PROPERTY OF LIBRARY OF 1685- IQ56 ./5 f - CATALOGUE DES HÉMIPTÈRES DU DÉPARTEMENT Dl) NORD CAIALOGUE DES HÉMIPTÈRES DU DEPARTEMENT DU NORD Par L. LETHIERRY. '2' EDITION LILLE, IMPRIMERIE L. DANEL 1874. CATALOGUE DES HÉMIPTÈRES DU DÉPARTEMENT DU NORD Par L. LETHIEURY. 2^ EDITION. AVANT PROPOS. En 1869, j'ai présenté à la Société des Sciences de Lille un catalogue des Hémiptères du département du Nord. Les insectes de cet ordre avaient jusqu'alors été l'objet de si peu de recherches , non-seulement dans le département , mais même dans le reste de la France . que je ne pouvais avoir la prétention de faire une énumération complète des espèces du pays. Aussi ce n'était , comme je le disais alors , qu'un essai, qu'un premier jalon destiné à ouvrir la voie, à faciliter les recherches et à propager le goût de l'étude. Tout imparfait qu'il était , ce modeste essai a rempli le but que je m'étais proposé, en stimulant le zèle des entomolo- gistes du nord de la France et en les poussant à faire des recherches plus minutieuses des genres les plus négligés jusqu'ici. Grâce à ce redoublement d'activité , en cinq ans le nombre des espèces composant notre Faune s'est trouvé doublé : c'est là le résultat dont j'enregistre les détails dans le présent catalogue. En 1869, je n'avais mentionné que 378 espèces habitant notre département : aujourd'hui j'en compte 670 ; et encore ce chiffre pourrait être augmenté de beaucoup si j'avais fait une étude plus approfondie des pucerons et des genres qui suivent. C'est là la partie la plus faible de mon petit travail ; et il est bien à regretter que personne en France ne se livre exclusivement à la recherche de ces petits êtres dont les mœurs sont intéres- santes à tous les points de vue. Mais il y a tant à faire dans cette voie , si étroite qu'elle paraisse, que la vie d'un homme ne pourrait y suffire. Dépassant un peu trop peut- être les bornes d'un simple catalogue , qui devrait se réser- ver seulement l'énumération des espèces indigènes , j'ai dressé plusieurs tableaux dichotomiques de quelques-uns des genres les moins connus : puissent-ils être de quelque utilité pour les débutants , et leur faciliter un peu la déter- mination des espèces. Je ne saurais trop remercier les excellents amis qui m'ont puissamment aidé dans mes recherches : M. de Norguet, à Lille , et M. Lelièvre, à Valenciennes. Mais malgré leurs efforts joints aux miens, je ne puis encore me flatter d'avoir fait une liste complète , même en ce qui concerne seule- ment les Hétéroplères et les Homoptères. A défaut d'autre mérite, j'aurai du moins évité les doubles emplois, tous les insectes que je cite ayant passé sous mes yeux. Depuis cinq ans, l'étude des Hémiptères a fait en France de grands progrès, et promet d'en faire de plus grands encore. Plusieurs ouvrages importants ont paru dans divers pays. En 1868 , les Cicadines des environs de Wiesbaden et Francfort, par M. Kirschbaum. En 1869 , mon savant ami M. Puton a publié un cata- logue des Hémiptères hétéroptères d'Europe, adopté partout pour le classement des collections : c'est celui qui m'a servi — 3 — de guide. Une nouvelle édition va paraître en 1874, avec de nombreuses additions. En 1870, MM. Mulsant et Rey ont fait paraître un vo- lume contenant l'histoire et la description des Coréides , Alydides et Berytides de P'rance ; un nouveau volume des mêmes auteurs , concernant les Réduvides , vient de pa- raître en 1874. En 1871 , M. Meyer-Dûr a présenté à la Société Ento- mologique suisse , une monographie des Psyllodées de la Suisse. La même année , M. Sahlhorg a publié un excellent travail en latin sur les Cicadines de Finlande ; MM. Reuter et Thomson , des descriptions et remarques intéressantes sur les espèces de Scandinavie et de Finlande. En 1872, M. Stal , de Stockholm , a proposé une nouvelle classification desPentatomides, Coréides, Ligeides et Rédu- vides européens : je ne ferai que mentionner les travaux du même auteur sur les espèces exotiques , qui sont con- sidérables. Comme on peut le voir, les travaux ne manquent pas en Suède et en Finlande , et jusqu'à ce jour, la Prusse et la France sont restées bien loin en arrière. Cette même année 1872, parut à Vienne le catalogue des Cicadines d'Europe , par M. Fieber. Un grand nombre d'es- pèces mentionnées dans ce catalogue sont encore inédites ; l'auteur travaillait à un manuscrit devant contenir la des- cription de chaque espèce : malheureusement après la mort de l'auteur, ce manuscrit a été perdu; il ne reste que les dessins coloriés, dont l'exactitude est si grande qu'ils peu- vent suffire à eux seuls pour faire reconnaître les espèces. En Angleterre, MAI. Scott, Douglas, Marshall, etc., continuent, dans V Entomologisfs Monthly Magazine, leurs intéressantes études sur les Hémiptères d'Angleterre. Enfin , en France , dans les Annales de la Société En- ^ 4 - tomologigue , M. Signoret a entrepris une vaste monogra- phie des CoGcides , aussi complète qu'elle peut l'être dans l'état actuel de la science. En regard de ces travaux importants , il faut signaler une perte capitale, et un deuil pour la science. En 1871, M. Fieber, mon vénéré maître , s'est éteint presque subi- tement à Chrûdim (Bohême). Auteur d'une monographie des Hémiptères hétéroptères d'Europe, publiée en allemand en 1861, tous les ans il enri- chissait les mémoires de la Société de Zoologie et de Bota- nique de Vienne , dont il était membre , de descriptions isolées ou de monographies du plus grand mérite , telles que celles des Deltocephalus , des Tettigometra , etc. Doué d'une patience à toute épreuve, et d'un talent de dessinateur remarquable, il figurait et coloriait avec les soins les plus minutieux toutes les espèces qu'on lui envoyait de tous les points de l'Europe. Ses forces et sa vie se sont usées peu à peu à ces travaux ininterrompus , et la mort vint le sur- prendre le crayon et le pinceau à la main, à l'âge de 64 ans. CATALOGUE DES HEMIPTERES DU DÉPARTEMENT DU NORD. Première Division. — HÉTÉROPTÈRES. • V Famille. — MEGAPELTID^. COREOiMELAS. Wliite. C. ScARABŒûiDES. Linné. Assez commun dans les environs de I^ille : for- tifications, Lambersart, Ostricourt, sur les renoncules; passe l'hiver à l'état parfait. ODONTOSCELIS. Delaporte. 0. FuLiGiNOSA. Linné. Dunes de Calais et Dunkerque , en juin , moins abondante que la suivante. 0. DoRSALis. Fahricins. Dunes de Calais et Dunkerque ; assez commune en juin. PSACASTA. Germar. P. Pedemontana. Fabricius. Très-rare : fortifications de Valenciennes, en mai , sur le symphytum officinale (A. Lelièvre). EURYGASTER. Delaporte. E. Maurus. Linné. Très-commun partout : fortifications de Lille, Em- merin, forêts de Raismes, deMormal, etc.; passe l'hiver à l'état parfait. E. HoTTENTOTUS. Fahricius Commun, surtout dans les endroits couverts de genêts et de bruyères : forêt de Raismes, bois de Phalempin, Ostri- court, Thumeries, Mont-Noir; passe l'hiver à l'état parfait. PODOPS Delaporte. P. Tnunctus. Fabricius. C'est une de nos espèces les plus communes , elle se trouve à terre, surtout dans les fortifications de Lille, sous les touffes d'herbes , au pied des murs ; dans les champs , sur les talus herbeux des fosses; dans les bois : Emmerin , Libercourt, etc.; passe l'hiver à l'état parfait. CYDNL'S. Fabricius. C. Flavigornis. Fabricius. Espèce essentiellement arénicole qu'on trouve quelquefois dans les dunes de Dunkerque, profondément enterrée dans le sable. Il faut , pour avoir chance de la rencontrer, choisir les jours où le vent , soulevan t les sables mobiles , la met à découvert dans sa retraite souterraine ; passe l'hiver à l'état parfait. C. NiGRiTA. Fabricius. Commun au printemps errant sur le sable, au mont des Bruyères, près Saint-Amand. GEOTOMUS. Mulsant et Rey. G. PuNGTULATUS. Costa. Cette espèce, indiquée par MM. Mulsant et Rej comme principalement méridionale, est pourtant très abondante dans les dunes de Dunkerque ; elle j vit aux racines de diverses plantes dont elle suce la sève; on la voit dès le mois de mars errer sur le sable, surtout quand il fait du vent. Passe l'hiver à l'état parfait. SEHIRUS. Amyot et Sercille. S. MoRio. Linné. Rare : fortifications de Lille; lisière du bois de Phalem pin, dans un champ de trèfle , vers le mileu de l'été. S. LuGTUûsus. Mulsant et Rey. Rare : un exemplaire pris en mai sur la lisière du bois d'Ostricourt. TRITOMEGAS. Amyot et Serville. T. BicoLOR Linné. Assez commun dans les environs de Lille , sur l'ortie et diverses autres plantes : fortifications de Lille. Lambersart. Passe l'hiver à l'état parfait. CANTHOPHORUS. Mulsant et Rey. C. Tivmvs,. Scopoli. Très rare: un seul exemplaire pris en août dans les dunes de Wissant (Pas-de-Calais). ADOMERUS. Mulsant et Rey. A. BiGUTTATUS. Linné. Cette espèce se trouve surtout dans les bois, où elle est commune sous la mousse en automne, en hiver et au printemps : Phalempin, Ostricourt, forêt de Raismes. GNATHOCONUS. Fieber. G. Albomarginatus. Fahricius. Trouvé par M. deNorguetdans les envi- rons de Boulogne (Pas-de-Calais); se retrouvera peut-être dans les limites du département du Nord G. PiciPES. Fallen. Cette espèce, indiquée MM. Mulsant et Rej comme principalement méridionale, se trouve quelquefois dans les environs de Lille, au pied des arbres ou à la racine des plantes basses : Ronchin, Mons-en-Barœul . Elle est très commune dans les dunes de Dunkerque et Calais, sous les mousses. Passe l'hiver à l'état parfait. SCIOCORIS. Fallen. S. Terreus. Schrank. N'est pas rare dans les dunes de Dunkerque et Calais, au printemps et en été , sous les mousses. Passe l'hiver à l'état parfait. MlAk- Fahricius. Œ. AcuMiNATA. Linné. [Rostrata Mulsant et Rey). Commune en été sur les graminées, surtout dans les bois : bois de Libercourt, de Marchiennes , forêts de Mormal, de Clairmarais. Passe l'hiver a l'état parfait. Œ. Klugi. Hahn. Rare; Mont-Noir, Mont des Cattes , en juin dans les endroits couverts de genêts. iELIODES. Dohrn. Œ. Inflexa. Wolf. Peu commune ; en été dans les bois sur le stachys sylvatica ; bois de Phalempin , forêts de Raismes et de Clairmarais. EYSARCORIS. Hahn. E. Melanocephalus. Fahricius. Assez commun au printemps et en été , sur les scrophulaires : fortifications de Lille , bois de Phalempin , forêt de Nieppe. E. Perlatus. Fahricius. Rare dans les environs de Lille (fortifications) ; très commun dans une prairie sablonneuse de la forêt de Raismes , en été; bois d'Hollebeke. STRACHIA. Hahn. S. Festiva. Linné. Trè-commune dans les forêts de Nieppe et de Mormal, au milieu et à la fin de l'été, sur les crucifères ; moins commune dans le bois de Phalempin. s- Oleracea. Linné. Assez commune dans les bois de Phalempin, Liber- court, en été ; quelquefois dans les jardins, sur les crucifères ; je ne l'ai jamais vue assez abondante pour faire des dégâts sensibles. Linné rap- porte que les cboux et les raves furent en partie détruits par cette espèce, en 1760j en Suède. CARPOCORIS. Kolenali. C. Baccarum. Linné. Rare ; un exemplaire pris en septembre dans le bois de Marchiennes. Forêt de Raismes. C. NiGRiGORNis. Fahricius. Assez rare : environs de Lille (de Norguet) , forêt de Raismes. C. Verbasci. De reer. Très commune partout, surtout dans les bois : for- tifications de Lille, bois de Phalempin, forêt de Mormal , Dunkerque, etc. Passe l'hiver à l'état parfait. PERIRALUS. Mulsant et Rey. ?. Vernalis. Wolf. Assez rare; dans les bois, au milieu et à la fin de l'été, sur les broussailles; bois de Libercourt, forêts de Nieppe et de Clairmarais. PALOMENA. Mulsant et Rcy. P. ViRiDissiMA. Poda. Très commune, surtout dans les bois, en été ; on la trouve sur une foule de plantes et d'arbres différents : Phalempin , forêt de Nieppe, forêt de Mormal, Trélon. P. DissiMiLis. Fahricius. Aussi commune que la précédente, et dans les mêmes endroits : le dessus du corps est d'une belle couleur rose, et les angles postérieurs du corselet, sont un peu moins arrondis que ceux de la P. ViRiDissiMA : mais ce» différences sont trop peu caractérisées pour qu'on puisse en faire une espèce distincte. PIEZODORUS. Yieher. P. Ingarnatus. Germar. Très commune , paraît affectionner surtout les genêts : Bois de Phalempin, Mont-Noir , forêtde Mormal. On ne trouve ordinairement, dans le département du Nord, que des individus à dessus entièrement vert, appartenant à la variété Alliaceus , Germar ; mais sur les collines des environs de Bruaj, près Béthune, le type à couleur purpurine se rencontre plus souvent que la variété. Passe l'hiver à l'état parfait. — 9 — RHAPHIGASTER. Delaporle. ï\. GniSEVS. Fabricius Espèce commune à Paris, mais très rare dans notre département : Montignies-sur-Roc (Belgique), Anzin (A. Lelièvre ). ACANTUOSOMA. Curtis. A. Hœmorhoidale. Linné. Rare : forêt d'Eperlecques , près Watten (de Norguet), forêt de Raismes (Giard) , Anzin , bois d'Angre. (A. Lelièvre), forêt de Mormal, sous la mousse en octobre. SASTRAGALA. Amyot et Servitle. ■ S. Ferrugator. Fairicius. JJn exemplaire de cette espèce a été trouvé par M. le docteur Marmottan dans les dunes de la Somme ; peut-être se retrouvera-t-elle dans les dunes de Dunkerque ou dans l'intérieur du département du Nord. ELASMOSTETHUS. Fieber. E. Dentatus. De Geer. Peu commun, sur le saule marceau, au printemps, et en automne : Emmerin, bois de Phalempin , Trélon , fortifications de Lille : forêt de Raismes sur les pins ; passe l'hiver à l'état parfait. E. Interstinctus. Linné. Peu commun : forêt de Mormal, forêt de Rais- mes, sur les pins, passe l'hiver à l'étut parfait. TROPICORIS. Eahn. T. RuFiPES. Linné. Très-commune dans les bois, pendant tout l'été, sur divers arbrisseaux : Phalempin, forêt de Raismes; se trouve aussi, mais plus rarement, à Fives et jusque dans l'intérieur de la ville. Elle exhale une odeur très-forte . P1CR05IERUS. AmyU et Serville. P. BiDENS. Linné. Commun dans les endroits marécageux, en été : fortifi- cations de Lille ; marais de la Deûle, à Emmerin : forêt de Mormal. ARMA. Hahn. A. CusTOS. Fairicius. Rare, bois de Phalempin, sur les buissons, en mai. PODISUS. Herrich Schœffer. P. LuRiDUS. Fabricius. Assez rare ; sur les buissons, en été, dans les bois : Libercourt, forêt de Clairmarais ; dunes de Dunkerque , en août, sur le Cakile maritima. — 10 — ASOPUS. Burmeister. A. PcxcTATUS. Zj'wmc'. Très rare ; un seul individu trouvé sur le saule morceau , dans les fortifications de Lille, par M. de Norguet : un autre dans le marais d'Emmerin. JALLA. Hahn. J. DuMOSA. Linné. Très-rare ; un seul exemplaire trouvé sous une touffe à^Erodium, dans les dunes de Calais, en mai. ZIGRONA. Amyut et Serville. Z. Cœrulea. Linné. N'est pas rare; sur les buissons, au milieu et à la fin de l'été, dans les marais d'Emmerin. 2" Famille. —COREID^. SPATHOCERA, Stein. S. LoBATA, Herrich Schœffer. Très-rare, deux exemplaires pris en septem- bre sous des amas d'aiguilles de pin, sur la lisière du bois deDouvrin, par M. ALelièvre. PSELDOPHLOEUS. Burmeister. P. Falleni. Schilling. Vqw. commun; dunes de Dunkerque, au printemps, dans le sable, au pied des touffes d'Erodiîim. Passe l'hiver à l'état parfait. P. Waltli. Herrich Schœffer. Rare : dunes de Wissant, au pied d'une touffe di'Echium vulgare, en août. CERALEPTIJS. Costa. C. Squalidus. Costa. Très rare , un seul exemplaire pris en moi dans une allée du bois de Carvin. COREUS. Fabricius. C. HiRTiGORNis. Fabricius. Peu commun : fortifications de Lille (de Norguet), forêt de Raismes, bois d'Ostricourt. STENOCEPHALUS Latreilte. S. Agilis. Scopoli. Commun durant toute la saison du printemps et de l'été, sur VEuphorbia sijlvalica, dans la foret de Mormal. Je ne l'ai jamais rencontré ailleurs. — 11 CAMPTOPUS. Amyot et Serville. C. Lateralis. Germar. Très-rare ; environs de Lille (de Norguet). ALYDUS. Fabricius. A. Calcaratus. Linné. Peu commun ; sur les g-enels, en juillet , au Mont- Noir; forlifico lions de Lille. CHOROSOMA. Curtis. C. Sghillingi. Schummel. N'est pas très-rare dans les dunes de Diin- kerque , en juillet, sur les tig'es de V AmmopJiila arenaria. Cette espèce n'est pas exclusivement maritime; elle a été retrouvée dans des lieux arenacés . aux environs de Paris. MYRMUS. Hahn. M. MiRiFORMis. Fallen. Très-commun pendant l'été dans certaines allées ombragées des bois où croissent des composées des genres Centmirea et Senecio L"^ développement des files manque chez beaucoup d'indi- vidus , qui s'accouplent néanmoins en cet état. Bois de Libercourt, de Verlinghem ; forêts de Raismes et de Mormal. SYROMASTES. Latreille. S. Marginatus. Linné- Peu répandu dans les environs immédiats de Lille ; très-commun dans les bois : Phalempin, forêts de Nieppe, de Raismes, de Mormal, de Saint-Michel. D'après M. A. Lelièvre , la plante qu'il préfère est le Rumex Friesii. VERLUSIA. Spinola. V. Rhombea. Linné. Assez rare ; dunes de Calais et Dunkerque . fortifi- cations de Lille, forêt de Mormal. Passe l'iiiver à l'état parfait. GONOCERUS, Latreille. G, Venator. Fabricius. Trouvée dans la Somme, par M. Obert, cette espace n'a pas encore été rencontrée , à ma connaissance , dans le dépar- tement du Nord. ENOPLOPS. Amyot et Serville. E. Scapha. Fabricius. Très-commun dans les fortifications de Lille, au printemps et à l'automne ; grimpe sur les plantes basses, au pied des murs. Passe l'biverà l'état parfait. — 12 — THERAPHA. Amyot et Serville. T. Hyosciami. Linné. Assez rare; forêts de Mormal, de Trélon , d'Eper- lecques , en mai et juin. Vit sur la Jusquiame , d'après les auteurs. CORIZUS. Fallen. C. Abutilon. Rossi. Rare; forêt de Raismes (A. Lelièvre). G. CrassigoriNis. Linné. Commun en juin dans la forêt de Nieppe, sur le Cirsium palustre. C. Macwlatus. Fieber. Rare ; bois de Phalempin , sur les plantes basses , juin, juillet. C. Capitatus. Fabr. Commun dans les bois , sur le millepertuis, en juin et juillet; Phalempin , forêts de Nieppe et de Mormal. C. Parumpunctatus. Schilling. Assez commun dans les bois, sur le millepertuis, en juin et juillet : Phalempin ; forêt de Mormal; dunes de Calais et Dunkerque , sur un Galium à fleurs jaunes , en août. 3^ Famille. — BERYTID.E. NEIDES. Latreille. N. Parallelus. Fieber. N'est pas rare en mai et juin dans les dunes de Calais et Dunkerque, sur les fleurs des Erodium , où on le trouve accouplé. N. livvLkKivs. Linné. Rare ; Mont-Noir, bois de Marchiennes , dans les endroits sablonneux, en septembre. Environs de Valenciennes (A. Lelièvre). BERYTUS. Fabricius. B SiGNORETi. Fieber. Peu commun, à terre ou grimpant sur les herbes : Lambersart , bois de Carvin , dunes de Dunkerque. B. Montivagus. il/cyc-r. Rare; environs de Tournai, dons les carrières abandonnées, dunes de Calais , sur les Erodium. B. Pygmœus. Fieber. Espèce nouvelle, déterminée par M. Fieber. Rare ; fortifications de Lille, bois d'Ostricourt Je ne sais si celte espèce a été décrite dans les derniers ouvrages de Fieber ou dans ses manuscrits : J'en donne plus bas une courte description (1). (1) Berytus pygmœus. Blond. Tête parée d'une crèle paraissant arrondie en avant, vue de côté. Antennes à 1" article un peu plus long que le pronotum , blond , ainsi que - 13 - Ë. ViTTATUS. Fieber. Très rare , un seul emplaire de la forêt de ttaismes. B. CociNATUs. Fieber. Très rare : forêt deNieppe ; forêt de Mormal, grimpe sur les herbes dans les journées cliaudes du printemps, B. Clavipes. Fabriciiis. Rare ; environs de Tournai ; sur les herbes dans les carrières abandonnées. B. MiNOR. Herrich Schœffer. C'est le moins rare d(' nos Berytus : il se trouve partout, sous les herbes ou grimpant sur leurs tiges. Passe l'hiver à l'état parfait. B. Commutatus. Douglas et Scott. Pas rare , mêmes mœurs que les pré- cédents : fortifications de Lille, forêt de Raismes. Passe l'hiver à l'état parfait. METATROPIS. Ficher. M. RuFESCENS. Herrich Schœffer. Rare : on le prend en fauchant dans les allées très ombragées des bois : bois d'Aubrv près Raismes , forêt de Mormal, en juin. METACANTHUS. Costa. M. FiLEGANS. Curtis. Pas très-rare dans les dunes de Dunkerque, sous les mousses, en avril. Passe l'hiver à l'état parfait. L'insecte parfait paraît vers le milieu du mois d'août. Valenciennes , sur les Bugranes. (A. Lelièvre). sa massue , le 2« blond , l'extrémité du 3« et le 4° noirs , celui-ci fusiforme , aussi long et aussi épais que la massue du ^*^ Pronolum relevé en bosse à la base comme celui des B. Signoreti et Monlù-agus , mais couvert de gros points seulement dans sa moitié basi- laire, imponctué et mat dans sa moitié antérieure ; chargé de trois reliefs longitudinaux, le médit ire assez vif en-dessus , s'afi'aiblissant un peu vers la base , les latéraux s'affai- blissantpeu a peu et disparaissant sur le calus. Cories blondes, avec l'angle postérieur et les points de jonction des nervures de la membrane noirs. Membrane subarrondie à l'extrémité , offrant sa plus grande largeur vers la base de son bord externe , pr.s plus large à ce point que la corie dans son diamètre transversal le plus grand; parée entre ses nervures de deux bandes longitudinales peu Knarquées , plus visibles et plus larges à leur extrémité. Pattes entièrement blondes , avec l'extrémité du deraier article des tarses et les ongles noirs. Long. 0,005 millim., larg. 0,0009 vers la moitié des cories (moins d'un millimétré). Intermédiaire entre les B. Signonti el lUontivagus : il dift'ère du premier par la taille plus petite et la membrane plus arrondie à l'extrémité, du second par cette extrémité moins arrondie , et des deux par la massue des antennes et des cuisses concolore , et sur- tout par la sculpture ditiérenle du corselet. — 14 — 4« Famillr. — LYG^IDES. PYRRHOCORIS. Fallen. P. Apterus. Linné. Cette espèce n'a pas encore été trouvée dans l'arron- dissement de Lille, et dans le reste du département elle n'est pas commune. M. de Norguet l'a prise en août dans les dunes d'Amble- teuse (Pas-de-Calais;, MM. Giard et A Lelièvre dans les fortiffcations de Valenciennes, au pied des murs. LYGJIUS. Fabricius. L. Saxatilis. Scopoli. Très-rare : département de la Somme {Obert),bois d'Angre, fin d'avril (Giard, A. Lelièvre) L. Equfstris. Linné. Rare : environs de Valenciennes (Giard, A. Lelièvre). NYSirS. Dallai. N. Thymi. Wolf. Peu commun à Lille, dans les fortifications : Lam- bersart : commun à Dunkerque, dans les terrains salés, en août. N. FuLiGixosus. Kunze. Rare : deux exemplaires pris à Dunkerque, dans des terrains salés, en août. PLOCIOMERUS. Say. P. Fracticolus. ScJàlling. N'est pas très-rare; sur les herbes et au pied des plantes dans les endroits marécageux : fortifications de Lille , Emmerin. Passe l'hiver à l'état parfait. P. LuRiDUS. Herrich Schceffer. Rare : ne se trouve que au bord des marais tourbeux, marais d'Arleux. OrUTIIALMICLS. Schilling. 0 Pallidipennis. Costa. Commun dans les dunes de Dunkerque et Calais, au printemps, courant sur le sable ou tapi au pied des plantes basses. Sa démarche est assez rapine, mais saccadée, et rappelle celle des Coléoptères du genre Notiophilus . Passe l'hiver à l'état parfait. 0. Ater. Fabricius. Rare : mont de Lamet , Buaudour , sur des bulles sablonneuses. (A Lelièvre). PLINTIIISUS Lalreille. P. BiDENTULUS. Herrich Schœf fer. 'Rare ; dunes de Calais, au printemps. Passe l'hiver à l'état parfait. Forêt de Mormal. — 15 — P. Brevipexnis. Latreille. Très-commun sous les mousses et au pied des plantes : fortificutions de Lille , dunes de Dunkerque et Caluis. Pusse l'hiver à l'état parfait. DRYMUS. Fieber. D. Sylvatigus. Falricius. Trèscommun au printemps sous les mousses , les feuilles tombées et au pied des herbes ; fortifications de Lille, bois do Phalempin, forêt de Mormal, etc. Pusse l'hiver à l'état parfait. T). Brunneus. Sahlberg. Assez commun dans les bois, sous les mousses et les feuilles tombées : Phalempin, Tourmignies, forêt de Mormal, etc. Passe l'hiver à l'état parfait. ISCUNOCORIS. Fieber. J. Hemipterus. iiSa/^Z/^^j'^i/. Rare dans les fortifications de Lille; très- commun dans les bois de Libercourt, Ostricourt, Raismes et vers le sommet du Mont-Noir, à la racine desbruvères. Sa démarche, quand il est inquiété, est très vive ; ce qui, joint à sa petitesse, le rend difficile à saisir. Passe l'hiver à l'état parfait. MACRODEMA. Fieber. M. MiCROPTERA. Curtis. [Nigra-Signoret). Mont-Noir,au pied des bruyères, en compagnie de l'Ischnocoris Hemipterus, mais plus rare. Cette jolie espèce est aussi agile et passe de même l'hiver à l'état parfiai. MEGALONOTIS. Fieber. M. Antennattts. Schilling. Peu commun, dans les bois, sous les mousses: Phalempin. Passe l'hiver à l'état parfait. M. Prœtextatus. Herrich ScJiœffer. Commun dans les dunes de Dun- kerque et Calais, saus les mousses ; je ne l'ai pas encore trouvé dans l'intérieur du département. Passe l'hiver à l'état parfait. M. DiLATATUs. Herrich Schœffer. Peu commun ; au pied des brujères , dans les bois : Ostricourt, Hollebeke , Mont-Noir. Passe l'hiver à l'état parfait. M. Chiragra. i^fl3r^c^?-commun , sur les saules, à partir de la fin de juin dans tout le département. L. Chlorts. Fieher. Moins commun que les deux précédents : forêts de Nieppe et de Mormal , AVissant (Pas-de-Calais). POECILOSCYTl'S. Fieher, P. Unifasciatus. Fahricius. Assez commun en juillet et août dans les fortifications de Lille ; dunes de Dunkerque , sur les Galium. P. VuLNERATUs. Wol f . Duues de Dunkerque , en juillet et août , avec le précédent, mais beaucoup moins commun. IIADPiODEMA. Fieher. H. RuBicuNDA. i^«//^;i. Rare : quelques exemplaires pris au Mont-Noir, en septembre , en battant les chênes. H. PiNASTRi. Falleu. Assez commun, en juillet, sur les pins sylvestres, dans les forêts deRaismes et de Marchiennes. ORTHOPS. Fieher. 0. Pastinac.e. Fallen. Assez commun; fortifications le Lille, Lamber- sart Piisse l'hiver à l'état parfait, abrité sous les écorces , ainsi que les 0. Flavovarhis et Kalmii, dont il diffère à première vue par l'angle apical des cories non taché de noir. 0. Cervinus. Meycr.'^Q.Te: environs de Lille, (de Norguet). Valen- ciennes , sur le tronc des tilleuls , marais de l'Epaix. (A. Lelièvre). 0. Flavovarius. Fcebricius. Très-commun sur certaines plantes des ma- rais : fortifications de Lille , Emmerin , forêt de Mormal , Wissant , tout l'été : l'hiver sous les écorces. 0, Kalmii. Z^«;^/. Plus rare que le précédent: fortifications de Lille, Emmerin , Lambersart : passe l'hiver sous les écorces. - 32 - STIPHROSOMA. Fieber S. Leugocephala. Linné. Rare; environs de Lille '^de Norguet^. HALTICIS Hahn. H. LuTEicoLLis . Pâmer. Rare , forêt de Mormal , en juillet. H. Pallicornis. Fahricius. Commun , sur les herbes , en juillet et août, dans le marais d'Emmerin. H. Erythrocephalus. Herrick Sc/iœffer. Rare, forêt de Clairmarais, en juillet. Les insectes de ce genre , ainsi que leur nom l'indique , sont doués de la faculté de sauter. CYLLOCORIS. Hahn. C. HisTRiONicus Linné. Très-commun sur les buissons, dans les bois, en juillet et août; Phalempin, Verlingliem. GLOBICEPS. Latreille. G. Flavoxotatus. Boheman. Assez rare , sur les buissons, en juin, juillet et août, bois d'Ostricourt , Mont-Cassel , fortifications de Lille, G. Flavomagulatus. Fabricius. Moins rare que le précédent : surtout dans les bois : Ostricourt, Tournai , dunes de Dunkerque. MECOMMA. Fieher. M. Ambulans. Fallen. On le rencontre en bon nombre , mais peu fré- quemment, sur les herbes, dans certaines allées très-ombragées des bois : Libercourt , forêt de Raismes, en juin. La femelle est beaucoup plus rare que le mâle. TYTTUS. Fieber. T. PvGMiEus. ZetterHedt. Très-rare, un seul exemplaire pris au filet sur des joncs , au bord d'une mare , dans les dunes de Wissant. Espèce du nord de l'Europe , non encore signalée en France. ^TORHINUS. Fieber. M. Angulatus. Fallen. Commun en juillet, août, septembre, sur l'aulne. Fortifications de Lille , Emmerin , Libercourt , forêt de Mormal. M, BiLiNÊATUS. Fallen. [Kirsbhhaumi, Flor.) Très-rare, un seul exem- plaire pris au filet dans une allée de la forêt de Clairmarais , en juin. Non encore signalé en France. — 33 - PACHYLOPS Fieber. P. CiiLOROPTERUS KirscMuum. kssez rare, s\iv]ù Spartium scoparium , en juin: environs de Lille (de Norguet), Mont-Noir, collines de Bruay près Bétlume. LOXOPS. Fieber. L, CocciNEUS. Westwood . Très-rare : bois d'Anbrv près de Raismes. — Marais de l'Epaix près Valenciennes (A. Lelièvre). Juillet. LITOCORIS. Fieber. L. Erigetorum. Fallen. Commun en été sur la bruyère , partout où croît cette plante : Mont-Noir , forêt de Raismes , etc. ORTHOTYLUS. Fieber. 0. Flavosparsus. Sahlherg. Très-commun en août et septembre sur le chenopodium album : Marlj près Valenciennes : (A. Lelièvre). Dunes de Calais. 0. CoNCOLOR. Kirschhaum. Rare: environs de Lille (de Norguet), marais de l'Epaixprès Valenciennes. (A. Lelièvre). 0. Nassatus. Fahricius. Très-commun en été dans les prairies et les bois, sur les saules, dans tout le département. 0. Prasinus. Fallen. Peu commun: en juillet et août sur les saules, dans les fortifications de Lille. 0. Striicornis. ^mc/i3awwî Rare : fortifications de Lille (Ch. Barrois), de Valenciennes. (A. Lelièvre). 0. DiAPHANUS. Kirschhanm. Peu commun, sur le Salix repens, en août, dans les dunes deDunkerque et Calais. HETEROTOMA. Latreille. H. Merioptera. Scopoli. Jolie espèce commune en juillet, août et sep- tembre dans quelques endroits humides des fortifications de Lille ; forêt de Mormal. Amyot dit qu'elle vit surtout surl'oHie; dans les endroits où je l'ai prise elle vit sur l'aulne. HETEROCORDYLUS Fieber. H. TuMTDicoRNTS. HenHch Schceffer. Très-rare , un seul exemplaire pris dans le bois de Sains , près de Trélon , en Juin. 3 — 34 — H. TiBiALis. Hahn. Très-commun sur le sparlinm scoparium en juillet et août dans les forets deRaismes et de Mormal : Mont-Noir. H. Untgolor. Hahn . Très-commun dans le bois d'Ostricourt , sur la Genista anglica. Cap Gris-Nez (Pas-de-Calais) sur VUlex européens. ORTHOCEPnALUS. Fiehef. 0. Saltator. Zr«^w. Commun à la fin de l'été sur les herbes : fortifica- tions de Lille , Mont-Noir , forêts de Raismes et de Mormal , dunes de Dunkerque. 0 MuTABiLis, Fabricius. Assez commun en été sur les herbes, dans les mêmes lieux que le précédent. ATRACTOTOl'US. Fieher. A. Obsgurellus. Fallen , ReiUer. [Fini , Douglas et Scott ; Meyeri , Fie- ber). Rare : sur le Pin sylvestre , en mai et juin , dans la forêt de Raismes. — M. Fieber dans ses dessins et ses ouvrages n'a pas reconnu les deux sexes de cette espèce : il a placé le maie parmi les Atractotomus et la femelle parmi les Agalliastes. A. Mali. Meyer.Wi dans les nids de chenilles de V Hyponomeuta padella, sur les haies d'aubépine (de Norguet). N'est pas rare dans tout le dé- partement. HARPOCERA. Curtis. H Thoragica. Fallen. Rare dans les fortifications de Lille (de Norguet); assez commune en mai dans un bois humide des environs de Mar- chiennes. ANOTEROPS. Fieher. A. Setulosus. Meyer. Très-rare : environs de Lille (de Norguet). ONCOTYLUS. Fieher. 0. Degolor. Fallen. Rare dans l'arrondissement de Lille, sur le Chrysan- themum lencanthemum : Libercourt. — Très commun en juin dans certaines allées de la forêt de Clairmarais , où croissent des chrjsan- thèn.es. 0. Tanageti. Fallen. Très-rare : environs de Valenciennes (A. Lelièvre). TINICEPHALIS. Fieher. T. Hortulanus. Meyer. Rare : fortifications de Lille. — 35 -A CRIOCORIS. Fieber. C. Crassicornis. Hahn. Rare : bois d'Artres (A. Lelièvre). PLAGIOGNATHUS. Fieher. P. Arbustorum. Fuhricius. Très- commun dans les bois, en été sur les buissons : Emmerin , Plialempin , forêt de Mormal. La variété brunni- pennis. Meyer , est aussi commune que le tjpe. P. ViRiDULUS. Falleoi. Très-commun en été sur les buissons , dans les champs et dans les bois , dans tout le département. C'est un de nos Capsides les plus communs. P. BoHEMANNi. Fallen. Commun en août et septembre sur le Salixrepens, dans les dunes de Dunkerque et Calais. P. PuTONi. Fieher. Espèce nouvelle , figurée et décrite par M. Fieber. Elle se trouve en compagnie du P. Bohemanni , sur le même arbrisseau, à Dunkerque et Calais , mais elle est beaueoup plus rare : elle s'en dis- tingue facilement par ses cories entièrement noires. APOCREMxNUS. Fieber. A. Ambiguus. Fallen. Peu commun, sur les buissons, en été, marais d'Emmerin. A. Obssurus. Kirschbaum. Rare : fortifications de Lille, en été, sur l'Aulne_, A. Variabilis. Fallen. Très-commnn sur les buissons dans les bois pen- dant l'été , dans tout le département. PSALLUS. Fieber. P. Salicellus. Meyer. Pas rare en été sur les jeunes pousses de chêne , dans les bois : Verlinghem , forêt de Mormal. P. QuERGETi. Fallen. Commun en été sur diverses espèces de saules , principalement dans les bois : fortifications de Lille , Verlinghem , forêts de Nieppe et de Raismes, etc. P. Sanguineus. Scholtz. Rare : sur les saules , en juin et juillet ; fortifi- cations de Lille , Verlinghem , forêt de Raismes. P. ScHOLTzi. Meyer. Rare : Marlj près Valenciennes (A. Lelièvre). P. Albicinctus. Kirschhaum, Rare, en juin et juillet sur diverses esjièces de saules, dans les bois. Ostricourt , forêts de Nieppe et de Raismes. — 8« — I*. RosEus. Fallen. Très-rare, un exemplaire pris dans les marais d'Em- merin. P. KiRSCHBAUMi. Fieher Peu commun, en juin et juillet, sur les saules : fortifications de Lille , Libercourt, forêt de Raismes. P. Varians. Meyer. Commun sur les saules, en juin, dans la forêt de Guines. STHENARUS. Fieher. S. RoTERMUNDi. Sckoltz. Il cst quelquefois assez abondant en juin et juillet sur les jeunes pousses du peuplier blanc : fortifications de Lille , 1^ Lambersart, Valenciennes. S. ViTTATUs Fieher. Se prend à la même époque et sur les mêmes arbris- seaux que le Rotermundi , mais plus rare : fortifications de Lille. AGALLIASTES. Fieber. A. Albipennis. Fallen. Assez commun en juin à Calais et Dunkerque, sur VArtemisia tnaritima — Roleur , berges des prairies de Marlj (A. Lelièvre). A. Saltitans. Fallen. Rare : dunes de Dunkerque, en juin, sous les touffes à'Frodium. A. Verbasgi. Herrick Schœffer. Rare ; environs de Valenciennes ; près d'Etreux , en juillet (A. Lelièvre). A. PuLi.us. Renier. Très-commun dans les dunes de Dunkerque et Calais, toute l'année, au pied de diverses plantes basses. Diffère du. pulicariu s par ses cuisses noires sur leur première moitié , les antennes plus lon- guement noires, la taille plus petite. — N'avait pas encore été signalé en France. A. PuLiGARius. Fallen. Assez rare : marais d'Emmerin , en août et septembre. A. PiNETELLUs. Zetterstedt. Rare , sur le pin silvestre, en juillet : bois de Libercourt , forêt de Raismes. — N'avait pas encore été signalé en France. BYRSOPTERA. Spinola. B Caricis. Fallen. Très-rare , bois d'Annapes , dans les allées humides , en août. — N'avait pas encore été signalé en France. — 3T — PILOPHORUS. Hahn. P. CiNNAMOPTERUS. Kirschhaum. Rare : deux exemplaires pris en sep- tembre dans un jardin , à Fives. P. Clavatus. Linné. Assez commun en août et septembre dans les fortifi- cations de Lille , sur les sauîes et sur les troncs des ormes. Très-agile et difficile à saisir. P. CoNFUSUS. KirscJihaum. Je ne l'ai jamais trouvé que dans les dunes de Dunkerque et Calais , où il est commun en août et septembre , sur le Salix repenSj. PHYLIS. Hahn. P. Melanocephalus. Linné. Commun en juillet et août sur les noisetiers, dans les bois de Verling-hem , Ostricourt , etc. P. CoRYLi. Linné. Commun en juillet et août sur les noisetiers : Fives , dans un jardin , bois de Verlinghem , de Pbalempin , d'Ostricourt. P. AvELLANŒ. Herrich Schœffer. Rare , sur les noisetiers , dans un petit bois des environs de Wissant (Pas-de-Calais). Bois d'Artres (A. Lelièvre). nOPLOMACHUS. Fieher. H. Thunbergi. Fallen. Commun en été au Mont-Noir et au Mont-des- Cattes , sur le ChrysantJiemum leucanthemum. AMBLYTYLUS. Fieher. A. Affinis. Fieher. Fortifications de Lille, Lnmbersart ; très-commun en juin dans les environs d'Hénin-Liétard , sur les herbes des terrains incultes , autour des fosses des houillères. MACROCOLFAS. Fieher. . M. Paykuli. Fallen. Commun sur les Bugranes en août et septembre dans tout le département. M. MoLLicuLUS. Fallen. Rare : dunes de Calais, en août. M. Solitarius. Meyer. Rare : Saméon (A. Lelièfre). MACROLOPHUS. Fieber. M. NuBiLUS. Herrich Schœffer. Rare : en juin et juillet sur les herbes, au bord des fossés, à la lisière des bois : forêt de Raismes, bois d'Annapes. ^ 38 — MALACOCORIS. Fieber. M. Clorizans. Fallen. Commun en août sur les jeunes pousses des bou leaux, bois de Libercourt, de Verlinghem. M. Smaragdinus. Fieber. Rare : bois de Libercourt, en septembre: Saméon (A. Lelièvre). BRACHYCEROEA. Fieher. B. Pallicornis. Fieher. Très rare : un seul exemplaire pris en juin dans la forêt de Saint- Micbel. B. Annulata. Wolf. Très-commun au printemps, sur les Ononis et autres plantes basses , dans les mares à moitié desséchées formées dans les dunes de Dunkerque par les pluies de l'hiver. B. Globulifera. Fallen. Assez commune au bord des fossés humides des bois, sur diverses plantes, en juin; Emmerin , bois de Marchiennes , Trélon. DICYPHUS. Fieher. . D. Errans. Wolf. Commun dès le mois de juin dans les boi-j , sur le Stachys sylvatica ; bois de Carvin , d'Aubry , forêt de Mormal. D. Pallidus. Herrich Schœffer. Commun dans les endroits humides , sur les Epilohium ; forêts de Nieppe et de Mormal , dunes de "Wissant , en juillet, août et septembre. 8" Famille. — ANTHOCORID^. TEMNOSTETHUS. Fieber. T. PusiLLUS. Herrich Schœffer. Peu commun, sur les écorces; Lamber- sart , sur un tronc de peuplier , en juillet ; bois de Libercourt , d'Aubrj Mont-Noir. T. LucoRUM. Fallen. Rare, sur le Pin svlvestre , en mai et juin; bois de Libercourt et de Marchiennes. ANTHOCORIS. Fallen. A. Nemoralis. Fahriciiii. Fortifications de Lille, toute l'année; Lamber- sart , commun sous les écorces de platane où il passe l'hiver ; sur les fleurs en été , Dunkerque. — 39 - A. Sarcthamni. Douglas et Scott. Rare, un exemplaire trouvé au mont des Cattes. Diffère du nenoralis par sa couleur plus sombre et ses antennes entièrement noires. A. LiMBATUS. Ficher. Rare. Fortifications de Lille, sur le Saule marceau — Se nourrit de pucerons. A. Nemorum. Linné. C'est l'espèce la plus commune du genre : elle se trouve partout et en tout temps, en hiver sous les mousses et les débris végétaux, en été sur toutes les ileurs : dès le mois d'avril les chatons des saules en sont couverts : elle doit avoir plusieurs générations par an : elle vit aux dépens des pucerons et autres petits animaux, de même probablement que les autres espèces du genre. LYCTOCOÎÎIS. llahn L. DcMESTicus. Schilling. Très-conmiun surtout daiis les bois, sur les tas de fagots : fortifications de Lille ; Dunkerque ; Trélon , forêt de Raismes, toute l'année. riEZOSTETHUS. Fieher. P. Galagtinus. Fieher. Espèce puludicole. Marais de Bourlain en sep- tembre ; prairies de Marlj au bord de la Rhonelle , fin août (A. Lelièvre). Rare. P. RuFiPENiNis. DufoHr [hicolor , Scholtz: latior , Muhant). Commun sous les écorces de tous nos arbres indigènes , toute l'année ; fortifications de Lille , Ostricourt , forêt de Mormal , elc. TRIPHLEPS. Fieber. T. MiNUTUS. Linné. Très-commun partout et toute l'année ; en avril sur les chatons des saules , en compagnie de VAnthocoris nemorum , et car- nassier comme lui. T. Niger. Wolf. Assez rare : marais d'Emmerin, en septembre. BRACHYSTELES. Muhant et Rey B. FovEOLATUS. Lethierry. J'ai trouvé cette espèce assez souvent en tamisant les débris de roseaux et autres plantes paludicoles, à la fin de l'hiver , dans les fortifications de Lille , et quel({uefois aussi sous les écorces des ormes. Elle ressemble un peu au Brachysteles pilicornis , Mulsant et Rey : elle en diffère par les antennes plus grêles , moins pubescentes , la ponctuation beaucoup moins forte , la couleur noire du — 40 — prothorax , la fossette bien visible de l'écusson et la taille moitié plus grande. En voici la description : Corps en ovale court, subdéprimé, couvert d'une pubescence grisâtre. Tête tranversale , pointillée , couleur de poix. Bec court, testacé. An- tennes grêles , plus longues que la tête et le prothorax réunis , couleur de poix, presque glabres, couvertes seulement de quelques longs poils sur leur dernier article. Pronotum covrt, large, transversal, antérieurement rétréci ; légèi-ement échancré au bord antérieur, fortement à la base ; pointillé, brillant, noir, marqué sur son milieu d'un sillon transversal. Écusson pointillé , couleur de poix , marqué dans son milieu d'une large fossette traversée dans son milieu par une petite carène obtuse. Hemiéljtres de la largeur du pronotum à leur base, on ovale court, finement ponctuées, d'un testacé obscur, avec l'appendice couleur de poix. Membrane obscure. Dessous du corps couleur de poix. Pattes pubescentes, testacées , avec les cuisses quelquefois légèrement rembrunies. Long,, 0,003 millim. Larg., 0,002 millimètres. CARDIASTETHIS. Fieber. C. Testaceus. Mulsant et Rey. Rare; quelques exemplaires seulement ont été pris dans la forêt de Raismes, par M. A. Lelièvre , en secouant des fagots de pin. XYLOCORIS. Dufour. X. Ater. Dufour. Peu commun ; sous les écorces des arbres abattus : fortifications de Lille ; Armentières. MYRMEDOBIA. Baerensprung. M. CoLEOPTRATA. Fallen. Commune dans les bois, en été sur les tas de fagots couverts de champignons : Phalempin, forêt de Mormal. M. Signoreti, Fieber. Rare : marais d'Emmerin, sous les débris de ro- seaux. M. Tristis. Fieher. Très-rare : marais d'Emmerin. MICROPHYSA. WestwQod. M. PsELAPHiFORMis. Westwood. Très-rî^re ; un seul exemplaire pris dans les fortifications de Lille par M. Ch. Barrois. M. BipuNGTATA. Perris. Très-rare : une seule larve trouvée dans le bois de Verlinghem, et déterminée par M. Fieber. — 41 — ACANTHIA. Fabricius. A. Lectularia. Linné. Cette espèce, trop connue sous le nom de punaise des lits pour qu'il soit nécessaire de lui consacrer ici de longs détails , qu'on trouvera d'ailleurs dans l'ouvrage d'Amvot (Entomologie Fran- çaise , Rhjncotes) , est malheureusement aussi commune à Lille que dans d'autres grandes villes du centre et du midi de la France : le meilleur moyen pour s'en défaire consiste à employer de la poudre de pyrèthre , qui , quand elle n'est pas éventée , non-seulement éloigne les punaises, mais les tue rapidement. A. CoLUMBARiA. Jenynson. Commune dans les pigeonniers des environs de Lille (de Norguet). CRYPTOSTEMMA. Herrich Schœffer. C. Alienum. Herrich Schœffer. N'est pas très-rare sous les pierres^ '0^e^,_e^ presque submergées au bord de la rivière du bois d'Angre, en mai. 9^ Famille. — SALDID^. SALDA. Fabricius. S. PiLOSA. Fallen. Espèce exclusivement maritime, ainsi que la suivante : je l'ai rencontrée abondamment à Dunkerque , sur les indications de M. le docteur Marmottan , au bord même de la mer, dans les endroits où croissent les salicornes, recouverts par la marée. Août et septembre. S. Lateralis Fallen. Vit en compagnie de la précédente, dans les mêmes lieux et aux mêmes époques, et non moins abondante. Elle varie beau- coup, certains exemplaires sont entièrement blanchâtres , avec les ner- vures des hémiélytres obscures. S. Saltatoria. Linné. Très-commune au bord des fossés , mais un peu moins paludicole que la Cincta : fortifications de Lille : Fives ; Dun- kerque. On la trouve quelquefois après de longues séries de pluies jusque dans les allées des jardins. Toute l'année. S. Opacula. Zetterstedt. Très-rare : en avril au bord des fossés du marais d'Emmerin. S. C. Album. Fieher. Rare; forêt de Mormal, dans la mousse humide, au bord des fossés. S. Melanoscela. Fieher. Rare ; en août et septembre au bord des fossés des fortifications de Lille. — 42 — S. Pallipes. Fabncius. Très-commune à la fin de l'été dans certains fossés desséchés des fortifications de Lille : commune aussi au bord des mares d'eau douce formées par les pluies dans les dunes de Dunkerque. S. PiLOSELLA. Thomson. Espèce nouvelle, créée aux dépens de la S. pal- lipes. Elle s'en distingue au premier coup d'œil par ses longs poils noirs hérissés sur la tête, le Pronotum et la base des hémiélvtres. — Peu commune à Dunkerque et Calais au bord des fossés d'eau salée , en avril. S. LiTTORALis. Zî«»/ (Flavipes, Fieber). Assez commune en été à Calais, dans les terrains salés, S. Geminata. Costa. Rare : au bord des eaux courantes : fortifications de Valenciennes (A. Lelièvre), rivière du bois d'Angre, en juin. S. CiNCTA. Herrich Schœffer. Très-commune toute l'année sur les rives des fossés et des rivières; fortifications de Lille; Emmerin ; Annapes. Les Salda possèdent à un haut degré la faculté de sauter, et volent facilement quand le soleil est chaud. Les larves marchent lentement, sans sauter. Ces insectes sont carnassiers, tout autant que les Punaises d'eau proprement dites, des familles àQS Hydroraelridœ, Pelogonidœ, Nepidœ, Notonectidœ et Corisida. W Famille. — PHYMATIDiE. Jusqu'à ce jour , aucun représentant de cette famille , d'ailleurs peu nombreuse , n'a encore été rencontré dans le département. ] r Famille. — REDUVIDES. PLOEARIA. Scopoli. P. Erratiga. Fallen. Rare : bois de Marchiennes , sur les vieux fagots. P. PiLOSA. Fieber. Rare : environs d'Abbeville (de Norguet;. N'a pas encore été trouvée dans le département, P. Vagabunda. Linné. Rare : Valenciennes , sur les ironcs des tilleuls (A. Lelièvre). On reconnaîtra facilement ces trois espèces aux caractères suivants : - 43 - 1. Antennes et cuisses glabres, brunâtres, annelées de blanc : épine de l'écusson longue. P Erbatica. Fallcn. — Antennes et pattes blanches, à anneaux bruns ; épine de l'écusson courte. 2 2. Cuisses et premier article des antennes à longs poils : tibias et le reste des antennes courtement pubescents. p. PiLosA. Fiebcr. — Antennes et pattes très-finement pubescentes. P. Vagabunda. Linné- PYGOLAMPIS. Germ P. BiFURCATA. Linné. Très-rare ; un seul exemplaire pris au mois de mai dans le bois de la Douve , à Warneton. HARPACTOR. Laporte. H. Annulatus. Linné. On rencontre quelquefois cette espèce errant dans les bois, depuis juin jusqu'à la fin de septembre; Phalempin, Mont-Noir. CORANUS. Curtis. C. Griseus. Rossi. Rare , forêt de Raismes. (A. Lelièvre). C. Pedestris. Wolf. Peu commun : Forêt de Marcbiennes , en septembre, sur les brujères ; dunes de Dunkeique et Calais, sous les Erodmm et autres plantes basses : en août et septembre. REDUVIUS. Fabricius. R. Personatus. Linné. Assez commun à Lille , dans les maisons. Cette espèce s'installe de préférence dans les greniers inhabités des vieilles maisons , oîi elle fait la chasse aux araignées et aux insectes ; toutefois je connais même à la campagne , des maisons construites depuis quel- ques années à peine , où le Reduvius est déjà venu s'établir. Il ne fuit aucun mal , quand on ne s'occupe pas de lui ; on dit même qu'il est un ennemi acharné de la Punaise des lits ; mais il ne faut pas le saisir sans précaution , car sa piqûre est très-douloureuse. Cette piqûre paraît être très-vénimeuse pour les insectes qui en ont été atteints ; ceux- ci meurent presque aussitôt après l'avoir éprouvée. (VoirAmjot, Rhvn- chotes , page 287); - 44 - L'insecte parfait se trouve au milieu de l'été , et peut-être meurt en hiver. Les larves éclosent probablement au printemps. METASTEMMA. Amyot et Serville. M. GuTTULA. Fabricius. Assez rare ; on le trouve quelquefois errant sur le sable pendant l'été , dans les dunes de Dunkerque : Mont-Noir. NABIS. ZaïmWe. N. Brevipennis. Hahn. Assez commun pendant l'été sur les buissons; Lambersart , forêts de Raismeset deMormal. N. SuBAPTERUs. De Géer. Très-commun dans tout le département, dans les champs , les jardins et les bois , pendant l'été. La longueur des hémiéljtres est très-variable , quelquefois elles dépassent de beaucoup l'abdomen. N Brevis. Scholtz. Très-commun partout, surtout dans les bois , l'in- secte parfait se montre dès le mois de mai. N. Erigetorum. ScJioltz.(l,onramns\\v\e Spartnim scoparium : Mont-Noir, forêt deRdismes , depuis le mois de mai. N. Flavomarginatus. Scholtz. Peu commun ; quelques exemplaires seu- lement des environs de Lille. Celte espèce paraît étendre très-loin son habitat au Nord ; j'en ai vu dans la collection de feu Alexandre Lefebvre, des individus provenant du Groenland. N. LiMBATus, Daklôom. Commun au milieu et à la fin de l'été dans les allées humides des bois : Verlinghem , Libercourt , Ostricourt , forêt de Nieppe , fortifications de Lille et de Valcnciennes. N Major. Costa. [Pilosulus , Fiehr. Assez comnum en été et en automne : fortifications de Lille , Fives , Lambersart, N. Férus. Linné. Très-commun pendant toute l'année ; fortifications de Lille, Fives, Phalempin , Calais. On en trouve beaucoup d'individus qui passent la saison d'hiver à l'état parfait. 12' Famille. — HYDROMETRIDŒ. HYDROMETRA. Fabricius. H Rufoscutellata. Latreille. Assez rare : fortifications de Lille (deNor- guet), de Valenciennes. (A. Lelièvre.) Belle espèce, qui ressemble à la — 45 — thoracica , mais différente par sa grande taille et les longues épines ter- minales de l'abdomen. H. Paludum. Fahricius. Riire; deux exemplaires seulement des environs de Lille. Paraît vivre dans les mêmes eaux que VHydrometra lacus- tris , dont elle se distingue facilement par sa grande taille et les lon- gues épines droites dont est muni son abdomen à l'extrémité. H. Najus. De Geer Commune pendant l'été dans les eaux un peu cou- rantes : Arbonnoise , Deûle, ruisseaux de la forêt de Mormal. Cette es- pèce reste ordinairement aptère pendant tout le cours de son exis- tence et s'accouple en cet état. Très-rarement les ailes se dévelop- pent. H. Thoracica. Sckummel. Rare au printemps dans les fortifications de Lille: très-commune à la même époque dans les flaques d'eau douce des dunes deDunkerque. H. GiBBiFERA. Schuramel. N'a pas encore été rencontrée dans les environs immédia'. s de Lille ; elle est assez commune en été dans les mares du Mont-Noir, en compagnie de \a Lacustris. H. Lacustris Linné: Très-commune toute l'année ; surtout dans les eaux stagnantes , dans toute l'étendue du département. H. Odoxtogaster. Zettersted. Peu commune, dans les fortifications de Lille, avec la Lamstris ei VArgentata: les mâles sont remarquables par les deux fortes dents obliques de l'avant-dernier anneau de l'abdo- men en-dessous. H. Argentata. Schimmel. Peu commune : fortifications de Lille , forêt de Raismes, Mont-Noir, rivièredelaClarence, à Lapugnoy près Béthune, en mai. YELIA. Latreille. V. RivuLORUM. Fabriews. Très-rare : un seul exemplaire pris dans un des nombreux ruisseaux d'eau douce qui descendent de la falaise du Cap Blanc -Nez dans la mer , près de Calais , en août. V. CuRRENS. Fabricius. Commune dans les eaux courantes, moins com- mune dans les eaux stagnantes : Mons-en-Barœul , Ostricourt , forêt de Mormal ; vit à l'état de larve au milieu de l'été. L'insecte parfait ne se développe que plus^ tard et passe l'hiver pour s'accoupler au prin- temps. — 46 — MICROVELIA. Westwood. M ScHMEiDERi. Scholtz Commune en été sur les Lemna clans les eaux stagnantes ; fortifications de Lille , Annapes , bords de la Deûle , etc. MESOVELIA. Mulsant. M. FuRCATA. 3Iulsant. Très-rare; un seul individu pris dans les fortiti- cations de Lille , par M. de Norguet. Cette espèce est restée inconnue à M. Fieber , cet auteur se borne à reproduire dans son ouvrage la des- cription qu'en a donnée M. Mulsant dans les Annales de la Société Linnéenne de Ljon. HEBRUS. Curtis. H. PusiLLUS. Fallen. Peu commun ; sur îles Lemna , en été dans les fortifications de Lille et les mares des dunes de Dunkerque. On trouve la larve à la fin de mars , en compagnie de celle de la Microvelia Schneider i. LIMNOBATES. Burmeister. L. Stagnorum. Linné. Commune dans toutes les eaux stagnantes, mares et fossés ; fortifications et tous les environs de Lille. L'insecte parfait ne se trouve guère avant le mois de mai. 13« Famille. — PELOGONID^, Cette famille n'est représentée en Europe que par une seule espèce qui habite la France Méridionale , et ne se trouve pas c.ans le département du Nord. 14^ Famille. — NAUCORID^. APHELOCHIRA. Westwood. A. tEstivalis. Fahricius. Rare: bords de la rivière du bois d'Angre , sous les pierres. (A. Lelièvre.) NAUCORIS. Fahricius. N. CiMicoiDES. Linné. Très-commun au printemps et à l'automne dans la — 4Tf — vase au fond des mores stagnantes ; fortifications et tous les environs de Lille. Les larves naissent en clé , puis vient l'insecle parfait qui I)usse l'hiver et s'accouple au printemps. On dit que sa piqûre est très- douloureuse. Magulata. Fabricius. Très-commune au printemps dans un fossé des nouvelles fortifications de Lille ; je ne l'ai pas encore trouvée ailleurs. 15' Famille. — NEPIDiE. NEl'A. Linné. '^. Q,mv.Kk. Linné. Très-commune au printemps et à l'automne dans la vase des mares d'eau .«stagnante ; fortifications et tous les environs de Lille . Ses transformations ont lieu aux mêmes époques que l'espèce qui précède et celle qui suit. RANATRA. Fabricius. R. LixEARis. Linné. Assez commune dans les eaux stagnantes , au prin- temps et à l'automne ; fortifications de Lille, Annappes , Ostncourt. 16^ Famille. — NOTONECTID.Ë. NOTONECTA. Linné. N. Glauca. Linné. Très-commune dans toutes les eaux stagnantes; for- tications de Lille , dunes de Dunkerque , etc. Tout le monde a dû remarquer souvent la singulière manière de nager de cet insecte , le ventre en haut , le dos en bas, et les pattes postérieures étendues en forme de rames. Les larves éclosent vers le milieu du printemps , arri- vent à leur état parfait dans le courant de l'été, et leur vie se prolonge rarement jusqu'au printemps suivant. Mais peut-être j a-t-il deux générations par an. Leur piqûre cause une douleur assez vive, mais qui n'est pas persistante. La variété Furcata Fabricius, est assez commune dans les mares des dunes de Dunkerque. La variété Marmorea Fabricius est rare dans les environs de Lille ; plusieurs auteurs , notamment M. Meyer Dur , font de ces variétés deux espèces distinctes. — 48 — PLEA. Leach. P. MiNUTissiMA. Fahricius. Commune dans les eaux slagnontes; Annapes, ïlmmerin ; nage sur le dos comme la Notonecta \T Famille. — CORISIDiE. Les insectes de cette famille sont carnassiers , comme les Notonecta , mais ne nagent pas sur le dos. CORISA. Geoffroy. C. Geoffroyi. Zeack. Assez commune au printemps et en automne dans les eaux stagnantes ; Mons-en-Barœul , dunes de Dunkerque ; fortifica- tions de Lille. C. Stali. Fieher [Salina , Puton). Commune à la fin de l'hiver et au printemps à Dunkerque et Calais , dans les eaux salées stagnantes. Cette espèce n'avait pas encore été signalée en France. M. Puton et moi l'avons retrouvée dans les mêmes conditions dans le midi de la France, à Aigues-Mortes (Gard). C. HiEROGLYPHiCA. Dufour. Pcu communc , dans les fossés des nouvelles fortifications de Lille , près de l'Arbonnoise , au premier printemps et en septembre. C. Sahlbergi. Fieher. Dans les eaux stagnantes des fortifications de Lille et de tout le département. C'est, avec la G. Striaia , l'espèce la plus commune de nos environs. C. LiNNEi. Fieher. Très-commune dans certaines eaux stagnantes : forti- fications de Lille j Mons-en-Barœul, marais d'Emmerin. C. LiMiTATA. Fieher. Rare ; fortifications de Lille, en été. C. Semistriata. Fieher. Peu commune ; dans les mares d'eau douce des dunes de Dunkerque et Calais , au printemps. C. Nigrolinf.ata. Fieher. Rencontrée une fois en abondance dans une mare du Mont-Noir , près d'une sablière , au printemps ; environs de Tournai , commune dans les eaux stagnantes au fond des carrières abandonnées. C. Striata. Linné'. Commune dans les eaux stagnantes , ainsi que dans les eaux courantes de toutes les rivières et ruisseaux du département. — 49 — C. Fallent. Fieher. Peu commune ; nu printemps dans les nouvelles forti- fications de Lille, près de l'Arbonnoise; eaux courantes de la forêt de Trélon. G. Mœsta. Fieher. Assez rare; fortifications de Lille, dunes de Dun- kerque. C. Fabrigii. Fieher. Très-rare ; un seul exemplaire pris dans une mare des dunes de Dunkerque. J'extrais de l'ouvrage de Fieber, en abrégeant beaucoup et n'indiquant que les caractères les plus faciles à saisir, le petit tableau suivant, qui pourra servir à distinguer entre elles les Corisa de notre département , et aidera peut-être à en faire découvrir de nouvelles. 1. Pronotum et hemiéljtres ponctués , brillants, non ratisses. . . 2. — Pronotum et clavus ratisses : cories ponctuées , leur base seulement à peine ratissée. Hemiélytres d'un blanc grisâtre ou jaunâtre à lignes biérogljpbiques noires. CoRrsA HiEROGLYPHicA. Dufour . — Pronotum, Clavus et Cories ratisses 3. 2. Pronotum orné de 15 à 16 lignes jaunes , transverses, CoHisA Geoffroyi. Leach. — Pronotum avec seulement 7 à 8 lignes jaunes. Corisa Stali. Fieber- 3. Corie et clavus avec des lignes entières , parallèles , doucement ondu- leuses , rarement fourchues en-dehors 4. — Corie avec des traits transverses presque parallèles , raccourcis , interrompus , plus rarement embrouillés , quelquefois avec une , deux ou trois stries noires interrompues , onduleuses ou dentées 5. 