίχοις ἐνίκμοις καὶ περὲ 3 ; τὰς κρήνας. Κεφ. ρολέ. (λξ.) [Περὶ Τριχομανοῦς.] Τριχομανὲς, [οἱ δὲ πτέριον, οἱ δὲ ὄπτερον, “Ῥωμαῖοι καπιλλάρεμ, οἱ δὲ πίνουλαμ, οἵ δὲ φιλίκλαμ] οἱ δὲ καὶ τοῦτο ἀδίαντον καλοῦσι" φύεται κατὰ τοὺς αὐτοὺς τόπους, ὅμοιον πτέριδι, μικρὸν, λεῖον 9? : στοιχηδὸν ἐξ ἑκάτερον, irons τὰ φύλλα ἔχον λεπτὰ, φακοειδῆ, ἐναντία ἀλλήλοις, ἐπὶ ῥαβδίων λεπτῶν καὶ στιλ-- πνῶν καὶ στρυφνῶν, ὑπομελάνων. — Zoxs δὲ τὰ αὐτὰ δύνα- σϑαι τῷ προειρημένῳ. Κεφ. ρλε΄. (ρλη.) [Περὶ Ξανϑίου.) Ξάνϑιον, οἱ δὲ φάσγανον, oí δὲ ἀντιϑέσιον, oi δὲ χάσκανον. oi δὲ χοιρα- δόλεϑρον, οἵ δὲ καὶ ταύτην ἀπαρίνην καλοῦσι, [Ῥωμαῖοι λάππαμ]. Φύεται ἐν εὐγείοις τόποις καὶ λίμναις ἀνεξηρα-- μέναις. ΑΚαυλὸν ἔχει πηχυαῖον, λιπαρὸν, γωνιοειδῆ 58 xci ἐπὶ αὐτοῦ μασχάλας πλείονας" ἀτραφάξει δὲ τὰ φύλλα ἔμ- 60) Ultima desunt in codd. Vindob., habet tamen Serap. £1) Ald. addit zal ἑλώδεσι, C. xai ἀχυρώδεσι. 52) Sic Oribas.; λέαν Ald., λείαν Asul., lMarcell,, Cornar. et Goupyl. $3) C. γωγιώδη. Asul., Marc., Cornar. γωγοειδῆ. ovilia quoque in usum pecorum plantatur. Nascitur in umbrosis locis et muris humidis ac circa fontes. Cap. CXXXV. (CXXXVIL) [De Trichomane.] 'Tri- chonianes [quod alii pterion aut opteron vocant, Romani capillarem , piunulam et filiculam]: nonnulli et hoc no- iinant adiantum. ^ Nascitur iisdem locis, filici simile, exile, glabrum. Folia tenuia, lenticulae similia, serie duplici utrinque disposita, opposita inter se, in virgulis itidem tenuibus, lucidis, austeris, nigricantibus. Eadem, quae modo dictum, praestare videtur. Cap. CXXXVI. (CXXXVIIL) [De Xanthzo.] Xan- thium, alii phasganon, alii antithesion, chascanon aut choeradolethron , nonnulli et aparinen vocant, [Romani lappam.] Nascitur in solo laeto ac in lacubus siccatis. Caulem habet cubitalem, pinguem, angulosum, axillis pluribus: folia vero atriplicis, incisuras habentia, mastur- HEPI YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. ^ 619 | -— » 3 UJ » δά N ' 2 5 φερῆ ἔχει, ἔντομὰς ἔχοντα, καρδάμῳ δὲ τὴν ὀσμὴν παρα- πλήσια' καρπὸν δὲ στρογγύλον, ὡς ἐλαίαν μεγάλην, ἀκαν- ϑώδη, ὡς πλατάνου σφαίρας, ἀντιλαμβανόμενον τῶν ἱματίων D N - ^ sc » |x«r&5* τὴν ψαῦσιν. Δύναται δὲ ὃ καρπὸς, πρὶν τελείως l - λλ MSN ] ᾿ 1055 1 3 ᾿ξηρανϑῆναι συλλέγεις 5 χαὺ κοπέις καὺ ἀποτέϑεις εἴς κερα- μεοῦν ἀγγεῖον, ξανϑὰς τρίχας ποιεῖν, ξάν vig ἐπὶ τῆς χρή- σέως λαβὼν τρυβλίου πλῆϑος ἐξ αὐτοῦ, διείς τε ὕδατι χμια- ᾿ οῷ, καὶ προεκγιτρώσας τὴν κεφαλὴν καταπλάσῃ" τινὲς δὲ | «a μετ᾽ οἴνου κόψαντες αὐτὸ, ἀποτίϑενται " καταπλάττεται δὲ καὶ πρὸς οἰδήματα ὃ καρπὸς ἐπιτηδείως. Κεφ. ολζ΄. (ρλϑ'΄.) [Περὶ «4ϊγίλωπος.] 4iyiho | οἵ δὲ σιτόσπελος, οὗ δὲ σίφψων, οἱ δὲ βρῶμος, “Ῥωμαῖοι ἀβέ- | va]59 βοτάνιόν ἐστι φύλλα πυρῷ ἔχον ὅμοια, μαλακώτερα δὲ, ém ἄκρας δὲ τῆς κεφαλῆς καρποὺς ἔχον ἐν (| ἢ y ἐλύ- | 1901597 , ἐφ᾽ ὧν ἀϑέρες οἱονεὶ τρίχες ἐκπεφύκασι" ϑεραπεύει δὲ ἡ πόα μετὰ ἀλεύρου καταπλασϑεῖσα αἰγιλώπια, καὶ σκλη- δ4) Sic codd. et editt., exceptis Goup. et Sarac, qui μετά habent. 55) O. συναχϑείς. ! 56) His addit cod. C.: οἱ δὲ ἀπιάτην, οἱ δὲ ἀκρόσπελος, “Ζφρο» γυμμαϑ. , 57) Sic cum Serap. et Avicenna lego. Codd, C. et N. χαρπὸν ἔχον γ᾽ ἢ δ΄ ἐνίοτε καὶ ἐρυϑρά. Editt. καρποὺς ἔχον β' ἢ y' ἐρυϑρούς. tium odore imitantia: fructum teretem, grandis olivae instar, et platani globulorum modo spinosum, qui con- tactu vestibus adhaerescit. Is ante collectus, quam perfe- cte siccescaL, dein tusus ac fictili vase reconditus, ílavos facit capillos; siquidem , cum usus exigit, eius heminam aqua tepida diluas, moxque eo caput, nitro ante perfri- ctum , illinas. Sunt et qui in vino. tundant atque ita as- servent. Commode quoque oedematis fructus imponitur. Cap. CXXXVII. (CXXXIX.) [De .4egilope.] Ae- gilops [quam et sitospelos, et siphonem et bromon;, Ro- mani vero avenam vocant] herbula est, quae folia tri- tici habet, sed molliora, et in summo capite semina in binis ternisve involucris, e quibus aristae velut capilla- ceae enascuntur. Herba cum farina imposita sanat aegi- 690 ZEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΖΟῪ ANAZAPBEOX etos διαφορεῖϑϑ᾽ ἀποτίϑεται δὲ ὃ χυλὸς πρὸς τὰ αὐτὰ, μι- | γεὶς ἀλεύρῳ καὶ ξηρανϑείς. Ι Κεφ. ρλη΄. (gu) [Περὶ Bocuov$9.] Βρῶμος [oi δὲ σιφώνιον, οὗ δὲ ἀκρόσπελος, “Ῥωμαῖοι ἀβέναμ] πόα ἐστὶν αἰγίλωπι ἐμφερὴς, δύναμιν ἔχουσα ἐπιξηραντικήν" ἀφεψηϑεῖ- | σαν οὖν σὺν ταῖς ῥίζαις μεϑ' ὕδατος, ἕως ἀποτριτωϑῇ 90 | τὸ ἀπόζεμα, διδλίζων. αὐτὸ ἐπίμισγε μέλε τοσοῦτον καὶ ἕψει, | μέχρις ἂν σχῆ πάχος ὑγροῦ μέλιτος" καὶ ποιεῖ ἐπὶ τῶν ὀζα-- γικῶν, εἰ βρέχων ὀϑόνην προοτίϑης τῷ μυκτῆρι, καὶ xod, ἑαυτὸ μέντοι ποιεῖ οὕτως" ἔνιοι δὲ ἀλόην λειώσαντες παρα-. μίσγουσι, καὶ οὕτω χρῶνται" ποιεῖ δὲ καὶ μετὰ ῥόδων ξηρῶν ἀφεψηϑεὶς σὺν οἴνῳ πρὸς τὰς τοῦ στόματος δυςωδίας. Κεφ. ρλϑ'. (euo J) [Περὶ Τλαυκός. Τλαὺξ κυτίσῳ 9: ἢ φακῷ τὰ φύλλα ἔοικεν, ὧν τὰ κάτωϑεν λευχότερα, ἄνω- ϑὲν δὲ χλωρά" χλωνία δὲ ἐπὶ γῆς 52 ἀνίησι & ἢ c, λεπτὰ, 58) Ultimum non habet cod, C.; attamen Serap. $9) Adulterinum hoc caput esse, inde iam Marc. effecit, quod in pluribus vetustis exemplaribus desit, desit etiam in Oribasio, Paullo et Serapione, dictio quoque aliquantum peregrina sit. 60) C. εἰς τρίτον 2193. 61) Sic e Plinio Rucll. et Sarac, correxerunt. Sic et cod, C. Κιττῷ editt, Ald, — Goupyl. 62) Sic e Plin. et codd. correxit Marcell, ; ἀπὸ γῆς vulgo. lopas, duritiasque discutit. Ad eadem succus cum farina permixtus siccatusque reconditur. Cap. CXXXVIIIL. (CXL.) [2e .4vena.] Avena [quam et siphonion et acrospelos vocant] herba est acgi- lopi cognata, vi gaudens exsiccante. Quapropter si cum radicibus in aqua decoquatur ad tertias, iurique colato par modus mellis admisceatur rursumque discoquatur, do- nec mellis crassitudinem adipiscatur, medicamentum para- bitur, quo imbutum linteum et naribus etiam per se in- ditum, ad graveolentia narium ulcera efficax erit. Sunt, qui tritam alocn addant, eodemque modo utantur. Cum rosis siccis in vino decocta gravem oris halitum emendat. Cap. CXXXIX. (OXL.) [De G/azce.] Glaux folia cytiso aut lenti similia habet, supra virentia, subtus albi- diora: ramulos spargit per terram quinque aut sex, tenues, ΠΕΡῚ Y.4HZ IATPIKHZ BIBAION 4. 621 ᾿σπιϑαμιαῖα ἀπὸ τῆς ῥίζης" ἄνϑη λευκοΐοις 99 ὅμοια ; μικρό-- φερὰ δὲ, πορφυρᾶ" φύεται παρὰ ϑάλατταν' αὕτη ἑψομένη μετὰ ἀλεύρου κριϑίνου καὶ ἁλὸς καὶ ἐλαίου, καὶ ῥοφηϑεῖσα, γάλα σβεννύμενον ἀνακαλεῖται. Κεφ. ou. (ou) [Περὺ HoAvy&Aov.] Πολύγαλον ϑα- μνίον ἐστὶ σπιϑαμιαῖον, ἔχον φύλλα φακοειδῆ, γεύσει vmó- στρυφνον 9** ποϑὲν δὲ καὶ τοῦτο γάλα δοκεῖ πλεῖον ποιεῖν. Κεφ. gue. (ομγ.) [Περὶ ᾿Οσύριδος.) ᾽Ὄσυρις, φρυ- ᾿γάνιον μέλαν. λεπτόραβδον, δύοϑραυστον, καὶ περὶ αὐτὸ φυλλαρια 95, ὥςπερ λίνου, μέλανα καταρχὰς, μεταβαλλόμενα δὲ ὑπέρυϑρα γίνονται" ταύτης τὸ ἀφέψημα πινόμενον ἱκτέρῳ ᾿βοηϑεῖ. ᾿ i Κεφ. ouf. (guO.) [Περὶ «ΣΣμίλακος τραχείας. Σμί- | AaE τραχεῖα [οὗ δὲ ἐπακτῖτις 556, οἱ δὲ λυκάνϑεμον, οὗ δὲ ᾿κυνόςβατον, οἱ δὲ ἀνίκητον, οὗ δὲ ἡλιόφυτον, οὗ δὲ ἀνατο-- | Auxóv , οἱ δὲ δυτικὸν, οἱ δὲ ἑλίδη 1, Αἰγύπτιοι λυϊοϑῆ 58, 65) Sic Sarac.; λευχοΐᾳ Ald., Goupyl. 64) Cod. C. ὑποστίύφον. | 65) In editt. additur y', ἔστε δὲ xal δ΄ ἢ ε΄ ἢ ς᾽ αὐτῆς. Quae sa- | tis inepta desunt in Plin., Oribas. et bonis codd: 66) Sic cod. C.; ἐπαπήτης N., ἐπάπιτις Ald, 67) C. addit oí δὲ κλυτόν. 68) C. àv&a97;, oi δὲ κόγυσσον. a radice spithamaeos: Íflores albae violae, minores tamen | et purpureos. Nascitur iuxta mare. psa decocta cum | farina hordeacea, sale et oleo, in sorbitione lac suppres- | sum provocat. Cap. CXL. (CXLIT.) |[De Polygalo.] Polygalon | fruticulus est spithamaeus,, folia habet lentiformia, gustu | austero. Potus is'itidem lactis abundantiam facere creditur. | Cap. CXLIL (CXLIIL) [De Osyride.]] Osyris vir- gultum est nigrum, tenuibus virgis fractuque dilfficilibus: ambeunt id foliola lini similia, initio nigra, dein, colore mutato, rubescentia. Decoctum eius potu iuvat arquatos. Cap. CXLII. (CXLIV.) . [De Smz/ace aspera.] Smi- lax aspera [nonnulli epactitin, alii lycanthemon, cynosba- ton, aniceton etiam et heliophyton, anatolicon et dyticon, denique helidem, Aegyptii autem lyisthe, Romani mer- 600 HEAANIOY ΔΙἊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἹῬωμαῖοι. μεργῖνα 69, Θοῦσκοι ῥαδία τὰ μὲν φύλλα ἔχει πε- ρικλυμένῳ ὅμοια καὶ χλήματα πολλὰ, λεπτὰ, ἀχανϑώδη, ὡς. παλίουρος ἢ βάτος" ἑλίσσεταί τε περὶ τὰ δένδρα ὡς ἄνω, καὶ κάτω νεμομένη" καρπὸν δὲ φέρει βοτρδώδη, ὡς ἐπιφυλ-, Aida 19, πεπανϑέντα δὲ ἐρυϑρὸν, ὑποδάκνοντα ἠρέμα ἐν τῇ γεύσει" ῥίζαν. σχληρὰν, παχεῖαν" φύεται ἐν τόποις ἑλώδεσι καὶ τραχέσι. Ταύτης τὰ φύλλα καὶ ὁ καρπὸς ϑανασίμων᾽ ἐστὶν ἀντίδοτος, προπινόμενα καὶ ἐπιπινόμενα" παραδέδοται, ὅτι ἐάν τις ἀρτιγενεῖ 171 παιδίῳ τρίψας τι τούτων δῷ πιεῖν, vm οὐδενὸς δηλητηρίου φαρμάκου Mad τέμνεται δὲ καὶ εἰς ἀλεξιφάρμακα 12, Κνφ. Quy . Coué -) [Περὶ Σμίλακος λείας 1 Σμίλαξ, λεία. ὅμοια κισσῷ τὰ φύλλα ἔχει. μαλακώτερα, δὲ καὶ λειό-- τέρα καὶ λεπτότερα 73, τὰ δὲ χλήματα, ὥςπερ ἡ πρὸ αὐτῆς, ἀλάνϑας oUx ἔχοντα " ἑλίσσεται περὶ τὰ δένδρα, ὥςπερ 69) C. addit οὗ δὲ βούλουκρουμ λέντουμ. 70) Non deest ὡς ἐπιφυλλίδα in textu Ald., nec superfluum est. Cf. Bodaeum ad Thcoph. 5. p. 290. Sed Asulan. reiecit. 71) €. αδῥηγενεῖ. 72) Ultimum deest in Ald. 73) λεπτότερα deest in cod. C. ginam, Etrusci radiam appellant] folia habet periclymeni, sarmenta multa, tenuia, paliuri aut rubi modo spinosa: arboribus semet circumvolvit, sursum deorsumque iis pa- sta. Fructum vero profert racemosum, velut exilem la- . bruscae racemulum, qui, ubi maturuit, colorem obtinet ru- brum, gustuque leniter mordet. Radicem duram habet crassamque. Nascitur locis palustribus asperisque. Hu- ius folia fructusque letalium antidota sistunt, seu ante, seu post bibantur. Quin et memoriae proditum est, si quis horum aliquid tritum infanti recens nato propinave- rit, nulla ei postea esse venena nocitura. Conciditur et ad alexipharmaca. i 1 Cap. CXLIIL (CXLV.) [De Smilace laevi.] Smi- lax laevis habet folia hederae similia, sed molliora, lae- viora et tenuiora: surculi se eodem modo habent ac prio- ris: sed nequaquam spinosi. Circumvolvitur arboribus ΠΕΡῚ YAHEZX ΤΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4... 623 | i e. προτέρα" καρπὸν δὲ ἔχει ϑέρμου 14 μέλανα, μικρόν ἀεὶ δὲ ἐπάνω ἔχοντα ἄνϑη λευκὰ, πολλὰ κατὰ πᾶσαν τὴν σμίλακα χαὶ περιφερῆ" καὶ σχηναὶ δὶ αὐτῆς γίνονται τοῦ ϑέρους" ns 2c “ὦ " - ͵ , c X ' φυλλοῤῥοεῖ δὲ vc φϑινοπώρῳ. Τούτου ὃ καρπὸς μετὰ δο- ρυκνίου πινόμενος, τριώβολον ἀττικὸν ἑκατέρου "9. ἐνύπνια “τοιεῖν πολλὰ καὺ ταραχώδη 9 ἱστορεῖται. τ Κεφ. ρμδ΄. (ρμε΄.) [Περὶ Μυρσίνης ἀγρίας. Μυρσίνη ἀγρία 11, oí δὲ μυρτάκανϑα 78, οἵ δὲ ἱερόμυρτον, οἱ δὲ ὀξυ- ΄ ε * , € N. 2 ) c M , € μυρσίνη, [οἵ δὲ μυάκανϑα, oi δὲ ἄγονον, οὗ δὲ σκίγκος, oi δὲ μίνϑη, οἵ δὲ κατάγγελος, οὗ δὲ ἀνάγγελος, οὗ δὲ ἄκαι- ρον, oi δὲ ὀκνηρὸν, oi δὲ κίνην, οἱ δὲ λειχήνη, oi δὲ χα- μαιπίτυς, οἵ δὲ χαμαιμύρτη, Βοιωτοὶ δὲ γυρηνίας, προφῆ- D c , c ἘΠ c EA . ' 1 In^. ται yovoc “Πρακλέους, “Ρωμαῖοι govoxova'] τὸ μὲν φύλλον μυρσίνη ἔχει ὅμοιον, πλατύτερον 9 δὲ, λογχοειδὲς, ὀξὺ ἐπὶ ἄκρου" τὸν δὲ καρπὸν στρογγύλον, μέσῳ τῷ πετάλῳ περι- 74) Lobel. advers. p. 271. ἔοβου (vox latina), Dalechamp. p.1425. suspicatur ἐπὶ ϑυλάχου s. ἐπὶ τοῦ ἕρκους. 75) Sic cod. C. et Matthiol, 76) Sic cod. C, Editt. omittunt zro:éiv5 post ταραχώδη ponunt ὁρᾷν. 77) In cod. C. inscribitur ἡ]υροτάκανϑον. 78) In Ald. adest, a Sarac. male ad marginem relegatur. In cod. Paris. caput hoc incipit: M vibtv ἢ ἀγρία; ἢ ὀξυμυῤῥίνη; ἧς ἀσπάρα- γος νεοϑαλὴς διουρητιχὸς ὧν, καρπὸν ἔχει περιφερῆ, ἐρυϑρὸν ἐν τῷ πεπαίνεσϑαι εἴο.; ea ipsa sunt Oribasii verba. 79) €. ἐλαττότερον. ut prior: fructum vero gerit ceu lupini, nigrum, par- vum: cui semper insident flores candidi, per oinnem plan- tam numerosi et rotundi. Ex hac'per aestatem tentoria seu umbracula conficiuntur: sed autummo folia amittit. Huius fructus cum dorycnio potus, singulorum drachmae semisse eflicere narratur insomnia multa et turbulenta. Cap. CXLIV. (CXLVL) [De AMyrto sylvestri.] Myrtus agrestis, quam et myrtacanthen, hieromyrton et oxymyrsinen, [alii myacanthan, agonon, scincum, men- tham, catangelon, anangelon, acaeron, ocneron, cinen, lichenen, chamaepityn, chamaemyrten, Boeotii gyreniam, prophetae genituram Herculis, Romani ruscuim appellant] folium habet myrto simile, sed latius, lanceolatum , acu- tum: fructum vero globosum, medio folio adnatum , qui 694 HEAANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ φυῆϑο͵, ἐρυϑρὸν ἐν τῷ πεπαίνεσϑαι, ἔχοντα τὸ ἐντὸς ὀστῶ-- δὲς κλωνία λυγοειδῆ, πολλὰ ἐκ τῆς ῥίζης αὐτῆς, δύςϑραυ-- στα, ὅσον πήχεως, φύλλων μεστά" ῥίζαν παραπλησίαν ἀγρώ-- στει, γευομένῳ στρυφνὴν, ὑπόπικρον 8.. (ύεται ἐν τραχέσι | τόποις καὶ κρημνώδεσι82, ZAóvojuv δὲ ἔχει và φύλλα καὶ €. καρπὸς ἐν οἴνῳ πινόμενα οὖρα κινεῖν, καταμήνια ἄχειν, καὶ λίϑους τοὺς £v κύστει ϑρύπτειν. Θεραπεύει δὲ καὶ ἴκτε-- gov καὶ στραγγουρίαν καὶ κεφαλαλγίαν" καὶ τὸ ἀφέψημα δὲ τῆς ῥίζης σὺν οἴνῳ ποϑὲν τὰ αὐτὰ ποιεῖ" καὶ ἀντὶ &oma- ράγου δὲ ol καυλοὶ νεοϑαλεῖς λαχανευόμενοι ἐσϑίονται" εἰσὶ δὲ ἐμπικροι καὶ διουρητικοί. Κεφ. ρμέ. (ρμζ.) [Περὶ Δάφνης ἀλεξανδρείας.1 4ώ- qvj ἀλεξανδρεια, oí δὲ ἰδαίαν, οἱ δὲ Δανάην, οἱ δὲ ὑπό- γλωττον, oi δὲ GaÀaav, οὗ δὲ στεφάνην, [οἱ δὲ δαφνὸς, οὗ δὲ σαμοθρακικχῆ, οἵ δὲ μέϑοιον, οὗ δὲ ὑπογλώσσιον] φύλλα ὀξυμυρσίνῃ ὅμοια ἔχει, μείζονα δὲ καὶ μαλακώτερα καὶ λευ- 80) Sic corrigendum esse censeo vulg. ἐν μέσῳ δὲ τῷ πετάλῳ πε-- οιφερῆ; quae repetitio fieri nequit. Interpretes prisci sensisse id vi- dentur; habent enim: jfructumz in medio folio (haerentem, ro- fundum. Quid Serap. legerit, non liquet: fructum rotundum, ali- quantulum depressum, et latum, inter folia eius repertum. 81) C. N. ὑπόκιῤῥος. Sed nobiscum Serap. 82) €. addit xal ἐνέκμοις, quod tamen deest in Serap. per maturitatem rubet, nucleumque osseum includit. Ra- muli ex eadem radice numerosi, vitilium modo lenti, fractu contumaces, cubitales, foliorum pleni. Radix gra- mini similis, gustanti acerba et subamara. In asperis nascitur et praeruptis locis. Folia cum fructu in vino pota urinas cient, menses pellunt, et calculos vesicae fran- gunt. Morbo quoque regio, urinae stillicidio et capitis dolori medentur. Et radicis decoctum in vino potum eosdem praebet effectus. Denique et cauliculi recentes asparagorum vice ac olerum modo in cibo sumuntur: sunt autem subamari, et urinas cient. Cap. CXLV. (CXLVIL) [2e Lauro alexandrina.] Laurus alexandrina, quam et idaeam et Danaen, hypo- glotton etiam et zaleam et coronam, [alii vero daphnon, samothracicam, methrion et hypoglossium vocant] folia habet myrti agrestis, maiora tamen, molliora et albidio- ΠΕΡΙ Y-.4HZXZ IATPIKHZ BIBAION 4. 625 κότερα" καρπὸν δὲ £v μέσοις ἐρυϑρὸν, ἐρεβίνϑου τὸ μέγεθος" κλῶνας ἐπὶ γῆς σπιϑαμιαίους ἢ καὶ μείζονας" δίζαν παρα- πλησίαν τῇ ὀξυμυρσίνῃ, μείζονα δὲ "καὶ εὐώδη καὶ μαλακω- τέραν" φύεται ἐν τόποις ὀρεινοῖς. 4)ύναμιν δὲ ἔχει ἡ ῥίζα πινομένη « c πλῆϑος uiv οἴνου γλυκέος 83 βοηϑεῖν ταῖς δυοτοκούσαις καὶ στραγγουριῶσιν * ἄγει δὲ καὶ αἷμα. Κεφ. ρομε΄. (ρμη.) [Περὶ Δαφνοειδοῦς.] 4αφνοειδὲς [ὅμοιον ἀλύπῳ, ἄνϑος ὡς νυμφαίας, καὶ μέσον τούτου κώνῳ ἐμφερὲς, ἐν ᾧ τὸ σπέρμα" οὗ δὲ εὐπέταλον, οἵ δὲ χα- μαιδάφνην, oí δὲ πέπλιον καλοῦσι] 5." ϑαμνίσκος ἐστὶ πη-- χυαῖος 85, κλάδους πολλοὺς ἔχων ἱμαντώδεις πρὸς τὸ &vo- ϑὲν ἥμισυ φυλλοφόρους" φλοιὸς δὲ περὺ τὰς ῥάβδους γλί- σχρος ἰσχυρῶς 88: φύλλα δάφνῃ ἐοικότα, μαλακώτερα δὲ καὶ 2 , 87 M 2 » λ ὃ , Y - S toyvoreoo », 4C€L OUX €UXACOTC , QGXYOYTO XU πυρουντὰ τὸ , H " ΄, NU E. À et * ' δὲ 7l SS στομα. καὶ τὸν φαρυγγα ἀἄνϑη Λευκὰ 2 καρπὸν ὃὲ μέλανα δ, 85) Lacuna addit χυάϑου ἕνός. 84) Nisi in paucis codd. non leguntur, quae uncinis inclusa sunt, 85) C. πηχυαίους κλάδους ἔχων. 86) C. ἐσχυρός. 87) Sio C., Oribas. et Ald.; ἐσχυρότερα N, et Lacuna; fenaciora Serap. 88) Ald. χαρπὸς δὲ μέγας. ra: fructum in mediis foliis rubrum, ciceris mole. Ra- mos per terram spargit dodrantales, aut etiam maiores: radicem myrti agrestis similem, maiorem tamen, odora- tam mollioremque. Nascitur in montosis Radix drach- marum sex pondere in vino dulci pota difficulter parien- tibus urinaeque stillicidio laborantibus auxiliatur. Sed et sanguinem pellit. Cap. CXLVI. (CXLVIIL) [De Dapnoide. Da- phnoides [alypo simile, flore nymphaeae, cuius medium conum refert, in quo et semen: alii id eupetalon, alii chamaedaphnen aut peplion appellant] fruticulus est cubi- talis, ramis multis loriformibus, a medio sursum foliosis. Cortex virgarum valde tenax est: folia laurinis similia, at molliora, graciliora fractuque dilficilia, quorum gu- statu os faucesque mordentur et uruntur: flores albi, fru- ctus, ubi maturuit, niger. Radix nullius est usus. .Na- DIOSCORIDES. Rr 86 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ὅταν πεπανϑῆ᾽ ὑίζα ἄχρηστος. Φύεται ἐν ὀρεινοῖς τόποις. "4ya δὲ καὶ τὸ φύλλον αὐτοῦ ξηρὸν ἢ νεαρὸν ποϑὲν κατὰ κοιλίαν φλεγματώδη 89, “κινεῖ, καὶ ἐμέτους καὶ ἔμμηνα᾽ καὶ δια-. μασσηϑὲν ἀποφλεγματίζει- ἔστι δὲ καὶ πταρμικόν" καϑαίρει δὲ καὶ ὃ καρπὸς αὐτοῦ, ὅσον κόχκοι ιε΄ πινόμενοι. Κεφ. ομζ΄. (ρμϑ'.) [Περὶ “Χαμαιδάφνης.] ὉΧαμαιδά- φνη, [οἱ δὲ δαφνίτην. ot δὲ ὑδραγωγὸν, “Ρωμαῖοι λαυρέολα, oí δὲ λακτάγω, Γαλλοι οὐσουβίμ], oi δὲ καὶ ταύτην ἀλε- Ξάνδρειαν ἐκάλεσαν" ῥάβδους ἀνίησι μονοχλώνους 95, πηχυαίους, ὀρϑὰς, λεπτὰς καὶ λείας" καὶ ταύτης δὲ τὰ φύλλα ὅμοια δάφνῃ : λειότερα δὲ πολλῷ 91 καὶ χλωρότερα" καρπὸν δὲ πε- ριφερῆ; ἐρυϑρὸν, τοῖς ἘΠῊΝ ἐπιπεφυκότα. “Ταύτης và φύλλα "λεῖα καταπλασϑέντα κεφαλαλγίαις καὶ στομάχου ἐγκαύ-- σεσιν 9? apre ποϑέντα δὲ uer οἴνου στρόφους παύει" ὃ δὲ χυλὸς, σὺν οἴνῳ ποτιζόμενος, καταμήνια καὶ. ODE ἄγει, καὶ ἐν πεοσῷ προοτεϑεὶς τὸ αὐτὸ ποιεῖ. ᾿ 89) Serap. legit zal διψῶδές ἔστιν. 90) Sic Ald. et codd. Vindob., Asulan. ad notha ablegavit; Sarac. restituit. 91) Lacunae cod. ét ex eo Sarac. καὶ λεπτότερα. 92) Sarac. suspicatur e Serap, ἐμπγευματώσεσιν. scitur in montosis. Folium, seu aridum, seu etiam recens potum, pituitosa per alvum eiicit; ciet quoque vomitus mensesque: quin et commanducatum mucum detrahit: sternutamenta etiamnum movet. Purgant et fructus grana quindecim epota. Cap. CXLVII. ( CXDIX:) [De Chamaedapne.] Chamaedaphne [alii daphnitin, alii hydragogon, Romani laureolam seu lactaginem, Galli usubim] nonnulli et hanc (laurum) alexandrinam vocant: virgas emittit. simplices, rectas, tenues ac glabras. Sed et huius folia lauri simi- lia sunt, at multo laeviora et viridiora. Fructus est globosus, ruber, foliis annexus. Huius folia trita illita- que capitis doloribus et ventriculi ardoribus prosunt: bi- bita cum vino tormina sedant. Succus autem cum vino propinatus menses ciet urinasque: idem quoque in pesso subditus praestat. ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIEAION 4. 627 Κεφ. guy. (ov) [Περὶ ᾿Ελλεβόρου λευκοῦ. Ἐλλέ- βορος λευκὸς [οἱ δὲ ἀσκίδα, οἱ δὲ ἔχτομον38. οἱ δὲ πιγνα- τόξαρις, προφῆται γόνος HodxAaoc, οἱ δὲ πολύειδες, οἱ δὲ ἀναάφυστος 9^, Αἰγύπτιοι σομφία, oi δὲ οὖνρε, “ῬΩωμαῖοι βε- ράτρουμ ἄλβουμ, Γάλλοι λάγινον, oi δὲ ἀνεψᾶ] φύλλα ἔχει Üuow τοῖς τοῦ ἀρνογλώσσου ἢ σεύτλου ἀγρίου 95, βραχύτερα δὲ καὶ μελάντερα καὶ ἐρυϑρὰ τὴν χρόανϑ5: καυλὸν δὲ πα- λαιστιαῖον 97 , κοῖλον, περιφλοιζόμενον, ὅταν ἄρξηται 98 En- θαίνεσϑαι. “Ῥίζαι δ᾽ ὕπεισι πολλαὶ, λεπταὶ, ἀπὸ κεφαλίου μικροῦ καὶ ἐπιμήκους, ὥςπερ προμμύου, συμπεφυκυῖαι. Φύε: ται ἐν ὀρεινοῖς τόποις καὶ τραχέσι. «Συλλέχειν δὲ δεῖ τὰς. ῥίζας περὶ τὸν πυραμητόν' ἄριστος δέ ἔστιν αὐτοῦ ὃ με- τρίως τεταμένος 99 xai λευκὸς καὶ εὔϑραυστος καὶ σαρκώδης, 93) Sic optime cod, C. Ita et Theophr, hist, ὁ», 10. cod, Urbin, Hippocr. morb. mul. I. p. 627. Foés. de nigro elleboro ; ἄτομον vulgo. 94) Sic cod. C., Ald., Marccell., Asulan.; ἀγάφυτος Cornar., Goupyl., Barac, 95) Deest ἢ σ. ἃ. in cod. C. i 96) Sic legerunt Oribas. et Serap.; Plin, vero et cod. C, τῇ (dye Ἔρυϑρόν, in quo et consentit Marccll. 97) Sic Oxibds., Serap. et Ald, In codd. C. et N. omnis de caule sermo omittitur, Cum naturae repugnet mensura, Bod. a Stapel ad. Theophr. p. 1065. στηχυαῖος legendum esse suadet, 98) Sic cod. C., sed statim post τῇ ῥάχει ἔρυϑρόν" Ore ἀρξέταε vulg. Serap. addit, quae nusquam obvia sunt, de putrescente caule et superstitibus capillorum speciebus. 99) €. et Aét. τεταγός; N. τεταγώδης: Cap. CXLVIIL (CL.) [De Elleboro aibo.] Ellebo- rus albus [quem alii ascida, alii ectomon, aut pignatoxa- rin, prophetae genituram herculeam,, aut polyides, ana- phystos etiam, Aegyptii somplia et unre, Romani vera- trum album, Galli laginum, et alii anepsa vocant] folia habet plantaginis aut betae sylvestris, sed breviora, colore etiam nigriora aut rubescentia: caulem palmarem, con- cavum, corticis tunicas delicientem , cum arescere incipit, Radices subiacent numerosae, tenues, ab exiguo oblongo- que capitulo, velut a cepa, exeuntes et connatae. Nasci- tur in montosis et asperis. Colligi autem debent radices messis tempore. Optimus habetur, qui modice extentus est, albus, fragilis et carnosus, minime acuminatus aut " Rr2 698 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΔΖΑΡΒΕΩΣ y , - M - οὐκ ἄποξυς δὲ καὶ σχοινώδης, 7 χνοῦν ἀφιεὶς ἐν τῷ ϑραύε- σϑαι, ἔχων δὲ καὶ τὴν ἐντεριώνην λεπτὴν, ἐκπυρῶν 100 τὴν γεῦ-. σιν οὐ λίαν, οὐδὲ ἀϑρόως σίελον ἐπισπώμενος " πνιγώδης γὰρ ε - ΄ E d » , 1. € Y 3 4 ὃ τοιοῦτος. ΤΙρωτεύει δὲ ὁ ἀντικυρινος 1" o δὲ γαλατικὸς, καὶ καππαδοκικὸς 2 λευχότερος καὶ σχοινώδης 5 καὶ πνιγωδέ- , bl LET TUA » "n. , à o:tgog. Καϑαίρει δὲ δὲ &uévow, ἄγων ποικίλα" μίγνυται δὲ καὶ κολλυρίοις τοῖς δυναμένοις τὰ ἐπισχκοτοῦντα ταῖς κόραις ἀποκαϑαίρειν" καὶ ἔμμηνα ἄγει, καὶ ἔμβρυα κτείνει προςτι- duis: πταρμούς τε ἐρεϑίζει, καὶ μύας κτείνει σὺν μέλιτι καὺ ἀλφίτῳ φυραϑείς" συγκαϑεψόμενός τε κρέασι ἃ , συντήκει αὐτά" δίδοται δὲ νήστεσι xaO" ἑαυτὸν καὶ μετὰ σησάμου wol | , - » y Σ πτισανὴς χυλοῦδ, ἢ ἄλικοο, ἡ μελικράτου, ἢ πόλτου φαῖί- 100) C. πυροῦντα. 1) Sic cod; N. Anticyra duplex, maliaca et phocensis, Strab. lib. 9. p. 497. Serapion forte ἡραχλεωτικόν legit, optimum enim ésse dicit e terra ErceEalon. Heraclea in Ponto (Bithyniae) est. In Ponto autem et Theophr. elleborum album optimum nasci per- hibet. Cod. C. ἀγκυρατικός», quod zninus placet, quia Ancyra, in- signis Galatiae metropolis fuit, galaticus autem elleborus statim post ponitur. Vulgata lectio χυρηναϊχός, quanquam et ab Oribasio et Aétio repetatur, taxanda esse videtur, quod mnusquàm alibi Cyrene ellebori albi pàtria nóminatur, neque clima eius regiónis plantae favet, 2) Serap. et Lacunae cod. ἐταλικός. 8) Sic Serap. et codd, C. et N. 5 χγοώδης eüitt. 4) €. χέρασι- B) E Paullo et Serap. sic correxit Sarac.; μετὰ σησαμοειδοῦς καὶ ϑαψίας χυλοῦ cod. C. et Ald. iuncum referens, aut, dum frangitur, lanuginem emittens, tenuem habens medullam, gustuque non admodum fer- vens, neque salivam copiose attrahens: talis enim stran- gulat. Primatum tenet anticyrenus. Galaticus autem ac cappadocicus albidior, iunco similis, maiorem strangulandi vim habet. Vomitionibus varii coloris humores extrahit: collyriis itidem admiscetur, quae caliginem oculorum discu- tiendi vim habent. Menses pellit partusque necat appo- situs. Sternutamenta movet, Mures quoque interficit, cum melle et polenta subactus: quin et carnes, simul coctus, colliquat. . Datur autem ieiunis vel per se, vel cum sesamo et ptisanae succo aut alicae, aut cum aqua ΠΕΡῚ ΧΊΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΆΑ͂ΙΟΝ 4. 629 vov9, 7; ἄλλου ῥοφήματος" συσσιτοποιεῖται δὲ καὶ ἄῤτῳ, καὶ ὀπτᾶται. Ἢ δὲ προφαγωγὴ καὶ ἐπιδιαίτησις. ἐξείργασται παρὰ τοῖς προηγουμένως περὶ τῆς δόσεως αὐτῆς γράψασι" μάλιστα δὲ συγκατατιϑέμεϑα Φιλωνίδῃ τῷ Σικελῷ, τῷ àmó Ἔννης" αχρὸν γάρ ἔστιν ἐν ὕλης παραδόσει προηγουμένως ϑερα- ὑοφήματι8 ἢ χόνδρου χυλῷ" ἢ καὶ τροφὴν ὀλίγην mood D 5 / D , 7 ?a/ 2 J3, , δόντες, ἐπιδιδόασι τὸν ἐλλέβορον εὐθέως, ép ὧν μάλιστα πνιζγμὸς ὑποπτεύεται ἢ ἀσϑένεια σώματος ὑπόκειται" ἀκίν-- δυνος χὰρ ἐπὶ τῶν οὕτω λαμβανόντων 7 κάϑαρσις" διὰ τὸ μὴ ἀκαίρως τὸ φάρμακον παρατίϑεδϑαι τοῖς σώμασι19. — Kol βάλανοι δὲ ἐξ αὐτοῦ προςτεϑεῖααι τῇ ἕδοις μετ΄. ὄξους Ἅ ἐμέ- 'τοὺς κινοῦσιν. 6) Sic e Serap. legendum; 7j πόλτου ἢ φακοῦ vulgo; 7 φακοῦ δοφή- ματος, omisso πόλτου, cod. C. 7) Longe aliter, nec male, cod, N. τῷ «Σιχελῷ, τῷ μηδὲ λίαν Bv ὕλαις ϑεραπευτικὴν ἀναγράφειν ἀγωγήν. 8) Sic Ald, et Serap. Sic et codd. C. et N. Asul. vero, quem Sarac. sequitur, σὺν πολλῶ óogrnuctt. 9) Ald. χόνδρου πλήϑει; C. ἢ χόνδρῳ; σὺν χυλῷ Scrap. 10) Longe aliter haec posteriora in codd, Vindob, Κινδυνῴδης γὰρ ἡ τοιαύτη κάϑαρσις, διὰ τὸ ἀκαίρως παρακεῖσϑαο τὸ φάρμακον τοῖς σώμασι. ii) Mv ὄξους in cod. C. deest. mulsa, vel pulte lenticulae, aut alia sorbitione. Sed et cogitur cum pane, atque ita inassatur. Apparatus vero et subsequens victus ratio diligenter ab iis tradita est, qui ex professo de ipsius dosi scripserunt. Sed maxime Phi- lonidi Siculo Ennaeo assentimur. Longum enim est, in hac materiae medicae íractatione curandi viam omnem ex professo aperire. Nonnulli etiam exhibent cum pultis sorbitione aut alicae cremore: vel exhibito parciore cibo confestim elleborum offerunt: in 115 maxime, quibus stran- gulatio imminet, aut corporis imbecillitas adest. Eo enim modo sumentibus purgatio periculi expers est, quod non intempestive iustove citius medicamentum corporibus ac- cedat. Ceterum et balani ex eo, cum aceto ano subditae, vomitiones concitant. 630 ΠΕ44ΜΝΙΟῪ A4IOZKOPLAOY ANAZAPBEOZ Κεφ. ομϑ'. (ονα΄.) [Περὶ ᾿Ἑλλεβόρου μέλανος Ἔλ- - λέβορος μέλας, οἱ δὲ Πελαμπόδιον, oí δὲ ivouor!*, oi 0à πολύῤῥιζον, οἱ δὲ Προίτιον᾽5, oí δὲ κοιράνειον 14, oí δὲ με 3€ m » , ΄ c d 3 AavoggiGov , [προφῆται ζωμαρῖτις 15 , Αἰγύπτιοι ἰσαία, οἵ δὲ | ἐλαφυὴς 16, οἵ δὲ κεμελὲγ "1, “:Ρωμαῖοι βεράτρουμ, νίγρουμ 18, oí δὲ σαράκα, 4ακοὶ προδίορνα) Ἡελαμπόδιον δὲ λέγεται, ἐπειδὴ δοκεῖ ΠΠελάμπους τις αἰπόλος τὰς Προίτου ϑυγατέ- poc μανείσας ἐν αὐτῷ κχαϑᾶραι πρῶτος καὶ ϑεραπεῦσαι. Ἔχει δὲ τὰ φύλλα χλωρὰ, πλατάνῳ προςεμφερῆ, ἐλάττονα δὲ [πρὸς τὰ τοῦ σπονδυλίου 19] καὶ πολυσχιδέστερα καὶ με- λάντερα καὶ ὑποτραχέα᾽ καυλὸς βραχύς 39 - ἄνϑη δὲ φέρει 31 ἐμπόρφυρα, τῷ δὲ σχήματι ῥοδοειδὴ 22: xoi ἐν αὐτῷ wag- στὸς χγίκῳ ὅμοιος, ὃν καὶ αὐτὸν καλοῦσιν οὗ ἕν ᾿αἰντικύρᾳῳ σησαμοειδῆ " χρώμενοι πρὸς τὰς καϑάρσεις αὐτῷ, “Ρίζαι δ᾽ 12) Ἤκστομον vulgo; vid. supra nota 95, Eius loco ᾿Ομέστιον habet cod. C. 15) Sic iam Marcell. correxit zzodzioy. vulg. 14) Sic cod. C.; κυϊράγιον Ald. 15) Sic cod, €,; ζωμαρέτιον Ald, 16) Sio cod. C.; ἐλαφινέ Ald. 17) €. o£ δὲ ἑρμιέλυ. 18) €. οἱ δὲ χονσάλικο. 19) Inclusa desunt in codd. C. et N.; ἀσφοδέλου legit Serap. 20) Sic cod. O. et Serap.; τραχὺς. vulgo. $1) Sic cod, C. et N.; ἄγϑη δὲ λουκὰ, ἐμπόρφυρωα vulgo. 22) Sic cod, C. et N.; βοτρυώδη vulg. et Serap. Cap. CXLIX. (CLL) [De Eeboro nizro.] Ellebo- rus niger, quem et Melampodium , ectomon, polyrrhizon et Proetium, alii dominicum aut melanorrhizon, [prophe- tae zomaritin, Aegyptii isaeam, aut claphyen, aut keme- leg, Romani veratrum nigrum, vel saracam, Daci pro- diornam vocant]. Melampodium autem appellatur, quo- niam Melampus, caprarum quidam pastor, furentes Proeti filJas eo primus purgasse et sanasse dicitur. Folia habet viridia, platano similia, sed minora, [ad sphondylii folia acce- dentia], multo magis divisa et nigriora ac subaspera. Caulis brevis est, lores vero fert purpurascentes, forma rosaceos, et in ipso-fructus est cnico similis, quem et Anuticyrae incolae sesamoiden vocant, ad purgationes co utentes, Radices sub- HEPI YA4HZ IATPIKHE BIBAION 4. 631 c Y , eL 0j 3 4 y ὕπεισε λεπταὶ, μέλαιναι, oiov ἀπὸ τινος κεφαλίου κρομ- , 2 τ ς lod Li , μυώδους ἠρτημέναι, ὧν καὶ ἡ χρῆσις. Φύεται ἐν τραχέσι Y / , , j c i καὶ γεωλόφοις καὶ καταξήροις τόποις. Καὶ ἄριστος ὃ ἔκ -" L4 7 - τῶν τοιούτων λαμβανόμενος χωρίων" οἷός ἔστιν ὃ ἐκ “Αντι- , c - M xUpuc* καὶ γὰρ ὃ μέλας καὶ κάλλιστος ἐν αὐτῇ γεννᾶται" Li ἐκλέγου δὲ τὸν εὔσαρκον καὶ εὔτροφον, λεπτὴν 33 ἔχοντα τὴν , -“ ͵ , -“ , ἐντεριώνην, δριμὺν ἐν τῇ γεύσει καὶ πυρώδη" τοιοῦτος δέ ἔστιν ὃ ἐν τῷ Ἑλικῶνι καὶ ΠΙαρνασσῷ καὶ Οἴτη 2: φυό- d , , c € , n "S ^ , μένος" διαφέρει μέντοι ὃ ἑλικώνιος. Καϑαίρει δὲ τὴν κα- 25 λί M λέ ' ' t € ^ » iJ 70?5 xoiMav, ἄγων φλέγμα καὶ χολὴν, καϑ' ἑαυτὸν, ἢ μετὰ , , c * L - σχαμμωνίας διδόμενος καὶ ἁλῶν « αἱ ἢ τριωβόλου δλκῆς" συνέψεται δὲ καὶ φακῇ καὶ ζωμοῖς τοῖς εἰς κάϑαρσιν λαμβα-- γομένοις" ὠφελεῖ δὲ ἐπιληπτιχοὺς, μελαγχολικοὺς. μαινομέ- 2 U ͵ ' A7 γους, ἀρϑριτιχοὺς, παραλελυμέγους" προςτεϑεὶς δὲ ἔμμηνα , » ΄ , ΄ ἄγει καὶ ἔμβουα κτείνει " σύριγγάς ve καϑαίρει κατατεϑεὶς καὶ μετὰ τρίτην ἐξαιρεϑείς " ὁμοίως καὶ éni δυςηκοούντων ?9 καϑ-- 25) C. λευχήν. 24) Sic cod. X., ut et Theophr. hist. 9 , 10.5 xa) Zire legitur in editi,, quod vero codd. €. et N. non habent. 25) E Serap. et ipsa natura Sarac. sic correxit vulgare ἄγω. 26) C. δυςχκωφούγτων. sunt tenues, nigrae, velut e capitulo quodam cepae simili dependentes, quarum etiam usus est, Provenit in asperis, collibus et aridis locis. ^ Optimus autem e talibus locis petitur, qualis est ex Anticyra: niger enim et probatissi- mus ibi gignitur. Elige vero carnosum, plenum, cui te- nuis sit medulla, acrem gustu ferventemque, Iluiusmodi est et in Helicone, Parnasso et Oeta natus: heliconius vero praecellit. Purgat autem per inferiora, trahitque pitui- tam bilemque, datus per se, aut cum scammionia et sale ad drachmam dimidiam vel integram. Decoquitur cunr lente ac iusculis, quae purgationis causa sumuntur. Pro- dest comitialibus, melancholicis, furentibus, arthriticis et resolutione nervorum laborantibus. Subditus menses tra- hit partusque enecat: fistulas inditus ac tertià die exem- ptus purgat. Similiter in auditu dilliili immitlilur in 0639 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOZKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ 5 ίεται εἷς τὸ οὖς, ἐώμενος ἐπὶ [ ἢ y ἡμέρας 327" ϑεραπέύει δὲ καὶ ψώρας μετὰ λιβανωτοῦ ἢ κηροῦ καὶ πίσσης 38 xci κεδρίνου ξλαίου καταχριόμενος " uiv ὄξους δὲ xaO" ἑαυτὸν χαταπλασσόμενος, ἀλφοὺς καὶ λειχῆνας καὶ λέπρας ϑερα- , c ' 1 ' » E] 7 «f. / σπεύει" ἑψηϑεὶς δὲ σὺν ὄξει ὁδονταλγίας πραῦνει διακλυζομε:-- vog" σηπταῖς δὲ μίγνυται39᾽ μετὰ δὲ κριϑίνου ἀλεύρου καὶ οἴνου κατάπλασμα ἔστιν ὑδρωπικοῖς ὠφέλιμον" συμφυτευϑεὶς δὲ ἀμπέλοις πρὸς τῇ ῥίζῃ, τὸν ἐξ αὑτῶν οἶνον καϑαρτικὸν ἐργάζεται " περιῤῥαίνουσι δὲ καὶ οἰκίαις αὐτὸν, καϑαρτικὸν ^ Ü , [4 , εἶναι νομίζοντες" οϑὲν καὶ ὀρύσσοντες ἵστανται «τροφευχομένον ᾿Ππόλλωνι καὶ Loxhgmuo, φυλαττόμενοι ἀετόν" ἐφίπτασϑαι γάρ φασιν οὐκ ἀκινδύνως" δίδωσι γὰρ ϑάνατον ὃ ὄρνις, ἐὰν πὲρ ἴδῃ τὴν ὑρυγὴν τοῦ ἐλλεβόρου 30" συντόμως δὲ δεῖ ὀρύτ- ς UJ ^ , 5 € 32 - » c v&y, διὰ τὸ καρηβαρίαν ἔκ τῆς ἀποφορᾶς γίνεσϑαι" ὅϑεν εἰς προφυλακὴν οὗ ὀρύττρντες ἐσϑίουασι σκόροδα, καὶ οἶνον 27) N,. ἕως μείνῃ ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας. 28) Deest πίσσης in cod. Ὁ., adest tamen inu Scrap. 29) Ultimum hoc in utroque cod. C. et N. legitur, deest in X, 60) Theophz, hist. 4, 8. ταῦτα μὲν ἐπιϑέτοις ἔοικεν. aurem, ibique ad biduum triduumve sinitur. Scabiem quo- que sanat, cum ture, aut cera et pice ac cedrino oleo perunctus. Vitiligini vero, impetigini ac lepris ex aceto impositus per se medetur. JDentium dolores coctus cum aceto collutione mitigat. Septicis insuper medicamentis admiscetur. Quin et cum farina hordeacea et vino utile in hydropicis constituit cataplasma. X Consitus autem iuxta vilium radices, vino inde expresso purgandi vim imper- ti. Sed et eo domos aspergunt, purgandi expiandique vim οἱ tribuentes. Quamobrem et qui ipsum effodiunt, stantes Apollinem et Aesculapium precantur, observant etiam aquilae volatum: eam enim avem tradunt non abs- que periculo advolare, atque etiam mortem inferre ei, quem, dum elleborum effoderet, conspexerit. Celeriter quoque e[fodiatur oportet, quoniam halitu caput aggra- vat: quapropter ad id praecavendum efífossuri allia prae- sumunt et vinum sorbent, quo facto noxae minus opportuni ΠΕΡῚ YÁAHEZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION 4. 623 πίνουσιν" ἀβλαβέστεροι γὰρ οὕτω διατίϑενται" ξξεντερίζεται δὲ, ὥςπερ καὶ ὁ λευκὸς ἐλλέβορος. Κεφ. gv. (ovB.) [Περὶ Σησαμοειδοῦς τοῦ μεγάλον. ᾿Σησαμοειδὲς τὸ μέγα 51 [oi δὲ σησαμίτης, οἵ δὲ σησαμὶς, οἵ δὲ λυκοσκυτάλιον, oí δὲ ἐλλέβορος λευκὸς . oí δὲ ἀντικύρι- xov] ἐν ᾿Αντικύρᾳ δὲ ἐλλέβορον xchoUci??, διὰ τὸ μίγνυσϑαι ἐν ταῖς καϑάρσεσι τῷ λευχῷ ἐλλεβόρῳ ἔοικεν ἡ πόα ἠριγέ- ροντι ἢ πηγάνῳ 33" φύλλα μαχρὰ, ἄνϑος λευκόν" ῥίζα ἰσχνὴ, ἄπρακτος: σπέρμα ὅμοιον σησάμῳ, πικρὸν ἐν τῇ γεύσει" ὃ καϑαίρει τὴν ἄνω xoiav3*, φλέγμα τε καὶ χολὴν, ὅσον τοῖς τρισὶ δακτύλοις λεῖον ληφϑὲν μετὰ ἐλλεβόρου λευκοῦ τριῶν ἡμιωβόλων σὺν μελικράτῳ. Κεφ. Qva. (ovy) [Περὶ Σησαμοειδοῦς τοῦ μικροῦ.] “Σησαμοειδὲς τὸ μικρὸν 3565 [oí δὲ κορώνιον, oi δὲ σήσαμον ἄγριον καλοῦσι] καυλία iovà σπιϑαμιαῖα, ἔχοντα φύλλα κο- $1) Τὸ μέλαν dici in antiquissimis exemplaribus, testatur Marcell, 52) C., omisso ἂν Ivrazioa s ἐλλέβορον δὲ καλοῦσι. N. οἱ δὲ ἀντι- χύρικον ἐλλέβορον καλοῦσι. $5) Deest ἢ πηγάνῳ in codd. Vindob,; solum adest in Oribas. $4) Sic codd, C, et N. et Ald, Primus Asul. omisit τὴν zou/av, quem sequentes imitati sunt. $5) Codd. Vindob, τὸ λευκόν habent, redduntur. Emedallatur denique eodem, quo albus el- leborus, modo. Cap. CL. (CLIL) [De Sesamoide magna.] Sesa- moides magnum [quod et sesamiten, sesamin, lycoscyta- lion quoque, alii elleborum album, alii anticyricum vo- cant]. In Antieyra autem elleborum appellant, quoniam in purgationibus albo elleboro admiscetur. Similis , est herba senecioni aut rutae: folia longa: 1105 candidus: ra- dix gracilis, ineflicax: fructus similis sesamo, gustu amaro, Hic per superiora ventrem bile ac pituita exonerat, si tritus, quantum tribus digitis capitur, cum ellebori albi sesquiobolo ex aqua mulsa detur. Cap. ΟΠ]. (CLIIL) [De Sesamoide parvo.] Sesa- nioides parvum [alii coronion, alii sesamum sylvestre vo- cant. Cauliculi sunt spithamaei, folia coronopi, at hir- : 634 JIEAANIOY Z4IOXKOPIAOY ANAZAPBEQOQEX ρωνόποδι ὅμοια, δασύτερα μέντοι καὶ μικρότερα 36. ἐπ᾽ ἄκρου δὲ τῶν καυλίων κεφάλια ἀνϑίων ὑποπορφύρων, ὧν τὸ μέσον λευκὸν, ἐν οἷς σπέρμα σησάμῳ ξοικὸς., πικρὸν, κιῤῥόν " ῥίζα λεπτή. «ΚΚαϑαίρει. δὲ χολὴν καὶ φλέγμα κάτω ποϑὲν τὸ σπέρμα, ὀξυβάφου ἥμισυ σὺν μελικράτῳ παταπλασϑὲν δὲ μεϑ' ὕδατος φύματὰ καὶ οἰδήματα Mor φύεται ἐν τρα- χέσι χωρίοις. Κι εφ. ονβ΄. (ονδ΄.) [Περὶ ΕἾ ἫΝ ἀγρίου. Σίκυς ὃ ἄγριος [οὗ δὲ ἐλατήριον, οἱ δὲ γρῦνον, οὗ δὲ βαλὶς, oi δὲ σύγκρι: σις, οὗ δὲ βουβάλιον, οἱ δὲ σχόπιον, οἱ δὲ φέρομβρον, οἵ δὲ πευκεδανὸν , οὗ δὲ νότιον, “Ῥωμαῖοι ἀγκέντουμ 31, οὗ δὲ κουκούμερεμ᾽. ῥούστικουμὅϑ, οἱ δὲ. ἀγρέστεμ, "Aqoov κουσίμεζαρ τῷ καρπῷ μόνῳ διαφέρει τοῦ ἡμέρου σίκυος, ἐλάσσονα πολλῷ ἔχων, βαλάνοις 59 ἐπιμήκεαιν ἐοικότα " τὰ δὲ; φύλλα καὶ τὰ χλήματα ἡμέρῳ ὅμοια - ῥίζα δὲ “λευκὴ καὶ μεγάλη. (ύεται ἐν οἰκοπέδοις καὶ ἀμμώδεσι 19 τόποις " 86) Lobel. advers. p. 537. μαχρότερα suspicatur. 57) Sio C.; ἀγκέλουμ Ald,, Asul., Marc., Corn.; ἀγτέτουμ Goup. et Sarac, 58) Hoc e cod. C. Solum ἀγρέστεμε habent editt, 80) Ex priscorum interpretum auctoritate et ipsa matura sic le- gendum loco vulg. βαλωνδίοιρ. 40) €. ἀμπελώδεσι. sutiora ac minora: in summis cauliculis capitula flosculo- rum paene purpureorum, quorum medium albicat: in iis fructus sesami similis, amarus, fulvus, radix tenuis, Fru- ctus potus dimidio acetabulo in aqua mulsa bilem ac pi- iuitam per inferiora purgat. Ex aqua vero impositum tubercula et oedemata discutit. Nascitur in asperis locis. Cap. CLIL (CLIV.) [De Cueumere sylvestri.] | Cu- cumis sylvestris [alii elaterion, alii grynon, nonnulli ba- lida, vel synucrisin, alii bubalion, aut scopion, quidaim pherombron, peucedanon ct notion appellant, lomani et ancentum , Afri cusimezar] fructu solo differt a cucumere sativo, quem longe minorem parit, oblongis glandibus si- milem: folia et surculi sativo similes: radix alba, magna. Nascitur in ruderibus et sabuletis, frutice in totum amaro. IIEPI YA4HZ IATPIKHX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 635 ὅλος δὲ ὃ θάμνος πικρός. "ouota δὲ ὃ τῶν φύλλων χυλὸς ἐνσταζόμενος ὠταλγίαις" ἡ δὲ ῥίζα καταπλασϑεῖσα μετὰ GÀ- gírov, πᾶν οἴδημα παλαιὸν διαφορεῖ" μετὰ ῥητίνης δὲ τερε- βινϑίνης ἐπιτεϑεῖσα φύματα ῥήττει" μεῖ ὄξους δὲ ἑψηϑεῖ- σα χαὶ καταπλασϑεῖσα ποδάγρας διαφορεῖ42" καὶ ἰσχιάδος δέ ocv? ἔγκλυσμα, καὶ ὀδονταλγίας διάκλυσμα τὸ ἀφέ- ψημα" ξηρὰ, δὲ λεία ἀλφοὺς, λέπρας καὶ λειχῆνας σμήχει" οὐλάς τε μελαίνας καὶ σπίλους τοὺς ἐν προςώπῳ ἀποχαϑαΐί- θει" καὶ ὃ χυλὸς δὲ τῆς ῥίζης, πλῆϑος τριῶν ἡμιωβολίων τὸ ἐλάχιστον. καὶ ὃ φλοιὸς δὲ ὅσον τέταρτον ὀξυβάφου καϑαί- ρει φλέγμα καὶ χολὴν, καὶ μάλιστα ἐπὶ ὑδρωπικῶν, δίχα δὲ τοῦ τὸν στόμαχον ἀδικεῖν, mowi^* τὴν κάϑαρσιν᾽ Oc δὲ τῆς ῥίζης λαβόντα ^5 ἡμίλιτρον, μετὰ δυοῖν ξεστῶν οἴνου. μάλι- στα λιγυστικοῦ 40, λεαίνειν, καὶ διδόναι ἔκ τούτου κυάϑους 7, νήστεσιν παρ᾿ ἡμέρας τρεῖς 41, ἕως ἂν ὃ ὄγκος ἱκανῶς συσταλῇ. 41) C. ὑποτεϑεῖσα. N; neutrum habet. 42) X. ὠφελεῖ ποδαγρικούς. 43) C. χαὶ ἐσχιαδικῶν ἔστε. 44) Sic codd. C, et N.; ποιδῖταν editt. 45) N. codd. ocer. 46) Sic codd. C., N. et X.; λιβυκοῦ editt, ; Lacuna αἰγυπτέου γλυ- κέος; JBabylonici Serap. 47) Sic cod. C. et N., Serap. et Ald, Sed cum Asulano editio- nes omittunt γήστεσιν nap ἡμέρας y. Foliorum succus instillatus aurium doloribus confert. Ra- dix autem illita cum polenta vetus quodvis oedema dis- cutit: imposita cum resina terebinthina tubercula rum- pit: cocta ex aceto ac illita podagras discutit; in coxen- dicis morbo alvus ea decocta eluitur, os in dentium do- lore colluitur. Arida ea tritaque vitiligines, lepras et im- petigines abstergit: cicatrices nigras naevosque faciei emen- dat. Quin et radicis succus, sesquioboli pondere mi- nimum, itemque cortex acetabuli quárta parte bilem ac pituitam purgant, maximeque in hydropicis, idque citra ventriculi offensionem. Radicis selibra in vini, praeser- tun ligustici, sextariis duobus conteritur, danturque ex eo ielunis cyathi terni tertio quoque die, donec tumor plurimuin subsederit. 626 ZEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔῸΥ AWAZAPBEQZ [Keg. gré, Περὶ ᾿Ἐλατηρίου] 8, Τὸ δὲ λεγόμενον ἐλατήριον ἐκ τοῦ καρποῦ τῶν σικύων σκευάζεται τὸν τρόπον τοῦτον: τοὺς ἅμα τῷ ἅψασθαι σικύους ἀποπηδῶντας ἐκλέ- yov ἀποτίϑεσο, ξῶν νύκτα" τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἐπὶ κρατῆρι κόσκινον μὴ πυκνὸν ἐπίϑες, wol μαχαίριον ὕπτιον ἁρμόσας, τὴν ἀκμὴν ἔχον ἄνω, λαμβάνων ἀμφοτέραις ταῖς χερσὶ καϑ', ἕνα τῶν σικύων, διαίρει καὶ ἔκϑλιβεδθ τὸ ὑγρὸν εἰς τὴν ὕπο-- κειμένην κρατηρίαν" προςεκϑλίβων καὶ τὸ ἐν αὐτοῖς σαρπῶ- δὲς, ὃ "δὴ προοπίπτει τῷ κοσκίνῳ, ἵνα καὶ αὐτὸ Ouxni- m1551. καὶ εἰς λεκάνην παρακειμένην τὰ ἐκϑλιβόμενα τῶν σικύων 5? βάλλε σωρεύσας δὲ τὰ τετμημένα ἐπὶ τοῦ xooxi- UO "o "7 acm , ARTAN 3 , 53 τὸ A yov, ὕδατί ve γλυκεῖ περιχέας wol ἀποπιέσας ὅ3, ταῦτα μὲν €7 , EJ - b "3 ῥίπτεξε: ταράξας δὲ τὸ ἐν τῇ λεκάγῃ ὑγρὸν καὶ cutnáaug 48) Codices hoc matuxalitef cohaerens cum praecedente iunctim scribunt. 49) C. et N. codd, u/av. / 50) Quod interpositum habent editt. διὰ τοῦ zoozivov, deest in codd. C., N. et X. £1) C. ἃ δὴ καὶ τῷ κοσκένῳ προςε»ϑλύβων ἔα zal αὐτὰ ἐκχπύττειν, Ald. addit; καὶ ὅταν ὅλον ἐχϑλέψης, ἔασον αὐτὸ χαταστῆναι. 1ᾶ au- tem ignoratum ab jnterpretibus priscis, Asulan. nothis adiudicavit, 63) Sic cod. C. Editt, omittunt τῶν σεκύων, 83) C. et N. ἀποκλύσας xal περιπιέσας. —— í £4) €. et N. τὰ αὐτὰ γέπτε. [Cap. CLV. .De Elaterio] Quod elaterium dicitur, sequenti modo e cucumerum agrestium fructu conficitur. Cucumeres eligito, qui, simulac tanguntur, dissiliunt, eos- que decerptos per noctem unam sinito. Postero die, im- posito supra craterem rariore cribro, insuperque resupi- nato ita cultello, ut aciem sursum versus habeat, pre- hensos utraque manu cucumeres dividito, humoremque in vas subiectum exprimito, simulque carnosam cucume- rum partem, quae cribro adhaeret, quo ipsa transmitta- tur, exterito, et quae e cucumeribus expressa sunt, in pel- vim adstantem coniicito. JAcervata autem super cribro segminum frustula, ubi aqua dulci perfuderis itidemque expresseris, reiice. Exceptum vero pelvi succum agitato, . 4 "ü b. ΠΕΡῚ YAHZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 637 ὀϑόνῃ 55, τίϑεσὸ ἐν ἡλίῳ᾽ sol ὅταν ovory 59, πᾶν τὸ £mi- ψηχόμενον ὕδωρ μετὰ τοῦ ἐπιπαγουδῖ ἀπόχει, καὶ τοῦτο ποίει πολλάκις, ἄχρις οὗ καταστῇ τὸ ἐφιστάμενον ὕδωρ ὅ8: ὅπερ ἐχσπογγίσας 9 ἐπιμελῶς, τὴν ὑποστάϑμην βαλὼν εἰς ϑυίαν, λέαινε καὶ ἀνάπλαττε τροχίσχους" ἔνιοι δὲ πρὸς τὸ ταχέως ἀνικμασϑῆναι τὸ ὑγρὸν, τέφραν σεσησμένην ἐπὶ γῆς καταστρώσαντες καὶ κοιλάναντες τὸ μέσον, ὀϑόνιον τριπλοῦν ἐπιτείναντες, κατὰ τούτου τὸ ἐλατήριον σὺν τῇ ἰκμάδι ἐπι-- χέουσιν" ἀναξηρανϑὲν δὲ ἔν ϑυΐᾳ 50 λξαίνουσιν, ὡς προείρη-- ται" ἔνιοι δὲ ἀντὴ τοῦ ὕδατος ϑάλατταν παραχέοντες, πλύ- νουσιν" οἱ δὲ τῇ τελευταίᾳ πλύσει μελίκρατον παραχέουσι. Δοκεῖ δὲ ἐλατήριον κάλλιστον εἶναι τὸ μετὰ τοῦ λευκοῦ ἡσυχῆ ἔνικμον, κοῦφον, λεῖον, πικρότατον τῇ γεύσει, καὶ προςα- χϑὲν λύχνῳ, εὐκαές 51. τὸ μέντοι πρασίζον καὶ τραχὺ xai 55) Cod. X, περικαλύψας ὀϑονίῳ. 56) Sic codd. C. et N. ac Oribas.; or8 στῇ editt, 57) N. ἐπιπαγέντος. 58) €. et N. non habent ἄχρις — ὕδωρ. Sed adest in Orib. ct Serap. 59) Sic codd. Ο.» N. et X.; σπογγιάσας Lacuna; ἐχστραγγέσας editt, 60) Sic C. In editt. ἀγαξηρανϑὲν, ἔν δὲ 9vis, 61) Sic Codd, οἱ interpretum consensu; ἀχαὲς cod, X. 3 dein opertum linteo soli exponito. Atque ubi colerit, su- pernatantem aquam cum eo, quod in summo concretum est, effundito, illudque iterato, quamdiu aquae aliquid su- perfuerit, Id autem solerter spongia exterge: sedimen- tum ipsum, mortario inditum , conterito, pastillos ex eo formaturus. Nonnulli, ut confestim humores exhauriant, cribratos cineres humi sternunt, ac in eorum medio ex- cavata foveola triplicatum linteolum obtendunt,. cui ela- terium cum humoribus suis infundunt, siccatum vero in pila, ut ante dictum est, conterunt. Nonnulli pro dulci aqua marinam affundunt, atque ita eluunt. Alii in po- strema lotura mulsam addunt. Elaterium autem optimum creditur, quod cum candore modice humectum est, leve, glabrum, gustu amarissimum, quodque lucernae admotum D 638 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOZKOPIAOY ANAZAPBEOS ϑολερὸν τῇ ὄψει 9*, γέμον ὀροβίου 58 καὶ τέφρας, βαρύ «95 καὶ qaUAov95* ἔνιοι δὲ καὶ τῷ χυλῷ τοῦ σιλύου μιγνύουσιν. ἄμυλον, πρὸς τὸ μιμήσασϑαι αὐτοῦ τὸ λευκὸν 58 uoi xoU- φον᾿ εἰς μέντοι τὰ καϑαρτικὰ ὃ διετὴς ἁρμόζει ἄχρι δεκαε- τῶν᾽ 75 δὲ τελεία δόσις 51, Oflológ, ἡ δ᾽ ἐλαχίστη, ἡμιωβό-- λιον" παιδίοις δὲ δίχαλκον" πλεῖον γὰρ ποϑὲν κίνδυνον ἐπι- φέρει" κινεῖ δὲ τὴν κάτω καὶ τὴν ἄνω κάϑαρσιν, ἄγον φλέ: γμα καὶ χολήν' ἀρίστη δὲ τοῖς δυςπνοοῦσιν ἡ δὲ αὐτοῦ κά- ϑαρσις" εἰ μὲν οὖν ϑέλεις κατὰ κοιλίαν καθαίρειν, διπλάσιον ἁλῶν μίξας καὶ σινήπεως 585. ὅσον χρῶσαι, δὶ ὕδατος Ógo- βιαῖα καταπότια δίδου, ἐπιῤῥοφείτω δὲ χλιαροῦ ὕδατος κύα- Sov ἕνα" εἷς δὲ ἔμετον, ὕδατι ἀνιεὶς, πτερῷ τοὺς ὑπὸ γλῶσ- » » [ " (UMS E] / 3 n D » σαν διαχριε τόπους ὡς ὅτι ἐσωτάτω᾽ εἶ δὲ δυφεμὴς d], ἢ 62) Codd, C. et N, ὀλερὸν τῇ γεύσειε 65) Oribas, ῥυπαρίας. 1 64) Serap. aliud lcgit: edulterinum.: 65) N. ἄχρηστον. 66) Sic N.; αὐτὸ Asvzór vulgo. 67) Sic cod. Paris. apud Goup. et Sarac.; Ald, et sequ. πόσις; C. et N. χρῆσις. 68) Ex euporistis, Galeno et Aétio Sarac. vulgare στίμμεως sic emendat. Serap. ἁλὸς GuuuviazoU legit. C, Hofm. var, lect. 2, 6. κόμμεως suspicatur. facile accenditur. At quod porraceum est, scabrum, tur- bidum aspectu, ervi cinerisque plenum, grave iuxta est ac vitiosum. Nec desunt, qui cucumeris succo amylum immisceant, ut candorem eius et levitatem imitentur. Purgationibus idoneus est succus biennis ad decennem. Integra dosis est obolus, minima semiobolus: infantibus autem quarta oboli pars: nam copiosius haustum pericu- lum affert. Bilem ac pituitam per inferiora pariter ac superiora eiicit, quod quidem purgationis genus in iis expeditissimum est, qui difficiles spiritus ducunt. Quodsi cupiveris per alvum purgare, adiecto salis duplo et sina- pis tantillo, quantum ad colorandum satis sit, ex aqua catapotia ervi mole formato: quae posteaquam exhibueris, aquae tepidae cyathum unum sorbendum dato. Si vomi- tum concitare volueris, elaterium aqua diluito intinctaque ΠΈΡΙ ὙΜΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑΙ͂ΟΝ. 4. 639 7; fv. - ξλαίῳ ἢ ἱρίνῳ μύρῳ διεὶς, κώλυε δὲ κοιμᾶσϑαι. Τοῖς δὲ ὑπερχαϑαιρομένοις συνεχῶς προςφέρειν δεῖ οἴνέλαιον" οὕτως γὰρ παύσονται ἐμοῦντες" μὴ ἀποκαϑισταμένων 0399 τῶν ἐμέ- των, ὕδωρ ψυχρὸν καὶ ἄλφιτον καὶ ὀξύκρατον καὶ ὀπώραν, καὶ Occ δύνανται τὸν στόμαχον πυκνῶσαι, προςενεκτέον " κινεῖ δὲ τὸ ἐλατήριον' καὶ ἔμμηνα, καὶ ἔμβουα κτείνει ἐν προς-- ϑέτῳ " ἐγχυϑὲν δὲ 70 μετὰ γάλακτος εἷς τοὺς ῥώϑωνας 11, ἴκτε- ρον ἀποκαϑαίρει, καὶ κεφαλαλγίας τὰς χρονίους ἀπαλλάττει" συναγχικοῖς δὲ διάχρισμα πρακτικὸν 2. μετ᾽ ἐλαίου παλαιοῦ, ἤμέλιτος, ἤ χολῆς ταυρείας. Τοῦ δὲ ἡμέρου σικύου ἡ δίζα λεία ποϑεῖσα σὺν ὑδρομέλιτι « o , ἐμέτους κινεῖ" εἰ δέ τις μετὰ τὸ δεῖπνον πραέως ἐμέσαι ἐϑέλει, ἀρκοῦσιν ὀβολοὶ β' 13, , , ΄ ,ὔ Κεφ. ovy. (gvc.) [Περὶ Σταφίδος ἀγοίας.] Σταφὶς 5 L € A ; € 1 , « δὼ o Y 2€ ἀγρία [οἵ δὲ τρίφυλλον, oi δὲ στήσιον, οἱ δὲ ἀσταφὶς, oi 69) Sic codd, C. et N.; rns γὰρ ἀποκαϑίστανταιν μὴ πανο- μένων δέ vulgo. 70) Sic N.; ἐγχυϑέ y τὸ vulgo. g1) N. εἰς τὸ οὖς. 72) Marcelli cod., C, et N. πταρμιχόν. Sed Serap, tuetur nostram lectionem : confert squinantiae iuvamentum, maximum (contra Marcell.) . 75) Haec ultima licet in omnibus adsiut exemplaribus, omissa tainen a IMMarc,, uncinis inclusa sunt a Sarac; peuna subiectas linguae partes quam penitissime oblinito. At si aeger ad vomitum difficilis fuerit, vel oleo, vel irino unguento diluito: somnum vero inhibeto. lis, qui prae- ter modum purgantur , frequenter vinum oleo mixtum propinari oportet: sic enim desinent vomere. Quodsi non cessaverint vomitiones, aqua frigida, polenta, posca, poma, et quaecunque stomachum densare possunt, offerenda sunt. Elaterium menses quoque ciet, et partus enecat, in pesso subditum. Cum lacte vero naribus infusum, et regium morbum depellit, et dinturnos capitis dolores summovet. In anginis autem efficaciter illinitur cum oleo vetere, melle et felle taurino. Sativi cucumeris radix contrita et drachmae pondere in hydromelite pota, vomitus ciet. Si cui a coena placide vomere libuerit oboli duo suffi- cient. Cap. CLIII. (CLVI) [De Staphide apvdii Staphis agria, [quam alii trifolium, alii stesion, aut astaphis, phthi- 640 JIIEAANIOY AIOZKOPIAOY ANAZAPBEQOZ δὲ φϑειροχτόνον, oí δὲ qOsioiov , oi δὲ ἀπάνθρωπον, ot δὲ πολυειδὲς, οἵ δὲ ψευδοπαϑὲς, oi δὲ ἀρσενοτὴ, “ἰγύπτιοι ᾿Ιβησαοιδὴ, “Ῥωμαῖοι ἕρβα πεδικουλάρια 14] φύλλα μὲν ἔχει ὥςπερ ἀμπέλου ἀγρίας ἐπεσχισμένα" καυλία ὀρϑὰ, μαλακὰ, μέλανα, τὸ δὲ ἄνϑος φέρει ἰσάτῃ ὅμοιον" τὸν δὲ καρπὸν ἐν ϑυλακίοις χλωροῖς, ὥςπερ ἐρεβίνϑου, τρίγωνον, τραχὺν 1ὅ, ὑπόκιῤῥον ἐν τῷ μέλανι, τὰ δὲ ἔνδον λευκὸν, γευσαμένῳ δοιμύν. Tovrov κόκκους ιε 79, ἐάν τις Àexvag ἕν μελικράτῳ δῷ, καϑαίρει δὲ ἐμέτων πάχη περιπατείτωσαν δὲ oi πεπω-- κότερ᾽ δεῖ μέντοι προςέχειν συνεχῶς 71 “μελίκρατον διδόντας, διὰ τὸ ἐπιφέρειν τοὺς xarà πνιγμὸν κινδύνους 18, καὶ καίειν τὸν φάρυγγα! ἁρμόζει δὲ τριφϑεῖσα καϑ' ἑαυτὴν καὶ μετὰ σανδαράχης 9, συχχοισϑεῖσα δὲ uer ἐλαίουϑ80 πρὸς φϑειριά- σεις καὶ κγησμοὺς καὶ ψώρας" διαμασσηϑεῖσα δὲ φλέγμα ἄγει, 74) N. add. o£ δὲ μιουτεσσούδια. 75) C. παχύν. 76) Sic cod, C. Serap. et Avic. p. 209, diserte X4 G^- UM Vulgo legitur 4 ἢ &, cuius loco JMareell. et Sarac, suadent 4 ἢ i&'. 77) Cum Serap. Marcell. et Sarac.; συγετῶς vulgo; Codd, OC. et NN. neutrum habent, 78) €. et N. φϑείρεν γὰρ τοὺς κατά m. v. 79) Lacuna sic legit cum Serap. et Ávic. 80) C. et N. ἀνδράχνης addunt, quod e σανδαράχῃ corruptum videtur. roctonon etiam et phthirion, apanthropon, .polyides, pseudopathes et arsenoten, Aegyptii ibesaoide, Romani herbam pediculariam vocant] folia habet vitis sylvestris modo incisa, cauliculos rectos, molles nigrosque; florem vero fert (colore) glasti: semen in folliculis viridibus, ceu. ciceris, triangulum, asperum, ex nigro subfulvescens, in- tus album , gustu acre. Iluius grana quindecim si trita in aqua mulsa dentur, crassos humores vomitu purga- bunt: sed qui hauserint, deambulare debent. Videndum. nihilominus, ut iis frequenter aqua mulsa potui detur: alioqui in strangulationis periculum, deducuntur faucesque aduruntur, lerba autem ipsa trita per se, aut cum san- daracha, et illita cum olco ad pediculorum abundantiam, pruriginem scabiemque idonca est. Commanducata pluri- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIBAION 4. 641 - 5. v - πλεῖστον" καὶ ὁδονταλγίας ὠφελεῖ, σὺν ὄξει ἐψηϑεῖσα καὶ δια- «λυζομένη" οὖλα τε ὑευματιζόμενα στέλλει, καὶ ἄφϑας τὰς ἐν στόματι ϑεραπεύει μετὰ μέλιτος" μίγνυται καὶ τοῖς πυρω-- τικοῖς μαλάγμασι 81, Κεφ. ονδ΄. (evi) [ δαὶ Θαψίας.1 Θαψία [οἱ δὲ ὑπώπιον, oí δὲ πάγκρανον, οἱ δὲ σκαμμώνιον, oi δὲ ϑηλυ- τερὶς, “Ρωμαῖοι φερουλάγω, oi δὲ φέρουλα σιλβέστρις, “φροι βοιδὴν] ὠνόμασται μὲν ἀπὸ τοῦ δοχεῖν πρῶτον εὑρῆσϑαε ἐν Θάψῳ τῇ νήσῳ τῇ ὁμωνύμῳϑ8ϑ3. Τῇ δ᾽ δλη φύσει & vo τῇ νήσῳ τῇ ὁμωνύμῳ". Τῇ δ᾽ ὅλῃ φύσει ἔοικε , , 5 , 2 PENES - λ c 83 Y ' γάρϑηκι, ἰσχνότερος δ᾽ αὐτῆς μᾶλλον ὁ καυλὸς 83, καὶ τὰ ͵ , 5 » 3. 2 » ' , P] € 4 φύλλα μαραϑρῷ ἐμφερῆ" ἐπ᾿ ἄκρου δὲ σκιάδια καϑ' ἑκάστην 7 5 tz M Q , ἀπόφυσιν, ἀνήϑῳ ὅμοια" ig ὧν ἄνϑος μήλινον 84: σπέρμα ὑπόπλατυ, τῷ τοῦ νάρϑηκος ἐμφερὲς . ἔλαττον μέντοι" ῥίζα ἔνδοϑεν λευκὴ, μεγαλή, μέλαινα δ᾽ ἔξωϑεν, παχύφλοιος 88ὅ, δοιμεῖα" ἥτις ὀπίζεται περιορυχϑεῖσα καὶ ἐγκοπτομένη τὸν 81) Serap. legit xol τοῖς μαλακτικοῖς μύροις. φύεται δὲ d» παλι-- σκίοις τότιοις. 82) Dio Cass. 45, 7. 'H δὲ δὴ Θάψος κεῖταε μὲν dv χεῤδονήσῳ τρόπον τινὰ; ἔνϑεν μὲν τῆς ϑαλάσσης, ἔνϑεν δὲ λέμνης παρηκούσης. 83) Si Aldinam consuluissent editores, mendum Asul. καρπός non repetiissent. Ibi enim manifesto καυλός. 84) Serap. legit ἄνϑος λευκὸν, ὑπομήλινον- 85) Confusa est C. lectio: δίξα μέλαινα ἔνδοϑεν, λευκὴ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν, μεγάλη; πάχους φλοιός. mum mucum attrahit. entium dolores iuvat, cum aceto cocta ac colluta. Gingivarum fluxiones cohibet, et aphthas in ore cum melle sanat. Miscetur et malagmatis urendi vi praeditis. Cap. CLIV. (CLVIL) (De Thapsia.] "Thapsia [alii hypopion, alii pancranon, alii scammonium, aut thelyte- rida vocant, Romani ferulaginem aut ferulam sylvestrem, Afri boiden] ita vocatur, quod in Thapso, eiusdem no- minis insula, primum inventa fuisse creditur. "loto vero habitu ferulae similis est, sed graciliore caule et foliis foeniculaceis: umbellae in singulis ramis anethi similes, flos in iis luteus, semen latiusculum, quale ferulae, sed minus: radix intus candida, foris nigra, magna, crasso vestita cortice, acris denique, cuius liquor excipitur hunc in modum. Eífossa in ambitu scrobe inciditur radicis cor- DIOSCORIDES. Ss - ) 649 HEA4ANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOE φλοιὸν, ἢ κοιλανϑεῖσα αὐτὴ £v ἑαυτῇ ϑολοειδῶς 5 ῥίζα καὶ πωμαζομένη πρὸς τὸ καϑαρὸν μένειν τὸν ὀπόν" τῇ δ᾽ ὕστε- ραίᾳ δεῖ ἐπιόντας ἀναιρεῖσϑαι τὸν ἐπισυλλεγέντὰ ὁπόν" qu- - λίζεται δὲ κοπεῖσα ἡ ὀίζα καὶ διὰ κυρτίδος καὶ ὀργάνου ἐκϑλι- — βεῖσα καὶ ξηρανϑεῖσα ἐν ἡλίῳ δὲ ὀστρακίνου παχέος ἀγγείου" ἔνιοι δὲ καὶ τὰ φύλλα συναποϑλίβουσιν * ἀσϑενὴς δὲ ὃ τοιοῦ- τος" διακρίνεται δὲ, τῷ βρωμωδέστερον 86 εἶναι τὸν ἀπὸ τῆς ῥίζης, καὶ μένειν ἔνικμὸν, ξηραίνεσθαι δὲ τὸν ἀπὸ τῶν . φύλλων καὶ τερηδονίζεσϑαι. ᾿Οπίζοντα 51 δὲ δεῖ wp wav, ἀνέμου ἵστασϑαι, μᾶλλον δὲ νηνεμίας οὔσης" ἐποιδεῦ γὰρ. ἰσχυρῶς τὸ πρόφωπον καὶ φλυχταινοῦται τὰ γυμνὰ μέρη [τοῦ γυμνοῦ σώματος] 588 διὰ τὴν δριμύτητὰ τῆς ἀποφορᾶς" δεῖ, οὖν κηρωταῖς στυφούσαις ὑγραῖς προχρίειν τὰ γυμνὰ vdw | μερῶν, καὶ οὕτω προφέρχεσϑαι. Ζύναμιν δὲ ἔχει καϑαρτι- | κὴν 0 τὲ φλοιὸς τῆς ῥίζης καὶ ὁ χυλὸς καὶ ὃ ὑπὸς, σὺν 86) Quanquam et in Xenocr. c. 80. βρωματώδης Occurrat, cum Sarac. tamen βοωμωδέστερον praeferendum 'esse vulgari βροωματωδέ-- στερον arbitror, ne sensus patiatur. 87) €. et X. ὀρύττοντας. Sed Serap. nobiscum, 88) Uncinis inclusa habet Ald., cod, Goupyl. ét Hermol.; ad nótha ablegavit Asulanus. : tex: aut radix ipsa fornicatim excavatur, dein operitur, ut purus maneat liquor: postero autem die congestum | eum toll par est. Elicitur autem succus e contusa ra- dice, ac per fiscum instrumento ad id apto exprimitur, tunc, fictili crasso inditus, in sole cogitur ac siccatur. Non- nuli et folia simul exprimunt, sed is succus debilior | est. Discernitur vero, quod, qui e radice paratur, ma- : gis viroso est odore humidusque permanet: siccescit vero | e foliis petitus, ac vermibus obnoxius est. Qui autem li- | quorem colligit, minime obversum vento stare oportet; satius est tranquillitatem aeris opperiri. Alioqui enim | propter halitus acrimoniam vehementer facies intumescit, 1 pustulis existentibus per nudas corporis (nudi) partes. Iccirco etiam cerato quodam astringente et liquido, prius oblitis partibus nudis, accedendum est. Purgandi vim habent cortex radicis, succus (expressus) et liquor (cma- ΠΈΡΙ YAHX IATPIKHX BIBAION 4. - 643 μελικράτῳ πινόμενος" ἄνω γὰρ καὶ κάτω χολὴν καϑαίρουσι" δίδοται δὲ τῆς μὲν δίζης τετρώβολον μετὰ ἀνήϑδυ σπέρματος γ΄, τοῦ δὲ χυλίσματος τριώβολον, τοῦ δὲ ὀποῦ ὀβολός 89 λεῖον γὰρ δοϑὲν, κινδυνῶδες " ἁρμόζει δὲ ἡ δὲ αὐτοῦ χά- ϑαρσις πάϑεσιν ἀσϑματικοῖς, πλευρῶν ἀλγήμασι χρονίοις καὶ ἀναγωχαῖς" τοῖς δὲ δυςεμέσιν ἐν σιτίοις ἢ ἑψήματιϑ0 δίδοται" Li - ὁίζα πάντων μάλιστα τῶν ἰσοδυναμούντων, ὅπου τυ δεῖ ἐκ i , c , » 5. ΄ ἄϑους ἑλκύσαι ἢ μεταποροποιῆσαι" ὅϑεν ἀλωπεκίας κατα- , c λὸ 2W ἔς, er À y ΄ ΄ χοιόμενος ὃ χυλὸς ἢ ἡ δίζα χλωρὰ προοτριβομένη, δασύνει" , x d , » ὑπώπιαά τε αἴρει καὶ πελιώματα λεία ἡ ῥίζα ἢ ὃ χυλὸς σὺν | ιβανωτῷ καὶ κηρῷ ἴσοις" δεῖ δὲ μὴ πλέον δυοῖν ὡρῶν ἐᾷν" ἑτὰ δὲ ταῦτα πυριᾷν Ozon; ϑαλάττῃ" αἴρει δὲ καὶ ἔφηλιν σὺν μέλιτι, καταχρισϑεὶς, καὶ λέπρας ἀφίστησι" φύματά τε ῥήττει μετὰ ϑείου καταχριόμενος ὃ χυλός᾽ χρησίμως δὲ κατα- 89) Serap. legit « α΄. | go) Cum codd. consentiant, non video, cur cum Sarac. ὀψήμασι |legendum sit. Serap. de EA loquitur, quia non intellexit. nans), si in aqua mulsa bibantur. Per inferiora enim ae- que ac superiora bilem evacuant. Exhibentur autem ra- | dicis quaterni oboli cum seminis anethi drachmis ternis, | expressi succi terni oboli, at liquoris obolus unus. Ma- | ior dosis salutem in discrimen adducit. Confert autem | purgatio ope ipsius in difficultate spirituum , lateris dolo- | ribus diuturnis difficilibusque exscreationibus: iis vero, qui aegre vomunt, in cibis aut sapa porrigitur. 'Tam ra- dix, quam liquor omnium maxime, quae pares cum iis vires sortita sunt, metasyncritica vi pollent, sive quid ex alto evocare, sive pororum rationes mutare expedit. Hinc succus perunctione aut radix recens a[lrictu calvas partes hirsutie donat. Radix trita succusque cum aequali por- tione turis ac cerae sugillatas ac lividas partes emendat: sed non ultra binas horas mittatur, ac locus dein aqua marina calida foveatur. ' Tollit et maculas a sole contra- ctas illitus ex melle succus, ac lepras removet; sed et tubercula rumpit, cum sulfure perunctus. In diuturnis 5.85.2 V 644 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ χρίεται χαὶ ἐπὶ τῶν ἀρονίας ἐχόντων διαϑέσεις περὶ πλευρὸν, ἢ πνεύμονα. ἢ πόδας, ἢ ἄρϑρον" χρησιμεύει δὲ χαὶ πρὸς, ἐπαγώγια ἐπὶ τῶν μὴ ἔκ περιτομῆς λειποδέρμων, οἰδημα, ἐγείρων. ὅπερ καταντλούμενον καὶ τοῖς λιπαίνουσι μαλαττό-. μένον, τὸ ἐλλειπὲς τῆς πόσϑης ἐκπληροῖϑὶ, P , Κεφ. gvé. (ρνη.) [Περὶ Σπαρτίου.] ΣΣπαρτιον [οὗ δὲ λοβὸν, oí δὲ λύγον καλοῦσι] ϑάμνος ἐστὶ φέρων ῥάβδους. μακρὰς, ἀφύλλουςϑ5, στερεὰς, δυοϑραύστους, αἷς τὰς ἀμ- , ὃ , zu, 7" ' À " ci ΄ 93 5» πέλους δεσμεύουσι" φέρει δὲ λοβοὺς, ὥςπερ φασίολος 535, ἕν, οἷς σπερμάτια φακοειδῆ" ἄνϑος μήλινον, ὥςπερ Acvxotov. Τούτου ὃ καρπὸς καὶ τὰ ἄνϑη ποϑέντα σὺν μελικράτῳ. € - 2 » 1 3 " » ΣΝ J^ εἰ ον » δλκῇ ὀβολῶν €, καϑαίρει ἄνω μετ ἐντάσεως, ὥςπερ ὃ Qe λέβορος, ἀκινδύνως" ὃ δὲ καρπὸς κινεῖ τὴν κάτω κάϑαρσιν" καὶ αὐτῶν δὲ τῶν ῥάβδων ἐν ὕδατι βουχεισῶν; εἶτα κοπει-- σῶν καὶ χυλισϑεισῶν, ἰοχιαδικῶν καὶ συναγχικῶν ἔστι foj- ϑημα, ὅσον κύαϑος εἷς πινόμενος νήστεσιν" ἔνιοι δὲ ivemo- | 91) Ultimum hunc usum thapsiae ignorat Serap. Addit, quod . ineptum puto: ponitur super ossz denudata, eestita carne. ! 92) C. ἐμφύλλους. 95) Sic N.; φασίλους vulgo, quoque lateris, pulmonis, pedum articulorumque vitiis | utiliter illinitur. Ceterum valet et ad integendam penis. glandem, si modo alia ex caussa, quam circumcisione, ' nudata fuerit. Namque tumorem producit, qui, adhibitis | et fotibus et pinguibus mollitus, praeputii iacturam rasarcit. Cap. CLV. (CLVIII.) [De Spartio.] Spartium [quod | nonnulli siliquam , alii viticem appellant] est frutex fe- | rens virgas longas, foliis destitutas, firmas, fractu con- | tumaces, quibus vites alligantur: siliquas gerit, velut pha- - seolus, in quibus semina exigua, lentiformia: florem leu- coii, luteum. Huius semina et flores vehementer per su- periora purgant, ellebori modo, et citra periculum: semen | vero et deiectionem movet. Quin et ramuli in aqua ma- cerali, mox tusi, succum dant ischiadicis et angina labo- rantibus utilem , si cyathi unius modum ieiuni biberint. Quidam eosdem ramulos muria aut aqua marina macerare ΠΕΡῚ Y.4HZ IATPIKHE vae “1. 645 βρέξαντες ἅλμη ἢ ϑαλάττῃ, ἐγχλύζουσι τοὺς ἰσχιαδικούς " ἄγει δὲ αἱματῶδες καὶ ξυαματῶδες. Κεφ. ονς΄. (ονϑ΄.) [Περὶ Σιλύβου] Σίλυβον ἄκανϑά ἔστι, πλατεῖα φύλλα ἔχουσα, χαμαιλέοντι ὅμοια τῷ "λευκῷ ἥτις ἀρτιφυὴς ἐσϑίεται ἑφϑὴ σὺν ἐλαίῳ καὶ &hoi: τῆς δὲ δίζης9: ὃ ὁπὸς ὅσον ὁλκὴ matis σὺν ᾿'μελικράτῳ , ἐμέτους κινεῖ 55, Κεφ. ονζ. (ξ΄) [Περὶ Βαλάνου μυρεψικῆς.] Βαλα- γὸς μυρεψικὴ καρπός ἔστι δένδρου, μυρίκῃ "Ὁ ὃ ἐοικότος, ὅμοιος τῷ λεγομένῳ ποντιχῷ χαρύῳ, οὗ τὸ ἐντὸς ὃ xd ϑλιβόμενον, ὥςπερ τὰ πιχρὰ ἀμύγδαλα, ἐξίησιν ὑγρὸν, o εἷς τὰ πολυ-- τελῆ μύρα ἀντ ἕλαίου χρῶνται" γεννᾶται δὲ ἐν Αἰϑιοπίᾳ καὶ αἸἰγύπτῳ καὶ “Ἵφαβίᾳ καὶ ἐν z κατὰ ᾿Ιουδαίαν Πέ- τοί 58: διαφέρει δὲ αὐτῆς ἡ νέα καὺ πλήρης, λευκή τε καὶ εὐλέπιστος᾽ ἥτις μετ ὀξυκράτον ποϑεῖαα λεία, ὅσον ὁλκὴ 94) €. N. xai ἀντὶ ῥίζης. 95. In Ald. sequitur caput περὶ βολβοῦ ἐμετικοῦ, quod libr. 9. C. 200. iam affuit. 96) Mallem μυῤδίνῃ legere, maxime e Theophr. hist. 4, 2. aucto- ritate, ni codd, et interpretes omnes refragarentur, 97) Hermol. Barbar. ex eodem Theophr. ἐχτός legit, Sed Theophr. τοῖς κελύφεσι κόπτοντας χρῆσϑαι τοὺς μυρεψούς perhibet, non ex- primi oleum, quod ex ipsis seminibus conficitur. Galen, facult. simpl. lib. 6. p. 844- 845. ed. Hun. 98) Sexap. sueta hallucinatione zi£rzz scribit laco petram. malunt, extractumque succum clystere infundunt ischia- dicis. Educit et cruenta et strigmenta. Cap. CLVI. (CLIX.) [De Silybo.] Silybum est e spinosarum genere, foliis latis, chamaeleonti albo simili- bus: quae, novella adhuc, cum oleo et sale cocta come- ditur. Liquor radicis drachmae pondere ex aqua mulsa potus vomitiones ciet, Cap. COLVII. (CLX.) [2e Glande unguentaria.] Glans unguentaria fructus est arboris, tamaricem referen- tis, cum nuce avellana conferendus, cuius nucleus, amyg- dalarum amararum more contusus liquorem reddit, quo in pretiosa unguenta pro oleo utuntur, Nascitur in Aethio- pia, Aegypto, Arabia et Petra, Iudaea contermina. Prac- fertur recens, plena, candida, quaeque facile cortice spo- » ΄ liatur. Ea trita et ex posca drachmae pondere pota [16- 646: ZUEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZADPBEQZ -C, σπλῆνα τήκει" καὶ καταπλάσσεται δὲ ἐπ᾿ αὐτοῦ μετὰ » , M ^ ^ ^ - αἰρίνου ἀλεύρου. καὶ μετὰ μελικράτου καὶ ἐπὶ ποδαγρικῶν" Ἵ 32). δὲ c 9 - 2 ΄ Υ , ' ΄ σὺν ὄξει δὲ ἑψηϑεῖσα ἀποσμήχει ψώραν, λέπραν" σὺν ví-. A m DL ΤΣ λ , : ' » $e » * ] τρῳ δὲ ἀλφοὺς, οὐλὰς μελαίνας" σὺν οὔρῳ δὲ αἴρει φακοὺς, -" 5 , 2 ^ ? aM » , H Ἷ ἰόνϑους, éprÀac , ἐξανϑήματα ἐν προζώποις" ἐμέτους δὲ κι- γεῖ, καὶ κοιλίαν λύει μετὰ ὑδρομέλιτος " κακοστόμαχος δέ ἔστιν ς - ΝΟ 2 9 0» ] RIAM , 3 "7 ἱκανῶς, καὶ τὸ ἐξ αὐτῆς ἔλαιον ποϑὲν, τὴν κοιλίαν ἐπά- A 99. , δέ 5 Ut À ^ 5, — δ M A 7ει στυπτικώτερος δέ ἔστιν Ó φλοιὸς αὐτῆς" τὸ δὲ ἐκκο-- ΄ ΝΣ λ , SAL 2 "4 100 , , πείσης καὶ ἐκϑλιβείσης αὐτῆς ἐκπίεσμα 100 μίγνυται σμήγμασι τοῖς πρὸς τραχύτητας καὶ κνησμοὺς εὐθετοῦσιν 1. Ι , Hu f Κεφ. ρνη΄. (οξα΄.) [Περὶ INagxíooov.] N&oxicoc [oi | ^ , 2 ε ε 2 ' c 1 M c ΞΊ δὲ νάρκισσος ἄνυδρος, oi δὲ αὐτογενὲς, οἱ δὲ βολβὸς. ὃ ἐμε- Y c - 4 V » H - ci | τικὸς, “Ῥωμαῖοι βούλβους μορβιτάριους]" ἔνιοι καὶ τοῦτο. ὡς-- περ τὸ κρίνον, λείριον ἐκάλεσαν" τὰ μὲν φύλλα πράσῳ ἔθιχε, , λεπτὰ δὲ καὶ μικρότερα κατὰ πολὺ καὶ στενωτερα" καυλὸν 99) Sarac. suspicatux ὑπάγει. - 100) Cod. Roman. οἵ Paris. Goupyl, τὸ δὲ ἐξ αὐτῆς ἐκϑλιβὲν πίεσμα. i) Quae in Aldina sequuntur: 7reoh Πυροβαλάνου, farraginem, | continent a sciolo librario seriore e Paullo, Oribasio, Porphyrio, (Eusebio, quem Priscianus citat) lMagno Iatrosophista, Archigene etc. . congestam. Ergo ante saeculum aerae "TvOstrae septimum additum non 1 est id caput, nequc in vctustis exemplaribus occurrit, nem liquat. Quin et iidem (visceri) cum ]lolii farina, itemque podagricis cum aqua mulsa imponitur. Cum aceto cocta psoram lepramque exterit: cum mitro vitili- gines et cicatrices nigras emendat: cum lotio lentigines varosque, maculas a sole contractas et papulas in facie tollit. Vomitiones autem movet alvumque solvit cum hy- | dromelite, sed stomacho valde adversatur. Oleum, quod | ea exprimitur, alvum potu subducit. Cortex eius autem | magis astringit. Quod superest ex ea tusa ac expressa, smegmatis immiscetur, quae ad scabritias et prurigines | accommodantur. Cap. CLVIIL (CLXL) [De Narcisso.] Narcissus - [quam et anydron et autogenes vocant, bulbum etiam eme- ticum, Romani bulbum morbitarium [ὁ vomitorium], a nonnullis ctiam, sicut lilium, lirium appellatar. Foliis qui- dem ad porrum accedit, sed tenuia sunt, multo minora (o, ΜΕΡῚ YAHZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 647 " €. - el M κενὸν, ἄφυλλον, ὑπὲρ, σπιϑαμῆς τὰ vwoc?, ày οὔ ἄνϑος λευκὸν, ἕν μέσῳ δὲ κοῖλον ἔχον κροκοειδὲς 3, ém ἐνίων δὲ , €7 , πορφυροειδές" ῥίζα δὲ λευκὴ ἔνδοϑεν, στρογγύλη, βολβοειδής" καρπὸς ὡς ἐν ὑμένι, μέλας, προμήκης" φύεται 0 κάλλιστος E 3 (A ee ΄, 3,72 MC 1 Ὁ 4 7 ἕν ὀρεινοῖς τόποις, tuc ng ὃ δὲ Àowrog^ πρασίζει καὶ βοτα-- , LU 3 τῇ » , c €7 — € * yo0r τὴν" ἀποφορὰν ἔχει. "Tovrov ἡ ῥίζα βοωϑεῖσα ég07 - 5 , ^. € ,ὔ χαὶ ποϑεῖσα ἐμέτους κινεῖ" ἁρμόζει δὲ καὶ πυρικαύστοις σὺν μέλιτι λεία " καὶ τὰς περὶ νεῦρα διακοπὰς παρακολλᾷ χατα- n , , - ' , mÀcocouév* στρέμματά τε σφυρῶν καὶ τὰ περὶ ἄρϑρα χρό- για ἀλγήματα λεία σὺν μέλιτι καταπλασϑεῖσα ὀνίνησι" καϑ-- αἴρει καὶ ἔφηλιν καὶ ἀλφὸν σὺν χνίδης σπέρματι καὶ ὄξει" σὺν ὀρόβῳ δὲ καὶ μέλιτι τὰς ἀκαϑαρσίας τῶν ἑλκῶν ἀπο- καϑαίρει, καὶ τὰ δύοπεπτα τῶν ἀποστημάτων ῥήσσει" ἄγει καὶ σκόλοπας, σὺν αἰρίνῳ ἀλεύρῳ καὶ μέλιτι ὃ καταπλασσομένη.