w^ '/& Das Pflanzenreich. Regni vegetabilis conspectus. Im Auftrage der Königl. preuss. Akademie der Wissenschaften herausgegeben von A. Engler. Her-)-; /$r. iv. 236 a. Theophrastaceae mit 49 Einzelbildern in 7 Figuren von Carl Mez. Ausgegeben am 19. Mai 1903. Leipzig Verlag von Wilhelm Engelmann 1903. b \ ■\' V QK PH-V H«ft is Theophrastaceae von Carl Mez. (Gedruckt im Februar— Mai 1903.) Wichtigste Litteratur. D. Don in Lindl. Bot. Reg. XXI. (1835) n. 1764 et in Edinb. N. Phil. Journ. X. (1831) 233. — Endlicher, Gen. (1839) 747. — A. De Gandolle in Ann. sc. nat. 2. ser. XVI. (1841) 143 et in DG. Prodr. VIII. (1844) 1 45. — Lindley, Veg. Kingd. (l 847) 648. ' — Miquel in Fl. brasil. X. (1856) 273. — Hooker f. in Benth. et Hook. f. Gen. II. (1876) 641, 648. — Radlkofer in Sitz.-Ber. Acad. München XIX. (1889) 238. — Pax in Engl. u. Prantl, Pflzfam. IV. 1. (1889) 88. — Baillon, Hist. pl. XI. (1892) 329. — Mez in Urban, Symb. antill. II. (1901) 434. Anatomie: Radlkofer 1. c. — Solereder, Syst. Anat. der Dicot. (1899) 572 (sub Myrsinaceis). Character. Flor es hermaphroditi vel in Glavija dioici, typo 5-, raro 4-meri, reguläres. Calyx inferus segmentis liberis vel non nisi brevissime connatis, saepius crenatis vel rarius ciliatis, imbricatis vel quincuncialibus, apice sueto rotundatis vel raro acutis rarissime acuminatis , constanter persistentibus , sicut petala punctis glandulosis vel lineis carentibus. Corolla constanter monopetala rotata vel urceolata vel infundi- buliformis, carnosa; segmentis imbricatis vel quincuncialibus ante anthesin saltem margi- nibus bene sese tegentibus, nunquam papillosis. S tarn in a 5 ser. I. sive staminodia (episepalea) constanter optime evoluta secus generum characteres corollae nunc raro profunde nunc sueto alte inserta, glandiformi-globosa vel optime petaloidea nonnumquam petalis paullo solum breviora, in Glavijae genere saepius cum glandulis magnis carnosis epipetaleis alternantia et cum bis conjuncta, tarnen semper et absque dubio conspicua. Stamina ser. II. petalis opposita iisque isomera typo libera sed in Glavijae floribus q^ optime tubulose connata; filamentis constanter optime evolutis basin versus in tubum nunc breviter liberum nunc totum cum petalis connatum coalitis, sueto apicem versus angustatis, crassis carnosis ; antheris perinsigniter extrorsum rimis binis tota longitudine dehiscentibus, dorsifixis, in Glavijae speciminibus cf apice truncatis scutulum centralem 10 — 20-dentatum quasi stellatum efformantibus , haud transverse septatis. Ovarium ovoideum vel clavatum, sensim in stylum crassum manifestumque conspicuum vel raris- sime subnullum transiens; stigmate discoideo vel rarius conico, integro vel rarissime irregulariter loboso; placenta centrali, breviter stipitata, ellipsoidea vel ovoidea, apice sterili, ovula oo multiseriata mucilagini immersa, anatropa gerente. Fructus baccatus vel drupaceus nonnunquam fere siccus , indehiscens. Semina varie multa vel pauca rarissime in unicum reducta, pulpae mucilaginosae immersa, testa tenui, albumine copioso, laevi, corneo. Embryo manifestus et sueto optime evolutus in albumine erectus cylin- draceus, rectus; cotyledonibus conspicuis, radicula crassiuscula. Arbores fruticesve americana foliis alternis sueto ad ramulorum apicem comatim collatis et pseudoverticillatis , simplicibus, integerrimis vel saepius margine A. Engler, Das Pflanzenreich. IV. 236a. { ^ & QK H«A i's Theophrastaceae von Carl Mez. (Gedruckt im Februar— Mai 1903.) Wichtigste Litteratur. D. Don in Lindl. Bot. Reg. XXI. (1835) n. 1764 et in Edinb. N. Phil. Journ. X. (1831) 233. — Endlicher, Gen. (1839) 747. — A. De Gandolle in Ann. sc. nat. 2. ser. XVI. (1841) 143 et in DG. Prodi*. VIII. (18 44) 145. — Lindley, Veg. Kingd. (1847) 648. — Miquel in Fl. brasil. X. (1856) 273. — Hooker f. in Benth. et Hook. f. Gen. II. (1876) 641, 648. — Radlkofer in Sitz.-Ber. Acad. München XIX. (1889) 238. — Pax in Engl. u. Prantl, Pflzfam. IV. 1. (1889) 88. — Baillon, Bist. pl. XL (1892) 329. — Mez in Urban, Symb. antill. II. (1901) 434. Anatomie: Radlkofer 1. c. — Solereder, Syst. Anat. der Dicot. (1899) 572 (sub Myrsinaceis). Character. Flor es hermaphroditi vel in Clavija dioici, typo 5-, raro 4-meri, reguläres. Calyx inferus segmentis liberis vel non nisi brevissime connatis, saepius crenatis vel rarius ciliatis, imbricatis vel quincuncialibus, apice sueto rotundatis vel raro acutis rarissime acuminatis , constanter perslstentibus , sicut petala punctis glandulosis vel lineis carentibus. Gorolla constanter monopetala rotata vel urceolata vel infundi- buliformis, carnosa; segmentis imbricatis vel quincuncialibus ante anthesin saltem margi- nibus bene sese tegentibus, nunquam papillosis. S tarn in a 5 ser. I. sive staminodia (episepalea) constanter optime evoluta secus generum characteres corollae nunc raro profunde nunc sueto alte inserta, glandiformi-globosa vel optime petaloidea nonnumquam petalis paullo solum breviöra, in Glavijae genere saepius cum glandulis magnis carnosis epipetaleis alternantia et cum his conjuncta, tarnen semper et absque dubio conspicua. Stamina ser. II. petalis opposita iisque isomera typo libera sed in Glavijae floribus (J* optime tubulose connata; filamentis constanter optime evolutis basin versus in tubum nunc breviter liberum nunc totum cum petalis connatum coalitis, sueto apicem versus angustatis, crassis carnosis ; antheris perinsigniter extrorsum rimis binis tota longitudine dehiscentibus, dorsifixis, in Glavijae speciminibus cf apice truncatis scutulum centralem 10 — 20-dentatum quasi stellatum efformantibus , haud transverse septatis. Ovarium ovoideum vel clavatum, sensim in stylum crassum manifestumque conspicuum vel raris- sime subnullum transiens; stigmate discoideo vel rarius conico, integro vel rarissime irregulariter loboso; placenta centrali, breviter stipitata, ellipsoidea vel ovoidea, apice sterili, ovula oo multiseriata mucilagini immersa, anatropa gerente, Fructus baccatus vel drupaceus nonnunquam fere siccus, indehiscens. Semina varie multa vel pauca rarissime in unicum reducta, pulpae mucilaginosae immersa, testa tenui, albumine copioso, laevi, corneo. Embryo manifestus et sueto optime evolutus in albumine erectus cylin- draceus, rectus; cotyledonibus conspicuis, radicula crassiuscula. Arbores fruticesve americana foliis alternis sueto ad ramulorum apicem comatim collatis et pseudoverticillatis , simplicibus, integerrimis vel saepius margine A. Bingler, Das Pflanzenreich. IV. 236a. 4 C. Mez. — Theophrastaceae. spinoso-serratis, nonnunquam apice validissime pungentibus, cxstipulatis, constanter fibris sclerenchymaticis subepidermalibus longis Insignibus. Inflorescentiae terminales vel rarius laterales, racemosae vel rarissime quam maxime abbreviatae in flores perpaucos fasciculatos vel in florem unicum reductae, indefinitae. Flores e majoribus nunc percon- spicui, albi vel flavi vel cinnabarini rarius rosei rarissime smaragdini. Formae Singulares: Inflorescentiae in flores perpaucos fasciculatim quasi e folii normalis axilla prodeuntes reductae in Jacquinia aculeata; inflorescentiae in flores singulos e foliorum normalium axillis provenientes mutatae in Jacquinia lineari] in- florescentiae uniflorae (flores singulos breviter pedicellatos nudos mentientes) e foliorum squamiformium , minutorum, citissime delabentium axillis prodeunt in Deherainia. Flores trimeri in Clavija membranacea. Fructus mono- spermi in Jacquiniae speciebus perpaucis. Vegetationsorgane. Alle Th. sind Holzpflanzen. Bekannt sind in erster Linie die Gattungen Clavija und Theophrasta durch den eigentümlichen Habitus, welcher Grisebach dazu geführt hat, den besonderen phytophysiognomischen Typus der Clavija-Form (Fig. \ ) aufzustellen. Entfernt an den Aufbau der Palmen erinnernd ist diese Vegetationsform dadurch charak- terisiert, dass schlanke, unverzweigte oder gabelig verästelte, blattlose Stämme an ihrer Spitze einen rosetten artigen Schopf sehr großer Dicotylen-Blätter tragen (vergl. Fig. \ j. Dieser auffallende Habitus macht insbesondere die Gattung Clavija zu einer für die Physiognomie mancher tropisch-amerikanischen Land- schaften (z. B. vielfach in Venezuela) höchst wichtigen, ja geradezu bezeichnenden Erscheinung. Bei Theo- phrasta sind die Stämme wesentlich niederer und ge- drungener, so dass diese Gattung sich selten über die Höhe eines mäßigen Strauches erhebt; bei Deherainia cubensis sitzt die endständige Blattrosette infolge ex- tremster Verkürzung des Stammes beinahe dem Bo- den auf. Durchaus verschieden von diesen auffallenden Er- scheinungen sieht die Gattung Jacquinia aus. Hier stellen die Pflanzen struppige, reich verästelte Büsche dar, welche selten (J. barbasco) sich bis zu baum- artiger Höhe erheben, dagegen oft sehr niedrig bleiben und manchmal durch ihren kugeligen Wuchs sowie durch ihre gefährlich stechenden Blätter an die Kugel- dorn-Formationen des östlichen Mittelmeergebiets er- innern. Eine Pflanze dieser Gruppe (/. aculeata) kommt in ihrem Habitus gewissen stacheligen Smilaceae so nahe, dass sie von Linne als Medeola beschrieben wurde. Wie bei den Primulaceae und Myrsinaceae sind auch bei den Th. alle Achsen unbegrenzt. Für die Formen mit verlängerten Blütenständen [Clavija, Theo- phrasta, die meisten Jacquinia-Arten) ist dies leicht zu demonstrieren, da über (oder wegen der oft den Blütenstielen angewachsenen Deckblätter scheinbar unter) der letzten Blüte ein meist deutliches Rudiment der Achsenfortsetzung vorhanden ist. Bei Jacquinia Eggerm und J. linearis ist die Endigung der (äußerst redimierten) Inflorescenzachse nur in Ausnahmefällen und gleichfalls durch die Anwachsungsverhältnisse der Bracteen Fig. \. Clavija longifolia (Jacq. Mez. Repräsentant des Clavija- Typus. (Nach Engler-Prantl, Pflzfam.) C. Mez. — Theophrastaceae. 3 verschleiert, als Höcker zu beobachten und ich bezweifle nicht, dass die gleichen Ver- hältnisse auch bei der mir in nur äußerst spärlichem und mangelhaftem Material vor- liegenden Gattung Deherainia sich finden lassen. Während bei Theophrasta, Glavija Und Deherainia die Blattstellung stets spiralig ist, kommen bei Jacquinia häufig in der Zahl der Glieder nicht konstante Quirle vor, welche der mehrfach (z. B. /. brasiliensis , J. aculeata) deutlich vorhandenen Prosen- these wegen nicht einfach als verkürzte Spiralen angesehen werden können. Zweizeilige Blattstellung fehlt bei den Th. durchaus. Blattstiele sind stets vorhanden, aber bei Theophrasta sind sie so sehr verkürzt, dass die Blätter fast als sitzend bezeichnet werden müssen ; auch bei den anderen Gattungen ist die Länge der Blattstiele im Vergleich mit der Ausdehnung der Spreite sehr gering. Stipular- und Ligularorgane fehlen. Die Blattnervatur ist ausgesprochen fiederig; nur selten sind die untersten Seitenrippen derart verstärkt und verlängert, dass eine Andeutung von 3-Nervigkeit sich ergiebt [Jacquinia caracasana, ovalifolia, flammea, Donnell- Smithii). Ganzrandige Blätter sind bei Jacquinia, stachelig gesägte bei Theophrasta Begel; in der zwischen diesen beiden stehenden Gattung Deherainia schließt sich die cubanische Art auch habituell an Theophrasta, die mexikanische an Jacquinia an. Bei Glavija halten die Arten mit ganzrandigem Blatt denjenigen mit stachelig gesägtem ungefähr die Wage. Bemerkenswert ist bei vielen Arten der letztgenannten Gattung der sklerenchyma- tisch höchst auffällig verstärkte Blattrand, welcher, da er des Chlorophylls entbehrt, als breiter gelblicher Saum die Lamina einfasst. Höchst auffallende Organe sind die subepidermalen Sklerenchymfasern, welche, wie Radlkofer zuerst hervorhob, einen wichtigen Familiencharakter der Th. darstellen. Insbesondere bei Glavija sind diese Fasern als wellig verlaufende, die Nerven überschnei- dende Linien bei einiger Aufmerksamkeit schon mit bloßem Auge, leicht mit der Lupe zu beobachten. Dieselben geben den Blättern ein ganz eigenartiges Colorit und einen etwas seidigen Glanz; sie sind ohne Zweifel bei Glavija und Theophrasta für die Festi- gung und Erhaltung der großen aber nur in geringer Zahl ausgebildeten Blätter von erheblicher Bedeutung. Hochblätter von bemerkenswerter Ausbildung finden sich nur bei Theophrasta, wo sie als dornige Schuppen den ganzen Stamm, besonders nach der Spitze zu, überdecken und als die normalen Blattorgane der gestreckten Stammteile zu betrachten sind, wäh- rend die assimilierenden Blätter hauptsächlich an den gestauchten Teilen hervorgebracht werden. Anatomische Verhältnisse. Die anatomischen Charaktere der Th. sind denjenigen der Myrsinaceae wesentlich gleich, doch unterscheidet sich unsere Familie von jenen durch das Fehlen der Sekretlücken. Dem entsprechend sind »durchsichtige Punkte« bei den Th. nicht vorhanden. Das positive Merkmal der Th. , nämlich die subepidermalen Sklerenchymfasern, hat etwas an Bedeutung verloren, seit ich (Engler, Pflanzenreich IV, 236 p. 4) nach- gewiesen habe, dass diese wichtigen Organe auch bei einer echten Myrsinacee, nämlich Weigeltia Schlimii (Hook, f.) Mez vorhanden sind. Immerhin sind diese Sklerenchym- fasern, weil bei den Th. stets, bei den M. dagegen nur ganz ausnahmsweise vorhanden, ein wichtiger Charakter der Th. Wie Radlkofer gezeigt hat, lässt sich eine (nur bei Deherainia nicht völlig zu- treffende) Scheidung der 7%.-Genera mit Hilfe dieser Fasern auf anatomischem Wege geben. »Bei Theophrasta sind dieselben dickwandig und englumig und in starke mehr- schichtige Bündel aus 36 — 64 und mehr Fasern zusammengedrängt. Diese Bündel verlaufen geschlängelt, etwa wie die Bastfaserbündel im Lindenbast, anastomosierend und Maschenräume zwischen sich nehmend, welche mit grünem Blattgewebe erfüllt sind. Am lebenden Blatt machen sich diese Bündel kaum bemerkbar, am trockenen springen 1* 4 C. Mez. — Theophrastaceae. sie etwas nach außen vor und verleihen der oberen Blattfläche einen eigentümlichen Atlasglanz; zugleich verhindern sie ein deutliches Hervortreten des Venennetzes. Bei den Clavija-Arten (Fig. %Ä] sind die Fasern weniger dickwandig und ziemlich weitlumig. Sie sind meist nur in doppelter Lage vorhanden und von den benachtbarten deshalb weniger geschieden, weil hier unter der Epidermis, wenigstens der oberen Blattseite, nicht selten eine Schicht gleichsinnig gestreckter, wenn auch relativ dünnwandiger Hypodermzellen sich findet. Diese Fasern hindern nicht das Hervortreten des Venennetzes am getrockneten Blatt. Bei Deherainia smaragdina sind die Fasern an der Oberseite des Blattes weit voneinander entfernt und zu mehreren übereinander in einfacher oder doppelter Reihe angeordnet, zu größeren Bündeln dagegen an der Blattunterseite gruppiert. Ihr Verlauf entspricht hier annähernd den Seitennerven. Für die Fasern von Jacquinia, liegt das wesentliche darin, dass ihre Richtung sich mehr der des Blattmittelnerven nähert. Bei einigen Arten (J. aculeata, J. aurantiaca) bilden die Fasern an der Blattoberseite eine kontinuierliche, einfache oder stellenweise doppelte bis dreifache subepidermale Lage; bei anderen (J. barbasco , /. Berterii) dagegen größere Bündel, ähnlich wie bei Theo- phrasta. Auf der unteren Blattseite sind sie, ähnlich wie bei Deherainia, stets in größere isolierte Bündel geordnet.