AHA hAN N

Rt N 1 10 af

ERUHALSSTTANR REEUIUTER ER NG

u

SEITE ee ee

Hai

a

==2

DEI ee

A| HEN

N Jin \ HAlk

AIRIERAIER|

ICHENSRHN at u rel 1

A

Y „N

J (Anal

FeS2 En

rain PESNIE KERN IRA SI HM),

S DI _7 7 SER f Q Se ln S% r 4 PL v 0y D

S I) 9 A

hi q ( v

LIBRARY

N \y

STE W

BIBLIOTHECA BOTANICA

Original-Abhandlungen

aus

dem Gesamtgebiete der Botanik En PR:

Herausgegeben von Geh.-Rat Prof. Dr, Chr. luerssen

Berlin-Charlottenburg.

Heft 851

K. Domin

I, Teil 1. u. 2. Abteilung.

‚-——- Mit Taf, I-XVIII und 117 Textfiguren---

Stuttgart 1915. E, Schweizerbart'sche Verlagsbuchhandlung

Nagele & Dr. Sproesser.

| en Wemelerd na £

= A don

2. Abt.:

Embryophyta siphonogama, pars. |.:

Gymnospermae, Monocotyledoneae.

Mit Taf. 9-18 und 60 Textabbildungen.

et =

Ara AT: IE

Embryophyta siphonogama.

ISADHE:

Gymnospermae.

1. Klasse: Cycadales.

XVlI. Cycadaceae.

68. Cycas L.

286. C. media R. Br.

R. Br. Prodr. 348 (1810), A. DC. in DC. Prodr. XVI. 2 p. 527 (1868), BEntH# Fl. Austr. VI. 219 (1873), F. v. MuELL. Essay Pl. Fitzalan, Smith’s Exp. Burdek. 17 (1860), Fragm. VIII. 171 (1874), First Census 109 (1882), Sec. Census 184 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 499 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 61 (1889), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Woods 136 (1899), Queens]. Fl. V. 1501 (1902), Compreh. Catal. 513 (1913), PALmeEr in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 97 (1884), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. Il. 50 (1885), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 21 (1889), FiTZGERALD in Proc. Muell. Bot. Soc. West. Austr. No. II. 74 (1897), WArB. Monsunia 1. 180, 181 (1900), Ewarrt Weeds Victor. 65 (1909).

Geogr. Verbreitung: Nordwest- und Nord-Australien, Queensland.

Queensland: Rockhampton (Dow, III. 1910); in der Nähe der Mündung des Russell River und bei Yarraba (Donın, I. 1910); bei Cairns (Domin, XII. 1909); zwischen Cairns und Yarraba und am Cape Grafton (Domis, I. 1910), etc.

287. C. Cairnsiana F. v. Mveuı.

F. v. MuELL. Fragm. X. 63 (1876), 121 (1877), First Gensus 109 (1882), Sec. Census 184 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 499 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1502 (1902), Compreh. Catal. 513 (1913).

Endemisch in Queensland. Zwischen Lappa Junction und Chillagoe (Dom, II. 1910); schon von der Ferne durch den eigentümlichen Wuchs, sowie die stark graugrüne Färbung sehr auffallend und leicht kenntlich!

69. Macrozamia Mic.

288. M. spiralis Mic.

Mıg. Monogr. Cycad. 36. t. 4,5 (1842), F. v. MuErr. Fragm. I. 41 (1858), II. 179 (1861), A. DC. in DC. Prodr. XV]. 2, p. 535 (1868), BENTH. Fl. Austr. VI. 251 (1873) excl. var., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 500 (1883), First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 49 (1886), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1504 (1902), Gompreh. Catal. 513 (1913), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 218, 627 (1889), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 11 (1902), Moore in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 119 (1884), Handb. Fl. N. S. Wales 379 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 80 (1905).

Zamia spiralis R. BR. Prodr. 348 (1810) p. p.

Encephalartos spiralis LeHm. Pugill. VI. 13 (1834), F. v. MueLr. Fragm. VIII. 173 (1874), First Census 110 (1882), Sec. Census 184 (1889).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales. Queensland: Savannenwälder bei Esk (J. StirLey).

289. M. Moorei F. v. Murrr.

F. v. MuerL. in Chem. and Drugg. 84 (1881), F. M. Baır. First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 51 (1886), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1506 (1902), Compreh. Catal. 518 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 379 (1893).

Encephalartos Moorei F, v. MuELL. Fragm. XI. 125 (1881), First Census 110 (1882), Sec. Census 184 (1889).

org

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. In Queensland nur von einem einzigen Standorte (Springsure) angegeben, wo sie im weiteren Umkreise ziemlich häufig wächst, und nach J. SuirLev (mündl. Mitt.) nur in den Savannenwäldern auftritt.

290. M. Denisonii Moore und F. v. Mveur.

MoorE und F. v. MuELr. in F. v. Muerr. Fragm. I. 41 (1858), 243 (1859), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 501 (1883), First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 51 (1886), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1506 (1902), Compreh. Catal. 518 (1913), Moor&E in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 119 (1884), Handb. Fl. N. S. Wales 379 (1893).

Encephalartos Denisoniü F. v. MuUELL. in Journ. Pharm. Soc. Vietor. II. 90 (1859), Fragm. VIII. 173 (1874), First Census 110 (1882), Sec. Census 184 (1889).

Catakidozamia Macleayi Hırı in Garden. Chronicle 1107 (1865).

Lepidozamia Denisoni REGEL Gartenfl. VI. 31. 854 (1876).

Huie verosimiliter ducendae (flores, fructus et patria ignotae, ef. A. DC. in DC. Prodr. XVI. 2 p. 936, 1868):

Macrozamia Peroffskyana („Perowskiana“ auct.) Mia. in Arch. Neerl. III. 252 (1868), (BEntH. Fl. Austr. VI. 253 (1873) p- p-), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 218 (1889).

Lepidozamia Peroffskyana REGEL in Bull. Soc. Nat. Moscou I. 182 Fig. 20, 21 (1857).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Regenwälder in den Tambourine Mountains, zerstreut, aber nicht selten (Domin, INT 1910).

291. M. Hopei Hırı ex Moork.

Hırv ex MoorE in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 116 (1884), F. M. Baır. First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 52 (1886), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 61 (1889), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1506 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904) („bis 60 Fuß hoch, die weiblichen Zapfen oft 2 Fuß lang“), Compreh. Catal. 518 (1913).

Catakidozamia Hopei HırLı in Garden. Chronicle 1107 (1865).

Lepidozamia Hopei REGEL Gartenfl. VI. 5, 6 (1876).

Endemisch in Nordost-Queensland. Auf dem Abhange des Bellenden-Ker nicht selten (Doms, XI. 1909). Schon durch die doppelt breiteren Segmente mit undeutlicher Nervatur von der vorigen Art leicht zu unterscheiden.

70. Bowenia Hook.

292. B. spectabilis Hook.

Hook. in Bot. Mag. t. 5398 (1863), F. v. MueLr. Fragm. V. 171 (1866), VIII. 279 (1874), First Census 110 (1882), Sec. Census 184 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 254 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 501 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden- Ker 61 (1889), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1507 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), Compreh. Catal. 518 (1913), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 11 (1889), WArB. Monsunia I. 178 (1900).

Geogr. Verbreitung: (Queensland. In den Regenwäldern am unteren Russell River und bei Harveys Creek nicht selten (Domıs, XI. 1909, I. 1910); bei Yarraba in den Regenwäldern häufig, aber auch in den Savannenwäldern längs der Bachläufe, auf den Hügeln bis 550 m hinansteigend (Dom 1. 1910); auch eine Form mit stumpf gezähnten, sehr breiten Blattsegmenten.

2. Klasse: Coniferae.

XVll. Taxaceae.

71. Pherosphaera Arcnr.

293. P. Fitzgeraldii F. v. MueLı.

F. v. Mverr. in Hook. Icon. Pl. XIV. 64 t. 1383 (1882), First Gensus 109 (1882), Sec. Gensus 184 (1889), WooLLs Planis N. S. Wales 87 (1885), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 378 (1893). Daerydium Fitzgeraldi F. v. MueLL. Fragm. XI. 102 (1880), 138 (1881).

Endemisch in den Blue Mountains in N. S. Wales. Sandsteinwände in der Nähe der Wentworth Falls, selten (Domm, IV. 1910).

DA

XVlll. Podocarpaceae. 72. Podocarpus L’Hür.

294. P. elata R. Br. ex Mıre.

R. Br. ex Mirb. in Mem. Mus. Paris. XIII. 75 (1825), F. v. Muerr. Fragm. IV. 87 (1864), Partar. in DC. Prodr. XVI. 2, p. 517 (1868), BEentH. Fl. Austr. VI. 247 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 497 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker

Fig. 585. Araucaria Cunninghamii Arr., männliche Zapfen, nach einem Exemplare von den Tambourine Mountains. (*/5 nat. Gr.)

61 (1889), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Woods 135 (1899), Queensl. Fl. V. 1498 (1902), Compreh. Catal. 510 (1913), J. H. Mamw. Usef. Pl. Austr. 589 (1889), Forest Fl. N. S. Wales I. 86 t. 14 (1903), Comm. Timb. N. S. Wales, 2. ed., 24 (1904), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 378 (1893), WARrB. Monsunia I. 192 (1900).

Podocarpus ensifolia R. Br. ex Mıre. in Meran. Mus. Paris. XIII. 75 (1825).

P. falcata A. Cunn. ex PArLArT. in DC. Prodr. XVI. 2, p. 517 (1868).

Nageia elatu F. v. MuEr. First Census 109 (1882), Sec. Census 184 (1889), Woorrs Plants N. S. Wales 87 (1885).

= ie

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Queensland: bei Yarraba (Donrn, I. 1910); Tambourine Mountains (Donim, II. 1910).

XIX. Araucariaceae.

73. Agathis Sarıs».

295. A. Palmerstoni F. v. Muerr.

F. v. Mvert. in Vietor. Natural. VII. 45 (1891) in syn., F. M. Baır. Bot. Bull. II. 17 (1891), Queensl. Fl. V. 1499 (1902), Compreh. Catal. 510 (1913), J. F. Baır. in Queensl. Agric. Journ. IV. 404 (1899).

Fig. 59. Arauearia Bidwillii Hook. nach einem Exemplar aus der Rockingsham Bay. (?/>s nat. Gr.)

Dammara Palmerstoni F. v. MuELL. Sec. Census Suppl. IV. 4 (1889) nomen, in Victor. Natural. VIII. 45 (1891), in Botan. Centralbl. XLVIII. 221 (1891).

Endemisch in Queensland. Bellenden-Ker, in 1000—1100 m Höhe, einzeln (Doum, XII. 1909); bei Allumbah (= Yungaburra) und Lake Eacham (Douss, II. 1910). Die verwandte A. robusta kommt in den Regenwäldern Nordost-(ueenslands zerstreut vor.

74. Araucaria Juss. 296. A. Cunninghamii Aır. Aıt. in Sweet Hort. Brit. 475 (1827), F. v. MurLL. Essay Plants Fitzalan, Smith’s Exped. Burdek. 17 (1860), First Census 109 (1882), Sec. Gensus 183 (1889), PArrar. in DC. Prodr. XV]. 2, p. 372 (1868), BENTH. Fl. Austr. VI. 243 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 498 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Woods 135 (1899), Queensl. Fl. V. 1500 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVIII. 201 (1912), Compreh. Catal. 510 (1913),

247

SIMMONDS in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 68 (1889), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 224, 378 (1889), in Proc. Roy. Soc. Queensl. VII. 1 (1890), Comm. Timb. N. S. Wales, 2. ed., 23 (1904), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 376 (1893), Pr. Mac Manon Mercant. Timb. Queensl. 51 (1905), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 383 (1906), DALRYMPLE Hay Princ. Timb. N. S. Wales, 2. ed. 10 (1909), G. H. BARKER in Queensl. Natural. I. 121 (1910).

Abbildung: Textfig. 58.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Tambourine Mountains (Douis, III. 1910); Brisbane River (Am. Dierrich No. 2792); Middle Percy Island (H. Tryox), mit männlichen Blütenkätzchen.

Fig. 60. Callitris Maeleyana F. v. Murır. nach einem Exemplare aus den Tambourine Mountains. (2/s nat. Gr.)

297. A. Bidwillii Hoox.

Hoox. Lond. Journ. Bot. II. 503 t. 18 (1850), PartArt. in DC. Prodr. XVI, 2, p. 371 (1868), Bent#. Fl. Austr. VI. 243 (1883), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 498 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Woods 135 (1899), Queensl. Fl. V. 1500 (1902), Compreh. Catal. 513 (1913), F. v. Muerr. First Census 109 (1882), Sec. Census 183 (1889), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 105 (1884), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 7, 223, 377 (1889), in Proc. Roy. Soc. Queensl. VII. 3 (1890), LAUTERER in Proc. Roy. Soc. Queensl. XI. 12 (1895), 45 (1896), Pu. Mac MaHon Mercant. Timb. Queensl. 52 (1905).

Abbildung: Textfig. 59. Geogr. Verbreitung: Queensland. Zerstreut auf den Inseln längs der Ostküste (Dom, XII. 1909).

XX. Cupressineae.

75. Callitris Venxt. 298. C. Macleyana F. v. Mverı.

F. v. Muerı. Essay Pl. Fitzalan, Smith’s Exped. Burdek. 19 (1860), Fragm. XI. 104 (1880), First Census 109 (1882), Sec. Census 184 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 496 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1495 (1902),

os

Compreh. Catal. 510 fig. 509 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 377 (1893), J. H. Mam. Comm. Timb. N. S. Wales, 2. ed., 24 (1908, Forest Fl. N. S. Wales II. 88 t. 46 rechts (1904).

Leichhardtia Macleyana SHEPH. Cat. Pl. Cult. Sydn. 15 (1851).

Octeclinis Macleyana F. v. MuerL. in Trans. Phil. Inst. Victor. II. 22 (1858).

Frenela Macleyana Parrar. in DE. Prodr. XV. 2, p. 446 (1868), Bent. Fl. Austr. VI. 235 (1873), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 543 (1889).

Abbildung: Textfie. 60.

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Tambourine Mountains (Domm, II. 1910), hohe Bäume zerstreut in den Regen- wäldern; sie verraten sich oft durch eine Anzahl verhältnismässig sehr grosser auf dem Boden liegender Zapfen, welche oft samt kurzen Asten abfallen.

299. C. robusta R. Br.

R. Br. ex Mire. in Mem. Mus. Paris. XII. 74 (1825), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 497 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Woods 134 (1899), Queensl. Fl. V. 1496 (1902), Compreh. Catal. 510 fig. 510 (1913), J. H. MAı. Usef. Pl. Austr. 544 (1889), Comm. Timb. N. S. Wales, 2. ed., 24 (1904), Forest Fl. N. S. Wales II. 43 t. 47 A—J (1904), Pr. Mac MAnon Mercant. Timb. Queensl. 54 (1905), Darron in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.055 p. 3 (1907).

Frenela robusta A. Cunn. ex MirB. in Me&m. Mus. Paris. XIII. 74 (1825), PArtAr. in DC. Prodr. XVI. 2, p. 450 (1868) p. p., BENTH. Fl. Austr. VI. 236 (1873) excl. var., SPENCER LE MoorE in Journ. Linn. Soc. XXXIV. 229 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 302, 438 (1903), XXIX. 173 (1904), XXX. 80 (1905).

Callitris verrucosa F. v. MUELL., MooRE etc. p. p, non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten). Queensland: Warrego, zwischen Roma und Charleville (J. Suiruey).

300. C. columellaris F. v. Mverr.

F. v. Muert. Fragm. V. 198 (1866), First Census 109 (1882), J. H. Mai. Forest Fl. N. S. Wales II. 50 t. 47 s—w (1904), F. M. Baır. Queensl. Fl. 1496 (1902), Compreh. Catal. 510 fig. 511 (1913).

Frenela columellaris F. v. MueLrL. Fragm. V. 198 (1866) in synon.

Frenela Moorei PARLAT. in DC. Prodr. XVI. 2, p. 449 (1868).

F. robusta var. microcarpa BENTH. Fl. Austr. VI. 237 (1873), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 545 (1889).

F. microcarpa A. Cunn. ex BENTH. Fl. Austr. VI. 237 (1873).

F. intratropica F. v. MuELL. ex BENTH. Fl. Austr. VI. 237 (1873).

Callitris robusta var. microcarpa F. M. BAıt. Syn. Queensl. Fl. 497 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Woods 134 (1899).

Callistris arenosa A. Cunn. Herb. et MS ex R. T. Baker et H. G. Smith Res. Pines Austral. 157 (1910).

Abbildung: Textfig. 61, links.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: längs der Meeresküste westlich von Brisbane (Domm, III. 1910); Stradbroke Island, häufig (Domm, IV. 1910).

301. C. Muelleri Best#. und Hook.

BENTH. und Hook. Gen. Plant. III. 424 (1880), F. v. Mverr. First Gensus 109 (1882), Sec. Census 184 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 497 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queens]. Fl. V. 1496 (1902), Compreh. Catal. 510 fig. 513 (1913), Moor Handb. Fl. N. S. Wales 377 (1893), J. H. Main. Forest. Fl. II. 52 t. 48 A—J (1904), TuRNerR in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 80 (1905).

Frenela Muelleri PARLAT. in DC. Prodr. XVI. 2, p. 450 (1868), BentH. Fl. Austr. VI. 237 (1873).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales. N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains (Domm, IV. 1910).

302. C. eupressiformis VENTEN.

VENTEN. Decas Gen. Nov. 10 (1808), F. v. MuErr. Essay Pl. Fitzalan, Smith’s Exped. Burdek. 19 (1860), First Census 109 (1882), Sec. Census 184 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 159, 255 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 377 (1893), F. M. Baıt. Queensl. Fl. V. 1497 (1902), Compreh. Catal. 510 fig. 514 (1913), J. H. Maıp. Forest. Fl. N. S. Wales II. 61 t. 48 r—z (1904).

Thuja australis Poır. Dict. Suppl. V. 302 (1817).

Frenela Ventenatii MırB. in M&m. Mus. Paris. XIII. 74 (1825).

Callitris rhomboidea R. Br. in RıcH. Conif. et Cyc. 47 t. 18 (1826), F. M, Baıt. Syn. Queensl. Fl. 497 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Woods 134 (1899), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895).

249

Frenela rhomboidea Exp. Syn. Conif. 36 (1847), Partar. in DC. Prodr. XVI. 2, p. 447 (1868), BEntH. Fl. Austr. VI. 237 (1873), J. H. Maın. Usef. Pl. Aust. 543 (1889), TURNER in Proc. Linn, Soc. N. S. Wales XXVIII. 302 (1903).

Abbildung: Textfig. 61, rechts.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien. Süd-Queensland: Stradbroke Island (Donm, IV. 1910), häufig.

II> N

DI Nee‘ 3 SS a

——- NI a

WR

174 PB: 3 / v

N Se S N

RR N

en RN

Fig. 61. Links: Callitris eolumellaris F. v. Murrr., rechts: C. eupressiformis VEnten., beide nach Exemplaren vom Stradbroke Island. (!/s nat. Gr.)

2, NEE

ÄAngiospermae.

1. Klasse: Monocotyledoneae.

XXI. Typhaceae.

76. Typha L.

303. T. angustifolia L. L. Spec. plant. 971 (1753), ASCHERS. und GRAEBN. Syn mitteleurop. Fl. I. 275 (1897), GraEBn. in Engl. Pflanzenr.

IV. 8. Typhaec. 11 (1900). : Geogr. Verbreitung (var. typica, T. angustifolia L. et auct. fl. eur.): ganz Europa, West-Asien, Nordamerika. Verschiedene Varietäten erweitern das Areal der Art fast auf die ganze Erde, so ist z. B. Bibliotheca botanica. Heft 85. 32

230

var. australis (T. australis Scuumacn. et Tuonn.) durch ganz Afrika zerstreut, var. javanica (SchnizL. in Zoll. pro sp.) kommt in Ost-Afrika, Süd-Asien, Malaya und Neu-Guinea vor. In Australien nur:

b) var. Brownii IKIRONFELD.

IKRONFELD, in Verhandl. Zool.-Bot. Ges. Wien NXXXIX. 154 (1889), GRAEBN. in Engl. Pflanzenr. IV. 8. Typhac. 13 (1900), J. H. Mam. Fl. Norf. Isl. (Proc. Linn. Soc. N. S.W. NXIN.) 724 (1904), CHEESEMm. Man. New Zeal. Fl. 743 (1906).

Typha latifolia Forst. Prodr. 64 (1786) non L.

T. angustifolia R. Br. Prodr. 338 (1810), Bextn. Fl. Austr. VII. 159 (1878), F. M. Baur. Syn. Queensl. Fl. 571 (1883), Catal. Plants Queens]. 51 (1890), Queensl. Fl. V. 1692 (1902), Weeds and Poison. Plants Queensl. 204 f. 352 (1906), Compreh. Catal. 576 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. Queensland XVII. 105 (1884), F. v. MurLL. First Census 120 (1882), Sec. Census 205 (1889), SIMMONDS in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI 254 (1889), TAre Handb. Fl. Extratr. S. Austr. 174, 261 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr, III. 180 (1896), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 64, 205, 634 (1889), in Agric. Gaz. N. S. Wales, Misc. Publ. No. 550 p. 14 (1902), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 429 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S W. XXVII 305 (1903), NNIN. 176 (1904), XXX. 83 (1905) (omnes saltem p. p. maj.).

T. Brownii KuntH Enumer. Ill. 92 (1824), F. v. Muerr. Fragm. VII. 116 (1870).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales. Victoria), Tasmanien, New Zealand, Polynesien.

Queensland: sumpfige Stellen bei Chillagoe (Domm, Il. 1910) und an mehreren Stellen im fernen Westen, besonders in der Nähe von artesischen Brunnen, so z. B. bei Winton (Doms, I. 1910).

c) var. Muelleri CHuersem. Man. New Zeal. Fl. 743 (1906).

T. Muelleri RoHRB. in Verh. Bot. Ver. Brandenb. XI. 95 (1869), F. v. MuELL. Fragm. VII. 116 (1870), KROoNFELD in

Verh. Zool.-Bot. Ges. Wien XXXIX. 158 (1889). T. Shuttleworthii LeHm. Pl. Preiss. I. 1 (1846—47), Son. in Linnaea XXVII. 277 (1856) nec Koch et SONDER!

T. angustifolia Hook. f. Fl. Tasm. II. 38 (1860) et auct. fl. austr. p. p. (v. supra').

T. angustifolia Sbsp. T. Muelleri GRAEEN. in Engl. Pflanzenr. IV. 8. Typh. 13 (1900).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales, South und West Australia), Tasmanien, New Zealand.

Queensland: bei Rockhampton, Am. Dierrıca No. 1847.

Meiner Ansicht nach ist diese Form von der europäischen 7. angustifolia spezifisch nicht ver- schieden. Die entfernten oder genäherten Blütenkolben bieten kein brauchbares Unterscheidungsmerkmal, ebensowenig wie der mehr oder weniger robuste Wuchs der Pflanze. Ein sehr auffallender und schein- bar wichtiger Unterschied liegt in der Ausbildung der Spreitenbasis, welche bei der var. Muelleri bikonvex, hingegen bei der typischen T. angustifolia sowie bei der var. Browniü konkav-konvex, oder höchstens plan- konvex ist. ÜHEESEMAN betont l. c., daß die var. Brownii eine viel robustere, var. Muelleri jedoch eine kleinere Pflanze sei. Die von Amatie Dietrich gesammelten Exemplare sind indessen so robust und breitblättrig, wie man sie bei der gewöhnlichen Form der Varietät Brownii nie antrifft, und trotzdem ge- hören sie schon der Ausbildung der Spreitenbasis zufolge zweifellos zur var. Muelleri.

XXlIl. Pandanaceae. 77. Freycinetia Gau».

304. F. propinqua n. Sp.

Frutex ramis alte scandentibus, ramulis erassis, hie inde radices aereas emmittentibus, dense annulatis, 4—6 mm latis instructus; folia (in sieco obeura) saepe dimorpha, i. e. in ramulis sterilibus haud raro multo angustiora, lanceolata; folia ramulorum florentium obovato-lanceolata, abrupte breviter acuminata, basin versus sensim angustata, primo sua basi vaginante ramulos amplectentia, serius marginibus scariosis am- plectentibus solutis et in lacinias angustas internodiis longiores cito caducas fatiscentibus; lamina ipsa prominule striata, chartacea, glabra eirca 10 cm longa et 2-3 cm lata, integra et pro more tantum apice denticulato-serrata (subspinulosula); inflorescentia ©’ ad apices ramulorum terna vel quaterna spathis (bracteis) numerosis, deciduis, coloratis (albis), gradatim deerescentibus involucrata; pedunculi cerassi, erecti, circa 2 cm vel paulo plus longi; spadic oblongo-eylindrica, utrinque obtusa, peduneulis circa triplo brevior, staminibus dense obtecta; filamenta libera; antherae perbreves ovatae; inflorescentiae ? plerumque ternae; syncarpia ovoidea-oblonga, utrinque obtusa, inaequalia, majora saltem 4 cm longa et plus 2 cm lata;

a

ovaria numerosissima, arete condensata, basi cohaerentia, parte superiore pyramidali-elevata libera; stigmata confluentia, plana, bina ternave; /ructus baccati, albi, parte superiore libera conico-pyramidali 4 vel pluri-gona irregulariter dehiscentes et seminibus numerosissimis parvis impleti; semina parum falcata, circa 1.5 mm longa, oblonga, testa erustacea atro-brunnea instructa, latere uno raphe persistente pallida (albidula) semen caeterum adaequante aucta, latere altero strophiolo multo angustiore pallido circumdata.

Abbildung: Tafel XI, Fig. 14.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern bei Harveys Creek, besonders auf halboffenen Stellen (Bachufern) häufig und hoch emporkletternd (Dommn XH. 1909, I. 1910). Im tropischen Nordost- Queensland wohl verbreitet.

Species F. Gaudichaudii Benn. et Horsr. proxima, sed foliis obovatis abrupte breviter acuminatis latioribus, pedunculis masculis ternis vel quaternis, spathis numerosis, syncarpiis majoribus etc. recedens. Ex magna saltem parte eadem est ac F. Gaudichaudii Bexta., F. M. Baır. et auctorum florae australiensis.

Die Freycinetien besitzen im Wesen zweigliederige Blätter, nur ist der Scheidenteil von der Spreite nicht scharf abgetrennt. Die Scheidenränder sind in der Regel dünnhäutig und greifen in der Jugend oft übereinander, doch lösen sich diese skariösen Ränder bald los und bleiben dann oft, mehr oder minder in Zipfel zerrissen, stehen (»stipulas aemulantes«) und fallen schliesslich ab, wie ich dies bereits in Annal. Jard. Botan. Buitenzorg, ser. IX. 172 (1911) beschrieben habe.

305. Freyeinetia n. sp. ex affinitate F. scandentis et australiensis.

Frutex alte scandens, ramis erassis circa 10 cm latis, folüs ovato-oblongis usque oblongo-lanceolatıs, apiculato-mucronatis, subtus retieulatim nervosis, basi dilatatis et ampleetentibus, in toto eircuitu spinuloso- denticulatis, circa 12 em longis et 2.5—3.5 cm latis, in sicco tenuibus et pallidis.

Abbildung: Tafel XI, Fig. 5.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern bei Lake Bacham (Domm I. 1910).

Die Blätter dieser Art, die ich in Schedis als F. affinis bezeichnet habe, sind sehr ähnlich jenen von F. australiensis Wars. in Engl. Pflanzenr. IV. 9. Pandanac. 32 (1900), doch sind die Spreiten bei dieser Art nach ©. WarsurG ungefähr 1 Meter lang. Auch F. scandens steht ziemlich nahe, doch sind bei dieser die Äste dünner, die Blätter an der Basis nicht so deutlich scheidig verbreitert und die Blatt-

spreite unterseits nicht netzaderig. Da Blüten und Früchte unserer Pflanze unbekannt sind, ist ihre Stellung nicht klar.

306. Freyeinetia n. sp. Frutex alte scandens, F. propinguae verosimiliter quam maxime affinis, sed differt folis anguste

lineari-Janceolatis longe acuminatis (in sicco opacis) circa 12—15 cm longis et raro 1 cm latis. Flores et fruetus ignoti. -Akbildung: Tafel XI, Fig. 6. Nordost-Queensland: bei Lake Eacham mit der vorigen Art (Domis, IE EHNO)% An Freycinetiae propinguae forma sterilis foliis mire ludens?

78. Pandanus L.

307. P. tecetorius (Sor.) PARKINSON.

(SoLAnD. Prim. fl. ins. Pacif. ined. 350), PARKINSON Journ. Voy. South Sea Endeavour (1773), WARB. in Engl. Pflanzenr. IV. 9 Pandan. 46 (1900).

Keura odorifera Forsk. Fl. Aeg.-Arab. 172 (1775).

Arthrodactylis spinosa FoRST. Charact. gen. 150 t. 75 (1776).

Pandanus odoratissimus L. f. Suppl. 424 (1781), BentH. Fl. Austr. VII. 148 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 566 (1883), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1689 (1902), Compreh. Catal. 576 (1913), F. v. Murrr. Fragm. VII. 220 (1874), First Census 120 (1882), Sec. Census 202 (1889), J. H. Mai. Usef. Pl. Austr. 50, 292, 628 (1889), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 13 (1902), FırzeERaLp in Proc. Muell. Bot. Soc. West Austr. No. II., 77 (1897).

P. fascicularis Lam. Encycl. I. 372 (1783) excl. 8, Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 485 (1893).

P. odoratus Sauıss. Prodr. 3 (1796).

P. spiralis R. Br. Prodr. 341 (1810).

P. Millor‘ Roxs. Hort. Bengal. 71 (1814).

P. Blancoi RKuntu Enumer. Ill. 583 (1841).

P. leucanthus Hassk. in Flora Beibl. II. 14 (1842).

P. Boryi, Chamissonis, Douglas, fragrans, Linnaei, Lowreiri, Menziesü, Rheedii et Rumphii GAuDIcH. Bot. Voy. Bonite t. 22 (1843).

Marquartia leucacantha Hassk. Cat. Bogor. Alt. 61 (1844).

Hasskarlia leucacantha Wanp. Annal. I. 753 (1849).

’andanus odorifer OÖ. KrzE. Revis. gen. II. 737 (1891).

Geogr. Verbreitung: Maskarenen, Seychellen, Süd-Asien, Polynesien, Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales). |

Queensland: am Meeresufer in der Nähe der Mündung des Russell River, bei Yarraba und Cairns (Don).

b) var. peduneulatus.

P. pedunculatus R. Br. Prodr. 341 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 149 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 567 (1883), Rep. Sei. Exp. Bellenden-Ker 67 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Woods 138 (1899), Queensl. Fl. V. 1689 (1902), Compreh. Catal. 576 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 95 (1885), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 50, 583 (1889), MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 428 (1893), WARB,. in Engl. Pflanzenr. IV. 9. Pandan. 46 (1900), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XNNI. 366, 385 (1906).

Geogr. Verbreitung: nur in Öst-Australien (Queensland, N. S. Wales). Queensland: Emu Park bei Rockhampton (Doms III. 1910) und in der Moreton Bay auf Strad- broke Island (Domm IV. 1910).

308. P. Solms-Laubachii F. v. Mvern.

F. v. Muerr. in Bot. Zeitung XLV. 218 (1887), Sec. Census 202 (1889), F. M. Baır. 3rd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 79 (1890), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1689 (1902), Compreh. Catal. 576 (1913), WARB. in Engl. Pflanzenr. IV. 9. Pandan. 46 fig. 12 (1900).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, wo ich bei Cairns diese Art von neuem beobachtet habe.

309. P. monticola F. v. Mverr.

F. v. Muverr. Fragm. V. 40 (1865), VI. 63 (1870), VII. 220 (1874), IX. 193 (1881), First Census 120 (1882), Sec. Census 202 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 150 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 567 (1883), Rep. Sci. Exped. Bellenden- Ker 67 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1690 (1902), Compreh. Catal. 576 fig. 555 (1913), WARB. in Engl. Pflanzenr. IV. 9. Pandan. 80 (1900).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland. Nordost-Queensland: in den Regenwäldern am Pienic Creek, unweit der Russel-Mündung, sowie auch an mehreren Stellen bei Harveys Creek, stets gesellig (Domın XII. 1909 I. 1910).

XXlll. Potamogetonaceae.

79. Potamogeton L.

310. P. javanieus Hassk.

Hassk. in Act. Soc. Ind. Neerl. V. 1. p. 26 (1856), F. v. Muerr. First Census 121 (1882), Sec. Gensus 204 (1889), A. BEnn. in Journ. of Bot. XXIX. 122, 154 (1891), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 566 (1893), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 432 (1893), ASCHERS. und GRAEEN. in Engl. Pflanzenr. IV. 11. Potamog. 46 (1907).

P. tenuicaulis F. v. MueLr. Fragm. I. 90, 244 (1859), in Landskor. Explor. Austr. 121!1, Fragm. VII. 217 (187%), BENTH. Fl. Austr. VII. 171 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 573 (1883), Rep. Gov. Sci. Exped. Bell.-Ker 68 (1889), Catal. Plants (Queensl. 51 (1890), A. BEnn. in Journ. of Bot. XXV. 178 (1887), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 176, 261 (1890).

P. parvifolius BUCHEN. in Abh. Naturwiss. Ver. Bremen VII. 32 (1880).

P. Hwillensis WELw. ex Schinz in Schweiz. Bot. Ges. I. 61 (1891).

Geogr. Verbreitung: durch die Tropen der Alten Welt: Afrika und ostafrikanische Inseln, Asien, Australien (Nord-Australien, (Jueensland, N. S. Wales).

! Dieses seltene Büchlein wurde ohne Jahreszahl der Erscheinung publiziert; nach einigen Bemerkungen im Texte zu schliessen, scheint es aus dem Jahre 1866 zu stammen,

253

Queensland: bei Babinda Creek und Harveys Creek häufig (Domiın XI. 1909 I. 1910); bei Yarraba (Domis I. 1910) und im Süden am Brisbane River (Am. DierkıcHh n. No. 75).

311. P. tricarinatus F. v. Mverr. und A. Brenn.

A. BEnn. in Journ. of Bot. XXV. 177 (1887) nomen; F. v. Muerr. Sec. Census 24 (1889) nomen; F. v. MuErr. und A. Benn. Journ. of Bot. XXX. 229 (1892) desceriptio; F. M. Baır. 2nd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 62 (1888) nomen, Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1709 (1902) nomen, Compreh. Catal. 583 fig. 563 (1913), ASCHERS. und GRAEBEN. in Engl. Pflanzenr. IV. 11. Potamog. 54 (1907).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, Vietoria (teste BEnnerr). Ostmongolei (teste A. BEnnETT).

Queensland: Norman Creek (James Keys 1910, in herb. meo); Brisbane River (Am. Dietrich No. 2567, 2643).

312. P. cerispus L.

L. Spec. pl. 126 (1753), BentH. Fl. Austr. VII. 172 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 573 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1710 (1902), Compreh. Catal. 583 (1913), F. v. Muerr. Fragm. VII. 217 (1874), in Landsbor. Explor. Austr. 121, First CGensus 121 (1882), Sec. Census 204 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 176, 261 (1890), Hoor. f. Fl. Brit. Ind. VI. 566 (1893), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 432 (1893), AscHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. I. 335 (1897) et in Engl. Pflanzenr. IV. 11. Potamog. 97 (1907), TURNER- in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 176 (1904), XXX. 83 (1905), EwArt in Victor. Natur. XXVI. 132 (1910).

P. crenulatus D. Don Prodr. Fl. Nep. 22 (1802).

P. tuberosus Roxs. Hort. Bengal. 12 (1814).

P. crispatus Warm. ex Reichb. Fl. Germ. exc. 8 (1830).

P. lactucaceum MonTAND. Guide Bot. 305 (1868).

Geogr. Verbreitung: temperierte und subtropische Zone fast der ganzen Erde. In Australien

in allen Staaten bis auf West-Australia. Süd-Queensland: creek near CGorinda (C. T. Wrırz 1910, in herb. meo).

80. Cymodocea Korn.

313. C. eiliata Eureng. ex ÄSCHERSs.

EHRENB. ex ASCHERS. in Sitzungsber. Ges. Naturf. Freunde Berl. 3 (1867); in Linnaea XXXV. 162 (1867) p. p. (p: p- = €. serrulata\; BENTH. Fl. Austr. VII. 178 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 574 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1713 (1902), Compreh. Catal. 584 (1913), F. v. Murrı. Fragm. VIII. 218 (1874), First Census 121 (1882) p. p., Sec. Gensus 204 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 570 (1893), AscHers. und GRAEEn. in Engl. Pflanzenr. IV. 11. Potamog. 151 (1907).

Zostera ciliata FoRsk. Fl. Aeg. Arab. 157 (1775).

Thalassia ciliata KoEn. in Koen. et Sims, Ann. Bot. II. 97 (1806).

Cymodocea serrulata F. v. Muverr. Fragm. VIII. 218 (1874) p. p.

Phucagrostis ciliata EHRENB. et HEMPR. Symb. Phys. Bot. t. 6 ined., ex Aschers. 1. c.

Geogr. Verbreitung: vom Roten Meere durch den Indischen Ozean bis an die tropisch asiatischen Küsten des Stillen Ozeans; tropische Ostküste von Afrika; Australien (Nord-Australien, Queensland).

Süd-Queensland: Brisbane River, Am. Dierrich No. 2813 und ein Exemplar ohne Nummer.

J. H. Maıen hat in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXIV. 585 ff., t. XLIX. (1909) die früher unbekannten Früchte dieser Art beschrieben und, abgebildet, und zwar nach dem von Ünartes HrDLEY von Murray Island in der Torres Strait gebrachten Materiale. Nach der Ausbildung der Früchte, welche sich unregelmässig in wenige bis 9 Klappen spalten und 3—1 Samen enthalten, ist die Zugehörigkeit dieser Pflanze zur Gattung Cymodocea fraglich, ja sie hat in der ganzen Familie der Potamogetonaceae kein Analagon. Da jedoch die Blüten unbekannt sind, ist eine definitive Einreihung derselben, wie auch MAıpen richtig bemerkt, vorläufig kaum durchführbar. Interessant ist die höchst auffallende Ähnlichkeit der vegetativen Teile mit anderen Cymodocea-Arten.

81. Ruppia L.

314. R. maritima L. L. Spec. pl. 197 (1753), Benrt#. Fl. Austr. VII. 174 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 574 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1711 (1902), Compreh. Catal. 583 (1913), F. v. Muetr. Fragm. VII. 217 (1874), First

Gensus 121 (1882), Sec. Census 204 (1889), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 176, 261 (1900), Moore Handh. Fl. N. S. Wales 443 (1893), ÄSCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. I. 356 (1897), in Engl. Pflanzenr. IV. 11. Potamog. 142 (1907), ÜHEESEN. Man. New Zeal. Fl. 751 (1906).

R. marina Fries Summa Veg. Skand. 68 (1846).

Geogr. Verbreitung: fast kosmopol.

b) Sbsp. rostellata Aschers. und Grazen. in Engl. Pflanzenr. 1. ce. 144.

?. rostellata Koch in Reichb. Icon. pl. eritie. II. 66 t. 174 fig. 306 (1824), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 568 (1893). ?. maritima var. rostrata AGARDH in Physiog. Sälsk. Ärsber. 37 (1823).

}. obliqua G. F. W. MEYER ex Meyer Chloris hanov. 527 (1836).

Süd-Queensland: Brisbane River, Am, Dirtrich n. No. 682. Wurde bisher aus Australien

nicht angegeben. Die Exemplare sind zwar noch jung (die Blüten in die Scheiden fest eingehüllt), doch scheint ihre Zugehörigkeit zu dieser Rasse unzweifelhaft zu sein.

XXIV. Aponogetonaceae. 82. Aponogeton L. f£.

315. A. elongatus F. v. Mverr. ex BENTH.

F. v. MueLr. ex BEnTH. Fl. Austr. VII. 188 (1878), F. M. Bat Syn. Queensl. Fl. 577 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1708 (1902), Compreh. Catal. 583 (1902), F. v. Muverr. First Gensus 121 (1882), Sec. Census 204 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 432 (1893), KrRAuse und Enct. in Engl. Pflanzenr. IV. 13 Aponoget. 11 (1906).

A. crispus F. v. MuELL Fragm. VII. 216 (1874) non Thuune.!

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales.

Nordost-Queensland: bei Harveys Creek und am Russell River häufig, auch bei Babinda Creek (Doms, I. 1910). Den in derselben Gegend (oberer Barron River) von L. Drets gesammelten (teste Krause und EnGter l. ce. p. 12) A. Loriae MarteLtı in Nuov. Giorn. Bot. Ital. ser. 2. III. 472 (1897), welcher von MArTELLIı aus dem südöstlichen Neu-Guinea beschriebert wurde und durch die an der Basis der Ähre ausdauernde, eiförmige Spatha charakterisiert ist, habe ich selbst nicht gefunden.

316. A. natans Excı. und Krause in Engl. Pflanzenr. IV. 13 Aponoget. 11 (1906).

Saururus? natans L. Mant. II. 227 (1771).

Aponogeton monostachyus L. f. Suppl. 214 (1781) („monostachyon“), BENTH. Fl. Austr. VII. 188 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 577 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1707 (1902), Compreh. Catal. 583 (1913), F. v. Muerr. Fragm. VII. 215 (1874), First Gensus 121 (1882), Sec. Census 204 EI) Moore Handbh. Fl. N. S. Wales 432 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 564 (1893).

Potamogeton indicus RoTH ex Roem. et Schult. Syst. III. 576 (1818).

Spathium monostachyum EDGEw. in Calcutta Journ. III. 533 t. 16 (1843).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales). Süd-Queensland: Brisbrane River, Am. Dietrich No. 841, 2303.

XXV. Scheuchzeriaceae.

83. Triglochin L.

317. T. procera R. Br.

R. Br. Prodr. 343 (1810), BentH. Fl. Austr. VII.:168 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 572 (1883), Proc. Roy. Soe. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1706 (1902), Compreh. Catal. 580 (1890), F. v. MuELL. Fragm. VI. 83 (1867), First Census 121 (1882), Sec. Census 204 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 431 (1895), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 175, 261 (1890) et in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 194 (1896), TEPPER in Bot. Centralbl. LXIII. 38 (1895), BuUcHENAU in Engl. Pflanzenr. IV. 14 Scheuchz. 14 (1903), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIH. 305 (1903), XXIX 176 (1904), XXX. 83 (1905), J. BRITTEN Illustr. Austr. Pl. Banks III. 96 t. 316 (1905), Domin in Journ. Linn Soc. XLI. 267 (1912).

Geogr. Verbreitung: durch ganz Australien und in Tasmanien. Siid-Queensland: Brisbane River, Am. Dietrich No. 816, 2577.

oo

XXVl. Alismataceae.

84. Damasonium Juss.

318. D. minus Buchenav.

BUCHENAU Ind. crit. in Abh. Nat. Ver. Bremen II. 20, 39 (1868), in Engl. Pflanzenr. IV. 15 Alism. 20 (1903).

Actinocarpus minor R. Br. Prodr. 342 (1810).

Damasonium australe Sauısp. in Trans. Hortic. Soc. Lond. ed. 2. I. 268 (1815), Bentn. Fl. Austr. VII. 186 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 576 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1703 (1902), Compreh. Catal. 580 (1913), F. v. MueLL. Fragm. IV. 170 (1864), VIII. 215 (1874), First Census 121 (1882), Sec. Census 205 (1889), MicHELı in DC. Suites Prodr. III. 43 (1881), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 173, 260 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 434 (1893), Ewarr Pl. Indig. Viet. II. 32 t. XCV. (1910).

Actinocarpus australis SPRENG. in Ersch und Gruber Encyel. I. 348 (1818).

Alisma minus SPRENG. Syst. Veg. II. 163 (1825).

Geogr. Verbreitung: fast ganz Australien (bisher in Nord-Australien nicht gefunden), Tasmanien. Süd-Queensland: Brisbane River, Am. Dierricn No. 1419, 2713.

XXVIl. Hydrocharitaceae. 85. Blyxa Thouars.

319. B. oetandra PrancH. ex Thuwaırt.

PLAncH. ex THWAIT. Enumer. Pl. Zeylan. 332 (1864), F. v. Muerr. in Landsbor. Explor. Austr. 120.

Vallisneria octandra RoxB. Pl. Coromandel. II. 34. t. 165 (1798).

Blyxa Roxburghi RıcH. in Mem. Instit. Fr. II. 77 t. 5 (1811), BentH. Fl. Austr. VII. 258 (1878), F. M. Baıt.. Syn. Queensl. Fl. 502 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bell.-Ker 61 (1889), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1509 (1902), Compreh. Catal. 518 (1913), F. v. MuerL. First Census 115 (1882), Sec. Gensus 194 (1889), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 160, 256 (1890), Hook. f. Fl. Brit. Ind. V. 660 (1888).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Australien (Nord-Australien, Queensland, South Australia). Süd-Queensland: Stradbroke Island in der Moreton Bay, im Meere in der Nähe der Küste (Domm, IV. 1910).

86. Vallisneria L.

320. V. spiralis L.

L. Spec. pl. 1015 (1753), BENTH. Fl. Austr. VI, 259 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 502 (1888), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1509 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 189 fig. 331 (1906), Compreh. Catal. 518 (1913), F. v. Mverr. in Landsbor. Explor. Austr. 120, First Census 115 (1882), Sec. Census 194 (1889), Woorıs Plants N. S. Wales 92 (1885), Hook. f. Fl. Brit. Ind. V. 660 (1888), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 160, 256 (1890), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales All (1893), AscHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. I. 405 (1897), TURNER Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 302 (1903), XXIX. 174 (1904), XXX. 80 (1905),

V. spiraloides Roxg. Fl. Ind. III. 750 (1832),

Geogr. Verbreitung: Süd-Europa und wärmere Gebiete der ganzen Erde; in Nord-Amerika bis Kanada und Manitoba, in Asien bis China und Japan. In Australien bis auf West-Australia, auch in Tasmanien.

Queensland: Harveys Creek (Domm, XII. 1909): Brisbane River (A. Dierrıch No. 2709 [n. No. 689]).

87. Halophila Thuovars.

321. H. ovalis Hook. f.

Hook. f. Fl. Tasm. II. 45 (1860), BEextH. Fl. Austr. VII. 182 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 575 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1512 (1902), Compreh. Catal. 519 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 160, 256 (1890).

Caulinia ovalis R. Br. Prodr. 339 (1810).

Halophila ovata GaAuDicH. in Freyc. Voy. Bot. 470 t. 40 fig. 1 (1826), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 219 (1874), First Census 115 (1882), Sec. Census 193 (1889), Woorzs Plants N. S. Wales 92 (1885), Hoox. f. Fl. Brit. Ind. V. 663 (1888), Moor Handb. Fl. N. S. Wales 410 (1893).

Barkonia punctata EHRENB. Symb. 5 (1828) ined., ex PRıTzEL Icon. Ind. Suppl. 42 (1866).

_— 26

Geogr. Verbreitung: an der Küste von Ost-Indien, Malaya, Australien (Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia), Tasmanien und der pazifischen Inseln.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Doms, IV. 1910), im Meere mit Blyxa, aber in etwas größerer Entfernung von der Küste.

XXVlll. Triuridaceae.

88. Sciaphila.

322. S. australasica Hrustey in Kew Bull. 44 (1912).

»Herba perennis, monoica vel dioica, saprophytica, aphylla, praeter radices pilosas glaberrima; caules gracillimi, erecti, S—23 cm alti, simplices vel pauciramosi, ramis strietissimis, basi radices pilosas simplices vel perraro pauciramosas 2—5 cm longas novellas sursum ordinatim emmittentes, infra medium nudi vel squamis paueis minutis instructi; flores racemosi, minuti, unisexuales, saepius dioici, raro monoici, si monoici superiores masculi; bracteae lanceolatae, 2—3 mm longae, acutissimae, persistentes; pedicelli capillares, 0.5—2 em longi; perianthium florum & alte 5-lobum (an semper?); lobı ovato-lanceolati, eireiter 0.75 mm longi, obtusi, mappendiculati, incurvi; stamina 3, subsessilia; antherae rima transversa dehiscentes; perianthium florum ? saepius 6-lobum; lobi lanceojati ceireiter 1 mm longi, obtusi, inappendiculati, demum recurvi; carpella numerosa; stylus supra carpelli medium lateralis, ventralis, filiformis, 2—3 mm longus; carpella matura, ut videtur, carnosa, globoso-obconica, 1—1.25 mm longa, laevia, monosperma; semen fusi- forme, 0.75—1 mm longum, utrinque obtusum; testa longitudinaliter subtiliter striata.« (Hemsrey 1. c.)

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern am Abhange des Bellenden-Ker, besonders in höheren Lagen (ca. 1000 m), zerstreut, aber nicht selten (Domm, XII. 1909 I. 1910).

Diese interessante Art habe ich gleich am Standorte als die erste Triuridacee Australiens be- grüsst; nachdem ich sie mit den beschriebenen Sciaphila-Arten verglichen hatte, sah ich, dass es sich um eine neue Art handelt. Die Beschreibung hat dann der hervorragende Kenner der Familie, W. B. HEusL£y, übernommen.

Gramineae. I. Tribus: Maydeae.

89. Zea L.

323. Z. mays L.

L. Spec. pl. 971 (1753), F. M. Baır. Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1850 (1902), Compreh. Catal. 616 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 102 (1897), ASCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. I. 57 (1898).

Geogr. Verbreitung: wahrscheinlich Mexiko oder Guatemala, doch schon seit undenklichen Zeiten durch die Kultur von Peru bis zu den jetzigen Vereinigten Staaten verbreitet. Diese in Queens- land so häufig kultivierte Getreideart findet sich nicht selten als ein Flüchtling aus der Kultur oder auch verwildert. Stellenweise findet man sie auch in natürlichen Pflanzenbeständen vor. A

90. Polytoca R. Br.

324. P. cyathopoda F. M. Baır.

F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1849 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 616 (1913).

Sclerachne cyathopoda F. v. MuELL. Fragm. VIII. 116 (1873).

Chionachne cyathopoda F. v. MuELrL. ex BENTH. Fl. Austr. VII. 516 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 633 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), F. v. Muerr. First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 79 (1889). 2

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

West-Queensland: bei Hughenden, besonders in der Richtung gegen Mount Walker, auf den Grasflächen der Rolling Downs, häufig (Don, III. 1919).

Ein morphologisch und biologisch höchst interessantes und habituell sehr auffallendes Gras. Bei meinen Pflanzen sind die Peduneuli mitunter gehr verlängert und zu mehreren beisammen, doch sonst

257

stimmen sie mıt der von Murrrer beschriebenen Form gut überein. Dieses Gras ist einjährig; den fruchten-

den Exemplaren haftet meist noch an der Wurzel die diek-knorpelige, harte äussere Spelze (Braktee) der weiblichen Blüte an.

II. Tribus: Andropogoneae. 1. Subtribus: Sacchareae.

91. Saccharum L. 325. S. spontaneum L.

L. Mant. II. 183 (1771), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 113 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 118 (1897).

Geogr. Verbreitung: von Süd-Europa und Nord-Afrika in die wärmeren Zonen der alten Welt; Queensland.

Nordost-Queensland: bei Harveys Creek (Donmin, I. 1910). Für ganz Australien neu!

92. Imperata Cav. 326. I. eylindrieca P. BEavv.

P. BEAauv. Essay agrost. 165 t. 5 (1812), AscHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 37 (1898).

Lagurus cylindricus L. Syst. Veg. ed. 10 p. 878 (1759).

Saccharum cylindricum Lam. Encyel. I. 594 (1783).

Saccharum laguroides PoURR. Act. Toul. III. 326 (1783).

Imperata arundinacea CyrıLL Pl. Rar. Neap. Fasc. 2 p. 26 t. 11 (1788), R. Br. Prodr. 204 (1810), BevrH. Fl. Austr. VII. 536 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 636 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1851 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 224 fig. 383 (1906), Compreh. Catal. 616 (1913), F. v. Mvert. in Landsbor. Explor. Austr. 122, First Census 131 (1882), Sec. Gensus 221 (1889), Wooıts Plants N. S. Wales 101 (1885), Hack. in DC. Suit. Prodr. VI. 92 (1889), Simmons in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 126 (1889), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 92 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 83 (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 476 (1893), TURNER Austral. Grasses 30 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 308 (1903), XXIX. 178 (190%, XXX. 86 (1905), XXXI. 387 (1906), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), EwArr in Viet. Natural. XXVI. 131 (1910).

Calamagrostis Lagurus KoEL. Deser. gram. 112 (1802).

Geogr. Verbreitung: Tropen und Subtropen beider Hemisphären. In ganz Australien (auch in Tasmanien) vielleicht nur:

b) var. Koenigii BETH.

BEnTH. Fl. Hongk. 419 (1861), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 94 (1889). Saccharum Koenigü Rerz. Observ. V. 16 (1789).

S. spicatum THune. Fl. Jap. 42 (1784) non L.

Imperata Koenigii P. BEauv. Agrost. 165 (1812).

Imperata Allang JunGH. in Tijdschr. Nat. Gesch. VII. 295 (1840).

Imp. pedicellata STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 405 (1855).

Imp. arundinacea auct. fl. austr. (cf. supra) p. p. max.

"Queensland: sehr verbreitet, besonders in der Nähe der Küste; ich selbst sammelte diese Varietät bei Brisbane (One Tree Hill, Sunnybank), bei Cairns, am Russell River, bei Townsville etc.

93. Pollinia Trım. 327. P. fulva BEnTH.

BEnTH. Fl. Austr. VII. 526 (1878), F. M. Baı. Syn. Queensl. Fl. 637 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1853 (1902), Compreh. Catal. 647 (1913), TURNER Austr. Grasses 47 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 308, 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905), Pırger in Diels und Pritzel in Engl. Bot. Jahrb. XXXV. 69 (1904), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), Domin in Journ. Linn. Soc. XLI. 274 (1912).

Saccharum fulvum R. Br. Prodr. 203 (1810), F. v. Muerr. in Landsbor. Explor. Austr. 122, in Essay Pl. Fitzalan, Smith’s Exp. Burdekin 19 (1860).

Erianthus fulvus Kuntu Rev. Gram. I. 160 (1829), Enumer. I. 479 (1833), F. v. Murrr. Fragm. VII. 118 (1873), Pl. North-West. Austr. 13 (1881), First Census 131 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 221 (1889), Woorrs Plants N. S. Wales 101 (1885), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 477 (1893), J. H. Maıp. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 72 (1906).

Andropogon fulvispica STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 379 (1855).

Pollinia Cumingii NEEs ex Steun. Syn. Pl. Glum. I. 373 (1855) (v. var.), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 167 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 114 (1897).

Bibliotheca botanica. Heft 85. 33

Geogr. Verbreitung: von Indien über Malaya und Philippinen nach Ost-Asien (China); ganz Australien.

a) var. australiensis m.

Pollinia Cumingii var. fulva Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 168 (1889).

Excellit statura robusta, .igula elongata (1—1.5 mm longa), vaginis insuper saltem ad margines pilosis, spieulis ec. 5 mm longis densissime pilosis, aristis c. 15—18 mm longis.

In Australien verbreitet, nach Hacker auch auf Java (Andropogon fulvispica Steun.; forma javanica dilutius ferrugineo-pilosa, Hacker ]. c.).

b) var. savannorum v.n.

Robusta et valde elata; folia valde elongata, longissime acuminata, plana et saepe usque 5 mm jata, unacum vaginis glaberrima, manifeste glauca et pro more glauco-pruinosa; ligula scariosa glabra ce. 1.75 mm longa; spicae robustiores, saepe 4; spiculae densissime fulvo-pilosae, circa 5—5.5 mm longae.

West-Queensland: von Hughenden bis westlich hinter Cloneurry häufig (Domm, II. 1910), so auf den Grastlächen der Rolling Downs bei Hughenden (forma pruinosa), zwischen Hughenden und Clon- curry (forma pruinosa); in dürren »Spinifex«-Beständen bei Cloncurry (forma vix pruinosa, sed eximie glauca).

ce) var. deserticola v. n. j

Gracilescens, densissime caespitosa, eximie glauca; cwmi strieti sed gracillimi, eirca 4 dm alti; folia brevia, angusta, rigidiusceula, usque 10 em longa (sed plurima breviora) sed vix 2 mm lata, unacum vaginis glabra vel vaginis glaberrimis sed laminis appresse parce pilosulis instructa; ligula elongata; spicae graciles plerumque binae; spiculae parvae circa 4 mm longae.

West-Queensland: bei CGloncurry (Donis, II. 1910).

d) var. Cumingii n. comb.

Pollinia Cumingii NEES ex STEUD. |]. ce. s. str.

Andropogon Leschenaultianus DEcAIsn. Herb. Timor. Descer. 29 (1835) (ex Hack.). Andropogon aureo-fulvus STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 379 (1855).

Erianthus Cumingiü F. v. MuELL. Frasm. VII. 118 (1873).

Pollinia Cumingi var. genwina Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 168 (1889).

Vaginae glaberrimae, ligula brevis (circa 0.5 mm), spiculae c. 4 mm longae; statura gracilis.

Geogr. Verbreitung: Von Öst-Indien über Malaya und Philippinen nach China.

e) var. parviflora n. comb. Pollinia Cumingii var. parviflora Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 168 (1889).

Bengal. Hooker f. zitiert als Synonym von P. Cumingü »P. fulva var. leptophylla Bexte. Fl. Austr. VI. 526«, was wohl ein Irrtum ist, da BenrtHam |]. c. keine Varietät seiner P. fulva erwähnt.

328. P. argentea Trıxn.

Trın. in Bull. Sc. Acad. Petersb. I. 71 (1836), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1853 (1902), Compreh. Catal. 617 (1913), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 162 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 111 (1897).

Eulalia argentea BRoGn. Voy. Coq. Bot. 92 (1828).

Andropogon tristachyos RoxB. Fl. Ind. I. 256 (1832).

Erianthus tristachyus NEES in Hook. und Arn. Bot. Beech. Voy. 241 (1841).

Andropogon minutiflorus STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 369 (1855).

Pollinia tristachya Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 368 (1864), Bextu. Fl. Austr. VII. 527 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 637 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890).

Erianthus Roxburghii F. v. Mur. Fragm. VIII. 117 (1873), First Gensus 131 (1882), Sec. Census 221 (1889).

Andropogon trispicatus ScHuLT. Mant. II. 452 (1824) (teste HackEL; in diesem Falle sollte die Art P. trispicata heissen).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Malaya, Queensland.

b) var. queenslandica v.n.

Elata, subrobusta; folia longa, plana, circa 2.5—3.25 mm lata, viridia; laminae breviter setaceo- acuminatae, molles (nec rigidae), glabrae vel parte inferiore insuper ciliatae et ad vaginae orificium ciliato- barbatae; racemi subeonferti eirca 4—7, simplices, inaequilongi, erecto-patuli sed saepe subflexuosi, albo- pilosi, longissimi longitudinem 10 em superantes; rhacheos articuli oblique disjungentes eirca 2 mm longi; pedicelli articulis paulo breviores sed duplo tenuiores, filiformes, quam spiculae sessiles eirca tertia parte breviores; articuli pedicelligue pilis accrescentibus, summis eos adaequantibus barbato-eiliati; spiculae sessilis gluma I. circa 3.25 mm longa, subacuta, integra, marginibus breviter implicata, castanea,, scariosa, nitens, dorso plana, ad margines inferne et medio pilis longis patentibus quam ipsa paulo brevioribus barbato-ciliata caeterum glabra et inter carinas enervis; glumae Il. et Ill. subaequilongae, carinato-sub- triquetrae, scariosae, valde nitentes, ad margines insuper pilis brevioribus parce ciliatae, caeterum glaber- rimae, marginibus haud implicatae; gluma IV. in lacinias subulato-lanceolatas fissa, duplo brevior et arista gracili plus 10 mm longa munita; palea lanceolata, acuta, integra, fere | mm longa.

Nordost-Queensland: Picnie Hill in der Nähe der Mündung des Russell River und bei Yariaba (Donin, I. 1910).

Varietas characteribus datis a P. argentea vera valde discrepans et si glumella speciei hujus semper epaleata sit, pro specie propria habenda (P. queenslandica). Planta a el. Darzacny prope Rockingham Bay lecta verosimiliter eadem est ac varietas vel species nostra.

2. Subtribus: Ischaemeae.

94. Ischaemum L.

329. I. mutiecum L.

L. Spee. pl. 1049 (1753), BentH. Fl. Austr. VII. 520 (1878), F. M. BaıtL. Syn. Queensl. Fl. 641 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1854 (1902), Compreh. Catal. 617 (1913), F. v. Muverr. First Census 132 (1882), Sec. Census 221 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 212 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 132 (1897).

I. glabratum Prest Relig. Haenk. I. 328 (1830).

I. repens Roxe. Fl. Ind. I. 328 (1832).

Andropogon muticus STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 374 (1855), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 120 (1873) p. p.

Andıopogon wepens, polymorphus, relictus STEUD. 1. c. 374, 375, 377.

Geogr. Verbreitung: Von Ost-Indien über Malaya nach China; Polynesien und (Queensland.

Nordost-Queensland: am sandigen Meeresufer in der Nähe der Mündung des Russell River (Donss, I. 1910) nicht selten. Es kommen daselbst Formen vor, die den beiden von Hacker 1. ce. 213 angeführten Subvarietäten (subvar. repens (Roxe.) Hack. und subvar. erectum Büse) entsprechen, aber durch allmähliche Übergänge verbunden sind, so daß es sich um systematisch minderwertige Standort-

formen zu handeln scheint.

330. I. australe R. Br.

R. Br. Prodr. 205 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 519 (1878) exel. var., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 640 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1854 (1902), Compreh. Catal. 617 (1913), alle exel. var., F. v. Muverr. First Census 132 (1882), Sec. Census 221 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 214 (1889) excl. var., J. H. Mai. Usef. Pl. Austr. 92 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 72 (1898), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 863 p. 1 cum tab. (1905), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 478 (1893).

Meoschium australe P. BEauv. ex Roem. und Schult. Syst. II. 790 (1817).

Andıopogon cryptatherus Steup. Syn. Pl. Glum. I. 376 (1855).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales.

Kommt in zwei Formen vor:

a) var. genuinum Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 214 (1889). Laminae glabrae, margine excepto laeves.

bh) var. semivestitum v. n. Vaginis foliisque pubescentibus, caeterum ut praecedens.

Süd-Queensland: trockene Eucalyptus-Wälder am Logan River (Doms, III. 1910).

260

331. I. villosum R. Br. Prodr. 205 (1810).

Meoschium villosum P. BEauv. ex Roem. und Schult. Syst. II. 790 (1817).

Andropogon villiferus STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 376 (1855).

Ischaemum australe var. villosum BENTH. Fl. Austr. VII. 520 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 641 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1854 (1902), Compreh. Catal. 617 (1915), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 215 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Nordost-Queensland: Eucalyptus-Wälder in Flachlande bei Yarraba (Domm, I. 1910).

I. villosum a specie praecedente jam statura robustiore, foliis latioribus scaberrimis et valde pilosis, racemis robustioribus elongatis, articulis pedicellisque dense et multo longius ciliatis, spieularum indumento et aristis longe exsertis specifice distare videtur.

332. I. striatum n. comb.

Andropogon striatus KLEIN ex Willd. Spec. pl. IV. 903 (1805), R. Br. Prodr. 201 (1810). Ischaemum laxum R. Br. Prodr. 205 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 522 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 641 1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1855 (1902), Compreh. Catal. 617 (1913), F. v. Muerr. First Census (1882), Sec. Census 221 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 92 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 74 (1898), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 243 (1889), TURNER Austr. Grasses 32 cum tab. (1895), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 136 (1897). Pollinia striata SPRENG. Pugillus II. 12 (1815). Andropogon Brownii KuntH Revis. Gram. I. 163 (1829). Hologamium nervosum NEES in Edinb. N. Phil, Journ. XVII. 185 (1855). Ischaemum macrostachyum A. RıcH. Tent. Fl. Abyss. II. 472 (1851). Andropogon Robertianus, tacazensis STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 369 (1855). Ischaemum nervosum THwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 365 (1864). Andropogon macrostachyus ANDERSS. in Schweinf. Beitr. Fl. Aeth. 310 (1867). Andropogon nervosus RoTTL. in Ges. Naturf. Fr. N. Schr. IV. 218 (1863), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 119 (1873).

Geogr. Verbreitung: von den Capverdischen Inseln über tropisch-Afrika und Asien nach Malaya und Australien (Nord-Australien, (Jueensland, N. S. Wales).

a) var. genuinum. I. laxum var. genuinum Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 245 (1889).

Queensland: in trockenen Savannenwäldern nicht selten, von mir z. B. bei Mungana (im Chillagoe- Distrikte), bei Pentland und Cloncurry gesammelt.

b) var. stenophyllum v. n.

Eximie glaucum elatumque, sed gracile, foliis valde elongatis apice tractu longo setaceo-capil- larıbus, quam in typo multo angustioribus, circa 1.5 mm vel minus, raro usque 2 mm latis.

West-Queensland: dürre Savannenwälder und Hügel bei Clonceurry (Domm, II. 1910).

ce) var. piligerum v.n. Valde elatum, robustum, foliis planis latisque, vaginis pilis e tuberculis parvis enatis, sat densis, longis sursum setoso-pilosis; laminis glabris.

Eucalyptus-Wälder bei Mareeba (Donmin, II. 1910).

3. Subtribus: Rottboellieae.

95. Rottboellia L. f.

a) Subgen. Coelorhachis. 333. R. formosa R. Br. R. Br. Prodr. 206 (1810), Bentu. Fl. Austr. VII. 513 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 638 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1858 (1902), Compreh. Catal. 617 (1913), F. v. Muerr. Fragm. VI. 85 (1867), XI. 129

(1881), First Census 131 (1882), Sec. Census 221 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 297 (1889), BEnnert in Proc. Roy. Soc. (Jueensl. XIX. 71 (1906).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

a) var. typica. Folia viridia, pilis longis, valde dispersis plus minusve hirsuta.

West-Queensland: Pentland (Dom, III. 1910).

ß) £. subglabra f. n. Laminis glabris vel fere glabris. Castle Hill bei Townsville (Domin, II. 1910).

b) var. pilosissima v. n. Tota planta canescenti-viridis fere albida; culmi densius foliati; folia ereeta unacum vaginis pilis longis patentibus hirsutissima.

West-Queensland: dürre Hügel bei Cloncurry (Donıs, I. 1910). Alle Formen dieser Art sind stets einjährig.

334. R. ophiuroides Bent.

BEnTH. Fl. Austr. VII. 514 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl 639 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1858 (1902), Compreh. Catal. 617 (1913), F. M. Baıt. und STAIGER Nllustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. v. Muerr. First. Gensus 131 (1882), Sec. Census 221 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 303 (1889), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 106 (1889), BEnNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

Ischaemum rottboellioides R. Br. Prodr. 205 (1810).

Andropogon rottboellioides STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 382 (1855), F. v. Muerr. Fragm. VII. 123 (1873) exel. syn. nonnulla.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

a) var. genuina Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 304 (1889). Queensland: lichte, sandige Gebüsche bei Cairns (Domm, XII. 1909), Eucalyptuswälder bei Yarraba (Domis, I. 1910), Mareeba und Atherton (Doms, II. 1910).

b) var. vestita v. n. Vaginae infimae parce hirsutae, summae spathiformes dense sursum hirsutae; laminae insuper plus minusve appresse molliter pilosae.

Savannenwälder bei Yarraba (Doms, I. 1910).

b) Subgen. Hemarthria.

335. R. compressa L. f. L. f. Suppl. 114 (1781), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 286 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 153 (1897).

Geogr. Verbreitung: Mediterrangebiet, Tropen beider Hemisphären; ganz Australien und Tasmanien (var.).

b) var. australis Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 288 (1889).

Hemarthria compressa R. Br. Prodr. 207 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 510 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 640 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1859 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), F. v. Muerr. Fragm. XI. 129 (1881), First Census 131 (1882), Sec. Census 221 (1889), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 90 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 69 (1898), Sımmonds in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 65, 255 (1889), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 477 (1893), TURNER Austral. Grasses 28 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 178 (1904), TEPPER in Bot. Centralbl. -LXIII. 39 (1895), EwarT in Victor. Natural. XXVII. 180 (1911).

c) var. spathacea var. n. Rottboellia (Hemarthria) spathacea Dom. in sched.

Caespitosa valde elata, culmis erectis, subsimplicibus, duris, valde elatis, cum spieis circa 8—10 dm altis, totis foliatis; folia infima normalia, media tamen et superiora omnia vaginis spathiformibus planis margine ciliatulis caeterum "glaberrimis, striatis, anguste elliptieis, utrinque angustatis, circa 4—5 em longis et 6—7 mm latis, laminis angustis convolutis instructa; spicae solitariae vel binae, basi plerumque vaginis

262

spathitormibus fuleratae, robustae, elongatae, usque 14 cm longae; spiculae ab iis var. australis vix diversae;

spieulae sessilis gluma 1. sine callo eirea S—S.25 mm longa infra apicem obtusiusculum paulo constrieta.

Abbildung: Textfig. 62.

Süd-Queensland: lichte, sandige Gebüsche bei Sunnybank unweit von Brisbane (Doms, XI. 1909).

Fig. 62. Rottboellia’ ecompressa L. f. var. spathacea Don. (Sunnybank bei Brisbane). (!/s nat. Gr.)

Species ab O. corymboso toto coelo diversa et cum hoc haud arcte affımis.

Diese Pflanze macht habituell einen höchst sonderbaren Eindruck, doch finde ich in dem Bau der Ährehen keinen stichhaltigen Unterschied von der australischen Form der A. compressa.

96. Ophiurus R. Br.

336. O. pubescens n. sp.

O. corymbosus GAERTN. var.? pubescens BENTH. Fl. Austr. VII. 512 (1878), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 318 (1889).

Annuus (innovationibus nullis), fasceieulato- caespitosus; culmi geniculatim ascendentes, graciles, humiles, cum spieis spuriis vix 2 dm altı, ramosi, glabri, ad nodos barbati, usque ad apicem foliati et fere totı vaginis obtecti; folia eulmea canescenti-viridia, subrigidiuseula, unacum vaginis breviter pubescentia; laminae breves (haud plus 3 cm longae) erectae, lanceolato-lineares, subcarinatae, nervis cartilagineis marginatae, bası usque 3.75—4 mm latae, apice sub- setaceae, in sicco plerumque subeonduplieatae, mar- ginibus hie inde undulatae; spicae spuriae in ramulıs nonnullis fantum solitariae et terminales, sed pro more quoque paucae axillares, bası vagina foliı eulmei supremi anguste eylindrieo-conica, aphylla et tantum apieulata, saepe pallida involucratae, circa 3—-3.5 cm longae, longe pedunculatae, peduneulis (inclusis) sub spica incrassatis; articuli circa & mm longi, medio constrieti et sulcati, quam spiculae longiores; gluma 1. dorso convexo seriatim quam maxime foveolato-tuber- culata, cartilaginea, dura, laevis, circa 2--2.25 mm longa subacuta, marginibus breviter inflexis; glumae caeterae omnes tenuissime scariosae; gluma ll. quam prima paulo brevior, 1.75 —2 mm longa, marginibus breviter implieatis; gluma III. et IV. (glumella) cum palea subaequilongae sed glumis praecedentibus breviores, circa 1.5 mm longae; stamina 3; antherae lineares 0.75 mm longae.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (Hoo- kers Greek, F. v. Muetrer), Queensland.

Queensland: Dividing Range bei Jericho (Domzs, III. 1910). Planta nostra annua

et humilis jam habitu primo aspeetu diversissima et praeterea spicularum structura discrimina gravioris

pretii ostendit.

ea

4. Subtribus: Kuandropogoneae. 97. Elionurus Hume. und Boxen. ex WirrD.

837. E. eitreus Munro ex Bkntn.

Munro ex BENnTH. Fl. Austr. VII. 510 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 638 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden- Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1860 (1902), Compreh. Catal. 619 (1918), F. v. Muern. Fragm. XI. 129 (1881), First Census 131 (1882), Sec. Census 221 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 335 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 86 (1889), BEnNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67 (1906).

Andropogon citreus R. Br. Prodr. 203 (1810).

Geogr. Verbreitung: (ueensland. Queensland: lichte Gebüsche in der Nähe der Mündung des Russell River, auf Sandboden (Douzs, I. 1910); westliche Küste von Middle Percy Island, auf Sand (H. Tryon).

98. Arthraxon P. Brauv. 338. A. ceiliaris P. Brauv. Agrost. 111 t. 11 fig. 6 (1812).

Geogr. Verbreitung: vom tropischen Afrika nach dem Kaukasus, Ost-Indien, Zentral-Asien, China, Japan und über Geylon und Java nach Ost-Australien (Süd-Queensland, N. S. Wales).

b) var. australis Bentn.

BEntH. Fl. Austr. VII. 524 (1878), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 638 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), J. H. Ma. Man. Grass. N. S. Wales 75 (1898).

Andropogon echinatus F. v. MueLr. Fragm. VII. 119 (1873) quoad pl. austral.

Arthraxon ciliaris Subsp. Langsdorffii var. australis Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 355 (1889).

Arthraxon ciliare F. v. Murrt. First CGensus 131 (1882), Sec. Census 221 (1889), Woorrs Plants N. S. Wales 101 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 77 (1889), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1857 (1902), Compreh. Catal. 617 (1913).

Arthraxon ciliaris var. muriculatus Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 146 (1897).

Süd-Queensland: feuchte Wiesen im Sattel zwischen den Tambourine und Beech Mountains (Domm III. 1910), sehr typisch, f. colorata; Stradbroke Island (Donmm, IV. 1910), f. pallida (spieulis pallidis), minder typisch, die Nerven der ersten Hüllspelze nur sehr schwach borstig.

New South Wales: New England (C. SruArr), typisch, f. pallida.

Diese Varietät kommt auch im sehr typischer Ausbildung in Ost-Indien vor (Dalhousie, C. B. GLArkE 1874 No. 23.157).

99. Andropogon L.

839. A. parviflorus n. comb.

Holcus parviflorus R. Br. Prodr. 199 (1810) non Roxe.

Andropogon mieranthus KuntHu Revis. Gram. I. 165 (1829), Enumer. I. 504 (1833) s. ampl., Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 488 (1889), F. v. MueLr. Sec. Census 222 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 479 (1893), Hoox. f. Fl. Brit. Ind. VII. 178 (1897).

A. cinctus STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 398 (1855).

Chrysopogon parviflorus BENTH. Fl. Austr. VII. 537 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 644 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants. Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1867 (1902), Compreh. Catal. 620 (1913), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 80 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 85 cum tab. (1898), TuRnER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 308 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 87 (1905).

Andropogon montanus F. v. MuELt. Fragm. VIII. 122 (1873), X. 76 (1876), First Census 132 (1882), non Roxe.!

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien über Malaya nach Ost-Asien, Polynesien und Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, Victoria): Süd-Afrika.

a) var. genuinus.

Holeus parviflorus R. BR. ]. c. s. str.

Sorghum parviflorum P. BEauv. ex RoEN. und SchHurt. Syst. II. 840 (1817). Anatherum parviflorun SPRENG. Syst. I. 290 (1825).

Holcus coerrulescens GAUDICH. in Freyc. Voy. Bot. 411 t. 27 (1826). Andropogon alternans PRESL Rel. Haenk. I. 342 (1830).

Rhaphis coerulescens DEsv. Opusc. 69 (1831).

Andropogon coerulescens KunTH. Enumer. I. 504 (1833).

A. capilliflorus StEUD. in Zoll. Syst. Verz. 58 (1854).

se

A. violascons NEES ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 396 (1855).

A. parvispica STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 397 (1855).

Rhaphis mierostachya NEES ex STEUD. 1. c. 397 (1855).

Andropogon micranthus var. genuinus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 489 (1889). Chrysopogon violascens Trın. in Mem. Acad. Petersb. ser. 6 v. II. 319 (1893).

Queensland: Eucalyptus-Wälder am Logan River sowie in den Tambourine Mountains (Donis, Il. 1910); Emu Park bei Rockhampton (Doxin, III. 1910); dürre Savannenwälder bei Pentland (Domın, ll. 1910), ete.

b) var. villosulus.

Rhaphis villosula NEES ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 397 (1855).

Andropogon villosulus STEUD. 1. c. 397 (1855).

Chrysopogon montanus DuTHIE Fodd. Grass. N. Ind. 40 (1888),

Andropogon micranthus var. villosulus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 490 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 179 (1897).

Queensland: Savannenwälder am Mount Remarkable bei Pentland (Donm, III. 1910). Sehr stark behaart. Für Australien neu!

c) var. Muelleri. A. micranthus var. Muelleri Hack. m DC. Suites Prodr. VI. 489 (1889).

Queensland: Gebüsche in der Nähe der Meeresküste östlich von Brisbane (Domın, IV. 1910); Sunnybank bei Brisbane (Doms XII. 1909); Savannenwälder bei Chillagoe (Domin, II. 1910).

d) var. spieigerus.

Chrysopogon parviflorus var. spicigera BENTH. Fl. Austr. VlI. 538 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 645 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1868 (1902), Compreh. Catal. 620 (1913).

Andropogon micranthus var. spicigerus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 489 (1889), J. H. Ma. in Proc. Linn. Soe.

N. S. Wales XXXI. 72 (1906).

A. montanus NEES in Pl. Meyen. 183 (1843) non Rox#.

Nordost-Queensland: Savannenwälder bei Mungana (Donuty, II. 1910).

Anm.: Die Varietät Quartinianus (Hack. l. ce. 490 sub A. micrantho) ist auf Afrika beschränkt. Die var. flavescens (F. M. Bar. Queensl. Fl. VI. 1867 (1902), Compreh. Catal. 620 (1913) sub Chrysop. parvifl.) ıst mir unbekannt; der Autor selbst beschreibt sie folgenderweise: »This only differs in the colour of the inflorescence, the usual form being dark, somewhat purplish, while this is of a lovely pale-yellow colour. «

340. A. intermedius R. Br.

R. Br. Prodr. 202 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 531 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 642 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1864 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), F. v. Muerr. First. Census 132 (1882), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 485 (1889), TURNER Austr. Grasses 5 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 308 (1903), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 175 (1897), J. H. Ma. Man. Grass. N. S. Wales 80 (1898), BENNnETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

A. punctatus Roxe. Fl. Ind. I. 264 (1832) (= var.), F. v. Murrrt. Sec. Gensus 222 (1889), Moore Handb. Fl. N. S.

Wales 479 (1893). A. fascieularis Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 437 (1864) non Roxp.

Geogr. Verbreitung: vom Kaukasus über Ost-Indien und Malaya nach China, Australien (an-

geblich in allen Staaten) und Polynesien; tropisch-Afrika. Nordost-Queensland: Savannenwälder und offene Savannen bei Chillagoe (Doms, II. 1910),

in der Varität genwinus Hack. 1. c. 486, Hook. f. 1. ce. 176. 341. A. nardus L. L. Spee. pl. 1046 (1753) s. ampl., Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 601 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 205 (1897). Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Afrika. In Australien nur in Queensland und zwar in der Varietät:

b) var. australiensis m.

A. Martini F. v. Murrr. Fragm. VIII. 124 (1873) non Roxep.! A. schoenanthus var. Martini BEnTtH. Fl. Austr. VII. 534 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 643 (1883), Catal. Plants

_Queensl. 56 (1890).

a

A. schoenanthus F. v. MuerrL. First CGensus 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 253 (1889) non L.!

A. Nardus Subsp. grandis Hack. 1. c. 605 (1889) quoad pl. austral.

A. Nardus var. grandis F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1865 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), BEnNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Down II. 1910); Rocky Island bei Yarraba (Donın,

I. 1910); Cape Grafton (Don, I. 1910); stets nur in Savannenwäldern oder auf offenen, grasigen Hängen.

342. A. refractus Rh. Br.

R. Br. Prodr. 202 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 534 (1878), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 124 (1873), X. 76 (1876), First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), F. M. Baır. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. cum tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 664 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1865 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 614 (1889), Smmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124, 126 (1889, Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 479 (1893), TuURNER Austral. Grasses 7 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 308 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905), J. H. Maı. Man. Grass. N. S. Wales 81 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. (Fl. Norf. Isl.) 725 (1904), XXXI. 72 (1906), Mc DonaLp in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.390 p. 9 cum fig. (p. 10) (1908).

Geogr. Verbreitung: Australien (Nord-Australien, (Jueensland, N. S. Wales, Victoria), Polynesien,

Molukken.

a) var. typicus.

Panicula angusta, linearis, ramis brevibus; folıa angusta.

Queensland: im Süden allgemein verbreitet, so am Logan River, Tambourine und Beech Mt, One Tree Hill bei Brisbane etc. (Down, 1909, 1910). Im Westen bei Barcaldine (Dow, III. 1910). Im Nordosten häufig im Chillagoe Distrikt (Dommn, II. 1910) und zwar auch auf den Karsthügeln (»Bluff«), so z. B. auf dem Lion Head Bluff, Smelling Bluft ete. in einer Form mit verlängerten, äusserst schmalen, mehr rauhen und steif aufrechten Blättern, deren Spitzen fadenförmig eingekrümmt sind.

b) var. luxurians v. n.

Excellit statura elatiore, culmis cum paniculis saepe plus 15 dm altıs, paniculis angustis sed plus decompositis, elongatis, 3 dm et ultra longis, paniculae ramis infimis valde elongatis sed plerumque erectis; folıa angusta.

Süd-Queensland: in der Nähe der Meeresküste östlich von Brisbane, auf unbebauten Stellen als ein stattliches Unkraut (Domm, IV. 1910).

ß) f. euryphyllus f. n. Excellit eulmis robustis subarundinaceis, foliis eulmeis planis usque 6 mm latis. Halbfeuchte Grasstellen auf dem Stradbroke Island (Doms, IV. 1910).

e) var. tropicus v..n.

Statura robusta cum varietate praecedente congruens, sed folia valde elongata, plurima plana lataque (3—4 mm); folium culmeum supremum vaginans lamina longa instructum; panicula angusta, densior, spathis propriis majoribus et praecipue conspicue latioribus excellens.

Nordost-Queensland: Gebüsche bei Harveys Creek (Domm, XII. 1909). A varietate praecedente praesertim panicula minus ramosa, spathis latioribus, foliis plus evolutis distinguendus.

343. A. filipendulus Hocasr. Hocast. in Flora XXIX. 115 (1846), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 634 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 209 (1897).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Asien, Australien (Queensland, N. S. Wales). In Australien nur:

b) var. lachnatherus Hacx. 1. c. 635 (1889).

A. procerus F. v. MueErr. Fragm. VIII. 124 (1873) non R. Br.! A. lachnatherus BEnTH. Fl. Austr. VII. 534 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 644 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), F. v. Muerr. First Gensus 132 (1882), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 73

Bibliotheca botanica. Heft 85. 34

I 189)

66 1889), Man. Grass. N. S. Wales 82 (1898), TURNER Austral. Grasses 6 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NN. 86 (1905).

A. Alipendulus F. v. MuErr. Sec. Census 222 (1889) („filipendulinus“), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 479 („fili- pendulinus“), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1866 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913) non Hocasr.!

Queensland: Beech Mountains (Donin, III. 1910); Tambourine Mt, auf lichten Stellen im Regen- walde, besonders in der Nähe von Wasserfällen (Doxm, II. 1910); bei Atherton (Doms, II. 1910).

344. A. deeipiens n. sp.

A. pertusus var. decipiens Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 483 (1889).

A. pertusus R. BR. Prodr. 201 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 530 (1878), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 122 (1873) p. p., N. 76 (1876), First Census 132 (1882), Sec. Gensus 222 (1889), in Landsbor. Explor. Austr. 122, F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 643 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1863 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), Sımmoxnos in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 73 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 79 (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 479 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905), BEnnETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), non WirLp!

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales und wohl auch in Victoria und South Australia).

Speeiminibus »_A. pertusi« australiensis numerosis examinatis persuasum habeo plantam australiensem, ceujus spieulae pedicellatae ad glumam unicam vacuam angustissimam linearem redactae necnon vaginae

foliorum nodis glabrae sunt, specifice distare.

a) var. typicus. A. pertusus var. decipiens Hack. 1. c. 483 s. str.

Culmi gracillimi, folia angusta. Forma divulgata.

Queensland: Savannenwälder und offene Grasflächen, so auf den Tambourine- und Beech Mountains (Domus, III. 1910), am Logan River (Don, III. 1910) und bei Pentland (Domm, II. 1910).

b) var. elonceurrensis v.n.

Culmi vobusti elati plus 10 dm alti, pallide straminei; folia culmea glauca, rigidiuseula, glaberrima; vaginae internodiis multo breviores; laminae patentes, elongatae, planae, 3—5 mm latae; vagina folii eulmei supremi plerumque dilatata et racemos pro more 3 digitato-fascieulatos circa 6 cm longos, longe argenteo- sericeos involucrans: rhacheos fragilis artieuli pedicellique patentim ciliati, ciliae summae longissimae arti- culum manifeste superantes; spiculae 3 gluma I. fere 5 mm longa, dorso inferne pilosa; spiculae pedicellatae ut in typo ad glumam angustissimam linearem acutiusculam 3 mm longam redactae.

West-Queensland: dürre Grashügel bei Gloncurry (Doms, II. 1910).

Bentuam erwähnt l. e., dass die gestielten Ährchen von A. pertusus in der Regel eine 0” Blüte enthalten, was sich aber auf die australische Pflanze nicht zu beziehen scheint. Die zahlreichen von mir gesammelten Exemplare und die wenigen anderen aus Australien, die ich untersuchen konnte, gehören der Ausbildung der gestielten Ährchen zufolge insgesamt dem 4. decipiens an. Auch R. Browxs A. pertusus ist nach einem authentischen Exemplare unsere Art.

345. A. affinis R. Br.

R. Br. Prodr. 201 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 530 (1878), F. v. Muerr. First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 574 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 479 (1893), TURNER Austral. Grasses 3 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 308 (1903), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 72 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 79 (1898), Fl. Norf. Isl. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 725 (1904), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1863 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913).

A. sericeus var. affinis F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 643 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria, West-Australia.

West-Queensland: offene Grasflächen bei Barcaldine (Douis, III. 1910).

Diese Art ist durch die kahle erste Hüllspelze des zweigeschlechtlichen Ährchens von 4. sericeus leicht zu unterscheiden,

346. A. sericeus R. Br.

R. Br. Prodr. 201 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 529 (1878) exel. var., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 642 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1863 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913) alle excl. var., in Queensl. Agric. Journ. XXVIII. 203 (1912), F. v. Muerr. First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 74 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 78 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.159 p. 4 (1908), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 575 (1889), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 479 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 308, 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905), BENNETT in Proc. Roy. Soc Queensl. XIX. 71 (1906), EwArT und Res in Proc. Roy. Soc. Viet. XXV, 106 (1912).

A. chrysatherus F. v. MuELrL. in Linnaea XXV. 443 (1852).

A. tenuiculus STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 371 (1855).

A. jubatus BaLansA in Bull. Soc. Bot. France XIX. 322 (1872).

A. annulatus F. v. Muerr. Fıagm. VIII. 123 (1873) non FoRrsk.

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten), Neu-Guinea, Philippinen, Polynesien (Neu-

Kaledonien).

a) var. typieus (A. sericeus, chrysatherus s. str.).

Folia glauca, rigidiuseula, glabra vel tantum puberula vel parce ciliata. Variat spiculae 2 gluma 1. dorso inferne glabra pilosave; praeterea formae sequentes mihi innotuerant:

a) f. glaberrimus: Folia unacum vaginis (laminae insertione interdum excepta) omnino glabra, manifeste glauca; spieulae sessiles 4+—-5 mm vel paulo plus longae.

Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs häufig, so z. B. von mir an zahlreichen Standorten zwischen Hughenden und Gloncurry gesammelt; im Unterwuchse der Savannenwälder bei Mareeba (Donts I. 1910), sehr typisch, aber ausserdem auch in einer Form mit sehr schwach gewimperten Blättern. Bei Barcaldine (Domm, III. 1910) eine Form mit kleineren Ährchen.

ß) f. mieranthus: Spiculae 5 gluma I. tantum 3 mm longa, dorso inferne pilosa.

West-Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs zwischen Winton und Barcaldine (Doumis, III. 1910).

y) f. puberulus: laminis utrinque pilis brevibus sat densis pappilosis hirtulis; spieulae $ gluma 1. vix 4 mm longa, dorso inferne pilosa.

Nordost-Queensland: im Unterwuchse der Eucalyptus-Wälder bei Galeifar im Distrikte von Chillagoe (Domm, II. 1910).

6) f. eiliatus: Foliis et vaginis, praesertim inferioribus, patentim ciliatis; spiculae $ circa 5 mm longae.

Queensland: Dividing Range bei Jericho (Domm, II. 1910).

b) var. mollis F. M. Baır. in Queensl. Agrie. Journ. XXX. 316 t. 44 (1913).

Viridis mollisque; vaginae insuper patentim barbato-villosae, Zaminae pilis longis molliter hirsutae

vel subvillosae; spieulae sessiles parvae; gluma I. circa 3.5 mm longa dorso inferne pilosa, apice pilis longissimis glumam manifeste superantibus sed minus densis ciliata.

Queensland: Emu Park bei Rockhampton (Domm, II. 1910).

ce) var. genieulatus F. M. Baır. F. M. Baır. in Queensl. Agric. Journ. XXVI. 128 (1911), Compreh. Catal. 619 (1913).

West-Queensland: Winton (n. v.). Excellit secundum Baıney culmis basi geniculatis, fere totis vaginis obtectis, racemis plus nume- rosis (6—7) etc.

1 Diese Varietät habe ich (unter einem anderen Namen) beschrieben, da mir die zitierte Abhandlung erst spät nach dem Abschlusse des Manuskriptes zugekommen ist. Die Beschreibung bezieht sich also nur auf die von mir gesammelten Pflanzen. F.M. Baıney sagt von seiner Varietät, die mit der meinigen ganz identisch zu sein scheint, nur folgendes: „Except in its smaller growth and being clothed with a more dense covering of woolly hairs, this form does not differ from the usual one met with in Queensland.“

ea

347. A. supereciliatus Hack. Hack. in Engl. Bot. Jahrb. VI, 239 (188 l.

\ 4

5), in DC. Suites Prodr. VI. 576 (1889). A. sericeus var. polystachyus BENTH. Fl. Austr. VII. 530 (1878), F. M. Baız. Syn. Queensl. Fl. 642 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1863 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913).

Abbildune: Textfig. 63.

Fig. 63. Andropogon supereiliatus Hack Nach einem Exemplare von Hughenden. (?/s nat. Gr.)

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland. Timor. Species pulchra et certe bene distineta, ab affini A. sericeo jam habitu primo aspeectu facile dignoscenda. West-Queensland: bei Hughenden, in der Nähe des Flinders River (Doms, I. 1910).

348. A. annulatus Forsk.

FoRsk, Fl. Aeg.-Arab. 173 (1775), BENTH. Fl. Austr. VII. 531 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 643 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1864 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), F. v. Muerr. Pl. North-West. Austr. 13

269

(1881), First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 570 (1889), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 72 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), R. T. BAKER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XXX. 292 t. XXII. (1896), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 196 (1897).

Geogr. Verbreitung: tropisches und subtropisches Afrika, Orient, Ost-Indien, China, Australien (Nord-Australien, Queensland, Victoria, South Australia), Polynesien.

Queensland: Mungana im Chilligaoe-Distrikte (Domin, II. 1910); am Walsh River nördlich von Chillagoe (Doms, II. 1910); bei Cloncurry und Hughenden (Dowm, II. 1910) (eiliis glumae I. spieulae 9 longissimis!). Dieses xerophile Gras kommt auf dürren Hügeln und im Unterwuchse der Savannen- wälder, nicht aber auf den Rolling Downs vor.

Die angeführten Exemplare entsprechen im ganzen der var. genuinus Hack. 1. c. 572.

b) var. grandispiculatus v..n.

Elatus robustusque; racemi circa 5, crassiores, elongati, usque 12 cm longi; spiculae quam in typo conspieue majores, gluma I. spieulae $ circa 7 mm longa.

West-Queensland: am Flinders River bei Hughenden (Donmin, II. 1910).

349. A. Ewartianus n. sp.

Perennis, caespitosus; culmi basi robusti supra graciles, teretes, estriati, plerumque ad medium ramosi, 5 dm usque plus 1 m altı, glaberrimi, nodis infimis subpubescentibus caeteris glabris, toti foliati; folia glauca subrigidiuscula; vaginae teretes, laxae, striatae, glabrae, internodiis breviores; laminae breves, mediae circa 9—12 cm longae, e basi subauriculata latiore lineares, apice setaceo-acuminatae, plurimae planae et circa 3—4 mm latae, nervo medio supra impresso et albido subtus carinatae, hie inde in pagina superiore pilis subtilibus basi pappilosis adspersae vel omnino glabrae et tantum ad vaginam paueiciliatae; ligula truncata scariosa eirca 1 mm longa margine superiore ciliata; racemi paniculati, simplices, eirca 5 em longi, argenteo-pilosi vel sericei, graciles, numerosi (c. 8—12), flexuoso-erecti, parte inferiore haud raro vaginati, secus rhachin communem glabram circa 2 em longam oppositi vel verticillati, infimi interdum alterni, pedunculati; rhacheos articuli et pedicelli filiformes eirca 1.60—2 mm longi quam spieula ”/s—'/s breviores, pilis albis acerescentibus, summis articulo vel pedicello (uno latere sulcato) brevioribus sericeo-ciliati; spiculae sessiles ? cum callo 0.25 mm longo breviter barbato tantum 2.75—3 mm longae; gluma I. ovato- elliptica, tenuis, subscariosa, marginibus breviter implicata, dorso subeonvexo nervis c. 5 haud percurrentibus, viridibus, parum conspicuis percursa, imo apice brevissime truncatula et subapiculata, inferne dorso et ad carinas pilis brevioribus ciliata caeterum glabra; gluma Il. vix brevior, scariosa, marginibus implexa, carinata; gluma IV. linearis integra in aristam gracilem circa 12 mm vel plus longam desinens; stamina 3; antherae lineares 1 mm vel paulo plus longae; stigmata stylis longiora; spiculae pedicellatae neutrae, angustae, 2.25 2.75 mm longae, lineari-ellipticae, vel anguste obovato-ellipticae, obtusiusculae, glabrae vel fere glabrae (marginibus minute ciliolatae), biglumes; gluma I. circa 6-nervis subscariosa; gluma Il. brevior, scariosa, enervis.

West-Queensland: Grastriften bei Hughenden (Douis, 11. 1910).

Species A. annulato proxima, sed ab hoc culmis plus ramosis, ramis elongatis, spieulis $ multo minoribus, gluma I. praeter partem inferiorem omnino glabra subscariosa, racemis argenteo-sericeis, ligula eiliata ete. distinguenda. Clarissimo A. J. Ewarr, D. Sc., B. Se., Ph. D., F. L. S., universitatis Mel- bournensis professori, dedico.

100. Sorghum Pers.

350. S. halepense Prrs.

PERs. Syn. I. 101 (1805), Bent. Fl. Austr. VII. 540 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 645 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1869 (1902), Compreh. Catal. 620 (1913), J. H. Mai. Usef. Pl. Austr. 107 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 87 cum tab. (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 87 (1905).

Holcus halepensis L. Spec. pl. 1047 (1753).

Andropogon arundinaceum Scop. Fl. Carn. ed. 2. II. 274 (1772).

Andropogon halepensis BRoT. Fl. Lusit. I. 89 (1804), F. v. Murrr. Fragm. VII. 119 (1873) p. p., First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 480 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 182 (1897), AscHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 46 (1898), Ewart Weeds Victor. 71 (1909).

so >

Andropogon avenaceus H. B. et K. Nov. Gen. I. 189 (1815),

Trachypogon avenaceus NEES in Mart. Fl. Brasil. Il. 3. p. 354 (1878—1883).

Andropogon Sorghum Subsp. halepensis Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 501 (1889).

Geogr. Verbreitung: in wärmeren Gebieten der ganzen Erde; in Australien. wohl nur ein- geschleppt.

a) var. genuinus.

Andropogon Sorghum Subsp. halepensis var, halepensis subvar. genuinus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 502 (1889).

A. Halepensis var. typicus ÄSCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 47 (1898).

Süd-Queensland: in der Nähe der Meeresküste östlich von Brisbane (Doms, IV. 1910).

Diese Art, welche in Süd-Queensland bereits vor vielen Jahren von F. M. BaıLry gesammelt wurde, scheint daselbst nur ein eingeschlepptes, heute jedoch bereits gänzlich eingebürgertes Unkraut zu sein. Meine Pflanzen entsprechen vollkommen der oben angeführten Form und auch Hacker erwähnt die var. halepensis (l. c. 503) aus der Umgebung von Brisbane. Hooker (l. c. 183) führt dagegen an, dass der 4. sorghum, welcher sich besonders durch die feste Rhachis und die sehr kurz gestielten männlichen Blüten unterscheidet, in Australien eingeschleppt beobachtet wurde.

351. S. serratum n. comb.

Andropogon serratus THuusgB. Fl. Japon. 41 (1784), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 520 (1889), F. v. MuErı. Sec. Census 222 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 185 (1897).

a) var. genuinum.

Andropogon serratus 'THUNB. ]. c. s. Str., non RETz.

A. serratus var. genuinus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 521 (1889) excl. subvar. 2, Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 185 (1897).

4A. laxus WILLD. Spec. pl. IV. 907 (1805).

Holcus fulvus R. BR. Prodr. 199 (1810).

Sorghum fulvum P. BEauv. ex Roem. und Schult. Syst. II. 840 (1817), BEntH. Fl. Austr. VII. 541 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 645 (1885), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1869 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 69 (1911), XXVII. 203 (1912), Compreh. Catal. 620 (1913), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 107 (1889).

Andropogon tropicus SPRENG. Syst. I. 287 (1825), F. v. MuvEL. First Census 132 (1882) non KunTtH.

A. dichroanthus STEuD. in Zolling. Syst. Verz, 58 (1854).

A. Halepensis F. v. MuErr. Fragm. VIII. 119 (1873) p. p., non Bror.

In Queensland scheinbar selten.

b) var. majus. A. serratus var. genuinus subvar. major Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 521 (1889).

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Domts, III. 1910).

Eine sonderbare Form, die sozusagen die Mitte zwischen S. serratum und plumosum einnimmt und, wie Hacker (]. ce.) richtig erwähnt, von der letzteren Art hauptsächlich nur durch die im Quirl zahlreicheren Rispenzweige abweicht. Sie könnte aber beinahe auch als eine Extremvarietät von S. plumosum betrachtet werden, wenigstens was die von mir gesammelte Pflanze anbelangt.

c) var. nitidum.

Anatherum nitidum SPRENG. Syst. I. 290 (1895).

Andropogon nitidus KuntH. Revis. Gram. I. 166 (1829).

Andropogon fuscus PRESL Rel. Haenk. I, 342 (1830).

Chrysopogon fuscus TRIN. ex STEUD. Nomencl. ed. 2., I. 360 (1840).

Andropogon consimilis et pedicellatus Steud. Syn. Pl. Glum. I. 394 (1855).

Andropogon serratus var. nitidus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 521 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 185 (1897). Sorghum muticum NEES ex Hack. 1. c. 522 (1889).

Nordost-Queensland: grasige Hänge des Pienie Hill in der Nähe der Mündung des Russell River (Domi, I. 1910). Für Australien neu!

271

352. S. plumosum P. BrAvv. ex Rorm. u. SCHULT.

P. Beauv. ex Rom. und Schutt. Syst. II. 841 (1817), BentH. Fl. Austr. VII. 540 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 645 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bell.-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1869 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVI. 69 (1911), Compreh. Catal. 620 (1913), TURNER Austr. Grasses 49 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 308 (1903), XXX. 87 (1905), J. H. MAınD. Man. Grass. N. S. Wales 91 (1898), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 275 (1912).

Andropogon australis SPRENG. Syst. I. 287 (1825), s. ampl., F. v. Muerr. Pl. North-West. Austr. 13, 19 (1881), First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 522 (1889).

- Geogr. Verbreitung: Australien, Timor, Molukken.

a) var. typicum Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 275 (1912).

Holcus plumosus R. Br. Prodr. 200 (1810).

Andropogon australis SPRENG. ]. supra c. s. str. (1835).

A. tropicus KuntH Enumer. I. 503 (1833) non SPRENG.

A. australis Subsp. plumosus var. genuinus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 523 (1889) (quoad synon.).

Geogr. Verbreitung: Nordwest-, Nord-Australien und Queensland.

Queensland: Savannenwälder bei Pentland, Castle Hill bei Townsville, zwischen Chillagoe und Walsh River (Don, I.—II. 1910).

Hacker teilt 1. c. den A. australis in zwei Unterarten ein, von denen die Subspec. a. plumosus durch rauhe Rhachis und Rispenzweige, gıössere (”—8 mm lange) und schmälere % Ährchen, längere Grannen (25>—55 mm) und eine längs der Windungen kurzgewimperte Grannensäule charakterisiert sein soll, während bei der Subspec. b. leiocladus die Rhachis und Rispenzweige glatt, die Ährchen kleiner (5.5—6 mm lang), die Granne kürzer (12—22 mm) und ihre Säule kahl sein soll.

Das Origimalexemplar R. Browns Holeus plumosus (Iter Australiense 1802—5, No. 6192, North Coast) besitzt jedoch eine glatte Rhachis und ebensolche Rispenzweige; auch bei meinen Exemplaren von $. plu- mosum sind meist beide vollkommen glatt, oder es sind die Rispenzweige nur ganz unbedeutend rauh. Es scheint mir aber, dass sich diese Merkmale, die bei Pflanzen von einem und demselben Standorte variieren (so z. B. am Castle Hill) kaum zur Unterscheidung von Formen eignen. Es erweist sich somit HaAckEus Subsp. leiocladus höchstens als eine kleinährchige Varietät von $. plumosum, die sich dadurch dem S. serratum und besonders seiner Varietät majus nähert. Ich selbst habe zwar annähernde Formen (mit Typus) gesammelt, doch ihre Ährchen sind noch zu gross und die Grannen zu lang, als dass sie zu der mir unbekannten var. leiocladum zu stellen wären. Vom Typus der Art weichen bedeutend folgende zwei Varietäten ab:

b) var. robustissimum v.n. Excellit foliis glabris, nodis longe patentim barbatis, eulmis robustis, elatis, cum paniculis usque bimetralibus, aristis circa 90 mm longis, secus spiras breviter ciliatis.

Queensland: Savannenwälder bei Pentland (Dom, II. 1910).

e) var. piligerum v. n.

Excellit vaginis longe patentim pilosis, nodis longe barbatis, panicula ampla, spiculis $ anguste lineari-oblongis, circa 8 mm longis, arista ce. 55—60 mm longa; caeterum ut varietas typica.

Queensland: am Flinders River bei Hughenden (Doms, I. 1910).

101. Chrysopogon Trix. ' 353. Ch. gryllus Terın.

Trın. Fund. Agrost. 188 (1820), BEntH. Fl. Austr. VII. 537 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 644 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1866 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 619 (1913), J. H. MA. Usef. Pl. Austr. 80 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 84 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905).

1 Zu dieser Gattung gehört auch die nordaustralische, von EwArRT und WHITE in Proc. Roy. Soc. Viet. XXIII. 297 (1911) als Sarga stipoidea (n. gen. n. sp.) beschriebene, später (ibidem XXV. 113 [1912]) zur Gattung Andropogon („A. Sargus EWART“) gestellte Pflanze, welche als Chrysopogon stipoideus n. comb. zu bezeichnen ist.

> 272

Andropogon Gryllus L. Amoen. Acad. IV. 332 (1759), F. v. Muerr. Fragm. VII. 121 (1873), XI. 130 (1881), First Census 132 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 222 (1889), TAare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 479 (1893), ASCHERS. und GRAEBN. Syn. - mitteleur. Fl. Il. 43 (1898), EwarT und REES in Proc. Roy. Soc. Viet. XXV. 106 (1912).

Pollinia Gryllus SPRENG. Pug. II. 10 (1815).

Geogr. Verbreitung: Nord-Afrika und Mediterrangebiet (von da einzeln bis nach Mitteleuropa durch die ungarische Ebene bis Niederösterreich vordringend), und von da über Klein-Asien, Kau- kasus, Syrien, Palästina, Mesopotamien nach Ost-Indien, und in ganz Australien vorkommend.

Unter meinem sehr umfangreichen Materiale findet sich die typische Rasse (R. Gryllus Subsp. genwinus Hack. 1. e. 551, Subsp. eu-gryllus ÄSCHERS. u. GRAEBN. |. ec. 44) nicht vor, und es scheint, dass die meisten (wenn nicht alle) australischen Formen den folgenden Unterarten angehören:

Il. Subspec. Ch. pallidus n. comb.

Holcus pallidus R. BR. Prodr. 199 (1810).

Pollinia pallida RoEMm. und SCHULT. Syst. II. 829 (1817).

Andropogon pallidus Kunth Revis. Gram. I. 165 (1829), Enumer. I. 505 (1833).

Chrysopogon Gryllus var. pallidus BENTH. Fl. Austr. VII. 537 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 644 (1883), Cat. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1867 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913). -

Andropogon Gryllus Subspec. pallidus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 552 (1889).

Chrysopogon vel Andropogon Gryllus auct. fl. austral. p. p. max. (cf. supra). _

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten).

Diese Rasse ist schon durch die schmälere, stärker zusammengezogene Rispe mit mehr aufrechten Rispenzweigen und kürzeren Ährchenstielen sowie durch die kleineren Ährchen recht auffallend und scheint in Australien die allgemein verbreitete Form dieser Art darzustellen.

Queensland: häufig im Unterwuchse der Savannenwälder wie auch auf den Grasflächen der Rolling Downs, bei Cape Grafton, bei Hughenden am Flinders River, bei Nonda, zwischen Hughenden und Gloneurry an mehreren Stellen längs der Bahnstrecke, bei Jericho etc. (Domm, I.—III. 1910).

ß) subvar. pilosus: Vaginis patentim pilosis. Dividing Range bei Jericho (Domin, III. 1910).

III. Subspec. calearatus n. comb. A. Gryllus Subspec. calcaratus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 553 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (Vietoria River, F. v. Mveruer), (Queensland (Savannen- wälder bei Mungana im Chillagoe-Distrikte, Dommn, II. 1910).

354. Chr. acieulatus Trix.

Trın. Fund. Agrost. 188 (1820), Beute. Fl. Austr. VII. 538 (1878), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1868 (1902), Compreh. Catal. 620 (1913).

Andropogon aciculatus RETz. Observ. V. 22 (1789), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 122 (1873) („acicularis“), First Gensus 132 (1882) („acicularis“), Sec. Census 222 (1889) alle p. p., Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 562 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 188 (1897).

Rhaphis trivialis Lour. Fl. Cochin. 553 (1790).

Andropogon acicularis WıLLD. Spec. pl. IV. 906 (1805), Rom. und ScHuLr. Syst. II. 812 (1817).

Centrophorum chinense Trın. Fund. Agrost. 106 t. 5 (1820).

Andropogon subulatus PrREsL Rel. Haenk. I. 341 (1830).

Rhaphis acicularis Desv. Opusc. 69 (1831).

Chrysopogon trivialis ArN. und NEES in Nov. Act. Nat. Cur. XIX. Suppl. 1., 171 (1843).

Rhaphis javanica NEES ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 396 (1855).

Andropogon javanicus STEUD. ]. c. 396 (1855).

Geogr. Verbreitung: Mauritius; tropisches Asien, Australien, Polynesien. Nordost-Queensland: offene, grasige Stellen bei Harveys Creek (Domm, XII. 1909).

A

102. Cymbopogon SPprexe. 355. C. procerus n. comb. Andropogon procerus R. BR. Prodr. 202 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 532 (1878), F. v. MuEr. First Census 132 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 222 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 594 (1889), Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 274 (1912).

Geogr. Verbreitung: Nordwest- und Nord-Australien, südlich bis zu MacDonell Range in Zentral-Australien.

Variat: a) var. genuinus Hack. 1. c. 595 sub Andropogone,

b) var. Schultzii Hack. 1. c. 595 sub Andropogone.

Diese Art scheint, was die Dimensionen anbelangt, sehr variabel zu sein, und dies nicht nur in den Blättern, sondern besonders in den Ährchen. Die von Dr. E. Cremext in Nordwest-Australien zwischen Ashburton und De Gray Rivers gesammelten Exemplare besitzen bis 6 mm oder noch etwas darüber lange zweigeschlechtliche Ährchen, während Hacken die Länge derselben für die var. genuinus mit 3.5 mm, für seine Varietät Schultzü mit 5 mm angibt. Gives hat in Zentral-Australien (Mac Donell Range) eine zur var. Schultzü neigende, sehr robuste Form gesammelt, deren Halmdurchmesser bis 7 mm (!) beträgt; ihre Blattspreiten sind bis 25 mm breit, ihre $ Ährehen messen eirca 5.5 mm, die gestielten männlichen 8-9 mm an Länge.

356. C. exaltatus n. comb.

Andropogon exaltatus R. Br. Prodr. 202 (1810) s. ampl., F. v. Muert. First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 594 (1889).

Geogr. Verbreitung: Australien (fehlt in Victoria).

Variat:

a) var. genuinus.

Andropogon exaltatus R. BR. |. c. s. str., BentH. Fl. Austr. VII. 532 (1878), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 266 (1890), in Horn Sci Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 39 (1895), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1864 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 440 (1903).

A. exaltatus var. genuinus Hack. ]. c. 596 (1889).

b) var. lanatus.

Andropogon lanatus R. Br. Prodr. 202 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 533 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 643 (1883), Cat. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1865 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913).

A. exaltatus var. lanatus Hack. 1. c. 596 (1889).

e) var. gracilior v. n.

Excellit gracilitate, culmis cum paniculis usque 5 dm altis, graeilibus, foliis angustis raro usque 2 mm latis, plurimis angustioribus; spieulis tantum circa 5.5 mm longis, aristis glumellis vix subtriplo longioribus.

Queensland: Castle Hill bei Townsville, felsige Stellen (Doms, II. 1910). A varietate praecedente foliis angustis, spieulis minoribus, a varietate genwina jam gracilitate distinguenda.

d) var. ambiguus. Andropogon exaltatus var. ambiguus Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 596 (1889).

Im Herbarium Kew finden sich aus West-Australien (Swan River, Druumonp No. 100) Exemplare, weiche der Beschreibung Hackers vollkommen entsprechen. Hacke selbst zitiert aber diese Nummer bei der var. lanatus.

Hacker hat mit Recht den A. exaltatus mit A. lanatus vereinigt. Ich sah beide Originalexemplare R. Browns, die im vegetativen Teile ziemlich gut übereinstimmen. Beide besitzen sehr robuste, hohe Halme und ziemlich breite, rigidere und flache Blätter. Die Rispen machen allerdings auf den ersten Blick einen recht verschiedenen Eindruck, obzwar auch die Rispe von A. lanatus (R. Brown, Iter australiense

1802—1805 No. 6174) sehr lang und zusammengesetzt ist. In der Behaarung und der Grösse der Ähr- Bibliotheca botanica. Heft 85. z 35

chen liegt der einzige Unterschied. 4. Zanatus ist beinahe so stark behaart wie die schwächer wolligen Formen von €, bombyeinus, A. exaltatus dagegen bedeutend weniger, wodurch eben die Rispe ein ver- schiedenes Aussehen erhält. Der echte A. lanatus steht somit einigermassen zwischen C. exaltatus und bombyeinus; es gibt aber zwischen jenem und dem A. Zanatus zahlreiche Übergangsformen, die es unmög- lieh machen, nach dem Grade der Behaarung selbst nur Varietäten zu unterscheiden, so dass wohl HAckku mit Recht seine Varietäten hauptsächlich nach der Grösse der zweigeschlechtlichen Ährchen und der Länge der Granne unterscheidet und erst in zweiter Reihe die Behaarung berücksichtigt. So hat z. B. die Pflanze, welche ArustronG in Nord-Australien (Port Essington) sammelte, stark behaarte Ährchen, längere Grannen und dichte Rispen, die Exemplare von der Rockingham Bay (Darzachy) besitzen zwar eine arme Rispe, aber nicht so stark wollige Ährehen. Die erwähnten Exemplare R. Browns von A. exaltatus zeichnen sich übrigens durch Grannen aus, welche länger sind als die seines A. lanatus.

Sehr charakteristisch sind die kleinen, armrispigen und sehr schmalblättrigen Formen von C. exaltatus, die Hacker mit Recht als eine charakteristische Varietät anführt.

357. C. gratus n. sp. (Andropogon gratus DoM. prius).

©. bombyeino affinis, odore grato, acerbo, eitreo; densissime caespitosus; culmi elati saepe 8 dm altı, distantim foliati, subrobusti et quoad nudi sursum pilosuli vel insuper glabri; folia innovationum numero- sissima, longissima, perangusta, fere setacea; vaginae glabrae, striatae; laminae molles usque 8 dm longae apice longissime capillares, caeterum convolutae, aperte canaliculatae vel plicatae, sed semper angustae vel angustissimae, vix 1 mm latae, glabrae, ad margines scabrae; ligula scariosa circa 1 mm longa; folia culmea vaginis quam internodia multo brevioribus, laminis elongatis sed conspicue latioribus (usque 3 mm latis) et plerumque planis sed apice capillari-acuminatis, ligulis sublaceratis longioribus instructa; panicula more C. bombyeini composita eirca 22—26 cm longa sed laxior et inferne plus interrupta; spathae propriae circa 3 em longae, anguste lanceolatae, acuminatae, margine scariosae: racemi circa 2 cm longi quam in C. bombycino graciliores, i. e. angustiores, primo erecti, demum patentes vel subdeflexi, circa 5-articulati; articuli pedicelligue spicula $ paulo breviores undique villis densissimis, argenteo-sericeis, articulo longioribus et spiculas obtegentibus barbati, pedunculis specialibus aeque villosis, callosis, pulviniformibus fulti; spieulae 3 circa 4—4.25 mm longae; gluma I. 4 mm vel paulo plus longa, tenuis, lanceolata, subacuminata, glabra, bicarinata, dorso plano nervis circa 4 vel 5 inaequilongis parum prominentibus, parte inferiore omnino evanescentibus percursa; gluma IV. mutica (arista nulla); stamina 3; antherae lineares 1 mm longae; caryopsis oblonga, obtusa, angusta, circa 2.25 mm longa et 0.75 mm lata; spiculae pedicellatae perangustae, fere lineares, circa 4.25 mm longae; gluma I. nervis costiformibus, prominulis, numerosis percursa, gluma I. (ut videtur semper praesens) nervis 5 percursa quam gluma I. tertia parte brevior.

Abbildung: Textfig. 64.

Nordost-Queensland: Savannenwälder bei Chillagoe, am Fusse des Metal Mount (Domıns 11. 1910).

Species distineta esse videtur; ab affıni ©. bombyeino foliis perangustis, longissimis, apice longo tractu capillaribus, ligulis brevibus, racemis tenuioribus, spicula $ minore, pedicellos parum superante, arista deficiente, spiculis 0 longioribus ete. facile dignoseitur.

358. C. bombyeinus n. comb.

Andropogon bombyeinus R. Br. Prodr. 202 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 533 (1878), F. v. Muerr. Fragm. XI. 20 (1878), Pl. North-West. Austr. 13, 19 (1881), First Census 132 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 222 (1889), in Landsbor. Explor. Austr. 122, F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 643 (1883), Catal. Plants. Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1865 (1902), Compreh. Cat. 619 (1913), F. M. Baır. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 52 (1885), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 597 (1889), J. H. MA. Usef. Pl. Austr. 72 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 1881 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 266 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handh. Fl. N. S. Wales 479 (1893), TURNER Austral. Grasses 4 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soe. N. S. Wales XXVIII. 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905), BEnNnETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67, 71 (1906).

A. laniger F. v. Mur. Fragm. VIII. 124 (1873) excel. syn. p. p., non Desr.

Geogr. Verbreitung: in ganz Australien.

275

a) var. typieus (A. bombycinus R. Br. s. str., teste speeimen authenticum No. 6175).

Queensland: Rockhampton (2) (Am. Dierricn No. 433, 1235, 1322); Savannenwälder bei Pent- land und auf Mount Remarkable (Doxm, II. 1910); dürre Hügel bei Cloneurry (Doms, I. 1910); auf halbnacktem Boden in den Savannenwäldern bei Chillagoe (eine robuste Form mit flachen, 4 mm breiten

Fig. 64. Cymbopogon gratus Dom. (Chillagoe). (!/s nat. Gr.)

Halmblättern) sowie am Fusse des Caleifar-Bluff im gleichen Distrikte (Domin, I. 1910); South Perey Island, rocky country (H. Trvon).

b) var. townsvillensis v. n. (an species?). Pergraeilis, 10—30 cm.altus, caespites parvos, sed basi induratos, paueiculmes efformans; folia innovationum angustissima, brevia, apice capillari curvula; eulmi graeiles; panicula abbreviata e racemis

=

brevioribus, pauciartieulatis, haud numerosis constans, subcompacta; spiculae $ vix 4.5 mm longae, sed quam pedicelli breves fere duplo longiores.

Queensland: auf den Felsen des Castle Hill bei Townsville (Domin, Il. 1910).

103. Heteropogon Pers.

359. H. eontortus RoEMm. u. SCHULT.

RoEN. und ScHurr. Syst. II. 836 (1817), BEentH. Fl. Austr. VII. 517 (1878), F. M. Baın. Syn. Queensl. Fl. 641 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1861 (1902), Compreh. Catal. 619 (1913), F. M. Baır. und Gorpon Plants Poison. 112 (1887), J. H. MAD. Usef. Pl. Austr. 90 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 70 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 86 (1905), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67, 68 (1906).

Andropogon contortus L. Spec. pl. 1045 (1753), F. v. MueLr. Fragm. VIII. 120 (1873), Pl. North-West. Austr. 13, 19 (1881), First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 585 (1889), Moore Handh. Fl. N. S. \Wales 478 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 199 (1897), ASCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 54 (1898).

Heteropogon hirtus PERS. Syn. pl. 11. 533 (1807).

Geogr. Verbreitung: Tropen und Subtropen beider Hemisphären; in Europa bis nach Süd- Tirol vordringend; in Australien in allen Staaten bis auf Victoria und South Australia. Sehr variabel, jedoch die Formen und Varietäten vielfach ineinander übergehend:

a) var. genuinus (Hack. |. c. 586 (1889) sub Andropogone). Ein in den Savannenwäldern (Jueenslands äusserst verbreitetes Gras. Die von mir gesammelten Exemplare stimmen mehr oder weniger mit den 4 von Hacker angeführten Subvarietäten überein.

«) subvar. typieus (Hack. 1. c. 586 (1889) sub Andropogone). Bei Mareeba (Domin, II. 1910), Pentland (Domın II. 1910); Atherton (Don, II. 1910) (f. culmis plus ramosis ad sequentem vergens). Am. Dietrich No. 2607.

ß) subvar. Roxburghii (Hack. 1. c. 586 (1889) sub Andropogone).

Heteropogon Roxburghii ARN. ex NEES in Nov. Act. Nat. Cur. XIX. Suppl. I. 183 (1843). H. polystachyus NEES Agrost. Bras. 364 (1829) (fide Hacker).

(Jueensland: am Flinders River bei Hughenden (Don, 1. 1910).

y) subvar. hispidissimus (Hack. 1. c. 587 (1889) sub Andropogone). Heteropogon hispidissimus HocHSTETT. ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 367 (1855).

Andropogon besukiensis STEUD. ibidem 867 (1855). A. hispidissimus STEuD. ibidem 367 (1855).

Queensland (Annäherungsformen): Am. Dietrich No. 740, 2413. Im Eucalyptus-Walde am Fusse des Caleifar-Bluff im Chillagoe-Distrikte (Doms, II. 1910).

0) subvar. secundus (Hack. 1. c. 587 (1889) sub Andropogone). Andropogon Allionii KuntH in Humg. und Boxer. Nov. Gen. I. 185 (1815) non DC.

A. secundus WILLD. ex NEES Agrost. Bras. 364 (1829). Heteropogon firmus PRESL Rel. Haenk. I. 334 (1830).

(Queensland: Cape False bei Yarraba, im Savannenwalde mit zahlreichen Xanthorrhoea und Casuarina (Douss, I. 1910); in den Eucalyptuswäldern bei Mareeba mit subvar. « und var. b (Domin, II. 1910). Bei Pentland (Domm, III. 1910).

b) var. glaber.

Andropogon Allionii Lam. et DC. Fl. France III. 97 (1805).

Heteropogon glaber Prrs. Syn. pl. Il. 533 (1807).

Heteropogon Allionii Rorm. und ScHUuLT. Syst. veg. II. 835 (1817).

Andropogon Bellardi BuBanı in N. giorn. bot. it. V. 317 (1873).

A. contortus var. glaber Hack. in Mart. Fl. Brasil. II. 3. p. 268 (1878-83), in DC. Suites Prodr. VI. 587 (1889), ÄSCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 55 (1898) als Rasse.

a

Queensland: bei Mareeba mit var. a, « und d (Domis, II. 1910); bei Atherton (Donis, II. 1910) eine sehr stattliche, aber sonst der subvar. Alliomiü (Hack. 1. ec. 589 sub Andropogone) ziemlich gut ent- sprechende Form.

360. H. triticeus n. comb.

Andropogon triticeus R. Br. Prodr. 201 (1810), F. v. Murır. Fragm. VII. 120 (1873), First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 588 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 200 (1897).

Heteropogon insignis Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 437 (1864), Bentu. Fl. Austr. VII. 517 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 642 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1861 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVI. 69 (1911), Compreh. Catal. 619 (1913), F. M. BaırL. und Gorvon Plants Poison. 112 (1887), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 90 (1889).

Andropogon ischynanthus et liananthus STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 367 (1855).

Geogr. Verbreitung: Von Öst-Indien über Ceylon und Malaya ins tropische Australien (Nord- Australien, Queensland).

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Dom, Il. 1910); bei Yarraba im Unterwuchse der Savannenwälder sowie in der Tea-tree-Formation (Domm, I. 1910); bei Cairns (Dom, XII. 1909); bei Pentland (Doms, III. 1910) ete. Am. Dietrich No. 2154.

104. Themeda Forsk.

361. T. gigantea Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 670 (1889). Anthistiria gigantea Cavan. Icon. V. t. 36 (1799), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 216 (1897).

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien über Malaya nach China, Neu-Kaledonien und Australien. In Australien nur die Subspec. avenacea Hack. 1. c. 677 (1889) in folgenden Varietäten:

a) var. avenacea Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 677 (1889).

Anthistiria avenacea F. v. MuELL. Fragm. V. 206 (1866), VI. 253 (1868), VIII. 139 (1873), First Census 132 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 222 (1889), Bern. Fl. Austr. VII. 543 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 646 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1871 (1902), Compreh. Catal. 620 (1913), Woorrs Plants N. S. Wales 102 (1885), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. Ill. 183 (1896), J. H. Mai. Usef. Pl. Austr. 74 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 93 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 480 (1893), TURNER Austral. Grasses 8 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 87 (1905), Ewarr und Res in Proc. Roy. Soc. Vict. XXV. 106 (1912).

A. basisericea F. v. MuELL. Fragm. V. 207 (1866).

Queensland: Savannenwälder bei Pentland (Doms, III. 1910) und bei Barcaldine (Donmis, III.

1910). Die erstere Form sehr schmalblättrig, die letztere mit etwas breiteren Blättern, blaubereiften Halmen, im übrigen stark graugrün.

b) var. latifrons v. n. Robustissima, basi dense sericea, foliis rigidis, brevioribus, supra scaberrimis, planis latisque (circa 7 mm Jlatis), costa media subtus valde prominula; panicula ampla, composita.

Queensland: am Flinders River bei Hughenden (Donin, II. 1910). Die Halme (allerdings in etwas vorgeschrittenem Stadium) sind nicht bereift, sondern blass, strohfarben und glänzend, und die ganze Pflanze kaum graugrün. Die Blattspreiten sind nicht aufrecht, sondern mehr abstehend.

362. T. triandra Forsk. Fl. Aeg. Arab. 178 (1775) s. ampl.

Anthistiria imberbis Rerz. Observ. bot. III. 11 (1783) s. ampl., Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 211 (1897).

A. australis R. Br. Prodr. 200 (1810), F. v. MuveLL. Fragm. V. 207 (1866) (varietates diversae australienses).

4A. Forskahlii Kuntu Revis. Gram. I. 162 (1829).

4. ciliata („ReErz.“, „KuntH“, „NeEs“), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 139 (1873), First Census 132 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 222 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 542 (1878), F. M. Baır. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 646 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden- Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1870 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), XXVII. 203 (1912), Compreh. Catal. 620 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 102 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 74 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 92 (1898), Tate Handk. Fl. Extratr. South Austr. 192, 266 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 480 (1893), TeppER in Botan. Centralbl. LVIII. 39 (1895), TURNER Austral. Grasses

iin

=

9 eum tab. (1895), in Proc. Lin. Soc. N. S. Wales NNXVII. 308, 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 87 (1905), Gorman in Agrie, Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 901 p. 1, cum fig. et tab. (1905), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67 (1906), Ewarr in Vietor. Natural. NNVIL 108 (1911) non L. fl, omnes varietates diversas australienses amplectentes.

A. vulgaris Hack. in Engl. Nat. Pflanzen-Fam. 1. 2., 29 (1887).

Themeda Forskahlii Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 659 (1889), J. H. Maıp. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 72 (1906). Geogr. Verbreitung: in der ganzen tropischen und subtropischen Zone der alten Welt, stellen- weise auch in die gemässigte vordringend. In Australien überall häufig, auch auf Tasmanien.

a) var. vulgaris.

Themeda Forskahlii var. vulgaris Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 660 (1889).

Anthistiria imberbis var. vulgaris Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 212 (1897).

Diese Varietät, welche aus Nord- und West-Australien angeführt wird, scheint in Queensland selten zu sein. Ich selbst habe sie z. B. in den Savannenwäldern bei Pentland gesammelt, und zwar in einer der subvar. hirtifolia (Hack. 1. c. 660 sub 7. Forskahlü) entsprechenden Form. Die Subvarietät hispida (Haox. 1. ec. 660 sub T. Forsk.) = 4. hispida Tauns. Fl. Cap. I. 403 (1807—13), A. ciliata var. hispida Nees Fl. Afr. Austr. 121 |1841]) habe ich aus Nord-Australien gesehen. Bei Allumbah (Yunga- burra) in Nordost-Queensland sammelte ich eine zarte Form der var. vulgaris mit fast kahlen Blattspreiten, aber schwach bereiften Halmen; mit ihr wuchsen jedoch auf demselben Standorte auch sonst genau identische, aber kahle und daher zu var. imberbis «. gehörende Formen, sowie Übergänge zwischen beiden. Die zwei übrigen, von Hackeu (l. ec.) beschriebenen Subvarietäten (subvar. semiglabra und depauperata) sind mir aus Australien nicht vorgekommen.

b) var. imberbis Tuevr. Fl. Advent. Montpell. 74 (1912).

A. imberbis Rz. |]. c. s. str.

A. ciliata var. imberbis NeEs in Linnaea VII. 284 (1832).

Themeda Forskahlii var. imberbis Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 661 (1889).

Anthistiria imberbis var. imberbis Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 212 (1897).

Die Formen der var. imberbis sind in Australien im wahren Sinne des Wortes unzählig; sie sind jedoch durch ebenso zahlreiche Mittelformen allmählich verbunden, und auch mehrfach in andere Varie- täten übergehend. Folgende Subvarietäten (oder Formen) lassen sich in typischer Ausbildung ziemlich gut erkennen.

ce) subvar. (vel. f.) euspidata.

A. cuspidata ANDERsS. in Nov. Act. Upsal. Ser. III. 2. p. 242 (1856). Themeda Forskahlii var. imberbis subvar. typica Hack. ]. c. 661 (1889).

Nach Hacken gehört A. australis R. Br. s. str. hieher, doch kann es keinem Zweifel unterliegen, daß RogBerr Brown, welcher die Verbreitung seiner Art mit J. (vieinitas Port Jackson), M. (ora meridionalis), D. (Van Diemen) und T. (littora N. Holl. intra tropicum) angibt, unter derselben mehrere Varietäten verstanden hat, wie dies auch verschiedene seiner authentischen Exemplare (cf. R. Brown Iter australiense 1802—05 No. 6194) beweisen. Mehrere der von mir gesehenen gehören übrigens jener Varietätengruppe an, die durch die deutliche, abstreifbare blaue Bereifung charakterisiert ist.

ß) subvar. (vel f.) grandiflora (Hack. 1. ce. 661 sub Th. Forskahlii).

y) subvar. (vel f.) lagopus (Hack. 1. c. 661 sub Th. Forskahlü).

d) subvar. (vel f.) oligotrieha: vaginis spathiformibus praecipue ad margines pilis tubereulatis parce hirsutis; caeterum ut «), sed laminae interdum basi plus minusve ciliatae.

Queensland: Tambourine Mountains (Domin, III. 1910) («) ganz typisch, ausserdem aber auch Formen, welche nur durch die unter den Knoten etwas bereiften Halme abweichen (die Blätter selbst sind grün und weich!) und vom Typus nicht getrennt werden können; ferner folgende Formen: «a, f. humilis, angustifolia; «, sed pedunculis pilosis, aristis longioribus, spiculis involucrantibus longioribus usque plus 11 mm longis. Brisbane River (Au. Dietrich No. 2733, «); Castle Hill bei Townsville (Donmıs, I. 1910, «@); Dividing Range bei Jericho (Dontn, III. 1910, «, sed folia brevia, subglaucescentia, rigidiuscula,

inferne ad margines longe ciliata); Savannenwälder in der Niederung bei Yarraba, sowie auf den um- liegenden Hügeln (Donin, I. 1910), «, sed laminis plus eiliatis, y); Waterfall Greek bei Yarraba (Donrs, I. 1910, ö); im Chillagoe-Distrikte in den Eucalyptus-Wäldern bei Galeifar (Doms, I. 1910, 0) etc.

c) var. trichospatha v. n.

Vaginae pilis patentibus, longis, basi minute tubereulatis dense hirsutae, laminae hirsutae; vaginae spathiformes involucrantes eodem modo longissime molliter hirsutae, sed spiculae involucrantes (circa 8—9.25 mm longae) glabrae; caeterum ut var. imberbis subvar. cuspidata.

Nordost-Queensland: im Eucalyptus-Walde bei Waterfall Creek, Yarraba (Domis, I. 1910). Diese merkwürdige Varietät erinnert an Th. arguens Hacx. (— Anthistiria arguens Wınun., A. frondosa

R. Br.), doch fand ich bei den vier die Hülle bildenden Ährchen stets 3 Spelzen und eine männliche Blüte vor.

d) var. faseiceularis v. n.

Folia unacum vaginis glaberrima; culmi supra nudi (exserti); vaginae spathiformes involucrantes perangustae; racemi subfaseciculati et fasciculi paniculati; vaginae involucrantes (omnino glabrae) vix 10 mm longae; aristae elongatae, saepe 7 cm (et ultra) longae; caeterum ut var. ömberbis subvar. cuspidata.

7 Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domm, IV. 1910).

Beachtenswert durch die zusammengesetzte Inflorescenz, die sehr schwach entwickelten, schmalen und ziemlich kurzen stützenden Blattscheiden, sowie die längeren Grannen.

e) var. major.

A. ciliata var. major 'THuwAIT. Enumer. Pl. Zeyl. 366 (1864)

Themeda Forskahlü var. major Hack. 1. c. 662 (1889).

Anthistiria imberbis var. major Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 213 (1897).

In typischer Ausbildung in Australien bisher nicht beobachtet, doch besitze ich Formen, die der folgenden Varietät im Wuchse nahe kommend, die var. major mit der var. trichospatha zu verbinden scheinen: Cairns (Domm, XII. 1909); Blätter kahl, die hüllenden Scheiden mehr oder weniger mit zerstreuten, an der Basis warzig verdickten Haaren besetzt, mitunter ziemlich dicht behaart, manchmal aber fast kahl; die ersten 4 Ährehen in gleicher Weise schwach behaart, oder auch kahl.

f) var. praealta v. n.

Varietati praecedenti proxima; statura robustissima; culmi robusti, valde elati, cum panieulis circa 15—20 dm alti; folia elongata cum vaginis glaberrima; laminae planae, circa —6 mm latae, ad margines scaberrimae, supra scabrae; panicula longissima, decomposita, angusta; racemi plurimi juveniles in capitulis faseiculati, capitulis obtriangularibus vel late obovatis; spiculae et bracteae involuerantes glaberrimae.

Nordost-Queensland: sandige Gebüsche bei Cairns (Domin, XII. 1909).

g) var. caesia v. n. Varietati imberbi subvar. cuspidatae similis, sed culmi, vaginae et spiculae involucrantes eximie glauco-pruinosi.

Nordost-Queensland: Savannenwälder auf den Hügeln oberhalb von Yarraba (Donmis, I. 1910); forma foliis elongatis, planis, mollibus, vaginis glabris, laminis inferne parce ciliatis et ad vaginam longe barbatis, spieulis involuerantibus circa 9 mm longis excellens.

h) var. rigidiuscula v. n.

Statura elata et panicula decomposita varietatem majorem revocans, sed planta tota (folia, vaginae, eulmi neenon spiculae involucrantes) eximie glauco-pruinosa; folia plana vel subplana, elongata sed rigi- diusceula, unacum vaginis omnino glaberrima; spathae pilis tubereulatis paueis adspersae, spieulae involu- crantes saepe majores, glabrae.

Queensland: Emu Park bei Rockhampton (Don, III. 1910); bei Mareeba (Doms, II. 1910).

280

Hieher gehört vielleicht noch eine andere Form, welche ich bei Barcaldine gesammelt habe. Sie ist ebenfalls sehr robust und hoch, mit grosser Rispe, langen, meist flachen, ziemlich rigiden Blättern, doch sind diese an der Basis mehr oder minder gewimpert, und die Bereifung ist nur im unteren Teile der Halme kenntlich. Die hüllenden Scheiden sind mitunter kahl, die hüllenden Involucralährchen hin- gegen mit einigen Haaren versehen. Ich halte diese Pflanze für eine Form der var. rigidiuscula, deren Bereifung erst sekundär zum grössten Teile undeutlich geworden ist.

ij) var. xiphium v.n.

Oulmi plerumque graciles, mediocriter altı, basi vaginis aphyllis vel subaphyllis, acute carinatis, distichis, dense imbricatis involuerati; folia rigida eximie glauca fere albida (sed haud manifeste pruinosa), pro more eireca +4 mm lata sed raro plana, saepissime arcte conduplicata et verticaliter posita, nervo carti- lagineo eineta; paniculae saepe breviores; vaginae et spieulae involuerantes glabrae vel rarius pilis perpaueis conspersae.

West-Queensland: Cloncurry (Dowis, II. 1910); eine sehr merkwürdige und höchst xerophile Form, welche in dieser Gegend auf wüsten sowie trockensten Standorten, besonders auf dürren Hügeln verbreitet ist und durch die vertikale Stellung der rigiden, fest zusammengefalteten Blätter sehr auffallend ist. Die Blätter sind mehr oder weniger dicht mit kleinen Wärzchen aufsitzenden Wimpern versehen.

Bei Hughenden, in der Richtung gegen Mount Walker zu, sammelte ich eine andere Form der- selben Varietät, mit sehr hohen Halmen und verlängerten Rispen.

Die Varietäten könnte man mit Rücksicht auf die Bearbeitung von Hacke und Hookkt f. folgender- weise einteilen: Th. triandra Forsk. A. Formae haud pruinosae (Hack. 1. c. 660). 9. var. praealta Don. a) Humiliores Hack. 1. c. 660

r

ce) Simplices (ut videtur, annuae, culmis

1. var. vulgaris (Hack.) gracillimis simplieibus, foliis per- 2. var. imberbis (Rerz.) THuerr. angustis (Hook. f. l. ce. 213). 3. var. trichospatha Dom. 10. var. Roylei (Hook. f.) 4. var. fascieularis Don. 5. var. mollissima (Nees) B. Pruinosae (Hack. 1. c. 663). 6. var. argentea (Ners) 11. var. glauca (Hackx.) Tuer. 7. var. Burchelli (Hacxk.) 12. var. syriaca (Borss.)

b) Elatiores Hack. 662 13. var. brachyantha (Boıss.) Hack. 8. var. major (Thwaır.) 14. var. caesia Dom.

subvar. japonica, puberula, subglobosa, 15. var. rigidiuscula Dow.

punctata 16. var. xiphium Dom.

er Bues |, & E82).

105. Iseilema Anperss. Olavis analytica.

Sr Atistiszaßemsvelepaulofplussloneise Ve emockatheng: 1.* Aristis vix 2—2.5 cm longis 2. 2. Vaginae floriferae durae (cartilagineae) dorso convexo vix carinatae . J. vaginiflora. 2.” Vaginae floriferae herbaceae, compressae, carinatae 3. 3. Racemi omnino exserti, spieulae parvae . ı 2. nun nn. T. acıinostachys. 3.* Racemi plus minusve inclusi, spieulae magnae . . . 2. .2........ 2. membranacea.