4. Pronotum un peu allongé , avec 8 à 9 linéoles entières jaunes. Corisa Sahlbergi. Fieber. — Pronotum court, avec six lignes jaunes transverses , entières. Corisa Linnz;. Fie'.er. 5. Clavus entièrement garni de lignes transverses parulU'; s, espa- cées , . 6. — 00 — — Clavus seulement à la moitié basilaire avec de rares lignée trsois- verses parallèles ou d'inégale largeur , jauues ou noires. Cories et moitié terminale du clavus garnies de traits transverses plus ou moins raccourcis, onduleux ou fourchus 7. 6. Lignes de la corie onduleuses, transverses, non traversées par trois lignes noires. CORISA LiMiTATA. Fieber. — Lignes de la corie irrégulières, formant une sorte de réseau hiéro- glyphique traversé longitudinalement par trois lignes noires irrégulières. CoRiSA Semistriata. Fieber. 7. Dessus blanc jaunâtre ou blanc grisâtre , lineolé de noir. CoRiSA NiGROLiNEATA. Fieber. — Dessus de couleur foncée à linéoles jaunâtres 8. 8. Pronotum avec 7 à 9 lignes noires (ou jaunes) , d'égale largeur. 9. — Pronotum seulement avec 6 à 7 lignes jaunes 10. 9. Base du clavus jaunâtre avec des lignes noires étroites , un peu inégales : sur le reste du clavus et sur la corie ces lignes sont anguleuses et onduleuses. Pronotum un peu court, avec 7 à 8 lignes jaunes (ou noires). CoRiSA Striata. Linné'. — Base du clavus avec des lignes parallèles noires et jaunes le plus souvent entières. Pronotum un peu allongé , avec 8 à 9 lignes jaunes. CoRiSA Falleni. Fieber. 10. Brune, avec des linéoles pâles. Hémiéljtres avec des traits trans- verses rares , onduleux , arqués , interrompus , et quelquefois fourchus , parallèles sur la base du clavus. Pronotum avec six lignes transverses. CoRiSA MœsTA. Fieber. — Noire ou d'un brun noir, à linéoles pâles. Moitié basilaire du clavus avec des lignes transverses presque parallèles , onduleuses , ça et là rac- courcies. Corie presque noire, à linéoles peu visibles. Pronotum avec 7 lignes transverses. CoRiSA Fabricii. Fieber. CYMATIA. Flor. C. GoLEOPTRATA. Fubricius. Assez commune dans les marais et les étangs, au printemps ; fortifications de Lille et de Valencienues ; marais d'Em- merin , Verlinghem. SIGARA. Fabricius. S. ScHOLTzi. Fieber. N'est pas rare dans l'Escaut , à Valenciennes (A. Lelièvre). Fin août. Deuxième Division. — HOMOPTÈRES. 0 1" Famille. — MEMBRACID.E. 0 CENTROTUS. Fabricius. ^G. GoRNUTUs. Linné, Très-commun, sur les chênes, dans les bois, Phalempin , Ostricourt, forêt de Mormal. L'insecte parfait paraît dès le mois de juin. 'TtARGARA. Amyot et Serville. V G. Genist^. Fahricius. Assez rare, forêt de Glairmarais , sur les genêts, en été (de Norguet). 2'' Famille. — CIGADID^. Aucun insecte de cette famille n'a encore été rencontré dans le dépar lement. O 3« Famille. — FULGORID^. ^ TETTIGOiMETRA. Latreille. T. Virescens. Latreille. Rare ; forêt de Mormal , en juillet ; Dunkerque. t( --(52)— C'est , de toutes nos espèces d'Homoptères indigènes , celle qui est la mieux 'organisée pour le saut. Elle bondit brusquement à plus d'un mètre de hauteur. û T. Obliqua. Panzer. Rare; marais de l'Epaix, près de Valenciennes (A. Lelièvre). Suivant des observations faites par M. Rouget à Dijon et par M. Puton dans le midi de la France , certaines espèces de ce genre vivent dans les fourmilières; peut-être en est-il de même pour les espèces de notre département. <^ CWWS. Latreille. ^ C. PiLOSUS. Olivier. [Contaminatus. Gerwar). Très-commun, surtout dans les bois, sur les buissons, au printemps et pendant tout l'été, dans tout le département. - La variété Albicinctus,Germar, est un peu moins commune. ô G. Nervosus. Linné. Commun dans tout le département, sur les buissons, pendant l'été. - C. CuNicuLARius. Linné. Assez commun, surtout dans les bois, pendant l'été : fortifications de Lille, Emmerin, Libercourt , forêt de Mormal, O C. StiCtMaticus. Germar. Assez rare . dans les bois au printemps et en été : bois de Phalempin et de Marchiennes : forêt d'Eperlecques, près Watten, Ô C. Intermedius. [Fieher]. Très-rare : deux exemplaires pris dans le marais d'Emmerin. Celle espèce n'est pas décrite par M. Fieber, ni même mentionnée dans son catalogue, mais il l'a dessinée avec son soin habi- tuel : elle ressenible beaucoup au Stigmaticus , dont elle diffère par l'écusson jaune, y ^ ISSUS. Fabricius. Y^ 1. CoLEOPTRATUS. Fahricîus. Commun dans tous les bois du département, sur les jeunes pousses de chêne. L'insecte parfait ne paraît guère avant le milieu de l'été. Il saute assez haut, mais il est lent à prendre son essor et facile à saisir. ASIR.4CA. Latreille. A. Clavicornis. Fabricius. Trouvée une seule fois près de Tournay, en mai, sur les herbes, dans les carrières abandonnées. ' .\ROEOPL'S. Spino/o. ^ A. PuLGiïELLUs. Curtis. Assez commun en août et septembre dans les marais : fortifications de Lille, Emmerin, Lambersait. -(53)- MEGAMELIS. Ficber. ^ M. NoTULUS. Germar. Très-commun dans les marais, en septambre : fortifications de Lille, Emmerin, forêt deMormal. C STENOCRANIS. Fieber. O S. LiNEOLUS. Germar. Commun sur les barbes au bord des fossés et des marais, en avril et septembre : fortifications de Lille, Lambersart, Verlinghem, forêt de Guines O S. FuscoviTTATUS Stal. Trouvé une seule fois , mais en abondance, en juin, sur les carex d'une petite mare , à la lisière du bois d'Ostricourt. KEl.ISIA. Fieber. '^ K. Pallidula. Boheman. Rare : fossés à moitié déssécliésdes fortifications de Lille, en septembre : forêt de Raismes. 0 K. GuTTULA. Germar. Rare dans les envirens de Lille : marais d'Emmerin, en août. — Très commun sur les herbes dans un petit bois des envi- rons de Wissant, en août. 0 K. ViTTiPENNis. Sahlberg. Trouvée seulement dans la forêt de Nieppe , sur les berbes des allées Inimides, en juillet, et peu abondamment. — Diffère de \a.~ Gutlula par les couleurs moins tranchées et le vertex moins proéminent au-delà des jeux. '^ DELPHACINUS Fieber. ^•* D. Mesomela. Boheman. Assez commun en été sur les herbes , au Mont- Noir et au Mont des Cattes. CHLORIONA. Fieber ^ G. Smaragdula. Stal. Très-rare : deux exemplaires pris au filet en septembre, dans le marais d'Emmerin. O EUIDES. Fieber. Û E. Spegiosa. Boheman. Rare ; marais d'Emmerin en août et septembre. * ^ CONOMELUS. Fieber. Ô C. LiMBATUS. Fahricms. Très-commun sur les joncs, en juillet et août dans certains bois : forêts de Nieppe et de Mormal : environs de Wissant. ^ LIBURNIA. Stdl. L. QuADRiMACULATA. Signorct. Rare, dans les endroits marécageux ; forti- fications de Lille , bois d'Annapes , Wissant, en août. — Ajant vu le 1 tjpe de cette espèce, envoyé par M. Signoret , je n'ai pas de doute sur I sa détermination Elle était restée inconnue à M. Fieber. Elle ressem- 1 ble beaucoup au Megamelus notulus, mais la forme de son vertex doit * la faire ranger dans le genre Liburnia, C L. DiscoLOR. Boheman. Peu commune, dans les prairies humides , sur- tout dans les bois : Phalempin, forêts de Guines et de Mormal, en juin et juillet. L. Pellucida. i^(2//(?w. C'est l'espèce la plus commune partout, dans les prairies, depuis la fin d'avril jusqu'à la fin de l'automne. L. Elegantula. Boheman. Assez rare, dans les prairies , en mai et juin : Lambersart, forêt de Raismes, bois de Sains L. SoRDiDULA. Stal. N'est pas très rare en mai etjuin sur les herbes dans les clairières des bois : forêt de Raismes. 0 L. CoLLiNA. Boheman. Assez rare : prairies des terrains sablonneux de la forêt de Raismes ; Lambersart : juin et juillet. ( L. Obsgurella. Boheman. Assez commune en juin et juillet, surtout dans la forêt de Mormal: Marcq en-Bar œul. '^ L. FoRCiPATA. Boheman. Assez commune en juin et juillet dans les endroits humides du bois de Carvin et de la forêt de Mormal . ' L. FusciFRONS. Fieber. Rare : marais d'Arleux, en mai ; forêt de Mormal. Non encore décrite, mais dessinée par Fieber. L. Lepida. Boheman. Très-rare: fortifications de Lille; mares des dunes de "Wissant, en août. C L. LuCtUbrina. Boheman. Rare : trouvée seulement dans la forêt de Mor- mal, en juin et juillet. L. CoGNATA. Fieber. Commune en juillet, août et septembre dans les dunes de Dunkerque, Gravelines et Calais. L. ExiGUA. Boheman. N'a encore été trouvée que dans une clairière sablonneuse de la forêt de Raismes, en juillet. L. Denticauda. Boheman. Très-rare: bois'd'Angre, de Carvin, de Liber- fourt, en juin. L. Spinosa. Mink. Très-rare : bois de Libercourt, en juin. -(es)- 0 L. Neglecta. Flor. Commune, en juin et juillet dans les prairies et les allées humides des bois : Emnierin , Verlinghem , Carvin , forêt de Nieppe. ^ DICRANOTOPIS. fiehcr. ô D. Hamata. Bokeman. Assez commune en juin sur les herbes des prairies: Lambersart, Mont des Cattes, forêt de Guines. ■^' STIROMA. Ficher. ^ S. Albomarginata. Curtis (adel'pha, Flor). Assez commune en juin sur les herbes des prairies: fortifications de Lille, Lambersart, forêt de Mormal. Q S. Pteridis. Gêné. Très-rare : je n'en ai trouvé que deux exemplaires, en juillet, sur les fougères, dans le bois d'Ostricourt. '^ S. Bigarinata. Herrich Schœffer. Rare dans les environs de Lille, bois de Verlinghem, dans les allées humides : moins rare dans la forêt de Mormal, en juillet. "^ S. Affinis. Fieher. Peu commune, en juillet dans les allées humides des bois : bois de Carvin, forêt de Mo'mal. O 4V Famille. — CERCOPIDtE. -^TRIECPHORA. Amyot et Serville T. Vulnerata. Germar. Très-commun, en été, sur diverses plantes, dans les prairies humides ; fortifications de Lille , Verlinghem , Phalempin , Trélon, etc. LEPYRONIA. Amyot et Serville. 0 L. CoLEOPTRATA Liniié . Ne paraît pas se rencontrer dans les environs immédiats de Lille. Dunes de la Somme (Marmottan), environs deSaint- Omer (de Norguet). O APHROPHORA. Germar. ^ Les larves de ce genre, ainsi que celles du genre Philcenus , sont très- conimunes sur divers végétaux, notamment sur les saules ; elles en sucent la sève. Cette sève transsude de leur corps sous forme d'écume visqueuse et leur sert de rampart contre les rajons trop ardents du soleil ou les V -(se)- attaques de leurs ennemis. Les habitants de nos campagnes donnent à ces amas d'écume le nom de crachats de coucou. ^ A. Salicîs. de Geer. Moins commune que la suivante ; se trouve comme elle partout, aux mêmes époques et sur les mêmes arbres. *'A. Alni. Fallen. [Spumaria Dufoitr). Très-commune dans tout le dépar- tement sur les saules : l'insecte parfait apparaît dès le mois de juin. O ' "" PHILŒNUS. Stdl. p. LiNEATUS. Linné'. Commun en juin , juillet et août sur les buissons : fortifications de Lille, marais d'Emmerin. --^P. Campestris. Fallen. Rare : n'a encore été trouvé que dans les parties les plus calcaires delà forêt de Gaines, en juin et juillet. -'P. Spumarius. Linné. Très-commun partout, pendant l'été; vit non- seulement sur les saules, mais encore sur une foule d'autres plantes. J'ai vu dans un jardin un pied de lavande entièrement couvert de lar- ves de cette espèce, au printemps, et d'insectes parfaits en été. Les couleurs de cette espèce sont très variables : aussi Fieber dans son catalogue n'en cite pas moins de 27 variétés, qui toutes ont reçu des noms de différents auteurs : les principales de ces variétés sont les P. Fasciatus, Faèriciîis,Late'ralis, Linné', Lineatus, Fabricius, etc. yo 5« Famille. — ULOPID^l. ^ 0> mOPA. Fallen. V^ U. Reticulata. Fabricius. (Oitecta, Fallen.) Très-commune sur les brujères, partout oii croissent ces plantes. L'insecte parfait se déve- loppe au commencement de l'été et vit en cet état jusqu'au milieu du printemps suivant. y V^ 6^ Famille. — PAROPIDiE. ^^ MEGOPHTHALMUS. Curtis. ■J M. Sganicus. Fallen. N'est pas rare en juillet sur les herbes : marais d'Emmerin, forêt de Raismes, Tourna v. ^ T Famille. — SCARID.E, •^ 0 LEDRA. Fabricius. ,, L. AuRiTA. Linné. Peu commune : vit surtout sur le chêne, dans les bois en été : Lambersart, bois de Phalempiu . O 8' Famille. — J ASSIDU. ^IDIOCERUS. Lewis. n ^I. Germari. i^^eV^^r. Peu commun, sur les troncs des peupliers, à Lam- bersart, en Août. I. Similis. Kirschbaum. Rare : forêt de Raismes, sur les peupliers. (A. Lelièvre.) I. LiTURATUS. Fallen. Très-commun en août et septembre dans les dunes de DankerqueeL Calais, sur le Salixrepens. r < ' ^ I. Decipiens. Kirschbaum. N'est pas rare en février et mars sur le pin silvestre, bois de Libercourt, forêt de Raismes. ^I. Laminatus. Flor. Rare : un exemplaire des environs de LïUe. ^I. CoGNATUS. Fieber. Commun : Lambersart, sur les troncs des peupliers en août : fortifications de Lille, bois d'Aunapes. L Ustulatus. Mulsant et Rey. Très-rare : forêt de Raismes, en février et mars, sur les pins. L CoNFUSus. Flor. Commun, sur les peupliers, en juillet et août : bois de Phalempin, forêt de Raisnes. " L SoGiALiS. Frey. Très-rare, ,sur les pins, en février et mars , bois de Marclnennes. ^L PoPULi. Linné. C'est, avec la suivante, l'espèce la plus commune. Sur les peupliers, en juin, juillet, août et septembre, dans tout le dépar- tement. 'L FuLGiDus. Fabricius. Très-commun, avec le précédent , dans tout le département. MACROPSIS. Lewis. M. Lanio Linné. N'est pas rare, dans les bois, sur les chênes , à la fin de l'été, forêts de Phalempin et de Raismes, bois d'Angre. — (58l — BYTHOSCOPUS. Germar. v* B. Alni. iSc^raw^. Commun en été sur les feuilles de l'aulne, dans tout le département. ^B. Frutigola. i^a/^tf m. Très-commun en été sur divers arbustes, dans tout le département. " PEDIOPSIS. Burmeister. ^?. TiLi/E. Germar. Très-rare , j'en ai vu un seul exemplaire dans le bois d'Angre,en août, sur le Tilia sylvestris. ^P. Cerea. 6^(îrmar. Commune en été sur les saules, surtout dans les bois; fortifications de Lille, forêt de Nieppe, Mont-des-Cattes KP. FusGui.A. Fieler. Rare , fortifications de Lille, Ostricourt. Ce n'est peut-être qu'une variété de la cerea. ^ P. ViRESCENS. Fahricius. Assez commune sur les plantes basses, dans les endroits humides, au milieu et à la fin de l'été : fortifications de Lille, marais d'Emmerin, bois de Marchiennes. op. Mendax. Rey. Rare, un seul exemplaire dos environs de Lille. OP. Impura. Boheman. Commune en août et septembre , dans les dunes de Dunkerque et Calais, sur le Salix repens. OP. Nassata Germar. Peu commune : fortifications de Lille, marais d'Emmerin, Lambersart, sur les troncs des peupliers, en août. ^P. Sgutellata. Boheman. Peu commune : sur les saules dans les bois, en juillet et août : Tournay, bois de Phalempin, forêt de Nieppe. ^AGALLIA. Cwr/Zs. Ck. PuNGTiGEPS. Germar. Peu commune : au milieu et à la fin de l'été : marais d'Emmerin, bois de Libercourt etd'Angre. 0 A. Vexosa. Germar. Très-commune partout : fortifications de Lille, au pied des herbes, en hiver : dunes de Dunkerque, sous les touffes d'Ero- dium, toute l'année. Passe l'hiver à l'état parfait , ainsi que beaucoup d'autres homoptères. <=> TETTIGONIA. Geoffroy. O T. ViRinis. Fahrlcim. Très-commune au milieu et à la fin de l'été, dans les prairies etles bois humides ; fortifications de Lille, Emmerin, forêt de Mormal. EVACANTHl'S. Lepelletier et Serville. ^ CF a. Interruptus. Linné. Quelquefois très-abondant dans certains en- droits ombrpgés des fortifications de Lille, sur l'ortie, en juillet : Envi- rons de Wissant. \f-^ E. AcuMiNATUS. Fahricius. Commune en juillet et août dans les allées humides des bois : Ostricourt, Verlinghem, Wissant, forêts de Nieppe et de Mormal. O EUPELIX. Germar. ^'E. CuspiDATA. Fahricius. Assez rare, en juin; fortifications de Lille, dunes deDunkerque, forêt de Raismes. OE. Producta. Germar. Très-rare: un exemplaire du Mont-des-Cattes ; un autre des dunes de Dunkerque. ^STROiNGYLOCEPHALUS. Flor. ^S. A îRESTis. Fallen. Peu commun : ne se trouve que dans les marais, parmi les Carex : fortifications de Lille, marais d'Emmerin, bois de la Douve à Warneton , depuis le mois d'août jusqu'au mois de mai suivant. Q ACOCEPHALUS. Germar. 0 . . 0 . . n A. RusTiGus. Fahricius. [Striatus, Fahricius, x^ostatns, Panzer.) Très- commun partout, sur les herbes des prairies, dans tout le département L'insecte parfait paraît dès la fin de juin. " A. Interruptus. Fieher. Très-rare : un seul exemplaire mâle, pris en juillet dans les bois d'Ostricourt. -^A. Albifkons. Linné. Rare : environs de Valenciennes. (A. Lelièvre.) '^A. PoLYSTOLUs. Fieher. Assez commun en juin et juillet dans les allées humides de certains bois ; bois de Carvin, d'Aubry. "A. HisTRiONiGus. Fahricius. Assez rare : dunes de Dunkerque et Calais, en juillet et août, sous les touffes d'Erodium : le mâle est beaucoup plus rare que la femelle, JA. RivuLARis. Germar. Peu commun : Lambersart, au pied des peu- pliers, en juillet, août et septembre ; marais d'Emmerin, bois d'Aubry. Le mâle est plus rare que la femelle. Le genre Acoceiphalus est remarquable par la grande dissemblance qui existe entre les mâles et les femelles : aussi la synonymie en est fort embrouillée, chaque sexe ayant été décrit comme espèce distincte par les anciens auteurs. Les femelles ont toutes des couleurs ternes, qui les ren- dent difficiles à bien déterminer. tîNATHODUS. Fenms. Fabricius. 0 4. Vertex, Pronotum et homéljtres de couleur uniforme Homéljtres hjalines, brillantes, à nervures peu apparentes. Abdomen noir en-dessus, excepté la base du dernier segment qui est jaune. NoTus Cepualotes. Fieber. ;^73 -. 69'— — Vertex et Pronotnm traversés au milieu par une ligne longitudi- nale indéterminée blanche. Homélvtres opaques , à nervures robustes , bien apparentes. Abdomen entièrement noir en-dessus. NoTUS Agn\tvis. Fieber. 5. Tête, Pronotum et liomélvtres d'un jaune très-pâle, presque blancs, peu brillants. Vertex un peu anguleux en avant. Abdomen ayant ses segments largement raves de noir transversalement en-dessus. NOT us Faculis- F/or. ^ — Tête , Pronotum etlioméljtres d'un jaune citron ou d'un jaune vert ; vertex arrondi au milieu en avant 6. 6. Enrièrement d'un jaune citron , y compris l'abdomen. NoTUS CiTBîNELLUS. Zetterstedt. ^ — D'un jaune-vert uniforme , excepté le dessus de l'abdomen qui est en grande partie noir. NOTLS ScHMiDTi. Ftebef. ^ O Genre CHLORITA. 1. Entièrement pâle, avec la membrane et l'extrémité de la corie enfumée. Ciu.0RiT.\ ApicALis Flor. O — Entièrement verte , avec la membrane hyaline et une partie des patles d'un vert foncé , 2. 2. Tête aussi large que le Pronotum ; nervures des homélvtres robustes, bien visibles. Pattes moins pâles. Chlorita Flwescens. Fabricius-, ^ — Tête plus étroite que le Pronotum ; nervures des homéljtres fines , peu visibles. Pattes plus pâles. Chlorita SolAiNI. Kollar. ^ O GenreXÏPHLOCYBA. 1. Homéljtres avec des dessins, des bandes, des lignes , des traits ou des points bruns ou noirs 2. — Homéljtres d'une couleur uniforme , quelquefois enfumées à l'ex- trémité 13. 2. Front immaculé , vertex immaculé , ou seulement enfumé à sa base près du Pronotum 3. — Front ou vertex , ou tous les deux maculés de noir 6, 3. Homéljtres ajant chacune une bande longitudinale noire ou d'un brun foncé , profondément et angulairement écliancrée vers le milieu de son bord latéral ; écliancrée une seconde fois vers le milieu de ce bord latéral ; cette bande couvre toute la partie dorsale , j compris la suture ; on voit une "grosse tache arrondie jaune ocellée de noir sur cette suture , immédiatement après l'écusson , et quelques autres taches plus petites et d'un jaune plus clair à l'extrémité des homéljtres. Vertex souvent plus ou moins enfumé à la base 4. — Homéljtres pâles , enfumées à l'extrémité , avant chacune un trait noir très-fin partant du bord latéral , vers son milieu , dirigé obliquement d'avant en arrière, atteignant seulement le tiers de la largeur de l'homé- Ijtre ; et un autre trait d'égale longueur , transversal , vers les trois quarts postérieurs . , 5. 4. Vertex arrondi en avant. Taille moyenne. Typhlocyba Vittata. Linné. O — Vertex angulairement arrondi en avant. Taille petite. i Typhlocyba J)iMiNUTA- Kirschbaum. ^ 5. Un point noir, très-net, dans la partie enfumée de. chaque homé- Ijtre , près de l'extrémité. Typhlocyba Pdlchella. Fallen. V-' — Partie enfumée des homéljtres sans point noir. Typhlocyba Concinna. Germar. 6. Deux taches arrondies sur le vertex ; front en-dessous sans taches. 7. — Deux taches arrondies sur le vertex ; front avec des taches arrondies en-dessous , sur son milieu ou sur ses côtés. ..<,..,.... 10. 7. Deux taches 'arrondies sur le vertex ; front sans taches en-dessous non bordé de.noir sur les côtés. Pronotum avec cinq points noirs. Ecusson avec trois points noirs. Homéljtres avec des bandes longitudinales obliques brunes ou enfumées. Typhlocyba Zetterstedti. Boheman. O -Al)- — Deux taches arrondies sur le vertex ; front sans taclies en-Hessous , mais bordé de noir de chaque côté 8. 8. Taches du vertex grandes , réniformes. Deux grandes taches réni- formes sur le Pronotum. Moitié bnsiluire de l'écusson nore , traversée au milieu par une ligne longitudinale jaune; sa moitié apicale jaune. Homé- Ivtres avec des taches brunes et noires , formant un dessin compliqué. . 9. — Taches du vertex arrondies , ainsi que celles du Pronotum et de l'écusson. Homélvtres avec une bande indéterminée longitudinale d'un rose brun, s'élargissant à l'extrémité, sans taches noires , ou seulement avec un petit point noir très-peu visible vers les deux tiers de leurs côtés , près du bord latéral. • TvpiilocvbvOr.n.vta. Frey. ^ 9. Front plus long que la largeur de la tête avec les veux. Homélj'tres jaunes , aj-ant toute la région suturale occupée par une large bande brune irrégulière , renfermant des taches noires et des taches pâles , et émettant dans son milieu vers le bord latéral une grosse tache noire carrée, de chaque côté. n Typhlocyba Aurata Linné "^ Front moins long que la largeur de la tête avec les jeux. Homéljtres jaunes avec des taches irrégulières brunes et noires formant par leur dis- position deux bandes transversales interrompues , arquées. Typhlocyba C\rpini. Fourcroy. 10. Front avec deux taches arrondies , sur ses côtés , en-dessous des jeux , mais non bordé de noir. Homéljtres pâles , avec un gros point noir bien visible sur les deux tiers de chacun de leurs côtés , près du bord latéral . ^ Typhlocybv Binotata Fieber ^ — Front bordé de noir , avec deux points petits mais bien visibles , noirs, dans son milieu, en-dessous du vertex. Homéljtres pâles avec ies taches brunes ocellées formant un réseau ou dessin compliqué. . . 11 11. Tibias postérieurs presque entièrement noirs. Typhlocyba URTiCiE. Fabricius. Q — Tibias postérieurs noirs seulement à l'extrême sommet ou entière- ment pâles ^'^' 12. Base du verlex avec une grosse tache noire carrée, touchant presque le Pronotum ; deux autres plus petites , carrées ou triangulaires au sommet du vertex. Typiilocyba Curtisi. Flor. 0 — Base du vertex avec deux grosses taches noires soudées ensemble , mais divergeant en avant ; deux autres plus petites au sommet. Typiilocybv Collina. Flor. 0 — Base du verlex avec un petit point noir , arrondi ; deux autres taches de même grosseur , mais triangulaires , au sommet. Taille plus petite et homéljtres plus hyalines que chez les deux espèces précédentes. TviniLccYBA Meliss.e. Curtis. ^ 13. Front en-dessous des veux , vertex , Pronotum et écusson ayant chacun deux points noirs. Homélytres hyalines , sans taches. Typhlocybv Lelievrei. Lethierry [l].^ — Front, vertex, Pronotum et écusson sans taches 14. 14. Taille assez grande. Homélytres d'un vert blanc sale et terne , enfumées à l'extrémité de leur membrane. Ailes inférieures fuligineuses. Typhlocyba Germari- Zetterstedt. (1) Typhlocyba Lelievkei Lelhierrj. Jaune pâle. Front avec deux petits points noirs de chaque côté en-dessous des yeux. Verlex arrondi en avant, ayant en longueur la moitié de la longueur du pronotum , avec deux gros points noirs en avant. Pronotum avec une grosse tache noire carrée de chaque côté , liée au bord latéral et située immédia- tement en arrière des 3'eux. Ecusson avec deux points noirs à la base , un de chaque côté Homélytres hyalines, transparentes. Abdomen d'un jaune pâle, avec le dessus noir seu- lement à la base et sur son disque , bordé de jaune sur les côtés et à l'extrémité. Pattes entièrement pâles. Longueur 0,004 millimètres. . Elle ressemble beaucoup à la Typhlocyba Binofata , Fieber, mais en diffère par ses homélytres sans tache et par son abdomen moins complètement noir en-dessus , entiè- rement jaune pâle en-dçssous. Ressemble aussi à tiJrnata, Frey, mais eu diffère par son front non bordé de noir sur les côtés , mais marqué de deux points noirs sous les yeux , par ses homélytres sans traces de bande colorée et par la couleur différente de l'abdomen. Assez rare , bois des environs de Lille. Je me fais un plaisir dcdédier cette espèceà M. Alfred Lelièvre, de Val nci'nncs, à qui je suis redevable de beaucoup de documents et de découvcitcs intéressantes concernant li Faune entomologique du département. ^7/ -- Taille moyenne. Homéljtres d'un jaune d'or, avec l'extrémité de leur corie et la base de la membrane hvalines , le reste de la membrane enfumée. Ailes inférieures bjalines. TypHLOCVBV FiLicuM. Newport. '^ O Genre ANOMIA. 1. Cories des homélj'tres ayant sur leur disque des bandes ou des taches brunes , rouges , roses ou jaunes ; ou bien entièrement brunes ou roses ,2. — Cories des honiélvtres de couleur pâle uniforme , sans taches , au moins sur leur disque 7. 2. Cories avec ime bande longitudinale , soit sur le disque , soit sur la suture , 3, — Cories sans bande longitudinale 4. 3 . Cories a jant chacune une bande longitudinale brune , étroite , nais- sant au milieu de leur base et rejoignant la suture à leur extrémité en avant de la membrane. Ecusson enfumé. Anomi\ geometrica. Schrank. Q — Cories avec une bande longitudinale contournant l'écusson, et cou- vrant la suture jusqu'à l'extrémité. Membrane enfumée, ainsi qu'une partie de l'écusson. AnOxMIA Gratiosa. Boheman. 4. Cories avec des bandes transversales brunes, ou entièrement brunes 5 — Cories pâles, hjalines, avec des taches brunes, roses ou jaunes. 6 5. Cories d'un jaune très-pâle ou d'un blanc sale, avec deux larges bandes transversalesbrunes, l'une à la base, l'autre à l'extrémité Mem- brane hvaline. Ecusson noir. Anoviv Nitidvla. Fabricins. — Cories entièrement brunes , excepté à leur bord apical. Membrane hvaline. Ecusson noir. A.nomiv iNORGiKTi. Lethierry {l). ^ (1) A.NOMiA NoHGCETi. Lethierry. Tôte , prothorax , abdomen el paltes d'un blanc jtiu- nâtre. Ecusson brun. Cories opaques, entièrement brunes, excepté leur extrémité près 9sii 6 Taches des cories noires ou brunes , punctiformes, souvent indéter- minées. Vertex avec deux points noirs au sommet. Pronotum avec quatre points noirs, rangés transversalement, au sommet , et deux autres (un de chaque côté) vers la base, près du bord latéral. Ecusson avec deux taches noires. Anomi.v Sexpunctata. Fallen. O — Taches des cories roses ou d'un jaune vif, oblonguesou rectangulai- res. Membrane à nervures blanches, leurs cellules enfumées. Tête, prono- tum et écusson sans taches noires. O Anomi.V QuERcrs. Fabricitis. 7. Deux petits points noirs au sommet du vertex, et un petit point noir au sommet du Pronotum, touchant la base du vertex. Quelques taches en- fumées à l'extrémité de la corie : bords des cellules de la membrane enfumés. Anomia Ulmi- Linné. ^ • — Vertex et pronotum sans taches ni points 8 8. Extrémité de la corie et cellules de la membrane avec quelques taches enfumées. Q Anomia Tenerrima. Herrich Schœffer. — Extrémité de la corie sans taches : membrane hjaline, sans taches 9 9. Corps d'un jaune très-pâle : homéljtres hjalines , transparentes. Anomia Ros.e. Linné.^ — Corps d'un blanc mat : homéljtres d'un blanc mat, laiteux. Anomia Lactea. Lethierry (1). -^ de la membrine , hyaline sur une faible étendue. Membrane hyaline , ainsi que les ailes inférieures. Tète plus étroite que le pronotum , le vertex arrondi en avant , ayant en longueur la moitié de la longueur du pronotum. Longueur : 0,004 millimètres. Environs d'Abbeville. Cette espèce ressemble beaucoup à V Anomia Nitidula, Fahricius, dont elle n'est peut- être qu'une variété. Elle s'en distingue au premier coup d'oeil par ses cories entièrement brunes jusque près de leur extrémité. Je suis heureux de la dédier à mon ami et collègue M. de Norguet , qui l'a découverte, et qui a enrichi notre Faune locale d'un foule d'espèces intéressantes. (1) A>oMi.\ Lactea. Lethierry. (Catalogue, réédition.) Entièrement d'un blanc laiteux ^11 — Corps d'un jaune pâle : tête et pronotum d'unblanc brillant : homé- Ijtres d'un jaune d'or, brillantes , avec l'extrémité de la corie et la mem- brane d'un blanc hvalin, transparent Anomia Sulfurella. Zetterstedt. '^ Genre ZYGINA. Fieber. 1 . Entièrement d'un blanc jaunâtre, mat. ZvGiNV Alneti. Dahlbom. '^ — D'une couleur diflerente ou avec des taches, des bandes de diverses couleurs sur les homélytres , ou des points noirs sur le vertex ou l'écusson 2 2. Abdomen en grande partie noir au-dessus 3 — Abdomen d'un jaune plus ou moins pâle en-dessus et en-dessous, à l'exception du premier segment quelque fois taché de noir en-dessus. Dessus du corps plus ou moins taché de rose vif 5 3. Ecusson d'un noir ou d'un brun uniforme. Un gros point noir allongé, se continuant sur le pronotum en une bande brune, s'élargissant d'avant en arrière. Suture des homéljtres largement rouge, quelque fois brune. Zygina Htperici. Herrich Schœffer. ^ — Ecusson avec deux grosses taches noires triangulaires , une de chaque côté 4 4. Deux gros points noires au milieu du vertex ; quatre très petits points noirs sur le pronotum : homélvtres avec une ou deux bandes obli- ques d'un rose jaune sale, indéterminées, souvent effacées. Zygina Parvula. Boheman. ^ — Vertex sans points noirs , mais enfumé en avant :homéljtres d'un vert pâle, sans bandes plus foncées. Zyginv Pullula. Boheman. ■^ mat, un peu jaunâtre sur la tête et le pronotum. Vertei arrondi, de moitié plus court que le pronotum. Ailes intérieures d'un blanc de lait mat , à nervures peu visibles. Longueur : 0,004 millimètres. Environs de Lille. Facile à distinguer des espèces voisines par sa couleur d'un blanc mat, qui lui donne un peu l'aspect d'un microlépidoptère de la famille des Tinéites. 5 . FiCusson noir. Uune bande de couleur rouge-brun , triangulaire , dont la pointe commence au sommet du vertex et se continue en s'élar- gissant sur le pronotum jusqu'à l'écusson. Homéljtres avec une bande suturale d'un rouge brique deux fois écbancrée sur ses côtés. Corps très étroit. ZvGiNA Angust.v Lethierry (1). — Ecusson rose ou taché de rose 6 6. Yertex rose vif au milieu, plus pâle sur ses bords. Pronotum unifor- mément d'un rose vif, traversé dans son milieu par une ligne longi- tudinale plus pâle. Homéljtres uniformément roses , au moins sur leurs nervures. Zyginv Rosev. Flor. — Vertex, pronotum et écusson traversés par une bande longitudinale rose, quelquefois divisée en deux par une ligne longitudinale pâle dans son milieu 7 7. Homélvtres ayant chacune une bande longitudinale rose, peu épaisse, en zigzag, qui touche la suture en deux points, au tiers antérieur et en avant du troisième tiers 8 — Homéljtres avec une bande longitudinale et suturale couleur de feu, large, couvrant la suture jusqu'au bout de lacorie : taille petite. ZvGiNA RuBROviTTATA. Lethierry {1)P (1) Zygina Angista. Leihierrj. Étroite, allongée. Dessous du corps et pattes d'un jaune pâle. Abdomen jaune pâle en-dessus et en-dessous. Tète plus étroite que le pronotum; verlex ovaluire en avant , d'un tirrs seulement plus court que le pronotum , jaune pâle ainsi que le pronotum , mais traversés tous deux au milieu, à partir du sommet du vertex, par une bande longitudinale d'un rouge brun , pointue en avant , s'elargissant peu à peu sur le reste du vertex et le pronotum jusqu'à récusson. Écusson noir. Homélytres pâles, avec une Lande suturale d'un rouge brique deux fois échancrée sur ses côtés. Longueur : 0,003 1/2 millimètres. Environs de Lille. Cette espèce ressemble un peu à la Zygina hyperici , mais en est bien distincte par sa taille plus grande , la bande deux fois échancrée de ses homélytres et la couleur entiè- rement pâle de l'abdomen. Elle dilîcre àcs Zygina Blandula, Tiliœ et fiosea . pir la forme plus étroite , l'écusson noir, la couleur plus foncée de la bande ondulée des homélytres qui couvre la suture dans toute son étendue presque jusqu'à l'extrémité des corics. lîifTère de la Ruhrovittata par la forme plus étroite et plus allontiéL' , par ses couleurs différentes et leiu- disposition , par sa bande suturale plus étroite, deux fois échancrée . {•ff Zfgina Buhrovittata, Lethierry. (Catalogue, 1'^" édition.) D'un jaune pâle, avec ^s -(^iL 8 . Tarses postérieurs pâles . Zyginv Blandulv. Rossi. — Tarses postérieurs noirs. Zyginv Tille. Fallen. O Les tableaux précédents rendent nécessaire l'étude des nervures apicales des ailes inférieures et des cellules qu'elles forment : cette étude pouvant être une cause d'embarras pour les débutants, et obligeant dans tous les cas à écarter ou briser les homélytres ou ailes supérieures , opération re- grettable quand elle est appliquée à des espèces rares ou uniques : je crois utile de faire un tableau général des Tvplilocjba et genres voisins, en ne mentionnant pas les modifications des ailes inférieures, et par lequel peut- être pourra-t-on arriver également à la détermination de chaque espèce. TABLEAU DES^YPHLOGYBA ET GENRES VOISINS (Abstraction faite des nervures et cellules des ailes inférieures) . 1. Membrane avec un appendice. Pronotum et homéljtres avec des lignes longitudinales blanches. Alebra Albostriella. 0 — Membrane sans appendice 2 2. Vertex prolongé en triangle en avant, comme chez la plupart des Deltocephalus , seulement d'un tiers plus court que le Pronotum.. 3 le tiers médisire du pronotum rouge pâle , et une bande suturale sur les liomélylres d"ua rouge de feu brillant. Cette bande est située sur les deux tiers de la base interne de chaque homélytre. et se continue sur leur suture jusqu'à la membrane. Sur chacun des côtés extérieurs de celte bande , une légère échancrure anguleuse. Membrane hyaline. Vertex arrondi , de moitié plus court que le pronotum , d'un ji^une rosé. Écusson d'un jaune rosé. Longueur : 0,003 millimètres. Diifère de \i-Z. hlandula parla taille plus petite , la bande suturale large , peu ondu- leuse , l'écusson plus pâle et le vertex immaculé. Diffère de VHjpeitci par le pronotum et l'écusson moins foncés , par la couleur de la bande suturale , d'un rouge de feu plus brillant , le vertex non maculé et l'abdomen pale. — Vertex ovalaire ou arrondi en avant , de moitié plus court que le Pronotum j d'un tiers plus court cliez la' ^y^îMa «wyMsia seulement. , 5 3. Tête , Pronotum , écusson et homéljtres d'un vert très-pâle . . 4 — Tête, Pronotum, écusson et lioméljtres d'un jaune orange vif. NotusFlavipennis. ~' 4. Vertex, Pronotum et homéljtres de couleur uniforme. Hom.éljtres hvalines , brillantes, à nervures peu apparentes. Abdomen noir en- des- sus , excepté la base du dernier segment qui est largement jaune. NOTUS Cephvlotes. — Vertex et Pronotum traversés au milieu par une ligne indéterminée blanclie. Homéljtres opaques, à nervures robustes, bien apparentes. Abdomen entièrement noir en-dessus. NOTUs Agnatus. 5. Homélvtres unicolores sur leur disque , même sur la suture : l'ex- trémité des cories et la membrane quelquefois enfumées 6 — Homéljtres avec la suture brune , ou avec les cories brunes , ou avec des bandes , des traits, des taches ou des points de diverses formes , noirs , roses , bruns ou enfumés sur leur disque ; ou roses . 22 6. Entièrement d'un vert vif bien tranché en-dessus , excepté quel- quefois le vertex plus ou moins jaune ou rose 7 — Plus ou moins jaunes , ou vert très-pâle , ou blanchâtres en dessus 9 7. Forme courte. Front et pattes roses : abdomen en grande partie noir en-dessus. ISOTUS AUREOLDS. ^ — Forme allongée , vertes avec une partie des pattes d'un vert plus foncé 8 8. Tête aussi large que le Pronotum : nervures des homéljtres robus- tes , bien visibles. Pattes moins pâles. Chlobita Flavescen§. — Tête plus étroite que le Pronotum : nervures des homéljtres fines , peu visibles. Pattes plus pâles. Chlorita Solani. ^ 9. Cories d'un jaune citron vif , brillantes 10 — Cories d'un jaune sale ou jaune très-clair , ou presque blanches, ou d'un vert très-pâle , quelquefois enfumées à leur extrémité. . . 12 10. Abdomen en partie noir en-dessus : membrane en partie enfumée. Typhlocyba Filicum. '^ — Abdomen entièrement pâle 11 11. Tête et Pronotum jaunes. NOTUS CiTRINELLUS. "^ — Tête et Pronotum d'un blanc brillant. Anomia Sulfcrellv. ^ 12. Abdomen en partie noir en-dessus 13 — Abdomen pâle en-dessus et en-dessous 19 13. Écusson avant deux taches noires , une de chaque côté de la base 14 — Écusson sans taches . 15 14. Vertex et Pronotum sans points noirs, le vertex seulement un peu enfumé en avant. Zygin.v Pullula Q — Vertex et Pronotum ajant chacun deux gros points noirs, O Typhlocyba Lelievrei. 15. Taille grande : membrane enfumée à l'extrémité : ailes inférieures fuligineuses. Typhlocyba Germari. — Taille petite ou moyenne : ailes inférieures hjalines 16 (6. Cories enfumées à l'extrémité : membrane enfumée 17 — Cories et membrane non-enfumées 18 18. Vertex un peu anguleux en avant. Abdomen ayant ses segments largement rayés de noir en-dessus. Tête , Pronotum et homélytres très- pâles , peu brillants. NOTUS Faclvlis. O —(80)— — Verlex arrondi en avant. Abdomen presque entièrement noir en-des- sus. Tête , Pronotum ethoméljtres d'un jaune vert sale. NOTUS SCHMIDTI. 17. Deux petits points noirs en avant sur le vertexet un petit point noir sur le sommet du Pronotum, près du vertex. Anomia Ulmi. ^ — Vertex et Pronotum sans points noirs. ->. Anomia Tenebrima' 19. Extrémité des cories enfumée, membrane enfumée. O Cm.ouiTA Apicalis — Extrémité des cories non enfumée : membrane non enfumée. . 20 20. Entièrement d'un jaune sale très-pâle: corps et homéljtres al- longés. Zygina Alneti. "^ — D'un blanc plus ou moins clair, plus ou moins mat : corps et liomé- Ivtres de longueur normale 21 21. Homéljtres brillantes, hjalines, transparentes. AnoiMU Rosœ. -^ — Homélvtres d'un blanc mat laiteux , opaques. q An'omia Lactea. 22. Homéljtres jamais roses ou tachées de rose ou de rouge , excepté chez 1 Anomia sexpunciata, qui a quelquefois ces organes très-légère- ment teintés de rose lilas très-pâle 23 — Homéljtres roses ou tachées de rose ou de rouge , sur le disque ou sur la suture 42 23. Homélvtres brunes avec l'extrémité de la corie et la membrane pâles , ou pâles ou d"un vert pâle, quelquefois avec la suture uniformé- ment rembrunie , sans taches sur leur disque : la membrane et l'extrémité de la corie quelquefois enfumées 24 — Homéljtres pâles ou d'un vert pâle, avec des tâches, des bandes, des traits ou des points noirs ou bruns sur le disque ou sur les côtés : membrane et extrémité delà corie quelquefois enfumées : quelquefois un dessin com- pliqué sur la partie dorsale des homéljtres 27 24. Suture des homéljtres brune, les autres parties de ces organes pâles 25 — Suture et disque des homéljtres de couleur uniforme, brune. . 26 25. Suture étroitement brune, ne contournant pas l'écusson. Taille grande. KVBOS Smarvgdilus. C) -— Suture largement brune , contournant l'écusson. Taille petite. Anomi.\ Grvïiosa. -^ 26. Homéljtres brunes , excepté la membrane et l'extrémité des cories. Ecusson noir , le reste de l'insecte très-pâle. ANOMIA NORGUETI. J 27. Homéljtres avec deux grosses bandes noires ou brunes transver- sales , occupant toute leur largeur , l'une à la base , l'autre à l'extrémité de la corie . Anomia Nitidula. ^ — Homéljtres sans grosses bandes transversales , 28 28. Homéljtres avec un trait noir très-fin partant du bord latéral vers son milieu , dirigé obliquement d'avant en arrière et atteignant seu- lement le tiers de la largeur de l'homéljtre; et un autre trait fin d'égale largeur, transversal, vers les trois quarts postérieurs. Mem- brane enfumée 29 — Homéljtres sans bandes transversales dans toute leur largeur ni traits transversaux 30 29 . Un point noir très-net dans la partie enfumée de la membrane , vers l'extrémité. Typhlocyba Pulghella. — Partie enfumée des homéljtres sans point noir. TVPHLOCYBA CONCINNA. 30. Homéljtres ajant chacune une bande brune longitudinale, étroite très-nette , naissant an milieu de leur base et rejoignant la suture à l'extrémité delà corie en avant de la membrane. Anomia Geometrica. ^ — Homéljtres n'ajant pas cette bande longitudinale étroite, mais bru- nes surleur disque , ou avec des bandes obliques moins nettes, ouavecdes taches, ou avec des points plus ou moins noirs, ou avec un dessin plus ou moins compliqué 31 -M- 31 . Front immaculé : vertex immaculé , ou seulement enfumé à sa base près du Pronotum. Homéljtres avant chacune une bande longitudi- nale noire ou d'un brun foncé , profondément et angulairement écliancrée vers le milieu de son bord latéral , échancrée une seconde fois vers l'ex- trémité de ce bord latéral : cette bande couvre toute la partie dorsale , j compris la suture : on voit une grosse tache arrondie jaune ocellée de noir sur cette suture , immédiatement après l'écusson, et quelques autres taches plus petites et d'un jaune plus clair à l'extrémité des homélv- tres 32 — Front ou vertex, ou tous les deux, maculés de noir .... 33 32. Vertex arrondi en avant. Taille moyenne. Typhlocybv Vittata. 0 — Vertex angulairement arrondi en avant. Taille petite, TYPHLOCYBA DIMINUTA. ^ 33. Deux taches arrondies noires sur le vertex : front sans taches. 34 — Deux taches arrondies noires sur le vertex : front avec des taches Arrondies , en-dessous , sur son milieu ou sur ses côtés 39 34. Front sans taches en dessous , non bordé de noir sur ses côtés. 35 — Front sans taches en-dessous au moins sur son disque, mais bordé de noir de chaque côté 36 35. Pronotum avec cinq points noirs. Ecusson avec trois points noirs. Homeljtres avec quelques bandes longitudinales obliques brunes ou en- fumées. TYPHLOCYBA ZeTTERSTEDTI. ^ — Pronotum avec six points noirs, quatre placés transversalement près du sommet , et un de chaque côté près de la base et du bord latéral. Ecusson avec deux taches noires. Homéljtres avant chacune quatre ou cinq taches brunes, souvent indéterminées. Anomia Sexpunctata. O 3C. Taches du vertex grandes, réniformes. Deux grandes taches ré- niformes sur le Pronotum. Moitié basilaire de l'écusson noire , traversée au milieu par une ligne longitudinale jaune; sa moitié apicale jaune. Homélvtres avec des taches brunes et noires , formant sur la partie dorsale un dessin compliqué 38 -/83L — Taches du vertex arrondies 37. 37. Quelques très-petits points noirs à peine visibles sur le Pronotum. Sommet du front noir , près de la base du bec. Horaéljtres avec deux bandes indéterminées obliques d'un brun lilas. ZVGIN.V PaIWULA. O — Un gros point noir de chaque côté du Pronotum. Sommet du front pâle. Homéljtres avec une bande indéterminée longitudinale d'un brun lilas . sans taches noires , ou seulement avec un petit point noir très-peu visible vers les deux tiers de leurs côtés , près du bord latéral. TVPHLOCVBA OrNATA. '^ 38. Front plus long que la largeur de la tête avec les veux. Homély- tres jaunes , avant toute la région suturale occupée par une large bande brune irrégulière renfermant des taches noires et des taches pâles , et émettant dans son milieu vers le bord latéral, de chaque côté, une grosse tache noire carrée. TVPHLOCYBA AURATA. O — Front moins long que la largeur de la tête avec les veux. Homé- ljtres pâles avec des taches irrégulières brunes et noires , formant , par leur disposition, deux bandes transversales interrompues, arquées. TYPilLOCYBA CakPIM. 39. Front avec deux taches arrondies sur ses côtés en dessous des jeux, mais non bordé de noir, Homéljtres pâles, avec un gros point noir bien visible sur les deux tiers de chacun de leurs côtés , près du bord latéral. TvpiilocybaBinotata. ^ — Front bordé de noir, avec deux points petits , mais bien visibles, noirs, dans son milieu, en dessous du vertex. Homéljtres plus ou moins pâles , avec des tâches brunes ocellées formant un réseau ou dessin com- pliqué. . 40, ^ 40. Tibias postérieurs presque entièrement noirs. Typhlocyba Urtice. — Tibias postérieurs noirs seulement à l'extrême sommet ou entière- ment pâles 41 . 41. Base du vertex avec une grosse tache noire carrée touchant presque — 84 — le Pronotum : deux autres plus petites, carrées ou triang'ulaires, au som- met du vertex. Typhlocyba Curtisi. û — Base du vertex avec deux grosses taches noires soudées ensemble , mais divergeant en avant : denx autres plus petites au sommet. Typhlocvba Collina. ^ — Base du vertex avec un petit point noir, arrondi : deux autres taches de même grosseur, mais triangulaires, au sommet. Taille plus petite et homéljtres plus hj'alines que chez les deux espèces précédentes. Typhlocvba Meliss.i:. -^ 42. Homéljtres presque entièrement roses , ou avec toutes leurs ner- vures roses. Zygina Rosea . ^ — Homéljtres avec des bandes, suturales ou subsuturales, ou des taches carrées ou oblongues, roses, rouges, ou d'un jaune orange vif . . 43, 43. Homélvtres avec bandes roses ou rouges, suturales ou subsuturales, mais sans taches carrées ou oblongues 44. — Homélj'tres sans bandes , mnis avec cinq grandes taches oblongues roses ou d'un jaune orange vif. Membrane à nervures blanches, leurs cellules enfumées. Anomia Quercls. '-^ 44. Une bande rouge couvrant la suture sur presque toute son étendue, jusque près de la membrane 45. — Bande subsuturale rose, en zigzag, peu épaisse, ne touchant la suture qu'en deux points, au tiers antérieur et en avant du troisième tiers, 47. 45. Écusson d'un noir ou d'un brun uniforme 46, — Ecusson pâle ou rose. Vertex jaune ou taché de rose très-pâle. Bande suturale large, couleur de feu. Zygina Rubrovittata. ^ 46. Abdomen en grande partie noir. Bande suturale des homéljtres étroite, d'un rouge brique, droite, s'amincissant à l'extrémité. Un gros point noir à la base du vertex. Zygina Hyperici. ^ — Abdomen pâle. Une ligne long-itudinale étroite d'un rouge foncé sur le vertex. Bande suturale des lioméljtres d'un rouge brique, deux fois échancrée sur ses bords. Zygina Angusta. 47. Tarses postérieurs pâles. ZVGhNA BLVNDULA. — Tarses postérieurs noirs, en g.ande partie ou en totalité. Zygina Tuas.. O 3' Division. — PHYTOPHTHIRES. V Famille. — PSYLLOD^. Ces insectes , comme ceux des genres précédents , ont les pattes orga- nisées pour le saut , et vivent sur les feuilles des végétaux dont ils sucent la sève. La consistance assez solide de leurs ailes supérieures et de leur corps permet de les conserver facilement. MM. Fœrster etFlor ont donné de bonnes monographies de ces insectes j celle que Flor a publiée en 1861 est surtout très-utile à consulter. Ceux de notre pajs appartiennent à plusieurs genres , dont voici le tableau : 1 . Vertex , jeux compris , beaucoup moins long que large. Yeux sail- lants au-dessus du niveau de la tête. Le troisième article des antennes est ordinairement le plus long, toujours beaucoup plus long que le deuxième. Quelques impressions aux côtés du Pronotum 2. — Vertex, j compris les jeux, aussi long que large. Yeux non sail- lants au-dessus de la tête : deuxième article des antennes beaucoup plus long que le troisième. Pronotum sans impressions à ses côtés. . . 5 2. Front chargé , vers sa jonction avec le vertex , de deux éminences , appelées cônes frontaux, qui ont presque toujours la forme conique. 3. — Front sans cônes frontaux 4. — 86 — 3. Cnbitus pétiole : c'est-à-dire que de la nervure marginale inférieure il ne se détache que deux branches. Le stigma existe ordinairement, manque rarement. Pas de petites nervures libres au bord de l'aile supé- rieure entre le 1*'' et le 4® fourchons. Extrémité des ailes supérieures tou- jours arrondie. PsYLLA. Geoffroy. — Cubitus sessile; c'est-à-dire que de la nervure marginale inférieure se détachent trois branches dont deux partant du même point. Le stigma manque toujours. Au bord de l'aile supérieure , entre le 1" et le 4^ four- chons , on distingue trois courtes nervures libres. Extrémité des ailes supérieures ordinairement aiguë et distinctement angulaire. Trioza. Fœrster. 4. Stigma large et distinet. RiiiNOcoL.v. Fœrster. — Pas de stigma. Aphalar.v- Fœrster. 5. Deuxième article des antennes beaucoup plus long que le premier, brun, très-renflé. LiviA. Latreille. — Deuxième article des antennes de même longueur que le premier , tous deux peu renfles , presque d'égale largeur , pâles. DiRAPHiA. Waga. PSYLI.A. Geoffroy. P. Fœrsteri. Flor [Alni, Fœrster). Très-commune partout sur l'aulne ; fortifications de Lille , etc. L'insecte parfait se trouve depuis le mois de juin jusqu'en novembre. P. Spartiophila Fœrster [Torïfrons , Flor). Commune en mai, juin et juillet sur le Spartium Scoparium , dans les endroits arides : Mont- Noir, mont des Cattes , Mont-Cassel, bois de Phalempin. P. Spartii. Hartig [Genistœ, Fabricitis). Très-commun sur le Spartium Scoparium , partout où croît cette plante : Mont -Noir , Orchies , forêt de Mormal, etc. P. Fraxini. de Geer. Commune en juillet sur les frênes : fortifications de Lille, Emmerin. Phalempin. ~ 8- — P. Fraxinicola. Fœrster [Unicolor. Flor). Commune, certaines années, sur les ormes dans les fortifications de Lille, en août et septembre. P. Triozoides. Lethierry. Très-rare : dunes de Wissant, en aoù'. P. Saligigola. Fœrster. Commune en été à partir du mois de mai sur les saules , surtout sur le saule marceau : fortifications de Lille, Emmerin, forêts de Raismes , de Guines : Tournay. P. Alni. Linné [Heydeni ^ Fœrster). Rare : trouvée seulement en juin dans la forêt de Guines , sur les aulnes. P. Buxi. Fabricius. Rare : Fives, dans les jardins, sur le buis , en août. P. Saliceti. Fœrster. Commune dans les dunes de Dunkerque et Calais, en aoûtj sur le Salix repens. Ordinairement d'un vert pâle , l'insecte devient brun quand il est adulte. P. Sylvigola. Lethierry. Rare , en été , dans les bois , en fauchant dans les endroits couverts de mjrtilles , sous les pins : forêt de Raismes. P. Aurantiaga. Goureau. Rare : Valenciennes, sur les poiriers, dans les jardins. (A. Lelièvre.) P. Hippophaes. Fœrster. Très-commune dans les dunes de Dunkerque et Calais, à partir du mois de juin, sur VHippophaë rhamnoides. P. Cratœgicola. Fœrster. Peu commune, sur l'aubépine en mai et juin: Marcq-en-Barœul, Phalempin. P. PiNETi. Flor. [Ornata, Meyer Diir ; Similis, Meyer Dur ; Oxyacan- thœ^ Meyer Diir.) Commune en février et mars sur le pin sjlvestrs. forêts de Raismes, de Marchiennes, bois de Libercourt. Les Psylla ornata, Similis et Oxyacanthœ, décrits par M Mejer Dur dans les mémoires de la Société Entomologique suisse juillet 1871), doi- vent être réunis à la P. Pineti de Flor, autant que j'ai pu m'en convaincre d'après des exemplaires envoyés par l'auteur. P. Peregrina. Fœrster. (Melina, Flor.) Très-rare : forêt de Raismes, sur les pins. P. Mali. Fœrster. (Rubida, MejerDiir.) Rare : environs d'Abbeville, sur les pommiers, (de Norg'uet. ) Corps tantôt vert, tantôt rouge plus ou moins foncé, suivantl'âgede l'insecte. Nul doute qu'on ne trouve encore dans les environs de Lille plusieurs autres espèces de Psjlla, si l'on veut se donner la peine de rechercher avec soin ces insectes. Je n'y ai pas encore rencontré les Psylla py ri, Linné, et Pyricola, Fœrster, communes sur les poiriers des jardins dans les environs de Paris. TABLEAU DES PSYLLA. 1 . Le Stigma manque complètement, ou il est entièrement court, à peine indiqué par un épaississement de la nervure marginale. ... 2 — Stigma distinct. (Ce n'est que chez la Psylla alni qu'il est souvent étroit et court, un peu indistinct 4 2. Les ailes supérieures ont leur plus grande largeur avant leur milieu ou du moins ne sont pas plus étroites en cet endroit qu'en arrière du milieu 3 — Les ailes supérieures ont Jeur plus grande largeur derrière leur milieu. (Leur longueur n'atteint pas trois fois leur largeur.) Vertex très- large, échancré profondément à son bord postérieur, à peine d'un tiers aussi long au milieu que large à son bord postérieur. Cônes frontaux courts, aussi longs ou un peu plus courts que le vertex dans son milieu. P. FœRSTERi Flor. 3. Cônes frontaux plus courts que le vertex dans son milieu, presque en forme de bourrelet, largement arrondis au sommet. Ailes supérieures un peu plus de deux fois plus longues que larges, plus larges en avant du milieu, d'une teinte d'un brun- clair jaunâtre, mais transparentes. p. Spartiophila. Fœrster. — Cônes frontaux de même forme, mais ailes supérieures trois fois plus longues que larges, de même largeur en avant ou en arrière du milieu que sur le milieu même, hyalines, avec des traits longitudinaux et des points bruns. P. Spartii Jiartig. 4. Pétiole de la fourche externe du Cubitus non ou Irés-peu courbée, et parallèle ou presque parallèle avec le Radius. Nervure marginale inférieure du Radius au Cubitus aussi longue ou seulement un peu moins longue que le pétiole du Cubitus. Radius dans sa plus grande longueur parallèle à la nervure marginale externe : la plus grande distance entre eux est d'en- viron un tiers de la largeur de l'aile 5 — Pétiole de la fourche externe du Cubitus plus ou moins courbé, non parallèle au Radius. Nervure marginale inférieure du Radius au Cubitus toujours plus longue que le pétiole du Cubitus. Radius non parallèle à la nervure marginale externe, au moins en grande partie ; la plus grande distance entre eux est distinctement moindre que le tiers de la plus grande largeur de l'aile 6 5. Ailes supérieures hjalines, de couleur foncée à l'extrémité: leurs nervures également foncées à l'extrémité. P Frvxini. De Geer. — Ailes supérieures entièrement hyalines, avec les nervures d'un jaune pâle. P. Fraxinicola. Fœrster. 6. Sommet du Clavus de couleur brune ou noire 7 — Sommet du Clavus clair, de même couleur que les autres parties de l'aile 8 7. Toutes les nervures avec une petite tache noire à leur extrémité sur le bord interne de l'aile ; une autre petite tache noire sur ce bord, au milieu de l'espace situé entre chacune de ces nervures : ces taches sont triangulaires, ajantleur plus grande largeur sur le bord même ; celle du premier fourchon des fourches marginales est irrégulière et la plus grande de tou,tes. P. Triozoides. Lethierry (l). — Pas de tache sur le bord interne de l'aile, si ce n'est au sommet du Clavus. P. SvLicicoLA. Fœrster. (1) PsYLLA Triozoides. Lethierry. Tête , pronotum et écusson d'un jaune orange avec des lignes plus claires. Abdomen testacé, en grande partie noir en-dessus. Cônes fron- taux courts , pointus , divergeant en avant , beaucoup plus courts que le vertex dans son milieu. Antennes pâles à la base, pâles maculées de noir au milieu, noires à l'extrémité, longues , dépassant la base des ailes inférieures. Pattes testacées , les articulations des tarses et leurs ongles obscurs. Ailes supérieures hyalines, transparentes, avec le sommet du clavus noir ; toutes les nervures sont pâles avec une petite tache noire à leur extrémité sur le bord interne de l'aile et une autre petite tache noire sur ce bord, au milieu de l'espace situé entre chacune de ces nervures , ayant leur plus grande largeur sur ce bord même , et prolongées un peu vers l'intérieur des ailes en une ombre fuligineuse , pointue; la tache du premier fourchon des fourches marginales est irrégulière et la plus grande de toutes. Pétiole de la fourche externe du cubitus fortement courbé. Longueur (sans les ailes) ; 0,003 1/2 millimètres (un peu plus petite que la P. Fœrsteri] . Dunes du Pas-de-Calais. — 90 — 8. Tous les tibias avec un petit point noir en-dehors à la base. Les nervures des ailes supcTieures sont fines, brunes ou noirâtres : il n'j a que la base de la nervure marginale inférieure, le stigma et la nervure marginale externe qui soient verts ou jaunes. A. Alm. Linné. — Tibias sans tache noire à la base 9 9. Ailes supérieures colorées 10 — Ailes supérieures hjalines, incolores, ajant la transparence du verre. Antennes longues 12 10. Nervures des ailes supérieures très-grosses, saillantes : antennes longues, dépassant notablement la base des ailes inférieures. Ailes supé- rieures coriaces, d'un jaune pâle opaque. P. Buxi. Fabricius. — Nervures des ailes supérieures fines : antennes courtes, atteignant à peine la base des ailes inférieures 11 11. Cônes frontaux contigus, leur extrémité large et arrondie. Ailes supérieures très-courtes. p. S.VLiCETi. Fœrster. — Cônes frontaux divergeant fortement en avant, leur sommet aigu. Ailes supérieures d'un brun-jaune transparent. p. SvLVicOLX. Lethierry (1) 12. Cônes frontaux droits ; c'est-à-dire non concaves au bord extérieur, se rétrécissant peu à peu dès la base et d'une manière égale ... 13 — Cônes frontaux distinctement concaves au bord extérieur, plus fortement rétrécis de la hase au milieu que du milieu à l'extrémité : leur dernière moitié est quelquefois d'une largeur partout égale. ... 