: ' 
32 
f Li 
] 
1 
L 
) 4 


Smithsonian Institution 
cfibraries 


Alexander Wetmore 
lO A Ó Oüxtb Aecretary 1053 


: Ww 
i 
T 
* 


IND NN 
MS T 


" 
S 


UJ) T GO 


CAROLI LINNAEI 


MED., BOTAN. & ZOOLOG. CULT. 


METHODUS 
AVIUM SVETICARUM 


UTGIFVEN 


EINAR LÓNNBERG 


UPPSALA. 1907 
ALMQVIST & WIKSELLS BOKTRYCKERI-A.-B. 


áàr de bàda unga studenterna AmrED: och LiNNÉ, sjudande af forsk- 

ningsnit, andligen brottades med hvarandra och i all vànskap kám- 

pade om herravàldet pà zoologiens olika omràden, utfóll detta sà, 
att bland annat fàglarna tillfollo den senare. Det var sàlunda redan ti- 
digt, som LriwwÉ med lifligt intresse omfattade denna djurgrupp.  Sóker 
man efter sürskilda anledningar hàrtil sà torde tvenne sàdana kunna 
framhàllas.  Linnés fór naturens skónhet kàánsliga sinne tilltalades sáker- 
ligen. i hóg grad af fàglarnas sàng, vackra fárger och eleganta flykt. 
Flerestádes i Linnés resebeskrifningar finnà vi honom med fórtjusning 
omnámna làrkans drillar och trastens sàng fràn granskogens toppar. 
Samma uppskattning af fàglarnas egenskaper kommer till synes i de ord, 
hvarmed han i Systema mature inleder defimitionen af klassen Aves, nàm- 
ligen Aeree vocales Volueres pulcherrime ...  Dàr omnáàmnas ju med 
lika máànga ord flykten, sàngen och fárgprakten.  Dàüremot intresserade 
sig Linné i vida mindre grad fór Amphibia och Pisces. Han afstod dem 
àt sin vàn och studiekamrat AmrEDI och àáfven vid deras behandling i 
Systema nature framlyser en viss motvilja mot dessa fràn skónhetssyn- 
punkt mindre tilltalande djur. Kapitlet om .mphibia bórjar nàmligen 
med orden: Pessima, tetra, nuda, frigida cstuantiwum Animalia . . ., och 
det om fiskarna Aqwei Elementi muti surdique Volueres . . . Det andra 
och mera direkta skálet, hvarfór Linné med ifver slog sig pà studiet af 
faglarna, var utan tvifvel det, att hans faderlige vàn och gynnare Oror 
RupBECK d. y. sjàlf sysslade med fàglar.  Fórsta terminen, som Linné 
studerade vid Uppsala universitet (hóstterminen 1728), fórelàste just 
RupeEck om Sveriges fáglar. Sàsom undervisningsmaterial begzagnade han 
sig dárvid af fór den tiden synnerligen vül af honom sjàlf málade plan- 
scher. Linné blef mycket fórtjust i dessa planscher och gaf flera gànger 
uttryck hàáràt. 5Sà t. ex. skrifver han en gàng om RuprsEcks »Swünska 
foglar, som han lifligen hade afritade, att det war undranswürdt, med 


* Originalplanscherna finnas ünnu till stórre delen i beháll i det DE GErm'ska 
biblioteket pà Leufsta bruk och ett nàgot mindre antal af RupBbEck sjülf kopierade 
i Uppsala universitets bibliotek. 


Avium Sveticarum. 1 


2 


sine. eene coleurer», och en annan gàng i bref till en vàn om dessa 
»Aves Suecanas, hwilka han |RupbrEck] sà nátt och wál med sina egna 
couleurer afritat, att det syns ej wara menskligit werk».!  Fórsta ter- 
minen behandlades pà dessa fórelàsningar visserligen blott hónsfaglarna 
och mnàgra smürre vadare, och fóljande vàrtermin blef det blott tvenne 
fórelàsningar om roffaglar.! Men snart fick Linné ett ánnu gynnsammare 
tillfàlee àn under de fa och korta fórelüsningstimmarna att studera detta 
Rudbecks verk, som han sà varmt beundrade. Han blef námligen pà 
vàren 1730 af Rudbeck anmodad att ófvertaga dennes demonstrationer af 
vüxter i botaniska trüdgàrden och tillika flytta hem till honom som infor- 
mator fór hans sóner. Háàrigenom fick Linné ej blott tilleàng till Rud- 
beeks bibliotek, utan det blef honom ock mójligsjordt att till sitt fulla 
lystmáte studera fagelplanseherna. — Linné var ej heller den, som làt ett 
sádant pràáktiet tillfaülle gà sig obegagnadt ur hánderna.  Twvártom stude- 
rade han flitigt savàl dessa planscher som annan ornithologisk litteratur. 
Den Rudbeckska plansehserien var ock synnerligen viktig fór vidgandet 
af Linnés kunskap om Sveriges faàglar. Ja, i den innehóllos bilder af 
arter, som Linné aldrig làrde kànna pà ànnat sátt, sásom t. ex. Sfrix 
tota flammea, som egentligen var jordugelan, ehuru Linné sedan pà grund 
af fórvàxling. gaf namnet flamunmea àt tornugglan. | flera fall àro alltsà 
de Rudbeckska planscherna án i dag typexemplar fór vissa fàgelarter. 

Men Linné nójde sig ej med att blott studera, han var en produktiv 
natur, som ville góra sin làrdom fruktbringande, och detta gjorde, att 
han snart toe sig fór att utarbeta en sammanstàállning af sitt ornitholo- 
eiska vetande.  Trots trügna andra studier, sárskildt i botanik, och trots 
all offentliy och enskild undervisningskyldighet hade han redan pà nyàret 
1731 ett litet ornithologiskt manuskript fárdigt.  Detta àr pà titelbladet 
dateradt den 1 januari 1731, och dess titel àr Methodus avium Sveti- 
carum. autore Carolo. Linneo. 

Det torde vara detta manuskript, som af LiNNÉ àsyftades under namn 
af Aves Swuecie, dà han i bref af den 1 okt. 1733 till »Presidenten och 
Landshófdingen i Umeà Baron GyvrrENGRnüP» uppráknade de »Arbeten i 
Manuseript», som voro af honom »propria Minerva elaborerade». —Linné 
tillaeser upplysningsvis 1 samma bref hàrom att 1 sagda manuskript »Ofver 
300 Species beskrifvas af Foglar i Sverige observerade, och man làres 
att künna dem vid fórsta pàseendet».? 5300» torde vara skriffel fór 
200».  Emellertid. framgàr af ofvan antfórda yttrande, att Linné sjàlf 


! Enl. Tg. M. Fares: Linné, Stockholm 1903, p. 45. 
? Enl. Egenhündiga anteckningar af Carl. Linneus 0m sig sielf, utgifna af 


Ap4Ax AFZELIUs, Stockholm 1823, p. 172. 


9 


var ganska belàten med sitt verk. Det oaktadt blef det ej tryckt!, hvar- 
ken under Linnés lifstid ej heller senare, utan har fórblifvit otryckt till 
dessa dagar, dà det ansetts làmpligt att publicera det sàsom ett den store 
mannens fórstlingsarbete inom zoologien. I stállet fór att publicera det 
torde Linné anvàndt manuskriptet i fràága sásom ett slags ornithologisk 
anteckningsbok, som fóljde med honom pà hans resor, och i hvilken nya 
rón infórdes.  Manuskriptet bestàr náàmligen af en liten bok i fickformat 
ej fullt 16 em. làng och ungefár 10 em. bred. Den àr inbunden i pàr- 
mar af styft erónt, fasoneradt papper med róda, mórkvioletta och gula 
rosor, men àr ganska nótt och har tydligen varit i trüget bruk. | Ur- 
sprunglizen. torde boken utgjorts af omkring 37 blad, men sedan har 
mellan dessa en hel del nya blad, delvis af olika papper, infogats fór att 
sifva plats. àt nya anteckningar. Stommen, sà att sáea, àr alltsà fràn 
1731, och dárefter ha sidoanteckningarna tillkommit undan fór undam. 
Hár och dàr tràffas ock hànvisningar till resebeskrifningarna.  Pà detta 
sátt blir ocksà manuskriptet fràn historisk synpunkt intressantare, emedan 
det ger uttryck àt, huru LINNÉ sà smàningom ókade sitt kunskapsfórràd 
om fàglarna, och visar, att han stádse ónskade eóra detta, ehuru sà 
manga andra saker och fràgor absorberade hans tid. 

I det fóljande àr detta Linnéanska manuskript àtergifvet pà sádant sàtt, 
att ursprungliga anteckningarna fràn 1731 àro tryckta med stórre stil. De 
senare tillkomna ha, sà vidt moójligt varit, inpassats nàrmast efter den 
art, till hvilken de hánfóra sig, samt dàr tryckts med finare stil. Nàgra 
lósa och spridda anteckningar, som ej direkt hàánfóra sig till nàgon viss 
plats, ha inordnats som noter under texten. Randanteckningar, som hàn- 
visa til LiNNÉs beskrifningar, ha fàtt kvarstà ofóràndrade, dàr de af 
honom inskrifvits.  Fór att bàra sà litet hand som mójligt pà den ur- 
sprungliga texten ha i regel inga ándringar fóretagits, och àfven skrif- 
och staf-fel ha delvis fatt kvarstà. 


! Ett kort referat af M. B. SwrepEnus har dock tryckts i en publikation med 
titel: *"Festen till Carl von Linnés minne i Upsala den 10 Januari 1878.* 


E 


IY ZR - j 
: "Em o b 
GEM GNO ELO MUis Y 
D 1 Dm ix ws ^ Mer TIU xn t i4 H [ri " x ptu nd AS id: 
ET E 3 ! i " " P H Á - LU 
A [ ! LÀ ES A6 TM NA AN Nprta K d : "s P". 
RA, k. hi di m 
ms , hs " q^ | ' nm MA r e E 
Es : ] MP M M 1 b d TEN P Vy se Wm. 
| Cour. EE 102 


' DER e 
op Pes 
En 


METHODUS AVIUM SVETICARUM 


CAROLO LINNZEO 


CAXTUOISESESENNAEI 


MED., BOTAN. & ZOOLOG. CULT. 


METHODUS 
AVIUM SVETICARUM 


SIVE 


ENUMERATIO AVIUM FERE OMNIUM QVJE IN TOTA SVECIA REPE- 
RIUNTUR, SECUNDUM NOVAM ET NATURALEM A ROSTRO DESUM- 
TAM METHODUM IN CLASSES DISTRIBUTA; ITA UT 
CUILIBET GENERI PROPRIUS CHARACTER, 

UNICUIQUE SPECIEI VERA DIFFEREN- 

TIA. ADSIGNATA REPERITUR. 


Corollaria de Avibus universalia. 


Dentibus omnes aves carent dentibus sc: a maxilla distinctis. 

Auriculis extantibus omnes aves destituuntur. 

Corpus callosum, fornix et corpora striata in omnibus avibus desunt. 

Vesica urinaria in omnibus avibus abest. Renes tamen et ure- 
teres omnes obtinent. 

Epiglottide destituuntur omnes aves. Hinc ad vocem modulandam 
non necessarius. 

Furculam pro. claviculis omnes obtinent aves. 

Pedibus binis omnes aves instruuntur. De Manucodiata et hir: 
apode idem valet. 

Ale duce in omnibus avibus adsunt. Casuarius saltem rudimenta 
illarum praebet. 


Uropygio donantur omnes aves. Etiam qvas cauda carent. Sub 
uropygio sitae sunt 2 glandulae, circa foramen succrescit 
penicillus pennarum. Avis rostro premit glandulas et li- 
qvore expresso inungit pennas ut firmius cohzreant. 

Orificiwm | uteri. subjacet. ani in omnibus avibus. Contrarium in 
qvadrupedibus. 

Appendix in exteriore ale parte in. omnibus adest. Appendix iste 
vocatur Ala notha. 


Particularia. 
Qva Tibias longas obtinent, habent etiam longum collum. sed. non 
v. v. Alias cibum capere non possent. 
Qvibus cauda, brevis, comuniter tibice longe. Qvia in itinere vicem 
eceauds suppleant. 

Maxilla superior movetur in solo Psittaco. In animalibus in solo 
crocodylo, in Piscibus in solo Acw 1 Gesn. Rond. 

Lingva caret onocrotalus et. Casuarvus. 

Intestino coeco carent Pici. Inter qvadrupedia a. mustelinum 
genus. 

Non omne volans avis est. Hinc nec 
vespertilio qvse pedibus anterioribus volat. 
sciurus volans cute laxa hypochondr: s:aut et post pedibus 

cutis. 

Lacerta, volans cute dependente inter aut et post pedes. 
cobra, de capello naribus. nee Pisces pinnis. 


10 


Index Autorum in hocce opusculo citatorum. 


Arp[RovANDI] Urvss., Ornithologia Francf. 1610 fol. tom. 3. 

GEgsN: CowRAD GEswERI Historie animalium libri 3. q est de 
avium natura. franck 1580 fol. lat: pag: 806 c. fig: lig- 
neis 235. 

Jowsr: JoHaANNES JowsTONI Historie naturalis de Avibus libri 
VI. Francf: ad moen: 1650. fol: lat: pag. 227 prr indicem. 
Tab: aen: 62. 

Lowic: 

Sc[n]kErF: Jon: Sc[H]gFFERI Lapponia Francf: 1674. 4'? lat. pag: 
371. fig. pauez. Cap. XXX de avibus intra. 

Wirr: FRANCISC: WinLLUGHBEJI Ornithologia reformata a J. Rajo 
Lond. 1676 fol. lat: pag. 307. Tab: sn: 77. fig: 354. opus 
posthumum, obiit 37 anno a febre catharali Pleuritidem 
succedente. 

WoRM. 

VALENT: Museum museorum MicH. BEkRNH. VaLENTINI Tom: 2 
Franf: 1714. fol: germ: edit: alt: 

Rs. Jouaw: Rajsr Synopsis methodica avium Lond. 1713. lat: p: 
198 "Tab. 27 hg: 24 

Rupsf. OrLA:r RupBEckitr filii. 

Mus: Dan: OriaER: JAcoBX1 Museum Regium Friderici 48 Haff- 
nie asservatum editio 2*?^ a Joh: Lauerentzen. Hatfnis. 


folio. lat. 
Anonymus. Zeit-vertrelb: die Vógel. Novisuberg. —&:vo. 1716. 


Anonymus idem. Land-lust & Abrichtung der Vógel. Francf: 1720. 
8?. germ. hic optime de captura avium scripsit. 
Comes. Marsilii. 
Danubius Pannonico-Mysicus. tomus V:tus. Amstel. 1724. fol. reg: 
Awox: Angl. 
Description of three hundred animals viz. Beasts, Birds, fishes, 
Serpents and imsects. 
Lond. 1730. 8:vo c:fig. p. 212. anglia. 
Bzrrnowivs. Petr. Portraits d. herbes, oyseaux, serpens. Paris 1618 4:to. 
Icones avium &C: Paris 1557. 4. 
eallice. p. 121. icones unieas in pagina cum icone coloris. 
MzrmnmgTr. Christoph. Pinax rerum naturalium Britannicarum. con- 
tinens vegetatio, animalia et fossilia. Lond. 1667. 8:vo. veget. 
pag. 1—165: qvadrup.  166-—169. aves. 170—184. Pisces. 
184—191. Ins. 191—207. Lapid. 208—223 finis. 
Turnerus. 


Órn. 


Blàfot. 


CLASSIS I. 


mect. I. Rostrum cera instruitur. 


Digitus posticus unicus. 


gen. l. AQVILA est avis macroptera. 
Rostr. statim a radice adunco. 
vide-E-soland- 96-7 40^ Dal TOv: T7 1. 
Fostri maxilla inferior eminentiam angularem emit[t]it, quc recipitur 
a simu maville swperioris. Lingva teres, integra, sagittata. 
I*. Aqvila pedibus hirsutis. Aqvila germana Gesn: 168. Aqvila 
gesneri et Chrysaetos Aqvila Jowsm. Tab. 1. Chrysaetos 
IWEEn-27. Tabils 48:0: $ 1: ALD. 
Ttc Dal 50: 


l. rostr. breve, apice adunco nigro, acuto longiori inferiori. cera lutea, 
nares in cera transversales, inter oculos et rosfrum infra ceram, myxtax 
setacea. A 

Corpus totum testaceum, anterius magis ruffescit, posterius vero ma- 
gis nigrescit. cauda ruffa maculis rarissimis sparsis albis. pedis digiti lutei, 
ungvibus longitudine digitorum, tibisee plumis tectz totaliter. 


[gen.] 2 VULTUR rostrum rectum apice unciato, gula pennis nuda, 


erinibus ta|n]t[w]|m instructa. 
Hujus speciem nullam fovet Svecia nostra. 


[gen.] 3. CYANOPUS  macroptera, rostri maxilla superior emi- 
nentiamm angularem | emittit. Digitus. anticorum | extimus | re- 
trorsum. versalilis, cauda. integra. 

2*, QCyanopus. Falco cui pedes coerulei, cyanopoda dixeris 
Gesn. 74. Balbusardus Wirr. 37. T. VI. Balbusardus ang- 
lorum Rs 16. $ 3. Falco cyanopus RupsBf. Halictus Arp. 
lib. 2. c. 3 et Morphnos ibd. c. 7. 


2. ova 4 magna alba elliptica. Will humi inter arundines nidificat. 
pisces edit. 
[gen.] 4. TINNUNCULUS. JMacroptera vostri maxilla. superior 
eminentiam angularem, qve ab inferiori recipitur, emil[t Jit 
Lingva bifida. 


12 


Kyrkio- 5*. 
falk. 


[9v 


[ gen. 


Slaghoók. 4*. 


Cn 


Honstiuf. 6 


6. 


[gen. 


Glada. 7. 


Tinnunculus mas dorso ciner[e]o. "Tinnuneulus accipiter 
GESN. 54. 

femina dorso rufescente.  Tinnunceulus seu cenchris 
Wariss0- DV. Bs.16. $356. "Ald: 


Cauda longissima nigrofusca, Zonis atris cincta, rostrum  cultratum, 
breve, acutum, incurvum, ad latus angulis obtusis extra inferiorem, 
inferior maxilla brevis obtusa, marginibus inflexis. 

Caput supra sordidofuscum, albis pen[n]arum basibus interlucentibus. 
alarum tectrices fuscae apicibus sordidis. 

Pectus pennis albidis, rachibus nigris, zonis 3 à 4 transversis ut 
et pectus et pedes. 

Nares ovatie ad. qvod vibrissie pedes longi, nudi, ungves nigri rostri 
longitudine, angustiores, semi-arcuati. 

Femina ad oculos flava, mas autem non item. 

Ova 4?* albida maculis rubentibus creberrimis. 


] 5. BUTEO macroptera. processus macillaris nullus 

Buteo pedibus nudis, cera lutea. Buteo GEsw: 46. Buteo 
vulgaris WiLL. 38 T: VI. Buteo vulgaris sive triorches 
IS: 016. (S4lE 

Ova alba, paucis maculis majusculis subruffis varia. WiLL. 

Buteo pedibus nudis, cera nigra. Buteo apivorus seu vespi- 
vorus WILL.,98. E: HIE. -Rs..16:5$8. 2. 


Rostrum breviss: nigrum, cera flava. caput, collum et totum corpus 
subtus sordide albicant, maculis nigris demissis. Dorsum et al: testa- 
ceo nigrz, alie maculis in medio albicantibus. femora testaceo ruffa, 
lineolis longitudinalibus nigris picta. tibi: carne:e ad medium vestiti. 
cauda longissima Zonis sordidis et testacels alternatis, :eqvali spatio, 
lineola undulata. distinctis. 

Ova cinerea maculis obscuris WiLr. 

Buteo pedibus tectis. Buteo sruginosus cruribus plumosis 
Rvupsf: Milvus seruginosus WiLL. 42. T: VII. Rs. 17. $. 4. 
ALDp: an Circus BELLON.? 

Rostr: breviss: nigro coeruleo pallidum. color corporis testaceus ma- 
culis capitis colli et pectoris demissis nigris, tectrices alarum fer- 
ruginei. femore testacea maculis nigris irregularibus. tibi: tectize 
maculis longitudin. digiti carnei, remiges nigri. cauda testacea. 

] 6. MILVUS  macroptera, cauda forcipata. Arp. 368. t. 1. 


Milvus Rs: 17. $. 6: Wirr. 4 Milvus vulgaris cauda forci- 
pata WiLr: 41. T: VI. Milvus Arp. 


7. Rostr: aqvilie, apice nigro, cera lutea. tota ruffescit maculis in ca- 
pite et collo albieantibus, dorso nigricantibus longitudinalibus. re- 
miges nigrz. femora ruffa. cauda longissima bifida ruffa. tibize nude. 


[gen.] 7. FALCO. macroptera. maculae pennarum longitudinales. 
8*. Faleo pedibus coeruleis. Lanarius GESN: 76. sine fig: La- 
narius gallieus Arp: Lanarius cujus mas Tertiarius dicitur 
MID 48. Rs. I5... I3. 
Probe distingvi debet a Lanario italico. 


8. Rostr: coerulescit, caput et totum corpus subtus cinereo album, ma- 
culis nigris demissis. dorsum et al: ferrugineo ferre: cauda loneis- 
sima maculis oppositis albidis: tibi: ultra medium vestitie. pedes 
coerulei, rostri maxilla superior sinu acuto in medio margine in- 
sculpta et mox anterius processum acutum emittens. 


. Faleo albo-cinereus viridis et pedibus luteis RuDBf. non 
descriptus. 


9. Win: 51. hs. 12. Dorsum nigro cinereum, venter candide cinereus 
maculis transversis. pedes lutei. magnitudo galli gallinacei. 

ro. Faleonis forte Species. Lithofalco et dendrofaleo Rs: 14. Bomfalk. 
$. 8. Dendrofaleus Gxsw: 75. Lithofaleo et dendrofalco 
seu Faleones Lapidarius et arboreus. Wirr: 47. Uti detta 
specie hafwer jag hoos Autores eij funit nàgon klarhet. 
Hela detta genus àr af Autores confust tracterat, ty kan 
jag hár eij sluta nàgot wist. 

It: "Dal-2 100; 

IO. Dendrofalco. niger, collo brunno, venter pictus brunno, nigro- 
maculatus. 
Faleo verus cinereus maculis fuscis. cauda cinerea 4 fasciis fuscis. 
Inest cera, et pedes flavi. magnitudo Gallin:. 


[gen.] S. PYGARGUS, brachyptera maxilla. inferior superiori di- 
midio brevior, Digitus posticus maximus. 
ir. Pygargus Rs. 7. 8$. 5b. BEkrr. 15. Pygargus seu Albicilla, Hafsórn. 
qvibusdam Hinnularia WiLrL: 31. Pygargus GEsN. 205. 
II. Rostrum luteum, maxilla infer: obtusa, superior longior, adunca, 
acuta, margine leviter obtuse sinuata. color corporis testaceus, penne 
capitis et colli acuti. pennarum margo albicat s: dilucescit, venter 
brunnus, caudae rectrices albi, rectrices enim albi, sed apicibus ferrugi- 
neis. alarum remiges nigrie. magnitudo anseris. cera rostri lutea. 
nares transversales. tibiie seminud:e, lute:e, magnitudo anseris. 


14 


[gen.] 9. NISUS brachyptera, maxvilla superior processibus angu- 


I2. 


I2. 


Sect 


laribus instruitur. Lingva emerginata. 
Nisus mas. Falco — fringillarius mas RupDBf: Accipiter frin- 
gilarius seu recentiorum nisus et Sparverius Rs: 18. $. 2, 
WiLL. 51. tab. 5. Accipiter fringillarius Arp. 1. BELL. 19. 
b. Faleo fringillarius GESN: 51. sine fig. 
Mas pedes dilute flavi. 

femina. Falco — fringillarius femina RubsBf. Musche- 
tus ALD. Accipiter minor mas qvam vulgo Nisum vel spar- 
verium appellant. GESN: 52. 


Femina pedes sordide flavi. 


. IIl. Rostrum cera. ornatur. 
Digitus posticus geminus. 


[gen.] PSITTACUS digiti duo. antici. 


Sect. III. Rostrum cera. caret. 


[gen. 


Kyrkiouf. 13 


I3. 


I4. 


I4. 


Hornugla. 15. 


Digitus extimus retrorsum. versalilis. 


| 1. BUBO caput pennis surrectis aurium instar positis defor- 
matur. Lingva emarginata, supra. echinata. 

Bubo magnitudine anseris. Dubo primus. WirL: 63 $. 12. 
Bubo 1. Gezsw: 234 Arp. Jacurula Mance. Bubo. BELL. 
25.5 8k 

Magnitudo anseris fere. rosfr: nigr: mystax loco ceri, corpus tes- 
taceo ruffum, lineolis undulatis nigris et majoribus demissis nigris 
pietum. aures nigri. resfer maculis rarioribus demissis. tibi:e et pedes 
crasso vellere leporis instar vestiti. cauda alis longior Zonis sordidis. 
alie maculis nigris sparsis. pedes maculis carent, 

Bubo seandianus Rvpnf: Pedes albi et crines loco pluma- 
rum longissimi. 

Magnitudo meleagris, albus maculis nigris. 

Bubo Sex pennis aurem fingentibus. Otus sive Noctua aurita 
WiLL. 04. XII Rs: 25. $. 9. -Asio obus Bern. 25. b. 


en.] 2. NOCTUA pennis aures efformantibus caret. Lingva emar- 
g 1 [ 


ginata enim hic est. 
It. ol. 103. 


15 


16*. Noetua ferruginea penna una vel altera alarum vestitrice, 
alba. Strix Arp. 1. 561. deser: et 563 fig. WirL: 65. XIV. 
E53 :»25:/ 8r 2. 

17". Noctua flammea. Strix tota flammea. RupBf: non de- 
script: 

18*. Noctua ruffo-fuscea magnitudine Merule. Noctua GESN: 
620 ALD: Noctua minor Wirr: 69. N: minima Wirr: XIII. 
Rs. 26 $. 6. 
alarum teectrices infra seu subtus albz. 

I8. Magnitudo merul:, tota superiore parte fusco-cinerea, punctis albi- 
cantibus: in cauda 4 lines transverss alb: et in alis puncta albida 
per 5 à 6 lineis trans[vers]is digesta. í 
Parte inferiore tota albicans cum maculis longitudinalibus fuscis. alie 
subtus maculis in 5 ordines dispositis albis, qvarum extim:e minores. 
tempora alba macula. pedes albidi subtus lutei, ungves nigri. ro- 
strum luteum vibrissis nigris. caput punctis albis. 

r9*. Noetua major oculorum iridibus eroceis RuDBrF: non des- 
cripta. magnitudo Cucult. 

20*. Noctua major oculorum iridibus pallide luteis Ru DBr: non 
descripta. Antecedenti similis, sed paulo major. 

20. Magnitudo corvi, supra tota sordido cinerea maculis pisiformibus 
albidis. 

Facies tota utrinque a naso annulo sordido nigricante cingitur, intra 
qvos circulos facies fusco albicat, infra albida. sordido fusca inqvi- 
nata, iris pallide lutea, »gees nigri acuti: rostrum albidum. 

21. Noctua cinerea. Ulula GEswN: 773. Ulula ArpRovANDI, an 
forte strix cinerea nostris? Wirr: 68. XIII. Ulula latinis 
IS: 20-8. 4. 