« Gleichfalls von großer Wichtigkeit für die anatomische Charakteristik der Th. sind die eingesenkten, kopfartigen Drüsenhaare (Fig. 2-4, B), welche aus einer Basalzelle, Fig. 2. A, B Eingesenkte Drüsenhaare von Clavija. G Baumartige Haare von Jacquinia barbasco (Löfl.) Mez. (Nach Solered er.) einer kurzen Stielzelle und einem flachgewölbten Köpfchen bestehen, dessen schmale, in verschiedener Zahl vorhandene und in der Flächenansicht radial oder annähernd radial angeordnete Strahlzellen auf dem Querschnitt palissadenzell-ähnlich erscheinen. Einfache Haare aus wenigen verdickten Zellen sind bei Deherainia smaragdina und Jacquinia macrocarpa beschrieben worden; ganz eigentümliche, baumartige Haare (Fig. % C) hat Sole reder bei Jacquinia barbasco gefunden. Dort (und auch bei J. incYUstata1 J. keyensis etc.) weisen die jungen Achsenteile eine seltsame Körnelung auf ohne doch als deren Ursache deutliche Haargebilde erkennen zu lassen. Erst auf feinen Schnitten sieht man, dass hier jeweils ein einzellreihiger Stiel einen vielzelligen, oft verzweigten, fast haufenförmigen Endteil, welcher von deutlich sklerosierten Zellen gebildet wird, trägt. Bemerkenswert ist die weite Verbreitung der Hypodermbildung unter der obern Epidermis der Clavija-Arten. Kleine prismatische oder nadeiförmige Krystalle von Kalkoxalat wurden in der Blattepidermis von Deherainia smaragdina und Jacquinia aculeata angetroffen. Blütenverhältnisse. Die Mannigfaltigkeit der Inflorescenz-Ausbildung ist bei den Th. nicht so groß wie bei den Myrsinaceae. Typus ist die echte Traube (ohne End- blüte), welche bei Theophrasta, Clavija und bei den meisten Arten von Jacquinia und zwar bei den beiden ersten Gattungen stets seitenständig, bei Jacquinia endständig vor- liegt. Unter Umständen ist allerdings die Endständigkeit der Blütenstände bei letzterer C. Mcz. — Theophrastaceae. 5 Gattung dadurch etwas verdunkelt, dass (z. B. J. axillaris) dieselben aus Blattachseln entspringen, ohne dass die Inflorenscenzachse selbst Laubblätter hervorbrächte. Dann zeigt aber stets eine dichtgedrängte Menge von Schuppen an der Basis der blüten- tragenden Achse, dass man in ihr nur einen sehr verkürzten Zweig zu sehen hat, welcher in den Blütenstand übergeht. Selbst bei stark reduzierten, 2-blütigen scheinbar axillären Inflorescenzen ist dies Verhalten (J. Eggersii) sehr deutlich; nur bei /. linearis pflegen die Schuppenblätter am Grund der \ -blutigen Blütenstände bis auf wenige reduziert zu sein oder auch ganz zu fehlen , was aber bei der nächsten Verwandtschaft dieser Art mit /. Eggersii die morphologische Deutung der Inflorescenz als Schluss eines abortierten Zweigs nicht unsicher machen kann. Stark verkürzte Terminalinflorescenzen von doldenartigem Habitus liegen bei Jacquinia aculeata, stenophylla, brunnescens, brevi- folia.) umbellata vor. Bei Deherainia dagegen scheinen die einzelstehenden Blüten an ihrer Basis keine Blattschuppen zu führen und sind demgemäß als verarmte axilläre Inflorescenzen anzu- sehen. Dadurch wird die Verwandtschaft dieser Gattung mit Thcophrasta und Glavija enger gestaltet, während dieselbe Jacquinia ferner steht. Sehr bemerkenswert sind die in der Familie sehr häufigen Anwachsungen der Bracteen an die Blütenstiele. Außer bei Deherainia, wo ich solche nicht beobachtete, kommen sie in allen Gattungen vor, und zwar pflegen die untersten Bracteen der Inflores- cenzen an ihrer normalen Stelle zu stehen, während die oberen, oft bis zur Basis der Blüte, am Blütenstiel hinaufgerückt sind. Bei Theophrasta, wo diese Anwachsung am stärksten ausgebildet ist, weisen schon die untersten Blütenstiele sie typisch auf; ins- besondere Th. americana ist dadurch instruktiv, dass ihre Bracteen kahl, die Blüten- stiele aber dicht braun behaart sind. Die Linien, welche die Anwachsung der Bracteen bildet, kontrastieren hier durch ihre Haarlosigkeit und grüne Farbe sehr gegen die übrigen braunen, behaarten Partien der Pedicelli. Vorblätter fehlen den Th. Nur Clavija besitzt diöcische Blüten, die übrigen Gattungen sind hermaphrodit. Höchst interessant ist dabei, dass bei diesem Genus die Q Blüten dem allgemeinen Typus der Familie folgen und freie Staubgefäße besitzen, die q? dagegen einen fest- geschlossenen Tubus stamineus aufweisen. Aus dieser Thatsache muss geschlossen werden, dass Clavija, als am weitesten im Blütenbau vom sonst so einheitlichen Grund- plan der Familie abweichend, die jüngste Gattung derselben darstellt, deren wesentlicher Charakter nur dem q? Geschlecht eigen ist, während die Q Blüten auf der älteren Stufe der Entwicklung stehen geblieben sind. Dies Verhalten steht bekanntlich weder im Pflanzen- noch im Tierreich ohne Analogon da. — Auch bei den diöcischen Clavija- Blüten ist übrigens die Geschlechter-Beduktion keine bedeutende und ich glaube (Cl. nobilis, grandis), dass manchmal auch g Blüten fertilen Pollen erzeugen können, was ich daraus schließe, dass von diesen beiden nur in Q Exemplaren • kultivierten Arten auch junge Früchte in den Herbarien liegen. Fremdbestäubung durch andere Clavija- Species ist in diesem Fall äußerst unwahrscheinlich, nicht unmöglich dagegen, dass auch ohne Befruchtung (sterile) Früchte ausgebildet werden. Ohne Ausnahme sind Kelch und Blumenblätter sehr gut entwickelt und in ihrem Aussehen bedeutend verschieden ; dialypetale Formen kommen in der Familie nicht vor. Während bei Theophrasta, Deherainia und Jacquinia die Blüten streng nach der 5-Zahl gebaut sind, kommen bei Clavija einzelne Arten [Cl. spinosa, Schwackeana, Hookeri, serratifolia etc.) mit 4 -zähligen Blüten vor. Bei den Th. ist es noch schwieriger, als bei den Myrsinaceen, sich Klarheit über die Zahl der eng verwachsenen Carpellblätter zu verschaffen, weil bei den stets unge- teilten Narben auch dies letzte und nicht selten trügerische Merkmal fortfällt und die Nervatur keinerlei Anhalt für die Bestimmung der Zahl der Carpellblätter bietet. Ich habe den Eindruck, dass im Gynoeceum Oligomerie herrscht, denn bei Clavija Kal- breyeri, longifolia und integrifolia ist an den Narben der sterilen, aus tf Blüten stammenden Fruchtknoten eine schwache Ausrandung bemerklich, welche Zweiteiligkeit 6 C. Mez. — Theophrastaeeae. andeuten kann. Ob es sich aber hier um zufällige Deformationen an den ohnedies stark reduzierten Organen oder um Andeutung eines die Regel kennzeichnenden Ver- hältnisses handelt, kann ich nicht sagen ; bei den Narben der Q Blüten sind mir solche Ausrandungen leider nie vorgekommen. Immerhin bin ich geneigt, diese ausnahms- weise beobachteten Erscheinungen nicht zu vernachlässigen, weil durch sie das Diagramm der Th. und der Myrsinaceae auch bezüglich des Ovars in Übereinstimmung gebracht werden kann. Die Zahlenverhältnisse der Th. -Blüte sind dann durch die Formel aus- zudrücken: -0-K (4—) 5, P (4—) 5, A (4—) 5, G 2 (—3 ?). Sehr konstant, quincuncial oder dachig, sind die Deckungsverhältnisse von Kelch und Blumenkrone; Asymmetrie dieser Organe ist nicht beobachtet worden. Die Verwachsung der Kelchblätter beschränkt sich auf die unterste Basis derselben, wenn diese Organe nicht überhaupt frei sind. Im Gegensatz zu den Myrsinaceae fehlt den Kelch- (und Blumen-) Blättern stets die dort so häufige aus Drüsenhaaren gebildete Wimperung, dagegen sind gekerbte oder gezähnte Kelchblätter in allen Gattungen, durch Deckhaare gewimperte bei Jacquinia häufig. Auf die Verwachsungsverhältnisse der Blumenkrone zur Unterscheidung der Gattungen Theophrasta und- Clavija wurde (cf. 0. Kuntze, Rev. gen. II. (1881) 403) vielfach bisher zu großer Wert gelegt. Im Allgemeinen sind die Korollenblätter bei Jac- quinia und Clavija nicht ganz bis zur Hälfte ver- wachsen und die Kron- zipfel während der Blüte ausgebreitet , aber so- wohl bei Gl. Kalbrcycri und Gl. nobilis , wie auch bei J. aculeata, linearis. Egger sii u. a. sind bei diesen Gattun- gen viel höher, krug- förmig verwachsene Blu- menkronen vorhanden, wie sie bei Theophrasta und Deherainia die Hegel darstellen. Die Staubgefäße ausgebildeten der Th. I Fig. 3. Staminodial-Forinen der Th. A Clavija; B Deherainia] E Theophrasta; F Jacquinia. (Nach Engler-Prantl, Pflzl'ain.) stellen epipetal; auf den ersten Blick unterschei- det ihre extrorse Dehis- cenz die Familie von den Myrsinaceae und nähert dieselbe den Sapotaceae. Nur bei Theophrasta sind die Staubgefäße kurz und stehen tief versenkt im Grunde der Hlumenkrone, bei den übrigen Gattungen erheben sich die Antheren etwas über den Schlund der Korolle, bei einigen Jacquinia-Avtcn (z. B. J. umbellatd) erreichen sie fast die Länge der Kronzipfel und sind während der Blüte weit vorgestreckt. Die Filamente sind nach der Basis zu ganz allgemein stark verbreitert und unten in einen kurzen, allermeist mit dem Grund der Blumenkrone verwachsenen Tubus slnmineus vereinigt. Diese Verwachsung geht bei den q? Blüten von Clavija bis zur Spitze der Staubfäden, so dass eine lange, walzenförmige oder conische Röhre entsteht, welche das reduzierte Ovar in ihrem Innern birgt. Auch die Staubbeutel von Clavija ((j1) sind entweder verwachsen oder doch verklebt. C. Mez. — Thcophrastaceae. 7 Allgemein ist die Spitze der Filamente dem Rücken der Antheren unterhalb deren Mitte inseriert. Die Locelli öffnen sich auf beiden Antherenhälften durch einen die ganze Antherenlänge einnehmenden Spalt. Bei Glavija und Deherainia smaragdina sind die Antheren oben abgeflacht und bilden bei ersterer Gattung einen das Centrum der Blüte einnehmenden, sehr zierlich gezackten Schild, bei Theophrasta und Deherainia cubensis ist das Gonnectiv über die Fächer hinaus (meist schwanzförmig) verlängert, bei Jacquinia überragt dasselbe nur selten die zugespitzten oder abgerundeten Staub- beutel. In der Pollenform (Furchenpollen) schließen sich die Th. aufs Engste den Myrsi- naceae und Primulaceae an. Von großer Wichtigkeit für die Umgrenzung und für die Erörterung der Ver- wandtschaftsbeziehungen der Familie sind die Staminodien (Fig. 3), welche sich hier stets in bester Ausbildung vorfinden. Bei der Größe und konstanten Lage dieser Organe ist über ihre Deutung als verbildete, episepale Staubgefäße des I. Kreises niemals ein Zweifel gewesen und neben der Extrorsität der Antheren ist ihr Vorhandensein dasjenige Merkmal, welches stets für die Verwandtschaft von Th. und Sapotaceae als bezeichnend betrachtet wurde. Als Regel ist zu betonen, dass diese Staminodien sich von den Staubgefäßen, welche nach unten stets verwachsen sind, vollkommen unabhängig aus der Röhre der Blumen- blätter episepal ausgliedern. Dadurch unterscheiden sie sich sofort von den stamino- dialen Gebilden, welche bei manchen Myrsinaceae (z. B. Conomorpha, Grammadenia [cf. Mez in Engl. Pflanzern*. IV., 236 p. 230, Fig. 40 G]) als Läppchen auf dem fleischigen Tubus stamineus auftreten, und welche meiner Auffassung nach nicht als echte Stami- nodien, d. h. reduzierte Staubgefäße, zu deuten sind. Dagegen finden sich bei jener Familie gleichartige, wenn auch weniger groß entwickelte Staminodien bei Rapanea achradifolia (F. Müll.) Mez und R. pscudocrenata Mez. Abgesehen von der Gonstanz des Auftretens, der Größe der Organe und ihrer Stellung ist die Staminodialnatur dieser Gebilde bei den Th. nicht sicher beweisbar. Insbesondere wurden bisher noch keine Fälle von einer Umwandlung derselben in echte Staubgefäße beobachtet. Höchstens ihr den fruchtbaren Antheren in der Gestalt ent- fernt ähnliches Aussehen könnte als Beweis mit herangezogen werden. So tragen die Staminodien von Theophrasta Jussieui gleich den Antheren einen (Gonnectiv-) Schwanz an der Spitze; diejenigen bei Glavija erinnern in ihrer kugeligen Form an die ver- kürzten, dicken Antheren der g Blüten der gleichen Gattung und die blattartigen Staminodien von Jacquinia gehen in ihrem Aussehen parallel mit den flach ausgebildeten Staubbeuteln der gleichen Gattung. Nur Deherainia passt auch hier wieder nicht in das Schema, insofern als die kleinen, zipfelförmigen Staminodien weder den Staubbeuteln der an Glavija in der Form sich anschließenden D. smaragdina noch der an Theo- phrasta erinnernden Gestalt von D. cubensis ähnlich sind. Neben den Staminodien und diesen in der Gestalt öfters sehr ähnlich aber streng von ihnen zu scheiden sind Drüsenkörper, welche bei vielen Glavija- Arten epipetal, über den Staubgefäßen, auftreten. Am besten wird ihre Natur bei Gl. pungens erkannt, wo sie, von den Staminodien streng geschieden, der Mitte der Blumenblätter in deren Schlundpartie aufsitzende kropfartige Höcker darstellen, deren Funktion offenbar darin besteht, gemeinsam mit den Staminodien den Schlund zu schließen. Wer dieselben nicht als biologischen Zwecken dienende Emergenzen ansehen, sondern ihnen einen bestimmten vergleichend-morphologischen Charakter zuerteilen will, muss sie in Parallele stellen mit den Ligulargebilden vieler Caryophyllaceae und Borrag inaceae. Die Größe dieser Gebilde kann eine sehr bedeutende sein ; bei Gl. Radlkoferi übertreffen sie sowohl an Längen- wie Breitenausdehnung die Staminodien beträchtlich, in anderen Fällen (Gl. serrata, parvifolia, macrophylla, lancifolia etc.) fehlen sie auch gänzlich. Bei Gl. Poeppigii und Gl. Hookeri treten diese Emergenzen als von den kugelförmigen Stami- nodien streng geschiedener fleischiger Ring auf, welcher noch über die Basis der Stami- nodien greift und sich um den ganzen Schlund der Blüte herumzieht; bei Gl. Lehmannii § C. Mez. — Tlioophrastaceac. und Cl. Eggersii verbinden sie sich seitlich mit den hier in ihrer Individualität nicht mehr erkennbaren Staminodien und bilden mit ihnen den fleischigen Verschlussring des Kronenschlundes; Cl. Jelskii und Cl. Roclekiana endlich zeigen die Drüsenkörper von den Staminodien deutlich getrennt, aber ihnen völlig gleichgestaltet, so dass man hier \ 0 Staminodien zu finden glaubt. Ohne Zweifel hängen diese Variationen des Blüten- typus mit den (unbekannten) Bestäubungseinrichtungen der Blüten zusammen; sie sind auch nicht auf die q1 Blüten beschränkt, denn die Q Blüten von Cl. clavata weisen gleichfalls wie die q? Blüten der beiden letztgenannten Arten \ 0 gleichgestaltete kugelige Körper im Schlund auf. Sehr gleichförmig ist die Ausbildung des stets kahlen, eiförmigen oder ellipsoidischen Fruchtknotens, welcher in den kürzeren oder längeren Griffel allmählich übergeht. Vollkommen sitzende Narben sind mir nicht vorgekommen. Nur bei einigen Arten von Clavija (in Q Blüten allein bei Cl. nobilis) wurden kegelförmige Narben beobachtet, sonst sind dieselben stets ausgebreitet, öfters (Jacquinia) etwas polsterförmig verdickt. Im Innern des Fruchtknotens sitzt die freie, kurz gestielte Central-Placenta, deren Spitze stets steril ist. Die Ovula sind nicht eingesenkt wie bei den Myrsinaceae, son- dern oberflächlich