15 (I) PsYLLA Sylvicola. LelhierrjT . Tète , pronotumet écusson d'un jaune orange; pattes testacées. Abdomen noir en grande partie. Antennes assez courtes, atteignant à peine la base dts ailes inférieures, pâles dans leur premier tiers, p^iLs tachées de noir au milieu , noires à l'extrémité. Cônes frontaux courts , pr.s plus longs que la moitié du vertex dans son milieu, divergeant fortement en avant et pointus au bout. Ailes supe- ri ures d'un jaune brun fuligineux , mais transparentes ; leurs nervures fim'S , un pc^u saillantes , jaunes. Pétiole de la fourche externe du cubitus courbé. Longueur (sans les ailes) : 0,002 1/2 millimètres. Environs de Valenciennes -él- is. Cônes frontaux à sommet émoussé et arrondi, un peu plus courts que le vertex au milieu. Tête, Pronotum et écusson d'un jaune orange, abdomen vert. Antennes jaunes , tachées de noir sur leurs deux derniers tiers. P. AURANTIVCA. Goureau. — Cônes frontaux très-pointus, aussi longs que le vertex ... 14 14. Antennes longues, dépassant de beaucoup la base des ailes infé- rieures. Taille plus grande, ailes moins transparentes, nervures plus robustes. P. HiPPOPOAÉs. Fœrslcr. — Antennes ne dépassant que très-peu la base des ailes inférieurer. Taille plus petite, ailes transparentes, nervures fines. P, Cratoegicol.v. Fœrster. 15. Antennes atteignant à peine la base des ailes inférieures, ou ne la dépassant que très-peu. Ailes supérieures ordinairement transparentes et incolores, quelquefois seulement un peu fuligineuses, leurs nervures noires ou d'un brun foncé, excepté à la base. Corps plus foncé que chez les autres espèces. P. PiNETi. Flor. — Antennes atteignant presque le sommet du métasternum ou le dépassant 16 16. Antennes atteignant presque le sommet du métasternum. Ailes supérieures deux fois et demie aussi longues que larges. Corps d'un vert très-clair, presque blanchâtre : bord externe des ailes supérieures droit au milieu. P. Peregrina. Fœrster. — Antennes dépassant le métasternum. Ailes supérieures trois fois aussi longues que larges. Corps vert, ou d'un rouge pâle ou brun plus ou moins foncé. P. Mali. Fœrster. TRIOZA. Foerster. T. Galii. Fœrster. Rare : marais d'Emmerin, forêt de Raismes, Mont- des-Cattes. T. Velutina. Fœrster. Rare dans l'intérieur : très-commune en août et — 92 — septembre dans les dunes de Dunkerque et Calais, sur un Galium à fleurs jaunes : quelques individus au moins passent l'hiver à l'état parfait. T. NiGRicORNis. Fœrster. Très-rare : forêt de Raismes. T. ViRiDULA. Zetterstedt. Très-rare : bois de Libercourt , sur le pin sjlvestre. T. Femoralis. Fœrster. [Sanguinosa, Meyer Dur.) Assez commune en février et mars sur le pin sjlvestre : bois de Libercourt, forêts de Rais- mes et de Marchiennes. T. Hœmatodes. Fœrster. Très-commune en février et mars sur le pin sjlvestre, avec la précédente, dans les mêmes bois. T. Albiventris. i^'ûjrs^tfr'. Peu commune : Marcq-en-Barœul, au prin- temps, sur l'aubépine. T. Urticœ. Linné. Très-commune partout pendant l'été sur VUr- ticadioica. T. EupoDA. Fœrster. [Bicohr, Meyer Diir). Peu commune : fortifica- tions de Lille, sur le Lycopus Europœus. M. Mejer Diir dit l'avoir trouvée en Suisse sur les saules. Cette espèce est douteuse, et n'est peut-être qu'une modification de couleur de la T. Urticœ. TABLEAU DES TRIOZA. 1 . Cellule radiale à l'endroit le plus large au moins trois fois aussi large que la plus petite distance entre le Radius et le Cubitus. Antennes noires, le troisième article et l'extrémité du deuxième , quelquefois aussi la base du quatrième, blancs 2 — • Cellule radiale à l'endroit le plus lar^^e tout au plus deux fois aussi large que la plus petite distance entre le Radius et le Cubitus. . . 3 2. Ailes supérieures trois fois plus longues que larges : cuisses posté- rieures et base des tibias postérieurs noirs. T. G\L!i. Fœnlcr. — Ailes supérieuies un peu plus de deux fois aussi longues que larges, cuisses postérieures noires avec le sommet jnune-brunâlre clair ; tibias postérieurs très-peu rembrunis à la base. T. Velutin\. Fœrster. — ys — 3. Antennes entièrement noires. Corps noir. T. NiGHiconMS, Fcerster, — Antennes pâles, les deux ou les quatre derniers articles, noirs. 4 — Antennes noires, les trois premiers articles seuls, blancs. . . 6 4. Ailes supérieures ajant leur sommet en angle très-arrondi. Corps d'un vert pâle : pattes unicolores, d'un jaune vert. T. YiRiDULV. Zellersledl. — Ailes supérieures avant leur sommet en angle bien marqué. . 5 5. Pattes d'un jaune orangé, toutes les cuisses avant en-dessus un grand trait noir allongé. Premiers articles des antennes blancs. T. Femoralis. Fœrster. — Pattes d'un jaune orangé, quelquefois avec un petit point noir aux genoux. Premiers articles des antennes d'un jaune orangé. T. HœMXTODES. Fœrster. 6. Cônes frontaux divergeant très-fort à partir de la base. ... 7. — Cônes frontaux divergeant très-peu , quelquefois seulement au sommet. Tête , Pronotum et écusson d'un rouge orange maculés de brun. Abdomen rouge ou brun en- dessus , blanc en-dessous. T. Albiventris. Fœrster. 7. Tête, Pronotum et écusson tachés de lignes brunes ou noires. Abdomen jaune ou brun. T. Urtic.î:. Linné. — Tête, Piomotum et écusson d'un jaune très-pâle. Abdomen vert T. EupoDA. Fœrster. RHTNOCOLA. Fœrster. R. Eric.e. Curtis. Très-commune sur la bruvére , partout où croît cette plante, en juillet et août ; forêts de Phalempin et de Raismes , Mont- Noir. R AcERis. Linné. Assez rare; bois d'Aubry, près de Raismes, sur VAcer pseudoplatanus , en juin . La R. Ericœ est plus petite; son vertex n'est pas séparé du front pa un rebord bien distinct; le passage de l'un à l'autre est bombé. — 94 — La 7?. Aceris est du double plus grande; son vertex est séparé du front par un rebord aigu; les deux espèces sont fort petites, d'un vert clair plus ou moins jaunâtre. APHALARA. Fœrster. A. ExiLis, Weier et Mohr. Rare, en juin sur le Rumex acetosella; Mont-Noir, Mont-des-Cattes. A. Nervosa, Fœrster. Rare; berges des prairies de Marlj près Valen- ciennes, sous les feuilles d'AcMllea (A. Lelièvre). Forêt de Raismes, environs de Tournai. A. Pallida. Lethierry. Assez rare ; forêt de Mormal , dans les grandes allées berbues , en juillet. A. PoLYGONi. Fœrster. Assez commune ; trouvée une fois en abondance dans le marais d'Emmerin ; sur des Polygonum , au bord de l'eau , en juillet ; se trouve souvent sur le pin silvestre , en février et mars, bois de Libercourt , forêt de Raismes et de Marcbiennes. A. Flavipennis. Fœrster [picta , Z etterstedt). Très-rare, marais d'Hel- lesmes , près Valenciennes , dans les prairies (A. Lelièvre). TABLEAU DU GENRE APHALARA. 1 . Ailes supérieures seulement deux fois aussi longues que larges , ayant distinctement leur plus grande largeur après leur milieu , opaques , marquées de petits points ou de petites taches noires avec une bande transverse brune ou noire peu avant le sommet. A. ExiLis. Weher et Mohr. — Ailes supérieures deux fois et demie aussi longues que larges , sans points noirs sur le disque et sans bande transverse près du sommet. . 2. 2. Ailes supérieures couvertes de rugosités transverses extrêmement fines ; ayant près du sommet de petites taches allongées brunes suivant la direction des nervures. A. Neiivosa. Fœrster. — Ailes supérieures unicolores, sans rugosités transversales. . . 3. 3. Ailes supérieures d'un jaune plus ou moins brun 4. — Ailes supérieures incolores , transparentes . A ?\ILW\.. Letkierr y []). 4. Ailes supérieures d'un jaune pâle , transparentes. Nervure margi- nale inférieure noire à son point de jonction avec le bord interne de l'aile ; les nervures sont saillantes, d'un jaune plus foncé que les cellules. Antennes jaunes , noires seulement à l'extrémité. Taille petite. A. PoLVGONi, Fœrster. — Ailes supérieures d'un jaune plus foncé , moins transparentes , sans point noir au bout de la nervure marginale inférieure ; toutes les nervures fines, plus pâles que les cellules. Antennes jaunes , noires à l'extrémité, les articles du milieu maculés de noir. Taille grande. A Flavipennis. Fœrsler. LIYIA. Latrdlle. L JuNCORUM. Z«ir(?î7^(?. Commune en été sur les joncs ; fortifieations de Lille, bois d'Annapes et dePhalempin, se trouve aussi surle pin silvestre, en février, mars et avril ; bois de Libercourt, forêt de Raismes. DiRAPUIA. Wa(ja. û. LiMBATA. Waga. Très-rare; un seul exemplaire pris en mai sur des joncs , dans le bois de Phalempin. 2" Famille. — APHIDID^. CNAPHALODES. Amyot et Serville. C. Laricis. Macquart. Commune sur les mélèzes dans les jardins ; Fives , Lambersart. Les larves de cette espèce, quelques jonrs après leur éclosion , se couvrent d'une matière filamenteuse blanche et demeurent immobiles sur les feuilles du mélèze où elles se sont lixées. Voir sur ce (1) Aphalara Pallida. Xe/Aier/j. Tète, pronotum et écusson jaunes; pattes pâles; abdomen vert. Ailes supérieures deux fois et demie plus longues que larges , ayi-nl leur plus grande largeur après le milieu , incolores , totalement transparentes ; les nervures aussi incolores que les cellules. Antennes atteignant au moins la base des ailes infé» rieures , entièrement pâles , leur dernier article noir. Longueur (sans les ailes) : 0,002 1/2 millimètres. Forêt de Mormal. — 9C — sujet d'intéressants détails publiés par M. Macquart , dans les Mémoires de la Société des Sciences de Lille, année 1819. âPHIS. Linné. (Puceron.) Les insectes qui composent ce genre et les suivants ont été peu étudiés. Leur corps à tous les âges est mou et gonflé de liquides , se déforme et se décolore après la mort. Il faut renoncer à les conserver et l'on doit se contenter de les observer vivants sur les plantes dont ils se nourrissent. Aussi cette partie de notre catalogue sera très-incomplète , et nous ne pourrons mentionner à peine que la cinquième partie des pucerons qui doivent habiter notre département. Leurs espèces sont très-nombreuses , et on a été jusqu'à dire que chaque plante nourrissait une ou plusieurs espèces de pucerons qui lui étaient propres : mais c'est aller trop loin , car il est démontré que beaucoup de ces insectes, VAphis papaveris notamment, vivent sur une foule de plantes de genres et de familles différents. La sève , absorbée par les pucerons , se transforme en un liquide sucré qui suinte de leur corps par deux petites cornes creuses situées sur le dessus de l'abdomen. Les fourmis , quelques autres hyménoptères et des diptères , très-friands de ce liquide , en provoquent l'écoulement en pressant doucement ces petites cornes avec leurs pattes, leurs antenmes ou leurs mandibules. Aussi toutes les plantes attaquées par les pucerons sont-elles invariablement couvertes de fourmis ; et trop souvent on a été tenté d'attribuer à ces dernières le mal produit uniquement par les puce- rons. Nous pensons avec Lepelletier de Saint-Fargeau , et la plupart des entomologistes que , bien loin d'être la cause du mal, les fourmis ne font que l'atténuer. La matière sucrée , élaborée par les pucerons , est très-abondante , elle se répand sur la tige et sur les feuilles de la plante , et en se desséchant forme comme une sorte de vernis , ou une poussière farineuse à moitié gluante qui intercepte la communication avec l'air atmosphérique. Si une pluie bienfaisante ne vient pas promptement laver les feuilles et dissoudre cet enduit visqueux, la poussière s'y attache et en augmente l'épaisseur : les pores , organes respiratoires des feuilles , ne peuvent plus fonctionner, et la plante ne tardera pas à périr étouffée. Heureusement les fourmis sont là ! elles absorbent le liquide sucré aussitôt qa'il se forme , elles provoquent même sa sécrétion par leurs excitations , et l'empêchent de se répandre sur les feuilles. «T — Les générations des pucerons sont très-nombreuses, et se succèdent rapidement, surtout pendant les étés secs. Immobiles à la face i; férieure des feuilles, les pucerons n'ont que deux occupations : boire la sève et enfanter leur postérité , ce qu'ils font sans trêve ni repos ; dans leur jeune âge ils doivent changer plusieurs fois de peau, événement qui produit chez quelques espèces une modification dans la couleur. Tous les pucerons et aussi les coccus et les kermès , craignent excessivement l'eau froide et la pluie ; pour en être mieux préservés , la plupart vivent à la face infé- rieure des feuilles , et leurs piqûres v produisent des boursoufflures appe- lées cloques par les jardiniers. Ces boursoufflures forment une espèce de toit ou d'abri contre les intempéries. Cependant quand le vent est violent et les pluies d'orage abondantes , ces abris sont insuffisants , et les pucerons périssent alors par milliards. Si on veut se débarrasser de ces insectes malfaisants , il suffit , dans la plupart des cas , de les asperger d'eau fraîche. Une pompe d'arrosage , disposée de manière à projeter l'eau en gouttelettes de bas en haut , est un ustensile peu compliqué et qui produira les meilleurs effets en allant atteindre le puceron dans sa retraite. Ce procédé réussit notamment pour les pucerons du pêcher. Dans d'autres cas, dans les serres par exemple, c'est aux fumigations de tabac ou d'autres substances qu'il faut avoir recours. (1) Le sjstème de génération de ces insectes est très-compliqué : dans beaucoup d'espèces la femelle, ailée, fait une pon le sur la fin de l'au- tomne , après son accouplement avec le mâle ; les œufs passent l'hiver , et n'éclosent qu'au printemps pour donner naissance à des larves qui gros- sissent comme celles des autres Hémiptères. Ces larves , parvenues à une certaine grosseur , donnent naissance à des petits qui sortent vivants de leur corps ; ceux-ci deviennent mères à leur tour , accouchent aussi d'in- dividus non ailés comme eux , et ainsi de suite quelquefois pendant quinze ou vingt générations , et sans accouplement. La dernière seule de ce s générations donne des femelles qui cessent d'être vivipares et pondent, (1) M. le docteur Boisduval a publié, en 1867, un Essai sur l' Entomologie horticole , que nous recommandons d une manière spéciale aux jardiniers; ils y trouveront beaucoup de renseignements instructifs, surtout sur les insectes nuisibles aux plantes et arbustes d'agrément , et sur les moyens les plus pratiques de les détruire. C'est la partie consacrée aux pucerons qui se trouve traitée avec le plus de détails. L'auteur a fait une étude spéciale de ceux de ces insectes qui infestent les serres des environs de Paris; son livre devrait être entre les mains de tous les amateurs d'horti- culture. — IJH - après ^accouplement , des œufs qui doivent servir aux générations de l'année suivante. Je me bornerai à indiquer dans la liste suivante les espèces les plus communes de pucerons de notre contrée que j'ai pu reconnaître aux des- criptions trop brèves données par les rares auteurs qui s'en sont occupés. A. Ros.«. Linné. Très-commun sur les tiges et les bourgeons des rosiers, toute l'année ; vert , quelquefois rose , allongé ; environs de Lille. A. RosARUM Kallenlacli. Beaucoup moins fréquent que le précédent, plus petit, plus court, jaunâtre. Il vit à la face inférieure des feuilles de différentes variétés de rosiers. Environs de Lille. A. Cerealis. Kaltenhach. Vert ou d'un brun roussâtre ; très-commun certaines années sur le blé auquel il est très-nuisible en mettant obstacle à la floraison. Environs de Lille. A. SoNGHi. Linné. Brun, commun sur la laitue. Environs de Lille. A. AcERis. Kaltenhach. Mont-Noir, commun en mai et juin surl'^c^r pseudoplatanus. A. URTiCiE. Kaltenhach. Vert ou d'un vert obscur avec des stries plus foncées. Abondant sur les orties dans les fortifications de Lille . A. Tanaceticola. Kaltenhach. D'un rouge écarlate : fortifications de Lille, sous les feuilles du Tanacetttm, vulgare, en juillet. A. HuMUU. Kaltenhach. Vert avec des taches foncées. On dit que cette espèce cause de grands dégâts dans les houblonnières en Belgique et en Angleterre. Je n'en ai trouvé que quelques individus dans unebou- blonnière à Busigny. A. Lactug^. Réaumur. Vert, commun sur la laitue , avecl'J.. Sonchi. Environs de Lille. A. Dianthi. Schrank. Jaune-vert; sur beaucoup de plantes de jardins et de serres; environs de Lille. Commun dans les dunes de Dunkerque sur les Erodium. A. Cerasi. Fabricius. Noir; sur les cerisiers, dans les jardins , environs de Lille. Très-commun. A. Arundinis. Kalt. Vert ; commun dans les fortifications de Lille , au milieu et à la fin de l'été , sur les feuilles de VArundo phragmites. A. Grossulari^. Kaltenhach. Vert obscur; commun dans les jardins des environs de Lille , à la face inférieure des feuilles du groseiller à grappes. — 99 — A. HederjE. Kaltenbach D'un brun foncé mat. Fives, commun sur le lierre. A. Mali. Fabricius. Vert; sur les feuilles du pommier. C'est un fléau pour nos jardins. A. Pruni. Fabricius. Vert-mat. Je ne l'ai encore trouvé que sur l'abri- cotier, à la face intérieure des jeunes feuilles, en août. Environs de Lille. A. AvELLAN^. Schrank. Vert; sur le noisetier; forêt deMarchiennes. A. RuMicis. Linné Noir ; commun dans les environs et les fortifications de Lille , sur le Htimex acetosella. A. Sambugi. Linné. Noir à reflet bleuâtre ; environs de Lille , sur le su- reau des haies. A. Persic.e. Kaltenbach. Brun ; sur les feuilles du pêcher, dans les jar- dins pendant l'été , longtemps apràs l'apparition de VApMsamygdali, qu'on ne voit guère qu'au printemps. Très-nuisible. A. Amygdali. Blanchard, y evl., quelquefois rose; sur les feuilles et les bourgeons du pêcher , au printemps. A. Helichrysi. Kaltenbach. Jeaune-vert ; très-commun sur diverses es- pèces àechrysanthèriies , dans les jardins , surtout à l'automne. k.Visi. Kaltenbach. D'un vert d'herbe, avec des taches plus foncées. Commun en été dans les dunes de Dunkerque , sur la luzerne. A. Jace.e. Kaltenbach. D'un brun foncé : fortifications de Lille , Mont- Noir , sur les centaurées. A. Plantaginis Kaltenbach. D'un vert foncé mat. Fortifications de Lille , sur le plantain. A. Epilobii. Kaltenbach. D'un vert foncé. Forêt de Marnial, sur les Epilobium. A. Jagobe.e. Kaltenbach. D'un vert obscur. Très-commun en été dans les dunes de Dunkerque , sur le Senecio jacobœa. A. Capre.« Kaltenbach. Vert, commun dès le printemps dans les dunes de Dunkeique , sur le salix repens. A. Saligis. Linné. Noirâtre, velu; dunes de Dunkerque avec le précé- dent . sur la même plante. A. Papaveris Fabricius. Noir; très-commun sur les pavots, les fèves et xine foule d'autres plantes. Les champs de fèves eu sont infestés et en nourrissent des milliards. C'est la même espèce que VAphis fabœ , Sco- poli. On trouve aussi dans les champs de fèves , une autre espèce de — 100 — plus grande taille entièrement verte, dont j'ignore le nom, et qui est aussi abondante. Signalons encore un puceron , petit , brun , arrondi , sur les feuilles du saule morceau , et un autre également petit, arrondi, jaunâtre , sur le rosier. LACHNUS. llliger. Genre voisin des ApJiis , et ayant les mêmes mœurs, mais en différant par l'absence de cornicules sur le dessus de l'abdomen. L. Pixi. Kaltenhach. Brun; très-commun sur les jeunes pousses du pin silvestre , dans les forêts de Raismes et de Marcliiennes. L. Agilis. Kaltenhach. Vert; sur le pin silvestre, forêt de Marchiennes. L. PiNETi. Kaltenhach. Brun avec une villosité d'un blanc-grisâtre. Sur le pin silvestre , dans les forêts de Raismes et de Marchiennes . L. JuNiPERi. Kaltenhach. Ne\\x, d'un noir brun. Forêt de Trélon, en juin, sur les genévriers. SCHIZONEURA. Hartig. S. Lanigera. ^<2îW5^/zaww. Brun, recouvert d'une sécrétion cotonneuse, commun sur les jeunes branclies et le tronc des pommiers qu'il épuise et dont il cause quelquefois la mort dans lesjardins. S. Ulmi. Linné'. Vert, garni d'une villosité cotonneuse. Sur les feuilles des ormes. La femelle pique avec son bec les feuilles et j dépose ses œufs. De grosses ampoules se forment à la suite de ces piqûres, et servent de berceau aux jeunes pucerons. Commun dans les parcs. FORDA Von Heyden. F. Troglodytes. Von Heyden. Commun , sur les racines des scaroles , chicorées, laitues, en juillet, à Fives. Ce puceron commet de grands dégâts, dont j'ai pu vérifier l'importance par moi-même. Voici ce qu'en dit M. Boisduval. iEssai sur l'entomologie horticole). « Il est ovale, » allongé, d'un jaune pâle ou d'un blanc grisâtre mat , velu. Jamais il » ne mange de graminées. Il vit en familles nombreuses au milieu des » fourmis, exclusivement sur les racines de synanthérées , telles que » pissenlit, chardon des champs, luiterons, artichauts, piloselle, laitue, » chicorée, scarole. C'est un ennemi qui fait beaucoup de tort à nos » maraîchers, pendant les mois d'automne. Lorsqu'il a envahi un pied » de chicorée, la plante qui d'abord paraissait très vigoureuse, se fane . — 101 — » et est complètement perdue On peut essayer , pour détruire » ce puceron, des arrosements, avec une solution de sulfate de fer, une » décoction de plantes acres, telles qu'enphorbe , feuilles de noyer, de » tabac, etc., additionnée d'un peu de sel de cuisine. » Ce g-enre Forda se distingue des genres précédents en ce que les mâles sont aptères aussi bien que les femelles ; leurs antennes très-courtes se composent d'un petit nombre d'articles. Il est fort probable qu'une seconde espèce du même genre, indiquée par les auteurs comme commune dans toute l'Europe dans les nids de four- mis, la Forda radicum , Kirby, se trouve aussi dans notre département. 3« Famille. — ALEURODIDiE. ALEURODES. Latreille. Ces insectes se distinguent au premier coup-d'^^œil de tous les autres phytopbtliires par leurs ailes opaques, blanches, qui les font ressembler à un microlépidoptère microscopique. Leur corps ne dépasse pas en lon- gueur un millimètre. A. Carpini. Koch^ Corps jaune, ailes blanches. Commun sur les buissons dans les bois en juin et juillet : bois de Phalempin, d'Eperlecques près Watten. J'ai vu, dans les bois de Carvin et au Mont-Noir , deux autres espèces , l'une plus grande, l'autre plus petite , distinctes par le pronotum et une partie du corps noir : j'ignore si elles ont été décrites. 4« Famille. — COCCIDtE. « Les insectes de cette famille sont aussi nuisibles aux végétaux que les précédents et produisent, comme eux , une matière sucrée qui est fort recherchée des fourmis. Les femelles , au moment de pondre , restent fixées sur les feuilles ou sur les écorces , et leur corps , qui ressemble plutôt à une galle ou à champignon, qu'à un insecte , recouvre les œufs jusqu'à l'éclosion des larves. Les mâles sont petits, ailés ; ils sont très difficiles a se procurer , et la — 102 — plupart sont encore inconnus. On ne les voit qu'au moment de l'accouple- ment qui dure très peu de temps. ASPIDIOTUS. Bouché. Les femelles, pendant la plus grande partie de leur existence, sont recouvertes d'une coque ou bouclier, et restent fixées sur les plantes dont elles se nourrissent. (1) Les mâles sont aussi recouverts d'un bouclier, mais seulement à l'état de larve. A. Cameliœ. Boisduval. Fives, dans les serres, sur les Camélias. A. Nerii. Bouché. Fives , très répandu sur la face inférieure des feuilles des lauriers-roses cultivés en pots. DIASPIS. Costa Ce genre ne diffère des Aspidiotus que par le bouclier des mâles , plus allongé que celui des femelles. D. Leperii. Signoret. Fives, commun sur les pêchers en espalier, D. OsTREŒFORMis. Curtïs. Fivcs , sur les pommiers et les poiriers aux- quels elle très-nuisible» MYTILASPIS. Signoret. Ce genre comprend les espèces à bouclier long et étroit et de même forme pour le mâle et la femelle. M. PoMORUM. Bouché. Commun dans les jardins sur les branches des pom- miers et des poiriers. Il envahit les feuilles et les fruits eux-mêmes. J'ai vu souvent des poires qui en étaient couvertes. La coque est facilement reconnaissable à sa couleur brune et à sa forme de virgule. AONIDIA. Targioni. Les espèces de ce genre ont deux boucliers superposés , le second, ou intérieur ne formant qu'une pellicule mince à travers laquelle on peut dis- tinguer l'insecte. A. Lauri. Bouché. Très-commun sur la face inférieure d s feuilles des lauriers-nobles cultivés en pots. (1) Voir, pour ce genre et les suivants , la complète et savante monographie actuelle- ment en cours de publication dans les Annales de la Société Enlomologique de France. (Années 1869, 1870, 18T1, 1872, 1873 et 1874.) — 103 — Pl'LVINARIA. Torgioni Dans ce genre , les femelles pondent leurs œufs dans un nid cotonneux qui pour l'espèce de notre pavs atteint une longueur de 6 à 7 millimètres sur 2 à 3 de largeur. Les femelles pondeuses ont les membres libres , sont d'un jaune un peu orangé, et s'avancent un peu en avant au fur et à me- sure que s'accroît la dimension de leur nid cotonneux, qui conserve sur toute sa longueur la même largeur, qui est celle de l'insecte, P. Camemcola. Signoret.y-<\\ vu une fois celte curieuse espèce en assez grand nombre sur les feuilles de camélias cultivés en serre , à Fives : au moindre contact la matière cotonneuse de la ponte devenait gluante et liquide : au bout de quelques jours elle devient plus sèche e{ propre à préserver les œufs. LECANIUM. Illiger. Les espèces de ce genre sont sans coque ou nues dans leur jeune âge, mais prennent après la fécondation des formes toutes diflférentes de celles qu'elles avaient avant. L. Hesperidum. Latreille. sur les feuilles des orangers en pots : Fives. L. Mali. Schrank. Sur les branches des pommiers, poiriers et groseillers : Fives. KERMÈS. Geoffroy. . Reniformis. Réaumur. Commun sur les troncs des chênes : forêts de Phalempin, de Raismes, de Mormal. K. TiLiŒ. Linné. Sur les feuilles du tilleul. En 1862, les tilleuls de la place Verte, à Condé, étaient couverts de ces insectes, à tel point qu'on avait perdu l'espoir de conserver un seul de ces arbres ; l'année suivante le fléau a disparu. K. ViTis. Latreille. Commun dans l'intérieur de la ville de Lille, sur les rameaux de la vigne. K. Salicis. Fahricius. Environs de Lille, sur les troncs des saules marceaux. COCCUS. Linné. Les Coccus, depuis la sortie de l'œuf jusqu'à la fin de leur existence , conservent la même forme, tandis que chez les Kermès la peau du dos se — 104 — durcit, se dessèche, las anneaux s'effacent et l'animal ne ressemble plus à un insecte (femelles). C. Adonidum. Linné. Commun dans les serres sur les feuilles des camélias et de beaucoup d'autres plantes. C. Ulmi. Latreille. Fives, sur le tronc des jeunes ormes. DORTIIESIA. Bosc. Dans ce genre, les femelles sont recouvertes d'une sécrétion lamelleuse blanche ressemblant à la cire. D. Urticœ. Linné. Assez commune pendant l'été dans les bois : forêts de Phalempin, de Marchiennes, de Mormal. %. / />y. 3 PL 1 Tu;. 2. Jlv. i. B A ly.S Tiff. 6. % 7 Of'iij.h. ^Ô >)pli fot-u f>rt Fiq. - . '^imiiiix PL. 11 Piq. 2. .\ilc siipàieiirc de '"CLio Xtv — lOîi — EXPLICATION DES PLANCHES. PLANCHE l. Fis- i Alebr.v. A a appendice de la membrane de l'aile supérieure. B aile inférieure. a nervure marginale. Fig. 2. NoTus. B aile inférieure. a nervure marginale. bb b cellules apicalcs. Fig. 3. CHLoaiT\. B aile inférieure. a nervure marginale. b cellule apicale. Fig. 4. Kybos- B aile inférieure. a nervure marginale. b cellule apicale. Fig. 5. TrpuLocYBA. B aile inférieure. aaaa nervures apicalea. Fig. 6. Anohia. B aile inférieure. a a a nerviires apicales. b b cellules apicales. Fig. 7. Ztginv. B aile inférieure. bbb cellules apicales. PLANCHE II. Fig. i. S Stigma. R cellule radiale. BE cellule basale externe (ou antérieure). BI cellule basale interne (ou postérieure) mi hervure marginale inférieure se pro- longeant jusqu'au sligma. r nervure radiale ou radius. c cubitus (pétiole du). c' deux branches du cubitus. /^r r' r" premier, deuxième, troisième et quatrième fourchons des fourches marginales. Fig. 2. c' deux branches du cubitus (non pétiole) partant de la nervure marginale in- férieure même. n Trois petites nervures libres entre les premier et quatrième fourchons. lOT — TABLE ALPHABÉTIQUE DES GENRES. Page. Acanthosoma ^ Acantlna 41 Acocephalus 59 Acompus 17 Adomerus C MVn 7 ^Elioilcs "' Jîtorhinus 32 Agallia 58 Agalliastes 36 Agramina 23 Alebra 64 Aleurodcs -lût Allœotomus 27 Allygus 02 Alydus -Il Amblytylus 37 Aneurus 25 Anomia 66 Anoterops . 34 Anlhocoris 38 Aonidia ^02 Apocremnus 33 Aphalara 94 Aphclochiia 46 Aphis 96 Aplirophora 55 Aradus 23 Arma 9 Arœopus 52 Asiraca 52 Asopus '10 Aspidiotus 102 Athysanus 61 Atractotomus 61 Beosus 22 Bery tus 12 Bofhynotus 29 Brachycerœa... 38 Brachycoleus 28 Brachytropis 26 Brachysteles 39 Pag8. Hryocoris 26 Byrsoptera 36 Bythoscopus 58 CamptobniChis 27 Camptopus Il Campyloncura 30 Campylostira 25 Canthopborus 6 Capsus 29 Cardiastethu.s 40 Carpocoris 8 Ccntrotus 51 Coraleptus 10 Charagochilus 30 Chlorioiia 52 Clilorita 65 Cborosonia Il Cicadula 60 Cixiiis 53 Cnaplialodes 95 Coccus '1 03 Conomclus 53 Conoinetopu.s 27 Coranus 43 Coreomelas 5 Coreus 10 Corisa 48 Corizus 12 Criocoris 35 Cryptosterama 41 Cydnus 6 Cyllocoris 32 Cymatia 51 Cymus 23 Delphacinus 53 Deltocephalus. ... 62 Deraîocoris 28 Derephysia 24 Diaspis 102 Dichrooscytus 30 Dicranolropis 53 Dictyonota 24 Page. DicypliUiS 38 Dicucbcs 21 Dirap'iia 93 Doratnra 6(i Dorthcsia .. 104 Dryiiius 15 Elasînostethus 9 Emblothis 22 Enoplops Il Eremocoris 17 Euidc^s 53 Eupelix 59 Eurygastor 3 Evacanthns 59 Eysarcoris 7 Forda 100 Gargara 51 Gaslffides 17 Geotomus — 6 Globicops 32 Gnathoconiis 7 Gnathodus 60 Goniagnathus 62 Gonianotus 22 Gonocerus 11 Grypotcs 60 Hadrodema 31 Halticus 32 Harpactor 43 Harpoccia 34 Hebrns 46 Hetcrocordylus .... 33 Heterotonia 33 Ilomodemus 27 Hoploniachas 37 Hydromctra 44 Idiocerus 57 Ischnocoris 15 Ischnorhynchus 22 Isometopus 26 Issus 52 Jalla 10 — 108 — Page. Kelisia 53 Kcrnics 103 Kybos 63 Lachnus 400 Lasiosomus 16 5,ecanium 103 Ledra 57 [pploptcrna 27 l.ep\ renia 55 I.iburnia 54 Limnobatcs 46 Liocoris 30 Litocoris 33 Livia 95 Lobostethus 26 Lopus 30 Loxops 33 Lyctocoris 39 Lygaîus 14 Lygus 30 Macrodema 15 Macrocoleus 37 fr!;icrolophus 37 Macropsis 57 Malacocons 38 Wecomma. 32 Slegacu'liim 27 Megaloceraîa 27 Megalonotus 15 Mcgamclus 53 Megophthalmus 56 Wesovelia 46 Metacanlhus 13 Mctastcmma 44 Mefatropis i-\ Microphysa 40 Microvelia 46 Miridius 28 Miris 26 Monalocoris 26 Monanlhia 23 Myrmedobia 40 Myrmus 11 Mytilaspis 102 Nabis 44 Naucoris 46 rseides 42 Nepa 47 iNotochilus ... 20 Notonecta 47 iNotoslira 26 iNotus 64 Nysius 14 Odontoscclis 5 Oncognalhus . 27 Oncotylus 34 Ophliiaiinii'us 14 Orthoccpiialus 34 Orlhops 31 Ortliostira 24 Orlhotylus 33 Pacliylops... 33 Palomena 8 Pediopsis 58 Pcribalus 8 Pcritrcdîus 16 Pithanus 26 Philaînus 56 Pliylus 37 Phygadicus 22 Pliytocoris 28 Picroraerus 9 Piezodorus 8 Piezostcthus 39 Pilophorus 37 Pionosomus 16 Pithanus 26 Piagiognathus 35 Plalyplax 22 Plea 48 Plinlhisus 14 Plocionierus 14 Plocaria 42 Podops 5 Podisus 9 Pœciloscytus 31 Psacasta 5 Psallus 35 Pscudophlœus 10 Psylla 86 Plerotmctus 16 Pulvinaria 103 Pycnopterna 29 Pygolampis 43 Page. Pynhocoris 14 Ranatra 47 Rcduvius 43 P.iiaphigaslcr 9 Riiinccoia . .'. 93 Hhopalolomus 29 Rhyparochromus. .. 21 Sahla 41 Saslragala .. 9 Schizoneura 100 Sciocoris 7 Scolopostethus 4 7 Scbirus 9 Sigara 51 Spathocera 40 Stcnocephalus 40 Stenocranus 53 Sthenarus 36 Stiphrosoma 32 Stiroma 53 Strachia 7 Strongylocephalus.. 59 Stygnus 47 Syroinastes 44 Tcmnostelhus 38 Tcttigometra 54 Tctligonia 58 Thimnotettix 60 Therapha 42 Tiniccphalus 34 Trapczonotus 20 Triecphora 53 Trigoiiotylus 27 Trioza 94 Triphleps 39 Trilomegas 6 Tropicoris 9 Tropistcthus 46 Typhlocyba 63 Tyttus 32 Ulopa 56 Velia 45 Verlusia 44 Xylocoris 40 Zicrona 40 Zosmenus 23 Zygina 67 Lille. Imp. L. Danel. l^Extraitdes Annales de la >^ocieté Entoniologique fie Relgi(iue, t. XIX. r — — — — HOMOPTÈRES NOUVEAUX d'europe et des contrées voisines. pai- L. LETHIERRY, de Saint- Maurice, près Lille, .Membre des Sociétés Eiiioinolotïiques de Belgi((ue et de l'Yance. Gonosimus corsicus. Testaceus : pedibuset homelytris, prav sertim ad suturam, obscure fusco-guttatis : Pronoto et vertice in raedio fuscis. Vertex pentagonalis, anticè in medio sat acutè angu- latus. Pronoto in medio longior : carinâ tenue longitudinale inté- gra verticis, pronoti et scutelli pallidà. Long. 3 millimètres, — Corse. C. cœlato, Muls, similis; vertice longiore, anticè acutiore, differt. Ressemble beaucoup au Conosimus cœlatus, Muls., dont il difïère surtout par le vertex plus long, plus avancé en avant au delà des yeux, son angle antérieur plus aigu. Issus acuminatus. Testaceus -. venis longitudinalibus liome- lytrorum, abdomineque suprà, nigris. Angustior : frons tumidula, antè verticem rotundatim prolongata, carinis lateralibus obsoletis ; pallida, transversè nigro trifasciata. Vertex pentagonalis, latior quàm longior, anticè obtuse angulatus, carinà longitudinale mé- dia nullà. Homelytra pallida, lateribus ad médium valdè angulatis, posticè valdè attenuatis ; venis longitudinalibus septem nigris, pri- ma et secundà ad suturam an te médium conjunctis, tertiâ apicè furcatà, post médium suturae terminatà, quartà et quintâ anticè conjunctis, apicem ipsam liomelytrorum attingentibus, sextà an- ticè cum septimà (liac breviore) conjunctâ, illà longiore, ad api- cem terminatà. Long. 4 1/2 millim. — Oran (Algérie). Testacé, avec le dos de l'abdomen noir, ainsi que les nervures longitudinales des liomélytres. Plus étroit que les autres espèces européennes du genre. Front convexe, dépassant en avant le ni- veau du vertex, à carènes latérales presque effacées, pâle, avec trois bandes transverses noires, une au sommet, une au milieu et une à la jonction du clypeus. Vertex pentagonal, plus large que long, avancé en angle obtus en avant, mais débordé par le front, sans carène longitudinale au milieu, mais orné en cet endroit d'une ligne longitudinale |iàle. Honiélytres pâle:?, à nervures noires, en angle très-marqué sur les côtés vers le milieu de leur longueur, diminuant brusquement en ligne droite à partir de cet angle, très- étroites à l'extrémité qui, néanmoins pour chacune, est arrondie : elles ont chacune sept nervures noires très-marquées ; la première et la deuxième se rejoignent avant d'atteindre la suture avant son milieu, la troisième est divisée en deux avant d'atteindre la suture après son milieu, la quatrième et la cinquième se rejoignent en avant, mais sont prolongées en arrière jusqu'à l'extrémité des ho- mélytres ; la sixième se joint aussi avec la septième en avant, celle- ci plus courte, l'autre atteignant l'extrémité ; une petite nervure supplémentaire se détache en outre en dehors de la septième, vers le tiers antérieur des homéljtres, mais ne va guère au delà de l'angle latéral médian. Quelques petites nervures transversales in- colores, peu marquées, joignent entre elles les nervures longitudi- nales. Cette espèce s'éloigne beaucoup des autres i)ar son front convexe et ses homéljtres plus fortement rétrécies à l'extrémité : peut-être devrait-elle former le type d'un nouveau genre ? J'en ai trouvé deux individus seulement à Oran, au sommet du plateau qui sépare cette ville du village de Misserghin, en avril. Tettigometra sanguinea. Rubro-sanguinea, clypoo et ab- domine nigris. Oblonga, duplo longior ac latior. Frons ad clypeum pallida : vertex pronoto quartà parte brevior, anticè semicircula- ris. Homelytra rubro-sanguinea, punctata, lateribus non ciliatis, anticè ad scutellum tenuissime viridi-marginata. Tibiis suprà gra- nulatis et setosis. Long. 4 1/2 millim. — Corse, récoltée par M. Damry. Entièrement d'un rouge sanguin en-dessus, avec la base des ho- mélytres très-finement liserée de vert de chaque côté de l'écusson . Front avec une bande transverse pâle près du clypeus, qui est noir. Pattes d'un rouge sanguin, abdomen noirâtre. Assez robuste, à peu près une fois plus longue que large. Vertex d'un quart plus court que le pronotum, en demi-cercle en avant, presque aussi court au milieu que vers les côtés près des yeux. Bordure latérale des honié- lytres non ciliée. Tibias garnis en-rdessus de granules sétifères assez forts. Très-voisine de la T. lepida, Fieber ; en paraît distincte par la forme plus allongée, la couleur d'un rouge uniforme en-dessus, et l'absence de cils au bord latéral des homélytres. Tettigometra Damryi. Capite, thorace, scutello pedibusque aurantiafis : homolytris viridibus. Hrevis : frons ad clypeum pal- _ n — liila : vertex pronoto iertià parto longior, auticô obtuse aiigulatus. Tibiis suprà granulatis et setosis. Long. 3 1 '2 millimètres. — Corse, récoltée par M. Damry. Par ses tibias garnis sur leurs deux arêtes supérieures do gra- nules sétitëres, cette espèce appartient, ainsi que la précédente, à la deuxième division de Fieber : pour la couleur, elle ressemble beaucoup à 1\ T. lepida, Fieber; elle s'en distingue à première vue par la longueur du vertex. La tête est d'un rouge orangé, avec la partie du front bordant le clypeus, blanche. Pronotum, écusson, écaillettes et pattes d'un rouge orangé. Homélytres vertes, à ner- vures très-peu marquées, même postérieurement. Ptyelus lugubris. Suprà nigro-piceus, homelytris flavo-ma- culatis ; subtùs flavus, nigro-variegatus. Yertex pronoto angustior, breviter triangularis, anticè obtuse angulatus, margine anticàlevi- ter reflexà. Frons leviter convexa, transversè lateribus obsolète sulcata, flava, in medio nigra, sulcisque inferioribus nigris. Pro- notum transversè subtiliter rugulosum, sexangulare, margine an- ticà rotundatà, posticà profundi angulariter emarginatà. Scutellum quadrangulare, longius quàm latius. Homelj-tra sub-cultriformia, apicem versus angustata, apice ipsà rotundatà, densissime punc- tulata, nigra, plurimis maculis in disco, duabusque lateralibus majoribus una oblonga ante médium, altéra obliqua post médium, liavis. Tibise posticae spinis duabus extùs ornatte. Long. 12 1/2 mil- limètres. — Bords de la rivière Ussuri (Sibérie orientale). Collec- tion Jakowlef. D'un noir de poix en-dessus, avec les homélytres tachées de flave ; le dessous est flave maculé de noir. Vertex plus étroit que le pronotum, d'un tiers moins long que la largeur de ce dernier dans son milieu, brièvement triangulaire, en angle obtus en avant, légèrement rebordé en avant. Front légèrement convexe, avec une série de strioles transversales sur chaque côté, flave, avec une grande tache longitudinale médiane noire : le fond des strioles inférieures également noir. Pronotum chargé sur toute sa surface de petites strioles transversales, sexangulaire, arrondi en avant, profondément échancré en angle en arrière. Écusson quadrangu- laire, plus long que large. Homélytres ayant leur plus grande largeur au milieu, rétrécies vers l'extrémité qui est régulièrement arrondie; elles sont densément pointillées, noires, avec quelques taches jaunes indéterminées sur le disque, et deux autres plus grandes et plus nettes sur les bords latéraux, l'une oblongue avant le milieu, l'autre oblique après le milieu. Poitrine noire en grande partie : abdomen noirâtre en-dessus, flave eu-dessous. Pieds flaves maculés de noir. Philaenus nebulosus. Oblongus, triplo longior ac latior. suprà griseiis, piibe sericeâ vestitus, siibtùs cum pedibus griseus, nigro-maculatus. Frons brunnea, testaceo-maculata, rugulis trans- versis obtecta. Vertex anticè obtuse angulatus, pronoto brevior et angustior. Pronotum lateribus angustissimum, in medio vertice longius, antè scutellum angulariter emargiiiatum. Scutellum qua- drangulare, aequaliter longum ac latum, apice acutissimâ. Home- lytra iiteribus regul iriter arcuata, apici utrinque rotund.ita, gri- sea^ lituris plurimis teniiibus liieroglyphicis ornata. Abdomen tes- taceum, inlrà in medio nigrum. Femora antica et intermedia nigra, apice testacea : tibice anticae et intermediae nigrae, tarsis paliidis, fusco notatis. Pedes postici pallidi, temoribus suprà, apiceque spi- narum, fuscis. Long. 9 1/2 mill. — Krasnowodsk (Turcomanie). Envoi de M. Jakowlef. Oblong, trois fois plus long que large, gris en-dessus et couvert d'une pubescence soyeuse dorée, avec les horaélytres garnies de petites linéoles irrégulières noires, dirigées dans tous les sens. Vertex en angle obtus en avant, plus étroit et plus court que le pronotum ; celui-ci très-étroit sur les côtés, plus long que le vertex au milieu, profondément échancré en angle devant l'écusson. Ecusson quadrangulaire, aussi long que large, sa pointe très-aiguë. Homélytres régulièrement arquées sur les côtés, leur extrémité arrondie. Pieds pâles, les cuisses antérieures et intermédiaires noires jusqu'au delà du milieu, les tibias des mêmes paires entiè- rement'noirs ; les épines des pieds postérieures noires à l'extré- mité, ainsi qu'une tache sur le milieu des cuisses en-dessus. Bien distinct par sa grande taille et sa largeur plus grande, de toutes les espèces européennes. Gargara sibirica. G. genistœ similis; carinà inedià pronoti usque ad verticem prolongatà, marginem ejus non attingente ; in disco pronoti utrinque versus humeros duabus c rinulis ininimis, processuque pronoti longiore differt. Long. 4 1/2 mill. — Bords de la rivière Ussuri (Sibérie orientale). Collection Jakowlef. Entièrement couverte de poils feutrés d'un jaune cuivreux. Vertex noir; pronotum et son prolongement brunâtres, celui-ci plus foncé à l'extrémité, excepté à la pointe extrême, qui est ferrugineuse. Corps et cuisses noirs ; tibias et tarses roussàtres. Tout le long du pronotum, une carène médiane bien marquée, depuis la pointe du prolongement jusque près du vertex. Le prolongement du pronotum (processus) est prismatique, st^'loïde, droit depuis l'arc du pronotum, dépas.sant visiblement la partie coriace du clavus. Épaules anguleusement proéminentes ; entre chacuno (Telles, de chaque côté, une petite carène longitudinale arquée en deiiii-cercle, dont la concavité est dirigée vers l'inté- rieur. Iloniélytres obtuses, hvalines, à nervures d'un jaune rous- sàtre, granulées et séticulées. Voisine de la G. genistœ, Fabr., distincte surtout par la carène uiédi me du pronotum bien marquée, même sur sa partie anté- rieure, et par la présence d'une petite carène arquée au-dessus de chaque épaule. Gargara paradoxa. Praecedenti similis; pronoto suprà angu- los latérales cornuto, processuque posticè suprà arcuato-gibboso, différt. Processu postico pronoti à basi retrorsùm producto, scutellum tangente, ad genus Gargara pertinere videtur ; pronoto cornuto genus Centrotus approximat. Long. 5 mill. — Bords de la rivière l'ssuri (Sibérie orientale). Collection Jakowlef. Semblable à la Gargara sibirica par la taille et les couleurs, elle n'en diffère que par le pronotum garni en-dessus de chaque épaule d'une corne courbée en arrière, de même forme que la corne du Centrotus cliloroticus, Fairm., mais un peu moins longue; elle ne dépasse pas le niveau des flancs du pronotum. Comme chez la G. sibirica, une carène longitudinale bien marquée couvre le pronotum et vient aboutir près du vertex; le prolongement du pronotum, au lieu d'être droit en-dessus, est un peu gibbeux pos- térieurement. Ç , gaîne de la tarière d'un jaune roussàtre à la base en-dessous, noirâtre sur les bords et à l'extrémité ; tarière noirâtre, à peine plus longue que la gaîne. Quoique, parles cornes du pronotum, cette espèce se rapproche des Centrotus, la forme du prolongement de ce pronotum, contigu à l'écusson, doit la faire ranger avec les Gargara ; peut-être pour- rait-elle faire partie du genre Tricentrus, Stâl, que je ne con- nais pas. Pediopsis bipunctata. Ovata, testacea,' suiirà nitida, glabra. Capite flavo,fronte apud oculos nigro-bipunctito ; pronoto scutel- loque pallidis. Pronoto longitudine duplo latiore, anticè obtuse angulariter producto, posticè arcuatim emarginato, suprà medio anticè subcarinato, confertim oldiquè aciculato-rugoso : scutello ante apicem transversim angulariter impresso : homelytris casta- neis. Long. 4 1/2 mill. — Environs de Toulouse. Envoi de M. Mar- quet. Atïînis P. tiliœ ; fronte bipunctata, pronoto anticè magis pro- longato, staturà minore, etc., differt. Ovale, entièrement d'un testacé plus ou moins pâle ; brillante et glabre en-dessus, avec les homélvtres d'un châtain-marron, et le fr y- - — 0 — front orné près des ^-eux d'un point noir de chaque côté. Ressemble beaucoup à la Fediopsis tiliœ Germ., mais le pronotum est beau- coup plus prolongé en avant en angle obtus, comme chez les P. ulmi, Scott, et cerea, Germ.; elle diffère de ces dernières, dont elle a la taille, par la forme moins étroite et les deux points noir.s du front. Agallia dorsalis. Testacea : vertice maculis duabus obliquis parvis, sa^pè deficientibus, Pronotopunctulato, nectransversira stri- goso, testaceo : scutello homelytrisque testaceis. Abdomine suprà testaceo, in disco longitudinaliter nigro-vittato, infrâ testaceo, in medio nigro : pedibus testaceis. Long. 2 1/2 à 3 mill. — Médeah (Algérie). Forma brachjptera : homelytris abdomine triplo brevioribus, apicè obliqué truncatis : alis rudimentaribus : pronoto vertice vix duplo longiore et longitudine sua plus quàm triplo latiore. Variât: pronoto lateribus nigro, homelytris fuscis, venis testa- ceis ; abdomine in medio et lateribus utrinque nigro vittato. — Edough, près Bône (Algérie). Testacée, avec une ligne longitudinale noire sur le dos de l'abdomen, et quelquefois deux petites taches noires obliques sur le vertex. Le pronotum est assez rugueusement pointillé, mais sans strioles transversales distinctes. Brachyptère : homélytres trois fois plus courtes que l'abdomen, tronquées obliquement à l'extrémité ; pronotum à peine du double plus long que le vertex, et plus de trois fois plus large que long. Une variété que j'ai trouvée au sommet du mont Edough, prés de Bône, en compagnie de M. Puton, a les côtés du pronotum noirs, les homélytres brunes avec toutes leurs nervures testacées, et une bande latérale noire supplémentaire de chaque côté de l'abdomen. Cette espèce diffère de V Agallia brachy ptera, ^Bohem. , outre la cou- leur de l'abdomen, par l'absence de strioles transversales visibles au pronotum. Tettigonia semiglauca. Vertex triangularis, })ronoti longi- tudine, flavus, anticè niger. Frons convexiuscula, flava, anticè ad suturam verticis nigro bimaculato. Pronotum glauco-griseum. Scutellum glauco-nigrum, in medio lineà pallidà longitudinale, vittatum. Homelytra glauco-grisea, pallido limbata. Subtùs cum pedibus pallidissima. Long. 7 millim. — Bords de la rivière Ussuri (Sibérie orientale). C(dlection .Jakowlef. Dessus d'un gris glauque à reflets bleuâtres, excepté la base du vertex, une ligne longitudinale médiane de l'écusson et la bordure latérale des homélytres, qui sont d'un flave pâle. Dessous du - 7 - ^2/ corps et pieds pales. Vertex en tnaiigle obtus en avant, aussi long que le pronotum. Front assez convexe, jaune, avec deux taches noires à son sommet. Pentlîimia nitida. Nigra, nitida, glabra : capite pronotoquo transversè obsolète strigosis : homelytris nigris, nitidis, apice de- coloribus et pellucidis, in disco postico Ifevigatis, nitidi.ssimis. Affînis P. atrœ, Fabr., nitidior, glabra, rugis transversis pronoti minus evidentibus ; disco postico homelytrorum polito, nitidissimo, differt. Long. 5 millim. — Bords de la rivière Ussuri (Sibérie orientale). Collection Jakowlef. Noire, glabre, luisante. Vertex garni en avant de petites strioles transversales, presque lisse en arrière. Pronotum et écusson cou- verts de petites strioles transversales moins prononcées qne chez la Pentlîimia atra, Fabr. Homélj^res noires, excepté à l'extrémité, où se trouve une taclie vitreuse, transparente, sinuée, remontant sur la suture jusqu'à l'extrémité du clavus. Au milieu de cette tache vitreuse, un assez gros point noir touchant presque la su- ture, de chaque côté, au milieu de l'espace compris entre l'extré- mité du clavus et celle des homélytres. La tache vitreuse est fine- ment bordée de noir en dehors. Clavus à bord terminal jaune, tron- qué. Cories lis.ses, luisantes, surtout sur le disque, ayant seule- ment de petites rugosités le long de la suture du clavus et sur la partie antérieure de leur bord externe. Dessous et pattes noirs, avec la tranche externe des tibias maculée de jaune. Acocephalus elongatus. Longior, subtiliter punctulatus : vertice pronoto distincte longiore, apice paulo retlexo, suprà pone ocelles et in raedio longitudinaliter subcarinato, ocellis ab apice capitis dimidio magis quàm ab oculis positis : fronte convexiusculà, latitudine basale longiore, marginibus lateralibus leviter rotunda- tis. Long. 5 millim. Mas : laminis genitalibus elongatis, latitudine ferè triple longio- ribus, subverticaliter positis, apicem versus paulo angustatis et reflexis, apice obtusiusculis : flavus, abdomine paginàque superiore corporis fusco-nigris, tribus irregularibus transversis homelytro- rum fasciis albis, prima ante médium, in disco utrinque interruptà, secundà arcuatà post médium, tertiâ apicale. — Sarepta (Russie méridionale). Cette espèce, dont je n'ai vu que des cf, ressemble aux cf des Acocephalus bifasciatus, Linn., et interruptus Scott ; mais le pronotum est dépourvu de fascie blanche; la forme est plus allongée que chez les autres espèces. Le dessus du corps est d'un noir brunâtre avec trois bandes blanches transversales sur les homélytres, la — 8 — première avant le milieu, interrompue sur le disque de chaque côté, divisée par conséquent en trois lobes, un médian sur la suture et deux latéraux; la deuxième bande, arquée en arrière après le milieu; la troisième apicale. Selenocephalus corsicus. Oblongo-elongatus, griseo-testa- ceus, nigro-sparsus. Yertex seinicircularis, antice reflexus, latissi- mus, pronoto triplo brevior : verté"x, pronotum et homelytra un- dique punctis et lituris minutis nigris irregularibus obtecta : ho- melytris apice nigris et lateribus posticis evidentiùs nigro-macula- tis. Pronotum transversè strigosus. Abdomen subtùs nigrum, punctis plurimis testaceis ornatum : pedibus testaceis, incisuris spinarum nigris. Long. 7 1/2 millim. — Corse. .. Ressemble pour la forme et la structure du vertex aux Selenoœ- phalus obsoletus, Germ., et lusitanicus Signoret, mais taille plus pe- tite, corps plus étroit, couleur plus obscure ; homélytres plus uni- formément parsemées de petits traits noirs, sans cellules blanches immaculées, ayant seulement quelques petites taches hyalines au delà de la seconde moitié de leur longueur, sur le bord latéral même ; elles sont presque complètement noires à l'extrémité. Gicadula opacipennis. Vertex anticè rotundatus, sutura frontis cum vertice convexà, fronsque, lutei, vertice basi fusco- bipunctato. Pronoto pallido, obsoletissimè iusco quadrivittato. Scutellum pallidum, basi médise tenuiter fusco bipunctato, in disco brevissimê et tenuissimè fusco bilineato. Homelytra opaca, venis luteis opacis, cellulis albo-lacteis. Abdomen suprà nigrum, segmen- tis omnibus citrino apice marginatis, subtùs in medio nigrum : coleostro et vaginà feminse flavis. Pedes pallidi, incisuris spinarum et articulationibus tarsorum fuscis. Long. 21/2 millim. — Envi- rons d'Astrakhan (Russie méridionale). Collection Jakowlef. Yertex arrondi en avant, ayant en longueur la moitié de celle du pronotum ; bord du vertex arrondi à sa jonction avec le front ; celui-ci, ainsi que le vertex, d'un jaune sale; deux petits points bruns au milieu sur la base même du vertex. Pronotum pâle, avec quatre bandes longitudinales d'un jaune foncé peu nettement indi- quées. Ecusson pâle, avec deux très-petits points au milieu de la base, et deux autres petits points linéaires au-dessous, sur le dis- que, bruns. Homélytres opaques, toutes leurs nervures d'un jaune gris assez foncé ; ces nervures sont assez nettement indiquées, surtout à l'extrémité, et les cellules qu'elles forment sont d'un blanc mat. L'abdomen est noir en-dessus avec tous ses segments finement marginés postérieurement de jaune. Ventre noir au mi- lieu, parties génitales de la 9 flaves. Pieds pâles, avec les points d'insertion des épines et les articulations des tarses bruns. Ç gaîne dépourvue de soies dressées. Gicadula diminuta. C. scx-notatœ simillima : verticis punctis ininoribus, scutelloque immaculato, differt. Long. 3 millim. — Forêt de Nieppe, près Hazebronck (Nord). Ressemble beaucoup à la Cicadula sex-notata, Fall, n'en diffère ({ue par la taille généralement plus petite, les taches du vertex plus petites et l'écusson immaculé. Le vertex, le pronotum, l'écus- son et les homélytres sont d'un jaune paille luisant. Cicadula vittiventris. Vertex anticè rotundatus, sutura fron- tis cum vertice convexa, frons, clypeus, scutellum, homelj^tra pe- desque citrino-virides, immaculati. Abdomen suprà nigrum, citrino limbatum, segmentis omnibus citrino apice marginatis ; sùbtùs in medio nigrum. Segmentis genitalibus, coleostro et vaginà 9 citri- nis. Pectore citrino, nigro-maculato. 9, Coleostro subtùs setis erectis flavis ciliato. Long. 3 mill. — France méridionile, Cassis (M. Puton) ; Russie méridionale, Astrakhan (M. Jakowlef). D'un jaune vert en-dessus. Vertex arrondi en avant, ayant en longueur la moitié de celle du pronotum. Bord du vertex arrondi à sa jonction avec le front; celui-ci, ainsi que le vertex et l'écusson, dun jaune citron, sans taclies. Homélytres semi-transparentes,' avec leurs nervures dun jaune citron, nettement indiquées. Poi- trine jaune maculée de noir; pieds pâles. Abdomen noir en-dessus, bordé de jaune, tous ses segments finement et nettement marginés de jaune à leur extrémité ; noir au milieu en-dessous, les parties génitales jaunes. 9 avec la gaîne garnie en-dessous d'assez longues soies dressées, jaunes. Ressemble à la Cicadula salsolœ, Puton, mais la couleur est plus verte, uniforme, la taille moindre et l'abdomen maculé d'une ma- nière différente en-dessus. Aconura (novum genus). Vertex magnus, triangularis , anticè obtusus, posticé arcuatim emargi- tmtus, in medio pronoto duplo major : ocuUs magnis, oblongis, obliqué sitis : sutura verticis et frontis convexa. Clypeus quadrangularis , elongatus, di- niidiœ parti frontis œqualis. Pronotum brève, angulis rotundatis, anticè semicirculare. Tarsipostici articula primo duobus sequentibus simul sumptis œquales, secundo tertio dimidià parte breviore. Homelytra in macropteris evidenter appendiculata . 9 , vagina cum coleostro abdomine longior, vaginâ ooleostro suprà duplo majore. ^^^ - .0 - Vertex très-développô, en triangle obtus en avant, écliancré en arc en arrière, ayant dans son milieu deux fois la longueur du pro- notum. Yeux grands, oblongs, placés obliquement. Point de jonc- tion du vertex avec le front convexe. Clypeus quadrangulaire, allongé, de moitié aussi long que le front. Pronotum court, semi- circulaire en avant, à angles arrondis. Article basilaire du tarse postérieur aussi long que les deux suivants réunis, le deuxième moitié plus court que le troisième. Honiélytres plus courtes que l'abdomen chez les individus bracliyptères, aussi longues que lui chez les individus macroptères, et garnies alors d'un appendice bien visible. 9 gaine et tarière ensemble plus longues que le reste de lab- domen : tarière dépassant le niveau de la gaine de toute la lon- gueur de celle-ci en-dessus. Ce genre semblerait faire le passage des Cicculula et Thamnotettix aux Deltocephabis ; il e-;t reinirriu ible par le développement du vertex, des yeux et des organes génitaux. Aconura Jakowlefî. Flavo-grisea, fronte transversè fusco striolatà. Abdomine suprà anticê nigro, posticè flavo, nigro macu- lato; subtùs nigro, segmentis posticis genitalibusque flavis : pedibus flavis, tibiis suprà, incisurisspinarum, ungulis, articulationibusque tarsorum posticorum fuscis, interdum totis fl.ivis. Forma macroptera 9 homelytris appendiculatis, abdomini usinie ad initium vaginsp, suprà sequalibus. Forma brachyptera 9 homelytris simplicibus, posticè separatim rotundatis, penultimum abdominis segmentum non superantibus. Long, (cum vaginà) 4 1/2 à ô mill. — Astrakhan (Russie méridio- nale). (M. Jakowlef.) D'un gris fl ive en-dessus ; front avec de fines strioles transver- sales brunes, Abdomen noir en-dessus sur sa partie antérieure, flave maculé de noir en arrière ; noir en-dessous, avec les derniers segments et les parties génitales flaves. Pieds flaves avec la tranche supérieure des tibias, les points d'intersection des épines et les articulations des tarses postérieurs, bruns ; souvent ils sont entièrement flaves. Forme macroptère 9 • Homélytres avec un appendice membra- neux bien marqué, dont les bords se recouvrent ; elles atteignent en-dessus la naissance de la tarière. Forme brachyptère 9- Homélytres courtes, sans appendice, arrondies chacune séparément à l'extrémité, ne dépassant pas le milieu de l'avant-dernier segment abdoruinal. Aconura volgensis. Ycrtex pallidus, in disco dnabus niaculis 11 „ ézj trausvei'sis iiigris, sutura vorticis etfrontis in raedio nigro-bipunc- t:ii t : IVonte pallidà, transversè fusco striolatà. Scutellura et homc- lymfv;>allida. Ablomen anticè suprà et subtus nigrum, posticô --upi-cà flavura puncti^^ nigris minimis variegatum, subtus flavum -. podes pallidi, articulationibas tarsorum fuscis. 