21. Oculorum iridibus atris ab omnibus consortibus differt. 


22. Noctua scandiana maxima ex albo et cinereo variegata. 
RvupBf: non descripta. 

22. Gallina duplo major. albo-cinerea maculis transversis fuscis. Tota 
fere nivea. pectus et venter maculis undulatis transversalibus fuscis. 
Dorsum album maculis anomalis cinereis. ut et tectrices alarum. 
Alarum remiges expansz nivez secundum longitudinem alarum ma- 
cularum 29?''" (Qordinum cinerearum subrotundarum parvarum. non 
31^ macularum ordo accedat. caput fere album ut et cauda, et nigris 
paucis punctis aut maculis aspersa. 

Noctua | Dorso. fusco, ventre cinereo. undulato, aurium collari gemino 
nigro. 


16 


JHostr: aduncum, maxilla superior dorso pallido lateribus nigricantibus. 

Vibrissce rachi nigro, filamentis albis. 

Caput cinereum. punctis s: undulis conglobatis tegitur. /empora cinereoalba, 
canthus oculi uterque nigri. ewràiwm e regione macula nigra oblonga 
descendit ad maxillam inferiorem usque, sensim tamen angustatam, 
qvam macula oblonga cinerea undulis raris nigris, deinde alia nigra 
primie exacte simili, qvie. basi cum eadem coit. 

Mentum macula parva nigra tegitur. 

Subtus tota cinereo-alba, lineis transversis leviter undulatis fuscis, ita 
ut singula penna, q satis laxa est 5 à 6 zonis fuscis. 

Dorsum fuscum maculis albis majusculis aspersum. alae fusceie maculis 
raris albis, ita ut remiges fusc: a lateribus maculis subrotundis 
albis notantur. 

Cauda. semipedalis fere, angusta, 9 à 12 zonis angustis zonita, alias fusca. 

Tibice plumos:e cinerez, lineolis pallidis tecto. w»gres acutissimi, pallido 
eniericantes. 

Magnitudo corvi l. parvie. gallinie. 


CLASS: II. 


[gen.] 1. CORVUS. rostri maxilla superior convexa, dorso cultrato. 


268, 


lingva bifida. cauda. integra. 


. Corvus niger major. Corvus GEsN: 394 Wirr: 82. XVIII. 


Rs. 39. $. I. Jowsr. 38 Tab. XVI. in Laponia rariss: 
Iti-- Dal 65 


. Corvus niger minor. Cornix WirL. 83. Rs: 39. $. 2. Cornix 


nigra WirrL: XVIII. in Scania copiisse. 
Inol862s19-* 101. 


. Corvus cinereus vertice gula et alis nigris. Cornix cinerea 


frugilega Wirt: 84. LX XVII. Rs. 39. $ 4. Cornix cinerea 
WinrL: XVIII. m. 

——- variat. rarissime colore albo, qvalem vidit: Nobiliss: 
RupnBf: pedibus et rostro exceptis fuscis. 

Corvus cinereus vertice et alis nigris. Cornix frugivora et 
frugilega WiLL: 84. Cornix frugilega Wirr. XVIII. Rs. 39. $.3. 
Corvus coeruleo niger, occipite pectore et ventre cinereus. 
Monedula non Lupus Winr: 85. XIX. Rs: 40 $. 5. Arp. 


[gen.] 2 GLANDARIA. ost: cultratum. ling|v]a sagittata, emar- 


ginata, vibrissce ad nares. cauda integra. remig: alarum 18, 
qvarum 1 dimidia secunda, secunda. 3^ brevior. 


. Glandaria capite maculato. Piea glandaria vel garrulus 


avis GEeSN: 700. Pica glandaria Wirr: 88. XIX. Rs. 41. $. 9. 


. Glandaria ruffo-fusea maculis albis triangularibus. Caryo- 


catactes GESN: 245. WiLr: 90. XX. Rs: 42 $. 5. TURN: 


[gen.] 3. CORACIAS. rostrum rectum, obtuse acutum. maxilla sup. 


longior, convexa cultrata, nares setis, tectze, rotund:z. penne 
in cauda medic longissime, hinc inde sensim breviores. ung- 
vis digiti postici maximus. 


Avium Scveticarum. 


t2 


Korp. 


Roker. 


Kràka. 


Kaja. 


Skrika. 


18 


Skata. 30. 


Coracias ex albo et nigro variegata. Pica varia seu cau- 
data. Winr. 87. XIX Rs: 41. $. 1. Pica GEsN: 695 LONICER: 
343. a. JowsT: 44. XVII. in Lapcnia non data.  Coracia 
tota nivea. Picea alba RupsBfÍ. varietas antecedentis raris- 
sima. rost. convex., rectiusculum, cultrat, apice angusto 
deorsum flexo, maxilla inferior brevior, velut abscissa, con- 
cava, longa, apice lacero, membranacea. 


[gen.] 44. MONEDULA. JAZostrum rectwm. Verrucc seu tubercula 


nuda ad oculos. Penne exteriores caudce reliqvis longiores, 
ungves parvi compressi, acuti, medius altero latere sc. in- 
teriorl, margine auctus. 

Monedula. Cornix coerulea GEsN: 85 Wirr: 85. Pica ma- 
rina Rs: 41. $. 3. cum hoc eandem esse putat RAJvs Gar- 
rulum argentoratensem Wirnr: XX. CGarrulus Argentora- 
tensis probe distingvendus erit a Garrulo Bohemico. 
Colore elegantissimus est Dasis alarum coerulea discus viridis, apices 
nigricantes. dorso ruffo sangvineum, cauda viridis. 


[gen.] 5. UPUPA digitus exterior et medius concreti sine mem- 


Háàrfogel 32. 


brana. rectrices alarum 16. et cauda 10. caput crista, dupplici 
pennarum. ordine instructa. ornatum. 

Upupa Winr: 100: XXIV. Rs: 48. 8. 6. Gesw: 776. Jowsrm. 
tab. 42 et XXVII, Epops, Upupa BErLow. 72 a. Ujpupa 
Charlet. 92 t. 93 opt. 

Brachypterce 

Paradisea. cauda integra. 2? pennis longissimis nudiusculis 
reflexis. pennzs pectoris longissime, caudam mentientes 
rectricibus longiores. Manucodiata rex. Maregr. Rs. 21. $ 6. 
WILL. 57. 


CLASS: Hl. 


Sect: I. Rostrum rectum. 


[gen.] 1. SCOLOPAX. rostrum digitis longius, cujus maxilla 


b 
34". 


swperior productior inferiori, apice depresso.  Femora semi- 
nuda. Digiti soluti postico minimo. 

FteDabs 150. 
Rostrum digitis dupplo longius. 
Seolopax dorso fusco cum lineis transversalibus candidis, 
ventre albo. Gallina minor Winr: 214 LIII. Rs: 105. 8. 2. 
Gallinago seu rusticola minor GESN: 503. 


ALDR. 

1734 1X. lingva subulata mollis, m«s. Scolopax parva, ventre albo, 
cauda nigro et ferrugineo maculata. collum et caput testaceum ma- 
culis fuscis aspersum. caput pallidius testaceum picturis fuscis longi- 
tudinalibus 4, qvarum 2 per oculos, 2 intra supra caput percurrunt. 
qvod remiges ordinis interioris apicibus albentes velut linea alba 
transversalis latus percurrere conspicitur sternum et venter albus, alie 
Nigro cineres pictum pennis nigricantibus margine exteriori longi- 
tudinaliter pallide testaceis, disco maculato. cauda brevis 12 à 14 
pennis, extrorsum rotundata, interius nigra, magis exterius testacea 
variegata, apice albido, femora seminuda, tetradact|yl]is pedibus 
cauda. duplo longiores, postico unico articulo minimus. digitus medius. 
tibiam longitudine :eqviparatur. rostr. pallidum exterius artum, lon- 
eissimum, di[gi]tam max: bis longitudine sup[e]rat, lateribus sulcatis, 
exterius velut ea[n]|erenosus in:wqvalis, supra sulcatus, maxilla su- 
perior longior, recta. 

Seolopax aqvatica fusea ventre albo major. Rupbf: non 
descripta. 

Seolopax dorso incano, ventre albo, cauda undis albis et 
fuscis varia, Pluvialis major Wirr: 220. Rs: 106 8. 8. Glottis 


20 


seu pluvialis major Wirrr: LV. Limosa venetorum. GESN: 
Glottis GESN: 

ALDR. 

Tolk. it. ól. 300 it. Dal. 40. 


[gen.] 2. TRINGA. Zostrum «qvale, compressum, digitis longitu- 


Horsgiók. 36*. 


C3 
2 
e 


j 2b 
Beccasine. 57 - 


dine analogum, maxilla superior longior inferiori. femora se- 
minuda. digiti liberi, postico minimo extimus medio mem- 
brana ad primum articulum connexus. 


Tringa - 


Gallina aqvatica minima pedibus nigricantibus Rvp. Rostrum digitis 
paullo longius, digitus postieus minimis. JDorsum fusco-cinereum, 
pectus dilutus maculatum. Magnitudo parv:e columb:e. 


Tringa maculis in pectore transversalibus. Tringa ArLpR. 93. 
481: Gallinula Rhodophus s. Phzenicorus Arp. 3. 461. 
Ochrophus media GEsNERr. ibd. Wirr: 222. LV. Rs: 108 $. 
1. Gallinaceis vel Gallinul&e genus nomine ignoto, qvod no- 
mine ignoto Samethumble nomino GEsSw: 517. in Sterngall. 
BALTNER: 


'Tringa 


Tringa Arp 481. Ochrophus media GEsN. 511 et 508. Wirr. 229. 
Pedes nigri, venter albus. supra nigro—fusca ad brunnum accedens, 
alie subtus nigri ldineis albis undulatis pictie, cauda maculis trans- 
versalibus ornatis. collum maculatum. 

rostrum et pedes nigreseunt. venter albus. eula albicat 
pectus albo cinereo maculatum. dorsum à capite ad coccyg. nigro 
fuscum, punctis albis. deinde ad caudam albus, cauda alba Zonis 
nigris: alie. dorso similis vix maculat:e subtus dilutiores, leviter ma- 
culati, sub cauda. alba. vidi. 


Tringa 


Gallinula aqvatica minor, pedibus sordide viridibus Rupe. Dorsum 
nigrum punctis albidis notatum, venter fere albus, pectus maculatum. 


Tringa maculis in pectore longitudinalibus. Tringa minor 
Wirr. 223. LV. Rs: 108. $. 6. Motacilla cujus iconem Kent- 
mannus, descriptionem Fabricius ex Misnia ad me dedere. 
GESN: 617. fig. mal: descriptio imperfecta. Gallinula hypo- 
leucos Gesneri ArpR. 3. 469. 

Dorso nigro viridi fusco, Infra alba pectore obscuriore, ale nigrie 
apicibus albis, cauda apice albo.. 


21 


38*. Tringa rostro ad basin ruffescente mas pennis colli reliqvis Brushane 
produetioribus. Avis pugnax Wirr 224. LVI. Rs: 107. $. 3. 
Avis pugnax JoNsT: p: 152. Tab. 51 et 52 fig: varize. Mans. 
525 5$. 24: 

38. hine spectat Avis pugnax sexta Arb: 419. Rostr: carneum. caput 
sordidum, veluti auribus. collare inflato albicante. infra hoc et pectus 
minus inflatum fuscum. alie cinereo-fusc:e, exterius nigriores. subtus 
dilute cinereus. femora seminuda et sanegvinea. 

It: Dal. 69:7 *Aldpy 3» 433. 
Remiges fusez, rectrices fusce, quibus 55 utrinque (mine- 
rato a latere versus centrum) fusco, nigro alboque varie- 
gatus in mare. 

XX ND in facie papille infinitte. parve. carneze; Pennie colli longze. albe. 
Pedes rubri cum postico. 

—— rostro ad basin rufescente femina pennis colli (: re- 
liqvis aeqvalibus) Avis pugnax: Jowsm. Tab. 51. fig: ultima. 


Tringa 
Gallinula | aqvat. rostro et. pedibus rubris Rups. potius sangvineis 
dixisset. Luteo-cinereo maculatus, pectus albo-cinereo maculatum. 


Tringa  — — -—- est scolopax.  Pluvialis major Arp: 535 pedes 
coerulei, venter albus, pectus pallide luteo cinereum, dorsum pennis 
nigris, marginibus sordide luteis, apicibus albis pingitur. 


Tringa. — — ——- Gallina aq: fusca ventre albo Rupb: omnia ut 
antecedens, sed minor, apicibusque pennarum minus albidis. 


(rex Tring:ze species. 

pullus erat qvem descrip. 

an Crex Bellonii Will: 220. 

Magnitudo passeris. urropygium brunnescens. 

rostrum. digitis $ brevius compress, narium regio oblonge concava, in qva 
narium foramina linearia, angusta, rostrum compressum valde, acutum, maxillze 
wqvales nigre, eum diluta maeula in gibbulo maxille inferioris. lingva 
aeuta rigida supra concava subulata, cum duobus utrinque unciolis, caput 
supra brunnum cum nigrieantis mixtura, intra qvod et oculos regio 
collum versus delucitur albicans punctis fusco-brunneis. 
gullam[!] albieat eum cinerei mixtura. 
dorsum — — brunneo-nigrum lineolis in singula penna — — — — — ad 
duo latera albo, (sed non ad margines) longitudinales. alze nigro fusez, in 
singula penna puncta vel lineolarum albarum notul:e oppositum. 
remiges 94. 
pectus fuseum lineolis albo cinereis transversalibus. venter sordido albidus. 
femora fere seminuda. tibie compresse breves s: vulgares, nigro virides. 
digiti 4 postico minimo, reliqv:e long:e, media longissima. 


Ráàge- 
pipare. 


Àkerhóns. 
Myrpytta. 


99 


[gen.] 3. PLUVIALIS. Rostrum :zeqvale digitorum longitudine, 


39- 


A. 


femora seminuda, digiti soluti tridactyli sine postico. 
Isa 7077 15; Dal "139. 
Pluvialis nigricans punctis luteo viridibus. Pluvialis viri- 
dis Wirr: 229 LVII. Rs 111. $ 3. 
Sloan: 263 f. 1. male. 
In alpibus freqvens. Hutti lappis. 
viride luteus, maculis in dorso nigris ramosis. 
Pluvialis minor nigro flavus. Rupf: non descriptus. 
an GEsv. 714? Arp. 531? dorsum viride cinereum, maculis ramosis 
luteo viridibus pictum. Ab oculis per latera colli utrinque linea 
alba descendit. Pennarum apices nigri, maculis albis ramosis ornati, 
rostrum breve, pedes tridactyli. 
remiges nigrocinerei, pectus nigricat. femora obseure maculata. 
vel imelius propria in vivà avtopsla: 
dorsum nigrum, punctis luteis l: fuscis, albidis vix conspicuis, alie 
nigr;e, remiges, tectrices maximi apicibus albis. gula ad pectus 
nigra, pectus et venter niger. a fronte supra rostrum sursum supra 
oculos linea alba per latera colli ad alas descendit, alae subtus 
albescunt, cauda dorso albidior, subtus alba, femora albeseunt an 
ad posteriorem. 
Pluvialis | nigro-viridis  RupBf. non descriptus, valde similis est 
N:o 40, defert tamen ab eo maculis magis transversalibus.  Tem- 
pora in hoc nigra, non autem in eo. 
Pluvialis GESN: 715. an hie sub prima specie comprehendi 
debeat, fateor me ignorare. 


Strand- [gen.] 4. CHARADRIUS. Aostrum cum digitis longitudine cqvale. 


pipare. 


maxilla superior apice incurvo s: o|b]tuso terminatur. Pedes 
tridactyli, digiti soluti. 

Charadrius torqve ornatus, suleipes. Charadrius sive hia- 
ticula suleipes Rupsf. Charadrius sive hiaticula WiLrL: 
230. LVII. Rs. 112 $ 6. Charadrios. Jowsr. Tab. 53: 
pag: 116. 

Pago lappis in alpibus. 

SroaAw. tab. 169 f. 2. mala. ' 
Charadrius torqve ornatus, flavipes. Charadrius s: Hiati- 
cula flavipes RvDbf: non descript. Nota. per colorem flavum 
intelligitur col: pallide s: livide luteum, per fulvum autem 
colorem croceum, s: e ruffo-luteum. 


43. 


44- 


28 
rostrum croceum apice nigro. caput cinereo fuscum. occipite leviter 
nigricante. linea a fronte per oculos deducitur : tempora. obscuriora. 
collare album cum eula. ab hoc ad sternum cinereo niericat. dorsum, 
ale et cauda cineres. venter albicat et pectus. pedes crocei. 
Charadrius fuscus, ventre ruffescente. Charadrius major 
cinereo fuscus prona parte flavescente s: Lapponum RupBf: 
non descriptus. Brevis hujus descriptio hse est anteceden- 
tibus duobus : | q inter se satis similes:| dupplo major est. 
Vertex cinereo fuscus, pectus cinereum, venter ruffescens. 
sub cauda albus. Dorsum et al: cinereze, maculis ruffescen- 
tibus pictze. Digitus posticus nullus. 
Rostrum rectum, digitis longius, apice ovato acuminat., mandibula 
superior longior, pes sime postico, digitus. extimus et. medius. ali- 
qvantum membrana. connexi. 
Hiematopus Dellonii. Wirr. 220. Rs. 105. 7. Pica marina eallo- 
rum et Anglorum. Skàárskiura. Tota nigra, ventre, infimo pectoris 
et maxima alarum pars alba. tibie breves, rostrum rubrum, edit 
patellas ad littus norvegis: et angermanni. 
Hiematopus, Marspit.  Gotlandis 
Strandschiura. | Ólandis 
it. OE 129. 


[gen.] 5. VANELLUS. Rostrum longitudine digitorum. caput cri- 


45- 


45 


statum. femora, seminuda. digiti liberi. pedes tetradactyli. 
Vanellus mas gula nigra. 

Capella sive Vanellus Wirr. 228 LVII. Rs: 110 8 1l. Va- 
nellus GEswN: 764. "Vanellus s: capella Jowsr. Tab. 53. 
pag. 164. Lapvinus ANow. p. 138 $ 95. 


—— femina gula alba, capella Jowsr. Tab. XXVII. 

capra, capella, Vanellus. BELL. 47 a. 

Mas. caput supra nigrum, plumis longis tenuibus, recto reclinatim 
extensis versus occiput. gula versus collum. deorsum nigrum (: hinc 
mas est:) pectore nigrum, tempora albida, dorsum a collo eine[re [um 
sericeo et brunno, ccruleo viridique et ferrugineo splendens, collum 
supra cinereum. alarum tectrices cum colli conveniunt, sed magis 
ccerulescunt, remiges nigri, exteriores 5 apicibus albicant, interiores 
introrsum albicant versus basin, ut et alarum tectrices interiores 
albz:s, sternum et pectus album. 

remiges 24 à 25 in singula ala. 

Cauda :eqvalis 12 rectrices albas, a medietate exteriori nigras, api- 
cibus pallidis, ex hisce exteriores, utrinque una, tot:e albo sunt, 


Wipa. 


vostr. 


excepta macula in margine prope apicem introrsum nigra tectrices 
et superiores et inferiores ferrugine:e. 
nigr: angustum, nares oblongie, nudie, excavatie, att man kan se 


cenom beegese. 


Pedes rubr: femora seminuda, longitudine, caud:e pes tetradactylus, po- 


stico minimo, vix osse instructo, tres anteriores fissie, longitudine 
rostri, exterior medio coh:eret articulo intimo membranula. 


Lingva mollis carnea, integra, basi dentulata. 


[gen.] 6. FULICA  Aostrum acutum compressum, ad. cujus basin 


Blàs- ^ 46. 
klacka. 
Melaren- 

sibus. 

46. 


maille superioris globus nudus carneus collocatur. pedes te- 
tradactyli. Digiti membranis semilunaribus acuti. 
Fuliea Mans. 70. t. 33. LowicER. 337. a. Wirr: 239. LIX. 
Rs: 116. $. 1. Fuliea recentiorum GxEsw: 390. 

Hoopoé ANwow. 98. fig. 37. 

Fuliea BErnr. 39. .b. 
Tota supra nigra, subtus nigrocinerea, pectore undulata canitie picto. 
rostrum carneum fronte calva. rostr: breve. «ares oblongz. maxilla 
superior longior recta, acuta. cauda brevissima. pedes longi testa- 
cei, 4dactyli, anterioribus membranis acuti. 


Nect: Hl. Rostrum curvum. 


[gen.] 1. ARQVATA. Aostrum deorsum  inflexum. femora semi- 


Jung- 47. 

spole. 
Hotiuf. 
Klofwe. ND. 


nuda, pedes tetradactylài wsque ad primum articulum mem- 
brana. conjuncti. - 
Arqvata vertice cinereo. Numenius sive Arqvata GESN: 
291. Wirr. 216. LIV. Numenius sive Árqvata major Rs. 
103. $&. 1. Numenius Arp. 


Rostrum rectissimum, maxilla superior longior, cultrata, a nasi fora- 
minibus ad apicem fere excavatis. maxilla inferior a medio interiori 
qvadrata. rostrum acuto obtusum. pedes carnei. caud:e apex sub- 
tus albus, lineva acutissima. Vidi 3 maj 1731, adde unica lineola, 
nigra transversa ubi aures, caput pone 4 maculis magnis nigris 
transversis pingitur. Rectrices 12 nigri apicibus supra cinereis, infra 


niveis. 


4. Arqvatà — — — — mes 


Gallinago minor Ald: Will 214. Seolopax |. Gallinago minor Ald: 
176. Gesn: 503. caput sordidum (qvod mihi semper ? .) maculis 
utrinque duabus nigris, una loco superciliorum, altera inter oculos 
et rostrum. Tota colore sordide luteo maculato, ventre albo. cauda 
sordide lutea, dorsum vero sordidius. 


9 D 


b. Arqvata cinereo ruffa, femoribus tectis, macula ab oculis ad rostrum 
nigra. Seolopax s: perdix rustica Ald. 3: 474. Scolopax .. Will. 213. 
Morkulla. femora ad genua tecta, similis antecedentis, sed caput 
in vertice maculatur, linea in capite utrinque tetra unica si ab 
oculo ad rostrum nigra, in superciliis vero nulla. Macul: capitis 
transvers:. Macule nigre in capite et dorso reliquis majores. subtus 
cinerea maculis transversis nigricantibus. alie sordide ruffescunt. 

47. ale nigrze maculis niveis pictze, pro differentia specifica substituatur. 

deseript. n:o 47. b. Morkulla. Supra ruffo testaceis lineolis crassiusculis 
transversis nigris, qvibus macul: nigri asperguntur. 

infra totus albicat lineis tenuioribus. 

eduda brevissima rectricibus nigris, apicibus supra albocinereis, infra ni- 
veis, margo exterior rectricum colore testaceo variegatur. 

caput a rostro ad oculos linea nigra extendebatur. 

rosír: rectum, digitis 2plo longior, utrinque fossula sulcatum, apex glaber, 
obtuso acuminatus, maxilla superior productior. 

nares oblongz. lingva acuminatissima, palatum denticulis minimis ele- 
ganter instructum. 

pedes cinerei ad genua tecti, digitis mediis longissimis, posticus minimus, 
omnes soluti, ungvis intermedius introrsum marginat. 

magnitudo Donasi:. 


48. Arqvata sive Numenius medius RupsBf: non descripta. 


48. pedes s: femora seminuda, ecrulea. penn: dorsi nigro: maculis 
sordidis. caput, collum, pectus dilutius sordida, maculis longitudi- 
nalibus ornata. 

49. Arqvata sive Numenius minor Ruvpsf: non descripta. 

40. Arqv: s: mumenius minor. plumis dorsi fuscis rhomboideis R[vpbf. ] 
rostrum maxime arcuatum, nomen optimum. pedes ccerulescunt. 
rostrum nigrum. caput, collum et pectus maculis longitudinalibus 
pinguntur accumulatis, inferioribus velut semiarcuatis differtis. venter 
albus. pone pedes distincte maculati. cauda cinerea zonis fuscis 
cincta, remiges nigricant. 

[gen.] 2. RECURVIROSTRA. Zostrum sursum recurvum, femora 
seminuda, pedes tetradactyli, palmipedes.  Recurvirostra alba. 

Skiárflàck. It. ol. 127. 

50. Recurvirostra pectore ruffescente. Scolopax rostro recurvo, 

pectore ruffescente, pedibus nigris RvpBf: non descripta. 


50. Vix notabile admodum, rostrum recurvatur, hinc potius fere ad 
scolopaces. pectus croceum à rostro ad pedes. Dorsum sordidum. 


ns ind d MX b. . UI Ma ni | m T .P : ; 

25 ! ' EU tT. * M OUEUL l 7! y^ ' / 
"e " T T 4 " j ] Y m Y. NA T 

NÉ 2 ! p ws 


4 m 


it , 26 ] 
X 


Jungspole. Hótiwf, Klófwe. (ex sono) q? 
t hage tita q? pyt. 
Kowipa q? Aorip. 
Swanen reser ifran wester till óster. 
Hafreróte reser om wáren in ifrán wester till óster. 
.  wraktogel. Q q multis copiam piscis suppetant. 
willgiüàs fràn óster till norr. 


CLASS: IV. 
Sect. I. Rostrum acutum, angulatum. 


[gen.] GRUS caput ad. basin rostri vertex papillis coccineis co- 
ronatur calowm. wngves graciles. 

51. Grus GEsN: 529. Winr: 200 XLVIII. Mans p. 6. T. 1. Bs. Trana. 
95. $. Il. JoNsT: p. 166 Tab. 54. BELL. 41. b. Blasii anat: 
animalium Tab: XLI. f: 8. 

51. rostrum rectum, angulat: viride, femora seminuda nigresc. nares 
oblongs. corpus cinereum, remiges alarum nigr:e. frons niger, vertex 
papilis coccineis coronatur, occiput nigricat. pedes nigri, postico 
brevissimo. cauda tofacea nigricans brevissima. 

[gen.] CICONIA. basis rostri tecta. ungves lati, humanis similes. 
Digiti intimo articulo connexi. 

52. Ciconia alba, alis nigris. Ciconia alba Wirr: 210. Rs: 97. Stork. 
$. Il. Ciconia LoNic: 341. a GEsw: 262. Jowsr: 147. Tab: 50. 
MARS:20: 0. EI - BELE:. 45. a. 
in Scania copiose. alias rariss: 


[gen.]] ARDEA. Digitus posticus longissimus, anticorum medius 
subtus serratus. 


53. Ardea cinerea crista nigra. Ardea cinerea major Wirr. Háger. 
203 XLIX. Rs. 98. $. L. .JoNsT: p: 151. Tab: 50. Mans. 
8. t. 2. Ardea pulla sive Cinerea GESN. 212. 

53. rostr: rectum, onaxill: superior. nigra, inferior carnea, nares oblongze. 


crista pàrva dependens nigra, gula alba. macula intra oculos et 
rostrum "utrinque alba. collum et dorsum cceeruleocinerea, collum 
anterius s. infra albicat, maculis longitudinalibus pictum. pectus et 
venter albida, remiges nigri, cauda cinerea (: alis brevior:) brevis- 
sima, basis alarum collo anteriori concolor cum ruffi mixtura. fe- 
mora seminuda cinereo incarnata. pedes nigricant. magnitudo ciconi:. 
54. Ardea collo pennis prelongis tecto. Ardea stellaris Wrirr. Rórdrum. 
207.-L et LII. Rs. 100 $. 1l. Mars. 16. t. 6. Ardea stel- 
laris minor GESN: 214. fig: mal. 


