i É

c

JaGIlESELZACEA € (OUS D'UNE GE

Agricultural Experiment Station,
UNIVERSITY OF ILLINOIS.
4 Books are not to be taken from the Library Room.

:
«
r
;

:8-:0-:0-:8--11-:8-:--5-

vz wl. -

^-
— a— Jue e, a
s pe nuo
Ara P^ Le
-
dt yw
m de m a.

1 M MR tà
lum eis ER -
dT m inen d dint.

Digitized by the Internet Archive
in 2010 with funding from
University of Illinois Urbana-Champaign

http://www.archive.org/details/eliaefriessummavO2ftrie

ELIAE FRIES

SUMMA VEGETABILIUM
SUANDINAVIAE,

SEU

ENUMERATIO SYSTEMATICA ET ChITICA
PLANTARUM QUUM COTYLEDONEARUM, TUM NEMEARUM

INTER MARE OCCIDENTALE ET ALBUM,
INTER EIDORAM ET NORDKAP,

HACTENUS LECTARUM, INDICATA SIMUL
DISTRIBUTIONE GEOGRAPHICA.

SECTIO POSTERIOn.

ACCEDUNT
EXPUSITIO SYSTEMATIS PLANTARUM MOÜRPHOLOGICI,
CUMPARATIO VEGETATIONIS ADJACENTIUM REGIONUM,
DEFINITIONES SPECIERUM IN KOCHII SYNOPSI
FLORAE GERMANICAE ET NEMEARUM MONOGRAPHIIS
HiUD OBVIARUM L. ALITER EXPOSITARUM.

HOLMIAE, & LIPSIAE

A. BoxxiEn, sores orEnis nEDEMTOR.

Qum posterior haec sectio ita creverit, ut priorem superet ,
in novum fasciculum differre cogor introductionem, sisten-
iem 1) expositionem systematis morphologici, 2m qua singula-
rum, etiain exoticarum, familiarum locus indicabitur , IV) con-
spectum comparativum vegetalionis Zgzu diversarum Scandinaviae
regionum, quam ezcoticarum (quamquam vegetatio Scandi-
naviae, omissis plantis arcticis, in genere cum Germanica
convenire videtur, magna in eo observatur discrepantia ,
quod inter affines species altera in Germania, altera in
Scandinavia centrum suum habet, ut quae in Suecia vulga-
tior, haec in Germania rarior et versa vice) et IIl) schedu-
las criticas de plantis indigenis vexatis Linnaeanis. 72 Aac prae-
cipue re auctoritatem aliquo jure me postulare fingam , cum
longe plura mihi, quam aliis, prostant subsidia.

p

UPSALIAE,
EXCUDEBANT VYPOGRAPH, ACADEMICI

1849.

"ot

U
) -

Y, 2- Cl XX. Fusa.

Pervenimus nunc ad vastisslmam orbis vegetabilis classem,
quae reliquas simul sumtas specierum numero superat. Plerosque
hodiernos Botanicos ab harum studio terrent magnae formarum
copiae et cavendnm sane, ne haec disciplina ita crescat, ut ne-
mo operae pretium ducat uostra repetere vestigia. —fFHoc prae-
cipue valet de Fungis inflmis v. c. epiphyllis et elementaribus ma-
xime proteis, inter quos magis^scientiae fructuosum censeam pri-
marios attendere typos, quam formas omnino infinitas singulatim
describere. At inter nobiliores fangos (Hymenomycetes, Gastero-
mycetes, et meliorem partem Disco- et Pyrenomycetum) species
adeo nobiles et definitae, ut vix in ulla orbis vegetabilis regione
insigniores; quare his, qui multiplici in vita communi usu insu-
per sese commendant, summam dicavi aítentionem et post qua-
draginía annorum studia adeo mirifice delectant, ut jove favente
liorum. observandi gratia cogar reliqua omnia studia praetermiíte-
re. LUltimis annis suscepi giganteum sane opus, omuium parare
novas ad naturam icoues ef ordine systematico comparativas (plu-
rimae novae species jam pictae). quo íam nomenclatura figetur
quam horam studium, ut spero, maxime sublevabitur. Singularium
icones et novarum tantum specierum descriptiones, quae futuri
observatoris studia magis retardant, quau sublevant, parum fru-
cíuosas censeo. lta quoque judico de plerisque fragimentitiis
observationibus, quae in Diariis, Aunalibus etc. deponuntur, quae
plerisque Lectoribus caput mortuum sistunt; una alterave nova
species, nisi deflnito loco in dispositione universali inserta, parvi
ulique momenti. Nil in scientiae evolutione festinat et haec esí
ralio, cur observationes singulares divulgaudo, priusquam in opus
universali redigere liceat, tempus fallere noluerim. — Rapide nimis
crescente studio, controversiarum strues augetur; plurimae disper-
sae symbolae peribunt.

Inter infimos fungos lgitur, elemeniares et enfophytos, pro
tempore saltim, satis mihi visum est typos primarios citare, uf
couspectum universalem teneamus. Hujus gratia cognitionem fun-
gorum ex autopsia, nec fantum ex iconibus, culque Botanico ne-

uoc med

.cessarlam fingerem, sine qua vitae vegetabilis cognitio nimis man-
ca evadet. —Studium vegetabilium indigenorum, quibus undique
stipamur et quorum evolutionem et historiam observare licet, ma-
gis fructuosum porro censeam, quam fragmentitias notitias de ter-
rarum remotissimarum plantis, e singularibus speciminibus siccis
haustas. Interea his studentes in plantarum indigenarum observa-
tores fastidiose vulgo despiciunt et praecipue in Mycologos. Haud
pauci forsan mirentur Fungorum indigenorum addi enuimerationem
magis, ni fallor, completam, saltim fidam, quam alii terrae offerre
liceat, cum singulae species ab uno eodemque observatore colle-
ctae sint. Inter infimos fungos plures de industria omisi et tantum .
collectorum gratia, quibus specierum herbarii numerus auctus
praecipue cordi est, v. c. Uredinearum species singulatim notavi.

At aliud simul est hujus opusculi proposítum, nempe con-
spectum synopiicum exhibere Systematis morphologici fungorum
una cum enumeratione generum, ultimis lustris supra omnem mo-
dum auctorum. unc eo magis necessarium duxl, quum revisio
Systematis Mycologici, in Flora Scanica synoptice proposita, pau-
cis innofuerit nec umquam generum limitatio a specierum enume-
ratione segregari debeat; abstrusum illud generum studium, abs-
que amplissima singularium cognitione, inane ef fallax censeo.
Methodus nostra cum aliorum neque collidit, neque inimica est,
cum oppositis priucipiis nitatur, nempe íotius fungi morpüosi,
cum Recentiores praecipue attendant ad singulares et subtilissi-
mos characteres, (v. c. ascos, sporidia septata l. simplicia e. ^g
p-); quos magni utique censemus momenti, at inferioris ordinis ,
cum natura horum differentias non modo in singulo fungorum ordi-
ne, sed etiam in diversissimis Lichenum et Pliycearum exacte
similes repetit. Mea ex opinione omnes sporae genuinae in ascis
S. cellula matricali necesse generentur, sed in perfectissimis v. c.
Gasteromycetibus et IIymenomycetibus ascus jam primitus resor-
betur, ut in subterraneis Gasteromycetibus vel praecocibus Trichi-
aceis modo observetur; in infimis vero reducuntur in sporidia, in
quibus s. d. nucleus vera est spora. Omnia granula, sporae di-
cíae, quae e systemate vegetativo segregantur nec altiori mor-
phosi, intra cellulam matricalem, nafa sunt, censeo conidia, qua-
lia in omnibus facile myceliis observare licet et facillime quideim

263

in Mucedineis. His conidiis pro sporis sumtis plurima orta sunt
spuria genera ef specles v. c. Sporotricheorum. ^Asci igitur no-
tio valde dilatanda; sic vesiculae Theleboli, Mucorineorum e. s. p.
etiam ascorum species. In Dacryobolo, Mucedineis etc. asci in guttu-
lam gelatinosam, in qua sporae generantur, soluti sunt, quare nulli
exstant acuti limites inter Mucorinos et Mucedines. Ut semina
nuda, absque pericarpio, inter phanerogamas vix existunt, sic
etiam inter Homonemeas nullae sporae genuinae absque asco s.
cellala matricali. Sporae sic dictae nudae sunt vel mera coni-
dia, gemmulae, ad systema vegetativum referenda (nam abs-
que altiori hujus metamorphosi nulla fructificatio) vel sporidia,
i. e. asci reducti, cum caryopside, achaenio etc. comparanda. At
infinitae exstant formae intermediae infer sporas et sporidia (in
Oidio v. e. filum primarium (ascus) solvi apparet in sporas,
in proximo Sporendonemate sporae pari modo seriatae intra ascum
persistentem). Identitas typica sporidiorum et ascorum, utriusque
"vero differentia a sporis, optime conspicitur inter Pyrenoimycetes ,
inter quos in eodem genere, in eadem specie ei asci et sporidia
promiscue oecurrunt. Hi adnati, sporae vero iníra hos liberae
generantur —- af non raro abortant. ^ Hi sistunt status steriles,
atypicos. Olim sporae et sporidia sub communi titulo sporidiorum
secundum Linkium comprehendebantur: af, si nostrae opinioni veri
quoddam subsit, probe distinguenda et asci reducti modo sporidia
dicendi. Haec obiter hoc loco indicasse sufficiat; ut pateat, cur
partibus adeo ancipitibus systema haud nitatur.

Ex abstrusa videndi ratione non potest non fructus, uí ulti-
mus vegetationis actus, maxime essentialis videri. Ilinc non mi-
remur Caesalpini primosque vegetabilium Systematicos, ut cum
Linnaeo loquar, fuisse fructistas. ^ Plenior vero observatio facile
evicit, easdem fructus species redire in diversissimis plantis (v. c.
tum inter Monocotyledoneas, quam Dleotyledoneas), quare fru-
ctum tamquam summum dispositionis fundamentum brevi deserue-
runt Systematici, ad florem, tamquam summum vegetationis actum,
transeuntes. Jam vero novimus exinde modo nasci systemata ar-
tificialia summasque systematis sectiones ex primis et infimis mor-
phoseos gradus esse sumendas. lis rite consideratis, facilis mihi
videtur lex gradationis characterum: quo priores sunl sub ipsius

2014

plantae evolutione, eo magis essentiales quoque suní; at quo prio-
res, eo pauciores essentiales (i. e. sequentem evolutionem de-
terminantes) differentias offerunt, quo seriores eo plures essen-
tiales v. c. fructus, Ex his facile intelligitur, classes et ordines
ex ilis, familias et genera ad has esse determinanda. Hac sim-
plici lege tota nostra orbis vegetabilis dispositio nititur; eamque
Fungis applicaturi facile vidimus, summas horum sectiones neuti-
quam e subtilissimis fructus differentiis, sed e genesi et morpho-
si diversa esse sumendas. Possunt sane v. c. asci persistere,
resorberi et in sporidia reduci; vel unicam aut plures includere
sporas in ceterum maxime affinibus, quos morphosi et metamor-
phosi congruis e (am subtilibus differentiis in diversas familias haud
transferamus. ^ Mysterium vero omnis systematici studii est rite
percipere, magnam esse differentiam inter intimam — affinitatem et
externos vel subtilissimos characteres. Ut natura etars, sic etiam
natura et systema sunt oppositae rationes; quo magis Syste-
matum vim in characteribus absolutis ponimus, eo magis vulgo a
natura aberramus. Divinum igitur etfatun Linnaeanum: genus
dabit characterem, nec character. genus, adhuc magis valet
de familiis plantarum, ordinibus, classibus. — Sub initiis studiorum
semper speramus nos naturam absolutis characteribus ef limitibus
cireumseripturos, quasi manibus prensaretur, aí peritiores facti ina-
nes videbünus nostras spes ct fragiles nostras contentiones. Natura
enim integra est; qualem cuu excipere non valeamus, in nosíram
perceptionem laceramus et dein qualitercumque resarcimus. Ob-
jecta concreta numquam licet abso!ute definire, tantum notiones
ideales, quales etiam sint systeinatum membra. Frustra quaerinius
in natnra ipsa systema quoddam; hoc ipsi naturae imponamus —
at non ex oculorum, sed ex ingenii acie nascitur systema.

Paucis verbis simul indicavimus generum differentias, cum
libri, in quibus plene descripta suut, raro omnes ad manus sint;
mibi vero plenam horum exhibere descriptionem hoc loco non
licuisse, vix est quod moneam. Etiam nova, alià vice haec ple-
nius vel descripta l. describenda, hoc loco tantum indicavimus.
Cum saepe viderim generum characteres longe meliores videri
quam sunt ipsa genera, id praecipue studui, u( sectiones in na-
fura stricte deflnitas tamquam genera proponam; id saltim velint

265

sibi persuasum habeant lectores, me tantum tamquam genera pro-
posuisse fungos insignes et autonomos, nec cujuscumque generis
quisquilias. — Utrum ceterum sectionem defluitam genus an subge-
nus dicamus subjectivum est; non (amen arbitrarium sit, sed e
systematis singuli principiis et constante expositione pendeat. In-
fimorum genera ulterius reducenda, summorun vero, praecipue
Agaricorum, ulterius dividenda fingimus. Genera vero ubique
ex eodem principio esse distinguenda, summam Botanices haeresiü
merito dixit Linnaeus.

Per decem et quod excurrit annos .nil fere de fungis pu-
blieavi; videns quoque variorum recentiorum studium priscas meas
symbolas cavillandi, paene constitui, nil amplius de fungis publici
juris facere, sed continuatas meas observationes praecipue circa
perfectiores fungos (in proprium oblectamentum mycologiam, duim
vixero, colere pergam) ineditas posteris magisve amicis scrufa-
ioribus relinquere. Quod ante triginta annos (1819 .Sys/. Afyc.
Vol. I, Il mere ez autopsia conscripta sunt in vigesimo quin-
to aetatis meae anno) varia, nunc etiam mihi perbene cognifa,
haud noverim, minus attenderent, quam quanta nova et persi-
stentia obtulerim. Apud alios video modo verborum íricas; alios
video cautelam in generibus distinguendis l. omissiones, ob for-
mam coníractam necessarias, vel leves aberrationes, quales existe-
re neminem fugit, a descriptione data, ut taceam manifestos lap-
sus calami l. hvpothefae, tamquam grarces neos errores inde-
fessos venari. Quamvis multiplex mihi oblata sit occasio haee
retorquendi et jus talionis exercendi (levem autem et futilem cen-
seo artem singula verba cavillari) pristina mea via pergam, quae
apud alios invenio bona laudans, quae erronea tacite, sine clan-
gore et strepitu, corrigens, eos condolens, quibus suae gloriolae
causa opposita via videatur necessaria, vel qui, ut inquit Lin-
naeus (Syst. Nat. XII. p. 11) "grano eruditionis reperto sten-
torii ebuccinent." Gratias demum refero sincerrimas summis no-
stri aevi Mycologis, qui scientiam maxime augentes et illustran-
tes pristina mea studia integre et candide dijudicarunt. Conside-
rent velim aequi aestumafores, quanta nova subsidia nunc tem-
poris emerserunt, ante triginta annos prorsus ignota, et fungorum
studium fum paene ubique prorsus neglectum —- quantis difflculti-

266

bus luctuandum fuit in his remotis terris, in quibus omnis generis
subsidia, etiam omnes fere libri hane disciplinam tractantes, dee-
rant, in quihus nec lingua vernacula uti, nec visa repertaque nisi
synoptice divulgare licuit, multo minus icones edere, et agno-
scent sane ferream meam diligentiam et animum sub perenni cor-
poris morbo, puro naturae amore, semper erectum, nec ullis diffl-

cultatibus cedentem.

Fuit quondam sapientia Veterum, rerum universitatem coeli
modo sistere umbram, omnesqne contentioues, priusquam in ter-
ras transirent, in coelis esse depugnatas. Summa hujus doctri-
nae ea est: omnes ideas genium seculi et animos prius corripuisse,
quam ad rem vitamque communem traducuntur. Idem studium omnia
stabilita subvertendi et nova praematura substituendi, quod hoc
tempore in rerum publicarum conversione vidimus, in scientiis diu
regnavit, ut opinio opinionem quotannis deleverit, Quid enim
putidius videre licuerit, quam continuam nomenclaturae Lichenum
permutationem, sine ullo scientiae incremento, ut quisque Auctor
singulae speciei suam modo adscribat siglam. Ut in ecclesia et
in civitate, sic etiam in scientiis equidem principia, quae ajuní
conservativa, profiteor, cum mihi plene persuasum sit, his veros
el perennes progressus iantum promoveri, licet ipse forsan in
oppositam viam saepe seductus sim. Continuato opposito studio,
vereor ne in perpetua oscillatione scientia modo obfuscetur, ut diem
delet vicina nox. Ut vero scientia in posterum magis maturet,

quam ambitu crescat; in votis est.

HYMENOMYCETES. 267

Series prima: THALAMITERI.

Fam. CXI. | Zymenomycetes. Fr.
(Secund. Epier. Syst. Mjycol.)

Thalamio proprio, discreto, contiguo, exogeneo, sporophoris
aerosporis — sive Aymenio —- a reliquis plantis facile digno-
secuntur. Vastissima haec familia, quae plurimos fungos nobilio-
res et facile omnes fungos genuinos sensu priscorum Botanico-
rum complectitur, wz summa et centralis nullo puncto Algas
(nee Lichenosas, neque Phyceas) reliquasve classes Nemearum
tangit. Ubique enin vidimus in natura diversarum serierum fa-
stigia a se invicem longe distare, licet haec saepissime maxime
analoga siní; quoad omnes simul partes essentiales maxime esse
definita et in formam normalem fixa; cum greges inferiores vici-
nis classibus |. familiis magis approximentur, ad hos radios quasi
praebentes, et quoad fructificationem magis vagae sunt ef fluctu-
antes. Has rationes optime confirmant Hymenomycetes, quoad
subtilissimas fructificationis partes mire conformes; natura, jam
fastigium nacía, in hymenii ef receptaculi evolutione tantum oc-
cupata est, quare alia ratione tractentur quam inferiores fungi.

À reliquis Fungorum familiis etiam charactere dato facile
dignoscuntur, quamvis formis minus bene explicatis, uf mos est,
ad Fungos elementares accedant. Sic Hymenomycetum mycelia
vulgo ad Hyphomycetes relata fuerunt et Tremellinae Scelerotiaceos
Coniomycetum tangunt. Sporophora, Hymenomycetum similia, ob-
viam veniunt tam inter Coniomycetes et ITyphomycetes (v. c. in
Isarieis) quam Gasteromycetes, verum tota haec series ZAa/améi
erogeniü defectufacile dignoscitur. De eximia analogia Gaszero.
zuycetum, qui fastigium alterius seriei analogum sistunt, ceterum
vero prorsus oppositum typum exhibent, suo loco disseramus.
Quoad vegetationem, morphosin et externam faciem Hymenomyce-
tes proxime accedunt ad Discomycetes et vulgo cum his conjun-
guntur; qui ZAajamio disciformi, swpero, sporophoris endo-
sporis (ascis) manifeste differunt. Sic Hymenomycetum familiam
undique acute et clare limitatam censemus.

Ex ea, quae supra de fructificationis indole attulimus, fa-
cile liquet ordines et genera ex hymenii conflguratione potissi-
mum sumenda esse. In inferioribus haec pro more magis vaga
et multiformis est; in summo vero ceníro s. Agaricinis natura
tam multiplex indeque contigua ; at tam conformis famen, ut ne-
que simile nec secundum observetur in toto orbe vegetabilium *).

*) Ex Agaricinis duo millia speeierum mihi eognita, at quamvis

24

268 HYMENOMYCETES.

Hinc sectlones, quae ut maxime naturales et argutíus limítatae lon-
ge majorisivis et dignltatis sunt, quam inferiorum, genera dictae,
tantum ut subgenera proponere volui. Sic subgenera Agarici hy-
menophoro discreto (Amanita , Lepióta, Volvaria, Pluteus, Psal-
liota sensu strict), ex analogia aliarum familiarum utique genere
movenda essent, at sistunt seriem cum reliquis naturalem et con-
tignam. Nam semper ad affinitatem naturalem et limites in na-
iura definitos magis aítendendum censeo, quam ad characteres.
Ob hanc quoque caussam ab Agaricis removere coactus fui, tam-
quam genera propria, sectiones quasdam, characteribus minus evi-
duüntes, quam biologicis differentiis maxime insignes et sistentes
greges stricte definitas, quae haud sine violatione naturae inter
diversas Agaricorum series intruderentur. Sic Lentinus, Hygro-
phorus ete. sistuuf greges maxime definitas et naturales; at,
nisi genere moveantur, inter diversissina Agaricorum sub-
genera essent dissipanda — et inter haec ubique simul
seriem eximie naturalem interrumperent. "Genus dabit cha-
racterem, nec character genus" Linn. *) Testis sit. Merisma ;
qui hoe genus a Thelephoris distinguunt, mihi videntur nescire
genera naturalia. Forma receptacnli levis admodum momenti;
maximi vero contextus et substantta. ^ Genera Lenzites, PDaeda-
lea, Trametes, Irpex etc. inter se magis afflnia, quam Lenzites
et Agaricus, Daedalea et Polyporus, lrpex et Hydnum; priora
quoque omnia jungebat Micheli, Agariceos. Polyporos et Hydna
distinguens. Sie quoque major exstat affinitas inter Corticium.
Grandiniam, Radulum, Merulium, quam inter Corticium et Stereum,
Radulum et Hydnum, Merulium et Polyporum. Pro tempore haec
ad hymenii formas disponere cogimur, exstat vero superior diífe-
rentia nobis nondum cognita. ^ Substantia et contextus diversis-
simi ita clare separant v. c. Lenzites, Lentinos, Lactarios, Copri-
nos, ut vix cuidam perito amplius in mentem veniat haec genera
cum Agaricis jungere. Inter omnes plantas (et nullam sane ve-
getabilinm familiam neglexi) maximam semper attentionem Hyme-
nomycetibus dicavi. Sero cuidém concedi fingerem tam otium
hos diutius et per tot diversas regiones per longam annorum se-
riem vivas observandi, quam patientiam immensam et paene neg-
lectam litteraturam ab antiquissimis temporibus exhauriendi. Quan-
ti laboris fructus iu Synopsi Hymenomycetum depositi, ob com-

plurimae magís cosmopolitae, quam aliae plantae, considerando ina-
gnum numerum Lentinorum, Merasmiorum ete. in tropicis terris vix
fingerem decimam, forsan vicesimam, partem adhuc esse cognitam.

*) Qui e plena singularium cognitione has rationes dijudicare non
valent, eis multa vituperanda videbuntur, quae re melius intellecta
laudanda agnoscent.

AGARICUS. 269

pendiosam formam, vix quis facile fingatí; ne vero minus cauti
sibi concessum credant de speciebus a se haud visls sententiari
ei ut dubia in futurum tollantur, plenae descriptiones et rariorum
novarumque icones speciosae (singula species sub multis formis
in folio imperiali) in Mwsaeo Academiae Scientiarum IHol-
miae deponuntur. Gavisus quoque.sum, plerasque species sub
ultimis lustris recolligens, vix ullas novas et antea haud lectas
obviam mihi venisse, nam Agaricorum esse finem facile est de-
sperare *). Nec in reliqua Europa (iu Exteris vero terris larga
messis), cum ab antiquissimis temporibus sint diligenter collecti
neglectis reliquis fungis, aliquid majoris momenti detectum est.
Hujus rationem hoc loco simul reddere, quatenus mihi innotuit et
affinitas indicata, in animo est. Yraecipua debentur amiciss.
Berkleyo, quare species hujus Britannicas (B. notavi species in
Engl. Fl. recepías; B. S. additas in Magaz. Zool. Bot.) ubique ci-
taverim. — Et ad conspectum Systematis facilitandum suis locis
inserimus simul genera nobis cognita exofica, quae Q notata.

At alia simul fuit et gravior quidem ratio, geographicam
nempe fungorum distributionem illustrandi, cur fungos anglicos
citaverim. — Ad pleniorem specierum cognitionem nil magis in
desiderio, quam g/eniores et fidae diversarum regionum catalogi,
quales paucissimos tantum habemus; praeter Conspectum funzo-
rum Lusatiae (ceterum in Agaricis, ipsis monentibus Auctoribus,
saltim 1ncompletum) modo opera Secretani et Weinmauni, in
Epicris. citata. Haud paucos in Europa ausíraliori luxuriare íy-
pos, in Europa boreali rarescentes ]l. deficientes satis constat; at
qui boreales ibidem desiderantur non liquet. ^ Alia vero et in-
signior, ni fallor, exstat differentia inter Hymenomycetes con-
tinentali-orientales et occidenfales; multas species in Rossia, Lu-
salia etc. lectas tantum in Uplandia, maxime orientali Svecia pro-
vincia, legimus (v. e. insizniores Armillarias Tricholomoideas) nec
ullibi in optime nobis ceterum cognitis occidenfalibus. — Hos om-
nes in Auglia desiderari proventum miodo orientalem confirmat;
at omnes species regionis abiegno-rupestris et pineto-monta-
nae, utraque harum nobilissimas apud nos enititur species, ex-
ceptis paucis a Klotzschio e Scotia allatis, in Britannia deside-
rari, e physica Britanniae indole facile explicatur.

Manifestum tamen est fungos, quam reliquas planías, in di-
versis terris magis esse communes. — Duae modo exsíant fungo-

*) Singulare plantarum studium tum primum amoenum et fractu-
osum evadit; quando non opus sit novas describere $pecies ct genera,
novos inquirere characteres, sed ipsarum historiam et biologicas ra-
tiones licet observare.

2170 HYMENOMYCETES.

rum Zonae iypo manifestius diversae, nempe frop?ca et tem-
perata; quoad Hymenomycetes lenti et suberosl in illa, carnosi
et fugaces in hac praepollere videntur. Ifoc plenius exponere e
scopo praesenti nimis deduceret, quare observemus modo intra
zonam temperatam specierum proventum longe magis pendere ab
indole physica regionis, quam climatis varietate. —BDiversae pro-
vineiae a me plenius exploratae in quattuor evidenter diversas
regiones disponuntur:

1. Regio campestris, nemoribus et dumetis, ímmo plan-
tationibus Pini variegata, quales Selandia, Scania, Uplandia etc.
campestres, fungorum perfectiorum inops est; at Coprinis, Triclo-
lomatibus guítatis e. s. p. praepollet.

2. Regio fagineo-montana, cum praecedente in Scanía,
subsequente in Smolandia confluit, at fungos multo magis spe-
ciosos in terra humosa, umbrosa vulgo gignit. ^ Multas species
epidendras in hae regione tantum vidi.

3. Regio abiegno-rupestris, ad quam pertinent Smolan-
diae borealis partes elevatiores, Mons Omberg, Uplandia rupe-
siris, in quibus solum muscosum, udum ;et mulíae nobilissimae
species fantum leguntur. Cortinariorum ditissima est et Hydna
mesopoda plurima huic et sq. priva.

A. Regio pinetomontana, quae provincias nostras macrio-
res piniferas et praecipue Smolandiam occidentalem | complectitur.
Solum glareosum, aridum, Ericis et Vacciniis, Corno svecica etc.
vestitum. . Haec regio mihi plurimas novas species obtulit. ^ In
pratis macris hujus regionis eximie luxuriani Leptoniae, ceterum
sporadicae.

Distributionem specierum infra indicaturus non diversas Scan-
dinaviae geographieas regiones, sed has physicas numeris (1—4)
adpositis designavi, loca specialissima rariorum simul indicans.
Multae species in altera regione vulgatae, quod ! indicavi, in re-
liquis modo sporadicae; plures autem nbique vulgatissimae eaeque
maxime proteae. Has, Ziferis cursivis notatas, primum quis-
que sibi notissimas reddat priasquam novas determinare periclite-
tur. Aliae species, eaeque nobilissimae, 22e£e07?cae sunt, an-
nis valde pluviosis ef calidis simul tantum emergentes.

Omnis vero veritas pendet e specierum /idae determinatione.
Icones et descriptiones modo fallunt, nisi species ex intima sua
affinitate consociatae ef dispositae. ^ Nullibi sane in (ofa re her-
baria species aeque facile in stirpes vere naturales disponere li-
cet, quam v. c. inter Agaricos. Harum determinatio Mycologiae

AGARICINI. 271

cardo et fundamentum. In Eplerisi subinde coactus ful, ob cha-
racteres acutos in hoc opere necessarios, affnes divellere et
affinitatem analogo loco modo indicare. Sic v. c. Agaricus Map-
pa et recutitus propter volvam circeumscissam juxta A. z»usca-
rium eraut collocandi; at affinitatem adesse majorem cum A.
Phalloide et porphyrio quisque facile videt. —Hoc loco a cha-
racteribus liber: ubique proxime afünes arcte consociavimus, quod
peritis specierum determinationem fldelem admodum sublevabit. Ne
stirpium numerus nimis augeatur, formas a typo nonnihil rece-
dentes passim subjungere necesse fuit; has specles Zinea (—)
ante numerum signavi.

Plurimi hodierni Mycologi vel In speclebus novis exoticis
describendis vel in novis generibus inter fungos elementares con-
dendis occupati sunt; at ignoscant, precor, me observantem ne-
cesse esse, uf species Europae prius bene cognitae siní; novae
species Agaricorum, Pylypororum eic. inter tot centurias sine
accurato affinitatis indicio futuri Mycologi labores magis reíaría-
bunt, quam sublevabunt. Possumus inter Fungos infimos, quorum
historia Zu fieri occupata est, bene esse versatos, aft neglecto
singuiari per plures annos studio Hymenomycetum, seculorum
laboribus excultorum, inter hos plane esse peregrinos vel hospi-
tes modo. Crescente indies mycologiae ambitu vix liceat amplius
omnes familias simul colere; necesse est, ut singula monogra-
phice, ad exemplum Cel. fratrum 7w/asne, tractentuar. Parum
sane interest, an una alterave species nova exotica singulatim
describatur; equidem saltim invitus novas propono species nisi
suscepta integra generis l|. familiae revisione. Post editam Sy-
nopsin Hymenomycetum plures et largas exoficorum recepi colle-
ctiones, quarum species, in Mscr. jam pridem descriptas, 1n
opere universali primum divulgare in animo erat; ne erga inven-
iores injustus sim, Wabergü Natalenses, Liebmauni Mezi-
canos, Oestedii Americae ineridionalis cic. seorsim publicare

cogor ( Cumingii! Zeyheri! etc. a bBerkleyo optime descripti jam

exstant), licet ingenue fatear mihi saepe impossibile fuisse dictu,
an a copiis absque af(lnitatis indicio post synopsin descriptis, ab-
solute diversi sint.

Ordines hujus familiae sunt:

a. BHvmenio primitus ecffigarato,

E. Agaricini, lamelloso, radiante.

M. Polyporci, poroso, l. sinuoso.

HE dyduei, aculeato l. varie protuberante.
b. Hymenio laevi vageue costato,

IV, .4uricularini, borizontali, subinfero.

VW. Clavarici, verticali, amphigeno.

VE. Tremellini, cum fuugo gelatinoso confuso.

272 HYMENOMYCETES.

A. Agaricini.
-J- Fugaces, Lun. membranac. , scissiles , sunilares.

I Agaricus. Z.
Lam. nudae, persist., pileo contiguae.
Serles Il. Leucosporus, spor. albis, albidis.
Subg. I. Amanita, velo univers. discreto.
a. St. A. raginati (caesar.?), pilei marg. pectinato.
vaginatus. Bul. 1—4. — B. n. 2, 3.
St. A. Phalloidis, volua libera l. squamata.
. virosus (non Secr.) — 2—-4!
. Phalioides. 1—3. —- B. n. 1. Weinm. n. f, 2.
. Mappa. 2, 4. — B. S. 138.
. recutitus. 3.! Am. toment. KromóA.
. porphyrius. 4/5. Sehw. — ^4! Weinm. n. 3.
St. A. muscarii, volva verrucosopartita.
* Jam. striato-decurrentibus.
. ?uscarius. L. 1—4. — B. m. 4.
regalis. 2. — umbrinus. P. 3, 4.
. validus. 1. Upsal. r. A. Rieckii abenA.? *)
. Spissus. 1—3. Ups. etc. r.
rubescens. Scop. Pers. 1—23. B. m. 8.
. magnifieus. 2. Saell. Scan. Smol.
** lam. liberis, nec stria decurr.
12. A. pantherinus. Dec. **) 1—-^. B. n. 06.
13.? A. solitar. * strangul. 4. r.
À. excelsus. 2—4. — B. m. 7.
A. nitidus. 2. Scan.
A. asper. 2, 4. — B. m. 9.
d. St. A. Persoonéü, velo oblitterato. .
17. A. aridus. 4. Betul. eric. Femsjó.
A
A
A
A

--—

5rnrrZP
obm»b»Rh»TPR

" «
1-3 2-2

. Persooni. 2. Femsjó! Vade divers. n. 19.
. lenticularis LescA. Svec. med. or. p.! ***)
. vapidus. Ups. c. priori.

. scobinellus. 3. Ostrog. r.

*) Descriptio potius prioris, scd pileus opacus hunc suadet.

**) Non satis liquet utrum Decandollei fungus ad hune an A.
muscar. umbr., quem citat, ], A. baccatum sit referendus.

*o*) Hie, non prior, est .4. Secretani Rabenh. (non Fr.) sec.
spec. Laschii! Ad hune quoque spectat A. putidus. JFeinm.! n. te.
(Accepi hoe opus duabus plagulis Epicriseos typis exscriplis, quare in
his citanda h. l. addo.)

AGARICUS. 213

Subg. Il. Lepiota, te/o univ. concreto.
. St. A. proceri, annulo mobili.
. procerus Scop. 1—4. — B. n. 10.
. rhacodes. Vi. 1. Upsal. copios.! B. SS. 257.
. excoriatus Schaeff. 1—4. B. m. 11.
. gracilentus. KrozabAh. 1. Saell. Scan.
. mastoideus. 1. Saell. Scan. B. SS. f. t. 1.
. St. A. clypeolarüi, annulo 1nfero.
. acutlesquamosus. Weénm. 10. Ups.! Holmlae! etc. B. 5.
— rudis. Krombh. t. 28. f. 18— 2t.
. hispidus. Lasch. 1—3.
. clypeolarius. Bull. B. 13,? 13.
roseus. ( Scop.) 2. * vaporar. Weénm. *)
. eristatus, Bolt. 1—4. Weinm. 13.
rosellus. 1. Lund.
. ermineus. 1. Scan. Lund.!
St. A. holosericei, anuulo supero.
. holosericeus. 2. Scan. Dalby!
. naucinus. 1. Scan.! Holmiae! etc.
33. A. caepestipes. Sow. 1. B. n. 19. W. 14.
d. St. A. granulosi, annulo pileo contig.
34. A. granulosus, (Batsch) Fr. 2—4. B. 17.
*A. carcharias. P. 3, 4. *4. amiéanthin. Scop. i—4.
35. A. parvannulatus. LascA. 1.
36. A. sistratus, loc. gr. Smol. r.
(A. seminudus — A. actinorhizus Mont.)
. St. A. initi, pileo viscoso!
. medullatus. 4. Fems. r. sed insign.
. pinguis. 1. Lund r. sed valde div.
. illinitus. A Smol. ad Lappon. pass.
. delicatus, 3. et Upsal. semel. **)
Subg. HI. Armillaria, Velo partial. annulato.
a. Stirps 7richolomoidea, lam. sinuatis.
41. A. bulbiger. 4/56. Schw. Kl. 1.313. Suec. or. cop. W.goth. ***)
(A. phoeniceus — A. Lerchei. Weznm.! n. 15.)
42. A. focalis. Suec. med. or. r.

[e]
P PUTpm' pmwmpmmpyme
pPreorl|mi.im B—-BeBeRLERS

[4*]
[o 9]
p- p- pp

*) A. polystictus Perkl. cum forma pinetorum optime saltim con-
venit. Ad * vaporarium ex Berkl. n. 13. pertinet A. Meleagris Sow.
t. 171 (Epicr. p. 57), quod ex icone numquam fingerem. Tota in-
doles et facies iuter .4. saponac. alrovir. et cuncifol. media. An di-
stinguatur explorare non licuit.

, O**) A. piluliformis Bull., a me non visus, deleatur; est e Berhl.
in litt. Hypholoma junius. Vol. IK. operis Bulliardi in omuibus Bi-
blioth. Sveciae, Daniae et Berolini dcest!

***) Cortinarius leucosporus. Lindgr.' Dot. Not, 1845. p. 197.

274 HYMENOMYCETES.

À. stramineus. Krozaibh. 3. Smol. bor.
A. aurantius. ScAaeff. 3. p.
(A. ramentaceus — A. argyrac. B. n. 36.)
A. cingulatus. 1, Scan. pass. Aff. n. 78, 77.
A. constrictus. 1—3. Scan.. Upl.etc. fr. B. n. 18.
b. Stirps C/itocybaea, lam. decurr.
— A7. A. imperialis. *) Holm. W.goth.
A8. A. znelleus. Vahl. 1—4. B. m. 20.
— 49. A. subcavüs. Schum. 1. Saell. (n. v.)
c. Stirps Co//ybiaea, lam. seced.
— 50. A. laqueatus. Scan. Rosenh!, Bahus. Endgr.!/
51. A. mucidus. ScArad. 2. copios. B. a. 19.
52. A. fracidus. 1. Dan. Scan. r.
Subg. IV. Zricholoma, st. carnoso nudo, lam. sinuat.
a. Stirps Lémacina, pil. viscoso-pelliculoso.
* lamellis puris. Valde nobiles.
53. A. equestris. L. 3, ^ copiosiss.

54. A. coryphaeus 2., Kinnek. Léndgr.

595. A. sejunctus. Sow. 2, 3. B. n. 38.

56. A. portentosus. 3, 4, copios.

57. A. unguentatus. 4. Odens. Smol. r.

58. A. fucatus. 3, 4. pass. copios.

59. A. quinquepartitus. L. Lund. Hon. n. 22.
A

. resplendens. n. sp. **) 4.
** lamellis decoloribus , maculatis.
61. A. nictitans. Ericet. 4. rar. — fu/ve//. sq. affinior.
62. A. flavrobrunneus. 1—4. B. n. 28.
63. A. albobrunneus. P. 3. — B. n. 27?
64. A. ustalis. 1—42, mutabil.

——

*) 24d. imperialis, compactus, pileo carnoso convexo-plano brun-
neo, demum diffracto, versus marginem laevem squamuloso, annulo
amplo, lamellis obconico-dccurrentibus confertis ex albo pallescenti-
bus. Cfr. Lund. Holn. n. 17. |n silvis rupestribus, Holmiae! in
Rádaás Westrogothiae Lindgren! Maximus, durissimus, speciosus,
inter 4f. robustum et colossum medius, ab utroque annnlo amplo la-
mellisque longe decurrentibus distinctus. Icon ut affinium in Mus. fc.
Sc. Holm. Species a typo stirpis recedens.

**) 44. resplendens, candidus, pileo carnoso convexo-plano glabro
glutinoso demum argenteo-splendente, stipite solido valido glabro
(apiceve floceuloso), lamellis liberis dein uncinato-adnexis subdistan-
tibus immacalatis. Sub umbra Coryli in Smol. raro, at suis locis
copiose. Eximius, habitu Hygrophori, sed lamellae Agarici. Stipes
nune aequalis, nunc bulbosus, ; unc. crassus. — Miraculum sane est
nobilissima Tricholomatum legio, cujus plurimas species in Mus. c.
Hol. speciose pictas videre licet. Clitocybae non minus numerosae,
at species, exceptis Fersiformibus, plurimae plebejae.

AGARICUS. 215

A. pessundatus. Smol. occ.! Kickr C. f. n. 07.
66. A. frumentaceus. Bu. ez ic. 4. *)
b. Genuina, cute floccosa 1l. flbrillosa.
* lmmnellis puris.
A. rutilans. ,Schaeff. 1, 3, 4. B. n. 32.
A. variegatus. Scop. 1—4.
69. A. scalpturatus. 3. Omberg. A. albofimbr. Trog. F/or. 1539.
A. aestuans. 4. A. leucoxauíth. P.?
71. A. luridus. ScAaeff. 2, 3. B. n. 30.
— 12. A. columbetta. 1—4. B. S. 259.
** lamellis decoloribus. Cfr. u. 45.

73. A. imbricatus. 1—4. B. n. 33.

75. A. vaccinus. Pers. 3, ^ copios. B. n- 34.

15. A. furvus. 1. Scan. rariss.

76. A. gausapatus. 1. Scan. Weznm. 37.

77. A. lerreus. Sow. 1. Scan.! Upl.! ete. B. 55.
— argyraceus. Bu/l. Holm.! — chrysites.

78. A. tristis. Scop. 1. Scan. in saepib. salic.

. Rigida, cute rigida glabra, squamatorupta.

c
— 79. A. colossus. 4. Fems. Portentum »uürabile !
80. A. saponaceus. 1—A. A. murinac. Sow. B. S. 261.**)
81. A. mieulatus. Qwerc., nuper haud lectus.
82. A. loricatus. Corylet. r. Femsjó.
83. A. sudus. Up/and., Gottsunda.
84. A. cirgatus. 1—45.
85. A. tumidus. Pers. 3, 4^. rar.
S6. A. hordus. 1, 2. Scan. Trolleholm etc.
87. A. atrocinereus. Pers. 1. Lund., Upsal.
8S. A. cuneifolius. Vr. 1—4. B. n. 109.
d

Sericella, e sericello glabra, sicca.

* Stirps A. Jascivi, foetidi, lam. crassis.

89. A. su/fureus. Bull. 1—4. B. n. 114.

90. A. bufonius. P.? 1—4, raro. B. n. 31?

91. A. stiparophyllus n. sp.! Lund. Hom. n. 10. ***)

*) 4d. frumentaceus Bull., qui nostrum optime refert, siccus qui-
dem dicitur, sed apud «Auctores ad cutis indolem haud attendentes
baec nota nullius momenti est. Alii quaerunt in formis 4f. saponacci,
sed color meo tantum convenit. 4. russulam Schaeff., ad spee. Kkos-
sica mihi notam, separato 4f. opiparo, in Suecia non legi.

**) Synonymorum determinatio inter Agaricos longe majoris mo-
menti, quam species novae. Laetamur Berkleyi studiis tandem fixa
44. graveolentis et 4. muninaceí Sow. Hygrophorus murinaceus noster
nil cum his habet commune.

30x) 24. stiparophyllus, pileo compacto e convexo plano obtuso c
sericello glabro, margine laevi, stipite cavo valido aequali sursum

276 IIYMENOMYCETES.

92. A. lascivus. 1, 2. p. B. n. 105.
93. ^. inamoenus. 3, 4. copios. B. n. 100.
—4194. A. opicus. 3. Fems. r. color griseus, 84.
** Stirps 4. jonidis, inodori, pusilli, lam. tenuib.

. arcuatus. 1—-2. r.
. oreinus. Hfallandsás!
. albus. 1—4. (Duplex, alter A. inpol.)
— 114. A. leucocephalus. Krombóh. Gottsunda.
— 115. A. Cnista. 2. Smol. Odensjó!
g. Hygrophana , pil. tenui, hygrophano.

116. A. gramnmopodius! Zu//l 1. Scan. Alnarp ete. B. 87.
117. A. humilis. Pers. 4. Fems. copios.
118. A. brevipes. Bu. 1. Lund., Ups.! K/. £4. 474. B. n. A1.
119. 4. melaleucus P. 1—4^. Mutabil.
120. A. exscissus. Femsjóü, unico l. copios.
*121. A. pulverulentus. P. 1. Upsal.
122. A. turritus. 4. Femsjó.
— 123. A. persicinus. 4. Smol. Suderm. pass.

** lamellis decoloribus.
-- 124. A. urbus. Saelland. Schum. n. v.
125. A. sordidus. 1—4. Cum 107. confus.
126. A. paedidus 1. Upsal., semel.
427. A. lixivius. Upsal.! Holm.! (B. an. 4152)
128. A. rasilis. 5. Smol. occ. nobiliss.!

95. ^. chrysentherus. Bw. 2. Scan. rar.
96. A. cerinus. Pers. 3, 4, passim, sed parce.
97. A. onychinus. 3, 4. Smol. Yaberg!
98. ^. jonides. Bu. 1—3. pass., sed parce.
C A. paeonius. 4. Fems. Insignis, at semel modo!
99. A. carneus. Bu//. 1—2. parce. B. p. 30. *
— 100. A. caelatus. 4. Femsjü ete. Cinereus.

e. Gultata, pileo udo laevi guíttato. Verna.
101. A. gambosus. 1.Scan.! Holm.! A. graveol. Sotw.t. 281. B. S. 140.
102. A. albellus. Dec. 2. Scan. Westerstad !
103, A. borealis. 1. Holm.! Ups.!
104. A. graveolens. Pers. 1—2.
105. A. pes-caprac. 1. Scan.

f. Spongiosa, pil. compacto udo, s/. spong.
106. 4. personatus 1—4. — B. n. 39. KI. Bor. t. 470.
107. A. nudus. Bw. 1, 2. B. n. 40.
108. A. Schumacheri. 2. Scan. Trolleholm!
109. A. patulus. 1. Ups. Várdsátr. etc.!
110. A. panaeolus. 1. Upsal. etc.

A

A

A

albofarinaceo, lamellis rotundatis confertis albis. Iun nemoribus Hol-
miae, passim.

AGARICUS. 271

129. A. favillaris. Musc. eric. Hall. etc. r.
130. A. putidus. 3, 4. pass. Lund. Hom. n. 43.
Subg. V. Clitocybe, sz. spongioso, lamell. decurr.
* Disciformes, pil. carnoso, convexo-plano etc.
* Nebulares, pileo cinereo, fusco.
131. A. nebularis. Batsch 1—4. 5. 80 (79 exc. descr.)
132. A. clavipes. Pers. 1—4. j
133. A. comitialis. Pers. 3. Upsal. ete. r.
134. A. auricula. 3. Smol. r.
133. A. fumosus. P. 1—4! Pass. c. varr.
136. A. luscinus. Hallandsás !
137. A. curtipes. 1. Scan. r.
— 138. A. hirneolus. 1—84! Aff. n. 100."
** pileo laetius colorato.

139. A. tyrianthinus! 2. Odensjó.! Exümius/
140. A. opiparus. 4. Femsjó.

151. A. irrufatus! Lund. Hom. nm. 47.")
142. A. viridis. Bo/f. ^. r. B. n. 82.

143. A. odorus. Bull. 1—4. B. n. 83.
144. A. subalutacens. Batsch 1—4.

145. A. amarus. 3, 4. r. Holmiae etc.

140. 4. rivulosus. P. 1—4.

*** pileo candicante.

147. A. cerussatus. 1 —4. B. n. 86.
148. A. phyllophyllus. Ep?cr. 1. 2. cop.
149. A. pithyophilus. Secr. 3, 4!-B. n. 78.
150. A. tornatus. 3, 4, rar. €. v. viscida!
151. A. olorinus. 1, 2. Aff. sq.
132. A. candicans. Pers. 1—4. B. n. S4.
153. A. dealbatus. Sow. 1. — B. n. 85.
154. A. gallinaceus. Scop. 1. Scan.

b. Diformes, p. suhnmbonato, lam. ínaeq. decurr.
155. A. amplus. P. 3, 4. Smol. p.
156. A. coffeatus. 1—4. A. fumos. B. n. 81.
157. A. elixus. Sow. Upsal.! B. S. n. 264. **)

*) A. irrufatus , totus lateritius, pileo expanso convexo-plano de-
pressove udo epelliculoso, flocculis sericellis secedentibus glabrato,
stipite cavo aequali sericeo-fibrilloso, lamellis confertissimis decurren-
tibus concoloribus. Inter Muscos pinetorum Holmiae! verum aegre ab
4. inverso separandus. Me socio omnes fungi Holmienses divi Lundi
lecti et, hoc excepto, a me pro novis agniti. Duplo plures sp. 1l. c.
a me lecti.

A) Difficilem hane ex sola Sowerb. ic. speciem Upsaliae legimus
et in Mus. Ac. Holm. pictam deposuimus. — Eadem videtur. Berkleyi.
Lamellis subdistantibus a proximis clare differt, nec caespitosus.

278

158. A.
159. A.
160. A.

HYMENOMYCETES.

decastes. 1— 4, sed sporad.
aggregatus. ScAaeff. 2, 4 Detul.
humosus. 4. Fems. semel, aff. n. 118.

Plures, priores forsan luxuriantes, omisi.

179.
180.
181.
182.
183. A.
184. A.
184.b.A.
184.c.A.

e.

[d

-

c
Pp»peb»P»»R PRbR»P»RE»E»PR

185. A.
*

186. A.

. Infundibuliformes , nec hygrophani, l. longe decurr.

* pileo sericello.

. giganteus. Sow./! 1, 2. — B. n. 76.")

. maximus. F7. Wet. 2. Scan. Trolleh.

. infundibuliformis. Schaeff. 1—4. B. n. 75.
. squamulosus. P. c. v. membr. 1—4.

. trullaeformis. Scan.! Salten Lapp.!

. incilis. Upland. r.

. sinopicus. Smol. occid. copios., vernus.

. A. parilis. 4. r. Affin. n. 100, 138.

** pileo udo, glaberr., colorato.

. gilvus. P. 1—4 sub divers. form. B. n. 73.
. geotropus. B. 1. Scan. 4. Smol. B. n. 75 f.
. inversns. Scop. Ups. Fr. B. n. 90 8.

. flaccidus. 1, 2. B. n. 74.

adscendens. ScAhuz. Saell. (A. eervin. Hoffm.) n. v.

. paropsis. 2. p.
. vermicularis. 3, 4. Femsjo.

*** pileo candicante.

. Cacabus. 3. Smol. r. sed nobilis!

. Catinus. 2. Smol. ÀAlmás, r.

. Tuba. 3, 4. p. Affin. n. 149.

. ericetorum. Aw. 1. Ups. r.

. Cyathiformes , hygrophani, lam. adnato-decurr. adscend.
. cyathiformis. Bull. 1—42. B. n. 177.

. expallens. P. 1—4.

. Oobbatus 1, 3.

. Calathus. 1. Ups. r.

concavus. Scop. 1—3.

vibecinus. 3, 4. copios.

suaveolens. SeAum. 1, 2.

brumalis. — 4.

Orbiformes, planiusculi, lam. horizont. adnatis.
* lamellis cinereis etc.

orbiformis. 4. Femsjó.

applanatus. Secr. 1, 3.

metachrous. 3, 4. copiose.

*) Noster 4. giganteus Gertissime Sowerb. et nisi omnia fallunt
Berkleyi, odore variabili! tantum recedens. Ab 4f. maximo valde di-
versus est. | !

AGARICUS. 2179

. pausiacus. 1, 3. r.
. ditopus. 4. Femsjó etc.
. nubilus. 3. r. Upsal.
. obolus. 3— 4. p.
** lamellis albidis.
diatretus. 3—4. fr.
fragrans. Sow. 1—4. B. n. f75.
. angustissimus. Lasch. 1, 3, 4.
. Obsoletus. Barsch. 1—2. B. mn. 176.
. morfuosus. Várdsátra r.
— 196. A. gyrans. Gottsunda r.
f. Versiformes, pileo subsquamuloso etc.
— 197. A. difformis P. Fr. — 3, 4. ,
— 198. A. incomtus. 4. Femsjó.
199. A. pachyphyllus. 1, 3. Ups. p.
200. A, ectypus. 1—4 Suec. austr. p.

—

c

—
Prep» RR»

201. A. bellus. P. 1, 3. r. — B. n. 103.
202. A. laccatus. Scop. — 1—4. B. n. 102.
203. A. sandicinus. — 3. r. Smol. alt.

204. A. grumatus. 4. Femsjó r.

205. A. nitellinus. 1. Upsal. frequ. *)

206. A. demissus. r. 4.

Subg. VI. Collybia, s/zp. cartilagineo , pil. zmnarg. fnvol.
a. Striaepedes , stipite striato sulcato.

— 207. A. radicatus. Relh. 1—4. B. n. 110.
A. longipes. Bu//. — A. pudens. P. B. n. 64.)

208. A. platyphyllus. P. 1—4. B. S. 263.

209. A. semitalis. Upsal. p. meteor.

210. A. loripes. 1. Scan. r. (Aff. n. 220.)

211. A. lancipes. Upl. Ekhamn.

212. A. fusipes. Bu//. 1, 2. B. n. 112.

213. A. zaculatus. Alb. Sehw. 1—4. B. n. 113.

-- 214. A. prolixus. Dania, -. v.

215. A. distortus. 3, 4 Smol. fr., Ups. r.

216. A. butyraceus. Bull. 1—4. c. v. B. mn. 114.
217. A. ephippium. 1. Upsal.

218. A. asemus. 1—2! 4?

219. A. stridulus. 3, 4. A priori vald. diff.

— 220. A. pullus. ScAaeff. 4. Fems. r. insign.!
— 221. A. strumosus. 4. Fems. unico loco copios.
b. Vestipedes, stip. villoso 1. pruinoso.

— 222. A. celutipes. Curt. 1—4. B. n. 111.

*) Summopere insignis, affinitatis parum conspicuae, e char. Colly-
bia, at ni fallor 4f. laccato proximus.

280 HYMENOMYCETES.

223. A. molochinus. Epécr. p. 378. 1. Ups. r.
224. A. confluens. Pers. 1—^4. B. n. 1106.
225. A. ingratus. ScAuwm. 1, ^. var.
2260. A. hariolorum. Bw//. A. dispar Batsch. 2.
227. À. flaecipes..dosr.
— 2928. A. cauticinalis. Bu. 1. B. n. 136. *)
229. A. myosurus. 4. A Smol. ad Lappon.
230. A. conigenus. Pers. 1, 3. ^4. B. n. 120.
231. A. cirrhatus. 1—4. B. n. 129. A. ocell.
232. A. tuberosus. Bull. 1—4. B. n. 1238.
*233. A. racemosus. P. Fems. semel. B. S. 45.
-- 234. A. alumnus. Bo/(. Dan. Sch. a. v.

c. Laevipedes, st. laevi, glabro.
235. A. collinus. Scop. 1—2.
230. A. xanthopus. 3, 4! B. m. 117.
237. A. acervatus. 3—4 copios.
238. A. dryophilus. Bull. 1—4. B. m. 118.
239. A. aquosus. BuA. 4. r. ad Lappon.
240. A. exsculptus. 2. Smol. Yaberg.
241. A. succineus. 2. Smol.
249. A. esculentus. Wulf. 1—24. B. n. 124.
243. A. tenacellus. P. 1-—5. B. n. 125.
254. A. stolonifer. JungA. Cum pr.
245. A. macilentus. 3.
246. A. clavus. L. 1-——2. r. B. n. 130.
247. A. ocellatus. 2—4. pass. A?cAz 172.
248. A. floridulus. 4.
249. A. Michelianus. 1—2?.
249.* A, muscigenus. ScAwm. 1—^ parce.
250. A. ludius. Upsal.

d. Tephrophamni, grisei, subhygrophant.

* Stirps A. rancidi, graveolentes.

251. A. rancidus. 1—4. **)
252. A. coracinus. Upsal. r.
253. A. ozes. À. Smol. Fems. etc.

*) Bulliardi nomen recepimus, licet maxime commutatum. À. cau-
tieinalis. 4liorum est 4f. campanellae var. at Swartzii! Marasmius
(— ? A. undatus. B. n. 127.) Praeter .4. scabellum A. 8. etiam b. J.
videtur 24. graminicola. Nees! Krombh., cujus specimina (ochracea)
sicca modo vidi, sed speciem vulgatiorem in Europa media l. boreali
mihi non obviam, haud facile fingerem. — Natura prorsus est Maras-
mii, at Jam. Agarici.

**) Affinem, humiliorem, minus graveolentem, colore pallidiori
passim legimus Upsaliae. Utriusque icon in Mus. fe. Holm.

282.
283.

Uv5Rppperr»eR»ROr»r

Ar.

| R»»P»RbR»hhRhURh»5bh»E»RRRREI|IRSR

ubg. VII.

AGARICUS.

. mephiticus. 3.

pauperculus! Ber&Z. n. 144.
** Stirps A4. znolentis, inodort,

. murinus. BatschA? —- Quercet. r. *)

A. crenulatus. Schum. Sael/(. — n. v;

. inolens. 1, 3. Upland.
. plexipes. 2. Fag. copios.!
. protractus. 1, 3. Upsala.

clusilis. Pascua. Fems. Upsal.

. erosus. 4. Smol. occ.

. atratus. 3, 4 p.

. ambustus. 3, 4 freq.

. tylicolor. 1. Scan. Reften.
. reductus. 1. aff. dub.
Mycena, sf. cartil., pil. marg. adpresso.

Calodontes , lam. acie discol. dentata.

. pelianthinus. 1, 2! B. m. 107. SS. 2.
. balaninus. Berk/. SS. 42. c. ic. — 1, 2.

pristoides! var. pr.!
Iris. B. n. 143 — A. multipl. Fr. Ep.)

. aurantiomarginatus. 1—42. r.

elegans. P. 1—4. B. n. 150.

. avenaceus. 2. p.

. atromarginatus. Upsal. p.

. rubromarginatus. 1 —4.

. Strobilinus. P. 2. p. B. m. 151.

. rosellus. 1—4. Pinet. copios. K?ckzr 1. 73.

Adonideae , laete color., lam. unicoloribus.

. purus. P. c. virt; ") 1—47 HW... 152;
. Zephirus. 1—4.

. Adonis. Bu. 2, ^. B. n. 153.

. ehloranthus. 1, 2. K?ckxm 1. 75.

. atrocyaneus. 4. r. Femsjó.

. lineatus. 1, 2. p.

. luteoalbus. B0/ft. 3, ^. r. B. n. 154.

. frlavoalbus. 1—4. B. n. 155.

. dlacteus. P. 3, 4.!

pithyus. 3, 4. p.

— 284. A. gypseus. 1, 2.

281

*) A. hydrochrous. Rab. conferatur cum 4. laccerato, quem e loco
misit Lasch.

**) Mire quoad colorem varius ,

albus.

eliam pileo luteo et totus

282 IYMENOMYCETES.

c. HRigidipedes, stip. radicato, exsuceo, lam. decorol. sqq.
285. A. cohaerens. (vix P.) 3 Ups.
285. A^. proliferus. Sow. 1. Scan.
287. A. rugosus. 1—4.
—?A.excisus Lasch. — ? fagetorum. 2. cop.
2388. A. galericulatus. Scop. 1—4. B. n. 146. ")
A. polygrammus. Bull. 1—4. B. n. 147.
A. inclinatus. 1—3.
201. A. parabolicus. 3, 4.
A. Tintinabulum. 2. p.
A. laevigatus. Lasch. 3, 4. copios.
— 29^. A. sudorus. 2. r.
d. fragilipedes, stipite sieco fragili.
295. A. atroalbus. Bolt. 1—2. B. n. 141.
296. A. dissiliens. 2, 3.
207. A. aicalinus. 1—85. B. n. 145.
*A. ammoniacus. Cum pr.
208. A. meltatus. 1—4!
299. A. plicosus. 2, 4. parce.

300. A. peltatus. 4. Fems.
301. A. Aetites — 1, 2.
302. A. stanneus. 1, 2.
303. A. vitreus. 3.
304. A. tenuis. Bo//. Ups. Gottsunda!
e. Filopedes. st. flaccido, exsucco.
305. A. fHopes. Bull. 1—3. B. n. 142.
306. A. amictus. 4 copios.
307. A. janthinus. 3.
308. A. uranius. 3, 4.
309. A. collariatus, Smol. Upl.
310. A. vitilis. 1—4.
311. A. debilis. 1—4.
312. A. speireus. 2—4. p.
313. A. supinus. 1—92. r.
9314. A. tenellus. ScAwm. 1. Ad Salices.
— 315. A. cimmerius, 2. Scan.
316. A. acicula. ScAaeff. 2. Smol.
f. Lactipedes. stipite lactesc.
317. A. haematopus. P. 2—4. copiose.
318. A. cruentus. 5, 4.
319. A. sanguinolentus. A4/b. ScA. 1, 9. B. n. 149.
320. A. crocatus. 2. copiose!

*) Quid sit A. galerie. Krombh. t. 4. f. 54 (A. pubescens Ra-
benh.) non liquet, nisi forma minuta 44. longipedis.

3821.
822.

323.
324.
325.
326.

32G.

228.

329, A.
3830. A.
(^.
A.
332. A.
— 333.
. Insititii.
A.
A. hiemalis. 0sb. Cum pr.
A.
A. stipularis, 1. Scan. Alnarp etc.
A.

331.

334.
335.
336.
337.
338.

339.
340,
341.
342.
343.
344.
345.
946.

347.
348.
349.
350.
351.
352.

—

FRRRRRRARE

AGARICUS. 283

chelidontus. 2, 3. r.

galopus. P. 1—4. B. n. 148.
Glutinipedes , silpit. viscoso.
epipterygius. Scop. 1—4. B. n. 154.
clavicularis. r. Upsal.! etc.

pellieulosus. 4. Femsjü.

vulgaris. P. 1—4. B. S. 46. exs. n. 133.
citrinellus. P. 3. 4.

roridus. 1—4 parce. BerkL. 30 *
Basipedes, basi dilatata.

Stylobates. Pers. 1—4 parce. B. m. 150.
dilatatus. 2. Fems. r. f
tenerrimus. B. m. 157. ^. clavul. Ba/scA.)
echinipes. Lasch. 1. 3, 4,

pterigenus. 2—4. B. S. 47. exs. n. 134.
A. trachelinus. 2. Fems. r. et nobil.

corticola. 1—94. B. n. 161.
capillaris. Schum. 2! ete. B. n. 165.

juncicola. 1. Bleking. B. m. 163.

Subgen. VIII. ^Omphalea, sp. prior., Jam. decurr.

Pph»phbees»R»R»r»R»b»S

. Stirps 4. Aydrogrammói, lam. confertiss.

. ehrysoleucus. 2, 3 r. (Aff. A. /Taccido.)

. ventosus. 2. Scan. r.

. hydrogrammus. 2.!

. wmbilicatus. Schaeff. 2—4. p. Lund. n. 105.
. maurus. 3, 4. Palud, Smol. Lund. n. 106.

. Lituus. Upsaliae r.

. Offuelatus. 2. r. Smol., Halland,

. Sseyploides. 4. Femsjó.

St. A. pyxidati, lam. angust. subdistant,

. ehrysophyllus. 3, 4. copiose.

pyczidatus. Bull. 1—4. B. 170. S. 144.

. affricatus. 4. r. Femsjü. — ? B. n. 147. *)
. Epichysium. Pers. 1—4.

. philonotis. Lasch. 3, 4. vernal.

. Oniscus. Loc. asperis mont. Smol. Ups.

353. A.

rusticus. 4. Femsjó.

*) Licet A4. sphagnicola Berkl. colore, in analogo A. umbellif.
vario, differat, e loco! tempore! reliquisque notis (A. affricatus sae-
pe uncialis) ita cum 4f. affricato convenit, ut; nisi Marasmius? eandem
1sslere speciem lingere liceat.

25

284 HYMENOMYCETES.

311.
318.

. fibula. Bull. 1—^4. Varians. B. n». 170.
. gracillimus. Weznm. 1.

354. A. scyphiformis 1—45, at par. conspic.

c. St. A. wmbelliferé, |. latis, valde distant.
355. A. trieolor 4/b. Schw. 3. r. *)
356. A. muralis. Sow. Holm. Swartz. (n v.)
357. A. umbelliferus. L. 1—4. B. 172. S. 267.
358. A. retostus. r. Holmiae!
359. A. griseopallidus. Desm 1, 2.
360. A. stellatus. 2, 3. B. 16S. SS. 268.

d. St. A4. Campanellae, pil. margine recto,
361. A. campanelia. Batsch. 1—4. B. m. 173.
9362, A. pictus 2—4. r. — JB. m. 160. var.
363. A. umbratilis. 1. Scan. Reften.
364. A. reclinis. 3, 4. Smol. p. **)
365. A. griseus. 2, 3. r. B. G. n. 141
366. A. setipes. 1—3. Femsjóü etc.

A

A

e. St. A. integrelli, lam. plícaeform.
379. A. integrellus. P. 1—4. parc. B. 169. S. 142.
380. A. polyadelphus. Lasch. 2.
Subg. IX. Pleurotus, pil. ezcenir. 4. sessili.
a. Excentric] * velati. St. A. corticat?.
381. A. corticatus. 1—^, at parve.
382. A. dryinus. P. 2—4. B. m. 182.
383. A. spongiosus. 2. Unnaryd r.
384. A. ornatus. 3, Upl, Vreta r. Lund. m. 116. var.
— 3895. A. decorus. 3! 4! eximius.

** St. A. Uhnariü, velo o, lam. determin.
886. A. ULhnariíus. Bull 1, 2. B. n». 192.
*887. A. tessulatus. BuA. 1, 2. r.
388. A. subpalmatus. Sow. 2. Halland B. m. 192. ***)
389. A. coriipellis. 1. Upl. Várdsátra sem,
390. A. craspedius. 2. Sean. Dan.
391. A. funbriatus Bo/f. 2. B. n. 90.
392. A. Jignatilis. 2! 3!
393. A. circinatus. Smol. betul.

** St. A. ostreali, velo o, lamell decurr.
395. A. giandulosus. Bu. 1, 2. B. a. 185.

*) Ex hac regione, tamquam novae, mihi haud obviae, citandae:
4. Belliac Berkl. S. 143. t. X. f. 4. et .4. atripes. Rabenh. Handb.
p. 520. i

AX) d. umbratilis et A. reclinis (habitu Fl. Dan. t. 1790) in hac
stirpe heterocliti sunt.

***) Certe Lencosporus Berkl., indeque ab 4f. palato Bull., spo-
»idiis ferrugin., certe diversus.

395.

396.

397.
398.
399.

400.
401.
402.
403.

404.
405.

A.

— 406

407.
408
409.
410.

411.
412.
413.
414.
415.
416.

417.
418.

419.
420.

421.

422.

c.

AGARICUS. 285

. ostreatus, Jacq. 1—4. B. n 186.

. Ssalignus. Pers. 1, 2. B. n. 157.

. Spodoleucus! 2. r,

. Pometi 1. Upsal. r.

. mutilus. r. Holm. etc.

. Pleuropodes. * udi. St. 4. petaloidis.
. petaloides. Bull. 1, 2 £2 m. 188.

spathulatus. P. Odens . Upsal.
pulmonarius. 4. in Lappon.!

. tremulus Schaeff. 1—94. B. n. 197.

acerosus. 4! (Multiformis.)
** St. A. serotini, pelliculosi.

. Serotinus Pers. 1—4.

mitis. P. 3, 4. B. n. 195, SS. 48. ecs. n. 137.
A. limpidus. Fag. ad Fems. U/m. Upsal.
Resupinatus * carnosi, sicci. JVédulantes.

. porrigens Pers. 3, 4 copiose! B. n. 188:
. pinsitus 2 r.

. nidulans. P. 2! 3!

. septicus 1—3. B. n. 198. Kickx n. 78.

** St A. mastrucati, cute crassa gelatin.

. mastrucatus. 2! P. an. 196.

. atrocoerulens. 2 —3.

. algidus. 2?, 4! in Betul. *)

. fluxilis. 2. Femsjó, valde insign,

. unguicularis. 2, 3. (Sq. affin)

. applicatus. Batsch. 1— 4. B. m. 20f.

cyphellaeformis. B S. 49. Kiekz n. 76.
*5* St A. siriatuli, membranac.

. etriatulus. 1—41 B. n. 2023. Kickr n. 77. -

A. perpusillus. Zwn. 3, 4. (B. n. 200. var?)

Ser. I. Hyporhodius, spor. roseis, incarn.

Subg. X. Volvaria, veo univ. libero volcato.

À.
A.

bombycinus. ScAaeff 1, 2! B. n. 181.
volvaceus. Zu/L 1, 2. B. n. 282.

— rhodomelas. LascA. 1.

A.
A.

speciosus. 1—4. B. p. 81* S. 5.
medius. Schum. 1, 2. Cnfr. B. n. 283.

*) Ex hac regione A4. Leigthonii B. S. n. 970, pileo ex umbrino
plumbeo furfuraceo immixtis setulis et statura exigua bene diversa, —
4. applicatus, A.striatulis carnosior, etiam in udo viscidopelliculosus,

hujus gregis — 4. cyphellaeformis B,!

**) Pers. Obs. 1. 5. f. 8, 9 certe A. byssisedi forma, sed Myc.
Europ., e Syst. Myc., idem ac noster.

256 HYMENOMYCETES.

423. A. parvulus. 1—3. B. n. 284. ers. n 1839.
Subz XL Pluteus, ve/o0 0, Aymenoph libero.
* pileo in floccos fibrillasve secedente.
424. A. pellitus. P. 2. r. Scan. Trolleh.
A25. A. cerrinus. Schaef. 1— 4. 5H m. 211. Klotzsch t. 459.
*A. umbrosus. P. locis umlros.
496. A. ephebeus. 2, 4 Betul. r.
497. ^. salicinus, P. 2 Scan.
S28. A. hispidulus. 2. Fems. pass.
** pileo glabro pruinatove.
. petasatus. r. Upsal. B. S. 271. c. ic.!
430. A. roseo-albus. 2. r. Dan. Scan.
A. leoninus. ScAaeff. 2. B. n. 209.
A. chrysophaeus. Schaeff. 2. Grev. t. 173.
433. A. nanus. Pers. 2. B. n. 212.
A.

"
^2
$
»

phiebophorus. Diftz. Certe var. pr.!
umbrinellus. Somnierf. Lappon./!/

Subg XIL —Entoloma, s£p. fibrosocarnoso. Lam. sinuat.
* St. A. Prunuloidis, pil. glabrello nee hygrophano.

435. A. sinuatus *) 1, 2. Scan. Reften etc. B. «. 200.
436. A. lividus. Bu. **) Holmiae,

437. A. Prunuloides. 2—4! JH. m. 210. ***)

438. A. elodes. 4. cog?0se!

439. A, Batschianus. 4. Femsjó r. af insign.!

440. A. madidus. r. Femsjó! Holmiae! etc.
— A441. A. Cudon r Ad vias.

** St A. resuli, pileo floccoso l. fibrill, nec udo.
442. A. scabiosus. 4. r. Smol. occ.

*) Species hujus stirpis nobilissimae et distinctissimae, at ob spo-
ridia neglecta veterum icones inter has et Hebelomata aegre distri-
buuntur. Sic 24. sinuatus Bull. utique hujus var. camelinam bene re-
fert, at nisi omnia fallant potius sistit analogam speciem 4Mebelo-
matis, quod conferas. Nomina nunc ubique recepta et clare definita
mutare parum aptum censerem. Pileus etiam e floecoso glabratus.

**) Rite in Epier. collocavi speciem tum ignotam, nuperius e
Nacka prope Holmiam eopiose vivam reportavit Lindgren. Cfr. Hot.
INot. 1842. p. 74. A priori differt stipite valido quidem, sed intus
spongioso subeavo, baud fibrilloso, striatulo apice pruinoso, pileo
aequali minus compacto subgibbo sicco glabro, pellicula wero sece-
dente longitudinaliter quasi fibrilloso, lamellis rotundato-subliberis.
Odor obsoletus, subfarinaceus. — Puncta uigra saepe desunt et a mu-
cedine parasita orta sunt.

***) Nobilis liaec species, mire et cum 2f. prunulo et cum A. cer-
vino confusa, a Berhleyo pro 4. repando Bull. habetar. Haec Bul-
liardiana icon ambigua non vero meum, sed potius zf. (Inocyben) re-
pandum refert.

413
4144
4125
4406

AGARICUS. 287

A jubatus. 3, 4! Smol. occ. fr.
A. resutus. 1. Upl. Upsal.

A. dichrous (P.?) Holmiae. *)
A. griseocyaneus. 1—4.! H. n. 213,

— 447. A sericellus. 1—4. B. n 204.

448

449.
420.

451.
452.
453.
454.
459.

4256..
A51.
458.
459.

460

461.

** St 4. clypeati, udt, bygrophani!
A ciypeatus. L 1—4. B. n. 207!
A. rhodopolius. 1—4. B. n. 2038.
A turbidus cyanopus. 3!
* argzyropus. 4.! Utraque var. Cop.
A. majalis. 3 r. Aestate et vere!
A. costatus. 4. abunde sed meteor.
A. sericeus. ( Bull. p. p) 1—4. B. n. 216.
A. midorosus, 1, 3. Upland Lwad. n. 132. var.!
A speculum. 4, Fems. cop sed meteor.
Subg Xil Clitopilus, sp. carnosofibr., lum. decurr.
A, Prunulus. Scop. 1—4. B. n. 203.
orcellas. 5u// 1, 2.
mundalus. Lasch. 2, 3. H. n. £7.
. popinalis. 1, 2. Scan. ett.
undatus. 3, 4!
cancrinus. Upsaliae !

--RRE

— 462 A. angustus. P. 2.
— 463. A. vilis. 4 r. (A. parilis Lesch. »on Fr.)

464.

^65

A66.
467.
468.
4609.

410

471.
472.
413.
474.
A415.
416.
411,

Subg XIV. Leptonia, sZp. caríit., pilei marg. invol.
A. Linkii. 2. r.

. placidus. 2! pass.

. anatinus. Lasch. Lund, Holm. 134,

. lampropus. 3, 4! Z. $. 145,

lappula. 2

. aethiops Seog. 3, 4!

serrulatus. 1, 2. r. 3, 4! cop. 5. S. 146.
euchrous. Pers, 1. Scan. Alnarp.
chalybaeus. 1, 2. r, 3. ^ cop. B. n. 214,
. lazulinus 3, 4. (A cyauell. L. zar.)
aquilus. 4. r. Femsjó, insign.

. incanus. 2, 4. 5, 277.

. formosus. 4.

aspre(tus. 4A—4! B, n. 213,

bPmpr»"hrexrRe»rxRRBRE

*) Ynter paucas post editam Bynopsin à me observatas novas &pe-
cies nulla memorabilior. | Synonymon P. dubium quidem, at nulli
melius convenit. Habitus omnino 24. terrei, sed stipes squamosus
coeruleus et lamellae ex albo roseae; sporidia vero pallide fusce-cnut ;
vix ulla tamen cum Pratellis affinitas. — Cfr. ie ip. Mus. de. Sc. Holin.

288 HYMENOMYCETES.

478. A. scabrosus. 1, 3.
479. A. nefrens. 3, 4.
— A480. A. sarcitus. Meteor. ad Fems. *)
Subg. XV. Nolanea, sp. cartilag. pilei marg. recto.
481. A pascuus. (P. Comm. nec Syn) 1—4.

482. A. proletarius. 3, à. r. inter musc.
483. A. limosus. 4. Femsj.

484. A. mammosus. 1—4. Kickr Crypt. f. 79.
485. A clandestinus. 1—2. p.

486. A. junceus. 3, 4. r.

487. A. cetratus. 2. locis udis. *)

488. A. ?cterinus. 1—4.

489. A. hirtipes. Schuzn. 1, 2.

490. A. infula. 4. cop?ose

491. A. verecundus. 4. Nulli affin.

492. A. coelestinus. 2. r. Àlmás ad Fems.
493. A. exilis. 1, 2. 8

404 A cocles. 4. Fems, r, at insign.

Subg. XVI. Eccilia, sp. cartif., lam. decurr.
495. A. politus. Pers 3, 4. p. (In paludosis.)
496. A. apiculatus. 1, 3. (in silvis.)
497. A. Atrides. LascA. 2-—4. sed forte Lepton. varietas.
498. A. Parkeusis Upl. Kongsp. ad vias.
499. A. griseorubellus. Lasch. c. priori.
500. A. rhodocalix. Laesch. 1. Scan.

Ser. HI. Derminus, sporis subferrugíineis.

Subg XVH — PAodiota, slipit. annulato.

a. Humigeni * «pli, sicci, spor. ferrug. St. Aurei.
501. A. aureus. JM/atusch. A. S. (non Bull) 1. Holm. r.
502 A. Vahlii Schw. Dania, Asker Norveg.!
-- 503. A. torosus Dania ez icone.

** Phaeoti, spor. fuscoferrugin. St. A. praecocis.
504. A. durus. 5o/(. 1. Ups. r.
505. A. praecox. P. 1—4. B. m. 267.
506. A. sphaleromorphus. uw. 1. Vaporar.

*** St A4. rogularis, tenues, hygrophani. cfr. ». 537.
507. A. togularis. 5u//.? Feims. semel ingens cop.
508. A. erebius. 1, 2. Lund. Fems.
5309. A. Arrhenii. 1. Upsaliae copios.

*) Species heteroclita in pulcherrima stirpe. Nova species ex hac
regione; A. rufoearneus. | Berkl. n. 218, A. vinaceo forsan aecedens.

?*) Ex hae regione, sq. nimis forte affinis, 4f. Hretzechimari Rob.
p. 305.

510. A

b.

911. A

AGARICUS. 289

. blattarius. Femsjó, quotannis!
Truncigeni. * Sz. 4 radicosi, lam. liberis.
. radicosus Bu. 1, 2 — etiam WGoth.! 5. n. 243.

(A. pudieus. Bu. B. n. 242 et aff. nobls desunt.)

512. À

. tersus. 1. Scan. Trolleholm.

** Stirps 4. /laminantis, lam. e pall. l. luteo ferrug.
513. A. spectabilis. (A. aureus 5w//) Femsjü! B. a. 241.
514. A. villosus. 2. Scan. Pálskóp!

515. A
516. A

. comosus. 2. Feimsjó, a sq. diverslss.
. heteroclitus. 3, ^! lusignis. AZofzsch. f. 396.

517. A. squarrosus. Müll. 1—4. c. varr. B. a. 2406.

518. A. aurivellus. Pasch. 1. 3. B. n. 244.

519. A. adiposus (Fr. nec Batsch.) 2! 5. 245. Klotzsch. t. 471.
520. A. lucifer Laesch. var. ^.

521. A. flammaus. Fr. (nec Batsch !) 3, 4! B. m. 247.

522. A. junonius. 1. Luud. etc.

923. A

. tuberculatus. 2—4. p.

524. A. curvipes. 2 —4.
— 525. A. muricatus. 2. r. Omnes pernobiles!
*** St. 4. znutabilis, lamell. ciunamom.

-OÀ
5206.
527.
928.
529.

D» he p» p

subluteus VaAZ. Lapp. ez ic.

. phaleratus. Homiae! ctr. Lund. n. 149. Weinm. n. 26f.
. eonfragosus. 2. Fems. 3 Upsal. ;Yobilis,
. mutabilis. Schaeff. 1—4. 5b. n. 248.

. marginatus. Bafsch. 3, ^! D. a. 248. b.

530. A. unicolor VaAZ. 2—4. r.

C.
531. A
532. A

Muscigeni. Galerae annulatae !
. pumilus. (Fr. el) 4.
Mycenoides. 4. abunde! Vobis.

Subg XVIII. Hebeloma, s£. carnoso, pil. pellic. lain. sinuatis.

*

St. A. punciati, velati, odore miti.

— 533. A. mussivus. 3. r. Colore /uteo! st. demum cavo. *)

534. A. sinuosus. Zu// Upsal. etc.

533. A. glutinosus. Lindgr.! Bot. Not. 1845. p. 199. *)
536. A. Birrus. 2. Femsj.

537. A. strophosus. 1, 4. (Stip. annulat.) **)

538. A. punciatus. 1—5. (Silv. mixt.)

539. A. versipellis. 3, 4. A. decoratus. Lzndgr.! 4. c.
540. A. mesophaeus. Pers, 2—4.

*) Colore luteo (4f3. sulfurei |. Cortinarii percomis) valde recedens,
affiu. incertae, — H. |. Cortinar. sulfureus, | Líndgr !. Bot. Not, 1845.

p. 196.

— A. glutinosus Ejusd,! L. c. A. Birro proximus, sed sti-

pite curto subbulboso squamoso facile distinctus,

*X*) Ut M. cingulatus ad. M. terreos, hic ad A. punctatos,

290 IIYMENOMYCETES.

** Si. A. fastibilis, odore nauseoso.
551. A slnapizans 1, 2 — Lund. liom. 161.
542. A fastibilis 1—3 *)
543. A. crustuliniforinis. 1—4. B. n. 251. Klotzsch. t. 887.
544. A. elatus. Batsch./ 3. Upsal. etc.
545. A. diffractus. 4. r.
546, A. firmus. Pers. A. A. Clavus. Batsch.
547. A. testaceus Batsch. 1—2.
St. A. nudipedis, velo et odore o!
548. longicaudus. P. 1—3. r
549. A. truncatus. ScAaeff. 1. Upsal., Holmiae ete.
550. A. nudipes. Upsal r., at insign.
551. A. spoliatus. 4!
"*** St 4 petiginosi, tenuis, plleo superf. serlceo.
532. A. petiginosus. 2. Fems. copiose.
Subg. XIX. Inocyhe, püei cute fibrosa, rel. prior. **)
* Sí. A. relicini, st. squamoso, pileo squarrosg. ij

»-

553. A. Hystrix. 2. Femsjó!
554. A. relieinus 3, 4. Femsjó etc. 5. m. 249,
555. A. calamistratus. A4!, ut reliqui nobiliss.
556. A. lanuginosus. 1, 2. fr.! 5. m. 2061.
557. A. plumosus oif. 1, à. B. n. 260.
558. A. circinatus 1, 2.

** St. A. Jaceri, si. plleoque flbrillosis.
559. A pyriodorus. Pers, 1. — 5. m. 257.
560. A. scaber. Sow. 2, 4 — B. n. 258.
561. A. maritimus. Syrtes Halland. Jutl.
562. A. Jacerus. 1—4.
563. A. Bongardii. 1. Weznm. €fr. B. n. 262.
564. A. deglubens. 1, 3.

*"** St A réinosi, pil. fibrilloso rimoso.
565. A. repandus. £u? Fr. 4.! B.a. 256. ***)
566. A. fastigiatus. Schaeff. 1, 8.

*) 4. sulcatus Lindgr, l. ce., a me mon visus, ab .4. fastibili
pilei margine sulcato e descr. tantum recedit. Sequ. rugoso-plicatum
notat Zerkl.

**) Ex analogia cum Hebelom»tibus jungendi, a quibus differunt ut
Trichbolomata genuina (A. terreus). a "Tr. Limacinis; sed limites hoe
loco adeo definiti, ut facile segregentur. Species nobilissimae, quare
quasdam ignobiliores formas omisi, Ex affinitate h. l. etiam 577,578,
sed lam, subdecurr, — A, Hookeri Hlotzsch. apud B. n, 264. est A.
sardellus. £Épicr. p. 230.

*3*) 4. repandi namen. Bulliardi dubium manet, adeo confusum
et fallax ut ubique mittendum; meo sensu ad f. Prunuloidem haud
referendum. 44. fibrosus Sow. inter hune et n. 970 medius.

AGARICUS. 291

567. A. rimosus. Bull. 1—4. 2. m. 203.
* A. destrictus. 1, 3.
568. A. descissus. 2 —4. r.
569. A. hiuleus 3. Upsal.
"*"* St A4. geophylli, pl serleeo flbrill., stip. farin.

570. A. sambucinus 4.! Femsjü etc.
571. A. caesariatus 2.
572. A. sindonius 2, 3.
573. A. geophyllus. Bull. 1—4. KZotcsch. t. 388. B. n. 265.
57^. A. lucifugus. 4. insign.
375. A. scabellus (non A. S) 1—8.
570. A. vatricosus. 4! L
Subg. XX. Flammula, sfZp, carn., lam. udnato«-decurr.
* Heterocliti, Inocyboidei.
577. À. Tricholoma. A4/b Schw. 3, 4.
578. A. strigiceps. 2!
579. A helomorphus. 1, 4.
580. A scambus. 4'!
981. A Agardhil. Lund. Holm. *)
** St. A. Jubrici, pl. pellicula viseida secernih.
582 4A. lentus. Pers. 1—4. B. n 254.
583. A. lubricus. Pers. 2— 4.
584. A. lupinus. 3, 4.
585. A. mixtus. 4.
586. A. decussatus. 2.
587. A. spumosus. 1—^5. Lund. Hobhn. 166,
588. A. carbonarius. 1—4.
*** St. 4. aridi, yilei pellicula adnata uda.
589. A. fusus. Batsch. Westrogoth. Léndgr.!
590. A. astragalinus. 3! 4. eximius.
591. A. ainicola, sub 2 var 1—4.
502 4A. flavidus Schaell. 1, 3, 4. B. n. 252.
593 A conissans 1, 4.
894. A. inopus. 3, 4! — JB. n. 253.

-—— 595. A. austerus. 3, 4. (Cum sq. aff. n. 528.)
— $95.b A. azymus. Trunc. Mali, Fems
"** St. 4, sapéinei, pileo sicco, lam. fulvent.
596 A. penetrans. 3, 4! eopiose. B. m. 254.
* A. hybridus. Sow. (forma vapor. ete. pr.!)
597. A. sapineus. 3, 4. valde insign.!

*) A4. Mdgardhi, pileo carnoso e convexo plano sicco fibrilloso
serieco laevigato stipiteque farceto aequali cortinato fulvoferrugineis,
lamellis subdecurrentibus ex argillaceo fusco-ferrugineis. 1n gramino-
sis ad Holmiam! Lubrieis similis, at cuticula fibrillosa sicca!

292 HYMENOMYCETES.

598. A. liquiritlae, Pers. 3. (h. Ll. A. pier. b. Epicr.) *)
599. A. picreus (P. pr. p.!) 3, 4!
600. A. limulatus. 4. Abunde!
Subg. XXI. Naucoria, sZ. carti/ag., pil. s:narg. invofuto.
a. Gymnoti. * St. A. festivi, stip. polito nitido, intus spongios.
601. A. lugubris. 3, 4. Smol., W.Goth.!
602. A. festivus. 4. Femsjóü, c. Sq.

603. A. Christinae 4! Eximius.
604. A. hilaris. 3. 4.

** St. 4. Cucumis, stipite fusco.
605. A. Cidaris. r. Ups. semel.
606. A. Cucumnis. P. 1— 4. B. n. 269.
607. A. badipus. 3. Upsaliae.
608. A. camerinus. 3, 4.

609. A. tabacinus. Dec. 1.
— 610. A. inquilinus. 1—4. B. n. 268.
*** St. 4. Centunculi, stip. pallido.
611. A. sideroides. 1, 3. Upsal. etc. r.
612. A. nuceus. Bo/f.! nobilis. 3.
613. A. abstrusus. 3. passim.
614. A. enchymosus. Holmiae! Lund. Hom. 171.
615. A. Centunculus. 2! it. Upsal. r. B. S. n. 72.
À. horizontalis. Bul. Sow. h. 1l. spec. ex Ucrania! B. a. 162.
**** St. A. cerodis, pileo stip. coucolori.
616. A. scolecinus. 4. Smoland. i
617. A. sticlicus **) 4. Femsjü.
618. A. cerodes. 1— 4.
619. A. melinoides. Bw. pr. p. 1—4, raro.
620. A. pusiolus. 1. Scan. Lund. etc.
(Var. multo major, Femsjó.)

————

*) Diagnosis emendanda: pileo earnoso scissili convexo-plano gla-
bro, margine involuto, demum evoluto striatulo, stipite eavo subva-
lido inaequali curvatoque pallido, primo albidosericeo, lamellis rotun-
datis secedentibus planis confertis latis aureis. Pileus interdum de-
pressus. — 44. picreus, pileo carnosulo e campanulato expanso laevi gla-
bro, stipite fistuloso gracili stricto wnbrino, primo albo-pulverulento ,
lamellis adnatis adscendentibus confertis angustis e luteo ferrugina-
scentibus. Sporid, ferruginea. Pers, e descr., at non icon! Variat
pileo papillato rimuloso badio,

**) Specimina a me in Sueciae graminosis silvaticis lecta (Femsjó)
nonnihil differunt: Stipes brevis, firmus, rigidulus, 1—92 unc., ae-
qualis, lutescens albofibrillosus apiceque farinulentus, basi ferrugina-
scente. Pileus disco carnosulus, e parabolico eonvexus, subobtusus,
ad medium striatus, laete ochraceus, siccus alutaceus pallens laevis;
recens granulis minutis albis conspersus. Lamellae adnatae, distantes,
aquose melleae, acie denticulatae. Ut sq. Galeris affinis!

AGARICUS. 293

b. Phaeoti. * St. 4. pediadis, in campls et cultis.
621. A. vervactl. 1. Scan. B. S. n. 273.
622. A. pediades. 1! 3, 4.
623. A. semiorbieularis. Bu/. 1. Scania. B. SS. 274.
624. A. arvalis. Femsjó, insignis!
* St. A. scorpioidis, in silvis udis.
625. A. tenax. 3. Smoland.
626. A. Myosotis. 2. copiose!
627. A. scorpioides. 4. Odensjü etc.
628. A. temulentus. 3, 4 p.
c. Lepidoti, pZ/eo /tocculoso squamuloso.

E

— 629. A. crobolus. 3, 4. Affinis n. 610
630. A4. furfuraceus. Pers. 1—4. B. m. 267.
631. A. porriginosus. Femsjó, in horto.
632. A. segesirius. 1, 2. Affinis 2. 606!
633. A. conspersus. Pers. 3, 4 copios. Lund. Holm. 179.
634. escharoides 1—4. Lund. Hom. 178.
635. A. Erinaceus. Holmiae! pluries. B. n. 260.
630. A. siparius. 4. Femsjó, r.
637. A, pannosus. 2. Femsjó. r., nobilis.
638. A. carpophilus. 2.!
Subg. XXII. Galera, s£zp. cartilag., pil. margine recto.
* St. A. aleuriati s, Plutei ochrospori!
639. A, reticulatus, P. 2. — JB. S. n. 70.
640, A. aleuriatus, 2.! (Priori vulgatior.)
** St. A. pityrei, carnosuli, lam. subliberis.
641, A. ovaiis. A. campanul. Zw. 1.
642, A, pityreus. 1—4. Lund. Hom. n. 183.
643, A. ravidus. 1—2. Upsal. *)
644. A. pygmaeus. Buw// 1. Upsaliae. *)
*"** St. 4. teneri, st, stricío, lam. coui fundo adnat.
645. A. apalus. 1, inque hortis ad Femsjó.
646. A. lateritius. (Batt.) 2—4. B. n. 270.
647. A. tener Schaeff, c, v. pilosella. B. », 271.
648. A. siligineus, 2—4, (Caute a priori dis(ingu.
649. A, conocephalus Bu. 1. Upsaliae etc.
650. A. sparteus. 1, 4,

Pp»be»b»»pR

o

*) Speciem, ad specimina personata descriptam, Upsaliae in ru-
deratis typicam recognovi. Fragilis, stipite adscendente 1l, flexo,
1,—5 unc. longo aequali pallido argenteonitente, apice subpruinoso,
pileo ;—1:, lato, laevi, udo, fere viscidulo, sed valde hygrophano,
(in quo statu albovillosulus perperam dictus est.) Lam. subliberae,
latae: ventrieosae, distantes, ochreocroceae, — Proximus 4f. pygqma-
eus stipite candido (interdum 2 unc.) pileo sub lente corrugi obscuriori,
lamellis tenuibus confertis ex argillaceo ochreo-ferrugineis diversus.

294 ^" HYMENOMYCETES.

*"** St. 4. Hypnorum, stip. laxo, lam. latis planis.
651. A. Embolus. In salicet. palud. Femsjó!
652. A. rublginosus. Pers. 1, 2. (Exstat var. major!)
653. A. hypnorum, Batsch. c. varr.! 1—4. — JB. n. 273.
655. A. mniophilus. L«scA. 3, 4.
655. A. vittaeformis. 1, 3,
656. A. Mycenopsis. 4! Velo subsericeus, ut sqq.
***** St. 4. slagnini, lamell. subdecurrunt.,
6057. A. aquatilis. 9, 4.
658. A. stagninus. 1—4!
659. A. paludosus. 4,
— 660. A. frustulentus. 4. Psathyroideus.
Subg. XXHI. Crepidotus, sp. o. 4. excentrico.
* St. A. mollis, pil. carnoso, lamellis ferrug.
661. A. palmatus. Bu//./ Upsaliae!
662. A, mollis. ScAaeff. 2, 3. B. n. 276.
663. A. applanatus, 1, 2. (Similis A. byssisedo.)
664. A. haustellaris, 2, 4. B, n. 277.
665. A. proboscideus. 4. Reg. bor. Lappon.
** St. A, variabilis, pileo tenui, lam. subrubent.
— 666. A. scalaris. 4. Femsjü.
6607. A. cariabilis. Pers. 1—4. B, n. 279, *)
668. A. epibrvus. 4. — J. n. 200. var. sterilis?
669. A. depluens. Batsch. 1—4. A, rubidus. B. S. 3, 73.
670. A. byssisedus. Pers. 2! 3.
(A. pezizoides. Vees. -— B. n. 280.)
Ser. IV. Pratellus, sporis fuscis ]. fusco-purpureis.
Subg. XXIV. Psalliota, annulati , hymenoph. discreto.
671. A. augustus. Upsaliae! r. specios.
672. A. cretaceus. 1. Scan. ete. B. S. 148,
673. A, arvensis. Schaeff, 1—3. B. ». 255,
A. pratensis. ScAaeff. 1—3. (A. spodophyll. KroznbA,
A. campestris. L. 1—4. B. n, 286.
676, A. silvaticus. Schaeff. 2—4,
À. comítulus, 3, 4.
A. gibberosus. Epicr. p, 163, 4 (spor. fuscoferr.)
— 679. A, sagatus. 4. Nobilis.
— 680. A. echinatus. Ro/A. (suae stirp. typ.!) 1. Scan. U psal. —
A. oxyosmus, Mont. Cr. fr. t. 13. f. 2. — haematites.
BH. Ss ol. 6, 16, 147. Puc0 1, do

*) Hunc ut proximos, 4f, geophyllum, 4. echinatum etc. sterile-
scentes vidi lamellis prorsus albis, sporisve decoloribus, hine .4.
chionaeus etc. (B. n. 200, fimicola, alia videtur spec.) mihi dubii.
— 4. Rubi B. n. 278 ambigit iuter 4f. applanatum et 4. byssisedum.

AGARICUS. 295

Subg. XXV. Stropharla, annulati, hymenoph. contiguo. *)
a. Siccl. * /nocybae personatae? **)
-- A. ochreatus. HoZnsk. Jutland. s. v.
-- A. ealceatus. 2. Femsjü r.
-- A. cótliurnatus. 5. Upland, r.
** St. A. scobinacei.
681. A. Caput Medusae. 4. Femsj6ó! nobilíss.
682. A. scobinaceus! 3. r. (A. echinat. Guzn.?)
683. A. spintriger. 1. Upsaliae.
— 685. A. hypsipus. 1, 4. Affinis n. 706, at simpl.

b. Viscipelles. Stirps 4. znuncti.
685. A. Hornemanni. A Smol. ad Lapp. copiose!
686. A. aeruginosus. Curt. 1—4. KJZotzsch. t. 373. B. n. 290.
687. A. albocyaneus. Desmaz. 1. Upsaliae pass.!
688. A. inunctus. 1. Lund.! Upsaliae etc.
689. A. obturatus. 1. Scania fr.
690. A. phaeosporus. 1. Upsal. ete. fr. ***)
601. 44. squamosus. P. 1—4. B. p. 31.*
692, A. luteonitens, In boreal. pl. r.
693. A. merdarius. 1, 3, 4. A. virosus. Sow. p. p.
694. A. stercorarius. 1, 3, 4. B. n». 294.
695. A4. semiglobatus. Batsch. 1—4. B. n. 288.

Subg. XXVI. Hypholoma, vce/o marginali in telam contezto.
* St. 4. fascicularis, tenaces, non hygrophani,
696. 4. sublateritius Schaeff. 1—4. B. n. 292.
697. A. capnoides. 3! 4! copiose in Lapp.
698. A. epixanthus. 1, 3. cum pr. fr.
699. 4. fascicularis. Huds. 1—4. Sot. t. 285. B. n. 293.
700. A. dispersus. 3, 4!
** St. 4. appendiculati, fragil., hygrophani.

*) Ob hymenophorum a stipite discretum ut in Jolvariis et Plu-
teis Psalliotas genuinas removere neeesse est. In Psalliotis lamellae
absolute liberae, in Strophariis genuinis adnatae.

**) Hos tres utique insignes fungos, at raro obvios, ob affinita-
tem majorem (sporis tamen obscure fuscis!) cum Inocybis tamquam
dubios notavi. 4. calceatus refert A. rimosum volvatum!, 44. cothur-
natus A. p sed stipite instar A. ealeeolarii villosoperonato
annulatoque. chaeff. t. 238 f. 4--5 priorem bene refert; f. 4 vero
est 4. geophyllus; hine bic egregius vir harum affinitatem etiam per-
sensit. Ex hac regione videtur 44. trechisporus B. S. 71.

i**) Est 4. melaspermus b. brevipes Epicr. ob sporidia fuscopur-
purea et stipitem brevem distinguendus videtur ab 4. melaspermo
Bull., in Suecia merid. olim lecto. 4f. phacosporus in campis Upsal.
vulgaris. Wova affinis spec. a. Dozy et Molkenb. descr. ^4. inuncto
proxima est.

296 HYMENOMYCETES.

— 101. A. Storea. 2. Affinis Inocybis!
702. A. lacrymabundus. Bu// 2, ^4. Femsjó c.! B. m. 297.
703. A. velutinus. Pers. 1. Upsal. etc. copiose. B. 294.
704. A. cascus. 4. Dufhult Fems.! B. n. 296. c.
705. A4. Candollianus. 1.—^. usque in Lapp. 0n B.!
706. .4. appendiculatus Bull. 1—4. B. a. 299.
— 107. A. hydrophilus. Bu. Ups. Nàás ete. B. n. 298 a.?
Subg. XXVII. Psilocybe, ze/o obsoleto £. 0, pil. marg.incurvo.
a. St. A. spadicei, fragiles hygroph.
( 4. Appendiculatis e& Obtusatis affinitate proximi.)
708. A. Phoenix. Dania r.
709. A. canobrunneus. 2. Femsjü etc.
710. 4. spadiceus. Schaeff. 1—4. B. n. 298.
— hygrophytus — polycephalus. B. a. 3414.
711. A. cernuus. VaAl. 1—4. aí rarior.
712. A. murcidus. 2! in Lapp. Somerf.
713. A. hebes. 2. Baldriuge Scan.
— 115. 4A. foenisecii. P. 1—4. Affin. Panaeol. B. n. 296.
b. Tenaces. * St. A4. erécaei, lam. adnatis planis.
719. A. sarcocephalus. 2, ^. r.
416. A4. ericaeus. P. 1—4! — B. S. 149.
711. A4. udus. Pers. €. varr.! 1—4.
** St. 4. bullacei, lam. subdecurr.
718. A. coprophilus. Bw//. 1— 4.
119. A. bullaceus. Bul. 1—4. 5. n. 301!
720. A. physaloides. Bw. 4.
721. A. libertatis. 4. r. Femsjóü, c. tribus praeced.
722. A4. airorufus. Schaeff. 1—4!
— 123. A. nucisedus. 2. Affinis A. inquil.
*** Stirps 4. ca//0si, lam. adscendentibus.
4- A. tegularis. Schw. Dania. Affinis Upsal. Psatlyr.
124. A4. callosus. 1—4.
425. A. semilanceatus. 1—5. B. n. 295.
Subg. XXVIII. Psathyra, fragiles, pilei margin. recto.
* St. A. conopili, lam. in coni fundo adscend.
726. A. conopilus. 1, 2. Scan. etc.
721. À. corrugis. Pers. 2—. B. mn. 305.
728. A. lorpens. 1. Scan.
* A. subliquescens. Schum. (n. v.)
729. A. gyroflexus. 1— 3. Upsaliae ete. *)

*) Habitus .4. callosí, sed admodum fragilis. Stipes glaber, e
duobus tubulis factus. Pileus glaber, pallescenti-albus. — Species
Pratelli et Coprinarii, loca graminosa, viarum latera inhabitantes, di-
versis regionibus, quam ceterae, minus adscriptac. Proximus 4. bi-
fro"s B. n. 505, at velum o. in meo!

COPRINUS. 297

** st, 4. obtusati, subvelati, expansi.

730. A. spadiceogriseus. Sc^aeff. 1 —3.
731. A. obtusatus. 2, 4. 4. n. 298. b.
732. A. fatuus. 1—4. DB. n 302.
- 733. A. fibrillosus. Pers. 2—4. 5. 300.
73^. A. pennatus. 2. Femsjü.
735. A. gossypinus. Bu. 1. Upsal. in vaporar.! *)
736. A. noli tangere. 4, Ad rameníta Quercus.

Ser. V. Coprinarius, sporis nigris.

Subg. XXIX. Panaeolus, pi/eo carnoso, am. variegatis.
731. A. separatus. L. 1—4. — B. 3807.
738. A. fimiputris. Bul. 1, 2. — B. 308.
739. A. phalenarum. 1, 2. Orup Scan.
740. A. sphinctrinus. 1, 3, 4. Velum append.
741. .4. campanulatus. L. 1—4. B. a. 309.
742. A. papilionaceus. 1. Upsal.! etc.
743. A. aeuminatus. ScAaeff. 1—4. r.
744. À. fimicola. 1—4, af raro.

subg. XXX. Psathyrelia, pil. membran. striato.
745. 4. gracilis. 1—4. — B. n. 306.

746. A. impatiens. 1. Scan. nemor.

747. A. hiascens. 1. Scan. (B. n. 310. Copr. n.?)
748. A. trepidus. Upland. Nàs etc.

749. A. hydrophorus. Bw. 1.

750. A. canudatus. Femsjó in hort.

751. A. pronus. 1, 3, 4.

752. 44. atomatus. 1—4^. — B. n. 304.

753. A. disseminatus. Pers. 1—4. Z. n. 318.
754. A. subtilis. 3, 4.

IL Coprinus. (P.) Fr.
Lam. primo cohaerent, micaceo-irroratae, in laticem diffl. **)
a. Pelliculosi. * Sz. .4. comat, annulati, pil. cute lacerata.
1. C. comatus. (Batt.) 1! 2, 3. K/otxsch. t. 304. B. 316.
2. C. ovatus. (Schaeff ) 1. Upsaliae etc.
3. C. clavatus. ( Bait.) 1. Upsaliae etc.
— A4. €. sterquilinus. 1—4. rar. Femsjó. 5B. S 150.
** 4tramentarii, subannul., pileo innato-squamul.

*) Pileus stipesque primo undique pilis albis floccosi; pileus mox
glabrescit, primo fuscescens, dein argillaceus.

**) Genus non modo maxime naturale, sed notis simul gravissimis
ab Agaricis facillime et necesse separandum. Caveamus, me colantes
culices devoremus camelos! Biologicae v. c. e lamellis düffluentibus
notae omnibus micrologicis longe antecellunt.

298 HYMENOMYCETES.

ad

C. praegnans 1. Scanla, Lund.

C atramentarius (Bull) 1—4. AZotzsch. t. 390. B. n. 819.
C. soboliferus. (Hoffm.) 1. Bleking.

C. füuscescens. 1, 2. — A/oizsch. t. 375.

* Picacei, e velo floecoso superfle. squamati. *)

. €. eylindricus. E/encA?i. 1. Scan.

C. picaceus. £w/. 2. Scan. Bürringe etc. B. m. 318.

. C. varieus. 2. Femsjü. JVobilis!

. €. aphthosus. 1. Scan.!

**** Tomentosi, pil. floccoso |. tomentoso.

. €. exstinetorius. (Pau/.) 1? 4! Yaberg Smol.
. C. fimetarius. (L) 1—4. B. n. 322 ! Vere.

— pullatus 50o/£ .4estate — cinereus. ScAaeff. aut.

. €. tomentosus. (£ul/ ) 1, 2. B. n. 32f.
. C. niveus P.**) 1—4. B. n. 323.

* 5. Micacei, pileo primo micaceo-granul.

. C. tergiversans. 1. Scan.
. C. iicaceus (Bull) 1—45 K/otzsch 4. 3/6. B. n. 320.

C. truncorum. (Schaeff.) 1, 2. Scan.
C. papillatus ( DatscA.) 1. Oland.
* 6. Glabrati, pileo nudo, glabro.

C. deliqueseens. E/enchz. 1—3.
C. digitalis ( Batsch ) 1, 2.
23. C. alternatus. (Schum.
. €. congregatus (Bull non Sow.) 1, 2. Holmiae.
b. Velitormes. * Páeo floccoso-squamoso.
C. dilectus. 2. An forma minor €. oblecti. 5. 317.
C. ephemeroides. (Bu ) Upsal. 1847 mira copia.
C. lagopus. 1—4. Affinis est 7. n. 326.
C. narcoticus ( Batsch ) 1, 2.
C. nycthemerus. 1, 2.
C. radíatus (Bolt.) 1—4. B. n. 331.
** pileo furfurello.
C. domesticus. (Pers.) 1. Lund! ete. 5. n. 324.
C. stercoreus. (Scop) 1—4. — B. n 329.
C. coopertus. 4.
C. ephemerus (Bull) 1—4. B. n. 330.
C. sociatus. ( Schum.) 1.
plicatilis. Curt. 1—4. B. n. 327.

LÀ

3t

*

pileo glabro.

*) Speciem summopere insignem legi in truncis putridis quercinis

Véárdsátra prope Upsaliam (in Musaeo 4íc. Sc. Holm, depicta ex-

stat) characteribus omnino C. picacei, sed totus fungus albus persi-
stit, in (aticein lactea: difllueus.

BOLBITIUS. 299

37. C. hemerobius 1. Upsal. Scan.
38. € rapidus. Femsjü! Holiniae!
39 C. velaris. Femsjó ! ]

40. C. Sceptrum (Jungh.) Oland'

HI. Bolbitius. Fr. *) (Coprini synonymon.)
(Lam. primo cohaerent, nudae. liquesc. demum pulverulent.)

1. B. viteilinus. (Pers.) 1. Scania fr. vere. B. n. 311.
2. B. flavidus. (50/.L) Simol, Fundbo Upl. 5. 31?.

3. B. fragilis (Znn.) Holmiae, Ups., aest. B. 312.

4. B. titubans. (Bu//.) Smol., Upl. etc. aut. B. n. 313.
5. B. luteolus. ( LascA.) Upsal. 1847 sero Nov.!

IV. Cortinarius. Pr. **)
Lam. diseretae, decolorantes, dein cznnazi0m eo. pulcerul.
Sect. l. Pélei pellicula viscosa.
Trib. L Phlegmacium, sZzpite sicco fibrilloso.
a. Caperati. pil. subsicco, annulo supero reflexo.
1. €. caperatus. 1—4 cum var. lacunosa. 2.
b. Clduchii, cortina supera, st. carnoso clavato * Zam. pailid.

*) Quod Coprini ad Agaricos, Bolbitii ad Cortinarios. Spori
numquam nigri, ut in Coprinis; si inter Agaricos intruderentur,
species in diversis seriebus essent dissipandae.

**) Cortinarios a Derminis Agaricorum segregandos judicavi ob
intimam specierum numerosissimarum affinitatem, quo vastissimam et
simul optime limitatam gregem inter Agaricinos sistunt, At quam
discreti ab Agaricis sunt, tam difficile indicantur characteres; nam
velum araneosum (licet haud universale et. discretum Cortinariorum)
eliam in Agaricis occurrit; sporidia vero (majora, nucleata) non ut
in Agaricis depelluntur, sed secedunt et lamellas pulverulentas red-
dunt. E characteribus parum prominentibus cum Agaricis facile jun-
gendum credas; quam vero necessaria ejus distiuctio, nisi ex externis
nolis species baud affines commutentur, et Cortinarii diversissimis
Derminis intermisceantur, quisque in singularibus versatus videbit.
Eadem ratio inter Lichenes; genera Usnearum, Parmeliarum, Ramali-
narum e. s. p. omnes jam maxime natnralia agnoscunt, licet characte-
res adhue magis obsoleti; cum Graphidearum, WVerrucariarum notis
evidentibus mere artificialia. Genera ex eodem principio ubique esse
distinguenda haeresin summam dicit Linnaeus. In re herbaria nil va-
lent prineipia abstrusa, tantum rationes concretae. Dispositio, ipsa
speciei idea alia inter Cortinarios, quam Agaricos. — Cortinariae
praeceteris in zona frigidiori centrum suum babere videntur. Maxi-
mam Hymenomyectum partem sistunt in silvis nostris montanis; spe-
cies porro in diversis regionibus magnopere differunt. Omnes spc-
cies quoque terrestres, cum Agarici proximi vulgo lignatiles. Hac
de caussa genere dubia mihi sunt Cortin. flavicans et multicolor Lindgr.
Bot. Not. 1845. p. 197. Eximiam messem Cortinariorum e W.t0-
thia depictam misit; reliquae novae certe sunt Agarici.

26

HYMENOMYCETES.

. triumphans. 1, 2, 4.

. elaricolor. 4. Smol. occid., W.goth. etc. coplose.
. turmalis. 1— 4.

. crassus. 2. Femsjó. r.

. balteatus. 2—4 sporad. Lund. Holm. n. 219.

. sebaceus, 3. Suec. med.! W.goth. Léndgr.!

. lustratus. 4. r. Halland. Smol. occ.

** lamellis primo ciolaceis.

. varius. (Schaeff.) Suec. med. or. fr. deest à.
. cyanopus. (Secr.) Suec. med. p. W.goth. B. n. 23. b.
. varlecolor. (Pers.), 5, 4.

* C. nemorensis. 2. Femsjó; pr. spec.

. largus. 1. Üpsal., Holmiae, W.Goth. etc.
^. centrifugus. 3. Sinol. Skárstad, Wegotli.

*** lamellis primo (luteis, ferrugineis.

. percomis. 3. Suec. med.! W.goth! occ. à.
—. latus. (Pers.) 3, 4. Smoland.

. saginus. 3. Smnol.

. cliduchus.. 2.

. rüssus. 3. Suec. med. r.

. Spadiceus. (Batsch.) Upsallae r.

**** Munellis olivaceis.

. infraetus. 2. Scan. Smol.

. anfractus. 1, 3. Suec. med. W.Goíh. fr.

. Subtortus. (Pers.) Epicr. p. 273. ^4. Smol.

. Scauri, stip. carnoso znarginato-bulboso, velo lufero.

* lamellis primitus pallidis.

. mulliformis 1-—4. B. n. 233. ex Sow.
. rapaceus. 3. Upsal. W.goíh. etc.

. Napus. 3. Ups. r.

. Talus. 1. Scan. etc.

. elotus. &. Smol. occid. p.

** lameilis primitus violaceis.

. glaucopus. Schaeff. 1! — 4. r. B. n. 232.

curtus, lutescens sq. similis.

. pansa. 2! Smol.! etc. A prioris var. distingu.!

. callochrous. Pers. 2! Odensjó etc. r.

. coerulescens. Schaeff. (A. cyaneus P.) 1 r. — 4! B. S. 68.
. purpurascens. 1—52, at haud cop. B. n. 231.

subpurpurascens. Batsch. A. umbripus. P./

. arquatus. 1 Scan. etiam Upl. r.

*** lamellis luteis, fulvis etc.

. dibaphus. 2. Scan. Trolleholm.

". turbinatus. (Bu/l.) 1, 2! ceterum r. B. p. 31. *
'. corrosus, 4. Femsjó r.

CORTINARIUS. 301

37. €. fulgens. 3. Suec. med. coptos. W.Goth.!
* fulmineus. Silv. fr. ejusdem regionis.
37.bC. elegantior. 3, 4. Smol. W.gotb.
*. oricaleeus. ( Batsch.) 1, 3. Upsal. W.goth.
**** lamellis olivaceis.
39. C. rufoolivaceus. (Pers.) 2.
40. C. prasinus. jSchaeff. 2. fr.
41. C. scaurus. ^. Vaulgatissimus, alibi non visus.
42. C. herpeticus. 3.
d. Elastici, st. rigido elastico veloque medio tenuibus. *)
* lamellis primitus pallidis.

43. C. cumatilis. 2. Femsjó. J"Vobilissimus-/
*C. eroceo-coeruleus. P. Insign., at videtur macrlor forma.
44. C. serarius. 3 hinc ind, r. W.goth.
45. C. emollitus. 2, 4. p.
46. C. canstieus. 4. p. cop. Aff. C. armeniac.
47. C. cristallinus. 2. r. Álmás ad Femnsjó.
48. C. decoloratus 1-—45, Mutab., atf. Cliduchils.

** lamellis primo violaceis, purpurasc.
49. C. decolorans. (Pers.) 1—3. Affinis C. vario.
50. C. porphyropus. 4/ó. et Schw. 1—4. Aff. n. 32.
*** lamellis ochraceis, fulvis etc.
51. C. corruscaus. Silv. mixt. r. Smoland. Aff. C. /ato.
52. C. papulosus. 3. Upsal. Holm.
53. C. intentus. 3. Cum priori rarior.
55. C. vespertinus. 1, 2. Scan. Reften etc.; var. Ups.?
53. C. liratus. 1. Upsal. meteoricus.
**** lnmellis olivascentibus.
56. C. amurceus. 4. Affinis C. subtorto.
57. €. olivascens. (BatscA.) ^4. Affinis C. plumboso.
Trib. IL. Myxacium, s/zpite veloque glutinosis.
a. St. A. colliniti, stipite simul floccosoperonato.
58. C. arvinaceus. 2!
59. C. collinitus (Sow.) 1—5. B. n. 249.
60. C. mucifluus. 3, 4! copios.
61. C. elatior. 2—85. B. n. 250.
62. C. grallipes. 1, 2. r.
b. St. delibuti, stipite mere viscido nec floccoso.

*) Species stirpium praecedentium nimis inter se affines; hujus
vero valde recedentes. Quaedam ab omnibus valde distant, aliae vero
quasi praecedentium formae macriores, quas vero charactere palpabili
segregare non licuit. Inter has C. emollitus et caustiícus ita similes ut
ex iconibus vix discernas, sed substantia, aliisque qualitatibus adeo
diversae, ut vix ejusdem stirpis.

302 HYMENOMYCETES.

63. C. nitidus. (.Schaeff.) 2. Femsjó copios.
64. C. emunctus. 1, 3. Ups. — non 4.
65. C. liquidus. 2. Feisjó.
66. C. Salor. 2 ete. Smol. W.goth. Ezm?wus.
67. C. delibutus 1—-^. Lund. Holm. 239.
68. C. illibatus. 3. Upsal., W.goth.
». epipoleus. 3. Ups., Holmiae ete. Exzméus.
70. C. stillatitius. 4. Stubbebo Femsjü.
71. C. vibratilis. 1—4! Similis C. armen. at luteus, mollis.
72. C. pluvius. 4. Similis C. diuo.
Sect. II. Pileo subsericeo, sicco (nec viscido nec hygrop.)
Trib. ITI. Inoloma, Znnatosquamulosi, sl. carnoso, subbulboso.
* lamellis primo albis pallidisve. *)
73. C. opimus. Nàás Upland. etc.
74. €. argutus. 1. Upsal. copiose.
79
76

e
"E
e

. C. turgidus. 2. r. at insignis.
). C. argentatus. Pers. 2, 3. Scan.
** Ing» cum velo stipiteque violascentibus.
71. C. violaceus. L. 1—4 at haud cop. JB. n. 227.
78. C. cyanites. 2. A. cyaneus. Seer. non P.
79. C. muricinus. 3, 4. Femsj.
80. C. cinereoviolaceus. (Pers.) Spec. dubia, an n. 127?
81. C. alboviolaceus. (P.) 1, 2.
. C. malachius. 3, ^4 copiose.
83. C. camphoratus. 1, 3, 4! cop.
C. hircinus. 1, 3.
*** Inm. velome cinnamomeis, rubris.

85. C. traganus. 3, ^ copiosiss.
86. C. suillus. 3. r.
87. C. tofaceus. 2. Femsjü copiose.

* (. redimitus. 2, copiose W.goth. Lzndgr. /. c. p. 190.
88. C. callisteus. 3, 4. pass. cop.
89. C. Bulliardi (Pers.) 2. Scan. Stehag.
90. C. pavonius. Smol. occid. r. (lam. violac.)
91. C. bolaris. (Pers.) 2. fr. B. S. n. 69.

? (€. craticius. 2. Breared Hall. r.

**** lamellis velove fuscis 1. olivcaceis.

92. C. pholideus. 1—4A4! B. S. n. 272?
93. C. lanatus. ( Sow.) 2. B. n. 225.
94. C. penicillatus. Upland. pin. r.

*) In hac eximia tribu species omnes nobilissimae. Species majo-
res 'Telamoniarum hoc loco facile quaeruntur v. c. €. armillatus, bive-
lus, laniger, torvus ete., quae velo duplici subannulato modo recedunf.

CORTINARIUS. 303

Trib. IV. Dermocybe, p. e sericeo glabro stipiteq. tenuib.
* lamellis primo albidis l. pallidis,
97. C. ochroleucus. (ScAaeff.) 1. Scan. Stehag, Reften etc.
98. C. decumbens. (Pers.) 3, 4. Femsjü r.