- ,ὔ - Κεφ. ρνϑ'. (ρξβ΄.) [Περὶ ᾿Ιπποφαοῦς. “Ἱπποφαὲς [oi δὲ ἱπποφυὲς, οἱ δὲ ἱπποφανὲς, οὗ δὲ ἱππίον, oi δὲ ἐχίνιον, 2) Sic cod. C. et Ald.; μείζω σπιϑαμῆς Asul. et sequ. $) Sic C., N.; λευκὸν ἐν μέσῳ" ἔσωθεν δὲ xp. Ald.; λευκὸν" ἔσω- Sev δὲ xg. Asul. et sequ. 4) Ὁ. λευκός. Oribas. xal ἐν λειμῶσε xol ἀμμώδεσι φυόμενος- 5) N. ἀνάπτει. 6). Lacuna add. xai δοδέγῳ ἐλαίῳ. οἱ angustiora; caulis inanis ac sine foliis, cuius altitudo spithamam excedit: et in eo ílos candidus, qui in me- dio concavum croceum habet, quod in nonnullis et pur- purascit. Hadix intus alba, rotunda, bulbosa: semen ve- lut in membrana, nigrum et oblongum. Optimus nasci- iur in montosis locis, odore suavi: reliqui porrum imi- tantur, halitum spargunt herbaceum, Huius radix cocta, sive edatur, sive bibatur, vomitus ciet: ambustis idonea est cum melle trita: praecisos nervos imposita glutinat: contorsiones malleolorum doloresque articulorum diutur- nos ex melle trita ac illita adiuvat. MMaculas a sole con- tractas et vitiligines cum Uurticae semine et aceto emen- dat: cum ervo autem ac melle ulcerum sordes expurgat, et abscessus rumpit aegre maturescentes: denique aculeos extrahit, cum lolii farina ac melle imposita. Cap. CLIX. (CLXIL) [Je ZippopAaé.] Hippo- phaes [alii hippophyes, alü hippophanes aut hippion, 648 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEQX oi δὲ πελεκῖνος, Ρωμαῖοι λαππάγω, oi δὲ λαππολάμερα κα- λοῦσιν] ᾧ γνάφουσι τὰ ἱμάτια " φύεται μὲν ἐν παραϑαλατ- τίοις καὶ ἀμμώδεσι τόποις" ϑάμνος δέ ἐστι φρυγανώδης, πυ- κνὸς 7, ἀμφιλαφὴς, φύλλα ἔχων μακρὰ πρὸς τὰ τῆς ἐλαίας, στενώτερα δὲ καὶ μαλακώτερα 8, καὶ μεταξὺ ἀκάνϑας ξηρὰς, ὑπολεύχους, γωνγιοειδεῖς, ἀπὶ ἀλλήλων διεστῶσας᾽ ἄνϑη κο- θύμβοις ἐοικότα κισσοῦ, ὡς βοτρύδια προοκείμενα ἀλλήλοις, / ' Y - - A πλὴν μικρότερα καὶ μαλακὰ καὶ μετὰ τοῦ λευκοῦ φοινίσσοντα 35 ΄," - M , £x μέρους" ῥίζα παχεῖα καὶ μαλακὴ, ὁποῦ μεστὴ, γευσαμένῳ πικρὰ, ὀπιζομένη ὥςπερ ϑαψία. ᾿Αποτίϑεταε δὲ καϑ' ἕαυ- , AY τὸν ὃ ὀπὸς, καὶ σὺν ὀροβίνῳ ἀλεύρῳ ἀναλαμβανόμενος καὶ ξηραινόμενος" καϑαίρει δὲ χολῶδες, ὑδατῶδες καὶ φλεγματῶ-: δὲς κάτω, ὅσον ὀβολὸς, ἀκέραιος" τοῦ δὲ μετὰ τοῦ ὀροβί- vov, τετρώβολον σὺν μελικράτῳ" καὶ ὃ ϑάμνος δὲ σὺν ταῖς ῥίζαις ξηραινόμενος κόπτεται, καὶ δίδοται λεῖος μετὰ μελιυ- κράτου, κοτύλης μιᾶς ἡμισείας" γίνεται δὲ καὶ χύμαμα τῆς 7) Lacuna add, μικρός. 8) Ald, μακρότερα (μικρότερα ) δὲ zol μαλακώτερα; Asul. στενγώ- περα δὲ καὶ λεπτότερα; στεγώτερα δὲ καὶ μαλακώτερα cod. C. et Lacuna. echinion etiam et pelecinus, Romani lappaginem aut lap- polameram vocant] quo vestes carpendo poliunt, nascitur in maritimis sabulosisque. Est autem frutex surculosus, densus, foliis crebris consitus, iisque oblongis: ad oleae proximis, sed angustioribus ac mollioribus: inter quae spinae aridae, subalbidae, angulosae, distantes inter se: ílo- res hederae corymbis similes, ac velut racematim secum invicem cohaerentes, minores tamen ac molles, et ex candido partim punicei: radix crassa, mollis, laticis plena, gustu amara. Ex hac perinde ac e thapsia liquor elici- tur, qui et per se, et cum ervi farina subactus, siccatur et ad usum reconditur. Sincerus is, oboli pondere, bi- liosa, aquosa ac pituitosa deorsum ducit: at ervi farina exceptus, quaternis obolis ex aqua mulsa. Sed et frutex cum radicibus siccatus tunditur tritusque cum aquae mul- sae sesquihemina exhibetur. Succus praeterea ex herba : | ΠΕΡῚ YAHX IATPIÉKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 649 ^ - Ἢ , δίζης καὶ τῆς πόας, ὥςπερ émi τῆς ϑαψίας" δίδοται δὲ cov- του « « εἰς τὰς παϑάρσεις. . , , . Κεφ. o£. (o£y.) [Περὶ "Inmogaíorov.] “Ἱππόφαι- στονϑ, οἱ δὲ καὶ τοῦτο ἱπποφαὲς καλοῦσι, φύεται ἐν τοῖς αὐτοῖς τόποις, ἐν οἷς καὶ τὸ ἱπποφαὲς, καὶ αὐτὸ γγαφικῆς 5 , Y ἀκάνϑης εἶδος ὑπάρχον" ἔστι δὲ χαμαιπετὲς, ἔχον μόνον ^ * ? , Mi , T 10 e 2f M φυλλάρια μικρὰ, ἀκανθώδη, καὶ κεφάλια χαῦνα οὔτε δὲ καυλὸν, οὔτε ἄνϑος φέρει 11, ῥίζαν δὲ παχεῖαν καὶ μαλακήν. Ταύτης τὰ φύλλα καὶ τὴν ῥίζαν καὶ τὴν κεφαλὴν χυλίσας ͵΄ 1 » c B Ys D , t 42 ξήραινε, καὶ δίδου δλκὴν τριωβόλου μετὰ μελιπράτου, c? , € ' ' , !/ c ' , » POTMEN ἢ γὰρ διὰ τούτου κάϑαρσις ὕδωρ καὶ φλέγμα ἄγει, ἰδίως δὲ ὀρϑοπνοίαις ἁρμόζει καὶ ἐπιληψίαις καὶ τοῖς περὴ γεῦρα πάϑεσιν 13 διὰ τούτου κάϑαρσις. Κεφ. ροξα΄. (οξδ΄.) [Περὶ Κίκεως Κίκι, ἢ κρότων, c ' , » c ' , , nd Ἢ , οὗ δὲ σήσαμον ἄγριον, οὗ δὲ σέσελι κύπριον, [“4Πἰγύπτιοι σύ-- σϑαμνα, οὗ δὲ τρίξιν, προφῆται. αἷμα πυρετοῦ, “Ῥωμαῖοι ὁί-- ε 1 ἢ ΄ 3 7, / ' 513 Π κινουμ, οἱ δὲ λούπα.] ᾿Θνόμασται κρότων διὰ τὴν 3 πρὸς 9) Paull. et cod. C. “Ὑπόφαιστον. Plin. tamen et Οὐἱρα8, nobiscum, 10) C, δμοια. ii) Cf. Fab. Column, phytob. p. 88. 13) C. ἐφ᾿ ὧν. 13) Ald. interserit ὡς, ac radice iuxta ac e thapsia exprimitur: cuius ad purga- tionem drachma una offertur. Cap. CLX. (CLXIIL) [2e Frob dide Hippo- phaestum non desunt qui et hippophaés nominent; nasci- tur in iisdem locis, quibus et hippophaés, cum et ipsum spinae fulloniae genus sit. Prostrata est herba, minutis tantum foliis, lisque spinosis, et capitulis laxis: neque caulem fert, neque florem, radicem vero crassam mollem- que. Succum, e foliis, radice et capitulo expressum, sic- cato ac, cui volueris, ad tres obolos cum aqua mulsa ex- hlibeto. Eiusmodi enim purgatio aquam et pituitam de- trahit, privatim vero erecta cervice spirantibus , comitia- libus nervorumque vitiis congruit. | Cap. CLXL (CLXIV.) [.De Zcino.] Kiki aut croton, nonnulli sesamum sylvestre, alii seseli cyprium, [Aegyptii systhamna dicunt, alii trixin, prophetae san- guinem febris, Romani ricinum aut lupam.] Ricini au- Y 650 ZIEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔῸΥ ANAZAPBEQOEZ τὸ ζῶον ἐμφέρειαν τοῦ σπέρματος" δένδρον δέ ἔστι συκῆς μικρᾶς μέγεθος ἔχον" φύλλα δὲ ὅμοια πλατάνῳ, μείζονα δὲ χαὶ λειότερα καὶ μελάντερα᾽ τὰ δὲ στελέχη καὶ τὰς κράδας τα κοῖλα καλάμου τρόπον ἔχει" καρπὸν δὲ ἐν βότρυσι τραχέσι, λεπισϑέντα, ὅμοιον κρότωνι τῷ ζώῳ: ἐξ ov καὶ ἀποϑλίβεται τὸ λεγόμενον κίκινον ἔλαιον * ἄβρωτον μὲν, ἄλλως δὲ χρήσι- μον εἰς λύχνους καὶ ἐμπλάστρους" καϑαρϑέντες δὲ ὅσον 1, 15 κόχκοι τὸν ἀριϑμὸν καὶ ποϑέντες λεῖοι ἄγουσι κατὰ κοιλίαν φλέγμα καὶ χολὴν καὶ ὕδωρ΄ κινοῦσι δὲ καὶ ἔμετον" ἔστι δὲ λίαν ἀηδὴς καὶ ἐργώδης 5 τοιαύτη κάϑαρσις, ἀνατρέπουσα στόμαχον ἰσχυρῶς" πκοπέντες δὲ κόκκοι καὶ καταπλασϑέντες 15. Ἰόνϑους καὶ ἐφήλεις καϑαίρουσι" τὰ δὲ φύλλα, τριβέντα μετὰ παιπάλης ἀλφίτου, ὀφϑαλμῶν οἰδήματα καὶ φλεγμονὰς παύει, xci σπαργῶντας μαστοὺς, ἑρυσιπέλατά τε σβέννυσι “παϑ' ἑαυτὰ καὶ pev ὀξους 1 καταπλασσύμενα. 14) N. of κλάδοι. 15) Sic codd, omnes et Serap.; τρεῖς Matthiol, cod. 16) Sic legit Serap. Lectionem vulgatam κοπεῖσα δὲ xal κατα- σιλασϑεῖσα iam suasit Sarac, mutandam esse in χοπεὶς Ó& ὃ χαρπὸς xoi καταπλασϑείς- 17) Matthiol cod. μετ᾽ ὀξυκράτου. tem nomen accepit a similitudine, quae est illius semini cum ricino animali. Arbor estíicus parvae staturae, foliis platani, sed maioribus, glabrioribus ac nigrioribus, trun- cis ramisque cavis, in calami modum, semine in uvis asperis, quod decorticatum ricinum animal repraesentat. Ex eo oleum nomine kikinum exprimitur, cibis quidem ineptum, sed alias et ad lucernas et emplastra utile. Grana numero triginta purgata ac trita potu pituitam, bilem et aquam per alvum ducunt, ac vomitiones etiam cient. Est tamen valde ingrata ac laboriosa eiusmodi purgatio; scili- cet ventrem valenter subvertit. "lusa vero et imposita grana varos et maculas a sole contractas depurgant. Fo- lia cum polentae polline trita oculorum oedemata inflam- mationesque leniunt. Eadem, seu per se, seu ex aceto ilita, turgentes mammas cohibent, et crysipelata re- stinguunt. ΠΕΡῚ YA4HX IATPIKHEX BIBAION 4. 651 , , Κεφ. οβ΄. (οξε. Περὶ Τιϑυμάλων. Τιϑυμάλων - " e ^c p" ' εἰδὴ ζ΄. ὧν ὃ uiv ἄῤῥην χαρακίας καλεῖται, ὑπὸ δέ τινων xo- 4, AO N » hi 3 , c , - μήτης, ἢ ἀμυγδαλοειδὴς, ἢ κωβιὸς ὀνομαζεται" ὃ δέ τις ϑῆ-- Àug ἢ μυρτίτης, ὃν καὶ καρυΐτην ἢ μυρσινίτην καλοῦσιν" ὃ Y Lu e BD , - Inu. c , c δὲ παράλιος, ὃν ἔνιοι τιϑυμαλίδα ἐχαλεσαν" ὃ δέ τις ἡλιο-- σχόπιος᾽ ὃ δὲ κυπαρισσίας" ὃ δὲ δενδοώδης᾽ ὃ δὲ πλατύφυλλος. » ' , , Y ' € 'N —- Τοῦ δὲ χαρακίου καλουμένου καυλοὶ uiv ὑπὲρ πῆχυν, ἐγερευϑεῖς, Ὁποῦ δριμέος καὶ λευκοῦ μεστοί: φύλλα δὲ περὶ ἐνερευϑεῖς, Om Quiéog καὶ λευκοῦ μεστοί" φύλλα δὲ περὶ D c7 ct E ΄ 4 1 Y L c, τὰς ῥάβδους ὅμοια ἐλαίᾳ, μακρότερα δὲ καὶ στενώτερα" δίζα c , 5 ι - ^ , ἁδρὰ καὶ ξυλώδης" ἐπ ἄκρων δὲ τῶν καυλῶν κόμη σχοινοει-- - , - δ D δῶν δαβδίων, καὶ ἐπὶ cvrov!9 ὑπόκοιλα, ὅμοια πυέλοις 19, ἐν οἷς ὃ καρπός" φύεται iv τραχέσι καὶ ὀρεινοῖς τόποις. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει ὃ ὁπὸς καϑαρτικὴν τῆς κάτω. κοιλίας, ἄγων , M /, - φλέγμα, καὶ χολήν, ὀβολῶν B πλῆϑος λαμβανόμενος uer ὀξυκράτου: σὺν μελιχράτῳ δὲ καὶ ἔμετον κινεῖ" ὀπίζεται δὲ 18) Egregie cod. N. loco vulg. ὑπ αὐτῶν. Bracteae enim per- foliatae (rà ὑπόκοιλα.) in apice radiorum umbellae sunt, qui ῥα βδία hic dicuntur. 19) Ald. πυελοῖσιν. Cornar.,, Goup. et Sarac. πυέλοισιν. Serap. in- terpres non intellexit, (,9 cum (ὦ commutans , hinc zoalis inter- pretatus est, Cap. CLXIT. (CLXV.) [De Tihymalis.]- Tithyma- lorum genera septem sunt: quorum masculus characias, a nonnullis comatus, amygdaloides, aut gobius dictus: al- ter, qui femina existimatur, myrtites, quem et caryitem, aut myrsinitem appellant: tertius paralius, quem nonnulli tithymalida appellarunt: quartus helioscopius, quintus cy- parissias, sextus arborescens, septimus denique latifolius dicitur. Characiae vero caules cubitum superant, rubescunt, latiee acri alboque scatent. Folia circa ramos sunt oleagi- nis similia, sed longiora et angustiora: radix crassa ac lignosa. In caulibus summis coma est virgultorum iun- ceorum, in quorum apice (foliola) concava, pelvium forma, ac in iis fructus. Nascitur in asperis montosis- que. "Vim habet latex purgantem per inferiora, dum obolis binis in posca sumtus mucum trahit bilemque: cum aqua mulsa vomitiones ctiam ciet. Circa vindemiam li- 6050 ΠΕΔΑΝΙΟΥΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΔΝΑΖΑΡΒΕΩΣ περὶ τὸν τρυγητὸν, συναχϑεισῶν τῶν ῥάβδων καὶ ἀποτμη- ϑεισῶν" ἐπικλίσϑαι δὲ αὐτὰς δεῖ εἷς ἀγγεῖον" ἔνιοι δὲ ὁ ὁρό- βινον ἄλευρον μιγνύντες, συναναπλάσσουσιν ὀροβιαῖα. μεγέϑη᾽" τινὲς δὲ εἰς τὰ ξηραινόμενα σῦκα ἀποστάζουαι σταλαγμοὺς 7 ἢ δ΄, καὶ ξηραίνοντες ἀποτίϑενται" χαϑ' ἑαυτὸν δὲ τρι- βόμενος ἐν Quia ἀναπλάασεται καὶ ἀποτίϑεται. "Ey δὲ τῷ ὀπί- Cav οὐ δεῖ κατὰ ἄνεμον ἵστασϑαι, οὐδὲ τὰς χεῖρας ἄγειν τοῖς ὀφθαλμοῖς: ἀλλὰ καὶ πρὸ τοῦ ὀπίζειν τὸ σῶμα δεῖ χρίειν στέατι ἢ ἐλαίῳ μετ᾽ οἴνου, καὶ μάλιστα πρόφωπον καὶ τρά- χήλον καὶ Ooycov* τραχύνει 21 δὲ καὶ τὴν φάρυγγα" ὅϑεν δεῖ χαταπότια περιπλάττειν κηρῷ ἢ μέλιτι ἑφϑῷ, καὶ οὕτως δι- δόναι" S μέντοι δύο ἢ τρεῖς λαμβανόμεναι αὐτάρκεις εἰσὶ πρὸς κάϑαρσιν" ψιλοῖ δὲ καὶ τρίχας ὁπὸς moocqporoc ἐπιχρισϑεὶς uev. ἐλαίου ἐν ἡλίῳ, καὶ τὰς ἐπιχγινομένας δὲ ξαν-- ϑὰς καὶ λεπτὰς ποιεῖ" καὶ τέλος ἐκφϑείρει πάσας" ἐντίϑεται δὲ καὶ τοῖς βρώμασι τῶν ὀδόντων, κουφίζων τὰ ἀλγήματα" κηρῷ δὲ δεῖ τοὺς ὀδόντας ἐπιπλάττειν, ἵνα μὴ παραῤῥυεὶς 20) Sic legendum esse e Serap., iam Saracenus docuit; ἐγχεχλεῖ-- σϑαι vulgo. 21) Manifesto, loco vulg. zoayóvew,; Sarac. quor is, congestis ramulis, mox dissectis et in vas incli- natis, excipitur. Monnulli adiecta ervi farina pastillos ex eo fingunt, qui ervi molem aequant. Alii in ficos, quae exsiccantur, ternas quaternasve guttas instillant; ut cum iis inarescant, eoque modo recondunt. Sed et per se tri- tus in pila cogitur in pastillos atque reponitur. Qui au- iem liquorem colligit, minime obversum vento stare aut manus oculis admovere oportet: quinimo antequam se- met accingat ad id opus, perungere debet corpus, prae- $ertim faciem, collum scrotumque adipe aut oleo cum vino. Quoniam vero et fauces exasperat, catapolia, quae ex eo concinnantur, cera aut melle decocto oblini atque ita dari expedit, Caricas vero binas ternasve solvendae alvi gratia sumsisse sufficit. Recens idem liquor ex oleo illios in sole capillos detrahit, renascentesque reddit fla- vos et exiles, tandem vero omnes abolet. Dentium cavis inditus eorum doloribus blanditur, sed oblinendi cera sunt HEPI ὙΛΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΟΝ 4. Ρβ53 κακώσῃ τὴν gipuj)d ἢ τὴν γλῶτταν" αἴρει δὲ xoi μυρμη- κίας καὶ ἀχροχφρδόνας καὶ ϑύμους καὶ λειχῆνας ἐπιχριόμενος " ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς πτερύγια καὶ ἄνϑρακας, φαγεδαίνας, γαγχφαίνας, σύριγγας. Καὶ ὃ καρπὸς δὲ φϑυιοπύρῳ συλλε- γεὶς καὶ ξηρανϑεὶς iv ἡλίῳ, κοπείς τε κούφως καὶ ἀποβρα- σϑεὶς καϑαρῶς ἀποτίϑεται: καὶ τὰ φύλλα ὁμοίως ξηρά" ποιεῖ δὲ ὃ καρπὸς καὶ τὰ φύλλα τὰ αὐτὰ τῷ ὁπῷ, πλῆϑος ἡμίσους ὀξυβάφου ποτιζόμενα " ἔνιοι δὲ καὶ ταριχεύουσιν αὑτὰ, μιγνύντες τῷ διὰ τοῦ γάλακτος λεπιδίῳ καὶ τυρῷ κοπτῷ. Καὶ ἡ ρίζα δὲ, ἐπιπασϑεῖσα 33 « c σὺν ὑδρομέλιτι, χαὶ πο-- ϑεῖσα, ἄγει κατὰ κοιλίαν" ἑψηϑεῖσα δὲ σὺν Oba καὶ διὰκλυ-- ζομένη, ὀδονταλγίας 25 βοηϑεῖ. [Περὶ τοῦ ϑήλεως.] Ὃ δὲ ϑῆλυς, ὃν ἔνιοι μυρσινίτην ἢ καρυΐτην ἐκάλεσαν, προςεμφερὴς τῷ δαφνοειδεῖ, καὶ λευ-- κὸς τῷ εἰδει 22 - xol τὰ φύλλα ὅμοια ἔχει μυρσίνῃ, μείζονα 59) C. ἐπιπλασϑεῖσα menda librarii. 23) C. N. γομφαλγίας 1. γομφιαλγίας) dentium molarium dolores, 24) Sic C. N. et Oribas., ut et Theophr. hist. 9, 11. Hinc iam Marcell sic emendavit vulg. τῷ δαφνοειδεῖ τὴν φύσιν. Habet tamen cod. C, τῇ γεύσει interpositum, cuius loco N. melius Aevxog τῇ φύσευ καὶ τῷ εἴδει. dentes, ne praeterlapsus (latex) fauces linguamque male afficiat. Tollit et illitu verrucas a formicatione dictas, pensilesque, thymos et lichenas. "Valet idem adversus pterygia, carbunculos, gangraenas et fistulas. Fructus au- tumno legitur, et sole siccatus leviter tunditur, atque ab auribus repurgatus loco mundo reponitur. Similiter et folia siccata reponuntur: quae iuxta ac fructus ad eadem valent, ad quae et liquor, dimidio acetabulo propinata. Sunt et qui ea condiunt, admisto «etiam cum lacte ]le- pidio caseoque contuso. Sed et radix drachmae pondere hydromeliti inspersa potaque per alvum purgat. Decocta eadem cum aceto dentium doloribus auxiliatur, dum ea ' colluuntur. LDe Tithymalo femina. Femina, quam myrsiniten aut caryiten vocarunt, similis est daphnoidi, et aspectu alba. Folia habet myrto similia, maiora tamen et firma, 654 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ 5 » 5 δὲ καὶ στερεὰ 5, ἐπὶ ἄκρου ὀξέα καὶ ἀκανθώδη" κλήματα D - o. - δὲ ἀπὸ τῆς ῥίζης σπιϑαμιαῖα ἀφίησι" τὸν δὲ καρπὸν φέρει 2 , - - παρ᾿ ἐνιαυτὸν, καρύῳ ὅμοιον, ἡσυχῆ 35 δάκνοντα τὴν yÀdo- ' : t cav* ἐν τραχέσι δὲ χωρίοις καὶ οὗτος φύεται. Ζύναμιν δὲ - CANNE Y c , j ἔχει ὃ ὀπὸς καὶ ἡ ῥίζα καὶ ὃ καρπὸς καὶ τὰ φύλλα Ouoíay - Y - - τῷ πρὸ αὐτοῦ" ἐμετικώτερος μέντοι ἐχεῖνος τούτου ἐστίν. Y - ᾿ c M , , ν ^ [Περὶ τοῦ παραλίου) ^O δὲ παράλιος λεγόμενος, ὃν » 1 λίδ » 4 27 2 2! ’ 3 ἔγιοι τιϑυμαλίδα ἢ μήκωνα 5 ἐκάλεσαν, φύεται ἐν παραϑα- 1 , - λασσίοις τόποις" κλῶνας δὲ ἔχει σπιϑαμιαίους, ὀρϑίους 38, E , , ^ , 2 M - €, M e 4 L4 ὑπερύϑρους, & ἢ c , &mo τῆς ῥίζης, περὶ οὖς τὰ φύλλα D V c UA E στοιχηδὸν 9 μικρὰ, ὑπόστενα, προμήκη, ἐοικότα λίνῳ" κε- à; TR E2894 a 30 —- y EXE 3 c φαλὴν δὲ im ἄκρου πυκνὴν 80, περιφερῆ, ἐν ἢ ὃ καρπὸς, ὡς ὕροβος, ποικίλος" ἄνϑη λευκά ὅλος δὲ ὃ ϑάμνος καὶ ἡ δίζα 2 Ld Ld , , € ὁποῦ λευκοῦ μεστή" καὶ τούτου χρῆσις καὶ ἀπόϑεσις ὁμοία ἐστὲ τοῖς προειρημένοις, 25) “υςώδη interposita legit Serap. 96) Serap. legit ἐσχυρῶς- 27) C. μηκώνιον. 29) Primus Sarac. in textum ex Oribas., Serap. et Lacunae cod. in- seruit, Habet etiam cod. C. » 29) Mallem czeyavdc, quod matura confirmat. Sed codices et in- terpretes vindicant lectionem vulgatam, quanquam Serap. s£ricta dicat aptissime folia, 50) Sic codd. omnes et interpretes ; editt. omittunt, apice acuta et spinosa. Surculos emittit a radice spitha- maeos, fructumque profert alternis annis nuci similem, qui quidem leniter linguam mordet. Nascitur et hic in asperis locis. Latex, radix, fructus et folia similem an- tedicto nacta sunt facultatem. Sed ille ad citandas vomi- tiones hoc ipso efficacior. [.De Paralio.] Paralius dictus, quem alii tithyma- lida aut mecona appellant, nascitur in maritimis locis. Ramos habet dodrantales, rectos, subrubescentes, quinos aut senos, a radice exeuntes, quos folia ambeunt serie quadam exigua, angusta, oblonga, lini similia: caput in acumine densum, subrotundum, in quo fructus ervi si- milis, variegatus: flores albi. Frutex totus cum radice latice albo scatet. Idem huius, qui antedictorum , usus, similiterque reponitur. ΠΕΡῚ YÁA4HEX lATPIKHZ BIBAION 4. 655 [Περὶ τοῦ ἡλιοσκοπίου Ὃ δὲ ἡλιοσκόπιος λεγόμενος 3: ἀνδράχνη ὅμοια φύλλα ἔχει, λεπτότερα δὲ καὶ περιφερέστερα" κλῶνας δὲ ἀνίησιν33 ἀπὸ τῆς ῥίζης δ΄ ἢ & σπιϑαμιαίους, λεπτοὺς καὶ ἐρυϑοοὺς, ὀποῦ λευκοῦ μεστοὺς πολλοῦ" κεφαλὴ δὲ ἀνηθοειδὴς. καὶ ὃ καρπὸς δὲ ὥςπερ ἐν φύλλοις33" συμ- περιφέρεται δὲ τούτου 7j κόμη τῇ τοῦ ἡλίου κλίσει;; ὅϑεν καὶ ὠνόμασται ἡιοσχόπιος" ἐν ἐρειπίοις 8 δὲ μάλιστα καὶ περὺ τὰς πόλεις φύεται" συλλέγεται δὲ ὃ ὀπὸς καὶ ὃ καρπὸς, ὥςπερ καὶ τῶν ἄλλων" δύναμιν ἔχων τὴν αὐτὴν τοῖς προτέ- ροις, ἀλλ᾿ οὐχ οὕτως ἐπιτεταμένην. [Περὶ Κυπαρισσίου.) 'O δὲ κυπαρισσίας 35 καλούμενος 38 καυλὸν ἀνίησι σπιϑαμιαῖον ἢ καὶ μείζονα, ὑπέρυϑρον" ἐξ οὗ βεβλάστηχε τὰ φύλλα τοῖς τῆς πίτυος ὅμοια, τρυφερώ- Tip μέντοι καὶ λεπτότερα" καὶ καϑόλου ἔοικε πίτυϊ ἀρτι-- φυεῖ" ὅϑεν καὶ ὠνόμασται" πεπλήρωται δὲ καὶ οὗτος ὀποῦ λευκοῦ. Δύναμιν δὲ ἐχει ὁμοίαν τοῖς πρὸ αὐτοῦ. 51) Synonyma adiicit cod. C.: o! δὲ τιϑυμαλλὶς, Ῥωμαῖοι foa λάκτεαν oí δὲ λακτοῦκα xaztoíva , ζφρον γουχουβάτ. 82) Sic 6.; ἀφίησιν vulgo. 85) Sic cod. C., N, et Oribas.; χεφαλίοις editt, 84) C. N. εὐρέποις. 55) C. addit synonyma: oí δὲ χαμαίπιτυς, “Ῥωμαῖοι μουλτιλάγω καπρίνα , οὗ δὲ ταπαγίνε, $6) Hoc addunt codd, C. et X, [.De .Helioscopio.] Helioscopius dictus folia habet portulacae, sed tenuiora ac rotundiora. Ramulos emittit a radice quaternos aut quinos, dodrantales, tenues ru- brosque, copiosi laticis albi plenos. Caput anethum refert; fructu velut inter folia locato. Comam cum sole circum- agit, ideoque helioscopii nomen sortitus est. Ceterum in ruderibus potissimum et circa oppida nascitur. Colligi- tur fructus succusque, ut et aliorum: nam et eaedem, quae superioribus, vires, non tamen usque adeo validae. [De Cyparissia.]] Qui cyparissias dicitur ant chamae- pitys; caulem profert dodrantalem aut maiorem, subru- brum: ex quo folia progerminant pini similia, molliora tamen ac tenuiora. Cum tota etiam planta pinum refe- rat recens natam, cognomen inde accepit. Candido et hic latice refertus est, eadem quoque vis, quae superioribus. 658 ΠΕΔΑΜΝΙΟΥ͂ AIOZKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ [Περὶ Δενδρίτου] 51. ^O δὲ ἐν ταῖς πέτραις φυόμενος, V ' , » n ᾧ ; δενδροειδὴς δὲ καλούμενος, ἀμφιλαφὴς ἄνωθεν καὶ πολύκο- μος, ὁποῦ μεστὸς, ὑπέρυϑρος τοὺς κλάδους 38, περὶ oUc τὰ - Ld M - -— φύλλα μυρσίνῃ λεπτῇ προοεοικότα" παρπὸς δὲ ὅμοιος τῷ τοῦ , P ἥ Y 7 d E " Xe χαρακίου * παραπλησίως δὲ x«i οὗτος ἀποτίϑεται, καὶ ἕνερ-- γεῖ ὁμοίως 39 τοῖς προειρημένγοιςο. [Περὶ Πλατυφύλλου.] 'O δὲ πλατύφυλλος φλόμῳ ἔοι- 40. Y DE τὸ δὲ Ar. X) 7C οἷν ἢ CNN B p » wt^0* χαὶ αὐτοῦ δὲ ἢ ῥίζα καὶ ὃ ὀπὸς. καὶ τὰ φύλλα ἄγει € , 4 p 2 j , M U 5 , ' ὑδατωδὴ κατὰ κοιλίαν" ἀποκτείνει δὲ τοὺς ἰχϑύας, κοπεὶς Y ὃ 9 M . 41 - UO. 5 M c ΄ δὲ ' DULA καὶ διεϑεὶς 1. τῷ ὕδατι" καὶ οἵ προγεγραμμένοι δὲ τὸ αὐτὸ δρῶσι 12. Ὶ , Κεφ. o£y. (oEZ.) [Περὶ Ἱπιτυούσης. ἹΠιτύουσα, oi δὲ πλῆμα, oi δὲ κραμβίον, οἵ δὲ παράλιον, . οὗ δὲ κανοπι- κὸν χαλοῦσιν" εἴδει δὲ 45 δοκεῖ διαφέρειν τοῦ κυπαρισσίου τι- ΄ mcr . 5 - » E s 1» "n * ϑυμάλου" ὅϑεν καὶ εἶδος ἕν αὐτοῖς καταριϑμεῖται" ἀνίησι δὲ ^ , E L4 , , καυλὸν πήχεως μείζονα, πολυγόνατον, φυλλαρίοις ὀξέσι, λε- 67) Sic inscribunt codd. JZeol τοῦ ἐν ταῖς πέτραις φυομένου vulgo. $8) C. καυλούς. 59) C. ὡςξαύτως. 40) Cf, Anguillar. p. 295. 41) C. ἐνδιηϑείς. 42) C, ποιοῦσι- 43) Soli Goup. et Sarac, δὲ omittunt, [De DDendrite.] Qui in rupibus provenit, dendroi- des dictus, foliosus est in cacumine, et crebras habet co- mas, liquore albo praegnans, subrubentibus ramis, quos ambeunt folia myrti tenuioris, fructu characiae. Simili modo reconditur, similia cum prioribus efliciens. [De P/atypAyllo.]. Platyphyllos verbasco similis est. Radix, succus et folia aquosa deorsum trahunt. Pisces necat tusus aquaque dilutus: id quod et ante memorati tithymali efficiunt. Cap. CLXIIL (CLXVI) [De Pityusa.] Pityusa, quam es surculum,, et crambion, paralion etiam et cano- picon vocant, a cyparissia specie dilferre existimatur, ideoque etiam in tithymali genere connumeratur. Caulem profert cubito altiorem , crebris geniculis praeditum, fo- ΠΕΡῚ Υ7ΗΣ IATPIKIIX BIDAION 4. 057 πτοῖς κατειλημμένον, ἐμφερέσι τοῖς τῆς πίτυος " ἄνϑη μιχρὰ ^, ὡσεὶ πορφυρᾶ" καρπὸν δὲ πλατὺν, ὡς φακόν" ῥίζαν [ἣν καλοῦσι τούρπετ΄5] λευκὴν, παχεῖαν, ὀποῦ μεστήν" εὑρίσκε- ' ' , , » , [3 5 ται δὲ κατὰ τόπους σφοδρὰ εὐμεγέϑης o ϑάμνος. Καϑαί- H , c M € 7t c * LE Qu δὲ κάτω n μὲν ῥίζα, — β΄ δλκὴ δοϑεῖσα σὺν μελικράτῳ * τοῦ δὲ καρποῦ α΄, τοῦ ὑποῦ δὲ ὅσον κοχλιάριον, ἐν κατα- ποτίῳ ἀναληφϑέντος ἀλεύρῳ" τῶν δὲ φύλλων δλκαὶ 7 46. , u ^ 4 Κεφ. ρξδ΄. (oED.) [Περὶ «Φαϑυρίδος.) «“αϑυρίς" oi ᾿ 2 , - - p δὲ καὶ ταύτην τιϑύμαλον καλοῦσι' καταριϑμοῦνταί τινες καὶ αὐτὴν ἐν τοῖς τιϑυμόλοις" καυλὸν ἀνίησι πήχεως τὸ ὕψος, κενὸν, πάχος δαχτύλου". ém ἄκρου δὲ αὐτοῦ μασχάλαι" φύλλα δὲ τὰ μὲν ἐπὶ τοῦ καυλοῦ ἐπιμήκη, ὅμοια τοῖς τῆς ἀμυγδαλῆς ^7, πλατύτερα δὲ xai λειότερα 18: τὰ δὲ ἐπ᾿ ἄχρων Ξ zd " εἰ » , 2 / J τῶν κλωνίων μικρότερα 9 , ὥςπερ ἀριστολοχίας ἐπιμήκους ἢ M 50 " ' M M. Ee, N € 4 n κισσοῦ καρπὸν δὲ ἔχει ém ἄκρων τῶν κλάδων τρίχωρον 51, 44) Serap. legit μαχρά. 45) Haec in sola Aldina, valde suspecta. : 46) Aliter haec in Serap. Omisso ózg, οἵ radici et fructui et fo- | lis suam cuivis eíficaciam assignat: doses caedem. 47) O. pessime μυγαλῆς. 48) Sic et Serap.; λεπτότερα legit Lacuna, 49) Sic Sexap., Marcell., Goupyl. et Sarac.; μακρότερα C., Ald, Cornar. 50) Cum Serap, lego; vulgo ἀριστολοχίας ἢ κισσοῦ τοῦ ἐπιμήκους. SNamque hederae longae mulla fit mentio; notissima est aristolo- chia longa. 51) C. inepte τριχλώρωγ, liolis tenuibus acutisque circumdatum, pini folia imitanti- bus: flores exiguos, paene purpureos: semen latum, ccu lenticulam: radicem [quam turpet appellant] albam , cras- sam, latice albo refertam. Quibusdam locis hic frutex praegrandis reperitur. Purgat per inferiora radix, dra- chmis duabus data in aqua mulsa: fructus vero drachma una. At liquoris farina excepti cochlearium in catapotio datur: foliorum denique modus, drachmae tres. Cap. CLXIV. (CLXVIL) [2e LatAyride.] Lathy- ris, quam nonnulli et tithymalon appellant, eamque tithy- malorum numero adscribunt, caulem emittit cubitalem, di- giti crassitudine, inanem. Versus apicem sunt axillae. Folia quidem in caule oblonga, amygdalinis proxima, scd latiora et laeviora: quae vero in summis ramis, minora sunt, sicut aristolochiae longae aut hederae. Fructum fert DIOSCORIDES. Tt 6058 HEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEXE περιφερῆ, ὥςπερ wammogm S, iy ᾧ τρία σπερμάτια διειργό- ὦ μένα ἔλύτροις ἀπ ἀλλήλων. περιφερῆ» μείζονα Opofov: λὲ- . πισϑέντα. δὲ λευκὰ καὶ γλυκέα ἐν vi γεύσει" ῥίζα λεπτὴ ὅ3, ἄχρηστος" ὅλος δὲ ὃ ϑάμνος ὁποῦ μεστὸς, ὥςπερ τιϑύμα-- Aog. Δύναμιν δὲ ἔχει καϑαρτικὴν κοιλίας τὰ σπέρματα, ὅσον ζ΄ ἢ η΄ τὸν ἀριϑμὸν λαμβανόμενα £v καταποτίῳ, ἢ ἐσθιόμενα καὶ καταπινόμενα μετὰ ἰσχάδων ἢ φοινίκων, ὕδα- . «og ψυχροῦ ἐπιῤῥοφουμένου" ἄγει δὲ φλέγμα καὶ χολὴν καὶ ὕδωρ᾽ καὶ ὃ ὀπὸς ἀναληφϑεὶς, ὥςπερ ὃ. τοῦ τιϑυμάλου, τὸ αὐτὸ ποιεῖ" συνέψεται δὲ καὶ ὄρνιϑι ἢ λαχάνοις τὰ i πρὸς τὴν αὐτὴν ἐνέργειαν. Κεφ. os. (ρξη.) [Περὶ Hénhov.] Πέπλος, oi δὲ 1 συκῆν, oi δὲ μήκωνα ἀφρώδη καλοῦσι, ϑαμνίσκος ἐστὶν ὀστοῦ λευκοῦ μεστὸς, ἔχων φύλλον μιχρὸν, ὅμοιον πηγᾶνῳ,. πλα- τύτερον δέ" ἡ δέ σύμπασα κόμη, ὡς σπιϑαμῆς,, περιφερὴς ἐχκεχυμένη imi τῆς γῆς᾽ καὶ ἐπὶδΈ τοῖς φύλλοις καρπὸς μι-- πρὸς, στρογγύλος, ἥττων τῆς λευκῆς μήκωνος" πολύχρησζος 52) Interpres Serapionis, defectu vocalium, reddit Cyperi. 55) Sarac. e cod, Lacunae addidit xol λευκή, quod nusquam alibi, £4). Cum Lacuna lego loco vulg. ὑπό. i t / in apice ramorum trilocularem , teretiusculum, ut cappa-. ris, qui continet terna semina exigua, involucris a se in- vicem distincta, rotunda, ervis maiora: quae decorticata alba sunt et gustu dulcia. Radix est tenuis, nullius usus. 'lTotus vero frutex latice turget, ut tithymalus Alvum ' purgant semina septena aut octona in catapotio sumta, vel comesta, aut cum caricis palmulisve vorata: aqua fri- gida tamen insuper est sorbenda. "Trahunt autem pitui. . tam, bilem et aquas. Latex exceptus more tithymali | eumdem praebat effectum. | Coquuntur etiam folia cum gallinacea et oleribus in eosdem usus, Cap. CLXV. (CLXVIIL) [De Peplo.] Peplus, alii ficum, alii papaver spumeum appellant, fruticulus est albi succi plenus, folio parvo, ceu ruta, sed latiori. Universa | coma fere spithamam complectitur, rotunda est humique sparsa. In ipsis foliis fructus parvus, rotundus, minor, quam candidi papaveris. Herba multiplicis est usus, at 1ΠΠΕΡῚ YÁ4HZX IATPIKHZX BIEAION 4. 659 5 , : e 02.5 πόα; ῥίζαν ἔχουσα μίαν ἄχρηστον, ἀφ᾽ ἧς ὅλος ὃ ϑά- , το 3 / 3 -» proc πέφυκε" γεννᾶται «δὲ iv κήποις καὶ ἀμπελῶσι. Συγάγε- ται ἐν πυραμητῷ; ξηραινομένη ἕν σκιᾷ, καὶ συνεχῶς στρε- φομένη" ἀποτίϑεται δὲ ὃ καρπὸς κοπεὶς καὶ ἀποβρασϑείς" » M , ι ι 2. , i - * c , p ἄγει δὲ φλέγμα καὶ χολὴν ὀξυβάφου πλῆϑος μέτα υδρομέλι--: τος κοτύλης 55, καὶ ἐν προφοψήμασεδο δὲ μιχνύμεγος, τα- | gdoca τὴν κοιλίαν" ταριχεύεται δὲ εἷς ἁλμαίας. Κεφ. οἷς. (oE0'.) [Περὶ Πεπλίδος.] my ei οὗ δὲ ἀνδοάώχνην ἀγρίαν, “Ἱπποχράτης δὲ πέπλιον καλεῖ 58, Φύε: ται μάλιστα ἐν παραϑαλασσίοις τόποις" ϑάμνος ἀμφιλαφὴς, ᾿ὀποῦ μεστὸς λευχοῦ, φύλλα ἔχων δμοια τῇ κηπαίᾳ ἀνδρά: q» περιφερῆ δὲ καὶ ἐκ τῶν κάτωϑεν ὅ9 EURQEUPU d καὶ ὃ καρπὸς δὲ στρογγύλος, ὑποκάτω τῶν φύλλων, demo τοῦ πέπλου, πυρώδης τῇ γεύσει" ῥίζα λεπτὴ, μία, ἄχρηστος: } 55) Sic Codd. C. N., Paris, Goupyl. et Hermol, Barbar.; xvc 9o) Ald, — Goupyl. 56) C. N. ἑψήμασι. 57) €. N. Ilénàvov. $8) N. adiungit synonyma: ol δὲ Ἰαχὸς, of δὲ πολύγαλον, MA πορτουλάχα μίνωρ; ἢ λάκτεα , oí δὲ LE s 59) Sic Ald. cum codd. C. et N.; χάτω ἔχοντα Asulan, et rell. 60) Vulgo ἐνερευϑές, 61) His adiungit cod. C., quae supra de πέπλῳ dicta sunt: ! oyrd. γεται — ἁλμαίας. i; radicem habet unicam eamque inutilem, e qua totus fru- tex erumpit. Nascitur in hortis vineisque. Colligitur mese sis tempore, siccatur in umbra crebraque versatur. Fru- ctus vero tusus repurgatusque rcconditur. Deducit pitui- tam ac bilem, acetabulo eius in hydromelitis hemina poto : obsoniis admistum conturbat alvum. Μαῖα quoque con- ditur, ac ita asservatur. Cap. CLXVI. (CLXIX.) [De Peplide Peplis, quani nonnulli portulacam sylvestrem dicunt, Hippocrates pe- plion, in maritimis maxime mascitur. Frutex est folio- sus, candidi liquoris plenus, folis portulacae hortensis, rotundis et subtus rubentibus. Fructus rotundus infra (in- ter) folia, sicut pepli, gustu fervens. Radix tenuis, sim- plex ac nullius usus. Colligitur, reponitur ac exhibe- Tt 2 oc" 060 HEAANIOY 41GZKOPIA40Y ANAZAPDBEQX συλλέγεται δὲ καὶ ἀποτίϑεται καὶ δίδοται, ὥςπερ ὃ πέπλος, καὶ ταριχεύεται. Δύναμιν δὲ ἔχει͵ τὴν αὐτήν. Κεφ. ροξζ. (ρο΄.) [Περὶ “Χαμαϊσύκης.) Χαμαισύκη, oí δὲ συκῆν, οὗ δὲ μήκωνα ἀφρώδη 55 καλοῦσι" κλῶνας ἀνίησι τετραδακτύλους, ἐπὶ γῆς ἐῤῥιμένους, περιφερεῖς, ὁποῦ με- crovo* φύλλα φακοειδῆ, τῷ πέπλῳ ὅμοια, μικρὰ 583, λεπτὰ, πρὸς τῇ γῇῆ᾽ καρπὸς δὲ ὑπὸ τοῖς φύλλοις στρογγύλος, ὡς πέπλου" οὔτε δὲ ἄνϑος, οὔτε καυλὸν ἔχει" ῥίζαν λεπτὴν καὶ ἄχρηστον. “ύναμιν δὲ ἔχουσιν οὗ κλῶνες, λεανϑέντες σὺν οἴνῳ, v&g περὶ μήτραν ὀδύνας παύειν, ἀντὶ πεσσοῦ προο- τεϑέντες᾽ καταπλασσόμενος δὲ οἰδήματα καὶ ἀκροχορδόνας xol μυρμηκίας αἴρουσιν" ἑφϑοὶ δὲ ἐσϑιόμενοι κοιλίαν ἐκλύουσι" xol ὁ ἐξ αὐτῶν δὲ ὀπὸς τὰ αὐτὰ δρᾷ." καὶ καταχριόμενος σκορπίου πληγῇ βοηϑεῖ" ἁρμόζει καὶ πρὸς ἀμβλυωπίαν καὶ ἀχλὺν, καὶ ἀρχομένας ὑποχύσεις, οὐλὰς. νεφέλια, σὺν μέ- λιτι ἐγχοιόμενος. (Ῥύεται &y πετρωώδεσι καὶ αὐχμηροῖς τόποις͵ Κεφ. ρξη. (οοα.) [Περὶ Σκαμμωνίας.) «Σκαμμωνία 62) Hoc habent codd. C. et N, cuin Ald.; seriores ad motha ab- legant. 658) C. μάκρά, tur, uti peplus, ac cónditur etiam. Eamdem quoque vim habet. Cap. CLXVII. (CLXX)) [De Chamaesyce.] Cha- maesyce, quam et ficum et papaver spumeum appellant, ramos emittit quatuor digitorum , per terram stratos, te- retes, latice turgentes. Folia lentis figura, peplo similia, parva, tenuia, humi decumbentia. Fructus sub foliis ro- tundus, sicut pepli: flore cauleque caret: radix tenuis est et inutilis Rami ex vino triti inque pesso appositi vul- vae dolores sedant: oedemata vero, verrucas et pensiles et quibus e formicis nomen, tollit. Elixi autem si co- medantur, alvum solvunt. Sed et, qui emanat, liquor similia efficit: illitus adversus scorpionum ictus auxiliatur. Valet et contra oculorum hebetudinem , caliginem, inci- pientes suílusiones, cicatrices ac nubeculas, cum melle inunctus. Nascitur in petrosis οἱ squalidis locis. Cap. CLXVIII. (CLXXL) [De Scammonza.] Scam- ΠΕΡῚ YAHX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION 4. 661 [οἱ δὲ σκαμβωνίας ῥίζα, οἱ δὲ ΚΚολοφωγία, οἱ δὲ δακτύλιον, € — - m t» Ῥωμαῖοι Κολοφώνιον, προφῆται &monAsvuovoc, “Αἰγύπτιοι σάνιλουμ] κλῶνας ἀνίησι πολλοὺς ἀπὸ μιᾶς ῥίζης, τριπή--: χεις, λιπαροὺς, ἐμφαίγοντάς τι δασύτητος 95." καὶ τὰ φύλλα δὲ δασέα, ὅμοια ἑλξίνῃ ἢ κιττῷ, μαλακώτερα μέντοι καὶ τριχωνοειδῆ" ἄνθη λευκὰ, περιφερῆ, κοῖλα, ὡς οὗ καλαϑοιϑὅ, βαρύοσμα" ῥίζα δὲ εὐμήκης, παχεῖα ὅσον βραχίων 99, λευκὴ, βαρύοσμος, ὁποῦ μεστή. Συλλέγεται δὲ ὃ ὁπὸς, τῆς wtqa- λῆς ἀπὸ τῆς ῥίζης ἀφαιοουμένης καὶ ϑολοειδῶς 51 τεμνομένης , CU ' » € εἰς κοιλότητα συῤδεῖ γὰρ εἰς αὐτὴν ὃ ὀπὸς, καὶ οὕτως ἀνα- λαμβάνεται εἰς μύακας" ἔνιοι δὲ τὴν γὴν ὀρύξαντες ϑολοει-- - , , c L , 09598, χαρύας 9 φύλλα ὑποθέντες, καταχέουσι τὸν ὀπὸν, ' ct , » -€- 2) ' M c καὶ οὕτω ξηρανϑέντα ἀναιροῦνται. Ἔστι δὲ καλὰς ὃ διαυ-- γὴβ καὶ κοῦφος, ἀραιὸς, ταυροκολλώδης τὴν χρόαν, αύριγ-- γας Ὁ ἔχων λεπτὰς, σπογγώδης 1." τοιοῦτος δέ ἔστιν ὃ ἐκ 64) Sic cod. C., Paris, et Lacuna; παχύτητος Ald. 65) €. N. xadautvdo: , inepte. 66) Sic Oribas., cod, Paris, Lacuna, Hermol, Barb. et Sa;gac.; πῆχυς Ald.; Pallex Serap. 67) C. N. ϑολερῶς. 68) Oribas. ϑυϊοειδῶς. 69) C. ῥοῶς. 79) Sic Oribas.; σήραγγας Ald. et editt. Gibbositates Serap.s Ae- πίδας ἔχων σπογγώδεις C. et N. y 71) Vulgo σφογγώδης. monia [aliis scamboniae radix, aliis Colophonia, aut da- ctylion, Homanis Colophonium, prophetis apopleumonos, Aegyptiis sanilum] ramos ab una radice multos profert, ternüm cubitorum, pingues et quadantenus hirsutos: fo- lia etiam hirsuta, helxines aut hederae proxima, sed molliora ac triangula: flores albi, rotundi , calathorum forma concavi et graveolentes. Radix praelonga, crassi- tudine brachii, candida, gravis odoris, latice tuxgens. [5 autem liquor colligitur, dum, capite radicis sublato, ea for- nicatim inciditur ut cavea nascatur. In hanc confluit li- quor, cochleis postmodum excipiendus. Alii postquam scrobes in terra fornicatas effoderunt, nucum folia in- sternunt, in quae liquor diffundatur, eumque ibi siccatum auferunt. Bonitate praestat, qui pellucidus est ac levis, xarus et colore glutini taurino similis, listulis tenuibus et 0669 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOXKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Μυσίας τῆς κατὰ τὴν ᾿Ασίαν κομιζόμενος" μὴ προςέχειν δὲ ὁ 4 μόνον δεῖ τῷ λευκαίνεσϑαι 2 αὐτὸν xarà τὴν τῆς γλώττης ϑίξιν13- τοῦτο γὰρ γίνεται καὶ παραμιγέντος αὐτῷ ὑποῦ τε- ϑυμάλου" μᾶλλον δὲ τοῖς προειρημένοις, καὶ τῷ μὴ λίαν E ^ - ci , n. /, , c M πυροῦν τὴν γλῶσσαν, ὅπερ γίνεται, τιϑυμάλου μιχέντος" ὃ δὲ - E] , , ^ συριακὸς Ὁ καὶ ὃ ἐν ᾿Ιουδαίᾳ γεννώμενος χείριστοι, βαρεῖς, 1 , D x^» " 2 , " zuxvoi, δολούμενοι τιϑυμάλῳ καὶ ὀροβίνῳ ἀλεύρῳ, 4ύνα- E » j c 2 * Y ^ , ἃ C » μιν δὲ ἔχει € ὀπὸς, ληφϑεὶς σὺν μελικράτῳ 7 ὕδατι πλῆϑος , ΄ , ' T kJ «C ἢ τετρωβόλου, καϑαίρειν κάτω χολὴν καὶ φλέγμα" εἰς δὲ M ; M ΄ bl , 2 x UJ ΄ L1 τὸ λύσαι τὴν κοιλίαν ἀρκέσουσιν ὀβολοὶ D , μετὰ σησάμου ἤ BÀ 15 , la , : , ' ᾿ τινος ἀλλου 5 σπέρματος λαμβανόμενοι" δίδοται καὶ πρὸς , ͵ M M L4 " ἐνεργεστέραν καϑαρσιν τοῦ μὲν ὀποῦ τριώβολον, ἐλλεβόρου , € ^ ^o ' δὲ μέλανος ὀβολοὶ β΄, καὶ ἁλὸς 15. — o σχευάζονται δὲ καὶ εἰ M ^ ΄ , ^ ς - c - , -» ἅλες καϑαρτικοὶ, πρὸς κυάϑους c τῶν ἁλῶν, ὁλκῶν xw τῆς , - 2 - , , ^ ^ , σχαμμωνίας τοῦ ὁποῦ μιγνυμένου: λαμβάνεται δὲ πρὸς Qv- γαμιν, τὸ μὲν τέλειον τρία κοχλιάρια, μέσον δὲ β΄, τὸ δὲ 72) Lacuna legit γεύεσθαι. 75) C. ἕξιν. 74) Serap. e Seni. Σινὲς zolevía τῆς Καππαδοκίας. Procop. de aedific, 5, 4.5 seu Z/vva Μεσοποταμίας Ptolem. 75) Lacuna τήλεως. Sed nostrae lectioni favet Serap. 76) Sic Serap. et cod. Paris,; ἀλόης Ald. et editt, práeditus ac fungosus. Talis e Mysia asiatica deportatur. Neque vero animadverti solummodo debet, utrum linguae tactu albescat: hoc enim evenit etiam admisto tithymali liquore: sed magis prius commemoratis attendendum cst: itemque, si non vehementer linguam urat, quod et ad- iecto tithymalo contingit. Syriacus autem et in ludaca natus pessimi sunt, graves, densi, cervi farina et tithy- malo adulterati. Succus drachmae unius aut quaternüm obolorum pondere haustus ex aqua pura aut mulsa, per inferiora bilem pituitamque educit. Solvendae alvi gra- /tia binos obolos cum sesamo aliove semine sumsisse sat est. Efficacioris purgationis caussa exhibentur laticis tres oboli cam cllebori nigri duobus ct salis drachma una. Fiunt et sales purgatorii, drachmis viginti liquoris scam- moniae in senos salis cyathos adiectis. Illorum modus ra- lione virium cst: integer quidem, cochlearia tria: medius, Ed | HEPI YAHZX IATPIKHEX BIBAION Δ. 663 ἐλάχιστον α΄" καϑαίρει δὲ καὶ τῆς ῥίζης «: α ἢ β β΄. σὺν οἷς εἴρηται" ἔνιοι δὲ ἀφέψοντες αὐτὴν πίνουσι" ἐἸὐεψηϑεῖοὺ δὲ ὄξει καὶ λεανϑεῖσα μετὰ ἀλεύρου κπριϑίνου, ἰσχιαδικῶν ἐ ἔστι κατάπλασμα" ὃ δὲ ὀπὸς προςτιϑέμενος ἕν ἐρίῳ τῇ μήτρᾳ, ἔμβρυα φϑείρει" διαφορεῖ δὲ καὶ φύματα, σὺν μέλιτι ἢ ἐλαίῳ καταχοιόμενος " ἑψηϑεὶς δὲ ἐν ὄξει καὶ καταχρισϑεὶς, λέπρα ἐξάγει" κεφαλαλγίας τε χρογίας ἐστὶν ἐπίβρεγμα σὺν ὄξει καὶ δοδίνῳ. Κεφ. ra (eof) [Περὶ “Χαμελαίας.] “Χαμέλαια, οὗ δὲ πυρὸς ἄχνη ἢ ἄχκνηστος, οἱ δὲ κόκκος κγίδειος, [οὗ δὲ χαμελαίαν ughoerov oi δὲ ἡράκλειον, oi δὲ βδελυρὰν, "Po- μαῖοι κιτοκάκιουμ, οὗ δὲ ὀλεάγω » οἱ δὲ ὀλεαστέλλουμ κλῶ-- vec μὲν ἔχει σπιϑαμιαίους" ὃ δὲ ϑάμνος φρυγαγώδης᾽ φύλλα ἔχει ἐλαίᾳ παραπλήσια, λεπτότερα δὲ καὶ πυκνὰ, καὶ πι-- κρὰ, δάχγνοντα τὴν γεῦσιν, καὶ χαράττοντα τὴν ἀρτηρίαν. Ταύτης τὰ φύλλα κάτω καϑαίρει φλέγμα καὶ χολὴν, μάλιστα ἐν χαταποτίῳ λαμβανόμενα, μιγνυμένου διπλασίονγος ἀψινϑίου duo: minimus, unum. Purgat et radicis drachma una aut duae cum iis, quae retulimus. Ipsius quoque de- coctum nonnulli ebibunt. Ex eadem decocta in aceto contritaque cum hordei farina cataplasma fit ischiadicis utile, Latex autem, vulvae appositus in lana, partus eue- cat, tubercula quoque discutit, cum melle oleove perun- ctus. Eodem decocto in aceto illitae leprae auferuntur. Sed et eodem caput contra diturnum dolorem ex aceto ct rosaceo irrigatur. Cap. CLXIX. (CLXXIL) [De Chamelaea.] Cha- melaea, aliis ignis palea, aut acnestos, aut coccus cnidius dicta [sunt et, qui chamelaeam nigram, et herculeam, et abominandam dicant, Romani citocacium, aut oleaginem et oleastellum]. Frutex virgultosus, ramis dodrantalibus, foliis oleaginis, tenuioribus tamen, confertis, amaris, gu- stu mordentibus et fistulam spiritalem scabentibus. Ea per inferiora pituitam bilemque detrahunt, maxime si iu ca- iapotio assumantur. Uni enim chamelaeae parti duplum absinthii adiicitur , atque ex his, aqua aut melle exceptis, G04 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOXKOPLAOY ANAZAPBEOZ πρὸς £v μέρος τῆς χαμελαΐας" ἀναλαμβανέσϑω δὲ ὕδατι ἢ μέλιτι εἰς καταπότιον" ἔστι δὲ ἄτηκτα 71: διαχωρεῖται γὰρ ct ΄ 3 3 λ , À - ' , uU , ὅσα λαμβάνεται" ἀναλαμβανόμενα λεῖα τὰ φύλλα μετὰ μέ- λιτος ἀνακαϑαίρει τὰ δυπαρὰ ἕλκη καὶ ἐσχαρωμένα, Κεφ. go. (ρογ.) [Περὶ Θυμελαίας Θυμέλαια, oi δὲ χαμέλαιαν, οὗ δὲ πυρὸς ἄχνην, ἢ κνῆστρον 79, ἢ χγέωρον κα-- λοῦσιν" ἐκ ταύτης ὃ κχνίδειος xOxxoc, καρπὸς ὦν, συλλέχε- ται" ὃν 9 Σύριοι uiv ἀπόλινον καλοῦσι, oí δὲ λίνον, διὰ τὸ εἶναι τῷ σπαρτῷ λίνῳ ϑάμνον τῇ φύσει παρόμοιον" ὁά- βδους δὲ ἀνίησι καλὰς καὶ πολλὰς, λεπτὰς, ὅσον διπήχεις " ^ ^ , τὰ δὲ φύλλα χαμελαίᾳ ὅμοια, πλὴν στενώτερα καὶ λιπαρώ- c , » - M P , » τέρα, ὑπόγλισχρα ἐν τῶ διαμασσᾶσϑαι καὶ κολλώδη ἄνθη λευκὰ, καὶ μεταξὺ αὐτῶν 80 ὃ καρπὸς, ὡς μύρτου 81, μικρὸς, 4 82 2 ΕΣ - M ' j3 ΚΜ ΣΙ Le LI στρογγύλος 852, ἐν ἀρχῆ μὲν χλωρὸς, αὖϑις δὲ ἐρυϑρός" τὸ δὲ περικάρπιον σκληρὸν, καὶ μέλαν, τὸ δ᾽ ἐντὸς λευχύν" 77) Asulan, et Cornar. ἄδηκτα, 78) Ex Hippocr., Galeno et Hesychio emendaxrunt Foés., Sarac, et Bodaeus vulgare χέστρον. 79) Asulan. interposuit: ὃν Εὐβοεῖς uiv airov, quod nusquam alibi. 80) Recte sic Ald., Asulan. Marc., Cornar. Solus Goupyl. αὐτῷ, quod repetit, quasi suo ingenio emendaturus, Sarac, ἡ 81) Vulgo μύρτον. 82) C. στρογγυλώτερος. catapot!la finguntur. Ea autem non liquescunt, sed prout vorata fuerint, ita per alvum egeruntur. Foliis denique iritis melleque exceptis ulcera sordida aut crustosa pur- gantur. Cap. CLXX. (CLXXIIL) [De TÀymeiaea.] "Thy- melaea, quam alii chamelaean, alii ignis paleam, aut cne- stron, aut cneorum vocant. Ex hac coccus cnidius, fru- ctus nimirum colligitur. Eum Syri quoque apolinon aut linum vocant, quod natura sua frutex lino sativo similis sit. Virgas edit speciosas, numerosas, tenues ac ferme bicubitales: foliis chamelaeae, sed angustioribus et pin- guioribus, quae inter mandendum subviscosa et glutinosa sunf. Flores sunt albi, et inter ipsos fructus, ceu myrti, parvus, rotundus, initio quidem viridis, tandem vero ru- bens, cuius involucrum durum est et nigrum, medulla : HEPI YA4HZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAÁION 4. 665 e , , X. «ἃ 1 , Y c ct , onto καϑαίρει κάτω χολὴν καὶ φλέγμα καὶ ὕδωρ, ὅσον x κόχχων τὸ ἐντὸς ποϑέν᾽ καίει δὲ τὴν φάρυγγα᾽ διὸ μετὰ χλ , » E ^ , aM 05 € ^83 - » , ἀλεύρου ἢ ἀλφίτου δοτέον, ἢ ἕν Qayi9? σταφυλῆς, ἢ μέλιτι ἑφϑῷ περιειλημμένον καταπιεῖν " συγχρίειν δὲ x«i τοὺς δυοί-- δρους λεῖον μετὰ νίτρου καὶ ὄξους" τὰ δὲ φύλλα, ἅπερ ἰδίως καλεῖται κνέωρον, συλλέγειν δεῖ περὶ τὸν πυραμητὸν, xoi E ; , . - , 1 a RR » ἀποτίϑεσθαι ξηράναντες iy oxi * διδόντας δὲ δεῖ κόπτειν καὶ ἀφαιρεῖν τὰς ἐν αὐτοῖς ἷνας" καϑαίρει δὲ ἐπιπλασσόμενον ὅσον ὀξυβάφου πλῆϑος μετὰ κράματος, ἄγον ὑδατῶδες: με- ΄ 1 xd 1 " » c o» Ne ΤᾺ τριωτέραν δὲ ποιεῖ τὴν καϑαρσι»», poe &p0T φακῇ καὶ λα-: / - 2 , M - y / » χάνοις τριπτοῖς" ἀνατίϑεται δὲ λεῖα ἀναληφϑέντα Ouqoxog χυλῷ εἰς ἀρτίσκους᾽" ἔστι δὲ πακοστόμαχος ἡ βοτάνη" mooc- ἘΞ Y v ΄ , 5 E] E^ H , τεϑεῖσα δὲ, ἔμβουα κτείνει. (φύεται ἐν ὁρεινοῖς καὶ τραχέσι , - Ὁ ' , , -“ τόποις. ἹΠλανῶνται δὲ νομίζοντες, τὸν χνίδειον κόκκον τῆς χαμελαίας εἶναι καρπὸν, ἀπατώμενοι διὰ τὸ τῶν φύλλων ὁμοειδές. Κεφ. ροα΄. (οοδ΄.) [Περὶ ᾿Αἀκτῆς.7] ᾿Ακτὴ [οἵ δὲ δέν-- 85) C. N, Ócyt. vero alba. Hic per inferiora bilem, mucum et aquosa ducit, si pars interna viginti granorum bibatur: sed fau- ces adurit. ldeo cum farina aut polenta, aut in racemi uva dari debet, aut cocto melle obducta vorari. Quibus autem -aegre sudores eliciuntur, eadem trita cum nitro acetoque inungitur. At folia, quae peculiariter cneoron appellantur, messis temporc colligenda sunt, et siccata in umbra recondenda. Qui vero exhibiturus est, prius tundere ea debet, fibrasque, quae in ipsis sunt, eximere. Vino diluto inspersa acetabuli modo aquosa detrahunt: sed mo- deratius purgant, admixta lente cocta et contritis oleri- bus. Eadem trita uvae acerbae succo excepta et in pa- stillos coacta reponuntur. Herba est stomacho infesta: subdita fetus interimit. Nascitur in montosis et asperis. Hallucinantur denique, qui granum cnidium chamelaeae fructum esse opinantur, decepti quadam foliorum simi- litudine. Cap. CLXXI. (CLXXIV.) [De Samóuco.] Sambu- 660 —|ZEA4A4NIOY A4IOXKOPIA4OY ANAZAPBEQOX Opov ἄρκτου, oi δὲ ἥμερον, “Ρωμαῖοι σαμβούκουμ, Io σχοβιὴν, 4ακοὺ esa] δισσή ἔστιν" ἡ μὲν γάρ τίς ἔστι δὲν- δρώδης, καλαμοειδεῖς ἔχουσα κλάδους, στρογγύλους, ὕποκοί- Aovc8*, ὑπολεύκους εὐμήκεις" τὰ φύλλα δ' ἢ € 85 ἐκ δια- στημάτων περὶ τὴν ῥάβδον, καρύᾳ βασιλικῇ ὅμοια, βαρύοσμά τε καὶ μακρότερα 99 * ἐπὶ ἄκρων δὲ τῶν κλάδων ἢ τῶν καυ- λῶν σκιάδια περιφερῆ, ἔχοντα ἄνϑη λευκά " καρπὸν δὲ ἐοι- χότα τερμίνϑῳ, ἐν τῷ μέλανι ὑποπόρφυρον, dicen. , πο- λύχυλον, «οἰνώδη 87. [K £g. eof .(go£.). Περὶ ΣΧαμαιάχτης.] Τό δὲ ἕτερον αὖ- τῆς χαμαιάκτη καλεῖται [οἱ δὲ ἕλειος ἀκτὴ, oi δὲ ἀγρία ἀκτὴ, oí δὲ εὐβοϊκὴ, “Ῥωμαῖοι ἔβουλουμ, Τάλλοι δουκωνὲ, 4Δακοὺ ὄλμα]. «ἀὕτη χαμαιπετὴς οὖσα, ἐλάσσων ἐστὶ καὶ βοτανω- δεστέρα. καυλὸν ἔχουσα τετράγωνον καὶ πολυγόνατον" τὰ δὲ φύλλα ἐκ διαστημάτων περὺ ἕκαστον γόνυ τεταρσωμένα, δμοια ἀμυγδαλῇ, κεχαραγμένα δὲ κύκλῳ καὶ μαχρότερα, βα- 84) C. ὑποποικέλους. 85) Sic C. et Serap.; Y ἢ δ΄ editt. / 86) Sic Oribas.; “μικρότερα G. X. Ἐξ Serap.5 πικρότερα Lacuna et Cantacuz.; τμητικώτερα Ald. ct editt, cuius sensus saltem alienus est. 87) Cod. X. addit zal ὅλως ἀντιδοτειχὸν καὶ φαρμαχώδη. Cod. C, plura de yi baccarum addit, quae de χαμαιάκτῃ repetuntur. cus [quam nonnulli ursi arborem, alii domesticam, Galli scobien, Daci seba appellant] duplicis est generis. Altera enim arborescens est, ramis arundinaceis, teretibus, qua- dantenus cavis, subalbidis, praclongis. Folia quaterna aut quina ex intervallis circa virgas singulas exeunt, nu- cis iuglandis foliorum similitudine, graveolentia et lon- giora. In summis autem ramis caulibusve umbellae sunt circinatae, Íloribus albis: fructus terebinthino similis, ex nigro purpurascens, racemiformis, succosus vinosusquc. [Ca p. CLXXII. (CLXXV.) De CAamaeacte seu Ebulo.] Altera species chamaeacte vocatur [aliis sambucus palustris aut sylvestris, aliis enboica, Romanis ebulum, Gallis du- cone, Dacis olma]. Humilis ea est, minor et herbaceae magis substantiae, caulem habet quadrangulum ct genicula- tum. Folia per intervalla circa singula genicula utrinque expansa [s, pinnata], eaque amygdalina, sed in ambitu serrata ΠΕΡῚ ὙΖῊΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 667 1, , * 3» 22 3 c ^ M SE acf cM ούοσμα᾽ σκιάδιον δὲ ἐπ᾿ ἄχρου ὅμοιον τῆ πρὸ αὐτῆς ἔχουσα Y EM ' ££ € re. 2 ct ^ ' , xai ἄνθος xci καρπὸν ῥίζα δ᾽ ὕπεστι μαπῤὰ, δακτύλου πάχος. Δύναμις δὲ 7 αὐτὴ ἀμφοτέραις xai χρῆσις, ξηραν- τιχὴ, ὑδραγωχγὸς, κακοστόμαχος μέντοι" ἑψόμενα 88 δὲ τὰ φύλλα, ὡς λάχανα, καϑαίρει φλέγμα καὶ χολήν" καὶ oi καυ- λοὲ δὲ ἁπαλοὶ ἐν λοπάδι ληφϑέντες 89 τὰ αὐτὰ ποιοῦσιν" € C n * Jk .“ὦ 2 as δ ι - ' d , * ἢ Gíx δὲ αὐτῆς ἀφεψηϑεῖσα σὺν οἴνῳ καὶ διδομένη παρὰ τὴν δίαιταν, ὑδρωπιχκοὺς ὠφελεῖ: βοηϑεῖ καὶ ἐχιοδήκτοις, ς E , As ym. Ἐν ᾿ » c » E γ᾽ ὁμοίως πινομένη" ἀφεψηϑεῖσα δὲ μεϑ' ὕδατος εἷς ἐγκάϑισμα, μαλάσσει ὑστέραν. καὶ ἀναστομοῖ, καὶ διορϑοῦται τὰς περὶ , M ' LÀ E αὐτὴν διαϑέσεις᾽ καὶ ὃ καρπὸς δὲ σὺν οἴνῳ ποϑεὶς τὰ αὐτὰ - ΄ M , , ’ ποιεῖ" μελαίνει δὲ καὶ τρίχας ἐγχοιόμενος" τὰ δὲ φύλλα πρός- * «lle , q«ra χαὶ ἁπαλὰ φλεγμονὰς πραῦνει, μετὰ ἀλφίτων κατα- πλαττόμενα xci κατακαύμασιν ἄρμός Ce xci κυγοδήχτοις xa- ταπλαττόμενα" κολλᾷ δὲ ὑποφορὰς, καὶ ποδαγρικοῖς forc, μετὰ στέατος ταυρείου 7j τραγείου καταπλαττόμεναϑ9, - , , , Κεφ. go7. (goz.) [Περὶ Ilvayoxouov.] Πυκνόκομον 88) C. civ μέλιτι 0$ διεψόμενα. 89) Sic C., Ald, Asul., Marcell. et Cornar.; ἐφϑέκτες sine auctori- tate Goupyl. et Sarac. 90) Multa sequuntur in Serap. de usu utriusque sambuci, quae nusquam alibi. et longiora et graveolentia. In apice umbcella est, flore ac fructu sambuci. Radix subest longa, crassitie digitali. Eadem utrique vis et usus, exsiccans nimirum, ct aquas alvo detrahens, et stomachum ofífendens. Folia olerum more cocta pituitam bilemque purgant. Sed et caules te- neri in patinis samti eadem praestant. Radix in vino co- cta et cum victu congruo exhibita hydropicos adiuvat. Prodest et contra viperarum morsus, eodem modo bibita, Decocta vero ex aqua ad insessum, matricem emollit et aperit, ipsius denique aífectus emendat. Fructus in vino potus eadem efficit: denigrat insuper etiam capillosinunctus. Folia vero recentia ac tenera, illita ex polenta, inflamma- - tiones mitigant: ambustis et canum morsibus illitu pro- sunt. Ulcera etiam sinuosa agglutinant, et podagricis pro- sunt, cum sebo iaurino aut hircino illiia. Cap. CLXXIIL, (CLXXVI) [2e Pyenocomo,] Py- 6068 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ φύλλα ἔχει ὅμοια εὐξώμῳ, τραχέα δὲ καὶ παχέα καὶ δοιμύ- τεραϑΊ" καυλὸν τετράγωνον, ἄνϑος δὲ τῷ τοῦ ὠκίμου ἔμφε- Qéc* καρπὸν δὲ, ὡς πρασίου 53" ῥίζαν μέλαιναν, στρογγύλην, ὠχρᾶν, ὡς μικρὸν μῆλον, γεῶδες ὄζουσαν. (Φύεται iv πετρώ-- δεσι τόποις. Ζύναμιν δ᾽ ἔχει ὃ καρπὸς ποϑεὶς, ὅσον. « αἱ πλῆϑος, ταραχώδη καὶ δεινὰ ἐνύπνια ποιεῖν" διαφορεῖ δὲ καὶ οἰδήματα ἐπιπλαττόμενος σὺν ἀλφίτῳ, καὶ ἀκίδας καὶ σπό- λοπας ἐξάγει" καὶ τὰ φύλλα. δὲ καταπλαττόμενα., φύματα καὶ δοϑιῆνας διαφορεῖ: ἡ δὲ οίζα αὐτῆς λυτικὴ κοιλίας καὶ κινητικὴ χολῆς, δίδοται — f ἐν μελικράτῳ. Κεφ. ροδ΄. (ροζ.) [Περὶ ᾿ἀπίου.] "Ἄπιος, oi δὲ ioy&- 0293, ob δὲ χαμαιβάλανον 9*, ὀρεινὴν ἢ ἀγρίαν, οἵ δὲ λινό-- ζωστιν, [Ῥωμαῖοι ῥάδιξ σιλβέστρις, ᾿ἄφροι ϑορφὰάϑ' σαδη] πλωνία δύο ἢ τρία ἀπὸ γῆς ἀνίησι, σχοινώδη. λεπτὰ, ἔρυ- ϑοὰ, μικρὸν ὑπὲρ τῆς γῆς αἴροντα: φύλλα πηγάνῳ ξοικό- ταϑό, ἐπιμηκέστερα μέντοι καὶ στεγώτερα, χλωρά" καρπὸς 91) Lacuna legit μικρότερα. 92) Sic codd. C. N. et X., Ald. et editt.; πράσον Lacuna, Oribas., Tab. Column. 95) E Theophr. hist. g, ro. iam Marcell, vulg. ἐσχεάδα correxit, 94) Paull. p. 261. 264. γαμαιράφαγον. 95) Cod. Cantac, addit ἀγρίῳ. cnocomon folia habet erucae, sed aspera, crassa et acriora, caulem quadrangulum, florem ocimi: fructum marrubii radicem (extus) nigram, (intus) pallidam, rotundam, exi- gui pomi forma, terram olentem. Nascitur in rupestri- bus. Fructus drachma potus turbulenta ac gravia facit somnia. Discutit et oedemata, impositum cum polenta: nec non et spicula extrahit et aculeos. Imposita quoque folia tubercula furunculosque discutiunt. Radix denique eius cum aquae mulsae drachmis duabus exhibita alvum solvit, et bilem commovet. Cap. CLXXIV. (CLXXVIL) [2e .4pio.] Apios, aliis ischas, aut chamaebalanos, montana aut sylvestris, alis linozostis, [Romanis radix sylvestris, Afris thorphath sadeh dicitur] ramulos duos aut tres e terra mittit, iun- ceos, tenues, rubentes, parum a terra semet attollentes: folia habet rutae similia, sed oblongiora, angustiora οἵ ΠΕΡῚ YA4HZX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 669 μικρός" ᾧίζα &oqo0clo99 παραπλησία; καὶ πρὸς τὸ τῆς ἀπίου σχῆμα, στρογγυλωτέρα δὲ, μεστὴ ὁποῦ, φλοιὸν ἔχουσα ἔξωϑεν μέλανα, ἔνδοϑεν δὲ λευκόν. Ταύτης τὸ μὲν ἀνω- 2:97 μέρος τῆς ῥίζης ληφϑὲν, δὲ ἐμέτων ἄγει χολὴν καὶ φλέγμα: τὸ δὲ πρὸς τῇ ῥίζῃ κάτω καϑαίρει"" ὅλη δὲ λη- φϑεῖσα ἀμφοτέρας τὰς καϑάρσεις κινεῖ᾽ ὀπίσαι δὲ βουληϑεὶς κόπτε τὰς ῥίζας, καὶ βαλὼν εἰς κρατῆρα ὕδατος, συντάρασσε, καὶ τὸν ἐφιστάμενον Omóv mod ἀναλέγων, ξήραινε" τούτου τρία ἡμιωβόμια ποϑέντα ἄνω καὶ κάτω καϑαίρει. Κεφ. ροε. (goy:) [Περὶ 'Κολοκυνϑίδος.] Κολὰκυν- ϑὶς, oí δὲ κολόκυνϑα alyOg98, οἵ δὲ σικύαν πιχρὰν, oi δὲ κολόκυνϑα ἀλεξανδρίνη [Ζωροάστρης ϑύμβρη, ᾿Οσϑανης αὖ- τογενὲς, Ῥωμαῖοι κουκούρβιτα σιλβάτικα, Aaxoi τουτάστρα] κλημάτια καὶ φύλλα ἐστρωμένα ἐπὶ τῆς γῆς ἀνίησιν, διιοιὰ τοῖς τοῦ ἡμέρου σικύου, ἐπεσχισμένα" καρπὸν δὲ περιφερῆ, ὅμοιον σφαίρᾳ μέσῃ 99, πικρὸν ἰσχυρῶς, ὃν δεῖ συνάγειν, ap- 96) Sic Oribas., Asulan., Marcell.; σπονδύλῳ Ald. 97) Sic e Paull, p. 264. iam correxit Sarac.; ἔνδοθεν vulgo. 98) Cornar, suspicatus est perperam, ἄγριος esse legendum, 99) C. μέσον- viridia. Fructus est parvus. Radix asphodelo similis et ad pyri formam accedens, rotundior tamen et latice plena, cortice extus nigro, intus candido. Superior cius pars assumta vomitu bilem pituitamque evacuat, inferior per alvum. Tota vero sumta utraque parte purgat. Liquo- rem si libet excipere, radices tundito, et crateri aquae in- ditas agitato, ac liquorem, qui supernatat, penna colle- ctum siccato, uius sesquiobolus potus per superna ac inferna purgat. Cap. CLXXV. (CLXXVIIL) [Je ColocyntAide.] Colocynthis, aliis cucurbita caprina, aliis cucumis amara, cucurbita etiam alexandrina, [Zoroastri thymbre, Osthani autogenes, Romanis cucurbita sylvatica, Dacis tutastra] sarmenta foliaque emittit per terram strata, sativi cucu- meris similia ac incisa: fructum rotundum, pilae medio- cri similem, vehementer amarum. Quem legere oportet, cum coeperit ad pallidiorem colorem vergere. Medulla 670 | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ χόμενον μεταβάλλειν ἐπὶ τὸ ὠχρότερον. Δύναμιν δὲ ἔχει v μὲν ἐντεριώνη τοῦ καρποῦ καϑαρτικὴν, verd olg (00 πλῆϑος μετὰ ὑδοομέλιτος λαμβανομένη, σὺν "eoo καὶ σμύρνῃ χαὶ μέλετι ἑφϑῷ εἰς καταπότιον" αὗται δὲ αἵ σφαῖραι ξηραὶ λεῖαι ὧφε- λίμως μίγνυνται κλύσμασιν ἐπὶ ἰσχιαδικῶν καὶ παραλυτικῶν καὶ κωλικῶν, ἄγουσαι φλέγμα καὶ χολὴν καὶ ξύσμα, io ὅτε δὲ καὶ αἱματῶδες" ἔμβρυά τὲ φϑείρουσι προςτιϑέμεναι" δδονταλγίας v& διάκλυσμα, ikv τις ἐκκαϑάρας αὐτὴν καὶ πε: ριπλάσας πηλῷ, ξναποζέσας τε ἐν ὄξει καὶ νίτρῳ δῷ δια- χλύζεσϑαι" εἰ δέ vig ἐναφεψήσας μελίκρατον ἢ καὶ γλυχὺ, καὶ ἐξαιϑριάσας δῷ πιεῖν, καϑαίρει πάχος καὶ ξύσμα" ἔστι δὲ κακοστόμαχος λίαν προςτίϑεται δὲ καὶ βάλανος ἐξ αὐτῆς πρὸς κομιδὴν τῶν περιττωμάτων" καὶ χλωρᾶς δὲ αὐτῆς ὃ χυλὸς ἐπὶ Ἰοχιαδικῶν ἀνατριβόμενος ἁρμόζει. Κεφ. ρος΄. (ροϑ΄.) [Περὶ ᾿Επιϑύμου.] "EníOvuov [οἵ 02 «doi; , “Ρωμὰϊῖοι ἰμβολούκρουμ] ϑύμου ἐστὶν ἄνϑος σκλη- gorígov καὶ ϑύμβοᾳ ξοικότος " ἔχει δὲ κεφάλια λεπτὰ, κοῦφα, L| 100) O. τριωβόλου. Serap. tamen nobiscum. fructus vim habet purgandi, si cius quatuor oboli ex aqua mulsa sumantur: vcl additis nitro ct myrrha, et melle decocto in pilulas cogantur. psi vero fructus globosi arefacti et triti utiliter clysmatibus adduntur adversus coxendicis dolorem, nervorum resolutionenx et coli vitia, ut quae pituitam, bilem ac strigmenta, interdum etiam cruenta, eliciant. Subditae eaedem fetus enccant. Si quis vero fructum, exemta medulla, luto obducat, atque in eo acetum nitrumque fervefaciat, id collutu dentium do- lores sedat. Quodsi in eodem fructu mulsa aut passum coquatur, atque a&ri ventilandum exponatur, id crassos humores ac strigmenta potu evacuat: stomacho autem valde adversarium est. Subditur etiam ex co balanus, ut alvi excrementa educantur. PProdest denique virentis succus coxendicis dolori, si infricetur. Cap. CLXXVI. (CLXXIX.) [2e Zpithymo.] Egit thymum [aliis cedois, Romanis inyolucrum] flos est thy- mi durioris et thymbrae similis, Capitula gerit tenuia ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION 4. 671 . οὐραχοὺς 1 ἔχοντα, ὡς τρίχας. Πινόμενον δὲ σὺν μέλιτι κάτω καϑαίρει φλέγμα καὶ χολὴν μέλαιναν" ἰδίως ἁρμόζον ἐπὶ με- λαγχολικῶν καὶ ἐμπνευματουμένων, ὀξυβάφου πλῆϑος πρὸς δλκὴν « δ΄, σὺν μέλιτι καὶ ἁλσὶ καὶ ὀλίγῳ ὄξει" γεννᾶται δὲ πλεῖστον ἐν Καππαδοκίᾳ 5 καὶ Παμφυλίᾳ. Κεφ. ροζ΄. (om.) [Περὶ LÀvmov.] “Ἄλυπον φρυγα- γώδης ἐστὶ πόα: ὑπέρυϑρος, λεπτόκαρφος, λεπτόφυλλος, ἄνϑους μαλακοῦ καὶ κούφου μεστή" ῥίζα, ὡς τεύτλου * - ᾿σπέρμω, ὡς ἐπιϑύμου" γεννᾶται δὲ ἐν τόποις παραϑαλασσίοις, nz λιστα Ks τῆς «Διβύης τόποις καὶ ἄλλοις δὲ χωρίοις πλεί- στοιςὅ. Καϑαίρει δὲ τὸ σπέρμα μέλαιναν χολὴν κάτω λαμ- βανόμενον πλῆϑος ἴσον ἐπιϑύμῳ μεϑ' ἁλῶν καὶ ὄξους" τὰ δὲ iyrsgo ἐλαφρῶς ἑλκοῖ. — 1) Sic codd. C. et N.; οὐραγούς Ald et editt. οὐριαχούς Scaliger. Essetue diminutivum aeolicum οἴριχος, sicut χάδδιχοςα χάδος, € ac καδδίσχος 2 2) Deest hoc in cod. C. ) 8) Sic Cod, Paris. apud Goupyl.; πλατόχαρφος Ald, j 4) Vulgare ὡς ῥίζα τεύτλον manifesto sic mutandum est, Quod editt. addunt λεπτή» deest in Plin. , Oribas. et in bonis codicibus. Cf, Anguill. p. 500. 5) Ex Ozibas. sic correxi vulgatam, ubi πλεῖστον post τόποις et πλείσξη post χωρίοις : utrumque pàriter ineptum. 6) Ex Paullo p. 260. sic loco vulg. τὸ ἴσον πλῆϑος μετὰ ἁλῶν τῷ ἐπιϑύμῳ καὶ ὄξει. ac levia, caudulis instructa capillaceis, Potum id cum melle detrahit pituitam bilemque atram per inferiora: aptum est praesertim melancholicis et flatulentis, acetabuli mensura ad quatuor drachmas cum melle, sale et aceti exiguo. Provenit plurimum in Cappadocia et Pamphylia. Cap. CLXXVIL (CLXXX.) [2e A4lypo.] Alypum est herba fruticulosa, subrubra, surculis foliisque graci- libus, flore molli levique plena. Radix betae sirailia: fru- ctus ceu epithymi. Nascitur in locis maritimis, praeser- tim in Libyae variis et in aliis plurimis regionibus. Fru- ctus expellit atram bilem per inferiora, si eadem, qua epithymum , dosi cum sale acetoque exhibetur. Sed in- testina leviter exulcerat. 672 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ Keg. por. (gef) [Περὶ ᾿Ἐμπέτρου.͵ Ἔμπετρον, οὗ δὲ πρασοειδὲς 7, ἐν παραλίοις. καὶ ὀρεινοῖς φύεται, ἁλυχὸν τῇ γεύσει" ys δὲ προογειότερον πικρότερον" διδόμενον δὲ ἐν ζωμῷ 7 ὑδρομέλιτι, καϑαίρει φλέγμα καὶ χολὴν καὶ ὑδατώδη. Κεφ. ροϑ'. (orf. [Περὶ Κληματίτιδος8.1 Κληματῖ- τις 9 ἀλήμα ἀνίησιν ὑπέρυϑρον, λυγῶδες, φύλλον λίαν δριμὺ χευομένῳ. καὶ ἑλκωτικόν" περιελίττεται δὲ τοῖς δένδροις, ὡς σμίλαξ. Ταύτης ὃ καρπὸς λεῖος μεϑ' ὕδατος ἢ ὑδροομέλιτος ποϑεὶς, ἄγει κάτω φλέγμα καὶ χολήν; τὰ δὲ φύλλα καταπλα- σϑέντα T ἀφίοστησι" [ταριχεύεται δὲ μετὰ τοῦ λεπιδίου εἷς βοῶσιν] 10. Κεφ. gor. (guy) [Περὶ :4umélov ἀγρίας.] "Apme- 7) Sic cum Galeno, Aétio et Paullo legendum ; gàxotid/s vulgo. 8) Cum supra, c. 7., iam περὺ Κληματίδος caput occurrat, non defuerunt, qui, lMarcello et IMatthiolo praeeuntibus, et hoc caput eo traherent, non memores testimonii , quod Galen. de simpl, fac. lib. 7. p. $1. profert: “]οσκχορίδης Ó' ἀμφοῖν ἐν τῷ τετάρτῳ μέμνη-- ται, τοῦ μὲν ἁπλῶς ὀνομαζομένου πληματοειδοῦς ἐπὶ τῇ τελευτῇ τοῦ βιβλίου, ϑατέρου δὲ κατὰ τὴν ἀρχήν. 9) Cod. N. addit: οἱ δὲ᾽ ἐπιγῆτες, οὗ δὲ φιλάκυον, Ῥωμαῖοι ἀμβού- ξου, oí δὲ ὄλουκρουμ λακτούκης. 10) Suspecta mihi videntur, quia ἑλκωτικά nequeunt eig βρῶσιν sumi, Cumque et Paullus hoc additamentum sileat, ex alio capite assutum arbitror. , Cap. CLXXVIIIL (CLXXXL) [2e .ZEmpetro.] Em- petrum, quod nonnulli prasoides vocant, in maritimis provenit montanisque locis: salsum est gustu. Quod vero magis mediterraneum est, amarius esse solet. Exhibitum in iusculo aut hydromelite pituitam evacuat et bilem et aquosa. Cap. CLXXIX. (CLXXXIL) [2De Clematitide.] Clematitis sarmentum emittit subrubrum et viticis modo lentum, folium gustanti admodum acre ct exulcerans. Ar- boribus smilacis in modum semet circumvolvit. Huius fructus tritus, cum aqua aut hydromelite potus, pituitam bilemque per inferiora purgat. Folia imposita lepras re- movent. [Eadem cum nasturtio in cibos condiuntur.] Cap. CLXXX. (CLXXXIIL) [Je Fite sylvestrz.] JIEPI YAHX ΤΑΤΡΙΚΗ͂Σ DBIBAION 4. 673 , , » f . : , Aog ἀγρία κλήματα ἀνίησι μακρὰ, ὡς ἀμπέλου oivogógov!!, "}, jd. ,F y] 5t νον 12 Ν jÀ ι εἰ ^ ξυλώδη, τραχέα, φλοιοῤῥαγοῦντα 15. φύλλα δὲ ὅμοια crQU- qvo κηπαίῳ, πλατύτερα δὲ καὶ μικρότερα3" ἄνϑος, ὡς τρί- yos βρυώδεις 1... χαρπὸν δὲ βοτρυδίοις. μικροῖς ὅμοιον, πεπαι-- γόμενον ἐρυϑρόν' περιφερὲς δὲ ἔστι τὸ σχῆμα τῶν κόχκωνγ.. Ταύτης ἡ ῥίζα ἀποζεσϑεῖσα £y ὕδατι καὶ πινομένη μεὲ οἵ- vov τεϑαλασσωμένου 15 κυάϑων β΄, ὑδατῶδες καϑαίρει" δίδο-- RÀMMC- x^ Ὰ c Y , EJ , ΡΣ , L1 ται δὲ ὑδρωπιχοῖς" oi δὲ βότρυες ἔφήλεις ἀποκαϑαίρουσι καὶ πάντα σπῖλον' ταριχεύονται δὲ oí ταύτης ἀκρέμονες ἀρτι- φυεῖς εἰς βοῶσιν. » » Κεφ. ora. (οπδ΄.) [Περὶ ᾿“μπέλου λευκῆς. Ἄμπελος λευκὴ, οἵ δὲ βουωνίαν, οὗ δὲ ὀφιοστάφυλον, οὗ δὲ χελιδό-- ε r Δ ^ , ᾿ ΚΕ , n ^ ERA I γιον, οὗ δὲ μήλωϑρον, 7 ψίλωθρον, ἢ ἀρχέζωστιν,, ἢ ἐχέ- τρωσινῖδ, ἢ κέδρωστιν καλοῦσι. Ταύτης τὰ πλήματα καὶ τὰ , Y c E ct » c , 5 L ^ φύλλα καὶ αἵ ἕλικες, ὅμοια τῇ ἡμέρῳ ἀμπέλῳ, δασύτερα X1) Sic cod. C., Oribas. et 8erap. In editt, omissüm. 12) C. φλοιοῤῥοοῦντα. 15) Sio cod. C. et Serap.3 μακρότερα editt. 14) Oribas. βοτρυοειδεῖς. 15) Sic lego cum cod. C.; ut et Serap, et Marcell, iam recte in- terpretati sunt. Vulgo: ἀποζεσϑοῖσα ὃν οἴνῳ καὶ μεϑ' ὕδατος 7uvo- μένη τεϑαλαυσσωμένων. 16) Vulgare ἄγρωστιν esse sic mutandum, ϑᾶτδο, e Galeni expos. voc. Hipp. p. 476. eílicit, ubi ἡ λευκὴ βρυωνία dicitur ἐχέτρωσις. Vitis sylvestris sarmenta longa emittit , quemadmodum vi- iis vinifera, lignosa, aspera et rimoso cortice: folia solani hortensis similia, sed latiora minoraque: florem habet capillaceum, muscosum : fructum exiguis uvis simi- lem, dum maturuit, rubrum: rotunda autem est cocco- rum forma. Huius radix decocta in aqua et in vini aqua marina diluti cyathis duobus pota purgat aquosa. Datur igitur hydropicis. Uvae eius tum maculas a sole contra- ctas, tum et alias emendant. Cibi vero gratia novelli sur- culi condiuntur. E: Cap. CLXXXI. (CLXXXIV.) [De Zite alba] Vi- tem albam nonnulli bryoniam, alii ophiostaphylon, aut chelidonion, melothron etiam et psilothron, alii archezo- stin, echetrosin aut cedrostih appellant. Et sarmentis, οἵ foliis, et cirris vitem sativam imitatur, sed hirsutiora sunt DIOSCORIDES. Uu 674 | HEAANIOY “ΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪῚ ANAZAPBESX δὲ πάντα" καὶ ἐμπλέχεται τοῖς παρακειμένοις. ϑάμνοις, ἐλ-- λαμβανομένη ταῖς ἕλιξι" καρπὸν δ᾽ ἔχει βοτρυοειδῆ. πυῤῥὸν, ᾧ ψιλοῦται τὰ δέρματα" ταύτης οἵ ἀσπάῤαγοι χατὰ τὴν πὶ ὕτην ἐκβλάστησιν ἑφϑοὶ ἐσϑίονται, οὔρησιν καὶ. χοιλίαν κινοῦντες 11, Δύναμιν δὲ ἔχει τὰ φύλλα καὶ ὃ καρπὸς καὶ 5 ῥίζα δριμεῖαν. ὅϑεν imi τῶν Χειρωνείων. καὶ γαγγραινικῶν καὶ φαγεδαινικῶν καὶ σαπροκνήμων ἑλκῶν μεϑ' ἁλὸς κατα- πλασσόμενα ποιεῖ" ἡ δὲ ῥίζα χρῶτα ῥύπτει καὶ τετανοῖ" καὶ ἔφηλιν ἀποκαϑαίρει. ἰόνϑους, φακοὺς, οὐλὰς μελαένας σὺν ὀρόβῳ καὶ γῇ χίᾳ καὶ via καϑεψηϑεῖσα δὲ μετ’ ἐλαίου, μέχρι τακερωϑῇ 18, πρὸς τὰ αὐτὰ ἁρμόζει" cups δὲ καὶ ὑπώ- πιὰ, καὶ πτερύγια τὰ ἐν δακτύλοις συστέλλει" σὺν δὲ οἴνῳ καταπλασσομένη διαφορεῖ φλεγμονὰς, καὶ ἀποστήματα ῥήσθει" ἀνάγει δὲ καὶ ὀστᾶ. λεία καταπλασσομένη ' σηπταῖς τε μί- )νυται ἐπιτηδείως πίνεται δὲ καὶ πρὸς ἐπιληψίας ola α΄ καϑ' ἡμέραν πρὸς ἐνιαυτόν" ὠφελεῖ ἀποπλήκτους καὶ oxovc- 17) Matthiol. legit in exemplari, qnod interpres tyranni Constan- tnopolitani mutuum dederat: ῥίζα λευκὴ καὶ παχεῖα, ὡς καὶ κύημα. Quod Sarac. vertit iu χγή μη. 18) Serap. non intellexit: donec fiat sicub cerd. Autlegit forte: ' atyoo κηρωϑῇ. omnia. implicat $e vicinis fruticibus, cirris eos ample- ctens. Fructum gerit racemosum, fulvum, quo coria de- pilantur. Eius turiones, qui prima g germinatione prodeunt, cocti et comesti alvum et urinam cient. Folia, fructus et radix acrem habent efficaciam: proinde ulceribus Chi- roniis, gangraena stipatis, phagedaenicis et tibias putredine depascentibus cum sale illinuntur. Radix corporis cutem abstergit et erugat: maculas itidem a sole contractas, va- ros, lentigines ac cicatrices nigras emendat cum cervo, terra chia et foeno graeco. Eodem effectu prodest deco- cta in .oleo, donec liquescat. "Tollit et sugillata, et digi- torum pterygia coércet. lllita ex vino inflammationes dis- cuBt, et abscessus rumpit: trita quoque et imposita , ossa extrahit: septicis quoque medicamentis apte | immiscetur. Bibitur eadem ad morbum comitialem drachmae pondere, quolidie, per integrum annum, Prodest apoplecticis et 1 ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. δ75 ματικοὺς, ὁμοίως λαμβανομένη" δυοῖν δὲ «7 ὁλκὴ ποϑεῖσα ἐχιοδήκτοις βοηϑεῖ, καὶ ἔμβρυα φϑείρει" ὑποταράττει δ᾽ ἐνίοτε τὴν διάνοιαν" καὶ οὖρα κινεῖ19 πινομένη" καὶ προςτεϑεῖσα ὑστέρᾳ ἔμβρυα καὶ δεύτερα ἐπισπᾶται320" καὶ ἐκλεικτὸν δὲ μετὰ μέλιτος δὲ αὐτῆς 23 τοῖς πνιγομένοις καὶ δυςπγοοῦσι καὶ βήσσουσι, πλευράν τε ἀλγοῦσι καὶ ῥήγμασι καὶ σπάσμασι δίδοται" καὶ σπλῆνα τήκει , τριωβόλου δλκὴ ποϑεῖσα σὺν ὄξει ἐπὶ ἡμέρας X * καὶ καταπλάσσεται δὲ μετὰ σύκου πρὸς τὰ αὐτὰ Xenoínes* ἀφέψεται δὲ καὶ eig ἐγκάϑισμα ; καϑαρ- τικὸν ὑστέρας ὃν καὶ ἐχβόλιον. Χυλίξεται δὲ ἡ 7 ῥίζα αὐτῆς ἔαρος" πίνεται δὲ σὺν μελικράτῳ Ó χυλὸς πρὸς τὰ αὐτὰ, ἄγων φλέγμα" ὃ δὲ καρπὸς ποιεῖ πρὸς ψώρας καὶ λέπρας, συγχριόμενος, καὶ καταπλασσόμενος " κατασπῷ δὲ καὶ γάλα ὃ καυλὸς 22 αὐτῆς χυλισϑεὶς, καὶ μετὰ πειρῶν ἑψημένων ῥοφη- ϑείς 23, 19) Neo ΑΙᾶ,, nec Asulan., nec Marcell. habent z;»&, sed primus Cornarus. Asulan, et Marcell, addunt δι αὐτοῖς. 