E iuwbL0ohnhai c "BnASILIENSIS | E SEU 7 EU ENUMERATIO PLANTARUM ; Á y * BRÁSILIA . — 4 07 AM SUA SPONTE QUAM ACCEDENTE CULTURA ^. 2 PINE TUN Z p. | QUAS |. Bc l ; IN ITINERE ' AUSPICIIS "MAXIMILIANI JOSEPHI LI. BAVARIAE REGIS ANNIS 1817 — 1820 PERACTO AS COLLEGIT, PARTIM DESCRIPSIT ; D ^ ^AFZIAS' A XN AXIMILIANO SEREN. PRINCIPE WIDENSI, SELLOYIO ALIISQUE ADVECTAS ADDIDIT ; ' CommUx1BUs AMICORUA PROPRUSQUE STUDIIS SECUNDUM. METHODU * * d Gc Qum. DISPOSITAS ET ILLUSTRATAS EDIDIT JM C. FK. PH. »z. MARTIUS. —— o" j VOL. L, PARS PRIOR d. en ALGAE, LICHENE EPATICAE- Y - Ww. Yos "—. RUN ( i: ed ar 5 BieNBo ES n "e VES | STUTTGARTIAE rv TUBINGAE, SUMPTÍIBUVS G6 CcOorraAE Ds dquTa. P3 qtu. MAL. ( p - " r 1 2 A Kor 4 vous uds ERR UU" Ks m : t n B ; * D / : " e" | E * "N. E." «na x. ,. a à t t MN E i CC T E EM TEL Ui LN. PI PET. LS CLaSd RU HA UV C CO eL us »y t« MR 1-44 , viera odi " z -* ap EAM uw MEE s MN M , A: * á » "n . » 4 QZuor enn . m 85 4^ E S ] A45 € ^ | EON i r r " ai ^. m.) i 1 Anf oh Há fr t Ar ^ 409 V1 ^ ^ gia ^ SECOS TTE P 2^. 5,» e 13 ! "NP, UN "Tandem e taediosa in typographia quiete suscita- ^ tum heic prodit Florae nostrae brasiliensis volumen: primum, non integrum quidem, attamen hac priore parte Algas, Lichenes et Hepaticas absolvens, qui- 1 bus typis conscribendis prima manus admota erat .. autumno anni 1826. Obstacula, quae in edendo hoc j libro sese praebuerunt vincenda, a nobis haud pro- (gnessa, lectoris aequitas non imputabit auctoribus, " quippe qui hac mora ipsius laboris praemium perdi- ! derunt, quum ea, quae ante annos nova fuissent, ex parte nunc obsoleta prodeant. [ta editori accidit, ut Alearum ab ipso pertractatarum historiam, jam ante sex annos impressam, nunc publici juris faciens, nulam posset rationem habere operis eximii ab amico spectatissimo Grevilleo editi (anno 1830, cui titulus: Algae britannicae), quo Algarum genera 3 * te T Xx. Apr. MDOCCOXXXIIL | (07 Dr CF. PH. oe MARTIUS.. E . 014 diis CON VM 9 PIED 4b fag K 94 3b yd )$ 7.3 * a " a (5 ciaReATI j Ab we esos E XL de tionibus ornata ses stabilita sunt, A - »" E Ceterum haud parum solatii nobis affert spes isl, ut secunda hujus voluminis pars, qua contis nentur Musci a clarissimo amico Hornschuchio ela- " borati, et Filices , quas boli ipsis describendas sumsimus, brevi tempore orbi literario tradi possit. Quam in occasionem differentes » quae toti operi | praefanda aihireiiol id unum quaesumus, ut Lector | ] 1 nunc oblatis benigne indulgeat. FL ^ » "m E Dabam. Monachii in aedibus acaderüicis P die ACOTYLEDONEAE. ORDO PRIMUS. -»ALGAE, Rock Clear. Mertens, vir optimus, Algologorum princeps, non solum plura vegetabilia aqvatica in nostro opusculo de- scribenda pro summa, quae ei est, liberalitate communicavit, sed etiam a me rogatus ut descriptiones priusquam edantur, perlustret, quo confideniius reipublicae literariae tradi pos- sint, et hujus voti me fecit compotem pluribu:qve observa- tionibus summi momen!i hasce pagellas condecoravit. | Prae- terea viri clar. de Chamisso, Beyrich et Tilesius Alsas, quas in littore Brasiliae coll. gerant et cl. deSchlech- tendal alias nonnullás a cl. Sellow ibidem inventas etf nunc in amplissimo herbario RH. Berolinensi asservatas confe- rendas benevole communicaverunt, quib s omnibu: omni qua par est observantia, ob singulare quod in no: nostri mque opus profientur studium, gratias agimus et habemus sin- Cerissimáe. - [| VP T.I JA — 3 'ORDO PRIMUS. AUCBCQGCOA E, OUNCWy QUAL Vegetabilia agama, ut plurimum aquatica, come page mere cellulosa; gelatinosa, filamentosa aut frondosa; arhiza; sporis vel gongylis gelatinosis in- clusis vel inspersis se propagantia. Observ. Infimae Algae sub primitiva vegeta- bilium forma, i. e. simplicibus constantes cellulis s. vesiculis, ex aqua exsurgunt, Cellula quaeque in prim- ordiis magis minusve mucosa est et globosa, dein, ubi altius sese explicuerit, in utriculi vel fili figuram ex- tenditur, quae ab initio regulariter alterum alteri in- sident et se repetunt, mox parallela prodeunt, denique in longitudinem atque latitudinem ad continuatam frondem lanae coactae (sive 7/zgz107) in modum con- stipantur et condensantur. Hinc accidit, ut tres prae- cipue gradus in Algis dispiciantur, qui rite pro tri- bubus haberi possunt, nobis Alsae mucosae s. Nosto- chinae, Algae filosae aut Confervoideae, et Algae frondosae aut Fucoideae nuncupandae. Verum tamen ne in summis ac perfectissimis qui- dem Algarum formis verum folium exoritur, quippe quod nisi ex contrarietate in vera lignea materia oriri haudquaquam possit; proinde omnibus ligni. ex- pertibus s. axylinis plantis alienum est. Hinc fit ut Algae vero trunco quoque aut caudice careant, sed frondes solummodo evolvant, in qui- bus trunci et folii substantia inter se invicem pene- trata adest. | 1 * ! AÁrLGAE. , Quemadmodum vero folium ex cohibita vegeta- tione enascitur, ita, deficiente folio, retentionem in- crementi admodum conspicuam expectare hic nolis, sed vegetatio durat in Algis dum vegetabilis materia subsit, quae eum in usum impendatur, repetitis semper cellularum formis primariüs. Quare evenit ut Algae mirum quanta sobole abundent et quam plurimis for- mis distinguantur, cujus polymorphiae vices singula- rum specierum cognitionem reddere difficillimam nul- lus est Botanicorum, qui nesciat. Secundum communem legem: vegetatiónem et fructificationem inter se adversari atque invicem se tollere, ipsa generatio partium propagatióni inseryien- tium nihil profecto aliud est, praeterquam repressio vegetationis, utpote mucus alias ad generationem re- centium frondium destinatus nil opus habet, nisi ab reliqua fronde secernatur, ut eo modo novae stirpis singulare germen evadat. Ejusmodi vegetabilis mucosa Monas, quae globo- sam plerumque formam induit, in universum Spora audiat, qua infimae Algae propagantur. Quemadmo- dum autem nobilioribus plantis certa quaedam planti- gerae substantiae multitudo, quae inter se sit contra- ria et polaris, adsit necesse est, ut recentem ex se prolem emittat, perinde multae sunt Algae, quibus simplex spora ad propagationem non sufficit: qua de re complures se ad unicum majusculum corpus conjun- gunt, quae corpora appello Gongylo s. Illius vero substantiae propagationi idoneae secre- uo interne in cellula conficitur; haecque per totum ordinem eadem est ratio utique sibi constans, ut cel- lula cum massa interne inclusa sporacea archetypus omnium organorum fructiferorum existat. Ejusmodi cellulae s. vesiculae, modo singulae, modo altera supra alteram, eminent et bacillos formant. ^ Nucleus vero germinationi aptus nonnunquam ex continente vesicula exit et se discernit, modo cellula cum massa inclusa propullulat et crescendo extenditur. Inde nova planta ita se expedit, ut singulae ejus particulae inter se simplicium cellularum more conca- tenentur, quae prout cujusque speciei fert structura ÁrcAM. $ naturaque, protinus vel in longitudinem vel in latitue dinem porriguntur et multiplicantur. — |nfimae Algae nil aliud sunt praeterquam sporae simplicissimae hujusmodi germinandi capaces, modo in muco nidulantes modo in stipata vesicula inclusae; atque recentissimis experimentis satis superque edocti sumus, vitam in illis inter animalem et vegetabilem ani- biguam fluctuare, ut nunc plantigerum germen ad motus animalculorum infusoriorum, luce concitatum, transeat, nunc ab infusoriis in plantarum germina viridetur. Summae Algae, quae ex multitudine singularum cellularum ad unum aequabiliter vita perfusum corpus conjunctarum constant, ex hac majore perfectione species sporarum et gongylorum diversis modis for- mant, modo interne, modo in superficie aequabiliter et legitime dispersos aut connexos et saepe bacillos globulosve ternatos efformantes aut inter se liberos. Immo Fuci genus aliaque subtiliore evolutione in- signia, gongylos ferunt apicibus filorum articula- torum introrsum propendentium adnatos, ita ut heic cardinem vegetationis quasi in organorum primordia- lium introrsum versus peracta dissolutione versare credas. | Ubi frons ad receptacula sporarum se transfigurat | propria organa non sunt existimanda, sed frons, pro- deunte fructus apparatu, mutata. Hinc sequitur, ut nec receptacula fructus nec capsulas Algis attribuerim, etiam si organa haec recenüssimi adeo auctores iis concedant. | Immo per omnis hujus plantarum ordinis evolu- tiones universa plane indifferentis secretionis mucoso- rum globulorum imago ubicunque revertitur, haecque secretio absque interna materie contrarietate in thallo Alsas a Lichenibus disterminat, in quibus posteriori- bus utique, tamquam altiorum evolutionum prototypis, nova proles, velut effectus contrarietatis, quae inter organica eorum texturae cellulariae strata constat, emergat. Haec suffiiciant, quibus et terminos a nobis intro- ductos et totius ordinis dispositionem defendamus; id tamen heic monendum censemus, nos jam hodiernam 6 ALGAEL. de Algarum siructura scientiam ita putare compara- tam ut diversas sectiones, quales ipsi indigitavimus, non tuto a se ^nvicem possint distingui atque definiri, quippe quarum limites hinc inde plane evanescant. Hanc ob causam, licet decrevissemus diversorum ordi- num sectiones, si firmis characteribus possent dis- üngui, familiarum nomine introducere, in Algis inque Lichenibus, illis quam maxime analogis, sec- tiones non familiarum sed tribuum solummodo ter- mino insignitas usurpabimus. TRIBUS PRIMA. ALGAE GELATINOSAE s, NOSTOCHINAE, (niaTOMKAE, WOSTOCHINEAE ET CONFERVOIDEARUI GENN, AG.) Thallus gelatinosus: aut massa difformis, globosa ramosave, solida, homogenea vel vesiculas filave tenuissima colligens, aut frons gelatinoso -fila- mentosa articulata. Observ. Stat haec tribus in totius regni vegetabilis limite generaque complectitur quaedam simplicissima, quae nil exhibent nisi mucum vegetabilem amorphum vesiculis foetum organicis inspersis. Jam nobiliora vesiculas certa lege subac- tas atque secundum longitudinem seriatas, et summa denique secundum longitudinem latitudinemque dispositas ferunt com- pactasque, quam ob causam tres gradus in omni Álgarum or- dine observandos heic repetendo Nostochineas mere gela- tinosas, filosas et frondosas procreasse Natura vi- detur. Duarum priorum serierum nonnulla genera, ambigua in- ter animalem et vegetabilem indole, motu sunt conspicua, quem tamen, quum ita comparatus sit, ut in Diatomeis appositionem vel divisionem sistat a propagationis munere vix diversam, in Oscillatoriis oscillationem cum vegetatione Coaetaneam, a vegetabilium natura non abhorrere, immo vi- tae vegetabilis summum munus explere, eodem fere modo uti in quibusdam Leguminosarum, omnivm plantarum nobilissi- marum, generibus constat, existimamus. Numerus Nostochinearum a nobis intra Brasiliae iropicae limites observatarum quam maxime exilis non plantularum solummódo exiguitatem sed ipsius coeli temperiem videtur | causam agnoscere; observationum nimirum cl. Gruithuisen aliorumque heic meminisse juvat, quibus probatum est, tem- i - Arcaxk. Pnorococcus. FnusTULIA4. : 2 persta lucis actione vegetabilis vitae stamina elici e latice q"ovis organica pollente materie, eadem vero adaucta anima- lis: Protococcum igitur, totius familiae quasi prototy- pum, in Europa ubique locorum, juvantibus calore et aqua, efflorescentem, in Brasilia rarius vidi postes, muros areasve obducentem, proinde si nimio Phoebe statim exureretur »t prima vitae stamina in animalia citius transirent; idem valet de Oscillaioriis, quas q'idem passim, ast quam in nostris terris parcius occurrentes vidi. I. NOSTOCHINEAE GELATINOSAE. I1. PROTOCOCCUS 4c. Vesiculae subglobosae aut irregulares, virides, primum mucosae, dein membranaceo - siccae sub- grumosae. ^1. PROTOCOCCUS VIRIDIS. Strata viridia, irregularia, subgranulata , opaca, plus minus expansa; | ad postes, muros, aggeres rel. passim, praesertim tem- pore pluvio, provenientia, colis radiis mox .flavescentia et obliterata. IT. FRUSTULIA Ac. Sporae minutissimae, lineares, aciculares vel cuneatae, plerumque septatae, in corpus lineare age gregatae, sparsae, muco mairicali obvolutae. l. FRUSTULIA CONSPURCANS. f F. sporis linearibus utrinque parum aitensatis et obtusia in muco caespites planos olivaceos maculiformes formante sparsis. ! Sporae quam in Diatomate flocculoso triplo an- gustiores, tenerrimae, versus utrumque apicem plerumque septatae atque ideo quasi tribus constantes ariiculis, laxe se- riatae aut sparsae in muco tenerrimo, qui amplas maculas te- nues colore olivaceo-fusco exhibet, in vitris et phiolis quas hac minima Alga conspurcatas inveni mense Deeembri ,| in 5. Pauli urbe, in aedibus a nobis habi- talis. II. NOSTOCHINAE FILOSAE, 1I. OSCILLATORIA vavcn. " Fila rigidula, dense transversim annulata, oscil- lentia, (motu spirali in novos annulos porrigenda;) N ; $8 Arcar. OscirzATOoRi14. DornRYDiUM. muco (s. subiculo gelatinoso) matricali communi in- voluta. 1l. OSCILLATORIA YAGINATA. O. filis simplicibus in fasciculos basi subiculo utrinque obvolutos collectis contortisve atro-viridibus, exsiccatis sor- dide nigricantibus, annulis diametrum subaequantibus. Vauch. t. 15. f. 3. Dillw. Conf. t. 99. O. autumnalis £) vaginata, 24g. Syst. 62. Caespites latissime expansos ad aedes in S. Pauli urbe, coelo pluvio, mense Decembri , observavi. Plures hujus generis species in Brasilia degunt, a me in itinere neglectae. -— TRIBUS SECUNDA. ALGAE FILOSAE s. CONFERVOIDEAE. (cowFERYOIDEARUM ET ULYACEARUM GENNX. AG.) Thallus structura tubulosa, filiformis, teres, continuus aut plerumque arüculatus, constans tubulis (utriculis, raro unico) sibi impositis aut parallelo- connatis, nec contexto -connatis, substantia (in Con- fervoideis gelatinosis) gelatinoso - membranacea aut (in plerisque) membranacea vel subcartilaginea. I. CONFERVOIDEAE GELATINOSAE. IV. BOTRYDIUM warrn. Vesicula tenuis, membranacea, simplex, obo- vata, radicata, in latice pellucido sporas globosas sparsas gerens. ]. BOTRYDIUM ARGILLACEUM. Vesiculae primum magnitudine seminis Papaveris, dein unam ad duas lineas altae, prasino- virides, plerumque dense ageregatae, demum collabentes. Vaucheria radicata, 4g. Syst. 173. Ulva granulata, L. Dill. Hist. t. 10. f. 7. Flor. Dan. t. 704. In praeruptis viarum argillosis, in. fossis limosis ad Ypanema , Prov. S. Pauli, tempestate pluviosa. » V . - u Arcar. BamrRAcuosPEnMUM. CONFERYA. .9 V. BATRACHOSPERMUM noru. Frons gelatinosa, filamentosa, articulata, ra- mosa, ramis moniliformibus, ramulis ad genicula verticillaiüs; viridis vel varie purpurascens. Sporangia intra verücillos lateraliter adnata, globoso-ovata, sporis globosis minimis. 1l. BATRACHOSPERMUM MONILIFORXE. B. fronde moniliformi ramosissima, ramulis acutiuscu- lis, 'verticillis caulinis subdistinctis globosis, ramorun con- fluentibus. 24g. Syst. 53. Fauch. t. 11. f. 1. 3. Engl. Bot. t. 689. Dillw. Conf. t. 32. Lyngb. t. 6. 4. Dill. Hist. t. 7. f. 42. 44. 45. 46. Basis parva, scutata. Fila plurima, unum ad tres aut rarius quatuor pollices alta, tactu mollissima et lubrica, colo- ris viridis, purpurascentis vel violascentis, in fasciculos plus minus latos congesta, ramulorum verticillis vario modo posi- üs nunc approximatis nunc, praesertim inferne, distantibus, curtis aut dilatatis, pulvinatis aut stuppeo - expansis instructa. Sporangia minutissima, sporis rubris farcta. In fonte limpido frigidiusculo ad IMandiocca, praedium in radice montium tractus , Serra dos Orgáos, dicti. Il. CONFERVOIDEAE VERAE. VI. CONFERVA Ac. CONFERVAE AUCT, SPECIES. Sporae utriculis tenerrimis (utriculis matricali- - bus, Mert.) inclusae, seriatae vel conglobatae, tan- dem in gongylos corruentes et compactae, intra . Thallum uniformem, tubulosum, membrana- ceum, filiformem, articulatum , simplicem aut ramo- sum, plerumque viridem. l. CONFERYA FASCICULARIS. C. filis ramosissimis capillaceis, ramis alternis remotis abbreviatis, ramulis fastigiatis subsecundis, articulis diametro quadruplo longioribus. 4g. Syst. 114. Conferva fascicularis, /Mert. Miss. Fila primaria crassitie setam porcinam aequantia, spi- thamaea et longiora, vage ramos plurimos parum tenuiores emittentia. laete viridia, exsiccata nitidula expallida, ad genicula obscuriora. Rami versus basin distantia unius aut IM 10 Árcar. HxxpmBosorrw. duarum linearum articulati, articulis contraciis, in antica parte frequentioribus et brevioribus. Hami secundi ordinis subalterni, abbreviati, pollicem et quod excedit longi, ite- rum subalternasim ram:losi, ramulis subfastigiato - ramulosis, ramulis ultimis tenuioribus e! qvasi penicillato - aggregatis. Crescit. inter. Ulvam Linzam, | Sphaerococcum trique- irum et alios fucos ad oram Brasiliae in Oceano e. g. ad Se- bastianopolin et. Cabo Frio, inventa a me ipso, cl. Deyrich et Tilesio et communicata quoque ab optimo Mertens. VII. HYDROSOLEN. : SOLENIA AG. Sporae globosae, minutae, thallo frondoso ir- regulariter inspersae. — Fróns herbaceo - membrana- cea, viridis, tubulosa. Observ. Nomen ob consonam Solenam mutandum vi- debatur. Il. HYDROSOLEN INTESTINALIS. H. fronde inflata simjlici anfractuosa et sinuosa. Soienia 4g. Syst. 185. Ulva intestinalis LL. 449. Spec. 7.418. Dill. Hist. t. Q. f. 7. Seytosiphon Lyngab. Conferva Roth. - Tubuli basi minu:ula, scutata radicantes, caespitosi, interdum pedales et longiores, statu Juniori setae porcinae crassitie, aduliiori ad digitum u:que cra sae, tunc saepe ulnaies, vario modo anfractuosi, intestinum colon vef: ren- tes, dilute virides, sporis minutissimis globosis fuscidulis adspersi. In mari juxta liltora passim s; in fossis stagnisque Pro- vinciae S. Pauli. 2. HYDROSOLEN COMPHRESSUS. H. fronde lineato - clathrata ramosa filiformi compressa, ramis simplicibus basi attenuatis. 249. Sys/, 186. (Solenia). Ulva compressa L., 2:49. Spec. J. 420. .Eng!. Dot, t. 1739. Flor. Dan. t. 1480. f. 1. Scytosiphon Lyngb. GConferva Hoth. Fila in planta juniore vel tubuli in adultiore saturate virides, terectiusculi, fasciculati, flaccidi, simplices vel ra- mosi, ramis basi contractis tenvioribus, solitarii aut nonnulli aggregati, sporae globosae, fuscidulae. In mari ad Sebastianopolin. i ÀnGAE. NirELLA. 11 VHI. NITELLA Ac. €HARAE SPECIES AUCTORUM, CHARAE TUBULOSAE NXEES, Fructificatio duplex in diversis individuis. Sporangia alia (pisulla v. nuculae auct.) ebractea- ta, crustacea, spiraliter striata, tunicata involucro . molli, e tubulis (?) spiraliter contortis const^nte, monospora, spora ves:culosa per sporangium brevi- ter quinquedentatum erumpente: — alia (antherae v. globuh auct.) membranacea, globosa, stellato- cellulosa sporis rubris intra tubulos sex? per filo- rum articulatorum (tandem excrescentium ) nucleum radiantes. - . Frons viridis, filosa, e tubulis simplicibus con- stituta, membranacea, flexilis, articulata, dichotoma, ramulis verticillatis. 1l. NITELLA CAPITATA. - .N. fronde gracili laxa, ramis paniculato - fastigiatis, verticillis fructificantibus in capitula congestis, ramulis fruc- üficantibus abbreviatis bifidis trifidisve cuspidatis, nuculis subternis. | Chara capitata, Nees von Esenbech in Bepensb. boian- Denksch. 1818. 80. c. ic. Nitella, 449. Syst. 125. . -Frondes tenerae, super limum decumbentes et passim basibus tenerrimis filiformibus radicantes, laete virides, ex- siccatione expallidae, flexiles, glabrae, laevisatae, crassitie setae porcinae et ultra, dichotomae, ramis subfastigiatis, ad genicula parum contractae, articulis cylindricis quam latis multoties longioribus, inferioribus nimirum pollicaribus et longioribus, summis lineam unam vel dimidiam. —Fructifica- tio in summorum ramulorum alislateralis, gl obulis coccineis magnitudine dimidii seminis Papaveris, nuculis plerumque aggregatis ovatis. lisdem locis cum insequente Chara domingensi lecta mense Julio. Observ. An Nitellae genus rectius cum Charae ite- rum conjungendum? IX. CHARA Ac. CHARAE L. SPECIES. CHARAE TOMENTOSAE NES. Fruetificatio duplex in eodem individuo ap- proximata. Sporangia alia ( pistilla v. nuculae auct.) bracteata, crustacea, spiralhter striata, tunica- ta involucro molli e tubulis (?) spiraliter contor- M—— jJ - 12 Árcar. Cruana. tis apiceque in coronulam conspirantibus quinque- dentatam constante, vertice tandem dentibus quinque brevibus hiantia, monospora, . spora vesiculosa; — alia ut in Nitella. Frons viridis, filosa, e tubulis pluribus longi- tudinaliter et subspiraliter connatis, rigidiuscula, .ar- 'ticulata, dichotema, ramulis verticillatis. l. CHARA DOMINGENSIS. C. frondibus hispidis, ramulis subdvodenis articulatis, articulis bracteatis, bracteis subulatis mucronulatis, nucu- lis solitariis bracteas superantibus ovatis. C. domingensis, Turp. in Dict. des Scienc, natur. c. ic. C. zeylanica JVilld. Spec. plant. IF. 183. coll. spec. . Roitleri vix differt. | Caespites colore ct habitu C. vulgarem referentes; exsiccatione tamen pulchrius virescentes, laxi, per limum expansi atque basibus parvis attenuatis, quasi geniculis, quae ramis destituuntur, firmati. Frondes inde eriguntur et expanduntur pedales et sesquipedales, teretes, pennae merulae minoris crassitie, longitudinaliter striatae ob tubos externos tenuissimos, sursum at!enuatae, dichotomae, arti- culis circiter pollicem vel duos distantibus in ramis magis ab- — brewiatis, ultimis vix dimidiwm pollicem distantibus. Acaleoli retrospectantes in superioribus articulis, attamen non ita fre- quentes, ut stiryem dense hispidam redderent, BRamuli ver- ticillati subduodeni, subulati, unguem vel pollicem longi, crassitie circiter «etae porcinae, distantia semilineari articu- lati, geniculis singulis plerumque munitis subulis duabus vel quatuor erectis, quarum numerus, si nuculae ads:ant, in sena- rium plerumqw"e vel octonarium augetur, interioribus tunc longioribus. Nuculae ovatae v. oblongo - ovatae, atque ver- tice instructae altius, quam in plerisque speciebus quinque- lobo. Globuli pellucidi, elliptici aut interdum, dum nonnulli coadunati, subtrilobi, Sporangia coccinea in nostris non observanda. Crescit. in. piscinis et. fontibus aquae. subsalsae prope Contendas in deserto Provinciae Minas Geraés. Julio lecta. Observ. Acutissimis observationibus cl. Kaulfufs et Vaucher patet: testam seminis in sporangio crus:aceo con- tenti sub germinatione instar vesiculae inter illius denticulos protrudi frondisque exhibere primordia tubulosa, articulata, mox ex articulis verticillatim ramosa; quo quidem evolutio- nis medo locum inter inferiorum ordinum vegetabilia Charis assignandum esse eomprobatur, nam in plantis perfectiori- bus testa a seminis nucleo secedit tamdemque corrumpitur, neque vero in nobiliores partes potest evolvi. 4» ArncAr. EcrocanPus. CgRAMiUM, 13 Laticem globulos minutos subdiaphanos vehentem, qui in Chararum articulis continetur, miro modo ibidem per cir- culum agi, post Corti(1772) multi Botanici: Fontana, Treviranus, Gozzi, Amici, Schultz etrel. viderunt. X. ECTOCARPUS rxvxcs. 4c. Sporangia globosa vel siliquaeformia, latera- lia, gruma sporacea farcta. i Thallus filamentosus, tubulosus, membranaceus, articulatus, ramosus, maxime flexilis, olivaceo - virens. 1. ECTOGARPUS SILICULOSUS. E. fronde olivaceo- virescente tenuissima multiplicato- divisa, ramis ramulisque oppositis alternisque, ultimis su- bulatis strictis, articulis diametro sublongioribus, sporangiis globosis subsessilibus, Lyngb. Hydroph. t. 42. 43. Dillw, Conf. t. 31. Caespites teneri, chartae adhaerentes, subfloccosi, oliva- - ceo-virescentes, rarius virides aut ochraceo -fusciduli. HBRa- mi primarii basi pili equiui crassitie, obsolete annulati, quam maxime ramosi, ramis sursum decrescendo minoribus ei summopere divisis, ultimis ramulis erectis strictis subula- tis, septatis, articulis diametro vix longioribus imimo inter- dum brevioribus, versus apices plerumque minoribus. Spo- rangia lanceolata, aut lanceolato-subu'ata, lateralia, pedi- cellaia, et alia globosa, multo minora, utraque sporis mul- tis in grumam compactis. Variat colore olivaceo-viridi, ochraceo et subrubente. Ditfert ab E. siliculoso, quocum jungit cl. Agardh, ob hujus ramos ramulosque semper alternos et sporangia sili- culaeformia nec, uti in nostro, globosa. | In littore Brasiliae legit cl. Tilesius. XI. CERAMIUM Ac. CERAMII SPEC. ET CALLITHAMNION LYNGB. Sporangia globosa, gongylos vel grumam spo- raceam continentia. 3 Frons rosea vel purpurea, filiformis, e tubulis simplibus superimpositis constans, articulata, ramo- sa, subcartilaginea. " 1l. CERAMIUM DIAPHANU M. m frondibus dichotomis ramo:issimis subgelatinoso- car- tilagineis, purpureo et hyalino variegatis, ob genicula tur- 14 ALGAE. GCERAMIUM. gida subtorulosis, ramulis uitimis forcipatis, sporangiis ra« mulis linearibus involucraüs. ! Ag. Syst. 133. Dill, t. 7. f. 40. Lyngb. t. 37. Dillw. Briit. Conf. t. 38. Engl. Bot. 1742. Stirps pulchella conspicua colore roseo, ad genicula ita intensiore, ut tota ex hyalino et roseo alternatim variegata appareat, basi affigitur callosa, discoidea, parvula, in duorum ad quatuor vel sex pollicum altitudinem evecta atque multi- plicato - ramosa, ramis sursum tenuioribus et ultimis ramulis forcipatis. Sporangia ovata gongylos pyriformes intra mucum s. grumosam materiem conünentia, Substantia sub- gelatinoso - cartilaginea est. Varietas frequens est: C. diaphanum, ciliatum, (adultum) geniculis verti- cillato - ciliatis, ciliis senis aut octonis. C. ciliatum, Lyngb. t. 37. Dillw, Brut. Conf. t. 53. Roth. Catal. Bot, II. t.5. f. 2. In Oceano Brasiliam australem alluente. jM 29. CERAMIUM RUBRUM. . C. frondibus dichotomis ramosissimis subcartilagineis purpureo - rcseis, geniculis contractis, articulis ovatis opa- cis, raiulis ulümis furcatis, sporangiis ramulis linearibus involucratis. "Ag. Syst. 135. Dillw. Britt. Conf. t. 34. Flora Dan. £. 1482. Engl. Dot. t. 1166. Var. C. rubrum, virgatum, elongatum, vage ramo- sum, nec dichotomum. .4g. Species praecedenti similis, ast robustior, obscurius purpurea, articulis non pellucidis, sed opacis etc. diversa. lisdem locis cum praecedente: cl. Tilesius. 5. CERAMIUM CLAVULATUUXM. C. filis dichotomis ramosissimis capillaceis, ramulis cla- vulatis, articulis diamétro triplo longioribus. 24g. Sysi. 136. "ld oras Brasiliae: cl. J4gardh. 4. CERAMIUM VYERSICOLOR. C. filis ramosis, ramis vagis virgatis, ramulis alternis fastiatis tenuissimis, articulis diametro octuplo longioribus. Ag. Syst. 140. LU » Conferva rosea, Engl. Bot. t. 966. Caespites unum ad tres pollices alti, teneri, gelatinoso- molles, pulchre rosei aut tandem versicolores et flavescentes aut testacei. "Truncus primarius setam porcinam crassitie - " -— Arcar. CrADosrEPHUS. CannaDoRiA, 15 aequans, subalternatim ramosus, ramis iteratis vicibus ra- mulosis, ramulis ultimis tenerrimis fasiigiato - confertis, Sporangia numerosa, subvnilateralia in ramis ramulisque superioribus, subsessilia, globoso-obovata, rosea, demun obscure purpurea, nucleum gongylorum tenuissimorum sub- pyriformium includentia. , Crescit in algis majoribus; lecta ad Cabo Frio ab op- timo Tilesio, prope Bahiam a me. XII. CLADOSTREPHUS Ac. Sporangia oblonga, subpedunculata in ramulis 'Thalli filiformis. Filum primarium solidum, coriaceum , olivaceo -fuscescens, articulatum, ramis tubulosis ad genicula verticillatis obsessum. 1. CLADOSTEPHUS MYRIOPHYLLUMWM. C. ramulis incurvis furcatis vel cristatis imbricatis, 74g. Syn. 169. Conferva verticillata, Dillw. t. 55. Engl. Bot. t. 1728. 2427. f.2. Fucus verticillatus. 77ulf. Crypt. Zquat. t. 1. Fucus hirsutus L.., monente optimo Mertens. Stirps tres ad quatuor pollices alta, vage ramosa, rigidius- cula, ubique ramulis fuscis tenuibus undique imbricatis quasi spongiosa. In Oceano ad Cabo Frio: cl. Tilesius, III. CONFERVOIDEAE FUCOIDEAE. XIII. CARRADORIA. NON CARRADORUS GRAY. HUTCHINSIA AG., NON BROWN ET D.C. CERAMII SPEC. ET HUTCHINSIA LEYNGB, Fructificatio duples. Sporangia subovata, lateralia, gongyles ellipticos vel pyriformes foventia, et gongyli ramulis, inde siliquiformibus, seriatim in- farcti. Frons rosea, fusca aut nigricans, primaria so- lida, filiformis, e tubulis nonnulls parallelis com- pacta indeque reticulata venosave, ramus variis arti- culatis. 1. CARKÁADORIA YIOLACEA. C. frondibus ramosissimis diffusis, ramis virgatis patu- lis, articulis infimis obsoletis, .inferioribus diametro qua- "- 16 y ÁrcAE. GCannaDonia. Y druplo longioribus, superioribus sesquilongioribus, ^ fg. Syst. 140. Lyngb. t. 35. (Hutchinsia) Engl. Bot. t. 2340. Frondes e basi parva subscutulata plerumque plures spithamam ad summum longae, inferne nigrae, setam porci- nam et quod excedit crassae, superne ubi in ramos abeunr, fuscescenti-rubentes aut violascentes, flaccidae. Ria mi alterni, superne densi, valde dichotomi, ramulis ultimis virgatis. Articuli infimi triplo aut quadruplo longiores, supremi ses- quilongiores. Sporangia brevissime pedicellata, lateralia, urceola'a, tamdem lato - aperta, ore inciso-dentata et gong y- los eructantia oblongos. ^ RBamuli sporacea massa repleti, torulosi, ) Crescit in scopulis maritimis Brasiliae meridionalis, e. g. ad Sebastianopolin. 9. CARRADORIA ELONGAT A. C. frondibus dichotomis penicillatim ramosissimis, ra- mulis elongatis tenuissimis, articulis diametro subbreviori- bus reticulato- vénosis, inferioribus obsoletis. — 249g. Syst. 152, (Hutchinsia.) Lyzngb. 66. D. 1. (Ceramium.) Basis: fibrae plures expansae, fusco - purpurascentes, Frons erecta, spithamaea et pedalis; primaria fusco - nigra pennae tenerioris merulae crassitie, a basi subdichotomo- ramosa, liami sursum magis approximati, colore obscure rubro; ramuli setacei, stricti, articulis quam diameter fere brevioribus, retieulato- venosis subpellucidis instructi. Spo- rangia subglobosa, lateraliter sessilia, gongylis globoso- ellipticis. ( In littore Brasiliae australioris: cl. de Chamisso. 39. CARRADORIA COMPLANAT A. C. frondibus compressis ramosissimis virgatis inferne opacis, ramis ramulisque distichis sensim attenuatis, ultimis subalternis erectis subulatis simplicibus aut inaequaliter bifi- dis, articulis superioribus diametro subbrevioribus, inferio- ribus obsoletis. Hutchinsia complanata, 24g. Syst, 157. Ceramium fuliginosum , /Mert, in litt. Frons pedalis et longior, purpurascenti -fusca, exsicca- tione castaneo -nigrescens, basi indivisa erassitie pennae me- rulae, sursum abiens in ramos crebros sursum pyramidato- breviores et multiplicato - ramulosos, uti stipes primarius plus minus compresso -teretes; tota constructa tubulis arctis- sime compactis medio purpurascentibus. Ramuli ultimi in- - aequales, subulati, simplices aut subbifidi, cruribus inaequa- libus, erectis strictiusculis, Fructificatio mihi non visa. In mari ad Cabo Frio: cl, Tilesius. ud - "ArcaEg, "CaurrnPA. | 17 TRIBUS TERTIA. ALGAE FRONDOSAE s. FUCOIDEAE. (ULVACEAE, EFLORIDEAE ET FUCOIDEAE AQ.) Thallus e cellulis aut tubulis arcte contex- lis, continuus , forma frondosa varia, substantia raro subgelatinosa vel membranacea, plerumque cartilagi- .nea vel subcoriacea. | 1. FUCOIDEAE GELATINOSAE. XIV. CAULERPA raAXxOUR. Frons decumbens, repens, fihformis, fibroso- subeartllagimmea, sursum ramos erigens substipitatos variae formae ligulatos, aut imbricatos ramuhs (ra- mentis Ag.) vesiculaeformibus subulatisve viridibus gelatinoso - pulposis. Fructificatio ignota, an sporae in ramulis nidulantes ? Observ. Genus singulare ita ad Botrydium sese ha- bere videtur, uti Codium ad Rivulariam. 1. CAULERPA PLUMARIS. .C. frondibus pinnato - pectinatis, pinnis linearibus op- positis. "4g. Spec. I. 436. Syst. 181. Fucus taxifolius, Turn. Hist. t. 54. Fucus pinnatus, Aerb. Thunb. et. Esp. t. 158. Lecta in oris insulae Maragnaniensis. : 29. CAULERPA SEDOIDES. C. frondibus undique adspersis ramulis vesiculosis sub- globosis laxe imbricatis sursum subbotryoideo- congestis. 4g. Spec. 1. 438. Syst. 182. Turn. Hist. t. 172. Utriusque speciei frondes primariae consistunt fibris longitudinalibus albidis in stipitem teretiusculum compactis, vario modo radicantem atque sursum erigeniem ramos in priore pinnatos, in secunda quasi botryoideos. Color viridis in C, sedoide exsiccata nonnunquam in rubentem vergit. Crescit frequens in portu Soteropolitano. 2 | 18 ÁrGaA&R. ArxsiuM. SotTosiPnox. I. FUCOIDEAE FILOSAE. XV. ALYSIUM ae. Sporae aliae minutissimae thallo frondoso cavo inspersae, aliae in filis confervoideis thallo inclusis. Frons membranacea, viridis, tubulosa, articu- lato -strangulata , subdichotomo - prolifera. 1l ALYSIUM HOELTINGII. Frons erecta, unum ad tres pollices alta, tubulosa, Opuntiarum lege dichotomia articularo-prolifera, formata membrana tenui viridi e cellulis magnis pentagonis conflata, quarum interstitia sat lata et obscuriora passim sporis minu- us glohosis viridibus adspersa sunt. Genicula contracta, arti- culi oblongo - cylindrici, duas ad tres lineas longi, imum cras- sius et villo tenerrimo quasi radicans, superiora sensim angustiora, summa interdum, quasi innovatione non bene ab- soluta, globulos duos (articulorum rudimenta) ferentia, in- terdum leviter incrustata. —Cavitas articulorum laxe repleta filis confervoideis tenerrimis longitudinaliter expansis ramosis €t vario modo inter se junctis, passim massam, uti videtur, sporarum grumosam irregularem continentibus, forsan certo stedio progerminantibus. Esthoc genus quasi Hy drosolen Zygnema involvens. «19. Spec. I. 433. Syst. 119. Ulva Hoeltingii , 7Mertensio, qui benevole communicavit. -dd oram Oceani, prope Sebastianopolin cl. Hoelting - detexit. XVI. SCYTOSIPHON ac. CHORDA STACHH, LYNGB. CHORDARIA LINH. Gongyli nudi pyriformes, caudati, e thalli frondosi superficie externa ubique propullulantes. Frons membranaceo-coriacea, filiformis, teres, tubulosa, olivaceo - fuscescens. l. SCXTOSIPHON FILU2X. S. fronde simplicissima, 448. Spec. I. 101. Syst. 251. Flora Dan. t. 821. Turn. Hist. t, 86. Stackh. Ner. t. 1o. Lyngb.. Hydroph. t. 38. Basis discoidea, conica, Frondes inde solitariae aut ternae, quaternae pluresve, unum ad multos pedes longae, simplicissimae, crassitie pennae anserinae aut passerinae, ver- *u$ apicem attenuatae, tendines simulantes, intus geniculis ArcaAE. QConww. Urva. 19 sic dietis integerrimis annulisve horizontalibus interceptae, rarius in varietate lomentaria dissepimentis contractis quasi articulatae, Gongyli fusci, pyriformes, externam fo- ciem dense obducentes. In Oceaaio Brasiliam alluente. | : XVI. CODIUM srAckH. A6. LAMARHIA OLIYiQ, AGARDHIA CADRERAE , SPONGOPIUM LAMOUR. Sporae pulveriformes, inclusae sporangiis vesi- culiformibus periphericis in thallo frondoso. Frons viridis, statu madido spongiformis, sicco tomentosa, cylindrica, ramosa, aut globosa, ex utri- culis filiformibus tenuissimis hyalinis intricatis con- stituta. Observ. Sporangia s. coniocystae Ag. nil sunt nisi apices aut ramuli laterales dila:ati utriculorum, qui den- sissime intricati atque latice pellucido aquave marina re- pleti totam stirpem componunt. Sporae simplices, viri- des, globosae, nunc pulveris instar sicci parietibus sporan- giorum sunt inspersae, nunc lymphae illorum innatant. l. CODIUM DECUMBENS. f C. fronde lineari dichotoma tereti, apicibus simplicibus acutis. Stirps singularis, spongiformis, basi parva conico- scutata conchis saxisque adhaeret frondemque inde emit- tit duos ad quatuor vel quinque pollices longam, decumbentem, laxissimam, lubricam, obscure viridem, teretem, crassitie cir- citer pennae anserinae, irregulariter dichotomo - ramosam, ramis unguicularibus et sesquipollicaribus sürsum attenuatis et acutis. Sporangia, quae superficiem totius frondis pa- pulosam reddunt, oblonga sunt et s poris magna copia refer- ta. Differt a C. tomentoso ramis non erectis sed divari- catis integerrimis et attenuatis. In portu Soteropolitano frequentem legi, prope Seba- stianopolin cl. Beyrich, ili. FUCOIDEAE GENUINAE. XVIH. ULVA. ULVA ET PORPHYRA AG, . Sporae minutae, difformes vel globosae, thal- lo frondoso absque ordine aut subquaternatim in- spersae, et aliae in soros congestae. o9 * c- 20 Arcam. UÜrva. Frons membranacea, aequabilis, (saepe estipita- ta, evenia et ecostata,) plana aut rarius tubulosa, vi- ridis, fusca vel purpurascens, laciniata ramosave. Observ. Sporae, quae in superficie Ulvarum obser- vantur, forma quam maxime variabiles, nunc globosae, nunc quadratae aut irregulariter angulosae, ex ipsarum, quibus tota stirps componitur, cellularum superficie media excer- nuntur atque certo denique stadio decidunt, membranam tunc subtilissimam diaphanamque relinquentes, quae ipsarum materie colorante antea quasi in areolas divisa videbatur. Sunt vero aliis speciebus omnino irregulariter maximaque copia inspersae, aliis plus minus regulariter atque tunc aut soros ellipticos constituunt aut, dispositione quaternata, figu- ras, quas cl. Agardh bacillos vocat, 1l. ULYA LACTUC A. U. fronde viridi membranacea vel gelatinoso - membra- nacea obova!a undulata laciniato-crispa, demum oblonga vel orbiculari latissima. Ulva rn Linn. .4g. Spec. Jl. 4o9. Dll. Hist. "Dlesiin LET Stadium adultum sistit Ulvam latissimam auctorum et Zgardh. Spec. I. 401. Syst. 188. Esp. Ulv. t. 1. Ginnani Op. post. * (. 23. f. 54. et probe distinguendam ab Ulva latissima Linnaei, quae Fuci saccharini ejusdem auctoris est varietas bullata, de qua cfr. Turn. Hist. III. 71. Basis parva, scutata, tandem obliterata, Frons sub- stantiae membranaceae tenerae facile laceranda, dum junior magis gelatinosa et viridior, adulta saepe expallida aut flavo- virescens. Sporae minutissimae, sub maturatione facile decidentes. In littore Oceani, praesertim in aqua placida substag- nante, passim. Radicantem in Sphaerococco triangulari le- gunus in porlu Soteropolitano cl. Sellow et ego. 2. ULYA LACINIATA. U. fronde purpurea membranacea plana profunde et va- rio modo laciniata , laciniis undulatis. "4g. Spec. I. 405. Syst. 190. Substantia frondis tenera, derasis sporis, quae in areo- las vario modo seriatas quaternatim confertae sunt, fere dia- phana cum pauxillo rubri coloris aut rosea. Sporae ipsae obscurae, subquadratae et binae arcte confluentes. Sori sporarum elliptioarum gelatinosarum parum elevati sparsi su- pra sporas simplices. Inter rejectamenta maris prope MMaragnanum inventa, ArcaE. Urva. "o 8. ULYA SCHRÓDERLI. U. fronde tenero - membranacea 2olivaceo -fusca plana seubdichotoma, laciniis sublinearibus subdenticulatis. Mart. Jc. select. Crypt. t. 2. f. 5. Ulva Schróderi, JMert. in tt. Zonaria Schróderi, 24g. Syst. 266. Basis làpidibus innata callosa. Frons erecta, tres ad sex pollices alta, constans membrana tenera olivaceo - fusca, quae sub microscopio composito areolas irregulares plerum- que oblongas obscuras in conspectum dat, certo stadio for- san in sporas condensandas ; irregulariter dichotoma, ramos emittit nonnullos lineares quatuor ad ocio lineas latos, nunc simplices nunc iterum ramulis linearibus aut subcuneatis in- tegerrimis aut denticulatis fimbriatisve instructos. Denticuli aut fimbriae triangulares vel lineares et bifidi, Sori mem- branae passim inspersi elliptici, constantes sporis gelatinosis subglobosis fuscidulis margine pellucido cinctis. In orae Brasiliae orientalis scopulis detexit cl. Schró- der; cl. Mertens communicavit. 4. ULVYVA ENDIVIAEFOLIA. t U. fronde olivaceo - virescente membranacea tubulosa laciniato -dichotoma , ramulis ceranoideo- partitis suberispis, lacinulis acutis. Frons parvula, pollicem vel duos longa, constans mem- brana olivaceo-virescente firmula, tubulosa, varie et quasi laciniato-dichotoma, ramis versus apicem saepe apertis atque uasi cavernosis, sinubus inter ramulos rotundatis, apicibus ultimis ceranoideo- inaequalibus subcrispis acutis. Sporae minutissimae , superficiei ubique inspersae. Sori non ob- servati. i ; In iari ad. Soteropolin. 5. ULVA MERTENSII, U. fronde substipitata ochraceo -olivacea membranacea, dichotomo - ramosissima, segmentis basi angustiore sublinea- ribus, apice obtusis crenatis vel subbilobis, Mart. Jc. se- lect, Crypt. t. 1. | Zonariae dentatae 24g. Spec. J. 137. Syst. 268. qgnoad habitum valde similis. Frons pulchra, quatuor ad octo pollices alta, colore pal- lide et ochraceo-olivaceo aut ferrugineo, tota constituitur cellulis quadrato-suboblongis obtusis, quarum parietes pas- sim substantia mucosa repleti, quasi cellularum compositarum imaginem sistunt. Basis fibrosa, fibris plurimis filiformi- bus simplicibus vel ramosis super conchas saxave maritima 22 Árcar. Urva. aut Corallinas expansis sub'enacibus. | Stipes inde erigitur brevis, mox in segmenta plurima abiens, quae omnia simul sumta aut subflabelliformem civcumscriptionem aut irregulariter oblongam exhibent, lege dichotomiae, ast haud ita regulariter divisa, sinubus inter segmenta plerumque obtusis aut rotun- | datis. BRamuli suboppositi e basi sublineari sursum parum dilatati, ultimi obtusi aut rotundati atque ut plurimum emar- ginati aut bilobi. Sori cllipiici in segmentis junioribus fre- quentiores atque saepe quaterni quinive transversim serieti, ast nunquam, uti in Zoraria, in lineas concentricas con- fluentes, constant congerie gongylorum ellipticorum limbo tenui pellucido cinc'orum, quorum in quovis soro decem ad quindecim numeravi, Substantia partium frondis inferioris subpergameno - membranacea, superioris tenero - membra- nacea. In Soteropoleos portu legi. 6. ULVA DICHOTOMA. U. fronde olivaceo-virescente membranacea dichotoma, segmentis linearibus erectis angulisque dichotomiaàe obtusis, apice subbifidis. Zonaria dichotoma, 4g. Spec. J. 131. Syst, 266. (ez- cluso synon. Dictyotae Barlayresianae liamour., quae sequitur.) Ulva, Engl. Bot. t. 774. Frondes e basi parva scutata munc solitariae nune plures, duos ad octo pollices altae, tenuiter membranaceae, dichoiomae, segmentis sursum spectantibus linearibus duas ad quinque lincos latis versus divisiones dilatatis, sinubus divisionum rotundatis, Structura frondis: e cellulis subqua- drato- oblongis, substantia colorante in lineolas disposita sub- variegatis. Sori suborbiculares, per frondem sparsi, in me- dia parte frequentiores. | Gongyli elliptici, limbo gelati- noso -diaphano cincti. In oris Brasiliae passim, e. g. prope Soteropolin, Ma- ragnanum. 7. ULVA BARTAYRESIANA. U. fronde olivaceo-subvirescente membranacea dicho- toma, segmentis linearibus divaricatis obtusis bilobis. Zonaria Bartayresiana, 4g. Spec. J. 140. Frondes molles, tenerae, tres ad sex pollices altae, plerumque plures e basi tenui subscu!ellata, —caespitosae, colore ferme praecedentis ast paulo minus virescentes. Seg- menta primaria sesqui-vel duas lineas lata, secundaria et quae sequuntur unam vel dimidiam, dichotoma sed angulis divaricata ideoque sibi mulium implexa. Apices segmentorum "4 ArGam. Urvrva. . ZowaAmna. 23 plus minus profunde semper bilobi, lobis obtusis. Sructura frondis et sororum quasi uti in Ulva Mertensii. In portu Soteropoliiano legi. | $. ULYA FASCIOLA. ! U. fronde ferruginea subcoriacea, lineari- dichotoma, segmentis erectis angulisque dichotomiae acutis. Zonaria Fasciola, 249. Spec. J. 136. Syst. 267. Fucus Fasciola, Roth. Catal. I. t. 7. f. 1. Esp. t. 44. Frondes e basi stuppea plures, duos ad quatuor pol- lices altae, sesquilineam latae, segmentis non divaricatis, uti in praecedente, sed erectis. Sor1 orbiculares, per superfi- ciem sparsi, minuti. In oris Brasiliae reptentrionalis, ad Maragnanum et alibi *). XIX. ZONARIA pzar. AG. DICTYOTA LAMOUR. (EX PARTE.) (CHARACTER REFORMATUS, EXCLUSIS SPECIEBUS QUIBUS SORI SOLUMMODO SPARSI.) Gongyli conferti alii in soros lineares con- centricos, alii, qui simul rariores , in sparsos minutos, thallo frondoso innati. Frons plana, membranacea aut coriacea, sti- pitata, subecostata, flabelliformis vel dichotoma, fus- cescens, basi stuppea. | *) ANADYOMENE raAnovR. Frons membranacea, flabelliformis, venosa, ve- nis symmetricis rectilineis. Fructificatio ignota. 1l. ANADYOMENE STELLAT A. A. fronde planiuscula, venis erectiusculis multipartitis. Ag. Spec. [. 400. Syst. 191. Lamour. Polyp. Flex. t. 14. Ulva stellata, J7u/f. RHoth. Lichenoides gelatinosum , Dill. Hist. t. 19. Jf. 21. Ens singulare, melius, uti videtur, Polypis, praeeunte Lamourouxio, adnumerandum, quod adducimus ne, si vege- tabilis indoles ejus patefieret, desideraretur. In oris Brasiliae collectam communicavit optimus Mertens. 24 ArcaE. Zomwani. l. ZONARIA PAVONIA. Z. frondibus reniformibus vel flabelliformibus glabris membranaceis olivaceis per soros concentricos variegato- zonatis. "Ag. Spec. T. 125. Syst. 263. Esp. Ulv. t. 4. Engl. Bot. 1. 1276. Link, in Hor. Phys. Berol. t. 1. Basis scutata, fibrilloso-stuppea. Frondes plerum- que plures in caespitulos congestae, pollicares et bipollicares, flabelliformes, adultiores tandem irregulariter fissae, margine revolutae, olivaceae, zonis distantia unius vel duarum linea- rum positis fuscis aut fusco -nigricantibus percursze. | Gon- yli ovati vel obovati, casianco-fusci, e sporis plurimis globosis densissime compacti, limbo pellucido cincti. Varietas singularis : Z. Pavonia, tropica Mert. in litt.: frondibus te- nerioribus subdiaphanis dilutioribus minus RH variega- tis, differt. In rupibus passim prope Sebastianopolin et Sotéripólin legi. lisdem locis leclam communicaverunt! cl, de Chamisso et. Beyrich. 2. ZONARIA SQUAMARIA. Z. frondibus reniformibus avt flabelliformibus sublobatis subtus tomentosis, soris concentricis concoloribus sanguineo- fuscis. "4g. Spec. I. 131. Sy eR 265. Gmel. Hist. Fuc. 4. 20. f- 1. Turn. Hist. 1. 244. : - Frondes e basi scutulata sesqui-et bipollicares, pri- mum reniformes, dein flabellatae et irregulariter lobatae, lobis rotundatis plus minus crenatis superne zonas approximatas frequentes exhibentes , inferne tomento denso ferrugineo ob- ductae, quod e fiis strictis pallide fuscidulis annulatis aequa- libus est constitutum. — Compagis est densissimae, cellulis longitudinalibus perangu:tis. Gongyli angusti, cuneifor- mes vel oblongi et tunc saepe uti Dicaeomata didymi. In Brasiliae oris collectam communicavit optimus Mer- tens. 9. ZONARIA VARIEGATA. Z. frondibus reniformibus aut flabelliformibus sublobatis pergamenis basi tomentosis longitudinaliter obscure striatis et soris angustissimis approxiiatis purpureo - fusco - zonatis. dg. dose. I. 127. Syst. 264. Lamour. Ess. t. 5. f. 7. 8. 9. Frons duos pollices et quod excedit alta, basi stup- pea contexta e filis ferrugineis sub microscopio composito ÁLGAE. -ZoNwAn!m. ! 95 ànn«icus ramosis, siccitate per genicula alternatim coimpres- sis, saepe a basi in frondem ipsam plus minus alte adscen- dentibus; nunc simplex, nunc fere ad basin usque in laminas subflabelliformes incisa, antice rotundata atque inciso - lobata et passim crenata, colore purpurascenti - fusco , mitida, striis longitudinalibus sibi valde approximatis per totam superficiem. decurrentibus lineata, atque zonis transversis tenuibus item sibi valde approximatis pic!a. | Varietas singularis est: t Z. variegata, discolor, pumila, stipite elongato - li- neari, laminis semiorbicularibus subintegerrimis, substantia teneriore. | Ulva discolor, JMVert. in litt., quaerens an specie diffe- rat. IMart. Ic. select. Crypt. t. 9. f. a. In oris Brasiliae orientalis lectam. commmnnicavil opti. mus Mertens. 4. ZONARIA FLAYA. Z. fronde flabellato - dichotoma, membranaceo - perga- mena, laminis cuneatis bosi in stipitem decurrentibus apice subflabelliformi - dilatatis dentatis latere irregulariter incisis, zonis transversalibus rarioribus, axillis passim in urceolos- intumidis. -Ag. Spec. J. 13o. Syst. 265. | | Fucus Tournefortii, Larmour. Diss. 4, 26. f. à. Beriol. ^ zÁ4moen. Ital. t. 6. f. 1. $n 'Tota frons e cellulis constans linearibus longitudinaliter seriatis rectis arcte compactis atque versus marginem subra- dialim exeuntibus. Basis conica, e fibrillis implexis ferru- gineis. Stipites plures, spongiosi, tomento fibrarum tenuissi- marum ferrugineo supertexti, teretes, superne divisi, abeun- tes in laminas plurimas cuneatas basi angusta vix lineam la- tas, apice rotundeto- et flabelliformi - expansas ibique fere semunciam la!as, secus longitudinem vario modo incisas den- '"tatasve et apice denticulatas, pallide flavescentes, tione olivaceo - subfuscescentes , Praeterea passim subseriati. In littere Brasiliae orientalis passim. exsicca- passim obsolete zonatas. observantur sori sporarum minu elliptici 5. ZONARIA FULIGINOSA. | Z. fronde subflabelliformi profunde dichotoma subcoria- cea, laminis linearibus vel cuneatis truncatis apice incisis caeterum integerrimis, zonis transversalibus parum consj3- cuis concoloribus obscure fuscis. /Mart.lc. select. Crypt. (.2. f.5. Ulva fuliginosa, /Mert. in lit. Surps spectabilis quatuor ad octo pollices alta, subíla- "P" 26 Arcar. Harisrnis. belliformis, sed profunde dichotoma, solitaria aut plures ex eadem basi stuppea obscure ferrugineo - fusca. — Laminae lineares vel cuneatae, margine integerrimae, apice truncato vero incisionibus verticalibus divisae, obscure et subolivaceo- fuscae, substantiae quam Z. squamariae teneriore quam Z.Pavoniae firmiore. Constat autem frons duobus stratis cellularum lineari- oblongarum medio obscure fuscarum, in- ter quae massa sporacea densius hinc inde posita et zonas transversales et soros sistit ellipticos sparsos uti in praeceden- te specie difficilius distinguendos. Crescit. in. littore Brasiliae orientalis, prope Sebastia- nopolin , Cabo Frio et alibi: ill. Com. de Flemming , Hoel- ting, Beyrich. XX. HALISERIS A46. Gongyli in soros suborbiculares conferti thallo frondoso inspersos. Frons costata, membranacea, stipitata, irregu- lariter reüculata, dichotoma aut pinnata. Il. HALISERIS POLYPODIOIDES. H. fronde lineari dichotoma integerrima pallide viridi, segmentis erectis, apicibus obtusis vel emarginatis, soris juxia costam positis. "Ag. Spec. I. 142. Syst. 262. Fucus membranaceus, Stíackh. Ner. Brit. t. 6. Turn. Hist. t. 87. Engl. Bot. t. 17558. Basis ferruginea, denso tegmine stuppeo, e filis tenuis- sime articulatis compacto obvoluta. Frondes plures, spi- thamaeae et longiores, lineares, quatuor ad sex lineas latae, dichotomae , divisionum sinubus acutis, costa ima basi nuda ad apicem fere usque percurrente firmatae, apice saepe bifi- dae, lobis obtusis subundulatae, flavescenti- virides, membra- naceae. Sori elliptici vel hemisphaerici. Gongyli e spo- ris globosis compacti, oblongi. In scopulis maritimis Provinciae Bahiensis. 2. HALISERIS DELICA'TUL A. H. fronde lineari dichotoma integerrima pallide viridi, segmentis divaricatis, apicibus obtusis emarginato - bilobis, soris sparsis vel longitudinaliter submarginalibus. "Ag. Spec. I. 144. Syst. 263. Dictyopteris delicatula, Liam. Bull. Philom. 1909. t. 9. f. B. Frondes plerumque plures e basi minima stuppea, eaespitosae, sesqui- vel biunciales, raro altiores, constant Arcar. GYxNo6oNCRhUS. 297 ceiiuiis subquadratis aut (in nervis segmenta omnia percur- rentibus infra apices vero evanidis) linearibus, substantia te- nere sunt, sublubrica atque colore viridi, exsiccatione in lu- rido-flavescenti- viridem vergente. — Segmenta lineam aut rarius duas lata, ter quater vel quinquies dichotomiae lege divisa, apicibus parum angustioribus atque divaricatis. Sori orbiculares, plures versus marginem utrinque in simplici linea seriati, alii pauciores passim sparsi. Gongyli elliptici, Inter rejectamenta maris ad. Soteropolin. XXL GYMNOGONGRUS. £ SPECIES FUCORUM SOLUMMODO $S1C DICTA NENMATIIECTA FERENTES. Gongyli nudi, clavaeformes, articulati, tandem delabentes, dense radiatim compacti in soros tuber- culiformes thallo frondoso lateraliter adnatos. Frons fuscescens vel purpurascens, cartilaginea, filiformis, compressa aut plana. i Etymologia nominis: a 7v et yoyyev, ob tubercula gongylorum nuda. l1 GYMNOGONGRUS GRIFFITHSIAF. G. fronde tereti dichotoma fastigiata, apicibus acutis aut compressiusculis emarginatis, soris lateralibus axillaribus- que subamplexicaulibus. | Sphaerococcus Griffithsiae, 2g. Spec. [. 316. Syst. 235. — Turn. Hist. t. 37. Stackhouse Ner. brit. t. 19. Basis parva, discoidea. Frondes inde plures, erec- tae, duos ad tres pollices altae, purpurascentes, subdiapha- nae, seta porcina parum Crassiores, jam a basi dichotomae, divisione sexies et septies repetita valde ramulosae, ramulis ultimis furcatis nunc sunplicibus acutis nunc dilatatis et emar- ginatis. Sori inaequaliter oblongi vel subglobosi, per thal- lum sparsi eumque nunc dimidiato - nunc circumcirca amplec- tentes, arcte adnati, dense compacti, bacillis radiatim expan- sis gongylorum subglobosorum purpurascentium., In Oceano ad Sebastianopolin. Communicavit cl. Mer lens. XXII. SPOROCHNUS ae. Gongyli nudi, clavaeformes, articulati, aut in bacillos radiatos seriati, congesti in soros pedun- culatos aut sessiles, tandem in fila confervoidea pe nicillatim prolificantes. J 28 Ancag. SPonmocuwvs. Cuoxpni. Frons fuscescens, cartülaginea, filiformis vel plana, linearis, valde ramosa pinnatave. 1l. SPOROCHNUS ACULEATUS. * S. fronde basi lignosa brevi tereti, antice divisa in ra- os cartilagineos planos lineares enerves repetito - pinnatim ramosos sparsos, non raro binos ternosque, primarios inte- gerrimos, ultimos margine primum penicilliferos mox spi- nulosos, spinis approximatis subulatis erectis. Jurn. Hist. t. 187. Flor. Dan. t. 355. Stachh. Ner. Brit. 1. 8. Esp. t. 49. 53. Frons duos ad tres pedes longa, colore flavo - olivaceo, exsiccata nigrescens et apice fuscescens, junior interdum am- plis progerminantium filorum confervoideorum penicillis co- mata. Ejus géngylos nemini adbucdum videre contigit, nisi heic referenda corpuscula minima pyriformia intra ipsos pe- nicillos latitantia. » In mari Bresiliensi lectum communicavit cl. Tilesius. Forsan advectitius. XXHI. CHONDRIA ac, i Sporangia gongylis pyriformibus pedicella- tis repleta et praeterea: sporae vel gongyli nudi ternati immersi ramis thalli frondosi. Frons continua aut articulata, subfiliformis, varie ramosa, subgelatinoso - cartilaginea. Observ. Generum characteres de duplici fructificatio- nis indole desumtos ipsi videri incongruos minimeque ad- hibendos in litteris monet clar. Mertens, cujus viri aucto- ritati, inier Algologos summae, cur hac in re non obtempe- yemus, ralionem addere consultum videbatur. | Ea autem amici aestumetissimi est sententia: utramque, quam dupli- cem dicunt, in certis Algarum speciebus fructificationem nil sistere, nisi ejusdem organi diversa quoad evolutionem stadia, ita ut minora minusve perfecte eíTormata corpuscula pro reliquorum haberi primordiis, atque differentiae, quas notamus , haud ipsi naturae sed observationum potius defec- tui debeant attribui, — Attamen multis iisque sub optimo mi- croscopio iteralis observationibus nobis quidem cons!at, cer- tas sporarum et gongylorum formas ita esse comparatos, ut jn se invicem mu!ari vix ac ne vix quidem possint, immo eas et situ et supra thallum distributione originitus differre, Exemplo sint granula subglobosa ternata Chondriarum, quae, in nonnullis speciebus diutius indagata, simplicia atque a se invicem discre!a thalli substantiae ita videbantur immersa, ALGAE. CnoNDmh. 29 ut nec hujus in sporangium metamorphosin, nec ipsorum in gongylorum articulatorum, quales sporangia Chondriarum in- eludunt, coadunationem consequuturam esse possimus ima- ginari. Licet enim varios in efformandis fructificationis par- tibus modos natura amplectatur, in eo tamen sibi constat, ut nil faciat, quod ab universis sibique sancitis legibus ab- horreat. lta igitur eadem lege, qua in certa planta gem- mam mere foliiferam, dummodo jam folia praeformaia sint, in gemmam [loriferam nunquam mutàri videmus, Algarum quoque gongylos sporasve simplices thallo inspersas, in spo- rangia gongylis referta abire nullibi obseryamus. — Quod si quis tamen, dum fructificalionem secunduin vegcetationis quasi repressae leges explicaret, naturam eodem modo in sporangiis ac in gongylis nudis efformandis agere perhibe- ret, a nostra sententia haud recederet. ld autem, uti jam in priore observatione monuimus, universam Algarum notam praebere videtur, quod quaelibet earum pars in corpuscau- lum propagationi inserviens abire possit, l. CHONDRIA PINNA TIFID A. C. fronde compressa ramosa, ramis subalternis compo- sito- pinnatifidis, ramulis obtusis callosis, sporangiis ovato- globosis lateralibus in famulis. -Ag. Spec. I. 337. Syst. 201. Esp. t. 132. Turn. Hist. t. 20. Engl. Bot. t. 1202, Basis parva, discoidea. Frondes plures, tres ad ecto pollices altae, caespitosae, compressae, fusco- purpu- rascentes, vario modo bi-vel tripinnatifidae, ramis subalter- nis, ramulis ultimis brevibus rotundatis, Sporangia in nltimis ramulis sessilia, ovato - globosa, magnitudine seminis Papaveris, pallida, subdiaphana. Sporae per frondem sparsae, fuscae. In insula Maragnaniensi inter rejectamenta Oceani lecta. 2. COHONDRIA OBTUS A. C. fronde tereti filiformi pluries pinnata, ramis suboppo- sitis, ramulis cylindricis truncatis borizontaliter patenübus, sporangiis ovatis lateralibus in ramulis, | Zg. Spec. I. 340. Syst. 202. Turn. t. 21. Engl. Bot. t. 1201. Basis callosa, interdum repens. Frondes plerunque plures, tres ad sex pollices longae, carneo- flavescentes, marcescentes albidae, rubentes aut roseae, filiformes, tere-- tes, superae aut rarius jam ipsa bàsi in ramos suboppositos divisae, substantia gelatinoso- cartilaginea, lubricae. Hami iterum subpinnatim ramulosi, ramulis versus summitates fre- quentigribus- brevissimis cylindricis truncaüs vel subclavatis. 30 ^ . ALGAR. OCHONDRiA. Fructificatio versus ramulorum ultimorum apices sità, spo- rangiis ovatis sessilibus, sporis ternatis subtiliter im- mersis. In littore maris inter Soteropolin et Villam dos Ilheos. 9. CHONDRAIA THYRSOIDE fA. C. fronde filiformi tereti vage ramosa, ramis patentibus obtusis, ramulis abbreviatis cylindricis clavatisye subdisti- chis aut botryoideo - confertis, gongylophoris intumidis lo- batisque, sporangiis? — Chondria papillosa &., 44g. Spec. J. 345. Syst. 203. Fucus thyrsoideus, Turn. Hist. t. 19. Basis fibrosa, teres aut compressinscula, ramosa, non- nunquam elongata atque in frondes laterales abiens. — Fron- des basi crassitie pennae corvinae, !ere!es, modo indivisae, modo irregulariter ramosae, tres ad quatuor pollices longae. Rami patentes, vage pinnatifidi, ramulis vel subdistiche op- positis vel botryoideo - aggregatis cylindricis obtusis vario modo obsessi, quorum alii reliquis crassiores apice plus mi- nus lobati gongylos ellipticos obscuros margine pellucido cinctos includunt. Sporangia non visa, Substaniia pulposo- carilaginea. Color versus radicem rubens, superne pallide virens, interdum ubique viridis. Dubius de C. papillosae Ag. synonymia hanc nomine a Turnero dato introducendam existimavi. Inter caespites Caulerpae sedoidis in. portu Soteropo- litano. 4. CHONDHRIA OVALIS. C. fronde subgelatinosa teretiuscula filiformi vage dicho- toma, inferne nuda, superne ramulis plerumque ellipticis simplicibus undique imbricatis obiecta, sporaugiis hemisphae- ricis lateralibus in ramulis. -4g. Spec. J. 348. Syst. 204. Turn. Hist, t. 91. Engl. Bot. t. 711. Hujus varietas est: C. ovalis, uvaria: fronde tere- iiuscula filiformi dichotoma, ramulis simplicibus globosis un- dique sparsis obtecta. Chondria uvaria, 24g. Spec. J. 347. Syst. 204. Fucus botryoides, Jacq. Coll. 111. t. 13. f. 1. Differt a forma primaria: statura minori, ramentis (s. ra- mulis) densioribus sphaericis latioribus, exsiccatione vesicu- lae formibus , fronde chartae non adhaerente, colore pur- purascente intensiore, 4g. 4. c. | Basis discoidea, fibras nonnullas repen!es emittens. Frondes plures, caespitosae, tres ad septem pollices altae, ÁLGAE. CnosDnia, 31 basi teretiusculae et crassitie pennae corvinae, sursum inde a medio fere vage dichotomae, ramulis ultimis inferne parcio- ribus, superne congestis, primum subsphaericis dein ovalibus aut cylindricis, unam ad tres lineas longis. Sporangia in aliis individuis hemisphaerica, dimidium semen Papaveris. aequantia, gongylis pyriformibus repleta; in aliis gon- gyli nudi ternati subglobosi; utrique gongyli purpurascen- tes. Color frondis ruber aut purpurascens fuscusve, inter- dum virescens; marcescentis sordide virens et demum al- bicans. In Oceano Provinciam Soteropolitanam alluente, 5, CHONDRIA CLAVYELLOS A. C. fronde subgelatinosa filiformi tereti tubulosa ramosis- sima, ramis ramulisque lineari-lauceolatis subalternis sub- distichis, sporangiis subg!obosis lateralibus in ramulis ul- : timis. -Ag. Spec. [J. 353. Syst. 206. Lyngb. Hydroph. t. 17. Turn. Linn. Trans. VI. t. 9. Hist. t. 3o. i | Basis minuta, callosa, Frons palmaris aut spitha- maea, rubro-rosea, tandem marcescens albo- virens, substan- tiae lubricae mollis, tubulosa, basi crassitie pennae corvinae aut tenuior, caule ubique emittente ramos alternos aut op- positos patentes subdistichos et similiter duplicato - ramulosos. Ramuli ultimi cylindrici, duos ad tres lineas longi, con- ferti, subpinnati aut sparsi. Sporangia in alis lateribus- que ramulorum sessilia, globosa, vertice poro pertusa, tan- dem urceolata, gongylis subglobosis referta. Gongyli alii liberi frondis substantiae immersi, | Inter rejectamenta maris ad. Maragnanum inventa. 6 CHONDRIA ACANTHOPHORA. C. fronde subcartilaginea filiformi tereti vage ramosa, ramulis distantibus abbreviatis spinulosis obsita, spinulis erectiusculis, sporangiis ovatis inter spinulas. "Ag. Spec. I. 363. Syst. 209. F.spiciferus Vahl, Esp.t. 159. Lamour Diss. t. 30. 31. f. 1. Basis discoidea vel lobata. "Frondes ex una radice plures, fusco- purpurascentes, basi vix pennae corvinae cras- sitie, substantia fere cartilaginea, quadri- ad sexpollicares, teretes, filiformes. Rami varii, patentes; Ramuli abbre- viati atque spinulis duabus ad quinqué erectiusculis apice subaduncis armati. Sporangia inter spinulas ovata; alia oblonga et sporas ternatas sparsas equidem non observavi. In littore maris prope Soteropolin supra Corallinam Shprtion inveni; prope Sebastianopolin : cl. de Langsdorf, ilesius, Hólting, Beyrich. 32 ALGAE. SPHAEROCOCCUSs. " wl. CT. DT ^ wei ! XXIV. SPHAEROGCOCCUS srackH. A6. PUR EXCLUSIS SPECIEBUS NEMATHECIA AG. ET SPORAS INSPERSAS FERENTIBUS. | h Sporangia subglobosa, congeriem gongylo- rum aut Sporarum nunc sSparsarum nunc Serià- tarum includentia, per thallum frondosum sparsa. Frons purpurascens, subcartilaginea aut mem- branacea, explanata. aut filiformis, dichotoma aut pinnata. Observ. Partium fructificationis indoles varia: sunt enim aliis sporae in sporangiis inclusae simplices, firmae aut gelatinoso - molles, liberae aut concatenatae ; aliis gongyli obscuri, quos pro filorum articulatorum nucleis habeo; fre- quenter enim talia corpuscula forma subelliptica aut irregu- - lari et superficie subtuberculata insignia, muco involuta vel nuda, ex articulis vidi prodeuntia filorum sporangiis conten- torum ; in aliis ipsi articuli, tegumen!o cum nucleo conge- lascente, eructantur. Fila in sporangiis.nunc radiatim nunc absque ordine immersa sunt. Sporangiorum debiscentia aut regularis terminalis, poro hiante, aut irregularis lacera. I. SUBCOSTATAE, PLANAE. ]. SPHAEROCOCCUS VITTATUS. S. fronde plana stipitata lineari-lanceolata acuta inte- gra prolifera costata cartilaginea purpurascente ciliata, ciliis apice in sporangia intumescentibus, : zdg. Spec. [. 233. Syst. 213. "Fueus vittatus, Zurn. Hist. t. 64. Fucus ciliatus, Esp. t. 4. f. 1. 2. 4. Frondes e basi callosa orbiculari plures, pedales et longiores, lineari-lanceolatae , acutae, unguem latae, costa sursum evanescente percursae, purpureae, semidiaphanae, ^ * * LJ . LJ LI ex apice, rarius e cos!a media articulato-proliferae, ramis lineari - lanceolatis utrinque attenuatis, omni margine obsitae ciliis teretiusculis lineari-elliptieis sat dense sitis, in spo- ' rangia globosa vel elliptica tumescentibus, In portu Bahiensi, ad insulam Itaparica et. alibi in lit- tore Brasilide septentrionalis. * 2. SPHAEROCOCCUS LUXUBAIANS. S. fronde plana stipitata ramosa luxuriose prohfera ro- sea membranacea, laminis lineari- oblongis, lanceolatis cu-« neatisve nervosis, nervis e stipitibus productis versus api- cem eyanescentibus, NU o au - w.| " Arca^ER. Sruaknococcus. 