angeheftet, aber sie liegen in einem die ganze Placenta überdeckenden Schleim; ihre Zahl ist sehr groß bei Theophrasta, Deherainia und Jacquinia, wesentlich kleiner dagegen (10 — 30) bei Clavija, wo auch ihre Anordnung eine lockerere ist. Die Ovula sind anatrop mit 2 Integumenten versehen. Befruchtung. Über die ^Befruchtung der Th. sind keinerlei direkte Beobachtungen bekannt geworden. Nach den Blüteneinrichtungen hat man aber als sicher anzusehen, dass sie allgemein Insektenbestäubung anstreben. Als Schauapparate dienen überall die Blumenblätter, bei den meisten Jacquinia-Arten daneben auch noch die groß aus- gebildeten petaloiden Staminodien. Ein süßer Honiggeruch ist besonders den Blüten von Jacquinia und Clavija eigen. Frucht und Samen. Bei wenigen Th. ist die Frucht eine fleischige Beere [Jacquinia barbasco, keyensis, Bcrierii etc.), meist sklerosieren schon die äußeren Schichten des Mesokarps und es bildet sich eine holzige, nicht aufspringende Schließfrucht, welche im Innern mehrere Samen birgt. Die Gestalt der Früchte ist ellipsoidisch bis kugelförmig oder obovoidisch, einige Species (z. B. Theophrasta) bringen sehr große Früchte hervor. Die Zahl der Samen ist eine wechselnde, meist sind 3 — 5 (Clavija, Jacquinia) ausgebildet, doch sind einige Jacquinia-Früchte auch \ -sämig und bei Theophrasta scheinen mehr Samen in den Früchten vorhanden zu sein. Die Tatsache, dass die Früchte der Th. fast alle zerbrochen in den Sammlungen liegen oder nur als besondere Seltenheiten in den Schausammlungen aufgestellt sind, macht ihre genauere Untersuchung besonders schwierig. Nach meinen wenigen Beobachtungen liegen die Samen in einer süßen, schleimigen Pulpa eingebettet eng zusammengedrückt. Durch die Pressung pflegen sie unregelmäßig geformt zu sein. Im Innern des Samenknäuels ist die durch Wachstum verstärkte, wie es scheint fleischige Placenta noch vorhanden. Die Samenschale ist braun und dünn, mit dem Endosperm verwachsen; das hornige, sehr feste Endosperm zeigt niemals Bumination und nimmt beim Kochen in Wasser gallertig-knorpelige Beschaffenheit an. Der Embryo ist niemals transversal, wie bei den Myrsinaceae, sondern liegt auf- recht oder schief im Samen; Radicula und Kotyledonen sind gut entwickelt, die Plumula dagegen sehr reduziert. Geographische Verbreitung. Die Th. sind ein rein amerikanischer Formenkreis, welcher von den Key-Inseln Floridas (Jacquinia kcycnsis) bis nach Nord-Paraguay ( Clavija Hassleri) verbreitet ist; Argentinien und Chile besitzen keine Repräsentanten der Familie. Als streng insularer, alter Typus ist die auf Sto. Domingo beschränkte Gattung Theo- phrasta zu betrachten; dem Meer sich anschließend, aber sowohl in Mexiko wie in Venezuela weit ins Innere des Landes vordringend ist die Verbreitung der Gattung Thcophrasta. 9 Jacquinia] Clavija ist streng auf den Kontinent von Südamerika beschränkt (greift nur nach Trinidad über), beginnt in Zentral-Amerika (Costarica) und endet in Nord-Paraguay. Letztere Gattung hat als Zentrum der Verbreitung die columbischen Anden und die anschließende Hylaea; bei Jacquinia sind auf den großen Antillen (besonders Cuba und Sto. Domingo) sowie in Mexiko zwei Zentren großer Dichtigkeit des Vorkommens vor- handen. Von Deherainia bewohnt die eine Art die feuchten Wälder der süd-mexikani- schen Provinz Tabasco, die andere Cuba. Charaktergewächs für den sandigen Meerstrand der Antillen ist Jacquinia barbasco, für Venezuela J. caracasana und J. revoluta, für Brasilien und die Insel Fernando do Noronha /. brasiliensis. — Auf die Capoes der brasilianischen und bolivianischen Campos sind die nach Süden vordringenden Clavija-Arten beschränkt. Verwandtschaftliche Verhältnisse. Die Th. stehen von den Myrsinaceae etwas weiter ab als letztere von den Primulaceac. Von den Sapotaceae werden sie wesent- lich durch den Bau ihres Ovariums sowie das Fehlen der Milchsaftschläuche unterschieden. Fossile Reste sind für die Familie nicht beschrieben worden. Verwendung. Abgesehen von der Verwendung der Früchte von Jacquinia barbasco, welche in Westindien an Fäden gereiht zu Rosenkränzen verarbeitet werden, sind eine ganze Anzahl von Arten der gleichen Gattung sowohl in Westindien wie in Mexiko und Venezuela als Fischgifte in ausgedehntem Gebrauch. Verwendet wird das Holz der Wurzeln und der Stämme, welches, ins Wasser geworfen, die Fische betäubt und in der Bewegung hemmt. — Von Jacquinia Seleriana gewinnen die Eingeborenen Mexikos ein Pfeilgift. — Die Wurzelrinde vieler Spezies von Clavija wird als Emetikum in den Andenländern und der Hylaea gebraucht. Einteilung der Familie. Mit der Ausbildung der Inflorescenzen geht diejenige der Staminodien bezüglich ihrer Form und Insertion parallel und erlaubt, die Gattungen leicht zu trennen; dagegen ist die Form der Blumenkrone, auf welche bisher großes Gewicht gelegt wurde, meiner Überzeugung nach systematisch von geringerer Bedeutung. Auf die anatomischen Differenzen der Gattungen wurde oben verwiesen. Systema familiae. A. Florum staminodia (androecei ser. exterior) profunde inclusa tubo petaleo perlonge superata 1. Thcophrasta L. B. Florum staminodia petalis alte (paullo infra loborum basin) inserta, petalorum tubum superantia vel subaequantia. a. Staminodia glanduliformia vel liguliformia nee petaloidea. ct. Flores solitarii, hermaphroditi. Antherae liberae . .2. Deherainia Decne. ß. Flores racemosi, optime dioiei. Antherae florum Q liberae, <#/\ Petiolus foliorum maximorum (metra- lium et ultra) perlongus; flores 8 mm longi ; tubus stamineus tota longitudine cum petalis connatus 8. Gl. Engelsii. OO Folia late pallido-marginata 9. Gl. Hassleri. ff Folia dissite minute spinulosa anguste flavido- marginata 10. C/. JelsJäi. ** Folia quam maxime spinis validis horrida. f Et sepala et petala late rotundata; staminodia emergentiis epipetaleis haud minora . . . . \\. Cl. pungens. ff Et sepala et petala late acutiuscula ; staminodia emergentiis epipetaleis satis minora. O Inflorescentiae gracillimae, perlaxae, ±22 0 mm longae 12. Gl. Radlkoferi. OO Inflorescentiae valde abbreviatae, densius- culae, ± 30 mm longae \3. Cl. cauliflora. IL Staminodia distincta 5, episepalea. \ . Praeter staminodia ad faucem corollae adest annu- lus carnosus integer M. Cl. Hookeri. 2. Annulus carnosus a staminodiis distinetus deest. * Pedicelli inflorescentiae Qp elongati zh 5 mm longi. f Pedicelli medii superioresque saltem bracteas manifeste adnatas medio gerentes. Q Folia integerrima, brevissime petiolata ..15. Gl. Schwaekeana. OQ F°na serrato-spinulosa, longe nunc longius- cule petiolata. A Inflorescentiae tf paueiflorae tenerri- mae; staminodia foliolacea . . . . 1G. Cl. tenera. AA, Inflorescentiae q? multiflorae validae; staminodia crasse carnosa. X Flores 4 mm longi; folia dentibus e majoribus dl remotis praedita; staminodia confluentia 17. Gl. spinosa. Iß C. Mez. — Thcophrastaceae. XX Fl°res 6 — 7 mm longi; folia den- tibus parvis praesertim ad apicem dense serrafa; staminodia discreta 18. Gl. serratifolia. ff Pedicelli elongati bracteas basi gerentes . . 19. Cl. serrata, ** Pedicelli inflorescentiae q1 minores bracteas basi vel prope basin gerentes. f Staminodia (nonnunquam dorso tota cum peta- lis connata) plana, subfoliolacea, nee corpus- cula crasse globosa formantia. Q Staminodia margine ciliolata. /\ Folia bene spinoso-dentata ; sepala late rotundata 20. Cl. parvula, AA Folia integerrima; sepala apice minute acutiuscula 2 I . GL Ruiziana. QO Staminodia margine haud ciliolata, tota dorso cum petalis connata. /\ Folia integerrima; staminodia discreta 22. Gl. tarapotana. AA Folia valde spinoso-dentata; staminodia arcuatim conjuneta 23. Gl. longi folia. ff Staminodia crasse carnosa corpora subglobosa saepius sulcata formantia. Q Staminodia basi inter sese annulo carnoso- glanduloso irregulariter sulcato conjuneta. A Pedicelli ((j1) crassi ± 1 mm longi . 24. Cl. Toeppigii. (/\A Pedicelli (tf) elegantiores zb 2,5 mm longi \ 4. Gl. Hookeri.) QQ Staminodia omnino discreta. A Sepala breviter acuminulata . . . . 25. Cl. integrifolia. AA Sepala late rotundata. X Flores majores, 12 mm vel ultra diametro metientes. D Folia integerrima. I Inflorescentiae q? brevissimae (vix ultra 30 mm) pedicellis per anthesin \ mm vix ex- cedentibus 26. Cl, grandis. 1 1 Inflorescentiae q1 suelo \ 0 0 mm vel ultra longae pedicellis 2 — 3 mm metientibus . . . 27. Cl. spathulata. D □ Folia supra medium remote dentata 28. Cl. fulgens. X X Flores minores nunc minuti, haud ultra 7 mm diam. metientes. D Infloreseentia Q solum cognita validior, zh 100 mm longa pedi- cellis rectis 29. Cl. boliviensis. D D Infloreseentia <$ tenerrima, Q validior vix ultra 30 mm longa pedicellis rectis 30. Cl, parviflora. D D D Infloreseentia rf validior pedicel- lis nutanti- vel seeundo-curvatis. I Petioli constanter breves, vix unquam ultra 1 5 mm longi : folia grosse spinoso-serrata . 31. Cl. macrqphyüa. Clavija. \ 7 II Petioli elegantissimi satis lon- giores usque ad 50 mm me- tientes ; folia nunc integer- rima nunc minute distanter- que dentata 32. Gl. lancifolia. ß. Florcs (g mihi visi) 3-meri; folia membranacea . . . 33 . GL membranacea. 1. Cl. Kalbreyeri (0. Ktze.) Mez. — Theophrasta Kalbreyeri 0. Ktze.! Rev. gen. II. (1891) 404. — Folia petiolis zb 120 mm longis totis castaneis stipitata, oblonga, basin versus sensim acuta apice ignoto, praeter dentes minutos valde distantes obscuros integerrima, =b 0,55 m longa, 120 mm lata, rigide coriacea, optime reticulata. Intlorescentiae subpauciflorae usque ad 160 mm longae, laxiuscule racemosae glabrae; pedicellis erectis apicem versus incrassatis zb 1 0 mm longis, bracteas minutas subulatas basi gerentibus; flores aurantiaco-flavi fere aequilati ac longi sepalis late ovatis, rotun- datis, margine minute crenulatis; petalorum lobi erecti, ovati, rotundati; staminodia 5 bene discreta crasse subfoliacea, margine tantum libera ceterum cum petalis connata et longe decurrentia, magna ; tubus stamineus latus filamentis quam antherae longioribus ; ovarium floris q? haud male evolutum ex ovoideo in stylum longiorem crassum con- tractum; stigmate glandiformi obscure bilobo. Columbien: Wälder am Rio Frio, 2300 — 2600 m ü. M. (Kalbreyer n. 1062. — Herb. Kew.) Nota. Numerus a cl. Kuntze indicatus 7181 erroneus, ex 7/81, mensc quo collcctio Kalbreyeri ana herb. Kew. tradita est, ortus. 2. Cl. nobilis (Linden) Mez. — Theophrasta nobilis Linden! Cat. (1874) 10. — Clavija clavata Decne.! in Ann. sc. nat. 6. ser. III. (1876) 144. — Clavija Ernstii Hook, f.! in Bot. Mag. 3. Ser. XLIII. (1887) t. 6928. —Folia petiolis zb 0,2 m longis stipitata, utrinque sed praesertim basi acuta vel apice obscure acuminulata, coriaeeo- chartacea, zb 0,5 m longa, 0,2 m lata, viva saturatius sicca laete viridia, prominulo- costata, non nisi paullo laxeque reticulata, lineis sclerenchymaticis distantibus perlongis undulatis praedita. Intlorescentiae (g) usque ad 0,22 m longae mihi visae sueta breviores, densiuscule racemosae, decurvae vel pendulae, glabrae ; pedicellis usque ad 1 0 mm longis apicem versus clavatim incrassatis, bracteas minutas subulatas basi gerentibus; flores brunnescentes seeundi, usque ad 17 mm diam., 5-meri; sepalis depressis subreniformibus, latissime rotundatis, grosse crenatis; petala medium usque connata lobis suberectis, suborbicularibus , crassis carnosis; staminodia 5 carnoso-globosa , irregulariter sulcata, cum emergentiis totidem epipetaleis bene discretis isomorphis alternantia ; stamina floris g libera staminodiis vix longiora antheris filamenta subaequantibus apice connectivo triangulari paullo produeto praeditis; ovarium magnum, pyramidatum stylo brevi sed manifesto e gracilioribus , stigmate parvo, conico. Soll nach Hooker f. 1. c. aus Venezuela (Caracas) stammen, was mir aber un- wahrscheinlich. Dürfte in Columbien oder Ecuador zu Hause sein. — (Herb. Kew, Paris.) 3. Cl. biborrana Oerst.! in Kjoebenhavn Vedensk. Meddel. (1861) 117. — Theophrasta Biborrana 0. Ktze. Rev. gen. II. (1891) 404. — Ramuli crassi, glaberrimi. Folia petiolis magnitudine in eadem stirpe quam maxime variabilibus 10 — 55 mm longis stipitata, basi acuta apice eleganter acuminata, integerrima, zb 200 mm longa, 60 mm lata, chartacea, glabra, tenuiter prominulo-reticulata, sub lente valde densissime lineo- lata. Intlorescentiae pauci- (zb 10-) florae, laxe racemosae, glabrae, foliis permulto breviores; pedicellis gracillimis usque ad 3 mm longis bracteas anguste trianguläres, lepidotas basi gerentibus; flores parvi vix ultra 5 mm diam. metientes; sepalis ovatis, rotundatis, margine fimbriatim crenulatis; petalis fere ad 1/2 coalitis lobis suborbicularibus, haud emarginatis, minutissime crenulatis; staminodiis crassis subglobosis, magnis, haud conjunetis; stamina e fance emergentia antheris liberis, tubi parte libera quam antherae breviore. Ovarium floris tf quam maxime reduetum. A. Engler, Das Pflanzenreich. IV. 23üa. . 2 18 C. Mez. — Theophrastaccae. Costarica: Auf dem Berge Jaris, I 00" m ü. M. : Oersted. — Blüht im November. — (Herb. Kopenhag.) 4. Cl. latifolia (Willd.) Radlk.! (non C. Koch) in Sitzber. Acad. München XIX. (1889) 254. — Theophrasta latifolia Willd.! herb. n. 3548 ap. Roem. et Schult. Syst. IV. (1819) 7 87. — Folia eleganter elliptica, utrinque subacuminata basi in petiolos graciles, usque ad 4 0 mm longos, angulatos, remote spinosos transeuntia, densiuscule serrato-spinulosa, zb 300 mm longa, 90 mm lata, chartacea, subtus densiuscule minutissimeque lepidoto- punctulata, bene prominulo-costulata laxeque retata, lineolis prominulis densissime dispo- sitis conspicuis aucta. Inflorescenüae non nisi Q fructiferaeque cognitae brevissimae (±: 15 mm longae), perpauciflorae, glabrae, pedicellis crassis usque ad 4 mm longis, bracteas basi gerentibus; sepala 5 basi breviter coalita, ovata, rotundata impositeque minute acuminulata, dense serrulata. Fructus (nura maturus?) depresse globosus, zh 1 0 mm longus, 1 4 mm diam. metiens. Columbia: Bei Turbaco (Humboldt et Bonpland n. 1424, Goudot). — Fruchtet im September (Herb. Paris., Willd.). 5. Cl. Lehmannii Mez n. sp. — Arbor parva caule indiviso crasso. Folia petiolis crassis brevissimis (zt 30 mm longis) stipitata elongatissime oblonga, basin versus sensim acuta apice brevissime acuminata, integerrima, ±z 1 m longa, 0,1 6 m lata, chartaceo-coria— cea, paullo nitidula, sicca triste viridia, margine haud zonata, optime prominenti-reticulata, lineolis sclerenchymaticis mullis undulatis dense praedita. Inflorescenüae pendulae, usque ad 0,17 m longae mihi visae, graciles, glabrae, pedicellis usque ad 3 mm longis sed sucto brevioribus bracteas ex ovato acutas minutas basi gerentibus; flores lucide rosei, 4-meri, ad 5 mm longi, 11 mm diam. metientes, sepalis depresse semiorbicularibus, latissime rotundatis ; petala medium usque in tubum late infundibuliformem connata lobis suborbicularibus, haud emarginatis, integerrimis; tubus stamineus e petalorum fauce paullo exsertus tubo filamentorum gracili quam antherae sat longiore, a petalis longe libero. Ovarium floris (J valde reductum. Columbien: Cauca, in dichten feuchten Wäldern am untern Rio Dagna, Küsten- gebiet von Buenaventura, 0 — 400 m ü. M. (Lehmann n. 5103). — Blüht im März. (Herb. Berol.) 