363. I. membranacea n. comb.

Anthistiria membranacea LixnpL. in MrrcH. Trop. Austral. 83 (1848), F. v. Muert. Fragm. V. 207 (1866), VIII. 139 (1873), First Census 132 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Gensus 222 (1889), in Landsbor. Explor. Austr. 122, BENTH. Fl. Austr. VIf. 543 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 646 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), J. H. Maı. Usef. Pl.

281

Austr. 76 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 94 (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 266 (1890), MoorE Handb. El. N. S. Wales 480 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 87 (1905), EwaArT und REES in Proc. Roy. Soc. Viet. XXV. 106 (1912) (loci omnes |praeter Lixnpr.| vel plurimi tantum p. p.).

Iseilema Mitchellii Anverss. Monogr. Androp. 252 (1856), Hack. in DC. Suites Prodr. VI. 684 (1889) p. p., F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1871 (1902) p. p., Queensl. Agrie. Journ. XXV. 290 (1910), Compreh. Catal. 620 (1913) p. p.

Geogr. Verbreitung: Nord-Äustralien, Queensland und wahrscheinlich auch im Inneren von N. S. Wales und South Australia.

Saepe robustior; racemi maxima ex parte in vaginis occultae, sed vaginae florıferae submembranaceae, compressae, carinatae; arısta plerumque 20 mm et ultra longa, gracilis, sed robustior quam in /s. aetino- stachya; pili infra spieulas involucerantes quam pedicelli longiores, sat densi; spieulae involucrantes totae pilosulae, usque 5 mm longae, tantum breviter pedicellatae: caryopsis 3 mm longa, apice obtusa, bası subacuta.

West-Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs häufig, so z. B. bei Hughenden, auf mehreren Stellen zwischen Hughenden und Cloneurry, zwischen Hughenden und Winton und südwestlich von Winton (Dom, I1.—III. 1910).

b) var. trichopus.

Huie verosimiliter ducendae:

Anthistiria membranacea var. trichopus BENTH. Fl. Austr. VII. 544 (1878).

Iseilema Mitchellii var. trichopus Hack. m DC. Suites Prodr. VI. 685 (1889).

Racemi subexserti; spiculae conspicue majores; gluma I. spieularum involucrantium 5.5 mm longa, dorso nervoso sulcata, ad margines longe molliter pilosa; spieulae fertilis pedicellus apice fasciculo pilorum longo, denso erectoque coronatus. An species propria?

West-Queensland: bei Hughenden in der Richtung dem Mount Walker zu (Domm, II. 1910).

BentHuam beschreibt seine Varietät Zrichopus aus Nord-Australien; er sagt von ihr aber nur »a tuft of long hairs under the fertile spikelet«.

Die australischen /seilema-Arten werden allgemein als » Anthistiria membranacea« oder mitunter auch als »/seilema Mitchellii« bestimmt, da sie im vegetativen Teile eine höchst auffallende Ähnlichkeit zeigen. Doch untersucht man die Zusammensetzung der Inflorescenz und der verkürzten Trauben näher, so sieht man sofort gewichtige und konstante Unterschiede; möglicherweise werden sich bei weiterem Studium noch neue Arten ergeben. Die /. membramacea, aetinostachys und vaginiflora scheinen alle ziemlich ver- breitet zu sein. Es ist allerdings wichtig festzustellen, welche von diesen Arten Liwprey beschrieben hat und welcher daher der spezifische Zuname »membranacea« zukommt. Die Originaldiagnose (»involueris carinatis margine membranaceis foliis vaginisque glaberrimis, floribus vertieillatis pedicellatis [maseculis ?], glumis omnibus scabris, arısta glaberrima gluma 3plo longiore«) ist allerdings ziemlich dürftig. Doch wir ersehen daraus wenigstens, dass die J. vaginiflora ihrer harten, konvexen Involucralscheiden wegen nicht in Betracht kommen kann (auch Mırc#err erwähnt in seinem Diarium »remarkable for the smooth shining appearance of the thin involucral leaves«). Es bleiben also noch die 7. actinostachys und membranacea (s. nostro) übrig, von welchen aber wiederum die erstere wegen der sehr unbedeutend rauhhaarigen Spelzen wohl ausgeschlossen werden darf.

Hackeus Beschreibung (l. c. 684&—685) von /. Mitchellü lässt erkennen, dass sie zum Teil auf der Diagnose Anperssoxs und zum weiteren Teile auf einem Exemplare basiert, das Hacken von F. v. MUELLER aus Nord-Australien (Sturts Greek) erhielt und welches zweifellos der /. vaginiflora angehört. Von der echten /. membranacea würde HAckEL nicht sagen »vaginae floriferae subeoriaceae«; auch erwähnt er, dass bei seinem Exemplare die Involucralährehen mehr oder weniger abortiert sind, was ebenfalls ein konstantes Merkmal der /. vaginiflora zu sein scheint.

964. I. vaginiflora n. sp.

Annua, parte vegetativa speciei praecedenti simillima; ewlmi graciles, modo humiles modo elatiores, foliati; folia unacum vagmis glaberrima plus minusve glauco-pruinosa; vaginae internodiis multo breviores, complanatae, acute carinatae, primo arctae sed cito ab internodiis retractae, laevissimae, scarioso-marginatae ;

Bibliotheca botaniea. Heft 83. 36

laminae eirca S—12 em longae et circiter 3—5 mm latae, planae, acuminatae, erecto-patentes, tenues, glaberrimae sed supra secus nervos scabrae, haud auriculatae; ligula brevis, scarioso-ciliata; paniculae parvae, axillares et terminales, racemis fasciculatim conglobatis formatae; racemi distichi, vaginis omnino (aristis exceptis) inclusi; vaginae involuerantes vix carinatae, breves (circa 8—10 mm longae), parum dilatatae, albidulae, anguste scarioso-marginatae, caeterum coriaceo-carlilagineae, durae, valde convexae, striatae et laminis is longioribus instructae; spathae propriae (vagina dura spathiformi arete cinctae) lanceolato-ellipticae, obtusiuseulae, plurinerves, late scarioso-marginatae, caeterum herbaceae, glabrae sed dorso scabrae et nervo dorsali paulum egrediente saepe brevissime mucronatulae, circa 9--11 mm longae et racemos cum spatha parallelos aliguantum superantes; peduneulus brevis, gracilis, glaberrimus, apice sub spieulis parce breviter eiliatus; spieulae involuerantes 4, pedicellis filiformibus, longiuseulis, circiter 1.25 mm longis, glaberrimis fultae, plus minusve abortivae, i. e. semper ad glumam unicam, omnino scariosam, sterilem, glabram, modo naviceularem circa 5-costatam et usque 3.5 mm longam, modo perangustam et vix 1.5 mm longam, semper vacuam redactae; spieulae pedicellatae superiores subinaequilongae, cum pedicellis una circa 6 mm, altera 7 mm longa, pedicellis filiformibus pilosulis spiculam subaequantibus; gluma fere omnino scariosa, plurinervis, subeonvoluta et (haud expansa) lineari-lanceolata; spieula $ media articulo circa 0.75 mm longo, glaberrimo, sub spieula eiliis perpaucis vel solitariis instructo, apice paulum incrassato fulta; gluma 1. 6.25—6.50 mm longa, scariosa, glabra, e parte inferiore anguste elliptica (circa 1.5 mm lata) acuminato- attenuata, marginibus intlexis, inferne omnino laevis (nervis quoque obsoletis), apice attenuato medio impressa, carinis scabra et tenuiter 5-nervis; gluma Il. similis sed omnino laevis et tenuiter longiuscule acuminata; gluma III. tenuissima; arısta gracillima eirca 16—20 mm longa; caryopsis anguste oblongo-elliptica circa 2.75—3 mm longa et imm lata, glabra, utringue obtusa.

Abbildung: Tafel XI, Fig. 2, Tafel XII, Fig. 1.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, (Jueensland und wohl auch in N. S. Wales.

Queensland: die Grasflächen der Rolling Downs bei Hughenden (Domin, II. 1910).

Species a /. membranacea vracemis in vaginis omnino inclusis, vaginis spathiformibus floriferis duris, cartilagineis, vix carinatıs, dorso valde convexis, spiculis involuerantibus scariosis, glabris, abortivis, longe- pedicellatis, spicula 2 angusta, glabra etc. facillime distinguenda.

365. I. actinostachys n. sp.

Annua, parte vegetativa speciebus antecedentibus valde similis; fasciculato-caespitosa, multiculmis, gracilis, circa 20—45 cm alta; culmi gracillimi, glabri, uti folia plus minusve glauco-pruinosi; folia glaber- rima, supra scabra, longe acuminata, is 2. vaginiflorae omnino similia nisi angustiora et nonnulla condu- plicata; racemi fasciculatim conglobati; fasciculi densi, late cyathiformes vel globoso-discoidei, numerosi approximati et quasi in pseudocymam dispositi; vaginae floriferae compressae, acute carinatae, strietae, subdilatatae, tenues, herbaceo-membranaceae; racemi maxima ex parte exserti; spathae propriae carinato- compressae, subpatentes, 9—10 mm longae, late scarioso-marginatae caeterum tenuiter herbaceae et multi- striatae; pedunculi circiter 1.5 mm longi, graciles, glaberrimi, sed spiculae involucrantes pilis quam harum pedicelli conspicue brevioribus fultae; spieulae involuerantes 4: pedicelli crassiusculi glabri, minute scaberuli circa 1.25 mm longi; gluma I. 3.25—3.50 mm longa a dorso visa anguste elliptico- vel obovato-oblonga, apice obtusa, tota minute scaberulo-pilosula, pallida, rigidiuscula, nervis pluribus parum prominulis pereursa, parte inferiore marginibus latiuscule inflexis; gluma Il. aequilonga, scariosa, acuta; spiculae pedicellatae superiores 2: pedicelli circa 2.50—2.75 mm longi, graciles, scabro-pilosuli; spiculae inaequales, una c. 3 mm, altera vix 1 mm longa; gluma I. ovato-lanceolata, angusta, obtusiuscula, obscure 5—7 nervis, scariosa; gluma II. aequilonga, omnino scariosa; utraque glabra: spicula 5 media articulo glabro circa 1 mm longo fulta; gluma I. lanceolata, acuminata, 4.5 mm longa et a dorso visa 1 mm lata, minute scaberula, superne marginibus suis inflexis glumam II. amplectens; gluma II. omnino similis, aequilonga, sed tenuius acuminata et omnino laevis; caryopsis anguste elliptico-oblonga, vix 2.25 mm longa et circa 0.85 mm lata; arista gracillima vix 15 mm longa.

Abbildung: Tafel XII, Fig. 1, Tafel XIII, Fig. 2.

283

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, South Australia und wahrscheinlich auch Nord- Australien.

Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs zwischen Hughenden und Mount Walker: zwischen Hughenden und Cloncurry; in den Savannenwäldern bei Pentland (Doms, 11.—Ill. 1910).

N.S. Wales: Die von Turner in Austral. Grasses 11 cum tab. (1895) abgebildete Anthistiria membranacea gehört allem Anscheine nach hieher.

South Australia: Mount Lyndhurst (Max Koch).

Species ab I. vaginiflora vaginis floriferis herbaceis compressis, racemis exsertis facillime distinguenda; ab I. membranacea racemorum dispositione, spiculis multo minoribus, glumis spieularum involucrantium angustis etc. differt.

366. I. macrathera n. sp.

Habitu 7. membranaceae similis sed paulo rigidior; culmi e radice annua complures, geniculatim ascendentes, ramosi, usque plus 5 dm alti, graciles, glabri, glauco-pruinosi; folia eximie glauca et pruinosa, glaberrima, supra scabra; laminae plus patentes, strictiores, planae et usque 3 mm latae vel conduplicatae; vaginae compressae, carinatae; fasciculi racemorum vaginis subaphyllis fulti, erecti vel suberecti, ex axillis foliorum superiorum enascentes et terminales; vaginae floriferae carinatae, compressae, herbaceae; spiculae subexsertae; racemorum pedunculus glaber, apice pilis pedicellos spicularum involucrantium subaequantibus coronatus; spiculae involucrantes 4, in pedicellum plus 1 mm longum sensim angustatae, naviculares (anguste ellipticae), subacutae cum pedicellis 5.50 —5.75 mm longae, circa 7-nerves (nervis parum conspicuis), rigidiusculae, glabrae vel sub lente tantum minutissime pilosulae; gluma II. tenuiter scariosa, quam gluma Il. brevior, perangusta, convoluta; spiculae pedicellatae superiores 2: pedicelli gracillimi supra pilosuli eirca -3.25 mm longi; spiceulae lineari-lanceolotae, glabrae, eirca 4 mm longae, quam spicula % multo longiores; glumae 2 subaequales, scariosae, I. subeolorata, marginibus inflexis; spicula 8 media pedicellata; pedicellus gracillimus 1.25—1.50 mm longus, glaber sed apice pilis haud densis sed longissimis, spiculae appressiS coronatus; gluma I. anguste ovato-lanceolata, longe acuminata, 5.5 mm longa, laevis; gluma II. similis, scariosa, aequilonga; caryopsis obovato-oblonga 2.25 mm longa; arista robustior, 3 cm (et ultra) longa.

Abbildung: Tafel XII, Fig. 3, Tafel XIII, Fig. 3.

Nordost-Queensland: am Fusse einiger Karsthügel (»Bluff«) bei Chillagoe, seltener (Domis, II. 1910).

Species /. membranaceae proxima, sed spiculis involuerantibus navicularibus, in pedicellum sensim angustatis, glabris, spieula media (8) longiuscula pedicellata, pilis longis laxis appressis cincta, sed imprimis spieulis superioribus pedicellatis spiculam $ manifeste superantibus et aristis longioribus et robustioribus facile distinguenda.

III. Tribus: Zoysieae.

106. Tragus Haut.

367. T. racemosus Desr.

DEsF. Fl. Atl. II. 386 (1800), F. v. Muerr. First Census 131 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 220 (1839), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 635 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1846 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 203 (1912), Compreh. Catal. 612 (1913), Woorus Plants N. S. Wales 101 (1885), TArTE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 267 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 475 (189), ÄSCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 62 (1898).

Cenchrus racemosus L. Spec. pl. 1049 (1753).

Lappago racemosa SCHREB. Gen. pl. I. No. 31 (1789), F. v. Murtr. Fragm. VIII. 107 (1873), in Landsbor. Explor. Austr. 122, BentH. Fl. Austr. VI. 506 (1878), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 93 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 64 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 308, 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905).

Geogr. Verbreitung: Tropen und Subtropen beider Hemisphären, stellenweise auch in die ge- mässigte Zone vordringend. In Australien verbreitet!

Queensland: Jericho und Dividing Range bei Jericho, Pentland, Charters Towers, am Flinders bei Hughenden ete. (Domes, II.—Ill. 1910). A. Drerrich No. 2079, 461 (beide angeblich vom Brisbane River),

—_, Ds

107. Neurachne R. Br.

368. N. Clementii Dom. in Journ. Linn. Soc. XLl. 273 tab. 10 fig. 1—6 (1912).

Perennis; cwmi basi duri, dense villosi, plurinodi, circa 3 dm vel ultra alti, graciles, glaberrimi sed nodis barbatı; /olia haud numerosa, distantia, laminis planis, mollibus, subpatentibus, acuminatis, usque + mm latis, subglaueis, glabris vel iis foliorum infimorum pilis perpaucis e tuberculis enatis inspersis, usque plus 10 em longis sed iis foliorum supremorum multo brevioribus instructa; vaginae glabrae vel varo pilis perpaucis tubereulis insidentibus munitae ad oram ciliatae, nunc culmum arete ampleetentes, nune subpatentes; Zigulae breves, in cilias dissolutae; puniculae oblongo-cylindricae, haud interruptae, sub- densae, erectae vel paulo subnutantes, argenteo-nitidulae, circa 3.5—3.75 em longae; paniculae rhachis glabra; spieulae bresissime pedicellatae, basi longiuscule patentim barbatae, pilis usque 2.5 mm longis; pedicelli apex parum excavatus artieulatus; gluma prüna e bası dilatata amplectens, anguste lanceolata, longe tenuiter acuminata (fere aristulata) 11—12 mm longa, plerumque nervis 7 prominentibus striata, extus et intus glaberrima sed margine setis longis, sparsis, e tuberculis enatis munita, viridis sed parte basalı ampleetente in utroque latere scariosa et demum a parte media viridi rumpens; gluma secumda fere aequilonga vel parum longior sed altius amplectens, utroque latere pilis longissimis, densis, patentibus eiliata; gluma tertia 5-nervis, lanceolata, subacuta, glabra, circa 7 mm longa; gluma quarta (glumella) aequi- longa, scariosa, bicarimata; palea subbrevior, laevis; stigmata elongata plumosa; caryopsis subcompressa, orbieulato-obovata, laevis, circa 1.75 mm longa.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und Yule River (Dr. E. Cremenr).

Species inter congeneras distinctissima, generis Neurachne ın Australia endemici quinta, cum nulla alia arete affinis, iam habitu et paniculae forma insignis.

8369. N. xerophila n. sp.

Perennis, cılmi e basi nodosa, lanata numerosi, ramosissimi, stricti, erecti, gracillimi, ad medium vel superius foliati, inferne plus minusve pubescentes, supra glaberrimi; folia patentia, vix rigida; vaginae arcte amplectentes, glaberrimae vel pilis e tuberculis enatis parce ciliatae; laminae breves, circa 1.54 cm longae, inferiores pro more totae involutae, superiores latiores saepe planae et tantum marginibus involutae, circa 2 mm latae, strietae, glabrae; ligula in cilias dissoluta; spica angustissime cylindrica, eirca 3 cm longa, sed haud raro ad spieulas haud numerosas redacta; rhachis minute pubescens; spiculae erectae, parvae, late ovatae, circa 4mm vel paulo plus longae, pilorum faseieulo eimetae; gluma ]. circa 3.75 mm longa, ovato-lanceolata, plurinervis, sed nervis 2 costiformibus plus prominulis, apice obtusa et nervis eirca 3 subegredientibus denticulata, dorso medio supra areolam angustam, cavam, scariosam transverse callosa, callo setis longis patentibus ciliato, caeterum glabra vel hie inde (parce) tuberculata, rigidiuscula nec membranacea; gluma Il. maxima, circa 4+—4.25 mm longa, rigida, infra medium lata, valde convexa, nervosa et sat dense callis tuberculiformibus majuseulis, dorso ipso nudis, marginibus setis longis patentibus munitis instructa, supra medium angustata et plurmervis, glabra, marginibus duris et rigidis inflexa, basi ampleetens; gluma Ill. quam antecedens brevior circa 3—3.25 mm longa, nervis circa 3 prominulis per- cursa, glabra; gluma IV. (glumella) circa 3.25 mm longa, ovato-elliptica, apice acuminato-apiculata, omnino laevis (nervis 5 vix conspicuis pereursa); palea cum glumella aequilonga; caryopsis obovato-oblonga, obtusa, circa 1.50—1.65 mm longa et 1 mm Jlata.

Queensland: Dividing Range bei Jericho, auf Sandboden (Donuis, III. 1910).

Species N. Mitchellianae affınıs, sed haec differt statura robustiore, foliis planis multo latioribus (ef. quoque iconem in Hook. Icon. pl. XIII. t. 1240, 1877), spica densiore et latiore, spieulis multo majoribus, gluma I. fere membranacea et late fenestrata, gluma II. etuberculata sed dorso pubescente et marginibus longe molliter ciliata (nec setosa), minus rigida etc.

108. Perotis Aır. 370. P. rara R. Br.

R. Br. Prodr. 17 (1810), F. v. Mueut. Fragm. VII. 115 (1873), First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), in Landsbor. Explor. Austr. 122, Bene. Fl. Austr. VII. 509 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 635 (1883), Catal. Plants

Queensl. 55 (1890), Queens]. Fl. VI. 1847 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 616 (1915), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 52 (1885) („Perotus“), Woorrs Plants N. S. Wales 101 (1885), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 105 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 68 cum tab. (1898), TAare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 267 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 475 (1893), Turner in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905), BEnNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

Geogr. Verbreitung: Australien, Philippinen (var.).

a) var Wen (U Mare IR 13% Sb Sin)

Queensland: Hügel bei Cloncurry (Donss, II. 1910), eine ziemlich breitblättrige Form mit langen Ährehen und Grannen; bei Barcaldine (Dowiv, III. 1910); bei Charters Towers als Unkraut (Dom, I. 1910); m Savannenwäldern bei Mareeba (Domin, II. 1910); zwischen Chillagoe und Walsh River (Donin, Il. 1910) ete. Am. Dierkica No. 926, 1399.

Das Verhältnis der australischen P. vara und der in den Tropen der alten Welt weitverbreiteten P. latifolia Arr. scheint nicht genügend aufgeklärt zu sein. Brxr#Aam neigt (l. c.) ebenso wie HookER f. (Fl. Brit. Ind. VII. 99, 1897) zur Ansicht, dass die australische Art bloss eine Form der P. latifolia dar- stellt, eine Anschauung, die ich nach dem Vergleich eimes ziemlich umfangreichen Materiales nicht teilen kann. Es lässt sich nicht leugnen, dass einige Extremformen beider Formenkreise einander sehr nahe kommen, wodurch die spezifische Grenze jedoch nicht verwischt wird. Die australische P. rara besitzt weiche, längere und im allgemeinen viel schmälere Blätter, sowie viel längere und sehr lockere Ährchen, die zur Fruchtzeit zurückgeschlagen sind. Die echte P. latifolia hingegen zeichnet sich durch rigide, lanzettliche, kurze, sehr stark graugrüne Blätter und fast um die Hälfte schmälere Ähren mit auch zur Fruchtzeit aufrechten Ährchen aus.

Von besonderen Formen der P. »ara erscheinen beachtenswert:

b) var. euryphylla Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 274 (1912).

Excellit foliis glaueis, brevibus, planis, latioribus, folio eulmeo supremo usque 4 mm lato, racemo (spiea) graciliore, densiore, spieulis subsessilibus reflexis cum aristis tantum eirca 2 cm longis.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und Yule Rivers (E. CnEnenr).

ce) var. maritima v. n.

Xistidium maritimum Trın. Fund. Agrost. 102 t. 2 (1820).

Folia perangusta, convoluta, brevia; spieulae a rhachi cum aristis circa 2 cm longae, sed laxae et plerumque reflexae.

Philippinen!

371. P. latifolia Aır.

Aır. Hort. Kew. I. 85 (1789), Hoox. f. Fl. Brit. Ind. VII. 98 (1897).

Kommt in Australien, soweit bekannt, nicht vor, wächst aber (im typischer Form!) auch auf den Philippmen, von wo sie als P. glabrata von Srzupen (Syn. Pl. Glum. I. 186, 1855) beschrieben wurde. Ich sah das authentische, von Sreuper zitierte Exemplar von Luzon (Gumine 1841 No. 1399), welches vom Typus der P. latifolia durchaus nicht abweicht. Ausserdem untersuchte ich zahlreiche Exemplare von verschiedenen, durchweg zur. P. latifolia var. typica gehörenden Formen aus Beluchistan, Ost-Indien, Malayische Halbinsel, Siam, Borneo, Timor, Formosa. Nur in China ist eine merkwürdige Form verbreitet, die meiner Ansicht nach eine gute Varietät bildet, und zwar ist dies die

b) var. longiflora v. n.

P. longiflora NesEs in HooK. und Arn. Bot. Beech. Voy. 247 (1841). P. patula NEES ex StEuD. Nomencl. ed. 2., II. 306 (1841), Steup. Syn. Pl. Glum. I. 186 (1855).

Folia ut in typo brevia, lanceolata, rigidiuscula, glauca, marginibus undulata, sed spicae quidem angustae (spiculis cum aristis a rhachi minus quam 2 em longis) attamen laxae.

Ich habe folgende Exemplare aus China gesehen:

1. China, leg. Haınce sub no. 1384.

DW) leg. VAcHELL sub no. 88 (P. longiflora Nezs!).

3. China, leg. Meven.

4.» leg. FoRTUNE.

Diese Varietät schliesst sich der P. rara und besonders ihrer Varietät maritima an, doch gehört sie mit Rücksicht auf alle ihre Merkmale unzweifelhaft zur P. latifolia.

109. Zoysia Wirı.

372. Z. pungens Wirrn.

Wiırrp. in Ges. Naturf. Freunde N. Schr. III. 441 (1801), R. Br. Prodr. 208 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIM. 116 (1873), First Census 131 (1882), Sec. Census 221 (1889), BEentH. Fl. Austr. VII. 506 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 635 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1847 (1902), Compreh. Catal. 616 (1913), Woours Plants N. S. Wales 101 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 112 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 63 (1898), MoorE Handbh. Fl. N. S. Wales 476 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 99 (1897), CHEEsEm. Man. New Zeal. Fl. 844 (1906), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 387 (1906).

Agrostis Matrella L. Mant. II. 185 (1771).

Rottboella uniflora A. Cunn. in Hook. Comp. Bot. Mag. 11. 371 (1836).

Zoysia aristata, Brownüi, Griffithiuna, sedoides C. MüLr. in Bot. Zeit. XIII. 272—274 (1855).

Geogr. Verbreitung: Mauritius, tropisches Asien, Ost-Australien, Tasmanien, New Zealand.

Queensland: an der Seeküste im Emu Park bei Rockhampton (Domrs, III. 1910) und auf Strad- broke Island (Dow, IV. 1910). Brisbane River, Au. Dierricah No. 2737.

IV. Tribus: Tristegineae.

110. Arundinella Rappı.

373. A. hispida n. comb.

Andropogon hispidus WILLD. Spec. pl. IV. 908 (1805).

Ischaemum hispidum H. B. und K. Nov. Gen. I. 194 (1815).

Acratherum miliaceum Link Hort. Berol. I. 230 (1821).

Arundinella brasiliensis Rappı Agrost. Bras. 37 t. I. fig. 3 (1823), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 73 (1897).

Aira brasiliensis SPRENG. Syst. Veg. I. 278 (1825).

Arundinella nepalensis Trın. Diss. Gram. Panic. II. 62 (1826), F. v. MurLr. Fragm. VIII. 139 (1873), First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 545 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 634 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1838 (1902), Compreh. Catal. 611 (1913), Wooıts Plants N. S. Wales 101 (1885), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 77 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 96 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 72 (1906), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 475 (1893), TurnER in Proc. Roy. Soc. Queensl. XXVIII. 308 (1903), I 87 (1905), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67, 68 (1906).

A. Mikani, pallida NEEs Agrost. Bras. 465 (1829).

A. Ecklonii, rigida NEEs Fl. Afr. Austr. 80 (1841).

A. strieta NeRs in Hook. Kew Journ. II. 102 (1850).

A. Ritchiei MunRo ex LiısBoA in Journ. Bomb. Nat. V. 343 (1891) (var.).

Geogr. Verbreitung: fast pantropisch, auch in Süd-Afrika und China. In Australien in Nord- Australien, Queensland und N. S. Wales.

(Queensland: Savannenwälder am Walsh River, nördlich von Chillagoe (Doxus, II. 1910); bei Yarraba (Doumtn, I. 1910). Am. DierricHn No. 982, 1319, 2333.

374. A. setosa Trix.

Trın. Diss. Gram. Panic. Il. 63 (1826), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 70 (1897).

A. hirsuta NEES ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 115 (1855).

A. setifera STEUD. l. c. 115 (1855).

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien (West-Himalaya, Khasia-Berge, Zentral-Indien, Konkan) über Ceylon, Tonkin nach China, Philippinen und in Queensland. Für Australien neu!

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Domm, II. 1910), massenhaft in Form von sehr grossen, dicht verworrenen Rasen, ähnlich jenen einiger Triodia (»Spinifex«); bei Harveys Creek im Gebüsch (Doum, XII. 1909); Savannenwälder bei Mareeba (Doums, II. 1910).

Diese Art, welche durch die dreigrannige Deckspelze von der vorigen leicht zu unterscheiden ist, scheint in Queensland ziemlich verbreitet zu sein und wird vielleicht von den dortigen Botanikern mit

238397

A. hispida verwechselt. Es ist dies die zweite australische Arundinella-Art, da die A. Schultzü Bextn. (Nord-Australien) der Gattung Axonopus angehört.

V. Tribus: Paniceae.

111. Paspalum L. 375. P. paniculatum L. Syst. Nat. ed. X., II. 855 (1759).

P. multispica STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 18 (1855) (eine Form mit sehr breiten [bis 23 mm!) Blättern).

P. pubescens F. M. Baır. Rep. Gov. Sei. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), 3rd. Suppl. Syn. Queensl. Fl. 82 (1890), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Mc Kzown Experim. Grasses (Agric. Gaz. N. S. Wales) 3 (1896) non R. Br.!

P. Galmarra F. M. Baır. Bot. Bull. IX. 12 (1894), Queensl. Fl. VI. 1812 (1902), Compreh. Catal. 602 fig. 582 (1913), Surron in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 608 p. 4 (1902) („gulmarra‘).

Geogr. Verbreitung: von Mexico und West-Indien nach Süd-Amerika.

Queensland: im tropischen Nordosten hat sich dieses ansehnliche Gras an mehreren Stellen ein- gebürgert, so habe ich es bei Harveys Oreek an zwei Stellen und auch bei Yarraba ebenso wie bei Atherton gesammelt. Im Cairnser Distrikte ist es als »Russell River Grass« dem Kolonisten gut bekannt und als vorzügliches Futtergras hoch geschätzt. Auch am unteren Russell River selbst habe ich diese amerikanische Art wiederholt gesehen. F. M. Baırry hält es mit Unrecht für in Queensland endemisch und für von P. paniculatum spezifisch verschieden, doch sein Originalexemplar des P. Galmarra, welches ich unter- suchen konnte, weicht von dem typischen P. paniculatum durchaus nicht ab.

376. P. dilatatum Poır.

Poır. Encyel. V. 32 (1804), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1812 (1902), Weeds and Poison. Pl. Queensl. 220 fig. 373 (1906), Compreh. Catal. 602 (1913), Mc Keown Experim. Grasses (Agric. Gaz. N. S. Wales) 3 (1896), J. H. Mai. in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 278 p. 1 cum tab. (1899), ibidem No. 1. 159 p. 1 cum fig. (p. 4) (1908), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 752 (1904), Surron in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 608 p. 4 (1902), PEacock ibidem No. 1. 105 p. 2 cum fig. (p. 6) (1907), Mc Donatp ibidem No. 1. 390 p. 6 (1908), EwaArr in Victor. Natural. XXIV. 192 (1908), Weeds 84 (1909).

Geogr. Verbreitung: Brazil. Nordost-Queensland: bei Allumbah (— Yungaburra) eingebürgert (Don, II. 1910).

377. P. serobiculatum L.

L. Mant. 29 (1767), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 156 (1874), First. Census 130 (1882), Sec. Census 218 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 460 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 618 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sei. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1813 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 104 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 18 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 469 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 10 (1897), Surrox in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 608 p. 4 (1902), BEnNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), Ewarr und Rers in Proc. Roy. Soc. Vietor. XXV. 110 (1912).

Geogr. Verbreitung: pantropisch.

Eine höchst polymorphe Art mit unzähligen Formen und Varietäten, deren Einteilung jedoch sehr schwierig ist, da die einzelnen Merkmale in verschiedensten Kombinationen auftreten. So finden sich Formen mit nur 2 bis über 6 kurzen oder langen Ähren vor; auch die Grösse der Ahrchen, ihre Be- haarung, die Form der Spelzen, die Grübelung der II. Spelze, die Behaarung und Breite der Blätter, sowie der Wuchs, sind äusserst variabel; ausserdem kommen Formen mit stark konvexen und mehr ab- geplatteten Früchten vor. Die australischen Formen gehören grösstenteils folgender Varietät an:

b) var. orbieulare v. n.

P. orbiculare Forst. Prodr. 7 (1786), R. Br. Prodr. 188 (1810), F. v. MveLr. in Landsbor. Explor. Austr. 122.

P. polystachyum R. Br. Prodr. 188 (1810).

P. longifolium Roxs. Fl. Ind. I. 280 (1832).

P. Polo F. M. Baıt. Queensl. Agric. Journ. I. 234 (1897), Queensl. Fl. VI. 1813 (1902), Compreh. Catal. 602 fig. 583 (1913).

Differt praecipue foliis unacum vaginis glabris, spieis pro more 2—3, spieulis ovato-orbieulatis subminoribus glabris, gluma IH. plerumque haud scrobieulata.

a

Queensland: Regenwälder bei Yarraba (Doms, 1. 1910) (entspricht vollkommen dem Original-

exemplare von 2. Polo). Atherton (Don, II. 1910), eine Form mit stark konvexen und glänzenden Früchten. Stradbroke Island (Donin, IV. 1910), eine robuste und hohe Form mit sehr breiten Blättern

und oft 5—6 entfernten Ähren mit meist vierreihigen, aber kleinen Ährchen.

c) var. gracillimum v.n.

Gracile humileque, eulmis vix 3 dm altıs, foliis unacum vaginis glabris, laminis brevibus eirca 6—S cm longis et haud plus 3 mm latıs, spieis geminis inaequilongis, longiore eirca 3 cm longa; spieulae labrae, orbieulari-ovatae, circa 2.25— 2.35 mm longae et circa 1.65 mm latae, gluma II. haud scrobieulata.

Queensland: feuchte, grasige Stellen am Abhange des Castle Hill bei Townsville (Doxrn, II. 1910).

Diese Form erinnert habituell an P. distichum, besitzt jedoch stumpfe Hüllspelzen. Ich fand sie an sumpfigen Stellen mit Drosera indica, Lipocarpha und anderen Uyperaceen in grosser Menge und ohne Übereänge in den Typus, so dass sie es wohl verdient als eine Varietät angeführt zu werden.

d) var. pubescens. P. pubescens R. Br. Prodr. 188 (1810). Excellit praeeipue glumis pubescentibus, foliis plus minusve pilosis, interdum unacum vaginis

valde hirsutis. Selten.

378. P. conjugatum Bee.

Berg. in Act. Helvet. VII. 129 t. 8 (1772), Hook. £f. Fl. Brit. Ind. VII. 11 (1897), F. M. Bat. Queensl. Fl. VI. 1814 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913), Mc Krown Experim. Grasses (Agric. Gaz. N. S. Wales) 3 (1896).

Digitaria conjugata ScHuLT. Mant. Il. 262 (1824).

Geogr. Verbreitung: Tropen und Subtropen beider Hemisphären.

Nordost-Queensland: im Gebiete der Regenwälder, so bei Harveys Creek, Allumbah (= Yunga- burra) und Lake Eacham (Doumin, XI. 1909 bis II. 1910). Ist wohl in Queensland einheimisch!

379. P. distichum L.

L. Amoen. Acad. V. 391 (1760), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 156 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Gensus 218 (1889), BenrH. Fl. Austr. VII. 460 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 618 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1813 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 220 fig. 374 (1906), Compreh. Catal. 602 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 100 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 104 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 20 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 469 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 12 (1897), TURNER Austral. Grasses 45 cum tab. (1895), Ewart Weeds 84 (1909).

Geogr. Verbreitung: in den Tropen beider Hemisphären; in Australien in Queensland, N. S.

Wales, Victoria und West Australia.

a) var. normale F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1814 (1902), Gompreh. Catal. 602 (1913).

Sid-Queensland: am Logan River (Doumimm, Ill. 1910). Victoria: bei Melbourne (Domm, IV. 1910). F. M. Baızey beschreibt in Queensl. Agrie. Journ. XX. 181 (1908) tab. XVI. auch eine Form mit

gestreiften Blättern als var. Tuwrleyi.

b) var. mierostachyum v. n.

Gracile, foliis anguste eonvolutis, apice filiformibus, spieulis conspicue minoribus et angustioribus, circa 2.5—2.7 mm longis et 1 mm (vel paulo plus) latıs.

Nordost-Queensland: am Meeresufer zwischen Yarraba und Cape False ganze Bestände bildend (Domm, I. 1910). Ausserdem sammelte ich bei Yarraba (in der Richtung gegen Cape Grafton) eine nicht so typische Form dieser Varietät, welche zum Typus der Art neigt. Sie wuchs gemeinschaftlich mit P. serobieulatum var. longifolium (RoxB.) m.

289

c) var. litorale F. M. Baır.

F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 619 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1814 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), J. H. MA. Man. Grass. N. S. Wales 20 (1898).

P. littorale R. Br. Prodr. 188 (1810).

Queensland: Salzsümpfe bei Cairns, massenhaft (Domm, XII. 1909). Condamine River (HArr- MmAn); Brisbane River (Am. Dietrich No. 2721).

d) var. longerepens v. n.

Humilis, sed stolones valde elongatos (in planta siecca circa 4 dm longos) distantim radicantes emmittens; culmi humiles cum spieis circa 8 cm altı, foliati; folia mollia, brevia (2.5—5 cm longa), plana, lata (3.5—5 mm); vaginae ad margines longe ciliatae; ligulae sublongiores; spicae geminae breves eirca 2—3 cm longae, fere sessiles.

N.S. Wales: Manley beach (Woorzs, ex herb, F. v. MursLer 1877). Eine interessante, dem sandigen Meeresufer vorzüglich angepasste Form, mit sehr weichen, breiten und kurzen Blättern, langen, in Abständen wurzelnden Ausläufern, sehr niedrigen Halmen und sitzenden Ähren.

380. P. brevifolium Frurece.

FLUEGGE Gram. Mon. 150 (1810), BENTH. Fl. Austr. VII. 461 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 619 (1883), Rep. Gov. Sei. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1814 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 52 (1885) („breviflorum“*), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 104 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 22 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 469 (1893).

P. longiflorum Rertz. Observ. IV. 15 (1786) non Trın., Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 17 (1897) p. p.

Panicum tenuiflorum R. BR. Prodr. 193 (1810), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 195 (1874).

Geogr. Verbreitung: durch die wärmere Zone der alten Welt. Queensland: Sandy country, North Coast, South Percy Island (H. Tryon).

112. Eriochloa H. B. und K.

381. E. punctata Hanıtr.

HamıtT. Prodr. Fl. Ind. Oce. 5 (1825), F. v. Muerr. Fragm. VII. 126 (1873) p. p., XI. 129 (1881), BEentH. Fl. Austr. VII. 462 (1878), F. M. Baıt. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 619 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1815 (1902), Weeds and Poison. Pl. Queensl. 220 fig. 376 (1906), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 603 (1913), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 89 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 23 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1. 159 p. 4 (1908), SIMMONDS in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 126 (1889), TURNER Austral. Grasses 27 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307, 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), EwART und Rees in Proc. Roy. Soc. Vietor. XXV. 108 (1912).

Milium punctatum L. Amoen. Acad. V. 392 (1760), R. Br. Prodr. 188 (1810).

Agrostis punctata Lam. Encyel. I. 58 (1783).

Paspalus punctatus FLUEGGE Gram. Mon. 127 (1810).

Piptatherum punctatum P. BEauv. Agrost. 18 t. 5 (1812).

Eriochloa polystachya H. B. und K. Nov. Gen. I. 95 fig. 31 (1815), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 267 (1890) p. p., F. v. Muerr. First Gensus 130 (1882) et Sec. Gensus 218 (1889) p. p., Moore Handb. Fl. N. S. Wales 469 (1893) P- p-, Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 20 (1897) p. p.

Oedipachne punctata Link Enumer. Hort. Berol. I. 51 (1821).

Helopus punctatus NEES in KuntH Enumer. I. 73 (1833), F. v. MueLL. Fragm. VI. 85 (1867) p. p.

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären. Queensland: bei Hughenden (Doms, II. 1910). Au. Dietrich No. 1677.

b) var. leiorhachis v. n.

Differt a varietate Zypica rhachi glabra vel fere glabra.

Queensland: bei Hughenden auf den Grasflächen der Rolling Downs verbreitet, sowie am Flinders River (Domm, II. 1910).

Wenngleich auch die Rhachis kahl ist, fällt es doch nicht schwer, diese mitunter mit der typischen Form wachsende Varietät von E. annulata zu unterscheiden. Sie ist stets von stattlichem Wuchs, ihre Rispe schmal, die Rispenzweige aufrecht, die Ährchen sehr gross und stark behaart und die Ährchenstiele mit ziemlich vielen und langen, auch nach Abfallen der Ährchen ausdauernden Wimpern versehen ; übrigens

Bibliotheca botanica. Heft 85. 37

= 9

finden sich auch hie und da Formen mit schwach behaarter Rhachis vor, welche diese Varietät mit dem Typus der E. punctata verbinden.

382. E. ramosa Hack. in Bull. Acad. Intern. Geogr. Bot. XVI. 19 (1906).

Milium ramosum ReTz. Observ. VI. 22 (1791).

Paspalus annulatus FLUEGGE Gram. Mon. 133 (1810).

Piptatherum annulatum Rappı Agrost. Brasil. 30 (1823).

Eriochloa annulata Kuntu Revis. Gram. I. 30 (1829), Enumer. I. 73 (1833), BEntH. Fl. Austr. VII. 463 (1878), . v. Mverr. Fragm. XI. 129 (1881), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 619 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. I. 1816 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913), J. H. Ma. Man. Grass. N. S. Wales 25 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. . S. Wales NNVII. 307 (1903), NXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905).

Helopus punctatus F. v. MuELL. Fragm. VI. 85 (1867) p. p., non NEES.

Helopus annulatus NEES in Mart. Fl. Brasil. II. 2., p. 125 (1877).

Eriochloa polystachya F. v. MuELL. First Census 130 (1882) et Sec. Census 218 (1889) p. p., TArTe Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 267 (1890) p. p., MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 469 (1893) p. p., Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 20 (1897) p. p., non H. B. und K.

FE v N

Geogr. Verbreitung: dieselbe wie bei der vorigen Art.

Queensland: am Logan River (Domin, III. 1910); auf Hügeln bei Atherton (Doms, II. 1910) (eine abnorm niedrige, gracile Form mit sehr kleinen Ährchen); Brisbane River und andere Standorte Queenslands (Am. Dierricn No. 1236 (minder typisch), 1459 und 2071 (minder typisch, robuste Formen), 1535, 2734, 2120, 2284).

b) var. gigantea v..n.

Differt a typo culmis robustissimis, valde elatis, foliis elongatis, multo latioribus, panicula permagna.

Queensland: West side of South Percy Island, low lying sandy flat, H. Tryon (F. M. Buruey als E. punctata).

Die Halme dieser äußerst robusten Form sind samt den Rispen bis über 12 dm hoch, bis hinauf beblättert, dabei ziemlich weich und ım unteren Teile fast volle 5 mm im Durchmesser messend. Die Rispe ist 25 cm lang und außerordentlich reich, stimmt aber sonst mit dem Typus gut überein.

F. v. MuELLER, HookEr, MooRE u. A. halten die E. annulata und punctata für bloße Formen einer und derselben Art’ In Australien kommen aber zwei, wenn auch nahe verwandte, so doch gut umgrenzte Arten vor, die bereits von BEnTHAMm richtig aufgefaßt wurden. Ihr Verhältnis zu den zahlreichen Formen des tropischen Asiens und besonders Amerikas muss allerdings erst von einem Monographen festgestellt werden. Schon habituell kann man beide Arten in allen ihren australischen Formen nach einiger Übung auf den ersten Blick unterscheiden; auch die beschriebenen zwei Varietäten gefährden eine scharfe Um- grenzung derselben nicht.

383. E. acrotricha Hack. ex Scuinz in Denkschr. Akad. Wien Math.-Nat. Kl. LXXVII. 399 (1905).

Helopus acrotrichus STEUD. Nomencl. ed. 2., I. 747 (1840).

Panicum acrotrichum Hook. f. in Journ. Linn. Soc. VII. 226 (1864).

Geogr. Verbreitung: soweit bekannt hauptsächlich im tropischen Afrika. In Australien (Queens- land, N. S. Wales) nur:

b) var. australiensis v. n. E. annulata var. acrotricha J. H. Ma. Man. Grass. N. S. Wales 25 (1898).

Glabra, rhachi ut in E. annulata glabra, spiculis ut in specie eadem magnis. (Queensland: bei Barcaldıne (Dom, III. 1910).

c) var. deeumbens.

E. decumbens F. M. Baır. in Queensl. Agric. Journ. I. 234 (1897), Queensl. Fl. VI. 1815 (1902), Compreh. Catal. 603 fig. 584 (1913).

Das von mir untersuchte Originalexemplar Baıurys E. decumbens (Hammond Island, Torres Strait) ist besonders durch die viel kleineren Ährchen, sowie die niederliegenden und knickig aufsteigenden Halme

und die breiten Blätter ausgezeichnet, kann aber von E. acrotricha spezifisch nicht abgetrennt werden.

—. al

113. Isachne R. Bar.

384. I. australis R. Br.

R. Br. Prodr. 156 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 625 (1878), F. v. Muert. Fragm. XI. 129 (1881), F. M. Baır. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 653 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1816 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913), Smmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 255 (1889), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 92 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 164 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 487 (1893), TURNER Austral. Grasses 31 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309 (1903), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 24 (1897), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 847 (1906).

I. Meneritana R. BR. Prodr. 196 (1810).

Panicum atrovirens TRIN. in Spreng. Neue Entdeck. II. 89 (1821), F. v. Murır. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889).

Panicum antipodum SPRENG. Syst. I. 314 (1825).

Panicum australe Rasp. in Ann. Sc. Nat. V. 299 (1825).

Panicum lepidotum STEuD. in Flora XXIX. 19 (1846).

Isachne lepidota WALP. Ann. bot. syst. I. 924 (1848 —49).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales, Victoria), New Zealand. Von Vorder-Indien über Ceylon und Malaya nach Süd-China.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern bei Yarraba, am Harveys Creek und am unteren Russell River (Domm XII. 1909 ]. 1910).

385. I. myosotis NEes.

NEES in Hook. Kew Journ. II. 98 (1850), BEnTH. Fl. Austr. VII. 625 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 653 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Queensl. Fl. VI. 1816 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913).

Panicum Myosotis STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 96 (1855), F. v. MverL. Fragm. VII. 193 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889).

Geogr. Verbreitung: Malaya, Süd-China, Queensland.

Nordost-Queensland: am Fusse des Bellenden Ker (Doms, XII. 1909). Diese Art wurde zuerst von WALTER Hırı am Russell River (zwei kleine Exemplare im Herb. Murrter) gefunden; später (im J. 1889) wurde sie von F. M. Baıuey angeblich bei Harveys Creek gesammelt, doch wird dieser Stand- ort in den späteren Werken BaıLeys, so besonders in seiner »(ueensl. Fl.« nicht erwähnt.

386. I. rigida Nexs.

NEES ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 95 (1855), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 24 (1897). Panicum rhignon STEUD. 1. c. 95 (1855). Panicum piluliferum NEES ex STEUD. l. c. 94 (1855).

Abbildung: Textfig. 65.

Geogr. Verbreitung: Tenasserim, Nikobaren, Malaya, China, Queensland.

Nordost-Queensland: in einem Pandanus-Sumpf am Abhange oberhalb von Yarraba, massen- haft (Domın, I. 1909). Für Australien neu!

Die australische Pflanze läßt sich von der malayıschen nicht einmal als eine Varietät abtrennen. Sie besitzt an der Basis breitere (breit eilanzettliche) Blätter, sowie etwas mehr borstig behaarte Hüll- spelzen, doch kommen ähnliche Formen auch im tropischen Asien vor.

114. Panicum L. a) Sectio Digitaria (s. amplissimo).

387. P. coenicolum F. v. Mveır.

F. v. Mueır. in Trans. Vietor. Instit. I. 45 (1855), First Census 130 (1882), Sec. Census 218 (1889), BENTA. Fl. Austr. VII. 467 (1878), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 96 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 27 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 265 (1890), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 470 (1893), F. M. Baır. Bot. Bull. VIII. 86 (1893), Queensl. Fl. VI. 1819 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905).

Geogr. Verbreitung: im Innern Australiens zerstreut (West und South Australia, Victoria, N. S. Wales, Queensland).

a

West-Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs zwischen Winton und Longreach stellenweise, doch bei weitem nicht so häufig als die folgende Art (Domm, III. 1910).

Diese Art, die von den ihr nächst verwandten Arten durch die fast doppelt so großen Ährchen leicht zu unterscheiden ist, wurde zwar von F. v. MurLver für Queensland angeführt, jedoch ohne jedwede Standortsangabe. Auch Baier selbst hat sie nicht gesehen (ef. Queensl. Fl. 1. c.).

Fig. 65. Isachne rigida Ners nach Exemplaren von Yarraba. (?/s nat. Gr.)

388. P. divarieatissimum R. Br.

R. Br. Prodr. 192 (1810), F. v. MueLr. Fragm. VII. 154 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Gensus 218 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 467 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 620 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1820 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913), alle p. p., J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 98 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 27 (1898) p. p., Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 265 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. II. 182 (1896), MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 470 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905) p. p., BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

Geogr. Verbreitung: South Australia, Victoria, N. S. Wales, Queensland.

2933

Unter dieser Art fasse ich nur jene Formen zusammen, welche durch seidig behaarte Ährchen charakterisiert sind. Die typische Form (var. normale Benta. 1. c. 468) besitzt kahle Blätter, was auch der Originaldiagnose R. Browns (»foliis planis linearibus vaginisque glabris«) entspricht. Das Exemplar Browns (Iter australiense 1802—05 No. 6118) von Port Jackson ist ebenfalls (bis auf die Ährchen) kahl und besitzt ungefähr 20 cm lange untere Rispenäste. Diese kahle Form scheint aber seltener zu sein; ich selbst besitze sie in meinem an dieser Art sehr reichen Materiale nicht.

b) var. amnophilum Benrtn.

BENTH. Fl. Austr. VII. 468 (1878), J. H. MA. Man. Grass. N. S. Wales 28 (1898). P. amnophilum F. v. Muerr. in Trans. Victor. Instit. I. 46 (1855).

Diese Varietät, welche besonders durch die mehr oder minder zottige Behaarung von der var. normale abweicht, wird aus Queensland weder von BExtHAm noch von Baıtry angegeben, obzwar sie im Innern dieses Staates ziemlich verbreitet ist. Ich habe sie in den Savannenwäldern bei Pentland, auf mehreren Stellen der Rolling Downs zwischen Longreach und Jericho, sowie auf der Sandsteinformation der Dividing Range bei Pentland gesammelt. Bei den Exemplaren vom letztgenannten Standorte sind die zweite wie auch die dritte Spelze sehr stark behaart und können als weißzottig bezeichnet werden. Die Haare sind zur Fruchtzeit stark spreizend. Auf der dritten Spelze sind die zwei Seitennerven wulst- artig verdickt und tragen kleine Wärzchen, denen die Jangen Haare aufsitzen. Dadurch nähert sich diese merkwürdige Form dem P. macractinium BENTH., welches meiner Ansicht nach auch nur als eine Varietät von P. divaricatissimum (— var. macractinium m.) aufzufassen ist, da seine absolute Kahlheit kein in dieser Gruppe konstantes Merkmal bietet. Die Länge der Rispenäste, der die Brntuam’sche Art ihren Namen verdankt, ist ebenfalls nicht von spezifischem Werte, da ebenso lange Rispen zuweilen auch bei P. divari- ‘catissimum anzutreffen sind. In Queensland selbst werden nicht selten Formen, welche zu var. amnophilum gehören, als P. macractinium angesehen. Dasselbe scheint aber in seiner typischen Form, wie sie BENTHAM beschreibt, ziemlich selten zu sein.

389. P. radiatum R. Br. Prodr. 192 (1810). _P. divaricatissimum var. radiatum BENTH. Fl. Austr. VII. 468 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 620 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1820 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913), J. H. MAıp. Man. Grass. N. S. Wales 28 (1898).

Abbildung: Textfig. 66.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Nord-Queensland: auf einem wüsten Hügel oberhalb der. Bergwerke in Chillagoe (Donuin, IL ISO)

Meiner Ansicht nach muß man entweder die drei angeführten Arten (P. coenicolum, divaricatissimum und radiatum) vereinigen, oder sie alle nebeneinander bestehen lassen. Das P. radiatum, welches in der typischen Form zottige Blätter besitzt, ist besonders durch die sehr kleinen und ganz kahlen Ährchen gut charakterisiert. Bei Chillagoe sammelte ich auch eine Form desselben mit auffallend kleinen, kaum über 1.5 mm langen Ährchen (f. parviflorum).

390. P. sanguinale L.

L. Spec. pl. 57 (1753), Bent#. Fl. Austr. VII. 469 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 620 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1820 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 221 fig. 377 (1906), Compreh. Catal. 603 (1913), F. v. MuEr. First Census 130 (1882), Sec. Census 218 (1889), Sınmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 102 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 29 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 72 (1906), Moore Handh. Fl. N. S. Wales 470 (1893), TURNER Austral. Grasses 43 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), ASCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 65 (1898), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 848 (1906).

Digitaria sanguinalis Scop. Fl. Carn. ed. 2., I. 52 (1772).

Dactylon sanguinale Vırr. Fl. Delph. II. 69 1787).

Paspalum sangwinale Lam. Ilustr. 938. (1791), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 13 (1897).

Syntherisma vulgare SCHRAD. Fl. Germ. I. 161 (1806).

Geogr. Verbreitung: wärmere und gemässigte Zonen beider Hemisphären.

a

In Queensland als Unkraut verbreitet. Die zahlreichen, von mir mitgebrachten Exemplare er- scheinen zwar auf den ersten Blick recht verschiedenartig, lassen sich aber nicht in gut umgrenzte Varietäten gliedern.

Die typische Form sammelte ich auf folgenden Standorten: Tambourine Mountains (ganz typische Formen, sowie auch solche, welche zu der var. ciliare und zu der f. repens neigen); Beech Mountains; bei Brisbane; Rocky Island bei Yarraba; in offenen Eucalyptus-Wäldern bei Yarraba und als Unkraut in

Fig. 66. Panieum radiatum R. Br. f. parviflorum Don. (Chillagoe). (Stark verkl.)

der Nähe der Missionsgebäude; Atherton (teils typisch, teils mit sehr schwach behaarten Blattscheiden) ; im Innern bei Jericho und auf den Grasflächen der Rolling Downs bei Longreach; im Nordosten bei Mareeba und auf Kalk bei Chillagoe.

£) f. repens AscHers. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 65 (1898).

Süd-Queensland: am Meeresufer östlich von Brisbane (Domm, IV. 1910). Wohl nur eine Standortsform.

—_— 29

y) f. atrichum AscHers. und GraAeen. 1. c. 65 (1898).

West-Queensland: bei Hughenden am Flinders River (Dom, I. 1910).

Die Blattscheiden sind entweder ganz kahl oder nur mit wenigen zerstreuten Randhaaren ver- sehen, seltener auch an der Basis etwas behaart.

b) var. eiliare Trın.

Trın. Spec. gram. icon. illustr. f. XII. t. 144 (1829), AscHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 65 (1898).

P. ciliare Retz. Observ. IV. 16 (1786).

Digitaria ciliata KoEL. Descr. Gram. 27 (1802).

Syntherisma ciliata SCHRAD. Fl. Germ. 160 (1806).

Paspalum ciliatum Lam. et DC. Fl. France V. 250 (1815).

Paspalum sanguinale var. ciliare Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 15 (1897).

Panicum sanguinale var. ciliatum J. H. MA. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904).

Queensland: Emu Park bei Rockhampton, in Meeresnähe (Domm, III. 1910); bei Townsville (Domin, II. 1910).

F.M. Baıtey führt diese Varietät aus Queensland nicht an.

ce) var. barcaldinense v. n.

Robustum, glaucescens, multiculme et verosimiliter perennans vel saltem paucienne; culmi crassi, elati, basi arcuato- vel geniculatim ascendentes fere ad spicas foliati circa 3.5—4.5 dm alti; vaginae patentim hirsutae; /aminae breves, lanceolatae, margine manifeste undulatae, patentes; spicae eirca 4 vel 5, 7—10 cm longae, primo vagina folii culmei supremi involucratae; rhachis tlexuosa, anguste alata; spiculae juveniles albo-villosae, i. e. gluma II. praecipue ad margines et gluma III. dorso et margine villosa, postea tantum ad nervos laterales longe dense molliter ciliata.

Queensland: Savannenwälder bei Barcaldine (Domin, III. 1910). Diese Form macht schon habituell einen sehr sonderbaren Eindruck und stellt wahrscheinlich eine besondere Rasse des polymorphen P. sangwinale vor.

391. P. didactylum Kvnrn.

KuntH Revis. Gram. I. 33 (1829), F. M. Baıt. Compreh. Catal. 603 (1913).

Digitaria didactyla WıLLD. Enumer. Hort. Berol. 91 (1809), Stapr in Kew Bull. 259 (1911).

Panicum subtile Nezs in Flora XI. 300 (1828) nomen.

P. bicorne SIEB. ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 41 (1854) non KuntH.

P. sanguinale var. brevispicatum -VASEY ex J. H. Mai. in Agric. Gaz. N. S. Wales, Sept. 2. (1910).

Geogr. Verbreitung: Maskarenen, Madagaskar, Tonkin, Australien (N. S. Wales, Queensland).

Queensland: bei Townsville an mehreren Stellen, auch am Castle Hill (Domm, II. 1910).

Dieses Gras, welches neuerdings von OÖ. Starr kritisch und sehr eingehend besprochen wurde (»Blue Couch: a new lawn grass«, Kew Bulletin 1911, p. 256 ff.), ist in Australien nicht einheimisch, obzwar es auch in Sırsers Agrostotheca (sub no. 72) angeblich aus Neu-Holland herausgegeben wurde. Es scheint, daß es sich erst in der allerletzten Zeit besonders ın der Nähe von Städten verbreitet. So hat es z. B. J. H. Maıpen in Sydney auch im botanischen Garten, dann auf den »Government House Grounds« und in einem Privatgarten angetroffen. Ich selbst sah es zum erstenmale gleich in der Nähe des Landungsplatzes in Townsville, was wohl auf seine Einschleppung hindeutet. Auch am Fuße des Castle Hill sah ich einzelne Exemplare, mit anderen Unkräutern gemeinschaftlich wachsend.

F. M. BaırLey erwähnt (Compr. Cat. 1. c.), dass er es zum erstenmale im Jahre 1906 von Nudgee erhielt, aber damals für eine Form von P. glabrum Gau». gehalten habe. Auch er hält es nicht für ein- heimisch: »I do not consider it a Queensland grass, as, after knowing the Australian pastures for over 70 years, I had never previous to 1906 seen the species.«

392. P. ctenanthum F. v. Mverr. F. v. Muerı. Fragm. VIII. 153 (1874), First Gensus 130 (1882), Sec. Census 218 (1889), BEnta. Fl. Austr. VII. 469 (1878).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

296

Queensland: am Flinders River bei Hughenden sehr typisch (Domm, I. 1910); auf einem Karsthügel (»Smelling Bluffs) bei Chillagoe (Domin, Il. 1909). Für Queensland ist diese seltene und markante Art neu!

393. P. tenuissimum BexrtH.

Beta. Fl. Austr. VII. 470 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 620 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1821 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), F. v. MurLt. First Census 130 (1882), Sec. Census 218 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), J. H. Ma. Man. Grass. N. S. Wales 31 (1898).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales (»northern coast distriet«).

Dieses zierliche Gras ist mir in zwei Formen bekannt, von denen ich die kahle (var. typicum) nicht gesammelt habe.

b) var. polychaeton v. n. Pergracile et habitu var. typicae omnino simile; folia parva, brevia, unacum vaginis patentim hirsuta; spicae graciles, paucae (saepe tantum 3), breves; gluma ]J. paulo majus ac in typo.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains, in den Regenwäldern (Domin, III. 1910).

394. P. parviflorum R. Br.

R. Br. Prodr. 192 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 470 (1878), F. M. BaıtL. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 621 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden- Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1821 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), F. v. Mur. First Census 130 (1882), Sec. Gensus 218 (1889), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 101 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 31 (1898), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), TURNER Austral. Grasses 41 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903), XXX. 85 (1905).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Tambourine Mountains, eine Riesenform (Doms, III. 1910); Cape Grafton und in

Eucalyptus-Wäldern bei Yarraba (Domım, I. 1910). Ein sehr stattliches Gras!

b) var. vertieillare v. n. Robustum elatumque, panicula magna, paniculae ramis infimis verticillatis, superioribus distantibus alternis vel interdum suboppositis.

Nordost-Queensland: bei Harveys Creek (Domın, XII. 1909). Der systematische Wert dieser interessanten Form ist mir nicht ganz klar. Bis auf die quirlige Anordnung der untersten Rispenäste weicht sie kaum von den stattlichen Formen des P. parviflorum ab.

395. P. Steudelianum n. nom.

Paspalum minutiflorum STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 17 (1855), BentH. Fl. Austr. VII. 461 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 619 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1814 (1902), Compreh. Catal. 603 (1913), F. v. MuELL. First Census 130 (1882), Sec. Census 218 (1889), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 146 (1888), VI. 124 (1889), J. H. Mam. Man. Grass. N. S. Wales 23 (1898) nec aliorum!

Paspalum longiflorum Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 17 (1897) p. p.

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales), tropisches und subtropisches Asien.

Queensland: in den Eucalyptus-Wäldern am Mount Remarkable bei Pentland (Doum, IH. 1910); in den Acacia-Wäldern der Sandsteinhügel der Dividing Range bei Jericho (Domin, II. 1910); am Logan

River (Domm, III. 1910).

b) var. striatum.

Panicum striatum R. Br. Prodr. 192 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 471 (1878) in nota.

P. australe SPRENG. Syst. I. 309 (1825).

N.S. Wales: Port Jackson, R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6116.

Diese Varietät ist kahl, besitzt kurze, flache, abstehende Blätter und meist nur 3 Ähren, die etwas steifer und weniger spreizend, sowie ziemlich kurz (4—7 cm) sind.

Ich selbst sammelte bei Townsville eine sehr ähnliche Form, die ich ebenfalls zu der var. striatum stelle.

P. Steudelianum ist eine höchst kritische Pflanze, deren Stellung an einem womöglich reichen Materiale nachzuprüfen wäre. Sie wird allgemein als ein echtes Paspalum betrachtet, da die erste Spelze fehlt oder mikroskopisch klein zu sein pflegt. Sie schliesst sich sonst in ihrem Habitus und in allen Merk- malen sehr eng an das P. tenwissimum und parviflorum an, mit denen sie auch meiner Ansicht nach am nächsten verwandt ist. Benxtsam ist diese Ähnlichkeit gleichfalls aufgefallen, denn er sagt 1. ce. »closely resembling at first sight the Panicum parviflorum, Br., but with the characters of Paspalum and nearly allied to Paspalum brevifolium.« Es ist dies eben eine Art, die zwischen beiden Gattungen intermediär ist, in der Gattung Panicum jedoch so ähnliche Arten aufweist, dass sie wohl zweifellos hier unterzubringen ist. Nach BextaAam besitzt diese Art nur 2 Hüllspelzen, doch fand ich regelmässig wenigstens ein Rudi- ment oder eine ganz kleine dritte Hüllspelze vor, wodurch sie sich einigen anderen Digitaria-Arten an- schliesst. Auch Hooxer, welcher das Paspalum minutiflorum und brevifolium als Formen einer einzigen polymorphen Art betrachtet und diese als P. longiflorum Rerz. anführt, sagt von derselben 1. ce. 18: »Though in this species and its allies there is no distinet glume at the base of II, a mieroscopical rudiment of one may often (always?) be detected.« Es lässt sich nicht leugnen, dass die Grenzen zwischen Panicum und Paspalum in der heutzutage üblichen Umgrenzung nicht genügend scharf sind und dass sich mehrere intermediäre Arten vorfinden, wie dies bereits R. Browr (l. ce. 188) zutreffend bemerkt; er sagt nämlich: »fingas enim in Panicis, spica secunda instructis, suppressionem valvulae exterioris glumae, et habebis legitimam speciem Paspali; talis autem suppressio certe accidit in nonnullis..

Das P. striatum lässt sich am besten als eine Varietät unserer Art auffassen. Es weist ziemlich nahe Beziehungen zu P. tenuissimum auf. Auch BexstHuam wusste nicht recht, in welche Gattung er die Brownische Art stellen sollte; dieselbe scheint ihm »to be a form of Pan. parviflorum with the outer glume quite mieroscopical or in many spikelets deficient, so as to bring it near some Paspala, but the spikelets are not flattened and the other characters are those of P. parviflorum.«

Ob das Paspalum chinense mit unserer Art identisch ist, wage ich nicht zu entscheiden, ohne ein Originalexemplar gesehen zu haben. Den spezifischen Zunamen musste ich abändern, da er in der Gattung Panicum bereits vergeben ist und dies nach Index Kewensis sogar an drei gültige Arten!

396. P. aequabile n. sp.

Perenne, valde elatum, usque plus 10 dm altum; cılmi basi saepe radicantes et repentes, postea erecti, fere graciles, leviter striati, glaberrimi et laeves, fere ad paniculam foliati; folia ab invicem distantia, laete viridia, mollia; vaginae breves, leviter striatae, laeves, glaberrimae vel parte superiore hie inde pilis perpaucis instructae; laminae tenues, glaberrimae, acuminatae, omnino planae, 5—6 mm latae (raro angustiores) et circiter 10—15 cm longae; ligula scariosa, brevis, integra; panicula e ramis fere simplieibus, elongatis, alternis, distantibus composita; spieulae 1—5 fasciculatae sed saepissime binae ternaeve in ramulis perbrevibus ab invicem remotiusculis, erectis secus rhachin dispositae: panieulae rami ramulique capillares scabrae; spiculae laterales breviter, terminales longiuscule pedicellatae, glabrae, anguste ovato- oblongae, circa 3.25 mm vel paulo plus longae; g/uma I. circa 2.13 mm longa, anguste ovato-lanceolata, subacuminata, trinervis, viridis, subscariosa; gluma II. circa 2.5 mm longa, ovato-lanceolata, subacuta, 7-nervis (sed nervis haud prominulis) textura cum gluma I. congruens; gluma III. circa 3.25 mm longa, anguste ovato- lanceolata sub-7-nervis (nervis parum conspicuis); gluma IV. fere aequilonga (paulo plus quam 3 mm longa) obscure plurinervis, pallida et subnitida, palea subaequilonga instructa.

Nordost-Queensland: im Regenwalde am Waterfall Creek sowie in einem Pandanus-Sumpf bei Yarraba (Dommn, I. 1910).

Eine höchst merkwürdige Art, welche durch die angegebenen Merkmale und zwar ganz besonders durch die verlängerte erste Hüllspelze leicht von den übrigen Panicum-Arten Australiens zu unterscheiden ist.! Ihre Stellung im System der Gattung ist jedoch zweifelhaft, da sie zum Teil Beziehungen zur Sektion

1 HooKER f. führt in Fl. Brit. Ind. VII. 44-45 (1897) drei Panicum-Arten aus der Sektion Zffusae an, bei denen die erste Spelze der dritten gleicht, und zwar sind dies P. ovalifolium Poır., P. turgidum FoRSk. und P. aequiglume Hook. f. Die letztere Art muss jedoch der gleichnamigen älteren Art HackELs wegen (P. aequiglume Hack. und ArREcHAv. in Ann. Mus. Nac. Montev. II. 111, 1894) umgetauft werden; ich schlage den Namen P. oreades n. nom vor.

Bibliotheea botaniea. Heft 85. 38

EN

Panieulatae, zum Teil aber zur Sektion Digitaria aufweist. Sie ist meiner Ansicht nach mit dem ?. ambiguum Trıy. verwandt, durchaus aber nicht mit P. trachyrhachis (und den ihm nahestehenden Arten), mit dem unsere Art von Bextuanm (Fl. Austr. VII. 490, 1878) in Verbindung gebracht wurde, indem seine var. tenwior des P. trachyrhachis em Mixtum von P. aequabile und Shirleyanum darstellt.

397. P. Baileyi BEnTH.

Bern. Fl. Austr. VII. 471 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 621 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. V1. 1821 (1902), Compreh. Catal. 604 fig. 588 (1913), F. v. Muerr. First Census 130 (1882), Sec. Gensus 218 (1889), MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 470 (1893), J. H. Ma. Man. Grass. N. S. Wales 32 (1898).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Queensland und im nördlichen N. S. Wales.

b) var. patens v.n. Excellit paniculae ramis strietioribus plerumque horizontaliter patentibus.

Queensland: Sandsteinhügel der Dividing Range bei Jericho (Donmiıs, III. 1910).

b) Sectio Breviglumae.

398. P. breviglume n. sp.

Perenne, subglaucescens, multiculme, dense caespitosum, caespitibus basi sericeo-villosa fere bulboso- incrassatis; culmi basi ramosi, erecti, gracillimi, glabri, supra longe nudi (exserti), cum paniculis 4—5 dm altı; vaginae glabrae, sat arcte culmos amplectentes; laminae brevissimae, vix 15 mm longae, basi sub- planae et circiter 1 mm latae, caeterum setaceo-convolutae, in pagina superiore breviter dense pubescentes, subtus glabrae; ligula scariosa, brevis, truncata, integra vel demum in lacinias paucas dissoluta; panicula gracillima, 6--7 cm longa, parte inferiore ramigera, parte media et superiore simplex, interdum omnino subsimplex; paniculae rami gracillimi, fere capillares, erecti suberective, alterni, breves, raro paniculae dimidium attingentes, subflexuosi complanato-angulati, glabri, vix scaberuli; spicwlae minimae, tantum 1.50—1.75 mm longae, anguste ovato-oblongae, glabrae, in ramis binae, una longius (circa 2.5 mm), altera brevius pedicellata; g/uma I. omnino scariosa, enervis, truncata, obtusissima, minuta, circıter 0.25 mm longa; gluma II. lata, truncata, scariosa, enervis, amplectens, abbreviata, tantum 0.5 usque 0.75 mm longa; gluma III. ovato-oblonga, circa 1.5 mm longa, apice obtusa, glabra, subscariosa nervo medio et nervis 2 lateralibus obsoletis percursa; gluma IV. quam tertia paulo longior, acuta, laevis, minutissime granulata.

Queensland: Dividing Range westlich von Pentland, besonders auf dem mit Acacia-Wäldern bedeckten Sandboden (Domin, II. 1910).

Diese Art erinnert in einigen Merkmalen an die Sektion Digitaria, weicht jedoch in mehreren wesentlichen Punkten ab, so besonders im Aufbau der Rispe und der verkürzten II. Hüllspelze und ver- dient wohl auf Grund des letzteren Charakters als eine selbständige Sektion aufgestellt zu werden (cf. Hookkr f. Fl. Brit. Ind. VII. 27, 1897). Die Seitenäste der Rispe sind einfach und tragen paarige, un- gleich lang gestielte Ährchen, wie dies bei vielen Digitaria-Arten der Fall ist. Sehr auffallend ist indessen die Kürze und Zartheit der aufwärtsgerichteten Rispenäste, die der Inflorescenz ein ungewöhnliches Aus- sehen verleihen. Die winzige erste Hüllspelze weist ebenfalls auf die Verwandtschaft mit Digitaria hin, doch ist merkwürdigerweise auch die zweite Hüllspelze aussergewöhnlich verkürzt, meist nur 0.5 mm lang, skariös und abgestumpft. Hiedurch unterscheidet sich unsere Art von allen australischen Pamieum- Arten und dürfte in der ganzen Gattung nur wenige Analogien aufweisen; eine sehr kurze, aber immer- hin noch verhältnismässig längere zweite Hüllspelze kommt bekannterweise bei dem von Afrika über Indien in die malayische Region verbreiteten P. punctatum Burm. (— P. brizoides Rerz.) vor, während das P. canali- culatum Nzes und P. nodosum Kuxte in der Verkürzung der II. Hüllspelze der neuen australischen Art nahe kommen.

Von der stark verkürzten II. Hüllspelze abgesehen lässt sich unsere Art mit P. tenuissimum und minutiflorum vergleichen. Sie ist jedoch auch im vegetativen Teile durch die dichten Rasen und kurzen

Blätter sehr markant.

1,999,

c) Sectio Trichachne.

399. P. gibbosum R. Bar.

R. Br. Prodr. 193 (1810), F. v. Muert. Fragm. VIII. 155 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Gensus 219 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 471 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 621 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1821 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Nord-Australien und (Queensland.

Queensland: bei Chillagoe habe ich auf Kalk folgende zwei Formen gesammelt: a) f. subglabrum (foliis unacum vaginis parce hirsutis); ß) f. hispidum (foliis unacum vaginis sat dense hispido-pilosis).

R. Brown hat die kahlblättrige Form als Typus der Art beschrieben, doch sind in seinem Her- barıum (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6124) bereits beide Formen vertreten, die erstere von »Arnhem N. Bay«, die letztere von »North Coast«. Auch Fern. von MuErLER hat am Victoria River in Nordaustralien die fast kahle Form gesammelt, welche von Bentuam ebenso wie von R. Brown als einzig bekannte erwähnt wird (in Browns Originaldiagnose lesen wir »foliis glabris, collo vaginae barbato«, bei BeEntHam »leaves... glabrous except a few hairs at the orifice of the sheaths«).

400. P. leucophaeum H.B. und K.

H. B. und K. Nov. Gen. I. 97 (1815), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 155 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1839), BENTH. Fl. Austr. VII. 472 (1878), F. M. Baur. und STAIGER lllustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 621 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1822 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 604 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 109 (1884), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 100 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 32 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Gentr. Austr. III. 182 (1896), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 473 (1893), TURNER Austral. Grasses 39 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307, 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), SPENCER LE MoorE in Journ. Linn Soc. XXXIV. 228 (1898), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), Mc DonaLD Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.390 p. 11 (1908).

P. villosum R. Br. Prodr. 192 (1810).

P. Brownii Rom. und ScHuLt. Syst. II. 462 (1817).

P. laniflorum NEES in Hook. Lond. Journ. Bot. II. 410 (1843).

P. glareae F. v. Muerr. in Linnaea XXV. 445 (1852).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf West und South Australia).

Queensland: Dividng Range bei Jericho und bei Barcaldine (Dounn, III. 1910); Au. Dietrich

No. 517, 529.

401. P. leucostachyum n. sp.

Caespitosum, robustum, pluriculme; culmi stricte erecti, robusti, glabri, elati, cum paniculis saepe 8 dm (et interdum ultra) alti, supra medium foliati; folia unacum vaginis glabra, in sieco subglaucescentia vel obscure viridia; vaginae prominule striatae, carinato-subcomplanatae, breves laevesque; laminae elongatae (saepe plus 2 dm longae), planae, longe et tenuiter acuminatae, suberectae, latae (circa 3.25—4 mm latae) haud rigidae, prominule striato-nervosae, supra scabrae, subtus laeves; ligula scariosa, brevis, truncata, integra, glabra vel minute ciliata; panicula valde elongata, 20—25 cm longa, sed tantum e ramis spici- formibus duabus vel tribus composita et interdum ad ramum unicum redacta; rhachis gracilis, glabra, compressa, brevissime alata, parte inferiore spiculas 3—5 longius et brevius pedicellatas, parte superiore tantum binas vel singulas gerens; spiculae subacutae sine indumento circa 2.25—2.50 mm longae; gluma 1. omnino deficiens; gluma Il. ovato-lanceolata, acuta, nervis 3 parum prominulis percursa, circa 2 mm longa, intus glabra et viridis, extus et margine pilis longis (glumas longitudine superantibus) dense sericeo-villosa ; gluma Ill. quam secunda latior, eireiter 2.25—2.50 mm longa, 5-nervis sed nervis parum prominulis; gluma IV. ovato-acuminata, subtrigona, laevis, glabra, fusca, levissime granulato-striatula, enervis.

Queensland: auf den Sandflächen bei der Mündung des Russell River (Doms, I. 1910); die Sandhügel der Dividing Range, östlich von Pentland (Domin, II. 1910); Stradbroke Island in der Moreton Bay (Doms, IV. 1910) (eine Form mit verlängerten Blättern),

300 °

Diese sehr markante Art scheint in Queensland recht verbreitet zu sein, da ich sie aus so ver- schiedenen und entfernten Gebieten aus dem Süden, Norden und dem Inneren in ziemlich übereinstimmen- der Form besitze. Merkwürdigerweise wurde sie bisher übersehen oder für eine sehr luxuriante Form von P. leucophaeum gehalten. Diese Art ist zwar ziemlich nahe verwandt, und auch habituell nicht un- ähnlich, doch ist das P. leucostachyum noch bedeutend stattlicher, hat breitere und längere Blätter und auffallend verlängerte, aber an Zahl geringe Rispenäste. Die erste Hüllspelze fehlt ihm jedoch vollkommen, ich konnte auch kein Rudiment derselben ausfindig machen, so dass es hiedurch mit P. gibbosum über- einstimmt, welches allerdings schon habituell auf den ersten Blick zu unterscheiden ist.

d) Sectio Paspaloideae.

402. P. holosericeum R. Br.

R. Br. Prodr. 190 (1810), F. v. Mverr. Fragm. VII. 155 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 474 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 622 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1823 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Nord-Australien und Queensland.

Diese Art, die bisher nur aus Nord-Australien von mehreren Standorten bekannt war, für die aber weder Baıtey noch MuELLER einen bestimmten Standort in Queensland angeben, scheint im Nord- osten, sowie im Innern dieses Staates ziemlich häufig zu sein. So habe ich sie auf folgenden Standorten gesammelt: Sandhügel der Dividing Range, östlich von Pentland sowie bei Jericho; Charters Towers; Savannenwälder bei Caleifar-Bluff im Chillagoe-Distrikte.

Von Mungana (bei Chillagoe) brachte ich ausserdem eine besondere Form mit kurzen, lanzett- lichen, bis 6 mm breiten Blättern mit kahlen Spreiten.

403. P. flavidum Rrrz.

Rertz. Observ. IV. 15 (1786), R. Br. Prodr. 190 (1810), F. v. MueLr. Fragm. VII. 189 (1874), First Gensus 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 474 (1878), F. M. Baır. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queens]. Fl. 622 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1823 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), Sımmoxds in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. MA. Usef. Pl. Austr. 99 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 34 (1898), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 473 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 28 (1897), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIN. 307, 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), Mc Donarn in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.390 p. 11 (1908).

P. brizoides Jaca. f. Ecl. Gram. 2 t. 2 (1843—44).

Geogr. Verbreitung: Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales), tropisches Asıen

und Afrika. West-Queensland: bei Winton auf den Grasflächen der Rolling Downs (Don, III. 1910).

b) var. jubiflorum.

P. jubiflorum TRın. Gram. Panic. Dissert. II. 150 (1826), BExrtH. Fl. Austr. VII. 475 (1878) in nota, F. M. Baır. Bot. Bull. XII. 14’(1896), Queensl. Fl. VI. 1823 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913).

P. distans Trın. Spec. Gram. t. 172 (1828—36).

Nordost-(Jueensland: bei Yarraba (Douin, I. 1910).

Bentuam hält das P. jubiflorum für eine Form von P. gracile, doch ist letzteres stets durch die grannenartig verlängerten Achsenfortsätze leicht zu unterscheiden.

ce) var. tenuior BENTH.

BENTH. Fl. Austr. VII. 474 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 622 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl.-Fl. VI.;1823"(1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 221 fig. 378 (1906), Compreh. Catal. 604 (1913), J. H. Maıp. Man. Grass. N. S. Wales 35 (1898).

(Queensland: South Percy Island (H. Tryon). d) var. orarium v. n.

Excellit habitu graeiliore, lamina folii culmei supremi paniculam attingente, spiculis parvis valde inceurvis, palea in gluma III. nulla, gluma IV. conspicue rugosa.

301

Queensland: auf den Felsen am Cape Grafton bei Yarraba (Doxm, I. 1910). Steht der vorigen Varietät nahe, besitzt jedoch stark gekrümmte Ährchen.

404. P. globoideum Don.

Dom. in Fedde Repertor. IX. 119 (1911), F. M. BaıL. Compreh. Catal. 604 (1913).

P. flavido affine; culmi inferne valde robusti, superne graciliores, erecti, usque ad apicem foliatı, cum paniculis circa 4 dm alti; fola unacum vaginis glaberrima laeviaque; vaginae infimae elongatae, dilatatae, demum subpatentes, uti caeterae omnes glaucae et striatulae; laminae usque 2 dm longae, planae et usque plus 4 mm latae, subtus glauco-pallidae, dum siecae plerumque marginibus involutae, striatae, glabrae laevesque; ligulae in cilias breves dissolutae; lamina folii culmei supremi paniculae dimidium saepe superans; panicula circa 10—15 em longa, parte inferiore ramos breves, distantes, spiculigeros, parte suprema spiceulas singulas, approximatas gerens; paniculae rami infimi eirca 2 em longi, spieulas six vel septem magnas, fere monostichas vel interdum indistincte distichas, haud imbricatas gerentes; rami superiores simpliciores; spicula suprema ramı cuiusque rhachide aristiformi sterili circa 6—8 mm longa fulcrata; spieulae distinete sed breviter pedicellatae, pallidae, valde tumidae, fere globosae, breviter acutae, circa 4.5 mm longae et totidem latae; glumae glumellaeque subrigidae; gluma I. valde concava, spiculam per- fecte amplectens, latissima, breviter acuta, 7-nervis, spicula eirca dimidio brevior; gluma 11. latissima, semigloboso-concava, pro more 13 nervis, nervis prominulis; gluma III. similis 11—9 nervis, dorso bicarinato- impressa, nervis minus prominentibus, palea vix breviore, acuminato-mucronata instructa; glumella perfecte laevis (nervis obsoletis), breviter apiculata.

Queensland: Springsure (Wurn); Peak Downs (Burkırr).

Species distineta, spicularum dispositione et dimensionibus, rhachi aristiformi, glumis multinervibus, nervis prominulis ete. excellens; P. flavidum, cui species nostra affinis esse videtur, jam spiculis dense biseriatis, pro more valde incurvis et minoribus, glumis tenuioribus, glumarum nervis minus numerosis facile distinguitur.

405. P. retiglume Don. in Fedde Repertor. IX. 199 (1911).

Habitu P. flavido simile; culmi fascieulato-caespitosi, foliati, molles, 4+5—5 dm altı: folia mollia laeviaque, convoluta, unacum vaginis glaberrima; panicula elongata, usque plus 2 dm longa; paniculae rami distantes, suberecti, eirca 2 cm longi, omnes usque ad paniculae apicem similes; ramulorum rhachis flexuosa, compressa, dilatata, eirca 0.75 mm lata, apice nuda: spiculae subsessiles, distichae, densae, parvae, vix 3 mm longae; gluma I. membranacea, amplectens, truncata, obtusissima, interdum in apicem parvum, acutum contracta, pro more 3-nervis et quam gluma II. subtriplo brevior; gluma II. gibboso-multinervis, nervis circa 11, interdum nonnullis intermediis apice evanescentibus, omnibus prominulis et conspicue transverse reticulatis; gluma Ill. similis sed longiuscule acuminata; palea lata; glumella acuta, subtiliter rugosa.

Nord-Australien: Upper Victoria River (FErD. v. MvELLER).

406. P. rarum R. Br.

R. Br. Prodr. 189 (1810), Beta. Fl. Austr. VII. 473 (1878), F. v. Muerr. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1822 (1902), Compreh. Catal. 604 fig. 587 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, South Australia (eine kleine, aber ziemlich typische Form wurde in Zentral-Australien von Gosse gesammelt).

Queensland: Sandhügel der Dividing Range bei Jericho (Donuis, IH. 1910); Boonmoo im Herber- ton Distrikte (Doms, II. 1910); bei Chillagoe (Dom, I. 1910). Am. Dietrich No. 1678.

Die Ährchen sind bei P.rarum einzeln oder zu zweien, dabei durch den grannenartigen Achsen-

fortsatz gestützt.

407. P. gracile R. Br.

R. Br. Prodr. 190 (1810), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 189 (1874), in .Landsbor. Explor. Austral. 122, First Census 130 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 219 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 475 (1878), F. M. Baır. Syn. Queens]. Fl. 622 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1823 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), Sınmoxps in Proc. Roy.

Soc, Queensl. VI. 126 (1889), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 99 (1889) excel. syn., Man. Grass. N. S. Wales 35 (1898), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), in Horm Sei. Exp. Centr. Austr. III. 182 (1896), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 473 (1895), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 39 (1895), TURNER Austral. Grasses 38 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soe. N. S. Wales NNVII. 307, 439 (1903), NNIX. 177 (1904, XXX. 85 (1905), SPENCER LE MoorE in Journ. Linn. Soc. XXXIV. 228 (1898).

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten).

Queensland: bei Barcaldine, sowie auf den Sandhügeln der Dividing Range bei Jericho (Donmn, Ill. 1910). Au. Dierrion No. 911.

Diese Art ist bereits durch die weniger regelmässig oder häufig auch unregelmässig angeordneten, kleineren Ahrehen, sowie durch die grannenartig verlängerte, die Ährchen meist überragende Rhachis gut charakterisiert. Sie wird in der Regel in die allernächste Verwandtschaft des P. flavidum gestellt, obzwar sie meiner Ansicht nach dem P. rarum am nächsten steht. Es ist nicht ausgeschlossen, dass die letzt- genannte Art nur eine durch die stets einfache Rispe und die stärker gerunzelte Deckspelze abweichende Abart von P. gracile ist.

8) f. dimorphum f. n.

Valde alatum, gracile, sed praeter culmos normales, paniculam et spiculas a typo vix diversas gerentes culmos humiles, copiose ramosos, dense foliatos (foliis subfascieulatis fere setaceis) et in spicas simplices (e spieulis paueis distantibus, singulis binisve compositas) egredientes producens.

Nord-Queensland: am Fusse des Smelling Bluff bei Chillagoe (Donıs, DI. 1910).

Eine höchst merkwürdige dimorphe Form, die aus derselben Wurzel sozusagen zwei Arten, das typische P. gracile und das P. rarum hervorbrinet. Es scheint, dass die Bildung der so verschiedenartigen Halme mit den klimatischen Bedingungen zusammenhängt und dies insofern, als die hohen, normale Rispen tragenden Halme nach grösseren Niederschlägen emporspriessen, während sich die niedrigen Halme mit der zu einer einfachen Ähre reduzierten Inflorescenz zur Zeit grosser Trockenheit bilden. Da solche Perioden in dieser Gegend oft ungemein rasch abwechseln, ist es nicht zu verwundern, dass man beiderlei Halme gleichzeitig antrifft, die ersteren allerdings in der Entwicklung weiter vorgeschritten.

y) f. pauperum f. n. Excellit culmis omnibus monomorphis, humilibus, dense foliatis, spicas simplices gerentibus.

Nord-Queensland: auf halboffenen, erdigen Stellen in den Savannenwäldern bei Chillagoe mit besonderer Vegetation einjähriger Kräuter (Donis, IH. 1910).

In dieser Form, welche sich dem P. rarum auffallend nähert und hauptsächlich nur durch die weniger gerunzelte Deckspelze zu unterscheiden ist, erblicken wir eine weitere Anpassungsform an besondere Lebensbedingungen, wie sie ein halbnackter Boden ohne geschlossene Vegetation nach der Austrocknung mit seiner begrenzten Vegetationsdauer bietet. Obzwar diese Form auf dem genannten Standorte aus- schliesslich und ohne jedweden Übergang zum Typus und in grosser Menge wuchs, so ist es doch wohl möglich, dass sie sich unter anderen Bedingungen in die normale Form umwandeln würde dass sie also nur eine Biaiometamorphose im Sinne Lorsys darstellt. Es ist aber auch nicht ausgeschlossen, dass das P. rarum in ähnlicher Weise aus dem P. gracile entstanden ist, dass aber bei ihm die durch Anpassung erworbenen Merkmale konstant wurden.

408. P. eonstrietum n. sp.

P. gracili affıne, erectum, caespitosum; culmi basi subrobusti supra graciles, striati, glabri, parte inferiore copiose ramosi, supra medium foliati; folia erecta, haud rigida, subglaucescentia; vaginae leviter costatae et pilis brevibus subappresis, mollibus sed e tuberculis enascentibus vestitae; laminae lineares, longe acuminatae, erectae, cireiter 2—3 mm latae, planae, tantum apice involutae, supra dense subtus parcius pilis mollibus sed basi tubereulatis hirsutae; panicula ut in P. gracili circa 8—-10 em longa; pani- culae rami subdistantes, breves, erecti, infimi spiculas pluriores irregulariter spieatim dispositas, mediü spiculas paucas, supremi singulas gerentes; ramulorum rhachis aristiformis producta spiculas superans et

303

ut rhachis communis scabro-pilosula; spiculae inferiores pedicellatae, superiores subsessiles, omnes glabrae, ovato-globosae, apice acutae, basi manifeste constrictae, circa 2.75 mm longae; gluma I. 5 nervis, scariosa, circa 1 mm longa, latissima, acuta, amplectens et marginibus sese fere obtegens; gluma II. late ovata, acuta, eirca 2 mm longa, 5 nervis; gluma III. late ovata sed basi angustata, pro more nervis 9 striata, epaleata, quam glumella brevior; gluma IV. circa 2 mm longa, acuta, nervis obsoletis sed valde trans- verse rugosa.

Queensland: Savannenwälder bei Pentland (Douis, II. 1910).

Diese Art ist mit P. gracile am nächsten verwandt, von diesem jedoch durch die Behaarung der Blätter, sowie die Form der Ährehen, die mehrnervigen Spelzen ete. zu unterscheiden. Von dem eben- falls in Betracht kommenden P. globoideum unterscheidet es sich durch die kleineren Ährchen, die stark querrunzelige Deckspelze, die Behaarung der Blätter ete.

409. P. Clementii Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 272 (1912).

Verosimiliter annuum; culmi basi valde ramosi et decumbentes, geniculatim ascendentes et deinde erecti, cum paniculis circa 30 usque 35 cm alti, glabri, saepius usque ad paniculam foliati, plurinodi; folia laminis.planis, mollibus, linearibus, longe acuminatis, glabris, vix scaberulis, circa 9—12 cm longis et 3—4.25 mm latis, nervo medio albido percursis et vaginis tenuibus, glabris, saepe subpatentibus instructa; Zigulae in eilias dissolutae; lamina folii culmei supremi paniculae apicem haud raro attingens; panicula elongata, plus 10 cm (et interdum usque 15 cm) longa; paniculae rami alterni, distantes, suberecti (nec patentes), infimi sat Jongi (usque 4 em), a basi spieuligeri, parum ramulosi, ramulis perbrevibus adpressis instructi, superiores subsimplices vel vix ramulosi breviores, spieulas haud numerosas irregulariter dispositas (i. e. series conspicuas haud efformantes) gerentes; paniculae rhachis glabra laevisque, rami vix applanati, tenues, ad angulos scabri; ramorum rhachis aristiformis spieculam supremam fulerans, interdum superans; spiculae pallidae, subsessiles, parvae, tantum 2 mm vel paulo plus longae, oblonge ellipticae, obtusae; gluma prima membranacea, 3-nervis, subobtusa, glabra, 1—1.2 mm longa; gluma secunda et tertia subaequales, ovatae, obtusiusculae obtusaeve, glabrae, membranaceae, secunda nervis 5 viridibus perfectis et 2 im- perfectis, tertia nervis 3 viridibus perfectis et 2 parte superiore evanescentibus striata; gluma quarta (glumella) obtusiuscula vel subacuta, elliptica, fere 2 mm longa, minute rugulosa (fere laevis), haud mani- feste nervosa, amplectens; palea subbrevior, arcte adpressa, laevis.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und Yule River (E. CLEmENT). Diese Art gehört in die entfernte Verwandtschaft des P. prostratum Lam., ist aber von demselben durch die angegebenen Merkmale hinreichend verschieden.

410. P. notochthonum Don. in Fedde Repertor. X. 59 (1911).

P. helopus BEnTH. Fl. Austr. VII. 476 (1878) excel. var., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 623 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1824 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 604 (1913), F. v. Mur. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 99 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 36 (1898), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 473 (1893), TArTE in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 182 (1896), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905) non Trix. !

P. javanico Poır. simile affineque, sed differt praecipue spiculis glabris eirca 4.75 mm longis, gluma I. minuta, amplectente, truncata sed carina in apicem brevem acutum producta, vix 0.75 mm longa, interdum vix visibili, gluma II. 9-nervi, tertia 7-nervi, nervis parum prominentibus.

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales (Darling River!) und angeblich auch in Queensland, Nord- Australien und South Australia. Diese neue Art gleicht dem P. helopus in Bentuam »Fl. Austr.«<, aber nicht der gleichnamigen Art Trıners, welche Hooker f. zufolge mit Porrers P. javanicum identisch ist. P. helopus var. glabrior Benrn. ist jedoch nicht nur von P. notochthonum, sondern auch von P. javanicum spezifisch verschieden. Im vegetativen Teile herrscht eine auffallende Ähnlichkeit zwischen meiner Art und einigen ost- indischen Formen des echten P. javanicum, die winzige erste Hüllspelze, sowie die grössere Anzahl von

304

Nerven in den übrigen Spelzen jedoch schliessen es aus, die australische Pflanze bloss als eine Varietät von P. javanicum (= helopus) anzusehen.

Die oben erwähnten Exemplare vom Darling River sind ziemlich klein und besitzen lanzettliche Blätter, welche mitunter an der Basis herzförmig und am Rande mehr oder weniger gewellt sind und überdies zerstreute, lange, kleinen Wärzchen aufsitzende Haare aufweisen. Die Deckspelze ist ebenso wie bei P. jaranicum querrunzelig und ist in eine kurze, grannenartige Spitze ausgezogen. Die von J.H. Maıpen in Agrie. Gaz. N. S. Wales Mise. Publ. No. 637 tab. (1903) als P. helopus abgebildete Pflanze scheint mir jedoch von P. notochthonum verschieden zu sein.

411. P. Gilesii Benun.

Bern. Fl. Austr. VII. 477 (1878), F. v. Muerr. Fragm. XI. 129 (1881), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 623 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1824 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 182 (1896), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 86 (1905).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia.

Ich selbst habe diese Art, für die weder Bentuam noch BaıLey einen bestimmten Standort aus Queensland angeben, in der weiteren Umgebung von Hughenden, auf den Grasflächen der Rolling Downs, sowie auf den Sandhügeln der Dividing Range bei Jericho ziemlich verbreitet angetroffen.

b) var. hispidissimum v.n.

Differt vaginis et laminis subtus dense patentim hispido-hirsutis.

Abbildung: Textfig. 67.

Queensland: Mount Walker bei Hughenden (Doum, II. 1910).

Das P. Gilesii steht dem P. notabile Hoox. f. äusserst nahe und ist ihm auch habituell sehr ähn- lich, unterscheidet sich jedoch wesentlich durch die bedeutend grössere erste Hüllspelze.

412. P. piligerum F. v. Mverr. ex BeEnTH. F. v. MuELL. ex BentH. Fl. Austr. VII. 477 (1878), F. v. Muetr. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889),

F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1825 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland (teste Baruey). Ich selbst habe in Queens- land folgende zwei sehr merkwürdige Varietäten gesammelt:

b) var. eminens v. n.

Differt a typo vaginis densius et brevius hirsutis, rhachi plana, dilatata, spiculis uniseriatis, in- dumento glumarum densiore et praesertim longiore, argenteo-sericeo, spieulis paulo majoribus, gluma 1. sublongiore, gluma IV. tantum minute rugulosa.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range bei Jericho (Doms, Ill. 1910).

Diese interessante Varietät, welche vielleicht als eine Art aufzufassen wäre, erinnert in der Be- haarung der Ährchen einigermassen an das P, holosericeum und argenteum und in der Ausbildung der Rispe und der Rhachis an das P. distachyum. Die durch den Vergleich mit dem Original des P. piligerum sich ergebenden Unterschiede scheinen mir jedoch zur Aufstellung einer neuen Art nicht hinreichend zu sein.

c) var. denudatum v. n.

Differt a typo foliis unacum vaginis glabris, vaginis tantum ad margines plus minusve ciliatis, spieulis (struclura cum typo convenientibus) subminoribus, plus distantibus.

Queensland: am Flinders River bei Hughenden (Domm, II. 1910).

Diese Varietät erinnert einigermassen an das in Nordwest-Australien endemische P. intercedens Don.

413. P. polyphyllum R. Br. R. Br. Prodr. 190 (1810), F. v. Mueut. Fragm. VII. 194 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Gensus 219 (1889),

BENTH. Fl. Austr. VII. 477 (1878), F. M. BaıtL. Compreh. Catal. 604 (1913). Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland. (Jueensland: bei Mareeba nicht selten (Domin, II. 1910).

414. P. Whiteanum n. sp.

Annuum; culmi simplices vel pauciramosi, erecti, graciles, parte inferiore pilosi insuper glaberrimi, cum panieulis tantum 22—28 cm alti; folia viridia, haud rigida; vaginae pilis suberectis, dispersis, brevibus hirsutae; laminae patentes, planae, 3—4 mm latae, apice subinvoluto acuminatae, nervo marginalı interdum

Fig. 67. Panieum Gilesii BEnTH. var. hispidissimum Dom. (Mount Walker). (Verkl.)

subundulato cinetae, glabrescentes, breves, tantum 13—6 cm longae; lıgula in cilias breves densasque dissoluta; panicula depauperata, e ramis 3-5 brevibus composita; paniculae ramı erecti, paucispiculati, raro usque 1.5 cm longi; rhachis gracilis, anguloso-compressa, angusta; spieulae laxae, alternae, sed in seriem unicam sat regulariter dispositae, breviuscule pedicellatae, parvae, vix 3 mm longae, ovato-ellipticae, basi angustatae; gluma I. 5 nervis, scariosa, amplectens, acuta, glabra quam spicula 3/5 usque fere dimidio Bibliotheca botanica. Heft 85. 39

306

brevior; gluma 11. et III. subaequales, acutae, dorso breviter hirsutae, II. 5 nervis, III. obseure 5 nervis; gluma IV. quam praecedentes paulo brevior, circa 2,5 mm longa, minutissime rugulosa, glabra, exaristata.

Nordost-Queensland: Cape False bei Yarraba (Donmin, I. 1910). Claro C. Wnrte Brisbanensi dedico.

Diese Art gehört in die Verwandtschaft von P. piligerum und polyphyllum, lässt sich aber mit keiner von diesen Arten vereinigen. Von der ersteren unterscheidet sie sich durch den Habitus, die kurzen, abstehenden, schwach behaarten Blätter, die Form der Rispe und die längere erste Hüllspelze, welche allerdings noch etwas kürzer ist als bei P. polyphyllum, bei dem sie die halbe Länge des Ährchens erreicht. Das P. polyphyllum, welches ebenfalls durch den Wuchs von unserer Art abweicht, besitzt ausserdem kahle Ahrchen.

415. P. intercedens Don. in Journ. Linn. Soc. XLI. 271 (1912).

Habitu P. distachyo simillimum eique affine; culmi graciles, fere a basi ramosi, glaberrimi laevesque, cum panicula eirca 3 dm vel ultra alti, saepe usque ad apicem foliati, paucinodi; folia distantia; vaginae laeves, glabrae sed margine longiuscule ciliatae; laminae suberectae, planae, lanceolatae, acutae, basi sub- cordatae, margine tenuiter cartilagineo, albido undulatae, breviores, i. e. 4+5—6 cm longae et basi, qua latissime patent, 5—6.5 mm latae, glabrae vel pilis e tuberculis enatis inspersae; ligulae in cilias dissolutae; paniculae e ramis paucis (ramo terminali annumerato pro more tribus) simplieibus, valde distantibus (spatio inter ramum infimum et superpositum ca. 4 cm), primo erectis, postea patentibus, demum reflexis com- positae; paniculae rhachis excavata, glabra; ramuli complanati, glabri, pro more spiculam terminalem gerentes; spiculae subdistantes, biseriatae sed unilaterales, fere sessiles, majusculae, eirca 4.5 mm longae, pallidae vel interdum parce coloratae; gluma prima glabra, spicula duplo brevior, amplectens, acuta vel subacuta, pro more 7-nervis, tenuis; gluma secunda et tertia ovato-oblonga acuta, 3-nervis (nervis acute prominentibus), dorso breviter, apice ad margines longius pilosa; gluma quarta (= glumella) paulo brevior, 3.25 mm longa, subacuta, elliptico-oblonga, laevis sed haud nitens, obscure 3-nervis, minutissime rugu- losa, glabra.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und De Gray River (Dr. E. CLEmEnT).

Species distineta prope P. distachyum, L., cui est similis, inserenda, sed differt praeter alia spiculis majoribus, hirsutis. A P. piligero F. v. Mverr., Australiae borealis incola, facile dignoseitur glabritie et foliis brevibus lanceolatis.

416. P. distachyum L.

L. Mant. I. 138 (1771), F. v. Muert. Fragm. VIII. 194 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Gensus 219 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 478 (1878), F. M. Baıt. und STAIGER Illlustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. BaıtL. Syn. Queensl. Fl. 623 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1825 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 98 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 36 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), in Horn. Sci. Exp. Centr. Austr. II. 182 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 473 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 39 (1895), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 37 (1897), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 440 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 86 (1905).

Digitaria distachya PERS. Syn. I. 85 (1805).

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien über Geylon, Malaya nach China und Australien (da- selbst in allen Staaten bis auf West-Australia und Victoria).

West-Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs zwischen Hughenden und Cloncurry, stellenweise (Domın, ll. 1910); eine ganz kahle Form mit ziemlich dicht in zwei Reihen angeordneten Ährchen.

b) var. trichophorum v. n.

Differt vaginis et laminis patentim hirsutis, spiculis in paniculae ramis laxis, uniseriatis, rhachi saepe graciliore.

Queensland: am Fusse des Smelling Bluff bei Chillagoe (Domm, II. 1910). Au. Dietrich No. 2606, 2608.

Diese Varietät weicht vom Typus stark ab, doch wenn man ein reiches Material von P. distachyum vergleicht, findet man auch Mittelformen.

307

e) Sectio Echinochloa. 417. P. colonum L.

L. Syst. nat. ed. X. p. 870 (1759), BEnTH. Fl. Austr. VII. 478 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 623 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), in Queensl. Agric. Journ. IV. 364 t. 104 (1899), Queensl. Fl. VI. 1825 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), F. v. Mueıı. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 96 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 32 (1897), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VII. 307, 440 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 86 (1905), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 1089 (1906).

Echinochloa colonum P. BEAuv. Agrost. 53 (1812).

Oplismenus colonus H. B. und K. Nov. Gen. I. 108 (1815).

Panicum Crus-galli var. colonus Coss. Expl. Alger. 28 (1846—67).

Geogr. Verbreitung: pantropisch und subtropischh In Australien in Nord- Australien, Queensland und N. S. Wales.

Queensland: bei Cairns seltener; bei Harveys Creek; bei Atherton; Chillagoe; Charters Towers (als Unkraut); bei Hughenden verbreitet (kommt auch auf den Grasflächen der Rolling Downs vor) (Doms,

XII. 1909 III. 1910).

418. P. crus galli L.

L. Spec. pl. 56 (1753), R. Br. Prodr. 191 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 198 (1874) p. p., First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), in Landsbor. Explor. Austr. 122, BENTH. Fl. Austr. VII. 479 (1878), F. M. Baıt. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. BaırL. Syn. Queensl. Fl. 624 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1826 (1902), Compreh. Catal. 604 (1913), J. H. MAw. Usef. Pl. Austr. 96 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 38 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), Mc Keown Experim. Grasses (Agrie. Gaz. N. S. Wales) 4 (1896), Hoox. f. Fl. Brit. Ind. VII. 30 (1897), AscHERS. und GRAEEN. Syn. mitteleur. Fl. II. 69 (1898), 'TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 307, 440 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 86 (1905), LAUTERER in Proc. Roy. Soc. Queensl. XVIII. 60 (1904), CHEEsEm. Man. New Zeal. Fl. 1089 (1906), EwArT und REEs in Proc. Roy. Soc. Victor. XXV. 110 (1912).

Echinochloa Crus galli RoeM. und ScHurt. Syst. II. 477 (1817).

Oplismenus Crus galli Dumorr. Agr. Belg. 138 (1823).

Geogr. Verbreitung: wärmere und gemässigte Zonen beider Hemisphären.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains, als Unkraut häufig, besonders in der Form /ongisetum Dörr. Fl. Bad. I. 232 (1857) (Domim, Ill. 1910); Brisbane River (Am. DierricH No. 1820).

N.S. Wales: Blue Mountains, an mehreren Stellen (Donwiın, IV. 1910).

419. P. Turnerianum n. sp.

Echinochloa Turneriana Dom. in sched.

Gramen pallide viride, annuum; culmi molles, robustissimi, ramosi, erecti, elati, circa 4—-9 dm alti, saepe fere toti vaginati, glaberrimi, subcompressi; rami longissimi haud numerosi, saepe cum culmo prineipali aequilongi; folia glaberrima, mollia, pallide glaucescentia; vaginae carinatae, laxae, parte suprema plerumque a culmis retractae, plus minusve compressae, internodiis saepe longiores; laminae stricte erectae, circa 12—20 em longae, lanceolato-lineares, breviter acuminatae, basi cordatae, planae et 5—11 mm latae, nervis numerosissimis striatae, ad margines scaberulae, caeterum laeves et glaberrimae; lamina folii culmei supremi- haud raro paniculam attingens; Zgula in cilias brevissimas appressas dissoluta; panicula erecta, densa, 6—13 cm longa, angusta, pallida; rhachis scaberrima, caeterum glabra; ramorum rhachis gracilis, scabra sed haud hispida; spiculae magnae, subsessiles, in ramis condensatae et regulariter quadriseriatae, tumidae, ovato-globosae, breviter cuspidatae, circa 5 mm longae; gluma I. circa 2 mm vel paulo plus longa, latissima et late ampleetens, sed abrupte acuta quam gluma III. °/; usque fere dimidio brevior, cireiter 9-nervis, ut gluma II. et III. minute hirtulo-scaberula; gluma II. valde convexa, fere hemisphae- rica, in apicem subeonvolutum et subacuminatum abrupte contracta (fere cuspidata), circa 4.54.75 mm longa, eireiter 11-nervis, carina acuta; gluma III. similis sed paulo brevior et dorso impressa, angustior, apice subconvoluto abrupte contracta, paleata; palea scariosa gluma vix quarta parte brevior; gluma IV. (glumella) 3.75 mm longa, valde convexa, cartilaginea, dura, intense nitida, albidula, laevissima (nervis 5 parum conspicuis percursa), tantum apice attenuato-acuminato brevi scaberula; palea paulo brevior, carti- laginea, nitida, dorso plana, marginibus late inflexa.

308

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland. Claro F. Turner, F. L.S., F.R.H.S. etec., tlorae australiensis et praecipue agrostologiae serutatori diligentissimo dedico.

West-Queensland: Grasflächen der Rolling Downs zwischen Hughenden und Cloncurry auf sumpfigen Stellen (Donın, Il. 1910) (Original der Art).

Nord-Australien: Upper Victoria River, F. v. MuELLER.

Eine sehr interessante und kritische Art, die sich an Echinochloa eng anschliesst, zugleich aber auch Beziehungen zu der Gruppe des P. flavidum aufweist. Von den zwei australischen Kechinochloa-Arten ist sie allerdings sehr leicht zu unterscheiden, und zwar von P. colonum bereits durch die grossen Ährchen, den robusten Wuchs und die sehr breiten, an der Basis herzförmigen Blätter, von P. crus galli, mit dem sie in dem robusten Wuchse übereinstimmt, durch das Fehlen der Borsten in der Infloreseenz sowie die in vier regelmässige, dichte Reihen angeordneten Ährehen, und von beiden Arten durch das Vorhanden- sein der in äusserst kurze, kaum 0.5—0.75 mm lange, nicht dichte, angedrückte Haare gelösten Ligula. Im vegetativen Teile, in der Ligula sowie im Bau der Ährehen erinnert das P. Turnerianum einigermassen an das P. globoideum, bei dem allerdings die Ährchen fast monostich angeordnet sind, während andere Arten aus der flavidum-Gruppe in zwei dichte Reihen gestellte Ährchen besitzen.

Meiner Ansicht nach steht die tropisch-australische Art dem afrikanischen P. pyramidale Lam. am nächsten und unterscheidet sich. von diesem hauptsächlich durch die kleinere Ligula, die dichte Rispe und die grösseren Ährchen. Es würde sich somit das P. Turnerianum im System dem P. pyramidatum und sfagninum anschliessen (vergl. über diese und verwandte Arten O. Starr in Dyer Fl. Capensis VII. 394 ff., 1899).

F. v. MueELtER hat aus N. S. Wales (around the lagoons of the Murray River) ein P. lacunarium beschrieben (Trans. and Proc. Victor. Instit. I. 47, 1855), dessen Originalexemplar im Herbarium Kew fast den Eindruck einer depauperaten Form unserer neuen Art macht. Doch konnte ich bei demselben gar keine Spur von einer Ligula vorfinden und da Muerrer selbst in der Originaldiagnose das Vor- handensein einer solchen ebenfalls verneint (»ligule wanting«), wagte ich es nicht, die Murrrer’sche Be- zeichnung für diese Art anzuwenden, und dies um so weniger, als MuELLER ein typisches P. Turnerianum vom Victoria River später als » Panicum sp.« bezeichnete. F. v. MvELLEr hat späterhin (Fragm. VII. 198, 1874) sein P. lacunarium zu einer Varietät von P. crus galli reduziert; er sagt: »Varietatem quoque tantum sistere videtur P. lacunarium; pallidius vireseit; spiculae in paniculam perangustam minus regula- riter dispositae, fere omnino glabrae.«

f) Sectio Hymenachne. 420. P. indieum L.

L. Mant. 1I. 184 (1771), F. v. Mueır. Fragm. VIII. 197 (1874), XI. 129 (1881), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 480 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 624 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1826 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124, 255 (1889), J. H. MA. Usef. Pl. Austr. 100 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 41 (1898), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 473 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 41 (1897).

P. phleoides et arcuatum R. Br. Prodr. 189 (1810).

Geogr. Verbreitung: Tropen der alten Welt. In Australien in Nord-Australien, Queensland und N. S. Wales.

Queensland: bei Yarraba, in den Savannenwäldern der Niederung (Doms, I. 1910); am Logan River (Doms, III. 1910).

421. P. myurus H. B. und K.

H. B. und K. Nov. Gen. I. 98 (1815), F. v. Mueıı. Fragm. X. 114 (1877), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 480 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 624 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1827 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 39 (1897) non Lam.

Hymenachne myuros P. BEAuv. Agrost. 49 t. 10 fig. 8 (1812).

P. serrulatum Rox». Fl. Ind. I. 307 (1832).

P. Hasskarlii STEUD. in ZoLL. Syst. Verz. 54 (1854).

P. acutiglumum et mangaloricum STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 66, 78 (1855).

809

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Australien (Queensland), Amerika. Nordost-Queensland: Harveys Creek (Domıs, XI. 1909); Port Mackay (Anm. DirrricH No. 97).

g) Sectio Hupanicum. 422. P. foliosum R. Br.

R. Br. Prodr. 191 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VIII. 194 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 481 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 624 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1827 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), Sımmonds in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 99 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 43 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 472 (1893).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Queensland: bei Atherton eine sehr stattliche, grosse, durch breite Blätter und grosse Ährchen ausgezeichnete Form (Domix, II. 1910); bei Barcaldine eine gracilere Form mit etwas kleineren Ährchen (Domm, III. 1910).

423. P. australiense Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 271 t. 10 fig. 10, t. 11 fig. 8—12 (1912).

Annuum; culmi e radice fibrosa numerosissimi, fascieulato-caespitosi, medii suberecti, caeteri e basi plus minusve decumbente geniculatim ascendentes, valde ramosi, parte superiore fastigiati, toti foliati, glabri, laeves vel insuper interdum scaberuli, humiles usque 1 dm altı, sed saepe humiliores; folia laminis planis, longe angustatis et acuminatis, subpatentibus, circiter 4—6 cm longis et 2—2.5 mm latis, scaberulis, pro more glabris rarius praesertim ad basin uti vaginis infimis mediisque sat dense setis albidis, paten- tibus, e tuberculis enatis inspersis instructa; ligulae in cilias mediocriter longas dissolutae; paniculae nu- merosae sed breves, circa 2.25—3 cm longae, ramos paucos (2—3) breves, paucispiculatos, simplices, erectos vel demum subpatentes gerentes, parte superiore simplices vel subsimplices; rhachis ramique glabri, scaberuli: spiculae pro specie sat magnae, longiuscule pedicellatae, circa 4 mm longae, late ovato-oblongae, pallidae, glabrae; gluma I. e basi amplectente late ovata, acuta, 5-nervis, nervo medio acute prominulo, quam gluma III. tertia parte usque duplo brevior; gluma II. et III. consimiles, aequilongae, 3.5—3.75 mm longae, ovatae, concavae, tenues, uti gluma I. glaberrimae, laeves, pallidae, 5-nerves, nervis viridibus; gluma IV. (= glumella) multo (circa duplo) brevior, eirciter 1.75 mm longa, valde concava, nitens, ener- vosa; palea paulo brevior; caryopsis ovato-oblonga, laevis, obtusiuscula, glumella et palea subbrevior.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und Yule River (E. CLEmEnT).

P. australiense est species inter congeneras distinctissima, nulla arcte affinis; verosimiliter seriei V1. Paniculatae BENTH. inserenda et prope P. praetervisum collocanda erit. Habitu singulari primo aspectu facile distinguitur, praeterea spicularum structura peculiare esse videtur.

424. P. praetervisum n. sp.

P. adspersum BENTH. Fl. Austr. VII. 481 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 624 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1827 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), F. v. Muerr. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 472 (1893), J. H. MAıp. Man. Grass. N. S. Wales 43 cum tab. (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 440 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 86 (1905) non Trin.!

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, South Australia.

Queensland: bei Hughenden auf den Grasflächen der Rolling Downs verbreitet, auch am Fusse des Mount Walker und an mehreren Stellen längs des Flinders River (Doms, II. 1910); die von mir ge- sammelten Exemplare besitzen durchwegs auf den Ährchenstielen einige sehr lange Haare, was sonst nicht der Fall zu sein pflegt.

Das P. praetervisum steht dem in den Tropen weit verbreiteten P. prostratum Lam. sowie dem westindischen P. adspersum Trın. sehr nahe. Von der ersteren Art unterscheidet es sich durch die grösseren Ährchen und die runzelige Deckspelze. Brntuam hat zwar die zentral-australische Pflanze mit der westindischen Art vereinigt, jedoch nicht ohne Vorbehalt. Das echte P. adspersum Trın. Diss. Gram. Pan. 146 (1826) ist aber doch hinreichend verschieden, wie aus der genauen Beschreibung und der Ab- bildung der Ährchen des Originalexemplars Trıners, die wir beide dem vorzüglichen Werke Hrırcncocks

310.

und Cuases (The North American Species of Panieum, p. 43—44, 1910) verdanken, ersichtlich ist. Es

hat ja grössere Ährchen, behaarte Hüllspelzen ete. Die Beschreibung Bextuam’s bezieht sich aber nicht auf die westindische Pflanze, sondern auf die australische, somit auf unsere neue Art.

Fig. 68. Panieum majuseulum F. v. MvELr. var. pilosum Dom. (Chillagoe). (Verkl.)

425. P. majusculum F. v. Mverr. ex BEnTH.

F. v. MueLt. ex BENTH. Fl. Austr. VII. 482 (1878), F. v. Muerr. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889).

Geogr. Verbreitung: Der Typus der Art bisher nur aus Nord-Australien bekannt. In (Jueensland habe ich folgende Varietät entdeckt:

b) var. pilosum v.n. Differt foliis et praesertim vaginis dense hispido-pilosis. Abbildung: Textfig. 68.

31l

Nord-Queensland: im Chillagoe-Distrikte anscheinend nicht selten, so bei Chillagoe, in den Savannenwäldern nördlich von Chillagoe und am Walsh River (Domm, II. 1910).

426. P. pygmaeum R. Br.

R. Br. Prodr. 191 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 193 (1874), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 484 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 625 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queens]. Fl. VI.

Fig. 69. Panieum pygmaeum R. Br. nach einem Exemplare von Brisbane River. (Schwach verkl.)

1829 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), J. H. MAıpeEn Usef. Pl. Austr. 102 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 45 cum tab. (1898), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 200 p. 1 cum tab. (1898), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 472 (1893).

Abbildung: Textfig. 69.

Geogr. Verbreitung: Queensland (nicht im Nordosten), N. S. Wales.

Süd-Queensland: in den Regenwäldern der Tambourine Mountains nicht selten (Doms, III, 1910). Brisbane River (Am. Dierricn No. 2732).

427. P. brevifolium L.

L. Spee. pl. 59 (1755), Wırıp. Spec. pl. I. 353 (1797), F. v. Muerı. Fragm. VIII. 193 (1874) exel. syn. p. p., XI. 129 (1881) exel. syn., First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889) non auet. fl. americ.

P. ovalifolium Po. Eneyel. Suppl. IV. 279 (1816), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 44 (1897).

P. trichoides Bextn. Fl. Austr. VII. 485 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 625 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden- Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1829 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913) non Sw.!

Geogr. Verbreitung: Von Öst-Indien über Malaya nach China und Australien (Nord-Australien, Queensland); angeblich auch im tropischen Afrika.

Eine sehr kritische Art, welche allgemein mit dem von Mexiko und West-Indien bis nach Süd- Amerika verbreiteten, aber in den Tropen der alten Welt fehlenden P. trichoides Sw. Prodr. Veg. Ind. Oce. 24 (1788) verwechselt wird. Das P. brevifolium L. (wenigstens in Wırupenows IV. Ausgabe der Species plantarum) ist unstreitig mit der indisch-malayischen, von Hookkr f. als P. ovalifolium Poır. be- schriebenen Art identisch, wie auch Hrrcncock und CHase (The North American Species of Panicum in Gontr. Un. St. Nat. Herb. vol. XV. 129, 1910) ganz richtig bemerken. Die australischen Formen stimmen mit den indischen nicht ganz überein, trotzdem wage ich es nicht, sie spezifisch abzutrennen, da ihre Unterschiede nicht genügend stichhaltig erscheinen. Hooker f. erwähnt in der Diagnose, dass die I. Hüll- spelze mit der III. fast gleich lang ist, was aber bei den von mir untersuchten Exemplaren nicht zutrifft, denn ihre erste Hüllspelze ist ebenso wie bei der australischen Pflanze ungefähr halb so lang als die kleinen, verkehrteiförmigen Ährchen. Besondere Beachtung verdienen folgende zwei Formen, deren Ver- hältnis zum Typus der Art noch weiter nachzuprüfen ist:

b) var. Amaliae v. n. Mediocriter altum, panicula diffusa ramosissima, paniculae rhachi et ramis pilis longis, mollibus, patentibus adspersis; spiculis omnino glabris.

Queensland: wahrscheinlich Port Mackay (A. Dietrich No. 2783).

e) var. miputum. P. minutum R. Br. Prodr. 191 (1810). Nordost-Queensland.

428. P. uneinulatum R. Br.

R. Br. Prodr. 191 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VII. 195 (1874), X. 76 (1876), XI. 129 (1881), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 482 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 624 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1828 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 472 (1893), J. H. Main. Man. Grass. N. S. Wales 44 (1898).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Queensland: Am. DierricHn No. 920, 1442,

429. P. marginatum R. Br.

R. Br. Prodr. 190 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 190 (1874) p. p., First Census 130 (1882) et Sec. Census 219 (1889) p. p., BEnrtH. Fl. Austr. VII. 485 (1878) excl. var., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 625 (1863), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1830 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), alle exel. var., J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 100 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 46 cum tab. (1898) excel. var., Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893) excel. var., TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903) exel. var., XXX. 86 (1905).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria. Süd-Queensland: Beech Mountains (Doms, III. 1910).

430. P. strietum R. Br. Prodr. 199 (1810).

P. marginatum var. strietum BENTH. Fl. Austr. VII. 486 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 625 (1883), Catal. Plants Queens]. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1830 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 610 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 307 (1903).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales.

Nordost-Queensland: Savannenwälder bei Yarraba (Douin, I. 1910).

N.S. Wales: Blue Mountains, an zahlreichen Stellen (Doms, IV. 1910).

313 b) var. hirsutum v. n. Excellit vaginis et culmis hirsuto-hispidis.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Don, IV. 1910), stark behaart; One Tree hill bei Brisbane (Dow, XII. 1909), etwas schwächer behaart.

Fig. 70. Panieum subjuneeum Don. (Pentland). (!/s nat. Gr.)

e) var. subtriglume v. n.

Gluma I. minima, ad rudimentum vix conspicuum redacta; caeterum ut typus.

Nordost-Queensland: auf Felsen oberhalb von Yarraba, in einer Höhe von eirca 550 m (Donmin, XII. 1910).

Diese Form mit auf ein winziges Rudiment reduzierter I. Hüllspelze halte ich nur für eine Varietät

des in derselben Gegend von mir gesammelten P. strietum. Auch die Blätter sind sehr charakteristisch, Bibliotheca botanica. Heft 85. 40

=

indem ihre Lamina zuerst abstehend, später zurückgeschlagen ist, was bei ?. strietum oft der Fall zu sein pflegt. Nach J. H. Maıpen (Man. Grass. N. S. Wales 46, 1898) kommen intermediäre Formen zwischen P. strietum und marginatum vor. BENTHAM ist geneigt, ille erstere Art als eine blosse Form von P. mar- ginatum zu betrachten, welche nach dem Abfressen oder Abmähen der ursprünglichen Halme entsteht. Meiner Ansicht nach können jedoch beide als nahe verwandte Arten aufrechterhalten bleiben.

431. P. subjunceum n. sp.

Perenne, multiculme, ramosissimum, durum glaueumque; culmi tenues sed rigidi, teretes, juncei, arcuato-ramosissimi, caespites elongatos plus 5 dm altos intricatos efformantes, ima basi vaginis vetustis glabris subinerassati et ob folia valde distantia maxima ex parte nudi; foia parva, ab invicem valde remota (i. e. internodiis conspicue breviora); vaginae plerumque circa 2 cm longae, pilis longissimis, eul- morum diametrum aliquoties superantibus, tenuibus, patentibus, albidis hirsutae, ad orificium ligulae loco longe ciliatae; laminae setaceo-convolutae, junceae, teretes, glabrae, patentes, brevissimae, raro 2 cm longae; panicula ad spicam simplicem brevem (circa 2 cm longam) haud densam redacta; spiculae sub- sessiles alternae circa 3.5 mm vel paulo plus longae, anguste oblongae, haud tumidae; gluma I. scariosa, minima, bracteiformis, eirca 0.3 longa; gluma Il. circa 2.75 mm vel paulo plus longa, ovato-lanceolata subscariosa, 5-nervis, glabra, apice obtuso minime ciliata; gluma III. paulo longior, obseure 7-nervis, glabra, apice eodem modo obtusa et fimbriolata; gluma IV. laevis sed nervis 7 conspicuis subtilibus per- cursa, paulo longior (circa 3 mm vel paulo plus longa); palea quam gluma paulo brevior; antherae lineares, plus 2 mm longae.

Abbildung: Textfig. 70.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland (Domimn, II. 1910).

Species xerophila eximia, affinitate aliguantum dubia. Notis nonnullis P. gracile revocat, als ad P. rarum spectat, quod quidem spica simpliei convenit, sed tamen spicularum structura (gluma I. = dimi- dia II.) et rhachi protracta aristiformi omnino recedit.

432. P. lachnophyllum BenTt#.

BentH. Fl. Austr. VII. 486 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 625 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), a Fl. VI. 1830 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), F. v. Muerr. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889).

Geogr. Verbreitung: Queensland.

b) var. tropicum. Differt a varietate Zypica in Queenslandia meridionali nascente praecipue foliorum laminis omnino glabris vel subglabris, vaginis parce hirsutis vel glabrescentibus.

Abbildung: Textfig. 71.

Nordost-Queensland: Regenwälder zwischen Allumbah (= Yungaburra) und Lake Eacham, sowie bei Atherton (Domin, II. 1910).

Der Typus der Art (allerdings nur zwei von (. Stuart gesammelte Stücke!) besitzt auf beiden Seiten dicht weichhaarige Blätter sowie zottige Scheiden und zeigt ausserdem sowohl auf den Scheiden als auch auf der Spreitenunterseite dichte, kurze (Jueradern; diese grübelige Retikulation fehlt jedoch bei unseren Pflanzen oder ist nur schwach angedeutet, doch sonst stimmt der Aufbau der Ährchen mit dem Typus vollkommen überein. Das P. lachnophyllum ist sicher nicht mit P. marginatum, für dessen Varietät es zu halten F. v. MuELLER geneigt war, sondern mit P. sarmentosum am nächsten verwandt.

433. P. sarmentosum Roxe. s 4 7 Roxe. Fl. Ind. I. 308 (1820), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 54 (1897). +‘

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien über Malaya nach Tonkin und China. In Australien (Queensland) nur die folgende Varietät:

315

b) var. Prenticeanum.

P. Prenticeanum F. M. Baır. 3rd. Suppl. Syn. Queensl. Fl. 82 (1890), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1831 (1902), Compreh. Catal. 610 fig. 589 (1913).

Abbildung: Textfig. 72.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern des Cairnser Distriktes nicht selten, so z. B. am unteren Barron River, bei Harveys- und Babinda Creek, am Russell River (Dow, XII. 1909 II. 1910).

Fig. 71. Panieum lachnophyllum BeEntH. var. tropieum Don. (Lake Eacham). (Verkl.)

Dieselbe Varietät hat auch Datvachy in der Rockingham Bay gesammelt (in einer sehr stattlichen Form mit bis über 1 cm breiten Blättern). Auf diese Pflanze bezieht sich wohl das P. incomptum Trıx., welches F. v. MurLLER in Fragm. X. 76 (1876) erwähnt und das von BentHam (Fl. Austr. VII. 489, 1878) bezweifelt wurde.

Ich habe mein eigenes reiches Material sowie auch ein Originalexemplar BAıLrys mit dem P. sarmen- tosum verglichen und bin überzeugt, dass die australische Form nur eine durch kleinere, ovale Ährchen, eine dichtere Rispe und fast ganz kahle Ährchenspitzen charakterisierte Varietät der letztgenannten Art darstellt.

83516

454. P. Buncei F. v. Mvrrn. ex BEnTH.

F. v. Murtr. ex Bextm. Fl. Austr. VII. 487 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 626 (1883), Catal. Plants Queensl.

55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1830 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), F. v. Mueır. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Queensland. West-Queensland: bei Barcaldine (Dow, III. 1910). Der zweite Standort dieser Art!

Fig. 72. Panieum sarmentosum Roxe. var. Prenticeanum (F. M. Baır.) Dom. (Russel River). (Stark verkl.)

435. P. subxerophilum n. sp.

Annuum (an paucienne?), durum, glaucescens; culmi numerosissimi, erecti, copiose virgato-ramosi, circa 5 dm alti, leviter striati, duri, glabri, fere ad apicem foliati; folia ab invicem valde distantia, inter- nodiis multo breviora et culmi propterea maxima ex parte nudi; vaginae breves, glabrae, primo culmum arcte amplectentes, postremo plus minusve patentes; ligula scariosa, subelongata (circa 1 mm longa), integra; laminae vaginis longiores, circa 4—8 cm longae, molles (nec rigidae), glabrae, nunc planae et

317

usque fere 2 mm latae, sed plerumque plus minusve involutae et setaceo-acuminatae; panicula gracilis, diffusa, laxa, usque 15 cm longa, sub flore valde expansa et lata, post anthesin contracta; rhachis et paniculae rami capillares, plus minusve flexuosi, ab invicem distantes, elongati (rami infimi usque 10 em longi et laxe pauciramosi), alterni vel hie inde pseudo-oppositi; spiculae parvae, fuscae, oblongo-ellipticae, obtusiuseulae, circa 2 mm longae, glabrae, laterales breviter, terminales longiuscule pedicellatae; gluma 1. acuta quam spiculae dimidium paulo vel interdum eonspieue longior, 5-nervis sed nervis 2 lateralibus

Fig. 73. Panieum melananthum F. v. Muerr. nach Exemplaren vom Fusse der Beech Mts. (Stark verkl.) (rt?

plus prominentibus, opaca, margine angusto albo-scariosa; glumae 1. et III. subaequales, late ovatae, subacutae; gluma III. plus minusve intense colorata (interdum subnigrescens), 5—7 nervis, nervis promi- nulis; gluma IV. pallida, nitida, nervis obsoletis; palea quam gluma paulo brevior.

Queensland: bewaldete Sandhügel der Dividing Range bei Jericho (Domm, III. 1910). Species P. bicolori affınıs, sed jam habitu, ligula integra (nec ut in P. bicolori in cilias dissoluta), spieulis obtusiusculis ete. facile distinguenda.

436. P. melananthum F. v. Muerrr.

F, v. Muerr. in Trans. Vietor. Instit. I. 47 (1855), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), Bentn. Fl. Austr. VII. 488 (1878), F. M. Bar. Syn. Queensl. Fl. 626 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1831 (1902), in Queensl. Agric. Journ. NNVI. 69 (1911), Compreh. Catal. 610 (1913), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 254 (1889), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 100 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 48 (1898), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 472 (1893), TURNER Austr. Grasses 40 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 307 (1903), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. NIX. 71 (1906), PEacock in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.105 p. 3 cum fig. (p. 6) (1907) non Trın.!

P. coloratum F. v. MuErt. Fragm. VII. 192 (1874) non L.!

Abbildung: Textfig. 73.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria.

Süd-Queensland: feuchte Wiesen in der Mulde zwischen Tambourine und Beech Mountains (Donmis, Ill. 1910).

437. P. prolutum F. v. Mvueıı.

F. v. MverrL. in Trans. Victor. Instit. I. 46 (1855), Fragm. VII. 192 (1874), First CGensus 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 490 (1878), F. M Baır. Syn. Queensl. Fl. 627 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1833 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 100 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 51 (1898), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 265 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), TURNER Austral. Grasses 42 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 308, 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905).

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Victoria, South Australia, (? Queensland).

Ob diese Art in Queensland wächst, ist mir unbekannt. Es werden zwei Standorte genannt, doch gehört der erstere (Gondamine River) zur folgenden Art, während die Pflanze von Armadilla, welche auch F. v. MvELLer (Fragm. ]. ce.) zu seiner Art zieht, im Herbarium Kew nicht vorhanden ist. Baırey führt keinen anderen Standort an.

438. P. queenslandicum Dom. Dom. in Fedde Repertor. X. 58 (1911), F. M. Baıt. Compreh. Catal. 610 (1913).

P. proluto affine; densiuscule caespitosum, rigidum ; folia innovationum culmeaque infima numerosa, elongata, rigida, omnia convoluta, prominule striata unacum vaginis glaberrima laeviaque subglauca, apice subulata, cum vaginis 20—25 cm longa, 0.75 mm (dum convoluta) vel raro fere 1 mm lata; ligulae scariosae, conspicuae, glabrae, circa 0.75—1 mm longae, truncatae, plus minusve laceratae vel in lacinias ciliiformes apice solutae; culmi graciles, paucinodi, erecti glabri, usque supra medium foliati,. sine paniculis eirca 28 cm alti; nodi glaberrimi; folia culmea longe vaginata, vaginis culmum laxe amplectentibus paniculamque juvenilem obtegentibus, laminis convolutis, longioribus; lamina folii eulmei supremi paniculae medium superans; panicula circiter 16 cm longa, latissima, laxissima, basi ramos 4 verticillatos, elongatos, rigidius- culos, patentes, usque plus 15 cm longos emmittens; paniculae rami superiores pauci, alterni, subsimplices, distantes, paucispiculati; rhachis ramique primarii glaberrimi laevesque; paniculae rami infimi vertiecillati ramulis secundariis, elongatis, patentibus, distantibus, gracilibus, tantum parte superiore spiculas paucas gerentibus instructi; spiceulae solitariae, longe pedicellatae, pedicellis saepe plus 1 cm longis, sed saepius spiculae geminae approximatae, altera longe, altera breviter pedicellata; spieulae iis P. proluti similes, circa 3.25 mm longae, glumis minus rigidis, nervis parum prominentibus pereursis; gluma I. ovato-lanceolata, acuta, 3-nervis, quam spicula tertia parte brevior, gluma II. et III. acutae vel subacuminatae, usque 4 mm longae; gluma IV. (glumella) conspicue bevior, subacuta, nitens, sub fructu oblonga, tantum circa 2.50 mm longa et vix 1 mm lata; palea nulla.

Queensland: Condamine River (Hartmann).

Bentwam führt das beschriebene Exemplar unter P. prolutum F. v. Muerr. an, doch diese Art ist durch ihre kürzeren und breiteren Blätter (die flache Blattspreite ist volle 4 mm breit), die zusammen- gesetzte Rispe mit zahlreichen, graeilen, verzweigten Ästen, von denen die untersten genähert, aber nicht quirlständig sind, durch die zahlreichen Ährchen, die sehr rauhe Rhachis sowie die rigiden, stark ge- neryten Spelzen hinreichend verschieden.

319

439. P. maximum Jaco.

Jacq. Coll. Bot. I. 76 (1786), Icon. Pl. Rar. I. t. 13 (1811—16), F. M. Baır. 2nd. Suppl. Syn. Queensl. Fl. 63 (1888), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1829 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), Bernays in Proc. Roy. Soc. Queensl. VII. 51 (1891), Mc Keown Experim. Grasses (Agric. Gaz. N. S. Wales) 3 (1896), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 49 (1897), GoRMAN in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 901 p. 2 cum fig. (1905).

P. polygamum Sw. Prodr. Veg. Ind. Occ. 24 (1788).

P. laeve Lam. Tabl. Encyel. I. 172 (1791).

P. altissimum Brouss. Elench. Hort. Monsp. 42 (1805).

P. jumentorum Pers. Syn. I. 83 (1805).

P. scaberrimum Lac. Gen. et Spec. Nov. 2 (1816).

P. trichocondylum STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 74 (1855).

Geogr. Verbreitung: heute in den Tropen und Subtropen beider Hemisphären verbreitet, wird auch oft (so z. B. mehrfach in Ost-Indien) kultiviert und verwildert leicht. Einige suchen seine ur- sprüngliche Heimat im tropischen West-Afrika (cf. Teımen, Handb. Fl. Geyl. V. 154, 1900), von wo es um das Jahr 177% nach Jamaika eingeführt wurde; nach anderen soll es im tropischen Amerika, wo es heutzutage von Florida bis nach Venezuela und Brasilien verbreitet ist, ursprünglich wild gewesen und von dort erst in die Tropen der alten Welt gelangt sein (vergl. hierüber Hırcacock und Chase, North American Panicum 78—80, 1910). In Australien nur eingeschleppt oder kultiviert.

Nordost-Queensland: bei Yarraba (Domis, I. 1910); bei Atherton als Unkraut (Domin, II. 1910).

440. P. proliferum Lam. Lam. Eneycl. IV. 747 (1797), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 50 (1897).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären, doch nach Starr kommt der Typus der Art (var. typicum) nur ın den atlantischen Staaten Nord-Amerikas vor. In Australien (Nord-Australien, Queensland) bloss die folgende Varietät:

b) var. paludosum Starr in Dyer Fl. Gap. VII. 407 (1899).

P. paludosum Roxe. Fl. Ind. I. 307 (1820). P. decompositum var. paludosum Trın. Cat. Ceyl. Pl. 105 (1885). P. proliferum F. v. MuELL. Fragm. VII. 191 (1874), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1833 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913).

Ich habe folgende Exemplare untersucht:

Nord-Australien: Victoria River (F. v. MurLLER).

Queensland: Kings Creek (Bowman); Brisbane River (F. M. Baıter); Archers Lagoon (LEICHHARDT), eine ungemein robuste Form mit weichen, über 1 cm breiten Blättern, dicht beblätterten Halmen, hervorragend genervten Spelzen; die Pflanze stand, wie es bei dieser Art in der Regel der Fall ist, mit ihrem unteren Teile im Wasser.

441. P. decompositum R. Br.

R. Br. Prodr. 191 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VI. 86 (1867), VIII. 191 (1874) in nota, in Landsbor. Explor. Austr. 122, Pl. North-West. Austr. 19 (1881), First Census 130 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 219 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 489 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 626 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1832 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 102 (1884), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 51, 97 (1889) p. p., Man. Grass. N. S. Wales 49 (1898) p. p., Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 182 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), TuURNER Austral. Grasses 36 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 308, 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905), Mc Donatp in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.390 p. 11 (1908).

Geogr. Verbreitung: ganz Australien, im Innern. a) var. typicum Don. in Journ. Linn. Soc. XLI. 269 (1912).

West-Queensland: zwischen Hughenden und CGloncurry auf den Grasflächen der Rolling Downs an mehreren Stellen; bei Winton; bei Longreach; bei Barcaldine etc. (Domm, II.—III. 1910).

b) var. acuminatissimum Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 269 (1912). Excellit foliis elongatis, angustis, acuminatissimis, perfecte laevibus vel rarius scabris, vaginis glabris laevibusque, ligulis elongatis, parte inferiore integris parte superiore lacerato-ciliatis vel in cilias

320°

dissolutis, panieula minore, rhachi scabra, ramis ramulisque patentibus, strietioribus, scabris, spieulis saepe singulis, gluma 1. scariosa, latissima, truncata sed subacuta.

«) f. laevifolia Don. 1. c. 270 (foliis unacum vaginis perfecte glabris laevibusque); 3) f. seaberula Don. 1. ec. 270 (foliis praesertim in pagina superiore scabris).

Nordwest-Australien und South Australia.

e) var. scaberrimum Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 270 (1912).

Varietati praecedenti affine, foliis elongatis, acuminatissimis sed ad laminae basin latioribus (usque | em vel paulo plus latis), in pagina superiore et ad margines scaberrimis, subtus perfecte laevibus, va- ginis setis brevibus subereetis valde hispidis, ligulis parte basali integris, paniculae rhachi valde scabra, spieulis majusculis.