33 Fucus luxurians, Mert. ia litt. S. Lactuca var. luxurians, 4g. Spec. J. 532. Syst. 212. Stipes e basi tenui suborbiculari callosa erigitur tres ad octo pollices altus cartülagineus compresso teres, vario modo ramificans atque intrans sub nervi specie substantiam laciniarum frondis luxuriose ramosae subdichotomae aut in inferiore parte, laminis subalternis, ivregulariter pinnatifidae, roseae, tenuis et membranaceae. Laciniae s. laminae lineari- oblongae, lanceolatae aut cuneatae, antice plerumque rotun- datae aut irregulariter incisae vel prolificationibus novellis ciliatae. Sporangia nondum observeta, forsan cilia mar- ginalia intumida, | | Ad oras Hrasiliae orientali - meridionalis : Illust. Princ. Maximilianus JViedensis. : H. PLANAE, ECOSTATAE. $. SPHAEROCOCCUS MAXIMILIANLT]. S. fronde plana cartilagineo - membranacea purpurea, bi-aut tripinnatifida, laciniis linearibus rotundatis, fertilibus subpinnatifido-serratis, serraturis incisis evispulis sporangia subglobosa ferentibus. Mart. Je. select. Crypt. t. 4. Fucus Maximiliani Mert. in "litt. (prius F-. decorosus ejusdem. ) ] | Basis parva, sceutellata. Frons inde erigitur quatuor ad octo pollices alta, plerumque breviter stipitata, duplicato- pinnatifida. Bamuli s. pinnulae alterni aut oppositi, lineares, wes vel quatuor lineas lati, versus basin parum angus!ati, lineares aut lineari- lanceolat1, apice rotundati aut obtusi; juniores vel steriles plerumque versus apicem iterum incisi aut dentati, habitumque induentes alienum, qui varietatis a cl. Mertensio obtusilobae (HBytiphlaeae obtusilo- bae, Ag. Syst. 161.) diciae typum pracbet ; fertiles utroque margine in dentes aut serraturas plus minus aduncas trique- irasve subaequales abeuntes indeque quasi subpinnatifidae. .Serraturae apice demum incisae crispulae atque in singula lacinia sporangium unum plurave globosa gerentes. Nu. cleus sporangiis eontentus constat filis plurimis artieulatis radiatim dispositis, quorum singuli articuli subquadrati g on- gylum fovent obscurum, tandem e pariete fili solvendum. Color stirpis reeentie est saturate purpureus; siccatae obscu- riot, sanguineo - nigrescens. — Structura pulchra: constat nimirum cellulis subquadratis regulariter seriatàis, quarum parietes iterum e cellulis minimis subglobosis componuntur. ZId oras Brasiliae orientalis: | Hllust, Princ. Maximilia- nus JViedensis, et cl, Marcus Schróder, Optimus Mertens eommunicavit. i Xd des à. ^ 34 AL6AE. SPaERhOCOCCUS. 4. SPHAEROCOCCUS TEEDII. S. fronde plana gelatinoso - membranacea purpurascente lineari vage pinnatifida, laciniis subintegerrimis ciliatis, ci- liis subulatis latere sporangia solitaria ferentibus. "Ag. Spec. I. 277. Syst. 225. Fucus Teedii, Turn. Hist. t. 208. Ceramium Teedii, /oth. Cat. Bot. III. 108. t. 4. Frons duos ad octo pollices longa, consistentia gelati- noso-membranacea, mollis et recens lubrica, colore purpu- rascente, qui exsiccatione in viridem, flavescentem aut palli- dum saepeabit, Basis scutata, promens stipitem teretius- culum brevem, sursum in frondem linearem unam ad duas lineas latam dilatatum. Hujus laciniae vagae, lineares, acu- tae et acuminatae, indivisae et versus apicem integerrimae, lateribus vero cilia subulata subregulariter emittentes, quibus lateraliter affixa sunt sporangia hemisphaerica tandem apice pertusa, atropurpurea, congeriem gongyl orum pur- purascentium includentia. In oris Brasiliae meridionalis passim , e. g. ad Marag- nanum. Jd Drasiliam quoque legit Dombey (herb. Mertensü.) 5. SPHAEROCOCCUS CHAMISSOTIL. S. fronde plana subcartilaginea purpurascente lineari vage pinnatifida, laciniis linearibus passim dilatatis irregu- lariter ramuloso- den!atis acutis, sporangiis mamillaeformi- bus in tota fronde sparsis confertis aut solitariis. — /Mart. [c. select. Crypt. t. 3, f. 1. Ag. Syst. 1. 278. Syst. 225. Ícon. t. 6. Basis parvula subscutata. Frons substantia cartila- ginea aut cartilagineo - membranacea, colore purpurascenti aut purpurascenti-roseo, sex ad decem, si maxinja, pollices alta, plana, jam a basi fere subpinnatim vage ramosa, ramis nunc simplicibus nunc iterum ramulosis, linearibus acutis, duos ad tres pollices longis, unam ad tres lineas latis, abeun- tibus in ramulos dentiformes, dentibus nunc simplicibus nunc bifidis bifurcatisve acutis, Sporangia in margine frequen- Uora, attamen passim quoque in frondis faciebus provenien- tia, solitaria aut congesta, mamililaeformia, ovata, obtusa, referta globulo mucoso gongylorum ellipticorum limbo pellucido cinctorum, Structura aequabilis, gelatinoso - cornea, absque cellulis distinctis. . Species hine proxima S. cervicorni, qui differt: ra- mis magis divisis atque evidentius ceranoideo - dichotomis, ramulis ultimis non spinuloso-dentatis; hinc S. Teedii, cujus certa specimina difficilius distinguuntur, licet diversa $int praecipue: substantia molliori magisque gelatinosa, ramis ArnGAE. Sruaknococcus. 35 pmo magis pinnatis et simplicioribus, ramulis longiori- us indivisis aut subregulariter pinnato - ciliatis, sporangiis in medio ciliorum ultimorum nec quoque per frondem sparsis. z1d oras Brasiliae meridionalis occidentales: cl. de Cha- misso, Hoelling, Ill. Princ. Maximilianus JViedensis. 6. SPRHAEROCOCCUS MAMILLOSUS. S. fronde plana hinc canaliculata cartilaginea purpureo- fuscescente dichotona, laciniis elongato - cuneiformibus utrin- que sporangiis mamillaeformibus brevissime pedicellatis ad- spersa. z4g. Spec. I. 260. Syst. 220. "Tarn. Hist. t. 218. Engl. Bot. (. 1054. Esp. t. 122. £. 1o. (F. alveolatus et F, canaliculatus.) Stirps quam maxime polymorpha, distincta fronde carti- laginea vario modo dichotoma, recta aut crispa, segmentis canaliculaüs rotundatis aut acutis, dentatis, incisis aut inte- gerrimis. — Color marcescentis saepe flavescens, praesertim in apicibus. Lectus inier rejectamenta maris in. ostiis fluminis Ama- zonum. 7. SPHAEROCOCCUS MULTIPARTITUS. S. fronde membranaceo - cartilaginea punctata dichotoma, laciniis linearibus cuneatisve, apicibus subdilatatis incisis den- taüsve, sporangiis hemisphaericis submucronulatis per fron- dem sparsis sessilibus. - Ag. Spec. I. 247. Syst. 216. Basis discoidea. Frons breviter stipitata, laciniato- dichotoma, tres ad decem pollices Jonga, punctis in lineas seriatis punctata, roseo- purpurea, exsiccata varii coloris: pallescens, violascens aut violaceo -nigrescens, Laciniae li- neares, nunc basi angustae, lineares, nunc latiores, semipolli- cem et quod excedit latae et cuneatae, subregulariter dicho- tomae aut vage incisae et apice solummodo in lacinulas linea- res longas dissecta. Sporangia hemisphaerica, vertice submucronulata aut integerrima, per totam frondem sparsa, in disco tamen frequentiora, solitaria, opposita aut aggrega- ta. Nucleus globosus, constens gongylis ellipticis vel difformibus purpurascentibus, muco involutis. Hujus speciei lecta est varietas: S. multipartitus, elongatus, laciniis angustis li- nearibus elongatis ramosioribus. Fucus lacinulatus /ahl, granateus Turn. Hist. t. 215. Alia varietas viridi- glauca est: Fucus aeruginosus Turn. Hist. 147. 3 " 4 FI ALGAE. SPHAEROCOCCUS. In oris Oceani ad Sebastianopolin:- cl. Hoelting;. com- municavit cl. Mertens. | Il. FILIFORMES AUT PINNATAE, COMPRESSAE AU SUBTERETIUSCULAE. $. SPHAEROCOCCUS RAMULOSUS. f S. fronde cartilaginea purpurascenti-rosea vage et mul- tifariam ramosa, ramis primariis compressis, ramulis spar- sis teretiusculis bidentatis bifurcis aut denticulatis, sporan- giis lateralibus hemisphaericis. /Mart. [c. select. Crypt. 1.3. f. 2. Fucus ramulosus, /Mert. in litt. Basis constans fibris nonnullis compressiusculis sim- plicibus aut hino inde ramulo denteve uno alterove praeditis, supra saxa, Conchas vel zoophyta marina expansa, uti tota stirps substantiae cartilagineae et coloris purpurascenti - rosei aut in marcescente albidi. Frondes inde surgunt erectae tres ad quinque pollices altae, basi pennam columbinam cras- sae, vage et subpinnatim ramosae, divariceatae. Rami sparse vel subalternatim iterum ramulosi, compressi, dimi- diam ad duas lineas, (praesertim in divisionibus) lati. — Ra- muli sursum crebriores et longiores, subdisiichi, uliirhi fere teretes, duas et quod excedit lineas longi, bene evoluti bi- furci, saepe autem non nisi bidentati, dente tunc altero ple- rumque minore, sinu inter dentes acutiusculo compresso. Sporangia in latere ramorum aut ramulorum sparsa, rarius terminalia in sinu dentium, convexo -hemisphaerica aut sub- globosa, vertice rotundata vel rarissime mucronulo minuto aucta. Nucleus sporarum in hisce sporangiis contentarum globosus. Sporae subpellucidae, pyriformes, ovales, raro subglobosae, sex ad octo in bacillos radiatim dispositos con- catenatae, minoribus inferioribus. | Multis modis convenit cum S. cervicorni, qui tamen S. Chamissoi propius accedit et a nostro distingiutur: fronde plana, ramulis horizontalibus subdistichis et fructifi- catione marginali. Crescit in scopulis maritimis ad Soteropolin , Sebastiano- polin rel. , 9. SPHIAEROCOCCUS TRIANGULARBRIS. S. fronde cartilaginea compressiuscula vel plana lineari bipinnatifida, ramulis ultimis distichis aut tristichis bi -vel multifidis secus ramorum longitudinem positis, sporangiis globosis pedicellatis in ramulis. Species formas duas induens pro diversis habitas, mo- nente optimo Mertensio, qui fructificationes ex opulenta collectione communicavit, ArnGaEF. Srpuarnococcus. 37 S. triangularis, bifarius, fronde planiuscula, ra- mulis ultimis distichis elongatis mnttifidis, Thamnophosa Seaforthii, 24g. Spec. /J. 227. Syst. 240. Fucus Seaforthii, Turn. Hist. t. 120. S. triangularis, trifarius, fronde subtriquetra, ramulis ultimis tristichis minus patentibus bi-vel trifidis, Thamnophora triangularis, 4g. 4. c. Fucus triangularis, Turn. Hist. t. 33. Sloane Jam. t. 20. Jf. 9. Gmel. Fuc. t. 8. f. 4. Esp. t. 119. Basis parva, callosa. Frons substantiae subgelatino- sae corneae, coloris roseo - purpurascentis aut roseo - subfus- cescentis quatuor ad octo pollices alta, nunc compressiuscula nunc e tereti triquetra, linearis, basi lineam et quod excedit lata, sursum subbipinnatifido - divisa in ramos nunc (in varie- tate bifaria) subdistichos nunc (in varietate trifaria) magis irregulares. . Bamuli inde prodeuntes primariis similes ast parum angustiores; ramuli ultimi ad jugamentorum marginem serie nunc disticha nunc tristicha positi, planiusculi (in bifa- ria) vel teretiusculo -triquetri (in trifaria), apice in mucro- nes subulatos duos, tres ad sex pluresve irregulares nunc pa- tentes subdistichos nune imbricatos excisi. Sporangia glo- bosa, magnitudine seminis Pápaveris, in ramulis ultimis pe- diccllata, pedicellis filiformibus ipsa longitudine aequantibus, dum nondum bene evoluta intra mucrones uliimorum ramulo- rum latitantia. Nucleus gelatinosus in basi sporangiorum constat congerie filorum articulatorum radiatim erectorum, quorum articuli oblongi circiter sex, inferioribus minoribus diaphanis vacuis, superioribus intus gongylum pyriformem aut oblongum mucosum srobiculatum limbo pellucido cinc- tum continentibus et tandem rumpendo eruciantibus, In omni littore Brasiliae a Maragnano ad Santos usque. 10. SPHAEROCOCCUS CARTILAGINEUS. S. fronde cartilaginea filiformi compressa purpurascenti- rosea aut subfílavescernte .decomposito - et subpyramidato- pinnata, pinnis alternis subhorizontalibus , sporangiis oblon- gis mucronatis in ramulis terminalibus. — |. "Ag. Spec. I. 187. Syst. 227. Turn. Hist, t; 124... Esp. t. 1. Seba Thes. IIT. t. 102. f. 1. 2. : "^ — Basis: constans fibris nonnullis simplicibas aut ramulo- *is. Frondes pedales et bipedales, substantia d«ra cornea coloreque vario purpurascente, roseo, flavicante vcl pallido conspicuae;' ex inà bási plerumque plures, filiformes, compres- sae, inferne lineam ad duas latae, abunde ramosae, ramis subalternis decomposito- divisis," ramulis ultimis .dendroi- deo -pyramidátis pássim in sporangia parva ovalia aut ob- 38 ÁLnGAE. SPHAEROCOCCUS. longa intumidis, quae ideo mucronata apparent. Nucleus constans gong ylis ellipticis minutis rubentibnus, quibus fila artieulata inspersa sunt. In mari Brasiliam meridionalem alluente, e. g. prope Cabo Frio; ad insulam S. Catharinae: cl. Tilesius. 1l. SPHAEROCOCCUS CORNEUS. S. fronde cartilagineo - cornea distiche duplicato - vel tri- plicato-pinnata, pinnulis subintegerrimis oppositis patenti- bus obtusis, sporangiis ellipticis lateralibus pediceilatis. Ag. Spec. l. 280. Syst. 225. Turn. Hist. t. 257. Engl. Bot. t. 1970. Species maxime polymorpha dignoscitur fronde exsicca- tione subcornea plerumque rigidiuscula pinnata, fere pectina- ta, ciliis lateralibus oppositis capsuliferis, capsulis ellipticis. Ag. L. c. Varietates sequentes observavi: S. corneus, nitidus, fronde multoties divisa, seg- mentis lineari-lanceolatis bipinnatifidis, pinnulis elongatis parallelis linearibus acutis. Fucus spinosus, Gmelin Fuc, 1. 18. f. 3. S. corneus, pinnatus, fronde tripinnatifida, pinnis pinnulisque linearibus approximatis obtusis. Jam. Q6, f.. d. Occurrit in oris Brasiliae, | praesertim | meridionalis, passim. 12. SPHAEROCOCCUS MUSCIFORMIS. S. fronde subcartilaginea filiformi cylindrica irregulari- ter ramosissima, ramis flexuosis acumine nudiusculo uncina- tis, alibi ramulis spinuliformibus brevibus obsitis, sporan- giis globosis in ramulis sessilibus. "Ag. Spec. J. 326. Syst. 238. Turn. Hist. t. 125... Esp. 1. 93. eL t. 163. 4. JWulf. in Jacq. Coll. HT. t. 34. f. 3. Stirps quam maxime polymorpha, cujus character essen- tialis apicibus constat uncinato-recurvis et dilatatis, plures largitur varie!ates. Basis e fibris implexis, repens. Frondes inde plu- res, tres ad sex pollices altae, teretes, ramosissimae. Ha- mi patentes, vage ramulosi, versus apices attenuati, apici- bus ipsis dilatatis lanceolatis falcatis, ubique, praeter hos apices, ramulis abbreviatis setaceis longitudine inaequalibus sursum paucioribus et brevioribus obsessis. Sporangia globosa, solitaria aut gemina in ramulis sessilia. Color pur- purascenti - rubens, in sicca planta sordide fusco - rubens. Li ArGAr. SrHakEnococcus. 39 S. musciformis, spinulosus, fronde tenuiore, ubique ramulosissima, ramulis patentibus, apicibus minus distincte falcatis et spinuloso-ramulosis, colore rubro, sub- stantia molliori. Fucus spinulosus, £sp. 4. 34. Haee varietas interdum amplos sistit caespites, ramis densissime implexis pulvinatos. In saxis et conchis ad Sebastianopolin , .Soteropolin et alibi nos ipsi invenimus et. cl. de Chamisso | Beyrich, Ti- lesius. | 13. SPHAEROCOCCUS DUMOSUS.f[ S. fronde subcartilaginea tereti filiformi ramosissima, ramis alternis, ramulis ultimis corífertis vel subfasciculatis obtusis, sporangiis creberrimis ovato-globosis in ramis ra- mulisque sessilibus. Fucus dumosus, JMert. in litt. Basis incrassata, callosa, emittens fibras nonnullas sub- dentatas aut simplices. Frons erecta, tres ad sex pollices alta, filiformis, ima basi vix pennam merulae crassitie ae- quans, altitudine unguis vel pollicis indivisa, dein in ramos plures subalternos erecto - patentes abiens. Rami inferne subdenudati aut ramulos breves subsimplices emitiens, su- perne comati ramulis numerosis atque subfasciculatim ramulo- sis, ramulis hisce ultimis divisis atque interdum fastigiatis obtusis. Sporangia crebra, ia ramulis ultimis atque in ramis sparsa, lateraha, solitaria, ovato - globosa aut globosa, ratione totius stirpis majuscula, tandem apice rumpentia atque nucleum gelatinosum eructantia gongylorum pyriformium majusculorum et muco diaphano cinctorum. — Color tolius plantae dilute purpurascens; marcescentis sordide flavescens aut flavescenti-fuscescens. Substantia haud ita duro - carti- laginea. In oris Brasiliae meridionalis , inter Sebastianopolin et Soteropolin: Illust. Princ. Maximilianus JViedensis, Com- municavit cl. Mertens. l lj. SPHAERO€OCCUS MICROCOCQUS. f S. fronde tenui cartilaginea tereti filiformi ramosissima, ramis vagis, ramulis ultimis subbifidis subfastigiatis, spo- rangiis subglobosis solitariis, geminatis aut plerumque ter- natis toti frondi, frequentius ramulis inspersis. Fucus micrococcus, /Mert. in litt. Frons tenuis, pulchella, habitu quasi Callithamnion aut Ceramium referens, duos ad quatuor pollices alta. Basis constans fibris nonnullis brevibus expansis. Frondis basis 40 ArcaE. Srpnarnococcus. tertiam circites lineae partem crassa, inde divisa in ramos plures erectos vagos iterum decomposito - ramulosos , ramulis teretibus vagis aut subalternis, ultimis breviter bifidis aut bifsrcis, cruribsas cylindricis acutis rectis aut subflexuosis, Sporangia subglobosa aut hemisphaerica per totam fron- dem obvia, attamen in ramulis superioribus multo frequen- tora, sessilia, rarius solitaria aut gemina plerumque terna, nunc a se invicem distincta, nunc confluentia et quasi spo- rangium unicum bi-aut trilobum constituentia. Nucleus inclusus subglobosus, constans sp oris minutissimis gelatina involutis atque plerumque in bacillos seriatis. Substantia cartilaginea. — Color purpurascens aut purpurascenti - roseus, marcescentis e flavescenti et purpurascenti varius aut flaves- centi- fuscus fulvusve. . In Oceano ora Brasiliae meridionalis alluenti : Iilust. Maximilianus Princ. JViedensis, cl. Rulenkamp et Schróder cl. Mertens communicavit, 15. SPHAEROCOCCUS CONFERVOIDES. S. fronde cartilaginea tereti filiformi vage ramosa, ra- mis elongatis subiridivisis obsitis ramulis utrinque attenuatis sparsis patentibus, . sporangiis subglobosis sessilibus ubique per tballum sparsis. Ag. Spec. 303. Syst. 232. Turn, Hist. t. 84. Stackh. Ner. (. 9. Esp. t. 92. Basis discoidea, callosa. Frondes inde prodeunt plerumque plüres, teretes, filiformes, semipedales, pedales et longiores, basi pennae corvinae crassitie, apice longe subulatae, vage ramosae, ramis primariis subindivisis elon- gatis patentibus uti truncus primarius basi et apice attenuatis, passim obsessis ramulis nunc subsecundis nunc confertis nunc sparsis pariter subulatis et utrinque attenuatis. Sp orangia hemisphaerica aut subglobosa, sessilia, per frondem ubique sparsa, farcta gongylis irregulariter ellipticis aut oblongis muco cinctis per porum terminalem tandem eruciandis. Color purpurarcens aut viridi- violascens, marcescentis tandem albicans. In Oceano Drasiliam meridionalem alluentt. 16. SPHAEROCOCCUS SALICORNIA. S. fronde articulata, articulis clavatis proliferis — Mert. Mspt. Ag. Spec. I. 303. Syst. 232. Icon. lg. t. 8: Frondes cartilaginese, aggregatae, palmares vel ulira, articulis uncialibrs teretibus. e basi tenuissima sensim in- crassa'is et iia clavatis, apice excavatis et e centro emitten- tibus duos ad quatuor novos articulos inferioribus similes, supremos saepe breviores, plerumque geminos, altero minori." ^ i ArGaAE. DurkssENia. z: Substantia ad Caulerparum accedit. Sporangia lateralia, crebra, hemisphaerica, structura fere uti in praecedente. Co- lor exsiccatae sordide albus, sporangiorum atropurpureus. dg. L. c. | In oris Brasiliae meridionalis: cl. de Chamisso; cl. Mertens communicavit. » XXV. DELESSERIA ranovun. Fructificatio duplex. Sporangia subglo- bosa congeriem gongylorum aut sporarum in- cludentia, praeterea sporae solitariae aut ternatae aut gongyli per thallum fróndosum sparsa. Frons rosea, membranacea, explanata, costata vel ecostata, lobata, stipitata. Sporae sparsae, sae- pius pinnulis distinctis (sporophyllis Ag.) immersae. Sporangia sessilia aut pedicellata. l. DELESSERIA LACINIATA. f D. fronde ecostata crassiusculo- membranacea laciniato- ramosa aut palmata, laciniis sublinearibus obtusis subproli- feris, sporangiis marginalibus hemisphaericis immersis. Sphaerococcus, 4g. Spec. FJ. 297. Syst. 23o. Fucus, Turn. Hist. t. 69. Ésp. t. 140. Engl. Hot. t. 1068. Stachh. Ner. Britt. t. 15. | Basis callosa, discoidea. Frondes pulcherrime san- guineo-roseae, tres ad sex pollices altae, membranaceo- : cartilagineae jam ad ipsam basin laciniato-divisae, laciniis ultimis sensim angustioribus leviter rotundatis truncatisve, nonnunquam proliferis, integerrimis, crenulatis aut dense fimbriatis. Sporangia hemisphaerica, minuta, ciliis mar- ginalibus immersa, sporas subglobosas rubentes foventia. Praeterea adsunt sporae per totam frondem passim sparsae. Marcescens albescit. Crescit. in. scopulis ad IIheos et Soteropolin, in Provincia Bahiensi, 2. DELESSERIA LACERAT A. D. fronde ecostata. tenuissime membranacea et venosa subdichotoma, laciniis linearibus obtusatis margine crispo lacinulatis undulatis, sporangiis sparsis aut submarginalibus hemisphaericis immersis, : | Z8. Spec. Jl. 184.. Syst. 9 5i. Turn. Hist. t. 69. Engl. Lot. £..30607.. Esp. t. 4. f. 4. ; 42 ArGAE. ÁMANSIA. Differt a praecedente: fronde multo teneriore profun- dius atque ad normam dichotomiae evidentius divisa, neque palmata, segmentis linearibus tenuissime venulosis, margine ut plurimum lacinulato-crispo, attamen nonnunquam integer- rimo, sporangiis non solum marginalibus. Crescit in mari Provincias australiores alluente: cl. de Chamisso. 0. DELESSERIA PLOCAHWMIUM. D. fronde membranaceo-cartilaginea compressa tripli- cato- vel quadruplicato -alterne ramosa, ramulis ultimis falcatis et pectinatis, sporangiis globosis lateraliter adnatis. 44g. Spec. I. 18o. Syst. 259. Turn. Hist. t. 59. Engl. Bot. t. 12942. Gmel. Fuc. t. 16. f. 1. Esp. i. 2. Flor. Dan. t. 1593. Planta pulchro colore purpureo, exsiccatae intensiore, conspicua, uti praecedentes species quatuor ad sex pollices alta, dimidiam lineam in basi lata, quae basi fibrosa in- nititur, multoties pinnatifida, laciniis ultimis subunilateribus pectinatiss Sporangia magnitudine seminis Papaveris ad latera ramorum, praesertim superiorum,.sessilia. Gongyli praeterea subannulati, mucoso limbo cincti in ciliis minutis lanceolatis ramis superioribus adnatis, quae ut plurimum di- versis speciminibus pertinent non sporangiophoris. In oris Brasiliae australioris passim. EN XXVI. AMANSIA ramovun. Sporangia: apices lacinularum frondis intu- midi, sporis gelatinosis referti. Frons membranacea, plana, pinnatifida, rosea vel purpurea, costata, transversim regulariter striata cellulis hexagonis regulariter seriatis. 1l. AMANSIA MULTIFID A. A. fronde membranacea costata tripinnata Jaciniis linea- ribus, apicibus revolutis. — — Lamour. Bull. Philom. Mai 1809. t. 6. f. C. D. E. Fucus lineatus, Turn. Hist. t. 201. Stirps pulcherrima, e basi scutata frondem erigit duas ad decem pollices altam nitide roseo- purpuream, ex- siccatae tandem et vetulae albidam. Stipes teretiusculus crassitie culmi graminei unguem circiter altus sursum tran- siens in frondis ramos costas ibidem constituens a!que ver- sus apices evanescens. Rami suübalterni, bipinnati, hinc inde in latere proliferi, divisi in pinnas pollicares et sesqui- Arncar. Fucus. ( 43 pollicares regulariter | et subpectinato - pinnatifidos, pinnis secundariis s. laciniis linearibus obtusis aut rotundatis, li- neam unam v, dimidiam latis atque in lacinulas lineares oppo- sitas subaequales patentes sectis. Lacinulae hae apice nunc integrae nunc in denticulos duos, tres quatuorve sectae re- volutae, tandem in sporangia dilatantur solitaria aut eon- glomerata subglobosa, continentia congeriem sporarum simplicium haud ita frequentium gelatinosarum subdia- phanarum. Tota frons constructa cellulis hexagonis in lineas tansversas dispositis. aliis duplo longioribus cuin aliis mi- noribns seriatim alternantibus. In mauri Drasiliam orientali - meridionalein | alluente: Com, de Flemming , .A4dalb. de Chamisso. XXVIH. FUCUS rvweos. A6. - Sporangia in thallo frondoso tuberculosa, tuberculis numerosis poro pertusis includentibus glo- merulos fibrarum articulatarum intermixtis gongylis oblongis aut pyriformibus muco circumvolutis. Frondes filiformes aut foliaceae, plerumque di- chotomae, saepe poris mucifluis praeditae, vesiculis immersis ycl nullis, colore plerumque olivaceo, (e fibris longitudinalibus | arctissime | compactis con- stantes). | 1l. FUCUS vESICULOSUS, F. fronde plana costata dichotoma integerrima lineari, vesiculis geminis globosis, sporangiis terminalibus. "4g. Spec. T. 81. Syst. 915. Esp. t. 12. 13. 83. 84. Turn. Hist. t. 88. Conf. Martius, de fuci vesiculosi incremento in IN. Zfct, Zícad. Car. Leop. £X. 215. c. ic. Species quam maxime polymorpha, cujus varietates ad oram Brasiliae inventae sunt: ' F. vesiculosus, volubilis, fronde spiraliter torta evesiculosa, receptaculis elongatis, 74s. 7. c. p. 89. F. vesiculosus, linearis, fronde angusta evesicu- losa, receptaculis elongatis lineari-lanceolatis acutis. ^ 245. [. c. p. 9o. Esp. t. 146. Basis callosa. | Frons pedalis et sesquipedalis, linea- ris, dichotoma, angulis acutis, subfastigiata, costa utrinque elevata percursa, vesiculis geminis hemisphaericis immersis ad costae latera, intense olivacea, sicca nigrescens. Spo- rangia turgida, terminalia, solitariaaut gemina, ovata, ob- tusiuscula, vel acuta. ' 44 ! AÁrGAE. CxsrTosrina. Inter rejectamenta maris in portu Sebastianopolitano et Soteropolitano. 2. FUGCUS NODOSUS. F. caule compresso vesiculis innatis hic illic inflato, re- ceptaculis lateralibus distichis pedunculatis pyriformibus. 449. Spec, I. 85. Syst. 275. Turn. Hist. t. g1.. Engl. Bot. t. 570. Flor. Dan. t. 146. Esp. t. 7. 60. 164. Frons e basi conica duos ad quatuor pedes longa, duos ad quatuor lineas lata et in vesiculas oblongas in- terdum fere digiti crassitie inflata, subdichotoma, olivaceo, exsiccata nigra, sporangiis linearibus, oblongis aut ple- rumque pyriformibus. In ora Brasiliae orientalis: cl. Tilesius. i XXVII. CYSTOSEIRA ac. Sporangia loculosa, tuberculata, tuberculis pertusis includentibus gongylos subsolitarios aut paucos ;gelatina involutos filisque articulatis 1mmer- sos, in thallo frondoso axillaria aut terminalia. Frons caulescens, caule fibroso - subcartilagi- neo. Folia pinnata aut dichotoma, inferiora expla- nata, superiora filiformia im vesiculas concatena- tas turgida, absque poris mucifluis. Color fuscus vel nigricans. ]l. CYSTOSEIRA FIBROSA. C. foliis inermibus filiformibus ramosissimis, vesiculis innatis ovato - ellipticis subconcatenatis receptaculis filiformi- bus terminalibus. -Ag. Spec, I. 65. Syst, 285. Turn. Hist, t. 209. Engl. ; Bot. 1969. Stackh. Ner. Britt, t. 14. Basis calloso-scutata, Frons tripedalis et ultra. Cau- lis strictus, teres, basi pennae cygneae crassitie, sensim attenuatus, e folis inferioribus diíIractis veluti tuberculis inferne nodosus, utrinque emittens folia disticha, alterna, cauli similia sed tenuiora, in nova foliola per plures series divisa, quorum summa setacea, plana sesquilineam longa et simplicia, vel unguem longa et bifurca. Vesiculae in su- periore parte foliorum: innatae, ellipticae, fructus Viciae magnitudine tres vel quator concatenatae vel interdum solita- riae, saepe foliolum emittentes. hReceptacula in foliis terminalia, uncialia et ultra, filiformia, tuberculata. : Color | / AnGAE. SaRGASSUM. 45 flavescenti - olivaceus, ;exsiccatione nigerrimus ; substantia co- riacea, exsiccotione rigida. 4g. /. c. In Oceano Gujanam alluente: 4ublet. . 29, CYSTOSEIRA ABROTANIFOLIA. uM C. fronde pinnata, foliis distichis planis decomposito- - pinnatis integerrimis, pinnis erectis obtusis, vesiculis ellip- ticis solitariis emittentibus receptacula spiniformia conglo- merata. | | -Ag. Spec. f. 63. Syst, 284. Stachh. Ner. Britt. t. 14. Lamour Diss. t. 34. 35. C. abrotanifolia, patens, foliorum pinnis divari- catis, Ag. Species facile dignoscenda: fronde ancipiti pin- nata non dichotoma, foliis insigniter crassis non costatis, pinnis integerrimis erectis, vesiculis magnis ellipticis, recep- tacula proferentibus plerumque sessilia conglomerata pinifor- mia fere ramosa. 4g. l. c. In oris Brasiliae orientalis ad Cabo Frio: de Chamisso, Tilesius. | | XXIX. SARGASSUM 4c. Sporangia loculosa, tuberculata, tuberculis per- tusis, includentibus gongylos subsohitarios aut pau- cos gelatina involutos absque inspersis filis. articula- tis, in thallo frondoso axillaria aut terminalia. Frons caulescens, caule fibroso - subcartilagineo subfiliformi alternatim ramuloso, ramulis folia, vesi- culas et sporangia ferentibus. Folia distincta petio- lata membranacea, saepe poris mucifluis. Color fuscus. 1l. SARGASSUM VULGARHRE. S. caule compresso, ramulis abbreviatis distichis simpli- cibus, foliis lineari - lanceolatis lanceolatisve dentatis, vesicu- lis globosis in pedicellis planis, sporangiis cylindricis race- mosis. "1g. Spec. I. 3. Syst. 293. Fucus natans, Turn. Hist. t. 46. exclus, synon. Linnaer. Basis primum carnosa," tandem lignescens, conica vel discoidea, | Frondes ex una radice plures, dimidium ad duos tresve pedes longae, olivaceae, post exsiccationem aliae olivaceo - fuscae aliae fusco - nigricantes rursus madefactae di- lute umbrinae. Caulis compressus passim, praesertim in parte superiore, setulis minutis exasperatus; simplex aut sur- sum bifidus, serie disticha exserens ramulos breves angulo 46 ÁnGAE. SaRGAsSUM, feve recto exeuntes. Folia in ramulis sessilia vel brevissime petiolata, alterna, disticha, lineari-lanceolsta vel angusto-lan- ceolata, plus minus distincte dentata vel subserrata, dentibus acutis, per medium nervo instructa, poris mucifluis sparsis vel subquaterna serie dispositis pertusa. Vesiculae inter folia sparsae , in pedicellis planis, globosae, magnitudine nuclei Cerasi minoris. Sporangia vel in ramulis vel raro in ipsis caulibus racemosa, subsessilia, cylindrica, acutiuscu- la, saepe subtorulosa, simplicia aut bifida. Stirpis quam maxime polymorphae formas distinguimus sequentes a vulgari diversas: S. vulgare, tenuifolium, Ag. frondibus laxioribus, foliis tenerioribus fere pellucidis crebre porosis, exsiccatis magis fuscis, vesiculis longius pedicellatis. S. vulgare, polyphyllum, Mert. in litt. ramulis foliferis densis, foliis abbreviatis lanceolaiis mimus conspi- cue denticulatis, vesiculis parcis, sporangiis tenuibus. S. vulgare, oxyodon, Mert in litt. ramulis folii- feris sparsis abbreviatis, foliis lineari- oblongis profunde et subsinuato-dentatis, vesiculis parcis subracemosis, sporan- giis tenuibus abbreviatis. S. vulgare, acanthocarpos, Turn. forma prae- cedens, sporangiis spinulosis. S. vulgare, laxum, Mert. ii litt. fronde elongata diffusa laxa inferne denudata, ramulis elongatis sparsis, fo- liis augustis linearibus acuminatis subdenticulatis, vesiculis frequentibus subracemosis , sporangiis elongatis subcorym- bosis. In ore Brasiliae passin , a nobis et a cl. viris de Langs- dorff, de Chamisso , Schróder et dilesius observatum. 9. SARGASSUM MAXIWNMILIANI. 7 S. caule teretiusculo subdiviso laevi, ramulis vix ullis, foliis in caule subdistichis lineari-oblongis obtusis inaequa- liter acute et subsinuato-dentatis apice rotundato denticula- tis, vesiculis globosis, sporangiis —? Fucus Maximiliani, Schrad., in Gólt. nz. 1821. 112. Caulis sesquipedalis et longior, in ramos similes hinc inde divisus, teretiusculus, uti tota stirps obscure fus- cus. Folia alternatim e caule ramisque provenientia, sub- approximata, brevissime petiolata, sesqui- et bipollicaria, nervo per medium decurrente firmata, lineari: oblonga, obtusa, dentibus acutis inaequalibus antice brevioribus si- nuoso-excisa, apice rotundato dentibus minoribus instructa. Vesiculae globosae, magnitudine grani Piperis nigri, lae- vigatae, axillares, solitariae vel geminae, pedicellis brevibus teretiusculis suffultae. Sporangia non detecta, » D : ArncAE. SanGAsSUM. 47 Affine S. vulgaris varietati acanthocarpo, S. la- tifolio et S. 1licifoliossed ab omnibus sructura frondis et foliorum diversum. In littore Brasiliae inter Sebastianopolin. et Soteropolin detexit Ser. Princ. Maxünilianus JViedensis; cl, Schrader communicavit. 6$. SARGASSUNM STENOPHYLLUM.]j| S. fronde a basi ramosa flaccida, caule angulato - com- pressiusculo laevi, ramulis sursum decrescendo minoribus, folis linearibus basi cuneatis acutiusculis integerrimis vel undulato - subdenticulatis obsolete porosis, vesiculis longe pedicellatis parcis globosis, sporangiis torulosis racemosis vel cymoso-fastigiatis foliis intermixtis. J/Vart. Jc. select. Crypt. t. 5. Fucus stenophyllus, Mert. in lut. Basis: callus crassus, fuscus, conicus, caules emittens plures pedales et sesquipedales angulato- compressiusculos laeves obscure fuscos siccitate nigricantes, ima basi divisos .vel raro simplices rectos aut inter ramulos anguloso - flexos. Ramuli foliiferi alterni, longitudine sursum decrescentes, angulati. Folia linearia, pollicem et sesquipollicem longa, nunc lineam unam nunc duas tresve iata, in sterilibus ple- rumque latiora, versus basin cuneato-attenuata, apiee in acumen breviter pyramidatum desinentia, vel mucronulo brevi e nervo per medium decurrente producto instrucia, poris mucifluis subtilibus pertusa, margine integerrima aut passim denticulo uno alterove praedita, pleraque in ramulis subalter- natim sparsa, nonnulla in parte inferiore racemorum, alia passim bifida, laciniis similibus, ^ Vesiculae globosae, magnitudine seminis Lentis, rariores, plerumque solitariae sparsae in basi racemorum, pedicellis compressis superne nonnihil incrassatis duas ad quatuor lineas longis suffultae. Sporangia in superiore frondis parte axillaria, pedun- culis circiter lineam longis suffulta, disposita in racemos nunc bifidos atque pedicellis, aggregatis subcymosos, nunc magis elongatos atque subpaniculatos, pedicellis brevibus; singula unam ad quatuor lineam longa, cylindrica, torulosa, acuta, interdum apice bifida. ^ 'Tubercula muco pauco turgi- da, in quo gongyli seni vel octoni subglobosi vel ovato- globosi obscuri coloris gelatina teneriore obvoluta nidulantur. Formae hujus speciei memorabiles sunt: S. stenophyllum, ecymosum, ramulis sursum sub- pyramidato - brevioribus, foliis inferioribus aut caulium steri- lium lineari-lanceolatis, superioribus angustis ligulaeformi- bus, sporangiis bifidis aut dichotomis crebris subfastigiatis. Sargassum cymosum, 249. Spec. J. 20. Syst. 300. . d». E ío CIPAMRENIT 4 t TANIA à Aie C 7 - * » S $ " A* » AS AncaE. SanGaAssU». | fv 8. stenophylum a REA a taille frondibus elongatis, ramulis abbreviatis subaequalibus aut pyramida!o - breviori- bus, foliis omnibus angustis saepe elongatis bi- vel s i caribus, sporangiis parcioribus decurtatis, Sargassum vulgare integrifolium, (specimina béasituw- sia) 4g. Spec. £. 6. Species habitu compto subregulariter disticho laxiore molliore foliis angustis tenuibus atque, auctore opimo Mer- tensio, eo praesertim a Sargasso vulgari (semper exsucco), cujus nonnullas formas simulat, distinguenda, quod certo tempore valde sit mucosa, ita ut siccata vix unquam deglutinari et emolliri possit. Fucum lendigerum, Turn. Hist. t. 48. huc referendum esse e litteris c!ar. Mertensii, speciem. nomine lentigeri designantis, conjicio, Crescit. in Oceano atlaniico ad oras Proovinciarum Ha- hiensis , Sebastianopolitanae et S, Pauli: cl. de Langsdorf], de Chamisso , Hoeliing, DBeyrich et nos ipsi. lh. SARGASSUM ESPERI. S. caule compresso, foliis elliptico - lanceolatis dentatis, vesiculis superioribus ovalibus. 21g. Spec. J. 9. Syst. 295. Fucus lendigerus, Esp. t. 15.? Caulis tripedalis et ultra, crassitie pennae corvinae, filiformis, compresso-planus, pinnatus. Folia disticha, brevissime petiolata, nervo, qui tamen saepe obsoletus, per- cursa, elliptico - lanceolata, obiusa, spinoso- dentata, mec, uti pingit Esperus, serrata, poris crebris periusa. Vesi- culae inferiores subsphaericae, magnitudine Pisi, superio- res et rameae sensim minores, ellipticae vel pyriformes. Fructus ignotus. Color foliorum fuscescens — 7f. 4L. c. In littore Brasiliae orientalis: cl. de Chamisso, qui spe- cimen benevole communicavit. 5. SARGASSUM FOLIOSUIm. ^ S. caule tereti laevi parum supra basin frondoso, frondi- bus elongatis dense stipatis, foliis oblongis, obovatis lanceo- latisve basi subdimidiatis integerrimis "subundulatis subco- riaceo-rigidis non porosis, vesiculis creberrimis geminis. ternatisque, sporangus? — Mert. in litt. Frons duos pedes longa, nonnullis S. vulgaris formis similis, attamen notis datis bene distinguenda, praeseriim foliorum, quae pollicem et quod excedit longa, tres ad quin- que lineas lata, textura crassiore rigidiore. In oris Brasiliae (et in sinu Mexicano): cl, Mertens. / ^ AT SN Cw o — — ÀLGAR. SARGASSUM. AU (019776. "SA RDASSUM BACCIPFERUHX. S. caule tereti ramosissimo, foliis linearibus acutis serra- tis, vesiculis globosis mucronatis pedicellatis, pedicellis te- retibus, sporangiis? — » » dg. Spec. I. 6. Syst. 294. Spix u. Mort. Reise. ol. 8, 1382. — Humboldt Belat. hist, Fol. 1.. 202. Fucus natans /., ÉEsp.t.93. Bui, de vera fuci natantis Jructificatione. .Matr. 1198. c, ic. F. bacciferus, Turn. Hist. 1. 47. | T Basis ignota. Frons ramosissimia, in caespites lom. Bos saepe plures pedes mcetientes effusa, ferrugineo - fusca, post exsiccationem denuo madefacta intensius ferruginea. "Caulis teres, flexuosus, ramosus; ramis ramulisque sub- fastigiatis. Folia alternatim sparsa, linearia, acuminata, basi attenuata, acute serrata, nervo medio costata. WVegi- Culae solitariae, binae ternaeve in pedicellis teretibus spar. sae, magnitudine grani Piperis nigri, interdum apice folii- ferae, F'ruciificatio nondum detecta. -dbsque radicibus natans amplissima in regione octurrit; guam medio quasi inter Europam et novam terram continen. tem, a gradu latitudinis borealis 32. ad 16 usque inlerque meridianos circulos 38 et 44 & Parisiis patentem nautae lusi- lanici et hispanici nomine mar de Sargazo s. maris facorum salutant. Jpparent hic, el quidem in parte scptentrionali frequentius , vel plantae solitariae , rarae natantes in gurgite | tasto, vel largissimi caespites. in prata fluctuantia coacervati . ullae sunt de hujus vegetabilis patria opiniones, aliis perhibentibus , alsam a vehementiore in plaga boreali fluc- tuum motu e vado quodam diripi atque per Oceanum vaoo circuitu. agi, aliis scopulos maritimos Floridae et Mexici pro vera ejus patria habentibus. Vadum illud. fucorum in latitudinis borealis gradu 928 adesse plures nautae lusitanici, in Oceano cursitantes ; mihi effirmaverant , addentes , bellua marina in vadis sese. voloentiz Jucos avellere, ut iis vescan- lur; sed nullum ejus certum vestieium in mappis geographi- . €i$ invenio, nec liquet , quomodo fat ut Oceani ":psuus motu tanta copia Sargassi discindatur, quum tam alto in mari hoc ' vadum situm esse supponit debeat, ut mutato aquarum colore non prodatur. Tertia est cl. -igardhii sententia, statuentis, Sarzassum bacciferum nil videri, nisi S, vulgaris in profundo €crescentis: partes superiores ab undis divulsas. Cl. Al. ab £Flumboldt auctor est, duo fucorum vada in mari atlantico septentrionali. sila esse; allerum inter circulos parallelos 95 et 36 bor. et iride a meridiano 38mo (primo per Paris. specul. FLORA B2n2asir. f, ^ 50 ALGAE. SARGASSUM. ^ * ducto) versus Occasum ; allerum. idque multo minus inler gradus aa et 26 lat. bor. distantia 80 leuc. marit. a meridiano insularum bahamensium , versus. Occasum. P] j 1 7. SARGASSUM TURBINATUM AG. "s S. caule teretiusculo, ramis simplicibus sparsis, foliis peltatis in vesiculam coronatam denticulatam inflatis , sporan- giis racemosis cylindricis vel clavatis, simplicibus bifidisve.- Ag. Spec. 1. 41. Syst. 308. Sloane Jam. t. 20. f. 6. Esp. 1. 9. Turn. t. 24. | Basis discoidea. Caules saepe plures ex uría radice, pedales et bipedales, crassitie pennae corvinae, teretiusculi, obsiti ramulis simplicibus alternatim sparsis sursum brevio- ribus. Folia in petiolo compresso sparsa, peltata, inflata . . | àn v esiculam turbinato -triquetram illorum margine alatam et dentieulatam, poris muciíluis pertusam. Sporangia ra- mosa, subfastigiata, teretia vel subclavata. Color totius al-- gae olivaceo - fuscus. | Inter rejectamenta Oceani in Provinciarum Brasiliae septentrionalium littore passim, e. g. prope Bahiam inven- ium; vir advectitium videtur, quum in mari antillano — crescat. DA T ; et E ies OBSERVATIO GEOGRAPHICA. Inter 79 species Algarum hac in Flora enumeratas e Ge-.. latinosarum ordine 3, e Filosarum 17 et e Frondosarum 59 habemus. Paucae Brasiliae oras solummodo patriam agnoscunt, plurimae per vastissimam Oceani plagam dispersae habitant, — — quarum aliae Florae submarinae septentrionali, aliae tropicae propriae sunt. Inter Confervoideas, si Bryopsin Rosae et Confervam fascicularem , Indiae occidentali proprias excipias, nulla est, quam in Europa desideramus, E Fucoidearum ordine ea genera numero praevalent, quae cl. Agardh Flo- rideas ob colorem roseum vel purpureum nuncupavit; pau- ciores'adsünt colore obscuro tinctae. Zonariae et Sphaero- cocci hos inter latitudinis gradus reliquis frequentiores vi- dentur, Hujus ordinis genera mere australia aut tropica in Brasiliensi Oceano reperta sunt: Alysium, Caulerpa, Áman- sia; reliquorum species per septentrionales regiones quoque sunt dispersae. F'ucoideas sibi huc usque proprias Drasilia vindicat 13, totidemque cum aliis regionibus tropicis partici- patur; reliquas cum oris Europae. ^ LL — € —ÀÀ « x ORDO SECUNDUS. EOMC HOESONORES S DESCHIPSIT FRANCISCUS ESCHWEILERn M. D. 4^ t ' Y aU $ Latt s i mor u/ " / Mee m mette ema cm ori eamm CIAO RS PIRREEDORRQOU IERI CUI Fen v p n ÀÀÀ " , jy " Ln s * o6 " F - ] » ur ORDO SECUNDUS. LrG BBUUNST:S8. Plantae (acotyledoneae s. nemeae Fries), agamae, cellulosae, arrhizae, terrestres, hygrometri- cae, perennes, solenniter e strato duplici: medullari vel vesiculoso -celluloso vel tubuloso-fibroso et cor- ticali discolori subinde perfecte celluloso. |. Apo- 'thecia e priori oriunda, thallo posteriora, nucleum .gerentia gelatinosum sporigerum, in altioribus plano- expansum. Sporae rariores, ut plurimum annulatae et cellulosae, seriatae, nudae vel thecis sparsis the- 4 culisque inclusae. EF — | : Observ. Conveniunt Lichenes solummodo cum Algis aquaticis defectu radicis vel organi analogi, nu- trimentum superficie integra haurientes, differunt ab iisdem imprimis vita terrestri; hinc caeterae diffe- rentiae fructus, coloris, hinc praeterea, cum nutri- mento praecipuo non immersi sint sicut Algae, in- duit illos natura strato, licet simplicissimo analogo- -que epidermidi plantarum perfectiorum, singularis tamen indolis et pro organo familiae essentiali ha- "bendo, ad aquam hauriendam, colligendam, asser- vandam. | T 9. Distinguitur hoc stratum in frondosis , nonnullis- que crustaceis, neque Stereocaulo, ne vix quidem . Gollematis nonnullis speciebus exceptis, structura 54 - Licuzgxss: cellulosa, cellulis saepius, praesertim in Stictis, Peltigeris, Solorinis, Collematibus (Lep- togiis et Mallotiis), perfecte hexagonis, (quas cave ne in crustaceis pro residuis epidermidis habeas matricis, rarius solummodo in Lichenibus hypophloeo- dibus aetate etiam provectiore strati corticalis vicem gerentis); in crustaceis plurimis colore tantum subinde nonnisi post frictum conspicuo, eoque deficiente sae- pius idem vix dignoscitur; in pulverulentis, veris et spuriis, prima Juventute evanidum ; in aliis vix non to- lum thallum sistens, qui aetate dein provectiore vel 3n loco natali inaequabili hinc. inde stratum corticale prodit; id quod imprimis in Trypetheliaceis nonnullis observatur, quorum ad verrucas efforman- das stratum medullare circa apothecia se colligere videtur, nec non in Graphideis nonnullis tropicis, quarum apothecia nigra strato albido vel colorato ob- tecta sunt. Distinctio dispositioque Lichenum difficillimae, quippe qui omnium plantarum diversissimo solo con-. tenti, hujus insunul potestati omnium maxime ob- noxii sunt; praeterea ob naturam plurium constanter parasiticam, eorundemque proclivitatem ad naturam. fungorum, ut apothecia nom raro sine thallo oriantur, vel eadem unius speciei in thallo alterius vigeant. . Characteres generum primarios a fructu desumen- dos esse, nunquam dubitavi; etiam generum quodvis in sequentibus expositorum charactere quodam fruc- ' üificationis distinctum videbis; quod vero olim innuit systematum pater Caesalpinus, divisiones planta- rum superiores ex organis vegetationis deducendas esse, quodque hodierne probatum est divisionibus: quamvis vacillantibus vascularium in endogenas et exogenas, endorhizas et exorhizas, monocotyledo- neas et dicotyledoneas, id etiam in planus cellulari- bus ,. si ordinum desideratur singulorum divisio secun- dum unius organi differentias, distinctione pro struc- tura vel cellulosa vel fibrosa non quidem sine inconstantia, neque ob thallum in Lecideis, Par- meliis varium stricte sumendum, natura. vero éon- : sentiente adhibetur . adque. eo magis in Algis Linnaei, -^ LI v & ol Licugxns. 55 quum nutritionis organa in his, ut.fructificationis in fungis praevalere videntur. Tn Lichenibus praeterea accuratius circumscriptis minus quam in alus cellularibus huic obstant divi- sioni formae inferiores simplicissimae pulverulentae vel mucosae; coincidit hinc eadem divisio cum illa in crustaceos et frondosos, ita ut in formis horum in- termediis duplex quoque citata structura observetur conjuncta. Verum tamen in frondosis perfectis non aliud strato corticali subjacet stratum distinctum vesi- culosum, de quo egere recentiores; videntur potius ipsius strati corticalis cellulae e fibris strati medulla- ris intime contextis conglutinatisque ortum ducere *), cujus simile viderunt in fucis cel. Linkius, in mus- eis Hornschuchius, in plantis perfectioribus (in nonnullis, ni fallor, vere) Moldenhawerus. ! / Stratum nimirum corticale in pagina thalli lu- cem spectante prima juventuté ut plurimum, intensius virens, dein sub aéris lucisque influxu, ut omnes plan-. tarum partes virides in efformanda epidermide, ad su- perficiem hyalinum evadit vel colorem induit diver- sum, ut color viridis in parte tantum inferiore strati remaneat plagulam tenuissimam occupans **) vel om- nino evanescat; sic etiam Leprariae similesque thalli virides ad superficiem palescunt. Magis minusve intense color adhaeret cellulis strati corticalis a chlo- rophyllo plantarum perfectiorum chymice non di- versus, priorum in sectione non satis tenui lumen ob- scurans speciemque praebens globulorum; alias gra- nula minutissima, rarius majora perfecte sphaeroidea sistens in acervulos conglobata, eosdem rarius intra stratum corticale ordine quodam seriatos, plerumque vero intra substantiam strati corticalis hyalinam simul- que intra strati medullaris partem priori proximam vel intra hanc solummodo inordinatim congestos fibrisque *) Icon. sel. Crypt. tab. 14. fig. Let 2. Cum hanc structuram prius non- nisi in strato corticali ad paginam inferiorem plurium lichenum foliaceorum observassem, cujus ob laxiorem contextum defec- tumque coloris facilius conspicua est, Parmeliaceas aliasque su- perne tantum corticatas dixeram, quod amplius non defendam. **) Icon. sel. l. e. A CIA ^Licurxcs. 4 Ei interspersos, quales in Pa rmelia ciliari satis bene depinxit nomineque parenchymatis viridantis salutavit Hedwigius; tunc etiam sub apotheciis intra stratum medullare occurrentes, quales in. Par- melia parietina cel. Hayne visos et delineatos sporulas virides nuncupavit. Granula dein aeque mi- nuta perfectius vero globosa, fibris interioribus majore minoreve copia inspersa a prioribus distinguenda ap- tiusque sporidia dicenda sunt; his imprimis neo floccis color, si adest, strati medullaris distinctus luteus vel ruber, rarius albus, inhaerere videtur, id quod a cel. Linkio in Sticta aurata observatum in aliis quo- que inveni; in plurimis vero Lichenibus eadem pelluci- da sunt, hinc fibris aeque pellucidis aggregata, nivis ad instar colorem strati integri album exhibentia. Ex his causis, non tantum ob cellulas strati corticalis obscura- tas, sed etiam ob fibras strati medullaris intra substan- tiam viridgm rhagis intricatas transitum ad stratum prius exhibentes; limes inter utrumque stratum difhcilius per- spicitur; hinc substantiam istam viridem. inspersam pro strato distincto habuere plurimi celeberrimique . Llichenologi, si excipias Linkium, Friesium, Schaererum, — quod faeculare non male dixit Wahlenbergius, vesiculosum "CTreyiranus, gonymon Wallrothius, cellularum sphae- roidearum Meyerus. Hujusce vero strati granula per soredia sic dicta saepius emergentia (quod a luxurie frondis plantarum perfectiorum per nimiam humiditatem non omnino di- versum) prae caeteris propagationi inservire, ex eo facile refellitur, quod soredia plurima et imprimis quae constantissima in Stictis cyphellae dicuntur, cum strato medullari omnino conveniunt substantia co- loreque *), sic, exempla ut eligam adversariis jam indi- gitata, in S$ticta aurata et Cetraria juniperina - Ach. citrina, in Sticta filrcina lateritia sunt, licet his utrisque stratum viride tenuissimum non desit **); hinc ista granula lutea non aliam ad propagationem *) Icon. sel. Crypt. tab. 14. fig. 1. ** ) Icon, sel. Crypt. tab. 14. fig. 1. 2. 5. 4. | LicHENES. 57 habent relationem, quam aliorum Lichenum pellucida fibris inspersa, neque cum cel. Meyero, de ordinis cognitione praemerito, | glomerulis viridibus aequi- paranda, ^ priorumque in Stictis transitus per stratum fibrosum subjacens accipiendus est; neque rem satis illustrat cel. Wallrothii distinctio chlo- rogonidiorum et chrysogonidiorum. Omni- no praeterea deesse videtur color viridis in aliis stir- pibus, praesertim tropicis, quorum nonnullae . alius coloris. gaudent strato distincto: sic in Solorina crocea granula rubra per integrum auiem stratum medullare inspersa, proxime vero. strato corticali apo- theciisque copiosius coacervata stratum ibidem ruber- rimum Sistunt. Neque obstat divisioni Lichenum citatae singularis e natura Lichenum exterioribus nimis obnexia pendens thalli metamorphosis potius morbus dicenda, qua vel in oriundo lichene cellulae primariae extensio plurium- que confluxus ad efformandam fibram, non vero mul- tiplieatio priorum luxurians ad formam praebendam thalli cerustacei vel pulverulenti, neque saepius fructi- ficatio impedita est, vel etiam lichenis adulti structura eo modo quasi dissolvitur vita incolumi; ita ut spe- ciem thallo solenniter frondoso gaudentem nonnun- quam invenias thallo magis minusve crustaceo interius celluloso, alias eundem ita rarefactum, ut nonnisi ver- rucae magis minusve copiosae interius subinde fibro- sae adsint apothecia suZulcientes vel eorundem nu- cleum juniorem et saepius abortivum foyentes, alias thallum, ut monunnus, omnino deficientem. | Haec licet diagnosin saepius turbent, atque numerum spe- cierum generumque ultra modum auxerint, non alter se habent ac Muscorum nec non forsan Lichenum ini- tia luxuriantia pro Algis, Fungorum vero pro distinctis generibus descripta. Alterum dein divisionis fundamentum, fructifica- tonem respicientes non. majorem invenimus constan- tiam, s! excipias formam vel rotundatam vel elon- gatam Graphideas disünguentem, quae vero di- versitas cum alia structurae non jungitur; quoad al- teram fructus distinctionem majoris sanequam. mo- ^ 58 LicsENrS. Ü menti, cum ab illa secundum thallum minus rece- dat, formam nimirum vel globosam vel discoi- deam (in Graphideis cylindricam et plano - cana- liculatam) iisdem haec cum thallo obnoxia est vicis- situdinibus : ulterior nimirum forma perfectior eodem modo ac fibra e cellula globosa, communiter ortum du- cit e priore, eandemque prima juventute semper re- fert *); hinc similes evolutionis status retardati: sic in Lecideis, Ureeolariis, Parmeliis scutellae subinde globosae remanent, formamque hanc spu-. riam, ut suam thallus, luxuriose crescendo servant, quarum nonnullae pro Verrucariis, Porinis, Endocarpis descriptae sunt; econtra apóthecia slobosa v. c. Endocarpi adaperiuntur et scutel- las.referunt: hinc similes formae intermediae, non species tantum sed genera integra, v. c. 'The- lotrema, Diorygma nostrum, Graphis Meyer, quae imprimis Graphideas nostras intime conjun- gunt, neque cum Meyero ad Hymenocarpos omnes referre sinunt; Graphides nimirum, ut cae- tera taceam, nucleum fovent magis minusve cylindri- cum consistenlia et structura microscopica omnino ut in Verrucariis, adultiorem quidem in Gra- hideAch. etin sectioneScaphide saepius superne dilatato - complanatum, in aliis vero imprimis Ope- graphae Ach. speciebus disco seu rima. peritheci non latius hiante quam Verrucariac porus. Neque praeterea, quod adjecit cel. Meyer, thecae in la- mina prolgera quam in nucleo magis persistentes sunt, utraeque enim disseminatione propullulant. Me- lus dicit cel. Friesius nucleum (thecas nimirum foventem) persistentem vel solubilem, sed al- teram divisionem ejusdem: nucleo indurescente, formas prioribus varie intermedias exhibere ipse fatetur. | Subeunt praeterea apothecia similes cum thallo diversissimasque ex aetate, loco natali aliisque mu- tationes formae, coloris: mox indurescit nucleus, mox ad modum Spaerophori in pulverem fatiscit; *) Cfr. inferius ad Parmeliaceas observata (07? c X«acuENES: 59 neque perithecii praesentia eandem semper servat constantiam vel fallacem hoc induit colorem; oritur nimirum in frondosis (si Clad oniam excipias,) eodem modo ac stratum corticale, e fibris thalli contextis *), hinc utrorumque summa similitudo, ut cum A chario Meyerus apothecia in Peltigera, Solorina, Stereocaulo e strato corticali dixerit oriunda, licet Treviranus errorem palam fecisset; hinc etiam va- rii perfectionis gradus, quorum inferiorem in En- docarpis Ach. conspicere licet saepius vix nisi co- lore ocius vel serius oriundo distinguendum **); cujus vero coloris secretio in crustaceis, uti videtur, unica perithecii distinctio, licet solenniter summae sit, con- stantiae, utpote cum vegetationis processu intime con- nexa, in alus ocius in aliis serius obtinet, in Leio- grammate, Thelotremate, Urceolaria subin- de tota vel partim deest, vel tam tenue efficit perithe- cium, ut vix lente composita solerteque indagatione a ligno ambiente saepius intime connato colorisque parücipe ***) distinguas; ad aérem denique saturatior fit color, quod in Lecideis dilutius coloratis videre licet; sic quoque nucleus nudus ostiolum versus ni- $ricat, et làminae proligerae superficies (non semper e sporis propullulantibus) colorata fit. Hinc in Ver- rucariis perithecii pars superior denudata incrassa- tur.simulque inferior extenuatur vel omnino evanescit; 81 yero integrum sub crusta latet, tam tenue est, ut Parmeliaceis affinibusque, quibus insimul dilutius coloratum hinc minus conspicuum est, recentiores, "Trevirano excepto, licet Homothalamos Acha- rii jure negaverint, perithecium proprium nullum, sed hypothecium thallodes solummodo attribuant; hine . distincüones Hoccellae Ach., Stictae Meyer; Dirinae Fries, Diatorae Fr. (Patel- lariae Mey.): hinc Wahlenbe rgii divisio Liche-- num in homothalamos et heterothalamos, 1 *) Icon. sel. Crypt. tab. 14. fig. T. 2. **) Quod haec thalli condensatio in efformando perithecio in Pori* nà non observetur, id solummodo e diversa thalli pendet struc- tura quae unica igitur differentia inter utraque genera. Yrony. Icon. sel. Crypt. tab. 10. fig. 1. 3. 60 LicuExes. qui cmnes colore tantum perithecii diiferunt, cum scutellae Lichenum hypothecium saepius crassiusculum intus conspicue subinde hexagono-cellulosum, nun- quam desit, ni forsan in Solorina Ach. (genere a recentioribus cum Peltigera conjuncto, apothe- ciorum yero evolutionis modo maxime distincto) ru- dimentum solummodo fovente. Inter diversas per aetatem mutationes, ut taceam Acharii errores ab aliis recensitos, insignis est con- fluxus plurium apotheciorum, qui rarius in V erru- cariis *) et Pyrenastris.**), frequentius et sub- inde a prima juventute in Trypetheliaceis oc- currit; cum vero in his substantia verrucae alba vel colorata una sensim evanescat, perithecia haec con- nata pro verrucis ipsis habuere statumque Glyphi- dis juniorem, cujus perithecia nondum connata sunt, nomine Sarcographae Fée s. Asteriscae Meyer a nostra Medusula omnino diversae de- scripserunt auctores citati. Non majoris tandem momenti altera superiorque Liehenum divisio cel. Meyeri in gymnosporos seu coniocarpos et angiosporos seu thecis spo- rigeris instructos ; inter thecas enim et sporas in Liche- nibus saltem nullus limes: priores nimirum in his non semper, quod in Fungis frequentius et constantius obtinet, clavatae vel cylindricae basi innatae sunt, sed saepius ellipticae liberae vel tenui flocculo adhae- rentes, ejusdem formae sporas annulatas numero vario foventes, annulis 1, 2.... 350 frequenter iterum cellulosis vel sporarum minorum copia farc- tis, hinc easdem (quae subinde ordinem indicare possunt, cum in Fungis nunquam tales viderim) po- tius theculas s. ascidia dicendas; eadem vero causa, sig ymnosporos recensemus, sporae (spori- dia Meyer) didymae etseriatae in Calyciis et cy- lindricae annulatae, quales cel. Linkius in Sphae- rophoro jam dudum naturae convenienter demonstra- vit, thecae dicendae sunt. In plurimis generatim vix *) Icon, sel. Crypt. tab. 8. fig. 2. **) Icon. sel. Crypt. tab. 9. fig. 1. jéiéasaw, , 51 eruendum, an sporae annulatae appareant a minori- bus inclusis, an septis stricturisve; solvuntur subinde ad stricturas seriemque $porarum nudarum referunt, alias de iisdem inclusis non dubitare licet; occur- runt praeterea in eadem specie rotundae, ovatae, sim- plices et annulatae *); in plurimis tandem angio- sporis Meyeri, imprimis Lichenum frondosorum accuratissima indagatione nullas licet detegere thecas ; .sed sporae magis minusve annulatae, immo globosae duplici plerumque serie collocatae, a prima juventute nudae strato proligero immersae apparent, quas ra- rius apicibus connatas vidi, ut modo citato ex arti- culis thecarum solutis oriundas suspiceris; | neque enim, ut nonnull opinari nomineque stratum thecarum (Schlauchschicht) indicare videntur, hoc stratum more fungorum e thecis stipatis ob paucos floccos intermixtos facile solvendis compositum est, sed thecae sporaeve semper rarae fÍloccis copiosis arctius inhaerent, quapropter in diagnosi ordinis sparsas dixi. Nucleus tandem junior in Sphaero- phoris et Calyciis (si Coniocybes species non- nullas excipias procul dubio ad Gastromycetes refe- rendas) omnino idem, qui aliorum Lichenum, floccoso- gelatinosus sporas seriatas fovens; disseminatio vero in utrisque generibus (ut taceam Conioloma et genus ambiguum Coniocarpon his associata) om- nino diversa, cum nucleus Sphaerophori singu- lari modo nigrescens totus in pulverem fatiscat, stra- tum yero proligerum in Calyciis sporas solummodo majori protrudat copia et saturatius coloratas quam in alis Lichenibus, quibus hoc quidem rarius, prae- cipue Opegraphis obtinet, ut statu maturo digitum impositum facile inquinent. Quae vero copia spora- rum, forma et structura hypothecii, defectus thalli in aliis, in aliis substantia pulverulenta vel dermatina nec hygrometrica, simultanea apotheciorum thallique aetas, locus dein natalis solennis in ligno nudo semi- putrido has formas, si nonnullas a Lecideis. vix sejungendas excipias, similesque structurae notae Baeomycetem Ach. lich. univ. a Lecidea, quacum *) Systema lichenum. fig. 13. b. 52 LicnmeNEs. recentiores conjunxere, toto coelo diversum , tandem Coenogonium Ehrenb., cujus altera species est Gyrolophium Kunze, E. wer fungis asso- ciare jubent. .. . Ex his luculenter patet, nullam nec thalli nec. apothecii differentiam generalem in Lichenibus statui posse et methodum secundum unius partus notas, Bo- tanicis nimis longe acceptam, in hac aeque ac n aliis historiae naturalis partibus mere arüificialem esse. Qua de causa in systemate antea proposito clavem gene- rum adjecimus, ad diversos thalli apotheciique affini- tates gradusque evolutionis demonstrandos, seriesque in ista tabula verticales vel transyersas vel etiam cir- culares ut tribus naturales circumspecte seligendas, quem ad modum quoque in plantis perfectioribus or- dines seriales et centrales distinguunt. | Nil obstat, ut bini vel plures evolutionis gradus, cum natura in alus. pro lubitu magis 1n. aliis minus constans videatur, v. €. quoad apothecium- Graphis Ach. cum O pe- grapha ejusd., Pyrenula Ach. cum Verrucaria ejusd. , quas ob distinctionem nimis difficile eruendam et ne nimis dissentire videamur, defendere noluimus, quoad thallum Lecanora Ach. cum Parmelia ejusd. et sic porro conjungantur; utraeque vero ut generum. sectiones naturales servandae. Eadem dein ratione in generibus distinguendis thalli structura li- cet in nonnullis diversa sit, in alus tamen utpote constantissima paucis, quae sunt, veris fructus diffe- rentis , subjungenda est; neque recentiores has notas in Lichenibus aliüsque cryptogamicis facto aeque ac verbis repudiare: ut Acharii taceam terminos falla- ces, nullam perspicio rationem, cur Stereocauli potius quam Usneae thallum fruticulosum pro pe- dunculo habeam vel Cladoniae sic dictum podetium saepius deficiens a simile thalli productione in va- ris Parmeliaceis, in Baeomycete aliisque distinguam, cur pro thallo gelatinoso dicam excipu- lum gelatinosum , quae omnia minus clara, sinus tironi facilia, . minus dein naturae, quam systematis praejudicio adaequata videntur. In speciebus contra distinguendis magis quam a A LicnukNEs. 53- hucusque factum est, structurae notis apothecii thal- live usus sum, cum thalli differentiae exteriores for- mae, coloris, omnium inconstantissimae sint. Hac solummodo via quidquam certi eruere concessum in stirpibus extraneis ex herbario definiendis, qui non tam raro in eodem cortice licet genere diversissimi. omnino eodem gaudent thallo: sic qui in arboribus sempervirentibus lecti sunt, thallo peculiari vel albo vel ochroleuco vix rufescente, isabellini dicti coloris, duritie saepius ossea, glabritie, nitore qct ad confinium marginem anguste saepiusque duplici- ter varie crenulato nigro vel profunde inciso *) inco- lorato, raphi osseae simillimo constanter insignes sunt. Cum haec tamen fideliter describenda essent, et cor- ticis natura saepius lateret, ad cujusvis specici lo- cum natalem alias citavi species in iisdem specimini- bus 'vel confines vel remote degentes, ut qui demum easdem in loco natali investigaturus sit , compendio nostro pro duce utatur, confimes conferat, ac notas, quibus utraeque conveniant, pro minus essentialibus habeat, nostrosque sic possit corrigere errores. Hoc quoque modo eruendum, cuinam speciei limes duas confines sejungens sit proprius, quem licet minime pro nota constante specifica habeam, in plurimis ta- men ob causam physiologicam describere non super- fluum duxi. Singulares dein thalli consistentiae no- . tas in tropicis praesertim observatas, quantumvis forsan magis minusque e corticis natura pendentes, brevitatis studio novis terminis designare convenit, qui sunt: | 1) Crusta mazoidea; quae intus spongiosa, extus e prominentüus latiusculis inaequabilis, sicca duriuscula, macerata mollior et diffluens, communiter colorificans. 2) Crusta vitrea, quae rigida, in lamellas pellucidas facile secedens, cultro rasilis est. |. .8$) Grusta cerata, quae valde laevigata, niti- diuscula, omnes corticis rimas obducit: strato corti- cali pellucido ut plurimum colorato. *) Icon. sel. tab. 6. fig. IL. tab. 10. fig. IV. 2. 54 1 — "Li6HENES.' 4) Crusta ossea, quae durissima, minime ri- gida, nec nisi ferro acuto impressiones accipit, eo- que derasa in pulverem tenuissimum solvitur. 5) Crusta laminos a Wie tenuis, aequabilis, laeviuscula, saepius pruinosa vel nitore quodam me- tallico induta, cohaerens et Lenax , a cortice facilius sejungenda est. " sd Voces, usitatas: ap othecium, peritheciumi, hypothecium. ob thecas theculasque com- muniter inclusas recentius propositis: sporangium (etiam pro thecis varioque sensu usitatum) sporo- tamium, sporostegium, cymatium non pejo- res censuimus. Sporocarpium Meyeri ad fruc- -tum plantarum cryptogamicarum generatim designan- dum aptissimum habeo, sed termini speciales usitati. non exinde repudiandi. Laàminam discoi deam s. proligeram prius sensu Achariano adhibi- tam e duplici strato compositam diximus *), infe- riore nimirum perithecii vices implente. Cum vero cell. Meyerus et Friesius hoc vocabulum alio sensu.usurparint, ut laminam proligeram Acharii, nimirum dilutius coloratam pro nucleo s. strato thecigero nudo ab hypothecio thallode recepto ha- buerint, econtra Lecideae, Roccellae, Dirinae, Stictae hypothecium proprium infra laminam pro- lizeram attribuerint, hanc ulteriorem accipiam ad dis- sensus evitandos significationem | vocis laminae proligerae, nimirum: pro strato superiore floccoso apothecii discoidei in Lecidinis, Parmeliaceis cet. sporas s. thecas fovente, hinc pro nucleo dila- .tato habendo neque ab eodem semper distinguendo. quod quidem modo citato semper ab hypothecio roprio migro vel dilutius colorato receptum est; D eritatis dein studio dilatationem thalli apotheerum, i. e. laminam proligeram cum hypothecio, in Par- meliaceis praecipue recipientem et marginantem, excipulum voco, voce, quam F'riesius generatim pro hypothecio thallode propriove adhibuit. *) Syst. Lich. p. 6. . TRIBUS PRIMA. OTB'ACPOMOT T *E AR. NS.P. $. — FÉE. ESSAS SUR LES CRYPTOG. DES EC. OFFIC. P. 14. — JO FRIES, PL. HOMON. P. 22. É HYMENOCARPORUM 4 MAYER, | DIE ENTWICK. DER FLEGHTEN. P. 330, GENERA.) (xscuwvsr. LICH. P. 15. — CHEVALLIER ; HIST. GEN. DES HYPOXY- t2 | Apothecium oblongo-lineare, subimmersum, rimatum vel canaliculato - discigerum. Thallus crustaceus. Adnot. Quae tribum , nunc. fere omnibus acceptam ab aliis distinguere cogunt rationes, forma nimirum apothe- ciorum elongata, hiuc minus perfecta quam concentrica, quae vegetationis summa est, dein ambiguitas generum praecipuo- rum inter formam globosam et plano - discoideam, quae apo- theciorum typi primarii, eaedem rationes locum tribus inter ichenes infimum certo certius vindicant. Apothecia prae- terea utplurimum in juventute hypophloeodea omnes structu- rae differentias exhibent, quae in Verrucarinis et Leci- dinis crustaceis obveniunt, quemadmodum in systematis nosiri illustratione conspectu indicavimus. - ! L DIORYGMA. 