99. C. riculatus. 3. Upland. r.

100 C. tabularis. 2! etc. pass. Affin. n. 103!

101. C. camurus. 2, 4. Femsjó r. Cum sq. aff. n. 118.
102. € diabolieus. 2. freq.!

** lamellis primo violac. purpurasc. Aff. n. 100, 109,
103. C. caninus. 1—4. Caro ut sq. alba! 7. n. 229.
^. myrtillinus 2. Femsjó.
C. azureus. 2 fr. cum var. incurva! .
C. incurvus. (P-) Scan. Reften.
107. C. anomalus. 2 —411*) A sq. certe divers.
C. spilomeus. 4! — Affinis, at major Upsal. 3.
*** Jag nitide cinnamomeis, rubris, luteis.

-— 109. C. miltinus. 1. Ups. p. Nobilis, prior. affin,
110. C. cinnabarrinus 2. Smol. occ. copiose.
111. C. sanguineus. (Wulf) 1—4. K/. Bor. t. 383, B. n. 234.
112 C. cinnamomeus L. 1—4 5B. n. 235.

* C. croceus. (Schaeff.) 1—4. B. S. n. 49.
113. C. orellanus. 3, 4 rar.
114. €. malicorius. 3, 4. copiose.
115. C. colymbadinus. 1—4. p.

**** Olirascentes, velo fusco pallidove.
C. cotoneus. 1, 2. Scan., Femsjó.
C. subnotatus. (P.?) 2. Femsjó.
118. C. raphanoides. (P.) 1, 2! B. n. 236.
C. depexus. 1—3 Cinnamomeis affin. ut sq.
C. venetus, 2. Smol. occ. pass. cop.

Ser. Ill. Pieo glabro 4. superfic. fibrilloso, hygrophano.
Trib. V. Telamonia, s/ip. a velo annu/ato 1. squamoso.
a. Macropodi, stip. solido valido, pileo carnoso. **)

* stipite cortinaque albis 1. albtdis.

121. A. macropus. (Pers.) 3, 4. Smol. W.goth.
122. A. laniger. 4 Smol. Femsjóü etc. p.
123. A. bivelus. 1—4.

*) Ex bhac regione videtur .4. eumorphus P., at praeter locum in-
ter Gymnopos aliis notis recedit, ut ad definitam speciem referre non
liceat.

**) Macropodiorum et Iliopodiorum greges vere naturales, neg-
lecta differentia artificiali a lamellis, ad naturam paululum reformavi.
Stipitis indole et pileo melius dignoscuntur. — Affinitas .4g. livide-
echracei Berkl. n. 940 mihi obscura.

304

124. A.
3295. A
126. A.
127.38
128. A
120. A
130. A
131. A
132. A
133. A
134. A
135. A
136. A
137. A
138. A

b
139. €
140. €
141. €
142. €
143. €
144. €
145. €
146. C.
147. C.
148. €
149. C
150. €
151. €
152. €
153. €
153.bC.
154. €

HYMENOMYCETES.

urbiceus. 1. Scanta Lund. ete.
bulbosus. (Sow ) 2—4. B. n. 226.
triformis. 4 p. Cnf. n. 139.

** slipite lamellisque riolacets

. tforvus. 1 —4. (Nou A. umbr. P.!) B. n. 219.
. impennis. 1, 3. Upland.

. plumiger. 4. Smol. Femsjü.

. Scutulatus 2! freq.

. evernius. 1, 2. r. 3, 4 copiose. P. n. 221.

*"** stipite veloque rubellis luteisre.

. armillatus 4. Femsjóü etc. vulgatiss. nobiliss
. paragaudis. 3, 4.

. limonius 3, 4. abunde. 5. n». 223

. psammocephalus (uL) 3, 4.

**** stipile fuscescente. velo fusco 4. sordido.

. bovinus. Upsaliae r. Cfr. B. n 224.

. brunneus. 3, 4 copiosiss. B. n. 220.

. brunneofulvus. 3, 4. r.

. Jliopodii, st. farcto-fistul. gracill, plleoque tenulhus.

* stipite veloque albo.

. Lindgrenii. Upsaliae.
. biformis. 3, 4!
. lieinipes. 3, 4.

** slipite violaceo Cfr n 131!

. quadricolor. (*cop.) 2. r. Odensjü etc
. flexipes. (Pers) 3. p, ^ r.
. flabellus. 2! — 4.

*** stipite luteo , cinnamomeo.

. helvolus. £u. 1, 3

. hinnuleus. (Sow.) 1, 2. copiose. B. n. 222.
. gentilis.33, 4 copiose. *)

. helvelloides. 2, 4.

. incisus. 4. copiose

iliopodius. 1—2. 7. n. 237.
*** slipile fuscescente.
hemitriehus. (Pers?) 3, 4!

. rigidus. 4. Femsjó etc. frequ.
. glandicolor. ^ p.

punctatus. (P.) 1. 2.

. paleaceus. 2. r. Álmás Smoland.

*) Haec priorque species se invicem excludere videntur et con-
junctim modo ubiquitariae, inter se certe diversae. 4. helvolus, C.
binnuleo proximus, stipite firmiori sursum attenuato, pileo carnosiori
velique colore etiam omnino diversus apparet.

155.

156.

157.
158.
159.

160.
161.
162.

163.
164.

165.
166.
167.
168.
109.
170.

171.
172,
173.

174i.

175.

176.

177.

178.

179:
180.
181.
182.

^83.
184.
185.
186.

187.
188.
189.

CORTINARIUS. 305

Trib. VI. Hygrocybe, stipite nudo, coríiina fugaci.
a. Firmiores, plei marg. incurvo.

* slipile cortinaque albis, lam. subcinnamomeis.

. subferrugineus. (Batsch.) 1— 4.
. arineniacus. (Schaef) 1—4! B. n. 238.
. damascenus. Sinol. Álmás etc.
. privignus. 3, 4 Femsjü etc.
. duracinus. 2, 4. Femsjü etc. coplos.
. candelaris. 1. C. Friesii Lund. Hoim n. 260.
illuminus. 3, &. Smoland.
. tortuosus. 3. ^ fr.
. dilutus. (Pers.) 2—4. B. n. 238. 5.
. erugatus. Weznm 3, ^4.
Hoeftii, noster, dubius est.)
** stipite, et saepius lamellis, violascent.
Livor. 4. r. Femsjà.
. Saturninus. 1—4.
. imbutus. 2, 3.
. Cypriacus. 1. Várdsátra etc.
. plumbosus. 3, 4. (Inter Sphagna.)
. castaneus (Bull) 1—4 B. n. 239.
*** st. veloque luleis rufisve.
. baiaustinus. 2!
Colus. 1, 3. Upsaliae.
. Isabellinus. (BatscA ) ^. Femsjóü r.
. renidens 2. Femsjó. Ups. par. reced.
angulosus. 1. Upland.
. Zinziberatus. (Scop.?) 2, 3.

**** slL. fuscescente, lam. brunneis 1. ferrugin.
. uraceus Ups Holm. etc. copiose, non in occident.
stemmatus. 1. r. Scan.; et Ups. semel.

. jubarinus. 4. copiose.

. Tübricosus. 4. Smol etc. Lund. Holm. n. 265.
. irregularis. (Bo/t.?) 4. Femsjó.

. pateriformis. 2, 3.

Tenuiores, pilei margine recto adpresso.

* stipite aibo.

dolabratus. 4. Smol. occid.

. rigens. (Pers.)) 1—4!

. fulvescens. (Secr.) passim, sed ambig.

scandens. Upsal. r.

** slipile violaceo I. rubello.
€. erythrinus. 2! etc

C. decipiens. (Pers) 1— 4.

C. germanus. 2. Odens. etc.

QoOooconQnon cOneoocooon0ncaemq

meme

meeoaomo

ame

e2 ca

.

306 HYMENOMYCETES.

*** stipe lutescente. pallesc.
190, €. detonsus. 3, 4.
191. €. santosus. 1—4.
192. C. obtusus 1—4. — Lund. n. 268,
193. C. acutus. (Pers.) 3, ^ p.

*** slipitle fuscescente.
194. C. depressus. Alnet. Smol. occid. r.
195. C. milvinus. 2. Femsjü p. abunde,
196. C. fasciatus. (Scop.) 3, 4. p. *)

Y. ."PaxHus. PTUT)
(Lam. ab hymenophoro discretae, secedentes, spor. simpl.)
a. Lepista, A/bidi, sporis sordidis.
. P. Lepista. 1—84 at sporadic.
^. extenuatus. (Scop.) 3. Upsal. r.
P. sordarius. (Pers.) 2, 3 at parcius.
b

s
Ll

. Tapinia. subferrug , sporis ferrugineis.
P. involutus. (Batsch ) 1—4. K/Zotzsch. t. 391. D. n. 294.
P. filamentosus. (Scop.) Circa Upsal. r.

P. atrotomentosus. (Ba/sch.) 1, 3, 4.
P

. Panuoides. 1, 3, 4. fr. B. n. 295.

D Eu

VI Gomphidius. Fr. ***)
Lam. mucilagineo-membr., spor. fusif. bilocularibus.
1. G. glutinosus. (SchaelT.) 1—4. B. n. 332 * roseus.
2. G. viscidus. (L) 1—4! B. n. 333 * testaceus.

*) In tota re herbaria non exstant species Cortinariorum hygro-
phanorum difficilius recognoscendae, cum ex aetate et aris eonstitu-
tione colores mutantur, ut jove sicco non recoguoscantur. Hinc in
Syst. Myc. summatim tractavi et primum post singulare Cortinario-
rum studium annis 1851—198506 plenius exponere licuit. Ob multa igi-
tur individua prima vice non determinanda, caveas ne vel novas
fingas species vel species stabilitas infirmes.

**) Genus Agaricis proximum, lamellis ab hymenophoro discretis pi-
leoque successive evoluto distinctum. Eodem tempore a me in FI,
Sean. et Amic. Rlotzschio distinctum, at eum bic unicam modo spe-
ciem respexit, nos genus plene limitavimus meum nomen servavi.
Rhiymovis P. perperam dicitur, primo cum hoc nomen prorsus cor-
ruptum sit (vide Errata typogr.! ad Myc. Europ.), porro cum alia
unius modo speciei nitatur nota nec a Persoonio ipso agnitum ;it. —
At lamellae etiam in 24. personato, flaccido etc. facile secedunt.

^"**) Quid Paxillus ad Agaricos, Gomphidius ad Cortinarios; ge-
nusque charactere artificiali, sporis fusiformibus bilocularibus , abomui-
bus Agaricinis facillime dignoscitur. Quartam speciem sistit G. rho-
doxanthus. Schw.! Car. n. 640 sub Agar.

nYGROPHORUS. 307

[VH. Stylobates. Fr. C/avato-capitati , undique lam. gelati-
nosis vestiti, sporophoris «onosporis. Tropici.|

to Fugaces, dam. subceraceis, contiguis, trama anif.

VHI. Hygrophorus. 7.*)
Lamellae succosae, Lhymenio in massam ceraceam mutando.
Subz. I. Limacium, celo véiscido, st. vestito.
* pileo albo 1. alboflavescente.
H. ligatus. 3. Smol. Upland. etc.
H. ehrysodon (Batsch.) 1. 2. Scan. B. S. 258.
H. eburneus. (Bull) 1—4. B. a. 22.
H. Cossus. Soiwerb. 1, 2. — B. n. 28. Ezcs. n. 3.
H. melizeus. r. sed Upsal. Holmiae etc. fr.
H. penarius. 2! Femsjó, Odensjü etc. Simol., Scan.
** pileo rubente (. fulvente.

opseDpuo

7. H. erubescens. 3 copios. B. S. 39.**)

8. H. pudorinus. 3. Smol. bor.

9. H. leucophaeus. 2. Smol. r.

10. H. arbustivus. 4 sub Betul.

11. H. discoideus. Pers. 1, 3. Suec. med.! W.goth. etc.

12. H. aureus. ArzrAen./! in Scand. naturf. 1842. *"*)
*** pileo fusco l. cinereo.

13. H. hypothejus. 1—4. — B. n. 25.

14. H. olivaceoalbus. 3, 4. copiose! B. n. 24.

15. H. livido-albus. 1. r. Scan. Ups. r.

16. H. limacinus. ( Scop.) 1. 2; etiam Holmiae!

17. H. agathosmus. 3! copiose.

18. H. pustulatus. ( Pers.) 3, ^! p.

19. H. tephroleucus. ( Pers.) 3, ^. r.

Subg. II. Camarophyllus, /]rzmé /. tenac., ve/0 0. stip. laeti.
— 20. H. caprinus. (,' Scop.) 3, ^. copiose. B. n. 93. Klotzschii.

*) Tria huc relata, eximie limitata, subgenera formis mediis v. e.
H. cinnabarrino , c«ntharello etc. ad Cantharellos omnino abcunt, at
acie acuta distinguuntur. Inter Agaricos sine seriei naturalis viola-
tione nullibi immisceri possunt; sed ut eximius e lamellis character
rite perspiciatur necesse est primo observare manifestissimas species
v. €. H. caprinum, murinaceum , coccineum etc, in quibus hymenium
ceraceo- molle unque a trama manifesta facile deteritur! Sporidia alba,
laevia.

**) Cum noster fungus silvis abiegnis omnino privus et margo vix
tomentosus dubium est an sit 44. rubescens. Pers. — Ab 4. purpura-
scenle, subannulato, certissime diversus est. — Nova species ex hac
regione: A. cerasinus Berkl. n. 2f. ,

*Xk) Statura H. hypotheji, sed color aureus absque glutine oli-
waceo. Passim ad Upsaliam! :

308 HYMENOMYCETES.

21. H. pratensis (P. ficoides Bull.) 1—8. B. n. 94.
— albus! — cinereus!
H. virgineus. ( Wu/f-) 1—2. B. n. 95.
23. H. niveus. (Scop.) 1—4.
H. fornicatus. 4. Fems. —- tenuis Ups.
25. H. metapodius. 4. Femsjà etc. pass.
26. H. ovinus. (Bu//.) 1—3. parcius. B. S. 262.
27. M. subradiatus. 1—4. p. -— * Lacmus. F/. D.
28. H. irriguus. (Pers.) 3, 4.
Suhg. III. Hygrocybe, aquoso-succos?, fragiles, pil. udo tísc.
* lamellis decurrentibus.
29. H. sciophanus. 1 —2 in pratis.
30. H. laetus. (Pers.) 3, 4.
31. H. ceraceus. (Wulf.) 1 —4. B. n. 97.
32. H. coccineus. (Schaeff.) 1—4. B. n. 100.
33. H. miniatus. 1—4! B. n. 10f.
3*5. H. turundus. 4.
** Immellis adnexis, secedentibus.
35. H. puniceus. 1—45. — B. n. 99.
30.;H. obrusseus. 1, 2. A. laceratus. Bo//.?
37. H. conicus. Scop. 1—4. B. n. 98.*)
38. H. chlorophanus. 3, 4!
39. H. psittacinus. (Schaeff.) 1—4. B. n. 96.
40. H. spadiceus. (Scop.) 4. Eximius!
41. H. unguinosus 1—-^. B. SS. n. 62.
— 42. H. murinaceus. 1—95. non Bu. Sow.

IX... Lactarius. ^ P^-Pr. 43
Lam. lactescentes, sporis echinulatis.

Trib. I. Piperites, lam. immutabiles, nudae; lacte prim. albo.

* St. L. torminosi, margine primo involuto toment.
1. L. scrobiculatus. (Scop-) 3. copiosiss.

— violascens. Lund. Hom. n. 297.
9. L. cilicioides. 1. Scan. A. tomentos. 0//0 nec Krombh. B.n. 52.
3. L. torminosus. (Schaeff.) 1—4. B. n. 5f.
4. L. pannucius. 1. Saelland.

*) Varietas amoena, Lasch. s. nullo modo nigrescens, neutiquam
distinguenda est, sed H. calyptraeformis B. S. n. 65. videtur species
omnino diversa stipite albo!, pileo lamellisque roseis etc. — An b. l.

Paulet t. 120. f. 7, 8.

*X*) Genus maxime naturale, nec cum alio jungendum, nec ulterius
dividendum, (hine ut inter Cortinarios sectiones primarias non sub-
genera appello) lamellis lactescentibus sporisque echinulatis ab omnibus
diversum. Species quoque omnes clare diversae; male 4 et 8 ete. con-
funduntur.

LACTERIUS. 309

. turpis. (Weinm.) 1 —4. B. n. 53.
. controversus. P. t. 2.
. pubescens. 1. Scan. Vidarp etc.

L. aspideus. Nemora uda Odensjü ete.

. fascinaus. 3, 4. Cum priori seqq. affinis.

** Limacini, viscidi, margine nudo.

. L. resimus. Smol. bet. Holin.! Lund. Hom. n. 298.
. insulsus 1 —2. Scania p.

zonarius (Bu) 1, 3. Upsaliae! etc. B. n. 69. 5.
musteus. 4. Feimsjóü etc. p. Eximius, dulcis.

. blennius. 1, 2! 4. B. n. 58. exs. n

. hvsginus. 4. Femsjü ete. B. m. 57.- A. vietus KrombhA.!
. trivialis 3! 4! Lund. Hodbmn. n. 301.

. cireellatus. 1, 3. Scan. W.goth. B. n. 54. ^. lurldus Ste.
. uvidus 2! — 4. JE. n. 56.

*** Pin»era(i, pileo epelliculoso sicco.

. flexuosus. 1—5. B. n. 69. (non Pers.)

. pyrogalus. (Bull.) 1—4. — B. n. 68.

. L. acris (B0//.) pileo subviscido. 1, 2. B. n. 55

. umbrinus. (Paw/.) 2. A. Persoonii 0//o0 nec Krombh.
. plumbeus. (Bu/.) 2, 3. r. B. n. 66.

. pargamenus (Sw.) 2, 3.

. piperatus. (Linn.) 1—4. B. n. 70.

. vellereus. 1—45. B. n. 71. Klotssch t. 469.

. argematus. 4 r.

Trib. II. Depetes, lam. expallentes, lacte primitus colorato.

28. L.

deliciosus. (Linn.) 1—4. B. n. 59.

Trib. II. ARuwssu/ares, lam. decolorantes, pruinosae.

* pileo primitus viscoso, exoleto opaco.

L. pallidus. (Pers.) 1, 2!

L. quietus. 2—8585. B. n. 61. Krombh. t. 40. f. 1—9.
L. aurantiacus. 1, 2.

L. thejogalus. Bu/l. 1—4.*)

L. eremor. 3, 4.

35. L.
L
L.
L
L
L

vietus. 1—4. A. tristis Krombh. t. 40. f. 26—29.

. cyathula. 1. 4. Femsjóü, Várdsátra.

jecorinus. 4. rarior.
** pileo flocculoso:; in n. 37 pass. politus, marg. villos.

. rufus. (Scop.) 1—4! A. necat. Bu/. B. n. 64.
. helvus. 1—4!
. mammosus. 3, 4.

*) Duplex sub hoc nomine species; ad Femsjo legi pileo admodum
viscoso; in Suecia media sicco, alias notas ut taceam. — Nescio quae
sit Bulliardi, ni fallor baec e grege L. subduleis.

310 HYMENOMYCETES.

40. L. glyciosmus. 3, 4! B. n. 65. Krombh. t. 39.
41. L. picinus. 4! Femsjü etc. Nobilissim.
(L. tomentosus. KrozbA. t. 40. f. 17, 18.)
42. L. fuliginosus. 1 —^. (Lac dulce!) B. a. 67.
— 43. L. chrysorrheus. 2 Femsjàü. A. a. 693.
*** pileo sicco, glabro, polito.
44. L. colemus. 1—^5. B. n. 60.
45. L. ichoratus. ( Batsch.) Upsaliae etc.
46. L. tithymalinus ( Scop.) 1, 2. Kromobh. t. 39. f. 5—9.
A7. L. mitissimus. 1—^4. B. n. 62. var. aur. Arozibh. £L. c. f. 16.
A48. L. subdulcis. Bull. 1—4. B. n. 62. Kromb». 4. c.
49. L. obscuratus. Lasch. 3, 4. A. Smithii AZo/zsch! B p. 27.
— subumbonatus. Léndgr. B. Not., 945. p. 200. A. Persooni.
Krombh. t. 40. f. 19— 22.
50. L. tabidus. 3, 4!

X. Russula. Fr. Agarici et Russul. spec. P, *)
Lam. rigidofragiles, trama vesicul., sporis magnis glabris.

a. St. R. adustae, compactae, pil. in marg. infract. carnoso.
1. R. nigricans (Bull) 1—4. B. n. 50.
2. R. adusta. 1— ^.
3. R. semicrema. 2. Smol. Almàás etc. r. KrombhA. t. 70. f. 16,17.
4. R. delica. 1—4. Kickx II. 76. (B. n 72?)
5. R. elephantina. 1. Upsaliae r., insign. noz nigric.^
6. R. mustelina. 4. KronbA. t. 61. f. 8, 9.
b. St. R. Jepidae, rigidae, pileo sicco impolit.
7. R. lactea. P.? 2, (Smol.), item Holmiae.
8. R. virescens. ScAaeff. 1. Oland.! 7. m. 49.
9. R. lepida. Epicr. 2. Femsjó!
10. R. rubra. 2—4. Nobiliss.!
11. R. xerampelina (ScAaeff.) 1, 3.
12. R. Linnaei. (A. integ. 2. L.) 3. Ups. r.
c. St. R. furcatae, firmae, margine tenui inflexo. "^
13. R. rosaeea. 1, 3. Upsal. etc. Fr.

*) Habitu, lamellarum fragilium acie acuta, trama vesiculosa et
sporis facillime dignoscitur. — Species priorum stirpium nobiles et
rarae; quartae vulgatiores at ob colores mire mutabiles aegre limi-
tandae.

X*) Cel. Kickxii Commentatio, vitam et studia d. Sterrebeckii illu-
stans, inter recentiores dissertationes Myceologicas principem tenet,
meo sensu, locum. Nam sine historica continuitate fragili admodum
disciplinae nituntur fundamento; praesens aevum fervidum, ira et stu-
dio a praeterito se religare studens, suis modo indulgens, futuro pa-
rum sane pollebit. Nescio quid in his terris, quam icon pictas fun-
gorum Clusii et Sterrebechii, lubentius viderem! Centies sane perleg:

CANTHARELLUS. 311

14. R. sanguinea. (Bw/L.) B. n. 46.

15. R. furcata. P. 1, 2. B m. 46.

10. A. vesca. (carneorubra) 3—4.
— cyanoxantha ScAaeff. 1, 2.

17. R. heterophylla. 1— 4.

18. R depallens, Pers. 3, à.

19. R. sardonia. 4. r.

— 20. H. aurata 1— 4^4. Upsal. copios. Fems. rariss.
d. St. A. éntegrae, fragiles. marg. membr. contuiv.

* lamellis sporisque albis.

21. R. emetica. 1—4. Femsjü etc. B. n 45.
*R fallax — in aquosis.
22. R. ochroleuca. P 3, 4!
23. R. pectinata. 1, 2. r.
24. R. foetens. Pers. 1—4. B. n. 47.
25. R. consobrina. 3. 4!
26. R. fragilis. P. nivea Ejusd. 1—4!
** lamellis sporisque ex albo luteis.
27. R. integra. (L) 1—4 Ups. copiosiss.
28. R. decolorans 1—4! B. S. n. 60.
29. R. veternosa. 1, 3.
— 30. R. fellea. 2. Femsjó copios.!
31. R. nitida. P. 1—4.
32. K. puellaris. 2, 4.

*** lamellis sporisque luteis.

R. alutacea. (Colore vario) 1—4. p B. n. 42.
R. lutea. uds. 2! B. n. 43.
R. ochracea. 3 r.

36. R. ravida. 4. r.
R. nauseosa. Pers. * vitellina P. 3, 4. B. n. 44.
R. chamaeleontina. 1—4.

(Quasdam formas sporadicas omisi!)

XL Cantharellus. (Adans.) Fr.
Lamellae plicaeformes, dichotomae, acie obtusae.
Trib L Mesopodes, pz/eo ?ntegro.
1. C. cibarius. 1—4. — B. n. 2.
3. C. aurantiacus. (Wulf.) 1—2. B. m. f.

opus Clusianum, cum figuris Sterrebeckii conferendo, impiger in um-
bra quaerens veritatem , et, ut e dissertatione laudata video, baud
frustra! Duas Cel. Kickx e reliquiis Sterrebeckii ineditas publicavit
ácones; quarum altera sistit Russulam eyanescentem Kickx, e hac stir-
pe, carne coerulea summopere memorabilem, quam a nemine recen-
tiori observatam miremur; altera vero Boleti species post secula a
me iterum lecta; sistit nempe nostrum B. porphyrosporum ! ! '

312 HYMENOMYCETES.

umbonatus. (Pers.) 1—4.
albidus. 3, 4
tubaeforinis. 2, 3 Cum Crater. /utesc. confusus.
infundibuliformis (Scop.) 1—4! B. m. 3.
cinereus. 3, 4. — B. n. 6
^ eupularis 4. Femsjó r.
— 9. € replexus. 4 Femsjü.
(Trib. IL. PZeuropodes, dimidiati, stip laterall.
10. €. muscigenus. 1—4. parcius. B. m. S.
11. C. glaucus. (ZafscA.) Upsaliae pass. Novemb.
Trib. II. . Resupinat?, vertice adflxl.
12. C. bryophilus. (P) 4.
13. C. retirugus. (Bu//.) 1.
154. C. /obatus. 1—24. B. n. 9.
15. €. Crucibulum. 1, 2. Lund. Hom. 344.
16. C. crispus. (P) 1—3.*)

XH. Nyctalis. | F??es.
Lam. crassae, carnoso-succosae, latae, Inaequ. obtnsae.
1. N. Verpoides. 3 Upl, ín trunco cavo.
2. N. parasitica. (Bull) 1—, meteor. B. n 102. ezs. n. 130.
3. N. Asterophora. 1, 2. Meteor.

$6890? 40

M m

XIIL — Arrhenia. 2. g. **) Cantharelli sp. Epécr.
(Hymeuium inferum continnum, venis tenellis raris sünplicibus
strictis acie acutis radiato-striatum, sporophoris (in A. aurisc.)
bisporis. PZeus carnosulus 1, membranac., fere discretus ,
rugis haud decurr., potius postice saepe evanescentibus.)

1. A. Auriscalpium. 3. Femsjü. JVoó2issima.
2. A. tenella. Lappon.! (Fl. Dan. t. 1295. f. 2)
3. A. cupularis Lappon.! WaA/. Lappon. t. 30. f. 6.

-E4- 4 Carnoso-coriaceae, reviviscentes, lum. lentis!
XIV. Marasmius. Fy.***
Hymen. contin., stip. heterog. Lam. lentae, integrae, acutae.
Subg. I. Collybina. Spes cartitag., mycelio floccoso.
a. Scortei, stip. intus fibroso, extus floccoso-vestito.
1. M. urens. (Bull) 1—4. 5. S. n 275.

*) €. floecosus et Helotioides Schwein. fung. Am. p. 153 videntur
Xcroti; C. fasciculatus Cyphella; C. incarnatus, conflucns ct olivaceus
Merulii! — M. daedaleus est nobis Daedal. merul. 1l. c. n. 494, sp.

summopere insignis.

**) Geueris centrum in calidioribus terris, quarum species pileo
centrali applanato, v. e, Canth. Brownii Berkcl. ! manifeste a Cantha-
rellis differunt, quibus nostras species irregulares hactenus adscripsi.

***) Prius subgenus Collybias, alterum Mycenas refert, at lamellis

MARASMIUS. 313

M. peronatus. (B0/t) 2—4. B. n. 119. ecs. 125, 126.
M. porreus. 4. Betulet. Femsjü. £. mn. 121. nostro longe minor.
foeniculaceus. 1. Scan.
M. oreades. Bolt. 1—4. 5. n. 120.
M. plancus. 2. Scan. Trolleholm etc.
. M. scorteus. 1. Scan. Dalby r.
b Tergini, stipite fistul., sursum glabrato.
8. M. prasiosmus. 2. copiose! Certe a n. 3 divers.
9. M. varicosus. 4. Fems. unico loco, valde sing !
10. M. erythropus (Pers.) 2. Affinis M. arehyr. 2. S. 337.
11. M. terginus. 4. in Betul etc. Femsjü etc.
12. M fuscopurpureus. 2! 5. m. 122. S. m. 41.
13. M. putillus. 1, 3, ^! Mutabilis. *)
14. M. impudicus. 3, 4. Smol. Upland. Noó9N/iss. !
c. Calopodes, stipite curto arrhizo subinsit.
15 M. scorodonius. 1 —^. D. m. 123.
16. M. ealopus (Pers.) B. S. n. 266.
17. M. Vaillantii. 2. 5. n. 133 S. 60.
18. M. foetidus. (,Sow.) 2, 3. W goth. 5. n. 26.
19. M. languidus (Lesch) 4. Femsjü. an B.» 174. **)
20. M. amadeiphus. (Bu/L) 2, 3 5. S. n. 277.
21. M. ramealis (Bull) 1—424 in arb. frond. P. n. 131.
22. M. candidus. ( 50//.) 3, 4.
Subz. Il. Rotuleae, s/zp. corneo, miycel. rhizomorpho.
a. Chordales, pileo e campanul. expanso.
23. M. alliaceus. (Jacg.) 2! 5. n. 140.
24. M. molyoides. (Schum) 2. Saelland.
25. M. clhordalis 1, 3. Upland.! O goth.! coplos. **)
26. M. undatus. (8./ n 127.) 1. A cauticin, St / Epicr.

moo wes
Id
-

-—

continuis et vegetatione rediviva, unde substantia lenta l. arida, certe
distineta. A Lentiuis laumellarum indole omnino diversa sunt et ab
omnibus Lcntis hymenophoro cum stipite non homogeneo, | M. Oreades
prae ceteris ad Agarieos revergit, a quibus Rotulcae longius distant.
Quod nos praecipue cogit ad hoc et reliqua. genera Agaricina agno-
«cenda est varius sporidiorum color.

*) M. saxatilis, rarissimus, huic forte subjungatur.

**) Nisi Auctor cum 7f. pyxidato et epichysío compararet, huc
facile ducerem 4, Sphagnicolam B. n. 174,

***) Maxime insignis baec speeies a genere utique recedit et om-
nino feliomycetis species, sensu Cel. Leveille, M. Leveilliano Berkl.!
affinis. Genus hoc inter Marasmios et "Mfqarícos medium, species My-
cenae et Omphaliae stipite corneo sibi forsan vindicans, nondum
elare limitare nec ullam speciem typicam "pileo coriaceo- tremelloso
videre mihi contigit. Ceterom mberrimas nostras novas de fungis
exoticies observationes hoc loco inserrere haud licet.

311 HYMENOMYCETES.

3;. M torqguatus. 2. Feusjàü. r. insignis.
b. St. 4. androsacei, pileo umbilic. l. plano.
28. M. rotula. (Scop.) 1—4. B. n. 134
29. M. androsaceus. (L. Fr.!) 5. n. 135.
30. M Sphlachnoides. 1. Dania! a me determ.
31. M. perforans. Fr. 1 —4. a( semper in Abiete!
32. M. insititius. 1. Holm. (ic. in Mus. Holm.)
33. M. epiphyllus. Vr. 1—4. B. n. 138 *)
(M. Hudsoni. 5. n. 139 in Norveg. inquirendus !)

XV. Lentinus. Fr. *)
Lam. tenues, lentae, acie serratodentata zm nostris /
* Stipitati. (L. Dnnalii B. n. 178 nobis deest )
1. L. tigrinus. (uL) 1. Scan.! tantum. £. n. 179.
2. L. lepideus. 1 - ^. B. n. 180.
3. L. umbellatus. 1. Scan. Krageholm! Pow. nigra.
4. L. cochleatus. !——3 4A dentatus P. Suec. med. B. zm. 181.
5. L. friabilis. 2. Smol. Odensjó!
** Sessiles.
6. L. suavissimus. 4. Feisjóü in Salicet. :|VosZss.
7. L. valpinus (Sow.) 1. Upsaliae in Ulmis! 5. 19f.
8. L. ursinus. 2. Femsjó in Fagis putridis!
9. L. castoreus. 3 Upland. c. varr. fr.
10 L. flabelliformis. 1. Scan. r. 5. x. 190.
— RHerbarum. Caules Epiobi Foglesang Scan.
** Hesupinatus.
11. L. ringens. 4 Sinol. et in subalp. Lappon.! /nsignis !

XVI Panus. Fr.**)
Lam. firmae, subcoriaceae, acie acuta integerrima!
* St. C. conchati, A. Ostreatis afflnes.
1. P. torulosus. 3, 4. Smoland. etc. 5. ,S n. 2693.
9. P. conchatus. 2, 4. B. n 153? 1584. S. 67.

ESUESS

*) A. epiphyllus Pers. est species mixta! In genere observandum
species plerasque a me reformatas non eodem sensu sumi ac apud
Auctores allatos.

**) In regionibus calidioribus, unde post Synopsin editam species
numerosae descriptae a Cell. Montagne, Berkeley, Leveille etc., cen-
trum suum habet naturalissimum genus. Nobis perpaucae species,
tropicis sublignosis ut inter Panos minus induratae, lamellis omnium
vero eleganter lacero-serratis tenellis, quibus a vicinis generibus fa-
cillime dignoscuntur. Proximi vero sunt Favoli!

X**) Stirps posterior ab Agaricis contextu et substantia manifeste
differt; prior vero sporis etc. ad A. ostreatos proxime accedit, at
reviviscunt, a forma carnosa in coriaceam abeunt (Ostreati putrescunt)
et multae species tropicae vere coriaceae h. ]. collocare jubent.

XEROTUS. 315

** St. P. stiptici. Pani genuini!
3. P. farinaceus. Schw. 1. Saelland.
4. P, stipticus. (Bull.) 1—4. B. n. 194. exs. 136.
5. P. patellaris. 2. Femsjü r.
XVIL Xerotus. Fr. *)
Lamellae coriaceae, plicaeformes, dichotomae, obtusae.
1. X? degener. 4. Smol. occ. r.
(XVIII. Trogia. Fr. Lam. plicaef. acie canalicul. Tropic.)
(XIX. Pterophyllus. Zeved/. Ann. Sc. Nat. 1844. p.
178. Lamellae radiantes inaequales, acie obtusae, ad u-
trumque latus marginis appendiculato-lamellulatae. Uuica spec.
P. Bovei. Montagn. ex Aegypto.) -

F4 Perennes , lamell. lignoso-coriaceis.
XX. Schizophyllum. — Fr.
Lam. acie longitudinaliter fissae, revolufae.
1. S. commune. 1—42. B. n. 1.
XXI. Lenzites. Fr. Daedaleae sp. Vu/go.
Lam coriaceae, firmae, acie integrae. **)
. albida. Ad Fraxin. Fróbüke. Halland. fr !
. betulina L. 1—4 sed parce. Z. n. 131.
. flaccida. 2! Femsjó etc. In Fago.
. variegata 2, ^. In Populo etc.
. saepiaria. 4—4! B. p. 132.
abietina. (Bul) 3! B. n. 133.
. heteromorpha. 3. Omberg cop.! JVoóiss.
(XXII. Hymenogramme. Ber&. Dec. II. t. 14. f. 1.
Laschia. Jungh. Jav p. 74. Junghunia Corda. pr. part. La-
mellae tenuissimae, microscopicae , lirellaeformes.)

Dpeseanr»
P rs mM

B. Polyporei. ***)

-F Pori primitus obsoleti 1. minuti, dein conspicui
sinuative,
XXII. Boletus. JDiZ. Fr.
Tubuli ab hymenophoro discreti, in stratum porosum stipati.
a Ochrospori, poris luteis, sporis subochreis.
* Stip. Viscipe/lis, pil. pellicula viscida, tubulis adnatis.
1. B. luteus. L. 1—4. K/otzsch. t. 277. excl. n. 5! Rostk. t. 1. B. 1.

*) Ut sequens genus, mere tropicum est et typice Cantharellus co-
riaceus. Nostra species heteroclita est, quasi Thel. undulatae status
lamellatus! Contextus ab omnibus Agaricinis plane diversus.

**) Genus ab Agarico diversissimum serie contigua abit in Dae-
daleam, lrpicem etc. Contextu floccoso, nec fibroso, celare differt a
Lentinis, Panis ete. Species exoticae et tropicae numerosae, speciosae.

we*) Ceriomyces Cord. est status. degener Daedaleae; simillimam

27

316 HYMENOMYCETES.

2. B. elegans. (Schum.) r. Upsal. semel, Holmiae! B. a. 2.
(B. larieinus. B. n. 3. — B. flavid. Hostk. t. 2.*).

3. B. flavidus. 3, 4. copiose! 7rog. F/or. 1839. p. 438.

4. B. collinitus. 4. Femsjó in monte ad Quarnen.

5. B. granulatus. L. 1—3, nec 4. Hostk. t. 3. B. n. 4.

6. B. bovinus. L. 4 copiose! in pinetis. B. n. 5. incl. sq.

7. B. mitis. Krombh. 1, 2. Rosik. t. 4.

8. B. badius. 2— 4. Rostk. t. 5. Klotzsch. t. 379.

9. B. rutilus. 1. Scan. Tosterup. — var. Aostk. t. 14.

10. B. sanguineus. (Sow.?) W.goth. Léndgr.**) Kickz. 2. 8f.

11. B. piperatus. Bull. 1—4. £osík. t. 6. B. n. 6.

12. B. parasiticus. Bu//. W.goth.! Lindgr. 7. c. p. 495. Rostk. t. 7.

*
3x

St. B. subtomentosi, pileo sicco subíloccos., lam. adnatis.
B. squalidus. B. variegat. Secr. Hostk. t. 17.)

13. B. veriegatus. (Sw.) Fr. 1—4. B. n. 7. Rostk. t. 16.
— guítatus. Rostk. f. 13. — cinnamom. R. 7. 9.

14. B. suifureus. r. Upsaliae! Nobilissimus, meteor.!

15. B. lividus. BuJ. 1, 2. (Hostk. t. 18.?) ***)

*16. B. rubescens. 7v0g. /. c. Sistotr. Rostk. £. 19! W.goth.!

17. B. Sistotrema. 4. Femsjó. Rostk. 4. 11!

18. B. pruinatus. 2. B. purpurasc. Hos/k. f. 8.

19. B. chrysenteron. (Bul) 1——4. B. calopus. P./ Rost. t. 10, 23.

20. B. subtomeniosus. L. 1—4. Priori valde affinis. — 8. n. 8.
Mire proteus: Cfr. Zostk. £. 12, 20, 21, 22, 25.

21. B. spadiceus. SceAaeff. ^. Rostk. t. 20. ^*^

22. B. radicaus. A. 2. Odens. W.goth. Léndgr./ B. pulver. Opat. t. 1!

D. quercinae e Silesiae fodinis misit d. Günther. Cellularíam nil esse
nisi Polyporum juvenilem Bulliardus ipse observavit. Epichysium ne
remotissimam quidem cum Poiyporeis babet nec affinitatem nec ana-
logiam!

*) ÉHaec est illa species inquirenda, in Epier. p. 410 * ex anti-
quis Botanicis indicata. Cum ff. flavido vix quoddam habet commu-
ne, potius B. collinito affinis et a B, flavo Bolt. differentias adhue
ignoro. Forte adest in Westrogothia; de suo B. flavo Liudgren l. c.
ait, "ubi Larix, ibi B. flavus," — Hoc genus, ut facillime limitatum
et optime cognitum, singulari diligentia ab Auctoribus fuit observa-
tum. Cl. Lindgren plures a me ipso in Suecia haud lectas species in
Wiestrogothia detexit et icones desceriptionesque communicavit. Cfr.
Bot. Not. 1845. p. 195. Cel. Rostkowius plurimorum bonas dedit ico-
nes in. Sturm. Deuschl. Fl. J41. P, at nescio quo infelici casu quae-
dam notissimae species v. c. B. edulis commutatae, unde varia nomi-
na transposita, hine omnium icones citare necesse est.

*X*) Ad hunc tamquam var. pileo obhscuriori refert Lindgren fun-
gum Zoleto lilaceo lkostk. t. 46 simillimum.

*'**) B. lividus Wostk. colore ct tubulis elongatis, a meo eximie
reecdit.

BOLETUS. 317

*** St. B. calopodis, stip. bulboso reticul. tubul. unicol.
23. B. appendiculatus. ScAhaeff. -— 1, 2. Rostk. t. 206.
24. B. rubiginosus. JZtefz. 1, 2. AHabenh. p. 439.
25. B. calopus. 1-—4, sed rar. A/tost£. £. 27. B. n. 7.
26. B. olivaceus. ScAaeff. 1, 2. Rostk. t. 32. B. 10. b.
27. B. pachypus. 1—4! Rostk. t. 24, 28 infans. B. n. 10.
**** St B. edulis, tubulis subliberis, primo albofarctis.
28. B. regius. Ar06h. Radaas W.goth. Lindgr.
29. B. edulis. Bull. 1—24. — Rostk. £. 37! B. n. 13.
30. B. aeneus. Bu/l 1, 4. — Rostk. t. 15!
31. B. vaccinus. 1, 2. r. — Rostk. t. 47. var.!
(B. Obsonium. (Pau/7) — Rostk. t. 307)
32. B. impolitus. Upl. W.goth. B. sapidus ZJertzer/
* reticulatus. :Schaeff. — Rostk. f. 36. tubul. decol.
33. B. aestivalis. Smol. bor. W.goth. Lzndgr.! 4. c. p. 201. *)
** St B. luridi, tubulis liberis, ore saturato subrubro.
35. B. purpureus. 1. Scan. Krageholm.
35. B. lupinus. 1. 3.
36. B. Jluridus. Schaef. 1—424. Rostk. t. 31.
* p. erythropus. P. sed B. luridif. Rost£. 7. 35. videtur pr. spec.
37. B. sordarius. Holmiae. Aosftk. f. 33 hic ]. pr. var.
(B. Meyeri. Rost. t. 34 eximia n. sp.)
— 38. B. fulizineus. 4. Femsjó. Distinctiss.
b. Derminus, £ubwu/. albis, sporis fuscis 4. ferrugin.
* Farosi, tubulis adnatis amplis, sporis fuscis.
39. B. strobilaceus. Scop. 1. Scan. Palsküp. Ros. £. 3S. B. n. 13.
40. B. floccopus. VaA/. 2. Dan. Smol.!
41. B. viscidus. L. 4. Smol. Dalek. B. S. n. 278.
A2. B. porphyrosporus. 4. Femsjü. Kick diss. Sterb. t. 3.**)

*) De hoc ct praecedente mentionem facere videtur Berkl. in Brit.
Fl.p.151 post B. pachypodem, Etiam posteriorem eum JB. pachypode
comparat Lindgren Bot. Not. 1844. l. c., cujus descriptio a meo fung.
(Epier. p. 605) recedit modo levi purpurea tinctura in stipite ct
pilei margine; sed icon meo optime respondet. Pauletii vero anceps.
Ad spec. B. aestivalis a me lecta, passim caespitosa, stipes admodum
ventricosus ovatus, flavus, intus concolor, inferne rubens, primo ob-
tutu laevis, sub lente vere subtiliter reticulatus. MPileus crassus, pri-
mo tomento tenui albo laevigatus, dein vero rivulosus albo pallescens,
carne inferne flava, superne vero alba! Tubuli fere B. edulis, pallide
lutei, ore minuto regulari. Fractus tactusque frequenter coerulescit
(quo ad Calopodes accedit), sed hic color fugax est.

B. impolitus, affinis, admodum differt; icon a me in Mus. Holm.
Harizeri B. sapidi admodum similis, ut de identitate nullum dubium,
Pileus gilvo l. alutaceo-fuscescens; jove sicco rivulosus ]. reticulato-
rimosus. Caro albida; in stipite tantum rarius et obsolete coe-
rulescens.

**) B. Sterrebechii Ayekx [. e., ob sporidia et poros ignotos da-

318 HYMENOMYCETES.

43. B. asperellus. 2, etiam W.goth. Lndgr.!*)
** st. P. scabri, iubulis liberis minutis, spor. ferrugin.
4^4. B. versipellis. 1—3. Aostk. (39, Sq. peraffin.!
— rufus. Schaeff. — fuligineus.
A5. B. scaber S. M. 1—4. Rostk. t. 40. B. n. 14. Z
— aurantius. Zu/l — fuligin. P. B. scab. Rostk. t. 86.
— nigricans. Schaeff. t. 104. — chionaeus. Fr. Ros(E. t. 48!
c. Hyporhodius, £uóufl. aíbis, sporis roseis.
46. B. alutarius 3, &. r Rostk. t. 42,
47. D. fetleus. Bull. 1—4. Zostk. t. 43. B. 14. S. 79.
d. Leucosporus, (ubulis et sporis ex albo luteis.
48. B. cyauescens. Zu//. Suec. austr. fr. Rosik. t. 44, B. n. 16.
49. B. castaneus £u//. 1—2. B. n. 12.
50. B. fulvidus. Smol. Sunnebo! Ztostk. £. 45./ Kéickmr [.m. 82.

XXIV. Polyporus. (Jich.) Fries.**)
Pori heterogenei, absque trama pilei, zm genuinis pileus
carnosus sublentus J|. e carnoso-fibroso induratus.

a. Mesopodes. * carnosi. Nobiles!
1. P. subsquamosus. (L.) 4. Smol.! Dalek. eic.

bius quidem manet, sed quoad staturam et pileum stipitemque (nisi-
annulatus?) meum optime refert. B. Pocono Schw., vix a B. strobilaceo
differt.

*) Alia nobilissima species, cujus binas var. pictas in Mus. Ac.
Holm. deposui. Stipes clavato-bulbosus, 9 unc. longus, albidus, inferne
vulgo falvus, squamulosus dein elongatus et aequalis, saepe totus fu-
seescens, velo o. Pileus e convexo planus, squamosus, margine obtusus,
1;—2 unc. latus, pallescens opacus. Caro albide lutescens, stipitis
inferne fuscesceus. Pori adnati, majores, angulati, sed circa stipitem
depressi, subsinuati, ex albo olivaceo-grisei,

**) Quoad geograph. distributionem a Fungis carnosis recedunt
tam proventu in diversis provinciis, quam majori specierum varietate.
€um Fago, Quercu etc. versus septentrionem multae species desistunt.
Quo magis epiphyti sunt fungi, eo magis diversis regionibus privi. Hinc
unmensus oritur in terris calidioribus specierum numerus, ut jam ul-
terius necesse sit genus in plura subdividere, si conspectum clarum et
fidam determinationem tenere velimus. In Svnopsi distinximus Trame-
tem, monenltes species ejusdem plures inter. Polyporos militare. lias re-
visens horum generum differentiam, quam tum fingebam, longe magis
esse essentialem, vidi. Omnes Polypori genuini annui, pileo primitus
carnoso l|. carnoso-fibroso, poris praeformatis a pileo heterogeneis,
absque trama ab eodem formata, et vulgo facile detergendis, immo in
P. hispido, betulino, frendoso etc. secedentibus. Ad Trametem pertinent
omnes species primitus aridae, floccosae, perennes (sed in annosis v.
c. P. pini nunquam stratosae!), poris pileo trama formante homogeneis ;
et licet haec trama in speciebus mieroporis v. c. P. perenni obsoleta
sit, re ipsa adest et in proximis manifesta. Verbo haec genera diffe-
runt exacte ut Lentinus et Lenzites; Ut Boleti per Paxillum porosum
Berk. abeunt in Ag. carnosos, Polypori per Favolum in Lentinum;

19.

28.

"Uv cuc

"d

"sS Cv

di

"UCU'U'uy'vso'vs |'vvv

vo oWvyv

POLYPORUS. 319

. ovinus (Schaett.) Suec. med! abunde, non in occid.
. melaleueus (Pers.) 3. Upsal. p. non in occid.

. politus. 3. Tiveden! Affin. n. 23.

. fuligineus. (P.) Legit Ahnfelt! in Ostrogoth.

** lenti. (P. Bouchean. Suec. videtur u. 6 var.)
lepideus. 1. Scan. r. Affiuis est 5B. n. f.

|. órumalis. S..M. 1—4. Rosik. 1. 383! B. n. 4.

ciliatus. 4. Fems.! ete. Hos/E. £/. 5.

. fuscidulus. 4. Scan. Trolleholm.
. leptocephalus. (Jecq.) Sec. Swartz; nos n. v. B. n. 5.

Pleuropus. * Zent?.

. squamosus. (Huds.) 1—4. B. n. 2.

Rostkowii. r. O.goth. Priori aff.'
inelanopus. S. M. 1—3. Holmiae! ete.
petaloides. 1. Scan. Baldringe! exzuus.
** e carnoso indurati.

. picipes. 1. Scan.
. varius. Epicr. (badius et var. pp. P.) 1—4. B. m. 7.
. elegans. Epicr. 2 abunde! B. suó priori.

nummularius. Bull. — minimus.

*** Fomes.

s. Fomes lucidus. (Leys.) 1—4 usque ad Holm. B. m. 8.

. Merisma. * Carnosi.

. umbellatus. Dan. Scan. Salten! (B. polyc. P.)

. frondosus. (Fl. Dan.) 1—4 ad Holmiam! B. m. 9.

. intybaceus. Epicr. 2. Hall. Femsjü sem.

. cristatus. Epicr. 2. Sean. austr.

. eonfluens. (Alb. et Schw.) 3. Svec. med. or. copiose.

** Caseosi, friabiles.
casearius. 4. Femsjó! Ezimius.

. sulfureus. Bull. 1—4. Ad Dalelfven usque. B. a. 12.

imbricatus. Bull, Rar. Holmiae! ;Speciosus.

. alligatus. 1. Scan. ad Jugland.

*** Lenti.
giganteus. (P.) 2. r. Femsjü, Scan. Kickz. 2. 84. B. n. 10.

et Trametes per Daedaleam in Lenzitem, Sie haec genera clare defi-
nita. Ab utroque definite quoque differunt fungi "lignoso-suberosi ,
vere perennes, pileo crusta laccata obductis, poris stratosis, stratis a
pileo discretis, qui tertium genus (omes) sistant. Etiam hujus exstant
species Mesopodes, Pleuropodes, Merismata, Apodes etc., quae seri-
em fam a Polyporis quam Trametibus distinctam sistunt. Mire speci-
erum affinitas illustratur, determinatio sublevatur his tribus generibus.
Hoc loco vero Epicriseos ordinem sequor, ut facilius species desceri-
p'oe reperiantur, paucis modo nimia affinitate cum priscis Trametibus
connexis ad has relatis.

320 HYMENOMYCETES.

. nidulans. 2 —4. spongiosus. /iost&. f. 58.

. rutilans. (Pers.) 4.

. fumosus. (Pers.) 1! 2. KAickz. 1. m. S3. Rostk. t. 42.
— B. n. 21.

29. P. lobatus. 2. Scan. (Cum P. cristato confus.) B. m, 71?
30. P. salignus. 2. Scan. Holmiae, ad Salices ete.
d. Apus. * Carnosi; in 4. praepollent!
31. P. epileucus. 2. Femsjü. Zz?m?eus/
32. P. tephroleucus. 4! ad var. arbor.! Ros(ík. t. 26.
33. P. alutaceus. 2, 4. Rosik. t. 30.
34. P. testaceus. 1. Lund (Popul. nigr.) Aostk. f. 36.
35. P. stipticus. (Pers.) 3, ^. Suec. orient. Roslag!
(P. helveolus. Aostk. f. 95, mihi ignotus).
36. P. chionaeus. 1— 4, sed rar.
37. P. lacteus. 2. Femsjü etc. AHos/k. t. 23. pusio.
38. P. fragilis. 3. haud rar.
39. P. mollis. (Pers.) 3! 4! copiose.
40. P. caesius. Schrad. 1—4. B. m. 15.
41. P. trabeus. Aos/k. t. 28. 3, ^!
42. P. destructor. (ScArad.) 2—4. Rostk. t. 97.
** Lemnti. poris coloratis.
43. P. corruscans. r. Holmiae'! *)
44. P. croceus. (Pers.) 2. Hall. Fróbüke.
P
E
P

AS. P. adustus. S. M. 1—4. Rostk. t. 37, 88. B. m. 16.
— P. argentea. EArenb. proxima Atostk. f. 57.
49. P. crispus. S. M. 2.! A priori distinctus.
50. P. dichrous. 2! Femsjü etc. Aosík. t. 39.
51. P. amorphus. 3! 4! B. m. 17. (var. poris albis!)
52. P. kymatodes. 4. r. Hos(£. t. 24. B. n. 18.
** Spongiosi.
53. P. quercinus. 2. Scan. Stehag! Non B. suber. W//nb,
55. P. spumeus. E/./ Upsaliae! ad Ulmos. B. 2. 14 S. 78.
55. P. borealis. 2—4. Ups. copiose. **)
56. P. Weinmanni. 3. Suec. med. or. pass.!
57. P. hispidus. (Bo/£.) 1. r. Scan. Krageholm efc. K?ckz 2. m.
85. B. 9». 13.
58. P. cuticularis. (Bu) 2. Kickr 2. n. 86. Latent plures!

*) Gigantea species, merismoideo-imbricato-conerescens, extus in-
tusque aurea, earne dura fibrosa — mox cum aliis novis Polyporis
deseribenda. le. in Mus. fc. Holm. Duos eximios indigenos Poly-
poros sub itineribus meis lectos amisi.

**) Ffcon Rostk. t. 40 mihi incerta est, babitus magis P. pube-
fcentís, quem vero numquam in Pino vidi.

POLYPORUS. 321

*-* Suberosi, sed primo carnosi, nec síratosí,
59. P. resinosus. (Schrad.) 1—4. Ros(k. t. 34. *)
60. P. rubiginosus. (Schrad.) Rost. t. 29. 1, 2. Trametes?
61. P. betulinus. (Bull.) 1—4. Rostk. f. 22. B. n. 19.
— 62? P. pubescens. S. M. 1— 4. ad Betulas.
— 63? P. pallescens. 4, Lappon.! B. n. 24.

""** Fomes. (pr. genus c. n. 18) **)

64. P. F. vegetus. 2. Halland. Getinge r.
65. P. F. roburneus. Smol. W.goth. e. varr. ex form.!
66. P. F. applanatus. (Pers.) 1—4. (Rost&. t. 32?)
67. P. F. fomentarius. (L.) 1, 2! ^ in Betul. Rosé&. t. 52. B. n. 38.
68. P. F. nigricans. 3, 4! copiose. Hos/k.-£, 51. B. n. 34,
69. P. F. igniarius. (L.) 1—4. Rostk, t. 54. B. n. 98.
70. P. F. einnamomeus. Trog. W.goth.
71. P. F. pinicola, (Sw.) 1—4. B. n. 3t.
72. P. F. marginatus Ep?cr. (non P.) Host. t. 43.
73. P. F. roseus. (A. S.) 3.

* Coriacei. Trametes species! ut stirps propr. Mire protei,

ut singula species nostro sensu in plures vulgo divisa.
74. P. hirsutus. (Wulf.) 1—4.
75. P. velutinus. S. M. 3—4. p. Candidus, vix zonat.
76. P. zonatus. S. M. 1—4. Rostk. t. 49! 44, 47. B. n. 22.
77. P. vcersicolor (L.) 1—4. Rostk. t£. 4S! 45, 46. B. n. 23.
78..P. Stereoides 3 Rarus et insignis!
79. P. abietinus. S. M. 1—3! 4! PE, n. 25.

e. Resupinati (Paucae ut n. 83. Trametis sp.) * co/orat:.

80. P. obliquus. Epicr./ 1—4.
81. P. unitus. (P.) 3 Alpestr. Norveg.
82. P. subspadiceus 2 p'! Zlostk. £. 121. e descr. nec lc.
83. P. contizuus. Epizcr. 3, 4.
84. P. ferruginosus. (Schrad) 1—4. B. n. 39.
853. P. xanthus. 4.
86. P. nitidus. (P.) 2. r. Rost&. £. 63. ex ic., nec descr.
87. P. bombycinus. 3, 4.

*) Lapsu calami (ob Auctoris nomen) ad bune citavimus fRostk.
t. 29, quae sequentem sistit. (Rostk, t. 32 videtur "Trametes). Fun-
gos Vol. IV. Fl. Germ. Sturmii, post Synopsin editas infra citabimus;
novam continuationem ad nos nondum pervenisse dolemus.

*X*) Fere omnes species formam resupinatam habent, cante inter-
pretandam. His proximus P. undulatus E. n. 38 Exs.! n. 294. (in
Persoouii fungo contextus albus distinctus, sec. spec. Chaill.!). B. po-
lymorphus Rostk. t. 56 P. Cryptarum nimis affinis et P. braehyporus
Rostk. t. 55 est quasi P. rufopallidus resupinatus.

322 HYMENOMYCETES.

88. P. incarnatus. (P.) 3, ^4. B. n. 40.
89. P. violaceus 3. r. — bruuneus. P. Aostk. t£. 62.
90. P. purpureus. 2.!
91. P. rhodellus. 2. r.
* albi.

92. P. medulla panis. (Jacq.) 3. B. m. 41.

93. P. mucidus. 1—4.

94. P. vitreus. 2!

95. P. obducens. Pers. 1! p.

96. P. callosus 4.

97. P. vculgaris. 1—4. Rosik. t. 60. B. n. 42.
98. P. znolluscus. (P.) 1—2. Rostk. t. 64. B. n. 44.
99. P. sanguinotentus. (Alb. Schw.) 1-——4.

100. P. radula. (P.) 1, 2!

101. P. sinuosus. 3!

102. P. vaporarius. Elench.

103. P. aneirinus. Som,erf.

104. P. micans. E/Arenb.

105. P. Vaillanti ! Wadstena! 2. m. 43.

106. P. farinellus 2.!

107. P. reticulatus. 2, 3. r. *)

XXV. Tramefes. fy. **)
Suberoso-coriacei, poris homogeneis, trama pilei distinctis.
a. Mesopus ef Pleuropns. Polypor. Epécr. p. 434.
1. T. Scehweinizii. 3. Upsal. copiose.
2. T. rufescens. 1. Scan. Gullarp, Vidarp etc. B. a. 130.

*) Quam bene definiti et faciles plurimi Agarici, tam protei ct
forma varii Polypori, quare in speciebus determinandis admodum
cauti simus. — Ob majorum horum in diversis regionibus varietatem
plures species Auglicae nobis desunt v. c. P. lentus (maxime affinis
tamen proteo P. lepideo), P. heteroclitus B. u. 3, P. ulmarius B.
n. 26, P. cytisinus B. n. 28, P. dryadeus B. un. 32, P. armeniacus
B. n. A45, P. cinctus D. S. 6. c. ic. (P. fraxineum unica modo vice
in Suecia legi, quare hunc cum aliis hoe loco omisimus). Sed desi-
dero apud Berkeleyum quosdam pernobiles e 8cotia ab ll. Klotzsch mis-
sos v. c. P, vegetum! (s. nom. P. applan.), Trametem Pini etc.

**) Cfr obs. sub Polyporo. Vix ullam fingerem recentiorem inter
Hymenomyeetes genericam. distinetionem specierum naturali disposi-
tioni et fidlae determinationi magis inservire, Plurimi tropici h. |l. In
duas abit series e contextu et sporidiis. Multas species, olim aegre
diseernendas v, e, T. Hibis, prorsus 7. Pini! congener, conchatum etc.
à P. salicino, attendendo ad. genericam differentiam, mox diversissimas
esse patet. Licet Trametes saepe annosi, numquam vere stratosi; hine
Fomes stratis annotinis inter Polyporos et "Érametes media ratio.
Polypororum novam synopsin paro ob spec. novas infinitas nunc surdas.

TRAMETES. 323

T. cireinatus. 3. Upsal. r. *)
T. tomentosus. 1—4. HRostk. t. 7.
T. perennis. (L.) 1—4. B. n. 6.
b. Apus. * Suóerosi, contextu fulvo.
6. T. benzoina (WaA/nó.) 3. Upsal. etc.
7. T. odorata. (Waw/f.) 3. per tot. region. p.!
S. T. Pini. 1, 3. Upsaliae! ete. K/orzsch. t. 930. Rostk. t. 50.
9. T. fulva. 1—4. Praecipue ad Alnos.
10. T. Lonicerae (Weenm.) Smol. bor. Husquarna!
€
T
b.
T.

11. T. Ribis. Epicr. p. 467. 1 copios. Ros(k. (. 57. B. n. 36.
12. T. eonchata. (P.) 1, 2. B. n. 37. *)
13. T. triquetra. Ep. p. 474. 3. Smol. r.-
14. T. radiata. (Sow.) 1—4. Klotzsch. D. t. 461. B. m. 30.

15. T. nodulosa. 2!
** Suberosi, azxoni, contextu rubro.

16. T. cinnabarrina. (Jacqu.) 2—4. in Lappon.!
|. *** subergosi, azOni, cOntextu aibo.
17. T. suaveolens. (L.) 1—3. Rostk. t. 41. B. m. 20.
18. T. odora. (Sommerf.) ^. Smol.! Lapp.!
19. T. Bulliardi. 1. Scan. r. Daedal. 5. x. 9.
20. T. rubescens. (4/6. Schw.) 3, A. Nericia!
21. T. gibbosa. (Pers.) 2! freq. B. m. 10.
22. T. inodora. Holmiae elc. ***)

23. T. annosa. 3, ^. r. Status typicus sq. vulgatioris.
— subpileata Weinm. 1—4. 5. n. 27!
24. T. connata. (Weznz.) In Acere ad Femsjó etc.
24. T. populina. (ScAwz.) 1. Scan. Lund. etc. in Pop. nigra.

*) Novam hane insignem speciem Upsaliae sub densis abietibus
legi, omnino regularem, stratu duplici pilei, superiori spongioso molli
Tr. Sehweinizii, inferiori suberoso duro P. tomentosi insignem. Pileus
planus, stipesque tomentosi, ferruginei, sed pori valde elongati, te-
nucs, fusci, ore cinereo regulari, praesente tamen trama angustissima
pilei ut in seq., nec crassa praecedentium. Tr. Montagnei Ep. p. 434
poris amplis priorum clare differt. Ut Trametes radicata et connata,
n. sp. ex Amer. boreal, (Cfr. Schw.! Am. p. 134, 153) poris am-
plis ad praecedentes, texturam vere habent P. perennis, P. circinatus
indolem habet priorum, poros vero sq., at longiores et aliter coloratos.

**) Cel. Berkeleyo observante hujus loei P. impuber Sow. t, 195,
quae vero melius exbibet habitum carnosi P. gilvi. P. salicinus
P. est hujus forma resupinata; meus vero P. salicinus diversa spe-
cies. Rosth. t. 51 ob marginem acutum ad P. marginatum quoque
accedit.

w3e*) A Tr. gibbosa simili et proxima poris rotundis mox dignoscitur.
Color albus. "Tr. laevis Berk. videtur omnino T. laevissima. Epicr.
p. 470.

324 HYMENOMYCETES.

26. T. Neesll. 2.! haud raro —- alnea. 4. r.
27. T. albida. (ScAaeff.) 3, 4.
28. T. serialis. 3, 4! copiose.
**** Corjaceos, zonatos vide sub Polyp.
c. Resupinati. Cfr. Polyporos analog.; paucae hujus gen.
29. T. serpens. Lindblad. 3 Suderm. *)
30. (Polysticta) corticola. **)
XXVI. Daedalea. Pers. ref. ***)
Pori homogenei, elongati, flexuoso-labyrinthici.
a. Apus.
1. D. quercina. (Linn.) 1—4. ad limit. querc. B. n. 2.
2. D. confragosa (50/£L.) In Suec. med. r. lecta! B. n. 7. S. 27.
3. D. cinerea. 2.! Hágnen ad Femsjó etc.
4. D. unicolor. 1—54. Variabilis. B. n. 8.
(Subsp. rufescens. Bull. nobis deest.)
D. ferruginea. jScAuz. Sael. (non vidi.)
b. Resupinatus. (Daedalea querc. subserp.)
6. D. latissima. 2. r. — JB. n. 12.
7. D. serpens. 4. in Sorbo praec. r., minime lusus nm. 1.
8. D. inollis. Sonunerf. Lapp.! Valde nobilis.
(XXVII. Cyclomyces. Kunz. ap. Fr. Linn. V.****)
Pori in lamellas concentricas lacerati.

[9]!

Pori primitus. ampli, alveolares. Exotici! |

(XXVIII. Hexagona. Fr.
Suberosae. Alveol. trama pileo similari, u£ 2n Trazete.)

*) Haec insignis et vere resupinata species, a Cl. Lindblad de-
tecta, manifesta gaudet trama. Pileus tamen marginatus, subtus um-
brinus, e pubescenti glabratus, pori magni. An Daeal. n. 7?

**) Polystictae e eharactere! genere omnino movendae, Meruliis
vicinae, si fypícae sint, quod vero nondum satis evictum censeo,
Polyporei valde proni sunt ad monstrositates aegre recognoscendas,
in quibus Auctores, anamorplhoseos fungorum nescii, facile nova ge-
nera et species vident?

xx*) Hoe genus mere est aberratio Trametis (inter Polyporos u-
traque pororum species frequeus!), sed ob priscam Auctoritatem ser-
vandum finxi, Ut vero rite limitetur tam a Tramete, quam Lenzite
restringendum. ad species poris labyrintbiformibus, flexuosis, intrica-
tis, distortis, nec ut in Lenzitibus, subinde poroso anastomosantibus,
radiantibus, nee simplicibus Trametis, — Plures Auctorum ree.! spe-
cies mihi Trametes sunt, a. quibus hoe genus modo artificiali nota
separatur, poris vere labyrinthiformi-conlluentibus et intrieatis. Poly-
pori vero sistunt naturale genus, neglecta pororum forma, ab utroque
distinctum !

*sexe*) Cave ne genus Agaricinum fingas ob hymenium lamellatum ;
hymenium radians potins sistit Agaricinorum characterem essentialem!
Contextus et pororom morphosis Polyporeum clare indicant. Nobilis-
fima species: €. Grecnii BWerkel.

FISTULINA. 323

(XXIX. Favolus. Fr.

Lenti. Alveoli e membran. duplicata, ut in Lentinis.)
(XXX. Laschia. Fr. *)

Gelatinosae, alveoli similares cum pileo homogenei.)

4 Poris superficialibus. | ( Polysticta.))
(XXXI. Gloeoporus. Montagn. Cent. II. p. S. **)
Coriacei. Hymen. gelatinosum, poris punctiformibus, sicc. contractis.)
XXXII. Merulius. (Ha//.) Fr.
Hymenium ceraceomolle, continuum, in superf. porosum, dein plicat.
a. Leptospori. (Nova spec. M. Charmichaelian. £5. z. 5.
M. tremellosus. Schrad. 1—4. 5. S. n. 77.
M. Petropolitanus. 2, 3. Holmiae. Cir. B. ». 2.
. M. Corium. Fr. E/. 1—2. Scan. — B. n. f.
M. niveus. Lappon.! M. serpens. jSomznerf./
M. aureus. 4.! in Lapponiam usque!
M. Himantioides, 3. 4!
M. molluscus. 3, 4! Cum prior. in pinetis vulgar.
ol dfurax. d, 32.
. M. Porinoides. 3.
. M. serpens. 3, 4. (M. pallens. B. S. n. 151. non obstat.)
M. crispatus. F7. Dan. 4. (B. n. 5 est n. sp.)
b. Coniophori.
12. M. lacrymans. (Wulf.) 1—4. M. Vastator. Tod. 1-4. B. n. 3.
13. M. squalidus. 4. Affinis M. pulverul. Fr. 7. m. 4.?
14. M. umbrinus. 3. Sphaeriae Tubulinae socius!
(XXXIII. Theleporus. | Fr. Fung. .Vaíat.
Pori cellulares, rotundi; in centro papilla cylindrica !)
XXXIV. Porothelium. — Fr.
Pori in papillis distinctis, demum tubulosis, discreti.
1. P. fimbriatum. 2 abunde.
2. P. lacerum. 3. r. Priori nimis affine.
3. P. subtile. 3. r.

DopemUuPs»P
od
—

——A

C. Hydnacei. (In Suecia eximii!)

XXXV. Fistulina. | Bu. ***)
Tubuli discreti, protuberantes, primitus verrucaeformes.
1. F hepatica. (Schaeff.) Ad limites quercus. P. m. f.

*) A praecedentibus vastis jam generibus hoc maxime differt; ut
Stylobates inter Agaricinos, hoe nobilissimum inter Polyporeos; ntram-
que, si lubeat, ad "Fremellinos referendum! In n. sp. Mexicana, £L.
iremellosa, alveolis inferis profundis, color et substantia Exidiae glan-

dulosae!

**) Valde affine videtur Auriculariae; reformatom forsan sibi vin-
dicaret Af. reticulatam Epier. aegre ah Auricularia tamen divellendam.

***) Genas inter. Polyporeos et Hydnaccos exacte medium; eui

326 HYMENOMYCETES.

XXXVI. Hydnum. Lan.
Aculei subulati, discreti, deorsum spectantes.
* pileo carnosa.
Mesopus.
. ünbricatum. L. 1—4. B. n. 1. Kloizsch. Bor. t. 462.
. Ssquamosum. ScAaeff. 3, ^.
. subsquamosum. Aa/sch. 2, 3.
. Scabrosum. 4. H. striat. ScAhaeff. t. 271! e descr.
. Jaevigatum. Sw. 1—4. Interdum pileus 2 ped. latus.
. infundibulum. Sw. 4. Rotebro Upland.
. repanduim. L. 1—4! B. n. 2.
. rüfescens. ScAaeff. 1—3. *)
. gracile. 3. Smol. Fryeled, Áker ete.
. fuligineoalbum. ScAzüédt 3. Upsal. ad Fredrikslund etc.

—- *
coPPnmwr»i»mr

| m
mcm mMummmummut mmmummiunmumummme

11. H. politum. 4. Femsjü cum H. scabroso noóbiss.
12. H. violascens. A/ó. Schw. 3. Smol. orient. altiori, Thorsás.
** suberosa 4. coriacea. (H. graveolens. £5. S. 250.)
. H. suaveolens. Scop. 3, 4. at in austral. deest.
* H. coeruleum. F7. Dan. 3. Norveg. subalp. cop. Pr. sp. ex Somf,
14. H. compactum. 1—43. B. n. 3.
15. H. aurantiacum. 4/5. Schw. 3, ^ copiose!
16. H. ferrugineum. 3, 4 copiose!
17. H. velutinum. 3, 4.
18. H. scrobiculatum. 1, 3, 4. (H. cyathif. verum est n. 22!)
19. H. zonatum. Za/sch. 2, 3.
20. H. nigrum. 1, 3, ^. Sed in Scan. deest.
21. H. melaleucum 3, 4.
22. H. tomentosum. L. 1, 3, 4.
Pleuropus.
23. H. Auriscalpium. L. 1, 3, ^4. B. n. 4.
c. Merisma.

24. H. Coralloides. Scop. 2—84. B. n. 6.
.25. H. Erinaceus. Bu// 2. Femsjóü etc. p. 5. m. 5.
26. H. corrugatum. Smol. Upl. Noódliss. **)

subseribas, mihi perinde erit; e charactere, Aymenio protuberante,
h. l. recepi. Inter Polyporeos seriem ceteram naturalem abrumperet;
hoc vero loco Boletis prioris ordinis optime respondet, Porothelia
charactere proxima subsequens.

*) Prioris esse filiam semper monui, sed eum semper facile dig-
noscitur (forma vero varia esf) e studiis meis conservativis vestigia
Patrum, nisi summa urgeat necessitas, premendi, ut subspeciem no-
tavi. Longe vero insignius est H. gracile, vera species, etiam in Ame-
rica bor. obvia.

*) Icones bujus et H. septentrionalis, specierum nobilissimarum,
videas in Mus. Holm. — Anglia Hydnorum mire inops. sed in Sco-

e
42
^

HYDUUM.

27. H. Ramaria, 2. Semel.

28. H. minutum. Schw. Dania, mihi ignotum
d. Apus. * gel/atinosa.
29. H. gelatinosum, Scop. 1, 3! ^4! c. v. stipifata terrestr.
30. H. auriculatum. 4 Fems. r.
** carnosa.
31. H. cirrhatum. Pers. 2. Bleking.! Smol.!
31. H. diversidens. 4. Serotin. Nov.
33. H. leoninum. 3, 4. Aestivale.
*** llübroso-lenta.
34. H. septentrionale. 2. Smol.; item Upsal. ad Betul. p.
— hortense. In Ulmis horti Upsal. quotannis.

*** egriacea. (H. stratosum B.! a sq. certe diversum.)

. viride. 2, 3. Var. pulchra aeruginos. ex Léndbl.

35. H. strigosum. Sw. 2—5. pass. in Lappon.!
36. H. pudorinum 1—3. Wexiü etc.
37. H. ocliraéeum. Pers. 3, W.goth. r. 5. n. 8.
e. Resupinatus. * Aculeis fuscis , ferrugin.
38. H. squalinum. 2. Femsjó etc.
39. H. fuscoatrum. 2—95 — castaneum. P. n. 9?
40. H. membranaceum. Zu// 2—84. 5. n. 10, nou Exs.
41. H. crinale. Sudermann. Lnd.
42. H. ferruginosum. ScArad. 1, 2. B. m. 11.
43. H. variecolor. 2. In truncis quercints.
** aculeis varie coloratis.
44. H. aureum 4. Nobile! in Betula!
45. H. alutaceum. 3, ^. p.
46. H. pinastri. 4. r. Solubile ut n. 40.
H

H. udum. 2—4 Z7. m. 15.

(H. molluscum. 5. ezs. n. 142. *)
50. H subcarnaceum 4. Femsjó etc.
51 H. bicolor A/b. et Schw. 2, 3. Lindblad
52. H. fallax 2—4. p. De hoc forte 5. p. 159.

*** aculeis albis.

53. H. mucidum. P. 1—4.
54. H. diaphanum. ,ScArad. 4. Nobis rariss.

tiae pinetis plares nobiliores sine dubio invenientur! Magnus furgo-
rum epixylorum mumerus in silvis nostris montanis individuorumque
magna copia facile explicatur ex coacervafa strue truncorum prostra-
torum et in loco putrescentium, multaeque species incolunt modo
truncos carie diuturna plane consumtos.

*j; H. subcarnaceo proximum, et membrana arida secernibili albi-
da (H. membranac. crustaceo-adnatum), aculeis gracilibus rubellis a
meo [[. membranaceo omnino differt.

3?8 HYMENOMYCETES.
55. niveum. Pers. 1—4. A sq. satis differt.

. farinaceum, Pers. 1—4. A. n. 12.
. argutum. 2—4. in Lappon.!
. Stipatum. 3, 4. *)
subtile. 4. Subiculum macula vernicea.
fascicnlare. 4/5. Schi. 3!
(XXXVIL — Herieium. Fr. (Non Cord. Anleit. t.G. f. 12.)
Aculei amphigeni subulati, sursum porrecti, verticales.)
XXXVII. Sistotrema. Pers. Fr.
Aculei membranac. lamellulosi, sinuosi, secedentes.
1. S. confluens. P. 3, 4. B5. p. 160.
XXXIX. I|rpex. Fr.
Aculei dentiformes, subcoriacei, acuti, seriato- l. reticulo juncti.

e
LJ e
EEBERNTX

a. reflexi.
1. I. crispus. (Ab. Schi.) 3. 4. p. B. m. f.
9. [ fuscoviolaceus. 3. K/ofzsch. Bor. 1.536. Suec, med. et bor.
3. L carneoalbus. 4. Femsjó.
A. I lacteus. 1, 2! — 5. n. 2.
5. L sinuosus. 3, 4. in Quercn.
b. effusi.
6. L paradoxus. (Sehrad.) 2, 3. r. **)
7. Ll spathinlatus. 3.
8. I. obliquus. 1—4. Klotzsch. exs. n. 121.

(Dubias quasdam formas et parce lectas omilío.)
XL. Radulum. Fr. ***)
Hymeninm ceraceum, tuberculis difformibus elongatis obtusis.
1. R. pendulum. 4. Smol.
9. R. orbiculare. 1—4! Verno tempore matur. Z. p. 161.
3. R. quercinum. 2, 4.
A. R. tomentosum. 1. Scan.! Rabenh. Lus. II. p. 309.

*) Hoc, H. farinaceun, H. flavum Berkl. aliaque in statu juvenili
facile commutantur cum Grandiniis, sed barum hymenium contiguum
est et granula polita, laevissima, mec ut spec. citat. minute denti-
culata.

**) Cum nullo genere bene convenit, et, si forma typica sit,
potius sui generis typus. Unica similis forma est Fadulum palma-
twm Berk., quod ah hujus generis typo nimis abhorrere videtur.
Hydna, ut a centro remota, in plura genera characteribus facile limi-
tanda, at minus delinita et longe ignobiliora, quam plura etiam sub-
genera Agaricinorum! Qualia vero Hlydnea genera a me excepta certe
naturalia sunt,

*X*) Hoc et duo sequentia genera, e charactere ad Hydneos re-
ferenda, affinitate naturali Corticiis multo magis affinia, quam generi-
bus praecedentibus. Rad. aterríimum nulli alii fungo affinis, vegctatione
prorsus cum KR. decorticantibus convenit.

MUCRONIA. 329

. R. fagineum. (Pers.?) 2; et ^ in Betul. r.
. R. laetum, In Carpino frequ.!
. R. botrytis. 4. in Quercu. r. In America frequent.
. R. aterrimum. Fr. exsicc. 39! 4. Eximium.
XLI. Phlebia. Fr.
Hymenium gelatinoso-cartilagineum, in cristas venosas corruge,
1. P. Merismoides. 2! Z. p. 262. n. 2.
2. P. radiata. (Mire protea.) 1—4. 5. m. 3.
* P. contorta et numerosae subsimil. vix disting.
9. P. vaga. 3, 4. B. S. n. 51.
XLIL Grandinia. Fr. (quasi Grandine conspersae.)
Hymenium ceraceum, contiguum, granulosum.
1. G. granulosa. (P.) 1—4. B. exs. n. 243.
2. G. mucida. 4. Priori affinis.
8. G. ocellata. 2. Femsjó r.
4. G. Agardhii. 3, 4.
5. G. papillosa. 4. Femsjü etc. 5. S. 282.
6. G. crustosa. Pers. 1. Scan, fr.!
XLII. Odontia. Fr. Hydni. sp. P, 7.
Hymenium membranaceum, verrucis apice cristato-multifidis,
1. 0. barba Jovis. (Bu//) Holmiae. Sw. B. m. 13.
2. O0. fimbriata. (Pers.) 2! — 4. B. n. 14. excs. n. 143.
3. O. cristulata. 4. Femsjó.
(0. compacta — Phlebia hydnoidea ScA:w. Am. n. 604.
XLIV. Mucronia. Fr. Syst. III. p. 278.*)
Subieulum o! Aculei ceracei, subulati, sporoph. monosporis.
1. M. calva. (A/b. Schw.) 3! 4.

o0

D. Auricularini.

-- Carnosi !. e carnosofibroso lenti rigentes, ano-
dermei; hymenio pileo imposito, heterogeneo, e laevi
rugoso. **)

*) Sporophoris monosporis Tsariam refert, sed licet ne in prima
quidem infantia adsit subiculum, certe est Hydneum ob ymenium
ceracco-molle unitum , aculeis regularibus definite terram spectantibus.

**) Phlebophora Lev. Jfnn. Sc. Nat. 1841. p. 238: "Hymenium in-
ferum tenax cum pileo carnoso-coriaeeo concretum, venis dichotome
ramosis? mihi ignotum genus, binc loco incertum. Forte Agaricinum,
at in icone (habitu Biygrophori fornicati) venae vix conspiciuntur.
Merulius tortilis Sehum.! Saell, 2. p. 569, pro Hygrophoro abortivo
sumtus, congener videtur. — Caveamus, ne commisceantur varia genera
hymenio venoso; sunt inter se valde diversa, in omnibus prioribus
ordinibus oriuntur ex hymenio minus effigurato, quasi mutilo. Sie
Cantharellus, Arrheniía etc. manifeste sunt. Agarici lamellis angustis-
simis; Merulius, Gloeoporus ete. Polypori poris modo superficialibus ;

330 HYMENOMYCETES.

XLV. Craterellus. Fr. *) Merulii, Crater. e& Gomphi P.
Carnosi, hymenio ceraceo persist. e laevi implexo-rugoso.
1. C. lutescens. Epier. 1, 3, 4! B. S. 74.
2. C. Cornucopioides. (L.) 1—4. B. p. 220.
3. C. sinuosus. 1, 2. Scan. frequ. B. S. 75.
4. C. pusillus. 2—4. Smol. Femsjó.
Subg. Gomphora, subclavati, carnosi.
5 C. clavatus. 1—3! at non in Suec. australi.
6. C. cochleatus. 3. Upland.
7. C. pistillaris. Upsal. haud raro! ScAaeff. t. 169.
XLVIL Thelephora. ((Ehrh./) Fr.**)
E carnoso-fibroso rigentes subcoriaceae, anodermeae, flbroso-
radiantes, hymenio in ramos soluto l. e ramis spiculisve coali-
tis radiato-rugoso.
a. Stipitatae. ***)
1. T. pannosa (Sow.) 2. Scan. B. m. 1, 2. ****)

Phlebia, Grandinia ete. Hydnei aculeis reductis. Alia ratio in hoc
et sqq. ordinibus, in quibus etiam Hymenium plicato-rugosum in-
tercurrit, at in summis formis! hymenii primitus laevis luxurie, exce-
ptis Thelephora et Cladoderri, in quibus ortum est e ramis in pileum
connatis. Et haec est ratio, cur haee genera tam facile abeant in for-
mas merismoideas.

*) Inter omnia Hymenomycetum genera Auricularinorum maxime
naturalia et definita, quod vero minus e characteribus, quam e plena spe-
cierum earumque morphoseos cognitione patet. Praesens habitu pror-
sus Cantharelli facilline distinctum, sed hymenii formatione cum se-
quentibus tribus proxime junctum, licet forma definita et substantia
diversissimum. — Quae de hymenii myceliique anamorphosibus in
Elencho attuli, summae attentioni commendo. — Nisi status fypicos atten-
deris, genera obscura manent; sine anamorphoseos studio sedulo in
indigenis, exoticos vix tute determinabis.

**) Genus maxime naturale Cladoderri tantum affine, ad quod for-
san potius transferendi T. pannosa et undulata; hymenii conformatio
(saepe demum verrucosi) in utroque genere eadem est, misi pileus in
ramos solvitur. Cfr. Scehaceff. t. 521. f. 1—5! Pilei ramificandi nisus
et hymenii radiato-costati indoles intime connexa eum pileo azono,
fibrilloso-lacero, in ambitu limbriato l. spiculoso, ubi hymenium in
effusis laevigatur. Confunditur vero formis quibusdam erustaceis, ha-
bitu prorsus Hypocbni, in quibus pileus et hymenii figura non am-
plius perspicitur. D. Persoon has omnes pro perfectiorum statu ab-
normi haud immerito, ut T. caesiam 'T. biennis, forsan habet; id
saltim constat Th. diffusam (T. palmatae subscripta in Ep.), lacinia-
tam etc. simillima offerre mycelia ad latera viarum arenosa, a quibus
n. 17, 18 fructificatione genuinarum specierum tamen recedunt, Cfr.
Hypochnos infra.

Xc*) T. elegans Pers., e Sow. t. 419 recepta, ex B. Stereum purp.

****) In nostra quoque hymenium glabrum, sed 7. pallidae spec.
germauica setosum habet. Cum setae saepe dispareant, varietates

THELEPHORA. 331

2. T. undulata. Epicr. 4. Femsjó etc. fr.

3. T. radiata. Epicr. 2. W.goth.

4. T. caryophyliaea. 1—24 in Lapp. parce. Z4. S. 283.

5. T. anthocephala. ( Bull.) 2. Sow. t. 156 ex B. ecs. n. 244.
* T. clavularis. 2, 3.

6. T. paimata. S. M. 1—4! B. n. 4.

7. T. diffusa. 4! Mire priorem ef sqq. jungit.

S. T. intybacea. Pers. 2.

9. T. terrestris. EArÁ. 1—4. Typus, hym. radiato-rugoso. 2. 2.7.

b. Zncrustantes.

10. T. /Jaciniata. Pers. 1—4. B. n. 8. Var. Merismoid.
11. T. frondescens. 3. r. (T. bienni forte nim. aff.)
12. T. cristata. S. M. 1—3. B. n. 6.
13. T. spiculosa. 3, 4! Femsjó etc.
14. T. mollissima. P. 2. Smol. 5. S. 286.
15.b T. fastidiosa. 2. Scan. B. S. 285.
15. T. ? Byssoides. P. 1—3. B. ezs. n. 20.
16. T. ? incrustans. P. 1—4. Z. a. 28.
c. Species amphibolae , Hypochnoideae, sed priorum
anamorph. similes, tetrasporae.
17. T. erustacea. Schum. ^.
18. T. caesia. Pers. ^. In ericet.

(XLVIL Guepinia. Fr. *)
E gelatinoso cartilag., hymenio íumente demum plicato,
sporoph. 1-spor. 6G. Helvelloides. Petropoli! lecta, inquir.)

habui. — Auricularinei Áymenio setuloso olim a Linkio et me sub
Sterei nomine distincti sunt. (Sub Hymenochaetis nomine resuscita-
vit Cel. Leveille, nn. Sc. Nat. 1846. 1. p. 150, lapsu sine dubio
memoriae, nai genus pristino sensu restitutum nomen necesse serva-
bit.) At plenior observatio facile evicit hane notam diversissima co-
gere, proxima divellere; ceterumque formis pubescentibus intermediis
ita oblitteratur, ut nulli limites. — Corticia fere omnia primitus setu-
losa, adulta vulgo glabrata, excepto €. velutino etc. Hae ipsae se-
tae ceterum redeunt in Polyporis, (P. setigero Berk.), Tramete (T.
Wigthii) Daedalea, Hexagona, Clavariis, Tremellinis, Discomyce-
tibus (v. e. Geogl. hirsuto) Periola etc. nullibi genera, suadente na-
tura, distinguentes.

*) Pulcherrimum atque distinctissimum genus in tropicis terris vi-
detur ubiquitarium et in Natal Cladoderris socium; plures novae spee.
descriptae a Berkeleyo, Montagne ete. | G. aurantiaca Jungh. ap. Hov.
et Vries. l. c. sub Canth. eximie jungit G. Helvelloidem cum commu-
ni typo s. G. cucullati Jungh. jav. sub Canth. G. Pezizaeformis Berk.
forma insignis est.

28

332 HYMENOMYCETES.

--4- P/eo dermatino intertexto-fibroso (integro,
subzonato), hymenioque strato intermedio Znposito , he-
terogeneo laevi costatove, lignoso-coriaceis persistenti-
óus. Sporophora teira-, in n. 51. monospora.

(XLVHHI. Cladoderris. — Pers. *)
Coriacei; hymenio lignoso, costis ramosis radiato, persi-
Stente, demum verrucoso-exasperato.)
IL. Stereun. Fr. **)
Coriacei, hymenio coriaceo laevi contiguo immutato.
a. Apus. * Agymenio glabro.

4. S. purpureum. (Pers.) c. varr. 1—4. B. n. 13.
2. S. vorticosum, 4. (hym. subcostato Auricul.)
3. S. hirsutum. (Willd.) 1—4. B. m. 12.
A. S. spadiceum. Vr. El.! cum Quere. 1-4. Som. t. 28 ex B. S, 50.
5. S. sanguinolentum. (Alb. Schw.) 1—4. B. n. 14.
6. S. conchatum. 3. Smol. monf.
7. S. bicolor. (Pers ) 1—2. Scan. etc.
8. S. ferrugineum. 3. Upsal. etc.
** hwymenio setuloso velutinove.
9. S. rubiginosum. (Schrad.) 1—2. B. m. 9.
10. S. tabacinum. 1—-^. (Sow. t. 28. ex habitu ic.) B. n». 10.
11. S. avellanum. 3, 4. B. z. 18.
12. S. disciforme. 2. Femsjó! Bleking.! etc.
— (üryina. P. (status infantil.!)
*** hymenio pruinoso. (T. rufa. B. n. 17.)
13. S. rugosum. Fr. El. (mire variat.) 1—4. B. aw. 11, 42.
14. S. abietinum. (P.) 3. r.
15. S. pini. kr. 1, 3, 4.

*) Genus Thelephorae ct Stereo intermedium, eximie quidem in
hac sectione Craterello in priori respondens, meo sensu tamen aegre
a Thelephora separandum, eum qua "pileo e ramis coalitis quasi for-
mato" (Jungh.) saepe partito, hymenio costato radiato, convenit. "Tan-
tum auctorum suasu admisi; Th. pannosa et undulata potius Clado-

derris species sunt. — Synouyma: Cymatoderma Jungh. in Hov. et
Fries. Tidsk. FII. p. 28. t. 8. f. 7. et Actinostroma. Alotzseh. JVov.
"ct. INat. Cur. XIX. S, FL. p. 236. — Ab bac sectione differt pileo

anodermeo (primo spongioso in spec. e Natal!) azono etc.

EE

**) Hoc in tropicis luxurians et in speciosissimas formas abiens
genus ab omnibus mihi tam clare diversum videtur, ut non facile in-
telligam, eur commutetur. Verum quidem est exoleta et indurata Cor-
ticiorum specimina his habitu simillima passim evadere, at si ad mor-
phosin et situm. hymenii attendas (et hoc in bis plantis observandis
primarium est), in his hymeniam semper immediate mycelio imposi-
tum, primitus semper ceracco-molle tumens, licet exsiceatum indura-
tum rimosissimum et rigescens. Lnfimas omnium generum steriles for-
mas confluere nil ad rem infirmandam valet.

CORTICIUM, 333

16. S. repandum. 4. In Salice Capr. r. Smol.
17. S. frustulosum. 1—85. — T. sinuans. P.

b Resupinatus. (S. aurantiacum. Soi, 4. 291. h. |. ex B. n. 23.)
18. S. alneum. 3, ^4. in Lapp. usque.
19. S. odoratum. 3, 4. copios.
— 20. S. acerinum. 1.Scan.sterile! B. n. 40. ex anal. n. 12. h. gen.
(Ceterum omnes praeced. sp. variant resupinafae.)
L. Auricularia. (uu) Fr.*)
Hymenium vage costato-ruzosum, udumn remelloso-tumens,
siccum coriaceum, sporophoris monosporis.
1. A. mesenterica. ( Bo/t.) 1—2. Upsal.* W.goth.! B,
2. A. lobata. (SSommerf.) Christian. Asker!

-F-F-4- Pileo anodermeo , cui impositum hymenium
ceraceo-molle, udum tumens, siccitate vulgo rimoso-par-
titum. | Sporophora tetraspora.

(LL Perona. BerK/. in.Hook. Lond. Journ. I. p. 39. **)
Pileus suberosus, hymenio laevissimo rimoso.)
per Dua Huc)
Coriaceo-membr. l. fibrilloso-interfextae , hymenio infero cera-
ceo, secedente, in areolas submarginatas partito.)
LII Corticium. —Fz.****)
Hymen. ceraceum, heterogen., udum molle tumens, sic-
cum contrahitur; vulgo diffractum, hymenio mycelio (raro
pil. anoderm. formante) imposito.
a. Marginata, subcupularia. (C. amorphum. Fr. B. n. 15.)
1. €. ochroleucum. 2, 4. r. Aff. Merul. Corio!

*) Quid Guepina in prima sectione, idem in hac Auricularia. Pli-
cae in hac vulgo transversae ]l. reticulatae (in 24. reticulata, forte
Gloeoporus Auctt,), quo secundae sectionis analogia cum Polyporeis,
ut primae cum Agaricinis elucet. In nova vero specie 244. cucullata
(Merulius cucullatus Brond. 4g. I. 2) longitudinaliter positae, in 4f.
minuta Berkel., juniori saltim, nullae.

**) Quatenus hoc genus sine charactere generico l. c. propositum
intelligo, hoc loco inseratur tumquam Cyphellae analogum in seq.
sectione.

***) Amiciss. Rlotzsch ad Algas relegat testemque citat 4fgardh
Sp. 4lq.; verum hie l. c. contrarium rite testatur. ^ Jam mihi pror-
sus clarum est Coram serieeam s. Thelephoram sericeam Sw.! (Dicho-
nema. Zfuctt.) hujus quoque esse generis.

*wew*) Cum non novis nominibus, sed novis observationibus opus
sit, varia Thelephorarum synonyma inter nova genera distribui. Caveas
vero ne genera identica fingas; unam alteramve speciem habent com-
munem, sed quoad ideam et limites cum priscis nil habent commune.
— Cum sporophora hujus immersa, nec ut Thelephorarum emersa,
granulaque continent (Cfr. Schmitz Linn.), sporophora hujus cum

334 HYMENOMYCETES.

2. C, evolvens. 1—4. Proteum.
3. C. Boltonii. 1? Sudermann. LZndbi.
4. C. eiliatum. 2. r. In montanis ut omnes aff.
5. C. quercinum. (Pers.) 1—4. B. n. 16.
6. C. salicinum. 1—4. ln borealibus vulgatiss.
7. €. sarcoides. 2—4. In Betul. copios.
S. C. versiforme. 4. In Acere raro.
9. C. flammans. 1. Scan. Reften! in Coryl. *)
10. C. floeculentum, A. Popul. rar.
11. C. populinum. (Somzamerf.) Salten!
b. Himantia.

— 12. C. giganteum. Fr. Obs. 1. — 3, ^ iu Lapp.! B. m. 27.

13. C. lacteum. 1—84. B. S. n. 81. Exs. n. 250, **)

14. €. radiosum. 1—4. B. n. 84.

15. C. laeve. (Pers.) 2—4. B. S. n. 80.

16. C. roseum. Pers. 2—4. Betul. B. n. 21.

17. €. velutinum. (Dec.) 2. Almás! B. S. mn. 288.

18. C. sanguineum. 1, 93, ^ copios. B./ exs. 251. (Sou. t. 291.
ex habit.)

signo dubii? endospora, sporas terminales emersas fingens, dicebam,
cum omnes simul icones fales sisterent, at mox communem typum re-
cognovi, ut jam l. c. in addendis indicavi. At nostra genera non e
charactere, sed ex affinitate naturali pendent. Attendendo ad mor-
phosin, bymenii substantiam et indolem vix cum ullo praecedente ge-
nere confundi possunt. Sed specimina fertilia rarius occurrunt, cum
mycelia l. abortiva bymenio pelliculari (Athelia Pers.!) frequentia.
In duabus speciebus (€. quercino et giganteo) hymenium raro rimosum
fit, hine siccitate contrahuntur et a matrice secedunt. €. quercini
status primarius omnino adglutinatus est ut C. cinerei. Cave ne fal-
lant varia specimina in herbariis exoleta et indurata; sub evolutione
hymenium semper molle ceraceum. Qui contulit Sterea resupinata,
cum his numquam confundet.

*) De pulchra hae specie obiter mentionem feci sub "Th. punicea.
Mycelium punieeo-flammans, hymenium glabrum submarginatum fusco-
purpureum. Ceterum species primae sectionis montibus altis magis
privae.

**) Non is sum, qui me tanquam specierum Auctorem propter
nomen genericum, generum reductione l. multiplicatione, mutatum ci-
tem (haec vana gloriola eis, qui nil ad rem ipsam conferre valent,
relinquenda; efr. meam dissert. de nominibus plantarum, in ZJornsch.
Arch. 1. germanice translatau; etiam candidiss. J. 4gardh Ord: Gen.
el Spec. 4lg.); sed saepe et in hoe genere praccipue impossibile mihi
fuit tamquam specierum Auctores citare viros, qui nullam claram
habuerunt speciei ideam, sed sub vago nomine et diversas comprehen-
dunt formas et ejusdem speciei sub plurimis nominibus describunt.
Haec est vera ratio v. c. €. sulfurei (Himantia sulfurea P. b. l. est,
non vero Thelepb. sulf. P.) C. lacte, C. incarnati, cinerei ete., quas
et in plurimas species laceravit Persoon et diversissimas sub his no-
minibus determinavit. Etiam in S. M, haec satis vaga sunt; in Elen-

CORTICIUM. 393

19. C. suifureum. El. p. 204! 1—4. B. n. 24.

. violaceo-lividum. (;Somerf.) Salten.
. maculaeforme. 1— 92.
. corrugatum. 1—3. BH. a. 41.
. laevigatum. 4. Raro in Junip.
. comedens. (Nees) 1—4. B. m. 36.
. C. uvidum. 2!
— 40. C.? Sambuci. Pers. 1. Scan. copiose.
Subg. Coniophora. Pers. pr. p. nec Dec., quae Merulius. 5)
Hymenium e sporis obscuris pulveraceum.
1. C. puteanea. El. 1—4. P. S. 7.
2. C. stabularis. 4. Femsjó semel!

20. C. cinnamomeum. AZ/ench. 1. Scan.
21. C. fumosum. 4. Smol. mont. r.
22. C. coeruleum. Schrad. 1—4 parce. 5. n. 20.
23. C. atrovirens. 3. r. Smol.
c. Lejostroma. (C. lactescens. B. m. 26. exs. n. 21.)
24. C. calceum. Fr. El. 1—4. B. n. 29.
* C. puberum. 2! (nulla re nisi setulis divers.)
25. C. viscosum. P. 1, 2, 4. B. n. 33.
2060. C. livcidum. P. 1—4. B. n. 32.
21. C. ochraceum. 1, 3! &! B. n. 8f.
28. C. seriale. 3, 4!
29. C. cinereum. c. varr. Fr. E. 1—4. 7. a. 39.
30. C. incarnatum. Vr. El. 1—4. B. n. 37.
31. C. nudum. 1—4, sed rar. Z. n. 38.
32. C. confiuens. 2, 3.
33. C. polygonum. P. 1—4. Desmas. exs. n. 878.
C
C
C
C
C.
€

cho primum definita. Et ut praefiscini dicam, putida omnino mihi vi-
detur illa prioritatis venatio, posita in mominibus (generum aeque
ambigua reductione, quam multiplicatione) permutandis propriae sig-
lae adponendae gratia, etiam speciebus optime cognitis, auctori vero
saepe ignotis! Equidem sane erubescerem, si me omnium v. c. Poly-
pororum priscorum auctorem signarem. Magni interest nosse primum
speciei genuinum fontem; ne minimi quidem, qui alio nomine generico
p'oposuit, nisi nempe prisca determinatio generica, v. c, Pezizae
amorphae, inter genera jam pridem stabilita prorsus falsa erat.

*) Coniophora Dec.! certe est Merulius! d. Persoon cum hoc junxit
manifeste analogas 'Thelephoreas, Cum eximia inter Merulios et Cor-
tieia intereedat analogia, Coniophoras Corticiis quoque subscribere
debui, licet olim facile distinguendae ob sporophora magis emersa et
in una saltim specie monospora. — Ceterum probe observandum in
Polyporeis, Hydnis, lrpicibus, Stereis, etiam resupinatis, hymenium
terram definite spectare; cum in Meruliis, BRadulis, Phlebiis, Gran-
diniis et Corticiis, cohortem sistentibus intima naturali affinitate con-
junetam, hymenium ampbhigenum et hinc saepe apparet superum.

336 HYMENOMYCETES.

3. C. eradians. 4. r.
A. C. laxa. 4. (Sow. t. 214 potius haee quam Merul.)
5. C. arida. 1—4 in ligno putr. Z. S. m. 8.

-F-F-4-4 Hymenio homogeneo.

LIV. Cyphella. Fr. *) Cfr. B. p. 214, S. 289.
Membranac., cupulares, hym. infero persistente contiguo
dein rugoso-foveolato, sporoph. A4-sporis.

C. infundibuliformis. 3. Helot. gibbum. 4. S./
C. muscigena. 1—4! Theleph. vulgar. P.

C. galeata. 3, 4. in Salten usque.

C. fissilis s. lacera. 1—3. Z. S. m. 706.

. Capula. 1—4. Mont.! Ann. Se. Nat. 1936.
C. laeta. 1. Hort. Bot. Lund.

C. muscicola. 1—4.

C. Neckerae. 2. Fag. Femsjü pass.

LV. Kneiffüa. Fr. **)

Homogeneae, stipato-floccosae, sporophoris 4-spor. in pseudo-

hymenium strigosohispidum stipatis, floccoso-collabentes.
1. K. setigera. 4. Femsjü vere copiose.

LVi. Hypochnus. F7. Obs. **?)

Homogeneae, fioccoso-contextae, papillosae absque setis,

sporoph. (variis) polysporis!

1. H. bombycinus. (serus Obs. M.) 3, 4 in Lapp.!
2. H. mollis. 3, 4. Affinis PoZyp. ?no/ü?

NUBE MT qum
e

*) Ab eximio hoc, ubique terrarum disperso genere, clare diffe-
runt Cortieia cupularia hymenio heterogeneo ceraceo nec definite ter-
ram spectante. — Cyphellae suberosae, natura Ditiolae s. Ensliniae
sterilis (C. pendula), forma simillimae, ob hymenium heterogeneum se-
parandae sunt et ad Peronas Berk. forte referendae, suadente analogia
Cyph. infundibuliformis, quae mediante C. muscigena, stipite laterali,
cum Cyphellis genuinis omnino confluit.

**) Sequentia genera, bymenio nullo genuino, in bac grege aty-
pica esse facile video, ut non opus sit me vituperare invento aptiori
loco. RHerfüa est fungus valde insignis et certe autonomus, Jfypochno
bombycino saepe quidem simillimus, at adeo definitus, ut vagis Hy-
pochnis immiscere haud debuerim. Cfr. Epicr.

^"€*) Variae buc relatae species, Thelepboris hactenus semper ad-
scriptae, cum nullo praecedente typo conjungi possunt, lieet ab infi-
mis, bymenio collapso, statibus "Thelephorarum (quibus binc in Epi-
crisi subjunxi; Sterea et Corticia, in statu perfeeto, semper clare
diversa sunt) rite limitari nequeant. Occeurrant quidem Hypochni
pseudohymenio laevigato et unito v. c. C, arachnoideum Berk. S. n.
9987, sed ipso indicante 4. bombycinus ejusdem facile status col-
lapsus. Interdum prorsus fibrillosae ut MHiimantiae; interdum satis
compactae. Sporophora, a Cel. Berkeley |. c. delineata, a genuinis
Auricularinis recedunt, verum ut omnes partes maxime variae, utpote

CLAVARIA, 337

. isabellinus. 2. Var. compact. et flbrill.

anthochrous. (Pers.) 3, 4. Perelegaus.

. aureus. 4. Nostras spec. et íropicas jungit.
ferrugineus. (Pers.) 1—4.

Ooliraceus. 1, 3, ^. Affin. Conioph. aridae.!
fuscus. (Pers.) 1—4.

. uinbrinus. 3. Rarus et insign.

violascens. 3, 4. Acrothamn. JVees/ certe Myceliuin.

--E-5-—-

m

ER

ceonesmo
Em

—

E. Clavarinei.

LVII. Sparassis. Fr. K/otzsch. Bor. t. 463. *)

Ramosissimae, planae, e laminis 2 compaginatae.
1. S. crispa. Fr. 3, ^. Smol., Ups. Holm. Geval. eíc.
2. S. laminosa. Fr. 1. Scan. Rosenhult.

(LVHI. ACurtis. Fr. **)

.In ramos turgidos, clavatos, ZJongitud. fibroso-scissiles ,
divisae, sporis persistent. farinosae.)

LIX. Clavaria. LL. (excl. Xylar. ete.) ***)
Caulescentes, floecoso-carnosae, siccae absque stip. discreto.
a. Ramariae. * Leucosporae.

1. C. flava. Epicr. 1—4. (Minime P. e/ Auct/.)

nulla metamorphosi perfecta fixae. Quamvis fingerem me Hymeno-
mycetes ex myceliis aeque bene dignoscere ac Botanici plantas ex fo-
lis, infra allatos ad nullos alios in his terris obvios referre potui;
monet tamen d. Persoon suam JH. anthochroum in Hydnum abire. Insig-
nes tropicae species pellicula (ut in Corticiis abortivis) recedunt, at
vix rite limitandae. Ceterum non dubitamus, nostras species sub variis
generibus Hyphomycetum esse propositas (cfr. Amphiblistrum cum
Hypochno isabelliuno, Zygodesma cum H. fusco ete. etc), at cum
nulla specimina authentica viderim, quid sint nec satis scio, nec, si
scire credam, dicere ausim. Summam laudem merito reportabunt
Cell. Viri Rützing et Corda, si formas illas elementares Pbyceorum
et Fungorum, quae hactenus pro aliorum initiis l|. aberrationibus ha-
bitae sint, in genera et species figere ipsis contizerit.

*) Speciosissimum Hymenomycetum genus! Qua ratione exeludere-
tur Sp. spalhulata non video; structura simillima! QCír. Schwein,

**) Hiatum quoddammodo tollit inter Sparassin et Clavarism. H.
]. Clavar. gigantea Schwein! A Curtis, Botanico et Mycologo eximio
Carolinae, dictum genus, cum Curtisia non commutandum.

***) Species clavulis villosis s. sectio FIF. Epicr. p. 576 sub no-
mine Eriocladi genere movet Cel. Leveille ;nu Sc. /Nat. 1846 L. c.
Hujus nulla species indigena est (Cl. byssiseda junior villosa, adulta
glabrata); nam CI. fistulosa in bis terris prorsus glaberrima est. Spe-
€imina Auctoris e Guyana igitur omnino diversa videnfer. — Singu-
Jare est me in omnibus velutinis nullas reperisse sporas! — Cel.
Berkeley describit speciem summopere insignem setulosam, Geogl. hir-
sulo analogam, a me non visam, et e descriptionibus de specicbus
haud visis sententiari temerarium censereui,

338

Eom mom

41.

HYMENOMYCETES.

. Botrytis, Persi 5». 25

. amethystina. Bull. 1—4. Gothiae saltim! B. m. 7.

. fastigiata. L. 1—4. B. m. 5.

. $uscoides. L. 1—4. B. n. 6.

. eoralloides. L..2—4. rar. Ups. Holm. ete. 5. m. f.
. cinerea. Bull. ^. Holm. £. n. 2? Lund. Holm. p. 104.
. eristata. Holmsk. 1—4. B. n. 8.

. rugosa. Bull. 1—4. cum var. fulig. B. ». 9.

. Krombholtzii. 2, 3. Lund. Holm. p. 104.

. Kunzei. 1. Scania Alnarp etc.

^. maeropus. P. 3, 4. Smol. Upsal,

. Subtilis. P. 3, 4.

. pyxida(a. P, 4. Femsjü ete. NobUissima.

. virgata. 4. (Affinis C/. afflata. Lagg. Fl. 1836.)

. delicata. 2. copiose et eximia!

. epichnoa. 3. Upsal.

** Ochrosporae.

. aurea. Schaeff. 1, 3, 4. CI. flava. P./ e£ Auctt.
. formosa. Pers. 3, 4. Priori affinis!

spinulosa. Pers. 4. Rara at ingent. copia.

. abietina. (Pers. var.) 1, 3, 4. B. m. 4.

. flaecida. 3, 4. B. S. n. 154.

. Sueeica. 3! 4!

. condensata. 1—3. Cum C. stricta vulgo confusa.

. gracilis. Pers. 3, 4. (non Kickx. 1. n. 64, quae n. 37.
. stricta. Pers. 1—4. B. n. 8.

apiculata. 3, 4.

. erispula. 2!
. bóyssiseda, P. 1—4. glabra l. villosa sterills.

Syncoryne, caespitosae, biformes, clavatae et attenuat.

. anomala. Fr. (non Pers.) 4. Femsjü!

. purpurea. £7. Dan. 3. Smol. bor. Barnarp! O.goth.
. rufa. F/. Dan. (a me non lecta.) £. S. m. 155.
. rosea. 3, 4. (Cl. Swartzii Damn. var.) B. n. 12.

fusiformis. So. 3. r. B. n. 13, 14.

. inaequalis. Yl. D. 1—4. Mire protea. JB. 15, 16.
. argillacea. 1—4. B. S. n. 83.

ericetorum. Pers. — flavipes. Pers.

vermiculata. Scop. Holmiae! pass. B. m. 168..
fragilis. Holmsk, 1—4. B. n. 147. Cl. gracilis Kéckz.
fumosa. Pers. 3, 4. (Cl. nigrita sec. Sw.)

c. Holocoryne.
39. C. pistillaris. £. 1, 2. (Klotzsch. B. t. 345 abnorm.) B. n. 44.
40. €. ligula. S. Myc. 1, 3, ^. Vulgatissima in pin.

C.

contorta. HoZ£msk. 2—4. B. S. n. 29f.

TYPHULA. 339

42. C. macrorhiza. Sw. Holmiae, Ostrogoth.
43. C. Ardenia. (Sow.?) 2. Scan. Baldringe! J. m. 11.
44. C. fistulosa. S. M. 1—4. C. Ardenia cu/go.
— C. pilipes. F7. Dan. — C. fistulosa 77. Dan.

C. juncea. 1, 2. frequ. (B. S. n. 52. vix h. l.)

C. eanaliculata. 2. Scan. Smol. inter gramin.

C. faleata. Pers. 2. In terra humosa.
48. C. incearnata. Weznm. 3. Smol. inter. ulig.

C. uncialis. Gre. A4. Salten. 5. n. 19.

C. mucida. Pers. 1—4. Mire varia, simpl. l. incisa.

(LX. Pterula. Fr.*) /
Caulescentes, coriaceae, apice primo flmbriatae, l. compres-
sae, sporoph. tetrasp.)

LXI. Calocera. Fr.
Caulescentes, gelatinoso-cartilagin., viscidae, sporoph. monosp.
1..C. viscosa. 1, 3, 4.
2. C. palmata. ( Schum.) Querc. 1, 2.
3. C. furcata. 3. 4. Femsjü etc. copiose.
4. C. cornea. (Batsch.) 1—4.
5. C. stricta. ( Hoffm.) 3. Upsal.
6. C. glossoides. ( Pers.) 1, 2. Scan. Femsjü.

LXIL Crinula. Fr.

Stipes corneus, fistulosus , capitulo gelatinoso diffluente.

1. C. caliciiformis. Eximia! Femsjó! Suderm. Léndb/./
LXI. "Typhula. F7. (T. gracilis. B. S. 54.)
Stip. capillaris, discretus, clavula cylindrica cerae. persist.

. T. gyrans. (Batsch.?) 1—4. B. n. 4. ezs. n. 151.
T. phacorrhiza. ( Reich.) 2. r. B. n. 2. ezs. m. 23.
T. erythropus. (Bolt) 1—4.
. T. villosa. (HoZmsk.) 1, 2. An prioris lusus villos.?
. T. Todei. 1—4.
. T. muscicola. Absque tuberculo! Nericia! B. gp. 102?
T. ramentacea. 4, Semel.

meobpwovc

*) Ad unicum hujus generis typum europaeum (Pt. subulata Fries
in Linn. 1850; dubie enim addita Clav. ornithopodioides Bull. est
vera Anthina!) accedunt multae exoticae: Pt. (Clavar.) Merismatoides.
Schw.! Am. bor. n. 1044 Pt. (Clav.) tenax Sehw. l. c., Pt. (Clay.)
dendroides Jungh.! Jav. p. 33. f. 20 et plures novae, Pt. capillaris
etc. Videtur idem genus cum Merismate Leveill. in nn. Sc. Nat.
1846. p. 200. At nil cum prisco genere Persooniano habet commune,
nec nomen aptum cum variae species ut in generibus praecedentibus
simplices! Merismatis nomen variis pileatis fungis, primitivo et ubi-
que recepto sensu, servandum fingerem et huic jam pridem proposi-
tum Pterulae.. An vero omnes spec. Auctoris bujus loci bint, nescimus,
saltim. huc citata Clavaria spinulosa P. diversissima est. Jam my-
celo! et evidenter hymenio tam a Thelephoris, quam Anthinis differt.

340 HYMENOMYCETES.

LXIV. Pistilaria. Fr.

. P. micans. S. M (Hotfm.) 1. 2. 5. m. f.

P. culmigena. 1—3. Scan.! Upl.! B. S. $5.
. P. quisquiliaris. 2—4! B. n. 3. exs. n. 25.
(P. puberula. B. n. 2. Sow. t. 334. f. 2.)
A. P. ovata. (Pers.) 2, 3.
5. P. pusila (Pers.) 1—4. B. m. 5.
6. P. diaphana. (:ScAum.) 2. Dan. (v. s)
7. P. rosella. Feinsjü. Febr. lect. copiose! *)

F. Tremellinei (Sporoph. monosp.)

(LXV. Collyria. Fr. Guepinia. Sec/Acezn. Am. p. 184.
Stipitatae, in capitulum inflato-bullatum, extus corrugatum
dilatatae, undique sporoph. monosporis. "Recens tremelloso-
carnosa, intus gelatina distenta, udo tempore quasi delique-
scens, siccitate uda et cornea, stipite cavo." **)

(LXVI. Iirneola. Fr.***)

Cupulae- l. auriculaeformes, cartilagineo-gelatinosae, wa
gelatina distentae, in duas membranas scissiles, subtus
steriles villosae, callo hymenino supero, sporophoris monosp. ,
raro setigero simul , nec papilloso.)

LXYH. Exidia. Fr.

Horizontal., gelatina distentae, heteroplacae subtus steriles,
supra callo hymenino rugoso papillis heterogen. tectae, spo-
rophoris sporas elastice explodentibus.

1. E. Auricula. L. 1. Scan. (an genuina?) B. m. 4.

2. E. truncata, 1—4. -

3. E. recisa. 1—4. — B. n. 2.

4. E. glandulosa. 1—4. — B. n. 8.

5. E. saccharina. 1, 3, A.

*) Jsariíae ad praecedentes fere se habent, ut Hypochni ad Auri-
cularinos; at in his vegetationis typus manifeste hymeninus et quamvis
hymenium genuinum deest, sporopbhora polyspora in superficiem sub-
contiguam stipata. En Isarieis nullum hymenium, clava indefinita tota
in floccos soluta, sporophora monospora ete, Ceterum formis mediis
in Hyphomycetes directe abeunt.

**) Summopere insignis fungus, Stylobati ut videtur affinis, nec
Jeviter confirmans Amiciss, Hlotzschii sententiam omnes liymenomycee-
tes gelatinosos monosporos peculiarem a reliquis sistere seriem,

**v*) Insigne hoe genus, quod plene descripsimus in Fungis Nata-
lensibus, a ceteris et praecipue Exidiarum proximo maxime differt,
substantia nda quidem gelatinosa et tremula, sed ut nulla gelatina
distenta non turget, et hymenium callosum diutius maceratum a cu-
pula facile separatur. Élujus loci fere omnes Exidiae extra-europaeae
a recentioribus descriptae.

TREMELLA. 341

6. E. repanda. 2—^. In Lapponiam usque fr.
7. E. impressa. 2. Rara, Scania ad Krageholm.
8. E. pithya. 3. Smolaud. boreal.

LXVHI. Femsjonia. Fr. *)
Cupularis, gelatina firma distenta, heteroplaca, subfus villo-
sa, disco crasso discreto gelatinoso laevi, Sporophoris im-
mersis monosporis, sporis secedentibus.
1. F. luteoalba. 4. Trunc. Betulae ad Femsjó.

LXIX. Tremella. (Di/.) Fr.
Gelatina distentae, undique similares et callo hymenino epa-
pilloso tectae, sporis secedentibus aerogenis. Contextus floc-
cosus, similaris.
a. Mesenteriformes, nudae.
1. T. fimbriata. Pers. 2-— ^. B. m. f.
2. T. frondosa. Ad Quercus, Feimsjó r. Maxima.
3. T. foliacea. Pers. 1—94. B. mn. 2.
4. T. nigrescens. 4. Ad truncos Sorbi r. **)
5. T. lutescens. ,S. M. 2—4. B. n. 5.
b. Cerebrinae, demum sporis pulverulentae.
6. T. mesenterica. Retz. 1--4. B. n. 4.
7. T. albida, Huds. 1—4. B. n. 6.
— f[uscescens
8. T. arctica. SSozunft. In montosis et arcticis.
c. Clavaeformes. Coryne. JNVees.
9. 7. sarcoides. Engl. Bot. 1—4. B. n. 8. **?)
*40. F.- elavata. P. 2. r. B. n. 9.
11. T. unicolor. 2— ^. Rara, Femsjü. Cord. 1)

*) Fungus summopere insignis, habitu et forma omnino Discomy-
eetis; substantia exacte Bulgariae, ut praeter colorem inconsuetum pro
hujus specie primo obtutu necesse habeas. Exacte refert Pezizam ra-
diculatam Sow. t. 2924; ct omnino est fungus post hane in S. Myc.
MH. p. S1 descriptus, at fructificatio est Tremellae v. c. mesentericae
s. Ditiolae secundarius. Ab omnibus aliis fangis adeo diversa, ut
peculiare sistat genus. Per epidermidem Betulae erumpens, radicata,
firmula, extus albotomentosa, disco concavo aureo, unciam lato. An
Discomyces?