X 


54. vidi 1731. 30 Jul: maxilla sup: intra 3""5 striis elevatis instruitur. 
ma|r]eimes utrinque maxillae acutissim:e. 

Hostr: longum, convexum, sordide nigrum. longitud: medii di|ei |ti. 

nares oblongae, valvula superius affixa tectae, ex qvibus canalis ad apicem 
usque excurrit utrinque. 

ling[ví[a larga, angusta, acuta, 3angularis acuta unica deorsum tendente. 

[femora seminuda, tibi;ie extra caudam long:e, dilute virides. 

pedes colore tibiie, ungves leviter arcuati. postico longissimo. 

Iemiges — — qvavis ala 22. rectrices 12 obtusa. color capitis soli obverso 
a rostro ad collum nigrum. supra ruffo testaceus, maculis oblongis 
transversalibus infra dilutior maculis pennarum oblongi longitudi- 


nalibus. 
Oden- 55. Ardea fusca pectore et cauda nigra, rostro et pedibus sub- 
swala. viridibus. RuDBf: 
55. Rostrum viride, caput ad sternum usque cum alis, dorso et cauda 


nigrum. pectus et venter albus. pedes fusce virides, femora semi- 
nuda sunt. 
Ciconia nigra. Will. 211. 

Faber lynceus in Re 
membrana pahn. ad primum articulum exterius non interius. Ovidii 


mergum putat Faber. 


Sect: II. Rostrum, obtusum. 


[gen.] PELECANUS. Aostrum planum. apice in circularem. fi- 
quram. dilatato. 

Pelekan. 56. Pelecanus, Ardeola candida, albardeola BErr. 43. a. Pele- 
canus s: Platea GESwN: 666. Rs: 102 $: 1. JoNsr. tab: 46. 
Platea s: Pelecanus. Mans. 28 t: 12. MERnRET. 181. WiLL. 
212 Platea s: Albardeola Wirr. tab. LII. 

Leucorodius Qvibusdam. 

Platina: Mus: Dan. Part. 1. sect. II. N:o 10. Tab. 11. f: 10. 
Platelea Ciceroni. 

— — — — Wonw: ex Lapponia semel. 

Spoonbill Axow. 134. f. 89. 


CLANS: V. 


mect. I. Rostrum obtusum. 
Pedes ad. cquvilibrum collocati. | Palmipedes. 


[gen.] 1. CYGNUS rostrum convexo planum cujus basis cera nuda 
instruitur. 

7*. Cygnus basi rostri lutea. Cygnus ferus Wirrn:272. Rs:Willswan. 
136; 2. 
Cygnus, cyenus. olor. BELr.30. a. Malmogis in Scania fre- 
qvens. 

58". Cygnus lobo ad basin rostri, carneo, antrorsum reflexo Tam 
nigro. Cygnus mansvetus Wirr:271. LXIX. Rs:136.$. 1. swan. 


[9,1 


58. rostrum et pedes nigri, cera magna m» oculos tegens carnea ipsis 
venis sangvineis. ova fere 2 menses excludit adeoque anseri long:evior. 
Eum 300 annos vivere posse putatur, Willius ut anser 100. 

NB Now: genus: lobo ad rostri apicem osseo, gutture promi- 
nentia ossea instruuntur. 

59*. Cygnus lobo ad basin rostri osseo. Anser cygneus Gvine- Turkisk 
ensis Rs. 138. Upsalie vidi 1730. mas differentiam hanc —gás. 
specificam optime et clare exhibet, femina autem vix 
conspicue. Anseri vulgari alias admodum similis, sed major. 
ansere domestico major. guttur crassior. variat color. 

[gen.] 2. Anser rostrum convexum, ad basim plumis vestitum. 

6c*. Anser varie coloratus. Anser domesticus GESN: 141. Wirrt: Gas. 
2u9S s EN XIV BS 1969 23 

Or". Anser supra cinerea, subtus albicans, mas, ventre candido. Willgàs. 

' Anser ferus GESN:158. Wirn:284. LXIX. Rs: 136. 4. 
supra cinerea, subtus albicans, femina ventre incano. 

62*. Anser e nigro et cinereo variegata, ad sternum usqve nigra. 
Anser seotieus verus, Bernicla dictus. Var: m. 495 Branta 
vel Bernicla Gzrsw: 110. Bernicla seu Bernacla Wirrr. 274. 


Sma- 
swárter. 


Stor 
Swáàrter. 


Rs: 137. Bernicla Brenta JowsTm. Tab. 48. Anser arboreus 
8: scoticus aliis, cujus iconem Lobelius, Sennertus, in hypno: 
ArLp: et Dedere Qvidam e veteribus e conchis alii ex ar- 
boribus produci vane tradiderunt. hujus refutationes vid: 
Clus: — — — — DrgusrNGIUM Fm: de Anseribus scoticis. 
WANJRUS antiq: hibern. 

cinerea fronte alba. mihi 
Anser cinereus ferus torqve inter oculos et rostrum albo. 
Erythropes RupBf: non descriptus. àr tàmeligen lik, alle- 
nast litet differerar. ] 
femina est in Helsingia rostrum sordide carneum, frons albus, caput, 
collum, dorsum et cauda jürngrà, pectus et venter candidus, ma- 
culis ad finem sterni nigrescentibus aspersis. pedes sangvinei. 


[gen.] 3. Amas rostrum convexo apice depressum, summo margine 


64*. 


64. 


65^. 


65. 


66*. 


resimo. maxilla uterque ad latera leviter resimum. venereze 
in modum serrata. lingva integra. 
Anas alarum colore unico. "nas fera fusca WiLL: 288. 
LXXII. Rs. 143. 10. Anas fera fusca vel media GESsN: 116. 
JowsT: Fab. 49. pag. 143. 
Anas fera fusca Ald. 221. Penelops veterum ibd. 218. 

B2vcop: 
alie cano nigrze macula alba, rostrum coeruleum. 
Anas nigra, macula alarum alba. Anas fera nigra RUDBf: 
Anas niger WiLL: 278. LXX. Rs:144. 4. Anas fera fusca 
JowsT:' T. 49. 
11:501. :295/7:229. 325. 979 ASEDES 

b cop: 
mas. Rostrum luteum, Linea alarum transversa alba. tota nigra. 
feimina rostrum. nigrum. 


Anas canina Arp. WinL. 294 Anas Libyca Arp. BELLoN. Wirr. 294. 
An: moschata an eanina Arp. Wirn,. 294. LXXV. Anas moschata 
Raj 150. 3. odorem spirat moschi. ex anatibus maxima. alba erat. 
supra nigra magnis albis maculis. frons och káüfftar, nuda papillosa, 
supra nasum hine velut cornuta. mas [habet] pone collum (medium) 
tubercula papillosa. 7 W'rby. 

Anas variegata, macula alarum alba, nigra, ruffa. Anas 
strepera GESN: 121. Anas platyrhynchos rostro nigro et plano. 
ArpR. 233. Rs. 145. 2. The Gadwall or Gray Wir: 287. 
LXXII. 


68. 


68*. 


69. 


Anas diversimode colorata. Anas domestica vulgaris WILL: 
293. LXXV. Rs: 150. l. Anas cirea GESN: 96. Anas do- 
mesticus JowsT: Tab. 49. p: 143. 

Femina, macula alarum alba utrinque nigra. ;«s caput azureum, 
pectus brunnum, alarum macula azurea utrinque alba. tota concipias 
albam, exceptis alarum remigibus, ventre toto, excepto pectore, ca- 
pite supra, omnibus his nigris. caput pone virescit. Hónsunge, vidi. 
Anas pennis superioribus caudze, in mare reflexis. Boschas 
major Wirn 284. LX XII. Jowsr. Tabul: 49. Bosca minor. 
GESN:284. sin: fig: Anas fera torqvata minor GEsN:114. 
fig: (mas). Anas fera torqvata major GESN: 115. c. fig. (fe- 
mina:) ANas torqvata minor Rs. 145. I: Anas fera Spiegel 
Endte JowsT: Tab: 49. 

Anas torqvata minor Ald. 3. 212. 

Anas fluviatilis ruffa mas, rostro superius virescente, inferius flave- 
scente Rupp. Anas platyrr. pedibus luteis Aldrov. Will. 284. macula 
alarum purpurea sericea, hinc utrinque nigra, extra hoc utrinque 
alba. 

femina Anas fluviatilis ruffa rostro subviridi, pedibus miniaceis 
hupb. macula ut maris, sed media coerulea splendens. pectus in 
utrinque ruffescit:) dorsum nebulosum. basis et apex alarum cinerea. 
cauda alba. 


Anas mas supra alba, subtus nigra. Anas plumis mollissi- 
mis. WonRM. 310. Banr. Act Dan: 1l. p. 90. Wirr: 277. Anas 
Cutberti seu Farnensis Rs. 141. $8. 3. femina fusca ma- 
culis raris nigris. " 

Mas. rostrum et pedes sordidum. Hostri basis profunde ad dimidium 
simuata. caput anterius nigrum. vertice albo, gula ad oculos usque 
alba, carnea, nacken virescit. supra dorsum alba, subtus nigra, 
ale cinerezie punctis ad basin albidis, cauda nigra. femina rostrum 
lato simile. color totius corporis scolopacis. 

Fidern mas albet corpus maxima ex parte. exceptis pileo capitis 
nigro, pone bipartito, antice tripartito, angulos ad sinus cer: max- 
ille superioris emittente. Remiges alarum nigrz. Sternum cum 
ventre et postica parte tota abdominis atra, rectrices nigrie femora 
et urrhopygium nigrum, capitis postica pars juxta pileum virescit, 
pectoris antica pars ex albo incarnata. Mandibula superior convexa 
ut in anser, ungve lato obtuso, cera maxima superne bifurca rugosa. 
Eidern femina. totus, corpus scolopacis seu cinereum maculis testa- 
ceis et nigris undulatum. linea alarum transversa angustissima alba. 


Anka. 


Grásand. 


Áda. 
Rider. 


22 


L 


Ahlfogel. 70*. 
Aler. 


70. 


Blásand. 71. 
wriáànder. 


2d 


Brunanka.72 '. 


Anas cauds pennis geminis longioribus et acutioribus. 
Anas caudacuta. GESN: 121 sine fig: Wirr. 289. LXXIII. 
R: 145. 14. ArpRn. 3. 234. 

It. ol. 291. 295. 
vide appendicem. 
ns cauda pedibus longior, in femina non item. macula alarum 
alba ut in femina. caput sordidum, collare album. femin»« color 
seolopacis. macula alarum alba, anterius nigra. ut in mare. femora 
carnea. cauda acuta ut in mare, sed brevior. 
Anas cauda cunei-formi: penna intermedia longissima. Aler, ahlfogel. 
Holin. 
Mas. Caput et collum alba, macula magna temporali nigricante. 
Dorsum mnigrum. Al: nigri: subtus cinereze, absque macula. Pec- 
toris s. sterni regio nigra, q color conjungitur cum dorsi nigredine. 
Cauda cuneiformis supra nigra, subtus alba rectricibus quibusdam 
lateralibus albis, penna intermedia duplo longior, omnes acuminatie. 
Pedes plumbei, palmati, interiori breviori, postico brevissimo pal- 
mato, introrsum spectante. Rostrum convexum, semiconicum, obtusum, . 
nigrum, medio rubrum incarnatum. Nares oblongie, maxillie sqvamis 
patulis ad latera dentat:e. faux dentata; lingva apice obtuso 3-lobo 
lateralibus brevioribus, incumbentibus; margine ciliato Magnitudo 


Femina tota cinereo-nebulosa a dorsi parte superiore, ventre toto, ex 
albido. cauda cuneiformis, intermedio tantum gradatim longiore, 
non longissimo. 


Anas vertice ruffo vel luteo albido. Penelope Wirr: 288. 
LXXII. Rs: 143.3. Gxesw: 108. s: fig: Joxsr: Tab. 49 Arp. 
218 Lin. Penelope filia Icari et Peribaez a parentibus in 
mare projecta, per aves penelopes in tellus exportata, ser- 
vata est, et a parentibus educata. Fzetz. 


Mas caput et collum brunnum, fronte albido. macula alarum alba, 
magna ad basin, deinde nigra et azurea splendens, ultimo iterum 
nigra. rostrum et pedes nigri, dorso cinereo nigro, undulato. collum 
infraà et utrinque maculis transversis griseum: cauda acutiuscula 
brevis. sub cauda nigra. ros/. denticulis transversis sqvamosis. lingva 
ad latera villosa, pectus et venter albus. 

Femina cinerea, nebulosa, excepto pectore et ventre albo. rostrum 
et pedes cinerei: macula alarum nulla. 


Anas dorso et alis nigris, remigibus alarum 7 albis. Glau- 
cium BELLONI Wir. 277. 281. Glaucion, glaucus, BELL. 33. b. 


Q2 
Q2 


72. Mas. caput sordide nigrum, oculorum iridibus luteis. macula ala- 
rum alba. 
femina caput sordide fuscum. in alis loco macula penn:e 5 distincte 
albw rostrum nigricat. oculorum irides glauc:e, collare. album, pectus 
nebulosum ad sternum usque. cauda et alie nigra. dorsum fusco ni- 
grum. pedes et tibie sordida, vola atra. 

73*. Anas ex albo et nigro variegata, capite purpureo nigro vi- Knipand. 
ridi, ad angulos oris albo. Anas platyrynchos mas Arp. 
224. Wirr: 282. Rs: 142. 8. Clangula GESNER: ALD. 224. 
Mort p oe XT EIS hb oli 28: 

73. mas. Caput nigrum e viridi splendente, utrinque ad basin rostri ma- 
cula alba, macula magna àlarum alba, linea alba lateralis prope alas 
in dorso alba. dorsum, caud:ze, alie nigrz. als ex nigro in albo varie- 
gate, ad plurimum tamen alb:e. pectus et venter albus, colorem album. 
femina cosio-ruffescens, dorsum, pectus, cauda cinerea. als albo 
cinereze, venter albus. 

Clangula, Mas. 

Caput magnum et fere cristatum violaceonigrum. macula subrotunda, 
nigra ad sinus oris. 

Dorsum et cauda nigrum. 

Ale nigre, macula magna alba; subtus cinereo-nigr:e, pone apice 
medio albe. 

Cauda obtusa utrinque nigra. 

Collum, pectus, venter et omnia subtus (excepto capite) alba. 
pedes rubri, figura antecedentis. 

Femora nigricantia. 

linea alba alas et dorsum longitudinaliter distingvit. 

Rostrum nigrum, antecedenti simillimum qvoad lingvam, dentes etc. 

74. Anas rostro ad apicem latiori extrema circumscriptione 
subrotundo nigro. Anas platyrynchos altera, sive Clypeata 
germanica WiLL 283. LX XIV. Rs: 143. 9. Anas latirostra 
Taschenmul Arp 3. 224. Anas latirostra major GESN: ALD. 
S93 eTÓ2 013: 230! 

74. mas. caput nigro splendens coeruleo. pectus album, venter brunnus, 
pedes crocei, ale albo et coeruleo variegatz:. ^ Macula viridis se- 
ricea. in Scania freqvens. 
femina macula dilute coerulea dimidia alarum a basi tingit. caput 
colore scolopacis. 

75". Anas rostro recurvo, vertice obscure ruffo, linea supra et ^ Arta, 
infra oculum alba. Qverqvedula Gzsw: 105. Winr. LX XIV. 
Qverqvedula secunda Wirr. 290. Rs: 147: 6. Arp. 3. 209. 


* e. *» 
Avium Sveticarum. 2) 


7n 


EN. 


G9: 


80. 


Wigge. 


8I. 


SS 


Caput ródbrunt, linea a rostro ad oculos extenditur, ubi bifurcatur 
et altera supra oculum, altera infra extenditur, intra qvas bifurca- 
tiones maeula viridis splendens locum suplet. totum corpus carneum. 
Lineis nigris undulatis pictum. 


Anas rostro recurvo, vertice nigro, macula pone oculum 
alba. Qverqvedula prima WiLr: 291. Rs: 148. $. 9. Qver- 
qvedula altera Wirt: LXXIV. Kernel argentoratensis Ges- 
neri ALD. 3. 210. 

Ald. 3. 209. 


Anas varia minor Rupsfil. non desumpta. 


Mas. pectus album nebulosum, vertex fuscus. cauda longitudine pedum, 
in aliis cum 80 convenit. 

femina macula mulla ad alarum exortum, pectus sordidum, rostrum 
virescens. 


Anas fusca media, rostro et pedibus cinereis RvDBf: non 
descripta. 

an Anas circ[i]ja major Will. 291.? ad sternum sordide ruffa, al: 
variegat:e, macula alarum ccerulea utrinque nigra, adhuc utrinque alba. 
Anas circia (GEswERI et Razr forte mihi) caput sordidum, punc- 
tum ut et collum, Dorsum fuscum, macula alarum viridis supra et 
infra nigra anterius et posterius alba. 

Anas fluviatilis ruffa, rostro et pedibus cinereis RupBt: 
non descript: 

Anas cauda longa forcipata varia RupBf: non descripta. 


rostr: nigrum, medio sangvineum. collum et caput fere alba. 
imus maxilla fusca, infra sordide lutescens. 

femina fusca tantum. color corporis fuscus, macula nigra, longa ad 
alarum exortum, cauda pedibus longior, pectus nigrum. 
Anas cristata Rs: 142. 7. Anas fuligula prima GESN: 107 
c. fig. Wirr. 280. LXXIII. Arp. 3. 227. Mergus cirratus 
minor Gesn. Qverqvedula cristata sive colymbus BELLOow. 


ATLD. 3. 2910: 


Mas caput nierum, femina sordidum. tota nigra excepto ventre à 


sterno. ad. caudam seu alba, nec non macula alarum transversali 


alba. crista dependens. 


.|] 4. MERGUS vostrum cylindraceo-compressum, apice adunco. 
JJ 


lingva dentulata, palmipes, tetradactylus postico soluto. 
Mergus pennis ad verticem surrectioribus mas capite viridi 


[gen. 


sp[I]endente. Merganser ALpR: Wirr: 252. LXIV. GEsSN: 135. 
Rs: 134. l.. Mans. 78. t. 3. Knyper. Se[H]EFF: 348. 

— pennis ad verticem surrectioribus, femina capite sordide 
ruffo. Merganser femina Wirr: 253. Merganser cirratus lon- 
giroster major. Rs: 134. 2. GESN: ALD. 


Rostr: rubrum, cylindraceum fere, margine dentato. maxilla superior 
longior apice adunco inflexo. rostrum basis sinubus capiti inseritur, 
nares oblong:e. 
caput coeruleo nigricat. collum albicat, pectus et venter albicant cum 
ruffi mixtura, dorsum et remiges nigrz. tectrices alarum alb:e, cauda 
cinerea. pedes palmati rubri, digito postico minimo. 
Mergus crista dependente. Mergus cirratus fuscus WILL: 
255. Rs: 135. 4. Mergus cirratus minor Wrrr: LXIV. Anas 
ut puto longirostra GESNERI ALDR. 3. 281. 
Mas. Ale variegate. pedes sangvinel. femina, ale non maculatze. 
Mas. rostr: sangvineum, caput eriseum, pennis angustis occipitis de- 
pendentes, collum colore scolopacis, pectus et venter nivea, scapul:e 
nigrz?. ad latera albie, ischiadica regio albicans lineis transversis 
undulatis, alarum remiges nigri. macula alarum maxima maculis 
2P"5 transversis nigris. cauda incana, pedes saugvinei. est prima. N B. 
Mergus vide inter Arcticas. 87. 

It:10]51792922731919. 
]5. GRACULUS rostrum acutum apice adunco, palmipes, 
tetradactylus, cum postico. cauda longa. digiti omnes in 


: unum eoharent. rostrum cera instruetum. 


Graculus cauda 14 pennis instructa. Corvus aqvaticus 
GESN: 350. sin. fig. WirnL: 248. LXIII. .Rs: 122: 3. Carbo 
aqvaticus GESN: 137: c: fig. Jowsm: Tab. 47. 

Mans. 76. t: 36. 


totus ater. sinciput lineatis longitudinalibus albicantibus aspereatie. 
regio oculi et gula et subalare nivea. rostrum rectum, testaceo ni- 
grum, apice inflexo, in utraque maxilla, superior tamen longior 


Mergus qvidam 


rostrum rectum, mandibula superiore apice adunco nigro, ore serrato 
ad basin. maxilla utraque utrinque singulum sinum versus rostrum 
emittit, nudum. color rostri[r|uber. caput nigrum, sine crista et sine 
pennis. collum, pectus, venter alba, exceptis szepe ternis nigris utrinque 


Skrakàn- 
der. 
Skraka. 


And. 
Skràcka. 


Hafstià- 
der. 


ad latus pectoris. dorsum cinereo nigrum. tectrices alarum albze, re- - 


miges nigro cinerei cauda cinerea, obtusa, brevis. pedes sangvinei 
ungvibus nigris. 


adunca acuta, pedes tetradactyli ommes connexi palmipes. magnitudo 

anseris. Stolle Óland. 
Graculus 

corvus 1?7"5 minor s. graculus palmipes.  Wirr. GESN. Arp: totum 

corpus, gula, rostrum, pedes antecedentis. a gula ad femora subtus 

maculis testaceis albidioribus instruitur. 


sect. II. — Rostrum acutum. 
Pedes infra equilibrium positi. 
[ven] 1l. ARCTICA rostrum acutum, converum, fere conicum. 

Pedes tetradactyli sine postico. 
jt. "ol: 3959: 

Tormule.85*. Arctica dorso albo, ventre nigro. Anas arctica Clusi WinL. 
Torden. 244. LXV. Rs: 120. 5. Avis marina Lunde dicta. Mus: 
dan: Part: us DI. CNS0-2T. PEL P:99 de 


Pica marina l. fratereula GEsNERI Arp. 3. 215. 


in Gotlandia in insulis Karlzóarne| 
f maritum. 


oo 
Cn 


Angermania in insula Donden. 
unum ovum simul ponere et ed — —— admirari — -—— dispar est: 
tum nostris observatum. 
80". Arctica nigra, macula alarum alba. Colymbus minimus 
RupsBf: Columba greenlandieca Wirr. 245. Rs. 121. 6. Grissla 
vulgo Grylle. it. gotl. 292. 
Ferensibus Lunda Worm. mus: 
Grylle. it. ol. 282. 
NB. 396. 
Mellan- $87'. Arctica nigra ad infimum usque sterni, et linea alarum 
lomm. alba. Mergus melanoleucos rostro acuto brevi WirL. 261. 
DIX-— Bs- 125.35. 


post speciem $84. 
Watudragare, Onocrotalus. rostr: 
maxilla superior plana, carinata, carina extra apicem prominens in 
ungvem deflexum. m: inf: latior, ex 2bu$ yeluti costis apice coh:eren- 
tibus constructa, intercedente membrana, qvam pro lubito ampliare 
et retrahere potest. Lingva nulla. nares ad basin rostri rotund:e. 
Pedes tetradactyli, digitis omnibus membranis in unum connexis. 
Mans. 14. t. 35. 
Onocrotalus. Onocrotalus s: Pelecanus Arp. Hs. 121. T. 1l. Mznnmrr. 
181. Wzrr. 246. LXIII. 
Pelican. Awox: 146 f. 108. 
rostr: in collegio medico holmense conspicitur. avis in Tunio repe- 
ritur. 


87. 


E 
od 

ad mergos re ipsa spectat. hinc RupBECK recte mergus minimus 
cinereus, capite semiruffo. ud. caput sordidum, maxilla inferior 
et eula alba. venter et pectus albus. pedes sordidi, dorsum cinereo 


nigricat. 


[gen.] 27 COLYMBUS. AZostrum acutum, pedes tetradactyli. cum 


S85 


postico, digiti liberi, membranis acuti. 
Colymbus vertice et collo pennis longioribus instructus. 
Colymbus major cristatus et cornutus. Rs: 124. 2. WILL. 
257. Colymbus cristatus WiLrL. LXI. Columbus major 
GESN: 139. Columbus cristatus et cornutus. MERR. 180. 
NB. an q in mus: Dan: WonMw. 304. 

Colymbus major cristatus.  Mams. 80 t. 38. 


crista bifida. caput croceum, collare atro eminenti extra reliqvas 
pennas. Macula in singula ala unica, unciformi s: bifurcata alba. 


. Colymbus neque ceristatus neque caudatus magnitudine cu- 


euli. Colymbus s: podiceps minor WirL. 258. LXI. Rs. 
125. 3. Mans. 82. t. 39. Trapazorola GEsN. 140. 
SroAN. tab. 971. f. 1. 


auritus auribus luteis, capite nigro, collo brunno.? 


[gen.] 3. PODICEPS Aostrum acutwm pedes tetradactili cwm po- 


gos. 


90. 


stico, digiti membrana intertexti. 

it5olm donat Dal 109: 
Singularis hirundinis aqvatie:e exotic: species Besl: gaz: c. fig. 
Podiceps. Colymbus arcticus Lumme dictus Wow: 304: c. 
fig. Wirr. 259. LXII. Rs: 125. 7. Loom. Sc[u]Err: 348. 
fig: mala. Colymbus arcticus. Mus: Dan: Part. !. Sect. II. 
Tab. 1. fig: 2. colymbus a Norvegis Lumme, ab anglis Ra- 
zorbill, MERRET. pin. 180. 

auctor Crus. 367. 
caput et collum cinereum, supra cap. et col: nigra lineolis longi- 
tudinalibus albis; collum subtus macula scutiformi oblonga, magna, 
brunna tegitur. pectus et venter alba. dors: nigricans punctis albis 
aspersum. cauda breviss: nigra. subtus nigricans punctis albis as- 
persa. Ale nigricantes punctulis oblongis albis. 
rostr: oblong: angust. subulat, acutiss: non dentat: nares oblone:e. 
color corporis niger, collo nigro ex albis lineolis longitudinalibus 
maculato a dorso, macula partem anteriorem ul: brunna tegit 
oblonga. dorsum fuscum, pectus et venter albus. rostrum rectum, 
acutum. habeo cutem barkad ubi clare insertiones pennarum, et 


Lilllomm. 


Lomma. 


oo 
20 


plumar. majora erant perforata. obliqv. — — — minora semiper- 
forata 12 ad singula, bis numerat. j 
sect. III. Rostrum acutum, Alc macroptere, pedes sub 
equilibrio coll: 
[gen.] 1. CATARRACTA rostrum leviter incurvum. | Pedes tridac- 
(yli sine vostico palmipedes. cauda integra, pennis 2""5 reliqvis 


longiores. 
Swart- or. Catarracta mas dorso nigro. Larus Kozpobépoc RubpBf. 
lasse. Strunt-jager 1. e. Koezpo)qpoc; R. 127. 9. Truen s. Fur. 


Banr. act. l. p. 91. Avis norvagica Kyuffwa vel Tyufwe 
Mus: Dan: Part: 1.'sect. II. N:o 20. 
femina dorso cinereonigro. non descripta. 

oI. mas. déostrim  piscatoris, vertex ad oculos usque niger. pectus et 
collum alba, pedes tetradactyli, palmipes, cauda pennis 2""5 longis- 
sinis instruitur, dorsum et al: nigra. 

femina pectus et collum. nigro-cinereum. 


[gen.] 2. LARUS rostrum sensim attenuatur. palmipes, tetradacty- 
lus cum postico. cauda. integra. 

2. Duas has species Lari sub piscatores sunt referendi. 

932*. Larus ex cinereo et albo variegatus maximus RupsBf: non 
deseriptus. magnitudo anseris. 

02. rostrum luteum apice nigro. 