20) Hoc καὶ — ἐπισπᾶται quanquam S$erap. habet, in Ald. deest; primus scripsit Asulan, 21) Sic Ald. et Cornar.; pessime vero Asulan. wire? μετὰ μέλιτος τοῖς πνιγομένοις etc, 22) Sic Serap. et Lacuna ; γυλὸς Ald.; χαρπὸς Asulan, et sequ. 95) In cod. X. additur: sw«zuxjv δὲ ἔχει δύναμιν ἐπὶ τῶν xav- σωδῶς nvpsrróvtQv. vertiginosis, similiter sumta. Drachmis vero duabus pota, contra viperarum morsus auxiliatur, et partus interimit. Mentem vero interdum non nihil turbat. Ciet et urinam epota. Subdita autem vulvae, partus secundasque attrahit. Sed et eclegma ex cea fit cum melle strangulatu oppres- sis, aegre spirantibus tussientibusque, laterum doloribus, ruptis atque convulsis. Quin etiam lienem ternis obolis pota ex aceto tricenis diebus colliquat: nec non ad idem vitium cum fico utiliter illinitur. Ad muliebres insessus decoquitur, qui quidem matricem purgandi fetusque ene- ctos eliciendi potestatem habent. Succus e radice vere exprimitur, qui ex aqua mulsa potus tum cetera antedi- cta praestat, tum pituitam ducit. Ad scabies et lepras Íructus efficaciter inungitur ac imponitur. Sed et caulis Ὁ succus lac attrahit, cum tritico cocto sorptus. Uu2 676 | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΜΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. ρπβ΄. (ρπέ [Περὶ ZAunéhov | μελαίνης.) μπε- λος μέλαινα, οἱ δὲ βρυωνία μέλαινα, oí δὲ Χειρώνειον ἀμ-- πελον, [οἱ δὲ βουκράνιον, “Ῥωμαῖοι ὀβλαμήνια,᾽ οὗ δὲ βατα- ' ψούτα; οἱ δὲ βετισάλκα, 4ακοὶ πριαδήλα; οὗ δὲ πεγρίνα, ἔζφροι λαουοϑέν"] φύλλα ἔχει κισσῷ ὅμοια,. μᾶλλον δὲ πρὸς τὰ τῆς σμίλακος, καὶ oí καυλοί" μείζονα δὲ ταῦτα" ἐἔλλαμ-- βάνεται δὲ καὶ αὕτη τῶν δένδρων ταῖς ἕλιξι" καρπὸς βο-- τρυώδης, χλωρὸς κατ᾽ ἀρχὴν, πεπανϑεὶς δὲ μέλας γίνεται" δίζα μόλαινα ἔξωϑεν, ἔνδοϑεν δὲ πυξοειδής. Καὶ ταύτης οἵ καυλοὶ χατὰ τὴν πρώτην ἐκβλάστησιν λαχανεύονται" εἰσὶ δὲ καὶ οὐρητικοὶ καὶ καταμηνίων ἀγωγοὶ, τηχτικοὶ σπληνός" ἐπιληπτικοῖς καὶ. σχοτωματικοῖς καὶ παραλυτικοῖς ἁρμόζου--: cw: 15 δὲ ῥίζα ὁμοίαν ἔχει δύναμιν τῇ λευκῇ, πρὸς τὰ αὐτὰ ἁρμόζουσαν, ἧττον μέντοι ἐνεργῆ 2" ποιεῖ δὲ πρὸς τοὺς τῶν ὑποζυγίων λόφους, ἐπειδὰν ἑλκωϑῶσι τὰ φύλλα σὺν οἴνῳ καταπλασσύμενα, καὺ πρὸς στρέμματα ὁμοίως ἐπι- τίϑενται. Κεφ. ρπγ΄. (ρπε.) [Περὶ Ilrápióos.] Ἱτέριρ, oi δὲ 24) Sio cum Serap. lego; vulg. ἐνεργεῖ. Cap. CLXXXII. (CLXXXV.) [De Zite nigra.] Vi- tis nigra, quam alii bryoniam nigram, alii vitem Chiro- niam, [nonnulli bucranium, Romani uvam taminiam, vel batanutam aut betisaleam vocant, Daci priadela aut pe- grina, Afri lavothen] folia fert hederae similia, sed ma- gis ad smilacis accedentia, ut ét caules, sed omnia haec maiora. Ipsa quoque arbores cirris amplectitur. Fructus racemosus, protinus viridis, maturus vero niger fit, Ra- dix extus nigra, intus buxei coloris. IHuius etiam caules ad primam germinationem olerum ad instar adhibentur. Urinas quoque cient, menses pellunt, lienem colliquant: nec non et comitialibus, vertiginosis et paralyticis idonei sunt. Radix autem simili gaudet, ac alba, efficacia , licet minore, eadem ctiam praestat. Folia vero cum vino ex- ulceratis iumentorum cervicibus efficaciter illinuntur :: at- que contorsionibus quoque utiliter imponuntur. Cap. CLXXXII. (CLXXXVL) [De Filcell p ilix, | ΠΕΡῚ ὙΛῊΣ IATPIKHZ BIBAÁION 4. 077 , πτέριον, ob δὲ πτερίνεον, οἵ δὲ δασύκλωνον, oi δὲ ἀνάσφο-- gov, οἵ δὲ βλῆχνον 35, οἱ δὲ πολύῤῥιζον καλοῦσι [προφῆται c "e » Τά ] b t - Ἑρμοῦ βάϊν, “Ῥωμαῖοι φίλις φαναρια. οὗ δὲ λακούλλα, oi ΄ J : " δὲ φίλικεμ, «Αἰγύπτιοι αἷμα ὄνου. Φύλλα ἐστὶν ἄκαυλα καὶ ἀνανϑῆ καὶ ἄκαρπα ἐξ ἑνὸς μόσχου, περὶ πῆχυν τὸ μέγεϑος, ἐντετμημένα καὶ ἀνηπλωμένα, ὡς πτέρυξ, ὑποδυρώδη * ῥίζαν δὲ ἔχει ἐπιπόλαιον, μέλαιναν, ὑπομἤκη, ἐκφύσεις ἔχουσαν πολλὰς, ὑποστυφούσας. τῇ γεύσει. deren £V ὀρεινοῖς καὶ πετρώδεσι τόποις. T. αὐτης ἢ ῥίζα ἕλμινϑα3θ πλατεῖαν ἔκτι- γάσσει,, «C δ΄ δλκὴ μετὰ μελικράτου λαμβανομένη 51" βέλτιον δὲ, & μετὰ σκαμμωνίας ἢ ἐλλεβόρου μέλανος ὀβολῶν τεττά-- ρων 38 δοίη τις" δεῖ δὲ προσκορδοφαγεῖν τοὺς λαμβαγοντας" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ἀποχατάστασιν σπληνιῶσιν: [καὶ μετὰ 2c ΄ ΔΕ, στ - 29 ' - ^ ἀξουγγίου δὲ ἡ ῥίζα τριῳϑεῖσα 2395 xai καταπλασϑεῖσα ποιεῖ πρὸς τοὺς ὑπὸ καλάμου πληγέντας᾽ ἡ δὲ δοκιμὴ τοιαύτη; ἔνϑα ἐστὶ βλῆχνον xai πολὺς κάλαμος στεφανῶν, ἀφανίζεται 25) Cod. N. βλῆχρον. Iu ipso hoc capite postea βλάχνον, quae lectio etiam adoptatur a Phania Eresio (Athen. 9, 19.) et Scho- liaste Nicandri ther. 59. Nicander ipse βλήτερον vocat. 26) Sic primus Cornar.; £u,» habent cod. N.; Ald., Asulan. et IMaxcell, 27) Cod. X, addit zai ἔμβρυα ἐκβάλλει. 28) Cod, N. δύο. Sic et Oribas. 29) Ex Plin. et Celso Sarac. pro inepto ποϑεῖσα hanc vocem sub- stituit, quam alii pterion aut pterineon, alii dasyclomon, seu anas- phoron, nonnulli blechnon , aut polyrrhizon appellant, [prophetae Mercurii surculum, Romani filicem (?) vene- ream, aut lacullam, aut filicem, Aegyptii asini sanguinem] folia habet sine caule, sine flore, sine semine, eaque ex uno stipite cubitali prodeunt, incisa et pennae in modum pansa, subgravi odore. Radice gaudet superficiali, nigra, longiuscula, propaginibus multis, gustu subadstringentibus. Nascitur in montanis et rupestribus locis. Huius radix latum vermem, excutit, sumtis drachmis quatuor ex aqua mulsa: satius est, si cum scammoniae aut ellebori nigri obolis quatuor (dnobus potius ?) aliquis exhibuerit. Allia autem prius sumturos edisse expedit. Eadem et lienosis, ut convalescant, confert. [Quin etiam cum axungia contrita et imposita ictis ab arundine efficaciter auxiliatur. Cuius rei : 678 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANMAZAPBEQZ τὸ βλῆχνον᾽ καὶ πάλιν ἔνϑα ἐστὶ κάλαμος, καὶ πολὺ βλῆ- χνονστεφανοῦν, ἀφανίζεται 0 κάλαμος] 59, Κεφ. gnÓ. (ρπζ.) [Περὶ Θηλυπτερίδος.) Θηλυπτερὶς, οἵ δὲ νυμφαίαν πτέριν ὀνόμάζουσι, [Ῥωμαῖοι λίγγουα κερ-- H D 1 , , ci E / , x c βίνα] τὰ μὲν φυλλα πτέριδι ὅμοια, [οὐ μονόμοσχα δὲ, ὡς ^ 2. , γλλὰ 31 λλὰ M 2 , AC A p 7 τὰ ἐκείνης, ἀλλα] 9: πολλὰς ἔχοντα ἀποφύσεις καὶ ὑψηλοτέ- ρας. ’Ρίζαι δὲ ὕπεισι μακραὶ, πλατεῖαι52, ὑπόξανϑοι ἐν - L ΕἸ τῇ τῷ μέλανι, τινὲς δὲ ἐρυϑραί. Καὶ αὗται δὲ σὺν μέλιτι ἐν ἐχλεικτῷ λαμβανόμεναι, πλατεῖαν ἕλμιγϑα 33. ἐκβάλλουσι" σὺν » A UNES z , οἴνῳ δὲ πινόμεναι « γ΄ πλῆϑος, στρογγύλην ἐκτινασσουσιν L2 ' ' m ^ , » 2 RI &uurüa* γυναιξὶ δὲ δοϑεῖσαι, ἀσυλληψίαν ποιοῦσι" κἂν ἔγκυος δὲ λάβῃ 5:, ἐκτιτρώσκει" ξηραὶ δὲ ἐπὶ τῶν δυοαλϑῶν 55 καὶ $0) Omnis hic locus valde suspectus, quia, praeter Ald., in nullo veteri codice occurrit: nec dictionem habet Dioscor., δοκιμῆς ex- emplo, ubi ἔλεγχος dicturus moster fuisset. Neque Scriptura alius loci mendosior; ita enim Ald.: καὺ μετὰ ἀξουγγίου » ῥίζα ποϑεῖσα καὶ καταπλασϑεῖσα ποιεῖ πρὸς τοὺς ὑπὸ καλάμου πληγέντας "" 7 δὲ δοκιμὴ τοιαύτη" ἔνϑα ἐστὶ πολὺς κάλαμος καὶ πολὺ βλάχνον; στεφά-: γωσον .,.... ἀφανίζεται τὸ βλάχνον. Equidem scripsi hunc 'locum, quemadmodum Sarzac. resarciendam esse lacunam suasit. $1) Cum nec cod. C., nec Serap. haec habeat, nec cum matura congruant, suspecta sunt, ' $2) Cum Oribas., cod. C, et Ald. lego. πλαγίαν legit Plin. οἵ Marcell, ex eo, Omisit hoc et sequens πλείους.) quod sola Ald. ha- bet, Serap. n 65) Et hic et infra cod, C. et Ald. habent fAui. $4) Sic cod. C,, Lacuna, Marcell, cum Plin. et Serap.; διαβῇ sola Aldina. 65) Sic Ald. et Sexap.; δυςαλφῶν GC. probatio falis est: perimetur filix, quam copiosior arundo ambitu cinxerit, et contra evanescet arundo, quam multa filix circumdederit.] Cap. CLXXXIV. (CLXXXVIL) [De Telypteride.] Thelypteris, quam et nymphaeam pterin; [Romani vero linguam cervinam] vocant, folia habet filici similia [non tamen ex uno stipite, sicut illius, sed] plures habentia propagines et elatiores. Radices subsunt longae, latae, ex nigro flavescentes , interdum et rubrae. Hae autem cum melle in linctu sumtae latum vermem expcllunt: po- tae vefo ex vino drachmis tribus teretes lumbricos eii- ciunt. (Datac feminis conceptum impediunt. Quodsi a: gravida sumantur, abortum illa faciet. Aridae vero in- ΠΕΡῚ X.4HX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. 679 καϑύγρων ἑλκῶν ἐπιπαάσσονται3δ᾽ λόφους vs ὑποζυγίων ἰῶν- ται τὰ δὲ φύλλα αὐτῆς ἀρτίβλαστα λαχανεύεται ἑφϑὰ βι- βοωακύμενα 31, καὶ κοιλίαν μαλάσσουσιν. Κεφ. on£. (οπή.) [Περὶ Προλυποδίου.] Πολυπόδιον, [οὗ δὲ σχολόπενδρον, οἱ δὲ πτερὶς, οἵ δὲ πολύῤδιζον, ἱῬω-- polo. φιλίκουλα φλουκιτάλις] 38 φύεται i» πέτραις βρύα ἐχούσαις καὶ ἐν ἀρχαίοις πρέμνοις, μάλιστα δρυῶν 38, σπι- ϑαμῆς ἔχουσα τὸ ὕψος, ὅμοιον τῇ πτέριδι, ὑπόδασυ, τε- τμημένον, οὐ μὴν οὕτω λεπτοσχιδῶς 40: ῥίζα δ᾽ ὕπεστι δα- σεῖα, πλεχτάνας, ὡςπερεὶ πολύπους, ἔχουσα, πάχος μικροῦ δακτύλου" ξυσϑεῖσα δὲ, ἔνδοϑεν χλωρὰ, στρυφνὴ δὲ τῇ γεύ-- σει καὶ ὑπόγλυκυς, δύναμιν ἔχουσα καϑαρτικήν. ΖΔίδοται δὲ συγκαϑεψομένη ὄρνιϑι, ἢ iyOvow , ἢ σεύτλῳ, ἢ μαλάχῃ πρὸς κάϑαρσιν" ξηρὰ δὲ ἐπιπασσομένη ἐν SO UR ἄγει φλέγμα 56) Omnino sic e cod. C. et ϑεχαρ, emendanda vulgata scriptura ἐπιπλάσσονται- 57) Paullo aliter cod, N., λαχανευϑέντα, éq9à καὶ βρωϑέντα xov λίαν μαλάσσει. 58) Sic cod. N.; qoA/zov λαλίχου τάλις legitur in Ald. 59) E Serap. iam Marcell. corruptum textum sic castigavit. Le- gitur enim in editt.: ἐν τοῖς ἀγρίοις πρέμνοις τοῖς ἐπὶ τῶν δρυῶν. Codd. Vindobonenses nil auxilii offerunt: alter enim (C,) lacunam habet, alter ineptiora vulgata scriptura: zai ἐπὶ τοῖς γεράγοις xgn- proi ἐπὶ τῶν βρύων, 40) C. λεπτόν. sperguntur ulceribus aegre sanescentibus ac prachumidis: iumentorum quoque cervicibus medentur. Ceterum elixa folia, quae recens eruperint, olerum vice manduntur, ut alvum molliant. Cap. CLXXXV. (CLXXXVIIL) [06 PPoZypodio. ] Polypodium [quod alii scolopendron, alii filicem, alii po- lyrrhizon, Romani filiculam (?) flucitalem vocant] nasci- tur in rupibus muscosis et in truncis antiquis, praesertim quercuum: spithamam altum est, filii simile, subhirsu- ium, incisum, sed haud tam tenui divisura. Radix sub- est hirsuta, cirros habens, ceu polyporum, digitum mini- mum crassa. Derasa vero, intus virens est, gustu acerba et subdulcis, purgandi vi praedita. Datur autem ad al- vum solvendam, cocta cum gallina, aut piscibus, aut beta, aut malva. Arida vero aquae mulsae inspersa pituitam 680 — HEA4ANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ' VA - M Y , 441 5 ς , καὶ χολήν" ποιεῖ καὶ πρὸς στρέμματα M 7 ῥίζα λεία κατα- πλασσομένη, καὶ πρὸς ῥαγάδας τὰς ἐν μεσοδακτύλοις ^^. Κεφ. gne. (ρπϑ'.) [Περὶ Δρυοπτερίδος.] Ζρυοπτε- ois [οὗ δὲ πτέριον, οὗ δὲ νυμφαία πτέρις, “Ῥωμαῖοι φιλίκλαμ] 43 φύεται κατὰ τὰ βρυώδη μέρη τῶν παλαιῶν. δρυῶν, ὅμοία πτέριδι, ἐλάττων δὲ πολλῷ τῇ cyéca ^*^. “Ρίζας δὲ ἔχει κατ ἐπιπλοκὴν δασείας, στρυφνὰς κατὰ τὴν γεῦσιν ἕν τῷ γλυ- κεῖ, Αὕτη ἐπιπλασϑεῖσα λεία σὺν ταῖς ῥίζαις, τρίχας ψι- λοῖ. Δεῖ δὲ ἀποψᾷν τὸ πρῶτον, μετὰ τὸ ἰχμᾶσαι τὸν χρῶ- τὰ, καὶ νὲἑαρὸν ἐπιπλάσσειν. Κεφ. on&. (ρς«΄.) [Περὶ Κνίκου] Κνίκος φύλλα ἔχει ἐπιμήκη. ἐντετμημένα, τραχέα 48, ἀκανθώδη" καυλοὺς δὲ δι- 41) Serap. forte legit: τρέμματα νεύρων. Οοᾶ, C. ὄμματα, N. στόματα» utrumque pessime. ; 49) Insolentissimam parumque graecam vocem Marcel. iam cum δακτυλίῳ mutare cupiebat, sed refragabatur consensus codicum ipso- rumque interpretum , in quibus Serapion habet: scissuras disgito- rum, οἵ emorroydes. C. Hofm. var. lect. 5, 14. male igitur ad codicem quemdam provocavit, qui δαχτυλέῳ habeat: nusquam is exstat, * 45) Haec cod, C. 44) Sic cod. C.; σχέσει vulg. naturae contrarium. Plinii (27, 48.) tenuis foliorum dulcium divisurz hunc locum plaue non reddit. 45) Ald. habet ῥέπουσα 1. ῥέπουσαν, quod abest a codd. Neque cum ἐν τῷ componi solet, sed cum πρὸς τὸ €t εὶς τό. 46) Matthioli cod. παχέα. ducit et bilem. "Trita imposita facit eadem ad contorsio- nes et ad rimas, quae inter digitos fiunt. Cap. CLXXXVI. (CLXXXIX.) [De Dryopteride. | Dryopteris [quam et pterion et nymphaeam pterin, Ro- mani filiculam nominant] nascitur in muscosis partibus veterum quercuum, filici similis, sed multo humilior ha- bitu. Radices habet inter se implicitas, hirsutas, gustu cum dulcedine quadam adstringentes. F'ilix haec si trita cum radicibus ilinatur, pilos abolet. Primum autem cu- tem, ante humectam, abstergere oportet, ac recentem cam herbam imponere. Cap. CLXXXVII. (CXC.) [2e Carthamo.)] Cartha- mus folia habet oblonga, incisa, aspera, spinosa: caules ΠΈΡΙ YA4HZ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 681 iz , LU S πηχυαίους *7, ἐφ᾽ ὧν κεφαλιὰ 18 χατὰ μέγεϑος ἐλαίας 9* ἂν-- Soc κρόχῳ ὅμοιον" σπέρμα λευκὸν καὶ πυῤῥὸν 90, ἐπίμηκες, γεγωνιωμένον. Τούτῳ τῷ ἄνϑει. χρῶνται εἷς τὰ προςοψή- ματα. Τὸ σπέρμα κοπτόμενον καὶ χυλιζόμενον σὺν ὑδρομέ-- λιτι χαὶ ζωμῷ ὄρνιϑος, κοιλίαν καϑαίρει" κακοστόμαχον δέ ἐστι" γίνεται δὲ καὶ κοπτάρια, κοιλίας μαλακτικὰ, τοῦ ὁποῦ αὐτοῦ δ᾽ μιγέντος ἀμυγδάλῳ καὶ νίτρῳ καὶ ἀνίσῳ καὶ μέ- λιτι ἑφϑῷ. 4εῖ δὲ πρὸ δείπνου λαμβάνειν εἰς δ΄ διελόντα, c A ΄, , Δγ νυ ὅν} ͵ QNM , ὡς βασιλικοῦ καρύου μέγεϑος, β΄ ἢ γ᾽ σκευάζειν δὲ τὸν τρό-- mov τοῦτον δεῖ" xvíxov λευκοῦ ξέστην α΄. ϑασίων 52 πεφω-- γμένων καὶ λελεπισμένων 99 χυάϑους τρεῖς, ἀνίσου ξέστην er 54 2 n , » zd €- M r. 0 - X ἕνα, ἀφρονίτρου « α΄, ἰσχάδων τῆς σαρκὸς ἀριϑμῷ X. ΄ 1 , ^ , A Iljocs. δὲ καὶ γάλα ὃ χυλὸς τοῦ σπέρματος, καὶ λυτικώ- τέρον 95. ποιεῖ. 47) Sic cod, C. et Serap. ; πηχυαίους vulgo. 48) Sic cod. C.; κεφαλήν vulgo. E 49) Ex Oribas. et Serap. ϑαλλίας s. ϑαλίας» vulgarem scripturam, cuius verum significatum lib. 9. c. 75. invenimus, correxi, 60) Marcell. suspicatur πύρινον sive πικρόν.- ᾿ 61) C. καὶ δὲ αὐτοῦ πτισϑέντος καὶ μιγέντος. 52) Sic cod. C.; ϑασσίων vulgo. $5) Ex Serap. corrigendum vulgare Ae2ezzvouévov. 64) Cod. N. λέτραν uav. $5) Cod. C. ἁλυκώτερον- autem bicubitales, in quibus capitula mole olivae. Flos . croceus: semen album rufumque, oblongum et angula- tum. Eo ílore in obsoniis utuntur. Seminis vero con- tusi expressique succus ex aqua mulsa aut gallinacei ius- culo alvum purgat, sed stomacho adversatur. Fiunt et ex eo placentulae alvum mollientes, adiectis succo amy- gdalis, nitro, aniso melleque cocto. ín frustula quatuor divisis singulis (placentulis), nucis iuglandis mole frustula. bina aut terna. ante prandium sumuntur. Ratio parandi ea est, ut accipiantur carthami candidi sextarius unus, thasiarum (amygdalarum) tostarum et decorticatarum cya- thi tres, anisi sextarius unus, spumae nitri drachma una, cum carne caricarum numero triginta. Seminis denique succus lac etiam coagulat, ipsumque ad solvendam alvum efficacius reddit. βκες 0682 HEAANIOY A4IOZKOPLAOY ANAZADPBEOQX Κεφ: ρπη΄. (oco.) [Περὶ “Τιψαζώστεως.] «ινόζωστις ᾿ [ἀῤῥην 55], οἱ δὲ παρϑένιον, [oi δὲ ἄργυρος, οὗ δὲ ἀριτριλ-- λὶς, οὗ δὲ χρυσῖτις. «Αἰγύπτιοι ἀφλοφὸ ,] οἵ δὲ Ἑρμοῦ βο- τάγιον, [Ῥωμαῖοι ἕρβα μερκουριάλες μάσκουλα, οὗ δὲ τεστι-- κουλάτα, ᾿“ἄφροι ἀαουμές] ἔχει τὰ φύλλα ὅμοια ὠκίμῳ, πρὸς τὰ τῆς ἑλξίνης , ἐλάττονα δέ" χλωνία διγόνατα 51, μασχάλας πολλὰς, πυκνὰς ἔχοντα" τὸν δὲ καρπὸν ἢ μὲν ϑήλεια βοτρυ- οειδὴ καὶ πολὺν, ὃ δὲ ἄῤῥην πρὸς τοῖς πετάλοις μικρὸν, στρογγύλον, ὥςπερ ὀρχίδια κατὰ δύο προςκείμενα " ὅλος δὲ ὃ ϑαμνίσκος σπιϑαμιαῖος ἢ καὶ μείζων, Κινοῦσι δ᾽ ἀμφότε- θαι κοιλίαν, λαχανευόμενάι καὶ ἐσϑιόμεναι" καϑεψόμεναι δὲ ἕν ὕδατι, καὶ πινουμένου τοῦ ὕδατος, ἄγουσι χολὴν καὶ ὑδατώδη “4 οχεῖ δὲ τὰ μὲν τῆς ϑηλείας φύλλα, λεῖα πινό-- μένα καὶ προςτιϑέμενα μετὰ τὴν κάϑαρσιν τοῖς αἰδοίοις, σύλ-- ληψιν ϑήλεως ποιεῖσϑαι, τὰ δὲ τοῦ ἄῤῥενος δμοίως ἐπιτη-- δευϑέντα, ἀῤῥενογόνα γίνεσϑαι. Keg. omó'. (ρεβ.) [Περὶ Κυνοκράμβης.) Κυνία ὅ8, ἢ 566) "4iónv addunt codd, C. N. et Ald. Omittunt cum Asul. editt, 57) Sic Ald. et Marcell.; διαγόνατα Asulan, 58) Cod. C. N. zuvaía. Ceterum Marcell. ian veritus est, ut genuinum sit hoc caput, quando interpretes vetercs id ignorant. Cap. CLXXXVIII. (CXCL) [De Mercuriali.] Mer- curialis [mas], nonnullis parthenion [aliis argyros, ari- trillis, aut chrysitis, Aegyptiis aphlopho], aliis herbula Mercurii, [Romanis mereurialis mascula aut testiculata, Afris asumes] dicitur. Labet folia ocimo similia, ad hel- xines accedentia, sed minorà: ramulos duobus geniculis interceptos, multis densisque axillis praeditos. Fructus, feminae quidem , racemosus copiosusque: mari vero iuxta folia parvus, rotundus, quasi e binis testiculis conflatus. 'l'otus autem frutex spithamaeus est aut altior. Utraque alvum ciet, si olerum vice mandatur, Cocta vero in aqua, epoto iure, bilem aquosaque deducit. Creduntur autem. feminae folia trita si bibantur, atque etiam a pur- gatione menstrua pudendis admoveantur, conceptum con- ciliare femellae: maris vero, si masculae folia pari modo administrentar. Cap. CLXXXIX. (CXCIL) [De Cynocrambe.] .Cy- ΠΕΡῚ ὙΖῊΗΣ IATPIKHZ BIBAION 4. 693 M , 3 ; » 5! € ^ κυνοχράμβη, οὗ δὲ λινοζωστις ἀγρία ἄῤῥην, [qoos ἁρμὰς, € NT , ( 2)», - b οὗ δὲ ἀσουμέςλαβον, καυλίον ἀνίησι δισπιϑαμιαῖον, τρυφερὸν» EC " 3 m , " EM er» 3 vmoAsvxov' φύλλα ἐμφερῆ λινοζώστιδι ἢ κισσῷ, ὑπόλευκα £x ΄ - Em. " διαστημάτων" τὸν δὲ καρπὸν πρὸς τοῖς πέταλοις προςκείμε-- , , ! γον, μικρὸν, στρογγύλον. Δύναμιν δὲ ἔχει ὃ τὲ καυλὸς καὶ , Uo E : τὰ φύλλα πινόμενα κοιλίας κιγητικὴν, Aeyavevoutya* καϑὲ- , M wt cr » JU Xue 4, ψομένων δὲ τὸ ὕδωρ ἄγει χολὴν καὶ ὑδατώδη. 7 M , Κεφ. oc. (ocD.) [Περὶ “Πλιοτροπίου τοῦ μεγαλου. c / M , CS ww ΡΥ. ^ b] Y Hiorgómiov τὸ μέγᾳ, O0 ἔνιοι ἔχάλεσαν σκορπίουρον ἀπὸ τοῦ περὶ τὸ ἄνϑος σχήματος, ἡλιοτρόπιον δὲ ἀπὸ τοῦ συμ- , ' ’ - ^ € , , € ' c , περιτρέπεσϑαι τὰ φύλλα τῇ τοῦ ἡλίου κλίσει" [οἱ δὲ ἡλιό- c A , c M c , c ' , τροπος οἵ δὲ διάλιον, οὗ δὲ ἡλιόπουν, oi δὲ σκορπιοκτόνον, c δὲ , » c δὲ ,᾿ 0 ’ ] "Es δὲ ' oí δὲ σήσαμον ἄγριον, οὗ δὲ σκορπίου οὐρὰν.) "Eyu δὲ τὰ 2 , Ἢ , φύλλα ὠκίμῳ παραπλήσια, δασύτερα δὲ καὶ λευκότερα 99, Y n ᾽ 2 M - € c /o» δ » ΄ € καὶ μείζονα " κλωνία ἀπὸ τῆς δίζης ὅσον y ἢ ὃ ἢ £, wol 3 ΄ H ΄ 225 » NT 3E k LH ἐκ τούτων μασχάλας πλείους" ἐπὶ ἄκρων δὲ ἄνϑος λευχὸν, ε E 5c 60 ΕἸ Y 7, : , Ὁ 437. re p v vnonvigoy 90, ἐπικαμπὲς, καϑάπερ σχορπίου οὐρὰ " ῥίζα δὲ 59) Sic cod. C, et Ald., μελάντερα Oribas., Asulan. et rell, 60) Sic codd. plerique, Oribas, et Ald. Lacuna ex cod, addit: ἢ ὑποπόρφυρον. Sarac., omisso ὑπόπυῤῥον, solum ὑποπόρφυρον retinuit. nia, seu cynocrambe, aliis mercurialis sylvestris mascula [Afris harmas, nonnullis asumeslabon] cauliculum emittit duarum spithamarum , mollem ac subalbidum, folia mer- curiali aut hederae similia, ex interstitiis candicantia : fructus foliis adiacens, parvus, rotundus. Folia cum cau- libus olerum instar vorata, alvum movent. Ius autem de- cocti bilem aquosaque detrahit. , .Cap. CXC.. (CXCIIL.) [De Heliotropio magno.] Heliotropium magnum nonnulli a íloris figura scorpiuron appellavere, alii heliotropium , quoniam folia. cum in- clinante sole circumagit; [alii heliotropon, alii dialion, heliopum etiam et scorpioctonon, sesamum agreste et scor- pii caudam dicunt] Folia ocimo proxima habet, hirsu- tiora tamen, albidiora maioraque; ramulos a radice ter- nos, quaternos, quinosve, et ex his iterum plures axillas. In apicibus (ramulorum) [108 albidus, subrufus, qui ad sunilitudinem candae scorpionis incurvatur. Radix tenuis 6854 ZEAANIOY AIOXKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ λεπτὴ καὶ ἄχρηστος. (ύεται ἐν τραχέσι τόποις. Τούτου ὅσον δέσμη 8t ἀφεψηϑεῖσω μεϑ' ὕδατος καὶ ποϑεῖσα, ἄγει φλέ- γμα καὶ χολὴν κατὰ κοιλίας" ἁρμόζει δὲ καὶ σχορπιοπλήκτοις, μετὰ οἴνου πινομένη καὶ καταπλασσομέγη" πρὸς ἀτόκιον 9? δὲ “περιάπτεται. «Φασὶ δὲ πρὸ. μιᾶς ὥρας τῆς ἐπισημασίας “τοῦ καρποῦ Ó κόκκους utr οἴνου ποϑέντας τεταρταίους xa- ταπαύειν S veiradovs δὲ τρεῖς " καταπλασσύμενος δὲ Ó καρ- πὸς μυρμηκίας καὶ ἀκροχορδόνας καὶ nove xai ἐπινυκτίδας ξηραίνει" τὰ δὲ φύλλα ποδάγραις καὶ Meus καὶ duruR παιδίοις ἐπιπλάττεται ὠφελίμως" κινεῖ δὲ χαὶ ἔμμηνα, καὶ ἔμβρυα ἄγει λεῖα προοτεϑέντα. » Κεφ. Qs. (es. ) [Περὶ “Ηλιοτροπίου τοῦ μικροῦ. "Hiioroómiov τὸ μικρὸν, οὗ δὲ σκορπίουρον δὺς φύεται ἐν τελματώδεσι. τόποις καὶ παρὰ λίμναις" ἔχον φύλλα παραπλη- cix τῷ προειρημένῳ, στρογγυλώτερα. δέ" καρπὸν στρογγύλον, ἀποκρεμάμενον, ὡς ἀχροχορδόνας. ΖΔύγαται δὲ ἢ πόα μετὰ 61) C. δράχμη- 62) €. &vov(av. 65) N. ἀπαλλάσσειν. 64) Hoc synonymon habent codd, Vindob., Oribas. Ald., Marcell. In Sarac, edit. ad marginem rclegatur. est et nullius usus. Nascitur in asperis locis. Huius ma- nipulus ex aqua decoctus et potus pituitam bilemque per alvum ducit. Prodest et contra scorpionum ictus, ex vino bibitum atque etiam illitum: ad impediendum conceptum adalligatur. Fructus grana quatuor una ante febris acces- sum hora cum vino pota quartanas finire dicuntur, tria vero tertianas. Illitus autem fructus verrucas. formican- tes pensilesque, thymos et epinyctidas exsiccat. Folia po- dagris et contorsionibus et infantibus inflammatione cere- bri correptis utiliter imponuntur. Menses eadem cient, et partus trita ac imposita pellunt. TA Cap. CXCI. (CXCIV.) [.De Heliotropio parvo.] He- liotropium parvum, quod et scorpiurum vocant, prove- nit in palustribus et iuxta lacus. Folia habet priori pro- xima, sed rotundiora: íructam rotundum, verrucarum peusilium modo dependentem. Herba cum fructu pota, ΠΕΡῚ ὙΛῊΣ ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION 4. ^ 685 τοῦ καρποῦ, πινομένη σὺν νίτρῳ καὶ ὑσσώπῳ καὶ καρδάμῳ 99 καὶ ὕδατι, ἕλμινϑα πλατεῖαν καὶ στρογγύλην ἐκτινάσσειν " αἴρει δὲ καὶ ἀκροχορδόνας σὺν ἁλσὶ καταπλασσομένη. Κεφ. ρεβ΄. (ose J) [Περὶ Σκορπιοειδοῦς. «Σκορπίοει- δὲς βοτάνιον, φύλλα ἔχον ὀλίγα, καὶ σπέρματα οὐραῖς σκορ-- πίου ἐμφερῆ" βοηϑεῖ δὲ καταπλασσόμενα σκορπιοπλήκτοις " ἄκρως. 65) Lacuna legit χαρδαμώμῳ. additis nitro, hyssopo, masturtio et aqua; valet ad latos teretesque vermes excutiendos. Quin et pensiles verrucas cum sale illita tollit. Cap. CXCII. (CXCV.) [De Scorpioide.] Scorpioi- des herbula est foliis paucis et fructu scorpionis caudam referente. lllita vero éxpeditissimo est praesidio iis, qui a scorpione icti sunt. BILBAIO0N Y ᾿“ποδόντες ἐν τοῖς προγθαφεῖσι τέτταρσι βιβλίοις; φίλτατε άρειε, τὸν περὶ ἀρωμάτων καὶ ἐλαίων καὶ μύρων καὶ δέν- δρων, καὶ τῶν ἐξ αὐτῶν καρπῶν τε «αἱ δακρύων, ἔτι τε ζώων καὶ μέλιτος καὶ γάλακτος καὶ στεάτων καὶ τῶν κα- λουμένων σιτηρῶν καὺ λαχάνων, καὶ τὸν σύμπαντα περὶ δι- ζῶν καὶ βοτανῶν καὶ χυλισμάτων καὶ σπερμάτων λόγον" ἐν τούτῳ, τελευταίῳ ὑπάρχοντι τῆς Ojo πραγματείας 55, διαλε- ξόμεϑα περὶ οἴνων καὶ τῶν καλουμένων μεταλλικῶν, ἀρξά-- μένοι ἀπὸ τῆς περὶ ἀμπέλου παραδόσεως. ' Κεφ. α΄. [Περὶ ᾿Αμπέλου οἰνοφόρου.] ᾿“μπέλου oivo- φόρου τὰ φύλλα xai αἵ ἕλικες λεῖαι. καταπλασσόμιεναι κε- φαλαλγίας πραὔνουσι, φλεγμονήν τε στομάχου καὶ καῦσον σὺν ἀλφίτῳ" καὶ καϑ' ἑαυτὰ ἐπιτιϑέμενα τὰ φύλλα, ψυ- χτικὰ καὶ στυπτικὰ ὄντα" καὶ ὃ ἐξ αὐτῶν δὲ χυλὸς ποϑεὶς 66) Cf. pracf. p. 4. n. 16. LIBER V. Quoniam superioribus quatuor libris, amicissime - Aree, de aromatibus, oleis, unguentis, arboribus earumque fru- ctibus ac lacrimis, itemque de animalibus, melle, lacte, adipe, cerealibus egimus et oleribus; nec non οἵ univer- sum de radicibus, herbis, succis seminibusque tractatio- nem absolvimus; in hoc, totius operis ultimo, de vinis et iis, quae metallica dicuntur, disseremus, a vitis tractatione inchoaturi. Cap. 1. [De ite wvinifera.] Vitis vinifera folia cum claviculis trita et imposita capitis dolores mitigant, itemque ventriculi inflammationem et ardorem cum po- lenta. id ipsum etiam folia per se imposita praestant: quippe quae refrigerandi astringendique vim habeant. Po- ΠΕΡῚ YAHX ΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 687 ὠφελεῖ δυςεντερικοὺς καὶ αἱμοπτοϊκοὺς καὺ στομαχικοὺς καὶ κισσώσας᾽" ἀποβραχεῖσαι δὲ αἵ ἕλικες £v ὕδατι καὶ ποϑεῖσαι, «à αὐτὰ ποιοῦσι" τὸ δὲ δάκρυον αὐτῆς, ὅμοιον ὃν κόμμει, περιπηγνυμενοῦ τοῦς στελέχεσι, λίϑους ἐκτινάσσει., πινόμενον σὺν οἴνῳ" ἰᾶται δὲ καὶ λειχῆνας καὶ ψώρας καὶ λέπρας κα- ταχριόμενον" δεῖ δὲ προεκνιτροῦν τὸν τόπον" σὺν ἐλαίῳ δὲ ἐγχοιόμενον συνεχῶς ψιλοῦ 5] τὰς τρίχας, καὶ μάλιστα o ἀπὸ τοῦ χλωροῦ χλήματος καιομένου ἀφιδρούμενος ἰχώρ" Og καὶ μυρμηκίας ἐπιχριόμενος ἐκβάλλει" ἡ δὲ ἐκ τῶν κλημάτων καὶ στεμφύλων τέφρα τὰ περὶ δακτύλιον ἀφαιρεϑέντα κονδυλώ- ματα καὶ ϑύμια, σὺν ὀξει καταπλασϑεῖσα, ϑεραπεύει" καὶ στρέμματα καὶ ἐχιοδήκτους ὠφελεῖ. καὶ σπληνὸς φλεγμονὰς, σὺν QoÓí(vo καὶ πηγάνῳ καὶ ὄξει καταπλασσομένγη. Κεφ. β΄. [Περὶ ᾿Αμπέλου ἀγρίας.1 ἄμπελος ἀγρία διττή" 5 μὲν γὰρ αὐτῆς οὐ περκάζει τὴν σταφυλὴν, ἄχρι δ᾽ ἀνϑήσεως ἄγει τὴν λεγομένην οἰνάνϑην" 7 δὲ τις τελεοφορεῖ, 67) Serap. ψιλοῦν, abradendi enim prius pili, oleo inungenda et nitro perfricanda locm, quibus lacrima, vitis ad. curandas lepras applicatur. At temerarium videtur, uni interpreti fidem habere, quando sequens xai μάλιστα non apte cohaeret. tus eorum succus iuvat dysentericos: sanguinem exscrean- tes, stomacho laborantes et mulieres malacia laborantes. Eadem efficiunt macerati in aqua capreoli et poti. La- crima vitium, quae velut gummi est, quaeque circa illa- rum caudices concrescit, ex vino pota, calculos pellit: inuncta lichenas, psoras, leprasque, nitro affricto prae- paratas , sanat. Eadem cum oleo saepius pilis illitis eos- dem detrahit: maximeque liquor, quem accensa sarmenta vitium viridia exsudarunt, quo et perunctae verrucae formicantes tolluntur. Cinis autem sarmentorum et vina- ceorum detractis circa sedem condylomatis et thymiis, il- litus ex accto, medetur. Prodest et contorsionibus et vi- perarum morsibus: quin et contra lienis inflammationes proficit, cum rosaceo, ruta et aceto impositus. Cap. 11. [De ite sylvestri.] Vitis sylvestris (spe- cie) duplex est. Altera enim, uvam non maturans, florem solum, oenanthes nomine, producit. Altera autem rite 688 JIEAANIOYX Z4IOZKOPIAOY- ἘΣ μικρόῤῥαξ odium, καὶ μέλαινα καὶ oru 4ύναμιν δ᾽ ἔχει ταύτης τὰ φύλλα καὶ αἵ ἕλικες καὶ οἱ καυλοὺ ὁμοίως τῇ ἡμέρῳ. Κεφ. γ. [Περὶ Σταφυλῆς] Σταφυλὴ " μὲν πρόςφα- τος πᾶσα ἐκταράσσει᾽ κοιλίαν, καὶ ἐμπνευματοῖ στόμαχον" 7 δὲ ἐπὶ χρόνον τινὰ κρεμασϑεῖσα ὀλίγον μετέχει. τούτων, διὰ τὸ πολὺ τῆς ἰκμάδος ἀνεξηράνϑαι, εὐστόμαχός τέ ἔστι wol ὀρέξεως ἀνακλητικὴ, καὶ ἐπιτήδειος πρὸς τοὺς ἀσϑενοῦγτας" αἵ δὲ ἐκ τῶν στεμφύλων 58 xai ἐκ τῶν βικῶν εὔστομοι. εὐ-- στόμαχοι, κοιλίας ἐφεκτικαί" κύστεως δὲ καὶ κεφαλῆς ἅπτον-- ται" ἁρμόζουσι δὲ καὶ αἱμοπτοϊκοῖς 59" ὅμοιαι δέ εἶσι καὶ αἱ εἷς τὸ γλεῦκος ἐμβαλλόμεναι" αἵ δὲ ἔκ τοῦ ἑψήματος «cl γλυκέος 1 χακοστομαχώτεραι" συντίϑενται δὲ καὶ uev Ou- βοίου ὕδατος προσταφιδωϑεῖσαι" γένονται δὲ αἱ τοιαῦται ἐπ᾽ ὀλίγον οἰνώδεις, διψώδεσι δὲ καὶ καυσώδεσι καὶ χρονίοις πυ- ρετοῖς χρήσιμοι 1. τὸ δὲ στέμφυλον αὐτῶν ἀποτεϑὲν κατα- 1 68) 1MMatthiol in cod. Cantacuz. φύλλων. Cf. Galen. facult, alim. lib. 2. p. 576. 577. 69) X. ἐπὶ αἱμοπτοϊ κῶν. 70) Goupyl. sic primus; γλεύκους Ald., Asul,, Marcell, Cornar. 71) Quam negligenter haec interpretatus sit Plin. 95, 6., docuit iam Reines. var. lect. p. 188. maturescit, sed parvas profert uvás, nigricantes astringen- tesque. Vim habent huius folia et claviculae et caules sativae similem. Cap. III. [De Uva.] Quaelibet uva recens alvum turbat et stomachum inllat: quae vero aliquamdiu suspensa fuit, minorem eiusmodi noxam infert, quia humidi plu- rimum siccatum cst: tum ventriculo confert et appetenti- am ciborum restituit, et infirmis idonea est. Intra vinacea et in ollis servatae ori stomachoque gratae sunt, alvum tamen cohibent, ac vesicam et caput tentant, Sanguinem. exscreantibus prosunt. Siuniles sunt, quae in mustum coniectae fuerunt. Αἱ quae in sapa aut passo conditae sunt, stomachum magis infestant. Servantur et in aqua pluvia, quae prius in passas conversae fuerunt: sed ca parum vinosae sunt, siticulosis tamen febribusque arden- tibus utile Vinaceum corum reconditum cum sale im- ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ BIBAION E. 689 λ *, o x - 2. À UJ M] À , Υ πλάττεται μεϑ' ἁλῶν πρὸς φλεγμονὰς καὶ σκληρίας καὶ onag- - ΄ - , i yos μαστῶν" τὸ δὲ ἀφέψημα τῶν στεμφύλων δυςεντερικοὺς καὶ κοιλιακοὺς καὶ ῥοϊκὰς ὠφελεῖ ἐνιέμενον * καὶ εἷς ἐγκαϑί- ι , , δ “τος 2 - , cuore καὶ προςκλύσματα λαμβάνεται. Τὰ δὲ ἐξ αὐτῶν γί- γζαρτα στυπτικὰ, εὐστόμαχα" φρυγέντα δὲ, καὶ ἀντὶ ἀλφίτου ?? ἐπιπασσόμενα λεῖα, ἁρμόζει δυςεντερικοῖς καὶ κοιλιακοῖς καὶ τοῖς τὸν στόμαχον ἀναλελυμένοις. Κεφ. 0. [Περὶ Σταφίδος] Τῆς δὲ σταφίδος στυπτι-- “ρα 13 ἐστὶν ἢ λευκή" ὠφελεῖ δὲ καὶ m dde ri e να κωτέρα 75 ἐστὶν ἡ λευκή" ὠφελεῖ δὲ καὶ ἡ σὰρξ αὐτῶν ἐσϑιο-- μένη ἀρτηρίας καὶ βῆχας καὶ νεφροὺς καὶ κύστιν" καὶ δυςεν-- τερίαν σὺν τοῖς γιγάρτοις ἐσϑιομένη xaO ἑαυτήν" μιγεῖσα δὲ ἀλεύρῳ κεγχρίνῳ καὶ κριϑίνῳ καὶ cQ, καὶ τηγανισϑεῖσα μετὰ μέλιτος καὶ λαμβανομένη" εἰς τε ἀποφλεγματισμοὺς ' καϑ᾽, ἑαυτὴν καὶ σὺν πεπέρει μασσωμένη εὐϑετεῖ" διδύμων τε φλε- 2 - * γμονὰς παύει, καταπλασϑεῖσα᾽ μετὰ ἀλεύρου κυαμίνου καὶ xv- μίνου 11. ἐπινυκτίδας δὲ καὶ ἄνθρακας καὶ κηρία καὶ τὰς 72) Marcell. suspicatur μετὰ ἀλφίτου. At Plin. 25, 9.: Insper- gitur, polentae modo; et Serap.: 4issantur et teruntur sicut $auich (polenta). 73) Sic primus Cornar.; λεπτικωτέρα Ald., Asul., Marcell.; 15-- χιτυντιχωτέρα MManard. Nostram lectionem tuetur Scrap. 74) Eodem modo Serap. Sed Plin. 93, 12. farinam cymini aut voriandri habet. Nequit autem e cymiui semine farina confici. ponitur inflammatis, praeduris ac turgentibus mammis. Decoctum vinacei infusum dysentericos iuvat, coeliacos ac mulieres fluxu laborantes. Sed et ad insessus et col- lutiones adhibetur. &Acini vero ex ipsis astringentes sunt et ventriculo prosunt: tosti iidem, triti ac polentae modo inspersi, dysentericis praesidio sunt; coeliacis ac stoma- chi resolutione laborantibus. Cap. IV. [.De Uva passa.] Uva passa alba magis astringit, Utilis est caro earum comesta fistulae spiri- tali, tussi, renibus ac vesicae. Estur et cum nucleis per se contra intestinorum difficultatem: admixta et milii et hordei farina et ovo, in sartagine cum melle fricta sumi- tur. Sed et eadem ad extrahendam pituitam, tum per se, tum cum pipere manducata, prodest. "l'estium quoque inflammationes sedat, imposita cum fabarum farina et cy- mino. Epinyctidas vero, carbunculos, favos ct putre- DIOSCORIDES. | Xx 600 ΠΕΔΑΝΙΟῪ A4IOXKOPLAO0Y ANAZAPBEQEX περὶ ἄρϑρα σηπεδόνας καὶ γαγγραίνας χωρὶς γιγάρτων ἰᾶται, λεία σὺν πηγάνω ἐπιτιϑεμένη" πρός τὲ ποδάγραν ἁρμόζει μετὰ. τοῦ ὀποπάνακος ἐπιπλασσομένη᾽" καὶ ὄνυχας δὲ ϑᾶττον ἀφί- στησι σαλευϑέντας ἐπιπλασϑεῖσα. Κεφ. £. [Περὶ Οἰνάνϑης.] Οἰνάνϑη καλεῖται ὃ τῆς. ἀγρίας ἀμπέλου καρπὸς, ὅπότε ἀνϑεῖ" ἀποτίϑεσϑαι δὲ δεῖ εἰς ἀκώνιστον 75 ἀγγεῖον ὀστράκινον, συλλέγοντας καὶ ξηραί- vovrac ἐπὶ ὀϑονίου ἔκ σκιᾷ καλλίστη δὲ γίνεται ἕν Συρίᾳ καὶ Κιλικίᾳ καὶ Φοινίκη. Δύναμις δὲ αὐτῆς στυπτικὴ, ὅϑεν πινομένη εὐστόμαχος καὶ οὐρητικής κοιλίαν ἐφεστῶσα καὶ αἵ- ματος πτύσιν' ξηρὰ δὲ καταπλασϑεῖσα καὶ πρὸς ἀσώδη καὶ ὀξύνοντα στόμαχον ποιεῖ" ἔστι δὲ καὶ κεφαλαλγίαις ἔμβρεγμα, σὺν ὄξει καὶ ῥοδίνῳ, χλωρά τε καὶ ξηρά" κατάπλασμά τε ἐναίμων. ἀφλέγμαντον καὶ ἀρχομένων αἰγιλώπων καὶ τῶν ἐν στόματι ἑλκῶν 79. καὶ γομῶν τῶν ἐν αἰδοίοις, σὺν μέλιτι. καὶ κρόκῳ καὶ ῥοδίνῳ καὶ σμύρνη λεανϑεῖσα sig τε πεσσοὺς μί-: γνυται πρὸς ἐπίσχεσιν αἵματος" καὶ πρὸς ῥεύματα ὀρ δυῶν 75) Vulgo ἀκόνιτον. 76) Cod, X. Sambuc. sic habet; οὐλῶν vulgo. Serap. vulnera gingivarum, ergo τῶν ἐν οὔλοις πληγῶν legit. scentia circa articulos ulcera atque gangraenas sine acinis trita et cum ruta illita sanat. Convenit et podagrae, cum opopanace adhibita: denique et mobiles ungues 1llita cele- rius decutit. , | Cap. V. [De Oenanthe.] ^ Oenanthe vocatur vitis sylvestris fructus, dum Πογοῖ, Condi vero debet in vas fictile non picatum, lecta prius et substrato linteo in um- bra siccata. Laudatissima provenit in Syria, Cilicia et Phoenice. Vis ei est astringens: quare pota stomacho ac ciendae urinae utilis, alvum sistit ac sanguinis exscrea- tiones. Contra fastidia et acorem stomachi sicca et illita etiam celficax est. In capitis doloribus tam viridis quam sicca cum aceto et rosaceo perfunditur. OCruenta vulnera et incipientes aegilopas, oris ulcera et pudendorum depa- scentia, trita et additis melle, croco, myrrha et rosaceo adhibita: pro cataplasmate, ab inflammatione vindicat. Pes- sis quoque admiscetur ad cohibendum sanguinem: et con- ΠῈΡῚ ὙΜῊΣ IATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 691 , , AK» d. , καὶ καυσούμενον στόμαχον καταπλάσδεται σὺν παιπάλη GÀ- , M » 11 a - 18 ' L NE » , : , φίτου καὶ οἴνῳ καυϑεῖσα 8 δὲ ἐπὶ ὀστράκου διαπύροις ἄνϑραξι ποιϑδῖ πρὸς τὰ ὀφϑαλμικά" παρωνυχίας τε καὶ πτε: φύγια καὶ οὖλα ἀφεστῶτα καὶ αἱμασσόμενα σὺν μέλιτι ϑε- ραπεύει. , 3 Κεφ. ε΄. [Περὶ ᾿Ομφακίου. ᾿Ομφάκιόν ἔστι μὲ ἐν e λὸς Ouqoxog ϑασίας σταφυλῆς μήπω περκαζούσης ἢ ἅμι-. γαίας" δεῖ δὲ πρὸ κυνὸς ἐκϑλίβοντα τὸν χυλὸν ἡλιάζειν ἐν χαλκώματι ἐρυϑρῷ ἐσκεπασμένῳ ὀϑονίῳ, μέχρις οὗ συστρα- *, ci » * 1 , " JOE E , 5, ὅλον ἀεὶ τὸ περιπηγνύμενον μίσγοντα τῷ ὑγρῷ, νύκτω qm» c E dc iens n3cd ^ie PST UANA 9 δὲ αἴρειν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ ὑπαιϑρίου" κωλύουσι γὰρ αἱ Ópo- ^ Li EJ M ? c pU 1 hi M A] » σοι τὴν σύστασιν αὐτῶν" é£xÀéyov δὲ τὸ ξανϑὸν καὶ εὔϑρυ- πτον, στῦφον ἱκανῶς καὶ δάκνον τὴν γλῶσσαν" ἔνιοι δὲ ἕψον- τες τὸν χυλὸν συστρέφουσιν, ““ρμόζει δὲ πρὸς παρίσϑμια καὶ σταφυλὴν, ἄφϑας, οὔλα πλαδαρὰ, crc πυοῤῥοοῦντα σὺν " y - 1 ' 7 er μέλιτι ἡ γλυκεῖ" πρὸς δὲ σύριγγας καὶ παλαιὰ ἕλκη καὶ vo- , bd € v “ μὰς σὺν ὄξει" ἐγκλύξεται δὲ ἐπὶ δυφεντερικῶν καὶ ῥοϊκῶν". 37) Vulgo οἴνσυ. 78) X. x«acioa. tra oculorum íluxiones stomachique ardores cum polline polentae ac vino illinitur. Cremata vero in testa, can- dentibus prunis, facit ad oculorum medicamenta: quin et paronychias, pterygia, abscedentes et cruentas gingivas cum melle sanat. Cap. VL [De Ompacio.]] . Ompbhacium est succus acerbae uvae, seu thasiae, seu aminaeae, nondum varian- tis. Oportet autem ante canis ortum expressum succum in aheno aereo rubro, quod linteo sit opertum, insolare, donec cocat, semper autem totum id, quod ipsi vasi con- cretum adhaeserit, liquido reliquo permiscere, atque no- ctu ipsum a locis subdialibus sub tectum rcferre: rores enim impediunt coagulationem. — Eligendum est flavum, quod facile comminuitur, valde astringens, lingaamque mordens. Sunt, qui coctione succum condensent. Prod- est contra tonsilarum uvulaeque vitia, aphthas, gingi- vas humore flaccidas, purulentasque aures cum nelle aut passo: item ad fistulas, ulcera vetera et depascentia cuim. Xx2 609 . HEAANIOY ΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOX ἔστι δὲ καὶ ὑξυδερκές" τραχύτησι δὲ ὀφϑαλμῶν ἁρμόζει καὶ 7 A D , ΟἽ περιβρώσεσι κανϑῶν᾽ πίνεται καὶ πρὸς αἵματος πτύσιν τὴν Y ' - c ἊΝ A Ὁ πρόρφατον καὶ κατὰ ῥῆξιν γενομένην" ὑδαρεῖ δὲ δεῖ χρῆσϑαι λίαν καὶ ὀλίγῳ" ἐπικαίει γὰρ ἱκανῶς 79. . , - "Rx ^ € , Keg. ζ. [Περὶ ποιότητος τῶν οἴνων x τῆς ἡλικίας 89.] Οἶνοι οὗ μὲν παλαιοὶ γεύρων βλαπτιχοὶ xai τῶν λοιπῶν E , v M 4 Cw ci 33A -“ ) , αἰσϑητηρίων, πρὸς δὲ γεῦσιν ἡδίονες" ὅϑεν ἐπὶ τῶν ἀσϑενές , / ' 5 - 2 τι μέρος ἐχόντων ἔνδον παραιτητέον" ἐπὶ μέντοι τῆς ἐν ἘΝ , 9A t » | ὑδ Y À , 29) Ἄγαρ κα ὑγείᾳ χρήσεως ὀλίγος τε καὶ ὑδαρὴς λαμβάνεται ἀβλαβῶς" ὃ 5 ^ ΄ , δὲ νέος ἐμπνευματικὸς, δύοπεπτος . δυςόνειρος, οὐρητικός " - c , 2 , ὃ δὲ μέσος τῇ ἡλικίᾳ ἐχπέφευγε τὰ ἀμφότερα ἐλαττώματα" 2 , ἢ » ic à 7 ὅϑεν ἐκκριτέος ἐστὶν ἐν τε ὑγείας καὶ ἀσϑενείας χρήσεσιν. , - , Κεφ. ἡ. [Ex τῆς χρόας.) Ἔστι ὃ μὲν λευκὸς λε- πτὸς τε καὶ εὐανάδοτος, καὶ εὐστόμαχος ὑπάρχει" ὃ δὲ μέ- λας παχὺς καὶ δυςπέπτος, μέϑης xoi σαρκῶν γεννητικός " 79) Aldina addit ex veteri codice, quae huius loci esse non possunt, licct, ad literam confirmata a Serap., habeat etiam cod. X. Cum vero eadem verba capite 12. repetantur, lMarccelus penitus expunxit. .Asulan. ad notha ablegavit. $0) Sequentia capita ad finem c. 14. Ald. uno comprehendit, περὶ οἴνων inscripto. aceto. Alvus etiam eo colluitur in urinae difficultate et fluxu muliebri. Oculorum quoque claritati confert, eo- rumque scabritiae et angulis arrosis convenit. Bibitur et ad recentem sanguinis exscreationem atque e ruptis vasis obortam. Sed eo admodum diluto paucoque utendum est, siquidem potenter exurit. Cap. VII. [De vini indole pro aetatis ratione.] Vina vetusta nervos reliquaque sensuum instrumenta laedunt, attamen gustu sunt suaviora. Quare vitanda ab iis, qui internae alicuius partis imbecillitatem sentiunt. Nihilo- minus in secunda valetudine vinum eiusmodi paucum aqua- que dilutam sine noxa sumitur. At novum inflationes parit, aegre coquitur, gravia facit somnia, urinasque ciet. Quod vero actate medium est, utroque illo vitio caret, proindeque ad usum sanorum aegrorumque deligendum., Cap. VIIL [7ro ratione coloris.] Insuper album est tenue stomachoque utile, facileque in membra distri- buitur. Nigrum vero crassum est et ad concoquendum σὰν — "uw ΠΈΡΙ ὙΛΗΣ IATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 693 . δεν D Jj n J R7 1 1 ' eiut " ὁ δὲ κιῤρδὸς, μέσος ὧν, μέσην ἔχει καὶ τὴν πρὸς ἕκατερα τούτων δίναμιν" αἱρετώτερος μέντοι ἔν τε ὑγείᾳ καὶ ἀσϑε- c , γείᾳ ὁ λευκός" ἔτι καὶ πρὸς τὴν ποιότητα διαφέρουσιν. , - E « Κεφ. ϑ΄. ['Ex τῆς γεύσεως καὶ τῶν μεμιγμένων. 'O ' ^ μὲν γὰρ γλυκὺς οἶνος ἁδρομερής ἔστι καὶ δυοδιάπνευστος, ovo- , r V μάχου πνευματωτικός" κοιλίας τε καὶ ἐντέρων ταραχτικος, ! " - T , ὥςπερ καὶ τὸ γλεῦκος" ἧττον δὲ μεθύσκει" κύστει δὲ καὶ ve- φροῖς eUOerog* ὃ δὲ αὐστηρὸς οὐρητικώτερος, κεφαλαλχίας , ^ , vt καὶ μέϑης ποιητικός" ὃ δὲ στρυφνὸς εὐθετώτατος πρὸς 3 p - » H ἀνάδοσιν σιτίων" κοιλίας τε σταλτικὸς καὶ τῶν αλλων ῥευ-- ματισμῶν' ὃ δὲ ἁπαλὸς 81: ἧττον ἅπτεται τοῦ νευρώδους, καὶ τ 4 , 82 2 E , c M t ΄ , ἥττον 52 ἔστιν οὐρητικός" ὃ δὲ τεϑαλασσωμένος κακοστόμα- χος, διψοποιὸς, νεύρων κακωτικὸς, εὐκοίλιος, ἀνεπιτήδειος τοῖς ἐξ ἀσϑενείας 83- 0 δὲ ἐκ τῆς ϑειλοπεδευϑείσης σταφυ- 81) Veram esse lectionem , efficitur ex Eustathio, qui τῷ σκληρῷ | : Ξ st 2 3 Opponit. FinurmzleveSerap.; ἁπλοῦς esse legendum, suspicatur Cornar. 82) Lacuna μετρίως; sed nostram lectionem tuetur Serap. 83) Lacunam habet Marcell., sed ὑγεάζουσει aut περιγιγομένοες subinutellixendum , ut iam Serap. interpretatus est. difficile, temulentiam facit, et carnium generationi favet. Fulvum vero, medium nimirum, medias etiam inter utrum- que vires obtinet. Album tamen tum in secunda valetu- dine, tum in adversa praeferendum. Sed ct vina sapore distant. Cap. IX. [Pro saporum eorumque, quae iis miscen- . tur, differentia.) Dulce quidem vinum crassis constat par- ticulis et aegre e corpore perspirat, stomachum inflat, al- vum et intestina, uti et mustum, turbat: sed minus ine- briat, vesicae ac renibus aptum. Austerum urinas magis expellit, sed capitis dolorem facit, ct temulentiam gignit. Acerbum ad ciborum per membra digestionem: accommo- datissimum: alvum ceterasque Íluxiones cohibet. ΑἹ vi- num molle et sapore languidum nervos minus tentat, mi- nusque urinas pellit. Vinum porro aqua marina tempe- ratum stomacho adversatur, sitiur facit, nervos infestat, bonain facit alvum, sed haud idoneum ab infirmitate con- valescentibus. .Passum autem, quod uvis iu cratibus sole 69Á ΠΕΔΑΝΙΟΥΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ἈΝΑΖΑΡΒΕΩΣ - € , 2 λῆς, ἢ ἐπὶ τῶν. χλημάτων ὀπτηϑείσης καὶ τριβομένης γενό- , PY Mw , μένος, γλυκὺς καλούμενος, πρητικὸς ἢ πρότροπος ἢ πράμγιος, ; τ ͵ , E καὶ ὁ καϑεψομένου τοῦ γλεύκους, σείριος ἢ ἕψημα καλού- c N ΄ 7 ᾿ λ ΄ 84 "Uh E] μένος" ὃ μὲν μέλας, καλούμενος δὲ μελαμψίϑιος 82, παχύς ἐστι 5 4 ' ' E καὶ πολύτροφος" ὃ δὲ λευκὸς λεπτότερος" 0 δὲ μέσος μέσην ἔχει καὶ τὴν δύνυμιν" στυπτικὸς δὲ πᾶς ἐστι, σφυγμῶν ἀνα-, κτητιχός" ποιῶν πρὸς πάντα τὰ ϑανάσιμα, ὅσα κατὰ ἕλκω- - 2 , σιν ἀναιρεῖ, πινόμενος σὺν ἐλαίῳ καὶ ἐξεμούμενος" καὶ πρὸς l ΄ u μηκώνειον δὲ καὶ φαρικὸν καὶ τοξικὸν καὶ κώνειον καὶ γάλα ^ Uu QooupoOv: καὶ πρὸς κύστιν καὶ νεφροὺς ὀδαξουμένους καὶ , 2 / ΄ εἱλκομένους" εἰσὶ δὲ πνευματικοὶ καὶ κακοστόμαχοι" ἰδίως δὲ BA - DB ; c , c Lm € λ ΄ 85. ἐπὶ τῶν τὴν κοιλίαν ῥευματιζομένων ἁρμόζει ὃ μελαμψίϑιος ὃ δὲ λευκὸς μαλακχτικὸς κοιλίας τῶν ἄλλων μᾶλλον: ὃ δὲ τὴν γύψον ἔχων, κακωτικὸς τῶν νεύρων, καρηβαρικὸς, πυρώ-᾿ , ' ' , » M^ δης, κύστει ἄϑετος" πρὸς δὲ τὰ ϑανάσιμα τῶν ἄλλων εὐϑε- ᾿φώτερος᾽ οὗ δὲ πίσσαν ἢ ῥητίνην πιτυΐνην ἔχοντες ϑερμαντι-- 84) Quanquam codd. et editt. priores μδλα ψένϑεος habeant, Gou- pylus tamen primus, quod ιρέϑιος cum πραμνίῳ a Nicandri Scho- liasta et Athenaeo componitur, jedaguwédiog scripsit. 85) X. μέλας. &iccatis aut in ipso sarmento torrefactis exprimitur, cre- ticum dictum, aut protropum aut pramnium, itemque sapa, quae fit musto igne decocto, Graeci sirion seu hepsema appellant: nigra quidem si fuerint, melampsi- thia dicta, crassa sunt et corpora multum alunt; at alba tenuiora: quae vero medio inter haec colore sunt, me- dias quoque vires obtinent, Omnia tamen astringunt, pul- sus excitant, et faciunt adversus venena, quae exulce- rando necant, ex oleo pota et vomitu reddita: itemque contra meconium, pharicum, toxicum, conium et lactis coagula: nec non ct contra renum ac vesicae rosiones ct exulcerationes, Nihilominus inílationes pariunt, et stoma- clo adversantur. Speciatim melampsithium confert iis, qui alvi fluxione laborant. Album magis ceteris alvum emollit, Gypso conditum nervos olfendit, capitis gravita- tem infert, viscera calore accendit et vesicae infestum €st: sed contra venena ceteris aptius. Picata aut resinata excalfaciunt, concoctionem adiuvant, sanguinem tamen ΠΕΡῚ YA4HZX IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 695 L4 xoi καὶ memtixo(* ἄϑετοι δὲ τοῖς αἱμοπτοϊκοῖς 86: οἱ δὲ xa- λούμενοι ἀπαράχυτοι, ἔχοντες δὲ ἕψημα μεμιγμένον, κεφαλῆς εἶσι πληρωτικοὶ, μέϑης γεννητικοὶ, δυοδιάπνευστοι, xoxooro- μαχοι 81, : Κεφ. (. [Περὶ διαφορᾶς ἐκ τῶν τόπων.] 'O μὲν οὖν δοκῶν πρωτεύειν τῶν ἐν ᾿Ιταλίᾳ οἴνων, φάλερνος δὲ καλού-- μενος, παλαιωϑεὶς ἄγαν εὔπεπτος 88, σφυγμῶν ἀνακλητικὸς, κοιλίας στεγνωτικὸς καὶ εὐστόμαχος " κύστει ἄϑετος καὶ ἀμ- βλυωποῦσι, καὶ πρὸς πολυποσίαν ἀνάρμοστος" ὃ δὲ ἀλβα- γὸς ἁδρομερέστερος 89 τοῦ φαλέρνου, ἔγγλυκος, ἐμπνευματῶν στόμαχον, κοιλίαν τε μαλάττων, πέψει τε οὐχ ὁμοίως συν- ἐργῶν, τοῦ δὲ νευρώδους ἧττον κακωτιχός παλαιωϑεὶς δὲ καὶ οὗτος αὐστηρὸς. γίνεται" ὃ δὲ καίκουβος, γλυκὺς ὧν, ἁδροομερέστερός ἐστι τοῦ ἀλβανοῦ, cagxov δὲ καὶ εὐχροίας yevrquixóc , πέψει δὲ ἄϑετος" ὃ δὲ συρεντῖνος αὐστηρὸς ἵκα- 86) Lacuna et X. ἐμετικοῖς. 87) Lacuna legit addita: zAmxrixol, τιυρωτεκοὶ καὶ φυσώδεις, 88) Hermol. Barbar, et lMarcell. legerunt &U/rorog. lMarcell, e Plin. 23, 20. suspicatur ἄπεπτος. «ρώλερνος scribit Strabo lib. 5. p. 165.; qaAéovog Ald., Asulan,, MMarc,; φάλερνος Cornar., Goupyl. et Sarac.; φαλερῖνος Galen. meth. med. lib. 12. p. 852. 89) Cod. X, vÓpousoécregog, scd Plin. 25, 21. mostrae 'scripturae favet. exscreantibus inimica. Quae vero maris expertia dicun- tur et sapam admixtam habent, caput implent, temulen- tiam gignunt, de corpore difliculter exspirant, et stoma- chum male habent. Cap. X. [Pro locorum differentia.] Inter italica vina falernum principem obtinere locum videtur: quod inveteratum' perquam facile concoquitur, pulsus suscitat, alvum: astringit, stomacho confert: sed vesicae nocet ac iis, qui hebetudinem visus sentiunt, liberaliori potioni minime idoneum. Albanum crassioribus, quam falernum, constat partibus, subdulce est, ventriculum inflat et al- vum emollit: sed concoctionem non aeque adiuvat, ner- vosum vero genus ininus infestat. Et hoc ipsum vetu- state austerum concipit saporem. Caecubum, cum sit dulce, est albano crassius, corpus augct et colorcin cutis melio- rem facit, at luvandae concoctioni minime idoneum. Sur- 6060 πήδΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ A4NAZAPBEQOZ - 3 dg 2. 5 M , € mw ΠῚ . E vog ἔστιν" Οϑεν ἐντέρων καὶ στομάχου ῥεῦμα ἵστησι, κεφα- — - - t λῆς δὲ ἥττον90 ἅπτεται, λεπτομερὴς ὧν" παλαιωϑεὶς δὲ εὐ-- , , ^ k στόμαχος 91 xai ἡδίων γίνεται" ὃ δὲ ἀδριανὸς, καὶ ὃ μαμερ-- τῖνος, yevvouevog ἐν Σικελίᾳ, κατ ἴσον εἰσὶν ἁδρομερεῖς, μετρίως στύφοντες, καὶ τάχιον παλαιοῦνται, ἧττόν τε τοῦ νευρώδους c διὸ ^, 25 2 ic λεῖ 92. 6 δὲ ! ^93 ἅπτονται, διὰ τὸ ἐν αὐτοῖς λεῖον 93" ὃ δὲ πραιτουτιανὸς 1 SU » - 225 , , , 2! xci αὐτὸς ἐκ τῶν κατ zügíav κομιζομενος τόπων, εὐώδης ' À , , 94. 2 e ? δὲ λ ΄ ài , καὶ λειότερός 98 ἐστιν" οὐ δὲ λανϑάνει πολὺς πινόμενος, gv- , ^ c λάττει τε ἐφ᾽ ἱκανὸν τὴν μέϑην xoi xcgoi* ὃ δὲ ἰστρικὸς , - - , λεγόμενος ἔρικε τῷ πραιτουτιανῷ, οὐρητικώτερος ὑπάρχων * i - € - , ὃ μέντοι yiog ἁπαλώτερος τῶν προειρημένων, εὔτροφος, πό-- τ , τιμος, "TOY μεϑύσκων, ῥεύματος σταλτικὸς, χρήσιμος εἰς J 2 , c ' , b , , -“ τὰ ὀφθαλμικα" ὃ δὲ λέσβιος εὐανάδοτος, κουφότερος τοῦ , ^ € χίου, καὶ εὐκοίλιος" τὴν αὐτὴν δὲ τούτῳ κέκτηται δύναμιν ὃ κατὰ Ἔφεσον γεννώμενος, καλούμενος δὲ φυγελίτης" ὃ δὲ ix 90) Cod. X, et Lacuna ἥκιστα. 91) Cod. X. εὐστομαχώτερος. 92) Marcell. in cod. legit id, quod magis consentit cum reliquis, quam vulgare λεπτόν. 953) Sic EE iam e Plin, 8, 18. correxit vulg. πραιπιαγόξ» pro quo . TI CCOOATUTILOVOS, 94) Cod. X. λεπτότερος. rentinum valde austerum est, quare intestinorum ventri- culique fluxiones cohibet, et, cum tenuibus constet parti- bus, caput minime tentat: vetustate autem fit et stomacho utile, et suavius. Adrianum et mamertinum, in Sicilia generatum, ex aequo crassarum sunt partium, modice astrin- gunt, et celerius inveterantur, minusque ob suam laevi- tatem nervos tentant. PPraetutianum , quod et ipsum e locis circum Adriam devehitur, est odoratum et laevius: haustum copiosius eo se prodit indicio, quod et ebricta- tem diu servat, et soporem conciliat. Istricum praetutiano simile est, sed urinam vehementius pellit. Chium ante- dictis mollius est, probe nutrit, potui aptum est, ac mi- nus inebriat: fluxiones cohibet, oculorum medicamentis utile. Lesbium distributu per corpus facile est, chio lae- vius, et alvo idoneum. Quod circa Ephesum nascitur, phygelites dictum , eamdem yim habet. Verum asianum, ΠΕΡῚ Y.AHX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION E. 607 τῆς 4σίας μεσσωγίτηςϑ5, ἐκ τοῦ Ἰμώλου, κεφαλαλγὴς xai νεύρων βλαπτικός" ὃ δὲ κῶος καὶ κλαζομένιος, διὰ τὸ ϑα- λάττης πολλῆς μετέχειν, εὔφϑαρτος καὶ ἐμπνευματώδης, κοι-- λίας τε ταρακτικὸς, νεύρων ἐστὶ βλαπτικός. Κεφ. ια΄. [Περὶ δυνάμεως τῶν οἴνων. Ἷ " Κοινῶς δὲ πᾶς ἀμιγὴς οἶνος καὶ ἀκέραιος, αὐστηρὸς δὲ τὴν φύσιν, ϑερ-- μαντικὸς, εὐανάδοτος, εὐστόμαχος, ὀρεκτικὸς, ϑρεπτικὸς, ὑπνοποιὸς, ῥωστικὸς, εὐχροίας παρασκευαστικός" ἱκανῶς δὲ ποϑεὶς βοηϑεῖ τοῖς κώνειον, ἢ κόριον, ἢ φαρικὸν, ἢ ἰξίαν, ἢ μηχώνειον, ἢ λιϑάργυρον, ἢ σμίλακα, ἢ ἀκόνιτον, ἢ μύ-- κήτας εἰληφόσι" πρός τε ἑρπετῶν δηγμοὺς ἢ πληγὰς πάνγ-- των, ὅσα πλήξαντα 7] δακόντα κατὰ ψύξιν ἀναιρεῖ ἢ ἀνα-- τρέπει στόμαχον ποιεῖ καὶ πρὸς ἐμπνευμάτωσιν καὶ δῆξιν ὑποχονδρίου 99 , καὶ πλατυσμὸν καὶ λύσιν] στομάχου, ἐντέ- ρων τε καὶ κοιλίας ῥευματισμόν" καὶ ἐφιδροῦσι καὶ διαφο- 95) εσσωγέτης Stephan. Byzant, Mons JMeaceyig Strabo lib, 14. pP. 525. 575. Vulgo μεσογδίτης. 96) Cod. X. σκορπίου. 97) Marcell. e Serap., qui debilitatem) habet, pro vulg. λύγγα posuit. ΄ e Tmolo monte, messogites dictum, capitis dolorem af- fert, nervosque laedit. Coum vero et clazomenium, quo- niam copiosam maris aquam admistam habent, facile cor- rumpuntur, inílationes excitant, alvum turbant, ac ner- vos offendunt. Cap. XI. [2e efficacía vinorum.] In universum vinum omne merum ac sincerum suaque matura auste- rum *excalfacit, facile in membra distribuitur, stomacho convenit, appetentiam ciborum incitat, corpus alit, so- mnum conciliat, robur auget, et colorem commendat. Ρο- tum liberalius, auxilio est contra assumta conium, cori- andrum, pharicum, ixiam, meconium, lithargyrum, ta- xum, aconitum fungosque; nec minus contra serpentium morsus et omnium ictus, quae refrigerando necant, aut stomachum subvertunt. Facit et ad diuturnam hypochon- driorum inílationem rosionemque, οἱ ad dilatationem re- solutionemque ventriculi, intestinorum etiam et ventris fluxiones. Conveniunt iis, qui partialibus locorum quo- ; 608 | EAANIOY ΔΙἊΟΣΚΟΡΙΔΟῪ .4NAZAPBEOX ρουμένοις ἁρμόζουσι, pora δὲ oí λευκοὺ καὶ παλαιοὶ καὶ εὐώδεις" oí μέντοι παλαιοὶ καὶ γλυκεῖς, καὶ πρὸς τὰ περὶ κύστιν καὶ νεφροὺς ἐπιτηδειότεροι" πρὸς τε τραύματα xci φλεγμονὰς σὺν ἐρίοις οἰσυπηροῖς ἐπιτιϑέμενοι" καταντλοῦνται δὲ ὠφελίμως πρὸς τὰ ϑηριώδη καὶ φαγεδαινικὰ καὶ ῥευματι- Coueva ἕλκη" πρὸς δὲ τὴν ἐν ὑγείᾳ χρῆσιν εὔϑετοι οἱ ἀϑά- λασσοι, αὐστηροὶ καὶ λευκοί" διαφέρουσι δὲ τούτων οἱ ἵτα- Auoí* ὡς ὃ φάλερνος38, συρεντῖνος oil καίκουβος, 0 τε σιγνηνὸς99 καὶ ἄλλοι πολλοὶ oi ἀπὸ τῆς Καμπανίας, καὶ ὃ πραιτουτιανὸς 100 ἀπὸ τοῦ ἀδριανοῦ, καὶ σικελιωτικὸς, ὃ μαμερτῖνος 1 καλούμενος" ἑλληνικῶν δὲ χῖος, λέσβιος, φυγε- λίτης, ὃ ἐν ᾿Εφέσῳ γεννώμενος. Οἱ δὲ παχεῖς καὶ μέλανες πακοστόμαχοι, φυσώδεις, σαρκὸς μέντοι γεννητικοίξ, Οὗ μέντοι λεπτοὶ καὶ αὐστηροὶ εὐστόμαχοι. ἧττον δὲ σαρκο- ποιοί" οὐρητικώτεροι δὲ καὶ κεφαλαλγεῖς οὗ σφόδρα παλαιοὺ 98) Ald. φαλερῖνος 1 Marcell. φαλέρνος ; Sarac. φαλέρινος, 99) «“ιγνηνός editiones omnes habent, Σιγγῖνος Galen. meth. med. lib. 12. p. 851. De signino vino cf. Plin, 23, 9r. Est tamen et alia lectio in cod. X. σηταγός, quod dixeris σητενόν Strab. lib. 5. p. 165. Plin, 1. c. 100) Vulgo πραιπιαγός. 1) Scribocum Strabone lib. 5. p. 258. μαμερτῖνος, "mon μαμερ- τιανός, ut editt, Cum Adriaticus in Sicila generari nequeat, supra et iam separavi, γεγγώμενοι in γεννώμενος mutando. 2) Cod. X. addit: xai χρόνῳ εὐαγάδοτοι. rumdam sudoribus vexantur, aut universalibus infirman- tur, maxime vina alba, vetera οἵ odorata. At quae sunt vetusta simul et dulcia, renum ac vesicae vitiis magis sunt accommodata: vulneribus itidem et inflammationibus cum lana succida imponuntur. Quin et iisdem utiliter foventur fera, phagedaenica et fluxionibus infestata ulcera. Sanorum victui idonea sunt, quibus aquae marinae nihil additum est, austera et alba. In his praestant italica, uti falernum , surrentinum, caecubum, signinum et alia multa e Campania: itemque practutianum ex adriatica regione et siculun, quod mamertinum appellatar. Ex graecis: chium, lesbium et phygelites, quod in Epheso giguitur. Crassa vero et nigra stomacho sunt inimica, [latus pari- unt, carnes tamen generant. 'lTenuia autem οἵ austera stomacho quidem prosunt, sed carnes minus alunt. At Ν ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIK HEZBIBAION E. 699 {καὶ Aemvoi]? καὶ λευκοί" ἅπτονται δὲ τοῦ νευρώδους πλεο- γασϑέντες " oí μέσοι δὲ τὴν ἡλικίαν ἄριστοι πρὸς πόσιν, ὡς οἱ ἀπὸ ζ΄ ἐτῶν. Ἢ δὲ ποσότης παρὰ τὴν ἡλικίαν, καὶ τὴν τοῦ ἔτους ὥραν, καὶ ἔϑη καὶ ποιότητα τοῦ οἴνου δριζέ- cüc^** καὶ τὸ μὴ Oupnv5 δὲ ἄριστόν ἐστι παράγγελμα, καὶ τὸ μετρίως βραχῆναι τὴν τροφήν. ΠΠέϑη δὲ πᾶσα, καὶ μάλιστα 5 συνεχὴς, ἐπιβλαβής᾽ τά τε γὰρ νεῦρα πολιορκού-- μενα καϑ' ἑχάστην ἐνδίδωσι, καὶ παϑῶν ὀξέων ἀρχὰς ἐμ- ποιεῖ καϑημέραν ἢ πολυποσία" μετρίως δὲ οἰνοῦσϑαι ἐπί τι- ψων ἡμερῶν, καὶ μάλιστα ἐπὶ ὑδροποσίας, ὠφέλιμον" μετα-- συγκρίνει γὰρ πως, τᾶς τε αἰσϑητὰς ἀνακαϑαῖρον ἐχκρίσέις, καὶ ἀδήλως ποροποιοῦν" δεῖ μέντοι μετὰ τὴν οἴνωσιν ὕδωρ πίνειν" ἀπὸ ϑεραπείας γάρ τινος, τῆς συγκειμένης οἰνώσεως , τρόπον ἔπαγει βοηϑείας. $) Uncinis inclusa vox, mihi suspecta, deest et in cod. X. 4) Goupyl. et Sarac. ὀριζέσϑω. Ald. πιότητα; quod quodammodo defendi posset, cum «ct a Theophrasto zt/v» et πιότης de plantis earumque succis usurpetur. Sed volo insistere huic lectioni, quan- doquidem in Ald. diphthongi sacpius ad sonum scribuntur. 4) Lucian, de luctu, p. 2:4. ed. Hciz. Οὐκ ivvoeig δὲ, ὅτι τὸ μὴ διψῆν πολὺ χάλλιον τοῦ πιεῖν; lonica haec forma usitatior, quam διψᾶν. 6) Cod, X. παρώπηγμα. 7) Ald., Asul., Marcell. et Cornar. in hac lectione consentiunt. quae sunt valde vetera, [tenuia] et candida, fortius uri- nas cient, dolores capitis inferunt, nervosumque genus, largius pota, tentant. Quae media sunt aetate, ut a se- pitimo anno, potui saluberrima sunt. Modus autem pro aetate, anni teipestate, consueludine et qualitate vini decernatur. Optüme vero praecipitur, non (duntaxat) si- tiendum esse et modice irriganda alimenta. Siquidem ebrietas omnis, praesertim continua, admodum noxia est. Nervos enim obsessos indies magis infirmat, morborumque aculorum initia quotidie producit. Attamen moderate ali- quot diebus vino indulgere, maximeque post aquae po- tum, utile est. Recorporat enim quodammodo, excretio- nes, quae sub sensus cadunt, purgans, ac occulte pororum rationem restitnens. Sed illi potationi aquam superbibere par est. Namque e medicatione quadam, potatione nimi- rum consulto instituta, modum auxilii inducit. 700 | HEAANIOY A4IOZKOPIAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. ιβ΄. [Περὶ ὀμφακίτου oivov.] *O δὲ καλούμενος ὀμφακίτης σκευάζεται ἰδίως ἐν «Δέσβῳ, ϑειλοπεδευομένης μήπω κατὰ πάντα πεπείρου τῆς σταφυλῆς οὔσης, ἔτι δὲ ὀξιζούσης, ἐπὶ ἡμέρας γ᾽ ἢ 0, ἕως ἂν ῥυσσωϑθῶσιν ol βότρυες, καὶ μετὰ τὸ ἐκϑλιβῆναι ἡλιάζεται οἶνος ἐν κεραμίοις. Στυπτικὴν δὲ ἔχει τὴν δύναμιν, καὶ εὐστόμαχον, καὶ κισσώδεσι καὶ εἱλεώ-- δὲσι καὶ τοῖς δυςπέπτοις καὶ ἐκλελυμένοις τὸν στόμαχον ἁρμόζουσαν δοκεῖ δὲ καὶ λοιμικαῖς διαϑέσεσι βοηϑεῖν κα- 5c , , € - - E] - , vl ταῤῥοφούμενος " χρήζουσι δὲ oí τοιοῦτοι οἶνοι ἐτῶν πλειόνων: ἄλλως γὰρ οὔκ εἶσι πότιμοι. ᾿ Κεφ. ιγ΄. [Περὶ δευτερίου καὶ ἀδυνάμου 'O δὲ κα- λούμενος δευτερίας, ὃν ἔνιοι πότιμον καλοῦσι, σκευάζεται τοῦ- τον τὸν τρόπον εἷς τὰ στέμφυλα, ὧν ἐξέϑλιψας οἴνου με- τρητὰς A, βάλε ὕδατος μετρητὰς γ', καὶ μίξας καὶ πατήσας ἔκ-- ϑλιψον, καὶ ἀφέψησον sic v0 τρίτον " χοεῖ δὲ ἑκάστῳ τῶν ὑπολει- φϑέντων μετρητῶν μίξον ἁλὸς ξέστας β΄, καὶ μετὰ τὸν χειμῶνα Primus ΘΟΌΡΥΙ. ἀπὸ ϑεραπείας γάρ τινος χάρεν τῆς συγχειμένης ol- γώσεως τρόπον ἐπάγει βοηθείας. Sarac. ἀποϑθϑεραπείας γάρ τινος χάριν τῆς συγκειμένης οἰνώσεως τρόπον ἐπάγει βοηθείας. Cod. X. ἀποϑεραπείας γάρ τινα τῆς συγκεγήσεως τρόπον ἐπάγξεις Cap. XIL [De vino omphacite.] Vinum, quod omphacites appellatur, peculiariter fit in Lesbo, uva non- dum plane matura, sed adhuc acerba, ad tres quatuorve dies in cratibus siccata sole, donec racemi in rugas con- trahantur. Ex 115 postquam expressum est vinum, imn fi- ctilibus insolatur. "Vim habet astringendi, stomacho ami- cam, et malacia laborantibus, ileosis, aegre concoquenti- bus et stomachi dissolutione vexatis utilem. Creditur et sorptum pestilentibus affectibus praesidio esse. Ceterum huiusmodi vina nonnisi post annos complures potui apta sunt. Cap. XIII. [De wino secundario et imbecillo.] "Vi- num secundarium, quod nonnulli potimon appellant, sic paratur. In vinacea, e quibus vini triginta amphorae expressae fuerint, tres aquae amphoras adiicito, ac, ubi vinacea ipsa versaveris calcaverisque, exprimito: expres- sum decoque ad tertias partes, et in singulos residui con- gios salis binos sextarios addito, ac post hyemem in ca- ΠΕΡῚ Y4HEX IATPIKHE BIBAION E. 701 1 , , , - 2 2 ^-^ ' E) , , UJ «τάχει εἷς κεραμια " χρῶ δ᾽, αὐτῷ πρὸς &uxvroYÜ * ταγέως yà μεταχ, θὰμ ιαῦτῷ χέεῶς γὰρ ἐξίτηλος γίνεται" ἁρμόζει δὲ ig ὧν διστάζομεν οἶνον διδόναι, ἀναγκαζόμενοι δὲ ἐπιϑυμίαν τοῦ νοσοῦντος, καὶ ἐπὶ τῶν ἐκ νόσουϑ ἀναλαμβανόντων χρονίως. Τίνεται δὲ καὶ ἀδύναμος λεγόμενος, τὴν αὐτὴν ἔχων τῷ δευτερίᾳ 19 δύναμιν: δεῖ δὲ ἴσον μέτρον ὕδατος τῷ τοῦ γλεύκους μίξαντας ἑψῆσαι πραέως πυρὶ μολακῷ, ἄχρις ἂν ἐξαναλωϑῇ τὸ ὕδωρ" καὶ μετὰ τοῦτο ψύξαντας καταγγίζειν εἷς ἀγγεῖον πεπισσωμένον᾽" ἔγιοι δὲ ϑα- λάττης πελαγίας καὶ ὕδατος ὀμβρίου καὶ μέλιτος καὶ γλεύ-- κοὺυς ἴσα μίξαντες καὶ καταγγίσαντες, ἡλιάζουσιν ἐπὶ ἡμέρας μ΄. χρῶνται δὲ αὐτῷ πρὸς τὰ αὐτὰ μετ ἐνιαυτόν. Κεφ. i9. [Περὶ οἴνου ἐκ τῆς ἀγρίας σταφυλῆς.] 'O δὲ ἐκ τῆς ἀγρίας σταφυλῆς μέλας, στυπτικὸς ὑπάρχων, &g- μόζει κοιλίᾳ ῥευματιζομένη καὶ στομάχῳ " καὶ πρὸς τὰ ἄλλα, ὅσα στύψεως καὶ συστολῆς χρήζει. | Κεφ. iw. [Περὶ μελιτίτου οἴνου | Oivog μελιτίτης δί- 8) Sic Marcell, et Sambuc, legerunt; ue: ἐγεαυτόν vulgo. 9) Sic Sambuc. "Vulgo xol ἐπὶ τῶν νόσων àvolaufjavóvrev. 10) Sic optime Ald.; δευτερίω Asul. et rell. dos defundito. Eo per annum utitor: celeriter enim ex- olescit. Convenit aegris, quibus vinum propinare dubi- tamus, et cogimur tamen ipsorum desideriis obtemperare, itemque a longa valetudine semet recolligentibus. Fit et vinum, quod imbecillum vocatur, viribus iisdem, quibus illud, praeditum. Pares aquae et musti mensurae leviter ac lento igne fervefiunt, donec excoquatur aqua: reliquum ubi refrixerit, in vas picatum transfunditur. Alii aquae marinae et pluviae, mellis ac musti pares miscent por- tiones, et in aliud vas transfusum soli per quadraginta dies exponunt. Huiusmodi potu ad eadem illa post an- num utuntur. | Cap. XIV. [De vino e vite sylvestri.] . Vinum ex uva sylvestri nigrum astringit, proindeque prodest alvi. stomachique fluxionibus, et ad cetera valet, quae astri- ctionem contractionemque desiderant. Cap. XV. [De vino melitite.] Vinum melitites da- tur in longis febribus iis, qui stomacho sunt imbecilli: leviter enim alvum emollit, urinas ciet, ac stomachum 709 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ δοται μὲν £y χρονίοις πυρετοῖς, ἀσϑενῇ στόμαχον ἔχουσιν " ὑπομαλάττει γὰρ τὴν κοιλίαν, οὖρα κινεῖ, στόμαχον ἀποκα- ϑαίρει" ἅρμόζει καὶ ἀρϑριτικοῖς καὶ νεφριτικοῖς καὶ τοῖς ἀσϑενῆ τὴν κεφαλὴν ἔχουσι" χρήσιμος δὲ καὶ γυναιξὶν ὑδοο-: ποτούσαις" εὐώδης γάρ ἔστι καὶ ϑρεπτικός" διαφέρει δὲ τοῦ οἰνομέλιτος, ὅτι ἐχεῖνο μὲν ἐξ αὐστηροῦ οἴνου καὶ παλαιοῦ καὶ ὀλίγου μέλιτος σκευάζεται" ὃ δὲ μελιτίτης πρὸς & χόας αὐστηροῦ γλεύκους, μέλιτος χοῦν ἕνα καὶ ἁλὸς κύαϑον ἕνα" σχευάζειν δὲ δεῖ ἐν μεγάλῳ ἀγγείῳ, ἵνα τόπον ἔχη πρὸς τὸ ὑπερζεῖν παραπάσσοντας τοῦ προειρημένου ἁλὸς κατ ὀλίγον, ἄχρις ἂν ἐχκζέσῃ" παυσαμένου δὲ καταγγίζειν εἷς ἕτερα κε- ράμια. : Κεφ. ic. [Περὶ oivouchitoz.] Οἰνόμελε δὲ διαφέρει τὸ ἐκ τοῦ παλαιοῦ οἴνου καὶ αὐστηροῦ καὶ μέλιτος καλοῦ γινόμενον" ἧττον γὰρ, πνευματοῖ καὶ ταχέως παρίσταται τὸ τοιοῦτον" ἔστι δὲ τὸ μὲν παλαιὸν ϑρεπτικόν" τὸ δὲ μέσον εὐκοίλιον, οὐρητικόν " βλάπτει δὲ, ἐπὶ τροφῇ ληφϑέν" πινό- μένον “δὲ ἐν ἀρχῆ πληροῖ" ὄρεξιν δὲ μετὰ ταῦτα κινεῖ σκευά- ζεται δὲ πρὸς δύο μετρητὰς ὡς ἐπιτοπολὺ οἴνου, ἑνὸς μετρη- expurgat. Prodest et arthriticis, nephriticis et capitis infirmitate laborantibus: utile quoque mulieribus aquam potautibus, siquidem odoratum est, et corpora alit. Di- stat a mulso eo, quod illud fit e vino austero vetereque ac melle exiguo: melitites autem, adiecto ad quinque congios austerl musti congio nno mellis salisque cyatho. In ma- guo autem vase confici illud oportet, quo locum habeat ad vehementer elffervescendum, sensim antedicto sale asperso, quamdiu efferbuerit: ubi vero desierit, in cados alios transfundito. Cap. XVI. [De muiso.] Mulsum praefertur, quod ex vetere vino austeroque et bono melle factum est. Nam tale minus inílat, ac celeriter in usum venit. Ac vetus quidem corpus alit: mediae aetatis alvo est utile urinam- que ducit. Nocet autem, post pastum sumtum: inter ini- tia vero (prandii) potum, implet, postea autem appeten- tiam revocat, Fit mulsum ut plurimum duabus vini am- ΠΈΡΙ ΥΠῊΗΣ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIB.4ION E. 708 τοῦ μέλιτος μιγνυμένου" oí δὲ, ἵνα τάχιον αὐτὸ παραστή- σωσι, συνεψοῦσι τὸ μέλε τῷ οἴνῳ, καὶ οὕτω καταχχίζου-- kA A UJ L , ὁ , , v σιν" ἔνιοι δὲ διὰ λυσιτέλειαν γλεύκους ζέοντος ξέστας c πρὸς , , , ' » , ξέστον α΄ μέλιτος μιγνύντες, μετὰ vo ἀποζέσαι καταγγίζουσι" , , μένει δὲ γλυκύ. E , F , u Κεφ. ιζ΄. [Περὶ μελικράτου.) ἩΠελίκρατον δὲ τὴν αὐ-- τὴν τῷ οἰνομέλιτι δύναμιν κέκτηται" χρώμεϑα δὲ τῷ μὴ » , 315 τ ΄ Μ᾿ , ἣν δ n ἀφεψημένῳ, ép ὧν κοιλίαν μαλάξαι βουλόμεϑα ἢ ἔμετον » -» , κινῆσαι, ὡς ἐπὶ τῶν ϑανάσιμον πεπωκότων, διδόντες αὐτὸ μετ ἐλαίου" τῷ δὲ΄ ἀφεψημένῳ ἐπὶ τῶν μικροσφύκτων καὶ € , - ἀσϑενῶν καὶ βησσόντων καὶ περιπνευμονικῶν καὶ διαφορου-- ͵ Y 1 Y 43. ὟΝ "ME qam m c ^ μένων. Τὸ δὲ σχευαστὸν καὶ ἀποόϑετον, ὃ ἰδίως ἔνιοι vógo- - - / D ) - uci. καλοῦσι, μέσον uiv τῇ ἡλικίᾳ ὕπαρχον, ἀναλογεῖ τῷ δευτερίᾳ καὶ ἀδυνάμῳ οἴνῳ, ὅσον ἐπὶ τῷ τὰς δυνάμεις ἀνα-- χκτᾶσϑαι: ὅϑεν ἐπὶ τῶν φλεγμαινόντων τι μέρος ἐστὶν εὐϑε- 73 - , / τον μᾶλλον τοῦ δευτερίου" τὸ δὲ παλαιότερον ἀδόκιμον ἐπὶ 11) Lacunae cod, optime μὴ habet. Vulgo id omittitur, sed per- peram, Namque Galen. meth, med. lib. 15, p. 824., τὸ ὠμὸν (μελέσρατον) ἧττον μὲν τρέφει, μᾶλλον δὲ ὑπάγει. — Manard. voluit ἀναφεψημένῳ. phoris, admixta una mellis. Nonnulli, quo promtius ex- hiberi possit, mel cum vino coquunt, atque ita transfun- dunt. Alii, impensae parcentes, ad musti ferventis sex- tarios sex unum mellis adiiciunt, postquam ferbuerit, transfundunt. Dulce autem permanet. Cap. XVIL [De aqua mulsa.] Aqua mulsa eamdem habet, quam mulsum, efficaciam. Non decocta utimur, cum ventrem mollire cupimus, aut etiam vomitus ciere: quemadmodum facimus iis, qui venena hauserunt, ipsum addito oleo propinantes. Decoctum vero exhibemus exi- lis pulsus hominibus infirmisque, tussientibus, peripneu- monicis, lis denique, qui nimio sudore dillluunt. Parata et condita, quam aliqui proprie hydromel vocant, dum mediae est aetatis, vino secundario et imbecillo in recre- andis viribus respondet: quare iis, qui membri alicuius inflammatione laborant, magis, quam secundarium ipsum, accommodata est. Quae vero vetustior est, in inflamma- 74 ΠΕΔΑΝΙΟΥ AIOZKOPIAOY A4NAZAPBEOZ τῶν φλεγμαινόντων καὶ στεγνῶν" ἐπὶ δὲ τῶν στόμαχον πε- πονϑότων ἢ avogéxroy!? ἢ διαφορουμένων ἐπιτήδειον: σκευ-- , M ὡς e 3 δ᾽ , ὃ - UO. ΕῚ n ἄζεται δὲ, πρὸς ἕν μέλιτος μέρος δυοῖν ὕδατος Oufoíov πα- λαιοῦ μιγνυμένων καὶ ἡλιαζομένων 13" οἱ δὲ, πηγαῖον μίξαντες, ᾿ς , P ἢ - " ἀφεψοῦσιν εἰς τὸ τρίτον xoi ἀποτίϑενται" καλοῦσι δέ τινες καὶ ἀπόμελιϊ τὸ ἐκπλυνομένων τῶν κηρίων ὕδατι σκευαΐό-- n , 1 3 , γε ' ,» Y 2 , μένον vügouth. καὶ ἀποτιϑέμενον“ δεῖ δὲ αὐτὸ καὶ ἀκρατέ- cT. 15. c δὲ M 4 er ὦ Y δὲ » στερον roiiyi$* οἱ δὲ καὶ τοῦτο Eyoucw* ἔστι δὲ ἄϑετον ἐπὶ νοσούντων, διὰ τὸ πλεῖστον ἔχειν κηρανϑέμου. Κεφ. uj. [Περὶ ὕδατος.] ὝΔδωρ τὴν μὲν ἐν τῷ κα- 904 5.» ὃ my ὃ M ' TG T0 ἰδ 4^ ὅλου ἐπίκρισιν δυοχερῆ ἔχει, διὰ τὰς τῶν τόπων ἰδιότητας ' 2; » E 25,5 καὶ ἰδιοσυγκρισίας. καὶ τοὺς ἀέρας, καὶ ἀλλα ovx ολίγα" x M 5 3J 2} , 5 M a i] ^ » , ὡς δὲ ἐπιτοπολὺ ἄριστόν ἔστι τὸ καϑαρὸν καὶ γλυκὺ, ἀμέ- [ , “ ΄ » c voyoy δὲ οἵας δηποτοῦν ποιότητος, καὶ τοῖς ὑποχονδρίοις 12) Sambuc, ἀγορδχτούντων ; X, ἢ ῥευματιζομένων. 