**) Praecedenti similis, sed lobi erassiores et color Exidiae glan-
dulosae.

X**) Primo clavacformis, dein vero foliacea, Tremellae foliaceae
simillima, Corynes manifeste cum Tremellis jungens, sed ex altera
parte vulgo in societate Bulgariae sarcoidis obvia, ut. veteres conjun-
xerint. Ries utique ulterius exploranda, nullum enim dubium est plu-
res fungos , fructificatione apparenter. diversissimos, modo esse ejusdem
typi abnormes status?

1) Cfr. Tuberculariam albidam B. 4.

342 HYMENOMYCETES.

LXX. Phyllopta. Fr. 1
Cartilagineo-gelatinosae undique similares, textura obscura
(nou floccosa), sporis ignotis.

1. P. biparasitica. In stipite Nyctalis paras. copiose 1813.

2. P. moriformis. In ligno putrido pineo, hieme, Femsjó.

Observationes.

|) Ordo centralis s. Agarécéni non modo individuorum nu-
mero, sed etiam specierum, reliquas omnes longe superat. Dole-
mus nobis haud successisse horum vastissimum genus centrale
in plura solvere, nisi íriginta hujus subgenera, maxime definita,
seorsim proponerem. *) — Novas describere Agaricorum species,
subgenere haud indicato, est labor prorsus deperditus. — Ad Aga-
ricinos habitu et characteribus insuper accedit Montagnites, at ex
affinitate naturali juxta Podaxineos collocetur.

II) Tremellinaram ordo, quae vastissimam ef nobilissimam fango-
rum familiam claudit, serie contigua in reliquas abire videtur, af
ob nexum cum Calocera et Crinula — Auricularia et Guepinia —
Hydnis variis gelatinosis — Gloeoporo et Laschia — tandemque
Stylobate ah Hymenomycetibus excludere neutiquam licet. Facie
saepe simillimae Bulgariaceae recedunt ascis entosporis; Derma-
teae quaedam vicinae, ascis nempe obliteratis, excipulo disereto
suberoso. Omnium vero maxime affines sunt. Hymenulacei Gym-
nomycetum, in quibus vero tam hymenium minus perfectuni,
quam hymepophorum discretum desideratur. Interea probe tenen-
dum (quod praetervidere praecipuum censeo Systematicorum erro-
rem) acutos limites nullibi in rerum natura exsistere nullaque re
in plantarum dispositione gravius et frequentius peecari, quam 05
singularem characterem objecta e media sua serie divellendo.

IIl) Subjungere necesse duco hoe loco genera Tremellinis vi-
cina et olim adscripta:

B. JDacrymyces — ctr. Discomycetes n. 25 et Gymnomy-
cetes n. 26.

B. Agyrium —- (sterile h. 1) efr. Discomycetes n. 27 et
Gymnomycetes n. 27.

C. Hymenula — cfr. Discom. Stieteos (v. ec. Hymenula
alba Cord.) ei Gymnomycetes n. 29.

*) Agarici hymenophoro disereto (Amanitae, Lepiotae, WVolva-
riae, Plutei et Psalliotae) sub Amanitae nomine faeile distinguentur.

DISCOMYCETES. 343

Obs. Moc eximium genus, quod mihi videtur praebere Hy-
menomycetem ad simplicissimam formam reductum —- ideoque in-
fimum — claudit Hymenomycetes, tangitque ceterum summos Conio-
mycetes v. c. Epicoccum et Dermosporium Lk! (— Crocispo-
rium Corda), quae conferas. Cfr. Fl. Scan.

Fam. CXli Discomycetes. Fr.

Thalamio proprio, discreto, «contiguo, supero, sporophoris
intus typice octosporis — sive disco — a reliquis Fungorum
familiis facile dignoscuntur. Hactenus cum Hymenomycetibus con-
juncti fuerunt, etiam post nostram in Flora Scanica distinctio-
nem ad illos reduxerunt Cell. viri AZotzsch, Corda etc. Nec
negem eosdem ef externa facie, ut ex hac vix discernantur, ef
tota vegetatione et praecipue thalamii metamorphosi adeo con-
venire, ut sporophoris endosporis (s. ascis) tantum differant.
Etiam manifestum est, ascos Discomycetum quoad genesin et fun-
cliones, tamquam receptacula partialia, sporophoris Hymenomyce-
tum plene respondere, quare hactenus communiter asci dicti sunt.
Cum vero Hymenomycetum sporophora asci minus apte dicantur,
ut inter hos hunc terminum mittamus, typica identitas tanta est,
ut utriusque receptacula partialia communi titulo subsumere ne-
Ccesse videatur.

Rationes tamen, quae nos, nostro judicio, ad utramque fa-
miliam distinguendam cogunt, hae sunt praecipuae: Hymenomyce-
tes et Discomycetes, neglectis formis quibusdam atypicis, et ut
dicam, degeneratis omnino definiti sunt; utraque familia omnino
diversam evolutionis seriem praebet, ne analogias quidem offe-
rens. Affinitas Discomycetum, ut saepe monuimus, longe major
re ipsa adest eum Pyrenomycetibus, in quos directe abeunt, uf
Cel. Berkeley cum his conjungendos judicet. Verbo inter Pyreno-
mycetes et Discomycetes familiam sistunt intermediam, et hae
ires familiae peculiarem seriem thalamio suo discreto et contiguo
a reliquis fungis diversam, in qua Hymenomycetes Gasteromyceti-
bus, Pyrenomycetes Coniomycetibus respondent.

Est vero alia gravior ratio, quae Discomycetum differentiam
ab Hymenomycetibus extra dubium ponit. Cum nulla exstat Hy-
menomycetum analogia in Algarum classe, Discomycetes Licheni-
bus disciferis ita analogi sunt, ut nulla inter hos exstet fructifica-
tionis variatio, eujus ectypum Discomycetes, quoad fructum me-
lius explicati, non offerant. Haec tanta est, ut Cel. ScA/eiden

344 DISCOMYCETES.

priscam opinionem Ascomycetes ad Lichenes esse transferendos
resuscitavit, cum collega ipsius Nügeli Lichenes in media Phycea-
rum serie collocavit. Fons oppositorum horum errorum positus
esf in nimia attentione ad micrologicas notas, nec ad morphosin
et biologicas rationes. Quo magis Systemata ad micrologicas
notas reformare studemus, eo magis a natura, in evolutione li-
bera, aberramus.

Fructificatio — thalamio disciformi et ascis —- in hac
quoque familia maxime definita est; discoque hymenii instar
haud ef(gurato pauciores offerre videtur genericas differentias.
Quae ex excipuli sumuntur forma, v. c. excipulo mitrato, clavato,
ceupulato etc. fam laeves sunt, uf aegre limitent genera v. c. Hel-
vellam, Helotium etc. a Pezizis; distincta servari tantum possunt
historica fide. ^Praestantiores offerunt structura et substantia —
et, quod mirum, color, nam in altera serie discus, in altera
excipulum saturatius coloratum. Probe vero tenendum, nos nuin-
quam attendere ad characteres prius, quam ipsas greges ad
affinitatem naturalem limitavimus; et his inventis primum quae-
rere characteres, quibus dignoscantur. Character enim non est,
ut genus, ordo e. s. p. fiat, sed ut hi recognoscantur. Affinitas
est primarium, character secundarium.

His indicatis forsan intelligetar, cur inter Discomycetes re-
eipiamus quaedam genera, in quibus familiae character essentia-
lis, asci (absorbendo? fatiscendo?) deficiunt. Non placet, uf
inter phanerogamas mos est, e singulo aberrante genere novam
formare familian, sed recedentia, quasi insulas segregatas ad
terras continentales adjacentes, ad proxime vicina referre. Cum
in aliis viderim ascos evanescere, in aliis resorberi (et haec est
vera ratio omnium sporidiorum in thalamio seriatorum *), in aliis
fatiscere, non potui non fingere hoc etiam tam praecociter fieri, uf
nobis aseos observare nonlicuerií, ^ Ceterum nullus exstat in re-
run natura character uhique constans; exstant quidem typi defini-
ti, a quibus vero natura in singularibus saepe aberrat. Et quod
ascos attinet, citem Fucaceas et praecipue maxime analogos Liche-
nes. Quis nescit Calicia, Pyrenotheas etc. ob defectum ascorum
a reliquis Lichenibus haud esse divellenda? Quis Frazinum ezcr-
celsiorem eic. a Fracino Orno genere moveret? E meis prin-
cipiis non possum SSpAaeriam acutam multasque alias ob asco-
rum defectum a Pyrenomycetibus segregare. Vix dubitamus Cyti-

*) Sie Cel. Corda in Sturm. Deutschl. Flor. pinxit Sphaeríam Pe-
zizam absque ascis, sporidiis seriatis; nos vidimus primitus sporidia
aseis manifestis recepta. In Chaetomiis in statu udo examinatis nullos
vidi ascos, in semisiccato manifestos.

HELVELLACEI. 9342

sporas modo esse praecipitatum statum Valsarum; singula enim
Cytisporae species exacte respondentem in eadem statione, modo
in cortice firmiori, habet Valsam et Va/sa Zeucostoma et cincta
obtulerunt transitus manifestissimos.

Post editionem Systematis Mycologici Discomycetum variae
novae species quidem detectae, at longe minus insigne augmen-
fum fulerunt quam reliquae fungorum familiae. Plenius vero ve-
getationis et morphoseos studium magis naturalem, neglecta for-
ma, praebuit dispositionem, quam jam in Flora Scanica indicavi-
mus et hoc loco sequimur. Ut hodierno temporis genio, genera
quo plura eo imelius censenti, (olim mos erat plura affinia, fami-
lias hodiernas, sub uno universali tamquam subgenera complecti)
obtemperem, plura distinxi genera. Af ut species e formarum cogni-
lione, sic genera e specierum nascuntur. Methodus synihetica
est naturalis, ana/ytica artificialis. Genera illa e speciali nota
(saepe ad priscam speciem sine synonymo uf novum genus de-
scriptam) proposita, si limites ipsorum speciesque singulas igno-
remus, parvi omnino sunt aestumanda; multas novi species ad
notam abstrusam, w. €. sporas septatas, sui generis facile typos,
at cum limites nulli, satius duxi sub prisco genere servare. Sy-
stema nostrum ut in minimis, sic in summis etiam a singularibus
ubique ad universalia adscendit.

Ut decet familiam intermediam, duas offerunt Discomycetes
series; altera vegetatione v. €. mycelio fíloccoso, substantia,
coloribus ete. Hymenomycetes, altera omnibus rationibus Pyre-
nomycetes, ad quos hactenus fuit relata, refert. In Dermateis
excipulum quidem persistit, sed thalamium peracía fructificatione
sensim disparet. Altera series a Pyrenomycetibus praecipue dis-
fert thalamio placentaeformi, nec in nucleum convoluto, persi-
stente, nec in gelatinam liquescente: Cfr. Pyrenomycet.

Ordines hujus familiae sunt:

a. Fugaces, disco excipulo saturatius colorato.
Y. Helvellacei, excipulo ceraceo, ascis fixis persistentibus.

H. Bulgaríacei, excipulo subgelatinoso, ascis erumpentibus.
ME Dermatei, excipulo suberoso, ascis varie desciscentibus.

b. Persistentes, induratae, excipulo disco saturatiori.
IV. Patellariacei, excipulo coriacco, ambitu orbiculari integro.
V. Phacidiacei, excipulo corneo rimose aut valuatim hiascente.
VE. Stictci, excipulo oblitterato vel nullo.

346 DISCOMYCETES.

A. Helvellacei.
-F Ferticales , mitrati 1. clavati.

L Morchella. Ji.
Discus subconicus, costis elevatis reticulato-cellulosus.
M. esculenta. (L.) P. 1—2. r. B. n. 4. W. 1."*)
M. conica. P. 1—4. Vulgatissima apud nos! W, 1. c.
M. deliciosa. 3, 4. Femsjóü etc.
. elata. 4. Smoland. p. Kronbh. t. 16. f. 20, 21.
M. distans. 3. Suec. med. **)
M. semilibera. Dec. 1—3. Z. zn. 3.
M. patula. P. Holmiae etc. r. B. m. 2.

II. Gyromitra. £r. Helvellae sp. Aucít.

Discus bullato-inflatus, costis elevatis gyrosus. ***)
. G. esculenta. (P.) 3, 4. copiose. W. zs. 4.
. G. suspecta. Arombh. 3. rarius €. pr.
IIl. Helvella | L. Cnfr. Krombh. t. 19—21,
Discus reflexus, mitrato-lobatus, inflatus, laevis.

. H. crispa. 1—3. at vix 4. B. n. 14. W. 4.
. H. lacunosa. Afz. Fl. Dan. t. 1168. f. 1. B. n. 2. W. 2.
. H. sulcata. Afz. 3. Westrogoth. W. m. 83.
. H. infula. Schaeff. 2—4! W, m. 5.
. H. Monachella. 3, 4. Krombh. t. 21. f. 12, 15.
H. atra. Kón. ^. Femsjó r. insign.! 2. W. m. 6.
. H. pulla. ZoZmsk. W. n $8. 2. Scan. F7. Dan. t. 2080. f. 2.
. H. elastica. Bu/l. 1—3. F4. D. t. 1768. f. 2. B. n. 3. W.9.
— 9. H. venosa. 3, 4. Femsjó.

Subg. Biverpa, disco stipiti contiguo, bilobo.
10. H. Verpoides. Holmiae! ****)

— ——

*) W. indicat /Feinm. Hymenomycetes ct. Gasteromyeetes Ros-
siae, ad spec. rariores citandos.

PIGH Spec.
d
—

CN

0 udo umb mA

**) Omnino jungit haec nova species primam et secundam sectio-
nem; mitra conica basi quidem adnata, sed a stipite distante; habi-
tus ceterum M. conicae elatioris. Omnes Morchellae inter se nimis
affines.

***) Gyrocephalus Fl. Scan. at nec Zool. nec Pers. De genere
cfr. Obs. in S. Myc. sub Helvella esculenta; inventis pluribus specie-
bus (v. c. G. tremellosa Krombh. sub Helv.) omnino necessarium,
Morchellis proximum.

****) Haec maxime notabilis nova species Verpas et Helvellas om-
nino jungit; est nempe Verpa biloba. Ab Helvellis tamen haud aliter
differt quam M. esculenta a M. patula, mitra nempe basi stipiti con-

HELVELLEI. 347

IV. Verpa. Swartz. *)
Discus conicus, nec inflatus l. lobatus, sublaevis, margine
stipiti adpresso.
1. V. conica. (77. Dan.) 1. Dania. Z. n. 2.
2. V. atroalba. 3. Holmiae r.
V. Mitrula. Fr. (in Liljebl. Sv. Fl. 1815).
^ Discus capitatus, laevis, immarginatus, stipiti impositus.
1. M. paludosa. 1—4. B. m. 1.
2. M. globosa. Somoerf. Salten.
Subg. Heyderia, disco stipitem ambiente. **)
3. M. cueullata. (Batsch.) 3, 4. copiose. B. p. 179.
VL Spathulea. Spathularia. Pers.
Discus capitato-compressus, utrinque in stipitem decurrens.

1. SS. flavida. P. 1—3. B. m. 1.
2. S. erispata. 4! A priori distinetissima. !

VII. Geoglossum. Pers.

Diseus clavulam incrassatíam ambiens, immarginatus.
1. G. atropurpureum. (Basch.) 2. Scan. W. 6.
2. G. viride. P. 1—3, etiam Upsal. B. m. 6.
3. G. glutinosum. P. 2—4. B. n. 4. W. 3.
4. G. glabrum. (P. pr. p.) 1—3. B. n. 2.
5. G. hirsutum. P. 1—4. B. m. 1.
6. G. difforine. 1—4. B. n. 8.
*. G. viscosum. P. 2. B. m. 5.

Medium inter Helvellas et Pezizas:
VII. Rhizina. Fr.
Crustaceo-effusa, dein bullato-inflata, rhizinis fulta.
1. R. undulatía. 3, 4, haud fr. W. 1.
2. R. laevigata. 2, 4. Smoland. etc.
(R. vaporaria iterum haud lecta).

-F4- Horizontales , peltati 1. cupulati.
(IX. Cidaris. Fr. Verpa. Sc/Awein.!

Discus pileatus, rugoso-tuberculosus, margine revoluto. Spes
rugoso-plicatus ).

tigua, parum inflata. Est forte alius status F'erpae digitaliformis (B.
n. 1.), cui colore et statura similis, at autumnalis.

*) Genus videtur magis australe, disco rugoso varians. Morchellae
instar mitra stipiti contigua serie directa abit in mitram liberam cam-
panulatam,

**) Aequo fere jure ducitur ad Verpas l. Geoglossa, et nolui no-
wum genus inter tot affinia, ut perhibet Corda. Ad Mitrulas referenda
Leotia elegans Berk. Cent. 2. n. 109.

29

.348 DISCOMYCETES.

X. Cudonia. Fr.")
Discus carnosus, peltatus, laevis, margine revolutus.
1. C. circinans. 8, ^. Leotia. P. W. n. 4.
2. C. marcida. Phallus. F7. D. —. Sa/ten!
XL Discina. Fr. (S. M. sub Peziza) **)
Ceraceae, extus velatae, disco semper aperto applanafo Im-
mareinato.
1. D. perlata. ^. Smol. Femsjü, Majo.
XH. Pézize. 0L. V3
Ceraceae, cupulaeformes, marginatae, extus velatae; disco
primitus urceolato conniventi-clauso.
Ser. 1. Aleuria, extus pruinosae I. floccoso-furfurac.
Macropodes, stipite firmo suleato, elongatove.
. Acetabulum. £L. Scan. Foglesáng etc. B. m. 4.
suleata. Pers. 2. Scan. Stehag.
. ealyciformis. Holmiae. P. Acetabul. S.
Helvelloides. Helv. Pezizoid. Afz.! JW. m. 7. *"**)
. sjnacropus. P. 1—^. mire varians.. B. n». 11.
bulbosa. (Jedw.) 1, 2. Nimis affin. priori.
. Rapulum. Z2w/. Dania ex Holmsk. B. ». 13.
tuberosa. (Hediw.) 1—3. B. n. 12.
Ciborium. F7. Dan. 1, 3, ^5; etiam Finmark.
globosa. 2. Smoland. r.

"ouv

"wa nem Te»
"sv cd

—

*) Substantia carnosa-ecracea, ascis fixis, sporis elastice explo-
sis fumantibus a Leotiis conspicue differt. C. marcida mon gelatinosa,
sed potius eeracco-coriacea, — Cucullaria Cord. , pilco inferne ascigero,

valde dubium genus, sí existat?

**) Helvellae infulae et Rhizinae proxima, sed forma diversissima.
Helvella costata , Vez. clypeata etc. bujus generis sunt.

^GO*) Centrale hoc genus specierum ditius est quam tofa ceterum
familia. Omitto hinc h. l. plerasque novas species, donee in genera
naturalia solutum sit, E sporarum forma (v. c. fusiformi), sporidi-
olis l. nucleolis, septís etc. in tota familia nulla genera naturalia fi-
gerc licct. Etiam sporra echinata, a Berkheleyo primo observata,
vix cum affinitate naturali conjuncta. At facile bipartiuntur Pezizae
in duo primaria et nobilissima: cfr. sub 4Jelotio, cujus vero plures
species, donec iterum vivae observatae, in praesente sub Pezizis re-
linquo. Ycones Florae Dan., quamvis non optimas, post Syst. myc.
publicatas b. ]. citare debeo.

, Ww**) Rari fungi, Sept. ad Femsjó lecti, descriptionem addere
liceat: Une. 9 alta, colore nigrescenti-fuligineo, cupula subtus ci-
nerea. Stipes faretus, sed compressus, uno latere saepe acutus, fir-
mus, valde inaequalis, inferne dilatatus ét lacunis profundis et latis
hinc inde exsculptus, superne praecipue punetulis innatis seaber. Cupula
membranacea, deflexa et biloba ut Helvella, undulato-difformis, mar-
gme vero erecto etinvoluto, quare omnino Peziza, subtus scabra. Asei
pro morc ampli, sporis bisporis.

PEZIZA. 349

11. P. Pocula. Sw.? 1, 3. Holmiae. Sw.!*)
12. P. melaena. 3! —? w. 34.
b. Cochleatae, subsessiles, obliquae, subfortae.
13. P. venosa. P. 3, ^4. r. W. 2. P. corrugata. rond. Ag. (. 5.
.— P. reticulata. Grev. f£. 156. B. n. 2.
aucilis. (Pers.) W. n. 2.

lepidota. 4. Smol.
. pustulata. (Hedw.) 1—4. B. S. 307. W. n. 18.
** emctus pruinosae.
varia. ( Hedw.) 1, 2. Scan. W. n. 12.
. hirneola. 3. Ostrog. W. ». 29.
. ealinus HoZmsk. 1—3. FI. D. t. 2081. f. 2. W. n. 2f.
carbonaria. Alb. Sch. 1—4. W. n. 22.
. cupularis. L. 1—4. B. n. 14. S. 308.
37. P. maritima. 1. Jutland. F7. D. £. 1854. f. 2.
388. P. arenaria. Osbeck. 1. Halland.!
. P. diluta. 3. Smoland. P. umbrosa. Schrad.?
A0. P. applanata. 1—95. Ft. D. t. 2081. f. 3. W. n. 24.
. P. fuliginea. Schum. 1, 3. FI. D. t. 1854. f. 1. W. n. 25.
42. P. violacea. P. 1—4. W. n. 26.

15. P. badia. P. 1—4. B. n. 3. S. 300.
15. P. plumbea. 2. Saut. F/. 1840.
16. P. cochleata. L. 1—4. B. n. 7. W. n. 8.
17. P. abietina. P. 1, 3! abunde, 4. FJ. D. (. 1853. f. t.
18. P. Jeporina. Batsch. 1, 3, 4.
19. P. onotica. P. 2—4. B. n. 4. Fl. D. t. 1970. f. 1.
20. P. cantharella. 3. Simol. Áker. Rabenh. G. ezcs.
21. P. aurantia. Fl. D. 1—35. B. n. 5. W. m. 7.
22. P. fulgens. P. Nericia W. n. 32.
c. Cupulares, subsessiles, regulares * pustulatae.
23. P. amplissima. 2—85. P. coronata. Jacq. Mésc. 2. f. 10.
—. pedunculata. (.Schum.) F/. Dan, 4. 2031. f. 1.
24. P. repanda. Pers. 1—3. B. n. 8. FI. D. t. 2051. f. 1.
25. P. cerea. Sow. 1, 2. B. n. 9. W. n. 10.
26. P. vesiculosa. Bull. 1—4. B. n. 10. W. n. 11.
27. P. Radula. Berk. fung. Hyp. p. 5. Ups. in Hort. Bot. **)
28. P. gemmata. Schum. F/. Dan. 1853. f. 2.
20. P. micropus. P. 2. r. — W. an. 12.
P.
"E ec
E
P
T.
"E ai
"e

. .*) Mea nonnihil recedit. Stipes 9 lin. longus, deorsum attenuatus,
anguloso-lacunosus, cupula extus sub lente furfuracea.

|o **) Nostra magnitudine fere prioris, tota arenae immersa, in ceu-
jus superficie ore biat, disco urceolato bruneo. €Copiosam in areis
arenosis Horti Ups. post pluvias aestivales ante plures annos legi, extus
undique arena vestitam. ,

350 DISCOMYCETES.

A3. P. mussiva. 4. Trunc. putr. Lapp.
. membranacea. Schum. 1. F/. D. 1754. f. 2.
Ilumaria, minores, carnosulae, marg. floccul.

d
um
—

LU

d.
&5. P. rulitans. 1—4. Fl. Dan. 1916. f. 2. B. n. 11.
A6. P. ollaris. 3. abunde.
A7. P. inelaloma. Alb. Schw. B. m. 18.
AS. P. muscorum. 70/msk. 1, ^.
A9. P. sulfurata. SSchuz. 1, 3. F7. Dan. t. 1915. f. 2.
50. P. Polytrichi. Schum. 1—3. FI. Dan. t. 1916. f. 1.
51. P. squamosa. Schum. Dania. FZ. Dan. t. 1915. f. 1.*)
52. P. subhirsula. 1—4. Fi. D. t. 1787. f. 2. 1788. f. t.
53. P. leucoloma. (Hedw.) 1—2. B. n. 20. W. n. 806.
54. P. humosa. 1—4. B. n. 21. W. n. 3r.
55. P. rubricosa. 1, 3!, 4.
56. P. ingrica. Weénm. n. 35. — 3.
57. P. undella. 1. Hort. Ups. Lund. Cfr. W. ». 27, 28.
58. P. fimetaria. Schum. Dan. F/. D. 1757. f. 1.

Ly

. fimiputris. 3, 4. **) W. n. 29.

60. P. granulata. Bull. 1—4.

61. P. omphalodes. Bull. 1—4. JB. S. 9. W. n. 39.
— coníluens. (P.) Pyronema Marian. Carus, ***)
62. P. convexula. P. 2, 3.

Ser. I. Lachnea, ecztus pilsae l. villosae.
Sarcoscyphae, carnosae l. carnoso-ceraceae.
* floccuiosae.

. P. coccinea. Jacq. Scania! B. n. 24. W. m. 47.
64. P. tomentosa. SSehuz. Saell F/. D. t. 1916. f. 3.

P. melastoma. Sow. Ostrogoth. r. B. n. 25. W. m. 48.

—. rhizopus. (Alb. Schw.) F7. Dan. t. 2159. P. atroruf. Gre.
66. P. nigrella. 1, 3, 4. Femsjó! F/. D. t. 1788. f. 2. W. n. 49.
67. P. hemisphaerica. Weber. 1—4. B. n. 27.
68. P. brunnea. 4. S. Sowerb. t. 369. f. 1. D. n. 28. S. 308.

d

*) Hane non legi, nec proximarum differentia satis clara. Pendent
ab ieonibus Schumacheri.

X*) E spec. a me lectis ad majores hujus sectionis pertinet gregaria,
passim flexuosa fuscosuccinea, extus, brunneo-furfuracea, dein nuda,
margine acuto dilutiori, primo involuto. Asci ampli!

Xo) Pyronema marianum Carus, nec planta ipsa, mec icone
visa, utpote Corticii sulfurei congener dictum, nmon potui non inter
Corticia recipere, ut non opus sit me vituperare. Nesciunt et nescire
volunt quidam, quot difficultatibus luctuandum Auctori omnium sym-
bolas integrare studenti, Millena, quae emendavi numquam observant
varii, sedulo mihi vwertentes quae aliorum fide attuli. — Viso vero
specimine mox agnovi vulgatissimum P. omphalodis statum. Thele-
phora carbonaria Bert, e Chili, teste Berk, (Theleph. B. n. 23) ea
dem planta.

PEZIZA. 351

69. P. hirta. Schum. 1, 2. FI. D. t. 1970. f. 2.
70. P. leucotricha. 4. S. 2. Sinol.! W. m. 50.
** ciliares.
71. P. umbrata. Fr. St. Fems. 2—4. (Schrad. dubia!) W, n. 53?
72. P. albobadia. Seuter F/. 1846. Holmiae!
73. P. pilosa. ScAum. 1—3. F/. D. t. 2033. f. 3. B. n. 3f.
74. P. livida. 1—84. Fl. Dan. t. 1915. f. 3. (B. n. 33.)
75. P. scutellata. L. 1—^4. B. n. 30.
76. P. stercorea. P. 1—4. B. n. 32. W. n. 58.
77. P. spumosa. 4. Femsjóü. P. Theleb. 3. ,S. X.
78. P. Theleboloides, A4. S. 2, 3. ;
79. P. diversicolor. 3, 4. F/. Den. t. 1918. f. t.
80. P. papillata. P. 1—4., sed rar.

. Dasyscyphae, ceraceae, aridae, extus villosae.
* subslipitatae.
. P. capillaris. 1, 2. Insignis. Rabenh. p. 363.
82. P. vernalis. Schum. 1, 2. F/. Dan. t. 2034. f. 2.
. P. pygmaea. 4. Smol. rar.
84. P. ciliaris. Schrad. 2. 4. W. n. 60. Fi. D. 2032. f. 1.
85. P. virginea. Batsch. 1—954. B. n. 35.
$6. P. nivea. Fr. nec Auctt. 1—43. B. n. 36.
87. P. patula. P. 2, 3. F7. D. 1854. f. 3.
88. P. calycina. Fr. 1, 3, 4! S. S. 456. Fl. D. t. 1917. f. t.
B. n. 37.
— abietis. (forma conigena: P. ealyeina ScAu.)
89. P. cupressina. E/. IJ. p. 11. — 4.
90. P. bicolor. Bull. 1—4. B. n. 38.
91. P. cerina. Pers. 1—4. SS. S. 36. B. n. 39f.
92. P. calyculiformis. Schum. 1, 2. FJ. D. t. 2032. f. 2. W. n. 66.
93. P. clandestina. Bull. 1—4. B. n. 40. W. n. 67.
94. P. cyathula. P. 1. W. n. 69.
95. P. caulicola. 1—5. FI D. t. 1918. f. 3. B. S. 310.
— juncicola. In Iunco effuso. W. m. 68.
96. P. brunneola. DJesmaz exs. n. 1156. Upsal.
97. P. füscescens. P. 1—2.
98. P. Weinmanni. (alba l. carnea) 4. W. m. 68. g. y.
*" sessiles.
99. P. flavofuliginea. Alb, Schw. 3. W. m. 81.
100. P. rufoolivacea. Alb. Schw. 2—3. B. n. 45. W. n. 80.
101, P. chrysops. 3.*^) W.goth.

[—

*) Valde refert P. Fauchíí Grew. t. 159 (P. aurelia P.), sed
minor, vix byssiseda, discus palleseens, cupula sessilis hemisphae-
rica pallescens, extus aurantfiogranulosa pilis raris inspersa, JF. n. 93.
P. Messerschmidii JF. l. c. 82 insiguior spceics.

352 DISCOMYCETES.
102. P. melaxantha 2. — JB. n. 92.
. Schumacheri. 4—4. Fl. D.t.1785: 1.17806. 2, B. n. 44.
. glumarum. Jes. — Upsal.
. variecolor. 1—4. F4. D. t. 2082. f. 1. B. n. 47. W. n. 82.
. triformis. 1. Mont! Ann. Sc. Nat. 1836.

roseola. 1. Lund, rara.
. papillaris. uA. 2. B. n. 50.
. pineti. Batsch. 1, 3. 4.! B. n. 49. S. S. 362.
. hyalina. P. 3, 4. W. m. S8. B. n. à1.
. relicina. 2, 4. W. n. $3.
. virescens. Schum. FI. D. t. 1785. f. 2.
. sulfurea. P. 4—4. S. S. 453. FI. D. t. 1918 f. 2. B. n. 52.
. villosa. P. 1—4.
. nidulus. Awnz. 2, 3. r. W. n 86. (Ctr. B. n. 55.)
puncliformis. 14—4. W. n. 89. ?)

Tapesia, mycelio expanso denso insidentes.

* extus villosae.,
! anomalia P. 1—4. FI. D. t. 2082. f. 3. D. n 56.
. armeniaca. (P.?) 3. Suec. med. W. m. 90.**)
. annulata. 4JoZms£. Jutland. W. m. 94.
. Stipata. 4, Femsjü!
. eriobasis. Berk. S. 812. 3. W.goth.!
. byssiseda. 4.
. caesia. P. 1—3. B. m. 59.
. erratica 2, 3. B. n. 60. W. n. 94.
. Rosae. P. 1—4.. S. S. n. 252. B.:n..64.
* cupulis extus glabrescentibus.
. Prunorum. 1. Lund. ***)
, fusca. 1—4. P. S. S. 292. B. n. 62.
. sanguinea. P. 2-—4. S. S. 451. B. S. 1t.
. chlorotica. 4. r.
. luteola. 3. W. n. 79.
. Porioides. 4/5. Schw. 3.!
. Fibrina, extus pilis adpressis fibroso-striatae.

104.

—
e
Q tc
b aHa Mae e -o- ReR

*

[uw
^2
et
eso cUuuw "uvm

127.
128.
129.
130.

*) Adsunt ex hae regione una alterave singulatim observata indeque
omissa, inter quas P. Clavariarum. Desm. Sow. t. $07, non con-
fundenda cum homonyma t. 369. f. 8. Quod errorem grammaticalem
P. niger in P. nigram tacite emendavi, tamquam flagrantem meum
"errorem" notatum vidimus!

XX*) Nostra ceterum crescendi modo et habitu prorsus accedit ad
P. anomalam, a qua cupulis subsessilibus differt. De synonymo P.
igitur dubius sum.

Xxx*) P. Prunorum, sessilis, cupulis concavis firmis rufo-brunneis
extus glabris, demum applanatis, subiculo strigoso atro insidentibus,
P. atriseda Saut? Ad Cortices Prunorum, an P. Pruni Avium Pers.?

PEZIZA. 3323.

131. P Crucibulum. 1, 2. F/. Dan. t. 1784. f. t.
132 P. bolaris. Batsch. 2—3. B. n. 63. W, n. 10t.
133. P. sericea. 4/5. Schw. Svec. med. r.
134. P. Lonicerae. 4/5. Schw. ^. S. S.
135. P. ceracelia. 1—4. W. n. 102.
— 1306. P. strobilina. 1, 3, ^. (affin. 0!) W. n 117.
Ser. lll. Phialea. JEz/ws subónudae, glabrae.
a. Hymenoscyphae, stipitatae, membranae. cfr. Helof.
* subudae.

137. P. firma. Zo/t. 2, 4. B. n. 64.
138. P. Ciborioides. 1—4. B. S. 158. W. n. 103.
139. P. Urnula Weznm./! 104. 4. Elegans'in baccis inyrtilli !
140. P. bryophila. 4.
1151. P. pyriformis. ( Hed.) 1, 3.
142. P. Caucus. (Reb.) 1, 2. F4. D. £. 2084. f. 2.
143. P. uveata. Schum. 1 Dau. F4 D.
** dcaulicolae.

114. P. Persoonii. Moug. 4. B. n. 68. W. n. 11f.
145. P. coronata. Bull. 1—4.
146. P. litorea. 3, 4.
147. P. erioloma. Blekingia!
148. P. clavata. P. 3, 4 Sommerf. Exs. 1889. W. n 111.
149. P. striatula. 2 —4. *)
150 P. scutula. P. 1—4. W. n. 112.
151. P. cyathoidea. B. 1—4. S. S. 454. B. n. 70.
: — (iubaeformis. War.
152. P. fumosa. 3, 4. Lappon.!
153. P. petiolorum. Desz:. Scan.!
154. P. alabastrina. 1, 3, ^.

b. Mol/lisia, sessiles, ce:aceo-molles. cf Callorias.
155. P. viridiatra. 3. r. (Affinitas dubia?)
156. P. olivacea. Batsch 1—4. W. n. 142. B. n. 90.
157. P. mycophila (Jungermanniae?) 4.
158. P. cinerea. Batsch. 1—43. 5. n. 9. W, n. 142.
159. P. lividofusca. 1—^ B. n. 77.
160. P. rubella. P. 2—4. W. a. 139.
161. P. pusilla. FZ. D. (mihi ignota.)

*) P. Campanulam B. ct P. Capulam. Wolmsk. invenies inter €y-
phellas; ex hae regione adest alia insignis species supra omissa
hinc h. l. addenda:

Peziza versatilis, sessilis, ceraeco-membranacea concava dilute
fulva, myeelio breve radiante eincta, hymenio cxo!cto reticulato-po-
roso. Ad folia betulina putrida eoacervata, myceclio subtili maculam
orhicularem breve radiantem sistente, 4 lin. 1. ultra lata, margine in
siecis involuto et flexuoso!

co
rà

DISCOMYCETES.

[uw
c
m

. umbonata. P. 4. W,. n. 146.

. Pteridis. A/b. Sch. 3, 4.

Marchantiae. Somunerf. (nec B.) Lappon.

dentata. Pers. 3, 4. W. m. 150. (nova: B. n. 143.)
vulgaris. 1—4. W. n. 149 B. n. 94. Cfr. 95.
dilutella. 1—45. W. n. 152.

. atrata. Pers. 1—4. S. S. 452, W. n. 153. B. n. 97.
. minima. £E/. 2. p. 13. 3—4.

. Arenula, Alb. Sch. 1—4.

. Durella (Patellea) induratae, persistentes — facile ge-
nere movendae, an Patellariae?

M

eo

L
ia-Ba- Ha Ma Mn o Mn

171. P. Hypnorum. 4, f

172. P, Resinae. 1, 3, 4. S. S. 334, Perennis. W. n. 154.
173. P. Agyrioides. Des. 2. Gothoburgi 1.

174. P. atrides. 1. Upsal.

175. P. Aconiti. Saut. In Angerman. ete.
176. P. compressa. Pers. 1—4.

XIII Helotium. Peziz. Spec. Auctt.*)

Discus semper apertus, primo punctiformis, dein dilatatus
(convexus l. concavus) sudus, excipulo ceraceo libero marginato
extus nudo. Asci non dehiscentes, hine mec sporas elastice
ejicientes,

a. Pelastea, tenellae, disco convexo, excipulo subtus exca-

vato | applanato, stipite tenui subaequali. —Helotium P.
Myc. Eur.
* aiba.
1. H. aciculare. (Bull) 1—4. B. n. 105.
— elongatum. 3. FZ. Dam. t. 2015. f. 1.
2. H. subtile. 1, 3, ^. B. n. 1060. W. n. 162.

*) Helotium glabrum Tod. est status macer A, capillaris, H. hir-
sutum T7. itidem A. setosi, EH. melanopus P. Marasmii epiphylli, et
H. umbonatum ;4. S. est Cyphellae spec. Nomen igitur supervaca-
neum est, ut secundario Persoonii sensu scrvare liceat. — At prisco
sensu boc genus nullo modo a Pezizis differt, cum eadem species va-
riat convexa et concava. interea multae species a Peziza ita recedunt,
ut antiquitus genere moveantur. Laetamur igitur inventum genuinum
characterum, quo genus non modo restituere, sed in naturale simul
reformare licuit. Helotii differentia a Pezizis est Biatorae a Par-
meliis, his discus primo urceolato-clausus, dein apertus, excipulo a
thallo vestito pruina l. flocci Pezizas vestientes respondent; in illis, ut
Helotiis diseus semper apertus, primitus in apice punctiformis nudus,
sensim in discum dilatatus. — Possent distingui genera intermedia v.
c. P. disco velo l. limbo primitus tectae e. s, p. sed omnia haud ma-
nifesta Helotia h. l|. in Pezizas reliqui. — Ex evolutione et biolo-
gicis rationibus genera naturalia, minime e notis micrologicis, facillimo
negotio investigendis, sporarum forma, nucleolorum numero, in septa
passim trausformatorum e. s. p.

HELOTIUM. 355

. album. Schum. 1, 29. FJ. D. 1855. f. 1. W. n. 163.

** mubella. Cfr. B. n. 104! r. insign.

. fimetarium P. Rarissime, semel 3 lect.
. roseum 3. Lign Querc.
. rhodoleucum. S. M. 11. p. 127. ^. Femsjó!

*** wirentia.

. ehlorellum. (Sauter B. Z. 1855). 4. B. n. 103. H. agaric.
. aeruginosum. (Fl. D.) S. M. p. 130. 1—84. B. n. 74.
. flavovirens. S. M. 11. p. 139. Smoland.!

"us Ouid.

. aureum. P. 3, 4. .
. serotinum. S. M. p. 119. r. Upland.! Z. » 66.
. virgultorum. (F. D.) 1—4. Vulgatissima. B. m. 63.

salicinum. (P) —- Rubicolum.
carpophilum. (Bu). Cfr. S. M. 118.

. lutescens. (Hediw.) 3, ^. r W. n. 106.
. chrysostigma. ,S. M. p. 128. 4.

*** hvalina.

. uliginosum. S. M. p. 138. ^.

conigenum. (P) 1, 3, 4. E. n. $4.

phascoides. Z. c. 4. B. n. 85. W. n. 136.

culmigenum. ,S. M. 4/4. p. 127. Cfr. P. Phragmitoid. Saut.
teneri imum. l. c. p. 128. 3—4!

acuum. Z c. p. 95. 3. ^. S. S. 455. W. n. 71.

b. Calycella.. S. M. //. p. 128. Ceraceofirmae primitus tur-

$.H
4. H
5.H
6. H
7. H
8. H.
9. H
10. H
11. H
12. H.
13. H
14. H
15. H
16. H.
1*. H.
18. II.
19. H.
20. H.
21. H.
22. H
23. H
25. H
26. H
27. H
28. H
29. H.
30. H
31. H

binatae, disco concavo, stipite firmo.

*

Calyculae.

- Tuba. (Bo/t ) 1—3. r. B. n. 71. W. n. 118.
. Buccina. (P.) 4. Femsjü. *) B. m. 72.

. Phiala. (F/ Dan ) 3, 4.

. calyeulus. (Sow ) Swartz! B. n. 73.

infundibulum. (Batsch ) /f/. n. 119.

. janthinum. 1. 77. m. 121.

. Aspegrenii. Bleking. r.

. calopus. 4. in Filicib.

. citrinum. 1—4. (Hedw.) 1—4. B. n. 75. IT. n. 128.

sublenticulare F7. Dan (. 1971. f. 3.

. pallescens. (P.) 1—3. B n 76. JF nm. 126.
. vaccinum. (Schum.) 1. F/. Dan. t. 1971. f. 1.

*) Nostra specimina non parum recedunt: Subturbinata, truncata,
subobliqua, a matrice, cui villo adnexa, facile secedentia, ceracea,
firma, 92—5 lin. alta et lata, extus lacvia glabra, margine obtuso rc-
pando, disco concavo plicato; colore flavescente, sed opaco sordida.

At novas species non distinguendas censeo nisi affines in natura con-
ferrc liceat.

356 DISCOMYCETES.

32, II. chtonaeum. 1, 3, ^.
* Lenticulares.

. Subsessile. Schum. 1, 2. F4. D. t. 1855. f. 3.

33. H. lenticulare. (Bull) 1, 2! 4. B. n. 79. If/. n. 105.
— nigripes. ScAwm. FI D. t. 1855. f. 2.
34. H. salicellum. 1—84. Not. Dec. 1. f. 3. B. n. 80. (18?)
35. H. luteovirens. 2. Femsjó!
36. H. versiforme. (P.?) 2—4. Afflme Chlorosplenio.
37. H. ferrugineum. (Schun.) 1—3. F/. D. t. 2033. f. 3.
58. H. disciforme. 2.
39. H. carneum. 2,
H
H

. H. imberbe. (ZuZ ) 1—3. P. n. 138.
A2. H. herbarum. (Pers.)) 1—4. B. n. 82.
** Epiphylla. (V. Marchantiae. B. n. 84.)

43. H. nigripes. (P.) 3, ^. /F. n. 1?7.
A^. H. fagineum. (P.) 2! B. n. 83.

45. H. Kermesinum 3, 4.*)

46. H. epiphyllum. (P.)

A47. H. puuctatum. Gre: Scot. t. 63. B. n. 96.
48. H. phyllophilum. Desz. excs. m. 1159. 3.

(XIV. Chlorosplenium. — Fr. **)

Discus ex ascís dehiscentibus sporas effundentibus viridi-

pulverulentus ; reliqua prior.)
XV. Diübenia. 7.

Discus erumpens ceraceus linearis canaliculatus, ascis persi-
stentibus, excipulo dimidiato concolori marginatus. Exacte
respondet Us/aZiae inter Lichenes! Dictum a d. Düben,
Botanices et Zoologiae spes, praematura morte exstincta!

. coccinea. Stictis. Ep?cr. 2. Lund!

. rufa. S. S. 416. (non Stictis Hyster. B.) Femsjü!

. carnea. (? Pez. juncina Pers) — 4.

(XVI. Pilopeza. Ber&. Cent. 2. n 1838.
Discus applanatus, immarginatus, ascigerus, absque excipulo
mycelio adglutinatus).

-J--J-4- Genera recedentia; ascis vix manifestis.

Qoa -
cuoc

*) H. kermesinum, coccineum , cupula planoconcava marginata gla-
bra, stipite brevissimo concolori. Supra folia putrescentia Detulae
rarissime. Substantia, forma et magnitudine H. citrinum aemulans,
sed magis explanata, nec obconica, extus concolor sed pallidior.

**) Hujus generis sunt C. Schweinizii (P. Chlora Schu.!), C. re-
pandum (P. chlorascens Schw./) C. subtortum Schwein, sub Peziza. —
Cír. Pez. Calicium Dec., mihi ignota. 1

ORBILIA. 357

XVIL Orbilia. Fr. F/. Scan. (ab orbis.)

Discus orbicularis, ceraceo-membranaceus, patellato-margi-
natus; sporidia 8 moniliformi-seriata absque ascis (saltim
conspicuis). Excipulum o.

. leucostigma. (S. M. p. 146) 3. 2—4.

. xanthostigma. (l. c) 3.

. coccinella. EZ. 2. p. 12. 2— 4.

. 0. epiblastematiea (77'al/r. p. 464.)

XVIII? Solenia. 77Joffzn *)
Excipulum tubulosum, cylindricum, membranaceum, ore consíricto
terram definite spectante. Discus non discretus.

1. S. fascieulata. Pers. 3, 4. :

2. S. candida. P. 2.

3. S. villosa. 3, 4.

4. SS. ochracea. Hoff. 2—4. In fago, Betula etc.

| 9w-
-—ocoe

B. Bulgariacei. **)

XIX. Leotia. H/.!
Gelatina distentae, tremulae; disco pileato primitus convexo
immarginatfo, in ambitu revoluto.
1. L. lubrica. (Scop ) 1—4. B. n. 3. TF. n 2.
XX Ombropüila. Fr. Pezizae spec. Auct.
Gelatina distentae, subtremulae; disco truncato marginato,
primitus aperto, dein ascis profluentibus viscido.
1. O0. violacea 3. Küglan! P. Clavus 8. A, S. — S. M. p. 138.
(0. purpurascens — P. clavus a. Z. c., mihi non obvia.)
2. 0 pura ,S JM. (P. pura P.?) 2 Femsjó, in Fago!
3. O0. abacina Pez. S. M. p. 139. 4. — JW. n. 136.
XXI. Bulgaria. Fr.
Gelatina distentae, firmae; disco orbiculari marginato, pri-
mitus clauso; dein ascis erumpentibus aíropruinoso.
* terrestris. Nobilissimus Discomyces!
. 1. B. globosa. (Schmied ) Westerás!

*) Cyphellis affines et ad Hymenomycetes dubie transferendac?
Quod Mucronia ad Hydnaceos, idem ad Polyporcos vidctur Solenia.
Cel. Corda de hujus et Cyphellae differentia a Pezizis dubitat.

**) Ordo specierum inops, sed generibus praecedentis longe magis
inter se distantibus insignis! Ascis erumpentibus, utsacpe o!, ab Hel-
vellaceis diversae, a sequentibus, in quibus asci baud raro erum-
pentes, contextu et substantia molli, subgelatinosa! Transitum offerunt
ad Hymenomyectes, a quibus oeulis modice armatis (nisi babitu) non
diseernendi; et ascis disparentibus limites prorsus evanescunt vw. c.
Calloriae, Ascoboli etc. a Daerymycete. In dubium vocari potest, an
uon Tremella sarcoides, veterum sensu, alius sit B. sarcoidis status,
licet fructificatio diversissima!

358 DISCOMYCETES.

** epidendrae.
B. inquinans. 1—3., at non in boreal. B. m. f.
B. pellucens. (Schum ) 1, 2 FI. D. t. 2031. f. 2.
. B. pulla. S. M. p. 160. 2, ^. Femsjó.
B. nigrita. E. 2. p. 163. IV. n. 4.
b
B

? Sarcodea, gelatinoso-ceracea, disco nudo.
.? sarcoides. 1—4. BD. n. 2. ") IV. n. 5.

(XXII. Angelina. Fr. **)
Gelatina distentae, tremulae, siccae corneae ef clausae; dísco
lineari canaliculato, ex ascis amplis dissilientibus nigro-
punctato.)

(XXII. Ascobolus. P. ***)
Ceraceo-molles, demum gelatinosae; disco orbiculari ex ascis
amplis prosilientibus distantibus nigropunctato.
1. A. denudatus. 4. Femsjó r. 77. m. f.
2. A. aerugineus. 1, 2. Scan. F/. D. f. 1856. f. 3.
3. A. furfuraceus. P. 1—45. B.n 1. /V.n. 2. — FI. D. I. c.f. 2.
A. A. porphyrosporus. 1. Varberg! (Affim. B. m. 2.)
5. A. ciliatus. Schmidt. 1, 2. B. n. 3.
6. A. pilosus, 3! 4! In fimo ovino et caprino!
7. A. glaber. Pers. 1—4. B. n. 4. FI. D. f. 1.
8. A. carneus. Pers. 1— 4, aí rar.
(XXIV. Riedera Fr.)
Ceraceo-gelatinosae, cupulares; disco ex ascis subtilibus sti-
patis discolori, eisque dissilientibus concolori, Paraphy-
ses 0.)

*) Fungus (an duae species commixtae?) quoad genus dubius, hinc
ad Callorias, 1. potius Pezizas, illinc ad Ombrophilas proxime acce-
dens; a Bulgariis differt ascís et sporis pallidis, in disco haud cf-
fusis. Ombrophilae habent substantiam "Fremellae sarcoidis, et si
haec alius hujus status ad Ombropbilas referenda. P. lilacina. JJ"ulf.
congener est.!

**) Genus dicatum Cl. IN. 4ngcelin, petrefactorum et fungorum sol-
lerti indagatori. H. l|. 4íscobolus conglomeratus Schwein.!; in statu
sicco a Glonio l. Hysterio vix distinguendus, sed irrigatus totus ge-
latinosus fit, omnino "Tremellinus, expansus, bhyalinus, ascis ut Asco-
boli prominulis punctatus.

PITT

"U**) Ascoboli exoleti, steriles, deliquescentes, ascis privi, facile
pro Dacrymycete sumuntur!, qualis Tremella fimetaría Schum.

3) Genus inter Ascobolos et Callorias ita medium, ut cui propius
haud dicam. In R. elaeochrysa (sessilis, glaberrima, margine promi-
nente aureo, disco plano olivaceo — e Rossia), dissilientibus ascis,
diseus omnino concolor evadit et a Calloría chrysocoma acgre discer-.
nitur. Mycologo Rossico dicatum.

BULGARIACEI. 359

XXV. Calloria, Fr. F4. Scan. Peziza, Auctt. *)

Gelatinosae, primo sphaerlcae immarginatae, dein superne
collabescentes in discum, ascis (inmixtis paraphysibus)
sparsis pellucidis, dein erumpentibus. Cfr. Dacrymycetes.

C. atrovirens. S. M. 4I. p. 141. 2. B. n. 89.

. vinosa. Z. €. 2—4. B. m. 86.

testacea. EZ. 2. p. 11. — A.

. chrysocoma. S. M. p. 140. 1—4. S. S. 33f.

C. stillata. 3, 4. Dacr. stillati stat. typic.

C. deliquescens. Tremella 5. — D. tortus.

. €. expallens. Mont. efr. Dacr. caesium,

. €. suecinea. n. sp. **)

C.? Fusarioides. Berk, S. 1—4. Cfr. Daerym. Urt.

XXVI. Niptera. Fr.***) Pezizae sp. Auctt.

Ceraceo-gelatinosae, (umentes, biformes; Vel discoideae,
ascis elavatis erumpentibus; vel hemisphaericae tremellosae
ascis o, intus floccosae. JEzccipulum in hoc et priori
genere non discretum!

. NK? uda. (P.) S. M. 2. p. 142. — 3, ^. 7F. n. 141.

. N. erumpens Desmaz. exs. 1420. P. versif. 9. A/b. Schw.

N. lacustris. S. M. 2. 143. 1—4. S. S. 173. Typus!

XXVIL — Agyrium, Fr. Epicr.!

Ceraceo-gelatinosae, firmae, immarginatae, biformes; vel
intus conidiiferae absque floecis (Grew. 7. 159/, Myxam-
phale 77/ai/r.!) vel ascigerae absque paraphysibus, ascis
sparsis obovatoclavatis erumpentibus. Exccipulum 0o! Su-
perficial., lignicotae.

ede

Cox 5ROX-

Bue

*) Jam in Epierisi monui Dacrymycetes quosdam, Agyriorum
instar, in statu perfecto (bruma) esse ascigeros! Non dubitamus C. pli-
catam alium csse JD. stillati, C, deliquescentem D. torti statum ete.,
variasque Calloriae species adhue sub Pezizis latere v. c. C, erythro-
stigma Mont., C. crocina (]| D. roseus), C. jungermanniae ete. Me-
tamorphosis v. e. C. chrysocomae exacte eadem ac /Vostocis Muscorum
in Collema limosum; illi Dacrymycetis plene, huic Calloriae habi-
tus. Utinam vellent Mycologi ad mcetamorphoses et anamorphoses
specierum attendere, nec e singula differentia nova formare genera
priusquam plene convicti sumus plantam ipsam esse typicam!

**) €. succinea, gregaria, punctiformis, subgelatinosa, glabra,
succinea, humectata extus expallens, discus vero obscurior immargi-
natus. Ad aeus Pini. Minima, crassiuscula, siccitate collabens mar-
ginata. Structuram P. fusisporioides Berk. exhibet.

"**) A Nurrsgos dietum genus, prisco meo vigore nunc fracto
nondum satis observatum per omnia evolutionis stadia. Cfr. Peziza
wmbonata etc. Fateor me olim, in fungis nobilioribus occupatum,
viliores Pezizas neglexisse, quae subtiliori generum distinctione tantum
attentioni se commendare possunt, — JVipterae lacustris status sub-
mersus, hyalinus, Rvulariam mentitur.

360 DISCOMYCETES.

. caesium. 1, 3! 4! S. S. 279.
flavum 4. Trune Mali r.
gilvum. 3, 4. (aggreg. punctif. gllvoferrugineum.)
. A. rufum. 1 —^5. S S. 280.

*A. pallens. In ligno populino
5. A. nigricans. 3! A! S. S. 434. (Myxomph. guífatus. W.)
6. A. herbarum. 1, 2. Cfr. P. Agyrioides. Deszus.

(XXVII — Lemalis. Fr. (a Lema.)

Discus e ceraceo gelatinosus, erumpens, marginatus, bifor-
mis; ascigerus ascis clavatis amplis absque paraphysibus,
vel effoetus absque 4ascis; disco pulverulento. 7n fo/üs
vs.

1. L. Alismatis, (P.) Scan.! *)
C. Dermatei. **)

- Disco capitato immarginato.

(XXIX. Spadonia. Fr.***)

Excipulum stipitatum, mitratum, disco immarginato rugoso
pulveraceo-fatiscente. .S4pes celularis, inflatus, reti-
culatus.)

XXX. Vibrissea, Fr.
Excipulun síipitatum, capitatum, subtus umbilicatum; disco

——

Emo MM
m. v m

*) Plurimae species hujus generis exoticae sunt. Jn vaporariis
nostris video incunabula L. smaragdinae Leveill. sub Peziza etc. Pa-
raphysium praesentiam vel defectum genera distinguere dubitemus, ma-
gis vero sporidiorum formam, septa ete.

**) In nullo fungorum ordine genera inter se longius distant, ut
primo obtutu prorsus heterogenea censeas. Considerata vero excipuli
et disci morphosi affinitas sat conspicua, licet disci anamorphosi di-
versissima appareant. Ad Discomycetes certe omnia pertinent et
primitus, saltim typice (ut calyx et corolla in Fraxino excelsiori,
vasa spiralia in Lemna minori, asciin Caliciis ete.) ascigeri sunt! Ipsam
Onygenam huc facile ducerem ex morphosi, nisi peridium nimis ma-
nifestum et cellula matricalis (ascus) sporarum cum Elaphomycetis,
Trichiarum etc. magis eonveniret. — Rationem bujus anamorphoseos
disci praebet excipulum induratum ct persistens, ut analoga exempla
inter Lichenes, Hymenomycetes etc. clare demonstant. Gratum vero
est visu diseum, prioribus similarem , in aliis fatiscere (Spadonia,
Pilaere, Tubercularia) in aliis deliquescere (Ditiola, Schmitzomia); in
aliis atratis induratum, sterilem demum, persistere (Sarea, Dermatea),
at sensus nativus omnium nexum mox perspicit, quare Tode, Schu-
macher ete. omnes sub eodem genere jungebant. Numquam oblivisca-
mur maturam ct artem (— characteres — systemata) oppositas esse
rationes.

***) Quasi Ferpa disco fatiscente! Substantia bujus generis, ufpo-
te terrestris, non ita indurata et firma ae sequentium; arida tamen
videtur et sat persistens iu fungo distinctissimo et nobilissimo!

DERMATEI. 361

immarginato laevi, ascis clavatis paraphysibusque erum-
pentibus demum velutino, sporidla longissima linearia
avolantia ! *)
1, V. truncorum. (A. S) 3, ^. B. p. 180. IV. m. 1.

(XXXI Pilacere. Fr. — Cfr. 7Feinm. Ross.
Forma et siruetura omnino praecedentis, sed discus pulve-
raceo-fatiscens, non floecosus, laevigato-compactus.)

XXXH. Tubercularia. Zode Pers.

Discus capitatus, e paraphysibus sporidiisque seriatis stipa-
tus; dein induratus floccosus, sporidiis inspersis, vcl pulve-
raceo-fatiscens. Species aegre limitandae!
rulgaris. Tod. 1—4. S. S. 255. B. n. f.
discoidea. ( Pers.) SS. S. 256. (Status magis typicus!)

. confluens. P. 1—3. SS. S. 258.

s) T.
T
T. corrugzata 3, 4.
T
T

T. granulata. Pers. 1—4. S. S. 257.

. Liceoides. 1—3. (Priori affin )

. mutabilis. I Vees. 1—2. Cfr. B. n. 3.

T. expallens. 2, 3. (Cfr. 7. a. 4)

T. ciliata. Dztzs 1. r.

T. sarmentorum. Rwb& 3. (Menispermi. 1. S. S. 259.)
T. Pinastri. Libert. 3. W.goth.!

T. herbarum. 4. (sed T. vulgaris etiam in caulibus )

T. persicina. Di/zu 3. Scania. Sclerot. Schum.

*) Quibus concessum est icones exhibere maxime commendarem
hos genus, biologicis rationibus summopere insigne! Ob stationem u-
dam PF. truncorum mollior est, sed persistens et species exoticae v. c.
VF. rimarum, PF. vermicularis W., excipulo gaudent suberoso firmo
scquentis generis, cui valde affines sunt Vibrisseae, licet discus diver-
sissimus, ut Biatorae hyssoidis et Coniocybes! Leotiam truncorum
A. S. et L. elavum Pers. non differre, ut quidam ex iconibus f1iun-
gunt, originalia, quae possideo exemplaria, abunde testantur!

**) Neque exstant vulgatiores plantae, ncc magis ambiguae quam
Fariolaria communis Lichenum et Tubercularia vulgaris fungorum,
variis rationibus inter se analogae. Prius sistere statum atypicum
diversorum Lichenum jam constat, idemque de Tuberculariis saepe
ennntiatum, Cfr. El. 2. p. 79, 80, 122, Koch in Bot. Zeit. 1843,
n. 10. ld saltim constat varios fungos praebere status a. Tubercula-
riis vix diseernendos et Tubercularíarum. statum. vulgarem non csse
iypicum, — Structura disci communiter 1efert statum secundarium
Calloriae, Ditiolae (cfr. /Votar. mier. 2. f. 8), sed in statu primario
et typico sporidia vel seriata eum paraphysibus (ut in icone Urnulae
eraterii Schwein. car. t. 4 f. 181) vel ascis reductis Tympanidis rc-
€eepta, in 7. pezizoidea aliisque, genere forsan diversis, perfectis!
Maxime optandum ut iconographi metamorphoses omnium horum generum
ante oculos plene ponerent, cum nulla descriptio satis perspicua.

3062 DISCOMYCETES.,

XXXIII Sarea. Fr.*)

Discus amphigenus, immixtis paraphysibus ascigerus! induratus
persistens; ceterum Tuberculariae v. c. 7. négrécanti at-
fines.

1. SS. difformis. El, 2. 1—84. S. S. 367. IV. p. 488.

---4- Disco cupulari, marginato.

(XXXIV. Midotis. Fr.**)
Excipulum coriaceo-suberosum, dimidiatum, verticale, disco
(atro) unilaterali ceraceo ascigero persistente.)

XXXV. Dermatea. F7. Pezizae ef Cenang. sp.
Excipulum suberosum (coriaceumve in a), primo arcte clau-
sum, dein ex urceolato expansum, disco (saturatius colo-
rato) ascigero persistente, demum indurato.
. Encoelia. coriaceae, ampliatae. —JMdoti af(in.

a
1. D. fascicularis. S. M. H. p. 75. 1—-4. S. S. 291, B. p. 191.
TN DSSECE tT... £
3. D. furfuracea. |. c. 1—3. S. S. 457. IY. n. 2. B. p. 182, ***)
b. Dermateae genuinae, suberosae. Tuberculariis affin.
^. D tiliacea. | e. 1—93. 77. n. 43.
5. D. Cerasi. S. M. VL. p. 179. 1—3. SS. S. 430. B. p. 211.
6. D. Padi. Z. c. &. Lappon ! Sph. fallax. 77/aAZ./
7. D. Prunastri. 3. W Goth.! P. prunastri 8. A. .S.
8. D. carpinea. (EArA.) 1. Scan, Tubercul. fascicul. Tod.
9. D. rubiginosa. E/ 2. p. 7. ^. Alnus incana. 77. n. 45.
10. D. purpurea. (ZJedw ) 1. Ostrogoth. 1) 77. m. 46.

*) Exotica stipitata, nostra species sessilis paululum reeedens,
habitu fere Patellariae, sed immarginata.

**) Paradoxum hoc genus a reliquis valde remotum apparet, sed
specie exotica (M. hcteromera Cfr. Mont. Cent. 11. p. 14. t. 6. f. 3.7!)
ad Dermateas ita accedit, ut non desint rationes hue referendi Encoe-
lias, a quibus differt ut Pez. leporina a P. cupulari. Cfr. El. 2 p. 30!

***) Ad hanc referenda P. marchica Bot. Mag. IF. p. 14. f. 9.
P. lacera JFilld.! est Cyphella.

1) Colligit hoe genus species valde mobiles, hactenus valde di-
spersas et ob stationem et vegetationem similem cum analogis Cenan-
nangii et Tympanidis speciebus vulgo commutatas. Ab utrisque exci-
pulo suberoso pallido, disco obscuriori indurato et persistente in statu
explicato facillime dignoscuntur; sed status clausi Sphaecriaeformes
a subsimilibus Cenangii difficilius discernuntur; hine in S. M. sub Ce-
nangiis receptae. Ut fungi epixyli in diversis terris admodum vari-
ant; ad hoc genus insuper referendae: D. cinnamomea S. M. p. 77,
D. tumida S. M. p. 97, D. Urceolus S. M. p. 115 (omnino diversa
a Cenangio Urceolo). Porro ad Encoelias; D. tegularis El. p. 7. W.
^^, exoticas numerosas ut taceam.

DERVMATEI. 363

XXXVI. Ditiola Fr S. M. *)
Excipulum suberosum, cupulare, disco primitus floccoso-ve-
lato firmo ascizero, dein tumente gelatinoso plicato, in-
tus floccoso, tandem deliquescente et disparente.

1. D. radicata. S. M. W. p. 170! 1—4. S. S. 295. /T". n. t.
2. D sulcata. Z. ec 1. Scan.
XXXVII. Volutella. Tod.? S. M. IIT. p. 4606. **)
Exeipulam suberosum, cupulare, marginatum, diseo discreto
indurato fatiscente. — C(r. SeAteén. Az.
1. V. volvata 7Zod.? 1. Scania semel.
2. V. ciliata. 4/5. SSchie. 1—2. ,
3. V. pallens. 1 —4. (Stictea, a Fusariis remeía )
4. V. carnea. 2, 3.

XXXVIH. Sehmifzomta. Fr.

Discus immersus, excipulo aunulari suberose-friabilí hetero-
geneo déscre(o substellatim dehiscente cinctus, primo asci-
gerus, dein in globulum gelatinoso-ceraceum floccosuim
coagulatus, deciduus.

1. S. chrysephaea (Stictis. P.) 3.

*) Historiam et synonyma, antea prorsus neglecta, plene l. c.
dedimus. Ultimis Dermeis quoad babitum respondet. Discus vero
exacte est Calloría plicata, at excipulo suberoso receptus; statum pri-
mitivum disco compacto coccineo sed floccis velato (efr. Coria!!)
ignorare videntur auctores recentiores.

**) Tubereulariis eximie analogum genus, sed excipulo cupulari
marginato, primitus subclauso, facile distinctam. — Negligenda vvro
sporarum forma; s. d. sporidia fusiformia nullibé praebent fiduin
characterem genericum. Genus Todeanum , ut plurima ejusdem Auc-
toris dubium quidem est sed quorsum alias ducerem nescio. Fusaria
absque disco et excipulo heterogeneo longe recedunt.

***) Sit hoe genus radiatum et nobilissimum quasi stella supra
tumulum p. d. Schmitz, observatoris candidissimi et aculissimi, qui
in Diario, Linnaea, eximias symbolas Mycologicas deposuit. Sed ob
Smithiam , Sclinidtiam etc., terminationem a. &zzo ("— zur andenken")
addere necesse fuit. Sive excipulam, sive summe memorabiles disci
mctamorphoses spectaveris nec cum Sticlide, nec alio. gencre hujus
familiae comparari potest; potius cum Lichenopsi et Sphaerobolo,
cujus variae species in Schwein. fung. 4m. ad hoc genus spectare vi-
dentur. At species hactenus prorsus confusae; ex allatis 1 dignosci-
tur limbo aureo, io reliquis albo; 9 disco aurantio, 5 disco atrovi-
rente; 4 disco albo, at latent plures. — Facile crederem ex. Sturm.
HI. t. 61., quae S. pupulam refert et a. Berkeleyo ad S. radíatam
ducitur, hoc genus cum Melanostromate Corda collidere, sed charac-
teres toto eoclo abhorrent et in .nleit longe alia exhibetur hujus
generis figura. Quid sit igitur in medio relinquendum, sed perperam
admodum ccl. Rahbeuhborst S. pupulam nostram a suis affinibus sepa-
ravit. JA ycoperdon radiatum L. minime hujus generis!

30

364 DISCOMYCETES.

2. S. radiata. S. M. 1 —4. (Nees Syst ) 1—4. 7Y. n 5.
3. S. Pupula. El. 2. p. 25. 1—4. JT. n. 2. (B. n. 22)
4. S. rosacea. ( Tod.) 3. Cort. abiegn.

D. Patellariacei.

(XXXIX. Urnula. Fr.

Exeipulum coriaceum, inflatum, inane, clausum, dein ore
rotando rimose dehiscens. Discus latera interiora vestiens
sporis | moniliformi-seriatis intermixtis paraphysibus.
Superflciales, byssisedae. Typus: P. Craterium. ScAwein./
Car. t, 4. f. 7—11.)

XL. Cenangium. Fr.

Excipulum coriaceum, furfuraceo-velafum, arcte clausum, de-
mun ore integro apertum, disco (pa/idiori) tenui,
latera vestiente, urceolato ascigero persistente. *)

* Ore coarctato integro.

C. Ribis. 1—4. S. S. 131.

C. Aucupariae. 4. — B. 3.

^ laminare. 1. Lund, Paradislyckan.

C. pulveraceum. 3, 4. ZB. 4.

C. Urceolus. (SScAmidt.) 1—2. P. Cyathus .Vees? l. sq.

C. globulare. 4. Betula. Peziza. P.

** Arcte. et diu clausae, demum ore lato repando.

. C. repandum. £/. 2, 3. (Var. in R. alpino.) Jfoug. 890!

. C. ferruginosum 1, 3, A! SS. S. 292. B. 0.

— acicolum. ,S. S. 429.

9. C. naucosum. (S. M. /T. p. 416. Sphaer.) 1. Lund in Ulmo.

10. C.? Acerinum. 4. ,S. S. 298.

11. C. fuliginosum. 1—3. S. S. 428. B. n. 5.

12. C. Ledi (S. M. 2. p. 114) 3, ^. B. S. 160.

Subg. Clithris, compressi, hysteriiformes.

13. €. quercinim. 1—4. SS. S. 130. B. 06.

14. C. Ericae. 4. Femsjóü parce!

15. C. acutum (;Schum.) 1. Dania.

Oo uUi -
e

QD ^!

*) Caespitosa vulgo et erumpentia, at non raro simul solitaria;
C. ligni Desm. quoque in ligno denudato. Saepe clausa persistunt,
Spbhaerias aemulantia; €. naucosum et. acerinum aperta non vidi, de
genere tamen non dubitamus. Asci vulgo 8, raro A-spori, in C. ribis
longissimi filiformes, sed sensim magis clavati et abbreviati, ut in
Clithribus, quas bine facile genere moveas, addito Zysterio degene-
rante. Sporae aeque variae simplices l. septatae (/Vot. Micr. IF. f. 4),
aliis valde clongatae, ut C. quercini, ad loc genus relati ob exci-
pulum molle coriaceum fuscum, demum magis liberatum fere orbiculari-

expansum. — Tympanis est genus Pyrenomycetum, a. Cenangiis longe
diversuin " i 1

PATELLARTACET. 305

XLI. Heterosphaeria. Grer. *)

Exeipulum membranaceum, (nigrescens) cum disco ceraceo
placentiformi concretum vel arcte clausum, ascis vacuis
apice globiferis vel discoideo-apertum ore flmbriato denta-
tove, disco ceraceo-molli, ascis clavatis S-sporis.

a. Heteropesiza.

1. R. Pinicola. (S. M. 2. p. 113.) t, 3! 4! S. S. 162.

2. R. laciniata. (7. c.) 3. r.

3. R. Phacidioides (7. c. p. 115.) Misit Acharius!
b. Heterosphaeria. Grer.

4. R. Patella. (Tod.) 1—4. S. S. 369. .B. 2.

5. R. Plinthis. (S. M. p. 511.) 3, 5.

6. R. laevigata (S. M. p. 153.) ^.

XLH. Laehnella. Fr. (Subgen. Pezizae?). **)
Excipulum coriaceum, extus villosum, primitus clausum, dein

apertum, disco firmo (pal//idiori) ascigero persistente.
Asci et sporidia Pezxixae, sed illi in. genuinis erum-
pentes visi!
a. Pezizoideae, hypothecio pallido.

1. L. barbata (Kunz.) — 1—4. S. S. 352.

2. L. spadicea. (Pers.) ^. Lapp.

3. L. rhabarbarina. Berk 46. S. 89. 7Y.Goth. !

— P. Arduenneusis. Montagn.! Patellar. Desmaz.
b. Patellarioideae, hypothecio carbonaceo atro.! ***)
^. L. alboviolascens. (A. S.) 1—45. B. 4. FI. D. 1917. f. 2.
5. L. corticalis. (P.) 1—4. B. S. 3819. W. 753.
6. L. flammea. (A. S.) 1—4. S. S. 332.

*) Genus inter Cenangia et Phacidia medium, cum neutro apte
jungendum, at ex habitu subgenera potius distingueres, nisi m. 5
utrumque manifeste jungeret. A Cenangiis differt disco crasso pla-
centiformi nee urceolato; a Phacidiis limbo haud manifeste valvato
limbo modo denticulato l. fimbriato, et -excipulo tenui, primo molli.
At maxime memorabile est ascís in eadem specie biformibus ; 1n individuis
clausis persistentibus vacuis, Sphaeronaematís instar globiferis (pror-
sus Leptostromatis, Acrosperimi s. d. sporidia etc,, quae igitur pro
asceis reductis habeo); in planta vero typica, discoideo-aperta , oinni-
no Pezizae. MHeterosphaerias integrum genus aegre dixerim; tantum
statum alterius sectionis clausum, at mutare non mihi licuit.

**) Ob characteres (excipulum coriaceum, disco obscurius, saepe
proliferum et ascos (in quibusdam saltim) erumpentibus a Pezizis remo-
vere coactus fui, licet bis adeo similes, ut potius tamquam subgenus
considerentur. Altera vero sectio strato nigro sub disco sistit Patcl-
larias quasi vestitas. Mihi tantum cordi curaeque est sectiones nalu-
rales limitare, et, ut subjectivum quoddam, mihi perinde erit , utrum
Lachnellas genus an subgenus dixeris.

XX) Hujus loci porro sunt P. einnabarrina, ascoboloidea, macu-
lineola Schwein. ete. ctc.

366 DISCOMYCETES.

XLHL Patellaria. (Hediw.) Fr. *)
Excipulum coriaceo-cornenm nudum (atrum), primitus"aper-
tum, disco punctiforml sensim dilatato firmo ascigero per-
sistente.

1. P. atrata. 1—4. S. S. 336. B. f.
*P. concolor. Prior sporis simplic.!
2. P. discolor. Mont. Ann. Sc. Nat. 1836. 4. **)
3. P. melaleuca. 2—4. Peziza. S. M. ut sq.
4. P. melaxantha. 2.
5. P. ligniota. 2— 4.
6. P. Lecideola. 1—4. SS. SS. 137. Lecid. asserc. Ach./
7. P. conuivens. 4.

XLIV. Sphinctrina. Fr. ***)
Excipulum subcorneum, nudum, ore integerrimo coarctato
pervium; disco ascigero mox pulveraceo-collapso.
1. S. turbinata. (Calicium. P.) 1—4. L. S. 137.
— Ssessilis. Ehzh.! Cal. sessile Pers./ in Herb. Ach.
2. S. ciliata. (Bu/l.) — 4.
XLV. Laquearia. Fr. (A Laquear.)

Disens ceraceus, ascigerus persistens, absque hypothecio,
sed tectus excipulo corneo-coriaceo dimidiato supero de-
ciduo, ore constricto pertuso, intus inani.

1. L. sphaeralis. (S. M. p. 194) 2. B. n. 1. W. 4.
(XLVI. Hymenobolus. 4/ont. Cent. V. m. 90.

Exeipulum coriaceum, cupulare, primo clausum. dein ore

lacero subconnivente apertum. Discus ceraceus, ascis

——

*) Limitavi olim ad sporas septatas, sed hanc notam, postquam
nimis artificialem viderim, omisi. Aliam P. atratae habeo plantam,
neque e characteribus lente simplici, nec statione distinguendam, in
qua asci septati omnino Hendersoniae ]. Sporodesmii. Respondent
plene Lecideis Licbenum, in quibus, ut Caliciis et omnibus naturalis-
simis generibus, sporidia simplicia et eximie septata variant. In an-
nuis et magis fugacibus sporidia vulgo simplicia, in annosis indura-
tis frequentius septata evadunt. Huic omnino debetur Patellariae no-
men, consentientibus omnibus mycologis, perperam dein ad Lecano-
ras, prorsus falso demum ad Biatoras travslatum, — — Forte variae
Pezizulae huc trahendae. —Excipulae, subsimiles, sunt Pyrenomycetes.

**) Nostra valde recedit a Peziza versiformi. | Pez. coriacea Bull.,
mibi iguota dicitur Poronia junior; P. testacea, a me scmel lecta,
P. scutellata.

***) Quod Patellariae ad Lecideas, idem Spbinetrinae ad Cali-
cia, excipulo insuper coaretato diversa. Asci omnino adsunt, nec
in veris Caliciis desunt!, character perfidus, — €. stigonellum 2fch.!
(exel. syn. Pers.!) hujus generis non est. Icon Bulliardi non S.
turbinatam, scd pilis circa ostiolum potius S. ceiliatam refert. Hauc
e foliis erumpentem speciem nemo facile ad Lichenes ducct,

PHACIDIACEI. 367
paraphysibus mixtis, elastice dissilientibus, pulverulentus et
demum secedens. *)).

XLVIL Trochila. Fr. **)

Diseus innatus, erumpens, excipulo (hypothecio) nigro impo-
situs, persistens, ascis, paraphysibus immixtis , octosporis.
Not. Micr. II. f. 6. h

T. Craterium (Sphaeria Dec.) 1—3. S. S. 458.

T. Taxi. Phacid. S. Myc.

T. lHlieis ('Sch/eich.) — 4.

(T. Laurocerasi. ( Desm.) 3,4. Plures affines exstant species **).

XLVIIL — Polynema. Levei. ***)

Execipulum cupulare, mox apertum, córiaceo-membranaceum,
extus setosum. Discus ceraceogelatinosus, diffluens , spo-
ridiis (ascis reduetis) pedicellatis subelavatis fliformibus-
que obtectus.
hispidulum. ('Schrad.) 3, 4. B. 43. Exc. Vermic. Lió.

. ornatum. (Votar. 3. f. 2.) Hort. Lund.:

. Hysteriiforme. (S. M. II. p. 103.) 1—3. W. 64. 5.

. strigosum (|. c.) 1—4. S. S. 136. B. p. 296.

. eiliatum (P. Platani P.?) 1.

E. Phacidiacei. T)

-- Regulares, rimis definitis dehiscentes.
IL. Glontum. MZA/.
Perithecia radiato-ramosa, rlma (longitudinali ramosa dehl-
scentia. (Sporidia uniseptata l. simplicia !)
1. G. stellare MüAlenb.! 3. Sudermann. Lindblad !

eas

c e cov
"Y^v'vvsv

*) An potius Discobolus dicendum?

**) Species hujus generis sub diversis geueribus, praecipue Pha-
eidio (epiderwidis laciniis pro perithecio sumtis) v. c. Phac. Tini Dub.
etc. et. Stictide v. c. S. Oleae Not. dispersae.

Xx*) Summo jure separat Cel. Leveille has plantas ab Excipulis,
a quibus in Syst. Myc. jam exclusi. Discus omnino Pezizoideus, sed
structura diversissima, Dinemasporium in praesente non distinxi. PP.
hispidula Brond. Ag. t. 6. bis f. 5, 4. vera Peziza.

1) Excipulum in his dicimus perithecinm, cum a nucleo disciformi
secedit, nec discus cexcipuli latera vestit ut in Patellarieis. fiac
mota, limbo haud integro rotundo aliisque notis a Patellariis eviden-
ter discrepant. In hoc optime cognito ordine, in quo nil magnopere
movi apud nos exspectamus, nolui admittere genera ex ascis reductis,
quales species ad singulum genus accedunt: Leptostromata, quae mani-
feste abeunt in genuina, aliis notis dignoscuntur. Sporae multum va-
riant ut ex his v. c Hysteria in decem genera facile lacerares. At
H. Rubi, commune et scirpinum, primo maculari-applanata, dein cri-
sta elevata lacero-dehiscentia, una cum proxime affini Rhytismate Hy-
sterioide facile distinguas sub Lophodermatis nomiue, Mira copia im
Ericincis!

368 DISCOMYCETES.

L. Hysterium. .S. M. (Minime 7ode/)
Perithecia simplicia, elongata l. elliptica, rima longitudinali
dehiscentia.
a. Denudata. (Spec. sporis septatis — Hysterographium C.)

. H. pulicare. Pers. 1—4. S. S. 91. D. 1.

— angustatum. (P.) S. S. 458. -— leuticulare. ,S. S. 92.

. H. elongatum. Wahlub. 2—4. S. S. 62. B. f.

— eurvatum. Fr. Ej.

. B. graphicum. 4. lemsjó. S. S. . LEV. *)
. H. biforme. 4. ;S. S. 329.

. H. varium. 1, 2. (Cfr. B. n. 4. n. sp.)

. H. acuminatum. 2.

. H. lineare. 14—4. S. S. 9. B. n. 3.

—— corticolum. H. Probstii Dub. Moug. exs. 11895.

. H. episphaerium. 4. r.
. H. conigenum, Moug. 4. S. S. 3554.
. H. ellipticum. 1.

b. Erwmnpentia. (H. |. H. Typhae, Polygoni.)

.H. Fraaini..P:,41-3. S. 38. .2491; B.n4.5;
. H. salieinum. 1. Scan.! S. S. 414.
. H. elatinuim ( Ach.) 3! ^4. S. S. 95.

— erispun (P.) S. S. 94. — corrugatum.

,H. Ledl 3, 4 (S. /2$.,.95D-. GI. E. m, S.
5. H.('s. Clithris!) degenerans. 1-^. S. S. 40. Sporomega. Cord.

c. Subtecta.

. H. Corni. Kunz. (exs. n. 104) 1. Bleking. Aspegr.!

H. Rubi. P..1—8:; Scan. 1 34928279.

. H. commune. 1—4. S. S. 415.

H. Sphaeroides. 4/5. Schw. 3, ^. SS. S. 108.

. H. Oxycoccos. 3, 4. S. S. 169.
. H. inelaleucum, 29—5. S. S. 29. B. tt.

H. pinastri. ScAhrad. 1—4. S. S. 30. B. 10.
d. znnata. Lophoderma CAev.
H. tumidum, 1—4. S. S. 160.

. H. versicolor. WaAZnb. Lappon.! "
. H. iaculare. 14—4. S. S. 167.
H

. foliicolum. 1—42. plur. varr. B. 14.

. H. herbarum. 3, 4. S. S. 96.

H. scirpinum. 1—4. S. S. 170. Kickr. 295f.

*) Maec species, quae ZH. contortum Dittm. (nomen nostrum priori-

tate. goudet) ad Glonia accedit et. forsan ad. genus. ^filographum Lib.
pertinet. Maxime dolemus frustranea fuisse omnia mea studia eximiam
ilius publieatam collectionem lustrandi! — Saepe legimus specimina
nucleo collapso, absque aseis, sporis parapbysibus inspersis in H.
biformi, Rubi etc,

PHACIDIACEI. 369

29. H. arundinaceum. .ScArad. S. S. 328. B. f2.

30. H. culinigenum. 1—4. S. S. 97. B. 13.
31. H. apiculatum. 1. Upsal. — Cord. Ic. V. f. 58.
32. H. punctiforme. 1. Scan.
e. ànperfecta: Pilidio analoga:
H. petiolare A4. ,S. — S. S. 4f7.
H. Samarae ete.
LI. Triblidium. Reb. Phacidii spec. Z/.
Perithecium integrum , substpitatum, a centro versus am-
bitum laciniato-dehiscens. Cfr. Heteros phaerias.
1. T. Caliciiforme. AReó. 1, 2. S. S. 99. B. f.
2. T. seriatum. 1—84. S. S. 161. à
3. T. Pinastri. 1, 3, ^. S. S. 55.

— bhullatum. A. S. var. 7. *)
. T. pithyum. 3,-4. S. S. 171.
. T. arcticum. EArenb. Lappon.
LH. Phacidium. Fries.
Perithecium orbieulare, applanatum, subdimidiatum, a ceníro
in lacinias dehiscens, discretum a disco placentaeformi.
a. Denudata.

[^m

1. P. hemisphaericum. 4. In borealibus !
2. P. Patellaria. 3, 4. Smoland. **)
3. P. Schizoxylon. 4. S. S. 412.
b. Erumpeniia. Majora 4—7, minora $—410.
4. P. alneum. 3. Upsaliae!
5. P. compactum. 3! Abies; priori simile, disco albo.
6. P. rugosum. El. 4. S. S. 353.
7. P. laevigatum. 4. Priori simile, laeve in Vacc. ulig.
8. P. Ledi. (4. S.) 3, ^. S. S. 327.
9. P. Vaccinii. 3, 4. S. SS. 289. B. n. 5.
10. P. Andromedae. 3, 4. S. S. 732.
c. Subtecta.
11. P. Pini. (Alb. Sehw.) 1, 3, ^. S. S. 0602. B. n. 3.
12. P. carbonaceum. 1, 2. S, S. 2410. B.3. Caute a Coniomycet.

*) Summopere insigne, semper elausum bullatum, nec collapso-
marginatum, stipite longiori ramoso, disei loco erectuat globulum
Sphaeronaematis album. Est certe mera monstrositas, in corticis de-
tracti pagina interiori.

**) Ph. Patellaria , ovbieulare (1—1 lin. latum) applanatum,
peritheeio in laeinias inaequales obtusas, dein deciduas dehiscente,
unde discus margine obtuso inaequali cinetus videtur, instar Patella-
rieae. Discus firmus, nigrocaesius et pruinatus. Asci clavati, pel-
lucidi, sporidiis simplicibus! Erumpit e ligno decorticato pineo
omnino liberatum ct superficiale. Ut sequens Schizoxyla P. omniie
refert, sed macuka ambiens cinerea ligni deest.

370 DISCOMYCETES.

13. P. Jeptideum. 1—4. * orbiculare.

— quadratum. Schmidt. 3, 4. .S. S. 98.
14. P. oxycoccos. 3, 4.
15. P. lacerum. 3, 4. S. S. Kickz. 2. n. 50.
16. P. abietinum. Schmidt. 3, 4.

d. /nnata.
17. P. coronatum. 1—458. S. S. 163. B. n. 0.
18. P. trigonum. Schmidt. 1—93.
19, P. dentatum. Schm. 1, 2.
20. P. Rubi, 4. S. ,S. 56. Kickm. n. 4t.
21. P. radians. Des;z. exs. 1. Scan.
22. P. repandum. 1. Bleking.

c. incompleta: Pidium.
23. P. acerinum. Kunz. 1, 2.
24. P. salicinum. In borealib.

LHL Stegia. Fr. *)
Perithecium orbiculare, cireumscissum , operculo deciduo.
a. Sphaerothyrium. In Suecia vix lect.
b. Discostegia.
1. S. arundinacea. 1. Scan. ad Ringsjü. S. S. 352.
c. Pyrenostegia.
2. P. licis. 1. Bleking, Ronneby! S. S. 418.

-JFr4- difformes , irregulariter dehiscentes.
(LIV. Neuroecium. Kunze.

Perithecium innatum, oblongum, in ambitu floccoso radians,
rima longitudinali discoideo-apertum. Sporidia (ascl re-
ducti) maxima, intus grumosa in thalamio pellucide fibroso
dense conglutinata. | Ep?pAylla, tropica. **)

[LV. Ephelis. - Fr. Fung. Mezic.

Perithecium (stroma) erustaceo-effusum, hinc inde tuberculo-

sum, iuberculis in excipula cupularia dehiscentibus.]
LVI Rhytisma. Fr. ***)
Perithecium applanatum, dimidiatum, frustuloso- 1. in rimas

*) Cum perierit Stegía Dec., ipso suadente, primi inventoris no-
men non mutandum censerem. Singula vero species facile pr. gen.

**) N. Deguelíiae K., ab ill. Auctore mecum communicatum, in
foliis Degueliae scandentis Brasiliae lectum est. Vegetotio Rhytis-
matis, sed floccis fere superficialibus in ambitu excipuli innati, ut in
Asteromatibus, insignis est. Habitus Hysterii maximi, disco late
aperto. Sporidia perfecte evoluta facile abeant in ascos Perisporia-
reorum et forsan collidet hoc gcnus cum Lembosa Leveill., quae vero
e deser. nonnisi dehiscentia rimosa ab Afsterína Auct. laudati differt,

3x3

) Genus in plura, ut subgenera notata, facile subdividitur.
Asci in varia aetate mire mutantur.

PHACIDIACKEI. 93171

flexuosas dehiscens. Discus placentaeformis. Ascí e ra-
ria aetate varii.

. Rh. laciniatum. 4. Ram. Tiliae. Abnorine.

. maximum. 1. Scan.! S. S. 250. B. n. 2. Sow. t. 356.

. salicinum (P.) 1—4. S. S. 134, 208. B. 4.

. Andromedae (P.) 1—4. S. S. 133. B. n. 3.

. acerinum (P.) 1—4. S. S. 207. B. 5.

pseudoplatani (Dec.) Scania!

. Sstellare. Azckr 1—42. Sphaer. P.

. Urticae. 1—4. S. S. 209. B. n. 7.

Dryphele, subcircumscissa, pelta orbiculari integra sece-

dente: spec. exoticae, v. c. A. Montiniae , gyrosum Mont.,

cireumseissum Lev. etc.)

nod $0 Mo

2o
CITIES E E.

c. Neuroütrema, secus nervos parallelo-dehisc.
8. R. nervale. (Alb. Seliw.) 3. Angermanu.
d. Leptospila, minuta, ascis reductis.
9. R. punctatum. (P.) Scania! Z. m. 6.
10. R. Empetri. E/ench. Lappon.! Nericia!
(LVII. Lophoderma. Fr.

Perithecium applanatum, maculaeforme, eris/a rimosa /aci-
niato-dehiscens. ^ Ascl clavati, sporis filiformib. H. l. J?Ag-
tisma Hysterioides- et affln Hyst. n. 17, 18, 28.)

LVII Leptostroma. Fr. *)

Perithecia applanata (ab epidermide nigrefacta quasi formata),
scutiformia, tota secedentia, déísco tenui maculaeformi,
ascis reductis fusiformibus. JNo£. Microgr. 1l. 3. f. 6.
optime !

1. L. filicinum. 2—895. S. S. 65. B. n. 2.

2. L. scirpinum. 1—4. S. S. 175. Sow. t. 394. f. 10.
3. L. caricinum. 3, 4. S. S. 475. B. f.

4. L. juncinum. 1—8. S. S. 330.

5. L. vulgare. 1—3. S. S. 858. B. «8. 205.

6. L. Spireae (Kunz.) 2—4. S. S. 359. B. n. 3.

7. L. rugosum. 4. Caul. major., Aconiti,

8. L. stipatum. 1. Lund! S. .$. 192.

9. L. Hysterioides. 1, 2. Nor. 4. c. f. 6!

10. L. Sphaeroides. 1. Hort. Lund. Sacidio affin.

*) Sic dicta sporidia in hoc genere, mire confuso!, ascos re-
ductos habeo, ob transitus directos. Ceterum fixa sunt; verae spo-
rae semper liberae. Leptothyrium K. (non Rec.) est synony mon! Apud
Auctores quosdam, conspurcatum rst speciebus maxime heterogeneis,
v. €. Ectostromatibus (minimc autonomis plontis 1)

372 DISCOMYCETES.

F. Stictei. *)

LIX. Cryptomyces. Grer.

Discus plaeentaeformis, mollis, immarginatus, hypothecio
carnoso impositus, epidermide lacera velatus. Asci ampli,
fixi, paraphysibus immixtis.

1. C. disciformis. Tremell. S. M. IT. p. 216. 4.
2. C. Betuli. (Peziza A. S. l. c. p. 195.) 1. Scan.
(C. Vauchii Grev. valde refert Rhytisma maximum, sed epi-
dermis in perilhec. non mutata.)
LX. Propolis. Fr. .$. M. p. 192. Cfr. FI. Scan. **).

Discus difformmis, immersus, ceraceus, planus, margine ac-

cessorio cinctus, demum fatiscens. Ásci praeced.

1. P. alba. E/. p. 27. Femsjàü! S. S. 335.

2. P. rhodoleuca. ( Sommerf. L.) 1, 3, 4.

3. P. farinosa (Pers.) 3, ^. Popul. trem. Femsjó !

4. P. viridis. (Fr. Obs. 1.) 2—4. S. S. 435. B. p. 214.
&x Melittosporium. Corda ic.

5. P. gilva. 3, 4. S. S. 436.

0! P^ versicolür.' 1—437 8,78. 276. B." p. 214*

7. P. hysterina. 2.
b. Epiphylla.

8. P. Phacidioides. 4. S. S. 297. B. S. 162.

9. P. nivea (P.) Vot. 4. f. 5. Scan. Vidskülle!
LXL Xylographa. Fr. 4. cc. Hyster. P. Stietis. Corda.
Discus subliuearis; prünitus apertus, ceraceo-mollis, siccus
corneus; excipulo annulari (nigro) marginatus. Asci fixi,
persistent. a.
. X. longa. (P. sub Hyst.) 1. 5. m. 3.
X. parallela. 1—4. S. S. 95. B. p. 203.
3. X. flexella. 3. Peziz. S. M. B. p. 101.
. X. stietica. 4. r. Valde a n. 2 diversa!

m QS Me

*) Ut ad Tremellinos accedunt varia reliquorum ordinum genera ,
sic huic Dübenia et Pilopezae Welvellaceorum, 2fgyrium et Lemalis
Bulgariaceorum, Schmitzomia Dermateorum, ALaquearia et Trochila
Patellariaceorum et Phacidiacei plurimi tantum differunt perithecio;
sed hujus rudimenta, licet incompleta, videre licet in linea atro, di-
scum marginante in Propoli farinosa, Xylographis, Stieti hemisphae-
rica, atrocyanea ctc, Hac de causa infra Phacidiaceis collocati sunt;
Naeviae a Leptostromate differt tegmine manifestius ab epidermide
formato; sic quoque Rhytisma maximum a. Cryptomycete F'auchii ete.

^*) Species pulcherrimi generis, sub diversissimis dispersas et
omissas, iterum in natura investigavi, recognovi, plenc descripsi et
speciminibus distributis figere studui sub novo genere, « me primo
constituto. Cfr. Syst. Myc. ct Fl. Scan.!

STICTEI. 373

LXH. Stiictis. Pers./ Cryptodiseus. Corda.

Discus orbicularis, immersus, prémitus. urceotato-ctausus ,
dein apertus imarginatus, persistens. Sporae (vulgo uni-
septat.) in ascis seriatae.

a. Alomeae. (Pers. obs. Myc.)

1. S. pallida. Pers. 1—4. S. .$. 375. B. n. 3.
2. S. hemisphaerica. 3, 4. 5. n. 4.

3. S. atrocyanea. 1—4. S. S. n. 278.

4

5

. S. inelusa. (Pers. sub Pez.) 3, 4. W. p. 490.
. S.? Lichenicola. Mont. Ann. S. .Vat. 1536. B. 106.
b. Corticolae.
6. S. pelvieula. Pers./! 1 Scan. aff, seq.
7. S. nigrella. Somm. 1—4. (Affin. Not. 1. f. 6.)
8. S. ocellata. Pers. 4.
9. S. Lecanora. (kunz.) 1—3.
0. S. arundinacea, P. 1. Scan. Ringsjó!
LXHI. Naevia. vr. (a naevus.)

Diseus iunatus, applanatus, maculaeformis, immarzinatus,
epidermide secedente tectus; sporae simplices, astcis cla-
vatis receptae.

. N. seripta. (Leptostroma .$. M.) 1. Lund.
. NK. tenuis. 7. c.
N. valvata. (Mont. Ann. Sc. Vat. 1836. p. 337.

Aliae exstant species, charactere non separandae, a Liche-

nibus **) originem ducentes.

(LXIV. Seriella. S. M. 3. p. 475. b.
Discus innatus, apertus, excipulo ef ascis destitutus: spurae

8 moniliformi-seriatae. Affinis Orbiliae.)

9

Observationes:

1) Genera in omni ordine centrali ubiqne sibi invicem pro-
pius accedunt et ob typicam congruentiam difficilius limitantür,
cum inferiores radii, in quibus vis formatrix magis vaga est, in
genera naturalia aegre cogantur. Hinc genera Helvellaceorum vix
ullam essentialem in frucetificatione praebent differentiam et quau-

*) Stictis pallida Persoonio (Obs. Myc. 2 t. 6. f. 7) esthujus ge-
neris typus, et nisi omnem historicam fidem spernamus, neque alii ge-
neri tribuere licet, ncc alii convenit nomen. Cel. Corda ad. Xylogra-
phas meas transtulit; hae vero Persoonio sunt Hysterii nec Stictidis
species.

**) Hine diximus hoc genus praebere. "punctum. in quo Lichenes
et Fungi collidunt", eodem sensu ac si quis diceret. "Constantinopolin
sistere punctum, in quo Asia et Europa conflnunt." Speciosae inter-
pretationi haee verba ansam obtulerunt. — Si locus c. inter Lichenes
collatus fuisset, haec hallucinatio mox evanuisset.

374 DISCOMYCETES.

do haec fauqnam distincta agnoscimus, nulla adest ratio, cur non
subgenera Agarici, non modo per se insigniora, sed etiam stri-
ctius limitata et evidentloribus notis distincía, tamquam propria
genera consideremus. His seorsim propositis genera Agaricina
recedentia, hactenus tantum separata, facile est acutius limitare!
Cardo positus est in gregibus naturalibus limitandis; utrum has
sectiones, subgenera, genera e. s. p. dicamus est subjectivum
quoddam vel, ut novo verbo utar, conventionale; non tamen arbi-
trarium, sed e systematicis principiis et constante expositione
pendens. Ridiculum videtur, quando quidam omnem vim Sy-
nopseos Hymenomycetum, ob subgenera Agaricina a reliquis re-
mota, denegant. n re non jota mutat, si scribamus Agaricum
Coprinum comatum 1]. Coprinum comatum, A. Lentinum tigrinum
|l L. tigrinum e. s. p. Bene Schleiden: 7n solchen elenden
Wortklaubereien suchen die Leute Wissenschaft, ut leviter
varlata proponendi forma suam siglam nominibus adscribant!

2) Inter Discomycetes et Gasteromycetes mediam rationem
praebent Tuberei, quorum nullam in Scandinavia nasci spe-
ciem miramur!, forsan ob solum graniticum, primaevum vel ter-
ram magna anni parie congelatam. (Male Rhizopogon in his
quaeritur!). Nisi ad receptas opiniones in rebus ambiguis sem-
per accederem, illos ponerem inter Discomycetes et quidem in
fastigio alterius seriei, in qua Tuberei Morchellis responderent.
Genea aliaque genera satis aperte testantur horum thalamium
ascigerum esse discum intrusum ob stationem subterraneam et per
Sphaerosoma transitus iu Cenangia manifestus. Et porro Sticteos
ex affinitate facile inter reliquas ordines dispescerem, sed in iu-
fimo gradu diversae series ita collidunt, ut hunc seorsim propo-
nere utile visum est.

PYRENOMYCETES, 8:

[24

Fam. CXHI. Pyrenomycetes.

Thalamio heterogeneo, contiguo, discreto, vulgo delique-
scente, excipulo clauso (perithecio) recepto —- s. nucleo —
et sporophoris vel endosporis vel in sporidia mutatis haec fami-
Ha a reliquis facile dignoscitur. ^A Lichenibus vero nucleiferts ,
nisi rationem habeas thalli, ne levissima nota difTerunt Pyrenomy-
cetes; singulum Lichenum Angiocarporum genus, etiam quoad
subtilissimas fructificationis partes, plene respondet analogo cui-
dam Pyrenomycetum. — At fructificatio inter Fungos multo ma-
gis luxuriat, unde longe plura et magis speciosa genera inter
Pyrenomycetes nascuntur. Hinc jam d. J/icAe/? Pyrenomycetes
et Verrucarias sub eodem genere jungebat; judicium a plurimis
dein resuscitatum, at vegetationis rationes, quae majoris ponderis
sunt, et sensus communis iterum iterumque utramque gregem ut
analogas evolutiones in diversa serie collocarunt. Si Ascomyce-
tes eum Lichenibus jungantur, nulla adest ratio Hyphomycetes et
Coniomycetes a Phyceis distinguere. Tantus est nexus inter om-
nes plantas nemeas; utnulla exstat inter has differentia superior,
quam Biologica inter Prozo- et IIysterophyta.

Ex analogia Lichenum Pyrenomycetes et Discomycetes ,
S. Ascomycetes, in unam familiam porro jungere primo obtutu
sine dubio maxime constans videbitur, praecipue cum Zn Znfiznis
exstent formae ambiguae et íransitus sat manifesti. (um vero
adsunt duo centra, in quibus genera vastissima et optime expli-
cafa posita, nullus dubito duas familias essó admittendas. Con-
ferentes summos Pyrenomycetes v. c. Thamnomycetem, Rhizo-
morpham, Xylariam etc. cum Morchellis, Helvellis e. s. p. facile
intelligimus haec sistere diversarum familiarum opposita fastigia.
Ad typos centrales in familiis limitandis semper attendamus, nec
ad formas infimas transitorias, quales numquam inter vicinas de-
sunt; et longe evidentiores inter Pyrenomycetes et Coniomycetes,
Lichenes e. s. p. exstant, quam inter Discomycetes et Pyrenomy-
cetes. Malum, ut ita dicam. metaplysicum Systematam est nul-
los limites deflnitos, nullos characteres absolutos in rerum natura
existere, ut typos tantum respiciamus. Quod denique ad analo-
giam plantarum Lichenosarum attinet, primo observandum has in
duas familias e thallo, ut decet in serie thallo praepollente, di-
spesci; cum vero haec analogia ad fungos non extendatur, inter
hos, fructu praepollente, constans est duas familias e fructiflcatia-
ne separare. (Ceterum Lichenes angiocarpi et gymnocarpi ubique
directe in se invicem transeunt, ut intimus omninm nexus patet
— b. e. nullos praebent typos oppositos.

376 PYRENOMYCETES.

Hymenomycetes, alterum "Thalamiferorum extremum, Pyreno-
mycetes nullo puncto tangunt. Affinitas cum Gasteromycetibus,
cum quibus olim ex externa forma jungebantur, fere nulla est;
tam morphosis, quam fructificatio diversissimae. | Gasterompycetes
potius eum Hymenomycetibus, sed propier analogiam tantum !;
esse jungendos ingeniose observarunt Leveé/e, Berkeley etc.
Non desunt tamen formae intermediae, sed rarae sunt et per-
paucae; nam Zwóerei potius Discomycetes et Gasteromycetes
jungunt. Sed omnium superiorum familiarum more directe abeunt
in fungos eleinenfares. — Haud paucos ad Hyphomycetes relatos
fungos modo sistere prima stamina Pyrenomycetum, quorum pri-
mordia saepe sistunt floecorum fasciculos, conidiis (pro sporis
habitis) conspersos aliosque Dematieos Pyrenomycetum sistere sta-
ius abnormes baud temeraria omnino est suspicio. Sic v. c.
Chaetomia, Enchnoas etc. a Myxotriclio, Ascotricha ete. saepe
inpossibile mihi fuit discernere. Adhuc magis limites versus Co-
niomycetes, quoad vegetationem in pari evolutionis gradu, modo
in alia serie positos, obsoleti, licet metamorphosis perfecta in
pucleum gelatinosum discretum eí definitum differentiam praebeat.

Vidimus jam inter Discomycetes ascos saepe disparere et in
hoc ordine adhuc frequentiéés fit. 'Tvpice vero omnes Pyrenomy-
cetes, ut Lichenes, etiam Calicia, ex raro frustrata fide in har-
moniam naturae, ascigeros esse concludimus. ^ Af saepe vel de-
fieiunt asci vel in sporidia mutati sunt. | Omnes Pyrenomycetes
sporidiis nudis simplicibus in nucleum gelafinoso-grumosum —con-
glohatis, licet saepe obviam veniaí magna copia conformis in de-
finita regione vel maírice. prorsus atypicos censeo, quare omnia
genera in hoc sfatu tantum observata ut adhue dubia sepono. lu
plerisque vero hujus indolis ascos veros v. c. in PAomate, La-
brella, Polystigiate, Melanospora, Chaetomio, Ceuthospora
ete. ascos simul observavimus. Potius .$pAaeriam acutam pro
statu degenerato simillinae .$pA. roste//atae ]l. alius ascigerae
ef loco modo diversae, quam novi generis typo. — In multis enim
indubiis et diversissimis Sphaeriis, v. c. SpAaeria disciformi ,
operculata ete. vidimus formam abnormem nucleo Sph. acutae
absolute simillino! Satis cognitum est Hypoxyla ete. etc. e vario
maturitatis stadio legi ascigera ef ascis priva. Hinc numquam
genera, vix species distinzuimus ex ascorum praesentia vel de-
fecíu, quum hoe statum abnormem indicat. Sunt quasi Spilomata
Lichenum vel (alicia disco dissoluto, quae jam fere omnia asci-
gera observata! *) At eo majorem vium in speciebus determinan-

*) Nemo sane, qui in familiis limitandis nffinitatem naturalem re-
spiciendam concedit, Valsas et Cytisporas in familiis diversis eollo-
eabit.

PYRENOMYCETES. 371

dis tribuo diversae ascorum indoli; haec nec ipsorum praesentia
constans! In prima serie perfecte vulgo explicati sunt, in altera
vero in sporidia reducti, v. c. in D/p/odéia, llendersonia etc.
Haec sporidia non sporis, sed ascis respondere concludo ex eo-
rum origine, situ, forma, functionibus; ut asci vulgo pedicellata
et adnata, eum verae sporae in cellula matricali (asco) libera
nascuntur. Non igitur denegem summam similitudinem cum veris
sporis, ut v. e. facile sumas sporas didymas variorum v. c. Do-
thidearum pro sporidiis Diplodiae, postquam asci resorbti sunt.
Attendendum semper ad situm, utrum adnatae sint, an liberae.
In SpAaeria Agaves, Sphaeropsis l. Diplodia dicta, vidi spo-
ras obscuras, oblongas, acutas ascis liuearibus pellucidis primitus
receptas; in $pAhaeréa chionaea , nuuc ad Sphaeronaematum gre-
gem relata, sporidia globosa, opaca, manifeste biserialia et in
clavam disposita intra ascum pellucidum. — Sic quoque "asci"
Sphaeriae oriformis, a Schmidtio in Kunz. Myc. Heft. depicti,
verae suní sporae, primitus asco amplo receptae; ex icone citata
pro Hendersonia haberes. At longe nimis deduceret haec ad sin-
gularia perducere. Addam modo sporas s. d. basidiomorphas
Acrospermi, quibus similes asci filiformes in Tympanide ete.,
aliam esse ascorum speciem; in utroque veras sporas, Sphaero-
naematis simillimas, ex apice secedere vidimus. 1n J7endersonia
Syringae eosdem sporidiis septatis iutermixta vidi, ut primitus pro
paraplysibus habui. ^ Af floccos internos fasciculatos, v. c. in
Pyrenothicho, paraphyses, ob ascorum defectum luxuriantes, cen-
seo; similimae obviam veniunt in variis Lichenibus et Phacidia-
ceis, granulum (sporam Pyrenotrichi) in apice includentes. —Py-
renotricehum, ut analoga Stictis Lichenicola, nimiam quoque habet
cum Lichenibus affinitatem. — In multis sphaeriis sterilescentibus ,
ascorum loco videre licuit flla variae figurae, v. c. in Sphaeria
herpotricha fla longissima, pellucida, intus prorsus vacua; ejus-
demque indolis videntur sporae Ypsiloniae etc. ^ Saepe insuper
obviam venire specimina sterilia, immatura, exoleta, in quibus
interna structura obscura et amorpha apparet, vix est quod mo-
neam. Ne igitur in tanta internae structurae varietate, quae e
diversis principiis (utrum nempe a/fferentiazm tantum vel potis-
simum mecum 4Zypicam $2dentatem $n natura quaerant) varie
sine dubio interpretabitur, e formis atypicis vana fingam genera,
nulla recipere potui. quae non ad typum normalem referre potui
el aliis externis notis vel vegetationis differentiis confirmantur.
Majoris ceterum momenti mihi visum est, ut species fypicae (sub
Sphaeriae genere nunc comprehensae) ad definita genera referan-
tur, quam innumerae recedentes et atypicae formae inferiorum
ordinum singulatim notentur.

378 PYRENOMYCETES.

Inter omnes fungorum familias Pyrenomycetum sine dubio
vasiissima et specierum numero ditissima; in omni zona, in
omnis plantae omnibus morientibus et emortuis partibus vegetant.
Computanti mihi, quantum specierum numerus cum reliquae vege-
iationis et arborum copiis auctis augeatur, quanta varietas in
diversis terris, ut species nudo l. modice armato oculo non di-
scernendae e sporidiis et ascis in plures facile collabantur, et
iufimorum generum v. c. Septoriae in singula facile planta, spe-
cierun numerus paene iufinitus videtur. Non forsan erraret, qui
formarum definitarum numerum ad 100,000 computaret. Inter
hos izitur, ut in infimis fungis in genere, modus est neces-
sarius in speciebus distinguendis; praecipue species plurimae
epiphyllae infimae sunt dignitatis. | 1n hac familia praecipue
videre licet quanta differentia in specierum dignitate. Cum spe-
cies perfectiores et libere evolutae ad nobilissimas in regno ve-
getabilium referendae sunt, in diversissima matrice et sub pluri-
mis formis obviam veniunt et singula peculiari vegetationis histo-
ria gaudet; infimae adeo viles, ut non nisi levissima difTerentia
in sporarum forma l. magnitudine recedant ceterumque nihil om-
nino sibi peculiare monstrant. Inter hos typos primarios satis
mihi visum est notare, nisi molem scientiae et specierum nuine-
yum tantum aucta quaeramus. Ad nobiliores pertinent omues pri-
mae seriei, exceptis quibusdam epiphyllis v. c. Meliolae, Ery-
siphes, speciebus; ad plebejos plurimae secundae. Cum ex illis
vix ullae species in Hortis et Caldariis Botanicis nascuntur in ar-
boribus exoticis, quae non simul in indigenis hospitantur, magnus
numerus Diplodiarum, Hendersoniarum, Septoriarum e. s. p. pri-
varum observatur in plantis exoticis in hortis nostris et Caldariis.
Gravem censemus Floristarum errorem has in plantarum
indigenarum numero habere; species, quae in planta peregriua
tanfum observata est et cum hac sine dubio periret, pro indigena
neutiquam haberi potest. Haec metlüodus omnes geographicas
rationes subvertit, ut regio caldariis et arboreto exotico ornaía
ex his multiplo plures numeref species quam regio nativa.

Vastam hanc familiam ad nostra tempora sub unico genere
Sphaeriae comprehensam non possumus non mirari. Quis enim cre-
deret Phoma cum Cordicipite genere umquam fuisse junctum?
Jam primo anno (1811) hos plantas speciatim observans, enun-
tiabam "Sphaerias non sistere genus sed familiam." ^ Mox in Obs.
Mycol. varia proposui nova genera, sed peritior factus facile in-
tellexi, qnam vana suní nova genera sine universali specierum
cognitione et praecipue morphoseos historiae, quare in Systemate
Mycol. adhuc integrum servavi et ad diversas vegelationis ratioues,
quas ante subtilius studium plene exploratas esse mecesse est,

SPHAERIACEI. 379

praecipue disposui, at jam tum plurima infra proposita genera
in schedulis distinxeram. — Annos 1831—1836 novo horum exa-
mini et praecipue largae specierum exoticarum messi (ultra 1000
species subtili analysi subjectae sunt) dicavi pro Epicriseos Syste-
matis Mycologi eontinuatione (cfr. praefamen ad Synopsin Hyme-
nom.); sed cum nova schola meis studiis infesta sit *) opusque in
singularibus adeo absolufíum ut Agaricorum praestare non licuerit ,
mihi, gravioribus ceterum negotiis occupato, gratius visum est a
foro myeologico discedere measque schedulas ineditas posteris
relinquere. — Nune, species indigenas modo enumeraturus, síricte
sequor sehedulas 1836 elaboratas, additis modo generibus quibus-
dam recentius distinctis mutatisque nominibus meorum, sub aliis
dein propositorum. Inter eos, qui Pyrenomycetes recentius ob-
servarunt, principem locum tenet Cel. de Nofaris. — Recentiora
vero laudati viri studia ex exceptis in diariis Botanicis mihi tan-
tum cognita esse dolemus. Quae in Britannico Magasin of Zoo-
log. et Bot. translata legi, ex mea mente quasi exscripta agnovi,
at in praesente fam subtilem reformationem. priusquam fypici et
abnormes status plenius et repetitis observationibus explorati, ad
singularia perducere non licet. — Genera Sphaeriacearum genui-
narum infra posita longe majoris dignitatis censeo, quam Helvel-
lacearum. Genera I— VIII nulla inter Lichenes habent analoga,
utpote libere evoluta, DZae£rype vero plene respondet Trypethe-
lio, Vaisa Parmentariae eic., quae inter Lichenes diversam a
Verruücariis constituunt familiam, cum inter Pyrenomycetes, ceterum
into melius evolutos, hactenus ne subgenera quidem separata.
Hujus ratio quaerenda est in confusione mycelii et stromatis.
Hoc verum est receptaculum, a mycelio heterogeneo vulgo di-
scretum vel saltim altiori metamorphosi ab eodem transformatum.
Stroma genuinum primitus vel perithecia includit vel in perithecia
abit, vulgo plara obtegif, interdum vero solitarium. — Non iegitur
confundas Sphaerias compositas cum Sphaeriis stromate instructis ;
multae confluentes, v. g. S. para//eía, stromate proprie omnino
carent vel ut .S. spinosa, spiculosa etc. mycelio maculari tan-
ium conjunctae sunt, quod aeque parum ac tomentum Byssiseda-

*) Leve exemplum praebeant frequentes citationes aliae auctori-
tatis ad genera et species a me non tantum primo denominatas, sed
etiam detectas et determinatas. Omnes, qui mihi fungos ad descri-
bendum tradiderunt, testari possunt meam ingenuitatem, inventores ci-
tando tamquam specierum et generum Auctores, etiam si ipsorum no-
mina mutare coactus*yim vel ipsi n. sp. modo sine nomine et chara-
€tere adscripserint. Ne falsarii crimine arguar, observare necesse
est, Sphaeriam inquilinam multasque alias sine omni nomine et dcter-
minatione mihi missas esse.

31

380 PYRENOMYCETES.

rum stíroma dicere licet, — Nee Sphaeriae caespitosae stromate
vero gaudent, tantum mycelio tuberculoso insident, quare hoec
admodum inconstans, saepe deficit vel in crustam effusam abit,
cum stroma admodum definitum: stroma cupulaeforme SpA. re-
pandae insidet crustae mycelii effusae, atrae. (Inter Lichenes
respondet mycelium thallo; stroma vero pulvinaribus Trypethelia-
ceorum). Hac differentia rite perspecta, nobilissima Pyrenomy-
cetum genera aeque perspicua evadunt, ac maxime naturalia, et
ignoscant precor hodierni mycologici, qui omnem vim in subtilis-
simis notis ponunt, haec omnibus vegetationis et morphoseos ra-
tionibus congrua genera, ut primo obtutu mox recognoscantur,
ex sporarum et ascorum differentiis, mihi minime ignaro, im-
possibile fuisse divellere. — Secutus sum dispositionem in Flora
Scaniea exhibitam.

Ut praecedentes familiae abit in duas admodum naíurales
Series, quarum prior, Pyrenomycetes genuinos complectens, sSpe-
cies nobiliores colligit: posterior vero ad Coniomycetes transit,
ob formas aíypicas faeile abit in numerosa genera, quae vero uf
ipsorum species plebeja sunt.

* Genuini, perithecio et nucleo, vulgo aseigero, discretis, osti-
lo definito.
Y. Sphaeriacei (Thelostomi) ostiolo prominente papillaeformi.
Il. JBDichaenacet (Chaenostomi) ostiolo rimoso aut discoideo-aperto.
Asei filiformes.
EIE. Perisporiacet (Omphalostomi) ostiole impresso punctiformi um-
bilieato. Asci vulgo breves, saepe rotundatae l. diffluentes,
** Coniomycetoidei, perithecio incompleto, absque ostiolo di-
secreto, ascis vulgo in sporidia mutatis.
IV. Cytisporacei (Sysstomi) peritheciis loculoso-cellulosis, poro eom-
muni ostiolatis.
V. /piosporinei (Schizostomi) peritheciis distinctis astomis, dein
varie dehiscentibus.
VE Phyllostietet (Cryptostomi) nucleis matrici innatis, peritheciis o!
l. a matrice quasi formatis, nee. discretis. — Plantis vivis vulgo
innati,

SPHAERIACEI. $381

A. Splaeriacei s. Thelostomi.
-- Stromate verticali.

I Cordyceps. Fr. *)
* Entomogenae.
1. C. militaris. (L.) 1—4, at parce. — £. f.
3. C. entomorhiza. ( Dicks.) 4. Dalekarl! B. 2.
** Mycogeneae.

3. C. capitata. (J0/s£.) 3. W.goth. Kinnekulle? Jf. .Y. 763. B. 3.
4. C. Ophioglossoides. ( £Arh.) 1,2. S. 5. 301. B. 4. S. 92 c. ic.

*** Spermatogenae.
5. C. purpurea. Fr. 1. Dau. S. entomorrliza Sc.
6. C. alutacea. (P.) 3, 4. S. S. in sem. Abietis. — B. m. 7.
fSubg. Epich/oe, culmis vivis stipitis instar utens.
7. C. typhina. (P.) 1—4. 4$. S. 37. 5. — Dolthid. B. 2.
Jl. Xylaria. Schrank. et Auctt. **)
Clavariae spec. L. Du. Mypoxyli sp. Fr.
1. X. polymorpha. (P.) — 1—3. S. «s. 2234. B. 9.
9. X. eorniformis. Fr. El. 1, 2. S. S. B. ezs. 277.
3. X. dizitata. (L.) 1, 2. — B. n. 8.
4. X. Hyporylon. (L.) 1—4. ad Upsal. S. S. 151. B. 10.