Trutare. 5". Larus ex cinereo et nigro maculatus RuDpBf: hasce duas 
posteriores aves probe non examinavi, hinc incertus sum, 
num nota generica qvadrat. 

93. color scolopacis, rostrum nigrum, pedes lutei. 

[gen.] PISCATOR. rostri maxilla inferior eminentia angulari do- 
naiws. Palmipes tetradactylus  mumerato postico. cauda. n- 
tegra, orbita oculorum papillosa. 

904. Piscator albus, dorso et alis cinereis, pedibus carneis. Larus 
cinereus maximus Wirr: 262. Rs. 127. 2. 

Staule Lappis alpibus. 
It. -01.. 298, 294. 230. 396. 

94. caput, collum et pectus, venter, cauda alba. dorsum et al:e nigricant, 
remigum apicibus albis, rostrum et pedes dilute fusci. eminentia 
angulari rostro et sinus rictus coccinea, ad Umeà copiose. 

Fiskmás. 903. Piscator albus, dorso et alis cinereis, pedibus pallide viridibus. 
Larus cinereus minor Wirr. 262. LXX XVI. Rs: 127. 3. 


95 


96. 


. Larus eine[re]us major Rupr: similis antecedenti sed dorsum colore 
coeruleo dilutione pingitur. rostrum et pedes dilute fusci. Rost: et 
pedes colore cutis human. totus niveus, exceptis dorsi et superior 
alarum partibus e coeruleo diluto cinereis.  Remiges 6 exteriores a 
parte exteriori nigri. qv. 1 in medio nieri albus apice nigro, 2 me- 
dio nigredinis albus apice albo 3. 4. 5 et 6*5 apicibus albis. nares 
oblongz.' oculorum palpebr:e coccine: papillosc. rostri maxilla. su- 
perior ineurvata. magnitudo eallinee magis. 
Piseator cinereus remigibus nigris, vertice viridi nigricante. 
Larus major cinereus WirL: 263. LXVII. Rs. 129. 8. 

Tt^ 012-396: 
Larus cinereus BELLoN: ad 96 forte spectatur:  WiLums 263. 
Dorsum cinereum, alarum extremis nigris, rostrum et pedes terrei 
coloris. 
digiti postici defectu ab reliquis differre dicit WirLLiUS 


Piscator — Lem 

Larus ex cinereo et nigro maculatus.  Rvupsf color scolopacis 
rostrum nierum, pedes lutei. 

Larus cinereo niger RupBf: non descriptus. ad hoc genus 
forte spectat. 

Cepphus fissipes, tetradactylus cwm postico, cauda  forcipata. 


[gen.] STERNA palmipes, tetradactila cwm postico, cauda forcipata. 


98. 


qiiae 250 


3. Sterna cinerea, capite supra oculos nigro, infra alba.  Hi- 


rundo marina, Sterna Turneri WirL. 268. Rs. 131. 1. Hi- 
rundo maxima major Wirr. LXVIII. 

Miner 2271 1e 
a rostro ad sinciput caput nigrum usque ad oculos, tota alias alba 
cum levissima cinerei mixtura. rostrum et pedes sangvinei, supra 
femora nudi. cauda bifurcata ad basin acutissima. pedes palmipedes, 
ungves nigri, postico — —— —-. 
Jostrig subulatum, compressum, acutum, levissime arcuatum supe- 
riori maxilla, apice nigricante alias rubro. «res oblong:e lineares, 
ita ut per utraque appareat foramen et aer. gibbus in inferiori 
maxilla. digitus medius longissimus. hine proximus exterior dimidio 
brevior, posticus minimus. 


99. Sterna tota cinerea, rostro et pedibus nigris. Hirundo 


po: 


marina major tota cinerea, rostro nigro et pedibus rubris 
RupBf: non descripta. 


rostrum nigrum. tota ecruleo cinerea. pedes sangvinei. 


Tárna. 


Clàss: VI. . 


Sect: I. Pedes sine postico.  Tibic ultra caudam expor- 
recita. 


[gen.] STRUTIO caput simplex, rostrum angulatum. Digiti pedis 
dwo sine postico. 
IoO. Strutio mas, dorso nigerrimo. 
femina, Dorso fusco. strutio-camelus s: Strutio Rs: 36. 1. 
Strutio-Camelus WirnrL: 104. XXV. Avis hec numquam 
adhue nostris in oris viva observata est, sed tantum exu- 
vie ejus, qvas in museis rariorum interdum conspiciuntur. 


gen.] CASUARIUS caput prominentia cornea, convexa. coronatur. 
Palearia duo nuda sub guiture pendent. Digiti pedum antici 
tres, posticus mullus. 

IOI. Casuarius. Emeu s: Eme WirrL. 105. XXV. Rs: 30. 3. 

Emeu, quibusdam dictus Casuarius Won. mus. Casu- 

arius, VALENT: Mus: p. 460 Cassoware HaRv: 9: ani- 

mal: p: 61 c: descr. Emeu Clusii JoxsT: Tab: 56. p. 172. 

testis ovorum pro poculis, margine argenteo circumdata, 

utuntur, qvemadmodum antecedentis strutionis. 

Ova hujus sunt punctata et cinereo virescentia, illius 

a: plane candida. Nee hsec avis in Svecia observatur 


'Sn[9utuo-oiundjs 


su 


vivus. 
Pellis hujus impleta et exsiecata in theatro Anat: 
Upsaliensi conspicitur. 


'ac O:N 


:uv(T 


Emeu vulgo Casoaris Bont hist. 


juu 


í * 


Cassovarus ANoN p. 99. f. 41. 


I 


Sect. IT. Pedes cwm postico tetradactyli. tibice cum uro- 
pygio longitudine fere cqvales. 


[gen.] PAVO caput corolla, e pennis erectis arbusculiformibus, 
liliiformi coronatur, cauda et pedes corpore longiores. 


IO2. 


231 


Pavo variegatus. Pavo WirLrL: 112. XXVII. GezSN. 656. 
JowsT. 56. XXII. VarENT M. M: p. 462. 
Pavo albus. Pavo colore albo. Hs. 51. 2. varietas ante- 


cedentis. 


[gen.] MELEAGRIS caput nudum. ad. basin rostri caruncula spon- 


IO3. 


giosa, muda ornatur. sub guliure palearia convexa. spongiosa, 
conglomerata, muda. prope stermum. barba, in mare exit. 
Meleagris mas barba ornatus. Gallopavo Low. 337 a. Gallo- 
pavo mas JowsT. 59. XXIV. Gallo-pavo s: Meleagris et 
Numidiea avis WiLr: 113. XXVII. Rs: 51. 3. Gallopavo 
Gesn. 482. Gallus africanus. Blas: anat: animal. "Tab. 
XLIV. fig. XI. Meleagris BELL. 60a. 


- femina, barba carens. 
Gallina indica Arp. Jowsr: XXIV. 


[gen.] GALLINA caput crista. carnea. coronatur, sub gula palearia 


IO4. 


IO5. 


IO6. 


duo carnea, compressa, dependent! crura calcaribus | in- 
siruuntur. 

Gallina mas pennis caudae vestitricibus faleiformibus. Gal- 
lus gallinaceus Gesn: 395. Wirr: 109. XXVI. Bs: 51. 1. 
BLas: an: animal: Tab. XLIV: f. IX. 

capus Gzsw: 427. est gallina eastrata hine specie non 
distingvenda. 

——- femina pennis caud: vestitricibus rectis. Gallina 
GESN. 430 gallina domestica Winr: 109. Rs: 51. 1. Bras: 
an: animal. Tab. XLIV. f. X. 

Gallina vertice crista plumosa et diffusa ornata. Gallina 
crista in vertice plumosa densissima et undeqvaqve dif- 
fusa spectabilis Rs: 51. 1. 

Gallina cauda carens. Gallina cauda s: urrhopygio carens 
Rs. 51. 1. Gallus ex Persia Wirr. 110. XXVI. 


Meleagris specie est. palearibus duplicibus ut gallus, caput galeatum. 


Dix peintades Adopt. gall. 204. t. 2VY. apud Clifforte1n. 


coeq — indien. Adopt. gall. 301. t. 301. 


erat niger, pennis capitis revolutis absque crista apud Cliff. 


otardes adopt. gall. 509. t. 309. 


'Tarda avis 


Strutio ad: gall. 335. t. 335. 


Casuarius ad gall. 344. t. 311. 


Páfogel. 


hvit 
Páfágel. 


Kalkon. 


Tupp. 


Hona. 


Tofshons. 


"| Gump- 
hóns. 


12 


Krolhóna 107. 


| gen.. 


Tiáder. r08. 


Rosl«ha 


Orre. 109. 


IOQ. 


Hiárpe. rro. 


Snoripa. i1ir. 


Gallina pennis receurvatis. Gallina crispa, nostratibus Fris- 
landica, pennis reflexis caput versis et velut inversis Rs. 
51. 1. Gallina Frislandica Wirr:.110. 

] TETRAO supercilia coccinea nuda, papillosa. maxilla swperior 
longior incurva. Lingva acuminata mollis, tibiee hirsute. Digiti 
«a latere superiori sqvamis, inferiori autem. papillulis obte- 
guntur. posticus minimus. 

Tetrao cinereo fuscus. cauda integra. Urogallus sive Tetrao 
major Rs:53. 1l. WirrL:123. XXX. Urogallus sive tetrao 
major Arp. Urogallus sive tetrao major alter. qvem fe- 
minam esse conjicio.(: idqve recte:) Arp. Kisder s: Uro- 
gallus. Sc[u]Err. 349. Urogallus GESN: 491. Grygallus major 
GESN: 495. femina est. Differentia mea specifica, ad ma- 
rem non autem feminam sese extendit. veluti ac seqventis. 
Haklehane i Hwitlanda  soch. creditur species hybrida ex urogallo 
majore et minore. 

*. MSmolandis Rakkelhane. stor soni tiüderhóna. fergen swart. nebb 
som en orre, brokug, fiüderen pà halsen lika en tiüder. flyckt lütt, 
stierten som en tiüder, hufwudet likt en orre. Mares erant, — — 
orrhóna och tiüderhóna lika. putatur genus spurium e tetra. orre och 
tiàder. bryter i máhlet pà báde orre och tiàder, mycket — — — — 
funnit 1 Roslagen 1153, uti Knutby sochn. 

Tetrao cauda bifida, reflexa. Tetrao s: Urogallus minor Rs 
53. 2. Urogallus s: Tetrao minor Arp. mas est. Grygallus 
major s: Tetrix Nenusiani Arp. q femina Urogallus minor 
Gesn: 494. Grygallus minor GESN: 496. Q9 femina. 

Orrar. Sc[H]EFF: 350. 

mas. totus niger coeruleo splendente, al;e nigrescunt. maculie trans- 
versales alb:e. sub cauda albus, cauda reflexa utrinque: Ali subtus 
albze. tibi  hirsutzie. pedes sqvamosi suprà, subtus papillacei, mar- 
einibus fransatis vidi. femina color scolopacis ex cinereo, ruffo, 
albo nigro variegata, alie subtus albzs, cum gemina macula trans- 
versali alarum alba, ut in mare. Vidi. 

Teirao cauda bifida reflera albus totus albus exceptis superciliis 


coccineis. skuten in Fundbo 1!/» milliare ab Upsaliis. 

Tetrao colore cinereo, ruffo et nigro mixto, mas, mento 
nigro. Gallina corylorum Wirr: 126. XXI. Rs: 55. 6. Gal- 
lina corylorum s: Bonasia alberto dieta. GEsN: 229. jserpe. 
"c[H|]EFF: 350. 

colore cinereo ruffo et nigro mixto, femina, mento candido. 
Tetrao tibiis hirsutis crassa tectis, inconspicuis Lagopus 


avis Wirt. 127. XXXIL Rs: 55. 5. Lagopus altera Plini 


45 


m7 


Rs 54. 3. Wirr. 128. Lagopus GEsN: 577. Varia[n]t colores 
secundum tempora anni hinc, ab autoribus pro diversa 
specie habita fuit. Lagopus. Fizl riipor, Snioeripor. Sc[H]EFF. 
351. pars: 352. fig: mal: Qvaer: an? feminz: hyeme pen- 
nam nigram sub ala habeant: ut Sc[n|EFFErus dicit. vide 
iter lapp. parerga 147. 1623. 
it^ Dalz-9]- 

Hyeme alba, preter lineas qvasdam nigras cauds. qve 
Lagopus Arp: Aestate maculis nonnullis. ruffescentibus or- 
natur, qvs  Lagopus alter s: Varia GESN: 578. Autumno 
saturatius e ruffo variegatur, qve» nominatur Lagopus al- 
tera. Plin. 

[gen.] PHASIANUS penne medic in cauda longissima, relique hinc 
inde ordine breviores ad. extimas wsqve. Tibe nuda. 


[gen.]J. PERDIX. caput simplev sine nota speciali tibice muda, non 
calcarate. Pedes ut in Tetraone. cauda brevis wt a tectricibus 
longitudine vix differat. 

rII2. Perdix cum excrescentia sub (!) oculis papillosa rubra. Perdix Raphóna. 
cinerea. Wirr. 118. XXIX. Rs: 57. 2 JowsT. 68. XXVIII. 
mas macula nigra in sterno a femina differt. 

Macula magna, brunnaà, posterius bifurcata ad sterni eminentiam 
Venter albus. Hectrices 16 sordido brunni. 

Pedes 4 dact: postico minimo, lateralibus :eqvalibus ungves nigri, 
tibiz flavse. 

fem. caput superius griseum punctis oblongis albidis maculat. 
rostrum. pallid: convexum, maxilla sup. longior dig. 

nares sqvama tectze. 

ocul. macula pone oculum coccinea papillosa. palpebra inferior alba. 
gula, superciliorum et nasi incumbens regio sordida. 

Pectus cinereum lineis tenuissimis undulatum. 

Dorswm. griseum maculis linearibus undulatis, brunnis. ' 

alarum. tectrices grisei, maculis sordido brunnis, radicibus albis, 
remiges 20 à 22 cinereo nigri lineis zoniformibus pallidis. 

II2. papille coccineze ad canthum oculi exteriorem. hine ad sectionem 
antecedentem. variegatus »««s macula fusca bifida sub pectore in- 
signitur, magna. 
femina ideoqve est Willugbei: 

Lingva scutiformis, acuta, musceulosa, posterius sagittata. 
denticulis mollibus, exterius sensim majoribus. 
Palatum superius et gradus retrorsum denticulatus. 


44 


II3. Perdix major Gxsw: 620 fig: mal: 

I14. Perdix ruffa minor RupBr: nondum descripta. 
mas magnitudine pulli anserini nuper exclusi: Dorso e nigro 
et cinereo variegata, subtus similiter maculata, sed dilutius. 
femina. magnitudine et colore mari similis, venter a: al- 
bidus est et gula lutescens. 

Ir4. Pedes flavi, cauda corpore rubicundior. 

Wachtel.ir5. Perdix remigibus alarum lineis transversalibus ruffescen- 

tibus. Coturnix Wirr. 121: XXVIII. Rs. 58. 6. 


Class: VI. 


Sect: I. Remiges 16.  Rectrices 10. Digiti postici duo. 


[gen.] PICUS rost: rect: angulat: acut: lingva cornea, sagittata, 


1 


2er 


EA 


digiti antici 2. cauda bifida, apicibus mudis. 

ommes insectis edunt. 

omnes sursum et deorsum cursitant. 

Pieus niger, vertice purpureo sine maculis. Picus niger  Spil- 
maximus Winr.: 92. XXI. Rs: 42. l. Picus maximus vel kráka. 
niger GESN: 708. 

rostrum et pedes cinereo-coerulescunt. totum corpus atrum. à rostri 

basi ad occiput macula oblonga purpurea. 

Picus viridis, vertice purpureo, maculis nigris punctato. ^ Grongio- 
Pieus viridis major WirLr: 93. XXXI. Rs: 42. 2. Avis plu- ling. 
vialis qvibusdam. Picus viridis GESN: 710. " Grón spik. 
vel r8. Rostrum acutum, dorso cultrato, ita ut maxilla superior wedknor. 
trigona evadat. nares oblongae, setis tectze. lingva cylindracea, apice 

integro, acuto, tendinoso. intra tunicam cylindraceam duo tendines, 

singuli generis nexis instructi libere pone et retro trahuntur. caput 

supra plumis cinereis, apicibus purpureis aut sangvineis instructum 

infra sinus oris utrinque linea ejusdem coloris pingitur, caput alias 

et collum albicat punctis nigricantibus, maxillarum autem puncta 

nigra, magis lineiformia. dorsum et scapule cum tegetibus alarum 

siógróna, a medio dorsi ad infimam caudam tectriees luteo virides. 

venter albus maculis nigris transversalibus undulatis, viride perfus- 

cus. alie subtus nigricant, maculis albicantibus, in ordine per remi- 

gum parte interna ordinatis. supra remiges nigrie, maculis candidis. 

cauda nigricat, sordide viridi mixtura ad basin. 

vide appendix marem. 

mas differt a femina qvod tempora et oculorum regio nigra sint, 

gula alba, infra pallido viridis quoad pectus, et venter sed leviter 


Giyllen- 
mund. 


46 


undulato variegatus: pedes firmi, 2 anteriores basi connatie. 9 ex- 
teriores majores, postico interiori minimo, cauda 2 furcata, rostrum 
angulatum et dorso carinatum, apice compresso. 

118. Picus viridis vertice rubro Rups»f. non descriptus. 

IIQg. Pieus viridis vertice ex albo et rubra variegato RupBf: 
non descript: 

120. Picus variegatus tibiis nudis, vertice nigro. Pieus variu$ 
major WirrL: 94. XXI. Rs. 43. 4. 

I20. supra totus niger. alie albis maculis pictie. tempora cum oculorum 
regio alba, ut et gula. pectus et venter luteo fusca maculis nigris 
longitudinalibus. pone femora ruffo-crocea. sub cauda albicat cum 
maculis rotundis atris. pedes coerulescunt. 

Pieus variegatus A. 

rostri nigrum. caput loco cer: album, supra cinnabarinum, occiput ni- 
erum in acutum desinens. regio oculorum alba cum macula cerze 
coeurs. 

in collo utrinque macula introrsum nigra sub oculos sinus ad rostrum 
extendens a, altera vero ad aurem descendit per colli latus. 

collum alias, venter et pectus alba. 

Ala nigra, in cujus medio plurimi tectrices. maculam albam magnam 
relinqvunt, basi remiges maculis albis, plerumque transversalibus pin- 
euntur, exceptis lineis ad apices alarum albis, sub cauda rubra, 
cauda nigra bifurcata. 

Picus carieg: b. 

rost: nigrum, caput sordidum, vertice nigro, macula pone oculum alba. 
sub capite ad latus colli macula obtus:e laciniata |: serrata excurrit. 

color coli à dorso albus. a gula ad eandem subtus sordide alba, maculis 
longitudinalibus lineiformibus. dorsum nebulosum. al:e nier:e maculis 
transv: albiceantibus, sub cauda puncta niera, tessulata. 

Pieus C. varius. 

rostr: nig. loco cerze album, caput supra nigrum. macula sub caput per latera 
coli basi bifurcata. descendit medio angustiori, per latus colli, sen- 
sim amplior. 

ale ut A. fere. collum album. pectus et venter albo incarnati maculis 
longitudinaliter hordeiformibus nigris. sub cauda l. podice cinna- 
barino. 

cauda nigra bifurcata, subtus alba nigris punctis per paria sparsis apice 
cinnabarino pedes coerulescunt. 

Variegatus. major. rostrum, maxilla superior carina acuta extenditur, la- 
tera angulata, apex compressus lingva longiss., apice tenui osseo, 


hj) 


Picus 


Picus 


AT 


ali» nigrze maculis albis 5 ordinum in ala priecipue interiori.scapul:e 
nigrz, limbi cinereo albi, cauda 2fida supra nigra, infra albida, 
maculis oppositis nigris, ad anum regio rubra. pectus et venter al- 
bicant. gula et cere locus albus, rectrieum apices 2fidie, extus 4 
pennz) medie majores nigrz, laterales breviores, digiti 2 anteriores 
wqvales, exterior posticus maximus, interior minimus, ungves onmes 
arcuati compressi. mas vertice coccineus, femina nigra. 
Pieus variegatus tibiis nudis vertice luteo. Pieus varius 
major vertice luteo RupBf. non descript: 

variegatus 3dactylus vide Descr. appendice. it. Dal. 91. et act. 
SG. SVec: 

variegatus | alpino- Dalekarlicus. | mumqvam — deseriptus. magnit: 
ampelidis, color totius avis ponatur niger, cui alii colores super in- 
ducti sunt. E. gr. Linea alba a rostri basi utrinque ad nucham 
extenditur; alia linea a cantho oculi itidem alba extenditur ad nu- 
cham ubi coalescit eum priori, q conjunctie secundum dorsum longi- 
tudinaliter lineam  dorsalem albam ad caud:ze basin extensam con- 
stituunt. Venter et tectrices inferiores alarum. imo tota avis sub- 
tus albedine et nigredine adeo mixta est, ut qvinam color prievaleat 
dicere difücile sit, mediante discum sterni albedo occupat.  Tectri- 
ces alarum superiores omnes nigri sunt. Ala expansa infra cinereo 
nigricans 7 l. 8 ordinibus transversalibus macularum albarum subro- 
tundarum; supra a. nigra est ala maculis minoribus albis 35 l. 5 
ordinum. 


Cada nigra rigida, rectrices 2 marginales albovariegat:e, mediis omnibus 


[89] 


atris et firmioribus ut pico vario cui satis similis. vertex macula 
crocea minorl, qvam in purpureis tegitur. rostri acut;: apice com- 
presso, maxilla utraque 3gona, inferior magis convexa. Pedes bre- 
ves, et ND. digitis 2 fere :eqvalibus anticis, 1 postico, reliqvis ma- 
jor erassiorque, interior posticus deficit. 
in alpibus dalekarlicis. id. 

Pieus variegatus tibiis parte superiori tectis. Picus varius 
minor Wirr: 94. XXI. Rs: 43. 5. Mas vertice ruffescit, 
femina nigrescit. Rostro in rimam arboris inserto celer- 
rima percussione sonum efficit crepitantem qvi e longin- 
qvo exaudiri potest. 


[gen.] TORQVILLA rostrum e cylindro in acutum desinens. Di- 


gitài duo extimi longitudine cqvales et interioribus duobus 
dwupplo longiores.  Antici sunt 2 et totidem postici. caudae 
extrematas tecta. 


48 


Gióokty da. 123. 


Sádesgiok 


Sec 


Torqvila. Jynx s: Torqvilla Wirr: 95: XXII. Rs. 44. 8. 
JowsT: Tab. 42, fig. mal. Jynx Gzsw: 573. RuDsf: iter La- 
ponicum 66. fig: optim: c: descript: 
Torqvilla d:r a capite qvod ridicule contorqvet et ad hu- 
meros circumagit. 
Torqvilla est cuculi species, cuculus picorum. 
mas e cinerea ruffo, nigri fusco distincta variegatur. 

Jynx, torqvilla, Turbo Sisopigis BrErr. 76. a. 


t IL. Digitus posticus unicus. remages 16 et Rectrices 12. 


[gen.] CERTHIA Aostrum leviter arcuatum. Lingva sagittata cornea. 


I24 


Digiti tres antici, quorum. extiàmus adnectitur medio. 
. Certhia WiLrL; 100. XXIII. fig: mal: Rs: 47. 5. GESN: 251. 
JowsT: Tab. 43. 
ad basin vibrissis munitam. 
Certhias, certhius, heptatrix. BELL. 98. a. 


[gen.] SITTA rostrum triangulare rectum, lingva lacera. digiti 3 an- 


leriores, quorum exterior. minimus et. infima parte. medio 
annectitur. 


25. Sitta. Sitta s: Pieus cinereus WiLr. 98. XXIII. 1 Rs: 47. 4. 


Pieus cinereus vel Sitta GEsN: 711. 
in tectis et parietibus vidimus. 
ALDR. sm. 
. vide Descript: Ra 
magnitudo passeris, gula alba, venter albicat, sub cauda rubet, linea 


per oeulos supercihum adinstar atra excurrit. 


CLASS: VIII. 


Sect I. T'nwirostres, cauda integra. 


[ren.] COLUMBA rostrum ad. basin. velut furfures gerit. lingva 
integra, macroptera. 

126. Columba simplex varie colorata. Columba domestica s: vul- 
garis WiLL: 130. XX XII. Rs. 59. 1. Columba domestica. 

127. Columba ingluviem aere replens. Columba gutturosa WiLr. 
IZ X RXTV Rs 60.2: 

128. Columba pennis qvibusdam in pectore recurvis. Columba 
turbita dicta Wirr: 132. Rs. 60. 1. 

129. Columba palpebris nudis granulatis, pennis in occipite pro- 
minentibus. Columba barbarica s: Numedica Wirr. 133. 
XXXIV. Rs 00. 8. 
caput et dorsum cinereum, collum ad latera linea alba. 
pectus brunneum, venter albicans, iris albido flava. cauda 
longa cinereo nigricans. 

130. Columba torqve alba Palumbus torqvatus Wirr: 135. XX XV. 
ES:762:-9: 

131. Columba coerulescens. Oenas s: Vinago Wirr. 136. XXXV. 
RS-62:'10. 


[gen.] CUCULUS rostrum. levissime incurvum. maxilla. superior 
longior, nares orbiculatoe supra rostri superficiem eminentes, 
quarum medio punctum prominet. Digiti postici duo et toti- 
dem. antici, qvarum. interiores breviores. 

ad Pieos pes. Vide descript. It. Dal. 35. 

132. Cueulus pedibus luteis, dorso nigro cinereo non maculatus. 
Pedes et tibice lutei. pars corporis soli obversa nigro cinerea. 
collum splendet ut in columbis. 

Geecka Lappis alpibus 


Avium S^veticarum. 4 


Hem- 
dufwa. 
Krop- 
dufwa. 
Turbitz. 


Ring- 
dufwa. 
Skogz- 
dufwa. 


Giok. 


50 


alium 1733: , et i; accepi: in ommibus similis 132 a qvo dif- 
ferebat a rostro qvod in angulum lutea membrana laxa, ut in — — 
— ——, mollis erat. caput in hoe totum járngràt sine maculis ut et 
dorsum, qvod ad remotionem parum splendebat. 

Colli inferior. ut supra jürngrà sine maculis. venter in hoc ob- 
securior qvam altero. 

Lingva in rimam maxillie superioris intrusa erat, ut non conspicie- 
batur. an genom skiulandet 1 halsen, an ita cantu collocet, nescio. 
mas erat, illa femina. 


I33. femina erat qvam deseripsi, in qva 2 ova pisigrandinis magnitu- 


T 


2 


2 


4. 


dine. venter carnosus larvis pilosis plenus. 

Couculus caput obscure canum ut et collum et totum dorsum. q-dam 
tamen penn:; in hoc griseie. — — — ——, maculatum constituebant. 
Uropygim ejusdem. fere coloris ac dorsum, sed lucidioris. collum 
inferius coloris cinerei undulati, griseo mixti. Ventris plume sunt 
coloris albescentis cum lineis fusco nigrescentibus transversis. Pennie 
q subtus caudam vestiunt ejusdem coloris, sed albidioris. 

Coda respectu corporis admodum longa. se: 6 pollicum pennarum 
10 longarum (: neelectis minoribus:) coloris nigrescentis qvidem, 
sed maculis albis in medio et ab uno latere longitudinaliter notata, 
— —- — apicibus albis. 