15) Sic suasit Sarac. loco vulg. δύο ὕδατος ὀμβρίου παλαιοῦ μιγνυμένου καὶ ἡλιαζομέγου. 14) Cornaro primo monente sic legendum loco vulg. xal τὸ ἀπὸ μέλιτος ἐκπλυνομένων. Namque ἀπόμελι, Galen, meth, med. lib. g. p. 567., Oribasio 5, 15. teste, sic coufliciebatur, Eam confectionem paullo uberius Paullus docet lib. 7. p. 280. x5) Lacuna legit zr&v, tis strictisque damnatur: at laborantibus ex stomacho et appetentia carentibus, ut et sudore diflluentibns, convenit. Conficitur autem, duabus aquae pluviae veteris partibus ad unam mellis adiectis et insolatis: alii fontanam aquam miscent, et ad tertias partes docoquunt, atque ita recon- dunt. Nonnulli et apomeli vocant eam hydromelitos spe- ciem, quae «celotis aqua favis conficitur atque servatur. Id vero etiam meracius confici oportet: nonnulli et ipsum coquunt. &Aegrotantibus minime aptum est, quippe cera- ginis plurimum habet. Cap. XVIII. [De 4qua.] De aquis in universum decernere, propter locorum proprietates et peculiares na- turas, itemque aeris qualitates aliaque non pauca, difli- cile est. Magna tamen ex parte optima est, quae pura, duleis ac cuiuscunque qualitatis expers est, quaeque ne minimum quidem tempus hypochondriis immoratur, in- ͵ ΠΕΡῚ ὙΜΗΣ ἹΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION E. 705 μηδ᾽ ἐλάχιστον χρόνον ἐπιμένον" ἔτι δὲ ἀλύπως εὐοδοῦν, καὶ μὴ πνευματοῦν 5, μηδὲ διαφϑειρόμενον. Κεφ. ιϑ΄. [Περὶ ϑαλασσίου ὕδατος. Θαλάττιον ὕδωρ ϑερμὸν, δριμὺ, κακοστόμαχον, κοιλίας γὰρ ταραχτικὸν, ἄγον φλέγμα καὶ χολήν]: ϑερμὸν δὲ καταντλούμενον ἐπισπᾶται καὶ διαφορεῖ. ἁρμόζον τοῖς περὶ νεῦρα πάϑεσι καὶ χιμέτλοις πρὸ τοῦ ἑλκωθϑῆναι" ὠμηλύσεσί τε ἐπιτηδείως μίγνυται, καὶ ἐμπλάστροις καὶ μαλάγμασι διαφορητικοῖς εὔϑετον καὶ πρὸς τὰ κενώματα ἐνιέμενον χλιαρὸν, καὶ πρὸς στρόφους ϑερμόν" ψώρας τε καὶ κνησμῶν καὶ λειχήνων καὶ xovíóov καὶ μαστῶν σπαργώντων χατάντλημα" διαφορεῖ καὶ πελιώματα πυριωώμε" γον" καὶ πρὸς τὰ τῶν ϑηρίων δήγματα, Occ τρόμους καὶ ψυγμοὺς φέρει, μάλιστα δὲ σκορπίων καὶ φαλαγγίων καὶ ἀσπίδων" καὶ & προςφεμβαίνη τις εἰς ϑερμὸν αὐτὸ, ὠφελεῖ" καὶ ταῖς χρονίαις καχεξίαις τοῦ σώματος καὶ τῶν νεύρων ὠφέλιμον τὸ δὲ αὐτοῦ λουτρόν: ὑπατμιζόμενον 18 δὲ ϑερ- 16) Sic cod. X.; ἐμπνδυματοῦν Ald. — Goupyl. 17) Ultimum e codd. suis melioribus addit Marcell. 18) Marcell. legit in quibusdam exempl, ὑπαντλιζόμενον. super etiam sine. molestia vias feliciter permeat, nequa- quam Ílatus gignitur, neque corrumpitur. Cap. XIX. [De aqua marina.) Aqua marina calida est et acris, stomacho adversatur, alvum enim conturbat, pituitam bilemque expellit. Calida ad fotus adhibita attra- hit pariter ac discutit. Apta est nervorum vitiis et per— nionibus, priusquam exulcerantur. Commode admiscetur cataplasmatibus e cruda farina, idonea etiam emplastris et malagmatis discutientibus. Ad movendas deiectiones |: tepefacta clysmatibus infunditur: ad tormina vero calens. Eadem psorae, prüritus, lichenes, lendes et mammae tur- gentes foventur. Sed et liventia fotu discutit. Salutaris quoque est ad venenatorum morsus, quibus tremores ac frigora inferuntur, maxime vero scorpionum, phalangio- rum aspidumque: si quis ctiam in ipsius calidae bal- neum descenderit, auxiliatur. Quin et balneum ex ca utile diuturnis cachexiis corporis nervorumque. Eiusdem fer- DIOSCORIDES. YXuy 706 — HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOX μὸν ὑδρωπικοὺς, κεφαλαλγίας καὶ δυξηκοΐας παρηγορεῖ᾽ &mo- τεθεῖσα δὲ ἡ ἀκέραιος ϑάλασσα καὶ ἀμιγὴς ποτίμου ὕδατος, ἄβρωμος γίνεται" οἱ δὲ προέψουσιν αὐτὴν, καὶ οὕτως ἀπο- τίθενται" δίδοται δὲ καὶ πρὸς κάϑαρσιν xo ἑαυτὴν. ἢ μετ᾽ ὀξυκράτου, ἢ οἴνου, ἢ μέλιτος 15" καὶ μετὰ τὸ καϑαρϑῆγαι ἐπιδιδόασι ζωμὸν ὄρνιϑος ἢ ἰχϑύων πρὸς τὸ κατακεράσαι τὴν τῆς δήξεως δοιμύτητα. Κεφ. x. [Περὶ ϑαλασσδμέλιτος ] o δο- κεῖ καϑαίρειν ἀνδρικῶς" σκευάζεται. δὲ £x μέλιτος καὶ ὕδατος ὀμβοίου καὶ ϑαλάσσης, ἴσων διυϑλισϑέντων καὶ ἡλιασϑέντων ἐν ἀγγείῳ πεπισσωμένῳ ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασιν" οὗ δὲ δύο μέρη ϑαλάσσης ἀφειψημιένης καὶ ὃν, μέλιτος καταμίξαντες καταγγχίζουσι" μετριώτερον 29 δὲ γίνεται καὶ ἐπιεικέστερον τὸ τοιοῦτον τῆς ϑαλασσης.- A " , Κεφ. κα΄. [Περὶ ὄξους.) Ὄξος ψύχει καὶ στύφει, εὐ- , , H y ΄ f στύμαχόν τέ ἐστι καὶ εὐόρεκτον, σταλτικόν τε αἱμοῤῥάγίας , , , πάσης, πινόμενόν τὲ καὶ ἐγκαϑιζόμενον, καὶ ἐπὲ ῥευμάτων x9) Cod. X. et Lacuna ὀξυμέλιτος. 20) Cod, X. σμηκτικώτερον. wentis vapor hydropicos, capitis dolores difficilemque au- ditum levat. Sincera et citra potabilis aquae mixturam asservata, odorem ingratum amittit. Alii eam praeco- quunt, atque ita recondunt. Ceterum datur ad purganda corpora per se, aut e posca, vino, vel melle: sed post de- lectionem insuper exhibetur gallinae pisciumve iusculum ad temperandam rosionis acrimoniam. Cap. XX. [Je T7Aalassomelite,] Thalassomeli di- ctum egregie purgare creditur. 'l'emperatur autem aequis portionibus aquae marinae et pluviae, itemque mellis, per- colatis et picato vase per caniculae ardores insolatis. Sunt, qui ad duas aquae marinae coctae partes mellis unam ad- liciant et vase: condant. LHuiusmodi coufectura modera- tior est ac mitior ipsa aqua marina. Cap. XXL. [De Zceto.] Acetum refrigerat et astrin- git, stomacho- est utile, et appetentiam excitat: omnes hae- morrhagias sistit, sive potu, sive insessu: prodest et alvi 1 ΠΕΡῚ YAHX IATPIKHE BIDAION E. 707 κοιλίας συνεψόμενον ταῖς τροφαῖς ἁρμόζει" ἕναιμόν Té ἔστι καὶ ἀφλέγμαντον, σὺν ἐρίοις οἰσυπηροῖς ἢ σπόγγοις ἐπιτιϑέ- μένον" στέλλει καὶ ὑστέραν καὶ ἕδραν προπεπτωκυῖαν, καὶ οὖλα ἀφεστῶτα καὶ αἱμοῤῥαγοῦντα" ποιεῖ καὶ πρὸς νομὰς xui ἐρυσιπέλατα. ἕρπητας, λέπρας, λειχῆνας, πτερύγια; σύν τινι τῶν ἐπιτηδείων μιγνύμενον᾽ φαγεδαινικά τε ἕλκη, συνε- qs ἀπαντλούμενον, καὶ νομὰς ἵστησιν" ὠφελεῖ καὶ ποδαζρι- xovg, καταντλούμενον ϑερμὸν μετὰ ϑείου" ὑπώπιά τε αἴρει, σὺν μέλιτι καταχριόμενον΄ πρός τε τὰς ἐγκαύσεις τῆς κεφα- λῆς σὺν ῥοδίνῳ καὶ οἱσυπηροῖς ἐρίοις ἢ σπόγγῳ ὑδρωπικούς τε καὶ δυφηκόους ὑπατμισϑὲν ϑερμὸν ὠφελεῖ, καὶ ἤχους καὶ συριγμούς " ἐνσταχϑὲν δὲ κτείνει τοὺς ἐν ὠσὶ σκώληκας " στέλ-: λει καὶ φύγεϑλα, χλιαρὸν καταντλούμενον, ἢ διὰ σπόγγων ἐπιτιϑέμενον, καὶ κγησμοὺς παρηγορεῖ" πρός τε ϑηρίων Ón- | Jucxa , ὅσα ψύχει, κατάντλημα ϑερμόν" ψυχρὸν δὲ τοῖς πυ- ροῦσι τῶν ἰοβόλων" ποιεῖ καὶ πρὸς ϑανάσιμα πάντα, πι- ᾿γόμενον ϑερμὸν καὶ ἐξεμούμενον, μάλιστα πρὸς μηχωνείου | xx) κωγείου “1 πόσιν, καὶ αἵματος καὶ γάλακτος ϑρόμβωσιν 21) Cod. X. add. xal ἀκογέτου, quod et Serap. habet. fluxionibus, in cibariis coctum. Cruentis vulneribus ido- neum est, ac inillammationes arcet, cum succidis lanis aut spongiis impositum. BHeprimit et procidentias vulvae se- | disque, item gingivas abscedentes et sanguinem fundentes. Est etiam efficax ad ulcera pascentia, erysipelata, herpe- tas, lepras, lichenas et pterygia, si cum aliquo conve- nienti misceatur: ulcera phagedaenica et alia vastantia fotu continuo cohibet: podagricis calido fotu cum sulfüre au- xiliatur: sugillata tollit, cum melle inunctum. Contra ca- pitis ardores cum rosaceo in succidis velleribus et spon- gia imponitur. Ad hydropem, auditum difficilem au- riumque sonitus et susurros ferventis vapor proficit: in- stillatum quoque vermes in auribus necat. Panos coercet tepidi fotus, aut si imbuta eo spongia imponatur: pruri- tus etiam permulcet. Contra venenatorum morsus, qui frigoris sensum afferunt, calidi fotus prodest: uti frigidi contra eorum ictus, quae exurens virus eiaculantur. Ca- lidum potum ac vomitu redditum adversus omnia venena x y ex ' 708 HEA4ANIOY ΖΠΟΣΚΟΡΙΔΟῪ .ANAZAPBEO X ἐν κοιλίᾳ, πρός τὲ μύκητας καὶ Ἰξίαν καὶ σμίλακα σὺν Gol: βδέλλας τε ποϑείσας καταῤῥοφούμενον ἀποβάλλει" καὶ βῆχα χρονίαν πραὔνει, τὴν δὲ πρόφρατον ἐρεϑίζει" ἁρμόζει δὲ xoi πρὸς ὀρϑόπνοιαν, ϑερμὸν καταῤῥοφούμενον " στέλλει δὲ &va- γαργαριζόμενον καὶ τὰ ἐν βοόγχῳ δεύματα, συναχχικοῖς τε ἁρμόζει, καὶ πρὸς κιονίδα κεχαλασμένην, καὶ πρὸς ὀδόντων πόνον, ϑερμὸν διακλυζόμενον. Κεφ. κβ΄. [Περὶ ὀξυμέλιτος.ἢ ᾿Οξύμελε σκευάζεται OU- τω" λαβὼν ὄξους κοτύλας &, καὶ ἁλὸς ϑαλασσίου μνᾶν píav?? , “μέλιτος μνᾶς 6, ὕδατος κοτύλας (, μίξας ἕψησον, ἄχρις οὗ δεκάκις ἀναβράσῃ, καὶ ψύξας κατάγγισον. Zlox& δὲ λαμβανόμενον πάχος ἄγειν, ὠφελεῖν ἰσχιαδικοὺς καὶ ἀρ- ϑριτικοὺς καὶ ἐπιληπτικούς" ἀρήγει δὲ καὶ τοῖς ὑπὸ ἐχίδνης καὶ23 τῆς καλουμένης σηπὸς δηχϑεῖσι, καὶ τοῖς μηκώνειον ἢ ἰξίαν πιοῦσιν" ἀναγαργάρισμα᾽ τε συναγχικῶν ὠφέλιμον. 22) Cf. Plin. 14, 21. et 25, 29.; ubi sais marini pondo libram et quadrantem posuit pro £kymórae quadrantem Pintianus, seu Ferdin. Nannez de Gusman. 25) Cornar, xai iuterponendum esse suasit. efficax est: ac praesertim contra hausta meconium, conium, sanguinis lactisque in ventre coagula, fungos, ixiam et taxum, cum sale. 'Voratas hirudines sorbitione eiicit:, tussim veterem mitigat, ac recentem lacessit. In ortho- puoea calidum commode sorbetur. Quin ct gutturis flu- xiones gargarizatu inhibet; anginis et laxatae uvulae con- venit: nec non et calidum contra dentium dolorem col- luitur. Cap. XXII [Je Oxymelite.] Oxymel hoc modo paratur: Aceti heminas quinque, salis marini minam unam, mellis minas decem et aquae sextarios quinque pariter co- quito, donec decies efferbuerint, mox, ubi refrixerint, elu- triato. Creditur sumtum crassos humores extrahere, atque ischiadicis, arthriticis atque comitialibus opitulari. Est et auxilium contra viperae morsum eiusque lacertae, quam sepa vocant, itemque contra haustum meconium ixiamve. Utilis denique anginosis gargarizatus. ΠΕΡῚ YAHEX ΤΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 709 Κεφ. «y. [Περὶ ᾿Οξάλμης.] ᾿Οξάλμη ὠφελεῖ καταν-: | sÀovuévg πρὸς νομὰς, σηπεέδόνας, κυνόδηκτα καὶ τὰ ἀπὸ | vOv ἰοβόλων δήγματα στέλλει δὲ καὶ τὰς émi τῶν λιϑοτο-- μηϑέντων αἱμοῤῥαγίας, εὐθέως μετὰ τὴν χειρουργίαν ϑερμῇ ἐγκλυζομένη 22, καὶ ἕδραν προπεπτωκυῖαν᾽" ἐγκλύζεται δὲ ἐπὲ τῶν μετὰ νομῆς δυςεντερικῶν" δεῖ δὲ ἐπεγχυματίζειν γάλακτι" καταῤῥοφουμένη δὲ καὶ ἀναγαργαριζομένη βδέλλας κτείνει " σμήχει δὲ καὶ πίτυρα καὶ ἀχῶρας. | Keg. x). [Περὶ OvuoE&Augs.] Θυμοξάλμη, ἡ ἐχρῶντο | oí ἀρχαῖοι ἐπὶ τῶν ἀσϑενῆ τὸν στόμαχον ἐχόντων, κατὰ τρεῖς ἢ τέσσαρας κυάϑους πρὸς ὕδωρ ϑερμὸν κεραννύντες, καὶ δι-- δόντες ἐπὶ ἀρϑριτικῶν καὶ πνευματουμένων " ἄγει δὲ τὰ παχέα | «ai μέλανα " σκευάζεταὶ δὲ οὕτω: ϑύμου λείου ὀξύβαφον, ἁλῶν ἴσον, ἀλφίτων, πηγάνου 35, γλήχωνος, ἑκάστου ὀλίγον». | βαλὼν εἰς ἄγγος, ἐπίχει ὕδατος κοτύλας ς΄, ὄξους ἡμικοτύλιον, περιϑείς τε ὀϑόνιον ἐξαιϑρίαζε. 24) Lacuna legit xoi ἐγκαϑιζομένη, | 25) Haec duo, ἀλφέτων et πηγάνου, adsunt in Ald.; Asulan, videtur ἢ neglexisse in textu in nothis vero habet. Cap. XXIII. [De ceto sa/so,.] Acetum salsum fotu contra ulcera depascentia, putrida, canunr morsus et ve- nenatos ictus auxiliatur. Sistit et sanguinis eruptiones, quae post exsectum calculum obveniunt, dum protinus post operationem calidum infunditur: prociduam quoque sedem reprimit. Alvus eorum eo colluitur, qui iutestino- rum difficultate cum ulceribus vastantibus vexantur: sed illico post superinfundendum lac est. Hirudines sorbitione interimit et gargarizatu: furfures denique et achores ex- terget. . 2 Cap. XXIV. [De Thymoxaime.] "Thymoxalme ve-. teres utebantur, dabantque laborantibus imbecillitate sto- machi, itemque arthriticis et inflatione oppressis ternos quaternosve cyathos, aqua calida dilutos: humores crassos atrosque ducit. Hoc vero modo factitatur: Thymi triti acetabulam , salis idem modus, polentae, rutae, pulegii, singulorum exiguae portiones in vas coniiciuntur, et aquae sex heminae acetique dimidia hemina affunduntur, at- que circumposito linteo sub diu exponuntur. L] 70 HEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQX Κεφ. κέ. [Περὶ σκιλητικοῦ ὄξους. Τὸ δὲ owAMgn- |. κὸν ὄξος σκευάζεται τοῦτον τὸν τρόπον' καϑάρας λευκὴν σκίλλαν καὶ κατατεμὼν καὶ διείρας λίνῳ, ὥςτε μὴ ϑιγγάνειν τοὺς τόμους ἀλλήλων, ξηράνας ἐν σκιᾷ ἐπὶ ἡμέρας μ΄, λα- βὼν μνᾶν μίαν ἐξ αὐτῆς, κάϑες εἰς ξέστας ὄξους καλοῦ if: ἄφες ve ἡλίῳ ἡμέρας μ' 25 βρέχεσϑαι, πωμάσας τὸ ἀγγεῖον ἐπιμελῶς" μετὰ δὲ ταῦτα ἀνελόμενος τὴν σκίλλαν καὶ ἐχπιέ- σας, αὐτὴν μὲν ῥίψον' τὸ δὲ ὄξος ὑλίσας κατάγγιζε καὶ b LI . v N € ' 9a , , ; "P &zorí0sco' ἔγιοι δὲ μνᾶν πρὸς O&£ovg ξέστας ε΄ μίσγουσιν oí δὲ, αὐτόϑεν καϑάραντες, δίχα τοῦ ξηρᾶναι, τὸν σταϑμὸν ἴσον βάλλουσι, καὶ ἐῶσι μῆνας c'* γίνεται δὲ τὸ τοιοῦτον τμητικώτερον. Εὐϑετεῖ δὲ διακλυζόμενον πρὸς οὖλα μυδῶντα, στέλλον καὶ στεῤδοποιοῦν αὐτὰ, καὶ ὀδόντας κινουμένους" wal D Ἀν εν τ / , Y ; c AA [ τὰς περὶ TO στόμα σηπεδόνας καὶ δυςωδίας ἱκανῶς ἀνασκευα- c ES , Cov* καταῤῥοφούμενον δὲ τὸν τε βοόγχον στερεοῖ, καὶ τυλώ- δη 1 ποιεῖ, καὶ τὸν ἤχον εὔτονον καὶ λαμπρὸν ἀποτελεῖ" 26) Sic manifesto legit Serap. Nec aliter in Actio ac Columella. P vulgo. 27) Serap. legit σαρκώδη. Cap. XXV. [De ceto scillitico.] Acetum scilliti- cum hoc modo conficitur: Purgatam scilam candidam concidito, sectas taleolas autem lino traiectas modicis in- tervallis, ne se contingant, suspendito, atque ita siccato in umbra per quadraginta dies. Earum minam in aceti boni sextarios duodecim. immergito, et, vase diligenter operculato, per quadraginta dies in sole macerari sinito : postea scillam eximito, et expressam abiicito: acetum vero percolatum in vas diffundito atque reponito. Nonnulli minam scilae unam aceti sextariis quinque admiscent. Alii postquam extemplo scilam repurgarunt citra exsic- cationem, parem eius mensuram adiiciunt, et per sex men- ses macerari iubent. Ac tale quidem acetum maiorem in- cidendi vim habet. Aptum autem id est, dum colluitur, ad gingivas humore pracgnantes astringendas roborandas- que, ad dentes vacillantes stabiliendos, putrida oris ul- cera et graveolentiam sananda: sorbitione fauces durat callosasque. reddit, vocem denique expedit, ac limpidam - e d ZEE EL S NEAL Lem ΠΕΡῚ YAHX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION E. 711 παραλαμβάνεται δὲ πρὸς στομαχίκοὺς καὶ δυςπεπτοῦντας, ἔπι- ληπτικοὺς, σκοτοδινιῶντας, μελαγχολικοὺς, ἀπηλιϑιωμένους" ἔτει δὲ καὶ πρὸς ὑστερικὰς πγίγας καὶ σπλῆνας ὑπερόγκους καὶ ἰσχιάδας" ἀναλαμβάνει δὲ καὶ τοὺς λίαν ἀσϑενεῖς" καὶ τὸ σῶμα ὑγιεινὸν καὶ εὔχρουν κατασκευάζει" ἔστι δὲ καὶ ὀξυδερ-- κές" καὶ πρὸς Óvon«otav [ἐνσταγῆναι] 385 δυνατὸν, ἐὰν £ygv- γματίζηται" καὶ καϑόλου πρὸς ἅπαντα ἐνεργεῖ, πλὴν ἑλκώ- σέων τῶν ἐντός [κεφαλαλχγιῶν καὶ γευρικῶν] 39- δίδου δὲ καϑ' ἡμέραν δοφεῖν νήστει τὴν μὲν ἀρχὴν ὀλίγου, καταβοαχὺ δὲ προςαύξων ἄχρι κυάϑου" τινὲς δὲ κυάϑους β΄ διδόασιν, ἢ καὶ πλεῖον. Κεφ. κε΄. [Περὶ σκιλλητικοῦ οἴνου. ^O δὲ ἀπὸ τῆς σκίλλης οἶνος γίνεται οὕτως" κατατεμὼν, ὡς εἴρηκα, τὴν σκίλλαν, ξήρανον iv ἡλίῳ, ἔπειτα κόψας αὐτῆς μνᾶν μίαν, καὶ διασήσας λεπτῷ xooxívo, ἔνδησον ὀϑονίῳ ἀραιῷ, καὶ κά- ϑὲς εἰς γλεύκους καλοῦ καὶ προςφάτου ξέστας x τρίμηνόν 28) Hoc redundat; nec in Serap. legitur. 29) Desunt uncinis inclusa in Serap., nec consentiunt cum vete- rum reliquorum praeceptis, Codex interpretis coustantinop. apud Matthiolum habet γεφριτικῶν loco vevoexOv. reddit canoramque. Sed et stomachicis, cibum aegre con- coquentibus, comitialibus, vertiginosis, melancholicis ac mente captis exhibetur. Datur et contra hystericas suffo- cationes, lienes praetumidos et ischiada. Imbecillos ad- modum recreat: corporis salubritatem coloremque melio- rem praestat. Oculorüm quoque aciem auget: ad audi- tum difficilem efficax est, si infundatur. Generatim ad omnia valet, praeterquam ad internas exulcerationes [eo- rum, qui capitis dolori nervorumque affectibus sunt ob- noxii]. Ceterum datur quotidie ieiunis sorbendum , inter initia quidem quantitate exigua, sed ea dein paullatim augetur ad cyathum usque. Nonnulli binos cyathos aut amplius exhibent. Cap. XXVI. [2e sci/litico vino.] Fit et e scilla vi- num hoc modo: Dissectam, uti dictum est, scillam in sole siccato, dein contusam eius minam tenui cribro in- cernito, et linteo raro illigatum in vicenos sextarios mu- sti recentis ac boni demergito: atque, ubi trimestri spatio 712 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZX ve ἔασον βραχῆναι" μετὰ δὲ ταῦτα μετεράσας τὸν οἶνον εἷς ἕτερον ἀγγεῖον, ἀπόϑου περισφηκώσας ἐπιμελῶς" ἔνεστι δὲ καὶ ὑγρᾷ τῇ σκχίλλῃ χρῆσϑαι, ἐπιτέμνοντα αὐτὴν γογγυλίδος τρόπον, καὶ τὴν δλκὴν διπλασιάσαντα᾽" δεῖ δὲ ἡλιάζειν ἐπὶ ἡμέρας μ΄, καὶ παλαιοῦν ἄγαν. Ἔτι δὲ καὶ οὕτω σχευάζε- ται ὃ προειρημένος οἶνος" λαβὼν σκίλλης ἐντετμημένης καὶ πεχαϑαρμένης μνᾶς y , κάϑες tig γλεύκους καλοῦ μετρητὴν ἱταλικὸν, καὶ μῆνας ξξ ἔασον πωμάσας" εἶτα ὑλίσας καὶ με- τεράσας ἀπόϑου. ἘΕὐϑετεῖ δὲ πρὸς ἀπεψίας καὶ διαφϑορὰς τροφῆς, καὶ τοὺς ἀπεμοῦντας ταὐτήν᾿ Ég ὧν τε πᾶχος κοι- λίᾳ. παράκειται ἢ στομάχῳ᾽ σπληνικοῖς καὶ καχέκταις, καὶ ὑδοωπικοῖς, ἱκτερικοῖς, δυοουροῦσι, στροφουμένοις, πνευμα- τουμένοις, παραλυτικοῖς, ῥίγεσι χρονίοις, σχοτωματικοῖς, σπά-- σμασι" καταμηνίων τε ἀγωγός" ἥκιστα δὲ νεῦρα λυπεῖ" ἀμεί-- vov δὲ ὃ παλαιότερος" φυλάσσεσϑαι δὲ δεῖ αὐτοῦ τὴν χρῆσιν ἔν τε πυρετοῖς καὶ ἐπὶ τῶν ἐντὸς ἐχόντων ἕλκος. Κεφ. κζ΄. [Περὶ ϑαλαττίων οἴνων.) Oi δὲ διὰ ϑα- maduerit, clutriatum vinum, obstructo diligenter vase, recondito. Licet quoque humida scilla uti, (in orbicu- los) rapi modo dissecta, sed duplicato pondere. Ceterum vinum id quadraginta diebus insolari oportet, et valde inveterascere. Sed et insuper alia- est ratio parandi id vinum. Scilicet scillae dissectae ac purgatae minae tres in musti boni cadum (amphoram) italicum adiiciuntur, et senos menses vase obstructo macerari sinuntur: post id tempus defaecatum transfusumque vinum reconditur. Utile autem est ad cruditates ciborumque corruptiones, item iis, qui cibum revomunt, nec non, quorum ventrem sto- machumve crassi humores obsident. Prodest et lienosis, malo habitu praeditis, hydropicis, regio morbo urinaeque difficultate laborantibus, torminosis, inflatione vexatis, pa- ralyticis, diuturnis rigoribus, vertiginosis atque convulsis. Menses etiam pellit, minimeque nervos infestat. Vetustate fit melius. Sed vitandus ipsius usus tum in febribus, tum in iis, qui ulcus quoddam intus habent. Cap. XXVIL [De vinis aqua marina confectis.] ΠΈΡΙ YAHZ IATPIKHZ BIBAION E. 713 λάττης οἶνοι ποικίλως σκευάζονται᾽" oi μὲν γὰρ εὐθέως αὖ-- τῶν, μετὰ τὸ τρυγηϑῆναι30 τὴν σταφυλὴν, μιγνύουσι ϑά- λασσαν" ἔνιοι δὲ προϑειλοπεδεύουσι. καὶ οὕτω πατοῦσι, μι-- γνύντες ϑάλασσαν᾽ oi δὲ σταφιδώσαντες τὴν σταφυλὴν, βρέ- χουσιν ἐν πίϑοις μετὰ ϑαλάσσης, καὶ οὕτω πατοῦντες ἐχϑλί- βουσι" γίνεται δὲ ὃ τοιοῦτος γλυκύς" οἵ μέντοι γε πρὸς τὴν γεῦσιν αὐστηρότερον σχευαζόμενοι, ποιοῦσι καὶ πρὸς πυ-- ρετῶν παρασκευὴν!, εἰ μὴ παρεῖεν ἀμείνους, καὶ πρὸς κοιλίας ὑπαγωγὴν, καὶ ἐμπύοις, σκληροκοιλίοις, καὶ ὅσοι ὑπὸ τῶν ἀμιναίων ψαύονται κεφαλῆς᾽ κακοστόμαχοι μέντοι καὶ οὗ- TOL, καὶ πνευμάτων γεννητικοί. Κεφ. xq. [Περὶ οἴνων σκευαστῶν ἄλλων 3.1 Οὐκ ἄχρηστον δὲ ὑπογράψαι νομίζομεν πρὸς τὸ πλήρη τὴν ἵστο- ρίαν τοῖς φιλιστοροῦσι γενέσϑαι, καὶ τὴν τῶν ποικιλοτέρων οἴνων σχευασίαν" οὐχ Ori πολλή τίς ἔστιν ἢ ἀναγκαία T - E m 34^9 e ' ' 2 ον 3 , “ χρῆσις αὐτῶν, ἀλλ ἵνα κατὰ μηδὲν αὐτῶν ἐλλείπειν δοκῶ-- $0) Lacuna addidit e vet. cod. χαὶ σπεατηϑῆναι- /$1) Ausus sum, novum caput ordiri, cum antea attexta sint se- quentia capiti priori. Marina vina vario modo conficiuntur. Nonnulli enim, simul ac decerptae sunt uvae, aquam maris adimiscent: alii in cratibus prius uvas in [sole siccant, iisque dein calcatis marinam adiiciunt. Alii passas prius uvas in do- lis aqua marina macerant, moxque calcatas exprimunt. Et eiusmodi quidem vinum dulce evadit. Quae tamen austeriore gustu temperantur, etiam in febribus subsidio sunt, dum meliora defuerint. Valent et ad alvum sub- ducendam et ad puris colluvies, iisque, qui alvo sunt dura (prosunt), quique facile ex aminaei usu capite tentantur. Attamen et huiusmodi vina stomacho adversantur fÍlatus- que pariunt. Cap. XXVIIL [De winis aliis factitiis.] Quo ple- niorem habeant historiam, qui huius studio tenentur, haud inutile duximus, multiplices varie conficiendorum vinorum modos describere: non, quod frequens aut necessarius sit eorum usus, sed ne quid omisisse videamur; quod ad vi- 714 HEAANIOY ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ μεν" εἰσὶ δὲ αὐτῶν ἕνγιοι ἧττον. περίεργοι καὶ πίπτοντες εἷς τὴν χρῆσιν" ὡς ὁ διὰ τῶν κυδωνίων καὶ ἀπίων καὶ κερα- τίων, ἔτι δὲ καὶ ὃ διὰ μύρτων σκευαζόμενος 32: Ὁ μὲν οὖν κυδωνίτης, ὃν ἔνιοι μηλίτην καλοῦσι, σκευάζεται οὕτω" μή-- λων κυδωνίων ἐξελὼν τὸ σπέρμα, καὶ τεμὼν ὡς γογγυλίδα, εἷς μετρητὴν γλεύκους, χάλασον μνᾶς ιβ΄ πρὸς ἡμέρας X * εἶτα διυλίσας ἀπόϑου" σκευάζεται δὲ καὶ οὕτω" δεῖ μετὰ τὸ κό- ψαι καὶ ἐχϑλίψαι τὰ κυδώνια τοῦ χυλοῦ. τούτων μίξαι τοῖς (i Ecoroig ἕνα ξέστην μέλιτος, καὶ οὕτω χρὴ ἀποϑέσϑαι" ἔστι δὲ στυπτικὸς, εὐστόμαχος, δυρεντερίαις ἁρμόζων, Tue τικοῖς, γεφριτικοῖς T€ καὶ δυςουροῦσι. Keg. κϑ'. [Περὶ! μηλομέλιτος.) Καὶ μηλόμελι δὲ, καὶ κυδωνόμελι ὀνομάζεται, σκευάζεται οὕτω" μήλων κυδω- γίων ἐξαιρεϑέντων τὰ σπέρματα καὶ βληϑέντων εἰς μέλι ὅτι e - e 2 κι n 7 Ὶ σιλεῖστον, ὥςτε ἐνεσφηνῶσϑαι᾽ γίνεται προςηνὲς μετ ἐνιαυτὸν, | n ] 5 , c , ' e 3€ I 3 » " οἰνομέλιτι ἐοικὸς * ἁρμόζον πρὸς ἃ καὶ ἢ πρὸ αὐτοῦ σκπευασία. 52) Editt. hic: Κεφ. κη΄. Περὶ κυδωγέτου οἴγου. norum tractatum pertineat. Sunt autem ex factitiis illis nonnulla minoris operae et laboris, quae tamen in usum veniunt: sicut quae e cydoniis, pyris, siliquis, itemque myrti baccis parantur. Itaque cydonites, quod alio no- mine mclites appellatur, ita fieri solet: Cydonia mala, ex- emtis seminibus, frustatim , raporum modo, conciduntur, eaque duodecim minarum pondere in musti cadum de- mittuntur, ubi per triginta dies manent: tandem excola- tum vinum reponitur. Paratur et hoc modo: Ad succi cydoniorum tusorum pressorumque sextarios duodenos mellis sextarios singulos adiicere oportet, atque ita recon- dere. Vinum id astringit, stomacho utile est: itemque prodest dysentericis, hepaticis, nephriticis, et qui difficul- ter mingunt. Cap. XXIX. [De JMelomelite.] Melomeli, quod et cydonomeli appellatur, hoc modo paratur: Cydonia mala, seminibus exemtis, in plurimam mellis copiam ac ita coniiciuntur, ut quasi cuneentur. d post annum suave redditur, mulso non dissimile. Valet autem ad eadem, ad quae superior confectura. ί i W ΠΈΡΙ YAHZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION E. 7i5 Κεφ. X. [Περὶ ὑδρομήλου. “Ὑδρόμηλον δὲ σκευάαζε- ται, μιγνυμένου τοῦ ἔκ τῶν κυδωνίων μηλομέλιτος 588 μετρη- τοῦ ἑνὸς πρὸς β΄ μετρητὰς ἀφεψημένου ὕδατος καὶ ἡλιαΐο-- μένου ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα᾽ δύναμις δὲ καὶ τούτου ἡ αὐτή. . Keg. λα. [Περὶ ὀμφακομέλιτος. ᾿Ομφακόμελι δὲ σκευάζεται τοῦτον τὸν τρόπον᾽ λαβὼν ὄμφακας μήπω περ- καζούσας, ἡλίαζε ἐπὶ ἡμέρας γ΄, καὶ μετὰ ταῦτα ἐκϑλίψας βάλε πρὸς y μέρη τοῦ χυλοῦ μέλιτος καλλίστου ἀπηφρι- σμέμου μετρητοῦ μέρος ἕν᾽ καὶ ἡλίαζε καταγγίσας εἰς κερά- μους. Δύναμιν δὲ ἔχει σταλτικὴν, ψυκχτικήν " ὅϑεν ἁρμόζει στομαχικοῖς, κοιλιακοῖς" ἡ χρῆσις δὲ αὐτοῦ μετ᾽ ἐνιαυτόν. Κεφ. MB. [Περὶ ἀπίτου οἴνου.) “πίτης σκευάζεται ὁμοίως, ὥςπερ καὶ ὃ κυδωνίτης" μὴ λίαν δὲ ἔστωσαν οἵ ἄπιοι πέπειροι" καὶ ὃ τῶν κερατίων δὲ, καὶ ὃ τῶν μεσπί- λων καὶ οὔων ὁμοίως σκευάζεται" πάντες δέ εἶσι στυπτικοὶ, στρυφνοὶ, εὐστόμαχοι, ῥεύματα ἔνδον ἐπέχοντες. Κεφ. Ày. [Περὶ oivav8írov.] “Ο δὲ οἰνάνϑινος σκευά- $3) Cf. Paull. lib. 7. p, 279. Cap. XXX. [De Zydromelo.] Fit hydromelon, mensura una melomelitis e cydoniis facti ad duas aquae coctae et per caniculae aestum insolatae addita. Ac vis huius eadem quoque est. Cap. ΧΧΧΙ, [De Omphacomelite.] | Omphacomeli- tis faciendi ratio haec est: Uvas acerbas nondum variantes tribus diebus insolato, dein exprimito: et ad ternas succi partes mellis optimi despumati singulas partes adiicito: mox confectionem in fictilia diffusam insolato. "Vim re- primendi habet ac refrigerandi,, iquare stomachicis conve- nit ac coeliacis. Usus autem post annum est. Cap. XXXII. [De vino e pyris.] Fit id perinde ac e cydoniis, sed circumspiciendum, ne nimis matura sint pyra. Quin et e siliquis etiam, mespilis et sorbis si- mili modo vina temperantur. Omnia haec astringunt, et acerba stomachoque utilia sunt, ac internas fluxiones co- hibent. Cap. XXXIH. [De OenantAino.] Oenanthinum vi- 716 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZX ἵεται οὕτω" λαβὼν τῆς ἀγρίας ἀμπέλου τὸ ἄνϑος βρυούσης ξηρὸν μνᾶς [^ εἷς μετρητὴν γλεύκους, πρὸς ἡμέρας À , εἶτα διυλίσας ἀπόϑου. Ποιεῖ δὲ πρὸς ἀτονίαν στομάχου, ἄνορε- Ξίαν, κοιλιακοὺς καὶ δυςεντερικούς. Κεφ. λδ΄. [Περὶ óoírov οἴνου] 'O δὲ ῥοΐτης οἶνος σκευάζεται οὕτως δόας ἀπυρήνους λαβὼν ὡρίμους, καὶ 9A- ψας τὸν χυλὸν τῶν κόκκων ἀπόϑου, 7 ἀφεψήσας εἷς τρίτον, οὕτως ἀποτίϑεσο. Ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ ἐντὸς ῥεύματα καὶ πυ- ρετοὺς ῥοώδεις" ἔστι δὲ εὐστόμαχος καὶ στεγνωτικὸς κοιλίας Gi οὐρητικός. Κεφ. λέ. [Περὶ δοδίτου οἴνου. “Ῥοδίτης δὲ οὕτω σκευάζεται" ῥόδων ξηρῶν κεκομμένων μνᾶν μίαν ἐνδήσας εἷς ὀϑόνιον, κάϑες εἷς γλεύκους ξέστας ἡ μετὰ δὲ τρεῖς μῆνας διυλίσας μετάγγιζε καὶ ἀποτίϑεσο" χρήσιμος δὲ ἀπυρέτοις πρὸς στομάχου πέψεις καὶ πόνους ἐπιπινόμενος, πρός τε καϑ-- ὕγρους κοιλίας καὶ δυςεντερίαν 33" σκευάζεται δὲ καὶ διὰ $4) Sic Ald. — Cornar.; δυφςεντερίας Goupyl., Sarac. num hoc modo concinnatur: Sumito florum siccorum e vite sylvestri pullulante minas duas, et in musti cadum mittito, post triginta dies excolatum recondito. Efficax est contra stomachi imbecillitatem , appetentiae defectum, coeliacum morbum et intestinorum difficultatem. Cap. XXXIV. [2e rhoxe vino.] E punicis autem vinum sic paratur: Punica sume nuclei expertia et ma- tura, expressum e coccis succum, (aut ita ut est,) aut ad tertias decoctum, reponito, Efficax cst contra fluxiones internas et febres profluviis comitatas. Est et stomacho utile, alvum astringit, et urinam movet. Cap. XXXV. [De vino rosato.] Rosatum vero tali modo paratur: Rosarum siccarum tusarumque minam illi- gatam linteolo in musti sextarios octo coniicito: 'et post tres menses colo traiectum transfundito ac reponito. Utile est iis, qui febre carent, ad stomachi coctiones iuvandas doloresque leniendos, a cibo potum: nec mon et contra humidas alvos ac dysenteriam. Fit quoque e succo rosa- ΠΕΡῚ YAHZX IATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ 4. 717 M e - , χυλοῦ ῥόδων καὶ μέλιτος μιγνυμένου, ὃ καλεῖται ῥοδόμελι" 5 , ἁρμόζει πρὸς τὰς ἐν ἀρτηρίᾳ τραχύτητας. j ; | Κεφ. λς΄. [Περὶ μυρτίτου oivov.] ϊυρτίτης δὲ oxsvá- 1 "ὦ L D» , Cero. οὕτω" δεῖ μύφτα μέλανα παραλχμάζοντα λαβόντα xo- «5 , ' 1 ἜΝ 7, 1 4 πτειν, καὶ ἐκϑλίβειν τὸν χυλὸν Ov ὀργάνου καὶ καταγγίζειν * » ' Y E TOL LAM ? ; e « ' Y ἔγιοι δὲ καὶ ἀφεψοῦσιν εἰς τρίτον" οὗ δὲ καὶ προϑειλοπε-- 5 , ; “- ΄, v δεύουσιν ἐν ἡλίῳ, καὶ ξηράναντες μίσγουσι τῇ χοίνικι κοπείσῃ τρεῖς κοτύλας ὕδατος καὶ οἴνου παλαιοῦ τὸ αὐτό" οὕτω τε ἐκϑλίβουσι καὶ ἀποτίϑενται. “Ἱκανῶς δέ ἔστι στυπτικὸς καὶ , εὐστόμαχος᾽ δευματιζομένῳ τε στομάχῳ καὶ κοιλίᾳ χρήσιμος, πρός τε τὰς ἑλκώσεις καὶ δοῦν " μελαίνει δὲ καὶ τρίχας &y, κεφαλῇ. Κεφ. A5. [Περὶ μυρσινίτου oivov.] Πυρσινίτης . δὲ ͵ » 7, T 7 - σκευάζεται οὕτω" δεῖ λαβόντα τῶν μελαίνων μυρσινῶν vovg , A / ἀκρέμονας καὶ τὰ φύλλα σὺν τοῖς μύρτοις κόπτειν, καὶ βάλ- r EX a p c. , / E λειν εἰς τοὺς τρεῖς τοῦ γλεύκους 4098, τῆς μυρσίνης xexou- » , er 2f ^ 4 c - μένης μνας t, καὶ διβξειν, ἀχρις «v δύο ὑπολειῳφϑῶσιν ἢ τὸ c M ..ἢ 7 3 , -— X ἥμισυ, καὶ OuMGavrag ἀποτίϑεσϑαι. Ποιεῖ δὲ οὗτος πρός rum, admixto melle, quod rhodomeli vocant, fistulae spi- ritalis asperitudini utile. Cap. XXXVI. [De wino myrtite.] Myrteum conficitur hoc modo: Myrti baccas. nigras maturescen- tes tundito, torculoque expressum succum diffundito.: Aliqui etiam ad tertias decoquunt. ^ Alii baccas prius in cratibus ad solem siccant, et earum contusarum sin- gulis choenicibus ternas aquae heminas et vini veteris parem modum adiiciunt: postea exprimunt atque recon- dunt. Potenter astringit, stomacho utile, alvi stomachi- que fluxionibus prodest, itemque contra intestinas ulcera- tiones fluoremque muliebrem: denique capitis etiam ca- pillos denigrat. j Cap. XXXVII. [Je wino myrsinite.] Myrsinites ita temperatur: Nigrae myrti teneri ramuli cum suis bac- cis foliisque tusi, decem minarum pondo, in tres musti congios merguntur coquunturque, donec duo supersint, aut certe dimidium: tandemque colatum id vinum ad usum reconditur. Contra achoras, furfures, exanthemata, 718 ZEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ k * f τε ἀχῶρας καὶ πίτυρα, ἐξανϑήματα,, οὐλᾳ, παρίσϑμια, ὦτα πυοῤῥοῦντα "- στέλλει καὶ ἱδρῶτας. e Keg. M. [Περὶ oywívov olyov.] Kai ὃ σχίνινος δὲ ἐοικότως τῷ μυρσινίτῃ σκευάζεται: Ὁ Κεφ. λϑ΄. [Περὶ τερμινϑίνοῦ οἴνου. Καὶ ὃ τερμίν- ϑινος ὁμοίως * ἔγκαρποι γὰρ καὶ τούτων oi ἀκρέμονες ᾿λὰμ- βάνονται" καὶ παραπλησίας εἰσὶ δυνάμεως" στυπτικοὶ καὶ cU- στόμαχοι, ῥεύμασί τε ἁρμόζοντες στομάχου, ἐντέρων, κύ- στεως, αἱμοῤῥαγίαις: κατουλοῦσι δὲ καὶ τὰ ον elo πᾶντα * Ὁ UN χά δν ἕλκη, ἐπαντλουμενοῖ" τούς τε περὶ ὑστέραν ; καὶ ἔδραν δευ- ματισμοὺς στέλλουσιν, ἐγηαϑιζόμενδι. Κεφ. μ΄. [Περὶ φοινικίτου oivov.] ΦΦοινικίτης " λαβὼν φοίνικας τὰς χυδαίους πεπείρους, βάλε εἰς πιϑᾶκνην τετρημέ- Ξ * MEET MO SUUS , 35 / 53, Ul γὴν ἐν τῷ πυϑμένι καὶ ἐσφηκωμένην 355 χαλάμῳ πεπισσω-- μένῳ" τὸ δὲ τρῆμα λίνῳ βεβύσϑω" ἐπίχει δὲ τοῖς δέκα χοί- γιξιν χόας ὕδατος γ᾽" εἰ δὲ μὴ λίαν αὐτὸ γλυκὺ ϑέλεις εἶγαι, , , 2 7 a? d MAD Uc) "s ν ὁ - ^ P OPE. ^- πέντε χόας ἐπίχει" iw δὲ ἐπὶ ἡμέρας (* Tjj δὲ ια΄ ἀφαιρῶν 85) Vulgo ἐσφηνωμέγην. gingivarum tonsillarumque affectus et aures purulentas ef- ficax est, ac sudores quoque cohibet. Ca p. XXXVII... [De Zenziscino vino.] Lentiscinum similiter ac myrsinites temperatur. Cap. XXXIX. [Je terebznthino vino. ]. Nec secus terebinthinum, Nam et harum arborum ramuli fructiferi sumi debent. Sed et similis sunt vina facultatis, siqui- dem astringunt, stomacho conducunt, íluxionibus ventri- culi, intestinorum ac vesicae, itemque sanguinis proflu- vio commoda sunt. Ulcera omnia íluxioni obnoxia fotu ad cicatricem perducunt: vulvae denique ac sedis rheuma- tismos insessione cohibent. ! Cap. XL. [126 wino paímeo.] .Palmeum vinum ut conficias, paluulas vulgares maturas in doliolum fundo pertusum ac arundine picata obstructum demittito, ita ut foramen lino obturatum sit. '"Tum denis choenicibus ter- nos aquae congios affundito: quodsi non admodum dulce esse libeat, quinos congios infundito, et ad decem dies ma- ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ BIB.4ION E. 719 τὸ ἀπὸ τοῦ καλάμου ὀϑόνιον, ἀποδέχου οἶνον παχὺν καὶ γλυκὺν, καὶ ἀποτίϑεσο. Ἔστι δὲ ἡδὺς μὲν, κεφαλαλγὴς δέ. “ποιῶν πρὸς ῥεύματα, διὰ τὸ στύφειν" ὅϑεν στομαχικοῖς καὶ χοιλιακοῖς καὶ αἱμοπτοϊκοῖς ἁρμόζει" ἔνιοι δὲ τὸ αὐτὸ πάλιν τοῦ ὕδατος μίσγοντες δέχονται καὶ τοῦτο τρίτον ποιοῦσι, καὶ τέταρτον καὶ πέμπτον καὶ ἕκτον 36, Ore λοιπὸν ὀξίζει. Κεφ. μα΄. [Περὲ κατορχίτου οἴνου.) Kai o κατορχί- ης δὲ, Ov. ἔνιοι συκίτην καλοῦσιν, ἐν Κύπρῳ σκευάζεται ὑμοίως τῷ φοινικίτῃ " διαφέρει δὲ, ὅτι ἐπὶ τούτου ἔνιοι ἀντὸ ὕδατος στεμφύλων ἀπόβρεγμα νεοϑλίπτων τὸ ἴσον μέτρον ἴλλουσιν" ἰσχάδες δὲ λαμβάνονται. αἵ χελιδόνιοι καλούμεναι, ἢ φοινικαί" μέλαιναν δέ εἶσι καὶ ἀποβρέχονται, ὡς προείρη- ται" μετὰ δὲ ἡμέρας δέκα ἐχλαμβάνεται τὸ ὑγρὸν, καὶ ἐκ δευτέρου καὶ τρίτου ἐπιχεῖται τοῦ ἐκ τῶν στεμφύλων ἀπο- βρέγματος τὸ αὐτὸ μέτρον " ὁμοίως δὲ ἐκ διαστημάτων ἐκλαμ-- βάνεται τὸ τέταρτον καὶ πέμπτον ἀπόβρεγμα, ὁμοίως ὀξίζον, » $6) Sic Ald.; ἕχτον omisit Asulan., ad notha ablegatum. Icerari sinito. Die undecimo, detracto ab arundine lin- eo, vinum crassum ac dulce excipito ac reponito. Suave lud quidem, sed capiti noxium. Facit contra fluxiones Inemque exscreantibus confert. Sunt qui, addita rursum pari aquae mensura, liquorem excipiunt: id quod tertio, quarto, quinto et sexto faciunt: quod vero reliquum ab |his est, acescit. Cap. XLL [De wino catorchit».] ^ Catorchites, quod imonnulli sycites vocant, in Cypro, sicut palmeum, concin-. (natur: sed interest, quod in hoe parando nonnulli pro. aqua recens pressorum vinaceorum diluti tantumdem ad- |Hciunt. Sumuntur in hunc usum caricae nigrae, quae |chelidoniae aut puniceae nominantur. Sunt autem nigrae, tur et quarta et quinta infusio, qua simili modo acescente aceti vice utuntur. Vinum eiusmodi est tenuium par- excipitur, atque iterum ac tertio diluti vinaceorum par. imodus aíffunditur. Similiter spatiis intercedentibus excipi-. b Ψ 720 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΔΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ᾧ ἀντὶ ὄξους y χρῶνται. seduce δὲ ἔστι xal φυσώδηξ καὶ κακοστόμαχος, ἀποστρέφων ὄρεξιν, εὐκοίλιος μέντοι καὶ οὐρητικός " κατασπᾷ δὲ καὶ ἔμμηνα, καὶ γάλα δαψιλὲς ποιεῖ" αἷμα δὲ φαῦλον κατασκευάζει, καὶ ἐλεφαντιάσεώς ἔστι mouj- τικὸν, ὡς καὶ τὸ ζῦϑος" ἔνιοι δὲ καὶ ἁλῶν τοῖς &E wc- ραμίοις ξέστας ἐμβάλλουσι δέκα" οἱ δὲ ἅλμης κεράμιον, δυςμετάβλητον καὶ εὐκοίλιον ἔσεσϑαι διανούμενοι" οὗ δὲ xci ϑύμον καὶ μάραϑρον προςτιϑέασι τῷ πυϑμένι, εἶτα τὰς, ἰσχάδας, καὶ ἐναλλὰξ τοῦτο ποιοῦσιν, ἄχρις ἂν πληρώσωσι τὸ ἀγγεῖον. ' ' Κεφ. μβ΄. [Περὶ συκομορίτου οἴνου: «Σκευάζεται δὲ ὃ ἐκ τῶν συκομόρων ὡςφαύτως᾽ ὄξος δὲ γίνεται δριμὺ, διὰ τὸ μὴ ἐξισχύειν τὴν δύναμιν αὐτῶν φυλάσσειν τὴν γλυκύτητα τοῦ ῥυέντος 51. à E Κεφ. uy. [Περὶ ῥητινίτου οἴνου.) 'O δὲ ῥητινίτης καὶ κατὰ τὰ ἔϑνη σκευάζεται’ πλεονάζει δὲ ἂν Γαλατίᾳ, διὰ τὸ ἀποξύνεσϑαι τὸν οἶνον ἀπεπάντου μενούσης τῆς ora- φυλῆς, διὰ τὸ ψύχειν, εἰ μὴ παραπλακῇ πευκίνῃ" κόπτεται ὦ $7) En Cilicismum cum Paullino congruum. Ep. ad Eph. $, 1g. . fva ἐξισχύσητξ καταλαβέσϑαι. ) tium , flatus gignit, stomacho adversatur, appetentiam de- mit: bonam tamen facit alvum, et urinam ciet. Menses quoque trahit, et lactis ubertatem praestat: at vitiosum: sanguinem creat, et elephantiasin gignit, sicut et zythum. | Nonnulli senis amphoris. denos salis sextarios adiiciunt; ali muriae amphoram. Sic enim aegrius vitiari et alvo. idoneum reddi existimant. Alii etiam thymum foenicu- lumque in fundo substernunt, deinde caricas BRUM ac ita vicissim, donec vas expleverint. Ca p. XLII. [De vino e sycomoris factitio.] Fit et. e sycomoris vinum eodem modo, sed in acetum acre de-. genuerat, quoniam non ita praevalet vis eorum, ut ma- | nantis liquoris dulcedo retineri possit. : un Cap. XLIII. [De vino resinato.] Resinatum vinum. apud varias gentes factitari solet, sed plurimum in Gala- tia: quoniam illic, prae frigore non maturescente uva, vi- - num facile coacescit, nisi picea resina condiatur. "Tundi- | ΠΕΡῚ Y.4HZ IATPIKHZ BIBAION E. 791 ^ - - € € N - δὲ σὺν τῷ φλοιῷ ἡ ῥητίνη, καὶ τῷ κεραμίῳ μίγνυται ἦμι- f , M 2 » | aorvÀiov* καὶ oi uiv ἀπηϑοῦσι μετὰ τὸ ἀποζέσαι, χωρίζον-- D AN Wee ec Sa » ΄ Ni C Au) Ttc τὴν ῥητίνην" oi δὲ égou* παλαιωϑέντες δὲ γίνονται ἡδεῖς * , —- - πάντες δὲ κεφαλαλγεῖς οἱ τοιοῦτοι xai σκοτωματιχοὶ, πεπτι-- | xoi μέντοι καὶ οὐρητικοὶ, καὶ καταῤῥοϊζομένοις καὶ βήσσου-- € , - - - σιν ἁρμοζοντες" κοιλιακοῖς, δυςεντερικοῖς, ὑδρωπικοῖς, καὶ | Qoixaig γυναιξί" τοῖς δὲ ἐν βάϑει εἱλκωμένοις ἐγκλυσμα" στυ- ᾿πτικώτερος μέντοι τοῦ λευκοῦ ἐστιν ὃ μελανίζων. Κεφ. μδ΄. [Περὶ στροβιλίτου οἴνου Στροβιλίτης δὲ σκευάζεται, ἐναποβρεχομένων τῷ γλεύκει στροβίλων προςφά- τῶν καὶ τεϑλασμένων" ποιεῖ δὲ τὰ αὐτὰ τῷ ῥητινίτη" xv ἢ Η͂ , 2 ffs ' ᾽, € , fc , δὲ γλεύχκει ἐναποβρέξας τις τοὺς στροβίλους ἑψηση, ἁρμόζει , €- , | xai φϑινωώδεσιν, ἱκανῶς πινόμενος. — - , ' ΄ ς Κεφ. μέ. {Περὶ κεδρίνου.] 'O δὲ κέδρινος, ἢ ἀρκεύ-- » " »* ὃ ΄ » LT » 3] , 38 Quoc, ἢ κυπαρίσσινος, ἢ δάφνινος, ἢ πιτύϊνος, ἢ ἐλάτινος , M D σκευάζεται ὁμοίως" χρὴ γὰρ τὰ ξύλα νεότμητα σχίζοντας, Ϊ εἰ ' ' 3 87 , ' ci » 9 | Ore τὸν καρπὸν ἐκδίδωσι, τιϑέναι πρὸς ἥλιον, ἢ ἐν βαλα- $8) Lacuna e vet. cod. addit ἢ δρύϊνος. tur autem cum cortice resina et amphorae dimidia he- | mina permiscetur. Nonnulli, ubi efferbuit, excolant se- | parantque resinam: alii eamdem relinquunt. Haec autem | vina vetustate suavia redduntur. Sed omnia capitis dolo- rem vertiginemque faciunt: concoctionem tamen adiuvant et urinam cient: destillatione vexatis ac tussientibus pro- sunt: item coeliacis, dysentericis, hydropicis et feminis fluore muliebri laborantibus. Alvus iis eluitur, si inte- stina ulcerata sunt. Ceterum in hoc genere nigricans albo magis constringit. Cap. XLAV. [.De vino strobilite.] Strobilites fit, maceratis in musto strobilis recentibus et contusis, prae- betque resinati effectus. Si quis strobilos musto praema- ceratos decoxerit, abunde potum tabidis conducet. Cap. XLV. [2e vino cedrino.] 'Cedrinum, iunipe- rinum, cupressiinum, laurinum , pineum et abicguum si- mili ratione concinnantur. Arborum enim, dum fructus edunt, ligna recens caesa findenda sunt, solique aut bal- nei aestui exponenda, ant igni admovenda, uti consudent. DIOSCORIDES. Zz ^ 799 HEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOEX ͵ "*» 5 ' e - L! ΄ - Ns - vélo , ἢ ἐν πυρὶ, ὥςτε συνιδρῶσαι, xol μίσγειν τῷ χοὶ τοῦ » “ E r4 - - oirov μνᾶν μίαν, καταμίξαντάς τὲ ἐᾷν μῆνας β΄, εἶτα μετ- "n MS , 2 ; - Y - * eyy(Cur, καὶ ἡλιάσαντας ἀποτίϑεσϑαι" πληροῦν δὲ δεῖ τὰ ἀγγεῖα τῶν σκευαστῶν οἴνων" ἀποξύνει γὰρ τὰ ἀπόκενα. 'ἄϑετοι μέντοε oi φαρμακώδεις οἶνοι τοῖς ὑγιαίνουσι" ϑερ- μαντικοὶ δὲ πάντες, οὐρητικοὶ, ὑποστύφοντες" ὃ μέντοι Óa- qvwog ϑερμαντικώτερος᾽ γίνεται δὲ καὶ ἐκ τοῦ καρποῦ τῶν μειζόνων 39 χέδρων40 οἶνος" δεῖ δὲ τῷ yov τοῦ γλεύκους ἡμι- - , “ , 41 L * n. r al qr Δὸν μναῖον κεκομμένων τῶν κεδρίδων 1 μίξαι" ἡλιάσαι τε ép. ἡμέ- ρας μ᾽" μετὰ δὲ ταῦτα διυλίζειν καὶ μεταγγίζειν. Κεφ. με΄. [Περὶ ἀρκευϑιδίτου οἴνου.) Γίνεται καὶ ἐκ - - - - 2 τοῦ τῶν ἀρκευϑίδων καρποῦ, ὁμοίως τῷ κεδρίτῃ, τὰ αὐτὰ στοιῶν. í ' Κεφ. μζ΄. [Περὶ πεδοίτου)] Κεδοίτης δὲ γίνεται οὕτω" ΄ ^ cl -— , er , κεδρίαν πλύναντες ὕδατι γλυκεῖ, διακλύζουσιν ἕκαστον κεράτ- Y 1 - , piov κυάϑῳ ἕνὶ, καὶ οὕτω πληροῦσι γλεύκους" ϑερμαντικὸς 89) Dalech. p. 89. legere maluit μειόγων. 40) Cod. X. γκεδρίνων. 41) Sarac. solus χεδρίνων. Tum congio vini minam eorum unam addere licet, at- que ita per duos sinere menses: dein transfundere, inso- lare iterum atque recondere. Vasa vero factitiorum vi- norum impleri debent: namque ea, non expletis vasis, acescunt. Medicata quidem vina recte valentibus haud idonea sunt. Omnia haec calefaciunt, urinam cient, le- viterque astringunt. Laurinum tamen vehementius excal- facit. Fit quoque vinum e cedri maioris fructu, in unum musti congium addito baccarum contusarum minae se- misse. Sed diebus quadraginta insolari, ac, iis exactis, defaecatum in vasa transferri debet. Cap. XLVI. [Je zunzperino vino.] Fit et e baccis iuniperi similiter ac e cedri fructibus, et ad eadem valens. Cap. XLVII. [2e cedrite.]] Cedrites hoc modo fit: cedriam dulci aqua lavant, et singulas amphoras singulis cyathis proluunt, et ita musto replent. Calefacit et hoc, altenuat, tussi antiquae citra febrem utile, nec non et ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHX BIEAION E. 290. δὲ καὶ οὗτος γίνεται καὶ λεπτυντικὸς, «βηχὶ παλαιᾷ ἁρμόζων δίχα πυρετῶν. καὶ πόνοις ϑώρακος, πλευρῶν, στρόφοις, ἕλ- κεσι τοῖς ἐν κοιλίᾳ καὶ ἐντέροις. ἐμπυϊκοῖς, ὑδρωπικοῖς 45, ὑστερικαῖς " ποιεῖ καὶ πρὸς ἕλμινϑας καὶ πρὸς ῥίγη" βοηϑεῖ ᾿ϑηριοδήκτοις, καὶ ἑρπετὰ κτείνει " ὠταλγίας τε ἐνσταζόμενος ἰᾶται. Κεφ. μη. [Περὶ πιόσίτου οἴνου.] Οἶνος πισσίτης σκευάζεται διὰ πίσσης ὑγρᾶς καὶ γλεύκους" δεῖ δὲ τὴν πίο- σαν πρῶτον πλύνειν ϑαλάσσῃ ἢ ἅλμῃ ἐφ᾽ ἱκανὸν, μέχρις ἂν ᾿λευκανϑῆ, καὶ ἡ ϑάλασσα χκαϑαρὰ ἀποῤῥέῃ, ἔπειτα ὕδατι γλυκεῖ " καὶ τοῖς " χοεῦσι piayav οὐγγίας πίσσης α΄ ἢ f. καὶ ἐᾷν" μετὰ δὲ τὸ ἀναζέσαι καὶ ^ TTE καταγγίζειν" ἔστι δὲ ϑερμαντικὸς, πεπτικὸς, σμηχτικὸς, ἀνακαϑαρτιχός * εὔϑετος τοῖς περὶ ϑώρακα, κοιλίαν, ἧπαρ, σπλῆνα καὶ voré- ρας πόνοις δίχα πυρετοῦ, καὶ χρονίοις δεύμασι, καὶ ἑλκώ-- oco. τοῖς ἐν βάϑει" ποιεῖ καὶ πρὸς βῆχας, βραδυπεψίας, πνευματώσεις, ἀσϑματα᾽ καὶ πρὸς στρέμματα δὲ μᾶλλον μετ᾽ οἰσυπηρῶν ἐρίων. 49) Hoc deest in solis Asul. et Marcell. Omnino tamen legitur in Ald., Cornar, Goupyl. et Saxac. pectoris laterumque doloribus, torminibus, ulceribus in ventre intestinisque, purulentae colluviei in pectore, hy- dropibus et bystericis affectibus. Facit et adversus ver- mes et rigores: contra venenatorum morsus auxiliatnr, ac serpentes necat: aurium denique doloribus instillatum medetur. Cap. XLVIII. [De wino picato.] Picatum vinum ex liquida pice ac musto temperatur. Picem autem pri- mum marina aut muria tantisper eluere oportet, donec inalbuerit, et sincera maris aqua defluat; mox aqua dulci iterum proluenda. "Tum in congios octo musti additur picis uncia una aut altera, atque ita sinitur. Post ubi efferbuerit ac subsederit, in vasa diffunditur. Est autem calefaciens, concoquens, abstergens, purgans: commodum igitur ia doloribus pectoris, alvi, hepatis, lienis atque matricis, si sine febre sint, itemque veteribus fluxioni- bus, inflationibus et anhelationibus: luxatis denique, prae- sertim in succida lana, imponitur. Zz2 b 794 HEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPDEOEZ Κεφ. uÓ'. [Περὶ &wwóirov οἴνου. l4ywóírgo δὲ 2 , ^ ὃ | , ' EN ποικίλως σκευάζεται" ol uiv γὰρ τοῖς w καὶ η΄ ξέσταις τῶν "Ἰταλικῶν κεραμίων μίξαντες ἀψινϑίου ποντικοῦ λίτραν μίαν, ἕψουσι μέχρι τὸ τρίτον ἀπολειφϑῆ" ἔπειτα προφςεπιχέαντες , 43 «ὦ , vv ; c (λ Pi b - »m γλεύκους 43 ξέστας ς΄, καὶ ἁψινϑίου ἡμίλιτρον ἐπιμελῶς μί- ἕαντες, καταγγίζουσι, κατασταϑέντα δὲ διυλίζουσιν. Οἱ δὲ μνᾶν ἀψινϑίου εἰς τὸ κεράμιον καϑιᾶσι, καὶ τὸ μετρητῇ - À , 2 , 45 , ΠῚ , ) » »auv Σ τοῦ γλεύκους ἐμβροέχουσι45, κόψαντες καὶ ἐνδήσαντες εἰς 000— | γιον ἀραιὸν, δῶσιν ἐπὶ μῆνας 0U0*9. Οἱ δὲ ἀψινϑίου οὐγ- γίας γ΄, ἔνιοι δὲ δ΄, καὶ νάρδου συριακῆς, κινναμώμου, κασ- ἐ ) δίας, σχοίνου ἄνϑους, καλάμου, ἐλατῆς φοινίκης ἀνὰ οὐγ- γίας [| καϑιᾶσιν εἰς μετρητὴν γλεύκους, καὶ εἰς ὅλμον *? xó- |. ἵμαντες καὶ σφηκώσαντες, ξῶσι δίμηνον ἢ τρίμηνον" εἶτα Ow | λίσαντες καὺ μεταγγίσαντες, ἀποτίϑενται. Οἱ δὲ εἰς γλεύ-- 45) E Plinio 14, 19. Asulan. εἴ Cornar. posuerunt pro ὄξους Ald. Cornarum legisse ξέστας ς΄ ς΄, exponitur e scriptura ἕς s' | abbreviata, in manuscriptis codd, et in Ald. vulgari. 44) Lacuna addit e veteri cod. xal ἀποτίϑενται ἐπὶ μῆνας τρεῖς. 45) Koai—ufo£yovo, est in Ald., ad notha ableratum ab Asulan., aut, ut videtur, in textu negligenter omissum, dein additum. 46) Lacuna legit: O£ δὲ μνᾶν ἁψινϑίου zówavteg zai ἐνδήσαντες εἰς ὀϑόνιον ἀραιὸν, εἰς τὸ κερώμιον τοῦ γλεύκους καϑιᾶσι, καὶ ἐῶσιν ἐπὶ μῆνας δύο. 47) Cod. X. εἰς oov. Cap. XLIX. [2e absinthite vino.] Absinthites va- rio modo conficitur. Nonnulli in quadraginta octo sexta- | rios italicarum amphorarum additam absinthii pontici li- bram coquunt ad tertias partes. Dein, ubi insuper affu- . derint sex musti sextarios, et absinthii dimidiam libram diligenter miscuerint, in vas diffundunt, cumque suübse- derit, excolant. Alii minam unam absinthii in amphoram demittunt, ac cado musti maceratam, tusam, et linteolo raro illigatam per duo menses sinunt. Alii absinthii un- - cias tres aut quatuor, nardi syriacae, cinnamomi, cassiae, floris iunci odorati et palmae elates, singulorum uncias | duas, postquam in pila tuderint, in cadum musti conii- | ciunt, et obturato vase per duos tresve menses mittunt, | tandem vero defaecatum vinum ad usum transfundunt. i Sunt et, qui in musti cadum addant nardi celticae un- ΠΈΡΙ YA4HZ IATPIKHX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 725 εἰ ͵ - xovc μετρητὴν νάρδου κελτικῆς «7 ιδ᾽ καὶ ἁψινϑίου « μ΄ καϑιᾶσιν, ἐν ὀϑονίῳ δήσαντες, καὶ μεϑ' ἡμέρας μ΄ μεταγγί-- I Οἱ δὲ ΕῚ ι , ^48 Mr À , rn , ζουσιν. Οἱ δὲ, sg τοὺς ξέστας x 18 τοῦ γλεύκους λίτραν « ᾿ἁψινϑίου ἐμβάλλουσι, καὶ πιτυΐνης ξηρᾶς ῥητίνης οὐγγίας D " : Y & , ^ ILE E) , » Y 2 , μετὰ δὲ ἡμέρας L QuiMsarss ἀποτίϑενται. Ἔστι δὲ εὐστό-- hoyos, οὐρητικὸς , χρήσιμος βραδυπεπτοῦσιν, ἡπατικοῖς τε καὶ νεφριτικοῖς, ; καὶ ἱκτερικοῖς, ἀνορέκτοις, κακουμένοις στό-- 'μαχον" καὶ πρὸς ὑποχονδρίων τάσιν χρόνιον, καὶ πρὸς &u- ᾿'πνευματώσεις, ἕλμινϑας στρογγύλας, ἔμμηνα ἐπεχόμενα " πρός | 2t , - Y X sy , c / τε ἰξίου πόσιν πλεῖστος ποϑεὶς καὶ ἐξεμούμενος ἁρμόζει. Κεφ. v. [Περὶ voocmírov οἴνου. “Ὑσσωπίτης δὲ ὃ Is e 2 c 4 , ATNS ͵ αὐ , ἐκ τοῦ κιλικίου ὑσσώπου καλλιστὸς ἐστι" σκευάζεται δὲ ὁμοίως τῷ ἀψινϑίτῃ" δεῖ δὲ τῷ κεραμίῳ τοῦ γλεύκους λίτραν μίαν τοῦ ὑσσώπου κεκομμένων τῶν φύλλων προςδιδόναι, ἐνειλοῦν-- τας εἰς ὀϑόνιον ἀραιόν᾽ συγκαϑίενται δὲ λιϑάρια, ἵνα τῷ πυϑμένι προφςκαϑίση ὃ ἔνδεσμος" μετάγχγιζε δὲ δὶ ἡμέρας μ᾽ διυλίζων: ἁρμόζει δὲ πρὸς τὰ ἐν ϑώρακι καὶ πλευρῷ καὶ. | 48) Sic Ald. et Lacuna; Asulan. ξέστας ς΄. (cias XIV et absinthii uncias XL, linteo illigatas: post XL dies vero elutriant, Alii denique in viginti sextarios mu- sti absinthii libram et resinae pini siccae uncias duas im-. mittunt, et post dies decem vinum excolant ac recon- dunt. Utile est stomacho, urinam ciet, tandem conco- ctionem promovet: hepalicis, mephriticis, regio morbo. laborantibus, cibum aversantibus et stomacho male alfe- 615. auxiliatur. Valet et contra diuturnam hypochondrio- rum tensionem, inflationes, teretes lumbricos et remora- tos menses. Denique prodest et contra haustum ixian, maiore copia potum, el vomitione redditum. Cap. L. [2e Ayssopite vino.] Hyssopites e cilicio Hyssopo optimum est: fitque haud secus ac absinthites, Scilicet. tusorum hyssopi foliorum libra linteo raro invo- luta in amphoram musti coniicitur. Intra linteolum vero simul etiam lapilli immittuntur, ut degravatus pondusculo fasciculus fundum petat. Vinum post XL dies defaecatum . elutriatur. Contra pectoris, lateris pulmonisque vitia, ve- 706 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ͂ ἈΝΑΖΑΡΒΕΩΣ πγεύμονι πάϑη, βῆχας τε παλαιὰς καὶ ἄσϑμα" ἔστι δὲ καὶ, ' οὐρητικὸς, καὶ στροφουμένοις ἁρμόζει, πρός τὲ ῥίγη τὰ ἐν περιόδοις " κινεῖ δὲ xol ἔμμηνα. — Κεφ. να΄. [Περὶ χαμαιδουΐτου οἴνου] Καὶ ὃ χαμαι- | δρυΐτης ὁμοίως τῷ ὑσσωπίτη σκευάζεται" ϑερμαντικὸς ὧν καὶ διαλυτικὸς, ἁρμόζων σπαδμοῖς καὶ ἱκτέροις, ὑστερικαῖς | πνευματώσεσι, βραδυπεψίαις, ὕδρωπι ἀρχομένῳ ἀμείνων δὲ. παλαιούμενος γίνεται. | Κεφ. νβ΄. [Περὶ στοιχαδίτου οἴνου.] «Σχευάζεται xol | στοιχαδίτης ὁμοίως" δεῖ δὲ voi; c χοεῦσι μνᾶν μίαν στοιχά--᾿ δος διδόναι" διαλύει δὲ πάχη καὶ πνευματώσεις, καὶ πόνους | πλευρᾶς καὶ νεύρων, καὶ καταψύξεις. ' δίδοται δὲ καὶ ἐπιλη- πτικοῖς ὠφελίμως μετὰ πυρέϑρου καὶ σαγαπηνοῦ.΄ Κεφ. νγ΄. [Περὶ ὄξους στοιχαδικοῦ.)] Τίνεται καὶ ὄξος διὰ στοιχάδος πρὸς τὰ εἰρημένα, ἐναποβφεχομένης ὄξει τῆς πόας, ὡς προείρηται" ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ αὐτα. Κεφ. νδ΄. [Περὶ κεστρίτου οἴνου Γίνεται δὲ ἐκ τοῦ terem tussim et anhelationem prodest. Urinam quoque ciet, atque torminibus febriumque rigoribus circuitu re- | deuntibus auxiliatur. Menses denique movet. Cap. 11. [De chamaedryite.] | Chamaedryites simili, quo hyssopites, inodo fieri solet. Calefacit ac discutit, ideoque convulsis, regio morbo, inflationibus hystericis, tardae concoctioni et incipienti hydropi subvenit. Cete- . yum inveterascens praestantius evadit. Cap. LII. [De stoechadite] Pari modo et stoecha- dites conficitur: sed in congios sex minam stoechadis unam addere oportet. Ilumores crassos dissolvit, et inflationes, lateris ac nervorum dolores ac frigora discutit. Datur et | uliliter comitialibus cum pyrethro et sagapeno. Cap. LIII. [De aceto stoeckadzco.] Ad eadein quo- que fit acetum e stoecháde, herba ipsa, uti ante dictum, | aceto macerata: eosdem vero implet effectus. - " Cap. LIV. [.De vznó e betonica.] Fit vinum et e - ΠΕΡῚ ὙΛῊΣ lATPIKHX BIBAION E. 797 - d , - u^ // n κέστρου τοῦ ψυχοτρόφου 49 oivoc* δεῖ δὲ λαμβάνειν τὴν πόαν, σπέρματος πλήρη πεπείρου σὺν τοῖς χλάδοις, καὶ μνᾶν μίαν ^ » κ᾿ - - ct m εἰς οἴνου χοὰς β, &w τὲ ἑπτὰ μῆνας, χαὶ οὕτω με- αγγίξζειν " ποιεῖ δὲ πρὸς (er PIN ἐντὸς, καϑάπερ καὶ ὃ cri αὐτῆς. Καὶ καϑόλου πάντες οὗ σκευαστοὶ οἶνοι ἀνα- λαμβάνουσι τὴν δύναμιν τῶν μιγμάτων" διὸ τοῖς τὰς ἐκείνων , , ^ - » ἐπεγνωχόσι φύσεις εὐχερὲς, καὶ τὰς τῶν οἴνων δυγάμεις συμ-- βάλλειν: ἀπυρέτοις μέντοι ἐστὶν ἡ τῶν οἴνων χρῆσις" καὶ “ » » e , 4 rud , / - ὄξος δὲ ἐξ αὐτοῦ γίνεται, πρὸς τὰ ἐοικότα πάϑη χρησιμεῦον. , , » ΄ Κεφ. ve. [Περὶ τραγοριγανίτου owov.] ἽΓραγοριγα- " , Y E] , Y kJ γίτης. Τραγοριγάνου « δ΄ εἰς γλεύκους ξέστας δ΄ ἐν o0o- ; - ᾿ς , c 4 γίῳ χάλα πρὸς μῆνας y , καὶ uevayyibe" ἁρμόζει στρόφοις, ͵ e£ ἃ , Ὁ , à σπάσμασι, ῥήγμασι, πόνοις πλευροῦ, πνευμάτων διαδρομαῖς, δυςπεψίαις. Κεφ. vg. [Περὶ βουνίτου οἴνου.) Οἶνος διὰ βουνίου " , P. , , , » , , , * βουνίου T e χοὰς, xotg &s κοτύλας γλεύκους τέσσαρας, καὶ 49) Guil. Budaeus (de asse lib. 5. f. 115.) primus. animadvertit, Plinium (14, 19.) xéyyoov pro χέσιρω legisse, cum e milio vinum confici iubeat, et totidem quidem verbis, quae hic habet Diosc. Namque Jióre et quadrans facit fexe. zuiuazni Z2 drachmas centum. Forte Plinius et legit κέγχουν τοῦ Piperodquy. Alioquin enim haud tam graviter lapsurus fuisset, 1 betonica, quam psychotrophon appellant. Herba semine maturo praegnans cum suis ramulis, minae pondo, in vini congios duos coniicitur, septemque mensium spatio dimittitur, tandemque transfunditur. Ad multa intestina vilia, uti et frutex ipse, pollet. Generatim quoque fa- ctitia vina eorum, e quibus finguntur, vires sibi asciscunt. Quare iis, qui illorum naturam pernoverint, facile fue- rit, vinorum vires coniectura consequi. Sed vinorum usus iis solummodo permittendus, qui febre careant. Fit eliamnum e betonica acetum, ad eadem vitia utile. Cap. LV. [2e tragorigsanite vino.] "Tragoriganites fit quaternis tragorigani drachmis linteo colligatis, in qua- ternos musti sextarios coniectis, et post tertium mensem transfusis. Prodest torminibus, convulsis, ruptis, lateris doloribus, flatuum discursibus ac difficilibus concoctionibus. Cap. LVI. [De bunite vino.) E bunio fit vinum, binis drachmis bunii tusi in musti heminas quatüor mis- 798 | HEAANIOY A4IOEKOPIAOY ANAZAPBEOZ τἄλλα ὁμοιως ποίει" ἁρμόζει δὲ στομαχικοῖς, wixomopuévüie δὲ ónlouayíav ἢ ἱππασίὰν πολλήν. Κεφ. νζ΄, [Περὶ δικταμνίτου οἴνου. 4Δικταμνίτης" δικτάμνου «“ 0 99 εἰς γλεύκους. κοτύλας 5" ἀπόβρεχε ὁμοίως. Ἰοιεῖ δὲ ἀσωμένοις στόμαχον, ἄγει καὶ λόχια καὶ ἔμμηνα. Κεφ, νη, [Περὶ πρασίτου οἴνου.) 'O διὰ πρασίου" πρασίου τοῦ &xuaíov φύλλα κόψας, χοίνικας D κάϑες εἷς μετρητὴν γλεύκους, καὶ τἄλλα ὁμοίως ποίει" ἁρμόζει δὲ τοῖς περὶ ϑώρακα καὶ πρὸς ὅσα τὸ πράσιον. Κεφ. v0', [Περὶ ϑυμίτου oivov.] θθυμίτης" ϑύμου πεχομμένου καὶ σεσησμένου οὐγγίας o ὅ1, ἐνδήσας εἰς ὀϑόγην, κάϑες εἰς γλεύκους κεράμιον" ἁρμόζει πρὸς δυςπεψίας, ἀνο-- ρεξίας, δυςεντερίας 9? , νεύρων πόνους καὶ ὑποχονδρίων, φρί- μας χειμερινὰς, καὶ πρὸς ἰοβόλα τὰ ψύχοντα καὶ σήποντα, $0) Cod. Paris, apud Goupyl. α΄, $1) Cur Cornar. suaserit ὁράχμας 1. οὐγγίας esse legendum, nescio. Namque μνᾶν μίαν potius, quam « o Diosc. séripsisset. Qua- Ürant etiam centum unciae potius ad amphoram ΞΞ 1080 unc., quam centum drachmae. $2) Sie Ald., Cornar. , Goupyl. et Sarac.; δυςδνεργδίας Asul. et Marcell. ; δυςερευγμίας Lacuna, , eis et ceteris eodem modo factis. Confert stomachicis, ac armorum certamine aut equitatione fessis. Cap.LVIIL. [De dictamnite vino,.] Dictamnitis con- ficiendi ratio haec est; Dictamni quaternas drachmas iu octonis musti heminis similiter macerato, Facit adversus stomachi fastidia: ciet et lochia et menstruum sanguinem, Ca p. LVIH, [2e prasite vino] Ad vinum e mar- rubio conficiendum, foliorum marrubii adulti tusorum li- bras quatuor in musti cadum demittito, cetera similiter facturus. Convenit autem pectoris vitiis omnibusque, qui- bus et ipsum marrubium. Cap. LIX. [Je zAymite vino.] "Thymites sic fit: Thymi tusi et cribrati uncias centum linteo illigatas mu- sti amphorae indito. Valet contra difficiles coctiones, ap- petentiae defectus, intestinorum difficultates, nervorum hy- pochondriorumque dolores, frigoris hyemalis horrores, itemque adversus animalia virus ;eiaculantia, quo frigus et putredo arcessuntur, ΠΕΡῚ Y.4HZ IATPIKHZ-BIB.AION E. 729 Κεφ, ξ΄. [Περὶ ϑυμβοίτου οἴνου Θυμβρίτης ὁμοίως σκευάζεται, καὶ πρὸς τὰ αὐτὰ ποιεῖ, πρὸς ἃ καὶ O ϑυμίτης. Κεφ. ξα΄. [Περὶ ὀριγανίτου οἴνου. ᾿Οριγανίτης δὲ ὀριγάνου ἡρακλεωτικῆς σκευάζεται, ὁμοίως τῷ ϑυμίτῃ, ποιῶν aee πρὸς τὰ αὐτα, Keg. ξβ΄, [Περὶ καλαμινϑίτου, γληχωνίτου καὶ ἀβρο- τονίτου οἰνου.] ΪΚαλαμινϑίτης, γληχωνίτης, ἀβροτονίτης ὁμοίως σχευάζονται τῷ διὰ ϑύμου" ποιοῦσι δὲ στομαχικοῖς καὶ ἀνο-- ρεκτοῦσι, καὶ πρὸς ixrépov' οὐρητικοὶ γάρ εἶσιν. Κεφ. Ey. [Περὶ κονυζίτου oivov.] ὈΟἶνος κονυζίτης ὁμοίως σκευάζεται" ἔστι δὲ πάντων μᾶλλον ϑηριακός. Κεφ. ξδ΄. [Περὶ ἀρωματίτου οἴνου.) 'O δὲ ἀρωματί- τῆς οὕτω καταοσκευαζεται" φοίνικος, ἀσπαλάϑου, καλάμου, νάρδου κελτικῆς, ἑκάστου χοίνικα 53 λειώσας, φύρασον γλεύ-- κει 58, καὶ ποιήσας εὐμεγέϑεις μάζας, βάλε εἰς γλεύκους αὐ- 55) Pondus suspectum. 81: enim choenix habet duos sextarios auf tres heminas, id pondus quadruplicatum dat iam octo sextarios, qui znusti sextariis duodecim macerari nequeunt. Hinc iam Cornar, sua- sit οὐγγίαν esse legendum, et Sarac. sic interpretatur. Forte loco ξέστων legendum χόας sed haereo. $4) Lacuna sic legit in vet. cod,; γλυκεῖ vulgo. Cap. LX. [De vino thymbrite.] Simili modo e thymbra vinum fit, quod eadem, quae thymites praestat. Cap. LXI. [Je orzganis vino.] Origanites ex ori- gano heracleotico non secus ac thymites conficitur, ad ea- dem etiam efficax. Cap. LXIL. [2e winis e calamintha, pulegio et abrotano.] E calamintha, pulegio et abrotano vina fiunt eodem, quo thymites, modo, Prosunt stomachicis et qui appetentia carent, ac valent etiamnum in morbo regio, cum urinas cieant, Cap. LXIII. [De vino conyzite.]] Similiter et e co- nyza vinum fit, quod contra venenata prae ceteris est efficax. i Cap. LXIV. [De vino aromatico.] Vinum aroma- ticum ita componitur: Palmae, aspalathi, calami, nardi celticae, singulorum choenica postquam coutriveris, passo subigito, indeque factas grandiores offas in musti austeri 730 ΠΕΔΑΜΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOS. - ΄ 5 o» (SAN 1 ^ , EINPÀ στηροῦ ξέστας ιβ΄, καὶ ἔασον ἡμέρας μ΄, σφηκώσας τὸ ἀγ- ἂν - “ἡ 2. , c , 4 y&ov* εἶτα OwAicag ἀποτίϑεσο. :Σκευάζεται δὲ καὶ ἄλλως" c ' , - / 7, , καλάμου ὁλκὰς ἡ, φοῦ «“ ζ΄, xoorov — p, γάρδου δυρια- ω , , ΄ ΄ κῆς «2 ς΄, κασσίας «C 5, κρόκου « δ΄, ἀμώμου — £, ἀσά- δ᾽ δι ς c2 À , Xr» 3 ) ΄ , gov — ταῦτα ὁμοῦ λειώσας καὶ ἐν ὀϑονίῳ δήσας, χά- , U € Àecov εἰς μετρητὴν γλεύκους, καὶ μετὰ τὸ ἀποζέσαι τὸν οἷ- » - vov μετάγγιζε. Ποιεῖ δὲ πρὸς πόνους ϑώρακος, πλευροῦ, πνεύμονος" δυςουρίαις τε xci ῥίγεσιν, ἐμμηνίοις ἐπισχεϑ εῖσι, καὶ τοῖς διὰ κρυμὸν ὁδεύουσιν ἁρμόζει πινόμενος" καὶ πρὸς τοὺς πάχος γεννῶντας" περιποιεῖ δὲ καὶ εὔχροιαν, vnvori- κός τέ ἐστε καὶ ἀνώδυνος, τοῖς περὶ κύστιν καὶ νεφροὺς ἂρ-- , , μοζων παϑεσιν. P e! - Κεφ. 5e. [Περὶ οἴνου τοῦ ἔκ σμύρνης, πεπέρεως xal » 3 Wes d MUN E OD nÀ PR ΧΟΡ igidog.] «Σκευαζεται δὲ καὶ οἶνος ἀρωματίτης ὅὅ5 πρὸς καταῤ- c - , / í govc, βῆχας, ὠμοτητας, ἐμπνευματώσεις καὶ πλάδον στομά-: / , nd LU χου" σμύρνης « β΄, πεπέρεως λευκοῦ « α΄, ἴριδος « c, : - / - c ͵ &víoov99 « ('' ταῦτα ὁλόκοπω ἐνδήσας εἰς ὀϑόνιον, κάϑες 65) Hoc ἀορωματίτης εἰ Lacuna et Sambuc. legerunt in suis codd. 56) Sic Ald. et cod, Faris, Goupyl.; ἀγήϑου Asul. et rell, sexlarios (congios?) duodecim deiicito, et operculato vase quadraginta dies macerari sinito: excolatum deinde vinum recondito. Est et altera eius parandi ratio: Calami dra- chmas octo, phu septem, costi duas, nardi syriacae sex, casslae octo, croci quatuor, amomi quinque, asari qua- tuor: haec omnia simul trita et in linteo colligata in mu- sti amphoram demergito, et postquam vinum deferbuerit, transfundito. Pacit ad pectoris, lateris pulmonisque do- lores: difficili urinae, rigoribus, retardatis mensibus, at- que lis, qui per gelu iter faciunt, potu auxiliatur. Con- fert et iis, qui humores crassos gignunt, colorem quoque meliorem facit, somnum conciliat, dolores levat, vesicae 1 ac renum vitiis utile. Fit et vinum aromaticum adversus catarrhos, tussim, cru- - ditates, inflationes et superlluos ventriculi humores. Myr- rhae drachmas duas, piperis albi unam, iridis sex , anisi tres: haec de integro concisa et linteolo illigata in sex ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 734 2 , » LU à "M re "n εὶς Ἑέστας d οἴνου" μετὰ δὲ τρίτην διυλίσας, ἀποτίϑεσο εἷς λάγηνον" καὶ πότιζε μετὰ περίπατον, διδοὺς ἄχρατον, κύα- 7 μ , ᾽ ϑὸον α΄. , Κεφ. ξε΄. [Περὶ νεκταρίτου oivov.] 'O δὲ γεκταρίτης 3 - ᾽ ἧς δ σκευάζεται ἐκ τοῦ ἑλενίου. ὃ ἔνιοι μηδικὴν, oi δὲ σύμφυτον, - ^2 , oí δὲ ἰδαῖον φλόμον, οὗ δὲ ᾿Ορέστειον, oí δὲ νεχτάριον xa- λοῦσιν 51. ἑλενίου ῥίζης ξηρᾶς οὐγγίας ὅ8 ε΄, ἐνδήσας εἰς 090- , ^ iJ ͵ - γιον, κάϑες εἰς χύας c γλεύκους, καὶ μετὰ y μῆνας ἀπόχει" - "yc? H » Y 5f ποιεῖ δὲ πρὸς στόμαχον, ϑώρακα" ἄγει δὲ καὶ οὐρα. Κεφ. EC. [Περὶ τοῦ διὰ συριακῆς νάρδου καὶ κελτι- κῆς καὶ μαλαβάϑρου οἴνου.) 'O δὲ διὰ συριακῆς νάρδου καὶ χελτικῆς καὶ μαλαβάϑρου σκευάζεται οὕτως" ἑκάστου ἡμίμναιον λαβὼν, εἰς δίχουν γλεύκους κάϑες, καὶ μετὰ μῆ-- vag β' Ow δίδου δὲ καὶ κύαϑον c πρὸς τρεῖς ὕδατος " ποιεῦ νεφριτικοῖς, ἱκτερικοῖς, ἡπατικοῖς» δυςουροῦσιν P ἀχρο-- 57) Cf. lib. 1. c. 27. 58) Sic Asulan.; «C Ald, et cod. par. Goupyl. vini sextarios coniicito, Vinum post triduum excolato et in lagena recondito. Ab inambulatione meraculum cya- thi unius mensura propinatur. Cap. LXVI. [De vino nectarite.] Nectarites para— tur ex helenio, quod alii medicam, alii symphytum , alii phlomon idaeum, alii Orestion, nectarion alii nominant. Radicis helenii siccae uncias quinque, linteolo colligatas, in musti sex congios addito, et post tertium mensem dif- fundito. Facit ad stomachi et pectoris vitia, ac urinas quoque pellit. Cap. LXVII. [De vino e nardo syriaca, celtica et malabathro.] E syriaca nardo, celtica et malabathro vi- num conficitur in hunc modum: singulorum minae sémis- sein in binos musti congios miltito, et post bimestre co- lato: cyáthum unam cum tribus aquae exhibeto. Bene facit nephriticis, ictericis, hepaticis, in urinae difficultate, decolóre corporis habitu et stomachi affectionibus. Sunt, 732 HEAANIOY A4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOQZ Ἢ Ω e 8S o MH - ; οὖσι, στομαχικοῖς" οὗ δὲ ἀκόρου οὐγγίας B 99 , κελτικῆς νάρ- δου οὐγχίας γ΄ ἐν 'κεραμίῳ γλεύκους σκευαζουσιν. Κεφ. ξη. [Περὶ ἀσαρίτου οἴνου.] ᾿“σαρίτης" ἀσάρου οὐγγίας γ΄ κάϑες εἷς γλεύκους κοτύλας (B. ὁμοίως " ἔστι, δὲ διουρητικὸς, ὑδρωπικοῖς PU καὶ ἱκτεριώδεσιν, ἡπατικοῖς, ἰσχιαδικοῖς. ) Κεφ. ξϑ'΄. [Περὶ τοῦ διὰ τῆς ἀγρίας νάρδου οἴνου. *O δὲ διὰ τῆς ἀγρίας νάρδου" νάρδου ἀγρίας τῆς ῥίζης προς- φάτου λειώσας σεσησμένης κάϑες οὐγγίας ἡ εἰς χοῦν γλεύ-- «ovg ὁμοίως καὶ ἔα μῆνας B χρήσιμος ἡπατικοῖς, Óvcov- ροῦσι, πνευματουμένοις, στομαχικοῖς. Κεφ. o. [Περὶ δαυκίτου οἴνου. 