Nordwest-Australien (E. CrEmEnT).

d) var. utile Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 270 (1912).

Differt a typo praecipue gluma IV. intense nitente, luride olivaceo-viridi, nervis 5—7 manifeste striata; eaeterum habet folia fere laevia, rhachin scabram, paniculam valde decompositam, demum divari- catam, glumam I. truncatam, obtusam vel obsceure dentatam, brevem, glumam II. et III. 7-nervem.

Nordwest-Australien (E. GLEemenn).

Specimina numerosa sed parte basali destituta, quam ob causam dijudiecare nequeo, utrum planta perennis an annua sit. Forsan species diversa. P. psilopodium gluma I. acuta, gluma II. 11-nervi facile dignoseitur.

442. P. seminudum n. sp.

Annuum vel paucienne, valde elatum sed gracile; culmi cum panicula saepe plus 8 dm alti, gla- berrimi, foliati; folia vaginis breviter pilosis (pilis e tubereulis enatis), laminis sat longis, planis, eirca 3 mm latıs, mollibus, viridibus, multinerviis, glabris vel subglabris instructa; ligula brevissima, ciliato- lacerata; panicula maxima, laxissima, plus 6 dm longa; paniculae rami alterni, capillares, valde distantes, elongati, suberecto-patentes; ramı ramulique tantum apice spieuligeri, caeterum nudi; spieulae longe pedi- cellatae 3.5 mm vel paulo plus longae, glabrae; gluma I. spieulae dimidium longitudine superans, circa 2.5 mm longa, subquinquenervis (nervis 2 minus prominulis) subacuta; gluma Il. 7-nervis (nervis promi- nulis) subacuta vel obtusiuscula, paleata, sed palea eirca '/s longitudinis glumae attingente; gluma II. glumam II. omnino aequans; gluma IV. quam praecedentes manifeste brevior, circa 2 mm longa et 1.90 mm lata, nitidissima, laevissima, sed nervis 5 obscure striata, obtusa, ovato-oblonga.

Nordost-Queensland: Savannenwälder bei Yarraba (Domrn, I. 1910).

Diese Art ist mit P. deschampsivides verwandt, unterscheidet sich aber sofort durch die sehr charakteristische Inflorescenz.

b) var. cairnsianum v.n.

Differt foliis densius pilosis, spieulis paulo majoribus et gluma I. paulo longiore, gluma II. et III. plus obtusa quam glumella haud tantopere ac in typo breviore.

Abbildung: Textfig. 74.

Nordost-(Queensland: bei Cairns (Domın, XII. 1909).

443. P. deschampsioides n. sp.

Annuum, paueiculme, erectum, circa 3 dm vel paulo plus altum; culmi gracillimi, glabri usque fere ad paniculam foliati, nodis glaberrimis; folia mollia, viridia, pilosa raro glabrescentia; vaginae tenues, pilis brevibus, patentibus, basi pappilosis sparse hirsutae, superiores totae vel parte inferiore glabrae; laminae molles, planae, 1—2 mm latae, mediocriter (raro plus 5 cm) longae, sparse pilosae; ligula in cilias breves dissoluta; panicula capillaris, effusa, laxa, valde ramosa, usque plus 2 dm longa, sed longitudine

Eee

manifeste angustior; paniculae rami distantes, alterni, suberecti, plus minusve flexuosi;: ramuli tenuissimi, diffusi; spieulae circa & mm longae, subglabrae (i. e. sub lente tantum minutissime pilosulae), omnes longe pedicellatae, pedicellis flexuosis quam spieulae ter usque quinquies longioribus; gluma I. obtusiusceula obtusave, quam spicula tantum '/» vel °/s brevior, prominule 5- vel 7-nervis; gluma 1. et III. similis,

Fig. 74. Panieum seminudum Don. var. eairnsianum Don. (Cairns). (2/s nat. Gr.).

sed haee paulo longior, utraque ovato-lanceolata, subacuminata, prominule multinervis, quam gluma IV. fere duplo longior; gluma III. paleata, palea quam gluma ipsa breviore; gluma IV. laevissima, nitida enervis, vel uninervis (subcarinata), oblongo-elliptica, utringue obtusiuseula, tantum ca 1.5 mm vel paulo plus longa.

Queensland: am Castle Hill bei Townsville nicht selten (Doms, II. 1910). Ausser der typischen, gracilen Form auch eine sehr stattliche 5 dm hohe, die aber sonst mit der Art gut übereinstimmt. Bibliotheca botaniea. Heft 85. al

Das P. deschampsioides ist eine markante Art, von P. Mitchellii durch den Bau der Ährchen. von P. effusum ausserdem durch die kahlen Noden leicht zu unterscheiden.

444. P. Mitehellii Brntu.

Bextn. Fl. Austr. VII. 489 (1878), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 626 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1832 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913), F. v. Muerr. Pl. North-West. Austr. 13 (1881), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 101 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 49 (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 440 (1903), NXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905).

Geogr. Verbreitung: Australien (in allen. Staaten, in West-Australia jedoch nur im Norden).

Queensland: im Chillagoe-Distrikte mehrfach auf den Karsthügeln (»Bluff«), so gleich in der Nähe des Städtechens sowie am Lions Head Bluff (Donmm, II. 1910).

445. P. effusum R. Br.

R. Br. Prodr. 191 (1810), Bent. Fl. Austr. VII. 488 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 626 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1832 (1902), in Queens]. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 610 (1913), F. v. Muerr. First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 98 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 49 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904), SImMonDs in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 190, 266 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), TURNER Austral. Grasses 37 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 308, 440 (1903), NXIN. 178 (1904), XXX. 86 (1905), Mc KEeown Experim. Grasses (Agrie. Gaz. N. S. Wales) 3 (1896), BENNETT in Proc. Roy. Soc. (Jueensl. XIX. 71 (1906).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales und angeblich auch in allen übrigen Staaten Australiens.

Queensland: Savannenwälder bei Pentland, in der Richtung gegen Mount Remarkable (Doms, ITza910):

b) var. hispidissimum v. n. Excellit foliis unacum vaginis densissime longe hispido-pilosis, lJaminis elongatis, longe acuminatıs, paniculas attingentibus, paniculae rhachi ramisque plus minusve sparse pilosis, spiculis paulo minoribus.

Nord-Queensland: dürre Karsthügel bei Mungana im Chillagoe-Distrikte (Douıs, IH. 1910). Durch die Behaarung auf den ersten Blick äusserst auffallend, sonst aber mit dem Typus der Art übereinstimmend. i

ce) var. subleiophyllum v. n.

Excellit vaginis plerumque glaberrimis exacteque laevibus, laminis subtus glabrescentibus, supra pilis brevibus, appressis, sparsis, e tuberculis minutis enatis vestitis vel glabrescentibus, nodis pilis longis paucis barbatis vel glabrescentibus, spieulis submajoribus, gluma IV. circa 2 mm longa.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Domin, III. 1910).

Eine sehr merkwürdige Form, welche ein noch weitgehenderes Extrem darstellt als die var. con- vallium (F. v. Mverr.) F. M. Baır. Die Deckspelze ist um 0.5 mm länger als beim Typus sowie der vorigen Varietät, sie ist auch beiderseits mehr stumpflich.

446. P. simile n. sp.

Densiuseule caespitosum, pluriculme, verosimiliter paucienne, subglaucescens; culni graciles, elati, usque plus 5 dm altı, supra medium foliati, glabri sed nodis praesertim inferioribus breviter barbati; folia haud rigida; vaginae striatulae, glaberrimae vel tantum ad orificium ciliatae; ligula in eilias dissoluta; laminae elongatae, anguste convolutae, glabrae laevesque, eae foliorum inferiorum vaginis aliquoties longiores, saepe 2 dm et ultra longae; panicula laxissima, 15—20 cm longa, pauciramosa; rami capillares, patentes (sed haud divaricati), alterni, ab invicem valde distantes, flexuosi sed strieti, pauciramulosi, basi nudi nee spieuligeri; spieulae longiuscule pedicellatae, fere 3 mm longae, glabrae; gluma I. quam spieulae dimidium longior, acuta, 5-nervis, nervis haud prominulis; gluma Il. 7 (vel interdum sub 9) nervis (nervis haud prominulis), late ovata, acuta, scariosa, eireca 2.75 mm longa; oluma Ill. similis, subaequilonga, plerumque

323

subobseure 5-nervis, paulo angustior, subacuta, fere scariosa, paleata, palea gluma media paulo longiore; gluma IV. glumis praecedentibus multo brevior, laevissima, nitidissima, olivaceo-viridis, leviter 5-nervis.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland; Savannenwälder bei Pent- land (Domm, II. 1910). Am Cape Grafton bei Yarraba sammelte ich (I. 1910) eine Form mit zum Teil flachen Blättern, die aber sonst ziemlich gut übereinstimmt.

Das P. simile ist mit P. trypheron, effusum und capillipes verwandt, doch von allen diesen Arten hinreichend verschieden. Das P. effusum unterscheidet sich sofort durch die ausserordentlich grosse, reich verzweigte Rispe, die bei allen Formen und Varietäten dieser ziemlich polymorphen Art erhalten bleibt. Das P. capillipes ist bereits durch die sehr kurze I. Hüllspelze sowie durch die Ausbildung der Deckspelze verschieden. Das vom tropischen Afrika über Vorder-Indien und Borneo bis nach China verbreitete P. trypheron ScHuurt. steht unserer Art am nächsten, doch unterscheidet sich das P. simile durch seine Grazilität, die schmalen, mehr oder weniger eingerollten Blätter, die kleineren Ährchen, die nicht kuspidate I. Hüllspelze, die dünnere Konsistenz der Spelzen sowie die wenig hervortretenden Spelzennerven.

447. P. trachyrhachis BEnTtH. (em. Donm.).

BENTH. Fl. Austr. VII. 490 (1878) s. em., F. v. Muert. Fragm. XI. 129 (1881), First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889) alle p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 627 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queens]. Fl. VI. 1833 (1902), Compreh. Catal. 610, alle p. p. (s. em.), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 103 (1889) p. p., Domin in Fedde Repertor. X. 59 (1911).! P. virgatum F. v. MuerL. Fragm. VIII. 192 (1874) p. p., non L.

P. trachyrhachis verum excellit statura robustissima, eulmis robustis, valde elatis, foliis scabriuseulis, margine scaberrimis, panicula maxima, decomposita, gluma I. conspicue aristulato-mucronata (aristula ciliata) et arista inclusa quam spicula sublongiore, paniculae rhachi ramisque sceberrimis.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien; ich habe folgende Exemplare untersucht:

1. Victoria River (Ersey), forma panicula pallida, plus 4 dm longa.

2. Victoria River (ELsey), f. colorata (spieulis coloratis).

3. Arnhems Land (M’Kınray).

4. Port Darwin (F. Schutz).

Die letzteren Exemplare sind die einzigen, die gut erhaltene Blätter besitzen. Es sind dies sehr stattliche, robuste Pflanzen, deren Halme mit der Blattscheide im Durchmesser mehr als 1 em messen und deren Blattscheiden und Halme bläulich bereift sind (welches Merkmal vielleicht für alle Formen charak- teristisch, aber bei den nicht besonders gut präparierten Exemplaren nicht mehr festzustellen ist). Das P. trachyrhachis scheint meist mit seiner Basis in Wasser oder Sumpf zu wachsen, worauf die zahlreichen faserigen Wurzeln hindeuten. Die Länge der Rispe übertrifft bei einigen Exemplaren von Port Darwin 75 cm.

448. P. Shirleyanum n. nom. ı,

P. Benthami Dom. in Fedde Repertor. X. 59 (1911), F. M. Baır. Eomprei: Catal 610 (1913) non StEun.!

P. trachyrrhachis var. tenwior BENTH. Fl. Austr. VII. 490 (1878), J. H. Maın. Man. Grass. N. S. Wales 51 (1898), F.M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1833 (1902), Compreh. Catal. 610 (1913); omnes p. p., i. e. planta ex insulis Percy Island dietis exclusa.

P. trachyrhachis J. H. MAaıp. Man. Grass. N. S. Wales tab. ad p. 50 (1898).

P: trachyrhachi Bentu. affıne, sed excellit statura minori, folüs planis, nune angustioribus tantum 2—2!/, mm latis, nune usque 7 mm latis, mollioribus, unacum vaginis glaberrimis laevibusque, margine laminae quoque laevi (nec ciliato-scaberulo), panicula decomposita, sed breviore, haud plus 3 dm longa, rhachide ramisque paniculae parum scabris usque fere laevibus, spiculis longius pedicellatis, gluma prima quam gluma secunda non multum attamen conspieue breviore, acuta, sed haud aristulata.

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N.-S.-Wales.

Queensland: Peak Downs (F. v. MvELLER); Springsure (Wurh).

Hierher gehört wahrscheinlich auch das »P. trachyrhachis BEnTH.« bei Turner in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 440 (1905), XXIX. 178 (1904), XXX. 86 (1905) sowie bei Bennett in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

1 Hierher gehört vielleicht auch das P. trachyrhachis BENTH. bei PALMER in Proc. Roy. Soc. N.-S.-Wales XVII. 109 (1884).

Die erwähnte var. tenuior Benrtu. umfasst diese Art und das gänzlich verschiedene und nicht nahe verwandte P. aequabile.

449. P. chillagoense n. sp.

Annuum, eaespitosum, plurieulme; culmi e basi subgenieulata ascendentes, glabri laevesque, basi subrobusti supra graciles, usque ad paniculam foliati, nodis glabris; folia mollia; vaginae striatae, maxima ex parte glaberrimae, tantum apicem versus pilosae; laminae subpatentes, lineares, acuminatae, planae, circa 5 mm latae, pilis basi tubereulatis subpatentibus utrinque sat dense vestitae; ligula in cilias densas dissoluta; panicula decomposita, juvenilis vagina folii culmei supremi arcte clausa, plus 2 dm longa, laxa; paniculae rami inferiores approximati superiores distantes, omnes iteratim ramulosi; rhachis, rami ramulique valde scabri et plus minusve flexuosi; spiculae omnes longe pedicellatae, ovatae, interdum violaceo-colo- ratae, circa 3.25 mm longae, glabrae; gluma I. 3 mın longa, late ovata, acuta, amplectens, nervis 3 sat eonspieuis pereursa; glumae sequentes stipitibus circa 0.2 mm longis ab invicem remotiuseulae; gluma II. ovato-lanceolata, acuta, sine stipite vix 3 mm longa, 5-nervis; g/uma III. similis sed angustior, fere acu- minata, 3-nervis et palea parva instructa; gluma IV. laevis, ovato-elliptica, obtusa, eirca 1.5 mm longa et 0.7 mm Jata.

Nord-Queensland: dürre Savannenwälder bei Chillagoe (Domin, II. 1910). Steht dem P. Shirleyanum nahe, ist jedoch durch die Behaarung und den Aufbau der Ährchen zu unterscheiden. Leider ist mein Material ziemlich arm und besteht überdies nur aus jungen Pflanzen.

115. Ichnanthus P. BeAuv.

450. I. pallens Munko ex BeENnTH.

Munro ex BENTH. Fl. Honsk. 414 (1861), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 60 (1897), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1833 (1902), Compreh. Catal. 511, fig. 590 (1913).

Janicum pallens Sw. Prodr. 23 (1788).

P. vicinum F. M. Baır. 3rd. Suppl. Syn. Queensl. Fl. 82 (1890), Catal. Plants Queensl. 54 (1890).

P. nitens MERRILL in Public. Gov. Labor. Manila XVII. 8 (1904).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären, in Australien nur in (Queensland und zwar bisher nur im Cairnser Distrikte, wo er in den Regenwäldern zerstreut vorkommt. Ich sammelte diese Art am Harveys Creek, Russell River und bei Yarraba, wo sie gemeinschaftlich mit der zierlichen Leptaspis Banksii wuchs.

116. Axonopus P. Brauv.

451. A. semialatus Hook. f.

Hook f. Fl. Brit. Ind. VII. 64 (1897), F. M. Baız. Queensl. Fl. VI. 1836 (1902). Compreh. Catal. 611 (1913).

Panicum semialatum R. Br. Prodr. 192 (1810), F. v. MueLr. Fragm. VIII. 196 (1874), in Landsbor. Explor. Austr. 122, First Census 130 (1882), Sec. Census 219 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 472 (1878), F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 622 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), SIMMonDS in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 126 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 103 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 33 cum tab. (1898), MoorE, Handb. Fl. N. S. Wales 470 (1893).

Urochloa semialata KuntH Revis. Gram. I. 311 (1829).

Oplismenus semialatus DESv. Opusc. 81 (1831).

Coridochloa semialata NEES in Edinb. New Phil. Journ. XV. 381 (1833).

Panicum viaticum GRIFF. Icon. Pl. Asiat. t. 145 (1851).

Arundinella Schultzii BEntH. Fl. Austr. VII. 545 (1878), F. v. Muerr. First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Mauritius, Süd-Afrika, China, Philippinen, Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales).

(Jueensland: sehr verbreitet, so z. B. am Mount Remarkable bei Pentland (Doms, II. 1910); Savannenwälder der Niederung bei Yarraba, eine kahlblättrige Form (Domm, I. 1910); Atherton (Doxis, II. 1910); One Tree hill bei Brisbane (Domm, XI. 1909); am Logan River (Domis, III. 1910); Stradbroke Island (Domm, IV. 1910) ete. South Perey Island (H. Tryon), eine Form mit grossen Ährchen und fast vollkommen kahlen Blättern.

325 °

Der charakteristische Flügelrand breitet sich erst zur Fruchtzeit aus, wodurch Exemplare in un- gleicher Entwicklungsstufe auf den ersten Blick ein recht verschiedenartiges Aussehen bekommen. Die erste Hüllspelze ist oft fünfnervig; die Grösse der Ährchen ist recht variabel, ebenso wie die Behaarung der Blätter.

452. A. Maidenianus n. sp.

Annuus, laxe fasciculato-pluriculmis; culmi graciles, inferne (quoad nudi) longe hispidi supra glabri sed scaberuli, e basi geniculata erecti, simplices, cum paniculis 5 usque plus 7 dm alti, nune usque ad apicem foliati, nunc insuper longe exserti; folia textura tenui; vaginae pallidae, pilis albidis, patentibus, longis, eulmorum diametrum superantibus, e tuberculis enatis sat dense hispidae; /aminae patentes, lan- ceolato-lineares, acutae, basi subauriculatae, eodem modo (in pagina inferiore et ad margines densius) hispidae, breves, planae, circa 5—8 cm longae et 5—6 mm latae, tenues sed margine nervo albo, carti- lagineo, subundulato, scabro cinetae, nervis numerosis vix conspicuis sed scaberulis striatae et costa media albidula preesertim in pagina inferiore prominula percursae; Zigula ad cilias redacta; panicula e ramis plerumque 4 pseudovertieillatis longioribus et 2 superpositis (ab illis circa 1.5—4 cm remotis), brevioribus sed propterea cum inferioribus aeque altiıs composita; paniculae rami inferiores 10—15 em longi, omnes capillares, primo erecti, demum aliquantum patentes (nee divaricati), scaberrimi sed caeterum glabri, plus minusve flexuosi; spiculae secus rhachin dispositae, plerumque binae, erectae, pallidae, subnitentes, anguste ovatae, sine arıstis 3.5—4 mm longae, una brevius, altera longius pedicellata, pedicellis capillaribus, sub spieulis articulatis cum spieulis aequilongis vel sublongioribus; gluma I. ovato-acuminata (haud mucronata), fere tota scariosa, 3-nervis, glabra, 2.75 mm longa; gluma I. usque 4 mm longa, late ovata, acuminata (nec mucronata), omnino scariosa, nitidula, nervis 3 subtilibus percursa, utrinque glabra sed ad margines et basi pilis densis, sericeis, erectis, longissimis (glumam longitudine adaequantibus), argenteo-nitidis liberisque instructa; gluma Ill. cum I. aequilonga sed omnino laevis, membranacea, enervis, marginibus breviter involutis; gluma IV. ovata, acuminata, circa 3 mm vel paulo minus longa, dorso subconvexo breviter 3-nervis, laevis, minutissime (sub lente tantum) granulato-striatula, aristula setiformi, erecta, quam gluma sublongiore munita; palea cum gluma IV. forma et dimensionibus congrua sed acuta, enervis, plana, marginibus tantum breviter inflexis; stamina 3; antherae anguste lineares, opacae, eirca 1.25 usque 1.35 mm longae et 0.25 mm Jatae.

Abbildung: Textfig. 75.

Nord-Queensland: im Chillagoe-Distrikte verbreitet (Dom, Il. 1910), so in den dürren Savannenwäldern bei dem Städtchen selbst, am Fusse des Metal Mountain, bei Mungana ete.

Diese Art, welche ich zu Ehren des Herrn J. H. Maıpen, F.L. S., Direktor des botanischen Gartens und Staatsbotaniker zu Sydney benannt habe, ist von 4A. semialatus leicht zu unterscheiden und zwar durch die Behaarung, die Blattform, die Zusammensetzung der Rispe, die kapillaren, sehr rauhen, sonst aber kahlen Rispenzweige, die kleineren Ährchen, die durchsichtig-dünnhäutigen Spelzen, die unbegrannten und auch nicht stachelspitzigen Hüllspelzen, die viel längere I. Hüllspelze, die langen, freien, durch einen Flügelrand nicht verbundenen, seidigen Haare der II. Hüllspelze, die langbegrannte Deckspelze etc. Sie steht dem in Australien bisher nicht entdeckten, von Vorder-Indien über Malaya nach China verbreiteten A. cimieinus P. Beauv. viel näher, welch letzterer aber schon durch die sehr breiten, eiförmigen, am Grunde tief herzförmigen Blätter sowie die gequirlten Rispenzweige einen gänzlich verschiedenen Eindruck macht. Was den Bau der Ährchen anbelangt, steht ihm allerdings die australische Art ziemlich nahe.

117. Tricholaena ScHrA».

453. T. Wightii Nees und Arn. ex STEUD.

NEES und Arn. ex StEup. Syn. Pl. Glum. I. 93 (1855) in synon., Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 65 (1897) excl. syn. nonnulla. Panicum megalanthum StEeup. Syn. Pl. Glum. I. 93 (1855).

Panicum Teneriffae var. rosea F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 627 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890). Rhynchelytrum Wightii DutHiE Fodd. Grass. N. Ind. 21 (1888).

326

Tricholaena rosea Mc KEoWN Experim. Grass. (Agrie. Gaz. N. S. Wales) 3 (1896), Sutton in Agric. Gaz. N. S. Wales Mise. Publ. No. 608 p. 3 (1902), GoRMaN ibidem No. 901 p. 3 cum fig. (1905), Mc Donanp ibidem No. 1. 390 p. 7, 8 (1908), J. H. Ma. ibidem No. 1. 159 p. 2 cum fie. (1908) non Neks!

Tricholaena Teneriffue F. M. Baın, Queensl, Fl, VI, 1837 (1902), Weeds and Pois, Plants Queensl. 223 fig. 380 (1906), Compreh. Catal. 611 (1913) non PAartar !

4 MT er 04 er - - Re ee Der

x

Fig. 75. 'Axonopus Maidenianus Dom. (Chillagoe). (!/s nat. Gr.)

Geogr. Verbreitung: Capverdische Inseln, Arabien und Vorder-Indien. In Australien an- geblich nur eingeschleppt.

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Doms, II. 1910), grossährchig; Pentland, in den Savannenwäldern (Domin, III. 1910), grossährchig; Sunnybank bei Brisbane (Domm, XII. 1909), mit auf- fallend kleinen Ährchen etc.

F. M. Baıtey hat die in Queensland sehr verbreitete T'richolaena, welche an vielen Stellen den Eindruck eines vollkommen einheimischen Grases gewährt, mit der mediterran-nordafrikanischen T. Teneriffae Parı. (= Saccharum Teneriffae L., Tricholaena mierantha ScHran.) identifiziert. Nachdem ich das Verhältnis beider Arten an dem überaus reichen Materiale des Herbarium Kew nachgeprüft habe, kann ich nur mit Hooker (l. c.) ihre spezifische Verschiedenheit von neuem betonen und gleichzeitig anführen, dass sämtliche von mir untersuchte australische Tricholaena-Formen zur T. Wightü und nicht zur T. Teneriffae gehören. Die letztere Art ist ein niedriges, rigides, graziles und ausdauerndes Gras mit schmalen, zusammengerollten Blättern, mit skariöser, oben gefranst-wimperiger Ligula, mit lockerer Rispe, kleineren Ährchen und mit, was ihr Hauptmerkmal bildet, eilanzettlicher, zugespitzter Deckspelze. T. Wightü hingegen ist robuster und stattlicher, ihre Halme sind hoch, die Blätter flach und breit, die Ligulen in Haare aufgelöst, die Rispe dichter und die Deckspelze elliptisch und stumpf.

Nach Hooker (l. ce.) gehört zur T. Wightii als Synonym die Aira chinensis Rerz. Observ. III. 10 (1783); falls dem wirklich so wäre, müsste die Art Tricholaena chinensis heissen.

118. Oplismenus P. Brauv.

454. O0. compositus P. Brauv.

P. BreAuv. Agrost. 54 (1812), BEnTH. Fl. Austr. VII. 491 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 627 (1883) exel. var., in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 55 (1890) excl. var., Queensl. Fl. V]. 1837 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 223 fig. 381 (pessima, verosi militer O. aemulus) (1906), Compreh. Catal. 611 (1913), F. v. NueLr. First Census 130 (1882) p. p., Sec. Census 220 (1889) p. p., Sımmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 126 (1889), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 95 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 52 (1898), in Pıoc Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 473 (1893) p. p., TURNER Austral. Grasses 34 cum tab. (1895), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 66 (1897).

Panicum compositum L. Spec. pl. 57 (1753), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 199 (1874) p. p., A. KnEuck. in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XV. 140 (1909).

Orthopogon compositus R. BR. Prodr. 194 (1810). Digitaria composita WırLıd. Enumer. Hort. Berol. I. 91 (1821). Oplismenus decompositus NEES in Enpr. Prodr. Fl Norf. 19 (1833).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären. In Australien in (Queensland und N. S. Wales.

Queensland (von mir untersuchte Exemplare):

«) Eine Form mit mehr oder weniger behaarten Blattscheiden: in den Regenwäldern bei Atherton (Domin, II. 1910).

£) mit bis auf den Rand kahlen Blattscheiden, so z. B.: Cape York (Darmer), Endeavour River (A. CunsıneHam 1820), Dunk Island (Jonn Mac Giuuıvray 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 2493), Rockingham Bay (Darrıchy).

455. O. aemulus Kunta (s. ampl.).

KuntH Revis. Gram. I. 44 (1829), Enumer. I. 142 (1833) s. ampl.

Orthopogon aemulus R. Br. Prodr. 194 (1810).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Species me judice ab O. composito et undulatifolio sat distineta, ab illo jam gracilitate, paniculae ramis subsecundis et spieularum dispositione, ab hoc spieulis haud ad fasciculos redactis sed paniculae ramis elongatis distinguenda. O0. aemulus in affinitatem proximam O0. Burmannü P. Beauv. spectat et est quasi inter speciem hane et O0. compositum intermedius. 0. Burmannü differt praecipue culmo saepe de- cumbente, foliis minoribus brevioribusque, spieis omnibus secundis, spiculis dense imbricatis, gluma I. 1—3 nervi, gluma II. et III. aristata, glumis tenuioribus, externis longe dense ciliatis et praesertim aristis capillaribus scaberulis longioribus.

O. aemulus ist in Queensland und N.S. Wales ziemlich verbreitet und wird bald als O. setarius, bald wieder als O. compositus bestimmt. Er ist zweifellos beiden Arten nahe verwandt, ist jedoch als Art gerade so berechtigt, wie die beiden genannten Arten. Es wäre allerdings möglich, alle Oplismenus-Arten

_— 328

zu einer einzigen, wenn auch unnatürlichen Art zu vereinigen, da ihre Unterschiede, obzwar konstant, dennoch nur gering sind. Wie aber schon Hoorer hervorhebt, treten die einzelnen Arten oft in sehr grossen Gebieten und zwar wenigstens in ihren Hauptmerkmalen konstant auf. Dabei umfasst jede von diesen kleinen Arten, so auch der ©. aemulus, eine ganze Reihe von Formen.

Ich habe mehrere authentische Exemplare der von R. Brown beschriebenen Orthopogon-Arten untersucht, so auch die Originale im British Museum (Natural History), was um so notwendiger erschien, als in der Auffassung von 0. aemulus, flaccidus und imbeeillis eine grosse Konfusion herrschte. Die zwei erstgenannten Arten gehören unzweifelhaft einer und derselben Spezies an, allerdings in zwei Varietäten, von welchen die erste durch behaarte, die zweite durch kahle Blätter charakterisiert ist. Der Orthopogon imbeeillis ist sowohl der Originaldiagnose nach als auch den Originalexemplaren zufolge eine sehr schmal- blättrige Form des ©. undulatifolius, deren Blätter kahl und deren Spreiten lineal oder lanzettlich-lineal sind. Es wäre nur zu bemerken, dass im British Museum dem Brown’schen Original des echten ©. im- beeillis ein Stück von 0. aemulus zugemischt ist.

Die Ährehen von ©. aemulus sind etwas grösser als bei der folgenden Art. Die Grannen sind steif, nicht fein borstenförmig wie bei 0. Burmanni. Ich unterscheide besonders folgende Formen:

a) var. pilosus m.

Orthopogon aemulus R. BR. |]. c. s. str.!

Oplismenus setarius var. aemulus F. M. Baıt. Queensl. Fl VI. 1838 (1902) et Compreh. Catal. 611 (1911) quoad synon. O. aemuli R. Br.

Diese Varietät der Typus der Art kennzeichnet sich durch die mehr oder weniger be- haarten Blätter. Ich untersuchte folgende Exemplare:

1. R. Browxv Iter australiense 1802—1805 No. 6132, der Typus der Art! Die Blätter sind bei dieser Form ziemlich breit lanzettlich, die unteren Rispenzweige deutlich verlängert, die Rhachis stark behaart.

2. Queensland (Bowman); die Blattscheiden sind nur mittelmässig behaart, die Spreiten ungefähr 5—7 em lang und 9—12 mm breit, die I. Hüllspelze 3—5nervig, die II. 5—7 nervig, die III. 7—9nervig.

3. Queensland: in vallibus humidis montium Taylor’s Range (F. v. MurLLER, Juli 1855). Eine diffuse, schwache, an ©. Biurmannii erinnernde Form mit Blättern, deren Scheiden abstehend behaart sind; die oval-lanzettlichen Spreiten der grösseren Blätter sind ungefähr 3—3.5 cm lang und 8—-9 mm breit, die kleineren eirca 1.5 cm lang und 4-5 mm breit, alle mehr oder weniger behaart, etwas rauh. Rispen kurz mit kurzen, halbnickenden Seitenzweigen. Im Habitus steht diese Form dem O0. Burmannü sehr nahe.

4. Jueensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 2720).

b) var. flaceidus. Orthopogon flaccidus R. Br. Prodr. 194 (1810). Oplismenus flaccidus RoEM. und ScHuLT. Syst. II. 487 (1817).

Blätter samt Scheiden ganz oder fast ganz kahl, die Scheiden höchstens nur am Rande behaart; die Rhachis schwach behaart oder nahezu kahl.

Untersuchte Exemplare:

1. Die Originalexemplare R. Browxs, deren Blattspreiten noch etwas breiter sind als bei seinem 0. aemulus.

2. N. S. Wales: bei Tenterfield (CG. SruArr).

3. N. S. Wales: CGlarence River (BEckter); folia ovato-lanceolata, circa 2.5—-4 cm longa et 6—12 mm lata; vaginae glabrae, laminae fere glabrae; paniculae rhachis inferne glabra, rami subsecundi, 2—2.5 cm longi sed saepe breviores; ariıstula glumae Il. 0.75 mm longa.

4. Nordost-(Jueensland: Regenwälder bei Harveys Creek (Don, XII. 1909); Blätter bis auf den Scheidenrand (wie bei 2) kahl, Spreiten 2.25—4 cm lang, 4+—7 mm breit, Rhachis fast kahl, Rispen- zweige einseitig nickend; erinnert einigermassen an 0. Burmannii.

erh)

c) var. lasiorhachis v. n.

Elatus, foliis lanceolatis; vaginae pilis densis erecto-patentibus valde hirsutae; laminae circa 3.5 -5.75 cm longae et circa 7 —10 mm latae, utrinque appresse pilosae; eulmi sub panicula et sub nodis pilosiuseuli; panicula erecta, unilateralis, ramis subsecundis 3—1.5 cm longis, superioribus ad fasciculos sessiles redactis; rhachis praecipue parte superiore dense hirsuta fere villosa; spieulae plus hirsutae; aristae coloralae.

Süd-Queensland: Regenwälder in den Tambourine Mountains (Domin, III. 1910).

Diese besonders durch die starke Behaarung auffallende Form erinnert lebhaft an ©. compositus var. lasiorhachis Hack. in Publ. Gov. Labor. Manila XXV. 81 (1905) von den Philippinen, von welchem sie sich jedoch durch die robusteren Halme, die verlängerten, bis über 7 cm langen Rispen und die starke Behaarung der Blattlamina unterscheidet.

456. O. undulatifolius P. Brauv. P. BEauv. Agrost. 54 (1812), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 66 (1897), J. H. Mai. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904) p. p. Panicum undulatifolium ARDUINO Spec. alt. 14 t. 4 (1764\, A. Kneuck. in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XI. 52 (1905). art ‚Panicum setarium Lan. Illustr. I, 170 (1791).

ı Oplismenus setarius RoEm. und ScHurrt. Syst. Il. 487 (1817), Berta. Fl. Austr. VII. 492 (1878), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 95 (1889) p. p. (ineludit O. aemulum), Man. Grass. N. S. Wales 53 (1898), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1838 (1902) et Compreh. Catal. 611 (1913) exel. var.

Orthopogon selarius et undulatifolius SPRENG. Syst. Veg. I. 306 (1825). Oplismenus compositus var. setarius F. M. BaıtL. Syn. Queensl. Fl. 627 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890). Geogr. Verbreitung: wärmere Zonen beider Hemisphären. Von den Formen kommen in

Australien in Betracht:

a) var. lanceolatus m.

Folia late lanceolata vel ovato-lanceolata, glabra vel parce hirsuta.

Diese Form besitze ich in typischer Ausbildung aus Australien nicht. Eine Annäherungsform, die jedoch auf demselben Standorte durch allmähliche Übergänge in die folgende Varietät übergeht, sammelte ich in Nordost-Queensland bei Allumbah (— Yungaburra).

b) var. imbeeillis Hack. in Publ. Gov. Labor. Manila XXV. 81 (1905).

Orthopogon imbecillis R. Br. Prodr. 194 (1810).

Punicum imbecille Trın. Icon. Gram. 1. 191: (1829).

Oplismenus imbeeillis,KuntH. Enumer. I. 142 (1833). IN

O. compositus var. imbecillis F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 627 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890).

O. setarius var. imbecillis F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1838 (1902) exel. syn. Orthopodon flaceidus, Compreh. Catal. 611. (1913).

Panicum undulatifolium var. imbecillis A. KnEuck. in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XV. 140 (1909).

Folia linearia vel lineari-lanceolata vel anguste lanceolata, glabra vel parce hirsuta.

Untersuchte Exemplare:

1. Das Originalexemplar R. Browns Orthopogon imbecillis!

2. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Doms, II. 1910); die typische kahle Form häufig, aber überdies noch eine Form mit bis auf den Rand kahlen Scheiden, jedoch mit angedrückten, langen, sehr zerstreuten Haaren auf der Spreitenoberseite.

3. Nordost-Queensland: Atherton (Don, II. 1910), eine sehr zarte, diffuse Form mit kleinen, sehr schmalen, meist kaum 2 mm breiten Blättern.

4. Nordost-Queensland: Lake Eacham (Doms, II. 1910), typisch!

5. Nordost-Queensland: bei Allumbah (= Yungaburra) (Donmis, II. 1910), eine durch die schwache Behaarung zu der var. c. neigende Form.

ec) var. mollis v.n. Folia ut in varietate praecedente angusta, lineari-lanceolata, tota unacum vaginis sat dense pubescentia. : Bibliotheca botanica. Heft 855. 42

330 Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Domıs, III. 1910), dicht weichhaarige. N. S. Wales: Tweed River (GviLroyue), auf der Etiquette als O. setarius var. mollis (quis?) bezeichnet. Zu der var. imbeeillis gehört nach Hacker 1. ec. der Oplismenus minus Merr. in Publ. Gov. Labor. Manila XVII. 9 (1904).

119. Setaria P. Brauv.

457. S. glauca P. Brauv.

P. BEauv. Agrost. 5l (1812), BentH. Fl. Austr. VIL. 492 (1878) p. p., F.M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 628 (1883), Rep. Gov. Sei. Exp. Bellenden-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1839 (1902) p. p., Compreh. Catal. 611 (1913) excel. var., F. v. Muerr. First Census 130 (1882) et Sec. Census 220 (1889) p. p., J. H. MaAıp. Usef. Pl. Austr. 107 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 54 (1898), TATE Handb. Fl. Extratr. South. Austr. 189, 265 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 474 (1893), Hoox, f. Fl. Brit. Ind. VII. 78 (1897), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 308, 440 (1903), XXIX. 178 (1904), NNX. 86 (1905).

’anicum glaucum L. Spec. pl. 56 (1753), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 79 (1898).

Panicum flavescens MoENncH Method. 206 (1794).

Pennisetum glaucum R. Br. Prodr. 195 (1810), F. v. MuerrL. Fragm. VII. 110 (1873) p. p.

Geogr. Verbreitung: wärmere und gemässigte Zonen beider Hemisphären.

Queensland: Tambourine Mountains, Logan River, Stradbroke Island, Yarraba (Savannenwälder der Niederung), Atherton, Pentland etc. (Domin XII. 1909 bis IV. 1910).

Ob die Pflanze aus Nordwest-Australien (S. glauca bei F. v. Murrr. Pl. North-West. Austr. 19 (1881), Pl. Sharks Bay 23 [1883]) zu dieser oder zur folgenden Art gehört, ist ohne Einsicht der be-

treffenden Exemplare unmöglich zu entscheiden.

458. S. surgens Starr in Kew Bullet. 265 (1909).

S. glauca auct. fl. austral. p. p. (cf. supra).

S. glauca var. minor F. M. BaıL. Compreh. Catal. 611 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, Neu-Guinea.

Species S. glaucae valde affinis, sed gracilitate, culmis ramosis et praesertim gluma II. quam in S. glauca multo longiore sub anthesi glumellam adaequante, postremo saepe tantum quarta parte breviore facile distinguenda.

Queensland: Waterfall Creek bei Yarraba, zum Teil auch auf den aus dem Wasser hervor- ragenden Felsblöcken (Domıv, I. 1910); bei der Mündung des Russell River, auf Sand (Domm, I. 1910, f. /atifolia, foliis glabris, mollibus, planis, circa 5 mm latis excellens); Savannenwälder bei Mareeba (Donın, II. 1910); Port Curtis (Jonn Mac GitrLıvray, Voyage of Rattlesnake, Bot. Nr. 68).

Nach der Figur B. auf Tafel 48 zu schliessen scheint hierher auch die S. glauca Turxer Austral. Grasses 48 (1895) zu gehören. Die in allerletzter Zeit von F. M. Baırrr in Queensl. Agric. Journ. XXX. 315 t. 43 fig. A. (1913) beschriebene und abgebildete S. glauca var. pulchella gehört vielleicht ebenfalls zu S. surgens, doch ist die Diagnose zur Identifizierung ungenügend und die Abbildung sehr mangelhaft.

459. S. queenslandica n. sp.

Fasciculato-caespitosa, primo anno florens sed probabiliter pauciennis; culmi e basi geniculata erecti, simplices, graciles, acute sulcatuli, glaberrimi sed sub panicula tractu brevi scaberuli, plerumque supra medium foliati sed interdum longius exserti, cum paniculis circa 3—4.5 dm alti, geniculis opacis; folia numerosa, mollia, viridia; folıorum culmeorum vaginae quam internodia breviores, culmos laxe am- plectentes, striatae, tenues, glaberrimae, laeves sed carina scaberulae; laminae molles sed striete erectae, elongatae, usque 15 cm longae, plerumque subplanae et circa 2—4 mm latae, apice longe subulato- convolutae vel interdum nonnullae maxima e parte subconvolutae, in pagina superiore cilüs perpaucis, longis, mollibus adspersae, scaberulae, textura tenui; ligula in eilias densas, breves mutata; panicula spiei- formis peranguste cylindrica eirca 3—4 cm longa, laxa, e spiculis haud numerosis composita; spieulae plerumque pseudooppositae, albo-virides, glabrae, majusculae, setis 7—8 circiter 9 mm longis, prorsus scabris, subdivaricatis fuleratae; gluma I. triangulari-ovata, acuta, glabra, maxima e parte scariosa, trinervis,

31

circa 2 mm longa et expansa basi totidem lata; gluma II. subscariosa, sub fructu valde concava, late ovata, acuta vel apiculata, marginibus breviter undulatula, nervis 5 insuper arcuato-connexis, prominulis percursa, eirca 3 mm longa, sub flore cum spieula subaequilonga, sub fructu 15s—!/ı brevior; gluma III. similis, aequilonga sed subplana, omnino scariosa, 5-nervis, paleata, palea (a dorso visa) orbiculari-ovata eirca 3 mm longa, rigidiuscula et tantum marginibus inflexis scariosa instrucia; gluma IV. (glumella) orbi- eulari-ovata, apiculala, circa 3.5 mm vel paulo plus longa, transverse rugulosa, nitida, albida, trinervis, sed nervis parum conspicuis; glumella cum caryopside valde convexa (plano-convexa), orbiculari-ovata circa 3.5—-3.75 mm longa et 2.75 mm lata.

Abbildung: Tafel XVII, Fig. 9, Tafel XV, Fig. 1, 2.

Nord-Queensland: in den Eucalyptus-Wäldern zwischen Chillagoe und dem Walsh River häufig, besonders auf feuchteren, halbnackten Stellen (Doms, I. 1910).

Species 5. surgenti proxime affinis, sed ab hac foliis viridibus, spiea spuria multo laxiori et pau- eispieulata, spiculis duplo majoribus, gluma I. majore etc. distinguenda.

460. S. macrostachya H. B. u. K.

H. B. u. K. Nov. Gen. I. 110 (1815), BEnTH. Fl. Austr. VII. 493 (1878) excl. var, F. v. MuerLL Fragm. XI. 129 (1881), First Census 130 (1882), Pl Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 220 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 628 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1839 (1902), Compreh. Catal. 611 (1913), F. M: Baır. u. STAIGER ]llustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), J. H. MaAıp. Usef. Pl. Austr. 107 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 55 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 189, 265 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 182 (1896), MoorE Handk. Fl. N. S. Wales 474 (1893), Mc Krown Experim. Grass. (Agrie. Gaz. N. S. Wales) 4 (1896), EwART in Victor. Natural. XXIV. 16 (1907), Weeds Victor. 88 (1909).

Pennisetum italicum R. Br. Prodr. 195 (1810), F. v. MuELr. Fragm. VIII. 110 (1873).

Panicum macrostachyum NEES Agrost. Bras. 245 (1829).

Pennisetum Schwartzii F. v. MueLL. Fragm. VII. 110 (1873) p. p.

Chaetochloa macrostachya SCRIBN. u. MERR. in U. S. Dept. Agr. Div. Agrost. Bull. XXI. 29, fig. 16 (1900).

Geogr. Verbreitung: tropisches Amerika (von Nord-Mexiko bis nach Süd-Amerika) und Australien (eine spezifisch kaum abzutrennende Form).

Queensland: in den Regenwäldern am Pienie Creek unweit der Mündung des Russell River (Domis, I. 1910); am Flinders River bei Hughenden (Don, I. 1910).

F. v. Muertens Pennisetum Swartzü (l. e.) ist ein Mixtum der Setaria macrostachya, der west- indischen S. setosa und schliesslich einer sehr interessanten, von F. Scaurtz in Nord-Australien bei Port Darwin (sub no. 272) gesammelten Pflanze, welche Bextuam (l. c. 493) als 5. macrostachya var.? Schultzü beschreibt, die aber wohl als eine eigene Spezies anzusehen ist (S. [Chaetochloa] Sehultzii n. comb.).

461. S. italiea P. Beauv.

P. BEauv. Agrost. 51 (1812), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 78 (1897), F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1839 (1902), Compreh. Catal. 611 (1913).

Panicum italicum L. Spee. pl. 56 (1753).

Panicum viride Sbsp. P. italicum ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 77 (1898).

Geogr. Verbreitung: in der wärmeren Zone, besonders der alten Welt, seit undenklichen Zeiten kultiviert. Queensland: bei Townsville verwildert (Domis, I. 1910).

120. Pennisetum Rich.

462. P. compressum B. Br.

R. Br. Prodr. 195 (1810), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 110 (1873) excl syn. p. p., First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 495 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 629 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1840 (1902), Compreh. Catal. 611 (1913), Sımmoxnps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 254 (1889), J. H. MA. Usef. Pl. Austr. 105 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 56 (1898), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 474 (1893).

Gymnothrix compressa BRoNcn. in Duperr. Voy. Bot. 103, t. 9 (1828).

Setaria compressa KuntH Revis. Gram. I. 46 (1829).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine und Beech Mountains sowie am Logan River (Doms, III. 1910).

BR

121. Cenchrus L. 463. C. calyeulatus Uav.

Cav. leon. V. 89 t. 465 (1799), Bentn. Fl. Austr. VII. 497 (1878) in nota, CHeeEsen. Man. New. Zeal. Fl. 849 (1906).

C. anomoplexis LAB. Sert. austro-caled. 14 t. 19 (1824).

Geogr. Verbreitung: Polynesien, New Zealand, Queensland. Für Australien neu!

Nordost-Wueensland: am Meeresufer bei Yarraba (Doxnin), I. 1910); kleine Dünen bei der Mündung des Russell River (Donis, I. 1910).

Ausserdem untersuchte ich folgende Exemplare:

I. Rarotonga, Cook Islands (T. F. CuezsemAan Nr. 715).

2. Plants of the Hawaian Islands, colleeted on the Island of Oahu, at Waikiki, by A. A. Heuer 1895 Nr. 1964.

464. C. australis R. Br.

R. Br. Prodr. 196 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 107 (1873), XI. 129 (1881), First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 497 (1878), F. M. Baır. Syn Queens]. Fl. 629 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1842 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 223 fig. 382 (1906), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 611 (1913), Woorrs Plants N. S. Wales 101 (1885), J. Keys in Proc. Roy. Scc. Queensl. II. 52 (1885), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 79 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 57 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 474 (1893), WEDD in Queensl. Natural. I. 105 (1909).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales. Queensland: Tambourine Mountains (Dom, Ill. 1910); Atherton, als Unkraut am Rande der Regenwälder häufig (Donuis, II. 1910).

465. C. elymoides F. v. Mverr.

F. v. Muerr. Fragm. VII. 107 (1873), First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), BEnrtH. Fl. Austr. VII. 498 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 629 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1842 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 611 (1913).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Nord-Australien und Queensland. Queensland: am Castle Hill bei Townsville häufig (Doms, 1. 1910).

122. Stenotaphrum Teıx.

466. S. dimidiatum Bronxecn.

Bronen. in Duperr. Voy. Cogq. Bot. 127 (1288), F. v. MuELL. Sec. Census 220 (1889).

Panicum dimidiatum L. Spec. pl. 57 (1753), Syst. nat. ed. XIII. p. 90 (1791).

Ischaemum secundum WALT. Fl. Carol. 249 (1788).

Rottboellia tripsacoides Lam. lllustr. I. 205 t. 48 fig. 1 (1791).

Rottboellia dimidiata Tuung. Prodr. Pl. Cap. 23 (1794—1800).

Rottboellia complanata Sw. in Ges. Fr. Naturf. Berl. Mag. IV. 89 t. 5 (1810).

Rottboellia compressa P. BEauv. Agrost. 109. t. 21 fig. 8 (1812).

Stenotaphrum americanum SCHRANK Pl. Rar. Hort. Monac. 98 t. 98 (1819), F. v. Muerr. Fragm, VIII. 156 (1874), BETH. Fl. Austr. VII. 500 (1878), F. M. Baır. und STAIGER lllustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 630 (1883), Catal. Plants (Jueensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1843 (1902), Compreh. Catal. 612 (1913), Surrox in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 608 p. 4 (1902), J. H. Maıp. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 752 (1904), Ewart Weeds Victor. 89 (1909).

Stenotaphrum glabrum TRın. Fund. Agrost. 176 (1820), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 90 (1897).

S. sarmentosum NEES in Mart. Fl. Brasil. II. 2. p. 93 (1877).

S. secundum O. KTzeE. Rev. Gen. II. 794 (1891).

Geogr. Verbreitung: wärmere Gebiete (vorzugsweise in der Küstenzone) beider Hemisphären. In Australien in Nord-Australien, Queensland, N.S. Wales, Vietoria. Die ın der neuen Welt verbreitete Form stellt eine besondere Varietät (var. secundum [|Warr.] m.) vor; spezifisch scheint sie jedoch nicht verschieden zu sein.

(Jueensland: Stradbroke Island (Domıs, IV. 1910); an der Küste bei Yarraba und in der Nähe der Mündung des Russell River (Doms, II. 1910). Ich halte dieses Gras für in Queensland einheimisch.

083933

123. Thuarea Pers. 467 a. T. involuta R. Br.

R. Br. Prodr. 197 (1810) in nota, Mıa Fl. Ind. Bat. III. 473 (185559),

Ischaemum involutum Forst. Prodr. 73 (1786).

Thuarea sarmentosa PERS. Syn. I. 110 (1805), F. v. MuELr. Fragm. VI. 86 (1867), First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 502 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 631 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1844 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 612 (1913), Hook f. Fl. Brit. Ind. VIL. 91 (1897).

T. latifolia R. BR. Prodr. 197 (1810) (forma culmis pubescentibus, foliis latioribus utrinque sericeis excellens).

T. media R. Br. ]. c. 197 (forma culmis glabris, foliis angustioribus subtus glabris excellens).

Geogr. Verbreitung: Küsten des tropischen Asien (inkl. Malaya), von Polynesien, Australien (Nord-Australien, (Jueensland) und Madagaskar.

Nordost-Queensland: am Meeresufer bei Yarraba (Dom, I. 1910); Küste zwischen der

Mündung des Russell River und Pienie Creek (Don, I. 1910, f. Zatifolia |R. Br.)).

124. Spinifex L. 467b. S. inermis Banks und Sor. ex Hoox. f. Fl. N. Zel. I. 292 (1853).

Ixalum inerme FORST. Prodr. 92 (1786).

S. hirsutus Lasırr. Pl. Nov. Holl. II. 81 t. 230, 331 (1806), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 138 (1874), First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 503 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 631 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1835 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 612 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 101 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 108 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 60 cum tab. (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 191, 266 (1890), Moore Handb. Fl N. S. Wales 475 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 287 (1906), CHEEsem. Man. New Zeal. Fl. 850 (1906).

S. sericeus R. Br. Prodr. 198 (1810).

Abbildung: Textfig. 76.

Geogr. Verbreitung: Australien (mit Ausschluss von Nord-Australien), New Zealand, Polynesien. Queensland: Emu Park bei Rockhampton (Donin, III. 1910); Brisbane River (Am. Dietrich No. 2520). Subtribus Xerochloeae.

125. Xerochloa R. Br.

468. X. laniflora BEntH.

BEnTH. Fl. Austr. VII. 502 (1878), F. v. Mueır. First Census 131 (1882), Sec. Census 220 (1889), STAPF in DiELS und PILGER in Engl. Bot. Jahrb. XXXV. 65, 68 cum fig. 2 (p. 67) (1904), Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 273 (1912).

Anthistiria 2 laniflora F. v. MuELL. in Herb. Hook. ex BENTH. l. c. 502 (1878).

X. lanigera F. v. Muerr. Pl. North-West. Austr. 13 (1881).

Geogr. Verbreitung: Nordwest-, Nord-Australien und Queensland (für Queensland neu!).

West-Queensland: dürre Hügel bei Cloncurry (Dowm, 11. 1910); eine zarte, wenig geästelte, aber sonst vom Typus der Art nicht abweichende Form.

VI. Tribus Oryzeae.

126. Oryza L. 469. O. australiensis n. sp.

O. sativa F. v. MueLr. Fragm. VIII. 115 (1873), XI. 130 (1881), First Census 133 (1882), Sec. Census 222 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 550 (1878), F..M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 633 (1883), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1844 (1902), Compreh. Catal. 612 (1913), J. H. MAın. Usef. Nat. Pl. Austr. 49 (1889) ete., non L.!

Gramen robustum; culmi valde elati, pluripedales, glabri, striati, erassi, diametro saepe 6 mm et ultra metientes; folia culmea elongata, vaginis laevibus, glabris, Jaxe amplectentibus et laminis longissimis (usque plus 3 dm longis) et plus 1 cm latis, longe acuminatis subtus laevibus supra scabris instructa; ligula elongata, cireiter 5—20 mm longa, scariosa, glabra, supra plus minusve in lacinias lacerata; folium cul- meum supremum vagina sua paniculam saepe attingens et haud raro ejus partem inferiorem subamplectens;

panicula multiramosa, elongata, 3—4 dm et verosimiliter saepius ultra longa, stricte erecta, pallida, angusta;

panieulae rhachis et ramuli pilis sursum ereetis scaberrimi; pedicelli scabri; gluma I. et II. subaequales, angustae, lanceolatae, acutae, omnino laeves glaberrimaeque, enerves, breves, gluma II. paulo longior eirca 2 mm longa; gluma Ill. eivca 6.5 mm longa, dura, carina insuper rigide ciliata, utroque latere medio nervo prominulo cartilagineo et margine quoque nervo simili costata, inter nervos sulcata, in tota superficie subtiliter granuloso-striata, nervis glabris vel fere glabris, arista longa haud raro longitudinem 3 cm superante

Fig. 76. Spinifex inermis Banks et SoL. nach Exemplaren vom Brisbane River. (Stark verkl.) munita; gluma IV. subaequilonga, cuspidata vel tantum breviter aristata, praeter carinam tantum margine nervo tenui cincta, textura cum praecedente, cui arcte adpressa est, congrua.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Nord- und Nordwest-Queensland. Die obige Diagnose entspricht den von Ferv. von MuvErrer in Nord-Australien am Sturts Greek gesammelten Exemplaren. Ich selbst bekam bei Cloncurry von den Eingeborenen nur schlechtes Material,

welches von dem Gulf of Capentaria stammte. Es unterliegt keinem Zweifel, dass diese Art, welche durch

sich spontan loslösende Ährehen charakterisiert ist, in Australien wirklich einheimisch ist. Sie umfasst

835

daselbst mehrere Formen, deren systematischer Wert sich jedoch Materialmangels halber vorläufig kaum abschätzen lässt. F. v. MueLLer (Fragm. VII. 115, 1873) erwähnt zwei Formen: »in paludibus Arnhemiae australis ad Sturt’s Creek et Hooker’s Creek me detecta est, ubi duae varietates occurunt, altera spieulis majoribus longe valideque aristatis, altera florıbus minoribus arista breviore fere capillari praeditis et sepalo exteriore longe cuspitatis.« F. M. Baıter sagt in seiner Queensl. Fl. I. c. p. 1845, dass die Art in den »Gulf country swamps« gemein ist; »there are probably two forms indigenous for I have received specimens with a very dark inflorescence and some of a straw-colour.«

In Fragm. XI. 1. ec. sagt F. v. MuELLER »Oryza sativa sponte et abunde nascıtur ad flumina Ennes- leish- et Herbert-River (Aruır)«, was sich offenbar auf die O. australiensis bezieht.

127. Leersia Sw.

470. L. hexandra Sw.

Sw. Prodr. Veg. Ind. Occ. 21 (1788), F. v. Murrr. Fragm. VII. 115 (1873), First Census 132 (1882), Sec. Census 222 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 549 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 633 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1845 (1902), Compreh. Catal. 612 (1913), F. M. BaıL und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 93 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 97 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.026 p. 1 cum tab. (1906), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 481 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 94 (1897).

Pharus ciliatus RETZ. Observ. V. 23 (1789).

Leersia australis R. Br. Prodr. 210 (1810).

Leersia mexicana H. B. und K. Nov. Gen. I. 195 (1815).

Asprella australis RoEM. und ScHuLT. Syst. II. 267 (1817).

Zizania ciliata SPRENG. Syst. II. 136 (1825).

Leersia ciliata Roxg. Fl. Ind. II. 207 (1832).

Leersia glaberrima Trın. Oryz. 7 (1839).

Leersia ciliaris GRIFF. Notul. III. 2 (1851).

Pseudoryza ciliata GRIFF. Icon. Pl. Asiat. t. 144 fig. 1 (1851).

Oryza hexandra DoELL. in Mart. Fl. Brasil. II. 2. p. 10 (1871).

Oryza australis A. BRAUN ex Doetr. ]. c. 11 (1871).

Homalocenchrus hexandrus OÖ. KTZE. Revis. Gen. Pl. II. 777 (1891).

Geogr. Verbreitung: Tropen der alten und neuen Welt, auch auf der Südspitze von

Spanien. In Australien nur in Queensland und N.S. Wales. Süd-Queensland: sumpfige Stellen auf Stradbroke Island (Domın, IV. 1910).

128. Leptaspis R. Br. 471. L. Banksii R. Br.

R. Br. Prodr. 211 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 116 (1873), First Census 131 (1882), Sec. Gensus 220 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 548 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 632 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 70 (1889), Catal. Plants Queensl. 55 (1890), Queensl. Fl. VI. 1845 (1902), Compreh. Catal. 612 fig. 592 (1913), J. BRITTEN Illustr. Austr. Pl. Banks II. 96 t. 318 (1905).

Pharus Banksii SPRENG. Syst. II. 114 (1825).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, Neu-Guinea.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern in der Schlucht des Pienie Creek nächst der Mündung des Russell River sowie bei Yarraba (Domin, 1.—II. 1910).

Dieses merkwürdige Gras, welches auf feuchten oder sehr humösen Stellen der tropischen Regen- wälder Nord-Queenslands (südlich bis zur Rockingham Bay) ziemlich verbreitet zu sein scheint, ist der einzige australische Vertreter der O/yreae, der auch vom morphologischen Standpunkte aus mit seinen ziemlich lang gestielten Blättern und der interessanten Blüten- und Fruchtbildung sehr beachtenswert erscheint. Der Diagnose wäre hinzuzufügen, dass die Blattspreiten netzartig genervt sind. Wie F. M. Baıtey nicht unzutreffend bemerkt, ähnelt dieses Gras Palmkeimlingen.

VII. Tribus Phalarideae.

129. Microlaena R. Ba. 472. M. stipoides R. Br. R. Br. Prodr. 210 (1810), BEnt#. Fl. Austr. VII. 552 (1878), F. M. Baır. und STAiGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Bart. Syn. Queensl. Fl. 647 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1872 (1902), Compreh.

836:

Catal. 620 (1915), J. H. Main. Usef. Pl. Austr. 94 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 99 (1898), m Proc. Linn. Soc. N. S. Wales Norf. Is.) NNIN. 725 (1904), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XNVIII 308 (1903), XXX. 87 (1905), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. S52 (1906).

(Fl.

(\ 1882), Se

Ehrharta stipoides LaBILL. Pl. Nov. Holl. ce. Census 223 (1889). Microlaena Gunnii Hook. f. Fl. Tasm. II. 105 t. 155 A (1860).

Il. 91 t. 118 (1804), F. v. Muerr. Fragm. VI.

90 (1870), First Census 132

Geogr. Verbreitung: ganz Australien (mit Ausschluss des tropischen Anteiles), Tasmanien, New Zealand.

N. S. Wales: Blue Mountains, häufig (Domis, IV. 1910).

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Dom, Ill. 1910); var. mierantha m., foliis latio- ribus, spieulis multo minoribus sine aristis vix 7 mm longis, rhachi supra glumas infimas tenuissima longiore

excellens. VIII. Tribus Agrostideae. a) Subtribus Stipeae. 130. Aristida L. Olavis analytica. 1. Arista vel aristae columna a glumella articulata 2. 1.“ Arista vel aristae columna cum glumella continua 9. 2. Aristae columna elongata, spiraliter contorta 3. 2.“ Aristae columna nulla 7. 3. Culmi ramosissimi . 3.” Culmi simplices vel pauciramosi 4. #4. Paniculae ramı spieulaeque erectae 5. 4.“ Paniculae ramı spiculaeque subnutantes 6. 5. Aristae columna 50 mm vel ultra longa 5.” Aristae columna saltem 20 —40 mm longa 5.”* Aristae columna 10 —15 mm longa . 6. Gluma longior 24—26 mm longa 6.“ Gluma longior circa 17 mm longa 7. Glumae valde inaequilongae (l5:8 mm) . 7.* Glumae subaequales 8. 8. Glumae circa 8—9 mm longae 8.” Glumae circa 12—13 mm longae 9. Aristae columna producta, spiraliter aan 10. 9.* Aristae columna nulla vel brevissima, recta 14. 10. Aristae rami laterales redacti, quam medius multo breviores 11. 10.* Aristae ramı laterales nulli

10.** Aristae rami subaequilongi 12.

11. lee 12. 125 13. 132 14. 14.* 15.

19

Planta robusta, 10 dm et ultra alta

Planta gracillima, 20-—-35 cm alta 1 Glumae inaequilongae, folia anguste convoluta . Glumae subaequilongae, folia plana 13.

Folia fere vel omnino paniculam attingentia Culmi insuper tractu longissimo nudi (nee foliati). Glumae valde inaequilongae 15.

Glumae subaequilongae 19.

Planta glauco-pruinosa, panicula elongata (saepe 4 dm longa), subdensa .

Planta viridis glaucave, sed haud pruinosa 16.

A. polyclados.

A. hygrometrica. A. stipoides.

A. arenaria.

A. superpendens. A. hirta.

A. inaequiglumis.

A. ingrata. Ad. sciuroides.

A. streptachne. A. utilis. 4. spuria.

A. holathera.

A. latifolia. A. perniciosa.

A. pruinosa.

16. Panicula magna, diffusa, laxissima, spieulae longepedicellatae, solitariae . . . . 4. leptopoda. 16.“ Panieula densa subdensave aut si laxa, vie 10 cm longa 17. 17. Glumellae glumis haud longiores 18.

7 Glumellaeselumiszeonspieue) longiores , Dee Ar caput-medusae. 18. Panicula densa, lata, compacta, latitudine vix brevior . -. . 2 2 2.2.2.2... 4. Behriana.

18.* Panieula semper angusta, densa subdensave . . 2 2. 2. 2 un nu... A. adscensionis. IS Zamienlaslaxays brevisnlatague, (eirea=10,/ ce mI< Irem) SAN Deichhardtiana. ID Klumellar elumiszmaniteste (saepe auplo) longior „2 nn en TA. vagans.

19.” Glumella glumis brevior vel vix longior 20.

20. Glumae vix 6 mm, aristae haud plus 13—14 mm longae . . . 2 22.20.20... 4. ramosa.

202 Glumaesplusgszums,saristae circa 20mm longaeı 2 2 Ar calycına.

a) Sectio Arthratherum. 473. A. hygrometrica R. Br.

R. Br. Prodr. 174 (1810), F. v. Muert. Fragm VIII. 111 (1873), First Census 132 (1882), Sec. Census 223 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 561 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 648 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1873 (1902), Compreh. Catal. 622 (1913). :

Abbildung: Tafel XIII, Fig. 4, 5.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, (Jueensland. Nord-Queensland: bei Chillagoe nicht selten (Dom, II. 1910).

474. A. stipoides R. Br.

R. Br. Prodr. 174 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 111 (1873) p. p., in Landsbor. Explor. Austr. 122, Pl. North-West. Austr. 13 (1881), First Census 132 (1882), Sec. Census 223 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 561 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 648 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1873 (1902), Compreh. Catal. 622 (1913), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 77 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 106 cum tab. (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 194, 268 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 482 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 440 (1903), XXIX. 178 (1904), XXX. 87 (1905), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1905).

Abbildung: Tafel XIV, Fig. 9—12.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (!), Queensland (!), N. S. Wales (!), South Australia (!). West-Australia und Vietoria teste MvELLER. Süd-Afrika (var. meridionalis STAPr). Nach der Grannenlänge kann man zwei Varietäten unterscheiden:

a) var. normalis.

Aristae columna fere 4 cm, rami 5 cm et ultra longi.

Eine dementsprechende Form habe ich bei Barcaldine (Grannensäule durchschnittlich 37 mm, Grannenäste 52 mm lang) und eine stark graugrüne Form am Fusse des Black Mount bei CGloncurry (Grannensäule ebenfalls ca. 37 mm, Äste 55 -60 mm lang) gesammelt.

b) var. brachyathera v. n. Aristae columna tantum eirca 20—26 mm, ramı circa 44—46 mm longi.

Queensland: dürre Hügel und Savannenwälder bei Gloneurry mehrfach (Domrs, II. 1910) (die Grannen messen im Durchschnitt 23 —24 mm : 43—44 mm); bei Barcaldine minder typisch (Domin, Ill. 1910) (20 mm : 40 mm, aber einzelne Grannen auch bis 30 mm :50 mm). Auch bei Pentland habe ich eine Übergangsform gesammelt (26 mm : 50 mm, aber auch bis 32 mm : 55 mm).

475. A. arenaria 'GAUDICH.

GaupicH. in Freyc. Voy. Bot. 407 (1826), BEntH. Fl. Austr. VII. 561 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 648 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1874 (1902), Compreh. Catal. 622 (1913), F. v. Murrr. First CGensus 132 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Gensus 223 (1889), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 76 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 107 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 194, 268 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 183 (1896), Moore Handb. Fl. N.S. Wales 482 (1893), SPENcER LE Moore in Journ. Linn. Soc. XXXIV. 228 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 440 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 87 (1905).

Bibliotheca botanica. Heft 85. 43

Arthratherum arenarium NEES in Pl. Preiss. II. 98 (1846—47). Aristida contorta F. v. MuELL. in Trans. Vietor. Insit. I. 44 (1855). A. stipoides F. v. MuELtL. Fragm. VII. 111 (1873) p. p.

Abbildung: Tafel XIIL, Fie. 6, 7.

Geogr. Verbreitung: dieselbe wie bei A. stipoides, ausserdem auch auf den Philippinen.

West-Queensland: bei Cloneurry (Dow, II. 1910); Grannensäule 10 mm, Äste 35 mm lang.

Die A. stipoides tenuisetulosa Pırczr (Flora of the Philippines, Herbar., Bureau of Science Nr. 2334, Luzon, leg. E. A. Mearns 1907) ist eine typische A. arenaria. Sie bildet nur niedrige Rasen, besitzt sehr zarte, beinahe pfriemenförmige Blätter und ihre Grannensäule ist oft nur 13 mm lang.

476. A. polyelados n. sp.

Faseiculato-caespitosa, rigida, glauca; culmi graciles, e basi geniculata erecti, furcato-ramosissimi, glabri, subhumiles, sine panieulis 15—25 cm altı et prae vaginis quam internodia brevioribus et saepe patentibus maxima ex parte nudi; folia culmea vaginis glaberrimis, culmos laxe amplectentibus vel postremo patentibus instructa; /aminae glaucescentes, e basi subplana, angusta setaceo-convolutae, erectae, vaginis manifeste longiores, laeves glabraeque sed basi pilis capillaribus, longis, mollissimis, pauecis instructae; ligula brevissima ciliata; panicula saepe eirca 2 dm longa, subdensa, contracta, pauciramosa vel interdum subsimplex; ramı scaberuli, capillares, erecti, plus minusve ciliis longis adspersi; spiculae pallidae, erectae; glumae latitudine et pro more longitudine inaequales, perangustae, lineares, glabrae, subscariosae, cari- natae caeterum laeves (nec conspicue nervosae), in arıstulam 3—4#.5 mm longam protractae; gluma longior cum aristula 25—27 mm, brevior 18—22 mm longa; glumella anguste convoluta, glabra, brevis, tantum 4—5 mm longa, stipitata, stipite sericeo-piloso, circa 1.25—1.50 mm longo; arista a glumella manifeste arti- ceulata: aristae columna 2.5—3 cm longa, scabra, spiraliter contorta; rami capillares, scabri, subaequales, 6—9 cm longi.

Abbildung: Tafel XII, Fig. 10 —12.

Nord-Queensland: bei Chillagoe eines der weitverbreitetsten Gräser und zwar auf Kalk, aber auch auf Granit, auf wüsten Stellen oft so massenhaft auftretend als ob ausgesät (Domm, II. 1910).

Diese Art steht der A. funiculata Trın. u. Rupr. (tropisches Afrika, Arabien, Beluchistan, Vorder- Indien) am nächsten, unterscheidet sich jedoch durch die äusserst reich und gabelig verzweigten Halme, die ungleichen Hüllspelzen ete. Von A. stipoides ist die neue Art ausserdem durch die an der Basis wim- perige Lamina, die begrannten Hüllspelzen sowie die kürzere (srannensäule zu unterscheiden.

A. polyclados kommt einigen Formen der polymorphen 4. funiculata ziemlich nahe, doch scheint es besser, sie als eine selbständige Art denn als Varietät von 4A. funiculata aufzufassen. Letztere lässt sich mit Rücksicht auf die zahlreichen Formen überhaupt schwer diagnosieren, ganz besonders in dem Umfange, wie sie von Hookkr f. in Fl. Brit. Ind. VII. 226-227 (1897) limitiert wurde. Die Grösse der Ährchen und der Grannen ist überhaupt sehr variabel und ausserdem kommt eine kahlblättrige und auch sonst ziemlich abweichende Varietät (var. Royleana |Trır. u. Rupr.] Hoox. f.) vor. Nur der Gesamt- charakter bleibt ziemlich gut erhalten.

Bei dieser Gelegenheit möchte ich noch eine andere, höchst merkwürdige Art erwähnen, welche Hooker f. als eine zweifelhafte Varietät von A. funiculata mit wenigen Worten beschreibt und deren Öriginalexemplare ich untersucht habe. Es ist dies die:

477. A. Stocksii n. sp.

A. funiculata var.? Stocksii Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 227 (1897).

Annua, culmis numerosis, geniculatim ascendentibus, cum panicula tantum eirca 2 dm altis, fohatis; folia basi longe ciliata, vaginae foliorum summorum panieulam angustam fulerantes; panicula brevis; glumae quam maxime inaequales, I. tantum 6 mm, II. 25 mm longa; aristae columna contorta, a glumella articulata, 25—30 mm longa; aristae rami usque 70 mm longi..

Concan (?), Herb. Stocks (in herb. Kew.).

339

478. A. superpendens n. sp.

Dense caespitosa, rigidiuscula, glauca glabraque; culmi graciles, elati, sine paniculis circa 4 dm alti, glabri, supra medium foliati, basi ramosi; vaginae glaberrimae, internodiis breviores, mox patentes; laminae rigidiusculae, glaucae, erectae vel subpatentes, elongatae, glaberrimae sed supra valde scabrae, planae et circa 2 mm latae vel partim vel totae convolutae; Zigula brevissima, fere subnulla; panicula laxissima, elongata, usque fere 4 dm longa, apice nutans; rami distantes, capillares, breves, spieulas 2—5 longiuseule et terminales longissime pedicellatas gerentes, flexuosi vel curvati; spiculae magnae, saepe subcoloratae, glabrae, nutantes; glumae quam maxime inaequales; gluma longior uninervis, scariosa, glabra,

tenuiter acuminata, 24—26 mm longa, gluma altera fere duplo brevior, tantum 12—14 mm longa, cari-

nata et nervis 2 lateralibus prominentibus percursa, acuminata nec aristata, glabra; glumella stipitata (stipite sericeo-hirsuto circa 2 mm vel paulo plus longo), anguste convoluta, glabra, circa 9 mm vel paulo plus longa; aristae columna a glumella eonspieue artieulata, spiraliter contorta, circa 21—24 mm longa; arıstae rami curvati, rigidiusceuli, scabri, 7—10 cm longi.

Abbildung: Tafel XII, Fig. 8-9.

Queensland: ın den Savannenwäldern bei Mareeba häufig (Doms, II. 1910). Eine der A. stipoides verwandte Art, die aber schon durch den stattlichen Wuchs, die sehr lockere Rispe mit langgestielten, überhängenden Ährchen, die sehr ungleichen Hüllspelzen, die kürzere Grannen- säule, die längeren, rigideren Grannen etc. sehr leicht zu unterscheiden ist.

#79. A. hirta n. sp.

Dense caespitosa, multieulmis, rigida glaucescensque; culmi graciles sed rigidiusculi, elati, sine paniculis saepe 4 dm et ultra alti, glabri, fere ad apicem foliati; vaginae sat arcte culmos amplectentes, internodiis vix vel paulo breviores, glaberrimae sed scaberulae; /aminae elongatae, haud raro plus 3 dm longae, rigidae, glaucescentes, omnes anguste convolutae, subjunceae, glabrae sed manifeste scabrae, ad vaginae orifieium parum ciliatae, patentes, flexuosae vel curvatae; panicula angusta, laxa, circa 25—30 cm longa, forma A. superpendenti persimilis sed multo gracilior; rhachis scaberrima; spiculae longe pedicellatae, pallidae; gluwmae inaequales, longe acuminatae sed haud aristatae; brevior circa 11 mm longa, trinervis, -altera circa 17 mm longa, uninervis; glumella stipitata (stipite circa 2 mm longo, appresse villoso), anguste convoluta, glabra, circa 5—5.5 mm longa; aristae columna scaberrima, a glumella conspicue articulata, 14—15 mm longa; aristae rami scabri, medius rigidior et longior (7”—8 cm longus), laterales conspicue graciliores et paulo breviores, omnes curvatı.

Abbildung: Tafel XV, Fig. 13, 14.

Nord-Queensland: bei Chillagoe (Domim, 11. 1910).

Eine mit A. stipoides und superpendens verwandte Art. Von der ersteren unterscheidet sie sich bereits durch die kurze Grannensäule und die Form der Rispe, von letzterer durch die viel kleineren Ährchen und von beiden durch die starke Rauhheit beinahe sämtlicher Teile.

b) Sectia Holatherum (sect. n.). A sectione praecedente differt aristis continuis, a glumella haud articulatıs.

480. A. latifolia n. sp.

Dense caespitosa, multiculmis, robusta et valde elata, glabra et eximie glauca; culmi ereeti, robusti, simplices, glabri, supra medium foliati, sine panieulis eirca 5 dm alti; folia rigida, eximie glauca, glaberrina et tantum orificio eiliata; laminae longissimae, saepe plus 4 dm longae, planae et tantum apice setaceo- convolutae, prominule nervosae, glaberrinae, supra scabrae subtus laeves, 2—3 mm latae, primo erectae, postremo saepe curvato-contortae; Zgula in cilias densas, paulo plus 1 mm longas dissoluta; panicula angusta sed longissima (usque fere 5 dm longa), haud densa, pallida, ramosa, ramis inferioribus elongatis et ramulosis, multispieulatis sed erectis; spiculae pallidae, pro dimensionibus parvae; glumae subaequales,

a

glabrae, praeter carinam enerves, scariosae, angustae, acuminatae et subaristulatae aristulataeve, circa I1—15 mm longae; glumella anguste convoluta, glabra, apice minutissime pilosula, eirca 6 mm longa, breviter stipitata, stipite dense sericeo-villoso circa 0.75 mm longo; aristae columna spiraliter contorta sed cum glumella continua (haud distincte articulata), perbrevis, tantum circa 5 mm longa; aristae rami 3 sub- aequales, capillares, seaberuli, circa 2.5—3 em longi.

Abbildung: Tafel XII, Fig. 13, 14.

Queensland: bei Hughenden (Domin, Ill. 1910); Savannenwälder am Walsh River nördlich von Chillagoe (Domin, II. 1910); Grasflächen der Rolling Downs bei Winton (Don, III. 1910).

Eine höchst charakteristische Art, die schon habituell von allen übrigen australischen Aristida- Spezies ganz verschieden ist. Im Aufbau der Ährchen steht sie der A. arenaria näher als der A. stipoides; ihre Granne löst sich zwar leicht von der Spitze der Deckspelze los und bricht auch daselbst ab, äusser- lich ist aber auf dieser Stelle keine Gliederung wahrzunehmen.

481. A. holathera n. sp.

Dense caespitosa, dura rigidaque, multiculmis, subglaucescens, glabra; culmi simplices, rigidi, graciles, glabri, erecti, elati, sine paniculis circa 4 dm alti, supra medium foliati; vaginae culmos arcte amplectentes, internodiis breviores, glaberrimae laevesque; /aminae rigidae, anguste convolutae, subjunceae, patentes curvataeve, glaberrimae laevesque, tantum ad vaginae orificium paueiciliatae; ligula brevissima, minutissime eiliata; panicula valde elongata, saepe plus 4 dm longa, pallida, laxa, interrupta, ramis pau- eispieulatis, i. e. ad fasciculos spieularum 3 vel 2 brevius et longius pedicellatarum redactis, interdum subsimplex; glumae conspicue inaequales, aristulatae, glabrae, subscariosae, praeter carinam enerves, longior eirciter 17—19 mm, altera 12—14 mm longa; glumella anguste convoluta, glabra, 6—7 mm longa; aristae columna eirca 15—-20 mm longa, spiraliter contorta, haud conspicue articulata; aristae rami 3 sub- aequilongi, capillares, scaberuli, circa 35—40 mm longi.

Abbildung: Tafel XII, Fig. 18, 19.

Nord-Queensland: Hügel und Savannenwälder bei Chillagoe (Domm, II. 1910).

Diese Art, bei der ebenfalls die Grannensäule von der Deckspelze nicht abgegliedert ist, ist von A. latifolia auf den ersten Blick durch die Blätter und die verarmte Rispe, in den Ährchen dann durch die ungleich langen Hüllspelzen, die wenigstens dreifach längere Grannensäule und die längeren Grannen zu unterscheiden.

482. A. pernieciosa n. sp.

Densiuscule caespitosa, valde elata; culmi simplieissimi vel tantum ima basi subramosi, erecti, graciles, strieti, valde elati, ad paniculam saepe 10 dm alti, paucinodi, maxima e parte nudi, tantum basi foliati, glaberrimi, laeves nee striati; foia culmea rigidiuscula, plurima plana, nonnulla subinvoluta, gla- berrima, in pagina superiore scaberula, caeterum laevia, I—2 mm lata, apice subulata, haud longa (usque 15 cm longa, sed saepius breviora), sub anthesi plurima jam contorta; panicula striecta, angustissima, pal- lida, circa 30—35 em longa, laxa, sed paniculae ramis stricte erectis ad rhachin vix scaberulam sub- appressis; paniculae rami infimi subramulosi, circa 5—6 cm longi, superiores breviores et gradatim bre- vissimi; spiculae breviter vel terminales longiuscule pedicellatae, perangustae; glumae subaequales; prima anguste lineari-lanceolata, expansa vix 1.5 mm lata, circa 14 mm longa, tenuiter acuminata, mucronatula, glabra, subscariosa, sed carina et nervis 4 sat prominulis percursa; gluma altera cum aristula circa 12.5—13 mm longa, perangusta, carina excepta omnino scariosa, enervis, dorso pilis mollibus, longissimis (usque 3 mm longis), albis, paueis, postremo saepe obsoletis instructa, apice arista capillari, scaberula, plus 3 mm longa munita; glumella angustissima, linearis, laevis, cum stipite perbrevi, hirsuto eirca 7-9 mm longa, supra in aristae columnam spiraliter contortam, haud articulatam, sed cum glumella continuam, circa 7—9 mm longam abeuns; aristae rami capillares, suberecti, haud multo sed conspicue inaequilongi, medius eirca 14—23 mm, laterales 9—17 mm longi.

Abbildung: Tafel XII, Fig. 15—17.

341

Queensland: Eucalyptus-Wälder bei Mareeba (Dow, II. 1910).

Species jam habitu inter congeneras excellens, a proxima 4A. latifotia culmis gracilioribus, tantum inferne foliatis, insuper ob internodium summum longissimum, saepe 8 dm longum tractu perlongo nudis, foliis multo brevioribus, paniculis angustissimis, aristae columna longiore, ramis brevioribus sed plus in- aequalibus et suberectis (nec divaricatis) necnon gluma II. piligera facillime distinguenda.

ce) Sectio Streptachne.

Arista a glumella haud articeulata; arista trifida sed ramis valde inaequalibus, lateralibus abbre- vıatis, subnullis vel interdum nullis.

Diese sehr interessante Sektion, welche in Australien durch 3 Arten vertreten ist, stellt eine An- näherung an die Gattung Stipa vor, denn jene Arten, bei welchen wie bei der A. sireptachne die Seiten- grannen vollkommen verschwunden sind, sind von der Gattung Stipa nur noch durch die von der Deck- spelze nicht abgegliederte Granne zu unterscheiden. Würden bei einer Aristida aus der Sektion Arthra- therum die seitlichen Grannenäste spurlos verschwinden, so hätten wir eine legitime Stipa vor uns. Die Streptachne-Arten von Aristida generisch abzutrennen scheint mir nicht ratsam, da sich, von den Formen mit 3 gleichlangen Grannen ausgehend, eine Reihe von Arten aufstellen liesse, bei denen man die all- mähliche Verkürzung der Seitengrannen bis zu ihrem vollkommenen Abort wahrnehmen kann.

Zur Sektion Streptachne gehört auch die in Ost-Indien und Süd-Persien heimische A. redacta Starr in Kew Bullet. 85 (1892) (= Stipa aristoides Stapr ex Lıspgoa in Journ. Bomb. Nat. Hist. Soc. VII. 358, 1892), bei welcher die Seitengrannen äusserst verkürzt sind oder auch vollkommen fehlen. Ausserdem sind hieher mehrere amerikanische Arten zu stellen, so z.B. A. scabra Kunrt# Revis. Gram. I. 62 (1829) (— Streptachne scabra H.B. und K. Nov. Gen. I. 124 t. 40, 1815), A. tubereulosa Nurr. Gen. Pl. I. 57 (1818), A. jorullensis Kunt# Revis. Gram. I. 62 (1829), A. Schiedeana Trın. und Rupr. in M&em. Acad. St. Petersb. VI. 3. p. 120 (1840) (— 4. orcuttiana Vasey in Bull. Torrey Club XIII. 27, 1886), A. Purpu- siana A. S. Hırcnc. in Contrib. U. S. Nat. Herb. XVII. 3. p. 276 (1913) (Seitengrannen kaum 1 mm, mittlere Granne 8 mm lang), A. ealiforniea Taure. in S. Wats. Bot. Calıf. II. 289 (1880), A. tenuis Kunrta Revis. Gram. I. 62 (1829) u. a.

483. A. utilis F. M. Bart. F. M. Baır. in Queensl. Agrie. Journ. XVII. 340 (1907), Compreh. Catal. 622 (1913).

Abbildung: Tafel XV, Fig. 15-17.

Geogr. Verbreitung: Queensland (ich sah das von Mark Wer» bei Gooktown gesammelte Originalexemplar).

Diese Art, die nach Bıırey zur Verfertigung von Hüten verwendet wird, gehört zweifellos zu dieser Sektion und nicht zu Chaetaria, wohin sie von Bartey eingereiht wurde. Sie ist eine sehr statt- liche, bis über 1 m hohe Pflanze mit sehr lockerer Rispe. Ihr bestes Merkmal sind jedoch die Grannen, von denen der mittlere Ast ziemlich robust und lang, die zwei seitlichen jedoch äusserst zart und kurz sind. Auch vom morphologischen Standpunkte aus ist diese Ausbildung der Granne interessant, da sich hier die Seitengrannen noch deutlich als umgewandelte Scheidenzipfel erkennen lassen.

In allerletzter Zeit hat F. M. Baıter als A. utilis aus Süd-Queensland (Bushley, E. W. Bıck) eine Pflanze beschrieben und abgebildet (Queensl. Agrie. Journ. XXX. 316 t. 46, 1913), welche keinesfalls zu seiner A. utilis, ja nicht einmal zu der Sektion Streptachne gehört. Es lässt sich mit grosser Wahrschein- lichkeit vermuten, dass es sich um meine A. perniciosa handelt.

484a. A. spuria n. sp.

Habitu A. arenariae haud absimilis; annua, fascieulato-caespitosa, gracillima, circa 20—35 cm alta; culmi graeillimi, foliati, glaberrimi, erecti, basi subgeniculati, simplices vel subsimplices; /ola perangusta, convoluta, setacea, subglauceseentia, saepe curvula, unacum vaginis glaberrima; panicula erecta, circa 12—18 cm longa, angustissima, fere linearis, laxa, inferne interrupta, ramis brevibus, paueispiculatis,

striete ereetis, haud tlexuosis, scaberulis; rhachis vix scabra; spieulae erectae, pallidae, nonnullae longe, aliae brevius pedicellatae; glumae subaequales, lineari-lanceolatae, subscariosae, glaberrimae, 6-8 mm longae, acuminatae vel tantum gluma longior submucronatula, nervis lateralibus obsoletis; glumella anguste eonvoluta, linearis, glabra, cum stipite perbrevi hirsuto circa 6.5—7 mm longa; arista cum glumella con- tinua (nee artieulata); aristae columna spiraliter contorta, circa 3.5 usque fere 4 mm longa; aristae ramus medius linearis, parum scaberulus, eirca 7—9.5 mm longus; subulae laterales tenuissimae usque 2 mm longae sed haud raro una vel utraque haud evoluta.

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Domm, I. 1910). Von den beiden anderen australischen Streptachne-Arten durch die angegebenen Merkmale und den Habitus sofort zu unterscheiden.

484b. A. streptachne n. nom.

Streptachne stipoides R. BR. Prodr. 174 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 572 (1874), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1878 (1902), Compreh. Catal. 623 (1913).

Stipa Streptachne F. v. MuELL. in Journ. et Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XIV. 237 (1881), First Census 133 (1882), See. Census 223 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 650 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Nordost-Queensland (Endeavour River, Banks und Solander).

Das einzige Originalexemplar dieser Art, welches ich im British Museum (Natural History) unter- suchen konnte, macht den Eindruck einer Aristida, besitzt fein zugespitzte, gleich lange, eirca 11—13 mm lange, kahle Hüllspelzen, von denen die eine dreinervig, die andere einnervig ist. Die Deckspelze ist mit den Hüllspelzen fast gleichlang und geht ohne jedwede Gliederung in eine einfache, im unteren Teile spiralig gedrehte Granne über.

d) Sectio Chaetaria.

485. A. adscensionis L.

L. Spec. pl. 82 (1753), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 224 (1897), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1875 (1902), Compreh. Catal. 622 (1913) p. p.

A. depressa REtz. Observat. IV. 22 (1786), BENTH. Fl. Austr. VII. 563 (1878) p. p., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 649 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890) p. p., F. v. Muerr. First Census 132 (1882), Sec. Census 223 (1889), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 76 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 110 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 483 (1893).

Chaetaria Adscensionis P. BEAuv. Agrost. 30 (1812), Roem. und ScHULT. Syst. II. 390 (1817) (,„Adscensionis“).

Chaetaria depressa P. BEauv. Agrost. 30 (1812).

Aristida vulgaris TRIn. und Rupr. in M&m. Acad. St. Petersb. ser. 6, VII. 131 (1849).

Geogr. Verbreitung: beinahe pantropisch. In Australien in Queensland, N. S. Wales, South Australia und vermutlich auch in Nord-Australien.

Der Formenkreis dieser sehr polymorphen Art ist äusserst kritisch und ihre umfangreiche Syno- nymik, zu deren Klärung O. Starr in Hook. 1. ec. wesentlich beigetragen hat, eine recht verwickelte. Ich selbst habe nur die australischen Formen eingehend studiert, da dieselben weder von BextHam noch von Baıtry richtig aufgefasst werden. Die angebliche A. depressa bezw. Adscensionis von den Peak Downs (Burkıtr) ist meiner Ansicht nach zweifellos eine Form der in Australien weitverbreiteten A. calycina R. Br., was sich schon aus dem Längenverhältnis der einzelnen Ährchenteile ergibt: die erste Hüllspelze misst + 9 mm, die zweite 10—11.5 mm, die Deckspelze 11—14 mm und die Grannen sind 25—35 mm lang.

a) var. typica (cf. Starr in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 224, 1897).

Hooker f. charakterisiert diese Varietät folgenderweise: »gl. III. about as long as Il.« Dazu möchte ich noch hinzufügen, dass die Hüllspelzen sehr ungleich sind. Bei einer von Hooker auf der Insel Ascension gesammelten Form, die ich für mit dem Typus der Art übereinstimmend halte, sind die Ährehen folgenderweise ausgebildet: gluma II. scariosa, apice brevissime bidentatula et conspieue muero- natula, eirciter 6.5 mm longa; gluma I. similis, sed tantum circa 4.5 mm longa; glumella cum stipite fere 7 mm longa; aristae circa 15 mm longae.

343

Dem Typus entsprechende Formen habe ich aus Australien nicht gesehen. Die A. depressa scheint der Originaldiagnose zufolge auch zur var. iypica zu gehören, denn A. J. Rerzıus sagt von ihr |. c.: »Calyx uniflorus, valvulis carinatis acutis albis dorso viridi, exteriore dimidio breviore.«

b) var. subaequiglumis v. n.

Habitu cum varietate typica bene convenit, sed differt elumis (omnino scariosis, bidentatulis, mu- cronatis) subaequilongis, i. e. circiter 7.5 mm et 6.5 mm longis; aristae circa 12 mm longae, glumella incelusa (nec exserta).

Queensland: Windorah (W. H. Rose, 1910) (F. M. Baıtrey sub nomine A. BEHRIANAE misit).

c) var. anthoxanthoides v. n.

Caespites humiles densi; paniculae oblongo-cylindricae, circa 3 cm longae, densae et continuae; glumae latiores, omnino scariosae, haud bidentatulae sed nervo medio in mucronem parvum egrediente, circa 4 mm et 5.5 mm longae; glumellae haud exsertae; aristae circa 10 mm longae.

Abbildung: Tafel XV, Fig. 9—-12.

South Australia: Mt. Lyndhurst (Max Koch, Okt. 1899, South Australian Plants No. 305). Diese Varietät ist habituell durch die sehr dichte, länglich-zylindrische Rispe ausgezeichnet.

d) var. longicollis v. n.

Valde elata; panicula contracta, angusta, saepe 1 dm longa; glumae valde imaequales; gluma 1. circa 4.5 mm longa, apice bidentata et mucronata, gluma 1. similis, sed 7 mm longa; glumella manifeste exserta, cum stipite 8.5—10 mm longa, parte suprema sterili plus 2 mm longa aristiformis; aristae circa 15 mm longae.

Abbildung: Tafel XV, Fig. 5—8.

West-Queensland: dürre Hügel bei Cloncurry (Domm, II. 1910). Eine sehr charakteristische Varietät, die aber wohl mit Rücksicht auf die vielen Variationen der Art nicht spezifisch abzutrennen ist.

486. A. Behriana F. v. Mvrrr.

F. v. Mverr. in Trans. Victor. Instit. I. 44 (1855), Fragm. XI. 130 (1881), First Census 132 (1882), Sec. Census 223 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 562 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 648 (1883), Catal. Plants (Jueensl. 56 (1890), Queens]. Fl. VI. 1874 (1902), Compreh. Catal. 622 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 194, 268 (1890), Moore Handbh. Fl. N. S. Wales 482 (1893), J. H. Maıp. Man. Grass. N. S. Wales 108 (1898), TURNER in Proc. Lim. Soc. N. S. Wales XXVIN. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 87 (1905).

Abbildung: Tafel XIV, Fig. 13, 14.

Geogr. Verbreitung: (Jueensland (ein bestimmter Standort jedoch nicht bekannt!), N. S. Wales, Vietoria, South Australia.

BentHAm und Barter geben an, dass die Hüllspelzen bei dieser, durch die kurzen, dichten und sehr breiten Rispen sofort kenntlichen Art fast gleich lang sind (»outer glumes nearly equal«), was aber nicht den Tatsachen entspricht. Bei allen von mir untersuchten Ährchen (auch von MurrLers Original!) sind die Hüllspelzen sehr ungleich, die erste 8—9 mm, die zweite = 14 mm lang! Die Deckspelze misst 10—12 mm, die Grannen 30—35 mm. (Vergl. auch Maıpen |. c.).

487. A. Leichhardtiana Don.

Dom. in Fedde Repertor. IX. 551 (1911), F. M. Baır. Compreh. Catal. 622 (1913). A. ramosa var. ? leptathera BEnTH. Fl. Austr. VII. 563 (1878), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1875 (1902).

Perennis caespitosaque; culmi cum paniculis circa 4 dm alti, supra medium foliati; folia peran- gusta, apice subulata, convoluta vel subplana, unacum vaginis glabra; panicula laxa, brevis lataque, cum aristis in circuitu orbiculari-ovoidea, circa 10 cm longa et basi 9 cm lata; paniculae rami subflexuoso- divaricati (horizontaliter patentes), spiculas haud numerosas gerentes; spiculae sine aristis circa 1 cm longae;

A

glumae eoloratae, lineares, glabrae, valde inaequales, longior aristato-acuminata eirca 10 —10.5 mm longa, altera tantum circa 5.5—6.5 mm longa; glumella laevis, glabra, circa 10 mm longa; aristae capillares 2.5—3 cm longae.

Queensland: Dry-beef Creek (LEICHHARDT).

Benruam stellte diese Pflanze als eine zweifelhafte Varietät zu A. ramosa R. Br., welche jedoch nicht nur eine ganz verschiedene Rispe sowie bedeutend kleinere Ährehen und kürzere Grannen, sondern auch fast gleich lange Hüllspelzen hat.

A. Leichhardtiana scheint mir der A. Behrian« näher verwandt zu sein, welch letztere allerdings durch ihre dichte, fast gleich breite wie lange Rispe leicht zu unterscheiden ist.

4SS. A. vagans Cavan.

Cavan. Icon. V. 45 t. 471 (1799), R. Br. Prodr. 173 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 111 (1873), First Census 132 (1882), Sec. Census 223 (1889). BENTH. Fl. Austr. VII. 562 (1878) exel. var. 2., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 648 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1874 (1902), Compreh. Catal. 622 (1913) alle exel. var. compacta, Sımmonns in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 126 (1889), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 77 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 108 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX]. 72 (1906), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 483 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NXXVII. 308 (1903), XXX. 87 (1905) excl. var.

A. ramosa SIEB. Agrost. No. 55 non R. Br.

A. parviflora STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 140 (1855).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N, S. Wales, Victoria.

Die Varietät graeillima BentH. Fl. Austr. VII. 563 (1878), F. M. Baıt. locis sub specie eitatis (— var. gracilipes Dom. in Fedde Repertor. IX. 551, 1911) kann folgenderweise charakterisiert werden: Panicula elongata sed angusta, laxissima, ramis panıculae tenuibus, arcuato-patentibus; spiculae longius pedicellatae, pedicellis capillaribus; glumae conspicue inaequales (7” mm et 4—4.5 mm longae); aristae capillares, media lateralibus eonspieue longior. N. S. Wales: Gameroon Brush (LeicHHArpr).

489. A. caput-medusae n. sp.

Perennis, dense caespitosa, multiculmis, glaucescens, rigidiuscula, eximie xerophila; culmi duri, rıgidi, graciles, glaberrimi, laeves (nec striali), ramosissimi, supra medium foliati, circa 5 dm altı; folia culmea valde distantia, rigida, omnino glabra; vaginae breves vel brevissimae, eirca 2 cm longae, quam internodia multo breviores; laminae rigidiusculae, anguste convolutae, breves (raro 4 cm longae), erecto- patentes, glaberrimae; ligula brevissima, ad cilias vix 0.25 mm longas redacta; panicula subeolorata palli- dave, coarctata, subspieiformis, late oblongo-cylindrica, subdensa, cum aristis circa 3—6 cm longa et 2.5—3.5 cm lata; spiculae breviter pedicellatae, primo suberectae postremo plus minusve divaricatae; glumae inaequales glumellis conspicue breviores; gluma I. 2.3—3.75 mm longa, ovato-lanceolata, scariosa, uninervis, brevissime vel vix mucronatula; gluma Il. quam I. angustior, perangusta, convoluta, scariosa, 4.5—5.5 mm longa, breviter mucronatula; glumella angustissima, lineari-convoluta, laevis, circa 6—-7.5 mm longa; aristae capillares, subaequales, 8.5—12 mm longae.

Abbildung: Tafel XIV, Fig. 3—5.

Queensland: auf den Sandhügeln der Dividing Range bei Jericho, besonders in den xerophilen Acacien-Wäldern sehr verbreitet (Domm, III. 1910).

Eine der A. vagans verwandte Art, durch die Form der Rispe aber sofort zu unterscheiden. Es ist dies wohl dieselbe Form, die Bextuam (Pl. Austr. VII. 563, 1878) als A. vagans var. compacta aus Sid-Queensland (Warwick, BEckLer, Nerssr) beschrieben hat. Diese Varietät wird auch von F. M. Baıtey in Syn. Queensl. Fl. 648 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 187£ (1902), Gompreh. Catal. 622 (1913) sowie von Turner (Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 87, 1905) erwähnt.

490. A. ramosa R. Br.

R. Br. Prodr. 173 (1810), BEnTtH. Fl. Austr. VII. 563 (1878) exel. var., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 618 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 71 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1875 (1902) exel. var., Compreh. Catal. 622 (1913), F. v. Muerr. First Census 132 (1882), Sec. Gensus 223 (1889), TATE

345

Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 483 (1893), J. H. Maıp. Man. Grass. N. S. Wales 109 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 308, 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 87 (1905), A. KnEeuck. in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XII. 182 (1906), BEnnerT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), EwART, WHITE u. Tovey in Proc. Roy. Soc. Victor. XLII. 184 (1908).

Chaetaria ramosa RoEM. u. ScHuLT. Syst. II. 397 (1817).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, South Australia (teste Tare et MuELLER), Vietoria (teste Ewarr).

Queensland: Stradbroke Island (Domın, IV. 1910); Beech Mountains (Down, III. 1910); Sand- hügel der Dividing Range bei Jericho und in den Savannenwäldern bei Barcaldine (Donin, III. 1910).

N. S. Wales: Blue Mountains (Domin, IV. 1910).

491. A. calycina R. Br.

R. Br. Prodr. 173 (1810), F. v. MveLr. in Landsbor. Explor. Austr. 122, Fragm. XI. 130 (1881), First Census 132 (1882), Sec. Census 223 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 563 (1878), F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 649 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queens]. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1875 (1902), Compreh. Catal. 622 (1913), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 76 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 109 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb. F]. N. S. Wales 482 (1893), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 87 (1905), Ewarr u. Rees in Proc. Roy. Soc. Victor. NXV. 106 (1912).

Chaetaria calicina P. BEauv. Agrost. 30 (1812).

Geogr. Verbreitung: Australien (nach Mverrrr in allen Staaten).

BentHuam und nach ihm Baıuer beschreiben die Rispe dieser Art als »narrow, often above 6 cm long, with few short erect branches, rarely at length spreading, each bearing 1 or 2, or the lower ones several but few sessile or shortly pedicellate spikelets«. In der Tat ist aber die Rispe bei der typischen Form stets sehr locker und breit, die Seitenäste gespreizt und nur ausnahmsweise findet man einen Teil der Rispe etwas zusammengezogen und daher schmal. Wenn dazu die Ährchen noch fast blass sind, macht eine solche Form auf den ersten Blick einen fremdartigen Eindruck. Gewöhnlich findet man aber an einer und derselben Pflanze Übergänge zu der normalen, breiten und ausgespreizten Rispe, wie sich solche z. B. auf den von Tryov gesammelten Exemplaren vorfinden. Auch nach R. Brownss Original- diagnose ist A. calycina »panicula subramosa, glumis coloratis«, die A. ramosa hingegen »panicula sub- simpliei coarctata, glumis coloratis« charakterisiert.

4A. calycina ist, auch wenn man die zu ihr nicht gehörigen Formen ausscheidet, mit der A. ramosa sehr nahe verwandt und hauptsächlich nur durch die grösseren Ährchen und deren Teile zu unterscheiden.

a) var. typica (— A. calycina R. Br. s. str.).

Queensland: bei Pentland und Charters Towers (Doms, II.—III. 1910), beide mit sehr lockeren Rispen; West Side of Middle Perey Island, forming tussoc in sandy soil (H. Tryov), eine sehr schmal- blättrige Form mit zum Teil aufrechten, zum Teil spreizenden Rispenzweigen.

b) var. praealta v. n.

Valde elata et robusta; culmi saepe ramosi, robusti; folia elongata, saepe plana lataque (2 mm et ultra); panicula maxima, laxissima, diffusa, valde divaricata, saepe 5 dm vel ultra longa; paniculae rami capillares, subflexuosi, divaricati; spieulae cum typo in summa congruae, ylumae breviter mucronatae, sub- aequales, 10—14 mm longae; glumella haud exserta (glumis brevior); aristae eirca 15—20 mm longae.

Nord-Queensland: im Chillagoe-Distrikte in den Savannenwäldern (auf Granit) sowie auf den Karsthügeln ein sehr häufiges Gras (Doms, I. 1910).

Diese im genannten Gebiete weit verbreitete Varietät macht den Eindruck einer selbständigen Art, doch stimmt sie, abgesehen von dem robusten Wuchse, den breiten, flachen Blättern und der Form der Rispe, welche an A. vagans Gav. erinnert, mit A. calycina gut überein, und zwar besonders was den Bau der Ährchen anbelangt.

492. A. pruinosa n. sp. Dense caespitosa, glauca, robusta, valde elata; culmı cum paniculis plus 8 dm alti, robusti, glabri, foliati, glauco-pruinosi; folia rigida, elongata, glaberrima, unacum vaginis glauco-pruinosa (strato pruinoso Bibliotheca botanica. Heft 85. =

346

facile detersili); vaginae internodis breviores; laminae valde elongatae, rigidae, planae et circa 3 mm latae sed nonnullae partim vel tere totae convolutae, erectae, subtus laeves, in pagina superiore prominule eostatae et scaberulae; ligula brevis in cilias dissoluta; panicula erecta, elongata (haud raro 4 dm longa), angusta, basi subinterrupta insuper subdensa, pallida; paniculae rami infimi elongati (usque 15 em longi), medii vix {0 cm longi, superiores breves, omnes stricte erecti et paniculae rhachi tereti et laevi sub- appressi; spieulae glabrae, longiuseule pedicellatae, erectae; glumae manifeste inaequales, omnino scariosae, praeter carinam enerves, tenuissime submucronatae, eirca 15—16 mm, altera 10—11.5 mm longae; glumella anguste convoluta, laevis, glumis brevior, cum stipite brevi hirsuto 8-9 mm longa; aristae cum glumella continuae, capillares, rectae, una sublongior (3—3.5 cm), duo breviores (2.5—3 cm).

West-Queensland: dürre, grasige und buschige Stellen bei Cloncurry (Domm, II. 1910), häufig. Diese neue Art ist im Vergleiche mit A. calycina schon durch die schmale, blasse Rispe mit zu jeder Zeit aufrechten Rispenästen gekennzeichnet. Überdies sind die Hüllspelzen ungleich lang und länger als die Deckspelze; auch ist diese Art viel robuster als A. calycina und in der typischen Form stark blau bereift. Bei Cloneurry wächst auch eine Form mit noch etwas breiteren, flachen und ganz glatten Blättern.

ve) Sectio Arthrochaetaria (sect. n.). Ut Chaetaria, sed aristae a glumella conspicue articulatae.

493. A. ingrata n. sp.

Caespites densos durosque efformans, elata, subglaucescens; culmi duri, robusti, sine panieulis eirca 5 dm alti, glaberrimi, pauceiramosi, ad medium vel fere ad paniculam foliati; foia culmea rigida, distantia, haud numerosa; vaginae internodiis breviores, glabrae et tantum ad orificium manifeste patentim barbatae, laminae elongatae, planae (vel tantum nonnullae convolutae) eirca 2—2.5 mm latae, crassiuscule rigidae, prominule costato-nervosae, in pagina superiore dense minute pilosulae subtus glabrae; laminae foliorum infimorum diu persistentes et si emortuae, tunc plus minusve laceratae curvataeque et caespites protegentes; panicula perangusta, elongata, haud raro 4 dm longa, subdensa, ramosa, ramis multispiculatis (infimis eirca 1 dm longis), distantibus, sed omnibus striete erecetis vel imo rhachi laevi appressis; spiculae longiuscule pedicellatae, erectae, glabrae; glumae fere totae scariosae, perangustae, uninerves, brevissime mucronatulae (gluma brevior ex apice brevissime bidentatulo, gluma longior ex apice integro), subaequales, circa 8—9 mm longae; glumella cum stipite circa 1 mm longo 5.5—6 mm longa, inelusa, i. e. glumis con- spicue brevior; aristae a glumella articulatae, capillares, media circa 15—20 mm, laterales 14—15 mm longae.

(Jueensland: bei Barcaldine (Domin, III. 1910).

Diese Art ähnelt im Habitus am meisten der A. pruinosa, mit der sie besonders in der Ausbildung der Rispe übereinstimmt; doch ist sie nicht bereift, besitzt eine stark abstehend behaarte Scheidenmündung, fast gleichlange Hüllspelzen und abgegliederte Grannen.

Vorläufig stelle ich zur A. ingrata die folgende Pflanze:

b) var. jerichoensis v. n. Multo gracilior, glauco-pruinosa; folia fere omnia anguste convoluta; panicula parte inferiore laxior, ramis subpatentibus; spiculae minores; arista tantum obscure articulata.

Queensland: Dividing Range bei Jericho (Doms, III. 1910).

Diese Pflanze gehört vielleicht als eine selbständige Art (4. jerichoensis) in die Sektion Chaetaria und zwar in die Verwandtschaft von A. pruinosa. Sie hat jedoch denselben Ährchenbau wie A. ingrata, nur sind die Ährchen kleiner (was allerdings nebensächlich wäre) und die Abgliederung der Granne ist eigentlich eher durch Färbung angedeutet, als in der Tat durchgeführt. Die charakteristische Behaarung der Scheidenmündung sowie die Härchen auf der Blattoberseite sind bei dieser Form genau so wie bei A. ingrata.

347

494. A. seiuroides n. sp.

Robusta, glaucescens, valde elata; culmi duri, copiose ramosi usque fere ad apicem foliati, gla- berrimi, cum paniculis saepe 15 dm et ultra alti; foia culmea distantia, rigidiuscula; vaginae glabrae, internodiis breviores, ad orificium minute ciliatae (nec barbatae) glabraeve; laminae saepe elongatae, planae et fere 3 mm latae, glaucae, glaberrimae sed supra minute scaberulae, subtus laeves, interdum quoque plus minusve convolutae; panicula longissima, plus 5 dm longa sed perangusta, pallida, haud densa, sed paniculae ramis erectis et rhachi appressis, infimis usque 8 cm longis; spiculae glabrae, erectae; glumae subaequales, scariosae, uninerves, perangustae, longe acuminatae et brevissime mucronatae, circa 12—13 mm longae; glumella cum stipite circa 9 mm longa: aristae a glumella articulatae, capillares, 15—20 mm longae.

Queensland: sandige Grastriften in sehr schütteren Eucalyptus-Wäldern bei Barcaldine (Domın, III. 1910). Bei Jericho (Doms, II. 1910).

Diese Art steht der A. ingrata sehr nahe, unterscheidet sich jedoch durch den viel stattlicheren Wuchs (sie wird bis volle 2 m hoch), die ziemlich reich verzweigten Halme, den kahlen oder nur kurz gewimperten Scheidenrand, die schmälere und längere Rispe, die bedeutend längeren Hüllspelzen und die längere Deckspelze.

495. A. inaequiglumis n. sp.

Densiuscule caespitosa, valde elata, robusta, glaucescens; culmi valde robusti, cum paniculis saepe plus 10 dm alti, glaberrimi, supra medium vel fere ad apicem foliati; vaginae totae glaberrimae; laminae valde elongatae, glaucae, rigidae, plurimae planae et circa 2.5 mm latae, prominule nervosae, glaberrimae sed in panicula superiore scaberulae; ligula in cilias breves dissoluta; panicula maxima, usque fere 7 dm longa, pallida, subinterrupta, angusta sed haud striete contracta, apice saepe subnutans; paniculae rami 10—15 em longi, superiores breviores, capillares, multispiculati (spiculis subdensis), erecti vel arcuato- vel flexuoso-erecti; glumae glabrae, valde inaequales, scariosae, uninerves; gluma brevior c. 8—-8.25 mm longa, altera eirca 15 mm longa, tenuiter mucronatula; glumella inclusa, brevis, cum stipite tantum 5 mm longa; aristae a glumella conspieue articulatae, capillares, media circa 4+.5—5 cm, laterales circa 3.5—4 cm longae.

Queensland: Savannenwälder bei Pentland (Domm, III, 1910). Eine ausgezeichnete Art, von den vorigen durch die sehr ungleichen Hüllspelzen, die sehr kurze Deckspelze und langen Grannen leicht zu unterscheiden.

b. Subtribus Phleoideae.

131. Echinopogon P. Bravv.

496. E. ovatus P. BeaAvv.

P. BEauv. Agrost. 42 t. 9 fig. 5 (1812), BEentH. Fl. Austr. VII. 599 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 650 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1878 (1902), Compreh. Catal. 623 (1913), F. v. MueLr. First Census 133 (1882), Sec. Gensus 223 (1889), Sımmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. Main. Usef. Pl. Austr. 85 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 141 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904), ibidem XXXI. 72 (1906), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 192, 267 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 484 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309 (1903), XXX. 88 (1905), CHEESEMm. Man. New Zeal. Fl. 859 (1906), Mc DonaLD in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.390 p. 10 (1908).

Agrostis ovata FORST. Prodr. 8 (1786), Lasıtı. Pl. Nov. Holl. I. 19 t. 21 (1804), R. Br. Prodr. 171 (1810).

Echinopogon asper Trın. Fund. Agrostog. 126 (1820).

Cinna ovata KuntH Enumer. I. 208 (1833), F. v. MuELr. Fragm. VIII. 106 (1873).

Echinopogon Sieberi STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 183 (1855).

Hystericina alopecuroides STEUD. |. c. 35 (1855).

Geogr. Verbreitung: dieselbe wie von Microlaena stipoides, d. i. ganz Australien (fehlt aber sowohl im tropischen Nord-Australien als auch im nördlichen Queensland), Tasmanien, New Zealand.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains, offene Grasfluren (Doumin, III. 1910). N.S. Wales: in den Blue Mountains nicht selten (Doms, IV. 1910).

348 e. Subtribus Zuagrosteae.

132. Sporobolus R. Br.

497. S. Benthami F. M. Baır.

F. M. Baır. in Bot. Bull. NHL. 16 (1896), Queensl. Fl. VI. 1880 t. LXXVII. (1902), in Queensl. Agrie. Jourm. XXV, 290 (1910), Compreh. Catal. 622 (1913), J. H. Maıp. und E. BETCHE in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX]. 739 (1906), J. H. MAıv. in Agrie. Gaz. N. S. Wales Mise. Publ. No. 1223 p. 1 cum tab. (1909), Ewart ımn Proc. Roy. Soc. Vietor. XX. 138 (1908).

S. virginicus var.? pallida BENTH. Fl. Austr. VII. 621 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl, Fl. 651 (1883) et Catal. Plants Queensl. 56 (1890) (ohne Fragezeichen), in Proc. Roy. Soc. Queensl. VIII. 131 (1892), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 109 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 160 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX, 88 (1905).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales.

West-Queensland: auf den Grastlächen der Rolling Downs bei Winton, Longreach wie auch stellenweise zwischen Winton und Barcaldine (Domin, III. 1910).

Das Verhältnis des S. Benthami zum S. virginicus wurde wiederholt besprochen und die spezifische Berechtigung des ersteren meist angezweifelt. A. J. Ewarr sagt sogar (l. c.) von dem $. Benthami, dass »even a cursory examination of the material at the National Herbarium would have shown that the new species was untenable«. J. H. Maıpen hält zwar den S. Denthami aufrecht, bemerkt aber »while the coastal virginieus and the interior Benthami undoubtedly run into each other, the typical forms are a good deal unlike«. Meiner Ansicht nach können beide als zwei kleine, nahe verwandte Arten selbständig be- stehen, wiewohl einige Formen intermediär zu sein scheinen, so besonders S. vörginicus var. minor F. M. Baız. Queensl. Fl. VI. 1880 (1902). Letztere Varietät stellt einem authentischen Exemplare BAızeys zufolge eine Zwischenform vor; sie besitzt sehr verlängerte Halme, zarte, schmale, aber verlängerte Blätter und könnte ebensogut bei 5. Benthami untergebracht werden. Dass aber beide Arten durch eine Reihe von Übergangsformen allmählich verbunden wären, habe ich durchaus nicht gefunden, denn der $. virginicus in der Nähe der Küste oder längs derselben und der S. Benthami des trockenen Innern erweisen sich als zwei in ausgedehnten Gebieten konstante Formen. Bei $. virginicus sind die kurzen, steifen, abstehenden Blätter dicht gedrängt, bei S. Benthami sind dagegen die Blätter schief aufgerichtet, weich, länger und besonders die obersten Halmblätter pflegen mit einer langen Spitze versehen zu sein. Die durchscheinenden Spelzen des 5. Benthami bieten aber kein stichhaltiges Unterscheidungsmerkmal, man findet sie mitunter auch bei dem typischen 8. virginicus. Die langen Ausläufer bilden sich unregelmässig aus, offenbar Standorts- verhältnissen entsprechend. Auch die Adventivknospen trifft man bei S. Benthami nicht immer an.

Der typische 8. Benthami findet sich bereits im Herbarıum R. Browns vor (Iter australiense 1802—05 No. 6209 p. p.), von Brown in Schedis als » Agrostis virginica var.« bezeichnet.

b) var. robustus v. n.

Oulmi vamosi, robusti usque 5 dm altı, ad paniculam foliati; folia haud conferta sed erecto-patentia, praecipue in ramis sterilibus robusta, e basi plana lataque (in foliis nonnullis usque 6 mm lata) convoluta, circa 6—8 cm longa; panicula pallida, densa, oblonga (circa 8—-10 cm longa et 12—16 mm lata), lobata, in apicem protractum angustata; glumae glumellaegue scariosae.

Nord-Australien: Gulf of Garpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6209 p. p.); Port Darwin (F. Scuuntz No. 212). Eine sehr grosse, robuste Form mit dichter, gelappter Rispe!

498. S. virginicus KunTH.

KuntH Revis. Gram. I. 67 (1829), Enumer. I. 210 (1833), BentH. Fl. Austr. VII. 621 (1878) exel. var., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 651 (1881) excl. var., Catal. Plants Queensl. 56 (1890) excl. var., Queensl. Fl. VI. 1880 (1902), Compreh. Catal. 623 (1913), F. v. MuerL. First Census 133 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 224 (1889), TATE Handk. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 485 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 249 (1897), J. H. Maım. Man. Grass. N. S. Wales 159 (1898) excl. var., in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.202 p. 1 cum tab. (1909).

Agrostis virginica L. Spec. pl. 63 (1753), Lasırr. Pl. Nov. Holl. I. 20 t. 23 (1804), R. Br. Prodr. 170 (1810).

Agrostis littoralis Lam. Illustr. I. 161 (1791),

Agrostis barbata PERS. Syn. I. 75 (1805).

349

Vilfa virginica P. BEauv. Agrost. 16 (1812), F. v. Muerr. Fragm. VI. 84 (1867).

Vilfa littoralis P. BEauv. Agrost. 15 (1812).

Podosemum virginicum Link Hort. Berol. I. 85 (1821).

Sporobolus littoralis KuntH Revis. Gram. I. 68 (1829).

Sporobolus Matrella NEES in Lehm. Pl. Preiss. II. 97 (1846-47) non in Fl. Afr. Austr. 152 (1841).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären; in Australien in allen Staaten.

Süd-Queensland: Stradbroke Island und die ihm gegenüberliegende Küste des Festlandes (Domis, IV. 1910).

„S. virginieus proper“ (F.M. Baız. Queensl. Fl. VI. 1880 [1902]) ist einem authentischen Exemplare Baıteys zufolge eine seltene, ungemein robuste Form mit oft flachen, aber sehr rigiden Blättern, welche einigermassen zwischen dem S. virginicus var. typicus und dem S. Benthami var. robustus steht.

499. S. indieus R. Br.

R. Br. Prodr. 170 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 622 (1878), F. M. Baıt. and STAIGER lllustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl 651 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1880 (1902), Compreh. Catal. 623 (1913), F. v. Mverr. in Landsbor. Explor. Austr. 122, First Census 133 (1882), Sec. Census 224 (1889), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 104 (1884), Sınmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 146 (1888), VI. 124, 126 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 109 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 160 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 726 (1904), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1890), in Horn Sci. Exp. Gentr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 485 (1893), TURNER Austral. Grasses 52 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309, 441 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905), Hoor. f. Fl. Brit. Ind. VII. 247 (1897).

Agrostis indica L. Spec. pl. 63 (1753).

Vilfa indica TRın. ex STEUD. Nomencl. ed. 2., II. 767 (1841), F. v. Muert. Fragm. VI. 84 (1867).

Geogr. Verbreitung: in der wärmeren Zone der alten Welt, in Australien in allen Staaten mit Ausschluss von Nord-Australien. In Amerika von den südlichen Vereinigten Staaten und West-Indien nach Süd-Amerika verbreitet, aber nach A. S. Hırcrcock (Contr. U. S. Nat. Herb. XIII. 3. p. 312, 1913) ursprünglich nicht einheimisch, sondern nur eingeschleppt.

Queensland: Küste östlich von Brisbane (Doms, IV. 1910); One Tree Hill bei Brisbane (Doms, XII. 1909), der var. elongatus nahe stehend; bei Atherton (Doms, I. 1910).

N.S. Wales: in den Blue Mountains (Domrs, IV. 1910).

b) var. elongatus F. M. Baır.

F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 651 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1881 (1902), Compreh. Catal. 623 (1913), Smmnonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. Maın. Man. Grass. N. S. Wales 151 (1898).

Sporobolus elongatus R. Br. Prodr. 170 (1810), F. v. Muerr. Fragm. X. 76 (1876).

Vilfa elongata P. BEAuv. Agrost. 16 (1812).

Durch Übergangsformen mit dem Typus der Art verbunden. Neuerdings hat F. M. BaıLry noch eine andere Varietät des S. indicus beschrieben (Queensl. Agrie. Journ. XXX. 316, 1913) und auf der Tafel 46 mit der typischen Form und der Varietät elongatus abgebildet, und zwar nennt er diese Form, welche sich von der letzteren Varietät durch die nicht unterbrochene Rispe, vom Typus durch die robuste, stärker gelappte und lockere Rispe unterscheidet, var. intermedius.

A. J. Ewarr (Proc. Roy. Soc. Vietor. XX. 138, 1908) hält den 8. indieus und S. virginieus für sehr nahe verwandt, vielleicht für Formen einer und derselben Art (»it is, in fact, possible that cultural experi- ments might show S. virginicus to be a marsh and maritime form or variety of S. indicus developed in brackish situations«). Diese Ansicht kann ich jedoch durchaus nicht teilen, denn abgesehen vom Habitus, von den Blättern und der Form der Infloreszens ist bei S. virginicus die I. Spelze mit der III. fast gleich- lang, bei S. indicus jedoch um die Hälfte kürzer als die III. Spelze und auch die II. Spelze ist sehr ver- kürzt. Indessen steht der S. indicus, besonders in seinen gracilen Formen, wie auch Hooker f. (l. c.) richtig hervorhebt, dem 8. diander sehr nahe; dieser ist jedoch meist schon durch die sehr lockere Rispe mit kurzen, spreizenden Zweigen zu unterscheiden.

500. S. diander P. Brauv. P. BEauv. Agrost. 25 (1812), F. v. Murrr. Fragm. X. 76 (1876), First Census 133 (1882), Sec. Census 224 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 622 (1878), F. M. Baıt, and STAIgER lllustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queensl.

390

Fl. 651 (1983), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1834), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 71 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1881 (1902), Compreh. Catal. 623 (1913), Simmons in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 126 (1889), TURNER Austral. Grasses öl cum. tab. (1895), J. H. Maw. Man, Grass. N. S. Wales 162 (1898), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII 247 (1897).

Agrostis diandra Rerz. Observ. V. 19 (1789).

Vilfa erosa Trın. in M&em. Acad. Petersb. ser. 6, II. 86 (1840).

Vilfa diandra WıcHT Cat. n. 1744 (1833), F. v. MueLr. Fragm. VI. 84 (1876) non Trın.!

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, (Jueensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Dom, II. 1910.)

501. S. Lindleyi Bextn.

3ENTH. Fl. Austr. VII. 623 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 651 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1881 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXV. 290 (1910), Compreh. Catal. 624 (1913), F. v. Muert. First Census 133 (1882), Sec. Census 224 (1889), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 104 (1884), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 109 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 163 (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 486 (1893), TURNER Austral. Grasses 53 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XNVII. 442 (1903), NXIX. 180 (1904), NXX. 88 (1905).

S. pallidus Linpr. in Mitch. Tropic. Austr. 187 (1848) von NEES!

Vilfa Lindleyi STEuUD. Syn. Pl. Glum. I. 162 (1855).

Sporobolus subtilis F. v. Murrz. Fragm. VIII. 140 (1873) non Kuntu!

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten).

Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs bei Hughenden häufig, auch stellenweise zwischen Hughenden und Longreach (Douın, 11.— III. 1910).

502. S. australasicus Dom.

Don. in Fedde Repertor. IX. 553 (1911), in Journ. Linn. Soc. XLI. 279 t. XI. fig. 13 (1912), F. M. Baıt. Compreh. Catal. 624 (1913).

S. pulchellus F. v. MuErLrL. Fragm. VII. 140 (1873), Pl. North-West Austr. 19 (1881), First Census 133 (1882), Sec. Census 224 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 623 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 651 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queens]. Fl. VI. 1881 (1902), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 109 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 162 (1898), in Agric. Gaz.N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.197 p. 1 cum tab. (species nostra!) (1908), omnes exclusive planta Browniana, non R. Br.!

Abbildung: Textfig. 77.

Geogr. Verbreitung: West Australia (im Norden), Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales. Entsprechende Formen auch in Ost-Indien, aber sehr selten.

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuELLer).

Nordwest-Australien: Mons Cupri, Whine Creek (W. A. Mıc#errL); between the Ashburton and De Gray Rivers (E. ULEmeEnr).

Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs bei Hughenden und auf mehreren Stellen zwischen Hughenden und Gloncurry (Doums, II. 1910). Herb. F. v. Mventer (ohne nähere Standortsangabe).

N.S. Wales: teste tabula apud J. H. Maıpen |. c.

Sp. coromandeliano valde affinis, sed differt foliis longioribus, panicula multo majore et praecipue spieulis longepedicellatis et gluma I. longiore quam gluma II. tantum duplo vel triplo breviore.

Diese Art ist bei Bentuam unter S. pulchellus R. Br. einbegriffen, obzwar die letztere Art, deren authentisches Exemplar ich untersuchen konnte, vollkommen verschieden und nicht nahe verwandt ist- Abgesehen von dem Bau der Ährchen ist der echte S. pulchellus von dem S. australasicus auf den ersten Blick durch die schmalen und weichen Blätter sowie die schmale, längliche Rispe zu unterscheiden. Unserer Art kommt der ost-indische S. coromandelianus sehr nahe, welcher mit ihr durch die eiförmig- dreieckige Rispe gut übereinstimmt, dennoch aber durch die sitzenden Ährchen und die winzige I. Hüll- spelze hinreichend verschieden zu sein scheint. Einige ost-indische Exemplare, welche bereits O. STAPF in Schedis als von S. coromandelianus verschieden bezeichnete, scheinen mir mit der australischen Art identisch zu sein.

503. S. actinoeladus F. v. Mverr.

F. v. Mverr. Fragm. VIII. 140 (1873), IX. 194 (1875), XI. 130 (1881), First Gensus 133 (1882), Sec. Gensus 224 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 623 (1878), F. M. Baıt. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baıt. Syn. Queensl.

a

Fl. 651 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1882 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), J. H. Maın. Usef.

Pl. Austr. 108 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 163 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.189 p. 1. cum tab.

(1908), TArE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb.

Fl. N. S. Wales 486 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905). Vüfa et Agrostis actinoclada F. v. Muerz. Fragm. VI. 84 (1867).

Fig. 77. Sporobolus australasieus Dom. nach Exemplaren von Hughenden. (Verkl.)

Geogr. Verbreitung: im Innern von Nord-Australien, Queensland, N.S. Wales und South Australia.

West-Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs häufig, so bei Hushenden, auf mehreren Stellen zwischen Hughenden und Cloncurry, Longreach und Winton; bei Winton und Longreach (Domm, II.—III. 1910).

153. Deyeuxia ÜLarıon.

504. D. filiformis Prrrız in Chilton Subantar. Isl. N. Zeal. II. 474 (1909). Avena filiformis FORST. Prodr. 9 (1786).

Agrostis avenacea GMEL. Syst. nat. I. 171 (1791).

Agrostis retrofracta WıLLD. Enumer. Hort. Berol. 94 (1809).

Agrostis aemula R. Br. Prodr. 172 (1810).

Agrostis debilis Poir. Eneyel. Suppl. 1. 249 (1810).

Agrostis Forster! RoEM. und Schurt. Syst. Il. 359 (1817), F. v. Mverr. Fragm. XI. 27 (1878).

Lachnagrostis filiformis et retrofracta 'rın. Fund. Agrost. 128 (1820).

Lachnagrostis Willdenowii Trın. Gram. Unifl. 217 (1824).

Avena Forster! Runtn Revis. Gram. I. 104 (1829),

Deyeuxia Forsteri Kuxtu Revis. Gram. I. 77 (1829), Enumer. I. 244 (1833), Bent. Fl. Austr. VII. 579 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 652 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1883 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. NNV, 290 (1910), Compreh. Catal. 624 (1913), F. M. Baır. und Statger Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. S2 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 123 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 7236 1904), TuRsEeR in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XNXVIIN. 308, 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX, 87 (1905), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 868 (1906).

Deyeuxia retrofracta Kuntu Revis. Gram. I. 77 (1829).

Calamagrostis vetrofracta Link Hort. Berol. II. 247 (1833).

Agrostis semibarbatı Trın. in Mem. Acad. St. Petersb. ser. 6, VI. 378 (1845).

Calamagrostis aemula et Willdenowii StEup. Syn. Pl. Glum I. 192 (1855).

Agrostis Solandri F. v. MuELtL. Veg. Chath. Isl. 60 (1864), First Gensus 133 (1882), Sec. Gensus 224 (1889), MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 487 (1893).

Geogr. Verbreitung: Australien (mit Ausschluss von Nord-Australien), Tasmanien, New Zealand.

Queensland: Georgina River (R. W. Bırcn).

Eine höchst variabile Art, von der manche Formen spezifisch abgetrennt werden könnten, wenn nicht gar so viele Zwischenformen vorhanden wären. Es werden folgende Varietäten angeführt:

b) var. aristata (Bentn. Fl. Austr. VII. 579 [1878] sub D. Forsteri). West Australia.

c) var. Preissii (Bexta. Fl. Austr. VII. 579 [1878] sub D. Forsteri).

Lachnagnostis Preissii NEES in Pl. Preiss. II. 97 (1846—47).

West Australia.

d) var. laeviglumis (Benteu. Fl. Austr. VII. 579 (1878) et J. H. Mar. Man. Grass. N. S. Wales 123 [1898] sub D. Forsteri).

D. Forsteri var. semiglabra Hack. ex CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 869 (1906).

Australien, New Zealand.

e) var. pilosa (Cueresem. Man. New Zeal. Fl. 868 [1906] sub D. Forsteri). Agrostis pilosa A. Rıcn. Fl. Nouv. Zel. 134 t. 23 (1832). Deyeuxia pilosa BucHAan. Man. New Zeal. Grasses 6 (1880).

New Zealand. f) var. humilior (Hacx. ex Curesem. Man. New Zean. Fr. 869 [1906] sub D. Forster:). g) var. littoralis (Hack. ex CHeesenm. 1. c. sub D. Forsteri).

h) var. Lyallii (Hack. ex CHeesem. ]l. c. sub D. Forsteri). Agrostis Lyallii Hook. f. Fl. Nov. Zel. I. 297 (1853).

i) var. mierathera (Hack. ex Unresem. 1. c. sub D. Forsteri). Die Varietäten f) bis i) kommen auf New Zealand vor.

k) var. aemula (F. v. Muere. Fragm. XI. 130 (1881) sub Agrostis Solandri). Agrostis aemula R. BR. |. c. s. str. Australien.

505. D. scabra Bentn.

BextH. Fl. Austr. VII. 583 (1878), F. M. Batc. Syn. Queensl. Fl. 652 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1834 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), J. H. Maı. Man Grass. N. S. Wales 126 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 499 p. 1 cum tab. (1901), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 87 (1905). EWART in Victor Natur. XXVII. 109 (1910).

Agrostis scabra R. Br. Prodr. 172 (1810), F. v. Murrr. First Census 133 (1882) non WırrD.

Agrostis rudis Rom. und Schutt. Syst. II. 360 (1817), F. v. Muett. Sec. Census 224 (1889), MooRE Handk. FI. N.S. Wales 486 (1893).

Calamagrostis rudis StEuUD. Syn. Pl. Glum. I. 192 (1855).

359

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales, Victoria, Tasmania.

Neben der var. iypica (Agrostis scabra R. Br. s. str.) kommen besonders folgende 2 Varietäten in Betracht:

b) var. deeipiens m.

Agrostis decipiens R. BR. Prodr. 172 (1810).

Cinna decipiens KuntH Enumer. I. 207 (1833).

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Donin, II. 1910).

N. S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—1805 Nr. 6221 Agrostis decipiens)); Blue Mountains (Dowmin, IV. 1910).

ce) var. eontracta m. Agrostis contracta F. v. MuELL. ex Hook. f. Fl. Tasm. II. 116 t. 161 (1860). Tasmaniıen.

134. Dichelachne Exsor.

506. D. mierantha n. comb. . Stipa micrantha Gavan. Icon. V. 42 t. 477 (1799), F. v. Muerr. General Report 20 (1853), Fragm. VII. 105 (1873),

in Journ. Bot. 327 (1878), Sec. Census 223 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 483 (1893) non R. Br.

Agrostis sciurea R. BR. Prodr. 171 (1810).

Muehlenbergia sciurea TRın. Gram. Unifl. 193 (1824).

Dichelachne montana EnpL Prodr. Fl. Norf. 24 (1833).

D. sciurea Hook. f. Fl. Nov. Zel. I. 294 (1853), Fl. Tasm. II. 111 t. 158A (1860), Benta. Fl. Austr. VII. 574 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 652 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1885 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), F. v. Mueır. First Census 133 (1882), J. H. Mai. Usef. P]. Austr. 84 (1889), Man. Grass. N. S, Wales 119 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 726 (1904), ibidem XXXI. 72 (1906), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 194, 267 (1890), TURNER Austral. Grasses 22 cum tab. (1895), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 874 (1906).

Geogr. Verbreitung: Australien (mit Ausnahme von Nord-Australien), Tasmanien, Norfolk Island, New Zealand. Ä

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Donis, IH. 1910), f. spieulis minoribus cum varietate setifolia congruens.

Variat.:

b) var. rara.

Agrostis rara R. BR. Prodr. 171 (1810), NEEs in SIEB. Agrostoth. No. 70. Dichelachne Sieberiana Trın. und Rupr. in M&em. Acad. St. Petersb. ser. 6, V. 2 (1842).

N.S. Wales.

ce) var. setifolia (Bente. Fl. Austr. VII 575 (1878) et J. H. Maıp. Man. Grass. N. S. Wales 119 [1898] sub D. sciurea). N. S. Wales.

d) var. inaequiglumis (Hıck. ex CHeesem. Man. New Zeal. Fl. 874 (1906) sub D. sciurea. New Zealand. IX. Tribus Aveneae.

a) Subtribus Arreae.

135. Eriachne R. Br.

507. E. Muelleri Dom.

Dom. in Fedde Repertor. X. 118 (1911), F. M. Baır. Compreh. Catal. 624 (1913).

Oulmi graciles, erecti, plus 4 dm altı, glaberrimi; folia culmea infima convoluta, vix 1 mm Jata, elongata, laminis interdum parum scaberulis; folia culmea caetera similia sed laminis fere setaceis brevio- ribus instructa; panicula laxissima, patens, 15 cm longa; paniculae rami capillares, elongati (infimo 10 cm longo), pauci, alterni, distantes, patentes, tantum insuper spiculigeri, parum ramulosi; spieulae sine arıstis circa 4.75 mm longae, biflorae; glumae subaequales, flosculos adaequantes (vel gluma superiore glumellam adjacentem parum superante), glabrae, ovato-lanceolatae, acutae circa 5 et 5.25 mm longae, dorso nervis pluribus viridibus percursae, margine latiore scarioso enerves; glumellae eirciter 4.5 mm longae, arıstatae,

Bibliotheca botanica. Heft 85. 45

3854

plerumque coloratae, appresse pilosae, pilis tantum ad marginem superiorem subpatentibus; aristae capillares, scaberulae, glumellae dimidio longiores; paleae glumis paulo breviores, in aristas 2 capillares circa 3 mm longas desinentes.

Queensland: Trinity Bay, leg.? (? Baıury) 1877 (Herb. Kew).

Bernau hat diese Pflanze, von der leider nur ein unvollständiges Material vorliegt, in Schedis als E. pallescens R. Br. bezeichnet. Sie ist jedoch, wie aus der Diagnose hervorgeht, mit dieser Art nicht nahe verwandt, sondern eher mit der in Vorder-Indien und auf Geylon heimischen E. triseta Ners, welch letztere aber durch den robusten Wuchs und die unvergleichlich grösseren Ährchen leicht zu unterscheiden ist.

508. E. eiliata R. Br.

R. Br. Prodr. 184 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 629 (1878) excl. pl. queensl., F. v. Muerr. Pl. North-West-Austr. 19 (1881), First Census 133 (1882), Sec. Census 224 (1889), F. M. BaAıt. Syn. Queensl. Fl. 655 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1887 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), omnes excl. plantam a R. Brown lectam.

Aira ciliata SPRENG. Syst. I. 278 (1825).

Geogr. Verbreitung: Nordwest- und Nord-Australien, Queensland.

Queensland: Acacia-Gebüsche bei Pentland (Donin, III. 1910), eine kleinere Form; Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland (Donın, III. 1910), eine sehr hohe Form.

Im Herbarium R. Brown befindet sich als E. ceihiata zum Teil die echte, einjährige ciliata aus Nord-Australien (Arnhem Land), ausserdem aber noch eine stattliche, hohe Form von R. Brown am Broad Sound in Queensland gesammelt (Iter australiense 1802—05 No. 6264), welche auch BEntHam (l. c.) nur für eine Form derselben Art hält. Es ist dies jedoch eine vollkommen verschiedene, perennierende Spezies mit rigiden Blättern, grösseren Ährchen und stachelspitzigen oder höchstens nur ganz kurz begrannten Deckspelzen. Die echte E. ciliata R. Br. wurde von F. Scuurrz bei Port Darwin und von Hurse bei Escape Cliffs (beide Standorte in Nord-Australien) gesammelt.

509. E. gracilescens n. sp.

Habitu E. eiliatae formis gracilibus similis; annua, gracillima, pusilla; culmi e radice pauci, gracillimi, supra fere capillares, inferne pauei- vel pluri-ramosi, geniculatim erecti, glaberrimi, tantum ad '/s vel raro ad medium foliati, insuper longe nudi (exserti); folia subglauca, rigidiuscula, parva, infima patentia, caetera plus minusve erecta, brevia; vaginae breves, prominule striatae, pilis basi tubereulatis parce hispidae; laminae e basi saepe plana et latiore setaceo-involutae, apice acutae, circa 0.75 mm 2.5 mm longae et basi usque plus 1 mm latae sed marginibus semper saltem anguste involutis, praecipue ad margines pilis paueis basi tubereulatis hispidae, striatae, in pagina inferiore pallidiores, glaucescentes; ligula in eilias dissoluta; panicula brevis, laxissima, diffusa, eireiter 3—4 cm longa, e spieulis haud numerosis (5 - 9) constans; rhachis, rami pedicellique capillares, vix scaberuli; pedicelli spiculas adaequantas usque eos longitudine triplo superantes, flexuosi, suberecti vel patentes; spiculae biflorae, pallidae; glumae aequales, eirca 4—4.25 mm longae, latissime ovatae, acuminatae et in aristulas capillares circa 1.25 mm longas egredientes, margine latiusculo, pellueido, tenuiter scarioso enerves, caeterum membranaceo-herbaceae, tenues, nervis numerosis (eireiter 11) percursae, inter nervos pappiloso-tubereulatae et e tuberculis minutis pilis longis, albis instructae, sub fructu patentes vel fere divaricatae; glumellae ovato-lanceolatae, circa 2.5—2.75 mm longae, arista jis longiore usque fere 3 mm longa, erecta, capillari, scaberula munitae, dorso subplano minus dense, ad margines densissime longe argenteo-hispidae, pilis patentibus glumellas longitudine superantibus; paleae cum glumellis aequilongae, toto dorso appresse argenteo-hirsutae; stamina 3; caryopsis late elliptico oblonga, apice obtusa basi quasi in umbonem contracta, plano-convexa sed tenuis, eirca 1.5 mm longa et 0.75 mm lata.