Ale respectu corporis admodum long:e. sc: 9 pollicum, coloris su- 
perne fusco nigrescentis, inferius autem obscure cani, cum lineis 
albis transversis. 

remiges niericantes. 

Rostrum. 6. vel 7 linearum, parum curvatum, parte superiori ante 
inferiorem. prominente, coloris superne nien, sed infra pallidioris et 
paulo viridescentis. maxilla inferior subtus plano-crocea, interior 
concava. 

Nares patulie. bene conspicuis, prominentes, nudie. maxilla superior 
intrà non excavatur, ut in aliis. 

Lingva — —- denticulis retrorsum vergentibus. 

Tibi admodum curtie 7 circiter l. 8 linearum anterius qvoad par- 
tem plumis tect:e, coloris flavi. 

Pes tetradactylus flavus cujus digiti 2 antrorsum et duo ad poste- 
riora vergunt, quorum ambo interiores suis oppositis minores sunt. 
anteriores 2 infimo articulo connectuntur. 

Ungves parum. adunci ejusdem. cum digitis coloris in cuculo — — 
ungvis medius introrsum margine laterali interiori prominet; contra 
ac in omnibus aliis quos vidimus. 


51 


Lingva sagittata plana, apice membranaceo (: per cantum illis desi- 
nenti:) ad basin duobus denticulis majoribus angulos constituentibus, 
a quorum latere exteriori utrinque 5 minores, ab interiori utrinque 3. 

133. Cueulus pedibus luteis, dorso nigro cinereo maculato. Cu- 
eulus Wirnr: 62. LX XVII. Rs: 23 Gzsw: 3063? 


Cuculus. BELL. 29. b. 


pedes ut antecedentis, dorsum et al: nigrocinerez, mentum 
flavum. penn:e in toto reliqvo corpore, maculis ruffescenti- 
bus extimo albis picta. 

134. Cuculus pedibus fuscis. 
omnia ut in antecedenti sed minus variegatus. 
Vidi ssepius propriis hisce oculis motacillam albam nutri- 
entem cuculum jam adultum et canentem. 
Persvasio vulgis qvod cuculus mutaretur in accipitrem, 
plane erronea est, repugnat enim mechanismus et figura 
corporis. 

genus Merops dicendum rostrum conico cultratum; apice utrinque suprá 
emarginato seu diviso et longior inferiore 
capite et urrhopygio cinereo, dorso testaceo, cauda nigra semialba. 

caput valde cinereum uti et urrhopygium. 

dorsum reliqvum rufo seu griseo testaceum. venter a gula ad sterni, femora 
ut et latera tota e dilute rubicundo, vix manifesto, alba. 

linea a fronte et basi rostri per oculos ad aures nigra, supra hanc linea 
minor alba. 

venter pone sternum albus 

remiges nigricantes 3—8 basi levissime albz, hinc macula parva alba 
alarum. 

vectrices nigrie; sed a medio ad basin alb:e, exceptis 4 intermediis; et 
apice omnes albent exceptis 4 omnino nigris. 
pennz extim:ze prim: minores sunt. 

Pedes nigri; rostrum nigrum. vibrizz nigrz. faux alba, lingva bifida la- 
cera. ergo non oenanthe 


— —- dorso testaceo remigibus exterioribus margine mediis albis. 
Descr. 
Rostrum nigrum convexo coni[c]um, cultratum, emarginat: nigrum, 
caput griseum, dorsum griseo testaceum, lineolis transversis nigris, in 
singula penna prope apicem singulis. 
venter a gula et pone albicans, vix latescens lineolis undulatis crebris. 
Remiges mgricantes immaculati. 


i? 


Rectrices grise?e; 4 intermediis unicoloribus, reliquis apice et margine 
albis. extim:e. pennie. breviores 
Pedes nigri. 


[gen.] STURNUS vostrum leviter depressum, lingva cornea bifida. 
Stare. 1:35. Sturnus cauda cum corpore concolore. Sturnus WiLL: 144. 
XXXVII. Bzrr. 31. à. Rs. 67. Il. GEsw: 747. Jowxsr: Tab: 
40 ef. Mas Sturnus vulgaris JowNsT. ibd. MreRmnzET. 177. 
Merr. 177 femina. 


Sturnus cinereus Merr. 177. mes. 
mas shirints splendens caput et totum corpus fere nigricat, sed e sericeo 
viridi violaceo-coeruleo splendet. capitis penn:ie apicibus albis, mini- 
mis maculatze, reliqvie/ paulo majoribus, ale magis pallidie, mar- 
egime exteriori testaceo, remiges 16. cauda longit. pedum, vix nota- 
bile bifida, rectrices :eqvales 16. 
pedes firmi, tetradactyli, posticus crassior, ungve majori. ungves curvi, 
acuti, compressi, excepto medio extrorsum marginato. 
MznmRET. 2plicum sturnum allegat 177. uterque apud Arp. et 
Sturnus vulearis. 
Sturnus cinereus. 
I35. mas collum caput nigrum splendens. femina nigra albis maculis in 
gula priesertim aspersa. 
migratoria est avis. 


136. Sturnus cauda cum corpore di[s]eolore. Merula saxatilis 
WirL: 145. XXXVI. Rs. 68.3. Picea Lapponum RUDBECK. 
an Avis nivea Wirr. 302? 


1t 09a]. 265: 
NB. Merula cauda rubra 
pica Lapponum 
Merula saxatilis Arp. Rs. 68. 3. Wirr. 45. 


Pica lapponica est Merulie species rost: rectum aeutum nigrum. 
caput, collum, et dorsum cinerea, ex his. caput nigro cinereum. 
tectrices alarum a parte inferiori ruffae maculis nigris. remiges cine- 
reo coerulescunt fere. 
cauda, sensim latior ruffa, medio cinerea, integra. 
Pedes nieri. 

[gen.] MERULA. ares ovate, nude. Rostri maxilla superius le- 


viler convexum, modice inflevum. mandibula superior paullo 
longior apice utrinque emerginato. os intus flavet, lingva cor- 


E95. 


pog. 


140. 


14 
14 


n4. 


O. 
Jic 


Eo 
2o 


nea. canaliculata bifida. Brachyptera, cauda pedes tibias bis 
longitudine superat, laxa. integra 

Tto: 360: 
Merula atra, rostro flavo. Merula vulgaris Rs: 65. 1. Wrrr: 
140. XXXVII. Merula nigra. BELL. 80. b. 
Merula nigricans rostro fusco. Merula montana Arp. Wirr: 
144. XX XVIII. Merula saxatilis Rs. 65. 3. 
Mer: saxat. s. montana Gesn. 584. 
Merula nigra pectore albo. Merula aqvatica Wir: 104. 
XXIV. Hs. 66. 7. JowsT. Tab. 53 pag. 
Totus niger, excepto pectore a rostro ad pectoris finem albo. ^ ND. 
non est turdus s: merula. differt enim ab eo tota facie. Merula 
eaudam hbt longitudine tibiarum bis superantem, hie a. vix aeqvipa- 
rantem estque macroptera. ad nares sitzie s; pennie tectrices nulle. 
cauda integra, lingva oblonge emerginata, sagittato membranacea, 
appendice 2dentato, singulo denticulo altero minori armato. 
Merula cinereo-ruffa, macula nigra a rostro ad oculos ducta. 
Turdus pilularis Rs: 64. 3. Wirr. 138. XXXVII. Gzsw: 
153. 'Triehas MERR. 176. Turdus trichas Charl. 83. 
capite nigro, alias 141 similis 
forte erat q descripsi in Hort. Cliff. totus supra cinereo fuscus con- 
color. linea alba à rostro supra oculos recta. pectus pallidum ma- 
eulis fuscis, venter albus, cauda obtusa vix forcipata. 
Lingva sagittata dentata, apice 2fido lacero. rostr. nier. basi lutea. 
Merula colore testaceo. "Turdus simpliciter dictus sive 
Viscivorus minor Wirr: 138 XXXVII. Rs. 64. 2. 

martialis 

inter aves turdus, si quis me judice verum est, inter qua- 
drupe[de]s gloria prima lepus, 


I4I. Dorsum, cauda et pedes concolores. femina ad basin rostri lutea; 


I4. 


non item. 

subtus aà gula ad caudam luteus maculis pennarum nigris subrotun- 
dis. dorsum cinereum, maculis raris longitudinalibus angustis. 
alebatur pà en kiállare i Stockholm. fick dricka win med eiüsterna; 
calvescebat in capite. post annum inclusa, non potatus amplius 
vinum, recuperabat plumas. 

Merula nigricans, gula torqve albo cincta. Merula torqvata 
Rs. 65. 2. Wirnr: 143. XXXVII mas & femina Jowsr: 
106. T: 39; 


Watn- 
stare. 


Klera. 


54 


[gen.] ALAUDA unqvis posticus rectus longitudine digitis certamus, 
lingva. latiuscula, cornea, bifida. 

143*. Alauda alarum qvatvor primis remigibus :eqvalibus. Alauda 
pratorum WiLr: 150. Rs: 69. 3. Arp. 

144^. Alauda alarum extima remige breviori secunda. Alauda 
vulgaris WiLL: 149. XL. Rs: 69. 1. 


I44. Alaudam «q ubique cantat describo, rostr: tenue, leviter cultratum, 
maxime fere :eqvales simplices, lingva sagittata, tenuis dentulata, 
apice membranaceo acute 2fido. ungvis posticus digitum maximum 
longitudine superat, rectus, anteriores leviter inflexi, medius magnus, 
hine interior, exterior parvus. cauda bifurcata longitudine pennarum, 
rectriees 12. remiges 16 a 18 qvorum 4 anteriores utrinque fere 
ieqvales. 
totum corpus fusco testaceum est, (ventre albicante,) omnes penne 
fuseie sunt, quarum margines testaceo pallidie. alarum penn:e nigro 
fusese. cada, exteriores nigris, extima. autem alba margine interiori 
fusca. proxima exteriori nigra margine exteriori longitudinaliter ad 
rachin albo. p hyemem 1733 vixit et edebat erana cannabis, arbores 
non adscendit, continuo vaegatur. 

I44. cinerea, ventre albo, alis eum corpore concolore. 


145*. Alauda cireulo albiecante ab oculo ad oculum deducto. 
Alauda arborea WirL: 149. Rs. 69. 2. 


I45. Venter dilute cinereus, macula pone oculum lutescens, ale leviter 
varieeat:ze. 
sestate raro in Anglia; hyeme vero e norvegia redeuntium tanta 
multitudo, ut nullius major. CHARLET. 

1463. Alauda minor campestris WiLrL: 150. Rs. 70. 6. 
estate coelum versus motitantes cantilant. unde versus 
Ecce suum tirile, tirile, suum tirile tractant. 


146. cinerea ventre maculato. alarum basi nigricante. 


Alauda. major. 

caput, dorsum totum, tectrices alarum, pectus antice seolopaceuni, seu griseo 
et fusco maculatum. venter albicans. 

lineola alba supra oculos. 

remiges fusc:e. 

rectrices :eqvales  nigricantes, exceptis 29 utrinque exterioribus, margine 
exteriore longitudinaliter albis. 

pedes et rostrum pallida: ungvis posticus longus rectus. 


Alawda minor. an ipsa s. ligurica. 
caput, dorsum totum grisea. maculis nigris seu fuscis oblongis more scolo- 
pacium. 


gula et pectus flavescunt. 
linea flavescat supra oculos a rostro versus occiput. 


abdomen albicans. 
Alarum teetriees nigro fuscz, albo maculat:e. remiges fusci. 
rectrices zeqvales fusese, a medio versus basin omnes alb:e exceptis duabus 


intermediis. 


ungvis posticus intermedio paulo longior. pedes et rostrum nigrun:. 


[gen.] MOTACILLA  AZostrum rectum acutum. pedes tetradactyli 


pA. 


I47. 


148. 


cum postico ceteris eqvali. cauda longior pedibus pennis 
duabus mediis acutis productioribus. 
Motacilla caud: rectricibus duabus productioribus. Mota- 
cilla alba Wirr. 171. XLII. Rs. 75. 1. Motacilla qvam nostri 
albam cognominant. GESN: 618. Motacilla Jowsr. Tab: 43. 
alba ibd: pag. 120. 

Motacilla, culicilega, susurada. BELL. 88. b. 

Water wagtail anon. p. 127. f. 8I. 
Motacilla varia. caput albidum, ifran jássan ned till nucham nigrum. 
frons, latera capitis et gula alba. fór sternum en stor macula nigra, 
dorsum cinereum, pectus et venter albida, cum aliqva cinerei mix- 
tura. Alw nigro cineres, remigibus utrinque parum albidis. 
penns ipsius caudze, nonnullze nigrze, aliqvze partim prope basin nigr:e, 
alias albz. tibi: et pedes nigrze, ungve postico maximo. rostrum 
tenue nigrum. maxille ejusdem longitudinis fere, superior apice 
utrinque leviter emarginato, nares oblong:e nud:e, cauda bifida pe- 
dibus longior. 
lingva sagittata, membranacea, apice lacero plurimis — — — — 
Motacilla rect[r]icibus sqvalibus. Motacilla flava Wir: 
172 LXVIII. Rs: 75. 2. GEswN: 618. Motacilla flava rostro 
longiusculo nigricante. MERRET. 178. 


I48. caput cinereum, dorsum viride. cauda nigra. venter luteus, eula in 


femina albicat, in mare autem ut venter luteus. 


[gen.] LUSCINIA maxilla. superior paulo longior inferiori. os intus 


flavet. 


150. Luscinia cauda cum dorso di[s]eolore. Luscinia s: Philo- 


mela» WEE...101.. XEL. Rs. 78.2. Luseinia,. GESN: . 592. 
JowsT. Tab. 45. 

pà Swartsiólandet. Fulleróen. Fànó. 
cum sequenti convenit, cauda magis ruffescit, subtus alba maculis 
cinereis undulatis. 
mira avis, si quis tangat arborem in quo est, abit, mox redit ad 


I5I. 


I51. 


locum seu foveam, ut videat qvod qvis fecerit, sic. capitur facillime 
fovea. 

Luscinia cauda cum dorso concolore. Luscinia minor Arp 
754. Lusciniola JowNsTm. Tab. 45. 

caput dilute sordidum, dorsum, alie et cauda saturatius venter albicat. 
rostrum et pedes testacea. 


[gen.] RUDBECKIANA caput simpler, rostrum rectum acutum. 


1523 


Jáàrntrast. 


152. 


. Rudbeckiana 


Passer troglodytes Belloni Arp: an. Merula. 
caput saturate cinereum, corpus testaceum, cauda integra, pedes car- 
nei, rostro testaceo. 


153^. Rudbeckiana summo capitis nigro. 


F53. 


Atricapill s: Ficedula Winr: 162. XLI. Rs. 79. 8. Jowsr. 
Tab: 45. 

ALDR. 
femina vertice luteo ruffescit. cum toto corpore infra tamen dilute 
albicat. 


ias a. vertice nigricat. color dorsi testaceus subtus cinereus. 


Pulchra illa Ficedula. habet Charlet. Onom. p. 31: sed ad quam speciem? 


non memini. 


154*. Rudbeckiana 


[gen 


-cm 


55: 


Ficedula qvarta WiLr: 163. Rs. 81. 12. 


ALDR. 


.|] CAROLINA. Zingva lacera bifida. cauda integra. 


Carolina coeruleo-Cincana mas macula lutea in pectore or- 
natus. Avis carolina RvDBEck fil: Wegflecklin GESN: 796. 
Phoenieuro similis ornithologo 50. Arp. — — —- Ruticilla 
Wegflecklin Wrrr: 160. Rs: 78. cauda integra obtusa. color 
totius fere corporis incanus ad coeruleum vergens. in medio 
pectoris circulus azureus sive hilare coeruleus conspicitur, 
qvi a latere inferiori crassior est, intra qvem color luteus 
includitur. 

Nominata fuit hee avis carolina à Nobil: et Gen: D"» O. 
RupBECK fil: in honorem et gratiam Caroli 11. desumta 
similitudine a vestibus militum, qvarum exteriores ccruleze, 
interiores lutez sunt. 

coeruleo-bincana femina pectore unicolore. Avis Carolina 
femina RupBf: Wydengyckerlin GrEswN: 796. 


D 


antecedenti similis excepta colorata ista macula pectoris, 
qva plane destituitur. 


mas caput, dorsum, et cauda cinerea, macula ad canthum oculi 


H 
CE 
Lu 


majorem alba, parva. à rostro ad sternum macula coerulea ovata, 
extremo angustiori eulam respiciente. margo undique undulatus. ad 
sterni initium a luteo fusco terminatur. in hujus medio macula 
rotunda luteo-fusca, albo cincta. venter albicat ut et pectus. ad 
podicem lutescit. pedes cinerei. magnitudo ligurini. 
femina antecedenti mari similis, sed fere dilutior à qvo differt. 
maeula non ad canthum oculi sed loco supercilii oblonga. à gula ad 
sternum  einerea, sed in hujus medio alba, infra hanc ad sternum 
velut nebuli fusco-cinere:e. 

156. Carolina pectore et cauda ruffescente. Rubecula s: Eritha- Ródstiert. 
eus Wirr. 160. XXXVIII. Rs. 78. 3. character genericus ab 
hae desumtus est. 


ALDR. 
I56. gula nigra. pectus et cauda fulva. ale cinereo coerule:e. 
156. an Ruticila Rs. 78. cujus descriptio magis qvadrat, certe cinciput 
macula alba eaudet. 
—- 99a species mon descripta. 
gula et caput concolor s: cinerea. pectus ruffescit. cauda rufa. 
——— 38^ species non descript: a rostro ad sternum luteo-ruffa. dorsum Rotgel 
et cauda cinerea. ungvis posticus longissimus. venter albus. germ. 
— 4^ species nom descript. in pectore non ruffa. Cauda ruffa, 
cula cum capite concolor. 
[gen.] PARUS /ingva lata in 4 filamenta desinens. cauda bifida: 
157. Parus viridi flavieans, capite nigro, tempora alba. Frin- Talgoxe. 
gillago s: Parus major Rs: 73. 3. WirLL: 174. MERRET. 178. 
Parus major, fringillago. BELL. 95. a. 


157. caput nigrum. tempora infra oculos alba. 

NB. vidi 1731 Oct. caput nigro splendens, tempora infra oculos nigra, 
mentum nigrum, q nigredo jungitur sub temporibus macula capitis. 
macula menti appendicem nigram per pectus et vent[r]em recta de- 
mittit. nucha lutea, scapul:e luteo virid:e. pectus et venter sulphu- 
reus. alie incan:e ut et cauda. remiges cinereo nigricantes per alam 
linea alba transversali-obliqva. decurrit. 

158. Parus capite nigro, macula verticis alba. Parus ater GESN. 
641 fig: inferior. Wirr. 175. XLIII. Rs. 73.2. Parus ater 
s. earbonarius. MERRET. 178. 


5S8 


Entika. i59. Parus capite nigro, macula verticis nulla. Parus palustris 


Kruka. 


Sten- 
s[k |vátta. 


159. 


NB. 


160. 


160. 


(GESN. 642 fig: suprema. Wirr:.175. XLIII. Rs. 73. 3. 
Arp. 722. 

vertex niger, infra oculos ad gulam albus. totus cinereus. cauda 

bifurcata. 

15731 X BN XI 


m 167/233, 99 


caput à rostro ad nucham supra oculos nigrum tempora alba. subtus 
candida cinereus, supra viride cinereus (: plum:e. tamen omnes ni- 
gr: sunt, et tantum apices colorem visibilem praebent :). Remiges 
nigricantes l5. rostr. nigrum. pedes plumbe:. ungve postico reliquis 
fere majore. lingva velut abscissa 4 setis instructa. cauda bifida. 
tesetes alarum dorso concolores. 
Parus capite azureo, circulo albo ecincto. Parus coeruleus 
WiLL. 175. Parus coeruleus minor. MrznnzET. 178. XLIII 
Rs. 74. 4. GESN. 641. fig: superior. Parus. vidi spipola 
et sua — —- 127. 

DrEnL. 96 a. 
vertex coeruleus, tempora alba, linea a rostro per oculos coerulea. 
eula alba, dorsum al et cauda cyanea. subtus coeruleo sulphurea. 
cauda bifida. 


[gen.] GLAROLA caput simpler, lingva bifida. cauda. longitudine 


;FÓT. 


Om 


[gen. 


162. 


162. 


corporis, pennis meds longissimis, hinc inde brevioribus. 
Glarola. Parus caudatus GEsN: 642 fig: infima. Wirr. 176. 
XLIII. Rs. 74. 5. MERRET. 173. ALDR. 

caput leviter hirsutum, cum pectore album. venter carneus, caudie 
rectrices nigri, bifurcatze. alie e coeruleo, nigro et albo variegat:e, 
flexura inter collum et dorsum nigra, dorsum fuscum maculis nigris. 
elegantissima avis. a WrinLUGBEJI in paucis differt. 

|] CURRUCA /ingva bifida, wungvis posticus longissimus. Nares 
phaseoli figura. 

Curruca. GESN: 370. Curruea Eliote an magnanima ALD. 
Wirr. 157. Rs. 79. 6. Hippolais seu Curruea JowsT. 45 an 
cauda sit integra. nec non ignoro. 

rostr; tenue testaceo ruff: supra testaceo sordida. gula alba et sub- 
tus albicans. ova cinerea maculis ferrugineis. 


[gen.] OENANTHE rosír: tenue rectum: lingva bifida, — — — 


163. 


magnus. digit. posticus magnus. 

It- Dal. 50. 
Motacilla macula nigra semilunari retro oculos. oenanthe 
scutiflora Rs: 75. 1. in alpibus Laponibus. 


59 


I63. Os intus niger. pedes longi, posticus ungvis fere major, omnes com- 

pressse, tibi: longze, pedes, cauda fere longiores. 
Rost. motacilla tenue et lingvam con — ——-, nares ovat:e, linea tem- 
poralis à rostro per oculos [ad aures] nigra infra et supra hanc 
nigro albedo apparet. caput et dorsum cinerea, collum infra testa- 
ceo pallidum, venter albidus, caud:e tectrices utrinque albis pennis 
tectze. alie fusco nigrie vix 16, margine exteriori testacea cauda vix 
9fida 12 rem: exterius nigr: interius alba. 

I63. Oenanthe altera Arpmov: tertia WirLUvaB. ale nigra. a rostro per 
oculos ad aures nigra linea. a rostro ad podicem infra albo-cine- 
rea. supra a. a rostro ad uropygium ccruleo cinerea. urrhopygium 
album. — Sedentem. vidi. 

Qvam. sub hoc nomine habet — — — differt, qvod subtus carnea, dorso 
et alis, (exceptis remigibus), ruffo-sordidis, urrhopyg. eceruleo oenanth: 

Descr: magnitudo Passeris lutei: Rostrum, os, vibriss:e, pedes, ungves, faux 
nigra. 

Cinerea sunt caput et tergum, pone versus urrhopygium ad viride accedens. 

Album abdomen. 

frons albicat. a rostro per oculos ad aures linea lata nigra. supra oculos 
macula alba. 

gula et collum albo levissime flavescens. 

Remiges omnes fusci, immaculati. 

Reetrices a medio extrorsum fuscz, introrsum albze. 

Rectrices a medio apicem versus fuscz, basin versus àalb:e, albedo tamen 
nigredine longior: exceptis intermediis 2 pennis quarum nigredo 
longior est albedine. 


Oenanthe secandum nostra seu Rubicola. hs. 76. 

Descr. magnitudo Ligurini seu antecedenti dimidio minor. 

caput, dorsum totum testaceum nigris maculis seu pennis nigricantibus 
margine testacels. 

cula et abdomen flavescens. sub rostro alba. supra nares macula utrinque 
parva alba. 

regio aurium a rostro sub oculis nigra. linea alba supra oculos longa. 

macula alarum duplex alba: altera macula major ad basin alarum in tec- 
tricibus. 

altera minor alba ex tectricibus primoribus albis. 

remiges nigricantes, n:o 1l. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. ad basin albis, quo pri- 
mis magis, eo minus albent. 

rectrices fusec seu nigricantes a medio ad basin alb: exceptis 2 inter- 
mediis introrsum a margine infra medietatem albis. 


60 


[gen.] ISPIDA rostrum validum acutum. Pedes tetradactyli cujus 
digitus. extimus. tribus internodiis medio adherescit, intimus 
medio unico internodio conjungitur. 

(dubito num sit.) 

r04. lspida rostro leviter arcuato. Merops sive apiaster WILL. 
102 XXIV. Rs. 49. 3. Merops GzEsN: 599. CuaRT. p. 87. 
t. 87. (optima maris) hbt RvpBECK. Merops. 

I64. conirostris mas macula oblonga oculum tegens ornatur. 
femina autem non item, cauda integra. 
oculorum. iris rubra. dorsum virescit. venter ex albo et coeruleo 
mixtus. mentum ad aures usque macula flava. in Creta insula om- 
nium frequentissima. 


Seet Il. "Tenwuirostres. cauda bifurcata. 


[gen.] REGULUS. Zingva acuta bifida. cauda bifurcata. 
Kongz- 165. Regulus cristatus as crista variegata. Regulus cristatus 
fogel. Wirr: 163. XLII. Rs: 79. 9. ArpR. Passerculus troglodytes 
JowsT: Tab: XLII. 
eristatus femina crista unicolore. 
Hhegulus. descript. 1755 in It. Horit. minimus. non cristatus, supra 
cinereo testaceus, rostrum rectum subulatum. ares nud:ie, oblong:ie 
margie superiore prominente. ling|v]a ad latera emerginata. ungvis 
posticus anticis fere 2plo major, linea pallida supra oculos. 

165. Ale nigricantes lineis 2'"5 transversis albis pictze. color testaceus 
supra saturatior. crista maris carnea utrinque nigra, | femin:ze] svavior 
sulphurea, utrinque nigra; rostrum nigrum, pedes testacei. 

r66. Regulus non cristatus Wirr. 164. XLII. Rs. 80. 10. ArpR. 

166. Lineis alarum, (: q antecedens:) destituitur. supra incurvo sordidus, 
subtus dilute testaceo albicans. 

167. Regulus non cristatus major. Winr: 164. RupBf: non de- 
scriptus. 

167. antecedenti paullo major. alias convenit. mas rostr: et pedes nigra, 
foemina testaceo. 


[gen.] HIRUNDO Zostrum minimo digito brevius. lingva bifida, Alae 
macropterz, penna extima longissima, reliq graduales. cauda 
bifurcata, pedibus longior. : 

Ladu- 168. Hirundo rectribus duabus longioribus. Hirundo domestica 
swala. GESN: 548 WiLL: 155. XXXIX. Rs. 71. 1. Hirundo Joxw- 
STON. 115. Tab. 42. MEnRET. 177. 


I68. 


169. 


169. 


70: 


E 


61 


aves s. migratorii. 


: : S aM 
mas. Supra tota nigro coerulea nitida 1734 


o- Venter, uropygus, 
pectus et tectrices alarum inferiores alba. euttur brunneus ut et 
frons, collum coerulescens. remiges nigri, veri 9 sensim longiores à 
flexura. 

Spurio a flexura introrsum sensim longiores emarginato. cauda nigra, 
2furcata, extimis longissimis, in singula rectrice macula alba. ex- 
ceptis 2 mediis. 

rectrices H9 T9. 

rostrum minimum, depressum, ore amplo, intus flavo. 

nares ovatz, nudz, superius sinu inflexo, lingva acuta, emareinata. 
pedes nudi, medio et extimo :eqvalis ungvibus, medius exterius 
mareinatus. 