4]αυκίτης" δαύκου τῆς ῥίζης δὁλοχόπου οὐγγίας ς΄ 99 εἰς γλεύκους κεράμιον κάϑες ὁμοίως, καὶ μεταγγιζε" ποιεῖ δὲ πρὸς πόνους ϑώρακος, ὑπο- χονδρίων, ὑστέρας" ἄγει ἔμμηνα, ἐρυγὰς κινεῖ καὶ οὔρα" ἀρ- μόζει βηχὶγ σπάσμασι, ῥήγμασιν. 69) Sic Asulan., Marcell.; οὐγγίας y ἢ β΄ Ald.; οὐγγέας o' ἢ β΄ Cornar., Goupyl. et Sarac. 60) Sarac. e proportione musti ratus est pro «—, quod priores habent editt, esse ponendum. qui acori uncias duas, nardi celticae tres in musti am- phoram adiiciant. Cap. LXVIII. [De vino asarite.] Asarites sic con- ficito: Asari uncias tres in musti heminas duodecim iti- dem immittito. Id urinam ciet, atque hydropicis, regio morbo laborantibus, hepaticis ischiadicisque convenit. Cap. LXIX. [De vino e sylvestri nardo.] E sylve- stri nardo sic fit: Radicis sylvestris nardi recentis ac tritae cribrataeque uncias octo in musti congium similiter addito, et per duos menses sinito. Utile est in hepatis alfectibus, urinae difficultate, inflatione et ventriculi pas- sionibus. / Cap. LXX. [De vino daucite.] Radicis dauci de integro contusae uncias sex musti ampborae similiter in- dito, ac transfundito. Facit ad pectoris, hypochondrio- rum matricisque dolores: menses pellit, ructus promovet et urinas: prodest denique tussi, convulsis ruptisque. - ΠΕΡῚ ὙΔῊΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 733 ἽΚεφ. οα΄. {Περὶ &szioqoxírov οἴνου.) ᾿Ἐλελισφακί-- τῆς ὁμοίως" ἐλελισφάκου οὐγγίας ἡ 9! ὁμοίως εἰς γλεύκους ἀμφορέα, δ᾽ ἐστι κεράμιον, κάϑες" ποιεῖ δὲ πρὸς νεφρῶν πόνους καὶ κύστεως καὶ πλευρῶν, αἵματος ἀναγωγὰς, Dy, ῥήγματα, σπάσματα, ϑλάσματα 52, ἔμμηνα ἐστεγνωμένα, Κεφ. οβ΄. [Περὶ πανακίτου oivov.] Π|ανακίτης" πά- vaxog οὐγγίαν α' 3 εἷς χόα γλεύκους καθεὶς ὁμοίως μεταγ-- γιζε" ποιεῖ σπάσμασι, ῥήγμασι, ϑλάσμασιν, ὀρϑοπνοίαις" λεπτυντικὸς πάχους σπληνός" ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς στρόφους, ἰσχιάδας, βραδυπεψίας " καταμήνια ἄγει καὶ ἔμβρυα " ὕδρωπι- κοῖς καὶ ϑηοιοδήκτοις ἁρμόζει. Κεφ. oy. [Περὶ ἀκορίτου oivov.] ᾿Ακορίτης δὲ καὶ ὃ ἀπὸ γλυκυῤῥίζης ὁμοίως σκευάζεται" δεῖ γὰρ ἑκάστου — η 9* εἰς χύόας c πρὸς μῆνας γ΄ ἀποβρέχοντας μεταγγίζειν" ποιοῦσι δὲ πρὸς πλευρὰν καὶ ϑώρακα, κινοῦντες καὶ οὔρησιν. 61) Cornar, sic; «C » Ald. ; οἰγγίας ο΄ Asulan, et Marcell, 623) Adest in Ald., sed Asulan. omisit, dein inter notha positum. 65) Cod. X. ovyy(ag 4". 64) Sic Ald., cod, Par. apud Goupyl. et Marcell, interpr.; οὐγγίας π΄ Asulan. etsequentes. Cum autem unc. 80 faciant libr. 15, drachm. 6, ratio ad congios 6 — 45 libr. haud idonea. Cap. LXXI. [Je vino e salvía.] Vinum e salvia similiter conficitur: Salviae uncias octo ad musti ampho- ram, quae eadem cum ceramio est, simili modo mittito. Valet contra renum dolores, vesicae et laterum, sanguinis reiectiones, tussim, rupta, convulsa, contusa et menses suppressos. Cap. LXXII. [2e vino panacite.] Panacis un- ciam unam in musti congium unum demittito ac similiter elutriato. Prodest convulsis, ruptis, contusis et ortho- pnoeae: lienis crassitiem extenuat: est ct efficax contra tormina, coxendicum dolores tardasque concoctiones: men- ses partusque ducit: hydropi et venenatorum mor ss auxiliatur. Cap. LXXIII. [.De vino acorite.] Vina ex acoro et glycyrrhiza simili modo fiunt. Oportet enim singulo- rum drachmas octo in sex vini congiis per tres menses macerare, dein in vasa transferre. Faciunt ad lateris pe- ctorisque vitia, et urinas movent. 724 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZ N Κεφ. οδ΄. [Περὶ σελινίτου oivov.] «Σελίνου σπέρματος , , 2 » ὡρίμου, νέου, otonouévov οὐγγίας 9'95, ἐγδήσας εἷς 090- , 5 , , € , ^ ^ 2 γιον, βάλε εἰς περάμιον γλεύκους ὁμοίως ποιεῖ δὲ ὄρεξιν, καὶ στομαχικοῖς ἁρμόζει καὶ δυςουροῦσιν * ἔστι δὲ καὶ εὔπνους. , ΄, ΄ Κεφ. o£. [Περὶ μαραϑοναοι καὶ ἀνηϑίνου oivov. ] Kai μαφαϑρίτης καὶ ἀνήϑινος καὶ πετροσελινίτης js σκευαΐζονται. πρὸς τὰ αὐτὰ ποιοῦντες. Κεφ. oc. [Περὶ ἁλοςανϑίνου οἴνου.] «Σκευάζεται δὲ καὶ δὶ ἁλὸς ἄνθους καϑαρτικώτερος τοῦ διὰ ϑαλαττης" κακοῖ δὲ φάρυγγα καὶ νεφροὺς, κύστιν, στόμαχον' ὅϑεν οὔτε πρὸς ὑγείαν, οὔτε πρὸς πάϑη χρήσιμος ὃ τοιοῦτος. Κεφ. οἵ. [Περὶ φϑορίου ἐμβούων οἴνου.) ΓΤίνεται δὲ καὶ φϑόριος ἐμβρύων oivos' φυτευομέναις γὰρ ταῖς ἀμ- πέλοις συμφύεται ἐλλέβορος, ἢ σίκυς ἄχριος, ἢ σκαμμωνία, ὧν ἀναλαμβάνει ἡ σταφυλὴ τὴν δύναμιν" καὶ ὃ ἐξ αὐτῶν 65) Sic Cornar., Goupyl. et Sarac.; οὐγγίας o' Asulan. « 9΄. Unciae 70 — 5i2libr., pariter ac drachm. 9, ad amphorae mensuram, plus quam octoginta pondo, rationem ineptam constituunt. Cap. LXXIV. [De vino selinite.] Seminis apii ma-. turi, recentis et cribrati uncias novem linteolo colligatas in musti ampboram similiter demittito. Cibi appetentiam facit: stomachicis aptum est iisque, qui urinae difficultate laborant: halitum quoque commendat. Cap. LXXV. [De vinis marathrite et anethino.] Ex foeniculo, anetho et petroselino vina eodem modo con- cinnantur, ad eadem efficacia. Cap. LXXVI. [De vino e salis fore.] Paratur et e salis flore vinum, ad purgandum efficacius, quam quod aqua marina temperatur. Sed fauces, renes, vesicam et stomachum infestat. Quare neque in secunda, neque in adversa valetudine utile censetur. a Cap. LXXVII. [De vino abortivo.] Fit et vinum, quod fetus interimit. Namque, dum seruntur vites, cl- ἣ leborus aut cucumis sylvestris, aut scammonia una serum- . tur. Quorum vires uvae sibi asciscunt ita, ut vinum ex iis promtum abortivum evadat. Datur vero ieiunis » HEPI YAHX IATPIKHE ΔΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 735 οἶνος γίνεται φϑόριος" δίδοται 56 δὲ προεμημεκυίαις 51 γή- στεσι κυάϑων πλῆϑος ἡ κεκραμένος. Κεφ. ox. [Περὶ ϑυμελαΐτου οἴνου.) 'O ϑυμελαΐτης" τῶν κλώνων σὺν τοῖς φύλλοις καὶ τῷ καρπῷ « A99 βάλε εἷς γλεύκους χόας 7 καὶ σλεύαζε ἕψων κούφως, ἄχρις ἂν f ἀπολειφϑῶσι χόες, καὶ διυλίσας ἀποτίϑεσο. Karoigai vüa- τὠδη καὶ σπλῆνα. τήκει 99, Keg. οϑ΄. [Περὶ χαμαιλαΐτου οἴνου. ᾿Χαμαιλαΐτης" ἐπειδὰν ἀνϑὴ ὃ ϑάμνος, μετὰ τῶν φύλλων κόψας καὶ σήσας βάλε « {10 dg γλεύκους χοῦν, καὶ μετὰ μῆνας B^ μετάγ- γιζε. Ποιεῖ δὲ ὑδεριῶσιν, ἡπατικοῖς, κεκοπωμέτοις, καὶ ταῖς ἔκ τοχετοῦ δυοκαϑάρτοις. Κεφ. π΄. [Περὶ χαμαιπιτυΐνου οἴνου. Χαμαιπιτυΐνος ὁμοίως σκευάζεται, καὶ πρὸς τὰ αὐτὰ ἁρμόζει, διουρητικὸς ὧν. Kem. πα΄. [Περὶ μανδραγορίτου.] Ἡανδραγορίτης" 66) Vulgo γένεται. 67) Asulan. et Marcell. zroocxezurxvéaic. 63) Sic Ald,, Cornar., Goupyl. et Sarac.; οὐγγίας λ΄ Asul, et Marcell. 69) Cod. X. στέλλει. 70) Sic Ald.; οὐγγέας εβ᾽' Asulan. et Marcell.; « εβ΄ Cornar., Goupyl. et Sarac. x mulieribus, quae ante vomuerint, aqua mistum, cyatho- rum octo mensura. . Cap. LXXVIII. [126 vino tAymelarzte.] Ramorum thymelaeae cum suis foliis et fructu drachmas triginta in tres musti congios mitüito et levi igne coquito, donec con- gii duo supersint: dein excolatum vinum recondito. Pur- gat aquosa, et lienem liquat. Cap. LXXIX. [De chamaelatite eino.] Chamelaeae fruticem dum Ííloret cum folis tusum cribratumque de- cem drachmarum pondere in musti congium addito, ac post duos menses vinum transfundito. FIlydropicis, hepa- ticis ac fatigatis auxiliatur, itemque feminis, quae a partu aegre purgantur. Cap. LXXX. [2e chamaepityino vino.] Chamae- | pityinum simili modo concinnatur, et ad eadem convenit, urinae ciendae vi praeditum. Cap. LXXXI. [2e mandragorite.] Corticem radi- 736 IEAANIOY 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEQOX TOU φλοιοῦ τῆς ῥίζης κατατεμὼν, ἔνειρον εἰς λίνον ἡμιμναῖον, καὶ κάϑες εἰς μετρητὴν γλεύκους πρὸς μῆνας y, εἶτα μετάγ- yu ἡ μέση πόσις ἡμικοτύλιον" πίνεται δὲ, γλυκέως προς--- διδομένου εἰς διπλάσιον" φασὶ δὲ κοιμίζειν καὶ καροῦν 11 χκο-- τύλην αὐτοῦ yov évi μιχϑεῖσαν καὶ ποϑεῖσαν" μετὰ ξέστου 7? δὲ οἰνου κύαϑος εἷς ποϑεὶς ἀναιρεῖ. Ἔστι δὲ ἢ σύμμετρος χρῆσις ἀνώδυνος, ῥευμάτων παχυντική" ὀσᾳραινόμενος δὲ καὶ ἐγκλυζόμενος καὶ πινόμενος 73 τὸ αὐτὸ ποιεῖ. : Κεφ. πβ΄. [Περὶ ἐλλεβορίτου.] ᾿Ελλεβορίτης" εἰς χοῦν γλεύκους, τεϑαλασσωμένου μέλανος ἐλλεβόρου ιβ΄ « λείου βάλε ἐν ὀϑονίῳ ἀραιῷ 18, μετάχει δὲ, ὅταν ἀναζέση" ἢ » 2 , € 2 , ^ 0 ^ e - e , εἰς ἀϑαλασσου χοῦν οὐγγίας ιδ΄ ἢ ιε΄ ὁλοσχερῶς ϑλάσας xA. 15 A z , Ἃ, ὃ UAL e / δὲ βαλεῖδ, καὶ μεϑ' ἡμέρας τινὰς διυλίσας χρῶ" πότιζε δὲ πύαϑον α΄ πρὸς κοιλίας λύσιν μεϑ' ὕδατος ἐκ βαλανείου; » ΄ ἢ ῃ Addis ; 2 y ^ ἑμημεκόσιν ἀπὸ δείπνου: ἢ ἐλλεβόρου «κ΄, σχοίνου 71) Lacuna et Sambuc. interpositum legerunt ὅλον τοίκλιγογ. 73) Lacuna ᾿κοτύλης. 75) Hoc Ald, habet, Asulan. et rell. omiserunt, 74) Lacuna sic legit. Vulg. καϑαρῷ. 75) Sic Asulan,, quem sequitur Sarac., omisso tamen ἢ initii, necessario. Ald. ἀναζέση εἰς ϑαλάσσης χόας εδ΄ ἢ ε΄ ὁλοσχερῶς, quam lectionem, licet a Goupylo adoptatam, reiiciendam duco pro- pter ὁλοσχερῶς συνϑλάσας, cum idem helleborus iam ante 4siog fuerit. ! cis mandragorae concidito: segmentorum minae semissem lino traiicito et in musti amphoram demittito, ubi per tres menses maneat, demum diffundenda. Media potio heminae dimidium: bibitur vero, passo in duplum addito. Aiunt, ipsius hemina, uni congio mislam, potu somnum et soporem inducere. Unicus vero cyathus, cum sextario vini potus, enecat. At moderatus ipsius usus doloris sen- sum aufert et fluxiones incrassat. , Ceterum et olfactu, et collutione Jdem praestat, ac potu. Cap. LXXXII. [2e elleborite.] In congium musti, aqua marina diluti, drachmas duodecim ellebori nigri triti linteo raro inditas coniicito, atque, ubi elferbuerit, trans- fundito. Aut in congium musti, aquae marinae exper- tis, ellebori drachmas XIV aut XV de integro contusas coniicito: post aliquot dies vinum excolato et utitor. Ad ͵ ΠΕΡῚ YAHZ IATPIKHZ BIBAÁAION E. 7237 οὐγγίας (B 79, στάχυος συριακοῦ οὐγγίας ιγ΄" otonouéra ἕν ὀϑονίω δήσας, κάϑες tig κοτύλας i0 χώου οἴνου ἐπὶ ἡμέρας u' εἶτα ἀπηϑήσας πότιζε τρία ἡμικοτύλια" ἢ εἰς γλεύκους κεράμιον θαλάττης πελαγίας ἑψημένης ξέστας ιβ΄, ἐλλεβόρου λευκοῦ λίτρας ς΄" ἔμβρεχε ἡμέρας μ΄, καὶ ἀπηϑή-- σας χρῶ᾽ ἢ ἐλλεβόρου — iB 7, ἀφρονίτρου « δ΄, γλεύκους κοτύλας ιβ΄, βρέχε ἐπὶ ἡμέρας ιε΄. καὶ ἀπηϑήσας χρῶ μετὰ μῆνας ἕξ’ τοῦτο καὶ βρέφη ἐκτιτρώσκει" 7 καὶ ἐκ ϑειλοπε- δευομένης 83. σταφυλῆς βάλε εἰς γλεύκους μετρητήν᾽ ἔστι δὲ ὃ μετρητὴς χόες iB 9: xoi βάλε γύψον εἰς τὸν οἶνον -- x* καὶ ἔασον ἡμέρας β΄" καὶ κάϑες ἔνδεσμον ἐλλεβόρου μέλανος οὐγγίας λ΄, σχοίνου — X99, καλάμου — λ΄, ἀρχευϑίδων ἡμιχοίνικον καὶ δ΄, σμύρνης δὲ καὶ κρόκου ἀγὰ « αἱ £va- 76) Cornar, suspicatur, drachmas esse substituendas. 77) Oribas, lib. 5. c. 25. totidem uncias legit. 78) Ald. ἐκϑηλοπαιδευομέγης , quam scripturam repetunt Asulan,, |Marcell. et Cornar, 79) Quanquam Ald. habeat ,', adversatur tamen notissima mensu- |rae ratio: μετρητὴν ἀττιχὸν χόας ιβ΄, ἐπαλικὸν m comprehendere, Paull, Aegin, lib. 7. p. 505. 80) Aldina hic et in sequentibus habet drachmas, pro quibus Asulanus et sequaces uncias ponunt, alvum solvendam cyathlum unum ex aqua propinato .a balneo iis, qui a coena vomuerint. . Alia ratio: Ellebori drachmas viginti, schoeni uncias XII, spicae syriacae un- cias XIII, cribratas et linteo colligatas in vini coi hemi- nas ΧΙ], per dies ΧΙ, macerandas indito: postmodum co- lato, et in potu sesquiheminam dato. Aliter: Decóctae aquae marinae ex alto petitae sextarios duodecim; elle- bori albi libras sex in musti amphora diebus XL mace- rato, a!que, ubi excolaveris, utitor. Alia ratio: Ellebori drachmas duodecim , aphronitri drachmas quatuor in mu- sti heminis duodecim macerato XV diebus: post colato, et exacto semestri utitor. Id vini genus etiam fetus abigit. Aliter: Sumito musti ex uvis in sole siccatis metretam (capit autem metretes congios duodecim) et in illud vi- num gypsi drachmas XX mittito, ac biduo residere si- nito: tum indito ellebori nigri fasciculo illigati uncias XXX, schoeni calamique drachmas totidem , baccarum DIOSCORIDES, Aaa 73 | HEAANIOY A4IOZKOPI4OY ANAZAPBEOZ λήσας ὀϑονίῳ., κρέμασον ἡμέρας μ΄" εἶτα διύλιζε καὶ δίδου | κυάϑους 81: y ἢ D κεράσας. Καϑαίρει τὰς ἐκ τοχετῶν xai ix τρωσμῶν᾽ κατασπῷᾷ δὲ καὶ ἔμβρυα, καὶ πρὸς τὰς ὕστερι-- κας πνίγας ποιεῖ. ͵ Κεφ. πγ΄. [Περὶ σκαμμωνίτου.] «Σκαμμωνίτης" oxou- | μωνίας τῆς ῥίζης « εἰ 834, ὀρυττομένης ἐν πυραμητῷ ἔμβαλε εἰς γλεύκους χοῦν ἕνα λείας, δήσας ἐν ὀϑονίῳ ἐπὶ ἡμέρας λ΄ - καϑαίρει δὲ κοιλίαν, ἄγων χολὴν καὶ φλέγμα. ΠΕΡῚ HANTOX 4100T ΜΕΤΑΛΑΙΚΟΥ Keig. m0. [Περὶ Καδμείας. Καδμείας ἀρίστη μέν ἔστιν ἡ κυπρία, καλουμένη δὲ βοτρυΐτις, πυκνὴ, βαρεῖα ué- | cog, καὶ μᾶλλον ἐπὶ τὸ κουφότερον ῥέπουσα, ἔχουσα τὴν ἐπιφάνειαν βοτρυώδη, χρώματι. σποδοειδὴς, ϑλασϑεῖσα δὲ ἔντεφρος ἐνδοϑὲν καὶ ἰώδης" ἐχομένη δέ ἐστιν ἡ ἔξωϑεν μὲν 3 81) Sic Asulan.; κοτύλας Ald., quae nimia dosis. 822) Sic Ald. et Ruellius; οὐγγέας ἐθ΄ Asulan,; Cornar., Goupyl. et Sarac. « εξ; Lacuna « i5. ^. iuniperi choenicis semissem et quartam illius partem, myr- | rhae et croci ana drachmam unam. Ex his omnibus fa- sciculum linteolo involutum diebus XL suspendito , po- stea excolato et binos ternosve cyathos dilutos exhibeto. Purgat a partu et abortu feminas, fetus quoque extrahit, ἢ utile denique in hystericis suffocationibus. m Cap. LXXXIII. (De vino scammonite.] Scammo- nites sic fit: Radicis scammoniae per messem effossac, tri- | tae et linteo illigatae drachmas quinque in musti congium unum mittito ad dies triginta. Purgat alvum, ac bilem | et pituitam detrahit. DE METALLICISOMNIBUS| Cap. LXXXIV. [De Cadmia] E Cadmiae generi-| bus optima est cypria, quae racemosa cognominatur, den-. sa, inodice ponderosa, et in levitatem magis declinans, ex-« tima sui parte racemosa, colore cinereo, quaeque confra- . cta intus cinerea et aeruginosa conspicitur. Proxima huic | / ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZ ΒΙΒΑΙΟΝ E. 139 , , AN χυανίζουσα, ἔνδοϑεν δὲ λευκοτέρα, διαφύσεις ἔχουσα ἐμφε- - , “ , - ρεῖς ὀνυχίτῃ λίϑῳ 820. [τοιαῦται γὰρ ἔστιν αἱ ἐκ τῶν πα- λαιῶν μετάλλων ὀρυσσόμεναι Ἔστι δὲ καὶ πλακώδης τις E " J L4 Ü ' λεγομένη. ὥςπερ ζώνας ἔχουσα τὰς διαφύσεις" ὅϑεν καὶ ζω- γῖτιν αὐτὴν ἐκάλεσαν" καλεῖται δὲ τις καὶ ὀστρακῖτις, ἰσχνὴ 83, ' € EJ UJ , , ' M 2 , $4 καὶ cg ἐπιτοπολὺ μέλαινα, γεώδει δὲ ἢ oorgaxo0u9* χε-- , , , , * € , , ' ' χρημένη ἐπιφανείᾳ" φαύλη δὲ ἡ λευκῆ. Χρησιμεύει δὲ πρὸς μὲν τὰ ὀφϑαλμικὰ φάρμακα ἡ βοτρυΐτις καὶ ὀνυχῖτις καλου- , c N ' 5 5 , M ^ - μένη" «i δὲ λοιπαὶ εἰς ἐμπιλάστρους καὶ ξηρὰ κατουλοὺν Qv- γάμενα φάρμαχα 85: xoi πρὸς ταῦτα χρησιμεύει 75 κυπρία. ε ' zs , ' 9n ve ΄ / H yàg ἔκ ΠΠακεδονίας καὶ Θρῴκης καὶ Ionavíag κομιζομένη ͵ » τ ΄ ἄϑετος. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, κοιλωμάτων ἀναπληρωμα-- τικὴν, καϑαρτικὴν ῥυπαριῶν" παρεμπλάσσει δὲ καὶ ἐξιποῖ 80 825) Uncinis inclusa librarhi scioli esse additamentum ,' probare studuit Beckmannus Gesch. der Erfind. 111. p. 585. Ergo omncs hae species factitiae sunt. 83) Marcell, suspicabatur, ἐσχυράν csse legendum , cum Plin. 54, 92. eam speciem fortissimum ceteris dicat. Sed deceptus est Mar- cell, textu. corrupto. Nos loco Plin. citato legimus: ceteris sordi- dissima., 84) Cod. X. et Marcell. sic habent; γεώδης δὲ ἡ ὀστραχώδει Ald. — Goupyl. 85) Sic Cod. X.; xarovioiv δυνάμεναι Ald. :86).Cod. X. et Cantacuz. Veram esse lectionem, efficitur e Galen. compos. med. sec. gen. lib. 7. p. 993. ed. Lips , ubi ἐξωπωτικὰ di- cuntur medicamenta, quae humores crassos discutiant, | Et Act. lib. 15. c. 2. de emplastris e cerussa: τὸν ἑωδὴ χυμὸν ἐξιποῦσι. habetur, quae extra quidem coerulescit, intus vero can- didior, intercurrentes lineas onychitae lapidi similes ha- bet: [tales sunt, quae 6 fodinis veteribus eruuntur.] Est et quae glebosa dicitur, lineis intercurrentibus, ceu zonis quibusdam, cincta, unde et zonitin eam appellant. Est et alia, quae ostracitis dicitar, gracilis magnaque ex parte nigra, terrea aut testacea superficie: sed candida improba- tur. Oculorum autem medicamentis botryitis nomine et onychitis utiles: religuae emplastris et aridis medicamen- tis, cicatrices inducturis. Et ad ipsa quidem prodest cy- pria: nam quae ex Macedonia, 'lhracia et Hispania. de- fertur, inutilis est. Cadmiae effectus astringere, cava explere, sordes purgare: sed et obducit (cutis spiracula) Aaa 2 / 740 — HEAANIOYAIOXKOPIAOY ANAZAPBEQX -καὶ ξηραίνει 87 χαὶ στέλλει τὰ ἐκσαρχώματα;, καὶ τὰ κακοή- - Qn τῶν ἑλκῶν ἀπουλοῖ. Mg Γεννᾶται δὲ ἡ κοδμεία 88. ἐχ τοῦ χαλκοῦ καμιγευομένου, προριζανούσης τῆς λιγνύος τοῖς τοίχοις καὶ τῇ κορυφῇ τῶν xcuivov* εἰσὶ δὲ (ῥάβδοι) 89 σιδηραὶ, παμμεγέϑεις , ὑπὸ τῶν μεταλλουργῶν καλούμεναι ἀκεστίδες, κατὰ κορυφὴν συνημ- μέναι, πρὸς τὸ κατέχεσϑαι καὶ ἐφιζάνειν τὰ ἀναφερόμενα σώματα ἀπὸ τοῦ χαλκοῦ" ἅπερ δὴ καὶ μᾶλλον ἐφιξάνοντα ᾿ἐπισωματοῦται, καί ποτὲ μὲν ἕν εἶδος αὐτῆς, ποτὲ δὲ δύο, ἢ ἅπαντα ἀποτελεῖται. Ἱηεταλλουργεῖται δὲ ἔκ τοῦ προῦ- ᾿περκειμένου “Σόλοις 99 ὄρους, τοῦ λεγομένου πυρίτου λίϑου καιομένου" ἐν δὲ τῷ αὐτῷ ὄρει εὑρίσκεται οἱονεὶ διαζώματά τινὰ χαλκίτεως, μίσυος, σώρεως, μελαντηρίας, κυανοῦ, 4QU- . σοχόλλης, χαλκάνθϑου, OupovyoUg* τινὲς δὲ καὶ ἐν μετάλλοις 87) Ald. interponit καὶ ἐσχαροῖ, quod nec Serap. legit, nec πᾶ- 'turae respondet. 88) Esse banc lectionem genuinam, quae in Ald. reperitur, Beckmánuo 1. c. largior, licet Sarac. Lacunae lectioni γεννᾶται δέ τις xcÓusta nimis coníisus sit, Nulla fossilis videtur cadmia Dio- *scoridi nota fuisse. | B 89) Marcello praceunte subintelligendum , loco vulgo crai. Serap, tamen sequentia de ipsis fornacibus intellexit. go) Recte Sarac. pro σολέου vulg. ^ Urbs Cypri. Strab, lib. χά. p. 746. Ϊ et quasi premendo expurgat et exsiccat et cohibet luxu- riantes carnes, et maligna ulcera ad cicatrices perducit. Gignitur autem cadmia ex aere in fornacibus fuso, $1. dum fuligo parietibus verticique fornacum applicatur. Sunt | vero (ibi virgae) ferreae, praegrandes, a metallicis ace- stides appellatae, in vertice caminorum coagmentatae, ut. corpuscula ab aere sursum elata detineantur et inhaere- [ scant. Haec cum spissius applicantur, in unum cocunt corpus, atque unum modo cadmiae genus, modo duo, modo omnia efficiuntur. Conficitur et cadmia, cremato | lapide, cui pyrites cognomen est, e monte, qui Solis in- | cumbit, eruto. In eodem vero monte reperiuntur quae- | dai] quasi venae chalciteos, misyos, soreos, melanteriae, | coerulei, chrysocollae, chalcanthi atque ctiam diphrygis. JIEPl.YA4HX IATPIKHE BIBAION E. 741 , ; φασὶ λιϑίνοις εὑρίσκεσϑαι καδμείαν, πλανώμενοι ὑπὸ. λίϑων, ! U 5 , 24 ct 1€ 2 » ΄ , πολλὴν ἐμφέρειαν ἐχόΐτων" ὥςπερ καὶ ὃ ἐν τῆ Κύμῃ λίϑος »D/ i ^ 4 ' εὑρισκόμενος. δύναμιν δὲ οὐδεμίαν ἐνδεικνύμενος - ἐπιγινωσκο- μένων αὐτῶν ἐκ τοῦ κουφοτέρους αὐτοὺς εἶναι τῆς καδμείας, καὶ διαμασσηϑέντας μὴ ἐπιεικεῖς ἐν τῆ γεύσει" ἀγανακτεῖν δὲ. DR 200 91 2 dM » 5 - ἢ n 7 E δὲ | rovg ὀδόντας ', εἰ λίϑος εἴη, ἐν τῇ διαμασσήσει" εἰ δὲ κα-- ὁμεία εἴη, ἀνέχεσϑαι τῆς διαβρώσεως, συνεικούσης 53 αὐτῆς" , ^ " z^ e EN ἔτι διακρίνεται καὶ τῷ τὴν uiv καδμείαν λειοτριβηϑεῖσαν σὺν ὄξει, καὶ ξηρανϑεῖσαν ἐν ἡλίῳ, ἐμπήγνυσθαι93 τὸν δὲ λί-, , - - € , | Por μὴ πάσχειν τοῦτο" καὶ ἐκ τοῦ ἐπιϑέντα uiv τὸν λίϑον | cergiuuévoy πυρὶ ἀποπηδᾷν, καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ καπνὸν Ouo- ! - c , - , / εἰδὴ ὑπάρχειν τῷ πυρί" τὴν δὲ καδμείαν μένειν τε καὶ ἀναδι--. | / 3a ^ L τα δόναι αἰϑάλην μηλίζουσαν καὶ χαλχοφανῆ, ὡςπερεὶ ζώνην ἢ ' (λ z bU c HU λί ' M ii χλλ | Tu/& ποιχίλην" ἕτε ὁ μὲν Λίϑος πυρωϑεις καὶ ψυγεις ἀνλοι- Ἱ , - , H ’ , » c Χ ΄ ᾿οϑήσεται τῷ χρώματι, καὶ κουφότερος ἔσται᾽ ἡ δὲ καδμεία | 3 ὑδὲ 244, » , 3^7Y 23 ἃ DU c , 94 κατ οὐδὲν ueroaDaAAe , εἰ μή τις αὑτὴν ég ἱκανὰς ἡμέρας γ91) Editiones repetunt 2v τῇ γεύσει, quod hic manifesto redundat. 92) Bene Sarac. loco vulg. συγοιχούσης. 95) Cum Serap. omnes interpretes simile verbum legerunt, quod equidem vulgari ἐχκπεέζειν substituere ausus sum. Cornarius de bul- |lulis emicantibus loquitur, ac si ἐχφλύζειν legisset: sed haud | quadrat. | 94) Oribas. et Lacuna ὥρας. Nec desunt, qui cadmiam in lapidum fodinis inveniri tradant, decepti non parva lapidum quorumdam cum ca- | dmia similitudine, qualis deprehenditur et apud Cumas lapis, nullam sui vim ostendens. Atque hi eo dignoscun- | gustum ac ipsos etiam dentes offendunt: at cadmia, quippe. | quae dentibus cedit, sine offensa mandi potest. Discer- | lapidi non accidit. Ad haec tritus lapis, igni impositus, desilit, ac fumum emittit ab ignis fumo non diversum. Cadmia vero quieta manet fuliginemque reddit ad luteum | yvergentem aereoque colore splendentem, ceu zonam quam- | dam variam. Insuper lapis ignem expertus, dein refri- | geratus, colorem mutabit, ac levior quoque fiet: sed ca- dmia nullo modo variat, nisi quis eam per plures dies “22. ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOQZ ἐγκαύσει. Ἱεννᾶται δὲ καὶ ἔκ τῶν ἀργυρίων λευκοτέρα xo κουφοτέρα οὖσα; κατὰ δὲ τὴν δύναμιν ἥττων᾽ καυστέον δὲ τὴν προειρημένην καδμείαν, ἐγερύπτοντας εἰς ἄνϑραχας, ἕως οὔ διαφανὴς γένηται, καὶ πομφολυγήσῃ, ὡς σιδήρου σκωρία᾽ εἶτα ἐν οἴνῳ σβεννύναιϑὅ ἀμιναίῳ" τὴν δὲ εἰς τὰ ψωρικὰ ὄξει" τινὲς δὲ τὴν οὕτω καεῖσαν ἀναλεάναντες οἴνῳ, κατο-- πτῶσι πάλιν ἐν ὠμῇ χύτρᾳ, μέχρι κισσηρώδης τὴν ὄψιν γέ- νήται᾿ πάλιν δὲ uer οἴνου λειοτριβήσαντες , τρίτον καίουσι, μέχρι τελείως εἰς σποδὸν ἀναλυϑῆ, μηδὲν ἔχουσα τραχύ" καὶ ἀντὶ σποδίου χρῶνται τῇ τοιαύτῃ πλύνεται δὲ ἐν ϑυΐϊᾳ τρι- βομένη σὺν ὕδατι, ἀποχεομένου τοῦ ὕδατος, ἄχρι μηδὲν ἐφιστῆται δυπαρὸν, καὶ ἀναπλασϑεῖσα ἀποτίϑεται. Κεφ. πέ. [Περὶ Πομφόλυγος.] ἹΠΙομφόλυξ σποδοῦ 99 εἰδικῶς διαφέρει" γενικὴν γὰρ οὐκ ἔχει παραλλαγήν" ἢ μὲν γὰρ ὑπομελανίζει καὶ βαρυτέρα ἐστὶ κατὰ τὸ πλεῖστον, &u- πλέως καρφῶν καὶ τριχῶν καὶ γῆς, ὡσὰν ἀπόψηγμά τι καὶ 95) In vulgatissimo hoc infinitivi usu neutiquam haereo, Sarac. vel Os; supplendum, vcl σβεστέον legendum esse censet. 96) Recte Sarac. pro vulg. ozoó/ov, cum ἥ uiv ydg sequatur. cremaverit. Fit et in argenti fornacibus candidior et mi- nus ponderosa, sed viribus impar. renda vero -est an- tedicta cadmia carbonibus obruta, donec pellucida eva- dat, et ferri scoriae modo bullat: dein exstinguenda est 3 vino aminaeo, sed, quae ad psorarum medicamenta pa- ratur, aceto. Nonnulli vero hoc modo exustam vino . eubigunt, rursumque in olla cruda torrent, donec pumi- cosa aspectu existat, iterumque tritam ex vino tertium | urunt, usque dum prorsus in cinerem redigatur, nil asperi retinens. Hac autem spodii vice utuntur. Lavatur de- | nique. trita in mortario, aqua subinde effusa, donec ni-. | hil sordidi supernatet: tumque in pastillos coacta re- : ponitur. Cap. LXXXV. [Je Pompholyge.] Pompholyx a ἢ spodo specie sola distat, non item genere. Siquidem spo- - dos quodammodo nigricat, et plerumque ponderosior est, festucarum , pilorum ac terrae plena, quasi purgamentum . ΠΕΡῚ Y.4HX IATPIKHE BIBAION E. 743 , πο - ΄ jy σύρμα τῶν £v τοῖς χαλκουργείοις ἐδάφων καὶ καμίνων ovoa: € δὲ 4} t λ Y 97 £ , ' ' » Ἁ ἢ δὲ πομφόλυξ λιπαρὰ 51 ὑπάρχει καὶ λευκὴ, ἔτι δὲ κουφο-- , € , 2 - dme ' , M T&17. ὡς δύνασϑαι ἐπιποτᾶσϑαι τῷ ἀέρι. Καὶ ταύτης δὲ , 2 M τ Ἅψκ: M 1 2 "n '(€6 ΄ ' ' , δύο ἐστὶν εἴδη τὸ μὲν ἀερίζον xai ὑποπίμελον, τὸ δὲ λίαν ᾿ v » , , 1€ λευκὸν xai ἄκραν ἔχον κουφότητος. Γίνεται δὲ ἢ λευκὴ πομ- à ci - n Ἄ ze φόλυξ, ὅταν ἐν τῇ κατεργασίᾳ καὶ τελειώσει τοῦ χαλκοῦ πυχγότερον οἱ ἔκ τῶν χαλκουργείων συνεμπάσσωσι λελεασμέ- ’ - LOS , c DH XN , γὴν χαδμείαν, βελτιοῦν αὐτὴν βουλόμενοι: 7 γὰρ ἀπὸ ταύ-- 2 , , , εν - τῆς ἀναφερομένη αἰϑαλη, λεπτοτάτη 8 οὖσα, πομφολυ οὔ- ται" οὐ μόνον δὲ ἐκ τῆς τοῦ χαλκοῦ κατεργασίας τε καὶ c ΄ ^ 3 ΄ ΄ ὕλης γίνεται πομφόλυξ, ἀλλὰ καὶ ἐκ καδμείας προηγουμένως ἐχφυσωμένης εἰς γένεσιν αὐτῆς. Ποιεῖται δὲ οὕτως " ἐν οἴκῳ , , , ' , διστέγῳ κατασχευάζεται κάμινος, καὶ κατὰ ταύτην πρὸς TO c - , , ' ^ L4 - ὑπερῷον ἐχτομὴ σύμμετρός τὲ καὶ ἐκ TOY ἄνωϑεν μερῶν E] ' t7 - , t 7 , ἀνεῳγμέγη" ὃ δὲ τοῖχος τοῦ οἰκήματος, c πλησιάζει ἡ κάμε- - E , ps. - - , voc, τιτρᾶται λεπτῷ τρήματι ἄχρις αὐτῆς τῆς χώνης εἷς πα- ' - » ' , , M ραδοχὴν φυσητῆρος᾽ ἔχει δὲ καὶ ϑύραν σύμμετρον πρὸς &go- 97) Cod, X. óvzaoc. 98) Sic Ald.; λευκοτάτη Asulan. et sequ, quoddam, quod abraditur et deverritur ab aerariarum officinarum pavimentis fornacibusque. Pompholyx vero pinguis est et candida, insuperque levissima, ut in aérem evolare possit. Et huius quidem duo sunt genera: alte- rum ad aeris colorem vergens et pinguiusculum, alterum perquam candidum summamque nactum levitatem. — Fit vero candida pompholyx, cum in parando perficiendoque aere fabri detritam cadmiam cumulatius insperserint, ut ilum reddant meliorem. Etenim, quae ab hac effertur favilla, tenuissima est et in pompholygem abit. Neque vero ex aere solo factitatur pompholyx, dum illud tem- peratur ac perficitur, sed et e cadmia follibus perflata, consulto ut illa gignatur. Eius autem faciundae ratio haec cst: In domo gemina contignatione operta exstruitur caminus, et in eo versus tabulatum mediocre ostium, quod superne pateat. Aediculae vero camino proximae paries angusto foramine ad ipsum usque infundibulum perforatur, .follis excipiendi gratia. Habet et ianuam * 744 | HEAANIOY AIOXZKOPIAOX ANAZAPBEQOZX δον καὶ ἔξοδον κατεσ με μ ΘΟ MEI ὑπὸ τοῦ τεχνίτου " ἡσυνῆπταῦ r δὲ τούτῳ τῷ οἰκήματι ἕτερος οἶκος, ᾧ ob φύσαι καὶ ὃ qua o5v50 ἐργάζεται: λοιπὸν ἄνϑρακες ἐντίϑενται τῇ καμίνῳ καὺ od πυροῦνται" ἔπειτα παρεστὼς ὃ τεχνίτης ἐμπάσσει λελεπτοχο- | πημένην τὴν καδμείαν ἐκ τῶν ὑπὲρ κεφαλὴν τῆς χώνης τό- C πων" ὃ ὑπὸ. χεῖρά τε τὸ αὐτὸ ποιεῖ, ἅμα καὶ ἀνϑρακιὰν προςεμβάλλει, ἄχρις ἂν ὃ προφτέϑειται πλῆϑος ἀναλώσῃ" ἐκϑυμιωμένης οὖν. αὐτῆς, τὸ μὲν λεπτομερὲς καὶ κοῦφον εἰς τὸν ἄνω ἀναφέρεται οἶκον, καὶ προριζάνει τοῖς τοίχοις αὐ- ToU καὶ τῇ ὑροφῆ᾽ τὸ δὲ σῶμα τὸ ποιούμενον ὑπὸ τῶν ἐπι-- — φερομένων κατ ἀρχὰς μὲν ταῖς ἐπανισταμέναις τῶν ὑδάτων . πομφόλυξιν ξοικὸς γίνεται, ὕστερον δὲ πλείονος τῆς αὐξήσεως συμβαινούσης ἐρίων τολύπαις ἀφομοιοῦται" τὸ δὲ βαρύτερον εἰς τοὺς ὑπὸ πόδα χωρεῖ τόπους " καὶ περιχεῖται τοῦτο μὲν τῇ καμίνῳ, τοῦτο δὲ τῷ ἐδάφει τοῦ οἴκου" ὃ καὶ φαυλότε- - gov τοῦ λεπτομεροῦς ἡγητέον, διὰ τὸ γεῶδες καὶ ἔμπλεων — ἀκαϑαρσίας εἶναι ἐν τῇ συγκομιδῆ" τινὲς δὲ μόνως οὕτως οἴονται γίνεσϑαι τὴν προειρημένην σποδόν" ἀρίστην δὲ ἡγη- mediocrem pro ingressu egressuque ab artifice fabrica- tum, Huic aediculae praeterea altera est contigua, in qua et vesicae et folles aptantur. Quod superest, car- bones fornaci inditi succenduntur: ac dein, qui astat, artifex cadmiam minutim contritam inspergit a locis supra infundibuli verticem exstructis,. Idem negotium obit minister artificis, simul et carbones identidem in- gerit, usque dum, cadmiae quicquid inditum est, ab- sumtum fuerit. — Dum ipsa uritur, pars eius tenuis levisque in superius coenaculum effertur, ipsius parie- tibus tectoque adhaesura. Inde vero conflatum cor- | pus inter initia quidem bullarum in aqua surgentium si- | militudinem refert, at postea, incremento subinde acce- . dente, lanarum carptarum glomera imitatur. Quod au- | tem ponderosius est, in ima loca concedit, et partim qui- - dem fornaci, partim etiam domus pavimento circumfun- - ditur. Et hoc quidem tenuiore deterius aestimandum est, | [ quia, dum: colligitur , terrae spurcitiaeque non parum 1 asciscit. Sunt, qui hoc tantum modo ante memoratam - "- spodon fieri arbitrentur. Optima autem censetur pompho- | ΠΕΡῚ ὙΛΗΣ I1ATPIKHX BIBAION E. 745 τέον τὴν κυπρίαν, iv τῷ ὑξει φυραϑεῖσαν ἀποφορὰν uiv ἔχουσαν χαλκοῦ, χρίαν δὲ πισσίζουσαν 99 ποσῶς, ἔτι δὲ βορβο-- ρίζουσαν ἐν τῇ γεύσει" κἂν ἐπ᾿ ἄνϑρακος διαπύρου ἐπιτεϑῆῇ ἀδο-- λος, ἐπιζεῖ ἀερόχρους γενομένη " ἐπιμελῶς δὲ προςεκτέον τοῖς προ-- εἰρημένοις κριτηρίοις" δολοῦται γὰρ ὑπό τινων ταυροκόλλῃ ἢ πνεύμοσιν ἀρνείοις ἢ ϑαλασσίοις, i7] κεκαυμένοις ὀλύνϑοις, καί τισιν ἄλλοις παραπλησίοις " εὐχερὲς δὲ τὸ διαγνῶναι" ov- δὲν γὰρ τῶν προειρημένων ἐν τῇ δοκιμασίᾳ ἐπὶ τούτων εὗ-- ρίσκεται. ᾿ Πλυτέον δὲ κοινῶς πομφόλυγα τὸν τρόπον τοῦτον" &y- δήσας αὐτὴν ἐν καϑαρῷ ὀϑογνίῳ μέσως ἔχουσαν ἀραιότητος, ἢ ξηρὰν, ἢ ὕδατι πεφυραμένην, κάϑες εἰς λεκάνην ὕδωρ ἔχουσαν ὄμβριον, καὶ ἔγκλυζε ὧδε κἀκεῖσε διαφέρων τὸν ἔν- δέσμον" οὕτω γὰρ τὸ μὲν. ἐλυῶδες καὶ νόστιμον αὐτῆς ἀποῤ- ῥυήσεται, τὸ δὲ σκύβαλον πᾶν ἐν τῷ ὀϑονίῳ μενεῖ" εἶτα ἐάσας καταστῆσαι, ἀπήϑησον τὸ ὕδωρ αὺν τῇ σποδῷ" καὶ πάλιν ἄλλο ἐπιχέας ἀνατάρασσε καὶ ἀπόχει " καὶ ταῦτα ποίει 99) Serap. vel id, vel ῥδητινίζουσαν legit. Oribas. i/jovcav, quod aptius yidetur. lyx cypria, quae aceto subacta odorem aeris praestat, et colore picem (resinam? aeruginem ?) quodammodo re- fert, gustu vero coenosa est. Atque si fraudem non ex- pe:ta ignito carboni imponatur, infervescit, acreum con- trahens colorem. Ceterum antedictis notis diligenter at- tendendum est. Siquidem a nonnullis taurino glutine, aut pulmonibus agninis, vel etiam marinis, aut grossis crema- tis et quibusdam aliis eiusmodi adulteratur: id quod ta- meu facile dignoscitur: quippe in his explorandis nihil eorum comperietur, quae ante dicta sunt. Lavanda autem in universum pompbholyx sequenti est modo: linteolo mundo modiceque raro illigatam, seu aridam, seu aqua subactam, in pelvim demittito, quae plu- viam aquam contineat: linteolum, cui illigatur, aquae immergito, ipsum huc ac illuc peragitans: ita enim li- mosa eius pars utilisque praeterfluet: omne vero crassa- mentum intra linteolum retinebitur. Posteaquam vero resi- dere siveris, aquam cum cinere excolato: ac, ubi aliam rur- 740 | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOZ ἀπηϑῶν ve καὶ ἀποχέων,, μέχρις ἄν μηδὲν ἀμμῶδες ὑφιζάνῃ" λοιπὸν τὸ μὲν ὕδωρ ἐξίπωσον, τὴν δὲ σποδὸν ξηράνας &mo- τίϑεσο" τινὲς δὲ ξηράναντες, ἐφ᾽ ὅσον ἐνδέχεται, ταῖς χερσὶ, λεαίνουσι μεϑ' ὕδατος, καὶ μελιτώδη τὴν σύστασιν ποιήσαν- τες, διηϑοῦσι δὶ ὀϑονίου, περιπετάσαντες αὐτὸ τῷ ὑποϑδέ- χεσϑαι μέλλοντι ἀγγείῳ, ἢ καὶ ἀποδήσαντες οὐ λίαν ἀποτε- ταμένον" πρὸς δὲ τὸ ῥᾳδίως διεξελϑεῖν, «δαψιλὲς ὕδωρ imi- χέαντες τῷ ὀϑονίῳ, ἀναταράσσουσι τὴν σποδόν" εἶτα τὸ διυλισϑὲν καὶ ἐπινηχόμενον αὐτῆς τῷ ἀγγείῳ, ἀφρῶδες ὃν, αὐτόϑεν μύακι ἀναλαμβάνοντες, ἀποτίϑενται εἰς ὀστράκινον καινὸν ἀγγεῖον" τὸ δὲ ἐγκαϑήμενον πράως διασήσαντες, με- 3 ταχέουσιν εἰς ἕτερον ἀγγεῖον, ἀπολειπομένου τοῦ £v τῷ πυ- — ϑμένι ἀμμώδους" πάλιν δὲ ξάσαντες ὑποστῆναι τὰ λιϑώδη, sig ἄλλο ἀγγεῖον καϑαρὸν ἀπηϑοῦσι, καὶ τοῦτο πολλάκις δρῶσιν, ἕως ἂν καϑαρὰ καὶ ἀμέτοχος ἄμμου γένηται ἡ σπο- δός" ἄλλοι δὲ, ὡς ἔστιν ὁλομερὴς εἰς ὕδωρ κατ᾽ ὀλίγον ἐμ-- πάσσουσι, τὴν προειρημένην οἰόμενοι ἄμμον μὲν καὶ τὰ λι- $005 τῷ ἰδίῳ βάρει εἰς τὸν πυϑμένα τοῦ ἀγγείου καταῤῥυή- σεσϑαι" τρίχας δὲ καὶ κάρφη καὶ τὰ ὅμοια ἐπαιωρηϑήσεσϑαι sum affuderis, agitato ct effundito, totiesque aquam per- Ammutato, ceteraque similiter facito, donec nil arenosi sub- sidat. Demum aquam exprimito siccatumque cinerem re- ponito. Sunt, qui, postquam pompholygem, quantum ]li- cuit, exsiccarunt, eam manibus in aqua conterunt, donec mellis molem habeat, deinde linteo faucibus excepturi vasis obtento, aut etiam laxius deligato colant, et, quo facilius transmittatur, infusa linteo largiore aqua cinerein conturbant: mox spumosum, quod traiectum est et vasi - supernatat, concha excipiunt, atque fictili novo ad usus | recondunt. Quod vero resedit, sensim cribratum in aliud : vas transfundunt, relicto, quod fundum petierat, arenoso. | Rursus lapidosa sidere patiuntur, et in vas aliud mundum excolant, atque hoc identidem facinnt, donec cinis purus | ct arenae expers evaseril. Alii pompholygem integram aquae paullatim inspergunt, arbitrati, fore ut antedictae - arenae lapillique insita gravitate vasis fundum petant, pili E autem ct festucae ceteraque ciusmodi levitate sua in sublime IZEPI YA4HZX IATPIKHZ BIBAION E. 747 di τὴν κουφότητα" λοιπὸν χωρίσαντες αὐτῶν τὴν σποδὸν ἐν μέσῳ οὖσαν, καὶ εἷς ϑυΐαν βαλόντες, πλύνουσιν ὡς κα- δμείαν" πλύνεται δὲ καὶ οἴνῳ χίῳ τεϑαλασσωμένῳ κατὰ τοὺς προειρημένους τρόπους᾽ καὶ γίνεται στυπτικωτέρα τῆς ὕδατι πλυνομένης. Δύναμιν δὲ ἔχει ἡ THUS στυπτικὴν, ψυκχτικὴν, ἄνα- πληρωτικὴν, καϑαρτικὴν, προςπλαστικὴν, ποσῶς ξήραντι- £^ κε κον ' M - , 2 ^, 100 3 ' X/ 2» - κήν" ἔστι δὲ καὶ τῶν πράως ἐσχαρούντων 100, ᾿Βὰν δὲ ὀπτῆ- σαι δέη τὴν σποδὸν, λεάνας ἐπιμελῶς αὐτὴν καὶ ἀναδεύσας ὕδατι, ποιήσας τροχίσκους, ϑὲς ἐπὶ ὄστρακον καινόν ἐπιτί- Qa δὲ τοῦτο ἐπὶ λεπτὴν καὶ κούφην ἀνϑραπιὰν. καὶ στρέφε τοὺς κυχλίσχους συνεχῶς, ἄχρις &v πυῤῥοὶ1 καὶ ξηροὶ γέ- γωνται. Τνωστέον δὲ, ὅτι ἐκ τοῦ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου, ἔτι δὲ xai μολύβδου., γίνεται σποδιά" καὶ ἔστι μετὰ τὴν κυπρίαν ἢ ἔκ τοῦ μολύβδου ἀρίστη.. Κεφ. πε΄. [Περὶ ἀντισπόδων.] ᾿Ἐπειδὴ δὲ καὶ τὰ ἀν-- 100) Hoc habent Ald., cod, Par. et interpretes prisci, excepto tamen Serap. Genuinum esse, patet e cap, 95., ubi de plumbo: zo) χαϑόλου ποιεῖ ὅσα xci ἡ σποδὸς, δίχα τοῦ écyagoUry. Sed omiserunt cum Asulano editiones. 1) Sio Serap. et Ald.; καταπυροί Orjbas, et Lacuna. tollantur. 'Tandem, ubi cinerem medium seposuerunt et in pilam coniecerunt, eum velut cadmiam eluunt. Lava- tur et vino chio, aqua marina diluto, iuxta modos, quos supra commemoravimus; et ita redditur magis astringens, quam dum aqua eluitur. Vim habet pompholyx astringendi, refrigerandi, ex- plendi, purgandi, obturandi et quodammodo exsiccaudi. Militat etiam in iis, quae mitem crustam obducunt, Quod si hunc cinerem torrere opus fuerit, diligenter tritum aquaque irrigatum cogito in pastillos, fictilique novo sub- iectis levibus prunis orbiculos assidue versato, donec siccati rufescant. Denique memoratu dignum est, ex auro quoque et argento, plumbo etiam, fieri spodium (cine- rem metallorum): verum post cupreum plumbeum ma- xime commendatur. Cap. LXXXVI. [De succedaneis cineris metallici. 748 . HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ , c - 3 r - c , FA 4l - τ τίσποδα ἱκανῶς εὐχρηστεῖ, νστερούσης πολλάκις σποδοῦ, τὰ ἰσοδυναμοῦντα ἀναγκαῖόν ἔστιν ὑποδεῖξαι, τίνα τε ὑπάρχει, καὺ “ὃν τρόπον παραληφϑείη. «“αβὼν τοίνυν μυρσίνης c φύλλα σὺν τοῖς ἄνϑεσι καὶ τοῖς proi ἀώροις ἔτι οὖσιν, RA » , - * ἔμβαλε eig ὠμὴν χύτραν, xai περιπλάσας τὸ πῶμα κατα- τετρημένον συνεχέσιν ὀπαῖς, δὸς εἰς κάμινον κεραμικήν ",͵ ὅταν δὲ ὀπτηϑῆ ὃ κέραμος, εἰς ἄλλην χύτραν ὠμὴν μετέρασον 3 αὐτό". καὶ πάλιν κατοπτηϑείσης καὶ τῆς δευτέρας, ἐξελὼν. A 1 ἐδ ς " Y 1 j ͵ ΗΝ πλῦνε, καὶ χρῶ. ᾿Φοραύτως δὲ καὶ ϑαλλίαν σχευάσας παρα- ᾿ λάμβανε" ἔστω δὲ τῆς ἀγρίας ἐλαίας" εἰ δὲ μὴ, τῆς ἡμέρου σὺν τοῖς ἄνϑεσιν, 7* μῆλα κυδώνια κατατετμημένα καὶ ἐξο- στεϊσμένα. ἢ κηκίδαδ, 1 ῥάκη λινᾶ, ἢ ἄωρα συκάμινα λευκὰ προεξηραμένα iv ἡλίῳ, ἢ oyiov9, y τέρμινϑον, ἢ οἰνάνϑην, βάτου τὰ ἁπαλὰ φύλλα, ἢ πυξ ἢ τὴν λεγομέ- 5 γλὰ quÀAe, ἢ πύξου κόμας, ἢ τὴν λεγομέ vq» ψευδοκύπειρον σὺν τῷ ἄνϑει" τινὲς δὲ κράδας συκῆς, 2) Quod Saracenus Ald. nothis ascribit xa;»7v, in Asulan. nothis quidem adest, sed hucne pertineat an aliorsum , latet. Cetero ζχαι- vjv neque Serap., neque Ald. habent. 8) Sarac. loco vulg. μετάρασον. 4) Sic Ald.; ἢ δὲ μή Asulan, — Goupyl.; ἢν δὲ μή Sarac. δ) Lacuna ἄωρον, quod vero in Serap. deest, 6) Sic Sarac. primus post Serap.; σχοῖγον Ald., Cornar, Goupyl.; βοτάνην oyoiyov Asulan. Cum cinis metallicus saepe deficiat eaque, quae substi- tuuntur, perquam utilia sint, necesse est ostendere, quae- - nam ea sint, quoque modo assumantur. Folia igitur myrti | sumito cum íloribus baccisque adhuc immaturis, eaque in ollam crudam coniicito, et oblito operculo crebris per- tuso foraminibus, indito figlinae fornaci. Cumque figli- num percoctum fuerit, in aliud fictile crudum illa trans- | ferto, et hoc altero rursum perassato, exémta lavato, et . utitor. In eumdem usum similiter praeparare licet ramos — sylvestris olivae íloridos; si non alfuerint, sativae: aut | etiam mala cydonia concisa, nucleis exemtis, aut gallamju aut panniculos linteos, aut mora immatura candida in | sole prius arefacta, aut lentiscum, aut. terebinthum, aut — oenanthen, tenera ctiam rubi folia, vel buxi comam, - vel pseudocyperum appellatam cum 1ílore. Sunt etiam, HEPI YAHEX IATPIKHE ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 749 “προεξηραμένας ἕν ἡλίῳ ὠὡςαύτως σκευάζουσινῖ. "Ἄλλοι δὲ 'ταυρείαν κόλλαν, οὗ δὲ ἔρια οἰσυπηρὰ τραχέα, πίσσῃ 7] ué- λιτι δεύσαντες, ὁμοίως σκευάζουσι" χρῆσις δὲ πάντων σεποίη-- ται εἰς τὰ ἀντισπόδιαϑ8. [ Κεφ. πζ΄. [Περὶ κεκαυμένου χαλκοῦ. “Ὃ δὲ κεκαυ-- μένος χαλκός ἔστι καλὸς ὃ ἐρυϑρὸς καὶ ἐν τῆ. τρίψει κιννα- βαρίζων: ὃ δὲ μέλας. πλέον ἢ δεῖ κέκαυται. Σκευάζεται δὲ ἐκ τῶν ἥλων τῶν λελυμένων πλοίων, συντιϑεμένων ἐν ὠμῆ χύτρᾳ, ὑποπασσομένου ϑείου μεϑ᾽ ἁλῶν. ἴσων, καὶ ἐπιπαῦ-- σομένων ἐναλλαξ᾽ πωμασϑεῖσα δὲ ἡ χύτρα καὶ ὑποχρισϑεῖ-: σαϑ πηλῷ κεραμικῷ, δίδοται εἰς κάμινον, ἄχρις οὗ τελείως ὀπτηϑῆ᾽ οἱ δὲ ἀντὶ τοῦ ϑείου καὶ τῶν ἁλῶν στυπτηρίαν παρεμπασσουσιν" ἔνιοι δὲ δίχα τοῦ ϑείου καὶ τῶν ἁλῶν συν-- ϑέντες ἐν χύτρᾳ, καίουσιν ép ἱκανὰς ἡμέρας" οἱ δὲ τῷ Qi μόνῳ χρῶνται; ἀπασβολοῦνται μέντοι" ἄλλοι δὲ χρίον-- τες τοὺς ἥλους σχιστῇ στυπτηρίᾳ μετὰ ϑείου καὶ ὀξους, καί-- 7) Cod. X. his addit: τούτων ὁποτέρῳ πληρώσας χύτραν ὠμὴν A καύσας ἐν καμίνῳ, ἀποτεφρώσεις eig σποδιάν. S) Ultima habet. Ald., ad ποῖβμβα amandavit Asulan., revocavit iterum Sarac., quasi e Goupyl,, qui πάντων τῶν δὶρημένων scribit. 9) Sambuc. περιτπιλασϑεῖσα. qui ficulneos ramulos in sole antea siccatos eodem modo praeparent : alii taurinum gluten, alii succidas lanas aspe- ras, pice aut melle imbutas. Usus autem omnium est vice cinerum metallicorum. ᾿ Cap. LXXXVII. [2e aero usto.] Aes ustum pro- batur rubrum, et quod, dum teritur, colore cinnabarim imitatur, nigrum plus iusto exustum est. Fit autem e clavis dissolutarum navium, in fictili crudo compositis, substrato sulfure cum pari salis pondere, et iisdem vicis- sim insparsis. Olla operculata etiam, circumlito luto fi- gulari ostio, inditur fornaci, donec figlinum plane perco- | quatur. Alii pro sulfure et sale alumen inspergunt. Qui- ' dam sine sulfure et sale compositos in olla clavos ad mul- | tos dies urunt.. Alii solo sulfure utuntur, sed (clavi sic -usti) iuligine inficiuntur. Alii oblitos scissili alumine cla- vos, additis sulfure et aceto, in fictili crudo cremant. 750 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔῸΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ - , OM ^ 5» oA. ν᾽ ovow ἐν ὠμῇ χύτρᾳ" ἄλλοι δὲ ἔν χαλκῇ χύτρᾳ ὄξει καταῤ-- δαίνοντες αὐτοὺς, οὕτως ὀπτῶσι" μετὰ δὲ τὸ καῆναι, πάλιν τὸ αὐτὸ ποιοῦσιν ἐπὶ τρὶς, ἔπειτα ἀποτίϑενται" πρωτεύει δὲ ὃ ἐν Πηέμφιδι καιόμενος, ἔπειτα «ὃ ἐν Κύπρῳ. Δύναται 1 , 4 D - δὲ στύφειν, ξηραίνειν, λεπτύνειν, καταστέλλειν, ἐπισπᾶσϑαι, 2 J € 2 - 10 20 Y à H EN 2 les ἀνακαϑαίρειν, ἕλκη GnovÀoUvi0, σμήχειν τὰ ἐν ὀφϑαλμοῖς, M € -“ i ^ - a X » 7 τήκειν τὰ ὑπερσαρχοῦντα, oua ἱστᾷν" κινεῖ δὲ καὶ éuéroug peo" ὑδρομέλιτος ποϑεὶς, 7 ἐκλιχϑεὶς σὺν μέλιτι33. mÀvveron - δὲ ὡς 7 καδμεία, τετράκις τῆς ἡμέρας ἀλλασσομένου.. τοῦ ὕδατος b ἄχρι μηδεμία ἐφίστηται λάμπη 12. χαὶ ἡ σκωρία δὲ αὐτοῦ, ὡςαύτως πλυνομένη, τὴν αὐτὴν ἔχει ϑύγαμδις ἀσϑε- γεστέραν μέντοι. Κεφ. πη. [Περὶ ἄνϑους ἠαλβοῦ «Χαλκοῦ δὲ doté ὃ τινες vOv παλαιῶν ἥλων ψῆγμα ἐκάλεσαν, ἄριστον ἔστι τὸ » 13 M H 3: 3 - À ΄ 4 δέ ; evügunTovi? καὶ καταπυῤόον ἕν τῷ Λεαίνεσϑαι, κεγχροξιδός 10) Sic Goupyl. et Sarac.; διαπουλοῦν Ald., Asulan., Marcell. et Cornar. " 11) Ald. et sequ. editt. addunt ἢ διαχριόμενος, quod cum iam Marcellum oílenderet, ipse διακλυζόμενος potius legendum esse sua- sit. Sed deest istud in Serap. et codicibus vetustis, 12) Non opus est, cum Cornaro voculam hanc mutare. a áunm γὰρ λέγεται τὸ ἐφιστάμενον τῆς δεδολωμένης αἴγης ἐν τῷ be. Ero- tian. glossar. p. 238. Ζγαηξ. 13) Cod. X. εὔϑραυστον. Alii denique in aenea olla aceto aspersos urunt, dein iterum ac tertio idem faciunt, posteaque recondunt. Prin- | cipem locum obtinet, quod in Memphide combustum est, proximum, quod in Cypro. Efficax est ad astringendum, siccandum , extenuandum, reprimendum, attrahendum, re- purgandum, ulcera cicatricibus obducenda, vitia oculorum | exterenda, ad carnes liquandos excrescentes, et ulcera de- | pascentia coércenda. Facit et vomitiones ex hydromcelite. potum, aut cum melle delinctum. Lavatur autem, ut ca- | dmia, mutata quater per diem aqua, donec nullae Sor- des supernataverint. Quin et aeris scoria, simili modo lota, eamdem quoque vim, sed imbecilliorem , obtinet. | Cap. LXXXVIII. [2e /lore aeris.] Flos aeris. quem nonnulli veterum clavorum ramentum vocant, opti- mus est, facilis comminutu, et, dum teritur, valde ru- ΠΕΡῚ ὙΜΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΆΙΟΝ E. 751 τε τῷ QvOuG ^, καὶ βραχὺ, καὶ βαρὺ, καὶ μέσως στίλβον [καὶ ἐπιστύφον] 15. ἔτε δὲ ῥινισμάτων χαλκοῦ ἀμέτοχον, οἷς δολοῦται" ἐλέγχεται δὲ πλατυνομένων αὐτῶν. ταῖς τῶν 000v- των ἐπερείσεσι. Γίνεται δὲ οὕτως" ὅταν ἐν μεταλλικαῖς χώ- vaig τακεὶς ὃ χαλκὸς εἰς τὰς δεξαμενὰς καταῤῥυῇ͵ διὰ τῶν ἠϑμῶν τῶν διηκόντων σωλήνων, διακαϑαίροντες τὴν ᾿ἀκα- ϑαρσίαν oi πρὸς τούτοις ὄντες, ὕδωρ ἐπιχέουσιν ἀκραιφνέ- στατον αὐτῷ, ψύξαι προαιρούμενοι. “Ὑπὸ οὖν τῆς αἴἶφνι-- δίου πυκνώσεως καὶ συναγωγῆς ὡςπερεὶ ἐκπτύεται καὶ ἔπαν- ϑεῖ τὸ προειρημένον" στύφει δὲ καὶ τοῦτο καὶ καταστέλλει τὰς ὑπεροχάς" καὶ σμήχει τὰ ταῖς κόραις ἐπισκοτοῦντα., δά-- xvov ἱχανῶς" ἔστι δὲ καὶ πάχους ἀγωγὸν, τετραωβόλου πλῆ- $og διδόμενον" ἐκτήκει δὲ καὶ τὰ ἐν μυκτῆρσι σαρκώματα, καὶ δακτυλίων ἐξανϑήματα σὺν οἴνῳ στέλλει" καὶ πρὸς δυς- κώφους χρονίους τὸ λευκὸν ἐμφυσᾶται διὰ σίφωνος λεῖον" ) ! ΄ 14) Minus suspecta mihi haec vox est, quam Saraceno, namque σχγῆ- pa, τύπον et λόγον significare δυϑμόν, magis etiam formam ioni- cam ῥυσμόν, testantur Eustathius aliique lexicographi, 15) Uncinis inclusum habet Ald., sed deest in Serap., nec huc pertinet, fus, milio similis, quoad (particularum) modulum, nisi quod hae breviores sint, ponderosus, mediocriter splen- dens [ac astringeus:] quique mil scobium aeris continet, quibus adulterari solet. Sed eo fraus deprehenditur, quod scobs illa dentium pressu dilatatur. Fit autem ille, cum aes in fornacibus metallicis fusum in receptacula delapsum fuerit per cola tubulorum ad ea pertinentium. "l'um enim ii; qui repurgandis metallorum inquinamentis praefecti sunt, aquam purissimam aeri affundunt, eius refrigerandi gratia. Hac vero repentina densatione et concretione ve- lut exspuitur et emicat ílos antedictus. Astringit is et excrescentia cohibet, deterget, quae pupillis caliginem offundunt, sed magnopere mordet. Quaternüm etiam obo- lorum pondere datur, ut crassos educat humores: absumit narium carnosa vitia, cohibet quoque cum vino applica- tus exanthemata ad anum. Candidus autem contra diu- turnas aurium gravitates tritus, in eas per fistulam ílatu 782 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ στέλλει δὲ xai iun τ παὶ παρίσϑμια, λεῖον σὺν μέλιτι mooc- ἀπτόμενον. ^ Κεφ. m0. [Ili Aenídoc.] 4emic δὲ ἡ D μὲν ἐκ τῶν κυπρίων χαλκουργικῶν ἥλων παχεῖα, καλουμένη δὲ ἡλῖτις, 4516 - A δὲ ς ja e “λ À » "* 5 —- À καλή δ. φαυλη δὲ ἢ ἔκ τοῦ φαύλου χαλκοῦ, ἢ &x τοῦ λευ-- κοῦ 11, λεπτὴ καὶ ἀσϑενὴς ὑπάρχουσα" ἣν ἀποδοκιμάζομεν, ἐγκρίνοντες τὴν παχεῖαν καὶ ἔγκιξῥον, καὶ ὄξους ἐπιῤῥαινο-- μένου ἰουμένην.". Τα δὲ ἔχει στυπτικὴν18., σταλτικὴν, λεπτυντικὴν, νομῶν 'ἐφεκτικὴν, [σηπτικὴν,] ἀπουλωτικήν" πι- γομένη δὲ μετὰ μελικράτου ὕδωρ ἄχει" τινὲς δὲ φυρῶντες αὖ- τὴν uev ἀλεύρου, ἐν καταποτίῳ διδόασι" μίγνυται δὲ καὶ ταῖς ὀφϑαλμικαῖς. δυνάμεσι" ξηραίνει γὰρ τὰ ῥεύματα, ἀπο- - 4T iH UJ ; mA J / 19 ILD4 δὲ ci . τήχουσα καὶ τὰ βλέφαρα τὰ τραχέα 35. ὑνέται δὲ οὕτως καϑάρας τῆς ξηρᾶς λεπίδος ἡμιμναῖον, βάλε εἰς ϑυίαν μεϑ' ὕδατος διαυγοῦς, καὶ συνταράξας τῇ χειρὶ ἐπιμελῶς 5 ἄχρις ἘΠ a ΄, 2 “ ar οὗ ὑποστῇ ἡ Àemig, ἀφαίρει τὰ ἐφεστῶτα 39, ἀποχέας τε τὸ 16) Sic Ald.; ix τῶν xvnoíov μετάλλων καλουμένη δὲ ἡλῖτις καλή Asulan. 17) Sic Ald.; φαύλη δὲ iz τοῦ γαλχοῦ λευκοῦ Asulam. 18) Hoc in Ald, et Serap. et Calen.; omisit Asulan, et sequ. 19) Sic ponenda verba e Serap. et Sambuci cod. ; ξηραίνει γὰρ τὰ βλέφαρα τὰ τραχέα, ἀποτήκουσα καὶ τὰ ῥεύματα vulgo. 90) E Serap. correxi vulg. ὑφεστῶτα, sicut jam Sarac. augura- | tus est. impellitur: reprimit et uvulam ac tonsillas, farina eius cum melle admota. Cap. LXXXIX. [2e squama aeris.] Squama cy- - priarum officinarum clavis excussa commendatur, quae . crassa est, helitis nominata: at vitiosa habetur, quae e | vili aere eoque, quod album est, decutitur, quippe quae - tenuis sit ac invalida. Hanc ideo damnamus: illam vero | seligimus, quae crassa est et fulva, acetoque aspersa ae- | ruginem contrahit. Vim habet astringentem, reprimen- tem, attenuantem , depascentia ulcera cohibentem , [putre- - dini faventem] et cicatrices inducentem. Pota ex aqua | mulsa aquosa subducit. Nonnulli cum farina subactam exhibent in catapotio. Additur et ad oculorum medica- 1 ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION E. 753 ci , € , , - ὕδωρ, ἐπίχει ὀμβοίου ὕδατος κοτύλην o 7! , πλατείᾳ τε τῇ ΄ 3 CA - » ΕῚ ΄ χειρὶ τρίβε εὐτόνως ἐν τῇ ϑυΐᾳ, οἱονεὶ ἀποψήχων 52 ἐπὰν ' , 2 , , , J Uu δὲ ἄρξηται ἀνιέναι τινὰ γλισχρότητα, κατὰ μικρὸν ὕδωρ προς-- - T B , E /23 ΄ Ἂν 9 $/ 3 À , H ἐπίχει ἄχρι κοτύλων c 233, τρίβων εὐτόνως" ἀναλαβὼν τε τὴν , - κι € * V ,! - m n 2 | λεπίδα videi) ἤΩΣ πρὸς xa πλευρὸν Τῆς quies; τρίβε εὐ-- τόνως᾽ καὶ ἐξιπώσας ἀνελοῦ τὸ ἀποῤῥυὲν εἰς πυξίδα ἐρυ-- | poU χαλκοῦ" τοῦτο γάρ ἐστι τὸ ὥςπερ ἄνϑος τῆς λεπίδος M » —- , M » ? - 24 2 HJ » , xai εὔτονον τῇ δυνάμει, καὶ εὐθετοῦν 3: εἰς τὰ ὀφϑαλμικά" ἡ ^ δὲ Ἅ * p 25. i V 2; LX δὲ ε ΄ λ , | 70 δὲ λοιπὸν ἄτοπον 25" καὶ τὸ καταλειφϑὲν δὲ ὁμοίως nÀv- | vov, ἀναιροῦ,. μέχρις ἂν μηδεμίαν γλισχρότητα ἀποκρίνῃ " τὸ δὲ λοιπὸν σκεπάσαντα δεῖ ὀϑονίῳ ἐᾶσαι ἀκίνητον émi ! ^4 , J δύο ἡμέρας. εἶτα ἀποχέαντας τὸ ἐφεστηκὸς ὕδωρ καὶ ξηρά- ἢ - ; E , » Y 1 ΄ D | vavrac, ἀποτίϑεσϑαι εἰς πυξίδα" ἔνιοι δὲ καὶ ταύτην πλύ- γαντες, ὡς τὴν καδμείαν ἀποτίϑενται. | 21) Sic Serap., Ald, et Asulan.; χύαϑον primus Cornar., dein ! Goupyl. et Sarac. | 99) Goupyl. primus recte sic, loco vulg. ἀποψύχων. $5) Vid. n. 21. 24) Vulgo εὐτογοῦν», manifesta menda, 25) Sic Ald., Asulan. et Cornar.; ἄτογον Goupyl. et Sarac. |;in pilam coniicito, et manu diligenter misceto, donec ter in mortario confricato. Cum vero coeperit lentorem | quendam remittere, paullatim aquam ad sex heminas usque superinfundito, valide interim terens: deinde manu squa- uam ad latus mortarii convertito, ibique fortiter appri- |mito: et expresum humorem, qui defluxerit, pyxide ex | aere rubro facta excipito. Hoc enim est veluti flos squa- |mae, valens viribus et ad oculorum medicamenta ido- neum: quod reliquum est, ineptum censetur. Attamen εἴ quod relictum est, similiter lavato, donec nullum pror- |sus lentorem ex, se remittat, tandemque opertum linteolo ad biduum conquiescere sinito: postmodum diffusa exstante |aqua, reliquum siccatum pyxide recondito. Sed et hoc nonnulli cadmiae instar clotum reponunt. | DIOSCORIDES. Bbb 754 HEAANIOY AIOZKOPIAOY ΑΝΑΖΆΡΒΕΩΣ Κεφ. d. [Περὶ λεπίδος στομώματος.) «“Τεπίδος 0b — στομώματος δύναμίς ἐστιν 7 αὐτὴ τῇ τοῦ χαλκοῦ λεπίδι — καὶ πλύσις καὶ ἀπόϑεσις ὁμοία" £v μέντοι τῷ τὴν κοιλίαν καϑαίρειν λείπεται τῆς τοῦ χαλκοῦ. ] Κεφ. ew. [Περὶ ἰοῦ ξυστοῦ. ᾿ἸΙὸν δὲ ξυστὸν οὕτω Ὁ σχευαστέον" εἷς πιϑάκνην ἢ ἄλλο ὅμοιον ἀγγεῖον ἐγχέας Op Ὁ μύτατον Ὄξος, ἐπικατάστρεψον χαλκοῦν ἀγγεῖόν, καλὸν piv, . εἶ καμαροειδές" εὖ δὲ μή γε, ἰσόπεδον" ἔστω δ᾽ ἐσμηγμένον. καὶ διαπνοὴν μηδεμίαν ἔχον" διὰ δὲ ἡμερῶν δέκα ἀναιρούμε: . γος τὸ πῶμα, ἀπόξυε τὸν ἐπιτρέχοντα iov: ἢ λεπίδα ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ποιήσας χαλκοῦ, ἐγκρέμασον εἰς τὸ ἀγγεῖον, ἵνα, μὴ Ψψαύση τοῦ ὄξους" καὶ διὰ τῶν ἴσων ἡμερῶν ἀπόξυε" ἢ εἰς τὰ στέμφυλα μὴ 325 πρόξφατα ὄντα ὀξίζοντα ἐγκρύψας uà- | ED 1 ΤΟΣ c , - » ; s |] ἔνεστι δὲ καὶ ἔκ ῥινισμάτων ποιῆσαι ἢ λεπίδων, αἷς περιε- ^ , 3 χύμενα và χρυσᾶ πέταλα ἐλαύνεται, ἐὰν τις, αὐτὰ ἐπιῤῥαί- 2e » 507 » » , » » " - 2 E voy ὄξει, ἀνακινῇ 2} τρὶς 7] τετράκις, ἄχρις ἂν παντελῶς io- ] 26) Hermol. et Goupyl. μή in cod. omissum habuerunt, 27) Cod. X. στρέφῃ. Cap. XC. [Je squama chalybis.] Squamae chaly- bis eadem vis est. Simili quoque modo lavatur ac recon- ditur, minus vero cílicax est ad alvum purgandam. 1 Cap. XCI. [De aerugine rasili.]] Aerugo rasilis hoe. modo paratur: In cadum aut aliud simile vas acetum quam acerrimum infundito, atque illi superponito inver-. sum vas aeneum, maxime fornicatum, sin minus, pla- num. Sit vero id probe detersum, nullumque habeat spi raculum. Post decem dies, sublato operculo, aeruginem: inhaerentem deradito. Aut ipsam aeris laminam in vase super acetum ita suspendito, ut.ne ipsum attingat: et to- tidem post dies radito. Aut massulam seu lamellam .ae unam pluresve vinaceis, non recentibus, sed acescentil condito ac similiter invertito. Quin etiam aeruginem cere licet e delimata aeris scobe, nec non et e lamin quibus interiectae auri bracteae malleo ducuntur, si quis | eas aceto respergat et ter quaterve verset, donec omni ex parte aeruginem contraxerint. "l'radunt et aeruginis d Ue JW 4". d. HER Em A..9 - ΠΕΡῚ YAHEX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 755 95. Τιεννᾶσϑαι δέ φασι τοῦτον τὸν ἰὸν καὶ ἐν τοῖς κυπρια- χοῖς μετάλλοις, τὸν μὲν λίϑοις τισὶν ἐπανϑοῦντα, ἔχουσι τὸν χαλκόν, τὸν δὲ, ἔκ τινος σπηλαίου στάζοντα ἔν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασι" καὶ τὸν μὲν ὀλίγον τε καὶ κάλλιστον εἶναι" τὸν δὲ ἐκ τοῦ σπηλαίου δαψιλῆ μὲν ἐπιῤῥεῖν καὶ εὔχρουν, φαῦλον δὲ ὑπάρχειν, διὰ τὸ πολλοῖς ἀναμεμίχϑαι λιϑώδεσι. 4ολοῦται δὲ καὶ ἄλλοις πολλοῖς μισγόμενος, μᾶλλον δὲ τού- τοις" τινὲς μὲν γὰρ κισσήρει, οὗ δὲ μαρμάρῳ; ἄλλοι δὲ χαλ-- κάνϑῳ κυκῶσιν αὐτόν" καταληψόμεϑα δὲ τὴν μὲν κίσσηριν καὶ τὸ μάρμαρον, διὰ τοῦ νοτίσαι καὶ τὸν ἀντίχειρα τῆς εὐω-- γύμου χειρὸς, καὶ τῷ ἑτέρῳ προοτρίβειν τι μέρος ἰοῦ" συμ- βαίνει γὰρ, τὸ μὲν αὐτοῦ διαχεῖσϑαι, τὰ δὲ ἀπὸ τῆς κισσή- ρέως καὶ μαρμάρου μέρη ἀδιάχυτα μένειν, καὶ τέλος ἀπολευ--: καίνεσϑαι τῇ ἐπιπλέον παρατρίψει καὶ τῇ τοῦ ὑγροῦ παρα- πλοκῇ 8, οὐ μὴν ἀλλὰ διὰ τῆς καὶ τῶν ὀδόντων ἐπειρέσεως " λεῖον γὰρ ὑποπίπτει καὶ οὐ τραχὺ τὸ ἀμιγές. τὸ δὲ χαλκαν-- 90v?9 ἀπελέγχεται τῷ πυρί" & γάρ τις ἐμπάσας 80 τὸν oU- 28) Cod, X, παρατροπῇ- 29) Cod, X. χαλκανϑῶδες. $0) Sarac. monuit, sio esse legendum loco vulg. ἔμπλάσας. genera in cypriis fodinis gigni, alterum quidem, quod supra lapides quosdam efllorescit, qui aeris aliquid conti- nent, alterum vero, quod per caniculae aestus e specu quodam exstillat: adduntque, illad paucum optimumque esse, hoc, quod e specu manat, copiosum quidem aflluere et boni esse coloris, sed vitiosum, quod lapidosa plura intermixta gerat. Adulteratur aerugo tum aliis multis ad- | mixtis, tum vero maxime sequentibus: nonnulli enim pumicem, quidam marmor, alii chalcanthon admiscent. Pumicem autem et. marmor deprehendemus, si sinistrae manus pollicem madefaciamus, et altero aeruginis portiun- :ulam i!li affricemus. Siquidem, quicquid est aeruginis, dissolvetur, pumicis autem marmorisque partes dissolvi aninime poterunt, ac demum crebro affrictu. humorisque permixtione inalbescent. Qnin et dentium appressu vi- tium licet deprehendere: quoniam , quae sincera est, lae- xis occurrit ac sine asperitate. Chalcanthum vero igne Bbb 2 756 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ vo δεδολωμένον ἰὸν ἐπὶ λεπίδα ἢ ὄστρακον, καὶ τὸ ἕτερον ^ 2 ͵ὔ 3 -“ , bl ΕἸ hi ΕΣ i 31 ^ " vOvrcv ἐπιϑῆήσει ὃν Pegug TED ME &vOgali: ; μεταβάλ-. λεται καὶ ἐρυϑραίνεται τὸ χαλκανϑῶδες, διὰ τὸ φύσει καιό-- μένον αὐτὸ τοιαύτην ἔχειν χροιάν. ' ΠΕ, ES * & um Κεφ. eB. [Περὶ ἰοῦ σκώληκος] Tov δὲ λεγομένου pH - d s - σκώληκος ἰοῦ δισσὸν εἶδος ὑπάρχει" ὃ μὲν γὰρ ὀρυκτός ἐστιν" c n , ci » 5 f. ,ὕ -“ v ' d ὃ δὲ σκευάζεται οὕτως εἰς ϑυΐαν κυπρίου χαλκοῦ, ἔχουσαν. ' Y ν 2 M d 2 ἐΐω, , cl 2 L D à «ai δοίδυκα ἀπὸ τῆς αὐτῆς πεποιημένον ὕλης, ἐγχέας ὄξους λευκοῦ καὶ δριμέως κοτύλης ἥμισυ, τρίβε ἕως οὗ γλοιωϑῆ" εἶτα ἔμβαλλε στυπτηρίας στρογγύλης «o ??, καὶ ἁλὸς ὀρυχτοῦ διαφανοῦς ἢ ϑαλασσίου, ὡς ὅτι λευκοτάτου͵ καὶ στερεοῦ , εἰ δὲ μή γε, νίτρου τὸ ἴσον" εἶτα λέαινε ἐν ἡ- 2 - er - Ἢ Sr sam M λίῳ, ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύμασιν; ἕως τῇ μὲν χροιᾷ ἰώδης,. Ἵ , τῇ δὲ συστάσει γλοιώδης 33 γένηται" καὶ οὕτως ἀναπλάσας σκώληκας τοῖς ῥοδιακοῖς 3: ὁμοίους, ἀποτίϑεσο' ἐνεργὴς δὲ 51) Sambuc. ἀνθϑραχιᾶς ϑείης. 59) Omnes consentiunt in hoc pondere, solo Asulano excepto, qui 1 οὐγγίας Ó ponit, 55) Oribas. et cod. X. addunt: xol δυπώδης. $4) Suntnue ῥοδίδες ὁ Lib. 1. c. x81. cineri aut prunis imposueris, mutato colore rubescet, quae - chalcanthi particeps est: quia id ustum sua matura talem - obtinet colorem. , Cap. XCII. [De aerugine vermiculari.] Aeruginis, quae vermicularis dicitur, duae sunt species. Quaedam: enim fossilis est, altera factitia ad hunc modum: In mor- tarium cyprii aeris, quod et pistillum ex eadem materia factum habeat, aceti albi aerisque dimidiam heminam im fundito teritoque tantisper, donec strigmenti crassit nem asciscat: dein indito aluminis rotundi drachmam unam cum salis fossilis translucidi aut marini quam ale. bissimi solidique, aut, si hic defuerit, nitri pari pon dere: atque in sole, sub aestu ad caniculae ortum, subi- gito, donec aeruginis colorem strigmentique spissitudin acquirat, tandemque, ubi in vermiculorum roseis pastillis similium speciem cocgeris, recondito. Efficax. autem. € ΠΕΡῚ YA4HZ ΤΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑΙΟΝ E. 757 | «i εὔχρους γίνεται ἄγαν, ἐὰν ὄξους μὲν λάβῃ μέρος ἕν, οὔ-- | gov δὲ παλαιοῦ μέρη δύο, τὰ δ᾽ ἄλλα, ὡς προείρηται" τι- | vig δὲ τὸν ἀποτετευγμένον ἐν τῷ ξυστῷ κόμμει. μίξαντες ἀνα- ᾿πλάσσουσι καὶ πωλοῦσιν 35, ὃν παραιτητέον ὡς φαῦλον. Ἔστι δέ τις καὶ ὑπὸ χρυσοχόων γινόμενος ἰὸς, διὰ ϑυίας καὶ δοίδυκος κυπρίου χαλκοῦ, ἔτι δὲ οὔρου παιδίου, c τὸ χρυ- ᾿σίον xolÀdow: ἀναλογοῦσι δὲ κοινῶς oí προειρημένοι ἰοὺ κεκαυμένῳ χαλκῷ, μᾶλλον δ᾽ ἐῤῥωμένοι περὶ τὴν ἐνέργειαν " ἰστέον δὲ, ὅτι προέχει μὲν αὐτῶν ὃ ὀρυχτὸς σκώληξ, ἐχόμε-: γος δέ ἐστιν ὃ ξυστὸς, εἶτα ὁ σχευαστός" δηκτικώτερος μέν-- τοι καὶ μᾶλλον στύφων οὗτος ὑπάρχει, ὁ δὲ τῶν χρυσοχόων ᾿ἄναάλογος τῷ ξυστῷ. 4] ύναται δὲ πᾶς ἰὸς στύφειν, ϑερμαί- ψεῖν, ἀποσμᾷν τὰς ἐν ὀφθαλμοῖς οὐλὰς καὶ λεπτύνειν, δά- κρύον ἄγειν. νομὰς ἴσχειν, τραύματα ἀφλέγμαντα τηρεῖν, ἀπουλοῦν ἕλκη σὺν ἐλαίῳ καὶ κηρῷ" σὺν μέλιτι δὲ ἑψηϑέν-- τὲς, τύλους καὶ τὰ ῥυπαρὰ τῶν ἑλκῶν ἀνακαϑαίρουσιν" ἀμ- ᾿μωγιαχῷ δὲ ἀναληφϑέντες εἷς κολλύρια, σύριγγας καὶ τύλους 55) Hoc adest in Ald., omissum ab Asulan. et sequ. | | b. boni coloris redditur, si duae partes urinae veteris (cum una aceli adiiciantur, et reliqua, uti dictum est, per- |agantur. Sunt, qui aeruginem rasilem, quae frustrata sit; admixto gummi digerant in pastillos, et ita vendant, |sed ut vitiosum repudiandum est. Fit et ab aurificibus aerugo quaedam, qua aurum ferruminant, ducta scilicet |urina pueri in mortario cupreo pistilli ope ex eadem ma- |teria confecti. Antedictae vero in universum aerugines |usto aeri respondent, sed efficacia praestant. Sciendum Ivero, inter ipsa vermicularem fossilem primas tenere: |proximum locum dari rasili , postremum factitiae. Mor- | dacissima tamen haec est, atque magis astringit: at auri- |fieoum aerugo rasili respondet. ltaque aeruginis genera omnia astringunt, calefaciunt, oculorum cicatrices exte- !Yunt ac attenuant, lacrimas cient, ulccra depascentia si- stunt, vulnera ab inílammatione tuentur: ulcera ex oleo ceraque ad cicatricem perducunt: callos et sordida ulcera purgant, cum imelle cocta: ammoniaco excepta et collyrii modo in fistulas adacta, eaxum callos absumunt, Sunt. et 758 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOZ ἐχτήκουσι" χρήσιμοι δὲ καὶ πρὸς ἐπουλίδας καὶ τὰς τῶν oU- λὼν ἐξοχάς - ἱκανῶς δὲ καὶ βλέφαρα λεπτύνουσι, σὺν μέλιτε | ἐγχριόμενοι" δεῖ δὲ πυριᾷν μετὰ τὴν ἔγχρισιν σπόγγῳ ἐξ ὕδα- τος ϑερμοῦ: ἀγαληφϑέντες δὲ ῥητίνῃ ΕρΗ ΑΙ ΘΝ] σὺν Aii e 1 | οὕτω" To αὐτὸν εἰς ὁλοσχερέστατα μέρη καὶ opbdi “ἢ diee ἐπιϑεὶο, ἀπερείσας ἐπὶ ἀνϑράκων διαπύρων, κίνει ἕως ἂν μεταβάλλῃ καὶ ὑποσποδίσῃ τῇ χρόᾳ" λοιπὸν δὲ ψύ-, , Sac Hy ἀποτίϑεσο καὶ 406" τινὲς δὲ ἐν cua χύτρᾳ καίουσιν' αὐτὸν, ὡς προείρηται" οὐκ εἷς τὸ αὐτὸ δὲ πάντοτε καιόμε: 1 voc μεταβάλλει χρῶμα. Κεφ. cy. [Περὶ ἰοῦ σιδήρου. ᾿Ιὸς δὲ σιδήρου στύ gr δοῦν τε dedos προρτεϑεὶς loge" πινόμενος τε de ανϑήματα 38 ἰᾶται᾽ πρός τὲ παρωνυχίὰς καὶ ipto τραχέα βλέφαρα εὔχρηστος καὶ κονδυλώματα" καὶ οὔλα xgu- Ἢ 56) Χάλκανθϑον adhibet auctor euporist, lib. I, c. 128- 87) Cod. X. στέψας. 88) Cod. X, add, ἐγεργῶς. uncta: verum postquam delibuta sunt loca, foveantur. spongia ex aqua calida. Eadem subacta cum resina tere- ri) addito aere aut nitro ; lepyas tollunt. Ceterum | | "tini c prunis, imponito, versatoque, donec sese n Mo et colorem cinereum quodammodo referat: postea res frigeratam ad usum seponito. Sunt, qui olla cruda eam - urant, sicut dictum est: sed non prorsus eumdem und " que colorem cremata reddit. j " Cap. XCII. [De rubisine ferri.] Rubigo ferri mic astringit, fluorem muliebrem subdita sistit, potuque co jd ceplionem impedit. Illita ex aceto, erysipelatis et pap xl larum eraptionibus medetur. Perquam utilis est ad paro- nychias et pterygia, palpebrarum scabrities et condylo- . LU HEPI YA4HEX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION E. 7539 , - , vÜv&, ποδαγρικούς τε ὠφελεῖ ἐπιχριόμενος, καὶ ἀλωπεκίας δασύνει᾽ σίδηρος δὲ γος ἐνσοβεσϑεὶς ὕδατι 7] οἵ ρος δὲ πεπυρωμένος ἐνοβεσϑεὶς ὕδατι 5 οἴνῳ , € , - - - καὶ πινόμενος ἁρμόζει κοιλιακοῖς, δυςεντερικοῖς, “σπληνικοῖς, χολεριῶσν, καὶ στομάχῳ ἀναλελυμέγῳ. , € εἰ - Κεφ. «δ΄. [Περὶ σκωρίας σιδήρου. 'H δὲ σκωρία τοῦ ΄ , c ν᾿ ον cT , 23 23 3 σιδήρου δύναται, ὅσα καὶ ὃ ἰὸς TOU σιδήρου, ἐπὶ ἔλαττον δέ. Βοηϑεῖ δὲ ἀκονίτῳ, μετ᾽ ὀξυμέλιτος ποϑεῖσα. Κεφ. c£. [Περὶ μολύβδου πεπλυμένου.] «ΣΣχευάζεται 1€ , , - ' , Y z «ci ὃ πεπλυμένος μόλυβδος τοῦτον τὸν τρόπον" βαλὼν εἰς; μολυβδίνην ϑυίαν ὕδωρ, τρίβε μολυβδίνῳ δοίδυκι, ἕως ἂν με-- - 1 - - λανϑῆ τὸ ὕδωρ καὶ γένηται ἰλυῶδες 39, εἶτα διήϑει αὐτὸ δὲ ὀϑονίου, προςεπιχέων τὲ ὕδωρ, ἵνα πᾶν τὸ διαλυϑὲν ὑλι- σϑῆ᾽ καὶ ποίει τὸ αὐτὸ πάλιν, ἄχρις ἂν σοι αὐτάρκως ἔχειν fe 3 , € , δόξη εἶτα ἐάσας καταστῆναι τὸ πεπλυμένον, ἀποχέας τε τὸ εἰ ᾿ 3 v EI , - c U , 2f 9,98. ὕδωρ καὶ ἄλλο ἐπιχέας, mÀUve, ὡς τὴν καδμείαν, ἄχρις ἂν μηκέτι ἐφίστηταί τις μελανία" ἀναπλάσας δὲ τροχίσκους, &no- ; e $8 ' , HU, , a τίϑεσο" οὗ δὲ, καϑαρὸν μόλυβδον δινήσαντες, τρίβουσιν ἐν 59) Primus Marcell, sic scripsit, cum Ald, et Asul. haberent vÀdósc, ἢ χυλῶδες», ἢ πηλῶδες. Serap. nigrume et spissum. mata. Gingivas eadem firmat, et podagricis inunctione prodest, et calvities pilis ornat. Vinum et aqua, in qui- bus candens ferrum restinctum fuerit, potu coeliacis, dy- sentericis, lienosis, cholera et ventriculo resoluto labo- rantibus. Cap. XCIV. [2e scoria ferri.] Scoria ferri idem potest, quae rubigo, sed efficacia minore. Contra aconiti venenum ex aceto mulso pota opitulatur. Cap. XCV. [Je péunbo loto] Paratur plumbum lotum modo sequenti: In mortarium plumbeum ubi aquam inieceris, pistillo plumbeo terito, usque dum aqua nigre- scat et limi modo spissescat. Linteolo dein colato, aquam insuper affundens, quo facilius, quicquid resolutum est, incernatur. Hoc ipsum iterum iterumque facito, donec satis esse videatur. Post, ubi lotum plumbum consederit, priore aqua effusa, novam affundens, ut cadmiam, lavato, dum nigritiae uil amplius supernatet: tandem coactos inde lapillos reponito. Quidam puri plumbi limatam scobem » 760 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4ΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ λιϑίνῃ uix δοίδυκι λιϑίνῳ, ἢ ἐπιχέοντες ὕδωρ, ταῖς χερσὶ, τρίβουσι, καὶ συλλέγοντες τὸ μελαινόμενον ^9, ὅπερ ἐάσαντες ὑποστῆναι καὶ ἀποχέαντερ, ἀναπλάσσουσιν ξυϑέως᾽ τὸ γὰρ ἐφ᾽ ἱκανὸν τριβόμενον γίνεται ψιμυϑίῳ Ouowv* ἔγιοι δὲ προς-- , - ΓΑ ΤΕ 25^; , , ἐμβάλλουσι τοῖς ῥινίσμασιν ὀλίγην μολύβδαιναν, φάσκοντες, ΄ ἘΞ : N ct » , , * βελτίονα εἶναι τὸν οὕτω πλυνόμενον μόλυβδον. Ζύναται δὲ - 5 ψύχειν, στύφειν, παρεμπλάττειν, μαλόττειν, πληροῦν τὰ xoi- - - c di λώματα, στέλλειν τὰ ἐν τοῖς ὀφϑαλμοῖς ῥεύματα, καὶ τὰ ὑπερσαρκοῦντα τῶν ἑλκῶν" ἔστι δὲ καὶ ἴσχαιμος, καὶ πρὸς χοὸς - , HA , c 3€ v τὰ ἐν τῷ δακτυλίῳ ἕλκη, κονδυλώματα, αἱμοῤῥοΐδας, μετὰ, δοδίνου, καὶ τὰ δυςκατούλωτα᾽ καὶ καϑόλου ποιεῖ, ὅσα καὶ ε ' "5 ΓΟΥ͂Ν Zt c X la ; ἢ σποδὸς, δίχα τοῦ ἐσχαροῦν" 0 δὲ ἀκέραιος μόλυβδος παρα- ΄ E M - , y) ' , 1 A, A PN "UE βοηϑεῖ τῇ τοῦ ϑαλασσίου σκορπίου καὶ δράκον , ἢ Ὰ [i τος πληγῇ , Keg. ec. [Περὶ μολύβδου κεκαυμένου.] Καίεται δὲ € 55. c I 6 μόλυβδος οὕτω" λαβὼν μολύβδου ἔἐλάσματα ὡς ὅτι λεπτό- 40) Sic e Serap. restituere ausus sum valde corruptum locum, qui in Ald. et sequ. editt, talis est: ἢ ταῖς χερσὶ ue9' ὕδατος ὑπὸ χεῖρα κατ᾽ ὀλίγον ἐπιχέοντες τὸ μελαινόμενον. Quod Saxac. ita curare studuit: τοῦ ὑπὸ χεῖρα xat ὀλίγον ἐπιχέοντος τὸ ὕδωρ οὕτω μδλαι- γόμενον. Utra magis placeat scriptura, in discrimine est, mortario pistilloque lapideis terunt, aut, superfusa aqua, manibus ita subigunt, ut id, quod nigrescit, colligant: id ubi subsederit, effusa aqua, in pastillos statim formant, Nam, quod diutius conteritur, cerussae simile evadit. Ali elimatae scobi plumbaginis pauxillum addunt, asse- rentes, elotum ita plumbum. praestantius reddi. Potest autem refrigerare, astringere, cutem obducere, mollire, cava explere, sistere oculorum [íluxiones et ulcerum ex- crescentias. Sanguinem quoque sistit, ac prodest contra - ani ulcera, condylomata et haemorrhoidas, ex rosaceo; item ad ea, quae aegre cicatricem ducunt. Denique prae- stat ea, quae et cinis metallorum, nisi quod crustas haud inducat. Ceterum sincerum plumbum affrictu marini scor- pionis draconisque ictibus praesidio est. Cap. ΧΟΥ͂Ι. [De plumbo usto.] Uritur plumbum sic: Sumito plumbi laminas quam minutissimas et novae - ΠΕΡῚ YA4HX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ A. 761 τατα, ἐπίϑες εἰς καινὴν λοπάδα, καὶ ἐπιπάσας. ϑεῖον, ma- Aw ἕτερα ἐπίϑες πέταλα, καὶ ϑεῖον ἐπίπασσε, καὶ πάλιν ἕτερα, καὶ τοῦτο ποίει. ἄχρις ἂν πληρώσης τὴν λοπάδα, εἶτα ὑπόκαιε" ἀναφϑέντος δὲ τοῦ μολύβδου, κίνει σιδήρῳ, ἄχρις ἂν ἀποτεφρωϑῇ τελέως, καὶ μηδὲν ἐντρέχῃ ἀκαὲς uo- λυβδῶδες *t* καὶ ἀναιροῦ, σκεπάσας τοὺς ῥδώϑωνας᾽ βλαβερὰ γὰρ 7 ἀποφορά. Ἢ δινίσματα μολύβδου βαλὼν μετὰ ϑείου. εἰς λοπάδα, οὕτω καῖε, οἱ δὲ, εἰς χύτραν ὠμὴν βαλόντες τὰ πέταλα, ὡς εἴρηται, καμίνῳ ἐντιϑέασιν 7 ém ἐσχάρας, περι-- πλάσαντες τὸ πῶμα, καὶ ὀλίγην δόντες ἀναπνοὴν. καίουσιν. Οἱ δὲ ψιμύϑιον παρεμπάσσουσιν ἀντὶ τοῦ ϑείου, ἢ χριϑάς. Οἱ δὲ, ἀκεραίους τὰς λεπίδας ἐπιϑέντες, ὀξεῖ πυρὶ χρῶνται *?, καὶ κινοῦσιν ἐπιτεταμένως σιδηρίῳ.. ἄχρίς ἂν ἐκτεφρωϑῇ᾽ ἔστε δὲ δυοχερὴς ἢ τοιαύτη καῦσις᾽ καὶ ἐπιπλέον δὲ χαεὶς, οὕτω. λιϑαργύρου λαμβάνει τὸ χρῶμα. Ἡμῖν μέντοι ἀρέσκει m πρώτη καῦσις᾽ δεῖ δὲ πλύνειν αὐτὸν, ὡς τὴν καδμείαν, καὶ 41) Sic Ald.; xal μηδὲν ἔχῃ μολιβδῶδες Asulan. et sequ. ; μηδενὸς .Avvoíyovrog μολιβδωώδους Lacuna. 