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Doms, II. 1910).

Species S. setaceae et ciliatae affınis sed ab utraque specifice distare videtur. E. setacea jam foliis elongatis, angustissimis, filiformibus, spiculis majoribus, glumis glumellisque lanceolato-acuminatis facillime dignoseitur. L. ciliata ad speciem nostram propius accedit, sed recedit glumis glabris haud vel vix ari- stulatis, glumellarum indumento pauciore, aristis brevioribus etc.

355

510. E. aristidea F. v. Muerı.

F. v. Mur. Fragm. V. 205 (1866), First Gensus 133 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 225 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 629 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 655 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1887 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 488 (1893), J. H. MAın. Man. Grass. N. S. Wales 165 (1898), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 815 p. 1 cum tab. (1905), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905).

Fig. 78. Eriachne aristidea F. v. MuerL var typiea Dom. (Jericho). (Verkl.)

Geogr. Verbreitung: Australien (im Innern in allen Staaten bis auf Victoria). a) var. typica Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 279 (1912). Abbildung: Textfig. 78.

Queensland: bei Jericho und besonders auf den Sandhügeln der Dividing Range östlich von Jericho sehr häufig (Domm, III. 1910); Barcaldine (Domin, III. 1910).

b) var. elegans Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 279 (1912).

E. elegans Dom. |. c. in nota.

Lamina folii culmei supremi erecto-patens, circa 12 cm longa, apicem paniculae attingens vel superans; panieula densior sub anthesi ob glumellas pilis longis, sericeo-albidis densissime hirsutas argentea; paniceulae rami suberecti; spiculae conspieue majores; glaumae pallidae, submembranaceae, acuminatae, multi- nerves; gluma longior eirca 10 mm longa; glumellae cum aristis 13—15 mm longae, pilosissimae.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton und Yule Rivers (E. CueMmenr).

511. E. triodioides n. sp.

Robusta, subglauca, paueieulmis; culmi erecti, robusti, ima basi ramosi, cum paniculis saepe plus S dm alti, plerumque usque ad paniculam foliati, glaberrimi sed nodis barbatis; folia unacum vaginis glaberrima, glaucescentia, haud rigida; laminae strietae, patentes, in sieco pro more convolutae sed usque 4 mm latae, laeves, mediae circa 15 cm longae; panicula angusta, 8S—13 cm longa, polystachya, haud densa; paniculae rami capillares, flexuosi, infimi usque paniculae dimidium adaequantes, suberecti; spieu- larum pedicelli erecti, laeves spiculis (sine aristis) multo breviores usque eas longitudine adaequantes vel interdum quoque superantes; spiculae pallidae; glumae subaequales, late ovatae, subabrupte acuminatae, glaberrimae, tenues, scarioso-herbaceae, circa 11-nerves, 8—8.5 mm longae; spiculae rhachis dense pa- tentim hirsuta; glumellae anguste ovato-lanceolatae, acuminatae, circa 9 mm longae, dorso pilis longissimis, densis, mollibus hirsutae, aristis capillaribus circa 7 mm longis, rectis munitae; palea enervis, subrigidius- eula, dorso pilis longissimis laxe hirsuta, marginibus breviter inflexis (nec bicarinata), circa 8.5—8.75 mm longa, apice biaristulata, aristulis circa 1 mm longis; stamina 3; antherae lineares, cireiter 3.5 mm longae; caryopsis anguste obovata 3—3.15 mm longa, apice obtusa, basi subacuta, eirca 1.15 mm lata, plano-convexa sed tenuis, latere plano linea opaca longitudinaliter notato.

Abbildung: Textfig. 79.

Nordost-Queensland: Gebüsche in der Nähe der Mündung des Russell River, auf Sand (Domm, II. 1910).

Species E. festucaceae F. v. Mvrrr., Australiae borealis incolae, proxima, sed differt panicula plus ramosa, aristis longioribus capillaribus, spieulis majoribus, glumellis longissime hirsutis necnon paleis bi- aristulatis. Z. avenacea R. Br. habitu multo graciliore, paleis integris discrepat.

b) var. Dietrichiae v.n. Differt a typo paniculis subcoloratis, brevioribus, paulo plus contractis, praesertim autem aristis glumellarum brevioribus, tantum eirca 5 mm longis.

Queensland: Am. DietricH Nr. 2605.

512. E. pallescens R. Br.

R. Br. Prodr. 184 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 630 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 655 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1887 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 59 (1911), Compreh. Catal. 624 (1913), F. v. Muerr. First Census 133 (1882), Sec. Census 225 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 169 (1897).

Aira effusa SPRENG. Syst. I. 278 (1825).

Eriachne chinensis HancE in Ann. Se. Nat. Ser. 4, XV. 228 (1861).

E. Hookeri Munro in Journ. Linn. Soc. VI. 42 (1862) nomen.

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien über Malaya nach China; Queensland.

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Doms, II. 1910).

Ob die ost-indische Pflanze mit der australischen (dem Typus der Art!) vollkommen identisch ist, steht nicht ganz fest. Auch die von mir gesammelten Exemplare besitzen eine stumpfe und ganze Vor- spelze, während Hooker f. (l. c.) sagt: »in the Indian specimens they terminate in two short rigid spines«, was darauf hindeuten würde, dass es sich um zwei verschiedene Arten handelt.

513. E. yarrabensis n. sp. E. pallescenti valde affınis; culmi graciles, erecti vel e basi decumbente erecto-ascendentes, glaber- rimi, ramosissimi, usque ad apicem foliati; folia unacum vaginis glabra laeviaque; laminae anguste con-

3570

volutae, apice subulatae, strietae, 5—13 cm longae; ligula in cilias dissoluta; lamina folii eulmei supremi paniculam attingens et haud raro superans; panicula pallida, laxa sed subcontracta, circa 4—6 cm longa, angusta; rhachis ramique capillares, flexuosi, laeves, rami infimi paniculae dimidium saepe superantes, pseudoverticillati vel saltem pseudooppositi; spieulae longepedicellatae, pedicellis quam spiculae saepe

Fig. 79. Eriachne triodioides Dom. (Russel River). (2/3 nat. Gr.)

3plo, Aplo et ultra longioribus; glumae subaequales, tenues, glabrae, margine scariosae, late obovatae et in apicem subacutum angustatae, circa 5—5.5 mm longae, eirciter 11-nerves; glumellae 4.5—5 mm longae, toto dorso dense hirsutae, in aristam 1.75—2 mm longam desinentes; palea integra cum glumella aequilonga, dorso pilosula; caryopsis anguste obovata, apice obtusa, basi acuta, circa 2.35 mm longa et 0.65 mm lata, fusca.

Nordost-Queensland: grasige Stellen eines felsigen, circa 550 m hohen Gipfels bei Yarraba, besonders längs der Felsen massenhaft (Domim, 1. 1910).

ot

Diese Art ist mit E. pallescens sehr nahe verwandt, unterscheidet sich jedoch schon habituell durch die wiederholt dieht verzweigten Halme; ihre Rispe ist zusammengezogen, schmal, die untersten Rispenzweige stets quirlig genähert, die Ährchenstiele kürzer, die Ährchen grösser, die Grannen jedoch viel kürzer und etwas robuster als bei Z. pallescens.

5l4. E. pulchella Dom.

Dom. in Fedde Repertor. IN. 552 (1911), in Journ. Linn. Soc. XLI. 280 (1912).

Annua, densiuseule fasciculato-caespitosa; culmi numerosissimi, genieulato-erecti, peripherici plerum- que e basi deeumbente ascendentes, omnes gracillimi, glabri, humiles, cum panieulis circa 10—13 cm raro usque 15 cm altı, tantum inferne foliati, insuper tractu longiore nudi; /olia molliora, brevia, pilis patulis e tuberculis enascentibus hispido-hirsuta; laminae planae, eirca 1.5—1.75 mm latae et in foliis in- fimis vix 1.5 cm longae; folia culmea suprema fere ad vaginam longam, plus minusve hirsutam redacta; paniceulae angustae, lineari-oblongae, 2—2.75 cm longae et tantum 0.5—0.75 cm latae, subdensiusculae, coloratae; rami panieulae infimi longiores (usque 1 cm) sed erecti, superiores ad spiculas solitarias, pedi- cellatas redacti, ramı pedicellique capillares; spieulae biflorae, parvae, vix 3 mm longae, sed sub flore valde dilatatae; glumae glabrae flosculis subaequilongae subacutae (vel gluma superior fere subobtusa), intense violaceo-coloratae, subaequales, circa 3 mm longae; glumellae circa 2.5 mm longae, acutae, muticae, longe piloso-hirsutae; palea angusta, linearis, acuminata, dorso ciliato-hirsuta, cum glumella aequilonga.

Nordwest-Australien: Mons Gupri, Whim Creek (W. A. Mıc#errt); zwischen Ashburton- und De Gray River (E. ULEmenr).

515. E. tubereulata Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI, 280 t. 11 fig. 14—17 (1912).

Annua, fascieulato-caespitosa; culmi gracillimi, ramosi, plurinodi, praecipue nodis superioribus geniculatim ascendentes, fere ad apicem foliati, humiliores, circa 2 dm alti, sub panicula scaberuli, cae- terum supra glabri, parte inferiore pilis e tubereulis enatis inspersi; folia culmea omnia consimilia, distantia, eximie glauca; vaginae laxae, brevissimae, circa 6—-8 mm longae, setis singulis vel binis e tuberculis enatis sat erebre inspersae; laminae planae, lanceolatae, breves, 12—20 mm longae et basi circa 3.5 mm latae, praecipue ad margines setis crebris patentibus tubereulis insidentibus armatae; paniculae pallidae, gracillimae, tenues, circa 3.5—5 cm longae sed vix 4 mm latae, laxae; paniculae rami capillares, infimi sat longi sed erecti; spiculae longepedicellatae (pedicellis spiculis pro more conspicue longioribus), biflorae, minimae, eirca 2.25 mm longae; glumae latae, ovatae, acutae, submembranaceae, flosculis paulo breviores, pallidae vel vix coloratae, pro more ö-nerves; glumellae membranaceae, breviter mucronatae, praecipue dorso patentim hirsutae; paleae glumellis vix breviores, integrae, carinis et dorso parte inferiore pilosae; caryopsis anguste ovato-oblonga.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und Yule River (E. GLEmEnT). Mit der vorigen Art verwandt, aber wie jene. schon ihrem Habitus nach leicht zu unterscheiden.

516. E. mucronata R. Br. s. ampl.

R. BR. Prodr. 184 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 632 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queens]. Fl. 655 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1880 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), F. v. MueLr. First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 196, 268 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 488 (1893), J. H. Mam. Man. Grass. N. S. Wales 166 (1898). Alle s. ampl.

Aira mucronata SPRENG. Syst. I. 276 (1825).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales, South Australia.

Eine der am meisten polymorphen Eriachne-Arten, deren mehrere Extremformen einander so un- ähnlich sind, dass sie wohl niemand, ohne die Zwischenformen zu kennen, als zu E. mucronata gehörend betrachten würde. Selbst mit dem umfangreichen Materiale, welches ich zur Verfügung hatte, und mit Rücksicht auf das durch Autopsie erkannte Verhalten dieser Art an verschiedenen Standorten kann ich mich nicht entschliessen, die markantesten Varietäten als Arten abzutrennen, ebensowenig wie die in typischer Ausbildung höchst charakteristische E. scleranthoides F. v. Murıı. als Art aufrecht zu erhalten. Ich teile die Gesamtart folgenderweise ein:

359

A. Sbsp. eu-mucronata (= E. mucronata sensu Bentn., F. M. Baır, etc.).

a) var. typica (= E. mucronata R. Br. s. str.). Diese Varietät mit behaarten Blättern (entsprechend der Originaldiagnose R. Browns |. ce. »foliis strigoso-ciliatis«) scheint ziemlich selten zu sein. Ich selbst sammelte sie in typischer Form nicht.

b) var. glabrifolia v. n.

Folia unacum vaginis omnino vel fere glabra.

Hierher gehört wohl als Synonym die E. brevifolia R. Br. Prodr. 184 (1810) (»foliis vaginisque glabris laevibus«). ;

Queensland: Savannenwälder bei Townsville (Doms, II. 1910); Sandhügel der Dividing Range bei Jericho (Domin, III. 1910), eine sehr rigide, stark xerophile Form mit abstehenden, stechenden Blättern, wodurch sie an die Sbsp. sceleranthoides erinnert, von welcher sie jedoch durch die hohen Halme, die ent- fernten Blätter und die vielährchigen Rispen abweicht; bei Mareeba (Domin, II. 1910), eine sehr grazile, hohe Form mit verarmter Rispe; Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland (Dom, III. 1910), eine sehr interessante Form, die äusserst dichte, niedrige und fast kugelige Rasen bildet, aus denen die grazilen, doppelt so langen (2—2.5 dm) Halme mit ärmeren Rispen hervorragen; die Blätter stehen im unteren Teile so dicht, dass ihre Scheiden meist die ganzen Halme einhüllen.

c) var. villiceulmis v.n.

Dense caespitosa, basi dura lanata; culmi graciles, elati (cum paniculis plus 4 dm altı), valde ramosı, geniculatim ascendentes, molliter dense villosuli, tantum supra glabri; folia ob vaginas perbreves valde distantia; laminae patentes, parte basali saepe planae; glumae angustiores ovato-lanceolatae. An species propria ?

Queensland: sandige Savannenwälder bei Barcaldine (Doms, III. 1910).

d) var. bimucronata v.n.

Glauca, rigidiuscula, gracilescens; culmi gracillimi, circa 4 dm alti, insuper longe nudi (exserti), glabri; folia anguste convoluta, distantia, patentia, infima saepe ob tuberculos parvos breviter piligeros sparse setosa, superiora omnino glabra; panicula perangusta; spiculae magnae; glumae circa 4 mm longae, mucronatae, mucronibus fere 0.5 mm longis.

Nord-Queensland: Savannenwälder am Crooked Creek zwischen Chillagoe und Walsh River (Domzs, I. 1910).

B. Sbsp. seleranthoides. E. scleranthoides F. v. MuELt. Fragm. VIII. 233 (1874), First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 631 (1878), TaAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 196, 268 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896).

e) var. seleranthoides (— E. scleranthoides F. v. Mverr. 1. ce. s. str.).

Abbildung: Textfig. 80.

Untersuchte Exemplare:

South Australia: Mount Olga (Giues); Upper Arkarniya valley (R. Heuss, Elder Exploring Expedition).

West-Queensland: dürre, felsige Hügel bei Cloneurry (Domin, II. 1910).

Diese eigenartige Pflanze, von welcher F. v. MverrEr (l. ec.) mit vollem Rechte sagen konnte »gramen facie congeneribus alienatum, habitu Sclerantho pungenti non absimile et adspectu potius polyc- nemoide quam gramineo in amplissima sua familia insigne«, ist meiner Ansicht nach nur eine extrem xerophile und merkwürdig angepasste Form von E. mucronata. Das Originalexemplar von Mount Olga in Zentral-Australien hat wenigährchige Rispen, die zwischen den obersten Blattscheiden sitzen und kurze, rigide, spreizende und äusserst dichte Blätter, welche der ganzen Pflanze ein sonderbares Aussehen ver- leihen. Ähnlich ausgebildet sind auch die von der Elder Exploring Expedition mitgebrachten Exemplare, bei denen die kurzen, stechenden Blätter etwas zurückgebogen, die wenigährchigen Rispen aber schon

8360

deutlich, wenngleich kurz gestielt sind. In der weiteren Umgebung von Cloncurry wächst auf dürrem Boden der ärmlichen Eucalyptus-Wälder, nicht selten auch in den »Spinifex«-Beständen die typische, oft sehr hohe &. mueronata, während auf den felsigen Hügeln, wo sich die Lebensbedingungen noch kärg- licher gestalten, meist Übergangsformen zwischen E. mucronata und seleranthoides vorkommen, die sich bei der folgenden Varietät unterbringen lassen. Auf ganz dürren Felsen endlich verwandelt sich diese Ptlanze in die habituell höchst merkwürdige E. seleranthoides und zwar in ganz typischer Form.

Fig. 80. Eriaehne mueronata R. Br. s. ampl. var. seleranthoides (F. v. Muerr.) Dom. (Cloncurry). (Schwach verkl.)

f) var. elongata (BentH. Fl. Austr. VII. 631 (1878) sub E. scleranth.).

Abbildung: Textfig. 81.

South Australia: M’Donnell Ranges (GIL£s).

Queensland: CGloncurry (Domin, II. 1910).

Die von Benrtuam beschriebene Pflanze besitzt sehr kurze, stachelige Blätter, aber ihre Halme sind verlängert und die Scheiden nicht so dicht gedrängt wie bei der vorigen Varietät. Ihr entspricht auch die von mir gesammelte Form, welche ausserdem durch eine ziemlich starke hispide Behaarung auffällt.

361

g) var. Helmsii v.n. Valde elongata; culmi usque plus 5 dm alti, steriles dense, floriferi minus dense foliati; folia brevia, patentia, apice convoluto longiore valde pungentia, basi saepe vel raro usque ad apicem pungentem

Fig. 81. Eriachne mueronata R. Br. s. ampl. var. elongata (Bextm.) Don. (Cloncurry). (Schwach verkl.)

plana et circa 1.5 mm lata, scabra; spiculae quam in typo multo majores; glumae ovato-lanceolatae, circa 6 mm longae; glumellae subacutae, haud mucronatae.

South Australia: Victoria Desert (R. Hrıms 1881, Elder Exploring Expedition). Diese Varietät weicht vom Typus bedeutend ab, besonders durch die viel grösseren Ährehen und die nicht stachelspitzigen Deckspelzen. Sie steht somit einigermassen zwischen E. mucronata und obtusa Bibliotheca botanica. Heft 85. 46

362

und müsste, falls sie sich in ihren Hauptmerkmalen konstant erweisen sollte, als eine besondere Art (E. Helmsü) aufgefasst werden.

517. E. insularis n. sp.

Perennis, caespitosa; culmi gracillimi, glaberrimi, foliati, ramosi, 5 dm et ultra alti, geniculis nigri- cantibus; /olia valde distantia, unacum vaginis glaberrima laeviaque; laminae erectae, cireiter 5—8 cm jongae, plurimae setaceo-convolutae, paucae subplanae, molles nee rigidae nee apice pungentes; panicula laxa, diffusa sed ob ramos subeontractos angusta, 5—10 em longa, subnutans; paniculae rami rhachisque et pedicelli capillares, tlexuosi vix scaberuli; pedicelli spieulis 2plo usque 5plo longiores; spiculae pallidae, parvae; glumae subaequales, circa 3.25 - 3.50 mm longae, late ovatae, fere scariosae, nervis eirca 9 viri- dibus pereursae, subobtusae; glumellae circa 3 mm vel paulo plus longae, pilis subappressis dense sericeo- hirsutae, in mucronem eirca 0.50—0.75 mm longum desinentes; palea quam glumella paulo brevior, integra, dorso molliter pilosa; caryopsis anguste obovata, basi acuta, fere 1.5 mm longa, sed haud perfecte matura visa.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Don, IV. 1910). l. mueronatae affınis, sed foliis mollibus, setaceis, pedicellis longissimis, spieulis multo minoribus, slumellis pilis brevioribus vestitis et longius mucronatis satis distincta.

518. E. obtusa R. Br.

R. Br. Prodr. 184 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 137 (1873), XI. 130 (1881), First Census 134 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 632 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 655 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1888 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), J. H. Main. Usef. Pl. Austr. 88 (1889), Man. Grass. N.S. Wales 166 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 196, 269 (1890), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 488 (1893), SPENCER LE MooRE in Journ. Linn. Soc. XXXIV. 229 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905).

Geogr. Verbreitung: Australien (mit Ausnahme von Victoria).

a) var. typica.

Foliis angustis, pro more convolutis.

Queensland: Lappa Junction (Domin, II. 1910) und Mungana bei Chillagoe (Dowmin, II. 1910), beide mit kahlen Blättern; Chillagoe (Domin, II. 1910), forma foliis inferioribus et saepe mediis pilis sursum erectis pilosis.

b) var. glauca v.n.

Tota planta eximie glauca; folia rigida, plurima plana, usque 4 mm lata; folia infima et saepe media in vaginis et ad laminarum margines pilis gracilibus, basi tubereulatis sparse hirsuta; panicula ampla, multispiculata.

West-Queensland: Hügel und Savannenwälder bei Cloncurry (Donrs, II. 1910). |

Diese Varietät weicht habituell vom Typus auffallend ab, doch finden sich im Bau der Ahrcehen keine wesentlichen Unterschiede.

J. H. Msıpen beschreibt (Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 1. 182 p. 1 cum tab., 1908) aus N.S. Wales eine var. glabrata.

136. Micraira F. v. Mukrt.

519. M. subulifolia F. v. Mverr.

F. v. Muerrt. Fragm. V. 208 (1866), First Census 133 (1882), Sec. Census 224 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 624 (1878), F. M. Baır. Syn. Queens]. Fl. 653 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 71 (1889), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1888 (1902), Compreh. Catal. 624 (1913), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

Coelachne subulifolia F. v. MurrL. Fragm. V. 208 (1866) in syn.

Geogr. Verbreitung: endemisch in Queensland. Neuerdings (Mai 1910) wurde dieses eigen- artige Gras von CO. T. WuırE auf den Felsen in den Glasshouse Mountains gesammelt (Belege in meinem Herbar).

3698

b. Subtribus Fuaveneae.

137. Avena L. 520. A. fatua L. L. Spec. pl. 80 (1753), BEntH. Fl. Austr. VII. 588 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 656 (1883), Catal. Plants Queensl. 56 (1890), Queensl. Fl. VI. 1889 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 275 (1897), AScHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 239 (1899), EwAarr Weeds Victor. 64 (1909). A. nigra WALLR. in Linnaea XIV. 544 (1840). A. byzantina G. Koch in Linnaea XXI. 392 (1848).

Geogr. Verbreitung: Europa, Kanarische Inseln, Nord-Afrika, Abyssinien; West-, Nord- und Ost-Asien, südlich bis Tibet und Himalaya. Ob in Amerika, Süd-Afrika ete. einheimisch oder nur ein- geschleppt, ist schwer zu entscheiden. Auch in Australien macht sie den Eindruck eines einheimischen Unkrautes.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Domin, III. 1910).

138. Danthonia DC.

521. D. semiannularis R. Br.

R. Br. Prodr. 177 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 595 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 657 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1891 (1902), Compreh. Catal. 627 (1903), J. H. Maıp. Man. Grass. N. S. Wales 138 (1898).

Arundo semiannularis LasırrL. Pl. Nov. Holl. I. 26. t. 33 (1804).

Danthonia penicillata F. v. MuELr. Fragm. VIII. 135 (1873), First Census 134 (1882), Sec. Gensus 225 (1889), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 82 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 489 (1893), alle p. p.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria, South und West Australia, Tasmanien. Eine recht veränderliche Art!

a) var. Browniana m.

Excellit foliis perangustis convolutis, panicula laxa, spieulis mediocribus, glumis coloratis.

N.S. Wales: Blue Mountains (Domin, IV. 1910). Wurde schon von R. Brown bei Port Jackson gesammelt.

Die westaustralische Form ist wohl als eine Varietät aufzufassen (var. varia D. varia NErs in Pl. Preiss. II. 103, 1846-47).

522. D. longifolia R. Br.

R. Br. Prodr. 176 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 593 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 657 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1891 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913), J. H. Maı. Man. Grass. N. S. Wales 136 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309 (1903).

D. penicillata F. v. MuELL., MooRE locis sub D. semiannulari eitatis, p. p.

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Doms, III. 1910); ich füge die Beschreibung dieser Form hinzu:

Perennis, elata sed gracilis; culmi gracillimi, fasciculato-caespitosi, e basi subgeniculata erecti, cum panieculis circa 5—6 dm alti, glaberrimi, foliati; foia unacum vaginis glaberrima, mollia, tenuia, angustissime convoluta, fere tota setacea, elongata; laminae foliorum superiorum paniculas attingentes; ligula nulla; panicula mollis, subargentea, oblongo-pyramidalis circa S—11 cm longa, minus densa, basi interdum subinterrupta; paniculae rhachis ramique capillares et scabri; rami pedicellique suberecti; spieulae pallidae, subquinqueflorae, manifeste sed breviter pedicellatae, pedicellis apice articulatis; glumae sub- inaequales, scariosae, lineari-lanceolatae, valde elongatae, flosculis sine aristis conspicue longiores, glaber- rimae, acuminatae, muticae; gluma longior 8-9 mm longa, dorso sub-5-nervis, gluma altera circa 7 mm longa, 3-nervis; spieulae rhachis articulata, articulis fragillima, longe pilosa; glumellae pallidae, concavae, nervis circiter 5 albidis, parum conspicuis percursae, late oblongo-ellipticae, apice bifidae, sine aristis et laeiniis eirca 1.5 mm longae, toto dorso pilosae, insuper pilis argenteis, patentibus, longissimis (saepe plus 3 mm longis), mollibus sat dense hirsutae, in medio laeiniarum aristatae, aristis geniculatis; aristae co- lumna spiraliter contorta, brevis, eirca 1.25 mm longa, subula eireiter 5.5 mm usque fere 6 mm longa, capillaris, vix scaberula; glumellae laciniae e basi angustissima (circa 0.35 mm lata) in aristas rectas,

=

capillares, vix scaberulas, cum basi sublatiore circa 5 mm longas desinentes; palea quam glumellae pars integra longior, circa 2.25 mm longa, oblongo-elliptica, acuta, scariosa, plana glabraque; caryopsis sub- pellueida, obovata, bası acuta, nitidula, libera, circa 1.10 mm longa et 0.65 mm lata.

e. Subtribus Koelerineae. 139. Koeleria Pers. 523. K. australiensis Dom. Mon. Gatt. Koeler. (Bibl. Bot.) 127 (1907).

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales, Victoria, Tasmanien. N.S. Wales: North of Bathurst (A. CunxinGHAm 1822, Nr. 240).

524. K. phleoides Pers.

PERS. Syn. I. 97 (1805), Dom. Mon. Gatt. Koeler. (Bibl. Bot.) 256 (1907) (hier die zahlreichen Synonyme!). BENTH. Fl. Austr. VII. 639 (1878), F. M. Baır. 3rd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 86 (1890), Queensl. Fl. VI. 1902 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913).

Festuca phleoides VırL. Fl. Delph. (ed. J. E. Gilibert) 7 (1785).

Geogr. Verbreitung: Azoren und Kanarische Inseln, Mediterrangebiet (im weitesten Sinne), östlich über Afghanistan und Beluchistan, bis Vorder-Indien, ausserdem in Süd-Afrika, Australien (Queens- land, N. S. Wales, South Australia, West Australia) und Süd-Amerika eingebürgert.

a) var. typica Dom. 1. c. 257 (1907). Nordost-Queensland: Cairns (Doms, XlI. 1909), in zwei Formen, welche der subvar. genuina Dom. 1. ec. 258 und subvar. glabriflora (Traurv.) Dom. 1. c. entsprechen.

X. Tribus Chlorideae. 140. Microchloa R. Br.

525. M. tenella Dow. in Fedde Repertor. X. 119 (1911).

Cynodon tenellus R. Br. Prodr. 187 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 609 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 658 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1893 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913), F. v. Muerr. First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889).

Cynodon altior F. v. MuELL. Fragm. VIII. 113 (1873).

Capriola tenella OÖ. KTzE. Revis. Gen. Pl. II. 764 (1891).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Queensland: Grasflächen der Rolling Downs bei Hughenden, mehrfach, auch am Fusse des

Mount Walker (Domm, II. 1910).

526. M. convergens Dom. in Fedde Repertor. X. 119 (1911).

Cynodon convergens F. v. MuELL. Fragm. VII. 113 (1873), First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 610 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 658 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1893 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1900).

Capriola convergens OÖ. KTZE. Revis. Gen. Pl. II. 764 (1891).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland. South Australia (teste TATE).

Queensland: bei Chillagoe auf Kalk (Domm, II. 1910); Savannenwälder bei Mareeba (Domis, I.

1910); Grasflächen der Rolling Downs an einzelnen Stellen zwischen Hughenden und Qloncurry (Domm, II, 1910).

527. M. eiliaris n. comb.

Cynodon ciliaris BENTH. Fl. Austr. VII. 610 (1878), F. v. Mur. First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 195, 268 (1880).

Cynodon convergens var. F. v. MuELL. Fragm. X. 76 (1876).

Capriola ciliaris OÖ. KrzE. Revis. Gen. Pl. II. 764 (1891).

Geogr. Verbreitung: South Australia (Charlotte Waters, CHr. GiLEs).

Ich habe die drei Arten zu der Gattung Microchloa gestellt, da erstens die oberhalb der Hüll- spelzen gegliederte Rhachis der Ährchen nicht verlängert ist und da weiter die Deckspelze viel kürzer

ist als die Hüllspelzen. Somit bleibt die Gattung Cynodon wieder monotypisch und viel schärfer umgrenzt.

141. Cynodon Rıca. ex Pers.

528. C. dactylon Prrs.

PERS. Syn. I. 85 (1805), R. Br. Prodr. 187 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 113 (1873), in Landsbor. Explor. Austr. 122, First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 609 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 657 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1893 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 224 fig. 384 (1906), Compreh. Catal. 627 (1913), Wooırs Plants N. S. Wales 103 (1885), J. H. Maw. Usef. Pl. Austr. 81 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 150 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 726 (1904), TATE Handb. Fl. Extratr. South. Austr. 195, 268 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 490 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 288 (1897), AscHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. Il. 85 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309, 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905), BEnnETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906), EwArT Weeds Victor. 64 (1909).

Panicum Dactylon L. Spec. pl. 58 (1753).

Dactylon officinale VıLıars Fl. Delph. II. 69 (1787).

Paspalum umbellatum Lam. Ilustr. I. 177 (1791).

Fibichia umbellata KoeL. Gram. Gall. et Germ. 308 (1802).

Digitaria stolonifera SCHRAD. Fl. Germ. I. 165 (1806).

Cynodon stellatus WırLın. Enumer. Hort. Berol. 90 (1809).

Chloris Cynodon Trın. Gram. Unifl. 229 (1824).

Cynodon repens Durac Fl. Haut. Pyren. 76 (1867).

Capriola dactylon O. KTzE. Revis. Gen. Pl. II. 764 (1891).

Geogr. Verbreitung: wärmere und zum Teil gemässigte Zone beider Hemisphären. Ganz Australien.

Queensland: Tambourine Mountains, One Tree Hill bei Brisbane, Castle Hill bei Townsville, Rocky Island bei Yarraba, Chillagoe, Pentland, Winton ete. (Domm, XI. 1909 bis IV. 1910).

Alle diese Exemplare zeichnen sich durch kurze und schmale, oft zusammengerollte, bis auf wenige Haare bei der Scheidenmündung vollkommen kahle Blätter aus.

142. Chloris L.

529. Ch. ruderalis n. sp.

Annua, pauciculmis; culmi graciles, glabri, foliati, basi pauciramosi, erecti vel geniculatim ascen- dentes, circa 3—5 dm altı, geniculis glabris; folia glauca, mollia; vaginae tenues, glaberrimae vel insuper ad margines parce ciliatae, carinato-compressae, internodiis breviores; laminae breves raro usque 8 cm longae, saepe planae et circa 1.5-1.75 mm latae vel interdum plicatae, supra scaberulae subtus laeves, ad orificium vaginae longe sparse ciliatae vel interdum hicinde in pagina superiore cilis paucis instructae; vagina folii culmei supremi interdum dilatata, margine scariosa et spicas juveniles involucrans; spicae digitatae, plerumque haud numerosae (circa 4—7), ceireciter —-7 cm longae, post anthesin semper con- tractae; rhachis gracilis, strieta, scabra; spiculae angustae, densae, secus rhachin dense biseriatae sed unilaterales, sessiles, primo pallidae; glumae quam maxime inaequales, post spicularum delapsum in rhachi persistentes, omnino scariosae, perangustae, praeter carinam minute scaberulam glabrae, lineari-lanceo- latae, acuminatae, gluma superiore breviter mucronatula; gluma I. eirca 1.25 mm, altera circa 3 mm longa; glumella ad aristam circa 3 mm longa, carinata, supra bifida et inter lacinias (lobos) laterales, lanceolatas, acuminatas, haud vel tantum breviter mucronatas arista capillari, scaberula, recta, circa 15 mm longa in- structa, glabra sed insuper ad margines pilis erecto-patentibus barbato-ciliata; palea angusta, glumellae partem indivisam adaequans; stamina 3; antherae filamentis breviores, lineari-oblongae, circa 0.4 mm longae; styli 2 elongati, tenues; caryopsis lineari-trigona, circa 2—2.12 mm longa, apice truncatula, basi acuta, nitida et subpellucida; flosculus alter pedicellatus, tabescens unicus, ad glumellam vacuam, bifidam et inter lobos longe aristatam redactus.

Queensland: bei Mareeba als Unkraut und in den Savannenwäldern (Donis, Il. 1910); Atherton (Domm, II. 1910); ein verbreitetes Unkraut bei Charters Towers (Domim, II. 1910), f. biaristulata, glumellae lobis lateralibus breviter aristulatis, aristulis usque 1.5 mm longis excellens; bei Chillagoe auf Kalk (Domin, II. 1910), f. robusta, spieis circa 8 cm longis, spiculis majoribus, glumellarum parte indivisa fere 4 mm longa, aristis 20 mm et ultra longis insignis; Mungana bei Chillagoe (Domın, II. 1910), typisch, mit kurzen, zum Teil etwas mehr abstehenden Ähren.

Diese Art scheint in Queensland verbreitet, aber bisher übersehen, resp. mit anderen Arten ver- wechselt worden zu sein. Sie gehört unzweifelhaft in die allernächste Verwandtschaft von Oh. pectinata und pumilio. Die erstere zierliche Art ist auf den ersten Blick durch die höchst charakteristische An- ordnung der Ährchen, der sie den spezifischen Zunamen verdankt, leicht zu erkennen. Die Ch. pumilio steht unserer Art näher, sie unterscheidet sich jedoch durch den niedrigen Wuchs, die wenigen, nicht zusammengedrängten, sondern ziemlich entfernten Ähren und durch die langbegrannten Seitenlappen der Deckspelze. Sie wurde bereits von R. Browx ziemlich ausführlich und genau beschrieben: »spieis 2—4 ereetiuseulis, glumis bifloris; valvulis acuminato-aristatis, perianthiis ciliatis lanceolatis triaristatis, aristis lateralibus valvula brevioribus: intermedia elongata.«

Die Pflanze R. Browns stammt aus Nord-Australien (Islands off the North Coast) und scheint eine verarmte Pflanze mit wenigährchigen Ähren darzustellen; ihre Blätter sind lang und schmal, graugrün und kahl und auch die Seitenlappen der zweiten, reduzierten Blüte sind ziemlich lang begrannt. Bexntuam erwähnt zwar, dass es von den »terminalen leeren Spelzen« zwei bis drei gibt, doch ich konnte bei der Pflanze Browns stets nur eine finden. Der zweite bekannte Standort von Ch. pwmilio liegt in (Jueens- land (Norman River, GvrLıver); die Pflanzen sind niedrig, bis 18 cm hoch, die 4 Ähren voneinander ent- fernt und bis 3 cm lang, die Seitengrannen jedoch kürzer als bei der echten Ch. pumilio; bei dieser Form sind in den Ährchen tatsächlich 2 bis 3 sterile Blüten entwickelt; es ist allerdings fraglich, ob dies ein konstantes Merkmal ist und ob überhaupt diese Pflanze nicht eine besondere Art darstellt, was ich für wahrscheinlich halte.

530. Ch. pectinata BenrH.

BEnta. Fl. Austr. VII. 612 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 658 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1894 (1902), Compreh. Catal. 627 fig. 598 (1913) (?, verosimiliter Ch. ruderalis), F. v. Muerr. First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 193, 267 (1890), BEnNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

Abbildung: Textfig. 82,

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, South Australia. Ch. pectinata a Ch. ruderali praeter alia glumella scaberula sed glabra (nee barbato-ciliata), spicula tabescente longepedicellata, caryopside angusta, longiore (circiter 1.5 mm longa) dignoscitur.

a) var. typieca (—= Ch. pectinata BeEntn. |]. ce. s. str.).

West-(QJueensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs verbreitet, so bei Hughenden, zwischen Hughenden und Gloncurry an mehreren Steilen, bei Gloncurry (Doxm, I1.—III. 1910). Bei Barcaldine (Dons, III. 1910).

b) var. fallax v.n. Excellit spieis plus numerosis, elongatis, circa 9—10 cm longis.

West-Queensland: Grasflächen der Rolling Downs bei Winton (Domm, Ill. 1910), sowie bei Eddington auf der Strecke zwischen Hughenden und Cloncurry (Douin, II. 1910).

Varietas haec aliquantum Ch. divaricatae formas minores aemulat, sed Ch: divaricata spiculis minus densis, haud pectinatis, manifeste minoribus, glumellae lobis lateralibus mutieis, arista floris tabescentis longiore facile est distinguenda.

531. Ch. divaricata R. Br.

R. Br. Prodr. 186 (1810), F. v. Mvert. Fragm. VI. 85 (1867) p. p., First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 612 (1878), F. M. Baur. Syn. Queensl. Fl. 658 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1894 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913), Smmmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. Mai. Usef. Pl. Austr. 79 (1889), in Agric Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1. 175 p. 1 cum tab. (1908), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 7L (1906), J. H. Maıp. und BETCHE in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 740 (1906).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, (Jueensland, N. S. Wales, South Australia. Queensland: als Unkraut in Townsville und am Castle Hill (Dow, Il. 1910); Charters Towers, ein häufiges Unkraut (Donin, II. 1910); bei Longreach (Doxis, III. 1910) etc.

b) var. Muelleri Dom. in Fedde Repertor. IX. 553 (1911). Ch. Muelleri Dom. ]. c. in nota.

Elata robustaque; culmi cum paniculis usque plus 6 dm alti; vaginae conspicue compressae; laminae planae, latiores (latitudinem 2.5 mm attingentes); spicae digitatae numerosae (saepe plus quam 10)

Fig. 82. Chloris peetinata Bextn. var. typica Don. nach Exemplaren von Hughenden. (Verkl.)

eireiter 11—13 cm longae; spiculae densiusculae, pallidae, magnae; glumella circa 5.5 mm longa; glumellae lobi laterales conspicui, aristulato-mucronati, usque 0.75—1 mm longi; arista intermedia capillaris, 15 mm

et ultra longa; spiceula sterilis pedicellata, glumella profunde (ad '/s usque fere ad !/.) biloba et arista e sinu egrediente plus quam 10 mm longa instructa.

Nord-Australien: Sturts Creek (F. v. MuErter, II. 1856).

368

532. Ch. acicularis Lixpn.

Lixpr. in MrrcH. Tropie. Austr. 33 (1848), Bern. Fl. Austr. VII. 612 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 659 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1895 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913), F. v. Muerr. First Census 134 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 225 (1889), J. H. MaAıp. Usef. Pl. Austr. 79 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 152 (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 193, 267 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 490 (1893), TURNER Austral. Grasses 16 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), NNIN, 179 (1909, NNN. 88 (1905).

Ch. Moorei F. v. Muern. in Linnaea XNV. 444 (1852).

Ch. divaricata F. v. MuELL. Fragm. VI. 85 (1867) p. p.

Geogr. Verbreitung: Australien (fehlt in Nord-Australien).

b) var. queenslandiae v. n.

Ch. queenslandiae Dom. in sched.

Statura robustissima; ewlmi plus 10 dm alti, iteratim nodoso-ramosi; inflorescentiae digitatae radii valde elongati; spiewlae densiusculae, magnae; glumae quam maxime inaequales, gluma I. fere linearis, 2.5 mm longa, gluma II. mucrone addito circiter 6 mm longa; glumellae pars integra (ad aristam) 6 mm longa; antherae lineares, 1 mm longae; arista flosceuli superioris quam arista flosculi bisexualis multo brevior.

West-Queensland: bei Oleneurry (Dours, I. 1910). Die stark graugrünen, rauhen, breiten und flachen Blätter an den Haupthalmen stimmen mit dem Typus überein.

533. Ch. ventricosa R. Br.

R. Br. Prodr. 186 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 613 (1878), F. M. BaıtL. und STAIGER lllustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baıc. Syn. Queensl. Fl. 659 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1895 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913), J. H. MaAı. Usef. Pl. Austr. 80 (1839), Man. Grass. N. S. Wales 153 (1898), Sımmonps in Proc Roy. Soc. Queensl. VI. 254 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 490 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), NXXIX. 189 (1904), XXX. 88 (1905).

Ch. sclerantha LinpL. in MırcH. Tropic. Austr. 31 (1848).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Queensland: bei Barcaldine häufig, auch bei Jericho (Doms, III. 1910).

534. Ch. Gabrielae n. sp.

Annua, sed robusta et valde elata, glauca; culmi inferne robusti supra subgraciles, erecti vel bası decumbentes et distantim radicantes, glaberrimi, usque ad apicem foliati, parte inferiore plus minusve ramosi, plus 8 dm alti, saepe metrales; folia eximie glauca, subrigidiuscula; vaginae glaberrimae, orilicio tantum longe ciliatae, laeves, striatae, valde compressae, acute carinatae, latae, infimae distichae, supremae valde dilatatae et spicas juveniles includentes; laminae inferiores elongatae, plus 2 dm longae, condupli- catae, circa 5—7 mm latae, verticaliter positae, eiliis paucis basalıbus exceptis glaberrimae sed supra scabrae, marginibus valde scabrae; laminae superiores abbreviatae, interdum brevissimae et perangustae; spicae numerosissimae (haud raro 20), erectiusculae, digitatae, condensatae, sericeo-argenteae et decorae, eirca 7—8 cm longae; rhachis scabra; spiculae biseriatae, densissimae, unilaterales, subsessiles, saepe ciliis paucis fultae; glumae scariosae, valde inaequales, glabrae, inferior anguste lineari-lanceolata, acuminata, 2.25 —2.50 mm longa, superior 4.25 —4.50 mm longa, manifeste mucronata; glumella ad ariıstam 2.75 mm usque fere 3 mm longa, dorso glaberrima laevisque, sed medio lateris utriusque nervo (furca) impresso notata, apice scariosa et breviter bidentata, ad margines inferne ciliata, medio glabra, supra corona pilorum longissimorum, sericeorum, erecto-patentium decorata, inter dentes aristata; «arista recta, capillaris, eirca 10 mm longa; flosculus superior pedicellatus, obeuneatus, apiece manifeste truncato et arista paulo breviore, recta instructo; caryopsis angusta, lineari-oblonga, 1.6 mm longa.

Abbildung: Textfig. 83.

Queensland: am Flinders River bei Hughenden, häufig (Domim, II. 1910).

Uxori meae GABRIELAE Domın gramen hoc pulchrum dedico.

Ch. Gabrielae me judice Ch. barbatae et truncatae proxima esse videtur, sed jam statura, folıis, spicis numerosissimis, longe argenteo-sericeis, spiculis densis etc. dignoscenda.

8369

535. Ch. virgata Sw.

Sw. Fl. Ind. Occid. I. 203 (1797), Hoox. f. Fl. Brit. Ind. VII. 291 (1897), J. H. MAıp. in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.039 p. 6 cum tab. 436 (1906), F. M. Baıt. Compreh. Catal. 628 (1913).

Rabdochloa virgata P. BEauv. Agrost. 84 (1812).

Chloris compressa DC. Cat. Hort. Monsp 94 (1813).

Fig. 83. Chloris Gabrielae Dom. (Flinders River). (2/s nat. Gr.)

Ch. pallida Link Hort. Berol. I. 56 (1821), II. 223 (1822).

Ch. elegans KuntH Enumer. I. 264 (1833).

Ch. decora NEES ex STEuD. Syn. Pl. Glum. I. 205 (1855).

Ch. barbata var. decora BENTH. Fl. Austr. VII. 613 (1878), F. M. Baır. Botan. Bull. XIII. 14 (1896), Queensl. Fl. VI. 1895 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 70 (1911), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 88 (1905).

Ch. barbata F. v. MuELt. Fragm. VI. 85 (1867), First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 194, 267 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. II. 184 (1896) non Sw.!

Bibliotheca botanica. Heft 85. 47

Ze

Geogr. Verbreitung: zerstreut durch die Tropen und Subtropen beider Hemisphären; in Australien, in Queensland und South Australia.

Queensland: bei Hughenden, besonders am Flinders River (Doxin, II. 1910).

Ch, virgata a Ch. barbata jam spieis brevioribus minus numerosis, gluma II. bifida et aristulata, glumella sterili unica facile distinguitur.

556. Ch. barbata.

Sw. Fl. Ind. Oceid. I. 200 (1797), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 291 (1897), F. M. BaıL. Compreh. Catal. 628 (1913).

Andropogon barbatus L. Pl. Jam. Pusill. 30 (1759).

Geogr. Verbreitung: in den Tropen beider Hemisphären. In Australien nur in Queensland.

Queensland: bei Townsville häufig (Domim, Il. 1910).

Ch. truncata R. Br. differt a Ch. barbata jam glumella sterili unica, angustiore et longiore, spieis longioribus et minus numerosis.

537. Ch. seariosa F. v. Mverr.

°. v. Muerr. Fragm. VI. 85 (1867), XI. 130 (1881), First Gensus 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 615 (1878), F. M. Bat. und STAIGER Nlustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 659 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1896 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXV. 290 (1912), Compreh. Catal. 628 fig. 599 (1913), J. II. Ma. Usef. Pl. Austr. 80 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 153 (1898), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 194, 267 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, South und West Australia.

Nord-Queensland: bei Chillagoe in der Richtung gegen Metal Mts. (Donis, II. 1910).

538. Ch. unispicea F. v. Muerr.

F. v. Muert. Fragm. VII. 118 (1871), First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), BExtu. Fl. Austr. VII. 611 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 658 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1894 (1902), Compreh. Catal. 627 (1913).

Abbildung: Textfig. 84.

Geogr. Verbreitung: (Jueensland. Queensland: angeblich Brisbane River (Au. Dierrıcm No. 1285), mit 1—3 Ähren.

143. Astrebla F. v. Mverı.

Von dieser landwirtschaftlich hochwichtigen, in Australien endemischen Gattung brachte ich ein sehr reiches Material mit und habe überdies das gesamte Material im Herbarıum Kew einer genauen Revision unterzogen. Es ergab sich dabei deutlich, dass es sich hier um vier scharf umgrenzte und vor- züglich charakterisierte Arten handelt, die durch keinerlei Mittelformen verbunden sind. Die Variationen der einzelnen Arten sind sehr gering, was um so merkwürdiger erscheint, wenn man bedenkt, welch unendlich grosse Flächen im Inlande von diesen Gräsern bedeckt sind. Trotzdem ich selbst an Ort und Stelle auf alle abweichenden Formen geachtet habe, finden sich in meinem reichen Materiale nur wenige nennenswerte Variationen.

539. A. pectinata F. v. Murrr. ex Bentn., s. em.

F. v. MueELL. ex BENTH. Fl. Austr. VII. 602 (1878) s. em., F. M. Baıt. Syn Queensl. Fl. 659 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1896 t. LXXX. (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), alle excl. var., F. M. Baır. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 78 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 143 (1898) p. p., TAtE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 196, 269 (1890) saltem p p. max., MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 489 (1893), TURNER Austral. Grasses 12 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905). Danthonia pectinata LinpL. in MırcH. Three Exped. II. 26 (1838), F. v. MueLr. Fragm. VIII. 134 (1873), X. 76 (1876). Astrebla pectinata var. pectinata F.M. Baır. Botan. Bull. XIII. 15 (1896), Queensl. Fl. VI. 1897 (1902) (teste specim. authent.).

Abbildung: Textfig. 85.

Geogr. Verbreitung: im Innern Australiens (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia).

Bei BentHam und zum Teil auch in anderen australischen Florenwerken finden sich unter A. pec- tinata auch andere Arten; da diese jedoch das Synonym der Danthonia pectinata Lot. 1. e. sein soll, unterliegt es keinem Zweifel, welche Art mit diesem Namen zu belegen ist. Die dünnhäutig-durchsichtigen

Fig. 84. Chloris unispieea F. v. Muerr. nach von Au. DIETRICH gesammelten Exemplaren. (Verkl.)

Seitenlappen der Deckspelze sind für sie sehr bezeichnend und werden auch in der kurzen Originaldiagnose erwähnt (»spica simplici secunda pleiostachya pectinata foliis multo longiore, palea inferiore vilosissima; laciniis lateralibus membranaceis aristae aequalibus«).

Von mir untersuchte Exemplare: Nord-Australien: Sturts Creek (F. v. MuELLER).

os | IV

Queensland: ich selbst habe diese Art auf zahlreichen Standorten im Westen gesammelt, wo sie auf den Rolling Downs oft bestandbildend auftritt: so bei Hughenden und von da auf vielen Stellen westlich bis Cloneurry, zwischen Hughenden und Winton, zwischen Winton und Longreach, östlich von

Longreach etc.

Fig. 85. Astrebla peetinata F. v. MuerLL. ex BENTH. s. em. nach Exemplaren von Hughenden. (Verkl.)

N.S. Wales: Darling River (F. v. Mverrer, 1862); Mount Murchison (Darrachv, 1877); Interior of N.S.W. (leg.?).

South Australia: Mount Lyndhurst (Max Koch, III., V. 1898); »aboriginal name „Taldra-ante“ ; perhaps the very best and most widely distributed foddergrass of Central Australia, principally growing

on tablelands«; vieinity of Lake Eyre (Anprews, 1875).

540. A. lappacea n. comb.

Danthonia lappacea LinpL. in MırcH. Three Exped. I. 313 (1838). Astrebla triticoides var. lappacea BENTH. Fl. Austr. VII. 603 (1878), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 78 (1889), Man. Grass

3793

N. S. Wales 144 (1898), TURNER Austral. Grasses 14 (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905), EwART & REES in Proc. Roy. Soc. Victor. XXV. 106 (1912).

A. triticoides F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 660 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890) non F. v. Muere.!

A. pectinata var. triticoides F. M. BaıtL. Botan. Bull. XIII. 15 (1896), Queensl. Fl. VI. 1897 t. LXXXI. (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), teste spec auth.!

Abbildune: Textfig. 86.

Fig. 86. Astrebla lappacea (Lınpr.) Dom. (Winton-Longreach). (Verkl.)

Geogr. Verbreitung: im Innern Australiens (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales; Victoria [teste Ewarr)]).

Die kurze Originaldiagnose LınpLrys, die schon an und für sich diese höchst markante Art er- kennen lässt, lautet: »spieis geminatis foliis brevioribus, palea inferiore sericea cornea; laciniis lateralibus foliatis divaricatis arista rigida brevioribus«.

Nord-Australien: Sturts Creek (GrEcoR).

Queensland: überall im Westen auf den Grasflächen der Rolling Downs, mitunter vereinzelt zwischen 4. pectinata (Doxrn, I1.—Il. 1910); Suttor River (F. v. Murtver); ohne Standortsangabe (F.M. Baıuey, Orieinal seiner Varietät initicoides).

N.S. Wales: between Darling River and Cooper Creek (F. v. MurLEER).

Fig. 87. Astrebla tritieoides F. v. MuELr. ex BENTH. s. em. nach Exemplaren von Hughenden. (Verkl.)

541. A. triticoides F. v. Muent. ex BEnTH. s. em.

F. v. Muerr. ex BentH. Fl. Austr. VII. 602 (1878) exel. var., F. v. Muetr. First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 78 (1889), Man. Grass. N.S. Wales 144 (1898) exel. var., Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 196, 269 (1890), Moore, Handb. Fl. N. S. Wales 490 (1893), TURNER Austral. Grasses 13 (excl. var.) cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905), alle exel. var., Mc DonaLD in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.390 p. 9 (1908).

Danthonia triticoides LınpL. in MırcH. Tropic. Austr. 365 (1848), F. v. MueErr. Fragm. VIII. 134 (1873).

Danthonia lappacea F. v. MueErrL. Fragm. X. 76 (1876) non Lmpt.!

985

Astrebla pectinata var. curvifolia F. M. BaıL. Botan, Bull, XIII. 15 (1896), Queensl. Fl. VI. 1897 t. LXXXII. (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), teste specim. authent,

Abbildung: Textfig. 87,

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S, Wales, South Australia und wohl noch weiter verbreitet.

Fig. 88. Astrebla elymoides F. v. MuELL. ex: F. M. BaıL. et STAIGER (Winton-Longreach). (Verkl.)

West-Queensland: fast überall auf den von mir besuchten Rolling Downs zwischen Hughenden und Cloncurry, Hughenden und Winton, Winton und Longreach, ete. (Doms, II.—III. 1910); Durr River (DALLACHY).

South Australia: Mount Lyndhurst (Max Koch).

F. M. Baırey hat die A. lappacea mit A. triticoides verwechselt und infolgedessen die letztere als

eine neue Varietät seiner Gesamtart A. pectinata (var. curvifolia) beschrieben.

ge

542. A. elymoides F. v. Murrn. ex F. M. Bar. und STAIGER.

F. v. Muerr, ex F. M. Baıt. und STAIGER Illustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879); F. M. Baır. und F. v. MuErt. ex F. M. Baur. Syn. Queensl. Fl. 660 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), J H. Maı. Usef. Pl. Austr. 77 (1889), Moore, Handb. Fl. N. S. Wales 490 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905).

A. pectinata var. elymoides F. M. Baır. Botan. Bull. XII. 15 (1896), Queensl. Fl. VI. 1897 t. LXXXIII. (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), J. H. Ma. Man. Grass. N. S. Wales 144 (1898).

Abbildung: Textfig. SS.

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales.

Queensland: zwischen Winton und Longreach nicht selten (Doms, III. 1910), auch bei Hughenden (Doum, II. 1910); Blackall (R. A. Rankıng).

4. elymoides jam habitu, spieis graeilibus, elongatis, spieulis singulis, rhachi appressis, lineari- lanceolatis, valde elongatis, glabris, glumellis lineari-lanceolatis, breviter bilobis, lobis quam aristae multo brevioribus facillime dignoseitur.

144, Eleusine GAERTN.

543. E. indiea GAERTN.

GAERTN. Fruct. I. 8 (1788), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 112 (1873), Fiıst Census 134 (1882), Sec Census 225 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 615 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 660 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 71 (1889), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1898 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 225 fig. 385 (1906), Compreh. Catal. 628 (1913), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 124 (1889), J. H. MAıp Usef. Pl. Austr. 86 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 155 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 553 (1906), Moore, Hand». Fl. N. S. Wales 491 (1893), TURNER Austral. Grasses 24 cum tab. (1895), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 293 (1897), Mc DonaALp in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1.390 p. 10 (1908).

Cynosurus indicus L. Spec. pl. 72 (1753).

Eleusine marginata LinDL. in MıtcH. Three Exped. I. 319 (1838).

Geogr. Verbreitung: tropische und subtropische Zone beider Hemisphären." In Australien in Queensland und N. S. Wales.

Queensland: in der Nähe der Küste östlich von Brisbane (Dowmm, IV. 1910); bei Atherton (Douis, II. 1910), die typische Form als auch die f. monostachya (ef. F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1898, 1902).

544. E. vertieillata Roxe.

Roxe. Fl. Ind. I. 346 (1820), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 112 (1873), First Gensus 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 616 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 660 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1898 (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 295 (1897).

E. racemosa HEynE ex RoTH Nov. Sp. Pl. 80 (1821).

Leptochloa 2 verticillata et L. ? racemosa KuntH Revis. Gram. I. 91 (1829).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Asien und Australien (Nord-Australien, Queensland). West-Queensland; grasige Plätze bei Gloncurry (Donis, II. 1910).

145. Dactyloctenium Wirın.

545. D. radulans P. Brauv. Agrost. 72 (1812).

Eleusine radulans R. BR. Prodr. 186 (1810).

Eleusine cruciata F. v. MuELL. Fragm. VII. 111 (1873), Sec. Census 225 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South. Austr. 197, 269 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 491 (1893), omnes saltem p. p. max., non Lam.!

E. aegyptiaca BENTH. Fl. Austr. VII. 615 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 660 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1897 (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), F. v. Mueır. First Census 134 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), J. H. Mai. Usef. Pl. Austr. 85 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 154 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 441 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905), omnes saltem p. p. max, non Pers.!

Dactyloctenium aegyptiacum F. v. MuveLt. in Landsbor. Explor. Austr. 122 non Wırıp.

Geogr. Verbreitung: Australien. Anscheinend dieselbe Art in Arabien, auf Socotra und in Abyssinien.

! In Amerika einigen Autoren zufolge nur eingeschleppt.

«) f. typieum. Aristae quam glumae breviores; spicae sublongiores. Abbildung: Textfig. 89.

Fig. 89. Daetyloetenium radulans P. Brauv. f. typieum Dom. (Hughenden). (Verkl.)

Queensland: am Flinders bei Hughenden; Hughenden, auf den Grasflächen der Rolling Downs; Piddington zwischen Hughenden und Cloncurry; bei Chillagoe, in Savannenwäldern etc. ete. (Donın, II. III. 1910). Am. Dietrich No. 748.

ß) f. pumilio. Pusillum, spieis brevissimis et glumis tantum mucronatis. Queensland: bei Jericho (Domin, III. 1910).

Bibliotheca botaniea. Heft 85. 48

y) aristiglume. Eleusine aristata F. M. Baır. in Queensl. Agrie. Jour. NNVII. 70 (1911), Compreh. Catal. 628 (1913) non EHRENB.! Excellit aristis cum glumis subaequilongis vel iis tantum paulo brevioribus.

Queensland: bei Mareeba (Doxmm, II. 1910) und Barcaldine (Don, III. 1910); Brisbane River (GC. T. Wnrre 1910, von F. M. Baır. als #. aristata bestimmt).

b) var. conglobatum v. n.

Paucieulme, eaespites parvulos efformans; culmi gracillimi, erecti, 9—15 cm alti; /olia eximie glauca, patentim pilosa; spicae numerosae, saepe 6—8, brevissimae, in globulum densum, diametro circa 6—9 mm latum, congestae; glumae arıstis iis brevioribus munitae.

Nord-Queensland: zwischen Chillagoe und Walsh River (Doumm, II, 1910).

Diese Varietät müsste als eine Spezies (D. conglobatum) betrachtet werden, falls sie sich als konstant erweisen sollte. Es ist dies keine verkümmerte Standortsform, wie man solche an sterilen, ausgetrockneten und dürren Stellen nicht selten antrifft. Sie wuchs an sehr feuchten, fast sumpfigen Plätzen im offenen Eucalyptuswalde in Gesellschaft mehrerer Öyperaceen; Übergänge zum Typus der Art habe ich vergeblich gesucht, allerdings waren die Exemplare ziemlich sporadisch. Durch ihre äusserst grazilen, aufrechten Halme und die zahlreichen, ungemein kurzen, zu einem kugeligen Köpfehen zusammengedrängten Ähren ist diese Form höchst auffallend.

Das D. radulans ist dem D. aegyptium (L.) Rıcaht. (— aegyptiacum auct. plur.) sicher nahe verwandt, da es jedoch seine Merkmale auf ungemein grosser Area und in verschiedenen Formen gut bewahrt, ist es meiner Ansicht nach dennoch als eine Art aufzufassen. Habituell bilden sein Hauptmerkmal die kurzen, ziemlich zahlreichen, nicht spreizenden, sondern mehr oder weniger zusammengezogenen Ähren. Seine länger begrannte Form, welche in Queensland nicht selten vorkommt, aber durch allmähliche Übergänge mit dem Typus verbunden ist und daher kaum für eine Varietät gehalten werden kann, wird meist als E. aristata Eureng. (= E. glaucophylla Munro, E. seindica Duruız, Dactyloctenium glaucophyllum Coure., D. seindieum Boıss.) bestimmt. Das echte D. aristatum, welches sich über Arabien, Afghanistan und Beluchistan bis nach Vorder-Indien erstreckt und auch in Nubien vorkommt, ist jedoch eine gänzlich ver- schiedene Spezies. Es ist ausdauernd (das D. radulans ist einjährig!) und hat kurze, rigide, stark grau- grüne Blätter, welche auf kleinen Wärzchen Haare tragen; es wächst in dichteren Rasen und bildet über- dies auch Ausläufer.

R. Browns Originalexemplar von Hleusine radulans (Iter Australiense 2802—05 No. 6241) stammt aus Nord-Australien (Gulf of Carpentaria); es ist dies eine annuelle, 2-3 dm hohe und aufrechte Form mit fast grünen Blättern. Ihre Halme sind ziemlich robust, beblättert, die Blätter flach und bis 5 mm breit, weich, ziemlich lang und sparsam langhaarig, die Haare an der Basis kaum verdickt, die 5—6 Ähren ungefähr 15 mm lang, die Rhachis etwas auslaufend und kahl; die Hüllspelzen viel kürzer als die Blüten, die Grannen kürzer als die Hüllspelzen. Es ist dies eigentlich eine minder typische Form von D., radulans, wie es in Australien verbreitet zu sein scheint, mit längeren und weniger gedrängten Ähren.

Aus Süd-Australien (Mount Lyndhurst, Max Koch, II. 1899, South Australian Plants No. 2 als E. eruciata Lam. [aboriginal names: » Wallamuru«, »Thethapowa«], und ein anderes Exemplar [»S day grass<, »Niggerheadgrass«]) sah ich eine andere sehr charakteristische Form oder Varietät von D. radulans; die- selbe ist stark grau, besitzt sehr zahlreiche, dichte, niedrige Halme, stärker wimperig behaarte Blätter und ihre ziemlich kurzen Ähren sind kopfförmig gedrungen, die begrannten Spelzen länger, die Grannen jedoch kürzer als dieselben. Dieselbe Varietät nur mit noch mehr entwickelten Blättern, was wohl der Kultur zuzuschreiben ist, sah ich als Dactyloctenium australe Scrızn. ined. bezeichnet (U. S. Departm. of Agrieulture, Division of Agrostology, eultivated in the grass garden, Washington D. C., Oct. 1896, seed from Central Australia).

Zu D. radulans gehören auch die als D. oder E. aristata bekannten Pflanzen aus Abyssinien (leg. STEUDNER, G. SCHWEINFURTH und D. Rıva), Socotra (B. BaALrour, 1880) und Südost-Arabien (Brur, 1895).

379

146. Leptochloa P. Brauv.

546. L. deeipiens Starr ex J. H. Ma. in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 1. 231 p. 1 cum tab. (1909).

Poa decipiens et imbecilla R. Br. Prodr. 181 (1810).

Poa chinensis KoEn. in Rortn Nov. Pl. Sp. 65 (1821), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 132 (1873), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 93 (1889).

Leptochloa chinensis NEEs in Syll. Ratisb. I. 4 (1824), BentH. Fl. Austr. VII. 617 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl Fl. 661 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 71 (1889), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1899 (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), J. H. MAıp. Man. Grass. N. S. Wales 157 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309 (1903), XXX. 88 (1905).

Eragrostis decipiens STEuUD. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855).

Eragrostis imbecilla STEUD. ibidem 279 (1855), BEntH. Fl. Austr. VII. 643 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 664 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1904 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913), F. v. Mverr. First Census 135 (1882), Sec. Census 226 (1889).

Eleusine chinensis F. v. Muerr. First Census 134 (1882), Sec. Census 225 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 491 (1893).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales), Vorder-Indien, Malaya, China, Japan.

Queensland: Middle Percy Island, rocky declivities, west coast (H. Tryov, in herbario meo).

Dass die Kragrostis imbecilla, welcher unsere Pflanze entspricht, zur Gattung Leptochloa gehört, scheint mir unzweifelhaft zu sein; ihre Vereinigung mit L. chinensis habe ich jedoch nur auf die Autorität

StAPrs (cf. Maıpen |. c.) hin übernommen.

547. L. Peacockii n. comb. Diplachne Peacocki J. H. Mai. u. BETCHE in Agric. Gaz.-N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 794 p. 1 cum tab. (1904).

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales (vidi specimen authenticum: Coolabah on the Bogan River, J. H. Maıpen, VI. 1904), Queensland.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho; bei Jericho; Barcaldine (Doms, III. 1910). Am. Dietrich Nr. 1151.

548. L. digitata n. comb.

Poa digitata R. Br. Prodr. 182 (1810). \

Bleusine digitata SPRENG. Syst. Cur. Post. 36 (1827), F. v. MuerL. Fragm. VII. 112 (1873), First Census 134 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 197, 269 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 184 (1896), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 491 (1893).

Leptochloa subdigitata Trın. ex STEuD. Syn. Pl. Glum. I. 210 (1855), BEnTtH. Fl. Austr. VII. 617 (1878), F. M. Baur. Syn. Queensl. Fl. 661 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1899 (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 94 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 157 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 1. 298 p- 1 cum tab. (1909), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905). Eleusine polystachya F. v. MuErL. Fragm. I. 216 (1859), Sec. Gensus 225 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nordwest- und Nord-Australien, Queensland, N.S. Wales, South Australia.

West-Queensland: am Flinders bei Hughenden; auf den Grasflächen der Rolling Downs auf einigen Stellen zwischen Hughenden und Cloneurry sowie Winton und Longreach (Domm, 1.—II. 1910). Ein Riesengras!

XI. Tribus Festuceae. a. Subtribus Pappophoreae.

147. Pappophorum Schre». 549. P. Lindleyanum n. sp. ? P. flavescens LinpL. in MırcH. Trop. Austr. 34 (1848). A. P. nigricante statura graciliore et praesertim paniculis spieiformibus, densissimis, compactis, semper pallidis, brevibus, oblongis, oblongo-eylindrieis vel ovato-oblongis, spiculis conspicue minoribus, sessilibus facile distinguendum.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (Dampiers Archipelago, Warcor), Queensland.

380

Diese Art ist durch die angegebenen Merkmale von allen Formen des P. nigricans leicht zu unter- scheiden; ihre ährenförmigen, äusserst dicht zusammengedrängten Rispen machen auf den ersten Blick einen so verschiedenen Eindruck, dass man die Pflanze nicht einmal als ein Pappophorum erkennt. Ob diese Form wirklich die Art Lispreys ist, ist ohne Einsicht des Originales schwer zu entscheiden, doch ich vermute es nach der kurzen Originaldiagnose, welche lautet: »aristis 9 rigidis pallidis plumosis, spica composita densissima oblonga, paleis lanatis, glumis ovatis pilosis, foliis, vaginisque pubescentibus tactu scabris, geniculis villosis.«

a) var. convolutum.

Gracile vel gracillimum; folia anguste convoluta laevia vel fere laevia, plerumque subglabra (parce subpubescentia pilosulave); culmi sub panieulis vix scabri.

Queensland: am Fusse des Castle Hill bei Townsville (Domin, II. 1910); Hügel bei Oloncurry

(Doxmin, II. 1910); auf Kalkfelsen bei Chillagoe, besonders Calcifar (Doms, 1. 1910), eine höhere Form.

b) var. pubescens v.n. Graeile, folia anguste convoluta, scaberula, tota vel saltem vaginae pubescentes; caeterum ut varietas praecedens.

Nord-Queensland: Chillagoe, auf Kalk (Domis, II. 1910).

ec) var. glaucum v.n. Eximie glaucum, rigidiuseulum; culmi elati, robustiores; folia unacum vaginis glaberrima; laminae elongatae, plurimae planae et basi saepe 3 mm latae, stricte erecto-patentes, longe acuminatae, vix scaberulae.

West-Queensland: dürre Stellen bei Clonceurry (Donmin, Il. 1910).

d) var. laguroides v.n. Gracile; folia cum vaginis glabrescentia vel parce subpubescentia, viridia, mollia; lJaminae longis- sime acuminatae, planae, saepe plus 2 dm longae; spieulae conspicue majores.

Abbildung: Tafel XIV. Fig. 2.

West-Queensland: zwischen Longreach und Ilfracombe (Domm, III. 1910). A praecedente, cum quo foliis latioribus planis convenit, colore viridi, foliis mollibus, spieulis tertia parte longioribus, aristis tenuioribus longioribusque facillime distinguenda.

e) var. scaberrimum v. n.

Caespites majores duros efformans; eulmi' robustiores, sub panicula traetu longiore pubescentes et scabri; folia rigida, viridia, minutissime pubescentia; laminae strietae, patentes, saepissime convolutae, valde scabrae; panicula saepe basi latior; spieulae ut in typo.

Nord-Queensland: Kalkgerölle und Felsen am Head Bluff bei Chillagoe (Domm, II. 1910). Eine dem dürren Karstboden angepasste Varietät! Weniger typisch am Fusse der Metal Mts. bei Chillagoe im Eucalyptus-Walde.

Die angeführten Varietäten sind auf den ersten Blick recht verschieden, doch bleibt das spezi- fische Hauptmerkmal, die Ausbildung der Rispe, bei allen gut erhalten.

550. P. nigrieans R. Br. s. ampl.

R. Br. Prod. 185 (1810) s. ampl., BentH. Fl. Austr. VII. 602 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 661 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1900 (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), TURNER Austral. Grasses 44 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309, 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905), J. H. Maıp. Man. Grass. N.S. Wales 142 (1898), SPENCER LE MooRE in Journ. Linn. Soc. XXXIV. 229 (1898), meist p. p.

P. commune F. v. Mverr. Pl. of Greg. Exped. 10 (1859), Fragm. VIII. 200 (1874), First Census 133 (1882), Sec. Census 224 (1889) p. p., TArtE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 292, 267 (1890) p. p., Moore Handb. Fl. N. S. Wales 485 (1893) excel. var.

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten), Neu-Guinea, Polynesien. Diese höchst polymorphe Art teile ich vorläufig folgenderweise ein:

a0

a) var. Brownianum m. (— P. nigricans R. Br. |. ce. s. str.).

Medioeriter altum vel elatum (3-4 dm altum), ramosum; fo/ia sat longa (laminis saepe plus quam 15 em longis) unacum vaginis glabra vel subglabra, plurima plana et circa 2 mm lata, nonnulla con- voluta interjecta, apice pro more omnia longe setacea; culmi glabri; paniculae densae (nec densissimae) ovato-oblongae usque oblongo-eylindricae basi plerumque subdilatatae; glumae subscariosae, subaequales, I. eirca 3.5 mm, II. circa 4 mm longa, utraque 5- usque sub-7-nervis et nigricans; glumella brevis circa 2 mm longa; aristae circiter —5 mm longae.

Queensland: Keppel Bay, R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6249 p. p. (P. nigricans R. Br.!); Brisbane River (Am. Dierricn No. 696).

N. S. Wales: Post Jackson, R. Brown No. 6249 p.p. (P. nigricans R. Br.!); eine kleinere Form.

b) var. glabrescens v. n. Varietati praecedenti valde affine; culmi saepe robustiores sub paniculis glabri vel fere glabri;

folia glabra vel tantum parce bee pilosulave; panicula ahlabein, pallida, magna, densiuscula; glumae glabrae vel subglabrae, pallidae.

Queensland: Grasflächen bei Winton (Domin, III. 1910); Barcaldine sowie auf den Sandhügeln der Dividing Range östlich von Jericho (Domm, III. 1910).

West Australia: Frasers Range (Deupster).

ce) var. robustissimum v.n.

Dense caespitosum, robustissimum, valde elatum; culmi robustissimi cum panicula usque plus 10 dm alti, sub geniculis villosi, sub panicula tractu breviore pilis subappressis pubescentes; folia culmea elon- gata, plurima plana et bası saepe 5 mm lata, apice longe setaceo-convoluta, unacum vaginis glabrescentia, scabra, supra obscure viridia, subtus pallidiora; paniculae amplae, densae (fere densissimae) usque plus 1 dm longae sed saepe breviores, pallidae, pyramidali-cylindricae; glumae glabrae.

Queensland: am Flinders River bei Hughenden (Domim, II. 1910).

Statura robustissima, culmis supra pubescentibus, foliis latis, paniculis amplis densisque insigne.

d) var. arenicolum v. n.

Elatum usque plus 6 dm altum; culmi graciliores, basi vaginis aphyllis, dilatatis, pubescentibus, subimbricatis involucrati, sub paniculis glabri laevesque; folia (vaginis infimis pubescentibus exceptis) glabrescentia, anguste convoluta, elongata; panicula magna, basi sublobata, pallida, pyramidali-eylindrica, densa; spiculae minores; glumae glabrae; glumellae brevius pilosae; aristae tenuiores, capillares.

Queensland: Middle Perey Island, sandy flat near beach (H. Tryon).

e) var. pallidum. P. pallidum R. Br. Prodr. 185 (1810). Hieher gehören niedrigere Formen mit meist stark abstehend behaarten Blättern, mehr lockeren

Rispen und behaarten, blassen Hüllspelzen. Es finden sich aber ausser dieser typischen Form auch Formen vor, die sonst dem P. pallidum gut entsprechend weniger behaarte Hüllspelzen besitzen und somit zu var. glabrescens neigen, oder solche, bei denen die Blätter mehr oder weniger, mitunter fast ganz verkahlen.

Nord-Australien: Gulf of Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6251 P. palli- dum R. Br.!), eine Form mit sehr schwach behaarten Blättern.

Queensland: im Chillagoe-Distrikte, mehrfach, meist auf Kalk, so z. B. auf dem Smelling Bluff (Doms, I. 1910); CGharters Towers (Donmın, Il. 1910); Gloncurry (Domm, I. 1910). Am. Dietrich No. 738.

South Australia: Mount Lyndhurst (Max Kocn, Ill. 1899, South Australian Plants No. 57); »a useful annual grass. Aboriginal name ‚Coocoolayirra‘c<.

f) var. polyphyllum v. n. Caespites minores efformans; cıulmi erecti, cum paniculis 2—3 dm alti, usque ad paniculam foliati; vaginae pubescenti-villosae; laminae longiores, erecto-patentes, hirsutae vel glabrescentes, tactu scaberrimae,

332 0

planae vel saepius convolutae; vagina folii culmei supremi paniculae partem inferiorem fulerans, lamina saepe usque I dm longa paniculam superans; panicula subdensa, oblongo-eylindrica, pallida, circa 7—8 cm longa, spieulis majoribus.

Nord-Australien: Victoria River (F. v. Murtter, XII. 1855).

Spieulae eireiter 9—9.5 mm longae; glumae subacuminatae, glabrae vel margine ciliatae, I. 5-nervis, II. 7-nervis; aristae circa 5 mm longae.

8) f. plurinerve f. n. Habitu varietatis formae descriptae optime respondet, sed differt spiculis minoribus tantum circa 7 mm longis, gluma II. 9—11-nervi, aristis vix & mm lonsis.

West-Queensland: Cloncurry (Donmis, ll. 1910). An varietas propria?

g) var. purpurascens,

P. purpurascens R. Br. Prodr. 185 (1810).

Mediocriter altum, caespitosum, foliis planis sed convolutis intermixtis; panicula subdensa, lanceolato- eylindriea; spiculae majores cum aristis usque 9 mm longae; nervis glumellarum saepius plus numerosis et prominulis; aristae coloratae.

Nord-Australien: Islands of the Gulf of CGarpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5250 P. purpurascens R. Br.!); folia cum vaginis glabrescentia (in desceriptione |[l. c.] »foliis pubes- centibus« seriptum legimus); culmi sub panicula minute pubescentes, glumae tantum subpubescentes. Offenbar kommen stärker und schwach behaarte Formen dieser Varietät vor.

h) var. pubiculme v. n.

Gracile usque plus 4 dm altum; culmi insuper longe nudi (nec foliati), sub panicula tractu longo pilis patentibus longioribus pubescentes; folia angusta, convoluta vel partim plana, parum scabra, unacum vaginis pubescenti-hirsuta; panicula cylindrica vel oblongo-cylindrica, subdensa; spiceulae majores; glumae pubescentes, valde obtusae; aristae purpurascentes.

Nord-Queensland: bei Chillagoe, auf Kalk (Domm, II. 1910).

i) var. gracile.

P. gracile R. Br. Prodr. 185 (1810).

Densiuscule caespitosum; culmi graciles, humiliores, raro cum panicula usque 3 dm altı, glabri; folia erecta, glabra vel subglabra; panicula laxior, lanceolato-cylindrica; spiculae majores, glumae subpubes- centes, leviter coloratae; aristae pallidae.

Abbildung: Tafel XIV, Fig. 1.

Queensland: Broad Sound (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6252 P. gracile R. Br.!) Charters Towers (Domin, II. 1910), mit schwach gefärbten Grannen.

k) var. barbinode Don. in Journ. Linn. Soc. XLI. 277 (1912).

Fasciculato-caespitosum, multiculme; culmi gracillimi, humiliores, parte superiore nudi, geniceulatim ascendentes vel e basi deeumbente erecti, minus quam 2 dm alti, sub panicula tractu breviore subpubes- centes; /olia brevia; laminae in pagina superiore plus minusve pubescentes vel glabrescentes; vaginae glabrae et vagina folii culmei supremi excepta mox subpatentes itaque nodis conspieuis; nodi patentim barbato-villosi; paniculae breves, oblongae vel ovato-oblongae, 1—2 cm longae et 6—9 mm latae; spiculae parvae, cum aristis 4.25 —4.50 mın longae; glumae inaequales, pallidae, subhirsutae; glumellae parvae, glumis tantum circa tertia parte longiores; aristarum pili saepius subcolorati.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton und de Gray Rivers (E. Cuemenr). Varietas nota- bilis, arenosorum incola.

Species mihi ignotae:

1. P. virens Lixor. in MıtcH. Tropic. Austr. 360 (1848).

383

»Pumilum, caespitosum, aristis 9 plumosis rigidis apice nudis, spica composita laxa tenui villosa, glumis pilosis, paleis sericeo-pilosis, follis tactu scabris vaginis pilosis juxta ligulam villosis.«

Forsan varietati nostrae po/yphyllo proximum.

2. P. coerulescens Gau». in Freyc. Voy. Bot. 409 (1826).

»Culmis vaginis foliisque pubescentibus; geniculis barbatis; spica ovato-oblonga; glumis tenuissime pubescentibus; aristis 9 plumosis bası villosis.< (Sreup. Syn. pl. Glum. I. 199, 1855.)

Est P. nigricanti var. pallidum an pubiculme?

551. P. avenaceum Lixnt.

Lixpr. in MırcH. Tropic. Austr. 320 (1848), BEnth. Fl. Austr. VII. 601 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 661 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1900 (1902), Compreh. Catal. 628 (1913), J. H. Maın. Man. Grass. N. S. Wales 143 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905).

P. commune F. v. MuEıı. Pl. of Greg. Exped. 10 (1859), Fragm. VIII. 200 (1874), First Census 133 (1882), Sec. Census 294 (1889), alle p. p., Tate Handb. Fl. Fxtrat. South Austr. 192, 267 (1890) p. p.

P. commune var. avenaceum Moore Handb. Fl. N. S. Wales 485 (1893).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia.

a) var. typicum (= P. avenaceum Lixpr. s. str.).

Queensland: Grasflächen der Rolling Downs bei Ilfracombe, Winton und Hughenden (Donmin, H.—IIl.); zwischen Hughenden und Cloneurry eine ungewöhnlich hohe Form mit kleineren Ährchen (Doms, U. 1910).

b) var. depauperatum v.n.

Humile, 10—15 cm altum; culmi parte superiore nudi nee foliati; folia subglabra, breviora, con- voluta; paniculae breves, laxissimae, depauperatae, parte superiore simplices, basi famos paueispiculatos, breves gerentes; gluma superior valde lata et multinervis sed plerumge tantum 5 mm longa.

South Australia: Vieinity of Lake Eyre (Anprews No. 69).

c) var. nanum v. n.

Pussilum; eulmi cum panieulis circa 4—5 cm alti, vaginis toti obtecti; folia anguste convoluta, glabra, superiora paniculam longe superantia; panicula brevis, late eylindrica, basi vagina folii culmei supremi inclusa, laxa, polystachya sed fere ad spicam redacta; glumae glabrae vel fere glabrae, multinerves sed tantum 5—6 mm longae; aristae quam in typo duplo breviores, divaricatae (fere horizontaliter patentes).

West-Queensland: dürre Hügel bei Gloneurry (Dom, I. 1910). Ein Produkt der öden, äusserst trockenen Stellen mit Wüstenklima. -

148. Triraphis R. Br.

552. T. mollis R. Br.

R. Br. Prodr. 185 (1810), F. v. MueLr. Fragm. VIH. 108 (1873), in Landsbor. Explor. Austr. 122, Pl. North-West. Austr. 13, 19 (1881), First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), BENTH. Fl. Austr. VIf. 603 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 663 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1910 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVI. 70 (1911), Compreh. Catal. 629 (1913), Woorrs Plants N. S. Wales 104 (1885), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 196, 268 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr III. 186 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 496 (1893), TURNER Austral. Grasses 5t cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIH. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906).

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten).

Queensland: am Flinders River bei Hughenden (Doxm, II. 1900), zum Teil Riesenformen mit fast 4 dn langen Rispen! Oloneurry (Domis, II. 1910), eine Form mit sehr verlängerten, aber äusserst

schmalen und ziemlich dichten Rispen.

ß) f. eaespititia Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 227 (1912). Dense fasciculato-caespitosa, multiculmis, foliis brevioribus, eulmis humilioribus vix 25 cm altis (saepe humilioribus) plus minusve geniculatim ascendentibus, paniculis densis, nitentibus, pallidis vel coloratıs.

Nordwerst-Australien: zwischen Ashburton und De Gray Rivers (E. GuEmenT).

354

South Australia: Mount Lyndhurst (Max Kocn, IX. 1899, South Australian Plants No. 92 »on sandy flatss).

Forma insignis, habitu a typo valde abhorrens. Varietas typica Dom. 1. c. 278 (vidi specimina authentica R. Brownit sub no. 6248 edita) excellit eulmis erectis, elatis, plus 6 dm altis, foliis valde elongatis, paniculis magnis usque plus 6 dm longis, valde lobatis sed minus densis et cereseit in caespitibus minoribus, paucieulmibus. Forma caespititia, mihi in speciminibus numerosis objacens, constans esse videtur, sed nihilo minus me judice tantum forman xerophilam sabulosis accomodatam exhibet et characteres apud arenosorum incolas obvios ostendit.

b) Subtribus Arundineae.

149. Arundo Tovrx.

555. A. phragmites L.

L. Spee. pl. 81 (1753), R. Br. Prodr. 183 (1810), F. v. Mverr. in Landsbor. Explor. Austr. 122 (an species sequens?), First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), Woorts Plants N.S. Wales 104 (1885), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 196, 269 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 186 (1896), Moore Handb. Fl. N.S. Wales 496 (1893), TEePPER in Botan. Centralbl. LXII. 39 (1895), AscHERS u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 329 (1900), Ewarr in Victor. Natural. XXVII. 108 (1910).

Arundo vulgaris Lam. Fl. France III. 615 (1778).

Arundo vulnerans GıL. Exerc. phyt. II. 541 (1792).

Czernia arundinacea PRESL Cyp. et Gram. Sic. 22 (1820).

Phragmites communis Trın. Fund. Agrost. 134 (1820), Benta. Fl. Austr. VII. 636 (1878) p. p., F. M. Baırt. Syn. Queensl. Fl. 663 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1899), Queensl. Fl. VI. 1901 (1902) p. p., Compreh. Catal. 629 (1913) p. p., PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 110 (1894), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 52 (1885), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 629 (1889) p. p., Man. Grass. N.S. Wales 168 (1898), Hoox. f. Fl. Brit. Ind. VII. 303 (1897), Turner in Proc. Linn. Soc N.S. Wales XXVIII. 309, 442 (1903), NXIX. 180 (1904), XXXI. 89 (1905), XXX. 387 (1906).

Phragmites vulgaris Trın. Fund. Agrost. 134 (1820).

Phragmites vulnerans ÄSCHERS. Fl. Brandenb. II. 180 (1859).

Arundo aggerum Kır. in Linnaea XXXIII. 309 (1863).

Phragmites Phragmites KARSTEN Deutsche Flora 379 (1880—83).

Geogr. Verbreitung: über die ganze Erde bis in die arktischen Regionen verbreitet. Vietoria: bei Melbourne (Dom, IV. 1910).

554. A. karka Rerz. Observ. IV. 21 (1786).

Trichoon Karka RoTu Catalecta II. 2 (1800). Arundo Roxburghii Kuntu Revis. Gram. I. 79 (1829), F. v. Mverr. First Census 135 (1882), Pl. Sharks Bay 24 (1883),

Sec. Gensus 227 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 663 (1833), Catal. Plants Queensl. 57 (1890). Phragmites Karka Trın. ex Stzup. Nomenel. ed. 2., II. 324 (1841), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 304 (1897). Phragmites Roxburghii StEup. Nomenclat. ed. 2., II. 324 (1841), F. v. Mverr. Pl. North-West-Austr. 13 (1881). Phragmites nepalensis NEES ex STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 196 (1855). Phragmites communis auct. fl. austral. p. p.

Geogr. Verbreitung: von Afghanistan über Vorder-Indien und die Tropen Asiens überhaupt nach Afrika, Japan und Australien (Nord-Australien, (Jueensland).

Nordost-Queensland: bei Harveys Creek (Domin, I, 1910). In Nord-Australien erreicht diese immergrüne Art nach F. v. Muerırr die Höhe von 10—-12,

selten bis 15 Fuss. e. Subtribus Triodieae.

150. Triodia R. Br.

555. T. pungens R. Br.

R. Br. Prodr. 182 (1810), Bentu. Fl. Austr. VII. 606 (1878), F. v. Muverr. in Landsbor. Explor. Austr. 122, Pl. North- West. Austr. 19 (1881), First Census 125 (1882), Sec. Census 225 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 662 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1911 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 197, 269 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 185 (1896), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 441 (1903), XXIX. 179 (1904), XXX. 88 (1905).

Triodia viscida RoEM. u. SCHULT. Syst. Il. 599 (1817).

Festuca viscida F. v. Mur. Veget. Chath. Isl. 59 (1864), Fragm. VIII. 129 (1873).

Abbildung: Textfig. 90.

—_— 385

Geogr. Verbreitung; Nordwest- und Nord-Australien, Queensland, N.S. Wales, South Australia.

Queensland: Mount Remarkable bei Pentland (Domim, III. 1910); dürre Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland (Doum, IH. 1910); dürre Hügel bei Gloneurry (Domes, I. 1910); östlich von Jericho (Doms, III. 1910) ete. Auf dem Gipfel des Mount Walker bei Hughenden (Doum, III. 1910), f. microstachya, spieulis conspicue minoribus subquadri usque 5-floris.

Fig. 90. Triodia pungens R. Br. (Dividing Range bei Pentland). (?/s nat. Gr.)

556. T. vulnerans n. sp.

Habitu et folis 7. pungenti sımillima, caespites magnos, ramosissimos, intricatos, horridos efformas; culmi elongati, glabri; foia anguste convoluta, rigida, pungentia; vaginae viscido-glutinosae; panicula elongata, saepe 2 dm et ultra longa, ob ramos erectos perangusta; spiculae pedicellatae, pallidae, magnae sed angustae, oblongo-lineares, subeylindricae, eirca 11—16 mm longae, circa 7—9-florae; glumae sub-

Bibliotheca botanica. Heft 85. 49

ga

aequales 4.75—5.25 mm longae, subscariosae, subacutae, nervis lateralibus vix conspicuis; glumellae erectae, tantum dorso (ad carinam) parce appresse sericeo-pilosae, ceaterum glabrae; glumella infima vix 6 mm longa, nitidula, pallida, nervis vix conspiceuis; palea integra, glabra, fere 4 mm longa, glumellae parte

integra longior.

DR

VS

Fig. 91. Triodia hostilis Dom. (Pentland). (#/ıo nat. Gr.)

Queensland: dürre Hügel bei Cloncurry (Doum, II. 1910); Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho (Domis, II. 1910).

Ex affınitate 7. Mitchellü, quae autem differt paniculis brevioribus, plus patentibus, spieulis multo latioribus, glumis majoribus et praesertim latioribus, glumellis plus patentibus, totis sericeo-villosis. 7. pungens paniculis pro more brevioribus, spieulis brevioribus et latioribus necnon flosculis minus numerosis distin-

guenda.

8897 0

557. T. hostilis n. sp.

Caespitosa, rigida, haud vel minime glutinosa; culmi glaberrimi, valde elati, cum paniculis altitudinem circa 1 m attingentes; folia inferiora sub flore emortua curvata, rigida, plana et circa 3 mm lata, superiora convoluta, valde pungentia, arcuato-patentia, saepe plus 2 dm longa, unacum vaginis glaberrima sed ad vaginae orificium dense longeque villoso-barbata; paniculae subpatentes, haud plus 15 cm longae, laxae; paniculae rami capillares, infimi longo tractu nudi (nec spieuligeri), erecto-patentes usque 8 cm longi; ramı ramulique valde scabri, flexuosi; spiculae subcoloratae, angustae, e bası latiore apicem versus attenuatae fere anguste lineari-conicae, subquinqueflorae, eirca 8-10 raro usque 12 mm longae, longe pedicellatae, pedicellis spieulis haud multo brevioribus interdum eos adaequantibus vel imo superantibus; gluma I. eirca 4.75 mm longa, scariosa, apice obtusa, fere truncata et apiculata vel emarginato-apiculata, glabra, sub- quinquenervis; gluma Il. similis, vix brevior, trinervis; glumella I. circa 5 mm longa, parte inferiore breviter sericeo-villosa, insuper glabra, subscariosa sed dorso nervis 3 et utroque latere rursus nervis 3 approximatıs, viridibus percursa, ad '/s vel paulo profundius trilobata, lobis lateralibus obtusiusculis, oblique triangulari- ovatis, latitudine vix duplo longioribus, planis, lobo medio subconvoluto multo angustiore et lobos laterales longitudine paulo excedente; palea angusta, scariosa, apice et marginibus insuper ciliatula; stamina 3; antherae anguste lineares, fere 2 mm longae.

Abbildung: Textfig. 91.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland (Dow, III. 1910). T. hostilis T. irritanti affınis esse videtur, sed ab hac vaginae orifieio barbato-villoso, paniculae forma et praecipue glumellis profunde trilobis distinctissima.

558. T. lanigera Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 278 (1912).

More T. pungentis caespitosa, sed minus rigida; folia arcuato-patentia usque divaricata, eximie glauca, laevia glabraque (sed statu juvenili parte inferiore lanata), rigidiuscula’ sed haud rigidissima, plana sed angusta, circa | mm vel usque 1.5 mm lata, sed haud raro partim vel fere tota convoluta, apice cartilagineo valde pungentia, longissima, saepe longitudinem 2 dm superantia, haud conspicue viscosa; vaginae dense lanugine detersili albo-lanatae, sed vaginae vetustiores saepe partim vel totae glabratae; culmi elati, exserti, glabri; paniculae angustae, eireiter 12—14 cm longae, subdensae, pallidae; paniculae rami breves, erecti vel suberecti; spiculae permagnae, 15—18 mm longae, pro more 6—7 florae, ovato- oblongae; glumae pallidae, ovato-lanceolatae, acutae, circa 10 mm longae, margine plus minusve pilosae, caeterum glabrae, flosculis eirca tertia parte vel paulo ultra breviores, multinerves, nervis circa 15—18 viridibus valde conspicuis, sed haud prominulis et 4 parte superiore evanescentibus percursae; flosculi conferti; glumella infima usque fere 10 mm longa, dorso rotundato pilis brevibus, appressis, albidis dense pubescens, ad ?/s triloba, lobo medio anguste lanceolato, acuminato, usque plus 6 mm longo; lobi laterales tertia parte breviores, eirciter +—4.25 mm longi, latiores (diametro basi circa 1.25 mm metientes), lanceolati, omnes extus pilosi vel pubescentes, intus glabri, membranacei sed nervo viridi (in lobo medio apice in- durato) usque ad apicem et nervis lateralibus pluribus mox evanescentibus percursi; glumellae sequentes gradatim breviores; glumellorum pars integra sub fructu indurata et ob nervos obsoletos aequaliter laevis teretiusculaque; palea margine ciliata, nervis 2 cartilagineis percursa, cum glumellae parte integra aequi- longa vel ea fere sublongior.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und Yule River (E. Cremenr).

Species inter congeneras notabilis, cum nulla alia arete affinis, praecipue lanugine detersili et

spicularum structura facile dignoscenda. Generis Triodiae species australienses adhuc incomplete notae et hanc ob causam amplius investi-

gandae mihi videntur.

559. T. stenostachya n. sp. Habitu 7. procerae haud absimilis, caespites maximos, intricatos efformans; culmi robusti, ad apicem foliati, altissimi, saepe bimetrales, glabri sed sub panicula scabri; folia numerosa, rigida, convoluta, patentia,

358

elongata, apice tenuissime subulato tantum subpungentia plerumque plus 3 dm longa; vaginae infimae lanugine alba, detersili vestitae, caeterae fere omnino vel perfecte glabratae et tantum vaginae orificio barbato; laminae convolutae, laeves, extus estriatae, glaberrimae, demum insuper in fila rigida solutae; panicula pallida, laxa, longissima, saepe 3-4 dm longa seb ob ramos erectos perangusta; rhachis stricta, parte inferiore subrobusta supra gracilis, scabra; rami capillares, valde scabri, parum vel vix ramulosi; spieulae pedicellatae, secus ramulos striete erectae, minimae, angustissimae, fere lineares, biflorae, circa 4.75—5.25 mm longae; gluma 1. ovato-lanceolata, scariosa, acuminata parte inferiore amplectens, circa 4.5 mm longa, nervis obsoletis; gluma Il. rhachilla gracili 0.5 mm longa remotiuscula, superposita, scariosa, acuminata, eirca 3.75 mm longa, utraque glaberrima; glumella I. cum aristula fere 4.75 mm longa, apice breviter bilobulata et mter lobulos lacinia aristiformi lobulos eirca duplo superante instructa, lobulis lanceolato-linearibus; glumellae pars inferior parce hirsuta superior glaberrima vel glumella fere omnino glabra, subscariosa, nervis subtilibus, viridibus, parum conspicuis, lobos ingredientibus percursa.

Queensland: am Castle Hill bei Townsville massenhaft (Domm, II. 1910).

Species T. procerae et microstachyae affınis, sed indumento vaginarum infimarum, spiculis parvis, bifloris (flore secundo, ut videtur, sterili), glumellis profundius trilobatis, lobo medio aristiformi lobos laterales acuminatos duplo superante distincta; glumellarum nervatura T. microstachyae respondet.

151. Notochloe Don.

Dom. nov. gen. in Fedde Repertor. X. 117 (1911).

Spieulae magnae, multiflorae, longepedunculatae, in paniculam laxissimam dispositae, rhachide spieularum elongata, intra spiculas articulata et rumpente, glabra sed sub glumellis breviter callosa et barbata; glumae carınatae, elongatae, lanceolatae, angustae, glabrae, acutae, spieulis multo breviores, inferior plerumque 3-nervis, superior subdistans plerumque 5-nervis; glumellae angustae, glabrae, glumis longiores, carinatae (dorso haud rotundatae), prominule 7-nerves, rigidiusculae, distantes, apice brevissime tridendatae, dente medio aristiformi lobos laterales paulo superante; paleae glumellis paulo breviores, subrigidiusculae, nervis duobus fere marginalibus valde remotis percursae; stamina 3, antheris linearibus 3!/,—4 mm longis; caryopsis ignota.

Species unica mihi nota Australiae orientalis subtropicae incola.

560. N. mierodon Dom. in Fedde Repertor. X. 117 (1911).

Triraphis 2 microdon BEnTH. Fl. Austr. VII. 605 (1878), J. H. MAın. Man. Grass. N.S. Wales 145 cum tab. (1898).

Triodia microdon F. v. MuELL. First Census 135 (1882), Sec. Census 226 (1889), MoorE Handb. Fl. N.S. Wales 493 (1893).

Geogr. Verbreitung: endemisch in den Blue Mountains in N. S. Wales und daselbst nur selten. Vidi specimen a CH. Moorz sub no. 101 collectum.

Planta perennis glabra valde elata, folis valde elongatis angustis, ligulis fere in cilias breves dissolutis; eulmi molles; paniculae rami pauci, capillares, flexuoso-patentes, laeves, alterni, paucispieulati (3—1); spieulae longe pedunculatae, solitariae, permagnae, usque 25 mm longae, 10—14 tlorae (ex C. Moore, Handb. of the Flora of New South Wales, 8-14 florae); glumellae 9—10 mm longae, rhacheos internodiis 1!',—2 mm longis: flosculus supremus minutus ad glumellam sterilem redactus.

BENxTHAM stellt dieses höchst merkwürdige Gras zur Gattung Triraphis, jedoch mit einem Frage- zeichen, da die übrigen Spezies dieser Gattung eine gänzlich verschiedene Ährchenstruktur zeigen. Er sagt auch: »Munko thinks that this grass is incorrectly referred to Triraphis, but I can suggest no nearer affınity«. F. v. MueLLer stellte später diese Art zur Gattung Triodia, was ich jedoch, obwohl sie sicherlich der letzteren Gattung näher steht als der Gattung Triraphis, nicht für gerechtfertigt halte, da N. microdon von allen bekannten Triodia-Arten nicht nur im Habitus, sondern auch in der Ährchenstruktur deutlich verschieden ist. Obzwar Notochloe mit Recht neben Triodia gestellt werden kann, scheint sie doch Anklänge an die Sektion Micrathera der Gattung Danthonia zu zeigen. Es sei jedoch bemerkt, dass die Danthonia paradoxa, der einzige Vertreter der äusserst merkwürdigen Sektion Micrathera, im Vergleich zu Eudanthonia eine isolierte Stellung einnimmt. In der Tracht erinnert Notochloe microdon an eine stattliche Festuca.

389

152. Diplachne P. Brauv.

561. D. loliiformis F. v. Mverr. ex Bentu.

F. v. MueLt. ex BentH. Fl. Austr. VII. 618 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 662 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1912 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913), F. v. Muverr. First Census 134 (1882), Sec. Census 226 (1889), Wooıts Plants N. S. Wales 103 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 84 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 158 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Mise. Publ. No. 580 p. 1 cum tab. (1902), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 197, 269 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 185 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 492 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 441 (1903), EWART, WHITE u. TovEy in Proc. Roy. Soc. Victor. XLIII. 186 (1908).

Festuca lolüformis F. v. MuEıL. Fragm. VIII. 128 (1873), XI. 130 (1881).

Leptochloa loliüformis F. v. MuerrL. Fragm. VIII. 128 (1873).

Geogr. Verbreitung: Australien (angeblich im allen Staaten).

a) var. typica. Glabra vel fere glabra, glumellis breviter aristulatis.

«) Ommino glaberrima: auf den Felsen bei Yarraba, in einer Höhe von ungefähr 500 m (Donın, I. 1910); Felsen am Cape False (Domm, I. 1910); Savannenwälder bei Mareeba (Donmin, II. 1910) mit fast fadenförmigen Blättern.

8) Foliis hieinde parce ciliatis: Charters Towers (Doms, II. 1910), zum Teil sehr hohe Formen; bei Mareeba mit der vorigen Form.

b) var. longearistata v. n. Excellit foliis glabris vel parce ciliatis, spieulis multifloris (floribus in spieula saepe plus quam 12), glumellis longius aristulatis, aristulis capillarıbus, exsertis, eirca 1.25 mm longis.

Nord-Queensland: zwischen Chillagoe und Walsh River (Domm, II. 1910).

c) var. plumosa v. n.

D. plumosa Don. coll.

Perennis, caespites densissimos, humiles efformans; folia numerosissima, brevissima, anguste setacea, glauco-pruinosa, pilis albis, longis dense plumoso-ciliata; culmi geniculato-erecti, gracillimi; spicae graciles; spiculae minores, e floribus paucis constantes, rhachi arcte appressae.

Nord-Queensland: Karstkalk und Gerölle am Lions Head Bluff bei Chillagoe, in grosser Menge und nur diese Form (Domin, II. 1910).

562. D. fusca P. BraAuv.

P. BEauv. Agrost. 163 (1812), BEnTH. Fl. Austr. VII. 619 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 662 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1913 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913), F. v. Mur. First Census 134 (1882), Sec. Gensus 226 (1889), J. H. MaAı. Usef. Pl. Austr. 84 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 158 (1898), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 197, 269 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. IIl. 185 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 493 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 329 (1897), TURNER Austr. Grasses 23 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 441 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905), Surron in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 608 p. 2 (1902), Mc DonALn ibidem No. 1.390 p. 9 (1908).

Festuca fusca L. Spec. pl. ed. 2 p. 109 (1762).

Bromus polystachios FoRSsK. Fl. Aeg.-Arab. 23 (1775).

Festuca indica RETZ. Observ. IV. 21 (1786).

Triodia ambigua R. BR. Prodr. 183 (1810).

Poa procera RoxB. Fl. Ind. I. 332 (1820).

Diplachne indica SPRENG. Syst. I. 351 (1825).

Leptochloa ® fusca KuntH Revis. Gram. I. 91 (1829).

Uralepis fusca et Drummondiü STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 247 (1855).

Eragrostis procera STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 266 (1855).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien und Afrika; Australien (in allen Staaten). Süd-Queensland: Brisbane River (Am. DietricHn No. 338, 1709).

ot

153. Eragrostis P. Brauv.

Übersicht der australischen Arten:

l. Sectio Cataclastos. y) Annuae, caryopside globosa 21. E. australiensis t. E. interrupta. I1. E. trachycarpa 22. E. pubescens Ri e 12. E. minor 23. E. Oldfieldü II. Sectio Cylind . - £ SE = any 13. E. megastachya. 24. E. coneinna. = 3 u 0) Caryopside oblongo-lineari 3) Spieulis valde compressis, fere ee 14. E. leptocarpa. planis a Au at e) Annuae, caryopside ovoidea vel 25. E. sterilis Ill. Seetio Pteroessa. elliptica 26. E. speciosa. A. Subsectio Ebulbosae. 15. E. megalosperma B. Subsectio Bulbosae. «) es i n: De pilosa. NE 27. E. laniflora ar: stenostac ıya &) Caespi osae, spiculis faseieulatis, DE a 6. E. rigidiuseula subdensiusculis 2 ; Zr 29. E. eriopoda 7. E. stricta 17. E. Schultzü 5 30. E. xerophila 8. E. bella. 18. E. diandra 31. E. setifolia. ß) Caryopside truncata 19. E. sororia. 9. E. leptostachya n) Perennes, panicula laxiore IV. Sectio Plagiostachya. 10. E. rara. 20. E. elongata 32. E. bifaria.

Species mihi ignotae: E. Kennedyae Turner in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales ser. 2, VII. 535 (1894). E. costata Turner in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 91 (1905). E. Benthami Marrer in Borzi Contrib. Biol. Veg. IV. 237 (1909).

I. Sectio Cataclastos (cf. Srapr in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 313, 1897).

563. E. interrupta P. Brauv.

P. Brauv. Agrost. 71 (1812), STAPF in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 316 (1897). P. interrupta Lam. lllustr. I. 185 (1791).

Geogr. Verbreitung: von tropisch-Afrika über Mesopotamien, Vorder-Indien, Burma, nach CGeylon und in fast ganz Australien.

Die in Australien häufigste Form dieser polymorphen Art mit höchst verwickelter Synonymik (ef. Stapr |]. ce.) ist die:

h) var. tenuissima STAPrF.

STAPF in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 316 (1897), F. M. Bart. Queensl. Fl. VI. 1903 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913).

Poa japonica Tuuxe. Fl. Jap. 31 (1784).

Poa tenella R. Br. Prodr. 181 (1810) F. v. MuELL. Fragm. VIII. 132 (1873) non P. Brauv.

Poa tenellula Kuntu Enum. I. 338 (1833).

Eragrostis japonica Trın. in Mem. Acad. St. Petersb. ser. 6, I. 405 (1834).

Eragrostis tenuissima SCHRAD. ex NEES Fl. Afr. Austr. 409, 410 (1841).

Eragrostis tenella BETH. Fl. Austr. VII. 643 (1878), F. v. Muerr. in Landsbor. Explor. Austr. 122, Pl. North-West. Austr. 13 (1881), First Census 135 (1882), Pl. Sharks Bay 24 (1883), Sec. Census 226 (1889), F. M. Baır Syn. Queensl. Fl. 664 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 88 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 172 (1898), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 664 p. 1 cum. tab. (1903), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 197, 270 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 185 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 494 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 89 (1905), EwART u. Rees in Proc. Roy. Soc. Victor. XXV. 108 (1912) non P. Beauv.!

Diese Varietät ist durch die wenigblütigen Ährchen mit sehr stumpfen Deckspelzen sowie die länglich-pyramidale, lockere Rispe mit scheinbar quirligen, steifen, gespreizten und von der Basis an ver- zweigten Rispenästen charakterisiert. Die kleineren Formen besitzen oft pyramidale Rispen. Die Ährehen sind entweder gefärbt oder blass.

Bu

Ich habe folgende Exemplare untersucht:

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. Murrrer), sehr typisch, ausserdem aber auch ausnehmend grosse Formen; Victoria River (F. v. MuELLER), f. simplicior, ramis parum ramulosis, spieulis 7—8 floris, panicula oblongo-lineari excellens (an var. propria?); Fitzmaurice River (F. v. Murrvxr).

Queensland: zwischen Hughenden und Cloncurry auf zahlreichen Stellen (Domın, Il. 1910) und überhaupt stellenweise auf den Grasflächen der Rolling Downs im Westen; auf sehr nassen Stellen oft stattliche Formen; Rockhampton und Umgebung (O’Suaxzsy, BownmAn); die von R. Brown (Iter australiense 1802—05 No. 6269 Poa tenella!) gesammelten Pflanzen gehören ebenfalls hieher.

Vietoria: King River (F. v. MurrrLer), eine kleinere aber sehr typische Form.

e) var. diplachnoides Starr in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 316 (1897).

E. diplachnoides et Hochstetteri Steup Syn. Pl. Glum. I. 268 (1855). Diplachne elongata et poaeformis HocHsT. ex STEUD. 1. c. 268 (1855). Eragrostis nutans Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 373 (1864).

Von dieser Varietät liegt im Herbarium Kew nur ein oberer Halmteil mit einem einzigen Blatte vor, welcher von einer sehr robusten Pflanze zu stammen scheint; die Rispe ist blass, gross, die Rispenzweige meist einzeln, im unteren Teile verzweigt, jedoch mit angedrückten Ästen, so dass sie einfach erscheinen; die Ährchen sind ausserordentlich klein, wenigblütig, die Spelzen von dünner Textur und glänzend.

Zentral-Australien: Stephenson River (M’DonaLp STUART).

d) var. subsinguliflora v. n.

Faseiculato-caespitosa, humilior; paniculae strictae, anguste oblongo-pyramidales; paniculae rami longissimi tantum 2—2.5 cm longi, subdivaricati, basi ramulos paucos, perbreves et paucispiculatos, caeterum spieulas singulas gerentes; spiculae (pallidae colorataeve) pro more 7—8 florae, circa 2 mm longae; glumae subacutae vel saltem minus quam in varietate tenuissima obtusae.

Nordwest-Australien: East Kimberley (R. Hrrms 1896 sub no. 223); diese Form ist besonders typisch, rigider, die Rispenzweige tragen meist von der Basis an einzelne, bei dieser Form gefärbte Ährchen.

Nord-Australien: Victoria River, flood (F. v. MuELLER).

II. Sectio Cylindrostachya (BEentH. Fl. Austr. VIII. 642 [1878] em.). Spiculae perangustae, cylindricae vel subquadrangulares; glumellae arcte appressae.

564. E. trichophylla Bexrta.

BEnTH. Fl. Austr. VII. 644 (1878), F. v. MueLt. First Census 135 (1882), Sec. Census 226 (1889), Tate Handb. Fl. Extrat. South Austr. 197, 270 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 185 (1896).

South Australia: North of Fowler’s Bay (GiLgs).

Diese Art, von welcher BEntHAm sagt »appears to connect the section Ohaunöstachya and Cylindro- stachya« lässt sich meiner Ansicht nach am besten neben E. Dielsii und falcata stellen. Dagegen sehe ich mich veranlasst, die E. stenostachya (R. Br.) Srrup., die der Ausbildung der Ährchen zufolge besser der Sektion Pteroessa einzureihen ist, aus der Sektion Cylindrostachya auszuschalten.

565. E. Dielsii PırGer in Diers u. Prırzen in Engl. Bot. Jahrb. XXXV. 76 (1904).

E. falcata BEntH. Fl. Austr. VII. 649 (1878), F. v. MueLr. Pl. North-West. Austr. 13 (1881), First Census 135 (1882), Pl. Sharks Bay 24 (1883), Sec. Census 227 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 666 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1907 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXV. 290 (1910), Compreh. Catal. 632 (1913), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 87 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 178 cum tab. (1898), TAre Handk. F]. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 186 (1896), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 495 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 89 (1905) non GAUDICH.

Geogr. Verbreitung: zerstreut durch ganz Australien.

a) var. typica.

Inflorescentia magna, e fasciculis spicularum sessilium compluribus, sat distantibus composita.

Queensland: sehr selten im Innern, so am Georgina River (E. W. Bıck.); Mitchell Distriet (Bircr).

N. S. Wales: Darling River (Daurachy), ad var. b) vergens; between the Darling River and Cooper Creek (WHEELER).

392

Vietoria: Wimmera (ex herb. F. v. Mutter).

South Australia: Alice Springs (Gives); Centre of South Australia (ScnomsgureHn No. 165); Vieinity of Lake Eyre, Anprews No. 194 (eine kleine typische Form) und No. 70, f. pumilio, 5—7 cm alta, sed faseieulis 3—2 spieulatis; Mount Lyndhurst, Max Koch, III. 1899 (South Australian Plants No. 289) und V. 1898 (»Lovegrass«, good fodder, aboriginal name: » Yarrapowa«).

West-Australia: Interior of West-Australia (Gıves); Frasers Range (Demrster); Swan River (Drummoxp No. 974 etc.).

b) var. Pritzelii Pıneer m Diets u. Prirzeu in Engl. Bot. Jahrb. XXXV. 76 (1904).

E. Pritzelii PILGER in PrRITZEL Pl. Austr. occid. exsiec. No. 819 (cf. 1. c.).

West-Australia: Coolgardie (R. Hrrns, V. 1899, Flora of Western Australia No. 237).

e) var. intercedens v. n. Minor, panieula oblongo-lineari, tantum circa 3—5.5 em longa, fasciculis spicularum e spieulis gracilioribus, tenuioribus, suberectis, haud vel vix falcatis, breviter sed distinete pedicellatis.

South-Australia: Vicinity of Lake Eyre (Anprews sub no. 9).

Eine merkwürdige Varietät, welche einigermassen zwischen E. Dielsii und falcata die Mitte hält, sicher aber zur ersteren Art gehört, da die Rispe nicht spreizend, sondern eher zusammengezogen ist, die Deckspelzen trunkat-stumpf sind und ihre Nerven, besonders aber ihr Kiel stark hervortreten. Die Vorspelze und Caryopsis stimmt mit E. Dielsü überein. Die Spelzen sind violett gefärbt, die Nerven srünlich.

d) var. seiurus v.n.

Minor, panicula brevi, subdensa, erecta, fasciculis ad spiculas 2 redactis vel spieulis singulis; spieulae subsessiles, parum falcatae, rigide erectae, 2.25 usque plus 3 cm longae, fere exacte cylindricae teretesque; glumellae longiores, subacutae, densissimae, nervis parum prominulıis.

N.S. Wales: im Innern am Darling River (Mrs. ForDE). Auch diese Varietät weicht vom Typus der Art bedeutend ab, ihre Zugehörigkeit zu E. Dielsü scheint aber dennoch unzweifelhaft zu sein.

566. E. falcata GaunicnH.

GauDIcH. in Freyc. Voy. Bot. 408 t. 25 (1826), PıLGER in DieLs u. PRITZEL in Engl. Bot. Jahrb. XXXV. 77 (1904) non BENTH. nec auct. fl. austral.!

Poa falcata GAuDIcH. ]. c. 408 (1826).

E. lacunaria F. v. MuerrL. First Gener. Rep. 20 (1853), First Census 135- (1882), Sec. Census 227 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 649 (1878), F. M. Baır. Syn. Quensl. Fl. 666 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1907 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), J. H. Mam. Usef. Pl. Austr. 87 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 177 (1898), Tate Handb. Fl. _ Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), Moore, Handb. Fl. N. S. Wales 495 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 89 (1905).

E. Rankingii F. M. Baır. Botan. Bull. II. 22 (1891), Queensl. Fl. VI. 1907 t. LXXXIV. (1902), Compreh. Catal. 632 (1913).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia; ? West Australia

(s. unten).

a) var. typica Folia vaginaeque glabrae vel fere glabrae.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho (Doms, II. 1910), eine zwar kahle, aber nicht ganz typische, besonders durch reiche Verzweigung der Halme auffallende Form; Grace- mere bei Rockhampton (O’Spanesy); Subtropical New Holland (Mırcaert); Miles (F. M. Baıtey).

N.S. Wales: Mount Murchison (Darracay); Murray River (F. v. Mverter, XII. 1853), forma spieulis valde falcatis excellens.

South Australia: Centre of South Australia (R. SchomgureH, V. 1874 No. 174).

393

b) var. piligera v. n. Folia unacum vaginis pilis mollibus, longis, latis, patentibus vestita.

Queensland: bei Barcaldine (Domis, III. 1910).

Bis auf die Behaarung stimmt diese Varietät mit dem Typus überein.

Die E. Rankingiü, deren authentisches Exemplar von Miles ich untersucht habe, lässt sich von E. falcata nicht abtrennen. Nach Baırevys Originaldiagnose soll die Pflanze ziemlich stark behaart sein, was aber bei dem erwähnten Exemplare durchaus nicht der Fall ist. Der Wurzelstock ist vollkommen kahl, die wenigen Haare auf den unteren Blättern trifft man manchmal ebenfalls bei der typischen £. falcata an und auch in den durch ihre Zartheit auffallenden Ährchen finde ich keinen Unterschied vom Typus der Art, bei dem sich mitunter in genau derselben Weise ausgebildete Ährchen vorfinden. Es scheint, dass Baıuey die behaarte Varietät (unsere var. vestita) vor Augen hatte, als er seine #. Rankingü aufstellte, dann aber auch die kahle oder fast kahle Form, die typische E. falcata, zu seiner vermutlichen neuen Art stellte; somit muss Baıveys Art als ein blosses Synonym der E. falcata aufgefasst werden. Es ist nicht klar, warum Baıtey seine Art in die Sektion Megastachya und zu einer Gruppe stellt, welche durch »base of the stem and short sheath of radıcal leaves thickened into an almost bulbous woolly-hair base« charak- terisiert wird, während in der Diagnose dieser Merkmale keine Erwähnung getan wird und auch die Pflanzen selbst diese durchaus nicht zeigen.

Wie PırgeEr (l. c.) hervorgehoben hat, ist bei Benruam, F. v. MvELLER, Baıtey etc. die E. falcata GaupicH. unrichtig aufgefasst worden. Die Originaldiagnose GaupıcHAups der Poa (Eragrostis) falcata (»Poa eulmis faseiculato-caespitosis, simplicibus; vaginis foliisque scabriusculis, subulatis, involutis, striatis; panicula simpliei diffusa; spieulis linearibus teretiusculis subfalcatis, 10—16 floris; palea (valvula perianthii) exteriore obtusa, glabra) sowie auch die Abbildung auf Tafel 25 stimmen mit der viel später aufgestellten #. lacunaria gut überein. Der Standort (»in Novae Hollandiae ore occidentali« [baie des Chiens-Marins]) ist allerdings überraschend, da die #. lacunaria meines Wissens noch nie in West-Australien gesammelt wurde, während die E. Dielsü dortselbst ziemlich verbreitet zu sein scheint. Ein Exemplar der ?oa falcata GauvıcH. mit derselben Standortsangabe und mit »GaupicHhaup dedit 1825« bezeichnet, stellt eine kleinere Form von E. lacunaria mit etwas mehr eingekrümmten Ährchen aber sonst typisch dar.

III. Sectio Pteroessa (ef. Stapr in Hook. f. Flor. Brit. Ind. VII. 317, 1897).

567. E. stenostachya Streu».

STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), BEntH Fl. Austr. VII. 650 (1878) exel. var., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 666 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1908 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), F. v. Muerr. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889).

Poa stenostachya R. Br. Prodr. 181 (1810).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Queensland.

568. E. rigidiuseula n. sp.

E. stenostachya var. ? floribunda BENTH. Fl. Austr. VII. 650 (1878).

Perennis, densissime caespitosa; culmi rigidi, elati, cum paniculis plus quam 6 dm altı usque ad apicem foliati; fola rigida, glauco-pruinosa; vaginae glaberrimae sed orificio longe ciliato-barbatae; laminae longissimae, plus 2 dm longae, divaricatae, circa 1—1.25 mm latae, glaberrimae, involutae, apice anguste setaceae sed haud pungentes; lamina folii culmei supremi plus erecti paniculae dimidium superans; panicula longissima, anguste pyramidalis, laxa, rigida, circa 2 dm longa; paniculae rami alterni, rigidi, erecto-patentes, distantes, parte infima ramulosi, caeterum simplices vel subsimplices, a bası spieuligeri; rhachis angulosa, scaberula; spiculae omnes divaricatae, latera plana ad ramos convertentes, breviter vel brevissimae pedi- cellatae, 4—4.75 mm longae, oblongae vel ovato-oblongae, subacutae, plerumque circa 5-florae; glumae lanceolatae, acutae, inaequales, dorso ciliatulo-scaberulae; glumellae latae, circa 2 mm longae, subacutae, pallidae, tenues, margine scariosae, dorso scaberulae, nervo medio utroque latere fere obsoleto; paleae angustae, marginibus minute ciliatulae, glumellis breviores.

Bibliotheca botaniea. Heft 85. 50

394

Nord-Australien: Port Darwin (F. SchurLrtz No. 802).' E. stenostachya, deren Original ich nicht gesehen habe, weicht nach der Beschreibung durch den niedrigen Wuchs, die Kahlheit, die Form der Blätter, die Ausbildung der Rispe sowie die grösseren Ährchen ab.

569. E. strieta F. M. Baır.

F. M. Baır. Botan. Bull. III. 19 (1891), Queensl. Fl. VI. 1907 t. LXXXV. (1902), Compreh. Catal. 632 (1913).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Nord-Queensland.

Diese nur nach fragmentaren, von J. Barcravy-MiırvLaAr am Walsh River gesammelten Exemplaren beschriebene Art mit ährenförmiger Rispe hat einen durchaus nicht verdiekten Grundstock (vgl. hin- gegen Baıter |. ec. 1903). Ihre Blätter sind sehr schmal, zusammengerollt mit pfriemenförmigen Spitzen und besonders in der Nähe der Scheiden sowie auch auf denselben zerstreut weichhaarig. In der Rispe sind die untersten Ährehen langgestielt, gewöhnlich nicht einzeln, sondern mit 1—2 kurzgestielten Ährchen vereiniet, was darauf hindeutet, dass es sich vielleicht nur um eine verarmte Form einer rispigen Art handelt. Die übrigen Ährchen sind einzeln, kurzgestielt bis sitzend, im Aufbau der vorigen Art nicht unähnlich. Die Deckspelzen sind eilanzettlich, spitz, fast dünnhäutig, ungefähr 2 mm lang und schwach gefärbt.

570. E. bella n. sp.

Perennis, caespitosa, pauciculmis, glaucescens; culmi basi subrobusti, caeterum graciles, glaberrimi, ad medium vel superius foliati, sine paniculis 383—50 em alti; foia culmea pauca; vaginae glaberrimae, ceulmos sat arcte amplectentes; laminae elongatae, striete erectae vel erecto-patentes, rigidiusculae, nervo medio carinatae, planae vel subplanae et fere 2 mm latae, marginibus breviter involutae et apice setaceo- convolutae vel interdum fere totae conduplicatae, ad vaginae orificium molliter ceiliatae, caeterum glaberrimae, supra eximie glaucae et scaberulae, in pagina inferiore laeves glaucescentesque; ligula in cilias perbreves, densas dissoluta; panicula elongata, circa 3 dm longa, laxissima, strieta, pyramidalis; rhachis parte inferiore laevis teresque, supra gracilior, leviter angulata et scaberula; paniculae rami valde distantes (infimi ab invicem 7—8 cm, medii 3—4 cm remotiusculi), strieti, subdivaricati, graciles, scabri, longissimi usque 8 cm longi, supremi brevissimi; rami haud ramulosi sed spiculas singulas distinete pedicellatas et remotiusculas vel haud densas, magnas, plus minusve violaceo-coloratas, parum divergentes (cum ramis fere parallelas) gerentes; spiculae compressae sed lateribus convexis teretibus, glabrae, anguste ovato-oblongae vel lanceolato- oblongae, basi obtusae, apice subacutae, multiflorae (circa 22—26 florae), plurimae circiter 12—-15 mm longae et 3.5 mm latae; glumae inaequales, scariosae, subacutae, gluma latior eirca 2.5 mm vel paulo plus longa, altera angustior et paulo plus 2 mm longa; glumellae dense imbricatae, infimae circa 3.25 mm longae, obtusiusculae vel obtusae, late triangulari-ovatae, carinatae, glahrae, scariosae, insuper saepe plus minusve violaceo-coloratae sed interdum pallidae, nervis lateralibus prominulis, cum carina subparallelis et arcte ante marginem evanescentibus; paleae glumellis multo breviores, obtusae, scariosae, ad margines manifeste ciliolatae; stamina 3; antherae minimae, ovatae, vix 0.2 mm longae; caryopsis globularis vel subglobularis diametro 0.5 mm vel paulo plus lata, levissime striatula et reticulata.

Nord-Queensland: am Walsh River, nördlich von Chillagoe (Donums, II. 1910).

Eine sehr markante Art, die sich der Sektion Cylindrostachya nähert und durch die angegebenen Merkmale von allen übrigen australischen Arten (von den Arten mit bikonvexen Ährchen bereits durch die Grösse ihrer Ährchen) leicht zu unterscheiden ist.

571. E. leptostachya Stun».

Sreup. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), BentH. Fl. Austr. VII. 645 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 665 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1905 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913), F. v. Muerr. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 87 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 174 (1898), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 495 (1893), TURNER Austr. Grasses 25 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309 (1903), SUTTON in Agriec. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 608 p. 2 (1902).

Poa leptostachya R. BR. Prodr. 180 (1810).

i Diese Art habe ich zuerst in Schedis als E. floribunda bezeichnet, den Namen jedoch wegen der älteren E. flori- bund« RoEM. u. ScHuLT. (ein Synonym der E. Vahlü) in E. rigidiuscula umgeändert.

395

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Ich habe folgende Exemplare untersucht:

Queensland: als Unkraut bei Charters Towers (Domin, II. 1910); am Flinders River bei Huglienden (Domm, II. 1910); Stradbroke Island (Domm, IV. 1910), eine ausnehmend grosse Form; Kings Creek (Bowman); head of the ?, LeıcHuArpr.

N.S. Wales: Paramatta (Woorts); die von R. Brown bei Port Jackson gesammelte Pflanze (Poa leptostachya R. Br.!, Iter australiense 1802 —05 No. 6276) stellt eine grössere aber sonst typische Form vor.

572. E. rara n. sp.

E. Brownii var. patens BEntH. Fl. Austr. VII. 647 (1878), F. M. Baır. 2" Suppl. Syn. Queensl. Fl. 64 (1888), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1906 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913).

Perennis gracilisque, caespites densiusculos efformans; cu/mi cum paniculis 3—5 dm alti, graciles glabrique; folia radıcalia numerosa, perangusta tantum 0.75 mm vel minus lata, convoluta, brevia (longissima cum vaginis vix 10 cm longa), haud rigida, unacum vaginis glabra vel pilis paueis hirsuta; paniculae pyra- midales, laxissimae, patentes, 12—35 cm longae, latiusculae; rhachis glabra laevisque; paniculae rami patentes, pro more alterni et solitarii, graciles, simplices vel subsimplices, infimi circa 4—5 cm longi sed paniculae parte suprema semper simplice; spiculae subeompressae, nitenti-coloratae, anguste Jineares, circa 8—10 florae, 5—6 mm longae, longe pedicellatae, pedicellis spiculas saepe subaequantibus interdum is brevioribus vel eas longitudine paulo superantibus; spicularum rhachis articulata; glumae scariosae, acutae; glumellae subdistantes, appressae, ovatae vel oblongo-ovatae, acutae, margine scariosae, circa 1.5—1.75 mm longae, nitentes, coloratae, nervo laterali pro more tenui aut si plus prominulo tune margini approxi- mato; paleae glumellis paulo sed distinete breviores; caryopsis minuta, oblongo-cylindrica, teretiuscula, utrinque truncata.

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales (New England, C. Sruarr, Paramatta, Woorrs), Victoria (teste BentHam), Süd-Queensland (teste F. M. Baıtery).

F. v. Muerrer hat diese Pflanze auf der Etiquette Z. patens bezeichnet, Benrnam stellte sie dann als eine Varietät zu Er. Brownii Nrrs, was wohl nur durch ein Versehen geschehen ist, da unsere Art von jener sehr weit entfernt und ihr auch nicht habituell ähnlich ist. E. rara erinnert einigermassen an die E. trichophylia, deren Früchte jedoch bis jetzt unbekannt sind und welche der Ausbildung der Ährchen zufolge in die Sektion Cylindrostachya einzureihen ist. Ausserdem scheint unsere Art der vorzugsweise ost-indischen, in Australien bisher nicht gefundenen £. nigra Nees, mit der sie in der Ausbildung der Früchte übereinstimmt, verwandt zu sein.

573. E. trachycarpa Don.

Dom. in Fedde Repertor. IX. 552 (1911), F. M. Baıt. Compreh. Catal. 629 (1913).

E. nigra NEES var. trachycarpa BEnTA. Fl. Austr. VII. 643 (1878), F. M. Baır. 3rd. Suppl. Syn. Queensl. Fl. 86 (1890), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1903 (1902), J. H. Maıp. Man. Grass. N. S. Wales 173 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 679 p. 1 cum tab. (1903), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 89 (1905).

E. nigra F. v. MuEr. First Census 135 (1882), Sec. Census 226 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 494 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 309 (1903) non Nkzs!

Differt ab E. nigra, cui est affinis, panicula permagna, decomposita, saepe plus 3 dm longa, sed praesertim spieulis longius pedicellatis, pedicellis saepe plus quam 20 mm longis, caryopside globulari, rugoso-tuberculata.

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales. E. nigra habet caryopsidem oblongam, utrinque breviter truncatam.

574. E. minor Hosr.

Host Gram. Austr. IV. 15 (1809), Fl. Austr. I. 135 (1827), StApr in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 321 (1897), AscHErs. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 372 (1900).

Poa Eragrostis L. Spec. pl. 68 (1753).

Eragrostis Poaeoides P. BEauv. Agrost. 162 (1812).

Eragrostis Eragrostis KARSTEN Deutsche Flora 389 (1880—83) non Mac MırLLan 1892 (= E, megastachya).

A

Geogr. Verbreitung: Europa (besonders Süd-Europa), Kanarische Inseln, Nord-Afrika und von da bis Vorder-Indien, Süd-Sibirien und Formosa; sonst oft eingeschleppt und als Unkraut eingebürgert, so auch in Nord-Amerika, Mexiko und Australien.

Queensland: bei Hushenden sowie zwischen Hugshenden und Cloneurry nicht selten, aber wohl nur eingeschleppt (Doms, 1. 1910); als Unkraut in Charters Towers (Doms, II. 1910).

Diese Art wird von Baıtey überhaupt nicht erwähnt, es scheint jedoch, dass sie öfters übersehen oder mit einer einheimischen Art verwechselt wurde. Für die Blätter ist bei dieser und der folgenden Art der mit einer Drüsenreihe besetzte Spreitenrand höchst charakteristisch.

South Australia: Centre of South Australia (Gosse’s Expedition Nr. 157); forma spiculis co- loratis, foliis eulmeis planis, supremo lanceolato, circa 4 cm longo et 3.25 mm lato, molli excellens.

575. E. megastachya Link.

Link Hort. Berol. I. 187 (1827), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 370 (1900).

Briza Eragrostis L. Spec. pl. 70 (1753).

Poa megastachya KokL. Descr. Gram. 181 (1802).

Eragrostis major Host Gram. Austr. IV. 14 t. 24 (1809), Fl. Austr. I. 135 (1827), Stapr in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 320 (1897), F. M. Baır. in Queensl. Agric. Journ. XXX. 320 (1913).

Megastachya Eragrostis P. BEAuv. Agrost. 74 (1812).

Poa oblonga BaumG. Enum. Transs. III. 238 (1816).

Poa flexuosa Roxg. Fl. Ind. I. 339 (1820).

Poa Roxburghiana ScHurt. Mant. II. 315 (1824).

Eragrostis multiflora ASCHERs. Fl. Brand. I. 841 (1864) in nota.

Abbildung: Textfig. 92 (forma).

Geogr. Verbreitung: über den wärmeren Gürtel beider Hemisphären verbreitet.

Queensland: bei Charters Towers in Gesellschaft von E. leptostachya und minor (Domın, II. 1910); am Flinders River bei Hughenden (Don, II. 1910). Letztere Pflanze treibt aus derselben Wurzel niedrige Halme mit ziemlich dichten Rispen, deren Ährchen klein und meist 7-blütig sind und gleichzeitig doppelt bis dreifach höhere Halme mit mehr lockeren Rispen und sehr verlängerten, oft über 15 mm langen, mehr oder weniger geschlängelten und bis über 40-blütigen Ährchen.

576. E. leptocarpa BrntH.

BENTH. Fl. Austr. VII. 644 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 664 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1904 (1902), Compreh. Catal. 629 (1913), F. v. Muverr. First Census 135 (1882), Sec. Census 225 (1889), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 194 (1896).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, South Australia. Ich habe folgende Exemplare untersucht:

Queensland: Mitchell Distriet (Birch).

South Australia: Charlotte Waters (Gites), auch kleine Formen; Mount Lyndhurst (Max Koch),

E. leptostachya ist ein einjähriges Gras mit im Gegensatze zu den vorigen 2 Arten nicht drüsigen Blättern. Die sehr zarten, schmalen Ährehen der von Koct gesammelten Pflanzen besitzen 3 Staubblätter (Bentuam gibt zwei als normal an). Die Form der Infloreszenz wie auch die Dimensionen dieser Art sind sehr variabel. Es kommen Formen mit kleinen, schmalen (ungefähr 7 cm langen und 0.75 cm breiten!) Rispen und Riesenformen mit grossen, über 3 dm langen Rispen vor, deren unterste Äste bis 15 cm lang werden. Es scheint, dass diese ungleiche Entwicklung nur von den Standorts- und Klima- verhältnissen abhängt. Die Form der linealen oder lineallänglichen und mehr als dreimal so langen als breiten Caryopsis ist aber absolut konstant.

577. E. megalosperma F. v. MverLL. ex BENTH.

F. v. MueLL. ex BENTH. Fl. Austr. VII. 644 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 664 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1904 (1902), Compreh. Gatal. 629 (1913), F. v. Muerr. First Census 135 (1882), Sec. Census 226 (1889), Moor Handb. Fl. N. S. Wales 495 (1893), J. H. MAıw. Man. Grass. N. S. Wales 173 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 442 (1903), XXX. 89 (1905).

397 0

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales.

E. megalosperma differt ab affını E. pilosa panicula angustiore, spiculis densiuseulis, brevius pedi- cellatis vel subsessilibus, glumis ovato-lanceolatis, acutis, caryopside majore, usque 1 mm longa (sed quoad formam haud diversa).

Fig. 92. Eragrostis megastachya Link, forma, nach einem Exemplar von Hughenden. (Verkl.)

Die Hüllspelzen, deren Kiel rauh ist, sind bei den von O’Suanzsy bei Roekhampton gesammelten Pflanzen ungleich, circa 1,1 mm und 1,5 mm lang, die Deckspelzen circa 1,7 mm lang, die Antheren ziemlich gross, ungefähr 0,5 mm lang.

578. E. pilosa P. BrAvv.

P. BEAauv. Agrost. 71 (1812), BentH. Fl. Austr. VII. 645 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 665 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1904 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 225 fig. 386 (1906), Compreh. Catal. 629 (1913), F. v. MuerL. First Census 135 (1882), Pl. Sharks Bay 24 (1883), Sec. Census 226 (1889), J. H. MAı. Usef. Pl. Austr. 88 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 173 (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 72 (1906), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr.

898,

198, 270 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 495 (1893), TURNER Austral. Grasses 26 cum tab. (1895), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NNVII. 309, 442 (1905), NNIN. 150 (1909), NNN, 89 (1905), Starr in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 323 (1897), ÄSCHERS U. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. Il. 373 (1900), LAUTNER in Proc. Roy. Soc. Queensl. XVII. 57 (1904).

Poa pilosa L. Spec. pl. 68 (1753).

Poa verticillata Cavan. Icon. I. 63 (1791).

Poa indica INoOEN. ex Rortr. in Ges. Naturf. Fr. Berl. Neue Schr. IV. 194 (1803).

Poa parviflora R. Br. Prodr. 150 (1810), F. v. MueLL. Fragm. VIII 133 (1873).

Poa pellueida R. Br. Prodr. 181 (1810).

Eragrostis verticillata RoEM. u. SCHULT. Syst. II. 317 (1817).

Eragrostis parviflora Trın. in M&em. Acad. St. Petersb. ser. 6, I. 411 (1831).

Eragrostis indica et pellueida Steup. Syn. Pl. Glum. I. 264, 279 (1855).

Geogr. Verbreitung: wärmere Zonen beider Hemisphären.

Queensland: Savannenwälder bei Pentland, Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho, am Flinders River bei Hughenden (Doms, II.—IIl. 1910). Insgesamt sehr stattliche Formen, deren Halme mit Rıspe die Höhe bis von einem Meter erreichen. Die Ährchen sind oft blass. Auf den ersten Blick machen diese australischen Formen einen gänzlich anderen Eindruck als die mitteleuropäischen, doch sind die Extreme durch zahlreiche Zwischenformen verbunden.

Poa parviflora (R. Br., Iter australiense 1802—05 Nr. 6275, Port Jackson) weicht von dem Typus der E. pilosa kaum ab; das Originalexemplar der Poa pellucida (R. Br., 1. ec. Nr. 6274, Broad Sound in Queensland) zeichnet sich durch etwas grössere, ungefähr 0,75 mm lange Früchte aus.

In N. S. Wales wurde die Art auch am Hunters River gesammelt (Herbarium of the U. S. South Pacifie Explor. Expedition under the Command of Gapt. Wırkes, 18383 1842).

Die von A. H. E. Mc Donarn in Agric. Gaz. N. S. Wales (Misc. Publ. Nr. 1390, p. 10, 1908) be- schriebene und auf S. 11 abgebildete E. pilosa gehört wohl einer ganz anderen Art an, da sie, abgesehen von ihrer Höhe (die blühenden Halme werden bis 2m hoch!), ausdrücklich als perennierend an- gegeben wurde.

579. E. Schultzii BENTH. BEnTH. Fl. Austr. VII. 646 (1878), F. v. Muer. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (Port Darwin). Eine sehr stattliche Pflanze mit robusten Halmen, bis über 5 mm breiten, flachen und rauhen Blättern, graugrünen spreizenden Ährchen. Sie ist mit EP. diandra am nächsten verwandt.

580. E. diandra STEu».

STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), Benta. Fl. Austr. VII. 646 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 665 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1905 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), F. v. Muvert. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 185 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 494 (1893), J. H. Maıp. Man. Grass. N. S. Wales 175 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 762 p. 1 cum tab. (1904), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 309 (1903).

Poa diandra R. Br. Prodr. 180 (1810).

Poa interrupta SIEB. Agrostoth. No. 74.

Geogr. Verbreitung: zerstreut durch ganz Australien. Ich habe folgende Exemplare untersucht:

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuELLER).

Nordwest-Australien: Dampiers Archipelago (Waucor).

West Australia: Blackwood River (Warcor); Vasse River (S. W. coast) (Mrs. Moruov, 1839); Swan River (Drummonp No. 170).

Queensland: Sunnybank und One Tree Hill bei Brisbane (Domm, XII. 1909); Castle Hill bei Townsville, Charters Towers, Pentland, Mount Remarkable bei Pentland, Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho, ete. (Doms, II.—III. 1910); Maranoa (Barton); Bowen Downs (Bırcn); Kings Creek (Bowman); Barcoo (BırcH); Normanton (GurLLıver); Shoalwater Bay (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6279 Poa diandra), eine Form mit kleinen, ungefähr 4 mm langen Ährchen; die Vorspelze ist kurz gewimpert; Nebo (GULLIVER).

399

N. S. Wales: Clarence River (Beckter); New England (C. Stuart); Richmond River (FAwcerr). South Australia: Centre of South Australia (Gosse’s Expedition No. 29).

ß) f. vivipara (spiculis partim viviparis). Nord-Queensland: bei Chillagoe, auf Kalk (Domm, II. 1910).

b) var. Gillivrayi v. n.

Excellit foliis unacum vaginis hirsutis, spicularum fasciculis minus densis, paleis ad carinas lon- gius eiliatis.

Queensland: Port Curtis (Joun Mac Giruıvray, XI. 1847, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 106).