Hirundo tibiis hirsutis, digitis anticis tribus.  Hirundo Huswala. 
agrestis Jowsr: l17. Hirundo rustica sive agrestis. Rs. 
71. 2. Hirundo agrestis s: rustica. WiLr.: 155. MERRET. it: ol. 67. 
178. Hirundo sylvestris GESN: 564. 

- variat rarissime colore albo. 
Husswala. caput azureum sericeum, ut et dorsum ad basin caudie. 
hine albus. cauda nigra bifurcata gula ad caudam subtus alba. 
Ale nigre gradatim breviores. tibiw et di[ei]ti hirsuti. ungves minus 
incurvie acutze, unicus posticus. 
Hirundo tibiis hirsutis, digitis anticis omnibus. Hirundo  Ring- 
Apus. Rs. 72. 4. WinL: 156. XXXIX et XIV. Apus Gzsw: Swala. 
166. JowsT: 119. Tab. 42. Apus, Cypselus major BELL. 
100. a. 


MERRET. 178. 


Hirundo tibiis antrorsum hirsutis, digitis Caprimulgus WrLL: —Nat- 

JO CXV. "Has26. 1. GESN: 2497 JoNST- 523. XX. skráfwa. 
16: Dal: 145, 

Strix, caprimulgus, fur nocturnus. BELL. 98. a. 

magnitudo cuculi. Supra tota cinerea ex nigro albo et minimum 

testaceum tenuissime undulatim mixtum, cui maculie parvze longitudi- 

nales sparse sunt.  Venfer pallide testaceus, undulis crassiusculis 

nigris, pectus similiter sed minoribus. 

caput ratione corporis magnum, ares amplie non prominentes, rostr:  Natt- 

tenuissimum, depressum ad radicem, carinatum, modice inflexum, waka. 

nigrum. 


Strand- 
swala. 


Kors- 
náàfwer. 


NB. 


172. 


] cranium pellucidum. 

2 myxtaees Labii superioris utrinque 8 radiis constans. 

2 rictus rostro decies amplior. 

Àl nares prominentes. 

5 Lingva minimus tenuiss., acutissima, integerrina, palato affixa. 
pedes parvi, anterius plumosi, digitis intermediis duplo longior late- 
ralibus basi membranula annexis. ungvis medius introrsum margi- 
natus. Penne laxe molles. cauda integra, rectrices 10, digitus 
posticus minimus. venter insectis plenus. 

Hirundo tibiis nudis, digito postico leviter plumato.  Hi- 
rundo riparia Merret. 178. Winr: 156. XXXIX. Rs: 71. 3. 
Hirundo riparia. GESN: 656. Jowsrm. tab. 42. 


Sect. III. Conirostres. 


[gen.] COCCOTRAUSTES rostrum simplex pro corporis magni- 


NB. 


NB. 


tudine admodum magnum. 

Coccotraustes non cristatus. 

dorsum et pectus rubra, ita tamen ut singule pennis cineres sunt, 
sed extimo margine rubriz, hine rubedo. venter cinereus. 

Ale nigricantes, lineis 2 obliqvis albicantibus. cauda nigricans. 
Hostrum conicum, maxilla superiore longiore, incurva, ampliore. 
Lingva integra basi sagittata dentata. 

Pedes nigri. Plum:se nigri nares tegunt. 

Charlet. Coccothraustes vulgaris p. 84. f. 85. 
Coecotraustes vulgaris Rs. 85. 1. Winr: 178. XLIV. 
Coceotraustes Gesn: 276. Coccothraustes. JoNsT. Tab. 37. 
mas rubicundus femina lutescens. 

Coecothraustes virginiana CHanmr. 85 visa apud Cliffortum, coecinea, 
vide CamEsnBY. 


[gen.] LOXIA rostri uterque maxilla incurvatur et versus apicem 


I74. 


se decursat. cauda bifida. 
dejicit conos et ramulos ultimos promordendo, et detruncat ramos 
crassitie digiti e lieno duro valet. 
Loxia mas rubrocrocea maculis ruffescentibus. Loxia GESN: 
592. Wirnr: 181. XLIV. Rs: 86. Conirosores RUDBf: 
A: Lapon: 75. 
CHARLET. 68. Loxias. conirostra figura bona. 
femina, cinerea. maculis rufescentibus. 
Loxia a Ao&5: obliqvus a rostro obliqve. 


65 


màs colore coni abietis — -—— unice creatus ad vorandos conos 
abietis et pini ex oris structura edit et secat ut avenam cannabis, 
pedibus capit conos sciuri instar vel psittaci. 

rostrum in eodem nunc sinistrorsum nunc dextrorsum se decursat. 
ms croceus, alis nigro cinereis, cauda cinerea, vix conspicue macu- 
lata; ut nec femina ali nigri, cauda bifurcata. 

maxilla inferior ad sinsistrum in sulphuribus, ad dextrum in croceis 
commixa tam flexura tam inferior fere longitudine superioris. lingva 
integra depressa. 

femina pallide s: albe lutea, cauda et alis cinereis, 


remiges alarum — — —— — superius, pectus, rectrices, latera sul- 
phurea — — — —— venter albocinereus ad atrum, caput cinereo 
non nebulosam; lumbi sulphurei 


Loxia màs 

rostri maxille longitudine e figura :eqvales recurvie, inferior ad 
dextram flexa. utrinque finem a superiore exceptum emittens. su- 
perior parum mobilis. lingva integra, basi sagittata. 

ali, cauda, reetrices, remiges, tectrices nigr:e supra, subtus cinerea. 
tot alibi. 

tota avis supra et infra, cum collo, capite, dorso, pectore croceo- 
rubra. cauda forcipata pedes pallidi. 


[gen.] PYRRHULA mandibula superior incurvata. cauda integra. 


175. Pyrrhula. Rubicilla s: Pyrrhula Arpm. Rs: 86. 5. WiLL:Domherre 


180. XLIII. Gesw: 733. Pyrrhula seu Rubicilla Jowsr. 
122. Rubicilla ibd: Tab: 43. 

appropinqvante femina vel v: v: aut bene et favente animo 
caudam ad alterum latus torqvet. 

mas accepit araneum, dies tenuit in ore, dedit femine. 
femin:e remiges rectricesque atrz. remiges subtus cinerei. tectrices, 
cauda et remigum posteriorum apice alb:ze. 

175. rostr: nigr: caput ad oculos usque nigrum, eula nigra. infra ab oculos 
per collum et pectus ad pedes ruber mas est, (: femina a ibd. 
ruffo cinerea:) alie nigre infra albz:s ut et cauda. pone pedes alba. 
urrhopygium album. scapul: et dorsum cineres. caudze basis supra 
et infra albo cincta. 
pedes ungvibus postico et intermedio majori, lateralibus :eqvali. 
rostrum  breviss. crassissimum, undique convexum. superior infra 
excavatum, inferior angulos laterales versus superiorem. oculos emit- 
titur, alias excavata inflexa. 
lingva ovata, carnosa, apice villosiusculo s. lacero. Pyrrhula, artibus 
nigris, basis dentulata. 


64 


rectrieibus ani, remigumque posteriorum albidis. 

Pyrrhulà mas 

caput nigrum. 

tempora, gula, pectus, venter rubra. 

collum, dorsum coeruleo-cinerea. 

cauda indivisa nigra, superne coerulescens, circum caudam superne 
et inferne alba. rostrum nigrum crassissimum, eibbum, nares, patulae 
setae vibrissee parvie, maxilla utraque mobilis, ut psittacis. Lingva 
integra. 

digiti ungvis posticus intermedio minor 

Alae nigra, linea transversa albicante — — 

Remiges 16 nigra, versus marginem interiorem albicantes. 
Rectrices 19 a 14, nigrae. 

tectriees alae nigricantes, sed 9— 16 apice albae. 

Plimae capitis nigri, dorso coeruleo cinerei ventris — —— inferne 
nigri, superne rubri ani. albi. 


[gen.] AMPELIS /ngva sagittata emarginata, cornea. remiges non- 


Siden- 176. 
swantz. 


nuli in apicés planos, nudos, desinunt. cauda. integra. 
Ampelis mas remigum apicibus septem. Garrulus Bohe- 
mieus Rs. 85. Winr: 90. XX. Gzsw: 702 Garrulus Bohe- 
mieus Gesneri, Ampelis Aldrovandi. Jowsr. 44. Pics. glan- 
dari species alia. Jowsr. XVIL Pica glandarie genus: 
JowxsT: item. 43. melior. 

femina remigum apicibus qvatuor. 

ArpR. Ampelis ALDR. 
alie nigrze. teetrices alarum itidem nigri, qvam maxime s: ante- 
riores in apices albos desinunt. 
remiges nigris, qvam anteriores nonnulle a margine superiori in 
album, medie in sulphureum desinunt. infimi autem interdum in 
album sed latius, qvam rachis in ungvem oblongum sangvineum 
membranaceum desinit. caud:;e rectrices nigri, croceo terminate, 
tectrices cinereo fusce. 
eaput brunnofuscum, pennis longioribus versus nucham instructum, 
non cristatum. rostr: nierum. 
Rostrum angulatum nigrum: maxilla superior, longior incurvo apice 
utrinque emarginata. lingva cartilagiea acuta, bifida, basi sagittata 
utrinque et pone denticulata. 
Nigra sunt gula, tempora, seu oculorum regio, tectrices narium, 
rostrum, pedes, remiges, rectrices. 
Cinerea totum corpus, versus caput magis ad castaneum vergens. 


65 


— —- — üro tectrices inferiores cauda, frons et regio sub oculis. 

ungves compressz; posticus et intermedius :eqvales. pennz capitis 

longiores, hasce dum erigit, cristatus est. hRemiges 18 nigre, quo- 

rum 1. 2. 3. 4. apice anterius albe. 5. 6. 7. 8. 9. ibidem albo 

tlaveseentes: ^ EOSUIPIRLCT2S F9 — P4 I55 T6. ibidem. albzz 17518; 

immaculatz: sed 11. 12. 183. 14. 15. 16. apice in membranam ob- 

longam coccineam terminatze. 

Rectrices :eqvales nigri, apice flavie costa rubicunda. 

Ampelis 

rectrices :eqvales nigri apicibus luteis s. sulphureis. 

remiges 16 nigrs, 

exteriores sew primarie 9, anterius apice alba sed 3 ad 9 macula 
flava in albo. 

posteriores s. secundari$ 7. apice membrana lanceolata coccinea. 
macula hinc exterius alba. 

rectrices primorum nigri apice alba, tectrices remigum inferiores: 

s. subtus ferruginea. 

Corpus griseum, penn:ie capitis pone longiores hinc qvasi cristatus. 

gula nigra. 

à naribus per oculos versus nucham linea nigra. 

urrhopygium cinereum. 

basis mandibularum alba. 


[gen.] FRINGILLA rostrum simplex wngvis digiti postic? longissi- 
mus. cauda, integra. 


177. Fringilla. Montifringilla calcaribus alauda: s: major. Rs: 88. 
Wirnr: 187. LX XVII. 

177. nigro cinerea, alc albo-variegatz, venter ex albo ruffescens. 

178. Fringillaria fusca crista flammea RupsBf: non descripta huc 
forte spectat. 


[gen.] EMBERIZA ma[n]dibula swperior prope medium. ad mar- 
gines in angulum excavatur, inferior sursum in ejus cavi- 
talem | dentatur, wngvis posticus maximus. ungvis medius 
margine interiori aciato ut cuculi. 

1709. Emberiza flava Gxsw: 653 Rs. 93. 2. Wirr: 196. XL. Hor-Gohlsparf. 
tulanus BELLON. citrinella. MERR. 176. Arp: JoNwsr. 

Lutea alterum genus Aldr. Chloreus s. Lutea Aristotelis 'Tunw: 

179. maxilla superior nigra, inferior pallida multo latior. eomet lutescit. 
supra testaceus; remiges 16 rectrices 12 nigricant, quarum 2 utrin- 
que exteriores apicibus introrsum albi. urrhopyg: testaceo ruffum. 
subtus sulphurea. apex maxilla superioris utrinque emarginatur. 


Avium Svoeticarum. 5) 


66 


179. 


IS0. 


180. 


Sáfsparf. 181. 


LIS. 


Emberiza alba Gesn: 654. veerietas passer albus GEsN. 644. 


Emberiza ruffa, pectore cinereo. Hortulanus Hs. 94. 6. 
Winr: 197. XL JowsTON. Tab. 37. Hortulana GEsw: 567. 


hortulanus 3*5 Ald: Hortulana femina Gesn: caput canum, dorsum. 
et cauda nigro-cinerea. 

corpus ex nigro et testaceo variegatum. annulus oculos ambiens 
pallidus. collum virescens. venter testaceus. gula flava. pectus pal- 
lidum. 

Hortulana. 

Fringilla remigibus nigris: primoribus 5 margine albidis, rectricibus 
nigris: lateralibus duabus extrorsum albidis Act. Sv. 1740. p. 374. 
blek ring kring ógonen, kroppen smal och gulbrun blandad ; halsen 
erónfergad, hakan guhl, magen guhlbrun, kiefftarne med aflàng guhl 
flàck. 


Emberiza torqve albo. Passer torqvatus in arundinetis 
nidificans. Rs. 93. 3. an Turneri WiLr: 
196. Passer aqvaticus GEsN: 652 lin: ult: sine fig: 


SNeoeniclos AmisToT: junco s: passer harundinaceus GESN: 652. Arp. 
529, nigro-cinereo-lutescens. 


[gen.] LINARIA caput simplex cauda. bifurcata. 


Hàmpling. 132. 


182. 


Gràsiska. 1835. 


maeula oblonga flava pone sinum oris. 
remiges 16, nigrie, quarum tres extim:e margine albido. 
rectrices 12 nigri, quarum 2 utrinque extrorsum alb:e. 


Linaria cinereo ruffa, capite cinereo nigro. Linaria vulgaris 
Rs. 90. 1. Winr: 190. XLVI. Linaria GESN. 590. 


mas vertice et pectore sangvineo 

femina maculis — —- —- destituitur. 

remiges nigri, margine utroque albzs exceptis secund. ordines ex- 
terlori margine fuscis, apice albidis. 

Hectrices nigris, utroque margine alb:e, cauda bifurea.  Dorsum 
eriseum, subtus pallidum. pectus sangvinolentum ut et vertex. Caput 
incanum. lingva carnosa ovata. ungvis posticus longior. 


Linaria cinereo rufescens vertice coccineo, transcurrente. 
Linaria minor RvupsBf: Linaria rubra GkEsN: 591. Linaria 
rubra minor. Wirr: 191. Rs. 91: 3. Linaria rubra. CHARL. 80. 
mas pectore ruffescit et urropygio, femina ibd. albicat. 


6 


I83. apex rostri utrinque non emarginatus. Superius colore sordido alias 
luteus, gula nigra, vertex purpureo-sericeus. rostrum cera lutea in- 
structum, cereum. ale sordide nigricant ut et cauda, pedes nigri. 
Rostrum exacte conieum, crassum, acuminatiss. nares rotund:e tectze 
plumis. mandibul:ie :equales, quarum superioris margo in medio 
utrinque emareg[in Jatus. : 
Ling[v]a integra, cornea, antice excavata. 
inferior ibd. inflectitur, et ejus locum supplet, sed m. emarg[in atur 
sime su[p]pletorio. 

Pedes 4dactyli, quorum 5 posteriores :equalis longitudinis. ungvis 
postieus longior, hinc medius, laterales pares. cauda bifida, 12. alie 
utrinque 16. ungves simplices. 

184. Linaria lutea. Chloris GEsw: 249. Wirr: 178. XLIV. Rs: 
85. 4. ALDR. 

I84. uterque macula in ala lutea insignitur cauda bifida. 


|mus — — —- —- ]uteo IR. 

m en : í cinereo testaceo 

TOLL Gmeneo 

fringilla artubus nigris — — — remigibus primoribus utrinque 


luteis, rectricibus 4 utrinque superne luteis. rostrum  conicum, 
lingva carnosa, integra, corpus cinereo-testaceum, infra magis ad 
luteum vergens. alie caudaque nigra, remiges primores 9 utrinque 
lutei versus superiorem partem magis. hectrices utrinque 4 media 
superiori parte lutei. 

mas pectore flavus, femina 1bidem cinerea uterque Ligurino sat 
similis, sed duplo major edit semina cannabis et juniperi, sed non 
facile. 

I85. Linaria alis et cauda viridibus rostro albo. Canaria GESN: 
240 sin: fig: Passer canariensis, Rs. 91. 5. Wirr: 192. 
XLVI. JowsT. Tab. 306. 
avis haee non est indigena Svecie, sed huc allata. 


186. Linaria variegata annulo coccineo basin rostri ambiente. 
Carduelis Wirnr: 189. XLVI. Rs. 89. 1. JowsrT: 97. Tab: 37 
mas Tab: ubi mas infra feminam pingitur. lingva acuta, 
mollis. sagittata. 

I86. rostrum albicans apice nigro. caput juxta rostrum sangvineum. 
tempora testacea, vertex niger. alie nigri, in albos apices desinens. 
macula maxima sulphurea antrorsum deorsum flexa alas pingit. 

187. Linaria capite variegato, pectore macula longitudinali in- 
signito. Carduelis lapponiea RupBr: non descripta. Tárne. 

I87. rostrum luteum apice nigro. caput nigrum, pone oculos alba linea 
q ineurvata descendit ad collum, a colli dorso ruffescit. dorsum, alie. 


Canarie- 
fogel 
swensk. 


Canarie- 
fog: 
utlànsk. 


Stiglitza. 


68 


I88. 


I88. 


189. 


Bofink. 1:90. 


I9O. 


cauda cinerea cum aliqva sordidi mixtura, pectus albidus, macula 
longitudinali nigra. cauda bifida. 

Linaria capite unicolore, pectore ruffescente sula alba. 
Carduelis Luhlensis RvpBr. non descripta Montifringilla 
congeneus JoNsT: Tab. 38 m femina. mont: femina ibd. 
pag. 99. 

Fringilla montana. Ges. 388 fig. 389. descr. Montifringilla fe- 
mina Jowsr. p: 99. MowT: congeneus T: 38. conscr. 191. 
Montifri[n|]eilla mas. Jonst: 99. T. 58. caput cinereo nigrum, ut et 
dorsum nebulosum et cauda, mentum macula alba insignitur, pectus 
et basis alarum ruffescit, venter candicat; A/arwm basis ruffescit, 
hunc macula transversalis nigra excipit; tum iterum ruffescit, hinc 
nigrescit, tum macula alba, remiges nigrescunt, rostrum fuscum. 
colore capit. in hoc cinereo, in seqventi nigro. et gula in hoc albo, 
in illo ruffa eum pectore à sequenti differt. 

Linaria cap: unie: pect: et gula ruffescente: Montifringilla 
mas. JowsT: pag: 99. Tab. 38. Carduelis angermannorum 
RupBr: non descripta. ab antecedenti vix differt per mi- 
nimam maculam albam gulis, forte mas et femina. 

color eorporis nigricans. retro oculos flavicat. in inferiori colli parte 
fulva. venter albus. caput nigrum, dorsum járngrà, ut et cauda et 
remiges alarum. gula et pectus ruffescunt. venter albus. tegetes ala- 
rum ad basin ruffescunt, alias ut. dorsum, linea transversa ruffescens 
pedes et rostrum cinerea. cauda bifurcata. 

Linaria variegata rectricibus exterioribus nigris, mediis 
albis, mas pectore rubicundo. Fringilla WrrL: 186. XLV. 
Rs. 88. 

variegata rectricibus exterioribus nigris, mediis albis fe- 
inima pectore sordide ruffo. 

mas maxilie ródbruna. ab antecedenti vix differt. 

fem. gohlachtig. 

Fringilla vulgaris mas. 

Descr. 

rostrum conicum acutum plumbeum. caput cinereum, dors. posterior 
pars cinereo viridis. 

regio oculorum, gula, pectus, latera rubra. Collum cingitum (!) eadem 
rubedine. 

alie macula triplici alba, alias nigrae macula una alba ad flexuram 
alae, altera in medio ex tectricibus. 

tertia sub hac in remiegibus. 


IOI. 


II. 


69 


remiges nigri latere interiore infra medium albae, macula infra me- 
dium in latere exteriore m. alba exceptis tribus primis remigibus 
immaculatis. 
rectrices nigri, exceptis 2 utrinque extimis macula obliqua alba 
oblonga. 
Remig. nigris utrinque inferne albis, extimis tribus immaculatis 
Rectricibus nigris, prima secundaque alba obliqua macula. 
artubus nigris, remigibus utrinque albis, tribus primis immaculatis, 
rectrice prima secundaque oblique alba. 
Linaria variegata, rectricibus exterioribus albis, mediis 
nigris, »as gula rübra. Fringilla montana s: Montifringilla 
Wirr: 187. XLV. Rs. 88. Fringilla montana GESN: 388. 
ATDR- lb: 18. e. 7. 
variegata, rectricibus exterioribus albis, mediis nigris, fe- 
mina gula sordide ruffa. 
vidi 1750. 
Hostr: coniforme, superior mand: paulo longior, obsoletum. 
caput cinereum temporibus leviter brunnis. 
cawda nigra, bifida, obtusa, rectricibus 2 exterioribus utrinque a 
medio extrorsum albis. 
Basis alarum alba, deinde tectrices nigrie, iterum alb:e. remiges 
nigrie. 
Dorsum brunno cinereum, urrhopygium viride. venter brunno car- 
neus. w72gvis posticus reliqvis paulo longior. 
remigibus nigris tribus pennis margine albidis. rectricibus nigris, 
duabus exterius extrorsum albis. 


Lünaria 


192. 


Fringilla fusca, vostro flavicante. RKvpmB: Riska. conirostris, cauda bi- 
fureata. color corporis cinereo niger. anterius tamen dilutius nigrum. 
pedes atri ale nigricant. 

Linaria qvae fringilla albicans Ald. Linaria. vid: N:o 61 et 
hue refer spinum. 


[gen.] PASSER rostrum, levissime convexum, ma[n]dibulis utrisque 


193. 


equalis longitudinis, cauda bifida. 

11::01-2396; 
Passer colore testaceo mas mento nigro. Passer domesticus 
Rs. 86 Will: 182. Ald: Passer Will. XLIV. remiges et rec- 
trices fuscz. 
colore testaceo femina mento cum corpore conocolori. 
Mas ad aures brunnescit, femina incanescit, plum:e colli anterioris 
interius in mare nigri, in femina cinere:e. 
apex rost. superioris utrinque emerginatur 


Tátting. 


70 

IOQ3. rostr: crassiss. conirost. obsolet: maxilla sup. fere longior uterque 
crassitiei :eqvalis, nares ad basin ovatae, tectze. supra testaceo sor- 
didum. supra caput cano testac: gula nigricat, venter albicat. re- 
miges mnigricant 16. rectrices 12. cauda bifurcata pedes testacel, 
ungve postico digito :eqvali, maximi ungves compressi, rostrum co- 
nicum, lingva simplex, inferior. maxilla emittit marginem obtusum. 

I93. stercora hujus in secreto sunt apud vulgus nostrum in tenesmo ad 
— — — exhibere, quo feliciter et specifici adinstar tenesmus tollitur. 

I94. Passer montanus. ALD. 

I94. tempora nigra a canitie cincta. «qva nota ab antecedenti specie 
differt. 

I95. Passer nivalis. RU pBr: non descript. Passer montanus. CHARL: 
78 forte. the white cap.an hic cum priori hue spectat, pro certo 
determinare neqveo.Vesterbotn.confitetur per noctes, vix dor- 
mit. edit Avenam cujus nucleum mire expellit, et semina Can- 
nabis. 

in alpibus Alaip gs. Lappis vix arbores insidet. 

I95. rostrum fere rectum, cinereum, pedes nigricant. caput album cum 
carnei mixtum. pectus venter et cauda alba; dorsum nigro nebulosum 
remiges nigri. ali tectrices fere omnes albi, macula cum ala 
oblonga fusca. in alpibus deest :estate. hyeme in sveciam migrat. 
alia rostro luteo, alia atro. 

Grónsiskaio6. Linaria viridis. Spinuss. Ligurinus ArpR. Wirr: 192. XLVI. 
Rs. 91. Spinus s: Ligurinus CHaRL: 79 Acanthis avicula 
GESN 1l. Ligurinus spinus JoNsT Tab. 37. 
ad genus antecedens. 
remiges inferne lutez, superne nigrze, posterioribus dorso 
lutea macula. mas. capite supra nigricat. femina non item. 

196. femina rostr. conicum acuminat. inferior emittit sinum in superi- 
oris angulo, lingva acuta apice acuminata. supra tota cinereo lutea, 
ita ut omnis penna interius cinerea, exterius lutea macula nigri- 
cante aspersa. infra cinereo alba, 1nacula in singula penna nigri- 
'ante. gula albo flavicat, remiges 16 nigri, circa basin anterius flav:e, 
posterius albid:e, cauda nigricans 2furcata. 

[gen.] SPIPOLA caput crista. bifida ornatur, Lingva qvadrisecta, 

Tofz- cauda bifida. 
myssa. 197. Spipola. Parus cristatus Rs 74. 6. WirrL: 175. XLIII. GESN: 
642 fig: med: ArpR. 

197. Spipola. 28 Aug: 1731. dorswm sordide cinereum, al: et cauda nigro 
cinereze. remiges alarum 18. cauda bifiida, longitudine pedum, alarum 
penna prima minima, deinde 2, et 5, qvarta glonissima. venter al- 


71 


bicat, plumis interius nigri. caput vertice pennis longioribus et 
surrectioribus ornatur. caput ex nigro et albo mixtum. si plume 
nigri» sunt, apicibus albis, crista nigrior reliqvis. pone oculos nigrum. 
mento macula magna nigra. collare nigricante, rostrum rectum ro- 
tundum, uterque maxilla :qvalis longitudinis, sed superior convexior 
nares ovales, tectz;e. pedes nudi, coerulei, digito postico crassissimo, 
medio zeqalis, sed crassis. ungvis postieus maximus. lingva — — — 
apice velut abscissa. 4 setis ornato. imc ad Paros referendus et 
proxime post motacillam referendus. 


Index nominum genericorum. 


Alauda 
à laudando 
Ampelis 
Anas 
Anser 
Aqvila 
Ardea 
Arqvata 
à rostro arcuato 
Arctica 


Dubo 
Duteo 


Carolima 
Casuarius 
Catarracta 
Cepphus 
Certhia 
Charadrius 


Numerus paginam indicat. 


NapóOpz-lossa ubi locus 


Ciconia 
Columba 
Colymbus 
Coracias 
Coccotraustes 
Corvus 
Cuculus 
Curruca 
Cyanopus 


Cygnus 


Emberiza 


Falco 
Fringilla 
Fulica 


Gallus 
Glandaria 
Glarola 
Graculus 
(rus 


Hirundo 
Ispida 


Làarus 
Linaria 
Loxia 
Luscinia 


Mergus 
Merula 
Melegris 
Milvus 
Motacilla 
Monedula 


Nisus 
Noctua 


Oenanthe 


Parus 
Passer 
Pavo 
Perdix 
Phasianus 
Pelecanus 
Piscator 
Picus 
Pluvialis 
Podiceps 
Psittacus 
Pygargus 
Pyrrhula 


Recurvirostra 
Regulus 
Rudbeckiana 


Scolópax 
qvasi o*0Aonzac 
Sitta 
Spipola 
Sterna 
Sturio 
Sturnus 
Strutio 


Tetrao 
Tinnunculus 
Torqvilla 
Tringa 


Upupa 


Vanellus 
Vultur 


- 


[2v] 


And 
Anka 


Dlàfot 
blàand 
Bofink 
bomtalk 


Drushane 


Canariefogel utlànsk 
— swünsk 


Domherre 
Dufwa 


Eider 
Entika 


Giók 
Gióktyta 
Glada 
Golsparf 
Gomphóns 
Gràsiska 
Gràsparf 
Grásand 
Gróngióling 
Grónsiska 
Gàs 


Hafztiàder 
Hackspyk 
Hàámpling 


Index Sveticus. 