4 Graphidis Juct. Spec. Fissurina, Fee /. c. p. 20. | Ail . Apothecium oblongo-lineare, subramulosum,. e nucleo nudo immerso sicco collabente, a thallo hiante recepto. Thallus crustaceus. Adnot. Genus imprimis Porinae, minus Thelo- tremati inter Verrucarinas analogon, Apothecia ju- niora, quorum nucleus a margine clauso neque membranula ropria obtectus est, rimam thalli tenuissime impressam re- erunt, qua tandem dilatata, id quod in plurimis sub aqua procedit (in aliis. contra madefactis margines clauduntur ), nucleus denudatur , solenniter tenuis, pellucidus, magis mi- nusve rubescens, vix superne pruinosus, quasi in thalli rima pro modulo conflatus nec ullo proprio margine gaudens, mar- gine thallode utrinque minus, quam in reliquis generibus parallelo: quibus notis, quae hujus sunt generis, a generum eo | L:icuzwme, Diomvcsmi. affinium Graphidis, Leiogrammatis et Ustaliae epeciebus primo aspectu dignoscendae. | Species notae omnes orbis novi incolae, quibus forsan eubjungenda Opegrapha hiero glyphica Pers. (Ann. WVetter. Vol. H. 2. p. 16. t. 13. f. 3.) ,apotheciis thallo con- coloribus quae potius fissuras repraesentant; dein Gra- phis endocarpa Fée, Essai sur les cryptogames des ecor- ces officinelles p. 49. t. 13. f. 5. 1. pi0nY6OMA INSCULPTUM. t D. crusta cartilaginea (hypophloeodea?) dilute hepatica ; nucleis oblongis et breviter elongatis, subfurcato - stellulatis et difformiter curvatis subrubicundis margine thallode con- colore a matrice per nucleum erumpentem fissa elevato acuto. Icon. sel. cryptog. t. 6. f. *. Fissurina Dumastii , L'ée Essai 59. t. 16. f. 5. "Thallus crustaceus arcte adnatus durus nec friabilis, sub aqua mollior, coloris singularis, fere glandulacei. Apothe- tia conferta, nonnulla punctiformia, solenniter elongata, hinc inde dilatata nec exacte linearia, breviter furcata et substel- Julata, ad finem obtusa €t cuspidata vel omnino difformia; thalli matricisque rima in siccis profunde aperta quasi stylo insculpta, (Icon. sel. l. c. fig. I. 3.) in madefactis a nucleo tumente repleta (ibid. fig. I. 4.) Margines non incrassati, eed in labii angusti formam erecti, in medio apothecii altie- res versus finem evanescentes, sub aqua saepius depresso-clausi, coloris ob tenuitatem thallo parum dilutioris. Nucleus siccus Jaminae tenuissimae ad instar vix lente observandus. The- cae ovatae, subclavatae, binae ternae aggregatae, sporulis minimis refertae. Crescit in cortice arborum prope Para. Adnot. Planta cl. Féei secundum iconem apotheciis gaudet majoribus , secundum descriptionem crusta desquames- cente cinerascente, indeterminata ; color vero iconis mox citatae omnino nostrae plantae. Qui in icone nostra limes ni- ger observatur, verosimiliter ad lichenem confinem pertinet, uum nomen specificum cl. Féei nullam relationem haberet cum planta, mostrum antea in manuscriptis adhibitum nom mutavimus, , 2. DIORYGMA BIFORXE. f p. crusta cartilaginea dilute hepatics, nucleis epiphloe- odibus fusco -rubentibus , aliis linearibus angustissimis ramo- Licurwre. DionrcsmA. 67 r4 sissimis, aliis punctiformibus , margine thallode vix tumi- dulo. Thallus crustaceus idem qui prioris speciei, sed apes thecia longe diversa, minus profunde nec ligno immersa, minus supra concava, oculo nudo vero ob colorem imprimis in madefactis intensiorem magis conspicua , exactius linearia, multo longiora et angustiora, ramis ramulisque crebris alter- nis bifidis confertis subimplexis, marginibus parallelis, vix supra crustam elevatis apice cuspidata vel rotundato- et clavae- formi - dilatata, subinde ob fundum undulatim assurgentem in- .terrupta et in fine quasi diffluentia: alia punctiformia cre- briora quam in specie praecedente, nonnunquam in priorum apicibus collocata. Crescit in eadem regione cum praecedente. 9. DIORYGMA GRAMMITIS. T D. crusta laminosa viridi-pallescente nitida, nucleis ]f- nearibus gracilibus reticulato-anastomosantibus et subradia- tim bifide ramulosis sub rima thallode vix hiante latentibus. Graphis grammitis, Fee l. c. p. 47. tab. 9. fig. 3. Thallus crustaceus late effusus, (noster dodrantalis), te- nuis , aequabilis , nitidus, fragilis, in lamellas secedens, co- loris sordide et pallide psittacini subfuscescentis, in confi- nio nigro -limitatus, maxima parte sterilis, Apothecia rimu- las tenuissimas referunt, ramulis subílexuosis e media parte reticulata subradiatis et repetito - bifidis, plagulam diametri tri-ad sexlinearis occupantia. Nucleus subcylindricus, sur- sum compressus sub rimula thallode latens, a marginibus sub lente parum hiantibus elevatisque subocclusus, Crescit ad corticem Lauri preciosae Mart. prope Pará (ad cortices Cinchonarum in Peruvia, Fe.) ..Adnot, In eodem thallo alibi occurrunt punctula et li- neolae saepius interruptae, e crusta disrupta pulverulentae, niveae et viridi -lutescentes, neque prominentes , neque nu- cleum foventes, quae forsan apothecia speciei descriptae ab- Ortiva sunt. | Cfr. Graphis rhizocola, var. psittacina infra descripta. ? Species minus certae: Àl- DIORYGMA TINCTORIUM. € D. crusta mazoidea inaequabili albida, dein rubente de- terminata, nucleis depresso-cylindricis rubentibus flexuosie subramulosis, margine thallode serius hiante crenulato tu- inidulo. 5 * 68 LicnExES. Gnapuis. Icon: Systema Lichenum. f. 1. ; Thallus crustaceus late extensus (in nostris dodrantalis), crassus, spongioso- tumidulus, sordide albidus, vetustus hinc, inde carneo-rubescens, sub aqua sensim colorem immutans, | flavus, aurantiacus, miniatus, cinnabarinus evenit, demum intra 2 —3 dierum spatium in flocculos diffluens, aquam co- lore magis quam in ullo alio lichene observavi, saturato tin- git. Apothecia in nostris plurima clausa, vix oculo nudo detegenda, nucleo latente saepius difformiter compresso, plu- ribusve confluentibus, thecigera. Sub aqua mox dilatatur rima discum prodens spurium plano -canaliculatum rubescen- tem subpruinosum. Thecae ovatae et subcylindricae, usque decies ter annulatae, annulis transversim septatis. Crescit ad arborum sempervirentium corticem prope Ba- hiam confine Lecideae corallinae. Adnot. Thallus quidem et forma apotheciorum elon- ata dense intricata similitudinem quandam habent cum Gr a- hide intricata infra describenda, ut hujus status imper- erfectus et retardatus videatur; cum vero in pluribus am- plisque speciminibus nullum transitum observarim, ratio ad utrasque formas conjungendas sufficere non videtur. 5. DIORYGMA NITIDUM. f D. crusta cartilagineo-membranacea laevigata nitida stra- minea, nucleis linearibus flexuoso - ramulosis latiusculis, depressis incoloratis, margine tballode vix hiante. Apothecia vix nudo oculo conspicua, rimulam angus- tissimam referentia, margine thallode, ubi nucleo utrinque incumbit, tenuissimo subhyalino. Nucleus in sectione verti- cali fere triquetrus, ad angulum superiorem obtusum intumes- cens marginem thallodem demum secum attollens. * Crescit. ad. arborum corticem juniorem prope DBahiam, confine Coniolomati purpureo. II. GRAPHIS. "Adanson Fam. 1. p. 11 | Icon. sel. ceryptog. tab. 6. RÁg. 4. 5. tab. 7. fig. 1. Graphidis et Opegraphae ch. Lichen. univ. et Fee species plurimae. Sys/. Lich. p. 13. 14. Fig. 3. 4. Graphidis /Meyer species plurimae, nec Fissurina Je. Opegraphae Humb. Pers. char. meth. de Cand. JVah- lenb. Fries. pl. homon. species plurimae nec Graphis Fr. l. c. ; Liosisié: GnaPrmts. : Ln 69 Opegrapha et Allographa Chevallier. l. c. p. 11. et tab. : ] 1l. " , B. 3. Apothecium oblongo- lineare, subramulosum, rimatum, perithecio carbonaceo prominente longi- tudinaliter rimato, saepius demum dilatato discigcro. n Thallus crustaceus. Adnot. Graphidem et Opegrapham Ach., quas prius distinximus, hoc modo eonjunctas exhibemus , non quod distinctio falso inniteretur principio, sed quod haec genera frequentius quam alia formis intermediis conjunguntur diffi- €iliusque dignoseuntur, ita ut quae in systematica disposi- tione a natura semper quantulumcunque recedente, distin- gui debeant, in praxi facile et forsan melius sub unico genere ut sectiones diversae colligantur. Similes sunt istae sectiones ilis generis analogi Verrucariae Pers., neque hucusque . compertum habemus, omnes Opegraphas Acharii longi- .tudinaliter dehiscere discumque in adolescentia praebere, plurium potius specierum perithecium vel sensim fatiscere vel rimam efformare videtur tam tenuem, ut non majore ' jure, quo porus Verrucariae pro disco haberi possit. Alia in hoc genere divisionis ratio constantior quam proposita non datur. SECTIO L. EUGRAPHIS. Syst. Lich. p. 13. fig. 3. Graphidis 44ch. et PF£e species plurimae. : Opegraphae erumpentes Fries P/. Homon, p. et. Opegrapha Graphina Cheval. et Allographae ejusd. species. Apothecium immersum, plerumque ramulo- sum, perithecio infra deficiente, supra rimato , sae- sius demum hiante discum canaliculatum elevato- marginante. *) ^ Adnot. Complectitur haec sectio Graphides Acharii, exemptis speciebus ad genera Diorygma, Leiogramma et Ustaliam relatis. Inter characteres citatos; nimirum | immersionem et perithecium mere laterale, ulterior utpote . constantior in speciebus dubiis praeponendus, et siquidem in juventute. perithecium subintegrum sit, haec est diffe- rentia, quod in statu adulto vix non infra supraque. aequo modo dilatetur tandemque in binas partes laterales dehiscat, t t —À— MH —— —— '.*) Intendat Lector, sectionum characteres in speciebus definien- dis non repeti. Tl T - 70 LicuEsxEgs. GhRaruis. econtra in Opegraphis sursum solummodo amplietur, labia- que non tantum a se invicem secedant sed etiam omnino adaperiantur, erigantur immo retro flectantur, quae labio- rum flexioin Graphidibus genuinisrarius solummodo, e. g. in domestica Gr. pulverulenta Wallr. obvenit, licet ejusdem speciei perithecium nunquam in statu adulto basi integrum viderim.*) Ne igitur Graphidis apothecium ju- nius pro Opegrapha habeas, plura apothecia secanda sunt, quorum alia magis alia minus infra connata, in plurimis vero indicium futurae divisionis invenias; id quod minime divi- sionis fundamentum imminuit, cum in crustaceis communi- ier minor tantum apotheciorum numerus statum perfectum et normalem adipiscitur. Eodem modo apothecia rotunda, punctiformia in pluribus Graphideis obvia non possu- mus non negligere, nisi una omnia lichenum conjungimus genera. , 1 Apotheciis nudis atris. ]. GRAPHIS PULVERULENT A. Gr. crusta membranacea albida cinereo-virescente, ju- niore hypophloeode, apotheciis oblongo -linearibus flexuosis subdivisisque, junioribus hypophloeodibus, adultis plano- canaliculatis, disco latiusculo caesio-pruinoso, margine thal- lode elevato. Graphis pulverulenta, JVallr. Naturgeschichte der Flech- ten. J. 196. Opegrapha seripta, Flórke in JVetter. nn. I. 1. p. 109. Schaerer! Lach. helvet. spicil. Sect. 1. p. 46. Graphis scripta, Gr. serpentina et Gr. betuligna, 4c. Syn. 891— 83, nec Gr. dentritica ejusd. ab aliis huc relata, Opegrapha limitata, Pers. ap. Usteri 2fnn. der Bot. St. 7. 3o. Opegrapha pulverulenta, Pers. 7]. c. St. 11. p. 20. Opegrapha cerasi, Pers. /. c. St. 11. p. 20. Opegrapha betuligna, Pers. /. c. St. 7. p. 31. Opegrapha serpentina, Schrad. Journal. f. d. Bot. 1801. St. 1. p. 79. 4phloeodes VVallr. crusta hypophloeode summam epidermidem constipante semetque invicem in areas pseudo- crustaceas informante. —— *)Icon Graphidis seriptae Engl. bot. Vol. 26. tab. 1875 " P .* . P * ( * * * basin perithecii integram perhibená ad a!jam Leiogrammatis speciem referenda. , Licuemse Gnarmi ^ 71 | Gr. pulverulenta, recta; crusta primum hypo- ,phloeode demum albida; apotheciis simpliciusculis acumi- | batis subparallelis, disco subpruinoso, margine thallode tenui. Opegrapha recta Humb. Fl. Friberg. p. 57. Opegrapha cerasi, Engl. bot. Pol. 32. tab. 2301. neo O. cerasi, Pers. in. Usteri nn. der Botanik. St. 11. p. 29. | Opegrapha macrocarpa Pers, map. Usteri St. ^4. p. a9. tab. 1. fig. 1. a. b. Opegrapha seripta var.récta Schaerer. l. c. Graphis scripta, v. Cerasi et macrocarpa Ach, Syn. p. 02. 83. Gr. Cerasi zdch. Lichen. univers. p. 2$8. Apothecia in nostris subimmersa, rectiuscula vel eim- pliciter curvata nec divisa, ut plurimum transyersalia. Crescit in cortice arborum laevigato ad fluvium St. Fran- cisco confinis liecideae parasemae. A dnot. Specimina occurrunt in eodem cortice crustae tenuissimae colore subcaesio-olivaceo qui vero a matrice ubique lichenibus obtecta non derivandus videtur, apothe- ciis dein minoribus, brevioribus, nonnullis, punctiformibus, "hinc Graphidis Opegxraphae speciei non absimiliá, ob affinitatem vero cum varietate citata potius pro ejusdem statu juniore. vel varietate peculiari habenda. Gr. pulverulenta?, ocellata;t crusta hypophloe- ede, apotheciis simplicibus brevibus subcurvatis, disco planiusculo, mazgine thallode crassiusculo apothecium ae- quante. Apothecia oblonga et simpliciter curvata lunatave, ra- rius rectiuscula et subflexuosa, a margine tumidulo aequali apothecium latitudine superante ocellata. Perithecium in- ferne parum connivens, superne omnino apertum deficiens, discus hine in statu sicco quidem anguste subcanaliculatus, sub aqua vero statim intumescens, margine proprio tunc in- €onspicuo.. Incolit arborum corticem cinerascentem prope Bahiam. tT thallodes, crusta juniore hypophloeode summam epidermidem infarciente, demum eandem detergente semet- que in crustam submembragaceam albidam explicante. Gr. pulverulenta, maculata; t crusta submem- branacea albida olivaceo.- variegata, apotheciis plerumque simplicibus obtusiusculis, margine tballode tumidulo evanido. Thallus erustaceus variabilis, subrugulosus; primo aspec- tu subpulverulentus, interruptus et diíformiter eífusus, in | 7, 0 2 LicHENES GCnavis. : Mss confinio aliorum lichenum nigro-limitatus. Maculae sordide virides a cortice violaceo omnino diversae, sensim, uti vi- detur, dilatatae, vix a strato thalli inferiore derivandaé, quale sectionis ope in aliis locis albidis non observatur. Apothe- cia rarius furcata stellatave, disco in nostris nudiusculo ; peri- thecium laterale, basi vix connivens. Thecae parvae oblongo- cylindricae. (cfr. infra Arthoniam polymorpham.) Crescit in cortice Rhizophorae Mangle et Conocarpi racemosi, confinis Ferrucariae cerinae, zrlhoniae polymor- phae , Pyrenastro albo et Lecanorae carneo - (uteae, — . Gr. pulverulenta? biforrziis; t crusta cartilagi- neo-membranacea crassiuscula cinerea , apotheciis immersis vel ovato-punctiformibus vel linearibus, simplicibus et substel- latim ramosis, perithecio basi truncato , disco angustissimo, margine thallode tenui. . Ex unico specimine quod adest, dijudicare non licet, an apothecia punctiformia elliptica quae in aliis hujus sectionis speciebus rarissima, in hoc vero specimine caeteris frequen- fiora, nec non forma perithecii basi truncata supra utrinqve ercuata subclausa a matricis superficie inaequabili tubercu- losa pendeant, an propriam indicent speciem. Apothecia alia lineari - elongata, simplicia rarius furcata vel concursu plurium stellata, hinc inde angustata vel in fine cuspi- data, vix supra crustam elevata, margine thallode, quem extrorsum rimula a thallo sejungit, arcte cincta, Crescit ad arborum corticem prope Para. | Gr. pulverulenta? palmicola; t crusta submem- branacea albido - virescente evanida, apotheciis sparsis lon- gissimis rectiusculis parallelis ramosissimis, ramis divergen- tibus dein parallelis anastomosantibus. Thallus crustaceus latissime effusus, laevigatus, cras-. siusculus, albidus, glaucescens et virescens, in confinio plurium speciminum nigro-limitatus. | ÀApothecia demum emergentia thallo marginata constanter cum caudice celeri- ter crescente in longitudinem protracta, hinc unciala et longiora parallela , rectiuscula et leniter undulata, ramo- sissima. hami distantes subinde oppositi, divergentes, mox post exsertionem incurvati, cum prioribus paralleli eodem- que modo in longitudinem protracti, dein cum inferioribus lateralibusque reticulatim anastomosantes. Crescil ad corticem caudicis junioris Geonomae cujusdam vel liunthiae Humb., Prov. Rio Negro. Gr. pulverulenta? ambigua; f crusta tenuissima albido -glaucescente subpruinosa nigro-limitata demum fus- cescente et evanida, apotheciis oblongo - linearibus , simpli- / -— LicnEeNEs. GnapPuris. 73 cibus et flexuoso - ramulosis obtusis, disco thallode subnullo. Varietas imprimis crusta non hypophloeode , epidermide post illius detersionem illaesa distincta videtur, sed color aeruginoso-füscescens, matura evanida, et divisio thalli areolata lineolis flexuosis marginantibus , quae omnibus in eodem cortice degentibus communia sunt, e matricis natura deducenda videntur. Apothecia sparsa , ramulis ut plurimum divaricatis 1 lin. ad summum longis, rarius longioribus re- petito- bipartitis, juniora: albido - pulverulenta omnino im- mersa neque thallum superantia, demum una cum lineola cru- stam marginante nigro fusca, vel ubi thallus evanescit, in cortice sessilia, Opegraphae similia, tunc disco latiore canaliculato , rarius in medio dilatato. — 'Thecae oblongo - cy- lindricae ter ad quinquies annulatae fere quinae aggregotae, an ascis inclusae, non liquet. angusto, margine Crescit in arborum cortice juntore laevi violaceo - fusces- cenle prope Parád, confinis Trypethelio hemisphaerico et Ferrucariae puuctiformi. Adnot. Specimina, quibus crusta deest, apothecia ferunt vix unquam divisa, sed simplicia rectiuscula vel sim- pliciter curvata, prioribus breviora, saepius oblonga immo punctiformia, ut fere pro Opegrapha rimali habeas sed transitus nonnulli et loci, ubi crusta partim tantum deest, identitatem satis probant. x 24. GRAPHIS ANGUSTATA. f. .. Gr. crusta laminosa nmitidiuscula aibido - glaucescente nigro - limitata demum pulverulenta , apotheciis immersis elongatis angustis recurvato - flexuosis simplicibus et subsim- pliciter ramosis subanastomosantibus , perithecio utrinque compresso, disco angustissimo , margine proprio tenuissitae duplicato, thallode tenui albicante. Thallus crustaceus in vetustioribus, strato corticali sub- hyalino evanescente, albido - pulverulentus evadit , apotheciis hinc emergentibus, quae constanter elongata, fÍlexuosa et saepius ad angulum rectum sinuosa et recurvata, simplicia vel simpliciter ramulosa , ut plurimum furcata vix unquam bi- furcata , ramis longis divergentibus. Margo proprius utrinque ad lentem rimatus s. duplex. Nucleus valde compressus, ut in vetustis ad sectionem verticalem fissura tantum appareat. Perithecium eodem modo compressum , lateribus planis supra arcuatim connivens, basi saepius incrassatum integerrimum. Crescit in arborum cortice prope Pard, confinis el para- .3sutca in (hallo Pyrenastri bullosi, vc LickENEs. Gnarnrs. / " Adnot. Specimina adsunt thallo viridi-flavo eodem qui Pyrenastri bullosi neque ab hoc margine quo- dam sejuncto, neque aliter distincto, misi quod tenuior sit, et verrucae corticales cum 'apotheciis Pyrenastri (quod cfr.) in Graphidis territorio plane desint. Quae licet crusta ab aliis speciminibus non longe recedat, non possum apothecia mostra non parasitica censere in crusta aliena vel ab eadem obruta ob colorem et structuram thalli convenientes, cujus influentia forsan etiam aliorum specimi- num crusta confinis glauco-virescens mutationem quandam subiit, Species ceterum apotheciorum forma satis distincta. B. Gr. angustata? ramulosa; t crusta (vetustiore), pulverulenta albida nigro-limitata, apotheciis immersis lon- gis angustissimis flexuosis, bifido - ramosissimis saepius ana- stomosantibus, perithecio sursum compresso, disco angustis- simo, margine thallode subnullo. : Thallus quamvis aetate jam fatiscens, apothecia tamen fere semper adaequat, rarius marginem depressum latius- culum efformans. Apothecia paullo minora, quam in prae- cedente ramosiora, margine non duplicato. Discus ut plu- rimum rimam profundam lente tantummodo detegendam si- stit; perithecium minus compressum, basi latius saepius in- tegrum, hinc verticaliter sectum formam urceolatam refe- rens, Crescit in cortice Lauri cujusdam prope Para. ó. GRAPHIS PLATYCARPA.:t Gr. erusta cerata pallescente, apotheciis elongatis fle- xuosis rarius furcatis, parum prominentibus, supra ntrinque. planis, in medio acute rimatis, margine thallode vix ullo. Specimen unicum structura peculiari satis distinctum 2 perithecium in sectione verticali subcerdatum, supra cras- sissimum utrinque planum quasi truncatum, nmitidiusculum atrum, in medio rima s. suleo longitudinali acuto. utrinque plano quasi insculptum , in sulci vero fundo non perfora-. tum, saltem in nostris constanter elausum, in medio rimae tamen tenuissimum , basi deficiens, ut perithecium integrum e quatuor partibus, binis lateralibus sarsum incrassatis, deorsum sensim attenuatis subincurvatis et aliis binis planis multo tenuioribus et triplo angustioribus priores supra eon- jungentibus, ipsis denique in medio ad angulum acutum junctis componere possis. Nucleus similiter in sectione subcordatus utrinque com- pressus, sulci parte superiore in medio parum crassior, sursum opacus, ut limites inter apothecium et nucleuim vix ." LicukxEs. Gnaeus. 75 detegere possis. "Thecae magnae oblongo-cylindricae, an- nullis quadratim cellulosis. "Crescit in arborum cortice prope Pará confinis Lecideae parasemae var, lilacinae et Ustaliae adspersae, , A h. GRAPHIS DUPLICATA. T Gr. crusta subpulverulenta cinerea, apotheciis immer- sis demum emergenübus, subparallelis undulatis simplici- bus, perithecio amplo disco rimaeformi, margine proprio saepius duplicato, thallode, subnullo. Graphis duplicata zfch. Syn. p. 81. An etiam Graphis Lineola 24cA. Sy. p. 80? "Thallus crustaceus junior quidem subcartilagineus , adul- tior vero pulverulentus et subtartareus, late effusus, in con- finio nigro - limitatus, demum fuscescens et evanescens, mar- ginem albido- pulverulentum circa apothecia hinc emergen- tia denudata relinquens. Apothecia cum corticis fibrillis ru. gisque constanter longitudinaliter (nec transversaliter) pa- rallela, rectiuscula et undulato-flexuosa, magnitudine valde varia, punctiformia, elliptica et elongata, nunquam vero latitudinem (3 linearum) annulorum corticis rimis transversali- bus distinctorum superantia, gracilia vel crassiora. | Perithe- cium in brevioribus praecipue depresso - dilatatum vel ad la- tera incrassatum , basi angustatum nonnunquam subintegrum, parte superiore tenuissima flexuosa, hinc singulo vel binis sulcis notata; quae formae variae in aliis speciminibus com- mixtae sunt, in aliis una alterave collecta, mox characteri Graphidis duplicatae Ach., mox, simodo thallum albissimum excipias, Gr. lineolae ejusdem respondentes, quas ambas ex America oriundas ad Opegraphae habitum accedere, perithecia vero inferne deficere observat auctor cel. Thecae cylindricae angus!ae quinquies ad undecies an- nulatae , plures, uii videtur, ascis inclusae. 4 Crescit in cortice arborum prope Bahiam, confinis Leio- grammati umbrino. Adnot. Opegrapha elegans (Epgl. bot. Vol. 26. tab. 1812. Graphis Ach.) perithecio quidem similiter ac nostra utrinque sulcato sed structura omnino diversa gaudere videtur, cum in nostris perithecium nunquam supra incras- satum est, Cfr. praeterea infra Graphidem auritam. Gr. duplicata? bimarginata; 4 crusta tenui submembranacea albido - glauca nigro - limitata, apotheciis subimmersis depressis gracilibus, punctiformibus et lineari- bus, flexuosis, simplicibus furcatisque; cuspidatis, utrin- 76 Licurxrs Grirmis. 2 que tenuissime sulcatis, margine thallode vario, cras- siusculo et subnullo. "'Thalli crustacei conformatio tenuior et magis laevigata pro majore parte a natura corticis et juventute speciminis unici quod adest pendere videtur. Apothecia quam in priore longiora, vario modo flexuosa nec parallela et divisa, illis Gr. angustatae similia sed structura, nimirum perithecio amplo nec compresso Gr. duplica!ae magis aflinia. An distineta species sit, ulterius inquirendum. Crescit in arborum cortice ad ripam fluvii "fmazonum, confinis Graphidi chrysocarpae var. cinnamomeae, 5. GRAPHIS COMMA. T Gr. crusta laminoso - membranacea pruinoso - pulverulenta alba evanida, apotheciis emergentibus subsessilibus subsimpli- cibus gracilibus punctiformibus et linearibus rectiusculis, disco plano canaliculato nudo, margine thallode cum thallo evanido. Opegrapha Comma, ch. Syn. p. 73. Opegrapha cincta, Pers. AActa. [Vetter Vol. II. 1. p. a5. lab. 10. fig. 4. ch. Syn. p. 334. Opegrapha farinaeea , Fée /. c. p. 91? Opegrapha calcea, Fee /. c. p. 28? "l'hallus crustaceus in aliis tenuissimus suborbiculatus pruinosus, in aliis junior laevigatus, dein subpulverulentus, evanidus, in aliorum lichenum confinio nigro - limitatus. Apothecia reetiuscula non vero parallela, etiam simpliciter curvata vel bina terna cohaerentia, ut ramosa appareant, conferta, gracilia, in thallo crassiusculo (juniora) a margine thallode distincto cincta, in thallo tenuiore graciliora mar- gine thallode nullo, hinc Opegraphae sumilia. Perithe- cium in prioribus subinde basi integrum semper vero ibidem attenuatum, sursum initio angustatum dein dilatatum. "The- cae minutae subcylindricae pluries annulatae. Crescit ad arborum corticem prope Bahiam, confinis Zr- thoniae polymorphae var. glauco- fuscae ,' Ustaliae gracili, Verrucariae circumscissae et sequenti. varielatt, dein prope Maracas, confinis Ferrucariae cilatae, Parmeliae rubrae, -ir- thoniae polymorphae var. maculantt, Glyphidi favulosae et sequentt varrieltatt, Adnot. Etiani hujus speciei apothecia obveniunt in thallo ochroleuco laevigato Verrucariae circumscis- sae confinis, quam cfr. una cum Arthonia citata, "«LicugNEs. GnaAPnis. E. Gr. Comma, sigmoidea; t crusta tenui sublami- nosa et subpruinosa lacteá, apotheciis elongatis [flexuosis simplicibus furcatisque, margine thallode incrassato. Thallus erustaceus in nostris cum cortice disruptus et areolato-rimulosus. Apothecia immersa, valde flexuosa, ju- niora pruinosa, dein marginibus propriis denudatis atris ni- tidis, margine thallode vario depresso - dilatato vel incrassato tumidulo. Perithecium laterale tenue, sursum parum incur- vatum. . Lm . . Crescit in corlice arborum prope Bahiam confinis Me- dusulae isabellinae, Verrucariae circumscissae et. praecedenti, dein prope Maracas confinis iterum praecedenti. AÀdnot. 'Transitus hanc varietatem inter et formam praecedentem in utroque loco natali non desunt, licet varie- tatis apothecia quoad formam exteriorem potius illis Gra- phidis serpentinae Ach., (quam Gr. pulverulentae adnumeravimus), similia sint. Forsan ipsa Gr. Comma Ach. huic ulteriori subjungenda est. Cir. etiam adnot. ad Medusulam isabellinam. b. GRAPHIS YENOSA. 1 Gr. erusta laminoso- pulverulenta albissima, apotheciis linearibus flexuosis, cum margine thallode tenui prominen- tibus, densis atque paralleliter sese amplectentibus 5 simpli- cibus et praecipue ad ambitum thalli subfurcatim ramosis, nitidulis atris, disco rimaeformi. Icon: Syst. Lich. fig. 3. Opegrapha venosa, Pers. 4cta JVetter. Vol. IT. 1. p. 15. tab. 10. fig. 2. vix Engl. bot. Fol. 35. tab. 2454. Opegrapha? venosa, Zfch. Syn. p. 354. "Thallus crustaceus tenuis, junior laminosus, sub lente tuberculosus, demum pruinoso - pulverulentus, plagulas Occupans majores quam in icone citata, hinc inde effusus, alias loco natali convenienter (cfr. supra Observ. p. 63.) rima limitatus. Apothecia eleganter ramosa, in medio thalli ple- rumque simplicia, versus ambitum semel vel bis furcata vel tridentata et subradiata, in fine cuspidata. Perithecium in sectione verticali saepius basi subintegrum. Thecae parvae . fusiformi- cylindricae, quinquies od quindecies annulatae. Crescit in arborum sempervirentium | cortice vialaceo prope Bahiam confinis varietati sequenti, Graphidi scaphellae var. gemellae et Ferrucariae ochroleucae. Adnot. Planta anglica citata ob perithecium cylindri- ' cum, nisi rimam 7praterviderit cel. auctor, diversa videtur. 78 Ea ALicnukwEs. GnaPrmrs. Gr. venosa, elongata; t crusta tenui laminoso-pul- verulenta alba nitidiuscula rimato -limitata, apotheciis lon- gissimis flexuosis cum margine thallode incrassato prominén- tibus, disco demum plano - canaliculato nigro. TM uamvis specimina quae adsunt plura a praecedente quoad apotheciorum formam constanter differant, ob habitum tamen, thallum et structuram consimiles vix propria species censenda. Apothecia multo majora, minus conferta, cum margine latiore et crassiore magis prominula, juniora subpulverulenta, adulta atra nitida, disco latiore. "Thecae anguste cylindricae. Crescit. confinis praecedenti, | Verrucariis ochroleucae et circumscissae, Graphidi isabellinae et Liecideae parasemae var. puncliformi. Adnot. Apothecia lusu quodam naturae in licheni- bus non tam raro in Verrucariae thallo confine och. roleuco parasitica observantur, margine quidem semper thal- lode albo marginata et disco albido-pulverulento , ut cre- dere possis, apothecia tugurium proprium imposuisse vicinam- que plagam usurpavisse ; quum vero nucleus integer albido-pul- verulentus sterilitatem apotheciorum probat, suspicandum potius, thallum istum Verrucariae epotheciis juniorem esse, eorundemque thallum proprium per successionem obruisse. Caeterum haec observatio naturam specierum mox sequen- tis divisionis illustrat atque lichenum tropicorum polymor- phiam et difficultatem demonstrat, in his speciei ambitum rite determinandi. 7. GRAPHIS TECTIGERA. T Gr. crusta laminoso- membranacea nitidiuscula carneo- fuscescente, apotheciis planiusculis innatis ellipticis aequa- libus seriatim concatenatis, demum prosilientibus, perithe- cio supero a nucleo tenui angustiore distante, disco rimae- formi, margine thallode nullo. Icon. sel. cryptog. tab. 1. fig. 4. "Thallus crustaceus crassiusculus, in aliis pallide -car- neus in aliis pallide - fusco - virescens, nigro - limitatus,- etiam intus coloratus, ut difficile a matrice distinguas. Apothe- cia constanter ejusdem magnitudinis, elliptica, dimidiam li- neam longa, depressa, plano-convexa, plura in lineolas flexuosas ramosas seriatim concatenata, hinc nudo oculo apothecia lineari - elongata articulata apparentia, vix unquam solitaria, juniora a thalli strato corticali tenuissimo hya- lino nitido demum evanido (quod in genere analogo V er- rucariae saepius occurrit) obtecta, tandem prosilientia, foveolis in thallo ramosis articulatis relictis. Perithecium LicurewEs, GRaPuirs. "09 maere superficiale, tecti ad instar extrorsum parum depressi thalli strato medullari impositum, rima media demum hiante in duas partes divisum, nucleum nudum (quod etiam in Thelotrematis nonnullis speciebus obtinet) sub rima thallo profundius immersum juniorem cylindricum, demum dilatatum tenuem canaliculatum disco pruinoso, vix medio tangens. Crescit ad. corticem "fngusturae bravae prope Pard, cum Ustàlia gracili, Thelotremati immerso et Pyrenula globifera a se invicem remotis. Adnot. Species non minus structura quam habitu di- stincta, forsan sui generis, respectu quodam ob apothecia strato thallode pro margine obtecta ad sectionem sequentem pertinens, cui vero ob colorem apotheciorum non immu- tatum et tegumenti inveniendi difficultatem non adnumera- vimus. Planta nostra similis est iconi Enterographae crassae Fée l. c. tab. 1. fig. Ó. (quae Opegrapha crassa De Cand., a cel. Meyero ad Stigmatidium suum, a cel. Wallrothio l. c. I. p. 363. ad Graphi- dem suam 1nsculptam relata), si apothecia in hac ulte- riore minora, eorundem immersiosem «et defectum rimae 'excipis. t4 Apotheciis a strato thallode pro ejus- modi margine obtectis, hinc pseudo-sessilibus et coloratis. Adnot. Species transitum praebent generis Graphi- dis hine ad sectionem Opegrapham ob apothecia pseu- do-sessilia, illinc ad Trypethelinas eo quod accumu- latio thalli in dorso apotheciorum primum rudimentum ster- nit stromatis in Trypethelinis obvii, neque non de- sunt e, g. in Graphide nivea mox describenda, thalli ab isto apotheciorum tegumento diversi indicia non satis vero constantia; hinc et ob defectum aggregationis pluri- mum apotheciorum ad T'rypethelinas has species non amandavimus. 8$. GRAPHIS INTRICATA. T Gr. crusta mazoideo- pulverulenta albissima, apotheciis pseudo - sessilibus linearibus elongatis flexuosis bifidis densis- simis intricato-connatis extus albo-farinosis, disco angu- stissimo, Thallus crustaceus crassiusculus, late effusus, macera- tione ad speciem Diorygmatis tinctorii, colore licet mainus saturato, rubescens et diffluens. Apothecia juniora subizmmersa demum emergentia, subsessilia, denso strato thal- - 4 - E 80 LicuEeNEs. GnaPmrs. t d lode obtecta, quo demum deterso, in utroque labio supra atra nitida, disco constanter albo-pulverulento. Perithe- cium generis , basi truncatum, nonnunquam in sectione ver- ticali cordatum, apice inferiore deficiente. Cír. observ. ad Diorygma tinctorium. ES A Crescit. in corticibus Rhizophorae. Mangle et Conocarpi racemosi prope Bahiam. | | —— N 9. GRAPHIS NIVEA. f (Gr. crusta (hypophloeode?) varia albido -pruinosa eva- nida, apotheciis pseudo-sessilibus oblongo-linearibus magnis turgidis rectiusculis plerumque obtusis, simplicibus et stel- lulato-divisis extus albo -farinosis, disco hinc obvallato ri- maeformi. Icon. sel. cryptog. tab. 1. fig. 5. Graphis nivea, Fée Essai p. 49. tab. 12. fig. 3. an etiam Graphis Afzehi, zfcA. Syn. p. 85. F*e lL. c. p. 48. tab. 12. RÁg. 5? Graphis frumentaria, Fée. c. p. 45. tab. 10. fg. 1? Opegrapha pruinata, /Jeb. et Mohr rchiv. l. p. 132. Ach. Syn. p. 74? | Thallus crustaceus in plurimis quidem speciminibus ochroleucus magis minusve albo-pruinosus subinde parum virescens, vel fuscescens, ut ad Graphidem Afzelii citatam accedat, qui vero color aliis qui eundem corticem obtegunt, lichenibus e Bahiae regione oriundis communis maxima parte a. cortice pendere videtur, quum eadem apo- thecia in cortice fusco-luteo prope Maracáàs oriundo fere nulla crusta gaudent, ut in prioribus speciminibus duplicis Li adsint indicia thalli, qui an alienus sit an spurius e cortice coloratus, e nostris non patet. Apothecia innato - sessilia, europaeis majora et crassiora, Opegraphae simillima, extus a strato thallode incumbente alba, tandem supra in utroque labio a substantia perithecii denudata nigra. Peri- thecium constanter laterale basi deficiens, plerumque sursum et deorsum extrorsum introrsumque incrassatum (icon. l. c. fig. V. 4. 5.), demum sursum dilatatum, discus vero a strato apo- thecii thallode, quo initio obtectus , dein angustatus rimae- formis. Crescit ad arborum corticem prope Bahiam, confinis Fer- rucariae nilidae et. Graphidi Commati, eliam prope Mara- cás ; (ad corticem Cinchonae Fée.) Gr. nivea, cynips; t crusta ossea nitidiuscula ochroleuca, apotheciis pseudo sessilibus minutis turgidis E -" v ] " "^ * ow X 1 LacnesEs, Gnarmis. 81 E? W ^ . . L * L . D 4*5 ovato - rhomboideis cuspidatis difformibusque, simplicibus et stellulato - divisis, extus albo-farinosis, disco hinc obvallato rimaeformi, saepius margine thallode accessorio tenui diffor- miter plicato. | Graphis oryzaeformis, Fée l. c. p. 45. tab. X. fig. 2.? 'hallus crustaceus, idem qui confinibus, consistentiae et coloris loco natali convenientium, ochroleucus et alutaceus in confinio aliorum nigro - crenulato - limitatus (cfr. supra ob- serv. p. 63.) Apothecia ejusdem structurae quae praecedentium sed multo minora, fere punctiformia, ovata et rhomboidea sub- inde tricuspidatim stellulata, longitudine latitudinem vix du- plicante, tandem difformiter in medio fissa, marginibus pro- priis tuberculosis ; margo accessorius e strato thalli corticali apotheciis erumpentibus disrupto. Crescit ad. corticem arborum sempervirentium prope Ba- hiam , confinis Ustaliae, ochroleucae , Verrucariae aspisteae, Leiogrammati isabellino et scalpturato. Adnot. Apothecia eadem quae in icone citata cl. Féei repraesentata sunt, sed magis cuspidata, id. quod una cum eorundem minutie et margine accessorio in nostris e crustae corticisque duritie pendere videtur; hinc planta Fée: forsan pro tertia hujus speciei varietate habenda est. 10. GRAPHIS MARGINATA. Gr. ,,crusta membranacea sublaevigata albo-glaucescente, apotheciis emergentibus flexuosis simplicibus, disco rimae- formi albo- margiuato, margine thallode elevato membrana- ceo lacinulato vel lacero.* Raddi in Atti della so- cieta italiana delle scienze. Vol. XVIII. p. 34. tab. 3. fig. 3. (1820). Crescit rarissima in montosis ad Corrego Seceo, provin-. ciae Rio de Janeiro (Raddi.) — . Adnot. Àn omni jure hujus sit sectionis, ex icone vix cognoscendum. ; LS SECTIO III. OPEGRAPHA. Opegrapha , char. Lichenogr. univ. p. 43. , Opegrapha et Scaphis, Syst. Lich. p. 14. ftg. 4 et 6. » Opegrapha hysterina et Scaphis, Fries pl. homon. p. 273. Opegrapha hysterina, Cheval. l. c. p. 13. Allographae cjusd, species. " p i, 82 Licugxms. Gnaeus. | Y, |. Apothecium emersum simpliciusculum, perithe- cio integro, longitudinaliter rimato, saepius hiante discum plano -canaliculatum suffulciente. Adnot. Differt haec sectio a priore imprimis peri- thecii basi integra; praeterea emersio peritheciorum, licet minoris momenti, constantior est praecedentium immersione. Nucleus in omnibus a perithecio bene distinctus neque ullius speciei apothecia intus similaria sunt, ut referunt Acharius alique. Forma nuclei in nonnullis quidem cy- lindrica, in plurimis vero et perfectissimis inferne angu- stata et superne cum perithecio rimata, hinc in sectione verticali cordata apparens, quae econtra in Oxystomate nosiro sursum angustata, deorsum dilatata est. Discus in plerisque adultis obvius, plano - canaliculatus, perithecio marginatus, alias praecipue in brevioribus pla- nus et convexiusculus immarginatus in medio saepius di- latatus. Apothecia magis minusve elongata, praecedentibus bre- viora, subinde elliptica et orbicularia, plerumque simpli- cia, rarius ramosa vel e pluribus confluentibus ramos si- mulantia, globosis saepius quam in sectione praecedente intermixtis, quae ob perithecium integrum transitum in V er-: rucariae sectionem secundam indicant; sic quoque Gr. aurita luxurie formarum singulari, similiter ac Pyrena- strum album var. coronatum, gaudet. Species quoque in hac sectione occurrunt apotheciis nudis atris vel strato thallode propriore discolore tectis, quorum ulteriora, ad nexum cum. praecedentibus sequen- dum, anteponimus; Gr. chrysocarpa stroma Trype- theliacearum quodammodo refert. i Apotheciis strato vel thallode vel discolore obtectis. ll. GRAPHIS ILLINITA. T '. Gr. cerata, glauco- cinerea nitidiuscula, apotheciis mag- nis elongatis densis, cylindricis et subcompressis , subdivi- sis, a strato thallode nitidiusculo obtectis, demum supra denudatis atris. Thallus crustaceus, latissime effusus , cinereo - glauces- cens, humidus virescens, cum cortice plicato-rugosus, sa- tis Crassus, constanter nitidiusculus, pro majore parte apo- theciis onustus. Apothecia simplicia, rarius bifida, valde 'flexuosa, turgida et incrassata, ad finem obtusa, saepius L2 P" , - , Licuxwzgs. Gnarms. | 93 b densissima, hinc et ob corticem rugosum connata et unum supra alterum accumulata, juniora denso strato thallode (medullari cum corticali) cinereo nitidiusculo nec unquam pulverulento obtecta, ut in pluribus vix rimam conspicias, demum supra denudata atra nitida, anguste rimata, suboc- clusa, Perithecium crassiusculum, varium, cylindricum et sub- angulosum, vel sursum deorsumve compressum, basi exinde mox angusta, mox incrassata dilatata, supra in junioribus cum nucleo subcylindrico plano-convexum nec rimatum. Crescit ad corticem Cinchonae? adultum prope Para, Gr. illinita, vermiformis; 4 crusta subcartilagi- neo-pulverulenta albida, apotheciis linearibus rectiusculis Ssimpliciusculis turgidis obtusis a thallo coopertis canali- culatis. " Thallus albidus et cinerascens, crassiusculus, demum. Subtartareus, in confinio nigro-limitatus. Apothecia densa, praecedentibus simillima, nisi quod minus flexuosa , minus divisa et juniora in priore loco natali, ob thallum aliter conformatum, subpulverulenta nec nitida sint; in altero loco natali aperta canaliculata, disco turgido, margine tenui. Perithecium ad normam in junioribus supra rimatum, se- €tione transversali cordiformi, rima vero ob tegmentum thallodes saepius inconspicua. Thecae (in specimine loci natalis ulterioris observatae) magnae, oblongo- cylindricae, annulatae et cellulosae, cellulis quadratis. Crescit ad arborum corticem prope Pará , confinis Usta- liae gracilis var. adspersae et Lecideae parasemae var. lila- cinae , dein in cortice Cascarillae brasiliensi. Adnot. Species integra Graphidi intricatae no- strae non absimilis, cujus vero thallus diversus, apothecia multo minora, magis ramosa et longiora, basi constanter deficiente. 12. GRAPHIS RHIZOCOLA. Gr. ,,crusta membranaceo - cartilaginea cinereo-flavescen- te effusa sublevi, apotheciis ramosis elongatis subrectius- culis angustis, basi crusta cinctis, disco atro angustissimo canaliculato.* Fée, l. c. p. 33. tab. 13. fig. 2. (sub Opegrapha). Crescit. in. 7 Ímerica meridionali ad corticem radicum Cinchonae lancifoliae Mutis. (Fee). Gr. rhizocola? psittacina; t crusta subcerata laevigata psittacina, apotheciis minutis linearibus ílexuosis subramosis acutiusculis a thallo obtectis, * -84. |... Lwmsmsme. Gnapmns. Thallus crustaceus, ad oculum nudum laevis, ad lentem scabriusculus, psittacinus, nigro - marginatus. Apothecia gracilia, breviter linearia, parum flexuosa, simplicia et bi- fide substellatimve ramulosa, a thallo obtecta psittacina, de- mum supra denudata atra nitida, ad fines acuminata. Peri- thecium utrinque compressum. ..— 1 Crescit ad corticem Lauri pretiosae, prope Pará, eundem cui innascuniur Diorygma grammutis el Thelotrema occultum. Adnot. Planta Féei citata differre videtur apothe- ciis majoribus et colore thalli secundum descriptionem ci- nereo-Íílavescente, secundum iconem potius caesio - viridi. Thallus noster illi Thelotrematis confinis, minus Dio- rygmatis citati, similis colore tantummodo magis flaves- cente ab utrisque distinctus, 10$. GRAPHIS CHRYSOCARPA. Gr. crusta laminosa nitidiuscula albido-caesia, apothe- ciis magnis, oblongis etlinearibus, depressis flexuosis, sim- plicibus rarius furcatis, extus auratis, utrinque longitudi- naliter sulcatis et nigro - striatis. Opegrapha chrysocarpa, Aaddi in Atti delle soc. ital. delle science. Fol. XVIII. p. 34. tab, 3. fig. 2. (1020). Syst. Lich. fig. 4. (anatomia). Thallus crustaceus, late eífusus, tenuis, in nostro qui- dem cum cortice suberoso tuberculosus, in singulis vero partibus laevigatus et nitore quodam metallico distinctus, Apothecia in nostris constanter occlusa, oblongo -linearia, vix binis lineis longiora, pleraque simplicia, pauciora sim- pliciter bifida, latitudine altitudinem superante. Perithe- cium crassissimum, minus quam in aliis speciebus durum, e triplici strato compositum, superiore tenuissimo mem- branaceo subhvalino sulphureo vel citrino evanido, medio pulverulento aurantiaco, interiore nigro, quibus uno post alterum amissis apothecia diversos induunt colores citatos. Intra sulcos marginis proprii longitudinales utrinque singu- los vel binos lineae nigrae elevatae observantur, in planta juvenili rariores, hinc uli videtur e strato perithecii inte- riore denudato provenientes. Nucleus angustus , ad sectio- nem transversalem cordiformis, apice inferiore saepius ro- tundato nec acuto. '"Thecae magnae subfusiformi- cylindri- cae, annulatae, annullis usque novendecim cellulosis, cel-. lulis, uti videtur, in quovis annulo ternis quadratis. .. Crescit ad arborum corticem prope Pará; (im provincia Rio de Janeiro, addi). Licngxme. GmAPRus. NS 85 N : ; Gr. chrysocarpa, cinnamomae; t crusta lami- noso- membranacea albido -glaucescente, apotheciis ovato- -linearibus, longioribus , frequentius furcatis, extus cinna- momeis, marginibus sulcatis striatisque. Differt a praecedente. crusta (forsan e corticis natura) magis laevigata, parum rimulosa nec nitida, fusco - limitata, apotheciis plerisque majoribus, saepius quidem ovatis, alias vero ad dimidiam unciam longis, apicibus in bis longe cus- pidatis. Substantia solidior, color externus obscurior, cin- namomeus velfere ferrugineus, sulci striaeque nigrae utrin- que bini, terni. Perithecium praecipue ad latera praece- dente crassius; nuclei sectio transversalis fere pyriformis. it Apotheciis nudis atris. | N l GRAPHIS MACULARIS. Gr. crusta hypophloeode, apotheciis linearibus longius- culis acutiusculis atris, disco demum plano-canaliculato an- gusto submarginato. Graphis macularis, Ehrh. pl. erypt. ! Opegrapha atra, Pers. in Usteri 7nn. d. Bot. St. 7. p. 3o. tab. J. fig. 2. B. 6. — Schrad. Cryptog. Sammt. (oon. 168. — Schaer.. Lich. helvet. spicil. p. 498.! Graphis atra, JVallr. l. c. I. p. 167.! " . Opegrapha stenocarpa, «e. zích. Lichen. univ. p. 277. Opegrapha denigrata cum var. atra et meliana, ibid. p. 259. ( | Opegrapha depressa, ibid. p. 262. Opegrapha pedonta, «. ibid, p. 262. , et Opegrapha vulgata, ibid. p. 555. Opegrapha vulgata, Z4ch. Syn. p. 73. jh Opegrapha stenocarpa cum var. denigrata, ibid. p. 75. Opegrapha hapalea pro parte, cum var. .pedonta pro parte, ibid. p. 79 — 8o. Adnot. Nomen Ehrhardtii antiquissimum eo magis retinendum est, quod O. macularis Àch. non hujus ge- neris est. Gr. macularis, picta fT, crusta tenuissima subla- . minosa nigricante - zonata. vel subnulla, apotheciis linearibus — flexuosis acutiusculis substellatim ramulesis atris, disco de- / mum planiusculo immarginato. Mn "Thallus crustaceus, in priore loco natali vetustus sub- nuls, in altero suborbicularis e membranvla tenuissima 86 Licnsxwzs. Gnarnirs. hyalina sub lente nitidiuscula, in medio albidus et nigro-va- xiegatus, versus ambitum obscurior eleganter subzonatim pictus et nigro- marginatus. Apothecia abortiva punctifor- mia, perfecta linearia, gracilia, tumidula, subinde inae- qualia, flexuosa, simplieia et substellatim ramulosa, ad fines acutiuscula, magnitudine nostratium apothecia fere aequantia, 'sed paulo crassiora et magis eminentia, atra, nitida, juniora an- guste rimata, adultiora operta plana et conyexiuscula. Dis- cum sub lente composita nigro-striatum , sed thecas non vidi, - Crescit ad. corticem arborum vetustum prope Pará , et ad. corticem tenuem ligno nudo similem , prope Bahiam, con- finis Leiogrammati tenellae et Ferrucariae vitreae. Adnot. Cum in priore loco natali specimina vetusta vix ullo gaudeant thallo, in altero crusta similis sit illi Verrucariae vitreae confinis, differentia plantae a no- strate vix non omnis e corticis natura singulari et tenui- tate apud nos insueta pendere videtur. 13. GRAPHIS ANFRACTUOSA. ft Gr. crusta submazoideo- membranacea albissima, apo- theciis linearibus elongatis subflexuosis et angulatim curva- tis obtusis subramosis atris, demum canalieulatis, margini- bus parallelis subflexuosis. Syst. Lich. fig. 6. a, b. c. "Thallus crustaceus, crassiusculus, sublaevigatus, subinde nitidiusculus nec omnino continuus, colore lacteo, in con- finio nigro -limitatus, in nonnullis speciminibus cum T h e- lotrematis confinis thallo confluens. Apothecia praece- dentibus majora, anfractuosa vel ad angulum rectum huc iluc flexa, singulis talis apothecii partibus rectiusculis , alias magis curvata, pleraque simplicia, rarius bifide et substellatim ramosa, disco canaliculato in vetustis albido- pulverulento. Crescit. ad. corticem arborum frondosarum prope Cai- 1été, confinis Ferrucariae porosae et "Thelotremati occulto. Adnot. I. Licet in unico specimine plantula nostro a confini Thelotremate margine nigro sejuncta sit, in alio tamen specimine apothecia utriusque speciei commixta obveniunt. Adnot. II. Species ob colorem thalli apotbeciaque inc inde breviora rectiuscula Graphidi Commati simi- lis, notis vero allatis perithecioque integro sessili constan- ter diversa. Eaéicebihrii Qin V. | 87 Gr. anfractuosa, flexuosa t; crusta pulverulenta albida, apotheciis linearibus flexuosis ramulosis densissimis utris canaliculatis, marginibus flexuosis. Specimen mancum, non acute distinguendum. "Thallus, quam prior, alitcr conformatus videtur. Praecedentis apo- thecia, ubi densiora sunt, nonnunquam similem induunt for- mam. 'Phecae parvae oblongo - cylindricae, quinquies annu- latae. Crescit ad arbortm corticem , inter Villam do Rio das Contas et IMaracás. | l6. GRAPHIS COMPRESSA. f Gr. crusta tenuissima glauco-pruinosa evanida, apothe- ciis simpliciusculis linearibus rectis compressis, profunde canaliculatis, margine tenui flexuoso. Thallus tenuissime pruinosus, in plerisque, quae ad- ulta sunt, omnino dispersus, nec nisi e margine hinc inde, residuo nigro elevato dignoscendus. Apothecia gracilia qui- dem, sed aliis hujus generis altiora, altitudine latitudinem fere duplieante, longitudine usque trium linearum, plurima recta simplicia, nonnulla longiora praecedentis speciei ad modum genuflexa, rarissime bifida , in fine truncata aperta nec ro- tundata, juniora rimata, adulta profunde canaliculata , disco hinc inde dilatato ob margines papyraceos erectos hinc inde deflexos. "l'hecae fusiformi - cylindricae, angustae, fere sep- ties annulatae, ternae, uti videtur, ascis subelevatis inclu- sae. (Syst. Lich. fig. 6. d.) Crescit in arboris cortice valde nodoso prope Pará, con- finis. Coniolomati coccineo var. purpureo. Gr. compresssa, adspersa 1; crusta tenuissima albido -pruinosa suborbiculari, apotheciis minutissimis pun-, ctiformibus et linearibus, rectis, cuspidatis , atris, profun- de canaliculatis. Thallus idem qui praecedentis , subinde marginatus or- biculatim circumscriptus. Apothecia variae magnitudinis, praecedentibus vero longe minora, ejusdem formae, nisi quod breviora saepius subfusiformia in fine cuspidata sint; transitus vero mutui non desunt. | * Crescit cum praecedente. Adnot. Specimina adsunt Thelephora quadam de- crepita, crustam subtartaream albissimam simulante, obtecta, cui apothecia varietatis descriptae albido - pulverulenta , sparsim innata vel immersa sunt, quae an T helephorae increverint, an eadem obtecta sint, dubius haereo. Stru- ^. LH ! Licnzxzs, GnarPnis. ctura-hujus crustae spuriae sub lente composita tenuissime flosculosa, sporidiis minutissimis inspersis, id quod ejus naturam satis illustrat. : 17. GRAPHIS HKERPETICA. Gr. crusta initio hypophloeode, demum submembrana- cea cinerascente, apotheciis emergentibus oblongo -lanceo- latis subsimplicibus obtusiusculis atris, demum plano - canali- culatis, disco subimmarginato. Graphis insculpta, /77Zalir. l. c. J. p. 351. Opegrapha herpetica, « et ?. fuliginosa, char. Syn. p. 73. Gr. herpetica, subconica 1; crusta hypophloeo- de, apotheciis junioribus emergentibus sparsis ovato - oblon-. gis simplicibus, sursum compressis. Matricis epidermis thallum obtegens e viridi- nigricanti variegata. Apothecia in nostris juniora, clausa, rimata, alia erumpentia, alia emersa sessilia, longitudine vix dimi- diam lineam aequantia, rarius punctiformia, basi crassiore, sectione transversali subconica, quod in europaeis minus obtinet. Perithecium crassiusculum nucleo tenui. Crescit ad arborum corticem prope Pará. 18. GRAPHIS SCAPHELL A. Gr. ,,Ccrusta membranacea inaequabili cinerea, apothe- ciis emergentibus oblongo-ellipticis crustae ruptura margi- natis, disco demum in medio dilatato aperto, apicibus con- niventibus.* Achar. Syn. p. 78. — Fée l.c. p. 31. (sub Opegrapha.) Crescit in "Ámerica ad corticem Cinchonae albae (-Achar.) ed cortices Cinchonae macrocarpae Vahl, Cosmibuenae ob- tusifoliae Ruiz et. Pav. (Cinchonae albae officin., Cinchonae lancifoliae IMutis , etc. (Fee). Gr. scaphella, gemella t; crusta cerata nitidius- cula ochroleuca, apotheciis sparsis et geminato - stellulatis, lanceolato -fusiformibus , demum canaliculatis, saepius me- dio dilatatis, atris. Thallus crustaceus, loco natali conveniens (cfr. observ. supra p. 63.), in confinio nigro - marginatus. Apothecia breviuscula recta, elliptica et lanceolata, in fine cuspidata, e marginibus conniventibus; rarius truncata e marginibus parallelis , hinc inde geminatim rarius plura stellulatim ag- LicngNEs. Gnarmis. 89 | gregata et subconnata. Discus in nostris semper profunde canaliculatus , medio saepe ventricosus, ! Grescit ad arborun sempervirentium corticem prope DBa- hiam, confinis Graphidi venosae. Adnot. Variis quidem motis a planta Achariana dif- ferre videtur nostra, quae vero vix non omnes confinibus communes e matricis natura pendere videntur, 19. GRAPHIS VARIA. Gr. crusta epiphloeode subpulverulenta albida, apothe- ."* .* LI t LJ . "d ciis variis subrotundo - ovalibus et linearibus substellatis, disco planiusculo, margine flexuoso vel nullo. | v aet e varia, Pers. in. Usteri Ann. d. Bot. St, 7. p. 3o. — .. Opegrapha nimbosa , cum var. &. Zfch..Syn. p. 71. ^. - Opegrapha Persoonii cum var. &. et v. ibid. - Opesrapha notha, cum varietatibus, excepta y. caesia, .. ibid. p. 76. Opegrapha .vulvella cum var. 8. ibid. p. 77. Opegrapha tridens, ibid. p. 79. et J Opegrapha hapalea, p. 79. pro parte quoad synonyma Opegrepha cymbiformis, P7. deutsche Lich. N. 165. Lecidea plocina, ích. Syn. p. 16. Gr. varia, orbicularis f; crusta tenuissima orbi-. culari caesio-pruinosa evanida, apotheciis simplicibus Ova- to-lanceolatis rarius longioribus curvulis atris, disco conca- vo demum planiusculo marginibus evanescentibus, Thallus e pruina tenui orbiculatim adspersa, in speci- minibus ad corticem vetustiorem fere nullus. Apothecia ses- silia,. plurima oblongo-lanceolata, pauciora punctiformia vel lineari-elongata, ad finem rotundata vel cuspidata nec truncata. 'Thecae in loco natali priore majores, oblongo- cylindricae , plus quam decies anguste annulatae, sporis glo- bosis magna copia refertae; in aliis (junioribus?) cortici ve- tustiori increscentibus. minores, pluries annulatae, ternae vel quinae ascis oblongis inclusae. Crescit in cortice arborum vegeto prope Bahiam , con- » finis Ferrucariae punctiformi , nec non ibidem in cortice ve- tusliore eroso et Jungermannicis emorluis obtecto, dein in sylvis densis ad fluvium Itahype et prope Maracas. 90 | LicugNEs. Gnaruris. ^ 20. GRAPHIS AURITA. f ^ " Gr. crusta tenui subpulverulenta glaucescente, apothe- ciis linearibus rectiusculis simplicibus atris superne utrin- que appendice longitudinali elevato - marginatis. ! Icon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 1. Perithecium quasi e tribus pluribusve compositum , quo- rum lateralia compressa medio majori utrinque pro margine duplicato adglutinata, intus vero cava, abortiva videntur, qualis deformationis progressum in Pyrenastro albo in- fra describendo distinctius observavimus. Margo hinc apo- thecii proprius duplicatus, exteriore altiore, interiore ri- mam mediam occludente. Licet haec structura non in om- nibus eadem sit, in aliis omnino deficiat, plane tamen diversa est ab illa Graphidis duplicatae supra de- scriptae, quippe cujus apotheciorum margo duplicatus, a perithecii partis superioris tenuissimae inflexione pendet. Hinc et ob thalli conformationem diversam non dubitavi- mus, e specimine quidem insufficiente nostram a Graphi- de duplicata Ach. nec non a Gr. eleganti Ach. (Engl. bot. tab. 18:12.) distinguere, cum praeterea in nostris sulci longitudinales vix ad lentem simplicem conspi- cui sint. Quoad perithecii integritatem utraque, nimirum G. duplicata et aurita, vacilant, ulterioris vero peri- thecia nunquam basi hiante vidi, quod in priore norma est. Crescit ad arborum corticem prope Para. 2)1. GRAPHIS TRIQUETRA. Í - Gr. crusta laminosa caesio-cinerea, apotheciis lineari- bus gracillimis immersis immarginatis anfractuoso - curvatis ramulosis et reticulato-anastomosantibus, perithecio inte- gro triquetro basi acuto supra plano-concavo clauso. Thallus crustaceus , tenuissimus , laevigatus , in confinio nigro-limitatus. Apothecia admodum singularia, minuta, angusta, subinaequalia, hinc inde dilatata, conferta , ipsa ramulique reticulatim et circinnatim anastomosantes. Sectio eorundem. verticalis triangulum refert aequilaterale, angulis rotundatis, latere superiore parum concavo. "lhecas non vidi. | Crescit in arborum cortice juniore laevigato prope Pard, - confinis Thelotremati cavato et Ferrucariae subapertae var. lavo - f'scae. Adnot, Species non tantum perithecio omnino im- merso ad priorem generis sectionem accedens, sed etiam ob defectum rimae valde degenerans, formaque exteriore LicugNEÉs. Oxxsroma, EN apotheciorum ab omnibus generis speciebus distincta; ob statum vero speciminis, unici, ni fallor, juniorem non ac- curatius definienda. Superficie plana accedit ad Graphi- dem platycarpam, quae vero in medio acute rimata aliis- que notis differt. : Adnot. ad genus, Praeter species supra descriptas specimina tria habemus in regione Paraénsi lecta ad O p e- grapham verrucarioidem Acharii pertinentia; cum haec vero cum omnibus varietatibus nonnisi variarum spe- cierum deformationes esse videatur, nostra cui adscribenda sint speciei ignoramus. Id quidem pro certo habemus, ad duas pertinere species: ad priorem, quae habent crustam sublaevigatam crassiusculam albidam subcinerascentem in con- finio nigro - marginatam, apothecia immersa conferta, in unico specimine omnia globosa, basi integra, ostiolo sae- pius dilatato, perithecio superne quasi pertuso vel dehis- cente, in altero specimine nonnulla ovato - linearia rectius- cula et parum flexuosa rimata prioribus hinc inde intermixta. Nucleum nonnisi in prioribus observavimus, ut speciem potius Verrucariae adnumeremus, simodo unquam hujus de- . generationem in Graphidem, similiter ac inyversum, com- pertam haberemus. Alteri speciei adscribimus specimen crusta inaequabili cinereo - virescente, apotheciis minus immersis hinc inde confluentibus, aliis globosis vel astomis vel ostiolatis et sub- papillatis, vel rimatim difformiterque aperiundis, paucio- ribus linearibus brevibus rimatis demum apertis canaliculatis. 1 II. OXYSTOMA. 1 Eschweiler Syst. Lich. p. 14. fig, 5. Opegrapha Oxystoma, Fries pl. homon. p. 273. Apothecium lineare immarginatum, ramosum, subcylindricum, sursum longitudinaliter compressum rhapheque prominente dehiscens, perithecio carbo- naceo integro. Thallus crustaceus. Ádnot. Genus a proxima Graphidis sectione Ope- grapha nota essentiali, eminentia nimirum apotheciorum longitudinali acuta pro rima, nucleo hinc, si cum Opegra- pha (cfr. adnot. huic subjunctam) compares; quasi resupi- nato distinctum. Apertura igitur apothecii perinde ac in Pyrenastro et Astrothelio, generibus analogis pro- ducta est, nec non eorundem ad modum in specie mox de- scribenda saepius apothecia, plura connata sunt. o n / ' - 02 Licurewks. DLrxrocnawma. i 1. OXYSTOXA GONNATUX. Í « O. crusta subpulverulenta pallide cinnamomea , apothe- theciis minutis semiimmersis flexuosis ramoso - confluentibus connatisque, ad finem obtusis, eminentia longitudinah tenui. Syst. Lich. L. c. Thallus crustaceus, tenvis, ob matricem inaequabilem et Sporotrichum quoddam erustae adnatum vix suffici- enter describendum. Apothecia supra erustam prominentia nec eadem marginato, atra, nitida, varie flexuosa , tortuosa et subinde anfractuosa, hinc inde incrassata, simplicia vel dense bifide varioque modo simpliciter ramulosa, saepius unum supra alterum accumulata, vel plura ad latera coales- scentia, ut singula apo!hecia vix nisi sectionis ope e singu- lis nucleis linearibus dignoseenda sint. Nucleus compressus, apothecio integro quadruplo angustior, in sectione verticali pyriformis apparet. Perithecium crassum, sursum atte- muatum, ad eminentiam longitudinalem rima tenui dehiscens. Crescit ad corticem arborum durum prope Pard, «a Sporotricho non de scripto obtectum. 2. OXXSTOMA? CYLINDHRICURI. O. ,crusta tenui albo-cinerascente subnitida, apothe- ciis minutis elongatis cylindricis nigris, disco clauso.* Raddi in Atti della soc. ital. delle scienze. Fol. XVIII. p. 34. tab. 3. fig. 1. (1820.) Opegrapha cylindrica, Ziaddi L. c. Crescit late expansa in arborum iruncis salluum prope Mandioccam. (Haddi.) IV. LEIOGRAMMA. 1 Leiorreuma , Lecanactis et Medusula, Eschw,. Syst. Lich. Graphis, Lecanactis et Medusula, Fr. pl. homon. Graphidis et Arthoniae, cA. el l€e spec. Graphidis, Platygrammatis? et Leucogrammatis, Meyer 1 4 spec. Apothecium oblongo-lineare, immersum, sub- ramosum, discigerum, perithecio carbonaceo late- rali, inferne subcontinuo, latente cum margine thal- lode connato. Discus planiusculus (niger), iunior communiter albo - velatus. Thallus crustaccus. Licmesrs. Lrtocnaxsa. 93 Adnot. Genera duo, Leiorreuma et Lecanac- tis, quae prius distinxeram, hoc modo conjuncta exhibeo, propterea quod differentiam inter utraque praecipuam, ni- mirum perithecium basi vel integrum vel deficiens, non tan- tum difficillime eruendam, sed etiam cum altera differentia apotheciorum, forma vel lineari vel radiato - orbiculari, non semper simulianeam observarim. ^ Cum vero haec ulterior differentia facilius observanda unaque satis constans, neque vero ad genera distinguenda satis determinata et essentialis sit, bina genera citata ad ulteriorem differentiam praecipue distincta, baseos integritate posthabita , ut sectiones natura- lissimas retineo, quibus tertiam, Medusnulam, subjungo, antea verruca apotheciorum tenuissima a Leiorreumate distinctum genus, de quo mox plura. Sectio prior prima- ria est, tribus typum immutatum referens, altera Leca- nactis apotheciis magis rotundatis et subradiatis transitum parat ad tertiam, Medusulam, radiatim ramulosis, simul- que illa ad Lecidinas, haec ad Trypetheliaceas tendit. Post haec genus integrum a Graphide strictissime di- stinguitur defectu marginis proprii ob perithecium omnino latens , disco hinc ab incunabulis, simulac margines thallodes secedunt vel etiam antea, planiusculo, albido - pruinoso vel pulverulento - velato nec rimato. Perithecium, licet subinde tenuissimum, in perfectis aduliis nunquam deest, hinc characteres generum citatorum cel. Meyeri omuino erronei; praeterea Leucogram- matis M. ,jlamina proligera canaliculata sporotamio thallode superne longitudinaliter rumpente excepta'' statum juniorem nonnularum Leiogrammatis et Ustaliae nostrae spe- cierum, econtra Platygrammatis M. ,amina proligera libera depresso-plana, margine nullo vel thallode sp: rio cincta* statum adultum ejusdem Ustaliae indicare videntur. Nucleus ob perithecium supra deficiens et nuclei basin vel ipsam vel mediante perithecio matriei incumbentem ma- gis minusve tetraqueter est, quod in Graphidis genere quoad basin quidem non rarissime, quoad latus vero supe- rius nuclei, nunquam observavi. Structura praeterea nuclei e floccis gelatinosis erectis parallelis nec convolutis discum constituit perfectius et altius. evolutum. SECTIO I. LEIORREUMA. € Syst. Lich. p. 13. fig. 2. — Icon. sel. eryptog. tab. 6. Dg. 2. 8. Graphis, Fr. pl. homon. p. 272. ^ 94 LicuExEs. LrrocRAwMA. Graphidis et Arthoniae, Zfchar. et Fee spec. Leucogrammatis Meyer et Platygramatis ejusd. (?) spec. Apothecium oblongo -lineare, subramosum, perithecio laterali plano, basi deficiente, disco plano- canaliculato, juniore albo - velato. r Adnot. Apothecia communiter lineari- elongata, sim- plicia vel simpliciter ramulosa, Perithecium tenue exacte laterale, planum, a thallo obtectum, nec illum discumve su- perans, in sectione verticali e stria nigra recta utrinque nu- cleum depressum , (supra, plerumque etiam basi) angulosum nec cylindricum marginante cognoscendum, in junioribus ple- rumque sursum convergens, in adultis divergens. Velum disci superficiem in prima juventute obtegens e thalli sub- stantia medullari, (a velo in apotheciis Peltigerae non- nisi e thalli ipsius natura diversum) submembranaceum pul- verulentum sub aqua solvitur, nisi apothecium abortivum et sterile sit. Discus in adulta planta constanter ater (Leio- ramma virgineum nostrum hoc respectu dubium est), nudus nec albido- pruinosus nec nitidus notam diagnosticam constituit, si cum Diorygmate et Ustalia comparas. Speciebus plerisque, quibus thallus coloratus est, margo apotheciorum thallodes quasi e rudimentis membranulae hy- meninae residuus, cum substantia medullari albus est. Ana- logiam sectionis cum genere Thelotremate alio loco in- dicavimus. Hujus loci praeter describendas pluresque novas: O pe- grapha dendritica, Engl. bot. tab. 1756., cujus peri- thecium laterale in icone desideratum ob juventutem plantae minus conspicuum fuisse videtur; praeterea, nifallor, Gra- phis inusta, ch. Syn. p. 85., Gr. planata, ejusd. l. c. p. 86., nec Graphis Afzelii Ach. ab aliis huc relata, (de qua cfr. supra adnotata p. 80.) ; dein fere omnes species Féei sub divisione Graphidis: I. lirellis atris: A. marginibus remotis, a) disco pulvere pruinoso tecto, b) disco nudo, atro; nisi una vel altera ad Sclerophyton nostrum pertineat; nec non Gr. furcata, Fée l. c. p. 40. tab. 9. fig. 4. 