6. Cl. Eggersiana Mez n. sp. — Arbor 2 — 3-metralis. Folia petiolis e gracilioribus — 55 mm longis stipitata elongate oblonga, basi persensim apice brevius acuta, inte- gerrima, ± 0,8 m longa, 0,14 m lata, chartacea, nitidula, sicca bene viridia, margine haud zonata, optime prominenti-reticulata, utrinque dissite lepidoto-punctulata, lineolis sclerenchymaticis longis laxe praedita. Inflorescentiae tf usque ad 55 mm longae mihi visae, validiusculae, glabrae, pedicellis vix ultra 2 mm longis bracteas minutissimas, ovatas, breviter ferrugineo-pilosas basi gerentibus; flores crocei, 5-meri, ad 6 mm longi, 12 — 13 mm diam. metientes, sepalis depresse semiorbicularibus, latissime rotundatis; petala paullo ultra medium in tubum late infundibuliformem connata, lobis depresse suborbicularibus, haud emarginatis, integerrimis; tubus stamineus e petalorum fauce emergens tubo filamentorum latiusculo quam antherae sat longiore, a petalis longe libero ; ovarium floris cj1 aliquid reductum crasse claviforme stylo 0, stigmate minuto conico. Ecuador: In Wäldern bei Balao (Eggers n. 14 303). — Blüht im Januar. (Herb. Leiden, München.) 7. Cl. Eodekiana Linden et Andre! in Illustr. hortic. XXI. (187 4 ) t. 188. — Theophrasta Eodekiana Linden Cat. 187G, 12. — Folia late oblonga, basi sensim in petiolum vix ultra 6 mm longum crassum totum aterrimum angustata, apice acuta vel obscure acuminata, margine haud incrassata, zfc 0,3 m longa, 80 mm lata, chartaceo- coriacea, glauco-viridia, subglabra, minute costulata, utrinque bene prominulo-reticulata Inflorescentiae subpauciflorae, densiuscule racemosae, dz 60 mm longae, glabrae, pedi- cellis vix ultra 1,5 mm longis, crassiusculis, bracteas parvas trianguläres paullo adnatas gerentibus; flores parvi vix ultra 4 mm diam. metientes, glabri, 5-meri, sepalis basi ad Y5 connatis lobis ovato-orbicularibus , late rotundatis, margine paullo crenaüs Clavija. jg petalis ultra y3 in tubum connatis lobis suborbicularibus, leviter crenatis, staminodiis 19 distinctis subaequalibus, camosis, 4-dentatis, sulcatis; stamina exserta filamentis in tubum tenuem , cylindricum , antheris multo longiorem coalitis , antheris conglutinatis discum 20-dentatum formantibus; ovarium floris rf valde reductum substipitiforme. Golumbien: In den Anden von Bogota bei Juncu, 1400 m ü. M. (Triana n. 2 593). — (Herb. DC, Paris, Wien.) 8. Cl. Engelsii Mez n. sp. — Folia basi petiolis crassis, =b 70 mm longis stipi- tata, bene oblonga, basin versus persensim acuta apice brevissime subobtuseque acumi- nata, =t 0,8 m longa, 0,2 m lata, margine haud incrassata, sicca glaucescenti-viridia, coriacea, optime prominenti-reticulata, lineolis sclerenchymaticis undulatis subremotis praedita. Inflorescentiae ((j1) subpauciflorae, laxiusculae, ut videtur nutantes, ad 100 mm longae, glabrae; pedicellis apicem versus incrassatis usque ad 5 mm longis, bracteas minutissimas ex ovato breviter acuminatas basi gerentibus; flores ut videtur secunde versi rubri, 15 — 1 8 mm diam. metientes, sepalis late ovatis, optime rotundatis, margine densissime quasi fimbriatim serrulatis ; petala vix medium usque in tubum infundibuli- formem connata lobis latissime ovatis, integerrimis ; antherae e petalorum fauce vix emergentes tubo filamentorum quam antherae multo longiore ut videtur (anne ex con- servationis statu?) tota longitudine cum tubo petalorum connato. Ovarium flori q* valde reductum, lageniforme. Columbien: In hohen Wäldern bei Escique (Engels). — Blüht im Juli. (Herb. Petersb.) 9. Cl. Hassleri Mez in Bull. herb. Boiss. 2. ser. III. (1903) 238. — Folia cuneato-oblonga, basin versus persensim, apice ut videtur non nisi brevissime acuta, pallide nee incrassato-marginata, coriacea, utrinque pallide valde reticulata, glaucescentia, ±ö,lm longa, 0,1 m lata, basi in petiolos vix ultra 15 mm longos, castaneos trans- euntia. Inflorescentiae subpauciflorae, laxiusculae, non nisi levissime furfuraceae mox glabrescentes, usque ad 9 0 mm longae, pedicellis vix ultra 4 mm longis summis quoque bracteas parvas ad basin gerentibus, per anthesin suberectis, apicem versus non nisi obscure incrassatis; flores aurantiaco-rubentes, aqua molliti 11 — 12 mm diam. metientes, glabri, plurrimi 4-, pauci 5-meri; sepala basi brevissime coalita, semiorbicularia, margine optime crenata; petalorum lobi demum subreetangulares, margine vix crenati; staminodia 5 crasse glanduliformia cum glandulis totidem epipetaleis isomorphis et haud minoribus alternantia et ab Ulis bene distineta nee confluentia ; stamina bene emergentia, antheris floris q? (solum cogniti) conglutinatis discum obtuse 10-dentatum formantibus, quam filamentorum tubus haud brevioribus. Fructus virentis, nitiduli, minutissime scrobiculati, vix infra 2 5 mm diam. metientis adsunt fragmenta tantum. Nord-Paraguay: in Wäldern am Oberlauf des Flusses Apa, im November blühend (Hassler n. "954). — (Herb. d. Univers. Genf.) 1 0. Cl. Jelskii Szyszyl. ! in Diss. Cl. math. phys. Acad. litt. Gracov. XXIX. (1 894) 2 25. — Folia oblonga, basi persensim in petiolum d= 40 mm longum inferne castaneum trans- euntia apice obtusiuscula, ±z 0,6 m longa, 0,13 m lata, punetulis supra paucis subtus crebris parvis lepidotis aueta, utrinque dense prominenti-reticulata. Inflorescentia unica mihi cognita dense racemosa, paueiflora, 70 mm longa, subglabra; pedicellis (nutantibus?) crassiusculis, infra 5 mm longis, bracteas parvas, ovatas, acutas basi gerentibus; flores 12 — 13 mm diam. metientes, glabri, 5-meri; sepalis basi breviter coalitis, suborbicularibus, margine crenulatis fimbriolatisque, petalis ad ^3 in tubum late infundibuliformem connatis lobis suborbicularibus, minute crenulatis; staminodiis 5 et corpusculis epipetaleis 5, crasse pulviniformibus , annulum glandulosum circa petalorum faucem formantibus; stamina e fauce vix emergentia filamentis antheras superantibus in tubum basin versus dilatatum coalitis, antheris item connatis vel conglutinatis desuper visis discum 10-dentatum formantibus; ovarium floris (j1 reductum stipitiforme, totum in tubo stamineo inclusum, stigmate capitulato. Peru: Bei Tambillo (Jelski n. 200). — Blüht im Juni, Juli. (Herb. Wien.) 2* •20 C. Mez. — Theophrastaeeae. 11. Cl. pungens (Willd.) Radlk. ! in Sitzber. Acad. München XIX. (1889) 254. — Theophrasta pungens Willd.! herb. n. 3549 et ap. Roem. et Schult. Syst. IV. (1819) 787. — Clavija undulata D. Don! in Edinb. Phil. Journ. (1 83 1 ) 234. — Folia obovato- oblonga vel oblonga, basi sensim angustata in petiolum usque ad 1 5 mm longum transe- untia, apice breviter acuta vel rotundata, margine spinis validissimis usque ad 5 mm longis dense horrida, zb 180 mm longa, 70 mm lata, rigida, subtus non nisi minu- tissime perobscureque lepidoto-punctulata, utrinque dense prominulo-reticulata. Inflores- centiae submultiflorae, laxiuscule racemosae, tenerae, dz 110mm longae, glabrae, pedi- cellis pro maxima parte nutantibus vel irregulariter curvatis gracillimis, zb 6 mm longis, Fig. G. Clavija pungens (Willd.) Radlk. A Habitus. B Flos <$ desuper visus. C Flos idem dissectus. D Flos petalis desumptis. JS Gorolla cum staminodiis. F Tubus stamineus. 0 Ova- rium (floris ^ ). H Placenta cum ovulis. (Icon. origin.) bracteas minutissimas lanceolatas altiuscule adnatas gerentibus; flores lateritii (Lehm.!) =b 7 mm diam. metientes, glabri, 5-meri, sepalis basi manifeste (fere ad i/i) connatis lobis late ovatis, rotundatis, margine minute fimbriolatis, petalis suborbicularibus, margine vix crenulatis, staminodiis cum corpusculis epipetaleis crassis alternantibus depressis, zb antheriformibus; stamina in tubum emergentem coalita antheris discum desuper visum 1 0-dentatum formantibus conglutinatis, quam stamina in tubum basin versus dila- tatum coalita brevioribus; ovarium floris q1 valde reductum, substipitiforme. Fructus ignotus. — Fig. 6. Clavija. 21 Ecuador: Prov. Manabi bei Xipixapa, 500 m ü. M. (Lehmann 270); Guayaquil (Humboldt et Bonpland n. 3856, Haenke, Barclay n. 2393). — Peru bei Chicoplaya: Ruiz et Pavon. 12. Cl. Radlkoferi Mez n. sp. — Folia petiolis brevissimis ± 10 mm longis mihi visis, crassiusculis stipitata, perlate bene obovata, apice breviter acutissimeque acuminata, =b 4 50 mm longa, 150 mm lata, coriacea, margine dentibus spinulosis maximis usque ad 5 mm longis dz remotis praedita, utrinque insigniter prominenti- reticulata, lineolis sclerenchymaticis supra densis subtus perlaxis praedita. Inflorescentiae decurvae, gracillimae, subpauciflorae, zh 220 mm longae, perlaxae, glabrae; pedicellis gracillimis inferioribus usque ad 15 mm longis, bracteas anguste lanceolatas paullo adnatas gerentibus; flores 7 — 8 mm longi, 4-meri, sepalis late ovatis, margine sub- ciliato-serratis ; petala paullo ultra i/3 in tubum late infundibuliformem coalita lobis ovatis; stamina e corollae fauce emergentia tubo filamentorum quam antherae bene longiore; staminodia subglobosa parva cum emergentiis epipetaleis satis (3 — 4-plo) majo- ribus toto dorso cum petalis connatis alternantia sed ab iis bene discreta ; ovarium floris /\> Antherae latae (haud ultra duplo longiores ac latae), reciae. 15. J. angustifolia. IC. /. geniculata. J. submembranacea. 18. J. gracilis. 9 . -/. Donneil- Smithii. 20. J. pungens. 21. J. maerocarpa. 22. J. flammea. 2 3. J. aristata. 24. J. Schiedeana. Jacquinia. gj 4- Filamenta in tubum altum, ultra coa- litionem cum petalis longe liberum, staminodia lere attingentem, antheras subsessilcs gerentem connala . . . -h-j~ Filamenta basi breviter connata tubum altius a petalis liberum haud formantia. • fnflorescentiae haud eorymbosac. I Folia lanceolata; antherae emar- ginaLae. =|= Inflorescentiae folia longe su- perantes 25. J. racemosa. 4= =(= Inflorescentiae folia subae- quantes 20. J. axillaris. II Folia bene ovalia; antherae acu- tiusculae 27. J. ovalifolia. •• Inflorescentiae bene corymbosae. I Stamina staminodia subaequantia vel iis paullo breviora ; Stylus bre- vissimus. 4= Folia anguste lanceolata; flo- res 6 — 7 mm longi . .28.-7. aciculata. zj= =)z Folia elliptica vel anguste elliptica; flores d= 10 mm longi 29. J. caracasana. il Stamina staminodiis conspicue breviora; Stylus manifestus . . 30.-7. aurantiaca. b. Folia dorso bene tomentosa. a. Folia anguste lanceolata. 31. J. Seleriana. (■). Folia elliptica vel oblonga. I. Stylus brevissimus; placentae apex sterilis perlongus . 32. J. Sprucei. II. Stylus ovario vix brevior; placentae apex sterilis subnullus 3 3. J. pabescens. 1. J. Berterii Spreng.! Syst, I. (1885) 668; A. DG.! Prodr. VIII. (1844) 151; A. Rieh, in La Sagra! Cub. XL 79; Griesb. ! Catal. pl. cubens. (1866) 163; Sauv. Fl. Cub. n. 1419; G. Maza, Periant. Cub. 252 (40); Urb. ! Symb. antill. I. (1899) 377, 378; Mez ap. Urb. 1. c. II. 441. — Ramuli crassiusculi , toti densissime strato lepidoto subferrugineo obtecti. Folia petiolis zt 2 mm longis, insensim in laminam transeuntibus stipitata, oblonga vel obovata, basin versus longe euneata apice raro acuta saepius rotundata et acuminulo minuto nullo modo pungente praedita, rigida, praeter lepides supra paucas subtus crebras dissitas glabra, sicca sueto manifeste longitudinaliter striato-rugulosa, zb 25 mm longa, 10 mm lata. Inflorescentiae terminales, usque ad 6-florae, quamvis maxime abbreviate tarnen manifeste racemosae, sicut ramuli lepidotae, foliis multo breviores; bracteis minutis, acutiusculis, haud ciliatis, pedicellorum glabres- centium, nutantorum, usque ad 5 mm longorum apicem versus aliquantulum adnatis; flores 5 mm longi, glabri, sepalis quineuncialibus, suborbicularibus , latissime rotun- datis, margine crenulatis, petalis medium usque vel paullo ultra connatis lobis per anthesin reflexis, reetangulari-ovalibus, apice truncato-rotundatis, staminodiis lobos ad 1/s aequantibus, apice paullo emarginatis ; stamina petalorum lobos ad ifc aequantia antheris extrorsis, utrinque emarginatis, filamentis dissite sicut petalorum tubus intus lepidotulis, inter sese liberis; ovarium glabrum clavatum, stylo subnullo, stigmate diseoideo, placenta normali. Drupa ovoidea vel ellipsoidea, acuminata, laevis, e sicco aurantiaca, zb 7 mm longa. Antillen: Von Jamaica bis Guadeloupe, in Wäldern und Gesträuchformationen an der Küste und in den Bergen. Bois de Bouis auf Desirade. 32 C. Mez. — Thcophrastaceae. Ex folioram forma varietates haecce haud male distinguuntur : a. acutifolia Griseb. ! 1. c. — foliis lanceolatis, sensim acutis. Cuba (Wright n. 2915); Haiti (Picarda n. 1259). ß. portoricensis Urb. ! 1. c. — Foliis oblongis vel obovatis apice acutiusculis vel rotundaüs, sueto longitudinaliter rugulosis nee manifestius venosis. — Huc typus Sprengelii ! Cuba (Wright n. 2914); Sto. Domingo (ßertero); Portorico (Sintenis n. 3486, 3643, 4829, 4830); lle de Desirade (Duss n. 2909); Guadeloupe (L 'Herminier). y. venosa Mez! in Urb. Symb. 1. c. 442. — Foliis oblongis vel obovatis apice acutiusculis vel rotundaüs, praesertim subtus manifeste venosis. Jamaica (Bertero — Herb. Berlin, Krug et Urb., Prag). ö. retusa Urb. ! 1. c. — Foliis obovatis vel oblongis, apice late emarginatis, band manifestius venosis. Portorico (Sintenis n. 564, 3804b); Sto. Thomas (Eggers, ed. Toepfer n. 145 (e. p. , Herb. Kopenh., München, Wien); Bahamas-Insel New-Providence (Krebs); St. Croix: herb. Paris. 2. J. incrustata Urb.! Symb. antill. I. (1899) 377; Mez ap. Urb. 1. c. II. 4 42. — Ramuli percrassi squarrosissimique dense lanugine peradpresso palüdo quasi incrustati. Folia sparsa, petiolis vix ultra 1,5 mm longis, sicut ramuli vestitis stipitata, oblonga vel anguste obovata, basin versus euneatim acuta apice optime rotun- data saepiusque emarginata acuminulo minuto punetiformi nullo modo pungente aueta, dz 20 mm longa, 8 mm lata, laevia, utrinque densissime lepidoto-punetulata. Inflores- centiae non nisi valde imperfecte cognitae elongatae, racemosae, folia superantes, glabrae, pedicellis (e flore unico soluto in Capsula addito) validis, dr 7 mm longis; sepala margine minute crenulata. Get. ignota. Sto. Domingo: Ohne Standortsangabe (Bob. Schomburgk n. 180*. — Herb. Berlin.) 3. J. barbasco (Loefl.) Mez. — Ghrysophyllum barbasco Loefl. It. (1758) 204, 277. — J. armillaris Jacq.! Enum. pl. Carib. (1760) 15 et Am. 53 t. 39 et Pict. t. 56 et Am. Gew. t. 49; L. Spec. 27 2; Lun. I. 390; Roem. et Schult. Syst. IV. 490; A.DG.! Prodi*. 149 (exelud. excl.); Griseb.! Karib. n. 831; Maze in Bull. Soc. bot. France XXX. (1883) 107; Kew Bull. n. 81 (1893) 261; Duss Fl. 382; Mez in Urb. Symb. antill. II. 442. — Jacquinia armillaris »L.« Swartz! Obs. bot. (1791) 85; Euphrasen 167; Wikstr. 420; Vahl, Ecl. am. I. 26; Mayc. Barbad. 107; Griseb.! Fl. Brit. West Ind. fei. 397 (exelud. excl.); Egg.! Fl. St. Croix 128 et Fl. St. Croix et Virg. n. 471; Bello Ap. P.