581. E. sororia n. sp.

Perennis (an pauciennis?), densiuscule caespitosa, multieulmis, gracilis; culmi graciles, erecti, gla- berrimi, sine paniculis 2—4.5 dm alti, ad medium foliati; fo&a subrigidiuscula, subglaucescentia; vaginae striatae, glabrae vel pilis paucis, mollissimis instructae, ad orifieium longe barbatae; laminae perangustae, breviores, longissimae haud plus 8 cm longae, involutae, apice setaceae, glabrae vel basi pilis perpaucis vestitae; ligula brevissima, ciliato-lacerata; panicula angusta, circa 7—13 cm longa, e fasciculis (— ramis abbreviatis) spicularum sessilium parte inferiore remotis supra approximatis composita; spieularum faseiculi eirca 1.25—2.5 cm longi, densiusculi, erecto-patentes rarius divaricati, inferiores multi- vel pluri-spieulati, superiores semper paueispiculati; spiculae pallidae (rarius leviter coloratae), subsessiles vel fere sessiles, lineari-oblongae, utrinque obtusae, circa 8—14 mm longae, multiflorae (circa 15—30-florae), glabrae, cras- siusculae sed utroque latere medio impressae; glumae scariosae, acutae, dorso sub lente scaberulo-ciliatulae, inaequales, glumellis breviores, una circa 2.1 mm, altera 1.75 mm longa; glumellae densae, distichae, primo arcte imbricatae, postremo plus minusve divaricatae et minus densae, glabrae, latissimae, abrupte breviter acuminatae, circa 2.5 mm longae, subscariosae sed margine angusto omnino scariosae, dorso insuper mi- nute ciliatulae, carinatae, lateribus valde convexis et nervo prominulo, margini paulo approximato per- cursis; paleae incurvae, scariosae, latae, apice obtusissimae, fere rotundatae, marginibus manifeste ciliatulae, glumellis breviores; stamina 2; antherae angustae, lineares, circiter 0.35 mm longae; caryopsis globosa, parva, diametro vix 0.5 mm, sub lente tantum minutissime striatula.

Abbildung: Tafel XVI, Fig. 1-5.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho (Domiın, II. 1910).

Diese Art ist der E. diandra am nächsten verwandt, der sie auch in der Form der Rispe ähnelt; sie ist aber durch die stark behaarte Scheidenmündung, die grossen, vielblütigen Ährchen, die schmal- linealen Antheren, die kugelige Frucht etc. ausgezeichnet.

582. E. elongata Jaca.

Jaca. Eclog. Gram. 3 t. 3 (1843—44), STAPF in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 319 (1897) excl. syn. nonnulla.

Poa elongata Wırıd. Enumer. Hort. Berol. I. 108 (1809).

Poa polymorpha R. BR. Prodr. 180 (1810).

Megastachya elongata et polymorpha P. BEAuv. Agrost. 74, 167 (1812).

Poa Brownei KuntHu Revis. Gram. I. 112 (1829), Enumer. I. 333 (1833).

Eragrostis Brownei NEES in StEeup. Nomencl. bot. I. 562 (1841), Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), BEntHAnm! Fl. Austr. VII. 646 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 665 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1905 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), alle p. p., F. v. Muerr. First Census 135 (1882) et Sec. Census 227 (1889) p. p., Tate Handbk. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890) p. p., MoorE Handbk. Fl. N. S. Wales 494 (1893) p. p., J. H. Maıp Man. Grass. N. S. Wales 175 (1898) p. p., in Agric. Gaz. N. S. Wales Nisc. Publ. Nr. 761 p. 1 (excl. var.) cum tab. (1904).

Eragrostis Browneana NEES in Nov. Act. Nat. Cur. XIX. Suppl. I. 205 (1843).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Malaya, Polynesien (Neu-Kaledonien), Australien.

Diese in Australien weit verbreitete Art zerfällt in eine Anzahl von Formen und Varietäten, die sich sehr schwer gliedern lassen. BentHuams E. Brown ist (mit Ausschluss der Varietäten!) ein Mixtum von E. elongata, diandra und pubescens; die beiden angeführten Varietäten sind meiner Ansicht nach

1! BENTHAM und die meisten Autoren schreiben Brownii.

400

spezifisch von 2. elongata verschieden. Es lassen sich folgende, meist durch Übergänge verbundene Varietäten unterscheiden:

a) var. typica.

Excellit panieula glabra, pyramidali, patente, ramis inferioribus elongatis.

Untersuchte Exemplare:

Nord-Australien: Vietoria River (F. v. Mvetver); Sturts Greek (F. v. Muruver); Port Darwin (F. Schutz Nr. 312), eine grosse Form mit stark eingekrümmten und sehr kurzen Vorspelzen; eben- daselbst hat Scuurtz (Nr. 453) auch eine andere, sehr auffallende Form gesammelt. Dieselbe bildet äusserst dichte, an der Basis beinahe zwiebelartig verdickte Rasen, ihre Rispen sind zum Teil normal, zum Teil jedoch zu einfachen Trauben mit gestielten, abstehenden, bis 15 mm langen Ährchen reduziert. Es ist nicht ausgeschlossen, dass die Buschfeuer, deren Spuren auf den Rasen kenntlich sind, auf die ab- normale Entwicklung Einfluss hatten.

Queensland: Cairns (Dommw, XI. 1909); auf felsigen Hügeln bei Yarraba, in der Höhe von ungefähr 500 m (Dont, I. 1910), eine Form mit kürzeren Rispenzweigen; bei Barcaldine (Doumis, III. 1910); Shoalwater Bay (R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 6284 Poa polymorpha «) (!), eine sehr hohe Form; Rockingham Bay (Darrachy); Nebo (Guuviver); Kings Creek (BowmaAn), mit nur zwei Staubblättern.

N.S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 6283 Poa polymorpha Pß), eine kleinere, kaum 4 dm hohe, aber sonst typische Form.

b) var. brachyclados v. n.

Poa polymorpha y. R. BR. Prodr. 180 (1810).

Differt panicula angusta, ramis strictioribus, abbreviatis.

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Douzn, II. 1910); Savannenwälder bei Mareeba (Domın, II. 1910); auf felsigen Hügeln bei Yarraba (Domm, I. 1910), minder typisch.

Bei Mareeba sammelte ich ausser der typischen var. brachyclados (die samt den Rispen kaum 40 em hoch ist) auch eine andere, sehr robuste und mehr als doppelt so hohe Form mit unteren breiten und flachen Blättern, mit sehr verlängerten bis fast 4 dm langen, aber sehr schmalen Rispen. Diese Form macht auf den ersten Blick einen sonderbaren Eindruck und scheint im Habitus der var. schistacea (F. M. Baır. Bot. Bull. XVI. 2 (1903), Compreh. Catal. 632 (1913) sub E. Brownii) ähnlich zu sein, doch diese unterscheidet sich der Originaldiagnose zufolge durch noch kürzere Faszikel der Ährchen (»inflores- cence about 10 in. long, consisting of a spike of numerous ovate clusters of dark-slate-coloured spikelets, the celusters seldom more and often less than '/» in. long«).

e) var. festucoides v. n.

Densissime caespitosa, gracilis, glabra; culmi numerosissimi, gracillimi, cum paniculis 30—45 cm alti; /olia omnia angustissima, convoluta, apice tenuiter setacea, strieta; panicula brevis, eirca 5—10 cm longa, ramis perbrevibus, angustis, strietis, superioribus erectis, inferioribus plus remotis, oblique patentibus; spiculae schistaceo-coloratae, a ramis vix vel parum divergentes; glumellae minus dense distichae, postremo remotiusculae; caryopsis ovata.

Nordost-Queensland: bei Atherton (Doms, II. 1910).

Diese Form scheint eine xerophile Varietät darzustellen, die ausser durch den Habitus (ihre Rasen erinnern an jene von F. ovina oder einer schmalblättrigen F. rubra) noch durch die kurze Rispe, die schmalen Rispenzweige und besonders durch die bedeutend weniger dichten Deckspelzen charakterisiert ist. Die Früchte sind eiförmig.

583. E. australiensis n. nom.

Poa interrupta R. Br. Prodr. 180 (1810), non Lam. 1791.

Eragrostis interrupts« STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), F. M. Baıt. in Queensl. Agrie. Journ. XXV. 290 (1910), XXVII. 70 (1911) non P. BEauv. 1812.

Eragrostis Brownii NEES var. interrupta BEnTH. Fl. Austr. VII. 647 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 665 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1905 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 86

#4 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 176 (1898), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 761 p. 1 (1904), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 71 (1906). Abbildung: Textfig. 9. Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales.

Fig. 93. Eragrostis australiensis Dom. nach einem Exemplar von Stradbroke Island. (Stark verkl.)

Species me judice distincta, ab affıni X. elongata jam statura robustissima, eulmis altissimis, folus valde elongatis, glabris, planis et valde latis (pro more plus 5 mm), paniculis longissimis (saepe 5 dm longis), angustis, rhachi perfecte laevi, ramis elongatis, alternis, distantibus sed erectis vel tantum sub- patentibus, postremo rhachi subappressis, spiculas pluriores fasciculatas gerentibus, spiculis magnis, elon- gatis, usque plus 15 mm longis sed linearibus, saepe nitentibus, glumellis teretiusculis, nervo glumellarum laterali fere obsoleto, paleis ad carinas tantum minute ciliatulis, caryopside globulari vel subglobosa distinguenda.

Bibliotheca botanica. Heft 85. öl

402

Untersuchte Exemplare:

Queensland: Emu Park bei Rockhampton (Domm, III. 1910); Stradbroke Island in der Moreton Bay (Donis, IV. 1910); Moreton Bay (F. v. MveLrer); Hervey Bay (R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 6280 Poa interrupta!); Keppel’s Isles (Jonn Mac GitLıivray, XII. 1847, Voyage of Rattlesnake, Bot. Nr. 143).

N. S. Wales: Tweed River (C. Moore Nr. 165).

Die E. australiensis wächst, sofern mir bekannt ist, ausschliesslich in der Nähe der Meeresküste. F. M. Baıveyr (Compreh. Catal. 1. e.) erwähnt zwar, dass es noch eine andere Form gibt, die er folgender- weise charakterisiert: »the one common in our pastures is more upright in growth, with slender stems, and the celusters of spikelets much smaller«; diese Form dürfte aber überhaupt nicht zu E. australiensis gehören.

584. E. pubescens Sreup. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855).

Poa pubsecens R. Br. Prodr. 181 (1810).

Eragrostis Browniü var. pubescens F. M. BaıL. in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 70 t. XX. (1911), Compreh. Catal. 682 fig. 601 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Diese Art, welche Bentuam nicht einmal als eine Varietät seiner #. Browni ansah, ist meiner Ansicht nach eine gute Spezies, die sich von der verwandten #. elongata und australiensis leicht und sicher unterscheiden lässt. Sie pflegt ziemlich hoch zu sein (die Brownsschen Originalpflanzen sind zum Teil bis 9 dm hoch), ist aber stets grazil (nie robust wie E. australiensis), ihre Blätter sind schmal, samt den Blattscheiden stets behaart und zwar oft abstehend zottig, die Rispe ist gewöhnlich sehr verlängert, aber locker, die Rispenzweige sind lang, wagerecht oder fast wagerecht abstehend und einfach, die Ährchen schmäler, den Rispenzweigen angedrückt, die Caryopsis eirundlich, die Ährehenspindel mit den Vorspelzen ausdauernd. Diese Art kommt in zwei Formen vor: a) f. typica, culmo rhachique pubescentibus und £) f. leiorhachis, culmo rhachique glabris. Die erstere Form ent- spricht der Originaldiagnose Browns, unter seinen authentischen Exemplaren sind jedoch bereits beide vertreten. Nord-Australien: Arnhem Bay (R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 6272 Poa pubescens! a und £); die Blätter sind auch bei den stattlichsten Exemplaren schmal, die Ährchen bis 15 mm lang und nur 1,5—1,75 mm breit; Port Essington (Armstrong, V. 1840 Nr. 528, ß).

Nordost-Queensland: bei Cairns, beide Formen (Dom, XII. 1909).

E. pubescens scheint auf den tropischen Anteil Australiens beschränkt zu sein.

585. E. Oldfieldii n. sp.

Pauciculmis; culmi robusti (diametro plus 4 mm lati), valde elati, cum panicula usque metrales, plurinodi, foliati, pruinosi; vaginae glaberrimae laevesque, prominule striatae, demum subpatentes; laminae longissimae, in sieco plerumque involutae (si planae, circa 3 mm latae, apice setaceae, prominule striatae, glaberrimae, ad vaginae orificium quoque glabrae; panicula elongata usque fere 4 dm longa sed per- angusta; paniculae rami alterni, infimi usque 6 cm longi, a basi densiuscule fasciculato-spieuligeri, rhachi perfecte laevi appressi; spiculae pallidae, glabrae, sessiles, oblongo-lineares, compresso-biconvexae, lateris medio vix impressae, basi obtusae, apice acutae, circa 5.5—6.5 mm longae et 1.25—1.75 mm latae, eirca 13-florae; ghumae glumellaeque tenuissimae, omnino scariosae, pellueidae; glumellae dense imbricatae omnino teretes, circa 1.4 mm longae, valde obtusae, nervis lateralibus parum conspicuis; paleae latae, perbreves, glumellis usque fere duplo breviores, truncatae, ad carinas minute ciliatae; stamina 2; antherae parvae, ovatae, circa 0,35—0,40 mm longae; caryopsis e basi obligque subovata oblonga, obtusa, laevis, eireiter 0,6 mm longa et 0,35 mm Jlata.

West-Australia: Oolinyarra, Murchison, very wet places (ÖLDFIELD).

Diese Art zeigt in der Ausbildung der fast bikonvexen Ährchen deutliche Anklänge an die vier ersten Arten der Sektion Pteroessa. Doch scheint sie mit E. diandra und australiensis am nächsten ver- wandt zu sein. Mit der letzteren Art stimmt sie in ihrem robusten Wuchse überein, unterscheidet sich

403

jedoch durch die schmäleren Blätter, die Form der Rispe und besonders durch die vollkommen dünn- häutig durchsichtigen, sehr stumpfen Deckspelzen mit undeutlichen Seitennerven. E. diandra ist ausser- dem noch durch die in der Mitte beiderseits gefurchten Ährchen, die nicht so dichten Deckspelzen und die hervorragenden Seitennerven derselben zu unterscheiden.

Der Halm zeigt (allerdings nur sehr spärlich) Überreste einer Bereifung. Die Pflanze macht fast den Eindruck eines einjährigen Grases, scheint jedoch Innovationen zu besitzen und ist wohl von mehr- jähriger Dauer.

586. E. concinna STEUD.

STEUD. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), BETH. Fl. Austr. VII. 647 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 665 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1906 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), F. v. Muerr. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), in Horn. Sel. Exp. Centr. Austr. III, Ss ne concinna R. BR. Prodr. 180 (1810).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, South Australia (Vieinity of Lake Eyre, Anprews No. 226).

Aus Queensland ist kein bestimmter Standort dieser Art bekannt. Diese xerophile Art ist schon im Habitus sehr charakteristisch; ihre Halme sind bis zu der stark reduzierten Rispe beblättert, die Spreite des obersten Halmblattes überragt die Rispe. Die Ährchen sind beiderseits ziemlich tief gefurcht und durch den durch die stark hervorragenden Seitennerven bestimmten Furchenrand sehr scharf zweikielig. Auch die mit rigiden Wimpern behaarte Vorspelze macht die Art leicht kenntlich.

587. E. sterilis n. sp.

Dense caespitosa, subglaucescens, glabra gracilisque; culmi graciles, glabri, cum paniculis circa 5 dm alti, ad medium foliati; folia innovationum vaginis angustis, costato-striatis, glaberrimis laevisssimis- que, laminis angustissimis, convolutis, suberectis, cireiter 10—16 cm longis, laevissimis, glaberrimis sed ad vaginae orifieium longe molliter ciliato-barbatis instructa; folia culmea similia, haud numerosa, distantia, vaginis quam internodia brevioribus, laminis erectis vel culmo subappressis, brevioribus instructa; pani- cula gracilis, anguste pyramidali-oblonga, strieta, laxa, circa 10—14 cm longa; rhachis parte inferiore laevis et teres, supra subanguloso-scaberula; paniculae rami divaricati, stricti, saepissime simplices, graciles, seaberuli, infimi ab invicem valde remoti, medii distantes, superiores approximati, omnes breves, longissimi (sine spieulis) eirca 2.5 cm longi, superiores multo breviores, supremi semper ad spiceulas binas vel sin- gulas, breviter pedicellatas redacti; spiculae coloratae, totae (cum rhachi) facile deciduae, breviter vel bre- vissime pedicellatae, in ramis divaricatae, valde complanatae et pertenues, glabrae, longissimae sed per- angustae, lineares, saepe usque 2 cm (vel paulo plus sed in culmis humilioribus breviores saepe tantum 1 cm) longae et vix 2 mm latae, saepe subflexuosae, multiflorae (circa 20—40-florae); glumae scariosae, subcoloratae, subacutae, una latior et circa 1.5 mm vel paulo plus longa, altera angustior et circa 1.4 vel paulo minus longa; glumellae dense distichae, tenuiter subcariosae, margine pellueide scarioso plus minusve violaceo-coloratae, glabrae, late ovatae, obtusae, circa 1.75—1.9 mm longae, nervo laterali margini con- spicue approximato; paleae curvulae, scariosae, ad carinas minute ciliolatae, circa 1.25 mm vel paulo plus longae, obtusissimae; stamina (quoad visa) 2; antherae anguste oblongo-lineares, 0.38 mm longae; caryopsis ovato-globosa, nitida, circa 0.6 mm diametro.

Abbildung: Tafel XVI, Fig. 6—8.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho (Domin, II. 1909).

Diese Art steht der E. speciosa näher als der elongata-Gruppe. Sie besitzt wie jene flach zu- sammengedrückte Ährehen, ihre kurzen Rispenäste und auch die Ährehen sind jedoch gespreizt, letztere viel länger, ebenso ist die Palea bedeutend länger als bei X. speciosa etc. In den meisten der zahlreichen untersuchten Blüten fand ich nur einen kleinen Fruchtknoten (oder ein Rudiment eines solchen?) und keine Staubblätter. Die Fruchtbildung ist auch sehr gering, obzwar eine grössere Anzahl von Ährchen bereits abgefallen war.

a0

588. E. speciosa STEuUD.

Stevp. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), Bentn. Fl. Austr. VII. 648 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 665 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fi. VI. 1906 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVIL 70 (1911), Compreh. Catal. 632 (1915), F. v. Muerı. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 185 (1896).

Poa elegans R. Br. Prodr. 181 (1810).

Poa speciosa ROEM. u. SCHULT. Syst. II. 573 (1817).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, South und West Australia.

Nord-Australien: Islands of the Gulf of Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05, No. 6273 Poa elegans!).

Queensland: Savannenwälder bei Pentland (Domis, II. 1910); bei Barcaldine und bei Jericho (Doxnm, III. 1910).

8. Subsectio Bulbosae.

589. E. laniflora BENTR.

BENTH. Fl. Austr. VII. 648 (1878), F. M. BAıL. Syn. Queensl. Fl. 666 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1906 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), F. v. Muerr,. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), J. H. Maıp, Usef. Pl. Austr. 87 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 176 (1898), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 186 (1896), Moore Handb. Fl, N. S, Wales 494 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 89 (1905).

Geogr. Verbreitung: im Innern von (ueensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia.

590. E. desertorum n. sp.

Perennis, densissime caespitosa, strieta, glaucescens, rigidiuscula, gracilis; culmi basi vaginis aphyllis, ovato-lanceolatis, acuminatis, pallidis bulboso-incrassati, basi bulbosa densissime lanuginosi; eulmi ipsi glabri sed visciduli, gracillimi, strieti, usque ad paniculam foliati, cum paniculis circa 35 cm altı; folia eulmea sat numerosa, glauca, rigidiuscula sed gracilia; vaginae culmos arcte amplectentes, glabrae sed viscidulae, tantum ad orificium longe patentim ciliatae; laminae tenuissimae, rigidiusculae, patentes usque 1 dm longae, anguste convolutae, aliquantum scaberulo-viscidulae vel fere laeves; lamina folii culmei supremi paniculam attingens; panicula strieta, anguste pyramidalis, laxa, circa 11—15 cm longa, scaberulo- viscidula; paniculae rami graciles, simplices, strieti, remotiusculi, divaricati vel interdum infimi in vagina folii supremi diu clausi plus minusve erecti, infimi circa 3 cm longi, superiores gradatim breviores, supremi ad spiculas singulas redacti; spiculae in ramis divaricatae, pallidae, incurvae, breviter pedicellatae (pedicellis vix 0.5 mm longis), fere subsessiles, semper remotiusculae, parvae, circa 4 mm longae, circa 7—9 florae, sub- eylindricae, perangustae, tantum circa 0.75 mm latae; glumae scariosae, subaequales, dorso minute scabe- rulae, glumellis paulo breviores; glumellae circa 1.25 mm longae, subscariosae sed pallescenti-virides, mar- gine scarioso pellucidae, obtusae, nervis lateralibus omnino obsoletis et dorso subteretes; paleae glabrae, obtusissimae, totae scarioso-pellucidae, glumellis tantum paulo vel vix breviores; stamina semper 2; antherae magnae, oblongo-lineares, circa 0.6 mm longae; caryopsis mihi ignota.

West-Queensland: dürre Hügel bei Cloncurry (Doms, I. 1910).

Diese neue Art steht am nächsten zu E. eriopoda, ist aber durch die sehr schmale Rispe mit spreizenden, kurzen Zweigen, die äusserst kleinen, fast zylindrischen und spreizenden Ährchen, die Vis- cosität etc. hinreichend verschieden.

591. E. eriopoda BentH.

BENTH. Fl. Austr. VII. 648 (1878), F. v. MueıL. First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), F. M. Baır. 2nd. Suppl. Syn. Queensl. Fl. 64 (1888), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1906 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 186 (1896), TEPPER in Botan. Centralbl. LIV. 261 (1893), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 494 (1893), J. H. Maı. Man. Grass. N. S. Wales 177 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIH. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 89 (1905).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Victoria).

405

Diese Art steht der E. xerophila nahe, besitzt aber eine dichtwollige Halmbasis und auch die untersten Scheiden sind oft wollig-behaart; mitunter (aber nicht immer) weisen auch die Spreiten sehr zerstreute, längere Haare auf. Die Ährchen sind länger und breiter, nahezu sitzend, und auf den Zweigen der mehr lockeren Rispe fast spreizend. Ich habe nur folgende Exemplare gesehen:

Nordwest-Australien: Dampier Archipelago (Warcor); Gygnet Bay (A. CunninGcHAam, II. 1822, Capt. Kings Ah Voyage of Survey Nr. 334).

b) var. eurvispieula v.n.

Differt praecipue foliis mollioribus, inferioribus plerumque planis, panicula multo latiore, spiculis divaricatis, manifeste curvatis.

West-Queensland: bei Gloneurry (Dom, II. 1910).

592. E. xerophila Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 281 t. 12 fig. 18—20 (1912).

Dense caespitosa; culmi e basi lignosa bulboso-incrassata numerosi, graciles, arcuato-ascendentes, usque ad paniculam foliati, glabri, cum paniculis circa 15—20 cm alti, basi incrassata vaginis latissimis brevibus pallidis breviter villosulis obtecta; innovationes numerosae, elongatae sed vaginis arcte amplexae: folia innovationum subdisticha; /aminae patentes vel divaricatae, rigidae, breves, basi subauriculatae, latae planaeque, apice convolutae, pungentes, circa 2—3 cm longae, et quo latissime patent I—1.5 mm latae, glabrae, basi cartilaginosae et ibi a vaginis articulatim rumpentes; vaginae glabrae, marginibus sese ob- tegentibus et persistentibus instructae; folia culmea similia; panicula erecta, 4—7 cm longa, anguste cy- lindrica, fere ad racemum redacta vel e fasciculis paucispieulatis subdistantibus composita; paniculae rami infimi pro more abbreviati, erecti et fasciculos 3—2-spiculatos efformantes, parte superiore spiculae singulae subsessiles vel breviter pedicellatae; spiewlae rigidae, anguste cylindricae, apice parum angustatae, 11 usque 23-florae, plus minusve falcatae, circa 7—10 mm longae et 1.25—1.50 mm latae, medio sulcatae (nec teretes); glumae ovatae, subaequales, fere totae scariosae, circa 1.75 mm longae; glumellae densiusculae, imbricatae, sub fructu magis patentes et interdum subremotiusculae, circa 2—2.25 mm longae, acute cari- natae et nervo laterali medio acuto percursae, subacutae, glabrae, interdum minus intense violaceo-coloratae et apice demum haud raro in lobos 2 breves laceratae; paleae glumellis paulo breviores, angustae, margine minutissime eiliatae; stamina 3.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton- und De Gray River (Dr. E. GLEuEnT).

Species culmis basi valde incrassatis, foliis subdistichis, rigidis, pungentibus, paniculis fere ad racemos reductis, spieulis multifloris ete. insignis et in affınitatem E. eriopodae BentH. et E. setifoliae NEES spectans.

593. E. setifolia Nezs.

NEEsS in Hook. Lond. Journ. II. 419 (1843), F. v. MuveErr. First Census 135 (1882), Sec. Gensus 227 (1889), MoorE Handb Fl. N. S. Wales 494 (1893), J. H. Ma. in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 711 p. 1 cum tab. (1904).

E. chaetophylla StEuD. Syn. Pl. Glum. I. 279 (1855), BEnTtH. Fl. Austr. VII. 648 (1878), F. M. Baır. u. STAIGER lllustr. Mon. Grass. Queensl. tab. (1879), F. M. BaırL. Syn. Queensl. Fl. 666 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1906 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXV. 290 (1910), Compreh. Catal. 632 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 198, 270 (1890), J. H. Maım. Man. Grass. N. S. Wales 177 (1898), SPENCER LE MoorRE in Journ. Linn. Soc. XXXIV. 229 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 89 (1905).

Poa diandra F. v. MuerL. Rep. Babb. Exped. 21 (1858) non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (in allen Staaten). Ziemlich veränderlich :

a) var. typica (cf. descript. speciei).

Queensland: Grasflächen der Rolling Downs an mehreren Stellen, so bei Winton, Longreach und Cloncurry (Dom, I1.—Il. 1910).

N. S. Wales: Western Interior (A. CGunnincHAM 1817, Oxleys Expedition); Darling River (Darrıchy).

South Australia: Cudnaka (F. v. MvetLterR); Murray River (F. v. Muruuer); Charlotte Waters (Gıtes); Lake Eyre (Anprews).

406

West Australia: Fraser Range (Dempsrter), basi bulbosa paulo plus lanata sed caeterum typica.

Nordwest-Australien: Gygnet Bay (A. CunnincHan, ll. 1822, Capt. King’s At Voyage of Survey Nr. 333), forma foliis setaceis, eulmis graeillimis, spiculis eirca 1 cm longis sed anguste linearibus excellens.

b) var. paueiflora (Bentu. Fl. Austr. VII. 649 (1878) sub E. chaetophylla).

South Australia: Lake Eyre (Anprews sub no. 128, 131, 147); Cootanoorina (R. Heıms, V. 1891, Elder Exploring Expedition), eine noch auffallendere Form, deren Rispen kürzer sind als die Blätter, die Ährchen kaum 5 mm lang und ungefähr 7blütig. Eine andere Form derselben Varietät, welche Max Kocn am Mount Lyndhurst (South Australian Plants Nr. 56a, »a useful grass growing in claypans«) im Mai 1899 gesammelt hat, besitzt noch kleinere, oft nur 3blütige Ahrchen!

c) var. dubia v.n.

Graeilis, 16—24 cm alta, densiuscule caespitosa; folia rigida, setacea, glabra, tantum vaginis in- fimis ad orifieium subbarbatis; lamina folii eulmei supremi paniculam haud attingens; panicula spiciformis, ramıs ad spiculas singulas binasve, fere sessiles, divarıcatas redactis; spiculae minus compressae, coloratae, oblongo- vel ovato-lineares, pro longitudine latae, sub-13florae, circa 6-7 mm longae et 3 mm latae; glumae rigidiores.

West Australia: Fraser Range (R. Hrrms, X. 1891, Elder Exploring Expedition).

Eine sehr sonderbare Form, die ich nur vorläufig der E. setifolia anschliesse; sie nähert sich einigermassen der E. xerophila und könnte eventuell auch dort untergebracht werden.

IV. Sectio Plagiostachya BENTH.

594. E. bifaria WıcHT ex STEUD.

WiIGHT ex STEUD. Nomencl. ed. 2., I. 562 (1840), Syn. Pl. Glum. I. 264 (1855), STAPF in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 325 (1897).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Vorder-Indien. In Queensland nach Baıtey folgende Varietät:

b) var. australiana F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1908 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913).

Nord-Queensland: Walsh River (R. C. Burton). Mir unbekannt.

d. Subtribus Melicaceae.

154. Ectrosia R. Br.

595. E. Danesii n. sp.

Culmi graciles, glabri, foliati; folia anguste convoluta, unacum vaginis glaberrima et laevia nisi ima basi parce ciliata, strieta, erecta, vagina folii culmei supremi paniculae basin fulerante, lamina pani- culam manifeste superante; panicula densiuscula, late cylindrica, circa 5 cm longa et 3.5 cm lata, spieci- formis; paniculae rhachis et rami molliter ciliatae; spiculae subsessiles patentes vel divaricatae, glaberri- mae, totae intense violaceo-coloratae, longissimae sed perangustae, lineares, haud raro plus 15 mm longae; spiculae rhachis articulata, glabra, artieulis eirca 1.25 mm longis; glumae inaequales, scariosae, acutae, inferior eirca 1.75 mm, superior eirca 2.4 mm longae; glumellae tenues, erectae, acute trinerves, plerumque 5 inferiores paleatae et circa 4 superiores epaleatae; glumella I. ovato-lanceolata 3.25—3.5 mm longa, acuta, palea conspicue breviore, perangusta, marginibus ciliatula instructa; glumella Il. mucronatula, mu- crone addito fere 45 mm longa; glumella III. similis sed cum mucrone 5—5.25 mm longa; glumella IV. longius aristulata, circa 5.5—5.75 mm longa; glumellae superiores epaleatae arista capillari, longa instructae, minutae, gradatim angustiores.

Abbildung: Tafel XV, Fig. 3, 4.

Nord-Queensland: Normanton (Prof. Dr. J. Danzs).

Diese Art steht der E. Schultzü Bentu. aus Nord-Australien nahe, unterscheidet sich jedoch hin- reichend durch die dichte, tief violett gefärbte Rispe, die sehr verlängerten, vielspelzigen Ährchen sowie durch die Struktur derselben.

407

In der I. Deckspelze fand ich ein Ovarıum, in der II. bis IV. ein solches kleines (vielleicht rudi- mentäres). Staubblätter fand ich keine vor. Mein Material ist, wenn auch spärlich, so doch hinreichend, um die Art der E. Schultzii gegenüber zu charakterisieren.

596. E. eragrostoides n. sp.

Caespitosa, perennis; culmi graciles, elati, cum paniculis usque plus 7 dm alti, foliati, glabri; foli« strieta, elongata, erecta, perangusta, tenuiter convoluta, apice setacea, glabra nisi ad vaginae orificium eiliata; panicula elongata, laxissima, gracilis sed substricta, usque plus 25 cm longa, perangusta, inferne valde interrupta, ramis brevibus patento-erectis, infimis usque 4 cm longis, supremis paucispiculatis bre- vissimis; paniculae rhachis tenuis, scaberrima; paniculae rami simplices vel vix ramulosi, ramuli pro more ad spiculam unam breviter et alteram longius pedicellatam redacti; spiculae secus ramos plerumque uni- lateraliter dispositae, oblongo-lineares, elongatae, angustae, circa 6—7 mm longae, violaceo-coloratae, omnino glabrae, subsessiles vel breviter pedicellatae, raro pedicellis 1-2 mm longis fultae; glumae sub- inaequales, inferior angustior acuta, scariosa, circa 1.5 mm longa, superior ovato-lanceolata, scariosa, acu- minata, eirca 1.7 mm longa; rhacheos artieuli glabri, infimi 0.55 mm longi; glumellae paleatae circa 4—6, superiores omnino vacuae plerumque 2; glumellae gradatim longiores, infimae 2 acutae, tertia mucronata, sequentes aristulatae; glumella I. acuta eirca 1.8 mm longa, mascula vel vacua, palea circa 1.5 mm longa, perangusta, carinis ciliata instructa; glumella II. similis sed longior (eirca 2 mm longa), paleata, mascula vel vacua; glumella III. circa 2.5 mm longa, breviter mucronata, florem bisexualem gerens; stamina 3; antherae violaceae, oblongae, 0.3 mm longae, filamentis plus quam duplo breviores; ovarium oblique ellipsoideum, stigmatibus 2 brevibus, plumosis; glumellae sequentes 3 aristulatae, paleatae, masculae vel interdum, ut videtur, vacuae, utroque latere nervo prominulo, margini paulo approximato percursae, mucro- nibus vel aristulis circa 0.75 mm longis; glumellae supremae 2 epaleatae, inferior perangusta aristulata (aristula plus 1 mm longa), suprema fere ad aristam redacta.

Queensland: Savannenwälder bei Mareeba (Domin, II. 1910).

Eine sehr merkwürdige Pflanze, welche von allen Ketrosia-Arten stark abweicht und sich der Gattung Eragrostis nähert. Höchst sonderbar erscheinen die untersten und obersten 0’ oder mitunter (ob nur scheinbar?) leeren Blüten. Einen Fruchtknoten habe ich bei den von mir untersuchten Ährchen nur in einer einzigen Deckspelze gefunden; Früchte waren jedoch nicht vorhanden. Es ist aber nicht aus- geschlossen, dass unter Umständen mehrere Blüten fertil sind, was festzustellen jedoch ein umfangreicheres Material erfordern würde.

Die schwächeren Seitenhalme tragen oft viel kleinere Ährchen mit zusammen nur 4 Deckspelzen. Aber auch bei diesen habe ich in der untersten Deckspelze nur eine männliche Blüte gefunden.

597. E. squarrulosa n. sp.

E radice annua pauciculmis; ceuwlmi graciles, erecti, cum paniculis circa 3—5 dm alti, usque ad apicem foliati; /o4a viridia; vaginae internodiis breviores, glabrae; laminae stricte erectae, anguste con- volutae, apice subulatae, eiliis paucis longis adspersae, caeterum glabrae sed ad vaginae orificium longe densius ciliatae; panicula elongata, 12—22 cm longa, angusta, laxissima, ramis brevibus, divaricatis vel refractis, longissimis vix 4 cm longis, supremis ad spiculas paucas vel singulas redactis; spicuwlae fere om- nino sessiles, basi ciliatae, magnae, plus minusve coloratae vel pallidae; glumae scariosae, coloratae, I. circa 3 mm longa, marginibus ciliata, subacuta, II. circa 3.6—3.75 mm longa, acuta, glabra; glumellae fertiles 2-3; glumella infima circa 4.75—5 mm longa, subacuta vel brevissime mucronatula, dura, pilosa et marginibus hirsuta, utroque latere nervis 4 percursa; palea quam glumella multo brevior, valde incurva, tantum circa 2.75 mm longa, tota ciliata; caryopsis parum incurva, oblique ellipsoidea, sursum attenuata, circa 1.7 mm longa; glumella Il. manifeste mucronata, III. (si praesens) breviter aristulata, utraque squarrosa, indurata et valde hirsuto-pilosa; glumellae steriles saepe 4, longe aristatae, squarrosae, ultima fere ad aristam redacta.

Abbildung: Textfig. 94.

22.408

Nord-Queensland: zwischen Chillagoe und dem Walsh River, im Eucalyptus-Walde (Donmmm, Il. 1910); f. normalis, glumellis fertilibus 2—3, sterilibus circa 5, paniculae rhachi glabra; Walsh River (Domimm, 11. 1910), f, minor, glumellis fertilibus 1—2, sterilibus 3—4, paniculae rhachi cilüis longis instructa. Species &. @ulliveri F. v. MuErrL. proxima, sed panicula, indumento, spieulis magnis ete. sat diversa.

Fig. 94. Eetrosia squarrulosa Don. (!/s nat. Gr.)

598. E. leporina R. Br.

R. Br. Prodr. 186 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 109 (1873), First Census 135 (1882), Sec. Census 227 (1889), F.M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 667 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1908 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), Woorts Plants N. S. Wales 104 (1885), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 85 (1889), Man. Grass. N. S. Wales 167 (1898), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 599 p. 1 cum tab. (1902), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 495 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 442 (1903), XXIX. 180 (1904), XXX. 88 (1905).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales.

409

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland (Douin, IH. 1910); Savannen- wälder bei Mareeba (Doms, I. 1910).

Ausserdem in Queensland noch b) var. mierantha Brxta. Fl. Austr. VII. 634 (1878) und c) var. spadicea (R. Br. Prodr. 186 [1810] pro sp.).

155. Heterachne Bex'rn.

599. H. Gulliveri BEnta.

BENTH. in Hook. Icon. Pl. XIM. t. 1250 (1877), Fl. Austr. VII. 635 (1878), F. M. BaırL. Syn. Queensl, Fl. 667 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1910 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), F. v. Mueıı. First Census 135 (1882), Sec. CGensus 227 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland. Nord-Queensland: bei Chillagoe, auf Kalk (Domrs, II. 1910).

e) Subtribus Centotheceae.

156. Centotheca Desv.

600. C. malabarica Mrrrıuv in Philipp. Journ. Sci. I. Suppl. 385 (1906).

Poa malabarica L. Spec. pl. 69 (1753).!

Holcus latifolius OsgEck Iter 247 (1757), L. Syst. ed. X. 1305 (1759).

Cenchrus lappaceus L. Spec. pl. ed. 2., 1488 (1763).

Poa latifolia Forst. Prodr. 8 (1786).

Centotheca lappacea Desv. in Nouv. Bull. Soc. Philom. II. 189 (1810), F. v. MuerL. Fragm. VI. 85 (1867), VIII. 116 (1873), X. 76 (1876), First Census 134 (1882), Sec. Census 632 (1889), BENnTH. Fl. Austr. VII. 640 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 668 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 71 (1889), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1913 (1902), Compreh. Catal. 632 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 332 (1897).

Festuca blepharophora RoEM. u. SCHULT. Syst. Il. 728 (1817).

Centotheca latifolia Trın. Fund. Agrost. 141 (1820).

Melica diandra et refracta Roxeg. Fl. Ind. I. 327 (1820).

Festuca latifolia RoTH. Nov. Pl. Sp. 75 (1821).

Melica lappacea Rasp. in Ann. Sc. Nat. Ser. 1, V. 443 (1825).

Uniola lappacea 'Trın. in Act. Hort. Petrop. ser. 6, I. 358 (1831).

Abbildung: Textfig. 9.

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika und Asien (incl. Malaya), China, Polynesien, Queensland.

Nordost-Queensland: bei Harveys Creek, am unteren Russell River, in der Schlucht des Pienie Creek, bei Yarraba ete. (Domm, XII. 1909—I. 1910).

157. Lophatherum Bronen.

601. L. graeile Broncn.

Bronen. in Duperr. Voy. Cog. Bot. 50 t. 8 (1829), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 331 (1897). Acroelytrum japonicum STEUD. in Flora XXIX. 21 (1846).

Lophatherum japonicum, multiflorum et dubium StEuD. Syn. Pl. Glum. I. 300 (1855). Allelotheca Urvillei STEuUD. Syn. Pl. Glum. I. 117 (1855).

Abbildung: Textfig. 96. Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien über ganz Malaya (incl. Neu-Guinea) nach China und Japan; Queensland.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern am Fusse des Bellenden-Ker, in einer Höhe von ungefähr 200 m (Domm, XII. 1909). Die Gattung ist für die australische Flora neu!

1! Nach O. Kuntze, Revisio Gen. Pl. 765 (1891) gehört hieher als Synonym nur Poa malabarica Burm. 1758, nicht aber Lınnk 1753. Hooker f. und zahlreiche andere Autoren teilen jedoch diese Ansicht nicht.

Bibliotheca botanica. Heft 85. 52

22.940

f. Subtribus Festuceae.

158. Poa L. 602. P. annua L. L. Spec. pl. 68 (1753), Bentn. Fl. Austr. VII. 654 (1878), F, M. Baın. Syn. Queensl. Fl. 669 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1915 (1902), Compreh. Catal. 633 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 345 (1897), AscHers. u. GRAERBN. Syn. mitteleur. Fl. Il. 388 (1900), CHmersem. Man. New Zeal. Fl. 1092 (1906), EwArrt Weeds Victor. 85 (1909).

Fig. 95. Centotheea malabariea (L.) MERRILL, nach einem Exemplar von Harveys Creek. (Verkl.)

Geogr. Verbreitung: gegenwärtig fast über die ganze Erde, doch wahrscheinlich ursprünglich in der gemässigten Zone der nördlichen Hemisphäre einheimisch. In Australien als Unkraut besonders in der Küstenzone häufig, aber auch im Innern. Ebenfalls auf New Zealand.

Süd-Queensland: Brisbane (Domm, XI. 1909); Tambourine Mountains (Doms, III. 1910).

N. S. Wales: Blue Mountains (Domin, IV. 1910).

41

159. Bromus L. 603. B. unioloides H. B. u. K. H. B. u. K. Nov. Gen. I. 151 (1815), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 670 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1918 (1902), Compreh. Catal. 633 (1913), Mc Krown Experim. Grasses (Agric. Gaz. N. S. Wales) p. 4 (1896), STAPF in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 357 (1897), J. H. Maıp in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 272 p. 1 cum tab. (1898), ÄSCHERS. U. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 627 (1901), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 752 (1904), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 1093 (1906), EwArr Weeds Victor. 64 (1909), in Victor. Natural. XXVI. 130 (1910).

Fig. 96. Lophatherum graeile Broxcn., nach einem Exemplar vom Bellenden-Ker. (Verkl.)

Festuca unioloides WırıLD. Hort. Berol. I. 3 t. 3 (1806) non KuntH.

Ceratochloa festucoides P. BEAuv. Agrost. 75 (1812).

Ceratochloa unioloides P. BEauv. Agrost. 75 t. 15 fig. 7 (1812), BEntH. Fl. Austr. VII. 662 (1878), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 309, 442 (1903), XXIX. 181 (1904), XXX. 89 (1905).

Schenodorus unioloides RoEMm. et SCHULT. Syst. II. 708 (1817).

Bromus Willdenowii Kuntu Revis. Gram. I. 134 (1829).

a

Ceratochloa pendula SCHRAD. Ind. Sem. Gott. (1830), in Linnaea VI. Litterbr. 72 (1831). Bromus Schraderi Kuntu Enumer. I. 416 (1833).

Geogr. Verbreitung: in Süd-Amerika einheimisch, aber oft verwildert oder auch vollkommen

eingebürgert, so z. B. in Süd-Europa, Vorder-Indien, Süd-Afrika, Australien, New Zealand etc. Queensland: Tambourine Mountains (Donmimn, Il. 1910), als Unkraut vollkommen eingebürgert. Vietoria: bei Melbourne (Domin, IV. 1910).

South Australia: an der Küste bei Adelaide (Domm, IV. 1910).

XII. Tribus Hordeae.

160. Lolium L.

604. L. temulentum L.

L. Spec. pl. 83 (1753), F. v. Muerr. Fragm. VII. 127 (1873), Beth. Fl. Austr. VII. 667 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 670 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1919 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 227 fig. 388 (1906), Compreh. Catal. 633 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 364 (1897), AscHErs. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. I. 750 (1902), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 310 (1903), XXIX. 181 (1904), XXX. 89 (1905), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 1093 (1906), Ewarr Weeds Victor. 80 (1909).

Craepelia temulenta SCHRANK Baier. Fl. I. 362 (1789).

Lolium annuum GiLiB. Exerc. phyt. II. 520 (1792).

Bromus temulentus BERNH. Hort. Erf. 49 (1799).

Geogr. Verbreitung: Europa, West-, Vorder- und Ost-Asien, sonst eingeschleppt, so z. B. auch in Australien und auf New Zealand.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Donın, III. 1910), ein vollkommen eingebürgertes Unkraut!

161. Lepturus R. Br.

605. L. repens R. Br.

R. Br. Prodr. 207 (1810), F. v. MuerL. Fragm. VI. 86 (1867), First Census 131 (1882), Sec. Census 221 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 365 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 671 (1883), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1919 (1902), Compreh. Catal. 634 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VII. 365 (1897), J. H. MAın. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 553 (1904).

Rottboellia repens FORST. Prodr. 9 (1786).

Monerma repens P. BEAuv. Agrost. 117 (1812).

Geogr. Verbreitung: Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales), Polynesien und tropisches Asien.

Queensland: Sanddünen und Küste in Emu Park bei Rockhampton (Dom, II. 1910); Küste bei Yarraba (Domm, I. 1910).

606. L. xerophilus n. sp.

Verosimiliter perennans; culmi e radice numerosissimi, graciles, glaberrimi, longissimi et copiose ramosi, primo longe decumbentes parte suprema geniculato-ascendentes, foliati, geniculis violaceo-nigri- cantibus; folia culmea numerosa, eximie glauca, unacum vaginis glabra; vaginae subcompressae et sub- carinatae, leviter striatulae, insuper scaberulae caeterum laeves, perbreves, internodiis saepe duplo usque pluries breviores, ob ramulos axillares a culmis retractae; /aminae lanceolato-lineares, acutae, glaucae, tenues, plurimae planae et latiusculae, eirca 4—5 cm longae et 3.5—5 mm latae sed nonnullae (praecipue in culmis axillaribus) angustiores et marginibus plus minusve involutis, ad margines undulatae et sca- berrimae, caeterum glabrae sed in pagina superiore ad nervos paulo scaberulae; spicae graciles, circa 5—7 em longae, ima basi saepe vagina folii culmei supremi inclusae, primo teretes et rectae, demum flexuosae, articulatae, violaceo-coloratae; spiculae biflorae, singulae in quolibet articulo excavationi immer- sae; gluma solitaria, anguste lanceolata, acuminata, extus nervis costiformibus 7 prominulis pereursa et violaceo-colorata, intus pallida et laevis, glabra, apice longe-acuminato cuspidata, articulo (circa 4 mm longo) duplo longior, arista vel mucrone addito eirca 8.25 mm longa; glumella omnino scariosa, 3 mm longa, obtusiuscula, oblongo-elliptica, carinata et nervis 2 margini approximatis, subtilibus percursa, margine

43

minutissime ciliolata; palea cum glumella aequilonga; flosculus secundus eirca 3.25 mm longus, paleatus, masculus: siamina 3; antherae lineares, 3 mm longae.

Nord-Queensland: Karsthügel (»Bluff«) bei Chillagoe (Donin, II. 1910); Boonmoo (Donuzx, II. 1910).

Eine sehr markante Art, die von den übrigen australischen Lepturus-Arten bedeutend abweicht. Sie scheint dem mir nur der Diagnose nach bekannten Z. acutiglumis Stzup. Syn. Pl. Glum. I. 357 (1855) von den Tahiti-Inseln am nächsten verwandt zu sein; letztere Art hat jedoch nach Sreupen mit den Halmen gleichlange Grundblätter und entbehrt ausserdem eines Rudimentes der zweiten Blüte.

Fig. 97. Arundinaria (Bambusa) Moreheadiana (F. M. Baır.) nach Exemplaren vom Babinda Creek. (Stark verkl.)

XIII. Trıbus Bambuseae.

162. Bambusa ScHRreEe.

607. B. Moreheadiana F. M. Baır.

F. M. Baır. Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 71 (1889), 3rd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 87 (1890), Catal. Plants Queensl. 57 (1890), Queensl. Fl. VI. 1922 (1902), Compreh. Catal. 634 (1913).

Abbildung: Textfig. 97.

Geogr. Verbreitung: endemisch in Nordost-Queensland. Bei Harveys Creek, Babinda Creek, am unteren Russell River etc. (Domm, XII. 1909 bis I. 1910). Da die Blüten dieser Art bisher nicht gesammelt wurden, bleibt die Gattung zweifelhaft.

414

XXX. Cyperaceae.! l. Subordo Seörpo-schoeneae.

Tribus I. Cypereae. 163. Kyllinga Rorre.

Die australischen Arten dieser Gattung werden fast allgemein unrichtig bestimmt, obzwar sie (abgesehen vom Habitus) durch konstante Merkmale ausgezeichnet sind. Es sei hier zunächst ein kurzer Schlüssel angegeben:

1. Rhizoma abbreviatum, haud repens 2.

1.“Rhizoma elongatum, repens 3.

2. Rhizoma manifeste incrassatum, nux elliptica vel oblongo-elliptica . . . . K. triceps. 2.“Rhizoma tenue, haud incrassatum, nux suborbieularis, spica terminalis eylin-

drica,velongatas. 2. Kr He a N NER ne K. eylindrica. 3. Gluma nucifera carinae parte superiore manifeste alata . . . . 2.2.2... K. monocephala. 3”"Gluma nucifera semper exalata 4. 4. Gluma nucifera dorso setuloso-scabra, eulmis brevibuss . . . 2.2.2.2... K brevifolia. 4.*Gluma nucifera dorso laevis, culmis elongatis . . ». ». 2 2 2.202020. &K. intermedia.

608. K. triceps Rorre.

RoTTE. Descr. et Icon. 14 t. 4 fig. 6 (1773), BENnTH. Fl. Austr. VII. 252 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 583 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1752 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913), F. v. MueLr. First Census 124 (1882), Sec. Census 210 (1889), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 587 (1893), E. PAtrA in Alle. Bot. Zeitschr. XII. 49 (1907).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika und Asien; China; Australien (Queensland, N. S. Wales).

Queensland: in den Savannenwäldern bei Mareeba (Domin, II. 1910); Cape River (Bowmann).

N. S. Wales: Port Jackson, auf sandigem, kiesigem Boden (J. L. Boorman, IV. 1904).

609. K. eylindrica Neks.

NEEs in Wı6GHT Contrib. 91 (1834) p. p., F. v. Mverr. Fragm. VIII. 271 (1874), First Census 124 (1882), Sec. Census 210 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 252 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 583 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1752 (1902), Compreh. Catal. 591 fig. 573 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 446 (1893). C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 588 (1893).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Süd-Asien, Australien (Queensland, N. S. Wales).

Queensland: South Percy Island, growing sparingly in grassy creek-beds (H. Tryox, in herb. meo); Brisbane River und Moreton Bay (F. v. MuELLeEr).

N. S. Wales: Port Jackson (C. Moore, von BentHAam als K. monocephala bestimmt); Paramatta (Woorrs, Bentuam als K. monocephala).

ß) £. latifolia.

K. monocephala var. latifolia BENTH. Fl. Austr. VII. 252 (1878), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1752 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913).

ı Während des Studiums meines umfangreichen Materiales hatte ich Gelegenheit, das gesamte im Herbarium Kew befindliche australische Material, welches von dem hervorragenden Kenner dieser Famile, C. B. CLARKE kritisch revidiert worden ist, einer neuerlichen Revision zu unterziehen. Da bei BEnTHAMm, F. v. MUELLER, F. M. Baıtey und in Werken anderer australischer Botaniker, was diese Familie anbelangt, eine ziemlich grosse Verwirrung herrscht und da es überdies C. B. CLARKE nicht vergönnt gewesen ist, seine Monographie der CGyperaceen zu vollenden, erachte ich es für angebracht, im Anschluss an das von C. B. CLArkeE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. (1908) durchgeführte System die Mehrzahl der australischen Cyperaceen- Gattungen in einer kurzen kritischen Übersicht niederzulegen. Die von C. B. CLArkE von Fall zu Fall auf den Etiquetten beigefügten Anmerkungen werden, soweit ich mit denselben übereinstimmen konnte, im folgenden unter seinem Namen wörtlich wiedergegeben. Bis auf einige wenige Ausnahmen teile ich C. B. CLArke’s Ansichten vollkommen, nachdem ich in jedem Falle die Merkmale der betreffenden Pflanze nachgeprüft habe. Ich brauche wohl nicht zu betonen, dass die kritische Bearbeitung des australischen Materials seitens C. B. CLARKE mein Studium dieser Familie sowie die Bearbeitung meines Materiales sehr erleichterte und förderte. In das umfangreiche Manuskript der Monographie der Cyperaceen von C. B. CLARKE, welches in der Bibliothek Kew aufbewahrt ist, habe ich jedoch keine Einsicht genommen.

45

Robustior, foliis usque 4 mm latis, planis, elongatis; folia fulerantia elongata quam caetera haud angustiora. Süd-Queensland: Moreton Bay (LEICHHARDT).

610. K. brevifolia Rorte.

Rorte. Descer. et Icon. 13 t. 4 fig. 3 (1773), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 588 (1893) excl. syn. p. p., in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 93 (1908), A. KnEuck. in KneEuck. Allg. Bot. Zeitschr. XVII. Beil. 7 (1911).

K. monocephala R. Br. Prodr. 219 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 251 (1878) p. p., F. M. Baır. et auct. fl. austral. p- p-, non RoTTB.

COyperus monocephalus F. v. MuELL. Fragm. VIH. 271 (1878) p. p.

Geogr. Verbreitung: in wärmeren Gebieten beider Hemisphären, fehlt jedoch dem Medi- terrangebiet.

Queensland: Beech und Tambourine Mountains (Douin, III. 1910); Savannenwälder bei Mareeba (Dorn, II. 1910); Gebüsche bei der Mündung des Russell River, auf Sand (Domim, I. 1910); Rockhampton (O’Spanesy); Rockingham Bay (DarLacay), die zwei letzteren bei Bentuam und Baıtey als K. mono- cephala angeführt.

611. K. intermedia R. Br.

R. Br. Prodr. 219 (1810), F. v. MueıL. Fragm. VII. 271 (1874), First Census 124 (1882), Sec. Census 210 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 251 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 582 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1752 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 213 fig. 365 (1906), Compreh. Catal. 591 (1913), TAare Handk. Fl. Extratr. South Austr. 180, 263 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 445 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), XXX. 84 (1905), C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 93 (1908).

Geogr. Verbreitung: endemisch in Australien.

Queensland: Rockhampton (Am. Dietrich, III. 1866 No. 2328 [n. No. 717], von BoEckkELER als K. brevifolia bestimmt); ohne nähere Standortsangabe (LEICHHARDT).

N.S. Wales: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5883 K. intermedia!; New England (C. StuArr); Blue Mountains (G. Moore); Liverpool Plains (C. Moork).

Victoria: Lower Hume River (F. v. MurtLLEeR); zwischen Ovens River und Mayday Hills .(F. v. MvELLER).

612. K. monocephala Rorte.

Rott. Descr. et Icon. 13 t. 4 fig. 4 (1773), C. B. CrarkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 588 (1893), non BENTH., nec F. v. Muerr.. nec. F. M. Baır., nec TATE etc.

Geogr. Verbreitung: tropische und wärmere Zone der alten Welt (fehlt im Mediterrangebiet).

Nordost-Queensland: bei Harveys Creek (Dom, XII. 1909).

K. monocephala Bentu. Fl. Austr. VII. 251 (1878) ist ein Mixtum hauptsächlich von K. eylindrica und K. brevifolia. Ob die echte K. monocephala, welche nach der im oberen Teile des Kieles geflügelten Fruchtspelze zuverlässlich zu erkennen ist, iiberhaupt schon vor mir in Australien gesammelt wurde, ist sehr zweifelhaft. F. M. BaıLey führt nur die Bexteam’schen Standorte an, welche sich jedoch nicht auf diese Art beziehen. J. H. Mııpen (Proc. Linn. Soc. N. S. Wales [Fl. Norf. Isl.] XXIX, 724, 1904) führt diese Art auch für Norfolk Island an.

164. Queenslandiella n. g.

Spiculae pluriflorae, plano compressae, planissimae; glumae infimae 2 vacuae, minutae, in inflores- eentiae rhachi persistentes, caeterae subaequales et florentes, distichae, compresso-naviculares, carinatae, arcte imbricatae; spiculae rhachilla basi articulata et supra glumas externas persistentes rumpens; rhachilla margine glumarum decurrente late alata; setae hypogynae nullae; stamina 2; stylus cum ovario continuus, basi haud incrassatus, deciduus, in ramos 2 stigmatosos filiformes alte divisus; nux sessilis, a lateribus plano-compressa, laevis. Herba pumila, annua, habitu cyperoideo.

46

613. Qu. mira n. sp.

Planta annua, pygmaea, e radıce fibrosa tenui faseiculato-pauciculmis vel interdum quoque sim- plieieulmis:; cum? gracillimi, glabri, laeves, obscure triquetri, erecti, 3—6 cm alti, tantum basi foliati; folia pauca, subflaceida, omnino glabra et laevia, planiuscula vel conduplicata, perangusta, eirca 0.75—1.5 mm lata, apiece subsetacea, culmis breviora vel eos adaequantia; spiculae sessiles circa 4 usque 6 breviter spicatae, magnae, divaricatae; spica solitaria vel saepius spicis lateralibus 1—2, e basi spicae centralis enascentibus, longius pedunculatis superata; dracteae involucrantes circa 3, saltem duo elongatae, foliaceae, intlorescentiam multo superantes, longissima interdum culmo vix breviore; spiculae ovato-oblongae planis- sime compressae, glaberrimae, uno latere saltem pulchre aureae, 5—8 florae, circa 6—7 mm longae et plus quam duplo angustiores; glumae infimae minutae, vacuae, in rhachi post spicularum delapsu persi- stentes; glumae caeterae subaequales, arcte imbricatae, carinatae, circa 3 —5.5 mm longae, late ovatae, apice breviter acuminato saepe subrecurvae, carina ciliatulo-scaberulae caeterum glaberrimae, latere utroque nervis 3—4 costiformibus notatae, inter costas tenuissimae, sub lente quasi reticulato - fenestratae, infra (eluma florente infima excepta) margine scarioso secus rhachillam decurrentes et alas latas efformantes; styti pars integra ramis elongatis, filiformibus aliquoties brevior; nux late oblonga fere rotundo-rectago- nalıs, eirca 1.5 mm longa et 1 mm lata, apice rotundato-truncata et interdum subemarginata, basi obtusa, exstipitata sed cicatrice conspicua stipitiformi notata, plane compressa, angulis obtusis, laevis sub lente tantum dense et subtiliter perforato-punctata.

Abbildung: Tafel XI, Fig. 7—13.

Nord-Queensland: kurzgrasige Durchtriebe bei Chillagoe, auf Kalk (Don, II. 1910).

Eine wirklich höchst sonderbare Pflanze, die meiner Ansicht nach vorzüglich als ein monotypisches Genus charakterisiert ist. Sie kommt in den Zucypereae der Gattung Pycreus nahe, mit der sie in den zweiteiligen Griffeln und den von der Seite her stark zusammengedrückten Nüssen übereinstimmt, doch unterscheidet sie sich bereits durch die vollkommen flach zusammengedrückten Ährchen, die gliederig ab- fallende Ährchenrhachis und durch die durch den herablaufenden Spelzenrand breitgeflügelte Rhachilla. Als Art ist die Pflanze auch mit Rücksicht auf die ganze Familie der Cyperaceen höchst merkwürdig.

165. Pycreus P. Bravv.

614. P. polystachyus P. Brauv.

P. Beauv. Fl. d’Owar. II. 48 t. 68 fig. 2 (1807), C. B. CLArke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 592 (1893), A. KnEuck in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XVII. Beil. 7 (1911).

Cyperus polystachyus RoTTB. Descr. et Icon. 39 t. 11 fig. 1 (1773), R. Br. Prodr. 214 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VII. 265 (1874), IX. 53 (1875), Pl. North-West. Austr. 13 (1881), Fragm. XII. 25 (1882), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BoEck. in Flora LVIII. 83 (1875), BentH. Fl. Austr. VII. 261 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 584 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1733 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 211 fig. 360 (1906), Compreh. Catal. 588 (1913), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 255 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 445 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 306 (1903), XXX. 84 (1905).

Cyperus fascicularis Poır. Voy. Barb. II. 88 (1789).

Cyperus aquatilis F. v. MuELL. Fragm. VIII. 270 (1874) non R. Br.

Chlorocyperus polystachyus RıkLı in Pringsh. Jahrb. Wiss. Bot. XXVII. 563 (1895).

Geogr. Verbreitung: wärmere Gebiete der ganzen Erde.

a) var. typieus (spiculis dense fasciculatis etc.).

In Australien in Nord-Australien, Queensland und N. S. Wales.

Queensland (sehr verbreitet!): Stradbroke Island, in der Nähe der Küste östlich von Brisbane, Tambourine und Beech Mountains, bei Cairns, Harveys Creek, bei der Mündung des Russell River, bei Yarraba, Atherton, Lake Eacham, Eumundi ete. (Domm, XII. 1909—IV. 1910); Brisbane River (A. Dietrich No. 1785 [n. No. 617], 1359); Moreton Bay (F. v. Murvver, VIII. 1855); sandy flat near Duch Lagoon, South Percy Island (H. Tryon, in herb. meo); Rockingham Bay (DArracay); Port Mackay (Am. Drerrich n. No. 632); Northumberland Islands (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5908); Port Curtis (Joun Mac Gicuıvray, XI. 1847, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 59); Cape York (Darmer, 1868) ete., etc.

47

b) var. laxiflorus C. B. CLarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 592 (1893).

Cyperus polystachyus var. lariflora BENTH. Fl. Austr. VII. 261 (1878) (mit ?), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 581 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1734 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913).

Ich sah Exemplare aus Nord-Australien (Arnhem Land, F. v. Mverver), Queensland (Rockingham Bay, Dauzachy) und N. S. Wales.

615. P. unioloides n. comb.

Cyperus unioloides R. Br. Prodr. 216 (1810) s. ampl.

Pycreus angulatus (NEES s. ampl., cf. infra), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 593 (1893). Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären.

a) var. angulatus.

Pyereus angulatus NEES in Linnaea IX. 283 (1834) s. str.

Cyperus angulatus NEES in Wight Contrib. 73 (1834).

Diese Varietät sowie die b) var. Wightü (GC. B. CLarke 1. ce. 593 sub P. angulato) sind aus Australien nicht bekannt.

ec) var. typieus.

Cyperus unioloides R. BR. Piodr. 216 (1810) s. str., BEnTH. Fl. Austr. VII. 260 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 584 (1833), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1733 (1992), Compreh. Catal. 588 (1913), F. v. MuErr. First Census 124 (1882), Sec. Census 210 (1889), Moor Ilandb. Fl. N. S. Wales 446 (1893).

Cyperus lanceus F. v. MuErı. Fragm. VIII. 259 (1874), IX. 52 (1875) non Tauxe.

Cyperus luteolus BoEck. in Flora LVIII. 82 (1875).

In Australien in Queensland, N. S. Wales und Victoria.

Queensland: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5900 €. wunioloides!; Brisbane River (F. v. MuerLter); Port Mackay (Aw. Dietrich, n. No. 612, BozckELEr als (©. luteolus!).

Vietoria: springs on the Upper Hume River (F. v. MvErter, I. 1874).

d) var. insularis v. n. Pergracilis, inflorescentia spieiformi abbreviata, depauperata, 3—11 spiculata, spieulis flavescentibus vix 14 mm longis, in fascieulum conglobatis, bractea fulcrante pseudoterminali, longissima (plus 2 dm longa).

Süd-Queensland: Stradbroke Island in der Moreton Bay (Doum, IV. 1910). Weicht vom Typus sehr bedeutend ab, doch ist mein Material unzureichend, um den richtigen systematischen Wert dieser Form feststellen zu können.

616. P. pumilus n. comb. (non Ners).

Cyperus pumilus L. Cent. Pl. II. 6 (1756), Amoen. Acad. IV. 302 (1759).

Cyperus nitens VAHL Enumer. Il. 331 (1806).

Pycreus nitens NEES in Linnaea IX. 283 (1834), C. B. CLArkeE in IIoor. f. Fl. Brit. Ind. VI. 591 (1893). Cyperus pulvinatus NEES u. MEyEn in Wight Contrib. 74 (1834).

Pycreus pulvinatus NEES ex STEUD. Nomencl. ed. 2, I. 472 (1840), II. 419 (1841).

Geogr. Verbreitung: Tropen der alten Welt.

b) var. punetatus.

Cyperus punctatus Roxg. Fl. Ind. I. 193 (1820).

Oyperus breviculmis F. v. Muert. Fragm. VIII. 267 (1874) non R. Br.

Cyperus pumilus BENTH. Fl. Austr. VII. 258 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 583 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1732 (1902), Compreh. Catal. 588 fig. 569 (1913), F. v. Muerr. First Gensus 124 (1882), Sec. Gensus 210 (1889).

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Domm, II. 1910); Rockhampton (O’Suanesy); Port Denison (Fırzaran); angeblich Brisbane River (Am. Drerrich No. 772 [n. No. 618], von BoEckELER als ©. cuspidatus bestimmt).

Aus Prioritätsrücksichten muss die Art P. pumilus (L. 1756) Dom. heissen, während der verwandte P. pumilus Nees in Linnaea IX. 283 (1834); GC. B. Otarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 591 (1893) als P. hyalinus (Vauu Enumer. II. 329 [1806] sub Cypero) n. comb. zu bezeichnen ist.

Bibliotheca botanica. Heft 85. 53

617. P. albomarginatus Ners.

NEES in Mart. Fl. Brasil. II. 1, p. 9 (1842), C. B. Crarke in Hoox. f. Fl. Brit. Ind. VI. 594 (1893).

Oyperus albomarginatus MArRT. u. SCHRAD. ex NErs ]. c. 9 (1842).

Ouperus Hochstetteri Ners ex Rrauss in Flora XNXVIN. 755 (1845) in nota, F. v. Muenz. Sec. Census 210 (1889).

Oyperus flavicomus TORREY Bot. Mexic. Bound. 226 (1858), Bextm. Fl. Austr. VII. 261 (1878), F. v. Muvert. First Census 125 (1552), F. M, Baur. Bot. Bull. XIll. 24 (1896), Queensl. Fl. VI. 1734 (1902), Compreb. Catal. 588 (1913) non Miıcnx.

Cyperus oymatissimus F. v. MuELL. Fragm. VIII 265 (1874), IX. 54 (1875).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären; aus Australien sah ich nur ein einziges Exemplar aus: Nord-Australien: head of Sturt Creek, granit range (F. v. MuEuLER).

618. P. sanguinolentus Ners.

NeEES in Linnaea IX. 283 (1834), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 590 (1893).

Cyperus sanguinolentus Van. Enumer. Il. 351 (1806).

Oyperus Bragrostis (? Vanuı, Enumer. 11. 322 [1806]), KuntH. Enumer. II. 7 (1837), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 260 (1874), IN. 52 (1875), XII. 25 (1882), First Census 134 (1882), Sec. Census 210 (1889), BEentH. Fl. Austr. VII. 258 (1878), F. M. Baır. Syn. Queens]. Fl. 583 (1883), Catal. Plan!s Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1732 (1902), in Queens]. Agric. Journ. XX VIII. 278 (1912), Compreh. Catal. 588 (1913), Tarz Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), TEPPER in Botan. Centralll. LIV. 261 (1893), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 446 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), Ewarrt in Vietor. Natural. XXVII. 109 (1910).

Cyperus atratus StEuD. in Zolling. Syst. Verz. Il. 62 (1854).

Oyperus concolor STEUD. Syn. Pl. Glum. 1I. 6 (1855).

Cyperus Rehmanni Boıss. Fl. Orient. V. 364 (1884).

Chlorocyperus Eragrostis Rıkuı in Pringsh. Jahrb. Wiss. Bot. XXVII. 563 (1895).

Geogr. Verbreitung: Tropen der alten Welt. In Australien in allen Staaten bis auf Nord- Australien, in West Australia nur im Norden (teste TEPPER).

a) var. typicus.

Cyperus areolatus R. Br. Prodr. 216 (1810).

N.S. Wales: R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5896 C©. areolatus!; Richmond (R. Brown); New England (C. StuArr).

b) var. eyrtostachys (Mio. ubi.?).

Cyperus eyrtostachys GC. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 59 (1884).

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Domin, I. 1910).

N. S. Wales: Sydney (Verrkaux 1846); Clarence River (Wırcox); Paramatta (Woouts); Rich- mond River (GC. MoorrE Nr. 151).

Vietoria: Mount Aberdeen und Buffalo Range (F. v. Murrrer); Mitta-Mitta und Hume River (F. v. MvErter), f. depauperata, humilis.

619. P. globosus Reıcne. Fl. Germ. exc. 140 (1830).

Cyperus globosus Ar. Auct. Fl. Ped. 49 (1789), BoEck. in Flora LVIII. 83 (1875), F. v. Muert. Fragm. IX. 52 (1875), First Census 124 (1882), Sec. Gensus 210 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 260 (1878), F. M. Bam. Syn. Queensl. Fl. 584 (1883), Catal. Plants (Jueensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1733 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 446 (1893), ÄSCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2, p. 268 (1904).

Cyperus fascicularis Lam. u. DC. Fl. Franc. Ill. 722 (1805).

Cyperus humifusus Rox. Clem. Ens. 234 (1807).

Cyperus Lamarckianus Schutt. Mant. II. 108 (1824).

Pyereus capillaris Neks in Linnaea IX. 283 (1834), C. B CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 591 (1893).

Cyperus vulgaris SIEB. in KuntHu Enumer. II. 4 (1837), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 260 (1874).

Chlorocyperus globosus PALLa in Kneuck. Alle. Bot. Zeitschr. VI. 200 (1900).

Geogr. Verbreitung: Süd-Europa, tropische und gemässigte Zone von Asien, Afrika: Ost- Australien (Queensland, N. S. Wales, Victoria).

a) var. typieus (P. globosus s. str.). (Queensland: Port Mackay (Am. Dierrica Nr. 2527).

49

b) var. nilagirieus.

Cyperus nilagiricus HoCHST. ex STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 2 (1855).

Cyperus atro-ferrugineus STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 2 (1855).

Cyperus Junghuhnii MigQ. Fl. Ind. Bat. III. 260 (1859).

Pycreus capillaris var. nilagiricus GC. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 49 (1834), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 592 (1893).

Chlorocyperus nilagiricus RıkLı in Pringsh. Jahrb. Wiss. Bot. XXVI. 564 (1895).

Queensland: Sümpfe in der Niederung zwischen Tambourine und Beech Mountains (Domin, III. 1910); bei Brisbane (F. M. Baırey in herb. meo); Port Mackay (Am. Dierrica n. Nr. 610 p. p.). Vietoria: Hume River (F. v. MvELuer).

e) var. strietus.

Cyperus strietus Lam. llustr. I. 146 (1791). Pyereus capillaris var. stricta C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 49 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 592 (1893).

Queensland: Lockyer River (Harrmann). N. S. Wales: leg. Woorts.

166. Juncellus GC. B. CLArke.

620. J. alopecuroides GC. B. Crarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 595 (1893).

Cyperus alopecuroides RorıB. Descr. et Icon. 38 t. 8 fig. 2 (1773), R. Br. Prod. 217 (1810), F. v. Muert. Fragm. VII. 263 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), Bente. Fl. Austr. VII. 264 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 585 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1735 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913).

Cyperus compositus R. BR. Prodr. 217 (1810).

Cyperus semidives STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 36 (1855).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Süd-Asien, Queensland. Queensland: R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5889.

621. J. pygmaeus C. B. OLArke in Hoor. f. Fl. Brit. Ind. VI. 596 (1893).

Oyperus pygmaeus RoTte. Descr. et Icon. 20 t. 14 fig. 4,5 (1773), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 268 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Gensus 210 (1889), BoEck. in Flora LVIII. 83 (1875), Bent#. Fl. Austr. VII. 262 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 584 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1734 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr 181, 263 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 447 (1893), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 439 (1903), XXIX. 176 (1904), XXX. 8L (1905), EwArT in Victor. Natural. XXVII. 109 (1910).

Cyperus squarıosus RoxB. Fl. Ind. I. 190 (1820).

Dichostylis pygmaea NEEs in Linnaea IX. 289 (1834).

Pyereus difusus et pygmaeus NEES in Linnaea IX. 283 (1834).

Cyperus Michelianus Sbsp. C. pygmaeus ÄSCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2, p. 273 (1904).

Geogr. Verbreitung: Wärmere Gebiete der ganzen Erde, in Europa nur auf Korfu und in Thessalien. In Australien in allen Staaten bis auf West Australia.

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuELLER).

Queensland: bei Hughenden. auf den Grastlächen der Rolling Downs, selten (Donmtn, II. 1910); Flinders River (F. v. Mverver); Port Mackay (Au. Dietrich n. Nr. 566); ohne nähere Standortsangabe (MırcHerı, 1846).

South Australia: Charlotte Waters (Giuzs).

622. J. laevigatus C. B. Crarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 596 (1893) exel. var. ß.

Cyperus luevigatus L. Mant. II. 179 (1771), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 266 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Gensus 210 (1889), Bente. Fl. Austr. VII. 263 (1878).

Cyperus mucronatus RoTzB. Progr. 17 (1772), Deser. et Icon. 19 t. 8 fig. 4 (1773).

Oyperus lateralis FoRSß. Fl. Aeg.-Arab. 13 (1775).

Cyperus monostachyus Link in Buch. Ins. Can. 138 (1805).

Cyperus Roxburghianus Presu in Isis XXI, 272 (1828).

Cyperus pleuranthus NEEs in Wight Contrib. 73 (1834).

Pycreus mucronatus NEES in Linnaea IX. 283 (1834).

Pycreus laevigatus NEES in Linnaea X. 130 (1836), in Pl. Preiss. II. 72 (1846—47),

420

Geogr. Verbreitung: tropische und subtropische Gebiete beider Hemisphären. In Australien nur in Queensland und West Australia. Queensland: Stradbroke Island (Doum, IV. 1910). West Australia: Nilpena (R. Heums, 2. V. 1891, Elder Explor. Expedition); Swan River (DrummonnD). 167. Cyperus L. 623. C. cephalotes Vann.

Vant Enumer. II. 311 (1806), Bextm. Fl. Austr. VII. 263 (1878), F. M. Baıv. Syn. Queensl. Fl. 584 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1735 (1902), Compreh. Catal. 588 fig. 570 (1913), F. v. Muerr. First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 597 (1893).

Cyperus monocephalus RoxB. Fl. Ind. I. 188 (1820).

Anssporum monocephalum NEES in Linnaea IX. 287 (1834), Bock. in Linnaea XXXVI. 411 (1869—70), F. v. MuErL. Fragm. VIII. 272 (1874), IN. 54 (1875).

Trentepohlia bifoliata BoEcK. in Bot. Zeit. XVI, 249 (1858).

Cyperus Llookerianus Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 342 (1864).

Anosporum Cephalotes Kurz in Journ. As. Soc. Beng. XXXIX., 2, p. 84 (1870).

Geogr. Verbreitung: von Ost-Indien über Malaya nach China. In Australien in Queensland

nur einmal von DauracHhy an der Rockingham Bay gesammelt.

624. C. platystylis R. Br.

R. Br. Prodr. 241 (1810), Bentn. Fl. Austr. VII. 264 (1878), F. v. Muerr. First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1884), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 27, 117 t. 1 fig. 7- 9 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 598 (1893), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1735 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913).

Cyperus pallidus HEYNE ex NEES in Linnaea IX. 284 (1834).

Anosporum pallidum BoEckK. in Linnaea XXXVI. 412 (1869—70).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Malaya, N. S. Wales und nach F. v. MuveELter (ex F. M. Baır. Bot. Bull. VIII. 85, 1893) auch in Queensland.

N. S. Wales: R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5907!

625. C. leucocephalus Rurz.

Rerz. Observ. V. 11 (1789), F. v. MuELL. Sec. Gensus 210 (1889), G. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 107 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 602 (1893).

C. pulchellus R. Br. Prodr. 213 (1810), F. v. Mverr. Fragm. VII. 271 (1874), XII. 25 (1882), Pl. North-West. Austr. 19 (1881), First Census 125 (1882), BentH. Fl. Austr. VII. 265 (1878), F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl 585 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queens]. Fl. VI. 1735 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913).

Sorostachys kyllingioides STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 71 (1855).

Cyperus sorostachys BOECK. in Linnaea XXXV. 588 (1867—-68), in Flora LVIII. 84 (1875).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären, in Australien nur in Nord-Australien und (Queensland.

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5917 €. pulchellus:

Queensland: halboffene Stellen in den Savannenwäldern bei Pentland (Domm, Ill. 1910); Castle Hill bei Townsville (Donis, I. 1910); Gainsford (Bowman): Rockhampton (A. Dietrich).

626. C. mirus ©. B. ULArke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 4 (1908).

C. debilis BENTH. Fl. Austr. VII. 266 (1878) p. p.

C. debilis var. striata BENTH. MS. ex C. B. CLARkE |. c.

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Dom, III. 1910).

N.S. Wales: Glarence River (BEckLer), Original der Art; ohne nähere Standortsangabe (LeicH- HARDT). C. B. ULArkE bezeichnet diese Art in Schedis als »the most remarkable plant that I have found in the order Gyperaceae«, welche Ansicht ich jedoch nicht teilen kann.

627. C. gracilis R. Br.

R. Br. Prodr. 213 (1810), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 264 (1874), IX. 53 (1875), XII. 25 (1882), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BoEck. in Flora LVII. &3 (1875), BEnTH. Fl. Austr. VII. 265 (1878) exel. var. (= Mariscus), F. M. Baır.

al 7

Syn. Queensl. Fl. 585 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1736 (1902) excl. var., Weeds and Pois. Pl. Queensl. 211 fig. 361 (1906), Compreh. Catal. 588 (1913) excel. var., Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), Moor Handb. Fl. N. S. Wales 447 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 176 (1904).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, South Australia (teste TArr).

Queensland: Barcaldine (Doms, II. 1910); Atherton (Doxıs, 1. 1910); partim f. viviparus, flosculis pluribus in gemmas elongatas foliiferas enascentibus; Port Mackay (A. Dierricn, n. Nr. 628); Dawson River (F. v. Murrtver); Rockhampton (Au. Dierrıc# Nr. 707 [n. Nr. 589]); Tambourine Mountains (Domin, II. 1910); Brisbane River (C. T. Wrrte, I. 1902, in herb. meo).

N. S. Wales: R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5920 €. gracilis!; Port Jackson (Herbar. of the U. S. Explor. Expedition under the Command of Gapt. Wırkks).

628. C. enervis R. Br.

R. Br. Prodr. 213 (1810), Bock. in Flora LVIII, 83 (1875), BentH. Fl. Austr. VII. 266 (1878) excel. var., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 585 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1736 (1902) excl. var., Compreh. Catal. 589 (1913) excl. var., F. v. Mueır. First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 447 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), XXX. 84 (1905).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales (auf zahlreichen Standorten!). “Queensland: Waterfall Creek bei Yarraba (Domm, I. 1910); Port Mackay (Au. Dietrich); R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5919 C. enervis!; Rockingham Bay (Darracay); Harveys Creek (Doms, XII. 1909), eine über 6 dm hohe Form mit zahlreichen verlängerten Ährchen; am Bachufer eine kleinere Form.

b) var. fallax v.n. Glumarum nervis obsoletis cum (. laevi convenit, sed ab hoc recedit gracilitate, foliis perangustis et nucibus quam glumae haud multo brevioribus.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains, trockenere Stellen im Regenwalde, besonders in der Nähe der Wasserfälle (Domm, Ill. 1910).

Bildet sehr dichte Rasen mit grazilen, kaum 15 cm hohen Halmen; durch die obliterierten Spelzen- nerven ist diese Pflanze, die sonst dem (€. enervis ziemlich gut entspricht, sehr auffallend.

629. C. debilis R. Br.

R. Br. Prodr. 213 (1810), BExTH. Fl. Austr. VII. 266 (1878) p. p., F. v. Muerr. First Census 125 (1882), Sec. Gensus 210 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 447 (1893), F. M. Baız. Queensl. Fl. VI. 1736 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales.

Queensland: Bellenden Ker, bis 1000 m Höhe (Don, XII. 1909); Atherton (Don, I. 1910); Mount Bartle Frere, 5000° (Sters. Jonnso#n, I. 1891); Beech Mountains und in dem Sattel zwischen diesen und den Tambourine Mountains (Donrs, III. 1910).

N. S. Wales: Hawkesbury (R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5921); CGlarence River (BECKLER).

630. C. laevis R. Br.

R. Br. Prodr. 213 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 267 (1878), Moor£ Handbk. Fl. N. S. Wales 447 (1893), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1736 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland (bed of the Maroochie River, F. M. Buster), N. S. Wales (Port Jackson, R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5918 (©. laevis!).

631. C. castaneus Wirrn.

Wir. Spec. pl. I. 278 (1797), BoEck. in Flora LXII. 83 (1875), BentH. Fl. Austr. VII. 267 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 585 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1737 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), F. v. Mueur. First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1885), C. B CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 87 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 598 (1893), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 447 (1893).

C. squarrosus var. stenocanpus F. v. MuEeLL Fragm. VII. 262 (1874).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Geylon, Tonkin, Queensland. Queensland: Dry-Beef Creek (LEıcHHARDT).

422

632. C. ealeicolus n. sp.

Annuus, pygmaeus, caespites fascieulatos, densiusculos, pumilos efformans: culmi graciles usque 5 cm altı sed haud raro humiliores, medii erecti, laterales oblique ascendentes vel externi haud raro divaricato-patentes, basi dense foliati, glabri laevesque; folia glaberrima laeviaque, viridia, subflaceida; vaginae (praesertim inferiores) dilatatae, scariosae vel subscariosae, truncatae; laminae perangustae, sub- setaceae, saepe curvulae, spicularum capitulum adaequantes et saepe superantes; spieulae magnae, pallide castaneae, sessiles, circa 4—6 in capitulum densiusculum faseiculatae; brracte«e involuerantes eireiter 2, ima bası subdilatata excepta setaceael, longior capitulum duplo superans; spieulae planae, ovato-oblongae, 6 —13 tlorae, eirca 5—7 mm Jongae, subsquarrosae; rhachis exalata; glumae sat densae, imbricatae, glabrae, ob apicem breviter euspidatum, durum, complanatum, circa 0.75 mm longum subsquarrosae, tenues et margine angusto scariosae, late ovatae, expansae longitudime (sine muerone) paulo angustiores, utroque latere nervis plurioribus (circa 4) conspicue striatae, eirca 3 mm longae; siumina 2; stylus elongatus, trifidus; nu obovata, apice obtusa, basi subacuta, prominule tricostata, faciebus subconcavis, matura fusca, glumis plus quam duplo brevior, circa 1.5 mm longa et 0.6—0.65 mm lata, laevis sed ope mieroscopii in tota superfiecie granulata.

Abbildung: Tafel XVII, Fig. 10—13. -

Nord-Queensland: Lions Head Bluff bei Chillagoe, Karstsand und Gerölle (Dom, II. 1910).

Species distineta, (. cuspidato, castaneo et aristato affinis, sed jam spieulis magnis latisque facile distinguenda. C. aristatus spieulis breviter spicatis (nec digitatis), triplo angustioribus recedit. C. castaneus et cuspidatus inflorescentiae forma cum specie nostra melius conveniunt, sed jam glumis paueinervibus abhorrent.

633. C. difformis L.

L Cent. Pl: II. 6 (1756), Amoen. Acad. IV. 303 (1759), R. Br. Prodr. 215 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIH. 262 (1874), IX. 53 (1875), XII. 25 (1882), in Landsbor. Explor. Austr. 122, Pl. North-West. Austr. 12 (1881), First Census 125 (1882), Pl. Sharks Bay 22 (1883), Sec. CGensus 210 (1889), BoEcK. in Linnaea XXXV. 586 (1867—68), in Flora LVIII. 83 (1875), BExTH. Fl. Austr. VII. 268 (1878), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 586 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exped. Bellenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1738 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc.’ XX. 290 (1883), XXI. 133 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 599 (1893), Tate Hand). Fl. Extratr. South Austr.'181, 263 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. !81 (1896), MoorE Handb. Fl. N.S. Wales 448 (1893), ASCHERS. U. GRAEBN. ‚Syn. mitteleur. Fl. II. 2 p. 277 (1903).

C. protractus Link Hort. Berol. I. 105 (1821) non Der.

C. Goeringii STEuUD. Syn. Pl. Glum. II. 24 (1855).

Geogr. Verbreitung: Süd-Europa, Afrika, West-, Süd- und Ost-Asien, ganz Australien.

Queensland: Tambourine Mountains und am Fusse der Beech Mountains (Don, III. 1910); Moreton Island (F. v. Muerrer, VII. 1855); Goodna (GC. T. Were, IV. 1910, in herb. meo); Roma (C. T. Warte, IV. 1909, in herb. meo); Keppel Bay (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5906); Dry Beef Creek (LericHHArpor); Rockhampton (Am. Dierktecn No. 447 [n. No. 599]); am Bache bei Chillagoe sowie bei Mungana im Chillagoe-Distrikte (Domm, 11. 1910); auf den Grasflächen der Rolling Downs nicht selten, so_bei Winton, zwischen Hughenden und Gloncurry (Don, 11.—IIl. 1910) etc.

N. S. Wales: auf zahlreichen Standorten!

Vietoria: Murray River (F. v. MurLLER, XII. 1853).

634. C. stradbrokensis n. sp.

Annuus, ut videtur, et fasciculato-caespitosus, pauciculmis, elongatus, gracilis; culmi trigoni, graciles, striati, flaceidi, erecti, glaberrimi laevesque, eirca 40 -45 cm altı, tantum ima bası folıatiı, caeterum nudi; folia unacum vaginis glaberrima, laevia molliaque; vaginae carinatae, dorso striatae, truncatae, antice scariosae et demum rumpentes; laminae erectae, breves, eulmis circa quadruplo breviores, virides, aperte canaliculatae vel in sicco partim conduplicatae, 1—1.5 mm latae, nervo tenui cartilagineo marginatae; bracteae involuerantes eirca 3, longissima folio culmeo similis, elongata, usque 1 dm longa, inflorescentia saepe quadruplo longior; spiculae plerumque numerosae in capitula subdensa (nee densissima) fasciculatae;

| IS

23

capitula in umbellam spuriam disposita, dua plerumque longius pedunculata (pedunculis haud plus 15 mm longis), eireiter 2 breviter pedunculata et unum subsessile; spieulae pallidae, planae, cırca 5 mm longae vel breviores, circa 9—13 florae; glumae distantes, tenues, circa 1—1.25 mm longae, latissimae (plane expansae longitudine latiores), margine late scariosae, prominule carimatae et utroque latere subacute uninerves, glaberrimae, apice abrupte acutae et saepe subrecurvae; stamina 2; siylus trifidus; mu obovato- elliptica, utrinque obtusa, triangulata, angulis prominentibus, faciebus subceoncavis, laevis, pallida sed demum fusca, quam gluma manifeste (fere quarta parte) brevior.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Dom, IV. 1910).

Species forsan C. difformi affınis, a quo tamen culmis gracilioribus, foliis brevibus et praesertim spieulis in capitulis minus numerosis et minus densis, pallidis, glumis distantibus, majoribus et abrupte acutis, nucibus glumis manifeste brevioribus longe distat. C. trinervis ad speciem nostram characteribus nonnullis, praeeipue spieularum structura et inflorescentiae forma propius quam (. difformis accedere videtur, sed differt radiis pro more elongatis, spieulis faseieulatis minus numerosis, glumis minus distantibus, nuce multo minore, bracteis involucrantibus plurioribus, foliaceis, elongatıs.

- 635. C. trinervis R. Br.

R. Br. Prodr. 213 (1810), Bexrn. Fl. Austr. VII. 269 (1878) excl. syn. et p. p., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 586 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1738 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), F. v. MuELL. First Census

125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BoEck in Flora LVIII. 83 (1875), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 447 (1893).

C. Lessonianus KuntH Enumer. II. 29 (1837).

©. gracilis var. ? rigidella BENTH. Fl. Austr. VII. 266 (1878) p.p., F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1736 (1902), Compreh- Catal. 588 (1913).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales und angeblich auch Nord-Australien, Victoria, South Australia). Die Originalexemplare R. Browns (Iter australiense 1802—05 No. 5916) stammen zum Teil aus Queensland (»East Coast«), zum Teil aus der Umgebung von Port Jackson in N. S. Wales.

Queensland: Tambourine Mountains, häufig (Doms, II. 1910); Nudgee (C. T. Warte, IV. 1907, in herb. meo); Head of Boyd River (LeıcnHmaror, von BentHuam als C. graeilis var.? rigidella bezeichnet) ; Rockhampton (A. Tuozer, Am. Dierkicr n. No. 622).

N. S. Wales: New England (Moore No. 88).

Neben der var. fypicus (radııs elongatis) noch

b) var. contractus v.n.

Differt imflorescentia ad spicularum faseiculum compositum sessile redacta.

Queensland: Rockhampton (A. Dierriıch, n. No. 627 [No. 2087].

636. C. imbecillis R. Br. Prodr. 213 (1810). ©. tıinervis BENTH. Fl. Austr. VII. 270 (1878) p. p.

C. enervis var. laxus BentH. Fl. Austr. VII. 266 (1878), F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1736 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913).

N. S. Wales: Hunters River (R. Brown, Iter australiense 1802-05 No. 5915 (©. imbeeillis'); New England (C. Stuart, Original BentHam’s C. enervis var. laxus; die gleichnamige Varietät aus Queens- land [ef. F. M. Baır. 1. c.] habe ich jedoch selbst nicht gesehen).

637. C. flaceidus R. Br.

R. Br. Prodr. 213 (1810), F. v. Mverrt. Fragm. VII. 267 (1874) p. p., IX. 53 (1875), Boeex. in Flora LVII. 83 (1875). C. macellus KuntH Enumer. II. 30 (1837) (teste BoECKELER). ©. trinervis BENTH. Fl. Austr. VII. 270 (1878) p. p.

Nord-Australien: Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5915 C. flaccidus)).

Queensland: Dry Beef Creek (Lercanuaror): Endeavour River (A. Cunwınatam, VI. 1819, Capt. King’s 2X Voyage of Survey No. 346).

424

638. C. brevieulmis R. Br. Prodr. 214 (1810). ©. trinervis BENTH. Fl. Austr. VII. 270 (1878) p. p.

Nord-Australien: Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802--05 Nr. 5912 0. brevieulmis'); North Coast (R. Brown).

639. C. aquatilis R. Br. Prodr. 213 (1810).

C. trinervis BETH. Fl. Austr. VII. 270 (1878) p. p.

Nord-Australien: M’Adam Range (F. v. MurvtEr).

Queensland: zwischen Norman und Gilbert River (Guntiver); Endeavour River (A. CunninGHAm); Lizard Island (Jons Mac GitLivray, VIII. 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. Nr. 395); Rockingham Bay (Darrachy); East Coast (A. Cunninenanm, 1819, Capt. King’s 2r1 Voyage of Survey No. 8).

640. C. superatus C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 4 (1908). ©. trinervis BENTH. Fl. Austr. VII. 270 (1878) p. p.

Nord-Australien: Port Darwin (F. Schuvrz No. 313).

©. aquatili et trinervi affinis.

641. C. tenellus L. f.

L. f. Suppl. 103 (1781), F. v. Muerr Fragm. VIII. 261 (1874), XI. 25 (1882), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 265 (1878), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 447 (1893), TEPPER in Bofan. Centralbl. LXIN. 38 (1895), Dıers u. Pritzer in Engl. Bot. Jahrb. XXXV. 79 (1904), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 765 (1906).

Cyperus minimus TuungB. Prodr. Pl. Cap. 18 (1794—1800), Borck. in Linnaea XXXV. 523 (1868).

Geogr. Verbreitung: verbreitet in Süd-Afrika, auch auf New Zealand, in Australien (Süd- Queensland, N.S. Wales, Victoria, South und West Australia), aber vielleicht überall ausser Süd-Afrika nur eingeschleppt und eingebürgert.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Domın, II. 1910). Für Queensland neu!

N. S. Wales: auf sumpfigem Sandboden im Gentennial Park bei Sydney (E. Gase, X. 1900; KNnEuckER Gyper., Restion. et Juncac. exsicc. IV. Lief. No. 96, 1902), als Zucyperus tenellus PALLa.

West Australia: Swan River (Daummonn No. 366); Distrikt Swan, in sandigen Wäldern von Eucalyptus marginata (E. Prırzer, XI. 1900, Plantae Austral. oceid. No. 27); Albany (Gec. Anprews, XII. 1902, Flora of Western Austr. Coll. No. 1115); Woorooloo (Max Koca, X. 1907, Flora of West. Austr. No.1731):

642. C. filipes BEnTH.

Benta. Fl. Austr. VII. 271 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 587 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1740 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), F. v. Murrr. First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 448 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), XXX. 84 (1905).

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Süd-Queensland (teste BarLey).

N. S. Wales: New England (G. Moore No. 78); Macleay River (C. MoorE No. 79).

643. C. tetraphyllus R. Br.

R. Br. Prodr. 214 (1810), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 264 (1878), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 269 (1878) exel. var., F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 586 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1738 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 448 (1893) excl. var., TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903).

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Süd-Queensland.

Süd-Queensland: Tambourine und Beech Mountains, häufig (Donm, III. 1910); Brisbane River (F. v. MuELLER).

N. S. Wales: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5913 C. tetraphyllus!; Macleay River (C. Moore); New England (C. Moore No. 72); Hastings River (G. Moore No. 71): Sydney (Herbar. of the U. S. Explor. Expedition under the Command of Capt. WıLkks).

644. C. pedunculosus F. v. Muerr.

F. v. MuerrL. Fragm. VII. 266 (1874), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BextH. Fl. Austr. VII 272 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 587 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1740 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 17 (1904) („pedunculatus“), Compreh. Catal. 589 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nordost-(Queensland, Neu-Guinea.

Queensland: Rockingham Bay (Datvachy); Mount Bartle Frere, 5000‘ (Srera. Jonnson, 1891).

Fig. 98. Cyperus peduneulosus F. v. MuELr. var. longebraeteatus Don. (!/s nat. Gr.)

b) var. longebracteatus v. n.

Differt a varietate iypica radiis multo brevioribus et inflorescentia hane ob causam subcontracta, quam bracteae multoties breviore; bracteis circa 5, longissima circa 4 dm longa et 8 mm lata; spieculis brevioribus; glumis intense coloratis, nigricantibus.

Abbildung: Textfig. 98. Bibliotheca botanica. Heft 85. 54

426

Nordost-Queensland: Bellenden-Ker, in der Nähe eines Baches in einer Höhe von ungefähr 200 m, selten (Don, XII. 1909).

Eine ausgezeichnete Varietät, die jedoch mit dem in derselben Gegend beobachteten ©. peduneu- losus viele Merkmale gemeinsam hat. Die Art und besonders die neue Varietät steht dem C. tetraphylius am nächsten.

Die Form aus Britisch Neu-Guimea (Vanape Valley, 2000 4000 ft., A. GruLianertı u. A. C. Enc- rısh, 1897) besitzt eine sehr stattliche und reiche Inflorescenz mit grossen, bis 18 mm langen und bis mehr als 30blütigen Ährehen und braungefärbten Spelzen.

645. C. disjunetus C. B. CLarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 8 (1908). ©. tetraphyllus var. monocsphalue BENTH. Fl. Austr. VII. 269 (1878), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 448 (1893).

N. S. Wales: Macleay River (C. Moore No. 81, 85); Banks of the Hastings River (G. Moorr).

646. C. haspan L.

L. Spec. pl..45 (1753) p. p., F. v. Muerr. Fragm. VII. 260 (1874), IX. 52 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 270 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 586 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1739 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 287 (1883), XXI. 119 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 600 (1893), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 448 (1893).

C. graminifolius PoıR. Encyel. VII. 262 (1806).

C. platyculmis R. BR. Prodr. 214 (1810).

©. laticulmis SPRENG. Syst. I. 228 (1825).

Geogr. Verbreitung: tropische Gebiete der ganzen Erde. In Australien in Nord-Australien, Queensland und N. S. Wales.

Nord-Australien: Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5911 CO. platyculmis)).

Queensland: Cape York (Joun Mac GiLLıvrAY, X. 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 4923); Lizard Island (GitLıvray, VIII. 1848, Voy. of Rattlesnake, Bot. No. 393); Port Mackay (Am. Dierkich, zahlreiche Exemplare n. No. 604 [— No. 2599, 1829 ete.], s. unten!); South Perey Island (H. Tryon, in herb. meo); bei Cairns und in der Nähe der Russell-Mündung (Doms, XII. 1909, I. 1910); bei Yarraba mehrfach (Donrs, I. 1910); Moreton Island, fresh-water swamps (Jonn Mac GirLivray, X. 1847, Voy. of Rattlesnake, Bot. No. 5); Stradbroke Island (Dom, IV. 1910); Brisbane River (F. v. MuerLer, VII. 1855 als ©. debilicaulis F. v. Mueuı.) etc. etc.

Wie bereits G. B. OLarke hervorgehoben hat, ist diese Art äusserst variabel; von den oben er- wähnten Formen ist besonders jene auffallend, welche A. Dietrich bei Port Mackay in zahlreichen Exem- plaren sammelte; es ist bei ihr die längere Braktee steif, ziemlich breit, wenig kürzer als die Inflorescenz, dreieckig-zugespitzt und die sehr kleinen Ahrchen sind wenigblütig. Diese höchst auffallende Form (spieulis parvis, tantum 3—4 mm longis), welche BoEckELER als C. denudatus VaHr, eine südafrikanische Art, bestimmt hat (cf. Flora LVII. 83, 1875), bezeichne ich als var. Dietrichiae.

647. C. flavidus Rerz.

REtz. Observ. V. 13 (1789), C. B. CLARkE in Journ. Linn. Soc. XX. 287 (1883), XXI. 122 (1884), XXV. 81 (1888), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 600 (1893), F. M. Baır. First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 59 (1886), Queensl. Fl. VI. 1739 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913).

C. Haspan BENTH. Fl. Austr. VII. 270°(1878) quoad stationes infra nominatas.

C. tenuispica et Fieldingii STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 11 (1855).

Geogr. Verbreitung: Tropen der alten Welt. In Australien bisher nur in Nord-Australien und nach Baırry (l. e.) in Südwest-Queensland gefunden.

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. Mverzer); Port Darwin (F. Schutz No. 310).

Die von F.M. Baıury zitierten Pflanzen habe ich nicht gesehen; es ist nicht ausgeschlossen, dass sie zu einer anderen Art gehören.

648. C. vaginatus R. Br.

R. Br. Prodr. 272 (1810), BoEck. in Linnaea XXXV. 572 (1868), Benta. Fl. Austr. VII. 272 (1878) excel. var., F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 587 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1741 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), F. v. MuELr.

421

First Census 125 (1882) et Sec. Census 210 (1889) p. p., Pl. Sharks Bay 22 (1883), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 621 (1889) p. p.,

in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 16 (1902), Tare Handk. Fl. Extratr. South. Austr. 181, 263 (1890) p. p., MooRE

Handb. Fl. N. S. Wales 448 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), XXIX. 176 (1904), XXX. 84 (1905). C. textilis F. v. MueLL. Fragm. VIII. 261 (1874), IX. 63 (1875) p. p., non THuneB.

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Victoria).

a) var. typieus Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 268 (1912).

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton und De Gray River (E. CLemext); ohne nähere Standortsangabe (BynoE).

West Australia: Murchison River (ÖLprIELD).

N. S. Wales: häufig, so z. B. New England (C. Moore No. 135), Castlereagh River (C. Moork), Tenterfield (G. StuArr) etc.

Süd-Queensland: in der Ebene zwischen Logan River und Tambourine Mountains (Doms, II. 1910).

b) var. contractus Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 268 (1912). Differt inflorescentia contracta, brevi (sed haud compacta), saepius depauperata, 1—2 cm longa, bracteis numerosis (pro more 5—6) planis, quam inflorescentia multo longioribus (usque 9 cm longis) suffulta.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton und De Gray River (E. CLEmenr).

e) var. spissa C. B. UnArkr.

Nordwest-Australien: Nichol Bay (ex herb. F. v. Mvzuuer); East Kimberley Distriet (R. Hrıns, 1896, Fl. of West. Austr. No. 231).

West-Australia: L. Drers 1900 No. 3701.

South Australia: Centre of South Australia (Gossr’s Expedition No. 154).

N. S. Wales: very frequent on the banks of Creeks running into the Lachlan and Macquarrie Rivers in the western interior (A. GunnınaHam, IV. 1817),

649. C. gymnocaulos Steup. Syn. Pl. Glum. II. 12 (1855).

C. cruciformis BoEcK. in Linnaea XXXV. 572 (1868).

©. textilis F. v. MuELL. Fragm. VIII. 261 (1874), IX. 53 (1875) p. p., non THUNB. C. vaginatus var. densiflorus BENTH. Fl. Austr. VII. 273 (1878).

©. vaginatus auct. fl. austr. p. p. min. (cf. supra).

Geogr. Verbreitung: West und South Australia, Victoria.

Diese fast dem ganzen Osten des Kontinents fehlende Art ist meiner Ansicht nach von C. vagi- natus hinreichend verschieden und schon habituell gut charakterisiert. Sie ist viel xerophiler ausgebildet als C. vaginatus, von niedrigem Wuchse, ihre Inflorescenz stellt ein sehr dichtes Köpfchen vor, die In- volucralbrakteen sind viel kürzer, stark stachelig ete.

West Australia: Swan River (Drummonn No. 334, 942); sand just above waters edge, Fresh- water Bay near Perth (Cec. Anperws, IX. 1902, Fl. of West. Austr. 1°% Coll. No. 1116).

South Australia: S.L. 27°, W.L. 132° 30° (R. Herus, 1891, Elder Explor. Expedition); Mount Lyndhurst (Max Koch, XI. 1899, »grows along the water courses (creeks) in sandy soil«, South Australian Plants No. 358).

Vietoria: Lalbert Lake (F. v. MueLter, XII. 1853).

650. C. Luerssenii Borck. in Flora LVIII. 86 (1875). Endemisch in Queensland: Port Denison (Am. Dietrich No. 2797 [= n. No. 722]); Barcoo Downs (Bıech).

651. C. subulatus R. Br.

R. Br. Prodr. 217. (1810), BENnTH. Fl. Austr. VII. 281 (1878) excl. var., F. v. Muerr. First Census 125 (1882) et Sec. Census 210 (1889) p. p., F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1746 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913).

C. ferax BENTH. Fl. Austr. VII. 286 (1878), F. v. Mueıı., F. M. Baır. etc., alle p. p.

C. carinatus BoEck. in Flora LVIII. 84 (1875) non R. Br.

a DS

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales und angeblich auch South Australia.

Queensland: Port Mackay (Au. DierricHh n. No. 629, von BoEcKELER als 0. carinatus R. Br. bestimmt); Port Curtis (Jonn Mac Gituıvray, Xl. 1847, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 91, von BENTHAMm als C. ferax Rıca. bestimmt).

Diese Art wird von Turner (Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 176, 1904) auch für das süd- westliche N. S. Wales und von TAre (Handb. Fl. Extratr. South Austr. 263 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. Ill. 181, 1896) für South Australia angegeben, doch Exemplare habe ich selbst nicht gesehen.

652. C. dactylotes Brxtn.

BENTH. Fl. Austr. VII. 273 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 587 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1741 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), F. v. Muverr. First. Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 448 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 84 (1905), J. H. Maıp. ibidem XXXI. 72 (1906).

Abbildung: Textfig. 99.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia.

Nord-Australien: Attack Creek (Mc Dousar journey of 1859).

Queensland: am Flinders River bei Hughenden (Donims, II. 1910); Bowen Downs (BırcH); ohne nähere Standortsangabe (Wurn).

South Australia: Centre of South Australia (Gosse’s Expedition No. 16), von Bentuam als ©. diphyllus Rerz. angeführt.

653. C. coneinnus R. Br.

R. Br. Prodr. 214 (1810), F. v. MueLr. Fragm. VIII. 261 (1874), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 271 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 587 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1740 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 448 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 306 (1903), XXIX. 176 (1904).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria.

Queensland: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5910 (©. concinnus!; Rockhampton (Am. Dietrich n. No. 619, Dauvachy, O’Spanesy); Mackenzies Station (LEICHHARDT).

N.S. Wales: Liverpool Plains (G. Moore No. 130); Tenterfield (G. Stuart); Port Curtis (BECKLER).

Victoria: Creswick Creek (F. v. Mverrer, 1853); Snowy River near the Princh Mountains (F. v. MuELLER, als O. lepidus).

654. C. iria L.

L. Spec. pl. 45 (1753), BoEck. in Linnaea XXXV. 595 (1868), F. v. Murır. Fragm. VIII. 266 (1874), IX. 53 (1875), XII. 25 (1882), First Census 125 (1882), Sec. CGensus 211 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 276 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 588 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1743 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 289 (1883), XXI. 137 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 606 (1893), TATEe Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 449 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 176 (1904).

C. soongoricus KAREL. u. Kırır. in Bull. Soc. Nat. Mosc. 859 (1841).

C. diaphaniria et microiria STEUD. in Zolling. Syst. Verz. II. 62 (1854), Syn. Pl. Glum. II. 23 (1855).

Chlorocyperus Iria RıkLı in Pringsh. Jahrb. Wiss. Bot. XXVII. 564 (1895).

Geogr. Verbreitung: tropische und zum Teil subtropische Gebiete der alten Welt. In Australien in Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia.

a) var. typicus (spieulis 7—20-floris etec.).

Nord-Australien: Sturts Greek (F. v. MuELLER).

(Jueensland: bei Charters Towers auf wüsten, grasigen Stellen (Dom, II. 1910); am Crooked Creek zwischen Chillagoe und dem Walsh River (Domin, II. 1910); auf den Grasflächen der Rolling Downs zwischen Hughenden und Qloncurry, nicht selten in Gesellschaft von ©. difformis (Doms, II. 1910), £. multi- flora, inflorescentia decomposita, spiculis saepe plus quam 20-floris, sub fructu quam maxime elongatis excellens; Port Mackay (A. Dietrich No. 2597); Port Denison (Fıirzaran); Bowen Downs (Birch).

129

South Australia: Charlotte Waters (Gıvwes); Centre of South Australia (Gosse’s Expedition

No. 11); Arkarinya Creek (R. Herus, V. 1891, Elder Exploring Expedition). Die f. flavescens (Bern. Fl. Austr. VIl. 276 [1878] pro var.) kommt auch in Ostindien auf mehreren

Standorten vor, ist aber kaum als eine Varietät zu betrachten.

Fig. 99. Cyperus daetylotes BEntH. nach Exemplaren von Hughenden. (Stark verkl.)

b) var. panieiformis C. B. CLarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 607 (1893).

C. paniciformis FRANCH. u. SAVAT. Enum. Pl. Japon. II. 103, 537 (1879). C. parviflorus NEEs in Wight Contrib. 87 (1834) excl. syn.

Queensland: bei Chillagoe längs eines Baches sehr typisch (Dom, I. 1910); zwischen Yarraba

und Cairns, in der Nähe der Küste (Donmin, I. 1910). Macht in typischer Ausbildung den Eindruck einer vorzüglichen Art, doch die Charaktere, auf

welche hin sie gegründet wurde, sind innerhalb der Gattung Üyperus bekannterweise recht unkonstant.

130

Auch R. Pampanısı (Piante Vascol. dal Rev. Silvestri nell’ Hu-peh 17, 1911) führt diese Form nur als eine Varietät an.

655. C. compressus L.

L. Spec. pl. 46 (1753), BoEck. in Linnaea XXXV. 517 (1868), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 284 (1883), NNI. 97 (1889, in Hook. f. Fl. Brit. Ind. 605 (1893).

Geogr. Verbreitung: wärmere Gebiete beider Hemisphären. In Australien nur in Nord- Australien und (Queensland.

Nord-Australien: Port Essington (Home, teste C. B. CLARKE, ipse n. v.).

Queensland: bei Harveys Creek nicht selten (Dommm, I. 1910); Castle Hill bei Townsville (Dommm, II. 1910), f. depauperata, culmis simplieibus, erectis, vix 5 cm altis, spieulas 3 minores gerentibus ex- cellens. Diese Pflanze ist wohl nur als eine Standortsform zu betrachten, die vielleicht unter günstigen Verhältnissen sich in eine robustere, dem Typus ähnlichere Form umwandeln würde.

656. C. Gilesii BEnTH.

BENTH. Fl. Austr. VII. 274 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. F]. 588 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1741 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), F. v. Muerr. First Census 125 (1882), Sec. Gensus 210 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 448 (1893).

Geogr. Verbreitung: im Innern von South Australia, N. S. Wales und Queensland, selten. South Australia: Charlotte Waters (Gitzs). Queensland: North-western Interior (G. L. Lester, 1898).

657. ? C. ixiocarpus F. v. Muerr. in Proc. Roy. Soc. Vietor. XXIII. 53 (1887). An C. aristatus? (N. v.).

658. C. aristatus RoTTe.

RoTTB. Descr. et Icon. 23 t. 6 fig. 1 (1773), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 91 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 606 (1893), F. v. MueLL. Fragm. VIII. 261 (1874), IX. 53 (1875).

C. squarrosus L. Cent. Pl. II. 6 (1756) p. p., BEnTH. Fl. Austr. VII. 268 (1878), F. v. Muerr. Pl. North-West. Austr. 12 (1881), First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 586 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1737 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 181 (1896), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 439 (1903), XXIX. 176 (1904).

C. uncinatus R. BR. Prodr. 215 (1810), F. v. MurLr. in Landsbor. Explor. Austr. 122.

C. versicolor NEEs in Wight Contrib. 78 (1834).

Isolepis echinulata KuntH Enumer. II. 205 (1837).

Cyperus Brownei STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 53 (1855).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären.

Die beiden von BentHam (l. c.) beschriebenen Varietäten (var. congestus und cylindraceus) weichen vom Typus der Art nur unbedeutend ab und sind als blosse Formen zu betrachten.

Nord-Australien: Gulf of Carpentaria (F. v. MuELLER).

Queensland: Gloneurry (Domıs, I. 1910); bei Chillagoe, auf grasigen Durchtrieben beim Städtchen, auf Kalk (Donmm, I. 1910); Castle Hill bei Townsville (Douis, II. 1910); Herberts Greek (Bowman, Original BEnTHAm’s var. cylindraceus); Dry Beef Greek (LEICHHARDT, Original BEnTHAm’s var. congestus).

South Australia: Charlotte Waters (Gites).

Die in Queensland verbreitete Form besitzt schön goldgelb gefärbte Ährchen (f. aureus); bei Townsville habe ich aber neben solcher auch eine Form mit kastanienbraunen Ährchen (f. castaneus) gesammelt.

Manche Formen von (. cuspidatus resp. O. castaneus sind dem C. aristatus auf den ersten Blick nicht unähnlich, doch besitzt die letztgenannte Art in eine kurze Ähre angeordnete (nicht digitate) Ährchen und mehrnervige Spelzen.

659. C. distans L. £.

L. f. Suppl. 103 (1781), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 266 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 277 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 589 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890),

41

Queensl. Fl. VI. 1744 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 211 fig. 362 (1906), Compreh. Catal. 589 (1913), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 290 (1883), XXI. 144 (1884), in Hook. f. Fl. Br. Ind. VI. 607 (1893).

C. elatus RoTteB. Descr. et Icon. 37 t. 10 (1773) non L.

C. nutans SIEBER ex PRESL in Iris XXI. 271 (1828).

C. Jacquini SCHRAD. in Linnaea XI. Lit. Ber. 87 (1837).

C. Kurrii STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 38 (1855).

Geogr. Verbreitung: tropische Gebiete der ganzen Erde, in Australien bisher nur in Queensland. Queensland: South Percy Island, grassy country (H. Tryon, in herb. meo); Rockingham Bay (DattAcHy); Herbert River (Bowman).

660. C. eleusinoides Warr. ex Kuntn.

Warr. (Catal. No. 3346b) ex KuntH Enumer. II. 39 (1837), Bock. in Linnaea XXV. 596 (1868), BEnTH. Fl. Austr. VII. 277 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 589 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1744 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), F. v. Mur. First Census 125 (1882), Sec. Gensus 211 (1889), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 142 (1884), XXV. 81 (1888), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 608 (1893).

C. zanthopus STEUD. in Flora XXV. 595 (1842), F. v. MurLr. Fragm. VIII. 264 (1874) p. p.

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Afrika, in Australien in Nord-Australien und Queensland. Queensland: bei Chillagoe häufig längs der Bäche (Doms, II. 1910); Port Denison (FırzaLan); Port Mackay (Am. Dietrich No. 2595, soll das Original BoEcKELERS (. inornatus [Flora LVIII. 86, 1875] sein).

661. C. pilosus Vantr.

VAHL Enumer. II. 354 (1806), BoEck. in Linnaea XXXV. 598 (1868), in Flora LVIII. 84 (1875), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 260 (1874), IX. 52 (1875), First‘ Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 275 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 588 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1743 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 148 (1884), XXV. 81 (1888), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 609 (1893), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 449 (1893).

C. paniculatus D. Don Prodr. 39 (1825).

©. Donianus A. DiETR. Spec. pl. II. 290 (1833).

C. fimbriatus et marginellus NEEs in Wight Contrib. 86, 83 (1834).

C. honestus KuntH Enumer. II. 74 (1837).

C. piptolepis STEUD. in Zoll. Syst. Verz. II. 63 (1854).

C. subalatus, pauciflorus et hebes Stzup. Syn. Pl. Glum. II. 31, 34, 315 (1855).

C. Heyneanus BoEck. in Flora XLII. 440 (1859).

C. Griffithianus BoEck. in Linnaea XXXV. 601 (1868).

Duval-Jouvea pilosa PALLa in Koch’s Synops. ed. III. p. 2555 (1905).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika und Asien, Australien (Queensland, N. S. Wales).

Queensland: bei Harveys Creek mit C. digitatus (Dom, XII. 1909); Port Mackay (Au. Dietrich n. No. 613 [= No. 2621]); Goodna (C. T. Warte, IV. 1910, in herb. meo); Beech Mountains (Donmin, 11. 1910); Brisbane River (F. v. Muerrer); Stradbroke Island (Doms, IV. 1910). Diese Art, welche F. M. BaıLey von einem einzigen Standorte anführt, scheint in Queensland im Norden sowie auch im Süden, wenigstens im Küstenstriche verbreitet zu sein.

662. C. procerus Rorrtp.

RoTTe. Descr. et Icon. 29 t. 5 fig. 3 (1773), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 152 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 610 (1893), F. v. MuEeLL. Sec. Census 211 (1889), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 449 (1893).

C. ornatus R. BR. Prodr. 217 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 276 (1878), F. v. MueLt. First Census 125 (1882), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 588 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. 1743 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913).

C. amoyensis HAncE in Ann. Sci. Nat. ser. 5, V. 249 (1866).

C. Heynei BoeEck. in Linnaea XXXV. 600 (1868), in Flora LVIII. 84 (1875).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien (incl. Malaya [Java]), Australien (Queensland, N.S. Wales).

Queensland: Port Mackay (A. Dierrrica n. No. 609 [— No. 2537]). N.S. Wales: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5897 C. ornatus!

663. C. malaccensis Lam.

Lam. Ilustr. I. 146 (1791), BoEck. in Linnaea XXXV. 603 (1868), F. v. MuELr. Fragm. IX. 52 (1875), Sec. Census 211 (1889), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 147 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 608 (1893).

C. Pangorei et incurvatus Roxe. Fl. Ind. I. 202, 196 (1820).

©. spaniophyllus Steup. Syn. Pl. Glum. I. 21 (1855), F. v. Murrt. Fragm. VII. 260 (1874).

©. tegetiformis BENTH. Fl. Austr. VII. 278 (1878), F. v. Muerr. First Census 125 (1882) non Roxe.

Chlorocyperus malaccensis PaLLa in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XVII. Beil. 6 (1911).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Polynesien, Nord-Australien (Lower Victoria River, F. v. MUELLER).

664. C. sporobolus R. Br.

R. Br. Prodr. 215 (1810), BextH. Fl. Austr. VII. 281 (1878) p. p., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 590 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1746 (1902) p. p., Compreh. Catal. 591 (1913), F. v. Muerr. First Gensus 125 (1882), Sec. Census 211 (1889) p. p.

Endemisch in Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5904!

665. C. sexflorus R. Br. Prodr. 215 (1810). Nord-Australien: North Coast (R. Brown als Oyperus No. 29); Port Darwin (F. Scuurrtz No. 791).

666. C. mierocephalus R. Br. Prodr. 215 (1810).

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5902!

Nordwest-Australien: leg. Hucsan.

BextHam betrachtet die zwei letzteren Arten als Formen von (. sporobolus, sie scheinen jedoch, wie auch ©. B. CrArke (in Schedis) betont, beide von dieser Art spezifisch verschieden zu sein.

667. C. Zollingeri STEUD.

STEUD. in Zolling. Syst. Verz. II. 62 (1854), Syn. Pl. Glum. II. 17 (1855), BoEck. in Linnaea XXXVI. 352 (1869—70), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 613 (1893).

C. tenwiculmis BoEcK. in Linnaea XXXVI. 286 (1869—70) non in Flora LXII. 554 (1879).

C. rotundus var. carinalis BENTH. Fl. Austr. VII. 280 (1878), F. M. Bat. Compreh. Catal. 589 (1913).

C. rotundus var. carinatus F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 589 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1745 (1902).

C. lucidulus C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 99 (1884), XXV. 80 (1888) non KLEm.

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Asien, Queensland. Nordost-Queensland: Picnie Hill in der Nähe der Mündung des Russell River (Douis, 1. 1910), eine sehr grosse, laxe Form; Rockingham Bay (Daurachy).

668. C. stenostachyus BETH.

BEnTH. Fl. Austr. VII. 280 (1878), F. v. Muerr. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 614 (1893).

Geogr. Verbreitung: West Australia (Drunmonn No. 936, 335). In Öst-Indien var. indicus Ges OnAnrse 1b

Steht dem C. Zongus L. ziemlich nahe.

669. C. rotundus L.

L. Spec. pl. 45 (1753), BoEck. in Linnaea XXXVI. 283 (1869—70), in Flora LVII. 84 (1875), F. v. MuveLL. Fragm. VII. 269 (1874), IX. 53 (1875), XII. 25 (1882), Pl. North-West. Austr. 12 (1881), First Gensus 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 279 (1878) excel. var. et p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 589 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1745 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 211 fig. 363 (1906), Compreh. Catal. 589 (1913) alle excl. var., ©. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 292 (1883), XXI. 167 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 615 (1893), TArE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 182, 263 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 449 (1893), J. H. Maı. in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. Nr. 272 p.1 cum tab. (1898), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 724 (1904), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306, 439 (1903), XXIX. 176 (1904), XXX. 84 (1905), EwarT Weeds Victor. 62 cum tab. (1909).

C. hexastachyus RoTTB. Descr. et Icon. 28 t. 14 fig. 2 (1773).

Geogr. Verbreitung: wärmere Gebiete der ganzen Erde, in Australien angeblich in allen Staaten, aber nicht auf Tasmanien.

Eine sehr veränderliche Pflanze, deren Extremformen jedoch durch eine Zahl von stufenweisen Übergängen (nicht selten auf einem und demselben Standorte) verbunden sind, so dass es schwer fällt, aus der Unzahl der mitunter höchst auffallenden Formen gut umgrenzte Varietäten herauszugreifen. Auch

413

die sonderbare var. centiflora C. B. Crarke mit bis 10 cm (!) langen, circa 118blütigen Ährchen ist stufen- weise mit dem Typus verbunden. Die in Queensland häufigste Form entspricht meist der var. Amaliae C. B. CrAREE in Journ. Linn. Soc. XXI. 171 (1884) excl. plant. vietor. (»rhizomate squamoso; foliis saepe brevibus; umbella simplice contracta, sublaterali; involucri bracteis breviusculis, umbellam superantibus; spiculis sublucide brunneo-rubris«). Typisch ausgebildet ist diese Varietät recht auffallend, ihre Grenze gegen den Typus ist jedoch unscharf. Im folgenden ist durch a) die var. typicus und durch b) die var. Amaliae bezeichnet.

Queensland: Rockhampton (Am. Dietrich, sehr zahlreiche Exemplare, so z. B. n. Nr. 712, a und a-b; n. Nr. 631, b; Nr. 2161, b; Nr. 2249, b; Nr. 1320, b; Nr. 1860 (n. Nr. 630), b; Nr. 676 (n. Nr. 625), dem Typus näher; Nr. 991, dem Typus näher); Grasflächen bei Winton (Dom, Ill. 1910), a; bei Hu- ghenden in der Richtung gegen Table Mt. (Doms, II. 1910), a; Mount Remarkable bei Pentland (Doumin, III. 1910), b; Port Molle (Jomn Mac GirrLıvray, XI. 1847, Voyage of Rattlesnake, Bot. Nr. 177), b.

N. S. Wales: Sırser Agrostotheca Nr. 109, a; Darling River (Datzachy u. Goopwin), a; Paramatta (R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5891), a.

670. C. stoloniferus Rrrz.

ReETz. Observ. IV. 10 (1786), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 286 (1883), XXI. 172 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 615 (1893).

©. littoralis R. Br. Prodr. 216 (1810).

C. tuberosus BoJERr Hort. Maurit. 379 (1837).

C. bulboso-stoloniferus STEUD. in Zolling. Syst. Verz. II. 62 (1854), Syn. Pl. Glum. II. 18 (1855).

©. conjunctus StEuD. Syn. Pl. Glum. II. 18 (1855).

C. lamprocarpus BoEcK. in Linnaea XXXV. 490 (1867—68).

Geogr. Verbreitung: Seeküste von Mauritius, tropisch Asien (inel. Malaya), China, Australien (Nord-Australien, Queensland).

Nord-Australien: North Coast, R. Brown, Iter australiense 1802—05 Nr. 5892 ©. littoralis !

Queensland: Küste bei Yarraba (Domm, I. 1910).

671. C. vietoriensis GC. B. CzarkeE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 12 (1908). C. rotundus var. Amaliae C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 171 (1884) quoad plant. victor.

Vietoria: Murray River (F. v. Muerter, von BENTHAMm als (©. rotundus bezeichnet).

672. C. Andrewsii C. B. ÜLarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 12 (1908). C. subulatus var. confertus BEntH. Fl. Austr. VII. 281 (1878) p.p.

South Australia: Lake Eyre (Anprews).

673. C. disruptus C. B. Crarke ın Kew Bull. Add. Ser. VIII. 12 (1908).

South Australia: Mac DousAL-STUARTS journey of 1859 to the interior of Australia. N. S. Wales: ohne nähere Standortsangabe (MrrcHerz Nr. 24, Herb. Brit. Mus.); Darling River (DAtLachyY).

674. C. tuberosus RorTre.

RortB. Descer. et Icon. 28 t.7 fig. 1 (1773), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 616 (1893).

C. Pangorei Rerz. Observ. IV. 10 (1786) non RorrB. nec Roxep.

©. tenuiflorus Roxp. Fl. Ind. I. 199 (1820) non JAaca.

C. procerulus et Retziü NEEsS in Wight Contrib. 82 (1834).

C. Roestelii KuntH Enumer. II. 58 (1837).

C. lucidulus KLEIN ex Link Jahrb. III. 86 (1820), F. M. Baır. First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 60 (1886), Queensl. Fl. VI. 1745 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913) non C. B. CLARKE.

C. mitis Steup. Syn. Pl. Glum. II. 316 (1855).

C. longus BAKER Fl. Maurit. 411 (1877) non L.

Geogr. Verbreitung: Mauritius, Ost-Indien, Ceylon, Australien. Nordwest-Australien: Cygnet Bay (A. CunsıneHam, 1821, Capt. King’s 3rd Voyage of Survey). Nord-Australien: Arnhem Land (F. v. MuELLER). Queensland: Wide Bay (Bıpwirr); ohne nähere Standortsangabe (MırcHELL). Bibliotheca botanica. Heft 85. 55

434

675. C. bifax C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 13 (1908).

©. rotundus var. pallidus BENTH. Fl. Austr. VII. 280 (1878) p. p.

©. esculentus F. v. MUELL. Sec. Census 211 (1889).

Queensland: Tambo (Wurn).

»This is the plant, the only foundation, for the existence in Australia of ©. venustus L., as I erro- neously put in Journ. Linn. Soc. XXI. 178, 180 (1884) following Bentuam’s Fl. Austral.s (C. B. CLARKE in Schedis).

676. C. bulbosus Vaur.

Vaur Enumer. Il. 342 (1806), BoEck. in Linnaea XXXVI. 300 (1869—70), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 175 t. 2 fig. 17, 18 (1884) excl. var. 3, in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 611 (1893), Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 268 (1912).

©. jeminicus Retz. Observ. IV. 11 (1786).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Asien, Australien.

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton und Yule River (E. Cnemenr); die getrockneten Knollen dieser bei den Eingeborenen als »Nalgoo« bekannten und als Nahrung verwendeten Pflanze sind bis 1,5 cm lang und S mm breit, eiförmig und spitz.

South Australia: Mount Lyndhurst (Max Kocn als C. rotundus; »Aboriginal names: »Kud- namurra», »Ala«, »Kootha«; Bulb. »Yoneer« or »Th’araka« by Beltana Blacks; also »Wurta«. Aborigines eat the bulbs«); Alice Springs (Gitzs).

Queensland: Brisbane River (F. v. MuELLEr).

677. C. articeulatus L.

L. Spec. pl. 44 (1753), BoEck. in Linnaea XXXVI. 274 (1869—70), BenrtH. Fl. Austr. VII. 278 (1878), F. v. MuELt. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 291 (1883), XXI. 155 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 611 (1893).

©. gymnos SCHULT. Mant. II. 97 (1824).

©. diphyllus BENTH. Fl. Austr. VII. 279 (1878) p. p., F. v. Mueır. First Census 125 (1882) p. p., non RETZz.

©. corymbosus F. v. MuUELL. Sec. Census 211 (1889) p. p., non RoTTB.

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären.

Nord-Australien: Port Essington (Armsrrone No. 568 und ohne Nummer; zwei Bogen, der eine von Brxtuam als C. articulatus, der andere als CO. diphyllus bestimmt; der zweite Standort von C. diphyllus bei Bentuam gehört zu C. dactylotes).

678. C. seariosus R. Br.

R. Br. Prodr. 216 (1810), Bent#. Fl. Austr. VII. 280 (1878) sub C. rotundo v. pallido in nota, C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 159 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 612 (1893).

©. pertenuis Roxe. Fl. Ind. I. 198 (1820).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Nord-Australien, Queensland.

Nord-Australien: North Coast (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5893); Carpentaria (R. Brown Nr. 5894).

Queensland: East Coast (R. Brown No. 5895).

679. C. exaltatus Rerz.

ReErz. Observ. V. 11 (1789), BoEck. in Linnaea XXXVI. 319 (1869—70), in Flora LVIII. 84 (1875), F. v. MuELL. Fragm. VII. 263 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BEntH. Fl Austr. VII 285 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 591 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1748 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 186 (1884), in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 617 (1893), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 182, 263 (1890), TURNER in Proc. Linn. Soc. N.S. Wales XXVIIl. 306, 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 84 (1905).

C. venustus R. Br. Prodr. 217 (1810).

C. alopecuroides Rox». Fl. Ind. I. 208 (1820).

Papyrus venustus SCHRAD. in Mart. Fl. Brasil. II. 1, p. 59 (1842) in nota, non NEES.

COyperus oryzeticold STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 37 (1855).

Geogr. Verbreitung: Tropen und Subtropen beider Hemisphären. In Australien bis auf West Australia und Tasmanien.

1355

Queensland: Logan River (Doum, II. 1910); Goodna (C. T. Warte, IV. 1910, in herb. meo); Rockhampton (A. Drerrıcr No. 1843); Port Mackay (A. Dırrrıcn No. 2596 [= n. No. 660], No. 2592); Lake Elphinstone (A. Drerkıcr Nr. 1649 [—n. No. 637]), BoECKELER als C. alopecuroides var. 8. digynus BoEck., cf. Linnaea XXXVI. 322, 1869—70).

b) var. dives C. B. Crarke in Journ. Linn. Soc. XXI. 187 (1884).

C. dives DeLıte Fl. Egypt. 149 t. 4 fig. 3 (1813).

Queensland: Rockhampton (A. DrerkıcH, ohne Nummer).

C. B. CLARke führt als Synonym dieser äusserst charakteristischen Varietät den ©. alopecuroides BoEcK. in Linnaea XXXVI. 322 (1869—70) an; die unter diesem Namen herausgegebene, von A. DIETRICH ge- sammelte Pflanze gehört jedoch dem Typus der Art an. Es ist aber nicht ausgeschlossen, dass unter derselben Nummer sowohl die typische Form als auch die var. dives vermischt vorkommen.

680. C. digitatus Roxe.

Roxe. Fl. Ind. I. 205 (1820), F. v. MuELL. Sec. Census 211 (1889), C. B. CLArkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 618 (1893), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1748 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913). i ©. auricomus SIEB. in SPRENG. Syst. I. 230 (1825), F. v. Muert. Fragm. VIII. 263 (1874), First Census 125 (1882), BENTH. Fl. Austr. VII. 286 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 591 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890). C. venustus NEES in Wight Contrib. 86 (1834), KuntH Enumer. II. 68 (1837), BoEck. in Linnaea XXXVI. 316 (1869 -70) non R. Br.

Papyrus venustus NEEs in Linnaea X. 138 (1836) non SCHRAD.

Cyperus tuberiferus SCHRAD. ex STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 41 (1855).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären. In Australien bisher nur in Queensland gefunden.

Queensland: Harveys Creek und bei Yarraba (Domm, I. 1910); Kings Creek (Bowman).

681. C. laetus C. B. CLarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 9 (1908). C. alterniflorus BENTH. F]. Austr. VII. 275 (1878) p. p., non R. Br.

Australien, ohne nähere Standortsangabe (C. B. CLarke l. c., n. v.).

168. Mariscus VAnr. 681. M. paniceus Vaart.

VAaHtL Enumer. II. 373 (1806) p. p., C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 620 (1893).

Kyllinga panicea RoTTB. Descer. et Icon. 15 t. 4 fig. 1 (1773).

Mariscus Wallichianus Kuntu Enumer. II. 117 (1837).

M. Pullu StEupD. Syn. Pl. Glum. II. 66 (1855).

Cyperus umbellatus var. panicea C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XX. 296 (1883), XXI. 201 (1884).

Geogr. Verbreitung: Mauritius, tropisches Süd-Asien (Ost-Indien, Ceylon, Java), Queensland. Daselbst nur

b) var. queenslandieus v.n.

Excellit braeteis involucrantibus plus numerosis, radiis interdum subelongatis, usque 2 cm longis, glumis prominule nervosis, spiculis unifloris sed quam in typo subminoribus.

Nord-Queensland: Mungana im Chillagoe-Distrikte (Domm, II. 1910).

Das Vorkommen des M. paniceus in Australien ist sehr interessant, da seine nächsten Standorte auf Java liegen. Die australische Form stimmt in allen wesentlichen Merkmalen mit dem M. paniceus überein; meine Exemplare sind grazil, die Halme kaum 25 em hoch, die Ähren sind dicht, schmal und streng zylindrisch. Zu dem auch in Polynesien heimischen M. cyperinus steht unsere Pflanze in keiner Beziehung, denn sie besitzt ein langkriechendes Rhizom, einblütige Ährchen ete., während der M. cyperinus schon auf den ersten Blick durch die viel mächtiger entwickelten Involucralbrakteen und die bedeutend breiteren Ähren sowie ausserdem durch das stark verkürzte (nicht kriechende) Rhizom und die zweiblütigen Ährchen leicht zu unterscheiden ist.

a A

682. M. congestus C. B. Cnarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 103 (1908).

©. congestus Vanı Enumer. Il. 350 (1806), F. v. Muerı. Fragm. VIII. 269 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec, Census 211 (1889), Bexrn. Fl. Austr. VII. 280 (1878), F. M. Baıt., Syn. Queensl. Fl. 590 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1745 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 449 (1893), J. H. Mai. in Proe. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XNIN. 724 (1904).

Geogr. Verbreitung: Queensland (ex F. v. Murtver), N. S. Wales, Norfolk Island, West Australia.

In West-Australien wurde diese Art in neuerer Zeit auch von L. Diers (Nr. 2719) und Cecıv ANDREWS (Ülaremont near Perth, II. 1902, Fl. of West-Austr. 15 Goll. No. 1119; Albany, XII. 1902, No. 1118)

gesammelt.

683. M. Dietrichiae C. B. Ürark& in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 20, 104 (1908) s. ampl. Uyperus Dietrichiae BoECK. in Flora LVIII. 87 (1875) s. ampl.

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales. Zerfällt in drei charakteristische Unterarten:

A. Subsp. eu-Dietrichiae.

Cyperus vel Mariscus Dietrichiae s. str.

Cyperus trichostachys BENTH. Fl. Austr. VII. 287 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 592 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1749 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913).

Robuste Form mit dreikantigen hohen Halmen, grosser und zusammengesetzter Infloreszenz, aber

mit ziemlich kurzen Ährchen. Queensland: Port Mackay (Am. Dierricn No. 2589 und n. No. 626, 607).

B. Subsp. Bowmanii.

Cyperus Bowmanni F. v. MuELL. ex BENTH. Fl. Austr. VII. 287 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 592 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1749 (1902) (Bowmani), Compreh. Catal. 591 (1913), F. v. MueLı. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889) (Bowmanii), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 450 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 84 (1905) (Bowmanii).

Mariscus Bowmanii C. B. CLARKE Kew Bull. Add. Ser. VIII. 20, 104 (1908).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Brisbane River (F.M. Baıtey); Moreton Bay (LeıchHArpr); Herbert Greek (Bowman)

Eine sehr zarte Pflanze mit weichen Halmen.

C. Subsp. brevibracteatus subsp. n.

Mariscus brevibracteatus Dom. coll.

(Quoad robustitatem intermedia; culmi valde elati, rigidiusceuli, subrobusti; inflorescentia ampla, decomposita; bdracteae involucrantes parum numerosae, pro more tantum 2, planae, foliaceae, inflorescentia haud vel parum longiores; radii elongati usque 1 dm longi sed nonnulli fere duplo breviores, spicas densas, breves latasque, latitudine haud vel parum longiores gerentes; spiculae pertenues, fractuoso-flexuosae, elongatae, circa 10—13 mm longae, divaricatae vel subrefractae, brunneo-flavescentes.

Abbildung: Textfig. 100.

Queensland: am Fusse des Mount Remarkable bei Pentland (Donin, III. 1910).

Diese drei Unterarten könnten eventuell auch als nahe verwandte Arten aufgefasst werden, von denen die zwei ersten bereits durch die mehrmals längeren Involucralbrakteen von der.dritten zu unter- scheiden wären. Die Subsp. drevibracteatus steht in der Tracht dem M. eu-Dietrichiae näher als dem M. Bowmanii, ihre Halme sind jedoch graziler, die Ährehen bedeutend länger, gebrochen gekniet und am Ende der grazilen und langen Doldenzweige in dichte, aber kurze Ähren angeordnet.

684. M. flabelliformis H. B. & K. Nov. Gen. I. 215 (1815).

Cyperus subulatus NEEs in Flora XI. 335 (1828) non NEES in Linnaea IX. 285 (1834) nec R. Br.

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären.

N. S. Wales: Sıeser Agrostotheca No. 145 (specimen incompletum!).

685. M. acutus C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 19, 104 (1908).

Cyperus acutus R. Br. Prodr. 217 (1810), cf. BEnTH. Fl. Austr. VII. 284 (1878) in nota.

N.S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5885 (. acutus!).

47

686. M. eyperoides n. comb, Scirpus cyperoides L. Mant. II. 181 (1771). Mariscus umbellatus VauL Enumer. II. 376 (1806) p. p.

Kyllinga umbellata Roxs. Fl. Ind. I. 182 (1820). Mariscus Sieberianus NEES in Linnaea IX. 286 (1834), C. B. CrARkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 622 (1893).

Ge ee]

Fig. 100. Mariseus brevibraeteatus Don. nach Exemplaren vom Mount Remarkable. (Verkl.)

Cyperus umbellatus Mıq. in Ann. Mus. Lugd. Bat. II. 142 (1865—66), F. v. Muerr. Fragm. VII. 267 (1874), IX, 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), Bentu. Fl. Austr. VII. 289 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 593 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1750 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 213 fig. 364 (1906), Compreh. Catal. 591 (1913).

Cyperus ovularis BoEcK. in Linnaea XXXVI. 376 (1869—70) p. p.

C. Steudelianus BoEcK. in Engl. Bot. Jahrb. V. 91 (1884).

4358 0

Geogr. Verbreitung: Tropen der alten Welt.

Queensland: Tambourine Mountains (Doxuimms, III. 1910); Brisbane River (F. v. Murvrer, 1848); Rockhampton (A. Dierrıcn No. 1786, Bowman); Port Mackay (A. Dirtrıicn No. 544); bei Harveys Creek (Doms, XI. 1909): bei Yarraba (Dom, I. 1910). Herberts Creek (Bowman, von BentHuam Fl. Austr. VI. 289 (1878) als ©. umbellatus var. laxiflora beschrieben).

N.S. Wales: Glarence River (BECKLER).

Australien: ohne nähere Standortsangabe (VERREAUX 1846 No. 173).

b) var. capitatus v.n.

Excellit spieis numerosis, brevibus, sessilibus, in fasciculum condensatis; bracteis involucrantibus numerosis, latis, rigidis, longissimis.

Nordost-Queensland: bei Harveys Greek, am Bache (Don, I. 1910).

Habitu M. pietum Ners revocat, sed spiculae nuces 2 exhibent.

Eine Varietät, die der var. bengalensis GC. B. ULARKE vom M. cyperinus VaHuL analog ist.

687. M. laevis R. Br. Prodr. 218 (1810).

Cyperus leiocaulon BENTH. Fl. Austr. VII. 287 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 592 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1749 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913), F. v. MuveLr. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889) („leiocaulis“), MoorE Handh. Fl. N. S. Wales 450 (1893).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales.