42) Sic, exemplaria prxobatissima sequentes, Marcell. etSarac, ; quam Scripturam confirmat Scrap. ἐπιϑέντες ὄξει, πυρὶ χρῶνται Ald., Asulan,, Cornar. et Goupyl. j patinae imponito ac sulfur inspergito , rursumque laminas alias addito, ac sulfur itidem inspergito, et ita vicissim tum laminas tum sulfur insternito, donec vas expleveris, dein autem succendito. Flagrans plumbum ferrea rude versato, usque dum perfecte redigatur in cinerem, nihil- que intercurrat, quod, ustionis expers, plumbi similitudi- nem habeat. 'lTum demum obstructis naribus tolle, quo- niam halitus plumbi noxius est. Aut scobem plumbi de- limatam cum sulfure indito patellae, atque sic urito.. Alii laminas crudo fictili, uti dictum est, inditas imponunt fornaci, aut (collocant) super foco ardenti, operculo cir- cumlito et exili dato spiramento, atque sic urunt. Non desunt, qui pro sulfure cerussam intersternant aut hor- deum. Alii, postquam sinceras laminas imposuerunt, acri igne utuntur, et baculo ferreo vehementer agitant, donec in cinerem solvantur. Sed difficilis est huiusmodi ustio, et dum amplius urantur, lithargyri colorem contrahunt, 769; ΠΕΔΑ͂ΝΙΟΥ A10ZKOPIAOY ANWAZAPBEQEZ ἀποτίϑεσϑαι. Δύναμιν δὲ ἔχει, ἣν καὶ ὃ endum μόλυ- βδος, εὐτονωτέραν δὲ μᾶλλον. Κεφ. ς΄. [Περὶ σκωρίας μολύβδου.] Σκωρία μόλυ- βδου ἀρίστη ἐστὶν ἡ ψιμυϑιοφανὴς, πυκνὴ καὶ δύςϑραυστὸς, μηδὲν ἐχουσα μολυβδῶδες, μηλινοειδὴς 5. τῷ χρώματι καὶ ὑελίζουσα - δύναται δὲ τὰ αὐτὰ τῷ κεκαυμένῳ μολύβδῳ, στύ- φουσαὰ μᾶλλον" πλύνεται δὲ ἐν ϑυΐίᾳ, ὀπιχεομένου ὕδατος, καὶ ἀποχεομένου τοῦ δφισταμένου μηλίνου χρώματος" πολλάκις, τε τοῦτο γίνεται, ἄχρις ἂν ἀναλωϑῇ 7 σκωρία" τό τε λοι- πὸν ἐάσαντες ὑποστῆναι αὐτὴν ἀποχέομεν τὸ ὕδωρ, καὶ OU- τῶς ἀναπλάσσομεν. Κεφ. τη. [Πὲρὶ τοῦ μολυβδοειδοῦς λίϑου. Καὶ ὃ μολυβδοειδὴς δὲ λίϑος ἀνάλογον ἔχει τὴν δύναμιν τῇ σκω- θίᾳ " πλύνεται δὲ ὁμοίως. Κεφ. c9'. [Περὶ oríuuscc.] Στίμμι δὲ κράτιστόν ἔστι τὸ στιλπνότατον καὶ λαμπυρίζον, ἐν τῇ ϑραύσει ** πλα- 48) Cum Sarac. in notis loco vulg. μηλοειδής posui, 44) Sambuci cod. male χαύσξει. Nobis tamen magis placet prima urendi ratio. Debet vero plumbum ustum lavari, sicut cadmia, atque ita reponi. Ceterum vim habet eamdem, ac plumbum elotum, sed | efficaciorem. ," Cap. XCVIL [.De scoria plumbi.] Scoria plumbi . optima est, quae cerussae similis, densa est οἱ. fractu contumax, nihil plumbosi habens, quaeque ad luteum. | colorem vergit, ac vitrum imitatur. Eadem, quae plum- | bum crustum, potest, sed magis astringit. Lavatur in mor- tario, alfusa aqua, et refusa summa aquae parte, quae - luteum traxerit colorem. dteratur id saepius, donec sco- | Cap. XCVIII. [De lapide plumbario.] Lapis plum-.- " barius vim habet scoriae finitimam: lavatur eodem qu "| que modo. PP Cap. XCIX.. [De Sébio.] Stibinm optimum est. — ΠΕΡῚ YA4HZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION E. 763 LÀ —- » A » M ^ κῶδες, μηδὲν ἔχον γεῶδες ^5 ἢ δυπαρὸν, εὐχερῶς 16 δὲ ϑλώ- - ΄ μένον" τοῦτο οὗ μὲν στίβι, oí δέ πλατυοφϑαῖμον, oi δὲ λάρ-- - “ , βασον, οἱ δὲ γυναικεῖον, οὗ δὲ χαλκηδόνιον ^". ἐχάλεσαν. Zlu- γαμιν δὲ ἔχει ἐμπλαστικὴν, στυπτικὴν, Ψυκτικὴν, σταλτι- xv τῶν ὑπερσαρκούντων, ἀπουλωτικὴν ἑλκῶν καὶ καϑαρτι- κὴν ῥυπαριῶν καὶ τῶν ἐν ὀφϑαλμοῖς ἑλκῶν" ἐπέχει δὲ καὶ 2? , τὰς ἐκ μήνιγγος αἵμοῤῥαγίας" καὶ καϑόλου δὲ ἐμφερής ἐστιν' 7 δύναμις αὐτοῦ τῷ κεκαυμένῳ μολύβδῳ " ἰδίως δὲ τὰ κατα- καύματα οὐκ ἐᾷ ἐσχαροῦσϑαι, σὺν στέατι καταχρισϑὲν νεαρῷ" t . WS δι “ - » , 4 καὶ ἀπουλοῖ τὰ ἐσχαροῦντα, κηροῦ καὶ ὀλίγου ψιμυϑίου μι- ͵7έντων. ὀπτᾶται δὲ στέατι περιπλασϑὲν καὶ "ἐγκρυβὲν εἰς &v- ϑρακας, ἄχρις ἄν ἀνθρακωθϑῆ τὸ στέαρ᾽ ἐξαιρεϑὲν δὲ σβέν-- γυται γάλαχτι ἀῤῥενοτόκου γυναιχὸς, ἢ οἴνῳ παλαιῷ" καίε-: ^ 2 2 EJ , . 3 M x 5 ' P4 , ται δὲ ém ἀνϑράχκων ἐπιτεϑὲν καὶ ἐμψυσηϑὲν ἄχρι πυρω- 2' ." 2 , ἴον c ,ὔ M € σεως" ἐὰν γὰρ ἐπιπλέον xo, μολυβδοῦται" πλύνεται δὲ, ὡς: « , x ju ' à J 48. » ' c , » ἢ καδμεία καὶ ὃ χαλκὸς κεκαυμέγος ἔνιοι δὲ ὁμοίως τῇ M , , τοῦ μολύβδου mÀvvovot σκωρίᾳ. 45) Marcell. legit γλοιῶδες - cum nostra tamen lectione et natura, et Serap. consentiunt, 46) Sambuc. εὐθέως. 47) Duo postrema synonyma Asulaa, ad notha amandavit, 48) Κεκαυμένος addidi e Serap. hil terreni aut sordidi habens et fractu facile. Hoc non- nulli stibi, alii platyophthalmon, larbason alii, aut mu- liebre et chalcedonium vocant. "Vis eius est cutem obdu- cendi, astringendi, refrigerandi, carnes luxuriantes coér- cendi, ulcera ad cicatricem perducendi, sordes et ulcera oculorum expurgandi. Sistit et sanguinem e meninge pro- fluentem; generatim vero vis plumbo usto proxima est. Peculiariter vero ambustas partes crustis obduci prohibet, cum adipe recenti illitum. — Quae vero crustam contra- xere, ad cicatrices perducit, additis cera et exigua ce- russa. "'Porretur autem farina subacta circamlitum et car- bonibus obrutum, donec crusta in carbonem abierit: ex- emptumque restinguitur mulieris lacte, quae marem pe- pererit , aut vino vetere. Uritur vero prunis impositum sufllatumque, quoad ignescat: si enim ulterius uratur, plumbi instar semet habet. Lavatur autem cadmiae et aeris usti modo: nonnulli et sicnt scoriam plumbi cluunt. 7064 .HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ, ο΄. [Περὶ μολυβδαίνης Ἰϊολύβδαινα δὲ ἀρίστη. ἐστὶν ἡ λιϑαργυροφανὴς, ξανϑὴ, ὑποστίλβουσα καὶ κιῤῥὰ ἐν τῷ λειοτριβεῖσϑαι, ἑψηϑεῖσα τε ἐλαίῳ ἡπατοειδὴς τῷ χρώ- ματι γίνεται" ἡ δὲ ἀερίζουσα ἢ μολυβδόχρους φαύλη" χεν-. γᾶται δὲ ἐξ ἀργύρου καὶ χρυσοῦ" ἔστι δέ τις καὶ ὀρυκτὴ. κατὰ Σεβαστὴν45 xoi Κώρυκον εὑρισκομένη" καὶ ταύτης. ἐστὶ βελτίων ἡ μὴ σκωριοειδὴς, μηδὲ λιϑώδης, ξανϑὴ δὲ καὶ στίλβουσα. 4ύναμιν δὲ ἔχει ὁμοίαν λιϑαργύρῳ καὶ σκωρίᾳ μολύβδου, πλύσιν δὲ καὶ καῦσιν τὴν αὐτήν" μίγνυται δὲ, ἐπιτηδειότερον αὕτη, καὶ ταῖς λιπαραῖς καὶ ἀνεπιδέτοις 90. ἐμπλάστροις χρησίμως, ᾿οὖσα σαρκωτικὴ καὶ ἀπουλωτική" ταῖς μέντοι κολλητικαῖς καὶ σμηχτικαῖς οὐχ ἁρμόζει δυ- γάμεσιν. ; ^al Κεφ. gd. [Περὶ σκωρίας ἀργύρου ἫἪ δὲ τοῦ ἀρ- γύρου σκωρία καλεῖται ἕλκυσμα 51 ἢ ἔγκαυμα, τὴν αὐτὴν δὲ 49) Sic scribendum esse, non Σεβάστειαν, ut vulgo, patet e Joseph. antiqu, iud. lib. 16, c. 4. et Steph. Byzant,v.'Elawiooa: νῆσος Κι- χοῦ μετὰ τὸν ἤπειρον», ἡ νῦν Σεβαστὴ, πρὸς τῷ Κωρύκῳ. Alibi, γ᾿ Σεβαστὴ, verius χεβῥόνησος dicitur: 50) Sic legit Plin. 54, 55.5; unde Cornar., Dalechamyp, et Sarac, vulgaris scripturae ἀγδπιδήχτοις emendationem duxerunt. 51) Marcell. primus e Plin. 55 , 55. correxit ἔγκλυσμα, quod Ald. et Asulan, habent, “ἍἝλκυσμα etiam dicitur Galeno fac, simpl. lib, 9. p. 256., Oribasio et Aétio. Cap. C. [2e Galena.] Galena optima est lithar- gyro similis, ilava, modice splendens, ac dum teritur fulva, quaeque cocta in oleo hepatis colorem adipiscitur. Vitiosa, quae aereum aut plumbeum habet colorem. Gi- gnitur in auri argentique fornacibus. Est et fossilis quae- dam, quae ad Sebasten et Corycum reperitur: ac in eo genere probatur magis, quae neque scoriae speciem prae se fert, neque lapidosa est, sed Íílava ac nitens. Vim habet lithargyro et scoriae plumbi similem , sed et uritur lavaturque simili modo. Miscetur aptius cum emplastris pinguibus et quae haud alligantur, cum carnes generet, et cicatrices inducat. At vero glutinantibus detergentibusque compositionibus minime convenit. | Cap. CI. [Je scoría argenti.] Argenti scoria, quae - helcysma seu encauma vocatur, eamdem, quam galena, ΠΕΡῚ ὙΛῊΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 765 ἔχει δύναμιν τῆ μολυβδαίνῃ" ὅϑεν ἐμπλάστροις φαιαῖς μίγνυ-- ται καὶ ἀπουλωτικαῖς, στυπτικὴ οὐσα καὶ ἐμπλαστιχή 52. Keg. off. [Περὶ λιϑαργύρου.) «Διϑάργυρος, ἡ μέν τις &x τῆς μολυβδίτιδος καλουμένης ἄμμου γεννᾶται, χωνευομένης 2 P E 1 c γ 9 E / c eM , ἄχοι τελείας ἐκπυρώσεως, ἡ δ᾽ ἐξ ἀργύρου, ἡ δ᾽ ἐκ μολύ- , πὰ " 4 WIE e , » βδου. Διαφέρει δὲ ἡ ἀττική " δευτερεύεε δὲ ἡ ἵσπανή" μεϑ' ἃς ἢ ἐν Δικαιαρχίᾳ τῆς Καμπανίας 535 καὶ Σικελίᾳ 9** πλείστη γὰρ ἐν τοῖρδε τοῖς τόποις γεννᾶται, μολυβδίνων ἐλασμάτων ixqAoyovuévoy " καλεῖται δὲ 7 μὲν ξανϑὴ καὶ στίλβουσα χρυ- oirug* ἥτις ἐστὶ κρείττων" ἡ δὲ ἐν Σικελίης ἀργυρῖτις, ἡ à. &x τοῦ ἀργύρου “Ἰαυρῖτις 95. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, μα-- λακτικὴν, κοιλωμάτων πληρωτικὴν, σταλτικὴν τῶν ἐκσαρ- κούντων καὶ ἀπουλωτικὴν, ψυκτικὴν, παρεμπλαστικήν. Ko- 52) Vulgo ἐπισπαστικήν cui quidem favet Serapion, cuius inter. pres attrahens habet: sed refragantur matura ipsa, Galenus et Aétius. : 55) Recte monente Sarac. sic legendum, loco vulg. xal ἐν Kayu- πανία, cum Dicaearchia Guaseola) oppidum sit Campaniae. Plin, 5, 9. Strab. lib. 5. p. 194- 54) Ald, addit: zal “ΠΠουτεόλοις xal Βαίαις, librarii certe addita- mentum. 55) Fallopius suasit loco vulg. ,KaAavgttie, Namque, etsi Stra- bonis aetate iam defecissent τὰ ἀργυρεῖα τὰ ἂν ᾿Ἵττικῇ» quae in Laurio promontorio culta fuerant, recoxerunt tamen veterem ixfo- λάδα et scoriam, ut e mineris plumbi argentum continentibus lithar- gyrum optimum atticum pararent. Strabo lib. 9, p. 582. Agricol. de natur. fossil, lib. 9, p. 815. Bóckh in act, acad. Berol. 1814. 13815. p: 104. 8. vim habet. Quamobrem emplastris fuscis et cicatricem inducentibus admiscetur, cum astringat et cutem obducat. Cap. CIL [De Zt£hargyro.] ^ Lithargyri quaedam species fit ex arena, quam plumbosam appellant, in for- nacibus conflata, donec igne penitus candescat: alia fit ex argento, tertia e plumbo. Probatissima est attica, pro- xima hispaniensis. Has sequitur, quae fit Dicaearchiae (Puteolis) Campaniae et in Sicilia. Plurima enim in iis regionibus e laminis gignitur plumbeis flagrantibus. Quae flavo colore splendet, chrysitis dicitur, omnium optima, quae in Sicilia argyritis, quae ex argento Lauritis. Vim habet astringendi, molliendi, cava explendi, carues re- primendi excrescentes, cicatrices inducendi, refrigerandi, 700 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΦΝΑΖΑΡΒΕΩΣ σεις δὲ αὐτὴν οὕτω: κατακόψας εἷς καρύων μεγέϑη, καὶ ἐπιϑεὶς ἐπ᾿ ἄνϑρακας, éxQunícag τε ἄχρι πυρώσεως, καὶ πε-- οιμάξας τὴν περικειμένην ἀκαϑαρσίαν, ἀποτίϑεσο. Ἔνιοι δὲ ὄξει ἢ οἴνῳ σβέσαντες αὐτὴν ἐπὶ τρὶς, πάλιν καίουσι, καὶ ταῦτα ποιήσαντες ἀποτίϑενται" πλύνεται δὲ, ὡς ἧ καδμεία: λευκαίνεται δὲ οὕτω" λαβὼν τῆς ἀργυρίτιδος λεγομένης, εἶ δὲ μή γε, τῆς ἄλλης κατάϑραυστον εἰς μεγέϑη κυάμων, ὅσον χοίνικα ἀττικὴν, βαλών τε εἰς καινὴν χύτραν, ἐπίχει ὕδωρ, προςεμβάλλων πυρῶν λευκῶν χοίνικα καὶ ἰδίᾳ ἐν ὀϑονίῳ κα- ϑαρῷ ἀραιῷ κριϑῶν δράκα δήσας. ἀπὸ τοῦ ὠτὸς τῆς χύ- TQ«c κρέμασον, ἕψε δὲ, ἕως ἂν ῥαγώσιν αἵ κριϑαί; εἶτα κατεράσας πάντα εἷς κρατῆρα πλατύστομον και- γὸν, τοὺς μὲν πυροὺς ῥίψον χωρίσας, τὴν δὲ λιϑαρ- γζυρον πλῦνον, ἐπιχέας ὕδωρ, βιαίως ταῖς χερσὶ προς- τρίβων ἅμα" εἶτα ἀνελόμενός τε αὐτὴν καὶ ξηράνας; τρίβε ἐν ϑυΐᾳ ϑηβαϊκῃ, ἐπιχέων ϑερμὸν ὕδωρ, ἕως ἂν διαλυϑῆ, xci ἀπηϑήσας τὸ ὕδωρ, πάλιν τρίβε δὲ δλῆς τῆς ἡμέρας" εἰς ἑσπέραν δ᾽ ἐπιχέας ὕδωρ ϑερμὸν., ἔασον " καὶ πρωὶ ἀπη- cntem obducendi. Ures vero lithargyrum tali modo: Ipsam in frusta, iuglandum mole, dividito: haec prunis impo- sita follibus accendito, ut conflagrent: tum, abstersa quae insidet spurcitia, reponito. Nonnulli, ubi ter aceto aut vino restinxere, rursum urunt, et hoc facto recondunt. Abluitur, ut cadmia. Candor vero datur ad hunc modum: Sumito de ea, quae argyritis nominatur, aut, si haec de- fuerit, de alia quapiam, in partes fabarum magnitudine confracta, quantum choenix attica capit: ac, ubi fictili novo indideris, aquam superfundito, adiectaque candidi tritici parvi mensura, privatimque hordei pugillo, intra linteolum mundum rarumque de vasis auricula suspenso, coquito, donec rumpanutur hordea. Dein cum omnia iu novum craterem oris ampli transfuderis, triticum quidem seorsim abiicito, lithargyrum vero aqua aílusa eluito, si- mulque manibus vehementer confricato: demum exemtam ac arefactam in mortario thebaico terito, calidam af- fundens, donec a penitus soluta fuerit. Excolata aqua, iterum toto die terito, et vesperi infusa calida sinito: MI. ΠΕΡῚ YAHEX IATPIKHEZ BIBAION E. 767 ϑήσας, ἄλλο ἐπίχει καὶ ἀπήϑει τῆς ἡμέρας τρίς" τοῦτο ποίει 5 , ᾿" - ^ o ͵ - ἐπὶ ἡμέρας ζ 99* εἶτα μίξας vj μνᾷ τῆς λιϑαργύρου ἁλῶν ᾿ » , 57 9 , ᾿ λέει M “ ς , ὀρυχτῶν « & 51, ϑερμόν τε παραχέων, λέαινε τρὶς τῆς ἡμέ- p D εἰ 1 1 ' , ρας, ἀπηϑῶν καὶ μιγνὺς ὕδωρ᾽ ὅταν δὲ λευκὴ γένηται, ϑερ- μὸν ἐπιχέων, τὸ αὐτὸ ποίει. ἄχρις ἂν μηδεμιᾶς ἔμφασιν ἅλυ-- κότητος ἔχη" καὶ ξηράνας ὀξυτάτῳ ἡλίῳ, προεκβάλλων τὴν ἰχμάδα, ἀποτίϑεσο" εἰ δὲ ur, μνᾶν μίαν λαβὼν τῆς ἀργυ- Qízidoc , λέανον ἐπιμελῶς καὶ τρίψας μίξον ἁλῶν τριπλάσιον λείων, ὀρυκτῶν " καὶ βάλλε εἷς καινὴν χύτραν ἐπιχέας τε ὕδωρ, ὥςτε ὑπερέχειν αὐτὸ, κίνει ἑκάστης ἡμέρας πρωὶ καὶ " ΄ ' - , 2 L δείλης, προςεπιχέων ὕδωρ, μηδὲν τοῦ πρώτου ἀποχέων" καὶ ποίει τοῦτο ἐπὶ ἡμέρας λ΄" μὴ κινουμένου γὰρ, &moorga- κοῦται" μετὰ δὲ ταῦτα ἀποχέας πραέως τὴν ἅλμην, ἐν ϑη- βαϊκὴ ϑυίᾳ τὴν λιϑάργυρον λέαινε, καὶ βαλὼν αὐτὴν εἷς κε- οἱ 2 - 5 , i 7 - ' 2 φαμεοῦν ἀγγεῖον, ἐπιχέας τε ὕδωρ, xíve ταῖς χερσὶν ἐπιμε- λῶς,, ἀποχέων τὸ πρῶτον καὶ ἐπιχέων τὸ ἕτερον, ἄχρις ἂν μηδεμίαν ἔμφασιν ἁλυκότητος ἔχῃ" εἶτα ἀποχέας τὸ λευκὸν 66) Oribas. et Serap. ς΄. 67) Sic Oribas,, Ald., Cornar., Goupyl., Baracen.; οὐγγέας Asulan. et Marcell. Quid Serapion legerit, non liquet. Corruptam enim vocem atAhsgokilos quis divinaverit ? postero mane hane ubi eliquaveris, aliam infundito, atque ita ter per diem excolato. Idem septenis diebus repetito. Post id tempus additis ad singulas lithargyri minas quinis salis fossilis drachmis, affusaque aqua calida, ter die te- rito, admixtaque aqua excolato. Cum inalbuerit, calida infusa, idem facito, dum nullam prorsus salsuginem re- sipiat. "Tandem ardentissimo sole siccatam, ciecto prius humore, recondito. Sin aliter, argyritidis minam unam diligenter terito, dein, addito triplo sale fossili trito , in ollam novam coniicito, infüsaque aqua, ita ut superemi- neat, moveto quotidie mane et vesperi, aquam superin- fundens, priore nequaquam effusa. Hoc idem facito tri- cenis diebus: namque, nisi moveatur, in testae duritiem abitura est. Post haec, effusa leniter muria, lithargyrum in mortario thebaico terito, coniectamque in fictile, in- fusa aqua, manibus diligenter agitato, aqua subinde mu- tata, donec nullum salsuginis indicium pracbeat. Demum; 7608 HEAANIOY A4IOZKOPIAOY ANAZAPBEOX τῆς λιϑαργύρου εἷς ἄλλο ἀγγεῖον, ἀνάπλασσε τροχίσκους; καὶ ᾿ἀπόϑου εἰς μολυβδίνην πυξίδα. Οἱ δὲ, καταϑραύσαντες εἰς μεγέϑη κυάμων τὴν λιϑάργυρον, καὶ βαλόντες sig χοίρειον κοιλίαν ὠμὴν ἕψουσιν ἐν ὕδατι, ἄχρις ἂν ταχερωϑῇ τὸ σπλάγχνον" εἶτα ἐξελόντες καὶ μετ ἰσων ἁλῶν τρίψαντες, πλύνουσιν, ὡς προείρηται" ἔνιοι δὲ ἁλῶν λίτραν μίαν καὶ λι- ϑαργύρου τοσοῦτον. τρίβουσιν ἐν ἡλίῳ μεϑ' ὕδατος » συνεχῶς ἀποχέοντες, ἄχρις ἂν λευκὸν γένηται" “ καὶ οὕτω" λαβὼν τῆς λιϑαργύρου ὅσον ϑέλεις, καὶ εἰλήσας ἐρίοις λευκοῖς, καὶ ϑεὶς εἰς κεραμέαν χύτραν καινὴν, ἐπιδούς τε ὕδωρ καὶ κυά- μων καϑαρῶν καὶ νέων δράκα μίαν, ἕψε" ὅταν δὲ οἱ κύαμοι διαῤῥαγῶσι. τό τε ἔριον (πάλιν) λευκανϑῆ ὅ8, ἐξελὼν τὴν λι- ϑάργυρον 59, καὶ ἑτέρῳ εἰλήσας ἐρίῳ, ἐκ δευτέρου ἕψε, κύα- ϑον ἐπιδοὺς ὕδατος. κυάμων τὲ τὸ ἰσον πλῆϑος" καὶ τὰ αὐτὰ ποίει τοῖς προειρημένοις ἔκ τρίτου, καὶ καϑόλου, ἕως τὸ ἔριον μηκέτι βαπτήται" καὶ τὸ λοιπὸν κατεράσας εἷς ϑυΐαν πρὸς — m ἀττικὰς λιϑαργύρου, μίξας ἁλὸς ὀρυκτοῦ 58) «“ευκανϑῇὴ habent codd. probatissimi, quos citat Marcell. ; Atav9; vulgare ineptum. Lacuna legit μελανϑὴ, Buell. μὴ (8-- λανϑῆ. 59) Cod. X. addit: ἐπιδοὺς ὕδωρ. quod ex lithargyro candidum apparet, in aliud vas trans- ferto, et redactum in pastillos, plumbea pyxide vondito. Ali lithargyrum ad fabarum magnitudinem confractum in ventre suillo recenti coquunt, donec viscus liqnescat, inde exemtum et cum pari sale tritum abluunt, uti supra dictum est. Sunt, qui salis libram unam et litharg gyri tantumdem in sole ex aqua terant, hac frequenter mu- tata, dum candór ei concilietur. Alia ratio: Sumito quan- tum vis lithargyri, ac ubi lana candida involveris, fictili novo indita aqua, cum fabarum recentium et repurgata- rum pugillo decoquito. Rumpentibus fabis lanaque ite- rum albescente exemtum lithargyrum et altera lana obvo- lutum iterum coquito, cyathum aquae et parem fabarum modum adiiciens: eadem tertio, quae supra, facito, et ge- neratim. usque dum lana non amplius tingatur. "Tandem iransferens in mortarium ad octogenas lithargyri dra- chmas atticas, singulas salis fossitii libras adiicito et, te- ΠΕΡῚ YAHZX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAÁION E. 769 λίτραν α΄, καὶ λέαινε διαλιπών τε ἐπίδος νίτρου πάνυ λευκο- τάτου διειλημμένου μεϑ' ὕδατος δλκὰς μζ΄, καὶ πάλιν τρίβε, ἄχοις ἂν 5 λιϑάργυρος ἱκανῶς λευκὴ γένηται" οὕτω δὲ xa- ταντλήσας 50 αὐτὴν εἰς κεραμεοῦν πλατύστομον ἀγγεῖον, καὶ προςεπιχέας δαψιλὲς ὕδωρ, ξάσας τε καταστῆναι, τὸ μὲν ἀπήϑησον" ἕτερον δ᾽ ἐπιδοὺς ὕδωρ xal ταῖς χερσὶν ἄνατα- ράξας, πάλιν ἐάσας καταστῆναι, ἀπήϑησον ἐναλλὰξ δὲ τοῖς προειρημένοις ποίει, ἕως ἂν καϑαρὸν ἄγαν τὸ ἀποῤδέον ὕδὼρ καὶ γλυκὺ καὶ ἁλυκότητος ἀμέτοχον γένηται ἐπὶ πᾶσι δὲ κατεράσας αὐτὴν εἰς λοπάδα κεραμέαν καινὴν, ἀπηϑημέ- jov παντὸς πράως τοῦ ὑγροῦ, ϑὲς ἐν ἡλίῳ ἡμέρας μ΄, ὑπὸ κύνα, καὶ ἕηράνας χρῶ" δοκεῖ δὲ ἢ πεπλυμένη ἁρμόζειν εἷς τὰ ὀφϑαλμικὰ, καὶ οὐλὰς ἀπρεπεῖς καὶ ἐῤῥακωμένα πρόφωπα «al σπίλων ξμπλεα. ᾿ ; Κεφ. or. [Περὶ ψιμυϑίου ἱψιμύϑιον δὲ γίνεται oU- τως" εἰς πιϑάκνην πλατύστομον ἢ εἷς κεραμέαν γάατραν ἐγ- χέας δριμύτατον ὄξος, ἀπέρεισον μολυβδίνην πλίνϑον ἐπὶ τὸ 60) Hermol. et Goupyl, in altero cod. Paris. καταγγίσας, rito. Ac interiecto aliquo temporis spatio nitri quam al- bissimi aqua diluti drachmas XLVII indito, atque iteruni terito , donec lithargyrum satis candidum redditum sit, 114 autem, ubi fuderis eam ex alto in fictile oris ampli, affusa insuper largiore aqua, ac subsidere siveris, hanc quidem colato, novam autem superaddens aquam, mani- bus probe versato, ac sinito rursum, ut considat, demum- que per colum traiicito. Alternis eam prosequere, donec, quae elllut, aqua valde pura, dulcis et salsitudinis ex- pers sit. Postremo in fictile novum translatum , exco- lato sensim omni humore, soli quadraginta diebus sub canicula exponito, et siccata utitor. Ceterum constat; elo- tam conferre ad oculorum medicamenta et ad cicatricum foeditates tollendas, itemque ad facies rugosas et macu- losas. Cap. CII. [2e Cerussa.] Cerussa fit hoc modo: infuso in urceum oris lati aut in fictilem urnam aceto quam acerrimo, massam plumbeam ad fictilis os, substrata DIOSCORIDES. i Ccc 770 ΠΕΔΑΝΙΟῪ AIOXKOPIAOY ANAZAPBEOZ τ στόμα τῆς κεραμίας οι, προῦποχειμένου καλαμίνου ψιαϑίου 02. ἄνωθέν τε αὐτῆς ἐπίῤῥεψον σκεπάσματα, πρὸς τὸ μὴ δια-. πνεῖσϑαι τὸ ὄξος, ὡς ἂν διαλυϑῇ͵ καὶ συγκαταῤῥυεῖσα δια- Πέση᾽ καὶ τὸ μὲν ἐπαιωρούμενον καὶ καϑαρὸν ὑγρὸν ἀπή-- ϑει" τὸ δὲ γλοιῶδες εἰς ἀγγεῖον ἐγχυτέον, καὶ ξηραντέον ἐν ἡλίῳ εἶτα ἀλεστέον ἐν χειρομύλωνι, 3 ἢ λεαντέον ἄλλως καὶ σηστέον, καὶ μετὰ ταῦτα λοιπὸν τοῦ στερεμνίου λεπτοποιή-- vov καὶ σηστέον᾽ ἐναλλάξ τε τὰ αὐτὰ καὶ τρίτον καὶ τέ- ταρτον ποιητέον. ἄμεινον δέ ἔστι τὸ πρῶτον ἀποσησϑὲν, ὃ καὶ εἰς "τὰς ὀφϑαλμικὰς παραληπτέον δυνάμεις" δευτερεύει δὲ τὸ ἐχόμενον καὶ κατὰ τάξιν τὰ λοιπά" τινὲς δὲ κατὰ μέσον τοῦ ἀγγείου κρεμῶσι ξύλον καὶ ἐπὶ τὸν καλούμενον gérov τί ἢ ϑέασιν, ὡς μὴ ψαύειν τοῦ ὄξους 53 τὸ δὲ pique αὑτοῦ πω- μάσαντες καὶ περιχρίσαντες ἐῶσι" καὶ διὰ ( δ: ἡμερῶν ἀφαι- ρούμενοι τὸ πῶμα ἐπισκοποῦνται, 0 τε δὲ διαλυϑῆ τὰ ἄλλα 61) Ald. κεραμέας. Goup. in cod. Paris. κεραμείου. » 62) Sambuc. cod. addit ἢ ῥύπου; aut ó/ov potius. 65) Sic Ald. et Oribas. Asulan : τινὲς δὲ κατὰ μέσον τὸ ἀγγεῖον κατερείσαντες τὸν δύπον ἐπιιεϑέασιν , ὡς μικρὸν ψαύειν τοῦ ὄξους. Eum sequuntur seriores, nisi quod Goup. et Sarac. recte ῥέπον Ῥτο ῥύπῳ ponant. 64) Sic e Plin. 54, 64. Sarac. et Agricol. de nat. fossil. lib. 9. p. 658. Z1? ἡμερῶν vulgo. " prius arundinea tegete firmato: superiicitoque velamina, - ne perspiret acetum, donec plumbum resolutum ac de- pluens dilapsum sit: tunc excolato humore puro, qui su- perstat, quod glutinosum est, in vas transfundito. Hoc dein siccandum in sole, mox trusatili mola aliave ratione | terendum cribrandumque. Postea, quod superest, duri | solidive in tenues partes redigendum itidemque cribran- dum: vicisim eadem tertio quartoque facienda. Melior, quae prima cribro excreta est, et haec quoque ad oculo- Ἱ rum medicamenta assumenda. Secundum locum tenet 86--ἰ quens, ac deinceps reliquae suo ordine. Nec desunt, qui, - suspenso circa medium dolium ligno, sic dictam mattam : ita superponant, ut ne acetum attingat, ac indito oper- n culo circumlitoque mittant. Post:dies decem, amoto oper- ud culo, inspiciunt, ac, cum resoluta materia fuerit, reliqua; ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHEX BIBEAION E. 771 2j - c L3 ποιοῦσιν δμοίως τοῖς προειρημένοις" εὖ δὲ ἀναπλάσαι τις “..2, M ΕἸ Li 2 LI , ' [s] 2 , αὐτὸ ἐθέλει, ὄξει δροιμεῖ φυρατέον, καὶ οὕτως ἀναπλαστέον καὶ ξηραντέον ἐν ἡλίῳ. biis μέντοι ἐργαστέον τὰ προ- εἰρημένα" οὕτω γὰρ λευχὸν καὶ ἐνεργὲς γίνεται" σκευάζεται δὲ καὶ χειμῶνος, τῶν πιϑαξνῶν ὑπεράνω ἴπνων, ἢ βαλανείων, ἢ καμίνων τιϑεμένων᾽ 5 γὰρ ἄνω 5 φερομένη ϑερμασία τὸ αὐτὸ δρᾷ τῷ ἡλίῳ. KaMuorov δὲ ἡγητέον τὸ ἐν “Ῥόδῳ ' *» p ὙΠ 8 ΄ ὰ , N σκευαστὲν, ἢ ἕν Κορίνϑῳ, ἢ ἐν “Ἰακεδαίμονι" δευτερεύει δὲ τὸ ἐκ Δικαιαρχίας. ᾿Οπτητέον δὲ αὐτὸ τὸν τρόπον τοῦτον" ἐπὶ ἀνθράκων πεπυρωμένων ϑεὶς Ὀστρακον καινὸν, καὶ μά- λιστα ἀττικὸν, ἔμπασον 95 λεῖον τὸ ψιμύϑιον, καὶ κίνει συν-- εχῶς" ὅταν δὲ τῇ yoó« ἔνσποδον γένηται, ἀνελόμενος ψύχε H - ^ ' , 5 , , - 2 L4 καὶ χρῶ" καῦσαι δὲ ϑέλων, εἰς κοίλην λοπάδα λεῖον ἀπόδος, E] , AN ' » / , e » ᾿ ἐπιϑείς τε ἔπι τοὺς ἀνϑραχας, ναρϑηκι κίνει, ἕως ἂν τῆν , - χθύαν ἐοικὸς σανδαραχῃ γένηται, καὶ ἀγελόμενος χρῶ" τὸ δὲ ᾿οὕτω σκευασϑὲν σάνδυξ ὑπό τινων λέγεται᾽ πλύνεται δὲ τὸ ψιμύϑιον ὁμοίως τῇ καδμείᾳ. Ζύναμιν δὲ ἔχει ψυκτικὴν, ἐμ-- , 65) Bene euasit Sarac. loco vulg. ἄνωϑεν. 66) Sarac. suasit in notis loco ἔμπλασσον. ut supra diximus, exsequuntur. Quod si quis in pastillos redigere voluerit, aceto acri subigenda, moxque dividenda in pastillos, qui siccentur in sole. Aestate vero supra di- ctum opus obeundum: ita enim candida redditur ac effi- cax. Sed et hyeme paratur, urceolis supra furnos (culi- nas?), hypocausta et fornaces collocatis: sursum enim la- tus calor idem praestat , quod sol. Laudatissima est ce- russa, quae paratur in Rhodo, Corinthi aut in Lacedae- mone: proxime quae in Dicaearchia (Puteolis). 'lorretur autem hoc modo: Prunis candentibus fictile novum, ma- ximeque atticum, imponito, eique tritam cerussam insper- gito et assidue versato: cumque cinereum asciverit colo- Yem, exemtam refrigerato atque ita ujitor. Urere vero si libuerit, tritam patinae concavae indito et prunis im- positam ferula agitato , donec colore sandaracham aequüet, extractaque utitor. Quae: vero ita parata est, sandyx a quibusdam appellatur. Lavatur cerussa cadmiae modo. Vim habet refrigerandi , cutem obducendi, molliendi, ex- Ccc 2 772 'HEAANIOY 4IOZKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ πλαστικὴν, μαλακτικὴν,, πληρωτικὴν λεπτυντικήν" ἔτι τε πράως κατασταλτικὴν ὑπεροχῶν καὶ κατουλωτικὴν à Myvupé- γον κηρωταῖς καὶ λιπαραῖς ἐμπλάστροις καὶ τροχίσκοις * ἔστε δὲ καὶ τῶν ἀναιρετικῶν. | Κεφ. ρδ΄. [Περὶ XovooxoAMge.] Χρυσοχόλλα δὲ δια- ὦ φέρει ἢ ἀρμενιακὴ κατακόρως πρασίζουσα δευτερεύει δὲ ἢ μακεδονικὴ, εἶτα ἣ κπυπρία; καὶ ταύτης τὴν καϑαρὰν προ- 1 "Igor τὴν δὲ γῆς καὶ λίϑων ἔμπλεων ἀποδοκιμαστέον' nÀv- τέον δὲ τὴν προειρημένην οὕτω" κόψας αὐτὴν ἔμβαλε εἰς. Quíay , καὶ ἐπιχέας ὕδωρ. τρίβε πλατείᾳ τῇ χειρὶ πρὸς τὴν ἴγδην εὐτόνως" εἶτα ἐάσας ἀποκαταστῆναι, ἀπήϑησον" καὶ ἕτερον ἐπιχέας ὕδωρ, πάλιν τρίβε" ταῦτα δὲ moía ἐναλλὰξ, ἕως καϑαρὰ καὶ εἰλικρινὴς γένηται" λοιπὸν ξηράνας ἐν ἡλίῳ, ἀποτίϑεσο καὶ χρῶ. ᾿Εὰν δὲ καῦσαι ϑέλης, καῖε τὸν τρό- πον TOUTOV ' λεάνας αὐτῆς τὸ αὔταρκες , ἐπίϑες. εἰς τήγανον, καὺ ἀπόϑου im ἀνθράκων, καὶ τὰ ἄλλα ποίει, ὡς προείρη-- ται ἐπὶ τῶν πρὸ αὐτοῦ. δύναμιν δὲ ἔχει ἡ χρυσοκόλλα plendi, attenuandi, excrescentia leniter reprimendi et ci- catrices inducendi: hinc miscetur ceratis et emplastris pin- * guibus et pastillis. Est tamen et ex eorum genere, quae necare possunt. Cap. CIV. [De cArysocolla.] Chrysocolla praestan- tissima est armeniaca, saturrimi prasini coloris. Secun- dum locum sibi vindicat macedonica, et proximum huic cypria, quo in genere praeferenda est pura, damnmanda, quae terra calculisque referta. Antedictae lavandae ratio haec est: Tusam iniice in mortarium, et affusa aqua ad pilam pansa manu vehementer affricato , mox, ubi consi-. ᾿ dere permiseris, excolato. Alteram infundens aquam, t rursum terito, atque haec vicissim repetito, donec pura sinceraque fiat. "landem siccatam in sole ad usus recon- - dito. Quodsi urere volueris, ure in hunc modum: Ubi. ex ea triveris, quantum sat esse videbitur, sartagini su- Eo pra carbones imponito, et alia facito , quae in urendis | ante memoratis praecepta sunt. Vim habet chrysocol IIEPI YA4HX ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION E. 773 σμηκτικὴν ovAcv97 ἢ κατασταλτικὴν. σαρκωμάτων καὶ ἀνακα- ϑαρτιχὴν, στυπτικήν τε καὶ ϑερμαντικὴν., σηπτικὴν πράως, μετὰ τοῦ ἐπὶ ποσὸν δάκνειν " ἔστι δὲ καὶ τῶν ἔμετον κινούν- τῶν καὶ ἀναιρεῖν δυναμένων. Κεφ. oc. [Περὶ ἀρμενίου 581 ᾿“ρμένιον δὲ προκρι- τέον τὸ λεῖον καὶ τὸ χρῶμα κυάνεον, δμαλόν ve ἄγαν καὶ ἄλιϑον, εὐθρυβές τὰ αὐτὰ ποιεῖ τῇ χρυσοκόλλῃ, περὶ τὴν εὐτονίαν μόνον λειπόμενον αὐτῆς" ἔστι δὲ καὶ τῶν ἐν βλεφά-- Qoi τριχῶν αὐξητικόν. ; Κεφ. oc. [Περὶ κυανοῦ. Κυανὸς δὲ γεννᾶται μὲν ἐν Κύπρῳ ἐκ τῶν χαλκουργῶν μετάλλων" € δὲ πλείων ἐκ τῆς αἰγιαλίτιδος ἄμμου, εὑρισκόμενος 09 κατά τινας σπηλαιώδεις 67) Marcell, legit ἑλχῶν. Cui favet Paull, lib. 7. p. 258. ἕλχεσε γοῦν χακοήϑεσιν ἁρμόττει. — Nostra lectio tamen et a Plin. 55, 98- confirmatur, 68) Editores Saraceno priores 4A/2ov addunt, magnopere halluci- nantes. Namque A/(9og ἀρμενιακός, a Paullo primo memoratus, lib. 7. .p. 246., a Nic. Myrepsico λέϑος λαζούριος ἢ λίτζε dicitur (antidot. 111, quam vocem ex arabico ὦ 25) $5 (Lasvard) corruptam esse Sal- as. homon. p. 217. probavit, εξ e media Asia allatum, a sae- culo sexto inde (Beckmann, Gesch. der Erf. III. p. 192.) adhibue- runt medici ad purgandam alvum in melancholicis. Serapion c. 589. utrumque, nostrum cguéviov ct lapidem illum armeniacum, coniun- git nomine 3,553 £m Avicenna vero probe distinguit 2553 P. 199. ἃ de um p. 182., quemadmodum et Paullus ἀρμενια- χὸν nostrum p. 25t., aut, ut Actius ἀρμϑνιαχὸν τῶν ζωγράφων; xite discriminat a lapide illo, 69) Sarac. suspicatur εὑρισκομένης legendum esse. 7 cicatrices exterendi, carnes excrescentes coercendi, item- que repurgandi, astringendi, calefaciendi et cum quantu- lacunque mordacitate leniter exedendi. Est vero ex iis, quae vomitus concitant, et necem inferre possunt. Cap. CV. [196 -rmenio.] Armenium praeferen- dum, quod est laeve, colore coeruleo, perquam aequa- bile, caleulorum expers ac friabile. Eadem, quae chry- 'socolla, praestat, efficacia tamen minus. Sed et usum ha- bet ad pilos in palpebris alendos. Cap. ΟΥ̓. [2e cyano s. coeruleo.] Cyanus in Gy- pro quidem procreatur ex aerariis metallis: at copiosior ex arena litorali temperatur, inventus intra maris quas- 77Á | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ὑποσκαφὰς τῆς ϑαλάσσης, ἥτις 70 καὶ διαφέρει " παραλη- πτέον δὲ τὴν σφόδρα κατακορῆ καυστέον δὲ ὡς χαλκῖτιν, καὶ πλυτέον ὡς καδμείαν. Δύναμιν δὲ ἔχει κατασταλτικὴν. καὶ μετρίως σηπτικὴν, ἔσχαρωτικήν τε καὶ ἑλκωματικήν" i K eg. ΠΝ [Περὶ ἰνδικοῦ" 1 Τοῦ δὲ λεγομένου ir — κοῦ τὸ μὲν αὐτομάτως γίνεται, οἱονεὶ ἔκμβρασμα Σ ὃν τῶν ἰνδικῶν καλάμων" τὸ δὲ βαφικόν ἔστιν ἐπανϑισμὸς πορφυ- - ροῦς 3, ἐπαιωρούμενος τοῖς χαλκείοις, ὃν ἀποσύραντες ξη-- ; ραίνουσιν oi τεχνῖται" ἄριστον δὲ ἡγητέον εἶναι τὸ κυανοει- . δές τε καὶ ἔγχυλον, λεῖον. Ἔστι δὲ τῶν στυφόντωνϊα ἔλα- | φρῶς καὶ δησσόντων φλεγμογὰς καὶ οἰδήματα: ἀνακαϑαίρει | δὲ καὶ καταστέλλει ἕλκη. Κεφ. ρη. [Περὶ ὥχρας Ωχραν δὲ ληπτέον τὴν κουφοτάτην καὶ μηλίνην δὶ ὅλου, κατακορῆῇ δὲ καὶ ἀἄλιϑον 70) Galen. fac. simpl. lib. 9. p. 225. eic ἀρσεγικῶς. εἴτε ΡΜ. 5 ξϑέλεις ὀνομάζειν " (xvavóv.) 5 71) Editiones habent addit. 4/Jov, e gemma indica Plinii 87; 61. Ὁ male huc traducta. ἢ 72) Sic primus Asul.; ἐκβλάστημα Ald. " ' 78) Salmas. Plin. exerc. p. 181. zropg/pac, quem refutavit Beck- | mann. Gesch. der Erf. IV, 487. 74) Paull. lib. 7. p. 246. JWMéiav ivÓuxóv , ὥς quos Zfiocx., τῶν ψυχόντων ἐλαφρῶς ἐστι. dam suffossiones, specuum aemulas, et hic quoque magis probatur. Eligi debet, qui valde saturo est colore. Uri- . tur porro, ut chalcitis, et lavatur cadmiae ad instar. "Vis - est reprimens et modice exedens, crustas gignens etlex- ulceraps. i Cap. CVIL [De 7ndico.] Indici dicti alterum sponte — provenit, velut spuma reiecta indicarum arundinum: alte- - rum est tinctorium, Íílos purpureus, aercis innatans cor- E tinis, quem derasum artifices siccant. Optimum censetur, a | quod coerulei speciem praebet, succosum ac laeve. Inter — medicamenta est, quae leviter astringunt, et inllammatio- | nes ac oedemata rumpunt. Ulcera quoque purgat et re- 8 primit. Cap. CVIII. [De ochra.] Ochram eligere oportet — levissimam ac penitus flavam , saturo colore, minime la- | d m E. s hs ^ HEPI YAHZX IATPIKHZ BIBAÁAION E, 715 - » JU - , , καὶ εὐθρυβῆ, ἀττικὴν δὲ τῷ γένει" καυστέον δὲ xai πλυτέον ν ΄ c δ » Dj καὶ ταύτην, ὡς τὴν καδμείαν. Ζύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν Τό, σηπτικὴν, σκεδαστικὴν φλεγμονῶν καὶ φυμάτων" καταστέλλει - Mc - 1 1i pe δι τε τὰ ὑπερσαρκοῦντα, καὶ τὰ κοῖλα πληροῦ σὺν κηρωτῇ, καὶ , , 7 πώρους ϑρυπτει. , , Κεφ. ρϑ΄. [Περὶ κινναβάρεως.) Κιψνάβαρι οἵονταί τι-- ΠΑ c / ^ p veg ταῦτον ὑπάρχειν τῷ καλουμένῳ ἀμμίῳ 79, πλανώμενοι" τὸ | qiv γὰρ ἄμμιον σκευάζεται ἐν “᾿Ισπανίᾳ 7, ἐκ λίϑου τινὸς με- ο΄ quyuévov τῇ ἀργυρίτιδι ψάμμῳ ἄλλως δὲ οὐ γινώσκεται. Ἔν δὲ τῇ χώνῃ μεταβάλλει εἰς εὐανϑέστατον καὶ φλογωδέ- στατον χρῶμα᾽ iy& δὲ τὴν ἀποφορὰν ἐν τοῖς μετάλλοις πνι- yo0n* περιτίϑενται γοῦν οὗ ἐπιχώριοι τοῖς προφώποις φύ- σας, πρὸς τὸ βλέπειν μὲν, μὴ σπᾷν δὲ τὸν ἀέρα" χρῶνται δὲ αὐτῷ οὗ ζωγράφοι εἰς τὰς πολυτελεῖς τῶν τοίχων ixxo- σμήσεις 8, Τὸ δὲ κιννάβαρι τοῦτο κομίζεται μὲν ἀπὸ “1:- βίης, πιπράσκεται δὲ πολλοῦ" καὶ τοςοῦτόν ἐστιν, ὡς uo- 75) Hoc habet Ald.; Asul. ad notha amandavit. 76) Goupyl. in cod. μεγέῳ- 77) Strabo lib. 5. p. 584. μίλτος, oo χείρων τῆς σινωπικῆς γῆς. 78) Cod, X. ἐμφάσεις. pidosam, friabilem ac natione atticam. . Urenda etiam et lavanda haec est cadmiae modo. Vim habet astringen— tem, exedentem, inflammationes et tubercula dissipantem, carnes excrescentes reprimentem, cava explentem, cum cerato adhibita, et callos comminuentem. Cap. CIX. [De Cinnabari.] Cinnabarim falso pu- tant nonnuli cum €o, quod minium appellatur, unum esse idemque. Minium enim in Hispania e lapide quo- dam argentariae arenae permixto temperatur. Alioqui autem non cognoscitur: sed, dum in fornace excoquitur, in floridissimum ardentisimumque colorem transit. La- litum vero in metallis suffocantem exspirat: ideoque me-. tallici faciem vesicis obvelant, ut spectent quidem, neque tamen aérem (perniciosum) attrahant. Utuntur eo picto- res ad sumtuosa parietum ornamenta. QCinnabaris autem, de qua hic agitur, ex Africa quidem invehitur, at magno. 78 ZEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOEX λις ἐξαρκεῖν τοῖς ζωγράφοις εἰς τὴν ἐν ταῖς γραμμαῖς ποικι-3 λίαν" ἔστι δὲ καὶ βαρύχρουν ἢ βαϑύχρουν 9, ὅϑεν ξνόμισάν τινες αὐτὸ εἶναι αἷμα δράκοντοςϑ9, Ζύναμιν δὲ ἔχει τὸ κιν- γάβαρι τὴν αὐτὴν τῷ αἱματίτῃ, ἁρμόζον εἰς ὀφϑαλμικὰ, πλὴν ἐπιτεταμένως" μᾶλλον γὰρ στῦφόν ἔστι καὶ loyciuov* καὶ πυρίκαυστα καὶ ἐξανϑήματα ἀναληφϑὲν κηρωτῇ ϑε- ραπεύει, Κεφ. ο΄. [Περὶ ὑδραργύρου.] “Ὑδοάργυρος δὲ σκευά- ἕεται ἀπὸ τοῦ ἀμμίου 81 λεγομένου, καταχρηστικῶς δὲ καὶ ὁ τούτου κιγναβάρεως λεγομένου" ϑέντες γὰρ ἐπὶ λοπάδος χε: ραμέας κόγχον σιδηροῦν, ἔχοντα κιννάβαρι, περικαϑάπτουσιν 2! ΄ - 5 c L 2t » - ἄμβικα, περιαλείψαντες πηλῷ, εἶτα vmoxaiovow ἀνϑραξιν" ἡ γὰρ προςίζουσα τῷ ἄμβικι αἰϑάλη ἀποξυσϑεῖσα 5 καὶ ἀποψυχϑεῖσα, ὕδράργυρος γίνεται" εὑρίσκεται δὲ καὶ ἐν τῷ "A Ὕ » 5» - ΄ UJ 3» μεταλλεύεσϑαι τὸν ἄργυρον ἐν ταῖς στέγαις κατὰ σταλαγμοὺς E - c - 4: - συνεστῶσα᾽" ἔνιοι δὲ ἱστοροῦσι, καὶ καϑ' ἑαυτὴν ἐν τοῖς ut- 79) Bedundare.alterutrum videtur: potest tamen utrumque re- tineri. 80) Zfpoaxovríov habet Act, Cf. Plin. 55, 58. Oribas, et Strabo Hb. 5. p. 468. 469g. Agricol. Bcrmann. p. 461. , 81) Goup. primus sic. Priores ἀμηγίου. $2) Ex Oribas., loco vulg. ἀποϊζεοϑεῖσα, quod iam Sarac. da- mnavit. constat, et usque adeo rara est, vix ut versicoloribus pi- ctorum lineis satisfaciat. Est autem alte et abunde colo- rata, unde et quidam draconis sanguinem esse rati sunt. Vim habet cinnabaris eamdem, quam haematites, ad ocu- lorum medicamenta utilem, imo etiam efficaciorem: ma- gis enim astringit et sanguinem cohibet. Ambustis quo- que et papularum eruptionibus, cerato excepta, medetur. ; Cap. CX. [De Aydrargyro.] Hydrargyrum paratur e minio dicto, quod et abusive cinnabaris appellatur. Im- posita nimirum patinae fictili concha ferrea cinnabarim continente, operculum adaptant, quod undique luto cir- cumlinunt, dein carbonibus succendunt. 'lum, quae oper- culo adhaeret, fuligo derasa ac 'refrigerata in hydrargy- rum abit. Quin etiam invenitur, quod, dum conflatur argentum, in tectis guttatim concrevit, Sunt et qui hy- 1 ' ᾿ | D ΠΕΡῚ ὙΔΗ͂Σ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ BIBÁAION E. 777 τάλλοις εὑρίσκεσϑαι. τὴν ὑδοαργυρον" Φυλάττεται δὲ & ve- λίνοις, ἢ ῆ μολυβδίνοις, ἢ κασσιτερίνοις, ἢ ἀργυροῖς 88 “ἀγγείοις * τὴν γὰρ ἄλλην ὕλην πᾶσαν διεσϑίει καὶ ποιεῖ ἀπορρεῖν. 4ύ0-- ψαμιν δὲ ἔχει φϑαρτικὴν ποϑεῖσα. τῷ βάρει διαβιβρώσκουσα τὰ ἐντός" βοηϑεῖται δὲ γάλακτι πολλῷ πινομένῳ καὶ ἐξεμου-- μένῳ, ἤ οἴνῳ σὺν ἀψινϑίῳ, ἢ ἀφεψήματι σελίνου, ἢ δρμί- yov σπέρματι, ἢ ὀριγάνῳ, ἢ ὑσσώπῳ σὺν οἴνῳ 9** ῥίνισμα δὲ ἀρυσοῦ, τουτέστι ξύσμα λεπτότατον, πινόμενον ὑδραργύρου. ἐστὶ ϑαυμαστὸν βοήϑημα. : Κεφ. guo, ΓΠρὶ μίλτου σινωπικῆς.] JMíArog σινω- πική᾽ κρατίστη ἥ πυκνή, καὶ βαρεῖα; ἡπατίζουσα, ἄλιϑος, ὁμόχρους, πολύχυτος ἐν τῇ ἀγέσει" συλλέγεται δὲ ἐν τῇ Καππαδοκίᾳ £v σπηλαίοις τισί" διυλίζεται καὶ φέρεται εἰς Σινώπην, καὶ πιπρασχεται' ὅϑεν καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔσχηκε. Δύναμιν «δὲ ἔχει ξηραντικὴν, ἐμπλαστικὴν, στυπτικήν 85. διὸ 85) Ultima duo desunt in codd. C. et X. . 84) Quae sequuntur, textus Ald, habet, Asul. et seriores ad no- tha ablegarunt, 85) Ultimum habent Ald, et Serap.; Asulan, et seriores ad notha ablegant. . drargyrum per 'se in metallis inveniri tradant. Asserva- tur in vitreis, plumbeis, stanneis aut argenteis vasis, quandoquidem aliam omnem mrateriem ita exest, ut per- fluat. Vim autem habet perniciosam, dum voratur, suo enim pondere interna perrodit. Remedio est lac copio- sum bibitum vomituque reiectum, aut vinum cum absin- thio, aut apii decoctum, aut semen hormini, aut origa- num, vel hyssopum cum vino. Auri limata scobs, id est ramentum tenuissimum, epota mirabili est contra hydrar- gyrum auxilio, Cap. ΟΧΙ. [De rubrica sinopica.] Rubrica sinopis maxime probatur densa, gravis, hepatis colorem referens, calculorum expers, concolor, quaeque, dum diluitur, late diffundi potest. Efífoditur in Cappadocia speluncis qui- busdam, expurgataque defertur in Sinopem, ubi venum- datur, atque inde etiam cognomen habet. Vim habet sic- cantem, cutim obducentem, astringentem, quapropter enmi- 778 ᾿ HIEAANIOY AIOZKOPIAOY A4NAZAPBERZ καὶ ἐμπλάστροις τραυματικαῖς μίγνυται, καὶ ξροχίσχοις ξη- φαντικοῖς. καὶ στεγνωτικοῖς" ἵστησι δὲ καὶ κοιλίαν, ἐν ὠῷ λαμβανομένη καὶ ἐγκλυζομένη" δίδοται καὶ ἡπατικοῖς. Κεφ. gif. [Περὶ τεκτονικῆς.} ἫἪ δὲ τεκτονικὴ ἥττων ἐστὶ κατὰ πάντα τῆς σινωπικῆς" ἀρίστη δὲ 75 αἰγυπτιακὴ καὺ 7 ἢ καρχηδονικὴ, ἄλιϑος, εὐθρυβής" γεννᾶται καὶ ἐν τῇ πρὸς ἑσπέραν ᾿]βηρίᾳ 88, τῆς ὦχρας καιομέγης καὶ μεταβαλλούσης εἷς μίλτον. ; Κεφ. pw. [Περὶ λημνίας γῆς.] Ἢ δὲ λημνία γεννω- μένη γῆ ἔστιν ix τινος ὑπονόμου ἀντρώδους, ἀναφερομένη ἀπὸ -«Δήμνου τῆς νήσου, ἐχούσης ἑλώδη τόπον, κακεῖϑεν ἔχ-- λέγεται καὶ μίγνυται αἵματι aij el 51: ἣν oí ἐκεῖ ἄνϑρωποι ἀναπλάσσοντες καὶ σφραχίζοντες εἰκόνι αἰγὸς, σφραγῖδα κα- λοῦσιν αἰγὸς 88, “ύναμιν δὲ ἔχει ἀντιδότου ϑανασίμων φαρ- μάκων ἔξοχον, πινομένη σὺν οἴνῳ καὶ προληφϑεῖσα ἐξεμεῖ- 86) Cornar, suasit , interponendum esse γέγεται δὲ χαί. Sed Ori- bas. nobiscum, 87) Haec et alia αὐτόπτης optime refutavit Galenus, fac. simpl. lib. 9. p. 174. s. ,88) Galen 1. c. p. 169. σφραγῖδα λημνίαν, διὸ τὴν ἐπιβαλλομένην αὐτῇ σφραγῖδα τῆς ᾿Δρτέμιδος ἱεράν. plastris vulnerariis additur, ut etiam pastillis exsiccanti- . . - T ͵ bus et constringentibus. Alvum quoque sistit, tum ex ovo sumta, tum etiam clystere infusa. Datur et hepaticis. Cap. CXII [De rubrica fabrili.] Fabrilis prorsus inferior sinopide est. Optima aegyptia et carthaginensis, calculorum expers atque friabilis. Nascitur et in Iberia, quae ad occidentem spectat, exusta ochra et degenerante in rubricam. é Cap. ΟΧΙΠ. [De Zemnia terra.] Lemmnia terra de- fertur e cuniculo quodam antrum referente Lemni insu- lae. Scilicet palustris ibi locus est, e quo eruitur, et ca- prino sanguini miscetur. Hanc dein incolae coactam in pastillos caprae imagine signant, unde et caprae sigillum ilam appellant. Vii antidoti habet insignem contra per- niciosa venena. Siquidem pota cum vino et praesumta .evomere cogit venena. ldonea quoque est contra ictus ΠΕΡῚ ὙΖΗΣ IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 279 3 , ἜΝ , e , M L * ι - σϑαι ἀναγκάζει τὰ δηλητήρια" ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς τὰς τῶν — , 3 ΄ ' , , ϑανασίμων ἰοβόλων πληγὰς xai δηήξεις" μίγνυται δὲ καὶ ἀν- τιδότοις" χρῶνται δέ τινες καὶ εἰς τελετὰς αὐτῇ" ἔστι δὲ καὶ δυςεντερίαις χρήσιμος. ' , - Κεφ. giü. [Περὶ χαλκάνϑου.)] Χάλκανϑον τῷ μὲν es , , 3 E γένει ἕν καὶ ταὐτὸν ὑπάρχει" ὑγρὸν γάρ ἔστι πεπηγός" Ei- δικὰς δὲ ἔχει διαφορὰς τρεῖς τὸ μὲν γὰρ κατὰ σταλαγμὸν , c - » c ΄ 2 ! διηϑουμένων ὑγρῶν εἰς τινας ὑπονόμους συνίσταται" ὅϑεν xai σταλακτὶς καλεῖται ὑπὸ τῶν τὰ πυπριακὰ μέταλλα ἐρ- γαζομένων" ΠΕετεήσιος δὲ αὐτὸ καλεῦ πινάριον, οἱ δὲ σταλα-- - r , 89. ' δὲ 2 - À , 90 Ὕ λ , » χτιχόν 89: τὸ δὲ ἀφανῶς λιμναζόμενον 9? ἐν σπηλαίοις, ἔπειτα , 2 , ῃ - , e E 1 μεταχεόμενον εἷς βόϑρους, τὴν πῆξιν λαμβάνει" ὃ δὴ καὶ πηχτὸν ἰδίως ὀνομάζεται" τὸ δὲ τρίτον καλεῖται uiv ἕφϑόν" σκευάζεται δὲ ἐν “Ισπανίᾳ᾽ σκευὴν δὲ ἔχει τοιαύτην, εὔχρουνϑθ᾽ , 5 Ἱ is , e" τε καὶ ἀσϑενέστατον ὑπάρχον" ὕδατι διέντες αὐτὸ ἕψουσιν, 4 d ' , - - εἶτα εἰς τὰς δεξαμενὰς κατεράσαντες ξῶσι" τοῦτο δὴ πήχγνυ-- 89) Quae in editt. adduntur: πηκτὸν, ἑφϑὸν, ἀρακτόν, manifesto huc non pertinent: λογχωτόκ posthaec dicitur. Cum et in Oribasio εἴ in Serap. desiut, inscitiam librarii probant. 90) Sic Lacuna; ἁπλῶς ἐργαζόμενον Ald. — Goup,; ἀφϑόνως $A- Lóuevov Sambuc, cod. 91) Cum Serap. lego; ἄχρηστον vulgo; ἀχρούστατον Lacun. et cod. Paris, Nostram lectionem vindicare videtur Plin, $4, 32. morsusque animalium, quae virus eiaculantur. Antidotis quoque immiscetur. Quin etiam non desunt, qui ea ad ex- piationes utantur. Est denique et intestinorum difficulta- tibus proficua. Cap. CXIV. [2e chalcantho.] Chalcanthum genere quidem unum est idemque, siquidem liquor est concre- tus: at speciales differentias tres habet. Quippe unum li- quoribus stillatim in cuniculos quosdam percolatis concre- scit: quamobrem ab iis, qui cypria metalla tractant, sta- lactis appellatur. Peteesius hoc ipsum pinarium vocat, alii stalacticon. | Alterum latenter stagnat in speluncis, posteaque transfusum in excavatas scrobes, concrementum capessit: unde id proprie pecton (concretitium) appella- tur. Tertium, coctile dictum, in Hispania paratur, pul- cri quidem coloris, sed infimum viribus est. Aqua dilu- tum decoquunt, mox in conceptacula transfusum resi- 780 IEAANIOY AIOXKOPIA4OY ANAZAPBEQOS TOL τεταγμέναις ἡμέραις ; εἷς πολλὰ. διαιρούμενον. κυβοειδῆ, ἶ βοτρυδὸν ἀλλήλοις συνεχόμενα ia ἤάριοτον. δ᾽ αὐτοῦ ἡγητέον τὸ χυάνεον χαὶ βαρὺ, πυκνόν τε98 «ai διαυγές " οἷον ἔστι τὸ σταλακτὸν, Um ἄλλων δὲ λογχωτὸν καλούμενον" ἐχόμενον 'δὲ τὸ πηκτόν 91" τὸ δὲ ἑῳφϑὸν πρὸς μὲν βαφὰς καὶ μελάσματα ἐπιτηδειότερον τῶν ἄλλων δοκεῖ εἶναι, πρὸς δὲ ἰατρικὴν ἀσϑενέστέρον ἢ πεῖρα δεώινυσι. Ζύναται δὲ στύφειν, ϑερ- 'μαίνειν, ἐσχαροῦν ἕλμινϑας πλατείας ἀναιρεῖν «“ α΄ βάρος καταπιγόμενον, ἢ μετὰ μέλιτος ἐκλειχόμενον" ἐμέτους τε κινεῖ, καὶ μύκητας λαβοῦσι βοηϑεῖ, σὺν ὕδατι ποϑέν" κεφαλήν τε καϑαίρει, ἐνεϑὲν ὕδατι, καὶ δὲ ἐρίου ῥινεγχυτούμενον " καίε-- ται δὲ, ὡς ὑποδείξομεν αὐτίκα ἐπὶ τῆς χαλκίτεως. . Κεφ. Qué. [Περὶ χαλκίτεως] Χαλκῖτιν προκριτέον τὴν χαλκοειδῆ καὶ εὔϑρυπτον, ἄλιϑόν τε καὶ οὐ παλαιὰν, ἔτι δὲ τὰς ἶνας ἐπιμήκεις καὶ ἀποστιλβούσας ἔχουσαν. 4- 92) Sic Ald,, cod. Par, apud Goupyl. et Oribas.; προςδρχόμενᾳ Asul., Marc., Cornar.; προςεχόμενα Goup. et Sarac, 95) Sic Oribas. et Serap.; πηκτόν vulgo. 94) Sic Ald., Cornar., Goupyl.; zrvzvà» cod, Par. et Asulan. dere patiuntur. Hoc statis diebus cogitur, et in complures dividitur cubicas formas, racematim inter se cohaerentes. Optimum censetur, quod coeruleum est et ponderosum, densum et translucens, cuiusmodi stillatitium. est, quod ab alis lonchoton appellatur. Proximum concretitium. | Co- ctile vero inficiendis denigrandisque pannis aptius ceteris esse creditur, sed ad medicinae usum invalidius esse ex- perientia probat. Vim habet astringentem, calefacientem, "crustas inducentem. Latos vermes necat, drachmae pon- ' dere voratum, aut cum melle delinctum : vomitus ciet, ot adversus hausta fungorum venena ex aqua potum auxi- liatur. Purgat et caput, aqua dilutum, ct in vellere na- ribus instillatum, | Ceterum uritur, uti statum in chalciti- dis mentione ostendemus. Cap. CXV. [De chalcitide.] Praeferenda chalcitis aeris aemula, friabilis, nec lapidosa, nec inveterata, in- "tercursantibus venis oblongis atque .splendentibus. —Viun . ΠΕΡῚ YAHZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑΙΟΝ E. 781. γάμιν δὲ ἔχει στυπτικήν 95 τε καὶ ϑερμιαντικὴν. xai ἐσχαρωτι-᾿ κὴν, ἀποκαϑαρτικὴν τῶν περὺ κανϑοὺς καὶ ὄμματα" ὃστι δὲ καὶ τῶν μετρίως σηπόντων 96 - ποιεῖ δὲ καὶ πρὸς ἐρυσιπέλατα, ἕρπητας, αἱμοῤῥαγίας τὰς ἐξ ὑστέρας καὶ μυκτήρων σὺν πρά- σου qvÀQ: ξηρὰ δὲ πρός τε ἐπουλίδας. καὶ νομὰς καὶ πα- φίσϑμια" κεκαυμένη δὲ πρὸς τὰ ὀφϑαλμικὰ μᾶλλον χρῆσις μεύει λεία σὺν μέλιτι" τετυλωμένα μὲν βλέφαρα καὶ τραχέα ἀποτήκει καὶ σμήχει" σύριγγας δὲ αἴρει ἐν. κολλυρίου σχήματι ἐντιϑεμένη. Αἱ μὰ [Κεφ. οις΄. Περὶ ψωρικοῦ.] | Xxevotevon δὲ ἐξ αὐτῆς τὸ καλούμενον ψωρικὸν, διπλασίονος χαλκίτεως πρὸς ἅἁπλὴν καδμείαν μιγνυμένου y. καὶ σὺν ὄξει λεαινομένου " δεῖ δὲ ἂν xe- ραμέῳ ἀγγείῳ κατορύδσσειν ἐν κοπρίᾳ ἐν τοῖς ὑπὸ κύνα καύ-- μασιν ἡμέρας, μ΄" γίνεται δὲ δριμύτερον, δυνάμενον ὅσα “καὶ ἡ yeh" ἔγιοι δὲ ἴσα μίξαντες οἴνῳ λεαίνουσι, καὶ τὰ αὐ- τὰ ποιοῦσι᾽ παυστέον δὲ αὐτὴν ἐν ὀστράκῳ καινῷ ἐγτιϑέντας, 95) Sic Asulan. et sequ. ; ῥυπτικήν Ald, 96).Sic Ald. et cod. Par. apud Goup. Tuetur eam lectionem et Galen. fac. simpl. lib. 9. p. 241. Zrvgoóvrov cum Asul, posteriores. habet astringentem, calefacientem et crustas inducentem; repurgat, quae oculis eorumque angulis inhaerent. Est et in genere leviter exedentium. Qüin etiam efficax est ad erysipelata et herpetas, itemque sanguinis e matrice et naribus eruptiones cum porri succo. Arida apta est ad epulidas, ulcera depascentia et tonsillarum vitia: usta eadem ac cum melle trita oculorum medicamentis praeci- pue idonea est. Callum quidem scabritiemque palpebra- rum absumit detergetque: listulas vero collyrii modo in- dita sanat. ; : [Cap. CXVI. De psorico.] Paratur porro ex ipsa medicamentum, psoricum dictum, duabus chalcitis parti- bus unam cadmiae addendo et cum aceto.terendo. Opor- tet autem in fictile coniici, quod fimo obruatur diebus quadraginta per caniculae ardores. Sic enim medicamen- tum acrius evadit, atque idem, quod chalcitis, potest. - Sunt, qui mixtas pares utriusque portiones in vino terant, et cadem illa prosequantur. Uritur chalcitis fictili novo 782) ΠΕΛΔΑΝΙΟῪ AIOZKOPLAOY ANAZAPBEOZ καὶ ᾿διαπύροις ἄνϑραξιν ἀπερεισαμένους" μέτρον δὲ ἔστω τῆς Χαύσεως, ἐπὶ μὲν τῶν πολύγρων, » τὸ ἀπομφολύγωτον xal καλῶς ξηρὸν γενέσϑαι, ἐπὶ δὲ τῶν λοιπῶν ἡ ἐπὶ τὸ εὐαν- ϑέστερον μεταβολή" ὅταν γὰρ. ᾿αἱματοειδὴς 57 καὶ μιλτώδης γένηται τὴν χρόαν κατὰ βάϑος, ἀναιρετέον αὐτήν" τήν τὲ Προυδα ΠῚ Σ ἀκαϑαρσίαν ἀποφυσητέον καὶ ἀποϑετέον" ὀπτᾶται δὲ ἐπὶ ἀνθράκων ἐμφυσωμένων, μέχρι τοῦ ὕπωχρον αὐτὴν. γενέσθαι" 2 vm ὀστράκου καὶ διαπύρων ἀνθράκων στρεφομένη πυκνῶς. ἕως ἂν πυρωϑῇ καὶ μεταβάλλῃ τὴν χούαν. WA K ἐφ. οις΄. οἱ. [Περὶ uícvoc.] JMíov δὲ € πτέον τὸ κύπριον38, χρυσοφανὲς, oxÀggóv, καὶ ἐν τῷ ϑραυ- σϑῆναι χρυσίζον, καὶ ᾿ἀποστίλβον ἀστέροειδῶς. Δύναμιν δὲ ἔχει καὶ καῦσιν τὴν αὐτὴν τῇ χαλλίτιδις δίχα τῆς τοῦ ψω-. θικοῦ διασκευῆς » ἕν τῷ μᾶλλόν TE καὶ ἧττον διαφέρον" τὸ μὲν αἰγύπτιον πρὸς uiv v ἀλλα διαφέρει ἐμπρακτικώτερον ! 97) Sic Ald.; omissum a posterioribus, praeter Sarac., qui men- dose αἱματώδης. Sambuci cod. ὁμοειδὴῆς. . 98) Cf. Galen. fac. simpl, lib. 9. p. 226 — 229. indita et ignitis carbonibus imposita. At vero modus ustionis esto metallicorum, quae multo humore abundaverint, dum bullulas edere desierint ac perfecte inaruerint: reli- quorum vero, dum floridiorem assumserint colorem. Cum ergo chalcitis sanguinem ac miniatum colorem interius al- tiusve contraxerit, tum demum igni eximenda est: mox, insidente spurcitia flatu depulsa, reponenda est. 'Torretur etiamnum perílatis carbonibus, usque dum subluteo co- lore pallescat, aut fictili subditis candentibus prunis sub- inde versata, donec;ignescat coloremque mutet. Cap. CXVI. (CXVIL) [De Misy.] Misy assumen- | dum cyprium, aureo colore, durum, quodque, dum com- minuitur, aureis scintillis ac velut stellulis splendeat. Ustionem aulem ac vim cum chalcitide eamdem habet, praeterquam quod psoricuni non ex eo conficitur, inten- sius etiam aut remissius agit. Aegyptium quidem ad ce- ΠΈΡΙ ὙΔῊΣ ΙΑΤΡΙΚῊΣ BIBAION E. 788 ὄν" πρὸς δὲ τὰς ἐφϑαλμικὰς δυνάμεις πολλῷ λείπεται τοῦ προειρημένου. j Κεφ. eit. (guy -) EC P yita i Tis δὲ μέλαν- τηρίας 1] μέν τις τοῖς ὀρυγμάτων στομίοις, ἀφ᾿ ὧν ἂν με- ταλλευϑῆ ὃ χαλκὸς, ἐπιπήσσεται ἁλμυρίδος τρόπον" ἡ δὲ ἐκ τῆς ἄνωϑεν ἐπιφανείας τῶν προειρημένων τόπων, 5 τις καὶ γεώδης ἐστίν" εὑρίσκεται δέ τις καὶ ὀρυκτὴ ἐν Κιλικίᾳ καὶ ἐν. ἄλλοις τισὶ τόποις" διαφέρει δ᾽ αὐτῆς 7 ϑειόχρους, λεία, ὁμαλὴ, καϑαρὰ, καὶ ἐν τῷ ϑίγειν ὕδατος μελαινομένη τα- χέως. Δύναμιν δὲ ἔχει καυστικὴν τὴν αὐτὴν τῷ lovi. Κεφ. ριη΄. (οιϑ΄.) [Περὶ σώρεως.] Τὸ δὲ σῶρυ ἔνιοι ὑπέλαβον μελαντηρίαν, πλανώμενοι" ἴδιον γάρ ἔστι γένος, οὐκ ἀφόμοιον" βρωμωδέστερον δὲ τὸ σῶρυ καὶ ναυτίας ποιη- τικόν " εὑρίσκεται δὲ iv “ἰγύπτῳ καὶ ἐν ἄλλοις δὲ τόποις, ὡς ἐν zhifóm καὶ “Ἰσπανίᾳ καὶ Κύπρῳ" προκριτέον δὲ τὸ αἰγύπτιον, καὶ ἐν τῷ ϑραυσϑῆναι μελάντερον φαινόμενον" κατατρήσεις τε πολλὰς ἔχον, καὶ ὑπολίπαρον᾽ ἔτι δὲ στῦ-. gov, καὶ πρὸς τὴν κατάποσιν ἢ ὄσφρήσιν βρωμῶδες, καὶ tera praefertur tanquam efficacius: sed ad ocularia medi- camenta, praedicto longe inferius est. Cap. CXVII. (CXVIIL) [De 7Melanteria.] Melante- ria quaedam in faucibus fodinarum , quibus aes erutum fuerit, salsuginis modo concrescit: altera vero in summa facie supra dictorum locorum coit, quae quidem etiam terrena est. Sed et invenitur fossilis quaedam in Cilicia et alis quibusdam regionibus. Praestat, in hoc genere, quae. sulfürei est coloris, laevis, aequabilis, pura, et quae contactu aquae confestim nigrescit. . Ceterum. vim causti- cam eamdem obtinet, quam et misy. . Cap. CXVIIL (CXIX.) [De Sory.] Sory nonnülli autumavere esse melanteriam, sed lapsi sunt: siquidem peculiare est genus, quanquam illi haud absimile. Sed sory magis virosum est, et nauseam excitat. Invenitur in Aegypto et alis quibusdam regionibus, ut et in Africa, Hispania et Cypro. Praeferendum autem aegyptium, quod- que comminutum nigrius apparet, crebris foraminibus per- | vium ac subpingue, insuper astriügens et haustu olfactu- ) 784 IIEAANIOY 4l OZKOPIA OY 4NAZAPBEQOZ ἀνατρεπτικὸν στομάχου" τὸ δὲ μὴ λαμπυρίζον ἐν τῷ ϑραυ- σϑῆναι. ἐμφερῶς μίσῦϊ, ἑτερογενές τε χαὶ ἀσϑενὲς οἰητέον εἶναι. 4ύναμιν δὲ Se καὶ καῦσιν τὴν αὐτὴν τοῖς προειρη- μένοις" ἰᾶται δὲ καὶ ὁδονταλγίας, ἐντιϑέμενον εἰς τὰ βρώ- ματα, καὶ τοὺς ὑποσάλους δὲ ὀδόντας κρατύνει" καὶ ἰσχια-: δικοῖς βοηϑεῖ uev οἴνου ἐγκλυζόμενον" ióvOovg. τὲ σβέννυσι; μεϑ' ὕδατος Δατξαχοιδϑένα μίγνυται καὶ εἰς τριχῶν μελάσματα᾽ κοινῷ δὲ τρόπῳ ἐπὶ τούτων σχεδὸν καὶ τῶν ἄλλων πάντων. δυναμικώτερα τὰ ἄκαυστα τῶν πεπαυμένων ἡγητέον" πλὴν ἁλῶν. “καὶ τρυγὸς καὶ »ίτρου καὶ τιτάνου καὶ τῶν ὁμοίων, ὅσα dud ὄντὰ ἀνίεται" καιόμενα γὰρ τὴν eod. ἐμπρακτό-: y. γίνεται. COKig. oi. (9x. ΠΠΙρὶ διφρυγοῦς.] Τοῦ δὲ διφρυ- γοῦς τρία ἡγητέον 2 τὸ μὲν yàg μεταλλικόν ἔστιν, 0 δὴ iv Κύπρῳ μόνῃ }ίνεται" πηλῶδες γὰρ ὃν, ἀναφέρεται ἔκ βυϑοῦ 98b τινος τῶν ἐκεῖ τόπων. εἶτα ἀνενεχϑὲν ξηραίνεται ἐν ἡλίῳ; καὶ μετὰ ταῦτα φρυγάνοις κύκλῳ περιτεϑειμένοις καίε-: αὐ" δϑὲεν καὶ διφρυγὲς ἐκλήθη, διὰ τὸ ὑπὸ ἡλίου xai φρυ- 98) Ald male πηλοῦ. que virosum, subvertendi stomachum etiam vim habens. Quod vero, dum comminuitur, misyos modo non scintil- lat, et alius generis esse et invalidum censendum est. Vim et ustionem supra dictis similem habet: dolori den- tium, cavis iis inditum, medetur: eosdem labantes firmat : ischiadicis ex vino infusum auxiliatur: ilitum cum aqua ! varos exstinguit. Miscetur et medicamentis, quae pilos denigrant. Haec vero in communi et alia fere omnia, quae ustioncm non experta sunt, ustis potentiora censeri . debent: salem excipio, viri faecem, nitrum, calcem et similia, quae quidem cruda remissiora sunt, cremata vero elficaciora redduntur. , Cap. CXIX. (CXX.)) [6 diphryge.] Diphrygis" tria genera esse censendum: primum enim metallicum est, quod in Cypro sola nascitur. lta enim, ut lutosum est," e gurgite quodam ibi eruitur, erutum deinde in sole sic-- catur, post cremiis uritur circumpositis. Diphryges ideo | vocatum est, quod et eo sole et a cremiis uratur; arefiat | ΠΈΡΙ YAHEX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 785 , - re γάνων καίεσϑαι καὶ ξηροποιεῖσϑαι καὶ οἱονεὶ φρύγεσϑαι" τὸ «er er , € 1 δὲ ἕτερον τοῦ κατεργαζομένου χαλκοῦ ὥςπερ ὑποστάϑμη τις vw € " Y 1 Y - “ ε΄ 9n xai τοὺξ ὑπάρχει" μετὰ γὰρ τὴν τοῦ ψυχροῦ ὕδατος περίχυ-- & 2 , » M » M , σιν, ὡς ἀνωτέρω ἔφαμεν, περὶ ἄνϑους χαλκοῦ διαλεγόμενοι, E - Ws - μετὰ τὴν ἀναίρεσιν τοῦ χαλκοῦ εὑρίσκεται ἔν τῇ χώνη ἐγκεί-- - 2 b - * μένον τῷ πυϑμένι αὐτῆς τὸ τοιοῦτον εἶδος, τήν TE στύψιν xci τὴν γεῦσιν χαλχοῦ ἔχον" τὸ δὲ τρίτον σχευάζεται οὕτω" ΄ , / ΄ ΕἸ λίϑον τὸν λεγόμενον πυρίτην συνϑέντες εἷς κάμινονῇ οὗ πρὸς , ΄ E] c , c ΄ τούτοις ὄντες, καίουσιν ἐπὶ ἡμέρας ἱκανὰς ὡς τίτανον" ὅταν , , L ; δὲ ἡ χρόα μιλτώδης γένηται, ἀνελόμενοι ἀποτίϑενται" τιγὲς » V € , δέ φασιν, ἐκ μόνης τῆς τὸν χαλκοῦν λίϑον ἀποτελούσης ὕλης - ct - 2 - γεννᾶσϑαι τὸ προειρημένον" ὅταν ὀπτηϑεῖσα ἐν ταῖς Àeyo- , A 3 99 ,3 Y 7 Y 3 - ἢ. / μέναις ἀλώσιν ἀνενεχϑη εἰς τοὺς βοϑρους, καὺ ἐνταυϑα καίη- ΓΔ, ^ - , 2 , ται" τὸν τὲ γὰρ κύκλῳ τόπον τῶν βόϑρων ἐπιλαμβάνει, καὺ i ι 33 Syd δὲν E dO . μετὰ τὴν ἀναίρεσιν τῶν λίϑων οὐδὲν ἡττον 100 εὑρίσκεται , » Y - z » 2.7 Y προχριτέον δ᾽ αὐτοῦ τὸ τῇ γεύσει ἔγχαλκον, ἰΐζον, στῦφόν ἘΝ ε - (. - εἰ c τε καὶ ἀναξηραῖνον ἱκανῶς τὴν γλῶσσαν" ὅπερ 7 κεκαυμένη m ἡ δ ; , 2 “ ὦχρα οὐ κέκτηται, ἣν δὴ καίοντες ἀντὶ διφρυγοῦς πιπρά- 99) Ald. ἄνω μετενεχϑῇ»- 100) Ald. ἔσον, et quasi torreatur. Alterum, dum conficitur aes, illius quasi faex quaedam subsidet; siquidem post frigidae affu- sionem , uti supra praecepimus, de acris flore disserentes, sublato aere, fundo fornacis inhaerens id genus inveni- tur, aeris tum astrictione, tum etiam sapore praeditum, Tertium sic fit: lapidem pyritem dictum, qui ista tra- ctant, dies multos uti calcem cremant iu camino: ac, ubt colorem rubricae contraxerit, exemtum recondunt. Qui- dam vero asserunt, hoc e sola materia fieri, e qua lapis aerosus perficitur, quando in dictis areis assata indeque in scrobes translata peruritur. Nam et locum foveas am- beuntem occupat, et exemtis lapidibus nihilominus inve- nitur. Praefertur, quod saporem aeris reddit, aeruginis colore, astringens linguamque vehementer exsiccáns: quod quidem in ochra usta locum non obtinet, quae tamen cre- mata diphrygis loco ponitur veno. Vim habet astringen- iem, valide perpurgantem, extergentem, siccantem, carnes DIOSCORIDES.- Ddd 786 IEAANIOYAIOZKOPIA4OY ANAZAPBEQZ , δὲ » . ἢ ^ * * σκουσι. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικήν τε καὶ ξηραντικὴν καὶ € , 2 σταλτικὴν ὑπερσαρχώσεως, ἀπουλωτικὴν κακοήϑων καὶ ἕρ- ἘΠ 5 '2 7, 2 M " πυστικῶν᾽ διαφορεῖ καὶ ἀποστήματα ἀναληφϑὲν τερεβινϑίνῃ » - : ἢ κηρωτῇ. Τὰ i - τ τ 99 - » d Κεφ. ox. (ρκα.) [Περὶ ἀρσενικοῦ.] ᾿Αρσενικὸν κατὰ τὰ αὐτὰ γεννᾶται μέταλλα τῇ σανδαράχῃ" ἄριστον δὲ ἡγη- τέον τὸ πλακῶδες καὶ χρυσίζον τῇ χρόᾳ, τάς τε πλάκας λε- , 000 € D M 4.5} s 2 ΄ » 1 M ει a πιζομένας ἔχον, ὡς ἀεὶ ἐπικειμένας ἀλλήλαις" ἔτι: δὲ ἀμιγὲς ἑτέρας φύσεως᾽ τοιοῦτον δέ ἐστι τὸ γεννώμενον ἐν Mvoíg - , - » cv τῇ ἐν “Ἑλλησπόντῳ ἔστι δὲ αὐτοῦ δύο zy: τὸ μὲν ὃν, - , " ι τ 0x D 32 ' Y οἷον προείρηται" τὸ δὲ ἄλλο βαλανοειδὲς καὶ ὠχροειδὲς, καὶ -" » σανδαραχίζον τῇ χρόᾳ καὶ βωλοειδὲς5, ἔκ Πόντου καὶ Kam- παδοκίας φερόμενον᾽ δευτερεύει δὲ τὸ τοιοῦτον" ὀπτᾶται δὲ οὕτως" £m ὑστράκου καινοῦ ἐπερεισάμενος αὐτὸ, ϑὲς ἐπὶ , - - διαπύρου ἄνϑρακος, καὶ στρέφε συνεχῶς, ὡς δ᾽ ἂν mugo0)) I^^ 7 ». , Ἵ καὶ μεταβαλλῃ, ψύξας xci λεάνας ἀποτίϑεσο. Ζύναμιν δὲ 1) Sarac, suadet pro vulg. ἔστε. 9) E», iuxtz, prope, ut saepius, e. g. Xenoph. hellen. 7 , 45. Lucian, dialog. mort. p. 129. Hemsterh. ad h. l. Of. et cap. 180. ἐν «Σελευχείᾳ. : 8) Sic Ald. et cod. Par.; βωλ. καὶ σανδαρ. sola Asulan, et sequ. 4) Cod, Paris, Goup. ὄστρακον καινὸν ἀπερεισάμενος. excrescentes cohibentem, ulcera maligna et quae late ser- punt ad cicatrices perducentem. Abscessus quoque tere- binthina aut cerato exceptum discutit. Cap. CXX. (CXXI.) [2e .4rsenico.] Arsenicum in | iisdem metallis, quibus sandaracha, gignitur. Optimum existimatur glebosum, auri colore micans, quodque gle- bas eas squamatim habet sibi incumbentes, insuper alius omnis materiae expers. "Tale est, quod in Mysia iuxta Hellespontum generatur. Sunt autem illius duo genera: unum quidem, quale ante commemoratum est: alterum glandibus simile et ochraceum, sandaracham colore imi- tans et glebosum, e Ponto et Cappadocia delatum. Sed secundum hoc locum tenet. "Torretur autem hoc modo: 'estae novae inditum carbonibus ignitis imponito assidue- que versato, donec igne flagret coloremque mutet: dein refrigeratum tritumque recondito, Vim habet exedentem, Ϊ HEPI ὙΜῊΣ IATPIKHZ BIBAÁION E. 787 ἔχει σηπτικήν τε καὶ στυπτικὴν καὶ ἐσχαρωτικὴν μετὰ πυρώ-- σεως καὶ βιαίου δήξεως" ἔστι δὲ καὶ τῶν στελλόντων" ψιλοῖ δὲ τρίχας. Κεφ. ρκα΄. (gx.) [Περὶ σανδαράχης.] Σανδαράχην δέ προχριτέον τὴν κατακορὴ πυῤῥὰν, [ἀϑραυστονὅ,) εὐανϑῆ 9 τε καὶ καϑαρὰν, κιγναβαρίζουσαν τὴν χρόαν, ἔτι δὲ ϑειώδη ἀποφορὰν ἔχουσαν. Δύναμιν δὲ ἔχει καὶ ὄπτησιν τὴν αὐτὴν τῷ ἀρσενικῷ" ϑεραπεύει δὲ καὶ ἀλωπεκίας, ἀναληφϑεῖσα ὁη- τίνη. καὶ λεπροὺς € ὄνυχας σὺν πίσσῃ ἀφίστησι" καὶ πρὸς φϑειριάσεις σὺν ἐλαίῳ ποιεῖ φύματά τε σὺν στέατι διαφο-- Q& ἁρμόζει δὲ καὶ πρὸς τὰ ἐν (uoi καὶ στόμασιν ἕλκη, καὶ πρὸς τὰ λοιπὰ ἐξανϑήματα σὺν ῥοδίνῳ, καὶ πρὸς κονδυλώ- pora δίδοται καὶ ἐμπυϊκοῖς σὺν οἰνομέλιτι " καὶ ὑποϑυμιᾶ- ται σὺν ῥητίνῃ καὶ πρὸς παλαιὰν βῆχα, διὰ σίφωνος ἕλκο-: μένου τοῦ ἀτμοῦ τῷ στόματι" φωνήν τε ἀποκαϑαίρει ἔκλει-- χομένη σὺν μέλιτι, καὶ ἀσϑματικοῖς σὺν ῥητίνῃ καταπότιον ἀριστὸν ἐστιν. 5) Sic Ald.; εὐϑραυστον Asul. et seriores, Neutrum Oribas. 6) Sic Oribas.; εὐλέαντον editt., quod naturae aeque repuguat ac εὔϑραυστον. 7) Sic Ald.; χαταπ. δίδοται Asulan. et sequ. astringentem et crustas inducentem cum fervore ac vio- lento morsu. Heprimit et quicquid excrescit ac pilos de- trahit. Cap. CXXI. (CXXIL) [De SSandaracAa.] Sandara- cha praefertur ad satietatem rufa, fractn contumax, flo- rida, pura, et quae cinnabaris colorem imitatur, insuper- que sulfureos halitus edit. "Vis et ustio eadem, quae ar- senici. Sed et calvities explet, resina excepta, et scabros ungues cüm pice abscedere iubet. Contra pedicularem morbum cum oleo efficax est; tubercula cum adipe discu- tit. Prodest etiam ad narium orisque ulcera ceterasque papularum eruptiones, cum rosaceo: itemque ad condylo- mata. Datur et in purulenta thoracis colluvie cum mulso. Quin et adversus veterem tussim cum resina suflitur, va- pore per tubulum in os attracto. Vocem denique purgat, cum melle delincta, et anhelantibus cum resina catapo- tium est optimum. ,Ddd 2 "usum scissile, teres et humidum expetuntur. Optimum | 788 | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEOEX Κεφ. oxB'. (pxy-) [Περὶ στυπτηρίας. Στυπτηρίας δὲ σχεδὸν πᾶν εἶδος ἐπὶ τῶν αὐτῶν ἐν τῇ “4ἰγύπτῳ μετάλλων y) 8. ^ δὲ ^2 χλλ d Y , MT-] Uu εὑρίσκεται 9 * γεννᾶται δὲ καὶ ἐν ἄλλοις τισὶ τόποις, ἐν Mio, ἕν Μακεδονίᾳ, ἕν «Διπάραις, καὶ Σαρδονίᾳ, καὶ “Ἱεραπόλει τῆς Φρυχίας, «Διβύῃ, Aguevig, καὶ ἐν ἄλλοις δὲ τόποις πλείοσιν, ὥςπερ ἡ μίλτος" ἔστι δὲ αὐτῆς εἴδη πλεῖστα " πρὸς δὲ ἰατρι- κὴν χρῆσιν λαμβάνεται ἡ σχιστή v& καὶ 7] στρογγύλη καὶ ἢ vyom' ἀρίστη δὲ ὑπάρχει 5 σχιστὴ, καὶ ταύτης 7] πρόσφατος καὶ λευκὴ yov καὶ ἄλιϑος καὶ βαρύοζος, στύφουσα τε εὖ- t v » "n ι » ' , 39 τόνως" ἔτι τε ov πεπιεσμένη βωληδὸν ἢ σχιδακηδὸν, ἀλλ᾿ - , ^ FJ M 5 € er ἐξασμένηϑ κατὰ μονάδας, πολιαῖς ϑριξὶν ἐμφερῶς, οἵα ἐστὶν, ἢ λεγομένη τριχῖτις, γεννωμένη δὲ ἐν Αἰγύπτῳ εὑρίσκεται, ii , 5 € , ^ - - δὲ καὶ λίϑος ἐμφερὴς αὐτῇ ἄγαν, Ov διακριτέον τῷ τῆς γεύ-- ΄ * - 1 " c ν᾿ σέως κριτηρίῳ, μὴ στύφοντα᾽ τῆς δὲ στρογγύλης 5 χειρο- " c , ' E] -“ , ποίητος ἀδόκιμος ὑπάρχει" γνωρίζεται δὲ ἐκ τοῦ σχήματος" παραληπτέα δ᾽ ἂν em ἢ φυσικῶς στρογγύλη καὶ πομφολυ- - 8) Quae hic vulgo interseruntur: ἔστε γὰρ σχιστὴ, οἱονεὶ τῆς βο- λέτιδος (βωλίτιδος aut potius γαλχέτιδος Marcell) ἄνϑος» margini a librario quodam adscripta, huius loci prorsus non esse, testantur - Oribas. et Serap., qui ea ignorant. Cf. Beckmann. Gesch. der Erf. | 11, p. roo. 9) Vox obscura, quam interpretes videntur ab ἐξάττω derivasse. - Tum vero ἐξαττομένη vel ἐξασσομένη scribendum, Cap. CXXII. (CXXIII.) [De alumine] Aluminis | omne prope genus in iisdem Aegypti metallis invenitur. | Gignitur et in aliis quibusdam locis, in Melo, Macedo- nia, Liparis Sardinia, Hierapoli Phrygiae, Africa, Ar- menia et compluribus aliis regionibus, sicut et rubrica. Sunt autem eius species plurimae. Sed ad medicinae. vero scisslle, et in eo laudatisimum, quod recens est, valde candidum, calculorum expers, graveolens, perquam: astringens, insuperque neque glebis neque assulis compa- | ctum, sed singulatim quasi in capillamenta canescentia | dehiscens (dissiliens?), quale est quod trichitis appellatu in Aegypto proveniens. Reperitur quoque lapis huic pei quam similis, qui tamen gustus indicio dignoscitur: haud. enim astringit. Damnatur in teretis genere, quod manu fabrefactum sit, sed ex figura deprehenditur. Assumen- ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHE BIBAION E. 780 γώδης, ὑπόλευκός T€ καὶ στύφουσα ἐῤῥωμένως, ἔτι δὲ πο- σὸν ὠχρότητος ἅμα καὶ λιπαρίας ἔχουσα" πρὸς δέ τούτοις ἀλιϑός τὲ καὶ εὐθρυβὴς, καὶ γένει μηλία 7 αἰγυπτία - τῆς δὲ ὑγρᾶς τὴν μάλιστα διαφανῆ mooxguéov καὶ γαλαχκτώδη, ὁμαλήν τὲ καὶ διόλου χυλώδη, ἔτε δὲ ἄλιϑον καὶ πυρῶδες 19 » , 11 V à 0o» JU M enonvéovoav 4. Ζύναμιν δὲ ἔχουσι ϑερμαντικὴν, στυπτικὴν » JU 2 - , - [ἀποϑεραπευτικὴν 5, ἀποχαϑαρτικὴν τῶν ἐπισχοτούντων ταῖς , ' , “- κόραις, τήκουσαν δὲ καὶ τὰς. ἐπὶ vov βλεράρων σάρκας xci 2 € , , M " 4, τὰ ἄλλα ὑπερσαρχώματα᾽ ἔνεργεστέραν δὲ τῆς στρογγύλης B ' c ; : Ξ n τὴν σχιστὴν ἡγητέον" καίονται δὲ καὶ ὁπτῶνται, ὡς χαλκῖ- vig" ἴσχουσι δὲ καὶ σηπέδονας, αἱμοῤῥαγίας" ovÀa πλαδών-- , 2 , τὰ στέλλουσι. καὶ ὀδόντας σειομένους κρατύνουσι σὺν ὄξει v , » ' 2 ων L] , "o , M ἢ μέλιτι" ἄφϑας δὲ ὠφελεῖ σὺν μέλιτι, καὶ ἐξανϑηματα καὶ L4 » * , ld * [4 ῥεύματα ἐν ὠσὶ σὺν πολυγόνου yvÀd: λέπραις δὲ ἁρμόζουσι, 4 Y ' L c ^ τ“ σὺν κράμβης φύλλοις ἢ σὺν μέλιτι ἑψηϑεῖσαι" καὶ κνησμοῖς, 10) Vulgaris τυρῶδες loco optime Marcell, hoc posuit, confirman- tibus Plin. ct Serap. .. Oribas, vero τυρῶδες legisse videtur. 