*) Genus nobilissimum, sporis numerosissimis in plures series mo-
niliformes concatenatis (B. S. 92. t. 7. f. 4), forma clavata l. capi-
tato, substantia earnosa, peritheciis et nucleo pallidis ab omnibus
distinctissimum, tantum ad Hliypocreas (Cfr. S. O. Feg.!) mediante
C. alutacea! accedens. — C. Iyphina habitu, substantia, peritbeciis,
aseis ete. prorsus convenit, sed stratum peritheciophorum non stipi-
tem proprium ambit, sed culmos graminum vivos, unde etiam hujus
situs verticali- est. — Obs. Fasciculi exsiccati Cell. Mougeotii et INest-
leri, in S. M. non citati, sub M. JV. h. l. eitautur: XI nobis deest!

**) Peritheciis corneis nucleoque atris, ascis octosporis, spora-
rum (vulgo uniseptatarum) forma, substantia carnoso-suberosa l. coria-
€ea a praecedente, forma clavata, peritheciis primo immersis a sqq.
facile distinctum genus, cujus species mumerosissimae jin terris cali-
dioribus. Hoc genus ad Hypoxylon aecedit, ut prius ad Hypocream
(Ctr. S. O. F.!); sed exstat subzenus (Fracidia) in tropicis, ad Hy-
poereas accedens, stromate subcarnoso, nucleo peritheciisque palli-
dis, ad quod referantur X. flabelliformis ( £lench.), pumila ( Linn. 1830),
X. eomosa, collabens (Mont) ete. H, collabens (Mont.), ex icone obi-
ter inspecta, praebuit. genus. Zferosphaería Cord., at capitulum non
est Sphaeria simplex, sed stroma!, in quo peritbecia peripherica nidu-
lantur. Altera -ferosphacríae spec. est Thamnomycetis spec. pumila,
simplex. — Genera Xylaria et Hlypoxylon Corda ne quidem ut sectio-
nes servari possunt. Cfr. Pers. Obs. Myc.2. t.2. f. 4, Sph. hypoxyl.
eupressif. ete. Nec. Xylaria est lHypoxylon Bull., sed Fr. pr. p. , licet
contrarium statuat Corda.

382 PYRENOMYCETES.

— pedafa. $01. t. 395. f. 2. — cupressiformis. (Woodir.)
(X. peduneulata. ( Dicks.) B. SS. 93. Es. 168.)
. X. carpophila. (P.) 2. S. .$. 302. B. 11. FI. D. 1850. f. 1.
X. filiformis. (A. .*.) 1. Scania!
X. subularis. Fr. Upsal.! Holm.! Rhizom. simplex P.

(Subg. Fracidia; specc. omnes exoticae.)

HI. Rüizomorpha. Ro/A. *)
1. R. fragilis. Roth. Schm?tz Linn.! FJ. D. t. 1919!
— sübterranea. P. Rh. corrugata AcA., spinosa .$7a. etc.
— — subcorticalis. P. R. angulosa. AcA. etc. AM. N. 759.
b. Cenocarpus. (Ascis nunc nullis, nunc perfectis, ut in priori.)
2. R. Hippotrichoides. (.Sow.) 1, 2. Thamn. B. 1. 5$. 94.
— Alectorioides. ( Ach.) ln silvis ad truncos.
(IV. Thamnomyces. £hrenb.
Stromate fruticuloso l. stipitiformi, carbóonaceo, rigido, basi
(mycelio) subpeltata, et peritheciis nudis a stromate for-
maiis (Cfr. Fries Linn. 19830) a priori clare differt.)

(V. Camillea. — Mont. Cent. II. p. 30. t. 10.f. 8, 4.
Stromate stipitiformi, carbonaceo basi peltata cum priori
convenit, sed perithecia heterogenea, apici immersa , mein-
branacea, in orbem disposita in apice truncato submargi-
nato. **)
Medium inter verticales et horixoniales :
VL Pgroma." Pr.
1. P. punctata. (L.) 1—85. S. S. 182. M. N. 958. B. 12. exs. 169.
2..P. scutellata. Fr. 1. Scan. r. Mich. t. 54. f. 3.!

*) Genus heterogzeneis maxime conspurcatum, indeque femere re-
jectum! Largam speciminum eximie fructiferorum copiam dedit d.
Hornemann (Cfr. FL. Dan.!), e quibus in Fl. Scan. restitui, et nupe-
rius div. Schmitz in Linn. l. c. historiam exposuit. Eximium offert
exemplum, quomodo planta vulgstissima modo a/ypicam sistit formam!
Plures Sphaeriae h.l. videntur; KA. amerícana (Sph. subterran. Schw.!
Zim. p. 189), Rh. quianensís (Sph. Rhizomorpha Mont. C. II. p. 19)
etc. Praeter peculiarem stromatis corticati, znfus sfuppei, texturam
et habitum, peritheciis superficialibus! Aheterogemeis a proximis tute
discernitur. Nucleus in Rhizomorpha et Cenocarpo idem.

**) Primus pro Coryneliae spec. l|. n. g.? Cel. Kunze propo-
suit, at ut novam Spbaeriae tribum (dolemus Bacillariae nomen, ob
homonymon Nitschii, non servandum) Amie, Camille Montagne, cui
igitur dicamus. Ut sq., cui accedit, variat curium, subsessile.

U39*) Stromate suberoso-fibroso, peritheciis in disco marginato
periphericis sporisque (atris) facile distinctum, sed forma variat; in
P. pilulifera (Sph. Berkl. non Fr.) stipes longus ramosüs, discus
capitatus!, P. scutellata sessilis est. — Nec color externus niger ge-
neris fidam notam praebet, nec forma cuypularis. Non confundes Hy-
pocream cupularem, fhypoxylon repandum ete.

SPHAERIACKEI. 383

(Pat. testacea. $. M. IL. p. 159 ad hanc se habet, ui P.
coriacea Bu/l. ad priorem.)

---F Stromate horizontali , sessili.

VIL. Hypoerea. Fr. — Mont. Ann. S. N. VI. t. 16. f. 4. *)
a. t&urgidae, determinatae.
1. H. Tremelloides. (.Sehum.) 2. Saell. F7. D. 1858. f. 2.
2. H. cupularis. Fr. Linn. — 3. O.goth.!
3. H. gelatinosa. (Tod.) 1—4. S. .$. 303.
A. H. rufa. (P.) 2—4. S. S. 304. B. 12. S. 19.
(Ad H. armatam Fr. spectat anonym. Pers. M. E. t. 1. f. 1, 2.)
** effusae. (H. Riecioidea Bo/f. B. S. 95.)
5. H. citrina. (P.) 1—4. S. S. 81. B. n. 20.
6. H. lactea. Fr. 2.! Rabenh. G. exs. 351.
Subg. Hypomyce, hymenio fungorum stromatis vices ge-
rente. *)
7. H. lateritia. Fr. 3. Byarum Smol. B. m. 2f.
8. H. luteovirens. Vr. 2—4. B. n. 22.
9. H. hyalina. ( Sc/twein./) 3. Upsaliae.
VII. Hypoxylon. Zu. Fr. **)
a. Glebosae. S. M. [[. p. 343.
. H. ustulatum. Bul. 1—4. S. SS. 261. B. ?7.
. H. Tubulina. (4. 5.) 3! S. S. 341.
. H. repandum. Fr. 2—4! S. S. 1. Cord. IV. f. 128.
. H. luteum. (4. S.) 4. Salix. B. S. 170.
. H. gastrinum. Fr. 1. Lund! (affln. H. succentur.)
. H. sphondylinum. Fr. 4. r.

C» Cum CO Mo

*) Medium inter Cordicipitem et Nectriam (€. alutacea quoad
ascos et sporas cum Hypocrea convenit) et ab Bypoxylo exacte dif-
fert, ut Cordyceps a Xylaria. Nisi stromatis rationem habeamus vix
distinguatur a priori. Sporae vero saepe uniseptatae!, sed haec nota
characterem genericum non praebet! Occurrunt species atrovirentes
v. c, H. rigens El. p. 61.

**) Ad Hypocreas accedit, ut Epichloc ad Cordicipitem; Lace
verlicalis! , Hiypomycetes horizontales.

Xx*) Nobilissimae sunt omnes hujus generis species, quarum nnme-
rus, additis exoticis, ad centuriam mox adscendit. Sex novas haheo
Europaeas, proxime describendas. Genus inter Xylariam cet Spbae-
riam medium, at facillime limitatum. | A proximis non modo ascis et
sporis subseptatis obscuris, pulveris atri instar explosis, sed tota
structura et vegetatione, primo velo floccoso furfuraceo tecta, longe
distat! Stroma bujus omnino homogeneum et a matrice discretum! Ut
priora genera nullam praehet cwm Lichenibus analogiam l. affinitatem,
emm omnia sqq. genera Lichenoso euidam prorsus respondent. Ca-
veas, ne cum bis confundas Sphaerias peritheciis confluentibus v. c.
Sph. inerustantem, botryosam e. 8. p.

3814 PYRENOMYCETES.

H. nummularium. Bw/. 1. Scan.! B. n. 28.
. virgeultorum. Fr. 3, 4! S. .$. 2. Cord. IV. f. 123.
b. Pulvinatae. S. M. 1l. p. 331.
9. H. durissimum. Fr. 4. Lappon. Smol.! Sph. concentr. WAJb.
10. H. concentricum (Bolt.) 1—4. S. S. 141. B. 13.
— enterolencum. ( 5cA.) Ut prius fragile!
11. H. coccinewm. Bull. 1—4 in austral. S. S. 47. B. 14.
— varii lusus: Fl. D. t. 2149. f. 2, 2157. f. 2.
12. I. rubricosum. Fr. E. 1. Scan.
13. H. muitiforme Fr. 1—4! S. S. 44. B. 17.
* granulosum. wA. F/. Dan. t. 2149. f. 1.
15. H. cohaerens. (P-) 1, 2! S. S. 43. B. 16. M. N. 764.
15. H. argillaceum. £F». 1. Scan. BH. S. 1069.
10. H. fuscum. (P.) 1—4. S. S. 42. B. 13.
— glomeratum. Bu. — etfusum. So. t. 374. f. 8.
(Spec. 77. perforati indigena quoque vidi, at loc. incert.)
c. Effusae. Connatae. S. M. II. p. 337.
17. H. eorrugatum. Fr. E/. p. 10. Upsal. in Acere!
18. H. rubiginosum. (P.) 1—4. S. S. 142. D. 23.
19. H. eupreum. P7. n. sp. 3. Suec. med.
20. H. Stereoides. Fr. ». sp. — Finland.
21. H. atropurpureum. PF». 2! S. S. 75. B. 24.
22. H. serpens (P.) 1—4. S. S. 45. FI. D. 2087. f. 1.
— «cerustacea. Sow. [. 372. f. 11. B. 25.
23. H. omphalostoma. a. sp. — Suec. bor.
25. H. coprophilum. F7. 3, 4.
25. H. udum. (P.) 2. S. S. 324. B. 37.
IX. Diatrype. | F7. *)
a. Lignosae. S. M. II. p. 38.
1. D. lenta. (Tod.) 1, 2. —? FI. Dan. t. 2157. f. f.

o6

*) Asci in diversis speciebus pro more admodum variant (inter-
dum nulli; et Sph. diseiformem vidi mucleo, instar. S. acutac, fere
Melanconii!), sed facile dignoseitur typus ab Hypoxylorum diversus,
v. e. in S. stigmate longissimi, tenuissimi, pellucidi; in S. verrucae-
formi fusiformes, pedicello filiformi, in S. flavovirescente et lata, quae
conveniunt, breves: sporidia pellucida, simplicia, nec opaca, biloeu-
jaria, ut vulgo in Hypoxylis. Sed character generis essentialis posi-
tus est in vegetatione prorsus diversa, stromate e matrice pro parte
formato, nee disereto. Perithbecia demersa, in collnm elongata et fre-
quenter in rostrum producta. Longe magis accedunt ad Valsas; Try-
pethelium inter. Liehenes exacte. respondet Diatrypae; Parmentaría s.
Pyrenastrum. Valsae; et eum illa genera ex eisdem characteribus gre-
gem diversam sistunt a. Verrocariis, Diatrypen et. Valsum genere sal-
tim a Sphaeriis movere necesse. est.— Species in diversis terris multo
magis variant ac priorum generum, quare earum numerus ingens est.
Spl. velata, parailela cic. stromate proprio carent.

SPHAERIACEI. 385

. bullata, (Ehrh.) 1—4. S. S. 342. M. NN. 860. B. 29.

. undulata. (P.) 1, 2. B. n. 30. M. N. 371.

. stigma. (Hoifm.) 1—4. S. S. 101. FI. D. 2037. f. 2.
quadricocca — decorticata. (Sow.) B. 32.

. rhytistoma. Fr. 3. Holmiae. Sw.

. disciformis. (Hoffm.) 1—4. S. S. 74. B. n. 32.
. aspera. Fr. 1, 2. — B. n. 33.

. euphorea. Fr. 3, 4. Suec. bor.

. favacea. Yr. 1.—4. S. S. 306. B. 32. exs, 1/2.
. verrucaeforinis (Ebrh.) 1—4. S. S. 74. B. 35.

parallela. So. 7. 394. f. 4. ex B. 4. NN. 967.

. quercina. (P.) 1, 2, S. S. 172. B. 39.

. Versatiles. S. JM. IJ. p. 359. ( B. 38.)

D
D
D
p
D
D
D
D
D
11. D. lanciformis. Fr. 1—4. S. S. 85. B. 40. Sow. t. 3i.
D
b
D
D
D
D
D
D
D
D

. Sscabrosa. (Bull.) 1. 2. S. S. 309. 5. S. 171.

podoides (P.) — .FZ. Dan. t. 2038. f. 1. 2?

. ferruginea (P.) S. S. 305. B. 41. FI. D. 2152. f. 3.
. flavovirens (Hotfm.) S. S. 222. B. 36.

multiceps (Sow.) Se. S. 45.

. aristata. Fr. Alp. Norveg. speciosa!

. Hystrix. (Tod.) 1—3. B. 43. M. N. 959.

. Ceratosperma. (Zod.) 1. r. B. 42. M. N. 567.

. versatilis. Fr. 1, 2. Bleking.! Scan.

. etrumella. Fr. 1—4. S. S. 115. B. 44. M. N. 960.
. insitiva (Tod.) 1. r.

. eonspersa v. Juniperi. Fr. 4. r. S. juniperi. .S. 4f.

. occultata. Fr. E/. 1. S. sphaerococca. W.

. verrucella. Fr. 3, ^. In boreal. fr.

Effusae.

. prorumpens, (War.) 2, 3. S. S. 393.

lejoplaca. Fr. 1—4. S. S. 443, 112. 6. B. 49. Sow.
t. 3874. f. 1.
. lata (P-) 1—4. S. S. 112. B. 48.

. milliaria. Fr. 1—45. S. S. 113.

. decipiens. Dec. — S. tloriform. Sow. t. 374. (. 1. B. 49.)
. aneirina. (Somzerf.) 4. Lapp.

. Subcutanea. (WaAnó.) ^. Lappon.

. ligniota. Fr. 3, 4. Suec. bor. 0.Goth.

(X. Endothia. Pr. *)

Valsa — vide sub Cilisporeis.

*) Colore rubro fulvove, babita Tuberculariae, peritheciis cellu-
losis difformibus pallidis, ascis difflaentibns, facile distinefum genus,

nobis
Schw.

exofieum, sed jam in Europa australi obvium v. e, Sph. qyrosa
— et snbgenus, tuberculo mniloeulari, sistit. S, Tubercularia

386 PYRENOMYCETES.

XI. Melogramma. Fr. *) Variolar. melogr. Bul.
|. M. homaleum. Fr. 1-—3. 4$. $. 382.
2. M. campylosporum. Fr. 1, 2. S. S. 441.
3. M. fusisporum. Fr. 4. M. NV. 774.
4. M. septosporum. Fr. 2, 4. M. N. 771.
5. M. Quercuum. ScAw. 2. M. N. 770.
6. M. sordidum. (P.) — 2.
7. M. politum. S. M. II. p. 426 1.
XIL Dothidea. Fr. **)
Erumpentes. Genuinae.
. Ribesia! 1-—A. 58s. S. 100. B. 1t.
. Berberidis WAnb. Sw. 1. Not. Mécr. I. f. 9.
Sambuci. (Pers) 1. Scan. Not. 4. c. f. 8.
Mezerei. (Fr.) 3. Wexió, Smol.
Puecinioides. (Dec.) 1. Scan. Wr. Gunnarst.
Vaccinij. Fr. 2—4. S. S. 320.
. pinastri. Fr. 4. E/. II. p. 123
. genistalis. Fr. 1. Sean. in Sarothamno.
. Jatitans. Yr. 2—4. 8. S: 28t.
. D. Lichenum. Sommerf. 1—4.
Subtectae, recedentes! Sphaeriae S. M.

COuUuUcotu-2uyvcvUu5:vUUcUP

11. D. Rosae. (Schleich) 1—4. S. s. 308 Dichaenae init. ?
12. D. rimosa. (4. S.) 1, 2. Getinge, Hall. M. XN. 963.

13. D. filicina. Fr. 1—4. S. S. 48. Sph. S. M. B. n. 9t.
14. D. striaeformis. Fr. 1, 2. S. S. 195. B. n. 94.

Dec. Omnium horum generum characteres proxime plenius exhibea-
mus, examinatis multis speciebus exoticis.

*) Typus Variolaria melogramma Bull., quae plures, ex ascis et
sporis modo discernendas, species colligit. (In spec. Gallico asci
fusiformes, sporidia globosa simplicia.) Medium inter Diatrypen et
Dotbideam, peritheciis a stromate formatis (vel potius peritheciis in
stroma confluentibus) apice subliberis, collo destitutis, nucleis irregu-
laribus, gelatina prosilhente (saepe cirrhosa) facile distinetum. Hinc
Cytisporis quoque affinis, sed nuclei non circinantes, Ex Europaeis
b. g. porro M. escharoides El. p. 84 (uon B.), dispar (S. M. p. 366),

coenosum (L. e. p. 426), ut taceam plurimas exolicas v. €. e Carolina
Schw.

**) Nucleis (diu farctis) globosis, in Stromate absque perithecio
immersis stipatisque, sed collo stroma perforantibus et papilla ostiola-
tis facillime ab antecedentibus dignoscuntur. — Omnes species simplices
nunc distinguo (Ctr. Stigmatea). Genus vulgo male intellectum v. c.
ab EH. Link, qui hoe et Leptostromata et lacerando et speciebus
spuriis cumulando prorsus obfascavit. Lapsu potissimum calami Do-
thideis "peritheeium cornewm" tribuit Cel. Corda, Nostro exacte sensu
eximie illustravit, tam hoe (Mier. L. f. 8, 9), quam — Leplostromatis
genus Cel, Notaris. — In terris calidioribus specierum numerus admo-
dum auctus.

SPHAERIACEI. 987

15. D. deusta. E/. p. 124. — 1. Holmiae.
16. D. Anethi (P) 1—3. — S. S. 193.
€. Innatae. Genuinae.

17. D. rubra. (P.) 1—4. S. S. 241. B. n. «.
18. D. ochracea. 1—9. S. S. 191. B. n. 3. *)
19. D. Ulmi. Fr. 1, 3. Holmiae! E. z. 7.
20. D. betulina. Fr. 1—4. S. S. 144. B. n. 6.
— Betulae nanae. Wal. Norveg., Lapp.'
21. D. Heraclei. Fr. 3, & B. m. 8.
22. D. Podagrariae. (Pers.) 1, 2. S. S. 192.
23. D. Trifolii. (P.) 1. Sph. S. M. B. 99. Jl. N. 1167.

Subg. Hypopteris; perith. membranaceo, nucleo aíro.
(Asei hactenus frustra quaesiti.)
24. D. Pteridis. Fr. 1—4. S. S. 67. M. N. 9980.
Incerti generis, priori affines:
25. Sph. Junci..Fr. 1—5. S. S. 195. B. n. 93.
26. S$. Graminis. P. — 4. S. S. 282. B. 98.
27. S. Caricis. Fr. — 3, &.
928. S. Gangraena. Fr. 3. M. N. 1166.

-F-4F- Stromate nullo , sed. saepe mycelio tubercu-
loso, crustoso, byssaceo 7, maculari etc. insidentes.

XHIL Neetria. Fr. **)
a. Caespitosae.
1. N. ochracea. (Grer.) 1. S. ehrysites WaZr. B. 78.

*) Haec et prior, addita Jypocrea typhina, Polystigma P. si-
stunt, Nonnibil quidem a seqq., nullo pacto a Dotbideis removendis,
recedunt; at non genere movendae. In statu. perfecto ascigerae sunt
(Cfr. Hunz. Myc. Heft. 9.t. 4. f. 46) et D. Rhytismoides omnino me-
diam rationem praebet, — Species innatas ad Phbhyllostieteos facile du-
ceres, ak collo ostiolisque papillatis celare differunt. 4scoxyta est gc-
nus prorsus mixtum; ex optima parte pertinet ad Septoriam.

*X*) Peritheciis liberis, membranaceis (neque cortícatis nec pruina
velatis) flaceidis, laete "coloratis , papilla pallida , nucleo fluxili pallido
guttae L. floccorum alborum instar expulsae, ascis S-sporis sporisque
pellucidis — a genuinis Spbhaeriis facile diguoscuntur, analogiam cum
Cordicipite et Hypocrea praebentes. — At in. praesente generis Sphae-
riarum statu ab eisdem aegre limitantur, licet colore facile dignoscan-
tur. — Plurimae accedunt exoticae species v. c. ex Europaeis Sph.
Aurora Fr. punícea Schm. Sph. Afquifolii Fr., B. n. 80. M. IY. 879!
S. Levicuxii. Fr., S. Trichoderma HUoffm., S. fulva Fr., D. S. 182.
affinis Gres. B. 194. platasca Werk. n. 195, testacea Fr., S. stipata
Lib. S. Lamy Desm., S. laevigata Vr., delicatula Fr. e. pl. nov. S.
decora WV. conferatur cum S. sanguinea v. cicatricum. 4j. S. 25. Asei
et sporae pro more multum variant, a SpA. Curcurbitula et sanguinea
ascis tenuissimis linearibus, sporis simplicissimis (fere Tympanidisj
l. clavatis, sporis elongato-filiformibus (Sph. coccinea) ad. Sph. pla-
tascam , ascis late clavatis, sporis septatis.

388 PYRENOMYCETES.

2. N. cinnabarrina. (Tod.) 1—4. S. S. 184, B. 77.
3. N. coccinea. (P-) 1—4. S. S. 77. B. 79.
4. N. Cucurbitula. (Tod.) 3, 4. S. S. 203. B. S. 174.
5. N. sinopica. Fr. 3. B. S. 97.

b. Byssisedae. (Ctr. Sph. thelena!)
6. NV. aurantia (P.) 1—4. S. S. 312. B. 107.

— fulgens. Fr.
7. N. rosella. Alb, Sch. 1—4. Z. n. 108.
S. N. parasitans. Fr. m. sp. 3.
9. N. violacea. SeAmidt. ^ Femsjó, semel!
0. N. rhodomela. Fr. 2. r. F/. D. 2154. f. 2.
c. Villosae.
N, flavida. Cord. 2. Trolleholm.
12. N. xantholeuca. Kunz. 4! Femsjü.
d. Denudata.
M. citrina. Fr. — 3, ^4. Sph. Citrum War.
14. N. Pezixa. (Tod.) 1—4. S. S. 233. B. 122.
15. N. Resinae. Fr. 3!, 4. S. S. 37.
16. N. sanguinea. (Sibth.) 1—4. S. S. 265. B. n. 125.
17. N. mobilis. (7Tod.) 2? Sph. umbrina. B. 127. nec Fr.
18. N. episphaeria. (Tod) 1—4. S. S. 265. B. 125.
— media. Fr. S. S. 427.

XIV. Sphaeria. Auctí. pr. p. *)
Ser. I. Superficiales. O;ines spec. nobiliss.!

a. Byssisedae. 5. M. lI. p. 439.
— 41. S. thelena. Fr. 2! S. S. 49. P. n. 109! (albo-villifera!)
2. S. aquila. Fr. 1—84. S. s. — B. 110. S. 180.
9. 9. DYSSISEUd. L0. 1. 79.
4. S. flavescens. Fr. 4.
5. S. alligata. Fr. 4. S. .$. 348.
6. S. tristis. Tod. 1, 2. S. S. 386. B. S. 181.
7. S. atrofasca. Fr. 3. n. sp.

*) Perithecía carbonacea (atra, sed a velo saepe extus colorata
v. C. Sph. ovina alba), velo l. « inairice obtecta (lla superficialia sae-
pe bieorticata quasi, haec quo magis immersa eo tenuiora; remanente
tamen) papilla , interdum rosirata , àudurata atra ostiolata. — Asei vul-
go octospori, immixtis paraphysibus, sporis (normaliter septatis l. cel-
lulosis, at saepe sitoplicibus) pulveris instar explosis. (Sph. pulverulen-
tae Tode). Vastissimum hoc genus, olim ulterius subdividendum,
admodum quoad characteres variat; at ex ascis et sporis naturalia,
nisi singulas modo. species e serie sua divellerem, frustra quaesivi. Ma-
joris momenti in peritheciis differentiae, sed hae e situ. superfieiali
vel obtecto pendent, ita ut bicorlicatac in Pertusis superne modo eru-
stam exteriorem mornstrent, et in plene immersis papilla tantum carbo-
nacea restet. Species novas describere loei angusties. vetat; indico
quasdam tantum in summis et optime explicalis tribubus. AL

SPI AERIACEI. 989

. atramentosa. Fr. 3, 4. S. M. p. 344.
. putveracea. Ehrh. 1—43. S. S. 421. B. 130.

8. S. biformis. Pers. 1-—3. B. 116.
9. S. Racodium. Pers. 2! S. S. 310. B. 117.
10. S. depilata. Fr. 4. rar.
b. Villosae. S. M. //. p. 4406.
11. S. ovina. P. 1—5. S. 5S. 149. Sew. 219. B. 112.
12. S. eumorpha. Fr. 3. n. sp.
13. S. mutabilis. P. 2.
14. S. endochlora. Fr. ^4. n. sp.
15. S. canescens. P. 2! — 4. S. S. 50. D. 114. S. 30ft.
16. S. strigosa A4. S. ^. Femsjó! Z4. 119.
17. S. tephrotricha. Fr. A. r.
18. S. hirsuta. Fr. 4—4. B. 118.
19. S. crinita. P. 2! S. S. 124.
20. S. hispida. Tod. 1, 2.
21. S. calva. Tod. 2. B. 121.
- ** herbicolae.
22. S. equina. Fr. 1. Scan. Cfr. Mont. Ann. Sc. N. 1838.
23. S. larvata. Fr. — 4.
24, S. pellita. Fr. 3, 4. B. n. 170.
c. Denudatae. S. M. III. p. 452.
— 25. S. (Bombardia) fasciculata. 1—4. ,S. S. 260. B. 131. *)
26. S. spermoides. Hoffm. 1—4. S. S. 237. B. 132.
— oObducens. Schum. — stannea. Fr. £/.
27. S. inerustaus. P. 1. r.
28. S. confluens. 7od. ^.
29. S. botryosa. Fr. 1—4. S. S. 112. B. 26.
30. S. ulizinosa. Fr. — 4.
981. S. stercoraria. Sow. 1—4. B. n. 130.
32. S. maminaeformis. P. 1, 2. .$. .S. 357. BD. 129.
35. S. pomiformis. P. 1—454. .$. S. 236. B. 128.
34. S. seriaía. P. 2, 4. S. S. 267.
35. S. sordaria. Fr. 3, 4! S. S. 270. **) B. 133.
36. S. rhodopis. ^. Suec. horeal. n. sp.
37. S. ovoidea. Fr. ^. Lign. Querc. rar.
38. S. obducens. Fr. (non Schum.) 1—4. S. S. 7/9. D. S. 100.
39. S pulvis pyrius. P. 1—4. S. S. 312. BH. 135.
S
S.

*) Sui generis typus, perilheciis corneis verticalibus e mycelio re-
pente surgentibus, nucleo pulveris albi instar exploso , ascis clavatis lon-
ge nedieellatis sporisque pellueidis; at proxime affinis est Sph. sper-
moides ascis filiformibus acutis, sporis simplicibus globosis pelluc.

.0**) A Syh. Jspegrenit aliisque facile eommautatis dignoscitur ascis
linearibus pellucidis , sporidiis oblongis obscuris septatis.

390 PYRENOMYCETES.

42. S. myriocarpa. Fr. 1—4. S. S. 313. B. 137.

d. Pertusae. ,S. M. II. p. 460. * lignatiles.
A3. 3. araneosa. Pers. 2. (An junior forma?)
44. S. umbrina. Fr. 1, 2. Vot. Micr. II. f. 2.
45. S. papillata. SeAum. 1.
46. S. mycophila. Fr. ^. r.
47. S. umbonata. Fr. 2—4.
AS. S. applanata. Fr. 2. ,S. S. 388. S. platycona Walir.
A9. S. picastra. Fr. 3, 4! S. S. 123.
50. S. capnoides. 4. n. Sp.
51. S. seminuda. P. 2. Ostrogoth.
52. S. pertusa. P. 3, 4. S. S. 389. B. 138.
53. S. Aspegrenii. Fr. 1, 2. B/eking.
5A. S. vilis; Fr. 4j 2: vB. S. n. 184.
55. S. sureuli. Fr. 1.

** corticales.

506. S. mastoidea. Fr. 1. B. S. 183.

S
57. S. atriseda. Fr. 1. Reften Scan. n. sp.
58. S. pyrenula n. sp. 2-—4.
59. S. Verrucaria. Fr. 3, 4.
60. .S.
*** recedentes.
61. S. bolbitia. Fr. ^. In exerem. Urogalli. *)
62. S. laevata. Fr. 4. Geuus obseurum, forte Glutin.
63. S. socia. JVees. 4.
64. S.? epidermidis. Fr. 14—4. S. S. 19, 393. B. S. 160.
Ser. II. Erumpentes. Cueurbitaria, Grev. *")
c. Caespitosae. S. M. M. p. 411.
65. R. Ribis. 7od. 1. Lund. etc. r.
66. S. Laburni. P. 1. copios. ,S. /S. 34. M. JV. 873.
— minor. Sph., baecata. Wallr. B. $1.
67. S. populina. P. 3, 4. B. S. 96.
68. S. Micheliana. Fr. 3, 4. Rara, insignis!

*) Sub S. stercoris in El. notavi, et vera Sphaeria, adeoque a
Hormospora stercoris /Vot. diversa.

**) Maxime ceaveas, ne has cum Compositis confundes; stroma spu-
rium est, mere accidentale ]. semper nullum ut in Sph. Micheliana.
Occurrunt etiam perithecia solitaria. — Haec etiam frequens ratio in-
ter Confluentes, quas igitur nullo modo ab OÜbturatis separare licet
Cfr. S. S. 53 et 959! Omnes difficultates in. Sphaeriis disponendis
ortae sunt e confusione Confluentium eum. vere Compositis. At gra-
vissime errant, qui negliguut situm pevitheciorum primarium; super-
ficialem, inter epidermidis membranas, sub epidermide, in cortice
interiori, in ligno etc. Hae differentiae omnibus aliis longe graviu-
res sunt.

SPHAERIACEI. 391

Rhamni. JVees. 4.

. conglobata. Fr. 1—4.

. inversa. Fr. 4. Ostiol. umbilicato abnormis.

. cupularis. P.! 1, 2. S. S. 237. B. 84. non M. N. FI. D. 2157.

acervata. Fr. 4. B. S. 98. exs. 174.

. dioica. Fr. 1, 2. B. n. 82.

(** herbicolae, .$. nidu/us Sav. conglomerat. EI. nobis desunt.)
d. Obturatae. S. M. II. p. 490. sect. 1. *)

75. S. pitllyophila. Awnz. A! Nobiliss. 5. S. 343.

76. S. elongata. Fr. 1. Abunde. S. ,S. 33. B. $9. M. N. 875.

Coronillae — simplex. ,S. S. 232.

. fuligínosa P. B. 90 — Cenangium.)

. Dulcamarae. ScAüdt. 1. Var. simplex.

. S. scoriadea. Fr. 2——4. S. S. 344. B. S. 176.

. prosiliens. Fr. 3, 4. m. sp.

i]
[i]

ZZ

ob
-)
Ute utu uto uU uuu utu u uU tu gU u

80. sapinea. Fr. 3! A. SS. S. 126.
81. S. Ericae. Fr. E 1. Halland. Cfr. Gibb. obtur.
82. protrusa. Fr. 1. S. S. 311. Scania. (Cfr. S. micul. E/.)
83. S. tenacella. Fr. 1, 2. Ad frutic. exot. an indig.?
84. S. Lonicerae. Sow. 1—4. Suec. occid. ,S. ,S. 349. B. 160.
** herbicolae. (Sph. Dolioli var.)
85. S. arundinacea. Sow. 1, 2. B. 95.
86. S. linearis. JVees. ^. Affin. S. grammodi. JVor. 17. f. 4.
j Olerum. Fr. E. 1. S. Brassicae. B. n. 113.
88. S. Galii. Guep. Fr. El. 1. S. S. 404. M. N. 1171.
89. S. eaulifraga. Fr. 2, 3. S. S. 373.
90. S. culmifraga. Fr. 1—4. S. S. 323. Sow. 1. 323. f. 3. B. 179.

. Lophiostomae. S. M. W. p. 467.

. ezcipuliformis. Fr. 1—4. S. S. 88. M. N. 1164. B. 140.
. diminuens. P. 1. Scan. S. S. 447.

. erenata. Fr. 1, 2. r.

. macrostóma. Tod. 1—4. S. S. 345.

. angustata. Pers. 2-—4.

. compressa. P. 1—4. .$. S. 89.

. euría. Fr. 3, 4.

** herbicolae.
98. S. caulium. Fr. 1—4. .$. S. 405.
99, S. prominula. Fr. 1, 2.
100. S. Arundinis. Fr. 1—4. M. N. 7172. B. S. 27. ezs. S7.

*) Confluentes S. M. IJ. p. 419, quatenus Sphaeriae, non. diffe-
runt, sed plures ex his et altera sectio Obturatarum nunc ad Diplodias
et Hendersonias referuntur. — Sph. elongata ob nexum cum Sph. La-

burni, sporae utriusque multiloculares simillimae, ad Caespitosas facile
duceres.

$9? PYRENOMYCETES.

f. Ceratostomeae. S. M. W. p. 471. *)
101. S. haematorhyncha. Sommerf.' ^. Salten.

102. S. rostrata. Fr. 2.! S. S. 116.
103. S. subulata, Fr. 3, 4. S. rostrata. Tod.?
104. S. stricla. P. 1—4. S. S. 148.
105. S. obliqua. Fr. 4. S. S. 31/5. F/. D. 2039. f. 3.
106. S. cirrhosa. P. 3! 4. .S. S. 346. B. n. 142.
107. S. pleurostoma. Kunz. ^4. S. obliquata. ST.
108. S. cuspidata. Fr. 2. S. S. 117.
109. S. brevirostris. Fr. 2—4. S. S. 390. FI. D. 2040. f. t.
** perith. tenuibus, ostiolo capillari. An Ceratostoma?
110. S. pilifera. Fr. 1, 3, A! S. S. 25. B. 141.
* capillata. Fr. * pinastri. Nees.
111. S. dryina. P. 1—3.
112. S. microscopica. Fr. 1—3.

Ser. IIl. Subtectae.
g. Immersae. Obtectar. sect. 1. S. M.
* endoacylae. Cfr. Massariam.
113. S. spinosa. Pers. 1—3. S. S. 111. B. 45.
114. S. tortuosa. 1, 2. Trunc. Salicis Scan.
115. S. lineata. A4. S. 4.
116. S. parallela. Fr. 1, 3, 4! S. S. 3. Cord. IV. f. 125. —
FI.-D. 2038. f. 3.
117. S. hiascens. Fr. 2. Valde affin. S. spinosae.
118. S. astroidea. Fr. 3, ^.
119. S. ectypa. Fr. 1—4. S. S. 15, 447. B. 144. Exs. 178.
M. N. 967.
120. S. opereulata. Fr. 3, 4! S. S. 268. (Asci nulli!)
121. S. taphrina. Fr. 2. (Ctr. B. S. 268.)
123. SS. livida. Fr. 1—4. S. .$. 316. B. n. 145.
** endophloeae (scil. cortici interiori immersae.)
123. S. velata. P. 1,:2. &. 8. 225.. /...8. 19.
124. S. Xylostei. Pers. disp. 1, 2. S. SS. 189. B. 156. **)
125. S. eunomia. Fr. 1, 2.
126. S. tessera. Fr. 1—4.
127. S. dolosa. Kunz. 1. 2.
138. S. decedens. Fr. 1—4. S. S. 81. B. S. 24.

*) A genere Ceratostomate, infra, vix rite limitandae. Perithecia
demum fere nuda, sed in plerisque primitus immersa. Species rostra-
tae, semper vero immersae, ad sequentem tribum pertinent- et sub
epidermide liberae nidulantes ad Caulicolas.

**) Diplodiam vulgo refert, sed ut Sph. Oleae et plures alias
veras Sphaerias censeo ob perithecia in collum elongata. — Simillimas
sporas vidi in variis v. €. Dothidea Puccinoide, primitus vero ascis
receptas.

SPHAERIACEI, 393

*** endocaulae. (S. orthoceras aff. m. 134, 132.)

129. S. spiculosa. P. 1, 2. S. S. 307. B. 47.
130. S. eurvirostra. (,Sow.?) Fr. 1, 2.
131. S. acuminata.. Sow. 1—3. B. S. 189. *)
132. S. inquilina. Fr. E. SS. SS. 409. B. 183. Not. Il. f. 3.
133. S. Angelicae. Berk. SS. 28. t. 3. f. 7. Suec. boreal. cop.
134. S. scirpicola. Dee. 1—4. S. S. 450. B. 180.

**** Endophyllae (fol. perenn.) gen. incert.
135. S. pinastri. Fr. (non Dec.!) 1. 3, 4. S. S. 190. B. 159.
130. S. Cytisporea. Fr. 3, 4. S. S. 290.

h. Obtectae. Corticolae. S. M. II. p. 480. **)

* rameales. Ctr. Halonias, Hercosporas.
137. S. (Enchnoa) lanata. Fr. 3, 4. S... 159. B. S. 185. ***)
138. S. floceosa. Fr. 1. Minime ad Byssised.
139. S. oppansa. Fr. 3.
140. S. pruinosa. Fr. 1—4. SS. S. 82. B. 153. M. N. 9068.
141. S. Cerasorum. Fr. 1, 2. S. S. 392, 393.
142. S. vibratilis. Fr. 1—4. S. .$. 315. B. 150.
143. S. millepunctata. Grec. 3, 4. S. S. 391. S. cortic. Soi. B. 149.
144. S. salicella. Fr. 1, 2. SS. SS. 788. B. 148.

145. S. paetula. Fr. 1.
146. S.? hirta. Fr. 1. S. S. 17.

** herbicolae.
147. S. herpotricha. Fr. 1—4. S. S. 52. B. S. 26.
148. S. eulmicola. Fr. 3, ^. S. M. Il. p. 430.

* S. nigrens. Rob. ap. Desaz.
1439. S. Breiia. P. 1, 2. S. S. 445. D..169; ems. .37.
150. S. nebulosa. P. 1—4. ,S. S. 797. B. 96.
i. Caulicolae. S. M. II. p. 505. 1)

151. S. rostellata. Fr. 1, 2. B. n. 143.

*) Ab auctore S. Carduorum JF'allroth indefinitam et anonymam
accepi.

**) Sphaeriae Obtectae inter corticem interiorem et epidermi-
dem, per quam ostiola erumpunt, liberae nidulantur, cortici avulsae
vulgo adhaerentes, Hine differunt ab Immersis endophloeis cortici in-
teriori immersis et ligno vulgo adnatis.

PE

"99*) Nobilissima haec species speciosi et distinctissimi generis,
Enchnoa dicti, typum exhibet! Nuelei maximi, semper fluxiles, lim-
pidissimi, primitus in villo ut guttae gelatinosae nidulantur absque
peritheeio, quali vero tenuissimo et membranaceo villoso demum ve-
stiuntur, siccitate collabente. Et ob unicam speciem modo cognitam
et locum systematicum difficilem (ex affinitate est Cytisporea, sed non
e charaetere) hoe loco inter Sphaerias relinquo.

1) Ad Caulicolas tantum referendae canlium parti lignosae adna-
fae, sub epidermide liberae. — Quae in caulibus plantarum nudae na-

394 PYRENOMYCETES.

152. S. acuta. Moffin. 1—4. SS. SS. 118. B. n. 175.-

153. S. trichostoma. Fr. 4. r, at insignis.
154. S. coniformis. Yr. 1—4. B. S. 190.
155. S. nitida. Weznm. 1—4. —? S. Scrophul. Desm. B. 182.
156. S. Doliolum. P. 1—4. S. S. 321. B. 177.
157. S. Pisi. Sow. 1—4. S. S. 322. D. 178.
158. S. Lingam. Tod. 1. Scan. r.
159. S. complanata. Tod. 1—4. S. S. 36, 407. B. 176.

— minor. ScZ. S. 408. B. exs. 288.
160. S. deplanata. Fr. 1. S. S. 4008.
161. S. calvescens. Fr. 1—3. S. S. 40f.
162. S. nigrella. Fr. 4. Priori affin.
163. S. rubella. P. 1—4. S. S. 240. B. 174. exs. 252.
164. S. herbarum. (P.) Fr. 1—4. S. S. 88. B. 161.

* S. Corni Suecicae. 4. S. S. 409. B. 184 ei plures pusill.

k. Foliicolae, S. M. IL p. 513. *)
* rostellatae.

165. S. fimbriata. P. 1. S. S. 242. B. 100. Ecs. 36.
166. S. Coryli. Ba£sch. 1—4. S. S. 201. M. N. 877. B. S. 10t.
167. S. cilicifera. Fr. 1. Scan. (Affin. S. Avellanae. B. SS. 101.)
168. S. tubaeformis. Tod. 1—4. S. S. 26. D. 188.
169. S. Gnomon. Tod. 1—4. S. S. 285. B. 189.
170. S. setacea. Pers. 1—4. SS. S. 296. B. 190. M. N. 1173.
171. S. Solani. Pers. 1—4.

** Conostomae. (S. Ulmea, muricella.)
172. S. Polygoni. Fr. 1. Polyg. amph. caules et petiol.
173. S. Chamaemori. Fr. 4.

*** S»haerostomae.

174. S. sentina. Fr. 1, 4. (Affin. S. Poteut.)
175. S. alnea. Fr. 4. SS. .$. 59.

176. S. Grossulariae. Fr. S. S. 57. Potius Diplod.
177. S. allicina. Fr. 1.

178. S. duplex. Sow. 1, 2. B. 19f.

179. S. Nardi. Fr. 1—4. S. S. $85.

180. S, FARA. PME 1 2. ete. B. 194.

T AP 325a

scuntur ad primam seriem pertinent, erumpentes ad alteram. Quae
in lignosa caulium parte nascuntur detrusae ad Immersas pertinent et
cum 'epidermide conjunctae ad Obtectas.

*) Restixi hane tribum ad species peritheciis, in folii substantia
nidulantibus, perfectis nec e folii substantia formatis; nec vere inna-
tis, ostiolis distinetis erumpentibus, Moc modo Sphaeriae genus ex-
claudit omnes formas vere innatas et quisquiliares, ad Phyllosticteos
relegatas, Asci v. e. S. setaceae, oblongata, sporulis inordinatis ad
Ascosporae sporidia accedunt.

SPHAERIACEIL. 393

* Sphaeriae recedentes; os//070 haud prominuio.

a. Bertia. Notar. in Bot. Journ. Ital. I. *)

Perithecia subverticalia, carbonacea, ostiolo impresso poroso-
coarctato, nucleo gelatiuoso. Asci flxi, diffluentes, spo-
ris fusiformibus elongatis septatis.

181. B. moriformis. (Tod.) 1—4. .5. S. 125. P. p. 265.

— elavaeformis. So. £. 337. — rubiformis. Sow. £. 375. f. 3.

182. B. hirtella. Fr. 4. r. Priori minor, pilosella.

b. Gibberidea, caespitosae l. protusae, e ceraceo carbona-
ceae, astomae, ascis sporisque, multicellulosis, SpA. La-

. burni etc. — in 186 sporae simplices ascique tenues.

183. SS. Berberidis. P. 1—4. S. S. 35. B. p. 253.

184. S. varia. P. 3. r. W.goth.

185.:8. Spartii. 1. Scan. S. S. 234.

186. S. palina. Fr. 3, ^. M. V. 878.

c. Pirostoma. Perithecium carbonaceum, primo fectum, dein
erumpens, liberum, ore pertuso umbilicato. Sporae ascis
linearibus paraphysophoris receptae.

187. P. politun. Fr. M. (Sphaeria) — 1, 2.

188. P. maculare. 4. c. p. 502. 1—5. S. S. 87. Cord. II. 101.
189. P. eustomum. £/. (sub Sph.) 3.

— 190. P. circinans. (Nees sub Coniosp.) — 1—4. **)

d. Sphaerella, subinnatae, at perithecia a matrice secer-
mibilia, demum umbilicata. n folis aridis. ***)

191. S. fagicola. Fr. 2. r. S. M. p. 529. Vera Sphaeria, fere superfic.
192. S. Depazeoides. Fr. 3, 4. In fol. Quercus — Var. S. S.
193. S.? leptidea. Fr. 3, 4. .S. SS. 13.

194. S. maculaeformis. P. pr. p. 1—4. S8. S. 20.

*) A Sphaeriis vix recedit ostiolo impresso, a Dichaenaceis eo-
dem arcte coarctato, a Perisporieis ascis sporisque (priorum) valde
elongatis. Ascos a Scelhlmidtio in Myc. Heft. 2 pictos esse sporas in
Flora Seanica jam observavi; veri asci ut in aliis cito diffluunt. Spo-
ras vero Schmidtii icon optime sistit; nobis sunt fusiformes, pellucidae,
pluries septatae, nec bilocularos tantum ut in Gibbera glaucina sub-
simili. — Roselina l. c. facile Sphaeriae typus!

**) Utique haec species a prioribus differt situ superficiali etc.,
at cum Sphaeriis genuinis neutra conjungatur, tam vegetatione,
quam ostiolo nucleoque recedentibus. Sed Piírostoma (a 7&9) facile
proprium genus, nisi caveamus, ne genera nimis multiplicentur.

**) Sphaerias epiphyllas, cujus species infinitas novas omittimus,
and definita genera referre studuimus. — Quae hoc loco citantur, peri-
theciis, nucleo, ascis etc. cum Sphaeriis omnino conveniunt (S. lepti-
deae analysis fida nondum successit), indeque a Phyllosticteis diffe-
runt, licet utriusque species sub eodem nomine frequenter commutantur,

32

$96 PYRENOMYCETES.

195. S. punctiformis. Fr. 1—4. S. S. 58, 86. B. 196.
196. S. myriadea. Dec. 1. 2. :
197. S. recutita. Fr. 1-5. B. 194. (N. 180 lege S. lugubris. Desm. )

XV. Ceratostoma. Fr. Obs. *)

Perithecium membranaceum, molle, ostiolo subulato-rostrato
apice penicillato. | Nucleus gelatinosus, ascis mox dif-
fluentibus, in quibusdam numquam observatis, sporis sim-
plicibus erumpentibus rostrum coronantibus.

1. C. chionaeuwn, Er... Obs. 2. — 1,.39, A1 S, S. 2E Cord, de,

1. f. 297 B. (— Zamiae. Cord. /. c. A.)

C. caprinum. Fr. 2. F/. Dan. 1859. f. 2.

C. lencophaeum. Fr. E/. 3. Sporis fuscis distinctum.

^. lagenarium. (P.) 3, 4. Sporar. globulo flavido.

C. Stilbum. .$cAz:z. 1, 2. Eodem albo.

C. vitreun, ( Corda Ic. 1. f. 297. D.) 1, 2. B. S. 196. exs. 189.
(H. 1. C. verniceum. JDesziaz. Ann. IX. vix a C. leucophaeo
diversum; C. luciftugum Jungh. Linn. etc.)

(Subg. Scopulina Lecez/. subinnatae. S. barbata P.)

Oo ceLM
em

XVI. | Massaria. — Notar. **)

Perithecium subcarbonaceum, in ostiolum papillatum attenua-
iui. — Nucleus gelatinosus, farctus paraphysibus et aseis
vertice dehiscentibus et explodentibus sporas nigras sepía-
fas, cum gelatina produentes et foede atroinquinantes.

. M. crustata. Fr. 1, 2. S. M. ITI. p. 376.

. M. foedans. Fr. 3, 4.4. c. p. 480. Corda apud Sturm. t. 54?
. M. erypía. Fr. 1, 2. 46e; ^49.

. M. inquinans. (Tod.) 1, 2. S. s. 394. D. 154.

. M. squalens. Fr. 1, 2. S. S. 395.

Cu 01 x

*) Quando S. chionaeam legebam, mox pro novi generis typo ha-
bui — Ceratostoma Obs. Myc. 1I.; dein vidi summum nexum cum
variis Sphaeriis rostratis, nullo modo distinguendis. Ob has ratio-
nes ad Spbaerias in S. M. reduxi, et adhuc limites vacillant, nam
Sphaeriae n. 140—112 aequo fere jure huc ducendae. Interea hoe
et sequentia subgenera recentiorum suasn seorsim proposui, praemo-
nens simul intimum nexum cum Sphacronaemate; hujus enim species
peritheeio globoso a rostro abrupte discreto a. Ceratostomatibus sepa-
rare non licet, Nomen AMelanosporae Cord. in prinam speciem modo
quadrat, quare antiquius nomen servandum finximus,

**) Ut prius genus quasi aberratio Sph. Ceratostomearum, hoc
Immersarum. Spilobolus Link. idem est genus, sed parum notum; et
Sphlanchnonema Cord. cum M. foedante adco convenit, ut non dubi-
tem. ejusdem sistere var. confluentem. | Dubia tantum movent synony-
;a prisca hujus et multorum aliorum generum neglecta. M. inquinans
in terris calidioribus in plures species abire videtur; in borealibus ad-
modum rarescit.

SPHAERIACEI. 397

Subg. Hypocopra. Sporis opacis, at non septatis. *)

1. H. fimeti. P. 1—84. S. S. 269. B. 51.

2. M. merdaria. Fr. £/. 3. (Perith. membranac.!)

XVII. Hercospora. Fr. **)

Perithecium subcarbonaceum cupulare, apertum, superne tela
et cortice tecíum, discolor, papilla heterogenea erum-
pente. Asci, paraphysibus mixti, elongati, sporis obscu-
ris opacis septatis.

1. H. pupula. Fr. 4 —. S. S. 16, 317. Sph. pupul. S. M. . 131.

2. H. Carpini. Fr. 1. S. urceolata. Walr.?

3. H. cireumscissa. (P.) 1-—3. F7. Dan. £. 2090. f. 2.

4. H. rhodostoma. (Alb. Schw.) 1—4. S. S. 83.

5. H. erythropyrenia. Fr. 4. Nucleo rubro distincta.

— 6. H. oculata. Fr. 1, 2.
XVII. Halonia. Fr. ***)

.Perithecium integrum, obtectum, membranaceum, nucleo gela-
linoso per discum heterogeneum coloratum in collum per-
ducto et ostiolo atro terminato. Asci tenelli, sporis fusi-
formibus pellucidis septatis.

. H. cubicularis. Fr. 1—4. sed r. S. M. p. 381. 7»
H. subscripta. Fr, 1. S. S. 187.

H.? ocellata. Fr. 1—4. Sow. t. 394. f. 4. B. 147.
. H. ditopa. Fr. 1—4. S. S. $4.

. H. Equiseti. Fr. 4. S. M. p. 508. n. 462.

[Su5g.? Robergia. Des. Ann. Sc. N. 1947. p. 177. Ascis
sporisque (continuis sporulosis) longissimis filiformibus.]

XIX. Pyrenophora. Pr. i)

Nucleus serofinus, grumoso-gelatinosus, in stromate ceraceo-

indurato (Sclerotioideo), perithecii vices gerente, immer-

Sm

*) Ne genera nimis multiplicentur, has h. l. subjunxi, licet et a
typo et inter se admodum recedant.

**) Admisso priori genere, has quoque a Sphaeriis movere ne-
cesse est. In utroque genere rapide resorbentur asci, quo facile pro
Hendersoniae sumuntur, at sporae liberae sunt, licet in Pupulis pro-
fluentes et inquinantes haud viderim.

***) Prima species a reliquis adeo recedit, ut vix ullus invento-
rum Sphaeriaceam recognoverit, reliquae Cytisporam simplicem exacte
referunt. Sistunt vero, strictius dictu, aberrationem Sphaeriarum Ob-
tectarum; a Discotremate Sph. ocellata aegre divellitur; charactere
vero peculiari, stromate a peritheciis discreto tuberculi- l. disciformi,
omnes coguntur. In H. ditopa asci sat ampli, lanceolati, sed tener-
rimi; sporae fusiformes pellucidissimae, primo eseptatae, dein 9-,
tandem 4-loeulares. Yn 4. cubiculari iis Sph. lividae similes, te-
nelli, filiformes. m

$1) Singulare et affinitatis incertae genus, cui plura exotica habe-
mus. affinia. Cfr. Dothioram. 08

398 PYRENOMYCETES.,

sus, ostiolo tarde prominulo. "Asci firmi, sporis opacis
multiseptatis" Berk. Suppl. Vol. VI. t. 11. f. 8.
— 41. P. paradoxa. Fr. 1. (Nucl. pallidus) ,S. 4f. p. 549.
2. P. inclusa. (Kunz. sub Sclerot.) 1.
3. P. phaeocomes. Aeó. 1, 2. B. n. 185. Grer. Scot. t. 69.
XX. Saccothecium. Pr. *)

Perithecium integrum, obtectum, poro pertusum, iucludens
saceculos ovales pellucidos paraphysibus fasciculatis cinctos
ascisque (secundariis) liberis sporiferisque farctos.

1. S. saepincola. Fr. 1, 2. B. 1064.
— Corni. Mont. Ann. Sc. N. 1834. (. 13. f. 6.

-----F Scutato-dimidiati , epiphyili. **)
(XXI. Pemphidium. Mont. Cent. II. p. 47. t. 19. f. 8.
Perithecium dimidiatum, scutiforme, innatum, ore papillato.
Nucleus gelatinosus, ascis fusiformi-acicularibus octosporis
paraphysibus stipatis, sporis simplicibus fusiformibus.)

(XXH. Micropeltis. Montagn. Cub. p. 325. t. 12. f. 6.

Perithecium dimidiatum, scutatum, poro centrali apertum.

Asci clavail erecti, sporis septatis hyalinis. — Mihi Aaud
cognitum, quare de loco incertus sum.)

B. Dichaenacei s. Chaenostomi. *€***)

-r Perithecia stromate heterogeneo recepta.

(XXil. Cyttaria. Berk! in Act. Linn. Soc. 1)
Stroma carnoso-gelatinosum, hemisplaericum. ^ Perithecia

*) Plenius exposui structuram in libro Bot. Utflygt. JF. p. 265,
iconem ad meam expositionem dedit Mont. I. c. sub Sphaeria Corni.
Nucleus ater, intus paraphysibus copiosis floccosus, in statu normali
includit 4) cellulas matricales simplices s. ascos primarios 2) illi ascos
secundarios elliptico-fusiformes s. sporidia A-sepsata l. A-spora 5) hi
iterum sporas globosas, A) sporulis farctas.

*) Radius versus Phyllosticteos, sed peritbecio et ostio!o hoc loco
citandi videntur. Analogia Parmulariae, Miecrothyrii et Sacidii in-
super manifestissima. Perithecia Pemphidii exacie Sphaeriarum per-
tusarum v. e. Sph. picaslrae, modo innata. — Pemphidium quoad
perithecii figuram et nuclei situm exactissime refert S. scutiformis El.
p. 105, at nucleus ater et ascos nullos detegere valui. Est sui ge-
neris l. subgeneris typus (Épisagc), sed donec majora centralia rite
limitata, e singularibus speciebus nova proponere genera evitavi.

X**) Radium praebent in Discomycetes, a quibus vero clare diversi:
Genera, ordinum transitoriorum more, specierum inopia, quare argu-
tius limitata apparent; et plurima extra-europaea, terris calidioribus

priva. Perithecia collo l. papilla, ut Sphaeriacei, numquam instructa,
hine demum discoideo-aperta.

1) Genus magnopere insigne, ex omni analogia, perithecis sue-

SPHAERIACEI. 399

primo immersa clausa, dein emersa, discoideo-aperta ;
asci, immixtis paraphysibus, lineares, sporis simplicibus
pallidis.) — .

(XXIV. Enslinia. Fr. *)

Stroma suberosum, cupulari-marginatum. Perithecia in disco
nuda, peripherica, membranacea, pallida , demum cupulari-
aperta. Nucleus fere prioris.

(XXV. Acroscyphus. Leveill. Ann. Sc. Nat. 1846. p. 262.

Stroma suberosum, ramosum, ramis fasciculatim coadunatis.
Peritheeia heterogenea, terminalla, ore lato dehiscentia.
Asci pedicellati, sporis uniseptatis.] .

F4 Stroma in perithecia (homogenea) abiens; asci
reducti l tenuissimi, filiformes, sporis seceden-
tibus.

(XXVI. Cordierites. Mont. Ann. Sc. Nat. 1840. t. 10. f. 3-5.

(Stroma carbonaceum, ramoso-fruticulosum, fragile, apici-
bus tumentibus in perithecia demum cupulari-aperta, mar-
ginaía; disco collapso pulveraeeo. **)

XXVII. Tympanis 5st. yc. vix Tode! ***)

Stroma corneum, ienax. verticale, nudum (in 7. consper-
$a a nucleo fatiscente! demum albopruinosum), apice tu-
mens in perithecia primo clausa g/obzfera, dein cupulari-
aperta disco fatiscente; sporis simplicibus, Cfr. 4/5. Sc.
LL U.f. 3!

1. T. conspersa. Fr. 1—4. S. S. 12, 171. M. N. 789. B. 3.

2. T. alnea. Fr. 3, 4. — 5. m. 1. |

centuriatis! ete. ad hane ordinem referendum, tamquam Hypocreae
analogum. Enter fungos Europaeos Fagicola Jfypocr. Tremelloides
quoque proxima et sola affinis est!

*) Genus Poroniae analogon, ut prius Hypocreae. H. |. E.
Pocula, candida (Elench. sub Spbaeria), quas vidi disco aperto, et
ni fallor, SpA. intermedia Schw. &

**) Analogon Thamnomycetis (prior forte Rhizomorphae) in hac
serie, in statu primario (ad typum Cenocarpi facile ascigero) nondum
observatum. /Vullum fallacius dispositionis fundamentum exliberi po-
test quam abstruso e praesentia L. defectu ascorum!

***) Descriptio Todei nullo modo quadrat, speciemque primariam
sub Spbaeria (S. caespitosa Tode!) laudat, at ne nomen, his aptum,
pereat, hue transtuli, — Forma ita mire ex aetate mutatur, ut eandem
speciem in diverso statu vix agnoscas; hinc in primario Spbaeriae et
Sphaeronaemata dictae, demum vero Pezizoideae, ascis vero reductis
"vulgo basidiimorpbhis. Mire a quibusdam cum Cenangiis et Spbae-
riis collapsis v, e. S. cupulari confusum; immo Cel. VVollroth buc
ducit optimas Pezizas et Sphaerias!

400 PYRENOMYCETES.

:8.. T. Frangulae. Vr. 1—4. S. S. 102. M. N. 887.
4. T. Frazini. (Schw. Car.) 1—3. B. 2. Sphaeron. column. W.
5. T. Prunastri. Cenang. S. 4f. pr. p. 1, 2. B. p. 214.
— rigida. ,S. 5. 449.
6. T. inconstans. 1—4. S. conica. 4. S. S. S. 106.
— Cotoneastri. S. M. p. 494. — Ariae Pers. M. N. 888.
7. T. saligna. S. M. vix Tode! 1. 2.
XXVII. Sphaeronáema. Fr. *)
Peritbecium subverticale, poro pertusum (in genuinis umbi-
licatum), sporarum conglatinatarum globulo coronatum.
. Zythinia, ceraceo-mollia, acuta.
. Subulatum. (Tod.) 1—4. S. S. 325. B. 1.
. rufum. Fr. 14, 3! A! s. S. 37.
S. aciculare. Fr. 2, 4.
b. Melanocybe, carbonacea, acuta, globulo atro,
S. pyriforme. Fr. 2. — SS. S. 274.
c. Genuina, corneo-carbonacea, truncata, globulo albo.
S
5
S

eae
uu?

m

. cladoniseum. Fr. 4. M. Y. 977.

. Cylindricum ( Tod.) 1, 2. S. S. 273. var.

. parabolicum. (Tod.) 4.

. (runcatum. Fr. 1, 3, 4. S. S. 105.
S. conicum. (Tod) 2.
S. hemisphaericum. (A. S.) 2—4. S. S. 104.
S. colliculosum Fr. 2—4. S. S, 103. M. N. 978.
S. subtile. Fr. 1-5. S. S. 160.
? XXIX. Acrospermum. Tod. **) S. M.!

. Perithecium (stroma?) vertieale, corneo-carnosum, intus tu-
buloso-filamentosum, absque nucleo discreto. Sporae sim-
plices, pruinae instar apice emersae, fugaces.

. À. compressum. 70d 1—-4. S. S. 427. B. 1.
. À. gramineum. Lib. 1. B. S. 164. Cord. III. f. 73.

—
e-ceoeousms
C^

[urere

e

*) Nomen a og«etoa et vau), vouc, globulus natans (nec ulla
adest derivationis ratio a vz4c«), bine perperam Spbaeronema seribi-
tur, ut pluries frustra monui. Nimia adest affinitas cum Tympani,
cujus plurimae species in statu primitivo Sphaeronaemata omnino re-
ferunt, v. c. Sph. versiformis et conica 44. S., S. rigida Dec. etc.
Ceterum a recentioribus nimis extenditur (Cfr. Ceratostoma, Zythiam
etc); potius fingerem subgenera supra indicata olim esse segreganda,
Melanoeybe multa babet cum Apiosporio communia et Zythinia in Ce-
ratostoma abire videtur.

**) Auctorum recentiorum jussu hoc loco recepi, et, si naturam
spectemus, Pyrenophorae affine, "Sporídiía s. d. basidiomorpha" sporo-
phoris prioris respondent l. potius ascis reductis Heterosphaeriae. Verae
sporae Spbaeronaematis, sed nulla gelatina in globulum juncta. — Glu-
tinum (S. S. n. 450) subeimile est, at solidum, totum carbonaceum,
extus similare filamentosum, undique viscosum, sporis adglutinatis.

DICHAENACEI. 401

3. A. cornutum. Fr. (excl.syn. Bull.) &. Cl. herbar. fungic. A. S.
4. A. conicum. 4. Norv. alp.

-F-4F4- Bhaphidosporei , sporis longissimis septatis.
(XXX. Corynelia. Fr. *)

Stroma spurium. Perithecia verticalia, nuda, heterogenea,
carbonacea, rigida, primo clavaía, dein apice ampliata
aperta; nucleo pulveraceo-fatiscente.)

XXXI. Lophium. Fr. **)

Perithecia carbonacea, fragilia, verticali-compressa, carina
longitudinali arcte clausa, nucleo fatiscente. ^ Sporae
longissimae, gracillimae, septatae.

1. L. elatum. Grer. 3. Sudermann. B. 2.
2. L. mytilinum. (P.) 1, 3, 4. S. S. 60. B. ft.
3. L. mytilinellum. Fr. 4. S. S. 271.
4. L. aggregatum. Fr. 3, ^. S. SS. 35f.
XXXII. Actidium. Fr.
Perithecia stellata; reliqua prioris.
1. A. Hysterioides. Fr. 3! 4. S. S. 63.
2. A. sphaerale. Fr. Ostrogoth. AcAar./
XXXHIL Ostropa. Fr. ***)

Perithecium suberoso-corneum firmum, in labia tumida fissum.
Nucleus detrusus ge/atinosus. (Asci et sporae, conge-
siae nec seriatae, ceterum fere Lophii.)

1. O. cinerea..1, 2! Sphaer. barbar. S. M. Jl. p. 468.
2. 0. truncata. (P. sub Hyster.) 1, 2. r.
(XXXIV. Rhaphidospora. Cfr. Mont. Dec. 1I. t. 19. f. 2.1)

Perithecium corneum, ovato-rotundatum , aeutum, demum cu-
pulari-apertum. Sporae aciculares septatae, in ascis sti-
patae.)

*) Pseudo-stroma, thallum Lichenosum aemulans, est mycelium
determinatum, — Huic generi proximum est SrricUra, infimum Liche-
num! Hoc e speciminibus vulgo obviis creditur ascis destitutis, in
optime evolutis vero adsunt asei, Clisosporium est Lichen manifestis-
simus!

**) Hoe et sq. genus nullo paeto ad Discomycetes referre licet?
carina longitudinalis acuta numquam dehiscit, sed perithecia ipsa fra-
gilia faeile lacerantur.

***) Miretur posteritas hodiernos hoc et tot nobiliesima genera in-
ter ambigua ab iis rejici, qui numerosissima factitia tamquam cerfa
laudant, Testatur hoc genera magis ad icones (nam genera icone fal-
sissima v. c. Seiridii etc. vel anamorphosi alius speciei subnixa reli-
giose servantur), quam ad naturam et biologicas rationes dijudicari.
Cel. JVotarisii generis expositionem (Auctoris nomen, faustum omen)
non vidimus.

7) Plures. sunt hujus gencris species. Extracuropeae. (typo Sph.

402 PYRENOMYCETES.

-JF-E4RL Gibberei, Sphaeriaeformes , astomi , de-

mum. hiascentes , nucleo diffluente , sporis variis.

XXXVL. Gibbera. Fr. Sphaer. spec. Aucit.
Perithecium ceraceo-corneum, liberatum, a ceníro radiato-
rimosum, semper clausum, nncleo ceraceo farctum, demum
evaeuaium. ^ Asci fundo affixi, lineares *).
* sporis magnis, bilocularibus.
. Vaccinii. (Sow.) 1,3.4.4. c. p. 418. 1-4. S. 5. 51. D. p. 254.
. glaucina. S. M. II. p. 493. — 4.
** sporis minutis sünplicióus, Ascis filiformibus tenellis.
. pulicaris. 1. 1l. e. p. 417. B. S. 1/75.
G. oppilata. Fr. 3, 4. S. SS. 399.
G. obturata. Z. c. p. 495. 3, 4.
. G. Plinthis. 3, 4! Vide supr. p. 365.
05s. Clinterium, externis notis simillimum, sed ascis
destitutum, sporidia simplicia pedicellata. Proprium po-
tius genus, Pyrenotricho affinius.
XXXVII. Dichaena. Fr. S. 0. V. Sphaer. et Hyster. Auct. **)
Perithecia subcarbonacea, elliptica, clausa, rima longitudi-
nali dehiscentia. Nucleus et asci diffluentes. — /unnato-
erumpentes.
1. D. rugosa. El. 2. p. 141. 1—84. B. p. 294. Hyst.
— querciua. S. .$, 354. — faginea. S. S. 353.
2. D. fissa. S. M. 2. p. 424. 1—4. ?**) Cord. III. f. 80. S.
hyster. W.

Ld
emm

25
ea

Cc Ost

raphidiosperma Mont.), sed Sph. Peltigerae Ejusd. Auct. h. ]. etiam
censeo. Aseos ct sporas exaete similes in bis et Parmelia rubra!
vidimus. Hoc genasad Sphaeriaceos gesuinos, sequ. ad Apiosporineos
ex ostiolo proxime accedunt, sed ob ascos et sporas, priorum proxi-
mas, hoc loco citavimus.

*) Cbaracterem structurae a 6. fjlaucina (subverrucosa) et G. Fa-
einii (primo fibris brevibus septatis obsessa), quae primo Sclerotioideo-
farctae, sumsimus. Ultimae interna structura nonnihil recedunt, sed
potius laudem, quam cavillationem, meo sensu, meretur, qui in sin-
gula aberratione non mox vidit "novi generis typum."

**) Typus generis est Opegrapha maeularis z4fch., quam verum
sistere fungum inter omnes peritos jam constat. Cum bac vegelatio-
ne, morplosi, notis externis etc. cougruunt reliquae spec., sed stru-
ctara sat varia, at in generibus distinguendis servem modum. — Cheila-.
riam Lib., ut! omnia fere genera meritissimae Auctricis, mihi esse pror-
sus ignota maxime dolemus. Sub hoc nomine fungum, qui Labrellae vi-
cinior sit, accepimus.

X4) In. Rosarum. caulibus occurrunt variae, praecipue quoad
structuram, diversae formae, sed habitu et vegetationis rationibus con-
£ruae, quarum nexus gnihi non satis elarus, quales sunt 4) Doiiidea

PERISPORIACEI. 403

3. D. Sambucl. E/. p. 144. 1. r. sed eximia.
À. D. strobilina. S. M. 2. 495. x. y. 318. B. p. 271.
— 35. D. sulcata. S. M. 2. p. 498. 1. (Semper obtecta.)
(Americanae spec. numerosae, nobis paucae.)
XXXVII. Excipula. Fr. *)

Perithecia earbonacea, sphaerica, libera, primo clausa, dein
aperta ore orbiculari integro, nucleo nudo geiatinoso tur-
gido. Asci oligospori, sporis simplicibus s. in sporidia
reducti.

* in partibus perennibus.
. eorvina. (P.? sub Pez.) 2. B
;. turgida. Fr. 1, 2. Reften Scan.!
Rubi. Fr. 1—4. S. S 104. B. 1.
. melanophaea. KAwnz, 3, 4.
. Empetri. 3, 4. S. S. 245.
** (n partibus annuis.
hirta Fr. 1—4. S. S. 419.
. aspera. Fr. ^. In Osmund. regal.
. herbarum. Fr. 1—3.
. punctiformis. Fr. 1—4. S. S. 420.
. Sphaeroides. Fr. 3, 4, S. S. 136.

dli uii odi. i
tit t

mue,
Ew E mn (B

Ly

M,
i

C. Perisporiacei **) s. Omphalostomi.

Obs. Paraphyses in hoc ordine desunt.

dr Thelebolei, sporas in globulum junctas eructuantes.
M ycelium radians.
XXXIX. Thelebolus. 70d.

Perithecium ceraceum, nrceolare, ore umbilicato, vesicula
(asco maximo) sporas includente coronatuim.

Rosae, Dichaena fissa, Labrella Rosae Corda, quibus analogum 9) Co-
ryneum marginatum — Seiridium /NVees (specimina iconis archetypa!
cum hac nullo modo congrunnt, sporidia septata apice mucrone termi-
nata ut in Aregm. mucronato, reliqua exactissime Corynci), — Seima-
tosporium Cord. — Sciniatosporium Rab., ut taceam formas infinitas
Torulaceas e. s. p. ad omnia genera infima accedentes.

*) Hoc et prius genus in bivio inter Disco- et Pyrenomycetes
posita sunt; ad hos referenda ob perithecia primitus astoma (a Sphae-
riis minimis non discernenda) nucleo demum quidem discoideo, sed ge-
latinoso, turgido. Asci saepe perfecti.

**) Ordo ad Gasteromycetes, cum quibus olim conjunetus, nt
prior ad Discomycetes radians, sed morphosi et afhnitatis naturalis
necessitate ad Pyrenomyeetes omnino coguntur. In Dichaenaceis spo-
rarum cellulae matricoles (as$ci) elongati, et saepe sporae septatae,

404 PYRENOMYCETES.

1. T. terrestris. A/b. Schw. 4. Femsjü ! Martio.
2. T. stercoreus. Tod. 3. Smol. Áker! Sept.
XL. Dacryobolus. Fr. (El. 2. p. 51.)
Perithecium floceoso-carnosum, globulare, ore umbilicato,
globulo gelatinoso, sporas fovente, coronatum.
1. D. sudans. 4! Hydni spec. 4A. SS.

--4- Perisporiei, sporis ascis clavatis subdifluenti-
bus receptis, mycelio haud manifesto.

XLI Perisporium. Fr. S. 0. V. Corda.*)

Peritheéium ceraceum, liberum, extus nudum et glabrum,
ostiolo umbilicato. ^ Nucleus ascis tumidis, absque para-
physibus, sporisve farctus.

P. exuberans. Fr. 1

P. betulinum. Fr. 3, 4! In SS. S. 372. prorsus disparuit.

P. Tragopogi. (A4. S.) 1, 2.

P. alneum. Z7. 3, 4.

P. fagineum. F7. 2.

P. disseminatum. Fr. 1—-^. P. vulgare. Cord. II. f. 97.

XLII. Apiosporium. Awnz.

Perithecia acervata, subcarbonacea, pruinosa, demum umbi-
licato-pertusa. Nucleus primo gelatinosus, sporis, ascis re-
Ssorbtis?, seriato-concatenatis secedentibus pulveraceus.

1. A. Salicis. Kunz. 1. Scan. Cord. ic. II. f. 96.

(Inter plures h. g. species hane solam, et rarissime, legi.)

(XLHL — Hormospora. Notar. Z. c. IT.
"Perithecia membranacea, mollia, poro rotundo aperta, nuc-

tenelli, filiformes; in his contra normaliter rotundatae et clavatae,
quare peridiola (eodem sensu ac Mucorineorum) dictae sunt vel potius
sporidia, sporas distinctas includentia, dicenda. Sed ex altera parte
abeunt in veros ascos (v. c. in Chaetomio cte.), facillime vero deli-
quescentes ]. ob pellueiditatem inconspicuos (sic in Apiosporio spori-
dia seriata in asco generata fingunt, licet non viderim), ex altera
gelatina, cui immersa, cellulae matricalis vicibus fungitur (cfr. Da-
ceryobolum ete.) Ab analogis Phyilosticteis facillime dignoseuntur
peritheciis semper a matrice liberis, nec innatis, (Bertiam, ob ascos,
videas sub Sphaeriaceis.)

*) Vegetatione et morphosi, omnibusque externis notis conveniunt
species sequentes, quas praesentibus formis mediis conjunctim tracta-
re necesse duximus, At in S. M. utique beterogeneis obrutum, quod
evitari vix potuit; considerent quoque praeteriti temporis genium,
qui etiam nobilissima genera v. e. Sparassin, Polyporum e. s. p.
rejiciebat; et si genera adeo subtiliter, ac hodiernus genius jubet,
distinxissem, me insanire fictum esset. Inter minimos fungos fa-
cilius esl nova genera distinquere , quam arcere, at melius censeo pa-
rum cognitas «pecies proximis subjungere, m copias gere ape
ciebus obscuris, proponere.

PERISPORIACEI, 405

leo gelatinoso. Asci clavati absque paraphysibus; sporae
in plures series parallelas primo moiliformi-concatenatae"
instar Cordycipitis. Typus S. stercoris. E/encA.)

XLIV. Venturia. JYo£. Bot. Journ. It. I.

Perithecia carbonacea, fragilia, poro amplo pertusa, circa
ostiolum ciliata. Asci fixi. oblongi, subpedicellati, absque
paraphysibus, sporidiis didymis. ^ Species genuinas non
vidi; proxime vero accedit, mihi jam pridem sui gene-
ris typus:

1. V. cincinata. S. M. II. p. 451. — 4.
XLY. Chaetomium. Kwnz. *) -

Perithecium tenuissimum, pilis vestitum, demum umbilicatum
et diffractum. X Nucleus gelatinosus, sporis ivpice in ascis
seriatis, sed asci rarius conspicui.

. comatum. (Tode/) 1. Hort. Bot. Lund.

elatum. Kwnz. 1—4. S. S. 459. B. 1. exs. 49.

. hispidum. Fr.4. Femsjü, ad caul. herb.

. globosum. Kwnz. 1, 2.

pilosum. Sph. Pers./ 1—4—? Cord. Ic. Il. f. 103.
chartarum. ZArab. 1, 3. B. 2.

pusilum. Fr. 3, 4! S. S. 272. Certe h. gen.!

eco

e

mEZELN EN
e [up]

ac

ry

--4-2- dsterinei , e floccis radiantibus enati, sporis
ascis rotundatis subliberis persistentibus re-
ceptis. — EpiphyTli.

XLVI. Erysiphe. Hed. fil. **) Alphitomorpha. War.

Perithecium ceraceum, filis suffullum et mycelio impositum

*) In plerisque speciebus observo alium statum ascis manifestis,
alium ascis prorsus inconspicuis. — Chaetomium pusillum minime, vt
voluit Corda, Sphaeriae species est, sed meo sensu verum Chacto-
mium! Sporae omnino generis, vulgo absque ascis, et immixta vidi
corpuscula fusiformi-eylindrica, pellucida, contigua, angustissima,
sed utrinque obtusiuscula; analoga adsunt in Zythiis. In Ch. hispido
(gregario, atro, peritheeiis hemisphaericis subnitidis, fibris sparsis
rigidis divergentihus, in eodem caule jove pluvio monstrabat nucleum
fluxilem, sporasque absque ascorum vestigio; sequente die sicco et
sereno praebuit ascos amplos, clavatos, pellucidos, sporis 4 seriatis
ovatis simplicibus lutescentibus. Interdum deficit perithecium; gcla-
tina floccis inspersa; cfr. scotricham, Myxotrichum.

*X*) "Perperam Erysibe" dici jam pridem plene exposuit div. Dc-
ceandolle; Erysiphes nomen non modo prioritate gaudet, sed Ery«si-
bes eo magis ineptum, cum exstet aliud antiquum, notissimum phane-
rogamarum genus Erysibe, familiae Erysibearum typus. Ceterum hu-
jus. ut omnium epipbyllorum generum, speciebus et formis infinitis,
vilibus nimia vulgo íribuitur attentio, quo nobiliores ct insigniores
fungi praetervidentur,

406 PYRENOMYCETES.

ore umbilicato. Sporidia (asci) maxima, libera, definita, -
globosa, sporis farcta.

1. E. pannosa. (/7'allr.) 1, 2. B. 1. exs. 96.
2. E. epixylon. (,ScMecAt.) 2.

3. E. epicaulon. ,S. M. p. 237/ 3,4. S. S. 69. Cord. tc. II. f. 99.
4. E. macularis. ( Wallr.) 14—4. B. 2.

5. E. fuliginea. ( ScA/ecAt.) 1.

6. E. clandestina. ( Wa/ir.) 1, 2.

7. E. communis. ( Walir.) 1—4. B. 8.

8. E. penicillata. ( Wal/r.) 1—4. B. 5.

9. E. bicornis. ( Wallr.) 1—4. B. 6.

10. E. adunca. (Wallr.) 3. ^. B. 7.
11. E. guttata. ( Wallr.) 1—4. B. 8.

b. Podosphaeria. Awuzz.
12. E. myrüillina. /S. MJ. (Sphaeria ScAub.) 3, 4.

XLVII. Lasiobotrys. Aunz.

Peritlhecia acervato-connata, cornea, mycelio fibrilloso ra-
diante innata, ore umbilicato. —Sporidia globosa (asci)
sporis farcía.

1. L. Lonicerae. Awnz. 4. Dalekarl. M. N. 960. B. excs. 48.

[XLVHT. Bryocladium. Kwnz./! Pisomyxa. Corda.

Perithecium subcarbonaceum. tenue, mycelio fibroso (atro)
radiante impositum, ore umhilicato. Asci in sporidia ova-
lia, sporulis minimis farcta, reducti, ovales, liberi.]

(IL. Meliola. Fr.

Perithecium carbonaceum , mycelio fibroso (atro) radiatim ex-
pauso adnatum ore demum umbilicato. Sporae septatae ascis
receptae. Genus in folis tropicis vulgatissimum, ut
Erysiphes in terris temperatis. Praeter species in S.
M., Linnaea, plurimas descripserunt Jontagne, Leveille.)

(L. Asterina. Lev. 4. c. 14845. p. 59.

Perithecium tenue, adpressum, fibris impositum basique saepe
radians. Asci obvati, sporis bilocularibus. — An Asterina
Lev. 4. c. ore rimoso distinguendum? (Cfr. Ber£. in Hook.
Cr. Antarct. (. 164. *)

*) Vel potius cum -4ilographo Lib. comparandum? MHoc genus,
inter Phacidiacea omissum, recognovi ex Berk. l. c. t. 68. f. 9; ab
Hysterio differt ut Asterina a Meliola ascis obovato-rotundatis, spo-
ris bilocularibus. Hi. |. H. striola El. et plures n. sp. mihi cognitae.
Ab bis omnibus valde differt longe speciosius /Veuroecium Kunz, :; spo-
rae hujus magnae, continuae, ellipticae, succinei coloris, in. tbalamio
fibroso ita fasciculatim (et subinde in clavas, ad typum Cord. ic. 17.
t. 9. f. 122: 5) coacervati, ut intra ascum amplum resorbtum genera-
tas fingam. Huic fungo peculiare est discum in siccis late hiare, at
humectatam claudi, contra Discomycetum morem,

PERISPORIACEI. 407

-FE---4-4- Myxotheciei, sporis gelatina. primo. con-
globatis absque ascis, reliqua priorum.
LI. Zasmidium. Fr. *)
Perithecium tenue, carbonaceo-fragile, mycelio byssino sep-
tato adnatum, ore subumbilicato, nucleo in sporas sim-
plices fatiscente.

1. Z. cellare. (Racod. P.) 1. Malmü. B. p. 324. M. N. 798.
2. Z. vulgare. Fr. 3! &. S. S. 424.
3. Z. Tela. (Cord.) 4.

(Pleuropyxin Corda, inter hoc et sequ. mediam, non vidi.)

(LI. Myxothecium. Aw. :

Perithecium liberum, firmulam, demum umbilicatum, fibris
continuis e pseudostromate exsertis adnatum; sporae sim-
plices in nucleo gelatinoso. | /n caulibus et foliis tro-
picis.)

(LUI. Couturea. Cast. Mass. p. 192. **)

Perithecium membranaceum, sphaericum, astomum, apice rum-
pens. intus sporis liberis septatis farctum. —Stroma floc-
cosum radians.)

Asteroma, sporidiis bilocularibus, vide inter Phyllo-
stieteos. Species superficiales hujus regionis fere sunt!
(Collacystis. Kunz. ***)

"Perithecium globulare, firmum, floccis brevibus fasciculatis
obtectum iisque hinc illinc radicans. X Sporae globosae
nucleo gelatinoso immersae.")

LIV. Zythia. F7. Scan. 1)
Perithecium membranaceum, primo tectum dein liberum, te-

*) Antennaria sect. 4. S. M. — Corda, at nec Antennaria Link,
typo Antenn. Ericophila et Cytisophila, quod A4fntenninam S. M. dixi-
mus, peridio crasso erustaceo, sporis concatenatis, Cenococco affine
et regioni mediterr. genus privum), nee Antennaria /Vees ct fuctt.
Rec. (typo 4. pinophila), quod Torulis proximum et Zfntennatula di-
cas. Nam fntennariae nomen, utpote generi Compositarum notissimo
et ubique recepto vindicandum, e foro mycologico, ubi maxime cete-
rum confusum, prorsus delendum est.

**) Est quasi Meliola absque ascis, cui speciem gallicam addidi,
et in Sphaer.? Trichostromam Kunz.! in Wig. exs. aliisque eximie
quadrat definitio.

XX**) Genus mihi ignotum, sed propter stationem (in cadavere bu-
mano semiputrido) memorabile, boc loco tamquam Chaetomio et Euro-
tio intermedium inserere debui, cum ab omnibus praetervisum sit. De-
scriptio exstat in Güalzilibello: Das Leichnam des Neugebornen Lips.
1827. l.p. 212. Unica species, €. putredínis; cojus sporangia j, ;"

diametr. livide lutescentia, sparsa l aggregata, adulta duriuscula ,
eompage tenaci e ceraceo coriacea. Floceci breves, albidi, continui.

T) Genus specierum, allatis. exceptis vere ignobilium, dives,

A408 PYRENOMYCETES.

nax, ore umbilicato, nucleo gelatinoso cum sporis sim-
plicibus globuli ]. cirrhi iustar erumpente.

. elegans. Fr. 1.—4. S. S. 460. Not. IIl. f. 8.

. galbula. Fr. (Sphaeria S. M.) 1. Affi. Sph. atrorub. W.

. Rhinanthi. (,:Sow.) 3, 4.

. ferox. (Not.) 3. Not. III. f. 9.

" epimyces. ( Ehrenb.) 1—^. B. S. 187.

(Z. Georginae. Cord. IIl. f. 72. etc. in pl. exotic.)

-F-FA4R Appendix: Sporae intra peridium, nullo
thalamio immersae.

A. Clisosporium. 7.

Peridium membranaceum, liberum, tenax, glabrum, (atrum)
ore umbilicato irregulariter dehiscente. Sporae globosae,
minimae, absque gelatina diffluentes. Mycelium maculare 1. 0!

1. C. lignorum. Fr. 1, 2. Coccularia Corda, ex habitu!
2. C. herbarum. Fr. 1. Lund.
B. Eurotium. Lénk. *)
Peridium primo coloratum, mycelio flocecoso radiante ad-
natum; reliqua prioris.
1. E. herbariorum. (Web.) 1—4.
2. E. Pyrobolus. Fr. 3. Transitus ad Zythias!
3. E. caulincola. Fr. 1. Hort. Lund. c. sq.
4. E. nebulosum. Fr. 1.

CUu ÀÉS
NNNININ

Altera series:
D. Cytisporacei **).
In hoc ordine sporae (vulgo simplices) filis adfixae.

-- Leweillinei , conceptaculo carbonaceo, rigido; nu-

vulgo Sphaeriis caulicolis v. c. S. herbarum subsumtis. (Z. elegan-
tem, mixta cum eadem, in quibusdam Scl. Suec. exemplaribus, ab
amico collectis, occurrere testatur acut. Desmazieres.) Ad Zythias
accedunt vario Spbhaeronaemata, sed a genuinis clare differt hoc ge-
nus. Coccobolum JFallr. hujus esse loci, e charactere, fingerem.

*) Mire cum Physareis confudit Corda, morpbhosin et omnes ma-
jores naturae rationes negligens propter analyses subtilissimas. Aptio-
rem locum, quam in hoc infimo Pyrenomycetum puncto, adhue ignora-
mus; series mediante Clisosporio et Zythia, cujus potius species Euro-
tium Pyrobolus, prioribus contigua videtur, licet ebaractere a familia
recedat. Sed character ubique secundarium, accidentale; affinitas
primarium, aeternum.

7**) In summis adsunt perithecia, in mediis cellulae, in infimis
modo asci sacciformes, sed omnes circinati, convergentes et, gene-
vibus duobus exceptis, ore communi ostiolati, , "9 it

CYTISPORACEI. 409

cleo unico, sed celluloso - multiloculari. *) .Ca-
milleam , allinem, videas sub n. V.

[LV. Kretsehmaria. Fr.

Conceptacülum carbonaceum, crassum, rigidum, stipitatum ,
capitatum, capitulo Zn£us cavo, ceZulis rotundatis am-
plis referto, nucleolis gelatinoso-fllamentosis, sporis sim-
plicibus. (Pyrenotrichi D. Typus: Sphaeria Clavus. Er.

'. Linn. V. p. 543.]
[LVI. Leveillea. Fr. Phyllacea. Lered? **)

Conceptaeulum carbonaceum, crassum, rigidum, turbinatum,
intus apicem versus cavum, inembranulis verticalibus
in cellulas erectas elongatas divisuz ; nucleolis gela-
tinoso-filamentosis, filis ferentibus ascos obovatos 6—8-
sporos, sporis simplicibus ellipticis diu cohaerentibus.
Typus: Sph. caelata. Fr. Linn. V. p. 540.]

[LVII. Piptostroma. Levei. Aun. Sc. Nat. 1845. p. 65.

Conceptaeulum carbonaceum, rigidum, globosum, demum cir-
ceumscissum, nucleo celluloso-lobato. ^ Sporae ellipticae,
simplices filamentis e stromate surgentibus adíixae.]

[LVII. Weinmannodora. Fr. ***)

Conceptaculum hemisphaericum, liberum, carbonaceum, sSub-
tiliter pertusum verticeque ostiolo simplici pertusum; nu-
cleo e columella centrali (alba) radiante ad medium in
cellulas elongaftas circinantes dimidiatas diviso. —Sporae
globosae, simplices, nigrae, majusculae (fere MeZancondi!)

*) Grex Pyrenomycetum distinctissima, nobilissima, maxime na-
turalis, generibus evidentissimis; plerisque tropicis regionibus privis,
Sphaeriaceis primae seriei respondens. —Nucleum fideliter describam,
qualem obsersavi, sed in statu typico forsan ascigeri sunt, suadente
Leveillea, In prioribus generibus ostiolum nullum vidimus evolutum,
sed conceptaculum subtilissime punctulato-pertusum; hos vero poros mi-
eroscopicos non esse genuina ostiola, ut olim finxi, testatur nobilissi-
ma W'éeinmannodora, ex qua indolem mirabilium horum fungorum pri-
mum intellexi.

4*) Lundia Fr. Mser., sed nomen mutare debui, cum vix dubitem
esse Phyllaciam Lev. (ne cum Phyllacio Benn., genere phanerogamo,
commutetur et hoc nomen mutandum), licet descriptio recedat. Nu-
cleus pro more gelatinoso-filamentosus; sed in statu perfeetissimo spo-
rae, etiam ascis resorbtis in massas obovatas diu cobaerentes, incelu-
sae ascis tenerrimis, Asterinae similibus. llyperomyxae Cord. ic. nuclei
ideam satis praebet. .

***) FF. ruthenica est donum cel. JFeinmanni, cui eximio Myco-
logo dicavimus, cum prisca Weinmannia non commutandum. — Fungus
summopere insignis, lignatilis, Silenes instar ad medium 5S-locularis.

id

410 PYRENOMYCETES.

[LIX. Lamyella. Fr. *)

Conceptaculum erumpens globulare, carbonaceum, intus cellu-
losun; nucleo gelatinoso, sporis subtilissimis simplicibus
pellueidis farcto, ostiola discreta globulo gelatinoso coro-
nantibus.]

LX. Rabenhorstia. Fr. **)

Conceptaculum tenue subcarbonaceum cupulari-dimidiatum, su-

perne epidermide adnata tectum, intus celluloso-loculosum,

ostiolo simplici. ^ Nucleus gelatinosus, sporis simplicibus
pellucidis.

clandestina. Fr. 3, 4. S. M. II. p. 484.

rudis. Fr. 1. S. S. 396. B. S. 155.

personata. Fr. 3, 4. Insignis.

. R. Tiliae. (P.) 1—4. .S. S. 80. B. 152.

. R. adpressa. n. sp. 3. Suec. boreal.

Enchnoa ( Sphaeria n. 137) hanc seriem fere claudit, at
perithecium serotinum tenerrimum, nucleum maximum fluxilem
limpidissimum, haud cellulosum, tantum vidimus. n exsiccato et
collapso irrigato video sporas subtilissimas, fusiformes, pellucidas.

C ux $$
mEPBS

-F-4- Cytisporei , peritheciis cellulisve discretis. Cfr.
Strlbosporeos.
LXI. Valsa. Jr. Sphaeriae sp. Auctt.
Perithecia carbonacea, (formae definifae) perfecta, circinan-
tia, in colla convergentia elongata, ostiolis erumpenti-
bus inter se vel disco conjunctis. Asci (typice) perfecti ,
S8-spori ***)

*) Typus est Sph. sphaerocephala S. M. YI. p. 497, habitu pror-
sus Sphaeriae simplicis (in boc et sequente exoleto evanescunt eellu-
Jae), at ostiolis subquinis discretis, singulo globo sporarum coronato,
valde insignis. Sporae minimae, modice auctae globosae, sub summo
augmento oblonga.

**) Habitus exacte Hercosporae, cam qua hine olim conjunxi, at
tam nuclei Structura, quam sporarum indoles (deficientibus ascis) ma-
gis differunt quam ut comparentur.

***) Genus inter Sphaeriaceos et Cytisporeos exacte medium,
illis charactere, bis affinitate naturali proximum. | Peritbeciis circinan-
tibus, collis convergentibus, ostiolis vel connatis vel disco junctis a
Sphaeriaceis semper acute differunt; cum sequentibus prorsus con-
flaunt; ita ut plures Valsae in statu primario sistant Cytisporas (n.
14—17), et reliquae Cytisporae in eadem sfatione, eadem matre vul-
go habeant prorsus sibi respondentem Valsam (V. nivea || Cytisp. chvy-
sosp., P. salicina || C. fugax; V. ambiens || C. leucosperma. —Falsae
Circumscriptae luculentius a Cytisporis differunt, sporis septatis vulgo,
nec manifeste gelatinam eructuant, ut reliquae; sed haee gelatina
ia lncusis — Cireinatis amorpha profluit, vix eirrhosa,

CYTISPORACEI. 411

a. Circumscréptae. S. M. W. p. 378.

1. V. Sorbi. (Schmidt) t—4. S. S. 114. M. YN. 869.

2. V. Prunastri. (P.) 1, 2. S. S. 220. B. 53. exs. 29.

3. V. stellulata. Fr. 1, 2. S. S. 442. B. 54. ezs. 79.

4. V. enteroleuca. Fr. 1—3. B. 55. Variol. Ceratosp. Bwu//.
— aluitraga. (77^uAL. Suec.) 3.

b. V. extensa. Fr. 1, 3. B. 50.

6. V. syngenesia. Fr. 1—3. M...V. $70. stat. juv.

7. V. monadelpha. Fr. 1, 3. Aabenh. Crypt. p.. 212.

8. V. detrusa. Vr. 1—3. S. S. 6. Cord. ic. IV.f. 127. B. S. 18.

9. V. cerviculata. Fr. 3, 4. (Affiu. B. 57.)

10. V. fibrosa. P. 1, 2. S. S. 381. B. 58. ezs. 3f.

11. V. Carpini. F7. 1. copiose. .S. ,S. 22$.

12. V. lixivia. Fr. 1. Vix indigena, in Juglande.
b. Jncusae. S. M. p. 385.

13. V. nivea. Hoffm. 1—4. ,S. S. 70. B. 59.

— 1^. V. leucostoma. P. 1—4. S. S. 258. D. 60.

— 15. V. eineta. PF». 3, 4. Alius status Cytisp. rubesc.

— 16. V. Kunzei. Fr. 3. r. M. .V. 707.

— 17. V. diatrypa. Fr. 3, 4. SS. SS. 79. .

18. V. microstoma. P. 1, 3, 4. S. S. 185. pr. p. B. S. 20.

5. V. melastoma. Fr. 3, 4.

— 20. V. angulata. Fr. 2. 5$. S. 72. B.61. (Reced. ad Diatryp.)
V. taleola. Fr. 1—4. B5. 62.

V. (Aglaospora) profusa. Fr. 1. S. S. 21. M. N. 871. B. 63. *)
V. dissepta. Yr. 1—4. S..8. c. sq. S. controversa. Desmasz,
&x Cylisporea. S. S. 224. S. Saturnus. Sow. £. 216. D. 64.
V. tessella. (P.) 1.

c. Obvallatae. S. M. II. p. 394 *?).

25. V. ciliata. (P.) 1, 3.

*) Ex excerpto dissertationis alterae Cel. Notaris, characteres gc-
neris et specierum (quibus nulla synonyma addáta) exhibente, ab
amic. J. Fahl mecum communicato , Aglaospora. Notar. ad hane per-
tinet, sed 24. ocellata ab Halonia ocellata mea. prorsus diversa vide-
tur. Character generis Aglaosporae: Perithecia coriacea (?), intus
undique thalamio vestita, in eollum pertusum producta. — Asci ampli,
tetraspori, sporis oblongo-linearibus, nucleo in 4 sporulas disciformes
diviso. Utique baec species a typo recedit; sed $. dissepta ad idem
genus naturale pertineret.

**) F. Frit aliasque in arboribus peregrinis tantum obvias exclu-
simus, nee vere indigenae sunt PF, lixivia et profusa, sed ob copiam
et ipsarum matrum frequentiam, ut in Flora Hospita Patriae citentur,
bas admisimus.

« Quamvis tumerosae sint hujus generis species, definitae tamen, nee
vagae ut sqq. serierum generum, videntur, nam post 1815 — 1817,

33

412 PYRENOMYCETES.

26. V. spectabilis. Fr. 3. raro. Misit Swartz. Cfr. Rabenh. n. 1834.
27. V. coronata. (Hoffm.) 1. Karlskron. 4. 65.
28. V. decorticans. Fr. 3, 4. M. NW. 768.
29. V. Pini. (Alb. Schw.) 1, 3, 4! S. S. 7.
30. V. Abéetis. Fr. 1, 8!, 4. S. IS. 77.
— ceratina. 4. .$. — tabenh. 1885.
31. V. deformis. Fr. 3! raro.
32. V. ehrysostroma. Fr. 1. (S. xanthostr. Fr. non Sem.) S. S.
444, B. S. 22.
33. V. suffusa. Vr. 1—4. S. 4$. 229. Priori affin.
34. V. Jeiphaemáéa. Fr. 1—4. S. S. 78. M. N. 961. B. 67.
35. V. sphinctrina. Fr. 2. Femsjó, Smol. r.
36. V. melastroma. Fr. 1. S. S. 223,
37. V. turgida. 2!, 3, ^4. S. SS. 262. B. 68.

|

S. faginea. Pers. — alnea. Sph. turgida. P.

— 988. V. salicina.- Pers, 19:2 48, 58$. $420. P6
39. V. ambiens. P. 1-—4. S. S. 8. M. N. 872. B. 70.
— Fl..Dan. t. 2039. f. 1.
A0. V. stilbostoma. Fr. 1—24. S. S. 145. B. 71.
—— umbilicata. 4. — conferta. 1. S. «9. 7496. M. N. 962.
A1. V. leucopis. Fr. 1. Reften, Scan.
42. V. clopima. Fr. 4. Smoland.
d. Circinatae. S. M. IW. p. 405.
43. V. ciliatula. Fr. 1—4. S. S. 147.
44. V. pulchella. P. 1—84. S. S. 146. D. 72.
— 45. V. vasculosa. Fr. 3, ^. S. syncephala. War.!
46. V. conjuncta. .Vees. 1, 2.
A47. V. thelebola. Fr. 3, 4. S. S. 384.
4S. V. quaternata. P. 21, 3, 4. S. S. 9. B. 74. FI. D. 2089.
49. V. furfuracea. Fr. 1—4. B. m. 45. S. socialis. W.
50. V. vestita. Fr. 1. S. S. 230. Nobilissima!
51. V. hypodermia. Fr. 1. S. S. 32. B. S. 21. exs. 6t.

52. V. convergens. 7od. 1, 2. 5. 76.

53. V. microcarpa. Fr. 1, 2. Mont. A. Sc. N.

55. V. acclinis. Fr. 4.

55. V. pusilla. (P.) 3. 4! (V. abnormis dubia sp.)
[LXIV. Torsellia. Fr.

Conceptaculum lagenaeforme , peritheciis subperiphericis diffor-
mibus flexuosis, collis in ostiolum commune coeuntibus.
Medium inter proxima, habitu proprio. H. !. Sph. saccu-
lus Scluwein. S. M. II. p. 378.]

quibus annis Monographiam in fct. 4e. Sc. inserui, vix ullas in his
terris novas inveni, licet quottannis legerim. — Nec e reliqua boreali
Europa novae mibi missae sunt; paucae ex Europa australi; ingens
vero numerus ex America boreali.

CYTISPORACEI. 413

LIV. Cytispora. E/renb. Fr. *)

Perithecia membranacea, difforinia, cellularia, eireinantia, in
collum commune discuin perforans junctis. Sporae cum
gelatina cirrhose profluentes.

* Cirrho albido 4. colorato.

1. C. pisiformis. Fr. 1. Dub. Syn. Gal. II. p. 725.
2. C. ferruginea. Des. 1, 2.
3. C. rubescens. Yr. 1—4. S. S. 109. B. n. 1.
4. C. incarnata. Fr. 1. Desmaz. ecsicc. 1
9. C. chrysosperma. P. 1—4. S. S. 154. M. N. 881. B. 2.
6. C. carphosperma. Vr. 1—4. S. S. 155. B. 3.
7. C. deucosperma. (P.) 1—4. S. S. 150. B. 4.

— bhrunueola. S. ,S. 245. In Rasis.
8. C. pinastri. Fr. 1. S. S. 247. Sphaer. pinast. Dec.
9. C. fugax. Fr. 1—4. S. S. 211. B. 5.
10. C. endophylla. 4. In fol. Vaccin. vitis id.

** eirrho nigricante.
11. C. atrovirens. Fr. ^. In Alnis Suec. boreal.
12. C. melasperma. F7. 4. Vulgo Melancon.
Snbg. Synariza, cellulis aequal. stipatis cirea axin circinan-
tibus, intra concept. tenue proprium. **)
13. C. carbonacea. Fr. 2, 2. S. S. 246.
14. C. enteroleuca. Fr. 3, 4.

LY. Nemaspora. Pers. Fr. ***)
Nuclei cellulosi, difformes, subcrispati, circinantes, in tu-
bereulo floccoso ceraceo immersae ef ostiolo communi
junctae, gelatinam cirrhose proírudentes.

*) De intimo cum praecedd. nexu, videas supra. Cum sequ. sub
Nemaspora junxit d, Persoon, st inter omnes ipsius aequales cogni-
tum est. Persoonium JV. eroceam (speciem quoque nobilissimam et abs-
que dubio autonomam) pro generis typo habuisse, quare et Ehrenberg
et nos hane pro generis typo sumsimus, Cytisporis novum imponentes
nomen. [ane determinationem, ubique receptam, subvertere frustra
nititur Cel. Corda, haud observans Nemasporam suam etiam sq. genus
complecti, Myxosporíum vero, quoad ipsius species, ab utroque esse
diversissimum!

**) Has species nee gelatina turgidas, nec cirrhifcras, umquam
vidi; fabrica peculiaris et rite observata peculiare facile praebeat
genus.
» Micropera Leveill. charactere bene convenit cum forma cirrhoso-
globifera Melogrammatis v. c. Sph. sordida f., at colore differt om-
nino, et forsan analogum statum Endothiae sistat. Mihi nulla authen-
tica specimina obvia, quare hoc aliaque meritissimi Auctoris genera
obiter notare tantum potui. Vix Cytisporeum meo sensu.

***) Genus eximie a priori diversum, sed ob perithecii defectum,
praesentibus nucleis, non removendum. Ut reliqua hujus gregis dupli-

A14 PYRENOMYCETES.

. aurea. Vr. 1—4. S. S. 107.
,,0r9662. JD RI M. Naudétu, Bad.
orbicularis. jerk. S. 106. c. ic. 1, 2.
Ribis. ( EArenó.) 93, 4.
incarnata. Awnz. 2—4. S. 4$. 108.
grisea. P. 1, 2- Cord. III. f. 68.
(LVII. Psecadia. Fr. Cystisp. S. AJ.
Nuclei in tuberculum uniloculare immersum, in ambitu loba-
tum, confluentes; sporis cum gelatina per os commune in
globulum persistentem profluentihus.

"z2272-

(1. P. guttifera. ( Dec.) omnes in frutici-
(2. P. globulifera. S. $. 112. bus exoticis, in
(3. P. rhoina. Mortis cultis.

LVI. Ceuthospora. Fr. *) Grev. Scot. t. 253.

Nuclei regulares, circinantes, slobosi. in stromate innato
limitato immersi, ostiolis convergentibus, sporis eum gela-
tina cirrhose profluentibus.

1. C. bifrons. ( Sow.) 1. Blek. M. XN. 560. B. 1.
(Spec. h. g. ad regiones calidas pertinent.)

4-4 Scutato-adnati, epiphylli..—| Cfr. Gen. XXI,
XXIL . Prius genus LZeverZineis , alterum Cy-
lisporeis. videlur respondere.

(LVH. Parmularia. LeveWf. Ann. Sc. N. 18406. p. 286.
Conceptaculum orbiceulare, applanatum, cellulas (2) minimas
globosas obtegens. Sporae minutae, elliptico-liueares.]

(LVHI. Microthyrium. Desm. 7. c. XV. p. 129. t. 41. f. 1.

Conceptaculum tenue adpresso-scutiforme, centro perforatum ,

obtezeus saceulos clavafos, circinantes, ascis octosporis
farctos, et in ostiolum commune junctos *?).

cem habet fractifieationem, quarum Zibertellae Desm. sistunt statum
typicum, ascis in sporidia reductis; status conidiiferus etiam ex opti-
me ascigeris Sphaeriis legitur, Myxosporium Cord. vero non hujus
loci est.

*) Typicum hujus generis statum sistit Ceuthospora cireumscripta
FHlotzsch; Sphaeria B. n. 106; nam an inter Euphorbiaceas e corollae
praesentia, in. Pyrenomyeetibus ex ascorum, genera distinguamus dio-
bitandum est. — An vero Ceuthosp. Lauri B. n. 2. — Cytispora pul-
veracea B. n. 6, ex ipso, hujus generis sit nondum liquet. In maxime
analoga Pyrcenophora phaecomi ascos egregios depinxit Berk. S. 185 c. ic.

**) Ad ideam Cel. Desmazieri proposui; alium typum (Mieropelti-
dis Mont.) exhibet JNotar. Microm. [tal. IF. f. 4. Analogia inter haec
genera, ut Asterinae, Sacidii clc. manifestissima,

SPILAEROPSIDEI. 415

E. Sphaeropsidei. Loeveill, *)

4dscis in sporidia , pedicello filiformi thalamio
primo adfiact , vulgo septata , reductis.

[LXIX. Levieuxia. Fr. Fung. Nat. **)

Perithecium carbonaceum, rigidum, verticale. in stipitem
attenuatum, astomum, de?n superne areolato-diffractum,
denudans discum planum e sporidiis stipitatis obscuris (hinc
septa inconspicua) pulveraceum.]

LXX. Topospora. Fr. F4. Sc. Cfr. Fung. Nat. ***)
Perithecium fibroso-cornewm , verticale, clavatum lI. cylindri-
cum, demum vertice dehiscens, éntws halam?o wurceo-
lato vestitum, sporidiis pedicellatis septatis pellucidis.
1. T. uberiformis. Fr. 3, 4. S. S. 347. .S. M. II. p. 491.
2. T. proboscidea. Fr. 4.
(H. generis videntur SpA. veníricosa. P. et plur. Americanae.)

[LXNI. Angiopoma. Leceif. | €. 1541. p. 255.
Perithecium liberum, membranaceum, snbcorneum. cvatbifor-
me. ore circulari dehiscens, epiphragmeaíe fugaci te-
etum. Sporidia basi flxa, pedicellata, septata. sporis di-
stinctis.)

LXXI£. : Pesfalozzia. o£. Mécr. II. t. 19. f. 6.
Perithecium ernmpens, tenne, corneum, dceimmn irregulari-
ter circumscissum. Nucleus gelatinoso-floccosus, dein
siccus. sporidiis pedicellatis multiseptatis. ep?ce sefzgeris.
Robillarda. Cast. Mars.p. 205. Setaram, in variis spo-
ridiis observatarum, indolem et functiones prorsus ignora-
inus, indeque etiam earum vim ad genera distinguenda.

*) Cum fpiosporii sporarum catenae primitus potius intra ascos
matae, quam ex sporidiorum articulis secedentibus, confirmante. ore
umbilieato, priscos meos Apiosporinos et Dothioreos Sphaeropsideos
cum Cel. Leseille dicam. Propter faciem cum. Sphaeriis conformem
pro Sphaeriarum aberrationibus haetenms sumti sunt vef caveamus,
ne hue referamus omnes Sphaerias aseis destitutas. — Cfr. Sphacrops.

AO) In. F'et.. fe. Handl, 1848; sed. in. Feet. dc. Fórhnudl. 1847
Fehr., quo loco nostri commentarii expositio exhibetur, dieitur. /Vata-
lia, quod nomen ob homonymon. genus Cel. Hochstetter dein mutavi.
Ob sporidia nigra nulla septa observantur.

(***) Priori externa facie simillimum, quare ntrumque H. ec. ex po-
suimus, sed structura diversissima, ad Cenangia accedens, quorum
statum abnormem cum d. Lund vix dicam ob sporidia prorsus aliena,
Jo. - Seranica ad Dichaenaceas retuli ob dehiscendi modum vertica-
2M at detectis analogis generibus ad bunc ordinem sine dubio re-
eratur. '

416 PYRENOMYCETES.

1. P. ramealis. Fr. 4.
2. P. conigena. Ler. 3, 4.
3. P. caulicola. Lev. 3. — et plur. indeterm.
[LXXIV. Lichenopsis. Schw. Am. p. 308. t. 19. f. 6. *)
Perithecium immersum, circumscissum. operculo deciduo
lectum. —. Nucleus liber, demum siccus rejectus, cu-
pulam vacuam reinquens, e sporophoris fllamentosis elon-
gatis apice sporidium septatum gerentibus stipatus. ]
LXXV. Prosthemium. Az.
Nucleus fatiscens; sporopliora fasciculo sporidiorum; rel. sq.
1. P. betulinum. Nunz. 2—4. B. 1.
LXXVI. Hendersonia. Berk. S. 208. t. 14. f. 9. *?)
Perithecium carbonaceum, subinnatum, emergens, subasto-
mum, porose l. irregulariter rumpens. Nucleus farctus
dein difluens, sporidis erectis, pedicellatis eZongatás
multiseptatis. Sporocadus. Corda pr. p.
. H. aeinosa. Fr. 1, 2. S. M. HI. p. 422. M. N. 769.
. H. exilis. (Ab. Schw.) 3. Cord. IV. f. 110.
. H. Populi. (Cord.) 3. ^. Cord. $c. IH. f. 109.
. H. Syringae. Fr. |. €. p. 492. 1—4. S. S. 233.
H. Lonicerae. (Not. Micr. IV. f. 5.) 1, 2. Cum Spb. Lon.
H. Rosae. Fr. 1—^4. Sporid. 4-locul.. sporis globos.
TH. Lichenieola. (Sommerf.) 3. 4. Cord. 1V. f. 63.
H. Humuli. Lecve?/. 4. Smoland. freq.
. H. elegans. Berk. 4. B. 5. 208.
. H. subseriata. Desmaz. 3, 4. '
Et plures, praecipue in frntic. exoticis.
LXXVIL. Diplodia. Fr. ***) Sphaeriae spec. Auett.
Sporidia clavata, uniseptata; reliqua prioris. Berk. in Mag.
Zoo. et Bot. Vl. t. 11. f. 7.

cou 5n nlxowunweome

—

*) Sub nomine Sphaeroboli erustacei Schw. Am. p. 934 a divo
Auctore recepi, qui omnino idem videlur ac Lichenopsis Ll. c. p. 308.
A4 prioris specimina jam pridem Phacobolum dixi (et analogia cum
Sphaerobolo manifesta), quod nomen praeferendum adhue censeo,
quum Lichenopsidis et nimis vagum est, et reliquis speciebus incon-
gruum, quod vero Mycologorum judieio submittam.

**) Hujus et sequentis generis species in priscis schedulis haud
segregavi, quare de unius alterius loco. non plane certus sum. — Ned
species horum generum ita numerosae, ut omnes citare superfluum
ducerem. — Maxime vero cavendum, ne ad has referamus Massarias,
Hercosporas, Dothideas ete. ascis resorbtis, quae vero sporidiis libe-
ris nec umquam pedicello adnatis facile discernuntur.

***) Nomen primitivum Diplodina, nunc contractum. et. ubique
receptum, restituere nolui. Septum tam in junioribus, quam D. mu-
tila exoleta deest.

SPHAEROPSIDEI. 417

a. Conftueutes.
1. D. subtecta. Fr. 1. SS. M. p. 376. D. acerina Lev.?
2. D. mutila. Vr. 1—4. S. S. 164, 383. Not. IV. f. 7.
3. D. salicina Lev. S. siguans. Wallr.? 1—3.
4. D. Arbuticola. Fr. 1—4. S. S. 320. B. S. 188.
b. Erumpentes , simplices. (D. semitecta. S. S. 349 in Hort.)
5. D. fagiuea. Fr. 2. *)
6. D. Aesculi. Lecei/f. 1, 3.
7. D. Fraxini. Fr. 1, 2. Vidi trilocul.
8. D. Jugzlandis. Fr. 2—4. SS. S. 239. B. n. 162.
9. D. conigena. Deszaz. 3, 4.
10. D. Rubi. Fr. Suec. occid. Diversa a JVof. IV. f. 6.
c. Subinnatae. Cfr. Sph. Xylostei, Grossulariae, etc.
11. D. clypeata. (Nees) 1—4. 5. S. 398. B. n. 157.
— rosarum. S. M. Sph. spurca. War.
12. D. mamillana. Fr. 1, 3. S. S. 397.
(D. sarmentorum. Fr. 1. S. S. 28.)
13. D. llieicola. Deszuaz. Norveg.! B. S. 206.
14. D. Hederae. ( 50w.) 1, 2. S. S. 21. Not. Micr. II.f.5. B. 192. **)
15. D. aquilina. Fr. 4. 5. M. /I. p. 522. aff. Discosiae!
16. D. Empetri. Fr. 3, ^. /. c.
17. D. licis. 5. AM. J. p. 501. a. 1. Blek. B. 1068.
18. D. Taxi. (Sow.) 1, 3. S. S. 22. Not. I. c. f. 9. B. 1060.
19. D. Visci. (Dec.) 3. Westerás. B. 167.
20. D. Buxi. (Dec.) 1, 2. S. &. 23. B. 107. b.

21. D. herbarum. (Cord. IV. f. 63) 1—^. c. pl. affin.

In hortis Bofanicis, praeter supra citatas, ut in S. S. di-
stributas, insuper larga specierum messis v. c. D. Vétéco/a
Desm., KAerriae B. 165, Tamaricis B. ». 4/58. Leguminis
Desmaz. Georginae Cord. etc. ete. etc.

(LXXVHI. Haplosporiun. Montagn. Cent. 1V. p. 65.
Perithecium integrum, innato-erumpens, in ostiolum conicum
porosum aítenuatum, nucleo gelatinoso-fllamentoso, ascis
monosporis diffluentibus, sporis opacis.)

*) Est inter insigniores, peritheciis erumpentibus, simplicibus I.
pluribus confluentibus, nucleo ceraceo-floccoso albo. — Nporidia 9-
Joeularia, spora ovali-oblongs in singulo loculo, ex quo flaplosporinm
quasi Diplodiam simplicem fingam. — D. Rubi vix Sphaeria puncti-
formi major, exoleta vero irregularis, epidermide lacerata. cincta.
Sporidia oblonga minima, bilocularia, opaea, sporulis ne quidew di-
stinctis. Ceterum novum locum priscarum mearum specierum designa-
re tantum volui. .N. 17-20 atypicae.

**) Haec species, cum variis exotieis (D. tephrostoma Lev. vide-
tur eum Halonia ocellata saepe confundi) propter discum heteroge-
neum, quem ostiolum perrumpit, peculiare subgenus |. genus po-
lius ad analogiam Haloniac.

418 PYRENOMYCETES.

r4 /ntegri , sporis simplicibus sporophoris su f] ultis.

LXXIX. Crocicreas. Fr. ")

Perithecium liberum, turbinatum, carnoso-corneum. etus n-
tusque floccoso-fibrosum, ore umbilicato. Sporae sim-
plices in floccorum nuclei apicibus. Forte h. g. A/D.
Schi. t. 10. f. 5.

1. C. gramineum. Fr. 1—4. S. S. 368. S. M. III. p. 249.
[Schizothecium. Cord. I. f. 105. **)

Perithecium liberum, membranaceum, verticale, uno latere
rima longitudinali fissum. — Nucleus gelatinosus, sporis?
simplicibus, e Jateribus pedicellatis, dein liberis. —£éi-
cotum.|

LXXX. Cliuterium. Fr. ***)

Peritüecium. erumpens, liberum, carbonaceum, apice rimose
dehiscens. Nucleus gelatinoso-fioccosus, sporis simplici-
bus in floccorum apicibus — Habitus exacte Géibberae, pro
cujus statu imperfecto habui. Typus SpA. ScZerotium
Schwein. et al. aieric.

1. C. obturatum. Fr. 3, 4. S. S. 128. S. M. II. p. 495. B. 163.
LXXXI. Dothiora. Fr. V. A. H. 1819. Dothid. sp. ;S. M.

Nucleus serofinus, gelatinoso-grumosus (ater), in. stromate
erumpent(e subcarbonaceo, intus earnoso, immersus, $e22-
per astomus. Sporidia pedicellata, obovata, simplicia
monospora. 7

1. D. pyrenophora. Yr. 1—4. S. S. 432. D. S. 199.
— surbi. Hyst. Wa. sterile, absque nucleo. S. |S. 129.

*) Heterogenea sub Perisporio, ob habitum consimilem, jungi me
neutiquam fugit et in S, M. jam monui; at necesse erat. pro tempore
nova evitare genera et vereor, ne nune separata ininus placeant. Spe-
cies babemus plures.