Queensland: Rockhampton (O’SHanksy).

N.S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5925 M. laevis!); Richmond (Woots).

688. M. scaber R. Br. Prodr. 218 (1810).

Cyperus scaber BENTH. Fl. Austr. VII. 228 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 592 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1750 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913), F. v. MueLr. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5926 M. scaber!

Queensland: am Russell River, in der Nähe seiner Mündung, mit M. decompositus (Domis, 1. 1910); bei Cairns, auf Sand (Domm, XII. 1909); Perey Island (WaArrer); Rockingham Bay (DarzAchy).

689. M. laevigatus Hook. u. Arn. Bot. Beech Voy. 72 (1841).

Cyperus Seemannianus BoEcK. in Linnaea XXXVI. 390 (1869 —70).

Cyperus tetracarpus BoEck. in Flora LVIII. 88 (1875).

Geogr. Verbreitung: Polynesien, (Jueensland.

Queensland: Port Mackay (Am. Dietrich n. No. 649, Original von (. tetracarpus BoEcKk.).

6930. M. xerophilus n. sp.

Perennis, densissime caespitosus, basi dura vaginis rigidiusculis, brunneis dense involucrata; culmi graciles, strieti, trigoni, laeves, circa 3 dm alti vel humiliores, tantum basi foliati; fola numerosissima, pallide virescentia, erecta, longissima, eulmos longe superantia, perangusta, arcte conduplicata raro cana- lieulato-subaperta, subjuncea, rigidiuscula, glabra et tantum marginibus scaberula; inflorescentia lateralis, e spieis circa 4—7, parvis et sape 2 longius pedunculatis (peduneulis longissimis eirca 15 mm longis) caeteris breyiter pedunculatis vel subsessilibus constans, interdum omnino conglobata; dracteae involuerantes 2 foliis simillimae, longissimae (usque 30 cm longae), infra erectae insuper curvatae; spicae pallidae, flavescenti- virides, fere ad umbellas redactae, circa 12—15 mm longae et longitudine breviores, densiusculae, multi- spiculatae; spiculae sessiles, divaricatae, 5—7.5 mm longae, anguste lineares, glabrae, 5- vel pluriflorae; glumae tenues, margine angusto scariosae, imbricatae, infimis vacuis brevibus neglectis circa 2.75 mm vel paulo plus longae, subacutae vel obtusiusculae, interdum sub apice obtuso, scarioso minute apiculatae, vetustae haud raro insuper eroso-denticulatae, conspicue nervoso-striatae; stamina 2; antherae perangustae,

—ı 24397

lineares, circa 1.15 mm longae; stylus trifidus: rami tenues, lineares, stylı parte indivisa longiores; nux fusca, gluma fere tertia parte brevior, 1.75—1.85 mm longa, anguste lineari-trigona, apiculata, diametro transversali tantum circa 0.25 mm lata, laevis, subnitida; cellulae extimae ope mieroscopii quoque obscurae, sed nux tota superficie dense granulata.

Abbildung: Textfig. 101.

\ Bun,

"zZ

yl Hu

Fig. 101. Mariseus xerophilus Don. nach Exemplaren von Cloncurry. (Verkl.)

West-Queensland: dürre Hügel bei Cloncurry (Doms, II. 1910). Bereits durch die Tracht sehr auffallend und von allen australischen Mariscus-Arten leicht zu unterscheiden. Eine xerophile Art.

691. M. aridicolus n. sp. Praecedenti affınis; perennis, dense caespitosus, basi vaginis rigidis involucrata induratus; culmi graciles (sed quam in M. xerophilo robustiores), trigoni, glabri laevesque usque 5 dm alti; folia elongata,

Aa

glabra, rigidiuseula, eulmis haud vel vix longiora, plurima canaliculato-aperta, angusta sed quam in specie praecedente latiora, saepe 2 mm lata, margine scabra, apice capillari-acuminata scabra; umbella terminalis plerumque deeomposita; radıı eirca 5 elongati, 2.5—6 cm longi, apice haud raro sub spica terminali spicas brevius peduneulatas laterales et pluriores gerentes; radius umbellae centralis abbreviatus vel fere nullus eodem modo spiecam terminalem et nonnullas laterales, plerumque subreflexas gerens; spicae pallidae, densae, breves, subglobosae fere ad capitula redactae; bracteae involucrantes pluriores sed pro more tantum unica elongata et umbella multoties longiore; spiculae divaricatae, circa 5 mm longae, anguste lineares, glabrae, paueitlorae; glumae laxiuscule imbricatae, nucigerae circa 3, eirciter 2.5—3 mm longae sed quam in specie praecedente angustiores, conspiecue nervoso-striatae, subacutae, margine angusto scariosae; stamina 2; stylus trifidus, sed styli parte indivisa perbrevi, ramis longissimis; nux lineari-trigona, longe rostrata, sine rostro usque 2.75 mm longa, pallidior; cellulae extimae minimae, ope microscopii conspicuae, rotundo-hexagonae.

West-Queensland: dürre, grasige Hügel bei Gloncurry (Dom, Il. 1910). M. xerophilo certe valde affinis, sed differt statura robustiore, inflorescentia terminali, decomposita, radiis elongatis, glumis angustioribus, nuce multo longiore, cellulis extimis rotundo-hexagonis etc.

692. M. pennatus n. comb.

Cyperus pennatus Lam. Illustr. I. 144 (1791), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXI. 194 (1884). Cyperus canescens VAHL Enumer. II. 355 (1806). Mariscus albescens GAUDICH. in Freyc. Voy. Bot. 415 (1826), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 623 (1893).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Asien, Malaya; Polynesien. In Australien nur

b) var. ventricosus.

Cyperus ventricosus R. BR. Prodr. 217 (1810).

C. pennatus F. v. MurLL. Fragm. VII. 263 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. CGensus 211 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 284 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 591 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1747 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913).

Nord-Australien: Springs of the Upper Victoria River (F. v. Murrrer, I. 1856); Fitzmaurice River (F. v. Muerrer); Port Darwin (F. Scaurtz No. 159); North Coast (R. Brown).

Queensland: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5887 C. ventricosus!; Chillagoe, am Bache (Domin, II. 1910), forma spieulis longioribus usque 9floris; bei Yarraba (Domm, I. 1910); bei Cairns (Domm, XII. 1909); Percy Isle (A. CunnincHam, V. 1821, Capt. King’s 4 Voyage of Survey); Port Denison (Fırzaran); Port Molle, dried up swamps (Josn Mac GizLıvray, XI. 1847, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 196); Rockhampton (Taozer).

693. M. Armstrongii C. B. Cnarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 17, 103 (1908). Cyperus Armstrongii BENTH. Fl. Austr. VII. 289 (1878) excl. pl. queensl., non F. M. Baır.

Nord-Australien: Port Essington (Armstrong); Port Darwin (F. Scuurtz No. 731).

694. M. decompositus R. Br. Prodr. 218 (1810).

Cyperus decompositus F. v. MueLt. Fragm. VIII. 267 (1874), XII. 25 (1882), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 288 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 592 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1750 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

(Jueensland: in der Nähe der Mündung des Russell River (Douın, I. 1919); Endeavour River (A. CunsineHAam, VII. 1820, Capt. King’s 3” Voyage of Survey No. 141).

695. M. eonicus R. Br. Prodr. 218 (1810).

Cyperus conicus BoEcK. in Linnaea XXXVIII. 371 (1874), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 268 (1874), IX. 53 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 290 (1878) excel. var., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 593 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1751 (1902) exel. var., Compreh. Catal. 591 excl. var., fig. 572 (1913), TEPPER in Botan. Centralbl. LIV. 261 (1893).

441

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, West Australia.

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5928 M. conicus!; Port Darwin (F. Schurtz No. 603, 709, 869).

Queensland: zwischen Chillagoe und Pentland (Donmw HI. 1910); Savannenwälder bei Pentland (Domm, III. 1910); Barcoo Downs (Bırcn); Port Curtis (Joan Mac Giruivrav, XI. 1847, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 129).

West Australia: Murchison River (OÖLDFIELD).

696. M. ramosus n. sp.

Affinis M. conico; perennis; culmi basi duri, incrassati sed haud conspicue bulbosi, rigidi, ima basi excepta nudi, humiliores tantum circa 2—4 dm alti, acute triquetri sed laeves; folia fere omnia ad cul- morum basin rosulatim conferta, rigida, glabra, margine serrulato-scabra vel interdum fere laevia, subtus glauca, carinata, plana, latissima, circa 7 mm lata; dracteae involucrantes numerosae, usque 2 dm longae, carinatae, latae, basi foliis culmeis vix angustiores; capitula ovoideo-globularia, minora, eirca 6—-7 mm jonga, densa (sed haud ita arcte compacta ut in M. conico), in radiis (capitulis additis) circa 6 cm longis racemoso-spicata vel subpaniculata, divaricata et distineta; nux oblongo-ovoidea, triquetra, 1.75 mm longa.

Nord-Australien: Sweers Island (Henne); Gulf of Garpentaria (Henne).

Species certe distineta, ab affıni M. conico jam statura robustiore, foliis latioribus, brevioribus, rosulatis, eulmis acute triquetris, bracteis involuerantibus latioribus, capitulis distinetis, remotiusculis nee confluentibus facile distinguenda.

BentHam führt diese Art als ©. conicus var. ramosus (Fl. Austr. VII. 290 [1878], vergl. auch F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1751 [1902], Compreh. Catal. 591, 1913) an, wenigstens was die nordaustralische Pflanze anbelangt. Dieselbe Form wurde angeblich von Fırzaran in Queensland (Port Denison) gesammelt, doch habe ich das diesbezügliche Exemplar nicht gesehen.

Dem M. conicus und ramosus scheint der O. glaucinus Borex. in Flora LVIII. 89 (1875) (Queens- land: Port Mackay, A. Dierrıcn) nahe verwandt zu sein; diese mir nur der Diagnose nach bekannte Pflanze wäre somit als M. glaucinus n. comb. zu bezeichnen.

697. M. holoschoenus C. B. CrLarke in Kew Bull. Add. Ser. VII. 19, 104 (1908).

Cyperus Holoschoenus R. BR. Prodr. 215 (1810), F. v. Murrr. Fragm. I. 200 (1859), VII. 262 (1874), in Landsbor. Ex- plor. Austr. 122, First Census 125 (1882), Sec. Census 210 (1889), BExtH. Fl. Austr. VII. 273 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 587 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1741 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, South Australia.

Nord-Australien: North Coast (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5901 ©. Holoschoenus!); Upper Vietoria River (F. v. Mverver); Arnhem Land (F. v. MueLtEr).

Queensland: zwischen Norman und Gilbert River (GuLLıvEr).

698. M. carinatus C. B. Orarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 19, 104 (1908).

Cyperus carinatus R. Br. Prodr. 216 (1810) non BEnTH. nec F. M. Baur. etc.

Nord-Australien: Sweers Island (Hesse, von Bentuam als (©. sporobolus bestimmt). C. B. Crarke äussert sich über diese Art in Schedis: »the plant is near M. holoschoenus, not near M. fulvus

or its varieties.« Was Turner (Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 306 (1903), XXX. 84 [1905]) unter ©. carinatus versteht, ist mir unbekannt; es ist dies aber keinesfalls der M. carinatus C. B. OLARkE.

699. M. alterniflorus C. B. Cxarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 18, 103 (1908).

Cyperus alterniflorus R. BR. Prodr. 216 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 275 (1878) et auct. fl. austral. p. p. Oyperus pictus STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 43 (1855) nec M. pictus NEES.

Bibliotheca botanica. Heft 85. 56

au

Nord-Australien oder Queensland: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5898 ©. alterni- florus! (Herb. Mus. Brit.).

West Australia: Swan River (Drummonp No. 75, 335), dieselbe Form.

Von M. carinatus ist diese Art vollkommen verschieden; das Original besitzt sehr breite und ver- längerte Blätter, sehr robuste und wirklich scharf dreikantige Halme sowie eine sehr grosse, reiche, bei- nahe zusammengedrängte Infloreszenz mit grossen vielblütigen Ahrchen und sehr lockeren, entfernten Spelzen. Die Involueralblätter sind äusserst verlängert, viele dm lang. Nach der Ausbildung der zarten Rhachis ist die Pflanze ein Mariseus.

700. M. sanguineofuseus C. B. Czarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 18 (1908).

Cyperus sanguineofuscus Hoor. f. Fl. Tasm. II. 80 t. 139 (1860).

Cyperus lucidus F. v. Muerr. Fragm. VIII. 270 (1874) p. p., First Census 125 (1882) et Sec. Census 211 (1889) p. p., BEnTH. Fl. Austr. VII. 283 (1878) p. p. max., F. M. Bam. Syn. Queensl. Fl. 590 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1747 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913), alle p. p. max., non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Ost-Australien (Queensland, N. S. Wales, Victoria), Tasmanien. Süd-Queensland: Moreton Bay (OLDrFIELD).

N.S. Wales: Banks of the Hastings River (C. Moore).

Vietoria: Wendu Vale (RoBErTson).

Tasmanien: stationibus diversis (Gunn); New Norfolk (Hooker, XI. 1840).

701. M. lueidus C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VII. 18 (1908). Cyperus lucidus R. Br. Prodr. 218 (1810) non BENTH. nec F. v. Murrr. nec F. M. Baur. N. S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5884 0. lueidus!).

702. M. haematodes C. B. Crarkz in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 18 (1908).

Cyperus haematodes EnnL. Prodr. Fl. Norf. 22 (1839), Bentn. Fl. Austr. VII. 285 (1878), F. v. Muetr. Fragm. IX. 54 (1875), First Gensus 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), J. H. MA. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 724 (1904).

Cyperus congestus (forma gigantea) F. v. MurrL. Fragm. VIII. 269 (1874) non VAnHL.

C. ferax BENnTH Fl. Austr. VII. 286 (1878) p. p. min., F. M. BaAıt. Syn. Queens]. Fl. 591 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1748 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913) alle p. p. min.

Geogr. Verbreitung: (ueensland, Lord Howe Island, Norfolk Island.

Queensland: Mount Elliott (Fırzaran, von BentHam als C. ferax angeführt).

Lord Howe Island: leg. MıLne, FuLvaGAR.

Australien: ohne nähere Standortsangabe (VErrREAUx 1846 No. 680).

703. M. Gunnii C. B. CLarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 18 (1908).

Cyperus Gunnü Hoox. f. Fl. Tasm. II. 80 t. 140 (1860), BentH. Fl. Austr. VII. 283 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 590 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1747 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913).

Cyperus compositus BOECK. in Linnaea XXXVI. 333 (1869—70) non R. Br.

Cyperus lucidus F. v. Murrr. Fragm. VII. 270 (1874) p. p., IX. 53 (1875) p. p., First Census 125 (1882) et Sec. Census 211 (1889) p. p., verosimiliter Tare Handb. Fl. Extratr. South. Austr. 182, 263 (1890).

Cyperus nodulosus F. v. MuELL. ex BENTH. Fl. Austr. VII. 283 (1878) nomen.

Cyperus lucidus var. Gunnii MoorE Handk. Fl. N. S. Wales 449 (1893).

Geogr. Verbreitung: angeblich in allen Staaten Australiens bis auf West Australia, auch auf Tasmanien.

a) var. typieus (— 0. Gunnü Hook. f.).

Queensland: Barcoo Downs (Bırcn).

N. S. Wales: New England (C. Stuart); Liverpool Plains (GC. Moore).

Vietoria: stationibus diversis (READER, ROBERTSON, ÖLDFIELD).

South Australia: Mount Lyndhurst (Max Koch, IX. 1898, South Australian Plants No. 391 als ©. alterniflorus).

Tasmanien: leg. Gunn.

_— 143

b) var. Novae-Hollandiae.

Cyperus Novae Hollandiae BoEck. in Linnaea XXXVI. 344 (1869—70), in Flora LVIII. 86 (1875), F. v. Muerr. Fragm. IX. 54 (1875), BEntH. Fl. Austr. VII. 282 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 590 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1746 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913).

Queensland: Rockhampton (Am. Dierrich n. No. 642, Original BosckELers 0. Novae Hollandiae) ; ibidem (Tuozer); Rockingham Bay (DarLachy).

704. M. rutilans C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 18 (1908).

Cyperus fulvus BEnTH. Fl. Austr. VII. 274 (1878) p. p. min., non R. Br.

Cyperus Gunnii BENTH. Fl. Austr. VII. 283 (1878) p. p. min., non Hook. f.

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales (Armidale [Parrorr|; Liverpool and Castlereagh River [C. Moork]), Vietoria (Rogerrson No. 561).

705. M. Cunninghamii C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 18 (1908).

Cyperus Gunnü BENTH. Fl. Austr. VII. 283 (1878) p. p. min., non Hook f.

Nordwest-Australien: Dampiers Archipelago (Warcorr); North-West Coast (A. CunsınGHam, Il. 1818, Capt. King’s 1% Voyage of Survey).

706. M. faseiculigerus n. comb.

Cyperus umbellatus var. fasciculigerus F. v. MuErr. in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 181 (1896).

Zentral-Australien: on rocky slopes of Mount Tate and in Stuart’s Pass (R. Tate, 1. c.).

F. v. MuELVER äussert sich |. ec. über diese bisher nur unvollkommen bekannte Art folgenderweise: »the spikes are shortened almost all to fascicles with a tendency to ramification, ...the radical and floral leaves (are) also narrower than usual, which is doubtless from the effect of desert clime.« R. TArE bemerkt dazu noch, dass die Pflanze »very viscid« sei. Meiner Ansicht nach handelt es sich um eine dem M. Cunninghamü verwandte Art; GC. B. CuArke hält sie für mit dieser vielleicht identisch, indem er in Schedis sagt: »from the nature of the bristly hairs on the involucral leaves, I think this may be the state of M. Ounninghamü before the spikelets have grown out.«

707. M. fulvus C. B. Cvarkre in Kew Bull. Add. Ser. VII. 18 (1908).

Cyperus fulvus R. Br. Prodr. 215 (1810), F. v. MuELL. Fragm. VIII. 268 (1874) p. p. max., First Census 125 (1882), Pl. Sharks Bay 23 (1883), Sec. Census 210 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 274 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 588 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1742 (1902), Compreh. Catal. 589 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 181, 263 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 181 (1896), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 448 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N.S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 176 (1904), XXX. 84 (1905).

Cyperus Sieberi KuntH Enumer. II. 96 (1837).

Der Formenkreis dieser in Australien endemischen und anscheinend viel besser als manche andere Mariscus-Arten charakterisierten Art ist höchst kritisch und dies um so eher, als auch der ‚hervorragende Kenner der Gyperaceen, Ü. B. CLArkE, in dieser Gruppe eine unliebsame Verwirrung verursachte, indem er den (. fulvus R. Br. zu Mariscus stellte, hingegen aber eine andere Pflanze, die meiner Ansicht nach spezifisch nicht abweicht, in der Gattung Cyperus als eine neue Art (CO. jweundus) beschrieben hat.

Der (. fulvus ist meist grazil, besitzt eine fast zwiebelartig verdickte harte Halmbasis und breite, rigide und oft kurze Blätter; seine Ährchen zeichnen sich durch lockere bis entfernte, sehr stumpfe, viel- nervige, ganz kurz stachelspitzige, meist schön gelblich gefärbte, zur Fruchtzeit etwas abstehende Spelzen aus. Sonst aber variieren die meisten Merkmale sehr beträchtlich und fast ein jedes Exemplar zeigt die verschiedenen Charaktere in einer anderen Kombination, was die Unterscheidung von Varietäten höchst erschwert. Das Originalexemplar R. Browns im Herbar. British Museum (Iter australiense 1802—05 No. 5905 C, fulvus!) hat glatte Halme, eine einfache Dolde und die Ährchen sind in ein diehtes Köpfchen zusammengedrängt. Bei den Formen aber, welche C. B. CnArke in Schedis als var. canescens und var. confusa unterscheidet, ist die Infloreszenz mehr oder minder, oft sogar sehr reich zusammengesetzt. Die Halme sind mitunter sehr scharf dreikantig, dabei entweder glatt oder an den Kanten schwach bis ziem- lich stark rauh. Dieses Merkmal eignet sich jedoch als Varietätscharakter nicht. Die Ährchen sind mit- unter kurz und wenigblütig, bei einigen Formen aber verlängert und vielblütig.

BR VD

Die var. eonfusus C. B. CLarke in sched. entspricht dem C. carinatus BentH. non R. Br. und zeichnet sich hauptsächlich durch die grösseren, mehrblütigen Ährehen und die reichere Infloreszenz aus.

Die var. jueundus m. (= (. jueundus GC. B. CLARKE n. sp. in schedis sed minime in Kew Bull. Add. Ser. VIIl. 3, 1908) zeichnet sich hauptsächlich durch die schmäleren und längeren Ährchen mit etwas dichteren Spelzen aus. Der betreffende Bogen (Queensland: Gracemere, O’Smanzsy, von BENTHAM als ©. alterniflorus R. Br. bezeichnet) ist von C. B. CnAarke eigenhändig als C. jucundus n. sp. bezeichnet, die Ptlanze entspricht jedoch durchaus nicht der Diagnose dieser (mir unbekannten) Art. Dies ist mir um so unverständlicher, als das einzige australische Exemplar des »C. jucundus GC. B. CLARKE n. sp.« von dem Autor selbst als »Type of species« bezeichnet wurde. In der Diagnose des (. jucundus (Tonkin, Banansa) sagt ULAaRkE vfoliis bracteis setaceis«, das Exemplar besitzt aber sehr breite (bis über 4 mm!) Blätter und Brakteen. Die Spelzen sind entfernt, stumpf und ganz kurz stachelspitzig, vielnervig, gelb- lich; die Halme sind oberwärts rauh.

Als var. canescens werden von C. B. CrarkE die Exemplare von Kings Creek (Bowman), Port Denison (FrrzaLan), Cape York (Jomn Mac Girrivray, XI. 1849, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 510), Port Mackay (A. Dierrich, n. No. 615, von BosckELEr als (©. Sieberi Kuntu bestimmt) bezeichnet.

Der var. confusa G. B. CLarke sollen die Exemplare von Richmond River (DAnper), Shoalwaters Gullies (GC. Moore), Tenterfield (C. Stuart), Graceme (O’SHAnzsy) angehören. Das Exemplar von Rock- hampton (A. Dierkıch, n. No. 710, BoEckELER als (©. Sieberi) bezeichnet UrLAarke einfach als M. fulvus.

Das von G. Carey im April 1804 bei Newcastle gesammelte Exemplar (Herb. British Museum) entspricht dem typischen C. fulvus R. Br.

Von meimen Exemplaren hat jenes von Mareeba sehr scharf dreikantige, an den Kanten rauhe Halme, rigide, breite Blätter, schwach zusammengesetzte Dolden und mittelgrosse Ährchen mit nicht sehr entfernten Spelzen. Bei Pentland sammelte ich eine besondere Form (culmis acute triquetris fere omnino laevibus, inflorescentia irregulariter composita, capitulis omnibus condensatis, pedunculis refractis), welche ich als var. densespiculatus bezeichne. Daselbst wuchs aber auch eine normale Form mit rauhen Halmen und zusammengesetzter Dolde.

Am Mount Remarkable bei Pentland sammelte ich eine Form, die vom Typus durch kleine, mit der Terminalähre vereinigte Seitenähren abweicht.

Auf den Sandhügeln der Dividing Range östlich von Jericho sammelte ich eine Form mit glatten Halmen und bedeutend grösseren, vielblütigen Ährchen, die als var. confusa bezeichnet werden kann.

Am Castle Hill bei Townsville fand ich eine Form, deren grazile Halme an den scharfen Kanten rauh sind, die aber eine einfache Dolde (wie das Original R. Browns) mit kleinen dichten Köpfchen und sehr entfernten Spelzen aufweist.

Der ©. carinatus R. Br. kommt dem M. fulvus var. canescens C. B. CrarkE ziemlich nahe und macht fast den Eindruck einer sehr robusten Varietät der letzteren Art. Allerdings wenn man die Original- exemplare von C. fulvus R. Br. und C. carinatus (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5899, Herh. British Mus.) vergleicht, so scheinen sie hinreichend verschieden zu sein.

Die ganze Gruppe ist auch dadurch merkwürdig, dass die generischen Charaktere bei einigen Formen obliteriert sind; so bleibt z. B. mitunter die Ährchenrhachis stehen, die Spelzen fallen ab usw. Somit nähert sich diese Gruppe sowie auch der M. rigidellus GC. B. CLarke der Gattung Cyperus, und es ist wohl in erster Reihe aus praktischen Gründen ratsam, Mariscus als Gattung beizubehalten, da eine scharfe Grenze kaum existiert.

708. M. angustatus CO. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VII. 19 (1908).

Cyperus angustatus R. BR. Prodr. 214 (1810), F. v. Mur. Fragm. IX. 54 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BoEck. in Linnaea XXXVIIl. 366 (1874), BETH. Fl. Austr. VII. 282 (1878), F. M. BAıL. Syn. Queensl. Fl. 590 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1746 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913).

Nord-Australien: Port Darwin (F. Schutz No. 259). Queensland: Kings Creek (Bowman); Rockingham Bay’ (DauuAchy). Hieher gehört vielleicht auch der »C, carinatus Bozcx,« von Port Mackay (A. Dietrich, n. No. 605, 629).

Mi O—

709. M. rigidellus C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 18 (1908). Cyperus gracilis var.? rigidella BEnTH. Fl. Austr. VII. 266 (1878) p.p. South Australia: Lake Eyre (Anprews No. 121, 122).'

Tribus II. Scirpeae. 169. Heleocharis R. Br.’

1. Subgen. Limnochloa.

710. H. plantaginoides n. comb.

Scirpus plantaginoides RoTTB. Descer. et Icon. 45 t. 15 fig. 2 (1773).

Scirpus plantagineus Retz. Observ. V. 14 (1789).

Heleocharis plantaginea R. BR. Prodr. 224 (1810) in nota, BEntH. Fl. Austr. VII. 292 (1878) in nota, C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 625 (1893), in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 105 (1908).

Heleocharis tumida ScHutr. Mant. II. 85 (1824).

Geogr. Verbreitung: Tropen der alten Welt. Queensland: Brisbane River (F. M. Baırey).

711. H. tuberosa Scaurr.

ScHutT. Man. II. 86 (1824), StEuD. Syn. Pl. Glum. II. 82 (1855).

Scirpus tuberosus RoxB. Hort. Beng. 6 (1814), Pl. Corom. III. 25 t. 231 (1819).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, (Jueensland.

Queensland: bei Rockhampton (A. THozEr, in herb. De Canporte, teste C. B. OLARKE!).

712. H. sphacelata R. Br.

R. Br. Prodr. 224 (1810), F. v. MuErL. Fragm. VI. 94 (1867), VII. 239 (1874), XII. 25 (1882), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BoEck. in Flora LVIlI. 108 (1875), BETH. Fl. Austr. VII. 292 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 593 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1754 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 214 fig. 366 (1906), Compreh. Catal. 591 (1913), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 35 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), Moore Handbh. Fl. N. S. Wales 450 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), XXX. 84 (1904), CHEESEMm. Man. New Zeal. Fl. 767 (1906), C. B. CLArke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 105 (1908).

Scirpus sphacelatus PoIR. Encyel. Suppl. V. 102 (1817).

Heleocharis plantaginea F. v. MueLt. Fragm. VIII. 238 (1874), in Landsbor. Explor. Austr. 122 non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (mit Ausnahme von West Australia), Tasmanien, New Zealand. Nord-Australien: Arnhems Land (F. v. Mverrer); Gulf of Carpentaria (R. Brown).

N. S. Wales: Port Jackson (leg.?); Clarence River (Wırcox); New England (C. StuArr). Vietoria: leg. RoBERTSon.

Tasmanien: Derwent River (R. Brown); stationibus diversis (ÖLDFIELD, GUNN).

713. H. fistulosa ScHuLr.

Schutt. Mant. II. 89 (1824), F. v. Muerr. Fragm. VI. 93 (1867), VIII 239 (1874), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BENnTH. Fl. Austr. VII. 293 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 594 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1754 (1902), Compreh. Catal. 591 fig. 574 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 626 (189).

Seirpus fistulosus PoıR. Encycl. VI. 749 (1804).

Scirpus acutangulus et medius Roxe. Fl. Ind. I. 213 (1820).

Heleocharis acutangula et media ScHurr. Mant. II. 91 (1824).

Heleocharis planiculmis STEUD. Syn. Pl. Glum II. 80 (1855).

Geogr. Verbreitung: in den Tropen beider Hemisphären. In Australien nur in Queensland (Rockhampton [BowmAn]|; Brisbane River [Am. Dietrich No. 2687, 534]).

714. H. spiralis R. Br.

R. Br. Prodr. 224 (1810) in nota, C. B. CLARkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 627 (1893). Scirpus spiralis Rotte. Deser. et Icon. 45 t. 15 fig. 1 (1773). Limnochloa spiralis NEEs in Wight Contrib. 114 (1834).

1 Im Sinne der Mehrzahl der australischen Botaniker, welche die Gattung Mariscus nicht anerkennen, sind meine neuen Mariscus-Arten als Cyperus brevibracteatus, C. xerophilus, C. aridicolus, C. ramosus und C. fasciculigerus zu bezeiclınen. 2 Uber die Schreibweise des Gattungsnamens vergl. ÄSCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2 p. 289 (1904).

Ag

Geogr. Verbreitung: ÖOstindien, Ceylon, Burma, Queensland. Nord-Queensland: bei Yarraba (Domin, I. 1910). Für Australien neu, da die H. spiralis auct. fl. austr. zur H. cylindrostachya gehört.

715. H. compacta R. Br.

R. Br. Prodr. 224 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 239 (1874), First Gensus 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 450 (1893), C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser, VIII. 105 (1908).

Scirpus compactus SPRENG. Syst. I. 202 (1825).

Heleocharis variegata BENTH. Fl. Austr. VII. 293 (1878), F.M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 594 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1754 (1902), Compreh. Catal. 591 (1913) non KuntH.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (Arnhem South Bay, R. Brown!), Queensland (Rocking- ham Bay, DarrLachy).

716. H. nuda C. B. Orarke in Kew Bull. Add. Ser. VII. 21 (1908). H. atricha F. v. MueLL. Fragm. VII. 252 (1874) et auct. fl. austr., non R. Br.

Queensland: zwischen Norman und Gilbert River (GuLLIvER).

2. Subgen. Heleogenus.

717. H. ocreata NEESs.

NEES in Linnaea IX. 294 (1834) nomen („ochreata“ lapsu calami), KuntH Enumer. II. 157 (1837) nomen, C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VII. 105 (1908) nomen.

Eleogenus ocreatus NEES in Mart. Fl. Brasil. II. 1. p. 102 (1842).

Heleocharis albivaginata var. humilis BoEck. in Linnaea XXXVI. 438 (1869—70).

H. atropurpurpurea BENTH. Fl. Austr. VII. 296 (1878) excl. var. et p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 595 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1756 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913) alle excl. var., Moore Handb. Fl. N. S. Wales 451 (1893), F. v. MuELL. locis div. p. p. non KuNTH.

Geogr. Verbreitung: tropisches Amerika. In Ost-Australien anscheinend einheimisch.

Queensland: Brisbane River (F. M. Baırry). N. S. Wales: Richmond River (GC. Moore). Beide bei BEntHAm unter A. atropurpurea aufgeführt.

718. H. atropurpurea Kvnrtn.

KuntH Enumer. II. 151 (1837), F. v. MueLL. Fragm. VII. 240 (1874) p. p., First Census 125 (1882) et Sec. Gensus 211 (1889) p. p., BENTH. Fl. Austr. VII. 296 (1878) p. p., C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 627 (1893).

Sceirpus atropurpureus RETz. Observ. V. 14 (1789).

Bleogenus atropurpureus NEES in Wight Contrib. 113 (1834).

Heleocharis atropurpurea var. setiformis BENTH. Fl, Austr. VII. 297 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 595 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1756 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären.

Nord-Australien: Victoria River (F. v. MuELLER). Queensland: Rockhampton (O’Suanesy, BENTHANS var. setiformis).

719. H. capitata R. Br.

R. Br. Prodr. 225 (1810), F. v. MuerrL. Fragm. VI. 94 (1867), VII. 240 (1874), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), in Landsbor. Explor. Austr. 122, BoEck. in Linnaea XXXVI. 461 (1869—70), BEnTH. Fl. Austr. VII. 296 (1878), F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 594 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1756 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 627 (1893).

Seirpus capitatus L. Spec. pl. 48 (1753) p. p.

Eleogenus capitatus NEEs in Wight Contrib. 112 (1834).

Geogr. Verbreitung: zerstreut durch die Tropen beider Hemisphären.

Nord-Australien: Fitzmaurice River (F. v. MveLuer, X. 1855); Victoria River (F. v. MuELLER, XI. 1855); North Coast (R. Brown!); Port Essington (Armstrong, VI. 1843). ;

Nord-Queensland: bei Chillagoe (Dom, U. 1910).

Nach R. Tate (in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 181, 1896) kommt die H. capitata ‚auch in

Zentral-Australien (South Australia) vor.

M7

720. H. Dietriehiana Bock.

Boeck. in Flora LVII. 107 (1875), Dies u. PritzEeL in Eng]. Bot. Jahrb. XXXV. 79 (1904), C. B. CLARKE in Kew

Bull. Add. Ser. VIII. 105 (1908). H. acuta var. pallens BentH. Fl. Austr. VII. 295 (1878), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1755 (1902), Compreh. Catal.

594 (1913).

Geogr. Verbreitung: Australien.

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MvELLER).

Queensland: Rockhampton (Am. Dietrich, n. No. 714); Barcoo Downs (Birch).

N.S. Wales: Mount Murchison (DatnacHhy & GooDwIn).

South Australia: Charlotte Waters (Giuzs).

West Australia: Carnarvon in der Sharks Bay (L. Dies No. 3726).

»This differs much from E. acuta R. Br., not merely in the bifid style but in the style-base, in the size and colour of the nut« (C. B. CrArkE in sched.).

3. Subgen. Euheleocharis.

721. H. pusilla R. Br.

R. Br. Prodr. 225 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 297 (1878).

Seirpus pusillus PoıR. Encycl. Suppl. V. 103 (1817).

Scirpus Pumilio SPRENG. Syst. I. 204 (1825).

Heleocharis acicularis F. v. MuELL. Fragm. VIII. 240 (1874), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1888), MoorE Handk. Fl. N. S. Wales 451 (1893) non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (s. unten), Tasmanien.

N.S. Wales: ohne nähere Standortsangabe (ex herb. F. v. MuErLrEr).

Vietoria: Bacchus Marsh (F. v. MuELLER).

Tasmanien: South Esk River (C. Sruarr).

Zu dieser Art gehört nach C. B. Crarkz (in schedis) wahrscheinlich auch eine junge Pflanze aus West Australia (Swan River, Drummonn No. 139). Nach R. Tre (Handb. Fl. Extratr. South Austr. 264, 1890) kommt H. pusilla auch in South Australia vor.

722. H. striatula Desv. in C. Gay FI. Chil. VI. 173 (1853). H. acicularis var. elongata BENTH. Fl. Austr. VII. 297 (1878).

Geogr. Verbreitung: Chile; die australische Pflanze von ©. B. OLArkEe mit der südameri-

kanischen identifiziert. N. S. Wales: Armidale (PERRoTT).

723. H. atricha R. Br.

R. BR. Prodr. 295 (1810), F. v. MuveLL. Fragm. IX. 100 (1875) p. p., First Census 125 (1882) et Sec. Census 211 (1889). p. p-, BENTH. Fl. Austr. VII. 295 (1878) p. p. (sed non quoad descript.), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 450 (1893) p. p.

N.S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5929 E. atricha!).

Nach Turner (Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 306, 1903, XXX. 84, 1905) kommt diese Art auch in New England (Mole River) und im nordwestlichen N. S. Wales vor.

»BENTHAMS atricha is described from GuLLIıvErs specimen which I esteem a remote species« = H. nuda C. B. Crarke). (C. B. CLArke in sched.).

724. H. acuta R. Br.

R. Br. Prodr. 224 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 294 (1878) excel. var., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 594 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1755 (1902) excel. var., Compreh. Catal. 594 (1913) excl. var., F. v. Murrr. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), Tare Handk. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 181 (1895), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 450 (1893), Tepper in Botan. Centralbl. LXIII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306, 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 84 (1905), J. H. MAıp. ibidem (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 724 (1904), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 768 (1906).

Scirpus acutus Poir. Encycl. Suppl. V. 102 (1817).

a

H. muceronulata NEES in Ann. Nat. Hist. ser. 1, VI. 46 (1841), StEuD. Syn. Pl. Glum. II. 82 (1855), BoEck. in Linnaea NNXNVI 466 (1869— 70).

H. ambigua Kırk ex Buch. in Trans. N. Zeal. Instit. VI. 225 (1874).

H. palustris F. v. MueLL. Fragm. VIII. 240 (1874) p. p., non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten), Tasmanien, Norfolk Island, New Zealand.

Queensland: Gracemere bei Rockhampton (O’SHanesy).

N.S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5933 [bis]!); Centennial Park (J. L. Boormanx, I. 1908, Kneuck. Cyp., Rest., Centrol. et Junc. exsice. VII. Lief. No. 192); New England (C. Stuart, C. Moore); Armidale (PERROTT).

Vietoria: Wimmera (Darracay); ohne Standortsangabe (RoBERTSoN).

Tasmanien: in stagnis prope fl. Derwent (R. Brown No. 5933!); leg. Gunn.

West Australia: Swan River (Drumuoxp No. 100); ohne Standortsangabe (Warcorr).

Parva (in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XV. 114, 1909) hält die A. mucronulata Nees für von H. acuta R. Br. spezifisch verschieden, was jedoch das reiche Material im Herbarium Kew nicht bestätigt. Nach Parra ist die Frucht bei der ersteren Art plankonvex, einige der Perigonborsten so lang oder noch etwas länger als die Frucht samt dem Griffelkrönchen, während die Frucht von A. acuta ausgesprochen bikonvex, die Perigonborsten durchweg etwas kürzer als die Frucht ohne Griffelkrönchen sein sollen.

725. H. tetraquetra NEes.

NEES in Wight Contrib. 113 (1834), F. v. MveLr. Fragm. VIII. 239 (1874), First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 294 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 594 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1755 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), Smmmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 225 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 450 (1893), C. B. CLArkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 630 (1893).

Seirpus tetraqueter THwAIT. Enumer. Pl]. Zeyl. 434 (1864).

Geogr. Verbreitung: Süd- und Ost-Asien, N. S. Wales (Richmond River, Miss Arkıyson), Süd- Queensland (Sunnybank ex F. M. Baır.).

726. H. gracilis R. Br. Prodr. 224 (1810).

H. multicaulis BETH. Fl. Austr. VII. 295 (1878), F. v. MueLr. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889), TATE Handb. Fi. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895) non Sm.

Geogr. Verbreitung: Australien (s. unten).

N.S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5932 E. gracilis!); ibidem (C. Moore); Paramatta (Woorts).

Vietoria: Goulburn River (F. v. MvELLER).

South Australia: Lofty Range (F. v. MuELLER). ;

C. B. CrarkEe bemerkt über diese Art in Schedis (1887) folgendes: »I think BEvtHam is quite right as to the affinity of this plant being very close with E. multicaulis Surt#; and that BoEckELER is in error placing it in a remote part of the genus (in Chaetaria). But I propose to keep it specifically distinet from E. multicaulis: it obviously differs from the pitty-stemmed multicaukis in habit; and the many minute characteristics of the nut and its beak (pointed out by BextHam) are never found in multicaulis.«

727. H. eylindrostachys Boeck.

Boeck. in Flora LVIII. 108 (1875), BENTH. Fl. Austr. VII. 294 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 594 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1755 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Mverr. First Census 125 (1882), Sec. Gensus 211 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 450 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 306 (1903), XXX. 84 (1905).

H. obtusa F. v. MverL. Fragm. VIII. 240 (1814) non ScCHULT.

H. spiralis BEnTH. Fl. Austr. VII. 293 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 594 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1754 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Muerr. First Census 125 (1882) et Sec. Census 211 (1889) saltem quoad pl. queensl., non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Ost-Australien.

Queensland: Narran River (MıtcHEıı, 24. III. 1846); ohne nähere Standortsangabe (LeıcHHARDT); Tarampa Creek (ex herb. F. v. MvELLEeR, von Bestaam und F. M. Burrey als A. spiralis verzeichnet): Rocklea (C. T. Waıte, X. 1909, in herb. meo).

49

N..S. Wales: Tenterfield (C. Srtuarr); New England (C. Stuarr).

Die Pflanze, welche F. v. Murrver in Nord-Australien (Lower Vietoria River) gesammelt hat, ge- hört meiner Ansicht nach nicht hieher; doch reicht das Material seiner Unvollständigkeit halber nicht zu einer sicheren Bestimmung.

728. H. geniculata R. Br.

R. Br. Prodr. 224 (1810) in nota, Steup. Syn. Pl. Glum. II. 81 (1855). Scirpus geniculatus L. Spec. pl. 48 (1753).

Geogr. Verbreitung: Amerika, besonders Süd-Amerika. N. S. Wales: Sydney (Hooker), wohl nur eingeschleppt.

170. Fimbristylis VAnr.

1. Sectio Heleocharoides.

729. F. tetragona R. Br.

R. Br. Prodr. 226 (1810), F. v. MueLr. Fragm. I. 194 (1859), VIII. 274 (1874), in Landsbor. Explor. Austr. 122, Pl. North-West. Austr. 19 (1881), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 305 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 596 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1899), Queensl. Fl. VI. 1760 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 631 (1893).

Seirpus tetragonus PoIR. Encycl. Suppl. V. 98 (1817).

Fimbristylis cylindrocarpa KuntH Enumer. II. 222 (1837).

Mischospora efoliata BoEcK. in Flora XLII. 113 (1860).

Trichelostylis xyroides NEES ex Hook. f. Fl. Tasm. Praef. XLVIII. (1860).

Fimbristylis zyroides ARNOTT in TuwAIT. Enumer. Pl. Zeyl. 348 (1864).

F. Arnottii Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 348 (1864).

F. abjieiens StEunD. Syn. Pl. Glum. II. 107 (1855).

Geogr. Verbreitung: Süd- und Ost-Asien, Nord-Australien (hieher gehört auch der aus Queens- land angegebene Standort).

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5944 F. tetragona!; North Coast (R. Brown); Providence Hill (F. v. Murrrer); Depot Creek (F. v. MveErrER); near M’Adam Range (F. v. MuELLER, X. 1855).

730. F. acuminata Vanr.

Vaur Enumer. II. 285 (1806), €. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 631 (1893).

F. acicularis R. BR. Prodr. 226 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 301 (1878), F. M. BaırL. Syn. Queensl. Fl. 595 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1759 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. MuEr. First Census 125 (1882), Sec. Census 211 (1889).

Scirpus acuminatus MuEHL. Descer. Gram. 27 (1817).

Scirpus scaber Roxeg. Fl. Ind. I. 220 (1820).

Bleogiton scabra A. DIETR. Spec. pl. II. 99 (1833).

Fimbristylis’australica BoEck. in Linnaea XXXVII. 384 (1874).

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien und Süd-Asien über Malaya nach Ost-Asien; Nord- Australien, Queensland.

Nord-Australien: Port Darwin (F. Scauurz No. 79); Arnhem Land (F. v. Muverrer).

Queensland: Dunk Island (Jonn Mac Gicuıvray, 5. VI. 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 275).

Diese Art soll nach R. Tıre (im Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 181, 1896) auch m Zentral- Australien vorkommen, doch Belegexemplare habe ich nicht gesehen.

731. F. setacea BENTH.

BENTH. in Hook. Lond. Journ. Bot. II. 239 (1843), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 632 (1893).

Isolepis cochleata STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 100 (1855).

Fimbristylis acuminata var. minor Mıq. Fl. Ind. Bat. III. 314 (1859), BoEcr. in Linnaea XXXVII. 4 (1871—73).

F. acuminata var. setacea BENTH. Fl. Austr. VII. 301 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 595 (1883), Queensl. Fl. VI. 1758 (1902), Compreh. Catal. 594 tig. 575 (1913).

FE. acuminata F. v. Mverr. Fragm. VII. 274 (1874) p. p., First Gensus 122 (1882), See. Census 211 (1889), F. M. Baır. Gatal. Plants Queensl. 52 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 451 (1893) non VAHL.

Bibliotheca botanica. Heft 85. 57

450

Geogr. Verbreitung: Burma, Singapore, Amboina, Philippinen; Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales). Ich sah aus Australien nur

b) var. brevifolia GC. B. Crarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 632 (1893). Abildgaardia brevifolia STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 72 (1855). Queensland: bei Cairns (Doxm, XII. 1909); Moreton Bay (F. v. Muruuer, F. M. Baıvey).

Diese Varietät kommt auch auf den Philippinen vor. Die obigen australischen Zitate beziehen sich wohl grösstenteils auf sie.

732. F. nutans Vanr.

Vant Enumer. II. 285 (1806), R. Br. Prodr. 226 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VIII. 274 (1874), IX. 54 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 212 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 595 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1759 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), Sımmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 255 (1889), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 451 (1895), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 632 (1893), TuRNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 306 (1903).

Seirpus nutans RETZ. Observ. IV. 12 (1786).

Geogr. Verbreitung: ÖOst-Indien, Malaya, China, Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales).

a) var. typieca (= F. nutans s. str.).

Nord-Australien: North Coast (R. Brown); Islands of the Gulf of Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5943).

Queensland: Tambourine und Beech Mountains (Domin, II. 1910); Stradbroke Island (Donmin, IV. 1910); Moreton Bay (F. v. Murrrer); Dawson River (F. v. MUELLER).

N. S. Wales: New England (GC. StuArr).

b) var. rhyticarya (C. B. Crarke in sched.).

F. rhyticarya F. v. MuerL. Fragm. I. 125 (1859), First Census 125 (1882), Sec. Gensus 212 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 302 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 595 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1759 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913).

F. acuminata F. v. MurLL. Fragm. VIII. 274 (1874) p. p., non VAHL.

Nord-Australien: Victoria River (F. v. Murrrer); Providence Hill (F. v. MurrvER); near

M’Adam Range (F. v. MuELLER). Queensland: Yarraba (Domm, I. 1910); Rockingham Bay (DarzAcHy); Burdekin River (ex herb.

F. v. MUELLER).

c) var. leucostachya (C. B. CLArkE in sched.). F. leucostachya BoEcK. in Linnaea XXXVIIl. 385 (1874), F. v. MueLı. Fragm. IX. 54 (1875), First Census 125 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Nord-Australien: Port Darwin (F. Schurtz No. 320).

733. F. polytrichoides VArr.

VaHrL Enumer. II. 248 (1806), R. Br. Prodr. 226 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 304 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 596 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1760 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Mur. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 632 (1893).

Seirpus polytrichoides RETz. Observ. IV. 11 (1786).

Abildgaardia javanica STEUD. in Zoll. Syst. Verz. II. 68 (1854), Syn. Pl. Glum. II. 72 (1855).

Fimbristylis subbulbosa BoEck. in Flora XLI. 598 (1858) non BENTH.

F. juncea BoEck. in Linnaea XXXVIlI. 4 (1871—73) non R. Br. ex RoEM. & SCHULT.

Geogr. Verbreitung: in den Tropen der alten Welt. In Australien nur in Nord-Australien (North Coast, R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5939) und angeblich in Süd-Queensland.

734. F. androgyna R. Br. R. Br. Prodr. 226 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 304 (1878), F. v. Mverr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889). Seirpus androgyna PoIR. Encycl. Suppl. V. 98 (1817).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (Carpentaria, R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5938 F. androgyna)).

735. F. costiglumis n. sp.

Caespitosa, gracilis, basi haud subbulbosa; culmi graciles, striatuli, striete erecti, circa 4—6 dm altı, tantum ima basi foliati; fola glaberrima, longe vaginantia; vaginae angustae, elongatae, laxae, striatae, margine scarioso enerves; laminae striete erectae, graciles, striatae, culmis persimiles, quam culmi haud multo breviores; spicula solitaria, primo globularis, demum globulari-conica, obtusissima, pallida, circa 4—6 mm longa, spurie lateralis, bractea circa 1.5—4 cm longa, striete erecta fulta; glumae nucigerae numerosae, arcte imbricatae, tantum margine circumeirca scariosae et apice eroso-denticulatae, caeterum nervis numerosis costatae, glaberrimae, latae, obtusae truncataeve, externae vacuae latissimae et obtu- sissimae sed plerumque obtuse abrupte apieulatae; stylus quam nux conspicue longior, compressus, glaber; stigmata 3, brevia et curvata, stylo saltem triplo breviora; nux circa 1.4 mm longa et 1.1 mm lata, trigona, tumida, late obovata et truncata, in sectione longitudinali obtriangularis, basi constrieta, tricostata (costis exalatis), glabra, nitida, pallida, lateribus foveolato-punctulata; cellulae extimae in costis quadrangulares, caeterum obscurae.

Nord-Queensland: am Walsh River nördlich von Chillagoe (Domm, II. 1910).

Species F. pterygospermae haud absimilis, sed foliis elongatis, glumis manifeste costatis, nuce etc. facillime distinguenda et cum nulla specie australiensi confundenda.

736. F. pterygosperma R. Br.

R. Br. Prodr. 226 (1810), F. v. Muerr. Fragm. I. 193 (1859), IX. 55 (1875), in Landsbor. Explor. Austr. 122, First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BoEck. in Linnaea XXXVIIl. 388 (1874), Bent. Fl. Austr. VII. 306 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 596 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1760 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913).

Scirpus pterigosperma PoıR. Encycl. Suppl. V. 98 (1817).

Endemisch in Nord- und Nord-West-Australien: Islands of the Gulf of Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5946 F. pterygosperma!); Upper Vietoria River (F. v. Muerrer); Port Darwin (F. Scaurzz No. 790, 812); South Goulburn Island (A. Cunsiweran, II. 1818 No. 191, Capt. King’s 1% Vogage of Survey).

737. F. pauciflora R. Br.

R. Br. Prodr. 225 (1810), Bentn. Fl. Austr. VII. 303 (1878), F. M. Bart. Syn. Queensl. Fl. 596 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1759 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Muerı. First Census 125 (1882), Sec. Census 212 (1889), C. B. CrArkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 633 (1893).

Seirpus pauciflorus PoıRr. Encycl. Suppl. V. 98 (1817).

Trichelostylis filiformis NEEs in Wight Contrib. 102 (1834).

Fimbristylis filiformis Kuntu Enumer. II. 221 (1837), BoEck. in Linnaea XXXVII. 23 (1871-73).

F. pumila BETH. in Hook. Lond. Journ. Bot. II. 239 (1843).

F. malaccana BoEck. in Flora XLI. 597 (1858).

Geogr. Verbreitung: Süd- und Ost-Asien, Malaya, Nordwest- und Nord-Australien, sowie Queensland.

Nordwest-Australien: Hunters River (A. Cunxineuam, IX. 1823 No. 330, Capt. King’s 31 Voyage of Survey); Regents River (A. CunxıncHam, X. 1820 No. 331).

Nord-Australien: near M’Adam Range (F. v. Murrrer); North Coast (R. Brown!).

Queensland: bei Yarraba auf mehreren Stellen (Waterfall Creek ete.) (Donis, I. 1910); Rocking- ham Bay (Darxaichy).

738. F. punctata R. Br.

R. Br. Prodr. 226 (1810), Benrt#. Fl. Austr. VII. 302 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 595 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1759 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Muerı. First Census 125 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Scirpus punctatus PoIR. Encycl. Suppl. V. 98 (1817). Geogr. Verbreitung: Australien: Queensland (oder Nord-Australien?): R. Brown, Iter austra-

‚liense 1802—05 No. 5940 F. punctata !

452

739. F. semilevis F. v. Muerx. ex C. B. CuArke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 24 (1908). Australien: leg. OwLprieLp (in herb. Boıssier, n. v.). »Species F. punctatae affınis; differt pilositate, colore glumarum, nuce albidas, C. B. CLARKE |. c.

740. F. monandra F. v. Mverr.

F. v. Mvert. Fragm. I. 195 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 306 (1878).

F, sphaerocephala BENTH. Fl. Austr. VII. 306 (1878), F. M. Baın. Syn. Queensl. Fl. 596 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1761 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Mverr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-, Nordwest-Australien und Queensland.

Nordwest-Australien: Camden Harbour (Marrın; Bentuam als F. sphaerocephala); N. W. Coast (Bynxor).

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MveLrer, als #. semilevis); Victoria River (F. v. MuwErter; BENTHAm als F. sphaerocephala), eine grössere Form.

Queensland: Sunday Island near Cape York (A. GunnineHam, VII. 1819 No. 354, Capt. King’s 24 Voyage of Survey, als „Zriocaulon“), eine äusserst grazile Form.

741. F. xyridis R. Br.

R. Br. Prodr. 226 (1810), BoEck. in Linnaea XXXVIII. 389 (1874), F. v. Mverr. Fragm. VII. 274 (1874), IX. 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 307 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 596 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1761 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913).

Seirpus Xyridis Poır. Encyel. Suppl. V. 98 (1817).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, (Jueensland (teste Baıury).

Nord-Australien: North Coast (R. Brows, Iter australiense 1802—05 No. 5945 F. zyridis!); Port Darwin (F. Schuurtz No. 16, 813).

Die var. rigidula Bextn. Fl. Austr. VII. 307 (1878) von Fitzroy Island (WArTer) ist mir unbekannt.

742. F. strietieulmis n. sp.

Perennis, rigida glaucaque, caespites paucieulmes efformans; culmi rigidi, striete erecti, sulcato- angulati, glabri sed retrorsum scaberrimi, sub spicula paulo dilatati, tantum basi folıati, elati, 3 usque plus 6 dm alti; /oia disticha vel subdisticha, haud numerosa, brevia; vaginae insuper ad medium scariosae, dorso rigidulo striatae; laminae verticales, xiphoideae, erectae, rigidiusculae, glaucae, planae, latiusculae, lineares, parte apicali haud angustatae, apice obtusae vel fere rotundatae, circa 2.5 mm latae, breves (eirca 10 cm vel minus longae), marginibus scabro-ciliatulae caeterum glabrae, utringue minute tesselato- punctulatae, nervis plurioribus aequalibus percursae; spicula solitaria, terminalis, striete erecta, castanea, ovoidea, 8—20 mm longa; spiculae rhachis crassiuscula, persistens; glumae numerosissimae, multispirae, arcte imbricatae, externae vacuae orbiculatae et obtusissimae, margine lato castaneo-brunneo scariosae, dorso rigidiusculo carinatae et utroque latere nervis circiter 2 prominulis carinae approximatis striatae, e dorso manifeste cuspidatae, sequentes mucronatae vel muticae; glumae nucigerae obtusissimae, carinatae vel superiores fere omnino teretes, insuper late scariosae et fuscae vel castaneae, infra pallidae, glabrae sed marginibus breviter eiliatae; stamina 3 cum stylo aequilonga; ovarium trigono-obovatum, angustum, angulis acutis; stylus elongatus, eirca 4—4.25 mm longus, complanatus, basi dilatatus, glaber, imo apice in stigmata 3 perbrevia divisus; nur breviter pyriformis, pallide brunnea, circa 1.6 mm longa, tricostata sed teres, ex apice subsphaerico in basin obeonicam constricta, tota superficie obtuse verruculosa, subnitida, glabra; cellulae extimae hexagono-rotundae, conspicuae.

(Jueensland: Savannenwälder bei Mareeba (Don, II. 1910).

Species distinctissima, forsan cum F. xyridis comparanda, a qua tamen vaginis et folis, spieula majore erecta, glumis externis e dorso mucronatis, nucis forma et structura valde discrepat. Parte vege- tativa F. macrostachyam approximat, quae tamen praeter alia spiculis pluribus faseiculatis stylique ramis 2 abhorret.

E. deseriptione F. MacGillivrayi speciem nostram quam maxime approximat, sed haec differt glumis externis haud mucronatis, stylo infra trifurcationem villoso (in specie nostra glaberrimo), nuce cum

453

?/; parte glumae aequilonga (in species nostra multoties breviore) trigona, faciebus subconcavis (in planta nostra manifeste convexis), cellulis extimis laxis (in specie nostra densis) et forsan culmis laevibus.

743. F. MacGillivrayi C. B. ULArke.

C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 24 (1908), F. M. Baır. Compreh. Catal. 594 (1913).

Queensland: Lizard Island (Jons Mac Gırnıvray, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 35, Herb. British Mus.). N. v.

744. F. cardiocarpa F. v. Mverr.

F. v. Muverr. Fragm. I. 194 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 303 (1878), Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 269 t. 12 fig. 21 (1912).

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuErrer).

Nordwest-Australien: zwischen Ashburton und De Gray River (E. CLEmenr).

745. F. leucocolea BEntH. BEnTH. Fl. Austr. VII. 304 (1878), F. v. MuELr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuELLEr, I. 1856); Vietoria River (F. v. MuELLER).

2. Sectio Abildgaardia.

746. F. monostachya Hassk.

Hassk. Pl. Javan. Rar. 61 (1848), BEentH. Fl. Austr. VII. 308 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 597 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1761 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), J. Keys. in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 451 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 649 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), XXX. 84 (1905).

Cyperus monostachyus L. Mant. II. 180 (1771).

Cyperus indicus PERS. Syn. I. 65 (1805).

Abildgaardia monostachya VAHL Enumer. II. 296 (1806), R. Br. Prodr. 229 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VII. 272 (1874) p. p-, IX. 54 (1875).

Scirpus schoenoides RoxB. Fl. Ind. I. 221 (1820).

Abildgaardia compressa PRESL Rel. Haenk. I. 179 (1830).

Abildgaardia Rottboelliana NEES in Wight Contrib. 95 (1834).

Abildgaardia laevigata WILLD. ex STEUD. Nomencel. ed. 2, I. 1 (1840).

Fimbristylis macrantha BoEcK. in Linnaea XXXVIII. 388 (1874), F. v. Murrr. Fragm. IX. 55 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 112 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 307 (1878).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären. In Australien, in Nord-Australien, (Jueens- land und N. S. Wales.

Nord-Australien: Port Darwin (F. Scnuunrz No. 789, 814; Bentuam führt beide als F! macrantha Bock. an; es ist dies eine rigidere Form, deren Blattrand durch kleine stachelige Borstehen sehr rauh ist); Victoria River (F. v. MuELLER), eine weniger rauhe Form; Port Darwin (F. Scauurz No. 55).

f Queensland: bei Cairns häufig (Domin, XII. 1909); South Percy Island, tussocks in sandy country (H. Tryon, in herb. meo); R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5962 Abildgaardia monostachya; zahlreiche andere Standorte (s. BentH. 1. c.).

N. S. Wales: an mehreren: Standorten! Es kommen Formen mit 1, mitunter aber auch mit 2 Ahrehen (— Abildgaardia monostachya var. distachya F. v. Muverr. Fragm. VIII. 272, 1874) vor, doch ist dieses Merkmal nicht einmal auf einer und

derselben Pflanze konstant!

747. F. oxystachya F. v. Mueır. F. v. Muerr. Fragm. I. 195 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 307 (1878). Abildgaardia monostachya F. v. MuErrL. Fragm. VIII. 272 (1874) p. p. Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MvELLer). SO Diese Art steht der vorigen sehr nahe, sie ist jedoch einjährig und bildet äusserst dichte und buschelige Rasen.

44

748. F. squarrulosa F. v. Muerr.

F, v. Muerr. Fragm. I. 216 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 308 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 597 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1761 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913).

Abildgaardia schoenoides R. BR. Prodr. 229 (1810), non F. schoenoides VAHL.

Nord-Australien: Gulf of Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5961); Vietoria River (F. v. MvELLER).

749. F. cyperoides R. Br.

R. Br. Prodr. 228 (1810), F. v. Muerr. Fragm. IX. 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Gensus 212 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 317 (1878), F. M. Baı.. Syn. Queensl. Fl. 599 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1765 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 452 (1893), C. B. CLArkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 650 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903).

Gussonea cyperoides PRESL Rel. Haenk. I. 183 t. 33 (1830).

Abildgaardia cyperoides NEES u. MEvEn in Wight Contrib. 95 (1834) in nota.

Fimbristylis biflora BoECcK. in Linnaea XXXVII. 393 (1874).

Abildgaardia fusca F. v. MuELL. Fragm. VIII. 273 (1874) non NEks.

Geogr. Verbreitung: Philippinen, Karolinen, Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales). Var. cinnamometorum C. B. Guarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 650 (1893) (= F. cinnamometorum KunTtH Enumer. II. 229 (1837), Abildgaardia cinnamometorum Tuwaır. Enumer. Pl. Zeyl. 347, 1864) auf Geylon, Pegu und in China.

Ich sah alle von BextHAm zitierten Exemplare, überdies sammelte ich eine Form mit etwas grösseren Ahrchen in den Küstensümpfen bei Cape False unweit von Yarraba. Diese von BextHAm irrtümlich zu

Trichelostylis eingereihte Art wurde von C. B. Crarke mit vollem Recht in die Sektion Abildgaardia gestellt.

750. F. disticha Boeck. Boeck. in Linnaea XXXVIII. 393 (1874), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 651 (1893).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Conchinchina. In Australien nur:

b) var. Dallachyi (C. B. CLarke in sched.).

F. Dallachyi F. v. MuELL. ex BEnTH. Fl. Austr. VII. 309 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 597 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1762 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. MueLL. First Census 126 (1882), Sec. Gensus 212 (1889).

Abildgaardia fimbristyloides F. v. MuELL. Fragm. VIII. 273 (1874).

Queensland: Rockingham Bay (Darrachy).

3. Sectio Dichelostylis.

751. F. schoenoides VaAnr.

VAHL Enumer. II. 286 (1806), C. B. CLArkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 634 (1893).

Scirpus schoenoides RETZ. Observ. V. 14 (1789).

Fimbristylis inconstans STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 107 (1855).

F. polymorpha variatio 3. F. depauperata BoEck. in Flora LVII. 111 (1875).

F. subbulbosa BENTH. Fl. Austr. VII. 305 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 596 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1760 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. MueLr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889) non BoEck.

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Südost-Asien, Queensland.

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Domm, II. 1910); Rockingham Bay (Darrachy);

Am. DienricH n. No. 727 (= No. 2681).

752. F. denudata R. Br.

R. Br. Prodr. 227 (1810), F. v. Muerr. Fragm. IX. 9 (1875) p. p., First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 313 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 598 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1764 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913).

Scirpus denudata PoıR. Encycl. Suppl. V. 99 (1817).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland (n. v.).

Nord-Australien: North Coast (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5948 F. denudata!);

Upper Victoria River (F. v. MvELLER).

455

753. F. caespitosa R. Br.

R. Br. Prodr. 228 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 313 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 598 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1764 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Seirpus cespitosus PoIR. Encyel. Suppl. V. 99 (1817).

Fimbristylis brachylaena F. v. MuELL. Fragm. I. 199 (1859).

F. denudata F. v. Murır. Fragm. IX. 9 (1875) p. p.

Georgr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland (n. v.). Nord-Australien: R. Brown Iter australiense 1802—05 No. 5955 F. caespitosa!; North Coast (R. Brown); Sweers Island (Hrxwe); Upper Victoria River (F. v. MuzLLer, Original von F\ brachylaena!).

754. F. squarrosa VAHr.

VAHL Enumer. II. 286 (1806), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 635 (1893), A. Kneuck. in Kneuck. Alle. Bot. Zeitschr. XIII. 31 (1907).

Scirpus graeilis SAVı Bot. Etr. II. 25 (1815).

Isolepis hirta H. B. u. K.: Nov. Gen. I. 224 (1815).

Seirpus squarrosus PoIR. Encycl. Suppl. V. 100 (1817).

Fimbristylis hirta RoEM. u. SCHULT. Syst. Il. 99 (1817).

Pogonostylis squarrosus BERT. Fl. Ital. I. 313 (1833).

Fimbristylis comata NEEs in Wight Contrib. 102 (1834).

Geogr. Verbreitung: Tropen und Subtropen beider Hemisphären (auch im Mittelmeergebiet!). In Australien nur:

b) var. velata C. B. CrArkE ex CUHersem. Man. New. Zeal. Fl. 770 (1906).

F. velata R. Br. Prodr. 227 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 309 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 597 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1762 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), F. v. Murrı. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 451 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306, 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 84 (1905).

F. propingua R. Br. Prodr. 227 (1810).

F. dichotoma Hook. f. Handb. N. Zeal. Fl. 303 (1867) non Vanr.

F. squarrosa F. v. MuELL. Fragm. IV. 11, 54 (1875).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf West-Australia), New Zealand. Ich sah alle von BentHAm zitierten Exemplare.

755. F. dichotoma VArr.

VAHL Enumer. II. 287 (1806), F. v. MueLr. Fragm. IX. 10, 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 310 (1878), F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 597 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1763 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 451 (1893), C. B. CLArkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 635 (1893), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2 p. 336 (1903).

Seirpus dichotomus L. Spec. pl. 50 (1753).

Scirpus biumbellatus FoRSk. Fl. Aeg.-Arab. I. 15 (1775).

Seirpus niloticus GMEL. Syst. I. 126 (1791).

Scirpus annuus Host Gram. Austr. III. 42 t. 63 (1805).

Isolepis pubigera SCHRAD. Pl. Rar. Hort. Goett. 1 (1809).

Fimbristylis parviflora R. BR. Prodr. 227 (1810).

Seirpus pallescens Roxg. Fl. Ind. I. 229 (1820).

Geogr. Verbreitung: wärmere Gebiete der alten Welt. In Australien angeblich in allen Staaten bis auf West- und South-Australia. Ich selbst sah aber nur folgende Exemplare:

Queensland: Tarampa Creek (F. v. Murrrer); Moreton Bay (C. Stuart); ohne nähere Stand- ortsangabe (LEICHHARDT).

Tropical Australia (? ubi): F. v. MuELLER.

N. S. Wales: Richmond River (C. Moor).

756. F. depauperata R. Br. s. ampl.

R. Br. Prodr. 227 (1810) s. ampl., Bent#. Fl. Austr. VII. 311 (1878), F. v. Muerı. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

F. diphylla var. depauperata C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 637 (1893). Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

a) var. typica. Hieher gehört die typische, wenigährchige, von R. Brown aus Nord-Australien beschriebene Form.

b) var. plurispieulata v.n.

Humilis usque 25 cm alta, gracilis, vaginıs hivsutis; anthela laxa, sed e spiculis 8 usque nume- rosis constans.

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Domin, II. 1910).

c) var. polyphylla v. n.

Klatior usque plus 4 dm alta, foliis valde elongatis, mollibus, numerosis, culmos adaequantibus, planis, latioribus, vaginis valde hirsutis; bracteae involucrantes pluriores, foliaceae, elongatae, longissima quam anthela saepe subtriplo longiore; anthela elongata, polystachya, haud densa; spiculae parvae.

Queensland: bei Townsville (Domm, II. 1910), mit fast kahlen Halmen.

d) var. chillagoensis v. n.

Valde glauca, culmis eirca 25 cm altıs; folia elongata, eximie glauca, plana et sublatiora; bracteae involucrantes foliaceae saepe valde elongatae, ima basi dense ciliatae; anthela polystachya; spiculae breves et latae, late ovatae, obtusae, teretiusculae nee angulares, carinis parum prominentibus, circa 4 mm longae et 2.5 mm latae; nux paulo plus 1 mm longa, strüs circiter 16 notata.

Nord-Queensland: bei Chillagoe, grasige Durchtriebe hinter der Stadt, auf Kalk (Douss, II. 1910).

Unter der F. depauperata habe ich alle Formen zusammengefasst, welche zwar der F. diphylia (nicht annua!) nahe stehen, aber ausgesprochen einjährig sind, abstehend behaarte Blattscheiden, eine lockere, häufig wenigährchige Spirre, eiförmige, oft kleinere Ährchen und ziemlich grosse, mit zahlreichen Longitudinalstreifen versehene Nüsse besitzen. R. Brown hat (als Typus der Art) eine meiner Ansicht nach verarmte Form beschrieben, bei welcher normalerweise 3—4 Ährchen, mitunter aber auch nur 1—2 entwickelt sind. Von dieser Form weicht meine var. plurispiculata nur unwesentlich ab, besonders in einigen kleinen, ebenfalls nur 4 Ährehen tragenden Individuen. Die meisten Exemplare von Castle Hill sind jedoch viel reichährchiger und ich führe sie deshalb auch als eine Varietät an, obzwar ich es nicht für ausgeschlossen halte, dass beide nur als Standortsformen anzusehen sind.

Die var. polyphylla weicht schon habituell bedeutend stärker ab, sie ist jedoch zweifellos einjährig; die von A. DierricH sowie von mir in verschiedenen Teilen Queenslands gesammelten Exemplare stimmen im ganzen sehr gut überein. Wenn man sich jedoch vorstellt, dass diese robusten Formen in andere, weniger günstige Lebensverhältnisse versetzt und dadurch einem reduzierten Wachstum unterworfen wären, könnte man sich leicht vergegenwärtigen, wie aus diesen Formen die echte F. depauperata entsteht. Die var. chillagoensis ist schon auf den ersten Blick sehr auffallend, wohl aber spezifisch nicht verschieden. Von der vorigen Art unterscheidet sich die F. depauperata in unserer weiteren Auffassung durch die mehr rundlichen (nicht so scharf gekielten), stumpfen (nicht stachelspitzigen) Spelzen und die grösseren Nüsse. Die vorwiegend südeuropäische F. annua Rorw. & Schurt. steht der F. depauperata viel näher, doch unterscheidet sie sich durch die meist borstig zusammengefalteten Blattspreiten, die Zusammensetzung der Rispe, die dunkelbraunen Spelzen etc.

757. F. diphylla Vanr.

Vaur Enumer. II. 289 (1806), BentH. Fl. Austr. VII. 311 (1878), F. M. Bam. Syn. Queensl. Fl. 598 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1763 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 214 fig. 367 (1906), Compreh. Catal. 594 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 636 (1893), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1803), XXX. 84 (1905).

Sceirpus diphyllus Rerz. Observ. V. 15 (1789).

Fimbristylis variabilis R. Br. Prodr. 228 (1810).

F. communis KuntHu Enumer. II. 234 (1837) p.p. max., F. v. Muert. Fragm. IX. 10, 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 452 (1893).

F. polymorpha BoEck. in Linnaea XXXVI. 14 (1872—73).

Formae et varietates:

F. elongata R. Br. Prodr. 228 (1810).

F. strieta R. BR. Prodr. 228 (1810).

F. gracilis R. Br. Prodr. 227 (1810), F. v. Mverr. in Landsbor. Explor. Austr. 122.

F. spirostachya F. v. MuELL. ex BENTH. Fl. Austr. VII. 311 (1878), F. v. MuELr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Geogr. Verbreitung: Australien (in allen Staaten); wärmere Zone beider Hemisphären und bis nach Nord-Amerika vordringend.

Diese Art unterscheidet sich von der vorigen durch den viel robusteren Wuchs, den perennierenden Grundstock, eine reiche, zusammengesetzte Spirre und meist spitze Ährehen mit dunkelgefärbten Spelzen. Sie ist äusserst variabel, doch lassen sich die Formen kaum in gut umgrenzte Varietäten gliedern. In Australien scheint diese höchst polymorphe Art von der annuellen F. depauperata scharf abgegrenzt zu sein und ich halte deshalb beide als Arten aufrecht. Die F. depauperata könnte vielleicht als eine Rasse oder als Varietät von F. annua aufgefasst werden, doch mit der F. diphylla kann sie (mit Rücksicht auf das australische Material) keineswegs verbunden werden. Ob der Scirpus diphyllus Rerz. wirklich unsere Art darstellt, ist nicht sicher, der Diagnose zufolge aber wahrscheinlich. Folgende Formen sind be- sonders auffallend:

a) var. polystachya. Robusta, elata, foliis glabris, anthela elongata, polystachya, spiculis ovato-lanceolatis, mediocribus, plerumque fuseis, nucibus striatis et cancellatis, etuberculatis.

Queensland: Rockhampton (A. DierrıcH, n. No. 570); Harveys Creek, bis 1 m hoch! (Donmin, XII. 1909); Middle Percy Island (H. Tryon, in herb. meo); Atherton (Doms, II. 1910); Yarraba (Donrs, I. 1910); Chillagoe (Domis, II. 1910); Emu Park bei Rockhampton (Doumin, Ill. 1910); Brisbane River (A. Dierricn); Tambourine Mountains (Domm, III. 1910), f. coarctata, anthela polystachya, spiculis in radiis numerosissimis, dense compactis; culmis humilioribus, foliis planis, saepe latioribus, circa 3 mm latis; eine ähnliche Form sammelte ich auch bei Harveys Creek; etc.

b) var. gracilis BEntH.

BEnTH. Fl]. Austr. VII. 312 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 598 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1763 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913). F. gracilis R. Br. |]. c. s. str. fide BENTH.

Gracilior, foliis angustissimis, anthela laxa, spieulis ovatis subpallidis.

Kommt mit kahlen (f. «. glabra) und kurzhaarigen (f. 8. subpubescens) Blättern vor. Die letztere Form würde der Diagnose R. Browns (»vaginis pubescentibus«) entsprechen.

Queensland: One Tree Hill bei Brisbane (Doms, XI. 1909), «; Barcaldine und Jericho (Dom, III. 1910), £.

»F. gracilis R. Br.« in F. v. MveLLer Fragm. I. 196 (1859) aus Nord-Australien gehört aber nicht hieher und überhaupt nicht zu F. diphylla, denn F. v. MuELLER sagt »radice annua fibrosa«; ausserdem soll sie durch sehr verlängerte, zur Fruchtzeit spiral gedrehte Ährchen charakterisiert sein. Es ist dies wahrscheinlich eine Varietät von F. depauperata oder eine dieser nahe verwandte Art.

c) var. spirostachya C. B. Crarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 637 (1893) (»spirostachys»). F. spirostachya F. v. MvELL. |. c.

Elata, vaginis hirsutis, anthela decomposita, spieulis magnis, 7—13 mm longis. Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. Mverrkr).

758. F. luzuliformis n. sp.

Perennis, densiuscule caespitosa, rhizomate breviter repente; culmi gracillimi, compresso-angulati, laeves, saltem parte superiore pilosuli, nunc abbreviati et tantum circa 6—7 cm alti, nune usque 35 cm alti et insuper longe nudi, tantum inferne foliati, ima basi duri et vaginis vetustis striatis demum in

Bibliotheca botanica. Heft 85. 58

458 °

fila reeta fatiscentibus involucrati; folia tenuia, perangusta, convoluta vel subconvoluta, raro plana et paulo plus {mm lata, pilis brevibus patentibus densiuscule pilosa; eyma umbelliformis (anthela) e radiis eirca 3—6 elongatis mono- usque tristachyis et praeterea spiculis paucis (vel unica) sessilibus vel brevius pedicellatis constans; radii gracillimi, longissimus usque 4—5 cm longus sed interdum brevior; bracteae involuerantes brevissimae vel saltem bractea infima longissima quam cyma duplo brevior; spieulae brunneo- subaureae, ovato-oblongae, eirca 4—7 mm longae et 2—3 mm latae, basi obtusae apice subacutae; glumae numerosae, arcte imbricatae, scariosae, obtusae et saepe minute apiculatae, praeter carinam enerves vel exteriores plus minusve striatae; stamina 2; antherae flavae, lineares, 1.1—1.2 mm longae; stylus longus, infra trifureationem patentim ciliatus; nux albida, late obovata, basi acuta, apice obtusissina, biconvexa, longitudinaliter levissime striata et aeque verruculosa, obscure cancellata, circa 1 mm longa, longitudine parte superiore paulo angustior (0.7—0.75 mm lata); cellulae extimae densae, transverse rectagonales, tantum microscopii ope conspicuae.

Queensland: Savannenwälder bei Mareeba (Doms, I. 1910).

Von F. diphylla unterscheidet sich diese Art hauptsächlich durch die sehr einfache Spirre mit meist nur einem sitzenden Ährchen, an dessen Grunde 3 bis 6 verlängerte Äste entspringen, von denen die meisten nur ein einziges, die stärksten 2 bis 3 Ährchen tragen, weiters durch die sehr schwache Ent- wicklung der Involucralbrakteen, die durchaus skariösen Spelzen, sowie die grösseren, mit kleinen Wärz- chen ziemlich regelmässig besetzten Nüsse, deren querrechteckige Struktur kaum sichtbar ist. Als Selten- heit kommen bei F. diphylla auch Formen vor, deren Nüsse Wärzchen tragen, besonders auf den Rand- rippen, und GC. B. CLARKE sagt von seiner var. pluristriata (cf. in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 637, 1893) »nut often verrucose or tubereular on shoulders«, doch bildet er dieselbe Varietät (Illustr. of CGyper, tab. XLH. fig. 3, 4, 1909) überhaupt ohne Wärzchen ab. Abgesehen von diesem Merkmale sind die Längsleisten bei A. luzuliformis so schwach entwickelt und ganz besonders die (Juerretikulation so un- deutlich, dass ich mich nicht entscheiden konnte, diese Form auch noch zu F. diphylla zu stellen.

759. F. aestivalis VAnr.

VAHL Enumer. II. 288 (1806), BoEck. in Flora LVIII. 111 (1875), F. v. MuELL. Fragm. IX. 11, 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 310 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 597 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1762 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 451 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 637 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 84 (1905).

Scirpus aestivalis RETz. Observ. IV. 12 (1786),

Fimbristylis Griffithiana STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 110 (1855).

Fimbristylis tricholepis Mıiqg. Fl. Ind. Bat. III. 319 (1859).

F. dichotoma Boeck. in Flora XLII. 70 (1859) non VAHL.

F. Griffithiüi BoEck. in Flora XLIII. 241 (1860).

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Ost-Asien, Australien (bis auf West und South Australia) und eine sehr nahe verwandte Art oder vielleicht nur Varietät in Amerika.

a) var. typiea (spiculis parvis).

Nord-Australien: near M’Adam Range (F. v. MuErLer).

Queensland: Cape York (Jonn Mac Gisuivray, 18. X. 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 422); Rockingham Bay (DaruaAchy).

Vıietoria: Goulburn River (F. v. Murruer 1853 als F. brachytricha F. v. MveLı.).

b) var. macrostachya BEntn. BentH. Fl. Austr. VII. 310 (1878) mit ?, F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 597 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1763 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913).

Queensland: Rockingham Bay (DaruAacay); Russell River (ex herb. F. v. MuEnLER).

760. F. ferruginea VaArr.

Vaur Enumer. II. 291 (1806), Boeck. in Flora LVIN. 111 (1875), F. v. MueLL. Fragm. IX. 10, 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), Bent. Fl. Austr. VII. 312 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 598 (1883), Catal. Plants

459

Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1764 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. II. 181 (1896), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 452 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 638 (1893), PaAtrLa in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XV. 115 (1909).

Scirpus ferrugineus L. Spec. pl. 74 (1753).

Geogr. Verbreitung: wärmere Zone beider Hemisphären, in Australien in allen Staaten bis auf Victoria, auch nicht auf Tasmanien.

a) var. typica (laminis subnullis vel brevissimis).

F. brevifolia R. BR. Prodr. 228 (1810).

Seirpus brevifolius PoIR. Encyel. Suppl. V. 99 (1817).

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuELLER), von BenrtHuAm als var. foliata an- geführt, gehört jedoch zum Typus. Die Pflanze, welche F. v. MuvrrL£r in der Nähe von Providence Hill gesammelt hat und die BrvrHam zu F\ ferruginea stellt, ist nach C. B. CLARKE sicher nicht diese Art; das betreffende Exemplar ist aber noch zu jung, um zuverlässlich bestimmt werden zu können.

Queensland: Im Cairnser Distrikte verbreitet, so bei Cairns, am Cape False und bei Yarraba (Domm, XII. 1909—I. 1910); Rockingham Bay (Darracay); Port Curtis (Jomn Mac Guruıvray, X. 1855, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 90); Port Mackay (A. DirrricH, No. 593); Rockhampton (A. Dierrich).

N. S. Wales: leg. Boorman; Richmond River (Mrs. HopGkınson).

West Australia: Murchison River (ÖLDFIELD).

b) var. tristachya.

F. tristachya R. BR. Prodr. 226 (1810).

F. paueispicata F. v. MueLL. Fragm. I. 197 (1859).

F. ferruginea var. foliata BENTH. Fl. Austr. VII. 312 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 598 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1764 (1902), Compreh. Catal. 594 (1913) (alle p. p. max.).

Nord-Australien: Gulf of Carpentaria (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5941).

Queensland: Brisbane River (F. v. MurtLer 1851). Hieher rechne ich auch als f. decom- posita eine Pflanze, welche A. Dirrrıch sub no. 633 am Brisbane River gesammelt hat. Sie besitzt äusserst verlängerte, zum Teil breite und flache, kahle Blattspreiten, behaarte Scheiden und eine sehr reiche, zusammengesetzte Spirre; die Ährchen sind auffallend klein aber noch jung, es sind auch keine Nüsse vorhanden, nur Blüten; das Ovarium ist kahl und glatt, der Griffel stark abgeflacht, gewimpert, zweiteilig. Die Pflanze, welche von WurH bei Springsure gesammelt wurde und die BextHam hieher rechnet, nähert sich mehr der var. typica. |

In typischer Ausbildung macht die var. tristachya den Eindruck einer selbständigen Art.

761. F. sericea R. Br.

R. Br. Prodr. 228 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 318 (1878), F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. Gensus 213 (1889), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 641 (1893), F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1766 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913).

Scirpus sericeus PoIR. Encycl. Suppl. V. 99 (1817).

Fimbristylis decora NEEsS u. MEvEn in Wight Contrib. 101 (1834).

F. dasyphylla Mıgo. Fl. Ind. Bat. III. 327 (1859).

F. velutina FRANcH. in Bull. Soc. Bot. France XXVI. 88 (1879).

Geogr. Verbreitung: von Vorder-Indien über Malaya nach Ost-Asien und Nord-Australien.

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5960 F. sericea!: Port Darwin (F. Scuuutz No. 602).

BentHuam stellt diese Art zur Sektion Trichelostylis, sie besitzt jedoch nur 2 Narben.

762. F. macrostachya Boeck.

Bock in Linnaea XXXVIII. 386 (1874), FE. v. Muerr. Fragm. IX. 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Gensus 212 (1890), BEnTH. Fl. Austr. VII. 212 (1878).

Nord-Australien: Port Darwin (F. Scaurtz No. 664).

460

4. Sectio Trichelostylis. 763. F. lanceolata Ü. B. Cuarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 25 (1908).

Nord-Australien: Raffles Bay (Le Govitrou, herb. Paris, n. v.). Nach C. B. CrArkE mit F. merguensis verwandt.

764. F. spiralis R. Br.

R. Br. Prodr. 226 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VII. 314 (1878), F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802-05 No. 5942 F. spiralis!;, North Coast (R. Browx), forma monostachya, sed spicularum numerus inconstans esse videtur.

765. F. subaristata Bextn.

BENTH. Fl. Austr. VII. 314 (1878), F, v. MuErt. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Nord-Australien: Sturts Creek (F. v. MueLver), der einzige bisher bekannte Standort der Art! Queensland: Mungana bei Chillagoe (Dom, 1. 1910).

b) var. glaueina v.n. Glauca, rigidior, glumis exterioribus conspieue longius aristatis. Nord-Queensland: Savannenwälder, Calcifar bei Chillagoe (Doms, II. 1910).

766. F. vaginata n. comb.

Abildgaardia vaginata R. BR. Prodr. 229 (1810), F. v. MuELL. Fragm. VIII. 273 (1874).

Fimbristylis Brownii BENTH. Fl. Austr. VII. 308 (1878), F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Forma leptoclada:

F. leptoclada BEntH. Fl. Austr. VII. 314 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 598 (1883), Catal. Plants Queensl 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1764 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. Mverr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), non BENTH. Fl. Hongk. 393 (1861)!

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Eine sehr merkwürdige perennierende und xerophile Art, die einigermassen die Sektionen Triche- lostylis und Abildgaardia verbindet und sich in der letzteren Sektion der einjährigen F. oxystachya sowie der ausdauernden F. monostachya anschliesst. GC. B. CrAarkE rechnet diese Art zu Trichelostylis, sie könnte aber beinahe mit gleichem Rechte zu Abildgaardia gestellt werden. Über die Nomenklatur der Art äussert sich C. B. CrarkE (in sched.) folgenderweise: »This cannot be called 7. Zeptoclada BenrH. whatever view be taken of this species; because in 1861 Bextuam (Fl. Hongk. 393) has founded a F. leptoclada which is totally different from the Australian plant; and which is the oldest name for the Chinese plant and stands. However, I do not reckon the present Australian plant to differ from F. Brownii Bextn.<

Queensland: in den Savannenwäldern der Niederung bei Yarraba (Domes, I. 1910), f. Zepto- clada, sed valde elata, plus 4 dm alta; Cape False bei Yarraba (Doms, I. 1910); Rockhampton (O’SHANESsY); Rockingham Bay (DarzAachy); die beiden letzteren von BentHuam als F. leptoclada angeführt.

767. F. furva R. Br.

R. Br. Prodr. 228 (1810), BETH. Fl. Austr. VII. 318 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 599 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1766 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. Muerr. First Gensus 126 (1882, Sec. Census 212 (1889).

Sceirpus furva PoıiR. Enceyel. Suppl. V. 99 (1817).

Nordost-Queensland: Endeavour River (J. Banks); Rockingham Bay (Dauracay), n. v.

768. F. solidifolia F. v. Mverr.

F. v. MueLt. Fragm. I. 198 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Gensus 212 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VIII. 315 (1878). Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, (Jueensland.

Nord-Australien: Sturts Creek (F. v. Muerrer), der einzige bisher bekannte Standort. Nord-Queensland: Savannenwälder zwischen Chillagoe und Crooked Creek (Doum, II. 1910).

41

769. F. miliacea Van.

VAHL Enumer. II. 287 (1806), Boeck. in Flora LVIII. 111 (1875), F. v. Muerr. Fragm. IX. 12, 54 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 316 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 599 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1765 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 644 (1893).

Seirpus miliaceus Burm. Fl. Ind. 22 t. 9 fig. 2 (1768).

Scirpus tetragonus PoıR. Encycl. VI. 767 (1804) non Suppl. V. 98 (1817).

Scirpus benghalensis PERS. Syn. I. 68 (1805).

Fimbristylis benghalensis RoEM. u. SCHULT. Syst. II. 94 (1817).

F. littoralis GAuD. in Freyc. Voy. Bot. 413 (1826).

Isolepis miliacea PrEsL Rel. Haenk. I. 188 (1830) excel. var. £.

Trichelostylis miliacea et tetragona NEES in Wight Contrib. 103, 104 (1834).

Fimbristylis flaccida StEuD. Syn. Pl. Glum. II. 113 (1855).

F. trachycarpa F. v. MueLr. Fragm. I. 199 (1859).

Geogr. Verbreitung: in den Tropen beider Hemisphären verbreitet. In Australien nur in Nord-Australien und Queensland.

Nord-Australien: Victoria River (Ersey); Upper Victoria River (F. v. MuvELLer, I. 1856); near M’Adam Range (F. v. Murrrer); Depot Creek (F. v. MueLter, IV. 1856, Original von F\ trachycarpa).

Queensland: Rockhampton (A. Dietrich, II. 1865, n. No. 651, 719 [= No. 2325]); Port Mackay

(A. Dietrich, No. 1427); Yarraba (Donmın, 1. 1910).

770. F. quinguangularis Kunrtn.

KuntH Enumer. II. 229 (1837), BEntH. Fl. Austr. VII. 317 (1878) quoad descript. sed haud quoad plantam, F. v. MuELL. First Census 126 (1882) et Sec. Census 212 (1889) (sed haud planta!), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 644 (1893).

Scirpus quinquangularis VAHL Enumer. II. 279 (1806).

Scirpus pentagonus Roxg. Fl. Ind. I. 218 (1820).

Trichelostylis quinguangularis Nezs in Wight Contrib. 104 (1834).

Fimbristylis angularis STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 116 (1855).

F. tenera BoEck. in Linnaea XXXVII. 11 (1873)

Geogr. Verbreitung: Von Ost-Indien über ganz Malaya nach China und Australien (Queens- land). Mauritius (vielleicht eingeschleppt).

Queensland: Port Mackay (A. Dirrrıc#, n. No. 572). »Exemplum optimum, mihi typicum« (©. B. CLarke in schedis).

Die Pflanze, welche Brxruam als F. guinguangularis anführt (Nord-Australien: Upper Victoria River, F. v. MvELLER) gehört sicher nicht zu dieser Art, sondern wie CO. B. CrArkE (in schedis) bemerkt, wahrscheinlich zu F. corynocarya F. v. Mverz. Die Nüsse sind jedoch nicht reif, so daß die Bestimmung nicht mit voller Sicherheit durchgeführt werden kann.

771. F. rara R. Br.

R. Br. Prodr. 227 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 316 (1878) excl. syn., F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. CGensus 212 (1889).

Abbildung: Textfig. 102. Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

a) var. typica (= f. rara R. Br. s. str.). Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5950 F. rara!

b) var. obtusangula.

F. obtusangula F. v. MuErL. Fragm.I.198 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 315 (1878), F.M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 599 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1765 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913).

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. Mveruer, Original von F. obtusangula). Queensland: Savannenwälder bei Pentland (Dom, III. 1910).

772. F. debilis F. v. Mur. F. v. MuELL. Fragm. I. 198 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEnTtH. Fl. Austr. VII. 315 (1878).

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuELLER).

773. F. complanata Link.

Lınk Hort. Berol. I. 292 (1821), C. B. CLARKE im Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 646 (1893). Scirpus complanatus Rerz. Observ. V. 14 (1789).

Cyperus complanatus WILLD. Spec. pl. I. 270 (1797).

Trichelostylis complanata NEES in Wight Contrib. 103 (1834).

Geogr. Verbreitung: wärmere Gebiete beider Hemisphären. In Australien nur:

Fig. 102. Fimbristylis rara R. Br. var. obtusangula (F. v. Murrr.) Dom. nach Exemplaren von Pentland. (Verkl.)

b) var. mieroearya Ü. B. Cxarke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 646 (1893) (»microcarpa«). F. microcarya F. v. MuEıL. Fragm. I. 200 (1859), First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 316 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 599 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1765 (1902), Compreh.

Catal. 595 (1913). F. cyperoides F. v. Muert. Fragm. IX. 11 (1875) non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, Ost-Indien, Ost-Asien.

463 °

Nord-Australien: Depot Creek (F. v. MuELLER, IV. 1856).

Queensland: Chillagoe (Domrx, I. 1910); Rockhampton (A. DierricH, n. No. 576 [No. 1395], n. No. 614); ibidem (O’Smanesy); Herberts Creek (Bowman); Port Denison (FırzaLan); ohne nähere Standortsangabe (LEICHHARDT).

c) var. macrocarya v.n.

Statura robusta; culmi elati, manifeste alato-complanati plus quam 5 dm alti; fola glabra, elon- gata, pro more plana et circa 3 mm vel paulo plus lata, apice obtusa nec attenuata; bdracteae involuerantes 2 foliaceae, longior anthelam paulo superans, plana lataque, obtusa; anthela brevior, subdensa; spiculae majores; nuces quam in varietate praecedente saltem duplo majores, obovato-trigonae, tricostatae, albidae, in tota superficie aequaliter tuberculatae, cellulis extimis omnino obseuris.

Nord-Australien: Chillagoe (Donss, II. 1910).

Diese Form ist wahrscheinlich spezifisch verschieden (F. macrocarya m.). Sie steht der F. com- planata var. typica näher als der var. microcarya, ist aber durch die breiten stumpfen Blätter, die ver- längerten Involucralbrakteen, die ziemlich dichte Spirre sowie die Nüsse sehr auffallend.

774. F. salbundia Kunrn.

KuntH Enumer. II. 230 (1837), C. B. CLARkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 646 (1893).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Nord-Australien.

Nord-Australien: Victoria River (F. v. Mvrrrer), als F. rara, doch von GC. B. Crarke als F. salbundia bestimmt.

775. F. eymosa R. Br.

R. Br. Prodr. 228 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 318 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 599 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1766 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. Census 212 (1889).

Scirpus cymosus PoIR. Encyel. Suppl. V. 99 (1817).

Geogr. Verbreitung: Nordwest-, Nord-Australien und Queensland.

a) var. typieca (F. cymosa s. str.).

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5959 F. cymosa!; Escape Cliffs (Huuse).

?Queensland: hieher gehört vielleicht eine Pflanze, von Darzacny an der Rockingham Bay gesammelt und von BentHam als F. diphylla bestimmt, jedoch irrtümlich, da der Griffel deutlich dreiteilig ist. Früchte sind aber nicht vorhanden, so dass eine zuverlässliche Bestimmung nicht gut möglich ist.

b) var. multifolia.

F. multifolia BoEck. in Linnaea XXXVII. 397 (1874), F. v. Muerr. Fragm. IX. 55 (1875), First Gensus 126 (1882), Sec. Census 212 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 319 (1878).

Nordwest-Australien: in the margins of stagnant waters in the vicinity of CGygnet Bay (A. CunnıneHAMm, 1. 1822, Capt. King’s 4% Voyage of Survey No. 344).

Nord-Australien: Port Darwin (F. Schurrtz No. 147, 799).

776. F. Neilsoni F. v. Muerr.

F. v. Murır. Fragm. IX. 79 (1875), First Gensus 126 (1882), Sec. Gensus 212 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 320 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 600 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1766 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 452 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 84 (1905).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, South Australia. Ich sah nur die Original- exemplare, welche Nrıtson zwischen Darling und Barcoo River gesammelt hat.

777. F. capitata R. Br.

R. Br. Prodr. 228 (1810), Bent. Fl. Austr. VII. 320 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 600 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1767 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. Muerr. First Census 126 (1882), Sec. Gensus 212 (1889).

F. cephalophora F. v. MuErr. Fragm. I. 196 (1859).

BE NV

Geoger. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland. Nord-Australien: Vietoria River und Upper Vietoria River (F. v. Murrrer); Fitzmaurice River (F. v. Mventer, X. 1855).

778. F. platystachys Borcr. in Linnaea XXXVII. 390 (1874) s. ampl. F. Schultzii BoEck. ibidem 391 (1874), BEntH. Fl. Austr. VII. 320 (1878), F. v. Mueır. First Census 126 (1882), Sec. Gensus 213 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien.

a) var. typica. F. platystachys BoEck. s. str., F. v. Muert. Fragm. IX. 55 (1875). Nord-Australien: Port Darwin (F. Scauutz No. 792).

b) var. Schultzii. F. Schultzii BoEcK. s. str., F. v. MuELt. Fragm. IX. 55 (1875).

Nord-Australien: Port Darwin (F. Schurtz No. 96).

Species queenslandica mihi ignota:

779. F. reeta F. M. Baır. 3” Suppl. Syn. Queensl. Fl. 80 (1890), Gatal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1762 (1902), Compreh. Oatal. 594 (1913).

171. Stenophyllus Rar.

780. S. capillaris BrırTon ex Rosınson u. FernaLo in Gray’s New Manual 186 (1908).

Scirpus capillaris L. Mant. II. 321 (1771).

Isolepis capillaris RoEM. u. ScHULT. Syst. II. 118 (1817).

Bulbostylis capillaris KuntH Enumer. Il. 212 (1837).

Fimbristylis capillaris A. Gray Man. Bot. N. U. S. ed. 5, 567 (1867).

Geogr. Verbreitung: Amerika und in den Tropen der alten Welt.

b) var. trifidus.

Bulbostylis trifida KuntH Enumer. II. 213 (1837).

Isolepis capillaris F. v. MuELL. Fragm. IX. 55 (1875).

Fimbristylis capillaris BENTH. Fl. Austr. VII. 322 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 600 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1767 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. Muerr. First Census 126 (1883), Sec. Census 213 (1889).

Bulbostylis capillaris var. trifida C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 652 (1893).

Australien: Nord-Australien, Queensland, West Australia. Queensland: Castle Hill bei Townsville (Domm, II. 1910).

781. S. barbatus Cookz Fl. of Bombay 887 (1904).

Scirpus barbatus RoTTB. Descr. et Icon. 52 t. 17 fig. 4 (1773).

Isolepis barbata R. Br. Prodr. 222 (1810), F. v. MuELt. Fragm. IX. 7, 55 (1875), in Landsbor. Explor. Austr. 122.

Scirpus monander Roxe. Fl. Ind. I. 222 (1820).

Isolepis Wallichiana ScHuut. Mant. II. 533 (1824).

Fimbristylis monandra SCHULT. Mant. Il. 59 (1824).

Bulbostylis barbata KuntH Enumer. Il. 208 (1837), C. B. CLARrkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 651 (1893).

Isolepis Cumingiü et involucellata STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 101 (1855).

Fimbristylis barbata BEnTH. Fl. Austr. VII. 321 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 600 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1767 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. MuELr. Pl. North-West. Austr. 19 (1881), First Census 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), TATE Handbk. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 181 (1896), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 452 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 84 (1905).

Geogr. Verbreitung: in der wärmeren Zone beider Hemisphären. In Australien in Nord- Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia.

465

Queensland (allgemein verbreitet): Harveys Creek (Domimm, I. 1910); Cairns (Doms, XI. 1909), f. oligostachyus, spiceulis in capite perpaueis, bractea longissima plerumque pseudoterminali, spieularum capitulo lateraliter remoto excellens!; Lappa Junction (Dous, 1. 1910); Chillagoe, hinter dem Städtchen, auf Kalk (Dom, II. 1910), forma bracteis plus elongatis excellens; Rocky Island bei Yarraba (Donmm, II. 1910); Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho (Down, III. 1910); bei Cairns, auf Sand (Dom, I. 1910), sehr typisch; Lions Head Bluff bei Chillagoe, auf Karstsand und Gerölle (Dommw, I. 1910), forma elata, capitulis e spiculis numerosissimis constantibus, ete. etc.

Die var. pulchella (Isolepis pulchella Tuwaır., Bulbostylis barbata var. pulchella G. B. CLARKE) ist mir aus Australien unbekannt. Der S. puberulus (Poır.) dürfte noch im tropischen Australien zu finden sein.

Der Gattungsname Stenophyllus (Rarın. Neogenyt. 4, 1825) hat Prioritätsrecht vor Bulbostylis KuntH (1837), worauf N. L. Brırron (The Sedges of Jamaica, Bull. Jam. Dep. Agrieult. vol. V. Suppl. 1 p. 1, 1907) aufmerksam machte. Dieser Name wurde auch von Cook (Flora of Bombay Presideney) sowie in der 7. Ausgabe des bekannten Gray’s New Manual of Botany von Rosınson und Frrnarn (1908) aufgenommen.

172. Scirpus L.

a. Sectio /solepis.

782. 8. inundatus Poır.

Poır. Encyel. Suppl. V. 103 (1817), SPRENG. Syst. I. 207 (1825), Bexto. Fl. Austr. VII. 329 (1878), F. M. Baır. Syn, Queensl. Fl. 601 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1769 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. Mueır. First Census 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), Moore Handh. Fl. N. S. Wales 453 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 306 (1903), XXX. 84 (1905), J. H. Maiden ibidem (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 724 (1904), Cueesen. Man. New Zeal. Fl. 775 (1906), Ewarr in Victor. Natural. XXVII. 180 (1911).

Isolepis inundata R. Br. Prodr. 222 (1810), TAre Handk. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890).

Isolepis propinqua R. BR. Prodr. 222 (1810).

Isolepis consparsa EnpL. Prodr. Fl. Norf. 23 (1833), F. v. Muett. Fragm. IX. 55 (1875).

Isolepis Gaudichaudiana KuntH Enumer. I]. 201 (1837), F. v. MueLı. Fragm. IX. 56 (1875).

Isolepis Urvillei SteupD. Syn. Pl. Glum. Il. 94 (1855), F. v. Murrr. Fragm. IX. 55 (1875).

Isolepis Gunnii STEuD. Syn. Pl. Glum. II. 94 (1855).

Isolepis prolifera Hook. f. Fl. Tasm. II. 87 t. 144 (1860), Handb. N. Zeal. Fl. 301 (1867) non R. Br.

Seirpus Urvillei et Gaudichaudü BoEck. in Linnaea XXXVI. 510, 511 (1869-70).

Scirpus reticularis CoLENso in Trans. N. Zeal. Instit. X VIII. 277 (1886).

Schoenoplechus inundatus PALLA in KnEuck. Allg. Bot. Zeitschr. XVII. Beil. 4 (1911).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia), Tas- manien, New Zealand, Polynesien, Malaya; temperiertes Süd-Amerika.

783. S. nodosus Rorte.

Rorrg. Deser. et Icon. 52 t. 8 fig. 3 (1773), BEntn. Fl. Austr. VII. 331 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 601 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1771 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), F. v. Murrı. First Census 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 453 (1893), J. H. Map. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 724 (1904), CHEESEMm. Man. New Zeal. Fl. 776 (1906), WEDD u. WHrtE in Queensl. Natural. I. 73 (1908).

Isolepis nodosa R. Br. Prodr. 221 (1810), Nezs in Pl. Preiss. II. 73 (1846-47), F. v. Muerr. Fragm. IX. 6, 55 (1875), - Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890). Ficinia guttata EnnpL. Prodr. Fl. Norf. 61 (1833).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien, New Zealand, Norfolk und Lord Howe Island, ausser-tropisches Süd-Afrika und Süd-Amerika, St. Helena, Amsterdam-Inseln.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Dom, IV. 1910); Moreton Island (C. T. Weite, IX. 1908, in herb. meo). Wurde bisher nördlich von Brisbane nicht gefunden.

b. Sectio Euseirpus. 784. S. mucronatus L.

L. Spec. pl. 50 (1753) s. em., BoEck. in Linnaea XXXVI. 703 (1869—70), in Flora LVII. 199 (1875), F. v. Mueır. . Fragm. IX. 8, 56 (1875), First Census 126 (1882), Sec. Census 213. (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 332 (1878), F. M. Bar. Syn.

1 Dieselbe Form sah ich aus Ost-Indien, einmal als Isolepis barbata 8. minor et oligostachya, ein anderes Mal als Isolepis barbata ß. Roxburghiana (Sc. monander RoxB.) bezeichnet.

Bibliotheca botaniea. Heft 55. 59

=

Queensl. Fl. 601 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1771 (1902), Compreh. Catal. 595 (19135), MooRE en Fl. N. S. Wales 453 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 657 1893), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2, ei 310 (1904).

Scirpus glomeratus Scop. Fl. Carn. en al Sara Ana):

S. triangulatus RoxB. Fl. Ind. I. 217 (1820).

S. muticus D. Don Prodr. 41 (1825).

S. Javanus NEES in Wieht Contrib. 112 (1834.

S. sundanus Mia. Fl. Ind. Bat. III. 304 (1859).

Schoenoplecetus mucronatus PaLLa in Engl. Bot. Jahrb. X. 299 (1889).

Geogr. Verbreitung: Dungpa (fehlt im Norden), West-, Süd- und Ost-Asien; Malaya; Poly- nesien; Australien (Queensland, N. S. Wales), ostafrikanische Inseln. In Amerika (Kalifornien) eingeschleppt.

Queensland: in der Niederung zwischen Tambourine und Beech Mountains (Domm, II. 1910); Palmwoods (GC. T. Wnıre, V. 1897, in herb. meo).

b) var. major Borcx. (ubi?). Queensland: Rockhampton (A. Dierrich, VIII. 1866).

755. S. maritimus L.

L. Spee. pl. 74 (1753), R. Br. Prodr. 224 (1810), Borck. in Linnaea XXXVI. 722 (1869—70), in Flora LVII. 109 (1875), F. v. MuErr. Fragm. IX. 8, 56 (1875), XII. 25 (1882), Pl. North-West. Austr. 12 isal), First CGensus 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), Bextn. Fl. Austr. VII 835 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 602 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1772 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 658 (1893), AscHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2, p. 324 (1904), J. H. Ma. in Proe. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904), CHEESEm. Man. New Zeal. Fl. 778 (1906).

S. corymbosus FORSK. Fl. Aeg.-Arab. 14 (1775).

S. cyperoides Lam. Fl. Franc. III. 653 (1778).

S. glaucus Lam. Illustr. I. 142 (1791).

S. affinis RoTH Nov. Spec. 31 (1821).

Bolboschoenus maritimus PAaLaA in KnEuck. Allg. Bot. Zeitschr. XVII. Beil. 3 (1911).

Geogr. Verbreitung: fast kosmopol; fehlt im nördlichen Teile des arktischen Gebietes. In ganz Australien, auf New Zealand etc.

b) var. ecompaetus Mryrr Chlor. Hanov. 603 (1836). S. compactus Horrm. Deutschl. Fl. II. 25 (1804).

Süd-Queensland: Brisbane River (A. Dirrrıcn No. 1660).

786. S. litoralis ScHraD.

SCHRAD. Fl. Germ. I. 142 (1806) („littoralis“), F. v. MuveLr. Fragm. IX. 7 (1875), XII. 25 (1882), Pl. North-West. Austr. 12 (1881), First Census 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), BEentH. Fl. Austr. VII. 334 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 602 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1772 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), TArTE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), in Horn Sei. Exp. CGentr. Austr. III. 182 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 454 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 659 (1893), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2. p. 318 (1904).

Fimbristylis mucronata VAuL Enumer. II. 293 (1806).

Scirpus plumosus R. Br. Prodr. 223 (1810).

S. fimbrisetus DELILE Desc. Egypt. 155 (1813).

S. pectinatus RoxB. Fl. Ind. I. 218 (1820).

Heleogiton littorale REICHB. Fl. Germ. exc. 78 (1830).

Malacochaete litoralis NEES in Linnaea IX. 292 (1834).

Malacochaete pectinata NEES in Wight Contrib. 110 (1834).

Scirpus aegyptiacus DECNE. in Ann. Sci. Nat. 2 ser., IV. 196 (1835) non Poır.

S. triqueter GREN. u. GoDpr. Fl. France 375 (1856), F. v. MuELt. Fragm. IX. 56 (1875) non L.

Schoenoplectus littoralis PaLLa in Verh. Zoolog.-Bot. Ges. Wien XXXVIN. 49 (1888).

Geogr. Verbreitung: Süd-Europa; West-Afrika; West-Asien; Ost-Indien; Ceylon; Australien (Nord- und Nordwest-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia). Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domm, IV. 1910).

787. S. laeustris U.

L. Spec. pl. 48 (1753), R. Br. Prodr. 223 (1810), BoEck. in Linnaea XXXVI. 712 (1869—70), in Flora LVIII. 109 Sn F. v. Mverr. Fragm. IX. 7, 56 (1875). First Census 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 334 (1878), F.M,

467

Bas. Syn. Queensl. Fl. 602 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1772 (1902), Compreh. Catal. 595 (1913), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 632 (1889), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 16 (1902), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl. XXIX. 725 (1904), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 183, 264 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 454 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 658 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 306 (1903), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleurop. Fl. Il. 2 p. 312 (1904), Cueesem. Man. New Zeal. Fl. 778 (1906).

S. altissimus GILIB. Exerc. phyt. II. 514 (1792).

S. validus VaHuL Enumer. II. 268 (1806).

S. Meyenü Nezs in Linnaea IX. 293 (1834), in Pl. Preiss. II. 75 (1846 —47).

Schoenoplectus lacustris PaLLa in Engl. Bot. Jahrb. X. 299 (1889).

Geogr. Verbreitung: ganz Europa, Asien, Afrika, Australien (fehlt in Nord-Australien), auf Tasmanien, New Zealand, in Polynesien, Nord- und Mittel-Amerika.

Queensland: unterer Brisbane River (Dom, XII. 1909, GC. T. Wnıre, XI. 1908, in herb. meo, A. DierricH No. 1984); Rockhampton (A. Dierrich, n. No. 559).

173. Fuirena Rote.

788. F. eiliaris Roxg. Hort. Bengal. 81 (1814), Fl. Ind. I. 180 (1820) non Ners.

Seirpus ciliaris L. Mant. Il. 182 (1771).

F. glomerata Lam. llustr. I. 150 (1791), R. Br. Prodr. 220 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 238 (1874), IX. 57 (1875), XI. 25 (1882), Pl. North-West. Austr. 12 (1881), in Landsbor. Explor. Austr. 122, First Census 126 (1882), Sec. Gensus 213 (1889), BoEck. in Flora LVIII. 112 (1875), Bent. Fl. Austr. VII. 338 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 603 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1774 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 216 fig. 368 (1906), Compreh. Catal. 595 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 98 (1885), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 264 (1890), in Horn Sei. Exp. Centr. Austr. III. 182 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 454 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl, Brit. Ind. VI. 666 (1893).

Seirpus aristatus WILLD. Spec. pl. I. 390 (1797).

Fuirena canescens VaHL Enumer. II. 385 (1806).

Fuirena arenosa R. BR. Prodr. 220 (1810).

Fuirena Rottboellii NEEs in Wight Contrib. 94 (1834).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika und Asien, Ost-Asien, Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia [teste TAre]).

Queensland: am Logan River (Doms, III. 1910): Brisbane River (A. DierrıcH No. 1681, 1861); Mount Remarkable bei Pentland (Doms, III. 1910).

789. F. umbellata Rorte.

Rorrg. Deser. et Icon. 70 t. 19 fig. 3 (1773), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 238 (1874), IX. 57 (1875), Pl. North-West. Austr. 19 (1881), First Census 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), Bock. in Flora LVIN. 112 (1875), Bexte. Fl. Austr. VI. 337 (1878), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 603 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1773 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 69 (1911), Compreh. Catal. 595 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 666 (1893).

F. paniculata Lam. Nlustr. I. 150 t. 39 (1791).

F. pentagona NEES in Wight Contrib. 93 (1834).

F. quinquangularis Hassk. in Flora XXV. Beihl. 3 (1842).

Geogr. Verbreitung: pantropisch. In Australien nur in Nordwest-, Nord-Australien und

Queensland, und zwar in folgenden zwei Varietäten:

a) var. typica (foliis eulmisque glabris). Nordost-Queensland: Savannenwälder der Niederung bei Yarraba (Dours, I. 1910); Savannen- wälder südlich von Cairns, in der Richtung gegen die Walsh Pyramid zu (Doms, XIl. 1909).

b) var. pilosa v..n. Differt foliis eulmisque breviter piloso-hirsutis. Queensland: Lake Eacham (Domm, II. 1910), stark behaart!; Rockhampton (A. DierricH

n. No. 595). Die Behaarung der Blattspreiten beschränkt sich mitunter auf Rand und Nerven.

4685

17%. Lipocarpha R. Br.

790. L. mierocephala R. Br.

R. Br. in Tuckey’s Narr, Exped. Congo 459 (1818), Kunru Enumer. II. 268 (1837), BentH. Fl. Austr. VII. 337 (1878), P. v. Murrr. Pl. North.-West. Austr. 12 (1881), Fragm. XI. 25 (1882), First Census 126 (1882), Sec. Census 213 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 603 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1775 (1902), Compreh. Catal. 597 (1913), \Woorrs Plants N. S. Wales 98 (1885), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890) („monocephala“), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 182 (1896), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 454 (1893), C. B. CLArke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 668 (1893).

Hupaelytrum microcephalum R. BR. Prodr. 220 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 238 (1874), IX. 57 (1875), in Landsbor. Explor. Austr. 122.

Ascolepis kyllingoides StEUD. Syn. Pl. Glum. II. 105 (1855).

Seirpus leptocarpus F. v. MuErr. in Trans. Phil. Soc. Victor. I. 109 (1855), in Hook. Kew Journ. Bot. VIII. 334 (1856).

Lipocarpha Zollingeriana BoEcK. m Flora XLII. 100 (1859).

Seirpus Dietrichiae BoEcK. in Flora LVII. 109 (1875).

Geogr. Verbreitung: Südost-Asien, Australien (alle Staaten, nicht auf Tasmanien).

Queensland: Castle Hill bei Townsville (Doms, 11. 1910); Rockhampton (A. DierricH No. 1458,

n. No. 601, BoEckELER als Seirpus Dietrichiae).

Tribus III. Rhynchosporeae.

175. Rhynchospora VaAnr.

791. R. corymbosa n. comb.

Sceirpus corymbosus L. Gent. Pl. II. 7 (1756), Amoen. Acad. IV. 303 (1759).

thynchospora aurea VAHL Enumer. II. 229 (1806), R. Br. Prodr. 230 (1810), F. v. Muverr. Fragm. IX. 17, 57 (1875), First Census 127 (1882), Sec. Census 214 (1889), Boeck. in Flora LVII. 116 (1875), BEentH. Fl. Austr. VII. 348 (1878), F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 606 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1781 (1902), Compreh. Catal. 597 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 670 (1893).

Cephaloschoenus articulatus NEES in Edinb. New Phil. Journ. XVII. 266 (1834).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären. In Australien nur in Queensland.

Queensland: Stradbroke Island (Doms, IV. 1910); Brisbane River (A. Dietrich); Palmwoods

(C. T. Wuıte, V. 1907, in herb. meo); Cairns (Doms, XII. 1909); Lake Eacham (Donss, ID. 1910).

792. R. rubra n. comb.

Schoenus ruber Lour. Fl. Cochinch. I. 52 (1790).

Rrynchospora Haenkei PRESL Rel. Haenk. I. 199 (1830).

Morisia Wallichii NEES in Edinb. New Phil. Journ. XVII. 265 (1834).

Rhynchospora Wallichiana Kuntu Enumer. II. 289 (1837), F. v. Mverr. Fragm. IX. 17, 57 (1875), First Census 127 (1882), Sec. Census 214 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 349 (1878), F. M. Bart. Syn. Queensl. Fl. 607 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1781 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 216 fig. 369 (1906), Compreh. Catal. 597 (1913),

C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 668 (1893). Sphaeroschoenus Wallichii ARNOTT u NEES in Nov. Act. Acad. Nat. Cur. XIX. Suppl. I. 97 (1843).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika und Asien (incl. Malaya), Ost-Asien, tropisches Au- stralien (Nord-Australien, (Jueensland).

Nord-Australien: Port Essington (ArMSTRoNG).

Queensland: Savannenwälder der Niederung bei Yarraba (Dom, I. 1910), f. elata (mit sehr hohen Halmen); Wide Bay (Bıpwirr); Rockingham Bay (DarrAchy).

793. R. pterochaeta F. v. Murrr. Fragm. IX. 17 (1875).

R. longisetis BEnTH. Fl. Austr. VII. 350 (1878) p. p., F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1782 (1902) p. p., F. v. Muerr. First Census 127 (1882) et Sec. Census 214 (1889) p. p., non R. Br.

Queensland: zwischen Norman und Gilbert River (GuLLıver); Cape River (Bowman).

794. R. longisetis R. Br.

R. Br. Prodr. 230 (1810), KuntHh Enumer. II. 289 (1837), BEntH. Fl. Austr. VII. 350 (1878) p. p. Cephaloschoenus longisetis NEES in Linnaea IX. 296 (1834).

Nord-Australien: R. Brown! (Iter australiense 1802—05 No. 5993 p. p.). Nord-Queensland: Torres Strait (com. Dr. Gorringer, H. M. S. Alert, II. 1862). Andere Exemplare der echten AR. longisetis liegen im Herbarium Kew nicht vor.

469

795. R. Leae C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 34 (1908). Queensland: leg. Lra.

796. R. exserta C. B. Cnarkz in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 33 (1908). R. longisetis BENTH. Fl. Austr. VII. 350 (1878) p. p., non R. Br.

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MuELLER).

797. R. marginata C. B. Crarkz in Kew Bull. Add. Ser. VII. 89 (1908). R. tenuifolia Bent. Fl. Austr. VII. 350 (1878) quoad nucis descriptionem. Nord-Australien: R. Brown; North Coast (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5993 p. p).

798. R. tenuifolia BEnTH. (s. em.).

BEntu. Fl. Austr. VII. 350 (1878) (em. C. B. CLARKE, cf. sub R. marginata), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 606 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1782 (1902), Compreh. Catal. 597 fig. 577 (1913), alle s. em., F. v. Muerr. First Census 127 (1882) et Sec. Census 214 (1889) s. em.

R. longisetis F. v. MueLL. Fragm. IX. 17 (1875) non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Queensland: Am. DirtricH (? Port Mackay).

799. R. gracillima Tuwaır. Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 435 (1864), BoEck. in Linnaea XXXVII. 597 (1871—73), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl.

Brit. Ind. VI. 671 (1893). R. Kamphoeveneri BoEcK. in Engl. Bot. Jahrb. V. 508 (1884).

Abbildung: Textfig. 103.

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, CGeylon, Nikobaren, Hongkong, (Queensland. Nord-Queensland: am Waterfall Greek bei Yarraba (Doms, I. 1910). Für Australien neu!

Tribus IV. Schoeneae.

176. Carpha Banks u. Sor. ex R. Br.

800. C. deusta R. Br.

R. Br. Prodr. 230 (1810), C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 122 (1908).

Rhynchospora deusta SPRENG. Syst. I. 195 (1825).

Desvauxia aristata NEES in Sieb. Agrostoth. No. 25.

Chaetospora deusta F. v. MuELL. Fragm. IX. 39 (1875).

Mesomelaena deusta BENTH. Fl. Austr. VII. 379 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 609 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1782 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 216 fig. 370 (1906), Compreh. Catal. 597 (1913).

Schoenus deustus F. v. MuELrL. First Census 128 (1882), Sec. Census 215 (1889), Moore Handb. Fl. N, S. Wales 457 (1893).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Brisbane River (F. M. Barry).

N. S. Wales: Blue Mountains, auf Sand, nicht selten (Domin, IX. 1910): Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6021 C. deusta!); Sandsteinhügel bei Sydney (J. H. Maınkn, X. 1900; Knzvcx. Cyper., Restion. et Junc. exsicc. IV. Lief. 1902 No. 108).

801. C. alpina R. Br.

R. Br. Prodr. 230 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 381 (1878), F. v. Muerr. First Gensus 127 (1882), Sec. Census 214 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 456 (1893), CHEEsem. Man. New Zeal. Fl. 779 (1906).

Rhynchospora alpina SPRENG. Syst. I. 195 (1825).

Carpha nivicola F. v. MuErr. in Trans. Phil. Soc. Victor. I. 111 (1855), in Hook. Kew Journ. Bot. VIII. 335 (1856).

Chaetospora alpina F. v. MuELL. Fragm. IX. 39 (1875).

Geogr. Verbreitung: New Zealand, Tasmanien (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6020 ©. alpina!), N. S. Wales und Neu-Guinea (Mount Scratchley, 12.200 feet, A. GiULIANETTI).

S02. C. gracilipes C. B. CvArke. C. B. CLARKE in DieLs u. Prirzen in Engl. Bot. Jahrb. XNXV. 81 (1904), in Kew Bull. Add. Ser. VII. 81 (1908). West Australia: King Georges Sound (L. Dırns No. 2694).

Fig. 103. Rhynehospora graeillima Thuwaır. nach Exemplaren von Yarraba. (Verkl.)

177. Schoenus L. 803. S. turbinatus Porr. Poır. Eneyel. Suppl. II. 251 (1811), Bentu. Fl. Austr. VII. 359 (1878), F. v. Muerr. First Census 127 (1882), Sec. Census 214 (1889), Moore Handbh. Fl. N. S. Wales 457 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903). Chaetospora turbinata R. Br. Prodr. 232 (1810), F. v. Muverr. Fragm. IX. 33 (1875).

41

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales. Auf den Sandhügeln der Blue Mountains nicht selten (Domin, IV. 1910); bei Sydney (com. J. H. Maıen, X. 1900; Kneuck. Cyper., Restion. et Juncac. exsicc. IV. Lief. 1902 No. 109).

804. S. ericetorum R. Br.

R. Br. Prodr. 231 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 362 (1878), F. v. MueLr. Fragm. XII. 25 (1882), First Census 127 (1882), Sec. Census 214 (1889), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 607 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1784 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 458 (1893).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria.

N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains, nicht selten (Don, IV. 1910).

Exsiec.: SıeBer Agrostoth. No. 45; A. Kneucker, Cyper., Restion. et Junc. exsicc. IV. Lief. No. 114, 1902 (Sandhügel bei Sydney, W. Forsyr#, IX. 1900).

805. S. imberbis R. Br.

R. Br. Prodr. 231 (1810), F. v. MurLL. Fragm. IX. 28 (1875), First Census 127 (1882), Sec. Census 214 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 361 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 458 (1893).

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales, Victoria.

N. S. Wales: Blue Mountains (Wentworth, Katoomba ete.) (Doms, IV. 1910).

Exsice.: Sıeger Agrostoth. No. 30; A. Knkrucker. Gyper., Restion. et June. exsiec., IV. Liefer., 1902 No. 113 (Sandhügel bei Sydney, MaAıpen, XI. 1900).

806. S. villosus R. Br.

R. Br. Prodr. 231 (1810), F. v. Murrr. Fragm. IX. 28 (1875), First Census 127 (1882), Sec. CGensus 215 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 367 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 458 (1893).

Chaetospora villosa NEES in Sieb. Agrostoth. No. 26.

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales. Auf den Sandhügeln der Blue Mountains, stellenweise

sehr häufig (Domin, IV. 1910).

807. S. calostachyus Poır.

PoıR. Encyel. Suppl. II. 251 (1811), BEntH. Fl. Austr. VII. 368 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 608 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1785 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), F. v. Muruı. First Census 127 (1882), Sec. Census’ 215 (1889), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 458 (1893).

Chaetaria calostachya R. BR. Prodr. 233 (1810).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domm, IV. 1910); Moreton Island (C. T. WsırE 1908,

in herb. meo).

808. S. falcatus R. Br.

R. Br. Prodr. 232 F. v. MueLL. Fragm. IX. 29 (1875), First Census 128 (1882), Sec. Census 215 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 372 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 608 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1786 ID) Compreh. Catal. Ein a9ı3).

S. elatus BoEck. in Flora LVIII. 117 (1875).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Queensland: bei Chillagoe in den Savannenwäldern (Dom, II. 1910). Von A. Dietrich bei

Rockhampton und Port Mackay gesammelt.

809. S. sparteus R. Br.

R. Br. Prodr. 231 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 371 (1878), F. M. Baıt. Syn. nn Fl. 608 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1786 USD), Compreh. Catal. 598 fig. 578 (1913), F. v. Muerr. First Census 127 (1882), Sec. Census 215, (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Nordost-Queensland.

Queensland: South Percy Island, forming tufts in sandy country (H. Tryvon, in herb. meo).

S10. S. yarrabensis n. sp.

S. apogoni atlinis; densiuscule caespitosus sed eximie flaceidus, foliis culmisque intrieatis; eulmi tlaceidi, gracillimi, erecti vel flexuosi et fluitantes, cum panicula saepe 3 dm longi, glaberrimi, laeves, foliati: /olia glaberrima, flaceida, setacea, angustissima, unacum vaginis pallide virescentia; folia culmea distantia, longelaminata, vaginis truncatis elausis instructa; peduneuli gracillimi vel capillares, e vaginis brevibus fascieulato-enascentes, elongati et subdivaricati, nonnulli in paniculae spuriae, laxissimae et angustae parte inferiore unispieulati, alii fascieulum e spiculis 3-—4 longepedicellatis compositum gerentes, parte paniculae superiore omnes unispiculati; spiculae angustae, lanceolato-lineares, saepe erectae, pedunculis duplo usque quintuplo breviores, subfuscae, circa 5 mm longae; glumae circa 6, acuminatae, glaberrimae, carina quoque laeves; setae hypogynae subaequales 6, saltem nonnullae nuce matura aliquantum longiores, sub lente eiliis minimis erecto-appressis instructae; nux obovata, fere truncata, circa 1.1 mm longa, albida, costis 3 prominulis notata, sub lente reticulata.

Nordost-Queensland: Waterfall Greek bei Yarraba, in Gesellschaft von Fimbristylis pauei- flora und Rhynchospora tenuissima (Domin, 1. 1910).

Scheint dem S. apogon nahe verwandt zu sein, unterscheidet sich aber bereits durch die blassen Scheiden, die sehr lockere Inflorescenz, die langgestielten Ährchen, die vollkommen glatten Spelzen ete. Habituell ähnelt die neue Art der Costularia paludosa, welche jedoch schon durch die sehr kurzen hypo- gynen Borsten verschieden ist, sowie auch der mit ihr wachsenden Rhynchospora tenuissima, welche auf den ersten Blick durch die sehr ähnliche Inflorescenz auffällt, aber durch das Fehlen der hypogynen Borsten generisch verschieden erscheint.

811. S. apogon Rorm. u. SCHULT.

RoEM. u. SCHULT. Syst. II. 77 (1817), F. v. MuELL. First Census 128 (1882), Sec. Census 215 (1889), TAre Handk. Fl. Extratr. South Austr. 182, 263 (1890), CHEEsEm. Man. New Zeal. Fl. 783 (1906).

Chaetospora imberbis R. BR. Prodr. 233 (1810), Bock. in Linnaea XXXVII. 299 (1874), F. v. MuELL. Fragm. IX. 35 (1875).

Schoenus imberbis Poır. Encyel. Suppl. II. 251 (1881) non R. Br.

S. Brownii Hook. f. Handb. N. Zeal. Fl. 298 (1867), BentH. Fl. Austr. VII. 373 (1878), F. M. BaırL. Syn. Queensl. Fl. 609 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1787 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 73 (1908), I. 120 (1910).

Helothriz imberbis Paırza in Kneuck. Cyper. exs. IV. No. 103 (cf. Allg. Bot. Zeitschr. VIII., 1902).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia), Tas-

manien, New Zealand. Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domin, IV. 1910).

178. Cladium R. Br.

1. Subgen. Eucladium.

812. C. mariscus R. Br.

R. Br. Prodr. 236 (1810), F. v. MuerL. Fragm. IX. 14, 57 (1875), XII. 25 (1882), Pl. North-West. Austr. 12 (1881), First Census 128 (1882), BENTH. Fl. Austr. VII. 402 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 610 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (.890), Queensl. Fl. VI. 1791 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 185, 265 (1890), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2, p. 346 (1903), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 673 (1894), TEPPER in Botan. Centralbl. LXTII. 39 (1895).

Schoenus Mariscus L. Spec. pl. 42 (1753).

Cladium jamaicense CRANTz Instit. rei herb. I. 362 (1766).

Schoenus Cladium et effusus Sw. Prodr. I. 19 (1788).

Cladium germanicum SCHRAD. Fl. Germ. I. 75 (1806).

C. occidentale RoEM. u. SCHULT. Syst. I. 284 (1817).

C. palustre PoiR. ex ScHurt. Mant. I. 229 (1822).

C. leptostachyum NEES in Linnaea IX. 301 (1834). Gahnia Mariscus F. v.MuELL. Keyto Victor. Pl.1.456 (1888), Sec. Census 216 (1889), Moor Handb. Fl. N.S. Wales 461 (1893).

Geogr. Verbreitung: beinahe kosmopol. In Australien bis auf West Australia; auch nicht

auf Tasmanien. Süd-Queensland: Stradbroke Island (Doms, IV. 1910).

43

2. Subgen. Machaerina. 813. C. undulatum Tawaıt. Tuwaıt. Enumer. Pl. Zeyl. 353 (1864), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 674 (1894).

Geogr. Verbreitung: Ceylon, Malayische Halbinsel, Malaya. In Australien nur:

b) var. fimbristyloides.

Chaetophora fimbristyloides F. v. MuErLL. Fragm. IX. 34 (1875).

Tricostularia fimbristyloides BENTH. Fl. Austr. VII. 384 (1878).

Schoenus fimbristuloides F. v. Muetn. First Gensus 128 (1882), Sec. Census 215 (1889).

Nord-Australien: Providence Hill (F. v. MverLter); Port Essington (ARrMSTRONG).

BentHam hält diese Varietät für spezifisch verschieden, CG. B. CrLarkE dagegen stellt sie als ein blosses Synonym zu C. undulatum, von dem sie aber in mehreren Merkmalen abweicht.

3. Subgen. Baumea.

814. C. Muelleri C. B. Grarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 47 (1908).

C. teretifolium F. v. MuELr. Fragm. IX. 15 (1875) p. p., non R. Br.

C. schoenoides var. elongatum BENTH. Fl. Austr. VII. 407 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 611 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1793 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913).

Süd-Queensland: Moreton Island (F. v. MuELLER). Foliis manifeste xiphoideis a ©. schoenoide

facile distinguendum!

815. C. teretifolium R. Br.

R. Br. Prodr. 237 (1810), F. v. MueLr. Fragm. IX. 15, 57 (1875), XII. 25 (1882), First Gensus 128 (1882), BEntH. Fl. Austr. VII. 406 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 611 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1792 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), CHeEsem. Man. New Zeal. Fl. 787 (1906), WEpD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 120 (1910), alle var. a).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia; Tasmanien; New Zealand.

a) var. typicum (C. teretifolium R. Br. et auct. fl. austr. s. str.).

Gahnia teretifolia F. v Muetr. Sec. Census 216 (1839), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 461 (1893). Baumea teretifolia PALLA in Kneuck. Cyper. exsicc. IV. No. 105, ef. Allgem. Bot. Zeitschr VIII. (1902). Abbildung: Textfig. 104.

Queensland: Sunnybank bei Brisbane (Domm, XII. 1909); Brisbane River (A. Dietrich); Glasshouse Mountains (C. T. Write, IX. 1909, in herb. meo).

b) var. tetraquetrum.

C. tetraqguetrum Hook. f. Fl. Tasm. Il. 95 t. 149 (1860), BentH. Fl. Austr. VII. 406 (1878) excl. var., F. v. Muerr. First Census 128 (1882), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 185, 265 (1890), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1792 (1902), Compreh. Catal. 660 (1913), beide excl. var.

Gahnia tetraquetra F. v. MueLL. Key to Victor. Pl. I. 454 (1888), Sec. Census 216 (1889), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 461 (1893).

Besonders in Tasmanıen verbreitet, aber auch aus Queensland, N. S. Wales, Victoria und South Australia angegeben.

ce) var. planifolium. ©. tetraquetrum var. planifolium BENTH. Fl. Austr. VII. 407 (1878) mit?, F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. VI. 1793 (1902), Compreh. Catal. 660 (1913). Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Vietoria und Queensland (teste Bartry). Diese drei Varietäten sind zwar gut charakterisiert, meiner Ansicht nach aber nicht als selbständige Arten aufzufassen. Bibliotheca botaniea. Heft 85. 60

S16. C. acutum Por. in Diet. Se. Nat. IX. 344 ex Ind. Kew. I. 551 (1895).

Schoenus acutus LABILL. Pl. Nov. Holl. I. 18 t. 18 (1804).

Cladium schoenoides R. Br. Prodr. 237 (1810), Bentu. Fl. Austr. VII. 407 (1878) excl. var., F. v. Mverr. First Gensus 12S (1882), Fragm. XII. 26 (1882).

Schoenus falcatus NEES in Sieb. Agrostoth. No. 18.

Fig. 104. Cladium teretifolium R. Br. var. typieum Dom. nach Exemplaren von Sunnybank. (Verkl.)

Baumea schoenoides BoEcK. in Linnaea ’XXXVII. 246 (1874). Gahnia schoenoides F. v. MuerL. Key to Victor. Pl. I. 454 (1888), Sec. Census 216 (1889), MoorE Handk. Fl. N. S. Wales 461 (1893).

Baumea acuta Parra in Kneuck. Cyper. exsiec. IV. No. 106 (cf. Allg. Bot. Zeitschr. VII., 1902).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domm, IV. 1910). Für Queensland neu, da die auf dem nahen Moreton Island vorkommende »var. elongata Brntu.« von C. B. CLarkz mit Recht für eine eigene Spezies (0. Muelleri) gehalten wird.

817. C. artieulatum R. Br.

R. Br. Prodr. 237 (1810), F. v. Muerr. Fragm. IX. 14, 57 (1875), First Census 128 (1882), BentH. Fl. Austr. VII. 403 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 611 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1791 (1902), Compreh. Catal.

Fig. 105. Cladium artieulatum R. Br. nach Exemplaren von Lake Eacham. (Stark verkl.)

598 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 185, 265 (1890), Turner in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903), XXX. 85 (1905), CHEESEMm. Man. New Zeal. Fl. 786 (1906).

Baumea loculata BoEck. in Linnaea XXXVIII. 243 (1874).

Gahnia urticulata F. v. MueLr. Key to Victor. Pl. I. 453 (1888), Sec. CGensus 216 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 460 (1893). :

Abbildung: Textfig. 105.

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten), New Zealand, Polynesien (Neu-Kaledonien, Neu-Hebriden). Nordost-Queensland: Lake Eacham (Donm, II. 1910).

SIS. C. rubiginosum n. comb.

Schoenus rubiginosus SOLAND. ex FORST. Prodr. 89 (1786).

Fuirena rubiginosa SPRENG. Fl. Hal. Mant. I. 29 (1807).

Cladium glomeratum R. BR. Prodr. 237 (1810), F. v. MuerrL. Fragm. IX. 15, 57 (1875), First Census 128 (1882), BENTH. Fl. Austr. VIl. 404 (1878), F. M. Baı.. Syn. Queensl. Fl. 611 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1792 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), Tarz Handb. Fl. Extratr. South Austr. 185, 265 (1890), TuURNER in Proc. Linn. Soc. I. 73 (1908), 120 (1910).

©. dubium NEES in Sieb. Agrostoth. No. 5, SPRENG. Syst. Cur. Post. 21 (1827).

Baumea rubiginosa BoEcK. in Linnaea XXXVII. 241 (1874), in Flora LVIII. 116 (1875).

Baumea Browni BoEck. in Linnaea XXXVIII 242 (1874).

Gahnia glomerata F. v. MuELL. Key to Victor. Pl. I. 455 (1888), Sec. Census 216 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 461 (1893).

Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten), Tasmanien, New Zealand.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domin, IV. 1910).

b) var. subseptatum (BentH. Fl. Austr. VII. 404 (1878) sub C. glomerato).

819. C. junceum R. Bar.

R. Br. Prodr. 237 (1810), F. v. MuerrL. Fragm. IX. 16, 57 (1875), XII. 25 (1882), First Gensus 128 (1882), Pl. North- West. Austr. 12 (1881), BENnTH. Fl. Austr. VII. 408 (1878), F. M. BaAıL. Syn. Queensl. Fl. 611 (1903), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1794 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913), Tate Handbk. Fl. Extratr. South Austr. 185, 265 (1890), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903), XXX. 85 (1905), CHEESEm. Man. New Zeal. Fl. 788 (1906).

Lepidosperma striatum Hook. f. Fl. Nov. Zel. I. 279 (1853) non R. Br.

L. Colensoi BoEck. in Linnaea XXXVIl. 328 (1874).

Gahnia juncea F. v. MurrL. Key to Victor. Pl. I. 453 (1888), Sec. Census 216 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales

460 (1893). Baumea juncea Parna in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XV. 113 (1909). Geogr. Verbreitung: Australien (alle Staaten), Tasmanien, New Zealand, Neu-Kaledonien. Süd-Queensland: Stradbroke Island, häufig (Don, IV. 1910). Exsice.: KnEucker, Oyper., Restion. et Junc. exsicc., VII. Lief. No. 182 (1909).

820. C. (Baumea) stradbrokense n. sp.

Gracile, densissime caespitosum, glaberrimum; culmi gracillimi, 30—45 cm altı, plus minusve distinete compressi, lateribus fere planı et obscure canaliculati, angulis obtusis, 0.5—0.75 mm lati, efoliati, tantum basi tractu circiter 3 cm longo vaginati; vaginae tenues, scariosae, arcte amplectentes, summa saepe lamimifera, sed lamina tantum brevi, setacea raro plus 1 cm longa, saepe ad mucronem redacta instructa; cyma (anthela) parva circa 2.5—3 cm lata et duplo brevior, umbelliformis; spieulae ovato-lan- ceolatae, 5.25—5.50 mm longae, florem fertilem unicum exhibentes, pedicellatae, mediae singulae, laterales in radiis elongatis pluriores (2—3), quarum una subsessilis; glumae scariosae, circa 7, imbricatae et quasi involuerum subcampanulatum efformantes, infimae 2 parvae, circa 1—1.25 mm longae, carina costiformi paulum egrediente percursae, caeterum enerves; glumae sequentes accrescentes, acutae vel subacutae; gluma fertilis unica, circa 45 mm longa, ovata sed apice subconvoluto attenuato-acuminata, nuce duplo longior; setae hypogynae nullae; nux obovato-orbicularis, eirca 2.25 mm longa et 1.6 mm lata, biconvexa sed angulis obtusis, laevis, pallida, haud nitida, ecostata, apice post stylum delapsum eicatrice parva no- tata; siylus basi subdilatatus, facillime deeiduus; gluma suprema vacua.

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domm, IV. 1910). Specie vix cum ulla arcte affinis, habitu, culmis aphyllis, anthela, spieulis unifloris, nuce gluma duplo breviore ete, facile distinguenda,

Dan a BE

47

179. Lepidosperma Lasırr.

821. L. exaltatum R. Br.

R. Br. Prodr. 234 (1810), Nees in Pl. Preiss. II. 90 (1846-47), BEnTH. Fl. Austr. VII. 389 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 610 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1789 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), F. v. Mur. First Census 128 (1882), Sec. Gensus 215 (1889), Tate Handk. Fl. Extratr. South Austr. 186, 265 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 459 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 307 (1903), XXX. 85 (1905).

L. longitudinale F. v. MuELL. Fragm. IX. 15 (1875) p. p.

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien; fehlt auch auf Tasmanien). Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domin, IV. 1910).