9, coleostrum suprà et subtus setis erectis flavis ciliatum (1). Forma bracliyptera Ç» bomelytris vix dimidium abdominis s'iperantibus. Long. 4 inill. — Astrakhan (Russie méridionale!. [\\. Jakowlef.) Vertex, écusson et homélytres pâles. Sur le disque du vertex deux petites taches transverses noires, et deux points noirs ;)u milieu de l'espace séparant le front du vertex. Front pâle, striolé transversalement de brun. Pronotum pâle, traversé de quelques bandes longitudinales blanches peu visibles, et parsemé de quel- ques points enfoncés suivant les con'ours du bord antérieur. Premiers segments abdominaux noirs en-dessus et en-dessous, les derniers flaves, parsemés de points noirs en-dessus, entièrement jlaves en-dessous. Pieds pâles, avec ^les articulations des tarses brunes. 9 gaine garnie de soies dressées jaunes en-dessus et en-dessous. Forme brachyptère 9 '• homélytres dépassant à peine le milieu de l'abdomen. Voisine de 1'^. Jakowlefi ; bien distincte parles taches du vertex, et les petits points noirs qui garnissent le dos des derniers segments de l'abdomen. Athysanus tigripes. Oblongus, griseo-viridis, nitidus. Ver- tex anticè semicirculariter rotundatus, griseo-viridis, punctis mi- nutissimis nigris obtectus. Homelytris griseis, punctis minutis nigris obtectis, appendice membranae minimâ. Pedibus pallidis, t'emoribus anterioribus et intermediis nigro-irroratis ; tibiis posticis suprà nigro lineatis, incisurisque spinarum fuscis. Long. 3 1/2 à 4 mill. — Astrakhan (Russie méridionale) (M. Jakowlef). Voisin des Athysanus scutellans et Pallasi, et formant le passage entre ces deux espèces : il diffère de toutes deux par sa taille moindre, sa forme moins allongée, et les taches noires des pattes. (l) Je viens seulement d'avoir en communication le raàle d'un insecte dont je n'avais pu décrire que la femelle dans mon manuscrit. Cf brachyptère. Abdomen noir, avec l'avant-dernier sen;raent flave en-dessus et en-dessous. Dernier segment abdominal en cône obtus, comprimé sur les cotés, une fois plus long que le précédent, garni en-dessous d'une brosse de cils raides, flaves. — Long. 3 mill. Tète, corselet, écusson, homélytres et pattes comme cliez la 9 • •/^/ — il — Notus juniperi. Griseo-viridis, abdomine suprà nigricante : vertice anticè ang-ulariter producto, basi inter oculos longitudine mediâ duplo latiore, posticè rotundato-emarginato : oculis longi- tudine suà latioribus -. pronoto posticè rectè truncato, anticè ar- cuatim valde producto. Homelytris flavo-virentibus, venis macu- làque interdum indistinctâutrinque discoidale an te médium, albis : membranà subcoriaceâ. Long. 3 mill. — Batna (Algérie). Espèce remarquable par la forme de son vertex, très-anguleux en avant, et celle de son pronotum, fortement prolongé en arc en avant, qui lui donnent un peu le faciès d'une Pediopsis. — J'en ai pris plusieurs individus en mars, en compagnie de M. Puton, en battant des genévriers, dans les environs de Batna (Algérie). Notus ignicollis. Orichalceo-flavus, elongatus, abdominis, seg- mentis suprà flavis, basi nigris, subtùs flavis. Vertice anticè obtuse angulariter producto, basi inter oculos longitudine medià duplo latiore, posticè rotund.ito-emarginato : oculis altitudine suâ valdè latioribus, posticè angustatis. Pronoto posticè obtuse emarginato, disco basale plagà magnâ semicirculare aurantiacà- rutilâ ornato. Long. 4 mill. — .Je n'en ai vu qu'un exemplaire 9 > sans indication de localité, provenant de la collection Fieber. Ressemble au Notus flavipennis Fabr., mais plus grand et distinct à première vue par la belle tache semi-circulaire couleur de feu de la base de son pronotum. Notus albicans. Flavo-albidus, abdomine suprà vittis nigris transversis ornato : pronoto, scutello homelytrisque albis, nitidis. Vertice anticè obsolète angulai'iter parum producto, basi inter oculos longitudine medià duplo latiore : oculis metliocribus, alti- tudine suâ latioribus, posticè angustatis. Pronoto posticè obtuse emarginato : scutello in medio transversè sulcato. Long. 3 1/4 mill. — France méridionale, Aigues-Mortes. Forme et vertex comme chez les Notus moUiculus Bohem., facialis Flor, et Schmidti : distinct par la couleur blanche du pronotum, de l'écusson et surtout des homélytres. Eupteryx corsica. Elongata, subtùs nigra -. fronte fiavo-ma- culatà, pedibusque flavis, femoribus posticis infuscatis : supra nigro et flavo variegata. Vertice lunato, nigro, anticè et lateribus flavo-limbato. Pronoto flavo, in medio vittà longitudinale inter- ruptâ fuscà ornato. Scutellum nigerrimum. Homelytris fuscis, duabus fasciis arcuatis interruptis flavis ornatis, unâ ante, altéra ad médium ; duabusque maculis flavo-pellucidis ad latera postica : membranà obscurà. Abdominis segmentis suprà nigris, tenuissimè flavo posticè marginatis. /x^ Affiiiis E. auratce Linuè, et carpùii Fourer.; colore obscuriore (listincta. Long. 4mill. — Corse. Voisine de ÏBupteryx aiirata Linné; même taille, même forme, mais s'en éloigne considérablement pour la couleur. Eupteryx Putoni. Angusta, suprà flavo-pallida, homelytris flavo-fusco variegatis, abdominis dorso nigro. Vertex lunatus, in medio antice vix productus, maculis duabus anticis triangularibu.s, duabusque basalibus minutis rotundatis, nigris, ornatii.s : fronte anticè nigro-bipunctatâ, genisque nigris. Pronoto longitudine suà duplo latiore et quâm vertice dimidio longiore, lineis quatuor lon- gitudinalibus obsoletis t'uscis ornato : scutello basi duobus puncti.s minutissimis nigris ornato, in medio transversè tenuissimè evi- denter sulcato. Homelytris sicut in B. melissœ Curtis, maculatis : pedibus pallidis. Long. 2 1/2 à 3mill. — Prise en nombre en .se[)- tembre par M. Puton, à Balaruc (Hérault). Très-voisine de Y Eupteryx melissœ Curtis, dont elle diffère par la couleur plus pâle et le vertex orné de quatre taches au lieu de trois. Imp. Brogniez et Vaade Weghe. rue du Lavoir, 29. Katalog der II OsterreicMschen Cicadinen. Von Franz Then, Professer am k. k. Theresianischen Gymnasiiim in Wien. o «• ^o^-sri-fl) ^ ^5• i/i' WIEN 1886/ ALFRED HÔLDER K. K. HOF- UND UXIVERSITÂTS - BUCHHÂNDLEK IN WIEN. I. ROTHENTHURMSTRASSE l.ï. Separatabdruck ans dem Programm des k. k. Theresianischen Gymnasiums in Wien. INachdem Dr. Franz X. Fieber „Die europâischen Heniiptera (Rhynchota heteroptera)" 1861 verôffentliclit hatte, war er eifrigst bemiiht, das Material fiir ein ueues Werk „Die europâischen Cica- dinen" zii sammeln nnd zii verarbeiten. Fine Reihe von Abhand- liingen geben hievon Zeugnis, die Dr. Fieber in deu „Verhandlungen derk. k. zoologisch-botanischen Gesellschaft in Wien" piiblicierte u. z. : Synopse der europâischen Arten Tettigoraetra. 1865. Neue Gattungen uud Arten in Homopteren (Cicadina Bur.), mit einer Tafel. 1866. Grundzfige zur generischen Theilung der Delphacini, mit einer Tafel. 1866. Europaische neue oder wenig bekannte Bythoscopida. 1868. Berichtigungen zu Dr. Ivirschbaum's Cicadinen u. s. w. 1868. Synopse der europâischen Deltocephali, mit zwei Tafeln. 1869. Endlich erschien 1872 im Druck und Verlag von Cari Gerold's Sohn Fieber's Katalog der europâischen Cicadinen.*) Im Vorwort zu demselben kundigt Dr. Fieber sein grolks Werk ûber Cicadinen an; es war ihm jedoch nicht gegônnt, seine Arbeit zum Abschluss zu bringen. Am 23. Februar 1872 starb Dr. Fieber. — Seine Manuscripte ûber Cicadinen, seine groûe Sammlung sowie seine Abbildungen von Cicadinen erwarben bald darauf durch Kauf die Entomologen Dr. August Puton in Remire- mont, Lucian Lethierry in Lille und Ferdinand Reiber in Strass- *) Beaebte aueli „Entomologische Monographien"von Dr. Fieber. Mit Tafeln. Abh. d. konigl. bohmiscben Gesellschaft der Wissensehaften in Prag. 1845. (Von Cicadinen sind die Cereopis-Arten besehrieben.) burg. Es wurden nun Fieber's Scbriften dmcb Dr. Piiton und L. Lethieny ergânzt und durch F. Reiber ins Franzôsische Qbertragen, worauf mit derpn Publication in der Monatsscbrift ^Eevue et Magasin de Zoologie"*) im Jahre 1875 begonnen wiirde. Das Werk fijbrt den Titel: Les Cicadines 'd'Europe, d'après les origineaux et les publi- cations les plus r^^centes, par le Dr. Franz Xavier Fieber. Traduit de Fallemand par Ferd. Reiber, membre de la Société entomolo- gique de France.**) Entbalten ist darin die Charakteristik sammt- licber Abtbeilungen und Gattnngen, und in den Tafeln sind Ab- bildungen der cliarakteristischen Merkmale der Gattungen gegeben ; ferner werden die Arten der Membracida, Cicadaea und Fulgorida behandelt.-^**) In der Revue d'Entomologie wurde der Rest der Fieberischen Arbeiten publiciert (ein Tbeil des Manuscriptes ist verloren ge- gangen) u. z. 1884: Description des Cicadines d'Europe du groupe des Typblocybini par Fr. X. Fieber. Traduit de l'allemand sur le manuscrit original par F. Reiber. Avec des additions par Lethierry. 1885: Des Genres Cicadula et Tharanotettix par Fr. X. Fieber. Traduit de l'allemand sur le manuscrit original par F. Reiber. Avec des additions par L. Lethierry. Auf die citierten Scbriften stfltzt sicb grofientheils dièse Arbeit, wobei zu beachten ist, dass bei den Bescbreibungen der Arten sicb mancher osterreichische Fundort findet, der in Fieber's Katalog nicbt speciell bemerkt erscheint. Aucb muss liervorge- hoben vrerden, dass einige - Arten in dièses Verzeichnis aufge- nommen wurden, fiir welche mir zwar ein ôsterreicbiscber Fund- ort nicbt bekannt ist, denen Fieber aber eine grofie Verbreitung zuschreibt. Von besonderem Wert fur die Zusaramenstellung dièses Kataloges vrar ferner das Verzeichnis der Cicadinen Tirols von *) Revue et Magasin de Zoologie. Paris. Librairie zoologique de E. Dey- rolle fils. 23. Rue de la Monnaie. **) Das Werk ist zu beziehn dureh die Buchhandlung R. Friedlânder & Sohn. Berlin, NW. Carlstrasse 11. ***) In derselben Monatsschrift (Revue etc.) wurden 1877 die Arten der Gattung Hysteropterum verôffentliclit. Professer M. Mayr,*) der in demselben 158 Arten tirolischer Cicadinen anfûhrt. Angaben iiber ôsterreichische Cicadinen lieferten auch folgende Werke und Abhaudlungen : Die Rliynchoten Lievlands von Dr. Gustav Flor. Dorpat. 1861. Die Cicadinen der Gegend von Wiesbaden und Frankfurt a. M. u. s. w. von Dr. C. L. Kirschbaum. Wiesbaden. Niedner. 1868. C. Heller und C. v. Dalla-Torre: Ûber die Verbreitung der Thierwelt im ïiroler Hochgebirge. II. Abtheilung. Sitzungsberichte d. Akad. d. Wissenschaften. Wien, 86. Bd. 1882. M. Lomnicki: Pluskwy rownoskrzydle (Heraiptera-Homoptera) zname dotychczas z Galicyi. Sprawozdauie Komisyi Fizyjograficznéj Akad. w. Krakowie. 1883 (1884). (Die bis jetzt aus Galizien be- kannten Hemiptera-Homoptera.) Eine gauz besondere Bereicherung erfuhr mein Katalog durch den Umstand, dass der rûbralichst bekaunte Entomologe Herr Paul Lôw die Giite batte, mir ein Verzeichnis der von ihm selbst ge- sammelten, ôsterreichischen Cicadinen zu ûberlassen. Das Cicadinen- Verzeicbnis des Herrn Paul Lôw, das einen giolkn Keichthum einscbliigiger Thiere in Niederôsterreich constatiert, ist um so wertvoUer, uls er den einzeluen Arten intéressante Bemerkungen liber Vorkommeu, Nâbrptlanzen u. s. w. beifiigte, die icb bei den einzelnen Species unter seinem Namen volliubaltlicb wiedergebe. Daher tinden sich auch bei der Angabe der von mir gesanimelteu Thiere ahuliche Notizen nur dort, wo ich in der Lage biu, die Beobachtungen des Herrn P. Low zu ergiinzen. Bei jenen Arten, vvelche in den triiher citierteu Werken nicht beschrieben sind, ist auf entsprecheude AbhandUmgen verwiesen, so dass die vorliegende Schrift zugleich die tïir die Bestimmuug der ôsterreichischen Cicadinen nothwendigste Literatnr ausweist. — Bei der Détermination der Tbiere wurde mir von Seiteu des Herrn P. Lôw, der wohl gegeuwârtig die grôBte Cicadinensammlung in Ôster- reich besitzt und iiber einen groiJien Schatz einschlâgiger Literatur *) Rhynchota Tirolensia, II. Hemiptera hoiuoptera (Cicadinen). Ver- zeichuet von P. Mattliaeus Mayr 0. S. F., Professer am k. k. Gymnasiuiu iu Hall. Berichte des iiaturw.-uied. Vereius in lunsbruck. Wagner. 1880. 6^ verfiigt, die freiindlichste Uuteistiitzung zutheil, wofiir ich ihm hiemit meinen Dank ausspreche. Uni Wiederholungen zu vermeiden, seien hier diejenigen Orte genauer angegeben, von welchen ich durch lângeren Aufenthalt reichlicheres Material zusammenbrachte : Obersuchau (nâchst Karwin in Schlesien), Dittersdorf (an der Centralbahn in] nôrdlichen Mâhren), Wien und Umgebung (Garten des Theresianums, Prater, Langenzers- dorf, Bisaraberg, Klosterneuburg, Dornbach, Hûtteldorf, Laxenburg, Môdliug, Rodaun), Grolh'ussbach (Niederôsterreich), Kirchberg ara Wechsel (Niederôsterreich), Tobelbad (Steiermark), Hinterstoder (Oberosterreich), Lees (Krain), Kirchbach und Kotschach (Gailthal, Kârnten), Raibl (Karuten), Condino und Levico (Tirol). Die Cica- dinen meiner Saramlung staramen dcmnach ans verschiedenen Theilen Ôsterreichs und wurden von mir die ïhiere der Wiener Gegend zu verschiedenen Jahreszeiten, die der iibrigen Orte vvâhrend der Gymnasialferien also in der Zeit von Mitte Juli bis Mitte Septera- ber gefangen ; uur in Levico war ich in der gliicklichen Lage, den ganzen Monat September und October hindurch sammeln zu kônneu u. z. in Folge eines Urlaubes, der mir unter dem friiheren Director der k. k. Theres. Akaderaie, nunmehrigeu Miuister fiir Cultus und Unterricht, Se. Excellenz Dr. Paul Gautnch von Frankenthurn zutheil wurde. Augefiihrt sind in dem Katalog 397 Species mit Einschluss der vier neuen von mir beschiiebeuen Arteu. Ein gliicklicher Fund veraulasste mich, auch Acocephalus histrionicus F. aust'uhrlich zu beschreiben. Aulîerdem werdeu durch meine Sammlung und die des Herru P. Lôw viele Species als ôsterreichische coustatiert, die als solche noch nicht bekauut waren, Gewiss abcr ist damit die ôster- reichische Cicadiuent'auna nicht erschôptt und es blcibt da noch vieles zu thun iibrig; man kanu jedoch erwarten, dass, nachdem durch die Fieberischen Arbeiten die Thiergruppe zuglinglicher ge- worden ist, sich bald mehr Forscher dieser wegen der schwierigen Bestimmung bis jetzt ziemlich veruachlâssigten, aber doch so inter- essanten Thierfarailie zuweuden werden. Daher halte ich auch dafiir, dass es hier am Platze ist, einige Winke iiber Fang und Prâ- parierung dieser lusecten zu geben um so mehr, da auch manche der jetzt beliebteu Methodeu durchaus nicht zweckentsprechend sind. Du die Cicadiuen vou PHanzensattcn lebeii und viele vou iliuen auf bestimmte Gewâchse angewiesen sind, so ist im ganzen die Cicadinenfauna einer Gegend um so reichhaltiger, je mannigfaltiger die Pflanzenwelt sich erweist. Da ist iiun ailes zu durchforschen, Wald und Wiese, Ackerlaud und Biischwerk, Heide imd Sumpf. Znm Fang bedient rrian sich ain besten des Streifsackes. Mit dieser Yorriclitung streicht man in raschen Ziigen ûber die krautartigen Pflanzen oder beutelt darin belaubte Zweige der Holzgewachse ab. Fast jeder Zug liefert Thiere, mitunter sogar recht leichlich. Da heiût es nun, den Fang in Siclierheit bringen ; denn gar munter turamelu sich die Thierchen uud manches entweicht in raschem Flug oder in weitem Bogenspruug. Zum sot'ortigen Uuterbringen der Cicadinen eiguet sich vor allem eiu Flâschcheu mit sehr weitem Halse, das durch einen Kork verschlossen ist, diirch welchen wieder eine Glasrôhre bis in die Lôschpapierstreifen hinabreicht, mit denen man Fangglâser auzufiilleu pflegt, um die Beschâdigung der ge- fangeneu Thiere hintanzuhalten. Mit dem Ende der etwa 8 cm. ûber deu Stôpsel herausragenden Glasrôhre werden die Thierchen gedeckt, worauf sie gewôhnlich im Sprung in das Flâschcheu hineiuschieûen ; oft ist es auch nothwendig, die Thiere durch Klopfeu aus der Rôhre in das Flâschcheu zu bringen. Doch auch hier ist man ihrer noch nicht vollkommen sicher und ist ein Entweichen durch die Rôhre leicht môglich, was die Thiere âuBerst geschickt nicht selten in einem Satze bewerkstelligen ; daher sei die Rôhre nicht zu weit, werde auch alleufalls nach dem jedesmaligen Fang verschlossen. Auch empfiehlt es sich, bei reichlicherer Ausbeute nicht zu viel Thiere in einem Behâltnis anzuhaufen. Fur Cicadinen aus der Gruppe der Cicadaea ist ein besonderes Flâschcheu nôthig. Die Fangglâser raûssen sehr rein gehalten und das Lôschpapier vor dem jedesmaligen Gebrauch gut getrocknet werden, damit ein Anklebeu der zarteren Cicadinen au die Wânde des GefâJOies nicht stattfinde. Ist die Jagd zu Ende, so werden die Thiere durch irgend ein Narkoticum getôdtet. Mit Ausnahme der Cicadaea, die auf Eisen- nadeln befestigt werden, sind die Cicadinen auf Minutiendraht*) zu *) Zu haben beim Nadlermeister J. Miiller, Wien, II. Bezirk, Kaimeliter- gasse Nr. 2. Auch Stieifsack, Inseeteuschachtehi etc. sind da zu haben. spiefieu. Das Ankleben auf Papier ist nicht zweckentsprechend. Das gespiefite Thier kann von alleu Seiten leicht und bequem unter- sucht werden, was beim angeklebten Thier nicht der Fall ist. Also spielien und nicht ankleben ! Zum Zwecke der SpieBung schiittet man einen Theil der Beute auf ein Blatt Papier und sticht von der Unterseite lier die Minutiennadel dem Thiere in die Brust, so dass auf dem Kiicken dos Thieres die Spitze eben nur hervorragt. Das audere Ende der Nadel wird mit Hilfe der Zange in Hollunder- oder Sonnenblumenmark befestigt. Gleich beim Spiefien trachte man die Thiere in der Art zu sondern, dass die Individuen der- selben Species genieinsam auf Mark.stiickchen untergebracht werden. Wien deu 1. April 1886. A. CiCADAEA Fieôer. TETTIGIA Aviyot T. Orni Linné. Fieber : Hâufig in Siid-, vereinzelt in Mittel- europa. Mayr: Sûdtirol. GICADA Linné. C. PLEBEJA Scopoli. Fieber : Siideuropa, vereinzelt in Steier- mark. Mayr: Siidtirol. TIBIGINA Amijot. T. HAEMATODES /ScopoU. Fiebek: Mittel- und Siideuropa, vereinzelt bis Wien. Mayr: Bozen. Low: Aut' verschiedeuen Laub- holzern, G. — 7.*) No.**) (Weidling, Bisamberg, Brubl, Baden). Tiien: No. (Baden). CIGADATRA Amyot. C. ATRA Olivier. Fieber: In der Mittelmeerregion bis nach Ôsterreicb. GICADETTA Amyot. C. Megerlei Fieber. Fieber : Ôsterreicb, Dalmatien. Mayr : Innsbruck. Then: Kaibl. C. MONTANA Scopoli. FiEBER : Europa. Mayr: Tirol. Lôw: Auf Laub- und Nadelholz, 7.-8. Nô. (Weidling, Briihl, Piesting). Then: Kahlenberg (Wien). C. Brullei Fieber. Fieber: Triest. C. TiBiALis Panzer. Fieber: In der Uragebung von Wien, Dalmatien, Fiume. Lôw: Auf Laub- und Nadelholz, 7. — 8. Nô. (Briihl). C. ARGENTATA Olivier. Fieber: Westeuropa. Mayr: Meran. Then: Sarche (Siidtirol). *) Die Zahlen bedeuteu die entsprechenden Monate. '■*) Niedeiôsterreicli. 10 B. FULGORIDA Stal. PHANTIA Fieber. P. SUBQUADRATA (Fridvalskî) Panzer. FiEBER; Dalmatien (Spalato). MYNDUS Stal. M. Musivus Germar. Fieber : Ôsterreich, Galizien. i:;OM.*) : Galizien. Low: Auf Salices, 6. Nô. (Douaii- Auen). CIXIUS Latreillc. C. PiLOSUS Olivier. Fieber : Eiiropa. Mayr : Tirol. H. u. D.**) Solsteiu und Karweudelkette, Saïutbalgebirge, Hohe Tauernkette, Adamellogruppe. Low: Auf Salix caprea und ahiilichen, 6. Nô. (Neuwaldegg, Kodauii, Kalteuleutgeben , Bisaraberg, Hainfeld, Piesting). Then: Wien, Kaibl. C. nervosus Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tiiol. Flor: Ôsterreich, Kàrnteu. H. u. D. : Solsteiu, Karweudelkette, Sarnthal- gebirge, Hohe Tauernkette, Ortlergruppe, Adamellogruppe, Moute Baldo, Dolomitalpen, Lom. : Galizieu. Low: Auf verschiedeuen Laubhôlzern, 6.— 10. No. (fast alleuthalbeu). Steiermark (Enusthal). Then : Obeisuchau, Dittersdorf, Wien, Hinterstoder, Gailthal, Lees, Levico, Condiuo. C. Heydeni Kirsclihaum. Mayr: Ratzes. LoM. : Galizieu. C. cuNicuLARius Li?iï?t;'. FiEBER : Euiopa. Mayr : Tirol. LoM.: Galizien. Low: Auf Salices, 7. — 8. Nô. (Douau-Auen, Lunz). Then: Dittersdorf, Rodaun, Gailthal, Lees, Condiuo. C. STiGMATicus Germar. Fieber: Europa. Lom.: Galizien. Low: Auf Laubhôlzern, 6.-8. Nô. (Donau-Auen, Neuwaldegg, Bisamberg, Laxenburg, Rodaun, Môdling, Feldsberg, Lunz). Then : Dittersdorf, Môdling, Rodaun, Levico. *) ioiunieki. **) C. Heller uud C. v. Dalla-ïorjre. C. siMPLEX Herrich Schàffer. TiiEN : Auf Weiden. Kirchberg, Kaibl, Lees, Levico, Condino. HYALESTHES Amyot. H. OBSOLETUS Signoret. Fieber: Ôsterreich, Dalmatien. Kirschbaum: Dalmatien. Then: Levico. H. LUTEIPES Fieber. Fieber : Triest. Low : (var. Scottii Ferr.) Auf Betula, 6. No. (Bisamberg). OLIARUS Stal 0. iiYALiNUS Fieber. Fieber: Dalmatien. 0. tallens (Jermar. Fieber: Galizien, Mittel- und Siid- europa. J:jOM. : Galizien. 0. PALLiDUS Herrich Schàffer. Fieber : Ôsterreich, Galizien. Mayr: Tirol. iiOM. : Galizien. Low: No. (Baden). 0. Panzeki L'ôio.'^) Fieher: Eiiropa. Mayr: Tirol. Lom. : Galizien. Low: Aut Laubliôlzern, 6 - 9. No. (Neuwaldegg, Weidling, Bisamberg, Môdling, Baden, Piesting, Spitz, Feldsberg). Then: Modling, Condino. 0. cusPiDATUS Fieber. FiEBER: Europa. Lom.: Galizien. Low: Auf Laubhôlzeru, 7.-8. Nô. (Baden, Anninger). Then: Lees. DICTYOPHORA Germar. D. PANNONiCA Creutz. Fieber: Mittel- und Sûdeuropa. D. multireticulata Mnlsdiit et Rei/. Fieber : Mitteleuropa. Low: Auf Quercus, 8.-9. No. (Môdling). Then: Môdling, Levico, Borst (bei Triest). D. EUROPAEA Linné. FiEBER : Euiopa. Mayr : Tirol. Lom. : Galizien. Low: Auf krautigen Pflanzen, 8.-9. Nô. (Donau-Auen, Bisamberg, Baden, Laxenburg). Then : Môdling, Laxenburg, Levico, Borst (bei Triest). PELTONOTUS Mulsant et Rey. P. QUADRIVITTATUS Fieber. Fieber: Steiermark. OMMATIODOTUS Spinola. 0. DissiMiLis FalUn. Fieber: Europa. *) Nacli P. Low ist Olianis Panzeri Low (== leporimis Panz., Kirsehb.; etc. nec Lin.) Wiener Entomologische Zeitg. 1883. Seite 147. 12_ MYCTERODUS Hpinoïa. M. NASUTUS Herrich Schaffer. FiEBER: Mittel- und Siid- europa. Mayr: Tiiol. Lom.: Galizien : Lôw: Im Giase, 4.— 7. Nô. (Weidling, Bisambeig). M, ORTHOCEPHALUS Fieher. Mayr: Roveredo. ISSUS Fabricius. J. TENDiNOSUs Spinola. FiEBER : Dalmatien, Sûdeuropa. J. COLEOPTRATUS Fahriclus. FiEBER : Europa. Mayr: Tirol. H. u. D. : Solstein, Karwendelkette, Sanithalgebirge, Hohe Tauern- kette, Nonsberger Alpen. Low: Auf Laubhôlzern, 6.— 10. Nô. (fast allenthalben), Steiermark (Ennsthal). Tiien: Wien, Kirchberg, Raibl, Lees, Condiiio. J. MUSCAEFORMIS*) Schranîc. FiEBER : Mittel- und Sûdeuropa. iiOM.: Galizien. Low: Auf Laubhôlzern, besouders auf Quercus. G.— 9. Nô. (Bruhl, Piesting, Lunz, Feldsberg). Then: Dittersdorf, Wien, Kirchberg, Levico. J. Lauri Germai: Fieber: Dalmatien. HYSTEROPTERUM Amyot et Serville. H. GRYLLOiDES i'aèricit/s. FiEBER: Sudeuropa. Mayr : Borgo. H. cygnetis Fieber. Fieber: Dalmatien. H. IMMACULATUM Fabricius. FiEBER : Sûdeuropa. Kirsch- baum: Ôsterreich: Lôw: In lichten Nadelwilldern am Bodeu, (3.— 9. Nô. (Briihl, Anninger, Pernitz). ïiien: Môdling, Condiuo. H. RETICULATUM Hervidi tSchajfer. Fieber: Mittel- und Siid- europa. ASIRACA Laircille. A. CLAVicoRNis Fabricius. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Low: Im Grase lichter Wàlder, 8.-9. Nô. (Briihl, Bisamberg), Steiermark (Miirzthalj. Tiien: Kirchberg, Levico. ARAEOPUS Spinola. A. CRAssicoRNis Fabricius. Fieber: Europa. Flor: ôsterreich. *) Naeh P. Lôw ist J. froutalis Fiel. = J. imiscaeformis Scli. Wiener Eiitomologisehe Zeitg. 1883. y. 148. 13_ MEGAMELUS Fieher. M. NOTULIJS Germar. FiEBER: Europa. Tiien: Auf nassen Wiesen in Obersuchan, Kirchbfirg, Lovico. M. LEPTUS Fieher. Pieber: Bohmen. STENOCRANUS Fieber. S. LiNEOLUS Germar. Fieber: Osteneicli. LowiAuf Wiesen iind im Grase lichter WiUder, G. — 9. No. (Donau-Aiien, Nenwaldegg, Gablitz, Roilaun, Bisamberg, Schueeberg, Frankenfcls). Titen : Bisam- berg, Dornbach, Rodaun, S. FUSCOViTTATUS Stal. FiEBER : Mittel- iind Siideuropa. Mayr: Bozen. Luw: Tm Grase lichter Wiilder, 4.-9. No. (Briihl, Bisamberg). Then: Bisaniberg, Môdling. KELISIA Fieher. K. PALLIDULA BoJieman. Fieber: Furopa. -fiOM. : Galizien. K. PERSPICILLATA Boheman. Fieber: Osterreich. Mayr: Untereggen. Tiien: Gailthal. K. GUTTULA Germar. Fieber: Europa. Lom. : Galizien. Low : Auf feuchten Wiesen, 7.-8. No. (Weidling, Bisamberg, Hainfeld, Briihl, Miickendorf), Salzburg (Tauern). Tiien : Dittersdorf, Modling, Hinterstoder, Gailthal, Raibl, Lees, Condino. K. viTTiPENNis Sahlberg. Fieber: Nord- und Mitteleuropa. Lôw: Auf feuchten Wiesen, 7. — 10. Nô. (Neuwaldegg, Gablitz, Briihl, Lunz, Muckendorf, Frankenfels, Gloggnitz). Then : Ditters- dorf, Obersuchau, Klosterneuburg, GroBrussbach, Kirchberg. DELPHACINUS Fieher. D. MESOMELAS Bohenian. Fieber: Europa. Low: Auf Wiesen, 0.— 7. Nô. (Weidling, Môdling). GHLORIONA Fieber. C. GLAUCESCENS Fieber. FiEBER : Bôhmen. C. smaragdula Stal. Lou.: Galizien. C. UNICOLOR Herrich Schdffer. Then: Auf Phragmites com- munis Trin. in Levico. C. PRASINULA Fieher. Fieber : Galizien, Mitteleuropa. Lôw : Auf Phragmites communis Trin., 6. Nô. (Donau-Auen). _14_ CHLORIONIDEA Lôw. C. FLAVA Lfhv.*) Lôw: Auf trockenen Hiigeln, 6.-8. Nô. (Môdling, Pernitz). Tiien: Modling, Raibl. EURYSA Fieber. E. IJNEATA Perris. Lôw: Anf trockenen Wiesen, 6. — 7. Nô. (Môdling, Anninger). EUIDES Fieber. E. SPECIOSA Boheman. Fieber: Ôsterreich. E. BASiLiNEA Oermar. Tiien: Auf Phragmites communis Trin. in Levico. CONOMELUS Fieber. C. LiMBATUS Fahrîcius. Fieber : Europa. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 8. Nô. (Môdling, Piesting). Tiien: Dittersdorf, Obersuchau, Kirchberg, Tobelbad, Gailtbal, Levico. DELPHAX Fabricius. D. DiscoLOR Boheman. Fieber: Europa. Mayr: Bozen. Then: Dittersdorf (auf Wiesen). D. pellucida Fabricius. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor : Eisgrnb in Miihren, Spielfeld in Steiermark. Lom. : Galizien. Lôw: Auf feuchten GraspUitzen, G.— 10. Nô. (Donau-Auen, Weid- ling, Bisamberg, Briibl, Piesting, Hainfeld). Tiien: Dittersdorf, Obersuchau, Wien und Umgebung, Grolh-ussbach, Kirchberg, Tobel- bad, Gailthal, Raibl, Levico. D. STRIATELLA Fallén. Fieber: Europa. Flor: Spielfeld in Steiermark. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Donau- Auen, Bisamberg, Laaerberg, Anninger, Baden, Hainfeld, Schneeberg, Oberweiden, Frankenfels, Piesting). Tiien : Dittersdorf, Obersuchau, Wien und Umgebung, GroBrussbach, Kirchberg, Tobelbad, Raibl, Levico. D. ELEGANTULA Boheman. Fieber: Europa. Mayr: Inner- feldthal. Lôw : In lichten Wàldern am Boden, 6.-9. Nô.**) (Weid- *) p. Lbw: Beitrage zur Kenntnis der Cieadineu. Verh. d. k. k. zoolg. botan. Gesellschaft in Wien. 1885. **) Niederôsterreieh. 15 liag, Bisamberg, Brfihl, Peruitz, Hainfeld). Then: Dittersdorf Theresianum, Bisamberg, Môdling, Kirchberg, Raibl. D. DiSTiNCTA Flor. Fieber: Bohmen. D. ALBOSTRIATA Fifiber. Mayr : Tiiol. TnEN: Auf Grasplatzen in Levico. D. PROPiNQUA Fieher. Fieber: Triest, Osterreich. îiOM. : Galizien. Low: Aiif Wiesen, 8. No. (Donau-Anen). Then: Gailthal, Levico. D. SORDIDULA Stnl. Fieber: Osterreich. Mayr: Bozen. Lôw: Auf Wiesen, 8.-9. No. (Weidling, Bisamberg, Môdling). Tiien: Bisamberg, Klosternenbiirg, Eodaun, Tobelbad. D. COLLINA Boheman. Fieber: Steiermark, Osterreich. Mayr: Tirol. Flor: Spielfeld in Steiermark. Low: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (Weidling, Bisamberg, Anninger, Pernitz, Hainfeld). Tiien: Theresianum, Bisamberg, Grofirussbach, Kirchberg, Tobelbad, Lees, Gailthal. D. CONCINNA Fieber. Fieber: Bohmen. D. obscurella Boheman. Mayr : Tirol. D. FORCiPATA Boheman. Fieber: Europa. Low: Auf Wiesen, 7.-8. Nô. (Neuwaldegg, Lunz). D. LEPTOSOMA Flor. Mayr: Bozen. Tiien: Auf Wiesen in Kirchberg, Lees, Levico. D. LEPIDA Boheman. Fieber: Europa. Then: Auf nassen Wiesen im Gailthal und in Levico. D. VENOSA Germar. Fieber: Europa. D. Bohemanni Stal. Flor: Spielfeld in Steiermark (D. pullula). Then: GroBrussbach. D. COGNATA Fieber. Mayr: Thaur. D. Aubei Perris. Lôw: Auf Wiesen, 7. Nô. (Donau-Auen, Hainfeld, Oberweiden). Tiien: Obersuchau, Grofiirussbach. D. EXIGUA Boheman. Fieber: Westeuropa. Mayr: Thaur. Lôw: Auf Sandheiden, 6. Nô. (Oberweiden). D. DENTiCAUDA Boheman. Then: Obersuchau. D. spiNOSA Fieber. Fieber: Bohmen, Osterreich. Low: Auf Wiesen, 6. Nô. (Bisamberg). Then: Dittersdorf, Obersuchau, Bisam- berg, Klosterneuburg, Hiitteldorf, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal. D. PALUDOSA Flor. Then : Auf nassen Wiesen in Levico. 16 D. LiMiTATA Fieher. FiEiîER : Osteneich. toM. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 9. No. (Bi'uhl). D. HYALiNiPENNis Stal. FiEBER : ÔsteiTeich. D. Fairmairei Perris (= neglecta Plor). Fieber: Bohmen, Ôsterreich. Mayr: Tirol. H. u. D. : Solstein und Karwendelkette, Sarnthalgebirge, Hohft Tauevnkette, Dolomitalpen. Lôw: Auf Wiesen, 6. — 8. Nu. (Donau-Auen. Bisamberg, Gablitz, Wopfing, Hainfeld, Liinz, Frankenfels). Then : Dittersdorf, Obersuchau, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Levico. D. STRAMINEA Stal. Lôw : Auf Wiesen, G.~8. Nô. (Donau- Auen). TiTEN : Tobelbad, Levico. D. FLAVEOLA Flor. FiEiîER : Steiermark. Flor: Spielfeld in Steiermark. Lôw; Auf feuchten Wiesen, 6. Nô. (Hainfeld, Pernitz). Then: Gailthal. METROPIS Fieber. M. Mayri Fieher. Fieber: Ôsterreich. Lôw: Auf trockenen Wiesen, 6. Nô. (Môdling). M. MAURA Fieher. Mayr: Kalditsch. DIGRANOTROPIS Fieber. D. IIAMATA Boheman. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Spielfeld in Steiermark, Laibach. Lôw: Auf Wiesen, 5. — 8. Nô. (Donau-Auen, Laaerberg, Bisamberg, Weidling, Brûhl, Pernitz, Hainfeld, Gloggnitz, Lunz), Steiermark (Ennsthal). Then : Ditters- dorf, Theresianum, Môdling, Dornbach, Grolirussbach, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Lees, Levico. D. FLAViPES Fieber. Lôw : Auf trockenen Hiigeln, Nô. (Donau- Auen, Môdling). ACHOROTILE Fieber. A. ALBOSiGNATA Dahlhom. Then: Auf Grasplâtzen im Gail- thal und in Levico. STIROMA Fieber. S. ALBOMARGiNATA Curtis. LÔW : In Wâldern am Boden, 6. Nô. (Bisamberg). S. MOESTA Boheman. Fieber: Bôhmen. 17 S. PTERiDis Gêné. Fieber: Westeiiropa. Tiien: Gailthal. S. NASALis Boheman. Fieber: Osteneich. S. AFFixis Fieber. Lôw: Auf Eupatoriiim, Senecio etc., 7.-8. Nô. (Peniitz, Lnnz, Gloggnitz). Tiien: Dittersdorf, Obersuchaii, GroBrussbach, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal. TETTIGOMETRA Latreille. T. FUS('A Fieber. Fieber: Osterreich, Steiermark. Lôw: Auf Wiesen, G. No. (Baden). T. ATRA Hagenbnch. Fieber: Bôhmen, Osterreich, Krain. LoM. : Galizien. T. PELiOTAENiA Fieber. Fieber: Triest. T. longicornis Signoret. Fieber: Osterreich, Bohmen, Dal- matien. T. suLPHiiREA Mulsant et Rey. Fieber: Dalmatien, Sûd- europa. Low: No. (Baden, 29./3. unter einem Steine). T. viRESCENS Panzer. Fieber: Mittel- nnd Sûdeuropa, Bohmen, Osterreich. Lom. : Galizien. Low: Auf Juniperus, 7. — 9, Nô. (Brûhl, Piesting, Furth, Haiufeld, Feldsberg, Gloggnitz). ïhen : Auf Wiesen in Môdling und Levico. T. LEPIDA Fieber. Low: Nô. (Baden, 29. /3. unter einem Steine). T. IMPRESSOPUNCTATA Signoret. Fieber: Furopa. Mayr: Tirol. LoM. : Galizien. L()w: Auf Laubhôlzern, G. — 8. Nô. (Rodaun, Piesting, Gloggnitz, Frankenfels), Màhren (Frain). Tiien: Tobelbad, Gailthal, Levico (auf Wiesen). T. macrocepiiala Fieber. Fieber: Osterreich. Lôw: Auf Laubhôlzern, 6. Nô. (Anninger). T. obliqua Panzer. Fieber: Europa. Mayr: Wilten. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Laubhôlzern, 7.-9. Nô. (Wien, Donau-Auen, Schônbrunn, Weidliug, Bisamberg, Briihl, Anninger, Laxenburg, Feldsberg, Gloggnitz). Tiien : Dittersdorf, Wien und Umgebung, GroBrussbach, Levico, Condino. T. GRISEOLA Fieber. Fieber: Mitteleuropa. Lôw: Auf Quercus, 8. Nô. (Briihl), Tiien: Môdling. T. SORDIDA Fieber. Fieber: Osterreich, Dalmatien (Spalato). 2 C. CeRCOPIDA Stal TRIECPHORA Amyot et Serville. T. ARCUATA Fieher.'^) Fieber: Mittel- iind Siideuropa. Mayr : Tirol. Lôw: Auf Wiesen, 5.-7. Nô. (Neiiwaklegg, Weidling, Lunz). TiiEN : Rodaiin. T. vulnerata Uermnr. Fieber: Mittel- und Siideuropa. Mayr: Tirol. J;0m. : Galizien. Low: Auf Salices und auch auf krautigen Pllanzen au Bachuferu, 5. — 7. Nô. (Neuwaldegg, Weid- ling, Hainfeld, Baden, Lunz, Feldsberg). Tiien: Dittersdorf, Rodauu. T. MAci ATA Germar. Fieber : Europa. Mayr : Tirol. H. u. D. : Adamellogruppe. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 5. — 7. No. (fast allenthalben). Tiien: Dornbach, Rodauu. LEPYRONIA Amyot et Serville. L. COLEOPTRATA Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Europa. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Donau- Auen, Neuwaldegg, Rodauu, Bisamberg, Briihl, Baden, Gablitz), Steiermark (Enusthal). Tiien: Wien und Umgebung, Tobelbad, Lees, Gailthal, Levico, Condino. APHROPHORA Germar. A. C0RTICEA Germar. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom.: Galizien. Lôw: Auf Pinus und Abies, 7. Nô. (Brûhl, Pernitz, Lunz). A. Salicis de Geer. Fieber: Europa. M.\yr: Tirol. H. u. D.: Ôtzthalergruppe, Tuxer-Alpen, Hohe Tauernkette. Lom.: Galizien. Lôw: Auf Salices, 6.-9. Nô. (Donau-Auen, Weidling, Hadersdorf, Gablitz, Pitten, Pernitz, Lunz, Feldsberg). Then : Allenthalben. A. Alni Fallén. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Europa. H. u. D. : Hohe Tauernkette, Adamellogruppe, Dolomitalpen. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Salices, auch auf Alnus, Populus, Pinus, etc., Nô. (Allenthalben. 6.-9. Viel hâufiger als die vorhergehende Art). Then: Ûberall haufig. *) Entomologisehe Monographien von Dr, Fieber. Abh. d. k. bohtnisehen Gesellsehaft d. Wisseusehaften in Prag. 1845. 19 PHILAENUS Stal P. LiNEATiTS Linné. Fiebee : Europa. Matr : Tirol. H u. D. : Adamellogriippe, Brentagruppe, Dolomitalpen. Low : Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Gablitz, Modling, Baden, Pernitz, Gloggnitz). Tiien: Dittersdorf, Obersuchau, Umgebung von Wien, Kirchberg, Schnee- berg (Ni).), Hinterstoder, Klagenfurt, Raibl, Lees, Condino. P. MiNOit Kirschbaum. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom. : Galizien. Lùw: Auf Wiesen, 8. Nô. (Modling). Tiien: Lees. P. EXCLAMATiONis Tliunherg. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Europa. H. u D.: Otztbalergruppe. Lom. : Galizien. Low: Auf Wiesen, 7.-9. No. (Donau-Auen, Gablitz, Bisamberg, Gloggnitz, Modling, Baden, Hainfeld, Furth, Scbneeberg). Tiien: Modling, Raibl, Lees. P. albipennis Fahricius*) Mayr: Telfs. Low: Auf Wiesen, 7.-9. No. (Bisamberg, Briihl). Then: Bisamberg. P. CAMi'ESTRis FaUf'.n. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. L<)w: Auf Wiesen, G.— 7. No. (Donau-Auen). P. spuMARiiJS Linné. Fieber: f]uropa. Mayr: Tirol. Flor: Europa. H. u. D.: Solstein und Karwendelkotte, Hobe Tauernkette, Tuxeralpen, Monte Baldo, Dolomitalpen, Adamellogruppe, Brenta- gruppe. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 6.-9. Osterreicb, Steier- mark, Kârnten. (Allentbalben). Ttîen: TJberall hiiufig. D. MeMBRACIDA Btirmeisier. CENTROTUS Fabricius. C. CORNUTUS Linné. FiEBER: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Osterreicb. H. u. D. :**) Adamellogruppe. Lom. : Galizien. Low : Auf verscbiedenen Pflanzen, G. — 8. No. (Kalksburg, Briibl, Anninger, Lunz, Pernitz, Bisamberg, Gablitz, Gloggnitz). Tiien: Dittersdorf, Hûtteldorf, GroBrussbach, Kirchberg, Lees, Sarcbe (Siidtirol). *) Joh. Cil. Fabrieii Systema Ehyngotoriim. Biunsvigae 1822. ■■^*) (J. Heller und C. v. Dalla-Torre. 2* 20 GARGARA Amyot et Serville. G. Genistae Fabricius. Fieker: Europa. Mayr: ïirol. LoM. : Galizien. Lôw: 8. Nô. (Môdling, aiif Ononis : Baden, aiif Medicago). Then: Auf Genista; Môdling, Lees, Levico. E. Jassida Stal ULOPA Fallén. U. RETICULATA Fahvicivs. Fieber: Europa. Mayr: Altrei. LOM. : Galizien. Tiien: Gailthal, Lees, Levico, Condino. U. TRiviA Germar. Mayr: Tirol. îiOM. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 4. — 9. Nô. (Neiiwaldegg, Bisamberg, Môdling, Pernitz). Then: Bisamberg, Rodaun, Levico. MEGOPHTHALMUS Curtis. M. scANicus Fallén. Fieiîer: Europa. Mayr: Tirol. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (Donau-Auen, Weidling, Brûhl, Piesting, Lunz, Haiofeld, Frankenfels, Gloggnitz), Steierraark (Ennsthal). Tiien : Dittersdorf, Obersuchan. Theresianum, Grofiruss- bach, Kirchberg, Gailthal, Raibl, Lees. LEDRA Fabricius. L. AURiTA Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. iLoM. : Galizien. Lôw: Auf Quercus, 8. — 9. Nô. (Neuwaldegg, Bisamberg, Anninger, Feldsberg). Then: Bisamberg, Condino. IDIOCERUS Leivis. h SCURRA Germar. (= L Germari Fieber.) Fieber: Europa. Mayr: Bozen. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Salix und Populus, 4. — 10. Nô. (allenthalben), Steiermark (Ennsthal). Then : Dittersdorf, Wien (Prater), Bisamberg, Lees. L NOBiLis Fieber. Fieber: Ôsterreich. Lôw: Auf Salices, 4. und 10. Nô. (Donau-Auen). L NOTATUS Fabricivs. Fieber: Mitteleuropa. Lôw: Auf Prunus spinosa, 8.-9. Nô. (Brûhl, Bisamberg, Pitten, Piesting). Then: Môdling, Lees, Condino, Levico. I. ADUSTUS Herrich Schciffer. FjkiîKr: Europa. Ma\'u : Sig- mundskron. Lou.: Galizien. Low : Aiif Salix und Populus, 6. — 10. Nô. (Donau-Aueu, Weidling, Bisambcrg, Neuwaldegg, Lunz, Glogg- nitz). Then: Prater, Bisamberg, MOdling, Groih-ussbach, Gail- thal, Raibl. I. SIMILIS Kirschbcmm. Fieher: Osterreich. 1. VAUius Fahricius. iMayr: Laiia. Lom. : Galizien Low: Aiif Salices, 7.— 10. No. (Don;iu-Auen, Gablitz, Baden, LimzJ I. TiBiALis*) Fiaher. FiEHEK : Osterreicb. LoM. : Galizien. Low: Aiif Acer campestre L., 3. — 10. No. (Wien, Donau-Auen, Schonbrimn, Neuwaldegg, Weidling, Bisamberg, Gablitz, Baden, Brûbl, Piestiug). Tiien: Theresianiirn (auf Ahorn), Modling, Grofi- russbach, Lees, Levico. L POECILUS Herrich ScJtdffer. Fiebek: Mittel- und Sûd- europa. Mayr : Bozen. Lou.: Galizien. Low: 4. Nô. (Schonbrunn, Donau-Auen). Then: Lees. L SIGNATUS Fieber."^*) Low : 6. No. (Wien). I. LiTURATUS Fallén. Mayr: Tirol. Flor: Europa. Lom. : Galizien. Low: Auf Salices, 7. — 10. No. (Neuwaldegg, Laxenburg, Lunz). Then; Dittersdorf, Obersuchau, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Lees, Levico. L Herrichii KirscJibamn. Lom. : Galizien. Low : Auf Salices, 8.-9. Nô. (Baden, Bisamberg, Donau-Auen, Weidling). Then: Groûrussbach, Kirchberg, Gailthal, Levico. I. Tremulae Esthind. Low: Auf Populus tremula L., 4. — 9. Nô. (Neuwaldegg, Briihl, Hainfeldj. Then: Dittersdorf, Modling. L ELEGANS Flor. LoM. : Galizien. Low: Auf Salices, 3.-8. Nô. (Donau-Auen, Tullnerbach, Piesting, Neuwaldegg). Then: Grolli- russbach, Gailthal. 1. LAMiNATUS Flor. FiEBER : Mittel- und Sûdeuropa. Mayr: Tirol. LoM. : Galizien. Low: Auf Salices, 3. Nô. (Donau-Auen). L TAENIOPS Fieber. Fieber: Mitteleuropa. *) Naeh P. Low ist I. tibialis Fieb. (= 1. affinis Fieb. = I. Heydeni Kirsch. = I. vittifrons Kirseli. = I rotundifrons Kirsch). Vergl. Wiener Ento- mologische Zeit. 1883. **) = ? rutilans Kirschbaiim. P. Low: Beitràge zur Kenntiiis der Ciea- dinen. Verii d. k. k. zoolog.-bot. Gcsellschaft in Wien. 1885. 22 1. FASCIATUS Fieber. Fieuer : Osterreich. I. COGNATUS Fieber. Fieber: Osterreich. Low: Auf Populus aîba und canescens, 7. — 10. No. (Donau-Auen, Neuwaldegg). Then: Langeuzersdorf. I. viTREUS Fabricius.'^) Fieber: Osterreich. I. USTULATUS Mnlsant et Rey. Fieber: Osterreich. Lom. : Galizien. Low: Auf Populus alba, 4. — 10. No. (Donau-Auen). TiiEN : Prater. I. coNFusus Flor. Fieber: Furopa. -Lom. : Galizien. Low: Auf Salix incana, 7.-9. No. (Piesting,. Lunz). Then: Dittersdorf, Môdling, Laxenburg, Lees, Levico (auf Populus alba L.). L ALBiCANS Kirschbaum. KiRSCHBAUM : Wien. Low: Auf Populus alba, 6.-8. No. (Donau-Auen, Neuwaldegg, Briihl). Then: Prater, Laugeuzersdorf, Modling, Levico. L AURULENTUS Kirsclibaum. LoM. : Galizien. Low: Auf Salices, 3.— 10. Nô. (Donau-Auen, Neuwaldegg, Baden, Bisamberg, Gablitz). Then : Dornbach. I. POPULi Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. H. u. D. : Dolomitalpen. Lom. : Galizien. Low: Auf Populus tremula und canes- cens, 6.— lu. Nô. (Donau-Auen, Neuwaldegg, Gablitz, Bisamberg, Anninger, Weidling, Briihl, Piesting, Haiufeld, Gloggnitz). Steier- mark (Eniisthalj. Then: Dittersdorf, Obersucliau, Miidliug, Groli- russbach, Kirchberg, Klagenfurt, Gailthal, Lees, Levico, Condino. L FULGiDUS Fabricius. Fieber: Europa. I. IMPRESSIFRONS Kirsclibaum. Lôw : Auf Salices, 4. Nô. (Douau-Auen). Then: Kaibl. MAGROPSIS Lewis. M. MICROCEPHALA Hevrich Schdffer. FiEBER : Osterreich. Lôw: 7. Nô. (Oberweiden). M. LANio Linné. Fieber: Europa. Flor: Europa. Lom.: Galizien. Lôw: Auf Quercus, 7. — 9. Nô. (Wien, Neuwaldegg, Bisam- berg, Briihl, Gablitz, Laxenburg, Baden, Hainfeld, Piesting, Felds- berg, «Gloggnitz). Then : Obersuchau, Bisamberg, Grolh'ussbach, Gailthal, Lees, Levico, Condino. ") I. H. albiiui Fieb. = I. vitreus Fab. 23__ M. scuTELLARis Fieher. FiEUEii : ÔstéiTeich. lÀ'ww Aui' Ulmus, 7.-8. No. (Wien, Donau-Auen). Then: Prater. BYTHOSCOPUS Germar. B. Alni SchranJc. FiEKER : Europa. Mayk: Tirol. ■Lom. : Galizien. Low : Auf Alnus glutinosa, 6. — 8. Nô. (Douau-Auen, Neu- waldegg, Weidling, J3isamberg, Gablitz, Pernitz, Lunz, Haiufeld), Steicrmark (Enusthal). Tiien : Ditteisdoif, GrofM-iissbach, Tobelbad, Gailthal, Lees, Condiiio. B. FLAVicOLLis Linné. (= KRUTICOLA FalUn). Fieber: Europa. Mayr : Tirol. hou. : Galizieu. Low : Auf Abus, Betiila, Carpinus etc., 5. — 8. No. (fast allenthalben), Steierraark (Ennsthal). Then: Di tiers do rf, Prater, Grolirussbach, Kirchberg, Gailthal, Lees. B. RUFUSCULUS Fieher. Fieber: Bôhmen, Ôsterreich. PEDIOPSIS Burmeister. P. TiLiAE Germar. Fieber: Nord- und Mitteleuropa. Low: Auf Tilia, 7.-8. Nô. (Wien, Kodaun). Tiien: Theresianum, Lees. P. CEREA Germar. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom. : Galizien. Low: Auf Salices, 7.-8. No. (Pernitz, Lunz). Then: Gailthal, Lees. P. GLANDACEA Fieber. FiEBER : Osterreich. Lôw : (= Ulmi Scott). Auf Ulmus, 7.-9. Nô. (Wien, Donau-Auen, Schônbrunu, Laxenburg). P. viRESCENS Fahrichis. FiEBER: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Spielfeld in Steiermark. Lom.: Galizien. Lôw: Auf Populus nigra und pyramidalis und auch auf Salices, 6—9. Nô. (Donau- Auen, Brûhl, Pernitz, Hainfeld). Tiien: Prater, Môdling, Gailthal, Lees, Levico. P. MENDAX Fieher. Fieber: Ôsterreich. P. Sahlbergi Fior. Fieber: Ôsterreich. P. NASSATA Germar. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom.: Galizien. Lôw : Auf Salices, 6. — 9. Nô. (fast allenthalben). Tiien : Dittersdorf, Obersuchau, Wien und Umgebung, GroI$>russbach, Gail- thal, Kaibl, Lees. 24 P. SCUTËLLATA Boheman.*) Fieker: Europa. Mayr : Tirol. îiOM. : Galizien. Lôw : Auf Kubus und Salix, Nô. (Lunz, Piesting), Tirol (Mais). Then: Dittersdorf, Hinterstoder, Gailthal, Levico, Condino. P. Megerlei Fieher. Fieber: Ôsterreich. P. NANA Herrich Schdffer. Fieber: Europa. Mayr: Sigmunds- kron. Flor: Spielfeld in Steiermark. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 7.-8. Nô. (Anuiuger, Piesting, HainCeldj. Then: Groli- russbach, Klagenfurt, Gailthal, Lees, Levico. P. BiPUNCTATA Lethierry. Low: Auf Kosen ; Nô. (Brûhl). P. INFUSCATA Salilherg**) Then : Lees. P. FUSCiNEKVis Boheman*'^'^) Lom: Galizien. P. TiBiALis Scott.-\) Low: 7. Nô. (Neuwaldegg). AG ALLIA Curtis. A. siNUATA Mulsant et Rey. Lôw: (= A. Fiebeii Visniara). Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Laaerberg, Oberweiden). A. PUNCTiCEPS Geriuar. FiEBER : Europa. Mayr: Joch Grimm. H. u. D.: Dolomitalpen. A. RETICULATA HerricJi Schàjfer. Then : Dittersdorf, Levico (auf Quercus). A. BRACHYPTERA Bohemaii. Fieber : Europa. Lôw : Auf Mentha, 8. Nô. (Glogguitz). Then : Dittersdorf, Kirchberg. A. DiMORPHA Loic.-ff) FiEBER:|ff) Bôhmcu. Lôw: Auf Eupatorium canuabiuum und Mentha, 6. — 7. Nô. (Pernitz, Schnee- berg, Gloggnitz). A. VENOSA Fallén. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. H. u. D. : Ôtzthalergruppe, Dolomitalpen. Lôw: Auf Artemisia, Mentha etc., G.— 9. Nô. (Spitz, Lunz, Piesting, Gablitz, Badeu, Gloggnitz, Laxen- burg, Feldsberg, Oberweiden), Karnten (St. Jakob ob Gurk). Then: Dittersdorf, Theresianuni, Laxeuburg, Grolkussbach, Kirchberg, *) = P. Kubi Boheiuan. P. Low : Beitiàge zur Kenutniss der Cicadinen. Veih. d k k. zoolg.-bot. Geselischaft in Wien, 1885. **j Ôfveisigt af Fiiilands oeh deu SkandiuavJska halfons Cicadadariae. At' John Sahlberg. Helsingfois. 1871. '^'■**) Nacli Sahlberg ist P. fuseinervis Boh. = P. nassatus Geim. t) Eutoiuologist's Monthly Magasin 1873. tt) Verh. d. k. k. zoolog.-bot. Geselischaft iu Wieu. 1885. Seite 314. fft) -^- liinbata Fieb. = A. dimoipha Lôw. 25 Hinterstodei-, Klagenfurt, Gailthal^ Raibl; Obermiemingen (Tirol), Levico, A. ALIENA Fieher. Fiebek: Krain. ERRHOMKNUS Fieher. E. BRACHYPTERUS Fieher. Mayr : Tirol. H. u. D.: Dolomit- alpen. Tiien: Raibl (an lichten Stelleii im Gras (1er Nadelwâlder). ATRACTOÏYPUS Fieher. A. Gautschii Then. Tiien: Levico. PENTHIMIA Gcrmar. P. NIGRA Goze. (= ATRA Fabriciiis.*) Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom. : Galizien. Low: Auf Wieseii, 5.— 7. Nô. (Neii- waldegg, Bisamberg, Kodaun, Feldsberg), Steiermark (Ennsthal). Then : Rodaiin (auf Qiierciis). TYLOZYGUS Fieber. T. NIGROLINEATUS (Fieber) Panzer. FlEBER: Bolmien. ÏETTIGONIA Geoffroxj. T. viRiDis Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom.: Galizien. Low: Auf feucbten Wiesen, 7. — 10. Nô. (Donau-Aiien, Neuwaldegg, Kodaun, Bisamberg, Badeu, Piesting, Hainfeld, Lunz, Frankenfels, Feldsberg, Gloggnitz). Tiien: Ûberall. EUACANTHUS Olivier. E. INTERRUPTUS Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Osterreich. H. u. D. : Ortlergruppe, Adaraellogruppe, Nonsberger Alpen, Dolomitalpen. Lom. : Galizien. Low : Auf Eupatorium, Eri- geron, Adenostyles, Cacalia, Senecio, Lappa etc., 7.— 10. No. (Donau- Auen, Weidling, Neuwaldegg, Pernitz, Hainfeld, Lunz, Semmering, Schneebergj, Steiermark (Ennsthal), Salzburger Tauern. Then : Dittersdorf, Obersuchau, Wien uud Umgebung, GroBrussbach, Tobel- bad, Hiiiterstoder, Gailthal, Eaibl, Lees, Coudino. *) Verh. d. k. k. zoolog.-bot. Gesellschaft in VVieii. 1885. p. 355. 26 E. ACUMINATUS Fabricius. Fieber: Europa. Eom. : Galizieii. Low: Wie bei der vorhergehenden Art. Then: Dittersdorf, Groli- russbach, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Lees. EUPELIX Germar. E. cuspiDATA Fabricius. FiEBER : Europa. Mayr : Tirol. Low : Auf Wieseii, 6.-8. Nô. (Neuwaldegg, Bisamberg). E. troducta Germar. Mayr: Wangen. iiOM. : Galizien. Low: Auf moosigen Wiesen, G. — 8. Nô. (Bisamberg, Lunz). Tiien: Ditters- dorf, Obersuchau, Lees, Levico. E. DEPRESSA Fabricius. (^ SPATIIULATA Germar.) TiiEN : Auf Wiesen ; Dittersdorf, Obersuchau, Levico. STRONGYLOCEPHALUS Flor. S. Megerlei (Fieber) /Scott.*) Fjeber: Europa. !S. AGRESTis Fallén. Fieber: Europa. Lom. : Galizien. Then : Auf Wiesen ; Levico. ACOCEPHALUS Germar. A. NERVOSUS Schrank. [^= striatus Fab.). Fieber: Europa. Mayr: TiroL Flor: Europa. H. u. D, : Brentagruppe. Lom. : Gali- zien. Low: Auf verschiedenen krautigen Pflanzen, 7.-9. Nô. (allent- halben bis in das Hocligebirge). Then: Ûberall haufig. A. bifasciatus Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Ôsterreich. H. u. D. : Mundikette. Lom. : Galizien. Low: Auf Wiesen, 7. — 9. Nô. (Brulil, Pernitz, Lunz), Steirische und Kârntner Alpen. Then: Dittersdorf, Môdling, Gailthal, Raibl, Lees, Pinzolo (Tirol), Levico. A. INTERRUPTUS (Fieber) Scott.*"^) Fieber : Europa. Mayr : Tirol. Kirschbaum: Tirol (A. uigritus Kb.). H. u. D.: Solstein uud Karwendelkette, Brentagruppe. Lom. : Galizien. A. ALBiFRONS Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Laaerberg, Bruhl, Anninger, Piesting). Then: Obersuchau, Theresianum, Bisamberg, Groik'uss- bach, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Levico. *) Entomologist's Mouthly Magasin. 1874. **) Enloiuologist's Monthly Magasin. 1873. IL A. roLYSTOLUS (Fieber) Scott*) FiEBEii: Europa. Mayk: Tiiol. JjOm. : Galizien. Low: Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Wien, Sclionbrunu, Piesting, Luiiz, Feldsberg). A. HiSTRiONicus Fabrîcius. Fieber : Europa. Mayr : Tirol. tiOM. : Galizien. Low: Auf Wiesen, 7, — 9. Nô. (Donau-Auen, Neu- waldegg, Modling, Piesting, Lunz, Feldsberg, Gloggnitz, Wien). TiiEN: Dittersdorf, Theresiuuum, GrolJrussbach, Gailthal, Condino. A. RivuLARis Germar. Fieber: Europa. hou.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 8.-9. No. (Anninger, Schneeberg), Steirische und Salzburger Berge. Then: Dittersdorf, Modling, Kirchberg, Schnee- berg (Nô.), Gailthal, Kuibl, Levico. ANOTEKOSTEMMA Low. A. Henschii Le»?/;,**) Low : Auf feuchten Wiesen, Kiisten- land (Monfalcone). SELENOCEPHALUS Germar. S. Flori. Stal.**^) Mayr: Tirol. Then: Levico, Condino (auf dem Grasboden lichter Laubwâlder). S. OBSOLETUS Germar. Fieber : Mittel- und Siideuropa. Mayr: Bozen. Low: Auf Cytisus und Genista, 7.-8. Nô. (Anninger, Badeu, Giesshiibel). Then: Modling, Levico. S. STENOPTERUS Sigvoret.j) Fieber : Dalmatien. PARAMESUS Ficher. P. NERVOSUS FalUn.^^) Fieber: Europa. P. NowiCKii jPteie^'. Fieber: Galizien. Lom. : Galizien. GNATHODUS Fieber. G. PUNCTATUS Tlmnherg. FiEBER : Europa. Mayr: Bozen. îiOM. : Galizien. Low: Auf Salices, G —9. Nô. (Donau-Auen, Haders- dorf, Baden, Haiufeld, Pitten, Peruitz). Then: Dittersdorf, Ober- suchau, Theresianura, Grolirussbach, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Lees, Levico. *) Eiitoiuologist's Monthly Magasin. 1873. **) Verh. d. k. k. zoolog.-bot. Gesellsehaft in Wien. 1885. p. 353. ***) Ann Soc. Ent. de France. 1864. t) Ann. Soc. Ent. de France. 1880. tt) Fallén, Hem. Scand. Cicad. 1826. — Thoujson. Opusc. entom. I. 28 G. ANGUSTus Then. Then: Levico, G. FRONTALis Ferrari.*) Mayr : Bozen. CIGADULA Zetterstedt. C. Cyanae Boheman. Fieber: Europa. C. FRONTAUs Scott.**) Mayr: Tirol. Lom.: Galizien. C. SEXNOTATA Fallén. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. -J'^om. : Galizien. Low : Auf Wiesen, besonders liàufig an feuchten Stellen, auch auf Phragniites, steigt bis in das Hochgebirge, tritt manch- mal an den Getreidesaaten schlidlich auf, 6. — 10. Ôsterreich, Steier- mark, Salzburg, Kilmten. (Alleuthalben). Then: Uberall. C. PUNCTiFRONS Falléti. FiEBER : Europa. Mayr: Windisch- Matrei. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Salices, 7—8. Nô. (Lunz). Then: Gailthal, Kaibl. C. VARiATA Fallén. Fieber: Europa, Ôsterreich. Then: Dittersdorf, Gailthal, Kaibl. C. SEPTEMNOTATA Fallén. FiEBER : Europa. Mayr: Vils. C. BINOTATA Sahlberg.*'^*) Lôw: Auf Wiesen, 7.-8. Nô. (Lunz, Piesting). Then : Dittersdorf. GRYPOTES Ficher. G. PiNETELLUS Bohemau. Mayr: Miihlau. G. PUNCTicoLLLS Herrich Schâffer. Fieber: Ôsterreich. Mayr: Untereggen. Lôw : Auf Pinus silvestris und uigricans, No. (Weid- ling, Môdling, Piesting, Pitten, Gloggnitz, Hainfeld). Then: Kloster- neuburg, Môdling, Kirchberg, CORYPHAEUS Fieber. C. Gyllenhali Fallén. Fieber: Galizien. Lom..: Galizien. DORATURA Sahlberg. D. &TYL. AT A Bohevuiu. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor : Spielfeld in Steiermark. H. u. D. : Ôtzthalergruppe. ■Lom. : Galizien. *) Cieadaria agri ligustiei. Ferrari enumerat Genova. 1882. **) Scott, Ent. Mont. Mag. Vol. 11. pag. 231. — Des Genres Cicadula et Thamnotettix. Par Fr. X. Fieber. '■***) Ôfversigt af Finlands och den Skandinaviska Jialfôns Cieadariae. Af Jolin Sahlberg. Helsingfors. 1871. — Des Genres Cicadula et Tliamnotettix etc. 29 Low: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (allenthalben), Steiermark, Karnten. Then: Dittersdorf, Obersnchaii, Wien und Umgebung, Kirchberg, Tobelbad, Gailtlial, Raibl, Lees, Obormiemingen (Tirol), Levico. D, HOMOFiiYLA FZor. FiEHKR : Nord- und Mitteleuropa. Low: Auf Wiesen, G. — 9. No. (Donau-Auen, Modling, Piesting, Hain- feld). Tiien: Theresianum. GRAPHOCRAERUS Tliomson. G. VENTRALis Falléti. FiEiîER : Eiiropa. Mayu: Tiroi. Lom. : Galizien. Low: Auf Wiesen, G. — 9. No. (Donau-Auen, Bisamberg, Hainfeld, Muckendorf, Lunz, Gloggnitz). Then: Bisannberg, Gail- thal, Raibl, Lees, Levico. TEAMNOTETTIX Zetterstedt. T. FENESTRATUS Herrich Schafer. Fieber: Europa, Ôster- reich Mayr: TiroL Flor: Spielfeld in Steiermark, Laibach. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 8.-9. Nô. (Modling, Baden, Pitteu). Tiien : Modling, Hinterstoder, Levico (auf Calluna vulgaris SaL). T. LiNEATUS Fabricms. FiEBER : Europa. Flor: Prag. Lom. : Galizien. Low: Auf Wiesen, G.— 8. Nô. (Bisamberg. Modling, Luuz, Feldsberg). Tiien: Dittersdorf, Modling, Groftrussbach, Gailthal, Raibl. T. FUSCOVENOSUS Ferrari*) Fieber: Ôsterreich, Triest. Mayr: Schalders. Low: Auf Crataegus, G. — 8. Nô. (Brûhl, Piesting, Spitz). Then : Lees. T. STRiGiPES Zettersfedt: Fieber: Europa. T. TENUis Germar. Fieber: Bôhmen, Ôsterreich. Mayr: Tirol. Low: Auf Wiesen, 7. — 10. Nô. (Donau-Auen, Schônbrunn, Weidling, Bisamberg, Modling, Laxenburg, Piesting). Tiien: Ditters- dorf, Theresianum, Bisamberg, Rodaun, Laxenburg, Grolirussbach, Kirchberg, Tobelbad, Hinterstoder, Gailthal, Levico, Condino. T. CORONIFERUS Mavshal. Mayr: Bozen. T. CORONICEPS Kirschhaum. Low: Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Bisamberg, Fraukenfels). Then : Kirchberg, Gailthal, Levico. T. CROCEUS Herrich Schdffer. Fieber: Europa. Mayr: Bozen. Low: Auf Wiesen, 5.-9. Nô. (Bisamberg, Weidling, Modling, *) Cieadaria agri ligustiei. Ferrari enumerat. Genova 1882. 30 Baden, Laxenburg, Gablitz, Fiirth, Hainfeld). Tiien: Bisamberg, Klosterneiiburg, Rodann, Laxenburg, Grofirussbach, Condino. T. ATTENUATUS Gevmar. Fieber: (Jsteneich. Lôw : Auf Wiesen, 4.-9. No. (Rodaun, Môdling, Baden, Gablitz, Piesting, Bisamberg). Then: Bisamberg, Môdling, Kodann, Tobelbad, Lees. T. SPLENDIDULUS Fahricîus. FiEiJER : Osterreich. Lovv: Kar- pathen. Tiien: Dittersdorf. T. TORNEELLUS Zetterstedt. îiOM: Galizien. Lôw : Nô. (Bisam- berg). T. ABiETiNUs FalUn. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Pôltschach in Steiermark. Lom. : Galizien. Luw : Auf Abies excelsa, G.— 9. No. (Rodaun, Piesting, Lunz, Gloggnitz), Steiermark (Ennsthal). Then : Dittersdorf, Gailthal, Raibl. T. PICTUS Fieber. Mayr: Lienz. Low : No. (Gloggnitz). Then: Raibl. T. CRUENTATOS Panzev. Fieber: Ôsterreicb. Mayr: Tirol. H. u. D. : Solstein und Karwendelkette, Otzthalergruppe. Lom : Gali- zien. Lôw: Auf Quercus, Betula etc., 7. — 10. Nô. (Scbônbrunn, Môdling, Anninger, Piesting, Schneeberg, Lunz, Gloggnitz). Then: Dittersdorf, Môdling, Grofirussbach, Kircbberg, Gailthal, Raibl, Levico, Condino. T. Preyssleri Fieber. Fieber: Europa. Flor: Prag. Lôw: Auf Wiesen, 7.-8. Nô. (Briihl, Hainfeld, Prankenfels, Lunz). Then : Dittersdorf, Theresianum, Tobelbad. T. QUADRINOTATUS Fabricius. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor; Spielfeld in Steiermark. Lom.: Galizien. Lôw: Auf feuchten Wiesen, G.— 9. Nô. (Donau-Auen, Hadersdorf, Bisamberg, Laxen- burg, Schneeberg, Gloggnitz, Frankenfels, Pernitz), Salzburger Tauern. Then : Theresianum, Bisamberg, Môdling, GroBrussbach, Kircbberg, Gailthal, Levico. T. frontalis Herrich Schuffer. Fieber: Europa. T. viTRiPENNis Flor. Fieber: Bôhmen. Lôw: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (Donau-Auen, Bisamberg, Môdling). Then: Dittersdorf, Levico.*) *) Mehrere der in Levico gefangenen Thiere iiaben auf der Mitte der Deeken einen braunen Làngsstreifen. 31 T. SULPHURELLUS Zettevstedt. {-^ virescens FalUn.) Fieber : Osterreich. Mayr: Tirol. Lom. : Galizien. Low : Aiif feiichten Wiesen, 6.-9. Nô. (Donau-Auen, Bisamberg, Hadersdorf, Hainfeld, Môdling, Luuz, Pernitz, Frankenlels), Steirische und Salzbiirger Berge. Then: Dittersdorf, Wien iind Umgebung, GroBrussbach, Kirchberg, Hinterstoder, Gailthal, Raibl, Obermieraingen (Tirol), Condino. T. ORioiiALCEUS Thomson. Mayr: Vils. T. ACiJTUS Dhv:^) Low: Auf Wiesen, 7. Nu. (Bruhl). ATHYSANUS Btirmeister. A. STACTOGALUS ylwîyof. FiEBER: Siideuropa. Mayr: Windisch- Matrei. Lom. : Galizien. Low: Auf Tamarix, 9. No. (Meidling, in einem Garten). A. FLAVOVARius Herrich Schàffer. LoM. : Galizien. A. ARGENTATus Fahricius. Fieber: Eiiropa. LoM. : Galizien. Then: Obersuchau. A. iNTERSTiTiALis Germav. Fieber: Europa. Low: Auf Wiesen, 7. — 9. No. (Donau-Auen, Bisaraberg, Briihl). Then: There- sianum, Bisamberg, Mudling. A. STRiATULUS Fallén. Fieber: Europa. Lom. : Galizien. Low : In Holzschltigen und auf BergwieseU;, G. — 9. No. (Bisamberg, Neuwaldegg, Weidling, Gloggnitz, Brûhl, Piesting, Lunz). Then : Dittersdorf, Obersuchau, Groûrussbach, Kirchberg, Gailthal, Raibl, Lees, Levico. A. Thenii Loî/j;**) Low: Auf Wiesen, 8. No. (Schneeberg). Then : Condino. A. STRiOLA FaUén. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 6.-8. Nô. (Donau-Auen, Schônbrann, Weidling, Bisaraberg, Gablitz, Môdling, Piesting). Then: Ditters- dorf, Bisamberg. Klosterneuburg, Lees, Levico. A. ocELLARis Lethierry.'^'^'^) Osterreich (Hoffmann). A. LUGUBRis Fieber. Fieber: Tirol. *) Verh. d. k. k. zoolog.-bot. Gesellsehaft in Wien. 1885. p. 349. **) Verh. d. k. k zoolog.-bot. Gesellsehaft in Wien. 1885. p. 350. ***) Catologue des Hémiptères-Homoptères de l'Alsace et de la Lorraine. Par P. Reiber et A. Puton. Colmar. 1880. 32 A. OBSCURELLUS Kîrschbmim. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Low: Anf Wiesen , 7.