AX) Genus inihi ignotam; f. 7 l. e. Sphaceríam fimeti, ascis re-
sorbtis, sub eodem augmento bene refert. Si genus recipiatur, no-
men mutandum tam ob Sehizothecam C. 44. Mcy., quam Sehizothe-
eium Fenzl., et aptius dicatur Pleurage a zsvgov et a7.

sUCSK) Ex hae regione Pyrenotriehum Mont. Cent. 1V. p. 69. n. 09,
ad quod Clinterium ducere in animo fuit, at parum evolutum et loco
natali mihi adbuc ambiguum, quarc characterem in ulterius examen
addimus: Perithecium membhranaceum., cnupulari-depressum, demum
cireumscissum. Nucleus gelatinosus e floccis myriadeis (ut in Croci-
create, Clinterio etc.) cincinalis acrosporis compositus, sporis sim-
plicibus.

3) Genus valde analogum Pyrenophorae, sed vegetatio et sub-
stantia alia; et in Dothioris numquam asci. sed sporidia thalamio pe-
dieello adnata observantur. — Sacpe steriles, absque nucleo, occur-
runt, quale If. Sorb? Wahl (in Malo optime fructificat.) Plures spe-
cies in arboribus cxoticis hortorum SpAaeroidi proximae.

SPHAEROPSIDEL — 419

2. D. Sphaeroides. (Sclerot. P.) 1—4. S. S. 431. D. S. 190.
3. D. laevigata. Fr. 4.
— 4. D. tubereulosa. Fr. 3, 4. 5$. S. 433. Sporidia globosa.

[LXXXII. Dilophospora. Desznasz. 4. €. 4840. p. 7. (. 1. f. 14

Perithecium stromati spurio immersum obtecimm. poro pertu-
sum. Sporidia cylindrica, contiuua,. utrinque appendici-
bus filiformibus radiato-coronata *).. Pteres species. in cul-
wis graminuwm in terris calidioritus: Typus D. Alope-
curi Fr. E£. sub Spi.)

Sphaeropsis. Leveill. in Demid. Voy. **)

Perithecium sphaericum, immersmn, subinnatum, astomum,
demum (epidermide secedente) cireumseissum l. irregula-
riter rumpens. Sporae simplices absque ascis.

Genus mihi nondum satis clarum, heterogenea sensu. Aucto-
ris in Ann. Sc. Nat. 19843, 19406, ni fallor, colligens: boe
loco restrixi ad species varias caulicolas, incerti loci, qui-
bus potissimum addendae Splhaeriae n. 95—99, appendicis
loco post Dothideam positae.

1. S. picea. (P.) 1—5. s. Ss. 446. Nucleus Depazeae!

2. S. melaena. Fr. 1. 2. S. S. 200.

3. S. longissima. (P.) 1—4. S. S. 107. B. n. 97.

4. S. Arundinacea. ( Soi.) 1— 4. Haec duae simillimam
5. S. nebulosa. (P.) 1—-4. S. S. 197. Vlhabent Sphaeriain.

6. S. polygramma. Fr. 1, 2. .S. S. 196.

7. S. foveoglaris. Fr. 1-——4. e£ afflnes plurimae.

— $8. S. Miribeli. Mowg. N. 972 (Buxi. v.?) 1. S. S. 400. S.
delitese, Wa£r.

-F-4EAB Dimidiato-scutati , subinnati , astomir.

LXXXIHI. Vermicularia. Fr. .$. O. V. nec Tod. ***)
Perithecium superficiali-adnatum, pilis setosis erectis vesti-
tum, astomum, demum basi secedens. ^ Sporidia fusifor-
mia septata.

*) Genus valde singulare et aberrans, Ampbhiura Fr. Mser., ex
babitu et vegelatione hujus regionis. Analogon est Discosiae.

**) Quatenus mentem Cel. Auctoris, de Pyrenomyectibus meri-
tissimi, rite perceperim, ad hoc reéferendae sint omnes Sphaeriacei
ascis destituti, At in omni facile horum genere, tauquam atypici [u-
sus, deficiunt asci, ut ex hac sola nota saepe impossibile est species
distinguere. — In majoribus v. e. Diatrype disciformi. manifestissinimm
est hune lusum sistere stafum morbosum. RBestixi h. |. ad Splaerias
quasdam astomas, de quarum loco incertus sum. In. Sph. picea sporae
simpliees in sporophoris l. hasidiis terminalia, omnino Depazeae! Hoc
sensu est ÉHaplospora Fl. Scan., quod nomen ob Baplosporium Mont.
mitto.

*39*) Vermiculariae Tod. species primaria. est. Trichoderma, 7.
sictallorum non fungus, fertta ipsi duhia s. 7. pseudosphacria omnino
anceps, nec hujus generis. At eum Fermiculari«c Tod. in hac regio-

420 PYRENOMYCETES.

* epirylae.
. V. epixyla. Fr. 3, ^4. Sph. Verimnicul. JVees.
V. protracta. Fr. 4. Ad caules v. c. Periclymeni.
** caulicolae.
maculans. Exosp. Lénk. 2.
Dematium. (P.) 1—4. s. S. 202. B. 173. exs. 181.
minor. S. S. 53. et pl. affin.
relicina. Fr. 3, 4. B. n. 172.
. hypodermia. Exosp. Lznk. 1.
. culmifraga. Fr. 4. A n. 5 et 8 diversa.
culmigena. Desmaz. 1, 2.
punctiformis. Fr. 1, 2.
*** epiphyllae.
10. V. ditricha. Fr. 1—4. S. S. 54.
11. V. trichella. Fr. 1, 2. S. SS. 203. B. n. 186. M. N. 973.
12. V. hispidulum. Exosp. Lén£. 1. In Glycer. aquat. fr.
LXXXIV. Aectinothyrium. Anz.

Perithecium subinnatum, applanatum., pilis depressis radiato-
flbrosum, Sporidia (asci reducti steriles?) fusiformi-fili-
formia, basi adnata.

1. A. graminis. Kunz. 1 —4. S. S. 64. Cord. IV. f. 57. B. 1.
LXXXV. Sacidiun. Fr. Nees! — Level.

Perithecium tenue, scutiforme, dimidiatum, glabrum, basi

secedens, obtegens sporas simplices coacervatas.
1. S. microsporum. Fr. 1. *) Ad caules herbar.
2. S. umbilicatum. Fr. 1. Caul. Chaeroph. bulbosi.
3. S. Pini. (Cord. IV. f. 105 sub Coniothyr.) 3, 4.

Reliqua Coniothyria mihi ambigua.

F. Phyllostictei. ***)

Ostiolum numquam prominet. ^ Perithecium a matrice haud
discretum et quasi formatum ut excipulum in analogis
Uredineis, quo a Perisporiaceis liberis facile distincti.

2
| mz

cooncou
—€—————

ne a variis, v. €. IVees, quacsitae sint, ad novum hoc genus superva-
cancum retuli nomen. Exosporii genus, totum et tantum, quam
maxime erroneum est, fibris systematis vegetativi pro sporidiis sumtis,
Reliqua Exosporia Helbninthosporio proxima!! Species, subtilius di-
stinetae, numerosissimae. (Schw. in Syn. Mm. enumerat 95, quarum
plures etiam. Europeac); quaedam vero sat insignes v. c. P. culnifra-
ga, minuta, difformis, erumpens, fibris erectis confertis septatis ob-
sessa, sporidia fusiformia, septata, iis bene evolutae, bemispbaericae,
superficialis F. relicinac duplo majora. In eisdem culmis legi.

*) Habitus Vermienlariae, at. omnino glabrum, hemisphaerieum,
punctiforme, magnitudine varium, astomum, atrum, sporis minutis
globosis. — Microthyrium Not. est quasi Sacidium ascigerum.

**) En hoe ordine omnes novas species, definitum locum in 8. M.

PHYLLOSTICTEI. 421

-- Typice ascigeri , nucleo firmulo primo farcti.

LXXXVI. Phoma. Fr.

Nucleus (ater) absque perithecio in füberculo a matris sub-
stantia transformato immersus, ostiolo pertuso. — Quasi
Pyrenophora innata, ejusque more primo observante
Berkeleyo, £ypice ascigera.

. P. salignum. 1 - ^. S. S. 283. B. 1.
. P. populi. (SSow.?) 1. Bleking.
. P. Pustula. (P.) 1—4. S. S. 205. B. 7.
4. P. Hederae. Desmaz. 1. Lund in H. B. B. 4.

LXXXVIII. Isothea. Fr. — B. S. 178. t. 10. f. 9.
Nucleus (coloratus) absque perithecio in folii substantia ni-
dulans, epidermide atrata obtectus, ostiolo pertuso. Asci
octospori. .VwcZei tapetio suo communi inodo. limitati.
1. Ll. Rhytismoides. (Berk. 4. c.) Alp. Norveg. Lapp.

LXXXVHI. Hypospila. Fr. S. 0. V. Sphaer. sp. S. WW.
Perithecia globosa, atra, astoma, omnino innata, sub pseu-
dostromate (a matrieis substantia atrata), quo secedente
cireumscissa. Asci fetraspori. Typus pA. ?nuwsta. El.
— Ut priores in plantis emortuis 1. perennibus tro-
picis frequentiores.
. H. quercina s. bifrons. (Kunz.) 1—4. B. n. 104.
. Jl. populina s. ceuthocarpa. Fr. 1—4. B. n. 105.

LXXXIX. Stigmatea. Fr. F4. Scan. Cord. IV. f. 119.
Perithecia globosa, atra, innato-prominula *) nucleo firmo
(albo) astomo, demum ore subrotundo dehiscentia. Asci
subteiraspori. n fo/Zs viris.
S. conferta. Fr. 3, 4. B. S. 177.
S. maculaeformis. (P. pr. p.) 1—4.
S. Geranil. Fr. 3. B. n. 9. Affin. S. circinans .S. M. /IJ.
S. Hobertiani. Fr. 1—4. S. .S. 423. B. 13. M. X. 8602.
S.
6.

| sm

42 -

Ranunculi. Fr. 1, 2. B. n. 12. exs. 347.

S. Polygonorum, Fr. 1, 2. Cfr. B. 7. c. —
Et longe plures.

| Qu D -

receptarum modo indicalurus, de industria omisi, cum e variis gene-
ribus, Uredineorum more, omnino infinitae v. c. Stigmateae, Depazeae,
Septoriae, 4scosporae etc. Caveamus ne tempus et. chartam modo

rdamus singulis fungis epiphyllis describendo, ad typos primarios
attendentes, — Ne vicesimam quidem partem in collectione mea rite
examinandi tempus opportunum adfuit,

*) Perithecia cum epidermide foliorum ita. conflunnt, ut snper-
ficialia appareant. /— Frequens est ratio, etiam inter Lichenes, has plan-
tas malrieis substantiam in suam texturam mularce.

422 PYRENOMYCETES.

Subz. Coleroa, villo brevi obductae. Dofh. sp. S. M.
8. S. Chaetomium. (Kwnz.) 1, 2. D. S. 200.
9. S. Potentillae. (*/ aZ/r.) 1, 2. 5. m. 13.
10. S. Alchemillae, (Grer. sub Aster.) 3, ^4. B. 44.

XC. Labrella, Fr. — B. Magaz. Zooft. Bot. VI. t. 7.f.7.

Rima longitudinali dehiscentes: reliqua prioris.
1. L. Ptarmicae. Desmaz. 1, 2. M. N. 987. B. S. 107.
2.?L. Cruciferarum. Sph. S. Jf. 1, 2. B. S. 191. ascos non vidi,
3. L. Pomi. nt. 2. Sph. hians. War.

-E4- Dehiscentes , nucleo intus fibroso, sporis. li-
beris , nec cum gelatina. diffluentibus.

[XC — Graphiola. Poit. Trichodesmium. Chev. *)

Perithecium ianatum, late dehiscens «eupulare, carbonaceuim,.
Nucleus e floccis in massas fasciculatas conuglutinatis ,
sporis liberis globosis, simplicibus.

€. Phoenicis S. S. n. 413. iu Caldariis modo obvia,
neutiquam indigena ceusenda.)
[XCII. | Combodia. Fr.

Perithecium carbonaceum. fere liberum, astomum. | Nucleus
selatinoso-floccosus, sporis (absque ascis) magnis oblon-
gis continuis. 4n folis tropicis (habitu iamen Cord.
IV.f. 116) ; typo Sph. phyllogeneta Lznk. in Herb. Beyrich.]

XCIIL. Depazea. Fr. **) — Aerk. Cr. Antarct. t. 163. f. 1.

Perithecium cavrbonaceum, subinnatum, astomum, cireumscis-
sum in genninis — l. apice dehiscens. X Nucleus sporopho-
ris fibrosis. sporis acrogenis simplicibus (ut in SpAaerops.
picea eic.)

a. Folüi cuticula secedente liberae, circumscissae.

1. D.! Vaccinii. Fr. 1—4. S. S. 287. B. s. 192.

*) Qualem equidem legi ab Auctt, iconibus et descriptionibus
recedit, praebens. thalamium cellulosum, floccis in massas fascicula-
tim. junctis, at conglutinatis unacum sporis liberis, Hine ad Pyreno-
mycetes, suadente habitu, non potui non referre, — Vegetatio a Ga-
steromycetum prorsus recedit. — Pl. sp. in Fung. Mexic.

**) Genus ad sensum primarium Obs. Myc. restitno; in S. M. sub
hoc nomiue conjunctim tractare cogebar omnes Sphaerias in macula exa-
rida, quarum aliae ad vicina genera pertinent. Nomen a Oczae,
cupula, et Cse&, farina, mam discus in peritheeiis apertis sub lente
farimosus apparet e sporis minimis sporophoris suffultis, exaete ut in
icone citata Berheleyi; ctiam in D. Faccinü! (at Sph. 4frecae ad
Sphaerellas ob. aseos. elavatos. octosporos pertinet). Quasdam spe-
eies secfionis secundae rite frnetificantes haud obvias ex babitu huc
retuli; peritheciis magis immersis primifusve mollibus (fuscellis) di-
stinguuntur subsimiles Septoriae et Ascosporae. Depazeae insuper vel
foliis emortuis |. maculis exaridis foliorum vivornm innascutntur.

PIYLLOSTICTEI. 4238

2. D. frondieola. Fr. 1—4. B. n. 206.
b. Maculae exaridae foliorum innatae.
3. D. populicola. 1, 2. A priori diversa.
4. D. Aesculicola. Fr. 1. An Pilidio propius ?
5. D.? Salicicola. Fr. 1—4. S. S. 410.
6. D. Pyrolae. E£Arenb. 4.
3. D. vagans. Fr. 1— 4. Excel. analogis Ascosp. et Septor. *)
** maculis nullis.
8. D. punctiformis. Fr. 1—4. Sphaeria Aucít. p. p.

9. D. alpina. Fr. 4. Alpinae plant. v. c. S. Arbuti ,S. AM.
[Sporonema Desm. Aun. S. Nat. 1847. p. 182 ad species
apice dehiscentes v. c. D. Aesculicola spectare videtur. J/scr.
typothetae jam tradito, demuin operis laudati fasciculos accepi,
ut obiter notem.]

XCIM. Discosia. Lb. Phlyctid. JVozar.

Perithecium innatum, subcarbonaceum, demum collapsum pli-
catum, ostiolo pertuso. X Sporae fusiformes, utrinque in
apicem filiformem productae.

1. D. Artocreas. (Tod.) 1—4. S. S. 151. D. 193.

2. D. alnea. (Xyloma P.) 1—4. Doth. S. S. 288. B. 14.

3. D. clypeata. JVot. 2, 3. Phlyct. Voz. III. f. 7.

— 4. D. impressa. Fr. 3, 4. S. S. 152.
Obs. Cryptosp. acerinum (Me/asm?a Lev.) ex habitu h. g. Acu-

tiss. Leveille tameu genere movet.
XCV. Cryptosporium. Awzz. **) Leptothyr. Auc/fr. Rec.

Perithecium spurium, scutiforme, e maítre nigrefacta natum,
sero pertusum. Sporae fixae, fusiformes, contiguae, cur-
vatae.

* Caulicola.
1. C. deplanatum. Fr. 1, 2. S. .S. 400. ***)
2. C. imperbe. Fr. 1—4. S. S. 403. bis.

*) Maxime interest nosse nexum analogarum et in cadem matre
obviarum formarum; inter bas vero ue minimum quidem auctus
specierum numerus. — Longe major pars. Phyllostictearum P. (ct. his
nomen servandum?!) sistunt gregem inter Asterom»ta, sporidiis clon-
gatis curvatis (Cfr. Berk Mag. Zool. et Bot. VI. t. 1, f. 1, 2.) et
Ascosporas mediam. Macula exarida in Myenetniimis generibus obvia
v. €. Phacidio, lHysterio ete.

Ax) Insigne genus, cum Leptostromate confusum, quare meam
hujus generis limitationem omnino definitam pro more mcm —
Mea Wétekulfuatio authenticis Auctoris SueEimnoTEus et descriptione

ejusdem clara nititur, Leptothyrium K. "sporis rectis" ete, ex ipso
est status fertilis Leptostromatis; asci reducti, iis Leptostr. juneini
et Hysterioidis (Cnfr. Not.) simillimi, — Species hypophloeodeas

Cryptosporíi Auctt. Rec. sub. Fusomate forsan distinguas.

***) Sporae copiosissimae, totae pellucidae, curvulae; €ryptosp.

424 PYRENOMYCETES.

** Epiphylla. Leptothyrium Desm.
3. C. acerinum. (Cord. II f. 92) 1, 2. Melasmia. Lev.
4. C. Ribis, ( Lib.) 3, 4. Desmaz.
5, € Graminis. Kunz. 1—4.
Et longe plures afílnes.

FEL oAseosporei, sporidiis cum gelatina cirrhose
profluentibus.

XCVLI. Actinonema, Fr. *) (P. quoad mycel.)
Perithecium tenue, primitus molle ef coloratum, subnudum,
dein umbilicato-pertusnm, mycelio libero fibrilloso-radiante,
saepe sterili e£ conidiifero, vulgo instructa — Sporidia (ma-
jora) 2-locularia. Berk. Mag. Z00!. 50t. VI. (. 11. f.
5, 6, 8.
* Mycelio manifesto, saepe sterili.
. A. Padi. (Dec ) 3, 5. El. p. 1501. B. S. 201 c. ic. immat.
A. Rosae. (Viv.) L c. S S. 258. B. S. 202 c. ic.
. A. Crataezi. P. 1, 2. l. e. M. YN. 864. B. ezs. 42.
** Mycelio evanido l. nullo. A. concava. 5. 4294.
&. A. pallor. (7. S. 203. t. 11. f. 6.) 1.
Et plures affines
[Ypsilonia. LeveiM. Ann. c N. 1846 p. 284.
"Sporidia bi-trifurcata; reliqua Asteromatis." ^ Sporophora
potius sistere sic dicta sporidia flngerem generis mihi
ignoti. ]
XCVIL — Asteroma. Dec. Dothideae sp. S. M.
Peritíhecia e fibrillis innatis subradiantibus orta, atrata, tota
innafa, poro subtili pertusa. Sporidia (in typicis) oblon-
ga, curvata, continua intus, grauulosa. ve

Q2 t$ o-

imberbis tenuiores et magis curvatae, Cordae f. 99 I. c. bene respon-
dentes. — Magis forma recedit Berk. in Hook. Cr. ^fntarct. t. 163, sed
in Crypt. Populi (Desm.) varient rectae et curvatae, — A Cr. de-
planato diversissima est homonyma Sphaeria (cui S. S. ob homony-
miam lapsu calami supra citata) ascis clavatis, sporis acutis fusifor-
mibus sporulosis. ^ Macala nigra aecedit ad Sph. nigrellam et calve-
scentem; huie vero sporidia bilocularia.

*) Hoc genus, ad Perisporiaceos accedens, a genuinis Asteroma-
tibus conspieue differre videtur. Servavi supervacaneum Aetinone-
matis nomen; cum hoc genus ad Mycelium formatam persistere ne-
queat, nee novae ejusdem reformationes autonomas plantas praebeant,
ut jam e floecis centrifugis!! , conidiis modo adspersis, faeillime elucet.
"Thales .4. Rosae ad Himantias, Sporotricha, Capillarias ete. rela-
tus. Cfr. El. Mctinonema Bobergii Desm. vero ad. Dendrinam pullam
sterilem. spectare fingo. — Asteroma Uvariae Lev. an Couturea.

**) Genus nonnisi myceelio a sequ. distinctum; sporidia 44. Epi-
lobii iis Phyllostictae v. e. Ribicolae simillima.

PHYLLOSTICTEI. 425

a. Thoracella, caulicola, in maculas definitas confluentia.
. A. Epilobii. Fr. 3, 4. S. S. 421.
. Himantia. (P) 1—4. S. S. 243. M. N. 981.
. dendritiea, 4. Lapp. Phlyctid. Des?
Epiphylla, in sjnaculas subcontiqguas demum conf.
. xylostei. (S. M. II. p. 561) 1. Scan., Reften.
. atratum. Chev. 2. El. 2. p. 153.
. vagans. Desm 2. — Doth. Asteroma. S. M.?
Peritheciis prominulis, filis distinctis.
. Angzelicae. Fr. |l. e 4. Suec. bor 2. S. 58.
. Fumago. Fr. 4. S. S. 422. D. 11. — an quoque Z. S. 55. *)
— 9. A.? subradians. Fr. 3, ^4. S. S. 204.
d.? Combosira, peritheciis prominulis concatenatis. Sphae-
riae Dec.
10. A. reticulata (Dec.) 1—94. M. N. 982. B. .$. 64.
11. A. geographica (Dec.) 2. M. N. 1179.
12, A. nervisequia. (Dec.) 4.
XCVIII. Ascospora. Fr. Leveil/. — Kunz. M. H. 2. t. 1. f. 1.
Perithecia globosa. subinnata e macula (in typicis crustosa)
prominula. Sporidia rotundato-ovalia l. oblonga, obtusa,
contigua, granulis farctae, **)

BUR wu
»5»meom»e»ectm

m m

1. A. brunneola. Fr. 1—4. S. S. 248. B. n. 194.

2. A. Asteroma. Fr. 2—4 S. S. 328.

3. A. Spinaciae. Fr. 1. In Chenopodiis.

4. À. Ostruthii. Fr. 3, 4! S. S. 4. Cord. IV. f. 118.

5. A. Aegopodii, P. 1, 2. S. .$. — B. 198.

6. A. Solidaginis. (Fr. Obs) 2. Ha.

7. A. carpinea. 1. S. M. JI. p. 523. Brond. Ag. t. 10. f. 3.
*

Phyllosticta, P. pr. p. in macula expallida, sporidiis cur-
vis l. saepe minutis.
1. P. Ribicola. Fr. 2. B. S, 197. c. ic. ecs. 8106.

*) In .4. fumagine etiam observare licet fibras. — Affinis vide-
tur 4f. Prunellae et pl. n. — An Doth. Epilobii M. N. ab A. Epilo-
bii diversa sit, nescio, eum numquam bunc fasciculum viderim, licet
Cel. Desmazieres me Auctorem citet. "

**) Genus proximis intermedium, undique radians, aegre limitan-
dum, sed formae primariae typum sat manifestum praebent. Asco-
chyta Lib. (non Sphaeriacea!) diversa, ex maxima vero parte hoc
et sequens genus, complectitur. Etiam Cheilaria Lib., ad omnia quae
vidi specimina ex hae regione sit, licet Auctores inter Sphaeriaceos
Citent; et cum nullum praebent typum diversum, praecedente Cel. Le-
veille, ejus species potissimum dispescam e sporidiis inter Ascosporas
et Septorias. Sic Ch. 4rbuti Desm, Ascospora; Cheilaria Mori Sep-
toria. Singulare tamen bujus species apud nos tantum in plantis exo-
ticis hactenus esse observatus, nisi his aduumeres Sph. Cruciferarum

S. M. II. p. 925. B. S. 191.

426 PYRENOMYCETES.

2. P. eruenta. Fr. 4
3. P. destructiva Desasz. 2.
4. P. vagans, Fr. (eolleetiv.) —. Sph. Dianth. " S, B. 104.

Et infinita affinium copia.

[5tigmella. Lered/l. in. Voy. Demid.
Perithecia globosa, innata. Sporidia versiformia, varie sep-
fata. —.Mih? ignot.)
IU. Septoria. Fr. — Kunz. *)

Perithecium immerso-innatum, sphaericum, poro pertusum.
Sporidia fusiformia, cuspidata, septata vel in tenuissimis
(curvatis |. flexuosis) tantum intus granulosa, cum. gela-
tina profluentia.

Utni. Fr. 1—4. S. S. 350. B. 1.

Populi Desmaz. 1-— 4.

Oxyaeanthae. Awnz. 1, 2. B. 2.

. Urticae Desmaz.. 3, 4.

Anemones (Dec.) 3, a.

. Virgaureae, (Dec.) Desmas. 2, 3. Non Puccin. Corda

heterochroa. Deszaz. 1—3.

Et plurimae Phyllosticteae sub collectivo nomine E vagan-

tis notandae. **)

* [C€. Phlyctema. Desmaz. Ann. S. N. 1547. p. 106.

Perithecium spurium, ab epidermide nigricante formatum; re-
liqua prioris. |JMZhi ignotum, nisi Cryptosporium ]

F4 Appendix, absque. vero perithecio. Cfr.

p. 408.
A. Libertella. Desmasz. pr. p. ***)
Sporae íenuissimae, fusiformes, contiguae, pellucidae, sub
epidermide plantarum in nucleos conglutinatae.
1. L. Equiseti. Desmaz. 4!
2. L. betulina, Fr. — Sub $. S. 372.
[b. Micr otliszium. Corda.
Sporae simpliees, nucleolo farctae, atrae, in füngorüm sub-
stantia (tapetio nucleorum communi cinetae) iu nucleum
conglutinatae.]

Mob -
gn an Ua Un Un Un tA

*) Species typicae, v. c. S. Ulmt, Oxyacanthae admodum mani-
festae; interdum perithecium fere obliteratur. — Sub Phlyctospora et
prie ni labet Wallroth.

**) Neottiospora Desin. l. c. 1843. p. 346 differt sporidiis apiee
$-4- done: Cfr. Pestalozz.
**) Libertellae hypophlocodeae, multiloculares, cellulosae w. c.
L. sd betulina Nemasporae sistunt statum typicum, at has for-
mas simplicissimas removendas non dubito, —L. betulina sistit u—
€ta minutissima in foliis, in quibus disparnit Perisporium.

PYRENOMYCETES. 427

Observationes:

Ll. Si Mycologis liberalibus et ingenuis placuerit seni, quem
depontanum forsan censent, symbolas suas commuuicare, mentis
oculorumque acie nondum obfuscatis, ad studia mea hujus fami-
liae, 1836 abrupta, laetus revertam. — Ut vero Systema Mycolo-
gicum editurus jam novam hanc disposiionem moliebar (at in
Opere universali non nisi stabilita et ad singularia perducta reci-
pienda fingebam), praeseus jam in multis mihi autiquaía est. Non
possum non mirari Auctores, qui varia in Systemate Myco-
logico (quod in vicesimo et quinto aetatis meae anno, e naturae
et litterarum autopsia, nam aequales prorsus fungos negligebant,
tantum conscriptum est) nunc temporis avide vituperant, quasi
ipse post trisinti annorum continuata studia, subsidiis ita mirifice
aucíis!, nullos fecissem progressus.

T. Gravissimae difficultates in. Pyrenomycetum studio pro-
fisiscuntur ex infinitis formarum íam tíypicarun, quam degenera-
tarum copiis. X Necesse omnino est in posterum perfectiores et
melius evolutos praecipue attendere; genera Sphaeriaceorum,
quamvis ut typicae et specierum ditiores se invicem magis ap-
proximare videantur, inferiorum ordinum alypicis multiplo nobi-
liora. Praecipuus errorum fons est nostro aevo paene invetera-
ía, Linnaeo vero observante, falsissima opinio: in naíürae orga.
nicae studio ab infimis formis esse incipiendum et ad summa dein
progrediendum; baec methodus mathematica ad naturam inorgani-
cam pertinet. — Disciplinae enim mathematicae nituntur axioma-
tibus, non vero historia naturalis. In hac enim omnia pendent
a typorum, in summis fantum manifestatorum, cognitione, sine
qua inter infimas fantum erras et verum typum divinare non licet
— Novis generibus et speciebus *) describendo vix amplius vera
harum plantarum cognitio augetur; exploratis jam vegetationis ra-
tionibus primariis, tantum ascorum, sporidiorum, sporarum etc.
morphologico studio, in quo nunc praecipue occupati simus.
At quamvis varia jam persentiam, quae singularia reformabunt,

*) Hae de caussa plurimas novas species omisi et nemo fingat
me magnam vim tribuere multis novis generibus, e quibus tantum re-
cepi ad dispositionis conspectum necessaria, Facillimum sane negotium
aliqnot decades addere, v. c. typo Sph. medusina El., Sph. Cenangio
Corda ete. Unica antiqua et bene evoluta species per omnia evoluti-
nis stadia rite observata majoris momenti est quam novum genus —
et genus naturale majoris quam systema artificiale.

34

4328 PYRENOMYCETES.

haec in praesente proponere non ausus sum; íypica vero identi-
tas, in plus minusve repetita cellularum formatione posifa, mani-
festa est, facile explicans, cur in eadem specie earum evolutio ,
in definitis formis, saepe subsistat.

HH. Nullam Pyrenomycetum speciem sine subtili analysi
nune temporis esse proponendam facile liquet. — Caveamus vero,
ne sipgulam obviam formam censeamus tvpicam, et adhuc magis
ne has differentias summas fingamus *). — Simillimi fructificationis
typi obviam veniunt in diversissimis Fungorum, Lichenum et Phy-
cearum generibus, ut facile dicam, mere analyticas dispositiones
omnem affinitatem naturalem vulgo amittere. | Gaudent semper
tirones definitis characteribus, quales vero in rerum natura haud
existere novit peritus vel potius — summi characteres, sedulo in-
quirendi, nobis semper tamen latebunt. ^ Omne nostrum studium
modo est approximativum, quo forsan intelligetur, cur semper al-
tius quoddam et sublimius quaeram, quam pro tempore proponam.
Nam, qui se in his aliquid absolutum invenisse fingit, is se ipsum
et alios fallit. Malo igitur contra characteres, «quam affinitatein
naturalem peccare. — Sed affinitas nullo modo posita est in ez-
terna facie, sed in vegetaiione, metamorphosi, aliisque biologi-
cis momentis. Haec nec externis notis, nec ex analysi perspici-
untur, sed multiplici et diuturna, passiva fantum observatione di-
scuntur.

IV. Me haud fugit aliud a Cel. Duca?ésne propositum esse
genus Phycearum, Leveillea. Hoc vero praestantissimi Phycologi
(J. Agardh Linn. 1841. p. 25. Areschoug et pl.) a Polyzonia
non divellendum testantur, quare Mycologo peritissimo nobilissi-
mum Pyrenomycetum genus dicavimus. —Cryptodéscus vero est
ubique receptum Umbelliferarum genus, ut vel hac de caussa non
transferatur in jS/ictédes Pers.

*) Cfr. quae de characterum gradatioue in Systematis expositione
attulimus.

GASTEROMYCETES. 429

Fam. DXIV. Gasteromycetes. CWilld.) Fries.

Absolutis jam Fungis thalamiferis, quorum seriem ad infima
stamina persecuti sumus s. ZEnfophyla, inter quae, ut animalia et
vegetabilia inter Infusoria, cum Coniomycetibus, alterius seriei in-
fimo puncto, prorsus coliduut — ad alteram seriem parallelo-
oppositam, absque thalamio genuino et contiguo, progredia-
mur. (1u hac fastigium sistunt Gasteromycetes, a sequeutibus fa-
miliis facillime distincti tam vegetatione, mycelio coenotoco, quam
peridio genuino et contigue contexto, sporis in centro ipsius fuugi
coacervatis. (Peridiola Mucorinorum, ut cellulam simplicem sisten-
tia, et floccorum caespites dente intertexti in variis Hyphomyce-
tibus cum vero peridio non confundi possunt, excipula spuria
Aeciliorum ne comparari quidem). ^ Haec familia olim latiori et
prorsus vaga limitatione oinnes facile Fungos angiocarpos collige-
bat; sensu vero Florae Scanicae, hoc loco adoptato, Gasteromy-
cetes inter omnes fungorum fainilias maxime naturales sunt et
strictissime limitati; infimi Myxogastres versus reliquam naturam
prorsus abrupíam seriem terminant. Gymnomycetuin affinitas tamen
manifesta est; demto peridio, in Gasteromycetibus accedente, fru-
ctificatio et sporarum genesis fere eadem est. ^ Longius distant
Coniomycetes; tota vegetatio, quod primarium est, prorsus oppo-
sia. Omnes Gasteromycetes systema vegetativum habent super-
ficiale et libere evolutum, quod metamorphosi perfecta in fructi-
ficans abit. Hinc Gasteromycetes vulgo terrestres vel eadem spe-
cies supra varia corpora profusa, nt stricte dictu nullus Gastero-
myces parasitetur. Varia hac morphosi et biologicis rationibus
Gasteromycetes prae ceteris attentione digni sunt.

His rationibus proxime accedunt ad Hymenomycetes, utpote
in pari, indeque analogo, evolutionis gradu positos, modo in
opposita serie; Hymenomycetes maxime exospori, Gasteromycetes
maxime endospori. Comparando singulos ordines, in pari evolu-
lione positos, v. c. Tremellinos et Myxozgastres, Trichodermaceos
(v. c. Onygenam) et Clavarieos, tam haec analogia, quam adhuc
evidentius discrepantia elucet. Inter plurimas et gravissimas dilTe-
rentias haud praetervidendum, sporas Hymenomycetum semper lihe-
ras in abre nasci, Gasteromycetum vero semper in proprio ciu-
gente medio, vulgo pulposo et fluxili, quare primitus carnosi v. c.
Lycoperdinei sub sporarum evolutione deliquescant, priusquam hac
pulpa iterum exsiccata pulveracei. De unione igitur Hymeno- et
Gasteromycetum, meo sensu, numquam erit sermo; genera quae-
dam peregrina e. maxime recedentia v. c. CatacAgyon, Polyplo-

A430 GASTEROMYCETES.

cium, externa forma Hymenomycetes quidem imitantur, quales
paradoxos lusus ubique at rarius natura enititur (v. e. Nymphaea-
ceas aliasque inter Mono- et Dicotyledoneas ambiguás, haruin
differentias tamen non tollentes), nullo modo transitus genuinos
sistentes *). — Totius vero familiae aa/0cgég cum Ilymenomyce-
tibus patet e vegetatione liberata, mycelio coenotoco, metamorpho-
si perfecta, Sporarum, sporophoris exosporis vulgo suifultaruim,
indole. Neutra porro familia, ut suae seriei typum et fastigium
nacía, ullam eum Algarum classe praebet analogium, cum
Disco- et Pyrenomycetes Lichenosis, at lHlypho- et Coniomycetes
Phyceis infimis plene respondent. (Quamvis nulla adsit affinitas
cum Fucaceis, Gasteromycetes ad sequentes familias se habent,
ui Fucaceae ad Confervaceas et Protococceas.)

Accedit porro species ipsas in summis familiis multiplo nobi-
liores (naturae enim Aristocratia aeterna est) esse, quam in in-
ferioribus, ut nova species inter los majoris fere momenti, quam
novum genus inter Entophytos. (Qui fungorum naturam, morpho-
sin et Biologicas rationes percipere cupit. is non infimis amphi-
bolis formis studebit, sed prima perfectiorum stamina ad plenam
evoluíionem persequetur.) nter omnes fungorum familias Gaste-
romycetes quoad specierum numerum panperrima est; sed eo ipso
abit in genera nobilissima et distinctissima, hinc antiquitus vulgo
distincía. At recentiori aevo, studiis praecipue Cel. Berkeley et
Montagne, plurima nobilissima, exotica genera accesserunt, uf
iíaceam nuper paene detectum Tuberaceorum orbem. At cum sin-
gula facile species genuina essentiales praebet differentias, v. c.
'"Trichospermorum in capillitio et peridii dehiscendi modo, cavea-
mus ne ex his genera naturalissima v. c. Geastrum, Reticulariam
etc.; ete. laceremnns. Subgenera Geasiri genere non esse moven-
da (ad quod specierum copiae, ut inter Agaricinos, insuper non
cogunt, ad analogiam (ruciferarum et Polygsonorum) probo ex
eadem exacte oris varietate in aeque maturalissimis generibus
v. €. Tulostomatum, Mitromycetum etc.; immo etiam Lycopertdo-
rum, quorum species tamen a genere divellere nemini facile in
mentem veniat, Sclerodermatum e. s. p. duter Myxogastres varia
dehiscendi ratio adhuc magis fallax est, utpote e plus minus jove
sicco praecipitata evolutione pendens; praebere possum individua
ex eodem myeelio nata v. c. Didermatis stellaris et stellato- et
squamuloso-dehiscentia; Perichaenae populinae peridiis et apice
fissis et circeumscissis. Maxime naturale Craterii genus in plura vix

*) Taceam vero hoe loco Montagnitem, nobilissimum Fungorum
genus, quod, Hymenomycetum et Gasteromycetum quasi eommune fa-
stigium, et in neutra, et in utraque familia pro diversis rationibus
eitandum est,

GASTEROMYCETES. A31

solvetur ah ullo, qui affinitatem naturalem non prorsus spernit;
recedentes formae potius sint e praecipitata evolutione i1nonstro-
sae degenerationes. — Naturalia genera characteribus aegre vulgo
ciremnscribuntur; articialia, ut a charactere Zaa/wze pendentia,
facillime.

Speciebns paucis, generibus vero numerosis, omuibus acute
deflnitis Ilymenomycetibus porro oppositi sunt Gasteromycetes.
liujus explicationem praebet centrum Thalamiferae seriei in sum-
mis ordinibus, hinc vastissimis v. c. &Agaricinis, Elvellaceis ,
Sphaeriaceis, positum; cun in altera serie centrum in infimis
positum ordinibus, hinc vastissimis v. c. Myxogastribus, Sepedo-
nieis et Mucediueis, Uredineis. — In priori serie superiores (ires
ordines fypum singulae familiae opíime exprimunt, in altera vero
ires inferiores. Hae rationes ubique aeque manifestae ac memo-
rabiles, praecipue si attendamus íransitum ad reliquas familias,
qui nou ut valgo fit per inümas formas, sed per summas, uf
inter Gasteromycetes mox infra exponatur, inter Gymuomycetes
per Isarias ad H»menomycetes e. s. p. -— Ordines hujus fami-
liae insuper maxime ef acute limitati, utpote dicersa vegetatio-
nis historia, summa attentione digna (ctr. Syst. M.) insignes.
Ad singulos vero accedit unum alterumve externa forma a reliquis
remotum, (ju Systemate vero non removendum, geuus. Dubia
tantum movent Tubereé inter Tuberaceos; e characteribus ilii
Striclius ad Thalamiferorun seriem pertineant sporophoris suis
endosporis s. ascis; reliqua vero ad unguem quadrant in reliquos
Tuberaceos. At observatis cellulis matricalibpus sporarum per-
sistentibus in Elaphomycete, Ouygena; brevi resorbtis in "Tri-
chaceis et pluribus aliis, illa ex ascis differentia paene tollitur ;
et rem a priori cousideranti facile patet, omnes sporas primitus
in cellula imatricali necesse generari, licet in multis tam rapide
resorbautur, ut oculos nostros fugiant. Multiplici experientia, nec
e vaga vel levi hypothesi, plene mili persuasum est, fidem in
harmoniam naturae el sensum nativum in Systemate magis fideles
esse duces, quam subtiles, varia interpretatione facile collabenu-
tes, characteres. Quamdiu vero objecta nog novimus, characteri-
bus abstrusis (systematibus artificialibus) , quibus illa faciliime
diguoscuotur, semper maxüne faveums; peritiores vero facti, in-
tegrumque campum uno quasi conspectu intuentes, facile intelli-
gunus, quam fragilis spes et inanis contentio sit rermn natnram
abstrusis velle cireumscribere characteribus, quasi mauibus jreu-
saremus. Verus scientiae finis est typos rite excipere, et ad lios
recedentes lusus reducere. — Non ex acie oculorüm, sed ingenii,
ultiplici iu singularibus experientia exculti, nascitur systema.

432 GASTEROMYCETES.

Cum genera, et species saepe, inter reliquos fungos iu re-
motissimis terris vulgo communes sint, inter Gasteromycetes
plerumque admodum variant. Plurima genera Europaea cosmo-
polita sunt; ab exteris terris quam plurima habemus peculiaria
vel species Europaeis magis luxuriantes v. c. Phallorum. In ge-
nere infimi Jyzogastres centrum suum habere videntur in Zona
frigidiori (adhue in Lapponia luxuriant) vel, sírictius dictu, sub
Jove temperato pluviis aestivalibus largo, horum vegetationi
maxime favente. In terris tropicis et australioribus evolutig eo-
rum frequentius calore rimio abrupta et frustrata. — Lycoperda-
cei etf Tuberacei praeamant zonas temperato-calidiores, Zuweéüis
hiemalibus fruentes, subterraneae plurimorum morphosi neces-
sariis; praecipue Tuberei terras hieme firmiter congelatas fugiunt,
ut ne uuica quidem horum species in Scandinavia inventa sit.
At in Britannia ob hiemes mites climatis insularis adhuc luxuri-
anf. In tropicis demum regionibus, aerés calore et hwmiditate
2uacrime accumulatis, optime luxuriant Phallodei, indeque ver-
sus septentrionem ifa rarescunf, uf unica modo species Sueciam
mediam attingat, altera ad limites "australes subsistente. ^ nter-
medii illi ordines, Nidulariaceorum et Trichodermaceorum, magis
aequaliter dispersi sunt,

Series superior Gasteromycetum s. 4ng?ogastres radios prae-
bet versus Familias thalamiferas, nempe Phallodei et Tuberaceo-
rum pars ad Hymenomycetes, Tuberi ad Discomycetes; Nidulariacei
ad Pyrenomycetes; in inferiori serie s. Trichospermis Lycoperda-
cei familiae centrum constituunt, Trichoadermacei radium praebent
ad Gymnomycetes et Myxogastrium prototypos inter Coniomy-
cetes inveniemus. Sic in omni a me data dispositione omnia iu-
tina necessitate cohaerent, ut nullius ordinis locus, quod in Systema-
tibus vulgo fit, sit subjectivus, sed objectivis argumentis nitatur,
Sed cum plantae, Linnaeo jam observante, "undique monstant
affinitatem" seeundariam semper indicare studui analogo loco, i. e.
in pari evolutionis gradu posito, in reliquis familiis, ad quem, ut
ita dicam, Systematum genium paucos attendisse miremur. Singu-
lare vero harum plantularum studium omnino frustraneum mihi vi-
detur, nisi eo percipiamus harmoniam, quae universam naturam
animat. —. Dispositio in Fl. Scanica data sequens est:

-FOo hqgiogasires. Sporidia receptaculis propriis persistentibus re-
cepta, haud pulverulenta.
XA. Phallodet. Peridium volvaceum, discretum, duplex, gelatina
distentum. Receptaculum liberum, sporis iu strato mucoso,
a. Phallet.
b. Lysurci.
c. Clathrei.

IH.

HI.

DE
IV,

GASTEROMYCETES. 433

Tuberacci. Weridium cum massa interna carnosa cavernoso-ccellu-
losa concretum; receptacula e thalamio interrupta, sporophoris
acrosporis (sed in Tubereis endosporis!)

a. Hyinenogastrei,

b. Tuberei.

ce. Endogonct.

Nidularíacei, Peridium discretum, includens sporangia subcarno-
sa, leuticularia ]. globosa libera endospora (in Sphaerobolo so-
litaria).

a. INidulartet.

b. Myriococeli.

c. Carpoboli.

Trichospermi. Sporidia capillitio floecoso inspersa, matura laxa,
pulverulenta. .

Lycoperdacei. | Primitus carnosi, saepe compacti, peridio sub-
coriaceo l]. papyraceo omnino contiguo.

a. Podaxonci.

b. Diplodermei.

e. Lycoperdei.

^ d. Sclerodermet.

VI.

e. Cenococcet.

Trichodermacci. Primitus floccosi, peridio e floccis laxius con-
texto, vulgo disparente.

a. Onyqenet.

b. Trichocomct.

c. Trichodermet.

Myxogastres. Primitus mucilaginosi, fluxiles; peridio erustacco
]. membranaceo.

a. 4 ethalint.

b. Didermacei et Physarei.

€. Stemonitci,

d. Trichiacet.

e. Liceacei.

A434 GASTEROMYCETES.

A. Phallodei. *)

P Phallei, zeitrati 4|. capitati, stipite discreto.
I Phallus. Linz.
Recept. campanu., liberum, reíiculato-cellulosum, umbone
cartilagineo pertuso.
1. P. impudieus. L. 1—4. ad Snec. med. P. 7.
[Il. Simblum. KZotzsch. — Berk. Hook.Journ. V. t. 17.f.1.
Rec. capitatum, adnatum, rugis anastom. crispum, imperviuin.]
[III. Satyrinus. Hose, — Fr. **)
Recept. couicum, marginat., laeviusculum, apiee pertusum.]
]V. Mautinus. Fr. Cynophailus. Fr. O/. ***)
Rec. capitatum, immarginat. laeviusculum, apice impervio.
1. M. caninus. (Huds.) 1. Scan. Dan. Z. 3.

---4- Lysurei, stipilati, rec. laeiniato-partito. 4)

[V. Lysurus. Fr. — Berk. in Lond. Journ. V. t. 17. f. 2.
Stipes prismaticus, reeept. lobis erectis discretis exosporis.]

[VI. Aserophallus. J/on£. Ann. 5S. N. 1845. t. 14. f. 1.
Stipes contiguus, capitatus, apice endocarpus sub-A4-fidus.]

*) Ordo ultimis lustris numerosis speciebus e terris calidioribus
exolicis auctus, ut plura genera admittenda. — A Phallo vero moveri
nequeunt, meo sensu, Dictyophora s. Dictyophallus (non Corda, in quo
nec indusium eribrosum adest, nec receptaculum cribrosum), Hiymeno-
phallus (E. Hadriani, per duo secula non observatus, ortus e mala
Pb. impudiei icone) Sophronia P. e. s. p.; indusium est annuli analogon
inter Agcaricos et a Pballo impu'ico, per P. limbatum, ad P. dupli-
catum et ab hoe ad laxissimas Dictiophoras series prorsus contigua,
Genera Foetidaría St. Hil. et Staurophallus Mont. adhuc obscura sunt,

**) Hoc genus ad Phallos accedit, ut Verpa ad Morchellas, sti-
pite laete coronato, umbonis callosi defectu, superficie laevi ]. sub-
tiliter reticulata clare differt. | A typo, Satyrino rubicundo Bosc.,
confirmantibus analogis formis inter Verpas, series contigua ad S.
aurantiacum. (Phallas. Mont. Cent. 1f. p. 102) receptaculo toto fere

adnato, margine tantum soluto, — His plures accedunt species inter-
mediae.

ERR

*39*) Mitrulae analogon, pileo laevi l. obsolefe tuberculoso, neuti-
quam reticulato; ad Satyrinum accedens ut Simblum ad Pballum. H.
g. M. curtus Berk. €. FI. ». 67 sub Phallo. Prisca mea nomina £Lejo-
phalli prioris et Cynophalli hujus generis mitto, cum nomina ex alii l.
aliorum generum nominibus composita merito rejecta a Linnaeo ( PAil.
Bot. S. 222)

T3) Lysuri genus a reliquis, inter se valde affinibus, admodum re-
cedit. In his reecptaculam abit in peridium, quare strictius peculia-
rem sisterent tribum, | Calathiscus cum Aseroé rubra comparatus ge-
nus distinctum prachere omnino videtur, at speciebus nuper detectis v. €.

-. wividi, Zeylanica B. omnino confluit, ut merito junxerit. Cel.
Schlechtendahl.

TUBERACEI, 435

[VII Asero&. LaBiH, Berk. 7. c. IT. t. 5.
Stipes contiguus, apice in radios bifidos divisus.]

[VIII. Calathiscus, Mont. Cent. I]. p. 103. t. 16. f. 2.
Stipes in recept. eupulare ampliatus, radiis simplic. cirrhos.]
cR Clathrei, sessies, camncellati,
[IX. Clathrus. L. — Cord. Ic. V. f. 49.
Costae. cellulares.] *)

[X. Ieodietyon. Tulasn. — B, Cent. 1. t. 11. f. 8,
Costae tubulosae.]

B. Tuberacei. **)

-- Hymenosastrei, Vi/z£., sporophoris aerosporis.
[MX. Gautiera. Vitr. / KZotzsch. in. FI. Bor. t. 464.
Hymenanginm nudum, radicans, totum e tramis intricatis apa-
stomosantibus formatum, exfus intusque cavernosum, scro-
bibus difformibus undique bhymenio vestitis, sporophoris
subdisporis, sporis striatis.]
XII. Rhizopogon. Fr. Symb. Gast. — Menz. Pug. t. 6,
— Kilotzsch. I. c. t. 282. Hysteromyces. Vz/t. / ined.
Peridium concretum, floccosum, demum irregulariter rumpens,
fibrillis laxis radicans; intus cenoso-ce//ulosuim , scrobibus
minutis primo cavis, trama (tenui, sporophoris obsoletis
2-4-sporis, sporis oblongis laevibus. ((u/asn. in Journ.
Bot. Ital. — at non adest.)
1. R. luteolus. Fr. 4. Suec. austr. occ. pinetis sabulosis fr.
2. R. virens. (4/5. $chiw,) 3. Smol. alt. &rombA. t. 60. f. 13-20,

-

*) Singula fere species a recentioribus genere movetur sc. Éater-
nca, Coleus, Clethría s. Clathr. erispus; sed cquidem nullas differen-
tias genericas vidi; babitus, color, odor ceterum prorsus idem,
Micodictyon simillimum quoque, indolis tamen diversae, edulis.

**) Me Syst. M. edituro, integer hie ordo sub 'CTuberis genere
confusus jacebat. Cum nulli fungi a terris nostris magis peregrini,
gravissima penes me dubia, apud tos haud solvenda, movebant au-
ctorum descriptiones, quare ltalis Botanicis horum studium commen-
dabam. Spem Cel. Fittadini mox implevit; Rlotzsch, Tulasne, Berke-
ley dein superarunt, nec reticendae symbolae JJ'allrothit, Cordac ete.
lis temporibus nemo praeter me in Europa fungos majores coiligebat,
quare duo modo venalia Tubera mihi comparare potui. Duas a me
lectas species, Phizopogon. luteolum et album, ab his genus sistere di-
versissimum , ex iis videbam, — Characterem cum Tubere (istis tempao-
ribus incomplete descripto) tantum. comparativum tum. datum nune
temporis videri incompletum nemo aequus carpet, — Plures. succesive
eliam apud nos innotucre, at parce obvii. "

436 GASTEROMYCETES.

XIII. Hymenogaster. Vit. Hymenangium. K70/zsch. 7.c.
t. 466. Sphlaunchnomyces. Cord. Ic. VI. f. 26, 84. ex B.

Priori persimile, cum quo nos et cel. AZo/zsch primo junxi-
mus, sed barba radicans nulla, hymenangium fragile, im-
tus carnosum cellulosum, zér vrenosum, sporophora pro-
minula vulgo 1, 2-spora, sporis crassis variis. Cfr.
Tulasn. in Ann. «Sc. Nat. 1843. 1. p. 373.

1. H. albus. 2. Scan.! Rhiz. albus. |S. M. B. 1. S. 296.
2. H. citrinus. Vi. 3. V.Goth.
Accedit spec. indeterminata.
XIV. Mylitta. Fr. Cfr. FZ. Scan.

Peridium induratum, extus verrucoso-furfuraceum, carnem
firmam venis maculisve difformibus, demum cavis, varie-
gatam corticans. Sporopliora brevissima, monospora, sporis
laevibus. Z7vrama crossa, firma.

1. M. venosa. Fr. 1. Rouneby. Lindbl. in V. A. H. 1830. *)
XV. Hydnangium. War. — Klotzsch. 4. c. t. 465. **)

"Fungi globosi carnosi solidi, peridio solubili nudo, intus
cellulosi, cellulis cavis hymeniferis, sporophoris 2-4sporis
cystidiis eonicis immixtis, sporis sphaericis echinatis, ste-
riginatibus longis suifaltis." — T'uZasn. J. €. p. 370.

1. H. spec. e Scania, nondum determ.
[XVI Octaviania. Vé/£. t. 3. f. 7. (inclus. sequ.) Cord. —
Tulasne [. c.

Proximis intermedium genus, sporophoris in hymenium stipa-
fis, sporis echinatis sterigzmatibusque praecedentis a sq.
diversum, a priori vero differt cellalis subfarctis, septis
glutinosis cum pulpa diffluentibus vel exsiccatis induratis ,
sporis pulveraceis sequentis; quibus hoc et seqq. genera
inter Tuberaceos et Lycoperdaceos Sclerodermeos prorsus
ambigui sunt.]

*) Cum generibus Vittadini! Berkeleyi!, e speciminibus auth.
mihi cognitis, et Tulasnei comparavi, at cum nullo comparare potui.
Habitum M. Psceudo-Zfcaciae exprimit Vittad. t. HI. f. 2., M. veno-
sae Fitt. t. HH. f. 1. quoad. internam structuram. Sed nostrac species
ascigerae non sunt, ideoque admodum diversae. Quam maxime dole-
mus nobis non eoneessum fuisse exhibere icones, sine quibus frusta-
neaneum intellexi etiam nobilissimas describere species. — Quamvis
specie diversa sit, congenerem prorsus ex icone fingo Sphlanchnomyce-
tem Corda apud Sturm. t. 2. Cfr, Ind. S. Myc.

**) Summopere insignis, ponderosus, magnitudine capitis infan-
tis, totus firmus, albidus, venis anasfomos. saturatioribus lutescenti-
bus; odore gravissimo, cadaverino, et maxime peuctranti, ut in con-
clavibus quattuor januis remolis intraret. Lectus sub ferra Blelingiae
ad radices Xlui. — Fidi iconem, nam propter foetorem conservari non
potuit,

TUBERACEI. 437

. XVII. Hyperrhiza. Bosc.-Ind. S. M.! Cfr. F/. Scan.!
Klotzsch. t. 468. Melanogaster. Cord, — Tulasne
Loc. p. 877. *)

Peridium coriaeeum, coucretum, indehiscens, extus fibrillis
terram petentibus radicans, intus septis firmis cellulosum,
scrobibus materia atramentosa diffiuente ]. exsiccata pul-
veraceo-compacta farctis, filamentis apice clavatis tetra-
sporis, sporis sessilibus laevibus, instar Polysacci, cui
jungitur a Michelio etc.

1. H. tuberosa. /nd. S. M. 1. Scania Malmó. Linn. V. p. 695.
2. H. variegata (Octav, Vittad.) 4. Dalekarlia,
XVHI. Hysterangium. WV. f£. 4. f. 2, 15.

"Fungi globosi, solidi, carnoso-cartilaginei, demum mucosi
difluentes, radicantes, intus cavo-cellulosi, septis e ba-
sidiis, sporas 2 (raro 9, 4) oblongas obfusas sessiles
gerentibus, compositis, sporis minimis laevibus," 7w/as-
ne l. c. p. 375.

1. H. membranaceum. VF. 1. Lund, Paradislyck.

XIX. Tuber. JMch. -— Witt. p. 31. Cord. V. f. 46.
XX. Cloiromyces. Vif. p. 50. Twlasn. A. S. JV. 1843.
p. 848. Rhizopogon. Cord. V. f. 44, 45.
b. Terfezia. Tw/. l. c. *?*)
XXL Pachyphloeus, Tul. Journ. It. p. 60. B. S. 319.

*) Synonyma generis dedimus in Fl, Scan., nempe Scleroderma-
tis. (Lycoperdoidis) spec. Mich., Hiyperrhiza Wose., Octavianae pl.
sp. Pitt. Bulliarda Jungh., Argylium JFollr., Melanogaster. Cord. —
Ad IH. varicgetam. retuli fungum. sub nomine Zkovr-svamp.| (Sciuri-
fungum) Dalckarliae notissimum, qui exsiecatus ct assatus praestan-
tissima censetur et usirissima est esca ad. Sciuros capiendos. 4. (u-
berosa videtur omnino H. liquaminosa Rlotzschi, sed noster Oct. am-
bigua Fitt. duplo major, Polysacci habitu,

Maxime commendarem hos Botanicis nostris, si quis practer me
fungos curaret, Varios olim vidi, sed amissos negligere coactus fui,

**) De vero loco hujus gregis omnino ambigitur, stricte pecu-
liarem sisterent inter Discomycetes et. Gasteromyeetes. familiam, sed
tota historia et indoles praecedentium. | Zn Scandinavia ne unica for-
wa leeta est, quare enumerationem tantum generum dabimus. in his
limitandis Cell. Zulasne, candidissimos et subtilissimos Auctores, stri-
cte secuti sumus. Dolendum charaeteres synopticos haud esse datos,
ut nexus uno quasi conspectu intucatur.

***) H. 1, Tuber uiveum. Desf., sed analysis a Cel. Corda apud
FErombh. aliud sistere videtur genus. Laudati Auctoris analysis fthizo-
pogonis l. e. forsan. Choiromyectem spectet, sed Airombh. planta cst
vera BRhizopozonis spec., nostro sensu.

438 GASTEROMYCETES.

XXII. Delastria. Tul. A. S. N. 1843. p. 379.
XXIII. Hydnobolites. TZulasn. A. S. NN. 1843. p. 378.
B. ers. 302.
XXIV. Balsamia. Véf. p. 30. t. 5. f. 6.
XXV. Picoa. V/f. p. 54. Tulasu. A. $. N. 1845. p. 531.
XXVI. Hydnocystis. Tw/asn. I. It. 1I. p. 59.
XXVII. Genea. Vztl. - K/otzsch. t. 414. Hydnocaryon War.
XXVIII. Sphaerosoma. A/7o/zscAh. 4. 474.]
[4-0 Endogonei, Vesiculiferi. B.
XXIX. Endogone. Lén&. Glomus. Tw. I. [. p. 63.]

€. Nidulariacei.

-- Nidulariei. Z'uZ.. Ann. Sc. IN. 1642.

XXX. Cyathus. aJ. -— Fr. Symb. — Tulasn, I. c.
Cyathiformes, epiphragmate tecti. — Sporangia arillata, lenticu-
. aria, subtus uimbilicata, funiculo affixa.
1. €. striatus. Hoffm. 1, 2. B. n. 1.
2. C. campanulatus. ( 5éb/h.) 1, 2. B. mn. 2.
— agrestis. 1—4.
b. Crucibulum. 77. 7. c.
3. C. Crucibulum. Hoffin. 1—4. DB. n. 3.
4. C. scutellaris. 77. D. 4.
XXXI. Nidularia. Fr. 7. c. (non Bull.) Tw/asn. 7. c.
Irregulariter dehiscentes. Sporangia nuda, absque umbilico
et filo umbilicali. *)
1. N. granulifera. HoZsk. — Jutland,
2. N. confluens. Fr. 2—4. W,. 4.
* N. radicata. Fr. 4, C. farctus oth.
3. N. denudata. Fr. 4. Femsjü. Nobilissitna.
* Nidularieis affines :
XXXII. Myriocoecum. Fr. **)
Sporaugia floccis furfuraceis intertexta et obfecta, ceracea,
globosa, solida, e cellulis inaequalibus. Sporae minimae,

*) Nidularia Bull., in totum et tantnm, ad Cyathos spectat,
tam e charactere, qnam omnes species. — Cfr. Tulasn. in. nn. Sc.
1844. 1. p. 44, ubi vero ex errore simul citatur Nordholm, qui ne
upicum umquam fungum novit, cum exteris non notae sint Academia-
rum nostrarum raliones. JV. dentata, With. Tulasn. l. c. ad. Myxo-
gastres referatur.

**) Genus insigne, indole ct natura (supra terram, truncos, folia
Hquescente. nive nascitur) Sc/erotiis affine. Verae sporae minimar,
elucidae, eximie regulares in nucleo. minimo centrali albo, non nisi
io maturis et oculis armatis conspiciendo, eonglobatae.

LYCOPERDACEL, 439

pellueidae, globosae, in centro in nucleum conglobatae,
nec laxae.
1. M. praecox. Fr. 4. Femsjó! S. S. 70. W. 1. B. 1.
XXXIII. Polyangium. Zn£.
Peridium vesiculoso-floccosum, sporangiis oblongis membra-
naceis, sporis laxis.
1. P. vitellipum. Lénk. 2. B. 1. S. 15. W. f.

-FE4F Carpoboli , sporatigio. solitario. 77
XXXIV. Sphaerobolus. Tod.
Peridum duplex, utrumque stelatum, interius inversum Spo-
rang. elastice rejeciens. ,
1. «V. stellatus. Tod. 1—4. S. S. B. 1.
2. S. tubulosus. Fr. 3! rarissime. Sc/Aw. Am.

D. Lycoperdacei.

Genus summum, ad Agaricinos revergens:
[XXXV. Montagnites. Fr. Epic. — Mont. Ann. Sc. Nat.
1843. — Cord. Anuleit. p. 195, 196. c. ic. **)

P Podaxinei, columellati. S. M. 74/7. p. 5. Mont.

[XXXVI. Gyrophragmium. Monz. 7. c. Catachyon. EArenb.!
Endoptychum. Czern.! in Ac. Petr. 19838! Mosqu.
1845. t. 4. ***) — Agarici analogon.]

[XXXVII. Polyplocium. Zer£./ in Hook. Lond. Journ. Il.
t. VI, VIL. Anaogon Boleti.]

*) Est solum hactenus suae gregis genus, affinitate Schmitzo-
iniae et Lichenopsi proxinum. — Jctractobolus Tod., cujus binas spe-
cies dedimus in Sel. Suec. Dec. 39. est Cocci. species! Thelebolus ct
Pilobolus cellulam simplicem enituntur, nec sporangium.

**) Nobilissimum genus, Montagnea a me primo dictum, quod
gratum mihi foret, si Botanicis servare placeret, sed necessarium finxi
Candolleo cedere! At aeque parum probanda est lex in casu, meorum
studiorum favore data, nomina in-ifes esse rejicienda et palaeophytis
relinquenda, ac Linkíana nomina infimorum fungorum in hane termina-
tionem mutanda v. e. Cronartium in. Cronartites, Rocstelites, Cera-
tites e. s. p. Palaeophytologi nnllo modo hane legem observarunt
(Noeggerathia , Nilssonia ete.), et classici Botanici fere omnes a Lin-
naeo ad Sprengeliom et Candolleum nomina plorimis plantis, vitupe-

rata terminatione, dederunt v. c. Siderites, Balanites etc. — ut ta-
eeam in hae grege: Stemonites, Botrytes, Zyzygites e. 8$. p. — Spe-

cimina mea M. Dunalii Fr. ab boe genere distinguere nullo modo va-
Óeo; sed Ag. ocreatus Del. videtur ad sq. genus referendus. — Hoe
jam mibi Epierisin edituro, sub Catachyi nominc, optime cognitum
erat (ultra 50 possidebam specimina) cum quo mceuin M. Dunalii non
comparem.

***) Nomen recentissimum, ut plerisque jam notum, recepi, sed
fossan restituatur lll. £hrenbergii,

440 GASTEROMYCETES.

[XXXVII Secotiun. Awnz! Zn Flora 1840. p. 322.
Berk. 1. c. H. t. V. et Vol. TV. tT yv» 299" Tulus.
Ann. S. N. 1845 spec. gallica. ]

[XXXIX. Cycloderma.. A7o/zsch/! in. Linn. 1832. p. 203.
L9. F-: Bi]

XL. Podaxon. Sys/. Myc. — Berk. Lond. Journ. IV.
(. 10. Podaxis Desv. Schweinitzia, deem Cauloglos-
sum. Ed. Journ. V. £. 6. non Fr.]

[XLL. Cauloglossum. Fr. S. M. Ber/. Mag. V. t. 6. f. 9.]

-E4- Duplodermei , pevidio duplici, interiori discreto.

[XLIT. Batarrea. Pers. -— Berk./ Fung. Zeyh. t. 22. f. t.

Peridium exterius volvaceum, gelatina distentum, interius calyp-
trae instar obtegens mitram stipitatam pileiformem. —— U£
Montagnites ad Agaricos, hoc genus ad Phallos re-
verqit.]

[XLIII. Husseia. Berk. Cent. II. n. 185. t. 18. f. 3.
Peridium stipitatum ; exterius in medio stipitis annulare; in-
terius papyraceo-corneum, clausum, ore radiato-sulcato.]

XLIV. Tulasnodea. *) Tulostoma .S. 4.

Peridium stipitatum, déseretum., exterius evanescerns (subin-
de ad basin volvaceum), interius papyraceum, apice de-
hiscens.

1. T. mammosa. Fr. 1. Scan. Áhus! etc. B. 4.
2. T. finbriata. Fr. 1. Lomma Sec., Ups.

[XLV. Mitremycees. JVees. Berk. 4. c. IV. t. f. f. 5.
Schlecht. Bot. Zeit. 1944. c. ic. Gyropodium.
Hitchcok. Calostoma. Desv. **)

Peridium, basi stipitiforii e tendinibus contortis suffultum,
papyraceo-corneum, calyptratum; interius multo minus,
ore dentato exterioris adhaerens, flocci rari.

[XLVI. Bromeia. Berk. Cent. 1. n. 10. t. VI. A.

Peridium exterius sessile, plurima interiora discreta papyra-
cea, apice ostiolata, primo obtegens, dein secedens, in-
ferne stroma suberosum praebens. Capillit. laxum, in-
aequale. ]

*) Nomen Tulostoma P., ct per se male formatum, et duabus
modo speciebus conveniens (numerosas habemus species ore poroso,
fimbriato, dentato, lacerato, quas plane impossibile est genere movere)
necesse reijeiendum, at in Tylostona mutatum seetiont. servandum.
Hoc genus, antiquitus parisiense dictum, dicatum volui Tulasnodeis),
in tesseram grati animi erga fratres "Tulasne, qui omnium maxime
Lycoperdaceos illustrarunt — sperantes ut hoc carum nomen ab. om-
nibus Myeologis receptum sit.

**) Genus. specierum. jam dives, ore ut omnia vicina varians,
nee Calostoma Desv, scparandum, jam mouente Schweiniz !

LYCOPERDACKEI. 441

XLVII. Geaster. Mich. Geastrum. P. *)
Peridium sessile duplex, utrumque persistens, exterius stella-
iin fissum, ab interiori apice dehiscente discretum.
(a. Myriostoma. Desv. G. fornicat. var. ost. 2, 3!)
. Plecostoma. Desv.

b
1. G. fornicatus. (Huds.) 1. Upsaliae ete. B. 2. W. 1.
2. G. striatus. ( Dec.) 1. Scan. etc. B. 3.
3. G. umbilicatus. Fr. 1. Scan. Aefz./
c. Geastrum.
4. G. limbatus. Fr. 3. Ostrogoth. B. 5. W. 2.
5. G. flmbriatus. Fr. 1, 3. Suec. med. 5. S. 209.
6

. G. mainmosus. 1. Scan. B. 6.
d. Dontostoma.

7. G. rufescens. P. 1. Scan. Upsal. ete. B. 7. W. 3.
e. Schizostoma.

S. G. hygrometricus. P. 3. Westrog. Westmann. Z7. 8$.

[XLVHI. Trichaster. Czernai.! 4. c. Cr. Ucr. p. 20.
Peridium utrumque stellatum; interius cerustaceo-fragile, villo-
sum, disparens, capillitio denudato.]

[IL. Diploderma. Ln£. — F/. Scan. — Aciigea. Ra-
fin. — An Sclerangzium. Levei. **)

Peridium rotundatum, duplex; exterius crassum, jinduratum,
primo clausum, demum stellatim rumpens; interius discre-
ium papyraceum tenue evanescens; intus obscure cellulo-
sum, sporidiis primo conglomeratis (peridiolo inclusis) ,
dein pulveraceis laxis.]

4-4 Eveoperdinei, pevidio simplici ] exteriori
concreto , sporis pedicellatis.

[L. Lanopila. Fr. Fung. Nat. p. 31.
Peridium tenue, papyraceum, extus nudum et glabrum, haud
definite dehiscens. Capillitium in pilam compactam, a
peridio discretum, intertextum.

$) Generum numerum auctum, nisi ad conspectum specierum ct
systematis necessarium novosve vere typos praebentem, malum cen-
sens, subgenera infra allata movere nequeo, licet structura in variis
speciebus sat diversa sit. Quam laevis momenti sit os peridii, omnia
vicina genera testantur, ut si Geastres lacerentur, etiam Tulasnodeam,
Mitromyeetem, Lycoperdon, Scleroderma et omnia naturalia genera
dividere cogamur. — Considerantes vero quantam differant vere nova
grnera v. e. Husseia, Bromeia, Mitremyces etc., facile intelligimus
subgenera citata cum illis neutiquam esse paris dignitatis,

..**) Ob turbulenta tempora Annal. Sc. Natur. prioris anui ad nos
adhue haad pervenerunt.

442 GASTEROMYCETES.

[LII. Calvatia. Fr. (a Calva.)

Peridium duplex, utrumque membranaceum at concretum, ex-
terius corticatum, superne secus plicas undulatas dehiscens.
Capillit. compactum —- reliquorum instar floccis apice cla-
vatis, sporis pedicell. Hujus loci Bovista craniif. ,ScAi.]

Lill. Bovista. ( Di/4.) Pers. — Tulasn. A. S. N. 1843. t. 1.

Peridium duplex, exterius floecoso-crustaceum secedens, imn-
terius tenax papyraceum elasticum apice dehiscens. Ca-
pilitium aequale, densum, persistens. —Sackea. Zos/K.
in Sturm. IIl.

1. B. nigrescens. P. 1—4. B. 1. Rosik. d. 15. W, 2.

2. D. plumbea. P. 1—3. B. 2. Ros(k. t. 16. W. 3.

3. B. tuuicata. Fr. 1. Scan. — Vitt. Mang. t. 33. f. 1.
Subg. Disciseda. Czern./! l. e. Cr. Uer. p. 24.

Peridium duplex, sessile, exterius volvaceum, secedens in
basin stromaticam, interius membranaceum. — Bovéstae
valde affine.|

LIV. Lycoperdon. Tournef. p.p. Tulasn. I. c. t. 1. f. 4-12.

Peridium interius meibranaceum, flaecidum v. superne eva-
nescens, exteriori subpersistente cor(icatum verrucisque
deciduis saepe exasperatum. Capilliium e basi subcel-
lulosa sterili inaequale, molle, flaecescens. Ü

a. Bovistaria. S. M. Bovista. Aos/k. Z. c.
1. L. giganteum. 1. Dan.! Scan.! B. 1. Rost£. t. 10. FI. D. 1920!
29. L. Bovista. (L-) Fr. i—5À, B. 1. .Rostk, t. 1,2, 2, W. 4.
3. L. caelatum. Bull. 1, 2. B. 2. Hostk. t. 4. pusill.! W. 2.
4. L. pusillum. Fr. 1—4. B. 3. Rostk. t. 11. var. W. 8.

b. Langermannia. (S. M.) Host. 4. c.
5. L. saccatum. (Fl. D.) Fr. 1, 2. B. S. 2/0. Rostk. 14. W. 4.
6. L. gemmatum. Fr. 1—4. 5. 4. hostk. t. 5, 6. W. 5.
7. L. constellatun. Fr. 2. — Rostk. t. S.? var.
8. L. pyriforme. Schaeff. 1—4. B. 5. Hostk. t. 7, 9. W. 6.

[LV. Hippoperdon. JMont. Cub. p. 319.
Peridium papyraceum, persistens, cortice unito persistente,
nec sponte dehiscens. | Capillit. undique adnatum, m
cellulas polyedras contextum.]

*) Genus vulgatissimum, maxime proteum, cujus species ante S,
M. prorsus vagae erant, licet nomen. quoddam antiquius meis. specie-
bus servaveriu; nam novis observationibus, nec mominibus opus est,
Plures facile latent in Europa austr aliori; apud nos post 5. M. di-
stinximus. quoddam L. giganteum (Vulgo sumitur in. L. Bovistae for-
mis), vere diversum et L. pusillo proximum! , distinctum peridio glo-
boso |l. depresso, superne toto arcolato-dehisceente et evanido, capilli-
lio subaequali compacto peridium Amplente. lolor, ctiam sporidio-
rum, in boe genere admodum varius est! Sectiones hujus generis no^
biliores quam subgenera Geastri, Tulasnodeac cte!

LYCOPERDACEI. 443

[LVI. Xylopodium. Mont. A. S. N. 1845. Dec.

Peridium coriaceum, e stratis binis discoloribus, vertice se-
cedenti-verrucosum, lobato-dehiscens, s/Zpéfe fibroso-/ig-
noso. Capill. primo reticulato-cellulosum. ]

[LVI. Aracehion. Schwein. Car. (. 1. f. 2. Pluk. Pt.
184. f: v.

Peridium duplex, coneretum; exterius secedens, interius co-
riaceum irregulariter ruptum. — Capillitium abit in peridiola
floccosa, rotundata, coacervata; sporis pedicellatis priorum.]

[LVII. Seoleeiocarpus. Berk/. Fung. Zeyh. t. 21. f. 3.

Priori simillimus, sed peridium simplex? tenue membrana-

ceum, peridiola subcylindrica gyrosa tomentosa.]

-F--4-4- Sclerodermei S. M. l. c. *) Sporae in ca-
piltitü apicibus clavatis sessiles, meta-
morphosi sicca.

* Radicantes, epigaei.
LIX. Sterrebeckia. Link. *) — Sterb. t. 29. Cfr. Fr. /. c.
Peridium duplex, exterius papyraceum, frustuloso-secedens;
interius lignosum, demum indefinite l. substellatim rumpens ,
totum capillitio compacto faretum.
1. S. Corium. (Desp.) 1. Scan. Malmó!

[LX. Polygaster. Fr.

Peridium rotundatum, firmum, apice dehiscens, duplex: ex-
terius floccoso-coriicans cum interiori concretum; intus
celluloso-carnosum. Peridiola grauuliformia, sporidia con-
glomerata, demum laxa includentia.]

.*) Novis deteetis generibus character mutandus; antecedentia ge-
nera peridiolis instrueta manifeste Lycoperdea sunt, et varia linjus
gregis, cellulis septisque destituta. Nune charaeterem praebent spo-
rae priorum pedicellatze, Sclerodermeorum sessiles. Sic in Systemate
naturali sectiones persistunt. mutatis characteribus, cum in Systema-
tibus artifieialibus omnia cum charactere corruunt! Nee ab his distiun-
guam Elaphomycetem ob cellulam sporarum matricalem persistentem;
typice eadem necesse adsit in reliquis, licet adeo fugax sit, ut a no-
bis non observetur; nam sporae mon possunt generari nisi in cellula
matricali.

*x*) Historiam generis et synopsin specierum dedimus in. Fung.
Nat. p. 28—50, 55, 54. Hujus loci porro sunt Actinoderma JVees,
Bovista suberosa Fr., Endoneurum Czern. in 44e. Petrop. 1838 et Bull.
Soc. des Nat. Musc. 1845 (sub nomine Crypt. ÜUcr. supra. citavimus)
Mycenastrum Desv. Ipse testari possum genera Cel. Czernaiew nova
jam1958 Acad. Petrop. fuisse oblata, ut ab hoc anuo laudato Viro
prioritas tribuenda,

35

444 GASTEROMYCETES.

LXI. Polysaecum. Dec. — Twlasn. 1l. e. 1842. t. 5.
f. 1—7. *)

Peridium clavatum capitatumve, stipitatum, simplex, diffracto-
secedens, intus primo mucosum -cellulosum. Peridiola
inaequalia, floccosa, sporae f[floccis demum inspersae.
Krombh. t. 60. spec. Europ. optime!

1. P. Pisocarpium. (4. S.) 4. Rip. Nissae.

LXIIL. Seleroderma. ((P.**)) S. M. Tulasn. 4. c. 1843. t. 1.

Peridium rotundatum, lentum, corticatum, irregulariter dehi-
Sscens, basi radicans, intus siccum obsolete cellulosum,
sporis (absque peridiolis) conglomeratis.

S. cuigare. Vr. 1—4 at non supra Gothiam. B. 7. W. 1.
S. verrucosum. (wA) 1. Halland. Priori aff. D. 3.

. S. Bovista. Fr. 1. Scan. B. 2. Certe distinct!

[LXHT. Phellorina. Ber&. Fung. Zeyh. t. 22.

Peridium capitatam, suberoso-corticatum, lentum, apice irre-
gulariter dehiscens, intus similare, includens massam glo-
meratam sporarum, immixtis floecis paucis. Szipes caecus,
parietibus. car(ilagineis.]|

[LXIV. Favillea. Fr. F. Nat. p. 32. ***)

Peridium clavatum, simplex, ecorticatum, membranaceum,
superne fatiscens et totum disparens, denudans sporas
copiosissimas coacervatas, filis paucis fenuissimis iníer-
textas. Spes contiguus, solidus.

** fypogaeéi, arrhisà e mycelio floccoso nati.

[LXV. Pachyma. Fr. Mylitta. Zerk. 4. c./ c. àc. 1)

Peridium rotundatum, corticatum, numquam sponte dehiscens,
cortice duro inaequabili; intus primo similare, (pa/idum )
dein sinuoso-venosum, demummque cavernosum, floccis den-
sissimis tenuissimis. Prénceps hujus gregis genus.]

LXVI. Elaphomycees. .;Vees $n Fr. S. O. V., Vittad.
AMonogr., Tulasn. l. c. 1841. c. ic.
Peridium globulare, cortice subverrucoso incrustatum, e car-

*) Ad hoe genus nimis accedit Ciliocarpus Cord., cum Sclero-
dermate sinnamariense JJont. eximie analogus. — Differt tamen peridio
fleecoso (fere "Trichodermaceo), sed haec nota e statione hypogaea
facile pendet.

XX) Seleroderma P. integram banc gregem, etiam HI ymenogastreos
complectitur.

*3C*) Quod prius genus ad Scleroderma, hoc ad Polysaccum (P,
degenerans ij. e. novi generis, Fung. Preíss) Ad basin adsunt quo-
que granula quaedam, quasi peridiolorum rudimenta.

T) Specimina a liberaliss. Amico communicata eum specimine
Lycoperdi solidi Gron., a me visi, generis typo, prorsus genere con-
veoiunt. Biylittam australem. Berl. Fung. Van. Diem. n. 27 equidem
pro P. Tubere regio sumsissem.

LYCOPERDACET. A45

noso-lento induratum; intus a capillitio disseptum (ngri-
cans). Sporae quaternatae, cellula matricali inclusae. (5.
S. 211. t. 11. f. 10), dein pulveraceae. ")

Ceraunion WaZr.

muricatus. Fr. 1, 2. B. 2. S. 212. E variegat. Vit.

. granulatus. Fr. 1—4. B. 1. S. 211. E. asperul. Vi/f.

rugosus. Fr. 1. Dan. F7. Dan. t. 1969. f. 1. (v. s.)

. Persoonii. Vz/£é. 1. Scan.

Ceratogaster. Cord. cortice confluente.
anthracinus. Vitt. l. affin. sp. ex Helsingia.

Cenococcei , peridio e myéelio floccoso nato,
inLus cavo, sporophoris o. l. spuriis.
[LXVII.? Genabea. Tu/asn. Journ. I. II. p. 60.

"Peridium haud diseretum, carnosum, irregulare, hiuc illinc

rimosum pertüasumve, intus scrobibus gyrosis cavum, sep-
lis loculosum; sporis in singula scrobe paucis ovatis."]

LXVIII. Anixia. Fr. — 7od. Meck/. £. 1. f. 8$. quoad habit.

Peridium haud discretum, carnosum, intus demum cavum,

i, A.

nec loculosum, apiceque indefinite dehiscens. ^ Sporae
minuíae, simplices, pulpae tenuissime floccosae immixtae. **)
Mycelium fibrillosum, album.

villosa. Fr. 2. In humo atra, foliis obtecta.

LXIX. Cenocoecum. Fr. — Schmitz. Linn. 1843. f. 18.

Peridium globulare, nudum, crassum, "primitus carnosum".
,

dein corneo-rigidum, numquam dehiscens, intus centro
cavum. Sporae globosae floccis reticulatis primo solitariae
adfixae; dein floccis evanidis coacervatae. MyceZum óys-
sinum, septatum., atrum.

1. C. geophilum. Fr. 2! 8, 4. S. S. Dec. 38. B. 1. W. 1.

[LXX. Antennina. Antennaria. Link. nec Aucit.

"Peridium crassum, friabile, sporis primo moniliformi-con-

catenatis" Link. ***) qui eharacter bene cadit in A.
Cytisophilam nostram. | Mycelum byssaceum , monili-
forme, atrum.

*) Sporas prioris non vidi, sed, Berheleyo teste, Elaphomyc.
proximae sint.

^*) Unica vice, statu forsan immaturo, legimus dislinctissimum

genus, sq. manifeste affine. — GConferatur Cenococc. heliophilum.
VWVeinm. p. 637.

***) Characterem e Linkio mutuayi, ut in S, M. — Quoad ico-
nem Grevilleanam R. ecllaris hoc congener finxi. — In Antennariis

Recentiorum sporangium modo sistit articulum mycelii inflatum.

446 GASTEROMYCETES.

E. Trichodermacei. *)

-- Onygenei , peridto stipitato capitato, sporis filis
(capillitium haud formautibus) stipitatis Coacer vals,

LXXI. Asterophora. **) JMich. t. 82. f. 1.
Sporae stellatae.
1. A. Lycoperdoides. Fr. 2—4. JB. 2. 7. 2.
2. A. Trichioides. Fr. 2. Rabenh. p. 298.
LXXII. Onygena. Pers. Tulasn. A. S. N. 1844. p.367.
Sporae oblongae, cellula matricali (asco) obovata receptae.
1.70. eirHiiD PH EUBL LIRE)
2. 0. corvina. A4. ,S. 1. Scan. W. 2.
3. O. Piligena. Fr. 1, 3, 4. Lappon. Z7. S. 219.
. 4. 0. faginea. Fr. Femsjü copiose. ***)
[LXXIII. Lasioderma. Mont. Ann. Sc. Nat. 1845. Dec.
"Peridium e turbinato pyriforme, fioccis septatis ramosis
laxe intricatis contextum, centro evanescens. Sporae ini-
nutae, simplices, in centro coacervatae."]

-E4- Trichocomei , peridio. incompleto, capillitio e
floccis. verticalibus slipato, sporis intermixtis,
Jungh. Jav. p. 9.

[LXXIV. Trichocome. Jwngh. t. 2. f. 7. 1)
Peridium incompletum, &asz suberoswm, cupulare. Capilli-
lium in columnam verticalem stipatum.]

*) Ordo insignis et necessarius, nimis neglectus, vulgo eum My-
xogastribus confusus, a quibus vegetatione sicca, floecosa clare differt.

**) Asteroph. Agarieoides Dittm. cadem est planta ae /Vyctalis
Asterophora , a quo genere divelli nequit. At mire etiam hujus gene-
ris characteres offert. Wiecentiores approbarunt opinionem a nobis in
S. M. prolatam, sporas illas stellatas buj. gen. esse parasitas, et
nuperius vidimus in variis veris Z£garicis (sensu strictiori), semper ta-
men in Agaricis parasitantibus. — Ab his prorsus diversa est Aste-
rophora nostra, typo .4. Trichioide, peridio sphaerieo globoso immar-
ginato, Onygenis adeo simillimo, ut sub microscopio tantum discer-
natur. Huic -fsterophorae nomen, vi vocis, servandum.

33€) Exstat inter hoc et sequens medius fungus (Ecchyna provisorie
dietus) peridio difformi, strigoso-hirto, sporis laxis, nee eellula ma-
tricali s. asco receptis, qui a priori quoad fructificationem recedit ut
Cheirospora ab Hyperomyxa, Rretzschmariía a. Leveillea etc.

1) Nobilissimum gcnus, Myxogastribus haud immiscendum, nmec
ulla ratio adest Cel. EInventoris nomen mutandi; nam "Trichocoma
Dec., fere recentius, ipso Auctore consentiente, nullo modo a Berk-
bcya genere distinguatur.

TRICHODERMACEI. 417

LXXV. Iustitale. Fr. *)

Peridium incompletum, e fibris erectis ramosis in massam
subcarnosam stipatum, extusque hirtum. Sporae in strato
superiori laxe coacervatae, pulverulentae, (ibris intertex-
tae. Ad truncos, mycelio fibroso.

1. L bombacina. Fr. 4. Wenm. Ross. p. 628.
2. L effusa. Fr. 3. Upsaliae in Kongspark.

-F-4EHR Ziehodermei, peridio fragili evanidoque,
sporis in medio coacervatis enatis e floccis,
capillitum haud formantibus.

LXXVI. Ostracoderma. F7.

Peridium calcareo-erustaceum , glabrum, fragile. Sporae la-
xe coacervatae, f[floccis vagis nullisve intertextae. —777-
chod. laeve. P.

1. O. pulvinatum. Fr. 4. Femsjó, haud raro.
LXXVH. Hyphelia. £7.

Peridium effusum, indeterminatum, e villo laxo in pelliculam,
sporas minutas simplices laxe coacervatas obtegentem,
brevi evanescentem contextum.

a. Geohypha, /Toccis setosis substrigosis.

1. H. terrestris. Fr. 1—4.
b. Xylohypha, //occis tenellis velutinis.
2. H. fusca. ( Schum.) 1, 2.
3. H. nigrescens. (P.) 3, 4.
LXXVIH. Hyphoderma. Fr.

Praecedenti simile, sed sporae globosae liberae inclusae ve-

siculis (ascis) subrotundis liberis, filis primitus adhaerent.
j. H. roseum. Fr. 1—4. — W. p. 627.
LXXIX. Trichoderma. P. Pyrenium. Tod.! (sp. 1.)

Peridium subrotundum, e floccis ramosis septatis implexis
coutextum, superne evanescens. Sporae minutae coacer-
vatae, primitus conglobatae.

*) Duo Lycoperda proposuit Sowerby, cum nullo genere cognito
comparanda, quae sub proprio in S. M. proponere omnino necessc erat.
Laetamur eorum originem nunc interpretatam, nec minus genus, quale
ideam ejus excepimus, certis speciebus esse restitutum. | Cfr. quoque
Schwein. 44m. — Accedere videtar ad Ceratophoram. flumb., quam
vero plures fide dignissimi et autoptae Auctores (Cfr. Schrad. spic.
ps 1717!) meram monstrositatem Trametis odoratae sistere testantur et
rem tam locus subterraneus, quam specimina in silvarum penetralibus
obvia confirmant, — In. Lnstitale nulla sporangia; est quasi Ozonium
fertile, sed planta absolute autonoma, cujus prior species subiglobosa,
posterior effusa; utiaque lignis carie consumtis myceelio fibroso intrat.

448 GASTEROMYCETES.

1. T. viride. P. 1—82. B. 1.
2. T. flavum. Sommerf.! 4. Lappon.
(T. dubium P. censeo Odi aurei statum.)

LXXX. Myrothecium. Tod. *)

Peridium tenuissime floccosum, superne mox disparens, ba-
sin stromaticam relinquens. Sporae coacervatae, in mas-
sam gelatinoso-lentam conglutinatae.

1. M. roridum. 7od. 2—4. B. 1.
2. M. Verrucaria. (A. SS.) 1.

3. M. inundatum. 7od. 1—3.
— 4, M. scybalorum. (ScAhu.)

F. Myxogastres.

Genus summum ad Lycoperdineos revergens:

LXXXI. Lycogala. JM?chel. Fries. **) Cfr. S. M. IT. p. 69.
Peridium determinatum, e duplici membrana compositum, pa-
pyraceum, persistens, extus verrucosum. —Sporae floccis
tenellis primo adfixae, dein libere inspersae.
terrestre. Fr. — 3, 4. W. 3. B. 1.

. epidendron. (L.) 1—4. W. 1.

plumbeum. Fr. 3, 4.

conicum. P. 2. r.

Myogala.

. parietinum. Fr. 1. W. 2. 1

[Ostracoderma .ScAw. Am. forte novum genus, sed morpho-
sis ignota.)

pom
PommED

-- 4ethalini, assa mucilaginea in commune abit

peridium. S. M. III. p. 74.

[LXXXII. Xyloon. Xyloidium. Czern./ 7. c.
Peridium rotundatum, «crustaceum, extus intusque reticula-
tum, columella centrali polygona. Capillitium columellae

ef parietibus ad(üxum, reticulatum. | aóétus $q., forma
prioris.

*) En bivio inter Trichodermaceos et Hymenellaccos positum; hoc

loco recepi tam ob peridium s. velum discum primo obtegens, quam
sporidia coacervata.

**) Genus a Persoonio et plerisque Auctoribus cum Reticulariis
confusum; normam naturalem et definitam, ob omnibus agnitam, in
S. M. dedimus. Hujus generis a reliquorum recedentem mctamorpho-
sin, transitumque praebere ad Lycoperdeos ibidem simul clare expo-
sui. Moneam ingenuos et candidos lectores velint attenderc, quo mo-
do livor in meis studiis pascitur.

D

MYXOGASTRES. 449

LXXXHI. Reticularia. Fr. *)
Peridium indeterminatum, simplex, tenue, irregulariter dehi-
scens, columella $2 capillitium peridio adnatum, floccis
ramosis plus minus reticulatis, fruticulosis compressisve.
maxina. Fr. 2.! Sow. t. 400. POUR OY
atra. (Alb. Schw.) 3! 4! B. 2. If/. 1.
umbrina. Fr. 1—4. B. 3.
plumbea. (Schum.) 1, 2.
flavofusca. se ge | E^
olivacea. Fr. QE A
versicolor. Pes
carnea. (SSchui.) 1, 2.
muscorum. (Alb. Schw.) 2—4! W. 3.

10. R. ungulina. Schum. 1. (n. v.) Rabennh.
LXXXIV. Aethalium. Fuligo. Za. Pers.
Peridium indeterminatuim, fatiscens, strato floccoso cortica-
tum, intus floccis coalitis cellulosum.
1. A. septicum. L. 1—4. B. 1.
2. A. vaporarium. BuZ. 1, 2.
(b. Cerebrina. Brond. Phtycogaster. Cord.? **)
LXXXV. Lindbladia. Fr. ***)

Peridium indetermiuatum, nudum, membranaeeum, intus mem-
branulis contiguis in tubulos regulares cellulosum. Flocci
nulli, sporae coacervatae.

1. L. Tubulina. 3., Sudermannia Lindblad.
LXXXV. Spumaria. Pers. — S. M. IT. p. 94.

Peridium indeterminatum, crustaceum, simplex, fatiscens, iu-
tus plicis adscendentibus discretis loculosum.

1. S. aiba. (Reticul. Bull.) 1——4. B. 4.

-————

ep

mEBEREXm

.

xuo»rome

E

*) Singulae species ante me ad diversum genus relatae erant, genus
tamen a Sii maxime, numquam divellendum, constituunt, ne quidem
ut sectiones sejnngi possunt, cum in eadem specie (v. c. Ii. atra, um-
brina) capillitium e plus minus praecipitata evolutione variet. AK. unu-
qulina tamen ex icone tantum mibi cognita; sed Enteridium in Herb.
Ehrenb.! examinavi; certissime sistit statum lt. olivaceae! — lnter va -
ria nomina recepi Bulliardi primum et aptissimum, at praeter spe-
ciem primariam, nec quoad species, nec quoad AMEATH PP quid cum
genere Bulliardiano commune habet.

**) Hujus loei Reticul. carnosa. Bull., quam non vidi; aptoptae
vero pro statu jove sicciori nato Aeth. vaporarii habent. En bae rem
iuquirant, qui vivos fungos examinare licet.

***) Nobilissimum genus, Reticulariae multicapsulae Sow. respon-
dens, sive Liceam Tubulinam, a qua tamen clare differt defecta peri-
diorum propriorum; tubulorum septa omnino simplicissima membrana-
cea; transversim sectam favum apium refert.

1) Ex hujus speciei pro diversa evolutione diversa interna stru-
ctura facile discimus quam protei Myxogastres.

450 GASTEROMYCETES.

--4- PAysarei , plura peridia e mucilagine serpente;
floccis adnatis, vagis |. o, sporis fuliginosis
PTSITIS.

* Didermei, peridio duplici discreto.
LXXXVIII. Diderma. P. — Leaugium. Zén£.

Peridium duplex, exterius crustaceum discretum, fragile; in-
ierius tenerrimum, membranaceum, evanescens. f/0cc?
colmmnellae centrali basive adnati, vagi.

Stipilata, stipite fivimo.

stellare. P. 2—4, W. 1.

. umbilicatum. P. 3, 4. B. 2.

. citrinun. Fr. 2. B.3.

. lepidotum. (Dittm.) 2.

Sessilia. B. 7. n. sp.

Trevelyani. (Grer.) 3. W. 3. *) B. 6.

globosum. P. 1—4. B. 9.

testaceum. P. 1—3.

Liceoides. F7. 1.

. depressum. F7. 2, 4.

. difforme. Sonmzmerf. ^4. Lappon.

LXXXVIII. Leocarpus.. Len£. Diderma. P.

Columella nulla, reliqua prioris, eum quo z«wrele idem si- '

stit genus; et in infimis limites prorsus evanescunt. **)

Stipitati, stipite laxo.

L. eernicosus. (P.) 1—4. W. 2. B. 4. Cord. V. f..32.

atrovirens. Fr. 3, 4, Smoland.

L. ramosus. ( Schum.) 1. Dan. (u. v.)

b. Sessiles. (L. nitens. B. 8.)

L. deplanatus. Fr. 2—4. W. 5. Femsjó. B. ff.

L. cyanescens. Yr. 4—4. W. 7. B. 10.

chalybaeus. Weénm. 4. — W. 06.

L. contextus. (P.) 1—4. B. S. 109.

L. flavus. Fr. 3. Su. med. W. 10.

*

Doococococu»

S

ess

2

ew
[cd

Quom
E

X) Genus Polyschismium Cord. videtur omnino a Grevillei figura
muütau«tum, in qua (ut semper in adultis) peridium interius non conspi -
citur. E speciminibus vero tam meis, quam V cinmanni, et peridium
exterius erustoceum! et interius adest omnino D. stellarís, a quo aegre
specie, nullo pacto genere separetur.

*) Distinctum tamen proposui, ad varios tollendos in specierum
distributione errores eorum, qui haec genera admittunt. Genera Le-
angit et Leocarpé tantum erroneo nituntur charactere, peridio simplici,
sed in omnibus speciebus adest primitus duplex. Didermatis! Bis e
columella distinctis, addunt genus quoddam Diderme, quale. neuti-
quam existit, nam omnia Didermata vel Leangia 1. Leocarpi.

MYXOGASTRES. 451

** Dichosporina, tloccis nullis. C(r. n. 4.

9. L. granulatus. Fr. 2—4. W. 9.
10. L. minutus. ('Schwm.) 1. Dan. (n. v.)
LXXXIX. Claustria. Fr. Spumaria. P.
Peridium exterius membranaceum, secedens, interius crusta-
ceum fragile. Columella o! Flocci rari, nulli. *)
1. C. Didermoides. (Pers.) 1. F/. D. 3. Ostrog. AcA./

XC. Carcerina. Fr. Didermatis sp. S. AM. /1/.

Peridium duplex, exterius crustaceum, interius membrana-
ceum, raro obsoletun (in n. 2.) Sporae fibris rudibus
erectis immixtae. H. l. Vermiculariae sp. 1, 2. Tod./

* columella spuria. a
1. C. Spumarioides. Fr. 2—4. — B.5.
2. €. conglomerata. Vr. 2—4. S. M. p. 111. W. 11.
** eglumella nuila.
9. C. valvata. Fr. 3, 4.
XCI. Angioridium. Grev/. (excl. char. et f. 6.) **)

Peridium membranaceum, rima longitudinali dehiscens. Flocci
capillares, undique peridio adnati, reticulati, sporis inter-
texii ef ad rimam in peridio interiori (spurio) seceden-
tes, ut valvae duplicatae appareant.

1. A. sinuosum. (Reticul. Bu.) 1—4. Phys. S. M. W. 17. B. 5.
** Physarei, peridio simplici exteriorive adnaío.
XCII. Didymium. (Scehrad.) Fr. Cionium. Lén£k. ***)

Peridium membranaceum, íenue. irregulariter dehiscens, .ex-
teriori furfüraceo aut squamuloso-secedeníe coríicatum.
Columella (in genuinis) praesens. Flocci peridio adnati.

*) Hoc et sequens genus Didermati facile quoque subsumenda,
delinitos tamen limites pracbent! Prius est. quasi Spumaria simplex,
et cellulis suis intus nudis claustrum refert; alterum. columellis vu!go
et ligamentis carcer. Hae fibrae, a floccis capiilitii admodum diver-
sae, eliam redeunt in Craterío et bene pictae sub Angioridio Grcviil.
Scot. t. 310. f. 6.

**) Physareum stricte genus, sed peridio debiscente labia dupli-
eata apparent, interius vero peridium spurium cst et floccis e peridii
lateribus surzentibus formatum est, Floccó sunt capillares, tenelli,
reliculati, prorsus Tripotrichiae Cordae; neutiquam fibrae, quales in
icone Grevillei exhibentur et a forma quadam Carcerinae sumtae vi-
dentur. Haec confusio procul dubio Auctores, utpote fungos in
iconibus potissimum observantes, diu vexabit.

X3*) Apud Auctores in singularibus baud plene versatos eadem
exstat eonfusio in generibus dislinguendis, quam sub Didermate nota-
vimus. €íoníum est prorsus Didymii synonymon; nulla exstat Cionii
species, quae non optimum Didymium, sub quo nomine a Schradero,
columellam pro peridio interiori habente, insuper junguntur Leangia.
— Ab his Acionia differunt columella vel obsoleta vel nulla, hinc
exacte medium tenent locum inter Didymia et Physara, cum quibus

Dd
et
^2

GASTEROMYCETES.

* stipitata. (D. Sowerbei. B. n. 7.)

1. D. squamnlosum. (A. S.) 1, 3, 4. W. 6. B. 2.
2. D. tigrinum. ScArad. 2. W. 5. Scan, etc.
9. D. versipelle. Fr. 4. Smol.
4. D. costatumn. Fr. 1, 3. Holmiae.
5. D. rufipes. Fr. 3, 4. — affine 5. 5.
6. D. zanthopus. (Dittm.) 2—4. B. S. 111.
7. D. herbarum. F7. 1, 2. W. 9.
8. D. leucopus. (Link.) 3. Columella obsoleta. W. 40. B. 6.
** sessilia.
9. D. lobatum. Nees. 1—4. W. 15. B. 8.
10. D. erustaceum. Fr. 3. W. 16. W.goth.
11. D. effusum. ( Link.) 3, ^. W. 17. Smoland.
14. D. eomplanatum. ScArad. 2. W. 18.
Subg. Acioniui , columella nulla l. obsoleta.
* Stipitata.
13. D. hemisphaericum. (Bu/l.) 1. 2. W. 2. Cord. V. f. 33. B. 1.
14. D. melanopus. Fr. 3, 4. W. 4. B. SS. 110.
15. D. marginatum. (;ScAwm.) 2.
16. D. terrestre. Fr. 3. W. 3. Suec. med.
17. D. furfuraceum. Fr. 2. W. 4.
18. D. fulvipes. Fr. 4. W. 424. Smoland.
19. D. farinacewun. Schrad. 1—4. JF. 7. B. 3.
20. D. nigripes. Fr. 1—4. 7F. 8. B. 4.
** sessilia.
21. D. nanum. Fr. 3. W. 11. Upland.
22. D. Weinmanni. Fr. 1, 2. Affiue D. leucop. 77. 12.
23. D. cinereum. (Batsch.) 1—4. W. 20. B. 10.
25. D. serpula. Fr. 3, 4. W. 21. B. 11.

Subg. Dichosporium .Vees, columella ef flocci rarissimi 1.
nulli. *)
1. D. Spumarioides. Fr. 3. /Y. 13. Nericia!
2. D. Physaroides. (P. sub Spumaria.) 1—4.. W. 79. BH. 9.
(D. album. Cord. V. f. 31 alia est sp. e fig. Phys. album.)

olim ab omnibus jungebantur, IBaec tamquam peculiare genus distin-
guere e characteribus abstrusis constans videtur, sed species diversae
Cionii et Acionii multo magis affiues, quam utriusque inter se; colu-
mella in variis nune adest, nunc deest; in aliis adeo obsoleta, ut baud
facile dixeris utrum adsit, vel deficiat! Qui species omnes plene novit,
aliis oculis genera necesse intuebitar, quam singulas modo vel icones
tantum lustrans.

*; Sequentes duas species praecedentibus subjungi plurimi miren-
tur, sed intimo nexu cum praccedentibus junctae et singulum vicinum
genus abit in species floccis rarissimis et multis. Has aeque temere
mihi videtur genere distinguere, ac species corolla destitutas in gene-
ribus typice corolla instructis.

MYXOGASTRES. 458

XCHIL. Physarum. P. Fr.
Peridium simplex, extus nudum; columella o! reliqua Didyuii.
a. Stipitata * Zentécularía.
1. P. nutans. P. 1—4. W. 1. B. f.
* P. viride. (w/.) proximis medium.
4$. P. aureum. P. $4. RW. 2s. E. L. c.
coccineum. F7.

3. P. albipes. Link. Fr. 2—4. W. 3.
4. P. Pini. Fr. 3.
5. P. striatum. Fr. 1—3. W. 3.
6. P.? sulceatum. Lin£. 2. — B. 2.
** peridio globoso turbinatove-
7. P. columbinum. P. 1—4. W. 10.
8. P. óryophilum. Fr. 1—4. — Cord. I. f. 287. var.
9. P. sulfureum. 4. ,S. — 3. 77. 9.
10. P. psittacinum. Dm. — var. 2. 77. 8.
11. P. subulatum. Schum. 1—4. W. 7
12. P. gracilentum. F7. 3, 4.
13. P. muscicola. P. 3. Ostrogoíth.
b. Botryosa.
14. P. hyalinum. P. 1—4. WW. 14. B. 4. S. 213.
15. P. utriculare. (Bu/l.) 2. W. 12. B. S. 214.
— ovoideum. Schum. an Cord. I. f. 288. A.
16. P. hypnoplilum. Fr. 4. Simol.
c. sessilia. Tripotrichia. Corda.
17. P. paniceum. F7. 2. Scania.
18. P. lilacinum. Fr. 4. Smol. Fems. £. SS. 215.
19. P. violaceum. jSSchAum. 1. Selland.
20. P. thejoteum. Fr. 2. 77. 13.
P

. P. fulvum. Fr. 3. Smol.! W. 15
22. P. conglobatum. Diéfz5. 1—4. W. 14.
23. P. piceum. Fr. 2, 3. Smol.
24. P. Licea. Fr. (Licea pusilla SSchrad.) A! W. 16.
(P. metallicum. B. SS. 29. r. sp.)
d. adnata. *)

*) In hae sectione, maxime naturali, capillitium ita mutabile est,
ut ex hoe singulam speciem genere facile moveres. In P. caesío, atro
omnino deficit, in P. albo adsunt flocci tenerrimi, evanescentes; in
P. nigro copiosi , persistentes; in. P. confluente. fruticulosi fere Reti-

culariae; in. P. verno reticulati Tripotrichiae. Eadem ratio in priori

sectione, in ultimis nulli adsunt flocci; in P. fulvo rari, tenelli; in
plerisque retieulati Tripotrichiae, quales insuper in Didymio cinereo
ete., Angioridio sinuoso (vero!) ete. (Dolendum sane Celeb. Auctores,
sine necessaria singularium cognitione, ad nova genera tam audacter
progressisse!) Species quaedam Scehumacheri quoad loca dubiae, ut
prorsus omittere coacti simus.

45^ GASTEROMYCETES.

25. P. con(luens. P. 3, ^. Lapp.! W. 18.

26. P. vernum. Somnerf. 3, ^. Norveg.!

27. P. nigrum. Fr. 4. Smol.

28. P. album. Fr. 1, 2. *) Scan. Upland. Z4. 6.
29. P. caesium. Fr. 1. Dan. Schwm.

30. P. atrum (Licea. P.) 4. Smol. B. 5S. 216.

XCHI. Craterium. 7Zrentep. **)

Peridium basi persistente crateriiforme, simplex, extus nu-
dum, operculo ew/go dehiscens. Columella nulla; sporae
fibris erectis (Carcerinae) floccisve intertextae.

* operculo cretaceo heterogeneo.

1. C. pedunculatum. F». 1, 2. Z. f.

2. C. pyriforme. Diff. 2. Scan. B. 2.

** operculo homogeneo regulari.

3. C. nutans. Fr. 1. Saelland. Secum.

A. C. minutum. Vr. 4 —4. IF. 1. D. 83.

5. C. turbinatum. (SeAuwm.) 1. n. v. An Physarum?

*** operculo irregulari.

C. pendulum. Z7. 3. Holmiae. W. 3$.

C. leucocephalum. (Hotfm.) 1—4. W. 2. B. 4.

C. mutabile. Fr. 2, 4. Scan., Smol. B. 5.

. €. flavum. Fr. (S. M. p. 135.) 2—4.

**** geonerculata, peridio düimnidiato !

(C. deoperenlatum. Fr. W. p. 597.)

[XCIV. Trichamphora. Jungh. Jav. p. 12. f. 9.

"Peridium cupulaeforme, crustaceo-membranaceum, dein urn-
dique rimoso-dehiscens, furfuraceum. Columella mulla.
Sporae floccis intertextae.]

XCV. Tilmadoche. Fr. Physarii spec. S. JM.

Peridium simplex, tenerrimum (Angioridii) irregulariter rum-
pens. Capillitium intertexto-compactum, a peridio solutum
liberum, sporisque inspersis fuscis. Columella 0.

1. T. leucophaea. F7. 3. E

2. T. soluta. (Schum.) 1—83,

3. T. cernua. (Scbum.) 1. Dan.

*) Prorsus diversum a Didermate Neesii, Cord.
**) Maxime naturale genus, jam habitn et peridii indole a priori-
bus diversum, at fibris, Carccerinae similibus, vix limitatum. | Ca-
veamus, ne e varia dehiscendi ratione divellemus; €. pendulum aequo
jure ad secundam ae tertiam sectionem referas; in €. flavo, peridio
globoso insigni et hinc Physarum hactenus dicto, operculum irregu-
Jariter dcehiscit, sed basis cupulaeformis persistit ut in reliquis, et
*nimme memorabile demum €. deopereulatum, peridio primitus cupu-
lari et. aperto, operculo destitutum. — C. turbinetum non. vidimus;

forina eb facies hujus generis, scd copillitium dicitur floccosum.

[11

MXXOGASTRES. A3

Physarei incerti generis: *)
1. P. connatum. Schw. 1—3.
3. P. fimetarium. ,ScAuwm. 1. Dan.

-J--4-4- Stemonitei, peridio simplici tenello. fugaci,
capillitio persistente, e fibris anastomosantibus
veticulato, innato.

CXVI. Diacehea. Fr. -— Cord. V. f. 38. **)
Peridium fugax, stipite columellaque calcareis. —Capillitium
a columella radians.
1. D. elegans. (Tr.) 1—4. W. 1. i
(D. fulgens. Fr. in 7F. Ross. p. 611. noviliss. spec.)
CXVII. Stemonites. (JicÀ.) G/ed.

Peridium fugacissimum, stipite setaceo nigro in stylum, peri-
dium intrans, porrecto. Capillitium stylo innatum, reticulat.
* fasciculatae.

. fusca. Roth. 1—4. 77. 1. B. 1.

. tubulina. 4. S. (quibus sequeus forte S. fascic.)

. ferruginea. Ehrenb. 1—4. 77. 2.

. typhoides. (Bull) 1—4. 7F. 3. B. S. 113.

. pumila. Fr. 3, 4. W. 4. (Cord. III. f. 87?)

** dispersae, perid. fugaciss.

. oblonga. Fr. 3. 4. /P.. 5. (Afüin. B. S. 217.)

. ovata. P. 1—4. /V. 6. B. 2.

. Obtusata. Yr. 1—4. W. 7. B. 3.

. papillata. P. 1—4. W. S. B. 4.

. mammosa. Fr. 1, 4. Dan. Lappon.!

** gispersae, peridio partim persist.

Bes
C Uuwwuwuu

coo
UD t tU UU

10. S. protracta. Fr. 2. F/. Dan. t. 1364. f. 1.
11. ,S. Physaroides. A. S. 1—4. IW. 9.
12. S. Arcyrioides. SSomerf. Asker Norv. B. S. 113.

*) Exstat procul dubio genus inter Physareos et Trichias medium,
typo Phys. connato, morphosi et capillitio libero Trichiae, sed floc-
cis elateribus destitutis et sporis obscuris (non tamen fuliginosis) certe
diversum, hine ^fnospira dictam. — Cum vero nondum quoad species
rite limitatum omittendum est; forsan quoque collidet cum obscuro
Trichulio Schmied., nam in hac regione, nil apud priscos occurrere
mihi haud obvium, paene certus sunt.

**) Diacheae respondent Didymiis (Cioniis), et Acionidi sp. sti-
pite vulgo nigro fere Stemonitibus, In Cioniis (i. e. veris Didymiis
Schrad.) columella calearea sat constans; in Acioniis vero, si adfue-
rit, est prolongatio stipitis, quae in eadem specie nunc adest, nunc
deest. Non igitur. Didymia et Zfcionia e columcllae praesentia |. de-
fecetu distinguere licet, at facile e columellae indole, modo adco fre-
quenter haud deesset. Acionia Linhio sunt Physari species, nec Cio-
nii — Didymii Schrad. |

456 GASTEROMYCETES.

[CXVIII. Stylonites. Fr. Fung. Nat. p. 33."

Stipes capillitium, hinc diseretum, haud penetrat; reliqua
prioris — vel capillitium reticulatum a peridio liberum,
reliqua Déccydii.]

IC. Dictydium. SScArad.

Peridium fugacissimum, e capillitio retieulato innafo persi-
siente mox ecancellatum. Stylus nullus.

. umbilicatum. Schrad. 1—4. /T/. 1. Cord. V. f. 36.

. Splendens. SceArad. 3, 4. W. 2.

. mierocarpum. SScArad. 3, 4. W. 8.

venosum. .SScArad. 3, ^.

miceropus. Fr. 4.

C. Cribraria. ScArad.

Peridium superne evanescens, e capillitio innato persistente
cribrosuin, basi cupulari persistente.
* peridiis obovatis.

C. rubiginosa. Fr. 3. Nobiliss.! 3. Rabenh. p. 266.

C. macrocarpa. Schrad. 3. Cord. IV. f. 98.

. C. fulva. ScArad. 3. W. 2.
€
C.

Sm
cococctcv

Q5 wv

intermedia. (Sehr.) 3, 4. Sow. t. 400. f. 3. B. 1.
. pyriformis. Schr. 3.
. argillacea. P. 1—4. W. 1.

** peridüs globosis.

6. C. purpurea. (SeAmid.) 3. Suderm. Lind. Nobiliss.!
7. C. vulgaris. ScAr. 1—4. 77. 4.

8. C. aurantiaca. Scr. 2, 3. 7F.. 5. Cord. V. f. 35.
9. C. intricata. ScAr. 3.

10. C. tenella. Schrad. 3. IV. 6.

Genus Stemoniteis et Trichiaceis intermedium :
[CI. Nassula. Fr.
Omnia Cribrariae, sed capillitium simpliciter reticulatum a
peridio liberum, in cupulae ore protrasum. H. l|. Arcyria
globosa Schw.! S. M. p. 154.)

-Jr-4r-4H TUichiacei, peridio membran. simplici,
capillitio libero, sporis laete coloratis. *)
CI. Arcyria. (Mich.) Hi.
Peridium circumscissum, basi persistente calyculari. —Capilli-
tium e floecis intortis compactum, elastice expansum, de-
ciduum. |;

*) Vetustam est praejudicium colorem ubique minoris esse mo-
menti; saepe primarias offert notas; inter Myxogastres vulgo prae-
stantiores quam capillitium. | (Jam e sporis fuliginosis patet Tripo-
trichiam esse e Physareis). Abeunt species in hae grege in duas defiui-

MYXOGASTRES. 457

1. A4. punicea. P. 1—4. JV. 1. B. t.
*A. vermieularis. (Schum.) 2. .
2. A4. incarnala. P. 1—4. /f/. 2. D. 2.
*A. flexuosa. Fr. 3. Cfr. Leang. stipitatum. cA.
A. fusca. Fr. 2, 4. A. cinerea P. e£ Auct. pr. p.
A. cinerea. Fr. (Bull.) 1—4. /7.. 3. B. 3.
A. nutans. (Bul) 1—4. W. 4. B. 4.
A. umbrina. ScAum. Fr. 3, 4. /T'. 5.
A. ochroleuca. ( Trent.) 2. B. S. 115. A. stram. 77.?
A. glomerata. Fr. Ligu. querc. Fems. Trich. circumsc. War.
CHI. Trichia. aZ.
Peridium irregulariter ruptum, capilliiio prioris, sed elateribus
instructo. *)

à. Hemiarcyria, obsolete circumscissae, elat. manifestis.
1. T. rubiformis. P.! 2! — ^. W. 1. Cord. I. f. 288. B. S. 218.
2. T. pyriformis. Holfm. 1—4. P. 4. W. 2. Conf. C. 1. f. 288. B.
3. T. serotina. Schrad. 3. B. 2.
4. T. fallax. Pers. 1—4A4! W. 3. B. 3. Cord. IV. f. 96.
5. T. clavata. P. 14—4. 77. 4. B.4. (Ctr. Cord. I. f. 288. D.)
b. Goniospora, irregulariter ruptae.
6. T. nigripes. P. 2. abunde. 4. /F.. 5.
7. T. turbinata. With. 1—4. 77. 6. B. 5.
8. T. ehrysosperina. (Bull) 2—4. W. 7. B. 6.
9. T... varia. P. .3, 4. /1...8. B. 7.
10. T. Serpula. ( Scop.) 2—4. 7F. 9. B. 8.

reticulata. P.

CIV. Lachnobolus. F7.

Peridium tenerrimum, totum squamuloso-secedens. Capilli-
tium in globum liberum: dense intertextum , haud elasti-
cum, at demum relaxatum.

1. L. eircinans. Fr. 4. Smoland. Yaberg. RaóbenA. p. 259. **)

tas series, alteram sporis rubentibus, alteram flavis — in singulo gc-
nere redeuntes. — Species horum et Stemoniteorum, at antiquitus
stabilitae et ubique recognitae, nobilissimae sunt, quare novas cavea-
mas. Quantum v. c. Trichiae quoad formam varient testatur. 7. nigri-
pes; eolor tam peridii, quam sporarum e diversa statione admodum
varius; in firmiori lactior, aureus ete.; in suffocata ]. uda obscurior,
olivaceus, lutosus etc.

*) Elateres praebent singularem characterem, sed eorum functio-
nes prorsus ignoramus. Minoris tamen per se csse momenti facile per-
spicitur ex absoluto corum defectu in maxime affinibus, et proventu
in diversissimis, v. c. ex Berkel. in Batarrea, Podaxineis. Cfr. Cra-
terium n. 2307, 2308 Schw. Am.

^*) Pulceherrimus et distinctissimus fungus, tantum ob raritatem
et novorum generum metum in S. M. Areyriis subjungehbam. | Nunc in
diversis locis lectum non possumus non distinguere. An Trichia dif-
formis Schw, altera species sit, e spec. incompleto dijudicare non valeo.

458 GASTEROMYCETES.

CV. Perichaena. Fr. non Corda! *)

Peridium laciniato-aut circumscisso-dehiscens (utrumque Sae-
pe in eadem specie!). Floeci rari, liberi, nec in capilli-
tium intertexti. i
* sporis rubentibus. (Myrosporium. Cord. abnormis stafus)

. P. incarnata. (4. S.) 3. Holmiae. jSw./
. congesta. (Sommerf.) ^. Salten, Norveg.!
"* Genuinae, circumscissae, sporis uteés. Siegasma
Corda V. f. 34.
: abietina. Fr. 3. W. 3. B. 2. cfr. Perich. mieroc. Saut.
4. P. populina. Fr. 14—4. /F. 2. B. 3.
5. P. quercina. Fr. 1, 2. Physarum luteoalbum ScAwnm.
(H. 1. P. marginata. Sc/ucein., P. vaporaria. ScAr. — depressa Lib,
"** Tortijea, valvatim dehiscentes, sporis luteis **)
6. P. contorta. ( Diti.) 3.

-rF-F-A-44R Zéeeacet, peridio simplici, floccis evane-
scentibus, nullis. 9*7)

CVI. Licea. SeArad.
Peridium membranaceum, tenue, irregulariter dehiscens. Spo-
rae minutae, coloratae, nudae, absque floccis.