822. L. longitudinale Lasırr.

Lagıtr. Pl. Nov. Holl. I. 16 t. 13 (1804), BEnTH. Fl. Austr. VII. 389 (1878), F. v. MuerL. Fragm. IX. 25 (1875) p. p., First Census 128 (1882), Sec. Census 216 (1889), Tate Handb. Fl. N. S. Wales 186, 265 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 459 (1893).

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Victoria, South und West Australia, Tasmanien. N.S. Wales: Blue Mountains (Dom, IV. 1910).

823. L. concavum R. Br. R. Br. Prodr. 234 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 390 (1878) p. p., auct. fl. austral. p. p., C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VII. 125 (1908).

N. S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6040 L. concavum!); C. Moore No. 3, No. 6. Die Halme sind häufig bis 1 cm breit.

824. L. sgquamatum LasıLı. Lagıtr. Pl. Nov. Holl. I. 17 t. 16 (1804), NeEs in Pl. Preiss. II. 91 (1846—47), C. B. CLARKE in DIELS u. PRITZEL in Engl. Bot. Jahrb. XXX. 82 (1904).

Nordost-Queensland: Savannenwälder bei Yarraba (Domin, II. 1910).

N. S. Wales: SıEBER Agrostoth. No. 10 (L. gladiatum Nzxs); herb. LAmBErr.

Vietoria: (ueenscliffe (F. v. Muvruter); Arthurs Seat (F. v. MurLLER); in collibus arenosis inter Melbourne and Sandridge (F. v. MuELLER, I. 1853).

Tasmanien: sand-hills (Gunn No. 983); George Town, sandy plains (Gusn, 10. I. 1843); Tree Hill (OLpFIELD).

b) var. eurvispicula (BenteH. Fl. Austr. VII. 391 (1878) sub L. angustato).

L. squamatum var. cygnorum C. B. CLARKE in sched. herb. Kew. („This is L. angustatum var. curvispicula BENTH., but from the long tails to the setae and the more acute glumes I should rather call it Z. sguamatum var. cygnorum“).

West Australia: Forest Hill (Muvır); Upper Kay River (ex herb. F. v. Murrrer); King George Sound (L. Dırrs No. 2718; W. H. Harvey, 1., II. 1854; F. v. Mverver); Mount Barker, rocks (ÖLDFIELD); Swan River (Drummonn No. 37, 38, 53, 277); sand plain near the Gordon River (OLprıruv); Point Henry, shady ravines (ÖLDFIELD No. 859) etc.

825. L. angustatum R. Br. R. Br. Prodr. 235 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 391 (1878) p. p., €. B. CLARKE in Diers u. Prıtzeu in Engl. Bot. Jahrb. XXX. 81 (1904), in Kew Bull. Add. Ser. VII. 125 (1908).

West Australia: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6030 L. angustatum!; Tweed River, rocks (ÖLprIeLD, No. 713c); King George Sound (F. v. MurLver); Swan River (DrummonD No. 41, 161, 276, 382); Darling Distriet (L. Dies No. 1655).

826. L. ustulatum STEu».

STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 157 (1855), C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 125 (1908). L. angustatum var. ustulatum BEnTH. Fl. Austr. VII. 391 (1878).

West Australia: Swan River (Drummonn No. 345).

Diese Form scheint mir von der vorigen Art hinreichend verschieden zu sein.

827. L. laterale R. Br.

R. Br. Prodr. 234 (1810), Bentn. Fl. Austr. VII. 393 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 610 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1790 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913), F. v. MueLL. First Census 128 (1882), Sec. Census 216 (1889), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 186, 265 (1890), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 39 (1895), TURNER in Proc, Linn. Soc. N. S. Wales XNXVII. 307 (1903), XXX. 85 (1905).

a) var. typicum (= L. laterale R. Br. s. str.).

Queensland: Tambourine Mountains (Doms, Ill. 1910).

N. S. Wales: Glarence River (Wırcox); Twofold Bay (Ororırın, von Bentuam als L. concavum var. pyramidatum angeführt).

Vietoria: Yarra (SuLLivAn, BENTHAM als ©. concavum var. pyramidatum); ohne nähere Standorts- angabe (RoBERTSON).

b) var. tetragynum.

L. tetragynum R. Br. Prodr. 234 (1810). L. laterale var. majus BENTH. Fl. Austr. VII. 394 (1877).

Queensland: Tambourine Mountains (Donin, III. 1910), sehr typisch, mit reicher Rispe; Glasshouse Mountains (F. v. MuELLER), eine sehr robuste Form mit bis 1 cm breiten Halmen, jedoch armer Inflorescenz.

N. S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6038 L. tetragynum!); A. CunnINGHAM).

Tasmanien: leg. Gunn (No. 576).

c) var. angustum BenTH.

BEnTH. Fl. Austr. VII. 394 (1878), F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1790 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913). L. longitudinale R. Br. Prodr. 234 (1810) non LaAsırL. (1804). L. angustifolium Hook. f. Fl. Tasm. II. 92 t. 147, B (1860).

N. S. Wales: Blue Mountains (Domin, IV. 1910); Port Jackson (A. GuUnNINnGHAM, eine grosse Form; bei Sydney (leg.?).

Mit der vorigen verglichen scheint diese Varietät in typischer Ausbildung spezifisch verschieden zu sein, ist jedoch mit ihr durch Mittelformen verbunden.

d) var. »forma caulibus mirabiliter flexuosis insignis« a cl. Driers et PrıtzeL (in Engl. Bot. Jahrb. XXX. 82, 1904) ex Australia occidentali (distr. Eyre) indicatur et verosimiliter varietatem propriam sistit.

828 L. Benthamianum C. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VII. 91 (1908). L. gracile BENTH. VII. 396 (1878) excl. syn. et p. p., non R. Br. West Australia: Swan River (Drummonn No. 119, 870, 873, 876).

829. L. tortuosum F. v. Mvert.

F. v. MueLr. First gener. Rep. 9 (1855), Fragm. IX. 23 (1875), First Census 128 (1882), Sec. Census 216 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 398 (1878). A. lineare var.? depauperatum BENTH. Fl. Austr. VII. 395 (1878).

Vietoria: Gipps Land, Mount Wellinston (F. v. MuELLER, Original). N. S. Wales: New England (C. Stuart) (BentHam als L. lineare var.? depauperatum).

830. L. gracile R. Ba.

R. Br. Prodr. 235 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 395 (1878) p. p.

West Australia: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6027 L. gracile!; Fraser Range (R. Herms, 23. X. 1891, Elder Exploring Expedition).

Vietoria: near Portland, Genoa River (F. v. MuELLER, von BEntHAm als Z. canescens BoEcK. m Linnaea XXXVIII. 330 [1874] angeführt).

bh) var. semiteres.

L. semiteres F. v. MurLr. ex BoEck. in Linnaea XXXVIII. 327 (1874), Benth, Fl, Austr. VII. 396 (1878), F. v. MuELL. First Census 128 (1882), Sec. Census 216 (1889).

U

Vietoria: Mount M’Ivor (F. v. Muverter); Mount Sturgeon (RoBERTSON). South Australia: Mount Lofty Ranges (F. v. Muerzer 1851 als L. semiteres!).

831. L. striatum R. Br.

R. Br. Prodr. 235 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 399 (1878).

West Australia: King George Sound (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6025 L. stria- tum!); Swan River (Drummonn No. 352 (BentHam als Z. leptostachyum), No. 380).

832. L. exsul C. B. CLArke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 47 (1908). West Australia: Swan River (Drummonn No. 330).

180. Costularia GC. B. ÜLARke.

833. C. paludosa C. B. Cxarke in Kew Bull. Add. Ser. VII. 47 (1908).

Chaetospora paludosa R. BR. Prodr. 233 (1810), F. v. Murrr. Fragm. IX. 35 (1875).

Schoenus paludosus PoıR. Encyel. II. 251 (1811), F. v. Murtı. First Census 128 (1882), Sec. Census 215 (1889), MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 457 (1893).

Tricostularia paludosa BENTH. Fl. Austr. VII. 382 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 609 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1788 (1902), Compreh. Catal. 598 (1913).

Helothrix paludosa PALLA in Kneuck. Cyper. exsicc. IV. No. 102 (cf. Allg. Bot. Zeitschr. VIII., 1902).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales; Neu-Guinea (British New Guinea, A. GıuL1a- NETTI 1897).

Süd-Queensland: Stradbroke Island (Dow, IV. 1910).

181. Mesomelaena NEEs. 834. M. stygia NEes.

NEES in Pl. Preiss. Il. 89 (1846—47), BentH. Fl. Austr. VII. 378 (1878) excl. syn. p. p. Chuetospora stygia R. BR. Prodr. 233 (1810), F. v. MuerL. Fragm. IX. 36 (1875) p. p. Schoenus stygius PoIR. Encycl. Suppl. II. 251 (1811), F. v. Mueır. First Census 128 (1882), Sec. Census 215 (1889).

West Australia: Swan River (Drummonn No. 27, 894); Woorooloo (Max Koch, 6. III. 1909, Fl. of Western Austr. No. 1729); sand plain near Oolinyarra, Murchison River (ÖLDFIELD); sand near Perth (Gec. Anprews, Fl. of Western Austr. 1% Coll. No. 1153, 30. XII. 1912).

835. M. Preissii Ners. Nees in Pl. Preiss. II. 88 (1846-47), C. B. CLAarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 127 (1908). West Australia: Swan River (Drummonn No. 255).

836. M. uncinata Ü. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 48, 127 (1908). Lepidosperma uncinatum NEES in Pl. Preiss. II. 98 (1846—-47).

West Australia: King George Sound (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6109 Chaeto- spora stygia, in Herb. Kew); ibidem (F. v. Murtrver); ibidem, King River (Voyage of H. M. S. Herald); William River (OLvrıeLo); Lime-stone Hill, Point Henry (OLprıeLn No. 863); Swan River (Drummonn No. 251).

837. M. tetragona BrntH. Fl. Austr. VII. 379 (1878).

Chaetospora tetragona R. BR. Prodr. 233 (1810), F. v. MuELt. Fragm. IX. 36 (1875). Schoenus tetragonus PoıR. Encyel. Suppl. II. 251 (1811), F. v. Muerr. First Census 128 (1882), Sec. Census 215 (1889).

West Australia: Guilford near Perth (CGec. Anpeews, 19. IV. 1902, Flora of Western Austr. 1°% Coll. No. 1154); Nape River (Warcor); Kalgun River (F. v. Muetter); King George Sound (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6018 Chaetospora tetragona!); ibidem (Voyage of H. M. S. Herald); ibidem (A. CunnincHAm, XI. 1822, No. 348, Capt. Kings 4 Voyage of Survey); ibidem (Voyage du capitaine Baupm, 1801); Blackwood River (ÖrLprırun No. 704); M. Bunburry (ÖLprıeLo); Gordon River (ÖLDFIELD); Swan River (Drummonn); Woorooloo (Max Kocz, VII. 1907, Flora of Western Australia No. 1406).

—_ 480

182. Gymnoschoenus Nkes.

S3S. G. sphaerocephalus Hook. f.

Hoor. f. Fl. Tasm. Il. 83 t. 142 (1562), Parra in Rneuck. Cyper. exsicc. IV. No. 115 (cf. Allg. Bot. Zeitschr. VIII., 1902).

Chaetospora sphaerocephala R. Br. Prodr. 233 (1810), F. v. Muerr. Fragm. IX. 33 (1875).

Schoenus sphaerocephalus Poir. Eneyel. Suppl. Il. 251 (1811), F. v. Mverr. First Census 129 (1882), Sec. Census 215 1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 457 (1893).

Xyris laevis NEES in Sieber Pl. Nov. Holl. No. 204.

Gymnoschoenus adustus NEES in Ann. Nat. Hist. ser. 1, VI. 47 (1841).

Mesomelaena sphaerocephala BENnTH. Fl. Austr. VII. 380 (1878), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1783 (1902), Compreh. Catal. 597 (1913), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 306 (1903), XXX. 85 (1905).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Vietoria, Tasmanien. Untersuchte Exemplare:

New Holland: We»s.

N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains, an mehreren Stellen (Dom, IV. 1910); Sandstein- hügel bei Sydney (J. H. Maıpen, X. 1900, KneuckeR Gyper., Restion. et Junc. exsice. IV. Lief. 1902 No. 115); Sıeser No. 204; Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6016 Chaetospora sphaerocephala!); New England (C. Srtuarr).

Vietoria: Bunip-Bunip Creek (F. v. MuELLER).

Tasmanien: Gunn.

839. G. anceps Ü. B. Crarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII, 92, 127 (1908).

Chaetospora anceps R. Br. Prodr. 233 (1810). Schoenus anceps PoIR. Encycl. Suppl. II. 251 (1811), F. v. MuELt. First Census 128 (1882), Sec. Census 215 (1889).

Chaetospora elongata NEES in Pl. Preiss. II. 275 (1846-47). Schoenus elongatus F. v. MuELL. Fragm. IX. 30 (1875). Mesomelaena anceps BENTH. Fl. Austr. VII. 380 (1878).

West Australia: King George Sound (Coruıe); Albany (F. v. MuerLter); moist heathy places near Albany (Gec. Anprews, Flora of Western Austr. 1% Coll. No. 1155, 8. I. 1903).

183. Gahnia Forsr.

840. G. aspera SPRENG.

SPRENG. Syst. II. 114 (1825), BENTH. Fl. Austr. VII. 412 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 612 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1794 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam-Rep.) 17 (1904), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 217 fig. 371 (1906), Compreh. Catal. 600 (1913), F. v. MuELL. Sec. Census 217 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 461 (1893).

Lampocarya aspera R. Br. Prodr. 238 (1810).

Cladium asperum F. v. MurLL. Fragm. IX. 12, 56 (1875), First Census 129 (1882).

Hexalepis scabrifolia BoEck. in Flora LVIN. 118 (1875).

Geogr. Verbreitung: Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales), Polynesien.

In Queensland allgemein verbreitet, besonders in der Nähe der Küste, wo sie meist im Unter- wuchse der trockenen Eucalyptus-Wälder, gelegentlich aber auch in ziemlich feuchten Regenwäldern gedeiht. Die hängenden Nüsse sind stets stark glänzend und schön rot gefärbt, die jungen, noch zwischen den Spelzen sitzenden meist gelblich-weiss und matt. Diese Farbe behalten sie oft sehr lange, selbst dann, wenn sie scheinbar reif sind, aber nur so lange, als sie sich hinter den Spelzen befinden. Es macht somit den Eindruck, als ob zwei Varietäten vorhanden wären, eine mit hellen, die andere mit roten Früchten (vgl. auch BentHam 1. c. 412—413), doch handelt es sich in der Tat um verschiedene Stadien einer und derselben Form, wie ich mich an Ort und Stelle (bei Yarraba) überzeugen konnte, woselbst ich beobachtete, wie die helle »Varietät« schliesslich in die glänzend rote überging. Allerdings muss man zugeben, und zwar gilt dies ganz besonders von @. psittacorum, dass die rote Färbung bei verschiedenen Formen mitunter nicht zu gleicher Zeit erscheint. So besitze ich von der letztgenannten Art scheinbar gleichalte (sitzende) Früchte, die bei einer Form bereits schön rot, bei der anderen jedoch strohfarben sind. Auf diese Formen hin wurden auch verschiedene Arten gegründet, so z. B. (teste specimen authen- ticum!) die Hexalepis scabrifolia Bock. von G. aspera und @. leucocarpa R. Br. von @. psittacorum.

481

Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich, Hexalepis scabrifolia Borck.!); Tambourine Moun- tains (Doms, III. 1910), f. distans, panicula elongata, paniculis partialibus plus distantibus excellens; Castle Hill bei Townsville (Down, II. 1910); in den Savannenwäldern bei Yarraba nicht selten (Domiın. I. 1910); im Regenwalde bei Lake Eacham (Domm, II. 1910).

841. G. teretifolia n. comb.

Epiandra teretifolia PRESL in Isis XXI. 270 (1828).

Didymonema filifolia PRESL Didym. Nov. Pl. Gen. (Dissert.) (1829), Symb. Bot. I. 5 t. 3 (1830).

Melachne Sieberi SCHRAD. ex SCHULT. f. Syst. VIl., II. p. LXXXV. (1830).

Caustis Sieberi KuntH Enumer. Il. 307 (1837).

Gahnia Sieberi BoEcK. in Linnaea XXXVIII. 343 (1874), BENTH. Fl. Austr. VII. 414 (1878), F. v. MuveLL. Sec. Gensus 217 (1889), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 461 (1893), J. H. Maıp. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 72 (1906).

Cladium Sieberi F. v. MurrrL. Fragm. IX. 14, 57 (1875), First Census 129 (1882).

Gahnia psittacorum NEES in Sieb. Agrostoth. No. 13, non LABILL.

Geogr. Verbreitung: endemisch in N. S. Wales. Blue Mountains (Domın, IV. 1910).

842. G. mierostachya BENTH.

BEnTH. Fl. Austr. VII 414 (1878), F. v. MuELL. Sec. Census 216 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 461 (1893). Cladium microstachyum F. v. MuErr. First Census 129 (1882).

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Victoria.

N.S. Wales: in den Blue Mountains sehr häufig (Doms, IV. 1910).

843. G. radula Bent.

BENTH. Fl. Austr. VII. 417 (1878), F. v. Mueiı. Sec. Census 217 (1889), EwArT in Victor. Natural. XXVI. 131 (1910).

Cladium radula R. Br. Prodr. 237 (1810), F. v. Muert. Fragm. IX. 13, 56 (1875), First Gensus 129 (1882), TATE Handk. Fl. Extratr. South. Austr. 185, 265 (1890), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895).

Gahnia melanocarpa Hook. f. Fl. Tasm. Il. 97 (1860) non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Tasmanien, South Australia, Vietoria, N.S. Wales. In Queensland nur:

b) var. oreogenes v.n.

Differt statura robusta, culmis cum paniculis plus quam metralibus, foliis quam in typo latioribus.

Nordost-Queensland: Bellenden-Ker, in der Nähe eines Baches sowie auf dem Abhange oberhalb desselben, in ungefähr 1000 m Höhe, massenhaft (Domm, XII. 1909).

Das Vorkommen von @G. radula im tropischen Nordost-Queensland ist phytogeographisch höchst interessant. Die Varietät fällt hauptsächlich durch ihren äusserst robusten Wuchs und die breiteren Blätter auf. Sie war leider noch nicht vollkommen entwickelt, daher waren auch keine reifen Früchte vorhanden, doch scheint ihre Zugehörigkeit zur G. radula unzweifelhaft zu sein. Es ist dies keine Form der veränderlichen @. psittacorum, und zwar der sehr schmalen Rispe und der wenig zahlreichen, zugespitzten äusseren Spelzen wegen. Übrigens stimme ich mit C. B. CLArkE (in sched.) darin vollkommen überein, dass die von C. Stuart in N. S. Wales (New England) gesammelte Pflanze ebenfalls zu @. radula zu stellen ist.

844. G. psittacorum Lasıtr.

LaBıtr. Pl. Nov. Holl. I. 89 t. 115 (1804), R. Br. Prodr. 238 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 418 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 612 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker Range 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1795 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913), F. v. MueLt. Fragm. XII. 25 (1882), Sec. Census 217 (1889), Sımmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 255 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 462 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 386 (1906), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 73 (1908), 120 (1910), EwArT in Victor. Natural. XXVI. 131 (1910).

@. Sieberiana KuntHu Enumer. II. 332 (1837).

Cladium psittacorum F. v. MueLr. Fragm. IX. 12, 56 (1875), First Census 129 (1882), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 185, 265 (1890), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 39 (1885).

Cladium filum et radula NEES in Sieb. Agostoth. No. 11, 12, non R. Br.

Huie praeterea formae sequentes nucibus haud maturis et plerumque stramineo-pallidis ducendae:

Gahnia leucocarpa R. Br. Prodr. 239 (1810). G. Urvilleana KuntH Enumer. Il. 332 (1837). G. goniocarpa („gonyocarpa“) StEup. Syn. Pl. Glum. II. 164 (1855).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia, Tasmanien. Bibliotheca botanica. Heft 8. 61

a) var. typica.

Nux late ovata, eirca 3.75 mm longa et 1.75—1.88 mm lata; glumae vacuae pro more valde obtusae.

Diese grosstrüchtige Varietät kommt besonders auf Tasmanien vor; die reifen Nüsse sind schön braunrot und glänzend, die unreifen weisslich oder strohfarben, matt. Zu den hellfrüchtigen Formen dieser Varietät gehört auch die @. leucocarpa R. Br., bei der die Nüsse circa 3.5—3.75 mm lang und 1.75 mm breit sind.

b) var. erythrocarpa.

@. erythrocarpa R. BR. Prodr. 239 (1810).

@. psittacorum var. microcarpa Dom. in sched. herb. div.

Nux ovato-oblonga nitida, tantum circa 3— 3.20 mm longa et 1.5—1.55 mm lata, interdum quoque minor; glumae vacuae pro more minus obtusae.

N. S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Original von @. erythrocarpa!).

Süd-Queensland: Sunnybank bei Brisbane (Domm, XII. 1909), sehr typisch, mit roten, glän- zenden kleinen Nüssen; Stradbroke Island (Don, IV. 1910), Nüsse noch weisslich, eirca 3 mm lang und 1.3 mm breit.

c) var. oxylepis BentH. Fl. Austr. VII. 419 (1878) mit?, p. p. (quoad. pl. queensl.).

Queensland: Rockingham Bay (Darracay). Diese Form, welche leider ohne Früchte vor- liest, ist durch die Form der Spelzen recht auffallend. Die Pflanze aus New England rechne ich jedoch zu @. radula.

Die var. oxylepis wird von TURNER (in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIII. 307, 1903) auch für N. S. Wales (New England) angegeben, doch ist es möglich, dass sich diese Angabe ebenfalls auf die @. radula bezieht.

845. G. arbuscula n. sp.

Gahniae psittacorum valde affinis, sed statura robustissima excellens; culmi lignosi, teretes, arbores- centes, robustissimi, in circuitu inferne cum vaginis emortuis, arcte appressis 10—13 cm metientes, vaginis vetustis numerosissimis densissime obtecti; panicula amplissima; paniculae rami valde elongati uti ramuli plerumque subnutantes; spiculae numerosissimae sed quam in specie praecedente minus densae, breves, perangustae, sub fructu quoque anguste oblongae, basi attenuatae; nux angusta, lineari-oblonga, erythraea, nitida, circa 3.5—3.75 mm longa sed tantum 1.05—1.20 mm lata, utrinque angustata et subacuta.

Nordost-Queensland: in einem Pandanus-Sumpf auf den Bergen oberhalb von Yarraba, bestandbildend (Domm, 1. 1910).

Eine merkwürdige Art, die ich leider nur im schlechten Zustande, teilweise fruchtend, teilweise durch ein Buschfeuer halbvernichtet angetroffen habe, so dass ich nur einen Teil des holzigen Stammes sowie Teile der riesigen Infloreseenz mitbringen konnte. Trotzdem zweifle ich nicht, dass es sich um eine neue Art handelt, denn abgesehen von dem Wuchse, der sehr grossen, aber weniger dichten Rispe mit halbniekenden Zweigen ist die G. arbuscula durch die sehr schmalen Ährehen und ganz besonders durch die zwar langen, aber sehr schmalen, lineal-länglichen Nüsse vorzüglich charakterisiert.

184. Caustis R. Br.

846. C. flexuosa R. Br.

R. Br. Prodr. 239 (1810), F. v. MuEeLr. Fragm. IX. 19, 58 (1875), First Census 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), BETH. Fl. Austr. VII. 421 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 613 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1796 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 462 (1893), J. H. MaAıp. in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 16 (1902), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 73 (1908).

Restio erispatus NEES in Sieb. Agrostoth. No. 37.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, Victoria. N. S. Wales: auf den Sandhügeln der Blue Mountains (Douss, IV. 1910).

—_— 483

II. Subordo Mapanieae.

185. Remirea Avsr. 847. R. maritima Aubl. Augr. Pl. Guian. I. 45 t. 16 (1775), C. B. CLArkE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 677 (1894).

Geogr. Verbreitung: tropische Meeresküste beider Hemisphären, in Amerika und meist auch in Afrika die var. typica (culmis fere totis vaginatis). In Australien und häufig auch in ganz Malaya:

Fig. 106. Remirea maritima Ausgr. var. peduneulata BEnTH. nach Exemplaren von der Mündung des Russell River. (Schwach verkl.)

b) var. pedunculata Bextn.

BEnTH. Fl. Austr. VII. 347 (1878), F. M. Baı. Syn. Queensl. Fl. 606 (1883), Queensl. Fl. VI. 1779 (1902), Compreh. Catal. 597 (1913).

R. pedunculata R. Br. Prodr. 236 (1810) F. v. Murrr. Fragm. IX. 20 (1875).

R. maritima F. v. Mueıı. Fragm. IX. 58 (1875), First Census 127 (1882), Sec. Census 214 (1889), F. M. Baır. Catal. Plants Queensl. 53 (1890) non AußL.

Abbildung: Textfig. 106.

Queensland: in der Nähe der Mündung des Russell River, an der Seeküste verbreitet (Donxis, I. 1910); Port Mackay (A. Dirrrıcn); Rockingham Bay (DArracky); »abundant on the sands of the shores of the East Coast of Australia within the Tropies« (A. CunsınaHam, VI. 1821, Capt. King’s 4'h Voyage of Survey).

gen

186. Hypolytrum L. C. Rıcn. S4S. H. anomalum n. comb. (mon Sreu».).

Scirpus anomalus RErz. Observ. V. (1789).

H. latifolium L. GC. Rıcn. in Pers. Syn. I. 70 (1805), F. v. Murtı. Fragm. VIII. 238 (1874), IX. 57 (1875), First Census 127 (1882) et Sec. Census 213 (1889) („Hypelytrum“), BentH. Fl. Austr. VII. 339 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 604 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 69 (1889), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1775 (1902), Compreh. Catal. 597 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 678 (1894).

Tunga diandra Roxg. Fl. Ind. I. 184 (1820).

Albikia scirpoides et schoenoides PRESL Rel. Haenk. I. 185 t. 34, 35 (1830).

Hypolytrum diandrum A. DIETR. Spec. pl. Il. 365 (1833).

Hypolytrum schoenoides NEEsS in Linnaea IX. 288 (1834).

H. myrianthum Mig. Fl. Ind. Bat. III. 333 (1859).

H. giganteum (War. Cat. 3404 p. p.), BoEcK. in Linnaea XXXVI. 131 (1871—73).

Geogr. Verbreitung: Von Öst-Indien über ganz Malaya nach China, Polynesien und Queensland.

a) var. typicum: paniculae ramis haud refractis. Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek (Domm, I. 1910) und bei Yarraba (Donmm, I. 1910); Rockingham Bay (Darvachy).

b) var. refractum v.n.

Panicula ampla, longiore, plus decomposita, ramis (summis divaricatis exceptis) refractis. Abbildung: Textfig. 107.

Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek (Donmms, I. 1910).

187. Thoracostachyum Kurz.

849. T. pandanophyllum n. comb.

Hypolytrum pandanophyllum F. v. MuELL. Fragm. IX. 16 (1875).

Pandanophyllum hypolytroides F. v. MuELL. Fragm. IX. 16 (1875) in nota.

Mapania ‚hypolytroides F. v. MuELL. ex BentH. Fl. Austr. VII. 341 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 604 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1776 (1902), Compreh. Catal. 597 (1913), F. v. Muen. First Gensus 127 (1882)

et Sec. Census 213 (1889) („hypelytroides“). Mapania Pandanophyllum Scuum. u. HorLr. Kaiser Wilhelms Land 25 (1889). Thoracostachyum hypolytroides C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 680 (1894), in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 129 (1908).

Geogr. Verbreitung: Malayische Halbinsel, Neu-Guinea, Queensland.

Queensland: Harveys Creek (Donmin, I. 1910); Rockingham Bay (Datrvacay); habituell ist diese riesige Cyperacee dem MH. anomalum sehr ähnlich, doch durch die hypogynen Borsten leicht zu unter- scheiden. Ich habe Mverrer’s ursprünglichen spezifischen Namen »pandanophyllum« gewählt, da der Zuname »hypolytroides« erst nach der Beschreibung im Klammern erwähnt wird (»Planta in Pandanophylli genus poni possit [P. hypolytroides F. M. coll.|; transitum quoque ad Mapaniam monstrat«).

188. Exocarya BentH.

850. E. montivaga n. sp.

Scleria ustulata F. M. Baır. 3rd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 81 (1890) p. p. (quoad plantam e montibus Bellenden-Ker).

Exocarya scleroides F. M. BaıL. in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 17 (1904); Queensl. Fl. VI. 1777 (1902) et Compreh. Catal. 597 (1913) quoad plantam borealiqueenslandicam, non BENTH.

Perennis, rhizomate duro, lignoso, crassiusculo, longe repente et culmos erectos seriatim producente; culmi duri, erecti, simplices, ima basi subteretes caeterum triquetri, inferne subrobusti, parte superiore graciles, glaberrimi, laeves et tantum sub inflorescentia scaberuli, dense foliati, vaginis toti obtecti, elati, plerumque metrales vel ultra alti, rarius tantum altitudinem circa 6 dm attingentes; folia culmea infima ad vaginas arcte amplectentes redacta, proxima laminis brevibus, caetera omnia laminis elongatis instructa; vaginae clausae, triquetrae, striatae, glabrae; laminae gramineae, erecto-patulae, virides, molles, acuminatae, plus 2 dm longae et 3--4 mm latae, striato-nervosae, ad margines scaberulae, glaberrimae; folia culmea summa cymam attingentia; cyma ut in E. scleroidi sed supradecomposita; bractene involucrantes foliaceae,

45

inflorescentiam adaequantes; spiculae minutae, vix 3 mm longae; glumae obtusae, fusco-castaneae, externae apice cito breviter bilobae; glumae vacuae circa 6, bisexuales in spiculis examinatis 2; stylus basi bulboso- incrassatus, intense nitidus; bracteolae hypogynae cum glumis aequilongae; nux matura exacte globularis quam in E. scleroidi duplo brevior, styli basi permanente rostellulata.

Fig. 107. Hypolytrum anomalum (Rerz.) Don. var. refraetum Dom. nach Exemplaren von Harveys Creek. (Verkl.)

Nordost-Queensland: eine Charakterpflanze der oberen Zone des Bellenden-Ker Gebirges, von 1000 m bis auf den Gipfel!. Steht der E. scleroides nahe, ist aber durch die kugelrunden, doppelt kleineren Nüsse leicht zu unterscheiden. Sehr merkwürdig erscheint die verdickte, stark glänzende Griffelbasis, welche an das Stylopodium der Umbelliferen erinnert.

1 Auf diese Art bezieht sich auch die Bemerkung BaıLye’s über die Pflanze vom Bellenden-Ker: „Wherever there was open space on the summit of Bellenden-Ker this dark-green graceful sedge formed: dense patches“,

aan

F. M. Baıeys Diagnose von Scleria ustulata (n. sp.) bezieht sich auf beide australische Exocarya-

Arten; dementsprechend sagt er auch: »Nut nearly globular.... and about 1 line diameter in the Northern speeimen; the nuts of the Southern plant are oblong, nearly 2 lines long«. Ich habe deshalb den

spezifischen Zunamen vustulatas nicht gebraucht, da BaıLey, dem seinerzeit die Eicocarya scleroides unbekannt war, beide unsere Arten als Scleria ustulata beschrieb und diese seine Art später auch als ein blosses Synonym der Bexnruanm'schen aufstellte. Es gehört somit die S. ustulata mit gleichem Recht zu beiden Arten als Synonym.

S51. E. seleroides BENTH.

BEntH. in Hook. Icon. Pl. XIII. t. 1206 (1877), Fl. Austr. VII. 339 (1878), F. M. BaırL. Syn. Queensl. Fl. 604 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1854), Queensl. Fl. VI. 1773 (1902) planta e Bellenden-Ker exclusa, Compreh. Catal. 597 (1913) p. p., F. v. Muerr. First Census 127 (1882), Sec. Census 213 (1889), Woorzs Plants N.S. Wales 98 (1885), Moore Handb. Fl. N.S. Wales 455 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 85 (1905), C. B. CLARkE Illustr. Cyper. t. 118 fig. 1—7 (1909).

Cladium scleroides F. v. MuELL. Fragm. IX. 12 (1875).

Seleria ustulata F. M. Baır. |. c. quoad plantam austroqueenslandicam.

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Queensland.

N. S. Wales: Richmond River (C. Moor No. 150, Wırcox); Liverpool Plains (C. Moorz No. 127).

Süd-Queensland: Tweed River (Tu. STEEL); Araucaria-Forests on the Rivers Burnett and Dawson (LEICHHARDT).

189. Lepironia L. C. Rıcn.

852. L. articulata n. comb.

Restio articulatus RETz. Observ. IV. 14 (1786).

Seirpus coniferus PoıR. Encycl. VI. 756 (1804), Suppl. V. 90 (1817).

Lepironia mucronata L. C. RıcH. in PERS. Syn. I. 70 (1805), F. v. MuErLrL. Fragm. IX. 17, 58 (1875), First Census 127 (1882), Sec. Census 213 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 342 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 605 (1883), Catal. Plants Queensl. 53 (1890), Queensl. Fl. VI. 1777 (1902), Compreh. Catal. 597 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 98 (1885), Moore Handb. Fl. N.S. Wales 455 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 684 (1894), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 73 (1908), 120 (1910).

Chondrachne articulata R. BR. Prodr. 220 (1810).

Choricarpha aphylla BoEck. in Flora XLI. 20 (1858).

Geogr. Verbreitung: Madagaskar, Malakka, Singapore, Geylon, Malaya, Fidschi-Inseln, Queens- land, N. S. Wales.

(Jueensland: Zwischen Yarraba und Cape Grafton (Dom, I. 1910); am Lake Eacham massen- haft (Donuis, II. 1910); Brisbane River (F. v. Muetter, XII. 1856, F. M. Baıtey); Moreton Island (C. T. Write, IX. 1908, in herb. meo); ibidem, fresh water swamps (Jomn Mac Givrıvray, X. 1847, Voyage of Rattles- nake Bot. No. 2).

Varietatem capitatam (F. v. Mueır. Fragm. IX. 17 [1875] sub L. mucronata) (spica ad capitulum ovato-globosum semipollice brevius abbreviata) ipse non vidi.

III. Subordo Sclerieae.

190. Scleria Bere. 853. S. lithosperma Sw.

Sw. Prodr. 18 (1788), Fl. Ind. Oceid. I. 92 (1797) in nota, F. v. MueLı. Fragm. IX. 21, 58 (1875), First Census 129 (1882), Sec. Census 217 (1889) excl. pl. queensl., BEnTH. Fl. Austr. VII. 429 (1878) exel. var., C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 685 (1894) excl. var.

Scirpus lithospermus L. Spec. pl. 51 (1753).

Schoenus lithospermus L. Spec. pl., ed. 2, 65 (1762).

Scleria tenuis Retz. Observ. IV. 13 (1786).

Olyra orientalis Lour. Fl. Cochinch. II. 674 (1790).

Scleria capillaris R. BR. Prodr. 240 (1810).

Hypoporum capillare NEEs in Linnaea IX. 303 (1834).

Hypoporum lithospermum NEES in Mart. Fl. Brasil. II. 1, p. 172 (1842).

Geogr. Verbreitung: Tropen beider Hemisphären, in Australien nur in Nord-Australien; fehlt jedoch im kontinentalen Afrika.

47 0

Nord-Australien: Arnhem South Bay (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6069 S. capillaris)); Port Darwin (F. Scaurzz), typische Formen, aber auch eine f. ramosa (inflorescentia ramosa, ramis usque 3 em longis excellens).

854. S. Roxburghii n. comb.

S. lithosperma var. 8. TuwAıt. Enumer. Pl. Zeyl. 354 (1864). S. lithosperma var. Roxburghü C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. Vl. 686 (1894).

b) var. australiensis m. S. lithosperma var. linearis BENTH. Fl. Austr. VII. 430 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 614 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1799 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913).

Differt a planta indica statura robustiore, foliis latioribus, inflorescentiae rhachi hirsuta usque fere villosa, bracteis inferne hirsutis.

Queensland: Brisbane River (F. v. MuvELLERr).

Zu der meiner Ansicht nach von 8. lithosperma spezifisch verschiedenen S. Roxburghii (— Hypoporum Roxburghiü Ners MS. ex C. B. ÜLArke l. ce.) gehört zweifellos die südqueensländische Pflanze, welche von der echten $. lithosperma bereits durch die viel dichtere Infloresceenz und die grossen, querrunzeligen Früchte abweicht.

Die typische $. lithosperma wurde von R. IScHLECHTER auch in Neu-Guimea (Bismarck-Gebirge, 1000 m, Plantae Schlechterianae 1902 No. 13, 967) gesammelt.

855. S. Brownei KuntH.

KuntH Enumer. II. 349 (1837), F. v. MuerLL. Fragm. IX. 21, 58 (1875), First Gensus 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), BenTH. Fl. Austr. VII. 429 (1878) („Brownü“), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 614 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 75 (1884), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1799 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 203 (1912), Compreh. Catal. 600 (1913).

S. distans R. Br. Prodr. 240 (1810) non Poır. 1806.

S. pallidiflora BoEck. in Flora LVIII. 119 (1875).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

a) var. typica (= 8. Brownei Kunta |. c. s. str.).

Nord-Australien: Port Darwin (F. Scahuntz No. 782). Dieses Exemplar, wie auch C. B. ÜLArkE in sched. bemerkt, entspricht vollkommen der Originalbeschreibung KuntH’s (culmis triquetris, angulis retrorsum serrulato-scaberrimis etc.).

b) var. glabra ©. B. Crarke in sched. (— 8. distans R. Br. s. str.).

Glabra, eulmis laevibus vel fere laevibus.

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6070 5. distans!; Port Darwin (F. ScHurzz).

Queensland: Burnett River (F. v. Murrver); South Perey Island (H. Tryon); Port Mackay (A. Dierricn No. 2443, der 8. laxa beigemischt); Harveys Creek (Doms, XII. 1909), eine robustere Form; bei Yarraba (Domin, 1. 1910); Castle Hill bei Townsville (Domm, II. 1910); Tambourine Mountains (Doms, III. 1910) etc.

856. S. Tryonii n. sp.

S. Brownei quam maxime affınis, sed excellit statura multo robustiore; culmi robustiores, marginibus scaberuli, basi vaginis numerosis, laxis, scariosis involucrati; folia valde elongata, strieta, saepe 25—30 cm longa, 4-6 mm lata, plana, superiora culmos superantia; vaginae ad angulos breviter pubescentes; folia floralia plana lataque, caeteris paulo angustiora; inflorescentia longior; bracteae et glumae majores, plus acuminatae; nux trigono-suborbicularis major, sed perigynium internum (discus) simile, profunde trilobatum, lobis herbaceis nuci arcte appressis.

Queensland: West Coast of South Perey Island, grassy flat (H. Tayox, in herb. meo; von F. M. Baırry als S. tesselata bestimmt).

a

Die Art steht der vorigen sehr nahe, doch ist sie schon habituell von der auf derselben kleinen Insel wachsenden 8. Brownei gänzlich verschieden und scheinbar durch keine Zwischenformen verbunden. Sie ist bedeutend robuster, besitzt dicke, an der Basis durch zahlreiche, breite und skariose Scheiden lang eingehüllte Halme, während bei 5. Brownei die Halmbasis stets dünn, grazil ist und die Scheiden fehlen. Die Blätter der S. Tryoni sind sehr breit, flach und verlängert (bei S. Brownei äusserst schmal, rigider und kürzer), länger als die Halme, die Inflorescenz ist reicher und länger, die Brakteen und Spelzen grösser, die Früchte mit ihrem Diskus sehr ähnlich gebaut wie bei S. Brownei, nur etwas grösser und mehr dreikantig.

S57. S. setoso-asperula Borcx. in Flora LVIII. 120 (1875).

Queensland: Oxley’s Station (LEICHHARDT), von BENTHAM und Baırry als $. Brownei angeführt. Der Originalstandort der Art ist Lake Elphinstone (Au. Dietrich).

S5S. S. mackaviensis BoEck. Bock. in Flora LVIM. 110 (1875), C. B. CLarke lllustr. Gyper. CXXV. fig. 3—5 (1909). Endemisch in Queensland. Zwei Varietäten:

a) var. atrata. Glumis majoribus, totis intense coloratis, atratis. Port Mackay (A. Dietrich No. 2420).

b) var. pallida.

Glumis minoribus, pallidis; foliis angustioribus.

Smelling Bluff bei Chillagoe (Doms, II. 1910); Rockhampton (O’ Suanxesy), Bere. als S. Brownei, mit deren var. glabra sie vermischt war.

859. S. tesselata WıLLn. Wirt. Spec. pl. IV. 315 (1805), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 686 (1894), non BENTH. nec F.M. Baır.

Geogr. Verbreitung: Süd-Asien, Malaya, Ost-Asien (China, Japan). In Australien nur:

b) var. debilis BEntH.

BentH. Fl. Austr. VII. 430 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 615 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1800 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913). S. tesselata F. v. MueLı. First Census 129 (1882) et Sec. Gensus 217 (1889) p. p.

Queensland: Rockingham Bay (DatrLachy). Der einzige bisher zuverlässlich bekannte Standort von 8. tesselata in Australien. Die Art ist leicht nach der Struktur der Früchte sowie nach dem kurzen, dicken, angedrückten Perigynium kenntlich.

860. S. rugosa R. Br.

R. Br. Prodr. 240 (1810), F. v. Muerr. Fragm. IX. 22 (1875), First Census 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 428 (1878), F. M. BaıtL. Syn. Queensl. Fl. 614 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1798 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (Port Darwin, F. SchurLtz No. 80), Queensland (Rocking- ham Bay, Darrachy). Die dicht buscheligen Rasen dieser Art sind sicher annuell; die ganze Pflanze erscheint kurzrauhhaarig.

861. S. laxa R. Br.

R. Br. Prodr. 240 (1810), F. v. MuELL. Fragm. IX. 21 (1875), First Census 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 428 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 614 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1798 (1902), Compreh. Catal. 600 fig. 580 (1913).

S. Novae Hollandiae BoEck. in Flora LVIII. 120 (1875).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, (Jueensland.

Nord-Australien: Upper Victoria River (F. v. MurLLER, bei BentHam als S. rugosa).

Queensland: Rockingham Bay (DarrAcay); Port Mackay (A. Dietrich No. 2443 p. p. max. [cf.

489

S. Brownei], das Original der S. Norae Hollandiae Borck.); Lake Cootharaba (James Keys 1909, in herb. meo); Brisbane River (F. M. Baırtey).

Die der vorigen Art nahe stehende, aber vollkommen oder fast kahle und durch die Form des inneren Diskus zu unterscheidende S. /ara umfasst mehrere Formen, welche in ihren Merkmalen derart abweichen, dass die Art einen ziemlich unnatürlichen Formenkreis bildet. G. B. CLAarke äussert sich (in sched., 1890) bereits über zwei von den oben angeführten Formen: »Darracny’s plant is 8. laxa R. Ba., it is exactly Ferv. Murrrer’s Upper Victoria River plant marked in Bextuam 8. rugosa. It has ‚the inner dise with three short undulate lobes thickened with recurved sinuses under the ripe nut‘; and this inner disc is brownish red, covered with eircular glands. Baırey’s plant differs a good deal. It has a longer ellipsoid nut; covered all over with clusters of hairs, the inner disc pale and without glands: it may be a variety.«

Die von A. DierricHn gesammelte Form ist robuster und besitzt ziemlich grosse, fast glatte, ganz unbedeutend netzförmige, matte und kahle Nüsse. Die Form, welche J. Krys sammelte, besitzt hingegen kleinere, stark glänzende, kahle aber mehr oder weniger runzelige Früchte.

b) var. pseudotesselata v.n.

Humilis et ut videtur annua; inflorescentiae axillares longepedunculatae, pedunculis pergracilibus, patentibus; nux late oblongo-cylindrica, umbonulato-acuta, eirca 2.25 mm longa, albida, haud nitida, ruguloso- reticulata (tesselata), glabra.

Queensland: Mount Remarkable bei Pentland (Domin, III. 1910). Vielleicht spezifisch verschieden.

862. S. hebecarpa Nkes.

NEES in Wight Contrib. 117 (1834), in Linnaea IX. 303 (1834), F. v. Muerr. Fragm. IX. 21, 58 (1875), First Gensus 129 (1882), Sec. Gensus 217 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 431 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 615 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1800 (1902), Compreb. Catal. 600 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 463 (1893), GC. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 689 (1894).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales; von Ost-Indien über Malaya nach Polynesien und Ost-Asien (China, Japan).

Nord-Australien: Port Darwin (F. Scahuntz No. 816).

Queensland: Tambourine Mountains (Donrn, III. 1910); Pienie Hill in der Nähe der Russell-Mündung (Doumis, I. 1910); Wide Bay (Bipwirr); Rockingham Bay (Dauvachy).

N. S. Wales: Richmond River (Dancer).

863. S. chinensis Kuntn.

KuntH Enumer. II. 357 (1837), Boecer. in Linnaea XXXVIIl. 486 (1874), F. v. Murır. Fragm. IX. 20, 58 (1875), First Gensus 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 431 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 615 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1801 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913), G. B. CLArke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 690 (1894).

Geogr. Verbreitung: Singapore, Malaya, China, (Queensland.

Queensland: bei Yarraba verbreitet, so längs der Bäche in den Savannenwäldern der Niederung, und auf den Abhängen bis 500 m emporsteigend (Domm, I. 1910); zwischen Yarraba und Cape False (Doum, I. 1910); Dunk Island (Joms Mac GirtuLıvray, 5. VI. 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 276); Goold Island (GiLLivrav, 22. V. 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 275).

864. S. Benthamii C. B. CLARke.

C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 58 (1908), F. M. BaıL. Compreh. Catal. 600 (1913). S. tesselata BENTH. Fl. Austr. VII. 430 (1878) excl. var., FE. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 615 (1883), Catal Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1800 (1902), alle excl. var., non WirtD.

Süd-Queensland: Brisbane River (F. v. MuELLER).

865. S. suffulta C. B. CrArke. C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VII. 58 (1908), F. M. Baır. Compreh. Catal. 600 (1913).

Queensland: Rockingham Bay (Darrachy). Bibliotheca botanica. Heft 85. 62

—, 4490 I

S66. S. margaritifera Wiren.

Wurp. Spee. pl. IV. 312 (1805), R. Br. Prodr. 240 (1810), F. v. Murrr. Fragm. IX. 21, 58 (1875), First Census 129 (1882), Sec. OVensus 217 (1889), Bextn. Fl. Austr. VII. 430 (1878), F. M. Baur. Syn. Queensl. Fl. 615 (1883), Catal. Plants Queensl. ö4 (1890), Queensl. Fl. VI. 1800 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913).

S. Graeffeana Bentu., F. M. Bat. p. p., non Bokck.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, Polynesien, Malaya.

Queensland; Cape Grafton (A. GunxineHam); Cape York (Jomn Mac GirLıvray, X. 1848, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 421); bei Bextuam sind diese beiden Pflanzen als 5. Graeffeana angeführt.

S67. S. ternifolia n. sp.

Perennis, robusta, valde elata; ewlmi robusti, cum panicula saepe metrales, pilosuli, usque ad apicem foliati; folia eulmea mollia, ternatim approximata; /aminae elongatae, planae vel in sicco marginibus breviter revolutae, eirca 7—10 mm latae, glabrescentes, sed nervo medio supra pilosulae, ad margines scabrae, nervis numerosis striatae, sed praeter costam mediam nervis tantum duobus prominulis; vaginae saltem insuper pilosulae, acute triangulares sed haud alatae; Zgula externa humilis, obtuse triangularis, margine eiliata; panicula decomposita sed perangusta, foliis gradatim decrescentibus interjecta, plus quam 20 cm longa, haud densa; paniculae rami erecti, parte inferiore ramulosi; spiculae parvae; glumae femineae late ovatae, tenues, glabrae, carinatae, acutae, masculae angustiores et subacuminatae; nux globularis, diametro 2.25—2.75 mm lata, reticulata, retieulationibus pilosula, cyauescens, haud nitida; discus externus eupuliformis, cordato-orbicularis, cartilagineus, glaber, fere 2 mm diametro latus, pallidus; discus internus trilobatus, phoeniceus, intense nitidus, lobis acutis, integris, medio impressis.

Nordost-Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek (Dont, I. 1910).

Habituell erinnert diese neue Art an die S. sphacelata, doch ist sie einhäusig; sie ist auch der S. Graeffeana nicht unähnlich, unterscheidet sich jedoch leicht durch die Ausbildung des äusseren und inneren Diskus. Die Färbung der Früchte ist sehr schön, ich kann jedoch nicht entscheiden, ob sie ein konstantes Merkmal bildet; mein Exemplar besitzt durchwegs bläuliche Nüsse.

868. S. Graeffeana Boeck. in Flora LVIII. 121 (1875), non Bentn., nee F. v. Murrr., nec F. M. Baır.

Queensland: Port Mackay (Am. Dirrrica No. 2591).

Die S. Graeffeana BextH. und F. v. Mverr. besteht aus 5. margaritifera und lingulata,; die echte S. Graeffeana scheint bisher nur von Am. Dietrich gesammelt worden zu sein und ist m den Herbarien höchst selten.

869. S. oryzoides Pr&st..

Prest Rel. Haenk. I. 201 (1830), BentH. Fl. Austr. VII. 432 (1878), F. v. Muerr. First Census 129 (1882), Sec. Gens, 217 (1889), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 691 (1894).

Geogr. Verbreitung: Zanzibar, Süd-Asien und Malaya, Philippinen, Nord-Australien.

Nord-Australien: near Providence Hill (F. v. Murnver).

870. S. lingulata C. B. Grarke in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 58 (1908). Nord-Australien: near Providence Hill (F. v. Murtrer), bei BentHAam als S. Graeffeana.

871. S. sphacelata F. v. Mvkır.

F. v. Mverr. Fragm. IX. 20 (1875), First Census 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), BETH. Fl. Austr. VII. 432 (1878), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 615 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1801 (1902), in Queensl. Aoriec. Journ. XXVIH. 203 (1912), Compreh. Catal. 602 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 463 (1893).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

(Jueensland: Archers Greek (LeicHHarpr); Suttor Range (F. v. Muerrer); Rockingham Bay (DAttAcHy).

191. Diplacrum R. Br. 872. D. pygmaeum Bokck.

Bock. in Linnaea XXXVIIH. 436 (1874), GC. B. CLArkE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 134 (1908). Scleria pygmaea R. BR. Prodr. 240 (1810), BexrtH. Fl. Austr. VII. 427 (1878), F. v. MueLı. Fragm. IX. 22, 58 (1875),

491

First Census 129 (1882), Sec. Census 217 .(1889), F. M. Baın. Syn. Queensl. Fl. 614 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1798 (1902), Compreh. Catal. 600 (1913).

Hypoporum pygmaeum NEES in Linnaea IX. 303 (1834).

Sphaeropus pygmaeus BOECK. in Linnaea XXXVIII. 436 (1874), F. v. MuerrL. Fragm. IX. 58 (1875).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Nordost-(ueensland.

873. D. carieinum R. Br.

R. Br. Prodr. 241 (1810), F. v. Muert. Fragm. IX. 58 (1875).

D. tridentatum BRoncn. in Duperr. Voy. Bot. t. 26 (1828).

D. zeylanicum NEES in Wight Contrib. 119 (1834).

Scleria caricina BENTH. Fl. Austr. VII. 426 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 613 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1798 (1902), Compreh. Catal. 600 fig. 597 (1913), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 688 (1894).

Geogr. Verbreitung: von Ost-Indien über Malaya nach China und Queensland, wo es nur einmal von Banks und SoLANDER gesammelt wurde.

IV. Subordo Caricineae.

192. Carex L.

Im folgenden eine kurze Übersicht der australischen Arten nach der neuen Monographie Kükentuaus in Engl. Pflanzenreich IV. 20 (1909).

1. Subgen. Primocarex KükEnxtH. 1. Sectio Unciniaeformes KÜRENTH.

874. C. acicularis Boorr in Hook. f.

Boorr in Hook. f. Fl. Nov. Zel. I. 280 t. 63 fie. C (1853), BEntH. Fl. Austr. VII. 437 (1878), F. v. Muerr. First Census 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893), CHeEsenm. Man. New Zeal. Fl. 810 (1906), KÜkEntH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 100 (1909), EwArT in Victor. Natural. XXVII. 109 (1910).

C. Archeri BooTT in Hook. f. Fl. Tasm. II. 98 t. 150 (1860).

C. pyrenaica F. v. Mverr. Fragm. VII. 251 (1874) non WAHLENB.

©. inconspicua GOLENSO in Trans. N. Zeal. Instit. XXVIII. 612 (1896) non STEUD.

Geogr. Verbreitung: Australien (N. S. Wales, Vietoria), New Zealand.

875. C. rara Boorr.

Boorr in Proc. Linn. Soc. I. 284 (1845), KÜkentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 102 (1909).

Geogr. Verbreitung: von Ost-Indien über Malaya nach Ost-Asien (China, Japan), Philippinen und N. S. Wales.

a) var. typica.

C. rara BooTT |. ce. s. str., C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 713 (1894).

C. simplicissima F. v. MveLL. Fragm. IX. 191 (1875).

C. capillacea BENTH. Fl. Austr. VII. 438 (1878), F. v. Muerr. First Census 129 (1882), Sec. Gensus 217 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893) non Boort.

Die australische Pflanze, welche bisher nur in dem Gebiete des Clarence River gefunden wurde, steht, wie C. B. CLARKE richtig bemerkt, der typischen Form näher als der folgenden Varietät, mit der sie BEntHam und andere indentifiziert haben.

b) var. capillacea.

C. capillacea BooTr lllustr. I. 44 t. 110 (1858), C. B. CLArke in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 713 (1894). C. rara Sbsp. capillacea KÜKENTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 102 (1909).

Kommt in Australien nicht vor.

876. C. pyrenaica WAHLENB.

WAHLENE. in Vet.-Akad. Handl. Stockh. XXIV. 139 (1803), AscHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2 p. 17 (1902) CHEESEN. Man. New Zeal. Fl. 810 (1906), Kürenta. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 104 (1909).

492

Geogr. Verbreitung: Süd-Europa, West- und Ost-Asien, subarktisches und pazifisches Nord- Amerika, New Zealand. In Australien (Victoria, N. S. Wales) nur

b) var. cephalotes Kürknırn. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 106 (1909).

©. cephalotes F. v. Muerr. in Trans. Phil. Soc. Vietor. I. 110 (1855), First Census 129 (1882), Sec. Gensus 217 (1889), Bentn. Fl. Austr. VII. 437 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893). ©. capitata F. v. MuerL. Fragm. VII. 251 (1874) non L.

Auch auf New Zealand. 2. Subgenus Vignea Nurs.

2. Sectio Arenariae Kuntna.

877. C. chlorantha R. Br.

R. Br. Prodr. 242 (1810), F. v. MverL. Fragm. VIII. 256 (1874), First Census 129 (1882), Sec. CGensus 218 (1889), BETH. Fl. Austr. VII. 440 (1878) excl. var., Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893), F. M. Baır. Bot. Bull. VII. 85 (1893), Queensl. Fl. VI. 1803 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 177 (1904), non CHEESEM.

Geogr. Verbreitung: Australia (vidi specimina in N. S. Wales, Victoria et Tasmania lecta; praeterea in South Australia et Queensland indicatur).

3. Sectio Stenorhyncheae Tr. Horn.

878. C. deeiinata BooTT.

Boorr Illustr. IV. 171 t. 580 (1867), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 257 (1874), XI. 26 (1882), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 441 (1878), F. M. Bait. Syn. Queensl. Fl. 616 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1803 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), Moore Handb. F].N.S. Wales 464 (1893), KükEntH. in Engl. Pfianzenr. IV. 20 Caric. 171 (1909).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria.

Süd-Queensland: Regenwälder der Tambourine und Beech Mountains, häufig (Doms II. 1910).

4. Sectio Paniculatae KuNTH.

879. C. tereticaulis F. v. Muerı.

F. v. Mverr. Fragm. VII. 256 (1874), XII. 26 (1882), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 441 (1878), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895), KükentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 177 (1909).

C. appressa var. elatior NEES in P]. Preiss. II. 94 (1846—47).

C. halmaturina F. v. MuELL. ex BoEcK. in Linnaea XXXIX. 100 (1875).

Geogr. Verbreitung: var. typica (= C. tereticaulis F. v. Muerr.) in N. S. Wales, Victoria, South und West Australia, Tasmanien.

b) var. septentrionalis v.n.

Excellit statura robustiore, culmis valde elatis, foliis sublatioribus, panicula elongata, cica 10—20 cm longa, inferne plerumque interrupta.

Nordost-Queensland: Regenwälder bei Lake Eacham, gesellig (Down, I. 1910).

880. C. appressa R. Br.

R. Br. Prodr. 242 (1810), FE. v. Muerrr. Fragm. VIII. 256 (1874), Cuexsem. Man. New Zeal. Fl. 814 (1906), KÜkENTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 178 (1909).

C. paniculata F. v. MueLt. Veget. Chath. Isl. 57 (1864), First Census 129 (1882), Sec. Gensus 218 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 616 (1883), Catal. Plants Qneensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1803 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVIN. 203 (1912), Compreh. Catal. 602 (1913), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 464 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 207 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), EwART in Victor. Natural. XXVI. 130 (1916), XXVII. 109 (1910), non L.

C. virgata var. abbreviata BoEcK. in Linnaea XXXIX. 99 (1875).

C. paniculata var. appressa CHEESEM. in Trans. N. Zeal. Instit. XVI. 427 (1884).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien, New Zealand, Neu-Kaledonien.

4193

a) var. typica. Queensland: Port Mackay (Am. Dietrich No. 587).

b) var. diaphana Kürrnte. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Garie. 179 (1909) pro forma.

C. diaphana Boortrt Illustr. IV. 156 t. 506 (1867).

©. paniculata var. subdiaphana BENTH. Fl. Austr. VII. 440 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 616 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1803 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913).

Queensland: Rockhampton (A. Tuozer). Die Spelzen sind bei dieser Varietät weisslich und durchscheinend. 5. Sectio Inversae KÜkENTH.

881. C. inversa R. Br.

R. Br. Prodr. 242 (1810), F. v. Muverr. Fragm. VII. 252 (1874), XII. 26 (1882), First Census 129 (1882), Sec. Census 217 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 438 (1878), F. M. Baı.. Syn. Queensl. Fl. 616 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1802 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 218 Fig. 372 (1906), Compreh. Catal. 602 (1913), Tarz Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), J. H. Maıp. ibidem (F]. Norf. Isl.) XXIX. 725 (1904), Curesem. Man. New Zeal. Fl. 816 (1906), Kürentn. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 189 (1909), EwAarr in Victor. Natural. XXVII. 109 (1910).

C. smaragdina CoLENso in Trans. New Zeal. Instit. XVI. 425 (1884).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien, New Zealand.

b) var. Leichhardtii Bokck.

BoEcK. in Linnaea XXXIX. 70 (1875), KÜkentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Carie. 189 (1909).

€. inversa var. major BENTH. Fl. Austr. VII. 438 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 616 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1803 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), non Boorr.

C. lophocarpus C. B. CLARKE in Kew Bull. Add. Ser. VIII. 69 (1908).

Queensland: Brisbane (F. M. Baıuey, 1883); Brisbane River (F. v. Muerrer). N. S. Wales: Glarence River (Wirvcox).

882. C. hypandra F. v. Muerr.

F. v. Muerr. Fragm, VII. 259 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 439 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893) („byptandra“), KükentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 190 (1909).

C. bicolor F. v. Muverr. Fragm. VII. 259 (1874) non Ar.

Geogr. Verbreitung: Victoria, N. S. Wales.

6. Sectio Canescentes FRIES.

883. C. eanescens L.

L. Spec. pl. 974 (1753), BentH. Fl. Austr. VII. 439 (1878), F. v. Muerr. First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893), GC. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 706 (1894), ASCHERS U. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2 p. 60 (1902), KürentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Garic. 216 (1909), Ewarr in Victor. Natural. XXVI. 109 (1910).

C. cinerea Porn. Pl. Palat. II. 571 (1777).

C. curta GoopD. in Trans. Linn. Soc. II. 145 (1794).

Vignea canescens Reichb. Fl. Germ. exc. 58 (1830).

Geogr. Verbreitung: Europa, Nord- und Ost-Asien, Himalaya; Nord- und Süd-Amerika; Australien (Victoria, N. S. Wales). Die australische Form gehört der var. robustior Bryrr u. AnpeErss. Cyp. Scand. 57 (1849), Kürextn. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Garie. 218 (1909) an.

7. Sectio Elongatae KuntH. 884. C. stellulata Goon».

Goop. in Trans. Linn. Soc. II. 144 (1794), ASCHERS. u. GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. Il. 2 p. 54 (1902), KÜkKENTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 228 (1909).

C. muricata LEers Fl. Herborn. 196 t. 14 fig. 8 (1775).

C. Leersii WırLd. Prodr. Fl. Berol. 28 (1787).

Vignea stellulata REICHB. Fl. Germ. exc. 57 (1830).

Carex sterilis A. Gray Manuel ed. 5, 578 (1867).

Saga

C. echinata F. v. MUELL an VII. 252 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1839), BoEck. in Lin- naea NNNIN. 114 (1875), BENTH. Austr. VII. 439 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893), Cue&sem. Man. New Zeal. Fl. S17 (1906) et auct. p. p. max., non MURR.

Geogr. Verbreitung: Europa (mit Ausnahme des arktischen Anteiles), Azoren, Nord-Amerika, Vorder-Asıen, Ost-Asien (Japan, China), Australien (N. S. Wales, Victoria), New Zealand.

3. Subgen. Indocarex Baıtr.

S. Sectio Indicae TUcKErn. SS5. C. indica L. L. Mant. Il. 574 (1771), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 714 (1894). Geogr. Verbreitung: Monsungebiet (Ost-Indien, Geylon, Java, Malakka, Gochinchina, Niko- baren etc.). In Australien und Polynesien nur:

b) var. fissilis Kürentn. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Garie. 264 (1909).

©. fissilis BooTT lllustr. II. 86 t. 245 (1860), BentH. Fl. Austr. VII. 441 (1878) excl. pl. a cl. Eaves coll., F. v. MuELL. First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queens]. Fl. 616 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1803 (1902), Compreh. Catal. 602 fig. 581 (1913), non Boeck.

©. indica F. v. MuELL. Fragm. IX. 80 (1875) non L.

C. Dietrichiae BoECcK. in Flora LVII. 122 (1875), C. B. CLARKE in Journ. Linn. Soc. XXXVI. 8 (1904).

C. indica var. Milnei C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 715 (1894).

Queensland: Port Mackay (Am. Dietrich, n. No. 653, Original von (. Dietrichiae!); Rockingham Bay (Darvachy).

9. Sectio Scabrellae KÜKENTH.

886. C. fuirenoides Gau».

Gaup. in Freyc. Voy. Bot. 412 (1826), KükentnH. in Eng]. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 287 (1909).

C. indica F. v. MurrL. Fragm. VIII. 249 (1874) non L.

C. fissilis BENTH. Fl. Austr. VII. 441 (1878) p. p. (quoad pl. infra nominatam).

Geogr. Verbreitung: Mariannen, Philippinen, Queensland (leg. Eıvzs, bei Benruanm als (. fissilis, bei F. v. MveErter als (. indica).

4. Subgen. Eucarex Coss. u. GERM. 10. Sectio Acutae FRıES.

887. C. Gaudichaudiana Kuntn.

KuntH Enumer. II. 417 (1837), F. v. Mverr. First Gensus 129 (1882), CHeesem. Man. New Zeal. Fl. 818 (1906), KÜkENTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 312 (1903).

C. caespitosa R. Br. Prodr. 242 (1810), F. v. MveLı. Fragm. VII. 257 (1874), Sec. Census 218 (1889), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 39 (1895), non L.

©. vulgaris var. Gaudichaudiana Boorr Illustr. IV. 169 t. 567 (1867), Bentn. Fl. Austr. VII. 442 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 616 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1804 (1902), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905).

C. vulgaris TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 307 (1903), F. M. Baır.. Compreh. Catal. 602 (1913), non FRIES.

C. caespitosa var. Gaudichaudiana EWART in Victor. Natural. XXVI. 130 (1910).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia), Tas- manien, New Zealand und eine Varietät in Ost-Asien (China, Japan).

a) var. typica (— (. Gaudichaudiana s. str.).

Queensland: Brisbane River (F. v. MuELLEr). N. S. Wales: Port Jackson (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6074 C. caespitosa.)

b) var. humilior Kükente. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 313 (1909). N. S. Wales, New Zealand.

49

c) var. eontracta KürentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Carie. 313 (1909).

C. contracta F. v. MuerL. Fragm. VIII. 258 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 442 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 307 (1905), XXX. 85 (1905), F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1804 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913).

N. S. Wales, Queensland (teste Baıtey).

888. C. polyantha F. v. Mverr.

F. v. Muerı. in Trans. Phil. Soc. Victor. I. 110 (1855), KükentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 318 (1909).

C. Cunninghamii Boort Illustr. IV. 171 t. 579 (1867).

C. acuta F. v. Murır. Fragm. VIII. 259 (1874), XI. 26 (1882), First Census 129 (1882) Sec. Census 218 (1889), BeEntH. Fl. Austr. VII. 443 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 617 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1805 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893), Ewarrt in Victor. Natural. XXVI. 109 (1910), non L.

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria.

Queensland: bisher nur an der Moreton Bay (LEICHHARDT).

889. C. cernua Boorr.

Boorr Ilustr. IV. 171 t. 578 (1867), C. B. CrArke in Hoor. f. Fl. Brit. Ind. VI. 708 (1894), KükentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 353 (1909).

Geogr. Verbreitung: Süd- und Ost-Asien; in Süd-Afrika nur die var. austroafricana KÜRENTH.; in Australien (N. S. Wales, Süd-Queensland) die folgende Varietät:

b) var. lobolepis KürentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 354 (1909).

C. lobolepis F. v. MuErr. Fragm. VII. 258 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BEntnH. Fl. Austr. VII. 443 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1805 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 307 (1903), XXX. 85 (1905).

Ich sah nur die Exemplare aus N. S. Wales (New England, C. Stuart, C. Moore).

11. Sectio Atratae KuntH.

890. C. Buxbaumii WAHLENB.

WAHLENB. in Vet. Akad. Handl. Stockh. XXIV. 163 (1803), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 252 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 444 (1878), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893), ASCHERS. u. GRAEEN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2 p. 105 (1902), KÜkent#. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 393 (1909).

C. polygama SCHKUHR Riedgr. I. 84 t. 10 fig. 76 (1801).

C. subulata ScHUM. Saell. I. 270 (1801).

C. tarumensis et picea FRANCH. in Bull. Soc. philom. Paris 8 ser., VII. 37, 39 (1895).

Geogr. Verbreitung: Europa, Algerien, Natal, Nord-Asien und Nord-Japan, Nord-Amerika, Australien (N. S. Wales, Victoria).

12. Sectio Maximae ÄSCHERS.

891. C. maculata Boorr.

BoorTr in Trans. Linn. Soc. XX. 128 (1846), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 735 (1894), KÜkKENTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 427 (1909).

Geogr. Verbreitung: Süd- und Ost-Asien. In Australien (Queensland, N. S. Wales) und Poly- nesien (Neu-Kaledonien, Samoa-Inseln) nur die folgende Varietät:

b) var. neurochlamys Kürznte. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Garie. 428 (1909).

C. neurochlamys F. v. MuerrL. Fragm. VIII. 258 (1874).

C. maculata BENTH. Fl. Austr. VII. 447 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 617 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1806 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), F. v. MueLı. First Census 129 (1882), Sec. Gensus 218 (1889), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 465 (1893), non Boorr.

C. samoensis BOECK. in Engl. Bot. Jahrb. XXV. 588 (1898).

Queensland: Harveys Creek, sumpfige Stellen und Bachränder im Regenwalde, nicht selten (Doms, I. 1910); Rockingham Bay (Darzachy); Moreton Bay (F. v. MuELLER). N.S. Wales: Tweed River (G. Moorz No. 164); Richmond River (C. Moore No. 156).

AI6

13. Sectio NMitratae KÜRRENTE.

S92. C. brevieulmis R. Br.

R. Br Prodr. 242 (1810), F. v. Muert. Fragm. VII. 255 (1874), XII. 26 (1882), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), Bextm. Fl. Austr. VI. 445 (1878), F. M. Baur. First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 60 (1886), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1805 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893), Tepper in Botan, Gentralbl. UXIII. 39 (1895) („brevicaulis“), Cuersem. Man. New Zeal. Fl. S33 (1906), Kürentn. in Engl. Pfilanzenr. IV. 20 Carie. 469 (1909).

Geogr. Verbreitung: Tropisches Süd-Asien, Neu-Guinea, Ost-Asien (Japan, China), Australien (Süd-Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia), Tasmanien, Lord Howe Island, New Zealand. In Australien nur die var. typieca (= (. brevieulmis R. Br. s. str.); die süd- und ostasiatische Form ist die var. Royleana (N&rs).

14. Sectio Hymenochlaenae DREJER.

S93. C. brunnea Tnuns.

Tuung. Fl. Japon. 38 (1784), F. v. MuEtr. Sec. Census 218 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 464 (1893), C. B. CLARKE in Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 705 (1894), Kürextn. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 599 (1909).

©. gracilis R. Br. Prodr. 242 (1810), Boorr Ilustr. I. 59 t. 154, 155 (1858), BentH. Fl. Austr. VII. 442 (1878), F. v. Muerr. First Census 129 (1882), F. M. Batt. Syn. Queens]. Fl. 616 (1883) , Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1804 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 203 (1912), Compreh. Catal. 602 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XNVIN. 307 (1903) non alior.

Geogr. Verbreitung: Maskarenen, tropisches Asien (imkl. Malaya), Ost-Asien (China, Japan), Zentral-Asien, Sandwich-Inseln, Australien (Queensland, N. S. Wales), Lord Howe Island.

Süd-Queensland: Brisbane River (F. M. Baruey); Tambourine Mountains (Dom, III. 1910).

15. Sectio Tumidae KÜürENTH. 894. C. lacistoma R. Pr. R. Br. Prodr. 243 (1810), KÜkEntH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 612 (1909).

Endemisch in N. S. Wales.

895. C. Brownii TuckErm.

TuckERM. Enum. meth. 21 (1843), F. v. Muverr. Fragm. VIII. 250 (1874), XII. 26 (1882), First Census 129 (1882), BENTH. Fl. Austr. VII. 447 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 617 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1806 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), Cueesem. Man. New Zeal. Fl. 834 (1906), KükentY. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 613 (1903).

C. striata R. Br. Prodr. 243 (1810) (Iter australiense 1802—05 No. 6086!), non MıcHx.

C. lacistoma F. v. MuELL. Sec. Census 218 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1895) p. p., non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria), New Zealand. Ost-Asien. ©. lacistoma F. v. Mverr. speciem hanc et praecedentem amplectit.

896. C. alsophila F. v. Mveur.

F. v. Mur. Fragm. VII. 257 (1874), First Census 139 (1882), Sec. Census 228 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 447 (1878), KükentH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 618 (1909).

Vietoria.

16. Sectio Hlatae KükEnTH.

897. C. longifolia R. Br.

R. Br. Prodr. 242 (1810), F. v. Muert. Fragm. VII. 250 (1874), First Census 129 (1882), BEntH. Fl. Austr. VII. 448 (1878), F. M. Baır. Syn Queensl. Fl. 617 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1806 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), KÜkENTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 650 (1909), non Hosr.

C. Brownei STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 209 (1855), non TUCKERM.

C. Tongebrachiata BoEck. in Linnaea XLI. 282 (1877), F. v. Mvert. Sec. Census 218 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 466 (1893).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland (Upper Brisbane River, F. v. Mvrrrer), N. S. Wales (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 6083), Vietoria, Tasmanien.

17. Sectio Spirostachyae DREIER. 898. C. Gunniana Boorr.

Boorr in Trans. Linn. Soc. XX. 143 (1846), F. v. Mur. Fragm. VII. 251 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Gensus 218 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 446 (1878), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 465 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 439 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), KükeEntH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 661 (1909).

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Vietoria (daselbst auch var. brevior KürknxtH.), South Au- stralia, Tasmanien (daselbst auch var. barbata |Boorr sp.| Kürenxtn.).

898b. C. Oederi Rrız.

Rerz. Fl. Scand. Prodr. 179 (1779), KÜkEnTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 673 (1909).

Geogr. Verbreitung: Europa, Asien, Makaronesien, Nord-Amerika (meist var. viridula [Micrx. sp.] KükentH.); auf der südlichen Hemisphäre (Süd-Afrika, Patagonien, New Zealand, Tasmanien) nur:

b) var. eataractae Kürenre. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Garie. 675 (1909).

C. cataractae R. Br. Prodr. 242 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 250 (1874).

C. flava BEntH. Fl. Austr. VII. 444 (1878), F. v. Muerr. First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), CHEESENM. Man. New Zeal. Fl 835 (1906) non L.

CO. flava Sbsp. brrevirostrata KÜKENTH. in Engl. Bot. Jahrb. XXVII. 545 (1899).

18. Sectio Echinochlaenae Tu. Hoım.

899. C. tasmanica KürknTH. KükEnTH. in Bull. Herb. Boiss. 2 ser., IV. 59 (1904), in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 690 (1909). Endemisch in Tasmanien.

900. C. Preissii Ners.

NEES in Lenm. Pl. Preiss. II. 94 (1846—47), F. v. Murrr. Fragm. VII. 251 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 446 (1878).

C. thecata Boortt in Trans. Linn. Soc. XX. 143 (1846).

Endemisch in West Australia.

Die verwandte, auf New Zealand heimische €. dissita Soranp. kommt in einer Varietät (var. Neesiana |EnDr. sp.| Kürentn.) auch auf Norfolk Island vor.

19. Sectio Pseudocypereae TUCKERM.

901. C. pseudocyperus L. L. Spec. pl. 978 (1753), KÜkEnTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20. Carie. 695 (1909).

Geogr. Verbreitung: Europa (fehlt nördlich vom 62. Breitegrad sowie im Südosten), Nord- Afrika, Madeira, Nord-Amerika, extratropisches Süd-Amerika (daselbst var. Haenkeana [Presu sp.| Kürentn.); Nord-Asıen bis Nord-Japan und südwärts bis Kashmir. In Australien (Süd-Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South und West Australia), auf Tasmanien und New Zealand nur:

b) var. fascieularis BooTr.

Boorr Illustr. IV. 141 (1867), CHeEsem. Man. New Zeal. Fl. 838 (1906), KÜkENTH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Caric. 696 (1909).

C. fascieularis SOLAND. ex Hook. f. Fl. Nov. Zel. I. 283 (1853).

CO. pseudocyperus R. BR. Prodr. 243 (1810), F. v. MuerL. Fragm. VIII. 249 (1874), First Census 129 (1882), Sec. Census 218 (1889), BentHu. Fl. Austr. VII. 448 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 617 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl. Fl. VI. 1807 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 185, 264 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 466 (1893), TePPER in Botan. Centralbl. LXIII. 39 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 307 (1903), XXIX. 177 (1904), XXX. 85 (1905), EwART in Victor. Natural. XXVII. 109 (1910), non L.

20. Sectio Paludosae FRIES. 902. C. pumila Trune.

Tuune. Fl. Japon. 39 (1784), F. v. Mvert. Fragm. VII. 251 (1874), XII. 26 (1882), First Census 129 (1882), Sec. Census

218 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VII. 445 (1878), F. M. Batt. Syn. Queensl. Fl. 617 (1883), Catal. Plants Queensl. 54 (1890), Queensl.

Fl. VI. 1805 (1902), Compreh. Catal. 602 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 184, 264 (1890), Moore Handb. Fl.

N. S. Wales 465 (1893), Tepper in Botan. Centralbl. LXIM. 39 (1895), KÜkeEntH. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Carie. 738 (1909). Bibliotheca botanica. Heft 85. 63

ge

©. littorea Lapırn. Pl. Nov. Holl. II. 69 t. 219 (1806), R. Br. Prodr. 243 (1810).

©. Urvillei BRoNGN. in Duperr. Voy. Bot. 157 (18328).

O. nutans var. punmila BoEcK. in Linnaea XLI. 298 (1877).

©. sepulta Put. in Anal. Univ. Chill. NCIH. 494 (1896).

©. pumila Sbsp. littorea KÜkenTn. in Engl. Bot. Jahrb. XXVI. 551 (1899).

Geogr. Verbreitung: sandige Meeresküste von Ost-Asien, Australien (Süd- Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia), Tasmanien und New Zealand. Chile.

Queensland: Stradbroke Island (Doms, IV. 1910) und Moreton Island; sie ahmt in ihrem Wachstum Remörea und viele andere Dünenpflanzen getreu nach.

b) var. Bichenoviana Kükextn. in Engl. Pflanzenr. IV. 20 Carie. 740 (1909).

©. Bichenoviana BoorrT ex Hook. f. Fl. Tasm. II. 101 (1860), Bentu. Fl. Austr. VII. 446 (1878), F. v. Mur. First Census 129 (1882), Sec. Gensus 218 (1889). ©. haematostoma BOoEcK. in Linnaea XLI. 302 (1877) quoad pl. tasman.

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, South Australia, Tasmanien.

XXXl. Palmae.

193. Orania Zıppen.

903. O. appendieulata n. comb.

Areca appendiculata F. M. Baıt. Bot. Bull. IV. 18 (1891), Queensl. Fl. V. 1672 (1902).

Orania Beccarii F. M. Baıt. in Queensl. Agric. Journ. XXIII. 35 (1909), Compreh. Catal. 566 (1913).

Endemisch in Nordost-Queensland. Bei Harveys Creek (Domm, XI. 1909), einzelne Bäume zerstreut im Regenwalde, besonders auf sumpfigem Boden in der Nähe der Mangroven. Auf dem Bel- lenden-Ker habe ich diese his über 6 m hohe, elegante Palme in ungefähr 1100 m und auch tiefer an- getroffen, Material brachte ich jedoch nicht mit.

193b. Archontophoenix Wenpr. u. DRuDe.

904. A. Alexandrae Wenptr. u. Drunde.

WENDE. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 212 (1875), F. M. Baır. Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1675 (1902), Compreh. Catal. 573 (1913).

Ptychosperma Alexandrae F. v. MuELL. Fragm. V. 47 (1865), 190, 213 t. 43, 44 (1866), First Gensus 120 (1882), Sec. Census 202 (1889), BEntH. Fl. Austr. VII. 140 (1878), F. M. Baın. Syn. Queensl. Fl. 563 (1883), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 592 (1889).

Nordost-Queensland. Zwischen Yarraba und Cairns (Douss, I. 1910) ist diese ausnehmend schlanke und äusserst hohe Palme schon von der Ferne sehr auffallend und leicht kenntlich.

905. A. Cunninghamiana n. comb.

Ptychosperma Cunninghamiana WENDL. in Bot. Zeit. XVI. 346 (1858).

Archontophoenixz Cunninghamii WENDL. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 214 (1871), F. M. Baır. in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Woods 137 (1899), Queensl. Fl. V. 1675 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVIN. 203 (1912), Compreh. Catal. 573 (1913).

Ptychosperma Cunninghamiüi F. v. MuErrL. Fragm. VIII. 222 (1874), First Census 120 (1882), Sec. Census 202 (1889), Bent#. Fl. Austr. VII. 141 (1878), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 564 (1883), Woorts Plants N. S. Wales 95 (1885), Moore Hand». Fl. N. S. Wales 427 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 385 (1906).

Seaforthia elegans Hook. Bot. Mag. t. 4961 (1856), non R. Br.

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains, besonders in der Nähe der Bäche, einzeln oder sruppenweise (Douin, III. 1910).

194. Ptychosperma Lapırr.

906. P. elegans Brwune.

Brume Rumphia II. 118 (1836), F. v. Mueır. Fragm. VIIN. 222 (187%), First Census 120 (1882), Sec. Census 202 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 141 (1878), F. M. Bar. Syn. Queensl. Fl. 564 (1883), Queensl. Fl. V. 1677 (1902), Compreh. Catal. 573 (1913), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 592, 631 (1889), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 13 (1902).

499

Seaforthia elegans R. Br. Prodr. 267 (1810).

Ptychosperma Capitis- Yorkii WENDL. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 217 (1875) e descript.

Anrchontophoenix elegans F. M. Baır. Catal. Plants Queensl. 50 (1890).

Geogr. Verbreitung: Queensland (südlich bis Rockhampton) und N. S. Wales (teste MAıpen).

Nordost-Queensland: bei Yarraba, in den Regenwäldern der Niederung sowie am unteren Russell River (Domm, I. 1910).

195. Calyptrocalyx Bunte.

907. C. australasicus SCHEFF.

SCHEFF. in Ann. Jard. Bot. Buitenz. I. 132, 140 (1876), F. M. Baıt. Queens]. Fl. V. 1678 (1902), Compreh. Catal. 513 (1913).

Laccospadix australasicus WENDL. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 206 (1875).

Ptychosperma laccospadix BENnTH. Fl. Austr. VII. 140 (1878), F. v. Muerır. Fragm. XI. 57 (1878), First Census 120 (1882), Sec. Census 202 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 563 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 67 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 592 (1889).

Calyptrocalyx Laccospadix F. M. Baır. Catal. Plants Queensl. 50 (1890).

Endemisch in Nordost-Queensland; Bellenden-Ker, in dem Regenwalde in der Höhe von

ungefähr 1100 m häufig (Domin, XII. 1909).

196. Bacularia F. v. Muerr.

908. B. monostachya F. v. Mverr.

F. v. Muerr. Fragm. VII. 103 (1870) in nota, XI. 58 (1878), First Census 120 (1882), Sec. Census 201 (1889), F.M. Baıt. in Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889) (an species diversa?), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1679 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVIII. 203 (1912), Compreh. Catal. 573 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 426 (1893).

Areca monostachya Marr. Hist. Nat. Palm. III. 178 (1839), F. v. Muverr. Fragm. V. 49 (1865).

Kentia monostachya F. v. MuELr. Fragm. VII. 82, 103 (1870), Bent#. Fl. Austr. VII. 136 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 563 (1883), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 559 (1889), TuURNeER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 385 (1906).

Linospadix monostachyos WENDL. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 198 (1871).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourme Mountains (Domm, III. 1910). Kommt auch mit variegierten Blättern wild vor (cf. F. M. Baıwvey Bot. Bull. XII. 22, 1895).

909. B. Palmeriana F. M. Baır.

F. M. Baır. in Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 67 (1889), 3rd. Suppl. Syn. Queensl. Fl. 77 (1890), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1680 (1902), in Meston Exp. Bellenden-Ker (Parliam-Rep.) 17 (1904), Compreh. Catal. 573 fig. 554 (1913).

Endemisch in Nordost-Queensland. Ich habe diese markante Art auf dem Bellenden-Ker ebenfalls gesammelt und zwar kam sie häufig im Unterwuchse der Regenwälder und bis auf den Gipfel vor.

910. B. microcarya n. sp.

Truncus elatus bimetralis vel altior; folia eoncolora, chartacea; vagina brevis, erassa, demum in fila rigida marcescens; petiolus nullus; lamina eirca * dm longa, segmentoso-pinnata; segmenta circa 12, summa caeteris dissimillima, divaricata, latissima, in angulo interno recta, extus apice oblique rotundata et dentieulata, fere 25 cm longa et 5 cm lata, basi late (tractu circa 8 cm longo) adnata et confluentia; segmenta caetera inter se similia, anguste lanceolata, linearia, longe vel longissime acuminata, saepe longiora sed tantum eirca S—-10 mm lata vel segmenta infima interdum aliquantum sed haud multo latiora, omnia apice falcata, margine integerrima; rarıus segmenta minus numerosa vel praeter terminalia tantum 2, et tune multo latiora, summis interdum paulo angustiora sed longe acuminata et integra; spicae interfoliaceae, arcuato-erectae, cum pedunculis 4 usque plus 5 dm longae; pedunculi (ad spathae insertionem) spieis vix longiores, plano-convexae, dense squamuloso-fuscatae; spatha anguste linearis, teretiuscula, sub anthesi delapsa, cicatrice a spica 2—3 cm remota; flores minuti, densiusculi; masculi quoad perigonium cum femineis aequales; feminei globosi, haud plus 2 mm longi; tepala externa floris dimidium aequantia, latissima, late imbricata, obtusissima, fere truncata; tepala interna walvata, crasse coriacea, ovato-elliptica, prominule striata, apice breviter inflexo subacuta; fructus (ut videtur maturus) 7—8 mm longus, ovatus, apice breviter urceolato-

500

eontraetus et stigmate plano, breviter trilobo (lobis rotundis) coronatus; pericarpium coriaceum, dense prominule striatum, pallidum; endocarpium tenuissimum fusecum; albumen corneum; embryo basalıs.

Nordost-Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek (Donin, I. 1910).

Species a D. monostachya et minore jam fructibus parvis facile dignoscenda.

A B. aequisegmentosa, eujus fructus adhue ignoti, segmentis ultimis latissimis, dentatis (1. e. segmentis pluribus in unum confluentibus, haud diseretis, nam dentes segmentorum apices indicant), petiolo nullo, spatha a spica remotiuscula, tepalis internis in floribus @ valvatis ete. sat superque diversa.

Y11. B. aequisegmentosa n. Sp.

B. minori affınis; truncus pluripedalis, gracilis, parte foliis destituta et regulariter annulata tantum 5 mm usque { cm diametro; folia numerosa, densa, sed tractum longiusculum occupantia, concolora, opace viridia, nitidula, tenuiter chartacea, glaberrima, cum petiolis vaginisque circa 35--50 cm longa; vaginae elongatae, pro more circa 10 cm longae, rigidiusculae, coriaceae, prominule et dense costato-striatae, costa dorsali insuper subcarinatae, primo clausae sed cito insuper rumpentes et in lacinias petiolo oppositas vulgo pseudostipulae dietas et mox evanescentes apice solutae; petiolus gracilis, subtrigonus, fere plano-convexus, circa S—16 em longus; lamina segmentoso-pinnata; segmenta plerumque 18, omnia fere aequalia, suprema caeteris tantum paulo latiora, inferiora basi angustata inserta, caetera basi circa 3—6 mm lata sessilia, anguste lineari-lanceolata, perangusta, acuminata, parum falcata, integerrima, eirca 12—13 cm longa et raro plus 1 cm (saepe tantum 7—8 mm) lata; paniculae ad spicas fascieulato-multifloras redactae; spicae simplices, graciles, erectae, interfoliaceae, longepedunculatae, pedunculis additis circa 3—4 dm longae; peduneuli spiecas longitudine sua manifeste superantes, pergraciles, subteretiusculi, obsceure striati; spatha initio clausa et spicam in cylindrum inapertum, angustissimum, linearem, acuminatum ineludens, apice tenui excepto nervis 2 plus prominentibus dorso bicarinata, jam ante anthesin unilateraliter secus longi- tudinem fissa et sub anthesi semper delapsa, cicatricem spicae quam maxime approximatam relinquens; spicae densiflorae; j.ores sessiles; flores masculi late oblongi, obtusi, circa 2.5 mm longi; tepala exteriora vix 1 mm longa, latissima, late imbricata, cordato-rotundata quasi cupulam efformantia; tepala interiora aestivatione stricte valvata distincta, crasse coriacea, prominule striata, elliptico-oblonga, apice breviter inflexo subacuta; stamina 9 conglobata, filamentis brevissimis; antherae circa | mm vel paulo plus longae, anguste oblongae, filamentis multo longiores; flores feminei (haud raro suppressi) valde diversi, fere globosi, sub- breviores sed latiores; tepala interiora dorso crasse coriaceo prominule striata, sed praetarea margine lato, scarioso instructa et ideirco latissıma, rotundata sed apice inflexo acuta, haud valvata, sed laxe lateque imbrieata; frwetus maturi haud visi.

Abbildung: Tafel XVII, Fig. 1—8.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern am Abhange des Bellender-Ker, besonders in der Höhe von ungefähr 800 m, aber auch höher und tiefer, häufig (Doms, XI. 1909).

Steht der B. minor am nächsten, unterscheidet sich von ihr aber bereits hinreichend durch die glänzenden, dunkelgrünen Blätter mit mehreren gleichmässigen, viel schmäleren, zugespitzten und ganz- randigen Segmenten.

197. Licuala Rumpn.

912. L. Ramsayi n. comb.

Livistona Ramsayi F. v. MueLL. Fragm. VII. 221 (1874), X. 120 (1877).

Caryota urens F. v. MuELL. Fragm. V. 49 (1865) non L.

Licuala Muelleri WENDL. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 223 (1875), BEntH. Fl. Austr. VII. 145 (1878), F. M. Baır. Syn. (Jueensl. Fl. 565 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 67 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Woods 137 (1889), Queensl. Fl. V. 1682 (1902), Compreh. Catal. 574 (1913), F. v. Muerr. First Gensus 120 (1882), Sec. Census 202 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 563 (1889).

Endemisch in Queensland. Nordost-Queensland: im Unterwuchse der Regenwälder bei Harveys Creek, am unteren Russell River und bei Yarraba, häufig (Doxim, XII. 1909—I. 1910).

501

198. Livistona R. Br.

913. L. Muelleri F. M. Baır. Queensl. Fl. V. 1683 (1902), Compreh. Catal. 574 (1913).

Endemisch in Nordost-Queensland. Bei Cairns sah ich auf halboffenem Sandboden unweit von der Küste vereinzelte Exemplare mit niedrigen, kaum 2m hohen Stämmen.

914. L. australis MARrT.

Marr. Hist. Nat. Palm. III. 241 (1839), Wenpt. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 232 (1875), BentH. Fl. Austr. VII. 146 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 566 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Woods 138 (1899), Queensl. Fl. V. 1684 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 17 (1904), Compreh. Catal. 574 (1913), Woorus Plants N. S. Wales 95 (1885), F. v. Muerr. Fragm. V. 49 (1865), First Census 120 (1882), Sec. Gensus 202 (1889), J. H. MAıp. Usef. Pl. Austr. 563, 626 (1889), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 13 (1902), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 427 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 385 (1906).

Corypha australis R. Br. Prodr. 267 (1810).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales, Victoria (teste F. v. MvELLeRr).

Queensland: Pine Ridge bei Southport (J. Survey); near the lower course of Pimpana, Coomera

and Tallebudgera Rivers (J. Stiruey).

199. Calamus L.

315. C. Muelleri Wenptr. u. DruDe.

WENDL. u. DRUDE in Linnaea XXXIX. 193 (1871), Bente. Fl. Austr. VII. 135 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 562 (1883), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1686 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXIII. 298 (1909), XX VII. 203 (1912), Compreh. Catal. 574 (1913), F. v. Mueır. First Census 119 (1882), Sec. Census 201 (1889), Woorrs Plants N. >. Wales 95 (1885), Sınmonds in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 252 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 426 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 385 (1906), Beccarı Asiat. Palms Lepidocar. 300 (1908) („Muellerii‘).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains, häufig (Donin, Il. 1910).

N.S. Wales: Blue Mountains (Domm, IV. 1910).

916. C. australis Marr.

Marr. Hist. Nat. Palm. II. 342 (1839), WenpL. u. DRUDE in Linnaea NXXXIX. 197 (1875), BentH. Fl. Austr. VM. 134 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 562 (1883), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), in Queensl. Agrie. Journ. XXI. 3t0 (1909), Compreh. Catal. 574 (1913), F. v. Murrr. First Gensus 119 (1882), Sec. Census 201 (1889), Beccarr Asiat. Palms Lepi- docar. 230 (1908).

©. obstruens F. v. MueLL. Fragm. V. 48 (1865), F. M. Baır. Bot. Bull. XIII. 13 (1896), Queensl. Fl. V. 1685 (1902).

C. Jaboolum F. M. Baır. Bot. Bull. XIM. 14 (1896), Queensl. Fl. V. 1686 (1902) (jaboolum), Compreh. Catal. 574 (1913) in synon. („Jamboolum*).

Geogr. Verbreitung: Queensland.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern am unteren Barron und Russell River, bei Harveys-

und Babinda Creek, bei Yarraba ete., häufig (Domin, XII. 1909—I. 1910).

917. C. caryotoides A. Gunx. in Marr.

A. Cunx. in Marr. Hist. Nat. Palm. III. 338 (1839), Bent. Fl. Austr. VII. 135 (1878), F. M. Bar. Syn. Queensl. Fl. 562 (1883), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1686 (1902), in Queensl. Agric. Jourm. XXIII. 299 (1909), Compreh. Catal. 574 (1913), F. v. Muerr. First Census 119 (1882), Sec. Census 201 (1889), BeccArı Asiat. Palms Lepidocar. 201 (1908).

Geogr. Verbreitung; Queensland. Nordost-Queensland: in der Schlucht des Pienie Creek unweit der Russell-Mündung, häufig (Douss, I. 1910). Im Cairnser Distrikte ist diese markante Art viel seltener als ©. australis.

XXXlIl. Araceae. 200. Pothos L.

918. P. Brownii Don. !

Dom. in Fedde Repertor. X. 59 (1911), F. M. Baır. Compreh. Catal. 579 (1913). P. Loureiri BENTH., F. v. Muerr, F. M. Baır. etc. p. p., von Hook. u. Arn.

1 Nach dem hervorragenden Kenner der Araceen, N. E. Brown benannt.

502

P. longipedi atlinis, sed differt statura robustiore, vaginis planis, pro more obeuneato-lanceolatis, apice plus minusve obeordatis, laminis rigidioribus majoribusque ovatis usque ovato-lanceolatis, spadieibus vobustioribus erassioribusque, sessilibus vel subsessilibus, baceis majoribus.

Endemisch in Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek und am Fusse des Bellenden-Ker (Don, NH. 1909—1. 1910); Mount Dryander (Fırzaran); Port Mackay (Nernsr); Rockingham Bay (DauLachy).

Diese Art ist zwar mit P. longipes nahe verwandt, aber durch den Habitus und ganz besonders dureh die viel robusteren, vollkommen oder fast sitzenden Kolben hinreichend verschieden. BentHam, F. M. BaıLey sowie die meisten australischen Botaniker stellen alle australischen Pothos-Formen zum P, Loureiri Hoox. und Arv., einer chinesischen Pflanze, welche weder mit dem P. longipes noch mit dem P. Brownü etwas zu tun hat.

919. P. longipes ScHorr.

ScHoTT Aroid. I. 23 t. 47 (1853), Prodr. Arac. 528 (1860), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 187 (1874), Enge. in DC. Suites Prodr. II. 87 (1879), in Pflanzenr. IV. 23B 36 (1905).

P. australasicus F. v. MuELL. Fragm. I. 62 (1858).

P. Lowreiri BEnTH. Fl. Austr. VII. 158 (1878) p. p., F. v. Muerr., F. M. Baır. etc. p. p., non Hoor. und Arn.

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek (Dom, I. 1910); Tambourine Mountains (Doxurs, III. 1910).

Enter führt (l. ec. 36) auch die im Herbarium Kew aufbewahrte, von Frrzaran auf Mount Dryander gesammelte Pflanze, welche unzweifelhaft zu P. Browni gehört, als P. longipes an. P. Brownii ist von der letztgenannten Art stets leicht zu unterscheiden, ist aber vielleicht von dem auf den Philippinen heimischen ?. eylindrieus Prest nicht verschieden.

201. Gymnostachys R. Br. 920. G. anceps R. Br.

R. Br. Prodr. 337 (1810), F. v. Musır. Fragm. VIII. 187 (1874), First Census 120 (1882), Sec. CGensus 203 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 157 (1878), Ener. in DC. Suites Prodr. II. 219 (1879), in Pflanzenr. IV. 23B 315 (1905) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 570 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 68 (1889)? (forsan spec. sequens), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. V. 1699 (1902), Compreh. Catal. 579 fig. 557 (1913), SmMoNnDs in Proc. Roy. Soc. Queens]. VI. 69 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 623 (1889), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p- 14 (1902), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 429 (1893), Wenn and WHrre in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Doms, II. 1910); Brisbane River (A. Dierrich).

921. G. gigantea n. sp.

Folia longissima usque 150 em longa et 15—25 mm lata, margine plerumque serrulato-dentata; scapus altissimus, folia adaequans, robustus, viridis, cruciato-quandrangulus, angulis duobus brevissime alatis, subacutis, duobus obtusis; sympodia e spadieibus breviter pedunculatis composita; inflorescentia brevis minus quam 10 cm longa sed bracteis foliaceis latis elongatis superata; bacca obovata, fere subpyriformis.

Nordost-Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek und am Fusse des Bellenden-Ker (Doms, XlI. 1909).

A specie praecedente statura elata, foliis aliquoties latioribus, inflorescentia contracta, spathis latis sympodia longe superantibus, scapis eruciato-quadrangulis diversissima.

Enter bildet in Pflanzenr. IV. 23B Arac. 314 fig. 88 unsere neue Art als »@G. anceps« ab, seine Beschreibung bezieht sich aber grösstenteils auf die wahre G. anceps, welche schon auf den ersten Blick zu unterscheiden ist und die auch EncLer bereits früher (in DC. Suites Prodr.) nach den Exemplaren aus N. S. Wales richtig beschreibt. R. Browns generische Bezeichnung Gymmnostachys, welche für @. anceps sehr zutreffend ist, passt jedoch auf unsere neue Art nicht. Die zitierte Abbildung ExsLer’s ist wohl nach den von L. Drers am unteren Russell River gesammelten Exemplaren hergestellt.

In Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 203 (1913) erwähnt F. M. BaıLey eine von C. T. WnurrE an der Macpherson Range gesammelte Form der @. anceps, von der er sagt: »A robust form attaining a

508

height of 9 ft., common in the scrubs at an elevation of about 2,000 ft.« Diese Form gehört höchst- wahrscheinlich unserer @. gigantea an.

202. Raphidophora Hassk.

922. R. australasica F. M. Baır.

F. M. Baır. in Queensl. Agrie. Journ. I. 452 (1897), Queensl. Fl. V. 1697 (1902), Compreh. Catal. 579 (1913), Ener. und Krause in Engl. Pflanzenr. IV. 23B Arac. 28 (1908).

Geogr. Verbreitung: Nordost-Queensland. Am Abhange des Bellenden-Ker in einer Höhe von ungefähr 50 m (Domm, VII. 1909).

203. Epipremnum ScnHorr.

923. E. pinnatum Encr. in Pflanzenr. IV. 23B Arac. 60 t. I. fig. B (1897).

Pothos pinnata L. Spec. pl. ed. 2, 1374 (1762).

Monstera pinnatifida SCHOTT in Wien. Zeitschr. IV. 1028 (1820), ex Enpt. in Linnaea VI. Literaturb. 53 (1831).

Pothos pinnatifidus Roxg. Fl. Ind. I. 437 (1820).

Scindapsus Forsteri EnpL. in Ann. Mus. Wien I. 3861 (1831).

Scindapsus pinnatifidus, pinnatus et caudatus SCHOTT Melet. I. 21 (1832).

Raphidophora pinnata ScHotTT in Bonplandia V. 45 (1857), Bentn. Fl. Austr. VII. 156 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 570 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890).

Raphidophora caudata ScHoTT in Bonplandia V. 45 (1857).

Epipremnum mirabile SCHOTT Gen. Aroid. t. 79 (1858), Prodr. Arac. 338 (1860), Ener. in DC. Suites Prodr. II. 250 (1879), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 549 (1893).

Raphidophora vitiensis ScHoTT in Bonplandia X. 367 (1861).

R. Cunninghamii ScHoTT in Bonplandia X. 367 (1861), F. v. Mverr. Fragm. VIII. 187 (1874).

R. pertusa F. v. MueLr. First Census 120 (1882), Sec. Census 203 (1889) non SCHOTT.

R. Lovellae F. M. Baır. in Queensl. Agric. Journ. I. 453 t.6 (1897), Queensl. Fl. V. 1698 (1902), Compreh. Catal. 579 (1913).

Geogr. Verbreitung: von Penang und Cochinchina über ganz Malaya bis China und Philip- pinen; Polynesien; Nordost-Queensland.

Queensland: bei Cairns, am unteren Barron und Russell River, bei Harveys Creek ete. all- gemein verbreitet und oft sehr hoch emporkletternd (Domm, XI. 1909 bis II. 1910).

204. Colocasia ScHorr. 924. C. antiquorum ScHoTT. ScHorr Melet. I. 18 (1832), Prodr. Arac. 138 (1860), EnGL. in DC. Suites Prodr. II. 491 (1879), Hook. f. in Fl. Brit. Ind. VI. 523 (1893). Geogr. Verbreitung: wird als in Ost-Indien endemisch angegeben, sonst in den Tropen und Subtropen häufig angepflanzt.

b) var. acris ScHoTT.

ScHoTrT Syn. Arac. 41 (1856), Ener. in DC. Suites Prodr. II. 492 (1879).

Caladium acre R. Br. Prodr. 336 (1810).

Colocasia acris ScHoTT Meletem. I. 18 (1832).

Colocasia antiquorum F. v. Mverr. Fragm. VIII. 187 (1874), First Census 120 (1882), Sec. Census 203 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 155 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 569 (1883), Rep. Gov. Sei. Exp. Bellenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1696 (1902), Compreh. Catal. 579 (1913), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 17, 164 (1889), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 552 (1904), ibidem (Fl. Norf. Isl.) 723 (1904).

In Queensland einheimisch! Harveys Creek (Donis, I. 1910).

205. Alocasia ScHoTT. 925. A. macrorrhiza ScHoTT. ScHoTT in Oester. Bot. Wochenbl. IV. 409 (1854), Ener. in DC. Suites Prodr. II. 502 (1879), Hook. f. Fl. Brit. Ind. V1. 526 (1893), F. M. Baır. Queensl. Fl. V. 1697 (1902) excl. var., Weeds and Pois. Pl. Queensl. 205 (1906), in Queensl. Agrie. Journ. XXVIN. 203 (1912), Compreh. Catal. 579 (1913) excl. var. Arum macrorrhizon L. Spec. pl. 965 (1753). Caladium macrorıhizon R. BR. Prodr. 336 (1810), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 95 (1884).

504

Colocasia macrorrhiza Scuorr Meletem. I. 18 (1832), F. v. Mustr. Fragm. VIN. 187 (1874), First Census 120 (1882), See, Census 203 (1889), Bextm. Fl. Auste. VII. 155 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 569 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bel- lenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885), Woorrs Plants N. S. Wales 95 (1885), ShirLEY in Proc. Roy. Soc. Queensl. IV. 136 (1887), F. M. Baır. and Gorpon Plants Pois. 107 (1887), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 18, 765 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 428 (1893), TuRNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NNNI 386 (1906).

Geogr. Verbreitung: in Öst-Indien und Geylon als einheimisch angegeben, sonst in den Tropen allgemein angeptlanzt. In Australien (Queensland, N. S. Wales) wohl wild.

Nordost-Queensland: in den Regenwäldern bei Harveys Creek (Donmm, I. 1910).

926. A. brisbanensis n. sp.

A. macrorrhiza var. brisbanensis F, M. Baır. Queensl. Fl. V. 1697 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 205 (1906), Compreh. Catal. 579 (1913).

Süd-Queensland: Brisbane River scrubs (F. M. Baırey), n. v.; ibidem (Am. Diemrich, steril). Die Blätter der letzteren Form sind klein, die Spreite 6—10 em lang und 4-6 em breit, Seitennerven ungefähr 6 bis 7. Diese Form kann nicht zu A. macrorrhiza gestellt werden, doch ist mein Material zur Beschreibung nicht hinreichend.

206. Typhonium Scuorrt. 927. T. Brownii ScHoTT.

ScHortr Aroid. II. t. 15 (1857), F. v. Muverr. Fragm. VII. 187 (1874), First Census 120 (1882), Sec. Census 203 (1889), BETA. Fl. Austr. VII. 154 (1878), Ener. in DC. Suites Prodr. II. 613 (1879), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 569 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 67 (1890), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1694 (1902), Compreh. Catal. 576 (1913), Woorus Plants N. S. Wales 95 (1895), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 66 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 428 (1893).

Arum orixense R. BR. Prodr. 836 (1810) non Roxe.

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales. Queensland: Savannenwälder bei Yarraba (Dom, I. 1910); Tambourine Mountains, verbreitet und zwar in verschiedenen Formen (Douıs, III. 1910).

XXXlIll. Lemnaceae.

207. Lemna L.

928. L. minor L.

L. Spec. pl. 970 (1753), R. Br. Prodr. 345 (1810), Hrserm. Lemnae. 142 t. IX., X. (1868), F. v. Muerr. Fragm. VII. 188 (1874), First Census 121 (1882), Sec. Gensus 203 (1889), in Landsbor. Explor. Austr. 121, Bentn. Fl. Austr. VII. 163 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 572 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 68 (1889), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. V. 1700 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam-Rep.) 17 (1904), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 205 (1906), Compreh. Catal. 580 fig. 560 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 177, 262 (1890), Moore Handh. Fl. N. S. Wales 430 (1893), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 556 (1893), TuRNER in Proc. Linn. Soc. N.S. Wales XXVIIl. 305 (1903), XXIX. 176 (1904), XXX. 83 (1905), ASCHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. Il. 2, p. 393 (1904), CurEsem. Man. New Zeal. Fl. 745 (1906).

Lenticula minor Scop. Fl. Carniol. ed. 2, II. 213 (1772).

Lenticula vulgaris Lam. Fl. Franc. II. 189 (1778).

Lemna minuta H. B. und K. Gen. pl. I. 372 (1815).

Geogr. Verbreitung: kosmopol. In Australien in allen Staaten, auch auf Tasmanien und

New Zealand. Süd-Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 700).

XXXIV. Flagellariaceae.

208. Flagellaria L.

929. F. indica L.

L. Spec. pl. 333 (1753), R. Br. Prodr. 264 (1810), BEentH. Fl. Austr. VII. 10 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 543 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1658 (1902), Compreh. Catal. 565 (1913), F. v. Mvetr. First Census 117 (1882), Sec. Census 206 (1839), WOooLLS Plants N. S. Wales 93 (1885), Simmons in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 65 (1889), J. H. Mam. Usef. Pl. Austr. 188, 539, 623 (1889), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 12 (1902), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 391 (1892), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 437 (1893).

505

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Asien und Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales). Queensland: Tambourine Mountains (Donss, III. 1910); Stradbroke Island (Domm, IV. 1910); Eumundi (Doms, XI. 1909); Regenwälder südlich von Rockhampton (Domm, III. 1910); bei Yarraba, am unteren Barron und Russell River sowie bei Harveys Creek (Doms, XI. 1909 bis I. 1910).

Bei Yarraba sammelte ich auch die var. minor Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 391 (1892) (= F. minor BrumE ex ScHuur. f. Syst. VII. 1493 [1829], F. indica var. gracilicaulis F. M. Baın. Queensl. Fl. V. 1658 [1902], Compreh. Catal. 565 fig. 548 [1913]), welche besonders durch kurze Blätter und eine schmale Rispe charakterisiert ist und auf dem Standorte selbst recht auffällt, nach dem Herbarmateriale zu urteilen je- doch kaum als Varietät aufzufassen ist.

XXXV. Restionaceae.

209. Lepyrodia R. Br. 930. L. scariosa R. Br.

R. Br. Prodr. 248 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 72 (1878), First Census 123 (1882), Sec. Gensus 208 (1889), MASTERS in DC. Suites Prodr. I. 224 (1878), BentH. Fl. Austr. VII. 215 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 442 (1893), F. M. Baıt. Queensl. Fl. VI. 1721 (1902), Compreh. Catal. 584 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 305 (1902), XXX. 84 (1905), PALLa in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XV. 115 (1909).

L. hermaphrodita NEES in SIEB. Pl. exsicc. No. 51 (teste MASTERS) non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Stradbroke Island, sehr häufig (Doms, IV. 1910).

N. S. Wales: Blue Mountains (Doms, IV. 1910).

210. Restio L. 931. R. dimorphus R. Br.

R. Br. Prodr. 246 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 68 (1873), First Census 124 (1882), Sec. Census 208 (1889), MASTERS in DC. Suites Prodr. I. 270 (1878), Bentn. Fl. Austr. VII. 224 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 581 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1723 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 443 (1893).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Stradbroke Island (Domim, IV. 1910). N. S. Wales: Blue Mountains (Doms, IV. 1910).

932. R. gracilis R. Br.

R. Br. Prodr. 245 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 69 (1873), First Census 124 (1882), Sec. Census 209 (1889), MaAsTERS in DC. Suites Prodr. I. 259 (1878), BentH. Fl. Austr. VII. 227 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 581 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. Vf. 1723 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVI. 69 (1911), Compreh. Catal. 588 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 443 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 305 (1905), XXX. 84 (1905), WEDD and WHITE in Queensl. Natural. I. 120. (1910).

R. pallens R. Br. Prodr. 245 (1810).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Vietoria, Tasmanien.

Queensland: Currumbin Creek (C. T. Wuıre, XII. 1907 in herb. meo); Brisbane River

(Am. Dienricn No. 2715, 2094— 2097).

933. R. complanatus R. Br.

R. Br. Prodr. 245 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VII. 67 (1873), First Census 124 (1882), Sec. Gensus 209 (1889), MASTERS in DC. Suites Prodr. I. 256 (1878), BEntH. Fl. Austr. VII. 228 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 581 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1723 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 178, 262 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 443 (1893), ParLa in Kneuck. Allg. Bot. Zeitschr. XV. 116 (1909).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien.

Queensland: Gurrumbin Creek (GC. T. Wurre, XII. 1907, in herb. meo).

934. R. tetraphyllus Lasıtr.

Lasıtr. Pl. Nov. Holl. I. 77 t. 226, 227 (1806), R. Br. Prodr. 247 (1810), F. v. Muverr. Fragm. VIII. 66 (1873), First Census 124 (1882), Sec. Census 209 (1884), Masters in DC. Suites Prodr. I. 255 (1878), BextH. Fl. Austr. VII. 228 (1878),

Bibliotheca botanica. Heft 85. 64

506

PM. Bam. Syn. Queensl. Fl. 581 (1885), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1723 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 210 fie. 359 (1906), Compreh. Catal. 588 (1915), Tare Fandb. Fl. Extratr. South Austr. 178, 262 (1890), Moore Handb. FIN.S. Wales 442 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 305 (1903), WEepp und Wnıme in Queensl. Natural. l, 75 (1908), Para in Rneuck. Alle. Bot. Zeitschr. XV. 116 (1909). Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia, Tasmanien. Queensland: Stradbroke Island, stellenweise massenhaft (Domin, IV. 1910).

211. Hypolaena R. Br.

935. H. lateriflora BentH. s. em. ex Masters.

Bexen. MS. p. p. ex Masters in DC. Suites Prodr. I. 378 (1878), Bentn. Fl. Austr. VII. 238 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 582 (1883), Catal. Plants Queensl. 52 (1890), Queensl. Fl. VI. 1726 (1902), Compreh. Catal. 588 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 305 (1903), XXX. 84 (1905).

Restio lateriflorus R. Br. Prodr. 247 (1810) p. p.

Leptocarpus squarrosus NEES in SIEB. Agrostoth. No. 38.

Calorophus Sieberianus STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 265 (1855).

Calostrophus lateriflorus F. v. MuELL. Fragm. VIII. 87 (1873), First Census 124 (1882), Sec. Gensus 209 (1889), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 179, 262 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 443 (1893).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien. New Zealand (var. minor Hook. f.). Süd-Queensland: Stradbroke Island, sehr häufig (Domm, IV. 1910).

XXXVI. Xyridaceae.

212. Xyris L.

936. X. elongata Runck s. ampl.

Runge in Trans. Linn. Soc. X. 289 t. 15 (1809) s. ampl., F. v. Murrr. Fragm. VII. 205 (1874), Sec. Census 206 (1889).

X. complanata R. Br. Prodr. 256 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 77 (1878) excl. var. leptocaulis, F. v. Mur. First Census 122 (1882), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 554 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1648 (1902), Compreh. Catal. 561 fig. 544 (1913) alle excl. var., Moore Handh. Fl. N. S. Wales 437 (1893), WEDD in Queensl. Natural. I. 46, 73 (1908).

X. laevis et scabra R. Br. Prodr. 256 (1810).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Sunnybank bei Brisbane (Domm, XI. 1909); Brisbane River (Am. Diermricn No. 2698), eine auffallend breitblätterige Form; Süsswasserlagunen in der Nähe der Mündung des Russell

River (Domm, II. 1910). Varietas leptocaulis (Bextu. Fl. Austr. VII. 77 [1878] sub X. complanata, cum?) species propria esse videtur (X, leptocaulis m.).

937. X. operculata Lasırr.

Lagıtr. Pl. Nov. Holl. I. 14 t. 10 (1804), R. Br. Prodr. 257 (1810), F. v. Muverr. Fragm. VIII. 204 (1874), First Gensus 122 (1882), Sec. Census 206 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 79 (1878), F.M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 554 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1649 (1902), Compreh. Catal. 561 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 173, 260 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 437 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1903), XXX. 83 (1905).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien. N.S. Wales: Blue Mountains, häufig (Domm, IV. 1910).

XXXVlIl. Eriocaulaceae.

213. Eriocaulon L. 938. E. australe R. Br. R. Br. Prodr. 254 (1810), BextH. Fl. Austr. VII. 192 (1878), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 578 (1883), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1715 (1902), Compreh. Catal. 584 (1913), F. v. Muerrr. First Gensus 123 (1882), Sec. Census 207 (1889), Sımmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 255 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 440 (1893), RustLAnD in Engl. Pflanzenr. IV. 30 Eriocaul. 66 (1903).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Variat:

507 0

a) f. typieum, foliis pilis longis conspersis; ß) f. atrichum, foliis glaberrimis. Queensland: Stradbroke Island, «@ (Donsn, IV. 1910); Lake Cootharaba, 8 (comm. F. M. Baırey).

939. E. scariosum SMITa.

SmerHu in Rees Cyclop. XII. (1809), Britten in Journ. of Bot. 483 (1900), Ruutanp in Engl. Pflanzenr. IV. 30 Eriocaul. 66 (1903) non R. Br.

E. Smithii R. Br. Prodr. 254 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 192 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 578 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 51 (1890), Queensl. Fl. VI. 1715 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 209 fig. 358 (1906), Compreh. Catal. 584 (1913), F. v. Mverı. First Census 123 (1882), Sec. Census 207 (1889), SHIRLEY in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 140 (1888), Sımmonps ibidem VI. 255 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 440 (1893).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria. Queensland: Castle Hill bei Townsville (Doms, U. 1910), zum Teil auch sehr kleine und zarte,

depauperate Formen; Brisbane River (Am. Dierricn), eine grössere Form; Port Mackay (Au. DierrıcH No. 560—562).

XXXVIII. Centrolepidaceae.

214. Centrolepis Lasırr. 940. C. fascieularis LABILL. Lasgıtr. Pl. Nov. Holl. I. 7 t.1 (1804), Benth. Fl. Austr. VII. 207 (1878), F. v. Mverr. First Census 123 (1882), Sec. Census 208 (1889), Moore Handh. Fl. N. S. Wales 442 (1893), F. M. Baır. Queensl. Fl. VI. 1719 (1902), Weeds and Pois. Pl.

Queensl. 209 fig. 358A (1906), Compreh. Catal. 584 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 305 (1903), XXX. 83 (1905), EWART in Victor. Natural. XXVII, 180 (1911).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien. N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains, häufig (Douim, IV. 1910).

XXXIX. Commelinaceae.

215. Pollia Taune. 941. P. macrophylla Baxrn.

BentH. Fl. Austr. VII. 90 (1878), C. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. III. 128 (1881), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 557 (1883) excl. var., in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890) excl. var., Queensl. Fl. V. 1650 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 17 (1904), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 199 fig. 345 (1906), Compreh. Catal. 561 (1913), Stmrey in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 140 (1888), SımMmonDs ibidem VI. 69 (1889).

Aneilema macrophyllum R. Br. Prodr. 270 (1810).

Commelina macrophylla PoıRr. Enceyel. Suppl. II. 324 (1811).

Pollia cyanococca F. v. MuerL. Fragm. V. 40 (1865), VIII. 63 (1873), First Census 122 (1882), Sec. Census 206 (1889), alle p. p., Moore Handb. Fl. N. S. Wales 436 (1893) p. p.

Aclisia Cumingiana et Celebica Hassk. Commel. Ind. 47, 49 (1870).

Geogr. Verbreitung: Australien (Queensland, N. S. Wales), Neu-Guinea, Philippinen, öst- liches Malaya.

Queensland: Bellenden-Ker, an einem Bache in der Höhe von ungefähr 100 m; Harveys Creek; Allumbah (= Yungaburra); Lake Eacham etc. (Doms, XI. 1909 bis Il. 1910).

942. P. erispata Benta.

Benta. Fl. Austr. VII. 90 (1878), C. B. CrArke in DC. Suites Prodr. III. 128 (1881), F. M. Baır. Queensl. Fl. V. 1651 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 199 (1906), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 203 (1912), Compreh. Gatal. 561 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1903).

Aneilemea crispatum R. Br. Prodr. 270 (1810).

Commelina crispata Poir. Encyel. Suppl. I. 324 (1811).

Pollia cyanococca F. v. MUELL. locis supra cit. p. p.

P. macrophylla var. crispata F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 557 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

508

Queensland: im Unterwuchse der Regenwälder an den Tambourine- und Beech Mountains nicht selten (Doumim, Ill. 1910).

Diese Art wurde nach F. M. Baruer (Bot. Bull. XIl. 22, 1895) bei Eumundi mit variegierten Blättern wildwachsend beobachtet.

216. Commelina L.

943. C. nudiflora L.

L. Spec. pl. 41 (1753), C. B. CLarke in DC. Suites Prodr. III. 144 (1881), Hoox. f. Fl. Brit. Ind. VI. 369 (1892) non L. Mant. nee auct. p. p. max.

©. communis WAuT. Fl. Carol. 68 (1788).

C. caespitosa Roxg. Fl. Ind. I. 174 (1820).

©. agraria NuntHu Enumer. IV. 38 (1843).

Geogr. Verbreitung: Tropen und Subtropen der ganzen Erde.

Süd-Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich): nach der netzförmigen Struktur der Samen- schale leicht kenntlich!

944. C. cyanea R. Br.

R. Br. Prodr. 269 (1810), BENnTH. Fl. Austr. VII. 84 (1878), C. B. CLArkE in DC. Suites Prodr. III. 147 (1881), F. v. Muerr. Pl. North-West. Austr. 12 (1881), First Census 122 (1882), Sec. Gensus 205 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 555 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1652 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 199 fig. 346 (1906), Compreh. Catal. 561 (1913), Moore Hand». Fl. N. S. Wales 436 (1893), J. H. Ma. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 721 (1904), TURNER ibidem XXX. 83 (1905).

C. communis F. v. MuELL. Fragm. VIII. 50 (1873), IX. 191 (1875) non L.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales; Norfolk und Howe Island, Neu-Kaledonien.

Queensland: Tambourine und Beech Mountains (Domm, II. 1910); Stradbroke Island (Dowmm, IV. 1910); Caleifar Bluff bei Chillagoe (Down, II. 1910), auch eine f. albiflora, ef. F. M. Baıuey Bot. Bull. XII. 23 (1895).

945. C. agrostophylla F. v. Mvuerr. ex Hook.

F. v. Muert. ex Hook. f. Fl. Tasm. Introd. XLVII. (1860), F. v. Mur. Fragm. VII. 59 (1873), First Census 122 (1882), Sec. Census 205 (1889), C. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. III. 158 (1881). C. lanceolata BENTH. et F. M. Baır. (v. infra) p. p.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland. Queensland: am Walsh River nördlich von Chillagoe sowie auf mehreren Stellen bei Chillagoe (Dow, 1. 1910); Savannenwälder bei Cape False unweit von Yarraba (Douin, 1. 1910).

946. C. undulata R. Bar.

R. Br. Prodr. 270 (1810), C. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. II. 179 (1881), Hoox. f. Fl Brit. Ind. VI. 373 (1892), F. M. Baır. Queensl. Fl. V. 1651 (1902), Compreh. Catal. 561 (1913).

©. ensifolia F. v. MuELL. Fragm. VIII. 60 (1873), IX. 191 (1875), First Census 122 (1882) p. p., Sec. Census 205 (1889) p- p-, BENTH. Fl. Austr. VII. 83 (1878) p. p. max., F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 555 (1883) et Catal. Plants Queensl. 49 (1890) p- p. max., Moore Handb. Fl. N. S. Wales 436 (1893), non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales), Philippinen, China, Makao, Ost-Indien (von daselbst befindet sich im Herbarium Kew bloss ein einziges Exemplar, das nach C. B. CLARKE der var. setosa |Wıchr sp.) GC. B. CLarke angehört; derselben entsprechende Formen sind in Australien nicht selten, aber sie gehen durch zahlreiche Mittelformen allmählich in den Typus über, so dass ich diese »Varietät« kaum als eine Form betrachten würde).

Queensland: bei Cairns (Dommn, XII. 1909); bei Atherton (Dom, 11. 1910), spatha setoso- pilosa; bei Yarraba, besonders in den Myrtaceen-Gebüschen auf sandigem Boden (Donin, I. 1910), spatha setoso-pilosa; Karsthügel bei Chillagoe (Domm, 11. 1910); Grasflächen der Rolling Downs bei Winton und zwischen Longreach und Ilfracombe (Doms, II. 1910); bei Cloneurry (Dow, Il. 1910) ete. Die Länge der Blätter ist sehr variabel!

509

b) var. densevestita v.n. Excellit foliis crassioribus, brevibus sed latioribus, margine eximie undulato-crispatis, unacum va- ginis et caule dense albo-villosulis.

Nord-Queensland: Smelling Bluff und Metal Mountams bei Chillagoe (Donis, Il. 1910). Hierher gehört vielleicht auch die behaarte Form von (. ensifolia aus Nordwest-Australien, welche F. v. MverLrer in Fragm. IX. 191 (1875) erwähnt.

947. C. Chamissonis (Krorzsch in herb. CGhamisso No. 81), C. B. Crarke in DC. Suites Prodr. II. 186 (1881). C. ensifolia BENTH. Fl. Austr. VII. 83 (1878) p. p. min.

Geogr. Verbreitung: Philippinen, Nord-Australien, Queensland.

Nord-Australien: Gulf of Carpentaria (Hznne); Victoria River (F. v. Murrrer, XII. 1855). Queensland: Flinders River (SuTHRrLAND); Fitzroy Island (Warrer).

Das Hauptmerkmal dieser Art besteht darin, dass das dorsale Fach rauh ist und sich nicht öffnet.

948. C. lanceolata R. Br.

R. Br. Prodr. 269 (1810), BEntH. Fl. Austr. VII. 84 (1878) exel. C. agrostophylla, GC. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. II. 187 (1881), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 555 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. VI. 1652 (1902), Compreh. Catal. 561 (1913), alle p. p., F. v. Mverr. First Gensus 122 (1882), Sec. Census 205 (1889).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Nord-Australien: Port Essington (AruSTRonNG).

Queensland: Harveys Creek (Doms, XII. 1909); Savannenwälder in der Nähe des Waterfall Greek

bei Yarraba (Don, I. 1910); Bustard Bay (Banks u. SOLANDER).

949. C. ensifolia R. Br.

R. Br. Prodr. 269 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 83 (1878) p. p., C. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. III. 188 (1881), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 555 (1883) et Catal. Plants Queensl. 49 (1890) p. p., Queensl. Fl. V. 1652 (1902), Compreh. Catal. 561 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885) (n. v.), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 173, 260 (1890), in Horn Sci. Exp. Centr. Austr. III. 180 (1896), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 374 (1892), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 175 (1904) (n. v.).

C. Zunata Heyne ex C. B. CLARkE |. c. 188.

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Ceylon, Java, Neu-Guinea, Australien (Nord-Australien, Queens- land, N. S. Wales, South Australia).

(Queensland: auf den Grasflächen der Rolling Downs zwischen Hughenden und Cloneurry nicht selten (Domm, Il. 1910); zwischen Hughenden und Mount Walker (Dom, II. 1910); in der Nähe der

Mündung des Russell River (Donrs, I. 1910).

217. Aneilema R. Br.

950. A. gramineum R. Br.

R. Br. Prodr. 270 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 62 (1873), First Census 122 (1882), Sec. Census 206 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 87 (1878), C. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. III. 205 (1881), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 556 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queens]. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1654 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 200 fig. 347 (1906), Compreh. Catal. 561 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 436 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1903), XXX. 83 (1905), LAUTERER in Proc. Roy. Soc. Queensl. XVII. 61 (1904), WEDD in Queensl. Natural. I. 46 (1908).

A. anthericoides R. Br. Prodr. 271 (1810).

Commelina graminea et anthericoides Poır. Encycl. Suppl. II. 324 (1811).

Aneilema violaceum F. v. MueLr. Herb. ex C. B. CLArke |. c. 205 (1881).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales.

a) var. typicum (= A. gramineum R. Br.).

Queensland: Savannenwälder bei Mareeba, Yarraba, Pentland, Chillagoe, auf den Sandhügeln der Dividing Range bei Jericho, ete. (Domm, I.—IIl. 1910).

_ Hl)

b) var. majus v.n.

Valde elatum, robustum, foliis pubescentibus, valde elongatis, prominule striatis, saepe 5 mm latis; panieula ampla, capsulis eirca S mm longis.

Wueensland: Savannenwälder bei Pentland (Domin, III. 1910).

ec) var. affine C. B. Guarke in DC. Suites Prodr. 11l. 206 (1881).

4. affine R. Br. Prodr. 271 (1810).

Commelina affinis Poır. Encyel. Suppl. II. 324 (1811).

Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5738 4A. affine.

951. A. calandrinoides F. v. Murvr. F. v. Muverr. Fragm. IX. 191 (1875), C. B. Crarke in DC. Suites Prodr. III. 210 (1881), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 556 (1885), Catal. Plants Queensl. 49 (1890).

Queensland: zwischen Norman- und Gilbert River (GULLIVvER).

952. A. giganteum R. Br.

R. Br. Prodr. 271 (1810), Bextn. Fl. Austr. VII. 88 (1878), GC. B. CLARkE in DC. Suites Prodr. III. 212 (1881), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 556 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1654 (1902), Compreh. Catal. 561 (1913), F. v. Muerr. First Census 122 (1882), Sec. Census 206 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 379 (1892).

Commelina gigantea VAuL Enumer. II. 177 (1806).

Aneilema longifolium Hoox. Exot. Fl. III. t. 204 (1827).

Commelina longifolia SPRENG. Syst. IV. Gur. post. 25 (1827).

Commelina Hookerii A. DIETR. Spec. pl. II. 404 (1833).

Aneilema ensifolium WıGHT Icon. Pl. Ind. Orient. t. 2074 (1856).

A. nudiflorum F. v. MueLr. Fragm. VII. 62 (1873) non R. Br.

Prionostachys ensifolia Hassk. MS. ex G. B. CLARkE ]. ce. 213 (1881).

Geogr. Verbreitung: von Ost-Indien über Malaya nach China und Australien (Nord-Australien, (Jueensland); Ost-Afrika.

b) var. gracile Bexrn.

Bentn. Fl. Austr. VII. 88 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl 556 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queens]. Fl. V. 1655 (1902), Compreh. Catal. 561 (1913).

Queensland: Savannenwälder bei Yarraba (Doms, I. 1910); stimmt mit der von Dauvachy

gesammelten Form vollkommen überein.

953. A. acuminatum R. Br.

R. Br. Prodr. 270 (1810), Bene. Fl. Austr. VII. 85 (1878) p. p., i. e. excl. A. laxum R. Br., C. B. CrArkE in DC. Suites Prodr. III. 223 (1881), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 556 (1883), Rep. Gov. Sei. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1653 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep) 17 (1904), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 203 (1912), Compreh. Catal. 561 (1913), meist p. p. (excl. A. laxum), F. v. Muerr. First Gensus 122 (1882) et Sec. Census 205 (1889) p. p., J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 436

(1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIH. 304 (1903), XXX. 83 (1905).

Commelina acuminata Poır. Encycl. Suppl. I. 324 (1811).

Commelina Brownei A. DiETR. Spec. pl. II. 415 (1833).

Aneilema siliculosum F. v. Muerr. Fragm. VIII. 61 (1873) exel. syn. A. laxum, non R. Br.

Lamprodithyros acuminatus Hassk. MS. ex C. B. CLARKE 1. c. 223 (1881).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales, Molukken.

Queensland: Tambourine und Beech Mountains (Domm, Ill. 1910); in der Nähe der Mündung des Russell River (Donis, I. 1910); bei Harveys Creek (Donin, XII. 1909); bei Allumbah (= Yungaburra)

(Domis, II. 1910); am Abhange des Bellenden-Ker (Doms, XII. 1909).

954. A. laxum R. Br.

R. Br. Prodr. 270 (1810), C. B. CLARkeE in DC. Suites Prodr. III. 223 (1881). Commelina laxa PoıR. Encyel. Suppl. II. 324 (1811). Commelina paniculata Sovann. Herb. ex C. B. CrArkz 1. ce. 223 (1881), non VAHL,

Queensland: Bustard Bay (Banks u. SOLANDER).

5ll

Praecedenti valde affine, sed panicula basi foliacea, bracteis multo majoribus, 1—2 cm longis ornata distinctum.

955. A. biflorum R. Br.

R. Br. Prodr. 270 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 86 (1878), G. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. III. 224 (1881), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 556 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1653 (1902), Compreh. Catal. 561 fig. 546 (1890), F. v. Muerr. First Census 122 (1882), Sec. Census 205 (1889), Moore Handh. Fl. N. S. Wales 436 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1903).

Commelina biflora PoıR. Encycl. Suppl. II. 324 (1811)

Lamprodithyros biflorus Hassk. MS. ex C. B. CLARKE ]. c. 224 (1881).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Regenwälder an den Tambourine- und Beech Mountains (Doxıs, II. 1910).

956. A. siliculosum R. Br.

R. Br. Prodr. 270 (1810), Bent. Fl. Austr. VII. 86 (1878), C. B. CLARke in DC. Suites Prodr. III. 230 (1881), F.M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 556 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1654 (1902), Compreh. Catal. 561 (1913), F. v. Muerr. First Census 122 (1882), Sec. Census 206 (1889).

Commelina siliculosa PoıR. Encycl. Suppl. II. 324 (1811).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Die von Jonn Mac Girrıvray bei Cape York im November 1849 gesammelten Exemplare besitzen bis 18 cm lange und 16 mm breite Blätter. Die Form von den North Coast Islands (R. Brown) ist bis 4 dm hoch.

b) var. graeilescens v.n. E radice tuberoso-faseiculata ereetum, humilius, cum panicula 15 eirca 5—7 cm longa et usque plus 1 cm lata; panicula basi nuda.

20 cm altum; folia multo minora,

Nord-Queensland: zwischen Chillagoe und dem Walsh River (Domm, I. 1910).

218. Cyanotis D. Don.

357. C. simplieicaulis n. sp.

Radice molli, fibrosa, elongata; caules graciles, stricte erecti, simplieissimi, subanguloso-striati, 1—2 dm alti, glabri, ima basi stoloniferi, paueinodi, internodiis elongatis; folia striete erecta, longe acu- minata, basi subplana circa 3 mm vel minus lata, parte superiore subconvoluta, longa vel longissima (usque 15 cm longa), glabra, in vaginam subscariosam, brevem sensim abeuntia; flos pro more unicus, vagina folii supremi subinelusus, lateralis, foliis circa 2 abbreviatis vacuis superatus; flores conspieui; sepala sub fructu lineari-spathulata, scariosa, carinata, abrupte acuminata, capsulam manifeste superantia, circa 7 mm longa; petala tantum ima basi libera, dein in tubum gracilem cum sepalis fere aequilongum connata et rursus in limbum coeruleum, rotundum patentia; capsula acuta, eirca 5 mm longa, chartacea, usque ad basin trilo- eulieida; valvulae subreflexae, persistentes; semina breviter cylindrica, circa 2 mm longa, manifeste foveolata et embryostega circulari, depresso-conica, majuscula umbonata.

Nord-Queensland: sumpfige Stellen in den Savannenwäldern bei Crooked Creek, zwischen Chillagoe und Walsh River (Doms, II. 1910).

Species in sectionem Ocreaeflorae (C. B. CLARKE in DC. Suites Prodr. III. 244 [1881] »Ochreae- florae«) inserenda et inter ©. axillarem Roem. u. Scaurr. et ©. cucullatam Kuntn collocanda, sed ob habitum, caules stoloniferos, simplicissimos, folia angusta, erecta, flores singulos, seminum formam et structuram distinctissima.

219. Floscopa Lovr.

958. F. seandens Lour.

Lour. Fl. Cochinch. I. 193 (1790), C. B. CLARkE in DC. Suites Prodr. III. 265 (1881), F. v. Muerr. First Census 122 (1882) et Sec, Census 260 (1889) („Floriscopa“), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 390 (1892).

Tradescantia paniculata Rose. Pl. Coromand. I. t. 109 (1798).

Aneilema hispidum D. Don Prodr. 45 (1825).

Tradescantia rufa PRESL Rel. Haenk. I. 138 (1830).

Commelina cymosa et densiflora Buume Enumer. I. 4 (1830).

Dithyrocarpus paniculatus, Meyenianus et rufus Kuntn Enumer. IV. 70, 78, 79 (1843).

Floscopa paniculata Hassk. Pl. Jungh. 151 (1851—55), F. v. Murue. Fragm. VII. 63 (1873), Bentu. Fl. Austr. VII. s9 (1878), F. M. Baur. Syn. Queensl. Fl. 557 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1656 (1902), Compreh. Catal. 565 (1913).

Dithyrocanpus petiolatus, Rothii et undulatus Wıcur Icon. Pl. Ind. Orient. t. 2079, 2080 (1856).

Lamprodithyros paniculatus Hassk. in Flora XLVI. 389 (1863).

Floscopa Hamiltonü, undulata, petiolata et Meyeniana Hassk. Commel. Ind. 166—167 (1870).

seogr. Verbreitung: von Ost-Indien über ganz Malaya nach China und in Queensland.

Geoer. Verbreitung: von Ost-Indien über g Malay h Ch o| an. (D) land Nordost-Queensland: sumpfige Stellen in den Regenwäldern bei Harveys Creek (Donmin,

XI. 1900) und Yarraba (Donmis, I. 1910).

XL. Pontederaceae.

220. Monochoria Prest.

959. M. eyanea F. v. Mverr.

F. v. Muerr. Fragm. VII. 44 (1872), First Census 121 (1882), Sec. Census 205 (1889), Benth. Fl. Austr. VII. 72 (1878), Sorns-LAauB. in DC. Suites Prodr. IV. 523 (1883), F. M. Bart. Syn. Queensl. Fl. 553 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1645 (1902), Compreh. Catal. 559 fig. 542 (1913).

Limnostachys cyanea F. v. MueLr. Fragm. I. 24 (1858).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, (Jueensland. Queensland: ein Teich im Emu Park bei Rockhampton (Donis, III. 1910); Au. Dietrich No. 842, 2032.

221. Eichhornia Kuntn.

960. E. erassipes SorLms-Laue.

SoLus-LAuB. in DC. Suites Prodr. IV. 527 (1883), LAUTERER in Proc. Roy. Soc. Queensl. XVII. 60 (1904).

Pontederia crassipes MART. Nov. Gen. I. 9 t. 4 (1824).

Heteranthera formosa Mıg. in Linnaea XVII. 60 (1843).

Eichhornia speciosa Kuntu Enumer. IV. 131 (1843), F. M. Baıt. Queensl. Fl. V. 1644 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 197 fig. 343 (1906), Compreh. Catal. 559 (1913), EwAarrt Weeds Victor. 60 cum tab. (1899), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 385 (1906).

Pontederia elongata BALF. in Proc. Bot. Soc. Edinb. 50 (1855).

Eichhornia crassicaulis SCHLECHT. in Abh. Naturf. Ges. Halle VI. 177 (1862).

Diese im tropischen und subtropischen Süd-Amerika einheimische Wasserpflanze ist auf vielen Stellen Queenslands eingebürgert, so auch bei Cairns, wo sie ganze Bestände bildet und dadurch keine andere Vegetation aufkommen lässt.

XLI. Philydraceae.

222. Philydrum Banks.

961. P. lanuginosum Banks.

Banks in Gaertn. Fruct. I. 72 t. 16 fig. 10 (1788), R. Br. Prodr. 265 (1810), Guittem. Icon. Pl. Austral. t. 5 (1827), F. v. Muerr. Fragm. V. 203 (1866), in Landsbor. Explor. Austr. 121, First Gensus 122 (1882), Sec. Census 205 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 74 (1878), CAruEL in DC. Suites Prodr. III. 3 (1881), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 553 (1883), in Proc. Roy. Soc. (Jueensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1646 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 197 fig. 344 (1906), Compreh. Catal. 561 (1913), Woorrs Plants N. S. Wales 96 (1885), SHIRLEY in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 140 (1888), J. H. Maın. Usef. Pl. Austr. 629 (1889), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 12 (1902), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 71 (1906), Hoor. f. Fl. Brit. Ind. VI. 363 (1892), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 435 (1893), TURNER in Proe. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1903), XXIX. 175 (1904), XXX. 82 (1905), J. BRiTTEn Illustr. Austr. Pl. Banks II. 94 t. 310 (1905).