-Rico n. 476; Stahl! Est. P.-Rico VI. 40. — Jacquinia arborea Vahl! Eclog. I. (1796) 20; Willd.! Spec. I. 1064; Roem. et Schult. Syst. IV. 490; Spreng. Syst. I. 668; A. DC.! Prodi-. VIII. 149; Miq. ! in Fl. brasil. X. 282 (e. p.) t. 27 Fig. 2; Griseb.! Karib. n. 8 30. — Jacquinia armillaris L. ß. arborea (Vahl spec.) Griseb.! Fl. Brit. West Ind. Isl. (1861) 397. — Arbor baeeifera etc. Sloane Jam. t. 190. — Ramuli dense adpresseque lepidoto-tomentelli. Folia petiolis ± 4 mm longis, sensim in laminam transeuntibus stipitata, oblonga vel obovata vel late obovata tunc sueto valde emarginata obeordata, basin versus euneatim acuta apice late rotundata vel zb emarginata, acuminulo nunc subnullo nunc punetiformi nullo modo pungente praedita, ±55 mm longa, 20 mm lata sed magnitudine valde variabilia, rigida, utrinque zb dense lepidoto-punetulata supra saepius pernitida, sublriplinervia, nunc omnino laevia nunc praesertim supra zb costulata perlaxeque retata. Inflorescentiae terminales, sub- multi- vel multiflorae, optime racemosae, folia subaequantes vel saepius longe superantes, glabrae vel praesertim ad pedicellorum insertionem zb lepidotae, pedicellis validis, ±: 1 0 mm longis, apicem versus bene incrassatis, paullo super basin bracteas late ovatas, acutas gerentibus; flores albi odori vel raro lutei ± 7 mm longi, glabri, sepalis imbri- catis, suborbicularibus , nonnunquam paullo emarginatis, margine fere integerrimis vel Jacquinia. 33 dt dentatis, haud ciliatis, petalis medium usque vel paullo ultra in tubum iufundibuli- formem coalitis, lobis subrectangularibus, apice rotundatis crenulatis vel permanifeste emarginatis, staminodiis ovato-suborbicularibus lobos vix ad 3/4 aequantibus, integerrimis ve] crenatis val paullo emarginatis; antherae paullo latiores ac longae, valde emarginatae; stjlus brevissimus ; stigma pulvinatum vel subcapitulatum. Fructus globosus, zb 1 2 mm diam. metiens, apice stylo imposito mucronulatus , laevis, nitidus, aurantiacus, semi- nibus zb 3. Antillen: Besonders an den Meeresküsten da und dort massenhaft. Fehlt den Bahama-Inseln und Trinidad. Guba: Jamain; Jamaica: herb. bot. Dept. n. 6070, 6656; Hispaniola: Prendeloup n. 322; Portorico: Bertero, Plee n. 850 (e. p.), Sintenis n. 604, 1825, 1869, 3031, 3319, 3476, 3729, 3944, Stahl n. 126, I26b; Sto. Thomas: Eggers ed Toepffer n. 354 (e. p., herb, plurim.), Börgesen n. 93; St. Croix: Benzon, Bavn, West etc.; St. Jan: Eggers n. 3304a; St. Barthelemy: Forsström; Montserrat: Ryan; St. Eustache: Suringar; Guadeloupe: Bertero, Duchassaing n. 53; Dominica: Ramage; St. Vincent: HL H. et G. W. Smith n. 506; Mustique Isl. : dieselb. n. 146; Gannouan: dieselb. n. 6; Barbados: Eggers n. 7296, Waby n. 52; Tobago: Seitz n. 57, Eggers n. 5486; Grenada: Broadway n. 1496, Eggers n. 6419; Curacao und Bonaire: Suringar. Bois Bracelets der Franzosen; Barbasco der Spanier; Azucares Portor.; Mal bois chandelle Domin.; Pica Barbados. 4. J. keyensis Mez! in Urb. Symb. antill. II. (1901) 444. — Jacquinia armillaris Chapm. (nee. Jacq.) Fl. S. Un. St. (1865) 276; Gardin. in Proc. Acad. Phil. (1890) 390; Hitchc. Plants Baham. 104; Sargent, Silva V. 157 t. 242. — Ramuli pallide tomentelli. Folia petiolis manifestis, 2 — 5 mm longis stipitata, obovata, basi cuneatim vel subacuminatim acuta, apice late rotundata et sueto permanifeste obcordatim emarginata acuminulo nunc omnino destituta nunc minutissimo punctiformi praedita, zb 30 mm longa, 15 mm lata, perrigida sicca saltem fere constanter concavo-revoluta, nitida, utrinque bene lepidoto-punctulata, sueto laevia rarius paullo costata. Inflores- centiae submultiflorae , bene denseque racemosae, glabrae, folia superantes, pedicellis suberectis, gracilibus, zb 9 mm longis, bracteas minutas, e latissime ovato brevissime acutas basi gerentibus; flores (ex sicco albi) vix 8 mm longi glabri, sepalis margine bene ciliatis, petalis ultra medium in tubum infundibuliformem coalitis, lobis subrectan- gularibus, late ovatis vel truncatis, staminodiis lobis subaequalibus sed angustioribus, eos ultra 3/4 aequantibus; stamina staminodiorum medium attingentia filamentis longe liberis, antheris latis, apice brevissime acuminulatis vel anguste rotundatis inciso-emar- ginatis; ovarium ellipsoideum, stylo brevissimo, stigmate pulvinato-disciformi. Fructus subglobosus, apice stylo imposito mucronatus, vix ultra 9 mm diam. metiens, seminibus 2 — 4. — Fig. 1Ä—H. Key-Inseln der Floridanischen Küste und Bahamas-Inseln, auf Korallenkalk (Cabanis, Curtiss n. 1777, 5447, Eggers n. 3848, 3963, 4507, Northrop n. 251). — Blüht im Januar. 5. J. revoluta Jacq.! Fragm. (1809) 64; Mez in Urb. Symb. antill. II. (1901) 4 44. — Jacquinia armillaris Willd. ! (nee Jacq.) herb. n. 4495 et Spec. I. (1797) 1064; A. DG.! Prodr. 149 (e. p., quoad cit. speeim. Trinit.); Griseb.! Fl. Brit. West Ind. Isl. 397 (e. p., quoad cit. speeim. Antig., Trinit., Venezuel., cet. excl.). — Jacquinia arborea H. B. K.! (nee Vahl) Nov. gen. et spec. III. (1818) 250. — Ramuli adpresse minute lepidoti. Folia petiolis zb 1,5 mm longis stipitata, obovata, basin versus cuneatim acuta apice rotundata et acuminulo minuto punctiformi, nullo modo pungente aueta, rigida, ±35 mm longa, 1 8 mm lata, utrinque bene lepidoto-punctulata, subtriplinervia, fere laevia vel paullo costulata. Inflorescentiae terminales, subpauci- (5 — 10) florae, laxe racemosae, foliis paullo breviores, subglabrae, pedicellis suberecto-patentibus zb 8 mm longis, bracteas ellipticas, rotundatas super basin gerentibus; flores albi (Funck!), glabri, A, Engl er, Das Pflanzenreich. IV 23üa. 3 34 C. Mez. — Theophrastaceae. Fig. 7. A — H Jacquinia keyensis Mez. A Habitus. B Flos integer. G Flos petalis desumptis. D Corolla disseeta cum staminodiis. J2, F Stamen. G Placenta. II Semen. — J—O Jacquinia aculeata (L.) Mez. J Habitus. K Flos integer. L Flos petalis desumptis. M Corolla cum staminodiis. JV, 0 Stamen. (Icon. origin.j Jacquinia. 35 6 — 7 mm longi, sepalis margine dissite sed conspicue ciliatis, petalis paullo ultra medium in tubum infundibuliformem connatis, lobis late ellipticis, rotundatis, integerrimis, stami- nodiis lobis isomorphis eos ad 3/4 aequantibus ; stamina petalorum tubo vix longiores antheris acutiusculis, filamentis pilosis; Stylus brevissimus. Venezuela: Bei Tovär (Fendler n. 748); bei Gumanä (Humboldt et Bonp- land n. 555 (herb. Willd. n. 4 495), Moritz n. 483); bei Carabobo (Funck n.. 795, Linden n. 1 553). — Inseln Trinidad: Crüger n. 259, Sieber Trin. n. 54, Trin. bot. Gard. herb. n. 2353, 1310, 3507; Antigua: Wullschlägel n. 329; Nevis- Insel: Tobin. Einh. Name: Barbasco in Venezuela. Nota. Praeterea adsunt specimina habitu satis, characteribus vix recedentia ex insula Martinique (Duss n. 4730, 2280) et ex America centrali prope Carthagenam (Billberg) lecta, quae e statu sicco nomine novo efferre haud audeo. 6. J. brasiliensis Mez n. sp. — Jacquinia armillaris Schrad. ! (non alior.) in Goett. gel. Anz. 1822; Miq.! in Fl. brasil. X. (1856) 281 (exclud. excl.) t. 27, Fig. 1. — Ramuli juniores dense adpresseque lepidoti. Folia omnia optime pseudo- verticillata petiolis vix ultra 2 mm longis stipitata, obovata vel obovato-elliptica, basin versus acuta apice acutiuscula vel rotundata et constanter aciculo manifesto brevi raro ultra 1 mm longo, flavido vel nigricante praedita, dz 40 mm longa, 18 mm lata, rigida, utrinque sed praesertim subtus lepidoto-punctulata, manifestius obscuriusve sub- triplinervia ceterum vix vel haud venosa. Inflorescentiae terminales, pauci- (=b 5) florae, laxe racemosae, sueto nutantes, subglabrae, foliis breviores, bracteis ovätis, anguste rotundatis, fimbriolatis, pedicellis crassiusculis ± 6 mm longis paullo super basin affixis; flores 6 mm longi, glabri, sepalis suborbicularibus , margine dense longeque ciliatis, petalis ultra medium in tubum suburceolatum coalitis lobis ellipticis, late rotundatis, staminodiis lobos ad J/2 aequantibus bene emarginatis; stamina loborum basin attin- gentia antheris cordiformibus acutiusculis nee emarginatis, filamentis sessili-papillosis ; ovarium subovoideum stylo paullo breviore permanifesto , stigmate pulvinato, placenta apice breviter sterili. Fructus globosus, apice stylo mucronatus, ± 8 mm diam. metiens, semina 2 — 4 gerens. Brasilien: Sandiger Meeresstrand von Pernambuco bis Rio de Janeiro (Freireiss, Glaziou n. 12933, 11140, Gardner n. 1057, Riedel n. 262, Pohl n. 5474, Schenck n. 4069, Schwacke n. 3080, Sellow n. 51, 558, 1221, Lund.); Insel Fernando do Noronha: Ridley, Lea et Ramage n. 84. 7. J. aculeata (L.) Mez! in Urb. Symb. antill. II. (1901) 445. — Medeola acu- leata L. Spec. pl. ed. 1. (17 53) 339. — Jaequmia ruseifolia Jacq. Enum. (1760) 15 et Am. 54 et Pict. t. 57 et Am. Gew. t. 50; Willd. Spec. I. 1065; Roem. et Schult. Syst. IV. 491; Spreng. Syst. I. 668 (syn. exclus.); G. Don, Gen. syst. Gard. IV. 25; A. DC.! Prodr. VIII. 151 (excl. var. y.)\ A. Rieh, in La Sagra! Cub. XI. 151; GrisebJ Catal. pl. cubens. 163; Sauv. Cub. 1418; Hemsl. Biol. centr.-am. II. 295; G. Maza, Periant. Cub. 252 (40); Duss, Fl. 384. [Exclus.: Baillon, Hist. pl. XI. 306 fig. 314 ■ — 3 1 7, certe ad speciem alienam pertinentes.] — Ruscus fruetescens Mill. Gard. Dict. ed. 8 (1768) n. 8. — Fruticulus foliis rusci stellatis Dill.! (typus in herb. Paris.) Elth. (1732) 148 t. 123. — Ramuli densissime peradpresseque lepidoti. Folia omnia 3 — 10 -na verticillata subsessilia vel brevissime petiolata, anguste vel ovato-lanceolata vel rarius subovata, basi breviter apice sensim acuta et hie in aciculum terminalem vali- dissime pungentem apice sueto atrum usque ad 2,5 mm longum desinentia, praeter lepides paucas dissitasque mox delabentes, minutas glabra, ±25 mm longa, 6 mm lata, rigida, nervo medio praesertim subtus conspicuo aueta ceterum laevia. Inflores- centiae terminales, quam maxime abbreviatae in flores 2 — 5 laxe fasciculatos, folia sub- aequantes vel paullo superantes reduetae, pedicellis filiformi-gracillimis, subglabris, zb 17 mm longis, altiuscule super basin bracteas adnatas minutissimas, ovatas, acutas gerentibus; flores zt 5 mm longi, glabri, sepalis imbricatis, suborbicularibus, latissime rotundatis, margine longe piloso-fimbriatis, petalis ultra 3/4 m tubum urceolatum connatis 3* 36 C. Mez. — Theophrastaceae. lobis rectangulo-ovalibus , apice subtruncatis crenulatisque , staminodiis suborbicularibus, apice item crenulatis ; stamina pctalorum lobos ad i/-i aequantia filamentis lepidotulo- punctulatis ultra petalorum coalitionem liberis, antheris apice bene emarginatis; ovarium elongate ellipsoideum stylo 5 — 6-plo breviore, stigmate disciformi. ßacca rubra, globosa, de 6 mm diam. metiens, stylo longe mueronata, 2 — 4-sperma. — Fig. 1J — 0. Guba: Eggers n. 64 14, Torralbas n. 27, 66, Wright n. 353, Combs n. 382, Ramon de la Sagra. Sowohl in den Warmhäusern Europas wie auch im bot. Garten zu Martinique (Duss n. 172 9) eultiviert. — Blüht Oktober, April. Espuela de Caballero oder Espuela Rey in Cuba. 8. J. linearis Jacq. Enum. (1760) 15 et Am. 54 t. 40 et Pict. t. 58; Willd. Spec. I. 1065; Roem. et Schult. Syst. IV. 491; A. DG.! Prodr. 151 (e. p.); Mez in Urb. Symb. antill. II. 446. — Fruticulus 0,5 m altus. Folia optime 3 — 8 -na pseudo- verticillata , petiolis brevissimis (vix ultra 1 mm longis) obscuris stipitata fere sessilia dicenda, anguste linearia, apice sensim in aciculum valide pungentem angustata usque ad 40 mm longa, 4 mm lata sed saepius minora, rigida, dissite lepidoto-punetulata, laevia. Flores pedicellis gracilibus dz 10 mm longis stipitati, foliis superati, ad 5 mm longi, petalis ad 4/5 m tubum urceolatum coalitis, lobis (an semper?) emarginatis, brevibus; staminodia lobos ad 2/3 aequantia late ovata, undulata; stamina staminodiis paullo breviora filamentis longe liberis, antheris ex angustioribus , rotundatis; ovarium ovoideum, stylo permanifesto paullo breviore, stigmate pulvinato-diseoideo. Fructus ignotus. Haiti: auf trockenem Kalk- und Sandboden (Aublet, Ehrenberg n. 402), bei Port-au-Prince, Bois de St. Martin (Picarda n. 1248, 1453). — Blüht April, Mai. 9. J. Eggersii Urb.! Symb. antill. I. (1899) 380; Mez! ap. Urb. 1. c. II. 446. — Frutex 1 m altus, squarrosissimus , ramulis densissime adpresse lepidoto-tomentellis. Folia petiolis vix ultra 1 mm longis obscurisque stipitata subsessilia dicenda, anguste lanceolata, basi brevius apice perlonge acuta et hie in aciculum tenuissimum, usque ad 2 mm longum desinentia, ± 45 mm longa, 7 mm lata, rigida, non nisi perparce minuteque lepidota, praeter nervum medium praesertim subtus manifestum laevia. In- florescentiae folia subaequantes gracillimae , glabrae, pedicellis usque ad 16 mm longis bracteas minutas, lanceolatas, peracutas alte adnatas gerentibus; flores 6 (vel si petala erigis 8) mm longi, sepalis ovatis, rotundatis, petalis ad 3/4 m tubum urceolatum coa- litis lobis late ellipticis, rotundatis, per anthesin reflexis; staminodia fere orbicularia, apice late rotundata et crenata; stamina petalorum lobos ad 1/A aequanlia filamentis basi in tubum ultra coalitionem cum »petalis breviter liberum connatis, antheris ex angustioribus paullo ultra duplo longioribus ac latis, emarginellis ; ovarium elongate ovoideum stylo brevissimo e tenuioribus, stigmate triangulari-diseiformi. Sto. Domingo: bei Santiago auf den Kalkhügeln von El Castillo, 250 m ü. M. (Eggers n. 1960c.) Var. ß. intermedia Urb.! (1. c.) — Iriflorescentiis 1 — 2-floris, foliis saepius an- gustioribus usque ad 3 mm latis. — Jacquinia rusci folia Spreng.! Syst. I. (1825) 668 (non Jacq.). — Jacquinia linearis A. DG.! Prodr. VIII. (1844) 151 (e. p. , quoad cit. speeimen Bertero). — Baccae »rubrae«, globosae, 7 mm diam. Semina solitaria, subglobosa vel semiglobosa, 4 — 5 mm lata. Sto. Domingo: mit der typischen Form zusammen wachsend (Eggers n. i96011' b); Haiti (Bertero). 10. J. stenophylla Urb.! Symb. antill. I. (1899) 379; Mez! ap. Urb. 1. c. II. 4 47. — Jacquinia ruseifolia var. velutina A. DC.! Prodr. VIII. (1844) p. 151. — Jacquinia linearis Griseb. ! (nee Jacq.) Catal. pl. cubens. (1866) 163; Sauv. Gub. 89 n. 1417; G. Maza, Periant. Cub. 252 (40) (uterque e. p.). Fruticulus nanus squarrosissimus ramulis apicem versus piloso- vel lepidoto-puberulis. Folia minuscula juniperina alterna vel saepius 2 — 4 -na verticillata pedicellis brevissimis et a lamina aegre discernendis stipitata subsessilia, aciculoso-linearia, utrinque acuta apiceque in mucronem validissime Jacquinia. 