-8. No. (Laaerberg, Bisamberg, Frankenfels, Lunz), Then : Obersuchau, Hiitteldorf, Rodaun, Levico. A. ScHENKii Kirsclibanm. Low: Aiif Wiesen, 8. Nô. (Weidling). A. GRiSESCENS Zetterstedt. Lom. : Galizien. A. TRUNCATUS Loîv '^) Low : Auf WieseD, 8. — 9. No. (Pitten). A. suBFUSCULUS FalUn. Pieber : Europa. Mayr : Tirol. H. u. D. : Solstein iind Kârweudelkette, Sonnenwendjochgruppe, Adamellogruppe, Brentagruppe, Nonsbergeralpen. Lom. : Galizien. Low: Anf Laubhôlzern, 5. — 0. No. (im Gebirge allentbalben). Tiien: Dittersdorf, Obersuchau, Rodaun, Hiitteldorf, Grofiirussbach, Kirch- berg, Gailtbal, Raibl, Lees. A. QUADRUM Boheman. Lom. : Galizien. A. TiNCTUS Zetterstedt: Fieber: Europa. A. ERYTIIROSTICTUS LetMervy *''') Mayr: Roveredo. Low: Auf Quercus, G. — 0. Nô. (Laaerberg, Weidling, Rodaun, Baden, Briihl, Bisamberg, Furth). Then : Modling, Klosterneuburg, Groft- russbach, Levico, Condino. A. PLEBEJUS FalUn***) Fieber: Europa. Mayr: Gmund, Klobenstein. Flor: Laibach. Lom.: Galizien. Low: Auf Wiesen, 4.-9. Nô. (allentbalben). Tiien: Ûberall ziemlich biïufig. A. OBTUSus Kirschbaum. Fieber: Ôsterreich. Kirschbaum : Wien. A. CONFUSUS Kirsclibanm. Low : Auf Wiesen, 8.-9. Nô. (Pitten). A. soRDiDus Zetterstedt. Fieber: Europa Mayr: Tirol. Flor: Mariazell in Steiermark. Then : Dittersdorf, Tberesianum. A. ONUSTus Fieber.-f) Low: Auf Bergwiesen, 7.-9. Nô. (Frankenfels, Hainfeld, Lunz, Gloggnitz, Pitten, Pernitz). Then : Kirchberg, Hinterstoder, Obermiemingen (Tirol), Condino. A VARiEGATiJS Kirschbaum. Fieber: Europa. Low: Auf Wiesen, 8.— 10. Nô. (Scbônbrunn, Modling, Baden). Tiien: Tbere- sianum. *) Verh. d. k. k. zoolog.-bot. Gesellsehaft in Wien. 1885. **) Catalogue des Hemip.-Homop. p. F. Reiber et A. Piiton. Colmar. 1880. ***) Naeh Herrn Paul Low Ist (wie er demnâehst ausfiihren wird) A. distinguendus Kirsch. = A. plebejus Zett. = A. plebejus Fallén. f) Ist noeh nieht beschrieben; aueh einige andere Athysanus-Arten, die Fieber in seinem Catalog verzeiehnct, sind noeh nieht publiciert 33 A. suBSTRiATUS Fieher. Fiebek : Eiiropa. Mayr: Klobenstein. A. OBSOLETUS Kirschbaum. i^OM. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 7.-9. Ni). (Lunz, Pitteii). Tiien : Dittersdorf, Grolirussbach, Kirchberg. A. PROCERUS Herrich Schaffer. Lôw: Auf Wiesen, 7.-8. Nô. (Bisamberg, Briihl). A. iGNOScus Fieher. Low: Auf trockenen Wiesen, G.— 8. No. (Bisamberg, Modling, Anninger, Pernitz, Oberweiden). Tiien : Ober- suchau, Condino. A. BiuuTTATus FalUn. Fieber: SiJdeuropa. iiOM. : Galizien. Lôw : Auf Betula, 7.-9. No. (Kodaun, Piesting, Hainfeld, Lunz, Gloggnitz). Tiien : Dittersdorf, Obersuchau, Kirchberg, Gailthal. A. PALLENS Zetterstedf. Tiien: Dittersdorf. A. IMPICTIFRONS Boheman. Lôw: Auf Wiesen, 8.-9. Nô. (Bisamberg, Baden). Tiien: Bisamberg. A. PRASiNus Fallén. Fieber: Europa. Flor: Seewiesen in Steiermark. A. SIMPLEX Herrich Schaffer. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. LoM. : Galizien. Lôw: Auf Laubholzern, 6.-9. Nô. (im Gebirge fast allenthalben). Tiien: Dittersdorf, Obersuchau, Modling, Kirch- berg, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Lees. A. similis Kirschbaum. Lôw : Auf Wiesen, 8. Salzburg (Fusch). A. BREviPENNis Kirschhaum. Lôw: Auf Wiesen, 8. Nô. (Briihl). Then : Dittersdorf. GONIAGNATHUS Fieber.^ G. BREVis Herrich Schaffer. FiEBER: Europa. Mayr: Bozen. LoM. : Galizien. Lôw : Auf Wiesen, 5. — 9. Nô. (Weidling, Bisam- berg, Briihl). Then: Klosterneuburg, Modling, Levico. JASSUS Fabricius.*) J. ATOMARius Germar. Fieber : Europa. Mayr : Tirol. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Laubholzern, 6. — 9. Nô. (Donau-Auen, Neu- waldegg, Weidling, Spitz, Bisamberg, Gablitz, Piesting), Steiermark (Ennsthal). Then : Bisamberg. *) Mehrere Aiten sind selir ^ut besehrieben in Cieadaria agri ligustiei von Ferrari. Genova 1832. 3 34 .T. COMMUTATUS Fieber, Ferrari. Fieber : Mitteleuropa, LoM. : Galizien. Lôw: Auf Laubholzeni, G. — 9. No. (Donau-Aiien, Mod- ling, Hainfeld, Feklsberg). Tiien: Dittersdorf, Modling, Grofiruss- bach, Condino. J. Mayri Kirsclihaum. Fieber: Mittel- nnd Sndeiivopa. ïiOM.: Galizien. Low : Auf kraiitigen Pflanzen, 7. — 8. Nô. (Bisamberg, Laxenburg, Modling, Badon). Tiien: Bisamberg, Laxenburg. J. FURCATUS Ferrari. Low: G.— 9. Nô. (Bisamberg, Neu- waldegg, Kalksbiirg). Tiien: Bisamberg. J. MiXTUS Fabricins. Fieber : Einopa. Mayr : Tirol. Flor : Adelsberg. Lom,: Galizien. Lôw: Auf Laubhôlzern, 4. — 9. No. (Wien, Modling, Hainfeld, Frankenfels, Gloggnitz, Piesting, Felds- berg), Miihren (Frain). Tiien : Dittersdorf, Obersuchau, Wien, Grofi- russbach, Kirchberg, Klagenfurt, Gailthal, Raibl, Lees, Levico. J. CLATiiRATUS Fieber. Fieber: Tirol. J. LACTESCENS Fieber. FiEBER: Carnische Alpen. J. LACTEiNERVis Kirschbaum. Mayr: Wilten. Then: Levico. J. MODESTUS Scott. Fieber: Osterreich. Mayr: Lana. Low: 8.-9. Nô. (Briihl, Piesting, Gloggnitz). J. ABBREVIATUS Lethierry. Then: Condino. PLATYMETOPIUS Burmeister. P. CORNUTUS Fieber. Fieber : Bôhmen. Low : 9. Nô. (Bisam- berg). Then : Bisamberg. P. ROSTRATUS Herrich Schdffer. Lôw: Auf Centaurea pani- culata und jacea, 6. — 9. Nô. (Simmering, Bisamberg, Modling, Baden, Feldsberg). Then : Bisamberg, Modling. P. GUTTATUS Fieber. Fieber: Osterreich. Lôw: Auf Quercus, 8.-9. Nô. (Bisamberg, Brûhl). Then: Bisamberg, Levico. P. UNDATUS de Geer. Fieber: Europa. Mayr: StadL Lom. : Galizien. Lôw: Im Grase in lichten Wâldern, auf Holzschlâgen, auch auf Betula, 6.-9. Nô. (Bisamberg, Gablitz, Modling, Anninger, Pitten, Piesting, Oberweiden). Then : Dittersdorf, Bisamberg, Mod- ling, Grofirussbach, Lees. P. viRiDiNERVis Signoret. Lôw: Auf Quercus, 8.-9. Nô. (Bisamberg, Briihl). DELTOCEPHALUS Burmeister. D. Phragmiïis Boheman. Then: Auf Phragmites communis Trin. in Levico. D. FORMOSUS Boheman. LoM. : Galizien. Then: An einer sumpfigen Uferstelle des Sees in Levico. D. PUNCTUM Flor. Fieber: Nord- und Mitteleuropa. Then: Auf Wiesen in Dittersdorf. D. CALCEOLATUS Boheman. Mayr : Tiiol. H. u. D. : Brenta- gruppe, Dolomitalpen. Then : Im Grasboden von Nadelwalderu ; Dittersdorf, Hinterstoder, Gailthal, Eaihl, Lees, Condino. D. TiARATUS Fieber. Fieber: Osterreich. D. sociALis Flor. Fieber: Eiiropa. Mayr : Tirol. Flor: Spielfeld in Steiermark. -Lom. : Galizien. Low : Auf Wiesen, 5. — 9. Nô. (allenthalben in der Ebene und im Gebirge), Salzburger Tauern. Then: Bisamberg, Klosterneuburg, Dornbach, Môdling, Kirchberg, Tobelbad, Lees. D. ocELLARis Fallén. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. H. u. D.: Brentagruppe, Dolomitalpen. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 7. — 8. jSTo. (Donau-Auen, Bisamberg, Piesting, Briihl), Steiermark (Ennsthal). Then: Theresianum, Modling, Kirchberg, Gailthal, Raibl. D. Bohemanni Zetterstedt, Luw: (var. calceolatus Boh.), auf Wiesen, 7. — 8. Nô. (Neuwaldegg, Briihl, Anninger, Pernitz, Lunz). D. Frauenfeldii Fieber. Fieber: Osterreich. Lôw: Auf Wiesen, 6. — 8. No. (Donau-Auen, Neuwaldegg, Rodaun, Bisamberg, Môdling). Then: Môdling, Lees. D. MULTINONATUS Bohevian.^) Fieber: Europa, Osterreich. Mayr: Monte Roën, Hôtting. Lôw : Auf Wiesen, 7. — 9. Nô. (Weid- ling, Bisamberg, Laxenburg, Brûbl, Anninger, Pernitz, Hainfeld, Lunz). Then: Laxenburg, Klosterneuburg, GroIλrussbach, Gailthal, Raibl, Lees. D. REPLETUS Fieber. Then: Im Grase des Kônigsberges in Raibl. D. PARALLELUS Fieber. Then: Raibl. *) = Mayri Fieber. P. Lôw: Beitiage zur Kenntnis der Cieadinen. Verh. d. k. k. zoolog.-bot. Gesellsehaft in Wien. 188.5. 3* 36 _ D. DISTINGUENDUS Fior. Mayr : Untereggen. Flor: Steier- mark. -Lom. : Galizien. Low: Aiif Wiesen, 7.— 10. Nô. (Gablitz, Hainfeld, Frankenfels, Gloggnitz, Liinz). Then: Dittersdorf, Kirch- berg, Lees, D. piCTURATUS Fieber. Fieiîer: Ôsterreich. Mayr: Bozen (?). KiRSCiiBAiiM : Triest. Low : Auf Wieseo, 0. — 9. No. (fast allent- halbeû), Steiermark (Ennsthal). Tiikn: Theresiannm, Laxenburg, Grofirussbach, Kirchberg, Raibl, Lees. D. Falleni Fieber. Mayr: Klobenstein. D. Flori Fieber.*} Low: Auf Bergwiesen, 7.--9. No. (Bisam- berg, Frankenfels, Pernitz, Lunz), Steiermark (Ennsthal). Tiien: Dittersdorf, Obersuchau, Bisamberg, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Levico, Condino. D. fasciatos Fieber. Fieher: Osterreich. Kirsciibaum: Ôsterreich. D. PULiCARis Falléii. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. H. u. D.: Otzthalergruppe, Dolomitalpen. Lom. : Galizien. Low: Auf Wiesen, 7. — 8. Nô. (Donau-Auen, Laaerberg, Brûhl, Gloggnitz, Pernitz, Lunz), Steiermark (Ennsthal), Salzburger Tauern. Then : There- sianum, Dittersdorf, Obersuchau, Kirchberg, Tobelbad, Hinterstoder, Gailthal, Raibl, Condino, Levico. D. AREATUS Stal. Fieber: Osterreich. D. rhombifer Fieber. Then: Kirchberg. D. STRiATus Linné. FiEBER : Europa. Mayr: Tirol. Flor: Osterreich, Steiermark. H. u. D. : Dolomitalpen. Lom. : Galizien. Low: Auf "Wiesen, 6.-9. Nô. (allenthalben in der Ebene und im Gebirge). Then : Ûberall. D. BREViCEPS Kirschbaum, Mayr: Klobenstein. D. Linnei Fieber. Fieber: Osterreich. Low: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (Briihl, Pernitz, Hainfeld, Gloggnitz, Lunz). Then: Dittersdorf, Obersuchau, Kirchberg, Gailthal, Raibl, Levico. D. COGNATUS Fieber. Fieber: Kârnthen. Then: Auf Gras- plâtzen; Luschari (Kârnten), Levico. D. INTERSTINCTUS Fieber. Lôw: Auf Wiesen, 8. Nô. (Piesting). Then: Auf magern Grasplâtzen in Raibl und Levico. *) Vergl. Wiener Entomog. Zeit. Seite 37. 37 D. LANGUIDUS Fior. Mayr: Tirol. Low: Auf Wieseii, G.— 9. Nô. (Doiiau-Aueu, Bisamberg, Weidliiig, Gloggnitz, Modliog, Pernitz). Then: Bisamberg, Klosterneuburg, MOdling, Tobelbad, Hinterstoder, Raibl, Levico, Condino. D. ABDOMiNALis Fahricius. Fiehkk: Europa. Mayr: Tirol. H. u. D.:*) Rhâtische Alpen, Brentagriippe, Dolomitalpen. iiOM. :**) Galizien. Low: Auf Wiesen, G.— 9. NO. (allenthalben im Gebirge), Steiermark (Eiinsthal), Salzburger Taiiern. Then: Dittersdorf, Wien, GroBrussbach, Kirchberg, Schneeberg (No.), Hinterstoder, Gailthal, Raibl, Condino. D. NiGRiFRONS Kirschhaum. Fieber : Europa. Kirschbaum : Ôsterreich. D, hypochlorus Fieber. FiEBER : Ôsterreich. D. COLLINUS Boheman. Mayr : Joch Grimm. H. u. D. : Dolo- mitalpen. Low: Auf Wiesen, 5.-9. Ni). (Donau-Aueu, Laaerberg, Rodaun, Bisamberg, Brûhl, Baden, Piesting). Then: Bisamberg, Grofirussbach. D. ASSiMiLis FalUn. (= xanthoneurus i^/eier.)***) Mayr : Innichen (?). Lom. : Galizien. Low: Auf Wiesen, 7. — 8. Nô. (Weid- ling, Hainfeld, Lunz, Gloggnitz, Piesting), Steiermark (Ennsthal). Then: Dittersdorf, Obersuchau, Modling, Kirchberg, Tobelbad. D. CEPHALOTES Herrîcli Schàffer. Fieber : Europa. Lom. : Galizien. Low : (= assimilis Fieb. nec Fallén), auf Wiesen, 6. —9. Nô. (Neuwaldegg, Bisamberg, Weidling, Laxenburg, Modling, Pernitz, Hainfeld, Lunz, Frankenfels, Gloggnitz), Steiermark (Ennsthal), Salz- burger Tauern. Then : Dittersdorf, Wien und Uragebung, Kirchberg, Hinterstoder, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Lees, Levico. D. STRIIFRONS Kirschhaum. (= MuLSANTi Fieber.) Fieber: Krain. Mayr: Tirol. Low: Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Bisamberg, Baden, Laxenburg). Then: Theresianum, Bisamberg, Grofirussbach, Levico. D. Minkii Fieber. Fieber : Europa, Bôhmen. Lom. : Galizien. Low: Auf Wiesen, 6. Nô. (Weidling). Then: Dittersdorf, There- sianum. - *) C. Heller und C. v. Dalla Torre. **) tonanicki. ***) Verh. d. k. k. zoolg.-bot. Gesellschaft in Wien. 1885, 38 D. APUTELius Fieber. Fieber: ïirol. D. PAuxiLLUS Fieher. Fieber: Ôsterieich. 1). AURANTIACUS Fieber. Fieber: Tiiol. D. ASEMUS Fieber. Fieber : Bohmen, D. FLAVUS Fieber. Fieber: Galizien. Lom. : Galizien. ALEBRA Fieber. A. abbostriella Fallén. Fieber: Europa. Mayr: Bozen. Flor: Wien, Lom.: Galizien. Lôw: Auf Laubhôlzern. 7.-9. Nô. ffast allenthalben). Then: Obersuchau, Theresianum, Bisamberg, Tobelbad, Gailthal, Lees, Levico, Condino. NOTUS Fieher. N. Manderstjerni Kirschhaum. (— dilatatus Fieber.) Mayr: Tirol. Lôw: Auf Nadelholz, 6.-9. Nô. (Rodaun, Môdling, Schneeberg), Steiermark (Ennsthal). Then : Auf dera Grasboden von Nadelwâldern ; Schneeberg (Nô.), Luschari (Karnten), Gail- thal, Raibl. N. AUREOLus Fallén. Fieber : Bohmen. Mayr : Vils. Lom. : Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (Neuwaldegg, Bisamberg, Briihl, Baden, Pernitz, Haiufeld). Tiien: Bisamberg, Dornbach, Môdling, Gailthal, Raibl, Lees, Levic-o. N. Ferrarii Puton. Then: Auf feuchten Waldstellen in Levico. N. AGNAïus Fieber. Lôw: Auf Wiesen, 7.-9. Nô. (Môdling, Spitz, Piesting). Then: Môdling, Grolirussbach, Levico. N. FLAviPENNis Fabricius. Fieber: Europa. Lom. : Galizien. Then : Theresianum, Levico. N. MOLLicuLus Bolieman. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Lom.: Galizien. Lôw: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (allenthalben im Gebirge). Then: Wien, Kircbberg, Hinterstoder, Gailthal, Ober- miemingen (Tirol;, Levico, Condino. N. FACiALis Flor. Flor: Adelsberg in Krain. N. MINIMUS Sahlberg. (= PUSILLUS Fieber.*) Fieber: Ôsterreich. *) Vergl. Description des Cicadines d'Europe etc. 39 N. MoNTANDONi Futon. Puton: Karpathen, Tirol. Tiien: Condino. N. ciTRiNELLUS Zetterstedt. {=■ forcipatus Flor). Fieber: Steiermark. Flor: Seewiesen in Steiermark. Lôw: Auf Wiesen, 6.-9. Nô. (allenthalben ira Gebirge). Then: Dittersdorf, Wien iind Umgebung, Raibl. N. FiEBERi Low.'^) Low: Gloggnitz. Then: Auf Wiesen; Bisamberg, Tobelbad, Levico. N. MiCANTULUS**) Zetterstedt. Then: Condino. *) Vom Hcirn Paul Low erhielt ich iiachfolgendes Schreibeii : „Untei' Ihren Cicadineii befinden sich zwei Notus-Arten, doren Namen einer Eiehtigstclluug bedurfen ; es siiid dies diejeuigen, welehe Fieber (resp. Lethierry) unter deii Speciesnanien „forcipatus" und „Schmidti" auffiihrt. (cf. Kevue d'Entoui. Caeii. T. o, 1S84, pag. 53)." „FlEBEK gibt wol (1. c.) an, deii Notus furciputus iiaeli typiseheu Exeuiplareii beschriebeii zu liaben; da seine Besthreibiuig aber in den wesent- liclisten Puniiteu von derjenigen abweieht, welehe Flor (Kiiyn. Livl. II. 1861, p. 389) von seinein Notus forcipatus gegeben hat, so ist Fieber's Art uustreitig eine andere als die Flor'sche. Flor liât demnaeii bei der Ubersendung der Typen an Fieber einen Missgriff goaiaeht, weleher aber gewiss sogleieh eiit- deekt worden wâre, wenn Fieber die erhaltenen Typen mit der Besclireibung Flor's verglichen hiittc." „FiEBER hat indessen den wahren Flor'seheu Notus forcipatus gauz gut gekannt; da er uber eine andere Art irrthiimlich fiir diesen hielt, so be- sebrieb er ihn in der Meinung, er sei noch nicht bekannt als neue Art unter dem Namen Notus Schmiclti, und es ist die Beschreibung, welehe er von diesem gibt, nieht allein mit Flor'S Beschreibung von N. forcipatus, sondern aueh mit derjenigen ùbereiustimniend, welehe Sahlberg und welehe Kirschbaum von letzterem gegeben hat." „Um nun jede Verweehslung hintanzuhalten, wàre es am zweekmài3igsten den Namen N. forcipatus Fieb. née Flor zu àndern und statt seiner den Namen N. Fiéberi zu gebrauehen. Die Synonymie dieser Notus-Arten wiirde alsdann folgende sein: Notus citrinellus Zett., Sahlb. forcipatus Flor née Fieb. Schmidti Fieb. V gracilis Zett. Notus Fiéberi Lôw. forcipatus Fieb. nec Flor". „Ieh beehre mieh etc. etc. Paul Lôw." **) Vergl. Tabellen zum Bestimmen der Cicadinen etc. von P. M. Mayr. Innsbruek. Wagner. 1884. Seite 37, 38. 40 CHLORITA Fieher.*) C. FLAVESCENS Fahricius. Fieber: Nord- und Mitteleuropa. Mayr: Bozen. Lom. : Galizieu. Lôw: Auf verschiedenen Laub- und Nadelhôlzern, auf Weiu, Hopfen, Clematis, Kartoffeln iind vielen krautigen Pflanzen. Nô. (iiberall im Gebirge und in der Ebene). Then : Dittersdorf, Obersuchau, Wien und Umgebung, Groûrussbach, Kirchberg, Gailthal, Kaibl, Lees, Levico, Condino. C. FRONTALis Fieher. Fieber : Galizien, Mâhren. JjOM, : Galizien. C. SoLANi Kollar. Fieber : Euiopa. hon. : Galizien. C. viRiDULA Fallén. Fieber : Europa. Mayr : Tiiol. hou. : Galizien. Lôw: Auf Acliillea, Artemisia und àhnlichen Pflanzen, 6.-9. Nô. (Donau-Auen, Laaerberg, Peruitz, Piesting). KYBOS Fieber. K. SjMARagdulus Fallén. Fieber: Europa. Mayr: Bozen. LoM. : Galizien. Low: Auf Salices, (5. — 9. No. (iiberall in Fluss- auen und lilngs der Bâche). Then: Dittersdorf, Obersuchau, There- sianum, Umgebung von Wien, Grolirussbach, Kirchberg, ïobelbad, Gailthal, Kaibl, Lees, Levico. (Auf Weiden und auf Birken). EUPTERIX Curtis.**) E. VITTATA Linné. Fieber: Europa. Mayr: Tirol. Flor: Ôsterreich. Lom. : Galizien. Luw : Auf AViesen, 8. Nô. (Franken- fels, Pernitz, Gloggnitz). Then: Dittersdorf, Obersuchau, There- sianum, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Kaibl, Levico. E. DiMiNUTA Kirsclihaum. Mayr : Tirol. Lom. : Galizien. Lôw : Auf Wieseu, 6.— 10. Nô. (fast alleuthalbeu). Then: Dittersdorf, Obersuchau, Theresianum, Kirchberg, Tobelbad, Gailthal, Kaibl, Levico. E. Wallengreni Stal. Fieber: Osterreich. E. MiCANTULA Fieber. Fieber: Bôhmeu. E. Artenisiae Kirsclihaum. Lôw : Auf Artemisia absiuthium 7.-9. Nô. (Pernitz, Piesting, Lunz, Gloggnitz). *) C. iiotata Fieber entliUlt iiacli Lethierry. Vergl. Description des Oicadines etc. **) Vergl. Tabelleii ziim Bestiuiinen der Ciuadinen etc. von P. M. Mayr. Innsbruek. Wagner. 1884. Seite 39. — Description des Cicadines etc. 41 E. Germaiu Zetterstedt. Fieber: Nord- und Mitteleuiopa. H. u. D. : Dolomitalpen. Luw : Auf Pinus silvestris und nigricans, 6. — 8. Nô. (Piesting, Pernitz, Hainfeld, Lunz), Steiermark " (Enos- thal). Then: Kirchberg, Grolirussbach, Raibl (hier auf Pinus Mughus Jacq.). E. FiLicuM Neioport. Then : Dittersdorf. E. CONCJINNNA Germar. FiEBER : Galizien. Lom. : Galizien. Low : Auf Quercus, 7. — 9. No. (Wien, Neuwaldegg, Bisamberg, Môdling, Glogguitz, Hainfeld, Piesting, Lunz), Tjien: Dittersdorf, Bisamberg, Gailthal, Levico. E. Lowii Then. Then: Dittersdorf, Theresianum, Kirchberg. E. PULCHELLA FalUii. FiEBER : Europa. Lom. : Galizien. Lôw : Auf Quercus, 7.-9. Nô. (Schoubrunn, Neuwaldegg, Bisamberg, Weidling, Laaerberg, Môdling, Hainfeld, Glogguitz, Piesting). Then : Obersuchau, Bisamberg, GroBriissbach, Gailthal, Lees, Levico, Condino. E. STELLULATA Burmeistev. Fieber: Brody in Galizien. Lom. : Galizien. Low: Auf Tilia, 7.-9, Nô. (Wien, Schônbruun), Tirol (Ôtz). Then: Wien, GroBrussbach. E. TENELLA Fulléii. FiEBER : M àhreu, Ôsterreich. Flor: Eis- grub in Màhren. Luw: Im Grase, G.— 9. Nô. (Donau-Auen, Laaer- berg, Môdling, Glogguitz). Then: Levico. E. ORNATA Lethierry. Mayr: Vils. Then: Auf Waldwiesen ; Schneeberg (Nô.), Hinterstoder, Raibl. E. BiNOTATA Fieber. Fieber: Osterreich. Lom. : Galizien. Low: Auf Knautia silvatica, 7.-9. Nô. (Kodaun, Piesting, Franken- fels, Lunz, Gloggnitz, Schneeberg). Then: Kaibl. E. AïROPUNCTATA Goeze.'^) Fieber: Europa. Mayr: Tirol. LoM. : Galizien. Low: Auf Ballota, Lamium, Mentha, Urtica etc., 6. — 10. Nô. (Donau-Auen, Schoubrunn, Môdling, Hadersdorf, Baden, Piesting, Hainfeld, Gloggnitz, Fraukenfels, Schneeberg), Steiermark (Ennsthal). Then: Dittersdorf, Theresianum, GroBrussbach, Raibl, Levico. E. AURATA Linné. FiEBEB : Europa. Mayr : Innsbruck. H. u. D. : Tuxeralpen. Lôw: Auf Urtica, Ballota etc., 6.-9. Nô. (Donau- *) Nach P. Low ist E. Carpiiù Geof. = E. nigropunctata Sehrk. = E. melanostricta Gml. = E. tripunetata Gml. = E. picta Fab. = E. auréola Boh. uec Fall. = E. atiopiuictata Goeze. Wieiier Eiitoiuolg. Zeituug. 1883. S. 148. 42 Auen, Schônbrunn, Kodaun, Modling, Gablitz, Pernitz, Lunz, Franken- fels), Salzburger Tauern. Then: Dittersdorf, Modling, Hinterstoder, Gailthal. E. Urticae Fabricius. FiEBER: Europa. Mayr: Vils. Lôw : Auf Urtica, 6.— 10. No. (allenthalben), Steiermark, Salzburg. Then: Ûberall auf Breiinesseln. E. CuRTisi Flor. Flor: Laibach, -Lom. : Galizieu. Low : Auf Stachys, Salvia, Ballota, etc., 6. — U. No. (Hadersdorf, Gablitz, Mod- ling, Lunz, Gloggnitz, Pitten), Steiermark (Ennsthal). Then: Gail- thal, Raibl, Levico. E. Melissae Curtis. Fieber: Europa. Low: (var. collina Flor), auf Mentha, 8. Nô. (Piesting). Then: Levico. TYPHLOGYBA Germar*) T. JUCUNDA Hcrrich Schàffer.'^'^) Fieber: Nord- und Mittel- europa. Lôw: Auf Aluus, 7.-9. No. (Neuwaldegg, Weidling, Hain- feld, Pitten). Then: Klosterneuburg, GrolSrussbacli, Gailthal. T. CRUENTA llerrich /Se// a^c /•.***) Low : Auf Fagus, 7. — 8. Nô. (Lunz, Piesting). Then: Dittersdorf, Gailthal, Kaibl, Levico. T. SEXPUNCTATA Falléii. FiERER: Europa. Low: Auf Salices, 4.-9. Nô. (Donau-Auen, Neuwaldegg, Laxenburg, Gablitz). Then: Obersuchau, Gailthal, Kaibl, Lees, Levico. T. nitidula Fahricius. Fieber: Nord- und Mitteleuropa LoM. : Galizien. Lôw: (auch die var. Norgueti Leth.), auf Carpiuus, Quercus etc., 7.— 10. Nô. (Schônbrunn, Neuwaldegg, Hainfeld). Then : Lees. T. CANDIDULA Kirschhaum.\) Lôw: Auf Populus alba und Salix incana, 8. — 10. Nô. (Donau-Auen). Then: Langenzersdorf. T. RosAE Linné. Fieber : Europa. Lom. : Galizien. Lôw : Auf verschiedenen Laubhôlzern, 6. — 10. Nô. (allenthalben). Then: Ober- *) Vergl. die Anmerkung bei Eupterix. **) Dièse Art gehort iiielit, zii Eupterix. ***) T. eruenta kommt sehr liàufig ganz gelb gefârbt vor. Fieber beschreibt nur die roth bis braun gefiirbte Varietiit. t) Nach P. Low ist ï. caiididula Kbm. = T. lactea Leth., aber nicht identiseh mit Zygina nivea Mis. et R. Wiener Entoinolog. Zeitung. 1883. 43 suchau, Theresianum, Bisamberg, Grofirussbach, Kirchberg, Tobel- bad, Gailthal, Raibl, Lees, Levico. T. Craïaegi Douglas. Lôw : Auf Crataegus, 8. No. (Piesting). T. Lethierkyi Edivards. hou. : Galizien. T. GEOMETRICA Schrank. Fieber: Nord- und Mitteleuropa. Lôw: Auf Alnus, 7. — 9. No. (Donau-Auen, Weidling, Bisamberg, Furth, Frankenfels, Lunz). Then : Dittersdorf, Langeuzersdorf, Klosterneuburg, Gailthal, Lees, Levico. T. GRATIOSA Boheman. Fieber: Galizien (Nowicki). Lom. : Galizien. Low : Auf Alnus, 7. - 9. Nô. (Weidling, Gablitz, Neu- waldegg, Lunz, Pernitz). Tiien : Klosterneuburg, Tobelbad, Gailthal. T. CALLOSA Then. Low: Auf Alnus, 7.-8. Nô. (Lunz). Then: Grolîrussbach, Kirchberg. T. Ulmi Linné. Fieber: Europa. Mayr: Bozen. Flor: Spiel- feld in Steierniark. Low: Auf Ulmus, 7.— 10. Nô. (Wien, Donau- Auen, Hetzendorf, Hadersdorf, Weidling). Then: Theresianum, Grolk'ussbach. T. Loewii Lethiernj. Low: Auf Qiiercus, 8. Nô, (Weidling), T, QuERCUs Fabricius. Fieber : Europa, Flor : Laibach. LoM. : Galizien, Low: Auf Quercus,. 7.-8. Nô. (Neuwaldegg, Hain- feld). Then : Dittersdorf, Theresianum, Grolh'ussbach, Gailthal, Lees. T. TENERRIMA Herricli Schaffer. FiEBER : Mitteleuropa. Lôw . Auf Quercus, 7. — 9. Nô, (Schônbrunu, Weidling, Neuwaldegg, Briihl, Pitten, Piesting). Then : GroBrussbach, Levico. ZYGINELLA Lôio. Z. PULCHRA L'ôw.*) Lôw: Auf Quercus, 6.-9. Nô. (Môdling). Then: Môdling. ZYGINA Fieler. Z. Alneti Dahlhom. Fieber: Europa. Lôw: 7. — 8. Nô. (Neuwaldegg, Pitten). Then: Auf Alnus; Obersuchau, Kirchberg, Gailthal, Levico. Z. Hyperici Herrich Schdffer. Fieber: Ôsterreich. Lôw: Auf Hypericum, 6,-9. Nô, (Piesting, Pernitz, Hainfeld), Then: Lees. *) Verh, d. k. k. zoolog.-bot. Gesellschaft in Wieii. 1885. p. 34(j. 44 Z. Frauenfeldi Lethierrij:^) Fieiîek : Ôsterreich. Z. SCUTELLARIS Herrich Sclidffer. FiEBER: Osterreich, Steier- mark. Mayr: Tirol. Flor: Seewiesen in Steiermark. Low: In Holz- schlâgen und lichten Walderu im Grase, 7.-8. Xô. (Rodaun, Briihl, Auninger, Pernitz, Piesting, Lunz). Then: Dittersdorf, Môdling, Raibl, Lees, Levico, Condino. Z. PARVULA Boheman. Fieber: Osterreich. Mayr: Tirol. Luw: Auf verschiedeuen Laubholzern, 4. — 10. No. (fast allent- halben). Then : Bisamberg, Laxenburg, Tobelbad, Gailthal, Raibl, Levico, Condino. Z. RjiAMNi Fieber. Fieber: Bohmen. Then: Obersuchau. Z. ROSEA Flor. Low: Auf Piniis, 3., 4., 9., No. (Neuwaldegg, Môdling, Badeu). Z. FLAMMIGERA G eofroi/ :^-'^') Fieber: Europa. Mayr: Tirol. LoM.: Galizien. Low: Auf verschiedenen Laubholzern, 4. — 10. Nô. (Donau-Auen, Schônbrunn, Neuwaldegg, Weidling, Môdling, Piesting, Gloggnitz, Baden). Then : Bisamberg, Tobelbad, Gailthal, Lees, Levico. Z. Tiliae FalUa. Fieber: Bohmen, Osterreich. Lom.: Galizien. Z. BisiGNATA Mulsant et Rey. Then: Levico. Z. RORiDA Mulsant et Rey. Low : Auf Quercus, 9. — 10. Nô. (Briihl). *) Beschrieben im Catalogue d. Hemip.-Homop. p. F. Reiber et A. Puton. **) Wiener Entomolog. Zeitung. 1883. S. 149. 45 ACOCEPHALUS HISTRIONICUS Fahricius. Mannchen. Der sehr fein lângsgestrichelte Scheitel ist um eiu Drittel bis ein Viertel kitrzor als das Pronotura und deutlich weniger als hall) so lang wie (1er HInterrand des Scheitels zwischen den Augen ; von Liingskielen ist mir der mittlere (sehr feiti faden- fôrmig) angedeiitet. Die Neheiiaiigen sind von der Schcitelspitze weiter entfernt als von den Augen. Hinter der Scheitelspitze findet sich beiderseits des schwach fadenformigen Mittelkieles ein ganz seichter Eindruck. Von der Seite gesehn, ist der Scheitel gerade und nach vorn geneigt; sein Hinterrand ist in der Mitte sehr flach ausgebuchtet, der Vorderrand ist stumpfwinklig, gerundet und der Ûbergang des Scheitels zur Stirn abgerundet. Das Gesicht âuûerst fein punktiert. Die Stirn ist (von der Seite gesehn) etwas gewôlbt, uni ein Drittel bis ein Viertel langer als breit und bat schwach gebogene Seiten. Clypeus ungefahr doppelt so lang als breit. Die Wangen, die soweit nach hinten reichen als der Clypeus, sind hinter den Augen nach aufien rundlich erweitert. Kopf hellgelb; der Hinter- rand des Scheitels gewohnîich schmal schwarz, daselbst zu beiden Seiten der Mitte je ein dreieckiger, mit der Spitze nach vorn ge- richteter, schwarzer Fleck. In der Mitte des Scheitels geht vom Hinterrand ein schwarzer Llingsstreif bis zur gelben Scheitelspitze, neben welcher am Vorderrand des Scheitels je zwei schwarze Fleoken liegen, die sowohl am Scheitel als auch an der Stirn sichtbar sind und gewohnîich raehr oder weniger untereinander und mit dem Lângsstrich des Scheitels verschmelzen. Die Stirn zeigt auBerdem nicht seiten noch ein bis zwei schwarze Querbinden oder Flecken. Das Gesicht ist oft mehr oder weniger schmutzig rôthlichgelb. Ein Fleck an der Fûhlerwurzel, das zweite Fûhlerglied oder nur die Basis desselben ist schwarz, die Fûhlerborste brâunlich. Das fein quergestrichelte, mit einzelnen, eingestochenen Punkten versehene, vorn breit gerundete , hinten seicht ausgerandete Pronotum ist gelblichweifi und trâgt auf seiner vordern Hâlfte eine schwarze Querbinde; der Hinterrand des Pronotura ist schmal schwarz. Das Schildchen ist sehr fein punktiert und schwarz. — Die weiBlichen, glasartigen Decken ragen mit dem sechsten Theil ihrer Lange ûber 46 das Abdomen hinaus, sind undeutlich quergerunzelt, am Ende ab- gerundet und ungleich (von aufien sehr stark, von innen sehr wenig) veischraalert. Die krâftigen Nerven sind mit Ausnahme des hell- gelben Auôenrandnerven braun oder schwarz, wodurch die Decken gestreift erscheinen. Die Nerven des Corinm nnd Clavus sind beider- seits von feinen, braunen Kôrncben begleitet und der vordere Theil der giashellen Membran ist mit einer ziemlich breiten, braunen Querbinde geziert. Die weifilichen Fliigel sind fast so lang als die Decken. — Brust dunkel gefàrbt, Hinterleib schwarzbraun, mit schmal gelblichen Seitenrândern. Beiue gelblich, am Ende braun bis schwarz. — Genitalsegmente schwarzbraun. Klappe fehlt. Die mit Borsten besetzten Genitalplatten sind fiber dreimal so lang als einzeln breit und langer als der Pygophor ; gegen das Ende sind sie ver- schmâlert und aufwârts gebogen. Die Seitenlappen des Pygophor zum Zweck der Aufnahme der Platten seicht gefurcht. — Lange (mit den Decken) : 4 mm. Weibchen. Der Scheitel ist um ein Drittel bis ein Viertel kiirzer als das Pronotum und deutlich weniger als halb so lang wie der Hinterrand des Scheitels zwischen den Augen. Die Neben- augen sind von der Scheitelspitze weiter entfernt als von den Augen. Der mittlere Liingskiel gerade, die seitlichen meist nur angedeutet ; zu beiden Seiten des Mittelkiels je ein flachgrubenfôrraiger Eindruck. Von der Seite gesehn, ist der Scheitel gerade und nach vorn ge- neigt; sein Hinterrand ist ziemlich flach ausgebuchtet, sein Vorder- rand ist stumpfwinklig, gerundet (etwas stârker vorgezogen als beim Mânuchen) und der Ûbergang des Scheitels zur Stirn etwas schârfer als beim Mânnchen, Das Gesicht âuBerst fein punktiert. Stirn (von der Seite gesehn) etwas gewôlbt, die Breite etwas grôûer im Ver- hâltnis zur Lange als beim Mânnchen; auch ist die Stirn im rûck- wârtigen Theil stârker verschmâlert als beim Mânnchen. Clypeus ungefâhr doppelt so lang als breit. Die Wangen sind wie beim Mânnchen gebildet. Die Grundfarbe des Kopfes, des Pronotum und des ersten Fiihlergliedes schmutzig brâunlichgelb ; Scheitel durch zahlreiche, braune Sprenkel braun, und, indem die Sprenkel mehr oder weniger zusammenflielien, erscheint der Scheitel undeutlich lângsgerunzelt. Das Gesicht ist weniger gesprenkelt, weshalb die Grundfarbe mehr zur Geltimg kommt; in der rtickwârtigen Partie 47 ist das Gesicht dnnkler als in der vordern. Ein Fleck an der Fiihlerwurze], das zweite Fiihlerglied oder nnr der basale Theil des- selben schwarzbraun, Borste braunlich. Das Prouotiim ist quer ge- strichelt, mit einzelnen, eingestochenen Pnnkton versebn, der Lange nacli schwach gewolbt, vorn gerundet, hinten seicht ausgerandet und gewobnlich weniger dicht braun gfsprenkelt als der Scheitel. Das Schildchen liât diircb starke Sprenkehing meist eine scbwarz- braune Farbe und ist aiifierst fein piinktiert. — Dio scbmntzig- weiftlicb bis braiinlichen, glasartig durchscheinenden, nie wie beim Miinnchen gostreiften Decken liberragen mit dem secbsten Tbeil ihrer Lange das Abdomen^ sind zwiscben den Rippen deutlicher qiiergerunzelt als beim Mânnchen, am En de abgerundet und un- gleich (von aulien stark, von innen sehr wenig) verschmâlert. Die im allgemeinen blass brJiunlicben, kriiftigen Nerven zeigen sich bei genauerer Besicbtigung durcb abvvecbselnde duuklere und blâssere, bis ganz blasse Stellen in etwas gescheckt. Die Eippen des Coriura und Clavus sind beiderseits (entsprechend den Runzelfurchen) von feinen eiugestochenen, briinnlichen Punkten begleitet. Die Enden der beiden Clavusnerven, die diesen Enden anliegenden Partien des Innenrandnerveu und gewôbnlicb auch die Clavusspitze sind mehr oder weniger stark weift. Da der Innenrandnerv an den zwischenliegenden Partien von der Auftenseite her schmal schwarz- braun gesliumt ist, so zeigt or sich abwechselnd braun und weifi langgestrichelt. Der Aufienrandnerv ist blass weiûlich und mit groI!>eren und kleineren braunen Flecken besetzt. Die Membran hat nie eine braune Querbinde, ist aber mehr oder weniger braun ge- fleckt, welche Flecken in den Endzellen oft die Gestalt lang- gestreckter Dreiecke annehmen. Die weifilichen Flûgel sind etwas kiirzer als die Decken. — Die Brust und dor Hinterleib schwarz- braun; die Beine gelblich, am Ende braun bis schwarz. — Das letzte Bauchsegment ist ûber doppelt so lang als das vorhergehende, hinten fast gerade; in der Mitte hat es einen kleinen Ausschnitt. Legescheide so lang als das spârlich mit Borsten besetzte Coleostron. — Lange (mit den Decken) : 5 mm. Die Beschreibung, welche Fabricius von dem Thier lieferte, passt nur auf das Mânnchen. Fallén hatte das Weibehen einer andern Acocephalus-Art vor sich, als er schrieb: Femina mare 48_ paulo latior: similiter picta; at nigrendo magis in brunneum abit. Scutellum quoque albo- maculatum ; striae elytrorura latiores, et fascia postica transvftrsa magis obsoleta. Corpus subtus album: ano vix piloso. Pedes pallidi, tibiis iufuscatis. Alao albae. In Folge dieser Charakteristik suchte man seitdem vergebens nach A. histrio- nicus femina und so kam es, dass Flor, Salilberg und Kirschbaum in ihren Cicadinenwerken das Weibchen dieser Art nicht beschrieben. Auch Signoret scheint A. hist. fem. unbekannt 7ai sein, da er schreibt: Vertex plus long que dans le mâle (13—7), un peu plus court que le prothorax (13 — 15), très peu plus long que la moitié de l'espace inter-oculaire etc. Sicherlich wird jedoch das Thier in allen groI]»eren Cicadinen-Sammlungen enthalten sein, da man es (wenigstens in Osterreich) nicht seltener antrifft als das Mânnchen ; die richtige Deutung und Bestimmung aber gelang nicht, was ab- gesehn von der Irrefiihrung durch Falb-n um so entschuldbarer ist als die Gattung Acocephalus wegen der grofien Verschiedenheit der Mânnchen und Weibchen ganz besondere Schwierigkeiten bietet. Im Sommer 1885 trat A. histrionicus ira Garten des k, k. Theresianum zu Wien in solcher Menge auf, dass hunderte und hunderte von beiden Geschlechtern hâtten gesammelt werden kônnen. Besonders zahlreich fanden sich die Thiere an einer mit Fichten be- pflanzten Stelle, sowohl im Grase als auch auf den Fichten selbst ; aber auch sonst im Garten lieferte fast jeder Zug mit dem Streif- sack einige dieser Thiere. — Schon das massenhafte und gemein- same Auftreten der oben beschriebenen Mânnchen und Weibchen beweist die Zusammengehôrigkeit derselben zu einer Art; auBerdem wird dièse Zusammengehôrigkeit noch dadurch erhârtet, dass ge- wisse Eigenschaften des Kopfes (Scheiteldimensionen etc.), die bei den Acocephalus-Arten als mafigebend sich erweisen, hier in der That bei beiden Geschlechtern in gleicher Art augetroffen werden. ATRAGTOTYPUS GAUTSCHII. n. sp. Caput margine antico acuto. Vertex antice paene rectangulus, in apice rotundatus, marginibus lateralibus levissime rotundatis, Vs brevior quam latitudo inter oculos. In nuca lineolae depressae duae, brèves, longitudinales. Ante oculos juxta margines latérales verticis singuli sulci, in quorum marginibus interioribus ocelli positi 49 sunt, ab apice verticis duplo fere magis remoti quam ab oculis. Ante ocellos carina transversa conjimgit interiores sulcorum margines, qui hinc usque ad margiuem verticis callose iiiciassati adparent et cum carina transversa spatium depressum, trapeziforme includunt. Médius sulcus lougitudinalis est subtilis et a margine postico verticis tantum usque ad carinam transversam pertinet. Margo posticus verticis levissime emarginatus. Faciès lata; lions superior in apice fovea longitudinali paulo prol'uudiore, duplo fere longior quam lati- tudo ejus inl'ra antennas ; frontis margines latérales recti, retrorsum nonnihil convergentes , postremo in clypeum maxime rotundati. Clypeus dimidio vel duplo latitudine longior; ejus margo auticus convexus. Genae extrinsecus angulis rotundatis. Margo superior scrobis incrassatus. Antennae tribus articulis basalibus et seta basi incrassata. Pronotum parum distincte transversira rugulosum, semper (plerumque ^U—^l-i) vertice brevius, margine antico late rotundato, margine postico paulum emarginato. luter interiores angulos oculo- rum pronotum aeque longum. Margo anticus scutelli margine latorali dimidio longior. Caput, pronotum et scutellum subfusco-flava, lan- guida, locis plus minus ve extensis fusci coloris. Fuscae in vertice duae lineolae sunt nucae (de quibus supra diximus), item spatium plus minusve magnum post carinam transversam et plerumque fovea illa trapeziformis ; carina trausversa autem excepta fusca parte média et carinae latérales foveae flavidae. Apex verticis flavidus. In apice frontis duae subfuscae maculae ad verticem pertinentes : frons plerumque lineolis transversalibus subfuscis. Ceterae faciei partes plus minusve subfusce maculatae. Scrobs et seta autennarum sub- fuscae. Pronotum parvis maculis subfuscis, quae in priore quidem parte in arcu trausversali positae sunt. Scutellum plus minusve subfusce maculatum. luterdum vertex, pronotum et scutellum per- multis maculis fere omnino fusca. — ïegmina in forma brachyptera sordide flavido-grisea, interdum plus minusve subfusca, parum distincte rugulosa, postice in linea recta truucata et in angulo exteriore magis, in angulo interiore minus late rotundata. Tegmina parum expressis nervis praedita ultra primum segmeutum abdomi- nale minimum tantum proeedunt. Alae rudimentares. Raro tantum tegmina et alae plane explicatae ; tum tegmina sunt albida, trans- versim rugulosa, appendice lata instructa, abdomine longiora et 4 apice intus vulvautia. Nervi expressi, albidiili, hic illic subfusci; ramus interior piimi sectoris antice taiitum vena transversa cum altero sectore coiijunctus. Membraua magiia, quatuor areis (inter- dum in margine externo parva area quinta) ; secunda area apicalis parallelis nervis apicalibus. Alae albae, quarum duo exteri sectores in tertia parte postrema conjuncti sunt vena transversa angulata, a cujus apice etiam vena in nervum periphericum procedit. — Pectus plus minusve iuscum ; segmenta ventris subfusco-flava, in medio macula longitudinal! fusca, prope margines latérales utrimque puncto fusco. Segmenta dorsi subtusco-iiava, linea média fusca, utrimque plus minusve lata macula longitudinali t'usca et prope margines latérales série puuctorum iuscorum. luterdum abdomen superne fere omnino fuscum. Pedes subfusco-fiavi, parvis maculis fuscis ; ungulae fuscae ; tibiae posticae fuscis punctis in basi setarum. — Valvula genitalis marium brevissima, postice rotundata. Laminae génitales marginibus externis rectis, in basi valvula nonnihil latiores, quam tanto superaut, quanta valvulae mediae lougitudo est. In basi tantum laminae marginibus interioribus se attiugeutes postice divaricant, ut spatium triangulare efficiatur, quod fere ad apicem valvulae per- tinet. Pygophorus nonnihil laminis longior, superne vix sinuatus, lobis lateralibus infra tubam analem late rotundatis et eo modo conniventibus, ut post laminas apertura rhomboidalis plerumque efficiatur. ïuba analis non prominens. — Ultimura segmentum ab- dominale femiuarum praecedente dimidio longius, postice rectum, in medio plerumque rotundata et parum profunda intercisione. Coleostron circum tubam analem sinuatum. Vagina exserta. — Longi- tudo formae brachypterae : 2-4 — 2*8 mm. Longitudo formae macrop- terae: 3*3 mm. — In locis gramineis per viarum margines. Levico. — Augusto, Septembri, Octobri. Kopf mit scharfkantigem Vorderrand. Seheitel voin fast reehtwinklig, an der Spitze abgeriindet; seine vorderen Seiteniânder sehr sehwach ausgebogen. Er ist 2/3 so lang als zwisehen den Augen breit und hat iiu Nacken zvvei ver- tiefte, kurze Lângsstriche. Vor den Augen langs der Seiteuiander des Seheitels je eine Furelie, an deren hinenrand die Nebenaugen liegen, die von der Scheitel- spitze beinalie doppelt so weit entfernt sind als von den Augen. Vor den Neben- augen verbindet ein Querkiel die Innenrànder der Furchen, welehe von da bis zum Scheiteirand wulstig verdickt erseheiiien und mit deni Querkiel einen ver- tieften, trapezfôrmigen Raum einsclilieCen. Die feine mittlere Lângsfurche des 51 Scheitels reieht voin Hinterrand nur bis zuna Qiierkiel. Hiiiterrand des Seheitels sehr flaeh ausgebuehtet. Gesieht breit ; die Stirn hat oben an ihrer Spitze eine flaehe Làngsgrube iind ist fast doppelt so lang als unterlialb der Fiihler breit; die Seitenrànder der Stirn gerade, nach hinten etwas convergierend uud zuletzt gegen den Clypeus stark gebogen. Olypens V'2 bis 2mal so lang als breit; sein Vorderrand eonvex. Ani3eneeke der Wangen abgerundet. Der obère Rand der Fiihlergrube verdiekt ; Fiihlerborste an der Basis verdiekt, unterhalb der Verdiekung deutlich noch drei Glieder. Pronotum undeutlich quergerunzelt, immer (gewohnlieh '/^"'/a) kiirzer als der Seheitel ; der Vorderrand desselben breit gerundet, der Hinterrand wenig ausgebuehtet. Zwiselien den inneren Augenecken ist das Pronotum gleiehlang. Vorderrand des Sebildehens V/^ma,! so breit als der Seitenrand desselben lang ist. Kopf, Pronotum und Sehildchen bràunliehgelb, matt, mit melir oder weniger ausgedehnten, braun gefàrbten Stellen. Braun sind am Seheitel die zwei Striehe im Nacken, eine mehr oder weniger grofie Stelle hinter dem Querkiel und gewôhnlifih die trapezfôrmige Grube, wàhrend der Querkiel mit Ausnahme der braun gefàrbten Mitte und die Seitenkiele der Grube gelblieh sind. Seheitelspitze gelblich. An der Spitze der Stirn zwei vom Seheitel her sieh ziehende braune Flecken; Stirn gewohnlieh mit brâunliehcn Querlinien. Die iibrigen Theile des Gesiehtes mehr oder weniger brâunlich gefleekt. Fiihlergrube und Fiihlerborste bràunlich. Pronotum mit kleinen, braunen Flecken, die wenigstens im vorderen Theil in einer Bogen- linie stehn. Sehildchen mehr oder weniger brâunlich gefleekt. Bisweilen ist Seheitel, Pronotum und Sehildchen durch reiehe Sprenkelung fast ganz braun. — Die sehmutzig gelbliehgrauen, mitunter mehr oder weniger brâunlichen Deeken der kurzfliigligen Form sind undeutlich gerunzelt, hinten geradiinig abgestutzt und an der AuUeneeke stârker, an der Inneneeke weniger breit ge- rundet. Sie haben meist undeutliehe Nerven und reichen nur sehr wenig iiber das erste Abdominalsegment hinaus. Fliigel rudimentiir. Nur selten sind Deeken und Fliigel vollstàndig entwiekelt. In diesem Falle sind die Deeken weiiJlieh, quergerunzelt und mit breitem Randanhang versehn. Sie ragen liber das Ab- domen hinaus und sind mit dem Anbang iiber einander gesehlagen. Die Nerven sind deutlich, weifilich, slellenweise brâunlich; der innere Gabelast des ersten Seetors nur vorn dureh einen Quernerven mit dem zweiten Seetor verbunden. Membran groi3, vierzellig (bisweilen eine kleine fiinfte Zelle am Aufienrand); die zweite Membranzelle mit parallelen Apiealnerven. Fliigel weii3 ; die zwei àuiJern Lângsnerven derselben sind im letzten Drittel dureh einen winklig ge- broehenen Quernerven verbunden, von dessen Spitze ebenfalls ein Nerv zum Randnerv verlàuft. — Brust mehr oder weniger braun; Abdomen auf der Unterseite bràunliehgelb, mit einem braunen Lâugsfleeken in der Mitte; nahe den Seitenrândern auf jedem Segment ein braunes Piinktchen. Oben ist das Abdomen bràunliehgelb, hat eine braune Mittellinie und beiderseits derselben einen mehr oder weniger breiten, braunen Lângsflecken. Nahe dem Seitenrand hat jedes Segment beiderseits ein braunes Piinktchen. Bisweilen ist die Ober- 4* _52 seite dop Alidomen fast ganz braiin. Beine briiunlieligelb, mit kleinen, braunen Flecken ; Klauen braiin ; Hinterseliiei)en mit biaimen Pmilîten an der Basis der Borsteii, — Oenitalklappe der Mannehen sehr knrz, binten gerundet. Die Genitalplatten haben gerade AuCenseiten, sind an der Basis etwas breiter als die Klappe und ragen iiber dieselbe so weit liinans, als die Klappe in der Mitte lang ist. Die Platten stoi3en mit ihren lunenràndern niir an der Basis zusammen und lasscn hinten zwisehen einander einen dreieekigen Raum frei, welcher fast bis zur Spitze der Klappe reieht Pygophor etwas langer als die Platten, oben kaum ausgeselinitten; seine Seitenlappen sind unter der Afterrôhre breit ge- rundet und sehiiefien derart zusammen, dass sieli gewohnlich hinter den Platten eine rhombenfonnige Ûffnung zeigt. Afterrôhre nieht hervorragend. — Letztes Abdominalsegmcnt der Weibehen l'/oi'if»'' so lang als das vorhergehende, hinten gerade, in der Mitte nieist mit einem rundlichen, wenig tiefen Aussehnitt. Coleostron um die Afterrôhre ausgebuchtet. Legeseheide hervorstehend. — Lange der kurzgefliigelten Form: 2-4— 2-8 mm. Liinge der langgefliigelten Form : 3-3 mm. Auf Oraspliitzen an Wegrandern. Levieo. — August, September, Oetober. GNATHODUS ANGUSTUS n. sp. Vertex antice late rotuudatus, inter ociilos triplo— qnadruplo latior quani longns. in medio apque longus (aut paulo brevior) quam in interioro margine oculoriira. Frous convexa; g^nae latae, extrin- secus obtuse angnlatao. Cl3'peiis aeque latus vel in partem poste • riorem nonnihil dilatatus. Articulus secundus antennarum cylindratus, brevi primo dnplo longior : seta basi incrassata. Pronotum convexunn, antice rotnndatnm vel obtuse angulatum, marginibus lateralibus fere rectis et retrorsum paulum tantum divergentibus ; pronotum igitur aeque latum ac caput. Margo posticus pronoti ab angulis posticis rotundatus, in niedio reclus. Faciès, vertex, pronotum et scutellura sordide flavo-subfusca (interdum hic illic subviridia aut subcaerulea). Vertex punctis duobus fuscis. Post marginem anticum pronoti clarius tinctum vittae longitudinales quinque plus rainusve latae, obscurae. — Tegmina albidula, plus minusve subfusce infumata, extrorsum paulum dilatata, postice rotundata, subpellucida, pallidis nervis. Membrana maxima"; nervi membranae, praesertim nervus periphericus plus minusve fusci. Interdum nonnullae partes teg- minum intensius subfusce coloratae, inprimis intervalla inter nervos clavi et apices corii arearura. Nervi alarura fusci. Nervi tegminum et alarum procedunt eodem modo, quo in Gnathodo. punctato. — Pectus nigrum. Abdomen supra nigrum, segmentorum marginibus 53 angustis et flavo-viridibiis ; segmenta ventris nigra-perviridia, plus mimisve latis et flavido-viridibus mavginibiis posticis et lateralibus. Pedes flavidi ; uugulae liiscae. Tibiae posticae non punctatae. — Valvula genitalis mariiim e viridi nigricans, peraugusla, postice rotundata ibique plerumque distincte albo-ciliata (interdum valvula non conspicua). Laminae génitales angustae, ad rotiindatum apicem versus aequaliter angustatae, albae, circiter aeque longae ac Pygo- phoi'us, retrorsum divergentes. Pjgophorus setis albis consitus, niger, postice albo-marginatus et rotundatus. — Segmentum ultinaum ventrale feniinarum praecedente paulo longius, postice rectum. Vagina non prominens. — Longitudo (i^um tegminibus) : 3-3 mm. Haec species Gnathodo punctato Fall. similis ; differt autem ab eo minore latitiidine et longitudine, minore latitudine pronoti comparati cum capite, tibiis posticis non punctatis, inprimis apparatu genitali marium. — Levico, in berbis, — Augusto, Septembri, Octobri. Selieitel vorn breit genindfit, zwiselien den Aiigen drei- bis viermal .so breit als lang, in der Mitte ebenso lang (oder etwas Idirzer) als am Inneiirand der Augen. Stini gewoibt; Wangeu breit, mit stninpfer AuCeneeke. Clypeus gleiehbreit oder iiacli riiekwiirts etwas verbreitert. Zweites Fiililerglied cylin- driseh, doppelt so lang als das kurze erste; Fiihlerborste an der Basis verdickt. Pronotum gewoibt, vorn gerundet oder stumpfwinklig ; die Seitenrander fast gerade und nacli hinten nur wenig divergierend; das Pronotum daher ebenso breit als der Kopf. Hinterrand des Pronotum von den Eeken her gerundet, in der Mitte gerade. Gesieht, Seheitel, Pronotum und Sehildehen sebmutzig geJb- bràunlieli (mitunter stellenweise griinlieh oder blâulich). Am Seheitel zwei braune Punkte ; hinter dem heller gefârbten Vorderrand des Pronotum fiinf mehr oder weniger breite, dunkle Lângsstreifen. — Die weiJJlichen, mehr oder weniger brâunlieh angerauehten, naeh auiîen wenig gebogenen, hinten abge- rundeten Deeken haben blasse Nerven und zeigen sieh bel durehseheinendem Lichte getriibt ; Membran sehr groC ; aneh sind die Membrannerven, besonders der Umfangsnerv, mehr oder weniger braun. Bisweilen sind einzelne Stellen der Deeken stârker brâunlieh gefârbt, so besonders die Zwischenrâume zwisehen den Clavusnerven und die Spitzen der Coriumzellen. Nerven der Fliigel braun. Der Verlauf der Deeken- und Fliigelnerven ist wie bei Gnathodus punctatus. — Brust sehwarz. Die Abdominalsegmente auf der Oberseite schwarz mit scbmalen, gelbgriinen Rândern ; auf der Unterseite sind sie sehwarz bis dunkel- griin mit mehr oder weniger breiten, gelbliehgriinen Seiten- und Hinterrândern. Beine gelblieh; Klauen braun. Die Hintersehienen nicht punktiert. — Die dunkelgriine Genitalklappe der Mânnchen ist sehr sehmal, hinten abgerundet 54 und am Hinterrande gewôhnlieh deutlieh weiB bewimpert (bisweilen ist die Klappe nieht siehtbarj. Die Genitalplatten sind schmal, gleiehmâfiig zuiti ab- gerundeten Ende versehinalert, v?eii3, ungefâhr so lang als der Pygophor und divergieren naeh hinten. Der sehwaize, hinten \veii3 gerandete und gerundete Pygoplior ist mit weiJJen Borsten besetzt. — Letztes Abdoininalsegment der Weibehen wenig langer als das vorhergehonde, hinten gerade (bel der Ein- troeknung gewôhnlieh in der Mitte naeh vorn gezogen). Legescheide nieht her- vorstehend. — Lange (mit den Deeken): 3-3 mm. Dièse Art ist dem Gnathodus punctatus Fall. ahniieh; unterseheidet sich aber von demselben durch geringere Breite und Lange, geringere Breite des Pronotum im Verhaltnis zum Kopfe, durch die nieht punktierten Hintersehienen, besonders jedoeh durch den Genitalapparat der Miinnchen. — Levieo, auf Gras. — August, September, October. EUPTERYX LOEWII d. sp. Faciès albida vel flavida; froos fsi a latere adspexeris) in anteriore parte convexa, in posteriore plana, in verticem fere recto angulo transiens. Vertex cura pronoto planior, colore lacteo, maculis irregularibus viridi-luteis insignitus, quariim diiae pleriimque in anteriore parte verticis, duae in nuca, complnres in pronoto pone ocnlos cernuntur; quae si latins patent, vertex nonnunquam sub- flavus videtur. Vertex obtnse angulariter productus ; pronotum duplici circiter longitudine verticis, antice angustius est quam postice ibique caput cum ocnlis latitudine superat. Scutelhim sordide album vel flavidura. — Tegmina média extrorsnm aliquanto dilatata, alba vel flavide alba. In mcdio tegminnm margine externo macula est ovalis, languida, albi coloris, quae postice lineola atro-fusca finitur. Arabit plerumque hanc maculam fascia modo latior modo angustior fusci vel atto - fusci coloris, ad tegminum basin versus plerumque pallescens, externum marginem in basi corii et internum totius clavi marginem spatio magis vel minus lato dimittens, postice fimbriata nec nisi ad tertiam vel quartam partem posticam corii per- tingens. Accidit interdum, ut fascia illa colorem minus umbraticum exhibeat vel etiam in speciem subfuscae tersurae utrimque juxta suturam clavi reducta adpareat. Membrana albidule adumbrata, subfuscis maculis : prima et postrema vena transversa, qua mem- brana a corio secernitur, atro-fusca. Alae albidae, pellucidae, nervis albis. — Pectus pedesque flavidi, ungnlae subfnscae. Venter plerum- que flavidus ; segmenta dorsi nigra lateribus latis et flavis, margini- 55 bus ijosticis angustis et tiavis. — Segmenta geuitalia liavida. Valvula genitalis maiium segmentum ultinmm ventrale diraidia loogitudine superat, pone leniter rotundata. Laminae génitales valvulam longi- tudine fere aequant, tenuiores, ad apicem versus paulum angustatae, in apice nigrae, junctira rotundatae et paullulum sursum flexae. Pygophorus (si a latere adspexeris) quadrangularis, desuper pro- funde atque ad antecedens usque segmentum dorsale excisus; ejus margo posticus fere verticalis cum recto margine superiore angulum fere rectum efftcit et rotundatus in marginem inferiorem transit. — Segmentum ultimum ventrale ferainarum postice utrimque leviter sinuatum, in medio obtuse exacuto aliquanto longius est quara in angulis lateralibus rotundatis. Vagina nonnibil prominens, in fine fusca, — Longitudo (una cum tegminibus) 4"2— 4*4 mm. Est haec species cum forma sua et magnitudine tum forma segmentorum genitalium et uuiversali colore Eupterygi concinnae Ger. adeo similis, ut bestiolas, quarum fusca tegniinum fascia parum con- spicua est, facile solo colore ab illa differre putes, Examinato autem utriusque speciei apparatu genitali apparet virilia membra utriusque speciei forma differre, quo efficitur Eupterjga Loewii non esse varietatem solo colore ab Eupteryge coucinua differeutem sed pro- priam esse speciem. Praeterea autem haec species non modo forma membri, de quo modo dictum est, sed etiam fusca tegminum pictura diversa est. Nec vivit in quercu, ut E. conciuna, sed in acere pseudoplatano. Austria inferior : Kircbberg (Wechsel), Vindobonae (There- sianum). Moravia: Dittersdorf. — Julio, Augusto, Septembre Gesieht weiClieh oder yelblich ; Stini (von der Seite seselin) vorii gc- gewôJbt, hmteii tlach, ilir Ubergaiig ziim Scheitel fast lechtwinklig. SeJieitel und Pronotum zieuilieh flaeh, luilehigweiC, uiit griiiilichgelbeu, unregelmiiCigen Fleeken. von denen gewohnlich zwei vorn aiu Scheitel, zw^ei im Nacken und mehreie am Pronotum liinter den Augon stelin; bei starker Ausbreitung dieser Fleeken eischeint mitunter der Scheitel gelblieh. Der Scheitel ist vorn stuuipf- winklig voigezogen; das Pronotum etwa doppeJt so lang als der Scheitel, vorn sclunaler als hinten, daselbst breiter als der Kopl' mit den Aiigen. Das Schild- cheu ist sehuiutzigweifi oder gelblieh. — Die Decken sind in der Mitte nach auCen etwas erweitert, weiR oder gelblichweiC. In der Mitte des AuRenrandes befindet sich ein matter, weiCer, ovaler Làngstlecken, vvelcher hinten von eitier Bchwarzbrauuen Linie begrenzt ist. Diesen Fleeken umgibt Ln der Kegel ein 56 mehr oder weniger breites, braunes bis sehvvarzbraunes Baiid, welches naeh der Deckenbasis hin meist verblasst ist, den AuiJenrand an der Basis des Coiium und den Innenrand des Clavus in seiner ganzen Lange mehr oder weniger breit frei làsst, hinten zackig begrenzt erscheint und nur bis ziim hintern Drittel oder Vierlel des Corium reicht. Bisweilen ist das Band weniger dunkei gefàrbt oder es ist sogar auf einen bràunlichen Wiseh lângs der Clavus- naht redueiert. Membran sehwaeb weiJîlieh getrùbt, mit bràunlichen Flecken (ein Fleck langs des Spitzenrandes in der ersten und zvveiten Membranzelle, einer auJJen am Stiele der zweiten Zolle und einer in der vierten Zelle, weleher aueh mehr oder weniger weit in die dritte Zelle hineinreicht) ; die erste und letzte der Queradern, welche die Membrau vom Corium scheiden, schwarzbraun. Flijgel weiBlich, durchscheinend, mit weilJen Adern. — Brust und Beine gelb- lich, Klauen bràunlich. Abdomen unten gewohnlich gelblich, oben schwarz, an den Seiten breit gelb gerandet, die Segmente am Hinterrande schmal gelb ge- sàumt. — Die Genitalsegmente gelblich. Genitaiklappe der Mânnchen l-5mal so lang als das vorhergehende Bauchsegment, hinten flaeh abgerundet. Genital- platten ungefiihr so lang als die Klappe, ziemlieh schmal, nach der Spitze hin nur wenig verschmàlert, an der Spitze schwarz, zusammen abgerundet und etwas nach oben gebogeu. Aftertràger (von der Seite gesehn) vioreckig, oben tief, fast bis zum vorhergehenden Riickensegmenle ausgeschuitten ; sein Hinter- rand ist fast vertical, bildet mit dem geraden Oberrande einen fast rechten Winkel und geht gerundet in den Unterrand ùber. — Das letzte Bauchsegment der Weibchen ist aui Hinterrande beiderseits der Mitte etwas ausgeschnitten, in der stumpf zugespitzten Mitte etwas langer als an den abgerundeten Seiten- eeken. Legescheide etwas hervorragend, aui Ende brauu. — Lange (mit den Decken): 4-2— 4-4 mm. Dièse Art ist so\\ohI in der Gestalt und Grofie als auch in der Form der Genitalsegmente und in der allgeiueinen Fàrbung der Eupteryx eoncinna Grm. so àhnlieh, dass man die Thiere, bel denen das braune Band der Decken nur wenig eutwickelt ist, leicht fiir eine Fàrbuugs-Varietàt der letzteren halten konnte. Eine Untersuehung des mànnlichen Genitalapparates beider Arten jedoch zeigte, dass die mànnlichen Glieder beider Arten verschiedene Form haben, woraus unzweifelhaft hervorgelit, dass die Euptery.K Loewii keineswegs eine Fàrbungs-Varietàt von E. eoncinna, sondern eine eigene Art ist. Aufier in der Form des genannten Organes unterscheidet sich dièse Art noch von der andern durch die braune Zeichnung der Decken; auch lebt sie nicht wie E. eoncinna auf Quercus, sondern auf Acer Pseudoplatanus L. — Kirchberg am Wechsel, Wieu (Theresiauum), Dittersdorf. — Juli, August, September. TYPHLOCYBA (ANOMIA) CALLOSA n. sp. Pallide flava vel subviridis pallide liava. Faciès llavida ; Irons lateribus paene rectis, sub anteunis latitudiuem inteianten- ualem longitudine dimidio superans, rotundata in verticem transiens. 