1. LEIOGRAMMA ANGUSTUM. T L. crusta membranaceo -leprosa albida, apotheciis li- nearibus minutis flexuoso-ramulosis confertis , disco angusto, margine tenui. "Thallus crustaceus, tenuis, aequabilis, albido - cinera- scens, sub aqua paulo rubescens, nigro-limitatus. Apothe- " ^ LicurewEs, Lrroonawmma, 95 A , * cia breviuscula, confertissima, juniora dibós vélatàd demum denudata nigra, exsiccata planiuscula, madefacta convexius- cula, hinc inde dilatata, in fine ut plurimum cuspidata, sim- plicia, bifida et substellatim ramosa. Crescit ad arborum corticem prope Bahiam , confine Le- cideae coccineae et Parmeliae viridi. L. angustum? hepaticum T; crusta laevigata hy- pophloeode, apotheciis linearibus flexuosis subramoso - ana- stomosantibus, margine tumidulo prominente crustae sub- concolore. Syst. Lich. p. 2. Distincta forsan species ex unico specimine juniore non - sufficienter determinanda, crusta, ni fallor , hypophloeode, hinc cum illa Thelotrematis confinis (nec non Dioryg- matis insculpti et biformis, quae in eadem regione lecta sunt) subconcolore cinerascenti -hepatica, in confinio nigro-limitata. Apothecia linearia, praecedentibus longiora, furcatim substellatimve: ramulosa, conferta, subinde anasto- mosantia, in nostris Juvenilia, a margine thallode tumidulo subocclusa, madefacta hinc inde denudata atra. Thecae mag- nae, oblongo- cylindricae, quindecies ad vigesies annulatae, annulis quadrato - cellulosis. Crescit in arborum cortice prope Pará, confine Thelo-. irematt marginato. | 2. LEIOGRAMMA TARTAREUM. T L. crusta pulverulenta albissima, apotheciis linearibus angustis flexuosis longe acuminatis furcatisque, disci margine tenui pulverulento. | Icon. sel. cryptog. tab. 6. fig. 3. Thallus crustaceus, crassiusculus, subtartareus , nigro- punctatus limitatusque. Apothecia hinc minus accurate cir- curascripta marginataque, medio dilatata, ab hinc finem versus angustata acuminata. Perithecium laterale (in nostris forsan ob juventutem) sursum .connivens. Crescit in ligno nudo. arborum frondosarum inter Vil- lam do Rio das Contas et MMaracás, confine Parmeliae leci- dioidi. Adnot. "Thallus singularis non alias in genere, ne vix quidem in tribu obvius, speciem satis distinguere videtur ; cum vero Parmelia confinis simili gaudeat thallo, et apo- theciorum forma singularis e thalli ipsius conformatione pendens alias notas diagnosticas non praebeat, ulterius in ^ Y " - 2d ^ An! R Wwe - ^ x - Lu A t * - Pe T i Lf 5 - avc RC 96 T LicnesEs. Lriocnamwms is Ko os tali L t B ., ' loco natali inquirendum est, an matrix denudata sit causa differentiae et cuinam nostra addicenda speciei. 5$. LEIOGRAMMA UMBRINUM. t . | A L. crusta osseo-laminosa nitidiuscula pallido - cinereo- umbrina, apotheciis linearibus, bifidé et substellatim ramo- sis, nucleo tenui discoque latiusculis, margine albido. "Thallus crustaceus, quantumvis. tenuis a Graphide confini longe diversus, durus tamen et laevigatus , fere qua- .]is in corticibus sempervirentium obvenire solet (cfr. supra observ. p. 63.), in confinio determinatus nec nigro - limita- tus. Apothecia iliis praecedentium specierum latiora, non- nunquam rectiuscula, furcata vel ramulis ternis quaternis e centro divergentibus , apicibus cuspidatis et rotundatis. Pe- — "rithecium laterale in nostris adultis sursum dilatatum. The- . eae magnae, oblongo - cylindrieae, angustissime fere trigesies annulatae , annullis minutissime cellulosis. | d 2 —. Crescit ad corticem arborum prope Bahiam, confine Gra- « phidi duplicatae. - KC . 4 LEIOGRAMMA LYELLI. T L. crusta cerata nitidiuscula pallide olivacea, apotheciis ob- longo-linearibus subsimplicibus curvatis turgidis in fine obtu- sis, disco latiore, margine calloso-tumidulo albido pulve- . rulento. Opegrapha Lyelli , Eng. bot. Fol. 27. tab. 1876. . Graphis Lyelli, cA. Sy. p. 85. Specimina adsunt in stata decrepito, iconi citatae simil- lima, quorum thallus crustaceus tenuis viridi - pallescens, sub aqua magis olivaceus ; apothecia oblonga et linearia, hinc inde constricta vel e pluribus seriatis composita, simplicia, in unico specimine furcata , non ultra tres lineas longa, su- pra crustam prominentia, ob vetustatem nucleo amisso gru- mosa favulosa, margine calloso extenuato nec albido -pul- verulento, disco latissimo ad tertiam lineae partem acce- dente. In alio specimine thallus saturatius olivaceus, fere psittacinus, sub aqua prasinus, superficie perfecte cerata: apothecia longiora; plurima simpliciter ramulosa et angu- stiora, disco plano-concavo, madefacto convexiusculo , vix tamen supra thallum prominente, caeterum generis chara- cteri convenienter juniore albo- pruinoso, adulto atro. "T'he- cae magnae oblongae, fere quindecies annulatae, annulis quadrate - cellulosis. ; Incolit arborum corticem juniorem prope Par, "6 ADAM ; $ g: d " / — LicugxEs. Lzroanamaa, E 97 5. LEIOGRAMMA SCALPTURATUM. .— . L. crusta cerata nitidiuscula straminea, apotheciis ob- longo -linearibus flexuosis hinc inde dilatatis subfurcatis, disco latiusculo , margine tenui subconcolore. —. [con. sel. cryptog. tab. 6. fig. a. Graphis scalpturata, z4ch. Syn. p. 86. vir Arthonia obtrita, Fée /. c. p. 51. tab. 14. fig. 2. eui plantam ;charianam subjungit auctor. Thallus crustaceus, laevigatus, in corticibus ' semper- virentium, uti solet (cfr. observ. p. 63.), durior et zonula erenulata nigra limitatus. Apothecia parum supra crustam prominentia, forma imprimis ad corticem frondosarum varia, rotundata, oblonga et lineari, hinc inde angustata et difformi, altero apice rotundato, altero caudatim cuspidato, ad corti- cem sempervirentium, imprimis versus speciminis ambitum, simpliciter furcata. Discus praeceden!e angustior. Perithe- cium laterale tenue, basin versus saepius tenuissimum. Mar- go thallodes submembranaceus, cum thallo quidem concolor, eb tenuitatem vero et pellucidatem albescens. "l'hecae ob- longae» usque vigesies annulatae, annulis quadratim cel- ulosis. E Crescit prope Bahiam ad corticem arborum semperviren- tium , confine Graphidi niveae, var. cynipi et Leiograr-. mali isabellino ; arborum frondosarum | confine Lecideae ferrugineae var. coccineae, 6 LEIOGRAMMA LATERITIUXM. T L. crusta laevigata lateritia, apotheciis oblongis et bre- viter lineari-elongatis, simplicibus, obtusis hinc inde dila- tatis, pluribus seriatim congestis cum margine tumidulo con- colore prominentibus , disco latiore. Thallus, crustaceus, tenuis, aequabilis nec nitidus, co- lore lateritio , nigro -limitatus. Apothecia plurima oblonga, alia lineari- elongata, rectiuscula et simpliciter curvata, in fine obtusa subinde dilatata et (quasi ex initiis ramulorum) emarginata, inter minora nonnulla subdifformia, vel solita- ria vel plura (duo ad sex) seriatim congesta, hinc Glyphi- dis (generis analogi) ad speciem verruculam tenuem lnea« xem, non vero albam, sed cum thallo concolorem consti- tuentia, vetustiora hinc inde confluentia. "Thecas vidi alias minutas oblongo - cylindricas, ter ad quinquies annulatas, octonas cohaerentes, alias aequo modo cobaerentes, multo majores, fere quindecies angustissime annulatas, quovis an- nulo sporulas globosas (quarum duae in uno thecae latere obseryantur) includente. (i - ; * 95 ; Licnkewas. LrkrocmaAMwA. uA Crescit. ad ripas fluvii Amazonum , in cortiee arboris apud incolas [taüba do Gabo dictae. B 7. LEIOGRAMMA YIRGINEUM. Y L. crusta sublaminosa friabili laevigata malachitico - cae- sia prninosa, apotheciis linearibus flexuosis substellulato -ra- mosis, disco latiusculo, margine tumidulo niveo pulverulento. Species pulcherrima. "Thallus crustaceus, latas, uti vi- detur, plagas obtegens, siccus sublaminosus, madefactus molliusculus fere mazoideus, coloris singularis citati in alio lichene nondum observati, in cortice juniore et vetustiore vel ligno denudeto rimato valde laevigatus, pruina albida adsper- sus, eaque sub aqua detersa intensius virescens, in confinio aliorum lineola prominente eleganter crenulato -flexuosa ni- gro-purpurascente marginatus, quoad structuram conspicue e duobus stratis compositus, interiore albo, dein vetustus omnino fatiscens, apotheciis nudis relictis, Apothecia sparsa, - rarissime ovali-punctiformia, plurima linearia, non ultra dues lineas longa, simplicia et simpliciter ramulosa, in ma- trice rimosa subconfluentia, post thallum vetustate disper- sum denudata atra. Discus (in nostris quae juvenilia viden- tur) angustissimus, cum margine tumidulo niveo - pulverulen- tus, madefactus vero latius adapertus niger et purpurascens. Perithecium in plurimis (ob eandem aetatem juvenilem) te- nuissimum, in nonnullis vix microscopii ope detegendum, in vetustis contra denudatis crassiusculum, oculo nudo con- spicuum. '"Thecae oblongo-cylindricae vel subclavatae, non- nunquam in medio constrictae, pluries, ad sumraum quin- decies, annulatae. —— Crescit in cortice, eliam , ni fallor, in ligno nudo subpau- trido arborum prope Bahiam , confine Coniolomali coccineo. Adnot. I. Color marginis nec non apotheciorum in purpureum vergens cum Coniolomatis confinis colore ne- xus videtnr. ." Adnot.ÍL Apothecia post thallum amissum O pegra- pbae habitum induunt, quod vero distinctiones generum non imminuit, Apothecium tale unicum in crusta integra atrum et prominens monstrosum videtur. SECTIO II. LECANACTIS. 1 - Syst. Lich. p. 14. fig. 7. — Icon. sel. eryptog. tab. 7. 2o. 0 Wig. 2. 9. 4. — Fries, pl. homon. p. 274. ^. Arthoniae, -char. et Fée spec. Graphidis, /Meyer spec. (quoad synonyma.) LicurxEs. Lretr0GnAMDMA. :99 Apothecium ovato -oblongum, radiato - elon- gatum et difforme, perithecio dimidiato infra subcon- tmuo, disco plano - convexiusculo, juniore albido- pruinoso. Adnot. Differt itaque a praecedente sectione apothe- cii forma nunquam perfecte vel simpliciter lineari sed (ab in- cunabulis nec ob senectutem) vel ex ovato difformiter elon- gata vel e suborbiculari radiatim dilatata et ramulosa; hinc etiam perithecium basi minus angulosum, saepe potius cu- pulare , integrum vel magis minusve infra versus medium de- ficiens, hinc discus junior vix a lamina thallode, sed a pruina albido -glaucescente velatus, hinc demum idem, etiam sic- cus praecipue in statu adulto, eo magis convexus, quo lon- ginquius ipsius forma a lineari familiae normali recedit. Hujus loci: Opegrapha astroidea, Engl. bot. Fol. XXV. 1.1847., a planta Achariana ejusdem nominis non raris- sima longe recedens, nec non Lichen lynceus, ibid. Fol. XII. t. 909. (Arthonia lyncea et Opegrapha notha, var. caesia ;4ch.); dein Arthonia gregaria, Feel. c. p. 5o. tab. 13. fig. 6.; A. sinensigrapha, F€el. c. p. 5o. tab. 14. fig. 3.; A. lecanoroides, Fee l. c. p. 54. tab. 14. Dg. 6.; A. confluens, Fée l. c. p. 55. tab. 14. fig. o. ; Opegrapha asteroma, Chevalier l. c. p. 44. tab. 9. fig..3. aliaeque. : $. LEIOGRAMMA SERICEUXRM, | L. crusta laminosa sericeo- nitida incana, apotheciis ob- longis et digitato -radiatis, radiis linearibus subsimplicibus rectiusculis ettortuosis, perithecio integro, disco planiuseulo. Icon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 2. Thallus crustaceus singularis, a confinibus omnino di- versus, tenuis, fere argentei coloris, nigro-limitatus. Apo- thecia nonnulla punctiformia et ovato- oblonga, pleraque e centro in duas directiones oppositas binos et ternos ramulos rectiusculos et tortuoso -flexuosos subinde simpliciter ramu- losos in fine obtusos emittentia. Perithecium crassiusculum, licet infra planiusculum, constanter tamen integrum. Discus cum margine thallode supra thallum parum prominens , made- factus turgescens. ^ | B^ Crescit. in. coriicibus Rhizophorae Mangles et Conocarpt racemosi prope Bahiam , confine Parmeliae cerinae var. pal- lidicerinae. Adnot. Species radiis ramulisque elongatis omnino li- nearibus ad sectionem praecedentem simulque ad sequentem transiens, hinc et ob perithecium basi integrum huic sec- | tioni optime subjungitur. | NT 7* 100 LicnkNES. Lriocnaamua. | 9. LEIOGRAMMA PRUINOSUM. f fa L. crusta submembranacea aequabili albido - caesia, yes EA theciis latioribus oblongis lobatis angulosis et substellulato- difformibus, disco planiusculo nigro (caesio pruinoso), mar- gine tumidulo. Icon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 3. Tballus crustaceus, ex apotheciis, uti videtur, inter alia adulta erumpentibus parum rugulosus, in confinio nigro - limi- tatus. Apothecia generis maxima, fere dimidiam lineam lata, vix unquam una linea longiora. Perithecium dimidiatum, te- nue, integrum, cupulare, rarius ad basin angulosum. Discus in nostris, forsan ob aetatem, caesio-pruinosus , madefactus niger, margine thallode plicato -tumidulo inaequali. "Thecae maximae, oblongo-cylindricae, a medio versus finem angu- statae , annulatae, annullis viginti ad triginta cellulosis. —. Crescit ad arborum corticem prope Bahiam , confine Le- cideae ferrugineae var. coccineae et Parmeliae subfuscae var. atrae. Adnot. In hac quoque specie e thecis disruptis, licet ennulorum cellulae quadratae videantur, sporulas globosas muco involutas provenire vidi, perinde ac icone V erruca- riae aurantiacae (Zcon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 7. n. 4.) repraesentatum est. 10. LEIOGRAMMA LOBATUM. T. L. crusta cartilagineo -laminosa aequabili albida vires- cente, apo!heciis variis, oblongis et rotundo -lobatis, disco convexiusculo, margine evanido. Syst. Lich. fig. 7. Thallus crustaceus, minus quam crusta aliorum liche- num loco natali conveniens (cfr. supra observ. p. 63.), tenuis- sime rugulosus nec cum confini nitidus, mox albidus mox pallide virescens, nigro -limitatus. Apothecia latiuscula, praecedentibus minora, polymorpha, punctiformia, oblonga et magis difformiter elongata , alia reniformia etlobata. Dis- cus in medio planiusculus, junior a margine thallode (for- san eundem initio integrum obtegente) arctius cinctus, de- mum ulieriore attenuato versus ambitum depressus, a margine thallode per impressionem rimaeformem sejunctus, in nostris aterrimus nec unquam pruinosus. Perithecium cupulare, te- nue, subintegrum. "Thecae minores, angustae, subcylindri- 69e, ter ad novies annulatae, articulis subglobosis. Cfr. in- fra Arthoniam punctiformem. Incoli! corticem arborum sempervirentium prope Bahiam, confine Glyphidi cicatricosae. | ^0 LieuewaS Lri10cnawmA. 101 005 0 4B LEIOGRAMMA PUNCTIFORME. T |. L. crusta membranacea albido-caesia, apotheciis minu. ^u subrotundis et oblongis, disco planiusculo a margine thal- lode prominente sejuncto. | TAM Icon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 4. | Thallus crustaceus, perinde ac Graphidis confinis, Joco natali nobis indicato non congruens, tenuis, cum cortice, uti videtur, plicatulus, magis minusve caesius vel glauces- cens, lineola nigra tenuissima limitatus. Apothecia minima, vix unquam exacte oórbicularia, ut plurimum breviter ellip- tica, rarius oblonga et sublobata, nunquam angulosa. Dis- cus fere idem qui praecedentis speciei, margo vero thallo- des altior, persistens, nudo oculo conspicuus. Perithecium tenue, saepius basi vel etiam omnino deficiens. Incolit corticem juniorem arborum sempervirentium proa- pe Bahiam , confine Graphidi duplicatae. | Adnot. Maxime quidem affinis est praecedenti, sed forma apotheciorum nunquam perfecte lobata identitatem nimis dubiosam reddit. | » 12. LEIOGRAMMA? TENELLUM. T L? crusta arachnoideo-laminosa albida, apotheciis ova- tis et difformiter lobatis angulosisque, disco planiusculo, margine prominente sublacero. "hallus erustaceus, qualis in ligno nudo saepius occur- rit, tenuissimus, nitidiusculus, albidus, aqua imbutus pur- purascens, in confinio plurium speciminum vel alius liche- nis nigro-fusco-limitatus, alias effusus. Apothecia mini- ma, depressa, alia subrotunda, alia lobata, ab hinc reni- formia et bifida, breviterque sublinearia, demum prosilien- tia. Peritchecium tenue, basi saepius omnino deficiens. Discus niger, madefactus turgescens; margo thallodes inae- , qualis subevanescens. |... €rescit ad arborum corticem tenuem prope Bahiam , oon- fine Graphidi maculari, var. pictae. SECTIO II. MEDUSULA. t Syst. Lich. p. 18. fig. 22. Fries, pl. homon. p. 271. Sarcographae, [6e spec. introd. p. X X XF. tab. 1. fia. 5. Asteriscae, /Meyer l. c. p. 331. spec. Apothecia linearia, plura collecta, radiatim xamosa, perithecio laterali plano, basi deficiente, 102 , Licuxxss; LrrocnAmMA. u disco plano-canaliculato, juniore albido-veláto, mar- ginibus (albis) confluentibus. | | ^ Adnot. Sectioném antea pro genere distinxeram, e gines apotheciorum albido - pulverulentos confluentes pro stromate Glyphidearum accipiens, a Glyphide ge- nere vero. peritheciis infra deficientibus distinguens. Et vero, si plures quondam deteguntur species, huic distin- «tioni valor subesse potest, cum omne Glyphidearum stroma e marginura plurium collectione ortum ducat, tenui- tas dein talis stromatis in Medusula e tenuitate perithe- ciorum infra deficientium pendere possit. Siquidem, hac distinctione generica omissa, analogiam sequeremur in Systemate nostro propositam, post genera Leiorreuma et Lecanactin.conjuncta, Glyphidea- rum quoque analoza Medusula et Glyphis conjungen- da essent, id quod cel. Meyerus, Medusulam nostram Asteriscae suae adscribens, perpendisse videtur, . J. Haec vero, donec observationes ulteriores deciderint, neque ex unica nostra spécie nonnullis Graphidearum apotheciis radianübus nimis affini genus condere, neque eandem cum Glyphide conjungens hoc genus minus vo- lui reddere circumscriptum. 15. LEIOGRAMMA ISABELLINUM. ft L. crusta laevigata ochroleuca subrubente, apotheciis radiatim congestis bifideque ramosis, disco canaliculato. Syst. Lich. 1. c. — Icon. sel. cryptog. tab. VI. fig. II. LP a. ' Thallus crustaceus, in priore loco natali tenuissimus, fere laminosus, ut pro hypophloeode haberem, ni color in. utroque loco natali exacte idem esset; *) in altero dein loco huic conveniens (cfr. supra obs. p. 63.); in utroque, dum junior, cum apotheciis leniter albido- pruinosus, in €onfinio subinde mnigro- marginatus, alias albido -zonatus. Apothecia juniora angustissima albida, dein atra, vel plura collecta magis minusve centro confluentia, vel singula ra- diatim ramosa, ramulis flexuosis, comae ad speciem ex- *) Dolemus, "rasilienses cortices quamplurimos quos habemus, imprimis arborum sempervirentium, lichenibus integros obte- ctos esse, ut epidermidis status vegetus saepius omnino lateat. Viatores qui ab hinc regiones tropicas peragraturi sunt, mag- nopere monemus, ut cum quovis lichene frustulum corticis nu- di-.colligant, seduloque cum eo asservent. | Licuzmus; Scrsmopustox. 103 - da 2 à T pansis pluriesque bifidis, apicibus in posteriore loco natali (ob crustae duritiem) cuspidatis. Margo albido - pulverulen- tus in prima juventute apothecia obtegens, in adultis com- muniter.intra apothecia ramulosve omne spatium obtegens, hinc siroma album mmentiens, in alis praecipue loci natalis posterioris minus conspicuus ad oculum nudum fere nullus, | «icon. sel. cryptog. L. c.), in utroque dein magis minusve - evanidus. | | ..— Crescit. ad corticem arborum prope Maracáds confinis "Graphidi Commati, var. sigmoideae et Jrthoniae polymor- phae, var. glauco-fuscae; dein ad corticem arborum sem- pervirentium prope Hahiam , confinis Lotgrdidiinatt scalptu- rato, Ustaliae ochroleucae et Graphidi niveae , var. cynipi. Adnot. Magna crustae, apotheciorumque formae et structurae affinitas est cum confini Leiogrammate scalp- turato, quae vero inter omnes fere lichenes, arborum sempervirentium incolas, observatur similitudo; neque in pluribus, quae adsunt, speciminibus transitum ullum obser- vare contigit. ( ^V. SCLEROPHYTON. i | Syst. Lich. p. 14. fig. 8. " Fhies, pl. homon. p. 274. Graphidis, /Meyer spec., quoad synonyma. Apothecium lineare, immersum, immargina- tum, ramosum, discigerum , hypothecio carbonaceo mere infero. ATUS | Thallus crustaceus. SCLEROPHYTON ELEGANS. |j — S. crusta 0ossea laevigata malachitica, apotheciis an- gustissimis flexuosis ramosissimis, hypothecio alto utrinque : compresso, disco planiusculo atro -purpureo. Syst. Lich. l. c. Plantula elegantissima, habitu non minus quam stru- ctura singulari distincta. "Thallus crustaceus, late, uti vi- detur, effusus, omnium durissimus, vix cultro rasilis (inde nomen statuimus), licet sat crassus, tamen maxime (etiam ad lentem) aequabilis, nec vero nitidus, e strato duplici distincte compositus, quorum superius dilute prasinum s. malachiticum , madefactum .subpellucidum, strato inferiore duplo tenuius. Apothecia tenuissima, omnium angusiissima ut capillaria dicas, picturae ad instar supra thallum non ! 104 | L:icnzgxrs. Usgasaa, 1 prominentia ,. undulatim flexuosa, sudradiatim ramosa e di- visione multiplici, ramulis quinquies ad decies bifidis vel alternis patentibus, ultimis brevissimis, plurium apothecio- rum semet invicem amplectentibus (nec perinde ac Medu- sulae apothecia plura collecta ab aliis sejuncta.) Hypo- ihecium thalli stratum inferius altitudine adaequans, latitu- dine duplo minore, deorsum parum angustatum, hinc ad sectionem . verticalem formam obconico-truncatam referens, uti videtur, nigrum, strato tenui gelatinoso thecigero thalli stratum superius adaequante obtectus. Discus obscure vi- nosus , ad oculum nudum in eadem cum thallo planitie , nec prominens nec marginatus, sub lente paululum conca- vus. '"Thecae clavatae, tri- ad quadri-annuletae, singulari modo fungis nec lichenibus alias consueto dense stipatae, discum fere integrum constituentes. (icon. cit.) Incolit arborum corticem prope Pará. vI. USTALIA. Fries, pl. homon. p. 274. Icon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 6 et 5. Pyrochroa, Syst. Lich. p. 15. fig. 9. Platygrammatis et forsan Leucogrammatis, JMeyer spee. Apothecium oblongo-lineare, liberum, sub- ramosum, discigerum, disco plano-canaliculato, (ple- rumque rubro), juniore albido-velato, margine thal- lode libero distante. 'Thallus crustaceus. Adnot. Licet Biatoram Fr. ad Lecideam nune reducamus, non ea propter genera his analoga Usta- Jia et Sclerophyton copulanda sunt; prioris enim apo- thecium junius velatum , dein libere elevatum, a margine thallode libero distante cinctum , hinc ob marginem apothe- eii proprium utrinque quantulumcunque eminentem duplici- ter marginatum; alterius contra generis apothecium omnino immersum, margine neque proprio neque thallode signa- tum; prioris dein hypothecium canaliculatum i. e. dimidia- tum, inferum lateraleque, alterius mere inferum. lisdem notis genus nostrum a Diorygmate et Leio- grammate distinctum est, cum utriusque apothecia im- mersa sint, prioris praeterea apothecia omnino careant hy- pothecio neque disco gaudeant e floceis erectis parallelis eonstructo, alterius dein margine thallode ebvallata nullum habeant proprium. "L:icurwss. UsTari4. 105 Differentia alia inter Leiogramma et Ustaliam e substantia perithecii prioris carbonacea, alterius subpellu- cida in speciebus quidem motis satis constans est, neque Ustalia fasciata infra describenda, ob discum nigrum hypothecio gaudet carbonaceo, verum tamen ista perithecii substantiae differentia non aeque constans in analogis L e- cideae et Biatorae speciebus, e perithecii certe coloré praecipue pendet, (de his cfr. ad Lecidinas et Parmé- liaceas observanda) ; hinc eandem non ut essentialem, sed diagnosticam solummodo habemus, qua nimirum primo aspectu genera nostra, et imprimis colore igneo-vel sangui- neo-rubro Ustaliae speciem, rubro dilutiore Dioryg- matis, nigro Leiogrammatis speciem agnoscas. "Thal- lus Ustaliae, si unicam speciem minus evolutam excipias, similiter laete coloratus est. In Diorygmate fasciato apothecia vidi juniora cy- lindriea, in medio sese longitudinaliter adaperientia, quod an aeque sit in aliis speciebus, non liquet; exinde dijudi- care non possumus, an species illa ob evolutionis modum indicatum colorisque differentiam sui generis constitui pos- sit, ut forma Lecanorae analoga et magis evoluta quam Ustalia. Hujus loci: Graphis caribaea, -fch. Syn. p. 86. Fee l. c. p. 43. tab. 7. fig. 4.; Gr. coccinea, Holl, Ephe- mer. soc. bot. Ratisb. 18024. p. 249. ; Gr. distans, *e [, c. p. 44 et Gr. cinnabarina, Je l. c. p. 44. tab. 13. fig. 4. De synonymis Meyeri citatis cfr. ad genus Leiogramma observata. ! 1 USTALIA GRACILIS. T U. crusta laminosa albida, apotheciis minutissimis con- fertis linearibus flexuosis bifide stellatimve ramosis, rarius punctiformibus, vinoso- rubris, demum prosilientibus. "Graphis rubella, Fee l. c. p. 43. tab. 9. fig. 5. ' Thallus crustaceus, tenuis, ad corticem vetustiorem in lamellulas secedens, unicus hujus generis albidus, in confi- nio aliorum nigro-fusco-limitatus. Apothecia totius tribus minutissima , saepius confertissima, vario modo ramulosa, ut vix oculo nudo formam distinguas, emergentia, demum subsessilia, ad sectionem verticalem sub lente composita «um hypothecio tenui corneo basi subinde deficiente pellu- eida, ad superficiem solummodo colorata. Discus demum eoncaviusculus. "'becae vel sporae minutae seriatae. | Incolit corticem arborum. prope Pará , confinis Graphidi sectigerae, et prope Bahiant, adr x5 Graphidi Commati, (cor - ticem Bonplandiae trifoliatae, — Fée.) "^ X. gracilis, adspersa; t crusta cerato - membrana- €ea albida, apotheciis brevioribus rectiusculis , simplicibus stellatisve , saepius punctiformibus. iod Arthonia fuscescens, lee /. c. p. 56. tab. 13. fig. 8. Thallus praecedente crassior aliterque conformatus ; apo- thecia vero simillima , nisi quod breviora minus ramosa, ad summum e ramulis binis brevibus stellata, minus conferta, dein ob thallum crassiusculum margine thallode tumidulo prominente circumdeta ; nostra praeterea ob speciminis ja- ventutem magis imimerts a margine thallode magis oc- clusa. Incolit corticem ligni cujusdam rubri prope Pará, oni nis Graphidi platycarpae 'et Lecideae parasemae var. lilaci- nae , (corticem Bonplandiae trifoliatae. Fee.) Adnot. I. Species ob minutiem apotheciorum generis characterem minus refert, omnino tamen hujus loci ob apothe- cia emergentia discumque conspicuum. Cfr. praeterea Ar- thoniam polymorpham, var. substellatam. | Adnot. II. .Licet vix dubium sit, plantas duas Féei citatas in eadem cortice inventas (quas ad diversa genera re- tulit auctor) hujus esse loci, coloremque thalli ab au- ctore relatam, prioris glauco-olivaceum accidentalem, alierius fuscescentem apothecus confertis. simulatum esse, vix tamen nomina ejusdem specifica, aliis generis no- stri speciebus non minus convenientia retineri possunt, — Accedit praeterea ad secundam nosiram varietatem Gra- phis endocarpa, Íte L. c. p. 49. tab. 13. fig. 5., nisi haec ob apotheciorum immersionem profundam Diorygma- tis species sit, 2. USTALIA OCHROLEUCA. 1 U. crusta osseo-cerata nitidiuscula ochroleuca, apothe- cis linearibus plerumque substellatim ramosis cuspidatis, disco canaliculato , margine thallode plicato - elevato. Thallus crustaceus, idem qui confinibus (cfr. Graphis nivea var.), noster (forsan e matrice inaequabili) sub lente dilute elevato- punctatus, in confinio nigro - limitatus, 'Apothecia juniora alba, adulta magis quam in caeteris specie- bus concava, minus prominentia, minora, angustiora et dilu- tius colorata quam in sequentibus, margine tamen thallode distincto fere papyraceo elevato et reflexo cincta, ramifica- tione et magnitudine Graphidi pulverulentae non ab- similia, Thecae angustae subcylindricae, binas pe" glo- bosas a se invicem remotas foventés. - ; / 0000 Xaenrxgs. | Usrazaa. 107 ^." £ncólit corticem arborum sempervirentium prope Bahiam, confinis Lieiogrammati isabellino et Graphidi nweae, var. cynipi. | | m $. USTALIA FLAMMULA.(Í U. crusta (hypophloeode?) psittaeino - olivacea glabrata, apotheciis linearibus latiusculis longissimis flexuosis ramosis anastomosantibus, ramulis brevibus wundulatim cuspidatis, disco plano-canaliculato sanguineo, margine thallode pli- cato - reflexo. Syst. Lich. fig. 9. kii Graphis haematites, Fee l. c. p. 45. tab. 12. fig. 1. . Graphis rubiginosa, Fée l. c. p. 47. tab. 12. fig. 4., vi- detur status junior. Thallus crustaceus, crassiusculus, late extensus, in con- finio nigro-limitatus, cum cortice aequabilis et verrucosus, ut originem suam hypophloeodem esse et colorem citatum, ui sub aqua prasinus evenit, e cortice pendere suspiceris. Apothecia juniora angustiora, velo denso nec pulverulento obtecta, demum denudata latiora, fere tertiam lineae partem adaequantia, coloris sanguinei demum nigricantis, vix ullum solitarium, potius omnia vario modo per anastomosin jun- cta thallum in areolas forma varia dividunt, nonnunquam con- fertissima semet invicem tangentia. Ramuli breviores, qui non aliis copulantur (quod rarius observatur) fere duas lineas longi, divaricati, plerumque alterni, rarius bini ternive col- leeti, supra ortunf parum dilatati, ab hinc undulati et longe Cuspidati, rarius apice brevissime furcati; paucis, flammu- lae effigiem referunt, ex quo nomen sumsimus. Thecae parvae oblongo -cylindricae, quinquies annulatae, vel, quod in aliis satis conspicuum est, sex sporulas globosas foventes, Crescit ad arborum corticem prope Pará, (Gr. haematites ad corticem Cinchonarum , praecipue supra epidermiden Cin- chonae lancifoliae Mutis et in Bonplandia trifoliata ; Gr. ru- biginosa in ramis Cinchonae lancifoliae annosae. | Fee.) Adnot. De nomine Féei specifico idem statuendum, quod ad praecedentem speciem adnotavimus. 4. USTALIA SPECIOSA. 1 U. crusta subcerata nitidiuscula carneo -rosea, apothe- ciis linearibus látiusculis undulatis simplicibus simpliciterque ramosis, obtusis, disco plano canaliculato puniceo, margine thallode tumidulo, Icon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 5. : Graphis cinnabarina, Lee l.c, p. 44, tab. 13. fig. 4. $08 Licnew£s. Usraria. | . Tbellus crustaceus , -crassiusculus, uti praecedens cum cortice verruculosus, maxime tamen laevigatus et parum nmi- tidus, coloris fere ejusdem qui apotheciorum, nisi quod di- lutior sit, in confinio nigro-limitatus. Apothecia fere ejus- dem magnitudinis cum illis praecedentis speciei, magis mi- nusve elongata, nec vero per anastomosin juncta, simplicia, bifida et simpliciter ramosa, ramulis ut plurimum brevibus secundis coloris : dilutioris, extremitatibus constanter obtusis margineque thallode crassiore a prioribus distincta. Incolit arborum corticem prope Pará ; (corticem Cincho-- nae lanctfoliae Mutis in Peruvia. Fée.) Adnot. Plantam Féei vix crustae color albidus rela- tus a nostra sufficienter distinguit; de nomine specifico cfr. adnotata ad speciem praecedentem. 5. USTALIA FASCIATA. T U. erusta subcerata nitidiuscula viridi- pallescente; apo- theciis linearibus elongatis, rectiusculis et curvatis, ramosis confertissimis emergentibus, disco canaliculato nigro - prui- noso, margine thallode plicato - tumescente latiusculo albido. Icon. sel. cryptog. tab. 4. fg. 7. . Thallus tenuior sublaevigatus a confini omnino distin- ctus. Apotlhécia rarissime rotundata, communiter linearia, elongata, praecedentibus angustiora, vel,jn fine vel ad latus copulata, extremitalibus vero non U. flammulae ad modum confluentibus nec anastomosantibus, in statu juvenili cylin- drica, a margine ihallode tunc latissimo occlu:sa, demum emergentia, iongitudinaliter sese adaperientia, constanter vero (saltem in nostris, quae paene adulta videntur), exca- vata, ulrinque inflexa, tenuiora quam in praecedentibus spe- ciebus. Discus in nostris omnibus albido - pruinosus, made- factus mox nigro- purpurascens eundemque colorem servans. Margo proprius exinde et ob colorem suum constanter album magis distinctus, cum margine thallode ejusdem coloris du- plicem marginem albidum constituit. Hypothecium ad se- ctionem tenuem sub lente pellucidum, licet apothecium in- tegrum interius nigrum videatur. 'Phecae plures conglome- ratae, ovato -cylindricae, septies ad undecies annulatae, spo- ridiis minutissimis farctae. De indole speciei generico vide observa:a ad characterem generis. Incolit arborum corticem prope Bahiam , confinis Lee- deae ferrugineae vur. coccineae. Licnexzs, AnTmHONL. 109 t Genus affine dubium. /. VIL ARTHONIA. — L Syst. Lich. p. 17. fig. 20. — Icon. sel. eryptog. tab, 9. fg.2et3. - Arthoniae , 7fch. Lichen. univ. p. 25. spec. Apothecium sublincare et difforme, verruci- forme, nudum, aspero - tumidulum, intra substan- tiam subgelatinosam ascos fovens pyriformes theci- geros. | Thallus crustaceus. Adnot. Arthonias indigenas Acharii variorum Li- chenum, imprimis Graphidis generis, formas monstrose deformatas esse, non sine jure monuerunt sagacissimi Frie- sius, Wallrothius et Meyerus, neque de hac re ul- lum dubium est, Sic quoque Lecideae nonnullae in for- mas simillimas abeunt apotheciis diminutis pluribus confluen- tibus. Inter lichenes vero tropicos similes formae obve- niunt magis distinctae atque structura peculiari insignes: apothecia nimirum eorundem verruciformia in statu humido magis minusve intumescunt, substantia, quae indigenis peri- thecii ad modum corneo- carbonacea est, illis magis minusve tremellosa subpellucida, homogenea et subcellulosa nec nu- ciei ad modum floccoso - gelatinosa, superficie quidem nigra vel fuscescente, nulla vero membrana cartilaginea (quod Acharius contendit vestita, ad lentem elevato - punctata; praeterea verrucae plurimae similiter ac indigenae a prima juventute membranula thallode obtectae sunt. Asci in pluri- mis formae insolitae ovato-pyriformis, substantiae apothe- cii interiori superficiem versus innati, ad lentem simplicem in sectione horizontali ut punctula micaniia apparent. [n his thecae ternae, quinae, septenae, oblongo .cylindricae, cum ascis comparatae longitudinis parum minoris, longitudi- naliter sibi accumbentes, glomeratim inclusee sunt, qua- rum mediae rectae, exteriores parum curvatae et subclava- tae sunt, omnes annulatae, annulis numero impari ab unico usque quindecim rarius quadratim cellulosis. *) Cum hanc structuram in domesticis hucusque detegere non valuerimus neque in tropicis transitum talis verrucae in Graphidis apothecium observarimus, genus integrum de- lere non ausimus; praeterea alibi formas istas describere non possumus, cum species originarias, siquidem ad tales pertineant, ignoremus, Confitemur vero, integrum genus, —— n" ^) De vocibus: theca et ascus cfr. addenda et emendanda. 110 LacugxWEs. AnTrnuoxia j dubium esse, non tantum ob similes verrncas maculasque in domesticis. pro Graphidibus monstrosis obvias, sed etiam ob formam irregularem et structuram Lichenibus inso- litam, quas sanequam facile e vegetatione abnormi deduces, si cum deformationis progressu structuram modo citato im- mutatam observaveris; neque non desunt in nostris specimi- nibus tropicis indicia ex thalli identitate, ad suspicandam af- finitatem formarum describendarum cum Graphideis eo- rundem corticum incolis, quemadmodum ad speciem formam- ve quamvis indicabimus. Ad hunc etiam finem cujusvis loci natalis formas seorsim describemus notasque microscopicas in quovis satis diversas indicabimus, et ne in re dubia nomina augeamus, priores speciebus Acharianis imprimis exoticis subjungemus, characteribus ad nostra specimina reformatis. Genus, si pro tali constituendum est, ob verrucas dis- colores pro stromate habendas nucleorum rudimenta fovente in primum potius Trypethelinarum stadium collocandum; cum vero ob talem dispositionem istius tribus character re- formandus esset, Graphideis genus associamus, non tan- tum ob dubiam affinitatem suspicatam , sed quod eorundem characteri generali minus repugnat. Observationes ulterio- res haec decidant. Trachylia Fries (Stock. Pet. Jcad. Handl. 1822. p. 251 et pl. homon. p. 276.) cum nostra quoad formam ex- teriorem satis convenit, in speciebus vero ejusdem, quas vidi, structuram nostram citatam non inveni. Cfr. etiam ad- notata ad Porothelium. l. ARTHONIA PUNCTIFORMIS. A. crusta hypophloeode,"' apotheciis minutis subrotundis plano - convexiusculis atris. Ach. Lichenogr. univ. p. 141. Syn. p. 4. : Thallus crustaceus, in nostro specimine supra epider- midem coeruleo-fuscescentem vix ullus vel albido- pruino-. sus. Apothecia europaeis parum majora, plerumque rotun- da, subinde elliptica. 'Thecae in ascis ovatis ternae, minu- tae, semel annulatae. Incolit. corticem. laevigatum arborum sempervirentium prope Bahiam. Adnot. Formae speciei indigenae, aliae pro Gra- phidum vel Verrucariarum formis aboriivis, aliae pro Xylomatibus habendae, nostra, si species eorundem cor- ticum incolas confers, Leiogrammati lobato proxime accedit, minus Verrucariae aspisteae: utriusque apo- thecia nostris parum majora sunt; prioris vero in unico À » r * ' — Laeomsmzs Anruoxia; E specimine obveniunt subrotunda convexiuscula, margine thal- lode vix ullo, ut ab Arthonia citata vix nisi crusta cras- siore distinguantur. Accedit, ad hane affinitatem proban- dam, thecas quae in Leiogrammate citato ter ad nonies, in ru thonia nostra vero semel annulatae sunt, in istis in- termediis constanter ter annulatas subinde ascis ovatis inclu- Sas esse, - 2. AR THONIA POLYMORPH A. Á. crusta submembranacea albido - cinerascente olivaceo- variegata, apotheciis magnis subrotundo - difformibus caesio- pruinosis , humidis tumentibus tuberculosis atris. | AMdchar. Syn. p. 7 Icon. sel. cryptog. tab. 9. L^ 3. — Syst. Lich. fig. ao. (anatomia.) ! Thallus crustaceus, albidus et sordide olivaceo - variega. tus, nigro - linitatus , omnino idem qui confinis Graphidis. Apothecia sicca suborbicularia, diametro fere dimidiam li- neam aequante, plana et convexiuscula, vel immarginata vel runa solummodo thallode cincta vel margine conspicue thal- . lode Lecanoraé similia; eadem humectata tumentia he- . misphaerica et subglobosa, elevato- punctata. "Thecae quinae septenaeve oblongo - cylindricae, undecies ad quindecies an- nulatae, ascis pyr Mob ndlwis inclusae. Crescit ad. corticem. fHhizophorae Mangles et Gomes racemosi prope Bahiam, confunis Graphidi. pulverulentae var. maculatae , Pertusariae. communi var. lutescenti, Fer- rucariae cerinae, Pyrenastro albo et varietati alteri sequenti, substellatae. -Adnot. Affinitas proxima hujus formae ob thallum identicum cum Graphide citata confini, licet in plus quam decem speciminibus nusquam apotheciorum iransitum inu- tuum vel eadem ex unius thallo in alterum (qui constanter ^ lineola nigra sejuncti sunt) emigrantia observarim. | Alia similitudo cum P yrenastro albo, cujus quidem thallus diversus, apothecia vero abortiva, uti videntur, in thallo Graphidis vel A rthoniae nostrae alias sterili obveniunt. Ad primum dein aspectum apothecia majorem habent simi- litudinem cum vetustis convexis Lecideae parasemae in iisdem corücibus degentis quamvis in nostris non con- finis, quae vero thallo- gaudet diverso granulato. Equidem non desunt exempla, eaque frequentissima, in quibus una cum apotheciis thallas deformatur. À. polymorpha, maculans; crusta submembrana- cea cinerascente, apotheciis planiusculis latiusculis diffor- miter angulosis repandisve elevato - punctatis atris. 112 Licmmwme. AmTmONIA. "char. Syn. p. 7. Web. Ps Icon. sel. cryptog. tab. 9. fig. a. — EN Spiloma maculans et Arthonia bombacina, char. Li- chenogr. p. 136 et 143. | "Thallus crustaceus, in priore loco natali crassiusculus, a praecedente parum diversus nec vero variegatus, in caete- ris locis tenuior sublaminosus secedens, nigro -limitatus, in duobus ulterioribus forsan hypophloeodes. Apothecia ma- culosa, difformia, nunquam rotundata, juniora a thallo ob- tecta caesia, exsiccata plana, humida magis minusve tumi- dula, magnitudine diversa. "l'hecae oblongo -cylindricae, binae, ternae, septenaeve ascis ovatis inclusae, magnitudinis variae, annullis ab unico usque quindenis, in priore et ulte- riore loco natali quadratim cellulosis. Crescit ad eosdem cortices cum praecedente , sed in di- versis speciminibus nullo alio lichene obtectis; ad corticem aliarum arborum frondosarum prope DBahiam , confinis Le- cideae ferrugineae var. coccineae et Graphidi duplicatae, dein prope JMaracás in cortice ligni rubri confinis Parmeliae ra- brae var. puniceae et Verrucariae aspisteae, tandem prope ará, confinis Ferrucariae subapertae, var. flavo - fuscae, Adnot. Àn specimina prioris loci natalis eandem cum praecedente habeant affinitatem, non liquet; secundi loci specimina ad Graphidem duplicatam confinem proxime spectant, ab eadem in binis quidem speciminibus lineola nigra, in tertio vero margine nullo sejuncta, apotheciis cae- terum hic utriusque generis non commixiis quamvis utris- que cum corticis fibrillis longitudinaliter extensis; tertii loci specimina pertinent vel ad confinem Verrucariam aspisteam vel ad Graphidem Comma, in alio speci- mine ejusdem ligni rubri ejusdemque regionis obvenientem; quarti tandem loci natalis specimen thallo gaudet omnino eodem, quo Graphis triquetra in eodem corticis fru- stulo remotius degens. - À. polymorpha, glauco-fusca; t crusta lamino- so-membranacea glauca, apotheciis planiusculis difformiter angulosis scabrosis nigris et fuscescentibus. Thallus crustaceus, tenuis, laevigatus, dein subsqua- mulosus, dehiscens, magis minusve virens, nigro -vel fus- €o-zonato-limitatus. Apothecia maculosa, plana, humefacta ad lentem scabrosa, in plerisque nigra, in unico specimine prioris loci natalis cum thalli margine nigro-fusca. |The- cae parvae oblongo-cylindricae et subclavatae, ter ad tre- deeies annulatae, | N LicugwEs. Anmrnowia. 113. Crescit ad. arborum | corticem. prope Bahiam ,. confinis "Graphidi Commati ,/ l'errucariae aspisteae et Leiogrammati isabellino, Ádnot. "Phillus omnino idem qui Graphidis confi- nis, margine vero nigro €onstanler ab eodem sejunctus; cum praeterea in simili thallo obveniant apothecia diminuta et abortiva Verrucariae confinis, ex utriusque genere A r- thoniae nostrae originem aequo jure deducere potes. A. polymorpha, subsiellata; crusta submembra- nacea albida, apotheciis convexiusculis sublineari- maeulosis et substellatim ramulosis fuscis. 4dchar. Syn. p. 5. Spiloma. maculans, ^7. substellatum, ejusd. Lichenogr. . univ. in addit. p. 669. Thallus crustaceus similis illi primae varietatis descrip- tae, nisi quod tenuior, hinc inde interruptus nec viride va- riegatus sit, in confiaio nigro-limitatus. Apothecia conferta, pleraque ad oculum Bde sublinearia , angustissima et bre- viter angulatim et substellatim ramulosa, ad. lentem vero mi- nus E icle linearia magis minusve dilatata. angulosa; alia, praecipue in locis .thalli planis oninino maculaeformia, sub lente e pluribus punétiformibus confluen:ibus composita, hine substellatim angulaia, crenulata, in thaili rimulis contra ad formam longitudinalem extenduntur; aetate provectiore sae- pius prosiliunt, foveohs fuscis in dallo relictis. Color eo-- rundem. in siccis nigricans, in Th MR fuscus. "Thecae . parvae, semel ad septies annulatae, m ascis subovatis inclusae. Crescit. ad. cortices Rhizophorae Mangles et Conocarp- racemosi prope Bahiam , confinis speciei formae pr'mae des- criptie, Lecideae parasemae , l'errucariae pallidicerinas Periusariae comimuni var. RES et P'yrenastro aíbo. Àdnot. Specimina nonnulla hujus formae tantam ha-. bent cum Pyroch roa gracili mostra similitudinem, ut. nudo oculo vix distinguere possis , ad lentem vero non tan- tum apotheciorum margines in hac specie paralleli, in ista forma omnino inaequales sunt, sed etiam structura sub len- te composita inquirenda in utrisque constanter diversa: in ulterioribus nimirum lamina discoidea supra plana e floccis gelatinosis, thecis s. sporis seriatis, in prioribus contra superficies convexa et substantia similaris ascos subovato- rotundos fovens. Planta ideo nostra, siquidem. statum ab- normem refert, potius pro forma diminuta prioris vel se- cundae formae supra descriptae habenda, iisdemque "an adscribenda speciebus confinibus. 8 ! 414 TRIBUS SECUNDA. vwvnnRvucaAnRnrLwNSaA E. (YERRUCARIARUM, SYST. LICH. P. 15. GENERA, — ENDOCARPEAF, ET VERRUCARINAE, FRIES PL. HOMON. P. 250 ET 205. — PORI- NEAE, ENDOCARPEAE ET SQUAMMARIEAE EPIPHYLLAE, FEE. L.C. INTROD. P. XXXVI., LXXXVI. ET Lvy1.*) — VERRUCARIOIDEA- RUM, CHEYALLIER, GENERA. — IDIOTHALAMORUM HETEROGE- NEORUM ET COENOTHALAMORUM PHYMATOIDEORUM ACHAR. sXYN. GEN. — MYELOCARPORUM, MEXEM, GENERA.) Apothecium globosum vel hemisphaericum, subimmersum ostiolatum. | Thallus plerumque crustaceus. VII. PERTUSARIA. De la Marck. et De Cand. fl. franc. Hf. (1805.) p. 319. — Schaerer spicileg. sect. Il. p. 64. Porina, Syst. Lich. p. 15. fig. 10 et 11. — Fries, pl. homon. p. 260. dne ]Meyer l. c. p. 326., vix autem Ascidium ee. Porinae, char. Lichenogr. univ. p. 60. tab. ^. fig. 1. 2. (1810.) et Fée l. c. introd. p. XL. tab. I. fig. 12. spec. Variolariae, Pers. in Usteri. nn. d. Bot. St. 7. p. 23. (1794.) -dchar. Lichenogr. univ. p. 67. tab. 5. fig. 6—9; Fée l. c. p. XL VII. t. 1. fig. 3. spec. Endocarpi, /Pahlenb. et JVallr. l. c, spec. Apothecium subglobosum e nucleo nudo (uno vel pluribus) sub verruca thallode corticata (uni- vel pluriloculari) recondito, quovis loculamento nu- cleifero ostiolato. Thallus crustaceus. ; Adnot. Perithecium tenerrimum membranaceum dia- phanum quod Acharius generi suo nec non Verruca- *) Dolemus, operis Féei splendidissimi fasciculum quintum, hu. jus tribus fere integrae species continentem bibliopolae forsan culpa ad nos nondum pervenisse, dum fasciculos sextum et sep- timum jam habemus. f Licunxgs. PenrCsAn14. 115 ; ; | riae et Thelotremati attribuit, ne in unica quidem ho- rum generum specie videre contigit, neque dubito Cl. Auc- torem gelatinam ipsam ascos involventem ac in statu maturo $icco vel semihumido interiori perithecii vel verrucae locu- lamenti paginae adhaerentem pro tali habuisse, quam vero sub aqua sese expandere, spatium totum implere ipsumque nucleum Ííloccoso-gelatinosum constituere iteratis observa- tionibus comperimus : ceterum ne ipse quidem in icone quam dedit auctor Porinae pertusae suae (Lichenogr. univ. tab. 7. fig. 1. 4.) perithecium quoddam indicavit. Substan- tia vero nuclei compactior quam in aliis generibus perithecio gaudentibus. Verruca utpote a substantia thalli corticali obducta, pro mera thalli intumescentia accidentali, neque ut stroma in Trypetheliaceis pro nota diagnostica habenda. Asci thecaeque singulares, maximi, limbo aequali la- tiusculo, in prioribus parum opaciore, in thecis, si sporis refertae sunt, pellucidiore insignes, qui alias in lichenibus rarissimus (v. c. in Verrucaria prasina, in Astrothe- lio isabellino nostris), in fungis vero frequentior, ip- sius membranae thecam ascumve constituentis crassitudinem indicare videtur potius quam duplicem membranam, ut con- tenderunt Acharius*) et Meyerus.**) Forma ascorum clavato-cylindrica, thecarum oblongo-elliptica, saepius utrin- que acuminata vel subrhomboidea. Numerus thecarum bina- rius vel quaternarius, vel octonarius, quo adaucto magni- tudo decrescit. l | Huic respondere videtur nucleorum numerus communis binarius vel quaternarius in quavis verruca, ni solitarii sint nuclei inclusi; ternarius rarissimus ex unius nuclei abortu oriri videtur. Variolarias omnes sic dictas Pertusariae specie- rum aliorumque lichenum status esse deformatos atque abor- tivos, non amplius dubitare licet; nucleus etiam qui hinc inde depressus nonnunquam dimidiatus et difformis in apo- *) Lichenogr. univ. p. 60. **) Die Entwickelung u. s. w. der Flechten. 1825. p. 128. — The- cam asco inclusam efformare talem membranam asci interiorem quod Meyerus refert, nunquam vidi et de contrario satis certus sum, cum linea interior limbi versus basin eodem modo apicem efformet ac ambitus asci, cum praeterea limbus nun- quam deest, quod aliter se habet in Verrucaria auran- tia, quam cfr. Oculatissimus Ehrenbergius ab eodem cita- tus de hac re nusquam loquitur, voces vero, ascus et theca, e. $. in Erysibe omnino eodem nobiscum sensu accipit. De his cfr. addenda et emendanda. ^ 8 146^ LicHENEs. PrnTUSARIA. theciis sic dictis sorediferis Variolariarum invenitur, the- eas fovet, licet plerumque imperfectas e WM c ejus- dem vero formae mognitudinisque, quas supra in Pertusa- ria descripsimus (cfr. Syst. Lich. L. c.), gelatina solemni involutas, neque secundum Acharium solas nucleum inte- grum constituentes. | xS Species Variolariarum hucusque non secundum plan- tam originariam diversam conditae sunt, sed secundum for- mas evolutivas, ut ex uno eodemque lichene, nominatim e Lichene pertuso, plures oriantur Variolariarum species, e diversis speciebus generibusve eaedem; ne cum cel. Meyero*) quidem censemus, ad Pertusariam per- tinere tantum Vaviolarias verrucis sphaeroideis, ipsissi- mam enim Variolariam discoideam Flórke in eodem specimine cum Lichenis pertusi forma normali copu- latam vidimus; neque dein cum cel. VVallrothio differen- tiam inter utriusque formae verrucas, sphaeroideas et discoi- deas, ex aetate solummodo **) velo thalli majore minoreve crassitie ***) reputamus ; differentia potius omnis e praesen- tia nuclei pendere videtur, quem in Variolaria discoi- dea Fl. (V. amara, var. Ach.) neque Acharius neque nos unquam reperimus: oriuntur nimirum verrucae sphaero- ideae, si degeneratio post nuclei formationem incipit, oriun- tur discoideae , si antea plantulam invadit. Genus Endocarpon Hedw. a Pertusaria distin- guimus ob thallum frondosum (cfr. adnot. ad Verruca- riam) et perithecium licet imperfectum et e thalli praeci- pue natura pendens (cfr. supra observ. p. 59.), in parte vero scientiae diagnostica pro tali habendum neque cum cel. Meyero. e substantia thallode ab aliorum perithecio distinguendum, cum perithecium quodvis, ut supra indicavimus, ortum ducat e thallo colorato. floccis frondosorum densius intertextis. " l. PERTUSARIA COMMUNIS. P- crusta submembranacea caesio-cinerascente, apotbe- ciorum verrucis majoribus subhemisphzericis uni- vel pluri- locularibus, ostiolis depre sis nigricantibus. Syst. Lich. fig. 11. Lichen pertusus, L.. — Tor. Dan. tab. 766. — Hof]m. |». &£Enum. lüch, tab. 7. fig. 9. — JFulfen in. Jacquin Collect. H. p. 181. tab. 13. fig. 3. — Schrader , spi- o*) l c. p. 205 et 327. " | A **) Naturgeschichte der Flechten, I. p. 550—552 et 657. ***) ibidem p. 652 — 656. | ^ LicuEwss. PrnTUsARAA. 117 Vol. X. tab. 677. — Sphaeria melanostoma , Bernh. in lóm. Archiv. X0. HE. C MF. p. xo. tab. 1. fig. 1. eil. Flor. Germ. p. xax. fab. x. fig, 5. — Engl. bot. Endocarpon verrucosum , 7J'alir. Naturgesch. d. Flech. ten , J. p. 648^ | Pertusaria communis, VVulfenii, lejoplaca et chionaea, JJe Cand. l. c. el ibid. vol. FT. p. 173. Porina pertusa, leucostoma, rugosa, pustulata, leio- placa, fallax, coronata, glomerata pro parte, papil- lata? ;dchar. Lichenogr. univ. p. 308—311. tab. 3. fig. 1. Syn. p. 109 — 111. Endocarpon pertusum, JFahlenb. FT. Lapp. p. 459. Porina pertusa, lejoplaca et hymenea, Fries sched. crit. n. 99 — $5 el conjunciae in p. 247 et 248. *) Lichen hymenius, .ích. prodr. — Engl. bot. Vol, XXV. lab. 1731., ct L. melaleucus, ibid. Pol. XXXT. tab. 2464. Thallus erustaceus, in arboribus domesticis, ni fallor, initio hypophloeodes, hinc pro matricis natura et pro aetate magis minusve laevigatus, colore. magis minusve virescente: noster in loco netali priore (junior) parvus, tenuis, parum rugulosus, albido-cinerascens, orbicularis: in locó altero crassior, fere lacteus, in ulteriore glavcus. Verrucae in priore ioco natali (juniores) vel subhemisphaericae, plerae- que uniloculares, quae subinde confluentes, nucleis singulis, rarius binis ternis, ostiolis punctiformibus vix impressis ni- gris, vel (in alio specimine) tumidae subglobosae corrugatae, nucleis pluribus usque sex, ostiolis magis impressis: in al- tero loco natali majores, hemisphaericae, glabrae, plerae- que pluriloeuloeres , nucleis singulis usque quaternis, ostio- dis nigris punctiformibus, si plura sunt, in vertice collectis . et subinde coniluentibus: in ulteriore loco natali. verrucae parvae hemisphaericae, ostiolis solitariis binisve subinde dila- tatis disciformibus. Asci generis, thecis in priore loco na- tali (cb juventutem) imperfectis, quaternis et octonis, in al- tero ioco subelipticis utrinque cuspidatis eiiam subrhomboi- deis binis vel quaternis. Crescit ad corticem arborum frondosarum prope Cayteéte, "confinis Thelotremoti occulto, Lecidcae abietinae, var. ru- benti et-iiox sequenti formae sorediferae ; dein ad arbores in- ter Hio das Contas et lMaracás, et prove Pard confinis Le- cideae parasemae. TUM | 118 T LicuExEs. PknTUsARIA. Adnot. Statum potissimum normalem et frequentiorem Lichenis pertusi nostra referunt ab acutissimo: VV all- rothio sub forma b. pyrenophora, 4. olygopyrena designatum, quam vero formam ab ejusdem monopyrena et polypyrena nequidem ut varietatem sejungi posse, hae nostrae brasiliensium descriptiones ipsaque plantarum dome- sticarum inspectio satis probant. P. communis, lutescens; t crusta epiphloeode membranacea - laminosa demum corrugata, lutescente, apo- theciorum verrucis hemisphaerieis submonolocularibus, ostio- lo nigro vix prominulo. Thalus crustaceus, conspicue epiphloeodes, ut junio- rem epidermide illaesa deradere possis; hac aetate tenuis, orbicularis, laevigatus, tersus pallide citrinus, ambitu e crusta evanescente zonato; adultior expallens et cinerascens, corrugato-areolatus. Verrucae parvae hemisphaericae, ple- rumque unum, rarius binos vel ternos nucleos foventes, to- tidem ostiolis, si solitaria sunt, parum prominulis, alias vix impressis, notatae. Asci longitudine quartam diametri nuclei partem adaequantes, thecis binis oblongo - cylindricis. Incolit corticem (violaceo - fuscescentem) | Rhizophorae IMangles et Conecarpi racemosi prope Bahiam, confimis Fer- rucariae cerinae, Pyrenastro albo, JArthoniae polymorphae et ejusd. var. substellatae, Lecideae parasemae, Parmeliae subfuscae et P. carneo - luteae, var. sphacelatae. P. communis, earneola; 7 crusta rugoso - granu- lata carneo - fuscescente, apotheciorum verrucis parvis sub- hemisphaericis depressis difformibusque unilocularibus, ostio- lo nigro depresso. Thallus crustaceus, tenuis, duriuseulus, in confinio cum sequente et cum specimine juniore nigro-limitatus. Apo- theciorum verruculae depressae, vix nisi ex ostiolo saepius impresso nonnunquam paululum prominulo ab aliis thalli in- tumescentiis distinguendae. Asci generis thecas foventes bi- nas majores oblongo - cylindricas. Incolit. corticem durum arboris prope Pará , confinis se- quentt varielatt, P. communis, granulata; t crusta diffracto - gra- nulata sordide viridi, apotheciorum verrucis parvis hemi- sphaerico - globosis graniformibus unilocularibus, ostiolis uigris subprominulis, | Thallus crustaceus, praecedente et confini magis gra- nulosus coloreque ab eodem omnino distinctus. Verrucae ab »lis tballi granulis verruculisque nonnisi ex ostiolo puncti- hh Licnrxns. PsarUsARIA. | 119 rmi ad lentem saepius prominulo nec unquam depresso estinguendae. "TIhecae quaternae ascis inclusae. Crescit confinis praecedenti. t formae ejusdem speciei sorediferae (/a- riolariae Pers. Achar.) a. multipuncta; crusta rimoso - areolata glaucescente, verrucis subglobosis glabris vertice umbilicatis demum pul- verulentis immarginatis, nucleo solitario vel pluribus lenti- formibus. Syst. Lich. fig. 1o. a. b. c. (anatomia.) Variolariainultipuncta, Turner in Linn. Trans. Vol. HX. tab. 1o. fig. 1. — char. Lichenogr. univ. p. 321. tab. 5. fig. 8. — Ejusd, Syn. p. 129. : Lichen multipunctus ,. Engl. bot. Fol. 29. tab. 2061. Proxima est Variolaria globulifera, Turaer l. c. p. 13g. tab. 10. fig. 2. — Ach. Lichen. univ. p. 2a. Syn. p. 13o. — Lichen globuliferus , Engl. bot. Vol. 28. tab. 2008.. Thallus crustaceus , orbicularis, palmaris, sat crassus, diffractus nec pulverulentus, ambitu zonato partim umbrato nigro. Verrucae elevatae, basi constrietae, caput aciculae aequantes, confertae, juniores glabrae supra pro numero nucleorum singulis. vel pluribus impressionibus notatae, dein vertiee descisso. pulverulentae, in nostris nunquam excavato- marginatae, Nucleus utplurimum solitarius, lentiformis, in parte superiore verrucae positus, depauperatus, tertiam fere illius partem , neque ut in Pertusaria, majorem ejusdem partem. constituens, rarius in una verruca-duo vel tres mi- nores subglobosi vel compressi concavi, lunati et difformes. Asci generis, thecis plerumque imperfectis binis quaternis vel etiam solitariis magis minusve elongatis pellucidis. Sa- por paulo. amarus. .. Incolit. corticem arborum frondosarum prope Serra dos ]Montes altos, provinciae Babiensis. b. orbiculata; crusta tenui expansa granulata sub- radiato-rimosa caesio- einerascente zonato-limitata, verru- cis parvis depressis pulverulentis. Verrucaria orbiculata, Hoffm. Enum. Lich. tab. 7. fig. 2. Variolaria communis a. orbiculata, char. Lichenogr. univ. p. 323. Syn. p. 13o. "Thallus crustaceus, noster alium thalum pro majore parte obducens, tenuis et licet aliis lichenibus circumscrip- | 490 Licurxrs. ; VannUCARIA. | tus inque confinio nigro -limitatus, conspicue tamen radia- tim exponsus, versus medium tenuissime granulatus, oculo nudo pro pulverulento habeas, versus ambitum tenuis- simus leevigatus sericeo-nitidus, subpellucidus, caesius et ra- diaàim rimulosus. Verrucae rarissimae, parvae, versus me. dium sparsae, depressae, pulverulentae. Crescil in corlice laevigata arborum frondosarum prope Caylété,. confinis Pertusariae communis formae normali et 'Thelotremati occulto. Adnot. L Si cum auctoribus plurimis Variolarias e Pertusaria communi oriundas secundnm verrucas vel immarginatas convexas, vel marginatas distinguis, ad ul- teriores has (V. amaram, Ach.) cum V. discoidea Fl. etiam nostra referenda , ab illa (V. discoidea) nonnisi speciminis, dum efíflorescebant soredia, aetate juniore di- versa, licet Acharius nostram (V. orbiculatam) Va- riolariae communi suae adscripserit. Cum vero plantam Acharii citatam (V. communem, a. orbiculatam) li- cet thallo tenui designatam ad formam pachydermati- nam (Endocarpi verrucosi sui) retulerit cel. VVall- rothius,*) contra ad Parmeliarum status deformatos cel. Meyerus**), ut nostrum specimen accura!ius indice- mus, nomen Hofífmanni antiquum retinummus. Orium ejusdem e Pertusaria deformata ob hujus confinium satis habemus probatum. Adnot. Ill. Habemus praeterea specimen ad Vario- lariam discoideam El referendum, colore vero thalli exteriore sordide viridi et lutescente, omnino qui Lich e- nis faginei, Engl. bol. Fol. 24. tab. 1713., ab Acha- rio ad V. amaram suam citati. Thalli sub:tantia interior albida quae in verrucis e substantia corticali disrupta, hine ad ambitum (verrucae) reflexa, oriundis ad lucem emissa est. Verrucae depressae, planiusculae nec margimatae, Sa- or vix americans. Cum nmnucleum non viderimus, anm spe- cies ad Pertusariam pertineat nec non, vix decidere ausimus. (Cír. etiam adnotata aG Diorvrygma grammi- tis, supra p. 67.) | IX. VERRUCAHRIA. 2 Persoon in Usteri, Ann. d. Hot. St. 7. p. 23. — char. Meth. — De Cand. — JVahlenb. Icon. sel. eryptog. tab. 5. fig. 7. tab. 8. fig. 1— 5. tab. 10. fig. 4. Verrucaria et Pyrenula , ích. Lachenogr. univ. Limbo- *) 1. €. p. 657. **) 1. e. p. 203. H L:xcuzmms. VERRUCARIA. 121 riae et Cyphelii, ejusdem spec. — Syst. Lich. p. 16. rod Dig. 13. 14. 16. cx Verrucaria et Stigmatidium, Meyer 1. c. p. 328. 329. Ocellilariae ,. ejusd. l. c. p. 327. spec. Verruéaria et Strigula Fries, pl. homon. p. 264 et 111. Limboriae et Pyrenotheae , ejusd. spec. Verrucaria, Pyrenula, Nematora, Phyllocharis, Craspe- don et Melanophthalmum, Z€e 4. c. introd. LVIII — P» e Trypethelii, 44ch. Lee spec. Apothecium hemisphaerico-globosum, peri- thecio carbonaceo subintegro poriformi - ostiolato. 'll'hallus crustaceus. Adnot. Genera Acharii, Verrucariam et Pyre- nulam, iisdem rationibus ducti conjungimus , quibus Gra- phidem et Opegrapham ejusdem; iisdem genera bina citata ut sectiones reiinemus, quas non minus habitu quam charactere essentiali distinctas invenies, ut in utriusque spe- ciebus distinguendis rei peritus non saepe dubius sit. Differentia .:sectionum secundum perithecii basin inte- gram vel deficientem etiam in his aeque ac ta Graphi- dis sectionibus pro essential] et primaria habenda, quippe quae licet non in omnibus unius speciei apotheciis omnino constans sit, et hine in depauperatis illinc án |luxuriantibus saepius intervertatur, vel perithecii basis in aliis magis in aliis minus extenuata nec omnino deficiens sit, ex aetate ta- men non pendet nec non rarissime e loco natali immutatur. Altera differentia ex immersione atque verruea thallode ánversam subit rationem cum eadem inter Graphidis se- ctiones comparata: Eugvrapbhis Ach. enin et Pyrenula immersa, Opegrapha Ach. et Euverrucaria ejusd. sessiles sunt, econtra Éugraphis et Euverrucaria peri- thecio dimidiatato; Opegrapha ei Pyrenula integro gau- dent; quo demonstratur, integritatem istam peritheciorum P y- renulae non ex eorundem immersione pendere. Equidem non semper in Verrucaria nostra binae dif- ferentiae conjunctae sunt, apotheciaque semiimmersa etiam integritate vacillant; nullam. vero nosco speciem profunde immersam perithecii basi deficiente, neque ullam perithecio omnino sessili basique integra: tales formas in crusta liche- noide infra pro Sphaeriis parasiticis describemus. Ut- cunque sit, ulteriorem differentiam ex immersione minoris habendam 65se, non tantum ex ejus inconstantia secundum 122 LicugXEs. VERRUCARIA. aetatem, sed etiam e comparatione apparet generis analogi Trypethelii, cujus perithecia integra et dimidiata utra- que immersa sunt, dein ex co, quod in Euverrucariis apothecia vix non omnia obducta sunt membranula thallode tenuissima hyalina magis minusve intense cum ipsis con- creta, quae e strato corticali vel rarius in speciebus hypo- phloeodibus ab epidermide illaesa ortum ducens, saepius a Pyrenularum quarundam verrucis supra tenuissimis et eubhyalinis non longe differt. De tertia et quarta sectione cfr. inferius adnotanda. "Thallus, imprimis in secunda sectione Pyrenula, sae- pius quam in praecedentibus colore splendido distinctus, altiorem crustae indicans evolutionem. Distinguimus Verrucariam ab Endocarpo non tantum ob substantiam vel structuram perithecii paulo diver- sam (cfr. adnot. ad Pertusariam p. 116), sed etiam ob thalli differentiam constantem quae ipsa prioris differentiae causa; si prior, eaque satis levis, ad Meyeri sententiam unica sufficeret, etiam Roccella Ach. aliaque genera ab eodem deleta retinenda essent (cfr. observ. p. 59.) Dif- ferentia e perithecii colore ob Endocarpi pusilli Hed w. perithecium nigrum omnino tollitur. Ocellularia Meyer (,sporocarpia *) hemisphaerica vel hemisphaerico - conica; sporangium proprium carbona- ceum verruca thallode inclusum, inque ejus vertice aperto papilla vel ostiolo prominens)'***) et Verrucaria ejusd. (,sporocarpia subglobosa vel hemisphaerica; sporangium proprium carbonaceum, basi thallo innatum, papilla vel ostiolo instructum ***» secundum has diagnoses atque illustra-, tiones auctoris subjunctas T) nonnisi e prioris verruca thallode cum thallo corticata differunt, charactere omnium inconstantissimo, qui praeterea cum perithecio dimidiato L] Mitt ——— —Ó *) Cum species ab auctore ad genus suum citatae perithecio sub verruca subzloboso gaudeant, idque varium esse ipse asserat, non dubitamus voce sporocarpium hic verrucam thallodem ab eodem designari, licet Trypethelio et Pyrenastro spo- rocarpia subglobosa pyriformia ab eodem attribuantur, hinc neque in priore stroma verruciforme, neque in altero verruca thallodes voce citata designentur. Quod si hac interpretatione erravcrimus, atque auctor etiam in hoc loco voce sporocar- ium apotheeiuin nostrum. verruca inclusum intellexerit, non ideo objectio infringitur nostra, genus potius hoc modo inter Euverrucariam et Pyrenulam Ach. intermedium bis bi- nis conjunctis neutiquam subsistere potest. *«) Die Entwickelung , Metamophorse u. s. w. d. Flechten. p. $27. "e" ) LE. c. p. 928. i) Ll c. p. 76 et 93. Ms M $ Licnrxzs. VrRRUCARIA, 125 (charactere quem Meyerus rejicit) Pyrenulam Ach. constituit; hinc non perspiciendum, cur genus hoc ulterius tollens novum suum eadem nota condiderit cel. Auctor. Subjungit quidem Ophthalmidium nostrum generi suo citato vix non homonymo, differentia vero essentiali, ver- ruca seu stromate discolore, omnino praetervisa (cfr. adnot. infra ad Pyrenlam'^, licet non alium ad genera Trype- thelium, Glyphis, cet. distinguenda habeamus chara- cterem. Differentiam a genere sequente P yrenastro huic subjungemus. De Trypethelii speciebus huc referendis cfr, adnot. ad sectionem generis secundam. 