37 pungentem usque ad 2,5 mm longum desineniia dz 18 mm longa, 2,5 mm' lata, per- rigida, lepidibus minutis dissiiis utrinque punctulala, nervo medio nunc manifesto nunc omnino nullo laevia, sicca saepius paullo longitudinaliter striata. Inflorescentiae quam folia paullo breviores bracteis lanceolatis, acutis ad pedicellos minute puberulos fix ultra 6 mm longos, paullo nutantes breviter adnatis ; flores 5 mm longi, sepalis ovatis, late rotundatis, margine longe vel rarius brevissime subobscureque piloso-ciliatis, petalis ad 3/4 in tubum urceolatum coalitis, lobis breviter rectangulo-ellipticis, apice late rotun- datis; staminodia lobos ad 1/2 aequantia iisque isomorpha, margine optime dentata; stamina petalorum lobos ad 1/s aequantia filamentis ultra partem cum petalis coalitum liberis, minute parceque lepidotis, antheris ex angustioribus fere triplo longioribus ac latis, rotundatis; ovarium claviforme stylo 3-plo breviore, stigmate diseiformi. Bacca ovata, apiculata, 7 mm longa, 5 mm diam. metiens, seminibus solitariis, ovatis. Cuba: Gombs n. 723, La Sagra n. 292, Wright n. 2912 (pro maximaparte). — Blüht im Februar. 11. J. brunnescens Urb. ! Symb. antill. I. (1899) 378; Mez! ap. Urb. 1. c. II. 448. — Ramuli juniores minute piloso-scabriusculi. Folia minuscula, juniperina, sparsa vel subopposita in ramulorum apice approximata vel conferta, petiolis 0,5 mm longis stipitata vel subsessilia, anguste lanceolata inferne vel supra basin latissima dein sensim angustata in spinam 2 — 3 mm longam desinentia, 15 — 25 mm longa, 3 — 4 mm lata, rigida, sublaevia, utrinque lepidoto-punetulata. Inflorescentiae subumbellatim 3 — 5-florae, quam folia breviores pedicellis minute scabriusculis 3 — 4 mm longis; flores 5 — 6 mm longi , sepalis fere perfecte orbicularibus margine leviter crenulatis , petalis medium usque in tubum infundibuliformem coalitis, lobis ovatis vel subreetangularibus , rotun- datis vel subtruncatis ; staminodia maxima lobos ad 4/5 aequantia subovata, angustius rotundata; stamina petalorum lobos ad 1/2 aequantia filamentis longe liberis, antheris e minoribus paullo longioribus quam latis, triangularibus , acutis; ovarium ovoideum stylo 4 — 5-plo breviore, stigmate subcapitulato. Bacca ovoidea, apiculata, 5 — 7 mm longa, 4 — 6 mm diam., seminibus 3 — 4. Cuba: ohne Standortsangabe (Wright n. 2912, pro minima parte). 12. J. brevifolia Urb.! Symb. antill. I. (1899) 379; Mez ap. Urb. 1. c. II. 448. — Jacquinia linearis var. brevifolia Griseb. ! Catal. pl. cubens. (1866) 163. — Jacquinia linearis Sauv. (non Jacq.) Gub. (1873) 89 (e. p.); G. Maza, Per. Cub. 252 (40) e. p. — Ramuli juniores minute patenti-pilosuli. Folia minuscula, juniperina, sparsa ad ramulo- rum apicem conferta, petiolis 1 — 1,5 mm longis stipitata, lanceolata, utrinque aequa- liter vel ad apicem perpaullo magis angustata in spinam 1 ,5 — 2 mm longam desinentia, 15 — 20 mm longa, rigida, sublaevia, utrinque minute lepidoto-punetulata. Inflorescentiae usque ad 1 0-florae quam folia breviores, peduneulo perbrevi vel subnullo squamis induto, pedicellis brevissime pilosulis 1 — 2 mm longis; sepala 1,5 mm longa, late ovata, optime rotundata saepius suborbicularia; petala cum genitalibus ignota. Bacca globosa, crocea, stylo persistente apiculata, 3 — 3,5 mm diam. metiens. Cuba: bei la Caimanera (Eggers n. 5437, Wright n. 2913). — Fruchtet im Mai. 13. J. umbellata A. DC. ! Prodr. VIII. (1844) 150; Hemsl. Biol. centr.-am. II. 295; Urb.! Symb. antill. I. 377; Mez ap. Urb. 1. c. II. 449. — Jacquinia aurantiaca Bert.! herb, et ap. A. DC. 1. c. 151 (non aliorum). — Jacquinia macrocarpa Spreng.! Syst. I. (1825) 668 (e. p., quoad syn. a cl. A. Candolle 1. c. memor.). — Jacquinia aristata Griseb.! (non Jacq.) Fl. Brit. West Ind. Isl. (1861) 397 (e. p., quoad cit. syn. nostr. et speeim. Portoric); Bello, Ap. P.-Rico n. 477; Stahl, Est. P.-Rico VI. 4 1. ■ — Ramuli bene tomentelli. Folia petiolis I — 2 mm longis stipitata, ovato-elliptica vel (saepius anguste) elliptica, basi brevius longiusve apice manifeste acuta et hie in mucronem tenuissimum vix ultra 1 mm longum desinentia, dz 30 mm longa, 12 mm lata, rigida, praeter lepides paucas, utrinque dissitas, deeiduas glabra, =t manifeste triplinervia et supra costulata nee non saepius laxe obscureque reticulata, subtus evenia sicca longitudinaliter rugulosa. Inflorescentiae complures in ramulorum apicem collatae 38 C. Mez. — Theophrastaceae. ibi corymbum saepius submulüflorum formantes, quam folia breviores, bracteis ovatis, acutis, ad pedicellos validos, vix ultra 5 mm longos, glabros, apicem versus bene in- crassatos haud adnatis; flores saturate miniato-purpurei erecti, dt 6 mm longi, sepalis suborbicularibus , latissime rotundatis, integerrimis vel margine minutissime crenulatis, petalis paullo ultra medium in tubum infundibuliformem connatis, lobis optime ovatis, anguste rotundatis forma in genere singularibus; stamina petalis paullo breviora fila- mentis basin versus quam maxime dilatatis, alte liberis, antheris subtriplo longioribus ac latis, acutis; staminodia lobos ad 3/4 vel ultra aequantia iis isomorpha, integerrima; ovarium ovoideum stylo brevissimo, stigmate subcapitulato. Fructus ruber, obovoideus, apice stylo valde mucronatus, ± 10 mm longus, 6 mm diam. metiens, 5 — 8-spermus. Portorico: an Abhängen bei Coamo bei San Ildefonso, zwischen Sabana Grande und Guanica, bei Yauco, bei Maricao am Berge Alegrillo, bei Aquadilla (Bertero, Garber n. 65, Krug ic. t. 214, hb. Pavon, Plee n. 850 (e. p.), Sintenis 245, 2 45b, 3191, 3804, 3853. — Fruchtet im December —Februar. Einh. Name: Chirriador Port. Nota. Locus a cl. A. DC. Prodr. VIII. 4 51 citatus »Mexico« nullo modo dubius vero falsus. In eadem tab. ined. Moc. et Sesse t. 745 ! depictae enhn et Jacquinia aculeata Mez (t. 7431) cubana et Jacq. umbellata A.DC. (t. 7452), unde elucct, species antillanas variis e locis allatas ibi iconibus cum mexicanis mixtis esse illustratas. 14. J. Liebmannii Mez n. sp. — Ramuli brevissime puberuli. Folia petiolis usque ad 2,5 mm longis stipitata, elliptica vel ovato-elliptica , basi subrotundata apice acuta et in aciculum usque ad 3 mm longum, castaneum desinentia, ±45 mm longa, 20 mm lata, rigida, supra perparce sublus densius lepidibus minutissimis mox deciduis punctu- lata triplinervia, subtus laevia supra costulata. Inflorescentiae non nisi fructiferae cog- nitae terminales, ut videtur corymbose 1 — 3-florae, leviter pubescentes, foliis satis breviores, bracteis ex ovato longe acuminatis pedicellis brevibus crassisque prope basin affixis. Drupa aurantiaca, laevis, ovoideo-ellipsoidea, apice bene mucronata, polysperma, ±20 mm longa, 17 mm diam. metiens, sepalis margine leviter crenulatis insidens. Mexiko: bei Laguna colorada und S. Augustin (Liebmann). — (Herb. Kopenhag.) 15. J. angustifolia Oerst. ! in Kjoebenhavn Vidensk. Meddel. (1861) 119. — Ramuli parce breviter pilosi fere glabri dicendi. Folia petiolis usque ad 2 mm longis stipitata, anguste lineari-lanceolata, utrinque peracuta apice in mucronem validissime pungentem usque ad 4 mm longum desinentia, ±50 mm longa, 7 mm lata, rigida, subtus perparce lepidoto-punctulata, laevia. Inflorescentia terminalis, perpauci- (± 3-) flora, optime subumbellatim corymbosa, glabra, foliis brevior, non nisi manca fructifera cognita, pedicellis ± 6 mm longis, crassiusculis ; sepala margine minute crenulata. Bacca (immatura) globosa, stylo mucronata, certe 9 mm vel ultra diam. metiens. Mexico: bei Sta. Rosa in der Prov. Guanacaste (Oersted), bei Sta. Cruz (Lieb- mann). — (Herb. Kopenhag.) Nota. Habitu huic satis accedit J. pungens A. Gray, quae tarnen et sterilis foliis minoribus et florifera inflorescentia quamvis abbreviate tarnen manifeste racemosa differt. 1 6. J. geniculata Mez n. sp. — Ramuli dense brevissime pubescentes. Folia sparsa, petiolis usque ad 2,5 mm longis stipitata. oblonga, basin versus sensim angustata, apice subrotundata vel breviter acuta et in mucronem validissime pungentem usque ad 4 mm longum, brunneum desinentia, rigidula, ± 45 mm longa, 11 mm lata, supra vix subtus densiuscule lepidibus minutissimis punctulata, triplinervia, supra costulata. Inflorescentiae terminales, submulti- (± 8-) florae, optime racemosae, praesertim ad pedicellorum axillas pilosae, folia paullo superantes, rhachi valde insigniterque geniculata, pedicellis ± 8 mm longis, suberectis, paullo supra basin bracteas parvas ex ovato acuminatas gerentibus; flores non nisi imperfecti cogniti sepalis fere integerrimis vel margine non nisi minute crenulatis. Fructus ignotus. Venezuela: an der Mündung des Rio Magdalena bei Sabanilla (Karsten). — (Herb. Wien.) Jacquinia. 39 17. J. submembranacea Mez n. sp. — Ramuli apicem versus pruinosi. Folia petiolis dz 8 mm longis, sensim in laminam transeuntibus stipitata, oblonga vel elliptica, basi peracuta apice subrotundata et in mucronem valide pungentem usque ad 4 mm longum desinentia, zt 80 mm longa, 28 mm lala, lextura tenui fere membranacea, non nisi minutissime lepidoto-punctulata, triplinervia, utrinque sed praesertim supra bene costulata. Inflorescentiae bene racemosae, pauci- (dz 6-) florae, glabrae, foliis multo breviores , pedicellis ad 6 mm longis bracteas parvas e late ovato breviter acuminatas altiuscule (saepius prope medium) gerentibus; flores non nisi imperfecti cogniti sepalis paullo crenulatis. — Get. ignot. Mexiko: bei Segovia (Liebmann). Nota. Huc fortasse referenda stirps item imperfecte a cl. Oersted Grenadam inter et Leon collecta. — (Herb. Haun.) 18. J. gracilis Mez n. sp. — Ramuli dense brevissimeque puberuli. Folia petiolis zt 1,5 mm longis stipitata, lanceolata, utrinque acuta apiceque in mucronem usque ad 5 mm longum senioribus castaneum desinentia, dz 45 mm longa, 10 mm lata, minute dissiteque lepidoto-punctulata, rigida, subtriplinervia, leviter nunc levissime costulata. Inflorescentiae terminales, subpauci- (dt 6-) florae, bene racemosae, glabrae, folia sub- aequantes vel paullo superantes, pedicellis gracilibus, dr 10 sed nonnunquam usque ad 16 mm longis, super basin bracteas lanceolatas, peracutas parvas gerentibus; flores rubri (Funck!), 6 — 7 mm longi, erecti, sepalis margine minute crenulatis, petalis fere medium usque in tubum infundibuliformem coalitis lobis rotundatis, subobovatis, stami- nodiis lobis isomorphis, eos vix ad 3/4 aequantibus; stamina staminodiis paullo breviora filamentis fere liberis, antheris connectivo ultra locellos permanifeste elongato late acu- minatis, apice integerrimis ; Stylus ovario paullo brevior. Columbien: in der Sierra de Sta. Martha (Goudot, Funck n. 334, 533). — Blüht im November. (Herb. Boiss.-Barbey, Deless., Paris.) Einh. Name: Barbasco. 19. J. Donnell-Smithii Mez n. sp. — Jacquinia pungens Donnell-Smith! (non A. Gray) in plant. GuatemaL n. 6343. — Ramuli glaberrimi. Folia petiolis dt 2 mm longis, insensim in laminam transeuntibus stipitata, anguste elliptica vel sublanceolata, basi sensim acuta apice acutiuscula et in aciculum valide pungentem usque ad 2,5 mm longum desinentia, zb 45 mm longa, 14 mm lata, rigidula, vix lepidoto-punctulata, triplinervia minuteque prominulo-costulata. Inflorescentiae terminales, pauci- (dt 5-) florae, corymbose racemosae, glabrae, foliis paullo breviores, pedicellis vix ultra 6 mm longis, erectis, bracteas minutas ovatas acutas super basin gerentibus; flores 8 mm longi, glabri, sepalis margine minutissime crenulatis, petalis ultra medium in tubum infundi- buliformem coalitis lobis rectangularibus, late truncato-rotundatis, integerrimis vel paullo crenulatis, staminodiis petalorum lobis isomorphis eaque ultra 3/4 aequantibus, inte- gerrimis; stamina staminodiis paullo breviora antheris acutis nee emarginatis. Guatemala: Dept. Escuintla bei Sta. Lucia (Heyde et Lux in plant. Donnell- Smith. n. 6343). — Blüht im Januar. — (Herb. Berlin, Boiss.-Barbey.) 20. J. pungens A. Gray! in Mem. Amer. Acad. N. S. V. (1855) 325. — Ramuli apicem versus dense tomentelli. Folia petiolis brevissimis vix ultra 1 mm longis, sub- obscuris stipitata, lineari-lanceolata, basi breviter apice sensim acuta et hie in mucronem horridum 3 — 4 mm longum desinentia, dz 35 mm longa, 6 mm lata, rigida, subtus dissite sed conspicue lepidoto-punctulata, praeter nervum medium subtus prosilientem laevia. Inflorescentiae terminales, subpauci- (dz 8-) florae, abbreviate racemosae, dissite breviter pilosae, folia subaequantes vel minute superantes, pedicellis e gracilioribus dz 7 mm longis, suberectis v. suberecto-patentibus , bracteas parvas ex ovato acuminatas basi gerentibus; flores 7 mm longi, glabri, sepalis non nisi apice minutissime crenulatis, petalorum lobis obovato-ellipticis, latissime rotundatis, integerrimis, staminodiis anguste ovatis, sueto acutiusculis et callis 3 longitudinalibus bene prominentibus praeditis, quam petala paullo brevioribus, integerrimis; stamina staminodiis paullo breviora antheris late 40 G. Mez. — Theophrastaceae. acuminulatis nee emarginatis; stylus perlongus ovarium 2 — 3-plo superans. Eructus subglobosus, laevis, zb 21 mm diam. metiens, pleiospermus , endocarpio lignoso crasso. Mexico: bei Sonora (Palm er n. 903), bei Guajmas (Palm er n. 67). — Blüht im Juni. (Herb. Asa Gray.) 21. J. macrocarpa Gav. ! Icon. V. (1799) 55 t, 483; A.DC.! in DC. Prodr. VIII. 150 (non alior. ; auetoribus seq. omnino excl.!). — Bonnellia Gavanillesii Bert. ap. Colla, Hort. Rip.-Apul. (1824) 21 (e. p.T quoad cit. Gavan., cet. excl.). — Ramuli apicem versus bene pubescentes. Folia petiolis vix ultra 1 mm longis stipitata subsessilia, elliptico-lanceolata, utrinque acuta apice in mucronem validissime pungentem zb 2 mm longum desinentia, rigida, utrinque sed praesertim subtus lepidoto-punetulata, paullo costulata. Inflorescentia terminalis, pauci- (zb 5-)flora, dense racemosa, ereeta, pubes- cens, foliis brevior, pedicellis crassiusculis zb 6 mm longis, bracteas ex ovato acutas paullo super basin gerentibus ; flores dz 1 3 mm longi, erecti, sepalis margine crenulatis, petalis ad 3/4 in tubum late crasseque cylindricum coalitis lobis subreetangulari-ovatis, truncato-rotundatis , staminodiis lobos ad 3/4 aequantibus iisque isomorphis sed basi latioribus; stamina staminodia subaequantia filamentis longe liberis, antheris connectivo acuminatim produeto praeditis demum anguste truncatis, latis; ovarium stylo subnullo, stigmate diseiformi. Gentral-Amerika: Bei Panama, am Gestade des stillen Oceans (Gavanilles). (Herb. Boiss.-Barbey., Willd. n. 4497). Nota. Huc fortasse referendum speeimen a cl. Li ob mann in Mexico prope Quadaleo lectum. — (Herb. Haun.) 22. J. flammea Millsp.! msc. — Ramuli glaberrimi. Folia sparsa, petiolis zb 2 mm longis stipitata, obovata vel oblonga, basin versus subacuminatim acuta apice rotundata et aciculo minuto sed manifeste pungente, vix ultra 1 mm longo aueta, zb 4 5 mm longa, 17 mm lata, rigida, praesertim subtus punetulis minutissimis lepidotis conspersa, sub- triplinervia, supra non nisi obscure costulata. Inflorescentiae terminales axillaresque, subpauci- (zb 6-)florae, optime corymbose racemosae, glabrae, folia paullo sed con- stanter superantes , pedicellis usque ad 1 5 mm longis, bracteas parvas, e late ovato breviter acutas vel subrotundatas basi vel paullo supra basin gerentibus; flores auran- tiaci, 8 — 10 mm longi, sepalis margine paullo crenulatis, petalis medium usque in tubum infundibuliformem connatis lobis subreetangularibus , apice late subobscureque acutiusculis, staminodiis lobos ad 3/4 aequantibus generis angustissimis, late sublinearibus ; stamina staminodia subaequantia antheris apice emarginatis, filamentis ultra tubum petaleo-stamineum liberis; Stylus ovario 2 — 3-plo brevior. Yucatan: ohne Standortsangabe (Gaumer n. 531); Cozumel Island (Gaumer n. 130). — (Herb. Berlin, Boiss.