Hiárpe 
Hornuela 
Horsegiók 
Husswala 
Háüger 
Hárfogel 
Hóns 
Hóók 


| Kaja 
Kalkon 
Klera 
Knipand 
Koltrast 
Korp 
Krollhóns 
Kroppdutwa 
Kyrkiofalk 
Kyrkiouf 
Kruka 
Kraka 


Lom 
Lundsparf 
Làrka 


Nüchtergahl 


Odenswala 
Orre 


| Pàfogel 


Raphóns 
Ringdufwa 
Dhingswala 
tegnpipare 
Rodstiert 
Rórdrum 


Skata 
Skoezdufwa 
Skrika 
Niska grón 
— erü 
Slaghók 
Sparf 
Spanskràka 
Spelkràka 
Snóripa 
Stiglitza 


Steus[k |wátta 


Strandswala 


Strandpipare 


Strutz 
Stork 
Swala 
Swan 
Swartlasse 


Sádesárla 
Sàwsparf 


'Talgoxe 
'Tiàder 
Tofzmyssa 
'Tofzhóns 
'Trana 
'Trast 
'Trutare 
'Turbitz 
Tàrna 


Uf 
Uela 


Wachtel 

Watuhóna 
Watntrast 
Windspole 
Wrakfogel 


AÀrla 


Óm 


MERRETTI methodus in Pnace. 


Terrestres c«rnmivore: Accipitrinum genus 


granivorae. 


—— Canoyue 


Insectivore: 


Aqvatiee.. palmipedes: 


fissipedes: 


Noctuae 

Corvus Pica etc. 

Vespertill. 

Loxia, Caprimulgus 

non canorae sylv. Pavo. gallo, pavo 

Tetr: Rusticolie Upup. 

Domestica. pulverat. gallus pulverat: lacatrices 
Fulica, Ispida, Columba 

Gallina V?, Passer, Juncc. 


granivorqe : 


Carduelis, Calandra. Coccothraustes Fringilla Cloris, 
Linaria, Alauda. 

baccivore 

Turdus. Sturnus. 

Picus, Curruca, Hirundo, Parus 
(Enanthes, Luscinia. 

Cygnus, Anser, Anas, Larus 
Colymbus, Mergus, Pelecanus 
Ciconia, Ardea, Av. pugnax 
Vanellus, Pluvialis, Grus. Crex. 


Mejam Gesn est anas. 


mas macula alarum alba, anterius nigra, adhuc anterius rutfa. 


Phoenicurus minor 


Rudb: dorsum cinereo-maceulatum, pectus lutescens, 


venter albus, supercilia alba. 
mas macula in ala alba 
femina macula caret. 


Linaria. 


Passer mirabilis Kudb: Avis ignota piperini Gesn: (98. Montifringilla 


Ald. e eoeruleo et nigro variegata, gula alba et pectus ruffescens. 


cauda bifurcata. 


Digiti nulla membrana connectebantur. ingluvies nulla, venter carnosus 


lapideis refertus. 


"1.00 

Avicula antillarum s: caribidum Mus. Dan. Part IL. s 11. N^ 38. magnitudo 
muse: l. searabszi. colore viridis & omnium colorum gemma. in hi- 
storia antillarum Rochefort describit. Vormius habet. Tomiünejus 
Hispanis colibris. Valen. Tom: 2. pag. 154. deser. opt: ex Rochefort 
colibris. Campanii pensylvania p. 187. e. fig. in mus: Ass: El: Bren- 
ner. Passer troglodytes armoniacus, Johnst. Tab. 42. Gvainumbi spe- 
cies. Mars: Rs. 82. Will..165. 

Gvaiminibique ZLaef vid. ac Tominejo acosta. 

connectatus classis VII cum II. 

cuculus in class. VII et sect: ead. 

Picea laponica ad merulas. 

Junx s: Torqvilla Cuculi genus. 

Spipola est tenuirostris, species pari. inest effter motaeilla 

Platea ad anseres. 

69. Anas plumis imollissimis ad anseres genus referatur. 

Gallus. horologii vices rusticis prestat in vestibuli ubi ex continuatione 
soni qvot clamores ediderit, norint. 
Skürskim? 


[Pà insidan af fórsta pármen.] 


Aves insectivorie caute separandie 


Motacilla 
oenanthe 


Merula aqvat. 


hirundo 


vipera it. óland. 14. 


Rana. 
Erinaceus. 


Dispermee, 
Colymbus 
BDubo 
Noctua 


Milvus 
Cygnus 
(xrus 


1t. Dal. 256. 
39 cinerea 


omnes hyeme pereunt excepto merula V^ 


212. vipera coerulea 
309 alia innoxia 


[Pà fórsta sidan.] 


Tetrasperme. 

Colymba 

Cornix 

Tringae omnes 

Linaria vulgus Will. 

Ardea stellaris Will. 

Cygnus mansuetus 

Alauda 

Passer solitario 9 
gener. 

Corvus 


Hexasperm«ee Polysperme: 


BrGa0:85-9459:2995 Anser 
Coccothrostes Gallina 
Luscinia Anas 
hirundo V* Mele[a ]gris, 
Turdus cautus 'etrao. 


Pavo Certhia. 20. 


Pieus viridis 


Pentasperm«ae 


Hlegulus non cristatns 


Trispermee 
» 


Larus 3. 
Sterna 35. 


Monospermee 
Arctica 


Anser Bassanus Will. 


Alca 
Puffinus 


Octosperm«e 
carduelis Vill 
Glarola 


Decasperma. 
Troglodytes. 


Fór att underlátta Ofversikten ófver innehallet i denna Mef/iodus upprüknas pà 
de fóljande sidorna de af LiNNÉ anfórda fágelsliktena med till de samma hórande 
artinummer jümte en tolkning af hvarje art efter nutida uppfattning.  Düárefter 
kommer manuskriptets innehàll att i korthet diskuteras och jümfóras med sávàl 
nágra przelinneanska som áfven senare arbeten af LINNÉ's egen hand. 


CLASS. I. 
Sect. I — Dagroffáglar. 


artnummer 
Gen. l »Aquila» ] — Kunesórn. 
Gen. 2 »Vwultur» 
Gen. 3 »Cyanopus» 2 — Fiskgjuse. 
Gen. 4 » Tinnunculus» 3 — Tornfalk (med omkastning af kónen).  Till- 
làgget hánfór sig till en ung Sparfhók. 

Gen. 5 »JButeo» 4 — Ormvráàk. 

5 — Bivrák. 

6 — Brun kàrrhók. 
Gen. 6 » Mileus» 7 — Glada. 
Gen. 7 »Falco» 8 — Pilerimsfalk (ung). 


9 — Jaktfalk. —Tillàeget syftar mójligen pà en 
gammal Dufhók. 
10 — Trolieen bàde Stenfalk och Làrkfalk. Fórsta 
tillagget àsyftar Stenfalk. I ett annat tillàge 
talas om »Jalco verus» — »Falco gentilis i 
Syst. nat. — Dufhók (ung). 
Gen. 8 »Pygargus» 11 — Hafsórn. 
Gen. 9 » Nisus» 


Ó 
bL 


— Sparfhók. 


sect. II — Papegojor. 


(xen. » Psifftacus». 


Sect. III — Ugglor. 

Gen. 1. » Bubo» 13 — Bereuf. 

14 — Fjállugegla. 

15 — Hornugela. 
Gen. 2 » Noctua» 16 — Kattugela (brun var.). 

17 — Jordugela. 

18 — Sparfugela. 

19. & 90.— Paáarluesela. 
2] — Kattuggla (grà var.). 
22 — Fjàállugela. 


S0 


CLASS. II — Krákfáglar. 


artnummer 
Gen. 1 »Corvus» 28 — Korp. 
24 — Ràka (men citaten hànsyfta pà svart kràka). 
9 — JIGrüka. 
26 — Ràka enl. citaten. 
27 — Kaja. 
Gen. 9 »Glandaria» 28 — Notskrika. 
29 — Nóotkràka. 
Gen. 3 »Coracias» 30 — Skata. 
Fen. 4 »Monedula» | 31 — Blàkràka. 
Gen. 5 » Upupa» 32 — Háàrfágel. 


CLASS. III — Smáàvadare. 


Sect. I. 
Gen. 1 »Scolopax» | 33 — Beckasin. 
94 —? 
350 — Nàgon Tofamnwus-art, ovisst hvilken. 
Gen. 2 »Tringa» 36 — Skogsnàppa (af LiNNÉ felaktigt kallad »hors- 
' gók» ). 
537 — Drillsnáàppa?  (Citaten àsyfta áfven 7ringa- 
arter.) 
58 — Brushane. 
Gen.3 » Pluvialis» 39 & 40 — Ljungpipare. 


zu 


4l 1 
Gen. 4» Charadrius»42-49 — Stórre strandpipare. 
44 — Fjàállpipare. 


I 


Gen.5. » Vanellus» 45 — Tofsvipa. 
Gen.6 »Fulica» 46 — Sothóna. 


Sect. II. 


Gen. 1 »Arquata» — 47 — Storspof. 


B 
[9 0 
| 


49 — Smaáspof. 
Gen. 2 » Recurvirostra» 50 — Rostród làngnàábba. 
CLASS. IV — Stóürre vadare. 
Sect. I. 


Gen. 1 »6Grus» 51 —sS rang. 


8l 


artnummer 


Gen. 29. Ciconitt» 
Gen. 3 »Ardea» 


Gen. 1 »Pelecanus» 


Gen. 1 »Cygnus» 


» Anser» 


Gen. 3 » Anas» 


Gen. 4 »Mergus» 


Gen. 5D »Graculus» 


Avium Sveticarum. 


59 — Hvit stork. 
53 — Haáger. 

54 — Rórdrom. 

5 — Svart stork. 


Sect. II. 


56 — Skedstork. 


CLASS V — Simfáàglar. 
sect. I — Andfáglar. 


57 — Sàngsvan. 
58 — Tamsvan. 


59 — Svangás. (Cygnopsis). 
60 — Tameaàs. 
61 — Vildgàs. 
62 — Taflacka. 
63 — Fjállgàs. 
64 — Sjoorre. 
65 — Svàrta. 

66 — Snatterand. 
67 — Tam anka. 
68 — Gràsand. 
69 — Ejder. 

70 — Alfàgel. 

] — Blásand. 

) 


72 — Knipa (9 & juv.) 
1292— Knipa. 

74 — Skedand. 

1159 — ÓReka 

OR — ARD 

77 — (mójligen) Alfàgel. 


"3 — Arta-eller"Kricka? 


79 — Rudbeck'ska originalplanschen till denna sak- 
nas sáà att den kan ej med sakerhet bestámmas. 


80 — Alfügel: 

BI qa 

82 — Storskrake. 
a9 —c"Prackd, 

84 —- Storskarf. 


(xen. 


Gen. 


(xen. 


(xen. 
Gen. 


Gen. 


(xen. 


(xen. 
(xen. 


(xen. 
(xen. 


Gen. 


(xen. 


T5 


) 
) 


L2 


Sect. II. 


artnummer 


» Arctica» 


» Columbus» 


» Podiceps» 


sect. 


» Catarracta» 


» Larus» 


» Piseator» 


»Sterntua» 


»Strutio» 


» Ceasuarius» 


[o 


| Pavo» 
» Meleagris» 
» Gallina» 


» Tetrao» 


85 — Tordmule. 


86 — Tobisgrisla. 

S7 — Alkeknott. (enl. citaten, tilligget syftar pà 
Salskrake). - 

88 — Sküggdoppning. 


5 — enl. diagnosen troligen Smàdopping. men till- 
làgget àsyftar Svarthakedopping. 

90 — Smáàlom. 

III — Làngvingade Simfaglar. 

9 — abb. 


92. — troligen ung Fiskmaàs. 

93 — trolieen ung Silltrut. 

94 — Gràtrut — tillàgget àsyftar Hafstrut. 

95 — Fiskmàs —— tilláeeet hànfór sie àfven till 


andra arter (Gràtrut). 
96 — Anfórd efter Rasvs, ovisst hvilken- art. 
97 — Nàgon labbart, mójligen Fjállabb. 


98 — Fisktárna. 

99 — ovisst hvilken art, dà. uppgifterna àro mot- 
sügande, mójlieen en sammanblandning af 
ung vanlie Tàrna och nàgon annan art. 


CLASS VI. 
Sect. I — Strutsfáglar. 


100. — Struts: 
101 — Kasuar. 


Sect. II — Hónsfáglar. 
109. — Pàfasgel. 
103 — Kalkon. 
104 — Tamhoóns. 


105 — »Tofshóns». 
106 — »Gumphóns». 
107 — »Krollhóns» 


108 — Tjàáder. 
1030). — (Oyndo- 


artnummer 
110 — Járpe. 
lll — Ripa (bàda arterna). 
Gen. 5 »Phasianus» 


Gen. 6 »Perdix» 112 — Rapphóna. 
113 — Rapphóna. 


114 — utlàndsk art, ovisst hvilken. 
I1 —.Waktel: 


CLASS VII — Klüttrande fàeglar. 
Sect. Il — Hackspettar. 


Gen. » Picus» 116 — Spilkràka. 
117 — Gróngoóline. 


118 — Gróngoóling. 

119 — Gróngoóling. 

120 — dels Stórre hackspett dels Hvitryggig hack- 
spett. 

191 — Tretàig hackspett. 

122 — Liten hackspett. 


Gen. »Torquilla» 12915—3 G0kbylo: 
Sect. II. 

Gen. »Certhia» 124 — Tràdkrypare. 

Gen. »Sifta» 125 — Nótvàcka. 


CLASS VIII. 


Sect. I. 
Gen. »Columba» 196 — Tamdutva. 
]97 — Kràfdufva. 


198 — Tamdutva. 
129 — Tamdutva. 


130 — Ringdufva. 


131 — Skogsdufva. 
Gen. »Cueulus» 192: —SÀG0Kk: 

Jg ees Tode 

134 — Gokunge. 


84 


artnummer 
Gen. »Sfurnmts» 135. —'Sbare. 
136 — Lafskrika, men vissa citat afse den sydeuro- 
peiska stentrasten. 
Koltrast. 


| 


Gen. » Merula» 1 
138 — Koltrast hona (eller enl. citat Ringtrast hona). 
139 — Strómstare. 

140 — Snóskata. 

141 — Sàngtrast (i tillàgget delvis Ródvingetrast). 


149; —- Tümpbtürasi: 
Gen. » Alauda» 143 — Ángpiplàrka. 


144 — Sànglàrka. 

145 — Trádlàrka. 

146 — Sànglàrka (dock ej citaten). 

Gen. » Motacilla» 147 — Sádesàrla. 

148 — Gulárla. 

Gen. » Luscinia» 150!— Sydlig nàktergal (enl. Rajvs). 

151 — Náàktergal. 

Gen. » Rtdbeckiana» 152. — Jàrnspart. 

153 — Svarthutvad. sànegare. 

154 — Grà flugsnappare enl. LivNÉ's tolkning af 
samma citat i Fauna Svecica & Syst. nat. 
ed. X. 
blahake. 


- 
Qu 
i] i 


Gen. »Carolina» 
156 — Rodstjàrt. —I tillàeeet anfóres rodstyürthonan 
som »secunda species» och ródhaken som 

»tertia species». 


Gen. »Parus» 157 — Talgoxe. 
158 — Svartmes. 


159 — Kaàrrmes. 
160 — Blàmes. 


Gen. »Glearola» 161 — Stjártmes. 
Gen. »CWurruca» 162 — Ártsàngare. 
Gen. »Oenanthe» 163 — Stenskvátta. 
Gen. »Zspida» 164 — Biàátare. 


Sect. lI. 


Gen. » Regulus» 165 — Kungsfagel. 
166 — Lófsanegare. 


! 149 ür ofverhoppadt i manuskriptet. 


Gen. 


Gen.» Coccothraustes» 


Gen. 
Gen. 
Gen. 
(xen. 


Gen. 


Gen. 


Gen. 


Gen. 
Gen. 


85 


artnummer 


» Hirundo» 


» Pyrrhula» 

» Ampelis» 

» Fringilla» 
»Fringillaria» 


» Emberiza» 


» Linaria» 


» Passer» 


» Linaria» 
»Spipola» 


167 


RupEECK's 
plansch af »Stórre otofsad Kungsfogel» fóre- 
stáller enl. SuxpEvaLL en Ártsàngare. 


— QOvisst hvilken art som  afses. 


168 — Ladusvala. 
169 — Hussvala. 
170 — Tornsvala. 
17] — Nattskàrra. 
172 — Strandsvala. , 
sect. III — Sparffaglar. 
173 — Tallbit enl. beskrifning (Stenknàck enl. citaten). 
174 — Korsnáübb. 
175 — Domherre. 
176 — Sidensvans. 
177 — Snósparft. 
178 — Grásiska (enl. RupBEck's dock numera fór- 
lorade plansch). 
179 — Gulsparf. 
1380 — Ortolansparf. 
181 — Sáfsparf. 
182 — Hàmpling. 
1893, — Grásiska. 
184 — Grónfink. 
185 — Kanariefàgel. 
186 -— Steglitsa. 
187 — Lappsparft. 
188 — Bergfink. 
189 — Berpfink. 
190 — Dofink. 
191 — dels Bergfink dels (i tillàegen) Bofink. 
192 —? 
193 — Gràsparf. 
194 — Pilfink. 
195 — Snósparf. 
196 — Grónsiska. 
197 — Tofsmes. 


86 


Utom dessa hàr anfórda och numrerade arter har senare infórts en 
del nya pà de inháftade bladen och beskrifningarna pà dessa liksom en 
del andra áro inpassade med mindre stil 1 det ursprungliga originalet. 
De nytillkomna arterna áro: dufhók, hókugela, kornknarr, grónbent snüppa, 
ródbena, kárrsnüppa,. strandskata. morkulla, (tam) myskand, pelikan, tórn- 
skata, ródhake, gulnübbad háümpling. | 

bland de ófriga anteckningarna ár det en, som fmnes pà páürmens 
insida, som áür af ràütt stort intresse.  LixNÉ hade alltid en stor bó- 
jelse fór att anvünda mnumeriska karaktürer, sásom framgàr framfoórallt 
af det af honom uppstállda s. k. sexualsystemet inom botaniken. Men 
üfven pà zoologiens omrade gjorde sig samma fallenhet eállande ofta med 
framgang, sásom t. ex. dà han fóreslog ràknandet af fenstràlar bos fiskarna. 
buk- och svansskóldarna hos ormarna o. s. v. karaktürer, som án i dag 
alltjàmt anvándas vid uppstállandet af diagnoser pà dylika djur. 

De nu àsyftade anteckningarna àro tydligen ett utkast till ett fórsók 
af indelning af faglarna efter antalet àgg, som hvarje art lade och med 
namn fór afdelningarna bhárefter: »Monosperm:e, Disperm:e, Trispermize» 
ete. "Tydligen insag LiNNÉ, att resultatet af en sáàdan indelning ej var 
tillfredsstállande, ty anteckningarne áro ej làngt fórda och nàgon vidare 
tillampning gjordes ej. 


Sasom af fóregàende ófversikt framgàr upptager detta LINNÉs fórsta 
ornithologiska verk 197 artnummer. Fór att komma till verkliga art- 
antalet màste dock denna siffra fórminskas, emedan en del arter upptagits 
under tvà eller till och med tre nummer. Denna minskning uppgàr till 
omkring ett tjog. Ánnu en minskning orsakas af, att tamfáglar upptaga 
omkring ett dussin nummer i listan.  Dàüremot omfatta nog nàgra nummer 
mer üán en art. Emellertid kan man sàga, att LixNÉ redan àr 1731 haft 
kànnedom om mellan 160 och 170 arter svenska fáglar, hvilket máàste 
betraktas sàsom en sürdeles beaktansvàrd máàngd, dà pà den tiden ej fanns 
nagot museum, i hvilket han kunde studera och han ànnu ej fóretagit 
manga resor inom eller utom landet. Till jàmfórelse anfóras, att i 
det RvpBECKSKA planschverket 122 arter voro representerade. — Dessa 
arter ingà dock ej alla i LixNÉs Methodus.  Atminstone 17 saknas all- 
deles i den ursprungliga nummer-serien och ytterlieare tvà ingà blott till- 
saümmans med andra arter i kollektivbegrepp. Ehuru sàlunda Linné, 
sasom redan i inledningen anfórts, haft mycket eod hjàlp af RupnECKS 
planschverk, kan likvisst ingalunda hans Methodus betraktas sásom ute- 
slutande baserad pa detta. 

Ej heller áàr LiwNÉs uppstüllning fràn systematisk synpunkt liknande 


8T 


den ordning, som man kan sluta sig till, att RvppEck anvündt, fràn num- 
reringen af hans planscher. I stort sedt komma dàr fórst i serien sàng- 
tàglar, sedan klütterfaglar, dufvor, hónsfàglar, kràkfàglar, roffaglar, vadare 
och simfàglar. 

LiNNÉ dàremot uppdelade detta sitt fórsta fórsók till fagelsystem i 8 
»klasser» och sedan dessa i »sektioner» och bórjade med roffaglarna. Denna 
klass delades 1 tre sektioner. I en af dessa inneslót LiNNÉ papegojorna till 
foljd af deras krókta nàbb och i likhet med Rast system. I ófverensstàmmelse 
med detta fórdelade áfven LiNNÉ dagroftfaglarna och ugglorna pà skilda sek- 
tioner, hvilket var mycket fórtjànstfullt, men tyvàrr sedan àndrades i senare 
arbeten. I dessa infórde dàremot LiNNE den fórbáttringen fràn RA: system 
att papegojorna borttogos fràn roffaglarnas grannskap och fórdes tillsammans 
med hackspettarna. 

Den fórsta sektionen omfattar àr 1731 tolf arter dagroffaglar; en 
af dessa (10) omfattar dock troligen tvà arter.  Diagnoserna àáro i flera 
fall alltfór knappháündiga, sà att man hufvudsakligen genom litteraturhàn- 
visningarna kan klargóra, hvilka arter som àsyftas. Men i ett afseende 
intog LixwÉ en afsevürdt modernare stàndpunkt vid denna tid àn senare 
nàmligen dàrigenom, att han uppdelade dagroffaglarna 1 flera slükten. 
Dessa slàkten àáro 1) Kungsórn, 2) Gam, 3) Fiskejuse, 4) Tornfalk, 
5) Vráàkar 4- Kürrhók, 6) Glada, 7) Ádelfalkar, 8) Hafsórn och 9) Sparf- 
hók. Det 5:te slàktet àr sammansatt af tvenne och under det 7:de som 
omfattar àdelfalkarna infóres med orátt i de senare gjorda tillàggen duf- 
hóken,! eljes àro arterna fórdelade fullstindiet som efter nutida uppfatt- 
ning. Detta ür desto mera pàfallande, som t. ex. ett definitivt sárskil- 
jande af kungsórn och hafsórn samt af tornfalk och àdelfalkar fórst skett 
under mycket senare tid. ^ Det har lànge varit en tvistefrága, hvad bór 
fórstàs med Falco lanarius LiNNÉ?  Genom den notis, som hàr finnes 
infürd i Linnés ornithologiska dagbok, blir det klargjordt, att typen hárfór 
üár en svensk fágel, som Linné sjàlf sett, och dà kan det ej róna nàgot 
tvifvel om tolkningen. Typen i fràga var en ung pilgrimsfalk. 

I det ursprungliga manuskriptet anfóras i tredje sektionen 10 arter 
uegelor af dessa áro dock ej mindre àn 3 arter uppfórda hvardera tvà 
sgànger. Fjállugelan har àfven i senare arbeten fatt tvà nammn. —Detta 
beror dàrpà, att LiNNÉ i vissa fall observerat, antagligen pà grund af en 
nu ej làngre befintliy màlning af RvpBEcks hand, att fjàdertofsar funnos 
hos denna art (den bar dà nammnet PBwbo scandiamus resp. Strix scandica) 
Men àter i andra fall ság han ej till dessa fjádertofsar (dà fick den heta 
Noctua scandiana resp. Strix Nyctea).  Kattugelan och pàrlugelan finnas 


! Troligen emedan den anváündes vid falkjakt. 


88 
àn 1 dag bland RvpzEcks fàgelplanscher i 2 ex. hvardera och detta àár 
nog skáület, hvarfór de upptagas tvà gànger àfven af LiNNÉ. Den fórras ród- 
bruna varietet fick namnet Noctua ferruginea och dess gràa N. cinerea, 
senare resp. Sérir stridula och S. Afíwco. Párlugglan uppfórdes àfven 2 
vcanger i fórsta upplagan af «wna Scvecica, men blott under ett namn 
Strir funerea i Syst. nat., ed. X. 

Det àr àfven vàürdt att anmàárka, att namnet Noctua flammea i detta 
manuskript hànfór sig til jordugglan och ár baseradt pà RUDBECKS 
planseh  »Sérix fota flammea», som fórestállde denna art. —|LixNÉ làrde 
sjàlf. aldrig kànna jordugelan, utan anvànde efter binomenklaturens infó- 
rande artnammnet »flammea» fór tornugglan, fór hvilken det alltsa vunnit 
burskap med Syst. naf., ed. XII, ty fórr blef det ej upptaget. 

Hókugglan kànde LiNNÉ ej til, dà manuskriptet fórst nedskrefs, men 
efteràt ejorde han bekantskap med den under sin lapplàndska resa och 
infürde dà den utfórliga beskrifning, som hàr aterfmnes pà ett af de 
senare insatta bladen.  Denna beskrifning lades sen till grund fór den 
1746 i Fauna Svecica (N:o 52, p. 17) intagna.  Denna i sin tur àr 
erundbeskrifningen fór JStrir Ulwula i Syst. nat., ed. X, p. 93. Utom 
tór denna art ha efter manuskriptets fardigskrifvande tillkommit tillàggs- 
beskrifningar efter autopsi af sparf-, pàrl- och fjállugglan, hvilka pà samma 
sütt ingàtt 1 Faune Svecica med smárre fóràndringar. 

Áfven ugglorna, som LiNNÉ senare làt bilda blott ett slàkte voro fórdelade 
pà tvà slükten, J4bo och Noctua, i fórstlingsmanuskriptet. Till indel- 
ningsgrund togs nár- eller franvaron af órontofsar, hvilket dock ej ger 
upphof till nàgon fórdelning efter naturlig fründskap. LrwNE foljde i detta 
fall RAJUs. 

Vid behandling af kràkfaglarna, som bilda »class. Il», sammanblan- 
dade LiNNÉ vid denna tid ràka och svart kraka, dà den senare ánnu var 
af honom okánd.  Fórst finna vi dàrfór ràkan omtalad men med citat, 
som háànfóra sig till svart kràka. Vid den fjürde arten inom slàüktet 
finnas dàremot litteraturhànvisningar, som hóra till ràka, ehuru diagnosen 
ej hór dit. Nótskrika och nótkràka fingo bilda ett andra och skatan ett 
tredje slàkte.  Àfven i detta fall var sàlunda LixNÉ mera bójd fór upp- 
delning i flera slákten àn senare, dà alla dessa arter inpressades 1i sláktet 
Corvus. Efter de egentliga krakfaglarne stállde LiNNÉ hàr liksom ock 
sedermera blakraàka och hárfagel. Dlakràkan intog samma stàállning áfven 
hos Rascs, men hàrfageln stülldes af denne nàra tráàdkryparemn till fóljd af 
den bójda nàübben. 