1 SECTIO I. EUVERRUCARIA. t1 Verrucaria, /fch. Lichenogr. univ. p. 51. tab. 4. fig. s.d: — Syst. Lich. p. 16. fig. 13. — Fée l. c. introd, p. XLI. tab. 1. fig. 11. Verrucariae, Pers. De Cand. JVahlenb. Meyer et Fries spec. Apothecium hemisphaericum emersum peri- thecii basi deficiente vel attenuata. | Thallus crustaceus uniformis. Adnot. Perithecium ad normam basi deficiens, ut su- pra diximus, in nonnullis saepius specierum plurinm apothe- ciis ibidem continuum, semper vero magis minusve attenua- tum est, licet in medio baseos attenuatae saepius iterum in- crassatum et subulatim eminens (v. c. Verrucaria auran- tia, Zcon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 7.) id quod utrumque in Pyrenulis non occurrit. Praeterea ista perithecia infra continua nunquam, ut in Pyrenulis, globosa, sed inferneim- pressa vel planiuscula, hine magis minusve hemisphaerica sunt. Apothecia pleraque majora sunt, quam in Pyrenula, usque ad unius lineae diametrum; perithecium non 'tantum ex magnitudine sed e statu denudato supra crassius. l YERRUCARIA PUNCTIFORMIS. V. crusta tenuissima hypophloeode, apotheciis minutis depresso - hemisphaericis et ellipticis papillatis. Flórhe in 7inn. JVetterav. I. p. 102. sequ. Verrucaria punctiformis et epidermidis, z4ch. Syn. p. 87 —Ü9. cum varietatibus. Verrucaria Cerasi, Schrader Hiryptog. Samml. n. 174. — De Cand. fl. franc. II. p. 314. ' Verrucaria atomaria, JJe Cand, l. c. p. 313. 424 LicHENEs. VERRUCARM. ' Sphaeria atomaria, JFallr. l. c. I. p. 153., an et Sph. in- farciens, JVallr. ibid ? Thallus crustaceus s*b epidermide nidulans, maculas hinc efficiens in eadem epidermide parum dilutiores vel ma- gis virescentes, diversi ceterum in diversis arboribus colo- ris; in nostris crassior quam in europaeicis, ad ambitum et in sectione facile distinguendus, in confinio saepius nigro- limitatus. Apothecia quoque parum majora, depressa vel subconica, in nonnullis speciminibus elliptica, ostiolata. Perithecium vel mere superum dimidiatum vel rarius inferne inflexum , medio baseos constanter deficiente. | Ostiolum fere semper papillatum. .'Thecae parvae, ellipticae bi- triannula- tae, vel in plurimis binas sporulas e se invicem remotas et diametri cum latitudine thecarum comparati duplo minoris foventes. Crescit in. cortice Calophylli cujusdam speciei ad. flu- vium -mazonum variarumque arborum prope Para, in con- Jfinio. Graphidis pulverulentae var. ambiguae, Ferrucariae ,phaeae, TH rypethelii hemisphaerici et Parmeliae micantis, pro- pe Bahiam in confuiio Graphidis variae var. orbicularis , dein prope Caytete. X V. punctiformis? straminea; T crusta hypo- phloeode (straminea), apotheciis hemisphaericis , perithecio ad latera incrassato , nucleo hinc lageniformi - conoideo. "Thallus crustaceus, late extensus, in confinio nigro-limita- tus, ni fallor, hypophloeodes, coloris, uti videtur cum cor- tice, straminei. Apoihecia praecedentibus parum majora et magis elevata, juniorva a €rusta obtecta, adultiora emersa, basi ab eodem obvallata. Perithecium, quamvis inferne ad ambitum circulatim. desit, saepius tamen in medio baseos ejusdem pars incras:ata et snbu';ta nucleum perforans ob- servatur (cfr. adnot. supra p. 123.) Ostiola aperta, parum . impressa. Incolit corticem arborum prope Para. Adnot. Cum integrum ligni frustum, quod habemus, a crusta obtectum sit, hujus naturam et differentiam ab epi- dermide eruere vix possumus ; hine et ob peritheeii structu- ram parum diversam apotheciaque magis elevata nec depressa cum praecedente confundere noluimus. Verrucaria gla- brata, Ach (laeviga!a l'ers. cfr. infra p. 128.) secun- dum diagnosin nostrae valde accedit. 2. YERRUCARIA PRASINA. T - x. crusta. hypoph!oeode (prasina), apotheciis magnis elevato - conicis nitidis erumpentibus , perithecio crassissimo, nucleo cgnico basi immerso ostioloque saepius albis. , — Lrcuewzs. " vERRUCAIA, | 125 Thallus crustaceus singulari modo cum cortice alias lae-- vigata ruguloso- verrucosus (fere ut in Pyrenastro sul. phureo nostro.) Apotbecia inter majora generis, fere re- ctangulo - conica, e verrucis corticis erumpentia, plurima adhuecdum adulta pro parte inferiore vel laterali iisdem obtect!a. Perithecium omnium crassissimum , infra deficiens vel tenuis- sime continuatum, extus nitidum, nonnunquam medio rima- tim vel substellatim rumpens. '"lhecae magnae, ellipticae et globoso-ovatae e membrana crassa limbatae (sicut in Per- tusaria D sporis globosis copiosissimis trans- versim seriatis Tefertac. Crescit in cortice arborum prope Pará. 9- YERRUCARIA LACTEA. T V. erusta aequabili demum subpulverulenta lactea, apo- theciis minutis hemisphaericis papillatis deciduis. Verrucaria stigmatella, y. lactea, zfch. Lichenogr. univ. p.277. — Syn. p. 9o? Thallus crus!aceus, tenuis, junior laevigatus, lacteus, dein leprosus subpulverulentus, albissimus. Apothecia vix depressa, perithecio deorsum parum inflexo. 'Tlhecae in hoc genere singulares, magnae, ellipticae, angustissime annu- latae, quinae ad octonae biseriatim cohaeventes, aliae asco tenuissimo anguste involutae, annullis tredecim ad quindecim tenuissime celiulosis. Crescit ad corticem arborum frondosarum prope Cayteété et prope IMaracás (planta. Jcharii ad. corticem Copaiferae allisinalió secundum Swartzium, ad corticem. Bonplandiae trifoliatae , dein aliarum arborum in. Helvetia. ch.) . Adnot. A Verrucaria stigmatella «. Ach, uam cum V. punctiformi .conjunximus, nostra differt thallo, ni fallor, epiphloeode, saltem cum epidermide illae- sa non concolore, apotheciis magis eminentibus nec depres- sis nec ellipticis, tbecisque omnino distinctis. á. YERRUCARIA PHAEA? V. crusta submembranacea ferrugineo - fusca, apotheciis depressis majusculis, perithecio infra nucleum sublentifor- mem tenuissime continuato. Verrucaria phaea, zích. Syn. p. 88? "Jhallus crustaceus, licet tenuissimus et ab epidern minime sejungendus manifeste tamen eundem obducens, hinc et ob colorem fuscum a praecedentis speciei thallo confini omnino diversus, in confinio nigro -limitatus. — Apothecia 126 Licuewzs. VrRnUCARIA. praecedentibus majora, tenuissime papillata, ad epidermidis detractae paginam inferiorem prominula, Specimen unicum mancum, accuratius non definiendum. Crescit in arborum cortice juniore prope Pará, confinis Verrucariae punctiformi. 5. YERRUCARIA XYLOIDES. T V. crusta laminoso- membranacea nitidiuscula spadicea, apotheciis majoribus hemisphaericis nitidis, perithecii basi subcontinua. Thallus crustaceus, vix hypophloeodes, tenuis vero et cum cortice rimuloso - striatus coloreque singulari spadiceo- rufescente et virescente vel etiam alutaceo lignum nudum simulans, in confinio plurium speciminum late extensorum nigro-limitatus. Apo!hecia subconico-hemisphaerica, vix ulla aetate papillata, magis minusve copiosa, hinc nonnun- quam bina confluentia connata, singula diametri fere dimi- diam lineam aequantis. '"lhecae parvae, oblongae, seriatim cohaerentes, sporulas globosas binas ternasve foventes. Crescit ad arborum corlicein prope Para. 6. YERRUCARIA HYMNOTHORA. V. ,,crusta membranacea laevigata albo-pallescente , apo- theciis plano-convexiusculis, perithecio in ambitu depresso papillato nucleum profunde immersum subglobosum nigrum minutulum supra tegente. char. Lichenogr. univ. p. 280. Syn, p. 292. Crescit in. /Ámerica meridionali ad. corticem DBignoniae triphyllae (Swartz.) V. hymnothora? castanea; t crusta cerato - mem- branacea nitida castanea, apotheciis majoribus convexiusculis subellipticis, ad ambitum. plano-depressis, centro umbo- nato papillato, perithecio mere supero, nucleo depresso. Syst. Lich. fig. 13. a. b, "Thallus crustaceus, late extensus, omnino laevigatus et nitidus, coloris castanei hinc inde in alutaceum vergentis, umbratim marginatus. Apothecia ab initio parum elliptica, ambitu vix supra crustam elevato, medio umbonata et te- nuissime papillata, magnitudine varia, diametri usque ad unam lineam, juniora e membranula thallode obducta caesio- nigra, adulta atra ex eadem nitida, rarius prosilientia. Nu- een : conicas, vix cortici immersus. (sci cylin- drici thecas fovent septenas octonas triannulatas, quae etiam nudae seriatae occurrunt, sporis aliis globosis intermixtia (cfr. iconem citatam.) , | LicngxES, VrknRUCARIA, 127 Incolit. arborum corticem ad fluvium .4mazonum et prope Para. Z2 Adnot. Planta Acharii citata colore thalli albo-pal- lescente et nucleo subgloboso profundius immerso differt a nostra, T. YERRUCARIA AURANTIA,. 1 V. crusta cerata nitida aurantiaca, apotheciis maximis subellipticis plano- convexis nitidis persistentibus, perithe- cio superne incrassato dilatato , infra nucleum globosum im- mersum tenuissime continuo. Icon. sel. cryptog. tab. 7. fig. 7. Thallus crustaceus late extensus, crassus, glaberrimus, nitidus, duriusculus, cultro rasilis, saturate aurantiacus, in- tus dilutius coloratus, evanidus apotheciis solis residuis, Apothecia maxima, diametro fere unius lineae, vel orbicu- laria vel transversim elliptica vel e duobus connatis oblon- ga, a thalli strato corticali tenuit obducta, post crustam amis- sam persistentia. Perithecium supra crassissimum, scutatim dilatatum, ambito attenuato vel cylindrico iruncato intra crustam et matricem infixum, abhinc medium versus plus minusve planum, in medio pro diametri dimidia vel tertia parte subtus hemisphaerice tenuissime continuatum ligno- que alte immersum, ita ut sectio verticalis annulum signa- torium referat, signo annulum latitudine bis vel ter super- ante; alias basis tenuissima centro incrassata appendice co- noideo vel subulato nucleum perforat. (cfr. adnot. p. 123 et icon. citatam fig. VIII. 2. 3.) Cavitas hinc interior peri- thecii- nucleum fovens globosa vel subpyriformis , dimidia parte inferiore ligno immersa, apice supero in ostiolum ob- conicum abeunte. "lhecae magnae, ellipticae, subinde mem- branula duplici mucosa involutae, angustissime annulatae, an- nulis ad summum viginti quinque quadratim cellulosis, spo- rulis minutissimis e disrupta theca prodeuntibus. (icon citata Dg. VII. 4.) Crescit. ad corticem. ZAngusturae brabae incolis dictae prope Pará. Adnot. Apothecia subinde a substantia thallode inferne obdncta et recepta, licet ligno immersa sint, (icon. cit. 2.) satis probant, statum immersum non semper ortum infra cor- ticem crustamque indicare. 8$. VERRUCARIA ALBA. V. crusta hypophloeode albida, apotheciis subgloboso- hemisphaericis nitidis, nucleo globoso. Schrader spicil. fl. German. p. 109. tab. 2. fig. 3. (1794) 126 LicuexEs. WrnRUCARIA. Verrucaria genmata et melaleuca, ZAchar. Meth. p. 120. | tab. 3. ig. 1 el p. 117. Verrucaria gemmata, .ífchar. Lichenogr. univ. p. 279. tab. 4. fig. 2. (anatomia.) Verrucaria laevigata, Pers. in dct. JVetterav. Vol. II. p.a. e Verrucaria gemmata et glabrata, 24ch. Syn. p..90—91. Thallus crustaceus , va epide mide nidulans, hinc sub- mde deficere visus (V. laevigata Poers.); demum cum epidermide albidus et glaucescens. Apothecia nitida, majora quam in Verrucaria punctiformi, innostris vero pau- lo minora et densiora quam in domesticis, nec papillata, ad lentem ostiolata. Perithecium subglobosum basi deficiente. Thecae ovatae triannulatae vel binas sporas foventes, octo- nae ascis subcylindricis inclusae. Crescit ad. corlicem arborum prope Cayteéteé. ^ 9g. YVERRUCARIA ATROPURPUREA. fT V. crusta ósseo - -laminosa fragili atro- purpurea, apo- theciis subimmersis conoideis papillatis. Thallus crustaceus, late effusus, aequabilis, durus nee nitidus, hinc inde zreolatim rimulosus, co!oris fere vinosi, ad confinium Disco TETLEREUS. ^ Apothecia mediae magnitudi- nis, Pyrenulae fere àd modum an ob jiventon 32) sub verrucula thallode semiimmersa, centro papillato plus minus- ve prominente; perithecium vero dimidiatum conicum , pa-- rum deorsum iníflexum. ' Thecae minimae concatenatae vi- dentur juniores. Incolit arborum corticem prope Pará. lO. YERRUCARIA CUPREA. 1 V. crusta (hypophloeode?) laminosa mitida coloris cu- peel, apotheciis minutis , ob thalli laminam opacam iisdem obductsm quasi immersis, hemisphaericis basi imprese s 1 pillatis. z Icon. sel. cryptog. tab. 8. fig. 1. Thallus crustaceus, late effusus, indolis et nd tgllici valde singularis, quantum ex epidermide pendet , ^g" nostris non liquet. Apothecia a thalli lamina tenui mv ^s a8 in aliis pellucida obtecta, hinc Pyrenulae ad speciem verruculam papilla perforatam efficientia. Perithecium. sub- integrum, basi plus minusve attenuata , planiuscula vel im- pressa et introrsum convexa, (icon. cit. J. 4.) hinc. nucei ei - m ^ ,? E. LicngNEs. VannvoaniA, | 129 apothecii integri forma lentiformis. concavo- convexa, rarius eadem ex medio sursum elongata (icon cit. IL. 3.) ad genus Pyrenastrum accedens. Thecas non vidi, sed nucleüs totus singulari modo e sporis globosis nudis absque floccis gelatinosis immixtis compositus videtur. Incolit corticem arborum laevigatam prope Par«. Adnot. Species ob perithecium constanter hemisphae- ricum subtus attenuatum omnino hujus loci, quamvis aliae notae citatae transitum in sequentem sectionem indicant, .1]lL. YVERRUCARII ARTHONIOIDES. V. crusta membranaceo - cerata nitidiuscula, sulphurea, apotheciis punctiformibus depresso - hemisphaericis pluribus in maculam difformem planiusculam connatis, perithecio in- fra subcortinuo planiusculo. | Icon. sel. cryptog. tab. 8. fig. 2. Thallus crustaceus, tenuis, laevigatus et nitidus, colo ris laeti flavo-sulphurei sub aqua. immutabilis. Apothecia rarissime solitaria, punctiformia, pleraque vicena ad quin- quagena in maculas difformiter angulosas et repandas, unam ad tres lineas latas, nudo oculo planiusculas et vix supra thallum elevatas, thalli membranula obductas nitidas conna- tas, lentis ope singula ex impressionibus orbicularibus medio ostiolatis nec papillatis, singulis cavitatem et nucleum sub- lentiformem obtegentibus dignoscenda. "Thecae (vel si ma- vis sporae) ovatae minutae simplices nec annulatae, senae Octonae seriatae. Incolit. corticem tenuem arborum prope Bahiam. SECTIO II. PYRENUL A. : Pyrenula, ch. Lichenogr. univ. p. 64. tab. 5. fig. 1. 8. 5. — Ljusd. Monographie der Gattung. Pyrenula im IMagazin der Berl. Ges. naturforschender Freunde. 1814. p. 3. — Syst, Lich. p. 10. fig. 14. — Fee; Ll, c, introd. p. XL. tab. 1. fig. 13. Verrucariae, Pers. De Cand. /Yahlenb. Fries spec. Verrucariae et Ocellulariae, Meyer spec. — "Irypethelii 74cA. Fee spec. nonnullae. othecium globosum, verrucae thallodi 1m- 7" mersu.'j perithecio integro. | Thallus crustaceus uniformis. fn^ id à ) & s /». Adnot. Perithecia globosa nec basi impressa, inte- |. *LORA BhasiL, L. 130 LrcwENEs. VERRUCARIA. errima nec basi attenusta, altius quam dimidia parte, in pluribus usque ad ostiolum distincte papillatum | verrucae thalli conicae vel supra excavatae, rarius pro parte etiam cortici immersa, pleraque minora quam in Verrucariis, saepius minutissima singularem hujus sectionis constituunt habitum. uod Acharius*) observat verrucam thallodem majo- ris faciens quam perithecii integritatem, perithecium nimirum in nonnulis V errucariae ad modum subtus deficere vel tenuissimum esse, in speciebus quas vidi vix inveni; exem- pla bina ab Auctore citata sententiam probare non videntur: Pyrenula discolor") enim ob verrucam discolorem ad Trypethelii sectionem Ophthalmidium, perithecio dimidiato instructam referenda; altera, P. umbonata ad iconem quam ipse dedit"*) perithecio instructa est cujus basis quidem non sicut pars superior incrassata est, neque vero, si cum partibus lateralibus compares, multum attenua- ta; praeterea ob verrucam rubescentem forsan aequo modo ad Ophthalmidium referenda est; P. haematom- mam*'**) postea in Synopsi ad Thelothrema transtulit Auctor. In pluribus speciebus verrucae thallodes confluentes ha- bitum induunt Trypethelii generis, easdem vero hujus loci esse, e Pyrenulae choroleucae nostrae forma duplici verrucis simplicibus compositisque probatur; hinc etiam Trypethelium porosum. ch. et. Fr. Phlyc- taena Le. l. c. p. 68. iab. 19. Fig. 3. Verrucariis subjungimus. * Apotheciorum verrucis a perithecio vel papilla prominente obturatis, immargi- natis. 12. VERRUCARIA VITRE A. r . " V. crusta vitrea albida et cinereo-purpurascente, verru- cis copiosis supra tenuissimis hyalinis hinc caesio-nigris pa- pilla perforatis , apotheciis depressiusculis cum verruca de- ciduis. 'l'hallus crustaceus, tenuis, effusus, ob substantiam vi- tream subhyalinus et nitidiusculus, hinc ubi apothecia den- siora erumpunt, caesio-cinerascens, praeterea hinc inde zo- nis flexuosis purpurascentibus ex apotheciis minimis (aborti- vis) nigro punctulatis (quae vix pro marginibus intra diversa *) Monogr. in Berl. Mag. l. e. p. 7. 9*4) ]. c. p. 9. tab. 1. fig. 2. »3*) L, c. p. l4. tab. 1. fig. 12. *$59) Lichenogr. univ. p. 66. tab. 5. fig. 4. LicugNES. VEnnUCARIA. 131 specimina habendae) notatus. Verrucae densae agegregatae, hemisphaericae, bullulis similes, e lamina tenui suppellucida initio albida, medio papillula tenuissima pertusa, demum apothecio crescente amplificatae, ad oculum nudum nigrican- tes, ad lentem caesiae.. Apothecia globosa et subconoidea, pro dimidia parte ligno immersa, adulta ob verrucae pelluci- ditatem Verrucariae simillima, magnitudinis et prominen- tiae fere ejusdem cum domestica Pyrenula nitida, Z., nitidella Fl. (Deutsche Lichenen, No. 10.) Thecae ellipticae binas sporas foventes. Crescit in cortice tenui cinerea ligni nudi aspectum prae- bente ad littora maris prope Bahiam et prope Serra dos Mon- tes allos in unico. specimine confinis Graphidi maculari var. piclae, quam cfr. i Adnot. Hac praecipue specie inconstantia characteris generici demonstratur a verruca thallode desumti; cum ver- ruca hic pellucida vix differat a membranula thallode tenui pellucida fere omnia prioris sectionis apothecia obducente. 153. YERRUCARIA GLOBIFERA. T V. crusia cerato-membranacea ferrugineo - fusca, apo- iheciis magnis in verruca conicaemergentibus demum semi- denudatis, ostiolo impresso, (thecis maximis demum opacis,) Thallus crustaceus, crassiusculus, laevigatus, coloris e fusco hinc in ferrugineum illinc in alutaceum vergentis, ni- grolimitatus, atque ex apotheciis abortivis multo minoribus hinc inde nigro - punctatus, Apothecia insignia, generis ma- xima, semen Papaveris superantia, matrici non immersa, par. te dimidia superiore subconica e vertice verrucae magis mi- nusye eminentis protuberante, apice truncatulo , ostioloque (in adultis saltem) umbilicatim impresso. "Ihecae maximae, oblongo - eylindricae anrulatae, annulis plus quam viginti qua- drate cellulosis, demum omnino opacae. ! Crescit. ad. corticem. arborum prope Pará cum seguente varietate et Graphide lectigera. | P. globifera ? depressa; £4 crusta cerata mem- branaceu rufo - fusca , apotheciis majusculis depressis demum seminudis, verrucis subnullis; 'thecis parvis). Thallus idem qui praecedentis. Apothecia praecedenti- bus paulo minora, globoso- depressa: sublentiformia, ut dia- meter verticalis horizontali minor sit, parte vero dimidia in- feriore atque superiore conformibus (nisi quod prior subinde tenuior sit) a se invicem ambitu acuto distinctis, ut perithe- cium integrum e binis globuli segmentis aequalibus hemis- phaerio minoribus compositum videatur. "Thecae variae mag- 9 * 432 | LicuENES. VERRUCARI!A, nitudinis, aliae majores praecedentibus triplo breviores, fu- vifordit - ellipticae , utrinque acuminatae, sporas quatour,. uarum binae mediae majores, foventes; aliae his quadruplo breviores, ovatae, binas sporulas a se invicem remotas foventes. Crescil cum arnlecedente. Adnot. Licet in plantulis his binis descriptis earunden- que octo speciminibus non tantum thecae constanter omnino diversam habeant magnitudinem, formam et structuram, sed etiam prioris apothecia constanter ( vel verruca deficiente ) sursum subconica sint, erustae preterea identitas levioris hic momenti sit, cum Graphis citata in eodem cortice degens vix magis diversam habeat crustam, utramque tamen plantu- lam pro specie distinguere haesitavi ob habitum nimis consen- taneum, locum natalem eundem, opotheciorum magnitudi- nem vix diversam, verrucas etiam dein quoque in priore su- binde magis minusve deficientes. Jlraeterea thecarum formam in aliis quoque speciebus descriptis negleximus, cum in plu. ribus formam perfectam et normalem ob statum exsiccátum et aetatem incertam eruere non potuerimus, et ne nimia nobis objiciatur distinctionum minuties. Singulores ceterum in priore thecarum magnitudo et opacitas, in altero habitus apo- theciorum situs nec non basis apotheciorum attenuata priori generis sectioni accedentes. l4 VERRUCARIA CRASSA. T V. crusta incrassata Oosseo-cerata laevigata tumidulo- diffracta aurantia, apotheciis magnis emergentibus, parte su- periore decidua, verrucis subnullis. Specimen quidem mancum sed distinctissimum, ut alii spe- ciei adscribi nequeat. "Thallus erustaceus crassitudine fere li- neam adaequans, durus, rimis diffracius profundis rectis qua- si insculptis, superficie inaequabili, cavitatibus eodem modo quasi incisis, singulis vero partibus laevigatus, coloris auran- tii. Apothecia emergentia, demum pro parte dimidia denu- data a tenui vero lamina thallode obducta, minus intense ni- gra, praecedentibus vix minora, sequentibus majora, aetate provectiore partem superiorem prominentem emittentia, fo- veolis relictis nigris hemisphaericis, subinde angulosis et profundioribus, neque perithecio neque verruca thallode mnarginatis. | Crescit ad arborum cortices in Brasilia (Sellow). Fidi in Herb. fieg. Berol. : LicugNES. VERRUCARIA. 133 , . 15. YERRUCARIA CERINA. f V. crusta laminoso - membranacea saturate cerina evanida, apotheciis minutis confertis thallum vix verrucoso- elevatur ostiolo punctiformi perforantibus, parte superiore decidua. '"'hallus crus!aceus, indolis singularis et non minus quam thalli confines variabilis, tenuis et crassiusculus, aequabilis nec laevigatus ; junior ex apotheciis. latentibus scabriusculus e ce- rino hinc in croceum illinc in citrinum vergentis pallescentis vel nigrescentis, demum cum apotheciis integris vel eorun- dem parte superiore evanescens, foveolis hemisphaericis in cor- tice illaesa relictis. Apothecia minuta, fere punctiformia, sub crustu recondita, pro dimidia parte matrici immersa, aetate pro- vectiore erustam in verruculae paulo pr ominentis et nigricantis formam elevant atque ostiolo minutissimo vix papillato per forant, minime vero prominent, potius porum tantum in su mitate verruculae efficiunt. — Thecae fusiformi - elligtiedel utrinque acuminatae, magnitudine varia, binas vel quaternas (binis mediis tunc majoribus) sporulas foventes. Crescit ad. corticem Rhhizophorae IMangles et. Conocarpi racemosi prope Dahiam confinis zírthoniae polymorphae et ejusd, var. subslellatae, Perlusariae. communi var. lutes- cent, Graphidi pulverulentae, var. maculatae, Parmeliis subfuscae el carneo-luleae, Lecideae parasemae el Pvre- satio albo, l6. YERRUCARIA AENREA. ft V. crusta sublaminosa pruinosa aenea, apotheciorum ver- rucis minutis hemisphaericis papilla punctiformi perforatis.- Icon. sel. cryptog. iab. 8. fig. 11[. 1, a. et 2. Thallus erustaceus, tenuis, laevigatus, pruinosus, colo- ris singularis metallici aeri crudo similis, hinc inde nigri- cans, alias etiam rufo - fuscus magislaevigatus nec pruinosus, in confinio late nigro - limitatus. "Apothecia globosa et subco- nica sub verruculis minutissimis latent easdemque apice vel papillula perforant. "lhecae ellipticae, parvae triaunulatae, rarius paulo longiores, uti videtur, quatuor sporulas globo- sas foventes, septenae octonaeve ascis oblongis liberis laxe inclusae, serie duplici secundum asci longitudinem, nec trans- vereim, ordinatae, : Crescit «d corticem arboris sempervirenlis ligno; purpu- reo gaudentis prope Caitete, confinis F'errucariae ochroleucae. 17.VERRUCARIA SUBAPERT A. i V. ,,crusta meuibranacea subrugulosa fuseo- cinerascente, 134 LicuaswEks. VEennRUCaARIA. apotheciorum verrucis subclausis papilla subprominente ter- minali, superne demum elabentibus thalamii basin concavam . denudatam marginantibus.** char. in ]Mag. d. Herl. Ges. nalurf. Freunde. l.c. p. 17. lab. 2. fig. 18. — Syn. p. 123. (sub Pyrenula.) : Crescit ad. corticem arborum in India (occidentali ?) Swartz. | V. subaperta? flavo-fusca f ; crusta cerata niti- diuscula flavo - fusca, apotheciis minutissimis globoso - coni- cis verrucas minutas subconíluentes apice demum delabente perforantibus. "l'hallus crustaceus, durus, nitidiusculus, pallide fuscus, in confinio nigro - limitatus. Apotheciorum verrucae pluri- mae seriatim aliove modo confluentes, ostiolis punctiformi- bus vel demum poris non multum majoribus perforatae. Apo- thecia punctiformia matrici non immersa, superne parum angustata subconica, apice emergente decidua, foveolis a ver- ruca tballode marginatis relictis. "Thecae parvae cylindri- cae triannulatae, annulis constrictis, ut quatuor videantur sporae globosae cohaerentes. | Crescit in cortice laevigata arborum prope Para, confinis Thelotremali cavato , Graphidi triquetrae et. zcfrthoniae poly- morphae var. maculantt. 18. VERRUCARIA TETRACERAE. Tf V. ,,crusta cartilagineo- membranacea laeviuscula subru- gulosa e cinereo luteo - fusca; apotheciorum verrucis glabris clausis thalamii supremam partem prominentem nudam niti- dam subpapillatam arcte cingentibus.** J4cAar. in Berl. Mag. l. c. p. 20. Lab. 2. fig. 22. — Syn. p. 125. (Sub Pyrenula.) Crescit in Guinea ad corlicem Tetracerae potatoriae. Afz. V. Tetracerae? crocea 4 ; crusta laminosa pruino- sa crocea, verrucis minutis subseriatim confluentibus, apo- thecii subconici supremam partem incrassatam demum denu- datam punctiformem arcte cingentibus. 'Thallus crustaceus, tenuis laevigatus pruina adspersus, eaque abtersa nitidus, coloris laetissime crocei. WVerrucae plerumque seriatae lineolas flexuosas parum. dilutius colora- tas medio longitudinaliter nigro-punctatas referentes. Apo- thecia globosa vel sursum subconica, sensim parum emer- gentia. Perithecium supra incrassatum (quod etiam in planta Achariiobtinet). Saepius observantur apothecia bina magis minusve connata, quae si integra sunt, apex denudatus in summitate verrucae ellipticus binis ostiolis notatus est, si ve- LicRERES. VERRUCARIA. 135 ro in unum coalescunt, perithecium conspicue e binis subdi- midiatis compositum medio baseos impressum et acute intror- sum prominens supraque ad latera ostioli incrassatum est, ut sectio ejusdem verticalis obcordiformis appareat. Thecae el- liptico-fusiformes triannulatae, annulis secedentibus, senae octonae ascis clavato - cylindricis inclusae. Crescit ad corlicem juniorem in Brasilia: Freireiss. 19. VERRUCARIA OCHROLEUCA. fT V. crusta cerata subpruinosa ochroleuca, apotheciis mi« nutis globoso- conicis verrucas apice demum nigricantes plu- res confluentes tumidulas papillula punctiformi perforantibus, Icon. sel. cryptog. tab. 8. fig. IV. et III. 1. — 6. 'Thallus cerustaceus, late effusus, maxime laevigatus nec nitidus, duriusculus, subpruinosus, coloris purissimi ochro- leuci nullo modo in viridem vel fuscum vergentis, in confinio plurium speciminum nigro-marginatus. Verrucae rarius sin- gulae minutae plerumque aggregatae confluentes et praecipue in loco natali uberiore verrucas compositas majores tumidu-- las pluribus ostiolis notatas T rypethelii1 ad speciem, si- modo substantiam corticalem obductam excipis) efformantes, (icon. cit. fig. IV. 2.) coloris in nonnullis si cum thallo inte- g£ro comparas, parum albidioris; eaedem demum ad apicem circa ostiolum ex apoihecio magis protruso nigricantes, sae- pius ibidem elegan!er zona simplici vel duplici albida (e sub- stantia thalli apothecii emergentis ope sejuncí&a circa ostiolum residua) notatae, nonnullae hoc casu fere duplicatae, sicut. in divisione mox sequente obtinet. Apothecia minuta punc- tiformia e forma globosa eo magis in conoideam et iurbina- tam abeunt, quo magis verrucae conglomeratae et elevatae sunt. Perithecium saepius ad paginam interiorem modo sin- gulari globoso-cellulosum (icon. cit. fig. IF. 3). Thecae aliae parvae subcylindricae triannulatae,, aliae magis ellipticae se- nae octonae ascis clavato-cylindricis inclusae, Sporae binae quaternae globosae. (/con. cit. fig. IV. 4.) Incolit. corticem arborum sempervirentium (ligno purpu- reo donatarum) prope Caitéte, confinis Ferrucariae aeneae, (icon. cit. fig. III. 1.) et prope: Bahiam confinis Graphidi venosae var. eleganti, Lejogrammati isabellino, Glyphiai cicatricosae, nec non aliarum arborum inter Villam do hio das Contas et IMaracas. 20. YERRUCARIA POROSBA. 1 V. crusta aequabili albido pallescente, verrucis confluen- 136 CS m YERRUCARIA. EC . tibus tumidulis apothecia plura aggregata minuta globosafo- . ventibus, » ; * iU Trypethelium porosum. char. in fct. Moscov. l.c. p. 172 tab. 8. fig. 5. — Fée. l. c. p 49. tab. 19. fig. 9. Verrucae in nostris nunquam simplices solitariae, constan- ter (Trypethelii ad speciem) plures conjunctae, depres- sae, latiusculae, intus albissimae, extus paulo flavescentes, ad lentem ambitu lobato, superficie planiuscula, intraapothecio- rum series tenuissime gyroso - inseulpta, nec vero ut in prae- cedente, e singulis apotheciis tumidu!a ex ostiolis vix promi- nentibus planiusculis demum magis denudatis et apertis nigro- punctulatis. Apothecia minuta numerosa ad lentem seriata. 'Thecae angustae subcylindricae pluriannulatae ascis subclaya- tis inclusae. Crescit in. cortice arborum frondosarum prope Caitété confinis Graphidi anfractuosae. ** Apotheciorum verrucis ostiolum vel pe- rithecium denudatum elevato - margt- nantibus. 21. YERRUCARIA LAUREOLACEA. ft V. crusta subcerata laureolacea, verrucis minutis depres- sis, subconfluentibus apotheciorum apicem subdenudatum ele- vato - marginantibus. : Thallus crustaceus, aequabilis, laevigatus nec ni!idus, sub lente ex eminen'iis punctiformibus scabriusculus, sor- dide lutescenti viridis, corticem late rimosum lignumque denudatum ubique obducens tincturae crassae illinitae ad speciem. Verrucae depressae, tenues, alias subnullae, con- fertae et subconfluentes, apothecio subdenudato nimirum a lamina thallode tenui obducto pertusae, ut verrucula al- altera videatur priori imposita hemisphaerica nigricans, ad lentem ostiolo minutissimo perforata, a verruca inf re pro margine obvallata. Apothecia punctiformia globosa et subco- noidea. "TUhecae minutae ovato - cylindricae triannulatae. Crescit ad corticem arborum prope Para. Àdnot. Memoratu dignum, in alis ejusdem corticis frustulis eundem observari thallum sterilem hinc inde nigro- fusco marginatum sorediis minutissimis pulverulentis absque nucleo onustum, qualem Acharius forsan ad Variola- riam retulisset. SECTIO Ili. LIMBORIA. Syst. Lich. fig. 16. — Icon. sel. eryptog. tab. 10. fig. 4 ! , Licugxgs. Vgnnvcann. 2 137 Verrucariae et Pyrenulae, char, Lichenogr. univ. el Syn. species. Limboriae, char. in Stockh. Velensh. cad. Handl. 1015. p. 246. — Fries, pl. homon, p. 255. species. Cyphelii, -4char. in Stochh. Vet. J4cad. Handl. 1825. p. 263. species. Pyrenotheae, Fries in Stockh. Vet. cad. Plbndl, 1821. p. 332. pl. homon. p. 205. species. Thrombii, JValir. Naturg. d. Fl. I. p. 170. spec. . Variolariae species, JJe Cand. fl. fr. VI. p. 176. Apot hecium subhemisphaericum perithecio (juniore ostiolato ) demum vario modo dehiscente, basin. planiusculam marginante. a. 'lThallus crustaceus. Adnot. Licet plures huc pertineant species ob Acha- rio Verrucariis adnumeratae v.c. Verrucariae epi- gaea (Thrombium Vallr), V. ampbibia, cet. alias tamen Auctor citatus cum similibus Calyciorum, Le- cidearum formis insolennibus sub genere suo Limb o- ria conjunxit. His Calyciis et Lecideis exclusis priores emnes vel ad Verrucariam ad vel Limboriam ab Achario relatas in Systemate nostro atque in iconibus se- lectis sub ulteriore genere Limboria (Scaphidis ge- neris analogo) collegimus, quam nunc ut Verrucariae sectionem pérhibemus, | Conspicuum est ex icone nostra Limboriae circumscissae ( con. sel. crypiog. e X. fig. IT.), thecas, quae in perithecio clauso binas sporas fovent (fig. IV. 3.), in forma aperta sub eodem "augmento delineata (fo. JJ. 4.) omnino depauperatas et abortivas esse. Non aliter censere possumus de nucleo albo farinaceo e non- nullorum peritheciis dehiscentibus dilatatisve pro!truso, quem Cell Friesius et Wallrothius pro charactere gene- rico, ille Pyrenotheae hic Thrombii sui exhibuerunt; multis enim observationibus experti sumus, nucleum apothecii cujuscunque album magis minusve farinaceum semper statum lichenis abortivum indicare omnesque hinc Verrucariae, Opegraphae, cet. species ob talem nucleum ab Acha- rio aliisque distinctas esse formas abortivas vel monstrosas, Quoad Limborias Acharii, quae ad Calycia vel Lecideas pertinent, ante statum- evolutum formamque discoideam adeptam, a metamorphosi morbosa corripiun- tur ideoque omnino deformatae sunt, haec in seetiones eorundem generum proprias vix colligi possunt; in genere 138 LicukwEs. VEeRRUCARIA. vero Verrucaria, quod praeterea paucissimas specierum differentias et divisiones exhibet, earundem ordinem arbitrio fere relinquit, species singulari dehiscentia eaque fre- quentissima distinctes. in statu adulto formam generi alienum spurie discigeram adipiscentes. simulque quoad immersionem et perithecii baseos integritatem admodum polymorphas, hinc vix inter priores sectiones dispertiendas in propriam sectio- nem nomine antiquo A charii designandam colligere consul- tius duximus. Species apice solummodo pertusas dilatatasve neca perithecio residuo marginatas exclusimus. Limitem Strictum non adesse concedimus. Ad genera pro synonymis supra citata observandum, nonnullas eorundem species a nobis ad fungos referri, v. c. Verrucariam byssaceam Ach., quae Lecideae dryi- nae varietas Flórkeo et V/allrethio*) simulque ul- teriori Thrombium punctiforme **), quae dein una cum ista Lecidea Meyero est €alycium aborti- vum, econtra Pyrenothea Friesio, qui Lecideam citatam ad Coniangium vulgare suum refert, cujus vero specimen communicatum (Lich. exsicc.) certo certius fungus est. 22. YERRUCARIA ASPISTEAM. V. crusta cerata nitida sulphureo-virescente, apothe- ciis semiimmersis depresso-globosis papillatis, perithecii basi medio subdeficiente, parte superiore saepius stellatim dehiscente vel decidua. Verrucaria aspistea, z4ch. Lichenogr. univ. p.981. Pyrenula aspistea, -fch. in lVlag. d. Berl. Gesellsch. nalurforsch. Fr. V. (1014) p. 17. tab. IH. fig. 18. Limboria circumscissa, con, sel. cryptog. fab. 10. fig. 4. Thallus crustaceus, magis minusve crassiusculus, laevi- gatus et nitidus , ad formam vitream accedens, sulphureus, mox pallescens, mox flavo- virens, in confinio nigro -limi- tatus. Apothecia mediae magnitudinis supra thallum per- fecto-vel depresso-hemisphaerica juniora papillata, a strato thall corticali obducta, hinc caesio - nigra nitidiuscula, (icon. cit. fig. IF. 6.) vel in corücibus sempervirentium, ubi planiuscula sunt, omnino albida (icon. cit. fig. IF. 2. a.); adulta rarius persistentia ostiolata, plerumque e parte su- periore circumscissa decidua vel in arboribus semperviren- AÁ— *) l. c. Vol. lI. p. 494. 9e) l. €« Vol, I. P: 170, Licugxrzs. VEnnucaAnia. | 139 tibus (forsan ob tegmentum tbhallodes) stellatim dehiscente laciniisque (intus nigris, extus albis) éodem modo deciduis, atelliformia, immersa, ad normam orbicularia, in arbori- b sempervirentibus etiam difformiter dilatata ovata et an- gulosa (icon. cit, fig. 1F. 2. a.) Discus spurius planus ater, ad lentem scabriusculus, demum evanidus, margine proprio nec thallode cinctus ad sectionem tenuissimam sub lente composita e thecis imperfectis nigro-striatus (icom. cif. A.) Perithecium deorsum inflexum, rotundatum et magis mi- nusve plano-impressum, ad medium baseos vel tenuissimum vel omnino deficiens, ad partem quoquesuperiorem, si teg- mine thallode cooperta est, attenuatum, eaque parte amissa, annulare , supra thallum eminens discumque marginans, ad lentem lacerum. "'Ihecae ovatae, seriatae, magnitudine sae- pius in qualibet serie decrescentes, binas sporas globosas foventes (icon. cit. fig. 4. 3.) Incolit prope Bahiam cortices arborum semperviren- tium. confinis Graphidi venosae var. elongatae, Graphidt niveae var. cynipi, arborumque frondosarum in confinio Glyphidis cicatricosae , Pyrenulae ochroleucae, Graphidis niveae , Commatis, zírthoniae polymorphae var. maculantis dein prope Maracás iterum in confinio Graphidis Commatis (n Guinea Zffricae el in India. occidentali ad arborum cor- licem. | JAchar.) Adnot. I. E notis allatis satis constat, quantum nmo- stra conveniat cum planta Achariana, quae non minus apo- theciis gaudet emergentibus, parte inferiore planiuscula post superiorem amissam residua a limbo perithecii nec thallo marginata. ! Adnot. II. In prioris loci natalis citati arboribus fron- dosis iisdem in corticibus specimina obveniunt, a normali- bus lineola nigra sejuncta, crusta vero induta albido- pul- verulenta evanida, fere eadem qua gaudent Graphis Comma et Arthonia confines; cum praeterea nucleus apotheciorum in hac crusta nidulantium albidus abortum in- dicet (cfr. mox observata p. 137.) eademque in nonnullis horum speciminum duplo minora sint, non dubito apothe- cia esse Verrucariae descriptae in crusta sterili Gra- phidis confinis parasitica. Commutationem thalli inver- sam supra ad Graphidem citatam. adnotavimus. "Thecae in his. apotheciis saepius eaedem , quas supra descripsimus, aliae etiam semel annulatae. 25. YERRUCARIA? CONSTELLATA. T V. crusta ? subgranulata albo - cinerascente, apotheciis 4140 LicuewEs. VennvCAn1. sessilibus stellatim rumpentibus, limbo inciso quinque- dentato. Limboria constellata, char. in Stokh. Vet. i4cad. Handl. 1815. p. 256. tab. VI. fig. 2. ! Thallus crustaceus, terram muscos et quisquilia incru- stans, ad lentem granulato-membranaceus, Apothecia in nostris adulti$ aperta, ad ambitum libera, elevata, rotun- data, rarius subdifformiter dilatata , icone citata parum ma- jora, diametri usque ad unam lineam, disco spurio plano atro. Perithecium tenue, basi plana integra, limbo incras- sato erecto quadri- ad septem- dentato, rarius inaequaliter ^dnciso. Nucleus discum efformans sub lente composita e thecis seriatis nigro-striatus. "Ihecae parvae anguste sep- ties annulatae, quaternae quinaeve concatenatae. Crescit. im terra nuda ad ripam fluvii Amazonum ; (planta 4charii/ ad corticem arborum in India occidentali secundum Forstróm.) Adnot. Crusta in planta Acharii tenuissima arachnoideo- membranacea:ad lentem excevato - punctata non longe a no- stra differt, quae magis adulta et ob locum natalem diver- sum minus cohaerens est. SECTIO IV. STRIGULA. Strigula, Fries pl. homon. p. 111. (inter fungos.) Stigmatidii, Meyer. Il. c. p. 323. spec. Nematora, Phyllocharis, Craspedon, Melanophthalmum (et Racopláea?), Fée l. c. introd. p. LFIII — LX. lab. 2. fig. 1—5., 7 et 8. Apothecium globosum, subimmersum, punc- tiforme, perithecio integro absque verruca thallode. Thallus effiguratus, epiphyllus. Adnot. Species quas huc referimus, paucae sed valde polymorphae, omnes cpiphyllae, vix nisi thalli structura formaque singulari differunt, quamobrem in divisionem pe- culiarem Squammarias epiphyllas dictas conjunxit Fée, neque omni sine jure fungis easdem adnumeravit Friesius. Equidem ob thallum manifestum supra epi- dermidem virescentem et perennem in pagina superiore nec, ut fungi solent, inferiore, Lichenibus adsociare jubent. "Thallus nimirum parvulus diametri nonnullarum linea- rum, siructura subcellulari in tenuioribus vix non similari et byssacea, absque stratorum distinctione, ambitu effhigu- L Licugms. VEnRnUCARI!A. 144 rato vario atque incons!ante, sub lente magis minusve di- viso, lobato zonato vel laciniato, (Phyllocharis et Me- lanophthalmum Fée), dendritico pinnatove (Nema- tora et forsan Racoploea Fée, nisi haec Sphae- ria epiphylla est), superficie laevigata nitidula, ob thallum saepius e pluribus lobulis concretum impressionibus variis notata (Craspedon Féé), magis minusve glauco - vires- cente ; foliis viris in facie superiore quasi adglutinatus est thallus, ut epidermide illaesa eundem sejungere possis. Apothecia cons!anter punctiformia atra, nitida, magis mi- nusve centralia, mox singula sparsa (Phyllochanis Fée) mox in eadem specie centro congesta (Melanophthal- mum Fée), globosa, basi epidermidi innata. : A Pyrenulis Ach., quibus proximae, insuper dif- ferunt defectu verrucae thallodis, ab Euverrucariis pe- rithecio globoso. Character vero generis Stigmatidii Meyer (species epiphyllas cum aliis nonnullis. crustaceis complectentis): ,,sporocarpia punctiformia aggregata, subse- riata vel singula. Sporangium proprium membranaceum (atrum), thallo impressum, medio collabens. |. Sporae in nucleo gelatinoso -ceraceo, colorato (atro) — nullam no- bis ad genus, nequidem ad sectionem distinguendam prae- bent notam; minuties enim apotheciorum punctifor- mium.cum levioris momenti, tum a pluribus Pyrenulis vix differt; sporangium s. perithecium ob eandem minutiem parum tenuius est, quamobrem membranaceum, in Ver- rucaria vero carbonaceum vocat auctor, licet utraque ejusdem naturae colorisque sint; idem vidi bonae lentis ope in plurimis conspicue ostiolatum nec unquam medio collapsum: sic quoque Phyllocharidis apothecia perforata definit clar. Fée; nucleus dein, quem auctor cel. in Verrucaria dicit, gelatinosum hyalinum, qualis. in omnibus .Lichenibus observatur, in Stigmati- dio, ubi vix conspicuus, certe non diversus est, sed ob hanc suam pelluciditatem. et minutiem intra perithecium ni- grum ipse niger apparet, quod mon aliter in aliis obtinet parvis Verrucariae speciebus; cui tandem inserviant, voces: ,aggregata vel singula,'* non perspicio. 21. YERRUCARIA EPIPHYLLA. Tj V. thallo subrotundo effigurato lobulato laciniatove al. bido -glaucescente, apotheciis sparsis, vel centro congestis. Phyllocharis complanata et Ph. elegans ,. Fee l. c. p. 84. 85. tab. 2. fig. 3 el 7. . Melanophthalmum Antillarum , ejusd. 4, c. p. 85. tab. 9. d uie ud. | 442 LicukgxEgs. PyngNAsTRUM. Nematora argentea, ejusd. l. c. p. 84. tab. 2. fig. 4? 'l'hallus tenuis, minutus, diametri in nostris brasilien- sibus vix unquam lineam longi, eo magis divisus, quo te- nuior parvusque, laciniis bifidis irregularibus, rarius in thallo sterili ramulosis tenuissimis, ut nonnisi lentis ope thallus conspicuus sit: in crassioribus subrotundus,, sub lente e pluribus lobulis concrcetus , ambitu crenato-lobulato: de- mum evanidus, apotheciis derelictis nudis. Color thalli in junioribus tenuioribusque magis virescens, (Nematora viridissima, Je l. c. p. 04. tab. 2. fig. 8?), in adul- tis albidus et glaucescens, madefactus immutatus. Apothe- cia punctiformia, adulta conspicue ostiolata, in thallo di- viso sparsa vel in singulis lobulis aggregata, in thallo ro- tundato magis minusve centro congesta. Crescit in foliis vivis. Adnot. Specimina habemus ejusdem speciei ex aliis regionibus tropicis, majora, magis divisa, albida, Nema- torae argenteae Fée accedentia, specie vero non di- versa, ut videtur. : X. PYRENASTRUM. £f Eschweiler Syst. Lich. p. 16. fig. 15. Icon. sel. cryptog. tab. 8. fig. 6. 7. tab. g. fig. 1. Meyer , l. c. p. 350. Fries pl. homon. p. 265. Parmentaria , Fee 1l. c. introd. XXXIX. tab. I. fig. 4. 'Trypethelii, 24cA. Fée. spec. ; Tricharia, Fée I. c. p. LXXXVIII. tab, 3. fig. 18. v Apothecium turbinatum perithecio carbona- naceo integro longe ostiolato, ostiolis conicis sae- pius pluribus in os commune desinentibus. Thallus crustaceus, Adnot. Cl. Fée, qui eodem nobiscum anno genus suum citatum, Parmentariam, condidit, unicam solum- modo viderat speciem, eamque ostiolis in os commune de- sinentibus , genus exinde hoc charactere praecipue' distin- xit arctiusque circumscripsit; nescio cel. Fries, Féei opere non viso, eodem modo vocem ,saepius'* omiserit: nescio, cur cel. Meyerus, characterem nostrum integrum recipiens, more suo adjecerit ,Pyrenastri Esch w. spec. ld saltem animadversum voluimus, ostiolorum in os Licngxrs. PyngwAsTRUm. , 143 commune conjunctionem characterem esse perquam vagum, neque alium essentialem, quam ostiolum conicum elonga- tum remanere, licet hoc modo transitus in Verrucariam non desint, ut in hac subinde (e. g. in V. ochroleuca nostra) apothecia nonnulla conica, in Pyrenastris vero quaedam apothecia omnino globosa obveniant. Genus tropicola, aggregatione apotheciorum transitum parat, ad patriae socias, Trypetheliaceas, mox descri. bendas, simulque analogiam summam offert cum Astro- thelio nostro. "Thallus quoque praecedentibus perfectior, laete coloratus, strato duplici magis conspicuo. Praeter Parmentariam astroideam Fée hujus joci est Trypethelium clandestinum, ejusd. p. 68. lab. 10. fig. 4. Tricharia Fée, genus epiphyllum, si modo ad Lichenes pertinet nec Sphaeriacea vel Ino- myces quidem est, a Pyrenastro non aliter differt quam genera tria epiphylla ad Verrucariam relata ab hac differunt. ! Binas distinguimus sectiones naturales, ostiolis. vel sin- gulis spiniformiter prominentibus, vel sub thallo ad os us- que saepius plurium commune occultis, SECTIO IL PYRENACANTHIUM. T ) Apothecia semi-immersa, subsolitaria, ostio- hs longe prominentibus subdivergentibus. 1] PYXRENASTRUM ECIHINATUM. P. crusta laevigata glauco-fuscescente, apotheciis glo- boso-turbinatis solitariis vel latere connátis absque ver- ruca, ostiolo tenui cuspidato. Icon. sel. cryptog. tab. 8. fi^. 6. Thallus crustaceus, submembranaceus, laevis nec niti- dus, junior potius leniter pruinosus, demum evanidus. Apothecia globosa, basi subinde impressa, diametri fere quartam lineae partem aequantis, thallo nec matrici pro di- midia parte immersa, plerumque solitaria, rarius bina la. tere connata. ^ Ostiola recta spiniformia, usque ad dimi- diam lineam longa vel erecta vel obliqua, exinde in apo- theciis connatis divergeniia (icon. cit. figs. FA. 2.) Semel »vidi apoihecia tria similiter ac in Pyrenastro cinna- momeo mox describendo) in verruculam intus nigram con- nata ostiolis similiter connatis in os commune desinentibus. Alia observantur apothecia absque ostiolo. 'Thecae parvae 144 LicugwES. PxnEwNAsTRURM. e ME, fusiformi-ellipticae , simplices vel semel annulatae vel spo- ram unicam binasve foventes. Crescit ad arborum corticem nodosam prope Para. SECTIO II. EUPYRENASTRUM. 14 Apothecia subimmersa, pleraque aggregata, ostiolis pro parte occultis pluribus convergentibus, . saepius in os commune desinentibus. 2. PYRENASTRUM TRYPETHELIOIDES. i P. crusta verrucosa cerata nitidiuscula lutea, apothe- ciis globoso-lageniformibus immersis, pluribus in verrucas difformes fuscas confluentibus, ostiolis brevibus demum in- crassalis nec prominentibus, "Thallus crustaceus, satis tenuis, cum cortice rugulosus et rimoso-disruptus, extra rimas glaberrimus, laete colo- ratus, noster semipedalis. Apothecia alia, quae videntur juniora, P yrenulae similia, globosa, subturbinata, ostiolo brevi euspidato verruculas minutissimas subpellucidas hinc nigricantes perforantia: alia, quae videntur adultiora, (in eodem quidem. specimine, sed lata plaga, an corticis nu- dae luteae an crustae sterilis non liquet, a junioribus se- juncta) cum crusta in verrucas difformes saepius elongatas intumescentia. Verrucae fuscae, intus ex apotheciis ostio- lisque (Pyrenastri cinnamomei nostri ad modum) confluentibus nigrae, hinc inde vero e substantia thallode singula apothecia ambiente luteo-variegatae, extus strato corticali obductae, neque ut in Trypethelio Spren- gelii iisdem fere coloribus ornati e substantia pulveru- lenta nuda compositae, ambitu diffuso nec exacte circum- scripto. Ostiola in his e collo angustiore infundibuliformi- incrassata, ad superficiem punctiformia neque prominentia. 'Thecae in utriusque formae apotheciis aliae minores ellip- ticae, sporis quaiernis aequalibus, aliae majores utrinque cuspidatae , sporis quaternis quarum binae mediae majores, utraeque vel nudae cohaerentes vel ascis clavatis inclusae. Crescit in arborum cortice rimosa ad fluvium Jmazo- . num pro parle a (hallo, ni fallor, Trypetheli melanothri- cis nostri obducta, Ld ó. PYRENASTRUM SULPHUREUXNM. f P. crusta subcerata bullosa et rugulosa sulphurea um- brato -limitata intus alba, apotheciis profunde immersis la- geniformibus solitariis aggregatisve, ostiolis elongatis sub- ' T , dem bu À S5 LicnENESs. PyngxAsTRUM, 145 P e " C» inde in os commune desinentibus, apice incrassato pro- minente. "^" A fcon. sel. cryptog. lab. 8. fig. 7. Planta singularis, ob apothecia matrici profundissime immersa, eruptione sua in directiones varias saepe obliquas corticis ipsiusque ligni quasi intumescentis vel etiam solius thalli verrucas et plicas sat magnas subinde cavas bulbosas efficientia; quas verrucas e causa allata imprimis pendere ex eo probatur, quod versus ambitum magisque in ipso mar- gine lato ac in parte thalli apotheciis Graphidis angu- statae (cfr. supra p. 73.) onustis verrucae omnino desint. Thallus crustaceus, late extensus, supra verrucas laevigatus niüdiusculus, alias quasi e verruculis minoribus tenuissime, granulato - rugulosus , sulphureus, mox intensius flavescens mox pallescens, ad ambitum margine lato umbrato cinereo- nigro-variegato cinctus. Structura tbhalli conspicue e strato duplici: medullari albo inaequali, crassitie sua variabili ver- rucas thallodes citatas efficiente, e vesiculis minimis pellu. cidis composito; corticali tenuiore crassitiei constanter ae- qualis, sulphureo, in sectione tenui sub lente 'composita dilute viridi, substantiam continuam semipellucidam hexa- gono- vel tetragono - cellulosam constituente, nullo praete- rea strato distincto viridi, de quo, egerunt recentiores, interposito (icon. cit. Dg. FII. cfr. supra observ. p. 55.) Apothecia pleraque lageniformia ex fundo globoso in ostioli collum apice iterum incrassatum sensim attenuata (icon. cif. fig. Fil. 2.) alia ostiolo cylindrico quasi affixa, (icon. cil. fig. VII. 4.), vel solitaria ostiolis erectis obliquisve, vel stellatim aggregata ostiolis tunc convergentibus obliquis horizontalibusve 'versus apicem sursum curvatis in 0s com- mune desinentibus (icon. cit. fig. FI. 3.); vel subinde | plana sub crusta seriatim. connata, uno in alterum desinente, canalem moniliformem constituentia, apothecio nonnisi su- pero magis minusve longe ostiolato supra crustam promi- nente. Ostiola nonnisi apice incrassato magnitudinis gra- nuli Papaveris, ad verrucarum interstitia vel latera saepius quam in earundem summitate' prominent, ore ad lentem late aperto nonnunquam rimato, saepius a zona cineras- cente sub aqua difluente obtecto. Thecae ellipiicae, aliae minores (imperfectae) vacuae vel quatuor sporulas ;globo- sas includentes , aliae majores utrinque cuspidatae aequo modo tetrasporae, duobus vero sporis mediis majoribus. x Incolit arborum corticem ad fluvium ;4mazonum. ! P. sulphureum, plicatum; 4 crusta plicato - gra» nulata nitida aurantio-sulphurea, apotheciis turbinatis, ag FLORA BRAsI. d . 10 , * — 4146 LicurNEs. PrnENAsTBRUM. gregatis, ostiolis conicis pluribus confluentibus , (thecis maximis.) Syst. Lich. fig. 15. e. f. (solummodo thecae.) "Thallus praecedenti simillimus, ab eodem margine ci- mereo-nigrieante angustiore sejunctus, strato medullari non minus crasso; differt vero superficie magis nitida coloris in- aurantium vergentis, et corticis verrucis minoribus densis- simis plicatim transversaliter elongatis, versus ambitum gra- nulatis. Apothecia solitaria vel nonnulla aggregata et con- nata. Ostiola (sub crusta) minus elongata neque ad apicem incrassata, supra crustam punctiformia, ad lentem late aperta, rarius solitaria, plerumque plura intra crustae plicas con- fluentia maculasque semi- ad sesquilineares cfformantia. 'Thecae singulares omnium maximae oblongo-cylindricae, a medio usque ad fines rotundatas rarius cuspidatas angusta- tae, saepius limbo simili ac in Porina notatae, septenae octonaeve, quarum mrediae iterum majores, convolutae et ascis oblongis arctius inclusae. Sporae in his senae rarius quaternae magnae, communiter ellipticae rarius globosae, magnitudine a medio thecae versus finem decrescentes, sep- tis vel annullis tenuissimis intra thecam sejunctae. Crescit confine praecedenti. Adnot. Licet thecae hujus varietatis in pluribus spe- ciminibus semper eaedem sint, differentia haec minoris ap- paret momenti, si duplicem thecarum in priore planta for- mam citatam et similitudinem earundem utriusque varietatis perpendes (cfr. adnot. ad Verrucariam globiferam p. 1331.) Sie. quoque differentia ostiolorum ex aliis acci- dentalibus, ex situ apotheciorum minus profundo ob corti- cem adultum vel exsiocatum, dum varietas posterior in con- finio prioris ortum cepit, pendere potest, Hinc duas plan- tas descriptas ut species proprias describere non ausi sumus. l. PYRENASTRUM ALBUM. T . P. crusta cerata nitidiuscula albida, apotheciis pyrifor- mibus semi-immersis communiter pluribus aggvegatis, ostio- lis brevioribus horizontalibus conicis saepius in os com- mune desinentibus. "Thallus erustaceus, sordide albidus, glabritiei et nito- ris in lichenibus albidis rarissimi, sub lente, e punctulis mi- nutis asper, in confinio nigro -limitatus. Verruca thallodes fere nulla. Apothecia majuscula, semen papaveris aequan- tia, semi- immersa, rarius solitaria, plerumque bina, terna usque sena in circulum diametri semilinearis collecta, nun- quam confluentia, Ostiola breviora quam in caeteris generis * " LicugNrs. PxnzgNAsTRhUN. ye 4r " NC . * speciebus, conica, constanter subhorizontalia nec erecta, lurium convergentia in os commune punctiforme junius sub thallo latens dein paulo prominens desinentia. "TIhecae aliae ellipticae , paululum opacae, binas ad quatuor sporas angustiores inter se distantes includentes, septenae octo- nae seriatae (cfr. varietatem sequentem), aliae multo. mino-- res opaciores. ^ Crescit ad|corticem Lagunculariae racemosaeet Rhizopho- rae IMangles prope Bahiam confine Graphidipulverulentae, var. maculatae , zrthoniae ! daret s var. substellatae, Pertusariae communi, var. lutlescentt, Ferrucariae cerinae, Lecideae punctatae, Parmeliae subfuscae, P. variae, cine- reo - carneae et varietati tertiae mox describendae. P. album, coronatum; 4 crusta cerata nitidiuscula albido-alutacea, apotheciis pluribus abortivis diminutis circa alius majoris vegeti globosi ostiolum in circulum congestis. Verrucaria coronata, Zcon. sel. cryptog. tab. 8. fig. 5. Thallus idem qui praecedentis, coloris forsan e casu quodam parum obscurioris. Verruculae tenuissimae praece- dentibus paulo magis elevatae. Apothecium emergens con- stanter vero pro majore parte immersum, medium praece- dentibus parum majus, ostiolo ad moodum Verrucariae papillato nec elongato; cui alia plus quam quadruplo minora, terna ad sena neque nucleo neque ostiolo nec nisi cavitate exigua vel etiam mulla donata, quasi appendices in circulum ordinatae, affixa sunt, quae ad thalli superficiem ut apothe- cia integra apparent mediumque instar coronulae. cingunt (icon. cit. fig. V. 2.), ad sectionem verticalem quasi ansas referunt, apothecio medio. pro urceolo affixas (icon cit. Jig. V. 3.), ad sectionem dein horizontalem in superiore apothecii parte factam circulos tenues cum perithecio me- dio et inter se circinatim stellatimque conmnatas. Alia quo- que apothecia occurrunt simplicia, majora a Verruca- riis non distinguenda (icon. cit. J.2.). 'Thecae praeceden- tis (icon. cit. fig. F. 4.) Crescit in iisdem corticibus cum praecedente confine Ver- rucariae cerinae et moz sequenti varietati, Adnot. Quando priorem speciei formam normalem non videram, hanc alteram formam Verrucariis adnu- merare debui ut formam luxuriantem Opegraphae au- ritae nostrae analogam ; hinc nomen iconis ante annum de- lineatae. "Transitus inter binas formas non desunt, praete- rea apothecia simplicia solitaria eadem sunt. P. album, verrucarioides; 4 crust& lactea nmiti- diuscula, apotheciis globosis simplicibus minutis subsolita- | 10 * » p N - L4 «^ ^ " NONI vU VUES - ^N , » » o. à 148 LicuxwEgs. PnENASsTR UM. E riis emergentibus demum subdenudatis, verruca thallode- subnulla. . Pyrenula verrucarioides, Jfch. Syn. p. 194? 'l'hallus in nonnullis a praecedente vix nisi juventute, - hinc tenuitate et colore puriore, distinctus, alias vero ru- gulosus hinc inde deficiens illi Grap hidis confinis similis. Apothecia praecedentibus paulo minora emergentia in ver- ruca tenui demum fere nulla, caeterum non diversa. Ostio- lum ad lentem parum prominens cuspidatum papillatum. ''hecae praecedentibus multo minores, ovatae, opacae, sim- plices vel semel annulatae. | Crescit in iisdem cum praecedente. corlicibus inque eo- rundem confinio. Adnot. Ob thecas imperfectas obscuratas, apothecio- rum formam diminutam atque thalli in nonnullis conforma- tionem, apothecia haec pro abortivis hinc inde in thallo Grapbhidis confinis parasiticis habere non dubito. li. PYRENASTRUM SEPTICOLLARBRE. f P. crusta inaequabili fusco-aurantia, apotheciis lagenifor- mibus in verruca tenui semi-immersis, in circulum agsregatis, ostiolis subseptenis horizontalibus conieis subcurvatis conver- entibus, medio in os commune connatis, nucleo cordiformi. Syst. Lich. fig. 15. a. b. c. d. : 'l'hallus cerustaceus (vetustus) rugulosus, hinc inde defi- . ciens vel nigricans, circa apoibhecia verruculam depressam eífformans. Apothecia in hac verruca semi-immersa vel magis prominentia, sena septenave in circulum congesta, ut in praecedentis speciei forma normali; ejusdem quoque magnitudinis, ad latus infra thallum in ostiolum sensim pro- ducta; decrepita partem superiorem amittentia vel dehis- .centia longitudinaliter aperta (icon. cif. a.). Ostiola hori- zontalia, sub thallo latentia, ejusdem fere cum partis glo- -bosae diametro longitudinis, a medio versus centrum sursum curvata, in os commune emergens papillato - cuspidatum de- sinentia. Nucleus perithecii formae interiori adapiatus; hinc vel cum ejusdem forma externa lageniformis, vel si'cavitas interior angusta est, cylindrico - compressus, -ad basin sae. pius ob fundum perithecii (plurium Verrucariarum ad modum) introrsum productum furcato - bipartitus, duobus erithecii loculis et nuclei cornibus versus ostiolum in unum coníluentibus (icon. cit. c.) "Phecae parvae, ellipticae, qua- tuor sporulas continentes. Incolit corticem arboris nodosam prope Par. ; m ! p. 2e Um i x LicurNEs. Prius afos. 149 6. PYRENASTRUM CINNAMOMXEUM. — - P. crusta laminosa cinnamomea effusa, apotheciis lage- niformibus, pluribus ostiolisque elongatis omnino connatis, hinc verrucam conicam mulülocularem intus nigram extus thallodem ore communi subgloboso pertusam efformantibus. Icon. sel. cryptog. tab. 9. fig. 1. "Thallus crustaceus, tenuis, aequabilis, rarius cum cor- tice rugulosus, hinc inde nigricans. Verrucae majusculae, elevatae subconicae, binae ternae confíluentes intus e peri- theciis in singula binis ternisve a basi vel paulo supra ad apicem in conum coníluentibus nigrae, extus strato tenui ihallode obductae, supra ore ostiolorum communi puncti- formi ad lentem in capitis minuti globosi formam prominente pertusae. Si plures verrucae confluunt, plura quoque peri- thecia saepius connata sunt. Ostiolum semel infundibuli- forme observavi. "Thecae parvae oplonsn .crinerican. te- trasporae, septenae octonaeve ascis conformibus tenuissimis arcte inclusae, aliae nudae cohaerentes ,visae (icom. cií. Ag. 4. 3.) Incolit corticem juniorem. arborum frondosarum prope Caitéte. TRIBUS TERTIA. T n WEE T HO CÁEUEI NUASE (rnvPETHELIACEAE SYST. LICH. P. 17. — TRYPETHELIACEAE ET GLYPHIDEAE, FRIES. PL. HOMON. P. 261. ET 270. —— GLYPHIDEAE, C*"RYPETHELIAE ET GRAPHIDEARUM FEE IL. €. P. XXXVI. ET GHAPHIDEARUM EJUSD. GENERA. — IDIOTHALAMI, III. HY- PEROGENEI, ACH. SYN. — MYELOCARPORUM ET HE- MENOCARPORUM 4) MEYER GENEnA.) . Apothecia varia, plura aggregata, immersa in stromate discolori strato corticali orbato. 1 Thallus crustaceus (et subfoliaceus). Adnot. 'Pribus insignis tropicola, apotheciorum stro- mate satis distincta, in duas subtribus dividenda, prout typum sequitur Graphidearum vel Verrucarinarum. Intime vero cohaerent ambae subtribus charactere essentiali, habitu, patria, neque cum auctoribus citatis a se invicem removere possunt. | "uu ; Collectio plurium apotheciorum ad tribum distinguen- dam non suilicit, cum non tantum in pluribus Trypethe- liis aliisque hujus tribus speciebus apothecia magis mi- 150 ^o Lacuewss. TniPETHELINAE, nusve constanter in stromate solitaria obvenlant, sed etiam aliarum tribuum species, eaeque nullo jure ab iisdem re- movendae e. g. Pyrenula composita Ach., Verru- caria arthonioides nostra et plurima Pyrenastra supra descripta, apothecia habeant saepius vel constanter aggregata et connata, Ex posteriorum dein specierum stru- ctura, e peritheciis nimirum connatis, hinc ad basin atque in ambitu incrassatis satis superque elucet, verrucam hinc efformatam nigram omnino'accidentalem neque Try pethe- linarum stromati aequiparandam essé; exinde similem Trypethelinis veris, imprimis Glyphideis e peri- theciorum confluxu obvenientem verrucam nigram non pro stromate habendam esse (uti fecerunt Féeus et Meyerus in Glyphide, cfr. supra observ. p. 60.), sed stratum te- nue album supra verrucam mox dispersum ejusdem locum obtinere. Sin aliter, nullus limes inter Trypethelina- rum et Verrucarinarum genera analoga, et in nonnul- ls posteriorum speciebus e. g. in Astrothelio conico nostro, quod thallo roseo, verrücis intus omnino nigris ex- tus strato tenui aureo obductis gaudet, stroma duplex ac- cipiendum. Accedit dein ratio, quod circa apothecia quae rarius obveniunt, solitaria per crustam dispersa non alia eubstantia nigra nisi perithecium simplex tenue observatur, $troma album vero iisdem non deest. Pro charactere hinc essentiali remanet stroma, si cum thali superficie comparas, discolor (ne quidem in thallo s&lbo omnino concolor), nunquam a strato corticali obdu- ctum, licet in Eutrypethelinis saepius ad superficiem induratum saturatiusque coloratum. Idem stroma cum thalli substantia medullari comparatum magis minusve concolor est. Exinde in systemate olim pro- posito pro charactere essentiali exhibui substantiae stroma- tis stratique medullaris identitatem , quae.neque strato me- dullari in nonnullis deficiente, neque continuitate inter utraque interrupta, neque lineola inter utraque, si alba sunt, virescente tollitur. Enimvero in Glyphideis stroma album originem e strato medullari marginis thallodis ad speciem circa apothe- cia collecto manifeste indicat, ita ut Glyphis ad Leior- reumatis sectionem Medusulam proxime accedat. In Eutrypethelinis stroma et thalli stratum medullare sub- inde parum discolora sunt, sed constanter stromatis colo- rem nonnisi intensitate et splendore ab altero distinctum invenies (cfr. imprimis Astrothelium conicum), quod facile e substantia eadem in strato thalli medullari, occulta in stratum tenue expansa, in stromate véro aggregata ^ LicnENEs. EuThYPETHELINAE. 