-Barbey., Asa Gray). Nota. Species folia saepius nonnulla apice omnino inermia latissime rotundata praebet. 23. J. aristata Jacq. ! (non alior.) Fragm. (1809) 64; Mez! in Urb. Symb. antill. II. 450. — Ramuli juniores dense breviter tomentosi. Folia petiolis vix ultra 2 mm longis, sensim in laminam transeuntibus stipitata, elliptica vel anguste elliptica, basi sensim acuta apice nunc rotundata nunc acuta in mucronem 3 — 5 mm longum vali- dissime pungentem desinentia, zb 40 mm longa, 15 mm lata, rigidula, praeter lepides minutissimas utrinque dissitas deeiduas glabra, subtus vix supra manifestius costulata et nonnunquam perlaxe reticulata, punetis glandulosis manifestioribus destituta. Inflores- centiae terminales, simplicissimae abbreviate racemosae, pauci- (3 — 10-)florae, corym- bosae, nutantes, glabrae, foliis paullo breviores, pedicellis validis apicemque versus subincrassatis usque ad 12 mm longis, bracteas minutas ciliatas superiores saltem pedicellis zb alte adnatas permulto superantibus ; flores glaberrimi , 9 — 10 mm longi, sepalis liberis, imbricatis, reniformibus , latissime rotundatis, margine crenatis, petalis ultra medium coalitis lobis subreetangularibus, truncato-rotundatis, cum staminodiis eodem modo formatis sed apice obtuse paueidentatis, paullo brevioribus alternantibus ; stamina petalorum laminas dimidio aequantia antheris extrorsis, apice anguste rotun- datis, filamentis basi in tubum brevem, brevissime a petalis liberum connatis; ovarium Jacquinia. 4 \ claviforme stylo paullo breviore, stigmate disciformi-obtuso, placcnta oo-ovulata apicc sterili. Heimat unbekannt, vielleicht Westindien. — Wurde im Anfang des XIX. Jahr- hunderts in Schönbrunn kultiviert. (Herb. Prag, Wien.) 2 4. J. Schiedeana Mez n. sp. — Jacquinia macrocarpa Cham.! in Linnaea (1831) 39 i. — Ramuli dense brevissime pubescentes. Folia petiolis brevissimis vix ultra 1,5 mm longis stipitata, lanceolata, utrinque acuta vel apice anguste subrotundata semper in aciculum valide pungentem usque ad 3 mm longum desinentia, rigida, rb 4 5 mm longa, 1 4 mm lata, praesertim subtus lepidibus minutis dissitis punctulata, subtriplinervia ceterum nunc fere omnino laevia nunc paullo costulata. Inflorescentia manifeste sueto- que dz elongate racernosa, submulti- (dz 12-)flora, paullo pubescens, folia aequans vel saepius longe saperans, stricte erecta, pedicellis dz 10 mm longis, bracteas ovatas, peracutas paullo supra basin gerentibus; flores 8 — 10 mm longi, erecti, sepalis margine crenulatis, petalis medium usque in tubum infundibuliformem coalitis, löbis ellipticis, late rotundatis, integerrimis, staminodiis lobos ad 3/4 aequantibus iis isomorphis ; stamina staminodia medio aequantia antheris apice emarginatis in filamentorum fere omnino connatorum tubo alte a petalis libero subsessilibus; ovarium stylo manifesto, subaequilongo. Mexico: bei Caxamatte (Wawra n. 568), bei S. Sebastian im Thal von Tehuacan (Lieb mann), bei Acapulco (Haenke), ohne Standortsangabe (Schiede et Deppe n. 265). Nota. Typus mihi, ob statum imperfectum speciminum omnium spontaneorum, stirps in hört. Berol. culta, anno 1849 a cl. A. Braun in hcrbario servata. (Herb. Berol.) 25. J. racernosa A.DC! in DG. Prodr. VIII. (1844) 150 (syn. Cham. excl.). — Ramuli brevissime puberuli. Folia petiolis dz 1,5 mm longis stipitata, lanceolata, basi breviter apice perlonge acuta et in mucronem validissime pungentem usque ad 4 mm longum desinentia, zfc 50 mm longa, 15 mm lata, utrinque bene lepidoto-punctulata, rigida, praeter nervum medium costasque marginales obscuras laevia. Inflorescentiae subpauci- (dz 7-)florae, bene racemosae, erectae, glabrae, folia bene superantes, pedi- cellis dz 9 mm longis, paullo super basin bracteas ovatas, longe peracutas gerentibus; flores vix ultra 7 mm longi, sepalis minute crenulatis, petalis medium usque in tubum infundibuliformem coalitis lobis subobovatis late rotundatis integerrimis, staminodiis lobos ad 3/4 aequantibus iis isomorphis; stamina staminodiis paullo breviora antheris emargi- natis, acutiusculis, fdamentis alte liberis, stylo manifesto, ovarium fere aequante. Mexico: bei Tampico (Berlandier n. 459). 26. J. axillaris Oerst. ! in Kjoebenhavn Vidensk. Meddel. (1861) 121. — Ramuli brevissime puberuli. Folia petiolis vix ultra 1,5 mm longis stipitata, latiuscule lanceo- lata, utrinque acuta apice in aciculum validissime pungentem extremitate brunneum, usque ad 4 mm longum desinentia, dz 65 mm longa, 18 mm lata, supra parce subtus densius lepidibus minutissimis punctulata, triplinervia, utrinque prominulo-costulata, sicca subtus tenuissime ruguloso-striatula. Inflorescentiae in foliorum sueto ramuli summorum axillis laterales pedunculo basi anaphyllis minutis acutis cincto, optime racemosae, pauci- (dz 5-)florae, brevissime puberulae, folia subaequantes, pedicellis haud nutantibus graci- libus, dz 1 3 mm longis, saepius altiuscule super basin bracteis adnatis ovatis, acutis, bene ciliolatis auctis; flores 7 (vel petalis erectis 10) mm longi, glabri, sepalis imbricatis, suborbicularibus, late rotundatis, margine (et tegentibus latere) crenato-dentatis, petalis medium usque in tubum infundibuliformem connatis intus dissite minute lepidotulis lobis rectangularibus , apice ovato-truncatis, per anthesin reflexis, staminodiis maximis lobos ad 3/4 aequantibus, apice truncatis minuteque emarginatis; stamina lobos ad 1/4: aequantia antheris brevibus, emarginellis, filamentis in tubum brevem petalis connatum coalitis; ovarium claviforme stylo brevissimo, stigmate pulvinato-discoideo. Mexico: bei Papantla (Lieb mann). — (Herb. Kopenhag.) 27. J. ovalifolia Mez n. sp. — Ramuli juniores bene brevissimeque pubescentes. Folia petiolis 2 — 3 mm longis stipitata, optime ovalia, utrinque rotundata apice in aci- culum validum usque ad 4 mm longum desinentia, ih 40 mm longa, 23 mm lata, rigidula, supra non nisi perparce punctulata subtus lepidibus multis minutissimis albidis 42 C. Mez. — Theophrastaceae. conspersa, triplinervia, supra bene prominulo-costulata perlaxeque retata. Inflorescentiae terminales, subpauci- (dz 10-)florae, bene racemosae nee corjmbosae, glabrae, folia paullo superantes, pedicellis erectis, crassiusculis, dz 6 mm longis, bracteas parvas ex ovato spinuloso-aristatas prope basin gerentibus; flores dz 8 mm longi, sepalis minutc crenulatis, petalis paullo ultra medium in tubum infundibuliformem coalitis lobis late ellipticis, rotundatis, integerrimis , staminodiis lobos ad 3/4 aequantibus iis isomorphis; stamina staminodiis paullo breviora, antheris anguste rotundatis, filamentis glandulis stipitatis conspersis; Stylus conspieuus ovario subduplo brevior. Venezuela: bei La Guayra (Karsten). — (Herb. Wien.) 5 8. J. aciculata Mez! in Urb. Symb. antill. II. (190 4) 450. — Bonellia Gavanil- lesii Bert.! in Herb. Gandoll., Berol. et ap. Colla, Hort. Rip.-Ap. (4 82 4) 21 (e. p.). — Ramuli apicem versus dense breviter pubescentes. Folia petiolis 2 — 3 mm longis stipi- tata, anguste lanceolata , utrinque acuta et in aciculum usque ad 5 mm longum, vali- dissime pungentem desinenlia , rigida, dz 50 mm longa, 9 mm lata, sparsa, subtus minutissime dissiteque lepidoto-punetulata, subtriplinervia et latere superiore ZZ obscure costulata. Inflorescentiae terminales, pauci- (dz o-)florae, bene corymbose racemosae, peradpresse lepidotae vel glabratae, folia subaequantes, pedicellis dz 8 mm longis brac- teas parvas, trianguläres, aciculoso-acutas prope basin gerentibus; flores 6 — 7 mm longi, sepalis bene crenulatis, petalis medium usque vel paullo ultra in tubum infundi- buliformem coalitis, lobis subobovatis, integerrimis, staminodiis lobos ad 3/4 aequantibus iis isomorphis; stamina staminodiis paullo breviora antheris apice anguste truncatis vix emarginatis, filamentis ultra tubum stamineum liberis; Stylus brevissimus. Insel St. Lucia (Grudy); Antillen, ohne Standortsangabe (de Rohr); Sta. Martha [ob Insel?, ob Sierra de Sta. Martha?] (Bertero n. 2648). 29. J. caracasana H. B. K. ! (non Oerst.) Nov. gen. et spec. III. (1818) 251 ; A. DG. in DG. Prodi*. VIII. 150. — Jacquinia macrocarpa Spreng, (non alior.) Syst. I. (1825) 668 (e. p.). — Ramuli juniores dense brevissimeque puberuli. Folia petiolis vix ultra 2,5 mm longis stipitata, elliptica vel anguste elliptica, basi dz breviter acuta apice rotundata et in aciculum validissime pungentem usque ad 3 mm longum desinentia, rigidiuscula, supra fere omnino glabra subtus lepidibus parvis multis albidis conspersa, ZZ 50 mn longa, 20 mm lata, bene triplinervia et supra prominulo-costulata perlaxeque reticulata. Inflorescentiae terminales, pauci- (dz 6-)florae, optime corymbose racemosae, ereetae, glabrae, folia paullo superantes, pedicellis dz 10 mm longis altiuscule super basin bracteas parvas e late ovato breviter acuminulatas gerentibus ; flores dz 1 0 mm longi, glabri, sepalis margine paullo crenulatis, petalis medium usque in tubum infundi- buliformem coalitis lobis reetangularibus, truncatis, integerrimis, staminodiis lobis paullo brevioribus apice rotundatis, integerrimis: stamina staminodia fere aequantia antheris acutiusculis; Stylus subnullus. Venezuela: bei Maracaibo und la Guayra am Meeresstrand, in dürrem Sand (Gollmer, Humboldt et Bonpland, Karsten, Linden n. 45, Otto n. 469, Plee n. 4 0). — Blüht November, Dezember. 30. J. aurantiaca Ait.! Hort. Kew. ed. 2. (1811) II. 6 ; Sims in Bot. Mag. t. 1639; A.DG.! in DC. Prodr. VIII. 150; Mez in Urb. Symb. antill. II. 451, et in Bull. Herb. Boiss. II. ser. III. (1903) 223. — Jacquinia macrocarpa Spreng.! (non alior.) Syst. I. (1825) 66 8 (e. p.). — Ramuli juniores optime tomentosi vel pubescentes. Folia petiolis vix ultra 1,5 mm longis insensim in laminam transeuntibus stipitata, oblonga vel oblongo-lanceo- lata, basin versus sensim angustata apice acutiuscula vel rotundata in aciculum valide pungentem 1 — 2 mm longum desinentia, zb 30 mm longa, 11 mm lata, rigidula, supra vix subtus dissite minute lepidoto-punetulata, utrinque bene prominulo-costulata saepius- que laxe reticulata. Inflorescentiae terminales, pauci- (zb 5-)florae, corymbose racemosae, ereetae, subglabrae, foliis breviores, pedicellis dz 6 mm longis apicem versus sat incrassatis bracteas ovatas, acutas, fimbriatas basi vel minute supra basin gerentibus; flores saturatc aurantiaci, dz 8 mm longi, sepalis margine dense minuteque serrulatis, petalis ultra medium in tubum infundibuliformem coalitis lobis ovato-ellipticis, rotundatis, apice Jacquinia. 43 haud vel vix crenulatis, staminodiis lobos ultra % aequantibus subrectangularibus, apice leviter crenatis; stamina staminodia ad i/2 aequantia filamentis perparce sessili-lepidotis antheris longioribus ac latis apice anguste rotundatis minuteque emarginatis ; Stylus ovarium subaequans stigmate pulvinato, placentae apice sterili rotundato. Bacca globosa maxima (d= 18 mm diam.), opaca, maculis marmorata, stylo imposito mucronata. Mexico: Maria madre-lnsel (Nelson n. 4208), bei Tampico (Berlandier n. 135), bei Sta. Rosa und Granada (Liebmann), bei Pinotepa in der Prov. Oaxaca (Galeotti n. 1714). — Guatemala (Friedrichsthal). — Nicaragua: Dept. Matagalpa (Roth- schuh n. 468). — Häufig in Europa kultiviert. Var. ß. latifolia Mez! in Urb. Symb. antill. (1901) 451. — Jacquinia mexicana Regel! Ind. Sem. hört. Petrop. (1 865) 48. — Jacquinia aristata Griseb.! (non Jacq.) Fl. Brit. West Ind. Isl. (1861) 397 (quoad specimina Jamaic); Maza, Periant. Cub. 252; Duss, Fl. 38 4. — Jacquinia axillaris Donn.-Smith! (non Oerst.) Plant Guatem. n. 2497. — A typo habitu satis recedit, differentias tarnen majoris valoris vix praebet nempe folia sat latiora elliptica, inflorescentiam plurifloram raro paullo elongatam. Mexico: in Dünen am Gestade des stillen Oceans (Galeotti n. 1715), bei Perrodel Otonite (Karwinsky n. 437), bei Oaxaca (Seier n. 1722), Manzanillo (Palmer n. 1014). — Guatemala: bei San Jose (Donnell-Smith n. 2497), bei Tulumä (Seier n. 3295). — Jamaica: ohne Standortsangabe (bot. dept. Herb. n. 3691, March n. 1206). — Guba: bei Mantanzas (Torralbas n. 190). Einh. Name: »Ducuche« in Guatemala. Var. y. pseudopungens Mez n. var. — A typo evidenter differt foliis anguste lanceolatis et J. pungentem animo revocat. /. Donnell-Smithii quoque accedit, sed foliis angustis, antheris recedit. Mexico: Oaxaca, trockene Hügel bei Tequisistlan und bewaldetes Flussthal zwischen Tequisistlan und Jalapä (Seier n. 1713, 1716). — Nicaragua: Segovia (0 erste d.) — (Herb. Berlin, Kopenhag.). Einh. Name: »Guie-zee, Flor del nino«. 31. J. Seleriana Urb. et Loes.! inCaec. Seier, auf alten Wegen durch Mexico (1900) p. 73; Loesener in Bull. Herb. Boiss. II. ser. III. (190 3) 223. — Ramuli crassi, squarrosi, ad partes juniores brevissime tomentelli mox glabrati. Folia petiolis non nisi brevissimis perobscurisque stipitata subsessilia dicenda, angustissime oblonga vel lineari-lanceolata, basin versus persensim angustata apice mucrone valido zb 2 mm longo imposito rotundata vel breviter acuta, dt 50 mm longa, 6 mm lata, rigida, supra glabra perobscure costulata vel laevia, singulinervia. Inflorescentiae non nisi fructiferae cognitae absque dubio pauci- florae, valde abbreviate racemosae, foliis breviores, pedicellis fructiferis =t 7 mm longis bracteas minutas, pallido-tomentellas basi gerentibus; sepala margine zona badia praedita haud ciliata. Fructus bene ellipsoideus, laevis, d= 1 0 mm longus, 7 mm diam. metiens. Mexico: Oaxaca im Bergwald oberhalb S. Garlos Yauhtepec und in Waldschluchten beim Ranche de los Pichones (Seier n. 1758, 1759). — Fructificiert im Januar. — (Herb. Berol.) Einh. Name: Ghilillo. 3 2. J. Sprucei Mez n. sp. — Jacquinia pubescens A.DG. ! (non H. B.K.) in DG. Prodr. VIII. (1844) 150 (e. p., quoad cit. specimen Gaudich.). — Ramuli brevissime pubescentes. Folia sparsa, petiolis vix ultra 2 mm longis stipitata, elliptica, basi brevius longiusve acuta, apice rotundata et in mucronem pungentem brunneum usque ad 3 mm longum desinentia, ± 4 0 mm longa, 1 8 mm lata, rigida, supra valde dissite punctulata subtus albido-tomentella, omnino laevia. Inflorescentiae terminales, subpauci- (5 — 10-) florae, corymbose racemosae, erectae, folia aequantes, subglabrae, bracteis parvis, lanceolatis, in aciculum permanifestum aterrimum desinentibus, pedicellis ±: 8 mm longis, crassiusculis super basin insertis; flores 10 — 12 mm longi, glabri, sepalis suborbicula- ribus, margine dense crenulatis, petalis medium usque in tubum late infundibuliformem connatis lobis subrectangularibus, apice late truncato-rotundatis, integerrimis, staminodiis 44 C. Moz- — Thcophrastaceae. quam lobi haud multo brevioribus, iis isomorphis ; stamina staminodia aequantia antlieris apice rotundatis nee ullo modo emarginatis, filamentis alte coalitis gtandulis stipitatis praeditis; Stylus subnullus, stigma pulvinatum, placentae apex sterilis perlongus, acu- minatus. Ecuador: sandige Küste des stillen Oceans bei Chanduy (Spruce n. 6478), Guajaquil (Gaudichaud), Insel Puiia (Andersson n. 77, Eggers n. 1 i 7 4- 3 ) . — Peru: bei Cuenca (Ruiz et Pavon). — Blüht Februar, Mai. Einh. Name: »ßarbasco«. 