11) His addit Lacun. cod.: 'Yyoc στυτπιτηρία ἐστὶν 5 πλακῖτις (quam .et Galen. fac. simpl. lib. 9. p. 257. habet) ἡ ἀπὸ «διλαδδλ- φίας φερομένη, 3j οἱ βαφεῖς χρῶνται. 12) Hoc habet Ald,, sed ad notha relegavit Asul. dum autem est, quod natura teres est, bullis turgens, subcandidum et valenter astringens, praetereaque nonni- hil palloris cum quadam piuguetudine prae se ferens: ad haec caleulorum expers ac friabile, et natione melium aut aegyptium. Humidum praefertur, maxime pellucens, lacteum , aequabile ac omni ex parte succosum, insuper minime lapidosum et ignei aliquid spirans. "Vim habet calefacientem astringentem, [curationes perficientem] et expurgantem , quae pupillis caliginem offundunt, palpe- brarum quoque carnes aliasque excrescentias absumentem- Scissille porro efficacius tereti censendum est. Uruntur vero torrenturque chalcitidis modo. | Ülcerum putrescen- tia compescunt et sanguinis cursus: gingivas humoribus flaccidas comprümnunt, vacillantes quoque dentes cum aceto aut melle firmant. Aphthis admixto nelle prosunt, item- que papulis auriumque [luxionibus cum' polygoni succo. Lepris conveniuut cuim brassicae folis aut melle cocta, 700 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Ὀνυξί τε λεπροῖς καὶ πτερυχίοις καὶ χιμέτλοις, σὺν ὕδατι κα- ταιονούμεναι᾿ σὺν τρυγὶ δὲ ὄξους καταχριόμεναι μετὰ πκηκί- δος ἴσης κεκαυμένης πρὸς φαγεδαινικα" πρὸς δὲ νομὰς σὺν ἁλοὶ διπλοῖς" πιτυριάσεις δὲ σὺν ὀρόβῳ καὶ πίσσῃ ὑγρᾷ 13 σμήχουσι καταχριόμεναι" πκονίδων τὲ καὶ φϑειρῶν καὶ πυρι- καύστων, σὺν ὕδατι καταχριόμεναι, βοήϑημα᾽ οἰδήμασί τεῖξ καὶ μασχαλῶν καὶ βουβώνων δυςωδίαις κατάχριστοι" ἢ δὲ μηλία καὶ πρὸς ἀσυλληψίαν συνεργεῖ, πρὸ τῆς συνόδου πα- ρατεϑεῖσα 15 τῷ στόματι τῆς ὑστέρας" καὶ ἔμβρυα ἐκτινάσσει" ἐπουλίσι τε καὶ σταφυλαῖς καὶ παρισϑμίοις ἐπιτήδειοι" xai στόμασι καὶ πρὸς ὦτα καὶ αἰδοῖα σὺν μέλιτι 15 ἐπίχριστοι Ὁ Κεφ. pxy. (ρχδ.) [Περὶ Osíov.] Θεῖον δὲ ἄριστον . ἡγητέον τὸ ἄπυρον καὶ λαμπυρίζον τῇ χρόᾳ, διαφανές τὲ καὶ ἀλιϑον᾽ τοῦ δὲ πεπυρωμένου τὸ χλωρόν τε καὶ εὐλιπές " γεννᾶται δὲ πλεῖστον ἐν Πήλῳ καὶ “Ἰἰπάρᾳ37" ϑερμαίνει δὲ 13) Hoc legit Lacuna in cod. Neque alienus Serap. qui aquam picis, neque Plin., qui serum et picem reddit, Uterque ergo πίσ- σης ὀῤδόν legisse videtur. 14) Marc. credit, loco οἐδήμασέ τ melius esse δἰσὲ δέ, scd Serap. legit, ut nos. 15) Lacun. e cod. add. σὺν ἐρίῳ, 16) Goupyl. legit in cod. add. χαὶ σμύρνῃ. 17) Maxima ex insulis Aeoliis, quae et τῶν “ιπαραίων νῆσος di- cuntur, Lipara et a Strabone vocatur lib. 6, p. 277. nec non et prurigini, unguium scabritiei, pterygiis et per- nionibus cum aqua perfusa. Valent cum aceti faece et gallae crematae pari pondere ad phagedaenas et ad de- pascentia ulcera cum salis duplo. Furfures cum ervo et liquida pice illita exterunt. Ad lendes, pediculos et am- busta cum aqua inuncta auxilio sunt. Contra oedemata et axilarum inguinumque foetores illinuntur. Meliui autem mulieribus etiam praestat, ne concipiant, ante coi- tum ori matricis inditum: fetus quoque excutit. (Alu- minis genera) gingivis excrescentibus, uvulae ac tonsillis accommodata, itemque ori, auribus ac verendis cum melle illinuntur. | Cap. CXXIII. ( CXXIV.) [Je su/fure.] Sulfur — optimum habendum est, quod ignem non expertum est, | et splendido colore nitet, translucet, nec calculos habet. In eo, quod ignem expertum est, probatur virens ac ΠΕΡῚ Y.4HXZ IATPIKHZ BIBAION E. - 7941 τὸ προειρημένον καὶ. διαφορεῖ καὶ πεπαίνει ταχέως" βῆχάς vc καὶ ἐμπύους καὶ ἀσϑματικοὺς ὠφελεῖ, ἐν ὠῷ λαμβανόμενον καὶ ὑποϑυμιώμενον᾽ πρὸς δὲ τούτοις ἔμβρυα κατασπᾷ ὑπο- ϑυμιασϑέν" καὶ λέπρας, ἔτι δὲ λειχῆνας καὶ ὄνυχας λεπρούς αἴρει, τερεβινϑίνῃ μιχϑὲν ῥητίνη" σὺν ὄξει δὲ καταχριόμενον ποῖει μὲν x«i πρὸς λέπρας, αἴρει δὲ καὶ ἀλφούς" ἰᾶται xci σκορπίων πληγὰς, μιγὲν ῥητίνῃ " σὺν ὄξει δὲ καὶ δρακοντίου ϑαλασσίου καὶ σχορπίων πληγὴν ἰᾶται" παύει καὶ τοὺς καϑ' ὅλον τὸ σῶμα κνησμοὺς, σὺν νίτρῳ σμηχόμενον " ἀποκαϑαί-- ρει δὲ καὶ ἴκτερον, κοχλιαρίου πλῆϑος σὺν ὕδατι ποϑὲν 18, ἢ μετὰ ὠοῦ ῥοφητοῦ λαμβανόμενον 19. καὶ πρὸς κόρυζαν δὲ καὶ κατάῤῥουν ποιεῖ" καὶ ἱδρῶτας στέλλει καταπασσόμενον" καὶ ποδαγρικοῖς σὺν νίτρῳ καὶ ὕδατι καταχρισϑὲν συμβάλλε- ται" καὶ δυφςηκοίαν ὑποϑυμιώμενον διὰ σίφωνος ϑεραπεύει, καὶ ληϑαργικοὺς ὑποϑυμιώμενον᾽" αἱμοῤῥαγίαν τε ἴσχει. Θλά-- σεις τὲ ὦτων σὺν οἴνῳ 39 καὶ μέλιτι καταχριόμενον ἰᾶται. 18) Sic legit Serap.; ézumaocouevov τῷ μετώπῳ vulgo, 19) Cf. Paull. lib. 5. p. 109. 20) Cod, Cantacuz. apud Matthiol. xol σμύρνῃγ quod et Marcell. loco μέλετι : neutrum Serap. praepingue. Plurimum in Melo et Lipara gignitur. Priore loco commemoratum sulfur calefacit, discutit et maturat celeriter. "Tussientibus, empyicis et asthmaticis prodest, tum in ovo sumtum, tum etiam suflitum: suffitu quoque fetus extrahit. Lepras aufert, itemque lichenas scabros- que ungues cum terebinthinae resina. Ex aceto illitum eflicax. est ad lepras, tollit et vitiligines. Scorpionum ictibus addita resina medetur. Cum aceto vero draconis marini et scorpionum ictus sanat. Pruritus totius corpo- ris sedat, nitro mixtum et affrictum. Regium quoque morbum emendat, cochlearis mensura ex aqua potum, aut iu sorbili ovo sumtum. Facit et ad gravedinem ac de- stillationes: sudores quoque conspersum inhibet : poda- gricis cum nitro et aqua illitum conducit: gravitatem au- ditus fumus eius, tubuli ope immissus, sanat. Lethargicos suflitu excitat. Sanguinis eruptionem sistit: contusis de- nique auribus cum vino et melle illitum medetur. E 702. ΜΠΕΔΑΝΙΟΥ ΦΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑ͂ΡΒΕΩΣ Κεφ. ox). (gué.) [Περὶ κισσήρεως.7 Κίσσηριν δὲ προχριτέον τὴν ἄγαν κούφην καὶ πολύκενον, σχιστήν τε xci ἄλιϑον, ἔτι δὲ ψαϑυραν τε καὶ λευκήν" καυστέον δὲ οὕτω" “λαβὼν αὐτῆς ὁπόσον ἂν Oye, διαπύροις ἔγερυψον ἄνϑρα- Ew* ὡς δ᾽ dv ἐκπυρωϑῆ, ἀνελόμενος σβέσον οἴνῳ εὐώδει" καὶ πάλιν πυρώσας σβέσον τὸ δὲ τρίτον ἀνελόμενος αὐτὴν, καϑ' ἑαυτὴν ἔα ψυγῆναι, καὶ ἀποϑέμενος χρᾷ. «“ἁύναμιν δὲ ἔχει ατυπτικὴν, καὶ σμηκτικὴν οὔλων3,, ἀποκαϑαρτικὴν τῶν ἐπισκοτούντων ταῖς κόραις μετὰ τοῦ ϑερμαίγειν' ἑλκῶν τε πληρωτικὴν καὶ κατουλωτικὴν, ἔτι δὲ καὶ κατασταλτικὴν ὑπεροχῶν καὶ σμηκτικὴν ὀδόντων λεία, καὶ ξοχαρωτικὴν σώ- ματος, καὶ εἰς ψίλωσιν τριχῶν ἐπιτήδειον. Θεόφραστος δὲ ἱστορεῖ23, ξὰν εἷς ζέοντα τις οἴνου πίϑον καϑῇ κίσσηριν, παύεσϑαι παραχρῆμα τὴν ζέσιν τοῦ οἴνου. Κεφ. ρκέ. (οκε΄.) [Περὶ ἁλῶν Tv δὲ ἁλῶν ἔνερ- γέστερον μέν ἔστι τὸ ὀρυχτόν" τούτου δὲ κοινῶς μὲν τὸ ἀλι-- ϑὸν καὶ λευκὸν καὶ διαφανὲς, πυκνόν τε καὶ ὁμαλὸν τῇ 21) Solum hoc Serap. Lacuna e cod. addit χαὶ ὀδόντων: 22) Theophr. hist, 9, 17. Quamquam Marcell hoc alienum ha- bet, est tamen in Oribas. et Scrap, Cap. CXXIV. (CXXV.) [Depumice.] Pumicis pro- batio est, ut sit quam maxime levis, multicavus (multi- forus), scissilis ac minime lapidosus, insuper friabilis ac candidus. Cremari autem oportet in hunc modum: Su- mito eius quantum libuerit et candentibus prunis obruito: ac ubi igne [lagraverit, extractum vino odorato restin- guito, iterumque incensum pariter exstinguito: tertia ustione exemtum sinito per se refrigescere, tandemque ad usus condito. "Vis eius astringens gingivasque abster- geus: purgat cum calefactione, quae pupillis caliginem offundunt: explet ulcera et ad cicatricem perdacit, insu- perque excrescentia cohibet: tritus etiam dentes fricando deterget. Corpori érustam obducit; est denique pilis abo- lendis aptus. "'lheophrastus tradit, si quis in ferventis vini dolium pumicem immiserit, illico fervorem vini de- sinere. Cap. CXXV. (CXXVL) [De salibus] Salium ef- ficacissimus est fossilis. In hoe quidem genere cominuni- HEPI YA4HZ IATPIKHE BIBAION E. 793 , ^ ioi δὲ LM aM *- D » d 23 συγκρίσει" ἰδίως δὲ τὸ ἀμμωνιαχὸν τῷ γένει, εὔσχιστον τε ' 2 , J , » á Cs: M L M καὶ εὐθείας τὰς διαφύσεις ἔχον: τοῦ δὲ ϑαλασσίου τὸ mv- ' " Y M Y.€ "Dies ^ * EJ xvóy παραληπτέον καὶ λευκὸν καὶ OucAov* κάλλιστον δὲ ἐν ,Κύπρῳ καὶ Κύπρου τῇ Σαλαμῖνι3: γίνεται καὶ Π]εγάροις, καὶ ἐν Σικελίᾳ καὶ “Τιβύη" ἐν τοῖς λεγομένοις δὲ καὶ τὰ λι- μναῖα προκχριτέον᾽ εὐτονώτατον δὲ αὐτοῦ ἔστι τὸ φρύχιον, καλούμενον δὲ τατταῖον 25. “ύγναμιν δὲ ἔχουσι oi προειρητ , ' - , ^ μένοι ἅλες κοινῶς πολύχρηστον, στυπτικήν τε καὶ σμηκτικὴν, καὶ ἀποκαϑαρτικὴν καὶ διαχυτικὴν, ἔτι δὲ κατασταλτικὴν - - UT--1 καὶ ἰσχνωτικὴν καὶ ἐσχαρωτικὴν, τῷ μᾶλλον καὶ ἧττον δια-- , , , φέροντες " εἰσὶ δὲ καὶ σηπεδόνων ἐφεκτικοί᾽ καὶ σμήξεσι ψω-- ρικαῖς μίγνυνται" στέλλουσι καὶ τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς ὑπεροχὰς; καὶ πτερύγια τήκουσι, καὶ τὰς ἄλλας δὲ ὑπερσαρκώσεις at- Qovow καὶ κλυσμοῖς εὔϑετοι" καὶ κόπου λυτήριοι, σὺν ἐλαίῳ , / M χω , χροιόμενοι" καὶ πρὸς τὰ οἰδήματα τῶν ὑδρωπικῶν, πυρία τε ἡ δὲ αὐτῶν ἐν σακκίοις πραὔντικὴ ἀλγημάτων" καὶ κνησμοὺς 25) Plin. ὅτ, 29, Colore similis est alumini, quod schiston vocant. Cf. Beckmann. Gesch, der Ejf. V. p. 260, 24) Strabo lib. 14. p. 740. 741. 25) E Plin. 51, 41. primus IMaroell, emendavit lectionem Ald, τάπεον ἢ τριταῖον ἢ yavruiov ; primus nostram in textum recepit Cornar. De Tatta lacu insigni Galatiae Phrygiaeque et de salis pra- ventu Strabo lib. 12. p, 188. 184. ter laudatur, quod calculis vacat, pellucidum est, den- sum et aequabili compage: peculiariter vero natione am- moniacum, quod findi facile potest, et rectis est scissuris. In marino sale eligendus est densus, candidus et aequa- bilis. Probatissimus in Cypro fit et Salamine Cypri et Megaris, itemque in Sicilia et Africa. Sed inter haec ipsa salis genera lacustris praefertur, censeturque vali- dissimus phrygius, qui tattaeus dicitur. Antedictorum sa- lium communis vis est ad multa perquam utilis: astrin- gens nimirum, abstergens, repurgans, dissipans, ac insu- per reprimens, extenuans et crustas inducens: differunt intensiore actione et remissiore. Quin et putredinem ar- cent, et medicamentis psoras abstergentibus admiscentur, Excrescentia in oculis reprimunt, pterygia consununt, ce- terasque carnis extuberationes tollunt: clysteribus utiliter 704 HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEQZ δὲ παύουσι μετ’ ἐλαίου καὶ ὄξους συχχριόμενοι παρὰ πυρὶ, ἄχρις ἂν ἱδοώσωσιν᾽ ὁμοίως καὶ λειχῆνας καὶ ψώρας καὶ λέ- πρας, συναχχικούς τε κουφίζουσι., σὺν μόλετε xci Oba καὶ ἐλαίῳ διαχριόμενοι" πρὸς δὲ παρίσϑμια καὶ κιονίδας, σὺν μέλιτι Onvo(* καὶ ἄφϑας καὶ οὔλων πλάδον καὶ πρὸς φαγε- δαίνας σὺν ἀλφίτῳ κεκαυμένοι καταπάσσονται3ὃ" πρὸς δὲ σχορπίων πληγὰς, σὺν λινοσπέρμῳ᾽ πρὸς δὲ ἔχεων δήγματα, σὺν ὀριγάνῳ καὶ μέλιτι καὶ ὑσσώπῳ πρὸς δὲ κεράστου, μετὰ πίσσας ἢ κεδοίας ἢ μέλιτος" πρὸς δὲ σχολοπένδρας δῆγμα, σὺν μέλιτι καὶ ὄξει πρὸς δὲ σφηκῶν πληγὰς καὶ τενϑρηδόνας 27, καὶ πρὸς ψυδράκια τὰ ἐν κεφαλῇ, ϑύμους τε καὶ φύματα, σὺν στέατι μοσχείῳ ἀναληφϑέγτες" σὺν ova. -— φίδι δὲ 5 στέατι ὑείῳ ἢ μέλιτι δοϑιῆνας διαφοροῦσι: καὶ ὄρχεων οἰδήματα σὺν ὀριγάνῳ καὶ ζύμῃ ϑᾶττον πεπαίνουσι" καὶ ing eec βοηϑοῦσιν, ἐνδεθέντες εἰς ὀϑόνιον λεῖοι, καὶ βαπτόμενοι εἰς ὄξος, στυφομένων 238 τῶν μερῶν τοῖς. &y- 26) Cornar, loco vulg. χαταπλάσσονται. 27) Sic legendum esse coniicit Sarac.; ἀνϑρηνῶν Marcell, ; τρϑη- δόνας Ald, et Asul.; τερηδόνας Cornar., Goup. et Sarac. e8) Tvntouérvav forte legit Plin,, cum batuenda esse ulcera dicat. infunduntur: lassitudines etiam tollunt, «ex oleo illiti, Contra hydropicorum oedemata auxiliantur, doloresque saceulis inditi fotu mitigant, et pruritus sedant, ex oleo et aceto infricati ad ignem, donec sudor provocetur; si- militer et lichenas, psoras ac lepras. 4Anginas ex melle, aceto et oleo inunctione levant. Tosti tonsillis uvulaeque cum melle adhibentur. ^ Cremati vero aphthis, gingivis Óflaccidis et phagedaenis .cum polenta insperguntur. Ad- versus scorpionum ictus cum lini semine: contra vipera- rum morsus cum origano, melle et liyssopo: adversus ce- rasten cum pice aut cedria aut melle opitulantur. Con- tra scolopendrae morsum cx melle et aceto, adversus ve- sparum ictus et tenthredinum, itemque ad capitis psydra- - cia, thymos ac tubercula, sebo excepti vitulino. Furun- culos cuni uva passa aut suillo adipe aut melle discutiunt, | Testium tumores cum origano οἱ fermento citius maturant., Crocodilorum inorsibus auxiliantur triti, in linteolo invo- ΠΕΡῚ YAHZX IATPIKHZ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 795 , , w M 4 € , δέσμοις. Θηριοδήκτοις τε βοηϑοῦσι καὶ πρὸς ὑπωπια προς- " ^ —€- /, , ὦπου σὺν μέλιτι" καὶ πρὸς ὁποῦ μήκωνος πόσιν, καὶ πρὸς , 7 ' ^ μύκητας, σὺν ὀξυμέλιτι πινόμενοι" πρὸς δὲ στρέμματα, σὺν 3 , ' , ' , 3 ν 2 "3 5 , ἀλεύρῳ καὶ μέλιτι, πρὸς πυρίκαυστα δὲ σὺν ἐλαίῳ ἐπιτεϑέν-- - - - c ! τες, οὐκ ξῶσι φλυκταινοῦσϑαι ποδαχρικοῖς τε ὁμοίως ἐπιτί-- , j «r ϑενται" πρὸς ὠταλγίαν τε σὺν ὄξει" ἐρυσιπέλατα τε καὶ ἕρ- » πήτας ἴσχουσι, μετ᾽ ὄξους καταχρισϑέντες ἢ καταπλασϑέντες , AN σὺν vocomo?9. ΜΚαυστέον δὲ αὐτοὺς, εἰς ὀστράκινον ἀγ- - 5 , NIS € , c * 250 / γεῖον ἐμβαλόντας, καὶ ἐπιμελῶς πωμάσαντας, ἵνα μὴ ἐξαλλων-- - , K ται, ἀνϑρακιᾷ τε ἐγκρύψαντας ygig ἐκπυρώσεως᾽ τινὲς δὲ " τοὺς ὀρυκτοὺς σταιτὶ περιπλάσαντες, εἰς ἄνϑρακας ὕποτι-- » * - — » ϑέντες, ἐῶσιν, ἄχρις ἂν τὸ σταῖς κατακαῆ᾽ ἔνεστι δὲ καὶ , - ^ / , ΕΣ , τοὺς χοινοὺς ἅλας τοῦτον τὸν τρόπον καίειν" ἀποκλύσας 2 ' ci cr AE 40: * Y 2 , αὐτοὺς ἅπαξ ὕδατι, καὶ ἐάσας ξηρανϑῆναι, ἔμβαλε εἰς qv- , , —- εἰ , τραν, καὶ πωμάσας ὑπόχαιε, κινῶν, ἕως ἄν μηκέτι ἐξ- ἄλλωνται. Κεφ. ρκε΄. (gx) [Περὶ ἀχνης &Àog.] Aog ἄχνη ἐπί- 29) Mavult Sarac. οἱἰσύπῳ. Sed pro nostra stant codd. et Serap. luti, fasciis insuper additis, quibus partes aífectae con- stringantur. Prosunt et ad virulentarum bestiarum mor- sus et sugillata faciei, cum melle. Contra haustum opium et fungos cum aceto mulso bibuntur. Luxatis cum fa- rina et melle imponuntur. Ambustis cum oleo impositi, pustulas erumpere vetant. Podagricis itidem adhibentur, et aurium doloribus cum aceto. Erysipelata et herpetas cohibent, cum aceto illiti, aut cum hyssopo impositi, Uri porro salem oportet, fictili diligenter operculato, ne ex- siliat, conditoque prunis: donec candefiat. Nonnulli fos- silem subacta farinae massa oblitum carbonibus subuciunt, ibique tamdiu sinunt, donec farina crusta fuerit. Sed et sal communis hoc uri modo potest: aqua semel ablutum ac dein siccatum in ollam mittito, obditoque operculo. ignem succendito, tandemque salem moveto, donec haud amplius exsiliat. Cap. CXXVI. (CXXVIL) De /anugine salis.] Lá- 706 IIEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ὔ C4 * 2. - iv - ψηγμά 30 ἐστιν" ἁλὸς ἀφρῶδες 31, εὑρισκόμενον ἐπὶ τῶν πετρι- δίων. Δύναμιν δὲ ἔχει τὴν αὐτὴν τοῖς GÀoiv. 1d Li M ct ci M Keg. ρκζ΄. (gum .) {Περὶ ἅλμης. 24Àug τὴν αὐτὴν - c 2 Y τοῖς &Àoiv ἔχει ἐνέργειαν, σμηχτικήν" δυςεντεριποῖς TÉ ἔστι me. ^ J » * - , τοῖς κατὰ νομὴν ἐγκλυσμα » tài ἰσχιαδιποῖς χρονίοις᾽ πρός τε c D 2 " 4 5 καταντλήσεις ἁρμόζει, ἐφ᾽ ὧν ϑαλαττά ἔστι χρησίμη. Uu / u Κεφ. gun. (ρκϑ') [Περὶ ἄνϑους ἁλός.) 24Àog δὲ ἂν- Qoc καταῤῥεῖ μὲν τῷ Νείλῳ ποταμῷ" ἐφίσταται δὲ λίμναις ΄ b ' 9 - τισί" παραληπτέον δὲ τὸ χροκίζον τῇ χρόᾳ, ὑποδυςωδέστε- ct , , - ρον, ὥςπερ γάρος, ἐνίοτε δὲ καὶ δυςωδέστερον 52 μᾶλλον. καὶ “ , ὃ , ι € AC 1 * ^ ow 33 EJ τῇ γεύσει δηκτικώτερον καὶ ὑπολίπαρον" τὸ δὲ ἔμμιλτον 38 ἢ ϑοόμβους ἔχον φαῦλον ἡγητέον" ἔτι τὸ ἀκέραιον ἐλαίῳ συν- ανίεται μόνον" τὸ δεδολωμένον δὲ ἔκ μέρους καὶ ὕδατι33. ad D ΄ e Ποιεῖ δὲ πρὸς τὰ κακοηϑη καὶ φαγεδαινικὰ ἕλκη, καὶ νομὰς τὰς ἐν αἰδοίοις, καὶ ὦτα mvoggooUvra , καὶ ἀμβλυωπίας, καὶ τὰς οὐλὰς αὖρει καὶ λευκώματα" μίγνυται καὶ ἔμπλαάστροις $0) C. Gesnerns suasit, ἀπόψηγμα aut ἐπέπηγμα legendum esse, neutrum aptum. 51) Sarac. loco ἀφρώδους vulg. $2) Sic interpretes prisci, Oribas. et Serap,; εὐωδέστερον Hermol, Barbar, et cod. Paris. apud, Goup. 38) Sic Cornar. primus. ἔμμιλτρον Ald., Asulan. et Maxcell, 54) Vulgo ὕδατος, nugo salis est ramentum spumosum maris, quod in exili- bus rupibus reperitur. Vim habet eamdem cum salibus. Cap, CXXVII. (CXXVIIL) | [De salsugine s. zuuria.] Muria salis effectus praebet abstergitque: dysentericis, quo- rum intestina ulceribus depascentibus occupantur, infun- ditur, ac iis, qui diuturno coxendicis dolore vexantur. Ad perfusiones apta est, ubi aqua marina usum praestat, Cap. CXXVIIL (CXXIX.) [.De flore salis.] Flos salis 6 Nilo quidem [flumine defluit, sed et stagnis qui- busdam innatat. Assumendus croceus et subingratus odore, velut garum, nonnunquam ct magis graveolens, gustu mordacior atque subpinguis. Rubricosus autem aut gru- mosus improbatur. Practerea sincerus oleo solo solvitur, adulteratus nonnulla ex parte etiam aqua. Ellicax est ad ulcera maligna et plagedaenica, et depascentia genitaliuim ct puralentas aures; Oculorum hebetudines, cicatrices et albugines tollit. —Eunplastris unguentisque coloris gralia HEPI YÁAHEX ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 797 καὶ μύροις tig χρῶσιν, ὡς καὶ τῷ ῥοδίνῳ. "Ἔστι δὲ καὶ ' , ^ ! ἱδρώτων κινητικὸν; κοιλίας ταρακτικὸν, GUY οἴνῳ καὶ ὕδατι , » , , ληφϑέν, καχοστόμαχον " μίγνυται καὶ ἀκόποις καὶ σμήγμασι LI M , 1 / πρὸς τριχῶν λεπτυσμόν 35: καὶ καϑόλου ἐστὶ δριμὺ, πυρωτι-- Uu κὸν, ὥςπερ oi ἅλες. Κεφ. Qx9'. (oÀ.) [Περὶ νίτρου. Nírgov προκριτέον τὸ κοῦφον, καὶ ῥοδωπὸν ἢ λευκὸν τὴν χρόαν, κατατέτρη- μένον, οἱονεὶ σπογγῶδές τι" τοιοῦτον δέ ἐστι ἔκ τῶν βου- - » , γῶν 35, Ζύναμιν δὲ ἔχει μετασυγκχριτικήν. E: ; ἢ 32 - ; 3 H 1 Keg. oA. (ολα.) [Περὶ ἀφροῦ vírgov.] 4qgoc δὲ " 4 LATE , γίτρου ἄριστος μὲν εἶναι δοκεῖ ὃ χουφότατος καὶ πλακώδης, ᾿ 4i iumó 1?! ἀφρώδης, ἔτι δὲ δὴη: εὐϑρυπτὸς τὲ χαὺ ἐμπορῴυρος και ἀφρωθης, ἕτιε 06 θηχτι-- χός" οἷός ἔστι 0 ἐκ (ιλαδελφίας κομιζόμενος τῆς ἐν “υδίᾳ" € , - Y Qe δι 55 δευτερεύει δὲ ὃ αἰγύπτιος" γεννᾶται δὲ καὶ ἐν ἡ]αγνησίᾳ τῆς ΞΟ D Yo» - / Y Καρίας. δύναμιν δὲ ἔχει καὶ καῦσιν οὑτὸς τε καὶ τὸ vírgov 55) Consentiunt veteres interpretes et Serap. cum cod. Par. apud Goupyl. in hac lectione, quam C. Gesnerus primus suasit. ;fsv—- κασμόν vulgo. 56) Dubia vox, quam Marcell. iam in ambiguo posuit. Forte gentiliuium nomen, Bunorurz2, gentis ilyricae (Plin. 5, 25.) Boüvy- voc, πόλις ᾿Ιλλυρίας, Steph. Byz. Oribas. habet γήσωγ. 57) Ex Oribas. et Serap. iam Sarac. loco vulg. ἢ. 1 additur, uti et rosaceo. Sudorem quoque ciet: alvum turbat, in vino et aqua sumtus: stomacho adversatur. Additur et acopis et smegmatis, quibus (palpebrarum) pili extenuantur: generatim .vero acris est et fervens, si- cut salis. Cap. CXXIX. (OXXX.) [De soda s. nitro veterum.] Nitrum praefertur leve, et roseo colore aut candido, mul- tiforum, velut spongiosum quiddam. 'l'ale est, quod e tumulis (Bunis Illyriae?) affertur. "Vim habet metasyn- criticam. 1 Cap. CXXX. (CXXXI) [2e spuma niztri.]] Spuma: nitri optima censetur levissima , crustosa, friabilis, colore purpureo et spumosa, insuperque mordens, qualis e Phil- adelphia Lydiae defertur. Secundas tenet aegyptia. Quin et ad Magnesiam Cariae gignitur. Sali parem vim et ustionem habet, aeque ac nitrum ipsum. Sed utrumque 708 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΊΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ANAZAPBEOZ ἁλσὶν ἐμφερῆ &x περισσοῦ δὲ xoi τὸ νίτρον στρόφους παύει, Α ^ ΄ 38 M ' ^ c Li n UJ λεανϑὲν μετὰ πυμίνου 38 καὶ ποϑὲν μετὰ ὑδρομέλιτος, ἢ μετὰ » - ΕἾ ἑψήματος. ἤ τινος τῶν διαφορεῖν δυναμένων πνεύματα, , » "i , - ᾿ oiov πηγάνου ἢ ἀνήϑου" ἔστι δὲ καὶ περιοδικῶν σύγχρισμα - c , - πρὸ τῆς ὑπόπτου προςβολῆς᾽" μίγνυται καὶ διαφορητικαῖς καὶ ἐπισπαστικαῖς καὶ λεπρικαῖς ἐμπλάστροις καὶ λεπτυντι- ὶ I Ξ L / xoic* σὺν ὕδατι δὲ ϑερμῷ ἢ οἴνῳ ἐγχεόμενον, ἐμπνευματώ- σεις τε καὶ ἤχους ὦτων ἰᾶται καὶ πυοῤῥοίας" καϑαίρει δὲ καὶ ͵ - ῥύπον, σὺν ὄξει ἐγχεόμενον " κυνοδήχτους τε ἰᾶται σὺν στέα- 3 , 39 3M So 1. * , - δὲ Li ὃ - b λ X τι ὀνείῳ ?* ἡ v&c* αναστομοῖ 08 καὶ. 000ujvac, ἀναληφϑὲν , € , j3 ^ ,᾿ * ix - 2 ^ u τερμινϑίνῃ δητίνῃ" μετὰ σύκων d ὑδρωπικῶν ἔστι κατάπλα , , , λ σμα" σὺν μέλιτι δὲ ἐγχριόμενον, ὀξυδερκές: καὶ πρὸς μύκη- 4 c τας σὺν ὀξυχράτῳ ποϑὲν ἁρμόζει " πρὸς δὲ βουπρήστεις σὺν ὕδατι" πρὸς ταύρειον δὲ αἷμα σὺν σιλφίῳ ἀτροφοῦσί 40 τε , , , ἴω , χρήσιμον κατάπλασμα" παρακμαζουσί τε ὀπισϑοτονικοῖς πά- ϑέσι σὺν κηρωτῇ καὶ στρέμμασι" μίγνυται καὶ ἄρτῳ ὠφελί- 88) Integer locus habendus, cum Serap. et interpretes prisci cum codd. consentiant. $Sarac, putat, transponenda esse verba, quin et ἕψημα ἀντὶ τοῦ ἀποζέματος sumendum, quod minime probari potest. $9) Matthiol. legit αἰγείῳ. 40) Lacuna zgéuovaé v8 καὶ στροφουμένους. (sale) maiorem vim habet tormina sedandi, si cum cu- mino tritum bibatur in hydromelite, aut cum sapa, aut cum eorum aliquo, quae flatus discutere valent, velut ruta et anetho. In periodicis morbis illinitur ante suspe- ctam accessionem. Miscetur et emplastris discutientibus, epispasticis, extenuantibus leprasque exterentibus. Cum aqua vero calida aut vino infusum aurium inflationes so- nitusque et earum purulentos fluxus sanat. Quin sordes (aurium) expurgat, cum aceto instillatum. Canum mor- sibus ex asinino adipe aut suillo medetur. Resina exce- ptum terebinthinae furunculos aperit. Cum ficubus cata- plasmatis vice hydropicis imponitur: cum melle inunctum claritatem visus adiuvat. Succurrit venenis fungorum, ex posca potum, buprestium vero ex aqua: iis, qui tauri san- guinem biberint, e silphio datur: macrescentibus etiam impositum prodest: opisthotonis iam remissioribus cum cerato, itemque luxatis: in paralysi linguae utiliter pani 4 ΠΕΡΙ YA4HZ ἸΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 700 poc ἐπὶ τῶν τὴν γλῶτταν παραλελυμένων" ἔνιοι δὲ καίουσι τὰ προειρημένα, ἐπ ἀνϑρακας πεπυρωμένους ἀπερεισάμενοι, προὐποκειμένου καινοῦ ὀστράχου, ἕως ἂν ἐχπυρωϑῆ. Κεφ. ρλα΄. (ρλβ΄.) [Περὶ τρυγός.] ἸΤρύγα δὲ παρα- ληπτέον μάλιστα μὲν τὴν ἀπὸ οἴνου παλαιοῦ ἰταλικοῦ" εἰ δὲ μὴ 41, ἀπὸ ἄλλου ὁμοίου" ἥ γὰρ ἀπὸ ὄξους ἐπιτέταται τῇ δυνάμει" καυστέον δὲ ὡς ἁλκυόνιον προεξηραμένην ἐπιμε- λῶς τινὲς δὲ ἐπὶ ὀστράκων καινῶν ϑέντες καίουσι πυρὶ δα- ψιλεῖ, ἕως ἂν ἐμπυρωϑῆ κατὰ βάϑος" ἄλλοι δὲ εἰς ἀἄνϑρα- κας πεπυρωμένους ἐγκρύψαντες βῶλον", τὸ ὅμοιον ποιοῦσι" σημεῖον δὲ τῆς δεούσης καύσεως ἡγητέον τὸ λευκὸν ἢ ἀερό- χρουν τοῦ χρώματος᾽ καὶ τὸ προςενεχϑεῖσαν τῇ γλώσσῃ, οἷο-- vt φλέγειν αὐτήν" ὡςαύτως δὲ καὶ ἡ ἀπὸ ὀξους καίεται. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει καυστικὴν σφόδρα, καὶ σμηκτικὴν, xarovAo- τικὴν, στυπτικὴν, καὶ σηπτικὴν ἄγαν, καὶ ξηραντικήν. Χρη- στέον δὲ τῇ τρυγὲ προςφάτῳ οὔσῃ" ταχὺ γὰρ διαπνεῖται" O0tv οὐδὲ ἀσκέπαστον, οὐδὲ χωρὶς ἄγγους αὐτὴν ἀποϑετέον. Πλύνεται δὲ αὕτη, ὡς πομφόλυξ᾽ ἡ δὲ ἄκαυστος στέλλει 41) Ald. habet interpositum xy. permiscetur. (De utroque semper, de nmitro et spuma eius, sermo est.) Nonnulli supra dicta ignitis indita carbonibus urunt, subiecta prius testa nova, donec incanduerint, Cap. CXXXI. (CXXXIL) [Je faece.] Eligenda faex maxime a vino vetere italico, sin minus, ab alio consimili. Nam aceti faex intensioribus est praedita vi- ribus. Crematur, ut alcyonium, ante diligenter exsiccata. Sunt, qui testae novae inditam igni largo urant, usque altius tota incanduerit. Alii ignitis carbonibus faecis gle- bam obruunt, et similiter faciunt. Signum est legitimae ustlónis, ut candido aut aereo colore conspiciatur, et lin- &uam tactu urere vidcatur. Eadem est ratio urendae fae- cis, quae ex aceto fit. Vim autem habet valde urentem; detergentem , cicatrices inducentem , astringentem , vehe- menter exedentem et siccantem. Sed recenti utendum est: quoniam celeriter exspirat: proinde nonnisi opercu- lata et vase aliquo condita reponenda est. Lavatur ea- dem, uti pompholyx. Qnae ustionem experta non est, oe- S00 | HEA4ANIOY AIOZÉKOPIAOY ANAZAPBEQEX οἰδήματα καὶ xod ἑαυτὴν, καὶ μετὰ μυρσίνης" κοιλίαν τεῦ χαὶ στόμαχον ῥευματιζόμενον καταπλασϑεῖσα στέλλει: καὶ δοῦν γυναικεῖον χατὰ ἤτρου καὶ αἰδοίου καταπλαττομένη | πραὕνει" καὶ φύγεϑλα ἀνέλκωτα διαφορεῖ, Χαὶ φύματα᾽ μαστοὺς δὲ σπαργῶντας δέοντας γάλα σβέννυσι , σὺν ὀξεῖ πκαταχρισϑεῖσα᾽ ἡ δὲ κεκαυμένη λεπροὺς ἀφίστησιν ὄνυχας σὺν ῥητίνη " καὶ. μετὰ σχινίνου ἐλαίου συγχρισϑεῖσα νύκτα ὅλην, Ἑανϑὰς ποιεῖ τὰς τρίχας" πλυϑεῖσα δὲ μίγνυται εἰς τὰ ὀφϑαλμικὰ, ὡς σποδός" σμήχει τε οὐλὰς καὶ ἀχλῦς τὰς ἔν ὀφϑαλμοῖς ἡ τοιαύτη. A Κεφ. ρλβ΄. (gÀ7.) [Περὶ &oféorov.] 4of&orog yüve- | ται οὕτω" τῶν ϑαλαττίων κηρύκων τὰ ὄστραχα λαβὼν, - πυρὶ ἔγκρυψον, ἢ εἰς κλίβανον διάπυρον καϑεὶς, ἄφες ἐννυ- κτερεῦσαι᾽ τῇ δὲ ἐχομένῃ, ἐὰν μὲν λευκότατα A? γένηται, ἀνελοῦ" εἰ δὲ μὴ, πάλιν καὶ ἄχρις ἂν ἱκανῶς λευκανϑῇ" εἶτα ἀποβάψας αὐτὰ εἰς ψυχρὸν ὕδωρ, ἔμβαλε εἰς χύτραν καινὴν, καὶ σκεπάσας αὐτὰ ῥάκεσιν ἐπιμελῶς, ἔασον ἐνταῦϑα νύκτα μίαν" πρωὶ δὲ ἀνελόμενος ἀπειληφυῖαν τὸ παντελὲς τῆς κατ-- 42) Pluralem habent Oribas, et Serap., quod et nexus docet; λευκοτάτη vulgo. demata per se et cum myrto cohibet: ventris stomachique fluxiones cataplasmatis vice adhibita sistit: muliebre pro- fluvium iliis et verendis imposita mitigat: panos nondum exulceratos atque tubercula discutit, "'"Turgentes mam- mas et lac profundentes cum aceto peruncta coercet, Cre-- mata vero scabros ungues cum resina aufert: addito oleo | lentiscino illita per totam noctem, ílavos reddit capillos. | Lota oculorum medicamentis, uti cinis metallicus, misce- tur: et talis etiam eorum cicatrices atque caligines ab-. stergit. j Cap. CXXXIL (CXXXIIL) [Je calce viva.] Calx viva hoc modo paratur: Buccinorum marinorum testas. igne condito aut ardenti clibano per noctem immittito, - Postero die, si candidissimae fuerint, eximito: sin minus, iterum urito, usquedum satis inalbuerint. Dein ubi in frigidam eas immerseris, ollae novae indito, et pannis ex-- acte operiens, noctem unam conquiescere sinito. i calcem , perfecto omni opere, elaboratam extrahito atque HZEPI YAHEX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 801 ἐργασίας, ἀποτίϑεσο" σκευάζεται δὲ καὶ ἐκ λίϑων κοχλάκων καιομένων, καὶ éx τῆς χυδαίας μαρμάρου, ἥτις καὶ προκρί- γεται τῶν ἄλλων. Δύναμιν δὲ ἔχει πᾶσα κοινῶς ἄσβεστος πυρωτικὴν, δηχτικὴν, καυστιχκὴν, ἐσχαρωτικήν μιγνυμένη Óé τισιν ἑτέροις, ὡς στέατι ἢ ἐλαίῳ, γίνεται πεπτικὴ, μαλακτι- x], διασκεδαστικὴ, κατουλωτική" ἐνεργεστέραν δὲ αὐτῆς ἡγήη- τέον τὴν πρόςφατον καὶ ἄβροχον. Κεφ. gÀy. (ρλδ΄.) [Περὶ γύψου.], Τύψος δύναμιν ἔχει στυπτιχὴν, ἐμπλαστικήν" αἱμοῤῥαγίας ve καὶ ἱδρώτων ἐφε- κτικήν᾽" ποϑεῖσα δὲ κτείνει 43 τῷ κατὰ πνιγμὸν τρόπῳ. ,ὕ 4 ᾿ ΄ ΄ , Κεφ. ολδ΄. (ολε.) [Περὶ τέφρας κληματίνης.] Τέφρα κλη- , , » ONT DL! » ᾽ὔ ΠῚ , ματίνη δύναμιν ἔχει καυστικήν" σὺν ὀξυγγίῳ δὲ ἢ ἐλαίῳ καταπλα- - , , M. "ἢ σϑεῖσα, ϑλάοματα νεύρων καὶ ἄρϑρων λυγίσματα καὶ συστρο-- φὰς νεύρων ὠφελεῖ" σὺν νίτρῳ δὲ καὶ ὄξει σαρκώσεις ὀσχέου - , - X UR. »c c / E , στέλλει. καταπλασϑεῖσα δὲ ovv ὄξει ἑἕρπετοδηκτα καὶ κυνό- δηκτα ἰᾶται" ἐσχαρωτικαῖς τε μίγνυται" καὶ γίνεται ἡ ἔξ αὖ- 45) Nullus dubito, loco vulg. πγίγεν hoc esse ponendum, cum et Sexap. sic legerit. reécondito. Conficitur et e calculis litoreis igne crematis, nec non et e vulgari marmore: et haec quidem ceteris antefertur. Vis omni generatim calci ignea, mordens, adurens et crustas inducens. Mixta tamen aliis quibus- dam, ut adipi oleoque, redditur coctioni favens, molliens; dissipans, cicatrices inducens. Efficacior habetur, quae recens est, nec aquis madida. Cap. CXXXIII. (CXXXIV.) [De gypso.] Gypsum vim habet astringentem cutimque obducentem. Sanguinis eruptiones sudoresque cohibet, sed potum strangulando necat. Cap. CXXXIV. (CXXXV.) [2e cinere sarmento- rum. Sarmentorum cinis urendi vim habet. Cum axun- gia autem oleove illitus nervorum (tendinum) contusioni- bus tumoribusque et contorsionibus articulorum prodest. Cum nitro et aceto carnosos tumores in scroto reprimit. Idem serpentium canumque morsibus illitus ex aceto me- detur: atque etiam crustas obducentibus medicamentis ad^ DIOSCORIDÉES. Eee 800 HEAANIOY AIOXKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τῆς, κονία πρὸς πτώματα καὶ μύκητας, σὺν ead καὶ ἁλοὶ καὶ μέλιτι. € c- Κεφ. o£. (ολς΄.) [Περὶ &Axvoviov.] Tov δὲ àÀxvo- | , 2j c , M ' B γίου πέντε γνωστέον εἰδὴ ὑπάρχειν" τὸ uiv γὰρ πυκνόν ἔστι [χαὶ orgvqvóv]^*, καὶ τῷ ἰδεῖν 5 σπογγῶδες, ἔτι δὲ βρω- ἑὰς x Y Ys ? » τι V - 31 Es 340: μῶδες καὶ βαρὺ καὶ ἰχϑύος otov, ὃ δὴ πλεῖστον ἐπὶ τῶν ἠϊΞ- όνων εὑρίσκεται" τὸ δὲ ἑξῆς 46 κατὰ μὲν τὸ σχῆμα πτερυ-. H ? i M ἡ , dpi 5 Ὶ γίῳ ὀφϑαλμικῷ ἢ σπόγγῳ ἔοικε, κοῦφόν τέ ἔστι καὺ πο- | ΄ DU ' k λύκενον, καὶ φυκώδη ἀποφορὰν ἔχον" τὸ δὲ τρίτον oxog. Ns Au Cs ΕΟ - , Y - , ΄ “ἢ κοειδὲς 49 ὑπάρχει τῷ τύπῳ, καὶ τῇ χρόᾳ πορφυρώτερον 49, 7, - , ' " -— 0 τινες μιλήσιον καλοῦσι" τὸ τέταρτον δὲ ἐρίοις οἰσυπηροῖς, , cA Y , ὅμοιον, πολύκενον, xoUqOY' τὸ δὲ πέμπτον ἔοικε uiv κατὰ σχήμαϑο μύκητι, ἄνοσμόν τέ ἐστι, καὶ τραχὺ μὲν ἔνδοϑεν, hi , 3 E »! E - p) PITE 2 ^ κισσήρει κατά τι ξοικὸς, ἔξωϑεν δὲ λεῖον, δριμύ" ὃ πλεῖστον τὸ Hn D , » 1 ἐν τῇ Προποντίδι κατὰ τὴν καλουμένην Βέσβικονδ᾽ νῆσον 44) Uncinis inclusum nec huius est loci, meo agnoscitur ab 1 "Oribas., Serap., vel priscis interpretibus. 45) Oribas. τῷ ῥυϑμῷ, ut cap. 88. 46) Serap. legit, sicut Galen. fac. simpl. lib. 11. p. 870., προμιη- κέστερον. 47) Hoc ad sequens pertinere , e Serap. patet, qui ita forte legit : χοῦφύν τέ ἔστι xai πολύίκενον, ὡς σπόγγος. 48) Serap. legit ῥοδοειδές. 49) Oribas. add, ὀνυχοειδές. 50) Haec longe alio modo tum in Oribas., tum in Serap. 51) Strabo lib. 12. p. 225. Plin. 5, 44. miscetur. Fit et ex eo lixivium contra lapsus ex alto 2 ü fungorum venena, cum aceto, sale et melle. δ Cap. CXXXV. (CXXXVI.) [De a/cyonzo.] . Alcyo- | nii quinque esse species cito. Primum enim (alcyo- nium) densum est [et austerum], aspectu spongiosum, - ἢ 1 reum, quod milesium quidem vocant. Quartum succidi velleribus non dissimile, multicavum et leve. figura fungi, inodorum, intus quidem asperum, pumici quodammodo simile, foris vero laeve, acre, quod pluri mum in Propontide circa insulam Besbicum gignitur, pa- HEPl ὙΛῊΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑΙΟΝ E. 802 » ἃ. ; v » SOM , $4 x γεννᾶται, ὃ ἐπιχωρίως ἁλὸς. ἄχνην καλοῦσι" τούτων τὸ uiv - , πρῶτον καὶ τὸ δεύτερον εἷς σμήγματα παραλαμβάνεται yv- γαικῶν, καὶ πρὸς φακοὺς, λειχῆνάς τε καὶ λέπρας, ἀλφούς τε καὶ μελανίας καὶ σπίλους τοὺς ἐπὶ προςώπου καὶ τοῦ Àoi- ποῦ σωματος" τὸ δὲ τρίτον εὐθετεῖ πρὸς δυςουροῦντας καὶ 2 , , 2 v , » ᾿ς A ᾿ Li ἀμμώδη συλλέγοντας ἔν τῇ κύστει. καὶ πρὸς vegguxoug, M 1 - ' ' v πρὸς ὕδρωπα, σπλῆνα" καὲν δὲ xci καταπλασϑὲν σὺν οἴνῳ ΄ M , ΄ ᾿ἄλωπεκίας δασύνει" τὸ δὲ ὕστατον ὀδόντας λευκαίνειν δύνα- ται" παραλαμβάνεται δὲ καὶ πρὸς ἄλλα σμήγματα καὶ ψίλω-- ϑρα, μιγνύμενον σὺν ἁλσί' καῦσαι δέ τι τούτων βουλόμενος, 3 c - » 2 JU , v À Y , DL , pi) ἁλῶν εἰς dur» χύτραν ἔμβαλε, καὶ περιαλείψας τὸ στό- - -“ , * EO μα αὐτῆς πηλῷ, δὸς εἷς κάμινον" ὅταν δὲ ὀπτηϑῆ ὁ κέρα- μος αὐτῆς, ἀνελόμενος ἀπόϑου καὶ χρῶ" πλύνεται δὲ, ὡς 7 καδμεία. Κεφ. oÀg (ολζ΄.) [Περὶ ἀδάρκου.)] “Ὃ δὲ προςαγο- , 5 La T 52 7 ' 5 hi , 53 » Y ct pevoutvog ἀδάρχης “5 γίνεται μὲν ἔν Τ᾽ αλατίᾳ 53, ἔστι δὲ ὡς-- πὲρ ἐπίπαγος ὑφαλμυρίζων, καϑ' ὑγρῶν καὶ τελματωδῶν 52) Galen. fac, M ner lib. 11. p. 370. ᾿“δάρκιον, ἔγιοε δὲ ἀῤῥενμ- χῶς ἄδαρκον, ἄλλοι δὲ ϑηλυκῶς ἀδάρκην καλοῦσι. 52) Sic Oribas. et Asulan,; Καππαδοκίᾳ Ald, trio nomine maris lanugo appellatum. Primum quidem et secundum in smegmata feminarum assumuntur, contra lentigines, lichenas, lepras, vitiligines, nigredines et ma- culas in facie reliquoque corpore. "lertium vero iis, qui difficili urina vexantur, aut arenulas in vesica colligunt, idoneum est, itemque nephriticis, et ad hydropem lienis- que vitia. Ustum autem et ex vino illitum calvitiem hir- sutam reddit. Postremum dealbandis dentibus aptum est: assumitur et in alia smegmata ac psilothra, cum sale mix- tum. Si quis ex his aliquid cremare voluerit, addito sale in crudam ollam coniiciat, lutoque oblito eius spira- culo, fornaci mandet: et cum figlinum assatum fuerit, extrahat et ad usus recondat. Ceterum lavatur, uti cadmia. Cap. CXXXVI. (CXXXVIL) [De adarce.] | Gigni- tur in Galatia, quod adarces appellatur. Est autem con- crementum, salsuginis aliquid habens ; quod humidis et Eee 2 804 ΠΗΛΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ΄ , b τόπων £v ξηρασίᾳ ἐπιγινόμενος, καὶ περιπηγνύμενος καλά-, pow xL χορταρίοις" ἔοικε δὲ τὴν χρόαν ἄνϑει ἀσσίας λί- - - Al ͵ c ᾽ - - Y ΄ ϑου, τῷ δὲ ὅλῳ τύπῳ ἁλκυονίῳ τῷ μαλακῷ. καὶ πολυκέ- 54 á , ἔστ €T À ΓΞ χλ, , ἔ Dg: ^m δὲ ' ?o5*, καί ἔστιν oiov λιμναῖον &Àxvowwov: εὐϑετεῖ δὲ πρὸς ἐχδορὰν λεπρῶν καὶ ἐφηλίδων καὶ λειχήνων καὶ φακῶν καὶ - ΄ ' QE E : TOV ὁμοίων" καϑόλου δέ ἔστι δριμὺ καὶ RODA RE ὠφελεῖ καὶ ἰσχιαδικούς. ᾿ Κεφ. φλζ. (ρλη.) [Περὶ σπόγγων.] Τῶν δὲ σπόγγων. τοὺς uiv ἀῤῥενας ἐκάλεσαν τινὲς λεπτοτρήτους καὶ πυκνοὺς 2 τ ΄, - ὄντας, ὧν τοὺς σχληροτέρους τράγους ὠνόμασαν 95* τοὺς δὲ ΄ Ἢ ἐν , R ϑήλεις o? ἐναντίως τοῖς προειρημένοις διάκεινται" καῦσιν Qi. ἔχουσι τὴν αὐτὴν τῷ &Àxvovío' ὁ καινὸς δὲ καὶ ἀλιπὴς ὁ τραυματικός τέ ἔστι, καὶ οἰδήματα στέλλει " καὶ τὰ νεότρωτὰ κολλᾷ σὺν ὕδατι ἢ ὀξυχράτῳ" σὺν μέλιτι δὲ ἑφϑῷ παλαιοὺς, κόλπους παραχκολλᾷ" ὃ δὲ παλαιὸς 1 ἀχρηστος" (οἱ δὲ xou-. M dara "N58 ὃ 17, M , ὅλ M JA -» voi καὶ £5901)99 διαστέλλουσι καὶ μεμυκότα ἕλκη καὶ τύλους, 54) Sic Serap. et Asulan,; ὑποκένῳ Ald. 55) Aristot. hist. anim. 5, 14. | 56) 'Q κενὸς δὲ καὶ ἀλυπής editt. Nostram lectionem tuentur Galen., Oribas. et Serap., tum et quod παλαιός Opponatur. Sed Serap. habet: nova, sicce cum; sum pinguedine, 57) Serap. forte navósg legit, 58) Sic legendum esse, e Serap. apparet. palustribus locis siccitate emergit, ac circa arundines gra- minaque coit. Colore ilorem lapidis assii aemulatur, tota possit alcyonium palustre. Ad exterendas lepras, macu- . las a sole contractas, lichenas, lentigines ac similia vitia | accommodatur: in universum vero vis ci est acris et me- tasyncritica. luvat et ischiadicos. Cap. CXXXVIL (CXXXVIIL) [2e spongis.] ἘΠ appellarunt: alias vero feminas, quae contrario praedictis. modo se habent. Uruntur autem pari modo ac alcyo- - ninm. Recens et minime pinguis vulneraria est, et oede- . mata. reprimit: recentia vulnera ex aqua poscave, at ex melle cocto veteres sinus conglutinat. Vetusta autem in- - "n utilis. (Recentes porro et siccae) diducunt praeclusa ul- . ΠΕΡῚ YA4HEX IATPIKHZ BIBAION Ἑ. : 805 EJ , , M 2 Y Y , ci ἀποδεσμούμενοι λίνῳ . καὶ αὐτοὶ ξηροὶ παρεντιϑέμενοι ὥςπερ' - c Y [z , c 5 ΄ pora τὰ δὲ ῥευματικὰ, ὑπόνομα καὶ χρόνια ἕλκη ἐξικμά-- ζουσιν, ἐπιϑέμενοι ἄνιχμοι νέοιδϑ". ἐπέχουσι δὲ καὶ αἱμοῤῥα- r ' Deme , 0290 Y : À , : Y ci yíav σὺν ὄξει κεκαυμένοι 0299. πρὸς ξηροφϑαλμίας, καὶ ὅπου δεῖ σμῆξαί τι ἢ στύψαι" βέλτιον δὲ ποιοῦσι πλυϑέντες εἷς ΄ Y [d c n τὰ ὀφϑαλμικά" σὺν mícon δὲ καέντες πρὸς αἱμοῤῥαγίαν ap- ^ 2 κα c , 2 - μόζουσι" λευκαίνονται δὲ αὐτῶν oi ἁπαλώτατοι ἐν τοῖς ὑπὸ , , - -“ - κύνα 51 καύμασι. βρεχόμενοι τῇ ἐπὶ τῶν πετρῶν συνισταμένη «ην » χ te , 1 E ΄ ' ' ' A ἁλὸς ἄχνῃ, καὶ ἡλιαζόμενοι" ἐπιβλεπέτω δὲ τὸ μὲν κοῖλον - » , ΕΣ ' » 3 , ΄ αὐτῶν ἄνω, κάτω δὲ ἡ. ἀποτομή" εἶ δὲ εἴη αἰϑρία ϑερία, Y € ^ ' Àn (9 x , xÀC » Sj 9 καὶ ὑπὸ τὴν σελήνην τίϑενται, βρεχόμενοι ἁλὸς ἄχνη 7; ϑα- , , , - λασσῃ᾽ γίνονται δὲ λευκότατοι οἱ τοιοῦτοι. , , ' ΄ M Y 4, Keg. ρλη. (QAO .) [Περὶ xogaAMov.] Τὸ δὲ κοραλ-- ct » , 2 , - à * λιον, ὅπερ ἔνιοι λιϑοδενδρον ἔχαλεσαν., δοκεῖ μὲν εἶναι φυ- * 5 [ ^5 c ἢ TA M ! 3 - - € τὸν ἔνάλιον, στεῤῥοποιεῖσϑαι δὲ, ὅταν ἐκ τοῦ βυϑοῦ ἕλκυ- 59) Καὶ xevo? (καινοί) vulg. redundat. . 60) Sic Serap,, Marcell. ac. Cornar.; αἑμοῤῥαγίαν" σὺν ἔξει δὲ χε- xavuévo, vulgo. XP 61) Ὑπὸ κύνα addit cod, Par. : : cera et callos, si, aridae linteo illigatae, linamentorum carptorum vice adigantur: fluxione autem laborantia, cu- niculosa et diuturna ulcera siccant humoris expertes “δὲ recentes impositae: sanguinis eruptiones cum aceto adhi- bitae cohibent. Crematae oculorum inílammationi aridae auxiliantur, et ubi aliquid abstergendum est aut astrin- gendum. Satius vero est, ad ocularia medicamenta prius | lavare cineres. Eos cum pice adversus sanguinis cursus | adhibere expedit. Mollissimae vero spongiarum albe— | scunt caniculae ardoribus, si salis spuma rupibus adhae- rente tingantur et insolentur:. ita tamen, ut parte cava sursum spectent, qua vero resectae fuerint, deorsum. | Quodsi aestiva sit serenitas, etiam ad lunam sternuntur, | spuma salis marinave aqua perfusae. "l'ales autem can- didissimae evadunt. Cap. CXXXVIIIL. (CXXXIX.) [De cora/Zo.] Co- yallium, quod nonnulli lithodendron appellarunt, mari- | nam esse plantam consiat; solidescere vero cx alto mari 806 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOZKOPLAOY ANAZAPBEQZ - k] , M L4 62 ? , 1 c7, ἔξαλον γινόμενον, καὶ βαπτομενον ἤτοι -πηγνυμενον" c me " - , ὥςπερ ὑπὲρ τοῦ περιζεχυμένου ἡμῖν ἀέρος" εὑρίσκεται δὲ - E". »? E ^- 1 πλεῖστον ἐν τῷ κατὰ Συρακούσας ἀχρωτηρίῳ τῷ καλου- “ , [aj - " μένῳ Iloyovo* ἄριστον δέ ἔστι τὸ πυῤῥὸν τῇ χρόᾳ, καὶ iu- | , E Pu , φερὲς σανδαράχηῃ 93 ἡ σάνδυκι κατακορεῖ, εὐτριβές τε ὡςφαύ-- τως καὶ ὁμαλὸν δὶ ὅλης τῆς συγχρίσεως." ἔτι δὲ ὀσμὴν -“ , , βουώδη καὶ φυκίοις ἐμφερῆ ἔχον" πρὸς δὲ τόύτοις moAvo- | - , - 1 Lov καὶ κινναμωμίζον -τῷ τύπῳ τῶν Ocuvíoxov: τὸ δὲ λιϑῶδες τῇ συγκρίσει woi9*, ψψωρὸν, σεσηραγγωμένον τες - -“ 5. , ^ - καὶ χαῦνον, φαῦλον oUjréov εἶναι. Στύφει δὲ τῇ δυνάμει καὶ ψύχει ἐπιεικῶς. καταστέλλει δὲ τὰ ὑπερσαρκοῦντα, Auc , 65 i] 9 V ^ V 5 » ἢ - [καὶ ὑπερέχοντα] ὅὅ, καὶ οὐλὰς σμήχει τὰς ἐν ὀφθαλμοῖς" πλη- ροῖ 'δὲ καὶ κοιλώματα 5: πρός τε αἵματος ἀναγωγὰς ἱκανῶς - - c , . E ἐνεργεῖ, καὶ δυςουροῦσιν ἀρμοζει ^ καὶ σπλῆνα τήκει, σὺν ὕδατι πινόμενον 57, | ; 62) Quanquam Sarac. hac voce offendatur, nec alibi βάπτεσϑαι, hoc significatu occurrat, usitata tamen et hunc locum illustraus est. 7 βαφὴ τοῦ σιδήρου. "Theophr. hist. 5, 5. causs, 1, 23. "Hros πη-- γνύίμενον in ommibus editt. adest, a solo Sarac. omissum. | 65) Interpretes prisci et Cornar. hoc suaserunt loco vulg. ἀνϑερικῷ, : 40 magista xandi, quod nusquam in Diosc. occurrat. Serap. interpres asseregi ponit, quod manifesto M) sandaracha, 64) Interpositas voculas τῇ χρόᾳ delendas esse, Sarac, sensit, quod confirmant Oribas. et Serap. 65) Sic Serap. et cod. X.; omittitur iu editt, 66) Καὶ οὐλώς editt, forte menda librarii; deest in Oribas.; Mar. | cellus legisse videtur xai κατουλοῖ. 67) In codice Matthioli ad marginem scripta superstitiosa: τοῦτο «al φυλακτήριον καὶ παντὸς κακοῦ ἀποτρόπαιόν ἐστιν. extractam durari ac coagulari, velut a circumfuso nobis aere. Plurimum invenitur ad promontorium secus Sy- racusas, quod Pachynum dicitur. Optimum est rufum colore et sandaracha aut sandyci saturatae simile, fragile item , totaque sua concretione aequabile, insuper algarunt aut fucorum odorem referans: ad haec ramosissimum et forma fruticulum cinnamomi specie referens, Calculosunr autem in concretione et asperum, fistulosum et rarum vi tiosum existimatur. Astringit et refrigerat mediocriter; carnes coórcet excrescentes, oculorum cicatrices absterget; cavaque explet. Contra sanguinis reiectioues satis efficax: est, ct urinae difficultate laborantibus opitulatur: deniq et potum ex aqua lienem liquat. ΠΈΡΙ YAHZ ΤΑΤΡΙΚῊΣ BIBAÁION E. 807 Κεφ. gÀO'. (gu.) [Περὶ ἀντιπαϑοῦς.] Καὶ τὸ κα- λούμενον δὲ ἀντιπαϑὲς κοράλλιον οἰητέον ὑπάρχειν, εἰδικὴν ἔχον διαφοράν" ἔστι δὲ τῇ μὲν χρόᾳ μέλαν, δενδοίζον δὲ καὶ αὐτὸ, καὶ ὀζῶδες μᾶλλον. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει τὴν αὐτὴν τῷ προειρημένῳ. Κεφ. gu. (guo) [Περὶ φρυγίου λίϑου.] | i806 φρύ- 7ιος, ᾧ οὗ βαφεῖς ἐν Φρυγίᾳ χρῶνται, 1 ὅϑεν καὶ ὠνόμασται, γεννᾶται ἐν Καππαδοκίᾳ " ἄριστος δ᾽ ἐστὶν ὃ ὠχρὸς καὶ μέ- σως βαρὺς, οὐκ ἰσότογος τῇ συγκρίσει τοῦ χρώματος 58, ἔχων δὲ διαφύσεις λευκὰς, ὡς καδμεία. Καίεται δ᾽ ὃ λίϑος οὕτω" βρέξας αὐτὸν καλλίστῳ olo, διαπύροις ἔγκρυψον ἄνϑραξι, καὶ ῥίπιζε συνεχῶς" ἐὰν δὲ μεταβάλλῃ τὴν χρόαν, κιῤῥότερος γενόμενος, ἐξελὼν αὐτὸν, τῷ αὐτῷ σβέσον οἴνῳ“ καὶ πάλιν εἰς τοὺς ἄνϑρακας ἀποϑέμενος, τὰ αὐτὰ ποίει" καῖε δὲ αὐτὸν ἐκ τρίτου, προφέχων, μὴ ϑουβῆ καὶ ἀπασβο-- λωϑῇ. 4Δύναμιν δ᾽ ἔχει ὠμός τὲ καὶ κεκαυμένος στυπτικὴν ἐναργῶς 99, ἔτει δὲ ἀνακαϑαρτικὴν καὶ ἐσχαρωτικὴν ποσῶς, 68) Sic Ald., Marcelli interp. et Lacunae cod.; οὐκ δὔτογος τῇ συγκρίσει τοῦ σώματος Ásulan, cum reliquis. 69) Sic Ald., Asulan. et Cornaxr.; ἐγεργῶς Goupyl. et Sarac. Cap. CXXXIX. (CXL.) [De antipathe.] Quod an- tipathes vocatur, coralium quoque esse censendum est, sed specificam habens differentiam. Est autem colore ni- gro, arborescens et ipsum, ac magis ramosum. Vires ha- bet antecedentis. Cap. CXL. (CXLI) [2e pArygio lapide.] Phry- gius lapis, quo tinctores in Phrygia utuntur, a qua etiam nomen accepit, nascitur in Cappadocia. Optimus habetur pallidus, mediocriter ponderosus, coloris compactione haud aequabilis, cum albas habeat intercurrentes lineas, sicnt cadmia. - Uritur autem in hunc modum. Vino optimo perfusum ignitisque carbonibus obrutum flabello assidue ventilato: ac, ubi colore mutato magis fulvus evaserit, extractum eodem vino restinguito. Eadem iterum prunis imponens facito: sed ct tertio ipsum urito: attamen at- tende, ne comminuatur, aut in fuliginem abeat. Crudus ustusque vim habet manifesto astringentem , insuper ex- 808 ΠΗΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ 3 κατακαυμάτων ve 70 ἰατικὴν σὺν κηρωτῇ" πλύνεται δὲ, ὡς ἢ καδμεία. Κεφ. guo. (ρμβ',) [Περὶ ἀσσίου λίϑου.} "Ascioy 7 δὲ λίϑον παραληπτέον τὸν κισσηρώδη τὴν χρόαν, χαῦνον τε καὶ κοῦφον, ἔτι δὲ evo, καὶ διαφύσεις μηλίνας à ἔχοντα διὰ βάϑος' τὸ δὲ ἄνϑος αὐτοῦ ἔστιν " ἐφιζάνουσα ἐπίξαν-. 1 dog ἁλμυρὶς jj ἐπιφανείας τῶν λίϑων, τῇ μὲν συστάσει λεπτὴ, τῇ δὲ χρόᾳ τὸ μέν τι 'λευκόν ἔστι, τὸ δέ τι ἔοικε 1 κισσήρει, ἐπὶ τὸ μήλινον τετραμμένον" προςαγόμενόν τε τῇ yh ττῃ, δάκνει ποσᾶς. Δυνάμιν δὲ ἔχει ἑκάτερον ? σηπτι- 1 “εν ἡσυχῆ, καὶ διαφορητικὴν φυμάτων ) τερεβινϑίνῃ ἀναλαμ-, 1 βανόμενον ῥητίνῃ ἢ ὑγρᾷ πίσσῃ" εὐτονώτερον δὲ τὸ &vdog | ἡγητέον" ἔκ περισσοῦ. δὲ τοῦτο ξηραινόμενον τὰ παλαιὰ καὶ δυοκατούλωτα ἕλκη ἰᾶται" καταστέλλει δὲ τὰ ὑπερσαρκοῦντα, καὶ ᾿ἀνακαϑαίρει σὺν μέλιτι τὰ μύκησιν ὅμοια καὶ ϑηριώδη". πληροῖ δὲ καὶ τὰ κοῖλα τῶν ἑλκῶν, καὶ ἀνακαϑαίρει σὺν . μέλιτι" καὶ τὰ νεμόμενα δὲ ἵστησι, μιγὲν κηρωτῇ" καὶ πο-᾿ 70) Sarac. et Marcell. interpr. mutavit vulg. χαταπλασμάτων. 71) σσιον scribo cum Salmas., non dor, quia circa Assum Troadis, IMitylenaeorum coloniam, reperiebatur, Strabo lib. x3. y , p. 410. Plin. 56, 27. Steph. Byz. s. v. 24ocog. 72) Interpositum στυπτικήν nec matura, nec codd., nec Serap. agnoscit, purgantem et quadantenus crustas obducentem. Ambustis cum cerato medetur. lavatur, uti cadmia. Cap. CXLI. (OXLIIL.) [.De asszo lapide.] Assius lapis assumi debet pumicis colore, fungosus ac levis, iu- super friabilis ac lineis ad imum discurrentibus luteis :| distinctus. Flos eius est salsugo flavescens, summis lapi- dibus insidens, tenui compage, colore partim candido, ἡ partim pumici simili, ad luteum vergente. Admotus lin- - guae aliquantum mordet. Vim habet et flos et lapis ipse — leviter exedentem et tubercula discutientem, si resina te- | rebinthina aut pice liquida excipiantur: efficacior autem. flos habetur. Siccatus vero [flos expedite vetera ulcera | sanat, quae cicatrici repugnant: carnes excrescentes cohi- bet: repurgat cum mclle fungis similia ac ferina: cava | eorum explet cum eodem melle et expurgat: depascentia ΠΕΡῚ YA4HEX IATPIKHEZ BIBAION E. 809 δαγρικοῖς ἐν καταπλάσμασι μετὰ ἐρεγμοῦ" καὶ σπληνικοῖς Qu 7a Nazh , 2 , , 5» Y , piv ὄξους καὶ ἀσβέστου᾽ ἐκλειχόμενόν ve τὸ ἄνϑος μετὰ ué- , 3 λιτος φϑισικοὺς ὠφελεῖῖ Κατασκευαΐονται δὲ καὶ πύελοι ἐκ - ΄ 3 e c M U , Εἰ , bl τοῦ λίϑου, εἰς ἃς oí ποδαγρικοὶ τοὺς πόδας ἐντιϑέντες ὠὦφε- λοῦνται, καὶ σόροι σαρχοφάγοι᾽ τὸ δὲ ἄνϑος ἰσχναίνει τὰ πολύσαρκα καὶ παχέα σώματα, καταπασσόμενον ἀντὶ νίτρου 2 , 13 ^ »' , ^ Li : ' , ἐν βαλανείῳ * ἐὰν δέ τις πλῦναι ϑέλῃ τὰ προγεγραμμένα, πλυνέτω ὡς τὴν καδμείαν. Κεφ. ouf. (ouy.) [Περὶ πυρίτου λίϑου.] Πυρίτης τὰ) 07» ΄ τ δῆς: ed N ΄ 3 , , εἶδος ἔστι λίϑου, ay οὐ χαλκὸς μεταλλεύεται" ληπτέον uéy- τοι τὸν χαλκοειδῆ, εὐχερῶς δὲ σπινϑῆρας ἀφιέντα. Καυ- στέον δέ τρόπῳ τοιούτῳ; μέλιτι δεύσας αὐτὸν, ἔνϑες εἷς ἀνθρακιὰν μαλακὴν. καὶ ῥίπιζε συνεχῶς, ὡς ἂν τὴν χροιὰν κιῤῥὸς 6 γέγηται" ἕνιοι δὲ εἰς πολλοὺς καὶ πεπυρωμένους » 2 ΄, ε -“ , - , D ΄ ἄνϑρακας ἀποτίϑενται ἱκανῶς βεβρεγμένον τῶ μέλιτι τὸν λί-- $ov* ὅταν δὲ μέλλῃ τρέπεσϑαι ἐπὶ τὸ πκιῤῥὸν, ἀναιροῦνται" ͵ D , " ΄ καὶ ἀποφυσήσαντες τὴν σποδὸν, παλιν καίουσι διάβροχον, 75) Egregie sic e Serap. et priscis interpretibus hunc locum re- stituit Salmasius Plin, exerc. p. 847. Vulg. σαρχοφάγοι γένονται» ἐσχναένουσαι τὰ πολύσαρχκα xal παχέα σώματα; καταπλασσόμεγαν üvt( otc, 74) Serap. σπυβῤῥός. cum cerato sistit. Fit ex eo cataplasma podagricis cum fabae farina, et lienosis ex aceto et viva calce. Prodest itidem flos ex melle linctu phthisicis. Iuvantur etiam po- dagrici, pedibus in pelves ex eodem lapide cavatas indi- tis, et loculi sarcophagi dicti (inde parantur) Flos autem extenuat valde carnosa et obesa corpora, inspersus balneo nitri vice. Quodsi utrumque lavare libet, cadmiae medo lavato. Cap. CXLII. (CXLIIL) [De pyrite lapide.] Pyri- tes lapidis species est, e qua aes conflatur. Eligi debet, quod aeris speciem prae se fert, quique facile scintillas edit, Uritur autem in hunc modum: Melle irrigatus car- bonibus lentis inditur et assidue ventilatur flabello, donec fulvus fiat. Alii lapidem copioso melle perfusum in mul- tos carbones igne candentes demittunt, ac, ubi ad fulvum colorem vergere coeperit, ab igne amovent, difllatoque 810 | HEAANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ τ ἕως ἂν ψαϑυρώτερος γένηται ὁμαλῶς" πολλάκις γὰρ μόνον 6 f ἐπικαίεται τὴν ἐπιφάνειαν: οὕτω δὲ ἀποκαύσαντες καὶ Emod- —— ψαντες, ἀποτίϑενται" ἐὰν δὲ πεπλυμένου χρεία ὑπάρχη, πλυ-΄ véov ὡς καδμείαν. Δύναμιν δὲ ἔχει κεκαυμένος καὶ ὠμὸς ϑερμαντικὴν 75, σμηκτιχὴῆν, ἀποκαϑαρτικὴν τῶν ἐπισκοτούν- των ταῖς ὄψεσι. διαφορητικήν τὲ καὶ πεπτικὴν σχληρωμά- τῶν" ἀναληφϑεὶς δὲ ῥητίνη καταστέλλει τὰ ὑπερσαρχοῦντα —— μετὰ ποσῆς ϑερμασίας καὶ στύψεως" Ἀαλοῦσι δὲ ἔνιοι τ —— οὕτω καέντα διφρυχγές. Κεφ. guy. (guó.) [Περὶ αἱματίτου Aí9ov.] «{ἀϊματ- —— τῆς δὲ λίϑος ἀριστός ἐστιν ὃ εὐθρυβῆς μὲν καὶ κατακορὴς 70 — ἤτοι μέλας, ἐν ἑαυτῷ δὲ σκληρὸς καὶ ὁμαλὸς, ἀνεπίμικτος Ὁ ῥυπαρίας τινὸς ἢ διαζωμάτων. ΖΔύναμιν. δὲ ἔχει στυπτικὴν, | ϑερμαντικὴν ποσῶς, καὶ λεπτυντικὴν, καὶ σμηκτικὴν οὐλῶν 77 —— τῶν ἐν ὀφϑαλμοῖς καὶ τραχωμάτων. σὺν μέλιτε" σὺν δὲ γά-- λακτι γυναικείῳ, πρὸς ὀφϑαλμίας καὶ ῥήξεις καὶ ὑφαίμους ὀφϑαλμούς" πίνεται δὲ σὺν οἴνῳ πρὸς δυφουρίαν καὶ ῥοϊκας, 75) Hoc deest in cod. X.; Serap. eius loco πυρωτεκήν legit. 76) Serap. legit addita αἱμόχρους ἢ idÓ7s. 77) Editt, omnes οὔλωγ- cinere, denuo perfusum cremant, donec aequaliter sicca- — tus friabilior reddatur: siquidem saepe superficies sola amburitur. Ita porro crematum siccatumque recondunt. Sin eloto opus sit, lavari debet, uti cadmia, "l'am usti quam crudi vis est calefaciens, abstergens, offusam oculis | caliginem expurgans, duritias et discutiens et maturans. - Idem, resina exceptus, carnes excrescentes cohibet cum aliquantula caliditate et astrictione. Nonnulli sic ustum — ς᾽ vocant diphryges. | Cap. CXLIIL (CXLIV.) [De Aaematite lapide.] Haematites optimus habetur friabilis et saturato sanguinis colore, seu niger, suapte natura durus et aequabilis, nulla — sorde admixta nulloque zonarum discursu. Vim habet astringentem , aliquantum calefacientem et extenuantem. Oculorum cicatrices et scabritias cum melle exterit. Cum lacte vero muliebri oculorum inflammationi, rupturis et — suffusionibus medetur. Bibitur ex vino contra urinae dif- ; ΠΕΡῚ YA4HZ IATPIKHZ BIBAION 4. 811 A ' eu ix 1 λῶ € UT E , δὲ * παὶ πρὸς αἵματος πτύσεις σὺν χυλῷ ῥοιᾶς" γίνεται δὲ xoi κολλύρια ἐξ αὐτοῦ καὶ ἀκόνια, πρὸς τὰ ἐν ὀφϑαλμοῖς πάϑη ἐπιτήδεια" καίεται δ᾽ ἐμφερῶς τῷ φρυγίῳ λίϑῳ, τοῦ οἴνου . 3 ^ , περιῃρημένου 18. ἱμέτρον δὲ ἔστω τῆς καύσεως τὸ γενέσϑαι αὐτὸν μέσως κοῦφον καὶ πεπομφολυγωμένον. 4]ολοῦσι δέ ͵ Hd “Ὁ ; 2 τινὲς τὸν προειρημένον οὕτω" λαβόντες βῶλον σχιστοῦ A- ϑου, πυκνόν τε καὶ στρογγύλον, τοιαῦται δέ εἶσιν ci λεγο- € 7t σὰ / , μέναι ῥίζαι αὐτοῦ, tig κεραμίαν γάστραν, ἔχουσαν ϑέρμοσπο-- 2 5 , διὰν ϑερμὴν, ἐγκρύπτουσιν" εἶτα διαλιπόντες μικρὸν, dvQu- ροῦνται καὶ ém ἀκόνης τρίβουσι, δοκιμάζοντες, εἰ τὴν τοῦ ΄ , , , » αἱματίτου χρόαν ἀπείληφε" κἂν μὲν οὕτως ἔχη; ἀποτίϑενται" , , -“ 5 - εἰ δὲ μὴ, πάλιν ἐγκρύπτουσι, συνεχῶς ἐφορῶντες καὶ Ooxi- , 3 Ν ᾿ 2 MIS D -" ΄ - μαάζοντες" ἀφεϑεὶς γὰρ ἐπιπολὺ ἕν τῇ σποδιᾷ μεταβάλλει τῷ χρώματι, ἔπειτα διαχεῖται. ἀπελέγχεται δὲ ὃ κεκακοτεχγημέ- “Ὁ a / H D vog 7? πρῶτον μὲν ταῖς διαφύσεσι" ὃ μὲν γὰρ εἰς κτηδόνας ὡς δὴν E » 3 » ε 2 ε ΄ 2 ci » I ἐπὶ εὐθείας ἀποκλᾶται" ὃ δ᾽ αἱματίτης ovy οὕτως ἔχει" ἔτι δὲ τῇ yoóq99* ὃ μὲν γὰρ ém ἀκόνης τριβόμενος 81: εὐανϑῆ il t μ 9 "o μ 1 78) Lacuna περιῤῥαινομένου. Sed Plin., Oribas. et prisci inter- pretes vulgatam scripturam tuentur. 79) H. Stephan. iam sic legit et post eum Sarac. Reliqui siue .augmento χαχοτεχγνημένος. 80) Bene sic Sarac.; ἔχει Bv τῇ yoóa vulgo; δἶτα ἀπὸ τῆς χρόας Sambuc, cod. 81) Haec addo e Serap. ficultatem et mulierum profluvia, cum punici mali succo contra sanguinis reiectiones. Fiunt et ex eo collyria item- que coticulae, quae adversus oculorum affectus accommo- dantar. Uritur, ut phrygius lapis, demto tamen vino. Modus ustionis est, ut modice levis fiat, et bullis tume- scat. Adulterant haematiten nonnulli ita, ut glebam schi-- sti lapidis densam rotundamque, cuius modi sunt quae eius radices vocantur, in urceum figlinum, fervente ci- nere repletum, condant; deiu, mora brevi interposita, exi- mant atque explorent, num ad cotem trita haematitae co- lorem reddat. Quod si ita se habet, reponunt: sin mi- nus, iterum novo cinere obruunt, et frequenter inspicien- tes explorant; quoniam diutius in cinere dimissa colorem mutat, et mox diffunditur, JDiscernitur autem adulteratus primum venis scissilibus: quippe per venarum ductus in rectum diífringitur: at haematites non item. Dein etiam 819 ΠΕΔΑΝΙΟῪ 4IOXKOPIAOY ANAZAPBEOX ἀνίησιν" ὃ δ᾽ αἱματίτης βαϑυτέραν καὶ τῷ κινναβάρει ἔοι- κυῖαν. Εὑρίσκεται δὲ καὶ ἐν τῇ σινωπικῆ μίλτῳ. καὶ &x τῆς μαγνήτιδος πέτρας καιομένης ἐφ᾽ ἱκανὸν κατασκευάζεται αἱματίτης" ὃ δὲ αὐτοφυὴς ἐν ““ἰγύπτῳ μεταλλεύεται. Κεφ. ομδ. (oue) [Περὶ σχιστοῦ Aí8ov.] Σχιστὸς δὲ λίϑος γεννᾶται μὲν ἐν τῇ κατὰ ἑσπέραν ᾿Ιβηρίᾳ" ἄριστος δὲ, εἶναι δοκεῖ ὃ παραχροκίζων τῇ χρόᾳ, εὐθρυβής τε καὶ εὖς-- σχιστος, ὡς ἐν éavrQ: ἔοικε δὲ τῆς συνϑέσεως ἕνεκεν καὶ τῆς ἀλληλουχίας τῶν κτηδόνων αὐτοῦ ἀμμωνιακῷ ἁλί. 4ύ- γαμιν δὲ τὴν αὐτὴν τῷ αἱματίτη εἰςφέρεται, 77 εὐτονίᾳ μό- γον λειπόμενος αὐτοῦ" πληροῖ δὲ xai κοιλώματα, γυναικείῳ διεϑεὶς γάλακτι, καὶ πρὸς ῥήξεις καὶ προπτώσεις, ἔτι δὲ πα- χύτητας βλεφάρων καὶ σταφυλώματα λίαν ἐνεργεῖ. Κεφ. ou£. (ομς΄.) [Περὶ γαγάτου Aí0ov.] Τοῦ δὲ γαγάτου προκριτέον τὸν ταχέως ἐξαπτόμενον καὶ ἀσφαλτί- ζοντὰα τῇ ὀσμῇ᾽ μέλας δὲ κοινῶς ὑπάρχει καὶ αὐχμηρὸς, ἔτι δὲ πλαχώδης καὶ κοῦφος ἄγαν. Δύναμιν δὲ ἔχει μαλακτιλὴν καὶ διαφορητικήν" ἔστι δὲ καὶ ἐπιληπτικῶν ἔλεγχος ὑποϑυ- colore: nam hic in cote tritus floridam reddit, haemati- tes vero saturiorem et cinnabaris aemulam. Invenitur et in rubrica sinopide, et e magnete lapide vehementer usto paratur: nativus autem in Aegypto effoditür. Cap. CXLIV. (COXLV.) LDe schisto lapide] Schi- stus lapis in occidentali Iberia nascitur. Probatur ma- xime, qui croci colorem aemulatur, tritü facilis ac sua natura fissilis est, tum compage, tum mutua venarum co- haerentia sali ammoniaco similis. Vim exhibet haemati- tae, sed ad omnia infirmiorem. Quin et cava ulcera ex- plet, lacte muliebri dilutus, itemque ad rupturas et pro- Japsus, ut et crassitiem palpebrarum et staphylomata ma- gnopere efficax est. Cap. CXLV. (OXLVLI.) [De gagate Zapide.] Pax: ferendus gagates, qui celeriter accenditur, et odorem bi- tuminis reddit. Est autem plerumque niger et squalidus, praeterea. crustosus et perquam levis, Vim habet mol- lientem ct discutientem. Sullitus comitialem morbum de- ΠΕΡῚ YAHEZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ BIBAION E. 813 μιαϑεὶς, καὶ ὑστερικὰς ἀνακαλεῖται" διώκει δὲ καὶ ἑρπετὰ ϑυμιαϑεὶς, καὶ ποδαγρικαῖς καὶ ἀκόποις μίγνυται δυνάμεσι. Τεννᾶται δὲ ἐν “υκίᾳ 53, κατά τινα ποταμοῦ εἴξρυσιν εἷς ϑάλασσαν ἐκχεομένου" ἔστι δὲ πλησίον τῆς λεγομένης Πα-- λαιοπόλεως 55" καλεῖται δὲ ὃ τόπος καὶ ὃ ποταμὸς Γάγας 83, παρ οὗ τῷ στόματι εὑρίσκονται οὗτοι οἵ λίϑοι85. Ὁ Κεφ. ρομε΄. (ρμζ ἡ [Περὶ ϑραᾳκίου λίϑου.] *O δὲ λε- γόμενος ϑρᾳκίας γεννᾶται μὲν κατὰ Σιντίανδο, ἐν ποταμῷ τῷ λεγομένῳ Πόντῳ 81. Δύναται δὲ τὰ αὐτὰ τῷ yoyau ἱστορεῖται δὲ, ἐχκαίεσϑαι uiv αὐτὸν ὕδατι, σβέννυσϑαι δὲ ὑπὸ ἐλαίου" ὅπερ καὶ ἐπὶ τῆς ἀσφάλτου γίνεται. Κεφ. ομζ΄. (ὁμη.) [Περὶ μαγνήτου.)] Τοῦ δὲ μαγνή-- $2) Ex Galeno fac. simpl. lib, 9. p. 205. Steph, Byz. [ἀγαν ct Nicandr, schol. ad ther, v. 57.5; vulgo Κιλικίᾳ. 85) E Steph. Byzant, Γάγαι, ἣν καὶ παλαιὸν τεῖχος coniectura consequitur Salmas. Plin. exerc. p. 178. loco vulgaris Iliayiozt02eos; nusquam memoratae, sic esse legendum. 84) Ταάγαι Steph. Byz., Etym. magu., Plin, 5, 28. 56, 34. Iyyuas Schol. Nicandr. ther. v. 57.» unde et lapis γαγγῆτες et foxte Strabo- nis γαγγῖτις lib. 16. p. 501. 85) Iu nothis quaedam habet e Sambuci codice Saracenus, librarii commenta de διακριτεικῷ τῆς ἱερᾶς νόσου hoc lapide, quod iam in textu adest, et de usu ϑυμιωμένου λίϑου contra νόσους γυναικῶν κρυ-- φώος» quac haud digna videntur, ut reprimantur. 86) ZXwwvtéav, τιόλιν τῆς Μακεδονίας πιρὸς τῇ Θράκῃ habet Steph. Byz., ad quam fluvius ille, Pontus dictus, cum lapide mirabili in-— veniatur, de quo et Aristot. mürab, ausc. c. 125. Hinc iam Salmas, Plin. exerc. p. 179. vulgarem lectionem ἂν ZxvOíx sic mutandam esse probavit. Strab, exc. libr. 7. p. 492. Σιντοὶ, ἔϑνος ϑρῳκικόν. 87) Sic et Nicand, ther. v. 4g. prehendit, recreatque hystericas: fugat et serpentes fumo. Podagricis medicamentis et acopis additur. In Lycia au- tem nascitur, qua influens amnis in mare effunditur, prope ab oppido, quod Palaeopolis vocatur. Appellatur autem et locus et amnis Gagas, ad cuius ostium id genus lapi- dum invenitur. Cap. CXLVI. (CXLVIL) [De £Aracio lapide.] La- pis thracius dictus generatur iuxta Sintiam, in íluvio, qui Pontus vocatur. Vis eadem, quae gagatae. "lraditur autem accendi aqua, oleo autem exstingui: id quod etiam bitumini accidit. ' Cap. CXLVII. (CXLVIIL) [6 magnete.] Lapis 914 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQOZ vov λίϑου ἄριστός ἐστιν ὃ τὸν σίδηρον εὐχερῶς ἕλκων, καὶ τὴν χρόαν κυανίζων, πυκνός τε καὶ οὐκ ἄγαν βαρύς. “Δύνα- μιν δὲ ἔχει πάχους ἀγωγὸν, διδόμενος μετὰ μελικράτου guo βόλου βάρος" ἔνιοι δὲ τοῦτον καίοντες ἀντὶ αἱματίτου mu- πράσκουσιν 88, ὶ £5 Κεφ. oup. (ouo) [Περὶ ἀραβικοῦ λίϑου.] 'O δὲ ἀραβικὸς 898 λεγόμενος λίϑος ἔοικεν ἐλέφαντι ἀσπίλῳ 90: ov- τος λεῖος καταπασϑεὶς 91 αἱμοῤῥοΐδας ἀποξηραίνει" ὀδόντων δὲ σμῆγμα γίνεται καυϑεὶς κάλλιστον 932. ' Κεφ. ρμϑ'. (ον΄.) [Περὶ γαλακχτίτου M8ov.] “Ὁ δὲ 1 γαλακτίτης ὠνόμασται ἀπὸ τοῦ γαλακτῶδες ἀνιέναι" ἔστι μέντοι ἄλλως ἔντεφρος τὴν χρόαν, γλυκὺς πρὸς τὴν γεῦσιν" ἁρμόζει δὲ πρὸς ὀφϑαλμῶν ῥεύματα καὶ ἕλκη, ἐγχριόμενος " δεῖ δὲ τρίψαντας αὐτὸν ὕδατι, ἀποτίϑεσϑαι ἐν πυξίδι uo- λυβδίνῃ, διὰ τὸ περὶ αὐτὸν κολλῶδες. Κεφ. ov. (υνα΄.) [Περὶ μελιτίτου λίϑου.] “Ο δὲ uchi- - 88) Quae in nothis e Sambuci codice huic capiti. adiecta habet Sarac., absurda sunt et plaue indigna, quae hic transscribantur. 89) Galen. fac. simpl. 9. p. 204. ἀράβιος. 90) Lacunae cod. sic habet loco vulg. ἐλέφαντος σπίλῳ. 9x) Vulg. καταπλασϑείς. 92) Ultimum in Ald, omiserant seriores. magnes optimus est, qui ferrum facile trahit, et colore coerulescit, densus est, nec admodum gravis. Vim habet crassos hamores educendi, si ex aqua mulsa detur trium obolorum pondere. Sunt vero, ag crematum hunc pro haematite vendant. Cap. CXLVIII. (CXLIX.) [De arabico lapide.] Lapis arabicus dictus ebori nrinime inaculoso similis est. Is tritus illitu haemorrhoidas exsiccat. Crematus autem. optimum fit dentifricium. Cap. CXLIX. (CL.) [De ga/actite lapide.] Gala- ctites nomen inde traxit, quod lacteum succum remittat. Alioquin cinerei est coloris et gustu dulcis. Ad oculorum Ófluxiones et ulcera convenienter inungitur.. Oportet au- tem in aqua tritum in pyxide plumbea recondere, pro- - pter viscosum , quod adhaeret. Cap. CL. (CLI.) [De melitite lapide,] Melitites ΠΕΡῚ YÁAHEZ IATPIKHZ ΒΙΒΑ,ΙΟΝ E. 815 Tío κατὰ πάντα ἔοικε τῷ γαλακτίτῃ" διαφέρει ἐν τῷ yÀv- ͵ 2h M , ὃ κότερον ἀνιέναι τὸν χυλόν' ποιεῖ δὲ πρὸς ἃ καὶ ὃ γαλα-: χτίτης 53. Κεφ. wf. (pf) [Περὶ μορόχϑου λίϑου.Ἴ .díDos μόροχϑος 5, ὃν ἔγιοι αλαξίαν ἢ 7 λευκογραφίδα ἐκάλεσαν, ἐν «Αἰγύπτῳ γεννᾶται" ᾧ καὶ οἱ ὀϑονοποιοὶ πρὸς λεύκωσιν τῶν ἱματίων χρῶνταιϑϑ, μαλακῷ καὶ εὐανέτῳ ὄντι. Δοκεῖ δὲ παρεμπλάσσειν, ἁρμόζων ἐπὶ αἱμοπτοϊκῶν καὶ κοιλιακῶν καὶ πρὸς xvor&og99 ἀλγήματα, σὺν ὕδατι πινόμενος " καὶ δοϊκαῖς ὁμοίως καὶ ἐν προςϑέματι" εἴς τε τὰ μαλακὰ ὀφϑαλ.- μικὰ μίγνυται" πληροῖ γὰρ κοιλώματα. καὶ ῥεύματα ἵστησι" σὺν δὲ κηρωτῇ ἀναληφϑεὶς, τὰ τρυφερὰ τῶν ἑλκῶν ἀπουλοῖ. Κεφ. op. (ονγ΄.) [Περὶ ἀλαβαστρίτου À8ov.] .4i- ϑος ἀλαβαστρίτης, ὃ καλούμενος Ow, ἀναληφϑεὶς κε-- καυμέγος ὑητίνῃ ἢ πίσσῃ; διαφορεῖ σκληρίας " στομάχου δὲ ἀλγήματα μετὰ κηρωτῆς παρηγορεῖ᾽ στέλλει δὲ καὶ οὖλα. 95). Piget, iterum absurda transscribere additamenta e Sambuci cod. in Sarac. nothis. 94) Lacuna legit, ut Galen. et Aét., μόροξος. 95) Galen. l. c. p. 198. ᾧ χρῶνται στιλπνοῦντες τὰς ὀϑόνγας. 96) Vulgo καὶ χύστεων. omnino galactitae similis: hoc tantum interest, quod dulcio- rem succum remittat. Ad eadem valet, ad quae ygalactites. Cap. CLI. (CLIL) [Je morochtho lapide.] Mo- rochthus lapis, quem aliqui galaxian aut levcographida yocant, in Aegypto nascitur: ac eo quidem, cum mollis ἡ sit, facileque solvatur, linteones dealbandis linteis utun- tur. Creditur spiracula corporis obducere, convenitque sanguinem reiicientibus, coeliacis et adversus vesicae do- lores, cum aqua potus: itemque feminis profluvio labo- rantibus similiter potus, et in pes$so appositus. Mollibus etiam oculorum medicamentis miscetur: cava enim eorum ulcera explet, fluxionesque sistit. Idem cerata exceptus teneras ulcerum partes ad cicatricem perducit. Cap. CLII. (CLIIL) [226 a/abastrite.] Alabastrites, vocatus onyx, exustus resinaque aut pice exceptus, duri- tias discutit, stomachi dolores cum cerato levat, et gingi- vas reprimit. wt. 810 HEAANIOY A4IOZKOPIAOY ΦΝΑΖΑΡΒΕΩΣ Κεφ. ov/. (Qvà..) [Περὶ ϑυΐτου λίϑου. .