57 Antennae flavidae; extrema pars setae antennanim saepe subfusca. Vertex flavidus antice oon raro duabiis maculis obscurioribus insig- nitus, in medio paulo longior quam in interiore raargine ociilorum, antice late rotundatus. Pronotiim subflavum, plerumque obscurius flave maculatiira, antice ab angulis inde humerorura rotnndatum, postice leviter emarginatum pauloque latins quam caput cum oculis, in medio verticis longitudinem aut dimidio aut fere tribus quartis superans. Scutellum magnum, flavidum, angulis lateralibus interdum leviter subfuscis. — Corium cum clavo pallide flavideque virescens ; in commissura clavi plerumque virga fusca longiuscula a basi fere usque ad apicem clavi. Haec virga nonnunquam leviter tantum in- dicatur vel plane deest. Apices triiim arearum corii interiorum semper sunt subfnsci coloris, plerumque etiam clavi apex fuscus est, ut in fine corii fascia oriatur dilucidioribus solum nervis inter- rupta, quae extrorsum ad primam membranae aream versus sensim magis coarctatur et pallescit. Membrana leviter veluti fumigata, dilucidis nervis, obscurioribus in omnibus vel saltem in quarta area maculis. Secunda area apicalis in basi acaulis, magis vel minus late innixa. Nervi alarum dilucidi. — Abdomen superne flavum, interdum hic illic subfuscum, infra ut pectus quoque pallide flavum vel etiam rutilum, Pedes pallide flavi, ungulae fuscae. — Segmenta genitalia marium flavida, interdum rutila. Segmentum ultimum ventrale praecedente plus duplo longius, postice per totara latitu- dinem rotundatum. Valvula genitalis nulla. Laminae génitales dupli- cem longitudinem ultimi segmenti ventralis exaequant, interioribus ipsarum marginibus per totam longitudinem sibi adjacentibus, usque ad partem dimidiam aequa latitudine, tum vero repente perangustae et paulo sursum flexae, ad finem versus denuo latiores et simul praecisae. In ea parte basali, in qua laminae aequam latitudinem exhibent, interiores margines sibi adjacentes depressio communis fossulae instar prosequitur. Pygophorus (a latere inspectus) trapezi- formis, recto brevique margine superiore ; margo sectiouis longus parum profonde et inaequaliter undulatus, oblique retrorsum ac deorsum directus et recto fere angulo' cum margine inferiore leviter rotundato congrediens. Tuba analis prominens. — Ultimum seg- mentum abdominale feminarum plus triplo praecedente longius, retrorsum in latam laciniam triangularem protractum, quam mar- 58 ginibus lateralibus paullulum sinuatis et apice praeciso vel leviter emargiuato instructam in medio callum trajecit latum obtusumque, quod in basi laciniae cum simili callo transverso conjuugitur. Seg- menta geuitalia pallide tlava, interdum rutila. Vagina coleostron quinta parte excedit, in fine leviter effuscata, — Longitude (una cum tegminibus): 4-4— 4*8 mm. Vivit haec species plerumque in alno glutinosa Grtn. et reperta est a me in Austria inferiore prope Grolîrussbach et Kirchberg (Wechsel) et a P. Lôw apud Lunz. Diftert ea a Typhlocyba gra- tiosa Boh., oui forma et colore simillima est, non solum magni- tudine sed etiam forma segraentorum genitalium, tum etiam eo quod secunda membranae cellula caule caret atque eo insuper, quod virga illa coloris fusci, quae, nisi oranino deest, in clavo conspici- tur, in medio nunquam interrumpitur, — Julio, Augusto, Septembre Bleichgelb oder giunlieh bleichgelb. Gesiebt gelblieh; Stirii mit fast geradeu Seiten, unter deii Fûhlern l-5mal so lang als zwischen deu Fùhlern breit, abgeruiidet in den Seheitel ubergeheiid. Fùhler gelblich; Endtheil der Fiililerborste oft bràuulich. Seheitel gelblich, nieht seiten vorn mit zvvei kleinen dunkleren Flecken, in der Mitte etwas langer als am Innenrande der Augen, vorn breit gerundet. Prouotum gelblich, meist dunkler gelb gefleckt, vorn von den Schultereekeu an abgerundet, hinten schwaeh ausgebuchtet uud etwas breiter als der Kopf mit den Augen, in der Mitte 1"5 bis l*7mal so lang als der Seheitel. Schildchen groB, gelblich, bisweilen mit sehwach bràunlichen Seiteneeken. — Corium und Chivus griinlieh bleichgelb; am Innenrande des Ciavus meist ein brauner Liingsstreif, welcher von der Basis bis nahe an die Olavusspitze reicht. Dieser Streifen ist manehmal nur angedeutet oder er fehlt. Die Spitzen der drei inneren Zelien des (Jorium sind immer bràunlich, meist ist auch die Olavusspitze braun, so dass ein nur von den hellen Nerven unter- brochenes Band am Ende des Corium entsteht, welches naeh auJSen gegen die erste Membranzelle hin allmahlieh sehmàler uud blàsser wird. Membran sehwach angeraucht, mit hellen Nerven; in allen oder wenigstens in der vierten Zelle dunklere Flecken. Die zweite Endzelle an der Basis nieht gestielt, sondern mehr oder weniger breit sitzend. Nerven der Plùgel hell. — Abdomen obeu gelb, bisweilen stellenweise bràunlieh, unten sowie die Brust blassgelb oder mitunter rothlieh. Beine bleichgelb, Klauen braun. — Genitalsegmente der Mànuehen gelblich, mitunter rothlieh. Letztes Bauehsegment iiber doppelt so lang das vorhergehende, hinten der ganzen Breite nach abgerundet. Genital- klappe fehlt. Die Genitalplatten sind zweimal so lang als das letzte Baueh- segment, mit ihreu Innenràndern liegen sie der ganzen Lange nach einander, bis zur Hàlfte sind sie gleichbreit, dann plôtzlich stark versehmiilert und etwas naeh oben gebogen; gegen das Ende sind sie wieder verbreitert und gemein- 59 schaftlich abgestutzt; in ilueui gleichbreiteii Basaltheile haben die Klappen làugs der aneinander liegenden Inuenrànder einen gemeinschaftlichen, gruben- fôrmigen Eindruck. Aftertriiger (von der Seite gesehn) trapezformig, mit ge- radem, kurzeiu Oberrand; Rand des Aussehnittes lang, sehwach und ungleieh wellig, schief nach hinten und unten gerichtet und unter fast reehtein Winkel mit dem sanft gerundeten Uuterrand zusmmentreffend. Aftenohre hervorragend. — Letztes Abdominalsegment der Weibchen iiber dreimal so lang als das vor- bergehende, nach hinten in einen breiten, dreieckigen Lappen vorgezogen, welcher etwas ausgebuchtete Seitenrànder und eine abgestutzte oder sehwach ausgerandeto Spitze hat und in der iVIitte von einem breiten, stumpfen Làngs- kiel durchzogen ist, der sich an der Basis des Lappens mit einem ebensolchen Querkiele vereinigt. Genitalsegmente bleichgelb, bisweiien rotlilich. Die Lege- seheidfi ragt hinten mit 0-2 ihrer Liinge ûber das Coleostron hervor, am Ende ist sie etwas gebràunt. — Lange (mit den Decken): 4-4 bis 4-8 mm. Dièse Art lebt auf Alnus giutinosa Grtn. und wurde in Niederôsterreioh von mir bei GroBrussbach und bei Kirchberg am Wechsel und von Herrn Paul Lôw bei Lunz gefunden. Sie steht in der Form und Fârbung der Typhlocyba gratiosa Boh. am nàcbsten, anterscheidet sich aber von dieser nicht allein in der GroJîe sondern auch durch auders geformte Genitalsegmente, durch die nicht gestielte zweite Membranzelle und auch dadurch, dass bei ihr der braune Streifen im Clavus (der iirigeus oft fehlt) in der Mitte nicht unterbrochen ist. — Juli, August, September. (gn'^Sre yg|^o^5-T^j Druck von KudoU' Brzezowsky & Sohne in Wien. CICADARIA AGRI LIGUSTICI HUCIJSQUE LECT P. JA, Ferrari ^Vl. p ENUMERAT GENOVA TIPOGRAFIA DEL R. ISTITUTO SORDO-MUTI 1882 Jiim inde cum Liguriae Hemipterorum species obvias colli- gebam, tum etiam Cicadariorum in iisdem locis repertas ad fLiturura studium servabam, spe fretus Fieberi opus Cicadaria europaea complectens in lucem proditurum. Quum tamen desi- deratas hicce liber neque intègre productus adhuc in vulgus neque additamentis recentiorum hemipterologorura adimpletus sit , enumerationem quam praebeo haud confecissem nisi summa benevolentia Clar. L. Lethierry, Doctoris A. Puton, V. Signoret et D. Franz Low innixus essem. Praestantissimis hisce Viris idcirco grates praecipue referre mihi liceat, quippe qui et insec- torum dubiorum nominibus suppeditatis et speciminibus plurimis dono missis collectionem meam typis optimis locupletaverunt. Clarissimis quoque Viris D/' Coll. Eq. A. Garbiglietti , Comiti Carolo Arborio Mella, D." Geza Horvàth et J. Scott ob insecta bénévole missa, speciatim vero munificentissimo Dom. Mardi. Jacopo Doria et amicissimo D/^ Raphaël Gestro , quorum ope supellex scientiiica Musaei Civici mihi patuit, pergratum tester animum. Genuae 30 Martii 1881. p. M. FEKllAUI (76) CICADARIA. Coiispectus fa.iniliaruiii. 1 (2) Ocelli très in vei*tice adproximati , femora antica spinis validis, mares or- gane sfridulanti instructi. Fara. 1. Cicadida- 2 (1^ Ocelli situ vario 3 vel 2 aut nulli; femora antica miitica, mares organo stri- dulanti destituti. 3 (4) Iloraelitron tegiila humerali , antennae sub oculis insertae. Fam. 2. Fiilgorida. 4 (3) Homelitron absque îegiila humerali. 5 (6) Froiitis couvexae portiuucula superior in verticem transit; pronotum postiee ad angulum excisum, scutellum subquadrangulare , tibiae cylindricae. Fam. 3. Cercopida- 6 (5) Frontis pars in verticem non transit , tibiae prismaticae. 7 (8) Pronoti pars antica et frons in oadem linea verticali, pronotum ayipendice cornea postica. Fam. 4. Membracida. 8 (7) Pronotum cum vertice in linea sub-horisontali; pronotum appendice postica dostitutum. Ocelli ante lineam oculorum siti. Fam. 5. Jassida- Fam. 1. CICADIDA. Conspectixs geiierum. 1 (4) Frons sulco longitudinal! medinno destituta; callo flavido aut ferrugineo levi supero. 2 (3) Rostrum basim ventris adtingit. Alae areis apicalibus 5-0. G. Tcttigla Amy. 3 (2) Rostrum médium aut finem mesosterni adtingit; frons supra, tempore unico angustior. G. Cicada L- 4 (1) Frons sulco longitudinal! mediano instructa; sursum vmico tempore aeijui- lata aut latior. 5 (6) Femora antica spinis duabus. Tibicina Amy. 6 (5) Femora antica spinis tribus: pronoti margo postions capite fransverso parum latior; opercula tymiianica desunt. Cicadetta Amy. Gen. 1. Tettigia. Am}ot, Met. mononim. p. 348. n.° 372. — Fieb. Cicad. curop. in Rev. et Mag. de Zool. (1876) p. 25. gen. 5. tab. 3. (1) T. orni Linné (Cicada) Syst. Nat. ed XII. 707. 16. A Serv. Hemipt. 481. 2. — liagen, Entom. Zeit. (1856) p. 29. t. 2. tabella 13. — Burm. Handb. II. 181. 4. - Amyot. 1. c. sp. 372. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. p. 28. In Liguria vulgaris. (11) OIOADAKIA A'tKI LlUUtJTlCI 5 In Musaeo Civico asservatur qiioqiie T. ba>-bara Stal. in iiisula Galita lecta. Ilae species focile dignosciintur sequentibus notis. Tt'gu)iuum nervi apicales nigri: nervi 4 transversi anteapicales macula nigra , aut nigro raarginati. T. Orni. Tfgmiimm nervi apicales flavidi irregulariter brunnescenfos: nervi transversi anteapicales 1 et 2 taiitum ( externi) nigro niarginati. T. barbara Stal. Gen. 2. Gicada. Linn., Ani. Serv. 1. c. G. 374. — Fieb. Cic. eiirop. 1. c. p. 28. G. 6. tab. 3. (2) C. plebeja, Scopoli, Entomol. Carniol. p. 117, — Hagen, 1. c. 383. 3. tab. 2. tabella 6. — Fieb. Cic. europ. 1, c. p. 30. — Telligonia Fraxini Fab. Syst. Rh. 40. 37. — Panzer, Faun. Germ. 144. 1. — Am. Serv. Hem. 470, 1. — Clcada Amy. 1. c. sp. 371. fig. 56-57. In Liguria passim; inter nostrates corpore latiori gaudet. Gen. 3. Tilùcina. Amyot, Rh. Met. mon. p. 350. — Fieb. Cic. em*op. 1. c. Gen. 7. tab. 3. (1876). (3) T. liaeina,todes Scopoli, Ent. Carn. (Cïcada) 118. n. et fig. 347. — Hagen 1. c. 252. 1. tab. 2. — Fieb. Cic. europ. {Tibkhia) 1. c. p. 37. 3. — TeUùjonia Fab. Pz. F. G. 50. 21. Rarior prope Genuam , in Aj)enniiio vulgaris. Distinguitur a ceteris, nervis tegminum rubidis, apicalibus et periphericis brunneis. Gen. 4. Cicadetta. Amyot, Rh. met. mon. p. 352. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 9. tab. 12. (1875) et tab. 3. (1876). îSpecies in. eollectione asservatae. 1 (4) Tegminum nervi transversi anteapicales externi brunneo umbrati. 2 (3) Tegmina albido vinosa, nervis areae basalis nigris, sectore 2." brunneo, te- rebra ? abdomine (ab acetabulis posticis nd basim terebrae) brevior. 1. C. cantans Fab. 0 p. M. FEKKAKI (78) (Algiria; exeiiipluiu a Cl. Puton doiio missum). 3 (2) Tegmina et alae hyalina nervis flavidis excepto inurginali nervisque apica- libus tegininum apice tantum bruiineis : terebra ? abdomine longior (ab acetabulis posticis ad basiiu terebrae). 2. C. adusta Hag. (Hungaria; a Clar. D.r» Horvath accepi). 4 (1) Tegmina nervis transversis anteapicalibus uullis iimbratis. 5 (8) Pronotum nigrum , margine postico et aliquaudo etiam partim antico , li- neaque mediana longitudinali flavidis; scutellum totum nigrum aut parce poste- rius ferrugineum. 6 (7) Sectores tegminum ex angulo areae basalis adproximati oriuntur; prono- tum nigrum margine postico parce albido , absque linea mediana longitudinali ; terebra ? longitudine laminarum et abdominis ab acetabulis posticis ad propriam basim flava. apice nigra dilatato-lanceolata. Valvula inferior a» ovata , segmento ultirao longiuscula; hoc medio postico depresso. — Long. 23-28 mill. 3. C. montana Scop. 7 (6) Tegmina 2 sectoribus in petiolo communi insidentibus, nervis a basi ultra dimidium tegmiuis, costaque unicoloribus flavis: pronotum nigrum lineola me- diana longitudinali postice abbreviata marginibusque omnibus flavis; scutellum nigrum postice parce flavidum. Maris valvula genitalis inferior ovata segmento postremo ventris longiuscula et organa genitalia paullo superans; terebra S fusca, laminas superans, apice fusiformis, abdomine valde longior. — Longit. 15-17 mill. 4. C. tibialis Pz. 8 C5) Pronotum ferrugineo vel flavido pictum , scutellum nigrum , postice latius flavum, lineolis 2 in disco obliquis ferrugineis vel flavidis, raro nullis, tune pro- notum nigrum linea mediana postice abbi-eviata, margo posticus et latérales, li- neolaque exigua in margine antico, ochraceis. Tegminvim duo sectores externi in unico petiolo insidentes. — Long. 18-21 mill. 5. C argentata Oliv. (4) O. montana, Scopoli {Cicada) Annal. Hist. Nat. V. 109. 108. — Hagen 1. c. 49. tab. 2. tabella 7. — J. Salilberg (Me- lampsalta) Finlands v. d. Skand. Cicad. (1871) p. 79. — Fieb. Cic. europ. I. c. p. 89. 12. Novi Ligure. Exeniplaria accepi in Pederaontio lecta. (5) C. tilbialis Panzer {Teltigonia) F. G. 59. 5. — Hagen 1. c. 85. 11. t. 2. tabella 18. — Fieb. Cic. europ. 1. c. 110. 21. Legit Spezia Clar. Jacopus Doria 1868. Novi Ligure Ferr. (6) C ai'g-entata Olivier {Cicada) Encicl. met. V. 759. 64. — Hagen 1. c. 131. 14. tab. 2. tabella 10. — Fieb. Cic. europ. (Cicadetta) 1. c. 115. 23. — Cicada sericans Herr. Schff. Nomencl. entomol. p. 104. Spezia J. Doria — Novi Ligure Ferr. (79) CICADARIA AGRI LIGUSTICI Fam. 2. FULGORIDA. StâL, Heiii. Afr. IV. p. 128. Fulgoridarum gênera ligustica secundum catalogum Doctoris Puton (1875) disposita. 1 (20) Genae carina acuta a fronte sejunctae. 2 (19) Tarsi postici calcare destitiiti. Trib. I. Fulgorida. 3 (12) Ocelli in genis manifesti, tegraina membranacea. 4 (5) Tibiae posticae inermes; (clypeus et frons carina mediana; vertex subqua- drangulari-elongatus pronoto triplo longior; sulcus clypeo-froutalis rectus, rostrura ad acetabula pedum posticorum extensum , femora antica dente ante-apicali). Myndv.s Stal. 5 (1) Tibiae posticae spinis aliquibus instructae. 6 (11) Frons carinis tribus. Tibiae posticae spinis 1-3. Vertex foveolis tribus (in He- licoptera Clxidia Omatisso haud foveolatus). Pronoti carinae latérales circa oculos curvae in margine antico desinentes (nec medio angulatae ut in Trirhaco). 7 (8) Mesonotum carinis tribus. Cixius Latr. 8 (7) Mesonotum carinis quinque. 9 (10) Frontis carina mediana simplex usque ad summitatera frontis vel ad rugam transversal!! ejusdem : mesonoti carinae interniediae antice et postice abbi'eviatae, sinuatae. Hyalestes Amy. 10 (9) Frontis carina mediana sursum t'urcata cum ruga transversa triangulum efformat. OUarv.s Stal. 11 (6) Frons carinis quinque: vertex ante oculos valde productus, rostrum ad acetabula postica extensui!i. Dictyophara Germ. 12 (3) Ocelli haud conspicui ; teg!!!ina coriacea (ùi Ommatidioto membranacea). 13 (14) Tibiae et femora antica foliacea. Caloscelis Buri!!. 14 (13) Tibiae haud foliaceae. 15 (16) Frons supra angulata, faciès rhon!boidali-elongata, vertex ante oculos an- gulatus. Mycterodus Spin. 16 (15) Frons supra recte excisa aut in angulum valde obtusum ; vertex exagoniis aut ti'ansverse subrectangularis. 17 (18) Vertex longitudine subaeque latus aut latiusculus, quandoque latitudine longior: alae evolutae. Issus Fab. IS (17) Vertex longitudine fere duplo latior. Alae incompletae. Hysteropterum Am. Serv. 19 (2) Tarsi postici calcare valido instructi. Trib. II. Delphacida. 20 (1) Genae et frons in eadem planitie, tegmina coriacea. Trib. 111. Tettigoraetrida. Trib. I. rnXJLGtORir) A. Gen. 5. Myndus. Stal, Berl. entom. Zeit. n862) p. 307. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 16. tab. 4. 8 p. M. FERRARI (80) (7) m:, musi^^us Germar (Fluta) Ahi*. F. 11. 21. — Kirsbm. (Cicad. d. Gegend v. Wiesbad. p. 45. {Enlilhena). — Fieb. Cic. europ. {Myndus) 1. c. (187G) p. 168. 1. tab. 4. — Fieb. Neue Gatt. u. Art. in Homopt. (1866) Entithena p. 499. 4. tab. VIL tabella 4. Genuae semel. — Exempla in agro Vercellensi lecta Cornes Carolus Arborio Mella humaniter dédit. Gen. 6. Gixius. Latr. Gen. Crust. et insect. III. 166. — Fieb. Cic. europ. Rev. et Magaz. de. Zool. (1876) Tab. V. Coiispectiis speeierum lectaruiii. 1 (1) Tegmiuum margo posticus granulis brunneis iiiter iiervos apicales pone stigma. 2 (3) Tegmina haud nitentia, diaphana vel flavo brunnea, striis vel maculis va- riabilibus ; mesonotum nigrum carina mediana margineqiie postico; carinis latera- libus, apice, aut dimidio antico, testaceis. Carina média froniis usque super labruni, rostrum ad pedes posticos extensa. 1. C- pllosus Oliv. 3 (2) Tegmina alblda , fascis transversis brunneis latis , absque macula elongata postica magna marginem occupante pone stigma: vertex antice angulatus; pro- notum flavo-testaceum postice obtuse angulatum late excisum ; mesonotum flavo- testaceum aut nigrum carina mediana testacea: tarsi omnes et tibiae tlavo-pallida. 2. C. re>iustuliis Germ. 4 (1) Tegmlnum margo apicalis haud granulatus inter nervos. 5 (6) Vertex antice angulatus, carina sua obtuse fracta; frons nigra carina me- diana flava, clypeus testaceus, genarum latera nigra; mesonotum nigrum carina média et margine laterali, linea testacea notatis; tegmina diaphana pallida; nervus marginalis externus granulis 2-3 adproximatis aut conjunctis intervallis irregula- ribus ; fascis transversis 2 brunneis rectis aut parum arcuatis, rarius nullis: rostrum ad pedes posticos extensum. 3. C. nervosus L. 6 (5) Vertex antice rotundatus aut parabolicus. 7 (6) Frons nigra, clypeus, labrum flavida, mesonotum nigrum, tegmina nervis marginalibus granulis majoribus, fascis 3, basali breviore , secunda obliqua a mar- gine externo pone basim ad apicem clavi : tertia pone apicem clavi ad stigma vel pone stigma. 4. C cimicularius Fab. 8 (7) Frons et clypeus nigra. Tegmina absque maculis marginalibus fuscis , gra- nulis 15 in nervo marginali externo. 5. C. simplex H. S. (8) O. pilosus Oliv. (Fulgora) Enc. mot. VI. 575. 41. Genuae et Stazzano. Majo, ad salices. (81) CICADARIA AGRI LIGUSTICI "Varietates observatae. 1 (4) Tegmina infumata nervis diliUioribus. 2 (3) Clavus maculatus corium late brunneum. Torino Ghiliani $. Var. A. 3 (2) Clavus liaud maculatus praeter lineam iiigrescentem apicis. (Stazzan o). Vai*. B. 4 (1) Tegmiiia exalbida nervis dilutioribus. 5 (10) Clavus et coriuin maculis fascisve brunnescentibus. 6 (9) Tegminum fascia sub-basalis (secunda pone basim) obliqua, clavi maculis conjuncta. 7 (S) Fasciae posticae vel macularum numerus varius in niaculani -| amplam confluentes. Genuae 29. V. 1879. Var. G. 8 (7) Fasciae posticae vel maculae plures sejunctae. Genuae et Stazzano. Magis vulgaris. Var. D. 9 (6) Tegminum fascia sub-basalis minus conspicua. Var. E. 10 (5) Clavus lineola unlca vel macula saepe evanida. 11 (12) Tegminum fasciae très integrae a costa e.xortae , latae et intensae usque ad dimidium tegminis, hinc dilutae et dilatatae; fascia 4. a postica -) interrupta vel attenuata, sed non diluta. Stazzano (Piazzola). Var. F. 12 (11) Tegmina fascis exiguis vel dilutioribus vel -\ evanidis. 13 (M) Fasciae posticae satis manifestae (1 vel 2) ; puncta aut maculae in costa (3,4). Stazzano 1869. Var. G. 14 (13) Fasciae posticae fere obliteratae, costa maculis paucioribus (1, 2). Lille (Lethierry) , Stazzano Ferr. Var. H. (9) C. venustulus Germ. {Flata) Thon. Arch. II. 2. p. 49. 34. — Fieb. Cic. europ. I. c. 173. 5. Genuae. Unicum spécimen 9 29 Julii 1873. (10) C iier-vosus Liiin. (Cicada) Faun. Sv. 882. — Kbm. Cicad. p. 46. 2. — Fieb. Cic. europ. I. c 176. 7. "Varietates observatae. A. Tegminum vitta basalis, secunda transversa, et tertia obliqua latiusculae , in- tegrae, striga duplici postica macularum. Et. Tegminum vitta 2.» et 3.a attenuatae interruptae aut dilutiores, maculae po- sticae saepius evanidae. C Vittae dilutiores , mediana valde interrupta , postica fere nulla. I>. Vittae et maculae haud conspicieudae , raro tantum earum iudicium. Genuae, Voltri, Stazzano aestate et autumno. (11) C. «^unîcularius Linn. (Cicada) Syst. Nat. II. 711. — p. M. Ferrari. 2 ÎO p. M. FERRARI (82) Fieb. Cic, europ. 1. c. p. 191. {Cixius). — Flata Dlonysii Pz. F. I. Germ. 34. 21. — Cixius euryplerus Kbm. 1. c, 46. 1. Ad salices. Stazzano Majo et Junio. — Exempla dederunt e Val Formazza, Monte Cenisio, Canavese Clar. Ghiliani et Garbif^lietti. 'O' (12) C. simplets: Herr. Schfif. Nomencl. p. 64. — Kbm. 1. c. 48. 6. — Fieb. Cic. europ. 1. c. 184. 13. Genuae Majo et Junio 1861, ad quercus prope il lagac- c i 0 2 exempla 9 . Gen. 7. Hyalestes. Amyot Rhynch. met. mon. spec. 385. — wSignoret Ann. Soc. Ent. de Fr. (1862) p. 128. — Fieb. Cic. europ. I. c. G. 23. Tab. 5. Species in collectioiie. 1. Fronte nigra nitida carinis lateralibus albis a summitate ad clypeum gradatim dilatatis; vertice nigro carinis lateralibus albis introrsuni arcuatis: pronoto nigro nitido carinis tribus medianis aegre conspiciendis ; femoribus piceis tibiis albidis , basi et canaliculis fuscis. H- obsoletus Signor. Exemplum in Pedemontio captum Clar. M. D.r CoUeg. Eq. A. Garbiglietti bénévole misit. 2. Fronte nigra parum nitida, summitate et carinis inferius haud dilatatis, flavis; vertice omnino flavo , carinis lateralibus rectis aut extrorsum arcuatis, antice minus quara in H. obsoleto remotis; pronoto opaco margine postico flavo, carinis medianis manifestis , 2 lateralibus internis sub-obliquis , antice posticeque abbreviatis ; pe- dibus flavidis. H. luteipes Fieb. Vertice maculis posticis 2 nigris vel nigro carinis flavis, aliquando etiam carina mediana nigra. Var. Scotti Let. ined. (13) H. lixteîpes Fieb. Katal. Cicad. eur. pag. 3. — Fieb. Cic. europ. Rev. et mag. de Zool. (1876) p. 187. 2. Diano- marina, Stazzano, praecipue ad Salicem vimi- nalem ^ autumno, rarior quam var. Scotti, iisdem locis et etiam Genuae captam. Gen. 8. Oliarus. Stâl, Ber. Ent. Zeitschr. (1862) p. 306. — Fieb. Cic. europ. l. c. Gen. 24. tab. 5. (83) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 11 Coiispectiis specicruni in collectione asservatai'uni.. 1 (2) Tegmina granulis bninneis nigvo-setiferis. 1. 0. melanochoetiis Fieb. 2 (1) Tegmina granulis flavido-setiferis (nervis antice flavidis, postice brunue- scentibus; clypeus la))runi frons medio carinata, ciim mesonoto et vertice nigra). 3 (4) Yertex latitudine inter angulos anticos valde longLor, carina mediana fa- ciei ultra clypeuui testacea, frontis margo lateralis linearis ad clypoum liaud lan- ceolatus: tegmina liaud micantia, diapliana, absque fascis maculisvo. 2. (0. palUdus II. S.). Gallia. Lethierry. 4 (3) Vertex latitudine inter angulos anticos longiusculus vel aeque longus, aut brevior: raesonotum vertex faciès nigra, carina mediana brunnea; frontis margo linearis, tegmina dia^ihana nervis flavescentibus postice brunnescentibus. 5 (6) Vertex elongatulus, antice obtusus: tegmina diapliana nervis flavescentibus, dimidio postico flavo brunneis; stigmate brunneo, trigono-elongato , callo brunneo inti'orsum marginato; nervis transversis ante-apicalibus 3-4 externis brunneo-um- bratis. Mill. 6'/* = 9- 3. 0- leporiniis L. 6 (5) Yertex latitudine inter angulos anticos vix aeque longus aut brevior: stigma flavidum parum granulatum. 7 (8) Tegmina omnino hyalina diapliana sub-nitida nervis tenuibus albo flavidis subtiliter et remote granulatis, postice granulis majoribus et obscurioribus ; stigma albidum stria interna brunnea. 4. (0. quinquecostaUis L. Duf). Gallia, V. Signoret. 8 (7) Tegmina conspurcata vel pallide flava postice dilute brunnea, stigmate an- tice pallido ; frontis margo lateralis usque ad clypeum linearis cum margine huius continuatus, niger; frontis carina mediana nigra (a") vel testacea (î): tegminum nervus marginalis ochi'aceus. 5. 0. cuspidatus Fieb. L. 5-6 mill. (14) O. melanoehaetus Fieb. Kat, d. europ. Cicad. (1872) p. 3. — Fieb. Cic. europ. 1. c. (1876) p. 187. 1. Stazzano autumno 1880, ad frondes A Ini glutlnosae wmcnm spécimen. (Vidit Lethierry). (15) O, leporinus Linn. {Cicada) Syst. Nat. 711. 45. — Pz. F. G. 61. 19. — Fieb. Cic. europ. 1. c. {Ollarus) 213. 15. — Pentastira leporina Kbm. 1. c. 45. 2. Genuae — Voltri, Stazzano. Junio, Augusto. (16) O. cuspidatus Fieb. Cic. europ. 1. c, p. 215. 17. Stazzano. Junio, Augusto, ad frondes salicicm et Alni glu- tinosae copiosus. 12 p. M. FERRARI (84) Gen. 9. Dictyophora. Germ. — Silb. Rev. E. (1833) 1. p. 175. — Fieb. Cic. europ. 1. c. G. 2ô. tab. 6. 1876. (17) r>. ixiultii-etîculata Muls. Rey, Ann. Soc. Linn. (1855) p. 197. — Fieb. Cic. europ. 1. c. p. 225. 5. — D. Hey- deni Kbm. 1. c. 50. 1. In neinoribus, ad frondes castanearum vel in plantis humi- lioribus sequente malto minus obvia. — Stazzano, autumno. (18) r>. europaea, Linn. {Fidgora) Syst. Nat. edit. XII. 704. 9. — Kbm. {Dictyophora) 1. c. p. 5. 1. et D. iialica, p. 5. 2. — Burm. (Pseudophana) Handb. II. p. 160. 2. — Fieb. Cic. europ. 1. c. p. 226. 6. Tum in locis umbrosis humidulis cum apricis liaud nimis ele- vatis sat vulgaris. D. multireticulala verticem breviusculum carina mediana debili, tegmina areis apicalibus saltem 25 : D. europaea verticem lon- giusculum, carina mediana utplurimum obliterata, tegmina areis apicalibus 18-20, praebet. Utriusque exempla rariora extant, colore roseo fucata. Gen. 10. Galoscelis. Burm. Handb. II. p. 158. 15. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 28. tab. 6. (19) O. Boiielli Latr. Gen. Ins. III. p. 166. I. — Amy. Rh. Sp. 394. — Fieb. Cic. europ. 1. c. p. 230. Genuae et Stazzano in arvis et pascuis , autumno frequens. Gen. 11. Mycterodus. Spinola, Ann. Soc. Ent. d. Fr. VIII. p. 341. 26. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 33. tab. 6. (85) CICAD.VRIA AGRI LIGUSTICI 13 (20) »1. sulca.tu.s Fieb. Katal. d. europ. Cicad. (1872) p. 4. — Put. Cat. Hem. (1875) p. GO — Fieb. Cic. curop. Le. (1876) p. 241. 4. Serravalle Scrivia 14 Majo 1801. 1 exempl. — Novi Ligure 12 Junio 1862. 2 exempl. Gen. 12. Issus. Fabr. Syst. Rh. G. 14. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 35. Tab. 6. Conspectus spec. lectarum. 1 (4) Vertex longitudine parum latior (raro in femina longiusculus) vel subaeque latiis. 2 ' 3) Pronotum antice acute angulatum ; tegmina nervulis traiisversis valde ra- mosis; in j' virescentia, macula iiunctiformi in disco pone médium, sectore ex- terno usque ad apicem manifeste; inÇgrisea, ampla transversa albida externaante médium, sectore externe ante dimidium tegminis in reticulum effuso vertex ali- quando latitudine longior. 1. /. coleoptratus Fab. 3 (2) Pronotum antice rotundato-obtusum, mesonotum carinis 3 (aut 5) sat ma- nifestis ; tegminum nervuli transversi nihil vel parum ramosi alae infuscatae, ? margine externo late albido. 2. /. truncatus Fieb. 4 (1) Vertex longitudine fere duplo latior linea mediana albida; tegmina nervulis transversis haud vel parum ramosis, colore vario : alae $ omnino fuscae ; o" ma- culis elongatis apicalibus intra nervos, albidis. — Mesonotum ut in ceteris carina- tum. 3. /• dilatatus Fieb. (21) I. eoleopti'atus Fab. (Cercopis) Ent. Syst. IV. 53. 26. — Spinola (Issus) Ann. Soc. ent. Fr. VIII. 532. 6. — Kbm. 1. c. 52. 1. — Fieb. Cic. europ. 1. c. 263. 7. Species aestate magis communis: Genuae Julio in Sparlio jimceOj Stazzano autumno in Abio glutinosa. (22) I. truncatus Fieb. Cic. europ. 1. c. pag. 265. 9. Stazzano. Autumno in Alno glulinosa, rarus. (23) I. dilattvtus Oliv. (Fulgora) Enc. met. V. 577. 50. — Fieb. Cic. europ. [Tssus) 1. c. 261. 6. Genuae, fossato di Santa Tecla, Majo et Junio ad quercus, rarius ad SparUum junceum. Stazzano autumno 1 867. 14 p. M. FERRARI (86) Gen. 13. Hysteropterum. Am. Serv. Hemipt. p. 519. Gen. 407. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 36. tab. 7. Conspectiis specierum in coHectione. 1 (4) Frons rectangularis, carina unica. 2 (3) Vertex antice angulatus medio aeque longus ac dimidio postico latus, rnar- gine postico in anguluin acutiim emargiiiato ; tegmina albo-grisea nervis longitu- dinalibus et transversis flavidis areis subtiliter et crebre brunneo-puncfatis, macAilis quadratis marginalibus et apicalibus, parte dimidia basali magis infiiscata macula alba transversa subcordata ante médium tegminis, macula rotundata in furca clavi, vittisque 2 in parte dimidia postica e maculis albidis efformatis. 1. H. liliimacida Costa. 3. Vertex antice rectus , latitudine dimidii postici brevior : frons subaeque longa quam margine apicali lata, clypeum versus incurva, sub-brunnea albido-flavido punctata, maculis 2 transversis dilutioribus , lateribus pallidis striga punctorura brunneorum. Desuper et iufra flavido-ochraceum aiit brunneum nervis fuscis, aliquando tegminibus flavo lividis, dimidio basali fusco, macula subcordata aut transversim rhomboidali albo-flavida; clavo partira aut toto bruuneo. 2. H. gpylloides Fab. 4 (1) Frons carinis 3; lateralibus arcuatis quandoque gracilioribus. 5 (6) Tegminum margo externus in triente basali canaliculato dilatatus, albidus et valde reflexus: frons latitudine inter oculos longiuscula aut aeque longa brunneo- punctata maculis 2 superioribus et clypeo medio, pallidis ; tegmina flavido brunnea aut brunnescentia unicolora, areolis pone médium quadratis, ante apicalibus 4 et apicalibus majoribus irregularibus , aliquibus parvis trigonis in apice nervorum longitudinalium, nervo peripherico antemarginali postico destituta. 3. H- iminaculatimi $ . II. S. 6 (5) Tegminum margo externus in triente basali liaud dilatato-canaliculatus; sed vix lineariter reflexus. 7 (S) Tegmina fusca nervis longitudinalibus et transversis sat conspicuis, areolis pone médium irregularibus subtiliter fusco punctutis, nervo peripherico antemargi- nali postico. Frons forma H. immaculati, sed medio fusca absque maculis albidis. H. immaculatum o". H. S. 8 (7) Tegmina flavido brunnescentia, areolis haud punctatis neque nervis punctato- marginatis; macula transversa lata brunnea ante apicali; frons longior quam inter oculos lata clypeum versus dilatata: vitta longitudinalis brunnea a vertice ad apicem clavi, linea subtili albida longitudinaliter scissa. 4. H. impressum Fieb. Hispania — Lethierry. (24) H. liliimacula, Costa (Jssifs) Fauna del R. di N a- poli (1840). — Fieb. Cic. europ. 1. c. (1877) p. 8. 4. Genuae et Stazzano. Aestate et autumno. Species minus sequente obvia. (87) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 15 (25) H. g-rylloides Fabr. {Cercopis) Ent. Syst. IV. p. 51. 31 — Spin. {Hijsteropl). Ess. sur les fulg. Ann. Soc. Ent. (1839) p. 358. 11. tab. 17. %. 2. A. — Kbm. 1. c. 56. 6. — Fieb. Cic. europ. 1. c. (1877) p. 18. 10. Augusto, Septembri, Octobri. Stazzano. Vulgaris. Hujus speciei copulas, elabente mense Augusto pluries depre- hensi; juvenes porro in Spartio junceo observavi, colore palli- diore sed iam rite evolutos , ab aliqua formica (nigra) comitatos, quae guttulam sphericam hyalinam ex tuba anali hysteropteri in- terdum exilientem , palpis mandibulisque délicate exceptam, de- liciose comedebat. (26) H. îmmaeulatuin (Issus) Syst. Rh. 100. 6. — Burin. Handb. II. 149. 3. — Am. Serv. Hem. 519. 1. — Fieb. Cic. europ. I. c. (1877). p. 43. 25. Genuae, 1867. In finibus Liguriae. Montem-ferratum versus , legit etiam Advoc. Filippa. Trib. II. DEIjIPHACIDA. 1 (4) Antennae foliaceae. 2 (3) Pedes antici foliacei, frons carina mediana unica. Asiraca Latr 3 (2) Pedes antici haud foliacei, frons carinis medianis duabus. Araeopus Spin. 4 (1) Antennae haud foliaceae. 5 (8) Pronoti et mesonoti carinae latérales rectae, divergentes, marginem posti- cum adtingimt; frontis carina mediana sursum biflda; antennarum articulus ba- salis duos sequentes ad lunim aequat longitudine. 6 (7) Vertex duplo saltem longior quam medio latus. Stenocranus Fieb. 7 (6) Vertex minus duplo longior ac latus. Kelisia Fieb. 8 (5) Pronoti carinae latérales obliquae, postice abbreviatae et curvae aut hamatae ad marginem posticum. 9 (14) Frontis carina média unica, aliquando nulla aut obsoleta, utplurimum ma- nifesta : vertex nec antice angulatus (Delphacinus) nec longior ac postice latus {Chloriona); antennarum articulus secundus apicem clypei non adtingit (Euidesj Kormus). 10 (11) Frontis carina mediana sursum obliterata. Eurysa Fieb. 11 (10) Frontis carina mediana sursum furcata in verticem transit. 12 (13) Antennarum articuli crassi, compressi , tegmina abbreviata, nervis valide granulatis- Cononielus Fieb. 13 (12) Antennarum articuli subcylindrici, tegmina granulis nullis aut exiguis. Delphax Fab. 16 p. M. FERRARI (88) 14 (9) Frons carinis medianis duabus, aliquando parnm conspiciiis- 15 (16) Carinae niediae frontales in petiolo basali insidentes: vertex quadrangu- laris (nec pentagonus ut Jassideus, Metroiois). Dicranotropis Fieb. 16 (15) Carinae mediae frontales a sutura clypei sejunctae oriuntur: secus carinas frontis pro- et mesonoti desunt pustulae quae observantur in G. Acoi^otyle; carinae frontis nonnunquam obsoletae vel sursum oblitéra tae. Stiroma Fieb. Gen. 14. Asiraca. Latr. Gen. Crust. et Ins. III. 167. — Fieb. Delphacini in Yerhandl. d. k. k. zool. bot. Ges. 18G6. p. 518. 1. — Fieb. Cic. europ. I. c. (1876) Gen. 37. tab. 7. (27) A. clavicoi'nis Fabr. (Cicacla) Ent. Syst. IV. 41. 62. 1. — Spin. ]. c. YIII. 337. — Kbm. 1. c. 17. — Fieb. Cic. eu- rop. 1. c. vl878). p. 272. 1. Genuae (Valletta di Granarolo), Stazzano in lierbidis et ad Spartium junceum — Autumno. Gen. 15. Araeopus. Spin. Ess. sur les Fulg. Ann. Soc. Ent. VIII. p. 336. gen. 24. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 38. tab. 7. (28) A., pulclxellus Curtis {Asiraca) Brit. Ent. 445. — Fieb. Cic. europ. 1. c. (1878) p. 275. 2. — A. cmssicornis Kbm. 1. c. p. 18. — A. Minki Fieb. Delphacini in Verandl. etc. (1866) p. 522. 1. Stazzano 1867, in Phragmile communi. Augusto, Septembri. A. pulchellus distinguitur : Tegminum area basali brunnea et linea inter 2 sec- tores internes; antennis pallidis art. l.o marginibus supra nigris, art- 2." dimidio apicali brunneo summo apice pallido. A. crassicornis vero: area basali décolore o' ? fascia longitudinali nigrescente spatium inter sectorem externum et sect. tertiuin occupante in suo initio: antennis pallidis art. l.° lateribus nigrescentibus 2." basi brunnea. Gen. 16. Stenocranus. Fieb. Delphacini in Verhand. d. k. k. zool. bot. Ges. (1866) p. 519. Gen. 5. Tab. VIII, tabella 3. Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 41. tab. 7. (89) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 17 (29) St. liiieolus Germ. {Delphax) Magaz. IH. 209. 1. — Fieb. (Ste:)wcr.) Delpliacini 1. c. tab. cit. fig. a. f. — Kbm. 1. c. 21. 2. In herbiJis liumidis. Septembri. Stazzano. A clarissimo John Scott St. longipennem et a prestantissimo Comité Mella St. fusco-vUlalum accepi ; sequentibus cliaracteribus très species ditierunt. 1 (2) Verticis pars ante oculos, latitudine intei- angulos oculoriim longiuscula : tegmina fere l'/i vel -/= abdomine longiora, vitta postica fusca; sulci frontales pal- lidi. 1. St. Uneolus Germ. 2 (1) Verticis pars ante oculos, latitiidini inter oculos aequilonga aiit brevior; sulci frontales nigrescenles. 3 (1) Verticis pars ante oculos latitudini inter oculos aequilonga, aut vix brevior: tegmina abdomine 1 '/■! longioi-a, vitta longitudinali longa lata, fusca. o 2. St. fuscovittatus Stal. 4 (3) Verticis pars ante oculos manifeste brevior: tegmina abdomine duplo lon- giora, vitta exigua longitudinali obsolète fusca. 3. St. longipennis Costa. Gen. 17. Kelisia. Fieb. Delphacini in Verhandl. d. k. k. zool. bot. Gesell. (1866) pag. 519. Tab. VIII. tabella 4. — Ejusd. Cicad. eiirop. 1. c. (1875) p. 83. G. 42. Tab. 7. (1876). Conspectus specîervini in coUectione asservatanim. 1 (2) Frons et genae nigrae, clypeus flavidus. Long. mill. 2- 1. K. melaiiops Fieb. 2 (1) Frons clypeus et genae flavida, macula aut stria aliquando in genis, nigra. 3 (1) Corpus pallidum, segmenta dorsalia striis lateralibus nigris; tegmina apice lanceolata, obliqua pone clavum, sectore interne et externo apice furcatis: lineolis quattuor apicalibus elongatis fuscis. 2. K- pallidula Boh. Anglia : specimina dédit Clar. J. Scott. 4 (3) Corpus pallido nigroque variegatum; tegmira hyalina (nec pallido flava ut in K. perspicillata) sectore interno et saepius etiam externo ad nervos transversos ante apicales furcatis: vitta brunnea in nervo apicali interniedio quandoque ad basin tegminis extensa. 5 (6) Signum maculare nigrum fere angulatum in genis et aLud transversum in lobis prosterni; frons recta; long. mill. 4 ad 5- 3. K. Bruchl Fieb. 6 (5) Genae macula quadrangulari; lobi prosterni macula parva rotundata nigra: vertex obtuse angulatus. Long. mill. 3 '/a- 4. K. gitttnla Germ. (30) K.. mel^nops Fieb. Cicad. europ. (1878) I. c. pag. 285. 1. 18 p. M. FERRARI (90) Stazzano, autumno 1867. In herbido prope rivulum Ar- bareigo. (31) K.. BrueUii Fieb. Kat. der Europ. Cicad. (1872) p. 5. Ejusd. Cicap. europ. 1. c. (1878). Genuae in herbido prope fontem non longe ab arce Santa Te cl a 28 Octobris 1879 et ad juncos in iisdem viciniis, 7 De- cembris 1880. — Exemplum vidi a D. Francisco Visniara in agro Mediolanensi captiim. Species parum obvia. (32) li, guttula, Germ. {Delphax) Magaz. III. 216. — Flor. 1. c. p. 43. 2. — Kbm. 25. 13. — Fieb. Cicad. europ. (1878) 1. c. Genuae et Stazzano in humidis umbrosis. Gen. 18. Eurysa. Fieb. Delphacini, 1. c. (1866) p. 520. Gen. 11. T. VIII. tab. 9. — Fieb. Cicad. europ. 1. c. Gen. 47. T. 7. (33) E. lineata Perris (Delphax) Ann. Soc. Linn. Lyon, Ser. 2. T. IV. (1857) p. 171 — villala Sign. — Fieb. Delphaciiii, 1. c. p. 624. 2. — Delphax quadrivillata Kbm. 1. c. p. 40. 45. Stazzano Majo 1879. Gen. 19. Gonornelus. Fieb. Delphacini. 1. c. (1866) p. 520. Gen. II. T. VIII. tabella 10. — Ejusd. Cic. europ. (1875) 1. c. pag. 88. Gen. 48. Tab. 7 (1876). (34) C. lîmbatus Fab. {Fulgora) Ent. Syst. IV. 6. 21. — Flor (Delphax) Rh. Livl. II. 85. 29. — Kbm. I. c. 36. 35. ~ J. Sahlb. Cic. Fini, et Skand. (1871) 467. 30. Duo tantum exempla legi. Stazzano autumno 1869. (91) CJCADARIA AGUl LIGUSTICI 19 Gen. 20. Delphax. Fabr. Syst. Rh. 83. 11. — Fieb. Delphaciîii 1. c. p. 520. ~ Cicad. europ. {Liburnia) 1. c. (1875) p. 89. G. 49. tab. 8 (1876). (35) r>. . Letliîeiryi J. Scott. {Liburnia) in Entom. montl. Magaz. (1873) p. 105. Genuae (terrapieni sotto io Zerbino) 1861 et 1867. Julio. Vidit Lethierry. (38) D. striatella Fall. Hem. Suec. IL 75. 3. — Flor Rh. LivI. IL 54. — Kbm. I. c. 27. 28. — Fieb. Delphacini, tab. VIII. tabella 21. — J. Sahlb. 1. c. 435. 8. — Fieb. Cicad. Eur. (1. c. 1879) 69. 3. — 128. 4. In Liguria sat vulgaris. (39) l>. eleg-antula Boh. iNya Sv. Hom. (1. c. 1847) 63. 27. — Flor 1. c. 56. 9. — Fieb. Delphac. (1. c. 1866) Tab. Vlll. tabella 21. — Kbm. 1. c. 23. 6. — J. Sahlb. {Liburnia) 424. 1. — Fieb. Cicad. europ. 1. c. 71. 4. et 135. 19. Stazzano 2 exempl. 9 • 20 p. M. FERRARI (92) (40) I>. pi'opinqua Fieb. Delphacini^ Verandl. k. k ect. (1866) pag. 525. 3. %. 24. Ejusd. Cicad. eur. 1. c. k. 78, 12, (Liburnia) et pag. 135. 20. — Delphax hamulala Kbm. ]. c. 38. 52. Species admodum vulgaris in pascuis. — Genuae, Pontede- c i m o , S t a z z a n 0 forma macroptera et brachyptera. (41) r>. eollina Bohemann, Nya Sv. Hom., K. Vet. Ak. Handl. (1847) p. 51. 18. — Flor. 1. c. 70. 18. — Kbm. k c. 24. 8. — J. Sahlb. 1. c. 429. 4. — Fieb. Cicad. em-. (1879) 137.25. Stazzano 24 Maji 1879. Pariim vulgaris. (4-2) E>. oTbsourella Boh. Nya Sv. Hom. (1. c. 1847) 53. 20 — Fieb. Delphac. Tab. VIII. tabella 29. — J. Sahlb. {Liburnia) 1. c. 443. 13. — Fieb. Cicad. eur. (1879) p. 81. 18. et 196. 6. Genuae (S. Giuliano) Stazzano, autumno 1880. (43) D. ïteyî Fieb. Grund. z. gen. Theil. d. Delphac. in Verhandl. d. k. k. zool. bot. Gesell. (1806) p. 527. 7. Tab. VIII. tabella 31. Fieb. Cicad. eur. (1879) p. 87. 20. {Liburnia) — Del- phax longipes Kbm. 1. c. 24. 9. Unicum spécimen Stazzano 1879. (44) D. leptosoma Flor, Rh. Livk 11. p. 76. 22. Fieb. Delphac. 1. c. Tab. VIII. tabella 34-35. — Eiusd. Cicad. eur. (1879) p. 93. 26. {Liburnia) et p. 128. 5. D. Heydeni Kbm. 37. 39 (9) et D. albolimbata 32. 27 (c/') ejusdem. Genuae (terrapieni sotto lo Zerbino) in prato humido ante transitum acquaeducti. Stazzano locis paludosis posi se- cationem herbarum {Petasites vulgaris, equisetaceae, Rammculus aqualicus etc.) Auguste et Septembri. (45) !>. Auibei Perri?, Nouvell. excurs. dans les gr. Landes Vol. IV. p. 90. D. cognala Fieb. Delph. 1. c. p. 527. 9. Tab. VIII. tabella 42. — Fieb. Cicad. eur. (1879) 109. 39 et 140. 32. — D. obsolela Kbm. 1. c. 33. 30. — J. Sahlb. 1. c. 453. 20. (93) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 21 (46) I>. paludosîx Flor, Rh. Livl. II. 82. 27 — Fieb. DH- phac. Tab. YIII. tabella 49. — Cicad. cur. 1879. p. IIG. 47. {Liburnia) et p. 138. 29. Stazzano Augusto et Septembri 1880. (47) I>. l>rovipeiiiiis Boh. Nya Sv. Hom. (1. c. 1847) 49. 17. J. Sahlb. 1. c. 444. 14. — D. hyalinipennis Stâl, Fieb. Del- phac. Tab. VIII. tabL4Ia 51. — Kbm. 1. c. 28. 18. — Fieb. Cicad. eur. (1879) 120. 51. Genuae (S. Giuliano) et Stazzano. (48) D. Fairmairei Perris , Nouvel!, excurs. dans les gr. Landes, p. 90. in Ann. Soc. Ent. Linn. Vol. IV. — Reut. Xya bildr. t. Abc och Alands skiirg. Hem. fauna, in Medd. af Soc. pro Fauna et Flora fennica (1880) p. 200. 161. Stazzano Si3ptembri, Octobi'i 1880 cum prioribus. (49) I>. fla^-eola Flor, Rh. Livl. II. 72. 19. — Kbm. 1. c. 34. 31. — Fieb. Delphac. Tab. VIII. tabella 55. — J. Sahlb. (Liburnia) 1. c. 459. 25. — Fieb. Cicad. eur. 1879. pag. 125. 56. et 139. 31. (Liburnia). Stazzano, autumno 1880. Gen. 21. Dicraiiotropis. Fieb. Delphacini in Verhandl. etc. (1866) p. 221. Gen. 16. Tab. VIII. tabella 17. — Ejusd. Cicad. eur. 1. c. (1875) p. 91. G. 52. Tab. 8. (1876). Species lectae. A. Frontis et clypei sulci cum capite iiigri: petioliis carinariim prope diiuidiam frontem furcatus: legmina fusca, pedes flavidi. Loay. vix mill. 2- D. flavipes Sign. B. Frontis et clypei sulci flavo-rufi : petiolus carinarura longior, sursum fur- catus: tegmina iivida macula ut plurimum rotundata brunnea in angulo interne. Long, fere 3. mill. Jj. hamata Boli. (50) D. flavii^es Signoret (Delphax) in Ann. Soc. Ent. (1865) 22 p. M. FERRARI (94) p. 129. — Fieb. Delphacini, 1. et. tab. cit. — Ejusd. CicaJ. eur. (1879) p. 149. 2. Stazzano Augusto 1880, duo specimina. (51) r>. lxa,ma,ta, Bohem. {Delphax) Nya Sv. Hom. in K. Vet. Akad. Handl. (1847) pag. 45. 14. — Flor, 1. c. II. 51. 7. — Fieb. {Dicranolropîs) Delphac. Tab. VIII. tabella 17. — Kbiii. 1. c. 4.1 2. — J. Sahlb 1. c. p. 4G9. 1. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1879) 151. 4. Hagamia Amy. I. c. sp. 401. Stazzano Majo , Augusto et Septembri. G en. 22. Stiroma. Fieb. Delphacinh 1. c. p. 521. Tab. VIII. tabella 18. (Dîlropis). Ejusd. Cicad. eur. 1. c. (1875) p. 93. Gen. 54. Tab. 8. (1876. 1. c). (J)2) r>. F»tevîclis Gêné in litt. Amjot in Ann. Soc. Ent. (1847) (Peridetha) spec. 359. — Met. mon. (1848) spec. 402. Sùroma Fieb. Delphac. 1. c. Tab. VIII. tabella 18. — Kbm. (Dilropis) 1. c. 42. 2. — J. Sahlb. 1. c. 482. 7. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1879) p. 158. 3. Stazzano Majo et Augusto ad Pteridem aquilmam. c/" 9 • Trib. III. TETTIGOIMETRUD^A.. Gen. 23. Tettigometra. Latr. Hist. nat. Ins. XII. 312. Gen. 3. p. 164. — Fieb. Cic. eur. 1. c. p. 53. G. 10. Tab. 3. Species in collectione. 1 (C) Tibiarum carinae haud granulatae. 2 (5) Insectum desuper nigrescens, tegminibus raro viridibus. 3 (4) Frons supra valde convexa, ad clypeum haud gibbosa ; vertex arcuato-ob- tuse angulatus nuca dimidia subaeque longus: abdomen iiigrum, margo et discus ventris rubra, tegmina nigrescentia. I. T. atra Hag. 4 (3) Frons omnino convexa, vertex arcuatus, tegmina ochracea vel viridia puncto nigro pone apicem clavi. T. atra var. laeta II. S. (95) CICADARIA AGRI LIGUSTICI ^ 5 (2) Insectum desuper virescens, flavichim: vertex pronoto et dimidia nuca longior lateribus rectis, fi-ons valde arcuata; clypeus et pedes ttavo virides vel rosei. 2. T. virescens Pz. 6 (1) Tibiarum cariuac graimlatae, 7 (12) Tegmina subaeque punctata, absque granulis. 8 (11) Frons a latere visa, poiie apicem arcuata. 9 (10) Caput antice cura oculis arcuato-obtuse angulatum; vertex nuca pauUo plus duplo brevior; caput pro- et mesonotum brunneo fusca puiictis impressis maui- festis, tegmina viridiglauca, pedes fusci. 3. T. lepicla Fieb. (Spécimen a Clar. Signoret acceptum). 10 (9) Caput cum oculis antice arcuatuni, vertex nuca plus duplo brevior, pro- et mesonotum punctis exiguis aegre conspiciendis, tegmiuibusque ochraceis , liaec punctis manifestis. 4. T. Barani Sign. (Exemplum a Clar. Signoret donc missum). 11 (8) Frons a latere visa pone marginem verticis sinuata, macula trigona vel vitta transversa brunnea, flavo- ocliracea inter oculos; vertex pronoto brevior, sal- tem haud longior. 5. T. impressopiinctata L. Duf. 12 (7) Tegmina foveolata, granulata. 13 (14) Frons foveola sub-apicali manifesta; tegmina nervis validis, margine externo tenui punctis minimis fuscis; noduli fusci conspicui in margine verticis, aliqui- busque majoribus in clavo et coi'io (fascia transversa tegminum obliterata). 6. T. picta M. D. (Algiria; habui a Clar. D.re Puton). 14 (13) Frons absque foveola sub- apicali, sursum sinuata; vertex pronoto longior in angulum rectum , lateribus rectis , acutis ; tegmina granulis majoribus supra nervos. 7. T. obliqua Pz. (53) T. atx-a, Hagenbacli SymL. F. inf. Helvet. p. 44. T. 14. f. 27. — Signoret Tettigometr. in Ann. Soc. Ent. (1865) 152. 15. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. 1876. p. 127. 5. T. piceola Klug. Burm. et auct. Stazzano et Serravalle Scrivia. T. alra var. laeta. H. S. Nomencl. p. 66. — Pz. F. G. 128. 1. — Kbm. 1. c. 58. 5. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. 117. Stazzano, autumno. (54) T. virescens Panz. F. Germ. 61. 12. — Burm. Handb. II. 147. 1. — Kbm. 1. c. 59. 7. — Sign. Rev. d. Tettig. N. 12. — Fieb. Synops. Gen. Tettig. 1. c. 564. 7. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1876) 134. 12. Varietates. ■A. Clypeus viridis aut flavidus. H Tegmina viridia aut basi flavescentia. 24 p. M. FERRARI (96) C Tota virens, pedibus viridibus aut flavidis. Var. — a. ce Caput mesouotum aut etiam pronotum tegminumque pars basalis flavida pedes rubidi rarius flavidi. Var. — b. BB Tegmina viridia basi flavida; clavus macula média sanguinea apiceque ru- bro irroratus. Var. — c. A.A. Clypeus roseus, nigrobrunneus, frons medio -\ bruuneo maculata. Var. — cl. Stazzano in Junipero communi. Octobri. (55) T. înipx'essopuiictata, Léon Dufour, Ann. Soc. Ent. (1846). bullet. 46. — Sigri. 1. c. 150. 13. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1876). 140. 15. — T. fronlalis var. concolor Fieb. Syn. Art. Tett. 567. 14. — T. nitidula Kbm. 1. c. 59. 6. Genuae Stazzano. (5G) T. oTbliqua Panzer F. Germ. 61. 13. — Fieb. Syn. Art. Tettig. 1. c. 569. 18. — Kbm. 1. c. 61. 12. — Fieb. Cicad. eur. (1876). I. c. 153. 23. Var. vulgaris Fieb. 1. c. p. 152. a. — Sign. Rev. d. Tett. 1. c. p. 143. 3. — In Liguria obvia. Var. Panzeri Fieb. 1. c. p. 153. d. — T. obliqua Pz. 1. c. — T. umhrosa Sign. 1. c. 144 var. B. Mesonotum adultae antice convexiusculum ; in iuvenibus ver- ticis latera viridia, mesonotum rubidum, tegmina dilutiora gra- nulis rubidis. Genuae adulta Majo 1862: iuvenis Volt ri Majo 1873. Fam. III. CERCOPIDA St.\l. 1 (4) Ocelli in parte postica verticis siti magis inter se quam oculis proximi. 2 (3) Frons vesiculoso-tumida; rostrum (articulis 2 aeque longis) acetabula média adtingens: pronoti et mesonoti latera subaeque longa. Tegmina nigra maculis san- guineis. G- Triecphora Am. Serv. 3 (2) Frons modice convexa, rostrum (artic tribus, extremo longiore) acetabula média superans ; pronoti latera mesonoti lateribus breviora. G. Aiihrophora Germ. 4 (1) Ocelli pariter inter se et ab oculis remoti. 5 (6) Tegmina convexa, minus duplo longiora quam in medio lata: alae abbre- viatae. G. Lepyronia Am. Serv. C (5) Tegmina haud convexa magis duplo longiora quam lata. Q. Phylaemis Stal (97) CICADARIA AGRl LIGUSTICI 25 Gen. 24. Triecphora. Am. Serv. Hem. 561. Gen. 458. — Fieb. Cic. eur. 1. c. Geii. 55. T. 8. (1876). Conspectiis speciervim. lectariini. 1 (2) Tegminum margo externus iisque ad dimidium post basim sanguineiis. 1 T. dorsata Germ. 2 (1) Tegminum margo externus niger. 3 (4) Fascia posterior sangiiiiiea magna, curva , diametro suo mediuno antero- postico tegminis apicem nigram latitudinem aequat aut superat, pronotum pone humeros rectum, scutellum basi foveolatum, abdomen fere omnino nigrum. 2 T. ridnerata Germ. 4 (3) Fascia posterior sanguinea parum curva, margine postico nigro tegminis in suo medio antero-postico longe angustior. 5 (6) Pedes nigri, geniculi tantum parce rubri pronotum pone humeros sinuatum, scutellum brève acutum basi pulvinatum; fascia rubra postica tegminum, exterius latior. 3. T. mactata Germ. 6 (5) Pedes maxima parte rubri; pronotum pone humeros rectum , scutellum fo- veolatum, frontis pars in vertice sita partem inferiorem aequat longitudine; fascia tegminum sanguinea postica angusta, valde angulata. 4 T. sanguinolenta L. (57) T. dorsata Germ. (Cercopis) Magaz. IV. 43. 11. — . Burm. Handb. II. 126. 5. — C. rjumquemaculala Kl^m. I. c. 62. 1. — TrispUaema Amy. 1. c. sp. 418. Spezia J. Doria. 1868. Unicum exemplum. (58) T. vulnerata Germ. (Cercopis) Mag. IV. 45. 15. — Fieb. Ent. Monogr. p. 7. T. 1. fig. 1-2. — Kbm. 1. c. 63. 8. -- Cieada sanguinolenta Pz. F. G. 33. 12. — Mazora Amy. 1. c. spec. 416. Genuae et Serravalle Scrivia Aprili et Majo. (59) T. mactata Germ. {Cercopis) 1. c. 44. 14. — Fieb. Ent. Monogr. p. 2. T. 1. f. 3. 4. — Cieada sanguinolenta Scop. Ent. Carn. p. 112. 330. — Epiaemata Amy. 1. c. sp. 415. Cer- copis distinguenda Kbm. 1. c. 62. 3. Vulgaris, vere et aestate. p. M. Ferrari. ? 26 P- M. FERRARI (98) (60) T. sang-uînolenta Linn. (Cicada) Syst. Nat. 708. 23. _ Fieb. Ent. monogr. (Cercopis) p. 9. 4. T. 1. fig. 8-10. — Kbm. 62. 2. Volt ri Julio 1874. (L. M. D'Albertis). vSpecimina teneo Gal- liae (Puton) Pedemontii (Ghiliani). Gen. 25. Lepyronia. Am. Serv. Hem. p. 567. Gen. 463. — Fieb. Cic. eur. 1. c. (1876) Gen. 56. T. 8. (61) ILi. coleoptrata Linn. {Cicada) Syst. N. V. 461. 23. — Pz. {Cercopis) F. G. 103. 10. — Amy. 1. c. sp. 428. — Pltjelus angulatus Flor. 1. c. 130. — Lepyronia angulatus Kbm. 66. 6. Stazzano in nemoribus et ad ora agrorum. Augusto. Gen. 26. Aphrophora. Germ. Mag. d. Ent. IV. p. 50. — Fieb. Gic. eur. (1876) Gen. 57. T. 8. Conspectxis specierum in collectione, 1 (2) Scutellura bruimeum marginibus carinato-callosis albidis; tegmina brunne- scentia maciilis sparsis, vitta obliqua et arcuata a margine externe ad commis- suram scutellarem clavi, albis: maculisque parvis albis et brunneis secus nervum commissurae clavi. 1- A- corticea Germ. 2 (1) Scutellum colore tegminum vel pallidius, marginibus haud elevato-callosis; macula albida tegminum ad clavum non extensa. 3 (4) Exocorium triente basali albido, caput acutiusculum. 2. A. Salicis D." Geer. Gallia dédit Clar. Puton: Pedemontio V. Ghiliani. 4 (3) Exocorium maculis duabus albidis utplurimum fusco cinctis, quarum poste- rior triangularis : caput magis obtuse angulatum. 3. A. Alni Fall. (62) A. corticea Germ. 1. c. p. 50. 2. — J. Sahlb. 1. c. p. 86. 2. Legit amiciss. J. B. Spagnolo prope Ventimiglia (Campo- rosso) Ligur. occident. (63) A. Alni Fall. {Cercopis) Act. Holm. (1805) 240. — Flor {Aphrophora) 1. c. p. 135. — Kbm. 1. c. 64. 2. — Aphr. spu- (99) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 27 maria Germ. Burm. Am. Serv. — Cercopis bifasciata Fab. Ent. Syst. IV. 56. 40. — Pz. F. G. 7. 20. In tota Liguria passim. Gen. 27. Pliylaenus. Stal. Stett. ent. Zeit. (1864) XXV. 00. — Pli/eltis Lep. et. Serv. Conspectus specieruni in collectîone. 1 (2) Aliirum sector tertius ab oxterno, ante apicem furcatus: vertex in angulnra obt.usum lateribus arcuatis. 1. P. spumarlus L. 2 (1) Alarura sector tertius ante apicem non furcatus. 3 (8) Vertex in angulura rectum aut obtusiusculum. 4 (5) Vertex latitudinem inter oculos et pronoto dimidio manifeste brevior, late- ribus extrorsum arcuatis, medio carinatus; supra ochraceus aut testaceus, tegrai- nibus utplurimum maculis 2 trigonis, vel pictura varia albida. 2. P. campestris Fall. 5 (4) Vertex latitudine inter oculos et pronoto dimidio sub-aeqiiilongus. 6 (7) Vertex lateribus vix extrorsum arcuatis apice acutiusculus : supra fusco- ochraceus vitta marginali et macula postica reniformi tegminum albidis. 3. P. exclamatlonis Thunb. Exemplaria dédit Clar. Puton in Monte Cenisio lecta, et spécimen collectionis Fieberi. 7 (6) Vertex lateribus rectis , apice obtusiusculo : ochraceus tegminibus albidis vitta brevi basali prope marginem, alla angusta transversim obliqua pone médium marginem attingente, margineque postico brunneis. 4. P. albijiennis Fab. Exemplum collectionis Fieberianae a Clar. Puton acceptum. 8 (3) Vertex in angulum manifeste acutum, tegmina vitta brunnea secus nervum inframarginalem. 9 (10) Vertex lateribus extrorsum vix arcuatis : supra dilute ochraceus vitta mar- ginali albida tegminum, maculaque brunnea postica in areola apicali prima in- terna. 5. P. lineatus L. Exempla dédit Clar. Lethierry, Lille. 10 (9) Vertex antice acuminatus latei-ibus rectis, latitudine inter oculos et dimidio pronoto manifeste longior; albidus vitta marginali dilutiori, maculaque brunnea postica in areola 1.» apicali interna. 6. P. minor Kbm. Specimina accepi Austriae inferioris a Clar. D.re Franz Lôw. (64) r»li. eampesti'îs Fall. {Cercopis) Act. Holm. (1805) 250. 6. — Flor. {Plyelus) 1. c. 125. 3. — Kbm. 1. c. 65. 4. — J. Sahlb. 1. c. 95. 6. 28 p. M. FERRAKI (1^0) Varietates observatae. 1. Tegmina flavido ochracea, fusco ochracea vel ferruginea; maculis duabus tri- gonis marginalibus albidis aliquando fusco cinctis; ante apicali reuiformi vel sub- biloba, altéra mediana, plus niinusve in corio extensa, clavum tamen unicolorem non adtingente. Var. A. 2. Desuper, cum clavo, rufescens, coi'io dilutiore exalbido, postice signo subfusco N-formi ornato. a. 3. Tegmina fascia mediana transversa in corio et clavo maculaque postica ante apicali reniformi aut trigona albidis; pronotum margine antico utplurimum albido. Var. fasciatus. 2. Tegmina ochracea sub infuscata, margine externo et macula ante-apicali obli- qua, ovata, albidis, stria fusca secus nervum inframarginalem plus minus extensa. Var. simulans. 5. Ocliraceo flavidus fere unicolor, tegmiuum raaculis albidis marginalibus minus manifestis. Var. obsoletus. Hae varietates in Liguria lectae modo in vertice modo in scutello aut ambobus et etiam in pronoto vittam fuscam longitudinalem saepius praebent. (65) l>li.. spu]iia,i:>iiis Linn. (Cicada) F. S. 240. — Cercopis, De Geer, Fabr. Fall. — Aphrophora Germ, — Ptyelus Flor, 1. c. 126. 1. — Kbm. 1. c. 66. 5. — Phylaenus J. Sahlb. 1. c. 89. 1. Praecedente magis obvia. Fam. IV. MEMBRACIDA Stal. Hem. Af. IV. p. 83. 1 (2) Processus pronoti scutellum omnino tegit: tibiae omnes complanatae, carinis foliaceis apice acie acuta, dense ciliatis. (G. Oxyrrhachis Germ.) 2 (1) Scutellum detectum, tibiae omnes carinis tribus basi latiores. 3 (4) Pronotum appendice conica tricuspidata utrinque, processuque postico un- dulato fere longitudine abdominis instructum. G. Ceatrotus Fab. 4 (3) Pronotum absque appendicibus lateralibus, processu tamen postico spini- formi brevi. G. Gargara Fab. Gen. 28. Gentrotus. Fab. Syst. Rh. G. 3. p. 16. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1875). Gen. 2. T. 10. (66) O. covnutixs Linn. {Cicada) F. Sv. 879. Communis in Liguria, praesertim ad Sparlium junceum. (101) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 29 Gen. 29, Gargara. Am. Serv. Hem. p. 537. Gen. 430. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. Gen. 3. (67) O. Gteiiistae Fabr. (Centrotus) Syst. Rh. 21. 26. — Pz. F. G. 50. 20. — Curt. Br. Ent. 313. — Amy. (Gargara) Sp. 412. — Kbm. 1. c. 68. — Fieb. 1. c. 1876. p. 13 Stazzano in Genista ovala, et Sparlio jimceo. Geunae (Val- letta di Granarolo). Para. V. JASSIDA Stal. 1 (6) Pedes pilis aut spinulis parcis instriicti. 2 (5) Pronotum haud auriculatum. 3 (4) Frons tumida, sulco profundo in ambitu cincta. Trib. 1. Ulopida. 4 (3) Fi'ons carinis duabus ab oculis provectis foveisque 3. ; ocelli prope carinam frontis. Trib. 2. Paropida. 5 (2) Pronotum auriculatum, tibiae posticae in laminam serrulatam dilatatae. Trib. 3. Ledrida. 6 (1) Tibiae posticae per totum angulum externum saltem, spinis validis armatae. 7 ("14) Tegminum sectores jam a basi conspicui plus minus ramosi ; ocelli raro déficientes. 8 (9) Ocelli in fronte siti. Trib. 4. Bythoscoinda. 9 (8) Ocelli in vertice aut in transitu verticis ad frontem. 10 (13) Ocelli in vertice aut prope raarginem verticis. 11 (12) Ocelli in disco verticis, a margine remoti. Trib. 5. Tetligonida- 12 (11) Ocelli verticis margini valde proximi aut in canalicula marginis, caput foliaceura aut acutum, trigonum, ut plurimum complanatum, tegmina subcoriacea. Trib. 6. Acocephalida- 13 (10) Ocelli liberi in transitu verticis ad frontem ; vertex margine saepius ob- tuse, rarius acuto {Platymetopiiis). Trib. 7. Jassida. 14 (7) Tegminum sectores basi obliterati, in corio numquam ramosi, nervis trans- versis nuUis praeter ante-apicales ; ocelli rarms conspiciendi. Trib. 8. Typhlocybida. Trib. I. XJLOt»I3D-A.. Fieb. Kat. Cicad. (1872) p. 7. — Cicad. eur. 1. c. (1875) p. 42. Gen. 30. Ulopa. Fall. Hem. Sv. Cicad. 65. 30 p. M. FERRARI (102) Conspectus specieruni in coUectione. 1 (2) Testaceo-bruimea, tegminibus in mare et femina vittis duabus transversis albidis. !• U. reticulata Fab. 2 (1) Absque fascis transversis albidis tegminum. 