Mo
-——
€

c5
N

*) In eadem specie peridium variat et cireumscissum et dehi-
scens, exinde genus non lacerandum! Miror sáne Cel, Corda Liceam
strobilinam 241b. Schw. pro generis typo sumsisse, cum in. S. M. jam
clare indicavi tam bane speciem esse atypicam, ab hoc genere facile
removendam, quam differentias illas, quas vir laudatus Perichaenis
adscripsit Zndeque genericum characterem , genuinis speciebus applica-
tum, injuste carpit!! Stegasma Cordae vero prorsus sistit Perichae-
nae optimum typum, ex omnium Auctorum consensu; et. Myrosporium
Ejusd. ad species sporis rubentibus pertinere vix dubium est; recedit
modo sporis pulpae immersis (metamorphosi incompleta!, e statione
in cellis faeile interpretanda). E speciebus exoticis nune clare patet
Lic. strobilinam , semper pro spuria Perichaena sumtam, genuinam esse
Phcelomitis speciem!

**) Hujus loci sunt: P. anqulata (Trichia Schw. Am. p. 259),
P. luteovalvis (Physar. |. c. p. 257), P. vermicularis (Physar. 0. c.)
e. s. p. Trichiae ete. eadem duplici ratione dehiscunt, uude Trichía
botrytis et rubiformis inter Crateria a Schweinizio collocata. Nimia
attentione ad dehiscendi modum varium, Myxogastrium pulcherrima
genera prorsus confundentur.

XXX) Grex omnino abnormis cum in omnibus facile generibus Phy-
sarinis flocci vel admodum rarescant l. omnino deficiant, ncc tamen,
nisi omnem naturalem nexum spernamus, a suis generibus divelli pos-
sunt istae species. Mediante pari modo Pericbaena, £Licca et Phelo-
nites e metamorphosi cum Trichiaceis arcte conjunctae sunt.

MYXOGASTRES.. 459

Tubulinae. *)

eylindrica. ( BuM.) 3! ^. /V. 1. B. f.

. fragiformis. (Bull) 1—4. /F. 2. B. 2.

Difformes, confluentes. Spec. exof., etiam m. sp. B.)

. Serpulae.

. serpula. Fr. 2—4. (Sporae olivaceofulig.)

. nitens. ScAm. Am. p. 259. 1—3. (Sp. lutese.) Cfr. War.

badia. Fr. 2. (Sporae albae!)

CVH. Phelonites. Chev. — Cord. III. f. 46 et Peri-
chaena. Ejusd. V. f. 30. (Cyliehnium 77 aJ/r., du-
bium, nullas praebet differentias.)

Peridium papyraceum , persistens, vulgo circumscissum. Spo-
rae magnae, extus furfuraceae.

P. strobilina. (A. S.) Perich. W. 4. D. f.

P. suberea. Chev. 1. In cellis Ups.

P. minima. Fr. 4. Apice. vulgo dehiscit.

Genera recedentia et affinitatis incertae:

CVHIL Liguyota. Fr. Liceae spec. Auctt. **)

Peridium membranaceum, irregulariter rumpens. ^ Sporae,
raris et fugacibus filis intertextae, maximae, vesiculares,
sporulis farctae, atrae 1. fuliginosae.

1. L. umbrina. Fr. 1. Licea macrospora. ScAu.

[CIX. Halterophora. End/. Tipular. Chev.
Peridium glanduloso-villosum , 2A 2gnot.]
[CX. Cirrholus. Mart.
Columella spirali, elastice prosiliente.]

—

(om
—"omvMmz

u$
S"

-
;

»m»2

Observatio:

In hac familia. generum laceratio adeo extremum nacía est,
uí speramus Mycologos ad alterum stadium, aeque necessarium,
generum reductionem brevi progressuros. Tum primum enim ve-

*) E speciebus Schraderíanis generis Liceac hae duac tantum re-
stant (Lic. variabilis enim ob peridium duplex. videtur Didermacea),
quae quoque generis Liceae typi. Hae quoque formis mediis cum se-
quentibus seriem tam contiguam sistunt, ut nulli omnino limites ex-
stent. Tabulinae (— Liceae Sehrad.!) pejus a suo genere removen-
tur, quam Stemonites fasciculata a St. papillata.

**) Genus babitu, modo minori, ad Retieularias revergens, nec
cum Physareis, floccis oblitteratis, confundendum. Plures exstant spe-
cies exotieae. v. e. L. nigra (Licea macrospora Schw. 4m. p. 258)
e. s. p. — De sequentium ut non visorum loco l. affinitate nullo mo-
do judieare valeo. Militent, more recepto, in familiae extimis limi-
tibus. Cirrholus ex icone est genus valde insigne, sed peridii indo-
les ignota.

36

460 GASTEROMYCETES.

rum studium incipere potest, quando dispositio, genera et species
stabilita sunt; hane exoptatam metam continmma nomenclaturae in-
novatio, tironum deliciae, magis magisque retardabit. « Maximi qui-
dem momenti sunt exotica illa nova genera, quae prorsus novos
iypos obtulerunt, nullius vero laceratio priscorum . Europaeorum
vel novorum e mera synonymorum ignorantia ortorum v. €. Enar-
thonema Bowm. a vulgatissima ;S/ez. papillata, a Corda vero
ad Cionium ductum! Quisque in singularibus versatus faeile per-
spiciet levitatem, qua v. c. Myxogastrium genera ( Reticularia ,
Diderma, Didymium etc., confusis simul priscorum generum ty-
pis) lacerata sunt. Quamvis plurima genera ad suos typos re-
ducere nobis, uf speramus, contigerit, nee pauca prisca (Sterre-
peckiam Link, Diploderma Zink, Cataehyon ZArenb. eic.) obli-
vioni tradita restituere, adhuc varia obscura restant. | De AMyro-
sporio, Polyschismio, Tripotrichia etc. meam jam professus
sum opinionem. | Cy/ichnium Wallr. nulla, quantum video, nota
differt a Phelonità v. e. suberea, eadem statione simul obvia.
Asterotrichum Wallr. potius ad Gymnomycetes pertineat. Ostraco-
coccum Wallr., mihi prorsus ignotum; aft mire cadit descriptio
in "abortum praematurum" in S. M. HI. p. 109 sub Didermate
valvato notatum. *) Pari fere ratione Dichosporium Nees ad
Acionia accedit! Restat insigne A4npAéisporium Liuk, ycologo-
rum crux. Sporidia duplicis generis, quae nullibi in natura ty-
pica sint, jam dubia movent. Consideratía vero tam vegeltatione,
quam charactere nullus dubito, quin sistat genus Uredineum/
Stratum sic dictum sporidiorum füsiformium praebent cystodia, vera
sporidia globosa in peripheria gerentia. — Cfr. Berkel. diss. 0»
(he white rusi ete. f. 4., ex qua facile perspicies Amphisporii
typum. Testicularia Klotzsch pariter est Uredinea. Sic quoque
nunc demum Pyrenium 704. et Vermieulariam 704. rite determi-
nare contigit. ^ Prorsus obscura adhuc nobis sunt Pomphylox
Cord. (Delastriae sp. Tw/asn.), Phiyctospora Cord., Conioce-
phalum WBrond. (an Cephalotricheum; sed de peridio fit sermo)
Gassicourlia Fee (llosporio affine.)

*) Si quis inter plantas phanerogamas e frequentibus antholyseos
anamorphosibus nova fingeret genera, risum moveret; ad analogas
vero rationes inter infimas plantas nova genera proponuntur tota die
et, si icone simul illustrata sint, collaudantar tamquam distinctissima.
Calostoma nititur prava icone Mitromycetis.

GYMNOMYCETES. 461

"Fam. CXV. Gymnomycetes. | Fr,

Fungi elementares, qui enumeratis perfectioribus thalamio !.
saltim peridio distincto instructis, jam restant, tum inter se, quam
eum praecedentibus adeo iutime connexi sunf, ut earum systema-
tica distributio difficillima. ^ Praeeunte Ill. Link in duas familias,
Coniomycetum et Hyphomycetum, vulgo distribuuntur, sed recen-
tiores observationes satis evincunt nullos existere limites inter
genera mycelio floccoso aut nullo, quale typice numquam deside-
retur; ex hae differentia ejusdem generis Species in diversas [fa-
milias divellentur. Hoc jam odoravit lll. Lzn£, qui in altera dis-
sertatione utramque familiam sub Gymnomycetum nomine com-
plectitur, quod vero nomen in Specieb. Plant. ad Coniomycetes
vulgo dictos transtulit. ^ Necessarium omnino mihi visum fuit has
familias ad morphologicas ef biologicas rationes reformare. His
propius examinatis videbimus infimam seriem, /77ap/omycetum ,
absque ullo intermedio imetamorphoseos gradu, e floccis |. myce-
lio immediate eniti sporas vel sporophora tautum. Altiorem evo-
lutionis gradum sistunt Gyzaomycetes, in quibus, perfectiori
mycelii metamorphosi, ante sporas formetur sro fructificans
definitum. (Ctr. p. 3:9) ez contiguum (s. sporidochium Link,
clinodium Zev.) sporas nudas gerens. E terminologia IIl. Ehren-
bergii omnes fungi 2dio/oci ad Haplomycetes spectant; reliquae
fungorum familiae sunt coenaofocae i. e. texturam habent composi-
tam, fructum genuinum, cum Haplomycetes jam primo gradu spo-
ras proferunt.

Gymnomycetum igitur familia, nostro sensu, ut etiam Haplo-
inycetum , compouenda est ex ordinibus hactenus tam ad Hypho-
quam Coniomycetes relatis. la, utpote perfectiori metamorphosi
enati, perfectior censenda -—— et re ipsa medium tenet locum
inter Gasteromycetes et Haplomycetes. Hi dignoseuntur stroma-
tis veri s. sporidochii defectu; illi peridil praesentia; nam inter
Gymnomycetes sporae semper nudae. Sistunt igitur hae tres
familiae totidem metamorploseos gradus, in primo e floccis modo
nascuntur sporae, in secundo sporidochium ante sporas, in tertio
sporidochium insuper peridio cingitur. ^ Versus utramque familiam
multa exstant genera ita confinia, ut ex varia limitatione ad hanc
vel illam referenda sint. Sie Trichodermaceé Gasteromycetum
peridio suo incompleto et fugaci Gymnomycetibus adeo affines
sunt, ut infimum horum genus, AMyrothecium, in bivio omnino
positum sit; ob sporidia coacervata veloque floccoso heterogeneo
primitus obtecta, priori et potiori loco collocandum censeo. De
nexu Haplomycetum suis locis disseramus. — In Thalamiferorum

402 GYMNOMYCETES.

vero serie Gymnomycetes respondent Discomycetibus, in pari evo-
lationis gradu, modo in altiori serie. positis; ut hi inter Pyreno-
mycetes et Hlymenomycetes intermedii, sic Gymnomycetes inter
Gasteromycetes et Ilaplomycetes. — Exstat quoque inter Discomy-
cetes et Gymnomycetes tanta analogia, ut aegre saepe discernas
— et limites, ex diversis principiis, varie ponentur. Equidem olim
ex ascorum praesentia (in Discomycetibus) vel defectu (in Gym-
nomycetibus) limitavi, sed e morphologicis et biologicis rationi-
bus extra dubium ponitur, hanc limitationem, quamvis facillimam ,
inferioris esse ordinis et mere artificialem. — In Gymnomycetibus
semper quidem desunt asci, sed etiam in variis generibus, vel
in statu. primitivo vel in secundario (Tubercularia, Volutella —
Ditiola, Sehmitzomia) ad Discomycetes, si affinitatem naturalem
consulamus, tamen referendis. Sic in Polynemate asci in spori-
dia reducti. Veros limites inter Disco- et Gymnomycetes indicat
novus mefamorphoseos gradus, /Aalazüum discretum, inter Di-
scomycetes accedens. (n his non modo stroma Gymnomycetum
in exeipulum proprium formatur, sed Zusuper discus discretus
Aeterogeneus, quae probant genera etiam ascis oblitteratis ad
horum familiam esse referenda. Transitus quoque horum ad ge-
nainum typum, v. c. sporidiis, sporis seriatis ete., quoque mani-
festissimus est. Est singulare sane hujus aevi commentum, cha-
racteres quo subtiliores et magis abstrusi, eo nobiliores esse.

At plantarum elementarium more, inter quas superiores fami-
liae, priusquam typicam evolutionem nactae sunt, indicantur, Gym-
nomycetes ad singulas familias praebent radios. Sic /sar?aceé
transitum sistunt ad Hymenomycetes, inter quos Clavarineos infi-
mos et Tremellinos tangunt; Hymenulacei ut jam indicavimus ad
Discomycetes; $porocybacei ad Pyrenomycetes (Stilba et. Sphae-
ronaemata omnino confinia sunt) ; :Sc/erotiacei ad. Gasteromyce-
tes et Illosporiacei ad Haplomycetes. Sed ex altera parte plurimi
lllosporacei, in quibus stroma s. sporidochium saepe tantum for-
matum est e gelatina cum immixtis sporis, eximiam analogiam
praebent cum infimo ordine priorum familiarum; vegetatione gela-
tinosa Tremellinos, Myxogastres etc. mox in mentem revocant, ea-
demque liberata a ceterum similibus Coniomycetibus, cum quibus
vulgo commiscuntur, quam maxime differunt. 1n reliquis ordinibus,
exceptis quibusdam Sclerotiaceis quoad autonomiam ambiguis,
adest mycelium floccosum.distinctum, e cujus metamorphosi na-
scitur stroma definitum.

Ob multiplicem hunc Gymnomycetum nexum cum superioribus
classibus facile qnis crederet, diversos eorum ordines potius reli-
quis familiis, tamquam stíafus typicam evolutfionem . haud nactos,

GYMNOMYCETES. 463

appendicis loco esse subjungendos v. c. —Isariacei Hymenomyce-
tibus, Sclerotiacei Gasteromycetibus, Hymenulacei Discomyceti-
bus e. s. p. At multo arctiori inter se affinitatis vinculo in
peculiarem familiam coguntur, eo magis necessariam, «cum pecu-
liarem sistant evolutionis gradum. ^ Aliae quoque rationes valent
in generibus e. s. p. limitandis, quam in superioribus familiis.
Genera, utpote peculiari vegetationis historia plerumque gauden-
tia sat insignia; species vero plerumque inferioris dignitatis. In
genere vero haec familia formarum haud admodum dives est. Abit
in duas series:

* Sporis liberis, simplicibus, sporophoris vulgo suffultis.
Y. Jsariacei, SNporophora e stromate verticali exserta.

HH. Hymenulacei. Sporophora in stratum horizontale stipata.

ML Sporocybacei. Sporae in apice stromatis stipitiformis capitatae.
** Sporidüs innatis, sessilibus pedicellatisve.

V. Scelerotiacci. Sporidia sistunt. stratum exterius stromatis, innata ,
contigua.

IV. Coryneacei. Sporidia pedicello adnata, septata, loculosa.

VIE. Jllosporiacei, Spor. (s. sporae) sporophoris et pedicellis destituta,
in muco matricali, saepe indurato, nata.

464 GYMNOMYCETES.

A. Isariacei. *) Cephalotrichei. JVees. S. M.

I Isaria. ZH.

Stroma verticale, clavatum ramosumve, e floecis coalitum,
persistens, extus vestitum sporophoris exsertis sparsis
acrosporis, sporis solitariis.

a. Entomogeneae.

1. f. farinosa (Dicks.) 1—^. B. 1.
2. I. Eleutheratorum. ees. "m 2. Priori affine.
3. l. leprosa. Fr. 1, 2.
4. IL. strigosa. Fr. 2.
9. Ll. Arachnophila. Ditto. 1, 2. B. S. 117.
6. I. Sphecophila. Ditzi. ^.
b. £errestres.
. Ll. terrestris. Fr. 2. Smol. Nobiliss. sp.
€. phytophilae, subcaespitosae, simplices.
8. I. carnea. P.? Fr. Scam. ^. Nobiliss. **)
9. ]. tomentella. Fr. 3, 4.
10. I. ramealis. Fr. Sc. 2, 3.
11. 7. epiphylla. P. 1—4.
12. I. fasciculata. Sozumerf. ^. Var. prioris ?
d. pAytophilae , ramosae.
13. I. eitring, P, 3,.4. 8..8, 31. Card. TV. pF: 348
14. 7. bórachiata (Batsch) 1—4. B, S. 30.

15. I. intricata. Yr. 1—4. B. S. 3f.
[II. Amphichorda. Fr. *?*) Isariae sp. S. M.
Stroma verticale filiforme, chorda centrali flbrosa cormea,
sporophoris brevissimis dense stipatis acrosporis, indeque
Sirato sporarum quasi farinoso-corticatum.]

*) Receptaculum in hoc ordine prorsus identicum est cum stro-
mate Spbaeriarum, ut in statu juvenili aegre discernas Xylarias.
Quoad fructificationem vero major adest affinitas cum infimis Hymeno-
mycetibus, a quibus clare differunt defectu hymenii proprii et con-
tigui. Ordo a /Veesío primo indicatus, at nomen mutandum videtur.
Cfr. S. M. III. 270. | Hypochni et Mucroniae e characteribus hujus
ordinis quoque sunt, at affinitas manifeste major cum Hymenomyceti-
bus. Illi interdum pellicula hymenina instrueti; Mucroniae definite
terram spectant, ut Hydna, quorum aculeos prorsus imitantur.

**) Species pulcherrima , in ligno betulino mihi copiose obvia.
Cír. Fl. Scan. p. 358. — Y. ramealis valde accedit ad J. Friesii
Mont. Ann. Sc. Nat. 1956 et utraque videtur 4. candidae Schw. Am,
Hp; uo

1*) Habitu eximie a priori differt, sed characteribus tantum re-
lativis, quare in S. M., in quo genera quantum fieri licuit, evitare stu-
dui nova, Isariis subjunxi. — Habitus Rhiz, corticatae Ach. , verum
haec horizontalis est et sine dubio mycelium Agarici platyphylli.

ISARIACEI, 465

lE. Anthina. Fr.
Siroma verticale, rizens, sursum dilatatum, e floccis simpli-
cibus septatis parallelis compactum; sporophoris obsoletis.
* sporophoris nullis, sporis? floccis inmnixtis. *)
J. A. flammea. Fr. 2.! — ^. B. 1.
2. A. ornithopodioides. (Bw//.) 1. Dan. (v. s.)
3. A. fulva. Fr. 4. Femsjü semel.
** sporophoris in apice exsertis , sporis acrogenis.
5. A. flavovirens. Fr. 2. Scan.
5. A. canofusca. Fr. 3. Smol. iu cort. Abiet. r.
6. A. filaris. Fr. 2. - j

[IV. Byssocaulon. Mont. A. S. JN. 1835. **)

Stroma filiforme, decumbens, e floccis ramosis, siecitate cris-
pis, contextum. ^ Sporae globosae, in floccorum axillis
cougestae.]

[V. Peribotryon. Fr. ***)

Stroma verticale, varium, substipitatum, e floccis intertex-
tum; floccis apice in sporophora divisis; sporae conglo-
meratae, laxae.]

VI. Ceratium. — A/b. Sc/ur. 1)

Stroma subverticale, varium, selatinosum , tactu deliquescens.
Reliqua Isariae.

1. C. Hydnoides. A. S. 1—. B. 1. Cord. IV. f. 133.
* C. pyxidatum. A4. S. 3, 4.

2. C. aureum. Lznk. 3, 4. :

3, C. Porioides. 4. |S. 3! 4. Spec. mira, nobiliss.!

** Scoriadei, e gelatinoso-rigentes, atrae, sporis adglu-
tinatis.

*) Pulceherrimae hujus sectionis species lubentius mycelia dicerem,
nisi nescirem,-eum quo fungo compararem. Sporae enim vix genui-
nae, sed mera conidia. Ceterum hoc genus ad. Pterulas accedit, ut
Isaria ad Clavarias.

. **) Etiam de hoc genere dubitaudum an autonomon sit, immo an
verus sit fungus. — Stroma cnim decumbens, Myccelii instar, et spo-
rae? virentes.

3o) Genus pulcherrimum, absque dubio autonomon, cujus plures
species in terris calidioribus. Hujus loci v. €. Coremium coccincum ,
subiculatum cte, Schwein., forsan etiam | Camptotrichum splendidum.
Ejusd. — Analogum cum Penicillio, sed stroma adest definitum, in-
duratum, vere coenotocum, cum Coremia modo sistant Penicillii sta-
tus caespitoso-confluentes.

4) Species novae Wallrothii, a Cel. Auctore liberaliter communi-
catae, utpote nullo modo gelatinosae sed persistentes, minime hujus
generis sunt, sed magis ad prius genus accedunt. Meo sensu tamen
potissimum sunt mycelia.

1-66 GYMNOMYCETES.

[VII. Scorias. Fr. — Berk.! 4. €.*)

Stroma effusum, e fibris erectis rigidis dendroideo-ramosis

conglutinatum, demum durissimum. — Sporae conglobatae.
[VHI. — Gliotrichum. £scAw. — S. M.

E mycelio repente assurgunt fibrae rigidae «coenotocae in
siroma conglutinatae; sporis simplicibus agglutinatis. . Pr'o-
cimis medium, vegetatione peculiari.]

[IX. Glutinium. Fr. **)

Stroma verticale, corneum, viscidum, siccitate rigidum, to-
tum e fibris tenerrimis conglutinatum, undique radiantibus
in sporophora apice monospora, sporae adglutinatae.]

1. G. exasperans. Fry. 4. Padi ram. Sc. S. 4506.
X. pDacrina. Fr.

Stroma verticale, e floccis intricatis conglutinatis, udum mol-
le, siccum rigens; sporae e floccis enatae, demum se-
cedentes.

1. D. füscovirens. (Demat. A. S.) 2, 3.
2. D. atra. Rabenh. 4.
3. D. minuta (Merospor. Cord.) ^. copiose, hieme.

*** ? Podosporei.
XI. Podosporium. ScAw. Am. t. 19. f. 4. Melninthosp.
Sp. Us M. ot
E stromate corneo surgunt fibrae rigidae, sporidiis pedicella-
tis heterogeneis extus adspersae.
1. P. Vaccinii. Fr. 3, 4. Sarcopod. atrum. Cord.

[XI Trichostroma. Cord. ap. Sturm. t. 62. 1)
Stroma verruciforme, corneum, fibris rigidis homogeneis an-
nulatis tectum, sporis simplicibus heterogeneis adspersis.]

*) Giganteus hie fungus aegre cum alio comparatur (nam Institale
neque gelatinosa nee gymnospora), sed optime videtur in hoc ordine
collocandum, consentientibus jam Autoptis.

**) Singulare genus, habitu Sphaeronaematis, sed textura (non nisi
sub fortioribus vitris rite observanda) magnopere recedens, Ad Podo-
sporium simul accedit, sed fructificatio potius Ceratocladii.

LL d

^**) Praeeunte Cel. Berkeley buc retuli hoc et seq. genus, quae
stromate suo coenotoco utique a sequente familia recedunt. Mouen-
dum jam Il. Link in Diss. FK. etiam fibras Helmintbosporii pro stro-
mate habere. — Cel. Corda fibras pro sporidiis habet, vera autem
fibris adnata; sporidiorum nomen nimis diversis rebus vulgo tribuitur.

1) Genus mihi dubium, babitu ad Pyrenomycetum initia (in qui-
bus pili conidiis similibus adspersi!) sed ad praecedens simul ita ac-
cedens, ut hoc loco citem.

SPOROCYBACEL - 467

|.B. Sporocybacei. *)
* Sporecybei, sporis in capitulum congestis, nec conglutin.
XH. . Cephalotrichum. Link/ Nees! S. M. **)
Stroma stipitatum, clavatum, floccosum, floccis tortis monili-
formibus in sporas inspersas collabentibus.
1. €. Stemonites. (P.) 2. Stysanus. Cord.
2. C. llavovirens. (4. S.) 3. Non Ceratopod. Cord. Am.
3. C. Monilioides. Link. 1, 3! 4. Isaria. A. S., SS. S. Dec. 38.

XIV. Doratomyces. Cord. Sporocyb. reced. l. n. g. S.
M.! Pachnocybe. Aerk. Br. 3833. ***)

Habitus omnino praecedentis, sed capitalum modo pruinosum
e sporis simplicibus, nec moniliformi-concatenatis.

a. Doratomyces. Cord. sporis minutis, sporoph. obsoletis in-
serta. Periconia. .Vees.

. Desmazieri. Fr. (uon Cord.) 1. Upsal. 4m. S. N. 1830.

. subulata. (.Nees.) 2— 5. B. m. 1.

. grisea. B. 1, 2. — JB. n. 2.

. Leucina F/. Scan. Molles, albae, sporis magnis instratis
(exacte Pliycomycetis.)

4. P. albida (Fr-) 1. Lund. B. n. 5.

XV. Sporocybe. Fr. Berk. Periconia etc. Cord. nec Tod.
Stroma solidum stipitiforme, capitatum, sporis in capitulum
collectis.
1. S. Calicioides. Fr. 2. B. /.
2. S. atra. (Cord.) 1, 2. Cord. Ic. I. f. 258.
3. S. Byssoides. (P.) 1—4. Bb. 2.
4. S. nigrella. B. S. 226. 3.

Er
dis Be

*) Stilbineos (S. M. 1. p. XLVII) olim diximus, sed ob Stilbincas

s. Stilbaceas inter phanerogamas, typo genere Stilbe, boc nomen mitte-
re necesse est.

**) Genus, typo Jsaría, dein Períiconia Stemoniti P., inter Isaria-
€eos et Sporocybaceos prorsus medium est. Sequens adeo simile, ut
ex priscis iconibus aegre discernatur; hine dubius sub Sporocybe
notavi. S. M. 11I. p. 342; at Cepbhalotrichum Stemonites ]. c. nullo
modo ad Doratomycet. ducendum.

, *9**) Ne generum numerus praemature augeretur, hujus species ut
recedentes et novi typos sub sq. in. S. M. notavi, "novum facile genus"
Jl e. Sub nomine Leucinae jam tum in Mscr. distinxeram, et mox
Cel. Berkeley sub Pachnocybes, Cel. Corda sub Doratomyce. | Est vero
- boe, l. Neesii sensu, genuinum Periconia 'Tod.; exstant enim species

capi globoso; ad Sporocybas nostras Periconia T. neutiquam per-
tinet ! !

/
v-

Je

454

408 GYMNOMYCETES.

XVI. Sorocybe. Fr. Sporocybe. jS. M. *)

Habitus prioris. sed m»ycelium floccosum densum, síroma
corneo-carbonaceum, sporis moniliformi-concatenatis basi
excipulum incompletum praebens.

1. S. Resinae. Fr. 1——4. at raro fructif. K/otzscA exs. C. 2.
XVII. — Actinocladium. EAhrenó. S. M./

Siroma corneum, apice in ramos breves radiatos divisum ,
sporis in capitulum congestis, dein dispersis. —XCephalotri-
chum, Z7iec.

1. A. curtum. B. S. 222, c. ic. 2. Smol.
**? Periconieé, stipes fistulosus, apice inflatus in vesiculaimn
sporis extus vestitam, **)
[XVIII Periconia. Tod. ***)
"Stipes vesiculaque undique sporis incrustatae."]
XIX. Plycomyces. Awaz. S. M. JIlI. p. 3808.
Stipes erectus!, tubulosus, contiguus, nudus; sporae vesi-
culae innatae.
1. P. splendens. Fr. 1. DBleking, Ronneby !
2. P. nitens. Awnz. 1, 3. Fyonia! Finland.! 5. S. 224.
[Cephaleuros. Awnz.

Flocci continui, simplices, apice clavati; sporidiis, sporis far-
ctis, capitatis.]

[XX. Aérophyton. Esc.

Flocci coenotocii, articulati, ramosi, apicibus clavatis et
sporidiis, sporis farctis, capitatis. 1)

*** Sribei, sporis conglutiuatis. S£ébwzn. Tod. Pers.
[NXXI. Corallomyces. Juugh. lav. p. 4. f. 9. Ti)
Stroma carnosum, flocciforme, ramosuim, ramis apice capi-

*) E plurimorum nunc temporis in generibus distinguendis pla-
citis, etiam hace species a Sporocybis removenda est. Subinde videre
licet excipuli sat manifesti indicia ut in €alyssosporio. Sporarum
capitulum compactum est.

"*) Sectio, si quae, inter Sporocybaceos et Mucorineos ambigua;
tantum ad usum consuetum hoc loco citavi. Prius genus valde dubium
est; Phycomyces vero est fungus nobilissimus, cum alio baud facile
comparandus.

^**) Post Todeum d. Chaillet solus legisse videtur, e cu-
jus specimine video tantum adesse vesiculam. — Quicumque contulerit
descriptionem et iconem Todei, facile videbit, hoe genus mullo mo-
do cum Sporocybis esse jungendum, potius plurimorum sensu cum
Doratomycete, in hoe enim totum slroma saepe investiunt sporae,
cum in Sporocybis semper in capitulum collecta, ncc stipiti innata.

1) Peridiola harum sporidia potius discenda s. asci; babemus ge-
nus Stilbeum capitulo ascigero. Ceterum praecedentium generum in-
doles obscura cst. T

11) Scriptionis fapsu forsan ?"Corallodendron", quo nomine spe-
ciosam arborem designavit Tournefort.

SPOROCYBACEI. | 460

tuliferis; sporae capitulis 1nstratae, primo massa gelati-
nosa junctae, dein farinaceae.]
[XXI. Chordostylum. Tod. A/b. Schw.

Stroma subcorneum, filiforme, sporis apice in globulum sic-
cum, dein fatiscentem coimpactae. Typus: CA. capillare
Tod., Alb. Schw. *)

XXIH. Stilbum. 7od.

Stroma sfipitiforme, capitatum absque floccis; sporis muco
involutis.

a. stipite villoso. Ciliciopodium. Corda.

1. S. hirsutum. //offm. 2. B. f.
2. S. tomentosum. Schrad. 1—4.
3. S. byssisedum. P. 3! Smoland.
4. S. erythrocephalum. Ditz. 1, 3. B. 2.
9. S. sanguineum (Cord.) 1. Cord. ic. IV. f. 91.
b. stipite glabro. rigido.
6. S. rigidum. P. 1—4. B. S. 32. S. S. 380.
7. S. piliferum. P. 1-—4. £. S. 93.
8. S. xanthocephalum. Dittz. 2. (Aff. B. S. 34.)
9. S. smaragdinum. 4/5. Schw. 3. Elegaus.
10. S. bicolor. P. 1, 4. — f. 3.
c. stipite pellucido, noli.
11. S. pellucidum. ScArad. 4. Lappon. Sominerf.! B. 4.
12. S. turbinatum. 7od. 2. copios. B. 5.
13. S. byssinum. P. 3, ^.
14. S. hyalinum. A/b. Schw. 2, 3.
15. S. gelatinosum. P. 2.
16. S. micropus. P. 2—4. *?)
[Pl. novas de industria neglexi.]

XXIV. Graphium. Corda. Stilbi spec. Auctt.
Capitula e. floccis immixtis penicillata, reliqu. pr.
1. G. vulgare. (Tod.) 1—4.
2. G. Penicilliodes. Cord. 3, ^.
*..8. ^
[Affine genus adest ex America calid.)

.. *) Genus itidem dubium, mihi ignotum, sed ut a pluribus nofa-
tum omittere non licuit. — Alium et magis paradoxum typum (Chord.
hispidulum Tod.) protulit Cel. Corda; plantam citatam, proó mycelio

habitam, saepe vidimus, sed, absque fructificatione ab Auetore pieta,
sterilem.

—OO*X*) Adiraetium. Link. e sporis fusiformibus ne quidem ut sectio
servari potest; sed dignoscitur capitulo demum discoideo, varias sibi
colligens species. Hoc modo vero eum Ceratopodio Cord. collidit! —
Alia insuper ab Cel. viro a Stilbo et Sporocybe separantur genera
mihi haud satis nota; partim, ni fallor, ad Hyphomycetes referenda.

470 GYMNOMYCETES.

C. Hymenulacei. *)

XXV. Apyrenium. Fr. **) Grev. Scot. t. 276. .
Stroma gelatinoso-carnosum, fibroso-floccosum, intus inflatum
cavum, undique sporophoris acrosporis tectum, in vivo
glabrum, siccitate collapso-pubescens.
1. A. lignatile. Fr. EZ 2. p. 39. 4. Femsjü, pass. B. 1.
XXVI Dacrymyees. Nees! ***)
Stroma gelatinosum, filis septatis intertextum, superficie hy-
menina integra persistente. Sporae . . . .. .... 5 (vul-
z0 desunt genuinae.)

*) Latiori sumta sensu haee tribus etiam complectitur tam plura

Discomyectum genera v. c. Folutellam, Polynema — — Tuberculariam ,
cujus vero sporidia inter paraphyses seriata bene exhibet Cord. JI. f.
116, 117. — Ditiolam, in typico statu ascigeram; quam infima Tricho-

dermaceorum, ob velum manifestum remota; ut Discomycetum citata
ob diseum.

**) Nobilissimum atque distinctissimum hujus gregis genus, cum
nullo alio conjungendum, vegetationis indole eum Fusariis tamen po-.
tissimum comparandum, sed omnino liberum, lignis carie prorsus mu-
cidis innascens. Cam Pyrenium terrestre T. quoad gcnus adhuc du-
bium est, licet habitu (t. 6. f. 50) conveniat, et noster fungus nuclei
defectu insignis, ut novum genus proposui. Supra p. 419 datur expo-
sitio generis Pyrenii, lapsu memoriae loco expositionis Fermiculariae
inserta, quare boc loco liccat indicare hactenus prorsus obseuram Fer-
mieularíam | Pseudosphaeriam ct pubescentem. Tod. absque dubio esse
Carcerinas (supra 4581). — Stromateria Cord, K. f. 91 omnino du-
bium est, vix hujus regionis. Hoc et varia prisca Auctoris genera apud
Sturm. in zfnleit. omnino omittuntur, utpote Auctori ipsi forsan ni-
mis dubia.

SUC) Genus in bivio inter Tremellinos et hane familiam positum;
hoe loeo recepi ob intimum nexum cum Calloris, ct porro cum Fusa-
rüs, ut haec tria genera ex externa facie saepe discernere non liceat.
Accedit porro in eisdem regionibus, eisdemque stationibus singulum
horum generum educere speciem prorsus analogam, v. €. Calloriam
Fusarioidem, Dacrym. Urticae, Fusarium | Tremelloides, | Calloriam
stillatam , Dacromycetem stillatum , Fusarium lateritium e, s. p. Prae-
cipue analogia inter Dacrymycetes et Callorias manifeste est, ut
nulla exstet illius species, quae non analogo et perfectiori statu inter
Callorias redeat. Habemus ex exteris terris varias species Calloriae,
et ex eisdem exacte regionibus analogum Dacrymycetem. Quis miretur
igitur suspicionem nostram haec genera sistere earundarum plantarum
diversos status. | Sed obsoleta. jam fide in harmoniam naturae, ut e
Dothidea fulva ct rubra in diversis generibus collocatis patet, propter
idololatriam Microscopiorum (facillima esset scientia, si singulae plan-
tae studium absolutum esset subtilissima in quovis statu analysi; at si
quis ex his fingeret, me microscopiorum vim et usum negligere, valde
fallitur!) frustraneum censeo has rationes plenius exponere. Jd vero
moneam, neminem inter infimos fungos (et PAyceas pariter) perennem
moliri reformationem novarum specierum et generum copiis, modo is,
qui bas ad certos typos reducit, ut inter Licbenes jam factum est.

HYMENULACEI. 471

D. violaceeus, 1, 2. — JB. 23. Cfr. Call. lilacin.
D. virescens. 1—3. Cfr. Call. atrovirenf,
D. caesius. Sommerf. 3, ^. Not. Micr. II. f. 1.
D. tortus. 1—4. EL. 2. p. 36. Cord. II. f. 115.
D. stillatus. 4—4. B. 3. Cord. H. f. 114.
D. Syringae. (Schum.) 1. Non vidi
D. Urticae. (P.) 1—2. Cord. [I. f. 113. absque spor.
XXVII. Epidochium. PF. *)
Stroma e ceraceo corneum. superficie impolita, sporis con-
tinuis subpyriformibus sporophoris sulffultis.
1. E. atrovirens. (S. M. sub Agyr.) 3, &. Desm. Anm. Sc. Nat.
1847. p. 191.
2. E. nigricans. Fr. 3, 4.
(Gliostroma Cord. Gelatinosum; reliqua fere sq.? Mihi ignot.)
— [XXVII Catinufa, Leve Ann. S. N. 1848. **)

A Stroma membranaceum l|. rigidulum, globoso-ovatum, ore lato
apertum, sporis minutissimis globosis vel ovatis contiguis
diffluentibus.]

XXIX. Hymenula. Fr. — Cord. II. f. 110, 111. ***)
Stroma ceraceo-molle, applanatum, e sporophoris stipatis
apice monosporis. Sporae continuae, haud diffluentes.
1. H. ciliata. ScAwein.! 2.
2 H. rulgaris. Fr. 1. sub multis formis:
*H. Ebuli |S. S. 276. *H. Urticae.
*H. Solidaginis. ete. (*H. Georginae Wallr.)
3. H. nigra Fr. 3. Upland. :
4. H. Arundinis. Fr. 1. Scan. Ringsjó! S. S. Dec. 37.
5. H. rubella Fr. 3. Hall Varberg Cord. III. f. 85.
XXX. Sarcopodium. EA4renó.! 1) non Cord.
Stroma effusum, gelatinoso l carnoso-fibrosum, e paraphy-
sibus exsertis simplicibus velutinum, Sporae prioris.

"ovp

*) Quod prius genus ad Callorias, hoc quoddammodo ad Agy-
ria; insignius tamen et cum Schmitzomia potius comparandum; nam
Agyria, ascis privata, omnino diversa sunt.

**) Hohniam nuper visens primos fasciculos 4nnalium citatarum
videre lieuit, e quibus hoe loco insero genus, affine magis ambiguo
Gliostromati. — Si Epichysium Tod. verus fungus, quod adhuc sub
judiee lis est, in hac regione vix dubie inseratur. .

eem) Hym. alba l. c, in statu ty pico habet ascos vérüs,.omnino ut
in reliquis Propolibus, cum quibus hoc genus ceterum analogum.

1) Hoc genus eximium , affinitate. prorsus ignota, hactenus inser-
rere non-potuimus; sed vera agnita laeti recipimus, | Fusisporium
avenaceum. S, M., licet magis gelatinosum, nobilissima generis. spe-
cies est. i »mod aun m si»

472 GYMNOMYCETES.

S. avenaceum. Fr. 1. Lund! Salten Fusisp. S. A.

. S. roseum. ( Cord. I. f. 239. sub Tricholeconio.) 3. Hort. Bot.

. S. flavum. Fr. 1, 2. — (Altf. S. fuscum. Cord. V. f. 20.)

S. circinans. Ehrenb. 1, 3.

XXXL Periola, Fr. Chaetostroma Cord, *)

Stroma tubereulosum, earnosum, cellulosum, e paraphysibus
exsertis pubescens l|. hispidum. ^ Sporae, e sporophoris
natae, superficiei instratae.

. Stipitata, (Cord. V. f. 83.) Tuberc.

. toinentosa. Fr. 1 —4. B. 4. Tod. [. t. 14. f. 2.

hirsuta. (Schum.) 1, 2. Ch. isabellin. Corda.

pubescens. Fr. 3, 4.

. candida. (Grev.) 4. Aegerita. Grev. D. 2.

XXXIL Pactilia. Fr. F/. Scan. **)

Stroma convexum, cellulis inflatis vesieulosis; sporae, abs-
que paraphysibus, in ambitu instratae, vesiculis stromatis
minores.

(P. inycophila, Fr. Z. c. -? Tubercul. Mont. Ann. Sc.Nat.1830. c. ic.

1. P. acicola. Fr. 4.

(P. fimetaria. Cord. 7. f. 83. Phymatostroma.)

2. P. lencosporia Cord. Sturm. t. 34. sub Leucosporio 1, 3.

(P. Fusarioides. (Cord. I. 83.) 1. Habitus Fusisp Buxi)

XXXIV. Fusarium, Link. ***)

Stroma pulvinatum, carnosum firmumve cellulosum; Sporis,
sporophoris suffullis, fusiformibus curvatis pellucidis in
stratum discoideum conglutinatis.

F. lateritium. JVees. 1, 3. 4. 5B. SS. 249.

F. roseum Zink. 1. Hort. Lund. 5. f.

F. fructigenum. Fr. 1. Lund et pl. affin.

F. oxysporum. ScA/echt. 1, 3. Cord I. f. 59.

F. herbarum. (Cord. II. f. 34) 3. Upsal.

F. graminearum, ScAwab. t. 6. f. 7.

mB-

Cm u-—
scu-sm

dx adsis

*) Periola Cord. mihi ignota est planta, nisi sit Oidium, fructi-
geno affine. Figura in Rhizomorpha videtur e Fl. Dan. mutuata.

**) Ad hoc genus refero quoque Leucosporium Cord. inter Conio-
mycetes et Phymatostroma inter. Hymenomyceetes, quae charaetere
essentiali non differunt. — Ad asseres vetustos pineos copiosissime
porro legimus 2fseimotrichum Cord., quod quasi Pactilia paraphysibus
setosis nigris. Habitus vero sordidus, amorphus, quales fungosas for-
mationes equidem semper negligo.

^**) Sporae in hoe et sequente genere simillimae, in utroque
quoque manifeste variant et simplices et septatae, at semper manent
pellucidae, vulgo curvatae; ut mihi impossibile videatur in Systemate
separare. Monet jam inventor illustrissimus Fusaria, Fusidia et Fusi-
sporia in unum genus facile esse jungenda.

CORYNEACEI. 473

-)

. F. heterosporium. ;Vees. 1. 2.
b. Fusidium. S. M, subtecta, stromate vix ullo.

8. F. aurantiacum. LZn£. 1, 2.
9. F, eaudidum Fr. 3, 4.
XXXIV. Fusisporium Lznk. Fr.

Stroma effusum gelatinosum. e [loecis et sporis (exacte
prioris; in floecorum apicibus matis) conglutinatis for-
matuin.

a. Strato effuso contiguo tremellino.

1 F. sanguineum. Fr 1. Lund. AZabenh. p. S3. B. S. 245.
2. F. ebulliens. Fr. 1. Sean. Aftine videtur Cord. IIT. f. 67.
3. F. Betae. Desm. 1. 2. Scan. 1847. B. S. 2406.

(Georginae. Desm. Fusar. Corda IL. B. S. 247.
4. F. Sotani tuberosi. Desin. 1 —4.
(F. Biasolettianum. Cord. II f. 14 sub Fusar.)
b. Floccis in ambitu liberis lanaeformibus. *) B. 1. n. sp.
5. F. pyrinum Fr, 1 Lund.
6. F. aurantiacum. L?nk. 1. 2 B. 1.
7. F. aureum. (Link ?) 3, 4. Floccis manifestis.
— 8. F. argillaceum. Fr. 1. Lund.
c. Floccis tenuissimis evanescentibus, stromate mullo.
Fusidium. LZn£
9 F. flarovirens. 1. 4. B. 3.
10. F. griseum. (Link) 1—4 7. 4.
11. F. albam. Desz. ^. B. S 248. F. sericeum. 7Zab.
— 12. F. Buxi. (Dec. sub Tubercul) 1. 5. 5.
(His accedunt multa ambigua v. c. in Spliaeriis )

D. Coryneacei. Cord. **)

Sporis vere loeulosis, pedicello proprio adnatis, nec sporo-
phoris modo suffultis, a priori ordine differunt.

*) Caveas ne cum bis, ut vulgo fit, confundas Sporotricha varios-
ve Sepedonieos. Sporae fusiformes per se praebent characterem nul-
lius momenti, sed in hoe et priori generi tam origine e floccorum l.
sporophororum apicibus, quam in strato (stromalis specie) gelatinoso
junctae valde insigues sunt. Limites inter hujus generis seetiones, ha-
bitu admodum diversas, nullos reperio; Fusidía Link. primitus ea-
dem ratione conglutinata et sporae e floccorum tenuissimorum apici-
bus enatae. Hac origine diversae sunt a subsimilibus IHllosporiaceis ,
in quibus sporae et sporophoris et pedicellis destitntae sunt.

*) Selendsporium Cord., quod ob sporidia septata ad hunc or-
dinem: quoque ducitur, e sporarum origine et situ sub praecedente
servo, et a Fusidiis Fusisporiisque ne quidem distinguo. In utroque
enim genere sporae variant contiguae et septatae, consentientibus Des-
mazWeres, Berkeley plurimisque subtilissimis observatoribus. Alius in-

4714 GYMNOMYCETES.

XXXV Gymnosporangium Dec. -
Sporidia bilocularia, pedicellata, adnata, in stroma gelatino-
sum expanso-difforme conglutinata. ,
|I. G. juniperinum (L. sub Trem.) 1—4. S. S. Dec. 37. B. 1.
XXXVII Podisoma. Lznk. Puccinia cera | Mich.
Sporidia bilocularia, pedicellis elongatis in stipitem . junctis
et in stroma verticale clavariaeforme conglutinatis.
1. P. Juniperi communis. Fr. 3, 4. B. 1.
(P. Sabinae nobis deest.)
XXXVII. Bactridium Awnz. Ctr. B. 4.
Sporidia oblonga, septato-loculosa, floccis. ramosis septatis
pedicellata in stroma subgelatinosum conglutinata.
1 B. flavam Auwnz d, 2. — — 5. S. ined,
(Erinacella. Zrond. Ag. t. 3, 10. f. 8 — Damnosporium Cord, *)
XXXVIII. |. Coryneum. JVees.
Sporidia fusiformia, multilocularia, pedicello elongato .stro-
mati innata et in discum stipata. . S/zc£idi analogum.
C. marginatum. Fr 3. Seiridium. JVees. **)
C. depressum. Áwaz. 1—3. Seqq. duobus nimis affin.
. umbonatum. .Vees. 4.
C. pulvinatum. Kunz 1—424. S. S. n. 171. B. 4.
C. maerosporium Zerk. 2. B. 2.
XXXIX. Phragmotrichum. Áwnz. — FL Scan, p. 3607.
Sporidia septata l. cellulosa, iu fibras stipitatas, stromati in-
natas, concatenata et in tuberculum carbonaceum connaía.
1. P. populinum. Fr. Sean. 4. ***) —. Cord. I. f. 148?
2. P. acerinum. Fr. Sc. 3, 4. S. S. 437. |
3. P. Chailletii. Kunz. 3, 4. Sommnerf. ezs. C. 2.

ge as
(em

dolis sunt septa in Corynceaceis, quorum sporidia vere loculosal. con-
catenata, ut in Pucciniis Rec., quae his valde affines. .

*) Utriusque generis typus est Tremella Mucoroides Bull. t. 499.
f. 4; a Kunzeo et Corda ipso quoque ad Bactridium flavum citata.
Jam pridem vero Cel. Brondeau ut novum genus ad vivum. descripsit
et meo sensu a Bactridio haud separandum, licet icones magis Cory-
neum. referant.

**) Specimina archetypa Seíridi? dedit Wlustr. /Vees, et nil cer-
tius sane statuere audeo, quam absolutam identitatem Seíridii et Co-
rynei! Uniea differentia posita est in sporidiorum apiculo, quo baec
species a sequentibus, maxime affinibus, exacte recedit, ut Phragmi-
dium apicalatum a Phr. bulboso. — Seiridium marginatum Schwein.!
Am. etiam est Phragmidii species, quasi Pr. apiculatí gigantea spe-
cimina, ut.sporidia et septa nudo. oculo. discernantur, Non quidem
vidi authentica specimina Seímatosporii Cord., sed synonymon esse
Corynei marginati, vel saltim hujus generis, vix dubitemus.

***) Genus quale lI. c. dilatavimus nobis videtur admodum natu-
rale, nisi e singula specie novum genus malles! In Ph. populino,

CORYNEACEI. 475

XL. Conoplea. (P-) Fries. S. M.! *)

Sporidia simplicia, sed in floccos moniliformes stipitatos
concatenata (hine mnltilocularia) et ín tuberculum carbo-
naceum, extus e conidiis pruinosum, connata,

.. €. olivacea. P.! 1—4. S. S. 439.
. €. grisea. Fx. 2. Smoland.
C. cinerea. P. 1. Lund. Scan. fr.
. C. fusca. P. 3. Suec. med.
XLI Exosporium. Lénk. pr. p. Fr. *) Berk. S. 230.
L. 13. f. 18.

Sporidia multiseptata, multilocularia, subelavafa, extus stro-
mati grumoso -carbomaceo adnata, paraphysibus rigidis
septalis immixtis. Analogon Peréo/ae in hoc ordine.

1. E. Tiliae. Liuk. 1—4. .S. «s. 178.
2. E. clavuligerum. L4. 1. Scan.
3. E. Genistae. Fr. 1. Scan. .
(E. Eryngii. S. M. I/[/.p 360 sub Helminth, Reliquae hetereg.
[XLIL. Epiclinium. Fr.

Sporidia uniseptata, bilocularia, pedicellaía, adnata stromati
corneo applanaío marginato, dein in ftuberculum corneum
coalita. Insigne genus: H. l. Didymospor. Pezézoideum
Schwein ! etc.]

[XLUI. Blennoria. Fr. — Cfr. Moug. Nest. n. 892.

Sporidia filiformi-concatenatata , dein in sporas cylindricas írun-

Trinmatostromatis aperte congenere, nisi eadem species, sporidia sep-
tata modo et absque isthmo, at sporidia cellulosa sola non distinguunt .
genera, ut Mellitosporium, Macrosporium, Sporidesmium, immo icones
Podisomatis, Corynei etc. apud Corda testantur. — In Phr. aceriuo
sporidia non angulata, sed ovali- oblonga, ceterum cellulosa et isthmo
eoncatenata, Perithecium verum in neutro videre nobis licuit,

*) Vix exstat genus magis diversa ralione interpretatum, quam
Conopleae P.; Linkius pro Exosporio habuit, Cord« in Polynemate
strigoso quaesivit e. s. p. Nos ad spec. authentica in S. M. inter-
pretavimus, nec video cur mihi denegent anctoritatem in hoe nomine
figendo ad speciem primariam, quae Auctoris gencris ideae optime
respondet! C. grisea, minuta, punctiformis 1. lineari-elongata, appla-
nata, extus grisea, intus atra, Sporae minutae, globosae, centro pel-
lucidae et in floccos ramosos concatenatae. Ad truncos Fagi.

** El. Link, qui vera sporidia non vidit, paraphyses, ut III.
Ehrenberg in Sarcopodio, pro sporidiis descripsit, indeque Fermicu-
lariae setas, ascos erumpentes Epichloes e. s. p. cum his comparavit.
Inventis veris sporidiis, fibrarum basi vulgo adnatis, summam per-
spexi eum Zelminthosporio affinitatem et revera serie contigua (teste
quoque Berk. l. c.) ad haec v. e. H. nanum abit, licet in praesente,
ob stroma insigne, in alia familia collocare cogamur. Etiam in hae
serie locum suum optime tuctur.

37

A176 GYMNOMYCETES.

catas continuas dilabentia, pellucida, in tubereülum erum-
pentem conglutinata.]
[XLIV. Rhopalidium. Fr. ez Mont. S. M. IIT. p. 516. c. *)
Sporidia elavata, stipitata, multilocularia, gelatinae immersa
et sub epidermide in tuberculum innatum conglulinata.
Contr. Mont. Ann. S. N. 1830. V. t. 12. f. 4.]

E. Sclerotiacei.

Sporidia pedicellata l. sessilia, a£ nwmquam septata, Su-
perficiem stromatis investientia, arcte adnata.

* Sporidiis pedicellatis, ad priores accedendes.
XLV. Nematelia. Fr. Epier. p. 591. **)

Stroma duplex; inferius carnosum cellulosum ; superius gela-
tinosum, intus e sporidiorum periphericeorum, sporulis far-
ctorum, pedicellis filamentosum.

1. N. encephala. (Willd) 1—4. S. S. 337. B. S. 291.
2. N. rubiformis. Fr. 2, 4.
[XLVI. Dermosporium. Link ! Schw.! FI. Scan. ***).

Stroma simplex, ceraceo-firmum, intus e sporidiorum, sim-
plici serie periphaericorum, pedicellis dense septatis fibroso-
cellulosum.]

[XLVIL. Xylochoeras. Fr. Cfr. E/. IT. p. 45.

Stroma applanatum, corneo-lignosum, intus /ibroso-flocco-
3Sum, floccis terminatis sporidiis superficiem superiorem
investientibus. —.abitus exacte 5cZerotii; h. l. Scl. ept-
cylon P.)

XLVIIL . Epicoecum, Link! — F7. Scam.
Stroma verrucaeforme, ce/Z/ulosuz, firmum; sporidia in su-
perfecie sparsa, sublibera, pedicello brevi adnata.
E. nigrum. Lin&. 1—83. Cord. $c. I. f. 90.
E. purpurascens. EArnb. 1, 2. Cord. 4. c. f. 88?
E. seabrum. Cord. 3. Holmiae. 7. c. f. 91.
E. pallens. F7. 3.

Pes

*) Hoc, ut plura genera, jam ante vigenti annos determinavi, at
distincta nolui festinare; nunc in hoc ordine membrum est prorsus
necessarium et insigne.

X*) Sporidia bujus generis nullo modo cum sporis Hymenomyce-
tum comparanda, sed potius cum Gymnosporangii, Podisomalis e. s. p»
modo continua. Singulus bujus familiae ordo incipit generibus Tre-
mellinis, inter se eximie analogis et in Coniferis obviis.

, **) Hoc genus ad prius accedit ut Coryneum ad Gymnosporan-
gium. Quoad iconem prorsus collidit cum Crocisporio Cord. Ec. K. f.
967.; nos ad specimina authentica in Fl. Scan. descripsimus.

SCLEROTIACEI. L Tad

**^ Sporidiis absque pedicello adnatis, super(iciem den-
se vestientibus.
XLIX. Acinula. Fr. *)

Stroma sphaericum, ceraceum, cellulosum, strato peripherico
demum gelatinoso cum sporidiis innatis epedicellatis dif-
fluente.

1. A. candicans Fr. 4. Salten! W. 1.
2. A. profusa. Fr. 3. Cortex Abietis deject. Myxarium. War.
L. Aegerita. Pers. Sclerotium Hoff.

Stroma sphaericum, grumosum, sporis continuls periphericis
epedicellatis, pellicula tenuissima fatiscente laxis pul-
veraceis.

1. A. candida. P. 1, 3, 4. S. S. 340.
LL Sclerotium, Tod. **) Berk. S. 14. t. 3. f. 5.

Siroma ceraceo-corneum, persistens, intus cellulosum; spori-
diorum, arcte adnatorum, strato exteriori celluloso-hetero-
geeneo corticatum.

*) Genus summopere insigne, ad Sclerotia accedens, ut Nemate-
lia ad Dermosporia. Forte /Vematelia nucleata (B. S. 291) potius
hujus generis; nam in veris Nemateliis stratum sporidiiferum non dif-
fluens est; saltim 1n cortice abiegno legi speciem, nonnihil receden-
tem, at ad. V. nucleatam proxime accedentem, | Haec vix dubie sistit
Myxarium nucleatum. | Wallr. Cr. p. 260.

**) Genus vulgo asporum eensetur, sed ex omni analogia non
possum non stratum exterius cellularum heterogenearum eumorphbarun,
utpote stromatis ulteriorem metamorphosin, pro sporidiis habere, cum
has eellulas sporidiorum instar secedere manifeste vidimus; et in aliis
sporulas effundunt, unde superficies pruinosa! Sed haec omnia in sta-
tu vegeto observanda; nam in exoleto et sicco, ut etiam Polypori etc.,
aspora videntur. Hieme miti, pluvio a superficie Sclerotii duri spo-
ras manifestissimas in aqua sub microscopio diffluere vidimus. Aliae
subsimiles species v. e. Scl. compactum pellicn!a villosa, conidiis? in-
spersis, at mox secedente, primitus obducuntur. Quatenus aspora,
Scelerotia tamquam autonomae plantae non censenda essent, nec de-
negandum variorum fungorum incunabula bis adscripta fuisse, tam
Discomycetum v. c. Phacidiaceorum, quam Pyrenomycetum (v. e, Ery-
siphes, Pyrenophorae, Dothiorae, Acrospermi) et Gasteromycetum
(Anixiae, Cenococci) etc. Excludendas porro censeo omnes species
vero innatas et strato sporidiorum heterogeneo baud instructas.
His vere exclusis restant multae species nobiles et insignes, quas meo
sensu ex autonomarum plantarum numero neutiquam excludere licet,
saltim tam diu nemo divinare potest, quorsum pertineant. Longe ma-
gis suspecta sunt s. d. sporidia Gyroceralis etc. etc. — Ceterum hoc
genus tam diversos praebet typos, ut olim ulterius sit subdividen-
dum. At Scl. atrovirens, complanatum, pyrinum etc., Tremellae in-
star in statu. vegeto molliora, sporis pruinosis, multum recedunt ct
ab Zflytis (typo Scl. duro, ad quod character genericus supra datus
accommodatus), et a Coccopleis Ehrenb. (quae Coccocystis Cord.) At
donee singulas species rite distribuere liccat, genus integrum ser-
vandum, ct variae species inferioris dignitatis omittendae.

sanguineum. Fr. 3, 4.
. rugulosum. Zr. 3, 4.
80. S. suaculare. Yr. 1—4. S. S. 426. **)

478 GYMNOMYCETES.
a. Libera. |
1. S. olivaceum. Fr. EL p. 40. 2, 4. S. S. Dec. 838. Nobiliss.
2. S. strobilinum. ScAzudt. 3. Upland.
3. S. floccipendulum. P». 4. Pinet. Smol.
4. S. complanatum. Tod. 1—4. B. 1. Cord. III. f. 56.
5. S. scutellatum. 4/b. Schw. 2, 3. B. 2.
6. S. Pezizaeforme. Schw. 2. Saelland. (n. v.)
7. S. excentricum. Fr. 4. Ostrogoth.
8. S. Semen. Tod. 1-—4. B. 3. Cord. III. f. 55.
9. S. vulgatum. Yr. 1—4. cum pl. varr.
10. S. udum. Fr. 4. Smoland.
11. S. stercorarium. Dec. 3. Smoland.
12. S. cepivorum. J£. S. 468. Holmiae.
13. S. carneum. Fr. 3. Smoland.
14. S. (Coccopl.) Spermoides Fr. 1—4. S. S. 68. Cord. IIT. f. 49.
15. S. (Coccopl.) palliolatum. EArenb. 3.
16. S. (Coccopl.) pubescens. P. 2—4.
i7. S. (Coccopl) stipatum. Fr. 2.
b. Subtecta. (S. neglectum. £4. S. 91 )
18. S. vaporarium. A/b. Schw. 1. Lund., Malmó.
19. S. tectum. Fr. 1, 2.
20. S. roseum. M. N. S84. B. S. 163 bis.
21. S. medullare. Berk, S. 14. €. ic. 3, A.
22. S. fungorum. P. 1—24. B. 5.
23. S. truncorum. Fr. 2. B. S. à3.
24, S. muscorum. P. 3, A! B. 6.
— Rüizoctonioides. jS. SS. a. 174. *) Bryochista. LÁ.
c. Erumpentia.
25. S. emergens. Fr. El. 2. p. 42. — 4.
26. S. immersum. 7od. 4.
27. S. fulvum. Fr. 1—4. S. S. Dec. 38.
S.
RI

*) Ultimae tres species a reliquis haud parum recedunt et prio-
res duae (S. smuscorum ab utroque diversissimum est, sui forte gene-
xis) vulgo pro mycelio 24. tuberosi sumuntur. Bes tamen dubia est;
primo zfgaricus iuberosus passim basi Selerotioidea prorsus destitui-
tur; porro quattuor inter se diversissimis Sclerotiis innascitur, quod
vix fieri posset, si Selerotia ipsius fungi organon. Etiam S. myceto-
gpori ívansitus in Ag. volvaccum dubius est; apud mos hie Agaricus
sequens absque vestigio illius Selerotii; idem de Sclerotio laudato
;estatur Cel. Rabenhorst.

k et Sine dubio e commutatione nominis cum Sphaeria maculari
Cel. Efíudblom hoc in Ind. Syst. Myc. ad. Perisporium maculare du-

SCLEROTIACEI. 4179

S. Cireeae. Sehum. 1. Dan.

d. Alytum. Adna(a. (S. Rubi B. 7.)

33. S. protuberans. Fr. EZ. p. 42. 1. Blekiug. Iusign.

S. Lycopodii. Fr. 4. Alp. Norveg.

S. Orobauches. ScAw. 1. Scan.

S. varium. P. 1, 3. B. 7.

36. S. pyrinum. Fr. 1—4. at raro. B. 8.

(S. compactum. Dec. in plant. exot. hort.)

37. S. durum. P. 1—4. S. S. 218 cum plur. aíf. B. 71. *)

S. Pustulla. Dee. 1—4. B. 12.

S. Trientalis. Fr. ^. Smol. rar.

e. Affinitatis incer(ae: Ctr. Phylloedia.

40. S. figuratum. Fr. 1. SS. S. 338.

S. Brassicae. P. 1, 2.

42. S. Linnaeae. F7. 4.

— £$.? speireum. Vr. 1, 2. S. S. 206. Cord. ic. II. f. 98. **)

[LIT.? Rhizoctonia ( Dec.) Schwein. ***)

E mycelio fibroso repente nascitur stroma carnosum cellulo-
sum, cellaülis omnibus conformibus ef bomogeneis. Sporae
iguotae. ]

xit! Specimina igitur hujus dedimus in S. S. l. c. ut differentia
pateot.

*) Varia Fungorum incunabula Sclerotia quidem imitantur, ca-
weamus vero ne hanc similitudinem nimis extendamus. Selerotiwin du-
rum non est alius fungi myeclium, tum enim definitam speciem edu-
€eeret; nos vero in hoc et Typhulas et Mucedines quattuor diverso-
rum generum parasitantes vidimus!

**) Haee sterilis forma nullo apto loco collocanda, sed adeo fre-
quens, ut prorsus omittere noluerii. Sclerotium Clavum Dec. non sistere
yeram. plantam jam pridem (1819) plene exposui, sed modo semina
graminum morbosa, quae ideo Spermocdía diximus, De industria faci-
le falsarium eommittunt, qui me hoc tamquam peculiare genus dis-
tinguentem citant. In hoc varii fungi, Fusaria etc. parasitantar, sed
his praebet matricem, nec stroma. Sphacelía Lev. igitur non synony-
mon Spermocdiae! nee Secale cornutum cst Spbacelia! Officinalis cst
Spermoedia, qnae Sphacelia vulgo caret!

***) Me non fugit Rhizoctonias Dec., a me non observatas, pro
autonomis plantis a Reeentioribus baud censeri (at €evall. in. ET.
Parisiensi sporas manifestas pingit). At, etiam his missis, plures re-
stant a. Selhweinizio allatae species, praecipue inter corticem et lignum
natae, adeo memorabiles, ut genus neutiquam omittere liceat, quam-
vis fruetificatio non cognita sit. — Eadem ratione Scl. frincorum ct
muscorum e myccelio fibrilloso (Corticiorum prorsus simili) orta vidi-
mus; verum haec et a Sch weinizianis et inter se structura admodum
differunt. Alia summopere notabilis forma est S. Hhizomorpha Fr.
EL, autonoma sine dubio planta, sed genere dubia. Vix ullibi plura
observanda restant, quam in historia Sclerotiaceorum; necesse est ut
in vivo ad omnia evolutionis stadia observentur, nam fungo ipso per-

480 GYMNOMYCETES.

LII. Spermodermia. Tod. — Kunz. M. H. 2. t. 2. f. 6.
Stroma e carnoso suberosum, strato sporidiorum corticatum ,
sporis demum plus minus secedentibus pulveraceis.
1. S. protuberans. Fr. 4. — ( Cord. I. f. 20. minor, cet. simillima.)
2. S. clandestina. 7od. 2.
(Didymosp. Carpini Cord. f. 266 videtur iuter LI et LHI medium genus)
LIV. Scelerococcum. Fr. *)
Sporae globosae, opacae, inter se et cum síromate tenui
in tubercula carbonacea couglutinatae.
1. ,S. sphaerale. Fr. 1—4. S. S. 179. Spiloma sphaeral. A.

F. Illosporiacei. **)

Vegetatio primitus gelatinosa, instar Myxogastrium, stroma
praebens (nulla adest vegetatio floccosa, hinc desunt quo-
que sporophora); in summis gelatinosum persistens, in
reliquis disparet, relinquens stroma spurium, ]. in tuber-
€eula induratur. —Sporidia numquam pedicellata, gelatinae
enim immersa.

LV. Diaphanium. Fr. F4 Scan. p. 307. ***)

Sporae majuseulae, ovales, pellucidae, eumorphae, intus
omuiuo vacuae (nucleo grumisve destitutae) in massa
gelatinosa persistente immersae.

1. D. maximum. Z7. 4. Smol. ad truncos lagi, Pini.
2. D. lacteum. Fr. 4. Ib. in ligno putrido Betul.

sistente sporidia in definito momento evoluta tantum legentur. Quod
ali fungi in quibusdam parasitantur, omnium autonomiam aeque pa-
rum refellit ac Elaphymycetum | Cordicipites, in his tantum obviae.
Mycelia tuberosa facile discernuntur!

*) Autonomam esse plantam patet ex specierum proventu, tam in
lignis aridis quam in diversissimorum Lichenum tballo prorsus con-
forme, Striclius ad sq. ordinem referatur; sed ut in bivio positum
hoc loco aptum quoque sibi vindicat locum.

**) Ordo insignis, in Flora Seanica constitutus. PFusaria, Fusi-
sporia, stromate obliterato, eadem origine et facie, dignoscuntur spo-
ris sporophoris suffultis.

^*) Hoc et sq. genus cum Gymnosporangio, Nematelia, Apyre-
nio, Ceratio analoga sunt; sed quoad structuram praesens cx omni
parte refert Palimellam, ut loco et origine e ligno putrido, bruma,
potissimum dignoseatur, | Diaphanium maximum, magnitudine tuberum
Solani varians, difforme, tuberculosum, effusumque, undulatum hya-
lino-candidums; totum c gelatina fluxili, sed tenaci factum, cui inna-
tant sporae pulehrae, oblongae, utrinque obtusae, rectae, totae hya-

linae, medio septatae! — D. lactcum multo minus est, lin. circiter la-
tum, hemisphaericum, laeteum, magis firmum; sporae prioris similli-
mae, at non septatae, — fPionnotes capitata in. aqua irrigata tota in

"sporas vermiformes" solvitur.

ILLOSPORIACEI. 481

[LVI. Pionnotes. Fr.

Syorae majuseulae, cylindricae, flexuosae, pellucidae in mas-
sam gelatinosam rigescentem (aurantio-rubram) effigura-
tam junctae. ^ Typus Fusar. capitatum ;ScAw. et pl. sp.
exot.]

LVII Hlosporlum. Mart., Fr. S. M. *)

Sporae zrregulares, primitus muco obvolutae et In globu-

los, dein fatiscente-farinaceos, conglutinatae.
1. 4. roseum. Fr. 1—4. Cord. IIl. f. 2. B. 1. W. 1.
2. I. carneum. Fr, 3, 4. Cord. 4. c. f. 14. W. 2.
3. L coccineum. Fr. 4. Hall. Cord. 7. c. f. 3.
4. ]. persicinum. Fr. 4. Fems. S. S. 300. W. 3.
LVII. Coccospora. WaZr. **)

Sporidia sphaerica, pellucida, majuscula, in tubercula efflgu-
iata rigido-fragilia conglutinata, sed in aqua facile sol-
venda.

1. C. aurantiaca. WaZ/r. 2, ^. Ligna Fagi.
[LIX. Sphaerosporium. Schw. Az. t. 19. f. 5.

Sporae magnae, pellucidae (globosae) coloratae, intus gru-
mosae, in acervulos pulvinatos flrmulos junctae. Zréméum
genus!)

LX. Achitonium. Awnz. — F4. Scan.

Sporae minutae, globosae, cum nucleo (guítula oleosa Rec.)
solitario pellucidae, primi? gelatina, evanescente l. in stro-
ma spurium collapsa, junctae, dein nudae irregulariter
conglomeraítae,

1. A. acicola. Kwnz. 4. Chroostroma Pini. Cord. J. f. 54.
LXI. Myriophysa. Fr. — FX. Scan. "**)

Sporidia globosa, vesicularia, sporulis farcta, in tubercu-

lum superficialem persistenter gelatinosum conglutinata.
1. M. atra. Fr. 4! In acubus Pini.

*) Genus, sporis ab omnibus diversum, insigne primo experi-
mento naturac in hac familia e muco et peridiola s. ascos ct peridium
formandi, licet valde incompleta et rudia. | Non ita gravitur erratum
censeo, quod olim huie generi pseudoperidium adscriptum sit. Vete-
res Sclerotia dixerunt.

**) Habitus Sclerotii muscorum, aut potius Trichiae serpulae prae-
mature exsiccatae; vegetatio nulla adest floccosa. 1n aqua sub mi-
croscopio solvitur tota in sporidia "ovulis piscium" simillima.

***) Tubercula eumorpha, irregularia, contigua, atra; mollia po-
tius quam gelatinosa. Haec tota facta sunt e sporis? 1. sporidiis
magnis, pellucidis, stromate spurio grumoso, conglutinatis, Additis
selis sisterent Ospreosporium. Cord.

482 GYMNOMYCETES.

LXII. Schizoderma. Awnz./ HMypodermium. L./ *)
Sporae eseptatae, coacervatae, in discum erumpentem con-
glutinatae, dein plus minus secedentes subpulveruleníae.

1. S. Hypodermoldes. Aunz. 1, 3.

2. S. salicinum. F/. Scan. 3, 4! Optima, typlea spec.!

3. S. betulinum. ( Cord. I. f. 25.) 3, 4. Coniothecium. | Cord.

4. S. Pinastri. Fr. 3, 4. Hyperderm. ZZ.

Longe plures exstant species, sed et ambiguae et per se
parum notabiles.
LXII. Strumella. Fr. — Not. Miécr. II. f. 7.
Sporae minimae, simplices, atrae, in tuberculo indurato airo
nidulantes. Hactenus in fructibus plantarum.

1. S. Leguminum. Fr. 3. Ostrogoth.

2. S. Cucurbitacearum. Fr. 1. JVo£. 7. c.

LXIY. Phylloedia, Pr. —. Not. Aficr.. IT. f. 10.
Sporae minimae, simplicissimae coloratae, in gelatina Sub-
amorpha indurata colorata uidulantes. **)

1. P. epiphylla, F7. 1, 2. Collectiva.

Appendix:
A. Melampsora. Cast. Mars.

Tubereula epiphylla, ceraceo-cornea, intus sporophoris cylin-
dricis; sporae? Habitus exacie prioris. Sclero(ia. P. et
Auctt.

S. populinum. P. 1—4. ***?)

S. salicinum. P. 1.—4. S. S. 338.

S. areolatum. Fr. 3, 4. S. S. 337.

S. herbarum. Fr. 1—4. Collectiv.

B. Spilocaea. F7. 1)

Sporae globosae, simplices, sibi invicem et maírici arcte
adnatae, maculas epidermide secedente nudas sistentes.

1. S. Pom. Yr. 1—4. S. S. 260. B. 1.

*) Collidit pro parte eum Coniothecio Corda, at non omnes hu-
jus generis species complectitur.

**) A Myxosporío Link, prorsus Nemasporae synonymo, quam
maxime differt. Nemasporae cirrhis, a tuberculo suo maíricali sae-
pissime rejectis, pro typo hujas generis sumtis, addit Cel. Corda
plures species diversissimas, v. c. JFilosporium coceineum et fagineum
Lib., quae a me non visa magnopere dolemus. Cum Phylloedia vix
jungenda sunt, potius cum Coccospora l. forsan novum genus inter
Pionnotem et Xllosporium sistant, cui JMyxosporii supervacaneum no-
men servarem. .

"X*) In. Populo balsamrfera vidi tubereula, quorum dimidia pars
erat Uredo, altera Melampsora! Struetura tamen magis differt, quam
quae conjungantur.

43) Ubique, at frustra, monui Spiloceeam. Scirpi Link nullo
modo ad hoc genus esse referendam, nec autonomam sistere plantam!

ILLOSPORIACEI. 483

Observatio.

Hanc et sequentem familiam Fungos elemeníares dicimus,
utpote reliquorum prima stamina repraesentantes, Gymnomycetes
nempe Systema fructificativum, Haplomycetes vegetativum. —Caute
igitur separandae formationes, «quae in hoc infimo statu semper
persistunt et fructificant a perfectiorum primordiis ]. statibus
abortivis, in autonomarum plantarum censu haud citandis. Sine
pleniori perfectiorium fungorum cognitione haec discernere impos-
Ssibile est. Haee esf ratio, cur horum studium tironibus potissi-
mum commendarem; rerum novarum potissimum studiosi hos, uf
res jam coguitas, vulgo negligunt; ex niea autem plena persua-
sione a summis ad inferiora descendamus nec versa vice. (ínter
infimas planías commendarem legem, a me semper observatam,
omnia minus perspicua, squalida, vegetationis rationibus haud in-
signia, nec iteratis vieibus obvia, rejicere vel in novum examen
seponere. Cum de multis generibus facile dixeris, characteres in
€charía l. icone magis prominere, quam genera ipsa in natura;
equidem síudeo, ut genera in natura magis definita siní, quam
characteribus.

Fungi genuini instructi sint et systemate vegetativo ef fru-
eliicativo. Hine multa illa genera, in quibus tota planía sistef
Sporidium, mihi suspecta sunt. Ejusmodi ef saepe prorsus iden-
licae cellulae uniformes, simplices ]. compositae, inter Algas fre-
quenter obviam veniunt, sed inter has non pro fructificatione , sed
pro vegetatione sumuntur. Alio loco plenius exponam abusum
nominum sporidiorum ]. sporarum inter fungos. Fructi(icatio sem-
per ponit praecedentem vegetationem; haud dicamus omnes cellu-
las, novas enitentes, sporas l. sporidia. Etiam maxime composi-
iae v. c. Dictyosporii, Speirae eic. in statu primario cellulam
simplicem sistere debent, ut in cotyledinibus Filicum, sporidiis
Macrosporii plurimisque observare licet. ^ Simplicissimam autono-
mam Fungorum vegetationem offerunt ex una parte J/0osporia-
cei, ex altera infimi Jap/ompcetes.

In illis sistit modo mucum maíiricalem, in quo generantur
sporae; in his mycelii flocci ipsi secernunt sporidia. Si Ggz-
nosporia Cord., Chromosporia Cord. etc. ut autonomae plan-
iae censendae sint, cognita esse debet sporarum origo, nam
simplicissimam cellulam tantum, sine ulla praevia vegetatione, pro

Nihilo tamen minus facile omnes in hac quaerunt generis Spilocacae
typum, quem eximium praebet Gallica S. epiphylla? sporis facile so-
lutis. Neque cum Uredinibus comparandum est boc genus; pracceden-
tibus vero intime connexum est.

484 GYMNOMYCETES.

sporldio habere non possumus. Forsan quaedam ex hls In muco
maíricali nata et ex hoc síatu primario ad Gymnonycetes re-
ferenda, v. e. Dicoccum e. S. p.

E characteribus datis manifestius huc referenda sunt Aszero-
trichum Wallr. (e vicinia forsan Catinulae) , Apotemnoum Cord.
e. S. p. af mihi prorsus ignota sunt. Cel. Aer£e/ey ad Isaria-
ceos refert Ceratocladium Cord. et tam ob affinitatem, quam
síroma manifestum ab eodem ef Sarcopodio haud longe removen-
dum est Gyrotriz, C. Etiam Gyroceras Cord. ex hac vicinia
videtur, nam setas annulatas pro sporidiis aegre sumam.

Ex altera parte utraque fungorum elemenfarium familia ad
Exanthemata descendit, ut limites varie ponantur nec in natura
exstant definiti. Infimae enim plantae, ceterum autonomae, ma-
trieis substantiam in suam convertunt. Inter Gymnomycetes ta-
men et exanthemata absolutus in his defectus sporidiorum Sstri-
etos offert terminos. Ad entomogeneas formationes pertinent
Dryophilum ScAwein./!, Podostrombium Kunz., ut vir antiqua
fide in schedula addita ipse monet.

HAPLOMYCETES, 485

Fam, CXVI. Haplomycetes. |
(S. Hyphomycetes et Coniomycetes genuini S. M.)

Infimos fungos, nulla metamorphosi fixos, sed e floccis (my-
celio) primo gradu sporas enitentes, complectitur haec familia.
Defectu igitur omnis thalamii, peridii et siromatis genuini a prae-
cedentibus dignoscuntur. Nulla alia adsunt organa quam flocci ef
sporae s. sporidia. Flocci utpote systema vegetativum modo si-
Sstentes et sporae, ut praecedente metamorphosi haud fixae, imaxi-
me variae sunt et in continua evolutione occupatae. Tantum in
prima serie incompleta metamorphosi exseruntur flocci sporiferi
proprii, qui receptaculum sporarum praebent. Haec series sensu
Sirictiori Hyphomycetes dicenda, quamvis Sepedoniacei ob mycelium
luxurians Hyphomycetibus vulgo adscripti, re ipsa magis affines
sunt Coniomycetibus, in quibus primitus etiam adsunt flocci vel
sporophora. Hac limitatione prorsus excludendae ut spuriae et
secundariae formationes omnia strata pulveracea, quae, Lepraria-
rum instar eíc. inter Lichenes, organismis chaoticis pro tempore
adnumeranda sunt. Cfr. Obs. pone Gymnomycetes.

Ex jam indicatis patet, cur natura inter hos infimos fungos
et generatione secundaria quasi ortos, ut etiam inter infimas
Phyceas adeo lubrica et versiformis sit, ut ad genera et species
definitas aegre cogatur. Magna pars uíriusque gregis sisíit pri-
mordia vel, quod frequentius est, status abnormes aliarum plan-
tarum non modo suae classis, sed etiam Lichenum, Muscorum,
Filieum ete. Quae restant autonomae utique nobiles sunt, sed adeo
proteae et versiformes, ut in variis statibus aegre recognoscan-
tur. Hinc praebent campum, in quo quotidie, si characteribus
singuli status satisfacii simus, pro libitu novas species et genera
detegere licet. Haec est ratio, cur equidem fere nulla nova pro-
ponere volui et paene innumeras a me Oobservatas et in schedu-
lis olim descriptas formas seposui, cum mihi defuerit necessa-
rium otium his singulare per plures annos dicare studium, melius
censens defecíu quam excessu peccare.

In praesente multi majoris momenti est singulas species per
varios evolutionis status sequi, quam nova describere genera eí
species. Entophyfa. quae generationem secundariam absque du-
bio sistunt et de quarum genesi per sporidia gravissima restant
dubia D. stationibus et externis momentis facillime quidem limi-

*) In plantis exoticis, e seminibus apud nos educatis frequenter
nascuntur barum Entopbyta, quorum sporas simul allatas fuisse hand
facile fingerem. In campis facile est observatu, certa plantarum indi-
vidua ab Uredinibus etc. per plures annos misere vexari, vicina in-
dividua nunquam infestantibus. — In surculis arborum insititiis sacpe
videre licet Eutopbyta, ramis primariis ab his liberis ct versa vice.

486 IIAPLOMYCETES.

tantur et determinantur. Sed horum species per se valde Igno-
biles sunt, (characteribus micrologicis facile discernuntur. quidem,
at nulla ceterum priva vegefationis historia gaudent) et adeo in-
fipitae, ut singulam formam definitam, sed a matrice pendentem,
vix ut speciem proprio nomine notandam esse ceuseam. (Astro-
nomi singulam stellam telescopiis detectam proprio nomine haud
designant.) Vereor enim, ne nimis speciali studio ipsarum hi-
storia negligatur. Tam primum, monente Galeno, homines res
ipsas neglexerunt, quum nimio studio nomina quaerere inceperuut.

In Systemate Mycologico ingenue professus sum has plan-
tas haud satis mihi esse cognitas, quare obiter tantum tractavi.
Ab eo tempore varias insignes formas quidem observavi, sed de-
fuit otium tam ad novas de his litteras cum natura con(erendas,
quam integram hanc gregem per longum temporis spatium obser-
vaundam. Hine genera et species e Systemate Mycologico tantum
hoc loeo recipio. Per íres quattuor temporis partes sub hujus
libelli redactione aegrotans et manuscriptum e memoria e lectu
dictitans, nune vela contrahere cogor, sperans alios vel filios
meos mea studia continuaturos.

Generis notio, cum fructiflcatio nulla vel imperfecta meta-
morphosi definita sit, maxime fluctuat, ut e diversis principiis
pauca et numerosissima condere liceat. ^ Quamdiu morphoseos et
anamorphoseos historia nondum absoluta sit, quo pauciora pro-
ponantur, eo melius mihi visum fuit. —Hinc fere nulla nova in-
serere volui, multas licet observaverim formas insignes. —Opposi-
íam viam ingressus est Cel. Corda, quod minime oppugnam, licet
meas symbolas in pejorem partem vulgo. interpretaverit, ut vi-
dere licet in synonymorum citationibus, in proferendis multis ge-
neribus me auctore, quae equidem numquam autonoma vegetabi-
lia agnovi ete. Horum exempla sistant Macrosporium, Mycomater ,
quae idem ac Myxonema Auctoris, a me pro variorum fungorum
primis staminibus expressis verbis declarata.

Dispescuntur Haplomycetes in duas series nempe:

A. Hyphomycetes, floccis sporiferis erectis, a mycelio discretis,
Y. Mucorinei, sporis in vesicula receptis.
YT. Mucedines, floccis sporiferis tubulosis apice sporas liberas gerentibus,
XV. Sepedontacei , floccis conformibus, sporis inspersis.
B. Coniomycetes, floccis in sporidia mutandis.
JIL Dematiíacer, libris rigidis solidis a sporidiis discretis,
V. Sporides:»niacei, fibris cum sporidiis contiguis.
7U* Uredinei, entophyta, sub epidermide plant. viv. nata.

Ustilaginem ete. e metereologieis aliisque physieis momentis potius
generari quam e sporis, mihi persuasum habco. Quod iterum novas
gignuut cellulas banc rem haud infirmat.

MUCORINEI. 487

A. Mucorinei. *)

a. Mucorci, vesiculis terminalibus.
I Pilobolus. Tode. Pycnopodium Corda.
Vesieula discreta dissiliente a f[locecis contiguis, roridis, su-
perne ventricoso-clavatis.
P. erystallinus. Tod. 1—4. B. 1.
2. P. roridus. 50. 2. B. 2.
H. Hydrophora. Tod.
Vesicula primo erystallino-aquea, dein turbida demumque in-
durata persistente, sporis ahsque columella conglobatis.
. H. stercorea. Tod. 1—4. B5. 4.
. HI. tenella. 7oZ. 3.
. H. Mueerdae. PF». 1, 2.
H. murina. Fr. 3, 4. B. 2.
III. Mncor. Mich.
Vesieula membranacea dehiscens, includens sporidia discreta
columella vulgo suffulta.
* ramosi.
1. M. ramosus. Bu. 1, 2. B. 1.
— rufus. Pers. — flavidus P.
2. M. pygmaeus. Ln£. 1, 2. sub pl. formis.
3. M. albovirens. Fr. 4.
** stipite simplici.
4. M. Mucedo. L. 1—4. P. 2.
5. M. caninus. Pers. 1—424. B. 3.
6. M. delicatus. Berk. 3. B. 7.
7. M. fusiger. EArenó. 1. Ups. B. 4.
8
9
0

—
LI

E C20 Mo

. M. elavatus. Link. 1—3. B. 3.
. M. stolonifer. EArenb. 1—4. Rhizopus Corda.
. M. nigrellus. Schum. 1, 4. Vexiü.

(* Thelactis. Mart. **)

*) Mucorincos a Mucedinibus familia movere impossibile mihi sem-
per visum fuit. Vegetatio eadem omnino et limites prorsus evane-
scunt. WVesicula modo est velum, quale in multis Mucedinibus vidi,
modo fugacissimum. — Gelatina, qua variorum sporae conglutinatae,
est velum minus evolutum, ut in 'Thelebolo et Dacryobolo patet. Cum
baee vesieula insuper cellula simplex, pro asco baberi posset. — Ex
auctorum placitis, indicata mea exceptione, Periconieos supra inter
Sporocybeos citavi; at genus mibi rite cognitum, Phycomyces, absque
dubio est Mucorineum, indeque infra simul citatur. — Genera Chor-
dostylum Cord. et adbue magis Cauloquster mihi omnino paradoxa.
(Entomologi nostri primarii hujus vesiculas pro Insecti ovis declarant.)

"U*) Thelactis verosimile peculiare genus, at e fructilicatione nulli
characteres adhuc nobis coguili sunt, — ZA«mnnidium sec. Cel. Corda

488 HAPLOMYCETES.

IV. Ascophora. Tod. Pilophora Wallr.
Vesienla dehiscens et diffluens, columella inflata demumque
collabescente. Sporae columellae innatae concatenatae.
. A. Mucedo. Tod. 1-—4. B. 1.
. A. elegans. Cord. 1, 2. Thamnidium. Link.
Plures exstant species.
V. Sporodina. Lén£. Cord. T. f. 284.
Vesicula membranacea, mox circumscissa. Columella magna
sporis simplicibus innatis. *)
. S. grandis. Link. 3, 4. B. p. 340.
. S. stilboidea. 3. Hemiscyphe Cord. Sturm. tab. 28.
VI. Phycomyces. Kunz. **)
Vesicula pyriformis basi articulo discreta; sporae oblongae
simplices.
1. P. splendens. Fr. 1. Ronneby, Blek.
2. P. nitens. Kunz. 1, 3. Fyen. Finl. B. S. 224.
[VII. Didymocrater. Mart.
Vesieulae geminae clavato-cylindricae ore orbiculari apertae.]
[VII Diamphora. Jfa7t.

Flocci fertiles hifidi vesiculis duabus discretis, operculo de-
ciduo tectis, terminati.]

b. vesiculis lateralibus.

IX. Syzygites. Ehrenb.

Flocci tubulosi continui dichotomi, vesiculis lateralibus sessili-
bus, binis oppositis in unam coalescentibus, sporarum
globo medio.

1. S. megalocarpus. EArenb. 3, ^.
[X. Azygites. Fr. ***)

Priori similis, sed vesicnlae pediceliatae solitariae, singula

sporarum globum includente.]

—

Mo

No

ad Asceophoram retuli, licet mibi olim veras Mucor visus sit. Rami
illi secundarii forsan accidentales, in variis obvii?

*) Crateromyces Cord., teste Boheman, ab ovis Hemerobii, ex
icone saltim, discerni nequit. — Simillimam ipse quoque legi formam
absolute Entomogeneam. — llujus indolis esse z£scophoram perennem
"Tod. notissimum est.

**) Hoc genus adeo manifeste Mucorinum, ut hoc loco inserere
necesse ducam, — Excludas igitur supra p. 468, ejasque loco in-
seratur:

[XIX. Calyssosporium. Cord. ap. Sturm. t. 27.
Stipes solidus, rigidus, annulatus in columellam, inferne peridio
incompleto cinetam, porrectus; sporis heterogeniis in eapi-
tulis conglobatis.]

ote) Praecedenti utique simillimum; sed characteres praebet in-
signes et quamvis prius apud nos vulgatum sit, nullum hujus vidimus
vestigiam. lud in Agaricis, hoc tantum in Boletis lectum.

MUCORINEI. A89

[XI.. Melidtum. Escheu.
Flocci solidi, contigui, ramulis lateralibus perldiolls globosis
persistentibus terminatis. Sporidia quaterna.]
[XI Chionyphe. Thienem. *)]

B. Mucedines.

* Aspergillei, sporis moniliformi-concatenatis. Monza Pers.
XIH. Aspergillus. JcA.
Sporae seriatim concatenatae, in capitulum circa apices floc-
eorum clavatos arcte congestae.

1. A. candidus. (Pers.) 1—4. 7. f.
2. A. glaucus. (L.) 1—4. 5. 2.
3. A. griseus. (Pers.) 1.
A. A. flavus. Zink. 2, 3. (Aff. B. 4.)
5. A. aurantiacus. Berk. Suppl. 237. 1. Scan. **)
6. A. virens. Link. 2—4. B. 7.
7. À. mollis. Berk. 6. Smoland. Femsjó.
XIV. Penicillium. ZL?n£. Monilia. Pers.
Sporae in floccos moniliformi-concatenatae in ramulis flocco-
rum apice penicillatorum.
1. P. fasciculatum. Som;nerf. 3, ^. Smol. Salten.
2. P. crustaceum. (L.) 1—4. ***)
3. P. bicolor. Fr. 2—4. Coremium. Link.
4. P. roseum. Link. 1, 2.
5. P. candidum. Zznk. 1—4. (B. S. 241. n. 4.)
6. P. leucocephalum (Rabenh.) 2. Cord. I. f. 282.

XV. Monilia. Hi/l. 1)
Sporae in floecos moniliformes liberos in floccorum apicibus
simplicibus concatenatae.
1. M. digitata. P. 3. r.
[XVI Gonatorrhodum. Cord. Prachíft. t. 3.
Sporarum catenae floccorum nodis apicique adnatae, reliqua
prioris.]

*) A Lanosa hoe genus omnino diversum est. Aérophyton Esch-
weil. ob floccos coenotocos inter Stilbaceos citandum est. Cephaleuros
NEunz. ex Berkeleyi sententia a Fungis removendum est. Helicostylum
Cord. F. f. 28. pro Acremonieo sumsi.

**) Nematogonium PDesm., observante Berheleyo, hujus sistit
mycelium.

***) Facillimum est observata bujus transitum in Coremia. No-
stras de hoc genere observationes confirmavit Cel. Berkeley.

1) Mirum sane boc genus polymorphum apud nos adeo rarissimum
esse, ut unicam modo viderim speciem, Rhodocephalum Cord. a Bria-
rea Ejusd., — Moniliae typo, ob floccos modo continuos genere vix
movcam,

490 IIAPLOMYCETES.

b. Botrytide?, sporis capitatis.
XVH. Haplotriehum. Lénk. *)
Floeci (simplices) apice capitat!; sporis capitulo innaíis
eseptatis.

1. H. eapitatum. Lénk. 1—4.

2. H. glomerulosum. Bul.) 1. Upsal. Botr. S. M. Asp. B. 3.
(Rhopalomyces Cord. recedit floccis contiguis et sporis me-

lius evolutis.)
[XVII — Staehylidium. Ln. **)
Sporae (intra vesiculas fugacissimas nafae) in ramulorum
apicibus capitato-conglomerafae , subpedicellatae.

. S. bicolor. Link. 1—3. B. f.

. S. terrestre. Link. 2—5. B. 2.? non ic. Supl.

S. Agaricinum. Fr. 3. (Affine S. Passiano, s. Botr. Mont., B.

. S. diffusum. (A/b. Schw.) 1. Lund. £. 8. | Pot. p. 26.)

XIX. Bolírytis. Michel. ***) ;

Sporae simplices in floccorum apicibus (intra mucum 1. vesi-
culam fugacissimam natae) sessiles, haud septafae, capi-
tato-congiomeratae, dein íloccis inspersae.

a. Umbellatae. S. M. Polyactis sp. Link. Spicularia. P. Ac-
mosporium. Cord.

B. umbellata. Bw. 1. Tosterup.

B. bicolor. Link. 1. Lund.

b. Cymosae. ,S. M. Polyactis. Link. Cord.

DB. vulgaris. Fr. 1-——4. — B. 4.

B. cana. Kuzz. 1. B. 3.

. B. leueospora. LE. 1.

B. vera. Fr. 1—4. JZ..5. Clonostaehys Cord.

c. Paniculatae. S. M. (Gliocladium. Cord. afline.)

4. B. elegans. LZnk. 4. Sumol.

go M -

Q3

Cc CO ui UO

*) Genus inter-Aspergillum et Botrytin exacte medium. | Rhopa-
lomycetem non. vidi, sed e floceis contiguis l. septatis. tantum equidem
aegre genere distinguereim. Ceterum per se patet in his plantis pror-
sus subjectivum esse, quousque prisca genera subdividamus. (Genera
a me nunc haud recepta, speciebus melius cognitis, facile admitten-
da sunt; Zn praesente Jam nimia videntur. '

**) Ab hoc genere insuper distinguuntur a Cel. Corda Sceptro-
mycecs, Botryosporium e. s. p.

XX) Genus, Miehelii et Veterum sensu, complectitur species Um-
bellatas et Cymosas, quibus nomen necesse servandum. Recentiores
quidem, servato typo, s/mul transtulerunt ad richospora nostra (seu
Sporotriehi sect. 4. S. M.), quae Michelio et Patribus Byssi species,
nec cum veris Botrytibus commiscenda. Genus olim subdividendum
facile largior, licet hoe loco varia nova genera ut synonyma modo
attulerim. Equidem olim in Sched. annotavi Ferticillia sistere status
imperfectos 24crostalagmi e. s. p., sed recentiores dubia movent,
quae nunc solvere mihi haud licet.

MUCEDINES, 491

8. B. laxa. Fr. 1, 2. Speclosa. !
9. B. virella. Fr. 4.
10. B. carnea. Schum. 1—4.

d. Verticillatae. SS. M. Acrostalagmus. Cord.
11. B. cinnabarrina. Cord. 2. Cord. 1j. f. 66.
12. B. allochroa. Lénk. 1—A. (Vidi Aerostalagmeam.)
13. B. rufa. Schwab. 1. Scan. 1847!

B.

14. lateritia, Fr. 1—4. B. 6. S. 238.
15. B. tenera. (Nees) 1, 2. Verticill. ees, Cord., uli pr.
e. Spicatae S. M. Primitus vero capitatae.
16. B. aeruginosa. Schum. 1.
17. B. cinerea. P. 1-—^. B. 2.
18.? B. grisea, 1—4. B. 1. Hap/aria. Link.
f. Capitatae. ,S. M. (Habitus Hap/otrichi.)
19. B. ovulifera. Fr. 1. Lund.
20. B. elongata. Fr. 1. Lund.
21. B. pulla. Fr. 1—3. —? Sporocybe. Cord. IV. f. 90. *)
(Hyalopus. Cord. sporis conglutinat.)
XX. Dactylium. ees. Fr. **)
Sporae in floccorum apicibus natae, congesfae, septatae.

-

1. D. sphaerocephalum. 5. S. 249. c. ic. — Upsal.
2. D. dendroides. 1—4. Mucor. Aw. B. 3,
3. D. macrosporum. 3, 4! Botrytis. Dittm. 2. 2.
*4. D. varium. (Nees) 1—3. Cladobotryum. JVees/
5. D. tenellum. Zr. 1. Lund, ort. Bot.
6. D. pyriforme. Fr. 1. Cum pr. B. 4.
7. D. candidum. JVees/ 1. Upsal.
[D. nigrum. L£/ — 'Triposporium. Cord. I. f. 220.]

[XXI.? Staehyobotrys. Cord. lc. I. f. 278. B.
"Flocci apice ramulis verticillatis mamillaribus brevissimis,

*) Plures hujus generis sanc exstant species, sed per omnia evo-
lutionis stadia observare non licuit. Perenosporas Cord., latiori modo
sensu, ob vegetationem et morphosin prorsus diversam seorsim propo-
sui; in his sporae semper in apicibas solitariae. In reliquis etiam
primitus saepe observatur guttula l. cellula solitaria, sporis similes,
intra has nascuntur sporarum glomeruli. — Corethropis Cord. ab
Auctore ipso merito p«radoxa dicitur et meo sensu ex hae familia
prorsus excludenda, — Censores Cordae Prachtfl. hunc mihi ignotum
fungum pro Macedine in Clavaria, cui debeatur stroma, declarant,
Quidquid sit, planta iterum investiganda,

**) Dactylium Cord. omnino differre et ad Dendryphium JVallr.
referendum esse videtur. Nos ad specimina /Veesii! descripsimus; et
Cladobotryum Ejusd, aegre specie distinguitur a Botr. macrospora
Dittm., eujus sporidia eximie sepfata. — Septa subinde evanescunt ,.
sporarum origine tamen hoc genus a priori satis differre videlur.

38

A02 HAPLOMYCETES.

capitulum formantibus, coronati; sporis didymis homogeneis
spiraliter positis et capitulo innatis."]
[XXIL — Artl'obotrys. Cord. Prachif. t. 28. 9)

"Flocci nodulosi, nodulis glomeruliferis verrucosis, verrucis
spiraliter positis et sporas solitarias, dein in glomerulos
aggregatas, sustinentibus. Sporae didymae (at in Gona-
tobotryde C. simillimo simplices.]

c. Trichosporei, floccis sterilibus in fertiles adscendentibus,
sporis acrogenis (non velatis), mox inspersis.

XXIH. Trichothecium. L£. Diplospor. £juwsd./

Floceci caespitoso-intertexti, medii fertiles erecti, sporis acro-
genis liberis, vulgo laxe congestis, didymis.

T. nigrescens. Fr. 1, 2. Boíiryt. didyma. Awunz. .

T. roseum. Lk. 1—4. B. 2. Puccinia. Cord. IT. f. 98.

. T.? capitatum. Fr. 2. Cephalothec. Cord. 1I. f. 62.

T. anodotrichum. Cord. IJI. f. 48. 4.

T. domesticum. Fr. 1. Lund. **) Affün. Acrothecio. Cord.

XIV. Trichosporum. Fr. S. O0. V. ***)

Sporae simplices, nec sepfatae, solitariae, reliqua prioris.
Sporotrichum sect. 1. S. M. Botrytis Cord.

T. nigrum. (Lk-) 1—2. B. 1. Virgaria, YNees.

T. umbrinum. (K/oizsch.) ^. B. 2.

T. geotrichwm. (Desmaz.) 2—4. B. 3.

T. cinereovirens. (Kunz.) 3, 4.

T. olivaceum. (L£.) 1—4.

T

T

"ROMA

. flavicans. (L4.) 4.
. aureum. (Lk.) 2, 3.
T. fulvum. Fr. 4. Demat. P.
T. cinnabarrinum. Fr. 2, 4. Demat. P.
T. elaeochroum. Fr. 1. Lund.
T. conspersum. (Lk, sub Aclad.) 4.

Lo cuales ud aio ded

[sl

*) Hoc et prius genus, mihi ignota nec ab alio observata, ex
Auctoris iconibus adeo insignia sunt, ut haud visa omittere noluerim.

**) Habitu proprio byssino, nec mucedineo, potissimum hoc et se-
quens genus a prioribus dignoscuntur. Sporae cnim saepe in apice
colleetae v. c. in. Trichothecio roseo, quod bine Dactylii species sensu
Cel. Berkeley. — Flocci fertiles erecti, nec decunbentes, ut ubique
pinguntur. Hinc in praesente saltim Cephalothecium genere baud mo-
veaim. T7. domesticum est species distinctissima, cum alia descripta
non jungenda.

*U**) Veteres, plantarum indolem magis respicientes, quam exter-
nos characteres, hoc genus (sub Bysso s. Blematio) semper acute di-
stinxerunt, ut Botrytis nomen huc trahere minime liceat. Equidem
jim in S. O. V. O. a Boiryti distinxi; at in S. M. cum Sporotricho
tamquam peculiarem sectionem junxi. His quoque magis affines sunt.

MUCEDINES. 408

12. T. densum. Diiím. sub Bo/ryt. 2—4.

(Botryt. grisea b. |. faciie e charact., sed afflnitas nimia
cum. B. cinerea etc.)

XXV. Ramularia. Ung. Fr. *)

Flocci disereti, e mycelio repente (subentophyllo) surzentes,
ramosi, vulgo septati. ^XSporae solitariae, terminales ,
septatae.

1. R. paludosa. Fr. 1. Upsal.
9. R. tenuissima. 1, 3. Botryt. E. Por. f. 20.
3. R. didyma. Uag. 3. Didymaria. Cord.

XXVI. Perénospora. Cord. Fr. — Cfr. Unger in Bot.
Zeit. 1847. p. 313. **)
Floeci non aut parce septati, sporae simplices, reliqua pri-
oris. 7n plantis vivis vulgo parasitantes.
1. P. crustosa. Fr. 1—3. B. 7.
2. P. farinosa. Fr. 1, 2. B. 9. Desm.
9. P. trifurcata. Ung. 1, 2. Botr. gauglioniformis. B. f. 2.
A. P. parasitica (P.) 1—4. B. 8. Cord. V. f. 18.
5. P. destruetor. ( B. S. 239. c. ic.) 1—8. P. Schleideni Ug.
6. P. conferta. ( Ung. f. 11.)
7. P. pygmaea. Ung. f. 12. 1, 4. B. S. 128.
(Ramul. pusilla Ung. priorum qnasi prodromus.)
Appendix: Cephalocladia Cord.
Flocci decumbentes, repentes, exserentes ramulos brevissi-
mos simplices apice sporiferos. ***)

*) Hoc et sequens genus, in plantis vivis vulgo parasitantia, ha-
bitu ct vegetationis rationibus a prioribus sat manifeste recedunt. A
Botrytideis recedunt sporis semper solitariis subpersistentibus, quo
accedunt ad Verticillia. Sed varia Verticillia abire vidi in Acrosta-
lagmos; guttula l. spora primaria, Botrydeorum more, plures inclu-
dit, Reliqua Vertieillia, semper monospora, inter Trichospora et Pe-
renosporas medium tenent locum. — Sporae Perenospora majores sunt
et persistentes, — £F. paludosa nostra inter Diplosporium Morsus Ra-
nae Cord. V. f. 17 et Blastotrichum Cord. II. f. 50 media. Hujus herba,
illius spora. — Haee duo genera RBamulariae subjangenda fingam,
dubius an sporae Dlastotrichi floceis re ipsa contiguae.

**) Genus ad novas tantum species proposuit Cel. Auctor, sed
plurimae exstant jam pridem descriptae. Cum ceteram e floccis septa-
tis l. continuis, aliis haud suffultis differentiis, genera non distinguam,
nec e floccis simplicibus et ramosis (decumbentes semper censeo aty-
picos) genus admodum dilatavi, quo limites magis naturales evaserunt
et genus biologicis rationibus confirmatum primo obtutu recognosci-
tur. Species ut entophytae et epiphyllae vagae ct inferioris ordinis,
quam nobilissimae Botrydeorum.

***) Vulgatas has formas, pro myceliis bactenus praetervisas,
in lucem primus protulit Cel. Corda, nec denegandum limites adhue
esse difficillimos, Nam plurima mycelia conidiis, sporis simillimis, non

404 HAPLOMYCETES.

Helicostyliun. Cord. Ic. V. f. 28.
Cephalosporium. Cord. Jc. 1H. f. 29, 30.
Zygodesmus. Cord. Ic. J. f. 164, 165. IV, f. St.
Amphiblistrum. Cord. Ic. Il. f. 166.
Gonatotrichum. Cord. Ic. Il. f. 5f.
. Acremonium. Lznk. Grev. Scot. (. 124.

(Etiam Myxotrichum. Cord. 1I. f. 52 (non Fr.) his
accedit.)

"mEPow»

C. Sepedoniacei.

* sporis moniliformi-concatenatis. Polydesmus Mont.?
[XXVIl. Sphaeromyces. Mont. in F(. Alg. ined.

Floceci erecti, brevissimi in catenas sporarum. simplicium ex
uno puncfo undique radiantes tandem globum liberum con-
stituentes, apice divisi.]

XXVIII. (Oidium. Lénk. — Fr. S. M. Cfr. Berkel. —
et Fresen. in Fi. Ratisb. 1947. p. 1t.

Flocci erecti, biformes, fertiles e sporis simplicibus moni-

liformi-concatenati, nudi. *)

. qureum. Lk. 1—4. B. f.

. fulvum. ( Kunz.) 1—4. B. 2.

. fructigenum. (P.) 1—4. B. 3.

. aeruginosum. F7. 3, 4. In prunis.

. Virescens. Zink. 2.

Fusisporioides, Fr. 1.

. Monilioides. (Nees.) 1—4. B. 4.

0. Erysiphoides. Fr. 1—4. B. 5.

XXIX. Sporendonema. Des. "

Sporae intra floccum (aseum primarium) primitus concatena-
iae; reliqua prioris. H. l1. Zaploirichum. Eschweil.

1. S. Muscae. Fr. 1—4. B. 2.

2.? Achlya prolifera. /Vees. 1, 2.

** Sparis coacervatis.

MItmN MTM
oooococ

—

modo eonspersa sunt (et ex his praecipue Pyrenomycetum erecto-
fasciculata fallacissima! Medusulae Cord. IF. f. 240, 241 saltim similli-
ma; Amphitrichum /Vees, ad spec. authentica, certe primordia Sphae-
riso setigerae!), sed etiam sporophoris suffulta, solitaria ]. conglome-
rata, proferunt. — Übicumque Cepbalocladia inserantur, seriem ma-
íuralem abrumpunt, quare hoc loco, inter Mucedines et Sepedoniaceos
intermedio, citavi.

*) NuMum dubium est hoc genus multas praebere species auto-
nomas, licet ex iconibus saltim discerni nequeant a formis spuriis
et secundariis; genainis Ílocei semper biformes. Prohe quoque di-
stingendi Byssi (forma simillimae, sed colore siccitate semper cane-
scente), quorum intimus nexus cum Lichenibus ( VVallrotl pro gonidiis
germinantibus habet) neminem Lichenologum fugit.

SEPEBONIACEI, 495

XXX. Lanosa. Fr.— Ung. Bot. Zeit. 1844. p. 569. c. ic.

Floceci tenerrimi, arachnoidel, septati, ramosi, iníricati, fu-
gaces; sporae ad latera e verrucis enaíae, fasciculatae,
difformes, 1—-4A-septatae. *)

1. L. néralis. Fr. 1—54. Ung. 1. c. t. 4. f. 9—13.
2. L. brumalis. Fr. 4. Muscos necat.
XXXI. Physospora. Fr. F/. Scag. **)

Flocci caespitosi, septati, persistentes, demum laxi, sporis
vesiculosis simplicibus, e floccorum verrucis enatis, ad-
spersi. :

1. P. rubiginosa. Fr. 4. Sporotrich. S. Jf.
2. P. ferruginea. Fr. 4. Spor. 4. c.
XXXHI. Psilonia. Fr. non Corda. ***)

Flocci caespitosi, subcontigui, persistenfes, inforti, primo con-
vergentes et obtegentes sporas simplices, floccis adspersas.

1. P. nivea. Fr. 2. Insignis Mucedo.

2. P. glauca. (P.) 3, 4. Menispora. P.

9. P. aurea. 1. ? Chrysosporium. Cord. Sturm. t. 43.

4. P. gilra. (P-.) 1—4. Conoplea. P. Somznerf. ezs. 179. B. t.

5. P. Aruudinis. Desz. 1, 2. B. S. 35.

6. P, maculaeformis. (Nees) 2, 3. Circinotrich. JVees.
[XXXHl. Leptotrichum. Cord.

Flocci stricti contigui, sporae ad basin cumulatae, uniseptatae.]

XXXIV. Sporotrichum. Lén£. Fr.

Flocci tenelli, septati, primo erecto-convergentes obtegentes
sporas simplices coacervatas, dein reiaxati, sporls con-
spersi.

1. S. virescens. LZ. 4. Abunde, insignis.
2. S. chlorinum. L£. 2—4. B. 4.

*) Genus, olim imperfecte cognitum, eximie illustravit egregius
Unger l|. c. Jam pridem quoque sporas legeram in altera specie, ve-
getatione centrifuga, floccis decumbentibus subpersistentibus, sporis
rotundatis diversam. Maxime recedentis hujus Fungi locum systemati-
cum esse inter Sepedoniaccos nullus dubito; eximie respondet Sepe-
donio; floccis evanidis restant acerwuli rufescentes sporarum, nt in
Sepedonio. Lanosa mivalis est forsan omnium maxime memorabilis
WMucedo, et certe inter indigenas stirpes maxime perniciosa , quibusdam
annis segetes biemales per latos campos necans.

**) Habitus Trichospori, sed sporae haud acrogenae, sed e ver-
rucis floccorum sursum coacervatae. His notis, floccis speciosis fir-
mioribus nec convergenti-intricatis a Sporotricho differunt.

***) A Sporotricho boc genus differt fioccis firmioribus, persisten-
tibus et quantum equidem observavi subeontiguis. | Sporarum forma
pro diversa evolutione mire variat; adulta elongata, vulgo curvata 1l.
fusiformia. Memnonium Cord. Melanotrichum Cord. Plecotrichum Cord.
elc. mihi ignota. Berkeley haec inter genera dubia citat.

496 HAPLOMYCETES.

3. S. griseum. LZ. 1.

4. S. salicinum. Fr. 4.

5. S.? fuscoalbum. Ehrenb. 1—4.

6. S. rüberrimum. Fr. 4.

7. S. roseum. Zénk. 1, 2.

8. S. aurantiacum. ( Hu.) 2, 4. B. 5.
9. S. merdarium. L£. 1, 2.

10. S. vitellinum. LZ. 3, 4.

11. S. sulphureum. Grev. 1—4. B. 6.
12. S. caesiellum. Fr. 1. Lund.

13. S. polysporum. Z£. 1, 2.

14. S. larum. Lk. 1—4. B. 7. *)

XXXV. Collarium. Lz. — S. M.

Flocci erecii, sublanati; sporae simplices in globulos con-

glutinatae.
C. lyococcum. 1. Lund. Sporotr. EArenb.!
C. melanospermum. ZZ. 1.
b. Leptio/a, sporarum acervo floccis tenerrimis fugacibus cincto.
3. C. flavum. Fr. 1.
Fusisporium, floccis sporisque pzimo conglutinatis, inter Gym-
nomycetes ob sporophora et affinitatem receptum est. Cavendum
ne cum his heterogenea commisceantur.

XXXVI. Epochnium. LA. **) B. S. 131. t. 8. f. 14.
Floeci tenerrimi, effusi, intricati; sporae? coacervatae stipi-
tatae, septatae, mairici innatae.
1. E. Monilioides. LZ. 1.
2. E. Fungorum. Fr. ^. P. 1.

*) Nullibi species cautius determinandae quam inter Sporotricha,
me diversissima mycelia immisceantur. — Flocci in. genuinis neutiquam
decumbentes |l. myeeliorum instar radiantes, sed convergentes, caespi-
tes erectos formantes, Paucas claras et perspicuas species, iteratis.
vicibus lectas, afferre cautius duxi, quam dubiarum ferraginem.

***) Sporis e matriee enatis ad Sepedonieos transit hoc genus,
at forsan a Sporidesmio baud satis diversum, mam vix nisi mycelio
mucedineo differt. Ceterum certus sum supra allatas species autono-
mas sistere plantas, Summa enim adhibenda cautela, ne his immi-
sceantur omnis generis mycelia. | Specininibus authentiezs nixus omni-
bus, qui non pro libitu aliorum studia cavillantur. probavi Atheliam
P., Aecrothamniam JVees, Alytosporium £k, Capillariam P., Fibril-
lariam P., Himantiam P. et sexaginta mera sistere, ex maxima parte
Hymenomycetum, mycelia. Ejusdem indolis videntur Myxoncma Cord,
(Mycomater Fr., at neutiquam pro genere, sed statu elementari de-
claravi) /Vematogouium Desm., Corda, Chromelosporium Corda, Miaino-
myces Cord. etc.

SEPEDONIACEI. 497

c. Sepedoniei , Innati!, sporls laxis l. solitariis. *)
XXXVH. Sepedonium. Link. Puccinia. Cord.
Floeci lanati, septati, evanescentes. Sporidia globosa, (fun-
gis) innata, scabra, stipitata, solitaria, dein coacervata.
1. S. chrysopermum. Fr. 1—5. B. 4.
2. S. roseum. 3, 4. Mycogéne. L£. B. 2.
3. S. cervinum. (JDittzn.) 2. Rariss.

XXXVHT. Artotrogus. JMfonl. Gard. Chron. 1845. p. 690.
Flocci entophyti, repentes, persistentes. Sporidia e floccis
( vulgo mesogena) enata, simplicia, demum libera echi-
nata, farcta. **) [
. A. Asterophorus. Fr. 1—4. Asteroph. Di/tm. p. p. Cord. IV.
. f. 94.
2 A. ot cai Mont. 1. Berk. Pot. Murr. f. 27—29.
XXXIX. Tuburcinia. F7.
Floeci entophyti, repentes (albi), evanescentes, plus minus
evoluti. Sporidia opaca, acrogena, solitaria, globosa,
dein libera, intus fareta. 7n radicibus plantarum.
T. Monotropae. Fr. 4. Affinis Cord. I. f. 169.
(T. Orobanches. Fr. 1. Scan. Ustilago. Lere?/.
. T. punctiformis. Fr. 1. Aegerita. Dec.? Schinzia lridis Naeg./
. T. scabies. b. Pot. Mur. f. 30. 1—4.
Plures exstant species. ***)

—

Ppur

*) Infima haec Hyphomycetum genera mire repetunt infima Co-
niomycetum, ut Sepedonia eum Pucciniis junxerit Corda, Tuburcinias
cum Ustilagine Leveille etc.; sed illo ad Puccinias simul ducente
Trichotheeium roseum et ad hoe valde diversum T. domesticum hujus
rationes perspicere non valeo.

**) Opinionem, in S. M. prolatam, Jfsterophoram fgaricoidem
Dittm. sistere Mucedinem in Nyctali parasitantem a plerisque proha-
tam videns, hane speciem a genuinis Asterophoris exclusi et, qnantum
video, Artotrogo Mont. adco affinis, ut cum hoe genere facile con-
jungatur. Unieam differentiam praebent flocci in prima specie septati,
in altera contigui, at primo haee nota ad genera distinguenda haud
sufficit; porro in Artotrogo genuino melius evoluto videre licet floccos
septatos (Cfr. B. f. 28) et in genere in formis pumiiis (Cfr. Mucores!
Perenosporas! etc.) desunt septa, Asterophorae nomen quoad spora-
rum formam longe melius quadrat in typum Michelianum (supra p.
4^6) ct utpote non sporas, sed receptaculum respicicns, Asterophorae
Mich. tribuendum censeo, praesente jam huic generi nomine apto.

*3**) Genus habitu et vegetationis rationibus eximie naturale, sed
e characteribus e mycelio sumtis facile laeerandum. | Sed melius cen-
seo in praesente sub nomine collectivo jungere Monotosporam Cord.,
Sebinziam /Naeg. in Linn. 184». t. XI. f. 2—10 (haec quasi duo
extrema , multis formis mediis juncta, sistunt) Rizosporium Wa-
benh. , quae Tuburc. scalies WBerk., episporio verrucoso insignem,
Equidem capere non possum, omnem salutem scientiae positam esse in

498 HAPLOMYCETES.

XL. Aleurisma. Lénb pr. p.

Flocci tenelli, septati, primo (caulibus Aerbar.) innati
compacti, convergentes, dein erumpentes laxi evanescen-
tes. Sporae simplices, pellucidae, immixtae, *)

1. A. erubescens. LÁ. 1, 2.
2. A. oehraceum. Fr. 1—4.

[XLI. Miainomyces. Cord. ap. Strum. t. 42. **)

Flocci continui, simplices, intertexto-radiantes, sporis oblon-
gis simplicibus adglutinatis. 47 fungis.]

XLIL Dendrina. Fr. ***)

Flocci effusi, tenuissimi, in maculam matrici arcte adglutina-
iam contexti. Sporae maírici innatae (?nfra /loccos 4n
cellulosa caulium) simplices, globosae, pellucidae.

i. D. pulla. Fr. 1—4. Raóenh. p. 69.
2. D. flava. Fr. 1.

Series altera.

D. Dematiacel. 7)

* Sporidiis primitus concatenatis.

novis generibus! At aliis in natura quaerentibus subtilissimas diffe-
rentias, equidem magis studeo, ut identitatem percipiam et biologi-
cas rationes — et exinde facile explicantur opposita principia.

*) Chromelosporium Cord. differt floccis repentibus; ceterum ad
44. ochraceum admodum accedit.

**) Hoe et sequens genus floccis radiantibus a genuino typo ad-
modum ad Mycelia recedunt, sed statione saltim insignia. — Praesens
mihi ignotum est, quare dubium an justo loco inseruerim. Cel. Berk-
ley in genera dubia collocavit.