151 denudata lucique affulgenti exposita explicare potes. Enim- vero licet exinde thesin nostrám de origine et formatione stromatis etiam nunc defendamus, neque cum Achario, Féeo et Meyero stroma e propria substantia formatum accipiamus, in diagnosi characterem tamen istum potius physiologicum quam diagnosticum , ob coloris mutationes fallacem, eundemque difficillime saepius eruendum, cum alio faciliori et omnino constante nunc commutare satius duximus. Eutrypethelinas praeponimus ob affinitatem cum praecedente tribu, dum Gliphydeae disci excipu- lique formationem praeparant. Stroma ab epidermide tectum esse, quod de Trype- 1ihelio Sprengelii et varioloso refert Meyerus, nunquam vidi. Videtur mihi cel. Auctor inventum Flór- kei de crusta saepius hypophloeode nimis late concepisse, atque subinde errorem Acharii epidermidem matricis cum strato corticali commutantis invertisse. "Thallus totius tribus crustaceus, in unica &pecie para- doxa (Trypethelio melanothrice) eingulariter subfo- liaceus. SUBTRIBUS PRIMA, EUTRYPETHELINA E. (rnvyPETHELIACEAE, FRIES. PL, HONMONEM. P, 261, — TRYPETHE- LIEARUM ET PORINEARUM, FEE GENERA — fYELOGAR- PORUM, MEYER GENERA.) Apothecia subglobosa, ostiolata, Stromati dis- colori immersa. | Thallus crustaceus (etsubfoliaceus). . Adnot. Stroma perfectius forma coloreque magis di- stinetum quam in sequente tribu, extus saepius induratum et opacius quam intus coloratum neque vero strato thalli corticali vel matricis epidermide obductum. [In singulis spe- ciebus tres apparent apotheciorum evolutionis gradus iidem quibus inter Verrucarinas distinguuntur genera: Per- tusaria, Verrucaria et Pyrenastrum., XI. POROTHELIUM. Syst. Lich. p. 18. fig. 21. Icon. selectae cryptog. tab. 9. fig. 4. Trypetheliü, zjchar. Fee spec. - 452 LicuExES. PonorHELiUM. ARIS, Lun LE Chiodectonis, Fée spec.? i Mycoporum , IMeyer l. c. p. 327. Stigmatidii, ejusd. spec. | Porodothion et Segestria, Fries pl. homon. p. 962». 263. Stroma discolor, plures fovens nucleos subglo- bosos, nudos, eorundemque ostiolis singulis pertusum. ' Thallus crustaceus. Adnot. Generis species stromate nigro gaudentes af- finitatem habent hinc cum Arthoniis, illinc cum Ver- rucariis quibus apothecia sunt composita, ob substantiam vero carbonaceam ab his omnino diversa (cfr. supra Ver- rucariam arthonioidem p. 129.) Porothelia ab- ortiva structuram indicatam Arthoniae adipisci, quod ob- "servavit cel. Fries, nunquam vidimus. Nescio cur Meyerus nomen mutavit. Nomen Frie- sii Porodothion (licet Porotheleum ejusd. tempore quo creabamus nostrum, sectio tantum generica esset) lu- benter acciperemus, nisi Porotheleum Fr. mox citatum pro genere vix satis distinctum videretur. Segestria Fr. secundum characteres datos a nostro genere ejusdemque Porodothio non differt nisi nucleis solitariis, charactere quem auctor ipse in genere affini Trypethelio neglexit (cfr. praeterea supra adnot., ad iribus characterem p. 149). Subjungit quidem Auctor sa- £acissimus differentiam e Porodothii stromate hetero- geneo et Segestriae stromate e strato medullari formato 5 haec vero distinctio hinc characteri tribus ('I'rypethelia- cearum) accepto ,,excipulum verrucaeformae e strato me- ,dullari thalli formatum** repugnat, illinc in omnibus tam difficile eruenda est, ut ortum citatum unius partis ex al- tera nonnisi physiologice evolutionis respectu pro charactere tribus generali habere possimus, satiusque duxerimus eun- dem omittere inter tribus generumque singulorum characte- res (cfr. adnot. supral.c. 150.). Si dein pro unico genere Segestria differentiam e stromatis substantia accipere- mus, ob Porothelium album utique ad genus mox ci- iatum referendum character nuclei solitarii tollendus esset; superest exinde prior character citatus difficillime eruendus nec in alio genere contribuli adhibitus, 1l POROTHELIUM ARTHONIOIDES. T P. crusta (juniore hypophloeode?) cinerea nigro - limi- - ' E biódisi . Po OTIIE y: ronexas, Pon os | 153 tata, stromate heniisphaerieo et difformi, subgelatinoso nigro : ostiolis 2 — 4 instructo. Syst. Lich. fig. 21. | Kx A rds 'l'hallus crustaceus tenuis , cinereo - albicans, : cum epi- dermide. rimoso - disruptus furfuraceo - pulverulentus. Stro- mata sparsa. forma substantiaque Arthoniis fere similia , ostio- lis nonnisi ir humectatis tumidis ad lentem conspicuis. Nu- clei dense congesti, a se invicem compr essl et angulosi. "Thecae ellipticae, liberae, seriatae, quinquies ad septies annulatae, cellulosae, cellulis quadratis. Crescit ad arborum. orticem prope Caitété, 2. POROTHELIUM RUFO-FUSCUM. f P. crusta aequabili (hypophloeode?) rufo-fusca, | stro- mate depresso convexiusculo latiore vix gelatinoso mnigro- cinerascente, ostiolis quamplurimis. Jcon. sel. cryptog. tab. 9. fig. 3. "ll'hallus erustaceus tenuis, a confini albido quidem dt versus margineque nigro sejunctus, an vero proprii coloris sit, e nostris non patet. Stroma praecedente multo latius, . saepius in cortice transversim elongatum, substantia minus gelatinosa, coloris in siccis cinereo - nigricantis , in hume- ctis nigri. Ostiola numerosa, magis perspicua, prominula coloreque in siccis opaciore distincta, Nuclei exaciius glo- bosi, minus densi, gelatinosi, a stromate facile sejungendi ec eidem, ut peritheciis solent, arcte adhaerentes, (cfr. icon. cit. fis. IF. 3.)), an thecigeri, eruere non contigit. Crescit ad: corticem arborum juniorum prope Para. 9. POROTHELIUM WRLANG STIGMA. T P. crusta cinereo - nigricante, Sicounatt plano atro, Ostio- lis flavescentibus. Mycoporum. melanostigma , Meyer in Syst. Veget. cur. post. p. 326. Crescit in. Brasilia. 4. POROTHELIUM ALBUM. f P. crusta submembranacea nitidiuscula albida, stromate minuto elongato gyroso difformive supra planiusculo subpul- verulento albissimo nucleis ostiolisque subse;iatis nigris. 154 LicnsxEs, PonornzriUM. -— Chiodecton Meratii et effusum, Ive i|. c. p. 63. 64. tab.7. fig 3. 4. road | Ostiola nigra, punctiformia, ad lentem subangulosa; nudo oculo bene conspicua ob superiorem nuclei subinde compressi partem denudatam, nec impressa mec promi- nentia. 44d cortices arborum legit Clar. Freireiss in Brasilia. | Adnot. Plantula similis Verrucariae porosae nostrae, (Trypethelio Ach. v. supra p. 129.), ob pe- rithecii vero defectum et nuclei structuram omnino hujus generis, nec Chiodectonis, licet forma exterior ad len- tem simplicem posteriori accedat, Ex eadem structura P er- tusariae generi affinis est nostra, cujus specimen com- municatum pro Porina compuneta Ach. (a Meyero- ed Stigmatidium suum relata) determinaverat Flór- keus; quidquid vero habeas de hac synonymia vix accipienda, -. mostra ob stroma a thallo satis diversum, nucleum nigrum nec non thecarum formam ad Pertusariam, genus omni- - bus notis exacte circumseriptum, referri nequit, licet ea- dem colore stromatis albo a binis speciebus praecedentibus | $atis recedat. XII. TRYPETHELIUM. : Sprengel Anleitung ste ;dufl. p. 350. fig. 95. dep sel. cryptog. tab. 9. fig. 6. — — Fries. pl. homon. P: 201. Trypethelium et Ophthalmidium, Syst. Lich. p. 18. fig. 23. 24. | | Trypethelii, 2z4char. Lichenogr. univ. p. 58. tab. 4. fig. 9. 9. ; ejusd. Monograph. in ct. IMoscov. F. 1917. p. 174. tab. 8. ; ejusd. synops. p. 104. — species. Trypethelii, Fée, Essai eic. introd. p. XXXIX. tab. 1. fig. 18. species. Pyrenulae, -4char. l. c. species. Bathelium, .4/zel. J4ch. Method. lich. p. 111. tab. 8. fig. 3 — "Trypethelii Meyer 1. c. p. 329. et Ocellulariae, ejusd. l. c. p. 327? species. Stroma coloratum, fovens apothecia globo- sa, poriformi - ostiolata, perithecio carbonaceo sub- integro. Thallus crustaceus, rarius subfoliaceus. à z , LicurxEs. TnypkTuEIAUM. 155 Adnot. Pyrenulae Ach. copulationem cum Ver- rucaria neccessario sequitur altera Opthalmidii cum Trypethelio; ex eadem analogia utrumque ut sectionem retinemus. Differentia ex apotheciorum immersione (inter Verrucariam et Pyrenulam) in his quidem deest, ejus vero locum post illam e perithecii integritate occupat altera ex numero apotheciorum-in quovis stromate T rype- thelii fere constanter plurali, Ophthalmidii plerum- que singulari distinctum hujus sectionis habitum efficiente. Stroma in genere integro coloratum, intus a thalli in- terioris colore parum diversum, extus communiter corneo- induratum opacius coloratum. / Differentiam a sequente genere huic subjungemus. de Ocellulariam M. ob synonymum Ophthalmi- Qium ab auctore subjunctum , non vero secundum chara- cteres ejusdem citavimus (cfr. supra adnot. p. 122.) Species plures pro Trypetheliis descriptas ad ge- ^ | nera: Verrucaria, Pyrenastrum, Porothelium et Astrothelium amandavimus ibidemque adnotavimus. De thallo singulari unius speciei cfr, sectionem tertiam. SECTIO I. OPHTHALMIDIUM. (1 Syst. Lich. p. 19. fig. 23. Pyrenulae, char. |. c. species- Trypethelii, FT. ]. c. species. Ocellulariae , Mey. 74. c. species. Stroma subhemisphaericum, fovens apothe- cia subglobosa, saepius singula, perithecii basi de- ficiente. 'l'hallus crustaceus. 1 TRYPETHELIUM HEMISPHAERICUXM. T Tr. crusta tenui pruinosa evanida, stromate minuto he- misphaerico pallide flavido, apotheciis in quovis singulis vel binis demum emergentibus fuscescentibus, ostiolo impresso. Syst. Lich. tab. 23. "Thallus crustaceus tenuissimus evanidus, nec, mi fallor, hypophloeodes. Stroma a thallo omnino distinctum, gla- brum, depresso -hemisphaericum , ad basin parum angusta- tum, junius punctiforme, demum semen papaveris adae- quans, e substantia flavescente stratum tenue circa apothe- cia sisiénte. Apothecia in quovis stromate utplurimum so- (| - ! ; ue 156 , LiCHENES. PhIPSP RN. litarla rarius bina, juniora latentia, demum e stromate emergentia, usque ad dimidiam partem denudata. Perithe- cium tenue fuscescens, supra nitidiusculum, ostioloi impresso. "[l'hecae majusculae, fusiformes , utrinque cuspidatae, quin- quies ad septies annulatae, articulis. demum inflatis trans- verse cllipticis, a se invicem jepedteitibus. (icom. cil. fig. 23. b. c.) Crescit ad corticem juniorem prope Pará confinis Gra- phidi pulverulentae var. ambiguae et Ferrucariae puncti- formi. EL ! Adnot. Pyrenula discolor Ach., quae hujus ge- neris (cfr. supra adnot. p. 129.), differt a nostra crustae t^c hme ell verrucis gibbosis majoribus oso pap- pillato. 2. TRYPETHELIUM SPHAERICUM. T Tr. crusta cartilaginea glabriuscula lutescente, stro- mate hemisphaerico fulvo, ostolo marginante. Ocellularia sphaerica, JMeyer in Sprgl. Syst. Veget. cur. post. p. 326. Crescit ad corlices Brasiliae. SECTIO I. EUTRYPETHELIUM. i Trypethelium , Syst. Lich. p. 18. fig. 94. Trypethelii, Spr. ;4char. Fee. Fries. Meyer spec. Stroma tumidulum, fovens aàpothecia glo- bosa, solenniter plura, perithecio integro. ! 'l'hallus crustaceus. | 9. TRYPETHELIUM MADREPORIFORME. ÍT Tr. crusta subcerata, nmnitidiuscula flavovirente, .stro- mate subgloboso extus duriusculo brunneo intus luteo, apo- theciis circa ostiolum denudatis a verruca elevato-marginatis. Icon. sel. cryptog. tab. 9. ftg. 6. | "Thallus crustaceus late eífusus, tenuis quidem et cum -epidermide hinc inde diffracto -rimosus , omnino tamen epi- phloeodes et laete coloratus, Stroma extus duriusculum, lae- vigatum , nitidiusculum, minime vero ab epidermide mátzi- cis obtectum (icon. cil. fia. VI. 3.), hemisphaerico-slobosum vel e pluribus conjunctis latius expenses basi seinper con- | MO TT bow. | |». LaucnEewrs. TnyerTHELIUM. 157 * | E r ^ strictum , impressionibus exacte orbicularibus distinctum, uarum fundus a peritheciorum parte superiore denudata os- tolo epapillato notata obturatur. Substantia stromatis inte- rior pulverulenta, fere aurea, in adultioribus superficiei fere castaneae concolor. Apothecia majuscula, exacte globosa, versus superficiem stromatis rerius unum supra alterum po- sita, in singula verruca communiter ad summum sex , rarius plura. "Thecae elliptico- cylindricae, septies ad novies an- nulatae, annulis quadrate cellulosis, septenae octonae ascis inclusae. - Crescit ad. cortiem arborum prope DBahiam. hl. TRYPETHELIUM DEUSTUXM. Tr. crusta albida pulverea effusa'* stromatibus subcon- fluentibus rugulosis atris sporangiisque cinereis. /Meyer in Sprgl. Syst. Veget. cur. post. p. 316. | Crescit in. Brasilia. SECTIO III, MYCETOTHELIUM, ! Stroma tumidulum, fovens apothecia plura globosa, perithecio integro. Thallus subfoliaceus. Adnot. Speciem mox describendam in propriam sec- tionem non redigere non possumus ob thallum substantiamque totius plantae aliis lichenibus hucusque visis tam alienam, ut plantam potius fungis adnumerarimus, nisi eundem fere thallum Lecideae apotheciis manifestis nigris onustum (Lec. nelanothricis) haberemus. | "Thallus nimirum in hac specie indolis singularis, in plan- tis cryptogamicis europaeis nusquam observatus, substantia sua molli superficieque pulverulenta (in nostris saltem quae ve- tustiora sunt ) nec hygrometrica fungis affinis, unaque. sub- stantia interiore floccosa nigra ab aliis lichenibus distincta; econtra colore superficiei glauco - virescente, pagina inferiore nigra matrici floccorum radiciformium ope arcte affixa, mar- gine singulari ad modum crustaceorum nigro, fructificatione supera et si cum thalli ambitu comparas, parva dispersa, eaque Try»ethelio nec ulli fungorum generi(a Sphae- ria ERIS e shkorret) congrua lichenibue-z*?P!Or visus, ,Suspicayóx9 , » €* stratum vali f T verulentum | in | . "M / A " Oorsan m planta jv ** Tg sf, / ^eP8idea citata obser ere qu/ « : medulla». ! "4 / ! a81S conSru- Yatur. - M Cini 158 LicuEexNEs. TRYPETHELIUM. ————— DL [ p Si cum aliis lichenibus thallum comparas, ob stratum inferius perfecte floccosum ad lichenes írondosos omnino pertinet species; nullum vero hucusque vidimus lichenem frondosum tam tenuem, mollem, integrum cortici arcte ad- haerentem, ambitu irregulari vario crustaceorum ad modum nigro- marginato , similibusque lineis flexuosis nigris percur- sum, ut specimina nostrae pluribus minoribus composita non habere non possis. ! 5. TRYPETHELIUM XMELANOTHAIX. Í Tr. thallo subfoliaceo libero effigurato infra intusque nigro -íloccoso suprà glauco- pulverulento, nigro marginato, stromate subrotundo convexo tumidulo fílavido, apotheciis globosis numerosis minimis. "Thallus in nostris late expansus, palmaris, communiter e pluribus minoribus vix uncialibus margine lato nigro parum elevato crenulato -flexuoso distinctis iisque plerumque om- nino continuis, rarius lobulo uno alterove sibi invicem im- bricatis compositus, tenuissimus vix papyraceus, fragilis, mollis, siccus nec hygrometricus, membranulae vel epidermi- dis solutae ad instar corticem obducens eique arcte adhae- rens, ut illaesum sejungere non possis. Substantia ejus- dem interior perfecte floccosa, cum pagina inferiore nigra; stratum superius (substantia corticalis) sub lente e granulis cohaerentibus compositum , subcellulosum , cum superficie glaucovirescens, molliter pulverulentum, hinc inde Isidii. Ach. ad modum excrescentiis granulosis vel filiformibus onustum; ambitus effizuratus irregulariter crenulatus niger. Stroma in nostris omnibus frequenter obvium tenue, con- vexum, subrotundum, diametri vix linearis, sub lente tumi- dulum, flavum, superficie magis pallescente, nec ut in aliis generis speciebus indurata intensiusque colorata, ad lentem ex ostiolis nigro - punctata. Substantia ejusdem aeque mollis ac thallus, sub lente granulosa flocculis paucis interspersis. Apothecia in singulo stromate quam in aliis speciebus magis numerosa, minutissima, globosa, pleraque ad superficiem ostiolo nonnisi ad lentem conspicuo desinentia, alia profun- dius immersa abortiva, e perithecio nigro et nucleo theci-" gero sub lente flavescente. "l'hecae oblongo - cylindricae, ad $ummum novies annulatae, quae liberae septenae octonae co- haerentes -entur, aliae, uti videtur, juniores absque annu- lis, ascis ClaVatv ^ 3: dricis inclusae. pre : Licibus arov. - ha« "uw Crescil. cor "dhaex-- is uncia Pa- (— LicumsEs. ÁsThOTHELIUM. 159 t | XIII. ASTROTHELIUM. * Syst. Lich. p. 18. fig. 25. - Icon. sel. cerypt. brasil. tab. 9. fig. 5. tab. 10. fig. 1. Fries, pl. homon. p. 262. Trypethelii , z4char. 7. c. , Feel. c., Meyer l. c. spec. Stroma coloratum, fovens apothecia turbi- nata, perithecio carbonaceo integro ostiolato, ostio- lis conicis convergentibus, pluribus saepe in os commune desinentibus. Thallus crustaccus. Adnot. Differt a Trypethelio eadem ratione ut P y- renastrum a Verrucaria: hinc iisdem rationibus, quàs ad genus Pyrenastrum exposuimus, huc omnes refero species ostiolis magis minusve elongatis, nec tantum ore ostio- lorum communi praeditas. Vix hucusque descripta est spe- cies, nisi Trypethelium lageniferum hujus loci sit (cfr. infra adnot. ad Tr. varium). Equidem non dubito hujus generis observatum iri transitus in Trypethelium similes atque exstant inter Verrucariam et Pyrenas- trum; cum vero hoc genus posterius recepit Cel. Meyerus, nescio cur Astrothelium non agnoverit; licet enim pro more suoad Trypethelium suum nonnisi ,, Astrothe- lii Eschw. species ** citet, species alias rejectas nusquam inter citata sua invenio, 1. ASTROTHELIUM ALBUM. [Í À. crusta laevigata glauco- pallescente subpruinosa , stro- mate depresso convexiusculo lobato et angulato albo, apo- theciis globosis et conoideis solitariis aggregatisve, ostiolis elongatis subcylindricis saepius in os commune desinentibus. Icon. sel, cryptog. tab. 9. fig. 5. . Species memorabilis ob structuram singularem partibus . omnibus minutissimis nonnisi summo labore extricandis. 'Thal- lus crustaceus, crassiusculus, superficie laevigata sicca sor- dide cinereo - pallescente , madida magis minusve virescente, ad oculum nudum apparenter pruinosa, substantia singulariter molli intus quasi farinosa, conspicue e duplici strato compo- situs, superiore tenui tenaciore subpellucido coloris ejusdem - cum superficie, ad partem inferiorem vero intensius viridi, ut inter utraque stria appareat viridis (:con. cil. fig. V. 9.), -strato inferiore medullari dicto crassiore albo, Stroma latius * - us "r^ EON gus Apta LT M : : ^ . ir m add : 132 LicHENES. ÁSTROTHELIUM, — — MA i2 ia. gd effusum, paulo convexum, saepius vix supra thallum prominens, - varie formatum, magis minusve elongatum , flexuosum saepi- ^ us utrinque lineolam nigram (vix pro margine inter plura spe- - cimiua habendam) sequens (icon. cit. fig. V. 1. 2.), coloris et substantiae omnino ejusdem cujus stratum medullare (id quod sententiam nostram de origine stromatis praeclare illustrat); verum tamen siroma cum strato medullari non omnino con- iinuum, sed inter utraque sectionis atque lentis ope stratum observatur viride cum strato corticali continuum eique struc- iura et substantia conveniens, triplo vero tenuius stromatis, basin undique recipiens (icon. cit. fig. J. 4. 6.) simulque saepius singula apothecia circumdans (con. cil. fig. V. 3. 4«). Apothecia stromati profunde immersa vel pyriformia vel in ostiolum conicum abeuntia vel globosa ostiolo cylindrico, ra- rius solitária, nonnulla ut videtur astoma, plurima vario nu- mero aggregata vel ostiolis vel peritheciis ipsis in' canalem vamosum coníluentibus (icon. cit. fig. P. 4). Ostiola magis minusve elongata, rarius erecta, plerumque obliqua vel in- curva, saepius in os commune vel infra superficiem unum in alterum desinentia, ore minutissimo in superficie stromatis vix ad oculum nudum conspicuo. "lhecae, quas rarius videre contigit, minutissimae, cylindricae, biannulatae, exacte mo- niliformes quasi e sporis tribus concatenatis (icon. cit. fig. P. 5.) n » Crescil ad arbori corlicem prope Para. 9. ASTROTHELIUI ISABELLINUN. T À. crusta subcerata isabellina fusco-limitata, stromate dif- formi tuberculoso dehiscente intus coceineo extus albido sub- pulverulento, apotheciis pyriformibus aggregatis, ostiolis Cónicis in os commune minulissimum desinentibus, Icon. sel. cryplog. tab. vo, fig. 1. Thallus crustaceus latissime extensus fere dodrantalis, crassus e cortice quidem vel hinc inde e stromatibus juniori- bus per thallum nondum protrusis leniter tuberculosus, super- ficie vero maxime laevigata nec nitida potius tenuissime prui- nosa, coloris elegantissimi ex ochroleuco rubescentis, mar- gine late umbrato fusco-cinerascente cinctus; e strato duplici anifeste compositus, inferiore tenui albido, superiore ad tionem tenuem sub lente fere hyalino tenuissime celluloso, humectato virescente, nullo vero strato distincto viridi inter- posito (icon. cil. fig. 1. 9. b. — cfr. supra obs. p. 85.). Stroma singulare satis magnum, diametri unius vel duarum linearum , per stratum superius corticale perforatum vel dis- cissum prorumpens, subconico-iubereulosum subinde elon- x RAE ] * T hn. LS TTTB & - Y - "Lb » bM [ Ip" -. : | j d ^ "y i "velud LicugNES. ÀÁsTnoTuELIUM. 161 i " gatum et substellatum , dehiscens, varie rimosum vel, si mavis, € pluribus aggregatis compositum, cujus basis e matrice ipsa apotheciis plerisque subcorticalibus dein protuberanti- bus, elevata; substantia, uti videtur, peculiaris coccinea ad rimas stromatis denudata (/con. cil. fit. /. 1. 2.) supra apo- thecia irregulariter in stroma tenue collecta, quae plerumque ab alia substantia alba mucilaginis vel spumae exsiccatae fa- ciem induente, in madefactis facile diffluente obtegitur. An haec ulterior substantia cum thalli substantia me- dullari hujus speciei valde rara sit eadem, non satis li- quet. Color prioris substantiae ab illo superficiei thallodis intensitate tantum et vivacitate differt, aeque ac in plurimis Prypetheliis (cfr. supra adnot. ad Try pethelinas). Apothecia profunde ligno immersa, pyriformia et lagenifor- mia, in singula verruca bina quaterna, eruptione sua, uti vi- detur, stroma efformant disruptum et mox ipsa disrumpuntur. Ostiola conica, non multum elongata, mox erecia, mox ad latus, mox singulari errore loci matricem versus directa, hinc vario modo intra verrucas confluunt, vel canalem ramo- sum efformant saepius astomum, vel ad coníluentiam dilatata [uasi novum apothecium centrale globosum efformant, vel magisregularia ad superficiem in os commune desinunt (coz, cit. fig. [. 2.), cujfis vero ostiolum' in nostris nunquam ne- quidem ad lentem conspicuum mec nisi sectionis ope detegi- iur. Perithecium ad lentem simplicem satis crassum vide- iur (2con. cil. fig. 1. 2.), cujus vero color niger extrorsum: minus intensus apparet. In sectione dein tenuissima lenti compositae subjecta stratum istud perithecii exterius minus intense coloratum vidi ligni ambeuniis esse partem, (icon. cit. fig. I. 3. c.) quod e substantia perithecii carbonacea, uti vi- detur, resorpta magis minusve colore nigro tingitur, (icon. cit. fig. J. 3. a.).. '"Phecae maximae oblongo-ellipticae, plu- ries immo ultra vigesies annulatae, ad annulos constrictae, sporis numerosissimis, globosis, variae magnitudinis, etiam in singulo annulo saepius stratum duplex eíficientibus faz- ctae, binae asco subcylindrico ad basin cuspidato. crasso (hinc üt in Pertusaria limbato) inclusae. Aliae observan- iur forsan imperfectae simpliciter vel pluries annulatae, spo- ris vix vel non eonspicuis, eodem modo binae ascis inclusae. (icon. cil. fig. I. 4.) " Incolit arborum corticem in Serra dos Montes. altos. Ld 9. ASTROTHELIUM VARIUAM. f À. erusta juniore hypophloeode demum lutescente, stro- mate subhemisphaerico intus citrino, extus fusco duriusculo, apotheciis cum ostiolo dilatato lageniformibus verticalibus. FLORA BRASIL. l. 11 | Lj Z M 162 LicEENESs. AsTROTHELIUXM. T Trypethelium Sprengelii, FZe l. c. pag. 65. tab. 19. füg. 1.5; nec char. Thallus, uti videtur, junior hypophloeodes, demnm hinc inde epiphloeodes cum cortice confluens, exinde in nostris varius, rubens, fuscescens, cinerascens, flavescens vel flavo- virens margine effuso. Stroma varie formatum, ex hemisphae . rico ob basin angustiorem subglobosum vel e pluribus con- fluentibus tuberculosum difformiterque elongatum, ad super- ficiem ex ostiolis pluribus nigro - punctatum , substantia pul- verulenta citrina, ad superficiem indurata fusca, colore hinc ab illo thalli non longe diverso (cfr. adnot. ad tribum su- pra p. 150). Apothecia in singulo stromate numerosa, con- stanter sursum conico-lageniformia, ostiolo quam imn aliis speciebus latiore verticali solitario, ad superficiem stromatis de- sinente, nec unquam pluribus confluentibus. Thecae fusifor- mi -ellipticae nonies ad trigesies annulatae, septenae octo- naeve ascis inclusae. Crescit ad. corticem arborum prope Para et inter Til- lam do Rio das Contas et. IMaracas; (planta Féet citata. in "America ad corticem Crotonis Cascarillae nec non in Peru- via ad corticem Bonplandiae trifoliatae), Adnot. Eandem quoque invenimus speciem in cortici- bus Cascarillae iconi citatae omnino respondentem, nisi quod substantia verrucae interior albida sit, exinde Trypethe- liolagenifero ejusdem corticis incolae accedat, a quo nonisi verrucis hemisphaericis vix concoloribus differt mos- tra. An ideo Trypethelium lageniferum hujus loci sit, disquirendum. Trypethelium Sprengelii Ach. apotheciis gaudens secundum duas icones in Actis. Mosco- viticis et in Lichenographia universali perhibitas constanter globosis a nostra et a planta J?ei apotheciis constanter lage- nifo rmibus nec unquam globosis onusta non diversum ha- bere non possum. A. variu m, citrinum 41; crusta hypophloeode, s!ro- mate subhemisphaerico intus extusque citrino pulverulento, apotheciis cum ostiolo dilatato lageniformibus verticalibus. Thallus hypophloeodes praecedente tenuior, sub epider- mide latens in nostris amoene lilacina, ad confinium late ni- gro-limitatus. Stroma cjusdem formae et substantiae ac praecedens, sed ambitu non indurato nec obscurius .colo- rato, an ob juventutem vel vegetationem depauperatam aliam- ve causam, non liquet. Apothecia et thecae praecedentis. Crescit ad arborum corticem. prope Bahiam , confinis thallo, ut videtur, lichenoidi ,flavovirenti, sed Sphaertae ^ ^ " » s ; ; Ne b d Liougwzs. AsTROTIELIUM. 163 t ! cujusdam apotheciis nigris globosis onusto, quorum nonnulla plantam quoque nostram invadunt. Adnot. Plantula primo aspectu ob colorem thalli stro- matisque sequenti speciei affinior quam praecedenti; differt vero sequens crusta omnino epiphloeode ostiolisque conver- gentibus fere constanter in os commune desinentibus. l|. ASTROTHELIUM CONIGCUXNM. f A. crusta laevigata (epiphloeode) saturate rosea subprui- nosa, stromate Etico aureo, intus ex apotheciis globoso- turbinatis subquaternis connatis nigro , Ostiolis angustis elongatis conyergentibus ad apicem stromatis in os commune desinentibus. Syst. Lich. fig. 25. a. — e. ' Species insignis ob colores partium laetos formamque stromatis praecipue in loci natalis prioris matrice laevigata regularem et determinatam. . 'Phallus crustaceus manifeste epiphloeodes e strato duplici, inferiore albo, hinc inde pal- lide flavescente, superiore subhyalino roseo et sublilacino. Stroma constanter hemisphaerio- conicum, ejusdemque fere magnitudinis, baseos diametro semilineari, (rarius bina, in altero loco natali etiam terna quaterna connata ) extus strato tenui aureo obtcctum, (de nexu hujus cum strato medullari vide su- pra adnot. ad tribum), intus e peritheciis in!egris ostiolis con- natis nigrum, (omnino ut in Pyrenastro cinnamome o, cujus quidem verruca nigra a strato corticali obducitur, cfr. adnot. mox citatam) apice ab ostiolo communi nigro majus .culo vix prominente notatum (icon. cit. a. b.). Apothecia in | quovis stromate saepius bina, rarius terna usque sena, (icon. cil. a. b. c. d.) globosa magis minusve lageniforniia, in ostio- lum angustum conicum longitudine perithecii diametrum fere adaequans vel parum superans producta, ostiolis convergen- tibus, rarius singulis ad stromatis apicem aggregatim (icon. cit. b.) , ut plurimum ibidem in os commune desinentibus. ''hecae minores, fusiformes, triannulatae, articulis facile se- cedentibus, aliae (perfectiores?) quatuor sporulas globosas foventes, septenae octonaeve cohaerentes (icon. cit. c.) Crescit ad arborum corliicem prope Para et prope Caiteté. 11* 166 . LicugNEs. GuyrPuis. 2. GLYPHIS ANGULOSA. 1 * Gl. crusta tenuissima pruinosa et hypophloeode, stromate latiusculo tenui planiusculo subanguloso, apotheciis minutis linearibus dein apertis dilatatis angulosis confertissimis sub- connatis nigris. Icon. sel. cryptog. tab. 10. fig. 9. Thallus crustaceus, quoad e rimis et nitore in statu adulto concludere licet, hypophloeodes, (in nostris prioris loci natalis extus intusque fusco-glaucescens, alterius loci fere alutaceus). Stroma minus prominens quam in specie praecedente, ambitu magis sinuato angulosove, substantia ejus- dem alba (forsan ob speciminum adolescentiam ) ad oculum nudum vix nisi in margine conspicua. Apothecia in juven- tute exacte linearia, Opegraphae ad speciem medio lon- gitudinaliter rimata (icon. cit. fig. JI. 2.), mox dehiscentia late aperta, ob mutuam pressionem angulosa difformia, disco Jano - concavo aetate quadam albido-pruinoso (icon. cit. fig, JI. 3. 4.) Perithecia inferne crassissima, si stromatis ambi- tum excipis, matrici insidentia nec stromate thallovejsuffulta, dein magis minusve confluentia (icon. cif. fig. 11. 5.). 'Thecae minutae, ovales, simplices, octonae seriatae. Crescit in arborum corlice prope Para et ad fluvium Zimazonum confinis Thelotremati lepadino. ó. GLYPHIS CICATRICO S A. Gl. crusta laminoso- cerata nitida alutacea, stromate mi- nore elevato, apotheciis latioribus ellipticis et sublinearibus simpliciter curvatis inter se liberis, nigris. ch. in. Linn. "Transact., l, c. p. 40. tab. a. Fig. 3. — Syn. p. 107. Fée. l. c. p. .XC. tab, 1. fig. 19. , Thallus crustaceus , in loco natali priori uti solet, (cfr. supra observ. p. 63.), crassiusculus, continuus, laevis, nitidus, coloris a confinibus magis minusve diversi, in altero loco na- tali interruptus, laminosus, tenuior, coloris purioris pallidi vix virescentis, breviter idem qui confinis Verrucariae. Stroma illo specierum praecedentium minus minusque fre- quens, e substantia albo - cinerascente raro apothecia obval- lante nec non sejungente, cum hypotheciis constanter satis disjunctis vix confundendum, Apothecia latiora, nudo oculo bene destinguenda, rarius imperfecte linearia, longitudine latitudinem ad summum ter superante, peritheciis basi qui- dem crassissimis saepiusque connatis, ad superficiem vero a - se invicem distinctis, hinc non cum auctoribus citatis pro * FS E. , " , ! d "Y 8" x , Po : LicugsNES. GrtPuis. 167 stromate habendis, disco magis quam in prioribus concavo: Thecae fusiformi -ellipticae, uno apice communiter cuspi- dato, altero rotundato, septies annulatae, septenae octo- naeve cohaerentes. Crescit ad arborum sempervirentium corticem prope Bahiam in' confinio Ferrucariae ochroleucae, Graphidis. venosae var. elongatae. et Leiogrammatis lobati, dein(in | cortice arborum Jfrondosarum ?) Graphidis niveae et. errucariae «spisteae. (in Guinea ad corticem Codarii Solandri Vahl. "Ach.). Àl-. GLYPHIS FAYULOS A. Gl. crusta albida dein subpulverulenta, stromate minore planiusculo, apothecii: latioribus remotiusculis rotundo - sub- angulosis nigris (siccis »xcavatis). char. in. Linn. transact. l. c. p. 42. tab. 3. fig. 1, — Syn. p. 107. h Fée, Essa: &c. p. 61. Thallus crustaceus, in nostris tenuis, nigro-limitatus, in uno specimine (an ex epidermide connata) laevigatus albido- fuscescens, in altero albido - pulverulentus. Stroma magnitu- dine praecedentis, minus convexum, substantia albissima pul- verulenta evanida. Apothecia ob substantiam stromatis albam quodvis circeumdantem minus densa, eorumque figura ad sectio- nem lenti compositae subjectam adultis Glyphidis angu- losae (quam cfr.) non absimilis; discus siccus excavatus, Thecae eaedem quae praecedentis speciei, fusiformi - ellipti- cae, pluries annulatae, septenae - octonaeve cohaerentes. Crescit ad. arborum corticem prope | Bahiam | confinis Graphidi Commati. (in. varüs regionibus tropicis ad cortices | Cascarillae et 4ngusturae spuriae, in epidermide Zchrae Sapotae, IMMangiferae indicae et Homalii | cuneati , DBonplan- diae trifoliatae et Cinchonae Condamineae , dein ad ramos Exostematis caribaet. Fee). 5. GLYPHIS REPENS. Gl. ,, crusta alba effusa pulverulenta, stvomatibus diífor- mibus confluentibus, apotheciis subrotundis brunneis laten- tibus. ** Meyer, in Sprgl. Syst. Veget, cur. post. p. 327. Crescit ad. cortices Brasiliae. OC E PR » ? MOD JUS EL X MM Md Jj n Aj LI " » n MN £y 168 | LicugwEs. CuropEcrON. XV. CHIODECTON. «Íchar. in Linn. "Transact. XII. ài. p. 43. sequ. — Ejusd. Syn. p. 108. Syst. Lich. p. 19. fig. 26. Fée, Essai p. XXXVII tab, 1. fig. 17. Meyer, l. c. p. 325. Fries, pl. homon. p. 271. Stroma album, fovens apothecia subrotunda discigera, hypothecio carbonaceo mere infero. (Thallus crustaceus., . Adnot. Licet character generis propositus ab illo A cha- rii aliorumque auctorum diversus ex unica tantum specie mox describenda petitus sit, species tamen nonnullae novae e clar. Pee nuperrime descriptae habitu tam prope priori accedunt, ut eandem his structuram adscribere vix dubius sim. Acharius. et Féeus structuram nullam, Meyerus falsam viderunt. Minime enim ad posterioris sententiam apothecia cum illis Pertusariae vel Endocarpi confe- renda sunt, econtra cum illis Lecideae et Sclerophyti, €um non tantom hypothecium nigrum adsit, sed etiam flocci gelaü»osi recti et paralleli discum genuinum nec Verruca- rinarum mnucleum constituant, neque praeterea ,, papilla ** ulla adsit. (cfr. iconem nostram citatam in Syst. Lich.) Ex his novum derivamus argumentum contra methodum aucto- ris citati, Facillime caeterum species nostra a Glyphide genere, quaecunque sit apotheciorum forma, dignoscitur e disco exsiccato plano immarginato nec ob perithecii latera- lis marginem concavo. 1. CHIODECTON SERBRIALE. Ch. crusta hypophloeode ,. stromate convexiusculo diffor- mi, apotheciis punctiformibus lineari - seriatis. echar. in. Linn. Trans. 1. c. p. 45. tab. 3. fig. 2. — Ejusd. Óóvn. P- 100. Fée, Fssat p. 62. tab. 18. hg. 2. (c 4 p "P "ec ! 0l Jj L Vs. CIAPPPI" ] 549 9 " * . e Trypethelium. paradoxum, char in fct. Moscov. : Fol. V. p. x30. tab. 89. fg. 6. '"hallus crustaceus tenuis, conspicue hypophloeodes, ni- gro -fusco-limitstus, epidermidis colore cum illo thallh in * Y 7. I L v. d LicugNEs. CowroromA. - 169 iconibus citatis omnino conveniente. Stroma tenue, minus arcte circumscriptum, rotundatum vel elongatum et sinuatum, albissimum , ambitu lineolas apotheciorum sequente. Apo- thecia hemisphaerico - globosa in lineolas flexuosas ramulosas seriatim disposita, inter se proxima nec confíluentia, in no- stris semper 'superficialia nec intra stromatis $ubstantiam re- condita, et (contra ac in Glyphide) minorem stromatis partem occupantia ; discus planus, ad lentem rotundus etellip- ticus, rarius subangulosus, MHypothecium tenue, concavius- culum. "Phecae, ut in genere praecedente, fusiformes, con- volutae ascisque inclusae, annulis vero in nostris vix con- spicuis. Crescit ad arborum corticem prope Pará ; (in cortice Bon- plandiae trifoliatae. zich. Fee.) XVI. CONIOLOMA. Plórkhe; deutsche Lichenen, II p. 1. No, 21. Syst. Lich. p. 19. fig. 98. Sprengel, -nleitung u.. s. w. 2te .4ufl. II. 1. p. 57. tab. IIl. fig. 62. Coniocarpi, Je Cand. IVeyer, spec. Spilomatis, ZZchar. spec. Stroma coloratum, suffuleiens apothecia ro- tunda et subelongata ; hyalina, planiuscula , discige- ra, margine sublibero. Thallus crustaceus. ÀÁdnot. Apothecia quidem minus constanter aggregata saepiusque solitaria, ob marginem vero plurium confluentem discolorem pulverulentum strato corticali orbatum hinc pro stromate habendum, nec non ob formam apotheciorum inter rotundam linearemque ambiguam omnino hujus loci. Formam bene repraesentavit Sprengelius, structuram in systemate lichenum a nobis delineatam tribui omnino convenientem, om- nes praeterviderunt; nuperrime cel. Meyerus ob apothe- cia decrepita cum stromate in pulverem fatiscentia genus delevit generique vano Coniocarpon adscripsit, licet ipse speciem nostram inter Àngiosporos et Gymnosporos interme- diam. perhibeat et disci structuram nobis cum Ustaliae (s. Platygrammati suo) comparet. (Entwick. d. Flech- . ten p. 112.) Discum contendit a margine centrum versus in pulverem fatiscere, sed marginis et disci structura, forma, color, a prima juventute consianter distincta sunt; plurimis LU 170 LicukwEs. Coxroronma. d. quoque diversissimisque lichenibus apothecia senectute fatis- centia et pulverulenta sunt. — — Apotheciis hyalinis nec non stromate subbyssaceo affinitatem cum altioribus lichenibus indigitat genus nostrum. l." CONIOLOMA COCCINEUM. C. crusta tenuissima albido -rubescente, stromate cocci- neo, apotheciis varie formatis solitariis aggregatisve , disco Ccaesio - nigricante, Flórhe, 1l. c. Spiloma tumidulum, Zfchar. Lichenogr. univ. p. 136. — Syn. p. 1. Coniocarpon cinnabarinum, JJe C. Fl. franc. II. p. 323. Icon, Sprengel. l. c. ! Thallus crustaceus laevigatus , tenuissimus, subpruinosus, nonnunquam sub lente reticulato - byssaceus (licet structura microscopica minime filamentosa), albidus saepius in roseum vergens, maceratione coccineus, ambitu subinde fusco - limi- tato, subumbrato. Stroma tenue, coccineum, aggerulum circà unum vel plura apothecia pulverulentum, ad lentem simplicem flocculosum, efformans. Apothecia vel solitaria stromati conformia, vel si plura in singulo stromate, disco elongato et subanguloso, margine parum elevato inflexo, ni- gricante néc ad Meyeri sententiam coccinea. (cfr. quoque descriptionem optimam plantae domesticae cl. Marii in Flora Erlangensi, p. 284). 'Thecae fusiformi- ovatae, apice uno rotundato altero cuspidato, ternae ascis conformibus inclusae, Crescil ad arborum corticem velustamBRhizophorae Man- gleset Lasgunculariae racemosae prope Bahiam, confinis Diory g- malt nilido et Leiogrammali virgineo; aliarumque frondo- sarum ad corticem inler Fillam do Rio das Contas et AMaracas. C. coccineum, purpureum «4; crusta dilute lilacina fusco-sublimitata, stromate purpureo. Thallus magis minusve intense lilacinus, vel effusus vel ad modum citatum limitatus, superficie eadem quae praeci- dentis. Color stromatis purpureus in pluribus quae adsunt constantissimus, praecedentis vero colori, qui nonnunquam purpurascens observatur, valde affinis. Crescil in cortice nodoso arboris cujusdam prope Para. LicugxES. PARMELINAE. 471 TRIBUS QUARTA. PARMELINAEtÉ. PARMELIACEAE ET USNEACEAE ESCHW. SYST. LICH. P. 20. ET 21. — USNEACEARUM, PARMELIACEARUM ET LIMBORIARUM FRIES, PL. HOMON. P. 255. 240. GENERA; COLLEMACEAE EJÜSD, n. C/ P. 29) —— COLLEMACEAE, USNEAE, FEE L. C. P. XLIII,, LXY, LXXI, LXXY$ PORINEARUM , LECANOREARUM , SQUAMARIEARUM , PARMELIACEA- RUM,-CORNICULARIEARUM, EJUSD. L. C. P. XLVIIL LII, LXL, LXYII, GENERA. — MYELOCARPORUM ET HYMENOCARPO- RUM /£, MEYER, GENERA. Apothecium discoideum, discigerum, excipulo thallode scutelliformi receptum marginatumque. Thallus varius. Adnot. Apothecium discoideumin Glyphideis, quae praecedunt, perfectissimis, (cfr. adnot. ad Chiodecton et Conioloma) formam quidem altioris evolutionis rotun- -datam adeptum, sed thallo adhuc stromative immersum, in sequentibus demum singulum supra thallum elevatur, in Parmelinis excipulo thallode corticato marginatum, in Peltigereis, quae sequuntur, a strato solummodo medullari leviter receptum, in Lecidinis demum om- nino denudatum , liberum, elevatum, ad formam tandem capitatam (Cladoniae) accedens. "Thallus similes se- quitur evolutionis gradus, minus vero a se invicem distin- ctos nec intra tribuum nostrarum fines circumscripfos; variae potius ejusdem formae cum variis apotheciorum nexae sunt, quemadmodum systematis nostri expositione clavis gene- rum synopticae ope illustravimus: in Parmelinis ideo thallus e crustaceo ad'foliaceum, in paucis speciebus ad fru- ticulosum pervenit, in Peltigereis foliaceus vix non per- fectissimus evadit structura formaque, in Lecidinis de- mum e crustaceb transit vario modo in fruticulosi formam perfectissimam , quae in Stereocaulo cum crustacea, in summo vero genere, Cladonia, cum foliacea pulcher- rime copulatur. Aliam non esse differentiam inter veterum patellam et scutellam, hanc nimirum non minus ac illam: hypothecio gau- dere licet ob situm occlusum plerumque tenuiore et dilutius colorato, supra (observ. p. 59)monui ; miror, quod auctores recentiores, qui icones nostras de lichenibus crustaceis mox agnoverunt probaruntque, iconem acutissime delineatam apo- thecii Parmeliae, qua hujus hypothecium, (ab auctore NESSUN y NAM , i j diis uL dE 172 LicneNEs. PanMELINAE. receptaculum vocatum) optime demonstrat cel "lrevira- nus, omnino neglexerint generique citato affinibusque, im- mo Patellariae ,, laminam proligeram liberam ** (Mey er) attribuerint. Eaedem exinde partes sunt apotheciis cunctis li- chenum ostiolatis vel disciformibus, ut secundum hanc formae differentiam in duas sectiones, myelcarpos et hyme-. nocarpos, eo minus stricte dividi possint lichenes, cum non tantum genera exstént intermedia (cfr. supra observ. p. 50), sed etiam apothecium quodvis discigerum statu juniore constanter globosum sit, id quod nuperrime iconibus Colle- matis oblique peltati (icon. sel. cryptog. tab. 12. fig. 2.) et Stictae auratae (/. c. tab. 14. fig. 1.) demon- stravimus, Haec ad dignoscendas a Parmelinis Verrucarinas Lecidinasque; transitum ad has ulteriores (Lecidi- nas) parat genus Collema, hinc thallo nonnunquam sub- fruticuloso, illinc excipulo thallode nonnunquam subdeficiente ; qua de causa et ob perithecium duplex (Cladomniae summi apud nos lichenum generis ad speciem) genus (Collema) praeterea ob substantiam algoideam ambiguum in summum Parmelinarum locum posuimus. Alia insuper affinitas Lecideae. cum formis Parmeliae inferioribus, Gya- lectis, Urceolariis Ach. Zeoris Fr. ubidiscus quidem perfectus, excipulum vero vix elevatum, dubium et inconstans. Transitum ad Peltigereas sursum proximas parat genus Sticta non tantum t1hallo simillimo, ut cyphellas nonnisi pro interstitiis inter thalli venas maxime propinquas antricatasque hinc (sicut interstitia inter venas Peltigerae) dilutius cgloratas habere debeas; sed etiam apotheciis in Stictis pluribus magis minusve marginalibus, ita tamen ut apothecia quoque omnino marginalia excipulum habeant a strato corticali obductum, eoque tantummodo ab illis P elti- gerae dignosci queant (cfr. adnot. ad.genus Parmeliam.) XVII. THELOTREMA. t Syst. Lich. p. 15. fig. 12. Icon. sel. plant. cryplog. brasil. tab. 1o. fig. 3. Fries, pl. homon. p. 269. Thelotrematis -4cA. Lichenogr. univ. p. 62. tab. 6. fig. I" el 2? — ejusd. Znmürhningar vid Lafslüste | Thelo- lrema in. Stochh. Vet nya zicad. Handl. Fol. p. 79. 1022. — ejusd. Syn. p. 113, species. ''helotrematis Z€e. 4. c. p. VL. tab. 1. fig. 21, species. Volvariae De Cd, fl. franc. 1H. p. 373, spec. , "we lm LicugwEs. TurrnorREMA. 173 Endocarpi, JVahlenb. fl. suec. 1I. p. 974. species, Anthrocarpum, JMeyer 1l. c. p. 326. Ascidium, Je. l, c. p. VLII. tab. 1. fig. 22.? Apothecium junius subconico - truncatum, de- mum discoideum, cum perithecio carbonaceo annu- lari immersum excipulo conico- hemisphaerico per- tuso juniori velato. | 'hallus crustaceus. Adnot, Genus nexum cum formis inferioribus ortum- que excipuli e thalli verruca post disci evolutionem supra aperta et circumscissa praeclare illustrat; excipulum exinde generis auctoribus verruca appellatum forma determinata et. apertura juniore velata distinctum. Velum membranula te- nuis, ut videtur, e substantia thallode, analogum exinde velo Peltigerae et L'eiogrammatis, similhterque cum aperturae margine constanter albung, sed ex eo distin- ctum, quod solutum integrum cadit nec cum excipulo dilatato - dilaceratum evanescit. Apothecium excipulo inclusum omnino disci structura gaudet, stratum nimirum sistens floccoso-ge- latinosum proligerum e fíloccis verticalibus parallelis, com- muniter singulari modo junius non globosum, ut in pluri- mis Parmeliaceis, sed conicum apice truncatum. (The- lotrema marginatum nostrum exceptum videtur). Pe- rithecium plerumque annulare basi deficiens, rarius basi con- tinuum vel subinde (ut videtur vitio quodam) totum deficiens, nucleum saepius superans numquam supra excipuli aperturam ' prominens; junius ad formam apothecii conicum sursum an- gustius, demum cum eodem ibidem dilatatum latius fit quam de- orsum. Inconstantia ista perithecii ex apotheciorum immersione matricem pendere videtur; in pluribus nimirum speciebus nucleum non tantum cortici immersum, sed hunc ad ejusdem latera assurgentem cum perithecio carbonaceo intime junctum observamus (de liac perithecii cum matrice confluentia confer supra Astrothelium isabellinum, p. 161.). Distincjio partium ex hac ratione satis difficilis, ut Acharium in Monographia citata tam diversam specierum describere stru- cturam vix mireris, qui praeterea membranulam nostram hy- meninam pro perithecio quodam interno habuit (cfr. supra: adnot. ad Pertusariam, p. 114.), plurimasque plantas alie- nas generi subjunxit; viderat tamen perithecium nigrum et characterem dedit generis meliorem novissimo cel. Meyeri. Caeterum ex ista apotheciorum immersione non semper cunr auctore citato et VVallrothio eorundem ortum subcorti- calem supponere potes, apoihecia enim rupicolae hujus. ? LI * 174 - Licurwsrs. THELOTREMA. aliorumque generum aequo modo lapidi immersa sunt. Pluri- mum distat a veritate cel. VVahlenbergius (l. e.), qui veli residua pro, perithecii interni (mox citati) disrupt margine habens, Thelotrema lepadinum cum Porina pertusa copulat, easdem vix specie diversas censet. Dignoscitur exinde genus a praecedentibus praesertim apothecio discigero , excipulo singulari et perithecii occulti immersione, a sequentibus praecipue apertura angusta vela- ta; licet eo modo excipulum supra thallum saepius vix promi- nens nec unquam basi angustius potius latius sit, discus ex- inde in plurimis oculo nudo constanter lateat, ex apertura tamen regulari excipulum cognoscendum, genusque quantum- vis ambiguum inferioresque referens formas, hujus tamen omnino tribus est; etiam in adultis apertura saepius omnino dilatata discum rubicundum vel nigrum prodens habitum Parmeliae perfectum induit, Colorem vero istum disci in speciebus distinguendis negleximus, cum aetate juniore non conspiciendus, adultiore varius magis minusve nigricans appareat, 1 THELOTREMA OCCULTUM. T Th. crusta submembranacea albido-cinerascente, excipulo vix prominulo, apertura angustissima, perithecio laterali te- nuissimo stratum proligerum concavum cingente. "Thallus crustaceus idem qui speciei confinis supra des- criptus, nisi quod. obscurius coloratus sit et sub aqua purpu- rascens evadat, quod in confini non obtinet. Excipuli aper- tura vix nisi lentis ope detegenda, exacte vero rotun- da, in junioribus velata. Apothecium occlusum, truncato -co- nicum, disco constanter concavo. "Thecae seriatae, quae vi- dentur, minutissimae, subcylindrieae, 3 - vel 4 - annulatae. (Cfr. adnot. G raphidi anfractuosae subjunctam, p. 86.) Crescit in cortice arborum frondosarum prope Caitété, cum Graphide anfractuosa, cujus apothecia passum in prio- ris crusta dispersa sunt. 2. THELOTREMA WVIRID E. lY Th. crusta subcerata eífusa viridi- pallescente, excipulo vix prominulo, apertura minuta albicante, perithecio laterali cum cortice assurgente connato. "Thallus crustaceus latas plagas obtegens, crassiusculus, aequabilis , sublaevigatus, tenuissime rugulosus nec nitidus, pallide psittacinus, Excipuli apertura punctiformis , albida, LicueNEs. TurroTnREMA. 175 demum dilatata subangulosa. Apothecium, varie formatum vi- detur, mox sursum angustatum, mox dilatatum. Crescit in cortice Cryptocaryae preciosae Mart. in Prov. Par una cum Diorygmale Grammilide et Graphide rhizo- cola var. psittacina. 6, THELOTREMA MARGINATUM. f Th. crusta membranacea (hypophloeode?) dilute hepatica: excipulo vix prominulo, aperturae punctiformis margine elevato albido, perithecio tenui subcylindrico stratum the- cigerum (apothecium ) substantia thallode involutum laxe ambiente. Icon. sel. cryptog. tab. 10. fig. 3. "Thallus idem. qui specierum confinium, tenuis, sublae- vigatus nec nitidus, dilute hepaticus, magis minusve vires- cens, ad confinium nigro- marginatus. | Apothecia quidem minuta, ad oculum nudum tamen margine orbiculari elevato atque velamine, quod in altioribus saepe circumcirca liberum aperturae incumbit, prae aliis distincta. (con. cit. tab. 11[. Ág 2.9.) Structura praeterea singularis, cum intra peri- ' thecium cylindricum rarius sursum angustius substantia thal- lodes cum thallo ipso superne ad aperturam confluens , apo- thecium s. stratum thecigerum involvat, quam quidem pro pe- rithecio interno, qualein aliis speciebus A charius descrip- sit, habere non possum (con. cit. fig. III. 3. 4), Apothe- cium junius quoque ut in Parmeliis globosum nec co- nicum. (icon. cit. fig. I1]. 4.). "Thecae minutissimae octo- nae seriatae, ovato-cylindricae, simplices nec annulatae. Crescit. in. corlice arborum prope Para confine Leio- grammati angusto, var, hepatico. | Adnot. In thallo unius speciminis fructifero apothecia Verrucariae vel Sphaeriae cujusdam dispersa sunt, quae cum extra thalli marginem quoque in thallo, ut vide- tur, simili sed magis brunneo nec virescente (qui forsan epidermis ipsa) obveniunt, vel parasitica vel a priore li- chene emortuo residua sunt; prius verosimile est ob nucle- um albido-farinosum, qualis abortu esse solet; perithecium eo- rundem integrum quidem sed hemisphaericum nec immersum. á THELOTREMA LEPADINUXM. [| "Th. crusta laevigata demum granulata, albido - cineras- cente; excipulo hemisphaerico-conoideo laevigato, apertura latiuscula. D , 176 LicHENESs, 'T HELOTREMA: , ^h... Thelotrema lepadinum, z44char. Lichenogr. univ. tab. 6. Jig. 1. — Ejusd. Anmárkningar l. c.p. 99. — Ejusd, Syn. p. 115. | | 'Thelotrema bahianum, 7fch. z£nméárhningar l.c. p. 87. — Ejusd. Syn. p. 114. Lichen inclusus, Eng/. Bot. Vol. X. p. 678. Volvaria truncigena; [Je Cand. fl. franc. 1l. p. 374. Endocarponlepadinum, JJVahlenb. Flor. suec. IT. p. 974. *) Icon. Syst. Lich. fig. 12. | | Specimina nostra a planta europaea non differunt. 'T'hal- lus in aliorum confinio nigro - limitatus. Excipulum caput aci- culae magnitudine adaequans. Perithecium iu superiore parte excipuli sursum junius coangustatum demum dilatatum, stratum proligerum altius immersum demum plano - concavum cingens et superans, rarius infra nuclei basin continuatum. Velum altius immersum nucleo dilatato saepius adhaeret, ex- inde collapsum in fundo excipuli conspicitur. — In specimine vetustiore ad Macrocnemii corticem crusta fuscescens verruculosa et excipula ad formam Urceolariae aperta observantur. Crescit in arborum cortice duro ad ripam fluvii /£mazo- num confine Glyphidi angulosae, et in corlice Macrocnemit coccinei prope Pará. Adnot. Thelotrema bahianum Ach. supracitatum; in corticibus Cinchonae specierum e Brasilia repertum a 'I' h. lepadino differre dicitur apertura minore et marginata, simulque ,,absentia membranulae perithecii,! quae vero non- nisi speciminum statum imperfectum indicare videntur. 5. THELOTREMA CAVATUM. 'Th. crusta cartilaginea cinereo - lutescente; excipulo de- presso - hemisphaerico aperturam amplam tumidule marginan- te, perithecio laterali truncato - conico. ''helotrema cavatum; zchar. znmüárhkningar l. c. p. 92. — 5yn. p. 115. Specimen junius in cortice laevigato a planta Achariana vix diversum, nisi quod crusta laevigata cinereo - lutescens, subpruinosa, in aliorum confinio nigro-limitata, nec rugoso- verrucosa cinereo- fusco- virescens effusa, excipulum (illo Thelotrematis lepadini duplo minus) extus laevigatum *) Praecedentis jam typis mandata erant, cum opus citatum Wahlenbergii draetantissimum obtinebamus. í LicuxxNgs. Tuxrrowvzsxkst. ES o; ^et nec gibberulosum , apertura tandem latissima quidem est, «ed Jacero - albido - velata, quam Acharius nigro-glaucescentem describit: differentiae pro aetate el corticis superficie in- constantes. Crescit ad. arborum corticem prope Pará confine Gra. plidi iriquetrae et »irthontae polymorphae, var. maculanti, sunili crusta. gaudentibus , nec non Vlerrucariae subapertae, var. flavo-fuscae, (tn "Africa prope Sierram Leonam. ah.) 6. THELOTREMXA IMMERSUM T Th. crusta membranacea viridi- pallescente demum car- neo -fuscescente, excipulo vix prominulo, margine tenui ele- vato aperturam demum latissimam subdifformem cingente, perithecio nullo, strato proligero tenui. . . Excipuli apertura in junioribus angusta, demum valde dilatata (diameter usque dimidiam lineam), nonnunquam binae confluentes, velamine albo subcrustaceo immerso obtiurata in paucis vetustioribus aperta fundo nigricante. Stratum proli- gerum minutulum ,'junius truncato - conicum supra concavum, demum depressum tenue. Perithecium carbonaceum vix ul- lum, ejus loco substantia indurata fusca a cortice crustaque simul proveniens stratum proligerum involvit. 'Thecae minu- tissimae annulatae seriatae. Crescit ad arboris corticem vetustum prope Para cum Graphide tectigera simili crusta. gaudente. ] . Adnot. Specimina nostra vetusta sunt, forsan speciei ignotae formam monstrosam praebent. XVII. PARMELI 4. Lichen. JJahlenb. Flor. Lapp. — Lichen et Usnea, ejusd. Fl. Suec. — excepta sectione Collemate. Urceolaria, Parmelia et Sticta, zdch. JMetA., sect. Colle- mate excepta. Parmelia et Sticta, Meyer l. c. excepta Dufourea, ch. Urceolaria, Lecanora, Parmelia, Borrera, Cetraria, Stic- ta,Roccella, Evernia, Alectoria, Ramaiina, Cornicularia et Usnea. ;4ch. Lichen. univ. et Syn. — Lecideae, Gyalectae et Sagediae ibid. species. Usneaceae et Parmeliaceae, Fries, pl. homon., exceptis Gyalecta emend. Siphula et Peltigera. FLORA BRASIL. |. 12 - * ! Y r * y Y " d t - d 175 7e LrcuexES. Panuzgr(. | Cornicularia , Usnea, Roccella, Urceolaria, Imbricaria, Physcia, Lobaria, Sticta De Cand. JA. franc. — — Patellariae, Squammariae, Placodii, ibid, species. à CD Urceolaria, Lecanora, Squammaria, Parmelia, Sticta, - Plectocarpon (Delisea), Cetraria, Hoccella, Dorrera, Ever- nia, Ramalina, Usnea, Alectoria, Cornicularia, Fée, l.c. — | Apothecium junius subglobagum , demum dis- cÓóideum, excipulo thallode sensim dilatato scutelli- formi receptum marginatumque, hypothecio simplici. Thallus varius. A dno t. Quae in generibus Auctorum mox citatis obve- niunt apotheciorum excipulique (quae conjuncta scutellas vo- camus) differentiae, omnes vel in in systematis nostri synopsi vel in opere Friesii saepius laudato expositae sunt; ne uni- ca vero differentia: ad genus condendum satis firma et constans. " Urceolaria nonnisi excipulo minus perfecto minusque elevato differt, cujus praeterea simile in Lecanoris pluri- bus saxicolis ob .ervatur. Stictae disinctio e cyphellis omnino vaga, quippe quae ne sorediis quidem aequiparandae, frequenter ab iisdem. non stricte distinguendae (cfr. infra Parmeliam aura- tam, icon, sel. crypt. tab. 14. fig. J. 5.), potius interstitiis inter venas Peltigerae analogae sent (cfr. adnot. supra ad tribum p. 172.). Adlucinatus est Cel. Meyerus, alias vir acutissimus , e colore marginis excipulique in nonnullis (utin Sticta damaecorni) magis minusve secundum ae-- tatem rubicundo strati corticalis defectum statuens, quod ne in ulla quidem specie obtinet (cfr. icon. sel. crypt. tab. 14. fig. J. a. 2. 3. el fig. 1T. 1. 2.). Idem praeterea color marginis excipulique reperiturin St. pulmonacea, quae ob cyphellas deficientes ad Stictam Meyeri non referenda. Charactere altero ,,lamina proligera tam thallo quam a la- mina subdiscolori excepta *, Auctor, ni fallor, hy- pothecium nostrum indigitare voluit, quod vero in omni li- chenum lamina proligera adesse saepius monuimus (cfr. su- pra observ. p. 59. et 64.) De Usnea non patet, cur eandem sensu Achariano nupe- rius in Flora suecica a genere Licheme sejunxerit Celeb. VVahlenbergius; character. propositus orbilli » planiusculi, stirpi substantia et colore subaequales, margine ciliis numerosissimis*, Acharii lichenes homothalamos inmemoriam revocat, quorum characterem erroneum supra indicavimus (p. 59 et 64); ciliae speciebus extraneis ab Achario descriptis desunt pluribus, conveniunt ejusdem Licukxrs. P ABEEUM: | 179 ; ; Parmeliis , nec mirum, thallum fibrillosum excipulis gau- dere fibrillosis. — Alio sensu VVallrothius acntissimus Usneam usurpare videtur, Ramalinas, Cetrariam is- landicam, Borreram chry sophthalmam Ach. cuia — affinibus huc. referens, ut Usnéaceas complecti videatur . olim a nobis et Friesio propositas; haec vero nonnisi thal- lo utriuque concolore a Parmeliis distingui possunt - € cfr. "supra adnot, p. 53.) cujus quidem inconstantiam praecipue in Cetrariis, DBorreris nonnulüs Acharii conspicere licet, nec consultum videtur, a Cetrariis utrinque conco- loribus alias removere discolores quidem sed subtus glabras nec radicantes, scutellis dein adnatis aeque distinctas, v. c.. Parm. albo-punctatam infra describendam. Siquidem ob Roecellam a Wallrothio ad Parmelias relatam suspicari licet Auctorem Usneae suae hypothecium deesse opinari, eundem commisit errorem, quem Meyerus de ge- X pere $io0 Parmelia. | Praeterea Usneae chrysophthalmae et coral- » Joidi suis Auctor scutellas attribuit terminales; . id vero | in formis pendulis nusquam observatur, in erectis dein. scu- tellae geniculo thalli reflexi affixae sunt, cujus apex parte qua- dam cum excipulo connatus communiter ex ejusdem dorso procedit (ab Achario appendiculum nominatus), vel ubi hic rarius deest, ad marginem scutellarum sub forma ci- liae vel binarum ternarum caeteris longiorum apparet. Posi- tio preterea scutellarum in Usneis erectis, quae imprimis ocu- :los ferit, horizontalis in thallo verticali formis pendulis deest, Physciis praeterea pluribus nostris communis est. | .In sectionibus naturalibus constituendis genera qualia post Acharium emendavimus, cum aliis nonnullis a Friesio nuperrime propositis conjunximus. Sectiones. binae priores ad excipuli formam , posteriores thallo foliaceo, vel subius radicante (Am philoma, Physcia, Imbricaria) vel — subtus libero villoso (Lobaria, Sticta) vel utrinque glabro subconcolore (Cetraria, Everni a) vel eonstantev tereài /Usnea Ach.) disinguuntur. In quavis fere sectione formae reperiuntur Marisn denies et depressae vel ejusdem speciei vel confinium, In adscendentibus scutellae saepius submarginales oblique affixae, margine quoque obliquo. "(Trium "sectionum poster iorum species quae statura erecta plantis accedunt perfeciioribus, earundum ad modui in lo- cis declivis pendulae evadunt, imprimis si plantae incre- mento abnormi longitudo augetur, Ccrassities vero et firmitas diminüuntur. i2* 480 Licuxwrs. Panumria. » SECTIO I. URCEOLARIA. Urceolaria ;ch. Meth. p. 141. — | Eschw. Syst. Lich. p. i7. Pig. 17. — De Cand. Fl. fr. II. p. 390. — Fée l. c. introd. p. L. tab. 1. fig. 24. — Fries, pl. homon. p. 269. , Urceolaria 24ch. Lich. univ. p. 74. tab. 6. fig. 8 — 11. Gyalectae ibid. p. 3o. tab. 1. fig. 7? — 9 (an Gyalec- tae emend. Fries, pl. homon. p. 246?) spec. Sage- diae, ibid. p. 71. tab. 6. fig. 38 — 7. Fries, pl. ho- mon. p. 259, spec. | Lichenes crus!acei leprosi, JJahlenb. F7, Suec. p. 397. nonnulli. Thallus crustaceus, adnatus, uniformis. Scuteliae adnatae, sparsae, disco utplurimum nigro. | Adnot. Species Acharianae paucae genuinae, ab Auc- tore nimium divisae, primum scutellae perhibent stadium, hinc et ob habitum facillime cognoscendum sub sectione peculiari colligendae, nec vero ob characterem tam levem pro genere constituendae (cfr. adnot. ad generis characterem supra p. 178.) quarum augetur numerus Lecanoris non- nullis huc referendis, quibus discus quidem colorotus, exci- pulum vero Urceolariae conveniens, Gyalectae Ach. et Sagediae Ach. plurimae am- biguae sunt, proptereaquod ex his formis inferis hinc P ar- meliae illinc Lecideae ut duo radii exeunt; ob scutellas vero nunquam omnino liberas Parmeliis rite sunt adscri- bendae, dum genus Zeoram Fries ob scutellas maturas omnino liberas Lecidinis reservamus. 1l PARMELIA MICANS. 1 P. crusta pruinoso -laminosa albida, saepius evanida, apotheciis minutis concaviusculis, margine proprio sublibero. Syst. Lich. fig. 17. Thallus tenuis, origine forsan hypophloeode, junior al- bissimus ambitu mox effuso mox arcte circumscripto nigro- ^J]imitato, demum evanidus areola circa scutellam quamvis per- sistente eandemque marginante, similiter ac in Urceola- ria ocellata. Apothecia minima , immersa, juniora punc- tiformia, sensim dilatata cupulaeformia, margine proprio fere libero, ut ad Gyalectas Acharii accedat planta. "Thecae imperfectae. ' :] - Licurxzs. PammnmL:A. ^ 481 Crescit ad arborum corticem juniorem prope Para con- finis Graphidi pulverulentae var. ambiguae | et Ferrucariae ^ punctiformi., » Adnot. Plantula quidem satis distincta, dubiae tamen affinitatis cum V errucaria confini. Similis utrisque thal- lus, et exempla alias non desunt, in quibus Verrucariae apo- thecia mox a prima juventute dilatata Urceolariae for- mam induunt, hinc licet nostra utriusque speciel citatae spe- cimina constanter limite nigro sejuncta sint, neque apothe- cia obveniant formae intermediae, non impossibile tamen est, posterioris apothecia prioris deformationes esse, quod prae- terea strato apotheciorum superiore (ad sectionem lenti sub- jectam) nigro -striato (quod in abortivis saepius observavi- mus, cír. supra p. 137 et 139) necthecigero indigitari videtur, pro certo vero hucusque haberi nequit. SECTIO II. RINODINA. Fries pl. homon. p. 243. Parmelia Lecanaria, z4ch. JMeth. Lich. p. 154. ' Lecanora Rinodina, z4ch. Lichenogr. univ. p. 344. tab. 7. fig. 3 — 5. Patellariae, De Cand. Fl. franc. HH. p. 345, species. "Thallus crustaceus, adnatus, unifornus. Scutellae sparsae, centro aífixae. 2. PARMELIA SUBFUSCA. P. crusta laevigata demum granulata albido - ciaerascente, scutellaram disco plano-convexiusculo subfusco nigroque, margine thallode tumidulo integro demum flexuoso crenulatoque. Parmelia subfusca, Fries sched. crit. INo. 249. 250! Parmelia orbiculata, JJ'allr. INaturgesch. d. Flechten, I. p. 395 (exepta Parmelia varia nostra.)! Lichen subfuscus L. Suec. No. 1o72 — Ejusd. Spec. pl. 16. — Engl. bot. fig. 2109. — . Lamh. HL fr. » Vol. f. p. 77. | Lichen pallidus, Schreb. spicil. P]. Lips. p. 133. — Hagen, hist. lich. 1ab. 1. fig 6. — | Schranh, Bater- schié FT. FT. p? 516. Lichen angulosus, ScAreb. l.c. p. 136. — char. Frodr. p. 54. — JFahlenb. Fl. Carpath. No. 1243. Licheu subfuscus, cinereus et radiosus, iHojfm. Enum. lich. tab, 4. fig. 3. 4. 5. 182 ^ LicukxEs, PanxELiA. Lishen hypnorum, PFulf. ap. Jacqu. Coll. IF. tab. 4. J'!g- 4. : , Lichen frustulosus, Dicks. Pl. crypt. fasc. III. p. 13. tab. 8. fig. 11. | n" Lichen dispersus et albellus, Pers. ap. Usteri, Ann. d. Bot. fasc. VII. p. 27. et fasc. XI. p. 18. (1794.) Lichen subcarneus, ích. in Nov. .4ct. Stochh, Pol. XF. p. 187. tab. 4. fig. 4. (1794). | Verrucaria subfusca, farinosa et Psora albescens, Hoffm. Fl. Germ. p. 180. 171 et 65, Verrucaria pallida, Hoffm. l. c. p. 171. — Sturm, Deutschl. Fl, H. 4. — Funck, Crypt. Gew. No. 260. Parmelia subfusca, albella, angulosa, epibryon, thallina, galactina. et dispersa, 2ích. JVleth. lich. p. 167, 163, 162, 157, 172 bis (tab. 4. fig. 3), 190 et 169. — Le- cidea subcarnea et ochroidea, ejusd. L. c. p. 59 et 72. Patellaria subfusca, angulosa et populicola, Je Cand. Fl, franc. II. p. 362 et 363 bis. Lecidea argena, Flórke in Berl. Mag. 1807. p. 13. — Ach, Lichenogr. univ, p. 209. — Ejusd. Syn. p. 47. Lecanora subfusca (et distincta), albella, angulosa, bry- ontha, epibryon, argopholis, frustulosa, thallina, galac- tina et trapelia (pro parte), zchar. Lichenogr. univ. p. 393. (tab. 4. fig. 3. 4. 5.) ($97-) 309. 364. 392. 396. 346. 405. 398. 424. et 387. — Ejusd. Syn. p. 157. 168. 166. 156. 155. 471. 159. 161. 187. et 177. Lecanora subcarnea, z4ch. Lich. univ. p. 365 — (Leci- dea) Ejusd. Syn. p. 45. — . Fries, sched. . crit. No. 159. (pro parte.) Lichen subfuscus et argopholis, /Jahlenb. Fl, Lapp. p. 408. — . Ejusd. Fl. Suec. p. 804 et 8606. — an Lichen epibryon et turfaceus, ejusd. FL. Liapp. p. 408. bis — Flor. Suec p. 806 et 804.? Lecanora Flotoviana, Spreng. Neue Entdech. l|. p. 221. Lecanora subfusca, e. argentata, 2. pulverulenta (Zee) et y, horiza, Fée, l. c. p. 110. tab. 25. fig. 4. 5. tab. ' 90. fig. 9. 