3 (4) Glavus nervis rectis, postice evanidis: frons longior quam inter antennas lata; femina grisea unicolor, mas supra albicans vittis 2 obliquis latis in vertice, 2 in clavo longitudinalibus et 2 subtilioribus in corio, fusco-nigris. 2. TJ. trivia. 4 (3) Clavus nervis evolutis postice arcuatis ; frons latitudine inter antennas aequi- longa. 3. ({7. guadarramensis Fieb) Dédit Clar. Victor Signoret- (68) XJ. reticulata Fab. (Cercopis) , Ent. Syst. IV. 17. 46. — J. Sahlb. 1. c. 372. 1. — Fieb. Katal. Cicad. p. 7. — U. ohtecta Fall. Burm. — Flor. 1. c. 140.' 1. — Kbm. 69. 2. (brachyptera) ; et U. macroplera 69. 3. — Cercopis Ericae Germ. F. I. Eur. III. Tab. 24. — Ejusdem. Mag. d. Ent. IV. 55. I. Stazzano sub Calluna vulgari. Autumno. (G9) U. tri-via Germ. Mag. d. Ent. IV. 55. d^. — Epitacnia Amyot 1. c. sp. 430. — U. Germari Fieb. Katal. Cicad. (1872) SecLindum Puton, Catal. Hem. (1875) p. QQ. Stazzano et Genuae ad basim herbarum in pascuis. Trib. n. t»A.ROF»IDA. Fieb. Kat. Cicad. (1872) p. 7. — Fieb. Cic. eur. 1. c. (1879) p. 43. Gen. 31. Megophthalmus. Curt. Ent. Mag. I. (1833) p. 194. Paropia Auct. (70) m:, scanicus Fall. (Cicada) Act. Holm. 114. — Bm'm. Gênera G. 7. Paropia. — Kbm. 1. c. 70. 1. — J. Sahlb. 1. c. 375. 1. — Fieb. Cic. eur. 1. c. (1875) T. 11. f. 32. et (1876) T. 9. In Liguria obvia cum Ulopa trivia. (103) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 31 Trib. III. IjEDRIDA.. Gen. 32. Ledra. Fabr. Syst. Rh. 24. Gen. 4. (71) L. aurita Linn. (Cicada) Syst. Nat. II. 706. 7. — Burm. Gen. G. 9. — Curt. Br. Ent. 676. — Amy. 1. c. sp. 434. — Kbm. 71. 1. — J. Sahlb. I. c. 103. 1. Genuae , Stazzano, aestate. Trib. IV. BYTHOSCOF»I33A. Fieb. in Verhand. d. k. k. zool. bot. Gesell (1868) p. 449. 1 (6) Faciès (oculis inclusis) longitudine latior. 2 (3) Sutura frontalis ad ocellum producta, sutura clypeo-frontalis manifesta; an- tennarum seta in laminam apicalem plerumque dilatata ( / ) ; tegmina saepius dia- pliana, alae areolis apicalibus 4. G- Jdiocerus Lew. 3 (2) Sutura frontalis usque ad scrobim antennarum tantum producta. 4 (5) Tegmina foveolata ad uuum capite latiora, plica temporalis longa, horison- talis; clypeus rectangularis sutura cum fronte manifesta; alarura duo sectores ex- terni in unicum nervum ante apicem conjuucti. G- Macropsis Lew. . (5) 4 Tegmina liaud foveolata, simul, capitis latitudinem aequant aut superant: plica temporalis obliqua brevis, tenuis; sutura clypeo-frontalis haud manifesta, faciès sursum rotundata alarum sector externus simplex. (?. Bythoscopus Fieb. 6 (I) Faciès latitudine longior aut aequilonga. 7 (8) Summitas faciei in angulum rectum acuminatum nec rotundata; sutura clypeo-frontalis omnino obliterata, lora obtecta. G- Pediopsis Burm. 8 (7) Summitas faciei l'otundata aut in angulum valde obtusum ; clypeus elon- gatus rectangularis, a fronte sutura sejunctus, loi'a liaud obtecta. G- Agallia Curt. Gen. 33. Idiocerus. Lewis, Transact. Ent. Soc. (1836) I. 47. Conspectus specierum lectai»iim. 1 (2) Pronotum transversim aciculatum, tegminum areola ante-apicali prope exo- corium petiolata: mas vittis 2 transversis nigris in summitate frontis. in femina vitta unica undulata medio interrupta. 1. /. scurra Germ. 2 (1) Non. 32 p. M. FERRARI (104) 3 (10) Tegmina albida aut hyalina nervis albo et brunneo maculatis, vel brunneis. 4 (5) Frons maris medio late nigra, in femina macula raediana cordata raacu- lisque superioribus nigris, aliqiiando facie rufa lituris lateralibus flavis; tegmina albida nervis maxima parte intense fuscis, maculis prope, et in costa clavi, fascia- que ante apicali albis. 2. I. notatus Fab. 5 (4) Frons, saltem inferius, plaga média minime nigra ; tegminum nervi minus late brunnei. 6 (9) Clypeus et genae innotata. 7 (8) Frons, inferius, arcu vel corona e punctis nigris exiguis ; pronotum vitta mediana longitudinali albida. 3. I. varius Fab. 8 (7) Frons lineolis 2 parallelis longitudinalibus nigris, in femina minus manifestis; pronotum absque vitta mediana albida distincta. 4. I. lituratus Fall. 9 (6) Genae bimaculatae, frons et clypeus vittis 2 longitudinalibus latis nigris : pronotum vitta lata mediana longitud. alba. 5. I. poecilus H- S. 10 (3) Tegmina diaphana nervis fere unicoloribus. 11 (12) Tegmina nitida, macula lata trigona costam clavi attingente, vitrea et brunneo-aurato cincta ; frons flava pictura aurantiaca vel ferruginea macula nigra in summitate. 6. /. laminatus Flor. 12 (11) Tegmina absque macula vitrea ut supra. 13 (14) Virescens, sutura tegminum et maculis 2 scutelli ferrugineis. 7. I. Kstulatus Muls. R. 14 (13) Flavescens tegmir.ibus aureo-nitentibus nervis medio punctato-decoloribus, ramo externo furcae 1.' sectoris haud manifeste. 15 (16) Nuca diametro postico unius oculi duplo latior; clypeus supra latitudini jugi aequilatus; tegmina nervis apicalibus infuscatis. 8. /. socialis Fieb. 16 (15) Nuca latitudine postica unius oculi bis cum dimidio latior; clypeus jugo angustior, apex genarura clypeo manifeste longior. 9. I. aurulentus Kbm. (72) I. seui'jfa. Germ. (Jassus) Fam. Ins. 17. 11. — Put. Cat. (1875) {Idiocerus) p. QQ. — /. Germari Fieb. Europaisclie neue Bytlioscopida in Verhand. d. kk. zool. bot. Gesell. (1868) p. 451. 1. Stazzano, Autumno ad salices. (73) I. notatus Fabr. (Cicada) Ent. Syst. IV. 43. 71. — Syst. R. 78. 77. — S. (Byihoscopus) Nomencl. 69. (Ç) — Cicada exaltata Fab. Syst. Rh. 78. 82. — Bylhoscopiis larvalus H. S. F. I. Germ. 144. 14. — ^. larvae ejusd. Nomencl. 69. d^. Idioc. larvatus Kbm. 1. c. 156. 7. Serravalle Scrivia ad sepem Pruni spinosae prope sa- cellum S. Michaelis, Septembri 1880. Ci) I. varius Fab. {Fl.ata) Syst. Rh. p. 55. 49. — Germ. {Jassus) Mag. IV. 18. — Kbm. 1. c. 154. 4. Ad Salices, cum priore. (105) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 33 (75) I. poecilus Herr. Schaeff. (Bylhoscopus) F. Ins. Germ. 144. 8. — ejusd. Nomencl. entom. p. 69. — Kbm. 1. c. {Idiocerus) 159. 15. — Bythosc. faldger Boh. Nya Sv. Hom. 1. c. 1845. 50. 24. — J. Sahlb. 1. c. 142. 4. Stazzano, Novi Ligure, Junio et Septembri. (76) r. litui'a,tu.s Fall. (Jassus) act. Holm. 2. — Flor. 1. c. (Idiocerus) 168. 4. — Kbm. 1. c. 154. 5. — J. Sahlb. 1. c. 141. 3. (77) I. la.nii]ia,tus Flor, Rh. Livl. II. p. 171. 5. — Kbm. 1. c. 162. 21. — J. Sahlb. 1. c. 149. Genuae Octobri 1874. D.'' Gestro; S-tazzano ipse. (78) I. ustulatus Mulsant et Rey (Bythoscopus) Opusc. entom. fasc. VI. p. 117. — Idiocerus prasinus Kbm. 1. c. 166. 30. Stazzano in Junipero communi; rarius ad salices, Autumno. (79) I. s»ocia,lis Fieb. Bythoscopida 1. c. p. 456. 12. — /. mesopyrrhus Kbm. 1. c. p. 165. 28. Stazzano ad PopiUum tremulatn locis apricis, Autumno. (80) I. avirulentus Kbm. 1. c. pag. 165. 29. Stazzano 23 Augusti 1880. Semel. Gen. 34. Macropsis. Lewis, Transact. Ent. Soc. (1836) I. 59. Clarissimns Fieberus in citato opère (Bythoscopida etc) specierum cognitarum characteres sequentes praebet. 1 (4) Plica supra scrobim antennarum brevis, '/s latitudine frontis. 2 (3) Pallide viridis; tegmina, proiiotum, vertex nigro-piuictata : sciifellum sulco vix arcuato. 1. M. iniarocephala H. S. 3 (2) AUiaceo-viridis ; tegmina haud nigro-punctata, scutellum sulco in forma ferri equini. 2. M. prasina F. 4 (1) Plica supra scrobim, dimidia latitudine frontis latior. 5 (6) Scutellum sulco rectangulari, tegmina modice foveolata, inter sectores basim versus impresso punctata; a» flavo-brunneus vertice pronoto scutello maculatis et strigosis: ? pallide flavida; vertice, scutello et pronoto rubro fuscis, brunneis. 3. 31. lanio F. 3'4 p. M. FERRARI (106) 6 (5) Scutellum sulco U-formi, macula trigona basali utriuqiie ; tegmina viridia pallida : vertex et pronotum obscuriora ; vertex punctis 2 brunneis- Pronotum an- tice punctis 2 et signis hyerogliphicis: faciès pallida. 4. M. scutellaris Fieb. (81) M. mîerocepliala Herr. Schaeff. (Jassiis) F. 164. 8. — Fieb. Bythoscopida 1. c. (Alacropsis) p. 450. 1. — M. pun- ctuosus Kbm. 1. c. 1G8. 2. Stazzano in Coronilla hemero et Artemisia campestri^ Au- tumno. (82) m:, lanîo Liim. (Cicada) F. Sv. 241. 892. — Pz. F. G. 6. 23. — 32-10. — Flor {Macropsis) 1. c. 155. 1. — Kbm. I. c. 168. 1. — Fieb. Bythoscopida 1. c. 450. 3. — J. Sahlb. 1. c. 115. 1. A vere ad autumnum obvius, praecipue ad frondes. Gen. 35. Bythoscopus. Germ. Fieb. Europ. Bythoscopida in Verh. etc. (1868) p. 450. Gen. 3. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1867) Gen. 65. T. 9. Conspectvis specierum leefcarum. A.. Supra varicolor ; pronotum griseum aut rufum antice dilutius : scutellum fla- vidum triangulis basalibus latis, linea média et apice fuscis, punctis in disco, nigris : tegmina subdiaphana nervis brunneis fusco umbratis. B. Alni Schrk. B. Supra testaceus aut dilutior, scutello unicolori punctis duobus disci impressis; tegminibus vix pellucidis testàceis nervis fera concoloribus vel apice fuscio- ribus liaud umbratis, costa suturali albida, medio et apice clavi infuscata. B. flavicolLis L. (83) B. Alni Schrank {Cicada) F. Boica II. 50. (1056). — J. Sahlb. 1. c. 172. 2. Busalla, Junio legit Cl. D.^ Gestro. (84) B. flavîeollis Linn. {Cicada) F. Svec. 242. 891. — Burm. {Bythoscopus) Handb. II. 110. 3. — J. Sahlb. {Pediopsis) 1. c. 120. 3. — Fieb. Europ. Byth. 457. 2. (107) CICADARIA. AGRI LIGUSTICI 35 Var. A. Ferrugineus, sutura tegminum albida e raaculis 2 fuscis. Pontedecimo Junio — 1875; eodem mense Bu s ail a le- gerat D.'" Gestro. Var. B. Pallidus pronoto et tegminibus albidis B. pulchellus Curt. Unicum exempluin; Serravalle Scrivia 26 Majo 1861 inventum, quod cuiii specimine a Clar. Signoret misso conferre potui. Gen. 36. Pediopsis. Burm. Gen. Ins. 16. — Fieb. Europ. Bythosc. 1. c. p. 450. Gen. 4. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1875) T. 11. fig. 41. 42. et (1876) Gen. 66. T. 9. Conspectus specieru.ni in collectione. 1 (14) Frons plana aut parum convexa. 2 (3) Vertex et frons in eadeni planitie perpendiculari; caput pronotum scutellum flavida, tegmina brunnescentia. 1- P. Tiliae Gei'm. Ex Austria inferiori, D.r Franz Lôw ISSO. 3 (2) Vertex a supero conspiciendus, nec cura fronte in eadem linea perpendiculari. 4 (5) Frontis dimidia pars superior ut pronotum, profunde oblique aciculata, pars inferior punctata : scutellum basi late et valide aciculatum ; tegmina coriacea nervis validis : brunnea fere unicolor. Long. mill. 4-4 ^,'4 . 2. P. Ulmi Scott. Anglia, J. Scott 1875. 5 (4) Frons supra et scutellum basi, modice aciculata aut non. 6 (9) Faciès pallescens aut virens innotata. 7 (8) Faciès et tegmina pallida, haec nervis concoloribus maculisque sparsis brun- neis. Long. mill. 4 '/a- 3. P. cerea Germ. Carniolia, D.f Franz Lôw, 1880. S (7) Faciès virens absque puncto nigro apicali ; tegmina hyalina nervis corpo- reque viridibus. 4. P. virescens Fab. Gallia (Lille) Letliierry 1879. Signoret 18S0. Austria infer. D.r Franz Lôw 1880. 9 (6) Faciès punctis maculisve nigris, aliquando (P. nassata) obsoletis. 10 (13) Insecti longitudo ab apice capitis ad extremitatem tegminum mill. 3 ad 3 V2 • 11 (12) Punctis 3 rotundis mediocribus in summitate frontis, maculis 2 in disco, nigris : capite pronoto tegminibusque luride-pallidis, haec nervis concoloribus ; scu- tello flavido triangulis lateralibus 2 elongatis nigris. Long. mill. 3'/4- 5. p. im%)ura Boh. Gallia (Duukerque) Lethierry. 1879 Signoret 1880. 12 (11) Frons quam in praecedentibus convexiuscula, flavida punctis 3 mediano ' elongato, in summitate etiam a supero conspiciendis : pronotum maculis 3 ad mar- ginem anticum, scutellum vitta mediana ad dimidium extensa, triangulis basalibus punctisque 2 parvis in disco, nigris : tegmina pallida, commissura infuscata. Long, mill. 3. 6. p. dispar Fieb. Hispania (A r a n j u e z) Lethierry 1880. 36 p. M. FERRARI (108) 13 (10) Insecti longitudo ab apice capitis ad extremitatem tegminum, mill. 4'/.2 fere ad 5. — Flavido brunnea tegminibus sub-opacis aut pellucidis nervis concolo- ribus vel fuscis et fusco umbratis, facie innotata aut punctis et lituris : rarius su- pra nigrescens , saepius tota virescens puncto unico aut 3 nigris in summitate frontis. 7. P. nassata Germ. Gallia (Vosges) Puton 1872. — Liguria (S t a z z a n o) Ferr. (B u s a 11 a) D.f Gestro 1871. — Vercelli et S. Giovanni d'Andora, C. C. A. Mella 1871. 14 (1) Frons valde convexa. 15 (16) Long. mill. 4 '/a- Facie flava punctis liturisve 7 nigris, pronoto luride flavo vel confertim brunneo niaculato, maculis lunatis 2 anticis nigris, scutello flavo vitta mediana vel macula expansa brunnea, punctis transversis 2 in disco apicem triangulorum basalium saepe attingentibus, nigris : tegminibus luride-pallidis pelluci- dis nervis crassis brunneis aliquando postice dilutioribus. 8. P. scutellata Boh. Gallia M. Pyrenaei Lethierry 1870. Stazzano Ferr. 1870. 16 (15) Long. mill. 3. Mas vertice et pronoto nigro hoc pallide marginato, tegmi- nibus subhyalinis nervis postice fuscis; femina supra pallide flavida, fronte punctis sursum 2, lunulisque totidem transversis medianis appendice lineari infera: pro- noto maculis 2 arcuatis anticis transversis, triangulis basalibus scutelli, nigris. 9. P. nana H. S. Anglia J. Scott 1875 — Gallia Signoret ISSO — Alpes Lepontinae (B e e 1865) et Apennino. (Stazzano), Ferr. (85) I*. ua,ssa,ta, Germ. (Jassus). F. Ins. Eur. (1813) 17. 13. Flor (Pediopsis) I. c. IL 189. 4. — Kbm. 1. c. 174. 6. — J. Sahb. 131. 11. Var. A. Flavida pronoto et tegminibus flavo brunneis, nervis et prope nervos nebuloso-infuscatis puncto in summitate frontis maculisque 2 trigonis in scutello brunneis. Stazzano Autumno 1869. Var. B. Subtus cum vertice et margine tegminum pallida : scu- tellum medio flavidum, praeterea nigra, opaca, pedibus pallidis. Bythoscopus marginalus H. S. D. 1. G. 143. 7. — Kbm. {Pe- diopsis) 1. c. 175. 7. — J. Salilb. 133. 12. Bu sali a D.^ Gestro Junio 1871. Var. C. Pallida, supra pallide virons. — a. Puncto unico nigro in summitate frontis. Stazzano, Autumno. 1869-1875. — b. Punctis tribus discretis in summitate frontis , (médiane majori) et alio sub oculo, nigris. Stazzano, Autumno. 1861. Varietates bas vireMes habui etiam a Comité C. Mella. (Ver- celli). (109) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 37 (86) E>. seutellata Bohem. (Jassus) Nya Sv. Hom. in K. Vet. Akad. Handl. 1845. 53. 26. — Flor (Pedlopsis) 1. c. 191. 5. — J. Sahlb. 1. c. 135. 15. — Bythoscopus diadema H. Sff. F. I. G. 143. 11. — Kbm. (Pediopsis) 172. 3. Stazzano 15 Junii 1870. (87) E». uaua Herr. Schaeff. {Bythoscopus) F. I. G. 143. G. — Flor (Pediopsis) 1. c. 192. 6. — Kbm. 1. c. 173. 5. — Fieb. Bythoscop. Eur. 1. c. 461. 12. — J. Sahlb. 1. c. 13G. 16. Stazzano, Autumno 1867. Unicum spécimen 9. Gen. 37. Agallia. Curtis Entom. Magaz. (1832> — Fieb. Cicad. eur. (1876) Gen. 67. T. 9. Specieniiii lectarvim. conspectus. 1 (4) Pronotum punctis impressis. 2 (3) Pronoti puncta impressa exigua, crebra; ocelli magis inter se quam oculis proximi. Vertex pone oculos siiiuatum : tegmiiia pallida nervis in corio subfuscis , in clavo pallidis, areis iafuscatis. 1. A. sinuata Muls. 3 (2) Pronoti puncta impressa remotiora , sat conspicienda ; ocelli magis oculis quam inter se proximi; corium pallidum nervis brunneis sectorum baseos nervu- loque post basim excepto; areae très anteapicales et quattuor apicales adsunt. 2- A. jpicncticeps Germ. 4 (1) Pronotum transverse striatum aut aciculato punctatum. 5 (6) Tegmina nervulis plurimis transversis in clavo et corio: pronotum striis transversis levibus integris, minus conspiciendis. 3. A. reticulata H. S. 6 (5) Tegmina nervis transversis subapicalibus tantum, nervuloque prope basim ; pronotum transverse aciculato punctatum. 4. A. veiiosa Germ. (88) A. sinuata Muls. et Rey. Ann. Soc. Ent. (1855) p. 222. — Fieb. Eur. Byth. p. 462. 1. — A. quadrisignata Flor, Rh. Livl. II. p. 557. 4. — A. Homeijeri Kbm. 1. c. 149. 2. Inter herbas humiliores haud rara. (89) A. punetieeps Germ. (Jassus) F. Ins. G. 17. 12. — A. versicolor Flor, 1. c. 556. 3. — Kbm. 1. c. 150. 3. — J. Sahlb. 1. c. 152. 1. Stazzano, Majo et Octobri, rara. 38 p. M. FERRARI (HO) (90) A., retîoulata Herr. Scliaeff. F. Ins. G. 126. 1. — Kbm. 1. c. 148. 1. • Ubique obvia, speciatim ad frondes quercuum. (91) A. venosa Fallen (Cicada) Act. Holm. (1806) 25. 19. — Flor {Agallia) 1. c. 551. 1. — Kbm. 1. c. 151. 4. — J. Salilb. 1. c. 155. 2. Species omnino vulgaris in pascuis ad herbas humiliores. Trib. V. TETTIGONIDik . 1 (6) Verticis margo carinatus , acutus , aut saltem non rotundatum ad frontem transiens. 2 (5) Frons absque carina mediana longitiidinali ; verticis margo acutus, tegmina abbreviafa. 3 (4; Frons sub aequilata sursum angustata, longitroi-sum sulcata ; clypeus -js frontis longitudine. (Errhomenus Fieb.). 4 (3) Frons rectangularis sursum latior; clypeus '/s frontis longitudine. iAtracloty 201(3 Fieb). 5 (2) Frons carina mediana longitudinali. Euacanthus Oliv. 6 (1) Verticis margo obtuse elevatus nec linearis- 7 (12) Caput pronoto latius aut aeque latum. 8 (9) Tegmina areis apicalibus tantum ; pronotum antice trigono-obtusum ; ocelli a medio vertice et ab oculis pariter remoti. [Tylozigiis Fieb.)- 9 (8) Tegmina areis apicalibus et ante apicalibus. 10 (11) Pronotum antice quam postice latius, margine postico fere recto ; tegmina ramis primi sectoris pone médium haud irregulariter conjunctis et divisis; ocelli manifesti nucae adproximati, minus a dimidio verticis quam ab oculis remoti. Tettigonia 01. 11 (10) Pronotum fere reniforme postice simiatum ; tegmina ramis 1.' sectoris post médium irregulaiùter conjuucti et ramosi, rami duo interni furcarum cum sectore interno, nervis 2.° 3." aut pluribus conjuncti. Ocelli minus conspiciendi, apud oculos et pi'ope marginem verticis siti. (Aglena Am. Serv.). 12 (7) Pronotum inter angulos latérales capite latius ; corpus brève, pone médium latius; vertes pronoto brevior margine valde convexo; ocelli minus a margine ver- ticis quam ab oculis remoti. Penthimia Germ. Gen. 38. Tettigonia. (92) T. virid-is Linn. {Cicada). — Pz. F. G. (Tetligonia). 32. 9. — Amyot, met. mon. sp. 431. — Flor, 1. c. 145. 1. — Kbm. 1. c. 72. 1. — J. Salilb. 105. 1. In lierbidis humidis prope rivulos vulgatissinia. Autumno. (111) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 39 Gen. 39. Euacanthus. Oliv. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. Gen. 75. — T. 10. (187G). (93) E3. iiiterruptus Linn. {Clcada) F. Sv. edit. 1.^ 6. 31. (juxta J. Sahlb.) Ed. XII. 710. 35. — Pz. F. I. G. 32. 8. — Burm. I. c. 116. 2. — Am. Serv. I. c. 575. 1. — Kbm. 72. 1. — J. Sahlb. 107. 1. Stazzano, Augusto, ad Eupalorium cannahinum^ prope rivulos. (94) E. ixcuiuina^tus Fabr. (Cicada) Ent. Syst. IV. 36. 40. (1794). — Flor, I. c. II. 152. 2. — Kbm. 1. c. 73. 2. — J. Sahlb. I. c. 108. 2. Stazzano, Augusto 1880. Autumno rarus: plurima speci- mina misit. D.^ Franciscus Vismara in agro Mediolanensi lecta. Exemplum dédit Clar. D."^ Gestro in Liguria oriental! captam. Gen. 40. Penthimia. Germ. Mag. IV. p. 40 — Fieb. Cic. europ. 1. c. (1876) T. 10 — Gen. 71. (95) ï>. atra Germ. 1. c. p. 81. 1 — Burm. 1. c. 115. 1 — Am. Serv. Hem. 581. 1 — Amy. 1. c. sp. 435 — Flor, 1. c. 143. 1 — Kbm. I. c. 71. A. Varietas 3 Burm. (tota atra) — Cercopis atra^ Fab. Syst. Rh. 93. 97. — Ckada aethiops Pz. F. G. 61. 17! Albissola Majo. D.'' Gestro. Trib. IV. ACOCEIPHALIDA. 1 (2) Caput foliaceum pi-oductum trigonum, oculi a margine verticis magna parte divisi. Gen. Eui^elix Germ. 2 (1) Caput haud foliaceum, vertex et frons a latere visa angulum valde acutum efformant: oculi haud divisi. 3 (4) Verticis margo acie laevi (nec striata aut canaliculata). Gen. Acocephalus Germ. 4 ^3) Verticis reflexi margo acie canaliculata. Gen. Selenocephalus Germ. 40 p. M. FERRARI (112) Gen. 41. Eupelix. Genn. Mag. Ent. (1821) IV. 94 — Fieb. Cic. eur. 1. c. (1875). Tab. 11. %. 45. 46; (1876) Tab. 10. Gen. 77. (96) E. depressa, Fabr. (Cicada) Syst. Rh. 66. 19 — Si- gnoret (Eupelix), Essai sur les Jass. in Ann. Soc. Ent. (1879) p. 54. 1. Tab. 1. tabella 1 — E. spathulala Germ. F. Ins. XX. f. 25 — Burm. Gênera. Gen. 6 cum fig. — Kbm. 1. c. 86. 4. — J. Sahlb. 1. c. 369. 3. Stazzano in graminosis. Autumno. (97) E. producta Germ. 1. c. fig. 24. — Flor , 1. c. 215. 1 . — Kbm. 80. 3. — J. Sahlb. 1. c. 368. 2. — Signoret 1. c. 56. 2. Tab. 1. tabella 2. Genuae, Stazzano. (98) E. euspidata Fabr. {Cicada) Ent. Syst. IV. 46. 86. — Germ. {Eupelix) F. Germ. fasc. IV. fig. 22. — Burm. Gê- nera gen. et Tab. 6. fig. 2. — Flor, 215. — Kbm. 79. 1. — J. Sahlb. 368. 1. — Signoret, 1. c. 57. Tab. 1. tabella 3. Genuae, Stazzano cum prioribus. Très hae species (aut unius speciei varietates) sequentibus notis inter se dis- crepant. 1 (2) Caput lateribus introrsum siiiuatis, latitudiui maximae aequelongum aut longius. 1. E. aepressa- 2 (1) Caput latitudine maxima -| brevius. 3 (4) Caput lateribus sub-rectis latitudine maxima V4 circiter brevius. 2. E- 2ifoducta. 4 (3) Caput lateribus extrorsum arcuatis latitudine maxima triente saltem brevius. 3. E. cuspidata. Gen. 42. Acocephalus. Germ. Rev. Silb. (1833) p. 181. 46 — Fieb. Cicad. eur. 1. c. (1876) T. 11. Gen. 79. (113) CICADARLV AGKI LIGUSTICI 41 Conspectus speoierum loctarixiii. 1 (2) Faciès et desuper, pilis brovihus depressis pallidis: vertex carinis 3 in utroque sexu. 1. A. carinatas Stal. 2 (1) .Faiùes et desuper glaber. 3 (6) Vertex depressus, margine antico H acuto. 4 (5) Vertex longitrorsuni strigosus; mas flavidus vitta transversa capitis et scu- telli brunnea; tegmina intra uervos in longitudinem vittata; femina grisea, briin- nea, versicolor. 2. A. striatus Fab. 5 (4) Vertex haud longitrorsum strigosus, ante apicem depressus, in utroque sexu dimidia nuca longior, 3-carinatus; o' facie flavida, vertice pronoto et scutello, vit- tisque tribus transversis tegminuni, nigro-brunneis: femina supra grisea vel lusca, tegminibus granulosis nervis crassis. 3. A. aWifrons l,. 6 (3) Vertex convexus margine antico obtuso. 7 (10) Tegmina maris albida fascis transversis brunneis. S (9) Tegmina maris albida fascis transversis 2 vel 3. 4. A. Serratulae Fab. 9 (8) Tegmina maris albida vitta unica tenui apicali fusca. 5. A- histrioaiciis Fab. 10 (7) Tegmina maris vittis longitudinalibus brunueis intra nervos: f'eminae teg- mina nervis albidis unicoloribus, saepius spatiis atomatis. 6. A. rivularis Germ. (99) A. eai-inatus Stal. Ann. Soc. Ent. (1864) p. 65. — Signor. Essai sur 1. Jass. 1. c. (1879) pg. 19. 2. Tab. 1. %. 7. — A. variegatus Fieb. et Put. in cit. catal. Genuae unicum spécimen 9 • (100) A. striatus Fab. Mant. II. 271. 39.— Put. et Reib. Cat. Homopt. de l'Alsace et d. 1. Lorraine (1880) pag. 14. — A. rusdcus Fab. — Flor, 1. c. 190. 1. — Kbm. 76. 4. — J. Salilb. 356. 1. — .4. striatus Sclirank. — Signoret, Essai s. 1. Jass. in Ann. Soc. Ent. (1878) p. 16. 1. Tab. 1. f. 6. Vulgaris; inveniuntur mares vere et aestate, feminae etiam autumno in detritis plantarum. (101) A. albiPi-oiis Linn. (Cicada). F. S. 241. 884. — Si- gnoret, Essai sur les Jass. 1. c. p. 30. 9. Tab. 2. fig. 14. Genuae, Diano Marina, Stazzano, Maio et Junio ad terrain in gramiriosis arenosis. Var. falighiosus Muls. et Rey. — Sign. var. A. 1. c. pg. 32. p. M. Ferrari. 4 42 p. M. FERRARI (114) Individuum haud intègre evolutuin ad liane divisionem perti- nentem reperi Genuae die 11 Martii 1881 in herbidis (terra- pieni sotto lo Zerbino) sequentes referens cliaracteres. Long, vix 3 mill. Faciès livido-pallida: frons latitudine inter ocLilos minus duplo longior, fere quadrangularis inferius ,quam supra haud multo angustior, angulisque valde rotundatis, late- ribus rectis , macula fusca apicali nigra et duabus trigonis in disco prope lineam medianam dilutioribus. Vertex nuca dimidia longiusculus, depressus, antice acute angulatus lateribus fere rectis, margine acuto; dense fusco marmoratus triente antico albidus, macula magna quadrata nigra; ocelli nigri in macula rotundata albida; carina mediana parum elata antice abbreviata, carinis lateralibus haud manifestis. Pronotum vertice brevius longitudine fere triplo latius , irregulariter brunneo punctatum : scutellum, angulis basalibus anguste, apice late fuscum. Tegraina basim dorsi tantum tegentia , nervis parum evolutis , brunneo grisea postice recte truncata, albida. Dorsum brunneum punctis irregularibus margineque postico segmentorum dilutioribus; 2 ul- tima segmenta et segm. génitale unicolora. Ventris livido-pal- lidi ultimum segmentam praecedente paullo plus duplo longius margine postico undulato, medio vix emarginato, angulis rotun- datis. Laminae segmente extremo paullo magis duplo et la- titudine sua fere triplo longiores, apice terebra breviores. Pedes brunnescentes, tibiae posticae intus longitudinaliter nigre- scentes. (102) A. Sei-ratulae Fabr. Ent. Syst. IV. 41. G3. — Put. et Reib. Catal. hemipt. et liomopt. (1880) p. 14. spec. 4. — • (A. bnumeo-fasciatus) Geotfr. , Signor. 1. c. p. 36. 10. Tab. 2.*. fig. 15. (103) A. Ixistrionicus Fabr. (Cercopis). Ent. Syst. IV. 56. 44. — Kbm. {Anoscopus). 1. c. 67. 9. — J. Sahlb. 1. c. 364. 8. — Signor. Essai etc. 1. c. p. 38. — Prodesmia Amy. Rh. Spec. 479. B usai la (D,^' Gestro), Stazzano vere , liaud vulgaris. (115) CICADAIU.V AGllI LIGUSTICI 43 (104) A. x'iT'ulîxris Gerni. Mag. Eut (1821). 89. 26. — Kbm. 1. c. 77. 10. — Flor, 1. c. 205. 4. — J. Sahlb. 1. c. 363. 7. — A. Jlauo-slrigatus Donov. Br. ins. — Sign. Essai sur les Jass. 1. c. p. 39. 12. Tab. 2. fig. 27. Stazzano Octobri, ad basiin salicum locis udis; femina quam mare iiiulto magis obvia. Gen. 43. SclenoceiDlialus. Germ. Mag. IV. 93. 35. — Fieb. Cic. europ. 1. c. Gen. 80. Tab. 11. (1876). J^. Vertex angulatus, intei- oculos chiplo longitudine latior, fades flavida vitta transversa supera nigra: abdomen basi nigra segmento 2" et 3» albis, reliquis flavidis. s. FlotH Fieb. R. Vertex lunatus, inter oculos longitudine quadruple saltem latior; faciès fla- vida (?) vel supi-a et lateribus nigro striata (o'); abdomen fusco subaeque ir- roratum. ^5". obsoletus Germ. (105) S. Flori Stal, Ann. Soc. Ent. de Fr. (1864) p. 67. 3. — Fieb. Kat. Cicad. (1872). Fieberiella Flori Sign. Acocephalides in Ann. de la Soc. Ent. de Fr. (1880) p. 95. tab. 2. fig. 54. S.tazzano ad quercus et Co/vzw sa^z^wmmw?^ species haud vul- garis. (106) S. oibsoletus Germ. 1. c. 83. 35. — Bm-m. Gêner. Gen. 12. cum tab. — Am. Serv. 1. c. 583. 1. — Kbm. 1. c. 80. 1. — Jassus grise us (Fab.) — Signor. Annal. Soc. Ent. (1880) pag. 55. 1. Tab. 2. f. 46. A. In Liguria passim. Autumno. Trib. VII. JTt^SSIDA Stâl. 1 (4) Ramus externus primi sectoris (exterui) tegmiauai, simplex; ramus vero in- ternus ejusdem pone médium tegrainis fui'catus. 2 (3) Merabrana tegminum longitudine commissurae clavi ; alaruui 2 sectores externi ante apicem in nervuni unicum juncti : vertex subaeque latus, nuca triplo saltem brevior. Gen. Gnathodus Fieb. 3 (2) Membrana tegminum commissura clavi brevior: alarum duo sectores ex- terni ante apicem decus.sati vel in unicum nervum juncti, postice furcatum. Gen. Cicadula Zett. 44 p. M. FERRARI (116) 4 (1) Rami ambo basales primi sectoris prope vel pone médium tegminis ut plu- rimum furcati aut simplices et inter se conjuncti ad nervos anteapicales transver- sos extensi. 5 (18) Sector internus tegminura nervulo uiiico transverso vel obliquo cum nervo proximo pone basim conjunctus. 6 (7) Clypeus angustus pectus versus incurvus gênas superans; caput cum oculis pronoto latius. (Gen. Grijijotes Fieb.)- 7 (6) Clypeus rectus. 8 (9) Vertex transversus, pronoto dimidio brevior; tegmina areis apicalibus 4, marginal! 1; nervus obliquus ramos 1' sectoris conjungit pone médium tegminis. (Gen. Coryphaeus Fieb.)- 9 (8) Vertex sub angulatus. 10 (11) Tegmina persaepe abdomine breviora. Vertex obtuse angulatus pone api- cem callosum depressus et longitrorsum subtiliter aciculatus. Gen. Doratura J. Sahlb. 11 (10) Tegmina apicem abdominis adtingunt vel superant. 12 (13) Vertex antice attenuatus, reflexus: tegmina sub-opaca nervis robustis l'usco-marginatis. Gen- Gr^aphocraeiis Tlioms. 13 (12) Vertex haud attenuatus nec reflexus; rami primi sectoris pone médium tegminis furcati, areolas 3 ante apicales efformant. 14 (15) Tegmina nervis marginatis nervulisque liberis aut ramosis intra nervos; areolis pluribus in margine externo. Gen. Phlepsins Fieb. 15 (14) Tegmina uervulis inter nervos nullis. 16 (17) Frons angusta , ad clypeum 1/3 quam inter ocellos lata; faciès latitudine inter angulos genarum longior. Gen. Thamnotettix Zett. 17 (16) Frons inter ocellos triplo vel quadruplo quam ad clypeum latior; faciès vix longior aut aeque longa ac inter angulos genarum lata, verti'x obtuse angu- latus vel arcuatus. Gen. Athijsaaus Burm. 18 (5) Sector internus tegminum nervis duobus transversis vel pluribus cum ner- vis proximis conjunctus. 19 (2) Vertex a latere visus in angulum rectum vel rotundatum. 20 (21) Brevis, crassus tegmina nervis albidis vel lacteis destituta: vertex pronoto ultra dimidium brevior. Gen. Goniagnathus Fieb. 21 (20) Elongatus; tegmina nervis lacteis areolisque marginalibus pluribus. Gen. Jassus Germ. Fieb. 22 (19) Vertex a latere visus -\ acutus- 23 (24) Faciès utplurimum rhomboidalis; tegmina in utroque sexu abdominis apicem superantia aut fascia brunnea longitudinali interna, aut maculis albidis; areolis in margine pluribus. Gen. Platijmelopms Burm. 24 (23) Faciès exagona; tegmina in ? utplurimum longitudine abdominis aut bre- viuscula, areola marginali unica aut nuUa. Gen. DeltocejJhalus Burm. Gen. 44. Gnathodus. Fieb. Neue Gatt. u. Art. Homopt. in Verandl. etc. (1866) p. 505. Gen. 21. Tab. V. tabella 17. 1. Capite antrorsum manifeste obtuse angulato aut parabolico; supra viridis, stra- mineus, pallidus, unicolor aut pictura fusca, rosea vel testacea. Tegminibus unico- loribus vel punctatis, striatis, vittatis, nervis concoloribus. G- pu}ictaUis Thunb. (117) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 45 2- Capite antrorsum leviter arcuato: tegminibus stramineis haud punctatis nec fusco striatis; nervis corii pallidioribus -| dilute fusco cinctis. G. frontalis Fieb. (107) O. puïiotatus Thunb. (Clcada). Act. Ups. VI. 36. 1782. — Flor (Jassus) 1. c. 320. 3. — Kbm. 90. 16. — J. Sahlb. (Gnathodus') 204. 1. Varietates observatae. 1 (4) Tegmina puncfis aut maciilis nullis- 2 (3) Supra totus vii'idis. Stazzano, ii)se, Germania Lethierry. 3 (2) Supra totus pallescens. Germania, Lethierry. 4 (1) Tegmina punctata aut striata. 5 (6) Tegmina viridia aut rosea vel straininea, punctis paucis in clavo (2 ad 3) et totidem in utroque corio. Austria Low - Gallia septent. Puton - Stazzano Ferr. 6 (5) Tegmina pallide viridia aut colore vario striis nigris in loco punctorum vel vittis longitudinalibus in areolis, fuscis; vertex et scutellum utplurimum roseo vel aurantiaco picta. Gallia, Puton (Vosges) Stazzano, ipse: haec postrema varietas magis obvia non tamen nimis vulgaris , in herbidis siccis cum Doratura stulata, Deltocephalo striato, Ptyelo campestri et Zyglna scutellari, Septembri et Octobri. (108) o. fi-oiitalis Fieb. Katal. Cicad. (1872) p. 16. Magnitudine praecedentis , depressiusculus : sapra ocliraceo- stramineus , abdomine iiigro apice et connexivo -t- — pallido- ilavidis. Frons punctis 2 parvis fuscis in linea média inter ocu- los, quam ab oculis inter se paullo minus duplo remotis , inter duas vittas transversas arcuatas brunneas aliquando sitis. Vertex antice leviter arcuatus (nec angulatus aut parabolicus) striola transversa pone ocellum , puncto vel macula mediana, punctisque lateralibus posticis , brunneis. Pronotum utplurimum vittis 11a- vidis 4 et linea média fusca longitudinalibus; punctis 2 ad-, proximatis anticis et 3 lateralibus fuscis impressisque. Scutellum triangulis basalibus latis flavidis et sulco transverso. Tegmina di- lute testacea , aut ochracea aliquando fere décolora nervis pal- lidis, plus minusve, postice praesertim, fusco aut infumato-mar- ginatis, pedes llavidi vel pallidiores. Genuae in herbido secus rivulum in Fossato di Santa T e cl a 1 880 Decembri ad Chrysopogon gryllum. F i n a 1 b o r g o 46 p. M. FERRARI (118) ad radiées montis Caprazoppa Aprili 1866. — Stazzano prope arcem, autumno 1865; Albissola, D/ Gestro 1864. Gen, 45. Gicadula. Zett. Ins. Lapp. 296. — Fieb. Cicad. europ. 1. c. Gen. 90. T. 12. Ooiispectus specierinTi lectaruiii. 1 (6) Vertex punctis nigris notatus. 2 (3) Vertex punctis duobus. 1. C. jntnctifrons Fall. 3 (2) Vertex punctis maculisve 4 aut amplius: frons stria brunnea longitudinal!. 4 (5) Majuscula,: vertice (angulato) et unius oculi margine postico quam dimidia nuca longioribus ; tegminibus saepe longitrorsuni fusco-vittatis 2. C. frontalis Fieb. 5 (4) Minor, vertice (parabolico aut rotundato) et unius oculi margine postico di- midia nuca sub-aequilongus ; tegminibus liaud vittatis. 3. C. sexnotata Full. 6 (1) Vertex innotatus, parabolicus, nuca sub-aequilongus aut longiusculu?; caput testaceum aut rubrum, scutellum et tegmina pallida, pronotum disco saepe infu- scato. 4. C- erythrocephala n. sp. (109) O. punetifx-ons Fall. {Cicada) Hem. Sv. Cicad. 42. 26. — H. Sff. {Jassus) F. G. 126. 6. — Flor, 1. c. 328. 6. — Kbm. 88. 13. — Sahlb. (Limotettix) 244. 16. Genuae et Stazzano. (110) O. frontalis Fieb. Kat. Cicad. (1872) p. 10. — J. Scott, Ent. Mont. rnag. Vol 11. p. 231. Stazzano, Pegli. Majo et Octobri in gramine prope ri- vulos. (111) C. sexnotata Fall. (Cicada) Act. Holm. (1806) 34. 33. — Flor (lassus) 1. c. 341. 13. — Kbm. 95. 25. — J. Sahlb. (Limotettix) 247. 19. Genuae, Stazzano cmn priore. (112) C. erytliroceplxala n. sp. Longit. maxima 2 ^/^ mill. Capite rubro vel ferrugineo, scutello et tegminibus pallidis, (119) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 47 immaciilatis nervis concoloribus; fovea antennarum fusca, cor- pore pallido nigroc|ue vai'iegato , pedibus pallidis tibiis posticis nigro punctatis. Yei'tex convexiusculus niai'g'ine tereti angulato arcuato, medio quam prope oculos longior, nucae subaequilongus; unius oculi margo posticus quani nuca Y4 brevior. Pronotum vertici sub aequilongum, pallidum aut disco infuscato marginibus pallidis, saltem vitta undulata transversa pone niarginem anticum. Scu- tellum salco médiane transverso profunde impresso. Tegmina longitudinis propriae quadrante abdomen superant. — Alae al- bidae pellucidae margine antico ante trientem apicalem emar- ginato; ramus externus sectoris secundi cum sectore 1." ante apicem in iinicum nervum conjuncti, periphericum nervum attin- gens : ramus alter sectoris secundi cum sectore 3.° decussatus , aut nervuli ope junctus ; areae idcirco apicales 3 , externa (su- pertlua) cultriformis, 2." latior pentagona; 3." basi truncata aut acuta. Pectus et dorsum opaco-nigrescentia , abdomen et dorsum aliquando marginibus et connexivo H pallidis fusco macu- latis. Pedes pallidi ; tibiae anticae setis externis 3. remotis , in- ternis pluribus apicem versus gradatim longioribus. Femora postica quandoque stria longitudinali inferiori, punctis tibiarum posticarum , apice articulorum tarsorum posticorum cum ungui- culis, fuscis. Mas abdominis ultimis 2 segmentis ventralibus aeque longis extremo postice vix arcuato-excisum ; valva late fusca margine postico llavido , obtuse angulata, dimidiae altitudini segmenti ultimi aequealta , latitudine postica ipsius triente angustior; la- minae flavidae, valva haud basi latiores et minus duplo altio- res margine externe leviter incurve setis validis toto margine externe instructae , postice acuminatae. Ultimum segmentum dor- sale recte truncatum; pygidium hoc brevius, trigonum, flavidum excisione ovata. Femina : ultime segmente ventrali margine postico undulato , medio et lateribus praecedente parumper lengiusculo : vagina segmentis omnibus ventralibus ad unum sumtis aequilonga, fla- vida , oviducte fusco ; ultime segmente dersali desuper vise sub- 48 p. M. FERRARI (120) quadrangulari , longitudine Ys Icitiori , margine postico flavido ; pygidio flavido basi fusca , desuper viso , triangalari , lateribus rectis apice setis validis instructo. Venter aliquando totus 11a- vidus. Hanc speciem inveni prope Genuam una cum Eupl. andalu- siaca ad Andropogon hlrtum sub arce S. Giuliano, in ripa praerupta marique admodum proxima, 6 Decembris 1880. Obs. Prima fronte Gnathodu?n credidi , ob ramum externum primi sectoris tegminum niox obliteratum; tamen auctoritate Clar. Lethierry ad Ckndidas retuli: verum enimvero, et forma et longitudine majori verticis , tegminum membrana quam clavo breviori, tarsorum articulo basali Ys sequente longiori, articulo secundo omnibus breviori, extremoque praecedente longiori, satis a Gnathodis distinguitur, etsi alarum duo sectores externi ante apicem in unicum nervum jungantur, quod character etiam in aliquibus Cicadulis observatur e. gr. C. punclifrons. Gen. 4G. Doratura. J. Sahlberg, Cicadar. Fini, et Skand. (1871) p. 291. Gen. 30. — Fieb. Cicad. eur, Gen. 63. (113) D. .styl;vta Bohem. (Athysanus) Nya Sv. Honi. in Vet. Akad. llandl. (1847) 37. 1. — Kbm. Athys. Art. Gq^. Viesb. 14. 18 — ejusd. Cicad. 123. 77. — Flor, 1. c. 273. 1. — J. Sahlb. (Doratura) 1. c. 292. 1. Forma brachyptera c/" et 9. Stazzano 1879. Autumno in pascuis apricis haud frequens. Gen. 47. Grapliocraeus. Thomson, Opusc. ent. 1. 57. (114) G-, ventralis Fall. (Cicada) Act. Holm. (1805) 18. 9. — Flor (Jassus subg. Atht/sanus) 1. c. 277. 3. — Kbm. 122. 76. — Thoms. 1. c. p. 57. 25. (Graphocraeus). — J. Sahlb. 1. c. 289. 1. Serra va lie Scrivia 26 Majo 1861. Unicum exemplum. (121) CIC.VDARIA AGRI LIGUSTICI 49 Gen. 48. Phlepsins. Fieb. Neue Gatt. u. Art. in Hom. in Verhandl. etc. (1866) p. 503. G. 19. Tab. VIL Tabella 15. 1 (2) Faciès latiludine transversa, cum oculis , longior, faciès corpus et tegmiiia fusco vel ferrugineo maculata, haec maculis albis subrotundis iutra nervos- Ph- intricatiis H. S. 2 (1) Faciès latitudine transversa, cum oculis, brevior ; corpus flavidum, vertex medio transverse depresso-foveolatus punctis nigris 4 prope marginem anticum inter se subaeque remotis: faciès innotata tegraiiia nervis fuscis viridi-flavo cinctis, areolis in toto margine, basi vix excepta. Ph- filigranns Scott- (115) I*li. inti'icatiis HeiT. Scheff. (JassKs) F. 1. G. 144. 5. — Kbm. 1. c. 84. 5. — Signoret, Essai sur les Jass. (1880) p. 190. 3. Tab. 6. %. 57. Stazzano in nemoribus castanearum ad occidentem et septen- trionem prospicientibus: ad Genistam ovatam praesertim , Au- guste et Septembri. Obs. — Maris valva genitalis segmente ventrali extrême ma- nifeste brevior, trigona, lateribus rectis , postice obtusa , ambarum laminarum basi angustior, altitudine média ipsarum breviuscula. Laminae marginibus rectis, latere externe latitudine basali com- muni longiores, apice acutae. Figura verticis Ph. intrimli in opère citato Glar. Signoret cum exemplaribus ligusticis non omnino congruit ; in hisce enim ob- servamus prope marginem anticum verticis maculas 2 trigonas medianas adproximatas , aliamque maculam inter lias et oculos; pone maculas trigonas signum V-forme medianum cruribus si- nuatis, hinc stria vel macula elongata obliqua utrinque; punctum prope médium marginem internum oculi et aliud an te nucam, ab oculo et a linea mediana aeque remotum; punctum hoc im- pressum maculae transversae persaepe conjunctum. (116) Plx. filig-raiius Scott, Ent. Mont. Mag. (1876) 84. — Signoret, Ess. sur les Jass. (1880) pag. 105. T. 0. fig. 61. Stazzano ad corylos et quercus Augusto et Septembri. — Rarus. 50 p. M. FERRARI (122) Gen. 49. Thamnotettix. Zett. Ins. Lapp. 292. Fieb. Cic. eur. Gen. 95. Tab. 12. Conspectiis specierum in coUectione. 1 (2) Desuper nigra nitida aut saltem valde fusca, tegniinum areolis pluribus albis vitreis. 1. T. feaestrata H. S. 2 (1) Desuper nec atra nec valde fusca. 3 (4) Frons vitta transversa nigra sursum, aliaque testacea in vertice; pronotum scutellum tegmina testacea nitida innotata, corpus flavescens. 2. T. Fieberi m. (T. frontalis Fieb. Katal. Cic. 1871. Put. Cat.). 4 (3) Frons flavida absque vitta transversa supera. 5 (10) Vertex vel frons aut ambo punctis 2 nigris. 6 (7) Vertex punctis 2 parvis adproximatis apicalibus ; desuper flavida sanguineo- irrorata. 3. {T. cruentata Pz.). Dédit Cl. Signoret. 7 (6) Vertex punctis 2 majusculis remotis prope apicera , et totidem inter se et prioribus adproximatis, in siimmitate frontis. 8 (9) Flavido straminea tegminum nervis aliquibus postice brunneo-umbratis. 4. T. fiiscovenosa Fieb. 9 (8) Desuper pallide virescens tegminum nervis concoloribus. 5. T. quadrinotata Fall. 10 (5) Vertex pictura varia aut nuUa. 11 (14) Tegmina apice valde attenuata nervis pallidis, areis apicalibus elongatis , mediana valde infuscata. 12 (13) Straminea , vertex vittis 2, pronotum 6, scutellum 2 — longitudinalibus ochraceo-testaceis ; tegmina nervis fusco obsolète marginatis. Long. mill. 5. 6. T. crocea H. S. 13 (12) Pallide ochracea ; vertex et pronotum pictura T. croceae aut fere inno- tata ; scutellum pictura aurantiaca, tegmina angulis aliquibus arearum fusco-mar- ginatis. Long. vix. mill. 3V-2- 7. {T. attenuata Germ.). (Lille. Lethierry). 14 (11) Tegmina apice rotundata. 15 (16) Tegmina abdomine valde breviora, punctis nigris parvis, sparsis (5-6) ce- terum pallida. 8. {T. maritima Perris). Dédit Lethierry. 16 (15) Tegmina abdominis apicem saltem aequant. 17 (22) Tegmina abdomine paullo longiora, species minus elongatae. 18 (19) Vertex antice rotundatus aut obtuse angulatus, pauUisper medio quam lateribus longior, desuper pallide ochracea, tegniinum nervi aliqui praesertim apica- les brunnei, rarius décolores, maculae albidae et brunneae in areis, saepe evanidae. 9. T. opaca Kbm. 19 (18) Vertex valde angulatus, dimidia nuca longior, punctis sex nigris in mar- gine antico. 20 (21) Praeter punctorum strigam anticam , séries altéra arcuata siguis fuscis postice albidis aliquando sub-quadratis eflformata in vertice : scutellum pictura au- rantiaca et pallida ; tegmina maculis paucis fuscis, nervis iramaculatis, areola api- cali mediana infuscata. 10. T. tenuis Germ. (123) CICADAKIA AGKI LIGUSTICI 51 21 (20) Vertex pallide ochraceus; praeter strigam punctorum aaticorum, puucta 2 vel stria transversa ante mediiun et puncta 2 postica remotiora subfusca vel macula transversa anterior et duo posticae obliquae flavidae vel subfuscae ; tempora nigra maculis tribus rotundis pallidis et alla in apice frontis latiore ; tegmina areis brunneo marginatis- 11. T. coronifera Marsh. 22 (17) Tegmina apicem alidominis abunde supcrant, species magis elongatae. 23 (24) Flavida tegmina pallida pellucida fascia longitudinali lata, medio-extror- sum angulata, pruducta ; frons J' nigro maculata. 12- {T. abietina). (Remiremont. !)."• Puton). 24 (23) Desuper pallide viridis unicolor, vertex angulatus, medio quani lateribiis longior ; tegmina sub-diaphana, abdomen nigrum margine flavido. 13. {T. sulphiD-ella Zett.). (Austria, D.i" Franz L6\v. — Gallia, Signoret). (117) Tli. feiie.sti'îtta Herr. Sc.hff. {Jassus) F. G. 122. 5. — Flor, 1. c. 363. 25. — Kbm. 102. 39. — Mlrzacha Amy. met. mon. spec. 475. Genuae, Stazzano. In nemoribus apricis ad plantas humi- liores ut Genista gennanica , G. ovata. Septembri. In pluriniis exemplis color niger secedens tegmina reticulata fiunt. A'^ai'ietates observatae. A.. Tegmina maculis albis diaphanis sex ante-apicalibus, quarum très majusculae. (Genuae, Stazzano- Alexandriae : var. minus frequens). lî. Praeter sex maculas var. A, macula alba rotundata marginalis Vs pone basim tegminis. Algiria, Puton. C Tegminum maculae albae anteapicales octo, quarum 4 majusculae, et unica ante apicem clavi. Genuae, Ferr. D. Maculae albae plurimae aut majores, clavus niger. E. Praeter maculas anteapicales, etiam 3-4 in clavo: quandoque vertex prono- tum et scutellum minus nigra, vel lituris aut pictura flavescentibus. F. Ut var. praecedens ; areolae albidae latiores in clavo et etiam in disco tegminum. G. Corpus supra fusco-nigrum : vertex punctis aliquibus parvis in mai-gine, signo cruciformi in medio antico, punctis duobus prope oculum, striisque 2 medianis curvis, in nuca: pronotum maculis parvis 8 subtriangularibus prope marginem anticum, disco striis transversis pluribus et toto margine postico : scutellum punctis elongatis 7 — flavidis. Dorsum nigrum fascia basali angusta intensius flava ; tegmina exalbida, nervis, punctis striisve elongatis in areolis, fasciaque apicali postica — nigro- fuscis. Stazzano. Genuae. (118) T. Fielberim T. frontalis Fieb. Kat. Cic. europ. p. 11. — Quum T. frontalis Fieb. et T. fronlaUs H. S. in citato cata- logo inveniantur, recentioris speciei nomen mutandum. 52 p. M. FERRARI (124) Supra fulvo-flavescens , subtus pallide liava, long, ab apice verticis ad fînem tegminum mill. 5 Yo — 6. Caput albido flavum , macula in fovea antennarum , vitta trans- vei'sa inter oculos in summitate frontis secus marginem verticis, fuscis. Vertex puncto nigro laterali anteoculari ab angulo antico oculi remotiusculo , vittula obliqua secus marginem utrinque fa- sciaque lata transversa, continua, antice posticeque undulata oculos attingente , fulvis. Pronotum margine antico flavo pal- lido, ceterum cum scutello et tegminibus fulvum; tegminum membrana fusca, Ijasi excepta, nervis transversis anteapicalibus H intense fusco umbratis, nervis externis in maculam fuscàm desinentibus. Abdomen llavidum , in mare brunneo-animlatum pedibusque pallido Havis, tibiis posticis fusco-nigro punctatis, tar- sorum posticorum articulis apice, unguiculisque omnibus fuscis, in femina dilutioribus. Maris valvula genitalis segmente ventrali extremo paullo bre- vior, laminae flavidae, supra basim margine externo apiceque brunnescentes , apice pygophori longe breviores. Femina ventre albido llavido , segmente ultimo a praecedente obtecto, marginum tantum posticorum pars lateralis manifesta; valva segmentis duobus ultimis simul sumtis subaeque alta, mar- gine postico angulate producto, medio laeviter emarginato; la- minae vulvares flavae, valva quintuple saltem longiores; apice et terebra fuscis. Stazzano, Diane marina. Autumne. Jassus frontalis H. S. (Nomencl. ent. p. 70) sequentibus differt : « Testaceus , vertice antice maculis 2 retundis nigris pêne quas interdum puncta 2 remetiora ; elytris fusco-aeneis, cesta flava ». (119) T. fuscovenosa Mink — Fieb. Kat. Cic. eur. (1872) p. 11. Ab apice capitis ad extremitatem tegminum mill. 6. Caput llave ocbraceum minus vel magis intensius ; punctis duobus nigris in summitate frontis magis inter se quam eculis proximis: vertex punctis duobus nigris eculis magis quam inter (125) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 53 se et punctis frontis magis quam margini postico proximis, Pro- notum H infascatum mai-gine antico llavido; scutelluni lla- vicans triangulis magnis basalibus ferrugineis. Tegmina subdia- phana nervis omnibus -\ fuscis , transversis marginalibus et anteapicalibus umbratis , areis apicalibus late fuscis basi excepta. Abdomen flavo ochraceum brunneo annulatum , ventre magis brunnescente. Tibiae posticae punctis, cum apice articulorum tar- soi'um pûsticoi'um unguiculisque omnibus , fuscis. Maris segmentum ultimum ventrale llavidum , margine postico recto, transversim valde arcuato, praecedente triplo longius; valva genitalis hoc triente brevior, trapezoidalis , marginibus la- teralibus et postico rectis basi late brunnea: laminae valva pauUo altiores margine externo sinuato , apice attenuatae, fuscae, mar- gine interno recto , postice extrorsum breviter curvae , basi 11a- vida. Pygophorum desuper visum ovatum postice valde acutum , nigrum , excavatione antice rotundata postice acuta , flava. Feminae ultimum segmentum ventrale altitudine praecedentis, postice vix arcuato angulis lateralibus rotundatis : laminae vul- vares ventre longiores , cum terebra eis longiuscula , flavae. Ad frondes quercuum Julio, Augusto, Genuae et Stazzano. Var, hipuncta. Exempla 9 inveni punctis in summitate verticis destituta, ce- terum ut species typica. (120) Tli. opaca, Kirschb. {Jassus, Subg. Deltocephalus) — Puton Catal. Hem. (1875) p. 71. {ThamnoleUlx) N." 10. Stazzano, in pascuis apricis. Autumno. — Species minus vulgaris. Variât vertice et pronoto nunc flavidis aut flavoviridibus et aliis notis. 1. Stiûis 2 transversis anticis punctisque 2 posticis dilute brunneis, aut evanidis in vertice: punctorum 6 série antica undulata in pronoto. Var- diluta. 2- Vertex lunulis 2 posticis parvis maculisque 2 anticis latis quadrangularibus fuscis spatium ovatum transversum pallidum includentibus ; pronotum série antica undulata punctorum et striolarum , vittisque 4 longitudinalibus : scutellum signis obliquis basalibus 4, apicalibus 2; tegmina nervis plurirais umbratis maculisque in areis disci, fuscis. ' Var. picta. Hujusdem duo tantum exempla legi. 54 p. M. FERRARI (1^6) (121) Xli. teiluis Germ. (Jassus) Magaz. d. Ent. lY. (1821) p. 92. — Put. {Thamno(eltix) Cat. Hem. (1875) p. 71. n. 16. Jassus (Deltoceph.) hadieUus Kbm. 1. c. 127. 86. — Th. fiduo- pïcla J. Sahlb. 212. 5. Stazzano, Augusto, Septembri cum l'h. fenestrata^ sed magis obvia. (122) Tli. coi'ojiî fera, Marshall (DeZ/ocep/^a/^/s) Ent. Month. Mag. IL (1866) p. 265. — Scott. 1. c. XII. (1875) p. 24. {Thcim- nolellix). — Put. Cat. Hem. (1875) p. 71. n. 17. In herbidis, aestate et autumno. Genuae et Stazzano. Var. a. Vertex puuctis 2 ante médium adproximatis, striisque 2 pone médium adproximafis, luscis vel pallide brunneis aliquando sub-evanidis : lineola mediaiia loiigitudiuali parum conspicua. Yar. p. Vertex maculis ovatis obliquis posticis, maculaque ovata transversa ante apicem lineolne medianae longitudinalis sita, pallidiore cinctis; lineola longitudi- nali magis conspicua- (123) Tli. ci'oeea Her. Schff. (.Jassus) F. G. 144. 7. — /. {DeUocephalus) oxijplerus Kbm. I. c. 130. 91. — Put. Cat. cit. p. 71. 19. (Thamnotettix). Species prae ceteris vulgaris aestate et autumno. (124) Tli. quadi-iiiotata, Fab. {Clcada) Syst. Rh. 78. 77. — Flor {Jassus) 1. c. 336. 11. Stazzano. G en. 50. Athysanus. Burm. Gen. Insect. Subg. 2. — Fieb. Cicad. eur. Gen. 96. Tab. 12. (1876). Conspectus specieruni îii eolleetione asservaturum. 1 (14) Tegmina viridia vel pallide sulphurea. 2 (11) Tegmina viridia. 3 (6) Tegmina viridia maculis albis. 4 (5) Tegminum maculae albae exiguae, membrana brunneo picta, vertex brevis lunatus. 1. A. stactogala Am. Li^uria- (127) CICADARIA AGKI LIGUSTICI 55 5 (4) Tegmiiixim maculae albae majoi-es , plaf,^•le virides punctis crebris parvis bruiineis, vertex obtuse angulatus. Long. mill. «l'/j- 2. A. Pallasu Leth. Sarepta, exemplum a Clar. Lethierry acceptum. 0 (3) Tegiuina viridia absque maculis albis, caput et corpus flavida, dorsum nigro- aunulatiim, venter maris vitta longitudinal! mediana maculisque nigris. 7 (8) Frons flava striis ochraceis ante lineam niedianani confluentibus, genae in linea anguli externi dimidia fronte latiores ; maris valva genitalis trigona aequi- latera altitudine fera ultimi segmenti, laminae valva triplo longiores. Long. mill. 7-8. Liguria. 3. A. prasinns Fall. 8 (7) Frons flava striis destituta. 9(10) Long. 5 ad 6 mill. Frontis suturae pone autennas fera rectae , laminae maris valva quadruplo longiores. 4. A. siniplex H. S. Austria inferior. Clar. Uoct. F. Low. 10 (9) Mas long. 4 mill. Frontis suturae inferius valde arcuatae, valva perbrevis, Vs ultimi segmenti ventralis, laminae segmento ipso (medio) duplo longiores. 5. A. pallens Zett. Lapponia, ex coUect. J. Salilberg, exemplum a Clar. Puton acceptum. 11 (2) Tegmina unicolora glauco-pallida aut dilute sulphurea. 12 (13) Tegmina abdomine abunde longiora pallide glauca, vertex fere lunatus , medio quam nuca '/s brevior, puncto prope ocellum et 4 in apice, valde adproxi- mafis in trai ezium dispositis, nigris. Long. mill. 7 abunde. Sarepta — Lethierry. 6. .A. procems II. S. 13 (12) Tegmina vix longitudiue abdominis pallide sulphurea; caput pronotum sulco antico transverso undulato, dorsum nigrum connexivo apiceque flavidis , corpus crassiuscuhim. Long. 4 mill. 7. A. impictifrons Boh. Liguria. 14 (1) Tegmina haud viridia nec pallide sulphurea; (in A. strlola quandoque vi- rentia). 15 (30) Yertex transversira vittatus. 16 (23) Verticis vitta unica transversa nigra. 17 (20) Tegmina in utroque sexu abdomine longiora. 18 (19) Frons fere innotata , genarum angulus externus minus duplo distat ab apice clypei quam ab angulo externo oculi. 8. A. taeniaticeps Kbm. 19 (18) Frons nigrolineata, genarum angulus externus fere triplo ab apice clypei distat quam ab angulo externo oculi. 9. A. striola Fall. 20 (17) Tegmina abdomini aequelonga aut breviora, saltem in femina, margine pallido lineaque aut vitta longitudinali antemarginali fusca. 21 (22) Vitta verticis oculos adtingit, tegmina pallida linea brunnea secus nervum inframarginalem. 10. A. interstittalis Germ. Austria, Lethierry. 22 (21) Vitta verticis latior oculos non attingens, fascia tegminum lata. Helvetia Lethierry, Hispania Puton. 11. A. limbatus Fieb. 23 (16) Vertex vittis duabus. 24 (29) A'erticis vitta antica angulata vel interrupta et mediana concolores : teg- mina feminae vix longitudaie abdominis. 23 (26) Tegmina nervis transversis lacteis maculisque brunneis. 12. A. argentatiis Fab. Exemplum dédit Clar. V. Signoret. 2(3 (25) Tegmina vittis longitudinalibus inter nervos. 27 (-28) Ochiaceo pallidus ; vertex vittis duabus transversis brunneis, anteriori an- gulata; tegmina areis apicalibus infuscatis. 13. A- grisescens Zett. A Clar. V. Signoret acceptum. 56 p. M. FERRARI (128) 28 (27) Pallidus nigro variegatus ; vertice vittis 2 medio sub-interruptis, puncto laterali prope nucam, pronoto et sciitello punctis maculisve, tegminibus vittis latis longitudinalibus nigris inter nervos. 14. A. onustus Fieb. Austria iiifer. Clar. Fr. Low. 29 (24) Verticis vittae 2 transversae discolores, anterior angulata vel medio inter- rupta puuctoque prope angulum anticum oculi , iiigris, vitta mediana testac-ea; oculi margo posticus dimidia nuca aequelongus, scutellum punctis 2 nigris in disco, tegmina dilute bninnea nervis pallidis, alae fuscae. Long. mill. G'/». 13. A. subfusCMlits Fall. Liguria. 30 (15) Vertex pictura varia (aliquando evauida) nec tantum vittis transversis in- tegris. 31 (34) Vertex striis obliquis anticis 2 vel 4 , intermediis brevioribus et lituris aliis. 32 (33) Tegmina in utroque sexu abdomine abunde longiora, haud vel parum fusco-striata : vertex nuca dimidia brevior, striis 4 obliquis nigris, striisque duabus posticis transversis fuscis. 16. A. striatulns Fall. Carniolia, D. F. Lôw. 33 (32) Tegmina abdomine vix longiora, nervis aliquando subtiliter fusco cinctis; vertex nuca dimidia aeque longus, striis 2 anticis obliquis, stria mediana undulata transversa aliisque 2 curvis intermediis nigris; color insecti fusco-ferrugineus. 17. A. russeoliis Fall. Gallia septentr., Lethierry. 34 (31) Vertex lituris et punctis variis aut pictura ob.soleta. 33 (40) Tegmina unicolora nervis dilutioribus absque atomis fuscis seriatis. 36 (39) Tegmina abdomine abunde longiora; longitudo maxima insecti mill. 6-8. 37 (38) Long. mill. 7 ad 8. Vertex dmiidia nuca brevior, convexus, vitta transversa vel punctis 2 medianis transversis testaceis et 2 posticis fuscis, aut fere innotatus; oculi margo posticus dimidia nuca longior; scutellum triangulis basalibus et punctis 2 disci testaceis. Corpus flavide ocliraceum , tegmina concolora diaphana nervis al- bidis aliquando rubiùs; alae dilute-fusoae fascis hyalinis: frons, vertex pronotum in .iuvenibus roseo-picta rarissime observantur. 18. A. erijtfirostictiis Fieb. -Put. 38 (37) Long. 6 ad G'/îmiU. Vertex depressiusculus flavidus vitfa mediana ochracea obsoleta tegmina subfusca nervis pallidioribus. Var. N. 15. A. subfusculus- 39 (36) Tegmina feminae abdomine paullo longiora, sat diaphana nervis alitiuibus in anostomosibus dilutiore cinctis ; insectum ovatum , pallide ochraceum ; oculi margo posticus et vertex nuca dimidia breviores- — Long. 4'/*-4V-2 mill. 19. A. luridus Fieb.? Liguria. 40 (35) Tegmina in exemplis rite coloratis secus nervos seriatira fusco atomata , aliquando atomis paucioribus, vel evanidis. 41 (42) Tegmina maris abbreviata duo postrema segmenta dorsi non tegunt; vertex fere longitudine pronoti. Long. 4 mill. 20. A. brecipennis Kbm. Gallia septentr. — Lethierry. 42 (41) Tegmina maris abdomine aequelonga aut longiora. 43 (J8) Paullo majores. Long. 5 mill. 44 (45) Major, crassior, long. 5, lat. 2 '/s mill. pallide ochraceus fronte macula média et arcu supero nigris : vertice fere angulari sub-acuminato, nuca dimidia et pronoto Vs breviore, punctis sex in angulum rectum dispositis nigris , medianis transversim elongatis : tegmina (in femina abdomine breviuscula) atomis dilute (129) CICADARIA AGRI LIGUSTICl 57 bruiuieis ordinibus contiuuis, aliquaiulo minus manifestis, plagis albis nullis, nervis albidis crassiusculis. 21. A. obsoletus Kbra. Liguria. 45 (44) Long. 4'/'î ad 5 mill.; tegmina in utroque sexu longitudiue abdominis ut pluriuium longiuscula, plagis albidis atoniisque in maculas aggregatis quandoque minus conspicuis. 