Garciana cochinchinensis Lour. Fl. Gochinch. I. 15 (1790).

Geogr. Verbreitung: tropisches Süd-Asien (fehlt in Ost-Indien), Malaya, China, Australien (bis auf South- und West Australia).

Sid-Queensland: Stradbroke Island (Dom, IV. 1910); Sunnybank bei Brisbane (Down, XI. 1909); feuchte Wiesen in der Niederung zwischen den Tambourine- und Beech Mountains (Doumin, Ill. 1910), ete.

513

223. Helmholtzia F. v. Mverr.

962. H. acorifolia F. v. Mverı.

F. v. Muerr. Fragm. V. 203 (1866), First Census 122 (1882), Sec. Census 205 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 75 (1878), CARrUEL in DC. Suites Prodr. III. 5 (1881), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 553 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1646 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 17 (1904), Compreh. Catal. 561 fig. 543 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 96 (1885), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 435 (1893). Phiülydrum Helmholtzü F. v. MueLL. Fragm. V. 203 (1866).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Nordost-Queensland: eine Charakterpflanze des Bellenden-Ker, besonders der mittleren Zone, wo sie in ungefähr 900 m Höhe stellenweise tonangebend auftritt (Doms, XII. 1909).

963. H. glaberrima Carver.

CARUEL in DC. Suites Prodr. III. 6 (1881), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 554 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890),

Queensl. Fl. V. 1646 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVIII. 202 (1912), Compreh. Catal. 561 (1913), F. v. MuELL. Sec. Gensus 205 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 435 (1893).

Philydrum glaberrimum Hook. f. in Bot. Magaz. t. 6056 (1873). Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales. Queensland: Upper Nerang Creek (C. T. Warte, 1909, in herb. meo).

XLIl. Juncaceae.

224. Juncus L. 964. J. planifolius R. Br.

R. Br. Prodr. 259 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 125 (1878), F. v. MueLt. First Census 122 (1882), Sec. Census 206 (1889), F. M. Baıt. in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 149 (1884), First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 59 (1886), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1667 (1902), Compreh. Catal. 566 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 173, 260 (1890), MoorrE Handb. Fl. N. S. Wales 439 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 305 (1903), XXIX. 175 (1904), XXX. 83 (1905), BUCHENAU in Engl. Pflanzenr. IV. 36 Junc. 249 (1906), GHEESEm. Man. New Zeal. Fl. 728 (1906).

J. homalophyllus STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 303 (1855).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien, New Zealand und in einer Varietät (var. demissus |Steu». sp.| BuchenAu) in Chile, N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains, häufig, var. genwinus Buchzenau (Domm, IV. 1910).

965. J. holoschoenus R. Br.

R. Br. Prodr. 259 (1810), BucHENAU in Engl. Pflanzenr. IV. 36 Junc. 207 (1906), CHEESEm. Man. New Zeal. Fl. 730 (1906). J. cephalotes Hook. f. Fl. Nov. Zel. I. 263 (1853) non THun®. J. prismatocarpus BENTH. Fl. Austr. VII. 131 (1878), F. M. Baır. locis div., non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien, Tasmanien, New Zealand. N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains (Doumin, IV. 1910).

966. J. pallidus R. Br.

R. Br. Prodr. 258 (1810), BentH. Fl. Austr. VII. 130 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 561 (1883), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1668 (1902), Compreh. Catal. 566 (1913), F. v. Mur. First Census 122 (1882), Sec. Census 207 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 174, 261 (1890), in Horn Sei. Exped. Gentr. Austr. III. 180 (1896), BucHENAU in Engl. Bot. Jahrb. XII. 237 (1890), XXI. 261, 266 (1895), in Engl. Pflanzenr. IV. 36 Junc. 139 (1906), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 439 (1893), TEPPER in Botan. Gentralbl. LXII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 83 (1905), CHEESEM. Man. New Zeal. Fl. 724 (1906).

J. vaginatus E. MEYER Syn. Junc. 16 (1822), in Lehm. Pl. Preiss. II. 46 (1846—47), Hook. f. Fl. N. Zel. I. 263 (1853) et auct. p. p., non R. Br.

J. correctus STEUD. Syn. Pl. Glum. II. 296 (1855).

J. macrostigma CoLENso in Trans. N. Zeal. Instit. XVII. 253 (1885).

J. tenax var. major Banks und SoLAxD. MS., cf. RENDLE in Journ. Bot. XXXVII. 80 (1900).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien, New Zealand. Süd-Queensland: Stradbroke Island (Doms, IV. 1910). Bibliotheca botanica. Heft 85. 65

967. J. tenax SoLanD. ex Forst.

SOLAND. ex Forst. Prodr. 90 (1786) teste RenpLE in Journ. Bot. XXXVIIL 80 (1900).

J. vaginatus R. Br. Prodr. 258 (1810), Bentu. Fl. Austr. VII. 129 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 561 (1883), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1668 (1902), Compreh. Catal. 566 (1913), F. v. Muerr. First Census 122 (1882), See. Qensus 207 (1889), BucHkenau in Engl. Bot. Jahrb. XII. 238 (1890), XXI. 261, 264 (1895), in Engl. Pflanzenr. IV. 36 Junc. 141 (1906), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 439 (1893), Cuersem. Man. New Zeal. Fl. 726 (1906).

J. australis Hoor. f. Fl. Tasm. Il. 66 t. 131 (1860).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Tasmanien, New Zealand. Victoria, South und West Australia (teste BucHenav).

N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains (Domm, IV. 1910).

968. J. polyanthemus Buchznav.

BucCHENAU in Engl. Bot. Jahrb. XXI. 261 (1895), in Engl. Pflanzenr. IV. 36 June. 141 (1906). J. communis BENTH., F. M. Baır. etc. p. p. maj.

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), besonders häufig in Queensland, Tasmanien; auf New Zealand var. Oheesemanii BUCHENAU.

Queensland: Mount Remarkable und in den Savannenwäldern bei Pentland (Domrx, III. 1910); An. Dietrich No. 2594 (minus typica).

BucHexau’s J. polyanthemus, welcher vorher allgemein als J. communis oder effusus angesehen wurde, unterscheidet sich hauptsächlich durch die reicher zusammengesetzte (dichte, aber nicht gedrängte) Inflorescenz, das unterbrochene Mark sowie die kugelige, an der Spitze nicht eingedrückte Kapsel mit drei unvollständigen Scheidewänden und ist in typischer Ausbildung sehr auffallend. Immerhin habe ich Formen gesehen, bei denen ich im Zweifel war, ob sie als eine Extremform von J. polyanthemus oder von J. effusus aufzufassen seien. Auch UHreseman hat (wenigstens provisorisch) den J. polyanthemus als ein blosses Synonym zu J. effusus L. gestellt. Es wäre jedenfalls ratsam, wie auch CHEEsEMAn empfiehlt, diese ganze Gruppe auf Grund eines höchst umfangreichen Materials von neuem zu studieren und wo- möglich das Verhalten der einzelnen Formen resp. Arten am Standorte selbst zu beobachten.

969. J. effusus L.

L. Spec. pl. 3268 (1753), AScHERS. und GRAEBN. Syn. mitteleur. Fl. II. 2 p. 442 (1904), BucHENAU in Engl. Pflanzenr. IV. 36 Junc. 135 (1906).

J. communis ß. effusus E. MEyER Junc. Monog. 20 (1819).

J. communis et efusus auct. fl. austr. p. p.

Geogr. Verbreitung: über den grössten Teil der gemässigten und zum Teil auch der sub- tropischen Zone; Madagaskar.

Queensland: Sandhügel der Dividing Range östlich von Jericho (Domin, III. 1910).

N.S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains (Domrs, IV. 1910).

XLIll. Smilacaceae.

225. Smilax L.

970. S. glyiephylla Suıra.

SurrH in White Voy. N. S. Wales 230 t. 24 (1790), R. Br. Prodr. 293 (1810), F. v. MueLL. Fragm. VII. 77 (1870), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), A. DC. in DC. Suites Prodr. I. 62 (1878), BextH. Fl. Austr. VII. 7 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 542 (1883), in Rep. Gov, Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1620 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVIII. 202 (1912), Compreh. Catal. 553 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 203 (1889), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 415 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 303 (1905), WEpp und WHITE in Queensl. Natural. I. 73 (1908).

Rhipogonum album SıEB. Pl. Nov. Holl. exsicec. No. 586, non R. Br.

Abbildung: Tafel IX, Fig. 2.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Norfolk Island. (Nach Arpe. Dr CAnDoLLE auch in West Australia (King George Sound, Hücer), ob nicht verwechselt ??).

Queensland: auf der höchsten Spitze des Bellenden-Ker sehr häufig (Dom, I. 1910). Die Blätter sind in der Regel unterseits schön bläulich-weiss gefärbt, doch mitunter vergrünen sie zum Teil

oder auch vollkommen. Eine Form mit beiderseits gleich grünen und glänzenden Blättern wurde nach F. v. Murrrer (Fragm. VII. 77, 1870) von Darvacahy an der Rockingham Bay gesammelt. Sie ist aber meiner Ansicht nach nicht als eine Varıetät aufzufassen, da mitunter sowohl unterseits weissliche als auch grüne Blätter auf einem und demselben Aste anzutreffen sind. Die Blätter variieren von lanzettlichen bis zu eilänglichen.

971. S. australis R. Br.

R. Br. Prodr. 293 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 78 (1870), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), alle p. p., A. DC. in DC. Suites Prodr. I. 182 (1878), BEentH. Fl. Austr. VII. 7 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 542 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1620 (1902), in Queensl. Agriec. Journ. XXVIII. 202 (1912), Compreh. Catal. 553 (1913), meist p. p., J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885), SHIRLEY ibidem V. 140 (1888), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 415 (1893) p. p., TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 304 (1903), Ewarr Pl. Indig. Vietor. II. 33 t. XCVI. (1910).

S. spinescens MigQ. in Linnaea XVII. 83 (1844).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien (n. v.), Queensland, N. S. Wales.

(Jueensland: in den Regenwäldern der Tambourine Mountains (Domm, III. 1910); Savannen- - wälder am One Tree Hill bei Brisbane (Dom, XII. 1909); Gladstone (Am. Dietrich, n. No. 340); Harveys Creek (Domm, I. 1910); in der Nähe des Baches bei Cape False und auch sonst in den Regenwäldern

bei Yarraba (Doms, I. 1910), zum Teil eine an die folgende Art erinnernde Form.

972. S. latifolia R. Br.

R. Br. Prodr. 293 (1810), A. DC. in DC. Suites Prodr. I. 181 (1878), F. v. MuveLr. in Landsbor. Explor. Austr. 121.

? S. elliptica R. Br. Prodr. 293 (1810).

S. australis auct. fl. austr. p. p. (cf. supra) non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales.

Nord-Australien: Carpentaria Islands (R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5648 S. lati- folia!); Port Darwin (F. Schutz).

Nord-Queensland: Cape York (Jomn Mac Guruıvravy, Voyage of Rattlesnake, Bot. No. 486).

Diese Art ist schon durch die beinahe rundlichen, schön grünen Blätter von dünner Textur _ auffallend. Nach Vergleich eines recht umfangreichen Materiales kann ich jedoch mit Arpm. Dr Canporıe nicht übereinstimmen, wenn er in dem in verschiedener Weise erfolgenden Abbrechen des Blattstieles (Scheide) den spezifischen Hauptunterschied erblickt.

226. Rhipogonum Forsr.

973. R. Danesii Don.

Dom. in Fedde Repertor. X. 60 (1911), F. M. Baır. Compreh. Catal. 553 (1913).

Frutex alte scandens, inermis glaberque; folia breviter petiolata, evaginata, oblonga vel elliptico- oblonga, circa 11—13 cm longa et usque # cm lata, coriacea, nervis {ransversis reticulatis prominulisque perceursa; racemi simplices, axillares, foliis pro more conspicue sed haud multo longiores; flores albi, magni, fere sessiles vel breviter pedicellati; petala ovata, obtusa, circa 5 mm longa et usque 3.5 mm lata; antherae longae, filamentis brevibus; ovarium perfecte glabrum; stylus brevis, crassus, lobis stigmatis bre-

vibus receurvis instructus.

Nordost-Queensland: Bellenden-Ker, in einer Höhe von ungefähr 1000 m in der Nähe unseres ersten Lagers, als eine stattliche Liane im dichten Regenwalde sehr häufig (Domm, XII. 1909). Im Herbarium Kew befindet sich ebenfalls ein blühendes Exemplar dieser Art, jedoch ohne genaue Standortsangabe (nur »Nova Hollandia«).

Diese Art ähnelt sehr dem R. Elseyanım F. v. Muerr., welch letzteres sich jedoch durch sein dichtzottiges Ovarıum unterscheidet. Das R. album ist durch seine kleineren Blätter von vollständig ver- schiedener Form leicht kenntlich. Unsere Art kommt dem AR. discolor F. v. Muvenn. am nächsten, welches bedeutend grössere und sehr dicke Blätter mit kaum sichtbarer Querretikulation aufweist. Früchte dieser Art fand ich leider keine.

bl

974. R. album R. Br.

R. Br. Prodr. 293 (1810), F. v. Muert. Fragm. VII. 79 (1870), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 9 (1878), A, DC. in DC. Suites Prodr. I. 214 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 542 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1621 (1902), Compreh. Catal. 553 (1913), WATKINS in Proc, Roy. Soc. Queensl. V. 72 (1888), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 416 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NNVII 304 (1903).

R. Moorianum F. v. MuELL. Fragm. I. 44 (1858).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales, Victoria.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Doum, Ill. 1910).

975. R. Elseyanum F. v. Mur.

F. v. Muerr. Fragm. I. 44 (1858), VII. 80 (1870), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), A. DC. in DC. Suites Prodr. I. 216 (1878), BEnTH. Fl. Austr. VII. 10 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 543 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1621 (1902), Compreh. Catal. 553 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 416 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NXVIII. 304 (1903).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Queensland: in den Regenwäldern der Tambourine Mountains sehr verbreitet (Don, II. 1910).

XLIV. Liliaceae.

227. Asparagus L.

976. A. racemosus WıLLn.

Wirrp. Spec. pl. II. 152 (1799), Bar. in Journ. Linn. Soc. XIV. 623 (1875), Bexrt#. Fl. Austr. VII. 17 (1878) p. p., F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 544 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1622 (1902), Compreh. Catal. 553 (1913), F. v. Muerr. First Census 117 (1882), Sec. Gensus 197 (1882) p. p., Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 316 (1892).

A. fasciculatus R. Br. Prodr. 281 (1810) p. p., F. v. MueLr. Fragm. VII. 73 (1870) p.p.

A. dubius DECNE. in Nouv. Ann. Mus. Par. III. 363 (1884).

Asparagopsis Hohenackeri, abyssinica, floribunda, Brownei p. p., Decaisnei KuntH Enumer. V. 98—103 (1850).

Geogr. Verbreitung: tropisches Afrika, Vorder-Indien, Ceylon, Java, Nord-Australien, Queensland. Nord-Queensland: auf den Karsthügeln bei Chillagoe (Dom, II. 1910).

228. Eustrephus R. Br.

977. E. latifolius R. Br.

R. Br. Prodr. 281 (1810) s. ampl., Bent. Fl. Austr. VII. 18 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 544 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1623 (1902), in Meston Exped. Bel- lenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), in Queensl. Agrie. Journ. XXVIIl. 202 (1912), Compreh. Catal. 553 (1913), WEDD in

Queensl. Natural. I. 105 (1909). E. Brownii F. v. MueELı. Fragm. VII. 73 (1870), VII. 280 (1874), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889),

Moore Handb. Fl. N. S. Wales 417 (1893). Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria. Varia:

a) var. typicus.

E. latifolius R. Br. |]. c. s. str., J. BRITTEN lllustr. Austr. Pl. Banks Ill. 93 t. 305 (1905). Luzuriaga latifolia Por. Encycl. Suppl. III. 535 (1813).

Eustrephus Watsonianus Mıa. in Linnaea XVIII. 84 (1844).

Nordost-Queensland: bei Harveys Creek in den Regenwäldern und Mangroven (Donuin, I. 1910).

b) vär. intercedens v.n. Excellit foliis lanceolatis, eirca 2.5—5.5 cm longis et 1—1.5 cm latis.

Süd-Queensland: in den Regenwäldern der Tambourine Mountains (Domm, III. 1910).

ce) var. angustifolius BENTH. BENnTH. Fl. Austr. VII. 18 (1878), F. M. Baır. locis sub specie citatis et in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884). E. angustifolius R. BR. Prodr. 281 (1810), Heprey in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 13 (1888), J. BRıTTen lllustr. Austr.

Pl. Banks III. 93 t. 306 (1905). Luzuriaga angustifolia PoıR. Encycl. Suppl. III. 536 (1813).

517

Queensland: Tambourine Mountains (Donmıs, III. 1910); Brisbane River (Am. Dierricn); One Tree Hill bei Brisbane (Doms, XII. 1909); bei Yarraba und am Cape False (Domm, 1. 1910).

Diese Varietät ist in ihrer Blattform von der var. fypicus höchst auffallend verschieden, die var. intercedens steht jedoch ungefähr in der Mitte.

229. Geitonoplesium A. Cunn.

978. C. eymosum A. Cunn. s. ampl.

A. Cunn. in Bot. Magaz. t. 3131 (1832) s. ampl., F. v. MueLL. Fragm. VII. 74 (1870), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), BA. in Journ. Linn. Soc. XIV. 572 (1875), BEnTH. Fl. Austr. VII. 19 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 545 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1623 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 202 (1912), Compreh. Catal. 553 (1913), WATKInsS in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 72 (1888), Simmons ibidem VI. 65, 69, 124 (1889), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 32 (1889), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 718 (1904), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 417 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1905), XXX. 82 (1905).

Luzuriaga cymosa et montana R. Br. Prodr. 282 (1810).

Medeola angustifolia (DELILE in) Rep. Lil. t. 393 (1802—1816).

Geitonoplesium montanum et asperum A. Cunn. in Bot. Magaz. t. 3131 (1832).

G. angustifolium C. KocH Ind. Sem. Hort. Berol. App. 10 (1854).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales, Vietoria. Süd-Polynesien.

Queensland: Harveys Creek (Doms, I. 1910); Bellenden-Ker, 50—150 m (Douis, XII. 1909); Pienie Creek, in der Nähe der Russell River-Mündung (Down, I. 1910), f. angustifolium; Brisbane River (Am. Dietrich No. 2696); Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

Diese Art wurde nach F. M. Baıter (Bot. Bull. XII. 22, 1895) bei Brisbane mit variegierten Blättern wildwachsend angetroffen.

230. Cordyline Comm. 979. C. terminalis Kuxrta.

KuntH Enumer. V. 25 (1850), BAx. in Journ. Linn. Soc. XIV. 539 (1875), BEnTH. Fl. Austr. VII. 21 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 545 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Woods 136 (1899), Queensl. Fl. V. 1626 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 202 (1912), Compreh. Catal. 553 (1913), F. v. Muerr. First Census 117 . (1882), Sec. Census 197 (1889), Sımmoxnps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 69 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 331 (1892), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 418 (1893), J. H. Ma. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 551 (1904).

Dracaena terminalis Jacq. Icon. Rar. II. t. 448 (1786 - 93).

Abbildung: Tafel XVII, Fig. 5.

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Polynesien, (Jueensland, N. S. Wales. Nordost-Queensland: in den Regenwäldern bei Yarraba, besonders längs der Bäche (Donusn, I. 1910).

b) var. hedychioides BenxtH.

BETH. Fl. Austr. VII. 21 (1878), F. M. Baıt. Queensl. Fl. V. 1626 (1902), Compreh. Catal. 557 (1913). C. hedychioides F. v. MuELL. Fragm. V. 196 (1866).

Abbildung: Tafel XVII, Fig. 3, 4; 6—9.

Nordost-Queensland: am Abhange des Bellenden-Ker, in einer Höhe von ungefähr 350 m (Dowmıs, XI. 1909). Hierher rechne ich auch die von Am. Dietrich (n. No. 708) gesammelte und als C. cannaefolia bezeichnete Form, die mir jedoch nur in blüherden Exemplaren (mit etwas länger ge- stielten Blüten) vorliegt.

c) var. petiolaris v.n.

C. petiolaris Dom. in herb.

Truneus gracilis sed elatus; folia sub panicula condensata, permagna, cum petiolis 1 m et ultra (usque 15 dm) longa, in petiolum longissimum sensim attennata, S—11 cm lata; panicula magna, diffusa, saepe semimetralis, laxa, ramis elongatis, subflexuosis; flores breviter pedicellati, majuseuli; fr«wctus ut in C. terminali propria succulentus, globosus sed conspicue major.

Abbildung: Tafel XVII, Fig. 1, 2.

Ha

Süd-Queensland: Regenwälder der Tambourine Mountains (Domim, III. 1910).

Meiner Ansicht nach ist die »C. terminalis« der australischen Flora ein Konglomerat mehrerer, ziemlich gut charakterisierter kleiner Arten. In typischer Ausbildung sind z. B. die drei angeführten Formen derart verschieden, dass sie kaum jemand zu einer Spezies rechnen würde.

980. C. strieta EnpL.

Expr. in Ann. Wien. Mus. I. 162 (1838), F. v. Mverr. Fragm. V. 195 (1866), VI. 121 (1868), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), Bar. in Journ. Linn. Soc. XIV. 544 (1875), BentH. Fl. Austr. VII. 22 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 546 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1627 (1902), Compreh. Catal. 557 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 418 (1893).

Dracaena stricta Sims in Bot. Magaz. t. 2575 (1825).

Charlwoodia congesta et stricta SWEET Fl. Austral. t. 18 (1827).

Cordyline angustifolia et congesta Kuntu Enumer. V. 32 (1850).

Charlwoodia rigidifolia C. Koch und BoucHk in Ind. Sem. Hort. Berol. 11 (1855).

Cordyline rigidifolia G. Koch in C. Koch und Fint. Berl. Wochenschr. 359 (1858).

Abbildung: Textfig. 108. Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales. Jueensland: Tambourine Mountains (Domin, III. 1910).

231. Burchardia R. Br.

981. B. monantha Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 260 (1912).

Abbildung: Tafel X, Fig. 1.

Geogr. Verbreitung: West Australia: Bridgetown to Kojonup and Slab Hut Gulley (A. A. Dorrıkn- SıuıtH, 1909).

Species floribus solitariis, terminalibus notabilis, sed a Durchardia, eujus species adhuc nota unica australiensis tlorıbus umbellatis insignis est, generice haud diversa.

B. umbellata R. Br., per Australiam occidentalem divulgata, species est quam maxime variabilis et diverso anni tempore formas miras profert, quarum nonnullae ut species propriae descriptae sunt, sed me judice tantum varietates exhibent; formas et varietates principales 1. ec. p. 258—260 descripsi.

232. Bulbine L. 982. B. bulbosa Hıw.

Haw. Rev. Pl. Suceul. 33 (1821), F. v. MveLr. Fragm. VI. 70 (1870), First Gensus 118 (1882), Sec. Census 198 (1889), BAK. in Journ. Linn. Soc. XV. 345 (1876), BEntH. Fl. Austr. VII. 35 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 548 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1627 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 196 (1906), Compreh. Catal. 557 (1913), F. M. Baır. u. GorDon Plants Pois. Queensl. 103 cum tab. (1887), J. H. Mai. Usef. Pl. Austr. 120 (1889), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 71 (1906), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 171, 259 (1890), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 420 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304, 438 (1903), XXIX. 175 (1904), XXX. 82 (1905).

Anthericum bulbosum R. Br. Prodr. 275 (1810).

Bulbine australis SPRENG. Syst. Il. 86 (1825).

Anthericum semibarbatum Foox. in Bot. Magaz. t. 3129 (1832) non R. Br.

Bulbine suavis LinpL. in Bot. Reg. Misc. 45 (1838).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf West Australia), Tasmanien. West-Queensland: längs der Bahnstrecke bei Ilfracombe (Domin, III. 1910).

233. Thysanotus R. Br. 983. T. tuberosus R. Br.

R. Br. Prodr. 282 (1810), F. v. MuveLr. Fragm. VII. 69 (1870), First Gensus 118 (1882), Sec. Gensus 198(1889), Bar. in Journ. Linn. Soc. XV. 335 (1876), BEentH. Fl. Austr. VII. 41 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 549 (1883), in Proc. Roy. Soc. (Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1629 (1902), Compreh. Catal. 557 (1913), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 172, 259 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 420 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1903), XXIX. 175 (1904), XXX. 82 (1905), BENNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67, 71 (1906), WeEpD in Queensl. Natural. I. 45 (1908), EwART in Victor. Natural. XXVI. 115 (1910).

T. isantherus LınpL. in Bot. Reg. t. 655 non R. Br.

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf West Australia).

Sl)

Queensland: Savannenwälder der Tambourine Mountains (J. Sertey, Domim, III. 1910); Rocky Island bei Yarraba und in den angrenzenden Savannenwäldern (Domin, I. 1910); Sandhügel der Dividing Range östlich von Pentland (Domm, III. 1910).

|

Fig. 108. Cordyline strieta Enpt. nach Exemplaren von den Tambourine Mountains. (Stark verkl.)

234. Caesia R. Br.

984. C. parviflora R. Br.

R. Br. Prodr. 277 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VI. 67 (1870), First Census 118 (1882), Sec. Census 199 (1889), BAr. in Journ. Linn. Soc. XV. 358 (1876), BEnt#. Fl. Austr. VII. 47 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queens]. Fl. 549 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1632 (1902), Compreh. Catal. 557 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 171, 259 (1890), Moore Handb. Fl. N.S. Wales 421 (1893), TePper in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 304 (1903), Wepn in Queensl. Natural. I. 45 (1908), EwarT in Victor. Natural. XXVI. 130 (1910).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien. In West Australia nur die var. occidentalis (R. Br. Prodr. 277 (1810) pro sp., ©. micrantha LinpL. Swan Riv. App. 57 [1839)). Süd-Queensland: Sunnybank bei Brisbane (J. StirLey), var. iypica.

520

235. Dianella Lam.

m b)

985. D. longifolia R. Br. s. ampl.

R. Br. Prodr. 280 (1810) s. ampl., F. v. Muerr. Fragm. VI. 122 (1868), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 417 (1893).

D. laevis R. Br. Prodr. 280 (1810), Bar. in Joum. Linn. Soc. XIV. 577 (1875), Bent. Fl. Austr. VII. 14 (1878), F. M. Bart. Syn. Queensl. Fl. 543 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1634 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 202 (1912), Compreh. Catal. 557 (1903), SHIRLEY in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 140 (1888), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 172, 259 (1890), Moork Handb. Fl. N. S. Wales 471 (1893), TEPPER in Botan. Gentralbl. LXII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soe. N. S. Wales NNVII. 304 (1903), XXX. 82 (1905), BEnNETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67, 71 (1906), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien.

Eine polymorphe Art: a) var. typica (= D. longifolia R. Br. s. str.).

b) var. laevis (— D. laevis R. Br. s. str.).

D. laevis var. aspera BENTH. Fl. Austr. VII. 15 (1878), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 621 (1889), in Agrie. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 12 (1902). D. elegans F. v. MuELL. Fragm. VI. 122 (1868) non Kuntn.

c) var. stenophylla v. n.

Gracilescens, foliis vix 4 mm Jatis. N.S. Wales: New England (C. SruArr).

d) var. rara (R. Br. Prodr. 280 [1810] pro sp.).

Queensland: Sunnybank bei Brisbane, a (Domin, XII. 1909); Brisbane River, 5 (Am. DierkiıcH, n. No. 700); Buschwälder bei Cairns, auf Sand, 5 (Domm, XII. 1909); Mount Remarkable bei Pentland, b (Domis, III. 1910).

986. D. caerulea Sınms.

Sms in Bot. Magaz. t. 505 (1801), R. Br. Prodr. 279 (1810), F. v. Muert. Fragm. VI. 123 (1868), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), BA. in Journ. Linn. Soc. XIV. 576 (1875), BenrtH. Fl. Austr. VII. 16 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 544 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1634 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 202 (1912), Compreh. Catal. 557 (1913), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 68 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 417 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 304 (1903), XXX. 82 (1905), J. BRITTEN Illustr. Austr. Pl. Banks III. 93 t. 304 (1905), BEnnETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67, 71 (1906), WED u. WHıte in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales.

Queensland: Tambourine Mountains (Domiv, II. 1910); Stradbroke Island (Don, IV. 1910); Myrtaceen-Buschwälder bei Yarraba, auf Sand (Donmin, I. 1910); bei Harveys Creek und in der Nähe der Russell-Mündung (Domin, I. 1910) etc.

987. D. nemorosa Lam. Encyel. II. 276 (1786).

Anthericum adenanthera FoRsT. Prodr. 24 (1786).

Dianella ensifolia (DC. in) Rep. Lil. t. 1 (1802), F. v. Mvetr. Fragm. VI. 123 (1868), First Census 117 (1882), Sec. Census 197 (1889), BAk. in Journ. Linn. Soc. XIV. 576 (1875), BEnTH. Fl. Austr. VII. 16 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 544 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Queensl. Fl. V. 1635 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 68 (1911), Compreh. Catal. 557 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 337 (1892).

Phalangium Adenanthera PoıRr. Encyel. V. 252 (1804).

Dianella odorata BLumE Enumer. I. 13 (1830).

D. sandvicensis HooK. u. Arn. Bot. Beech. Voy. 97 (1841).

D. javanica et obscura KuntH Enumer. V. 52, 56 (1850).

Geogr. Verbreitung: Maskarenen, tropisches Asien und über Malaya nach Polynesien und Nord- Australien (Nord-Australien, Queensland). Nordost-Queensland: Lake Eacham, ganz typisch (Dom, II. 1910).

a

236. Tricoryne R. Br.

988. T. platyptera Reıcne. f.

REICH. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 72 (1871), Bentn. Fl. Austr. VII. 51 (1878), F. M. Bart. Syn. Queensl. Fl. 550 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1637 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 68 (1911), Compreh. Catal. 559 fig. 539 (1913), F. v. Muert. First Census 118 (1882) („Trichoryne“), Sec. Census 199 (1889).

T. pterocaulon Bar. in Journ. Linn. Soc. XV. 363 (1876).

Abbildung: Textfig. 109.

Fig. 109. Trieoryne platyptera Reiche. f. nach Exemplaren von Yarraba. (Stark verkl.)

Endemisch in Queensland.

Nordost-Queensland: zwischen Yarraba und Cape False, längs der Seeküste; auf felsigen, ungefähr 550 m hohen Hügeln oberhalb von Yarraba (Donin, I. 1910).

989. T. anceps R. Br.

R. Br. Prodr. 278 (1810), F. v. Muert. Fragm. VII. 67 (1870), First Census 118 (1882) („Triehoryne*“), Sec. Census 199 (1889), BAR. in Journ. Linn. Soc. XV. 363 (1876), BEentH. Fl. Austr. VII. 51 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 550 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1637 (1902), Compreh. Catal. 559 fig. 540 (1913), alle s. ampl. Geogr. Verbreitung: (Queensland. Zwei Varietäten: Bibliotheca botanica. Heft 85. | 66

a) var. typica (= T. anceps R. Br. et auct. s. str., caulibus glabris).

Hügel der Dividing Range östlich von Pentland (Doms, 111. 1910).

b) var. murieata

T. muricata Bar. ın Journ. Linn. Soc, XV. 363 (1876), Benmu. Fl. Austr. VII. 52 (1878), F. v. Muverı. First Census 118 (1882), Sec. Census 199 (1889), F. M. Bart. 3rd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 77 (1890), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1657 (1902), Compreh. Catal. 559 (1913).

Wide Bay (Bıpwiıun).

990. T. elatior R. Br.

R. Br. Prodr. 278 (1810), Expr. in Pl. Preiss. II. 35 (1846—47), F. v. Muerr. Fragm. VII. 67 (1870), First Census 118 (1882) („Trichoryne“), Pl. Sharks Bay 22 (1883), Sec. Census 199 (1889), Bax. in Journ. Linn. Soc. XV. 362 (1876), BENTH. Fl. Austr. VII. 52 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 550 (1883), in Proc. Roy. Soc Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1637 (1902), Compreh. Catal. 559 (1913), SkirLey in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 140 (1888), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 172, 260 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 421 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NXVII. 304, 438 (1903), XNXIX. 175 (1904), XXX. 82 (1905), EWART, WHITE u. Woop in Proc. Roy. Soc. Victor. XXI. 301 (1911).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien.

a) var. typica (elata, caulibus glabris). (Jueensland: One Tree Hill bei Brisbane (Domm, XII. 1909); South Perey Island (H. Tryon, in herb. meo).

b) var. muricatula v. n. Excellit caulibus ad strias plus minusve hispidulis, muriculis tenuibus, patentibus; folis ceaulinis latiuseulis, longis. An T. scabra R. Br. Prodr. 278 (1810)?

(Queensland:

c) var. deeipiens v.n.

Excellit statura humili, caulibus ad strias undulato-dentieulatis, denticulis obtusis.

Süd-Queensland: One Tree Hill bei Brisbane (Doms, XI. 1909).

Diese beiden Varietäten sind von 7. anceps durch die viel stärkere Entwicklung der Stengelblätter sowie die arm verzweigten Stengel zu unterscheiden.

237. Laxmannia R. Br. 991. L. gracilis R. Br.

R. Br. Prodr. 286 (1810), F. v. Murrr. Fragm. I. 159 (1859), VII. 88 (1870), BEntH. Fl. Austr. VII. 65 (1878), F. M. Baur. Syn. Queensl. Fl. 552 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1638 (1902), Compreh. Catal. 559 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 304 (1903), XXX. 82 (1905), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 73 (1908).

L. illecebrosa REıcHB. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 72 (1871).

Bartlingia gracilis F. v. Mvetr. First Census 119 (1882), Sec. Gensus 200 (1889), MoorE Handbk. Fl. N. S. Wales 423 (1893).

Abbildung: Textfig. 110.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria.

(Jueensland: Moreton Island (C. T. Wuıte, IX. 1908, in herb. meo); Brisbane River (Am. Dietrich, Original von L. illecebrosa!)

238. Allania Expı. 992. A. Endlicheri Kuntn.

KuntHu Enumer. IV. 644 (1843), F. v. Mverr. Fragm. VI. 180 (1866), First Census 118 (1882), Sec. Census 199 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 63 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 423 (1893). A. Cunninghami Woorts Plants N. S. Wales 94 (1885) nomen (err.).

Abbildung: Textfig. 111. Endemisch in N. S. Wales. Sandhügel der Blue Mountains (Don, IV. 1910).

523

239. Schelhammera R. Br. 993. S. undulata R. Br.

R. Br. Prodr. 274 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 71 (1870), First Census 117 (1882), Sec. Census 198 (1889), BExtu. Fl. Austr. VII. 31 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 419 (1893).

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales, Victoria. N. S. Wales: Blue Mountains, nicht selten (Domm, IV. 1910).

I /A NSW \al / g 5 [} 7

Fig. 110. Laxmannia graeilis R. Br. nach Exemplaren vom Brisbane River (Original von Z. illecebrosa REıcHB. f.!). (Schwach verkl.)

240. Kreysigia Rrıcna». 994. K. multiflora Reıche.

REICHB. Iconogr. Exot. II. 11 t. 229 (1829), F. v. Mverr. Fragm. VII. 71 (1870), VII. 280 (1874), BentH. Fl. Austr. VII. 32 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 548 (1883), Catal. Plants Queensl. 49 (1890), Queensl. Fl. V. 1643 (1902), Compreh. Catal. 559 (1913).

524

Schelhammera multiflora Lopp. Bot. Cabinet. t. 1511 (1830), non R. Br.

Tripladenia Cunninghami D. Don in Proc. Linn. Soc. V. 46 (1839).

Kreysigia Cunninghami F. v. MurrLr. Fragm. VIl. 71 (1870), First Census 117 (1882), Sec. Census 198 (1889)1, MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 419 (1893).

W. Tripladenia F. v. Murten. Fragm. VIII. 280 (1874).

Abbildung: Textfie. 112.

Fig. 111. Allania Endlicheri Kuntu nach Exemplaren aus Katoomba Valley. (Schwach verkl.)

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Süd-Queensland. Queensland: Tambourine Mountains, häufig in den Regenwäldern, auch mit rosa Blüten,

(Donıx, III. 1910). 241. Xerotes R. Br.’

335. X. longifolia R. Br. s. ampl. R. Br. Prodr. 262 (1810) s. ampl., F. v. Muvert. Fragm. VIII. 210 (1874), First Census 119 (1882), Sec. CGensus 200 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 97 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 558 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884),

ı F. v. Muerter schreibt auch Kreyssigia (First Census) oder Kreisigia (Fragm. VIII. 280). ?2 Der Gattungsname Lomandra Lasgırr. 1804 hat Priorität, um jedoch eine vielfache Anderung zu vermeiden, behalte

525

Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1660 (1902), Compreh. Catal. 565 (1913) excl. var., Sınmoxps in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 146 (1885), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 634 (1889), in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 12 (1902), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 71 (1906), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 170, 259 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 424 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 304, 438 (1903), XXIX. 175 (1904), XXX. 83 (1905), WED u. WnHıtE in Queensl.

Natural. I. 73 (1908), 120 (1910). Lomandra longifolia LasırL. Pl. Nov. Holl. I. 92 t. 119 (1804), J. Brrrten Illustr. Austr. Pl. Banks III. 95 t. 312 (1905).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf West Australia), Tasmanien.

Fig. 112. Kreysigia multiflora ReıcuB. nach Exemplaren von dem Tambourine Mountains. (Verkl.)

Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 1350, 1393); Cairns (Doms, XI. 1903); Savannenwälder bei Yarraba und am Cape Grafton (Dom, I. 1910); Barcaldine (Don, III. 1910); am Walsh River nördlich von Chillagoe (Donın, II. 1910) ete.

Species quam maxime variabilis, saepe formis miris, quae primo aspectu species distinctae esse videntur, ludens. Var. typica (= Lomandra longifolia LasırrL.) e Tasmania descripta, in Australia orientali haud raro reperitur. Practerea formae sequentes mihi innotuerant:

b) var. fluviatilis (R. Br. Prodr. 262 [1810] pro sp.).

ich den seit 1810 allgemein bekannten Namen Xerotes bei, der wohl unter die „nomina conservanda“ gestellt werden sollte. J. BRITTEN gebraucht den älteren Namen Lomandıra,; sollte man diesen Standpunkt akzeptieren, so müsste man um so eher den Gattungsnamen Patersonia durch den älteren Namen Genosiris ersetzen.

526

ce) var. hystrix (R. Br. Prodr. 262 [1810] pro sp.).

d) var. arenaria (h. Br. Prodr. 262 [1810] pro sp.).

e) var. macrocarpa v. n. (an species propria?).

N. macrocarpa Don. herb.

Robusta, panicula feminea ovato-pyramidali, lata, densa vel fere densissima, eirca 10—15 cm longa et sine bracteis 5-7 cm lata; bracteis longissimis, apice pungentibus; capsulis magnis 8—-9 mm longis.

Süd-Queensland: üppige Savannenwälder der Tambourine Mountains (Donın, III. 1910).

996. X. montana R. Br. Prodr. 262 (1810).

N. longifolia var. montana F. M. Baır. in Queensl, Agric. Journ. XXVII. 203 (1912), Compreh. Catal. 565 (1913).

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales, Süd-Queensland.

Queensland: Tambourine Mountains (Dom, II. 1910), 7 und 9.

Forma quam ipse collegi, excellit statura robustissima, foliis mollibus (nec coriaceis), pro more S—9 mm latis, panicula ad spicam in planta mascula circa 25 cm longam, in planta feminea breviorem redacta, rhachı perlata, bracteis numerosis, erectis, circa 10—20 mm longis, mollibus, haud pungentibus, et a specie praecedente notis his facile dignoseitur. CGapsulae adsunt globosae, laeves, 6 mm longae.

997. X. confertifolia F. M. Biır.

F. M. Baır. in Queensl. Agric. Journ. XXV. 11 (1910), Compreh. Catal. 565 fig. 549 (1913).

Endemisch in Queensland. Glasshouse Mountains (C. T. Wurre, V. 1910, in herb. meo); Brisbane River (Au. Dietrich No. 2689).

998. X. multiflora R. Br.

R. Br. Prodr. 262 (1810), F. v. MueELL. Essay Pl. Fitzalan, Smith’s Exp. Burdek. 19 (1860), BEntH. Fl. Austr. VII. 100 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 558 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1661 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 202 fig. 349 (1906), Compreh. Catal. 565 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIl. 305 (1903), Woop u. WhHırz in Queensl. Natural. I. 73 (1908), 120 (1910).

X. Brownä F. v. MuELL. Fragm. VII. 206 (1874), First Census 119 (1882), Sec. Gensus 200 (1889), MooRE Handb. Fl. N. S. Wales 424 (1893).

Lomandra multiflora J. BRiTTEN lllustr. Austr. Pl. Banks Ill. 95 t. 314 (1905).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf West Australia).

Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 524, 695, 2690, alle S); Castle Hill bei Towns- ville (Domss, II. 1910, 2).

Praeter var. typicam (— X. multiflora R. Br. s. str.) var. distans (R. Br. Prodr. 262 [1810] pro sp.), var. aemula (R. Br. |. c. pro sp.), var. decomposita (R. Br. |. c. pro sp.) et var. media (R. Br. |. c. pro sp.) distinguendae.

399. X. savannorum n. Sp.

Rigida, elata, tota glauco-pruinosa; folia paniculam superantia, eireiter semimetralia et 3 mm lata, rigida, durissima (sublignosa), omnino laevia, basi vaginante dorso convexo coriacea sed utroque latere margine scarioso castaneo longe instructa, parte inferiore concava, insuper plana; scapus subobtuse bi- convexus, 20—25 cm altus; panicula decomposita, scapo haud multo brevior; paniculae ranı verticillato- fasciculati, numerosissimi, basi quasi in annulum subelevatum, bracteis brevibus involucratum connati; glomeruli minuti paueiflori; pedicelli bracteolas aequantes.

Queensland: dürre Savannenwälder bei Pentland (Doms, III. 1910).

A X. multiflora, cui valde est affinis, differt statura robusta, foliis et scapo glauco-pruinosis, pani- culae ramis numerosissimis; planta feminea tamen adhuc ignota est et specimina mea mascula quoad flores valde incompleta.

1000. X. filiformis R. Br.

R. Br. Prodr. 261 (1810), Berta. Fl. Austr. VII. 103 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 559 (1883), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1662 (1902), Compreh. Catal. 565 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 305, 438 (1893), XXIX. 83 (1905), WEDD in (Queensl. Natural. I. 46 (1908).

527

Dracaena filiformis ThuungB. Dissert. Drac. 4 fig. 1 (1808). Xerotes Thunbergii F. v. MuErt. Fragm. VII. 208 (1874), First Census 119 (1882), Sec. Census 200 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 425 (1893).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia. Queensland: Savannenwälder bei Mareeba (Down, II. 1910); Castle Hill bei Townsville (Domın, II. 1910), forma floribus longius pedicellatis.

1001. X. obliqua n. comb.

Dracaena obliqua Tuune. Dissert. Drac. 6 fig. 2 (1808). Xerotes flexifolia R. Br. Prodr. 260 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 207 (1874), First Census 119 (1882), Sec. Census 200 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 105 (1878), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 424 (1893).

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales. Sandhügel der Blue Mountains (Don, IV. 1910).

242. Xanthorrhoea SuaitH. 1002. X. minor R. Br.

R. Br. Prodr. 288 (1810), F. v. MuErr. Fragm. IV. 112 (1864), First Census 119 (1882), Sec. Census 201 (1889), BENTH. Fl. Austr. VII. 114 (1878), F. M. Baır. 2nd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 61 (1888), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1664 (1902), Compreh. Catal. 566 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 425 (1893).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia, Tasmanien. Süd-Queensland: Tambourine Mountains, nur auf einzelnen Stellen (Domm, Ill. 1910).

1003. X. arborea R. Br.

R. Br. Prodr. 288 (1810), F. v. Muerr. Fragm. IV. 113 (1864), First Gensus 119 (1882), BentH. Fl. Austr. VII. 115 (1878), F. M. Baır. Syn. Queens]. Fl. 560 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 74 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Woods 136 (1899), Queensl. Fl. V. 1665 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVIN. 203 (1912), Compreh. Catal. 566 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 105 (1884), HEDLEY in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 13 (1988), Sımmonps ibidem VI. 69 (1889), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 233 (1889), LAUTERER in F. M. Baır. Bot. Bull. XIII. 35 (1896), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 83 (1905), WEDD in Queensl. Natural. I. 44 (1906), WEDD u. WHITE ibidem I. 71 (1908), 120 (1910).

X. resinosa F. v. MuELL. Sec. Gensus 201 (1889), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 425 (1893), ob PERS. Syn. I. 370 (1805)?

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Beech Mountains (Domin, II. 1910); Cape Grafton bei Yarraba (Domin, I. 1910).

1004. X. quandrangulata F. v. Mvkır.

F. v. Mvett. Fragm. IV. 111 (1864), First Census 119 (1882), Sec. Census 201 (1889), BentH. Fl. Austr. VII. 117 (1878), F. M. Baır. in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 149 (1884), First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 58 (1886), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 66 (1889), Catal. Plants Queensl. 50 (1890), Queensl. Fl. V. 1666 (1902), Compreh. Catal. 566 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 43, 51 (1885), Tate Handk. Fl. Extratr. South Austr. 172, 260 (1890).

Geogr. Verbreitung: South Australia, Queensland. Nordost-Queensland: Cape False bei Yarraba (Domm, I. 1910).

XLV. Haemodoraceae.

243. Haemodorum SumıTa.

1005. H. austroqueenslandicum n. sp.

Verosimiliter H. tenuifolio proxime affıne; caules ad inflorescentiam simplices, eirca 6 dm altı, basi subrobusti insuper graciliores strietique; /olia viridia, caulina distantia, infima eirca 15 cm longa, basi subdilatata vaginante caules amplectentia et parte vaginali 5 cm et ultra longa, tenuiter chartacea usque fere membranacea aperta; lamina subrigidiuscula, plana, eirca 1.5 mm lata; folia caulina superiora ad bracteas acuminatas (i. e. vaginas) redacta; panicula angusta, vix 1 dm longa, sub fructu valde contracta, laxa, haud divaricata, pauciflora; flores solitarii, pedicellati; bracteae angustae, pedicellos subadaequantes; pedicelli tloribus breviores; perianthii segmenta linearia, anguste convoluta, eirca 9 mm longa, subinaequi- longa; capsulae latissimae, 1 cm et ultra longae; semina plana, nigra, late circumalata, diametro circa 5.5 mm metientia.

528

Süd-Queensland: Sunnybank bei Brisbane, schüttere Wälder und Gebüsche auf Sand, mit D. longifolia var. laeris (Domin, XI. 1909).

Species vix cum ulla alia confundenda. H. planifolium folis multo latioribus et inflorescentia dense cymosa diversissimum. 77. corymbosum praeter flores in cymas compositas, densas dispositos peri- anthii segmentis exterioribus multo brevioribus omnino diversum. Il. ensifolium glaucedine, robustate, foliis latioribus, panieula divaricata, segmentis oblongo-lanceolatis, capsula latiore longe discerepat. AH. tenuifolium proximum esse videtur, sed foliis teretibus vel subteretibus, angustioribus, floribus longius pedicellatis, capsulis minoribus ete. facile est distinguendum.

1006. H. corymbosum VAnHt.

Vauu Enumer. II. 179 (1806), J. BriTten Nlustr. Austr. Pl. Banks III. 93 t. 303 (1905).

H. coceineum R. Br. Prodr. 300 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VII. 117 (1870), First Census 115 (1882), Sec. CGensus 194 (1889), Bent. Fl. Austr. VI. 422 (1873), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 536 (1883), in Queensl. Agrie. Journ. V. 41 t. 118 (1899), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1600 (1902), Weeds and Pois. Pl. Queensl. 192 fig. 336 (1906), Compreh. Catal. 542 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 109 (1884), J. H. Mai. in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 12 (1902), BEnnETT in Proc. Roy. Soc. Queensl. XIX. 67, 70 (1906).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland (fehlt wahrscheinlich im Süden).

Das H. coceineum R. Br. ex Sımmoxos in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 255 (1889) von Sunnybank habe ich nicht gesehen, es ist jedoch höchst wahrscheinlich die vorige Art. Das H. coccineum von Wel- lington Point (cf. Wspp in (Jueensl. Natural. I. 45, 1908) ist mir ebenfalls unbekannt.

a) var. typicum (— MH. coccineum R. Bkr.). Queensland: Mischwälder bei Cairns, auf Sand (Down, XII. 1909); auf halbnackten Stellen in den Savannenwäldern bei Chillagoe (Dons, I. 1910).

b) var. gracilescens v. n. Excellit statura minore et graciliore; foliis tantum circa 3 mm latis; floribus conspicue minoribus. Nord-Queensland: Savannenwälder bei Mareeba (Dom, II. 1910).

XLVI. Amaryllidaceae.

244. Anigozanthos Lasır.

1007. A. Dorrienii Dow. in Journ. Linn. Soc. XLI. 256 (1912). West Australia: Cranbrook usque Warrungup, in planitiebus arenosis (Capt. A. A. Dorrıen-SmITH).

1008. A. humilis Linpr.

Lispr. in Bot. Reg. XXV. App. 46 (1839), BentH. Fl. Austr. VI. 444 (1873), F. v. Muvert. Fragm. VII. 21 (1873), First Census 116 (1882), Sec. Census 195 (1889), DiıeLs u. Prıtzen in Eng]. Bot. Jahrb. XXXV. 113 (1904), Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 257 (1912).

Abbildung: Tafel X, Fig. 2.

Endemisch in West-Australia. Bridgetown usque Kojonup et Slab Hut Gulley (A. A. Dor- RIEN-SMITH).

1009. A. Manglesii D. Don.

D. Don in Sweer Brit. Fl. Gard. ser. 2, t. 265 (1836), BextH. Fl. Austr. VI. 445 (1873), F. v. MuerL. Fragm. VII. 22 (1873), First Census 116 (1882), Sec. Census 195 (1889).

Endemisch in West Australia.

b) var. leptophylla Dom. in Journ. Linn. Soc. XLI. 257 (1912). Abbildung: Tafel X, Fig. 3. West-Australia: Bridgetown usque Kojonup et Slab Hut Gulley (A. A. Dorrıen-SarTH).

529

1010. A. Gabrielae Dow. in Journ. Linn. Soc. XLI. 257 t. 12 fig. 22 (1912). Abbildung: Tafel IX, Fig. 1. West Australia: Cranbrook usque Warrungup (A. A. Dorrren-Smitn, 1910).

245. Curculigo GAeErrn.

1011. C. recurvata Dryann.

Dryanp. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, II. 253 (1811), BentH. Fl. Austr. VI. 448 (1873), F. v. MueLı. Fragm. VIII. 27 (1873), First Census 116 (1882), Sec. Census 196 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 536 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 64 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1607 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam Rep.) 16 (1904), Compreh. Catal. 543 (1913), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 278 (1892).

Molineria plicata Cora Hort. Ripp. App. II. 333 t. 18 (1825).

Molineria recurvata et capitulata HERBERT Amaryll. 84 (1837).

Geogr. Verbreitung: von Ostindien über die malayischen Inseln nach Südchina und Queensland. Nordost-Queensland: bei Harveys Creek und am Abhange des Bellenden-Ker zwischen 100 bis 200 m Höhe, nicht selten (Domm, XII, 1909); die Blüten sind gelb.

1012. C. ensifolia R. Br.

R. Br. Prodr. 290 (1810), F. v. Muvert. Fragm. VI. 96 (1867), First Gensus 116 (1881), Sec. Gensus 196 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 448 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 536 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1607 (1902), Compreh. Catal. 543 (1913), Moore Handbh. Fl. N. S. Wales 412 (1893).

C. stans LasıLL. Sert. Austr. Caled. 18 t. 24 (1824).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales. China. Eine recht veränderliche Art, deren Extremformen jedoch durch Übergänge mit dem Typus ver- bunden sind. Die von mir untersuchten Exemplare lassen sich in 5 Varietäten gliedern:

a) var. typica (hieher C. ensifolia und stans s. str.). Humilior, foliis brevioribus epetiolatis, glabris vel glabrescentibus, floribus brevius pedicellatis etc. Queensland: Savannenwälder auf den Hügeln bei Yarraba (Domrn, I. 1910); halbnackte Stellen

in den Savannenwäldern bei Chillagoe (Domin, II. 1910); west coast of South Perey Island, in gullies, rocky country (H. Tryon, in herb. meo), mit verlängerten Blättern.

b) var. albopilosa v. n. Excellit foliis brevibus, utrinque pilis mollibus, albidis sat dense pilosis; caeterum ut var. fypica.

Nord-Queensland: bei Chillagoe (Doxm, II. 1910).

e) var. longifolia BrxrH. Fl. Austr. VI. 449 (1873).

Differt a typo praesertim foliis rigidis, angustis, elongatis, fere glabris, nervo albo, duro, cartila- gineo marginatis, costa media cartilaginea, simili.

Nord-Australien: Port Darwin (F. Scaurtz No. 781). Meiner Ansicht nach eine sehr gute Varietät, aber keinesfalls eine selbständige Art.

d) var. petiolata v. n.

Excellit foliis mollibus, elongatis, petiolis additis 40—50 cm longis et I—1.5 cm latis, in petiolos longiusculos attenuatis, pilis subarachnoideis parce conspersis, floribus longe pedicellatis.

Nordost-Queensland: Picnie Hill, oberhalb der Seeküste unweit der Russellmündung (Donis, I. 1910).

e) var. chinensis v. n. Praecedenti similis, sed differt foliis latioribus usque plus 2.5 cm latis, in petiolum subabrupte contractis, omnino glabris. China: leg. Lo Fan Sman als O. orchioides. Bibliotheca botanica. Heft 85. 67

5350

246. Hypoxis L.

(013. H. hygrometrica Lasıun.

Lasrınn. Pl. Nov. Holl. 1. 82 t. 108 (1804), R. Br. Prodr. 289 (1810), F. v. Muverr. Fragm. VI. 96 (1867), First Census 116 (1882), See. Census 195 (1889), Bent. Fl. Austr. VI. 449 (1873), F. M. Baı. Syn. Queensl. Fl. 537 (1883), in Proc. Roy. Soe. Queensl. I. 73 (1854), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1606 (1902), Compreh. Catal. 543 (1913), HEpDLEY in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 12 (1888), Moorz Handb. Fl. N. S. Wales 412 (1893), TuRNeR in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NNVII 803 (1905), NNIN. 175 (1904), XXX. 82 (1905).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien und West Australia), Tasmanien.

b) var. pratensis BENTH. BENTH. Fl. Austr. VI. 450 (1873), F. M. Bat. loeis supra citatis (non in Proc. Roy. Soc.). @G. pratensis R. Br. Prodr. 289 (1810).

Queensland: Brisbane River (Am. Dierrıcn); Rockhampton (A. Dierricn).

247. Crinum L. 1014. C. pedunculatum R. Br.

R. Br. Prodr. 297 (1810), F. v. Muerı. Fragm. Il. 175 (1863), First Census 116 (1882), Sec. Census 196 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 455 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 539 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 64 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), in Queensl. Agric. Journ. IV. 47 (1899), Queensl. Fl. V. 1608 t. LXIX. (1901), Compreh. Catal. 543 (1913), Woorrs Plants N. S. Wales 92 (1885), F. M. Baıt. u. GorDon Plants Pois. Queensl. 101 (1887), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 384 (1906), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 73 (1908).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales, Lord Howe Island; ? Polynesien. Nach R. Tare (Handb. Fl. Extratr. South Austr. 258, 1890) auch in South Australia.

Queensland: Rockhampton (Am. DierrıicHn No. 2051, als ©. asiaticum).

N.S. Wales: Hastings River (BEcktEr); lagoon north of Port Jackson (J. BackHouse). Die letztere wird von Baxzr als eine Extremform von ©. pedunculatum erwähnt; ihre Perianthtube ist ca. 5 cm lang, die Segmente sind meist etwas kürzer, die Blüten sehr lang gestielt.

Lord Howe Island: (Mr. Burr’s Nursery 1882).

1015. C. taitense (DC. in) Ren. Lil. t. 408 (1802). Diese kritische Art ist mir in 3 Formen oder Varietäten bekannt, und zwar sind dies:

a) var. typieum (= (. taitense s. str.). Polynesien.

b) var. macrantherum m. C. macrantherum EnGL. in Engl. Bot. Jahrb. VII. 448 (1886).

Neu-Guinea: Kaiser Wilhelmsland (F. HrLuw1ıc).

c) var. queenslandicum v. n. Praecedenti simillimum, sed perianthii laciniis elongatis, 10 cm et ultra longis.

Nordost-Queensland: Yarraba, lichte Gebüsche und Wälder längs der Küste (Domm, I. 1910).

Das Bestimmen der Crinum-Arten nach getrockneten (oft unvollständigen!) Herbarexemplaren stösst auf bedeutende Schwierigkeiten, wodurch sich auch die in dieser Gattung herrschende grosse Verwirrung erklären lässt. Was die ostaustralischen Arten anbelangt, so hat besonders F. M. Baıtey wesentlich zu ihrer Klärung beigetragen, indem er sie beinahe sämtlich abgebildet hat. Es zeigt sich, dass es sich durchwegs um endemische Arten handelt, die mit dem tropisch-asiatischen (©. asiatieum L. (ef. Bexta. Fl. Austr. VI. 454, 1873) nicht zu vereinigen sind. Die von mir im Nordosten entdeckte Art scheint sich in nahe verwandten Formen bis nach Neu-Guinea und Polynesien zu erstrecken, woselbst vielleicht auch das echte ©. pedunculatum vorkommt.

Von besonderer Wichtigkeit für die Gattung Orinum ist die Arbeit von J. G. BAker in »Gardeners Chroniele« 1881 p. 786 ff. (»A Synopsis of the known species of Crinum«), wo das C. pedunculatum als australisch und polynesisch, das C. asiaticum als eine tropisch-asiatische Form aufgefasst wird. BAkER

531

betrachtet allerdings das C. taitense Rev. und das (©. canaliculatum Roxg. als Synonyme von (©. pedunculatum, worin ich ihm jedoch nicht Recht geben kann, da das erstere eine selbständige, dem ©. pedunculatum nahe stehende Art darstellt.

Im Herbarium Kew befindet sich aus dem Herb. Gay eine ÖOriginalpflanze Repourr’s (. taitense, welche in den Gärtnereianlagen von Noisette gezogen und im Jahre 1816 getrocknet wurde. Es stimmt mit EnGter’s 0. macrantherum in den Hauptmerkmalen gut überein, besitzt aber einen breiteren (bis 8.5 mm Durchmesser) Fruchtknoten, die Perianthtube ist nicht ganz 7 cm, die Perianthsegmente über 10 cm lang und ungefähr 1 cm breit, die Filamente sind um ein Drittel kürzer als die Segmente, die Antheren über 20 mm lang; die Blätter smd anscheinend robust, in der Mitte über 8 cm, im unteren Teile 10 cm breit. Mit dieser Form scheint auch eine andere von den Fidschi-Inseln (Store, 1883) über- einzustimmen, die Blüten sind jedoch leider schlecht getrocknet.

Auf den Tonga-Inseln sammelte J. J. Lister (1889 —1890) eine andere Form von C. taitense, deren Perianthtube eine Länge von 9 cm (!), die Segmente eine solche von 7.5 cm, die Antheren von gut 2.5 cm aufweisen; die Filamente mit den Antheren sind nur um ein geringes kürzer als die Segmente. Diese Form entspricht eher dem C. macrantherum Ener. als dem typischen (. taitense.

Bei dem ©. pedunewlatum sind die Antheren kürzer als bei C. taitense, höchstens 15—18 mm lang.

1016. C. uniflorum F. v. Mverr.

F. v. Muert. Fragm. II, 23 (1862), VI. 251 (1868), First Census 116 (1882), Sec. Census 196 (1889), BentH. Fl. Austr. VI. 454 (1878), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 538 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1610 (1902), Compreh. Catal. 543 fig. 531 (1913).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Nord-Queensland: Albany Island bei Cape York (Jomn Mac Getuıvray, Voyage of Rattlesnake,

Bot. No. 482, als ©. angustifolium).

248. Eurycles SALısp.

1017. E. amboinensis Lou».

Loup. Eneyel. Pl. 242 (1829), BentH. Fl. Austr. VI. 456 (1873), F. M. Bat. Syn. Queensl. Fl. 539 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 64 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1611 (1902), Compreh. Catal. 543 (1913).

Pancratium amboinense L. Spec. pl. 291 (1753).

Euryceles syWestris SALISB. in Trans. Hortic. Soc. I. 337 (1812), F. v. Mueır. First Census 116 (1882), Sec. CGensus 196 (1889).

E. australasica LounD. Encycl. Pl. 242 (1829).

E. australis SCHULT. Syst. VII. 911 (1829).

Paneratium australasicum KER-GAWL. in Bot. Reg. t. 715 (1823).

Geogr. Verbreitung: Malaya, Queensland.

Queensland: Mungana bei Chillagoe (Doumm, I. 1910); an der Seeküste bei Cape Grafton,

ganze Bestände (Don, I. 1910).

XLVll. Taccaceae.

249. Tacca Forst.

1018. T. pinnatifida Forst.

Forst. Char. Gen. 70 t. 35 (1776), R. Br. Prodr. 340 (1810), Bexte. Fl. Austr. VI. 458 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 540 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 64 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1613 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), Compreh. Catal. 548 (1913), F. v. Mur. First Census 115 (1882), Sec. Gensus 194 (1889), J. H. Ma. Usef. Pl. Austr. 61, 204 (1889), in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 551 (1904), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 287 (1892).

T. pinnatifolia GAERTN. Fruct. I. 43 t. 14 (1788).

Geogr. Verbreitung: tropisches Süd-Asien, Malaya, Polynesien, Australien (Nord-Australien, Queensland).

Höchst variabel was die Grösse und den Blattschnitt anbelangt; die Formen lassen sich jedoch, wie schon Bent#uam richtig bemerkt, nicht als Arten auffassen, da in den Blüten keine gewichtigen Unter-

{2} 532

schiede vorliegen. Auch Grösse und Form des knolligen Rhizoms sind bei verschiedenen Formen, wie ich am Standorte selbst wiederholt beobachtete, ungleich, ob darin eine gewisse Regelmässigkeit herrscht, kann ich jedoch nicht sagen. Folgende 4 Varietäten sind in Queensland besonders auffallend:

Fig. 113. Taeea pinnatifida Forsr.: a. var. permagna Don. (Russell River), b. var. Brownii (SEEm.) F. M. Baır. (Chillagoe). (Verkl.) a) var. permagna m. T. pinnatifida F. M. BaıL. Compreh. Catal. fig. 533, p. 549 (1913). Folia maxima, divisionibus 5 dm vel ultra longis, segmentis permagnis, tenuioribus, late ovatis et late decurrentibus. Abbildung: Textfig. 113a.

Nordost-Queensland: in der Nähe der Mündung des Russell River (Don, I. 1910).

59593

b) var. Brownii F. M. Baır. Compreh. Catal. fig. 548, p. 534 (1913). T. Brownii SEEM. Fl. Vit. 100 (1865— 73),

Abbildung: Textfig. 113b.

Diese kleine Form mit schmalen Blattsegmenten ist in Australien weit verbreitet, so z. B.: Nord-Australien: R. Brown, Iter australiense 1802—05 No. 5643; Port Darwin (F. ScHuuzz).

-

Fig. 114. Tacea pinnatifida Forst. var. paeoniifolia Dom. nach Exemplaren von Cape False. (Verkl.)

Queensland: bei Yarraba auf den Hügeln nicht selten (Domin, I. 1910); auf halbnackten Stellen in den Savannenwäldern bei Chillagoe (Dom, I. 1910), eine sehr kleine und mehr gedrängte Form; un- weit der Russell-Mündung (Donis, I. 1910), Anklänge zur var. permagna.

ce) var. paeoniifolia v. n.

Excellit foliis magnis, divisionibus principalibus eirca 3 dm longis, iteratim divaricato-fureatis, segmentis angustis, oblongo-lanceolatis, summis confluentibus exceptis parum decurrentibus.

Abbildung: Textfig. 114.

5354

Nordost-Queensland: Cape False bei Yarraba (Dontn, I. 1910). Steht der vorigen Varietät sehr nahe, ist jedoch durch die Grösse und die spreizend gabelig geteilten Blätter auffallend.

d) var. maculata.

T. maculata SEEn. Fl. Vit. 103 (1865—73). T. pinnatifida var. aconitifolia F. v. MuELL. ex BEnTH. Fl. Austr. VI. 459 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 540 (1885), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1613 (1902). Compreh. Catal. 548 (1913).

Nord-Australien: Victoria River (F. v. MurLrer). Queensland: Sea Range (F. v. Murrrer, 1855).

XLVIll. Dioscoreaceae.

250. Dioscorea L. 1019. D. sativa L.

L. Spec. pl. 1033 (1753), BEntnH. Fl. Austr. VI. 461 (1873), F. v. MueLL. Fragm. VII. 81 (1873), First Census 115 (1882), Sec. Census 196 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 541 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 65 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1615 (1902), Compreh. Catal. 548 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII 97 884), J. H. Maıp. Usef. Pl. Austr. 22 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 295 (1892). D. bulbifera R. BR. Prodr. 294 (1810) non L. D. pulchella et heterophylla Roxg. Fl. Ind. III. 801, 804 (1832). Helmia bulbifera Kuntu Enumer. V. 435 (1850).

rn x je 2}

Geogr. Verbreitung: tropisches Asien, Malaya, Polynesien, Australien (Nordwest- und Nord- Australien, (Jueensland).

Queensland: Harveys Creek, ? (Doms, XII. 1909; im der Nähe der Mündung des Russell River, 2 (Don, I. 1910); Myrtaceen-Wälder und Gebüsche längs der Küste bei Yarraba, (Donin, 1. 1910); Mungana und am Crooked Creek in der Richtung gegen den Walsh River, 7 (Don, I. 1910); Port Mackay, % (Am. Dierkicn No. 2739).

1020. D. transversa R. Br.

R. Br. Prodr. 295 (1810), Bentu. Fl. Austr. VI. 460 (1878), F. v. Muerr. Fragm. VII. 80 (1873) (excl. D. punctata), First Census 115 (1882), Sec. Gensus 196 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 541 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1615 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 202 (1912), Compreh. Catal. 548 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 97 (1884), Wooırs Plants N. S. Wales 92 (1885), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 146 (1888), J. H. Maı. Usef. Pl. Austr. 23 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 409 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 384 (1906), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales. Queensland: Tambourine Mountains, nicht selten (Doms, IV. 1910, fruchtend); Nerkool Creek (Bowman).

N. S. Wales: Blue Mountains, nicht selten (Down IV. 1910); New England (C. Stuart); Rich-

mond River (C. Moor).

1021. D. punctata R. Br. R. Br. Prodr. 294 (1810), BEnTH. Fl. Austr. VI. 641 (1873) in nota.

Queensland: East Coast (R. Brows, Iter australiense 1802—05 No. 5645 D. punctata!).

Von der vorigen Art bereits durch die nicht kugelisen, sondern eilanzettlichen Blüten und die schmäleren Perianthsegmente verschieden. Die Originaldiagnosen R. Brown’s lassen allerdings den wahren Unterschied beider Arten durchaus nicht erkennen und es erscheint mir daher begreiflich, dass F. v. MuELLEr die ihm nur der Diagnose nach bekannte D. punctata als blosses Synonym zu D. transversa stellte. Die Originalexemplare R. Brown’s dagegen zeigen, dass die betreffenden Pflanzen zwar nahe verwandt, aber dennoch spezifisch verschieden sind.

535

XLIX. Iridaceae.

251. Patersonia R. Br. 1022. P. sericea R. Br.

R. Br. in Bot. Magaz. t. 1041 (1807), Prodr. 303 (1810), BextH. Fl. Austr. VI. 406 (1873), F. M. Baın. Syn. Queensl. Fl. 535 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1604 (1902), Compreh. Catal. 543 (1913), F. v. MuELL. First Census 114 (1882), Sec. Gensus 193 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 408 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIN. 303 (1903), XXX. 82 (1905), J. H. Maıp. ibidem XXXI. 71 (1906).

Genosiris sericea F. v. MuELL. Fragm. VII. 35 (1869).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria.

a) var. typica (= P. sericea s. str.). Süd-Queensland: Moreton Island (C. T. Wuıre, IX. 1908, in herb. meo). N.S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains, nicht selten (Donm, IV. 1910).

b) var. dissimilis Dom. in Fedde Repertor. X. 59 (1911).

Differt a typo foliis elongatis usque plus 3 dm longis, scapis quam folia fere duplo brevioribus. Habitu P. longifoliam revocat.

N.S. Wales: Cape Sturt (BackHousk).

BentHam betrachtet diese unstreitig zur P. sericea gehörende Pflanze als eine Form von P. longifolia, der sie in der Tat sehr ähnelt; sie besitzt jedoch breitere Blätter und ihre Ähren und besonders die äusseren Brakteen sind viel länger (bis 35 mm lang) als bei P. longifolia.

ce) var. latifolia Bent. BENTH. Fl. Austr. VI. 406 (1873) (mit ?), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 408 (1893). N. S. Wales: Blue Mountains (FrAskr).

d) var. subalpina (cf. Dox. in Fedde Repertor. X. 60 [1911)).

P. subalpina F. v. MuELL. in sched. ex Don. ]. c.

Excellit foliis densis, brevibus, circa 10—16 cm longis et 3—4 mm latis, scapo foliis saepe paulo breviore. Vietoria: Mount Wellington, Gippsland (F. v. MvELuer).

1023. P. glabrata R. Br.

R. Br. Prodr. 304 (1810) s. ampl., BETH. Fl. Austr. VI. 407 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 535 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1604 (1902), Compreh. Catal. 543 (1913), F. v. Muerr. First Census 114 (1882), Sec. Census 193 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 408 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 303 (1903), WepDp u. WHITE ın Queensl. Natural. I. 120 (1910).

P. media R. Br. Prodr. 304 (1810).

Genosiris glabrata F. v. MuELL. Fragm. VII. 35 (1869).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales, Victoria. Queensland: Glasshouse Mountains (C. T. Wurre, IX. 1909, in herb. meo). N. S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains (Domın, IV. 1910).

252. Libertia Sprenc.

1024. L. paniculata SPrEnc.

SPRENG. Syst. I. 168 (1825), BEntH. Fl. Austr. VI. 413 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 535 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1602 (1902), Compreh. Catal. 542 (1913), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VIII. 303 (1903), XXX. 82 (1905).

Sisyrinchium paniculatum R. BR. Prodr. 305 (1810), F. v. MueLr. Fragm. VII. 91 (1870), First Census 114 (1882), Sec. Census 193 (1889), Woorzs Plants N. S. Wales 91 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 408 (1893).

Renealmia paniculata R. BR. Prodr. (Addenda) 592 (1810).

Nematostigma paniculatum A. DIETR. Spec. pl. II. 510 (1833).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria. N.S. Wales: Sandhügel der Blue Mountains (Domm, IV. 1910).

556 °

1025. L. pulchella Sprenc.

SPRENG. Syst. I. 169 (1825), Bentu. Fl. Austr. VI. 413 (1873), Cueesem. Man. New Zeal. Fl. 700 (1906).

Sisyrinchium pulchellum R. BR. Prodr. 305 (1810), F. v. Murrr. Fragm. VII. 92 (1870), First CGensus 114 (1882), Sec. Gensus 193 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 408 (1893).

Renealmia pulchella R. Br. Prodr. (Addenda) 592 (1810).

Nematostigma pulchellum A. DIETR. Spec. pl. II. 510 (1833).

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales, Vietoria, Tasmanien (daselbst auch var. Laureneii Hook. f. Fl. Tasm. II. 34 t. 129 (1860) pro sp.), New Zealand (hier auch var. mierantha A. Cunx. in Hook. f. Fl. N. Zeal. I. 252 [1853] pro sp.).

N.S. Wales (var. typica): Blue Mountains (Doumın, IV. 1910).

L. Musaceae.

253. Musa L. 1026. M. Banksii F. v. Muverr.

F. v. Muerr. Fragm. IV. 132 (1864), IX. 190 (1875), First Census 114 (1882), Sec. Gensus 185 (1889), BEentu. Fl. Austr. VI. 261 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 503 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 62 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1598 (1902), Compreh. Catal. 542 (1913), K. Schumann in Engl. Pflanzenr. IV. 45 Mus. 22 (1900). M. Banksiana S. Kurz in Journ. Agrie. Hortic. Soc. India 2 ser. V. 164 (1878).

Endemisch in Queensland.

Am Fusse des Bellenden-Ker, besonders in der Umgebung von Harveys Creek, längs der Bäche nicht selten (Donin, I. 1910), oft nur circa 1 Meter hoch; die Blattunterseite graugrün. Ausser der normalen Form mit ziemlich grossen Früchten kommt hier auch eine sonst anscheinend nicht wesentlich abweichende Form mit fast doppelt kleineren Früchten (var. Muelleriana m., baceis quam in typo subduplo minoribus) vor. Es ist dies wohl dieselbe Pflanze, welche F. v. MurLLer in Fragm. IX. 190 (1875) vom Daintree River erwähnt (»Musae Banksii varietas fructibus duplo minoribus nisi species propinqua«).

LI. Zingiberaceae. 254. Hornstedtia Rerz.

1027. H. Scottiana K. Schumann in Engl. Pflanzenr. IV. 46 Zingib. 194 (1904).

Elettaria Scottiana F. v. MuELL. Fragm. VIII. 24 (1873), First Gensus 114 (1882), Sec. Census 185 (1889), BentH. Fl. Austr. VI. 264 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 505 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 62 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1595 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), Compreh. Catal. 542 (1913).

Endemisch in Queensland. Bei Harveys Creek in den dichtesten Regenwäldern häufig, blühend und fruchtend (Doms, I. 1910). Die Beschreibung ist zu ergänzen: ligula circa | cm longa, rotundata, subcoriacea, extus breviter pubescens, intus glabra.

255. Curcuma L. 1028. C. australasica Hook. f.

Hook. f. in Bot. Mag. t. 5620 (1867), BentH. Fl. Austr. VI. 263 (1873), F. v. Muerr. Fragm. VII. 26 (1873), First Census 114 (1882), Sec. Gensus 185 (1889), F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 504 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1593 (1902), Compreh. Catal. 539 (1913), K. Schumann in Engl. Pflanzenr. IV. 46 Zingib. 106 fig. 15 (1904).

Geogr. Verbreitung: (ueensland; anscheinend dieselbe Form auch auf Neu-Kaledonien (leg. BERNIER).

Nord-Queensland: Cape York (J. VeırcH); »it grows always under the shade of large forest trees in a stony sandy soil and attains a height varying from 6 to 12 inches.«< Ausserdem wird diese Art von Cape Sidmouth, Cooktown und von Thursday Island angegeben.

256. Alpinia L.

1029. A. modesta F. v. Mveın. MS. ex K. Schumann.

F. v. MueLL. ex K. ScHumann in Engl. Pflanzenr. IV. 46 Zingib. 318 (1904), F. M. Baır. in Queensl. Agric. Journ. XXI. 261 (1909), Compreh. Catal. 542 (1913).

Endemisch in Queensland. Am Fusse des Bellenden-Ker und bei Harveys Creek verbreitet, meist in einer Form mit kurzgewimpertem Kelch- und Brakteolenrande (Doxis, 1. 1910).

1030. A. eaerulea Brxrtm.

BEnTH. Fl. Austr. VI. 265 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 505 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 62 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1597 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 202 (1912), Compreh. Catal. 542 (1913), F. v. Mukrr.

Fig. 115. Fruchtstand von Alpinia aretiflora F. v. Muerr. nach Exemplaren von Harveys Creek. (Verkl.)

First Census 114 (1882), Sec. Census 185 (1889), Woorzs Plants N. S. Wales 91 (1885), Suirtev in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 140 (1888), J. H. Ma. in Agric. Gaz. N. S. Wales Misc. Publ. No. 550 p. 11 (1902), K. Schumann in Engl. Pflanzenr. IV. 46

ei)

Zingib. 346 (1904), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 383 (1906), WEnD in Queensl. Natural. I. 105 (1909). Hellenia coerulea R. Br. Prodr. 308 (1810), F. v. Muerr. Fragm. VII. 26 (1873). Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales. Queensland: Tambourine Mountains (Don, III. 1910); in der Nähe der Mündung des Russell River (Doms, I. 1910); bei Harveys Creek (Domm, XII. 1909) etc.

1031. A. arctiflora F. v. Mverr.

F. v. Muerr. Fragm. VII. 25 (1873), First Census 114 (1882), Sec. Census 185 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 266 (1873), F. M. Baır. Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 62 (1889), 3rd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 76 (1890), Catal. Plants Queensl.

48 (1890), Queensl. Fl. V. 1597 (1902), Compreh. Catal. 542 t. XVI. (1913), K. Schumann in Engl. Pflanzenr. IV. 46 Zingib. 346 (1904).

Hellenia arctiflora F. v. MuELL. Fragm. VII. 25 (1873).

Abbildung: Textfig. 115. Bibliotheea botanieca. Heft 85. 68

5358 °

Endemisch in Queensland. Bei Harveys Creek und in den Regenwäldern am unteren Russell River häufig (Douin, I. 1910).

257. Tapeinochilos Mio.

1032. T. Queenslandiae K. Scuumann in Engl. Pflanzenr. IV. 46 Zingib. 433 (1904).

T. pungens F. v. Muerr. Fragm. VII. 26 (1873), First Census 114 (1382), Sec. Gensus 185 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VI. 267 (1875), F. M. Baıt.. Syn. Queensl. Fl. 506 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 62 (1889), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), non Mi.

T. pungens var. Queenslandiae F. M. Baır. Queensl. Fl. V. 1593 (1902), Compreh. Catal. 542 (1913).

Endemisch in Queensland. In den Regenwäldern bei Cairns, am unteren Barron River, bei Harveys Creek und am Fusse des Bellenden-Ker zerstreut (Doms, XII. 1909 bis I. 1910).

Lil. Burmanniaceae.

258. Burmannia L. 1033. B. disticha ].. L. Spec. pl. 287 (1753), BentH. Fl. Austr. VI. 397 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl 534 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1513 (1902), Compreh. Catal. 519 fig. 521 (1913), F. v. Murrr. First Census 115 (1882), Sec. Census 192 (1889), Woorrs Plants N. S. Wales 91 (1885), Hook. f. Fl. Brit. Ind. V. 664 (1888), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 408 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 303 (1903). B. distachya R. Br. Prodr. 265 (1810).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Geylon, China, Australien (Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales). Queensland: Stradbroke Island (Domin, IV. 1910).

LIll. Orchidaceae.

(Mit wenigen Ausnahmen von R. A. Roure teilweise revidiert, teilweise bestimmt.)

259. Oberonia Linn. 1034. O. iridifolia Linpr. Linpr. Gen. et Spec. Orchid. 15 (1830), F. v. Muerr. Fragm. II. 24 (1860), First Census 110 (1882), Sec. Census 185 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VI. 274 (1873), F. M. Baın. Syn. Queensl. Fl. 508 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1518 (1902), Compreh. Catal. 519 (1913), Woorzs Plants N. S. Wales 88 (1885), Stuirtey in Proc. Roy. Soc. Queensl. IV. 136 (1887), Hook. f. Fl. Brit. Ind. V. 675 (1888), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 383 (1893). Malaxis iridifolia REICHB. f. in Walp. Ann. VI. 208 (1861).

Geogr. Verbreitung: Ost-Indien, Australien (Queensland, N. S. Wales). Queensland: Harveys Creek (Domm, I. 1910); Tambourine Mountains (J. StirLeyY).

1035. O. titania Line.

Lmpr. Fol. Orchidac. VII. 8 (1859), F. v. Murrr. Sec. Census 185 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 383 (1893).

O. palmicola F. v. MuELL.. Fragm. II. 24 (1860), XI. 53 (1878), 88 (1880), First Census 110 (1882), BEnTH. Fl. Austr. VI. 274 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 508 (1883), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1518 (1902), Compreh.

Catal. 519 (1913), Woorıs Plants N. S. Wales 88 (1885), J. H. Ma. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales (Fl. Norf. Isl.) XXIX. 717 (1904).

Malaxis palmicola F. v. MuELL. Fragm. VII. 30 (1869). Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Norfolk Island. Süd-Queensland: Beech Mountains (J. Survey); Tambourine Mountains (Doxmms u. SHirLey, I. 1910).

260. Microstylis Nurr. 1036. M. congesta Reiche. f.

REıcHB. f. in Walp. Ann. VI. 206 (1861), F. v. Murtı. Sec. Census 188 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. V. 689 (1890), F. M. Baır. Queensl. Fl. V. 1518 (1902), Compreh. Catal. 519 (1913).

Dienia congesta LinpL. Gen. et Spec. Orchid. 22 (1830).

Microstylis Bernaysii F. v. MueLL. Fragm. XI. 21 (1878), First Census 111 (1882), F. M. Baır. Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 62 (1889), Catal. Plants Queensl. 45 (1890).

539

Geogr. Verbreitung: von Ost-Indien über Malaya nach China und Queensland. Nordost-Queensland: Waterfall Greek bei Yarraba (Donmin, I. 1910).

261. Liparis Rıcnr.

1037. L. reflexa Livpr.

Linpr. in Bot. Reg. 882 (1824), BentH. Fl. Austr. VI. 272 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queens]. Fl. 507 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 62 (1889), Catal. Plants Queensl. 45 (1890), Queensl. Fl. V. 1519 (1902), Compreh. Catal. 519 (1913), Woorıs Plants N. S. Wales 88 (1885), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 302 (1903), XXX. 80 (1905).

Cymbidium refleeum R. Br. Prodr. 331 (1810).

Sturmia refleea F. v. MuELL. Fragm. II. 72 (1860), III. 165 (1863), V. 102 (1865), First Census 110 (1882), Sec. Census 185 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 383 (1893).

Geogr. Verbreitung: N.S. Wales, Queensland.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SuikLey).

262. Dendrobium Sw. 1038. D. undulatum R. Br.

R. Br. Prodr. 332 (1810), Linpr. Gen. et Spec. Orchid. 87 (1830—40), F. v. MuELr. Fragm. I. 87 (1859), III. 39 (1862), XI. 87 (1880), Essay Pl. Fitzalan, Smith’s Exped. Burdek. 19 (1860), First Gensus 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), REICHB. f. in Walp. Ann. VI. 298 (1861), BentH. Fl. Austr. VI. 278 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 509 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 63 (1889), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1525 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVI. 68 (1911), Compreh. Catal. 525 (1913), J. BRITTEN Illustr. Austr. Pl. Banks II. 91 t. 299 (1905), Kränzuın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 p. 151 (1910).

D. discolor LinpL. in Bot. Reg. t. 52 Misc. 21 (1841).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland und angeblich auch Neu-Guinea, Neu-Britannien. Nordost-Queensland: bei Yarraba (Doms, I. 1910); Am. DierricHn No. 2467.

1039. D. speciosum SuITH.

SımitH in Exot. Bot. I. 17 t. 10 (1804), R. Br. Prodr. 332 (1810), LınpL. Gen. et Spec. Orchid. 87 (1830—40), BENTH. Fl. Austr. VI. 279 (1873), F. v. Muerr. Fragm. VIII. 249 (1874), First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 509 (1883), Rep. Gov. Sci. Exped. Bellenden-Ker 63 (1889), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1526 (1902), Compreh. Catal. 525 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 22 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 384 (1893), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 367 (1906), KrÄnzLın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 270 (1910), WEDD u. WHrte in Queensl. Natural. I. 119 (1910).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria.

a) var. typicum (D. speciosum s. str.).

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Donuin, III. 1910); daselbst auch die f. Hillii (Hook. f.) F.M. Baır. pro var.

b) var. fusiforme F. M. Baır.

F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 509 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 63 (1889), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), KRÄnzLIN in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 270 (1910).

D. fusiforme F. M. BaıL. in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales II. 277 (1878), Queensl. Fl. V. 1527 (1902), Compreh. Catal. 525 (1913).

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Doumin, III. 1910).

1040. D. tetragonum A. Cunn.

A. Cunn. in Bot. Reg. XXV. Misc. 33 (1839), F. v. Muss. Fragm. I. 87 (1859), VI. 119 (1868), First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 279 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 509 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 63 (1889), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1527 (1902), Compreh. Catal. 525 (1913), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 384 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 367 (1906), KrÄNZLIN in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 254 (1910).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Queensland: in den Regenwäldern bei Harveys Creek (Domim, I. 1910) und am Lake Eacham (Dourn, II. 1910); Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

540

1041. D. aemulum R. Br.

R. Br. Prodr. 333 (1810), Linpr. Gen. et Spec. Orchid. 87 (1830—40), F. v. Muerr. Fragm. I. 213 (1859), XI. 87 (1880), First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), Bent. Fl. Austr. VI. 280 (1873), F. M. Bam. Syn. Queensl. Fl. 510 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1527 (1902), Compreh. Catal. 525 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 384 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XNXVII. 302 (1903), XXXI. 367 (1906), KRÄnzLın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 256 (1910).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Beech- und Tambourine Mountains (J. SmirLey).

1042. D. Kingianum Bıpw.

Bıpw. in Lixpr. Bot. Reg. NXV. Misc. 11 (1839), ReıcHg. f. in Walp. Ann. VI. 301 (1861), in Gard. Chron. I. 467 (1889), F. v. MuErr. Fragm. III. 60 (1862), First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), BentH. Fl. Austr. VI. 280 (1873), F. M. Bart. Syn. Queensl. Fl. 510 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1528 (1902), Compreh. Catal. 525 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 384 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 302 (1903), KrRÄNZLIN in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 273 (1910), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 119 (1910).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Down, UI. 1910); on the edges of precipices near Esk (J. SHIRLEY).

1043. D. gracilicaule F. v. Mveur.

F. v. Muverr. Fragm. I. 179 (1859), IV. 171 (1864), First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), BENnTH. Fl. Austr. VI. 281 (1873), F. M. Baır. Syn. Queens]. Fl. 510 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1529 (1902), Compreh. Catal. 525 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 384 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 367 (1906), KrÄNnZLIN in Engl. Pflanzenr. IV. 50 I. B. 21 Dendr. 272 (1910).

D. elongatum A. Cunn. in Bot. Reg. XXV. Misc. 33 (1839) non Linpr. 1830.

D. brisbanense REICHE. f. in Walp. Ann. VI. 299 (1861).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Dom, III. 1910); Brisbane River (Am. Dietrich No. 1363).

1044. D. Keffordii F. M. Baır.

F. M. Baır. in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 11 (1884), First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 54 (1886), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queens]. Fl. V. 1530 (1902), Compreh. Catal. 525 (1913), KrÄnzLın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 174 (1910).

Geogr. Verbreitung: (Queensland. Nordost-Queensland: am unteren Russell River und bei Harveys Creek (Domm, I. 1910).

1045. D. monophyllum F. v. Mueır.

F. v. Mverr. Fragm. I. 189 (1859), III. 164 (1863), VII. 64 (1870), First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 282 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 511 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1531 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc, Queensl. II. 50 (1885), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 384 (1893), KRÄNZLIN in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 286 (1910), WEDD und WHITE in Queensl. Natural. I. 119 (1910). Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

1046. D. Schneiderae F. M. Baır. F. M. Baıt. Occas. Pap. Queensl. Fl. No. 1 p. 7 (1887), 2nd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 57 (1888), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1531 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), KränzLın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 286 (1910).

Endemisch in Queensland. Mount Misery, Darlington Range (J. SHiRLEY).

1047. D. hispidum A. RıcnH.

A. RıcH. Voy. Astrolabe II. 13 t. 5 (1834), ReıcHe. f. in Walp. Ann. VI. 304 (1861), Benrtn. Fl. Austr. VI. 283 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 511 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1532 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), F. v. Muerr. First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), Kränzuın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 283 (1910).

Geogr. Verbreitung: Papuanische Provinz (Salomon-Inseln, Vanikoro), Queensland.

Nordost-Queensland: in den Mangrove-Wäldern bei Harveys Creek (Donın, XII, 1909).

1048. D. linguiforme Sw.

Sw. in Vet. Acad. Handl. Stockh. XXI. 247 (1800), R. Br. Prodr. 333 (1810), REıcHe. f. in Walp. Ann. VI. 282 (1861), BENTH. Fl. Austr. VI. 284 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 511 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1533 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), F. v. Muerr. First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 385 (1893), KrÄnzuın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 291 (1910), WEDD und WHITE in Queensl. Natural. I. 119 (1910).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Dommn, Ill. 1910); Brisbane River (Am. Dietrich No. 2662).

1049. D. teretifolium R. Br.

R. Br. Prodr. 333 (1810), Linot. Gen. et Spec. Orchid. 91 (1830—40), F. v. MuELrL. Fragm. I. 89 (1859), First Gensus 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), BEntH. Fl. Austr. VI. 285 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 511 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 63 (1889), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1533 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 302 (1903), XXX. 81 (1905), XXXI. 367 (1906), KRÄnZLINn in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 293 (1910).

D. calamiforme Lop». in Lindl. Bot. Reg. Misc. 9 (1841).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales.

Queensland: in den Regenwäldern bei Yarraba (Donıs, I. 1910), bei Harveys Greek (Domın,

XII. 1910) sowie im Süden auf den Tambourine Mountains (Domin, III. 1910).

1050. M. Mortii F. v. Mverı.

F. v. Muri. Fragm. I. 214 (1859), II. 93 (1860), IX. 50 (1875), First Census 110 (1882), Sec. Census 186 (1889), BEnTH. Fl]. Austr. VI. 286 (1873) excl. D. Beckleri, F. M. BaıL. Syn. Queensl. Fl. 512 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1534 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 385 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 302 (1903), XXX. 81 (1905), KrÄnzLın in Engl. Pflanzenr. IV. 50 II. B. 21 Dendr. 294 (1910).

D. Bowmanii BENTH. Fl. Austr. VI. 286 (1873), F. M. Baır. locis supra eitatis.

Geogr. Verbreitung: N. S. Wales, Süd-Queensland.

Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 2462, 2756).

263. Bulbophyllum THovars.

1051. B. aurantiacum F. v. Mverr.

F. v. Mueır. Fragm. III. 39 (1862), First Census 111 (1882), Sec. Census 186 (1889), BEntH. Fl. Austr. VI. 288 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 513 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1537 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 486 (1893). j

Dendrobium aurantiacum F. v. MuELL. Fragm. VII. 98 (1870).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SHirLEY).

1052. B. exiguum F. v. Mveır.

F. v. Muerr. Fragm. II. 72 (1860), XI. 22 (1878), First Census 111 (1882), Sec. Census 186 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VI. 288 (1873), F. M. BAır. Syn. Queens] Fl. 513 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1538 (1902), Compreh. Catal. 526 (1913), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 386 (1893).

Dendrobium exiguum F. v. MuELL. Fragm. V. 95 (1865).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains, besonders auf Felsen bei den Wasserfällen häufig

(Donmin, III. 1910).

1053. B. Elisae F. v. Muerr.

F. v. Muerr. Fragm. VI. 120 (1868), VII. 28 (1873), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), Bentn. Fl. Austr. VI. 289 (1873), F. M. Baır. First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 56 (1886), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1539 (1902), Compreh. Catal. 527 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 386 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 302 (1903), XXX. 81 (1905).

Cirrhopetalum Elisae F. v. MueLt. Fragm. VI. 120 t. 57 (1868).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

Ba

264. Spathoglottis Brume.

1054. S. Paulinae F. v. Mverr.

F. v. Murrr. Fragm. VI. 95 (1867), N. 64 (1876), First Census 111 (1882), Sec. Census 188 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VI. 304 (1875), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 514 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1542 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), Compreh. Catal. 527 (1913).

Endemisch in Nordost-Queensland. Auf den Hügeln bei Yarraba, auf Felsen in einer Höhe von eirca 550 m (Donmim, I. 1910).

265. Phajus Lour.

1055. P. grandifolius Lour.

Lour. Fl. Cochinch. I. 529 (1790), Linpt. Gen. et Spec. Orchid. 126 (1830—40), BEnTtH. Fl. Austr. VI. 304 (1873), F. M. Baı.. Syn. Queensl. Fl. 514 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Bot. Bull. XIII. 12 (1896), Queensl. Fl. V. 1543 (1902), Compreh. Catal. 527 (1913), F. v. Muerr. First Census 111 (1882), Sec. Census 188 (1889), Woorrs Plants N. S. Wales S9 (1885), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 389 (1893), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 384 (1905).

Bletia Tankervilliae R. Br. in Bot. Magaz. t. 1924 (1818).

Phaius australis F. v. MuELL. Fragm. ]. 42 (1858), Essay Pl. Fitzalan, Smiths Exped. Burdek. 19 (1860).

P. Carroni F. v. Mur. Essay Pl. Fitzalan, Smiths Exped. Burdek. 19 (1860).

P. leucophaeus F. v. MuErL. Fragm. IV. 163 (1864).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. China, Malaya mal Polynesien.

Queensland: Tambourine Mountains, mehrfach (Domm, Ill. 1910); Brisbane River (Am. Dietrich

No. 649); Sümpfe auf Stradbroke Island (J. SHIRLEY).

266. Calanthe R. Br.

1056. C. veratrifolia R. Br.

R. Br. in Bot. Reg. 573 (1821), BEntH. Fl. Austr. VI. 805 (1873), F. v. MueLt. Fragm. VIII. 30 (1873), IX. 50 (1875), First Census 111 (1882), Sec. Census 188 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 515 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1545 (1902), in Meston Exped. Bellenden-Ker (Parliam. Rep.) 16 (1904), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 201 (1912), Compreh. Catal. 527 (1913), Woors Plants N. S. Wales 89 (1885), Simmons in Proc. Roy. Soc. Queensl. VI. 126 (1889), Hook. f. Fl. Brit. Ind. V. 851 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 389 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S: Wales XXXI. 384 (1906), WEpp und WHITE in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

Limodorum veratrifolium WıLLD. Spec. pl. IV. 122 (1805).

Geogr. Verbreitung: Öst-Indien, Malaya bis Australien (Queensland, N. S. Wales). Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Dow, IH. 1910).

267. Cymbidium Sw.

1057. C. eanalieulatum R. Br.

R. Br. Prodr. 331 (1810), LınpL. Gen. et Spec. Orchid. 161 (1830—40), BENnTH. Fl. Austr. VI. 302 (1873), F. v. Mueır. Fragm. XI. 88 (1880), in Landsbor. Explor. Austr. 121, First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 516 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1547 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVII. 201 (1912), Compreh. Catal. 535 (1913), PALMER in Proc. Roy. Soc. N. S. Wales XVII. 97 (1884), Woorzs Plants N. S. Wales 89 (1885), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), Heprey ibidem V. 12 (1888), J. H. MAın. Usef. Pl. Austr. 21 (1889), TATE Handb. Fl. Extratr. South Austr. 162, 256 (1890), TeppEer in Botan. Centralbl. LIV. 260 (1893), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 389 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 438 (1903), XXIX. 174 (1904), XXX. 81 (1905).

Geogr. Verbreitung: Nordwest- und Nord-Australien, Queensland, N. S. Wales, South Australia.

Queensland: Harveys Creek (Dourn, 1.1910); Rockhampton (An. Dierricz n. No. 81 [—No. 1873]); Brisbane River (Am. Dietrich No. 1420, 2416). Unter den von A. Dierrıch gesammelten Pflanzen be-

findet sich auch eine kleinblütige Form oder Varietät.

1058. C. madidum Livwpr. in Bot. Reg. Misc. 9 (1840).

C. albuciflorum F. v. MuELL. Fragm. I. 188 (1859), First Gensus 111 (1882), Sec. Census 188 (1889), BEentH. Fl. Austr. VI. 303 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 516 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 64 (1889), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1547 (1902), Compreh. Catal. 535 (1913), Woorts Plants N. S. Wales 89 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 389 (1893), WEpp und WHITE in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Harveys Creek (Doms, I. 1910), Eorellendl, aber wohl hierher gehörend; Tam-

bourine Mountains (J. SHIRLEY).

ae

1059. C. suave R. Br.

R. Br. Prodr. 331 (1810), LinpL. Gen. et Spec. Orchid. 164 (1830—40), F. v. Muerr. Fragm. I. 187 (1859), First Census 111 (1882), Sec. Gensus 188 (1889), BentH. Fl. Austr. VI. 303 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 516 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1548 (1902), Compreh. Catal. 535 (1913), Woorıs Plants N. S. Wales 89 (1885), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 389 (1893), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales

XXXT. 367 (1906). Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

268. Geodorum Jacks.

1060. G. pietum Linpr.

Linpt. Gen. et Spec. Orchid. 175 (1830—40), F. v. Mverr. Fragm. III. 24 (1862), V. 102 (1865), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), BEnTH. F]. Austr. VI. 299 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 517 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1548 (1902), Compreh. Catal. 535 (1913), HepLey in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 12 (1888).

Cymbidium pictum R. BR. Prodr. 331 (1810).

Geogr. Verbreitung: Nord-Australien, Queensland.

Queensland: Tambourine Mountains (Domm, III. 1910); Stradbroke Island (Domm, IV. 1910); Brisbane River (Am. Dietrich No. 473); Harveys Creek (Dowmıs, XII. 1909); bei Yarraba, in den Savannen- als auch Regenwäldern (Dommms, I. 1910); Rocky Island bei Yarraba (Domm, I. 1910); South Perey Island, grassy country and edge of scrubs (H. Tryos, in herb. meo).

269. Dipodium R. Br.

1061. D. puncetatum R. Br.

R. Br. Prodr. 331 (1810), BEentH. Fl. Austr. VI. 301 (1873), F. v. Murıı. Essay Pl. Fitzalan, Smiths Exp. Burdek. 19 (1860), Fragm. X. 64 (1876), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), F. M. BaıtL. Syn. Queensl. Fl. 517 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1549 (1902), in Queensl. Agric. Journ. XXVII. 201 (1912), Compreh. Catal. 535 (1913), Woorts Plants N. S. Wales 88 (1885), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), SHIRLEY ibidem V. 140 (1888), Sımmonns ibidem VI. 68 (1889), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 162, 256 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 388 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 38 (1895), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXX. 81 (1905), XXXI. 384 (1906) (f. album), EWART in Victor. Natural. XXVII. 110 (1910).

Dendrobium punctatum SM. Exot. Bot. I. 21 t. 12 (1804).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf West Australia), Tasmanien.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Douin, III. 1910), auch die rein weissblütige Form.

270. Sarcochilus R. Br.

1062. S. Hartmannii F. v. Mverr.

F. v. MueLr. Fragm. VII. 248 (1874), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 518 u) Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1551 t. LXVII. (1902), Compreh. Catal. 535 (1913).

Endemisch in Queensland. Tambourine Mountains (J. SHiRLEY).

1063. S. platystachys F. M. Baır. F. M. Baır. First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 56 (1886), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1551 (1902), Compreh. Catal. 536 fig. 527 (1913), F. v. MueLL. Sec. Census 187 (1889).

Endemisch in Nordost-Queensland. Am unteren Russell River und bei Harveys Creek (Donmin, I. 1910).

1064. S. divitiflorus F. v. MverLı. ex Bentn.

F. v. Muerr. ex Benth. Fl. Austr. VI. 292 (1873), F. v. Muerr. Fragm. IX. 50 (1875), XI. 22 (1878), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 518 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1551 (1902), Compreh. CGatal. 535 (1913), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 387 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 367 (1906).

Geogr. Verbreitun g: Süd-Queensland, N. S. Wales. Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

1065. $. falcatus R. Br.

R. Br. Prodr. 332 (1810), Linpr. Gen. et Spec. Orchid. 142 (1830—40), F. v. Muerı. Fragm. I. 89 (1859), VII. 97 (1870), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), BentH. Fl. Austr. VI. 293 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 518 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1552 (1902), Compreh. Catal. 535 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 387 (1893).

Thriespermum falcatum REICHE. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 46 (1871).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales.

Queensland: Tambourine Mountains (J. Smiruey), oft dünnen Ästen aufsitzend.

1066. S. olivaceus Linptr.

Lixpr. Bot. Reg. XXV. Misc. 32 (1839), F. v. Muerr. Fragm. I. 90 (1859), VII. 97 (1870), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 293 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 519 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1552 (1902), Compreh. Catal. 535 (1913), Sımmonps in Proc. Roy. Soc. Queensl. V. 146 (1888), MooRE Handh. Fl. N. S. Wales 387 (1893).

S. dilatatus F. v. MuELL. Fragm. I. 191 (1859).

Thrixspermum olivaceum et dilatatum REICHE. f. Xen. Orchid. II. 122.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Doms, II. 1910).

1067. S. Ceciliae F. v. Muerr.

F. v. Muerr. Fragm. V. 42 t. 42 (1865), VII. 98 (1870), XI. 22 (1878), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 294 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 519 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1553 (1902), in Queensl. Agrie. Journ. XXVIIL 201 (1912), Compreh Catal. 535 (1913), Moore Handbk. Fl. N. S. Wales 387 (1893).

Thrixspermum Ceciliae REıcHB. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 71 (1871).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Doms, III. 1910).

1068. S. Hillii F. v. Mveur.

F. v. Muerr. Fragm. II. 94 (1860), VII. 98 (1870), First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1889), BENTH. Fl. Austr. VI. 295 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 519 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1553 (1902), Compreh. Catal. 535 (1913), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 387 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 367 (1906).

Dendrobium Hillü F. v. MuELL. Fragm. I. 88, 243 (1859), II. 39 (1862).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales.

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

1069. S. phyllorrhizus F. v. Mverr.

F. v. MuErr. Fragm. V. 201 (1866), VII. 30 (1869), First Census 111 (1882), Sec. GCensus 187 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VI. 295 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 519 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1553 (1902), Compreh. Catal. 535 (1913).

Endemisch in Nordost-Queensland. Bei Harveys Creek, vereinzelt (Domın, XII. 1909).

271. Cleisostoma BLune.

1070. C. tridentatum Lınpt.

Linpr. Bot. Reg. Misc. 33 (1838), BentH. Fl. Austr. VI. 296 (1873), F. M. Baır. Queensl. F]. V. 1554 (1902), Compreh. Catal. 536 (1913).

Saccolabium calcaratum F. v. MuELL. Fragm. I. 192 (1859).

Sarcochilus calcaratus F. v. MuELL. Fragm. I. 181 (1861), VII. 98 (1870).

Sarcochilus tridentatus REICHB. f. in Walp. Ann. VI. 500 (1861), F. v. Muerr. First Census 111 (1882), Sec. Census 187 (1899), F. M. Baırt. Syn. Queensl. Fl. 519 (1883), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 386 (1893).

Geogr. Verbreitung: (Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

1071. C. Keffordii F. M. Baır.

F. M. Baır. in Rep. Queensl. Acclim. Soc. 9 (1884), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 89 (1884), First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 57 (1886), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1556 (1902), Compreh. Catal. 536 (1913). Sarcochilus Keffordii F. v. MuELL. Sec. CGensus 187 (1889).

Endemisch in Nordost-Queensland. Am Fusse des Bellenden-Ker (Donıs, I. 1910).

55

272. Galeola Lour. 1072. G. foliata F. v. Mverr.

F. v. Muerr. Fragm. VII. 31 (1873), First Census 111 (1882), Bente. Fl. Austr. VI. 307 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 521 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 64 (1889), Catal. Plants Queensl. 46 (1890), Queensl. Fl. V. 1558 (1902), Compreh. Catal. 536 (1913), Woorrs Plants N. S. Wales 89 (1885), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXXI. 384 (1906).

Ledgeria foliata F. v. MuerL. Fragm. II. 167 (1861).

Erytrorchis foliata F. v. Muert. Fragm. Il. 167 (1861), V. 102 (1865).

Galeola Ledgeriana F.v. Murrr. Fragm. XI. 127 (1881), Sec. Census 188 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 380 (1893).

Galeola „Ledgerü“ F. M. Baır. ]. ec. in synon. (err.).

Geogr. Verbreitung: (ueensland, N- S. Wales. Nordost-Queensland: Regenwälder bei Harveys Creek (Dom, I. 1910).

273. Spiranthes Rıch. 1073. S. australis Lınnr.

Lixpr. in Bot. Reg. t. 823 (1824), Gen. et Spec. Orchid. 464 (1830—40), BETH. Fl. Austr. VI. 314 (1873), F. v. Muert. Fragm. X. 65 (1876), First Census 111 (1882), Sec. Census 188 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 522 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1559 (1902), Compreh. Catal. 536 (1913), Wooırrs Plants N. S. Wales 89 (1885), SımmonDs in Proc, Roy. Soc. Queensl. VI. 65 (1889), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 164, 257 (1890), Hook. f. Fl. Brit. Ind. VI. 102 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 391 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 302 (1903), XXX. 81 (1905), CHEESEMm. Man. New Zeal. Fl. 667 (1906).

Neottia australis R. BR. Prodr. 319 (1810).

Spiranthes novae-zelandiae Hook. f. Fl. Nov. Zel. I. 243 (1853).

Gyrostachys australis BLUME Fl. Jav. 107 t. 37, 38 (1858).

Geogr. Verbreitung: Asien, Malaya, Australien (bis auf Nord-Australien und West Australia), Tasmanien, New Zealand. Süd-Queensland: Brisbane River (Am. DrerricH No. 2651).

274. Thelymitra Forsr. 1074. T. longifolia Forst.

i Forst. Char. Gen. 98 t. 49 (1776), BentH. Fl. Austr. VI. 319 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 523 (1883), Rep. Gov. Sci. Exp. Bellenden-Ker 64 (1889), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1563 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913), F. v. Muerr. First Gensus 112 (1882), Sec. Census 189 (1889), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 162, 256 (1890), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 391 (1893), SPENcER Le MoorE in Journ. Linn. Soc. XXXIV. 227 (1898), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIIII. 302 (1903), CHEEsem. Man. New Zeal. Fl. 669 (1906), EwArT in Victor. Natural. XXVII. 115 (1910), 180 (1911).

. Forsteri Sw. in Vet. Akad. Handl. Stockh. XXI. 228 (1800).

. nuda, pauciflora et angustifolia R. BR. Prodr. 314 (1810).

. arenaria et versicolor LinDL. Gen. et Spec. Orchid. 519, 520 (1830—40).

graminea LinpL. in Swan River Append. 49 (1839).

. stenopetala Hook. f. Fl. Antarct. I. 69 (1844).

. nemoralis et purpureo-fusca CoLENso in Trans. New Zeal. Instit. XVII. 249 (1885). . alba CoLEnso ibidem XVII. 272 (1886).

. cornuta CoLENnso ibidem XX. 206 (1888).

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien), Tasmanien, New Zealand. Süd-Queensland: Brisbane River (Am. Dierrich No. 2661).

SeSISESSi Su

275. Diuris Sm. 1075. D. alba R. Br.

R. Br. Prodr. 316 (1810), Linpt. Gen. et Spec. Orchid. 509 (1830-40), F. v. Murrr. Fragm. V. 102 (1865), First Census 112 (1882), Sec. Gensus 189 (1889), Bentu. Fl. Austr. VI. 325 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 524 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1564 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 392 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 302 (1903), XXX. 81 (1905). Geogr. Verbreitung: Ost-Australien (Queensland, N. S. Wales, Victoria).

Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

1076. D. punctata SumıtH.

SmitH Exot. Bot. I. 13 t. 8 (1804), BentH. Fl. Austr. VI. 326 (1873), F. v. Muerv. First Gensus 112 (1882), Sec. Census 189 (1889), F. M. Baır. 2nd Suppl. Syn. Queensl. Fl. 59 (1888), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1564 (1902), Bibliotheca botanica. Heft 85. 69

546

Compreh. Catal. 537 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 163, 256 (1890), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales NNVII 302 (1903), NNIN. 174 (1904). D. elongata SW. in Schrad. Neu. Journ. 1. 59 (1805), R. Br. Prodr. 316 (1810), Linpr. Gen. et Spec. Orchid. 509 (1830-40), F. v. Mverr. Fragm. V. 102 (1865), REICHE. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 13 (1871), Moore Handb, Fl.N S. Wales 392 (1893). D. lilacina F. v. Muree. in Linnaea NNVI. 239 (1853). Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia. Süd-Queensland: längs der Bäche am Fusse der Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

1077. D. pedunculata R. Br.

R. Br. Prodr. 316 (1810), LinpL. Gen. et Spec. Orchid. 508 (1830-40), F. v. Mverr. Fragm. V. 173 (1866), First Census 112 (1882), Sec. Census 189 (1889), ReıcHeg. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 12 (1871), BentH. Fl. Austr. VI. 328 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 524 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1565 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 163, 256 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 394 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895), EwArT in Victor. Natural. XXVI. 131 (1910).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien. Variat: b) var. lanceolata (Lixpr. 1. c. pro sp.). Queensland: Sunnybank bei Brisbane, Savannenwälder (J. Smiruey).

1078. D. sulphurea R. Br.

R. Br. Prodr. 330 (1810), Linpt. Gen. et Spec. Orchid. 509 (1830—40), F.v Murrr. Fragm V. 102 (1865), First Census 112 (1882), Sec. Census 189 (1889), ReıcHe. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 12 (1871), Bentn. Fl. Austr. VI. 330 (1873), F. M. Baır. 2nd Suppl. Syn. Queensl. Fl 59 (1888), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1566 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 163, 256 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 393 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 302 (1903), XXIX. 174 (1904), XXX. 81 (1905), EwART in Victor. Natural. XXVI. 131 (1910).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien.

Queensland: Brisbane River (Am. Dirrricn No. 641, 2648); Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

276. Cryptostylis R. Br.

1079. C. subulata Reiıcae. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 15 (1871).

Malazxis subulata LasınL. Pl. Nov. Holl. Il. 62 t. 212 (1806).

Oryptostylis longifolia R. Br. Prodr. 317 (1810), Linpr. Spec. et Gen. Orchid. 445 (1840—40), F. v. MuErL. Fragm. VII. 116 (1870), XI. 21 (1878), First Gensus 112 (1882), Sec. Census 189 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VI. 333 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 525 (1883), Catal. Plants Queensl. 48 (1890), Queensl. Fl. V. 1567 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913) („longi- flora“), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 395 (1893).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, Tasmanien.

Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 2656).

277. Prasophyllum R. Br. 1080. P. brevilabre Hook. f. Hook. f. Fl. Tasm. II. 11 t. 110A (1860), F. v. Muert. Fragm. V. 101 (1875), First Gensus 112 (1882), Sec. Census 190 (1889), BENnTH. Fl. Austr. VI. 338 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 525 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1569 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 395 (1893). Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Vietoria, Tasmanien.

Queensland: Brisbane (Am. Dierricm No. 2655).

278. Microtis R. Br. 1081. M. parviflora R. Br.

R. Br. Prodr. 321 (1810), Limpt. Gen. et Spec. Orchid. 395 (1830—40), ReıcHz. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 22 (1871), BENTH. Fl. Austr. VI. 347 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 526 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1571 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 398 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895) („parvifolia“), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 303 (1903), XXX. 81 (1905).

M. porrifolia F. v. MurLı. First Census 112 (1882) et Sec. Census 190 (1889) p. p., non R. Br.

Geogr. Verbreitung: fast ganz Australien, Tasmanien, Malaya, Polynesien (Neu-Kaledonien). Queensland: Brisbane River (Am. Dierricn No. 642).

-

54

279. Corysanthes R. Br. 1082. C. biealearata R. Br. R. Br. Prodr. 328 (1810), Reiche. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 43 (1871), BenthH. Fl. Austr. VI. 351 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 527 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1572 (1902), Compreh. Catal. 537 (1913), F. v. Muerr. First Census 113 (1882), Sec. Census 190 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 398 (1893). Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales. Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 2659).

280. Pterostylis R. Br. 1083. P. ophioglossa R. Br.

R. Br. Prodr. 326 (1810), Linpt. Gen. et Spec. Orchid. 391 (1830—40), REICHE. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 35 (1871), Bentu. Fl. Austr. VI. 354 (1878), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 527 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1574 (1902), Compreh. Catal. 536 (1913), F. v. Muetr. First Census 113 (1882), Sec. Census 190 (1889), MoorE Handb. Fl. N. S. Wales 399 (1893).

Abbildung: Textfig. 116, 2.

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (Dom, 11. 1910); Brisbane River (Am. Dietrich No. 2660).

1084. P. nutans R. Br.

R. Br. Prodr. 327 (1810), Lınopt. Gen. et Spec. Orchid. 391 (1830—40), REıcHB. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 37 (1871), F. v. MueLr. Fragm. V. 99 (1865), First Census 113 (1882), Sec. Census 190 (1889), BEnTH. Fl. Austr. VI. 356 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 528 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1575 (1903), Compreh. Catal. 538 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 165, 257 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 399 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXIX. 174 (1904), WHıte in Queensl. Natural. I. 56 (1908), EwArT in Vietor. Natural. XXVI. 132 (1910).

Abbildung: Textfig. 116, 3.

Geogr. Verbreitung: Australien (bis auf Nord-Australien und West Australia; in (Jueensland nur im Süden), Tasmanien. \ Süd-Queensland: Brisbane River (Am. Dietrich No. 2657). N. S. Wales: Blue Mountains (Doms, IV. 1910).

1085. P. grandiflora R. Br.

R. Br. Prodr. 327 (1810), LınpL. Gen. et Spec. Orchid. 387 (1830 —40), F. v. Muerr. Fragm. V.99 (1865), XI. 105 (1880), First Census 113 (1882), Sec. Census 190 (1889), REIcHB. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 39 (1871), Bent#. Fl. Austr. VI. 358 (1873), F. M. Baır. in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 89 (1884), First Suppl. Syn. Queensl. Fl. 57 (1886), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1575 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 50 (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 400 (1893).

Abbildung: Textfig. 116, 1.

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales. N. S. Wales: Blue Mountains, auf mehreren Stellen, aber überall nur vereinzelt (Dommm. IV. 1910).

1086. P. parviflora R. Br.

R. Br. Prodr. 327 (1810), Linpt. Gen. et Spec. Orchid. 389 (1830—40), ReıcHg. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 40 (1871), F. v. Mverr. Fragm. V. 100 (1865), First Census 113 (1882), Sec. Census 191 (1889), BETH. Fl. Austr. VI. 361 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 528 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1576 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 400 (1893), EwArT in Victor. Natural. XXVII. 180 (1911).

Geogr. Verbreitung: Süd-(Queensland, N. S. Wales, Victoria, Tasmanien.

Queensland: Stradbroke Island, selten (Dom, IV. 1910).

N. S. Wales: Blue Mountains, zerstreut (Domin, IV. 1910).

281. Drakaea Linne. 1087. D. irritabilis Reıcae. f.

REICHE. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 68 (1871), BentH. Fl. Austr. VI. 368 (1873), F. v. Muere. Fragm. VII. 151 (1874), XI. 53 (1878), First Census 113 (1882), Sec. Gensus 191 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 529 (1883), Catal. Plants Queensl.

ua

47 (1890), Queensl. Fl. V. 1579 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 402 (1893). Arthrochilus ürritabilis F. v. MuELL. Fragm. I. 43 (1858).

Fig. 116. 1. Pterostylis grandiflora R. Br. (Katoomba Valley); 2. P. ophioglossa R. Br. (Brisbane River): 3. P. nutans R. Br. (Katoomba Valley). (Schwach verkl.)

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Victoria. Süd-Queensland: Brisbane River (Am. Dierrıcn, No. 2653).

549

2382. Acianthus R. Br. 1088. A. fornicatus R. Br.

R. Br. Prodr. 321 (1810), Lınpr. Gen. et Spec. Orchid. 397 (1830—40), REICHB. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 25 (1871), BENTH. Fl. Austr. VI. 370 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 529 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1580 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), F. v. Murır. First Census 113 (1883), Sec. Census 191 (1889), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 5l (1885), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 402 (1893), Wuırte in Queensl. Natural. I. 56 (1908).

Geogr. Verbreitung; (Jueensland, N. S. Wales. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. Suikuey); Brisbane River (Am. DıerricH No. 847, 2658).

283. Caleana R. Br. 1089. C. major R. Br.

R. Br. Prodr. 329 (1810), LınpL. Gen. et Spec. Orchid. 429 (1830—40), REICHE. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 44 (1871), BeEnTH. Fl. Austr. VI. 365 (1873), F. v. MueLr. Fragm. XI. 105 (1880), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 529 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1578 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), MoorE Handbk. Fl. N. S. Wales 401 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 303 (1903), XXX. 81 (1905), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 71 (1908).

Caleya major ENDL. Iconogr. t. 8 (1838), F. v. Muerr. First Census 113 (1882), Sec. Gensus 191 (1889), WooLLs Plants N. S. Wales 90 (1885).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Vietoria, Tasmanien. Queensland: Tambourine Mountains, Savannenwälder (J. SHIRLEY).

284. Eriochilus R. Br.

1090. E. eucculatus Reıcne. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 27 (1871).

Epipactis cucullata! LagırL. Pl. Nov. Holl. II. 61 t. 211 fig. 2 (1806).

Eriochilus autumnalis R. Br. Prodr. 323 (1810), LinprL. Gen. et Spec. Orchid. 427 (1830—40), BENnTH. Fl. Austr. VI. 372 (1873), F. v. Muer.LL Fragm. XI. 22 (1878), 105 (1880) („auetunmalis“), First Census 113 (1882), Sec. Census 191 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 530 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1581 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), Wooırs Plants N. S. Wales 90 (1885), TAre Handb. Fl. Extratr. South Austr. 166, 258 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 403 (1893), TePrpER in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 303 (1903), XXIX. 174 (190%), XXX. 81 (1905).

Geogr. Verbreitung: Süd-(ueensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien. Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY). N. S. Wales: Blue Mountains (Don, IV. 1910).

285. Caladenia R. Br. 1091. C. earnea R. Br.

R. Br. Prodr. 324 (1810), Linpr. Gen. et Spec Orchid. 417 (1830—40), F. v. MueLr. Fragm. V. 101 (1865), First Census 113 (1882), Sec. Census 192 (1889), ReEıcHB. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 28 (1871), Bentu. Fl. Austr. VI. 386 (1873), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 530 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fi. V. 1584 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885), Tate Handb. Fl. Extratr. South Austr. 167, 258 (1890), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 405 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXII. 38 (1895), TuURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XX VII. 303 (1903), XXIX. 174 (1904), XXX. 81 (1905), WEDD u. WHITE in Queensl. Natural. I. 71 (1908), 120 (1910), EwaARrT in Victor. Natural. XXVII. 108 (1910).

Geogr. Verbreitung: (Jueensland, N. S. Wales, Vietoria, South Australia, Tasmanien. Variat.: b) var. alata (R. Br. Prodr. 324 [1810] pro sp.). Süd-Queensland (var. iypica): Brisbane River (Am. Dietricn No. 2652).

1092. C. eaerulea R. Br.

R. Br. Prodr. 388 (1810), Lıinpt. Gen. et Spec. Orchid. 417 (1830—40), F. v. Muerr. Fragm. V. 101 (1865), XI. 22 (1878), First Census 113 (1882), Sec. Census 192 (1889), REıcHe. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 28 (1871), Bentu. Fl. Austr. VI. 388 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 530 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1584 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), J. Keys in Proc. Roy. Soc. Queensl. II. 51 (1885), Tare Handb. Fl. Extratr. South Austr. 167, 258 (1890), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 405 (1893), TEPPER in Botan. Centralbl. LXIII. 38 (1895), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVII. 303 (1903), XXIX. 174 (1904), XXX. 81 (1905), WEpp u. WHITE in Queensl. Natural. I. 120 (1910).

1 Ep. „eirculata“ ex F. M. Baıt. Compreh. Catal. 538 (1913) err.

550

Geogr. Verbreitung: Queensland, N. S. Wales, Victoria, South Australia, Tasmanien. Süd-Queensland: Brisbane River (Au. Dirrricn No. 2654). Getrocknet, wenn die Farbe bereits verblasst, oft von der vorigen Art schwer zu unterscheiden.

Fig. 117. Apostasia stylidioides (F. v. MueLrL.) REicHB. f. nach Exemplaren von Yarraba. (Schwach verkl.)

286. Glossodia R. Br. 1093. G. minor R. Br.

R. Br. Prodr. 326 (1810), Linor. Gen. et Spec. Orchid. 423 (1830—40), Reıcar. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 34 (1871), BENTH. Fl. Austr. VI. 892 (1873), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 531 (1883), in Proc. Roy. Soc. Queensl. I. 73 (1884), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1585 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), F. v. Mverı. First Census 114 (1882), Sec. Census 192 (1889), Woorıs Plants N. S:. Wales 91 (1885), Moore Handk. Fl. N. S. Wales 407 (1893), TURNER in Proc. Linn. Soc. N. S. Wales XXVIII. 303 (1903), XXX. 82 (1905).

Caladenia minor Reıcne. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 67 (1871).

55l

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria. Süd-Queensland: Tambourine Mountains (J. SkirLey).

287. Calochilus R. Br. 1094. C. campestris R. Br.

R. Br. Prodr. 320 (1810), Limpt. Gen. et Spec. Orchid. 459 (1830—40), REICHE. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 21 (1871), BEnTH. Fl. Austr. VI. 315 (1873) excel. var., F. v. Muerr. Fragm VII. 151 (1874), First Census 112 (1882), Sec. Census 189 (1889), F. M. Baıt. Syn. Queensl. Fl. 523 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890). Queensl. Fl. V. 1586 (1902), Compreh. Catal. 538 (1913), alle excl. var., Moore Handk. Fl. N. S. Wales 394 (1893).

Geogr. Verbreitung: Süd-Queensland, N. S. Wales, Victoria, Tasmanien.

Queensland: Tambourine Mountains (J. SHIRLEY).

Varietas grandiflora BentH. Fl. Austr. VI. 315 (1873) specifice distare videtur (C. grandiflorus m.).

288. Gastrodia R. Br. 1095. G. sesamoides R. Br.

R. Br. Prodr. 330 (1810), Linpt. Gen. et Spec. Orchid. 384 (1830—40), REIcHB. f. Beitr. Syst. Pflanzenk. 44 (1871), BENnTH. Fl. Austr. VI. 309 (1873), F. v. Muerr. Fragm. VII. 151 (1874), X. 64 (1876), First Census 111 (1882), Sec. Census 188 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 532 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1589 (1902), Compreh. Catal. 539 (1913), Woorrs Plants N. S. Wales 89 (1885), J. H. Ma. Usef. Plants Austr. 32 (1889), Moore Handb. Fl. N. S. Wales 390 (1893), CHEEsEm. Man. New Zeal. Fl. 697 (1906), Ewarr in Victor. Natural. XXVI. 131 (1910), XXVII. 111 (1910).

Geogr. Verbreitung: Queensland, N.S. Wales, Victoria, West Australia, Tasmanien, New Zealand.

Nord-Queensland: Calcifar bei Chillagoe, Savannenwälder (Dom, II. 1910); war bisher nur aus Süd-Queensland bekannt, und selbst dort sehr selten.

289. Apostasia Buunmk.

1096. A. stylidioides RkıcHe. f.

Reıicae. f. in Flora LV. 278 (1872), BentH. Fl. Austr. VI. 396 (1873), F. v. Muerr. First CGensus 114 (1882), Sec.

Census 192 (1889), F. M. Baır. Syn. Queensl. Fl. 533 (1883), Catal. Plants Queensl. 47 (1890), Queensl. Fl. V. 1591 (1902), Compreh. Catal. 539 (1913).

Niemeyera stylidioides F. v. MuELL. Fragm. VI. 96 (1867). Abbildung: Textfig. 117.

Endemisch in Nordost-Queensland. Im Unterwuchse der Regenwälder am Waterfall Creek bei Yarraba (Doutn, I. 1910); Blüten gelb.

Oattungs-Register für Gymnospermae Monocotyledoneae.

Acianthus Agathis Allania Alocasia Alpinia Andropogon . Aneilema . Anigozanthos Aponogeton . Apostasia . Araucaria.

Archontophoenix .

Arıstida Arthraxon Arundinella . Arundo Asparagus Astrebla . Avena . Axonopus.

Bacularıa . Bambusa . Blyxa . Bowenia . Bromus Bulbine Bulbophyllum Burchardia Burmannia

Caesia . Caladenia. Calamus Calanthe . Caleana Gallitris Calochilus

! Ein ausführliches Register folgt am Schlusse des ganzen Werkes.

Seite 549 246 522 503 536 263 509 528 254 55l 246 498 3536 265 286 384 516 370 363 324

499 413 259 244 411 518 541 518 538

519 549 501 542 549 247 Sal

Calyptrocalyx Carex . Carpha Caustis Cenchrus . Centotheca Centrolepis Chloris Chrysopogon Cladium Cleisostoma . Colocasia . Commelina Cordyline. Corysanthes . Costularia Crinum Cryptostylis . Cureuligo . Curcuma . Cyanotis . Cycas . Cymbidium . Cymbopogon Cymodocea . Cynodon . Cyperus

Dactyloctenium Damasonium . Danthonia Dendrobium . Deyeuxia . Dianella Dichelachne . Dioscorea. Diplachne Diplacrum

Seite 499 491 469 482 332 409 507 365 271 472 544 503 508 517 547 479 530 546 529 536 5ll 243 542 273 253 365 420

376 255 363 539 sol 520 353 534 389 490

Dipodium . Diuris . Drakaea

Echinopogon Eetrosia Eichhornia Eleusine Elionurus . Epipremnum. Eragrostis Eriachne . Eriocaulon Eriochilus Eriochloa . Eurycles . Eustrephus Exocarya .

Fimbristylis . Flagellaria Floscopa . Freycinetia . Fuirena

Grahnia Galeola Gastrodia .

Geitonoplesium .

Geodorum Glossodia. Gymnoschoenus

Gymnostachys .

Haemodorum Halophila .

Heleocharis . Helmholtzia .

und

Seite 543 545 547

347 406 512 376 263 503 390 353 506 549 289 53l 516 484

449 504 5ll 250 467

480 545 55l 517 543 550 480 502

527 255 445 513

Heterachne Heteropogon Hornstedtia . Hypolaena Hypolytrum . Hypoxis

Ichnanthus Imperata . Isachne Ischaemum Iseilema

Juncellus . Juncus.

Koeleria . Kreysigia . Kyllinga

Laxmannia Leersia Lemna. Lepidosperma Lepironia . Leptaspis . Leptochloa Lepturus . Lepyrodia Libertia Licuala Liparis. Lipocarpha Livistona . Lolium Lophatherum

Macrozamia . Mariscus . Mesomelaena Micraira Microchloa Microlaena Microstylis

>

(1 © © S |

DD DD 0

Mierotis Monochoria . Musa

Neurachne Notochloe

Oberonia . Ophiurus . Oplismenus Orania . Oryza .

Pandanus Panicum : Pappophorum Paspalum . Patersonia Pennisetum . Perotis. Phajus . Pherosphaera Philydrum Poa. Podocarpus . Pollia . Pollinia Polytoca . Potamogeton Pothos.. Prasophyllum Pterostylis Ptychosperma Pycreus

Queenslandiella

Raphidophora Remirea Restio . Rhipogonum . Rhynchospora Rottboellia Ruppia.

a

Seite 546 512 536

284 388

538 262 327 498 339

251 291 379 287 536 331 284 542 244 512 410 245 507 257 256 252 501 546 547 498 416

415

503 483 505 515 468 260 259

Saccharum Sarcochilus

Schelhammera .

Schoenus . Sciaphila . Seirpus Scleria . Setaria. Smilax . Sorghum . Spathoglottis Spinifex Spiranthes Sporobolus Stenophyllus. Stenotaphrum

Tacca . Tapeinochilos Thelymitra Themeda .

Thoracostachyum .

Thuarea Thysanotus . Tragus. Tricholaena . Tricoryne. Triglochin Triodia Triraphis . Typha . Typhonium

Vallisneria

Xanthorrhoea Xerochloa Xerotes Xyris

Zearıe Zoysia .

Seite 257 545 523 470 256 465 486 330 514 269 542 333 545 348 464 332

dsl 538 545 277 484 333 518 283 924 521 254 384 383 239 504

255

527 333 524 506

256 286

ale IX.

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheca botanieca. Heft 85.

Tafel-Erklärung.

Tafel IX.

Fig. 1. Anigozanthos Gabrielae Dom. (Nat. Gr.) » 2. Smilax glycyphylla Smir#u, nach einem Exemplare vom Bellenden-Ker. (Nat. Gr.)

Bibliotheca Botanica Heft 85.

Obenberger del.

»

>.

Tafel-Erklärung.

Tafel X.

Burchardia monantha Dom. (Nat. Gr.)

Anigozanthos humilis Lınpr., nach einem Exemplare aus West Australia (A. A. DoRRIEN-SMITR). (Nat. Gr.)

Anigozanthos Manglesü D. Don var. leptophylla Dom. (Nat. Gr.)

Bibliotheca Botanica Heft 85.

Obenberger del. Lifh Anstv.E-A Funke Leivzig.

beitell IL

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheca botanica. Heft 85,

>>

DR =

aa

10.

Tafel XI.

Freyeinetia propingua Dom., ein fruchttragender Zweig. (Nat. Gr.)

Ein blühender X Zweig derselben Art. (Nat. Gr.)

Eine 2 Inflorescenz derselben Art. (Vergr.)

Zwei Samen derselben Art. (20x vergr.)

Freycinetia affinis Dom. (Nat. Gr.)

Freycinetia n. sp. (No. 306). (Nat. Gr.)

Queenslandiella mira Dom., Habitusbild. (Nat. Gr.)

Ein Ährehen derselben Art ohne die zwei ersten Spelzen. (Stärker veregr.) Zweite, blütentragende Spelze aus einem Ährchen derselben Art. (Stärker vergr.) Ein Fruchtknoten derselben Art. (Stärker vergr.)

11—12. Frucht derselben Art. (Stärker vergr.)

13. Oberfläche einer Frucht derselben Art. (Stark vergr.)

Taf.x1.

Bibliotheca Botanica Heft 85.

10,

Difh Anstv.B-AFurke Leivzig. .

del.

[e7

Domın. et Öbenberger

Natel

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheca botaniea. Heft 85.

Tafel-Erklärung.

Is Il. De > 8

iatelerT

Iseilema actinostachys Dom. (Nat. Gr.) Iseilema vaginiflora Dom. (Nat. Gr.) Iseilema macrathera Dom. (Nat. Gr.)

Bibliotheca Botanica Heft 85.

AN

Domu | En 7 0m IEBEEt omin et Obenberger del. Zith.Anst v,E.A Funke Leipzig,

Dale UL:

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheca bötaniea. Heft 85.

Tafel-Erklärung.

Tafel XIII.

Iseilema vaginiflora Dom., eine Traube. (10x vergr.)

Iseilema actinostachys Dom., eine Traube. (10x vergr.) Iseilema macrathera Dom., eine Traube. (10x vergr.)

Aristida hygrometrica R. Br., ein Ährchen. (Nat. Gr.) Deckspelze mit Grannenbasis aus einem Ährchen derselben Art. (Vergr.) Aristida arenaria Gauvich., ein Ährehen. (Nat. Gr.) Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.) Aristida superpendens Dom., ein Ährchen. (Nat. Gr.) Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.) Aristida polyclados Dom., ein Ährehen. (Nat. Gr.)

Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.) Hüllspelzen derselben Art. (Vergr.)

Aristida latifolia Dom., ein Ährehen. (Nat. Gr.)

Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.) Aristida perniciosa Dom., ein Ährchen. (Nat. Gr.)

Hüllspelzen derselben Art. (Vergr.)

Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.) Aristida holathera Dom., ein Ährchen. (Nat. Gr.)

Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.)

Taf.XM.

Bibliotheca Botanica Heft 85.

Leipzig.

ich, Anst.v,E A Funke

r L

| _ .

—- a u Se

d. Domin et. Obenbenger del.

|

velel 28%

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheea botaniea. Heft 85,

Fie.

So 1

sono

m m ma IE DE

Tafel-Erklärung.

Na DIN

Pappophorum nigricans R. Br. var. gracile Dom., nach einem Exemplare von Charters Towers. (Nat. Gr.)

Pappophorum Lindleyanum Dom. var. laguroides Dom. (Nat. Gr.)

Aristida caput-medusae Dom. (Nat. Gr.)

Ein Ährchen derselben Art. (Nat. Gr.)

Dasselbe, jedoch ohne Hüllspelzen. (Vergr.)

Aristida leptopoda BentH. (Nat. Gr.)

Hüllspelzen derselben Art. (Vergr.)

Deckspelze und Granne derselben Art. (Vergr.)

Aristida stipoides R. Br., ein Ährchen einer Form mit kürzerer Grannensäule. (Nat. Gr.)

Hüllspelzen derselben Form. (Nat. Gr.)

Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Form. (Vergr.)

Aristida stipoides R. Br., ein Ährchen einer Form mit längerer Grannensäule. (Nat. Gr.)

Aristida Behriana F. v. Mustr., ein Ährehen der Originalpflanze. (Nat. Gr.)

Deckspelze derselben Art. (Vergr.)

Taf. w.

Bibliotheca Botanica Heft 85.

Anst WA

Jith

Domin et Obenberger del.

Veael &

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheca botanica. Heft 85,

Tafel-Erklärung.

Neiel Aa;

1, 2. Setaria queenslandica Dom., Ährchen. (10x vergr.)

3. Eetrosia Danesi Dom. (Nat. Gr.)

4. Ein Ährchen derselben Art. (4x vergr.)

5. Aristida adscensionis L. var. longicollis Dom. (Nat. Gr.)

6. Ein Ährchen derselben Varietät. (Vergr.)

7. Hüllspelzen derselben Varietät. (Vergr.)

8. Deckspelze derselben Varietät. (Vergr.)

9. Aristida adscensionis L. var. anthoxanthoides Dom. (Nat. Gr.) 10. Ein Ährchen derselben Varietät. (Nat. Gr.)

11. Hüllspelzenendigung derselben Varietät. (Vergr.)

12. Deckspelze derselben Varietät. (Vergr.)

13. Aristida hirta Dom., ein Ährchen. (Nat. Gr.)

14. Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.) 15. Aristida utilis F. M. Baır., ein Ährehen der Origimalpflanze. (Nat. Gr.) 16. Hüllspelzen derselben Art. (Vergr.)

17. Deckspelze mit Grannenbasis, von der gleichen Art. (Vergr.)

Taf.xv.

Bibliotheca Botanica Heft 85.

————n

Tifh Anstv. HA Furke Leipzig.

Be

10,

Domin et. Obenberger del.

Tafel XV1.

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheea botanica. Heft 85.

la

5)

77

3, 5. 6. m 6)

Iael AVAE

Eragrostis sororia Dom. (Nat. Gr.) Ein Ährchen derselben Art. (7x vergr.)

4. Deckspelze und Vorspelze derselben Art. (Vergr.) Eine CGaryopsis derselben Art. (50x vergr.) Eragrostis sterilis Dom. (Nat. Gr.)

Ein Ährchen derselben Art. (5x veregr.) Deckspelze und Vorspelze derselben Art. (Vergr.)

MaESVE

Eihhotheca Botanica Heft 85.

v7

SS

PRREREE

I

N

a NZ

2,

h. Anst. v.B.A Funke Leinzig:

T, LIU

L

Domin et. Obenbenger del,

Varel Al

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheea botanica. Heft 85.

»

»

Tafel-Erklärung.

Tafel XVII.

1. Cordyline petiolaris Dom. (8.5x verkl.)

2. Eine Frucht derselben Art. (Nat. Gr.)

3. Cordyline terminalis KunrtH var. hedychioides Bentn., nach den Exemplaren vom Bellenden-Ker. (3.5x verkl.)

4. Eine Frucht derselben Art. (Nat. Gr.)

5. Cordyline terminalis KuntH var. typica. (3.95% verkl.)

6—8. Cordyline terminalis var. hedychioides BentH., nach dem von Am. Dieirıch gesammelten Materiale, (3.5x vergr.)

9. Ein Perianthsegment derselben Form. (Stärker vergr.)

10. (Oyperus caleicolus Dom. (Nat. Gr.)

11. Ein Ährchen ohne die ersten Spelzen. (Verer.)

12—13. Eine Frucht und deren (Juerschnitt. (Vergr.)

Taf. XVI.

Bibliotheca Botanica Heft 85.

Nith. Anst WE.A. Funke Leivzir.

Domin et Obenberger del.

e N 0 . » E .. Ki Er Ki En 2 j

Ralel Sy Ir

K. Domin: Beiträge zur Flora und Pflanzengeographie Australiens.

Bibliotheea botanica. Heft 85.

Tafel-Erklärung.

Real ROVWAD0E

l. Bacularia aequisegmentosa Dom. (2x verkl.)

2. Eine junge, in die Spatha eingehüllte Inflorescenz derselben Art. 3. Eine männliche Blüte derselben Art. (18x vergr.)

4—5. Ein äusseres und ein inneres Tepalum. (Vergr.)

6. Stamina derselben Art. (Stark vergr.)

7. Eine weibliche Blüte derselben Art. (18x vergr.)

8. Ein inneres Tepalum aus dieser Blüte. (Vergr.)

9. Setaria queenslandica Dom. (Nat. Gr.)

(2x verkl.)

Taf x.

Bibliotheca Botanica Heft 35.

Funk e,LE

EA

th AnstV.

Lit

[u

Doman et Obenberger del

+

0

ex:

we‘ ie ® y &

SMITHSONIAN INSTITUTION LIBRARIES

il

ii

| (0)

ini

| 0)