"Uuo*) Genus prorsus singulare, sporis (fere Protomycet. Ung.) a
floecis discretis, superficiei quasi adglutinatis.

t) Ordo fibris rigidis erectis solidis continuis l. obscure septatis
atris, sporidiis inter fibras l. ad earum latera nec ex apice enatis, my-
€elio nullo J. celluloso modo etc. hic ordo inter proximos facillime
distinguitur. At adhuc magis differt duratione persistenti aliisque
biolozicis rationibus a priori s. Mucedinea serie, quibus ad sequentes
accedit. In Sporidesmieos enim absque limite transeunt etiam insignio-
ra genera v. e, Helminthosp. atrichum Cord., Macrosporium in Stem -
phylium efc., wut in matura tute baud distinguas genera, quorum
characteres in charta et iconibus eximii. Subtilissimus quoque horum
observator monet omnia Helmithosporiaccorum genera esse artificia-
lia — et qno plura observaverim, eo obscuriora mihi evaserunt. Cel.
FVallroth ad vegetabilia aspora et ambigua plurima forsan band im-
merito retulit genera. Jam Ill. Link lelminthosporium ad Coniomy-
cetes primitus duxit et uf priores facillime commiscentur cum Hyme-
nomycetum myceliis, sie Dematiaeei a. Pyrenomycetum initiis aegre
acute limitantur. Multi Pyrenoinycectes in Myxothecia abire videntur
(mediam rationem sistit 4£scotrichia Berk.); Chaetomium et Myxotrichutma

DEMATIACEI. 499

XLII. Dematium. Pers. Myc. Eur. S. M. *)
Fibrae rigidae, strictae, subsimplices. — Sporae simplices,
continuae, primitus moniliformi-concatenatae.
D. virescens. P. 1—4. Chloridium. L4.
D. griseum. P. 4. Chaetopsis. Grev. B. 1.
. D. atrum. (Cord. sub Chlorid.) 4. Cord. [/. f. 74.
D. triehostylum. (Cord. sub Menisp.) 1. Cord. 4J. f. 57?
D. decorticans. Fr. 1. Lund.
. D. hispidulum. Kr. 1—4. Conoplea. P. nec Cord. P. 2.
S. S. 380. Sporodum. Cord. I. f. 247.
7. D. gramineum. P. 2—4. Cord. 1l. f. 22.
8. D. lineatum. F7. 1. :
9. D. sparsum. Fr. 1.
XLIV. Cladosporium. LZ. **)
Fibrae erectae, solidae, subsimplices. ^Sporidia subseptata,
primitus in ramulos concatenafa, dein irregulariter inspersa.
1. C. tortuosum. Fr. ^. Lign. Querc.
2. C. fasciculare. Fr. 1—4. Spec. distinctissima!
3. C. epiphyllum. Fr. 3, ^4. S. S. non Cordae!
4. C. herbarum. Link. 1—4.
— nigricans. Fr.
5. C. secedens. Fr. 4. Insignis. Ad Sterea putrida.
6. C. atrum. LZnk. 1-—4.
7. C. Helminthosporioides. 4! Azosma. Cord.

ehartarum, murorum etc. ejusdem stirpis facile finyam diversos sta-
tus. At ejusmoii observationes nostri aevi Myeologos non sapiunt;
ob has vero similesve rationes prorsus omisi zfmphttrichum Nees, Mc-
dusulam Cord., Colletotrichum Cord. Sturm et Ic. J. f. 231. (sed Ic.
IF.f. 85i nsigne!) Forsan Trichostroma Cord., supra jam allatum, ejus-
dem indolis etc. Praecipue genera sporidiis muco immersis dubia.

*) Cur 2enus, a Persoonio bene limitatum, nomen mutet non vi-
deo; Chloridii saltim non aptum est. n omnibus facile vidi sporas
primitus moniliformi-concatenatas, ut jam Lll. Ehrenberg in D.
griseo! Harum indole (sporae nec sporidia) a scquentihus recedunt ad
Mucedines, sed fibris erectis, absque mycelio floccoso, sporarum cate-
nis lateralibus l. ad basin natis manifeste hujus ordinis.

**) Mira sporidiorum varietas in hoe genere: in cadem spe-
eie viderelicet simplicia, 1—5 septata, cellulosa. :osma Helmintho-
sporioides Cord., apud nos vulgatum, a Cladosporio tute discernere
non valeo. Clad. tortuosum dignoscitar fibris elongatis tenelis, in-
tricatis, flexuosis, opacis, remote septatis, sporidiis globosis, raro
Septatis, sed in ramulos coneatenatis, dein liberis fibris inspersis et
sic Dematio affine. Clad. secedens caespites format irregulares, effu-
sos densos, fuscoolivaceos, fibris erectis simplicibus, aequalibus, undi-
que septatis pellucidis, sporidiis 2, S-septatis, septis dein seceden-
tibus, CL. tuberculstum sistit minuta, hemisphaerica tubercula, colore
griseofuseo, fibris tenellis curtis pellucidis sursum septatis, sporidiis
simplicibus l|. uniseptatis.

$00 HAPLOMYCETES.

8. C. graminum. Link. 3. Cord. I. f. 207.

9. C. caricieola. Cord. lc. I. f. 210. 3. 4.

10. €. Fumago. L?znk. 1—4.

11. C. tubereulatum. Fr. ^. In ostiolo Cytisp. leucosp.
Speciebus subtilius distinetis facile addenda legio.

[XLV. Passalora. F7.

Fibrae tenellae, flexuosae, subramosae. Sporidia longe stl-
pitata, stipite articulo discreto, ceterum simplicia etf pri-
mitus concatenata. Jont.! Ann. Sc. Nat. IH. V. t. 12. f. 5.]
** Sporidiis sublateralibus , e fibris enatis, nec con-

catenatis.
XLVI. Helicosporium. JVees.

Fibrae strictae, simplices. Sporidia e flbris enata, sepíata,
spiraliter involuta, mox libera.

. II. vegetum. JVees. 3. B. S. 229.

. H.? obscurum. Cord. 1. Nunc mihi dub.

. H. Muelleri. ( Cord. Ic. IV. f. 219.) 1. *)
XLVII. Helminthosporium. LA.

Fibrae erectae, rigidae. ^Sporidia e flbris enata, septata,
secedentia. JMacroon Cord., ex ipso, "est Helmintho-
sporium fibris dein declinatis."

* fibris subulatis.

QyoMNM o

1. H. macrocarpon. Grev. 1—4. S. S. 438. B. 1.
2. H. subulatum. JVees.. 1, 2. B. 2.
3. H. fasciculare. Cord. Ic. I. f. 198. Upsal.
A4. H. delicatum. Berk. S. 233. 1, 4.
5. H. obovatum. Cord. B. S. 232. 2.
** fibris obtusis.
6. H. celutinum. Lk. 1—4. B. 3.
7. H. fusisporium. Berk. n. 4. 1.
8. H. curvatum. Cord. I. f. 185. 4.
9. H. betulinum. Cord. I. f. 184. 3, 4.
10. H. nanum. Nees. 1. 2. 5.
11. H. simplex. Kunz. 1. B. 6.
*** ? fibris apice monosporis.
12. H. arundinaceum. Cord. III. f. 29.

*) Haec species, quae Helicoma Cord., meo sensu generis typum
exhibet; apices illos eirrhosos deciduos, illis Gyrotrichis et Ceratoda-
dii facile analogos, aegre sporidia vera censeam. Dubia de vera in-
dole sporidiorum in multis bujus et sequentis ordinis jure movet
Wallrotb. — Sporidia Helicotrichi sistunt pariter apices circinatos
fibrarum, sed hae adeo tenues, ut facile ad Sepedoniaceos ducas.

DEMATIACEI. 501

XLVII. Macrosporium. Fr. (1821) B. S. 125. t. 8.
f. 10. Septosporium. Cord. *)

Fibrae suberectae, flaccidae, septatae. ^Sporidia stipitata,
cellulosa, (íransverse et vulgo longitudinaliter septata,
pellucida.

(M. Cheiranthi. Fr. in Cheiranth. apud nos pass.) B. 1.
2. M. tenuissimum. Fr. 1, 2. Cord. I. f. 175. attin.
3. M. bulbotrichum. 1. Septosp. Cord. J. f. 176.
4. M. concinnum. Ber£k. S. 235. c. ic. Helminthosp. Cord. I. f.188.
59. M. Convallariae. Fr. 1, 2. Affine 5. 2.
[IL. Oedemium. Ln. **)

Fibrae erectae, subcontinuae s. annulatae, ad latera protru-

dentes sporidia globularia, sporis globosis farcta.]
L. Coelosporium. LZ. ***)
Fibrae stricíae, subcontinuae. —Sporidia globosa, adspersa,
eseptata, poro rotundo dehisceníia, sporulis farcta.
1. C. ramosum. Fr. 1—2. Demat. coelosp. S. M.
2. C. simplex. Fr. 4. hieme ad gramina.
LI. Rhinotriehum. Cord. 1c. I. f. 232.

Fibrae strietae simplices septatae, superne verrucosae. Spo-

ridia simplicia, eseptata, verrucis innata, demum libera.
1. R. simplex. Cord. 4. Genus bene distinct.
[LII. Zygosporium. Z/ont.

Fibrae 1-2-sepfatae, basi exserenfes ramulum clavatum in-
curvatum, basi articulatum, in cujus apice emarginato bi-
na sporidia ovalia contigua pellucida. |J Vob?éissézuum ge-
nus! 4)]

[LHI. Sphinctrosporium. Kunz. Herb. 1i)
"Fibrae rarae breves, simplices, superne incrassafae, septa-

*) Genus nostrum ab omnibus facile Mycologis rite determina-
tum; solus Cel. Corda de eodem mire fallitur; qua ratione ad 4l-
ternaríam (hane genuinam ad specimina Ml. Necsii descripsi) nemo
sane capiat, nisi ut meum genus confusum appareat. Nostrum genus
omnino purum est (ultima vero species inter hoe ct Stemphylium am-
bigit.) M. caricinum 1. c. est Cometella Fl. Scan. s. Soredospora
Cord.

*) In Cord. ^fnleitung dicuntur "sporae primum globulo communi
libero superficialiter adnatae"; quod non quadrat in iconem apud
Sturm et exoticas species a me examinatas — videtur duplex latere
status,

»e*) Cystophora Rab. p. 75 ab hoe omnino diversum gcnus, at
Joeus mihi incertus.

1) Genera hujus eminentiae insigne scientiae. augmentum sistunt,
Alii vix affine, sed locum in hoc ordine eximium sibi vindicat.

T3) Typus hujus generis est Sph. Pulvinulus Kunz., caespitulis
minimis (vix j lin. diametro) aggregatis, pulvinatis, nigris, sporidiis
copiosis. Ad folia semiputrida Monocotyl. Surinamo.

502 HAPLOMYCETES.

(ae, bas| caespitoso-connatae. ^ Sporidia inspersa, didy-
ma, medio constricta."]
LIV. Arthrinium. Awunz. ")
Fibrae erectae, caespitoso-stipatae, latentes, annulati, nodis
incrassatis opacis. —Sporidia difformia, obscura, farcta,
acro- l. pleurogena, dein inspersa.
1. A. caricicola. Kunz. 1—4. S. S. 297.
1. A. Puccinioides. K. 2—-4. Goniosporum. LZ. B. S. 236.
3. A. curvatum. A. 2. Camptoum. Lk.
A. A. Sporophleum. A. 1, 2. Sporophleum. ;Vees.
Ad praecedentium gregem insuper pertineant. Ze/ys?um Cord.

Ic. LI. f. 234 et Coccosporeun Cord. Fibrae utriusque simillimae,
abbreviatae Torulae; sporae magna lateralia, illius vero simplicia,
hujus cellulosa ex descr. (materia .gelatinosa farctae ex ic.). Cfr.
Torulas. Camptosporium bicolor E/^renó. diversa est stirps.

*** Mwrothricei. sporidiis conglutinatis 1. ad fibrarum

basin congeslis. Genera ambigua, Pyrenomycet. affinia.

LV. Myxotrichum. Awnz. 1. S. AM. **)

Fibrae erectae, solidae, subcontinuae. —XSporidia simplicia
(Ss. sporae), eseptata, conglomerata et gelatina primitus
immersa. Colletotrichum. Cord. 1c. 1V. f. 85 aff. n. 9.

1. M. Resinae. F7. 3.
2. M. murinam. F7. 2.
3. M. patulum. Fr. 4. (N. sp. B. S. 122. t. 8. f. 9.)

*) Gratum tandem est obviam venire generi ad canones Linnaea-
nos: genus dabit characteres, nec character genus, formatum. | Quam-
vis sporidia multum forma ludant, semper inaequalia, angulosa et
tam multa communia et priva offerunt, ut a quovis genere facile digno-
scantur, eximie confirmante totius evolutionis historia. Nos erronea
via vulgo progredi genera lacerando patet, quando nullas insignes spe-
cies, modo nova genera invenire licet.

**) Specierum facies adeo diversa in varia aetate, ut aegre agno-
scas; inquiratur an M. chartarum sit alius Chaetomii chart. , M. murorum
Chaetomii murorum, M. fuscum Ch. elati status, perithecia in his enim
fugacia sunt; fibrarum ramificatio utriusque generis eundem sequitur
typum. Juniora Myxotricha in globulum gelatinosum immixtis fibris
contracta sunt; fibrae vero dein elongatae hine inde glomerulis spo-
rarum in gelatina immersarum adspersae sunt. — Haec est ratio, cur
Colletotrichum Cord. in indice Syst. Myc. "Vermiculariis affine? dixe-
rim, quod licet Auctor acgre tulerit, nova vero ipsius icon confirmat,
(Ex bae insuper aliorumque generum cum priscis diversissimis Aucto-
ris apud Sturm collatis facile discere lieet, quam fallaces sint icones
ad genera dijudicanda!) Species a nobis additae pernobiles sunt, certe
autonomae; nec distinguere ausus sum Campsotrichum bicolor Elvenb.!
licet sporidia non conglutinata, cum in raro et specioso M. Resinae
gelatina disparente ctiam. tantum conglomerata viderim! Melius pro-
cul. dabio est, genera dubia proximis subjungerc, quam seorsim propo-
nere cumulata.

DEMATIACET, 503

À. M.? chartarum. Kuns. 1, 2. B. S. 116? 121.
5. M. rarum. Fr. 3, 4.

6. M.? fuscum. ( Schum.) 1, 2.

7. M. molle. Fr. 1, 2.

[LVI. Ophiotrichum. Kunze c. ic. *

Fibrae erectae, flexuosae, ramulis brevibus geminatis; e tubu-
lo duplici factae, externo colorato, interno libero hya-
lino septato, illo disrupío egrediente; basi materia gru-
mosa nucleos, immixtis sporis, gelatinosos fovente junctae.
In foliis tropicis.]

LVIL Ospréósporium. Cord. apud Sturm. t. 24.

Fibrae erectae, opacae, continuae, annulatae. Sporidia mem-
branacea, diaphana, eseptata, gelatinae immersa, sporis
fareta. Genus dubium. **)

1. O. atrum. Cord. ^4. Fems. ad asseres Pini cop.

[LVHI. Mydonotrichum. Cord. apud Sturm t. 19. ***)
Fibrae rigidae, subulatae, opacae. Sporae heterogeneae,
fusiformes, septatae, muco colorato immersae. Dub?um
genus; Mydonosporium differt sporis didymis.]
[LIX. Scolicotrichum. Kwnz. I7. f. 16. 1)

Fibrae vermiformes, diaphanae, continuae, subsimplices; spo-
ridiis copiosis, heterogeneis, ad basin coacervatis didy-
misque.]

[LX. Trichaegum. Cord. Ic. I. f. 217.

Fibrae temues, sepfatae, stromate (spurio?) effuso vesicu-
loso innatae; sporidiis heterogeneis magnis, cellulosis, ad
basin conglobatis. T. Cladosporioid. Fg. 248 l. c. di-
stinguere nequeo a Coccosporio. Cord. /]

*) Etiam boc genus Pyrenomyectibus affine, sporis primitus in
nucleolis collectis. (Forsan sistat statum typicum Campsotrichi Cord.
Ic. IV. f. 986—988, cujus locus systematicus, ignota sporarum genesi,
dubius est. Ceterum mycelio Meliolae, Bryocladii etc. ita similes sunt
species pictae, ut discerni vix queant. (Charactere ab his vix differt
Melanotrichum. Cord.) Typus Ophiotrichi est O. Phlomidis, ampbi-
genum in foliis Phlomidis Nepetaefoliae Surinami.

**) Nudo oculo refert sordem amorpham nigram (BDyssum anti-
quitatis L.), quasi aliorum rudera. Simillimum et magis compositum
ME seimotrichum Cord. l. c. t. 99 ctiam suo loco vidi, at dubium manet.
Charactere palpabili a Gliotricho discerni nequit.

***) Haec genera aliorum primordia potius referunt; nec adhuc
salis clara, Tertium in foedere Myxocladium , si fibrae in statu typo
repentes sint, alienum est.

41) Hoe et adhue evidentius sequ. ad Sepedoniaceos abeunt, sed
eum mihi ignota sint hoc loco ex Auctore citavi.

504 HAPLOMYCETES.

E. Sporidesmiacei.

Habitu et vegetatione Dematiaceis simillinae; sed in charta
facile dignoscuntur *) systemate vegetativo et fructificativo haud
discretis; floccis hujas nempe in sporidia tumentibus. Hine hujus
sporidia acrogena et homogenea; prioris lateralia et heterogenea.
Ab analogis JMucedineis dignoscuntur sporidiis cum floccis con-
tiguis, Dematiei vero spor. pleurogenis; uterque ordo flbrarum
uniformium indole.

* Torulei, fibrarum articulis ultimis I. omnibus (hinc vulgo

moniliformi-concatenatis) in sporidia secedent.
LXI. Dendryphium War.
Sporidia septata, saepe moniliformi-concatenata, in apice
ramoso stipitis septati subcapitata.
. Dactylium. Cord. nec Nees.
. eomosum. War. 1, 2. Cord. Ic. I. f. 279.
. fumosum. (Cord.) 3. Dactyl. Cord. Prachtf. t. 22.
Brachycladium. Cord. characteres acuti desuut.
. penicellatam. 1. Cord. Ic. I. f. 257. Nostri habitus Cladisp.

LXII. Polytrinchium. Aw.

Sporidia didyma, constricta, subconeatenata, (etiam in P.
Trifolii!) dein inspersa stipiti septato l. moniliformi.

. P. polysporum. 1. Cladotrich. Cord. IV. f. 83. **)
. P. Trifolii. Kunz. 1—4. Cord. Ill. f. 2. B. 1.
LXII Septonema. Cord. Ic. I. f. 147. ***)

Sporidia inter se contigua, transverse sepfata, concatenata,
dein dilabentia, stipite flocciformi septato oblitteratove.
Medium inter Dendryphium et Torulam.

1. S. secedens. Cord. 4. Cord. l. c. 1.
2. S. virescens. Cord. Ic. II. f. 44.

———

»
uec»

Mo

*) Genus Cladosporium est proteus hujus gregis, radiis ad sin-
gula vicina utriusque ordinis transiens. Equidem in hoc sporas nor-
maliter laterales vidi, at singula species ad diversa genera facile re-
feratur; in Macrosporium, et hoc in Stempbylium una eum Helmin-
thosporo libris disparentibus, facile abit. Quid Balanium Wallr.?

**) Figurae Cladotrichi apud Sturm. t. 20 et in Cord. Yc. I. f.
471 longe recedunt et Cladosporium potius referunt. Si Cladotrichum
atrum l. c. f. 171 idem ac Lc. IV. f. 85, facile etiam Myxocladii
typicus status erectus, et Mydonotrichum. In Syst. Myc. indicavi,
cur nullos floccos sporiferos centrifugo-repentes agnoscam. In Come-
tella, Torula etc. etiam primitus erecti, dein sporidiorum mole de-
clinant. Nec in Trichothecio, Sporotrichis genuinis! ete. primitus
decumbentes.

***) Hoe genus Dendryphia cum Torulis in unam scriem cogit.

Septonema secedens ad. reliquas aecedit ut Cladotrichum polysporum ad
Polytrinchia.

SPORIDESMIACFI. 505

LXIV, Alternaria. Nees/ — F4. Sean.
Sporidia septata (1. cellulosa) isthmo filiformi concatenata ;
reliqua prioris. *)
1. A. tenuis. JVees/ Incerta civis. Vix Cord. III. f. 16?
(A. lignicola. (Cord. II. f. 46) 3. Sporid. 3-septata.)
2. A. bullata. Fr. 3, 4. Cord. 1. f. 149. Bullar. Dec. — Phrag-
motrichii spec. Corda.
LXV. Torula. P. **)
Sporidia monilitormi-concafenata, simplicia 1]. fasciafa (Bi-
spora. Cord., B. 7) facile dilabentia, stipife brevi con-
tinuo l. septato. Gongylocladium WaZr./ — Bispora. Cord.

1. T. Menzelii. (Bispora Cord.) 4. Cord. Ic. I. f. 144.
2. T. antennata. Pers. 1—4. B. 1.
3. T. alía. (Ehrenb.) 3.
4. T. Monilioides. Cord. ap. Sturm. t. 88. 4. B. 2.
- 5. T. ellipsospora. Cord. 3, 4. (Cfr. B. 3.)
6. T. herbarum. P. 1—4. PB. 5.
7. T. graminis. Desm. 1—4. B. S. 134.
8. T. Plantaginis. Cord. 1. B. ,S. 252. (Sporidesmiea.)
9. F. Fumago. Chev. 1 —4.
10. T. Uredinis (Link sub Oidio) 1.

[LXVI. Xenodochus. ScAZecht. — B. S. 133.
Sporidia compressa, altero fine obtuso altero atienuato, sim-
plicia, in catenam simplicem incurvam juncía.]
b. Sporidesmiei, liberi, sporidiis contiguis, articulis haud
dilabentibus.

LXVII. Cometella. SScAw. — FI. Sc. p. 362. Soredo-
spora. Cord.
Sporidia septata, dein cellulosa, conglobata, floccis decum-

*) Quo modo Macrosporium nostrum huc citari potuit, nemo fa-
cile capiat. — Polydesmus Mont. in Dur. Fl. Alg. et Cent. V. n. 97
charactere evidente non differt, nisi znalogum sit genus Oidio pro-
ximum.

**) Genus e metamorphosi tam a Byssis! quam ab Oidio probe di-
stinguendum. Cfr. S. M., confirmantibus Berkeley, Fresenio in Fl.
etc. Ceterum species infinitae, vagae, a myceliis stipite. difficilius
distinetae. Sufficit notare typos quosdam evidentiores. Nobis pere-
gina zfntennaría pinophila (Antennataría Weichenb.) admodum rece-
dere videtur. Cylindrisporium Grev., huc quoque a Cel. Corda du-
ctum, ex hac grege prorsus excludendum et Chalara Cord., ab ipso
ad Torulas reductum, mibi dubium est. (Cord. Ic. HI. f. 43 ideam
praebet sporidiorum Blennoriae, licet ccterum nulla affinitas.) In
Torula arbuscula Cord. M. f. A1 articuli binc inde celluloso-compo-
siti ut in Cometella, Stemphylio. Probe tenendum inter has plantas
elementares omnia esse vaga, in evolutione occupata — et characteres
modo in charta et iconibus persistere!

506 HAPLOMYCETES.

bentibus subramosis articulatis sfipitata. Cfr. Sporidesm.
paradoxum. Cord.

1. C. caricina. 3. Macrosporium. S. AM. p. 375.

LXVI. Stemphylium. War.

Mystrosporii et Helminthosp. spec. Corda. Sporidia cellu-
losa, maxima, solitaria, cum stipite simplici erecto sep-
tato contigua.

S. botryosum. War. 1—3.

S. Cordae. Fr. 1. Mystrosp. Cord. I. f. 61.

S. dubium. (Cord.) 4. Mystrospor. Cord. I. f. 174.

S. subtile. Fr. 4. Helminthosp. Cord. I. f. 159.)

LXIX. Sporidesmium. LZ. *)

Sporidia fasciculata, strieta, subclavata, transversim sepfafa,
stipite brevi aut nullo.

1. S. Eremita, Cord. I. f. 113. V. f. 73? WMymenopod, 7. c. f.

f. 12. junius?

2. S. atrum. Lk. 1—4. ef pl. affin.
93. S. vagum. .Vees. 4.
4. S. Toruloides. Fr. Simillimum Cord. IV. f. 80.
b. Bryomyces, sporid. fusiformibus, sessilib. 77. Bat. t. 619.
5. S. Bryomyces. 2.

[c. Entomyelium. War. septis nullis, sed sporidiis stria lon-
gitudinali percursis- ex plur. sententia status junior.]
[LXX. Ceratosporium. SeAwein! Am. t. 19. f. 3.
Sporidia fasciculata, sessilia, basi coalita, adscendentia, rigi-
da, multiseptata, nucleis ceraceis in singulo loco solita-
riis, uf in. Phragmid.]
[LXXLI. Clasterosporium. ScAw.! Am. t. 19. f. 4.
Sporidia fascieulata, cylindrica, arcuata, mulliseptata, primo
opaca, dein pellucida, nucleis uniserialibus, stipite brevi
contiguo.]

*) Quam vaga sit natura in his ambiguis formis Sporidesmium
eximie demonstrat. Ubique tangit Helminthosporia (Helm. atrichum,
lcucosporum Cord. hujus loci videntur), Macrosporia ( Helmintb. striae-
forme Cord. est Macrosporium Berk. — Differentia genuina inter Hel-
minthosporia magis posita est in fibrarum et sporidiorum indole, quam
his eellulosis, quod ubique varium est.) Helicosporium Mulleri et
Helminthosp. oliqocarpum sterilia et multa similia Sporidesmia facile
dicas, et Torulas v, e. Plantaginis ubique tangunt. Sporidesmia cel-
lulosa ad priora transeunt; Sp. asperum Cord. IL. f. 27 transit ad
Dicocca; Sporidesmium paradoxum Cord. Il. f. 28 ad Cometellam.
Sporidesm. Cord. FK. f, 118, 119 ct Sp. antiquum Cord. 1l. f. 11 ad
Stemphylia; aegre tamen ab hoc genere removentur. (In specim,
Alternaríae tenuis a Neesio ipso sporidia non cellulata!) Dictyosporium
Cord. est quasi Stemphylium sessile; nobis quoque vulgatum, sed ni-
mis ambiguum.

n!

SPORIDESMIACEI. 50
9
LXXII Phragmidium. ZZ. Aregma. PF».

Sporidia libera, fasciculata, cylindrica, recta, muliiseptata.
opaca, loculis nucleo ceraceo farctis, stipite elongato pal-
lido eseptato.

[a. Aregma, majores, per epidermid. ramorum emortuorum
erumpenfes. /4ericanae. Seiridium. jScAwezn. /|

b. Phraginidium Ln£, epiphyllae, iu foliis, saepe in Uredi-

nibus parasitantes. 7a merca desumt.

. bulbosum. (Strauss) 1—4. B. f.

P. inucronatum. (P.) 1—4. B. 3.

P. acuminatum. Fr. 1, 2. P. 4. E
R.
S

—

ia^

. obtusatum. Fr. 1—4. B. 5..
pecies nimis afíünes, formis Epiphyllorum more tntermediis
junctae.
e. Slbosporei, sporidiis hypophloeodeis coacervatis, pedi-
cellis in stroma spurium junctis.
LXXII. Botryosporium. jSSchwein. Am. t. 19. f. 2.
Sporidia, stipite ramoso continuo septato, botryoso-fascicu-
lata, nuda, obovata, pellucida, haud sepíata- at sporis
liberis farcta. *)
LXXIV. Sporotheca. Cord. apud Sur i. 53. **)
Sporidia (asci) pedicellata, octospora, gelatinae immersa, dein
libera erumpentia, strorate spurio floccoso seqq.
1. S. Carpini. Cord. I. Scan. Kragehoim.
[LXXV. Hyperomyxa. Cord. ic. III. f. 89. ***)
Sporae simplices in capitula terminalia conglobata pedicellus-
que flocciformis ramosus vagina mucesa (asco) obvolu-

*) Genus valde insigne, habitu Phragmidii, sed sporidia non sep-
tata, quo a Sporidesmieis tantum differt, fere ut Nematelia a Gym-
nosporangio; ceterum erümpentia et liberata, quo a sequentibus diffe-
runt, Pedicelli in hoc, uat in Phragmidio ct omnibus sequentibus,
sporidiis discolores, tamen contigui; sed in Melanconiis ambiguis pe-
dicelli potius in sperophora abeunt.

**) Ut inter Dematiaceos ultima sectio Myxotricheorum abit ad
Pyrenomycetes, sic inter Sporodesmiaceos Stilbosporei et quidem ad-
huc evidentius. Ob ascos hoc genus nuperius ad. Pyrenomycetes rela-
tum ; at reliqua omnia Stilbosporeorum — hoc et sequentia genera ita
simillima, ut nudo oculo discerni nequeant. Cum ex mea opinione
omnia sporidia sunt asci reducti et omnes sporae genuinae intra ascum
vulgo vero cito resorbtum nascentur, hoe genus ex hac serie cxclu-
dere nequeo. Sporidia prioris etiam manifeste sunt asci; et vagina mu-
cosa sequentis generis sistit alia ascorum species, qualis exacte occur-
rit in Leveillea inter Pyrcenomycetes. Sporotheca vero recedit a Stil-
bosporeis, ut Jscotrichia B. a Myxotricho.

, ***) Asci hujus generis mucosi quoddammodo redeunt in Myxo-
tricho (Colletotricho), Leveillea etc. Ki desunt iu sequente, at cete-

39

508 HAPLOMYCETES.

iae. -— Forte non satis diversum à sequente; in quo va-
gina (1. ascus) jam prüuitus resorbtus, ut sporae nu-
dae siní:

LXXV. B. Cheirospora. Fr. S. O. V. Stilbospora. JMonf.
Ann. Sc. Nat. 1837. Dec. t. 18. f. 5. Myriocepha-
jum. JVo£. M?cr. III. &.. 10?, àt non homonymon
genus Ben/h.

Sporae simplices, nudae in pedicelli flocciformis simplicis
apice botryoso-conzlomeratae; norimaliter in series moni-
liformes concatenatae ; nulla vagina (primitus resorbta)
receptae.]

LXXVI. Asterosporium. Anz. Stilbosp. sp. Pers.

Sporidia coacervata, septata, stellatim juncta, pedicellis in
stroma spurium contextis.

1. A. Hoffinanni. Kwnz. 2. — B. f.

LXXVII. Stilbospora. Pers.

Sporidia coacervata, septata 1. cellulosa, singularia mec
stellatim juneta. -

1. S. macrosperma. Pers. 1—4.

2. S. angusíata. Pers. 4. B. S. 30.

3. S. cellulosa. Fr. 1. Steganosp. Cord. III. f. 62.
A. S. ovata. Pers. 1—4. B. 2. (Septa saepe desunt.)

— pyriformis. Hoffm. Cord. IH. f. 61.
LXXVIH. Didymosporium. .Vees.
Sporidia didyma; reliqua prioris, vix distinctum.
1. D. complanatum. Nees. 2— 4.
2. D. profusum. .Grev. 1. B. 1. ITep. C. 212. D.

LXXIX. Melanconium. Eznk. *)
Sporidia? conglutinata, minuta, simplicia, esepfata, a pedi-
cello secedentia.
a. FusicoCccum, Cord. ap. Sturm. sporis fusiformibus.
1. M. eu/gare. Fr. 1—4. Cryptosp. Cord. Ic. II. f. 95.
2. M. Aesculi. Cord. sub Cryptosp. 1.

rum adeo simillima sunt, ut de differentia dubitemus. Mediante A«tero-
sporio ewm veris Stilbosporis manifeste seriem contignam sistunt; om-
nibus eadem genesis, vegetatio, stroma mucoso-floccosum e. s. p.

*) Genus ambiguum, jam Il. Link dubitat, an Spbaeria corrupta
et inter has oceurrunt formae simillimae. Sphaeropsidei in. altera scrie
analóguin sistunt evolulionis gradum. — Non prorsus rejicio nomina
historica specierum, licet inter pejora numeremus, multo minus gene-
rica meritis observatoribus dicata; at volo ut insignes sint species —
nec ambiguae, facile spurioe, vel ignobiles Entophytae. Hanc meam
observationem in S. M. de nomine Cryptospori JNeesií. bine non. ni-
mis exiendas.

HYPODERVII. 509

b. Melanconia, sporis rotundatis minutis.
. M. bicolor. Nees. 2—84. B. S. 37. Cord. III. f. 60.
. M. conglomeratum. Lznk. 2, 4.
M. sphaeroideum. 3, 4. B. 7.
. M. Juglandis. Fr. 1. Cord. IIIJ. f. 58.
. M. sphaerospermum. (Pers.) 1. Getinge ZaZ. B. S. 251.

LXXX. Papularia. Fr. ,S. O. V. Melanc. sp. S. M.
Sporae simplicissimae, absque síromate ef pedicello sub epi-
dermide plantarum mortuarum coacervatae, eaque sece-
dente nudae, laxae (pulveraceae.)
1. P. Arundinis. (Cord. Ic. IT. f. 2.) 1: Gymnospor. Cord.
2. P. Fagi. Fr. 2. Pustulas cinereo-nigras, foía facie ab omni-
- bus fungis epiphyllis recedentes, sistit.

T o Cu

F. Hypodermii s. Entophyta. Lk,
vulgo Üredinei. *)

Ordo distinetissimus, ad characteres externos nee laceran-
dus nec heterogeneis, genesi vero diversissima, conspurcandus.
Ex altera parte sunt genuinae plantae mycelio suo floccoso, spo-
ridiis sporisue — ex altera vero exanthemata, definitae matrici
adscripta, generatione spontanea enata, quare sensu strictiori nul-
]ae genuinae species; modo formae definitae — et infinitae. Etiam
simillimas in diversis plantis obvias eandem sistere speciem de-
monstrare non licet; singulas formas describendo scientia diffusa
et molesta tantum evaderet. Maxime vero commendem horum
physiolegicum studium. Eximia praestitit Unger. — Eandem evo-
lutionis seriem ac in prioribus ordinibus observare licet, a sporis
simplicibus ad sporidia, primo continua, deiu septata; et in sum-
mis moniliformi-concatenata.

*) Quamvis horum sporidia, ut cellulae diversissimae indolis,
fila in aqua exserant i. e. ex Auctorum sensü germinent, nulla exstat
horum propagatio per sporas, quare in hortor. plantis exoticis e semi-
nibus educatis harum Entophyta simul gignuntur. — Species vix igitur
adsunt sensu genuino, modo formae definitae, certae matriei adscri-
ptae; simillimae quidem saepe occurrunt in diversis plantis, sed iden-
titatem probare non licet. Non singulas definitas fungorum formas seor-
sim describamus, ne harum numerus ad millia (natura enim etl in
maximis et in minimis infinita est!) tandem adscendat; sed scientia
mole sua corruet. Praecipue inter fungos entophyllos, formis infimae
dignitatis et infinitis, necesse est certos typos modo nolare, nisi no-
vis nominibus modo gaudeamus; equidem sub studiorum meorum ini-
tiis ingentem horum numerum collegi et descripsi, at dein consultius
duxi plurima rejicere. Accidini ad Epiteas accedant ut. Aethalini ad
Physareos.

510 HAPLOMYCETES.

-J- ecidinei, sporis. sporophoris suffulis, conceate-
nalis (cfr, "Torula. UredinisV) intra pseudoperi-
dium. membranaceum. *)

LXXXI. Peridermium. Lak. Aecidium. P.
Pseudoperidium erumpens, liberatum, lacerodehiscens. | Con-
feris priva; ob Coniferas nobis paucas, paucae species.

1. P. Piui (P.) 3, 4. copiose. B. 347.

P. Abietis s. corruscans. Fr. Phys. Ársb. 1822. 3.

LXXXH. Cronartium. Fr. — Kunz. M. Heft. 2. t. 2.
Erinei! species 0i.

Pseudoperidium in tubulum eylindrico-elongatum porrectum,
apice poro apertum. (Sporidiis clavaiis conglutinatis ad
Pyrenomycetes. recedit.)

1. C. asclepiadeum. Fr. 3. Suec. orient. r.

LXXXHIE — Roestelia. Rebent. — Fr. *?)
Pseudoperidium siromate spurio semimmersum, in tubulum
heterogeneum apice fibrilloso-fissum porrectum. (Sporidia
ut-in genuinis globosae, eoacervatae, primo moniliforini-
concatenatae.) :
R. cancellata. (Jacq.") 1—4. In Pyro communi. 5. 27.

. R. penicillata. (Fl. Dan.) 1—4. In Pyro Malo.

R. lacerata. (Sow.) 1, 2. In Crataegis. 2. 20.

R. cornula. (Ehrh.) 1—4. In Sorbo. E. 25.

, LXXXIV. Aecidium. P. inclus. proximis. ***)

Pseudoperidium innatum (raro emergens v. c. in Aecid. Ber-

. beridis, Thalietri), ore regulari radiato-dentato dehiscens.
Sporae pr. — Species mumerosae; mnotandae modo
insigniores ; multas novas de industria omitto.

* fupo communi.
1. A. Compositarum s. Synantherarum Schlecht. 1—4. In.
Chrysanth., Tussilagine, Cirsiis, Hieraciis ete.

*) Systema Mycologicum editurus hos cum Uredineis genere jun-
etos inveni, quare fum praecipuum erat genericam differentiam, | in
pseudoperidio positam, probare. Wac jam ubique agnita nunc me op-
ponem eorum transpositioni ad Gasteromycetes, a quibus tota genesi
et morphosi recedunt. ^ Loci angusties vetat plenius exponere, quare
adbuc ut in Syst. Myce. pseudoperidium (tapetio Todei inter Pyreno-
mycetes v. c. Esotheae analogum) pro vero peridio non agnoseam.

*) Prima species ex Auctorum sensu hue tantum pertinet; reli-
quae Aecidia l. nova genera Cíglidis , Centridium cte. Chev. ; nos huc
dueimus omnia Aecidia in Pomaceis, sed vix ab Aecidiis distinguerem.

AUXX) In familiis Pbylleriaceas enitentibus numquam apud nos vidi-
mus Aecidia, sc. in Betulineis, Cupuliferis, Salicineis, Accrineis, 'Fi-
liaceis, Drupaceis, Senticosis, lHlicineis — sed in Rhamnuo adesse di-
citur Phyllerium.

HYPODERVWVII. 511

2. A. Valerianacearum, Dec. 4. r. In Val. dioie.

3. ^A. Galiorum. P. 1. Ostrogoth. in G. boreali etc.

4. A. Caprifoliacearum. Dee. In Periclym. Xylost.

5. A. Asperifoliacearum. P. 1—4. In Lycopsi etc.

6. ^A. Labiatarum. Dec. 4. In Mentha arv.

7. P. Personatarum. Schl. 1— 4. In Pediculari, Melampyro.
8. A. Primulacearum. Zec. 4. In Primula, Lysimach.

9. A. Frangulacearum. Se/Aw. ^ in Rhamm. fr.

10. A, Umbelliferarum. Dec. in Falcaria.

11. A. Ranunculacearum. P. in Ranunculis, Ficaria, Aquilegia,

Actaea. ,
. Cruciferarum. Dec. In Teesdalia.
. Geraniorum. Dec. In G. silvat. etc.
. Vielarum. ScAwz. In V. odorata, silvat.
Silenacearum. Zec. In Sil. inflata, Viscaria.
Grossulariae. P. 1—4. Fructibus saepe infest.
. Onagrariarum. Dec. In Epilob., Circea.
. Legwminosarum. Link. 1—4. In Orobo, Phaca.
. Euphorbiarum. P. 1. In Euph., Mercur.
Polygonorum (rubellun.) P. 1-—4. Iu Rumice eic.
Urticarum. Schum. In UL. dioica.
. Alliorum. P, in Allio ursino.
Convallariarum. Schum. 1—4; etin Majanthemo, Paride.

** Species a typo recedentes,

[m
^2

13.

em
LI L] . on *
bpeRRRRRRRRRLR

24. A. Rhamni. P. 1, 2,
25. A, Berberidis. P. 2, 3.
26. A. Thalictri. Greve, 4. Alpes in Thal. alp.
27. A. Tragopogi. P. In Tragopogo, Scorzon.
28, A. punctatum. P. In Anem. nemoros.
29. A. leucospermum,. Dec. 1—4. Cum priori. N
b. Uredinei, sporae sub epidermide in acervos definitos,

absque pseudoperidio, coacervatae,
* Epitei, sporis cellula matricali (asco) receptis l. egre-
gressis moniliformi-concatenatis, ut in Aecidineis. *)
LXXXV. Epitea. Fr. S. M. p. 540. Lecythea Leve.
non Lecythes ZL.

—

*) Post hujus operis redactionem primariam, in qua duo priora
genera una cum PAysonemate Ley., quod adhuc ab Epitea tute distin-
guere non licuit, sub Épitea complectebar, accepi Cel. Eeveille? de
Uredineis dissertationem, e qua plura recipere coactus fui. Afultis
rationibus inter Aecidineos et Uredeos, immo Puccinieos, medii
sunt; adest quoque passim pseudoperididm, sed ab epidermide certe
formalum , ut cum Accidiis saepe confusa. Species quoad locum non
definitae sub Uredine relinquendae sunt, JPseudo-slroma est mycelii
species.

512 HAPLOMYCETES.

Pseudostroma manifestum, carnoso-cellulosum, pulvinatum, cy-
stidiis (ampullaceis) cinctum 1l. adspersum. Sporidia primi-
tus pedicellata, mox secedentia libera, spora solitaria.
Rosacearum.
. miniata. P. 1—4. U. effusa. Strauss. B. 43.
. Rosarum. Dec. 1—4. B. 42.
. Ruborum. Dec. 1—4. B. 44.
. columellata. ScAum. 2—34. Epit. Rubi. S. 4.
g£yrosa. Heb. 1—4.
. Poteutillarum. P. m B. 45. (E. Poterii nobis deest)
. Alehemillae. P. 3, 4. — Cfr. B. 46.
Amentacearum.
. vulgaris. S. M. U. epitea. Kunz. 1—4.
mixta. Kunz. 1, 2.
. Vitellinae. WaZr. 1. 2.
. Jongicapsula. Dec. 1—4.
Euphorbiacearum.
11. E. Euphorbiae, Dec. 1—4.
LXXXVI. Podocystis. Lez. sub Podosporio, non ScAw.
Pseudostroma prioris, «cystidiis pedicellatis sursum inflatis.
Sporae e cellula matricali (asco-sporidio) exsertae eaque
siipitellatae, moniliformi-concatenatae.

- a i

ow
Ron pAMLPUEINEISP

1. P. Aecidioides, ( Dec.) 1. Aecid. Populi. ScAwm.
2. P. Capraearum. ( Dec.) 1—4. In Salice. B. 63.
9. P. Lini. Dec, 1—4. Uredo. B. 58.

LXXXVII. Coleosporium. Lev.

Pseudostroma tenuissimum, planum, absque cysíidiis; spori-
diis elongatis sessilibus, sporis 3—4 seriatis. | Uredo
tremellosa Vulgo; Melampsoras illustrantes.

1. €. Synantherarum. 14—4. D. 260. In Soncho, Tussilag. etc.
2. C. Senecionis, Schlecht. 2—5. B. 25.

3. C. Campanulacearum. P. 1—4. D. 24,

4. C. Hhénanthacearum. Dec. 1—^4. B. 19.

9. C. Pulsatillarum, Strauss. 1. — etc.

LXXXVIII. Cystopus. Leve?/.— Berk, Whit. Rost. f. 3.
Sporae exsertae, globosae l. cubicae, moniliformni-concatena-
(ae, vesicula cylindrica (Cylindrisporium Ger.) stipitatae.
Cystidia nulla.
. C. candidus, (Uredo. P.) 1—4. In Cruciferis, B. 7.
. eubicus, (IStrauss.) 1—4. In Cichoriac.
. €. quadratus, (Wadr.) 1, 2. In Chenopod. Amaranth.
** Pucciniei, sporidia septo medio bilocularia. Sporides-
mieis analoga. *)

ewx2
e

*) inconstans videbitur Phragmidium ad Sporidesmieos csse trans-

HYPODERMII. 213

LXXXIX. Triphragmium, Lk. Cord. IV. f. 73.
Pseudostroma carnoso-cellulosum; sporidia emergentia, pedi-
cellata, septo longitudinali l. írilocularia (loculo summo
longitadinaliter septato.)
1. T. Ulmariae (Dec.) 3, 4. Puecin. Dec. PB. 30.
XC. Puccinia. L£. — non Micheli. Ctr. Cord. Ic. fV.
Pseudostroma obsoletum, floecosum. Sporidia adnata, ped-
cellata, septo transversali bilocularia.

. Liliacearum. Duby. 1. Cord. f. 12. Gagea spathac.
Asparagi. Dec. 1. Cord. f. 32. B. 3.
. striola. L£. 1—4. ln Caric., Luzul., Allio. B. 2.

1. P. caulicola. .Vees. 1, 2.

2. P. Hysterioides. Cord. IJ. f. 94. 1. ^.

.3. P. Compositarum. Schlecht. 1—4. c. pl. affin.! B. 15.

4. P. Syngenesiarum. L£. 1—4. Cord. IV. f. 47.

5. P. Discoidearum. L£. 1, 2.

6. P. Scabiosarum. 3, 4. In S. arv. (? B. 14.)

1. P. Galiorum. LZ. 1. B. 20.

8. P. Campanularum. Car. 4. B. 13.

9. P. Menthae. P. 1—^4. Cord. 4. c. f. 297. B. 9.

10. P. Veronicarum. Dec. 4. B. 9.

11. P. Armeriarum. 1. Hall. Affin. Primul.

12. P. Umbelliferarum. Dec. 1—4. D. 22. (Multae aliu.)

13. P. Geranii. Cord. IV. f. 27. 3. Ger. silv.

14. P. Violarum. L4. 1-—4. 5. 2$.

15. P. Lycehnidearum., LA. 3. B. 29. Cord. f. 38.

16. P. Alsinacearum. Wallr. 1 — 4. Cord. f. 59.

17. P. Saxifragearum. ScAecAt. 1, 3.

18. P. Chrysosplenii. Grer. 4. B. 5/.

19. P. Ribis. Dec. 1—3. Cord. f. 60.

20. P. Epilobii. Dec. 4. Cord. f. 51.

21. P. Circeae, Pers. 1— 4. B. 34. Cord. f. 34.

22. P. Vaginalium. L£. 1. Polyg. Avicul. B. 5.

23. P. Polyeonorum. Schlecht. 1-—4. Cord. f. 61, 62. B. 4.
P
Y
P

latum, sed vegetatio alia (vidi superficiale, absque Uredinea basi!) et
species Americanae per corticem arborum erumpentes omnino Byssi-
nae. Sporae, sporidiis inclusae, iis Ceratosporii, Clasterosporii etc.
simillimae, quare singulus articulus sporidio Torularum respondet,
svadente analogia Xenodochii. Eadcm quidem est ratio Pucciniarum,
at in longe inferiori gradu. Si t!vpicam identitatem exciperent et
pari studio verba mea, ut equidem aliorum, in meliorem partem in-
lerpretandi legerent Auctores, certe non. tam multa vituperarent,
Perbene novi quod. scribo, licct calamus saepe in. verborum angustiis
tibubet, Cum omnes editionis sumtus in lis terris dispensati sunt,
non mihi liect copzose ct diffuse de singula rc disscrere, quare genium
universalem vellem lectores attenderent.

514

21.
28.
29.

31.
32.
33.
34.
35.
86.

coieos5um5T

Camaueanadaadac

HAPLOMYCETES.

P. punctum. Lk. 4. Cord. I. f. 99.

P. Scirpi. Lk. 4. S. S. 770.

P. Arundinacea. Hed. 1—-3. Cord. II. f. 39.

380. P. Graminis. P. 1—4. Cord. f. 27. B. 1.

Subg. Dicaeoma S. O. V., sporis liberis inquinantibus , haud

pedicellatis |. apiculatis tantum.

conglomerata. Awnz. 4. Tussilag. frig.

inquinans. War. 1—3. Synaníher. var.

Prunorum. Lk. 1—3. B. 35.

Fabae. L£. 1—4. B. 937.

. Impatientis. Cord. l. c. f. 57. WHalland.

. Anemones. P. 1—4. D. 26.
[XCI. Solenodonta. Cast. Mars.

Sporidia apice dentibus radiatis coronata; reliqua prioris.
Cord. 1. f. 96.]
*** Dreded, sporidiis sporisve simplicibus, nec concaíe-
nalis septatisve. Cystidia o! *)

[XCII. Pileolaria. Cas/. Mars.

Sporidia globularia, cornea, opaca, pedicello longo torto per-

sistente. Unica species: P. Terebinthi.]

XCII Uromyees. L£. Leve. Uredo. Awctt.

Sporidia globularia, simplicia, pedicellata absque cystidiis
immixtis, pseudostromate pulvinato. P/wrimae Pucciniae
analogae respondent.

. Ciehoriacearum. ec. 4.

Phytematum. Dee. 4. Norveg.

Umbeiliferarum. L£. 1—4. In Conio ete. B. 31.

. Hanunculacearum. Lk. 14—^. B. 53.

Cruciferarum. 3. Card. Tnpat. (Dentaria?)

Geranii. Dec. 1. B. 35?

. Oxalldis. Lev. 4.

Behenis. Dee. 1. Oland.

. Sparsa. Awnz. 1. In Lepigon.

. appendiculata. P. 1—4. B. 50.

. apiculata. Strauss. 1—4. B. 47.

. Polygonorum. Dec. 1 —^. B. 14.

Alliorum. ( War.) B. 11. — Allia, Gagea.

vvv

*) Puceinia 4fnemones videtur omnino proprii generis typus, quod

Dicoeoma dixerim, sed limites in praesente non conspicui, Cum spe-
cierum limitatio inter Entophyta semper fluctuabit, necesse sit omnes

typo

s definitos, ut genera l. subgenera movere. Etiam P. graminis

insigniter differt.

**) Difficillimum saepe est dictu, utrum spora adsit l. sporidium;

diximus sporidia ob pedicellum,

HYPODERMII. 515

14. U. Caricina. Dec. 1. B. 9.
15. U. Rubigo. P. 1, 2. Cum Puccin. gram. B. 6.
XCIV. Uredo. Pers. (incl. plur.) Leveil.
Sporidia inaequalia, in pseudostromate tenuissimo celluloso
sessilia; spora solitaria.

. oblongata. Lk. 4. B. 10.

. linearis. P. 1—4. B. 5.

Filicum. A7o/zsch. 3, ^4. B. 54.

. Ustilaginei (Tulasn. Ann. Se. Naf. 1847. I. p. 73) in ipsa
plantarum substantia nidulantes et hanc destruentes, in-
definite effusi.

CXV. Polyeystis. Leveil. Ann. S. Nat. 1846. p. 269.
Uredo P. Tuburcinia pomphylogodes. Fr. olim. **)

Sporidia (asci-sporangia Lev.) globosa, exíius vesiculosa,

monospora, filis ramosis pedicellata.

1. U. svaveolens. P. 1—24. B. 27.

2. U. formosa. ScA/ecAt. 1—3.

3. U. Campanulae. Pers. 2— 4.

4. U. Symphyti. Dec. 1. Scania.

5. U. Labiatarum. ZL. B. 20. UV. Menthae. P.

6. U. Evonymi. Mart. 1. Olandia.

7. U. Umbelliferarum. 1. In Aethusa etc. 2. 37.

8. U. Hypericorum. Dec. 3. JB. 34.

9. U. Lychnidearum. Desm. A. U. Dianthi. P.?
10. U. Aisinacearum. 1—4. In Stellar., Cerast. B. 37.
11. U. pustulata P. 1—4. B. 41.

12. U. Epilobii. Dec. 4. B. A0.
13. U. Circeae. 4/5. Schw. 2, 3.
14. U. Padi. Kwnz. 4. C. porphyrogeneta. Li.
15. U. Alchemillae. P. 2—4.
16. U. Ribis 4/5. Sehw. 3. Rib alpin.
17. U. Sazifragearum. 1—84. B. 39.
18. U. Vacciniorum. (LE) 3, A! B. 22.
19. U. Pyrolae. (Schlecht) 1—4. B. 23.
20. U. Ledi. A/b. Schw. 3, 4.
21. U. Empetri. Dec. 3, 4.
22. U. Mercurialis. (P.) 1—3. 5. 52.
23. U. Betae. P. 1. 5. 46. Amphisporium. L£. *)
24. U. Orchidis. (P.) 1—4.
, d

U.

U.

c

*) Quae sit species Linhiana mon satis liquet, sed hane aliasque
exoticas subsimiles ad genus citatum pertinere nulli dubitamus. PAy-
sodermu XWallr. iidem manifeste affine, sed omnia, quae vidi, specimi-
na haud rite evoluta fuerunt.

**) Tuberciniae facile subjungendum, mee versa vice!, sed differt
genesi sub epidermide plantarum vivarum. Ultima genera Sepcdonia-

516 HAPLOMYCETES.

1. P Ranuncnlacearum. Fr — 4anezones (P.) 1—4. B. 33.
*P. Ficariae, (Coeoma ,ScA/ecA/.) — Mellebori.
2. P. Colchici. (/ScA/ecAt. Coeoma.) 1. In Paride.
3. P. parallela (Sow.) 1, 2 Vestrogoth.! ete. U occulta. W.
[CXVI. Testicularia | A7o/zscA./ Linn. VH. t. 9. f. A.
"Sporidia? ovalia, sporis iufimitis , filis. raris immiyis ,
farcía." *)
CXVIL. Thecaphora, Féngerh. Linn..Y.p. 290. Tulasn.
Lon p. 40d.
Sporae difformes, couglomeratae, haud secedentes, asco
evanescente receptae.
1. T. hyalina. FZ4gA. 1. Ustilago capsul. S. Af.
CXVIH. Ustilago ( /^auA.) S. M. Tulasne 4. c. p 75. *)
U. longissima. (Sow ) Tw. — 1,2. B. 8.
U. hypodytes. (Schlecht) S. M. 1. Halland.
U. segetum. (P.) Dittn. 1—4. 5. 4.
U. Urceolorum. (Dec) 1—4. ***) 5. 1.
U. olivacea. (Dec ) i. Up'and. B. 8.
U
L

utriculosum. (.Vees) S. M. Cord. II. f. 12. B. 13.

J. receptaculorum. (Dec.) S. M 1—4. Microbotr. Lev.

U. flosculorum. (Dec.) S. M. 3, 4. B. 29.

U. antherarum. (Dec ) S. M. 1, 2. Microbotr. Lev.

IC. Tiletia. Zwlasn 4. c. p. 142 — ubi hist. pl. expos.
Caries. S. M. p. 518.

Sporae globosae, simplices, pedicello filiformi. -— /Sporéso-
rium Ehrenb. videtur idem omnino genus; donec vera
plene exploratum, uomen recentius admisimus.

1. T. Caries. ( Dec.) 1, 2. B. 2.

Np ew wp e

ceorum , Sporodesmiaecorum et Hypodermiorum ita affinia sunt, ut
haud tute segregentur sine attentione ad. crescendi modum, Sed sin-
gula adscendunt ad perfectiora suae seriei.

*) Cum evolutionis historia memorabilis hujus fungilli non satis
cognita, characterem ;tuctoris, mutatis modo verbis, dedimus.

**) Sorosporium tud. ex Cell. Tulasne etiam hujus generis. (Ex
errore citant me hoe Schizoderma dixisse; expressis verbis |. c. dixi-
mus boe genus a Schizodermate differre analogia Ustilaginis, licet
mihi ignotum reeipere non licuerit, — Cel. Leveille in duo distinxit
genera; Ustilago recept. celluloso et Microbotryon, receptaculo fila-
mentis apice sporas 9—920 conglomeratas gerente. Analogum igitur
cum Cheirospora.

RE

^U**) Mole sua corruet Mycologia, nam si omnes fungos epiphyl-
los et entophytos more hodierno distinguimus, mille millia in boe orbe
existere fingimus species! Hinc hane et. U. olivaceam in S. M., non ut
varietates subsequentis, sed ut species affines notavimus. Speciem in-
ter Gasteromycetes l. Agaricinos acque aestumo ac genus inler En-
toph yta.

HYPODERMII. 517

Appendix: Mycelio nullo.
C. Protomyces. Ung. Exanth. p. 341. f. 27, 28.
Sporae simplices, absque pedicellis, inter cellulas plantarum
nidulantes, absque ordine sparsae.
1. P. Endogeneus. Ung. 1, 3. et pl. sim.

518

E Fungorum autonomorum censu prorsus
excludenda:

|. Exranthemata plantarum. Variae sunt indolis et formae. Ex
his prorsus omittere licet insectorum |. externo quodam stimulo
producta v. c. varia ScZerotia ; Dryophitum; Podostrombiuim ;
Bedeguar Rosarum, Salicum ete. Singularem Gallarum spe-
ciem in Ochnaceis (L?nn. Soc. XVIII. t. 29) descripsit Rev.
Berkeley et plures facile adderre licet; hae vero Entomologis
relinquendae. Ut vero Mycologis cognitae sint, necesse est.
— Magis fallaces sunt exanthemata spontanea s. morbosa ip-
sius plantae affectione generata. Cum his nomen definitum ne-
cesse sit etl eorum cognitio mycologo pernecessaria, eadem ap-
pendicis loco eitavimus, claris verbis earum autonomiam dene-
gantes. Vidimus tamen varios haec falso citare tamquam auto-
noma genera a me proposita; licet vera ratio sif, me primum
eadem ex antonomorum fungorum censu exclusisse. Inter haec
vero ef fungos veros multae exstant formae intermediae; (nul-
libi limites acuti exstant in rerum natura) Entophyta in ge-
nere sunt simul exanthemafa, sed ob vegetionem et sporidia
distincta inter genuinos Fungos citanda. Omnes vero sporis 1.
sporidiis carentes prorsus excludendas censeo, quales;

A. Phylleriaceae, cellulae epidermidis plantarum protensae,
in floccos heterogeneos transformatae. *) Ex his distin-
guendi quattuor typi, pro diversa maire abeuntes in defini-
ias formas, species magis limitatas et ejusdem dignitatis si-
stentes ac Hypodermiorum:

a. Taphrina Fr. Cellulis eurtis inflatis stipatis, in stratum
subcontinuum confluentibus, intus vulgo sporulosis — iu
bivio inter Phylleriaceas et Fungos positae. Apud mos
unica forma, 7. populina lecta (1, 2); apud exteros
plures.

b. Eréineum Pers. In hoc typo cellulae tumentes apice
incrassatae, saepe ramosae ef varie ef(iguratae abeunt
in strata grumosa. — Ut physiologico, ita et oeconomico
respectu, valde memorabiles et vulgo in Suecia proprio
nomine ("spuma s. cruor Cuculi") notae. Apud nos legi-
mus E. roseuzm Schuliz, b6etulinum Schum., a/neum
P., populinum P., fagineum P., Ozyacanthae P.,
padineum Vr., piatanoideum Fr., purpurascens Kunz.

*) Cel. Fe statuit has simul esse entomogenas, quod vero con-
firmare nobis nondum contigit.

EXANTHEMATA, 519

e. Phyllerium Yr. Cellulae elongatae, tubulosae, simpli-
ces, attenuatae, in strata tomentosa congestae. Ex his
apud nos lecta P. purpureum Dec., P. alneum JVees,
P. juglandineum .SeAZeech., P. pyrinum Vr., P. sor-
beum VFr., tiliaceum P. cum nervali Kunz., acerinum
P., Ruborum Fr., Gei Fr.

[d. Septotrichum Cord. Floeci (simplices ]. ramosi) septa-
ti l. cellulosi, reliqua priorum. n foliis arborum tro-
picarum praecipue obviam venit.] *)

B. Strumaceae, e cellulosa plantarum indurata decolorataque
ortae, absque propria frucíificatione, — Stroma genuinoruin
fungorum saepe referunt et explicatis sporidiis ad hos tran-
seunt; multi enim fungi matricis substantiam assimilant.
Restant tamen varii in perfectiores fungos numquam abeuntes
eí merae affectiones pathologicae censendae. Tres ex hac
regione distinguere licet typos, nullo pacto vero inter genui-
nos fungos citandos:

e. Spermoedia. Fr. Semina (graminum) morbosa s. Se-
cale cornutum (Sel. Clavus Dec.) Veterum, sed in
plerisque graminibus obvia. Omni fructificatione apud
nos caret, at in eadem saepe parasitantur Mucedines,
Fusaria, "Sphacelia Lev." ete.

f. Strumae variae nigricantes, intus cellulosae, in foliis
et caulibus occurrunt, quas, quatenus omni fructificatione
destitutas, inter autonomas plantas recipere haud licet.
Xylomatibus et Sclerotiis (v. c. jScZ. speireum) vulgo
adnumerantur. (Strumella |S. O0. V., jam fructificans
visa, hine ut Laenosa ad genuinos fungos abit.)

g. Eclostroma, maculae caulium foliorumque decolorafae
absque proprio contextu et fruetificatione. **) — Has pro
avtonomis stirpibus non esse habendas vix moneam,
sed cum tirones eas pro genuinis fungis colligant et ab
incunabilis aliorum aegre discernantur, tales existere in-

*) Inter Phylleri«eeas omisi Chrysomyxam Ung. (Chaetosporium
Cord., sed cum flocci nullo modo spori, hoc nomen, lieet antiquius,
servare non licet), cum haec videtur autonomum sistere fungum, cu-
jus vero fructificatio nondum detecta est. — Insigznius adhuc at analo-
gum vegetabile in foliis Eugeniae vidimus: S. M. III, p. 522.

**) Hunc characterem ut multa alia in ridiculum inepte verti vi-
dimus ab eis, qui mentem Auctoris rite excipere parum curant. Quis-
que vero linguam romanam callens facile videsset me ubique has non
ut plantas, sed ut exanthemata, eum fungis non confundenda, inii-
casse. Cum inter fungos ante me citatae erant, sed a me exclu-
debantur, necesse duxi sub definito nomine meum arbitrium indicare!
Frustra studui excogitare methodum, qua haec citarem, ut falsae
citationes meae expositionis evitentur,

520 EXANTHEMATA.

dicare necesse duxi. Exempla praebent E. Tae, Iri-
dis ete. E. Thoracella u/str., valde insigne, in aliis
terris in Pyrenomycetem forsan explicatur (Ctr. WaZr.),
apud nos sterile manet.

Multae AAizomorphae Aucit. (Cfr. S. 0. V.), quae
nil nisi radices personatae plantarum; tumores corallini
in radicibus Alni ete. hoc loco simul citari possunt,
sed haec omnia sírictius ad Pathologiam plantarum,
quam Mycologiam , spectant.

€. NosopAloeaceae e cellulosa corticis tumentis solum in
pulverem. laxum soluía originem ducunt. Jn his nil adest
vere fungosi (cum Stilbosporeis l. Melanconiis nullo pacto

comparari possunt!) et hoc loco tantum citantur, cum a

priscis Auctoribus fungis sint adscripti. — Ex his summe

memorabilis est:

h. PA/oeoconis, sistens bullas elevatas, integzumento mem-
branaceo (epidermidis) irregulariter rumpente, effunden-
tes cellulas copiosas subtiliter et laxe pulverulentas,
corticis vero omnino similes -et concolores. Ex his
Lycoperdon Mali (Weig.! in Herb. Retz.) Peridermiuin
haud male refert. Porro:

i. NosopA/oea, sistens strumas duras lenticellarum Hysterii
instar rimose dehiscentes, pulverem rudem (cellulas so-
lutas corticis colore non mutato) elffundentes: H. Il.
Uredo ainea Pers. disp., subcorticalis Nees!, Hy-
sterium tuberculosum .ScAum./!, M. Salicis Wormsk./

k. Mycomater. E vulueribus arborum praecipue verno tem-
pore proflüi latex spissus, qui exsiccatus saepissime
pro fangis mihi missus fuit. Hinc hunc statun elemen-
farem simul notare necesse fuif, praecipue cum sif
fungillorum feracissima mater. ^ Magis evolutum sistit
Myxronema Cord. Ic. I. f. 150; in statu perfecto alit
Fusisporia, Stilba e. s. p. Protomycetes Ung. ad
has prope accedunt, at cellulae decolores in cellulosa
sparsa nidulantmr nec erumpentes. ^ CAromosporium
roseum Cord. etiam affine videtur, sed Chr. viride
Ejusd. ab his alienum est, aliorum sine dubio elemen-
fa. Rev. Berkeley ad Mycelium Pezixae aeruginosae

ducit, nec male refert gonidia sub horum genesi.

II /Zucunabula perfectorum fungorum. Cum plurimi Mycologi
imnorphoseos studium neglexerint et quemcumque obvium statam
pro autonomo fungo descripserint, inferiores familiae, impri-
mis Hypho- et Coniomycetes obruti fuerunt innumeris formis,
tam aliorum primordia, quam status dissolufos sistentibus. Hos
expungere mihi semper praecipue cordi curaeque fuit; et maxime

MYCELIA. 521

miror adhuc ex his recipi plurima genera; 2»w20 nter Fun-
gos cilari a me ipso, amew/quam pro autonomis vegeta-
bilibus, sed statibus elementaribus Muscorum, Filicum etc.
(v. e. Tophora, Herpotrichum) expressis verbis declarata. *)
Qui haee vet JMycomater, Ectostroma etc. tamquam a me
aguita genera citant, aut clara verba non percipiunt, aut de
industria falsarium committunt. De his plenius disserui in Sysz.
Myc. et Syst. Orb. Veg. et tam multa addenda collegi, ut
hoc loco plene exponere nimis longe deduceret. ^ Ut vero ge-
nernm index infra completus evadat, praecipua haec recitare
juvabit, ut sciant tirones, qua ratione omissa sint. Sunt nein-
pe Aerothamnium Nees, Alytosporium L£, Amphitrichun
Nees et verosimile Cordae, A/Ae/a P., Byssus Auctt. (Genus
vero Michel. et Linnaeanwm, ex speciebus optimis, in Alga-
rum classe, in qua collocavit Linne, omnino persistit, recen-
tius. quamplurimis nominibus ornatum) Zyssoc/adéuz. Diltin. ,
Capillaria Pers., Ceratonema P. (pr. p.) Dematium Lenz,
Embolus Vez, Farinaria Sow., Fibrillaria Sow. Pers., Fu-
mago P., Geotrichum Nees, Granularia Willd., Hànantia
P., Medusula Tod.. Mesenteréca Tod., Mucilago Mich. , My-
coderma P. (origo diversissima), Ozonium Lk, PA/ebo-
morpha P., Pittocarpium Lk, Hacodium P. et Auctt. (genus
persistit tantum in priina specie, H.rzupes/7z, quae vero a fun-
gis excludenda) ZAixomorpha Auctt. (species diversissimae
originis, cfr. S. Orb. Veg., sed paucae species invento fructu
distinctum genus praebent) Lep£ostroma Aucit. non Fr.// Xylo-
maP., Xylostroma Tod. His accedit larga messis formarum, e
myceliis fungorum ortarum, quae plurima genera inter Phyceas
praebenf. Varia genera Cordeana ejusdem esse indolis non du-
bifamus, sed cum mihi non satis cognita sint et Cel. Auctor
ipse malta prisca sua genera *$) in recentiori generum enu-
meratione silentio prorsus transit, haee omittere liceat. Probe
insuper observandum ad varia genera v. c. ,Sporotrichum, Fu-

*) Quid significent verba Cel. Auctoris: "JF'ir bezeichnen dicsc
Familie (Wyssini), um keinen Forwurf von andern hochgefcierten Myco-
logen zu erhalten , welche diese Familie und. ihre Gattungen. als. ent-
wichlete. Pilzformen betrachten. ete. Quis nesciat illa et innumera alia
spuria genera a me jam pridem esse exclusa; hoe nostrum judicium
ab omuibus peritis Mycologis (Kunzco, Berkeleyo, JVeinmanno , Le-
veilleo etc.) esse agnitum. Ad horum spuriorum generum explicatio-
nem vix jota quidem contnlit, sed ipsa quam plurimis dubiis auxit
Auctor, cujus recentioribus eximiis iconibus celerum equidem gratas
summam laudein. tribuo.

**) Ut Chaetocypha Cord. apud Sturm. Dapsilosporium, Ye. 14.
f. 45., Stromatería Vc. 4. f. 81., Cnazonaria Cord. apud Sturm. t. 25,
Scleromitra l. c. t. 297:, Sarcopodium |. c, t. 64.

522 MYCELIA.

sidium, Fusisporium, Torulam e. s. p. multas relatas esse
formas vagas et indefinitas, a meis horum generum fypis maxime
recedentes et a Myceliis etc. haud discernendas. —Granula mi-
nuía, quibus in optimo vigore conspersa sunt, minime verae
sunt sporae, sed conidia; verae sporae semper perfecta meta-
morphosi natae. | In Mucedineés plurünisque aliis simul facil-
lime observantur fam conidia in mycelio, quam sporae in floc-
cis fertilibus. Illae sunt gemmarum species, cum gonidiis Li-
chenum analoga.

Ad hanc gregem porro accedunt numerosissimi fungorum
status degenerati locis suffocatis, cellis et praecipue fodinis,
obvii. Quamvis his locis abeant in formas maxime portentosas
et personatas, nullum dubium restat, has omnes, quatenus ad
Hymenomycetum familiam spectanf, meras esse monstrosas pro-
genies. Plurimas harum descripsit Scopoli; genera igitur Jfa-
nina, Gymnoderma, Ceratophora (de his speciatim confera-
tur ScArad. spéc. p. 171) eí multa ejusdem indolis prorsus
delenda sunt.

HI. Sepositis sic omnibus fungis asporis vel conidiis tantum con-
spersis, restat magnus generum numerus, receníiori aevo pro-
positus, in quibus tofa stirps sit sporidium]l. sporarum acervus.
Sed ut nullum autonomum agnoscam absque sporis genuinis ,
sie nec absque praecedente systemate vegetativo, cujus meta-
morphosi sporae enatae sint. Systema vegetativum vel flocco-
sum cellulosumve vel primitus mucilaginosum; in infimis saepe
brevi disparet et in Entophytis vulgo latet, at in omni genui-
no fungo (Protomyces enim anceps est) primitus inveni. Prae-
cipue igitur suspecía sunt ozmia genera tantum offerentia
sporas L|. sporidia nuda, superficialia; salim equidem ae-
gre capere possum singulas cellülas sistere fructificationem.
Id saltim constat prorsus similes, ne dicam identieas, cellulas
inter Phyceas, pro systemate vegetativo absque sporis habe-
ri; inter Lichenes analogae sunt Leprariae etc., quas nemo nune
temporis autonomas censef stirpes. Ceteris evidentius evo-
lutum est Coniosporium Link, cujus species primaria conidiis
conspersa initia Pyrenomycetum, plurimorum consensu, sistit. vi
Coniosporium atrum S. M. (exacte C. stromaticum Cord. J.
f. 5) primitus e muco enatum videtur et ad Illosporeos refe-
rendum. E reliquis speciebus C. fructigenum ad Spilocaeam

-——— —————

*) Cum Coniosporio potissimum comparenda est Coccularia Cord. ,
quae ex habitu refert prima stamina Clisosporii lignorum; sed inter
bas chaoticas formas raro quoddam absolute determinandum. — At
Coniothyrium glomeratum Cord. IV. f. 208 sine dubio sistit Ciiso-
sporii nostri statum rite evolutum.

AMPHIBOLA. 523

accedi; longe diversae nobis videntur C. Verticillii, Helmin-
thosporii, meo sensu ejusdem geneseos et indolis ac Fusidia
Cord I. f. 46—49, Fusomata Cord. 1. f. 109, 110 ; Il. f.
25. Maec et plurima similia in variis Mucedinibus frequeuter
mihi obvia; equidem olim pro summa evolutione sporarum
matricis habui et in Psiloniis, Fusisporiis multisque aliis ad
haec a conidiis seriem vidi contiguam (Cfr. quoque Fresenz.
in Fl. Ratisb. 1847); sed quid sint nescio, ut etiam an alius
noverit. Ad haec proxime accedit EcAZnobotryon Cord. ex
ipsius nova expositione in Iconibus (Apud Sturm. propositum
erat tamquam genus Dematieum); ejusmodi cellulas conglome-
ratas saepe vidi in Dematiaceis semie&siccatis, in quibus in
vegeto statu nullas, praeter genuina sporidia, videram. — 6Gyzi-
nosporium Cord., Chromosporium Cord. et Coniothecium
Cord. quoad genesin heterogenea colligere videntur; in Ggz-
nosp. Arundinis, utpote innatum a charactere generico rece-
dit, video nostram Papulariam Arundinis. Chromosporiun
viride Cord. apud Sturm. primordia vegetationis Lichenosae re-
fert; sed figuram in Iconibus datam Rev. Aer£e/ey summo jure
refert ad initia Pezizae aeruginosae. | Chrom. roseum. analo-
gum est cum Protomycete, a quo Dendrina non differt nisi
floccis. | Conzothecia plurima a Schizodermatibus differunt acer-
vis superficialibus, ut etiam Decoccum a Didymosporio; vege-
tatio primitiva forsan gelatinosa. — Longius ab his distare vi-
dentur Dictyosporium, quasi Stemphylium sessile, et Spera.
Haec mihi ignota, illa frequenter obvia, sed uf amphibola re-
jecta. | Deest enim mihi longa illa experientia et ingenii acies
ad haec rite interpretanda necessaria, quare nimis lubricum
campum reliqui. €um infimis analogis Phycearum formis con-
junetim tractanda sunt, nam e segregato studio, quo eaedem
res uno loco pro fhallo, altero pro sporidiis describuntur, non
potest non mera nasci confusio.

IV. Fungi et Algae, fam Lichenosae quam Phyceae, in infimis
punctis ubique se invicem tangunt, ut earum studium necesse
conjunctum sit, sine quo in peregrino campo observator oberra-
bit. Immo Filicum, Muscorum efc. prima stramina, si in ex-
terna forma acquiescis, cum Fungis et Algis facile commutan-
tur. (Vidi sporas filicis, in ligno putrido germinantfes, at brevi
marcescentes Dictiosporio haud absimiles!) Harum varios status,
tam inter Phyceas quam Fungos receptos, ut rite distingueren-
tur proprio nomine designare necesse duxi (ZJerpotrichum,
Tophora, Plegmatium) ; quomodo cuidem in mentem venire
potuit, haec tamquam genera Fungorum a me proposita citare,

A0

524 CONCLUSIO.

non capio; 22e0 sensu est contrarium. — Ad Lichenes pertinent
Caliciei, Stegobolus Mont., C/iostomum VFr., Strigula Fr.;
ad Collemaceas vel Byssaceas Synaliíssa, Ephebe, Thermu-
tis, Byssus L.! (Chroolepus, Trentepohlia, Amphiconium, De-
malii sp. P. Helicomyces Link (nou AL) Torulae et Momiliae
spec. Pec., Syncoelium War. ete. sunt hujus synonyma), Aa-
codium P. quoad spec. primariam. — Sed Cora eaeque afíi-
nis Céica manifeste sunt Hivmenoinycetes. — A Liehenibus ad
fungos transtulimus AA?zomorpham, Dichaenam, warias Ope-
graphas, SpAincirinam et Scierococcum, quae omnia omni
íhallo Lichenoso carent. Phycologi sibi vindicarunt quam plu-
rimas formas fungosas, quales .Synco/lesia, Byssocladéum ,
Phycomyces, Leptomiti, Hygrocrocis, Mycinematis et Myco-
dermatis species. — Ex opposita parte in Mycologia receptae
multae proles animalis originis, non modo gallae, sed etiam
Insectorum et Molluscorum ova variaeque exuviae, quales 7/y-
poxylon ostracium Bul., Epichysium 'Tod., Afractobolus
Tod., Ascophora perennis, cylindrica Tod., Crateromyces
Corda, et plura alia. Cfr. Boheman in Vet. Ácad. Zool. Árs-
berüttelse. Peridia qnoque Caw/ogastr? Cord. esse peregrina
nullus dubito. E Capite Bonae spei pro nova Geastri specie,
et externa facies fallacissima erat, accepi Araneae nidos.

Post impressionem maximae partis libeli primos fasciculos
Annal. Sc. Nat. 1848 videre lienit, in quibus varia exstant no-
va Fungorum genera. Ex his suis locis inserere licuit Levez-
deana; restant vero duo, pro more eximia Cel. Montagnei, nem-
pe Aschersonia et Mastomyces. Ad Pyrenomycetes referenda
sunt, Mastomgces cum nostra Topospora colliidit. E Diariis
Botanicis video quoque varia nova Hyphomycetum genera propo-
sila esse a Cel. Preiss, quae, si mihi innofuerint, suis locis
gratus inseram. Nam si vires permiserint, a me plura brevi se-
quentur scripta mycologica. Praecipue vero mihi cordi curae
es(, ut publicetur ex maxima parte absoluta Jonograp^éa Iy-
menomycetum Scandinaviae cum novis et speciosis figuris Qimn-
niun a me in Suecia observafarum rariorum specierum, quibus
delineandis pictor per quinque annos occupatus fuit. Exstant qui-
dem multarum gregum v. C. Azeanearum, Boletorum eic. ni-
miae jam icones, sed nobilissimarum at determinatu difficillima-
rum v. €. Cortinariorum , Tricholomatum, |.:Naucoriarum etc.
.vix ulla accurata! Fingerem Opus sistens specierum - imagines,
vivis coloribus ad statum udum (fere omnes Hyporhodii et. Cor-
finariae hygrophanae delineatae ad statum siccum decoleratae) e£
ordine systemalico, maxime fore momenti, cum omues methodi

CONCLUSIO. 525

hos exsicecandi fallant; at quis redemtor fantum opus, mille tabu-
las in folio exhibens, edere audeat? Interea sine completa Icono-
graphia, ordine systematico, Hymenomycetum nobilissimorum stu-
dium plerisque frustaneum evadit. Species nobilissimae describun-
tur et oblivioni traduntur; nomina ab una specie in alias trans-
feruntur. Ut opus est Herbarium pro aliarum plantarum fida de-
terminatione, tam necessaria iconum systematica collectio Hyme-
nomycetum. Multas habeo, v. c. Hydnorum species admirabiles et
quam maxime speciosas, quarum ideam absque icone vix quis sibi
fingat. $Singulas icones, utpote brevi oblivioni tradendas, parum
fruceiuosas censeo; at si novas ef accuratas icones specierum
Europaearum, hactenus rite cognitarum, ordine systematico, pu-
blicare mihi liceat -— opus perenne, Hymenomycetum studium nobi-
lissimum maxime sublevans, offerem. Hoe. loco indicare vo-
lui, ad futura de meis speciebus dubia tollenda, locupletissimas
Agaricorum indigenorum descriptiones et icones ad naturam de-
lineatas in Musaeo Academiae Scientiarum Holmiae a me esse
depositas. Agaricos rite nosse est dimidia Mycologia.

526

SUPPLEMENTA:
É. Synopsis Hieraciorum Scandinawviae.

In prima hujus operis sectione Hieraciorum genus transll,
donec intricatissimi hujus generis monographicum studium absol-
vere licuerit. Hujus perieulo auno praeterlapso in Actis Societa-
tis Scientiarum publicato, hoc loco addere debeo Synopsin spe-
cierum Scandinaviae. Est vero hoc genus inter illa, in quibus
in aeternum disputetur, quid species, quid varietas. Equidem
vero in tota re herbaria nil novi :putidius, quam infinitae illae
contentioneS tantum de proponendi forima; qui nil majus sciscunt,
quam utrum forma definita et in natura copiosa species an varia-
tus dicenda sit, non Bofanicos censeo. Qui litteras Botauicas
novit, videbit inanes has contentiones de permultis plantis a
bauhini ad nostra tempora continuatas, ut posteri vulgo auteces-
sorum oppositam viam ingressi sinf. ^ Optandum sane, «ut Bota-
nici non tantam vim variationibus in proponendi forma tribuerent,
nec ipsas plantas earumque biologicas rationes negligerent.

In Hieraciis disponendis tam eis, qui specierum reductione
gaudenf, quam iis, qui specierum distinctione delectantur, satis-
facere studui. Utrum stirpes enim vel formas numero designafas
species dicere lubeaf, mihi perinde est, cum res nullius momenti,
modo expositio constans et plantas ipsas earumque historiam rite
novimus.

Graviorem censeo errorem vel analogas formas diversarum
stirpium commiscere, ut vulgo videre licet sub H. alpino, et H.
tridentatum ad H. umbellatum ducendo e. s. p. — vel formas
ambiguas hybriditatis commento absolvere, Inter omnes formas
singulae stirpis re ipsa exstant formae ambiguae l. lusus, in qui-
bus characteres ebliterantur, quare iis, qui e formis íransitoriis l.
characterum varietate sibi concessum censent species conjungere,
varietates sint. At singula semper propriam servat faciem, pro-
miscue cum vicinis in eadem statione nascens facillime digno-
scitur, e seminibus culta fideliter redit, peculiari gaudet vegeta-
tionis historia et geographica distributione, ut adsint aeque gra-
via argumenía, earum specificam differentiam urgentia. Omnes
vero lusus singulares, absque priva vegetationis historia, in alios
in loco vel horto directe transeuntes, etiam si facies l. characte-
ressint diversissimi, meras esse varietates nullus dubitet. Hi de-
finito loco possunt admodum constantes videri, quare necesse esf
ut singula species in diversis stationibus observata sit vel sub plu-
ribus formis priusquam distinguatur.

HIERACIUM. 527

LI PILOSELLA.

Innovatio per stolones. Achaenla mínima, pappi uniseríalis
radiis aequalibus tenulssimls.

A. Stirps H. PILOSELLAE, Stolonibus emersis radicantibus, In
rhizoma repens abeuntibus, folils subtus floccis stellatis plus mi-
mus canescentibus, involucri squamis intimis spiraliter positis ma-
gis magisque acuminatis. Pedunculi 1-0digocephali , nudi 4. 2n0-
nophylü.

1. H. PrLOoSELLA, rhizomate repente stolonifero, foliis oblon-
gis lanceolatisve utrinque setosis, subtus pube densa candicantibus,
scapo primario aphyllo stricto simplici yonocephalo, involu-
€ro basi ovato, deflorato conico-ventricoso, squamis pallide mar-
ginatis, exterioribus obtusis, ligulis radiantibus subtus subvittatis.
Linn. Spec. 2. p. 1125. Fr. Monogr. Hier. p. 2. Svr. Bot. t.
458. Fl. Dun. t. 1110. — H. N. VI. n. 4. Per omnem Scan-
dinaviam, exceptis zona arctica et alpibus, (quod notatu dignum
eum in alpibus Europae australis luxuriet) vulgatissima — planta,
mire varians sfatura, formis flagellaribus *et stolonifloris, pedun-
€ulis ramosis, ad sequentem apparenter transiens. lu graminosis
humentibus laetius viret, folia rarescentibus floccis in pagina in-

feriori etiam subtus et ligulae utrinque vulgo concolores — var.
rirescens; ad latera rupium irrigua scapi stolonesque elongati laxi,
Involucra pilis densissimis glanduliferis nigrescunt — var. mzgre-

$scens; in collibus fertilibus soli maxime infestis stolones crassi
abbreviati, capitula duplo majora breviscapa, involucro eglanduloso-
piloso, squamis exterioribus latis obtusis — var. grandiflora;
denique in campís glareosis, soli infestis rupibusve maritimis sto-
lones abbreviati cum scapo foliisque hispidissimi, involucra setis
densis eglandulosis villosissima, squamis lanceolatis conformibus —
v. pilosissima. E foliorum forma, capitulorum magnitudine quam
plurimi obviam veniunt lusus.

2. H. sTOLONIFLORUM, rhizomate repente stolonifero, foliis
obovatis obtusis utrinque setosis viridibus, subtus floccis cauis
raris adspersis, scapo primario monophyllo racemoso-corymboso
olizocephalo, pedunculis elongatis, capitulis erectis ventricosis basi
truncatis, defloratis depressis, squamis unicoloribus acntis, ligulis
radiantibus subtus subvittatis. — Wadst. et Kit. Hung. t. 273.
Monogr. Hierac. p. 5. Locis gráminosis montosis Smolandiae,
Vestrogothiae (perperam pro sequente sumtum) etc rarius. A prioris
formis stolonifloris, vulgo commutatis, cautissime distinguendum. Pro
ejusdem forma luxuriante, montana omnino haberem, nisi repetita
cultura eximie rediret. In regionibus campestribus decrescens, spora-
dicum fif, raro persistens. Exstat var. co//ina foliis oblongo-spa-

5298 HIERACIUM.

thulatis pallidioribus, scapo graciliori subdicephalo fureato, capi-
(ulis minoribus, ligulis saepe concoloribus, 4. ózfurcum. Mn. Cul-
tam vidi var. ligulis aurantio-purpureis.

3. IH. cERNUUM, rhizomate demerso substolonifero, foliis lan-
ceolatis gramineoviridibus ciliatis subsetosis, subfus flocculosis de-
nudatisve, scapo primario monoplhyllo pilis elongatis albis hirsuto
in ramos elongatos snbmonocepnalos diviso. capitulis globosis
albo-hispidis viridibus, zérgineis cernuis, squamis acuminatis,
ligulis subtus concoloribus. Fr. Monogr. lIlier. p. 10. Planta
mere alpina; copiosa locis graminosis juxta terminum Abietis in
Hugelien in par. Torpen, Eikjerbacken in Valders, iu alpe Syns-
horn etc. Norvegiae ausíralioris; a reliquis optime distincta, tan-
tmn cum 7/7 spurio Chaix videtur jungenda. Ligulae in alpibus
ceroceo-fulvae, locis vero inferalpinis culti pallescunt. Singularis
varietas caulescens, foliis angustioribus iu caulem adscendentibus
et ex alis stoloniferis ex horto Bot. Christianiae migravit, — H.
bifureum ZZe5./ (non Auctt.) dignoscitur scapo elato robusto,
setis horizontalibus nigris hispido, pedunculis arrectis, involucris
ovatis siccitate nigricantibus, squamis obtusiusculis.

4. H. AURICULAEFORME, rhizoinate emerso stolonifero, foliis
lanceolatis acutis viridi-glaucescentibus, supra glabris setosisve,
subtus floccis tenuibus leviter canescentibus, scapo primario sub-
nudo corymboso-racemoso furcatove oligocephalo, involucro cy-
lindrico, deflorato anguste conico, squamis exterioribus obtusis,
lizulis radii subvittatis. |.Fr. Monogr. p. 7. — Herb. Norm.
VI. n. 5. 1n colibus sterilibus, apricis Hallandiae, Smolandiae
eic.; in jugis arenosis Sueciae mediae, v. c. Upsaliae, aeque fre-
quens ace Z. Pilosella et Auricula. Primo obtuta. ZJ.. Auriculam
refert; omnibus vero characterihus essentialibus ad 77. Pé/ose/lam
accedit. Locis irriguis obviam venit capitulis e setis glandulife-
ris densis nigricantibus — var. denigrata. Formae flagellares
al ZH. Piloseliam revergunt. Proximum est 77. sphaerocephalum
Alpium Europae mediae, diversum foliis obtusiusculis viridibus,
involucro globoso villoso-tomentoso. ^ Nee cun 4/7. órachiato,
Europae ausírali privo, commutandum, diverso pedunculis (saepe
divisis) arreetis strictis, involucris ovatis, ligulis subtus concolo-
ribus.

B. Siirps H. AURICULAE, stolonibus repentibus in rhizoma
repens abeuntibus, foliis subobtusis subtus subnudis (vix flocco-
sis), squamis involucri interioribus verticillatis aequalibus obtusis.
Spec. 5-7 glaucescunt; 8-10 laete virent.

5. H. avnrccLA, rhizomate repente stolonifero, foliis lingu-
latis obtusis glaucis utrinque nudis basin versus ciliatis, Sscapo

PILOSELLA. 529

subnnifolio apice eymoso, pedunculls simplicibus . areuato-adscen-
dentibus, furcatoque, squamis obtusis pallidis, stylo luteo glabro.
Linn. Spec. 2. p. 1120. Fr. Monogr. p. 14. I4. Dan.A. 1111.
Heró. Nora. VI. n. 6; XT. n. 14. H. dubium. | Vi. 4/7 did.
Ubique vulgare per Scandinaviam, etiam intra zonam arcticam
et iu alpibus supra terminum Pini adscendens. Species haud ad-
modum variabilis, major et minor subimonocephala, induimentoque
scapi varia; semper vero facile recognoscenda.

6. H. ruscuw, rhizomate repente stolonifero, foliis spathu-
lato-lanceolatis dentatis obtusis pallide viridibus subglaucescentibus
utrinque pilosis, scapisedo diminuto lineari, corymbo denso sium-
plici oligocephalo, ligulis croceis subtus aurautiis; stylo fuscescente,
Vill. Voy. p. 59. t. 1. f. 2. Ctr. Fries Monogr. p. 18. Herb.
Norm. XÍll. n. 7. In alpibus Norvegicis scüistosis raro; suis
locis vero abunde, v. c. prope Brufladt in Valders ad pedem al-
pes. Tonsaasen, Hójnaessáter iu Slidre. Nostrum ab H. «eurantiaco
omnino differt, inter 7. Awziculam et Suecicum quasi medium.

7. H. sukECICUM, rhizomate repente stolonifero, foliis obova-
tis planis obtusis glaucis, utrinque nudis et glabris, scapo Sub-
monophyllo, corymbo composito fastigiato, ramis patentibus poly-
cephalis, involucris subnudis ovatis, stylo fuscohispiduio. — Fr.
Monogr. p. 16. Herb. Norm. LY. n. 7. H. dubiun Lun. Suec.
n. 698. Species regioni subarcticae priva, ne quidem in Suecia
australi obvia, sed in Suecia media (Uplandia, Gestricia, Dale-
karlia, Wermlandia) passim locis humidis obvia. Majus ei specio-
sum ut H. co//inum, cui forma simillimum, sed specimina minora
cum priori coufluere apparent; sed characteres essentiales servant;
specimina elatiora 7. «awricu/ae utriusque differentiam probant.

8. MH. PRATENSE, rhizomate repente stolonifero, foliis obo-
vatis oblongisve obtusis viridibus, margine carinaque vel undique
hispidis, subtus pube stellata destitntis, scapo subunifolio setoso-
plloso, corymbo composito polycephalo erecto, involucris ovato-
oblongis siccitate nigricautibus, squamis obtusis, stylo luteo. 7Zausch.
Koch. syn. 2. p. 515... Fr. Monogr. p. 19. Herb. Norm. VI.
n. 10. |n pratis graminosis liumidiusculis Sueciae orientalis Suo-
Jandiae, Uplandiae ad Málaren (Lindeberg) raro. Ad Lund, Chri-
.stiniam, Upsaliam et Gevaliam e seminibus allatis inquilinum fac-
tum est. Locis sterilibus minus, glaucescit et pon sine diíficul-
fate a praecedente distinctum. — Flocei, si in pagina inferiori ad-
sint, admodum rari et accidentales.

9. H. pEcoLonANs, rhizomate repente substolonifero, foZUs
obovatis oblongisve obtusis dentatis subnitidis gramineo-viridibus

530 HIERACIUM.

utrinque nudis hiríis, scapisedo semli-amplexicauli, scapo mono-
phyllo efloccoso setoso-hispido apice corymboso, pedunculis in-
volucroque canohirsutis, squamis pallidomarginatis , stylo e luteo
fuscescente. Fries Monogr. p. 21. n alpibus Norvegiae 3-
4000' pedes supra mare; v. c. in Birkelierne in Filefjeld. Zyff.
Inter H. Suecicum et aurantiacum exacte medium; ab utroque
diversum foliis pargameneis nitidis, anthela cano-hirsuta. Ligulae
Ccroceae, exsiccatae pallescentes.

10. H. AURANTIACUM, rhizomate repente substolonifero , foZizs
obovatis lanceolatisve obtusis subintegerrimis z20//ibus gramineo-
viridibus utrinque setoso-pilosis, scapo iuferne folioso flocculoso
Sursum setoso-piloso, an/hela corymbosa furcatave incolucrisque
nhigrohispidis, squamis obtusis, stylo siccitate fuligineo. —Lénm.
Spec. 2. p. 1126. Fr. Monogr. p. 23. FI. Dan. t. 1112. —
Herb. Norm. X. 10. |n montibus Smolandiae borealis, circa
Eksjó multis locis; vulgatum admodum in Norvegia australiori ab
Heckfjeld ad Povre, a 400'- ad 4000' altid. adscendens, at lon-
gius versus septentrionem haud progrediens. FZores aurantii et
folia gramineo-viridia facile distinguunt; illi variant (v. 5ico/or)
lutei radiis subtus aurantio-vittatis; haec forma apud nos statura
vulgaris gaudet.

Formae hujus stirpis, tamquam specles propositae, reliqua-
rum facilius quidem discernuntur, sed intima affinitate non minus
cohaerent quam reliquae, ita uf si stirpes nostras pro genuinas
species sumas, nulla adest ratio H. aurantiacum ab H. Auricula
separandi. Ut stirps 4. Pilose//ae in Europa ausíraliori ejusque
alpibus praecipue luxuriat (zonam arcticam fugit), sic H. au-
riculae im subarctica. Mediantibus 7H. fusco, Suecico, deco-
Jorante series iuter H. Auricula et H. aurantiacum prorsus con-
tigua, quamvis primo obtutu vix alia magis diversa appareant.

C. Stirps H. PRaEALTI. Caulis a radice discreta, stolonibus
subterraneis |. emersis nunc flagellaribus apice radicantibus et a
matrice secedentibus (nec in rhizoma abeuntibus); nunc in caules
laterales floriferos adscendentibus. Folia secundaria acuminata,
subtus canofloccosa l|. intense glauca. Anthela corymbosa, laxa
l. densa, pedunculis defloratis semper strictis. Involueri squamae
obtusae, siccitate nigricantes. Ut reliquae stirpes facillime limi-
tantur, haec difficillime. Exstant hujus formae rhizomate subterra-
neo quidem, sed repente ad Auriculas, immo ad Pilosellas, acce-
dentes; ex allera parte ad 77. Cymosa accedunt. H. setigerum ,
squamis licet obtusis, ex affinitate hoc loco inter IH. cymosa
collocavi, cum quibus caule typice folioso, anthela primaria cymosa
et florescentia serotina convenit.

PILOSELLA. 531

11. H. cornuiNUM, viride, caule sfricto inferne paucifolio
apice corymboso furcatove, foliis lanceolatis linearibusve acumí-
natis hirsutis, subtus canofloccosis, infimis língulatis obtusis, an-
fhela discreta involucrisque e globoso ovalibus canofloccosis (glan-
dulosoque-) hispidis, squamis unicoloribus obtusis siccitate nigri-
cantibus. Fr. Monogr. p. 29 ubi syn. H. dubium. F7. Dam. t.
1044. Herb. Norm. VI. n. S, 9. XY. n. 10. In collibus,
versuris, dumetis Scandinaviae mediae ef borealis, inque arctica
zona species cum 77. Auricu/a vulgatissima; at in Scandinavia
australiori deesse videtur. Stolones vulgo nulli ]. in caules late-
rales adscendentes mutati; interdum vero flagellares. Folia, pri-.
mitus "viridia, locis apricis glaucescunt, subundulata. Omnium
maxime proteum apud nos, ut AZ. praea/tuzm in Europa media.
Exstant nempe individua caule bis terve furcato, capitulis magni-
iudine fere H. Pilosellae, ligulis subtus vittatis (minime tamen
hybridis, cum ex eodem caespite resecto autumno enatum vidi om-
nino genuinum!), alia furcata zcrocepha/a; vulgo corymbus
glomeratus. Ab hoc originem porro ducere fingo sequens:

* H. STOLONIFERUM, rhizomate obliquo subrepente flagellifero,
Scapo adscendente gracili flexuoso unifolio, foliis lineari-lanceolatis
acutis ciliatis sparsimve hirtis glaucis, subtus canofloccosis, pe-
dunculis defloratis strictis, involucris gracilibus canofloccosis glau-
duloso-pilosis, squamis margine pallidis. Zess. en. p. 43. Fries
Monogr. sub H. collino. €um praecedente rarius. Formae flagel-
lares H. co/lini insuper abeunt in maxime recedentes formas,
hybridas perperam vulgo dictas.

12. H. FLonRIBUNDUM, glaucescens, rhizomate repente demerso»
foliis spathulatis lanceolatisve subobtusis, margine carinaque 1l. utrin-
que setosis, subtus raro flocculoso-stellatis, caule monophyllo far-
cato corymbosove, sursum pedunculisque glanduliferis cum involu-
cero ovato-zloboso nigricante nigrohispidis, squamis obtusis con-
coloribus. . Wzmm. F4. v. Schles. 2. p. 22. Fr. Monogr. p.
17. eich. Fl. Germ. exs. n. 2428. Herb. Norm. XIII. n. 9.
Locis graminosis in alpibus Norvegiae mediae et australioris; 47.
pratense (— collinum) vulgo dictum, quum hoc in Norvegia de-
sideratur, v. c. in Torpen ad rupes schistosas 2000' supra mare.
Folia praecedentis vulgo latiora, breviora, parcius canofloccosa.
Species itidem protea et difficile interpretanda; characteribus ad
H. auricula accedens, ex affinitate vero hoe loco collocandum;
ad prius accedens, ut 7/7. Suecicum ad H. auriculam. — Exstant
vero hujus varietates imacilentae, ab H. auricula tantum distinctae
foliis subtus floccosis, capitulis subsessilibus nigricantibus.

13. H. PnaEaLTUM, glaucescens, setoso-hispidum glabratum-
ve, caule simplici stricto 1-3-folio, feliis lineari-Jlanceolatis acu-

532 HIERACIUM.

minatis subtus denudatis, primariis obtusis, corymbo denso .cano-
floccoso, pedunculis defloratis strictis, capitulis ovato-cylindricis
subnudis virentibus, squamis obtusis carina hispidis, margine pal-
lidis. Wi. Voy. p. 59, t. 2. f. d. Wimm. et Grab. Fl. Sd.
III. p. 206. Fr. Monogr. p. 26. Herb. Norm. VI. n. ?. Hoc
in Europa media vulgatissimum, apud nos rarissimum inter Pilo-
sellas, nee nisi ad Kamphoug prope Christianiam paucisque locis
Norvegiae australioris lectum. — Saepe l(lagelliferum, aut nunquam
stoloniferum indeque rhizoma repens semper desideratur. luílore-
scentia ut in reliquis variat irregularis (H. fa//ax vulgo; Willde-
nowii vero est forma culta 77. co//ini); at sequens adeo insigne
u( in ulterius examen seorsim notandum:

* HH. fallax, glaucum, caule submonophyllo fureato-paniculato
corymbosove, foliis lanceolatis setosis subtus floccis stellatis ca-
nescentibus, involucris e floccis densis pilisque tenuibus alhis ca-
nescentibus (vetustate ferruginascentibus), squamis intimis acu-
tis. Reich. Ic. I. f. 832? Fr. Monogr. p. 57 tamquam dubia
forma. In pratis silvaticis Blekingiae v. c. ad Mürrum olim legi
formam definitam, nunc quoad affinitatem mihi obscuram; squamis
acuminatis, sed invoiucris fere 77. ecA2oidis magnopere insignem,

14. H. mvPERBOREUM, glaucum, setis rigidis hispidum, efla-
gelle, caule simplici monophyllo foliisque lanceolatis subobtusis,
pube stellata destitutis, corymbo regulari dense fastigiato, pedun-
culis erecto-patentibus rectis involucrisque cylindricis gracillimis
nudis nigris pilis setosis Llispidis, squamis obtusis unicoloribus.
Fries Monogr. p. 28. Heró. Norm. XII. 10. H. Piloselloides.
Hartm. |n. Scandinavia arctica; in alpibus calcareis maritimis
Nordlandiae (Saltdalen) et Finmarkiae (ad Brevig, Alstenoe, Mo-
selvdalen in Senjen); etiam in Langoe Norvegiae australioris
Blytt. Proximum 77. /torentino. — Piloselloidi, trans alpes tran-
ium obvio, at semper simplex, pedunculis cymoso-corymbosis
strictis involuerisque undique hispidis clare distinctum.

In nulla stirpe species quoad tvpicas formas habitu inter se
magis differunt; facillime tamen formis intermediis junguntur. Cul-
tura tamen eximie constantes se praebent; geographica distribu
tione ceterum et vegetationis rationibus diversae.

D. Stirps H. cvwosr, radix discreta a caule síricío plus mi-
nus folioso, apice normaliter in umbellam l. cymam regularem di-
viso; sed aecedente interdum uno alterove ramo inferiori anthela
passim irregularis apparet, subpaniculata. | Foe radicalia ante
caulina marcescunt! Squamae involucri introrsum decrescentes ,
intimae acutae, sed in 4. setigero, HM. echioidi afíinni, obtusae.
Praecedentibus serius florent, lulio.

PILOSELLA. 533

15. H. «eLowERATUM, pallide viride, subglaucescens, pilis
brevibus mollibus adspersum, caule sparsifolio glanduloso cano-
floecoso apice cymoso, foliis lineari-lanceolatis acutis canoflocco-
sis, anthela glomerata, involucris ex ovata basi oblongis, deílora-
lis conico-ventricosis, glanduloso-pilosis, squamis acutis. (Fró/.
in Dec. Prod. p. 205.) Fr. Monogr. p. 38. FI. Dan. t. 610.
Herb. Norm. XIH. 11, 12. In regionibus praecipue montanis Sueciae
v. €. Upsaliae, rarius, Norvegiae frequentius; sola hujus gregis
species in provinciis maritimis. Norvegiae ausítralioris obvia, v. c.
Christiansandensis. Statura elatior H. praealti, cui etiam involu-
cris accedit, passim flagella haud radicantia exserens. Folia
saepius utrinque eanofloecosa. Capitula exsiecata nigrescunt. Pulchrae
et definitae varietates sunt: e/pigena, caule praelongo strictissimo
inferne 1-2 folio pilis brevissimis glanduliferis scabro, umbella sim-
plici — ad Nystuen in Filefjeld, Drivstuen in Dovrefjeld, 3000-
A4000' supra mare et zmac?enta, caule gracili flexuoso sparsi-
folio, cyma regulari capitato-conglomerata, in collibus calcareis
provinciae Aggerhusensis Norvegiae. Cfr. Zerb. Norm. AIIT.

16. H. szETIGERUM, pilis elongatis densis pubeque densa
undique vestitum, caule folioso apice cymigero furcatove, fo!iis an-
guste ef elongato-lanceolatis acuminatis, anthela discreta involu-
crisque oblongo-cylindricis canofloecosis albohirsutissimis, squamis
obtusis pallidis. (H. setigerum Aucíit. pr. p.) Fries Monogr. p.
32. H. cymosiforme. Fróf.4. c. p. 207. Herb. Norm. XIII. 13.
In pratis et dumetis Sueciae orientalis ad Ostrogothiam et Uplandiam
hine inde catervatim; singularis var. Aus, foliis ad basin con-
gestis ad Nystuen in alpe Filefjeld, 3000' supra mare. In forma
primaria (H. echioides Suec.) stolones semper desunt, caulis elon-
gaius, polyphyllus, foliis radicalibus vulgo emarcidis, caulinis elon-
gatis perangustis, sursum haud decrescentibus. Pili longissimi,
variant laxi et tota planta canopulverulenta. Ab 77. ecAzoide ge-
nuino, apud nos non obvio, distinctissimum.

17. H. cvwosvM, laete virens, sublutescens, hirium setosove-
hispidum, caule paucifolio eglanduloso-piloso, foliis obovatis lan-
ceolatisve subnudis, primariis brevioribus obtusis, cyma fastigiata
canoflgecosa, pedunculis elongatis corymbosis involucrisque cylin-
dricis setosohirtis, squamis acutis. Lénnm. Spec. 2. p. 1126. Fries
Monogr. p. 40. Heró. Norm. XIII. 14. Heich. Ic. I. f. 84. —
var. angustifolia. — Aezch. 7. c. f. 116. Iu pratis et nemoribus
Sueciae australis et orientalis; var. angustifolia sola hujus gre-
gis in Dauia (Selandia) lecta. Varietas Zat/folia, in Scania, Ülan-
dia etc. obvia a reliquis manifeste diversa, vulgo setis elongatis
rigidis Aéspidosea, sed variat etiam pilis brevioribus et molliori-
bus, praecipue varietas angustzfolia, ad H. glomeratum revergeus.

534 HIERACIUM.

18. H. saBINUM, gramineo-viride, caule simplici hírsuto,
inferne foliato, folils obovatis lanceolatisve, Interioribus acutis
canofloccosis, anthela discreta densa umbellata cymosave, pedun-
culis strietis canofloecosis involucrisque (parvis) cylindricis albo-
tomentosis, squamis interioribus acuminatis. Sebast. et Maur.
Fi. Rom. p. 270. t. 6. Fries Monogr. p. 42. Reich. FI. Germ.
ers. 1339! [n alpibus Norvegiae australioris; etiam prope Chri-
stiniam B/y/4. Apud nos modo legitur var. vittata ( Heich. 4. c.)
floribus sulfureis, subtus purpureo-vittatis, foliis lanceolatis mol-
liter setosis; quae directe abit in var. norvegicam , (Herb. Norm.
XIIL) foliis angustioribus strigoso-hirsutis, cyma irregulari, in-
volucro piloso tantum, ligulis ceroceis aurantiisque. Magis habitu
et geograplica distributione, quam acutis notis a priori differt!

(I. AURELLA.

Ex hac nobilissima serie, inter Pilosellas et Pulmonareas
media, capitulis speciosis, squamis polyserialibus in seriem con-
tizuam dispositis, achaeniis vulgo majoribus a Pulmonareis di-
stincía, at aegre limitata, unicam modo habemus speciem, nempe
H. alpinum, eamque ad Pulmonareas recedentem, quare hoc loco
inter Pulmonareas citandam flnximus.)

III. PULMONAREA.

Innovatio per rosulas radicales; folia radicalla rosulata,
persistentia. — Involucrum interrupte et irregulariter imbricatum.
Achaenia brevia, truncata, radiis pappi inaequalibus rigidis.

Pervenimus nune ad gregem difficillimam, cujus species olim
collectivas proposui, quod plerisque quoque intensissimo obser-
vandi labore impatientibus semper quoque sine dubio placebit, at
hoc modo difflnes et modo analogae formae perpetuo commuten-
iur! Typi specierum infra allatarum admodum conspicui, sed for-
mis recedentibus ita obliterantur, ut de limitibus diu dubius sis.
Quantum in me fuit studui ut characteres proponantur acuti, mis-
sis omnibus secundariis a statura, foliorum numero etc. — Stirps
Andryaloidea in Scandinavia desideratur.

E. Stirps H. Oreadis! Herba glauca, setoso-pilosa; pilis
longis simplicibus, vulgo rigidis; his in pagina superiori deficien-
tibus folia albo-punctata. Involucri squamae introrsum decrescen-
tes, intimae acutae. —S/ylus persistenter luteus, nec fusco-
hispidulus. Haec stirps, ceterum rarior, centrum suum habet in
rupibus gneisseis schistosisque Scandinaviae.

* Ligulis ciliatis, achaeniis longioribus. — Aurellis affinia,
una cum n. 23. Hujus species sub Z. Aetzii olim complectebar;

PULMONAREA. 535

H. Retzii vero primitivum Fr. Nov. 1819. p. 76. MH. silvaticum
Hetz.! Obs. Bot. I. p. 90 est H. pallidum.

19. H. rALLIDUM, phyllopodum, caesio-glaucum, caule flstu-
loso 1-oligophyllo apice in pedunculos paucos sírictos diviso, fo-
liis ovato-lanceolatis denticulatis setoso-pilosis, radicalibus rosu-
latis spathulatis petiolatis persistentibus, caulinis sessilibus, invo-
lucris ovatis canofloccosis glandulosoque-pilosis, squamis cuspida-
tis, ligulis ciliatis, stylo luteo. Bzron. p4. ined. p. 11. Fr. Monogr.
p. 94. Herb. Norm. XIII. n. 17. H. Retzii Fr. Nov. 1819. H.
Sehmidtil Tausch. Wznm.! Koch.' H. Lausonii. Br. pr. p.
H. Sternbergii. Fró/. Per rupes Scandinaviae passim. Formarum
series infinita; caulis nudus monocephalus, ef sparsifolius pedun-
culis elongatis fureatus; praecipue vero distinguenda varietas zna-
crocephala, admodum speciosa, capitulis magnitudine H. alpini.
Folia vulgo membranacea, iuflima integra, sed in luxuriantibus
basi profunde dentata. Anthela discreta, sed bracteae inferiores
subfoliaceae, 3—7-cephala; capitula siccitate nigrescunf. ^ Ligu-
lae exsiccatae aureae, plus minus ciliatae; culta vidi spec. e se-
minibus Norvegicis ligulis 77. a/pin? undique pilosis, sed ciliae
interdum oblitteratae, saltim in spec. siccis aegre conspicuae —
H. Schmidtii Fról. ( Herb. Norm. JY. n. 6) inter hoc et palle-
scens media ratio. Pappus albus.

Obs. H. anglicum Fr. Z. c. p. 93 habitu, foliis ovatis sub-
integerrimis, pedunculis arcuato-adscendentibus, ligulis evidentius
ciliatis et involucro a prioris forma macrocephala differt; an ge-
nuina species sit ignoramus. Sub H. Lawson nomine (non ve-
ro primarium est Villarsii) ex Anglia non modo hoc, sed etiam
specimina macra H. Cerinthoidis veniunf. — Ad HH. pallidum 1.
anglicum pertinet H. leptocaulon, hirsutum, folio longiori aj
Syn.; M. macrocaulon hirsutum, folio rotundiori «ji Syn. ex
Dill. Elth. f. 179 manifeste est sequens. Dillenius expressis ver-
bis monet, semina suae speciei a posteriori esse desumía; per-
peram igitur hoc ad H. murorum, figura vero Dillenii ad Law-
sonii citatur a d. Smithio.

20. H. onEADES, phyllopodum, intense glaucum, caule sub-
ramoso-paniculato folioso, foliis oblongis medio denticulatis, mar-
gine subtusque piloso-crinitis, radicalibus rosulatis ovalibus per-
sistentibus, caulinis sessilibus, anthela contigua, involucris tumidis
ntrinque truncatis albocrinitis, squamis obtusiusculis, ligulis eximie
ciliatis, stylo luteo. Fr. Monogr. p. 94. Dill. Hort. Elth. f. 179.
Herb. Norm. XII. 16. 1n summis rupibus Sueciae mediae ad
lacus majores; primo in summis rupibus ad Gottsunda prope Up-
saliam lectum a fllio meo 7ZAeodoro, dein pluribus locis. Exter-

536 HIERACIUM.

na facie a priori primo obtutu dignoscitur; hujus forma macro-
cephala est inter H. nostra speciosissima, Villosarum habitu. —H.
Vogesiacum simillimum recedit receptaculo villoso, capitulis ni-
gricantibus. H. Oreades vulgo a basi paniculato-ramosum, ra-
mis foliosis, at variat minutum simplex monophyllum etc. Capitu-
Ja deflorata non sequentis more constricta, nec prioris instar ni-
grescunt. In forma zwerocephala squamae acutiusculae.

21. H. saxirnaGUM, phyllopodum, glaucum, caule farcto
rigido ramoso inferne hirto foliato, foliis lanceolatis, radicalibus
paucis, caulinis sessilibus medio sinuato-denfatis, subtus pilis se-
tosis brevibusque trifidis adspersis, anthela contigua, pedunculis
filiformibus involucroque basi ovato nudo fuscovirente pilis luteo-
glandulosis apiceve canescentibus adspersis, squamis acuininatis ,
ligulis breve ciliatis, stylo luteo. Fr. Monogr. p. 100. Hero.
Norm. X. 10. XII. 17. M. rupestre. Koch. syn. 2. p. 523. non
Allionii. In rupibus Sueciae et Norvegiae mediae et borealis, in
alpes usque vülgatum; speciosum in rupibus trans Norby prope
Upsaliam. Itidem mire proteum, sed peculiari virgata facie sem-
per a prioribus distinetum et inferne seniper foliatum; folia radi-
calia vero ante caulina marcescunt. Caules nune simplices fili-
formes 1-oligocephali, foliati tamen, nunc toti in ramos filiformes
soluti, sed etiam robusti, foliosi, apice paniculato-ramosissiml.
Folia angustata, in macris tantum integra, sessilia. Involucra vix
floccosa, viridia 1. fuscoviridia. Pappus rufescens. — Exstat alia
var. hispidissima, caule dense folioso foliis utrinque longe seto-
sis; alia ciménea, caule elongato virgato-ramoso ramisque folio-
sis, involueris nigricantibus, squamis obfaüsioribus, margine albo-
farinosis. In alpibus.

Facile confunditur cum formis luxuriantibus aliarum specie-
rum. Duo illa dubia post hoc in Monograph. p. 101 memorata,
ut l. c. suspicatus sum, omnino aliena; rwfescens est forma H.
norvegici; leucocoma lusus 4. pa//idi; numerosa hoc anno le-
cía hujus specimina omnia ligulis ciliatis gaudebant.

** fHoulis glabris, achaentis brevioribus. —Vulgatis afflnia,
excepto x. 23.

22. H. PALLESCENS, phyllopodum, caesioglaueum, caule
1—4 folio, apice corymbifero, foliis oblongis lanceolatisve den-
fienlatis supra albopunctatis, inferioribus in petiolum attenua-
tis lingulato-obtusis, summis sessilibus, margiue subfusque pi-
losis, anthela discreta erecta involucrisque canofloecosis eglandu-
losoque-pilosis, squamis acutis, ligulis apice glabris, stylo luteo.
Waldst. Kit. pl. Hung. t. 217. Fr. Monogr. p. 98. Herb. Norm.
IX. 5. [In regionibus montanis et convallibus alpinis, Smolandiae,
Westrogothiae etc. rarius; sed im Norvegia australi et occidentali

PULMONAREA, 537

(Christiansand, Mandal, Stavanger ete.) vulgatissimum | generis.
Vulgo cum H. pallido vel H. caesio commutatur; in foliorum
forma, numero e. s. p. nulla fida differentia, quare nomina ana-
logis formis promiscue imponuntur. — In ZH. pa//esc. scapigero,
caulis nudus, aphyllus, nibilo tamen minus ad hanc speciem abs-
que dqubio spectat. (fr. Herb. Norm. XIII. m. 18. Monogr.
Hierac. p.96. — Ab H. pallido differt caule simplici, sed apice
corymboso, foliis caulinis inferioribus obovato-lingulatis in petio-
lum attenuatis (nec omnibus sessilibus), snperne albopunctatis ,
iuvoluceris plus minus albopilosis nec glanduiosis, ligulis semper
glaberrinis, pallioribus.

4

23. H. ^nRGENTEUM, plyllopodum, intense glaucum, caule
fistuloso rigido furcato 1-paucifolio, foliis lanceolatis glabris ci-
liatis, radicalibus dense rosulatis distincte, caulinis breve, petio-
latis, medio inciso-dentatis, anthela discreta, bracteis subfoliaceis,
squamis latis obtusis, ligulis glabris, stylo luteo. Fr. Monogr.
p. 99. In rupibus alpinis, maritimis Norvegiae occidentalis iotius
usque ad Ranen, Alstenoe etc. Finmarkiae vulgatissimum et
physiognomiam regionis praebens J5/y/t. Species singularis, inter
difes intrudenda; H. sez?frago, ni fallor, proxima, ad Z. /a-
siophyllum quoque accedens. (aulis ob folia parva subnudus
apparet, nunc repetito-furcatus, nunc ramosissimus. Folia cau-
lina vel reducta linearia vel in dentes porrectos incisa. Capitu-
la minuta, vuleo depilata. X Squamae plurimae obtusae et in de-
florato circa receptaculum arcuato-deflexae.

24. H. owoswo:pES, phyllo- ef trichopodum, longisetum,
glauco-virens, caule stricto folioso, foliis ovalibus lanceolatisve
sessilibus medio serrato-dentatis, radicalibus dense rosulatis sub-
petiolatis. anthela contigua corymbosa stricta involucrisque cano-
floccosis pilisque apice canescentibus villosis, ligulis glabris, sty-
lo luteo. Fr. Monogr. p. 102. Herb. Norm. XIII. n. 20. Lo-
cis alpinis ef inferalpinis Norvegiae, sub pluribus omnino definitis
formis. | //eracio vulgato proximum videtur, vulgo admodum
foliosum; ab ZH. ru/gato diversum colore glauco., setis longissi-
mis et saepe rigidis H. eehioidis, caule ad basin villoso-lanato,
foliis rlgeide et crebre ciliatis, indumento anthelae et involucri,
Ssiylo luteo glabro. Huic subjungendum, tamquam subspecies,
furcellatum (Herb. Norm. XIII), virens, caule superne nudo gla-
bro repetito-furcato stricto, foliis breve hirtis, ob notas essen-
tiales, licet transitus nulli observati sint.

. 25. MH. priPHANUM, phyllopodum, eglaucum, caule fistnloso
paucifolio apice corymbifero, foliis membranaceis oblongis ciliatis
dentatis, anthela patente divaricatave involucrisque nudis atroviren-

538 HIERACIUM,

tibus, siccitate nigris, dense nigro-glanduloso-villosis, squamis
multiserialibus sursum glabris, intimis acuminatis, ligulis glabris,
stylo luteo. Fr. Monogr. p. 102. Herb. Norm. Il. n. 11. var.
gracilior inferalpina. Forma hujus, uf videtur primaria, curía,
pumila, at caule robusto, copiosa adest in alpe Skrimsfjeld Nor-
vegiae, nec alio loco lecta, teste AZy/£; var. gracilior, elatior,
corymbo divaricato, capitulis duplo minoribus lecta aliquot Smo-
landiae montosae locis. | Haec species involucro Accipitrinorum
et inflorescentia divaricata a praecedentibus conspicue differt.