'TTballus crustaceus, in nostris submembranaceus , corru- gatus , subinde incrassatus, areolato -rimosus, hinc inde in- terruptus et evanidus (perinde ac crustae confines Graphi- dis et Verrucariae, quas cfr.), albidus, eífusus vel in confinio nigro-limitatus, Scutellae majusculae, pleraeque (nec tantum ubi densiores sun!) ab initio angulato - flexuosae. Licurwzs. Panmmrti. —— 185. Discus junior planus, ardentius coloratus quam in domesticis, fere flavo-aurantiacus (a colore tamen disci Parmeliae pa- rietinae diversus), adultus convexiusculus sensim intensius fuscus, margine subinde disci colorem parum participante, tandem cum margine fusco-nigricans, alias margine crenu- lato persistente distincto, quae formae colorisque varietates in uno eodemque saepius specimine commixtae sunt. Lamina apothecii tenuis. "Thecae ellipticae, utrinque sporula glo- bosa ocellatae, plures ascis tubulosis cylindricis inclusae.' Crescit in cortice Rhizophorae Mangles et Lagunculariae racemosae prope Hahi«em confinis Graphidi pulverulentae var. maculatae, Pertusariae communi var. lutescenli, l'errucariae cerinae, P'yrenastro albo et. Pagneliae variae var. cinereo- carneae, — 4d corlicem arborum in monte ignivomo Mexi- cano propé "lolnccam, alt. 1800. hex. item juxta Caripe, Cocollar et in declivitate montis f 'umiriquiri prov. Cumanensi (Humb. et Bonpl.); — frequens supra epidermidem Cincho- narum variarum specierum (Lée); — in z£merica septentrio- nali (Halsey. Richardson) ; — Lecanora thallina Ach. in la- pide Trapp ad cap. bonae spei prope Saldahna-Bay (Osbeck). , P. subfusca, argenteo-fusca; crusta tenui orbi- culatim eífusa alba, scutellis minutis, disco plano, margine integerrimo. Verrucaria subfusca, var. argenteo -fusca, Hoffm. Fl. Germ. 11. p. 101. Parmelia subfusca, s. argentata, Zlch. Meth. lich. p. 169. — - (Lecanora) ejusd. luichenogr. univ. p. 399 — ejusd. Dy p. 157. Disci eolor in specimine juniore pallide flavus, in alio parum adulto fusco - ater et purpurascens. P. subfusca, atra; crusta continua granulata albo- virescente, scutellarum disco planiusculo atro, margine thal- lode libero crenulato, demum flexuoso. Lichen subfuscus JL. Syst. leget. p. 866.: Lichen subfuscus, var. y. Latourette, Chlor. Ladg p.34. Lichen ater, Huds. Fl. 4ngl.p. 130. — Schrad. Crypt. INo. 155. — Engl. bot. Fol. 14. tab. 949. — Hoffm. Enum. lich. tab. 4. fig. 4. (uec. Schranh , Fi. Liav. II. p. 660.) Lichen tephromelas, EArA. Crypt, — JYahlenb. Fl. Lapp. opo qu. — JEjusd. E. Suec. p. 806. — (Patellaria) De Cand. Fl. fr. HI. p. 362. Lichen ciuereus, /Julf. apud Jacqu. Coll. tab. 14. fig.3. 5. Lichen punctatus, Zn. bot. tab. 45o. (fide Fries.) LR J - 4 A ^ » - £,. E «. : X P | LAE " dO " ^ 194 ^ Licugxzs. Pamnmugrin. Lichen coerulescens, (non Hadson) et grumosus, Pers. apud. Usteri , nn. d. Bot. fasc. 1. p. 15. (1794) et fasc. 14. p. 36. (1795). | Verrucaria grumosa et sulphurea, Hoffm. Fl. Germ. p. 108. e£ 196. — (Patellaria) ejusd. Pl. lich. tab. 61. fig. u 2. el lab. 11. fig. 3. | Parmélia atra et grumosa, zc. JMeth. lich. p. 154. et 157. — Mart. Fl. Erlang. p. 226 et 227. Urceolaria Segestria, J'lórke in Berl. Mag. 1807. [. p. 18. — ch. Lichenogr. univ. p. 342. Patellaria pulicaris, Pers. in. ct. Vetter. I], x. p. 13. — Fries, sched. erit. INo. 251. Lecanora a!'ra et lainea (pro parte),: ch. PLichenogr. univ. p. 944 et. 347. — | Ejusd. Syn. 146 et 147. — Leconora sulphuvea, ejusd Lich. univ. p. 399. — An et Lecanora prosecha , ejusd. Lichenogr. unto. p, 346. Syn. p. 152? Lecidea sulphurea et lichen atro-sulphureus, JFaÀlenb. Fl. Lapp. p. 477 et 41. — Ejusd. FL Succ. p. 866. et 006. | Lecanora pharcidia, gangalea, pulicaris et atro-sulphu- rea, Ach. Syn. p. 147. 152. 336 ei 149. — Lecidea sulphurea, ejusd. l. c. p. 37. Lecanora atra et var. squamulosa, Fée ]. c. p. 113. tab. 28. fis. 5 et 6. Parmelia atra et subfusca var. lainea, ries, sched. cril. iVo. 370. Thallus crustaceus, in nostris ab initio tenuiter granu- lotus, albidus et parum cinerascens, in confinio nigro-himita- tis. Seutellae quidem copiosae nec vero densae, hinc sem- per exacte rotundae habitu eleganti. Discus siccus ater, hu- mectatus nigro-fuscescens (sicut in domestica). Margo ex- cipuli, uti solet in thallo granulato, leniter crenulatus. Ex- cipulum in vetustioribus saepius post laminam apothecii pro- lapsam nudum. 'Thecas videre non contigit. Crescit in cortice arborum prope Bahiam, confinis se- quenli varietati et f,ecideae ferrugineae var. coccineae; — ín /merica meridionali ad corticem. Cinchonarum variarum specierum , nec non in Quassia excelsa Sw. (Fée), in me- rica septentrionali (Ealsey, Hichardson); in Justralia (H.. Drown). | Adnot. I. De identitate specifica hujus cum praece- dente, quam posi V eissium. ftetzium et Wulfenium Licurexzs, PaAnmEL:1A, | 185 inter recentiores defendet VVallrothius noster, non dubi- tamus, cum non tantum specimina intermedii apotheciorum coloris frequenter obveniant, sed etiam in uno eodemque spe- €cimine domestico apothccia mius partis fusca in alterius nigra sensim transeuntia frequenter observarimus, nec ano. tomia distinctionem praebeat. Adnot. IL PBinae varietates descriptee non exacte, proxime tamen indigenis citatis accedunt, nec novas nomi- nare voluimus, cum nimiae jam descriptae sint. Varietas prior pro speciei statu perfecto normali habenda. P. subfusca? cinereo- virens; t crusta continua tenuiter granulata cinerascente, scutellis confertis flexuoso-- angulosis, disco plano nigro, humecto virescente, margine libero subcerenulato. : Thallus crustaceus a praecedente vix nisi colore opa- cius cinerco-nigricante diversus, ad aliorum confinium ni- gro-limitatus. Sceutellae densissimae variae aetatis magnitu- dini«-que commixtae, integram fere crustam obtegentes, mox ab initio valde lobato- et crenulato - flexuosae, saepius minu- tulae alias majores. Discus siccus niger, constanter planus nec convexus; humectatus subpellucidus, livido-virens vix fuscescens, cum thallo fere concolor, tumidulus. Margo flexuosus, tenuis, vix crenulatus, discum constanter superans. Excipulum saepius demum post apothecii laminam dispersam - denudatum. Crescit in arborum cortice prope Iahiam confinis varie- tali praecedenti, Leiogrammatt angusto et Lecideae ferru- pineae var. coccineae. Adnot. Color thalli obscurus partim ex scutellarum juniorum dense erumpentium di:co punctiformi, color disci virens e substantia lichenum viridi infra discum microsco- pi ope conspicua, eaque secundum aetatem aliosve in- fluxus variabili, pendere videntur; hinc licet aspectus plan- tae imprimis in statu madefacto salis distinctus sit, colorque fuscus omnino deficere videatur, a praecedente tamen varie- tate longius amovere non ausi sumus. P. subfusca, allophana; crusta inaequabili corru- gata et subgranufata albida, scutellis difformiter anguloso- crenulatis, disco plano - convexiusculo flavo - aurantio, demum cum margine fusco - nigricante. Verrucaria subfusca, var. pallide fusca, Hoffm. ff. germ. -IT. p. 181. Lecanora subfusca s. allophana, cA. Lichenogr. univ. . "Y 9 p. 395. — Ejusd. Syn. p. 158. Crescit cum Parmelia subfusca normali supra. descripta. / 196 - LicuENrEs. PanxEriA., .8. PARMELIA VAnBIA. P. crusta tenui granuloso - verrucosa pallide virescente, scutellarum disco varie carneo -fuscescente demum tumidulo, margine thallode vario subcrenulato repando mox elevato, mox ob discum tumentem obliterato. Parmelia varia, Fries, sched. erit. No. 253. 954 et 372 (45. 46. 62. 101. 104. 165.)' Parmeliae subfuscae var. ochromatica, JJallr. NNaturg. d. Fi. I. p. 478. Lichen varius et polytropus, Jrh. crypt. No. 68. 294. Lepra $ulphurea, KArh. pl. crypt. No. 2089. Patellaria varia et polytropa, Hoffm. pl. lich. tab. » fg. 4. et tab, 58. fig. 2. Verrucaria varia, Hof]m. fl. germ. p. 196. — s 5 Deutschl. Fl. Il. 4. — ine polytropa, Hoffm. l. c. Lichen varius et orostheus, Smith, Engl.bot. Fol.24. tab. 1666 et. ol. 22. tab. 1549. Lichen omne et intricatus, Sc/rad, Journ. f. d. Hot. 1901. 1. p. 69 et 72. : PL varia, effusa (pro parte), epanora, intricata, distans et cerina 9, ravida, ích. JMeth. lich. p. 178. 171. 179. 178. 168. 175. Lecidea orosthea (pro parte), "Ach. l. c.p. 72. Patellaria varia et lutescens, Je Cand. fl. fr. II. a 300 et 354. Parmelia varia, Flor. Dan. Vol. 8. tab. 1347. fig. I. Lecanora varia, livida, lutescens, expallens, chondro- typa, anomala v. ochrostoma, elatina, effusa ( pro parte) epanora, intricata et orosthea (pro parte ), -Achar. lüchenogr. univ. p. 377. 375. 367. 314. 365. 303. 387. 306. j27. 380. 400. L:eoidea Ehrhartiana, (quoad apothecia) leucinata (pro parie) et aitema, ZAch. l. c. p. Y91. 190. 119. Lecanora varia, sarcopis, 'symmicta, livida, lutescens, expallens, chondrotypa , effusa (pro parte), epanora et intricata, zích. Syn. p. 161. 177. 340. 170. 168. 171. 167. 100. 101. el 154. Lecidea Eh:hartiana. ( v. supra), orosthea (pro parte), aitema et saepincola, ZAch. |l. c. p. 47. 97. 24. et 35. Lepraria sulphurea, (pro parte) Z4ch. /. c. p. 33o. Lichen varius, pallescens, intricatus et Ehrharüanus, JFFahlenb. fl. suec. p. 799. 797. 800. 799. LicurxEks. PanMELIA. 137 Lecanora symmicia, lutescens, Ehrhartiana £. polytropa, mutabilis, leucococca? leptacina? Sommerf. Suppl. ad fl. lapp. p. 81. 85. 82 bis. 83. et 96. Adnot. Forsan non errat cel. Wallrothius etiam hanc speciem antecedeniis synonymorum phalangi adducens ; &d affinitatem vero nostrarum accuratius indicandam sejunc- tas servamus. Siquidem observationibus | nostris hucusque imperfectis aucioritas quaedam inest, lichenum seminula vel propagula variarum stirpium saepius commiscentur, ex- inde, cum planta lichenosa non ex uno seminulo, sed e co- pulatione plurium oriatur, non raro plantae gignuntur vere hybridae; sic Parmelia varia oriunda videtur e P, sub- fusca et parietina aliave specie affini, ubi haec deest. P. varia, cinereo-carnea; t crusta tenui aequa- bili submembranacea demum rugulosa cinereo -lactea, .scu- tellis conferüs adpressis, disco plano- convexo carneo-Íla- vescente demum nigricante, marginem tenuem granulatum superante. Thallus crustaceus valde tenuis, continuus, aequabilis, plerumque ad lentem tenuiter granulatus , orbiculatim effu. sus, vel in confinio nigro -limitatus. Scutellae appressae, subsessiles, juniores punctiformes demum lentiformes, con- fertae, subinde densissimae et coníluentes, plurimae tamen regulariter rotundae, rarius ob mutuam pressionem angulo- sae vel diminutae et abortivae. Discus junior planiusculus sensim dilatatus, carneo-ílavescens et fuscidulus, dein con- vexus tumens, saepius ubi densiores sunt scutellae, vel pro dimidia parte vel in medio, vix unquam totus nigricans quasi sphacelatus simulque inaequalis tumens tuberculosus. Margo crenulatus, varius, in scutellis densioribus tumidulus inflexus, in aliis tenuior demum disco tumente subevanescens, Crescit in cortice Rhizophorae Mangles et Lagunculariae racemosae prope Bahiam confinis Graphidi pulverulentae var. maculatae, Pertusariae communi var. lulescenti, Verruca-: riae cerinae, Pyrenastro albo, Parmeliae subfuscae, ejusdem var. argenteo - fuscae et Lecideae parasemae. Adnot. Si cum varietatibus domesticis nostram com- paras, proximae sunt. Lecanora symmicta et lutes- cens Ach. Syn.; magis tamen nostra distincta, ut sensu AÁchariano pro specie peculiari habenda sit; thallus nostrae quidem affinior Parmeliae subfuscae, sed non desunt P. variae specimina domestica thallo simili instructa; con- venit colore apotheciorum cum Lecanora carneo-lu- tea, «ch. Syn. Éngl. bot. tab. 2010, Sommerf. Suppl. ad 188 Iicurxgs. PanmErta. fl. lapp. p. 855; haee vero crusta aliter conformata, margi- neque lacero e crusta disrupta distinguitur ac potius Leci- deae vel Pyxines Fries, species est, P. varia, pallidi-cerina; t crusta membranaceo- granulata albido - lutescente, scutellis depressis den;is, disco plano - convexo sulphureo -cerino marginem tenuem crenu- latum demum fere evanescentem superante. Lecanora pallidi -flava, Fée, /. c. p. 118. tab. 29. ftg. 2. Thallus crustaceus tenuis, magis minusve membranaceus, leniter granulatus, mox albidus, mox magis minusve lutes- cens, circinatim effusus, quasi adspersus, in aliorum vero confinio nigro-limitatus, Scutellae depressae, tenues, densae, exacte rotundae, e medio thallo, ubi majusculae sunt, mar- ginem versus sacpe sensim minores et juniores, tandem punc- tiformes, ab initio sessiles quasi adspersae nec erumpentes. Diseus cerinus, junior pallidior plano - concaviusculus, adul- tus obscurior fuscescens convexus. Margo tenuis, ab incu- nabilis crenulatus, sensim attenuatus, in nonnullis ob discum turgidum sensim evanescens, ad lentem constanter tamen conspicuus. Crescit ad corticem Rhizophorae Mangles et Laguncula- riae racemosae prope Bahia confinis Leiogrammati sericeo, Adnot. In lichenibus ubi varietates descriptae saepius species eveniunt et vice - versa, cavendum ne varietates qui- dem variarum specierum eodem momine de.ignentur; hinc nomen Clar. Féei parum mutavi ob speciem homonymam aSchleichero distributam. Icon citata mala videtur, cum discum convexum (status adultus) margini valde lato (status junior) in eadem figura copularit pictor, quamvis in diognosi margo tenuis dicatur. Plantula crustae colore P. variae magis conveniens quam praecedens varietas, caeteris si discum dilutiorem ' et thallum paullo crassiorem excipias, Lecanorae cerinae Ach. valde affinis; huic vero adscri- bere eo minus consultum habuimus, quod haec e Parme- lia parietina deminuta ortum ducere non sine jure di- catur, quae in Drasilia vel seneraiüim intra tropicos hucus- que non visa regionibus temperatis utriusque hemispherii propria videtur (cfr. tamen infra adaot. ad Parmeliam chrysopthalmamy). l. PARMELIA VENTOSA. P. crusta verrucoso - arcolata glauco-flavescente , scutel- lis appressis demum irregularibus , disco plano-tumente pu- niceo marginem thollodem tenuem integerrimum subpalles- centem supcrante. LicurexEs. PanmrLià. — 189 Parmelia ventosa, z4ch. Meth. Lich. p. 166. .— (Leca- nora) Zjusd. Lichenogr. univ. p. 399. — Ejusd. Syn. p. 159. Lichen ven!osus, JLinn Smec. n. 1065. spec. pl. 1607. INo. 9. — Engl. Lot. Fol. 13. t«b. 906. — JFahlenb. Fl. lapp. p. 406. Fl. snec. p. 803. Lichen scopulorum, L/,. Dan. tab. 712. fig. 2. Lichen cruentus, /7Jeb. Spicil. Fl. Gótl. 184. tab. &. Schrad. Crypt. Samml. No. 159. Lichen rubinus, Lamk. Dict. JII. p. 476. No. 3a. — non Villars ,fide De Cand.) | Lichen ílavescens, Jacqu. Misc. II. p. 79. lab. 9. fig. 1. Verrucaria ventosa, J/offm. Pl. lich. tab. 27. fig. 1. Verrucaria cruenta, J7ofJ;m. fl. germ. p. 198. Crescit ad saxa Europae et 4mericae borealis ( Richard- son), .4ustraliae (RR. Br.) P. ventosa, domingensis; t crusta continua de- mum granulato- verracosa, laevigata pallide aurantio- glau- cescente, scutellis hinc inde aggregatis (et proliferis) de- mum irregularibus magnis, disco plano sanguineo, margine tumidulo integerrimo aurantiaco. Patellaria Domingensis, Pers. n ct: JVelter. 1H. 1. p. 12. Lecanora domingensis, char. Syn. p. 336. — Ie, l. c. p. 118. tab. 928. fig. 2. Lecidea gyrosa, Spr. Js. fide Fée. | Lecanora versicolor, P€e l. c. p. 115. lab. 28. fig. 4. — nec Zchar. Lecanora acervulata, Paddi. — — (Parmclia) Spr. Syst. Veg. Cur. post. p. 330. "Thallus in junioribus laevigatus , (an initio hypophloeo- des, determinare nonlicet) demum incrassatus granülato-ver- rucosus, superficie vero constanter laevigata, exsiccatus glau- * cescens, madefactus magis virens fere psittacinus, aetate adaucta intensius coloratus in aurantium vergens, substantia medullari alba. Scutellaf, ut in corticibus solent, domes- ticis mox citatis magis supra thallum elevatae, juniores glo- bosae, capitis aciculi magnitudine, demum sensim aperiun- dae, pleraeque sparsae, aliae binae ternae aggregatae, eaeque ob pressionem mutuam mox a juventute angulato - flexuosae, aliae etiam luxurie quadam proliferae, ut in scutella adulta junior oriatur vel etiam margo tantummodo thallodes dupli- "Uu 190 . |o Lacursxzs. PanmEraA. cetur (L. domingensis Fée, tab. et fig. cit.), quod quidem in nostra saepius e confluxu plurium scutellarum | simulatur. Discus junior concavus, dein planus, nonnisi in apotheciis magnis flexuosis parum tumidulus, glaber,*in adultis sub lente elevato-punctatus, coloris minus quam praecedens domestica in purpureum vel carmineum vergentis, potius saturate san- guinei. Margo crassiusculus integerrimus persistens, discum constanter superans, nitidus, coloris ad superficiem auran- tiaci purioris et ex disci confinio intensioris quam thallus, substantia vero interior aeque ec thalli alba. 'Thecae oblongo- cylindricae, quinquies ad novies annulatae, majores quam in genere et familia esse solent. Crescit in arborum cortice prope .Bahiams — ad arbo- res ad St. Domingo (Pers.)3 Lecanora domingensis Fee in "America , ad cortices Xanthoxyli caribaei L.. et. Capparidis cynophallophorae L. —/ Lecan. versicolor ejusd. in JÁmer. ineridionali ad | Cinchonas. Adnot. Differentiae Parmeliae ventosae pro majore parte, nimirum thalli crassities, forma areolata, scu- tellae appressae, margo depressus discum non superans, omnes e loco natali in saxis pendent; color dein disci mar- ginisque in nostris quidem satis constanter distinctus, sed speciminaa Persoonio et Féeo descripta delineataque quae a nostris distingui nequeunt, transitus colorum varios, disci e purpureo per rufum in sanguineum, marginis e Íla- vescenti per flavum in aurantiacum praebere videntur; nec non plantae europaeae color varians, qui nonnisi splendore et intensitate minore, uti solet, differt a planta tropica; lo- cus ergo natalis unicus superstes ad speciem distinguendam sufficere non videtur; apothecia denique prolifera etiam in Parmelia ventosa rarius observavimus. Differentiam inter binas species Féei citatas nullam perspicio, nisi quod discus Lecanorae versicoloris adultus quidem fusco- vinosus juventute vero cerineus pellucidus sit, quod una cum defectu marginis luxuriantis coloreque crustae magis virente e speciminis statione magis humida fructiificationis *eyolutioni contraria derivare possumus. [i 5 PARMELIA CunfWeocaán».a. P. thallo appresso diffuso albo papillato- granuloso, scu- tellis concavis, disco olivaceo-fuscis, margine tumido inte- gerrimo croceo. JMeyer in Spreng. Syst. PFeget, cur. post. p. 329. Crescit in. Drasilia. (Meyer.) "A Licugxzs. PanMELIA. 191. 6 PARMELIA SANGUINOLENT A. . P. hallo effuso granuloso intus puniceo supra flaves- cente, scutellis planiusculis cruentis, margine puniceo in- tegerrimo. JMeyer l. c. p. 330. Crescit ad arbores Brasiliae (Meyer). Adnot. Species binae praecedentes Parmeliae ven- tosae descriptae affines; prior monnisi coloribus thalli scutellarumque humiditate virentibus expallidis, altera iis- dem siccitate splendentibus immutatis differre videntur. 7. PARMELIA RUBRA. P. crusta submembranacea laevigata demum granulato- pulverulenta, alba, scutellis regularibus, disco plano - conca- vo rubro, margine thallode sublibero tumidulo inflexo crenulato. Parmelia rubra, Zch. Meth. lich. p. 170. — 1. Dan. Fol. 8. tab. 1351. fig. 1. | -. Lichen pallidus, Hoffm. Enum. lich. p. 5o. (1784). Lichen Ulmi, Swariz in Nov. 4ct. Ups. Vol. V. p.247. (1785.) — . char. Prodr. p. 54. — "JFY'ahlenb. Ht. * Suec. p. 803. (1826.) | Patellaria rubra, Hoffm. PI. lich. tab. 17. fig. 2. (1790.) - — (Verrucaria) Ejusd. Fl. Germ. p. 175. (1795.) Lichen pruinosus, Humb. FI. Frib. p. 9. (1799.) Lichen marmoreus, £ngl.,bot. Jol. 11. tab. 739. Lecanora rubra, Zch. Lichenogr. univ. p. 389. — Ejusd. Syn. p. 177. — Sommerfelt, Suppl. Fl. Lapp. p. 9o. Adnot. Licet Celeb. VVahlenbergius jure quodam nomen Swartzii citatum nuperrime restituerit, nomen tamen Acharii aptisimum omnibus consuetum eo luben- tius. seryvavimus, quod omnium antiquissimus sit Lichen pallidus Hoffmanni citatus, idemque post Schreberi. lichenem homonymon (vid. supra syn. Parmeliae subfus- cae) abolitum jure antiquitatis restituendus esset, P. rubra, punicea; 4 crusta submembranacea al- bido. glaucescente, scutellis subsessilibus regularibus lenti- formibus, disco plano convexiusculo coccineo marginem te- nuem subintegrum aequante. Parmelia punicea, zích. JMeth, lich. p. 167. Lecanora punicea, .4ch. Lichenogr. univ. p. 395. — Ejusd, Syn. p. 174. — £F€e l. c. p. 119. tab. 29. fig. 7. 192 LicukwEs. PanmrrLta. — 'Thallus crustaceus , tenuis, laevigatus nec nitidus, fere niveus, parum glaucescens, in confinio nigro-limitatus. Scu- .tellae lentiformes, adpressae, ubi solitariae sunt, regulariter rotundae, rarius ubi confertiores sunt, flexuoso - angulosae. Discus a prima juventute planiusculus marginemque tenuem album infra subliberum initio integrum dein ad lentem hinc inde crenulatum adaequans, adultus convexiusculus, margi- nem rarius superans, coloris constanter in nostris pulchre coccinel. Crescit. in. arborum corüice prope .Dahiam et. prope Maracas confinis Graphidi Commalti et Arthoniae poly- morphae var. maculanti. Adnot. Lecanora punicea Ach. dicitur ,,disco dilute cerino- puniceo,'* quod fere cum colore relato coc- cineo convenit; icon vero Clar. Féei, licet in diagnosi verba Acharii recepta sint, discum habet puniceum ; cae- teris conveniunt. — — Color nostrae coccineus a colore satis vario nonnunquam subcarneo alias (praecipue in specimini- bus suecanis) fere puniceo Parmeliae rubrae domesticae nonnisi splendore, uti solet in tropicis, majore differt. Caeterae differentiae quae paucae sunt thalli marginisque excipuli, a loco natali pendere videntur. Parmelia ru- bra scilicet plerumque in cortice putrido lignove nudo cres- cit, in corlice vero vegeto propius ad plantam tropicam accedit, quam exinde ut speciem a domestica sejungere non licet. SECTIO II AMPHILOMA., Fries pl. homon. p. 243. | 'hallus crustaceo -foliaceus, subtus radicans, orbicularis, submonophyllus, radiatus ex impressioni- bus multifidis s. laciniis connatis. Scutellae sparsae, centro affixae, disco rufo- fusco nigricante. $. PARMELIA COERULESCENS. 1 P. thallo orbiculari livido - plumbeo, subtus bombycino- tomentoso coeruleo -nigricante, laciniis periphericis radia- tim plicatis rotundatis incisis et crenato-lobatis, margine subelevato, scutellarum centralium disco rufo-fusco, demum convexiusculo. , LicugxEks. PanwEriA. 193 Lichen coerulescens, Huds. FJ. zfngl,. p. 571. Lichen plumbeus, lif. FI. Scot. p. 826. tab. 96. — Engl. bot. tab. 353, — IYahlenb. FL. !l.app. p. 425. — Ejusd. Fl, Suec. p. 819. Lichen rubiginosus, 7Aunb. Prodr. FT, Cap. p. 156. — : JVahlenb. Fl. Lapp. p. 484. — Ejusd, 11. Suec. p.819. Lichen affinis, Dicls. Pl. erypt. fasc. 4. p. 24. tab. 12. Dg. 6. — | Engl. bot. Fol. 14. tab. 983, (P li Ach. Meth. p. 212. 903. (Parmelia) Lichen coeruleo-badius, ScAleich. crypt. exs. Cent. a. INo. 71. | j . 4 * Imbricaria coerulescens, plumbea, pityrea et conoplea, De Cand. Fl. fr. II. p. 390. 391. FI. p. 197 bis. Parmelia plumbea, rubiginosa et conoplea, z4char. Li. chenogr. univ, p. 466. et 467. — £jusd. Syn.p. 292 el 213. — Fries, Sched. crit. INo. 63. 107. et 65. Species per omnes terrae partes dispersa videtur. P. coerulescens, pannosa; thallo orbiculari glau- co, subtus densissime nigro-fusco-tomentoso, laciniis li. neari - multifidis crenulatis planiusculis subconnatis, scutellis adpressis, disco rufo-fusco plano demum convexiusculo, margine crenulato. Lichen pannosus, Swartz, FT. Ind. occid. ![[T. p. 1888, Parmelia pannosa, Zdchar. Lichenogr. univ. p. 465. — Ejusd. Syn. p. 202. — Swartz, Lich. amer. p. 6 tab. 5. fig. 1. Thallus tenuis fere mémbranaceus , radiatas, tela cras. siore nigra àd ambitum prominente e floccis radicantibu- confervoideis substratus, laciniis difformiter incisis orbicus latüim expansis vix a se invicem sejunctis nec imbricatis- .Scutellae confertae; discus rufo -fuscus, margo persistens subinflexus, transversim :sulcatus. Crescit in Serrado Caraca, in. Minas Geraes. Adnot. Planta Swartziiad iconem ( minus ad de- scriptionem) colore opacius viridi differt, quem vero a Par- melia caerulescente non alienum esse indicat P. ru- biginosa indigena. Hac ratione propius accedit P. pellita Ach. Swartz. Lich. amer. p. 5. tab. 6. (species proxim ; P. pannosae seeundum char. Lichenogr. univ. p. 468)a obstant hujus reductioni laciniae aliter eíformatae; hae vero differunt secundum substrati naturam et. thalli evolu- FLORA BRASIL. l. Xo Á "uU T. ACCAMBUS - n C» REL " Ww f | RARE s m " : Lgs AUCTUS bd H (^ *- Y" - Ü A T [ , Lem Ap og : Ls ge i - " : T "y i : » bh A Lees " "t AO , 194 Licusxgs. PanmELL. tionem, et pro forma prioris sterili haberi possit, donec scutellae detectae sint. 9. PARMELIA LUGUBRAIS. P. thallo radioso lobato circinnato fusco aeneo, su- pra glabro , subtus pool ambeunte aterrimis fibril- 1oso- tomentosis, lobulis crenatis margine albidis, periphe- ricis dilutioribus , scutellis planis fuscis margine tenui, IMeyer in Spr. Syst. Veget. cur. post. p. 330. Crescit in Brasilia (Meyer). Adnot. Ana Parmelia rubiginosa Ach. mox citata, quae similiter lobulata occurrit, satis distincta sit, inquirant autoptae. | | SECTIO IV.- PHYSCIA. Fries, Pl. homon. p. 244. Syringosis, JVech. Meth. Physciae, Schreb. gen. pl. plurimae. Lobariae, imprimis Sect. Physciae et Squamariae, Hoffm. Fl. Germ. p. 138. species. Physciae et Imbricariae, De Cand. Fl. fr-2 me9g et 385 species. Borrera, /fch. Lich. univ. p. 93. tab. 9. fig. 8— 0, et - . Parmeliae, ejusd. lL. c. species. Lichenes imbricati, /ZJahlenb. Fl. Suec. p. 815. nonnulli, . conyexifolii /. c. p. 824. plurimi. Thallus menibranaceo-foliaceus, (ad normam) orbiculatim radiatüs, subtus radicans ibique. subca- naliculatus, laciniis sublinearibus saepius adscenden- . tibus. Scutellae centro affixae, sparsae et subtermi- nales, obliquae, disco subfusco. JO. PARMELIA TENERA. T -. P. thallo orbieulatim radiato tenui caesio-cinerascente subtus albido, laciniis sublinearibus planiusculis adpressis incisis, scutellis minutis adpressis, disco plano rufo,' mar- gine tenui inflexo. - , Llacukwks. PaAnMELIA. 195 "Thallus foliaceus, valde tenuis, rigidulns, fere papyra- ceus, muscis arcte adhaerens, caesio-cinerascens, leniter pruinosus, madidus glaucescen$, ad medium granulato-lobula- tus, ambitum versus lacinulatus. Laciniae sublineares, in- cisae, apice ex incisuris confertis crenulatae, margine im- bricatae. Scutellae minutissimae, excipulo adpresso nonnun- quam subimmerso. Discus ab initio constanter planus, adul- tus saepius foveola ad centrum notatus, siccus rufus, mae» didus ruber. Margo excipuli inflexus, junior tumidulus cre-. nulatus, demum attenuatus subevanescens, Crescit. in muscis ad corticem lignumve arborum prope Par«. Adnot. Descriptio secundum specimen mancum ad sectionem praecedentem quidem transiens, ob thallum vero potius polyphyllum quam monegphyllum hujus loci nec alii speciei descriptae affinis. — - 1l. PARMELIA STELLABIS. [T P. thallo (ad normam) orbiculatim radiato albido-cine- rascente, humecto vix virescente, laciniis sublinearibus con- vexiuseulis incisis multifidis, subtus albo-, rarius demum nigrescenti- radiculosis, apotheciis nigro -fuscis caesio- prui- nosis, margine tumidulo demum crenulato, thecis minimis. Dillen. musc. p. 177. tab. 94. fig. 21. | Parmelia homochroa, JVallr. Naturg. d. F7], I. p. 439! Lichen stellaris, Linn. F1. Suec. No. 1082. — JTi- thering, bot. arrang. — Engl. bot. Vol. 24. tab. 1697. Lichen hispidus, Scop. Carn. [. p. 110. — Leers, Fl. Herb. p. 250. — Flor. Dan. Fol. 4. tab. 1186. Mg. 1 Lichen ciliaris, 2. J7Zeiss, FI. Gótt. p. 63. Lichen stellaris et hispidus, Schreb. Plor. Lips. p. 127 el. 126. | N | Lichen tenellus, Scop. 1. c. p. 1406. — Engl. bot. tab, 1351. Lichen ambiguus, aipolius et 'tenellas, Ehrh. Crypt. INo. 197. 207. et 217. Lichen semipinnatus et hispidus, J7'ulf. ap. Jacg. Coll. IV. tab. 6 bis. Lichen stellaris (pro parte) et tenellus, JZahlenb. Fl. Suec, p. 916. Lobaria stellaris, aipolia, 'semipinnata et hispida, Hoffm. Jl. germ, No. 35. ( Enum. lich. tab. 13. fig. 2. ), 38. 196 L:cukNES. PAnMELIA. (l. c. tab. 12. fig. 2.)5 36. et 35. ( Pl. lich. tab. 8. fg. 2. 39. — Sturm Deutschl. Fl. IH. 4.). . Parmelia stellaris, aipolia et Borrera tenella, J4char. |. Lichenogr. univ. p. 476. 477. et 498. — Ejusd. Syn. p. 216. 215 et 221. ; Parmelia alba, Fée £Ess. crypt. p. 125. tab. 3o. fig. 4? Crescit per. Europam , ./mericam borealem (Mühlenb. et Richards.) et. Australiam (ftob. Brown et Sieber). Parmelia stellaris, caesia; thallo orbiculatim radiato albido caesioque soredifero, subtus cinereo -nigro- que - radiculoso, laciniis sublinearibus incisis multifidis con- vexiusculis ultimis planis, apotheciis nigro - caesiis, margine subinflexo tumidulo. Lichen pulchellus, JZu/f ap. Jacqu. Coll. II. tab. 16. hg. 2. Lobaria caesia et dubia, Hoffm. Fl. Germ. p. 156 bis. (PL. lich. tab. fig. 1.) Lichen caesius, HJoffm. Enwm. lich. tab. 12. Dg. 1— Engl. bot. tab. 1052. — J/Tahlenb. Fl. Lapp. p. 422 Fl. Suec. p. 816. ' Lichen albo - ater, Schleich, Crypt. Helv, Cent. 3. N. 71. Parmelia caesia et albinea, ch. Lichen, univ. p. 479. 491.. — Ejusd. Syn. p. 216. 201. Thallus (in nostra) e laciniis adpressis subimbricatis incisis subinde crenulatis, apice multifidis, glauco- caesiis sorediferis, infra nigro-radiculosis, minus rigidis, quam in speciminibus saxicolis esse solent. Scutellae subcentra- les, disco plano nigro, humecto fuscescente,, margine excipuli crassiusculo elevato integro subinílexo demum crenulato- flexuoso. Crescit in cortice arborum prope Dahiam. Adnot. Speciei hujus distinctionem a Parmelia pulveru lenta cum VVallrothio servamus, licet ambas nuperrime conjunxerit Wahlenbergius. Color quidem paginae inferioris non satis diversus, nec mutatio superficiei humectae in aliis speciebus tanti habetur momenti, sed the- carui magnitudo a Wallrothio acutissimo in characte- rem adhibita satis disüinc!ia. "Thecae Parmeliae pulve- rulentae diametro plus quam duplo majores, semel annula- tae vel binis sporis repletae, eaedem quae Borrerae cilia- ris Ach. ab Hedwigio depictae; hinc potius duas species posteriores conjungere in animo est, quarum insuper superfi- cies humiditate vel senectute easdem subit coloris mutationes. Licuswxs. PanmEL:. 197 12. PARMELIA OBSCURA. [Í P. thallo orbiculatim radiato cinereo-livido, laciniis planiusculis dichotomis et subdigitato - multifidis lacero-sinu- atis subciliatis, ciliis nigricantibus, apotheciis nigro - fuscis subcaesio-pruinosis, margine inflexo demum crenulato sub- tus ciliato - fibrilloso. Lichen orbicularis, JVech. Meth. p. 88. — Hoffm. Énum. lich. tab. 9. fig. 1. Lichen obscurus , EArh. pl. crypt. No. 177. — Humb. PI; 3Pkib. p. 46. Lobaria orbicularis et ciliata, Hoffm. FI. Germ. p. 155. (Pl. lich. tab. 66. fig. 1.) et 155. (Enum. lich. p. 69. tab. 14. fig. 1.). Lichen cycloselis, ulothrix et sophodes, .4ch. Prodr. p. 113. bis, et 67. — JYahlenb. Pl. Lapp. p. 422. 424. et 4110. — Ejusd. Fl. suec. p. 816. 815. et 005. Lichen cycloselis, elaeinus et sophodes, fg. bot. tab. 1942. 2158. et 1791. Parmelia cycloselis, ulothrix; Lecanora sophodes, pro parte (cum colobina), virella et periclea var. exigua, Jch. Lich. univ. p. 482. 481. 356. (357.) 414. et 356. — Ejusd. Syn. p. 216. 217. 153. 191. et. 151. (Fries. Sched. erit. IN. 100.) Parmelia chloantha et Lecanora mortosa, z4ch. Syn. p. 217. et 151. Parmelia pinicola, Mart. FI. Érlang. p. 227. | Parmelia adglutinata P7/Áhe. in |Moug. et Nestl, Crypt. iNo. 543. Lecanora lepraeformis et nigricans, ejusd. D. Lich. No. 68. 91. (Sprgl. Neue Entd. II. p. 97.) Lecan. caesiella, ejusd. in Spr. l. c. Parmelia melanimon, Spr. l. c. I .p. 227. Parm. claeina ejusd. l. c. p. 228. (excl. syn. JFahlenb.) Parmelia fibrillosa, ook. in liunth. Syn. I. p. 23.? Parmelia formosa et minor, Jte p. 125 bis, tab. 3o. Big. 5. et tab. 33. fig. 3. P. obscura, var. orbicularis T; thallo orbicula- tim radiato cinereo- albicante demum pulverulento,, subtus nigro-radiculoso, laciniis planiusculis subdigitato - multifidis s. eroso -cCrenatis, sacpius dense nigro-cilialis , imbricatis -* " v. ^" Ww... DEN 9 1). ^21 » Y AX (oT EET LOMURIE ^W e * nd. T bh Ea Nu NUT ; , : LJ 198 LicngNrs. PanxELi!A. U demum confertis accumulatis. (scutellis sparsis, disco nigro- fusco, margine elevato integerrimo.). es Lichen orbicularis et cycloselis cum synonimis v. supra. Specimina sterilia, pollicaria et palmaria, a domesticis colore et magnitudine parum distincta, nótis vero essentia- libus hanc varietatem omnino referentia. "Thallus foliaceus, initio orbicularis, demum diffusus irregularis; laciniae plano-appressae, profunde sinvato-incisae et digitatim pinna- tifidae , margine sibi incumbentes, e radiculis s. ciliis bre- vissimis densissimis saepius nigro- marginatae, vetustiores tenuiter pulverulentae accumulatae, hinc varie flexuosae tuberculosae. Crescit in cortice arborum prope DBahiam (in 4merica polari. Richardson.) 15. PARMELIA SPECIOSA. T P :hallo (ad normam) orbiculatim radiato albo, subtus niveo molliusculo radiculoso, subciliato ciliis nigvescentibus, laciniis linearibus planiusculis repando - incisis subbifide- ra- mosis, scutellis sparsis, disco nigro -fusco caesio- pruinoso, margine inflexo demum crenulato. . Lichen speciosus, JJulf. in Jacqu. Coll. III. p. 119. — Engl. bot. tab. 1979. Parmelia speciosa, 24ch. lich. univ. univ. p. 480. — Funch, Crypt. Gew. 1Vo. 580. Parmelia Clementiana, Ach. l. e. p. 493. — Turn. in Linn. Trans. Vol. LX. p. 146. tab. 18. fig. 1. — Engl. bot. tab. 1779. | Parmelia phyllocarpa (et albicans?) Pers.-in ct. JPet- ter. Vol. II. 1. p. 17 bis. Parmelia Caricae, Clement. Ensay in add. p. 302. Parmelia speciosa, granulifera, domingensis?, Clemen- tiana, cineriti: et Lecanora Caricae, -ích. Sym. p. 211. 212. bis, 201 bis et 188. Crescit in. Europa meridionali et media ; in- "zfmerica boreali (Mühlenberg) ; in Ins. St. Domingo (;4ch.) ; in Pe- ruviae monlibus (Háànhe, Humb.); in Fenezuelae montibus (Hurnb.). à P.speciosa, leucomelas; thallo diffuso ramoso- laciniato albido et pallide-glaucescente, subtus niveo nudo, laciniis erectiusculis linearibus elongatis dichotomis attenua- UN m e I " T MT E du LicugxEs. PanmgLi. —— 0 199 tis ciliatis, scutellis subterminalibus subobliquis pocicellatis, disco nigro caesio- pruinoso, margine ciliato. Lichen leucomelas, linn. S. IN. — Swartz, Obs. bot. tab. 11. fig. 93. (icon mala.) Lichen comosus, Zory, Voy. | Physcia leucomelas, JMichaux, F?. bor. z4mer. p. 326. Borrera leucomelas, 4ch. Lich. univ. p. 409. — Ejusd. Syn. p. 222. — [ee b c. p. 134. — Punck, Crypt: Gew. No. 581. "Thallus foliaceus, luxurians diffusus, li binaclabszis ra- moso -laciniatus. Laciniae elongatae, angustissime | lineares, vix unam lineam latae, remote dichotome ramosae, adscen- dentes, implexae, supra (in statu sicco) convexiusculae gla- brae pallide, virentes , infra subcanaliculatse, albissimae ad lentem ,tomentosae apicibus attenuatis, margine remote den- tato et ciliato, ciliis rigidis atris, ad basin, rarissime usque ad apicem thallo concolor ibus, subinde ramosis implexis. Scu- tellae rárae, pro angustia laciniarum magnae, subinde in thal. lo verticali terminales et subhorizontales. vel in thalli recurvi: geniculo affixae. ^ Excipulum elevatum, subscyphuliforme, oblique podicellatum, crassiusculum. . Discus concayiüusculus,, nigro -caesio-pruinosus, Margo excipuli foliaceus obliquus; fere unilateralis, planus (nec junior inflexus), profunde deg-: tatus, dentibus linearibus elongatis acuminatis. radiatim.ex- pansis nigro-ciliatis, demum He ma immo quasi prolificanti- bus novamque scutellam apice gerentibus. Crescit in Drasdia meridionali (Sellow) ; ibidem in Serro Lrio (de Mart.); — in Germania (Funch); — in Hispania, -ámer. sepientr., Ins. 5t. Domingo, Borboniae, Canariae (Ach. IVlich.) ; — in prov. Venezuelae, alt. 992. hex. (Humb.); — in ramis Cinchonae Condaminíae H...B. (Fee). 14. PARMELIA CONMOS A. T P. thallo foliaceo adscendente sublineari-laciniato di- chotomo , supfa glauco-pallescente comoso-fibrilloso , ' infra niveo canaliculato, laciniis repandis antrorsum dilatatis vo- tundatis, scutellis subreniformibus terminalibus, disco nigro caesio- pruinoso, margine obliquo crenulato niveo. Icon. sel. cryptog. tab. 13. fig. 1 Thallus foliaceus tenuis gracilis, e pluribus: sublineari- bus vix semipollicaribus aggregatis caespitosus (icon. cit. fig. À. 1.) a basi horizontali mox adscendens erectiusculus, 200 LicugwEs. PanwrrL!. in pagina superiore (quae ad primum aspectum facilé pro inferiore habetur) convexus, pallide glaucescens, fibrillis cre- berrimis concoloribus piliformibus rigidis longis subinde bifidis crispatis e thalli substantia corticali compositis (icon. cil. fig. 1. 0.) obtectus; in pagina inferiore concavus, albis- simus, ad lentem tenuissime tomentosus, hinc ad oculum nu- dum subpulverulentus; ad bosin s. insertionem angustissi- mus, ab hinc sensim dilatatus, dichotomus, laciniis confor- mibus margine repandis, apice rotundatis sinuato- crenula- tis (icon. cil. fg. 5. 6.) Scutellae terminales, binae ternae aggregatae, in dorso, ut thal'us, fibrillosae, apici laciniae thalli cucullato- involutae oblique adnatae nec podicellatae, ut positionem verticalem adipiscantur; eaeque in prima ju- ventute quidem punctiformes, mox vero plano - dilatatae nec globosae (icon. cit. fig 3), demum pro thalli minutie 1najuscu- lae, diametro transversali fere quadrilineari, subrotundae et reniformes. Discus, postquam supra thallum apparet, aeque planus, interius nigro-fuscus, ad superficiem caesio- pruino- sus; in prima vero juventute, dum sub strato thalli corti- cali latet, punctiformis globosus, quo praemature . abor- tiente puncta nigra ad thalli finem conspiciuntur nucleum- que latentem indicant (icon. cil. fig. 6.). Margo excipuli ab initi planus obliquus, i. e. sursum latior, circumcirea crenulatus et fibrilloso-ciliatus, in superficie albissimus, Thecae ovatae, subopacae, fuscae, (quod in pluribus specimi- nibus iconis citatae omisit pictor), vel simplices, vel semel annulatae, sporas binas globosas foventes, septenae octonaeve biseriatae nec asco inclusae (/con. cit. fig. [. 5. 7.) Crescit ad ramulos arborum in provincia Paraénsi, e. g. prope Villam da Porta de Moz. 15. PARMELIA CHRINIT A. P. thallo foliaceo utrinque albido glabro, laciniis diva- ricatis apice dilatatis longe atro-fimbriatis, scutellis latera- libus planis badiis atro-fimbriatis. JMeyer in Spreng. Syst. Veget. cur. post. p. 328. Crescit in. Brasilia (Meyer.) 10. PARMELIA INYOLUCARATA. P. thallo convexiusculo candido, laciniis applanatis longe fimbriatis subtus farinosis apice tumidiusculis , scutellis ter- minalibus concavis brunneis longe fimbriatis. JMeyer l. c. LicukgwEgs. PaAnMELIA. 201 Crescit in Brasilia (Meyer). Adnot. An hae duae species satis a se invicem dis- ünctae sint, secundum diagnosin dubium est. 17. PARMELIA LAEVIGATA. P. thallo orbiculatim radiato lineari-laciniato laevigato pallide cinerascente, subtus atro-fibrilloso, laciniis inciso- multifidis sinuatis divaricatis extrorsum latioribus, scutella- rum disco brunneo, margine tenui integerrimo.: Lichen laevigatus et sinuosus, Angl. $ot. tab. 1852. el 2050. Parmelia laevigata et sinuosa, zfch. Syn. p. 212. et 207. Parmelia pulvinata, Fée, /. c. p. 123. tab. 32. fig. 1. Crescit in. nglia et Nova Scotia. ch. (planta Féei ad Cinchonas in America meridionali). P. laevigata, bifida f; thallo orbiculatim diffuso lineari-laciniato glauco- virescente subtus albo nudiusculo, laciniis sublinearibus elongatis bifidis incisis, apice obtusis emarginatis, scutellis planis depressis, disco fusco, margine crassiusculo crenulato., "Thallus late extensus, plano-expansus, totus iquantus muscis adnátus. Laciniae sublineares omnino discretae, vix e centro radiantes, elongatae, angustiae, vix unam lineam la- tae, apice latiores obtusae emarginatae, sorediferae. Scu- tellae rarissimae, minutae; excipulum planum adpressum, ambitu tamen libero et centro tantum affixum ; discus planus fuscus; margo demum crenulatus. — — Specimina alia sterilia adsunt, thallo luxuriante e laciniis brevioribus loba- tis difformiter incisis in margine prolificantibus, ibique fo- liola copiosa demum congesta pulvinata gerentibus. Crescit in muscis et ad filicum radices repentes in pro- vincia |Vinas Geraés. Adnot. P. pulvinata Fée citata, quam Auctor ipse P. sinuosae Ach. affinem dicit, praecipue differt thallo subtus tomentoso spongioso, quod vero in his Par- meliis subliberis tam inconstans habemus, ut nequidem plantam nostram ob paginam supinam nudam pro specie distinguere ausi simus, simulac nec Borreram ciliarem Ach. a Parmelia ulothrice ejusd., nec P. stella- rem a P. pulverulenta distinximus, Áffinis praeterea nostra P. saxatili, sed superficies non reticulata et apo- thecia diversa, 2 Ty MSN "A. dd J^ E i N'wudadh, Atv » Jw--— n X X - e [5 - e(l IQ EX us NE d "La o 1 Can "utn, T. 3 ) irm e. iT t 2009s . LicnEgxrEs. PanxELI. un 1$. PARMELIA , CAMTSCHADALIS- t. p ) . P. thallo albicante nudo, laciniis dichotomo - ramosis linearibus flexuosis obtusiusculis, subtus canaliculetis nigro- fibrilloso - spengiosis. ích. Syn. p. 223. — Flórke in re- liquis Haenkeanis. I. p. 5. (Borrera camtschadalis). Crescit in. Camtschatka | (L4ch.) ; in. Peruvia (Hánke). P. camtschadalis, rhodomela t; thallo subli- neari -laciniato roseo -purpurascente, subtus margineque ni- gro-hispido, laciniis dichotomis apice furcato - cuspidatis. "Thallus membranaceus rigidulus, supra laevis roseo-pur- purascens hinc inde nigricans alias nigro- punctatus, subtus ater dense atro-fibrillosus; laciniae imbricatae, elongatae, ad basin duas vel tres lineas latae, antice attenuatae, iteratim. | — dichotomae; ante dichotomias, quod singulare, parum angus- .* fatae, apice louge cuspidatae, ad marginem e radiculis pagi- nae inferioris prominentibus dense ciliatae. Scutellarum so- lummodo initia adsunt in nostris, capitis aciculae magni- tudine. Crescit. ad. fluvium zÁmazonum | mixla Parmeliae co- riaceae var. inlertextae. Adnot. Frustula tantum habemus' thalli qui forma sua cum Borrera camtschadali Ach., cujus specimina a Elórkeo l.c. descripta ante oculos habemus, exacte conve- nit, si excipias hujus paginam inferiorem canalhculatam e marginibus reyolutis, quae in nostris parum .adscendunt. Caeterum. formae eadem similitudo cum Borrera furfur- acea Ach., quam de P. camtschadali praedicat Acha- rius. Color forsan madefactione mutatus, licet. Bor- rerae camtschadalis specimina madefacta non ru- bra evaserunt, (cfr. adnot. ad Parmeliam cor laceam var. rufam.) SECTIO V. IMBRICARIA. 1 Sect. Imbricaria, Fries, pl. homon. p. 242. — Sect. Lo- bariae ibid. spec. Imbricariae et Lobaríae, De Cand. Fl. fr. p. 385. et 402, species. | Lichenes imbricati, JJahlenb. Ll. c. plurimi. "l'hallus membranaceo-foliaceus ét subcoriaceus, , subtus rádicans, laciniis lobisve multifidis varie imbri- catis, subtus planis concavisque. i X. "d [ Wt | i : / " k. y 4 " LicugNES. PARMELIA. 203 - Scutellae margine liberae, sparsae, majus- culae. Adnot. Imbricariam et Loboriam non cum Friesio e loborum praecipue forma, sed e pagina supina vel radicante vel libera maculata distinguimus ; priori distinc- tioni obstat v. €. Parmeliae coriaceae mox descri- bendae ambitus. I9 PARXMELIA. SAXATILIS. P. thallo orbiculari membranaceo rigido cinereo - glau- cescente et nigrescente superficie reticulata, subtus nigro- radiculoso, laciniis sinuato -lobatis multifidisve subtruncatis, scutellis amplis concavis, disco badio, margine granuloso et subnullo. Lichen saxatilis, JL. Fl. Suec. No. 1075. — Jacqu. Coll. 41V. p. 20. fig. 2. — Hoffm. Enum. lich. p. 83. tab. 15. fig. 1. dab. 16. fig. 1. — | Engl. bot. tab. 603. — JVahlenb. Fl. Lapp. p. 428. — Ejusd. Ft. Suec. p. 817. Lichen omphalodes, [.. F7. Suec. No. 1076. — Engl. bot. tab. 604. — . /Vahlenb. Fl. Lapp. p. 428. — : Ejusd. Fl. Suec. p. 818. Parmelia saxatilis, omphalodes et Borreri, Ach. Lich. univ. p. 469. 470. e( 461. — Ejusd. Syn. p. 203. 204. et 197. (Turner in: zíct. Soc, Linn. Fol. 9. p. 148. tab. 13. fig. 2. — Engl. bot. tab. 1780.) Specimina nostra ad genuinam P. saxatilem nec ad var. omphalodem spectantia. 'Phallus noster supra glau- cescens, maceratione rufescens, leniter reticulatus, infra ni- ger et radiculosus ibique ad ambitum fuscescens nudus. et nitidus. 'Laciniae plieatim imbricatae, latiusculae, subrotun- datae vel difformiter elongatae, sinuato -incisae et crenatae, apice rotundatae crenulatae. Scutellae in isingulis laciniis submarginales; discus concavus, badius; margo excipuli ténuis, contractus, subinflexus. pa Crescit in. Brasilia meridionali (Sellow) 5 in 4merica bo- reali (Mühlenb. Richards.) ; in Insula St. Mauri (Laurer.). Adnot. Species affinis Parmeliae physodi Ach. (quae P. diatrypam et Dorreram furfuraceam Ach. complectitur), nec non P. tiliacae seu scorteae, cujus forsam forma attenuata est, uti P. conspersa Ach. P. caperatae ejusd. 204 LicukgNEs. PaAnurr:n. * 20. PARMELIA CHRENULAT A. P. thallo orbiculari pallide olivaceo- fusco, tenuissime rugoso, subtus rufo-fuscescente villoso, profunde sinuato- multifido, lobis obtusis, apotheciis satiate rufo - fuscis, mar- gine inflexo, profunde crenulato. ooher, in hunth Syn. plant. aequinoct. Lol. 1. p. 23. | Parmelia crenulata, Hook. |. c. — Fee, l. c. p. 122. lab. 31. fig. 3. Parmelia phyllocarpa, JMeyer in Spr. Syst. Peg. cur. post. p. 326.? Crescit ad corticem arborum in Nova Jíndalusia et alt. 2250. hex. in Provincia Popayanensi/ (Humb.); su- pra ramos Cinchonae Condamineae H. B. in zímerica me- dionali (Fée); planta Meyeri in. Brasilia. P. crenulata? phylloloma t; thallo membrana- ceo plumbeo - glaucescente subtus nigro nudiusculo, scutellis amplis, disco plano-concavo rufo-fusco livescente, mar- gine foliaceo, juniore inflexo. Thallus noster plicatus vix rugulosus, ad ambitum cre- nulatus, folioloso- proliferus, hine inde nigro-punctatus. Scutellae elevatae, subtus cavae, demum majores quam in icone citata, constanter vero (siccae) plano-concavae. '"The- cae singulares, ellipticae, limbo notatae, septenae octonaeve ascis oblongis inclusae. Crescit ad. fluvium 4mazonum in. Brasilia. Adnot. Specimina nostra manca nonnisi thalli frustula sunt scutellis pluribus aggregatis onusta; hinc non accura- tius definienda. "Thalli et disci color margoque scutellarüm foliaceus exacte conveniunt cum icone citata Féei (qui plantam Hookeri ipse viderat), licet hic thallum suum cum Hookero pallide olivaceo- fuscum, nec plumbeum dicat; scutellas idem ut nostras media aetate hemisphaericas con- cavas describit. Differt nostra praecipue pagina supina (in medio) nudiuscula nigra; haec vero ab auctoribus citatis di- versa describitur: rufo-fuscescens villosa (Hooker), fla- vescenti- rufa villosa (Fée), ochraceo - pallida (Meyer — an nuda?); dein nostra forsan subtus ad ambitum (qui fere omnis deest) quoque dilutius colorata est. Plantam Me y- eri diversam vix censemus, cum diagnosis ejus ab illa Féei non differat nisi charactere mox cilato et superficie thalli glauco-virente (quo nostrae propior) quae ab utroque reticulato -lacunosa describitur. Caeterum planta valde affi- nis videtur P. saxatili, et nisi paginae inferioris confor- LicngNrs. PAnMELIA, 205 matio ad distinctionem sufficiat, margo scutellarum foliaceus non majore jure, quam in P. venusta Ach., pro charac- tere specifico habendus. 921. PARXELIA CORBAIACEA. T P. thallo orbiculari coriaceo pallide glaucescente , lobis rotundatis integris et incisis sinuato-crenulatis vel sinuato- laciniatis, laciniis bifidis divergentibus retusis margine sub- ciliatis, apotheciis rufo- fuscis, margine tenui inflexo inte- gerrimo. Synonymis varietatum infra descriptarum addenda sunt sequentia : Lichen glaucus, L. Fl. Suec. No. 1094. — — JVulf. in Jacqu. Coll. IV. tab. 19. fig. 2. — Fl. Dan. tab. 598. — Mühlenb. Fl. Lapp. p.. 433. — Ejusd. Fl. Suec. p. 827. | Lichen centrifugus L. I7. Suec. no. 1074. — — Ehrh. , Crypt. n?- 110. Lichen conspersus, rh. crypt. — —JVahlenb. FT. Lapp. p. 429. — Ejusd. Fl. Suec. p. 879. .(Dullen. Musc. p. 179. tab. 24. fig. 73.) Lichen glaucus, centrifugus et pallescens, Hoffm. Enum. lich. Lab. 20. fig. 2. et fig. 15 tab. 10. fig. 2. Platisma fallax, Squammaria centrifuga, Lobaria am- bigua et Placodium diffusum, FHoffm, PL. lich. tab. 46. fig. 1 — 3. tab. 16. Jig. 2. tab..4o. fig. 2. 4 et lab. 42. fig. 2. 3. lab. 65. 12.9. Lichen mulifidus, .Dichs. pl. erypt, fasc. IIT. p. 16. labe. fis..7. i Lichen incurvus , Pers in Usteri, Zinn. d. Bot. fasc. 7. p. 24. — | Engl. bot. tab. 1315. : Parmelia conspera, aleurites, ambigua (pro parte), cen- trifuga (pro parte), recurva, Cetraria glauca, Ach. Lich. univ. p. 494. 489 — 486. 49o et 509. — Ejusd. Syn. 209 bis. 208 bis. 206 et 226. — Parmelia crinita et cetrata, ejusd. Syn. p. 196. 198. Parmelia revoluta L7Le. D. Lich. no. 15. | Parmelia fuscescens, /lJook. in liunth Syn. pl. aequin. p. 33. : . Crescit per integrum orbem terrarum. Adnot,. Species ope Parmeliae centrifugae, ambiguae et hyperoptae Ach. jungitur cum P. phy- ^ PO X WU a e CN NEIN SM 3 aeu od TW ORO i [| e » | | Ü 206 LicurewEs, PanmEL:r. Ec nd sode, ut ex utraque gignantur formae tales aitenuatae, pulverulentae , concentrice centrifugae et vere ambiguae, quae cujus sint proles vix discernere possis, À. FORMAE LATIFOLIAE. P. coriacea, perlata; thallo orbiculari albido-glau- cescente nudo, subtus nigro -fuscescente nudiusculo, lobis rotundatis incisis integris margine plicatis, scutellis subcya- thiformibus, disco rubro, margine tenuissimo. Lichen perlatus L. — »«cqu. Coll. IV. tab. 10. — Engl. bot. p. 341. Parmelia perlata, | 2;4ch. LLichenogr. univ. p. 458. — Ejusd. Syn. p. 198. | Parmelia plicata, Pers. in. dct. JV'etter. II. p. 13. Parmelia coniocarpa, Laurer in Linnaea, Vol. II. p. 39 (1827). fide speciminis a Cl. Siebero communicati., Thallus coriaceus, monophyllus, late expansus, supra laevis albido- glaucescens, rarius senilis pruinoso - pulve- rulentus rugosiusculus et (imprimis exsiccatus, ut in om-. nibus speciei varietatibus) pallescens, subtus plerumque nudus niger, marginem versus fuscus, hine inde ubi ab- haeret, fibrillosus et villosiusculus. Lobi ampli, late rotu dati, integri, plani et undulato-plicati, ad marginem subinde nigro-ciliati, frequentius ibidem crispati, e sorediis albis pulvinatis confluentibus pulverulenti (P. perlata, olive- torum Ach. — P. coniocarpa Laur.). Scutellae magnae, sparsae; juniores cyathiformes, demum magis minusve dila- tatae concavae; discus ruber et fuscescens, margo tenuis vix ullus. : Crescit ad arbores in provinciis Minas Geraés, Bahia et Parà (de Mart. Freireis) ; — in India occidentali | Ach.) -in cortice Crolonis prope Quito ( Humb.); in. Peruvia (Haenhe); in -4merica meridionali ad Cinchonas (Fée.) P. coriacea perforata; thallo orbiculari albido- glaucescente nudo, subtus nigro- fuscescente hispidulo, lo- bis rotundatis planiusculis incisis undulato- plicatis, margine sübadscendente sinuato- crenatis ciliatis, scutellis periphe- ricis subpodicellatis demum perforatis amplissimis, mar- gine tenuissimo. Lichen perforatus , Jacqu. Coll J. p. 116. tab. 4. — Swarlz, Fl. Ind, occid. p. 1905. LicukexNEgs. Panw"rri. | 207 Lichen melanoleucos, JZVilld. Dot. Mag. IV. p. 9. tab. 1l. fig. Z. D Platisma perforatum, Hoffm. Pl. lich. tab. 183. fig. 1. Parmelia perforata, .4fch. Lichenogr. univ. p. 459. — susd. Syn. p. 198. | Thallus a praecedente vix distinctus, nisi quod margine magis divisus subinde parum adscendens, ciliis dein lon- . gis crispatis ornatus sit, quod vero non semper in eadem planta cum scutellis perforatis reperitur. Scutellae versus am- bitum sparsae, hemisphaáerico - cyathiformes, saepius Jam a tenera aetate elevatae excipulo elongato subpedunculato, hinc post disci dilatationem (cum excipulum sequi nequit) medio perforatae infundibuliformes, ^ deinde amplissimae lacero - laciniatae. Crescit in. Brasilia (de Mart. Princ. liVeovid. Sellow. Freireis) — | /n Eur. et xíámer. sept. (2ích.)5 in Jamaica (Sw.); in 4d frica (Thunb.) ; in jugis Zndium alt. 1582. hex. et in prov. Popayanensi alt. 1382 hex. (Humb.); ad ramos T^3* Cinchonarum in America merid. (JVilld. fee.). P. coriacea, urceolata t; thallo orbiculari , pal- lescente' infra subconcolore nudiusculo, lobis latis rotun- datis undulato - plicatis inciso - crenulatis margine: subadscen- dentibus nigro-ciliatis,' scutellis periphericis subpodicel- latis cyathiformibus, disco badio, margine tenuissimo. Jdcon. sel. crypt. p. 23. tab. 13. fig. 1. "Thallus coriaceus, submonophyllus, late lobatus, supra albido- pallescens laevis hinc inde rugosiusculus punctulisque nigris adspersus, subtus paullo obscurius coloratus [laves- cens tenuiter reticulato -rugulosus, rugis saepius ibidem '"motatus concentricis nigricantibus nigro -rediculosis, radi- culis criniformibus. Stratum corticale ad sectionem vix virens, strato viridi nullo conspicuo (icon. ci. fig. J. 2.). Lobi subrotundi, rarius elongati flexuosi, saepius adscen- dentes, margine incisi subinde crispati, incisuris rotundatis crenulatis ciliatis, ciliis nigris criniformibus. Scutellae (nostrae juniores) rarae, submarginales, magis quam in praecedente specie elevatae, fere stipitatae, subtus cavae, sursum ampliores ore contracto, hinc fere urceolatae; dis- cus badius ad speciei normam cyathiformis. Crescit ad Xingu fluvium in. Brasilia. Adnot. Planta scutellarum forma ciliisque thalli ad varietatem praecedentem accedens, pagina vero thalli infe- riore subconcolore ab omnibus hujus speciei formis valde — 208 LicugxEs. Panmxria. recedens, ut propriam speciem esse possibile sit, Par- melia glomulifera Ach. satis diversa; an P. conco- lor Spreng. Syst. Peg. cur. post. p. 328, ob discum scu- tellarum in juventute virescentem marginemque crassum dis- tinguenda sit, judicent autoptae. P. coriacea, caperata; thallo orbiculari glauco- pallescente rugoso- plicato demum granulato, subius atro hispido, lobis rotundatis sinuato-incisis margine integrius- culis, scutellis sparsis, disco rufo-fusco, margine integro in- curvo demum pulverulento. Lichen caperatus, Linn. S. N. — Jacqu. Coll. IF. tab. 20. fig. 1. — Hof]m. Énum. lich. tab. 19. fig. a. tab. 20. fig. 2. — Engl. bot. tab. 654. Platisma caperatum , Z7Joffin. Pl. lich. tab. 38. fig. 1. tab. 39. fig. 1 et tab. 42. fig. 2. Parmelia caperata, Z4ch. Lichenogr. univ. p. 457. — Ejusd. Syn. p. 197. Thallus noster vestustus sterilis, totus quantus granulis et apophysibus minimis ad lentem coralloideis obsessus, coria- ceus, orbicularis, submonophyl!us, valde plicatus, cinereo- pallescens, lobis rotundatis et subelongatis parce incisis mar- gine integriusculo deorsum vevoluto. Crescit prope Rio de Janeiro. — | In Amer. boreali (Rü- chards.); in Australia (ft. Dr.). Adnot. Specimen nostrum excrescentiis suis convenit cum Parmelia crinita Ach., quam a P. coriacea non diversam cl. Haenke teste Flórkeo in Peruvia col- legit. Haec vero laciniis lobatis ciliatis propius ad var. perforatam accedit; utrumcunque sit, vel huie vel var. caperatae subjungenda nec pro specie, nequidem pro va- rietate ob excrescentias distinguenda, quippe quae in Ame- rica frequentiores in plurimis speciebus obvenire solent. Ac- cedit praeterea nostra quodammodo ad P. revolutam Flke. Memorabile videtur, ad margines speciminis nostri hine inde foliola prolificari Parmeliae conspersae Ach. simillima, ut quoque in istis regionibus pateat hujus spe- ciei origo. P. coriacea? rufa 1; thallo coriaceo orbiculari pal- Jide rufo, subtus subconcolore nigricante, lobato - laciniato, lobis variis congestis inciso- crenatis crispatis nigro - subci- liatis, scutellis concavis demum dilatatis, disco fusco - nigri- cante, margine subnullo. Icon. sel, crypt. p. 23. tab. 13. fig. 2. LicngNrs. PanwELiA. 209 "Thallus polyphyllus e lobis varie elongatis et rotunda- tis, complicatis subconcretis undulatim plicatis compositus, supra glaber pallide rufescens, subtus subconcolor satura- tius coloratus fere rubiginosus, laevigatus saepius nitidus nec rugulosus, hinc inde nigro - maculatus hispidus, margine crenulato undulato et crispato ciliis raris nigris criniformi- bus ornato. |Color ruber, non superficiei tantum, sed sporu- lis strati medullaris inhaeret (icon cit. fig. |J. 2.)5 stratum viride vidi nullum, Scutellae sparsae in singulis lobis peri- phericae, magis adpressae quam in varietatibus praeceden- tibus, juniores subcyathiformes, ore arctius inflexo crenulato, (icon. cit. fig. I. 1.), adultiores magis dilatatae. Discus con- c2vus nigricans. "lhecae minimae ovatae, semel septatae, pellucidae, quaternae quinae seriatae (icon. cit. fig. 11. 2. a.) Crescit ad ripas fluvii 4mazonum. | Adnot. Icon citata ob delineationem nimis nigram saturatius colorata apparet quam planta descripta. Haec va- rietas loborum scutellarumque forma praecedenti proxime accedit, recedit colore non tantum externo sed etiam interno, cujus ob causam pro specie hucusque distinguere noluimus, cum idem maceratione valde augeatur nec non aliae P. co- riaceae nostrae varietates hoc modo rubreíiant, praeterea color isie ruber materiam potius lichenum peculiarem tincto- riam quam ferrum (secundum Schouw et Meyer) resorp- tum indicans in lichenibus sit fallacissimus. Singulare qui-- dem est, varietatem urceolatam et saepius ipsam per: latam maceratione non rubram tingi, quod vero in diver- sis ejusdem lichenis speciminibus diversum esse frequenter comperimus. (cfr. infra adnot. ad P. coralloidem var. rubigineam et Vallroth /. c. p. 457. sequ.) B. FORMAE ANGUSTIFOLIAE. |. BP. coriacea? contexta 1; thallo coriaceo lineari- laciniato pallide helvolo -glaucescente subtus nigro hispido, laciniis subdivaricato - dichotomis convexiusculis apice obtu- sis, scutellis amplis, disco concavo atro- purpureo, margine tenuissimo. Thallus forsan in juventute orbicularis, noster e laci- niis conformibus coriaceo-loreis sibimet invicem intertex: tis compositus. Laciniae lineares, iteratim magis minusve remote dichotomae, rarius profunde sinuatae, nunquam lo- batae vel crenatae, ad dichotomiam latiores, exinde pa- tentes et subdivaricatae, binc saepius huc illc con: versae, supra conyexiusculae pallide ílavo - virentes, in- FLORA BRASIL. L 14 210 LicmeWES. Dammmri. Íra aterrimae hispidulae, apice vel, ubi dichotomia praepa- ralur, dilatatae emarginatae vel, obtusae rotundatae parum reflexae, ut inflatae videantur. Scutellae sparsae, plerum- que obviae ad thalli divisiones, (ubi ex earundem abortu saepius maculae nigrae observantur), crassiores et minus quidem amplae quam in varietatibus praecedentibus, pro la- cinearum vero angustia, quas duplo triplo ad diametrum su- perant, satis magnae. Discus constanter concavus; margo junior tamidulns, demum fere nullus. Crescit ad ripas fluvii -£mazonum, mixta praecendenti varietati et Parmeliae camtschadali var, rhodomelae. Adnot. Forma haec proxima Parmeliae consper- sae var. stenophyllae, e paucis quae adsunt specimi- nibus, non accuratius ebnienda. Differt generatim a P. con- spersa Ach. (quam P. coriaceae quoque subjungimus), ihallo rigidiore, colore intensivs lutescente nec livido, laci- niis (hostr is) constanter iisdem, inagis elongatis exactius linearibus (quod in P. conspersae nonnisi laciniis maxime attenuatis, nostris multo minoribus, observatur), dein apothe- ciis nigricantibus: characteres quidem non minimi momenti; sed lacinias habemus P. conspersae Ach. nonnullas, nos- tris ad ovum ovo respondentes, et discus nigricans quoque in speciminibus prioris exsiccatis non raro observatur. — Parmelia centrifuga Ach. differt laciniis minoribus, pluries divisis, in orbem zonatum concretis. 99. PARMELIA CARNXEA. T. P. thallo orbiculari foliaceo laevigato carneo subtus mi- gro -fuscescente nudo, lobis rotundatis sinuato - crenatis sub- ciliatis, apotheciorum disco badio, margine tenuissimo. Thallus membranaceus tenuis fere papyraceus, laxus, valde laevigatus fere nitidus, eleganter coloratus, carneus et subpurpurascens, subtus in medio niger, versus ambitum badius nitidus, margine sparsum breviterque ciliato. $cu- tellae aeque tenues, "majusculae, concavae, ore contracto pa- rum supra thallum elevatae, subtus in dorso thalli cavae. Crescit in provincia Minas. Geraés, SECTIO VI. LOBARIA. Lobariae, Fries pl. homon. 0. c. spee. . Lobariae sect. Platismatis, Hoffm. l. c. spec. Stictae, ch. Lichenogr. univ, spec. Lichenes latifolii, /Jahlenb. F!, Suec. p. 821. nonnulli. LicukNzs. PaAnMELIA. 211 Thallus subcoriaceo -foliaceus, &aepius ascen- dens, subtus lanuginosus plerumque maculatus liber, late lobato -laciniatus. Scutellae ambitu liberae, sparsae, saepius mar- ginales, disco fuscescente, excipulo saepius subcon- colore. 25. PARMELIA EROSA. f P. thallo membranaceo scrobiculato glauco, subtus ni- grescenti-lanuginoso alboque maculato, lacero -laciniato, la- ciniis sinuato -lacinulatis eroso- crenatis, scutellis margina- libus elevatis 61m margine foliaceo albo dupliciter crenulato obliquis, disco plano vinoso. Parmelia crenuleta, Jc. sel, orypt. p. 95. tab. 14. fg. 2. | Planta elegans, satis tenera, rigidula. "Thallus membra- naceus difformiter laciniatus, supra fere nitidus, profunde et reticulatim scrobiculatus, pulchre glaucus albescens, strato corticali ad sectionem introrsum, minus extrorsum, vi- rente (icon. cit. tab. 14. fig. 11. 3. 4.), subtus praecipue ad lineam mediam laciniarum tenuiter nigro - fusco - lanuginosus, versus marginem et in dorso scrobiculorum nudus albus, hinc reticulatim albo- maculatus et subvenosus. Laciniae magis minusve elongatae, difformiter et profunde eroso- sinuatae et lacinulatae, lacinulis conformibus subrotundatis eroso-crenatis, ubi sinus ob lobos antice dilatatos semet invicem tegentes clausi foramina orbiculata referunt. Scu- tellae rarae, marginales, magnae, membranaceae, elevatae quidem et substipitatae nec vero subtus cavae, plerumque oblique adfixae (icon cit. tab. 14. fig. J. 1.), juniores scy- phuliformes, demum dilatatae disciformes. Discus demum planus, diametri fere trilinearis, fusco-purpurascens. Margo planus foliaceus, supra albus dupliciter crenulatus, obliquus, nimirum exterius duplo latior quam ad latus interius (icon v. us. 44. 4.1). | Crescit in Serro frio Provinciae Minarum. Adnot. Species affinis Parmeliae crenulatae Hook. supra descriptae, imprimis P. phyllocarpae Meyer, quam priori subjunximus, dein Stictae scrobiculatae Ach. et St. dissectae Sw., praecipue ejus var. cor- rosae. Differunt Parmelia phyllocarpa pagina thalli supina ochraceo-pallida, apotheciis fusco-rubris, margine lacero; Sticta scrobiculata thallo subcoriaceo , lobis 14* 212 Licmgwras. PanMELi. [ subintegzris, apotheciis rufis margine non foliaceo; dein St. dissecta, quae thalli substantia et colore, formaque laciniarum propius accedit, differt thalli minus laceri super- fieie non vel vix scrobiculata, apotheciis rubris margine crenulato vix foliaceo; ejusdem var. corrosa, quae nos- - trae omnium proxima, iisdem fere ut praecedens differt notis et margine lacininiarum fimbriato. SECTIO VII. STICT 4. Sect. Stieta, Schreb. Gen. pl. II. p. 768. Sticta Zch. Meth. lich. p. 275. Stictae, ejusd, Lichenogr. univ. p. 96. tab. 8. fg. |1 — 8. — Fée l. c. p. LXIV. tab. . fig 18. spe- cies pínrimae. Peltigerae et Lobariae sect. Platismatis Hoffm. FT. Germ. species. Plectocarpon Fée l. c. p. 15. tab. 2. fig. 15. (Delisea ejusd, l. c, p. LXI.) Lichenes latifolii, /Vahlenb. Fl. Suec. p. 821. plurimi. ' Thallus subcoriaceo -foliaceus, laciniato-lobatus, saepius adscendens, subtus liber lanuginosus, cyphel- lis discoloribus inspersis. Scutellae ambitu liberae, submarginales, subobli- quae, disco rufescente et nigricante, excipulo subinde subconcolore. NAR Adnot, Sectio summam thalli foliacei evolutionem ex. hibens, qui exinde (ut Pyrenastri et Astrothelii thal- lus crustaceus) coloribus splendentibus ornatus, formis suis adscendentibus v. c. Stictae filicinae, frondem fere fili- cum refert. De characteribus genericis refutatis cfr. supra adnot, ad generis characterem. Divisio sectionis secundum cyphellarum colorem satis naturalis et stricta. — Plecto- carpon Fée ex unica specie efformatum ob discum tuber- culosum scutellasque plicatas genus vagum videtur, ulter- iori saltem indiget observatione: margo nimirum scutella- rum foliaceus divisus omnium fere specierum in juventute plicatus, immo scutellae integrae, quae inter majores sunt, vel ante summam explicationem, vel aetate et luxurie magis minusye plicatae apparent, unde discus quoque plicatus et punctatus s, tuberculosus, ut in Borrera ciliari Ach., Ramalina fraxinea 60jusd, in Parmelia erosa nostra mox descripta aliisque. Miramur exinde, Auctorem » Licuusus: PaARMZL!A. 213 in appendice operis eui (p. 161.), ubi nostra omnino prin- cipia (antea ipsi incognita) profitetur, his ad genus suum stabiliendum abuti. A. Species oyphellis albidis. 24. PARMELIA DAMAECOnRXMNMIS. P. thallo. decumbente pallido-glausescente subtus lanu- ginoso fuscescente, cyphellis immersis ureeolatis albidis, la- ciniis pinnatifidis linearibus vel sinuato -lobatis, scutellis submarginalibus, disco plano vinoso, margine subconcolore et flavescente. ! Lichen damaecornis, Swartz, Prodr. p. 1460. — | Ejusd. Fl. Ind. occid. lil. p. 10. Plàtisma Cornudamae, /Joffm. PI. lich. tab. 34. fig. 1—7. tab. 23. fig. 5. Pulmonaria dichotoma, praemorsa et gigantea, Jjory, loy. 8ticta damaecornis z4ch. Lichenogr. univ. p. 446. — Ejusd. Syn. p. 231. — Fee Ll. p. 129. . Adnot. Species tropica valde polymorpha, uti sequen- tes probant varietates, nec non quas descripserunt clarr. Acharius et Laurer, laciniis fere tam varie formatis ut in Parmelia coriacea nostra, tenuibus et duris coriaceis, supra glaucis et fuscis, facie supina nuda et vil- losa, cyphellis praedita et destituta, Hinc, ut suspicor, spe- cie non differunt sequentes: Sticta laciniata, -jc., secundum descriptiones et icones Hoffmanni et Swart- zii comparatas; Sticta glaberrima, Laur. in Lin- naea J[. p. 40, secundum specimen a cl. Siebero com- municatum; Sticta quercizans, .