«“ίϑος ὃ καλούμενος ϑυΐτης γεννᾶται μὲν ἂν τῇ «Αἰϑιοπίᾳ. ἔστι δὲ ὑπόχλωρος, ἰασπίζων 1. ἐν δὲ τῷ ἀνίεσϑαι γαλακτώδης goi γνόμενος, ἀναδάκνων σφοδρῶς. “δύναμιν δὲ ἔχει ἀποκαϑαρ-- τικὴν τῶν ταῖς κόραις ἐπισκοτούντων. Keg. ρνδ΄. (gvé.) [Περὶ ἰουδαΐϊκοῦ Aíov.] *O 0àiov- δαϊχὸς λίϑος 98 γεννᾶται uiv ἐν τῇ "ovüaíg, τῷ σχήματι βαλανοειδὴς, λευκὸς, εὔρυϑμος ἱκανῶς, ἔχων καὶ γραμμὰς παραλλήλους, ὡς ἀπὸ vÓQvov: ἀνιέμενος δ᾽ ἐστὶν ἄποιος ἐν τῇ γεύσει" δύναται δὲ ἐρεβινϑιαῖον μέγεθος, διεϑὲν ὡς κολ-- λύριον ἐπ᾽ ἀκόνης σὺν ὕδατος ϑερμοῦ κυάϑοις τρισὶ, καὶ πο-- ϑὲν, δυρουρίαις βοηϑεῖν, καὶ τοὺς ἐν κύστει λίϑους ϑρύπτειν. Κεφ. gvé. (gvc.) [Περὶ ἁμιάντου λίϑου.] «Δΐϑος ἀμίαντος γεννᾶται μὲν ἐν Κύπρῳ, στυπτηρίᾳ σχιστῇ ἐοικώς " | 6v ἐρχαζόμενοι 99 ὑφάσματα ποιοῦσιν ἐξ αὐτοῦ, ὄντος ἵμαν- τώδους πρὸς ϑέαν" ἃ βληϑέντα εἰς πῦρ φλογοῦνται μὲν, λαμπρότερα δὲ ἐξέρχονται, μὴ κατακαιόμενα. 97) Galen. 1, c. ὡς Ἰάσπες ὀνομαζόμενος (? OvvyoVutvos). 98) A€t. 2752041905. 99) Lacuna legit ἐργαζόμοναν αἱ “ἰϑιοπίδες. Cap. CLIII. (CLIV.) [De tAyite lapide] Lapis nomine thyites in Acthiopia gignitur, subviridis quidem et iaspidem referens: attamen, cum diluitur, lacteum red- . dens succum. — Vehementer mordet, valetque. ad expur- ganda, quae pupillis caliginem offundunt. Cap. CLIV. (CLV.) [De iudaico lapide.] Iudaicus lapis in ludaea nascitur, glandis efíligie, candidus, ap- prime concinnus, lineis parallelis quasi tornatis distinctus. Dilutus nullam qualitatem gustui exhibet: at ciceris mole solutus ad. cotem collyrii instar, cum aquae calidae cya- this tribus, potu urinae difficultatem levat, et vesicae cal- culos frangit. Cap. CLV. (CLVLI.) [2e/apide amianto.] ^Amian- | tus lapis in Cypro nascitur, alumini scissili similis, e quo elaborato, utpote ílexili, telas spectaculi gratia te- xunt: quae ignibus iniectae ardent quidem, sed ílammis invictae splendidiores exeunt. ΠΕΡῚ YA4HX ΙΑΤΡΙΚΗ͂Σ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 817 Κεφ. ovg. (ρνζ.) [Περὶ σαπφείρου. .4í0oc σάπφει- ρος δοκεῖ ὠφελεῖν σκορπιοπλήκτους πινόμενος" πίνεται δὲ καὶ πρὸς τὰς ἐντὸς ἑλκώσεις" καὶ τὰς ἂν τοῖς ὀφθαλμοῖς ὕπερο- χὰς καὶ σταφυλώματα καὶ φλυκταίνας στέλλει, καὶ | τὰς ῥή- ἕξεις τῶν ὑμένων συνάγει. Κεφ. ονζ΄. (ονη.) [Περὶ μεμφίτου λίϑου. «Δίϑος μεμφίτης εὑρίσκεται ἐν «Αἰγύπτῳ κατὰ Μέμφιν, ἔχων ψηφί- δὼν μέγεϑος, λιπαρὸς καὶ ποικίλος" οὗτος ἱστορεῖται κατα- χρισϑεὶς λεῖος ἐπὶ τῶν μελλόντων τέμνεσϑαι ἢ καίεσϑαι τό- πων. ἀναισϑησίαν ἀκίνδυνον ἐπιφέρειν. Κεφ. enr. (ονϑ' .) [Περὶ σεληνίτου λίϑου.] «πίθος σεληνίτης, ὃν τινες ᾿ἀφροσέληνον 100 ἐκάλεσαν, διὰ τὸ εὑρί- 1 U DE αὐτὸν νυκτὸς [μεστὸν 1 ἕν τῇ τῆς σελήνης παραῦ ξήσει" γεννᾶται δὲ ἐν “Ιραβίᾳ, λευκὸς, διαυγὴῆς, κοῦφος" τοῦτον ὑποξύσαντες διδόασι πόμα ἐπιληπτικοῖς' καὶ ἀντὶ 100) Galen. fac. simpl. lib. 9. p. 508. ἀφροσέληνοςῪ admin, amat. lib. 9. p. 721. διαφαγεῖς A(Jos , οὖς τέμνοντες εἰς λεπτὰ ταῖς ϑυρίσιν ἐγτιϑέασιν. 1) Salmas, Plin. éxerc, p. 775. mavult vaoróv. Gesnerus autem στιλπνὸν ἐν τῇ τῆς σελήνης μεστῆς παραυγάσει legendum esse putat. Sic etiam G. Agricola de nat, fossil. lib, 5. p. 257. intellexit. Cap. CLVL (CLVIL) [Desapphiro] Sapphirus la- pis ictis a scorpione potu prodesse existimatur. Bibitur et contra intestinas exulcerationes. Extuberantia in ocu- lis, staphylomata et pustulas reprimit, et ruptas mem- branas cogit. Cap. CLVII. (CLVIIL) [De memphite lapide.] La- pis memphites in Aegypto iuxta Memphin invenitur, cal- culorum magnitudine, pinguis et versicolor. Koc tradunt trito et illito partibus, quae secandae vel urendae sunt, sensus abolitionem citra periculum inferri. Cap. CLVIII. (CLIX.) [2e selenite lapide.] Lapis selenites, quem nonnulli aphroselenon appellarunt, quod noctu luna crescente [plenus] reperiatur. Nascitur in Arabia, candidus, translucens ct levis. lluius ramenta comitialibus in potu exhibentur. Eum etiam mulieres DIOSCORIDES. Fff S18 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ φυλακχτηρίου δὲ περιάμματι αὐτῷ αἵ γυναῖκες χρῶνται" δοκεῖ δὲ καὶ δένδρεσι προοδεϑεὶς καρπογόνος εἶναι. ; Κεφ. ονϑ'. (ρξ΄.) [Περὶ ἰάσπιδος λίϑου.] «“4ίϑος i&- σπις, ὃ μέν τίς ἔστι σμαραγδίζων, ὃ δὲ κρυσταλλώδης,, ἔοι- xoc φλέγματι, ὃ δὲ ἀερίζων. ὃ δὲ καπνίας, ὠοπερεὶ κεκα-- πνισμένος" 0 δέ τις καὶ διαφύσεις ἔχων διαλεύζους καὶ ἀπο- στιλβούσας, ἄστριος 2 καλούμενος " ὃ δέ τις τερεβινϑίζων λέ- γεται, καλλαΐνῳ 3 χρώματι προςόμοιος" λέγονται δὲ πάντες εἶναι φυλακτήρια περίαπτα καὶ ὠκυτόκια, μηρῷ περιαπτόμενα. Κεφ. oE. (ρξα΄.) [Περὶ ἀετίτου Aí8ov^.] “Δετίτης λί- ϑος, ὃ ἐν τῷ κινεῖσϑαι ἦχον ἀποτελῶν, ὡς ἑτέρου ἐγκύμων λίϑου ὑπάρχων, κατόχιον «ἐμβρύων ἐστὶν, ὅταν ὀλισϑηραὶ ὦσιν αἷ μήτραι, περιαπτόμενος ἀριστερῷ βραχίονι" iv δὲ τῷ καιρῷ τῆς ἀποτέξεως, ὄρας ἐκ τοῦ βραχίονος, περίαπτε τῷ μηρῷ, καὶ ἐκτὸς ὠδίνων τέξεταιδ " λειωϑεὶς δὲ καὶ ἀναλαμ- 2) Sic Lacuna legit; Quam veram esse lectionem, patct e Plin, $7, 48. cf. Salmas. Plin. exerc. p. 551. 532. "Vulgo ἀσσύριος. 5) De callaàide gemma, post aversa Indiae nascente, Plin. $7, 53. 4) Suspectum caput, cum nec in cod. X,, nec iu aliis pluribus reperiatur, Nec Oribas. habet, nec Scrap. sua hinc promsit, 5) Quae sequuntur in editt. de deprehendendo fure ope actitis, tam absurda sunt, ut et Marcellum taeduerit, ca interpretari; Cum solus Aétius habeat, ex hoc demum in Dioscoridis textum irrepsisse - videntur. sibi pro amuleto alligant. Sed et eodem adalligato arbo- res frugiferae reddi creduntur. Cap. CLIX, (CLX.) [.De zaspide lapide.] Yaspis alius smaragdum imitatur; alius crystallum, adiuncto quo- dam phlegmate; alius quasi aereus; alius velut fumo in- fectus, capnias iccirco dictus; alius, lineis albis et resplen- dentibus distinctus, astrius appellatur; alius terebinthi ae- mulus vocatur, callaida gemmam colore imitans. Omnes pro amuletis gestati ac femoribus alligati partum accele- rare traduntur. Cap. CLX. (CLXIL) [De aetite lapide.] —Aétites, qui, dum agitatur, sonitum edit, quasi alio lapide prae- gnans fuerit, gravidis, quibus lubricae sunt partes geni- tales, partus continet, sinistro earum brachio alligatus: sed cum jparturiunt, e brachio sublatus femori alligatur, tg ΖΕΡῚ YA4HZ ΤΑ͂ΤΡΙΚΗ͂Σ BIBAION E. 819 βανόμενος κηρωτῇ σμευασϑείσῃ διὰ κυπρίνου ἢ γλευκίνου 5 τινος ἑτέρου τῶν ϑερμαινόντων, ὀνίνησι μεγάλως ἐπιληπτικούς. Κεφ. ρξα΄. (ρξβ΄.) [Περὶ ὀφίτου M8ov.] «Δίϑος ὀφί- τῆς᾽ ὃ μέν τίς ἔστι βαρὺς καὶ μέλας" ὃ δὲ σποδοειδὴς τὴν χρόαν καὶ κατεστιγμένος" ὃ δέ τις γραμμὰς ἔχων λευκάς. ΤΙάντες δ᾽ εὐχρηστοῦσι περιαπτόμενοι ἐπὶ ὀφιοδήκτων καὶ ᾿πεφαλαλγούντων' ὃ δὲ τὰς γρὰμμὰς ἔχων ἰδίως ἱστορεῖται ληϑάργῳ καὶ κεφαλαλγίαις βοηϑεῖν. Κεφ. οβ΄. (ρξγ' 7) [Περὶ τῶν ἕν τοῖς σπόγγοις λίϑων. ίϑοι oi ἔν τοῖς σπόγγοις εὑρισκόμενοι, σὺν oic ποϑέόντες, τοὺς ἐν κύστει λίϑους ϑρύπτουσιν. Κεφ. ρξγ΄. (gE0".) [Περὶ λιϑοκόλλης.] Ἢ δὲ λιϑο- κόλλα, μίγμα οὖσα μαρμάρου ἢ λίϑου παρίου καὶ ταυρο-- πόλλης, δύναται διὰ μηλωτίδος πεπυρωμένης τρίχας ἀνακολ- λᾷν τὰς ἐν ὀφϑαλμοῖς. | Κεφ. οδ΄. (οξέ.) [Περὶ ὀστρακίτου λίϑου) 4íi90c ᾿ὀστρακίτης δμοιός ἔστιν ὀστράκῳ, πλακώδης καὶ εὔσχιστος, | Q χρῶνται ἀντὶ κισσήρεως πρὸς τριχῶν ἄρσιν αἵ γυναῖκες" ut citra dolores pariant. Tritus et cerato exceptus cy- prino, gleucinove, aut alio quopiam calefaciente, comi- | tiales insigniter iuvat. "Cap. CLXI. (CLXIL) [2e opAite lapide.] In hoc | lapidum genere quidam est ponderosus ac niger, alter ci- | néreo colore punctisque distinctus. Omnes alligati mor- |sis a serpente et caput dolentibus opitulantur. Privatim | vero, qui lineas habet, lethargo capitisque doloribus au- | Xiliari perhibetuf. Cap. CLXII. (CLXIIL) [De spongiarum lapidibus. | Lapides, qui in spongiis inveniuntur, in vino poti, cal- | culos vesicae rumpunt. | Cap. CLXIIL (CLXIV.) [Je Zithocolla.] Litho- colla mixtura est marmoris aut lapidis parii et glutinis taurini. Potest candente specillo admota pilos ad oculos agglutinare. Ca p. CLXIV. (CLXV.) [De ostracite lapide.] Ostra- cites. testae similis, crustosus est et fissilis, quo pumicis loco mulieres ad pilos amovendos utuntur. Mensee, dra- Fff2 890 HEAANIOY 4A4IOXKOPLAOY ΑΝΑΖΑΡΒΕΩΣ ἴσχει δὲ καὶ καταμήνια, πινόμενος σὺν οἴνῳ «“ α΄ πλῆϑος" δυοῖν δὲ «“ βάρος ἐὰν πίνῃ τις ἐφ᾽ ἡμέρας δ΄ μετὰ τὴν ἄφε- δρον, ἀσυλληψίαν ποιεῖ᾽ σὺν μέλιτι δὲ ἐπιτιϑέμενος., φλε- γμαίνοντας μαστοὺς παρηγορεῖ, καὶ νομὰς ἵστησι. Keg. ρξέ. (ρξς΄.) [Περὶ σμύριδος.] Σαμύρις λίϑος ἐστὶν, jj τὰς ψήφους οἱ δακτυλιογλύφοι ὃ σμήχουσι, χρησίμη εἷς σήπτας 1 καὶ καυστικά" καὶ πρὸς οὔλων πλάδον καὶ ὀδόντων cursu. Κεφ. o&c. Co&C 2 [Περὶ ἄμμου. Deben: 5" παρὰ τοῖς αἰγιαλοῖς πυρωϑεῖσα ὑπὸ τοῦ ἡλίου ἐξιχμάζει τὰ ὑδερώδη σώματα περιχωννύμενα δίχα κεφαλῆς " φώγνυται δὲ καὶ εἷς τὰς ξηρὰς πυρίας ἀντὶ κέγχρου ἢ ἁλῶν. Κεφ. o&. (eer ἢ [Περὶ ἀκόνης.] ᾿“κόνης ΠΝ τὸ ἀπότριμμα τοῦ πρὸς αὐτὴν ἀκονηϑέντος σιδήρου ἐγχρισϑὲν ἀλωπεκίας τριχοῖ, καὶ μαστοὺς παρϑένων κωλύει αὐξεσϑαιϑ᾽ ποϑὲν δὲ uev ὄξους σπλῆνα τήκει, καὶ ἐπιληπτικοὺς ὠφελεῖ, 6) Vulgo δακτυλογλύφοι. Cf. Albert. ad Wr" II. p. x251. 7) Cod, Par, Goupyl, ὀπτά, 8) Sic recte Ald.; αὔξασϑαν ommes reliqui. chmae pondere potus ex vino, sistit: quodsi duarum dra- chmarum pondere ad dies quatuor a menstrua purgatione bibatur, feminis praestat, ne concipiant. Cum melle au- tem impositus, mammarum inflammationes lenit, et ulcera depascentia cohibet. Cap. CLXV. (CLXVI.) [De smyrite.] tke la- pis est, quo annularii sculptores gemmas poliunt, utilis ad septica ac caustica medicamenta. Prodest et ad flacci- das gingivas et ad dentifricia. Cap. CLXVI. (CLXVIL) [2e arena.] Arena lito- ralis sole fervefacta hydropicorum corpora resiccat, si ci- tra caput ea undique obruantur. Torretur et ad aridos fotus pro milio aut sale. Cap. CLXVII. (CLXVIIL) [2e cote]. E cote na- xia quod exacuendo ferro deteritur, illitum calvities pi- lis occupat, virginumque mammas vctat increscere: po- tum vero ex aceto lienem liquat; ct comitialibus prodest. - IIEPI YA4HX IATPIKHEX ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 821: Κεφ. og. (o£9'.) [Περὶ λίϑου γεώδους. «Δίϑος γεώδης στύφει, ξηραίνει, ἀποκαϑαίρει τὰ ἐπισκοτοῦντα τοῖς ὀφϑαλμοῖς " καταχρισϑεῖσα δὲ μεϑ' ὕδατος, μαστῶν καὶ Og- | geo παύει φλεγμονάς. K εφ. ροξϑ'. (ρο΄.) [Περὶ γῆς} Τῇ πᾶσα 7 πίπτουσα | εἷς ἰατρικὴν χοῆσιν, τὴν μὲν ἀνωτάτω δύναμιν ia ψύχου- | cav xai παρεμπλάσσουσαν" xcv εἶδος δὲ διαφέρει, ἀλλης εἰς ἄλλα μετά τινος σκευασίας χρησιμευούσης. Κεφ. go. (ροα.) [Περὶ ἐρετριάδος γῆς. Τῆς ἔρε- τριάδος γῆς ἢ μέν ἔστι λευκὴ ἐπιτεταμένως, 7 δὲ σποδοει-" | ors ἀρίστη δὲ ὑπάρχει 7| τῇ χρόᾳ σποδίζουσα καὶ μαλακὴ ἄγαν. πρός τε χαλκώματα ἑλκυσϑεῖσα γραμμὴν ἰώδη ἀποφε- θομένη. Πλύνεται δὲ ὡς ψιμύϑιον',, ἢ οὕτω" λεάνας αὑτῆς ὅσον ἂν ϑέλῃης καὶ ἰδίανθ τὲ καὶ σὺν ὕδατι, ἔασον καταστῆναι" εἶτα τὸ μὲν ὑγρὸν ἐλαφρῶς ἀπήϑησον" τὴν | 0à γῆν ἐν ἡλίῳ ξηράνας, πάλιν τρίβε, ἐπὶ ἡμέρας ἔπι- δοὺς ὕδωρ, ἑσπέρας δὲ ἐάσας ὑποστῆναι, περὶ τὸν ὄρϑρον 9) Marcell suspicatur xa$' ἡμέραν. Cap. CLXVIII. (CLXIX.) . [De geode Japide.] Geo- des lapis astringit, siccat, caligines oculorum discutit. Il- litus autem ex aqua, mammarum testiumque inílammatio- nes sedat. Cap. CLXIX. (CLXX.) [De terra] 'l'erra omnis, quae quidem in medicum usum venit, primam summam- que vim habet refrigerandi meatusque obducendi: sed specie differt, cum alia hoc vel illo modo praeparata ad alia sit utilis. Cap. CLXX. (CLXXI.) [De terra eretriade.] "l'erra eretrias alia candidissima est, alia cinerea. Optima habe- tur ad cinereum colorem vergens et perquam mollis, quae- que, si ad aeramenta tractim ducatur, ferrugineam lineam retinet. Lavatur, ut cerussa, aut hunc in modum : Ex ea quantum libuerit terito seorsim et aqua perfusa, tum sub- sidere iubeto, ac humorem leviter excolato: terram vero sole siccatam iterum terito per diem, adiecta aqua, ut vespere considat. Ubi illuxit, colo excernito, ad solem 8299 ΠΕΔΑΝΙΟΥ ΔΙἊΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ANAZAPBEQZX ἀπήϑησον, καὶ λεάνας ἐν ἡλίῳ τροχίσκους ἀνάπλασσε, ὡς δυνατόν. ἐὰν δὲ καὶ ὠπτημένης χρεία ὑπάρχῃ, λαβὼν ἐρε- βινϑιαῖα μεγέϑη τῆς γῆς, δὸς εἰς ἀγγεῖον κεραμεοῦν χατα- τετρημένον" πωμᾶσας τὲ τὸ στόμα ἐπιμελῶς, ἔνϑες εἰς δια- πύρους ἄνϑρακας, καὶ ῥίπιζε συνεχῶς" Ort δὲ 5 σποδὸς αἷ- ϑαλωϑῆ, ἤτοι ἀερώδης μᾶλλον γένηται τὴν χρόαν, ἀνελόμε- γος ἀπόϑου. Δύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν καὶ ψυκχτιχὴν, κού- φως μαλακτικὴν, καὶ κοιλωμάτων πληρωτικῆν, καὶ ἐναίμων κολλητικήν, Κεφ. god. fooB.) [Περὶ σαμίας γῆς.} Τῆς δὲ σα- μίας γῆς τὴν ἄγαν λευκὴν προκχριτέον καὶ ἐλαφρὰν, καὶ ἐν τῷ ϑίγειν τὴν γλῶτταν κρατουμένην ἐχεκόλλως, ἔτι τε εὔ- χυλον καὶ μαλακὴν καὶ εὐθρυβῆ, οἵα ἔστιν, ἣν τινὲς κολλύ- ριονΊ0 χαλοῦσιν. Ἔστι γὰρ αὐτῆς δύο εἴδη" τὸ τε mgoa- ρημένον, καὶ ὃ καλούμενος ἀστὴρ, πλακώδης ὧν καὶ mv- «30g, ὡς ἀκόνη. Δύναμιν δὲ ἔχει καὶ καῦσιν καὶ πλύσιν &- φερῆ ἐρετριάδι᾽ ἵστησι δὲ αἵματος ἀναγωγὴν, καὶ ῥοϊκαῖς δί- δοται γυναιξὶ σὺν βαλαυστίῳ " καὶ ὄρχεων καὶ μαστῶν 1! φλε- 10) Ald. ἐκάλεσαν καὶ καλοῦσιν. i1) Marcell. suspicatur ὀφϑαλμῶν. ' Sed perperam: teste Galen, fac. simpl. lib. 9. p. 182. tritam digerito in pastillos, quatenus fieri potest. Quodsi assatae opus est, terrae frusta ciceris mole, in vas ii- ctile perforatum coniicito, oreque vasis diligenter obtu- rato, candentibus indito carbonibus, ac frequenter flabel- lis ventilato. Cum cinis in favillas se converterit, aut acreum colorem contraxerit, exemtum reponito. Vim ha- . bet astringentem, refrigerantem , modiceque mollientem : cava itidem explet, vulneraque cruenta glutinat. Cap. CLXXI. (CLXXIL) [206 terra samia.] E samia terra cligito perquam candidam, levem et tangenti linguae glutinis modo adhaerentem, insuper succosam, mollem et friabilem, cuiusmodi est, quam nonnulli col- lyrium vocant, Duae enim sunt eius species, altera modo commemorata, altera, asteris nomine, glebosa et densa, cotis in modum. Uritur ac lavatur, uti eretria, vimque similem habet. Sanguinis reiectiones sistit, et feminis profluvio laborantibus cum ílore punicae datur. Testium ' HEPI YAHX IATPIKHEX BIBAION E. 823 yuovàg καταχριομένη σὺν ὕδατι καὶ ῥοδίνω παύει" στέλλει «Xi ἱδρῶτας" καὶ ϑηριοδήχτοις καὶ ϑανασίμοις ἀρήχγει, σὺν ὕδατι 12 πινομένη. Κεφ. ροβ΄. (ρογ.) [Περὶ τοῦ ἐν τῇ Lu γϑου. Εὑρίσκεται δέ τις ἐν τῇ σαμίᾳ γῇ λίϑος, ᾧ oi χρυσοχόοι χρῶνται πρὸς τὸ λεαίνειν καὶ στιλβοῦν" διαφέρει δὲ ὃ λευ- κὸς καὶ στιβαρός.3. ΖΔύναμιν δὲ ἔχει στυπτικὴν, ψυκτικήν" ὠφελῶν στομαχικοὺς ἐν ποτῷ, ἀμυντικὴν τοῖς αἰσθητηρίοις 11: ποιεῖ πρὸς τὰ ἐν ὀφθαλμοῖς ῥεύματα καὶ ἕλκη σὺν γάλακτι" δοκεῖ δὲ καὶ ὠκυτόκιος εἶναι καὶ φυλακτήριος τῶν ovrü- φυιῶν, περιαπτόμενος. Keg. ρογ΄. (ροδ.) [Περὶ χίας γῆς.7] Καὶ τῆς χίας δὲ τὴν λευκὴν καὶ ὑπότεφρον παραληπτέον, καὶ τῇ σαμίᾳ éu- φερῆ᾽ πλακώδης δέ ἔστι καὶ λεπτὴ 5, τοῖς δὲ σχήμασι τῆς ἀναπλάσεως διαφέρουσα. 4ύναμιν δὲ ἔχει τὴν αὐτὴν τῇ σα- 19) Lacuna et Sambuc, legerunt σὺν οἴνῳ. 15) Sarac. cod. addit; zal αἱμοσάτην καλοῦσι» χρήσιμον ἐπειλητετι- κοῖς καὶ αἱμοῤδαγίαις γυναυκϑίαις. 14) Ex Plin, 56, 40. primus Hermol, vulg. ἀμβλυντικήν, alibi et cum genitivo constructum, sic mutavit, assentientibus Dalechampio; Saraceno et Harduino. 15) EX Oribasio; λευκὴ vulgo. quoque et mammarum inflammationes illita ex aqua et rosaceo sedat: compescit et sudores: denique contra vene- natorum morsus et exitialia pota ex aqua auxiliatur. Cap. CLXXII. (CLXXIIL) [1226 /apide im samia terra,] invenitur et lapis quidam in samia terra, quem aurifices ad poliendum illustrandumque adhibent. Prae- 'stat in eo genere candidus et solidus, Vim habet astrin- gentem , refrigerantem: prodest stomachicis potus: instru- menta sensuum adiuvat: ad oculorum [luxiones et ulcera cum lacte prodest. Creditur et adalligatus partus accele- rare et conceptus custodire. Cap. CLXXIH. (CLXXIV.) [De chia terra.] Chia terra eligi debet candicans et subcinerea et samiae simi- lis. Est autem glebosa ac tenuis, sed conformationis fi- gura differens. Vim habet eamdem, quam samia: faciei 894 HEZ4ANIOY ΔΙΟΣΚΟΡΙΠΟῪΥ ANWAZAPBEQZX μίᾳ; τετανὸν δὲ καὶ στίλβον, ἔτι δὲ εὔχρουν τὸ moócomov καὶ ὅλον τὸ σῶμα ἀποτελεῖ" σμήχει δὲ ἀντὶ νίτρου ἐν βαλανείῳ. Κεφ. oO. (ροε.) [Περὶ σελινουσίας. Τὰ αὐτὰ δὲ ποιεῖ καὶ 5 σελινουσία γῆ" ἀρίστη δέ ἔστιν ἡ ἄγαν στίλ- βουσα καὶ λευκὴ, εὐθρυβὴς δὲ καὶ ταχέως ἄγαν χυλουμένη, ἐπειδὰν ὑγρὸν λάβη. Κεφ. ροε. (goz.) [Περὶ κιμωλίας γῆς. Τῆς δὲ κι! μωλίας ἢ μέν ἔστι λευκὴ, ἢ δὲ ἐμπόρφυρος, καὶ λιπαρίαν τινὰ ἔμφυτον κεκτημένη, πρός τὲ τὴν ἁφὴν κατάψυχρος, ἣν ἀρίστην ἡγητέον * ἑκάτεραι δὲ διαφοροῦσιν, ὄξει διεμέναι, πα-- ρωτίδας καὶ τὰ ἄλλα φύματα" πρὸς τε τὰ πυρίκαυστα ποι-- οὖσιν ἐπιχριόμεναι παραχρῆμα, ὥςτε ἀφλυχκταίνωτα διατη- ρεῖν τὰ πεπονϑότα μέρη" καταστέλλουσι δὲ καὶ διδύμων σχληρίας καὶ φλεγμονὰς τὰς περὶ ὅλον τὸ σῶμα" ἔτι δὲ &gv- σιπέλασιν ἐνίστανται" καϑόλου δὲ πολύχρηστοι εἰσὶν αἵ γνή-- σιοι, ἐὰν μὴ νόϑοι παραλαμβάνωνται. Κεφ. ρος΄. (ροζ΄.) [Περὶ πνιχίτιδος 755. ] . Ἢ δὲ λε- γομένη πνιγῖτις γῆ, τῇ χρόᾳ ἔοικέ πως τῇ ἐρετριάδι" ἔστι δὲ ἁδρόβωλος, ψυκτικὴ πρὸς τὰς τῶν χειρῶν émifiohés' τῇ ac totius corporis cutem laevem, nitidam et boni coloris reddit: denique in balneis pro nitro deterget. Cap. CLXXIV. (CLXXV.) [2e selinusia.] Idem effectus et selinusiae: optima est, quae valde splendet, candida est, friabilis, ac quae citissime in succum solvi- tur, cun primum humore diluitur. Cap. CLXXV. (CLXXVL) [De eimolia terra.] Ci- molia quaedam est candida , altera purpurascens, innata quadam pinguitudine, et tactu frigida sentitur: quae optima existimator. Utraque aceto diluta parotidas discutit et alia tubercula: ambustis confestim inuncta partes allectas a pustularum eruptione vindicat: testium dauritias totius- que corporis inflammationes cohibet; quin et repugnat erysipelatibus. Generatim multiplici sunt in usu, dum- modo genuinae ac minime spuriae assumantur. Cap. CLXXVL (CLXXVIL) [De pnzgitide terra.] Quae pnigitis dicitur, colore quodammodo eretriada aemu- latur. Crassiusculis praedita est glebis: si quis manus ad- ΠΕΡῚ Y.4HZ IATPIKHZ BIBAION E. 895 δὲ γλώσση μάλιστα κολλᾶται, ὡς ἐχκρεμᾶσϑαι. “ἁύναμιν δὲ τὴν αὐτὴν ἔχει τῇ wc, βραχὺ τῆς εὐτονίας ὑστεροῦσα" ταύτην ἀντὶ ἐρετριάδος τινὲς πιπράσκουσι. Κεφ. got. (οοη.) [Περὶ ὀστράκων. "Οστραχα δὲ τὰ ἐξ ἱπνῶν τὰ λίαν κάτοπτα, ἐσχαρωτικά" ὅϑεν ἐπιχριόμενα σὺν ὄξει κνησμοὺς καὶ ἐξανϑήματα ἰᾶται, καὶ ποδαγρικοὺς ὠφελεῖ" ἀναληφϑέντα τε κηρωτῇ, χοιράδας διαφορεῖ. , Κεφ. ροη. (ροϑ'.) [Περὶ τῆς ἐκ τῶν καμίνων γῆς.} Καὶ ἡ ἐκ τῶν καμίνων δὲ κάτοπτος γῆ πυῤῥὰ τὴν αὐτὴν ἔχει δύναμιν τοῖς ὀστράκοις. Κεφ. ροϑ'. (ρπ΄.) [Περὶ μηλίας γῆς. Ἢ δὲ μηλία τὴν μὲν χρόαν καὶ αὐτή ἔστιν ἐμφερὴς ἐρετριάδι τῇ σποδοει- δεῖ" ἔντραχυς δὲ καὶ παρατριβομένη τοῖς δακτύλοις, ὡς ψι- ϑυρισμόν τινα ἀποτελεῖν ὅμοιον «ψωχομένῃ 5 κισσήρει" τῇ δὲ δυνάμει στυπτηριώδης ἐστὶν, ἀνειμένως δὲ μᾶλλον: ὃ δὲ καὶ διὰ τῆς γεύσεως ἐμφαίνει" ἀναξηραίνει δὲ καὶ τὴν γλῶσσαν πραέως" δύναται δὲ καϑαρὸν καὶ εὔχρουν ἀποτελεῖν τὸ 16) Ald. ψυχομένῃ. moveat, refrigerans: tactu linguáe usque adeo glutinatur, ut pensilis haereat. Vim eamdem habet, ac cimolia, paullo tamen infirmior. Eanc pro eretriade nonnulli vendunt. Cap. CLXXVII. (CLXXVIIL) [2e testis.] "Testae e fornacibus, vehementer tostae, crustas ulceribus obdu- cunt: prurigini et exanthematibus ex aceto inunctae me- dentur. Podagricis etiam prosunt, et strumas, cerato ex- ceptae , discutiunt. Cap. CLXXVIIH. (CLXXIX.) [106 terra forna- cum.| PFornacum terra, quae quidem retosta rufescit, eamdem habet cum testis efficaciam, Cap. CLXXIX. (CLXXX.) [De terra melia.]] lImi- tatur et melia colore eretriam cineream: aspera autem est, ac, dum digitis atteritur, stridorem edit, qualem pumex, quando deraditur. ^ Vim habet aluminosam, sed potius remissiorem , id quod et gustu deprehenditur. Le- niter quoque linguam tactu siccat. Corpus mundum ac probe coloratum reddit: pilos extenuat: vitiligines ac le- £, 826 IIEAANIOY AIOZKOPIAOY A4NAZAPBEOX σῶμα" λεπτύνει δὲ καὶ τὰς τρίχας, καὶ ἀλφοὺς καὶ λέπρας σμήχει" χφησιμεύει δὲ καὶ ζωγράφοις πρὸς πλείονα, “παρα- μονὴν χφωμάτων, καὶ χλωραῖς δυνάμεσι συνεργεῖ ταύτης δὲ καὶ κοινῶς ἁπάσης γῆς τὴν ἀλιϑον ἐκλεκτέον καὶ πρόςφατον, μαλακήν τε καὶ εὐθρυβὴ καὶ εὔλυτον, ὅταν ὑγροῦ typ. Κεφ. en. ( gna.) [Περὶ ἀμπελίτιδος γῆς.1] Τῆς δὲ ἀμπελιειδοξ γῆς, ἥν τινες φαρμακῖτιν καλοῦσι, γεννωμένης ! ἐν “Σελευκείᾳ τῇ κατὰ Συρίαν, τὴν μέλαιναν προκριτέον, ἣ πευκίνοις ἄνϑραξι μαπροῖς 11 ἐμφερής ἔστιν, ὑποσχιδακώδης τε καὶ στίλβουσα ἴσως ἔτι δὲ οὐδὲ βραδέως τηκομένη, ὅταν λεανϑείσῃ ἐπιχυϑῇ ποσῶς ἔλαιον" τὴν δὲ λεπτὴν 18 καὶ τε- φρώδη καὶ ἄτηκτον φαύλην ἡγητέον. Δύναμιν δὲ ἔχει διαχυ-- τικὴν καὶ ψυκτικήν. Παραλαμβάνεται δὲ καὶ πρὸς καλλι- βλέφαρα καὶ βαφὰς τριχῶν" καὶ τὰς τῶν ἀμπέλων χρίσεις πρὸς τὴν τῆς ἐκβλαστήσεως ὥραν, κτείνουσα τοὺς ἐπιχινομέ-. γους σκώληκας. 17) Ex Oribas, Ruell, loco vulg. μιχροῖς. 18) Sic Oribas. et cod. X.; vulgo λευκήν. h pras exterit. Pictoribus etiam usum praebet, ut colores diutius perennent. Emplastris viridibus efficaciter inseri- tur. Ex hac terra et ex omni alia eligenda est, quae lapidibus careat, recens, mollis sit ac friabilis, quaeque, cum humorem attigerit, facile solvatur. Cap. CLXXX. (CLXXXL) [De ampelitide terra.] . Ex ampelitide terra, quam pharmacitin quidam nominant, quaeque ad Seleuciam Syriae nascitur, laudatur inprimis nigra et longos piceae carbones referens, in àssulas quo- dammodo fissilis et aequaliter splendens: quaeque insuper trita cito liquescit, si olei aliquantulum aífundatur. Vi- tiosa censetur tenuis, cinerea, quaeque minime liquescit. Vim. habet dissipantem et refrigerantem: additur reme- diis, quae palpebras decorant et pilos inficiunt. Est et cius usus ad illinendas vites, dum germinant, quippe quae supervenientes vermiculos enecet. ΠΕΡῚ YAHZ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΒΙΒΑ͂ΙΟΝ E. 897 Κεφ, on. (ρπβ΄.) [Περὶ ἀσβόλης. 4ofoMj, 7 oi ζωγράφοι χρῶνται, λαμβάνεται μὲν ἐκ τῶν ὑελουργείων 19" διαφέρει γὰρ αὕτη. vau δὲ ἔχει σηπτικὴν, στυπτικήν 20" ἀπουλοῖ δὲ καὶ κατάγματα σὺν ῥοδίνῃ κηρωτῇ. Κεφ. on. (omy.) [Περὶ μέλανος] ΠΠέλαν, c γρά- φομεν, σκευάζεται 33 ἐκ λιγνύος συναγομένης &x δᾳδίων " μί- γνυνται δὲ πρὸς οὐγγίαν α΄ 22 τοῦ κόμμεως οὐγγχίαι τρεῖς λι-- γνύος" σχευάζεται δὲ καὶ ἀπὸ τῆς δητίνης λιγνύος καὶ τῆς προειρημένης ζωγραφικῆς ἀσβόλης᾽" δεῖ δὲ τῆς μὲν ἀσβόλης μνᾶν μίαν λαμβάνειν, κόμμεως δὲ λίτραν μίαν ἥμισυ, vav- ροχκόλλης οὐγγίαν μίαν ἥμισυ, χαλκάνϑου οὐγγίαν μίαν ἥμισυ. “ρμόζει δὲ εἴς τε σήπτας καὶ πυρίκαυστα, καταχριόμενον μεϑ' ὕδατος παχὺ, καὶ ἐώμενον ἄχοις ἀπουλώσεως " ἀποπί- πτὲι γὰρ αὐτόματον, ὑγιασϑέντων τῶν ἑλκῶν. 19) Sarac. et 1. G. Schneider in lex. sic emendant vulg. vVelovo- γῶν. Paull. Aeg, lib. 7. p. 932. ὑελουργιῶγ. 20) Sic omnes Saraceno priores. Is e Paullo δριμεῖαν posuit. Plura tamen Aegineta habet, quae a Diosc. aliena videntur: δριμδίας δυνάμεώς ἔστιν, ὥςτϑο καὶ xaétuv xal σήπτϑιν 1, σήπειν. Cod, X. καυστικήγ. 21) Loco vulg. συγάγδται Sarac. suasit, 23) Ald. et cod. Par. τὴν λέτραν habent; Asulan, recte nostram Scripturam, Cap. CLXXXI. (CLXXXIL) [De fuZsine.] Fu-' ligo, qua pictores utuntur, e vitrariis officinis petitur: praestat enim. Vis ei exedens est et astringens. Fracta itidem cum cerato rosaceo ad cicatricem perducit, Cap. CLXXXII. (CLXXXIIL) [De atramento.] Atramentum, quo scribimus, e fuligine taedarum collecta conficitur. In singulas gummi uncias ternae fuliginis un- ciae adiiciuntur. Fit etiam e resinae fuligine et pictoria ila modo dicta. Huius fuliginis autem sumi oportet mi- nam unam, gummi sesquilibram, taurini glutinis et chal- canthi singulorum sesquiunciam, doneum est ad septica; et confert ambustis ex aqua paullo crassius inunctum et tamdiu dimissum, donec cicatrix obducatur: sanatis nimi- rum ulceribus sponte sua excidit. 808 ΠΕΔΑΝΙΟῪ ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟῪ ΑΝΑΖΑΡΒΕῺΣ Καὶ δὴ σχεδὸν, ἐφ ὅσον ἱκανὸν ἐδόξαμεν, ὦ φίλτατε "gut, à ἅμα εἶναι καὶ μήκους συντάξεως καὶ mÀnOovc ὕλης τε καὶ βοηϑημάτων ταμιεύσασϑαι. ἅλις ἔχει. Τέλος τοῦ τῶν ὑλικῶν βιβλίου πέμπτου καὶ τελευταίου. Atque iam; carissime Aree, tum pro operis modo, . quem proposueramus, tum pro materiae auxiliorumque U . *. . . . . copia, quam colligere licuit, hucusque dicta sufficiant. Libri quinti et ultimi de materia medica finis. b b ΤΕ AS E TON EN ΤΟΙ͂Σ TAIKOLE E, hd IEPIEXOMENSN. [Τὰ i» ἀρχῇ κυρία γράμματα ὑποδεικγύεν τὰ τῶν φυτῶν ovóuaca.] ᾿Αβροτόνινον μύρον VM ER Mxoliqq A. cp. ἀβροτονίτης οἶνος E. τὴ . vxavüo Jap ᾿Αβρότονον Τ΄ κε. --- ἀἀραβική — uy. ALyddoyor A. ἥν — λευκή — ip. ᾿Αγαρικὸν ΤΙ. α΄. ᾿Ἴκάνϑιον P we "Ayyovoc 4A. «y ---κε. "duoc I. μγ΄. "Aynoarov 4. v9 ἀκόνη E. οζ΄. "Ayvoc A. ρλδ΄ “Ανόνιτον A. ob. og. Aygidlata «4. ρλε΄. ἀκορίτης οἶνος E. ογ΄. ἀγριόμηλα «Α΄ ρἕγ΄. ᾿Ακορον A. p. Ayoiopiyavog I. λα΄. ἀκρίδες B. νἵ. Ἄγρωστις 4. NK. Mua A. goa . ᾿Ἄγρωστις £y τῷ Togo dlofoyroirqo λίϑος E. eB : 4. Mp . ἀλεκτορίδες B. vp. ἀδάοκης Ε. ez. ἅλες EK. An ᾿Αδίαντον A. gÀà. ᾿ἀλϑαία I. vy ᾿Δείζωον τὸ μέγα 4. mn . Ἅλιμος A. ox — τὸ μικρόν — πϑ'. "Ahoua I. ovó — τρίτον εἶδος — mO'. ᾿ἄλκέα I. ovó ἀετίτης Mog E. ogE. ἀλκυόνιον E. ολε «oc B. qi ἅλμη E. oxc “ἰγίλωψ 4. gg. 24hàn I. «B. "Aiyagog A. qr. ἁλὸς ἀχνὴ E. oxg. αἰγῶν ὄνυχες B. με΄. ἁλοςάνϑινος οἶνος E. oc. αἰδοῖον ἄῤῥενος ἐλάφου B. μγ΄. ἁλὸς ἄνϑος E. οκη΄. «Αἰϑιοπίς A. ογ΄. ᾿ἅλυπον 4. got αἵματα B. et. Ἄλυσσον I. ei αἱματίτης λίϑος E. ομν΄. ἀλώπεκος πνεύμων D. μὰ ἴρα B. ρχβ΄. ἀμαράκινον μύρον ΑἹ. ρξη ZI xaxadg A. ou] "Aufiooía I. ριϑ' Zxania ἀμίαντος λίϑος 830 Hp N-A-R "dun I.Ety. "AoxtvOog A. oy. ἄμμος E. οἷς. Ἄρκτιον A. οδ΄. ᾿Δμμωνιακόν Ι΄. πη΄ “Δρμενιακά A. δξε. ἀμόργη A. ou. ἀρμένιον ᾿ E. o£. ἀμπελῖτις γῆ E. gm. ᾿Αρνόγλωσσον B. of. "unthonguaoy B. οοϑ'. “ρον B. er die ἀγρία 4. gor. ἀρσενικόν E. gx. λευκή — pna. "Lovquoía I. gt. ouf. — μέλαινα — en. ἀρωματίτης, οἶνος E. E. — oivogogoc E. c. ἀσαρίτης οἶνος E. Eg. "Auvyüahi A. god. Ἴσαρον AL. d, ἀμυγδάλινον ἔλαιον 4. λ9΄. ἄσβεστος E. oM. ἄμυλον B. oxy ἀσβόλη Ἑ. οπα. ᾿ἅμωμον A. ιδ΄ ᾿Δοκληπιὰς I. ec ἡἀναγαλλίς B. σϑ΄. "Aoxvpoy . I. okf'. "Avá voi - X. ot. "MonaAa90g A. av "Avo doi B. ov. ᾿“σπάραγος B. ov« . :ἀνδρόξαιμον I. o£y. oniuvoy I. ρμα' vüpócaxt lI. gw. ἄσσιος λίϑος E. guo “Δνεμώνη B. oU. ᾿“στὴρ ἀττικός 4. ou. ἀνήϑινον μύρον A. Ed; "Acro&yalos A. ξβ΄. ἀνήϑινος οἶνος Ε. οε ἀστράγαλος ὑός B. ξβ΄. "Avpüov pue ἄσφαλτος A. eif zAvüsuís I. ou "Aog o0tkoc B. ocó'. ἄνϑος ἁλὸς E. ρκη. ᾿Ατρακτυλίς T. ct. ἄνϑος χαλκοῦ E. πη΄. “«ἡτράφαξις JB. ρμέ ᾿ανϑυλλίς T. guy. lg B. got. ? dyigÓV - T. vw. ἀφρὸς νίτρου Ἑ. οχ. ἀντιπαϑὲς E. ou. ᾿4χίλλειος A. Ag. ZAviidiwov A. ρλα. ἄχνη ἁλός E. ox. ἀντίσποδα E. πε΄. “χράς 4A. oen. Myoviíc | I. ιη. Lwiróv I. «y ---κέ. Mmnopirg J. c0. ἀἁψινϑίτης οἶνος E. μϑ'. "Amiov .4. oEL "4niog 4. ροδ' “Βάκχαρις I. μδ΄. ἀπίτης οἶνος E. λβ΄. βαλάνινον ἔλαιον ΧΗ "Anóxóvov 4. πα΄. Βάλανοι A. ομγ' ἀπόπατος B. «η΄. Βάλανος μυρεψική — A4. vt ἀραβικὸς λίϑος E. gun Baolavoioy A. ονδ΄. ἀράχνη͵ B. En Βαλλωτή Z2" gt. ᾿Δργεμώνη B. ση Βάλσαμον A. ιη΄. ἀργύρου σκωρία E. ρα. Βάτος be e zAoicagov , B. ocn — ἰδαία UE "Apwrolojía Τ' δ΄. ἐ. ς΄. Βατράχιον B. oc. "ox&ov 4. φέ. βάτραχοι | B. xg. ἀρκευϑιδίτης οἶνος Ε΄ με. «Βδέλλιον A π΄. ua Βήχιον I. oc. «Βλῆτον B. ομγ' Βοϊβὸς ἐδώδιμος B. o. — ἐμετικός -σα. Βότρυς I. ow ΞΒούγλωσσον id. exe. Βουνιὰς B. gàc Βούνιον A. οκβ' βουνίτης οἶνος E. ve. βούπφηστις B. & . βούτυρον JD. πα “Βούφϑαλμον Τ᾿. ouc Βράϑυ A. οδ΄. Βρεταννική A. f. Βρύον A. x. Bovov ϑαλάσσιον A. et. -Βρώμος 4. ολη. Ταγάτης λίϑος E. μέ. γάλα B. o — γυναικός B. on. γαλακτίτης Aog Ἑ. ou. γάλα σχιστὸν B. ot. γαλῆ κατοικίδιος B. «t. Γαλίοψις 4. ey Τάλιον A. cà. yagov B. λδ΄. Γεντιαγή T. y. Τεράνιον I. θκα. γεώδης λίϑος E. o&j. γῆ, καὶ τὰ αὐτῆς εἰδὴ Ε. "E —pr. Τιγγίδιον B. ρξε΄. Τλαύκιον pre Τλαύξ 4. gió". γλεύκινον μύρον A. &E Τλήχων DM. γληχωνίτης οἶνος E. Ep'. Τλυχύῤῥιζα Y SHE C Τναφάλιον I. οκβ' Τογγύλη B. o4à. — ἀγρία — ghe. γύψος E. ολγ. Δάκρυον &aíag αἰϑιοπικῆς A. oua. Ν 4 831 δαυκίτης οἶνος. E. ο΄. Zavxoc I. oc. δαφγέλαιον A. uà. Δάφνη A. ος΄. . — ἀλεξανδρεια — 4. gue. Δαφνοειδές A. ouc. Δελφίνιον I. ot. δευτερίας οἶνος Duy. δικταμνίτης οἶνος E. νζ΄. Δίκταμνος Γ. λὃ. διφρυγές E. ροιϑ' Δίψακος Ι΄ τα’ ΖΔορύκνιον Δ. o£. Δράβη B. onc. Δρακοντία μεγάλη — .B. get. — μικρά — esc. δράκων ϑαλάσσιος — B.E. ZlovonrtQ(c A. enc. ΖΔρῦς A. ομβ΄. Ἔβενος A. ox κϑ'. ἐγκέφαλος ἀλεκτορίδος Β. νγ΄. Ἔλαϊα A. ολζ. ᾿Ελαῖαι κολυμβάδες 4. p ἔλαια διάφορα «4. x9'— va. ἐλαιόμελι A. AL. ᾿Ελατήριον — 4. ονβ΄. (ove .) ᾿Ελατίνη 4. μ΄. ἐλάτινον μύρον A. νδ΄. ᾿Ἐλαφόβοσκον I. oy. “Ἐλειοσέλινον I. £y ἐλελισφακίτης οἶνος E. οα΄. ᾿Ελελίσφακον T. λέ. “λένιον A. xt. xg. ἐλέφαντος ὀδόντος δήνισμα B. ξα΄. "EMyovcov Δ. vC. ἐλλεβορίτης οἶνος E. πβ΄. ᾿Ελλέβορος λευκός 4. ομη.. --- μέλας — ομϑ'. “Ἑλξίνη πρώτη Ζ. Ào* — δευτέρα Ζ. nc Ἔλυμος B. gx "Eunsvgov 4. gor. ἔντερα γῆς B. οβ΄. ᾿Επίϑυμον 4. goc. 832 ᾿Επιμήδιον 4. ιδ΄. ᾿Επιπαχτίς Ζ. ot. ᾿Ἐρέβινϑος B. ρχς΄. “Ερείκη A. git. ἐρετριὰς γῆ E. οο΄. ἔρια B. πβ΄. ἔρια κεκαυμένα ! 8. π7. "d: 4. xà. «Ἐρπυῖλος Γ. μ ᾿Ερυϑρόδανον I. ov. ᾿Ερυϑφόνιον I. . " Eovciuoy B. ont. Ἑὔζωμον D. o£". Τὐπατώριον A. μά: Εὐφόρβιον Ι΄. πε ᾿Εφήμερον 4. n& ἐχίδνη 8. τή £yiros ϑαλάττιος B. α΄. — χερσαῖος — p. "Eytov 4. «t. Zac B. Qua. Ζιγγίβερις » en. ζύϑος B. ροϑ'. ζωμὸς τῶν μιχρῶν ἰχϑύων A λέ: ζώπισσα A. ςη. "Hüvoouoc A εἶν λς΄. "Hóvougov | I. oM. ἠδύχρουν μύρον A. ο΄. “Ἡλιοτρόπιον μέγα Ζ. oc. — μικρὸν ---ρςα΄. ἹΗμεροκαλλίς Toon. ᾿Ἡμιονῖτις͵ I. oup. ἥπαρ αἰχὸς D. uc. — αἰϑυίας — y. — κάπρου -- μή. — κυνὸς λυσσῶντος — μϑ΄. — ὄνειον — up. ᾿Ηριγέρων A. ce, "Hovyyiov I. za. Θαλασσόμελι. ϑαλάττιος οἶνος ᾿Θάλικτρον BE s Ju ow odo Θαψία. ϑεῖον Θέρμος — ἄγριος Θηλυπτερίς Θλάσπι ϑρᾳκίας M8og Θρίδαξ ἡ ἥμερος ἀγρία ϑυΐτης λίϑος Θύμβρα ϑυμβοίτης οἶνος Θυμέλαια ϑυμελαΐτης οἶνος ϑυμίτης οἶνος ϑυμοξάλμη Θύμος ᾿Ιασμέλαιον (Ἰασμὴ) ἰάσπις λίϑος ᾿1βηρίς ᾿χϑαία ὀίζα. “εράκιον μέγα μικρόν ἰὸς ξυστός ἰὸς σιδήρου ἰὸς σκώληξ ἰουδαϊκὸς λίϑος ἱππάκη ἱππόκαμπος “Ἱππολάπαϑον “Ἱππομάραϑρον͵ ἱπποποτάμου ὄρχις “Ἱπποσέλινον “Ἱππουρις “Ἱπποφαές “Ἱππόφαιστον ἐξ ἴριδος, οἶνος ἴρινον μύρον Ἴρις ᾿Ισάτις ἀγρία ἥμερος ᾿Ισόπυρον ᾿Ιτέα A. ολε΄. ἰχϑυοκόλλα I.e. ἰχϑύων μικρῶν ζωμός B. λε. «Κάγκαμον A. κγ΄. κάχρυ I. οϑ'. καὸμεία E. nà. Κακαλία Δ. οκαί. Ἱαλαμάγρωστις Ζ. λα΄. Καλαμίνϑη Γ. λζ. καλαμινϑίτης οἶνος E. Ef. K&ouog ἀρωματικός 4. ἴδ - - φραχγμίτης καὶ ἄλλοι A. qid. καμίνων. γῆ᾽ E. δεν καάμπαι B. ξδ΄, κανϑαρίδες. B. &. '“Κάνναβις ἀγρία 1. ovd — ἥμερος — eve Καπνός Ζ. on. Κάππαρις B. σδ΄. Κόρδαμον B. on Καρδάμωμον A. ἐ. καρκῖνος B. ιβ΄. Κάρος Τ᾽ νϑ΄. Κάρυα βασιλικά «4. go — ποντικά — Qo καρύϊνον ἔλαιον A. μα΄. Κασσία ZA. ip. Κάστανα A. ομέῳ κάστορος ὄρχις B. κε΄. Κατανάγκη 4. ολβ΄. κατορχίτης οἶνος E. μα΄. καττύματα B. να΄ Καυκαλίς B. g&jf. Κέγχρος B. οιϑ'. κέδριγος οἶνος E. μέ. κεδοίτης οἶνος E. ut. Κέδρος ᾿ A. og. Κενταύριον μέγα I e. -- μικρόν — ζ΄. κέρας ἐλάφου B. £y. Κεράσια A. ot Κεράτια A. vm. κεστρίτης οἶνος E. νὸ Kéovoov ^ - 21. αἵ DIOSCORIDES. κηκίς A. ομς΄. Κηπαία I. gvgj. κηρὸς B. g£. κήθυκες . B. &. Kn 4. ρξα΄. κίκινον ἔλαιον A.M κιμωλία 7" E. gos. κινγάβαρι E. o9'. κινναμώμινον μύρον ^4. od. Kwváuouoy A, uy. κιόγια B. ς΄. Κιρκαία I. οκδ΄. Kípotov 4. oi xíconotg E. oxà Κισσός B. or. Kíovoc A. oue. κληματίνη τέφρα ^ E. gÀ&. Κληματίς : A. C. :Κληματῖτις 4. οοϑ'. Ἰλιψοπόδιον I. e9' Κλύμενον A. ay. κνιδέλαιον A. uy. κνικέλαιον A. μδ΄. Κνίκος. 4. oni. Κόκκος βαφική Ζ. μη. Ἰοκκυμηλέα 4. ροδ' κόλλα I. ec ολόκυνϑα B. ρξα' «Κολοκυνϑίς 4. ροε. Κολχικόν 4. πδ΄. Kópagoc A. pog. Κονδρίλλη B. ροξ΄. κονία τῆς συκῆς A. ong. Kovvta 1. oxg. κοράλλιον E. ολη. κόρεις B. λς. Kóguov Γ. ξδ΄. Κόρις JI. ρἕδ'. 'Κορυδαλλὸς B. νϑ'. Κορωνόπους B. ot Koorog A. ag. 'Κοτυληδών Ζ. ς΄. ςα΄. κουβαρίδες us. κοῦρμι B. gr. κοχλία B. ur. Ἀράμβη B. ous. 894 Κράμβη ἀγρία — ϑαλασσία Ἷ Κρανία, 'Κραταιόγονον Κριϑή Κρίϑμον κρίμνον Κρίνον XQOXLVOV. μύρον Κροκοδείλιον κροχόμαγμα Κρόκος Κρόμμυον. Κύαμος αἰγύπτιος Κύαμος ἑλληνικός κύανος Κυδωνια κυδωνίτης οἶνος 'Κυχλάμινος — ἑτέρα Kipivov à ἄγριον ἥμερον Κυνόγλωσσον Κυνοκράμβη 'Κυνόρβατον Κυπάρισσος Κύπειρος κύπρινον μύρον Κύπρος Κύτινοι Κύτισος κῦφι. κωβιός Κωνείον “Ζ“αγωὸς ϑαλάσσιος -- χερσαῖος ““αγώπους "Ladavov «“αϑυρίς auia “ἀπαϑὸν «“ειμώνιον d uyny λειχῆνες ἵππων «Ζεοντοπέταλον JH BONA. B. out. “εοντοπόδιον 4. ox9'. — ρμη. «Δεπίδιον o dul, . . gop. λεπίς ts E. m9. I. ρχϑ'. λεπὶς στομώματοε ^ — c. B. og. «Δευκάκανϑα I. 49. B. orc. «4ευκάς ME ao cd B. off "dein. AA. o8. JI. gc. Zvxoioy - I. ox. LA. ξδ΄. λημνία γῆ salio νοῦς Ict. "dípavoc .A. πα. A. xc λιβάνου μάννα "Mrud.. πΚ- LA. κέ. λιβάνου ᾳλοιός A. np. B. om. «Αϊβανωτίς I. o9 B. ρκη. λιβανωτός A. πα΄. B. exi. λιβανοτοῦ αἰϑάλη. A. mà. E. gc. λιγνὺς ῥητίνης καὶ ἄλλων «4. o£. πε. εγ' E. «n. lyvorioy ; I. vc. B. oc. λιϑάργυρος E. of. — ρεδ. λιϑοκόλλα |. E. oy. I. EB. λίθοι διάφοροι Ἑ. φμαΐ — ς΄. — ξα΄. «Τιϑόσπερμον Τ᾽, ρμη. Z4. οκζ΄. «Ζινόζωστις A. on. 2. ρπϑ'. «Δϊνον D. ρκέ. A. οκγ΄. «Δογχῖτις I. ονα΄. ονβ. A. o. λυγγούριον Ia. 4. δ΄. «ΔἌἜύκιον A. δλβ΄. A. ξέ «Τύκοψις 4. κε΄. A. guà «Τυσιμάχιον, A. 7. -4. ρνβ. «Τυχνὶς ἀγρία Γ. ρέ. Δ. gu —, στεφανωματική --- gU. 4A. x0. «Δωτὸς τὸ δένδρον Α. θοα'. B. λβ΄. «Δωτὸς ἄγριος - 4. οἱ. 4.00. «Πωτὸς αἰγύπτιος Ζ. e 2 £s «“ωτὸς ἥμερος 4. o9. — d Πήάγνης λίϑος E. ομη. 4. d μαινίς B. λα. “4. ρκη. μάχερ A. er. 4. o£ μαλαβάϑρινον μύρον Α. og. B. ouf ΠΠαλάβαϑρον P TE B. gw. ἐκ μαλαβάϑρου οἶνος E. EC. A. id. Μαλαάχη B. Quà . A. vy... ἹΜανδραγόρας A. oc. B. μέ μανδρογορίπης οἶνος E. πα΄. μαραϑρίτης οἶνος E. oe. ΧΙ χε ΔῈ ou 835 Μάραϑρον I. οὗ. IMagov I. up. μαστιχέλαιον 4. να΄. μεγαλεῖον, μύρον A. E9'. μέλαν, ᾧ γράφομεν E. ρπβ΄. A. μελανϑέλαιον uc. ἸΗελάνϑιον I. my μελαντηρία E. o. μέλι B. Qd. — ποντικὸν — ογ. — σαρδῶον — οβ΄. Mio A. on. μελίχρατον E. d. Μελίλωτος I. uc. Muro A. ρξα΄ ἡΠελισσόφυλλον I. gm. μελιτίτης λίϑος E. ova μελιτίτης οἶνος E. «e. μεμφίτης λίϑος E. ονζ. μενδήσιον μύρον A. op. Máéomikov A. oS. go, μέταλλα E. πδ΄. μετώπιον μύρον A. οα΄ Μηδικὰ μῆλα A. esc Μηδικὴ πόα B. ρος Ἵηδιον A. uq Mijsoy ἀγρία καὶ ἥμερος 4. &. — ἀφρώδης po — κερατῖτις — ξε. eum gotas x ξδ΄. Mila ἤπειρωτικά 4. οὲβ. - περσικὰ - ρξὃ. Mya A. gvà*. puo γῆ E. gn. μήλίνον ἔλαιον A. ve. μηλόμελι E. x9 Μηον A. 7: μίλτος E. gie. 'eip- μίσυ E. gie μολύβδαινα Ε. ο. μολυβδοειδὴς λίϑοε ^ E. μόλυβδος κεκαυμένος Ε. cc. μόλυβδος πεπλυμένος EE. ᾿μολύβδου σχωρία E. et. Mopéa μόροχϑος Mos E. ove Mvayoog 2. gie μύακες B.t μυελοῖ, B. e. Muxnvec 2. ny. μυογαλῆ B. oj Mvóg ὦτα B. oid. Mugízrn A. gie . ΤΠυριόφυλλον 4. py. Mvgó(c A. gi μυρσινέλαιον A. μη Muvpotrg A. gre. Δηυρσίνη ἀγρία Ζ. ouà. μυρσινίτης οἶνος E. At. uvgrílavov. A. ovg. μυρτίτης οἶνος E. Ag. μύρων σύνϑεσις Α. vB —oc. ἸΠ λυ I. wt. Ndgdivoy μύρον A. o£. Náodoc K^ ium Νάρδος κελτική wi b. — ὀρεινή͵ bo, dt ἐκ νάρδων οἶνοι E. EC. EO". Νάρϑηξ Γ. πα΄. γάρκη ioa ναρκίσσινον μύρον — 4. Ey. “Νάρκισσος Δ. ovg. vagzoqoy A. «B. γάφϑα, A. oc. γεκταρίτης οἶνος E. Eg. Νήριον 4. πβ΄. γίτρον E. oA. vírgov ἀφρύς — ρλα. ANuugaío I. ρλη. gÀ9'. Ξάνϑιον A. gc Ξιφίον 4. x. Ξυρίς A. «p. ξυστὸς ioc E. ec ᾿Οϑόννα B. ou. Oivevón 3H 700 E A ολγ΄. — ὃ τῆς ἀγρίας ἀμπέ- λου καὶ καρπός ἘΠ: οἰγάνϑινον μύρον A. γε. Gsg2 oo 836 οἴνάνϑινος οἶγος E. M. οἰνόμελι E. ic. περὶ οἴνων ἐπ E. I inis ιε΄. xg. κζ΄. AB —my. OlGUTLOG M nó. *QAoorsov 4. ια' "Ολυνϑοι A. οπέ ᾿Ολυρα B- ox. ὀμφάκιον Ε. «. ὀμφακίτης οἶνος E. ιβ΄. ὀμφακόμελι E. λα. "Ovayou , 2. pic. ᾿᾽Ονῆτις Vai d: ᾿Ονοβρυχίς I. o£. "Ονοσμα I. A. ὄνυ Β. (. ὄνυχες αἰγῶν B. με΄. ὄνυχες ὄνων ^ B. μδ΄. ὀξαλμη E. xy. ὄξος E. κα΄. ᾿Οξυάκανϑα A. ροκβ΄. ὀξύμελι E. κβ΄. "Ogtoozhuvov I. ξ9΄. ὀριγανίτης οἶνος EK. ξα΄. ᾿Ορίγανος I.x9 “Ὅρμινον I. ολέ. ᾿Ορνιϑόγαλον B. ooy. ᾿Οροβάγχη JB. ροα' Ὄροβος B. oÀ«. 0ggóc γάλακτος B. oc. "Oputa B. oit. Ορχις I. ολα΄. oif" ὄστρακα & ἱπνῶν Ε. θοζ΄. ὀστρακίτης λίϑος EK. o&0'. " Qcvpig Qua. Ova A. θογ΄. οὐρα B. ςϑ'. ὄφεως ᾽γῆρας B. ιϑ΄. ὀφίτης λίϑος E. οξα. Παγκράτιον . B. oy. Ilowovía E Qut. Παλίουρος A. Qd". ΠΠάνακες ““σχληπιόν I. μϑ'. -- Ἡράκλειον --- μή. — Δειρώνιον -- vw. ΠΙΝΑ αὶ “τανακίτης οἶνος E. (p. Πάπυρος A. gie . ΤΙαρϑένιον I. ρομέ. Παρωνυχία A. νδ΄. Πεντάφυλλον EE ἢ ἐκ πεπέρεως οἶνος E. &. Πέπερι B. enr. IlenMc A. o&c. Πέπλος A. o&£. Πέπων B. o&£y Περικλύμενον 4. ιὃ. Περιστερεών A. E. ξα΄. Περσέα A. ont. Πετασίτης᾽ ΖΔ. oc. Πετροσέλινον Γ΄ ο΄. Πευκέδανος I. πβ΄. IInyovov I. ys. — ἄγριον I. uz. πίσσα ξηρά A. εἴ. — ὑγρά — c. πισσέλαιον A, c£ πίσσης ὑγρᾶς λιγνύς Ζ. ες΄. πισσίτης οἶνος E. μη. Πιστάκια A. goL. πιττάσφαλτος A. ο΄ πιτύα À. πυτία. Πιτυΐδες A. nt Πιτύουσα A. o£y. Πίτυς A. πε. Πλάτανος A. οἵ. πνεύμων ἀλώπεκος 18. uc πνεύμων ϑαλάσσιος B. λ9΄. πνεύμων χοίρειος B. uw. πνιγῖτις yn E. goc. Ilolsgucviov ΖΔ. ἡ. Hohov I. qd. IoAvyakov Δ. ou. Πολυγόνατον A. ς. ἸΠολύγονον ἀῤδεν A. à'. — ϑῆλυ — €. “Πολύκνημον ait Πολυπόδιον Ζ. οπέ. πομφόλυξ E. πέ. πορφύρα B. à Ilorauoysivcoy ΖΔ. e9'. Ποτήριον Τό ται Zune ἐὰν πο δ opere Co MO 1 2N A &Z Πράσιον πρασίτης οἶνος E. νη΄ ΤΙράσον JB. gon. Iloivog ZA. Quà. monos, B. οε΄. ΤΠταρμική B. geo Πτελέα A. oi Ihépug 4. Qny TIlvxvóxouov. 4. go7 ΤΠύρεϑρον Fus πυρίτης λίϑος E. ομβ΄. Πυροί B. ot. πυτία B. πέ. *Pà I. "Pauvoc A. gió ῥαφανέλαιον A. ue "Pagavíc B. ολζ. — Οἀγρία — ρλη. ῥητίναι A. «β΄. ῥητινίτης οἶνος E. μγ΄. Pita ἰδαία Ζ. μδ΄. “Ῥίζα ῥοδία Ζ. μέ. "Poe A. ovo. “Ρόδα A. ο.΄. ῬΡοδίδες A. ρλα' δόδινον μύρον A. ovy ῥοδίτης οἶνος E. λέ. βοΐτης οἶνος KE. Àà. “ῬΡοῦς A ρμξ ῥύπος A. λδ ---ς “Σαγαπηνόν Τ'. πέ. Σάκχαρον B. o). σαλαμάνδρα B. &. σαμία γῆ F. ροα σάμιος λίϑος E. oof. σαμψύχινον μύρον A. νη. ΖΣάμψυχον I. μὰ σανδαραάχη E. οκα “Σαξίφραγον͵ Ζ. ιέ σαπρότης ξύλων A. pip. σάπφειρος λίϑος E. ovd σαρχοκόλλα I.mó Σατύριον ἐρυϑρόνιον [[΄. ολδ΄. Σατύριον τρίφυλλον I. gÀy. 837 σαῦρα B EO. σειηνέτης λίϑος E. ρνη. σελινίτης οἶνος E. οὗ. Xov | Vaca σελινουσία γῆ E. οοδ΄. por B. o£. “Σέσελι αἰϑιοπικόν I. »ó. — μασσαλεωτικόν. — »y. — πελοποννησιαχὸν — γέ. σηπία B. x. σησάμινον ἔλαιον A. μα΄. “Σησαμοειδὲς μέγα A. ov. — μικρόν — — gro. Σήσαμον D. ox. σήψ B. o Zion 4. M. 4M. le σιδήρου ioc E. cy. σιδήρου σκωρία E. có Σίδια A. ovy Σίκυς ἄγριος A. ονβ' — ἥμερος B. οβ΄. σίλουρος B. «'. Σίλυβον Ζ. gvc. σίλφη B. Àg. Σίλφιον Ι΄ πὸ. σιναπέλαιον A. ut Σίνηπι B. οπγ. σινωπικὴ μίλτος E. ou Σίον B. ovy. Σίσαρον . BB. ρλϑ'. Σισύμβοιν ^ B. ρνδ΄. ove. Σίσων I.. σκαμμωγίτης οἶνος ΒΕ. my Σκχαμμωνία A. ρξη.. Σκανδυξ B. o&. σκίγκος B. oc. Σκίλλα (ΜΒ. οβ΄. σκιλλητικὸν Ὅξος E. κέ. σκιλλητικὸς οἶνος E. «c σχολόπενδρα B. id Zxohwuog | Ig Σκόρδιον I. qué Σκόροδον B. onc Σχοροδόπρασον B. οπβ' “ΣΣκορπιοειδές : 4A oc σκόρπιος ϑαλάσσιος B. cl 838 ἙΝ σκόρπιος χερσαῖος ΒΒ. ιγ΄. Συκῆ ἀγρία ὡ 4. οπδ΄. σκώληξ i ἰός E. cB. συκομορίτης οἶνος Ε. uf. σχωρία ἀργύρου E. ρα. Συκχόμορον . ena. σκωρία μολύβδου E. ct. Σῦκον A. ony. σκωρία σιδήρου E. có. -- ἐν Κύπρῳ -- ρπβ. σμαρίς B. k. Σύμφυτον πετραῖον 41. ϑ'. Σμίλαξ κηπαᾶῖα 6 B. ροξ. -- πηκχτή — (t. — — (δένδρον) 4. m. Σφονδύλιον ΠΊΕ — — λεία A. ομγ΄. σχινέλαιον A. v. — — τραχεῖα A. ou σχιγίνη ῥητίνη WE c. σμύρις λίϑος E. o&&. . σχίνινος οἶνος E.M. M 4. ob. Σχῖνος A. πϑ΄. , βοιωτική — on. σχιστὸς λίϑος E. ρμέ. ἔκ σμύρνης οἶνος E. οὐ. Σχοῖνος εὐώδης Ia. SHMoY I.op. | — ἕλεία A. vp. Zóyyos B. ovg. σῶρυ E. ouj. σούσινον μῦρον A. ξβ΄. n “παργάνιον 4. κα΄. Τεχτονικὴ μίλτος ἘἙ. oif. “Σπάρτιον A. ονέ. τελλίναι B. 4. σπόγγοι E. ολη. τερμίνϑινος οἶνος Ἑ. A9. σπόγγων λίϑοι E. o&D. Τέρμινϑος A, ca σταχτή . Oy. τέττιγες JB. ve Σταφίς E. δ. Τεύκριον I. oc. Σταφὶς ἀγρία 4. ovy. Τεῦτλον B. gu. Σταφυλή E. y. τέφρα κληματίη ^ E. ρλδ. “ΣΣταφυλῖνος TUE Τηλέφιον AN qu. Στάχυς I. οἱ. τήλινον μύρον t yt. στεάτων διαφορὰ καὶ oxtva- Tg ^B. ρκδ΄. σία B. πε --εςδ΄. Τιϑυμάλων εἴδη ζ. 4. obf. στίμμι, I. c0. Τορδύλιον I. vg. Στοιβή 4. ιβ΄. Ὑραγάκανϑα TUE στοιχαδικὸν ὄξος E. wy. Τράχιον κρητικόν ΖΔ. p. στοιχαδίτης οἶνος E. νβ΄. RUE mA —— y: Στοιχάς Γ, κη΄. Τραγοπώγων & go . στομώματος λεπίς E. s. τραγοριγανίτης οἶνος — E. vé. “Στρατιώτης ποτάμιος Ζ. e. Τραγορίγανος I.À E —: χιλιόφυλλος ---Οαἰ. To&yos (ὃ σιτηρό) B. ριέ. στροβιλίτης οἶνος E. μδ. --- Ο(ϑαμνίσκος) 4. ya. Στρόβιλοι «4. πη. Τρίβολος (χερσαῖος καὶ ἔνυ- “Στρούϑιον B. ocB. ^ poc) A. i£. “Στρύχνον ἁλικάκαβον 4. p τρίγλα B. κδ΄. --- μαγικὸν — o0. Τριπόλιον 4. oM. — ὑπνωτικόν -- ογ΄. Τρίφυλλον I. Qu. 1 Zubqvos κηπαῖος 4. οα΄. ΖΤριχομανές Ζ. ρλέ. στυπτηρία E. ρχγ΄. τρυγὼν ϑαλασσία 1). wf. Στύραξ -4..09. τρύξ E. ρλα΄. τυρὸς ψεαρός 8. οϑ'. Tvgq I. oxy. “γάκινϑος A. £y "Tüvov. B. ροδ΄. ὑδράργυρος E. οἱ. ὡδρόμηλον E. X ᾿Ὑδροπέπερε B.. gc. ὕδωρ E. ag. — ᾿ϑαλάσσιον — a. Φοςκυάμενον ἔλαιον Α. uf. :Ὑοςκύαμος A. £8". «Ὑπερικόν T. ρξα΄. “Ὑπήκοον A. En. " Taóyloooov 4. o. ᾿ποκιστίς | A. oxt. ὡσσωπίτης οἶνος E. v. -Tasumos I. xt. Φακὸς, ὃ ἐσϑιόμενος B. oxó 5 — ὁ ἐπὶ τελμάτων A. πζ΄. (αλάγγιον I. of. (άλαρις ΓΤ. ομϑ'. «Ῥασίολος BD. o. Φηγός A. ou". φϑόριος ἐμβρύων oivocE. oL. Φιλλυρέα A. ρκέ φίνις τὸ ὄρνεον͵ B. vn Φλομὶς καὶ φλόμος A. op. φοινικίτης οἶνος Ε. μ΄. «Φοῖνιξ A. gua. — ϑηβαϊκή — Quo. — ἐλατη — gv. — ἥ πόα A. uy. Φοῦ * A. v. φούγιος λίϑος E. ou. Quxos ϑαλάσσιρον 4. eq. «Ῥυλλῖτις I. uw. diALov I. οἱ. Φύτευμα A. οκη΄. Χαλβάνη Γ΄. nt. χάλκανϑον E. οιὸ. I LIEN 839 χαλκῖτις E. οιέ. χαλκὸς κεκαυμένος E. nt. χαλκοῦ ἄνϑος E. πη΄ s (Χαμαιάχκτη 24. φοβ' :“Χαμαιδάφνη 4. out. χαμαιδουΐτης οἶνος — E. να: “Χαμαίδους Τ. οβ'. “Χαμαίκισσος A. οκδ' Χαμαιλέων λευκός Γι -- μέλας ---ἰα΄. “Χαμαιπεύκη d 4. οκέ χαμαιπιτυΐνος οἶνος Ε. m “Χαμαιπίτυς I. οξεέ. o&£. “Χαμαισύκη A. οκχζ. “Χαμέλαια 4. οἕϑ'. χαμελαΐτης οἶνος E. οϑ'΄. -“Χελιδόνιόν μέγα A. ow. — μικρόν — — of. χελιδών B. &. χήμη B. ὃ yi yn E. gor. χοίρειος πνεύμων B. μ΄. χολή brc “Χόνδρος ὃ ὃ σίτηρος Β. ριή. Χρυςάνϑεμον A. νη΄. “Χρυσόγονον Δ. νε΄. χρυσοκόλλα E. οδ΄. “Χρυσοκόμη ᾿4. νέ-. ψψϑευδοβούνιον 4. ρυγ΄. ἱΨευδοδίκταμνον I. λδ. ψιμύϑιον E. ογ΄. ψψύλλιον Δ. ο΄. ψωρικόν — | E. quie. ᾿Ωχίμινον μύρον ZA. νϑ' ᾿Αἰκιμοειδές 4. κη "Poxiuov B. go. ὠμοτάριχος B. M. ὠόν B. νδ΄. ὠοῦ λευκὸν -- γέ. oo E. qn. I N DO x EORUM, QUAE HIS LIBRIS CONTINENTUR. pag. Ἀν μα vinum 734 Abrotoninum unguentum 62 ex Abrotano vinum — 729 Abrotanum 371 Absinthites vinum 724 Absinthium 367 — marinum 969 — santonicum 370 "m Acacalis 14 Acacia 127 , Acanthium 359 Acanthus 359 Acetum 706 — salsum 709 Achillea 532 Acinus 390 Aconitum 574. 575 Acorites vinum 733 Acorum 11 Adarces 803 Adeps 207. 212 — anserinus et gal- linaceus 217 Adeps quomodo maio- ranae odore imbuatur 216 Adeps suillus et ursinus 208 — taurinus etc. 211 Adiantum 616 Adipum vis 217 Aegilops 619 Acris flos 790 Aeris squama Aerugo rasilis. — . vermicularis Aes ustum Acthiopis Aetites lapis * Agallochum Agaricum Ageratum Alabastrites lapis Alcea Alcyonium Alica Alisma Allium Aloé Althaea Alumen Alypum Alyssum Amaracinum Ambrosia Amiantus lapis Ammi Ammoniacum Amomum Ampelitis terra Ampeloprason Amurca Amygdalinum oleum Amygdalus Amylum Anagallis Anagyris Anchusa Androsaces Androsaemum Anemone Anethinum oleum — vinum Anéthum Anguium senectá Anisum Anonis . Anthemis Anthyllis Antipathes Antirrhinum Aparine Aphaca Apios Apium — montanum |o— palustre Apocynum Apri hepar Aqua j — marina — mulsa Arabicus lapis Araneus Arbutus Arctium Arena Argenne Argenti scoria Arisarum Aristolochia Armeniaca Armenium Aromaticum vinum Arsenicum Artemisia Arum Arundines Asarites vinum Asarum I N DE X -— Asclepias Ascyrum Asini hepar et ung Aspalathus Asparagus Asphodelus Asplenon Assius lapis Aster atticus Astragalus Athera Atractylis Atramentum Atriplex Avellanae nuces Avena Baccharis Balaninum oleum Balaustium Ballota Balsamum Bdellium Beta. Betonica || — vinum ex ea Bitumen Blatta Blitum Botrys Brassica — marina — sylvestris Britannica Bryum Buccina Buglossum Bulbus esculentus — vomitorius Bunias Bunites vinum Bunium Buphthalmum Buprestis Butyrum 842 : I N- B-E*X ; pag. i pa8. Cacalia 608 Chamaecissus 610 Cadmia 738 Chamaedaphne 626 Calamintha 383 Chamaedrys ν449 — vinum ex ea 7290 -— vinum ex ca 726 Calamus aromaticus 31 Chamaeleon albus 352 Calx viva 800 — niger 353 Cancri 172 Chamaepeuce 610 Cancamum 38 Chamaepitys — 9500. 501 Canis rabidi hepar 185 — ' vinum exea 735 Cannabis sativa 494 Chamaesyce 660 — sylvestris 494 Chamelaea ' . 663 Cantharides 191 " — vinum ex ea 735 Capparis 318 Chelidonium maius 330 Caprarum iecur 185 — minus 332 — ungulae 185 Chia terra 823 Cardamomum 14 Chrysanthemum 547 Carthamus 680 Chrysocolla 772 — oleum ex co 51 Chrysocome 545 Carum 406 Chrysogonon ' 946 Caseus recens 199 Cicadae , 189 Cassia 93 Cicer 245 Castaneae 137 Cicuta 575 Castoreum 177 Cimices 182 Catananche 614 Cimolia terra 824 Catorchites vinum .. 710 Cineris metallici succe- Caucalis 281 danea 747 Caulorapum 255 Cinis sarmentorum 801 Cedrinum vinum 7291 Cinnabari 745 Cedrites vinum 729 QCinnamomum 925 Cedrus 105 -— oleum ex eo 76 Centaurium magnum 347 JCircaea 467 eun minus 349 Cirsium 604 Cepa 289 Cistus * 119 Cepaea 495 Clematis t7 009 Cera 931 Clematitis 679 Cerasa 147 Clinopodium 446 Ceratoniae siliqua 147 Clymenum 914 Cerebrum gallinarum — 186 Cnidium oleum 51 Cerussa 769 Coagulum 206 Cervi genitale 184 Coccum tinctile 941 Cestrum 503. Cochlea 171 Chalcanthus 779 Colchicum 981 Chalcitis 780 Colocynthis 669 Chalybis squama 754 Columellae cochlearum 169 Chamae 170 Condirilla 276 Clamaeacte 666 Conium 575 I INDEX pag. Conyza 468 — vinum ex ea 729 Corallium 805 Coriandrum 410 Coris : 499 Cornu cervinum 191 Cornus 153 Coronopus 273 Cos $820 Costus 29 Cotyledon 586 Crataeogonum 472 Crithmum 273 Crocinum unguentum — 67 Crocodilium 354 Crocomagma 41 Crocus 39 Cucumis sativus 277 — sylvestris 634 Cupressus '102 Curmi 237 Cyanus 773 Cyclamen 303. 306 Cydonia mala 148 — oleum ex iis 58 — vinum — — 714 Cyminum 407 Cynocrambe 682 Cynoglossum 612 Cynosbatos 117 Cyperus 13 Cyphi 38 Cyprus 116 — unguentum exeo 68 Cytini 143 Cytisus 601 Daphnoides 625 Daucus sylvestris 401 — triplex 419 — vinum ex eo 732 Defrutarium oleum 72 Delphinium 420 Dictamnus 378 — creticus 380 — vinum ex eo 728 Diphryges Dipsacus Dorycnium Draba Draco marinus Dracontia grandis — minor Dryopteris Ebenus Ebulus Ebur Echinus marinus Echium Elacomeli Elaterium Elatine Elichrysum Elleborus albus — niger — . vinum €x 118 Empetrum Ephemerum Epimedium Epipactis Epithymum Equisetum Eretria terra Erica Erinaceus Erinus Eruca (planta) Erucae Ervum Eryngium Erysimum '" Erythronium Esculus Eupatorium Euphorbium Faba aegyptia — graeca Faex Farina crassior Fel 540. 843 pag. 784 355 569 296 173 307 309 680 121 666 190 167 926 47 636 535 546 627 630 736 672 981 920 599 670 541 821 114 : 168 597 282 191 251 363 297 476 137 535 435 248 246 799 238 -220 844 Ferri rubigo scoria Ferula Fibri testes Fici — lixivium Ficus cypria — sylvestris Filix Foeniculum Foeni graeci farina — oleum Fornacum terra Fraxinus Fucus marinus Fuligo Fumaria Fungi Gagates lapis Galactites Galbanum Galena " Galerita Galiopsis Galium Gallae Gallinae Garum Gentiana Geodes lapis Geranium Gingidium Gladiolus '"Glandes quernae unguentariae Glaucium Glaux Gluten Glycyrrhiza Gnaphalium Gobius Gramen — — arundinaceum vinum ex 60 89. ag. 708 759 426 177 161 164 160 163 676 417 784 243 59 $25 108 592 827 599 980 812 814 437 704 189 589 590 137 186 181 341 821 466 281 521 136 645 441 620 44 346 467 181 928 529 ΕΝ ΕΣ 1 pag. Gramen e Parnasso 599 Grossi 164 Gypsum 801 Haematites lapis 810 Halimus 115 Hedera 328 Hedychroon 74 Hedysarum 477 Helenium 41 — aegyptium 43 Heliotropium magnum 683 CU arvum 684 Helleborus v. Elleborus. Helxine 534 Hemerocallis 470 Hemionitis 481 Hepar variorum anima- lum 184 — 186 Hieracium magnum 410 — parvum 411 Hippace 200 Hippocampus 168 Hippolapathum 259 Hippomarathrum 418 Hippophaé 647 Hippophaestum 649 Hippopotami testiculus 177 Hipposelinum 414 Hirundo 189 Holosteum 914 Hordeum 295 Horminum 476 Hyacinthus 052 Hydrargyrum 770 Hydromelon 715 Hydropiper 300 Hyoscyamus ᾿ς 960 — oleum ex eo 51 Hypecoum 560 Hypericum 497 Hypocistis 119 Hypoglossum 613 Hyssopus 372 vinum ex eo 725 Iasminum oleum PAS Iaspis 918 Iberis 321 Ichthyocolla 441 Idaea radix -539 Iecinora varia 185. 186 Ilex 137 Indicum 774 Iris 9 —oleumetunguentum 70 — vinum 730 Tsatis 335 Isopyrum 606 Iudaicus lapis 816 Iuglandis nuces 156 — oleum 50 Iuniperus 103 — winum ex eo 722 Lac 195 — muliebre 199 — schistum " 197 Lacerta 194 Lactuca 279. 280 Ladanum 120 Lagopus 519 Lampsana 259 Lanae 202 Lapathum 257 Lapides varii — 807—821 Lathyris 657 Laurus 107 — oleum ex ea 538 — alexandrina 624 Lemnia terra 778 Lens 249 Lenticula stagnina 983 Lentiscus 92 — oleum ex ea 54 — vwinum — — 718 Leontopetalum 447 Leontopodium 612 Lepidium 320 Lepus marinus 175 —— terrestris 175 Leucacantha 361 Leucas Leucoion Libanotis Lichen (planta) Lichenes equorum Lignorum caries Ligusticum Lilium Limonium Linum Lithargyrum Lithocolla Lithospermum Lixivium ficus Locustae Lolium Lonchitis Lotus (arbor) — aegyptia — sativa et sylve- stris Lupinus — sylvestris Lychnis coronaria — sylvestris Lycium Lycopsis Lyncurium Lysimachium 490. Macer Maena Magnes Magydaris Maiorana: — . oleum Mala epirotica — sylvestria Malabathrum — oleum ex eo — vinum — — Malicorium Malus Malva Mandragora — vinum 845 pas. 450 471 422 945 185 111 400 451 519 244 765 819 488 164 189 2411 491 152 601 600 202 254 450 450 125 525 228 $06 “410 90 813 434 387 62 149 150 21 78 791 144 147 260 570 739 946 LI. D, Ej X l pag. ᾿ pag. Marrubium 454 Myrrha boeotica 81 Marum 389 — vinum ex ea ( 703 Mastichinum oleum 54 Myrrhis . 603 Medicago ^ 986 Myrsinites vinum 717 Medica mala 150 Myrtidanum 146 Medium 590 Myrtus 144 Medullae 219 — oleum ex ea 52 Megalium 73 — vinum e fruct. 717 Mellis species 229. 230 — sylvestris 623 Melanteria 783 Mytuli 170 Melanthinum oleum 59 Melia terra 825 Naphtha 101 Melilotus 988 Narcissus 646 Melimela. 149 — unguentum 66 Melissa 453 Nardus 15 Melitites lapis 814. — unguentum 77 Melitites vinum 701 — vinum V 02 Melo 278 —. celtica 17 Melomeli 714 — — vinumexea 731 Memphites lapis 817 — montana 19 Mendesium 75 Nascaphthum v4 Mentha sativa 3829 Nasturtium 294 — sylvestris 383 Nectarites vinum 791 Mercurialis 689 Nerium 578 Mergi iecur 186 Nigella 429 Mespilus 152 Nitri spuma 797 Metalla 7/98ss, Nitrum 797 Metopium /A Meum 19 Ochra 774 Milium 940 Ocimoides 597 Millepedae 183 Ocimum 9283 Misy 782 — . unguentum 62 Moly 395 Oenanthe 690 Morochthus lapis 815 Oenanthinum vinun 1719 Morus 158 Oesypus 204 Mullus 177 Olea 133 Mulsum 702 Oleae aethiopicae la- Mures 195 crima 135 Muria 796 Oleae sylvestris oleum Mus araneus 195 134 Muscus marinus 591 Oleaster . 191 Mustela domestica 179 Olivae muria conditae 133 Myagrum 603 Olyra 238 Myosotis 334 Omphacites vinum 700 Myriophyllum 602. Omphacium 691 Myrrha 78 Omphacomeli 715 Peplus NDEKX I pag. Onagra 604 Onites 9/4 Onobrychis 496 Onosma 477 Ophites lapis 819 Opium 555 s. Orchis 473 Origanum 974 — vinum ex eo 729 Ornithogalum 085 Orobanche 284 Oryza 299 Ostracites lapis 819 Osyris. 621 Othonna 333 Ovi albumen 188 Ovum 188 Oxyacantha 116 Oxymeli 708 Paeonia | .486 Paliurus 116 Palma 139 — oleum 88 --- vinum 718 Palmae elate 141 — thebaicae 140 Panaces Asclepium 399 — . Chironium 399 — . Heracleum 396 Panacites vinum 799 Pancratium 318 Panicum 241 Papaver cornutum 558 — . Phocas 992 — sativum 054 — spumeum 959 Papyrus 112 Parietaria 982 Paronychia 545 Parthenium 485 Pastinaca (planta) 416 Pastinaca marina (ani- . mal) 176 Peplis 659 658 Pepo Periclymenum Persea Persica mala Personata Petasites Petroselinum Peucedanum Phalangium Phalaris Phaseolus Phillyrea Phinis Phoenicea herba Phrygius lapis Phu Phyllitis Phyllon Phyteuma Picatum vinum Picinum oleum Pinus Pinea Piper — vinum ex eo Piscium recentium iu- sculum Pissasphaltum Pistacia Pityides Pityusa Pix liquida — sicca Plantago Platanus Plumbarius lapis Plumbi scoria Plumbum lotum — ustum Pnigitis terra Polemonium Polium Polycnemum Polygalon Polygonatum Polygonum femina mas 251. 848 Polypodium Pompholyx Populus alba et nigra Porrum Portulaca Potamogcton Poterium Prasites vinum Propolis Prunus Pseudobunium Pseudodictamnum Psoricum Psyllium Ptarmica Pulegium — J vinum Pulmo- marinus suillus — vulpinus Pumex Punicum malum Purpura Pycnocomon Pyrethrum Pyrites lapis Pyrus . — vinum e pyris Quercus Quinquefolium Radicula — sylvestris Ranae Ranunculus Raphanus oleum ex eo Rapum sylvestre Resina lentiscina Resinae variae Resinae urendae modus, eiusque fuligo Resinatum vinum Rha pag. Rhamnus 114 Rhodia radix | 539 Rhus 138 — vinum ex ἃ 716 Ricinus i 649 — oleum eius 48. Rosae 123 — oleum ex iis 55 — pastilli — — 194 — vinum — — 716 Rosmarinus 424 Rubia . 489 Rubrica 777. 778 Rubus ^ 1533 — idaeus 594 Rumex 257 Ruscus 4623 Ruta 391 — sylvestris " 9894 Sabina 104 . Saccharum 091 Sagapenum 434. Sales 799 Salis flos 796 — — vinum ex eo 734 — lanugo: 795 Salamandra . 193 Salix 130 Salsamentum 181 Salsugo 796 Salvia 381 — vinum ex ea 733 Sambucus 665 Samia terra "829 — -— lapis ex ea 823 Sandaracha 787 Sanguis 299 Sapphirus lapis 817 Sarcocolla 440 Satyrium 475 Saxifragum 518 Scammonia 661 — vinum ex ea 738 Scandix 281 Schistus 812 Schoenus Scilla — acetum ex ea — vinum ex ea Scincus Scolopendra Scolymus Scordium Scorodoprasum Scorpio marinus terrestris Scorpioides herba Sebum s. sevum Selenites lapis Selinites vinum Selinusia terra palustris — Sempervivi species 994—586 Senecio . Sepia Seps Seris Serpyllum Serum lactis Sesamoides Sesamum oleum eius Seseli aethiopicum —. massiliense — peloponnesiacum Sideritis : Silphium Silurus Silybum Sinapi — oleum ex eo Siser Sison E Sisymbrium Sium / Smaris Smilax aspera — laevis Smyris Smyrnium Soda I ND E X pas. 30 Soleae veteres 544 'Sonchus 315 Sorba 710 Sordes 711 Sory 194 Sparganium 174 Spartium 358 Sphondylium 460 Spina alba 293 — arabica 173 Spongiae 173 — Japides earum 685 Stachys 209 Stacte 817 Staphis agria 734 Stercus $824 Stibium Stoebe 590 Stoechas 176 — acetum vinum- 194 . que ex ea 275 Stratiotes 396 — millefolius 197 Strobili 633 — vinum ex iis. 241 Struthium 90 Strychnum 403 — furiale 402 — halicacabum 404 Ea somniferum 991 Styrax | 430 Sulfur * 180 Susinum 645 Sycomorus m — vinum Symphytum petraeum 957 ymphy Ρ 405 271 "Talus suillus 271 "lTamarix 180 "Taxus 621 "l'elephium 622 "Tellinae 820 '"Terebinthinum vinum 415 "Terebinthus 797 "Terrae variae 170 718 94 821—826 950 ; ᾿ΕΝ ΒΕ Χ' , ag. ag. Testae 595 Tussilago pho "Teucrium 448 "Typha 467 'Thalassomeli 706 'Thalictrum 591 Ulmus 110 "Thapsia 641 Unguenta varia: 55 s. "TThelypteris 678 Unguis . 170 Thlaspi 295 Ungulae asinorum et ca- "Thracius lapis 813 prarum 184. 185 "Thyites lapis 816 Urina 297 'Thymbra 385 Urtica 587 — vinum ex ea 729 Uva 688 "Thymelaea 004 — passa 689 — vinum ex ea 735 'Thymoxalme 709 Verbascum 595 Thymus ».984 Verbena 548. 549 — vinum ex eo 728 "Vermes terreni 195 'Tithymali 651 Vinum, eiusque varia "'Tordylium 404 matura etspecies arte Torpedo . 174 factae 692 — 738 'Tragacantha 362 Viola 607 Tragium 542 Vipera 174 'Tragopogon 284 Viscum 442 'Tragoriganum 9/6 Vitex 129 — vinumexeo 727 Vitis alba 673 'Tragus (frumentum) 239 — nigra 676 — (frutex) 543 — sylvestris 672. 687 Tribulus : 517 — vinifera 686 'Trichomanes 618 | — florum oleum 59 "Trifolium (menyanthes) 458 LEE Tripolium 615 Xanthium 618 "Triticum 233 Xyris : 522 Tuber 285 'Turis cortex 87 Zea 238 — fuligo 88 Zingiber 300 — manna 88 Zopissa 100 "Tus ᾿ $95 Zythum . 237 Folgende Werke sind bei mir erschienen, und durch alle Buchhandlungen zu erhalten: Albers, F. J. H., die Pathologie und Therapie der Kohlkopfs- krankheiten. gr. 8. 1 Thlr. 12 gr. Angeli, der junge Arzt am Krankenbette, nach dem Ital, für deutsche Aerzte bearbeitet von Dr. Choulant. 8. 16 gr. Aretaei Cappadocis opera omnia, ed. Dr. C. G. Kühn. gr. 8, 1828. 5 Thlr. Arndt, W., Beitrige zu den durch animalischen Magnetismus zeither bewirkten Erscheinungen. Aus eigner Erfahrung. N. A. 8. "P*rhlr. 12. er. 1 Bell, John, über die Natur und Heilung der Wunden; aus dem Engl. umgearbeitet und mit Anmerkungen und Zusátzen ' yon Dr. J. C. Fr. Laune. 2 Theile. gr. 8. 1 Thlr. 6 gr. Celsus, A. C., von der Arzneiwissenschaft, in 8 Büchern. Aus dem Latein, übersetzt, mit dem Leben des Celsus, nach Bian- coni, ἃ. einigen erlàut. Anmerk. versehen. gr. 8. 1 Thlr. 16 gr. Cerutti, L., Beschreibung der patholog. Práparate des anatomi- que "Theaters zu Leipzig, nebst einem Kupfer. gr. 8. 1 'Thlr. 2 gr. Ch UV, Dr. J. L., decas 1 et 2 pelvium spinarumque defor- matorum, adjectis nonnullis annotationibus, 4. 18 gr. Cicero, M. T., de officiis libri tres. rec. F. G. Born. gr. 8. l Thir. 8 gr. Copeland, T., Bemerkungen üb. die Zufálle u. die Behandlung der Krankheiten des Rückgrathes, besonders im ersten Zeit- raume desselben. 4A. d. Engl. von C. Hesse. gr. 8. 12 gr. Falconer, Dr. W., Abhandlung von der Wirksamkeit des luftsauren alkalischen Wassers in Steinkrankheiten und ,andern Beschwerden der Harnwege. 8. 16 gr. TENE Galeni, Claudii, opera omnia, ed. C. G. Kühn. Tom.I-— XVIII $8 maj. 5 Thlr. pr. Band. " Hamilton's, R., Beobachtungen über die Skrophelkrankhei- ten Drüsenverhártung , Krebs und engl. Krankheiten, aus dem Engl. übersetzt. gr. 8. 12 gr. ; — — Bemerkungen über den Nutzen u. die Anwendung der ab- führenden Mittel in verschiedenen Krankheiten; aus dem Engl. nach der 6ten Ausgabe von J. Müller. gr. 8. 1 Thlr. 6 gr. Hippocratis, opera omnia; ed, Dr. C. G. Kühn. 3 Tomi. 8 maj. 15 Thir. Horatii, R, F., de arte poetica ed. Schelle. 8 maj. 21 gr. Hufelands, Dr. C. W., neueste Annalen d. franz. Arzneikunde und Wundarzneikunst. 3 Bde. mit Kupfern. gr.8. 5 'Thlr. 6 gr. Jórg, Dr. Joh. Chr. Gottfr., Handbuch der Krankh. des Weibes, nebst einer Einleitung in die Physiologie u. Psychologie des weiblichen Organismus; mit 1 Kupf. gr. 8. 2te Aufl. 3 Thlr. 18 gr. — te bdiisbhe Hefte für Aerzte und Wundàrzte. gr. 8. 3 Hefte. 1 Thir. 19 gr. — — Materialien zu einer künftigen Materia medica. 1r Theil. gr. 8. 2 Thlr. 12 gr. — — Handbuch zum Erkennen und Heilen der Kinderkrankhei- ten, nebst der Physiologie, Psychologie und diátetischen Be- handlung des Kindes. gr. 8. 4 Thir. 12 gr. Kóhlers, Dr. J. V. H., Anleitung zum Verbánd u. zur Kénnt- niss der nóthigen Instrumente in der Wundarzneikunst; mit Kupferm. gr. 8. 2 Thlr. P / Kohlrusch, Dr. G. Fr., commentatio, chirurgica sistens ex- stirbationem steatomatis in pelvis cavitate radicantis, cum - Stab. aen. 4. 12 gr. ; 1 Kónigs, Dr. G., praktische Abhandl. üb. die Krankheiten der Nieren, durch Krankheitsfálle erláutert. 1826. gr. 8. 1 Thlr. 12 gr. Krimer, Dr. W., Untersuchung über die nàáchste Ursache des Hustens, mit Beziehung für die Lehre von Athemholen und vom Croupp. Herausgegeben von Fr. Nasse. gr. 8. 12 gr. — — Physiologie des Blutes. gr. 8. 1 'Thlr. 16 gr. vues Untersuchungen. Mit 3 Kupfern. gr. 8. ] Thlr. 12 gr. Küh n, M. O. B., Versuche einer Antropochemie. gr. 8. 21 gr. Loders, Dr. von, einige Bemerkungen über die Aerzte und árztlichen Anstalten Italiens, im Jahre 1811. gr. 8. 2 Thlr. 6 gr. Müller, Dr. J., de respiratione foetus, Comment. physiol., cum tab. aen. 1823. 8 maj. 1 Thlr. - — — zur vergl Physiologie des Gesichtssinnes des Menschen und der Thiere, nebst einem Versuch über die Bewegungen der Augen und über den menschlichen Blick. 1826. gr. 8. mit 8 Kupfern. 3 Thlr. 12 gr. Nasse, Fr., von der Stellung der Aerzteim Staate. gr. 8. 2 Thlr. Neumanns, K G., Erkenntniss und Kur in Krankheiten des Vorstellungs- Vermógens. gr. 8. 1 Thlr. 18 gr. Panegyrici veteres quod ex codice Ms. librisque collatis rec. €. G. Schwarzii. 2 Tomi. 8 maj. 3 Thlr. Phercydis fragmenda, emendavit et illustravit; comment. et . ind. adj. F. G. Sturz. S8 maj.. 1 Thlr. 4 gr. Plinii epistolarum libri IX. ed. Titze. gr. 8. 1 Thlr. 12 gr. Reichenbach, G. H. L., conspectus regni vegetabilis per- gradus naturales evolut. 8 maj. 1 Thlr. 12 gr. Rush, Dr. B., medizinische Untersuchungen u. Beobachtungen über die Seelenkrankheiten. Nach der 2ten Aufl. bearbeitet mit Anmerkungen von Dr. G. Kónig. 1825. gr. 8. 1 Thir. 12 gr. Schelle, K. G., welche alte klassische Autoren soll man auf Schulen lesen. 2 Bde. 8. 3 Thlr. 12 gr. Schneegass, Dr. C. P., über die Erzeugung oder Aufzáhlung und Beurtheilung aller bisherigen Zeugungstheorien, mebst einer neuen und vollstándigen Erklárung dieses bewunderns- würdigen Gescháftes der Natur, 8. 16 gr. Thucydides de bello peloponnens. lib. VIII. rec. Goeller. 2 Tomi. gr. 8. 6 Thlr. Voigtels, F. G., vollstánd. System der Arzneimittellehre. Herausgegeben von C. G. Kühn. gr. 8. 1 und 4l. 1— 3. 7 Thlr. 12 gr. . Wiesmann Commentatio de coalitu partium a reliquo corpore humano etc. 4. 18 gr. Windischmann, C. J. H., über Etwas, das der Heilkunst noth thut. Ein Versuch zur Vereinigung dieser |Kunst mit . der Philosophie. gr. 8. 1 Thlr. 18 gr. Wildberg, 5, C. L., Rhapsodien aus der gerichtlich. Arznei- wissenschaft, nebst einem Anhange, einen neuen Vorschlag zu einer Anstellung der Lungenprobe enthaltend. gr. 8. l6gr. — — Versuch eines Lehrbuchs der medizin. Rechtsgelahrtheit, zum Unterricht für Rechtsgelehrte. gr. 8. 1 Thlr. 6 gr. I rtc de ξύων, Σον