33. J. pubescens H. B. K.! Nov. gen. et spec. III. (1818) 251 t. 246; A.DC. ! in DC. Prodr. VIII. 150 (e. p.). — Jacquinia mucronata Willd. ! herb. n. 4496 et ap. Roem. et Schult. Syst. IV. (1819) 802. — Ramuli bene puberuli. Folia petiolis d= 3 mm longis, in laminas transeuntibus stipitata, anguste obovata, basin versus acuta apice rotundata et aciculo optime pungente usque ad 3 mm longo aueta, hoc neglecto zb 35 mm longa, 15 mm lata, rigicla, supra dissite lepidoto-punetulata, subtus molliter pubescentia, perobscure triplinervia sublaevia. Inflorescentiae terminales, perpauci- (=b 4-)florae, abbreviate racemosae, nutantes, foliis satis breviores, puberulae, bracteis ex ovato longe'acutis parvis pedicellos zb 7 mm longos decurvos in axillis gerentibus; flores 7 — 8 mm longi, glabri, sepalis imbricatis, suborbicularibus, margine minute crenu- latis, saepius paullo emarginatis, petalis medium usque in tubum infundibuliformem connatis lobis ellipticis, late rotundatis et remote inciso-crenatis , staminodiis quam lobi paullo tantum brevioribus sicut illi crenatis; stamina staminodia fere aequantia antheris emarginatis, filamentis glandulis stipitatis dissite auetis; ovarium valde elongatum stylo subaequilongo, stigmate diseoideo. Hylaea: am Ufer des Amazonenstroms ohne genauere Standortsangabe (Humboldt et Bonpland n. 3581). — (Herb. Berlin, Willd.). Ex ordine exclusa genera. Edgeworthia Falc. in Proc. Linn. Soc. I. (1842) 129 ad Sapotaceas. Leonia Ruiz et Pav. Fl. peruv. II. (1899) 69 ad Violaceas. Monotheca A.DC. in DC. Prodr. VIII. (1844) 152 = seq. Reptonia A.DC. in DC. Prodr. VIII. (1844) 153 = Edgeworthia Falc, ad Sapotaceas. Ex ordine exclusae species. Glavija sparsifolia Miq. ! in Fl. brasil. X. (1856) 278 = Leonia gly cy carpa Ruiz et Pav. Jacquinia ferruginea Spreng. Syst. I. (1825) 668 = Coeloneurum ferrugineum Urb. Symb. antill. I. (1899) 380. Jacquinia indica Wight ex DC. Prodr. VIII. (1844) 15 et IX. ( 1 845) 464 = Erycibe panniculata Roxb. Jacquinia venosa Swartz, Prodr. (17 88) 47 = Ghione glabra DC. Theophrasta cochinchinensis Spreng. Syst. I. (1825) 671 = Melodinus mono- gynus Roxb. Theophrasta gly cy carpa Spreng. Le. = I^eonia gly cy carpa Ruiz et Pav. Theophrasta imperialis Linden ex C. Koch et Fintelm. Wochenschr. II. (1859) 61 = Sapotacearum veros. nov. gen. Theophrasta madagascariensis Willd.! ex Roem. et Schult. Syst. IV. (1819) 787 = Brexia madagascariensis Thou. Theophrasta pinnata Jacq. ! Fragm. (1809) 49 = Browneae spec. Theophrasta serratifolia Cat. Cels. (1828) 4 ex Colla in Mem. Ac. Tor. XXXV. (1831) 151 t. 111 = Brexia madagascariensis Thou. Verzeichnis der Sammlernummern. Audersson 77 Jacquinia Sprucei. Bang 1219, 2158 Clavija boliviensis. Barclay 2393 Clavija pungcns. Berlandier 135 Jacquinia aurantiaca — 4 59 Jacquinia racemosa. Berter 0 2648 Jacquinia aciculata. Blanche! 3704 Clavija spinosa. Börgesen 93 Jacquinia barbasco. Broadway 1496 Jacquinia barbasco. Burchell 9128 Clavija serrata. Caininhäo 33 Clavija spinosa. Combs 382 Jacquinia aculeata — 723 Jacquinia stenophylla. Crüger 259 Jacquinia revoluta. CurtiSS 1777. 5447 Jacquinia keycnsis. Duchassaing 53 Jacquinia barbasco. Duss 1729 Jacquinia aculeata — 1730 Jacquinia cf. revoluta — 2280 Jacquinia cf. revo- luta — 2906 Jacquinia Bertcrii ß. Eggers 354 (e. p.) Jacquinia barbasco — 354 (e. p.) Jacquinia Berterii — 1560 Theophrasta Jussieui — 1960 Jacquinia Eggersii — 3304a Jacquinia barbasco — 3848, 3963, 4507 Jacquinia Keyensis — 5437 Jacquinia brevifolia — 5486 Jacquinia barbasco — 6414 Jacquinia aculeata — 6419, 7-296 Jacquinia barbasco — 14303 Clavija Eggersiana — 14743 Jacquinia Sprucei — 15441 Clavija parvula. Ehrenberg 402 Jacquinia linearis. Feiidler 748 Jacquinia revoluta — 750 Clavija longifolia. Fnnck 334, 533 Jacquinia gracilis — 795 Jacquinia revoluta. Galeotti 1714 Jacquinia aurantiaca — 1715 Jacquinia aurantiaca ß. Garber 65 Jacquinia umbellata. Gardner 1057 Jacquinia brasiliensis — 3878 Clavija cf. integrifolia — 5538 Clavija spinosa. Gandichaud 1165 Clavija tenera. Gaumer 130, 531 Jacquinia fiammea. Gay 1129 Clavija parvula. Glaziou 3637, 5929, 8222 Clavija spinosa — 11140, 12933 Jacquinia brasiliensis. Gollmer 6 Clavija longifolia. Goudot 109 Clavija Hookeri. St. Hilaire B2 154 Clavija spinosa. Humboldt et Bonpland 555 Jacquinia revoluta — 1142 Clavija longifolia — 1424 Clavija latifolia — 3581 Jacquinia pubescens — 3819, 3856 Clavija pungens. Jamaica bot. Dept. herb. 3691 Jacquinia aurantiaca ß. — 6070, 6656 Jacquinia barbasco. Jelski 260 Clavija Jelskii. Kalbreyer 1962 Clavija Kalbreyeri. Karsten 47 Clavija longifolia. Karwinsky 437 Jacquinia aurantiaca ß. Kegel 1007 Clavija lancifolia. Krug ic. ined. 214 Jacquinia umbellata. Lehmann 270 Clavija pungens — 5103 Clavija Lehmannii. Leprieur 209 Clavija lancifolia. Linden 45 Jacquinia caracasana — 1134 Clavija Hookeri — 1153 Jacquinia revoluta. Maren 1 206 Jacquinia aurantiaca ß. Mathews 1600 Clavija Hookeri. Moritz 483 Jacquinia revoluta — 1697 Clavija longifolia. 46 Verzeichnis der Sammlernummern. Nelson 4208 Jacquinia aurantiaca. Northrop 251 Jacquinia keyensis. d'Orbigny 632 Clavija boliviensis. Otto 468 Clavija longifolia — 469 Jacquinia caracasana. Palmer 67, 903 Jacquinia pungens — 1014 Jacquinia aurantiaca ß. Picarda 1248, 1453 Jacquinia linearis — 1259 Jacquinia Bcrterii a. Plee 40 Jacquinia caracasana — 113 Clavija longifolia — 850 (c. p.) Jacquinia umbellata — 850 (e. p.) Jacquinia barbasco. Poeppig 1944, 2022 Clavija Poeppigii — 2352 B Clavija parviflora. Pohl 2470 Clavija integrifolia — 5363 Clavija tenera — 5474 Jacquinia brasiliensis. Prenleloup 322 Jacquinia barbasco. Ridley, Lea et Ramagc 84 Jacquinia brasiliensis. Riedel 262 Jacquinia brasiliensis — 880 Clavija spinosa. Rothschuh 468 Jacquinia aurantiaca. Rusby et Squires 122 Clavija lancifolia. Sagot 1252 Clavija lancifolia. Sagra 292 Jacquinia stenophylla — 4 31 Dcberainia cubensis. Schenck 4069 Jacquinia brasiliensis. SinteniS 245, 245*>, 3191, 3804, 38">3 Jacquinia umbellata — 60 4, 1825, 1869, 3031, 3319, 3476, 3726, 3944 Jacquinia barbasco — 3486, 3643, 4829, 4830 Jacquinia Berterii ß. Donnell-Smith 2 497 Jacquinia aurantiaca ß. — 634 5 Jacquinia Donnell-Smithii. H. et G. W. Smith 6, 146, 506 Jacquinia barbasco. Sodiro 100/13 Clavija membranacea. Spruce 1129;i Clavija parviflora — 4149 Clavija tarapotana — 6478 Jacquinia Sprucei. Schiede et Deppe 265 Jacquinia Schiedeana. Schi im 587 Clavija longifolia. Schomburgk, Rieh. 419, 659, 750 Clavija macrophylla. Schomburgk, Rob. 180* Jacquinia incrustata. Schwacke 1027 Clavija spinosa — 3080 Jacquinia brasiliensis — 10927, 11861 Clavija Schwackeana. Seitz 57 Jacquinia barbasco. Seier 1722, 3295 Jacquinia aurantiaca ß. — 1713, 1716 Jacquinia aurantiaca y. — 1758, 1759 Jacquinia Seleriana. Sellow 51, 558, 1221 Jacquinia brasiliensis — 159 Clavija spinosa. Sieber, Trinidad 54 Jacquinia revoluta. Stahl 126, 126b Jacquinia barbasco. Torralbas 27, 66 Jacquinia aculeata — 190 Jacquinia aurantiaca ß. Trail 509 Clavija parviflora. Triana 2593 Clavija Rodekiana — 2596 Clavija cf. membranacea. Trinidad bot. Oard. herb. 1310, 2553, 3507 Jacquinia revoluta. Yaby 52 Jacquinia barbasco. Wawra (it. Max.) 568 Jacquinia Schiedcana. Weddell 488, 1049 Clavija spinosa. Widgren 1-298 Clavija spinosa. Wilidenow herb. 3547 Clavija longifolia — 44C5 Jacquinia revoluta — 4496 Jacquinia pubescens — 4497 Jacquinia macrocarpa. Wright 353 Jacquinia aculeata — 567, 2916 Deherainia cubensis — 2912 (e. p.) Jacquinia stenophylla — 2912 (e. p.) Jacquinia brunnescens — 2913 Jacquinia brevifolia — 2914 Jacquinia Berterii ß. — 2915 Jacquinia Berterii «. Wullschlägel 329 Jacquinia revoluta — 1050 Clavija lancifolia. Register für Carl Mez-Theophrastaceae. Die angenommenen Gattungen sind fett gedruckt; die angenommenen Arten mit einem Stern (*) bezeichnet. Arbor baccifera etc. Sloane 32. Azucares 33. Barbasco 33, 35, 39, 44. Bois Bracelets 33. Bonellia Bert. 28. Cavanillesii Bert. 40,42,n.28. Brexia madagascariensis Thou. 44. Brownea sp. 44. Ghilillo 43. Chione glabra DC. 44. Ghirriador 38. Ghrysophyllum barbasco Loefl. 32. Clavija Ruiz et Pav. 4 4, n. 3. (2, 3, 4 Fig. 2, 5, 6 Fig. 3, 7—10, 4 2). antioquensis Radlk. 28. ♦biborrana Oerst. 1 7, n. 3.(14). *boliviensis Mez 26, n. 29. (1 6). caloneura Mart. et Miq. 22, n. 17. *cauliflora Regel 21, n. 13. (15). clavata Decne. 1 7, n. 2. *Eggersiana Mez 1 8, n. 6. (7, 15). ♦Engelsii Mez 1 9, n. 8. (1 5). Ernstii Hook. f. 1 7, n. 2. *fulgens Hook. f. 26, n. 28. (16). *grandis Decne. 25, n. 26. (5, 16, 26). *Hassleri Mez 19,n. 9. (8, 15). *Hookeri A.DC. 21, n. 14. (5, 7, 15, 16). *Jelskii Szyszyl. 19, n. 10. (8, *integrifolia Mart. et Miq. 25, n. 25. (5, 4 6). *Kalbreyeri (0. Ktze.) Mez 1 8, n. 4. (5, 6, 4 4). lancifolia Desf, 27, n. 32. (7, "). lancifolia Rusby 26, n. 29. latifolia C. Koch 27, n. 34. *latifolia (Willd.) Radlk. 18, n. 4. (14). *Lehmannii Mez 1 8, n. 5. (7, 15). ♦longifolia (Jacq.) Mez (non Rusby, nee Ruiz et Pav.) 24, n. 23. (2 Fig. 1, 5, 16). longifolia Ruiz et Pav. 23, n. 21. longifolia Rusby 27, n. 32. ♦macrophylla (Link) Radlk. 27, n. 31. (7, 16). macrophylla Miq. 22, n. 1 5, 22,n.16,22,n.17,23,n.19. *membranacea Mez 28, n. 33. (2, 4 7). *nobilis (Linden) Mez 17, n. 2. (5, 6, 8, 14). ornata D. Don 24, n. 23. ornata y. coriacea A.DC. 25, n. 25. ornata ß. subintegra A.DC. 27, n. 32. ornata Miq. (non D. Don) 27, n. 31. ♦parviflora Mez 27, n. 30. (7, 16). *parvula Mez 23, n. 20. (16). pendula Ruiz et Pav. 28. *Poeppigii Mez 25, n. 24. (7, 4 6). *pimgens (Willd.) Radlk. 20, n. 11. (7, 15, 20 Fig. 6, 22). *Radlkoferi Mez 21, n. 12. (7, 15). Riedeliana Regel 22, n. 17. *Rodekiana Linden et Andre 18, n. 7. (8, 15). *Ruiziana (O. Ktze.) Mez 23, n. 21. (16). *Schwackeana Mez 22, n. 15. (5, 15). *serrata (Hoffmgg.) Mez 23, n. 19. (7, 4 6). *serratifolia Mez 23, n. 4 8. (5, 16). sparsifolia Miq. 44. spathulata Hook. 21, n. 14. *spathulata Ruiz et Pav. (non Hook.) 26, n. 27. (4 6). *spinosa (Yell.) Mez 22, n. 17. (5, 15). ♦tarapotana Mez 24 , n. 2a. (4 6). *tenera Mez 22, n. 4 6. (15). umbrosa Regel 28. undulata D. Don 20, n. 11. Coeloneurum ferrugineum Urb. 44. Deherainia Decne. 12, n. 2. 2—6 Fig. 3, 7—9). *cubensis (Radlk.) Mez 1 2, n. 4. (2, 7, 4 2, 4 3 Fig. 5). *smaragdina (Planch.) Decne. 4 3, n. 2. (4, 7, 12). Ducuche 43. Edgeworthia Falc. 44. Eresia foliis Aquifolii Plum. 1 1 . Erycibe panniculata Roxb. 44. Espuela Rey 36. Espuela de Caballero 36. Flor del nino 43. Fruticulus foliis rusci stellatis Dill. 35. Guie-zee 43. Horta Vell. 14. spinosa Vell. 22. Jacquinia L. 28, n. 4. (2 — 6 Fig. 3, 7-9). *aciculata Mez 42, n. 28. (31). *aculeata (L.) Mez 35, n. 7." (2, 3, 4, 6, 29, 34 Fig. 7, 38). *angustifolia Oerst. 38, n. 1 5. (30). arborea H.B.K. (nee Vahl) 33, n. 5. arborea Vahl 32, n. 3. aristata Griseb. (non Jacq.) 37, n. 13, 42, n. 30. *aristata Jacq. (n. alior.) 40, n. 23. (30). armillaris Chapm. 33. n. 4. armillaris Jacq. 32, n. 3. armillaris (L.) Swartz 4, 32, n. 3. armillaris ß. arborea (Vahl) Griseb. 32. n. 3. 48 Register. armillaris Schratl. (non alior. 35, n. 6. armillaris Willd. 33, n. 5. *aurantiaca Ait. (4/ 34). var. ß. latifolia Mez 43, n. 30. var. y. pseudopungens Mez 4 3, n. 30. aurantiaca Bert. 37, n. 1 3. axillaris Donn. - Smith (n. Oerst.) 43, n. 30. ♦axillaris Oerst. 4 4, n. 26. (5, 81). *barbasco (Locfl.) Mez 32, n. 3. (2, 4, 8, 9, 29). *Berterii Spreng. 34. n. 4. (4, 8, 29). cc. acutifolia Griseb. 32, n. 4. ß. portoricensis Urb. 32, n. 4. «f. retusa Urb. 32, n. 1, y. venosa Mez 32, n. 4. *brasiliensis Mez 35, n. 6. (3, 9, 29). ♦brevifolia Urb. 37, n. 12. (5, 30). *brunnescens Urb. 37, n. 4 4. (5, 30). ♦caracasana H.B.K. 42. n. 29. (3, 9, 31). ♦Donnell-Smithii Mez 39, n.4 9. (3, 30, 43). ♦Eggersii Urb. 36, n. 9. (2, 5, 6, 30). var. ß. intermedia Urb. 36, n. 9. ferruginea Spreng. 44. ♦flammea Millsp. 40, n. 22. (3, 30). *geniculata Mez 38, n. 4 6. (30). *gracilis Mez 39, n. 18. (30). ♦incrustata Urb. 32, n. 2. (4, 29). indica Wight 43. *keyensis Mez 33, n. 4. (4, 8, 29, 34 Fig. 7). *LiebmanniiMez38,n.4 4.(30). linearis A. DG. 36, n. 9. linearis Griseb. (nee Jacq.) 36, n. 10. ♦linearis Jacq. 36, n. 8. (2, 5, 6, 29. linearis Sauv. (non Jacq. 37, n. 12. var. brevifolia Griseb. 37, n. 12. *jnacrocarpa Gav. 40, n. 21. (4, 30). macrocarpa Cham. 41 , n. 24. macrocarpa Spreng, (non alior.) 37, n. 13, 42, n. 29, 42, n. 30. mexicana Regel 43, n. 30. mucronata Willd. 4 4, n. 33. *ovalifolia Mez 41, n. 27. (3, 31). pubescensA.DC. (non H.B.K.) 4 3, n. 32. *pubescens H.B.K. 44, n. 33. (31). *pungens A. Gray 39, n. 20. pungens Donnell-Smith (non A. Gray) 39, n. 1 9. ♦racemosa A. DC. 41, n. 25. (31). *revoluta Jacq. 33, n. 5. (9, 29). ruscifblia Jacq. 35, n. 7. ruscifolia Spreng. 36, n. 9. var. velutina A. DG. 36, n. 10. *Schiedeana Mez 41, n. 24. (34). ♦Seleriana Urb. et Loes. 43, n. 34. (9, 34). smaragdina Planch. 13. ♦Sprucei Mez 43, n. 32. (34). *stcnophylla Urb. 36, n. 10. (5, 30). *submembranacea Mez 39, n. 47. (30). *umbellata A.DG. 37, n. 13. (5, 6, 30, 38). venosa Swartz 4 4. Leonia Ruiz et Pav. 44. glycycarpa Ruiz et Pav. 44. Mal bois chandelle 33. Medeola aculeata L. 35. (2). Melodinus monogynus Roxb. 44. Monotheca A. DC. 44. Pica 33. Posoqueria niacrantha Hort. 13. Potalia amara Desf. (non Aubl.) 27. Replonia A.DC. 44. Ruscus frutescens Mill. 35. Theophrasta L. 9, n. 1. 2—6 Fig. 3, 7-9). americana Griseb. (n. alior.) 12. *americana L. (n. Swartz) 1 1, n. 2. (5, 41). americana Swartz (nee L.) 11, n. 1. angustifolia Linden 12. antioquensis Linden 28. attenuata Linden 12. Biborrana O. Ktze. 1 7. caloneura O. Ktze. 22. cochinchinensis Spreng. 44. crassipes Linden 12. cubensis Radlk. 12. densiflora Decne. 4 4, n. «. fulgens O. Ktze. 26. fusca Decne. 41, n. 2. glycycarpa Spreng. 4 4. grandis O. Ktze. 25. Henrici Harn. 4 4, n. 4. Hookeri Linden 24. imperialis Linden 4 4. integrifolia Pohl 25. ♦Jussieui Lindl. 4 4, n. 4. (7, 10 Fig. 4, 4 4). Kalbreyeri O. Ktze. 17. latifolia Willd. 4 8. laurifolia O. Ktze. 27. longifolia Jacq. 24. macrophylla Linden (non alior.) 25. macrophylla Link 27. madagascariensis Willd. 44. minor Linden 4 2. nobilis Linden 17. pinnata Jacq. 4 4. pungens Willd. 20. Riedeliana O. Ktze. 22, n. 4 7. Rodekiana Linden 4 8. Ruiziana O. Ktze. 23. serrata Hoffmgg. 23. serratifolia Cat. Gels. 44. smaragdina Linden 4 3. spathulata O. Ktze. 26. tetramera Mart. 23, n. 4 9. umbrosa Linden 28. Theophrastaceae 4 — 9. Zacintha Vell. 14. nutans Vell. 25. Druck von Breitkopf