4ô (47) Vertex dimidio pronoto longiusculus in mare obtuse angulatus in femina subrotundatus, dimidia nuca brevior punctis sex testaceis in angulum rectum dispositis ut in A. obsolète, aut vix notatis. Frons pauUo longior quam lata utpluri- mura innotafa aut obsolète testaceo-strlata: pronotum fascis 4 longitudinalibus eva- nidis , persaepe nullis : tegmina in utroque sexu abdoraine longiuscula , striis ex atomis brunneis maculatim aggregatis , quarum 3 magis conspicuae in clavo, et aliae in corio. — Fluvo-pallidus, ovatus, long, fere 5, lat. pauUo minus 2 mill. 22. A. distinguendus Kbm. Liguria. 47 (46) Vertex dimidio pronoto subaequelongus, quam in specie praecedenti minus obtuse angnlatus, et longiusculus, punctis anticis sex aeque remotis inter angulos anticos oculorum ; 2 in disco raajusculis, stria transversa sub-obliqua punctum disci et maculam prope oculum connectente : anulus, macula aut lunula prope uucam utrinque , nucam, utrinque, nigris. Pronotum fascis brunneis 4 longitudinalibus; tegmina plagis albis et fuscis satis conspicuis. Frons latitudine longiuscula, fla- vida innotata aut brunneo striata. Statura praecedentis. 23. A. variegatus Kbm. Liguria. . 48 (43) Minores, long. 4 vel 3 mill. ; pronotum in exemplis magis coloratis, vittis 4 longitudinalibus fuscis. 49 (50) Long. mill. 4. Frons quam in sequente specie breviuscula, vix ochraceo li- neata : vertex pronoto dimidio subaequelongus pictura ut in A. distingiiendo, aut punctis 4 anticis in eadem liaea, duobus in disco fuscis et duobus posticis remotis, obsoletis. Tegmina plagis albidis manifestis maculis vel striis ex atomis seriatis et interruptis aut in maculas aggregatis, speciatim in clavo, areis anteapicalibus et apicalibus; non raro tamen parcius notata. 24. A. plebejus Zett.? Liguria — Gallia septentr., Lethierry. — Puton. Austria infer., F. Lôw. Ï.0 (49) Long. mill. 3 (mas) 3 '/a ad 4 (fem.). Vertex obtuse angulatus pronoto di- midio et dimidia nuca paullo longior, maculis et punctis ut in A. variegato , sed in mare raulto magis ampliatis , ita ut niger lituris flavidis adpareat. Oculi margo posticus dimidia nuca latior. Frons quam in A. plebejo longiuscula, late nigra lituris paucis flavidis aut flavida striis magis minusve confluentibus ; clypei vitta marginibusque lororum nigris; aliquando frons flavida maculis 2 lunatis in summitate nigris. Tegmina maris saepius atomis fusco-nigris continuis et confluen- tibus undulatis, aut minus latis et dilutioribus ; exempla extant uti'iusque sexus minus colorata, plagis aliquot pallidis . quibus minus facile ab A. plebejo distin- guuntur. Nigrescentes mares abdomine nigro, connexivi maculis flavidis ; feminae (quandoque etiam mares) parcius et dilutius variegatae. Valva maris altitudine quadruplo latior. laminae, medio, valva triplo altiores. 25. A. obscurellus Kbm. Liguria ~ Austria infer. Fr. Low. (125) A-tlx. sta,clo^a,la, Amyot, met. mon. pag. 413. spec. 468. — Â. staclogalus Fieb. Kat. Cic. p. 11. — Put. Cat. Hem. (1875) p. 72. 1. — Jassus {Thamn.) Tamaricïs Kbm. l.c. p. 90. 17. p. M. Ferrari. 5 58 p. M. FERRARI (130) Albenga atl Tamaricem africanam copiosus Septembri. Ge- nuae, S. Giuliano 1880, Julio. (120) A.tli. taenisxticeps Kbm. Cicad. d. G. Wiesb. p. 87. 10. Stazzano 1860, minime vulgai'is. (127) Atli. .strîola Fàll. (Cicada) Act. Hulm. (ISOOj 4. — HeiT. Schff. F. G. 124. 4. — Flor, 1. c. 315. 1., Kbm. 1. c. 87. 11. — J. Sahlb. 1. c. 226. 1. — Jussus frojialus Germ. Magaz. IV. 86. 16. — Prolaenia Amy. 1. c. sp. 483. Stazzano in locis siccis. — Legi quoque prope Alexandriam, Julio, Augusto. (128) Atlx. olbseui-ellus Kbm. Athys. Art. p. 10. 11. — Ejusd. Cicad. d. G. Wiosb. 115. 64. — Put. Cat. Hem. (1875) p. 72. 25, Genuae terrapieni super Dorgo Incrociati. Aestate; prope Quezzi in lierbidis riparum torrentis. Novembri. Varietates observatae. A.. Tegrnina valde infuscata atomis fusco-nigris ordiuibus continuis adpressis, spa- tiis lougitudinalibus pallidis subtilioribus, nervis clavi apice haud pallido-di- latata, abdomen et faciès maxima parte nigi-a. ^■ a- Vertex nigrescens, macula antica cruciformi, litura angulataaiit lunata lalerali ])iiiictoque postico flavidis utrinque. [j. Verticis pars apicalis flavida punctis 2 vel 4 quadrangularibus nigris; reliqua pars nigra lunula laterali punctoque ad nucam utrinque, flavidis. o'. lî. Tegrnina pallidiora atomis aliquibus ordinibus gracilioribus, aliisque solutis, plagis tamen albidis distinctis nullis, nervis clavi apice haud latins pallida. ni. de l'Alsace et de la Lorraine (1S80) jvig-. IX. Genuae (Madonna del Monte). Vere ad frondes quei'ciium et in liei'bidis: Stazzano autumno , maxime vulgaris. Vai'ietates: Unicum spécimen legi nervis tegminum coccineis, et -iliud capite et pronoto roseo-irroratum. (132) .\.tli. plebejus Zetterstedt iThamnotetli.r) Ins. ],app. 295. 12. Genuae. (133) Atlx. vaiMegrtttus Kbm. Athys. Geg. Wiesb. 0. 8. — Ejusd. Cicad. Geg. Wiesb. 112. 57. — J. Sahlb. 1. e. {Tham- noletlix) 211. 4. Genuae , V o 1 1 r i , A 1 b e n g a , Stazzano. (131) Alla-. oI>soletiis Kbm. Athvs. Ge^. Wiesb. 7. 4. — Ejusd. Cicad. Geg. Wiesb. 109. 50. — A. sexpunctniiis J. Sahlb. 1. c. 271. 8. juxta Put. Cat. Hem. (1875) p. 72. n. (]0 var. Aestate et autumno , vulgaris , locis humidis. (135) Atli. impictîfrons Bohem. {Deltocephalus) Ent. ant. sôdr. Swerig. K. Vet. Ak. Handl. 1851. 19. — J. Salilb. (.4%- sanus) 1. c. 275. 11. — Ai. sulpJiureus Kbm. Athys. G. Wiesb. 12. 14. — Flor, 1. c. {Jassus subg. Alhijs.) 284. G. — Kbm. Cicad. 119. 17. Stazzano ad Arlemisiam campesirem in pascuis aridis. Sep- tembri , Octoljri. (13G) Atli. lui-idus Fiel). Katal. Cicad. p. 12. — Put. Cat. Hem. (1875) p. 73. n. 72. Stazzano, autumno 1879. Duo tantum speciinina; nom-^n ha- bui a Clar. Lethierry. 60 p. M. FERRARI (132) (137) Ath. pi-a,sinus Fall. {Cicada) Hem. Sv. Cic. 40. 25. — Jassus {Thamnotetlix Zelleri) Kb. 1. c. 94. 23. Genuae in prato secus amnem Bisagno Junio. Gen. 51. Goniagnathus. Fieb. Neue Gatt. u. Art. in Homopt. in Verhandl. etc. (1866) p. 506. Gen. 28. — Fieb. Cic. eur. Gen. 97. Tab. 13. (1876). (138)0. Ibre vis HeiT. Schff. (Jassus) F. I. G. 143. 15. — Kbm. Ath. G. Wiesb. 11. 13. — Ejusd. Cic. G. W. 118. 69. — Sanackus Amy. 1. c. spec. 470. Vulgaris ad terram in nemoribus, fréquenter pruina aut strato levi terreo obductus: si in plantis humilioribus captatur, nitidus. Gen. 52. Jassus. Fabr. Syst. Rh. p. 85. Gen. 12. — Atlygus Fieb. Kat. d. europ. Cicad. (1872) p. 13. G. 98. — Fieb. Cicad. eur. 1. c. 18. Tab. 23. Coiispecfcus specîeruna iii collecfcioiie asservatanini. 1 (2) Brevis crassus pallidiusculus ; tegmina minus triplo latitudine longiora vertex maculis 2 magnis lunatis anticis punctisque 2 parvis posticis-nigris. 1. J. abbreviatus Leth. 2 (1) Elongatus; tegminibiis latitudine quadruple saltem longioribus' 3 (4) Supra atomis fusco-nigris irroratus, tegmina nervis discoloribus, pictura verticis non semper bene detinita, species ceteris longior (mill. 8-9). 2. J. atomarlits Germ. 4 (3) Supra atomis minime irroratus. 5 (10) Tegminum nervi utplurimum pallidi, pauci aut nuUi lactei ; laminae maris altitndine basi latiores ; insectum brunnescent'. C (7) Vertex valde obtuse-angulatus, faciès pallida basi genarum (sub uculis) et plaga antennilera nigris : lineis irregularibus frontis, clypei baseos cum lineola média inferius abbreviata, brunneis: tegmina nervis aliquibus albis. Long, fere mill- 7. 3 J. commutatus Fieb. (Austria : liabui a Cl. D.f» Franz Low. 7 (6) Vertex manifeste angulatus, et faciès brunneo variegata: tegmina nervis fere unicoloribus albis vel pallidis : styli maris exerti. furcati, laciniis arcuatis in- vicem conniventibus. 8 (9) Maris laminae génitales lamellas internas obtegunt : feminae segmenti ven- tralis extremi laciniae latérales (trigonapj tantum conspiciendae, margine interne (133) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 61 recto longiores quam inter se basi i-emotae : lobi latérales inter bas, rectaiigulares coiitigui. Long. mill. 6 '/s- 4. J. Mayri Kbm. 9 (8) Maris lamellae infernae dectectae laminas génitales superantes; feminae iilt. segm. ventr. detectum , late et profunde arcuato excisiun, medio elongato et bidenticulato, lohl latérales reniformes au( sublunati obliqui, postice attenuati. — Long. mill. 7. 5. J. furcatus Fieb. 10 (5) Tegraina nervis transversis vel paucis et pallidis, nunc pluribus lacteis : maris laminae génitales latitudine basali longiores. 11 (12) Alae fuscae : tegmina brunnescentia nervis pallidis vel lacteis paucioribus et subtilioribus : margine externo toto lineariter retlexo. Vertex lunulis mediocribus 2 in margine antico, striga subséquente transversa signorum 6 : stria obliqua a medio ad angulum anticum oculi, utrinque tuscis. Laminae maris margine externo sub-arcuato, basi communi longiore, valva trigona marginibus rectis: feminae extr. segm. ventr. sat profunde arcuato-excisum medio excisionis angulariter incisum. 6. J. modestus Fieb. 12 (11) Alae liyalinae aut vix infuscatae. Tegmina nervis lacteis transversis plu- ribus, margine externo minime lineariter reflexo : vertex valde arcuatus. 13 (14) Vertex albidus punctis anticis sex in eadem linea, quorum duo mediana adproximata et duo vel tria lateralia, punctisque duobus ante nucam : tegmina nervis lacteis, punctis lineolisve undulatis transversis plurimis, aliquando confluentibus, fuscis, vel rarioribus et dilutioribus ; maris laminae génitales margine externo recto basi commun! haud longiore, valva postice arcuata: feminae ultim. segm. ventr. truncatum, angulis rotundatis, haud productis, femora anulis 2 fuscis. 7. J. mixtus Fab. 14 (13) Vertex flavidus lineola mediana antice abbreviata ferruginea. Tegraina punctis fuscis nuUis aut perpaucis, nervis transversis lacteis in margine externo effusis in nubeculam: abdomen et pedes tiavida, iunotata. 8. J. provincialis. Fieb. (139) J. aibibreviutirs Letli. Bullett. XV. Soc. Hist. nat. de Metz (1879). Stazzano, rarus: duo exempla ad frondes Alni glutinosae captavi et totidem fere eodem loco in gramine mense Septembris: Clar. Letliierry nomen insecti communicati humaniter mihi prae- buit. Tegmina refert pallida, in feniina apicem abdominis vix su- perantia, maculis paucis brunneis sparsis, nervis aliquando magis manifeste albis; scutellum punctis basalibus tribus, in série transversa mediana quattuor, ante apicem duo simplices aut sulco fusco junctis , fuscis. Maris laminae génitales longitudine latiores trigonae, margine interno arcuatim exciso angulo postico acuto, margine externo undulato , valva altitudine ultimi segmenti , laminisque brevior, margine postico arcuato: propter laminarum excisionem marginis 62 r. :.!. FKRRARI (134) iiitcini adparent styli liexuusi picei postico poi-recti îaniinarum apice longiusculi. Feniinae penultiinuin segmeutuni ventrale le- viter arcuato- excisum, medio quam lateribus parumper brevius: valvulae latérales vaginae ad uniim dimidio longîores quam latae (alj infero visae) ; valva infei-ior i)eiiuItiriio segmento veritrali longior, margine postico medio arcuato. Long, mill, 6. lat. fere 3 millim. (140) J. atomîxrius Germ. Mag. IV. 83. 8. Ejusd. Fauna 16. 16. — Panz. F. G. 120. 6. — Cicada-norvosa Fall. Cicad. 23. — J. {Tham.) Heijdenii Kbm. 1, c. 83. 1. (varietas). Ad frondes salicum, quercum et Alul gUtlinosae. Auguste et Septembri. Laminae génitales maris trigonae longitudine basi latiores, margine interno recto contiguae angulo postico rotundato, mar- gine externe extrorsum arcuato ; valva ultimo segmento ventrali (135) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 63 aeque alta, altitudine sua basi quintuplo hitioi-, lamiiiis dimidio bi-evior, margine postico arcuato. Feininae extr. segm. ventr. prot'unde excisum, parte mediana excisionis recta vol antroi-suin arciiata; angulis in laciniam acutani productis, iiiimis vcl inagis convergentibus , secundum inarginem internum i-cctuni aut arcuate oxcisam, altitudine -/a excisionis medianae: lobi latérales sub-clliptici , obliqui 7;< exci- sionis medianae occupantes; valvulae latérales vaginae segmente ultime vix duplo longiores. Appa atus genitalis d" et è J- commutati. (141) .T. i\Xa:\-ri Kbm. Cicad. Geg. Wiesb. pag. 84. 4. — Fieb. {Allijiius) Kat. d. eur. Cicad. — Puton Cat. des Hem. 1875. p. 73. 4. Stazzano, 14 Octobris 1870; unicum exemplum , cum speci- mine a Clar. Doctore Franz Low Vindobonae accepte compa- ratum et Clar. Letliierry communicatum. Structura et pictura -/. 64 p. M. FERRARI (136) furcalo simillimus, a quo vix diftert apparatu genitali in conspectn specierum indicato. (142) J. furcatus Fieb. (Allygus) Kat. Cicad. eur. p. 13. Stazzano auturano ad ripas graminosas. — Nomen a Clar. Lethierry accepi. Supra ochraceo pallidus brunneo variegatus, subtus iiavo testa- ceus. Long, ab apice capitis ad finem tegminum mill. 7. Frons brunnea linea longitudinali sursum obliterata, striis la- teralibus 7-8, et puncto in summitate dilntioribus; basis ge- narum sub oculis, breviter, et earum sutura inferior cuni loris, vittula longitudinalis lororuiii inarginem inferum non attingens, clypei macula lagenaeformis , brunneae. Vertex dimidia nuca longiusculus lateribus modice arcuatis manifeste angulatus exal- bidus , punctis sex trigonis anticis , arcuatim diSpositis , et vitta postica obliqua utrinque, fuscis : vitta transversa mediana intégra oculos attingente vel abbreviata ferruginea vel e maculis quattuor fuscis ferrugineo-umbratis efformata. Pronotum medio antico pal- lidiore vitta transversa arcuato-undulata ante médium , nunc con- tinua fusca nunc e maculis ferrugineis : vitta altéra pone mé- dium saepius obliterata. Scutellum maculis tribus basalibus tri- gonis , punctis duobus ante médium modice approxiraatis vittisque duabus posticis longitudinalibus a sulco transverso incipientibus. Tegmina nervis longitudinalibus pallidis, transversis albidis aut etiam pallidis, aliquibus nubecula concolore cinctis praecipue in margine externo : maculis parvis brunneis secus costam et in apice clavi ; areolis utplurimum lineolis brunneis transversis irre- gulariter -\ marginatis: nervo externo exocorii pone trientem basalem linea fusca interrupta marginato; macula in area ante- apicali externa praecedentibus majore , vitta postica arcuata brunnea in apice areolarum apicalium, exterius subtiliter pal- lido marginata. Abdomen Havo testaceum -\ fusco annulatum; pedes concolores, femora subtus lineata, tibiae posticae punctis, tarsorum articuli apice, fuscis. Maris valva genitalis segmente ultimo ventrali longior, postice obtuse angulata ; laminae transversae quadrangulares altitudine (137) CICADARIA. AGRI LIGUSTICI 65 plus duplo lutiores, iiiargiiie interno recto, angulatim sejunctae valva breviores, aiigulo postico interno acnminato, margine postieo sinuatim exciso, propter hanc excisionem laniellae quaedani in- ternae conspiciendae. Styli picei exerti furcati , laciniis invicejn conniventibus, spatiuin exacte cordatum inter se roliquentibus. Feniinae ultimum seguientum ventrale omnino detectum , pro- funde arcuatim excisuni parte laterali cuni lacinia segmente praecedenti duplo longiore; inedio obtuse angulatim productum et incisum : lobi latérales reniformes obliqui , postice aciuninati et invicem margine interno H adproximati: vaginae laminae latérales ventre breviores, ab infero visae latitudine minus duplo lono;ae. (U3) a. modes tus Fieb. Kat. Cic. eur. (1872) p. 13. Prope Genuam, (Borzoli), Diano marina (Liguria occi- dentali), Stazzano. Ad Alnum gliitinosam et ad margines ri- vulorum, in gramine. Autumno. Long. mill. 7. Ochraceus brunneo variegatus. Faciès ochraceo pallida; frons dense fusco-striata ; striae quat- tuor superiores et majores maculam pallidam includentes , ce- terae utrinque ante lineam medianam conjunctae et gradatim inferius abbreviatae, ita ut linea mediana sursum abbreviata et plaga sat lata su\)Vd clypeum scateant pallide ochraceae, fovea antennarum late, et basis genarum breviter, clypeus lunula ba- sali et apicali cum lineola mediana conjungente, lororum com- missura clypealis et genalis -\ , fuscis; vertex lunulis duabus 66 p. M. FERRARI (138) sat mediocribus in transita ad frontem , hinc striga antica e punctis transversis 6; linea niediana antice abbreviata ,. stria obli(jua utrinque fere a medio disco ad angiilum anticum oculi ductani , punctoque ante nucani , fiisco-nigris. Pronotuni vittis 4 longitudinalibus e striis transversis fuscis, alitjuando obsoletis. vScutellum triangulis basalibus 3 , mediano minori , puntis 2 ante médium approximatis , sulco transverso maculisque posticis 2, fuscis. Tegmina nervis longitudinalibus pallidis , nervisque al bis vel albidis transversis apice dilatatis in area externa clavi 6-7, in area intermedia 2-3; pauci in corio, perpauci in exocorio: areis punctis parvis transversis remotiusculis, fuscis; margine externo lineariter rellexo , ita ut juxta lucem plica lineam fuscani simulet. Membranae linibus et alae fusca, liaec nervis intensio- ribus. Abdomen anulis dorsalibus basi late brunneis ventralibus macula lata ( c/') aut 2 medianis ( 9 ) aliquando minus obser- vandis. Maris ultimum segmentum ventrale praecedente parum, valva duplo longius; laminae margine interno toto recto, externo le- viter arcuato basi commun! longiore duobus extremis segmentis simul , aeque longae aut longiusculae. Feminae ultimum segmentum ventrale praecedente fere duplo aut magis duplo longius; aliquando sat profunde arcuatim exciso parte mediana excisionis haud vel parum producta , medio bre- viter incisa angulis lateralibus acuminato-productis; aut minus profunde exciso , parte mediana paullo magis producta et medio (139) CR'ADAKIA AUKl l.iaUSTlCI 67 bi-eviter incisa , angulis lateralibus rotundatis iiiimis productif. Yagiiia ab ini'ei-o visa (juadruplo circiter latitudinc loiigior. (144) J-. mixtus Fabr. Syst. Rh. 80. 7. — l-^or, I. c. 322. 4. — Kbiii. Cic. d. G. W. 81. ."]. — J. Salilb. (ThamnoleUix) 209. 1. — CicaUa rclimlula l-all. Cic. 10. 24. — Ilci-r. Schff. F. G. 130. 11. Ad frondes ai-borum, et etiam ad Iierbas hamiliores in pascuis. Autumno. Var. a. comniunis. Tegmiiia lineolis transversi.smidulatis brunneis modice iiicta , nervis aliqiiibus traiisversis in clavo iioniixillisr|ue in corio, lacteis. Var. {i niargaritimis. Tegmiiia lineolis unduiatis transversis bruniicis paiiciori- bus et diliitioribus , nervis transversis et longitudinalilnis , alitiuibiisque in corio, pulclire lactcis. Var. Y- corisipennis. Tegmina lineolis brunneis niimerosis distinctis, maculisque lacteis sparsis, vel nervulis lacteis transversis paiicioribus. Var. S- juvenis. Tegmina lineolis nigrescentibus confertis vel confluentibus, pla- gis lacteis paucioiùbus, nervisque transversis lacteis fere nuUis. (14,5) J. i^rovincialis Fieb. Kat. d. eur. Cicad. p. 13. — Puton Catal. cit. p. 73. 16. Admodum rarus, Stazzano 1867. Feminam non vidi , nomen insecti a Clar. Lctliierry obtinui. Flavo ochraceus, parce ferrugineo variegatus, nervis pluribus lacteis: Lon, x*ostra.tus Herr. Scbaeff. F. G. 122. 2. — Fieb. Deltocephali 1. c. p. 202. 2. — V. tabella 62. Stazzano, in pascuo arido, ad Bromuvi asperiim et P te ride m aquilinam Octobri 1865; nec alibi nec amplius inveni. (147) ï>. uiid^tus De Geer (Cicada) Ins. tab. 11. f. 24. — Flor, 1. c. 221. 1. — Kbm. 1. c. 147. 27. — Fieb. Dellocephall 1. c. p. 202. 4. Tab. VI. tabella 64. — J. Saldb. 1. c. 296. 1. Stazzano in nemoribus castanearum et pascuis baudrams; Septembri. (148) E». olbsoletus Fieb. Kat.Cicad. (1872) p. 13. — Signoret (Phlepsius) Essai sur les Jass. (1880) p. 104. Tab. 6. fig. 60. Stazzano 6 Septembr. 1875, unicum spécimen Ç. Gen. 54. Deltoceplialus. Burm. Gen. Insect. Subg. 3. — Fieb. Deltocephali in Verhandl. d. k. k. zool. bot. Gesell. (1869). Coiispecfcus sijecîeruixi îii collectioiie. 1 (24) Tegmina -| ocellata nervis aliquibus albis: in area marginali externa maculae extant 2 trigonae albae in apice nervorum. 2 (3) Frons linea tenui transversa supera et alia arcuata in vertice secus margi- nein, nigris; vilta mediana transversa in medio vertice, maculae 6 pronoti et 3 scu- telli pallide aurantiacae; tegmina abdomiue longiora areolis pluribus in margine externe. Long. mill. 4 1/5. 1. D. Phragmitis Boh. Gallia septentr. (Lille) Lethierry. 3 (2) Pictura diversa et statura minori. 4 (7) Vertex maculis vel vittis transversis inter oculos destitutus: irons dilute brunnea absque vitta média longitudinali pallidiori. 5 (6) Vertex nuca longior liueola et puncto nigris anticis secus margine m utrin- que; vittis 2 longitudinalibus latis tlavidis ad pronotum -| extensis: tegmina ab- domine breviuscula aut aequelonga, pellucida haud ocellata; abdomen nigrescens, margine et apice late flavidum. 2- D. tiaratus Fieb. Austria inferior. D. F. Lôw. 6 (5) Vertex modice acute angulatus nucae aeque longus striis anticis obliquis pa- rum elongatis brunneis, vittis 2; pronotum maculis 4. — pallide aurantiacis; teg- mina abdomine breviuscula (feraina) aut subaeque longa (mas), areolis apicaLbus tantum fusco marginatis. Long. mill. 2 '/s 3. D. socialis Flor. Austria infer. D' F. Low. 7 (4) Vertex maculis vel vittis transversis inter oculos. 70 p. M. FERRARI (142) 8 (9) Tegmina in femina ocellata, areolis S-10 in clavo; mas tegniinibiis fuscis ab- domine longiusciilis postice valde rotiindatis maculis transver.sis albis , aut ocel- latis; frons nigra stria mediana inferiori vel macula punctisque paucis lateralibiis albidis: vertex mica subaeqne longus citrinus (ut pronotum et scutellum) maculis 4, in pronoto 2 dilate aurantiacis. 4. D. ocellaris Fall. Austria infer. D' F. Low. 9 (8) Clavus in femiiia miniiiio areolis S-li). iiec (ogniiiia maris fiisca. 10 (15) Vertex triangulis 2 apicalilnis. 11 (12) Maculae verticis iiiter oculos quadraiigiilares transversae, trianguli anlifi elongatj, et maculae trigonae remotiusculae prope nucam, nigra: frons pallide brunnea striis phirimis lineam medianam attingentibus, subtus abbreviatis. 5. D. Frauenfeldi Fieb. Austria infer. D' F. Low. 12 (11) Maculae inter oculos transversae, trigonae, ocellos vei-sus aduncae, scutel- lum triangulis basalibus. 13 (14) Faciès et corpus omnino pallide flava; trianguli apicales verticis, maculae transversae inter ociilos , puncta 2 in nuca , 2 vel 3 in linea mediana transver.sa pronnti, brunnea; tegmina llavido ocliracea areolis aliquibus in clavo et corio (3->) areolisque apicalibus subtiliter brunneo notatis. 0. D. niultiaotatus Boli. Liguria et etiam ex Austria. 14 (13) Faciès flavida aliquando intensior vel striis aliquibus lateralibus, sursum, dilutc fuscis: vertex pronotum eadera pictura D. multiitotati seà fusco nigra; ab- domen infuscatum tegmina manifeste ocellata. 7. D. Maijri Fieb. 15 (10) Vertex striis diuibus apicalibus nigris rectis aut curvis. 16 (17) Vertex striis apicalibus rectis exiguis obliquis, maculis 2andatis inter oculos, 2 trigonis ad nucam, 2 transversis in pronoto , 3 ovati- in quovis tegmine , nigris; faciès flava innotata, abdomen nigrum lateribus et apice late flavis. Long. 3 mill. 8. D. BeUevoyei Put. Metz, dédit Clar. Puton. 17 (16) Maculae inter oculos minime rotundatae, frons absque linea mediana lon- gitudinali sursum .saltem pallidiore, striis autpunctis lateralibus, non raro macula inferiori flavidis vel albidis. 18 (19) Femina long. mill. 3 '/<; tegminibus abdomine longioribus fusco ocliraceis nervis concoloribus ubique fusco margiiuitis, apice nervorum clavi, nervo transverso sectores pone basim connectente et 2 triangulis in apice exocorii tantum albidis ; frons nigra vitta flava mediana inferiori , punctis albis paucis et striis lateralibus, sursum, flavidis; vertex nuca longior lateribus oculis vix longioribus, pallidus stria antica obliqua curva et puncto ante oculum utrinque; inter lias strias macula transversa aliaequae 2 latiores trigonae inter oculos: quattiior fere ob.soletae in pro- noto, flavo-ocliraceae. 9. D- rejJletKs Fieb. Gallia septentr. (Lille) Lothierry. 19 (18) Statura rainori (mill. 3 aut minus), tegmina in femina longiludme abdo- minis aut breviora, nervis haud aeque fusco-marginatis. 2) (23) Maculae anticae et medianae verticis pallide brunneae vel dilute ochraceae, frons nigrescens. 21 (22) Tegmina ali(iuando unicolora pallide ochracea nervis dihitioribus, maculis fuscis nuUis, areolis apicalibus postice tantum infuscatis vel maculis paucioi-ilms in corio (1-2) et areolis posticis in mare fusco cinctis. 10. D- (listingïiendKX Flor. Gallia septentr- Letliieri'v, Puton. Cariiiolia F. Low. — Legi ipse in Alpibus prope In tra. 22 (21) Tegmina maculis albis et fuscis invicem proximis in areolis quibusdain (143) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 71 clavi et corii, non raro etiam areolis inafqualiter fusco cinctis, apicalibns praoser- tini vaUle infuscatis. ' 11- D. pictuvatus Fiel). 2^ (2>U Vertex macula antica et medianis inter oculos llavo-cinnanioniois medio coiitluciifibus: tei^niina in mare vix alKlominis longitluli^(^ in feniina duo exfi-cnui seirniciita non ti'yuiit, niaculis parvis fuscis paui'isquo l'on^ dltsolclis vol ;nv(ilis ali- quiluis sul)tiliUn- et non omnino fnsoo cinctis. 12. D. FInri Lotli. CarinMiia a Clar D. Puton. 24 (1) Te^-mina maeulis albis trigonis nullis in area marginnli oxtorna. 25 {:'.2) Tegmina haud unicolora, vertex in angulum recfuiu, liaud acuiniiiaf us. 2> (27) Frons nigra, vertex convexus lateribus oculis longioribus, brunnescens vel flavesoens maculis 2 in disco parum latis; tegmina brunneo-nigrescentia nervorum loiigitudinalium pars aliqua subtiliter, nervisque pluribus transversis latius albidis: corpus bruniieo-nigrum. 13. D. puUcaris Fall- 2/ (26) Neque frons nigra neque vertex convexus aut tegmina nigrescentia. '2< (29) Frons albida strlis subtilibus fuscis ; supra et tegminibus albidis fascis transversis quattuor fuscis; vertex apice sub-rotundatus nuca '/s brevior lineola me- diana antice abbreviata. stria antica' recta et puncto secus marginem ante oculum ufrinque, maculis 2 disci e signis posticis haud bene limitatis, maculis 4 anticis et 4 posticis pronoti et striis transversis ; punctis 2 in disco scufelli et lituris 2 pos- ticis — dilute brunneis; maculis lateralibus basalibus scutelli nigris; abilomon ni- grum auguste pallido anulatum. I^mg. mill. 2^/3. 11. D. pictipennls Kbm. Exemplum habui a Clar. V. Signoret. 29(28) Frons dilute brunnea aut flavida striis lateralibus llavidis dilutioribus : tegmina abdomine longiora lascis transversis brunneis destituta, maculis fuscis vel nervis -| brunneo marginatis. 30 (31) Vertex quam in sequenti specie breviusculus et obtusiusculus . maris lobis genitalibus magis productis, ceterum pictura simillimus. Long. 3 mill. 15. D. hreviceps Kbm. Rossia. Puton. 31 (30) Long. 3V2 - 4 raill. Tegmina areola apicali, secunda ab externo, valde in- fuscata et elongata. Pronotum vittis longitudinalibus 4 fuscis vel obsoletis. Vertex pictura variabili : a triangulis 2 anticis , puncto aut macula ante oculum in linea postice curva , maculi.s 2 inter-ocularibus trigonis , signisque 4 prope nucam fuscis vel -I dilutioribus — p. lineola recta et puncto ante oculum fuscis utrinque; re- liqna ut supra ~ Y- striis anticis 2 sub-obliquis, bine siriga postice curva e striis obliquis vel maculis trigonis — 5. trianguli antici cum maculis disci conjuncti plagam magnam polygonam efformant. Tegminum areolae plus minnsve lusco cinctae; abdomen nigrum connexivo flavido. 16. D. striatus L. 32 (25; Tegmina unicolora, areolis apicalibus rarius postice infuscatis. 33 (42) Tegmina viridia. 34 (39) Vertex innotatus absque striis nigiis. 35 (36) Brevis crassus; supra viridis, tegminibus abdomine breviusculis . areolis apicalibus postice vix brunneo-lineatis; facie et abdomine nigris. Long. mill. 4 lat. 17.,. n. D. abdoniitialis Fab. Gallia (Pyrenaei), Puton, Letliierry. 36 (35) Gracilior et minor. 37 (3S) Tegmina pellucida, in ufroque sexu abdomine breviora, dorsum basi tan- tum nigrum. vertex infuscatus. 18. D. coUimis Bob. Exemplum collect. Fioberi dédit Puton. Ex .\nstria infer. F. Low. — Oallia ? Signoret. 72 p. M. FERRARI (144) 33 (37) Tegmina magis diaphana abdomiiie longiora , abdomen maxima parte ni- grum; vertex viridis haud briuineo iiifuscatus : spec. praecedente gracilior. 19. D. cephalotes H. S. Carintliia Puton, Austria infer. F. Lôw. — Vosges, Puton. Gallia? Signoret. 39 (34) Vertex lineolis 2 brevibus apicalibus nigris- 40 (41) Faciès nigra, vitta lata longitudinal! , striis aliquibus lateralibus frontis flavidis; tegmina nitida sub-opaca abdomine nigro paruni longiora. 2). D. strilfrons Kbm. 41 (4:)) Faciès dilute brunnea; Irons linea mediana longitudinali subtili striisque lateralibus pallide flavidis: tegmina pellucida areolis apicalibus paullisper brunneo tinctis. 21. D- Miahii Fieb. 42 (33) Tegmina pallida aut dilute testacea. 43 (44) Tegmina abdominis nigri longitudine areolis apicalibus postice infuscatis; frons dilute brunnea linea mediana striisque lateralibus dilutioribus , vertex acute angulatus pronoto longior lateribus (ab oculo ad apicem ) oculis longioribus , cum proaoto et scutello pallide citrinus innotatus. Long. mill. 2 V<- 22. D. langiiidiis Flor. Austria infer. D'' F. Low. 44 (43) Tegmina dilute testacea. corpus pallide flavidum. Long. mill. 2 '/(• 23. D. Mellae n. sp. B. Mellae — Vertex H acute angulatus, medio transversim depressus , nuca longiusculus , ab apice ad oculum longitudine oculi sub-brevior, lîavo-citrinus, innotatus. Frons a summitate ad ('lypeum quam inter antennas quadrante circiter longior, su- tura clypei fere recta et quam sutura geno-frontali paullo bre- vioi'i : genae medio dimidia fronte latiusculae : clj^peus infra quam supra angustior lateribus pone médium introrsum vix si- nuatis latitudine basali ^/^ longior, apice extrorsum parum ar- cuatus. Pronotum vertice brevius, sulco antico antrorsum arcuato et lateraliter sinuato, ante sulcum ut vertex citrinum vel llavo pallidum, pone sulcum cum scutello et tegminibus pallide ilavo testaceum , aliquando etiam cum capite. Scutellum medio tran- sverse sulcatum, maculis nullis; Tegmina laevia pellucida abdo- mine vix longiuscula areis apicalibus 3 dilute postice brunneo cinctis (mas) vel abdomine aequelonga aut breviuscula innotata (temina); alae albidae tegminibus bis triente breviores apice acu- tae: corpus testaceo vel ochraceo lîavidum ; tibiae posticae apice, dilute, unguiculis posticis, brunneis; oculi disco olivaceo, palli- diore circum-marginati. Maris ultimum segmentum ventrale longitudine penultimi , quadruple basi latius quam medio longum , valva parumper bi'e- (145) CICAD.VRIA AGRI LIGUSTICI 73 vins margine postico fere recto ; valva trigona lateribus rectis , latitudino basali dimidia brevior; laminae dimidia basl communi longiusculae margine externo leviter inciirvo setis validis lon- gisque instructae, valva latiores et duplo circiter altiores pygo- phoro breviiisculae. Feminae ultimum segmentuin ventrale sub- arcuatim excisum praecedente brevius longitudine ultra quadru- plum latius ; vagina ventri aequilonga, latitudine maxima minus ti'iplo longa ; extremum segnientum dorsale desuper visuin lon- gitudine paullo (^/g) latius pygophoro breviusculuni ; hoc trape- zoideum, basi quam apice plus duplo latius. Vercelli 1863 Legnano 18G6 legit et humaniter dédit Clar. Yir Cornes Carolus Arborio Mella. (149) D. multinotatus Boh. Oefv. 1842. p. 264. 2. — Fieb. Deltocephali in Verhandl. d. k. k. zojI. bot. Gesell. (1869) p. 200, 14. Tab. V. 14. — J. Sahlb. 1. c. 313. 9. Stazzano Augusto et Septembri in graminosis. Exempla a Clar. Eq. A. Garbiglietti in Pedemontio et a D.'"*^ Fr. Low Vin- dobonae lecta , accepi. (150) I>. 3Xa,yri Fieb. Deltocephali 1. c. p. 207. 16. Tab. Y. 16. Genuae et Stazzano in herbidis umbrosis et humidis fre- quens, autumno. (15J) I>. pioturatus Fieb. Deltocephali 1. c. p. 209. 23. Tab. V. tabella 23. — Put. cat. Hom. p. 74. 32. Stazzano et Genuae, fossato di Santa Tecla, in her- bidis prope rivulos. (152) 13. pulicai-is Fall. iCicada) Act. Holm. (1706) 21. 14. — Flor 1. c. {Jasms) 266. 18. — Kbm. 124. 79. J. Sahlb. 1. c. 351. 38. — Fieb. Dellocephalus pulicarius \. c. p. 211.27. Tab. V. tabella 27. Stazzano in umbrosis prope Albergo vecchio Augusto et Septembri. p. M. Ferrari. 6 74 p. -M. FERRARI (1^6) (153) r>. striât «s Linn. (Cicada) F. Sv. (Ed. 2.^)241. 887. — Flor, 1. c. (Jassus subg. Deltoceph.) 259, 14. — Kbm. 136. 96. — Fieb. Deltocephalus 1. c. p. 213. 32. T. V. tabella 32. '— J. Sahlb. 339. 28. In Liguria passini, aestate et autumno, locis humidis paritei* ac in siccis cultis incultisve; variât pictura conspicua nunc ob- soleta: tegminibus longitudine abdominis aut longioribus. (154) x>. striîfi'OMLs Kirschbaum (Jassus, sub^. Deltoce- phalus) Cic. Geg. Wiesb. p. 139. 112. — J. Sahlb. (Deltoceph.) 327. 20. — Deltocephalus Mulsanti Fieb. Deltoceph. 1. c. p. 216. 45. T. yi. tabella 44. Stazzano, in herbidis humidis. Autumno. Trib. vni. typhlocybida. Dispositio generiini. 1 (8) Alarum areae apicales nervo peripherico postice claiisae. 2 (3) Tegmina membrana limbata, nervis siibparallelis ; vertex haud angulatus. Gen. Alebra Fieb. 3 (2) Tegminum membrana haud limbata. 4 ;,5) Alae nervis apicalibus tribus, tegmina areis apicalibus -| elongatis. Gen. ?,"'otus Fieb. 5 (4) Alae nervis apicalibus duobus, aream unicam includentibus. 6 (7) Tegmina areis 3 apicalibus fere parallelis, vertex -] angulatus. Gen. Chlorita Fieb. 7 (6) Tegminum area apicalis secunda externa trigona petiolata: vertex aeque- latus, nec angulatus. Gen. Ki/bos Fieb. S (1) Alarum areae apicales a nervo peripherico minime postice clausae: tegmi- num membrana haud limbata. 9 (10) Alarum nervi apicales quattuor : tegminum area 2^ externa trigona , petio- lata. Gen. Eupterijx Curt. 10 (9) Alarum nervi apicales très. 11 (12) Tegmina pone nervos transversos areis quattuor, quarum prima externa pentagona, secunda trigona -\ petiolata. Gen. Tijphlocijba. 12 (11) Tegmina pone nervos transversos areis quattuor, quarum P externa in margine laterali, aliquando nulla: apicales 3. intermedia raro postice dilatata, utplu- rimum ceteris angustior, latei'ibus parallelis. Gen. Zygina Fieb. Gen. 55. Alebra. Fieb. Kat. Cicad. p. 14. Gen. 101. — Fieb. Cic. eur. Gen. 101. Tab. 13. (1876). (^147) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 75 (155) A. albostriella Fall. (C/caf/a) Hem. Sv. Cicad. 54. 49. -- Kbm. (T/iyphlocyba) 1. c. 177. 1. — J. Salilb. (Compsus) 1. c. 156. 1. -- Leth. Cat. d. Hem. du dep. du Nord. (1874) (Alebra) p. 64. Vulgaris. Ad cespites varios ad Corylos praecipue. Autumno. Varietates observatae. a. AlbWa vittis 2 longitudinalibus capitis pronoti scutelli , ti-ibusque tegminum flavis. . b. Vittae 2 in pronoto, nervus costalis clavi, apexque tegminum aurantiaca: vitta in corio flavida. c. Discus verticis, pronoti et scutellum fusco nigra; tegmina vitta mediana trans- s ver sa fusca. Tiiphlocyba Walbergi Boh. — J. Sahlb. 1. c. p. 157 var. c. d. Flavida unicolor, tegminibus apice infuscatis. T. fuli-eola H. S. — J. Sahlb. var. d. Gen. 56. Notus. Fieb. Neue Gatt. u. Art. in Hem. I. c. p. 507. Gen. 41. Tab. YH. 24. et G. Erylhria ibid. 23. Conspectus specieruna in collectione. 1 (8) Alarum areae très apicales basi subaeque altae, P et 2' interna utplurimum quadrangulares. Corpus brevius et crassius; abdomen maxima parte nigrum. Subg. Erythria. 2 (3) Pedes rubri tegmina viridescentia unicolora. 1- N. aureolvs Fall. (Lille, specimina Clarissimi Lethierry). 3 (2) Pedes minime rubri, tegmina maculata. 4 (5; Te-mina testacea, vittis longitudinalibus fuscis absque puncto nigro pone api- cem clavi-rcaput pronotum scutellum punctis vel lituris fuscis: variât colore ochraceo. 2. N. Manderstierni Kbm. (Ex Vogesibus, exempla Clar. Puton.) 5 (4) Tegmina extrorsum arcuata, puncto seu macula nigra pone apicera clavi. 6(7) Alatus; supra viridiflavus, tegminibus abdomine longioribus puncto ro- tundo nigro pone apicem clavi: aliquando signis 4 transversis in vertice , spatiis intra nervos maculis in clavo dilute aurantiacis, maculaque elongata pallide sul- phurea prope médium exocorii, alae fuscae. 3. .V. Montandoni Put. Romania (M. Carpathiis) dédit Cl. Puton. 7 (6) \pterus- caput pronotum scutellum pallide sulphurea vittis punctisque pul- chre aurantiacis: tegmina vix longitudine abdominis , maculis duabus prope basim et 3 in clavo cinnamomeis: vitta sulphurea pone basim usque ad maculam nigram TDost médium exocorii, macula nigra ovata pone apicem clavi: nervis palhd.s, spa- *^ ,., , , . 4. iV. Ferrarii Put. tiis dilute testaceis. 76 p. M. FERRARI (148) 8 (1) Alarum areae 2" et 3" apicales basi subaeque altae , 2' saepius pentagona , prima externa ceteris longior aiitice acurainata, corpus elongatum: abdomen ni- gro flavoque varium, tegminura areae apicales l' et 4» longiores. 9 (10) Alarum sectores semper fusci ; supra pallide viridis; vertex acute angu- latus lateribus recfis nuca dimidia utplurimum longior, saltem aequelongus , cum pronoto albido maculatiis; tegmina vitta mediana et pone nervos transversos hya- lina, areis apicalibus medianis curvis , ultra quadruplum latitudiue longioribus; 2' externa quam 3" in corio minus producta: alarum nervus apicalis secundus ma- gis r externe quam 3^ apice proximus: basis areae 2= pauUo post mediam longi- tudinem alae sita. 5. iV. agnatus Fieb. 10 (9) Alarum nervi flavidi, décolores, rarius vix infuscati. 11 (12) Tegmina pellucida, flavida aut citrina nervis concoloribus , areis tantum apicalibus hyalinis quarum internae marginibus rectis, secunda externa breviore: alae albae pellucidae areis apicalibus medio subaeque latis, basi 2" ad trientera apicalem alae sita: vertex dimidia nuca subaeque longus: desuper intense flavus, quandoque citrinus, dorso pro parte nigrescente. 6. N- ftacipennis Fab. 12 (11) Tegmina liyalina vittis aut basi citrinis. 13 (16) Vertex dimidia nuca longior aut aequilongus. 14 (15) Tegminum ai-eae apicales medianae basi antica aeque aut subaeque altae, latitudine mediana quadruple saltem longiores lateribus rectiusculis : alae hyalinae area apicali 2' basi paullo pone mediam longitudinem alae sita; 1" et 2" medio aequelatae; 3^ quam 2^ dimidio angustior. 7. JV. moUiculus Boh. 15 (14) Tegmina latius hyalina nervis flavis margine externe valde arcuato. areis apicalibus medianis latitudine média subaequali, 3' (ab externo) ceteris pestice, et quam 2'' antice, basi obliqua, magis producta; alae hyalinae areis apicalibus sub- aeque latis, basi 2^= ante trientem apicalem alae sita; nervis pallidis quandoque sub- fuscis. Vertex dimidia nuca aequelongus. 8. N. citrinellus Zett. 16 (13) Vertex dimidia nuca vix brevior; tegmina hyalina margine externo parum arcuato vittis nervisque flavidis , areis apicalibus internis sub rectis , 2= basi bre- viore, alae hyalinae areis apicalibus 1= et 2^ medio sub aequelatis, interiore paullo angustiore: basi 2^= ante trientem apicalem alae sita. 9. JV. Schmidtd Fieb. (156) IV. (Erythria) Ferrarii. Puton (Dellocephalus) Ann. Soc. Ent. d. Fr. Bullett. N.° 2. (1877) p. 17. Stazzano in nemoribus castanearum aquilonem versus, locis imis et declivibus frequentius non longe a rivulis sed etiam in umbrosis et siccis, cum acridiis variis, Hijsleroptero grijlloide, Athysano erythrosliclo et Jasso mixlo. Septembri et Octobri. (157) JV. ag-natus Fieb. Kat. eur. Cic. p. 14. — Letli. Cat. Hem. (1874) p. 64. et 69. — Put. Cat. Hem. (1875) p. 75. 9. In gramine locis umbrosis, Liguria. (158) IV. flavipennis Zett. (Cicada) F. Ins. Lapp. I. 525. 15. — Flor (Typhlocyha) 1. c. 388. 4. — Kbm. 180. 8. — (149) CICAUARIA AGIU LIGUSTICI 77 J. Sahlb. (Nutus) 1. c. 1G3. 1. — Letli. Cat. (1874). pag. 64. 58. 78. lisdein locis cuiii priore. (150) rv. mollicvilus Bohem. (Ti/phlocyba) Nya Sv. Hom. Vet Akad. Handl. 1845. 43. 18. — J. Sahlb. (Nolus) 1. c. 166. 4. — Typhlocyba Flori Kbm. 179. 6. Stazzano et Genuae, sat vulgaris. (160) iv. citriïiellus Zettei'stedt {Cicada) F. Insect. Lapp. 536. 36. — J. Salilb. 1. c. {Nolus) p. 165. 3. — Tijphlocyba forcipala Flor, 1. c. 389. 5. — Kbm. 181. 9. Stazzano, autumno 1873. (161) IV. SeUmîcltiî Fieb. Katal. d. europ. Cicad. (1872). p. 14. — Leth. Catal. d. Hem. du Nord (1874) p. 65 et p. 69. Stazzano Septembri 1879 in herbidis, minus obvius. Gen. 57. Ghlorita. 'Fieb. Kat. Cicad. p. 14. — Fieb. Cic. eui-. G. 103. tab. 13. — Chloria Fieb. Neue Gatt. Hom. p. 508. Tab. Vil. tabella 23. Consiaectus specîeruiia lectarum. 1 (4) Corpus gracile elongatum; tegminum area 1' apicalis externa in exocorio quam secunda parum longius producta. 2 (3) Caput flavidum prouoto aequelatum, tegmiiia flavida. 1. Chl- flavescens F. 3 (2) Caput viridulum pronoto aiigustius, tegmina diaphana viridia vitta mediana longitudinali et membrana hyalinis. 2. Chl. Solani Koll. Leth. 4 (1) Corpus crassiusculura , viride: caput pronoto latius, frons et scutellum fla- vida, vertex et pronotum albido-picta; tegmina viridia pellucida apice hyalina et vlx infuscatâ, area apicali prima externa sequenti duplo fera longiore et prae ce- teris in exocorio producta. 3. Chl. viridula F. (162) Chl. flavescens Fabr. (Cicada) Ent. Syst. IV. 46. 85. — Flor (Typhlocyba) 1. c. 394. 9. — Leth. Cat. Hem. (1874) p. 69. 78 p. M. FERRARI (150) Albissola (D.'^ Gestro), Genuae, Stazzano. — Specimina accepi a Clar. Lethierry et Comité Carolo Mella. (163) C Solani Kollar, Ueber Typhlocyba Solani tuberosi in Sitzngb. d. k. Acad. d. Wissenschaft. (1852). — Leth. Cat. Hem. (1874). p. 69. Ad frondes, locis umbrosis. (164) C. viridula Fall. (Cicada) Act. Holm. (1806) 37. 40. — Flor (Typhlocyba) 1. c. 193. 7. — Kbm. 178. 4. — J. Sahlb. {Cicadula) 160. 2. Ad Artemisiam campestrem, Stazzano, autumno. Gen. 58. Kybos. Fieb. Neue Gatt. u. Art. in Hom. 1. c. p. 508. Gen. 33. tab, VII. tabella 26. — Fieb. Cic. em*. Gen. 104. tab. 13. (1876). (165) KL. smarag-dulus Fall. {Cicada) Hem. Sv. II. 53. 46. _ J. Sahlb. 159. 1. — Flor {Typhlocyba) 1. (^ 393. — Kbm. 178. 2. — Leth. Cat. cit. {Kybos) p. 63. Autumno, ad frondes salicum. Gen. 59. Eupteryx. Curtis, Ent. Mag. I. (1832). — Fieb. Cic. europ. {Typhlocyba). Gen. 105. tab. 13. Conspect\is specierum lectarum. 1 (4) Faciès innotata. 2 (3) Pronotum et scutellum nigra, tegmina fusco nigra maculis 2 magnis in raargine externe, una suturali in clavo pluribusque posticis minoribus, albis ; ver- tex obtuse angulatus, postice infuscatus. 1. E. dvnmuta Kbm. 3 (2) Desuper albida; tegmina apice vix infuscata, lineola obliqua prope médium marginem externum, aliquando etiam nervis transversis arearum apicaliura 1. et 4. fuscis. 2. E. concinna Germ. 4 (1) Faciès plus minus maculata; species sulphureo-nigroque pictae. 5 (8) Vertex maculis duabus , pronotum macula reniformi utrinque, Irons late- ribus ^ nigris. (151) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 79 6 (7) Verticis maculae niagnae sub-anticae; pronoti iiiaculae apice interiio ad- proximafae; tegminum vittae brunneae latiores inter se conjunctae. 3. E. aurata L. 7 (6) Verticis maculae médiocres, in disco sitae , persaepe semilunares; maculae reniformes pronoti apice interno sat remotae; tegminum vitta fusca anterior a se- quenti omnino sejuncta. 4. E. Carpini Fourcr. 8 (5) Vertex punctis 4, vel maculis 3 sejunctis aut conjunctis. 9 (10) Vertex punctis 4 mediocribus, magnitudine aequalibus et inter se subaeque remotis; frons, striga supera transvei'sa punctor. 2, vel 4; tegmina pallida, nervis areisque fusco-niarginatis- 5. E- Putonii Leth. 10 (9) Vertex maculis tribus- 11 (12^ Maculae très verticis conjunctae in disco, macula posterior retrorsum ro- tundata, anteriores alae-formes, vitta transversa in apice frontis connexae et secus suturam frontis productae. 6. E. andalusiaca Fieb. 12 (11) Maculae verticis très, quarum 2 anteriores sejunctae; puncta 2 in summi- tate frontis. 13 (14) Verticis macula posterior trigona antrorsum angulata; tibiae posticae ni- grescentes (rarius flavid^e) tarsis tlavidis- 7. E. Vrticae Fab. 14 (13) Verticis macula posterior minime antrorsum angulata. 15 (16) Macula posterior verticis cordata vel transversim ovato-elongata; tarsi postici maris articule 2° nigro basi pallida: artic. 3° apice fusco. 8. E. Curtisii Flor. 16 (15) Macula posterior verticis quadrangularis marginem nucae adtingens: tarsi postici flavidi. 9. E. Melissae Curt. (1G6) E. di minuta, Kirschb. (Typhlocyba) 1. c. p. 194. 37. — Leth. Cat. cit. p. 65., 79., 82. — Put. Cat. H. (1875) {Eu- pterijx) p. 76. N. 2. Stazzano, haud frequens, in herbidis umbrosis prope ri- vulos. Autumno. (167) E, conciiina, Germ. {Tetiigonia) F. Ins. 14. 12. — Herr. Schff. {Typhlocyba) Nomencl. 67. 2. — Leth. Cat. H. cit. p. m., 79., 81. — Put. Cat. Hem. (1875). (Eup(eryx) pag. 76. 9. Stazzano, ad corylos, Autumno. (168) E. aui-ata Linn. (Cicada) F. Sv. Ed. I. 635. — Flor (TyphL) 623. 28. — Kbm. 192. 32. — Leth. Cat. cit. 62., 71., 83. — J. Sahlb. {Eupteryx) 195. 5. Genuae , Martio 1873. (169) E. Carpini Fourci'oy {Cicada) Entomol. Paris. Sive Catal. insect. quae in agro Paris, inveniuntur. (1785) p. 191. 25. 80 p. M. FERRARI (152) — De Vill. Ent. I. 469. 44. — C. pkla Fabr. E. Syst. IV. 42. 67. — Flor {Tijphlocyba) 1. c. 427. 29. — Kbm. 1. c. 193. 34. — J. Sahib. (Euplenjx) 1. c. 195. 6. Clar. D.'' F. Lôw speciem hanc Geoffroy primo descripsisse adfirmat, in opère Histoire abrégée des insectes (1762). 1. p. 426. 25 isdem verbis quibus Fourcroy usus est, nempe: Cicada vi- ridi flava elytris punctis tribus nigris apice fuscis; la cigale verte ci points noirs. Praeterea Schrank in sua Enuni. insect. Austriae (1781) p. 259. N. 499. C. nigropunctalam et ci- tationem operis Geoffroy supra indicatam refert. Stazzano Septembri et Octobri , ad folios Petasilidis vul- garis copiose : captatur quoque in herbidis. Variât facie innotata vel litura aut vitta nigra secus suturas frontis latérales : discrepat a speciminibus gallicis et pedemon- tanis maculis verticis exacte rotundis numquam niarginem posti- cum attingentibus, maculaque laterali pronoti reniformi nunc mediocri , nunc latiori. Si varietas , Petasilidis ent. (170) E. Putonîi Lethierry in Annal. Soc. Ent. Belg. (1876) p. 17. 31. — Put. Catal. Hem. (1875). Species satis obvia; captatur in Nepeta nepelella locis aridis, secus vias apricas. 'Varietafces observatae. Var. A. Vertex punctis 4 subaequalibus aut auticis maiusculis. Prons vitta laterali longitudinali striarum bruniiearum , ornata aut non , punctis 2. rotundatis vel ovatis obliquisque in summitate; lineola perpendiculari prope oculum, rarius lineola haec basi punctiformi, tune striga arcuata punctorum quattuor. Verticis puncta subrotunda, minora- Var. B. — — subquadrata aut trigona, postica elongata, obliqua. Var. C. Vertex punctis duobus anticis adproximalis, lineolaque ante punctnni. (171) E, £iiiuiictata Fall. {Cicada) Hem. Suec. II. 51. 43. — T. decempunclata Fall. 1. c. 51. 42. — Flor, 1. c. 409. 20. — Kbm. 158. 26. — J. Sahlb. 173. 2. var. a et c. Stazzano Septembri ad salices sat rara. (177) T. XJlmi Linn. Faun. Sv. (1746) 644. (Cicada) — Flor {TypMocyha) 1. c. 411. 21. — Kbm. 1. c. 186. 23. — J. Sahlb. 1. c. 176. 4. Genuae in nemore sub arce Santa Tecla septentrionem versus, 28 Octobr. 1879, unicum spécimen 9. Var. Theda. Differt ab exemplis Clar. Lethierry vertice acutiori , punctis in vertice sitis nec in transita ad frontem, pictura frontis et tegminum; fronte enim praebet vittam tenuem nigram in su- turis clypei et lateralibus fere usque ad antennas productain : tegmina flava nitida et diaphana nervis concoloribus, apice corii maculis tribus prope nervos transversos et iriter apicem secto- rum : membrana hyalina nervis flavidis infumato-cinctis : alae in- furaatae diaphanae nervis manifeste brunneis. (178) T. tenerr-ima Herr. Schaeff. F. Ins. Germ. 124. 10. 6. — Kbm. 1. c. 185. 19. — J. Sahlb. 178. 6. — Leth. cat. cit. {Anomia) p. 67. (8/") 74. (4.^) 80 (3.^). Ad sepes Crataegi Oxijacanthae. Septembri. (179) T. Paiidellei Leth. Annal, de la Soc. Entom. de Belg. Vol. XXI. (1878) bullet. p. 30. 84 p. M. FERRA.RI (156) Vertex angalato-rotundatus pronoto ^3 brevior, albidus t'ascia postica pallida sulphurea; pronotam longitudine duplo latins al- bidum vittis duabus longitudinalibus sulpliureis, scutellum ila- vidum linea mediana et macula apicali trigona albidis. Tegmiria hyalina nitida, vitta suturali in clavo tum aurantiaca tum sul- phurea antrorsum latiore, retrorsum gradatim usque ad apicem attenuata; vitta altéra longitudinali intra 2 et 3 sectorem , vei ipsis tantum sectoribus sulpliureis ; apex corii aliquando et mem- brana dilute fuscis nervis pellucidis albidis area apicali 2.^ externa trigona vix petiolata, fere ut in Zygina nivea; margine membranae postico rotundato. Dorsum abdominis, excepta basi, nigrum , venter in 9 » pectus faciès et pedes llavida. c/' abdomine nigro , basi, laminis genitalibus et tuba albidis. Long, ab apice capitis ad extremitatem membranae mill. 3. Distinguitur a T. tenenima pictura speciatim pronoti et mem- branae quorum nervi apice minime nigro-maculati , abdomine ventreque /* nigris. Stazzano, Autumno , ad surculos castanearum , rara. (180) T. g-ratiosa, Rohem. Ent. ant. Sv. K. Vet. Akad. Handl. (1851) 121. — J. Sahlb. 1. c. 179. 8. — T. suturalis Flor 1. c. 634. — Kbm. 1. c. 186. 22. Stazzano, Augusto et Septembri, ad frondes Alnus gluti- nosae. (181) T. sulphurella Zett. (Cicada) Fauna I. Lapp. I. 534. 32. Ejusd. (Cicadula) Ins. Lapp. 297. 8. — Leth. Catal. hem. du Nord (Anomia) p. 67. Stazzano, Septembri ad Alnum glutinomm pauca speci- mina. 1879. (182) T. Rosae Linn. {Cicada) F. Sv. Ed. 1.^ 644. — Flor, 1. c. (Typhl.) 402. 17. — Kbm. 184. 17. — .1. Sahlb. 180. 9. — Leth. cat. cit. {Anomia) p. 67. (n. 2). 74 (n. 5). 80 (n. 6). — Xanthapala Amy. Rh. m. m. sp. 501. Ad sepes, sed ad frondes Ficus praecipue. Septembri, Octobri. (157) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 85 (183) T. aliieti Dahlb. (Cicadula) Ant. In. Gott. K. Yet. — Akad. Handl. (1850) 181. — J. Salilb. {Tijphhajha) 1. c. p. 181. 10. — Leth. Cat. cit. {Zygina) p. 67. - T. Corijli Tolliii , Ent. Zeit (1851) 70. 12. — Flor, 1. c. 404. 15. — Kbin. 184. 10. Ad Abium gkuinosam , Stazzano. (Vidit Lethierry). Gen. 61. Zygina. Fieb. Neue Gatt. u. Art. in Honiopt. in Verhandl. d. k. k. zool. bot. Ges. (1866). pag. 509. Gatt. 35. Tab. VII. tabella 28. Conspectus specierum lectarum. 1 (S) Abdominis dorsum inaxiraa parte nigrum. 2 (3) Vei'tex vittis 2 transversis V-formibus antica minoi-i , pronotum macula X-formi , scutellum maculis 3, siiturae frontis, — dilute fuscis. 1. Z. scutellaris II. S. 3 (-2) Vertex absque vittis transversis brunneis. 4 (;) Vertex puiictis 2 nigris. 5 (0) Clypeus et saepe frontis suturae, puncta 2 in scutello, nigra: tegmina vittis obliquis l'oseis aut brunneis. 2- Z. parvula Boli. 6 (5) Clypeus et frons flavida pronotum olivaceum lateribus flavidis. 3. Z. bisig>iata Muls. R. 7 (4) Vertex punctis aut maculis 3 , frons supra vitta arcuata transversa , pro- notum macula OC-fornii, tegmina alba vel -flavida opaca , vittis 2 obliquis sejunctis — miniatis. 4. Z. Tith'ide n. sp. 8 (1; Abdominis dorsum maxima parte flavidum rarius basi fuscum aut vix nigro anulatum. 9 (16) Caput et pronotum absque vittis longitudinalibus. 10 (11) Pallide flava, vertice immaculato : tegmina hyalma vitta longitudinali ex- terna in clavo, et alia exocorium occupante, flavis; tarsorum posticorum articulis 2 extremis nigris: aliquando nervis transversis 2 internis tegminum roseis. 5. Z. Rhamni Fieb. 11 (10) Vertex puncto unico vel aliquiljus. 12 (13) Vertex puncto unico rubro antico; anulis dorsalibus subtiliter et pectore nigris, reliqua pallide flavida; aliquando pectore et dorso pallido. 6. Z. punctidion Muls. R. 13 (12) Vertex punctis exiguis quattuor (2. 2. postica remotiora); pronotum punctis septeni (4. 3): scutellum macula in quovis angulo , et quandoque punctis minimis 4 in disco. 14 (15) Tegmina flavida aut albida vel hyalina maculis difformibus aut lineolis série obliqua a medio clavi ad marginem exteruum, rubro coccineis. 7. Z. rorida Muls. R. 13 (14) Tegmina hyalina vitta longitudinali tenui in margine externo a triente basali ad suturam membranae, intense rubi-a: puncta in vertice et scutello minus conspicienda. Z. rorida Var. costalis. lO (9) Caput vel pronotum aut ambo vittis longitudinalibus. 86 p. M. FERRARI (158) 17 (18) Vittae 2 in pronoto albocinerea antice posticeque conjunctae ; flavo pallida, abdominis basi brunnea; punctis 2 in disco verticis, scutello maculis 2 basalibus magnis subfuscis; tegmina hyalina vitta costali et suturali vix undulata, area 1.» et 3.a (ab interno) dilute fuscis: tarsis posticis apice fusco-nigris. Z. Tiliae secund- Lethierry; Var. nioesta. 18 (17) Caput pronotum tegmina vittis rubris longitudinalibus. 19 (20) Scutellum nigrum saltem fusco-rubrum ; vittae 2 fusco-rubrae saepius in unicam conjunctae, in vertice acutam postice gradatim usque ad marginem po- sticum pronoti dilatatam; vitta suturalis tegminum rubro-fusca bis angulariter excisa. 8. Z. angttsta Leth. 20 (19) Scutellum totum aut partira roseum , flavidum , miniatum. 21 (26) Tegminum vitta longitudinalis totam suturam non occupât. 22 (35) Vittae verticis et pronoti -| — sejunctae. 23 (24) Tegminum vitta suturalis undulata tennis; corium nervis l'ubro tinctis, scutellum maxiraa parte roseum ; mas tarsis posticis fusco-nigris. 9. Z. Tiliae Fall. 24 (23) Tegminum vitta suturalis undulata nunc tenuis nunc latiuscuia vitta co- stali non rare flavida ; area apicalis 1.», 3.» et 4.» (ab externo) infumatae , femina tarsis flavidis. 10. Z. hlandula Ross. 25 (22) Vertex et pronotum vitta unica longitudinali angusta subaeque lata, scu- tellum macula sub-apicali laete miniatis, tegminum vitta angusta. Z. blandula $. Var. simplex. 2G (21) Tegminum vitta lata aurantiaca totam suturam occupât : verticis vittae parum sejunctae, postice, praesertim in pronoto, dilatatae: prioribus minor. 11. Z. rubrovittata Leth. (184) Z. seutellarîs Herr. Schaefï. {Typhlocyha) F. In. Germ. 164. 13, — Flor, 1. c. 405. 16. — J. Sahlb. 182. 11. — Puton Cat. Hem. (1875) p. 77. (Zygina) 6. — T. pullula Boh. Nya Sv. Hom. I. c. 1845. 45. 20. — Leth. Cat. cit. {Zygina) p. 63. (3.a) 75. (4.«) 79. (4.^). Septembri, Octobri in herbidis siccis et humidis valde obvia. (185) Z. pawiila Boh. {Typhlocyha) Nya Sv. Homopt. 1. c. 46. 21. -- Flor, 197. 11. — Kbm. 182. 12. — J. Sahlb. 188. 16. — Leth. Cat. cit. {Zygina) 67. (6.^) 75. (3.^) 83. (1.^). Ad frondes arborum et in gramine. (186) z. Ibisi^^xiata, Mulsant et Rey {Typhlocyha) Ann. Soc. Linn. Lyon, Ser. 2.^ T. IL 1855. p. 241. — Opusc. entom. (1855) c. 6. p. 141. In Crataego Oxyacanlha, Septembri et Octobri copiose ad quercus, ad Alnum glulinosam rarius. (159) CICADARIA AGRI LIGUSTICI 87 Var. A. Vertice pallide flavido punctis exacte rotundatis et mica arcuata: laferibus prouoti tegminumque vittis albidis minus manifestis. Var B. Vertice flavo colore aurantiaco iuterdiim margiiiato punctis ovato-obliqnis antice aciitis et convergentibus, pronoti et tegrainuni vittis magis pulchre albil)is. (187) Z. Titlxïcle n. sp. Crassiuscula , pallide ilavescens abdomine nigro variegato, su- pra pictiira miniata. Faciès a summitate fVontis ad médium clypeum aeque longa ac intra angulum externum oculorum lata. Frons (duplo fere longior ac iiiter antonnas lata) llava , supra angulata vitta tran- sversa arcuata rubra, in verticem prope oculum utrinque pro- ducta. Antennae apicem rostri fere adtingentes; rostrum aurantiaciun apice nigro : clypeus duplo saltem longior quam basi latus. Vertex antice in angulum sub-acutum, medio quam lateribus fere duplo longior, et latitudine basali duplo abunde brevior, punctis tribus intense rubris , quorum anticum subquadrangulare in apice, postica in disco, marginem oculi non adtingentia , transversim sub-elongata. Oculi nigri margine postico inferiori emarginati. Pronotum vertice duplo manifeste longius , capiti aequilatum , transversim aciculatum, anulis duobus antrorsum apertis lacinia obliqua antice producta, vel vittis quattuor longitudinalibus un- dulatis miniatis , quarum internae cum externis postice con- junctae. Scutellum angulis basalibus puncto rubro-nigro notatis; ma- culis duabus aurantiacis a basi ad sulcum transversum extensis, et puncto apicali rubro, aliquando obsoletis. Tegminum corium pellucidum haud nitens, albidum vel fla- vidum; vittis duabus miniatis, altéra in clavo secus suturam cum mesocorio , altéra inter suturam clavi et sectorem internum , fere a dimidio prioris incipiente usque ad basim membranae producta, apex sectorum , nervi transversi ante apicales , et basis nervorum membranae in c/" miniata, in 9 flavida vel albida. Membrana postice rotundata , nervis normalibus , hyalina aut vix infumata, Alae in c/" albidae , nervis eoncoloribus; in 9 88 p. M. FERRARI (160) saepe hyalinae. Mesosternum late, metasternum postice nigra ; abdominis segmenta nigra, connexivo margini busqué posticis 11a- vidis in 9 segment, ventrale 3. et 4. tantum basi nigricante , reliqua liavida. Pedes in Ç ilavidi , in