F. Stirps H. vuLcATt. Herba viridis I. caesio-virens, pilo-
sa; pilis simplicibus mollibus eglandulosis. Involucri squamae in-
trorsum decrescentes; intimae acutae. Stylus luteo-livescens, sub
lente fuscohispidulus, siccitate fuligineus. ^ Achaenia brevia fu-
sconigra.

Obs. ln hac serie quoque recepi 7. e/penum, suae stir-
pis typus, cum reliquae et bene evolutae ejusdem species apud
nos desiderantur. Z7. Dovrense rosuliterum et Pseudophyllopoda
videas inter ACCIPITRINAs.

* ligulis ciliatis, achaenüis longioribus.

26. H. arPINUM, phyllopodum, viride, caule mono-olizo-
cephalo canofloccoso hirsutoque, foliis sublanceolatis petiolatis
mollibus utrinque hirsutis subglanduliferis; caulinis decrescentibus
reductisve sessilibus, radicalibus persistentibus, anthela contigna,
involucro virgineo subcernuo pilis elongatis hirsutissimo, squamis
intimis acuminatis, ligulis extus pilosis (stylo luteo). Linn. Spec. 2.
p. 1124. Fr. Monogr. p. 69. Svr. Bot. t. 644. Herb. Norm.
XX. 7. Hu alpibus Scandinaviae totius, vulgare. —Forma primaria
dignoscitur caule firmo simplici submonocephalo, numquam ramo-
so, eglanduloso; foliis pilis valde elongatis albidis hirsutissimis ;
involuero veníricoso eglanduloso itidem pilis confertis elongatis
prorsus albis |. canis basi nigra, ligulis extus l. apice longe pi-
losis, stylo luteo. — Ab hoc insigniter differt, ut H. glanduliferum
ab H. pilifero Hopp., 4. »ne/anocephalum, caule pedunculisque
nigroglaunduloso-pilosis, involucris villosissimis nigricantibus , ligu-
lis minus pilosis, stylo fuligineo —. 77. Dan. t. 27 optime. Hoc
specie omnino distinguerem, nisi var fwZiginosa Laestad., caule
dense albohirsuto eglanduloso, foliis lanceolato-spathulatis tenuis-
sinis, vulgo obtusis et integerrimis, involueris fuligineovillosis ,
ligulis ciliatis dorso glabris, stylo fuliginoso — Her. Norm. XIT.
25 uírumque jungeret. Exstant denique formae elatiores, robu-
síae — singularem v/0osam nuperius detexit Cel. Blytt — aliae
tenellae, caule elongato flaccido pilis tenellis adsperso, ligulis
hirsutis, Stylo fuligineo.

PULMONAREA. 539

- H. nigrescens, phyllopodum, viride, caule subunifollo
monocephalo |. ramoso olizocephalo sursum canofloccoso glandu-
losoquepiloso, foliis ovatis lanceolatisque utrinque pilosis eglan-
dulosis basi sinuato-dentatis, anthela discreta, involucris nigri-
cantibus villosis, squamis exterioribus obtusis, ligulis apice ci-
liatis, stylo siccitate fuligineo. W77/d. Spec. III. p. 1574. H.
Halleri Wmm.! ScAles. 2. p. 24. (non Villars). Fries Monogr.
p. 104. ndicatur ex alpibus nostris, sed omuia quae vidi spe-
cimina vel ad prioris var. z:e/7anocephalaz vel ad sq. pertinent
exceptis adhuc dubiis e Finmarkia. In Galicia, Bohemia, Sile-
sia haec inter H. alpinum et murorum prorsus media species in-
signis est.

27. H. arnaTUM, phyllopodum, virens, caule 1—-3-folio
mono-oligocephalo, foliis elliptico-oblongis pilosis aequaliter den-
tatis, basi attenuatis, anthela discreta, pedunculis arrectis cano-
floccosis involucrisque nigricantibus villosis glandulosoque-pilosis ,
squamis aequalibus acuminatis, ligulis ciliatis, stylo fuscohispidulo.
Monogr. Hierac. p. 103. Herb. Norm. X. 8. Per arcticam Zo-
nam et alpes Scandinaviae haud rarum. Forma hujus mouoce-
phala cun 7. aZpino vulgo confunditur, sed foliorum textura et
involucri fabrica diversum; inu eisdem campis alpiuis, monente
Blyitio, mox dignoscuntur capitulis virgineis, in 7 a/pino cer-
nuis, in /Z. e£ra/0 arrectis. — Achaenia quoque priorum minora.
Abit vero in formas elatiores, caule apice in pedunculos subco-
rymbosos diviso, aliasque caule foliato, ut tam ad Z. muroruzt,
quam 47. vwigatuz relatae sint, cum forma primaria cum H. al-
pino confunditur.

** dHgulis glabris, achaeniis brevioribus !

Obs. ln IH. plumbeo et murorum, locis montosis, ligulae
variant obsolete ciliatae. Hae a reliquis quoque recedunt ceau/e
scapiformi normaliter monophyllo, folio scilicet tam a radicali-
bus dense rosulatis, qnam authela remoto, petiolis foliorum ratdi-
calium scapi basin vaginantibus, cum in 4/7. caes?o basi caulis
adnati; hac de caussa rosulae in H. murorum discretae sunt, sed
in H. caesio ex alis foliorum radicalium nascuntur. 77. caesiuz
et zurorum a reliquis porro recedunt foliis basi saepe cordatis
et retrorsum dentatis (foliorum forma tamen varia est); praecipue
vero involucris nudiusculis, squamis longe cuspidatis et (lores vir-
gineos superantibus.

28. H. PLvwBEUM, phyllopodum, plumbeovirens, caule scapi-
formi arrecto et repetito-furcato, ramo primario folio sublineari
suffulto, foliis subovatis cordalisve basi profunde retrorsum den-

A1

540 HIERACIUM.

iatis, subtus floccoso-stellatis, involueris nudis (haud floccosis)
atroviridibus albo-pilosis, squamis cuspidatis, ligulis apiee glabris.
Fr. Monogr. p. 111. Herb. Norm. YII. 21. Yn regionibus alpi-
uis et montanis altioribus, raro; copiose in rupibus calcareis Orin-
oe prope Christianiam B/yf£. var. major. Tam a praecedentibus,
quam sequentibus (H. caesio forsan proximum, cui olim subjunxi)
differ& colore peculiari plumbeo-viridi, foliis H. murorum at subtus
floccoso-stellatis, involucro efloccoso rarius glabro, vulgo pilis al-
bis eglandulosis vestito, squamis plurimis subulatis.

29. H. wuROonUM, phyliopodum, laete viride. caule scapi-
formi subunifolio, foliis oinnibus conformibus petiolatis simpliciter
hirsutis basi inciso-dentatis, radicalibus majoribus dense rosulatis
persistentibus, anthela discreta eorymbosa, ramis arecmato-adscen-
dentibus, involuero viridi sabnudo nigro-glanduloso-piloso (virgi-
neo cylindrico!) squamis interioribus cuspidatis, ligulis' subgla-
bris, stylo fusco-hispidulo. ZLzna. pr. p. e£ Auctt. primar. Fr.
Nov. et Monogr. p. 108. Herb. Norm. Il. n. 7. H. pellucidum,
Wahlenb. H. atrovirens F707./! In montosis. ad rupium pedes ef
in silvis umbrosis passin, non ubique, vulgo in forma z-emorum
sequentis. quaesitum. — Forma optime explicata s. var. sé/ratica
Linn. Sp. p. 1128. Tabern. Kreuterb. p. 457 ab omnibus Hie-
raciis facillime distincta, foliis (etiam caulino) cordatis petiolatis
basi profunde retrorsum dentatis, pappo niveo ceterisque notis
evidentibus; abit vero in formam ovatam, immo lanceolatam (fo-
liis vero in hae profunde incisis et sublobatis) — et in alia for-
ma ez. rotundata folia cordato-subrotunda, integerrima; vulgo in
omnibus formis membranacea, sed e Finmarkiae maritimis habeo
folis carnosulis. — Sed abit in formas infinitas valde personatas
(interdum ramosas , caule tum 2—4 folio), ut singulas notare fru-
s(raneum sit opus. (n borealibus regionibus ligulae passim obso-
lete ciliatae. Cfr. Monogr. l. c. — AH. zurorum $ntegrifolium
Herb. Norm. XII. n. 23 est planta inter hoc et H. vulgatum pror-
sus aubigua, ab utroque forsan distinguenda.

* H. incisum, minus, subcaesium, caule scapiformi unifolio
olizocephalo, pedunculis involucrisque canoflocceosis eglanduloso-
pilosis, squamis longe cuspidatis; reliqua prioris. J/oppe. Koch.
syn. 2. p. 423. Fr. Monogr. p. 110. Duplici occurrit forma: al-
tera a/pina caule in pedunculos paucos apice diviso, involucris
majoribus pilis elongatis albis birsuto (JJerb. Norm. XIII. n. 21.
H. Hoppeanum Fróf.); allera ca/carea, in montibus calcareis (Gott-
landia, Scania ad Benestad, Müen etc.) obvia, caule apice sub-
corymboso. Inter prius et sequens omnino intermedium, notis
primariis ad illud potissimum referendum. — In boc quoque li-
gulas obsolete ciliatas observavimus. —- Alia defiuita omnino

PULMONAREA, 911

forma montana exhibetur in Jerb. Norm. .YIT. n. 22; statura
prioris, sed involuera dense nigroglandulosa, lignlae subciliatae ;
sed folia nigromaculata (ut in sequente saepe videre licet) et fo-
lia subtus stellato-flocculosa. —Mire formis intermediis junguntur
species, ceterum in eodem solo spontaneae ef cultae clare di-
Stinctae et constantes; uf singulas notare non liceat, sed typos
evidentiores et vulgatos selizere. His rite cogüuitis plures inter-
medias forsan distinguere liceat.

30. H. caEsmw, phyllopodum, caesio-glaucum pallensve,
caule 1-paucifolio, foliis subovatis basi rotundatis profundius den-
tatis, subtus pilosis flocculosisque, imis petiolatis dense rosulatis
persistentibus, caulinis sessilibus, anthela discreta. patente, ramis
strictis, involucro subgloboso fíloccoso-cano, squamis incumbenti-
bus subobtusis, ligulis apice glabris, stylo e livido fuliginoso. P.
Monogr. p. 112. Herb. Norm. Il. n. 10 XII. 49. WV. murorum.
Vulgo. Engl. Bot. t. 2082. Wahlenb. Fról. Per omnem Scandi-
naviam in regionibus montosis et rupestribus vulgatissimuu; etiam
in nemoribus regionum campesitrium zar. nemoru, colore pal-
lide virente, foliis grossius dentatis membranaceis involucroque
(ventrieoso famen et canofloccoso) rare luteo-glanduloso-piloso
ad H. murorum revergens — 7/Zerb. Norm. XII. 20. Síatura in
genere praecedentis, at sequenti magis mihi videtur affine, caule
haud scaposo, saepe sparsifolio, foiiis in caulem elongatum con-
tisua serie adscendentibus, squamis haud cuspidatis et porrectis
e. S. p. His notis a priori differt, nec non innovatione alia, flo-
rendi tempore magis serotino, indumento duplici, floecoso vero
fugaei, foliorum, anthelae ramis patentibus quidem, at non ar-
cuatis, capitulis paucis, brevioribus at vulgo duplo crassioribus,
squamis (in aliis formis obtusis, in aliis intimis saltim acutioribus)
haud cuspidatis, involucro canolloccoso eglandaüloso l. in forma
nemoruu tantum rare in vivo luteo-glanduloso. —Ce/erum) forma-
rum pumerus infinitus, ut tantum longa experientia cuctus singus
lun lusum ad suun typum reducas. Praecipuae fallaces suut for-
mae oligocephalae fureatae, foliis angustioribus lauceolatis sub-
integris, involucris dense farinosis eglandulosis v. c. H. biíduin.
Kit. H. .N. II. 13.

31. H. vurLcaTUM, phyllopodum, subvirens. caule folioso,
foliis lanceolatis oblongzisve medio dentatis simpliciter pilosis, ra-
dicalibus subintegris in petiolum decurrentibus, marcescentibus ante
caulina subsessilia, anthela subcontieua paniculato-corymbosa ar-
receta involucrisque cano-floceulosis nieroglanduloso-pilosis, squa-
mis aequaliter attenuatis subaentis, stylo livescente, pappo albo.
Fr. Nov. et Monogr. p. 115 ubi syn. Peromnes provincias mon-
fanas et silvaticas vulgare, sub plurimis formis valde diversis, at

542 HIERACIUM.

limites definitos adhuc observare non licuit. In forza primaria, in
regionibus silvatico-mmontanis silvulas sistente, caulis admodum fo-
liosus, folia lanceolata glabriuscula subtus glaucescentia (in om-
nibus varr. subtus plus minus püurpurascentia), radicalia evidenter
rosulata, anthela paniculata. —/7eró. JNorm. IT. n. 9. XIII. plur.
speciosae formae. Forma z:—-e-d« foliis 4—6 oblongis, radicali-
bus marcescentibus, anthela subcorymbosa, ad formas nemorosas;
forma juncea, gracilis, simplex, foliis lineari-lanceolatis, radica-
libus paucis ad Accipitrina accedit. — Locis apricis abit in for-
mas glaucellas, saepe paucifolias, quarum 47. proZiferum Hartm.,
basi rhizomoidea, in arena volatili obvium, valde iusignis est.
Ab hac conspicue differt v. »ezuorosa, (Ieró. Nora. IT. n. 8)
laete virens, plus minus hirsuta, foliis latioribus mollioribus, [0-
liis radicalibus et caulinis vulgo paucis: locis vero montanis irri-
guis abit in formas elatiores admodum foliosas, involucris nigro-
hirsutis elandulosisque. — Quod ad g/endwu/las involucri nigras
aítinet (in H. caesio, si adfuerint, in vivo luteae), hae quidein
eximium characterem praebent formis typicis 47. zerorum et
vulgali, sed in utroque passim disparent.

Ad praecedentem speciem in praesente referendas duxi for-
mas quasdam admodum insignes, at nondum sub plurimis diversis
formis observatas, quod in hoc genere necesse est; quales v.
praelonga Monogr. p. 116, caule procero stricto rigido simpli-
€i, foliis ad basin dense rosulatis sinuatis breve petiolatis, cau-
linis 12 —20 diminutis omnibus sessilibus, subtus glaucescentibus ;
squamis obtusiusculis, 4H. raz4050 affine! —- et v. sessilifolia
l. c. p. 117, obscure viridis, caule 3, 4-folio, foliis radicalibus
caulinisque sessilibus, anthela patente, involucris dense nigroglan-
dulosis, squamis obtusis. lla ad CA7ésaméaz a Blytt lecta,
haec in silvis adustis ericetosis Smolandiae inter H. vcw/gatum.

39. H. RaMoSsUM, phyllododum, virens, caule folioso, foliis
oblongis simpliciter pilosis, radicalibus petiolatis sinuato-dentatis,
anthela subcontigua patente, pedunculis involucroque, virgineo glo-
boso, pube floecosa densa pilisque albidis canescentibus, squainis
obtusis, ligulis apice glabris, stylo luteo obsolete fuscohispidulo.
Waldst. et. Kit. pl. Hung. t. 216. Fr. Monogr. p. 114. Herb.
Norm. Xl. 10. Locis rupestribus, solo calcareo, v. c. in Goth-
Jlandia --— et simile e seminibus Norvegicis educavit Cel. Blytt
colore pallescente modo diversum. liaec planta, quae ad 77. vw/-
gatum accedit ut. ZH. éncésuz, eliam solo caleareo obvium, ad H.
murorum. praecedentis formae typicae similius est, quam umultae
H. vulgati formae, at. multorum annorum cultura adeo constans
permansit, ut non debuerim cum priori jungere. — Caulis ramosus
nullo modo characterem praebent; habemus e (Gotüandia a Cl.

PULMONAREA. 543

Afzelio speec. simplicia oligocephala, fn quibus pedunenli, ut rami
formae ramosae, patentes, nec arrecti, ut in omnibus H. vulgati
formis. //. rulgatum ceterum dignoscitur foliis radicalibus inte-
gris, involucris virgineis cylindricis oblongisve primitus haud can-
dicantibus, squamis attenuato-acutis, stylo livido-fuscescente. Ob
notas primarias, facie licet valde diversum, hiuc subjungendum:
*IH. bursaefolium (Fról. p. 215 suó H.bifido) phyllopodum, vi-
ridi-pallens. foliis radicalibus lingulatis deorsum lyrato-deutatis ,
caulinis sparsis diminutis sessilibus, anthela patente larga corym-
boso-fascieulata, involucro subgloboso floccoso-pubescente cauo,
squamis obtusis intimis acutis, ligulis glabris, stylo subluteo.
Aonogr. p. 115. Herb. Norm. Xil. 1S. 1n rupibus schistosis
prope Cliristianiam Zy(£. — Statura pumila, quasi reducta, et in-
florescentia admodum a typo recedit.

In Pulmonarearum serie specierum limitatio difficillima et for-
mis intermediis obliterata. — Seligi typos in natura prominentes,
physiognomiam diversarum regionum praebentes; anxia illa micro-
logica speciminum singularium observatio ad has illustrandas, sive
in contrahendo, sive in distinguendo versetur, nil omuino confe-
ret. Plures olim forsau separandas formas seposuimus.

(IV. STENOTHECA.
Series Americana, cujus nulla species indigena, practer 47.
paludosum, quod aptius tamen ad (Crepides ducitur.)

V. ACCIPITRINA,

Innovatio per gemmas clausas, in paucis prioris stirpis spe-
ciebus simul tamen in rosulas minutas, sessiles explicatas. (au-
lis foliosus, sub anthesi aphyllopodus. — Involucri squamae multi-
seriales, subcontiguae. Pappi radii rigidi, inaequales.

Haec serles non, ut Pilosellarum, a prioribus abrupta est;
stirps prior in Pulinonareas formis mediis contigue abit. Species
vero omnes hujus seriei sunt mobiles et acute Wlimitatae,
quamvis quaedam v. c. 7/7. gothecum) magis varient, quam ulla
alia mihi coguita planta. —Perbene scio quam difficiles sint Bo-
ianici ad novas species in hoc genere agnoscendas, at quem-
cumque assiduum observatorem infra propositas confirmaturum esse,
nuli dubitamus. Nil equidem novi gratius quam in infinita forma-
1um varietate definitos invenire fypos.

-- PSEUDOPULMONAREAE. Involucri squamis introrsum decre-
scentibus, intimis angustioribus et acutis, et florendi tempore
aestivali (Julio) ad Pulmonareas accedunt. $i acutos limites
quaeramus haec stirps cum Pu!'mopareis jungenda, nam plures
species variant hypo- et pseudophyllo-podes, sed rosularum in-
doles a Pulmonarearum omnino diversa est.

544 HIERACIUM.

G. Stirps H. cypoNAEFOLU, hypophyllopoda, ligulis ciliatis,
folis subamplexicaulibus.

33. H. povnENsE, hypophyllopodum, viridi-pallens, caule
simplici folioso, apice in pedunculos paucos strictos foliaceo-
bracteatos i-oligocephalos canofloccosos nigroque-glandulosos di-
viso, foliis oblongis lanceolatisve dentatis, radicalibus minoribus
petiolatis marcescentibus, caulinis superioribus basi corüata sub-
amplexicaulibus , involucris subsimplicibus nigricantibus pilosis, squa-
mis plurimis latis obtusis, ligulis ciliatis, achaeuiis badio-fuscis.
Fr. Monogr. p. 128. H. cydonaefol. 7erb. Norm. XI. n. 12.
Per alpes Norvegiae totius usque in Finmarkiam orientalem, a
summa regione Pini ad terminum Betulae; in alpibus centralibus
Dovrensibus vulgatissima species hujus generis. —Analogum cum
H. alpino, at distinctissimum! Radix rosulifera, ut síricte Pul-
monarea, et 7/7. vultis ni fallor proximum; rosulae minutae; cau-
les florentes vulgo aphyllopodi, involucra et tota facies hujus
stirpis, Est tamen ab omuibus nostris distinctlssimum, cum exo-
tico H. cydonaefolio iantum comparandum ; in hoc vero caulem
semper aphyllopodum, in ramos foliosos normaliter divisum, ca-
pitíala duplo majora, involucrum muitiseriale vidimus; hujus habi-
íus exacte Prenauthoideis, a quibus utrumque differt squamis in-
timis acuminatis, ut confirmante Patria diversa distinguam. — Ab
utroque conspicue diíffert 77. jurauwz, sed ad hanc stirpem ex
afünitate referatur.

Alteram bujus sectionis speciem indigenam sistit 77. diapha-
num Blytt. Christ. (I7. protractum) habitu magis H. vulgati,
caue elongato, folio summo íantum semiamplexicauli, achaeniis
fusco-nigris distinctum, at nondum nobis satis clarum.

H. Stirps H. rmmpENTATI, pseudo — aphyllopoda *) ligulis
glabris, foliis numquam amplexicaulibus.

* Silo luteo glabro.

354. EH. LAPPONICUM, aphyllopodum, glaucescens, caule pau-
cifolio superne in pedunculos paucos elongatos monocephalos,
foliis reductis suffultos, diviso, foliis anguste lanceolatis medio
grosse dentatis, infimis petiolatis, involucris canoflocceosis, squa-
mis latis adpressis obtusis, intimis acutis, ligulis glabris, stylo
luteo, pappo niveo. Fr. Monogr. p. 170. Locis graminosis, ad
ripas in Lapponia Tornensi, Finmarkia. Alia species a reliquis

*) Omnes hujus stirpis sfatus elatiores et typici aphyllopodes
sunt, at folia nd basin passim congesta, ut rosulata appareant. Sem-
per quoque gemmiferae sunt, sed squamae interdum foliaceae eva-
dunt, in caulis vero basi sessiles et minutae — et ex his originem du-
cunt individua pseudophyllopoda. »

ACCIPITRINA. 545

celare diversa. ad ZH. argentewm habitu et praecipue involucro
nccedens. Canlis fistulosus, rigidus, omnino aphyllopodus, sed
inferne praecipue foliosus, foliis superioribus nempe distantibus ef
reductis. Pedunculi et invoiuera (viridia l. fusco-viridia) depilata
l|. pilis adeo subtilibus adspersa, ut lente observanda. — Speci-
mina calta (JJeró. Norm. AX4J. n. 15.) huc relata adeo differunt
(pubescentia, sqmamis acutis), ut potius ab affini specie (n. 37)
originem ducere flngam.

35. H. wonvEGICUM, pseudo — aphyllopodum, glaucum,
caule rigido folioso, foliis lanceolatis oblongisve medio denticula-
fis sessilibus, infimis subpetiolatis, anthelà aphylla cano-floccosa
subcorymbosa, involuero ventricoso hirto, squamis acutis margine
pallidis, ligulis glabris, stylo luteo, pappo rufescente. Fr. Monogr.
p. 169. IHierb. Norm. XIII. n. 25. — dn montibus et rupibus
Norvegiae australioris a Christiania ad Christiansand; etiam in
rupibus Holhniae in Djurgárden (Monogr. p. 101. A.) Habitus
H. saxifragi, quare Monogr. Hieraciorum editarus de plantae
Holmiensis vero loco dubius eram; specimina compleía verum
loeum extra dubium ponunt. — Variat glabrum et setoso-hispidum.
Capitnla pauca, at speciosa. Squamae variant plus minus acutae.
Ligulae stylusque siccitaíe aureae. Variat aphyllopodum et hypo-
phyllopodum.

** stylo fuscohispidulo, sicco fuligineo.

36. H. rmipENTATUM, pseudo — aphyllopodum, caule folioso,
foliis inferioribus oblongis petiolatis, reliquis lanceolatis sessilibus
medio paucidentatis, anthela subaphyila corymbosa erecía, peduin-
culis elongatis filiformibus involucrisque, defloratis medio constri-
etis, canofloccosis breveque pilosis, squamis acuminatis porrectis
margine pallidis, stylo livescente fuscohispidulo. Fries Nov. et
Monogr. p. 171. cum syn. Herb. Norm. III. n. 4., IX. mn. 8.,
XII. 14. H. rigidum Koch. syn. 2. p. 230. |n nemoribus, du-
melis Scandinaviae saltim mediae et australis in Daniam usque
hinc inde copiosum, sub plurimis valde recedentibus formis. Ha-
rum duae extremae notandae sunt: /izz;""/,:, longe aphyllopoduu,
caule humiliori robusto cavo apice corymboso ramosissimo, foliis
firmis augustis maxime variis et erosse dentatis, capitulis amplis
habitu ad. wmbellatum accedens — et asperum, hypophyllo-
podum, caule farcto rigido subflexuoso hirto scaberrimoque saepe
panien'ato-ramoso, foliis -coriaceis subundulatis grosse duplicato-
dentatis subincisis, superioribus latioribus, capitulis minoribus.
Haec praecipue in muris vetustis, v. c. Upsaliae, locis umbrosis
in typum rediens. Formae nemorales hujus speciei typum optime
exprimunt; vnlgo elatae, eximie aphyllopodae; caule vero ab-
breviato pseudophyllopodae evadunt, qualia sngularéa ab H. vul-

5406 HIERACIUM.

gato vix discernuntur. Pili involucri cum ef sine glandulis luteolis
variant. In forma aspera in eodem caule vidiinus gemmas aphyl-
las et in rosulas minutas explicatas. | An Z7. /aerigatum glau-
cum, foliis fere linearibus, in Europa australi'obvium distinguatur,
non liquet.

37. MH. niGiDUM, a — pseudo-phylopodum, caule rigido folioso
apice subpauiculato-ramoso, foliis sessilibus lanceolatis tripliner-
vibus medio dentatis, infimis conformibus Ssubpetiolatis, anthela
contigua, involuero multiseriali floccis canis pilisque nigris glan-
duliferis adsperso, deflorato sursum attenuato, squamis ineumben-
tibus conformibus lanceolatis apice patulis undique viridibus, sic-
citate nigricantibus, sfvlo luteo fuscohispidulo, sicco fuliginoso.
Hartm. Scand. 1. p. 308. (dein cum varr. formis juuxit.) Fr.
AMonogr. p. 4174. | Herb. Norm. XH. 13 (forma umbrosa; typica
nondum exhibita). In collibus, versuris, silvis caeduis Scandina-
viae ut videtar totius (at non uhique, in Smolandia occid. desi-
deratur) ; circa Holmniau vulgare. Itidem mire proteum, ut rece-
dentes formae cum proximis facile commutentur. Ut prius vero
ad H. vulgati faciem accedit, hoe proxime ad H. umbellati typum,
quod caule lignescente vulgo solido, a£ var?at cavus, lactescente ,
involucro squamisque nec non florendi tempore seriori confirmatur.
Quamvis vulgo eximie apliyllopodum etiam hujus exstant formae
humiliores, totae iu ramos solutae, pseudophyllopodae. Squamae
variant obtüsae ef acutiusculae, at non prioris instar acuminatae,
et ultra flores virgineos longo porrectae. In eodem loco cum priori
nascens prius per mensem praecocius vernat! Varietates -prae-
cipue notandae: zucrocephalum, caule tenui solido flexuoso fo-
lisque confertis scabris rigidis, capitulis minutis viridi-fuscescen-
tibus squarrosulis (Ilerb. Norm. V. n. 1, aí non prorsus pu-
rum) — 4/ongifolium Laestad.!, caule stricto cavo laevi, foliis
elongatis lineari-lanceolatis membranaceis. oc in Lapponia.

Obs. M. Friesii Hartm.!, (Herb. Norm. LY. 3) quoad spec.
nostra (specimina lapponica a Laestadio ad sequens pertinent)
insignis est ex hae regione forma, a priori tamen, vix diversum
nisi squamis latioribus, magis obtusis dep?atis (in carina ta-
men adsunt puncta nigra, setularum rudimenta) , ceterum primitus
quoque canofloccosis. 1n praesente a priori non distinguendum
censeo; etiam sequentis exstat lusus involucro glabrato.

38. H. corHiCUM, pseudo- l. aphyllopodum, obscure virens,
caule rigido folioso apice subcorymboso, foliis sessilibus ovatis
lanceolatisve medio grosse dentatis, imis breve petiolatis, anthela
contigua, znvcolucris efloccosis atroviridibus, siccitate atris,
Squamis spiraliter. imbricatis latis obtusis unicoloribus, carina glan-
duloso-pilosis margiue apiceque glabris, intimis cuspidatis, stylo

ACCIPITRINA. 547

fusco-hispidulo, siccitate fuligineo. Fries Monogr. p. 121. et
var. subgothica p. 472. | Herb. Norm. Il. 12. (latifolium) 48
(angustifolium) , 74 (pumilum). n Gothia, v. c. Smolandiae oc-
cidentali, Hallandia etc., et Norvegia occidentali ab Arendahl ad
Finmarkiam vulgatissimum; etiam in Lapponia Tornensi (Laestad.) ;
at mire omnino desideratur in Suecia media. Hoc ad 77. borea/e
revergit, ut diu cum hoc commutaverim, at squamis intimis cus-
pidatis et florendi tempore praecoci ad H. vulgatum, quam maxi-
me diversum. Ceterum haec species mulio magis variat, quam
ulla alia mihi cognita planta; caulis nunc adeo perfecte rosulatus ,
ut non possit non pro Pulmunarea haberi; nunc longe et eximie
aphyllopodus. (aulis variat digitalis, superne nudus 41-oligoce-
phalus et orgyalis dense foliosus, folia linearia integerrima et am-
pla ovalia grosse dentata e. s. p. At involucri fabrica tam a
praecedentibus, quam omnibus aliis semper distinctissimum manet.

H. ausTRALE. (Fr. Monogr. p. 120) pariter phyllo- et
aphyllopodum varians i. e. pseudophyllopodum etiam in hac tribu
inseratur. Ab 7. gothico differt foliis imis, etiam caulinis petio-
Jatis. superioribus decrescentibus quidem sed latioribus, involucris
irregulariter imbricatis pallidis, squamis conformibus angustis ad-
pressis, stylo luteo persistente.

-F -- ACCIPITRINA GENUINA. — Involucrum squamis spiralibus
distincte multiseriale, sqwazis deorsum deerescentibus ; intimis
latioribus obtusis. Serotina, Aug. — Octobri, optime /lorent.

S. Stirps. 47. Prenantho?dis. Ligulae ciliatae. Folia am-
plexicaulia.

* achaenüis testaceo-pallidis. (H. Picroides nobis deest.)

39. HI. PRENANTHOIDES, aphyllopodum. caule folioso. foliis sub-
amplexicau!libus cordatis lanceolatisve ciliatis, subtus reticulatis
glaucescentibus, inferioribus in petiolum basi auriculato-amplexi-
caulem attenuatis, pedunculis involucrisque subfloccosis pilisque
nigris glanduliferis undique hirsutis, squaméés ectéemés paucis,
plurimis aequalibus obtusis, ligulis ciliatis, achaeniis pallidis. T2Z.
Delph. HI. p. 168. Fr. Monogr. p. 160. Herb. Norm. XII.
9. HH. denticulatum. Suh. Per alpes Scandinaviae occidentalis
et in Norvegiae efc. montosis in FVinmarkiam usque, at (in
Lappouiis Suecicis mire rarescit 1. disparet omnino. Involucri fa-
brica ab omnibus nostris speciebus recedit; et una cum sequente
achaeniorum colore! Ceterum pro more herba mire variat, v. Cc.
folia cordata — linearia, integerrima et argute dentata, —- etiam
caule tenello paucifolio, foliis subsessilibus (17erb. Norm. AX.
4.). Distinguendum forsan, ut cultura repetita constans: rami-
gerum, caule ramosissimo dense folioso, ramis divergentibus fo-

548 HIERACIUM.

liosis, foliis a basi amplexicauli aequaliter attenuatis: /Jerb. Norm,
IX. 4. ,

-- 40. H. LxcorroLrw, aphyllopodum, viride, caule fo-
lioso, foliis amplexicaulibus triplinervibus ovatis ad medium Ssi-
nuato-dentatis, infimis oblongis basi simpliciter attenuatis, anthela
basi foliosa, pedunculis involucrisque basi floccosis glanduloso-
pilosis, squamis multiserialibus sursum glabris, ligulis ciliatis,
achaeniis pallidis. Fro. p. 224. Koch. syn. p. 527. Fr. Mo-
nogr. p. 163, Herb. Norm. AXI. S. Dubia adhuc Florae nostrae
civis; specimina quoad herbam simnilima vidi quidem ex alpibus
Tydalsfjellen, sed ob achaeniorum defectum non plene definienda,
(Div. Hartman in ed. 5 Florae suae de longe alia forma loqui-
iur). Species inter IL. Prenanthoi?es et H. boreale media, ab
ultroque vero notis datis clare ei abuude distinctum.

** achaenüs fuscoatris (I. hirsutum).

41. H. srRICTUM, aphyllopodum, caule cavo rigido folioso,
ramis ex alis floriferis aphyllis strictis, foliis oblongis lanceola-
tisve denticulatis basi angustata subamplexicaulibus, subtus tripli-
nervibus subreticulatis glaucis, pedunculis canoefloceosis, iuvolu-
cris nigricantibus tenue glanduloso-pilosis, squamis intimis obtusis,
ligulis ciliatis, achaeniis fuscoatris. Fr. Jonogr. p. 164. H. cy-
donaefolium Wi//d. e£ Auctt. non Vill. In alpibus (v. c. Jemt-
landiae) haetenus cum H. Prenanthoide commultatam, quare loca
specialia ulterius inquirenda. (H. Prenanthoides Sz. h. |. vi-
detur). Exstat alia var. grenulata, caule foliisque, latis rotun-
dato-amplexicaulibus, subíus granulato-scabris; alia sfzicféssimua
foliis angustioribus lanceolatis basi angusíata semiamplexicaulibus,
subtus laevibus, capitulis minoribus. Haec involacris paucisquamis
irregulariter imbricatis lecta in Storlie in Merager. Ab H. Pre-
nantloide. praeter nofas dafas, recedit caule foliisque triplinervi-
bus rigidis, minus amplexicaulibus, semimis subsessilibus, subtus
magis glaucis et saepe scabris, basi haud auriculatis, involucris
haud villosis. Stylus luteus, siccitate fuscescens.

42. H. ELATUM, aphyllopodum, caule folioso apice coryme-
boso, foliis amplexicaniibus ovatis argute incisis denfatisve tri-
plinervibus, supra glabris, subtus hirsutis glaucis, inferioribus po-
slice aequaliter angusíatis (non petiolatis!) anthela foliosa invo-
lucrisque pilosis subglandulosis, squamis obtusis adpressis albo-
margiuatis, ligulis obsolete ciliatis, achaeniis fuscoatris. Fes
AMonogr. p. 167. Herb. Norm. Xil. 8. lu Misthbjerget ad Eids-
vold Norvegiae. Speciosum, pallide virens, squamis exterioribus
haud nunerosis, ligzulis extimis subglabris, stylo luteo fuscoli-
spidulus.

ACCIPITRINA. 549

Praecedentibus affine est H. A?rsutum, in hortis cultum
(Herb. Norm. XIII) distiuc(um caule ramoso, ramis foliosis, pe-
dunculis hirsutie longa alba, squamis extimis linearibus laxis.

K. $Stiirps H. vwBELLATI. Ligulae apice glabrae.

* siylis fuscohispidulis |. decolorantibus, siccis sub-
fuligineis.

43. H. conywsosuw, aphyllopodum, caule dense folioso
laevi, foliis ovato-lanceolatis amplexicaulibus dentatis, subtus ve-
nosoreticulatis glaucis, anthela corymbosa paniculatave, pedun-
culis canofloccosis squamosis involucrisque basi ovatis attenuatis-
ve pilis apice canescentibus glanduliferisque hirsutis, squamis ex-
terioribus aeutis laxis, ligulis apice glabris, stylo e luteo fnligi-
noso. Fries Monogr. p. 185. Heró. Norm. XI. n. 9. In regio-
nibus montosis Norvegiae (prope Christianiam, in provincia Ber-
gensi etc. B/yit) et Lapponiae rarius. Species inter Z. Pre-
nanthoides ei H. virosum quasi media, laete virens; folia sub-
tus glaucescentia et reticulata, —Anthela basi tantum foliafa; ca-
pitula sqq. minora, squamis angustis. Achaenia ohsolete costata,
subtiliter punctata, castanea. H. corymbosum Fró/./, cujus de-
scriptio convenit, est forina macrocephala H. rérosi.

44. H. cnocaTUM, aphyllopodum, caule rigido folioso, foliis
oblongis lanceolatisve triplinervibus dentatis semiamplexicaulibus,
imis basi lata sessilibus. ramis pedunculisve 1, 2-cephalis strictis
subfastigiatis canofloccosis eglandulosoque-pilosis, folio suffuitis ,
involucris basi obtusissimis airatis glabris, squamis obtusis ad-
pressis (infimis subglanduloso-pilosis), ligulis glabris, stylo e lu-
teo erocato. (subfuscescente) Fr. Monogr. p. 4154. MW. Preuanthoides
Fi Dan. t. 2425. H. silvaticum. WaA/enó. Lapp. p. 197. Lo-
cis graminesis herbidis in zona aretica ef subarctica Sueciae bo-
realis et Norvegiae facile totius vulgaris species, inde mire pro-
tea, glabra et hirsnta, foliis latioribus angustioribus; at semper
notis datis facile distincía. ^ Caulis vel simplex, cum pedunculis
paucis ex alis superioribus vel ramosus, ramis foliosis rigidis
'Strietis. Folia nulla adsunt petiolata. Capitula pauca, sed maxima,
et praecipue in formis pumilis, utrinque quasi truncata, nuda,
squamis latis unicoloribus, nec in squamas pedunculi descenden-
tibus, ut tam in priori quam in sequente. Squamae omnes la-
tae, obtusae, adpressae. —Achaenia fusco-nigra punctato-scabri-
da. Pulcüra varietas di/af/ata foliis latioribus membranaceis pal-
lidis, superioribus ovatis passim intercurrit. — Alia angustata
foliis linearibus basi subauriculata sessilibus (J7eró. Norm. AT.
f. 7.) M. umbellati formis arcticis adeo similis ut spec. sicca, in

550 HIERACIUM.

vivo diversissima, aegre discernas. Jam RH«jws hoc e florendi
teinpore aestivali a seq. bene distinxit. — Proximum sine dubio
est H. canadensi et forsan cum hoc jungendum !

45. MH. BonREALE, aphyllopodum, caule rigido folioso, foliis
ovatis lanceolatisve triplinervibus a basi ad medium dentatis, in-
ferioribus in petiolum attenuatis, superioribus latioribus sessilibus,
aníhela corymbosa paniculata basi foliosa, involucris basi ovatis
elloccosis glabris eglandulosove-pilosis, squamis obtusis adpres-
sis unicoloribus in pedunculos squamosos decurrentibus, siccitate
nigricantibus, stylo e livido fuliginoso. Fr. Nov. et Monogr. p.
190. Herb. Norm. XT. 10, YII. 12. HW. Sabaudum Auc. vulgo;
minime ZLénn. A/L. etc. — Utpote maxime serotinum | (Septeubri,
priora Julio) plagas arcticas et interiores Scandinaviae prorsus
fugit; at in maritimis Dauiae (Jutlandia, Fyonia) vulgatum est,
et dein tantum rarius secus oceanum ad Christianiam | Norvegiae.
Quamvis externis notis ad proxima accedit, eisdem vix aftine est;
est nempe óorealis forma stirpis regioni mediterraneae privae,
cis alpes vagaus; extima nosíra littora tantum attingens. Ab /7.
Sabaudo L. plane diversum est; hoc per seculum et quod ex-
currit in. Horto Upsaliensi cultum fuit et nunc paucis locis Upsa-
liae inquilinum factum, ut diaguosin addere necesse sil:

Obs. HH. sanavupuM, aphyllopodum, caule rigido folioso, fo-
lis amplexicaulibus cordato-ovatis dentatis triplinervibus hirsutis,
anthela contigua racemoso-corymbosa, basi foliaceo-bracteata, iu-
volueris basi truncatis pubescentibus, squamis adpressis obtusis
concoloribus, stylo luteo-fuscohispidulo. ZLénn. Spec. 2. p. 118.
Hort. Ups.! p. 288. Allion. Ped. t. 27. f. 2. Fr. Monogr. p.
189. Herb. Norm. V. A (formae nemoralis) B (forma plantae
cultae collina). Utraque forma e seminibus ex Horto Botanico au-
fugis enata, nunc fere inquilina facta, at veram Patriam sistunt
convalles alpinae Europae australioris. — Florendi tempus, apud
nos Octobri praecipue, clare iudicat australiorem patriaa!

"* stylis glabris persistenter (luteis.

46. H. AuRATUM, aphyllopodum, caule rigido folioso floc-
coso, foliis oblongo-lanceolatis sessilibus amplexicaulibusve medio
dentatis, subtus reticnlato-venosis, anthela patenti-corymbosa fo-
liosa. peduuculis squamosis, involucris basi ovatis villo brevi In-
teo-glandu!oso pubescentibus, squamis adpressis, exterioribus li-
nearibus, stylo e luteo aurato. Fr. Monogr. p. 181. Herb. Noran.
ATI. n. 11. Circa Upsaliam rarius (novis locis hoc anno lectum),
Augusto florens, at ni fallor vera hujus quoque patria est Europa
australis; quamvis diversissimum sit ab omnibus speciebus, ad
quas relatum fuit HJ. Zanceolatum. Vill., hoc cum nullo alio quain

ACCIPITRINA. 551

nostro, tam plene et exacte convenit — et 77. brevifolium Tauscli.
Fr. Monogr. p. 180, quam maxime affine est. Medium quasi iu-
ter H. Sabaudum et aestivum; involucri squamae lineares fere
hujus, sed indumentum pubescens subtiliter glandulosum prioris. —
Inter hoc et. Z7. «ube/atuza. intermedium. est. 7. Zatifodiuzn Fr.
Monogr. p. 179. Herb. Norm. Xl. 6, cujus vero folia triplinervia
ef squamae omnes latae obíusae, exteriores jam in capitulis vir-
gineis squarrosae reflexae, ut in IH. uibellato.

Obs. H. vmosuw v. nigritum, aphyllopodum, eximie lacíe-
scens, caule elato dense folioso, foliis oblongo-linearibus amplexi-
caulibus sessilibusve glabris, subtus dense reticulatis. glaucescen-
tibus, anthela foliosa, pedunculis squamosis involucrisque cylin-
dricis basi turbinatis glabris, siccitate nigricantibus, squamis linea-
ribus adpressis aequalibus, ligulis apice glabris, stylo luteo. Zu-
precht in Mus. Peirop. Fries Monogr. p. 195. Herb. Norm.
XII. 10. Antiquitus apud nos cultum fuit et aliquot locis inquili-
num factum, quare ne cum proximis commutetur differentias addi-
di. Videtur forma frigidior H. foliosi Wa/dst. Kit. ( Iierb. Norm.
A1. 10 bis), verum hoc caule robustiori, foliis deusioribus bre-
vioribus et latioribus, cordatis profunde amplexicaulibus, eximie
ciliatis hirsutisque, involucris virescentibus conspicue differt. In
horto juxta 47. vérosuze cultum omnino constans perimausit et 14
dies serius lloret. Vidi rarius pilos paucos glanduliferos in in-
volucro.

47. MH. aEsTIVUM, aphyllopodum, caule dense folioso stricto,
foliis conformibus lanceolatis linearibusve medio dentatis, basi an-
gustata sessilibus, nervis subtus emersis laxe anastomosantibus,
anthela basi foliosa corymbosa paniculatave canofloccosa involu-
erisque basi attenuatis eglanduloso-pilosis, sqwazis infimis acutis
laxis, mediis adpressis intimisque conformibus obtusis, 2nar-
gine pallidis, ligulis glabris, stylo luteo. Fr. Monogr. p. 176.
Herb. Norin. XT. 3. In dumetis ad ripas fluviorum in convalli-
bus alpinis Norvegiae v. c. ad Hougfors in Tellemarkia, ad Sand-
vigs-elven prope Bergen, in Hurdalen et Bogstad prope Christia-
niam (B/ytt); etiam in Gestricia prope Gevaliam: //artzan junior.
Caule elongato, dense folioso H. veirosuwm et IJ. robustum re-
vocat; sed //. wmbellato ceterum adeo simile, ut primo obtutu
aegre discernas. Accuratius vero examinatumn iuvolucrum — diver-
sissimum testatur et Cel. Inventor ad. 7/. rigiduze primo retulit.
Involuera cylindrica, basi attenuata, obíscere viridia siccitate
nigricantia; squamae omnes angustae, lineares, nullae squarroso-
reflexae, infimae modo laxae; Znéimeae reliquis non latiores ut
in /7. umbellato, quare H. tridentatis acque. affine.

5252 HIERACIUM.

Est suspicio mere quidem hypothefica, urgentissima tamen,
H. virescens Sonder in Koch. Syn. 3. p. 1027. hujus sistere
formam pallescentem, nemoralem, in nemoribus udis prope Ham-
burgum obviam. Fingeres facile statum typicum in montosis Bo-
hemiae esse quaerendum ef semina exinde cun Albi defluxisse.
Plures species montanae in nemorosis campestribus pari modo
mulantur; formam 47. wbellati involucris stramineis!, cum H. vi-
rescente prorsus analogam, dedit Blytt. Folia latiora, ecrebre tri-
plinervia et florendi tempus serotinum ad Z7. óorea/e, cui afline
dicitur, potius quidem trahunt, sed haec forsan a sfatione simul
pendent: inflorescentia, involucra, squamae exacte Z7. aestivi et
si capitula 7. «estivi instar nigrescerent, ne quidem tamquam
varietates distinguerentur.

A48. WH. vwBELLATUM, aphyllopodum, caule dense folioso,
foliis conformibus sessilibus linearibus oblongisve, medio subden-
fatis, subtus nervis prominulis laxe anastomosantibus, anthela fo-
liosa, involueris e basi turbinata ovatis. siccitate nisricantibus,
squamis unicoloribus subacutis squarroso-reflexis, intimis
latioribus obtusissimis, ligulis glabris, stylo luteo. Lian. Spec.
IH. p. 1131. Fl. Dan. t. 680,872. Fries Monogr. p. 177. Herb.
Norm. LX. 1. Per omnem Seandinaviam sub innumeris formis,
glabrum et hirsutum, erectum et decumbens, foliis latioribus et
angustissimis, integerrimis et pectinato-dentatis, capitulis majoribus
et minoribus. Apud nos inflorescentia normaliter uimbellatía, sed
variat pauiculata ete.; in varietate a///Tora capitula solitaria, sub-
raceimnosa. Inter formas apud nos obvias (verum Z7. coronopi-
folium nobis deest) maxime nofabilis est arc/ophéla, glauca,
caule inferne folioso, superne nudo in pedunculos longissimos
submonocephalos diviso, foliis lanceolatis basi lata adnatis, a
zona arcíica passim obvia usque ad Kamtschatkam.

Plenior specierum expositio exhibetur in Monographia nostra
supra citata. Haec novaeque species jam 1847 Mafniae in Con-
ventu Naturae Serutatorum Scandinaviae expositae sunt ef prius
Societ. Scient. Upsal. communicatae, licet in. Actis Societatis lau-
datae sectio prior 1847, posterior 1848 demum publicata. Hinc
varias dein publicatas species citare non potui: J7. Vérgawrea
Coss. in Ann. Sc. Nat. est nostrum JJ. Z/alicum. X Aliae species
a Cel. Jordan descriptae; plurimarum Zce/ viderim specimina
authentica nunc transeo, cum priscis hactenus subsumsimus.

Hoc ipso die, priori plagula fíypis jam absolsía, ad me
pervenit altera sectio accuratae Florae Borussicae Cell. Peze,

HXBRIDA. 553

E. Meyer et Elkan, in quo citantur quaedam formae hybridae
(i.e. ambiguae, nec satis exploratae): 77. Piloseo-Auricula ( —
H. auriculo-Pisosella Fr. Nor.) est H. awriculaeforme, apud
nos in peculiari sua statione maxime abundans et in regioni-
bus v. c. Caucaso!, ubi deest IL. Auricula, eximium. 47. pra-
tensi- Pilosella (— H. collino-Pilosella Fr. Nov.) apud nos
tantmm occurrit in provinciis, ubi 47. pratense (in Scandina-
via fere adventitium) prorsus desideratur; et 47. pratensi-auricula
est H. floribundum, in Norvegia copiosum, e qua late patente
terra. 4H. pratense certissime exulat: H. Bauhéini-Pilosel/a vide-
iur nostrum H. co/lnwn. Moc (H. dubium FI. Dan. ef Wahlnb.)
IH. Pisosella ei Auricula in omni Suecia et Norvegia media etf
boreali sunt formae primariae et vulgatissimae, sed iu hujus pa-
tria absolute deest H. BawAini/! Haec vera ratio permultarum spe-
cierum s. d. hybridarum *); major vero harum pars apud alios
Auctores sunt lusus et aberrationes Zndividwales meo sensu nulla
mentione diznae; species enim distinguimus nee ad specimina
nee ad cAaracteres, sed ad formas in natura prouiueutes, geo-
graphia distributione, vegetationis historia aliisque biologicis ratio-
nibus insignes.

*) Sie apud nos duplex exstat "Galíum ochroleucum", alterum ma-
nifeste G. veri, alterum G. Molluginis varietas, neutrum hybridum;
prius in regionibus ubi nullum adest vestigium 6G. Molluginis, rarae
nobis plantae. €. Mollugo ochroleucum vastam plagam circa pagum
Fróbóhe Hallandiae obtegit tam G. verum, quam G. Mollugo prorsus
exeludens; G. Molluginis ceterum nee in illa provincia nee in adja-
cente Smolandia occidentali exstat vestigium. Antiquissimus et aestu-
matissimus amicus JFmmer, cui ceterum nemini lubentius concedo,
plurimas protulit Salieum hybriditates. Amicus Aristoteles, Amicus
Plato; at magis amiea veritas, hine in proprio commentario exponere
cogor, cur his bybridis speciebus non fidam. Quae sunt vere hybridae,
et millenas harum in Lapponia colligere licet formas hybriditate ter-
tii, quarti, quinti gradus infectas, ut individuales, indefiuitas et. ac-
cidentales nulla in Systemate mentione dignas censeo. — Cum his vero
neutiquam confundendas censeo formas peculiari vegetationis historia
gaudentes, per vastas regiones extra parentum perbibitarum societate
regnanfes, qvales S. lanceolata (vera patria est ossia arctica), S. ru-
bra, angustifolia, S. undulata (apud mos copiosa in provinciis ubi
utraque parentum deest) e. s. p. — Si has hybriditate primitus ortas
censere placucrit (nam specierum originem et genealogiam explicare
quoddam mere hypothetieum semper manebit; Linneus quodam loco,
INecker ete. genera species primarias, species omnes hybriditate ortas
dixerunt) mihi perinde erit; at nunc ad definatas species fixae sunt et
ut tales servandae, Plura quoque viri egregii de synonymis arbitria
indubiae auetoritati opposita sunt; sie nemo dubitare potest Salicem
rosmarintfoliai Wochii etiam esse Linnaeanam; cuique Botanico Scan-
dinaviae et RKtossiae notissimum enim est, hane maxima copia et nullam
aliam affinem circa Aboam et per latam Fenniae plagam regnare.

954 NOVITIAE.

1L. Plantae post editionem sectionis prioris detectae.

inser. p. 3. AsTER salignus Willd. Ripa bor. Eidorae. Paul-
sen. Jerb. N. YIII. f.

— p. 5. Lusus hybridi inter Crszum oleraceum et hete-
rophylium (Vestrogoth.) palustremque (Selandia) jam etiam
apud nos obiter lecti, Qua ratione ex his speces fingantur, non
capio !

— p. 9. vaukRrANA capitata, foliis radicalibus brevepetio-
latis ellipticis integerrimis, caulinis sessilibus superioribus in la-
einias 3 —5 oblongo-lineares partitis, floribus corymboso-capita-
tis, bracteis linearibus. Pa//as — Link Jahrb. d. Gew.1—295. p.
66. Ledeb. Ross. Il. p. 485. Torr. et Gray Amer. bor. IL.
p. 48. Ruprecht Samoj. p. 39. Herb. Norm. XII. n. 27. |n
Lapponia Rossica ad Katschkowa etc. Planta spithamaea, glabra,
radice repente, corollis albis.

— yp. 11. cAMPANULA Bononiensis. L. 7. .V. 4 c. G. S. (in-
quilina ?)

— p. 12. PuLwoNARIA saccharata. iJ. Herb. Norm. XIV.

— p. 14. srAcuys annua L. — Bornholm, copiosa. Lange.

— p. 16. EnvrHREAE litioralis Fr. .Vor. nomen restituatur;
Erythraea linearifolia, sec. specimina authentica et Dufonurea-
na! est Erythraea tenuifolia Griesb., qui ipse ad hauc citat
Chironiam linearifoliam Decand./! quae sine dubio genuina plauía.
— E. latifolia, ex Il. Griesb. ad Krageroe obvia, Biyitias: hune
locum quottannis visenti, ignota est.

—- p. 16. LowaTOGONIUM rO£atum, corollae fauce barbafa,
laciniis calycinis linearibus, foliis lanceolatis obtusis, infimis spa-
thulatis, caule e medio ex alis ramoso. — Swertia rotata. Léum.
Spec. I. p. 328. Gmel. Sib. t. 53. f. 1. Fl. Dan. t. 843. Sw.
sulcata. Ro4tb. Act. Ilafn. X. p. 438. t. 1. f. 4. Gentiana rot.
Schlecht. Linn. 1. p. 187. Pleurogyne. Grieseb. Gent. p. 309.
— Herb. Norm. XII. 43. Indicatur jam a 6Gwnnero in Guld-
brandsdalen Norvegiae, ubi vero a recentioribus non repertum;
dein vero ut aliae deperditae Norvegicae plantae in Lapponia
Rossica lectía a Cel. Nylander. — Ill. KocAzum stricte sequens
Lomatogonii nomen servare necesse fuit, et dubium sane an
debeatur prioritas nomini generico non publicato, tantum syno-
nymi instar in Zn. Z. c. citato.

— p. 19. post Bartsiam: casrILLEJA. (L. fll. Suppl. p. 293)
Calyx compressus, ab apice autice l. utrinque fissus, lobis bifldis.
Corollae galea producta, carinato-concava; labium inferius triio-
bum, brevissimum. —Capsulae loculi multiovulati, valvis medio se-
ptiferis. — Seminum testa laxa reticulata. (In Za«7/sia antüera-

FLORAE SCANDIN. 555

rum loculi aequales; in Casti/eja inaequales; exterior medio
adfixus, inferior minor pendulus.)

— p. 19. €. PanLiDA (Linn. Spec. 2. p. 839 sub Bart-
sia) herbacea, foliis linearilanceolatis integerriinis, floralibus ova-
tis membranaceis subincisis pallidis, floribus spicatis, lobis caly-
cinis corollae tubum superautibus. AwnzA. syn. p. 200. Dec. Prodr.
A. p. 931. Ledeb. Hoss. III. p. 257. — Herb. Norm. XII.
n. 36. In Lapponia orientali (Nylander) indeque per terras Sa-
mojedorum, Ruprecht, et omnem Sibiriam in Americam, centra-
lem hujus generis patriam.

— p. 19. rrprCcuLaRIS sudetica. Willd. — Herb. Norm. XII.
389. Eisdem cum praeced. locis.

— p. 19. oRoBANCHE LrBANOTIDIS (Ruprecht! Fl. Petrop. p.
70) sepalis bifidis binervibus, corolla tubulosa arcuata basi con-
Sitriefa, extus glandulosopilosa, labiis porrectis, filamentis basi
corollae inseríis sursum glabris styloque subglandulosis, stigmatis
lobis ovatis glandulosis. ZLedeb. Hoss. III. p. 319. — Herb.
Norm. XIII. n. 37. Ad radices Libanofidis montanae (Petropoli
Kühlewein!) et vix dubie hujus loci Orobanche major Ven-
nica et a Ternstrüm olim in Alandia lecta. —O. 7najori simillima.
Caulis elanduloso-villosus, fuscescens, superne roseus. Sepala
nervis 3—5 tenuioribus percursa. Corolla ferrugineo-rufa. Stig-
ina e cerino cinnamomeum.

— p. 26. BATRACHIUM PELTATUM à D. heterophyllo sistit speciem
eximie diversam. B. heterophyllum vero plures complectitar species
secundum eximiam Floram Francogallieam a Cell. Grenier et Go-
dron nuper editam. ^ Batrach. Peéireri (Koch) dicitur Hanuwac.
confusus |. c. l. p. 22 et species omnino destineta. R. Baudotii
etiam apud nos lectus et mihi plane videtur a DB. marino caule
tereti eburneo, foliis zu::qguaz natantibus, fructuque conspicne
diversus.

— p. 26. Thalictrum rariflorum — Th. Friesii Awpr. Sa-
7)0jed. p. 19.

— p. 27. POEONIA TNTERMEDIA (C. A. Meyer in Ledeh. FI.
alt. IL. p. 277) capsulis. (3, rarius 2) subtomentosis erecto-
patulis, foliis ternatim sectis, segmentis ambitu orbiculatis pal-
matim 3—5-partitis: laciniis 2—3-multifidisque: lacinulis lan-
ceolatis acutis. Ledeb. FJ. Ross. I. pag. 74. Rupr. Samojed.
pag. 14, 20. n Lapponia Rossica ad Ponoi. Vidi tantum spe-
cimina e terra Samojedarum, quae maxime ad P. anomalam acce-
dunt; foliis latioribus et palmatim partitis distinguenda.

— p. 38. ruwanra mierantha. Aoc. syn. III. p. 1018. Up-
saliae copiose legi 1844. H. XN. .Y//J. 47.

42

236 NOVITIAE.

— p. 29. Sisymbrium Loeselii. L. Herb. Norm. XII. m.
49. Holmiae copiose, legit Amic. Andersson. Nostra magis gla-
brescunt, quam specimina exotica; an h.l.,S. /rio priscorum Flo-
ristarum.

35 et p. 753. Duas illas Violas, quas sub vVIOLA EPIPSILA
primo commuíabaim, specie omnino differre video. Plurima specimina
a Cel. Kühiewein me edocuerunt, VZ0dam mostram Scanicam
esse genuinam JF. epipsilam, egregie in JF. Dan. f. XLI. pi-
ctam; alteram vero Sueciae mediae et borealis, in summam Lap-
poniam vulgatam, novam sistere speciem, VF. Swecicam dicen-
dom. Haec ad V. u/iginosam, nuperius a Med. Doct. Petterson
ad Hosmoáà alibique provinciae Calmariensis copiose lectam, ae-
cedit, ut Viola palusiris ad V. epipsitlam.

Errorem inveteratum, Droseram intermediam esse borealem
speciem et Zr. ZJongifo/iam australiorem, seorsim nofare necesse
duximus. Haec in Scandinavia boreali vulgatior, in summo sep-
tentrione sola obvia. JDrosera longifolia e Wahlnb. omnino est
genuina (nec intermedia) et D. longif. 9. WaAZenb. est Dros.
obovata.

— p. 36. wAHLBERGELLAM AFFINEM Finmarkicam a Grünlan-
dica distinxit Cel. Ruprecht, qui utramque vivain legit, sub nonii-
ne W. angustilorae, P/anf. Samoj. p. 24, foliis linearibus flori-
busque duplo angustioribus dignoscendae.

— p. 38. Sagina nivalis. Fr. — S. intermedia Fenz4. im
Rupr. Samoj. p. 25.

— p. 41. Si cum Rec. Myriophyllum vetrticillatum cum M.
spieato jungatur, M. spicatum L. citetur ad JM. a/ferniflorum ,
utpote a Linnaeo potissimum intellectum; hoc enim apud nos vul-
galissimum ef sola generis species per omnes provincias pineto-
moníanas.

— p. 43. Rosa carelica Fr. — Tamquam varietas ad Ame-
ricanam A. acicularem Lindl. ducitur a Cel. Huprecht in F7.
Sam. p. 33. FI. Petrop. p. 65.

— p. 45. Potentilla mixta, e seminibus educata, mutata est
in P. procumbentem Sibth. Lange.

— p. 47. Astragalus Onobrychis lapsu calami iudicatur loco
A. Cicer.

— p. 53. Atriplex nitens Reb. nec Atr. hortens. Ad littora

j

Lappon. or. etie e

— p. 58. BETULA GLUTINOSA. Duplex sub hae mine complecti-
tur forsan species, at ob infinitam staturae et foliorum varieta-
tem aegre dignoscenda; altera B. canPATHICA ZJech. Jc. F7. Germ.
L. 624. f. 1284—1286, cujus var. paludosa est B. pubescens
Wallr. Koch, squamis fere B. rerrucosae, lobis lateralibus nem-
pe rotundatis patentibus subrecurvis, intermedio producto augustiori

FLORAE SCAND. 20257

— alkera B. eLuTINOsA Wallr. Fr. — B. alba ZteeeA. 7. c. t. 623
squamarum digitato-irifidarum lobis porrectis aequalibus. Hae
duae arbores conjunctim Z2. ae/bam L. sistunt; illa est vulgatissi-
ma per plauities v. c. circa Upsaliam (ef in paludosis abit in
formem pubescentem, quales vero aliae species simul gignunt) ;
illa in provinciis montanis et alpestribus. —- BETULA VERRUCOSA
Ehrh. (Reich. 4. ec. t. 626, 627) ab utraque facillime semper di-
stincta ramis verrucosis. foliis, squamarum lobis lateralibus reenr-
vatis, intermedio (in vivis) adpresso. nec ut in reliquis patente
vel squarroso. — Be/viam quandam 4Zaczniataz mon agnoscit lll.
Wahienberg, nec ulls, qui hujus monsírositatis vivendi rationes
observavit.

inser. p. 58. BETULA HvMILIS (Schrank Bav. L p. 421) ra-
mis resinoso-verrucosis, foliis subrotundo-ovafis inaequaliter crena-
toserratis, subtus reticulatovenosis pailide viridibus (non glanduio-
sis). amentis breve pedunculatis erectis, squamis digitato-trifidis,
lobis eonformibus porrectis linearibus distantibus, nucibus ala an-
gustiori ad apicem cinctis. AocA. syn. p. 761. Herb. Norm. XIIT.
m. 72. B. fruticosa. Heich. Ic. Germ. t. 621. f. 1279 ; t. 622.
f. 1281 (neutiquam f. 1280, quae meam 4A. a/pestrem — hu-
milem //n. supra p. 212 refert.) In paludosis Smolandiae su-
perioris ad Forserum, unde specimina dedit Stud. Forsgard. Est
huic speciei facies venusta et laetior, ob folia tenuia et laete
viridia, quo ab omnibus nostris facillime dignoscitur. Cum Nor-
vegica B. «pesti, rudi et impolita, vix comparanda; haec faci-
lius cominutatur cni B. Zn£erzedia, quae sub B. humilis nomine
e Lapponia quoque miititur, sed e foliorum typo et ala latiori ad
B. glutinosam potius referenda.

— p. 58. B&TULA FRUTICOSA (Pallas ez Sphach. in Ann.
Sc. Nat. 18541. p. 156) var. zuicrophylla, ramis pilosis, foliis
ovato-subretundis crenato-serratis, subtus venoso-retieulatis glan-
duloso-punctatis glaucis, amentis breve pedunculatis erectis, squa-
mis digitato-trifidis, lobis lateralibus abbreviatis latioribus, nuci-
bus ala obcordata apicem superante cinctis. Cfr. Koch. Syn. p.
461 in obs. B. mierophylla Fr. Mscr. In paludosis ad Mjóhut
Simnolandiae. | Forsander. Habitus nostrae Betulae nanae; rami
fusconigri. Folia quoque firma B. nanae, atf crenae serratae;
terminalis in dentem acutum producta, et pazina inferior albicat
minute glanduloso-punctata. Frutex apud nos obvius a specimini-
bus sibiricis, qualia contuli, differt ramis pilosis nec verrucosis,
foliis minoribus, amentis brevioribus. ut forsan novus; at omnes
notae essentiales ita congruunt, ut in praesente nolnerim proponere
tamquam speciem. Icon B. fruticosae in Pallas F/. Ross. t. 40.
f. A. B. mala est; ob ramos resinosoverrucosos et folia majora
praecedentem potius refert; omnis analysis partium fructificationis

958 NOVITIAE.

deest, ut vix ceitanda sit. 4A formis PBe/w/ae manae in eadem
tab. f. D—6G pictis prorsus diversa est; f. E, G, nostram JZ.
alpestrein sistere videntur.

Obs. 1n Flora Europaea Betularum genus maxime obscu-
rum censeo, quare ante aliquot annos hujus monographiam in-
choavimus, at in formarum síudio adhuc occupatus nomencla-
turam nondum figere nolo. e£. a/bae nomen ut prorsus col-
lectivum necesse servandum (ne jota quidam in scriptis. Linnaei
B. verrucosaim spectant, sed tam definitiones quam loca £. car-
pathicam et glutinosam); B. pubescentis est perennis confu-
sionis fons. Zetula odorata ex alis B. glutinosam , ex aliis
B. carpathicam spectat; nuperrime vero lil Zezchemóach. hoec
nomen in JB. verrucosam iranstulit. Quaenam vera? Species
Sibiricae et Americanae, quarum plures ad nostram Floram quo-
que pertinent, melius observatae, quam Europaeae; exoticas plan-
ias enim mos est examinare, de indigeuis vero sententiari. Multi
rem absolutam fingunt omnes Betulas nostras arborescentes coa-
corvando, v. €. SSpach in Ann. Sc. Nat. l. c., exoticas cete-
rum subtiliter distinguens; sed hac facillima methodo res aeque
parum absolvitur, ae distinguendo species e statura, foliorum for-
ma, serraturis etc. Plures, et nou multas latere species nullum
dubium est, licet indigenarum limites facilius oblitterentur ob for-
marum copiam, quam exoficarum, quarum una alterave forma
modo absque inembris iutermediis in herbariis exstat. —Jam vul-
gus apud nos plures distinguit e ligni qualitatibus (Masurbjórk,
Glasbjórk), vel e foliorum sapore acerbo, adstringente et miti,
subdulei (Soofsbjórk), quarum distinctio in medicina vulgi, v. e.
pro balneis, magni censetur momenti. Cfr. Bo/. Not. 1844. p.
169. ubi def. Borgsiróm Observat, "vulgus meiius e physicis
qualitatibus Betulas distinguere, quam Botanicos e micrologicis
characteribus."

inser. p. 60. cmanA mueronata Braun. Herb. N. XII. 100.

Obs. Dubitante Cel. Braun an Ch. baí/tica nostra sit for-
ma marina Charae asperae, observem Ch. asperam apud nos
saepius esse marinam inque societate CA. bai/ticae nasci absque
ullo transitu.

— p. 62. gPIPACTIS microphylla (Ehrh.) Ad Soroe Selan-
diae. Lange.

— p. 63. waAJAS flexilis. Hos/k./ Caulinia. Wid. — Herb.
Norm. XÍV. In lacu Hederen prope Braheberg in par. Nártuna
Uplandiae, unde reportata a Cl. Goes, qui conchyliorum gratia
stiguli lacuuimm fundum examinans observavit hoc insolitum gra-
:]en siriguli adhaerens mecumque vivum communicavit. —Planfa
proprie Americana, uno hactenus loco ium Europa observata; NW.
murina apud nos absolute marina, quare Botauici Scaudinaviae

n

FLORAE SCANDINAV. 559

nomen Linnaeanum uon mittant. Ab hac tota facie differt graci-
lior ;.V. flexis, aquarum dulcium; foliis quinis senisve verticilla-
tis linearibus sub lente tantum ciliato-denticulatis. — Fructus vero
omnino, quales in N. marina descripsit Thedenius, astyli, stigmate
obsoleto, at multo graciliores.

— p. 69. sPARGANIUM NATANS Zecc. neutiquam sistere ge-
nuinam Linnaeanam plantam, sub nomine ZZ7o/agrás, i. e. gra-
men natans, per omnes provincias Scandinaviae silvatico-monítanas
notissimam, pluries monui et in Bof. Not. 1849. n. 1. plene de-
monstravi. Exstat admirabilis analogia historiae inter Spargan?tuzn
natans et / Callitrichen autumnatem; utraque species est sui
generis nobilissima et distinctissima, utraque subarcticae regioni
priva, utraque a Linnaeo primo detecta et illa in F/or. Lepp. n.
271—273 plene et clare descripta; utraque demum in aliis for-
mis vilioribus quaesita. Nomen specificum sumsit Linnaeus e no-
mine Suecano; quae Linnaeus de hujus plantae vivendi rationibus
|. e. enarrat, etiam meae puerilis aetatis imagines in memoriam
revocant. Plantam hanc Florae nostrae summopere insignem, ut-
pote in aqua profundiori, quam ulla alia planta obvia, "profun-
ditate duarum Oorgyarum" L., extra Nymphaeas ef, Scirpeta la-
cuum litora coronantia. Linnaeus ipse uovam testatur, exteris
ignotam — et Sp. minimum Bauh. — natans Hec. expressis ver-
bis ad Sp. erectum ducit. Planta vero, quam Linnaeus pro j5parg.
münimo ium temporis habnit, non erat Patrum species, sed
nova, hactenus indescripta, in paludibus silvaticis Smolandiae et
verosimile plerisque provinciis montosis obvia, scilicet Sp. /Tui-
tans nostrum, inter Sp. erecta et natantia prorsus intermedium.
Serius demum Liunaeo innotuit Sp. zezn?mum at tamquam varie-
tatem 8. Sp. natanti perperam admodum subjunxit. Ex hac hi-
storica expositione celare elucet: 1) Sp. ménimum Bauh. et om-
nium Auctorum ante Linnaeum tanquam distinctam speciem esse
restituendum , hoc est Sp. natans Smith. et Florist. Eur. ausíral.
fere omnium: II) Sparg. natens Linn. sistere speciem a reliquis
sul generis distinctissimam, exteris paene ignotam, sed cum /.
angustifolio Mich. Boreali-americano facile collidens: III) Lu-
naeum, Sparg. minimum Bauh. ad Sp. erectum ducentem. ante
oculos habnisse speciem nondum descriptam inter Sparg. erecta
et natantia intermediam.

1. S. rFLurrANs (Fr. Fl. Hall. p. 139) caule simplici firmulo
adscendente, fo//s plauis flaccidis ventricoso-vaginantibus, imis
linearibus, reliquis a basi ampliata Zm «picem. acuminatum ae-
qualiter attenuatis, spadicibus congestis, mascula subsolitaria,
fructibus sessilibus conicis in rostrum subulatum, fructu bre-
vius, aítemuatis. Sum. Veg. Scand. p. 69. sub S. siinplici.
Herb. Nori. XIV. |u paludosis silvaticis Smolandiae occiden-

560 NOVITIAE.

talis inter Callam et verosimile per omnes plagas boreales silva-
lico-montanas. Stirps vulgo humilis, spithamaea l. parum ultra,
at sat robusta, caule adsceudente sequentium multiplo crassior.
Folia sequentium duplo latiora et firmiora, vaginis admodum dila-
tatis et margine scarioso-miembranaceis, nervosa ef septis trans-
versalibus reticulata, plana, flaecida, nunc erectiuscula nune sta-
lione inundata decumbentia et [luitantia potius quam' natantia.
Spadices vel omnes in glomerulum congestae vel inflma remota
pedunculata, Fructus conico-elongati, in siccis nervosi acuti, in
rostrum aequaliter attenuati.

3. S. wiwpuUM (C. Bauh. pin. p. 16, Raji — Herb. Norm.
XII. n. 71) caule simplici flaccido foliisque a &as? aequali mem-
branaceis linearibus obtusiusculis natantibus, spadicibus (paucis)
remotis, imis pedunculatis, mascula solitaria, /frwctibus sessili-
bus Ovatis Obtusis, s(ylo brevissimo mucronatis. Sparg. na-
tans B. Lian. Suec. p. 323. Sparg. natans 4uc/(. pl. minime ge-
nuinun Linnaei! Cfr. Fl. Lapp.'! In fossis per regiones campe-
stres. Minima generis species caule vulgo filiformi, fructibus di-
siüinctissima. — Folia pallescentia, variant latiora angustioriaque;
sequens foiiis gramineo-viridibus etiam C. autumznalem in men-
tem revocat.

3. S. NaTaNS (Linn. Sp. 2. p. 1378. Fl. Lapp. n. 345!)
caule e!ongato flaccido, /o//s basi dilatata vaginantibus lineari-
bus ZJongissimés natantibus Zaete gramineo-viridibus, spadicibus
(numerosis) remotis, femineis pedunculatis, masculis pluribus ses-
silibus, fructibus longe stipitatis oblongis, rostro subulato bre-
vioribus. Flotagrüs Suecorum! Herb. Norm. XIII. n. 76. ln
Jacubus silvaticis "profundis duarum orgyarum" L.! per omnes pro-
vincias montosas Sueciae, Norvegiae et Finlandiae. Caules or-
gvales et ultra! Folia angustissima, parte natante plures pedes lon-
ga "jueundo spectaculo aquas quasi linteo viridi tegunt" (Linn.)
et miro modo teimperant turbidae superficiei undas. "Capitula
mascula 10— 12" L., anthela nempe saepe ramosa, spadici-
bus masculis passim in ramis supra femineas. ^ Cfr. ceterum exi-
miam 77. Lepponicae deseript. — Sp. affine Schnitzl. —
ÁHeich. Ic. Monogr. t. 417. videtur hujus forma macrior, simpli-
cior, locis vadosis obvia,

inser. p. 70. loco C. Aordeistichos, lapsu memoriae inser-
iae: canEXx ORTHOSTACHYA (€. M. Mey. in Ledeb. Fl. Alt. IV. p.
231) spicis femineis tristigzmaticis pedunculatis distantibus, mascu-
lis subternis erectis eylindricis, bracteis foliaceis longissimis,
fructibus ercetis ovato-oblongis subtrigonis nervosis glabris, rostro
bilentato gluma 1inucronata longiori, culmo obtusangulo, vaginis
villosis. Ledeb. IJ. Hoss. t. 324. Herb. Norm. JXIIT. n. 85.
Specimen e Norvegia (at sine loco) dedit div. Lund; in Lapponia

FLORAE $CANDINAV, 561

orientali rarior, at ad limites orientales (Nevam) copiose. Pro-
xima €. hirtae, at longe speciosior, fructuque glabro l. secus
nervos tantum obsolete hirto, facile distincta.

inser. p. 72. cam. rRINERVIS (Loisel. Gall. II. p. 274) spicis
confertis subsessilibus, femineis distigmaticis oblongocylindricis ma-
sculisque subtribus, bracteis basi auriculatis subvaginantibus, fru-
etibus ovatis compressis obsolete quinquenervibus, squamam oblon-
gam uninervem aequantibus, culmo obeso triquetro laevi, foliis
canaliculatis apice triquetris, radice repente. Awnz. Car. f. d.
f. 2. €. Frisica. C. Koch. in Heg. Bot. Zeit. 1843. p. 273.
Ad littora Slesvigiae occidentalis; primus mecum communicavit
Cel. IVo/te. Est e stirpe Caricis vulgaris, statura obesa, spi-
cis femineis spissis, fructu foliisque facile distincta.

— p. 72. C. EPIGEJOS nostra dicenda est C. prscoLoR (Ny-
land. Spic. Fenn. IIl. p. 12: culmo subacutangulo, foliis planis,
bracteis siccitate revolutis, squamis acutis fructus ovato-oblongos
obvolventibus, Herb. Norm. XII. n. 87); nam C. aquatilis v.
epigejos L«es(ad., licet androgyna dicta, ad C. «quatilem
sphagnophilam — C. borealem Lang, nostram sírictius refereu-
da. Probe distinguendum inter spicas spuz?e endrogynas, spi-
cis femineis terminalive apice masculis — et zeze androgynas
spiculis conformibus, basi masculis l. floribus masculis femineis im-
mixtis. Stirps C. óico/oris, transitoria in C. homostachyas, a
reliquis heterostachyis distigmaticis dignoscitur spicis vere andro-
gynis — ex iisdem, praeter alias notas, (C. epigejos aut potius
C. discoler ab omnibus C. aquatilis et salinae formis diversa et
manifeste ad C. 52co/lorem accedit. — C. rufina etiam lecta in
alpe Synishorn Norvegiae: 4. N. ATI. n. 84. (Carex arcto-
phila Nyl. |. e. est C. Ayperborea Drey. I. N. XII. 89. €. nE-
MaTOLEPIS Drej. — Fl. Dan. t. 2370, teste Andersson, ad varietates
C. salinae referenda est, cum qua mixta ad littora nostra legitur.

— jb. caREX HELVOLA Blytt (Fries in Bot. Not. 1849. p. 58)
spica composita androgyna, spiculis subquinis linearibus confertis
distigmaticis, omnibus conformibus femineis, terminali basi mascu-
la, bracteis evaginulatis meinbranaceis brevissimis, squamis ovatis
eculis, fructibus basi cuneata ovatis glabris in rostrum compres-
«sum subintegrum attenuatis. Herb. Norm. XIII. n. 55. n con-
vallibus alpinis Norvegiae; primus mecum communicavit €]. Mag.
H. Holmgren, quae in Gousta legit; dein multis locis in provin-
cia Valders legit BZytf. Proxima C. znicrostachyae , quae hactenus
a reliquis remota in nostra Flora exstabat, et hane cum €. anorre-
gica, in qna saepe spicula terminalis mere mascula, aliisque exo-
ticis in. novam stirpem (C. helvolarum) cogit. —Spiculae omnes
conformes, imbrieato-congestae, in exsiccatis fere distichae, a
C. microstachya primo obtutu. distinguunt.

2562 NOYITIAE.

inser. p. 76. po^ fulva Trin. omnino est Glyceria (Cfr. p.
242. Herb. Norm. XII. n. 91.) indeque Poa sudetica, ut apud
nos optime expiicata Poarum species, agmen ducet. —Stirps igitur
b. fasciculiferarum auteponenda a. s£oloniferarum.

— p. 79. caLAMAGROSTIS. Hoe genus, cujus centrum posi-
ium est in Zona subarctica, in Scandinavia luxurians, piures obtu-
lit insignes, tam a Cel. BZyt£ (Cfr. Fl. Norveg.), quam me ipso
collectas, inter quas €. Langsdorffiüi Trin. — Herb. Norm. XHI.
n. 89, Harum vero expositionem differimus, donec genus mono-
graphice et quidem nova ratione tractare liceat. —Characteres enim
a flosculi secundi rudimento ]. defectu, aristae insertione et lon-
gitudine. quibus specierum cognitio nunc maxime nititur, minoris
sunt momenti; attendendo vero ad nofas biologicas (Cfr. p. 239),
nec non geographicam distributionem figantur species evidentes.
C. uniglumis Wartm. est nostra Cal. acuti/lora nec mon, teste
ex authent. spec. amic. Huprecht, vera Schraderi s.. Ca/. subu-
lata Dumort. — omnino distineta ab illa C. zwontanae forma,
quae vulgo pro C. ecutéfiora sumitur.

— p. 80. prGrrARIA ciliaris (Retz.) Herb. Norm. XIHT. m.
$8. me sensu specie haud separanda a Dg. sanguinali, apud
nos famen adhue desiderata. JD. cé/iarem) detexit Nob. Lib. Bar.
Gyllenstjerna locis cultis ad Krapperap Scaniae.

— yp. 83. Lscoroniuw (eomplanatum) Sabinaefolium. W7//d.
Apud nos v. c. in ericetis Hallandiae in par. Thorup!, prope
Gothoburguin! (WA/nb. Suec. n. 1196 8) et multis aliis sine du-
bio locis legitur L. sabinaefolium | 1]77/d. — DJ. t. 57. f. 3. s.
L. Chaemaecyparissus Braun, Koch. E propriis observationi-
bus de differentia specifica nondum convictus sum, quare rem in
medio relinquo: //erb. Norm. XIII. n. 100.

— p. 84-97 addendae sequentes nuperius detectae BRYACEAE *)

HyPNuw viridulum Zn. 5.
— yivulare Bzuch. 2.
-—- concinuum 4Z7u. 4.
-— conufertum. Dc£s. 4.
— [fünbriatum. 47a. 4.
— . badium. Za. 4, 5.
— curvifolium. /7ed:. 4.
— Mühlenbeckii. ScA2zmp. 3.
— norvegicuu. Sch?enp. 3.
— enerve, Schimp. 3.
— "(Thedenii. ScAzmp. 3, A4.
— erythrorhizon. SeAemp. 3, 4.

*?) Harum enumerationem amice redegit Cel. Thedenius.

FLORAE SCANDINAYV. 563

Lrskra intricata. Zn. 2, 3.

— Subenervis. ScAw. 3, 4.

— (tenella. ScAzmp. 3, ^.
NrckERA rotundifolia. //m. 4.

MwiuM subglobosum. Br. et Schm. 3—5.
Blyttii. Br. et Sch. 3.
spinosum. jScAw. 3.
torquescens. Br. et Sch. 2 —5.
Brownii. Br. et ScA. 3.
—. Schimperi. C. Mu. 3.
OnrHOTRICHUM pallens. Bruch. 2, 3.
— alpestre. /ornsch. 3.

HrEpwriGiDIUM imberbe. Br. et ScA. 3.
GuwwrA orthotriehoides. Za. 3.
TonruLA rotundifolia. 7/n. 2.

— aciphylla. 77». 3.

DicRANUM robustum. Z/y(f. 3.

— palustre. Brid. 3.

— hyperboreum. Sm. 3.

— enerve. 7Aed. 4,

WzissiA Wimmeriana. Br. et ScA. 3.

— denticulata. SScAw. 2, 3, 4.
GywxNosTOMUM Squarrosum. JVees et Hornsch. À.
ANDREAEA Hartinanni. 7Aed. 4.

— alpina. Sy. 3, 4.

iind obovata. TAed. 3, 4.
inser. p. 89—102. HgParTICAE:
JUNGERMANNIA Hornschuchiana. .Vees et Esenb. 4.

— convoluta. /Iib. 3.
FRULLAMIA fragilifolia. 7ay/. 4.

p. 102—121. Ad Lichenum familiam pro more vix ullae
accesserunt Novitiae, at eo plures criticae observationes, quas in
Supplemento ad Lzchenogr. Europaeam, additis Byssaceis, bre-
vi publicare in animo est. Hoe loco modo annotem Zndocar-
pon phylliscum ad Collemaceas esse transferendum et Synalissam
phylliscam dicendum.

Hymenomycetibus sequentes insigniores species, Upsaliae le-
ctae et vivis coloribus pictae. addendae:

AcanrcUs (Lepiot.) gliodermus m. sp. Statura 4A. nii,
at stipes siccus floccosus 4. e/ypeolarii, pileus rufus.

Ag. (Armill.) Laschii Epier., robustus. Epier.

Ag. (Trichol.) Inodermeus z. sp. Habitus 4. pyriodori, sed
Leucosporus, lamellae candidae, tactu rubromaculaíae.

564 NOVITIAE.

Ag. (Trich.) caríilazineus. Bu/l. — Epicr. Distiuetiss.

Ag. (Trich.) elytroides. Epécr. Priori affln.

Ag. (Clitocybe) dothiophorus m. sp. Parvus, pileo excentrico
umbone maximo gibbo — juxta A. curtipedem inserendus.

Ag. (Collybia).protuberans. £p.

g. (Mycena) epiphloeus. z. $p.

Ag. (Omphalea) leucophyllus. A. Epichysium leucoph. A. S.

Ag. (Inocybe) brevis. Weznm. — Epicr.

Ag. (Naucoria) reductus. Epzcr. p.

Ag. (Stropharia) albonitens. s. sp. Affinis A. semiglobato,
at stipes curtus annulatus, pileus candidus.

ConTINARIUS craticius. Epécr.

€. leucopus. Bu//. -— Ex errore omissus.

PaNus griseotomentosus. ZEpicr.

HyGROPHORUS D. Sp.

PoLyPonus leprodes. Aos/&. Epicr.

TRAWwETES rubiginosus. Zpécr. sub Polyp.

Hypuw (Mesopus) WOLLE, pileo carnoso fragili depresso
villo dense compacto tactu mollissimo cinereo, stipite obeso, acu-
leis confertis gracilibus candidis. — Aliud ((H. £oru/osum) vidi
novum, summopere insigne, at non pictum, pileo carnoso-lento
convexo difformi glabro stipiteque elongato toruloso cinereis, acu-
leis albis.

H. (Pleuropus) «mu/tiplez, pileis coriaceis numerosissimis
imbricato-concrescentibus velutinis fuscescentibus, stipite laterali,
aculeis ex albido plumbeis. Ad truncos.

Una cum Hymenomycetibus hoc anno mire luxuriabant Z7y-
pocreae Hypomycetes v. C. H. lateritia, viridis, hyalina —-
et novae H. atra (Agaricola?) et /loccosa in Lactario tormino-
so. — Nova quoque Hyperrhizae species Upsaliae leeta.

PEziz4 sepulta, P. radu(ae similima, sed discus lividus,
sporae laevissimae!

—ÁEEE 8 Get

CORRIGENDA:

p. 994. lI. 10. dcle S.S.

p. 406. 1. 55. lege Lembosa (loco Asterina)

p. 426. |. 52. — Mierothecium (loco Microthyr.)

p. A49. l. 5. — Columella o!. Capillitium

— — |. 90, deleatur Phiycogaster; est nempe monstrosa pro-
genies Polypori borealis, his dicbus a me plene
observata.

Obs.

INDEX GENERUM CELLULARIUM.

Index Vascularium exhibetur p. 255—258. Litteris
ut ajunt cursiris synonyma et dubia notantur. | Deside-
rata indice generum fungorum, horum Omnium mihi

cognitorum offerimus completam , omissis tantum quibus-
dam obsoletis, de quibus consulas Systema Miycologi-
cum. Emergentibus vero quotidie fere, «a4 reri forsan
peri(uris, novis generibus inter aplomycetes, horum in-
dex compleius vir echiberi potest.

Achitonium 481.
Acinula 477,

A cladium Lk. 499.

A cmnosporium C. 490.
Acremonium 494.
Acroseyphus 599.
Acrospermum 400.

A crosporium Nees 494.
Aerosphaería Ca. 581.
A crostalagmusCa. 491.

e crothamnium Ne. 59 f.

A crothecium Ca. 499.
Actidium 401.
Acligea 441.
Actinocladium 468.
"ictinoderima Ns 445,
Actinonema 494,
e ctinostroma Kl. 559.
Actinothyrium 4990.
Acurtis 557.
Aecidium 510,
Aecgerita 477.
Acrophbyton 467.
Aethalium 449.
Agaricus 272.
Amanita 979.
Armillaria 975,
Clitocybe 2977.
Clitopilus 255.
Collybia 9079.
Crepidotus 994.
Eccilia 9898.
Enutoloma 9986.
Flammula 9291,
Galera 995.
Hebceloma 989.
Hypholoma 295.
luocybe 2990.
Lepiota 275.

Leptonia 287.

Mycena 281.
Naucoria 999,
Nolanea 998.
Omphalia 985.
Panavcolus 997.
Pholiota 988.
Pleurotus 984.
Pluteus 286.
Psalliota 994.
Psathyra 296.
Psatbyrella 297.
Psilocybe 2996.
Stropharia 295.
'Tricholoma 974.
Volvaria 985.
A glaospora Not, 411.
Agyrium 859.
Ailographum 406.
Alaria 195.
Aleurisima Lk. 498.
Alicularia 100,
ZAlphitonorpha 408.
Alternaria 903.
Alysidium. ( Oidium)
494.
Alytosporium Lk 521.
Amblyoon 89.
Admpliblistrum Ca 557,
594.
Amphichorda 464.
A upliconium Ns 594.
Anphisporium Lk 515
A nphitrichum Ns 499,
21.
Anabaena 1454.
Anacalypha 94.
Andreaca 97.
Aneura 101,
Angelina 588.
Augiopoma 413.

Angioridium 451.
Anietangium 96.
Anixia 445.
zl nodotrichum Ca 499.
Anomodon 66.
Zi utennaría Auctt. 407,
Antennina 4495.
Antennataria 505.
Anthina 461.
Anthoceros 102.
Apiosporium 404.
Ayposphaeriía Bk. (S.
acut.) 594.
A potemnoum Ca 484.
Apyrenium 470.
Arachnion 445.
Arcyria 456.
Aregma 507.
rqulium. XVOHv. 457.
Arrlhenia 519.
Arthobotrys 499.
Artotrogus 497.
Arthrinium 509.
Artbonia 118.
Aschersonia 594.
A schion VV lir. (Tuber.)
Ascobolus 558.
Ascochyte Lib. A25.
Ascophora 488.
Ascospora 494.
A scotricha Bk. 498.
A seiinotrichum 503.
Aseroe 455.
Aserophyllus 454.
Aspergillus 489.
Asperococcus 124.
Asterina 406.
Asteroma 494,
Asterophora 446.
A sterophoraDittm.A497,

566

Asterosporium 508.
A sterothecium — NV allr.
460.
"tractium Lk. 469.
Athelia P. 591.
AL tractobolus 'Eod. 459.
Atrichum 90.
Aulacomnium 988.
Auricularia 5595.
Zzosma Ca 499.
Azygites 4680.
Bacomyces 111.
Bactridium 474,
Balantum Mllr.
Balsamia 458.
Bangia 129.
Bartramia 89.
Batarrca 440.
Batrachospermum 1928.
Bertia 595.
Biatora 111.
Bispora Ca (Dispora)
2005.

504.

Blasia 101.
Blastotrichum Ca 495.
Blennoria 475.
Bolbitius 999.
Boletus 515.
Bonnemaisonia 195.
Botryosporiun Ca (—
Pleurocybe Fr.) 490.
Botryosporium Schw.
5025.
Botrytes 490.
Botrytes Ca 492.
Bovista 449.
Brachycladium Ca 304.
Brema
Briarea €a (Mouilia)
Bromedon A441).
Bryocladium 406.
Bryochista Lh. 478.
Bryomyces Miqu. 506.
Bryopsis 129.
Bryum $7.
Bulbochaete 198.
Bulsearia 551.
P'ullaríia DC. 505.
Bulliarda Jungh. 457.
Buxbaumia 90.
Byssocaulon 463.
Byssocladium | Dittm.
5921,
Byssus L. 122.
ByssusCa (Hy pha)52 f.
Cacoina (Uredinei) 5 10.

Calatiseus 455.
Caliciun 119.
Callithamnium 197.
Calloria 550.
Calocera 559.
Calostonwa Dw. 440.
Calotrix 155.
Calvatia 449.
Calyssosporium 488.
Calypogeia 101.
Camillea 599.
Camptoum Lk 502.
Campsotrichum Ebrnb,
502.
———Eauibos.
Campylopus 95.
Cantharellus $11.
Cayillaría P. 591.
Carcerina. A51.
Carpobolus 459.
Catachyon 459.
Catascopium 69.
Catinula 47 1.
Caulogaster Ca. 487.
Cauloglossum 440.
Cellularia Bull. 513.
Cenanginm 564.
Cenocarpus 582.
Ceuococeum A493.
Centridum Chev.
Cephaleuros 489.
CephalosporiumCaA9 1.
CephalothecíiumCa 492.
Cephalotrichum 467.
Ceramium 197.
Ceratium 465.
Ceratocladium €a. 484.
Ceratogaster Ca 445.
Ceratonema P, 5921.
Ceratophora Wiamb.447
Ceratosporium 5006.
Ceratostoma 596.
Ceratopodtium €a 469.
Ceraunion VW lir. 4425.
Cerebrina Brond. 449.
Ceriomyces €a. S15.
C»traria. 105.
Ceuthospora 414.
Chaetophora 198.
Clhaetomium A403.
Chaetopsis Gv. 499.
Chaetoscyphe. Ca (€y-
phell.)
Chaetosporium Ca 519.
Chactostroma €a A472.
Chantransia 198.

510.

ChaectotrichumWeb.5 19.
Chalara Ca 505.
Cheilaria Lib. 495.
Cbeirospora 508.
Chiloscyphus 100,
Chionyphe 499.
Chloridium Lk. 499,
Chlorocoecum 154.
Chlorosplenium 556.
Choiromyces 457.
Chondrus 19296.
Chorda 194.
Cbordaria 194.
Chordostylum 169.
Chromelosporium. €a
496, 498.
Chromosporium Ca 520,
505.
Chroolepus Ag. 9924.
Chroostroma Ca. 481,
Chryshymenia 125.
Chrysomyxa 519.
Chrysosporium Ca 493.
Cbylocladia 195.
Cidaris 547.
Ciglides Ch. 510.
Cilicia (Sub Cora.)
Ciliocarpus €a 444.
Ciliciopodium €a 469,
Cinclidotus 942.
Cionium Lk. A451.
Circinotrich. Ns 495.
Cirrholus 459.
Cladobotryum Ns A91.
Cladoderris 559.

Cladonia 410.
Cladosporium 499.
Cladostephus 199.
Cladotrichum €a 504.
Clasterosporium 506.
Clathrus 458. :
Claustria 451.
Clavaria 557.
Clavatella 1294.
Clethría Wr. 455.
Climacium $86.
Clinterium. 418.

Cliostomum 121.
Clisosporium 408.
Clonostachys Ca 4920.
Cnazonaria €a (Typh.)
Coccobolus VVIIr. 408.
Coccopleum. Ernb. 477,
4*9.
Coccospora A81.

Coecosporium. Ca. 509. Cryptodisceus Ca. 575, Dicranum 94.

( Collar. ?)
Coccotrichum Lk.
Coccularia €a 599.
Coclosporium 501.
Coleus Caval. 455.
Colcosporium 512.
Collaeystis 407.
C€ollarium 496.
Collema 121.
Colletosporíium Lk.
Colletotrichum €aà 499,

509.
Collyria 540.
Combodia 49299.
Cometella 505.
Coniangium 121.
Coniocephalum | Brond,
460.
Coniocybe 119.
Coniophora 555.
Coniosporium Lk 599,
Coniotheciun Ca. 595,
489.
Coniothyrium Ca 599,
490.
Conoplea A73 (567,
4953, 499.)
Conostomum 89.
Coprinus 297.
Cora 555.
Corallina 196.
Corallomyces (dendr.)
468.
Cordieritis 599.
Cordyceps $61.
Coremium Lk 489.
Corethropis Ca 491,
Corticium 555.
Cortinarius 999,

Coryne Ns 541.
Corynelia 401.
Coryneum A474.
Coscinodon 91.
Coutourea 407.

Craterellus 550.
Craterium 45357.
Crateromyces Ca. 488.
Cribraria 496.
€rinula 559.
Crocicreas 418.
Cronartium 510.
Crocysporium Ca 476.
Crucibulum Tul. 458.
Cruoria 124,

498.
Cryptomyces 572.
Cryptosphaeria | Grev.
5929,
Cryptosporium 495.
——54—. 4a; 508.
Cucullaría €a 548.
Cucurbitaria Gr. 590.
Cudonia 549.
Cupularia Lk. (Crater.)
Cyathus. 458.
Cycledium JF llr. (Pa-
telfar.)
Cycloderma 440.
Cyclomyces 524.
Cylichnium. MWllr. 459.
Cylindrosporium Grev.
505.
Cymatoderma Jgh. 552.
Cynophallus 454.
Cyphella 556.
Cystopbora 501.
Csstopus 512.
Cystoseira 1925.
Cytispora 415,
Cyttaria 5989.
Dacrina A466.
Daerymyces 470.
Dacryobolus 404.
Dactylium. 491. (Ca
504.)
Daedalea 594.
Damnosporium Ca 474.
Dapsilospora Ca 521.
Dasya 1925.
Delastria 458.
Delesseria 126.
Dematium 499.
DematiumLk 591,524.
Dendrina 498.
Dendromyces (Battar.)
Dendryphium 504.
Depazea A499,
Dermatea 569.
Dermodium Lk (Retic.)
Dermosporium 476.
Desmarestia 195.
Desmatodon 94.
Desmazierella (Peziz.)
Dichaena 409,
Dichelyma 92.
Dichonema P. (Cilicia)
550.
Dicbosporium 452.
Dicoeeum Ca 5925.

Dictydium 456.
Dictyota 125.
Dictyophallus A54,
Dictyophora 454.
Diciyosporium Ca 595.
Diderma 450.
Didymaria €a 4935.
Didymium A531.
Didymocrater 488.
Didymosporium 508.
Dilophospora 419.
Dinemasporium Ca 567.
Diphysciom 90.
Diptherium Ebrb. 449
Retic.
Diploderma 441.
Diplodia 416.
Diplomitrium 101.
Diplosporium Lk 492,
Ca 493.
Discelium 95.
Discina 548.
Disceiseda €zu. A449,
Discosia Lib. A90.
Dissodon 90.
Ditiola 565.
Dontostoma 441.
Doratomyces A467.
Dothidea 586,
Dothiora 418,
Draparnaldia 150,
Dryophilum 484.
Dübenia 556.

Dumontia 197.
Echinobotryon Ca. 595.
Ectocarpus 198.
(Ectostroma 519.)
Elachista 194.
Elaphomyces 444.
Enarihonema Bav. 460.
Encalypta 99.

Enchnoa 410.
Endocarpon 119,
Endogone 458.
Endoneurum Czn. 445.
Endoptychon €zn. 459.
Endothia 585.
Endotrichum Ca 568.
Endromia Brk. (Mu-
corin.) 4-
Enshia 599,
EnteridiumEhrnb. 449.
Enteromorpha $99,

Entomyclium. 806.

5608

Eyichysium 'Fod. 515,
594.
Epiclinium 475.
Epicoccum 476.
Epidochium A471.
Epitea 511.
Epochnium 496.
Ephebe 122.
Ephelis 570.
Erinacella 474.
(Erineum 518.)
Exriocladus Lev. 557.
Erysibe Wllr. (Uredo )
Erysiphe 403.
Erythroclathrus 159.
Eurotium 408.
Eustegia 570.
Evernia 109.
Excipula 405.
Exidia 540.
Exosporium A475.
Farinaria Lay. 591.
Favillea 444.
Favolus 595
Fegatella 102.
Femsjonia 541.
Fibrillaria P. 590.
Fimbriaria 109.
Fissidens 96.
Fistulina 595.
Foetidaria S. Hil. A54.
Fontinalis 92.
Fossombronia 101.
Frullania 101,
Fucus 1925.
Fumaqo P. 5924.
Funaria $9.
Furcellarix. 197.
Fusarium 472.
Fusicoceum Cord. 5089.
Fusidium Lk A475.
Fusisporium 475.5
Fusoma C€ord. 591.
Gassicourtia Fee 460.
Gausapia ((Thel. peni-
cill.)

1

Gautiera 455.
Geaster 441.
Genabea A495.
Genea 458.
Geocalyx. 100.
Gcoolossum 547.
Geotrichum Ns 591.
Gibbera 402.
Gigartina 126.
Gloeoporus 525.

Gliocladium 490.
Gliotrichum Ca 466.
Gliostroma Ca A71.
Gloius 'Eul. 4258.
Glonium 569.
Glutinium 466.
Gomphidius 506.
Gompbora 550.
Gonatobotrys 499.
Gonatorhodum 4$9.
Gonatosporium Ll 509.
Gonatotrichum Ns 494.
Gong yloceladium Wllr.
Grandinia 529.
Graphiola 422,
Graphium 469.
Griffithsia 197.
Grimmia 99.
Guepina 551.
Gymnoderma Herb.599
G ymnomitrium 100.
G y mnosporangium 474
Gy mnosporium Ca 595,
509.
Gymnostomum 96.
Gyroceras €a. A84.
Gyrolophium — Cora.
G yromitra 5460.
G yrophragmium A459.
Gyropodium Wlitli. 440,
Gyrotrix Ca 454.
Halieoceus 1295.
Halidrys 125.
Halonia 597.
Halterophora 459.
HMalysium Ca 509.
Haplaria Lk 491.
Haplosporium A417.
Haplotrichum Ca 490.
Haplotrichum Eschw.
494.
Harpanthus 100.
Hedwizia 95. É
Helicobolus Coceob. ^^
FHelicoma €a 500,
Helicomyces Lk. (594)
195.
Helicosporium 500.
Helicostylium 494.
FHiclicotrichum Ns 50.
Heliomyces o A5:
Helminthora $27.
Helninthosporium 500
Helotium 554.
Helvella 546.
Hendersonia A16.

Hercospora 597.
Hericium 598,
(Herpotrichum 591.)
Heterosphaeria 565.
Hexagona. $94.
Hildenbrandia 196.
Himanthalia 195.
Himantia 591, 554.
Hirneola 549.
Hippoderdon 442,
Hormiscia 152.
Hormospora 407,
Husseia 440.
Bydnangium 456.
Wydnobolites 458.
Hydnocaryon. WW. 49589.
Hydnocystis 458.
Hydnum 526.
Hyarodictyon 152.
Hydrogastrum 150.
Hydrurus 150.
Hydrophora 407.
Hygrocrocis 49.
Wygroplhorus 507.

FH ymenangium KI. 426.
Hymenobolus 566.
Hy mcenochacte Lev. 551
Hymenogaster 456.
Hymenogramme 94d.
Hymenophallus Ns ETA
Hy menopodium €a 506
ll ymenostomum 96.
Hymenula 471.
Hyperomyxa 507.
Hyperrbiza 4957.
Hyypha P. 521.
diyphasma Web. 591j
Hyphelia 447.
Hyphoderma 447.
Hyponum $4.
Hypochnus 556.
Hypocrea 5985.
Hypodermium Lk. 482.

' Hypolyssus B. (Perona)

Hypospila 491.
Hypoxylon 585 (509)
Hysteromyces 457.
Hysterium 568.
Hiysterographium Ca
568.
FH ysteromqgces Vill. 450
Jania 19206.
Ilea 194.
Iecodietyon 453.
dllosporium 4981.
Iustitale A47.

Jridaca 127.
Irpex 598.
Jsaria 464.
Isothea 4921.
Iungermannia 98.
lunghunia €a 5195.
Kneiffia 556.
Kretschmaria 409.
Labrella 4299 (402.)
Lachnella 5695.
Lachnobolus 457.
Laetarius 509.
Laminaria 195.
Lamyella 410.
Langermannia Rostk.
449.
Lanopila 441.
Lanosa 495.
Laquearia 566.
Laschia 595
(Jungh. 515.)
Lasiobotrys 406.
Lasioderma 4460.
Laternea 'Turp. 453.
Laurencia 195.
Leangium Lk 4350.
Lecythea Lev. 511.
Lecanactis 118.
Lecanora 103.
Lecidea 114.
Lemalis 560.
Lembosa 570, A16.
Lentinus 514.
Lenzites 515,
Leocarpus A450.
Leiblinia 154.
Lejeunia 101.
Leottia 587.
Lemania 1928.
Lepidoza 14101.
Leptogzium 122.
Leptomitus 52992.
Leptostroma 521.
Leptothyrium 571, 495
494.
Leptotrichum 495,
Leskea 86
Leucobryum 94.
Leucodon $86.
Leucosporium Ca 472.
Leveillea 409.
Levieuxia A413.
Libertella 496 (414.)
Licca 458.
Lichenopsis 416.
Lignidium Lk (Reticul.)

(/

Lignyota 459.
Lindbladia 449.
Liochlaena. 100.
Lopbium A401.
Lophocolea 100.
Loplodcrma 5071.
Lycogala 448.
Lycoperdon 442.
Lyngbya 154.
Lysurus 454,
Macroon €a 500.
Macrosporium 501,
Madotheca. 100,
Manina Scop. 599.
Marasmius 519.
Marchantia 101.
Massaria 596.
Mastizobryum 101.
Mastomyces Mont. 594.
Medusula 'T od. Ca 499,
591.
Meesia 89.
Melampsora A489.
Melanconium 508.
Melanogaster. Ca 495^.
Melanospora €a 596.
Melanostroma €a 565.
Melanotrichum Ca 495.
Melasmia Lev. A95.
Melidium A489.
Meliola 406.
Mellitosporium Ca 572.
Melobesia 196.
Melogramma $506.
Memnonium Ca A495.
Merisma Lev. 559.
Merisma P. 550.
Merosporium Ca A86.
Mesenterica Tod, 5291.
Mesogloea 194.
Merulius 595.
Metzgeria 101.
Miainomyces 498.
Microbotryon 516.
Micropera 415
Micropeltis 5998.
Miecrothecium 496.
Microthyrium 414.
Midotis 5692.
Mielichhoferia 89.
Mitremyces 440.
Mitrophora Lev. (Mor-
chell.)
Mitrula 547.
Mnium 87.
Monilia 489,

569

Monotospora Ca A497.
Montagnites 459.
Morchella. 546.
Mougeotia 4152.
Mucor 407.
Mucronia 599.
Mutinus 454.
Mycenastrum Dsv. AAS.
Mycogone Lk. 497.
(Mycomater 5920.)
Mycoderma P. 594.
Mydonosporium. 505.
Mydonotrichum 5095.
Mylitta 456.
Myriocephalum | Not.
598.
Myriococcum 459.
Myrionema 1235.
Myriophysa 48.
Myriostoma Dsv.. A41.
Myrosporium Ca. A58.
M yrothecium 448.
Myxaríum XVllr. 477,
Myxocladíium Ca. 505,
504.
Myxomphalos W. 559.
M yxonema 159.
Myxoncma Ca 590.
Myxosporium €a A489.
Myxosporium Lk A414.
Myxothecium 407.
Myxotrichum 502.
Naevia 575.
Nassula 456.
Neckera 86.
Nectria 587.
Nephroma 104.
Nemaspora 4135.
Nematelia 476.
Nematogontum | Dsm.
489.
Neottiospora 496.
Neuroecium 570, 406.
Nidularia (non Bull.)
A458.
Niptera 559.
Nitophyllum 426.
(Nosophloea 5920.)
Nostoe 199.
Octaviana 456.
Odonthalia 125.
Odontia 599.
Oedeminm 85801
OQ edipodium 90.
Oligotrichum 90.
Onbrophila 557.

v m 44

d. ree on

510

Onygena 446.
Opegrapha 117.
Ophiotrichum 3505.
Orbilia 557.
Oscillatoria 155.
Ospriosporium 505.

Ostiracococeum |. AV allr.
460.
Ostracoderma | 447

(4489.)
Ostropa A81.
Orthotrichum 91.
Ozonium Lk A479.
Pachnocybe B. A67.
Pachyma A444.
Pachyphloeus 457.
Pactilia 479.
Padinella 19294.
Palmella 150.
Paludella 89.
Panus 514.
Papularia 509.
Parmelia 104.
Parmularia 414.
Passalora 500.
Patellaria 566.
Paxillus 506.
Pellia 101.
Peltigera 104.
Pemphidium 599.
Penicillium 489.
Peribotryon 463.
Perichaena 458 (459.)
Periconia 468 (467.)
Peridermium 510.
Periola A479.
Perisporium 401.
Perona 555.
Perenospora 495.
Pertusaria 119.
Pestalozzia -A15.
Petractis 190.
Peziza 549.
Phaeidium 569,
Phallus 454.
Phascum 97.
Phellorina 444.
Phelonites 459.
Phlebia 599.
Phlebomorpha P.
Phlebophora Lev,
Phlyctema A426.
Phiyctidium | Wallr.

(mixt.)
—— — B5 Not. 495.
Phlyetospora Ca A00.

891.

529.

Phoma 491.
Phragmicoma 101.
Phragmidium 507.
Phragmotrichum 474,
Phycomyces 480.
Phyllacea Lev. 409.
(Phyllerium 519.)
Phylloedium 482.
Phyllophora 196.
Phyllopta 541.
Phyllosticta P. 495.
Phymatostroma Ca A79
Physarum A453.
Physcomitrium 89.
Physiotium 101.
Physoderima WW. 5454
Physonema Lev. 511.
Physospora 493.
Picoa 458.

Pilaere 561.
Pileolaria 519.
Pilidium R. 570.
Piliqena Sch. 446.
Pilobolus A487.
Pilopeza 556.
Pilophora W. A88.
Pionnotes A481.
Pisocarpium Lk 444.
Pisomyxa €a 406.
Piptostroma A409.
Pistillaria 540.
Pittocarpium Lk 591.
Plagiochila 98.
Plecostoma Desv. 441.
Plecotrichum €a 495.
(Plegmatium 5925.)
Pleurage 418.
Pleuropyxis Ca 407.
Plocamium 19296.
Podaxon(-is) 440.
Podisoma A474.
Podocystis 519.
Podosporium 466.
T n MBRV, 1
Podosphaeria K. 406.
(Podostrombium 484.)
Polyactis Lk. 490.
Polyangium 459.
Polyeystis 515.
Polydesmus Mont. 494.
Polygaster 445.
Polyides 127.
Polynema 567.
Polyporus 518.
Polyplocium 439,

Polysaccum 444.
Polyschismium 450.
Polysiphonia 195.
Polystiqma P. 597.
Polythrincium 504.
Polytricham 99.
Pomphylox Ca A460.
Poria P. Chev. 591.
Poronia 5982.
Porothelium 595.
Porphyra 1929.
Pottia 94.
Preissia 101.
Propolis 579.
Prostlhemium 416.
(Protocoecus 154.)
Protomyces 617.
Psecadia 414.
Psilonia 495.
Pterigophyllum 86.
Pterogonium 97.
PterophyWus 515.
Pterula 559.
Ptilidium 100.
Ptychogaster. €a 564.
Ptycomitrion 91.
Puceinia 515.
Punctaria 195.
Pycnopodium €a 487.
Pyrenophora 597.
Pyrenium "Tod. 447.
Pyrenotrichum A419.
Pyronema Car.- 447.
Rabenhorstia 410.
Racodium 199 (407,
591.)
Racomitrium 92.
Ra4ula 100.
Radulum 528.
halfsia 1294.
Ramalina 103.
Ramularia 495.
Rebouillia 109.
Reticularia 449.
Rhaphidospora 401.
Rhinotrichum 50 f.
Rhipidium W. Panus.
Rhizina 547.
Rhizoctonia 479.
Rhizomorpha 582 (590
5921.)
Rhizopogon 455 (457)
Rhízosporium Bbah.
497.
Rhizopus Ehrnb. 487.
Rhodocephalus Ca 489.

Rhodomela 195.
Rhopalidium 476.
Rhopalomyces 490.
Rhymovis 566.
Rhytisma 570.
Riedera 558.
Robergia Desm. 597.
Robillarda €ast. 413.
Roestelia 510.
Rodbymenia 126.
Roselinia Not. 593.
Russula 510.

Ruthea. Op. 506.
Saccothecium 599.
Sacidium 490.
Sackea RKostk. 449.
Sagedia 120.
Sarcopodium 471.
Sarcopodium €a A66.
Sareoseyphus 100. —
Sarea 562.
Satyrinus 454.
Sauteria 109.
Scapania 98.
Secptromyces Ca 490.
Schinzia Naeg. 497.
Schistidium 95.
Schistostega 97.
Schizoderma 482.
Schizophyllum 515.
Sehizostoma — 'Tulasn.
Scbizotheeium 418.
Sch:izoxylon. 5692.
Scehmitzomia 565.
Sehweinizia Gr. 440.
Sciniatosporium A" 4.
Sclerangtum Lev. 441.
Sclerococeum 490.
Sceleroderma 444.
Scleromitra Ca (Pistill.)
Scelerotium 477.
Scoleciocarpus 443.
Scolicotrichum 505.
Scopulina 596.
Scorias 466.
Scytonema 155.
Seytosiphon 124.
Secotium A440.
Serestrella 120.
Seimatospor. Ca A74.
Seiridium Ns A474.
——-——— Schw. 507.
Selenesporium Ca. A74.

Sendtnera 100.
Sepedonium 497.
Sceptonema 504 *)
Septoria 496.
Septosporium Ca 501.
(Septotrichum 519.)
Seriella 5795.
Simblum 454.
Siphula 119.
Sistotrema 528.
Siradium 155.
Solenia 557.
Solenodonta 5014,
Sophronia P. 454.
Sorcdospora €a 503.
Sorocybe 468.
Sorosporium Rud. 516.
Spadonia 560.
Sparassis $57.
Spathularia P. 547,
Spathulea 547.
Speira Ca 825.
Spermodermium 480.
(Spermoedia 519.)
Spermothamnion 197,
Sphacelaria 199.
Sphacelia 479.
Sphaeria $988.
Sphaerobolus 4539.
Spbaeromyces 454.
Sphaeronaema 4090.
Splaerophoron 119.
Sphacropsis 419.
Sphaerosoma 458.
Sphaerosporium 491.
Sphaerothyrium — Rch.
470.
Sphagnoectis 100.
Sphagnum 97.
Splinetrina 566.
Sphinetrosporium 901.
Spicularía P. 490.
—-—.—-— (Chev. 540.
Spilobolus Lk 596.
Spilocaea 482.
Splanchuouema Ca 596
Sphanchuomyces Ca
456.
Sporidesmium 506.
Sporisorium 316.
Spondylocladium
?490.
Sporendonema 494.

571

Sporocadus Ca 416.
Sporocephal.Ches. 491.
Sporochnus A. 1925.
Sporocybe 467.

—— —— (C€a 491.)
Sporodina 488.
Sporodum Ca 488. 155
Sporomeqa €a 568.
Sporonema Desm 495.
Sporophlaeun Ns 502,
Sporotheca 507.
Sporotrieb. 495, 499,
——-—-— spur. 8924.
Spumaria 449.
Stachylidium 490.
Stachyobotrys 491.
Staurophallus Mt 454.
Steganospora €a 8508.
Stegasma €a 458.
Stegilla 570.
Stegobolus 594,
Stemonites 4533.
Stephanoma — Astroth.
Stemphyliam 506.
Stereocaulon 109.
Stereum 559.
Sterrebeckia A445.
Sticta 104.

Stictis 575.
Stigmatea 491.
Stigmella 496.
Stilbospora 508.
Stillum 469.
Stilophora 194.
Streptotrix Ca Psil. aff.
Striaria 194.
Strigala 594.
Stroiatería Ca

Strongyliam Dittm.
449 (Ketic.)
(Strumae 519.)
Strumella 489 (519.)
Stylobates 507.
Stylonites 446.
Stysanus Ca 467.
Synalissa 5294, 565.
Syncoclium. NV. 594.
Syzygites A83.
(Taphriua 518.)
Targionia 109,
Tayloria 90.
'Terfezia 447.

*) Hoc et sqq. nomina bybrida, aegre admittenda.

212

Testieularia 516.
Tetracolium. 594.
'Tetradontium 99.
Tetraphis 99.
Tetraspora 129.
Thamnidium Lk 489,
Thamnomyees 562.
'Thecaphora 516.
Thelactis Mrt. A497,
'"Pbelebolus 405.
Theleporus 525.
Thelephora 550.
'Thelotrema 109.
'Thermutis 199.
Tilletia 516.
Tilmadoche 454.
'Timmia 9839.
Tipularia Ch. 455.
Tiresias 159.
(Tophora 521.)
Topospora 413.
Torsellia 419.
'rortula 95.
'Torula 505.
Trachylia 118.
Trametes 592.
Trematodon 93.
'Tremella 541.
'Trentepohlia 127.
Triblidium 569.
Trichaegum 505.
Trichamphora 454.
Trichia 42357.
Trichocolea 100.

Y.

Trichocome A446.
Trichoderma 447.
Trichodesmium Ch. 499
Tricholeconium Ca 479.
Trichoseylale €a. 4^6.
Trichosporium 492.
Trichostomum 94.
'TTrichostroma 466.
'Trichothecium 499.
Trichulius Schm. 455.
Triclinium Fe Illospor.
Trinmaltostroma A475.
Triphagmium 5153.
Triposporium Ca 491.

Tripotricha C 451,455.

'FErochila 567.
Trogia 515.
Tuber 457.
'Tubercularia 561.
Tubulina P. 459.
'Tuburcinia 497.
Tulasnodea 440.
'Tulostoma 440.
Tympanis 599.
Tyndaridea 455.
Typhula 559.
Ulva 129.
Umbilicaria 117.
Undina 150.
Usnea 109.
Uredo 515.
Urnula 564.
Uromyces 512.

Ustilago 5 16.

Valonia 150.
Valsa 410.
Vaucheria 199.
Venturia A405.
Vermicularia 419.
L————— Rug E
Verpa $47.
Verrucaria 190.
Verticillum 491.
Vibrissea 560.
Firgaria Ns 492.
Voitia 97.
Volutella 5635.

YV einmannodora 409.
WVeissia 96.

Xenodochus 505.
Xerotus 515.
Xylaria 581.
Xvylochoeras 476.
Xylogramma Propol.
Xylographa 572.
Xyloma P. 591.
Xyloon-oidium 448.
Xylopodium 443.
Xylostroma 'Tod. 521.
Ypsilonia 494.

Zasmidium 407.
Zygnema 155.
Zygodesmus 494.
Zygodon 91.
Zvygosporium 501.

Zythia 407.

t

^ ha IN " Rt N

d
arid ln

-
T
. "
M *
J
"
£z
*.
Y "
1
.

uu

EI