»Class III» utgjordes af de smà vadarna och sothónan.  Dà LINNÉ 
üánnu ej haft tillfálle att studera dessa faglar 1 naturen, nár han samman- 
skref ifràgavarande manuskript, voro hans kunskaper om denna fàgelgrupp. 


89 


vcanska bristfállizà och áfven diagnoserna ofta otydliga. Han urskilde 
dock 6 slàkten efter nübbens och fótternas byggnad. En del arter àro 
baserade pà RupmEcks figurer, andra pà litteraturuppgifter hos àldre fór- 
fattare. Hàrigenom orsakades, att ljungpiparen och stórre strandpiparen 
uppfórdes tvà gànger och att former med mindre karakteristisk  fárg- 
teckning eller fjáderdràkt àro svàra att identifiera, desto mer som citaten 
ej alltid àsyfta samma art. 

Skürflaáckan hade LixNÉ ànnu ej làrt künna, men nár han lüste om 
den i litteraturen, att den hade uppàtbójdt nàbb och sedan sàg, att Rup- 
BECKs bild af myrspofven eller rostróda làngnábban visade en liknande 
egenskap, indrog han denna under slàktet » /eeurvirostra». | Denna upp- 
fattnmg bibehóll LiwNE i fórsta upplagan af Zawna Sceecica, sedan han 
üfven làrt kàünna den verkliga skürflàáckan fràn Ottenby pà Óland. Men 
1 Syst. Nat., ed. x., ráttas saken, sà att myrspofven stálles bredvid sin 
samslàkting ródspofven. 

LixNÉs osákerhet pà detta omràde visar sig üfven dàri, att han ej 
vàgade upptaga nàgra af RupBEcks bilder sàsom typer fór egna arter, 
utan blott anfórde en kort diagnos utan nummer.  Detta gáller t. ex. 
HupBECKs »Gallina aquatica minima», som fórestàller Tringa alpina, 
och densammes »Gallinula aquatica minor», som ür Totanus glareola. 
Den senare upptogs dock sedan i P'uwna Seecica pà RupBECK's auktoritet. 
Utan nummer àr ocksà ródbenan, som àfven fanns representerad bland 
RupBECcKs planscher. | Angàende strandskatan fimnas endast senare tillfogade 
svenska namm jàmte beskrifning infórda under ÓOlands-Gotlandsresorna. 
Til och med morkullan har fórst i ett senare tillàgg infórts efter stor- 


spotven. 
Denna tredje klass delades i 2 sektioner, men indelningsgrunden — 
rakt nàübb — krókt nàbb — var allt for ytlig och artificiell fór att 


làmma tillfredsstáàllande resultat. 

En intressant omstándighet ár att LiNNÉ stállde sothónan bland va- 
darna, ehuru den af Rajus betraktades som simfàgel. 

Till den fjàrde klassen fórde LixNE de stórre vadarna delade i tvà 
sektioner och 41 slükten.  Dessa áüro naturligt begrünsade, utom att den 
svarta storkeun inordnades bland hágrarna. Dáàüremot fick tranani gynnsam 
motsats mot i LiNNÉs senare arbeten bilda sitt eget slàkte, Gus.  Sked- 
storken fick sig pàlagdt sásom svenskt nammn »Pelekan», hvilket vàl be- 
rodde pà, att LiNNÉ vid fórsta nedskrifvandet af manuskriptet var obekant 
med den rátta pelikanen, hvarfórutom àáldre fórfattare àfven brukat nimnda 
namn fór skedstorken och till och med Raus! skref »The Pellicane or 
Spoonbill». 


| Synopsis methodiea avium, 1113. 


90 


Emellertid fiek LINNÉ senare snart nog reda pà den verkliga peli- 
kanen, som han korteligen beskref i ett tillàgg i slutet af boken under 
namn af »Onocrotalus» och dárvid àfven pàpekade, att den skulle infóras 
i systemet omedelbart efter den 84:de arten d. v. s. efter storskarfven. Hvad 
skedstorkens fórekomst angaàr, àr det af intresse att aktgifva pà det i 
detta manuskript infórda uttrycket »ex Lapponia semel». Det àr alltsà 
antagligen fràga om ett felfluget exemplar, men sedan infórde LiINNÉ tro- 
liven till. fóljd af ett minnesfel  » Habitat  Westrobotnia & Lapponia 
estate rarius». Fauna. Svecica 1746, p. 31. 

Nürskiljandet af de stórre vadarna fràn de smárre snáppartade àr 
i ófverensstammelse med nutida uppfattning, men LiNNÉ fràngick sjàlf 
denna indelning senare. 

Vid studiet af LixNÉs framstáüllning af de former, som bildade den 
femte klassen (simnfáglarna) faller det genast i ógonen, att han 173 
gjorde tyvdlig artskillnad mellan sangsvan och knólsvan, men denna upp- 
fattning. uppgaf han dessvürre senare.  Likadant àr fallet med vildgàs 
och tamgàs. A andra sidan fórbryllades han af vissa simfagelarters yt- 
terst olika drákter, sà att han dàraf fórleddes att uppfóra dem under 
flera. nummer.  Detta var t. ex. fallet med alfagel, knipa och kricka. 
Àfven med afseende pà simfàeglarne var LiNNÉ vid denna tid mindre bójd 
fór sammanslagning af slàkten án senare.  Sàlunda uppfóras hür sàsom 
skilda sláàkten C»gnus, Anser och Anas, hvilka alla senare blefvo sam- 
manfórda til ett slàkte .4»«s. Ja, det antydes till och med att svan- 
sgàsen 59* (nu Cygnopsis) borde bilda ett eget slükte. ^ Likaledes skildes- 
dopping och lom pa tvà slükten samt labb och màs pa skilda slàkten, 
som dock ej bibehéllos 1i senare arbeten, ehuru det skulle varit làmpligt. 
OÓfver másarna hade LiNNÉ ünnu ej fátt nàgon klar ófverblick. —Detta or- 
sakade sàvàl oklara beskrifningar som en onódig fórdelning pà tvà slàk- 
ten »Larus» och »Piscator», men en anmárkning, som han sjàlf tillfogat, 
visar, att han han vàr medveten om denna svaghet och han framháller: 
»has — — — aves non probe examinavi». 

Simfagelsklassen  delades af LiNNÉ 1731 i trenne sektioner och det 
àr dàrvid hógeligen intressant att finna, att, ehuru LiNNÉ tog sina indel- 
ningsgrunder blott fran nàbbens beskaffenhet, han dàrvid lyckades sà bra. 
Den fórsta sektionen motsvarar náàmligen, om man blott borttager skarf- 
slàktet, senare tiders ZLemellirostres, den andra senare tiders Pygopodes 
och den tredje senare tiders Longipennes.  Visserligen ha àfven dessa 
sista ordningar fatt vika fór àn naturligare grupperingar, men ànda in 
pa allra sista tiden ha de bibehallits och ha gàllt sasom riktiga och ànda- 
malsenliga. 1 motsats mot Rasvs insàg LixNÉ sláktskapen mellan skrakar 
och ànder och han placerade dàürfoór slàktet JMergws omedelbart efter 
Anas, under det att RaAsvs stüllde det i samband med stormfàglarna. 


oit 


Den sjütte »klassens» fórsta sektion omfattar 2 slükten struts och 
kasuar, som I iNNÉ upptog, emedan han kànde til dem fran museer. Den 
sistnàmnda ságes uttryckligen ha funnits i »theatrum anatomicum» i 
Uppsala. Háàr àr àterigen ett exempel pà huru LiNNÉ i detta fórstlingsarbete 
pà ett utmárkt sátt àtskilde slàkten, som han tyvàrr sedan sammanslog. 

Den andra sektionen af samma klass innesluter hónsfaglarna som 
hár indelades i 6 slükten mot 4 i Syst. naf., ed x. Pà sistnàümnda stállet 
inpressades nàmligen tamhónsen under PAh«siamus och detta manuskripts 
»Perdix» (d. v. s. rapphóna och vaktel) under 7efreo. Under slàktet 
»Gallina» uppforde LiNNÉ som »arter» en del tamraser och RupBECKS 
planscher lockade honom att góra fór mànga rapphóns»arter». Under 
rubriken »tjüder» omtalas ocksà rackelhanen med tillàgg, att den redan 
pà den tiden ansáàgs af màngen vara bastard mellan tjáder och orre, en 
sak, som det dock sedan tog sà làng tid fór svenska ornithologer att 
bevisa fór de utlündska. 

Den sjunde klassens fórsta sektion handlar om hackspettarna. Dland 
dessa upptagas ej mindre án tre nummer af gróngóling sávida ej mójligen 
119 kan hànfóra sig till gràspetten, hvilken fanns afbildad bland Rup- 
BECKS planscher, men som LixwÉ aldrig làrde kánna. I tillàggen under 
117 tyckes LiNNÉ ha omkastat beskrifningen pà hane och hona af grón- 
eólingen. Under 120 fmmnas flera skilda beskrifningar och det fórefaller 
sannolikt, att LriNNÉ ej blott haft exemplar af stórre hackspetten utan 
áfven af den hvitrygeiga till sitt fórfogande vid uppsáttandet af dessa. 
Den sistnüimnda fanns fór ófrigt tilleànglig fór LixNE bland RuvpbECKS 
planscher i tvà exemplar, den fórstnàmnda i ett exemplar, och bàda gingo 
dár under lika namn nàmligen »Brokut hackspit, then stórre» resp. 
»Stórre brokuta Hackspiten». Den tretàiga hackspetten fanns àfven dàr- 
sammastádes under namn af »Rar gulhufdad Hack Spit» och denna plansch 
blef typ fór arten 121 i fóreligeande manuskript. Senare erhóll LINNÉ 
under sin Dala-resa fürska exemplar af samma art, men erinrade dà ej 
sambandet mellan den pàtráffade formen och arten 121 i manuskriptet, 
utan beskref den fórra sáàsom ny.  Mahánda hade han ej aktgifvit pà, 
att den »gulhufdade» hackspetten hos HvprEck blott hade tre tàr, hvilken 
egenskap starkt fóll honom i ógonen, nár han fick exemplar af fàgeln i 
sin hand. $Sàsom synes rüknade LiNNÉ redan hár góktytan som typ fór 
ett eget slikte. Det àr dürfór blott att anse som en snart ófvergaende 
fórvillelse, dà han i awna Sceecica af 1746 upptog henne under Coeulus 
(máàhánda fórledd af det svenska namnet) ty sedan i Syst. naf., ed. x, 
af 1758 fàr hon àter bilda sitt eget slükte. 

Den andra sektionen af den sjunde klassen omfattar blott tràd- 
krypare och nótvácka.  Denna klass utgór sàlunda en biologisk grupp af 


99 
klüttrande fàglar och dess fórsta sektion innesluter de egentliga hack- 
spettarna med tvà tar framàt och tvà bakat, den andra àter fáaglar med 
normala fótter. Den ifràgavarande klassen ár sáàlunda ej naturlig i nu- 
tida mening, men den gór dock tjenst betydligt bàttre án det af LINNÉ 
senare  skapade Konglomeratet »JPjec», som fick innesluta krákfàelar, 
hackspettar ete. 

Den àttonde och sista klassen indelas hufvudsakligen efter nübbens 
form och stjártens skapnad i tre sektioner.  Endast den sista af dessa 
kan anses som en i stort sedt naturlig grupp, dà den hufvudsakligen 
bildas af sparffaglar.  Utom dylika innesluter den dock sidensvansen och 
tofsmesen. Om den senare har emellertid LiNNÉ gjort det riktiga tillàgget, 
att den borde snarare fóras til mesarna. En annan rüttelse, som LINNÉ 
i ett senare tilàgg gjort inom denna klass ár, att han pàpekat, att 
strómstaren ej ár nàgon trast, ehuru den till en bórjan kommit att in- 
fóras bland trastarna. 1  senare arbeten fórde  LiNNÉ strómstaren till 
Sturnus, kanske till foljd af af det svenska namnet, men det innebar ej 
nagon fórbáttring. Det àr làtt fórklarligt, att en del smáfaglar skulle 
valla LiNNÉ átskilligt hufvudbry genom sina olika drákter. — Detta,àr i 
synnerhet fallet med bergfinken, som uppfóres tvà ganger och dessutom 
delvis àsyftas en tredje eàng tillsammans med bofiken, som dock àáfven 
intager ett sàárskildt nummer. —Góken anfóres under tre, koltrast, sàng- 
lürka, snósparf, grasiska och mójligen ártsangare under tvà nummer. | 
de flesta fall ár detta upprepande beroende pà, att LiNNÉ ej vàgade fór- 
ena vissa litteraturuppgifter med hvarandra eller med egna iakttagelser. 
Detta àr ju fór ófrigt lütt fórklarligt, dà de beskrifningar, som voro ho- 
nom tilleàngliga, ofta voro helt korta och den ene fórfattaren lade stórsta 
vikt pà en karaktür den andre pà en annan. I vissa fall kunde LiNNÉ 
ej identifiera faglarna pà RHRupbBEcks planscher, utan uppstállde en art 
efter planschen och en annan efter den fagel han observerat. Detta gàller 
t. ex. om gràsiskan. En fagel, som beredde LiNNÉ mycket besvár, var 
lafskrikan.  Hár 1 detta foórstlingsarbete tyckes han till en bórjan ha an- 
tagit den ha sláktskap med staren. Men snart var han mera bójd att 
fóra den till trastarna, i det att dess rostróda stjürt fórefoll honom tyda 
pà frándskap med den sydeuropeiska stentrasten. I tionde upplagan af 
Systema  naturice kom den dock in under slàktet Corvus, fast ànnu allt- 
jànt med citat, som hàntydde pà stentrasten.! 

Màrklist nog àr att LiNNÉ redan pà detta tidiga stadium hade hun- 
nit sammanblanda ródvingen och sàngtrasten, i det att han ságer pa tal 

! Ovissheten angáende denna fágels systematiska stállning fortfar doek allt- 
jàmt, sà att LixNEÉ i Syst. nat., ed. XII, 1766 fórde den till sláktet Lanius. I [ter 


Leapponieum süáges dock alldeles riktigt om samma fágel »referri potest ad Glandarium*.. 


om den senare att den har en hvit rand ófver ógat.' Fór biàtaren (164) 
anvànde LiNNÉ i detta arbete slàktnamnet »Zspide», men han synes tve- 
hàgsen, om detta àr riktigt, sàsom en senare tillfogzad anmárkning visar. 
Emellertid anvándes samma sláktnamn áàfven i ewna Srecica 1746. I 
Syst. nat. ed. x. 1758 àr det dock ràáttadt till Merops. Orsaken hvarfór 
Merops ej fórr kom till anvàndning fór biátaren, àr antagligen den, att 
RupBEck anvánde detta namn fór tórnskatan.  LiNNÉ kallade ocksà tórn- 
skatan i en nagot senare till detta manuskript fogad beskrifning » Merops». 

En del vanliga smáàfaglar voro LiNNE ànnu alldeles okánda vid denna 
tid. Att en del smà svàrskiljbara sàngare saknas i manuskriptet àr ej 
underligt, men mera egendomligt fórefaller det, att en sà vanlig och i 
ógonen fallande fàgel som buskskváttan ej skall finnas upptagen. Det 
samma güller om svart och hvita flugsnapparen. Màhàánda var den senare 
dà ej sà allmàn som nu. En sak som mójligen tyder hárpà ár, att 
LiwNÉ i Fauna Svecica af 1746 om den uppgitver »Ahabitat im Scania 
fagetis», som om den ej skulle finnas annorstádes. —Fór samma sak talar 
Oock, att denna fagel saknas i RvpsEcks plansehverk. | Gárdsmygen saknas 
àfven och ródhaken har fórst tillkommit 1 ett nàgot senare tillàgg under 
rüdstjàárten.?  Gulnábbade hàmplingen, som ju ánnu àr sáüllsynt hos oss, 
küànde LixNÉ 1731 blott genom RvupBECKs plansch. 

Liksom i fóregàende delar af manuskriptet visar sig LiNNÉ àfven 
hàr inom den àttonde klassen mera mera bójd fór uppdelning i ett flertal 
slàkten àn 1i senare arbeten.  »JMofacilla» af 1758 motsvaras hàr af ej 
mindre àn 7 slàkten. Flera af dessa àro obetingadt goda som t. ex. 
áàrle- och skvàátte-slàktena. —^Mindre nódvàndigt var ju att skilja pà nàk- 
tergalar och ródstjüártar, ehuru det ocksà mycket vàl kan fórsvaras och 
numera ofta brukas.  Fórenandet af kungsfagel och lófsàngare skulle nog 
fima fórespràkare i nutiden.  Jürnsparf, svarthütta och grà flugsnappare 
var dock ingen lycklig sammanstàllning, allra helst som ártsàngaren fick 
bli alldeles ensam. Att stjártmesen skiljdes fràn de andra mesarna, var 
naturligtvis bàáttre án att fórena dem alla i ett slükte, som skedde i se- 
nare arbeten och áfven var fallet hos HRasvs. Slüktet ZLoxria af 1758 
motsvaras hàr blott af »Cocothraustes» och  Pyrrhula. | Det fórra var 
hàr ej sà onaturligt sammansatt af tallbit och korsnübb och vida enklare 
ün »Loria» 1 senare arbeten. Anledningen hvarfór hàür slàktnamnet » Coc- 
cothrawustes» anvàndes, àr den, att Linné tydligen upptagit citat, som rórde 
stenknücken men till grund fór beskrifningen haft tallbitar. Den verkliga 
stenknücken làrde Linné ej kánna fórr àn làngt senare under sin Skàneresa 


! I »Lachesis Lapponica» ságer han ock,att han hórde » Turdus iliacus!» fràn 
grantopparne vid Hógsta 1'/; mil fràn Uppsala. 

? Bàde buskskvütta och ródhake áro afbildade af RupBECK, och mójligen 
syftar tillàgget om  Phoenicurus minor (se pag. 74) pà den fórstnüámnda 


94 


vid Vegeholm och fórst dà uppsatte han en originalbeskrifning fór den. 
Den saknas dürfór ocksà 1 'auna Svecica af 1746.  Slàktet Zmberiza 
omfattar de typiska arterna gul-, ortolan- och sáf-sparf, under det att de 
mera afvikande lapp- och snósparf stállts pà annat hàll. Den senare, 
som uppfórdes tvà gànger stülldes fórsta gàngen med rátta allena. Med 
afseende pà andra fórdelningar af arterna àár det af intresse att finna, 
huru LINNÉ, sàsom numera i allmánhet sker, utbrót gràsparf och pilfink 
i ett sárskildt slákte Pe«sser. Han bibebóll dock siskor, egentliga finkar 
och erónfink 1 ett och samma slákte, som han kallade Lizerie. I detta fall 
har nutiden gàtt làngre, men i alla fall var LiNNE áfven hàr mera modern 
1731 àn senare. 

Nagra af de slàktnamn, som anvàndes i detta manuskript, voro tyd- 
ligen. uttànkta af LixNÉ sjàlf sasom t. ex. udbeckiana och Carolina. 
Detta adagalàgger liksom sà mycket annat LiNNEs sjálfstandighet. En 
annan ytterst viktig sak àr, att LiNNÉ tydligen redan nu kommit till upp- 
fattning af betydelsen af fasta slàktnammn. —Detta àür ej att fórstà sà, att 
ej flera slàkten senare skulle kunna sammanslàs eller en fàgel flyttas fràn 
ett slükte till ett annat, utan just i modern nomenklatorisk mening, att 
en grupp af befryndade arter sammanfórdes under ett viss£ bestimdt namn. 
LiNNÉ visar sig alltsà redan 1731 ha fattat en af nomenklaturlagarnas 
erundprinciper.  Detta àr redan ett làngt framsteg framfór LINNÉ's nàrmsta 
och bàsta fóregangare Hasvs, hos hvilken bestümda slüktnamn alldeles 
saknas. Man finner nàmligen hos denne oupphórligen sàdana uttryck 
som: »Fringillago seu Parus major», » Luscinia seu Philomela», » Atri- 
capilla. sive. Ficedula», Platea sive Pelecanus 0. s. v. 

Ett annat stort framsteg framfór áldre ornithologiska arbeten hvilket 
kommer till synes i detta manuskript àr den fasta systematiska indelningen 
i vissa hufvudafdelningar, som visserligen hár kallas »classes», men som 
motsvara »ordines» i senare arbeten, samt i undergrupperna, »sectiones», 
under dessa.  Och hürvid begagnade LiNNÉ sig uteslutunde af morfologiska 
karaktürer.  Detta senare àár en viktig sak, ty LiNNÉs fóregàngare an- 
vànde ofta desslikes biologiska fórhàllanden till indelningsgrund, sà att 
man fick t. ex. en grupp af faglar, som »vistas vid vatten», sàsom mot- 
sats till en annan bestaende af »fáglar, som simma paà vattnet».  Lhuru 
dylika biologiska fórhallanden àáro mycket vál várda att studera kunna 
de gifvetvis ej ge upphof till en systematisk indelning, emedan den senare 
bór vara fotad pà naturlig frándskap ingalunda pà likartadt lefnadssátt, 
ty parallelismer i lefnadssáttet utan dürmed fórbunden slüktskap àro sàr- 
deles vanliga och hànsyn till fórekomsten blir alltsà vid uppgórandet af ett 
system alltfór ofta missledande. —Likaledes undvek LiNNÉ i sin » Methodus» 
en annan af Ras svagheter nàmligen grupperandet efter relativ storlek t. ex. 


95 


»maximz», »mediz», »minores» och »minim:i».  Ehuru LiNNÉ haft myc- 
ket att làra af Raavs och den senares ornithologiska vetande obestridligen 
varit myeket mera omfattande àn den fórres, sà har dock tydligen LiNNÉ 
med afseende pà systemets uppbygeande visat sàvàl sjálfstándighet som 
ófverlagsenhet. De organ, som Linné i fràmsta rummet tog hánsyn till 
vid beskrifning af olika fáglar och anvànde fór karakterisering af slàk- 
tena, voro nübben, fótterna, tungan och hufvudets bihang sáàsom kammar 
ete. Af dessa organ har han utfort en del teckningar, som hàr àro 1 
facsimile àtergifna.  Utom dessa fórekomma ock i originalhandskriften ett 
par smürre teckningar af mindre betydelse och dàrfór ej àtergifna hàr. 
De belysa anordningen af fjàdrar och dun hos lommen samt formen af 
den svarta flàcken pà sidan af stórre hackspettens hàls, o. s. v. 

Det har i det fóregàende flerstádes framháàllits, att slàktindelningen 
i detta LixxÉs fórsta ornithologiska arbete &ár afvikande mot 1 senare 
arbeten, hvarest slüktena i regel àro fárre och med vidare omfattning. 
Pà samma sátt ha i senare applagor af Systema Nature. antalet. klasser 
eller som det dàür riktigare heter ordningar minskats fràn 8 till 6. Áfven 
detta innebàr alltsà en koncentrerine. Det àr sàlunda tydligt, att LINNE, 
nür han senare arbetade med hela djurriket ónskade att sammanfatta allt 
pà sà bred basis som mójligt fór att underlátta ófverskàdligheten ófver 
det hela. Ehuru afsikten otvifvelaktigt var god fórfelade den dock sitt 
àndamàl, ty de stórre afdelningarna sà vál som slüktena blefvo onaturli- 
sare. Det kan sálunda ej fórnekas, att i màngt och mycket detta fórst- 
linesarbete var óOfverlàgset senare ornithologiska arbeten af LiwNEs hand 
och det àdagalàgger, att redan tidigt den unge forskarens skapande kraft 
tog sig uttryck àfven pà detta omráde och pà ett synnerligen kraftigt 
och erkànnansvárdt sátt. 

Mànga biologiska uppegifter innehàller ju ej detta manuskript. Det 
làe utanfór dess ram dà det ju skulle vara en Methodus. Det bór dock 
ej alldeles fórbigàs att àfven dylika finnas.  Atskilliga iakttagelser àro 
anfórda angàende fàglarnes fóda och korsnübbens márkliga tillpassning 
till sitt lefnadssatt framhálles sürskildt. Om hackspettarne och en del 
andra fàglar omtalas, att de lefva af insekter. Att LINNE skaffade sig 
erfarenhet om faglarnes fóda ej blott seenom att se efter hvad de plockade 
upp eller fáàngade utan àáfven genom dissektion, framgàr bl. a. dàraf, att 
han sàger om en gók, som beskrifves, att den hade den kóttiga magen 
full af hàriga larver. 

Om en del faglar framhàlles det uttrycklieen att de àro flyttfaelar. 
Sà ságes t. ex. under slàktet Hirwndo, att dessa »aves s[unt] mieratoriz». 
Detta stàr i fórdelaktig kontrast mot ett uttryck om samma fàglar, som 
senare àterfinnes t. ex. i Systema nature ed. X, hvarest man làser: 


96 


»rustica d wurbica autumno demergitur, vereque emergit». 'Tydligen hade 
i detta fall LixNE làtit sig pàverkas af den allmánt gángse uppfattningen 
om svalornas ófvervintrande pà sjóbotten, som ràdde làngt in pà 1800-talet. 

| ànnu ett annat fall har LiNNÉ i detta fórstlingsarbete gjort skarpare 
opposition mot en ràdande missuppfattning àn senare. Detta gàáller om 
góken, om hvilken han uttryckligen fórklarar »den vanliga ófvertygelsen 
att góken skulle fórvandlas till hók àár tydligen oriktig, ty düremot strider 
«dess kroppsbyggnad och gestalt. I Systema naturze ed. X stàr det dàr- 
emot utan vederlügening occultatur canicule ortu; im falconem transfor- 
mari perperam asseritur. | Áfven i dessa afseenden visade sig alltsà màrk- 
liet nog den unge studenten intaga en vàl sà kritisk och bestámd stànd- 
punkt som den mognade làrofadern. 


LA i, 
z 1 ABIT 
E— NN 


LIII pia ir 
Y MWST " 


PR 
C LE [ haze - 


C 


EP IEPIE E a 9 a rr or a Ea lg, 


jr 


E NL, 


693v actu 


e 


AX 
POMA /, Su 
A X 7T 

y A 


- CAROLI LINNAEI 


MED:, BOTAN. & ZOOLOG. CULT: 


METHODUS 
AVIUM SVETICARUM 


UTGIFVEN 


EINAR LÓNNBERG 


UPPSALA 1907 
ALMQVIST & WIKSELLS BOKTRYCKERI-A.-B, 


XUSGMM 
en 


S X Ss iue £I 
UU "DR bg] 


y A IPL | 

VULPUT 

i MUT LU 

ro LAT 
W 


NE 
T 
Rn 


ten 
B 


AM 


ARS Ae ga 


HAITI 
[fne 
aA dd 


Livy 
UA 
fehl 
' 


T Rer VY 
u n 4 n 1 
B eruE 

( 


D DUM 
DEN 
VI PCM, 
gu n 

h 


, NU 
Z Wi bi 
* ut 


i 

js 
Meu To 
la 


AUS 
» 


hs 


Paw p Uu 


SMITHSONIAN INSTITUTION LIBRARIES 


AAERDM 


erem Port CE gs 3 83088 DD353lub Wu 
finale is utat atl do riu Db nhbird QL673.L75 
yalt duis dita unas o Ni 44 463 Caroli Linnaei Methodus avium Sveticarum