í$ch. Syn. p. 9234; Sticta rufa, JVilld. Hunih, Syn. pl. aequinoct. p. 27; St. dichotoma, Délise ined. in J?e-Essat, tab, if. fig. 16, nec non forsan St. macrophylla, Delise, ibid. p. 129. tab. 33. fig. 1. P. damaecornis, orthoceras t, thallo subdicho- tomo subtus nigro-fusco-villoso cyphellifero, laciniis linea- ribus apice obtusis et retuso-truncatis, scutellis | margi- " nalibus. Platisma Cornudagmae, Hoffm. Pl. lich. tab. 24. fig. 1. 7. Specimina nostra sterilia, forsan juniora, hinc tenuiora nec coriacea, "Thallus semel, bis vel tev dichotomus, sub- inde trifidus vel subpalmatim divisus, supra glauco- et plum- nd Sow ^ M ';$ 214 LicugxES. PARMELI1A. 4 beo-fuscescens, infra (quod in Stictarum juventute solet esse) densius fusco-nigro- villosus cyphellis immersis albis. La- ciniae elongatae, sublineares, patentes et divaricatae, oppo- sitae, vix unquam (ut in icone citata) subalternae, apice rotundatae, subinde sensim angus'atae, rarius (ut in adul- tioribus) e divisione ulterius progrediente retuso - trunca- tae, et quod singulare, plures folii ad instar phanerogamarum; neryo medio longitudinali versus apicem evanescente notatae. Crescit ad. ripas fluvii -Ámazonum. P. damaecornis, Weigelii; thalli laciniis subpin- natifidis latioribus, marginibus sublobatis flexuoso - crispis pulvinuliferis, subtus nigro- fusco- villosis cyphelliferis. Sticta damaecornis 4) Weigelii, z4ch. Lichenogr. univ. p. 446. — Ejusd. Syn. p. 231. Specimina, nostra sterilia, praecedentibus simillima, sed adultiora, majora, multoties divisa et rigidiora subcoria- cea. Laciniae latiores, latitudine fere semipollicari, subtus nigro - fuscescenti - villosae , lobato - pinnatifidae, pinnis lobato-incisis apice hinc varie formatis emarginatis vel rotundatis, margine integro, circumcirca (si apices lacinia- vum excipias) pulvinulis nigro - fuscescentibus ad lentem gra- nulatis (fere quales in Umbilicariis observantur) nigris ornato. Crescit cum pracedente in muscis. Adnot. Acharius marginem pulverulentum dicit, quod forsan error est perspicilio non adhibito. — — Planta nostra licet luxurie prolificans et sterilis, cyphellis gaudet copiosis, id quod probat, cyphellas non ut apothecia pro- lificatione imminui neque exinde pro fructus partibus haben- das esse. P. damaecornis, pinnatifida t; thallo coriaceo, subtus fusco -lanuginoso cyphellifero, laciniis sinuato-pinna- tfidis et multifidis, lacinulis retuso -truncatis, scutellis sparsis et marginalibus, margine tenui croceo. Forma transitum parans in sequentem. Thallus magnus, iteratim et varie pinnatifido - laciniatus, praecedente firmior, subtus pallidior fuscus, cyphellis paucioribus sparsis. Laci- niae late et profunde sinuatae, bi-trifidae et subpalmatim, divisae, apice hinc ob divisionem ulteriorem incipientem saepius dilatato truncato-retuso, vel sinuato-crenato. Scu- tellae rarius marginales, pleraeque sparsae, disco plano de- mum convexiusculo vinoso, margine tenui croceo demum evanescente nec nigvescente. [ De ww PARXELI. 215 Crescit. in. Brasilía meridionali (Sellow. Herb. Bero- lin.) ; in. Ins. St. Mauritii (Herb. Sieberi.) P. damaecornis, quercifolia f; thallo latissimo coriaceo alutaceo- glaucescente subtus nigro-fusco -lanugi- noso cyphellifero, laciniis oblongis subpinnatifidis sinuato- lcbatis, lobulis rotundatis sinuato-repandis, :-.utellis mar- ginalibus, disco margineque crassiusculo vinosis. | Thallus late expansus, palmaris et ultra, coriaceus, prae- cedente iterum firmior, depresso-planiüsculus, siccus cervino- glaucescens, humectatus laete viridis, subtus lanugine densa nigro - fusca obtectus, cyphellis inspersis copiosis majoribus, late laciniatus s. lobatus. Lobi planiusculi, hinc inde ad sinus plicáti, subrotundati, plerumque oblongi apice rotundati, pro- funde flexuoso-sinuati, marginibus depressis invicem imbricatis subinde connatis, sinubus a basi ad lobi apicem sensim bre- vioribus, saepius ob lobulos antice rotundato-dilatatos occlusis fora mina ocellosve referentibus, ut folium Quercus aemulen- tur (uti de Sticta quercizante Ach. describitur). Lo- buli subconformes nisi quod. magis rotundati, minus profunde sinuati sint. Scutellae sparsae, in singulis lobis margina- les, juniores depresso-globosae, capitis aciculae magnitu- dine, sensim dilatatae diametro ad summum bilineari. JD's- cus planus, obscure vinosus; margo ab initio cum disco con- color, magis prominens quam in varietate praecedente, et persistens. — Hinc inde ad thalli marginem proliferum lobuli parvi rotundati depressi ad latus subpedicellati obser- vantur, qui nonnunquam apothecia operculi ad instar obte- gunt, — 'Transitus in varietatem praecedentem in speci- minum copia non desunt. Crescit in. caudicibus arborum ad fluvium z44mazonum in Brasilia (de IMarl.); ad fiio doce in arboribus sylvaticis (Sereniss. Princ. INeovid.). P. damaecornis, diminuta T1; thallo tenui mem- branaceo glauco - fuscescente, subtus nudiusculo cyphellifero, laciniis pinnatifido - lobatis, lobulis crenulatis subcrispatis. Thallus sterilis praecedenti simillimus, sed omnibus par- tibus minor et tenuior, ut firmitate substantia et colore pri- mae speciel varietati descriptae respondeat. Superficies thalli laevis, magis virens quam praecedentis, subinde fus- cescens; facies supina versus marginem glabra, fusca, ver- sus medium nigricans, parce lanuginosa, cyphellis inspersis raris subconcoloribus fuscescentibus. Lobi parum longiores quam in praecedente, profundius incisi, vix sinuati, potius pinnatifidi;: lobuli margine fere toto semet tangentes et subimbricati, margine crenulato hinc inde plicato - crispato. Crescit ad. fluvium. z"4mazonum. » 216 LicumNEs. Panugri. B. species cyphellis flavis. u 295. PARMELIA AURATA. '- " " . P. thallo adscendente glauco-rutilante subscrobiculato subtus miniatp-lanuginoso, cyphellis aureis, laciniis sinuato- incisis, scutellis marginalibus obliquis, disco plano atre- purpureo, margine foliaceo aureo integerrimo obliquo. Icon. sel. cryptog. p. 94. tab. 14. fig. a. Lichen auratus, Smith, Engl. bot. pag. 2359. Sticta aurata Z4ch. Meth. lich. p. »77. — Ejusd. Li- chenogr. univ. p. 449. — . Ejusd. Syn. p. 232. Platisma crocatum, Hoffm. Pl. lich. tab. 38. fig. 1. 2. 3. Thallus membranaceus, laxus, subinde latissimus, ad- : &cendens, mox a loco insertionis difformiter laciniatus. La- ciniae s. lobi ovato-lanceolati, antice dilatati rotundati, hinc inde sublobulati, margine magis minusve profunde sinuato- wepando velinciso vel eroso, lobulis crenulatis. Facies an- terior glabra obsolete scrobiculata, sicca in juventute glau- ca, statu adulto praecipue versus marginem roseo-rufescens (quod si plantam manu vertis, secundum lucis reflexum va- riat), madida laete viridis; ut color istum rubrum; aeque ac similem lanuginis inferioris, ad sectionem sub micros-. copio non conspiciendum, non e materia tinctoria sed e superficiei indole et structura derives. Color viridis in parte strati corticalis inferiore sectionis ope sat conspicuus (icon cit. fig. J. 1 — 4.). Facies supina junior croceo -, de- mum miniato-vel lateritio-lanuginosa, medium versus in adul- tis nigricans. Stratum interius medullare e sporulis mini mis intra floccos inspersis (icon cil. tab. 14. fig. J. 2. 4.) aureum, quo'prorumpente in planta sterili margines thalli aureo-pulverulenti. Cyphellae s. potius soredia. difformia nec exacte rotumda, nec (ut in specie praecedente) ore contracto distincta, potius e strato medullari mox descripto prorumpente prominentia aurea, ob lanuginis vero in iisdem defectu plerumque excavata (icon cil. fig. J. 5.), hine sensu quodam cyphellas referentia, cum genuinae nonnisi lanugine circa ipsas densius in limbum connata differunt , ex quo cyphellarum indolem et characteris exinde sumpti ambiguitatem judices. .Scutellae juniores globosae (icon cif. fig. |. 3.), demum magnae membranaceae planae, margina- les, hinc oblique adfixae, margine foliaceo integerrimo (e thalli inversione) aureo quoque obliquo ad latus exterius latiore (icon cit. fig. f. 1.). Discus planus, rarius senilis convexiusculus, ab initio constanter atro - purpureus. "'The- M SIT. X ber L. LicugsNEs. PanxEL!iA. 217 cae minimae, ovales, simplices, septenae Ooctonae serie . duplici concatenatae. /— -. Crescit fructifera prope Arara- Coara prov. fiio negro, - sterilis ad. caudicem l'ellosiae plicatae in Serra do Monte Santo prov. Bahiensis altitudine circiter 1500 ped. Adnot. Scutellas hujus speciei hucusque non descrip- tas in pluribus speciminibus nostris constanter marginales Cl. Friesius, qui solus hucusque vidit; saepius submar- ginales concavas badias dicit. An ad Auctoris hujusce sen- tentiam specie differant Sticta crocata Ach. unaque ejusdem varietas gilva, quas omnes conjungit Cl. Meye- rus (Zntwick. Geschichte p. 56.), ex unico specimine ste- rili St. crocatae e terra del Fuego quod ante oculos ha- bemus, non patet. Differt hoe specimen a specie descripta, thallo, uti videtur, non adscendente firmiore crassiore, leni- ter rugoso-scrobiculato, colore utriusque faciei helvolo- fuscescente , laciniis. amplioribus lobatis, margine. eroso- crenulatis nec pulverulentis, lanugine paginae supinae.bre- viore tenuissima concolore vix ad medium thalli nigricante, sorediis aureis multo minoribus punctiformibus subinde ag- gregatis, quae non omnino respondent characteribus ab Achario propositis. Structura ejusdem interior fere ea- dem, sed flocci laxioress stratum corticale superius et in- ferius e quo prodit lanugo, aequalis fere sunt crassitiei. SECTIO VIII. CETRARIA. Cetrariae et Corniculariae, 4ch. Lich. univ. p. 96. tab. 10. fig. 45. et p. 124. tab. 14. fig. 1. 2. 3. spec. plurimae. Lobariae Platismatis, Hoffm. l. c. species. Physciae et Corniculariae, De Cand. Fl. fr. HI. p.. 395. 328. species. y Lichenes concavifolii et corniculati, /Jahlenb. Fl. Suec. .o p. 821. et 831 plurimi. Thallus . cartilagineo - foliaceus, adscendens, utrinque glaber saepius concolor, lacinüs subtus con- yexiusculis. Scutellae marginales, oblique subadnatae, disco fuscescente. Adnot. Sectio naturalis est, inter Parmeliaceas et Usneaceas Fr. pl. homon. intermedia nec tamen di- vidi potest (cfr. adnot. supra ad generis characterem) ; for« , 218 Licunxzs. PanmEra. mae non desunt vacillantes, ut Parmeliam olivaceam mox thallo decumbente radicante, mox erecto utrinque concolore (Cetraria saepincola Ach.), scutellis hinc omnino ad- natis gaudentem huc vel ad sectionem quintam referre possis, 200 PARMELIA ALBO -PUNCTATA. Í P. thallo cartilagineo - membranaceo tenero adscendente utrinque glabro supra glauco reticulatim rugoso albido - pune- tato, subtus albo, laciniis erectiusculis multifidis apice dila- tatis, margine repando integriusculis, subtus convexiusculis, scutellis marginalibus obliquis semi - adnatis cupulaeformibus demum amplis medio perforatis, disco badio livescente, mar- gine tenuissimo. Species nulli descriptae affinis, quoad formam Lieheni islandico proxima. Thallus, si alias sectionis species comparas, tener, membranaceus, rigidulus tamen et cartila- gineo-tenax, e laciniis undique adscendentibus apice fructi- feris eleganter caespitosus. Facies superior concaviusceula, ulchre glauca, e rugis tenuibus reticula'im prominentibus obiter scrobiculata, e strati corticalis defectu hinc inde in rugorum prominentiis albo-punctata. Facies supina con- vexiuscula, similiter reticulata, constanter alba glabra. Laciniae elongatae, erectiusculae, vario modo divisae, in mar- gine flexuoso repando- crenulato vel integriusculo ad lentem unctis nigris simpliciter seriatis eleganter notatae, versus finem dilatatae rotundatae et retusae, ibique, rarius ad mar- inem lateralem, pluribus scutellis subinde geminatis onu- stae. Scutellae minus quam in aliis hujus generis adnatae, ab initio cupulaeformes, demum ampliores, diametro fere semipollicari, ob positionem horizontalem in laciniis verti- calibus obliquae, in dorso excipuli magis quam thallus rugo- sae, subtus infra thallum cavae inflatae, exinde (ut in Par- melia perforata Ach.) demum medio porforatae et la- cero-plicatae. Discus indolis fere cereae, livescenti - rufo- fuscus et maculatus, inaequalis, subinde porosus, in aliis omnino deficiens, uti videtur, ab insectis corrosus. Margo excipuli ante discum non prominens. Crescit. in. Brasilia meridionali (Sellow. Herb. Reg. Berol.). SECTIO IX. EVERNIA. Evernia, Syst, Lich. p. 23. e Usneae, Hof]m. F!. Germ. p. 132, species inarticulatae plurimae et articulatae nonnullae. Lobariae, sect. Platismatis ejusd. |. c. spec. nonnullae. "n i LicugxES. PARMELIA. AN 219 Evernia, Ramalina, Alectoria et Boccella, zfch. Liche- nogr. univ. pag. 84. tab. xo. fig. 1. a. p. 122. lab. 13. Ya fig. 5 — 11. pag. 120. lab. 13. fig. Y — 4. el p. 81. | tab. 7. fig. 8. 9. Borrerae et Corniculariae ejusd. £. c. species. Corniculariae, Usneae et Physciae, De Cand. fl. fr. II. p. 928. 332 et 395, spec. Evernia, Ramalina et Boccella, Fries pl. homon. p. 226. 237. Lichenes loriformes, JJahlenb. F7, Suec. p. 829. plu- rimi, convexifolii, ejusd. /. c. p. 024. nonnulli. Thallus caespitosus, a basi erectus, crassiuscu- lus, compressus, difformitate teres, ramoso -lacinia- tus, undique concolor. Scutellae ambitu liberae, raris adnatae, sparsae ct subterminales, disco carneo vel rufescente vel nigro. 27. PARMELIA ROCCELLA. P. thallo caespitoso erecto dein pendulo, tereti compres- sove rigide cartilagineo cinereo-glaucescente pruinoso dicho- tomo, scutellis marginalibus saepius adnatis, disco planius- culo nigro et cinereo-pruinoso, margine tenui integro. — — Parmelia Roccella, JJallr. Ll. c. p. 329! Lichen Roccella et fuciformis L. — Engl. bot. tab. 211 et 250. Lichen phycopsis, JJichs. Crypt. fasc. 2. pag. 292. Roccella tinctoria, phycopsis et fuciformis, zch. Liche- nogr. univ. p. 439 — 440. tab. 7. fig. 8. 9. — Ejusd, 5yn. p. 243. 244. Créscit per totum orbem terrarum; in Brasilia ad. sco- pula maritima prope Rio de Janeiro et St. Paulo passum. Adnot. Specimina locis indicatis observata ad amplio- rem descriptionem desunt. — De identitate trium specierum quas citavimus, vix dubitandum, scutellas vero ab Achario descriptas et depictas pro veris nec cum Cl, VY allrothio pro tuberculis thalli habemus; sunt quidem scutellae Hoc- cellae fuciformis Ach., qualem ex India orientali ante oculos habemus, perfectiores scutelliformes, subtus omnino iberae, quales Cl. VVallrothius indigitare videtur, et on RH. tinetoria Ach. thallo tereti omnino adnatae (ad N 220 LicngxEs. PanmErna. ts modum Urceolariae), hbóthocteid vero regulare nigrum ab Achario in icone citato bene indicatum omnes idem" habent. Hanc scutellarum differentiam ad species distinguendas non adhibemus, cum Acharius in Roccella fuciformi sua scutellas quoque viderit adnatas. 28. PARMELIA POLYMORPHA. T P. thallo caespitoso e laciniis cartilagineo - foliaceis dichotomis rugoso -lacunosis pallide glaucescentibus, scutel- lis sparsis, disco carneo pallescente tenuiter marginato. Usnea polymorpha, JJVallr. l. c. II. p. 161. 234! Lichen fraxineus, L. Fl. Saec. n» 1091. — FI. Dan. Vol; VII. tab. 1187. — Engl. bot. tab. 1781. Lichen farinaceus, £L. l7. Sade. n9. 1089. — ch. in Nov. ct. Stochh, Vol. 18. p. 257. tab. 11. fig. 1. — Engl. ima tab. 839. — Schrad. Journ. 1799. 1. tab. 3. fig. 5 s Lichen calicaris, L. F/. Suec. nv. 1090. — ich. E: tab. 9. fig. 1. G — H. Lichen fastigiatus, Pers. ap. Ust. Ann. fasc. 7. p. 256. i Mohr tad p. 201. tab. 9. fig.a. bl E Engl. bot. tab. 89o. Lichen squarrosus, Pers. /|. c. fasc. 14. pag. 35. ons ar eiae et pollinarius, J4ch. l. c. p. 270. tab. Jig. 5. et p. 263. tab. 11. fig. 2. (Engl. bot, -1ab. 6a) Lichen populinus, Éhrh. Crypt. no. 276. Lobaria fraxinea, farinacea, squarrosa, calycaris, dila- cerata et populina, Hoffm. Fl. Germ. p. 138 — 140. (Ejusd. Pl. lich. tab. 18. fig. 12.) BRamalina complanata, polymorpha, fraxinea, fastigiata, farinacea et pollinaria, 24ch. Lich. unw. p. 599 — 608. — £jusd. Syn. p. 294 — 298. Species per integrum orbem terrarum crescere videlur., P. polymorpha, sphaerocarpa t; thallo cae- spitoso e laciniis membranaceis lineari-lanceolatis laevi- gatis pallide glaucescentibus, scutellis lateralibus copio- sis minutis, disco convexo carneo marginem demum su- perante. ' Thallus caespitosus, erectus et deflexus pendulus, e cen- tro quo affixus, in lacinias divisus. Laciniae lineari-lanceola- tae et sublineares elongatae tri-quadriunciales, membranaceae, | d " ko Licurwrs. PARMEL!A. , 29231 " d e in juventute tenerae, utrinque laeves, dein duriores magis rugosae ex scutellarum vel etiam papillarum quarundam (in unico specimine observatarum) cavitate inferiore lacunosae, glauco - pallescentes ,. adultiores (siccae) lutescentes, dicho- tomae, hinc inde ad marginem prolificantes. Scutellae co- piosae, immo conferlae, in utraque thalli pagina margineque obviae, crassiusculae, regulares, medio adfixae, parvae, diametro ad summum bilineari, juniores disco plano margine tenui, adultiorés disco convexo marginem superante, demum margine reflexo omnino globosae. Crescit in. Brasilia meridionali (Sellow. Herb. Reg. Berol). Adnot. Planta quidem ad primum intuitum fronde plana scutellarumque colore et forma quae valde constantes Lecideae fere aspectum praebent, distincta a domesticis, uarum scutellae plerumque sunt: juniores globosae, demum subhemisphaericae majores subfoliaceae disco concavo magis albicante ; accedit tamen nostra ad Hamalinam compla- natam Ach. supra citatam, propius ad R. fraxineam, var. membranaceam, lur. in. Lannaea [l. p. 43. Probabile est, scutellarum frequentiam (licet sese non tangant) esse rationem minutiei et convexitatis, et has esse rationes coloris saturatioris. D - 29. PARMELIA DENTICULATA. T P. thallo caespitoso cartilagineo foliaceo erecto, e.laci- niis lineari- elongatis subdichotomis utrinque olivaceis lon- gitudinaliter rugosis et lineatis margine aspero - denticula- tis, scutellis subterminalibus concavis, disco rubro et car- neo - pruinoso. | Thallus caespitulum efformans e centro in lacinias divi- sus, constanter olivaceus. Laciniae erectae, plano-foliaceae, lineares, fere unciales, vix ultra lineam latae, subinde qui- dem angustiores et (siccitate, uti videtur) canaliculatae, (nunquam vero in copia speciminum teretiusculae) dicho- tomae, apice attenuatae vel truncatulae et emarginatae, longitudinaliter et subreticulatim rugulosae et obiter la- lacunosae, praeterea sub lente lineolis s. venis tenuissimis obscurioribus nitidis vix et ne vix quidem prominentibus, longitudinatiter reticulatigfBPanastomosantibus, dein apiculis sparsis, ad marginem (qui exinde denticulatus apparet) fre- quentioribus notatae, iisque saepius adauctis asperae. Soredia nulla. Scutellae versus summitates laciniarum obviae, saepius plures in eadem lacinio, cujus apex ad scutellarum basin ( 222 ; LicugxEs. Panx&Eria. deflectitur, eaeque ab initio cupulares margine inflexo, de- mum dilatatae diametro usque trilineari, margine vix ullo, rarius eodem (aeque ac thallus) denticulato. Discus constan- ter concavus, plerumque carneo- pruinosus, rarius ruber. Crescit in ramulis arborum ad ripam fluvii 44mazonum. Adnot. Planta primo intuitu Hamalinae polymor- phae Ach. similior quam praecedens, colore vero thalli discique maturi atque lineolis constantibus distinctissimis , dein apiculis s. denticulis thalli, licet his minus constan- tibus, satis distincta. Specimina nostra ob disci duplicem colorem citatum sejungi non possunt, quippe qui in plurimis quidem caespitulis integris constanter carneus, in aliis juniori- bus et adultioribus constanter ruber, in unico tamen caespi- tulo apotheciorum juniorum carneus et adultiorum ruber observatur. Accedit quodammodo nostrae Dorrera Ce- ruchis Ach., cujus vero specimina quae e Peruvia ha- bemus, thallo quamvis subinde foliaceo nec semper tere- tiusculo, molliore tamen et laxiore intus stuppeo, stratoque corticali fragih in speciminibus planis lacunoso, propius ad Everniam prunastri accedit, nec asperitatibus et hneolis citatis notata est. 60. PARMELIA CYMBALIFERA, f P. thallo caespitoso erecto foliaceo e laciniis linearibus utrinque laevibus glaucis margine integerrimis apice obtusius- culis, scutellis subterminalibus planis immarginatis adpressis subpeltatis, disco aurantio. Species elegantissima et distinctissima. Thallus caespi- tulum efformans uncialis fere altitudinis, e centro in lacinias divisus, coloris glauci nitidissimi. Laciniae erectae, stric- tae, lineares, planae, exacte lineares, undique, si divisionis loca excipias, aequales latitudine et crassilie, rarius sursum latiores subconicae, dichotomae semel vel bis divisae, rarius subtrichotomae , hinc inde quasi prolificatione subito in plures lacinulas cuneiformes divisae easque subinde iterum eodemque modo divisas; superficies laevis nec nisi ad len- tem punctis elongatis albicantibus notata; margo constanter integerrimus rectus, hinc laciniae si apice latiores sunt, cuneiformes ; apices laciniarum fere semper fructiferi, rarius steriles (qui vero saepius scutellarum initia ferunt) obtusi, rotundati et truncatuli vel etiam hitenuati. Scutellae junio- res plerumque prope apicem, rarius ad marginem, semper quidem hac aetate in latere laciniae plano nec in apice ipso positae, hinc cum laciniis ipsis verticales ; adultae sursum ver- sae magis minusve horizontales, ex apice laciniae fere LicugxES. PanmEri. 223 omnino evanescente pleraeque exacte terminales, wt apex laciniae parum vel alias vix plicatus in excipulum planum s. peltiforme minime stipitatnm dilatari videatur, absque pro- ductione thalli ultra apothecium (ut in Usneis solet esse); rarius et praecipue in laciniis descriptis proliferis scutellae plures in eadem lacinia marginales, eaeque subreniformes vel etiam in latere thalli prope marginem obviae. Ubi in laciniis normalibus apice fructiferis alia scutella infra apicem marginalis observatur, locus insertionis pro initio futurae di- visionis habendus, hinc scutella citata non minus terminalis videtur. Margo excipuli ad oculum nudum nullus, ad len- tem tenuissimus integerrimus. Discus aurantius, in prima juventute profunde concavus, sed mox antequam capitis acicu- lae magnitudinem superat, planus, diametro demum bilineari (simillimus Parmeliae chrysophthalmae var. denudatae). Crescit inter Jungermannias in Brasilia meridionali. (Sellow. Herb. Reg. Berol.) 5l. PARMELIA CHRYSOPHTHALNMA. T P. thallo caespitoso erecto tereti vel compresso-planius- culo lineari-elongato dichotome ramoso fulvo -flavicante et albido -glaucescente, saepius fibrilloso- ciliato, scutellis spar- sis, disco aurantio, margine tenui saepius ciliato. Usnea chrysophthalma, J7alir. l. c. p. 338! Lichen schrysophthalmus et capensis, nn. S. N. et Suppl. pl. p. 451. | Lichen aurantiacus, Latour. Chlor. Lugd. 17. Usnea capensis, Hoffm. FI. lich. J. p. 48. tab. 1o. fig. 1. Platisma denudatum et armatum, ejusd. l. c. un p. 23. iab. 81. fig. 1. et p. 43. tab. 36. fig. 4. Borrera chrysophthalma, puber capensis, villosa, ephebea, solenaria et Corniglisi crocea, char. Lichenogr. univ. p. 5o2 bis, 503. 501 bis, 505 bis et 615. — Ejusd. Syn. p. 224. 225. 224. 2293 bis. 225. | 220 et 3o1. Bamalina rigida, ch. Syn. p. 294. (Physcia attenuata, Pers. in Act, Vetter. If. p. 189. tab. vo. fig. 72) Borrera aurantiaca, A. Brown, Suppl. in Parry, Foy. p. 305. , ; Parmelia Sieberiana, Laur. in Linnéa, IJ. p. 38. tab. ». Jug. ai? —- L 224 — LicuEewES, PaAnMELIA. * iw Eu hof. € A , Adnot. Species per omnes terrae partes disper Europae boreali deest, quo magis ab hine meridiem et oc- cidentem versus observatur, eo magis teres, ut specimina gallica et hispanica fere intermedia sint inter plantam ame- ricanam et nostratem. Haec posterior indigena Parmeliae parietinae, quae inter tropicos deest, affinis videtur eo fere modo quo Borrera tenella jungitur cum P. stel- lari, et B. ciliaris cum FP. ulothrice, quae nisi affi- nitas fallax est, eo forsan ducit, P. parietinam cum variis Acharii synonymis ,subjungendis esse forman austro-borea- lem, P. chrysophtalmam nostram ejusdem lichenis for- mam occident - meridionalem. P. chrysophthalma, flavicans T; t!hallo caespi- toso erecto et diífuso tergti- compressiusculo dichotome- ramoso flexuoso croceo- pallescente, hinc inde ciliato, scu- tellis sparsis, disco demum plano aurantiaco, margine nudo ciliatove. Lichen flavicans, Suwariz, Fl, Ind. occid. III. p. 1908. — Ach. Prodr. p. 102. — | Engl. bot. tab. 2113. Physcia flavicans, Je Cand. F7. fr. VI. p. 189. Borrera flavicans 2Jch. Lichenogr. univ. p. 504. — Ejusd. Syn. p. 225. — Swartz, Lich. zámer. p. 15. lab. 11. fig. 1. Parmelia Acharii, Schrad. in Gótt. gel. z4nz. 1821. 1I. p. 713. Thallus fructifer erectus attenuatus caespitulum (in no- etris) semiuncialem efformans, sterilis luxurians diffusus saepius palmaris, uterque gracilis teretiusculus varie et inae- qualiter compressus, hinc inde lacunosus, vix unquam nisi vel in prima juventute vel in ultimis ramulis exacte teres, dichotome ramosus, ad dichotomiam et ad scutellarum ba- sin saepius inflexus quasi geniculatus, hinc si integrum ad- spicis, varie flexuosus. Rami priores plerumque divaricati apice adscendentes, posteriores patentes et furcati, ultimi saepius tenuissimi aggregati ciliaeformes. Superficies laevis, nec nisi hinc inde epos initiis denticulata, in sterili- bus subinde disrupta sÜredifera; color potius croceus quam gilvus, juniorum nec adultiorum ad basin vel ad thalli de- cumbentis faciem supinam albidus et glaucescens. Scutellae in nostris parvae, horizontales, versus ramulorum apicem vel ad divisionis locum obviae, summae rarius omnino ter- minales, plerumque e thalli apice reflexo appendiculatae (doryphorae /Jalír.), subtus convexae nec plano - peltatae ut in Usneis. Discus dein planus aurantiacus ; margo thal- . lodes tenuis; in nostris constanter sat longe ciliatus , -ciliis apice nigricantibus demum deciduis, ' n Uode vbi LicugxEs. PanmEL1A. 225 LJ $e , ' " —. Crescit ad. corticem arborum frequens in varüs Brasi- liae regionibus (de Mart. et Seren. Princ. Neovidens). Adnot, Planta sterilis nostra speciminibus ex herbario Acharii ad ovum ovo similis; fructifera vero, licet thallo gaudeat eodem, ab icone Swartzii aliquantulum differt; hujus enim scutellae longe infra ramulorum apicem laterales et verticales, nec ut nostrae, horizontales et subterminales, dein margine nudae nec ciliatae sunt. Priorem vero diíferentiam non constantem esse, e descriptione mostra patet; cilias dein facile déciduas esse vel omnino deesse, quod ne qui. dem pro varietate distingui potest, varietàte domestica de- monstratur. speciei nostrae, nimirum Borrera chrysoph- thalma Ach., quae móx ciliata mox nuda est (Platisma armatum et denudatum, offm. l. c.). g PARMELIA CINNAMOMEA. i P. thallo filamentoso pendulo elongato rigido anguloso attenuato subdichotomo nitido cinnamomeo, scutellis sparsis parvis crassiusculis, disco plano subconcolore tenuissime marginato.; . $3 20V) : E He ) 1 0:4 ii Le Y - Icon. sel. p. 36. tab. 12. fig. 2. "Thallus in binis. speciminibus nostris (ad genus Alec- toriam Ach. pertinens) loriformis, pendulus, elongatus, palmaris et ultra, attenuatus, flexuosus, cartilagineo - indu- ratus, angulosus, contortus et compressus, vel dichotomus divisionibus patentibus, vel ramosus, ramis saepiüs divarica- tis oppositis spársisve aequo modo divisis, ultimis capilla- ceis ; superficies laevis, nitida, pulchre cinnamomea, saepius ob angulos longitudinales dilutius coloratos striata apparens; subtántiá interior stuppea, dilutius colorata e sporülis, uti $olent, intra fibras pellucidas sparsis coloratis rufo - fuscis. . Scutellae :in. prima juventute globosae magnitudine capitis aciculae; medio umbilicatae, (icon cit. fig. 4f. 2. 3), adul- tiores disciformes liberae; apothecium discoideum, ab initio planum, ad superficiem thallo dilutius coloratum carneo-fus- eescens, marginem exeipuli sens àáttenuatum tandem ad- aequans; ejusdem. stratum inferius, i. e hypothecium, ad sectionem facile perspicuum obscurius coloratum. (icon cit. Fig. 41. 1.) | ' Crescit ad arborum corticem in Provincia Paraénsi. FLORA BRhASiL [Í. 15 226 LiciNks. PannEriA. SECTIO X. USNEA. Usnea, ch. Lichenogr. univ. p. 127. fab. 14. fig. 4—7. — Sprgl. Anleit.. Ve IAMusg. tab. 10. fip. 109. — Fries, Pl. homon. p. 234. — | JVahlenb. Ft. Suec. p. 844. Usneae (Dill.) Hoffm. Fl. Germ. p. 132. species arti- culatae. Thallus subfruticulosus, teres, cartilagineus, créctus, a basi ad apicem attenuatus. Scutellae subterminales, centro affixae, pel- tatae, disco subconcolore, margine excipuli depresso tenui plerumque ciliato. 55. PARMELIA 4CORALLOIDES. . P. thallo caespitoso fruticuloso constanter tereti ochro- leuco demum annulatim rupto, scutellis subterminalibus pla- nis ciliatis, disco subcarneo. Usnea coralloides, /Vallr. l. c. p. 379! Usnea barbata, Fries, sched. crit. no. 270! Lichen plicatus, hirtus, barbatus et floridus, L. FT. Suec. n?- 11232. 1123. 1128 et 1i3o. — £ngl. bot. tab. 257. 1354. 258. fig. 2. et tab. 872. Lichen Cinchonae, JVilid. bot. mag. IV. p. 11. tab. a. fig. 3. T Usuea plicata, barbata, hirta, florida et articulata, Hoffm. Fl. Germ. p. 123 — 133. — PI. lich. tab. Jo. fig. 1. €f 4. Usnea jamaicensis, ceratina, florida, plicata, barbata, longissima et gracilis, | zícA. ILchenogr. univ. p. 619 — 627. — Ejusd. Syn. p. 3o4 — 305. | Usnea arthrocladon et cladocarpa, Fée l. c. tab, 3. fig. 4 et 5? L| Species tolius. orbis terrarum incola. Adnot. Varietates sequentes describimus ad omnium specierum quas mox citavimus, affinitatem uberius indican- dam. In futurum melius praetereuntur, cum non differant nisi ramificatione (fibrillae nil nisi ramulorum initia!) ut arbor una cjusdem speciei ab altera. LicugNEs. PannmnriA. 227 À. FORMAE ERECTAE. ^ P, coralloides, laevis t; thallo caespitoso erecto gracilente attenuato laevissimo ochroleuco, parce ramoso furcatove, scutellis subterminalibus appendiculatis, disco carneo, margine nudiusculo. Forma normalis, apud nos rarissima. "Thallus caespito- sus, bi-triuncialis, pulchre ochroleucus, ad basin nigricans, exinde sursum parum incrassatus, a medio ad apicem sen- sim attenuatus, vel strictus densus ramis contractis sursum conniventibus simplicibus, vel etiam curvatus diffusus ramis divaricatis recurvis apice ramulosis, in planta sterili den- sioribus longioribus ad partem supremam sorediferis. Scu- tellae infra apicem thalli recurvatum terminales appendicu- latae apparent, eaeque peltatae i. e. planae horizontales, diametro trilineari, disco carneo (hinc inde eroso), margine vel omnino nudo vel ad ramos diffusos incurvos ciliis binis ternisve radiato. Crescit in Brasilia / meridionali (Sellow. Herb. Reg. Berol.). | P. coralloides, jamaicensis; thallo caespitoso erec- tiusculo scabrido dichotomo pallido, ramis subdivaricatis, scutellis subterminalibus subtus laevibus appendiculatis, disco subconcolore, margine nudo. Usnea jamaicensis, ch. Lichenogr. univ. p. 619. — Ejusd. Syn. p. 303. Fruticulus bipollicaris. "Thallus crassiusculus dichoto- mus, ramis attenuatis, prioribus patentibus , ultimis subdi- varicatis. Crescit in. Brasilia (Freireiss.). U. coralloides, aspera 1; thallo caespitoso erec- tiusculo aspero - tuberculoso ramuloso passim fibrilloso , ochroleuco et cinerascente , scutellis subterminalibus apfién- diculatis, disco carneo albescente, margine radiatim ciliato. Thallus in nostris caespitulos efformans biunciales, cras- siusculus, adultus hinc inde articulatim (strato corticali qui- dem integro nec disrupto) constrictus, saepius flexuosus, dilute et nitide ochroleucus, alias obscurior viridi- cineras- cens, magis minusve, saepius inde a basi (quae minime nigricat) ramulosus, prominentiis densis obsitus ad oculum nudum bene conspicuis vel hemisphaericis vel parum elon- gatis globoso- capitatis constanter ochroleucis, hine mox thallo concoloribus mox eodem dilutius coloratis, alias etiam disruptis e substantia interiore prorumpente albido -pulye- 15 * a 228 Licnugxzs. PAáRMELIA. rulentis s. sorediferis. Rami patentes et divaricati, simpli- ces et ramulosi, sterilium sensim attenuati, ultimi tenuissimi et fibrillaeformes, fere paniculati. Scutellae majasculae sub- terminales, diametri ad summum semiuncialis, ex «apice thalli refllexo appendiculati, appendiculo saepius iterum fructifero reflexoque. Discus in thallo ochroleuco carneo- pallescens, in thallo viridi-cinerascente albidus et livescens, margo excipuli ciliatus, ciliis magis minusve crebris et elongatis. Crescit ad. Minas .,Adamantium Brasiliae , (de Mart.) 5 in Brasilia meridionali (Sellow ; Herb. Reg. Berol.).. Adnot. Forma cum praecedente vario modo confluens, in Brasilia frequentissima 'videtur nec Europae omnino deest; nusquam vero, quod sciam, exacte descripta est, cum Usnea florida, Ach. «. fibrillis crebris ab eadem recedat, U. corralloides, rubiginea; thallo caespitoso erectiusculo aspero-tuberculoso ramuloso passim fibrilloso pallidi-rubente, scutellis subterminalibus appendiculatis, disco carnee cinerascente, margine radiatim ciliato. Usnea florida, var. rubiginea, JMichauxr, F7. Hor. Amer. lí. p. 332. — | ch. Lüchenogr. univ. p. 621. — Ejusd. Syn.. p. 3o5? | Specumina varietati praecedenti omnibus notis, si colorem excipias, simillima ob synonymon citatum distinguimus. 'Thal- lus, Michauxio rubigineo-rubens, noster siccus nonnisi parum rubescit, madefactus vero et parum maceratus intra aliquot dies totus cum apotheciis discoque cinnabarinus evadit, quod in praecedentis varietatis speciminibus, quantum- yis macerentur, minime obvenit (cfr. supra adnot. ad P. coriaceam var. rufam). e U. coralloides, strigosa 1; thallo caespitoso erecto sordide viridi- pallescente dense fibrilloso - str igoso, scutellis subterminalibus aeque strigosis, disco albicante. Crescit in. Brasilia. Usnea florida, var. strigosa Ach. Meth. lich. p. 310. tab. 6. fiz. 3. — Ejusd. Lichenogr. univ. p. eed Ejusd, Syn. p. 304. Caespituli pollicares et bipollicares erecti, a basi ad apicem fibrillis variae longitudinis demum ramulosis (a ramu- lis ipsis minime diversis) densissime obtecti ; steriles Usneae hirtae proximae, fertiles ramis divaricatis sursum congestis , fere omnibus fructiferis; scutellae hinc saepius LicuxgwEgS. PaAnxkLIA.- 229 plures in thalli apice aggregatae, magnae usque ad pollica- rem latitudinem, laxe plicatae, in dorso et ad marginem aeque ac thallus fibrilloso-strigosae, appendiculo intra fibril- larum copiam saepius inconspicuo vel dificiente, disco con- caviusculo albido cinerascente. Crescit in. Brasilia; — in Peruvia et Chili (Hánke.) /. Adnot. Hecedit planta Acharii margine scutellarum dentato - ciliato et disco carneo. B. FORMAE PROTENSAE. P. coralloides, barbata; thallo protenso gla- briusculo crassiusculo sensim attenuato ochroleuco cineras- cente fibrilloso, ramis subdivergentibus apice capillaceis. Usnea barbata «e. ch. Lichenogr. univ. p. 624. — Ejusd. Syn. p. 360. — — Fries lich. exs. 119. Specimina nostra sterilia, adulta, vix spithamea. Thal- lus crassus hinc inde annulatim. constrictus, rarius interrup- tus, a basi ramosus, ad oculum nudum fere glaber, ad lentem granulis densissimis fere crystallinis obtectus , fibrillis remo- tis variae longitudinis saepius ramulosis, aeque granulosis. Rami divaricati et divergentes, similiter ramulosi, ettenuati, ultimi cum fibrillis ipsis identici. Crescit ad truncos in sylvis Brasiliae aboriginibus (Ser. Princ. Neovid.); — in Peruvia (Hánke.). P. coralloides, articulata; thallo ramuloso pen- dulo glabro gracili laxissimo pallide cinerascente demum arüi- culato dichotome ramoso, scutellis sublateralibus parvis concavis margine radiatim ciliatis. Forma domesticae non absimilis, defectu fibrillarum , thalli laxitate, mollitie, exinde strati corticalis praematura ruptione ab affinibus satis distincta. Rami teretes elongeti, parce dichotomi, ultimi capillacei. Scutellae verae in unico specimine nostro duae minutae, quarum una omnino lateralis, altera in ramulo brevissimo laterali horizontali ad apicem reflexo subtertinalis appendiculata, disco concavo albido, margige sparsim ciliato; scutellae aliae abortivae, (phyrata, cephalodia), aeque parvae, convexae, tuberculosae, nigri- cantes, in ramulis hinc genuflexis laterales. Crescit fructifera in. Brasilia meridionali, var. glabrae intermixta (Sellow. Herb. Reg. Berol.); ad arbores in syl- vis Brasiliae primaevis, var. dasopogae intermixta (de Mart.). - 230 LicuEewEks. PanmkEriA. N P. coralloides, dasopoga; thallo pendulo filiformi sordide luteo - virescente demum scabro, ramis elongatis subsimplicibus, fibrillis brevibus patentissimis concoloribus, Usnea barbata 2. dasopoga; zích. Lich. unt. p. 624. — Ejusd. Syn. p. 306. Thallus gracilis pendulus, rigidulus tamen nec flaccidus, sordide luteo - virens, a basi ad apicem ejusdem fere crassi- tiei, junior dum spithamaeam habet longitudinem, ad ocu- lum nudum laevis, fibrillis sat densis fere distichis tri-ad quadrilinearibus, demum bipedalem attingens longitudinem scaber fibrillis crebrioribus hinc inde elongatis ramulosis obtectus. Rami simpliciusculi et furcati. Crescit in. Brasilia ad arbores sylvarum primaevarum (de Mart. — Ser. Princ. Neovidensis.) Adnot. Varietas inter formas protensas varietati stri- gosae inter erecias analoga, sequenti proxima. Specimen majus adultum quod habemus, a loco notali descissum in ra- mulo pendet, quem casu conplexum est. Eidem specimini ramuli nonnulli praecedentis varietatis intime implexi sunt. P. coralloides, longissima; thallo pendulo fili- formi tenero pulveraceo albido simpliciusculo, fibrillis elongatis simplicibus dein tortuosis. Usnea longissima, ch. lich. univ. p. 626. — — Ejusd. Syn. p. 207. Specimina quidem nostra tantum bipollicaria, exacte vero cum indigenis conveniunt, quales Cl. de Flotow in collec- tionibus a Reichenbachio et Schubertio divulgatis de- posuit. Thallus (junior) praecedente varietate cui proximus, multo gracilior et laxior, ubi integer, fere glaber albido-pal- lescens, plerumque vero e strato corticali (forsan ob incremen- tum tortuosum) disrupto albido- pulverulentus, simplex vel parce dichotomus ramulosusque. Fibrilae minus densae quam in praecedente varietate, parum flexuoso - tortuosae, plerumque integrae nec nisi ad basin cum thallo albido - pul- verulentae; caeterum, ubi ipsae cum thallo illaesae sunt, thallo omnino concolores nec nisi, ubi thalli stratum corti- cale diffractum pulverulentum est, discolores. In sfecimi- nibus adultioribus, qualia in, Bavaria legimus, fibrillae obscu- rius coloratae magis tortuosae in thallo omnino pulverulento magis ab eodem discrepant. Crescit in. Brasilia. LicugxEs. CorrEMA. 231 XIX. COLLE M 4. Syst. Lich. p. 20. — Icon. sel. cryptog. bras. p. 27. tab. 9. fig. a. Collematis, Hill. Hoffm. Fl. Germ. Schreb. Gen. plant. Lichenogr. univ. et Syn. De Cand. Fl. Franc. Fee, spec. plurimae. Lichenis, Inn. 4char. Prodr. Bernhardi in Schrad. Journ. FVahlenb. spec. Parmeliae, ;4ch. |Veeth. lich. Meyer et Jfallr. spec. Collema et Leptogium, Fries. pl. hom. . Lemniscium, JValir. ' Geissodiae, Jenten. spec. Apothecium junius subglobosum, demum dis- coideum, excipulo thallode scutelliformi sensim dila- tato hypothecioque duplici receptum, alterutro mar- ginatum. Thallus corneo - gelatinosus. Adnot. Genus naturale thallo gelatinoso hucusque distinctum novo charactere a partibus fructificationis de- sumto, mimirum hypothecio duplici (quo convenit cum Cla- donia, summo Lecidinarum genere) stabilivimus, quo- rum inferius in pluribus speciebus praecipue sectionis Lep- togii membranaceum albidum sectionis ope jam oculo nudo conspiciendum, in aliis ob colorem fuscum cum strato apo- thecii superiore convenientem difficilius detegendum est. (cfr. icon sel. |. c-). Scutellae praeterea adultae non sem- per Parmeliae ad modum margine gaudent thallode, sac- pius vero Lecideae ad speciem proprio ex hypothecio inferiore, vel communi ex utraque subtantia hypothecii ex- cipulique thallodis confluente, quod ex colore marginis prae- cipue in Mallotiis albicante facile cognoscitur. Hae eae- dem scutellae excipulo praeterea singulari, podetii ad for- mam magis minusve elevato elongatoque insident, quo ite- rum generis cum Cladonia analogia probatur. Collema insuper thalli indole singulari, non tantum, ut dicunt, subtantia, sed etiam structura a caeteris liche- nibus distinctum, Algis potius aquaticis (imprimis Nosto- chinis Ag. Lemaneae Ag.) omnino conveniens | Totus nimirum thallus (non tantum Coll. pulposi, sed vix non omnium specierum statu vegeto ante senectutem) muco seu 292 ' |o bieugsEs C€orrEewa, gelatina hyalina (etiam ad maximum augmentum similari) intra stratum corticale viride repletur, cui innatae sunt fibrae pellucidae articulatae seu sporulas globosas foventes, aliae (demum?) moniliformes, quales icone citato repraesentavi- mus, ubi (rig. /7. 4. 5. et 6.) ad sectionis latus sinistrum particulae limitem ob substantiam gelatinosam dissectam umbra distinctum nec ullam fibram solutam prominentem (uti solent fibrae aliorum lichenum liberae contextae nec substaniiae peculiari immersae) conspicis. Omnino hac structura conveniunt Collemata cum genere Nostoc, neque dubito, hujus species plurimas nil esse nisi Col- lemata sterilia humiditate nimia turgentia, eadem ratione qua in aliis lichenibus rigidioribus epidermis disrum- pitur et substantia interior aeque luxurians sorediorum forma prorumpit, totus denique Lichen in Leprariam (Conio- myceten spurium) transmutatur. Sic quoque metamorpho- sis a pluribus observata Nostocis in Collema facillime explicatur. Ex his satis patent errores Auctorum recentiorum qui genus Collema repudiarunt.' Sic alias sagacissimus VVah- lenbergius (Jor. Suec. p. 840.) ad Lichenem tremel- loidem suum observans : ,,constituitur solis cellulis aqua pdistentis, nullam gelatinam multo minus gluten continenti- »bus'*, exinde generis Collematis nomen chymicae consti- tutioni contrarium habens, eo deceptus fuit, quod strata bina corticalia in his Mallotiis hexagono-cellulosa, facillime secendentia (cfr. /7offmann, Plant. Lich. Vol. /7. p. 41.) pro integra planta habuk stratumque medullare, hic quidem te- nuissimum, non vero deficiens praetervidit. | Neque genus in plura dividere consultum videtur. Sen- tentiae VVallrothii nostri accedere non possumus, qui species strato corticali celluloso distinctas ad Parmeliam reducit vel in proprium genus (Lemniscium /. c. J. p. 246. II. p. 213.) redigit, caeterasque nomine lichenum ho- moeomerum removet; eadem enim differentia e cellulis strati corticalis magis minusve conspicuis vel omnino defi- cientibus in aliis qnoque lichenum foliaceorum generibus. occurrit, (cfr. icon. sel. crypt. tab. variae), speciesque sic dictae homoeomeres (aeque ac Nostoc) epidermide non carent tenui quidem, sed a strato lichenum corticali essen- tialiter non diversa, eoque etiam colore viridi (qui vero ad superficiem non expallet) conveniente. — Divisio generis in bina citata Friesii secundum marginem scutellarum pro- prium vel tantum thallodem essentialis quidem, sed cum excipulum in speciebus foliaceis nunquam plane desit ut in Lecideis, nec non saepius margo uterque adsit in sub- stantiam similarem confluens, hi limites non satis distincti , LicHugwNES. CorrEMaA. 233 et constantes videntur, atque multo difficilius quam inter Lecanoram et Lecideam, saepius nonisi microscopii ope, definiuntur; neque haec fructus differentia alii ab Auc- tore in auxilium vocatae, a thallo nimirum tenuifolio et crassifolio, semper respondet, exinde si tribus ad fructus tantum differentias distinguuntur, formae maxime affines inter Lecidinas et Parmelinas distribuendae essent. — Micaream Fries ad Lecideam reducere non dubitamus; similis thallus e granulis gelatinosis quoque obvenit in Ver- rucariis quibusdam. Ephebes Fr. fructus non vidimus. — SECTIO L ENCHYLIUM. Collema Enchylium, Zchar. Lichenogr. univ..p. 629. — Coll. Seytinii et Polychidii, ejusd. 1. c. p. 642 et 658. spec. : ; j Collema, Fries pl. hom. p. 255. Thallus gelatinosus, coriaceo - membranaceus et subcrustaceus, crassus, lobatus, atro -virens. Scutellae sessiles, margine tantum thallode, rarius duplici cinctae. « 1. COLLEMA OBLIQUE-PELTATUM. ft C. thallo gelatinoso subcoriaceo - membranaceo erassius- culo prasino impresso-punctulato, subtus subtomentoso nigrescente, submonophyllo, gregario, e lobis oblongis sub- palmatim laciniato -lobatis, scutellis majusculis sparsis obli- que adfixis, disco plano badio, margine thallode crasso. Icon sel. cryptog. bras. p. 27. lab. 9. fig. o, Thallus crassus, tenax, junior.turgidus ex apotheciis laten- tibus corrugatus; (icon. cit. fig. 1/. 2.), adultior planus, subcoriaceus, hümectus prasinus, exsiccatus in plumbeum ver- gens, submonophyllus, plano-exf'ansus, ad. superficiem impres- so-punctulatus, sub lente scrobiculatus, infra nigrescenti-radi- culosus, cortici transversim insidens arctiusque adhaerens , varie formatus plerumque elongatus in cortice transversalis, longitudine fere pollicari, antice -dilatatus subinde palma- tim incisus, laciniis paucis a se invicem, remotis depres. sis. Structura generis (icon. cit. I[. 4. 5. 6. ) Scutellae. sparsae et marginales, juniores immersae, (icon. cit. JJ. 5.) ad finem plicae tenuissimae thalli oriundae (con. cit, Il. 2.), ubi dein oblique adfixae apparent, demum dilata tae majusculae, diametro uni-ad bilineari; discus laete 234 LicuHkNES. CorrEgma. coloratus, badius, margo crassus demum tumidulus fere crenulatus, dorsum corrugatum. MHypothecium inferius fus- cum, latens, nec ad marginem prominens, sub lente com- posita cellulosum, cellulis elongatis quasi e íloceis thalli contextis (;con. cit. JJ. 3. 4. 5. — cfr. observ. p. 59.). Thecae minimae, ovatae, simplices, quaternae senaeve sim- pliciter seriatae (icon cit. /J. 4.). Margo et dorsum exci- puli, saepius flocculis demum pulvinatis, sub lente monili- formibus, tegitur. (icon cit. 1J. 4.) SECTIO H. LATHAGHRIUM. Collema Lathagrium, 4ch. Lichen. univ. p. 616. — Coll. Enchylii, ejusd. /. c. spec. nonnullae. Leptogii, Fries pl. homon. p. 255 (an et Collematis ejusd?) spec. Parmeliae JVallr. spec. nonnullae. Thallus gelatinoso -foliaceus, atro -virens. Scutellae vel margine tantum tbhallode vel duplici cinctae. COLLEMA NIGRESCENS. 1 C. thallo gelatinoso -foliaceo laxiusculo rotundato-lobato atrovirente superficie saepius granulata, margine integerrimo, scutellis sparsis adpressis, disco rufó-Íusco , margine tenui demum duplici. Lichen crispatus, Scop. I7. Carn. no^. 1410. Lichen nigrescens, Huds. Fl. Angl. p. 450. — Linn. Suppl. pl. p. 451. — | Ehrh. Beytr. 1f. p. 246. — Ejusd. Pl. erypt. Dec. 10. ne. 98. — — Bernh. in Schrad. Journ. 1799. i. p. 16. — JVahlenb. Fl. Lapp. p. 444. — Ljusd. Fl. Suec. p. 838. Lichen vespertilio, Lightf. F7. Scot. p. 84. — Flor. Dan. tab. 1125. Dg. 2. Lichen lactuca, JJeber Spicil. Fl. Gótt. p. 253. Lichen rupestris, Swartz, JMeth. musc. illustr. p. 37. et in Nov. zdct. Ups. Vol. 4. p. 249. Lichen ílaccidus, -4ch. in INov. ;4ct. Stochh, Fol. 16. p. a4. (ab. 1. fig. 4. — — Engl. Bot. tab. 1653. Lichen furvus, zdch. l. c. Vol. 22. p. 164. tab. 8. fig. 6. , LicugwEs. Corrkma. 235 Lichen papyraceus, JPulf. ap. Jacqu. Coll. IIl. p. 134. tab. 10. fig. 3. Lichen granosus, ejusd. l. c. tab. 1o. fig. 2. Collema vespertilio et granulosum, Hoffm. Fl. Germ. p. 98. (PL Lich. tab. 37. fig. 2. 3.) et 99. Lichen granulosus, Jernh. l. c. p. 14. tab. 2. fig. 14. Collema nigrescens, flaccidum »., furvum et elveloi- deum, ;/ch. Lichenogr. univ. 646. 647. 650 et 641. — Ejusd. Syn. p. 321. 322. 323 et 318. Specimina nostra proxime ad Collema flaccidum Ach. spectantia. "Thallus late expansus bi-tripollicaris, vel laevis subpellucidus olivaceo-nigricans, vel pulvere fuligi- noso leniter adspersus, intensius nigrescers, in chalybaeum subinde vergens, e pluribus lobis connatis subimbricatis magis minusye orbiculatim dispositis, antice iterum lobatis subinde incisis, margine integerrimo. Scutellae sparsae ad- pressae, centro adfixae, nec elevato -podicellatae, demum majusculae, disco plano demum convexiusculo punctulato-ru- goso, rufescente et atro-virente, margine semper tenui, in majoribus plerumque duplici, altero proprio, altero thallode. Crescit in Brasilia ad terram in muscis. SECTIO. III. LEPTOGIUM. Collema Leptogium, .4ch. Lichenogr. univ. p. 654. — Coll. Scytinii et Polychidiü, ejusd. /. c. spec. Leptogii Fr. pl. homon. p. 255. spec. plurimae. — Lemniscium . /Palir. l. c. I. p. 215. — | Parmeliae, ejusd. spec. Thallus gelatinoso - membranaceus," subdiapha-. nus, plerumque caesio-glaucescens (strato corticali hexagono - celluloso). Scutellae subpodicellatae; demum margine tantum proprio cinctae. 9. COLLEMA RIYULARE. C. thallo gelatinoso - membranaceo subcartilagineo sub- diaphano olivaceo-glaucescente, lobis oblongis undulato- crispatis, scutellis submarginalibus elevatis planis fuscis, margine proprio pallescente. 236 LicngxEes. CorrrEma. —Lichen vivularis, ch. in Nov. Zct. Stockhh.- Fol. 23. p. 163. tab. 3. fig. 5. — IVahlenb. Fl. Lapp. p. 443. Lichen hydrocharus, JTahlenb. in. Nov. ct. Stockh. Vol. 27. (1806) p. 145. tab. 4. fig. 5. — Ejusd. Flor. Suec. p. 836. D Lichen tremelloides, ng. Bot. Vol. 18... tab. 1981. . Collema flaccidum 4. rivulare, 24ch. Lichen. univ. p. 648. Collema rivulare, 2;fch. Syn. p. 326. — Hunth, Syn. p. 38. Collema hydrocharum, J4eh. Lichenogr. univ. p. 643. — Ejusd. Svn. p. 319. Thallus in nostris ad formam normalem (C. rivulare Ach.) spectantibus humidus fere prasinus, siccus junior glaucescens, adultus magis minusve olivaceus, lobis integer- rimis eleganter undulatis ut crenati videantur. Scutellae parvae versus thalli marginem sparsae, in excipulo thallode podetii ad speciem elevato subtus cavo sessiles, ambitu tamen liberae nec (ut in specie sequente) fere adnatae, disco plano fusco, margine proprio pallescente,. ex hypo- thecio inferiore formato. Crescit in Brasilia supra muscos ; — in ripa Orinoci prope Guaporosso (Humb. et. Bonpl.) l. COLLEMA TREMELLOIDBES. T C. thallo gelatinosco-membranaceo tenerrimo subdiaphano caesio- glaucescente lobato polymorpho saepius reticulato- rugoso vel laceró -laciniato, margine hinc eroso fimbriato- toque, scutellis sparsis elevatis subadnatis demum majusculis planis, disco rubro, margine pallescente. Lemniscium tremelloides, JVallr. 1. c. If. p. 215! lremella lichenoides, Linn. S. N. et F7, Suec. Lichen tremelloides, Jor. Jngl. p. 537. — JFeiss, Cryt. Gótt. p. 52. — | Lightf. Lich. Scot. p. 842. — Linn. Suppl. pl. p. 450. — Bernh, in Schrad. Journ. f. d. Bot. 1799. 1. p. 19. — JVahlenb. Fi. Suec. p.039. — (nec Engl. Bot. tab. 1991.) Lichen lacerus, Swartz. in Nov. ct. Ups. Vol..4. — Engl. Bot. tab. 1982. — — JVahlenb. Fl. Lapp. p. 444. — Ejusd. Fi. Suec. p. 039. | : Licugwxs. Corrxma. 237 ^" Lichen tenuissimus , Dicks. Pl. crypt. I. p. 12. tab. 11. Jig. 8. — Engl. Bot. tab. 1427.- Lichen I'remella, Both. Tent... Fl... Germ, p. 503. — Bernh, in Schrad. Journ. l, c. iab, 2. fig. 2. Lichen lichenoides, qi apud. Jacqu. Coll. HI. p. 136. tab. 11. fig. 1 Lichen subtilis , Schrad. Spicil. n. Gerrh. p. 95. — Engl. Bot. feu 1008. — | Bernh. in Schrad. Journ, [6s p. 5. tub. 5. fip. 6. .Collema cuis ciliatum , fimbriatum , subtile, et byssinum, 4Hof]m. Fl. (hon. p. 104. 105,. C. plica- tum,. ejusd. Pl. lich. tab. 35. fig. 2. Collema tremelloides, lacerum, cheileum ?. byssaceum, subtile et tenuissimum, ch. PU An univ. p. 655. 657. 631 et 659 bis. — odd So , 920. Eun 310 et 328 bis. "Lichen byssinus, 77Vahlenb. Lapp. p. A42. Collema mminutissinum et byssinum, JZ/he. JD. Lich. 49. Q9. ef 100. Collema subtile, tenuissimum et byssinum, Sommer/. Suppl. FI. Lapp. p. 117 et 118. Specimen nostrum imperfectum sterile, thallo ad nor- mam. Coll. laceri Ach. lacero eroso glauco - virescente. Crescit. in Europa ; — ad Cap. bonae spei (Thunb.) ; —— in alpibus Jamaicae (Swartz); — in Ins. Cuba (Herb. Hunzéi). — ad Surinam (Herb. Reichenbach.); — in Nova Hollandia (R. Br.); —. in Brasilia. C. tremelloides, azur eum; thallo gelatinoso-mem- branaceo tenerrimo laevi subdiaphano Coérulescente, lobis rotundatis undulatis integerrimis, scutellis sparsis elevatis, disco rubro, margine pallescente. Lichen azureus, Swarls. Fl, Ind. occid, lll. p. 3895. Collema azureum, «ch. Lich. univ. p. 654. — Swartz, Lich. Amer. jab. 18. —. ch. Syn. p. 325. — Raddi in. tli della Soc. ital. delle scienze. Pol. XVIII. p. 36. tab. 4. fig. 1» — | Fee, . Essai ,' p. 911. tab. 2, fg. 131. 238 Licuxxsrs. Corrkwa. Thallus membranaceo - foliaceus gelatinosus, vix pellu- cidus, siccus laxus, humidus subhyalinus, eleganter caesio- coerulescens, orbiculatim expansus, 2 -3- pollicaris, lobatus, superficie laevi, ad lentem punctulata. Lobi lati crispato- undulati integerrimi. Scutellae sparsae, sistentes apothecium rubrum in excipulo thallode elevato infra cavo quasi podetio sessile, margine proprio albido- pallescente ex hypothecio inferiore prominente, quae structura cum illa Collematis tremelloidis domestici omnino convenit. Crescit in Brasilia (Freireiss et Sellow. Herb. Reg. Be- rol.); ibidem in muscis super arborum truncos el ad saxa prope IMandioccam et Morro do Frade (Fiaddi) ; — in mon- tibus allissimis , locis umbrosis. Jamaicae (Swartz); — in jugis zÁndium et ad radices monlis Sanctae Poloniae, juxta Caxamarcam , alt. 1480. hex. regni peruvtiani (Humb. et Bonpl); — supra ramos Cinchonae Condaminae Humb. et lancifoliae Mutis (Fee.) Adnot. Color coerulescens (et superficies punctulata) in speciminibus quoque Collematis tremelloidis do- mesticis imprimis suecicis observatur magis minusve inten- sus, ut plantam S wartzii hac unica nota distinctam pro specie peculiari habere non possimus. 5. COLLEMA BULLATUM. C. thallo gelatinoso - membranaceo tenerrimo subdia- phano plumbeo subrugoso granulatoque, lobis irregularibus rotundatis sinuato-laciniatis subcrenatis, scutellis sparsis a thallo valde elevatis convexiusculis rufis, margine pallido. Lichen vesiculosus s. bullatus, Swartz, F7. Ind. occid. I1I. p. 1898 et 1981. Collema bullatum, ;4ch. Lichenogr. univ. p. 655. — Ejusd. Syn. p. 325. — Swartz, Lich. Amer. tab. 22. Crescit in summis montibus Jamaicae, muscis terrestri- bus implexum et commixtum. C. bullatum? digitatum; ft thallo gelatinoso-mem- branaceo tenero subdiaphano prasino ruguloso submonophyllo €renato lobato, scutellis crassis aggregatis in podetiorum cavorum apice totis adnatis concavis immarginatis rufis. Collema bullatum, Raddi in .4tti della Soc. llal. Vol. XVIII. p. 36. tab. 4. fig. 2. LicugxEs. CorrEMa. .239 Planta variis notis a Coll. bullato Sw. distincta, an species propria, in locis natalibus eruendum. Thallus laxus, tenuis (nec tenerrimus), laete viridis parum nigricans (nec plumbeus), totus dense et tenuissime plicato - rugulo- sus (nec granulatus), rugis sub aqua persistentibus ad po- detia plicas longitudinales sistentibus, ambitu (in nostris fere ac in Cladoniis plurimis dificiente, secundum iconem citatam rotundato-lobato crispato subcrenulato. ^ Podetia cylindrica (nec ventricosa), cava, confertissima, chirothecae ad faciem digitatim inter se cohaerentia, 3 — 6 lin. (nec 1-3 lin.) longa. Apothecia juniora in podetiis ante apothecia effor- matis crassiusculis punctiformia, .adulta e lamina discoidea crassissima in summitate podetii impressa tota adnata (nec ut in pluribus affinibus ambitu libera), concava (nec con- vexiuscula), immarginata, nisi podetium in ambitu turgidum laminam apothecii (praecipue in exsiccatis) unguis ad mo- dum impressam superans pro margine habeas, demüm dila- tata, ad diametrum. trilinearem , integram podetii summita- iem tegentia, hinc utrinque reflexa, illinc ad conversionem contrariam concaya utrinque elevata, pilei gallici formam aem ulantia.. Crescit in. Brasilia (cum Coll. azureo zdch. commixtum. Baddi.) C. bullatum? sertatum; T thallo — gelatinoso- membranaceo. tenerrimo subdiaphano prasino ruguloso sub- mohophyllo, subdenticulato, scutellis crassis in podetiorum cavorum apice totis adnatis, convexis rufis," margine ple- rumque thallode frondoso- crenulato crispato. Plantula praecedenti varietati omnibus notis simillima, nisi quod omnibus partibus multo minor sit. "Plhallus hinc tenuissimus sublacerus (quantum ex speciminibus laesis judi- care licet) margine denticulato- crenulato. | Scutellae dein pleraeque (non omnes) convexae quidem et demum fere hemisphaericae proprioque margine destitutae , sed margine thallode libero s. potius serto e foliolis tenuissimis imbri- catis crispato -crenulatis composito cinctae sunt, Crescit in. Brasilia in muscis. 1 240 LicnHkNks. LrcibiwARE. TRIBUS QUARTA. L.E.C.L.D.IEIN A E. (nEciDINAE, PYxiNFÁE, MiCAREA ET GYALECTA, FRIES, PL. HOMON. — LECANOREARUM, SQUAMMARIEARUM ET SPHAERO- PHOREARUM | FEE GENERA. UMBILICARIEAE | ET CENONOMY- .CEAE FEE. — HYMENOCAHPORUM B. MEXER GENERA. —— IDIOTHALAMORUM HOMOGENEORUM ACH. SYN. GENERA. CEPHA- . LOIDEI EJUSD. L. €. — LICHENES DISCOIDEI ET CAPI-. Loa TATI, MART, FL. ERLANG.) 4 pothecium patellaeforme et subhemisphae- asm ; discigerum , liberum. Thallus varius. Adnot. Tribus a Cel. Friesio acutissime distincta, eundem (si. Cladoniae perithecium duplex excipias) in diversis generibus apotheciorum evolutionis $radum cum 3 P varia thalli formatione conjungit, dum priorum tribuum genera apotheciis in eodem thallo variis disüncta sunt, Apothecium nimirum Lecidinarum liberum in lichenibus perfectissimum, hinc etiam in plurimis colore laeto et dilu- tiore Páarmelinis perfectioribus communi insigne, ab Usta- liae apothecio forma rotundata , ab illo Parmelinarum nonnisi , defectu marginis excipulive thallodis differt. Affi- nitates has in conspectu systematis nostri indicavimus , ubi genera priorum tribuum in seriem verticalem, Lecidina- rum vero in seriem horizontalem ordinavimus. Siquidem vero in variis corporibus organicis organa singula vario saepius perfectionis gradu copulentur, status tamen perfec- - tus unius organi alterius 'similem in eodem corpore magis minus$ve promovere solet. Sic in Lecidinis.thallus appa- ret rarius frondosus Parmelinis solennis, in. summis vero generibus in ' formam perfectiorem ,. ífruticulosam abit Lecidinis fere propriam. Differentia inde generum Le- cidinarum praecipue e thallo sumenda, quae vero alteram e fructus adfixione formaque inducit, licet cum Cel. Meyero partes thalli fructiferas - in Cladonia- et Ste- reocaulo pedunculum s. stroma appellare non conveniat. Series generum, Lecidea, Umbilicaria, Ste- réocaulon, Cladonia formas sensim perfectiores per- hibet; Cladonia hypothecio duplici thalloque frondoso formam foliaceam cum fruticulosa conjungente inter lichenes £enus perfectissimum, : LicugxEks. LEgCIDEA. 241 XX. LECI D E A. , zdchar. Meth. Lich. p. 32. — | Ejusd. Syn. p. 11. — JVahlenb. Fl. Lapp. p. 468. — lcon. sel. plant. eryptog. bras. p. 28. tab. 1o. fig. 5. — Schaer. Spi- cil. lich. helvet. p; voa. Lecidea et Biatora, ch. Lich. univ. p. 32. et 49. tab. 1I. Dg. 1 — 5, et tab. IF. Dg. 92 — 4. — Gya- lectae, Lecanorae et Collematis, ejusd. 4. c. spec. Patellariae, Bhizocarpi, Psorae, Placodii et Collematis, De Cand. Fl, fr. Il. p. 345. 365. 307. 380. 377 et 380. spec. Lecidea et Lichenis spec. /Pahlenb. Flor. Lapp. p. 468 et 402. — Ejusd. Fl. Suec. p. 861 et 796. Lecidea, Psora, Placodium et Circinaria, Pte, Essai p. LI. LIF. LV. et LXIII. tab. I. fig. 26. tab. II. Dig. 11. 9. i2 et 14. Lecanorae et Collematis , ejusd. l. c. spec. Lecidea, Biatora, Zeora, Pyxine, Gyalecta et Micarea; Fr. Pl. homon. p. 250. 252. 244. 267. 246 et 256. Lecidea et Patellaria, /Meyer /. c. p. 333, si excipias Baeomyceter , «ích. et Gyrophoram, Jfch. xui Apothecium patellaeforme; discigerum, libe- rum j discus planiusculus, saepius hypothecio mar- ginatus. Thallus crustaceus et foliaceus. Adnot. Biatoram Fr. s. Patellariam Meyer a Lecidea eorundem Auctorum colore tantum, substantia hine hypothecii in priore magis ceracea structuraque perfectiore saltem magis conspicua, nec ut Cl. Meyerus opinatur, defectu hypothecii et laminae proligerae (quae omnium generum eadem est) colore substantiaque diver- sam esse, supra (p. 59) indicavimus. Eandem differentiam in genere HRoccella Ach. distiguendo summo jure res- puit Auctor mox citatus, (efr. adnot. ad L. bimargi- natam.) Distinctio a Stereocaulo absque thalli ope difficilis, ut Lecideam corallinam nostram mox describendam aequo jure ad Stereocaulon referre possis. Pyxine Fr. genus quidem secundum evolutionis modum aculis* sime. distinctum facileque oculos feriens (cfr. infra L. so- rediatam), sed Lecanora rubra Ach. aliaeque non- FLORA BnaAsiL. l. 16 242 .licnunEeNEgs. LrEciprEs. nullae ejusdem generis species eundem marginis dehiscendi modum magis minusve distinctum perhibent, quae, si Pyxine recipitur, ob marginem thallodem persistentem ab eadem distinctae, in proprium genus non satis exacte . circumscribendum colligendae essent. Baeomyces Ach. a Cl. Meyero huc redacta thalli partiumque fructificationis structuram fungis propriam (verum hymenium) habet. — Myriotrema Fée ab eodem huc relatum ad Thelotrema pertinet. SECTIO I. ZEORA. Zeora, Fries pl. homon. p. 244. Lecideae et Lecanorae, /ch. Fée l, c. species. Patellariae et Placodii DC. 7. c. species. Thallus leprosus pulverulentus. Apothecium patellaeforme, discigerum, ju- nius margine thallode pulveraceo obvallatum, demum liberum. Adnot. Species vix nisi thallo pulverulento s. tar- tareo essentialiter distinc'ae, cujus residua in apotheciis emersis marginem thallodem spurium constituunt, Aliae nonnullae, quae ad Zeoram Fr. referri possunt, thallo - solidiore gaudentes, statum quidem exactius intermedium inter Lecideam et Lecanoram indicant, sed limites quoque modo desunt. Ob gradum intermedium inter Par- melinas et Lecidinas hic Zeorae locus est. l LECIDEA BIMARGINATA. T L. crusta subtartartarea alba evanida, apotheciis sessi- libus subeylindricis atris, junioribus albido - pruinosis, disco plano convexiusculo, margine proprio tenui post mar- ginem thallodem spurium amissum persistente. "Thallus crustaceus subaequalis, junior solidiusculus, demum farinulentus et evanidus nec nisi circa apothecia residuus. Apothecia sparsa, sessilia, etiam post thallum dispersum fere cylindrica nec basi angustata, nonnulla , uti videtur, jam in statu juniore angulata et difformia. Discus plano - convexiusculus, junior albido'- pruinosus, margine thallode subinde crassiusculo cinctus, vetustus de- nudatus ater, margine thallode destitutus, plerumque pro- prio tenui cinctus. Hypothecium tenue, quamvis in statu madido aeque ac in sicco intense nigrum, minime tamen LicurwES. LxciveEá. 243 / carbonaceum, sed ad sectionem tenuem sub lente semipcl- lucidum: subgelatinosum. |'Thecae singulares clavatae , ad partem crassiorem 4 —^5- annulatae; binae ternae tubulis discum constituentibus inclusae. Crescit. in. cortice vetustiore arborum Jrondosarum inter Villam do Rio das Contas et Maracas, confinis Loiod DE mati tartareo. À dnot. Species offinis Lecideae epipoliae s. cor- ticolae Ach., sed apotheciorum forma discoque planius- culo margine proprio cincto, nec unquam haemisphaerico satis differt. Excipulum spurium in juventute caussa videtur substantiae hypothecii corneo- gelatinosae,, qualis apotheciis Lecanorae nigris propria est, cujus dein ob caussam ad Patellariam Mey. pertineret species nostra, dum econ- tra discus ater Lecideam ejusd. refert in eadem specie. Q9. LECIDEA FERRUGINEA. T L. crusta juniore hypophloeode vel subgranulata cineras- cente, apotheciis majoribus planiusculis demum anguloso- difformibus ferrugineis, margine proprio tenui persistente, saepius altero thallode evanido. Lichen ferrugineus, Auds. F7. Angl. IJ. 440. Patellaria teicholyta, JJallr. |. c. Hl. p. 119! Lichen. cinereo -fuscus, /Jeb. Spicil. FI. Gott. p. 188. . Lichen arenarius, Pers. in Usteri Zdnn. $1. 7. p. 27 Patellaria cinereo - fusca, ferruginea et arenaria, Hof. PL lich. tab. 12. fig. v. tab. 35. fig. 1. et tab. 58. fig. 1. Lichen caesio-rufus(?) et ferrugineus, fngl. Bot. Vol. 15. iab. 1040. Vol. 283. tab. 1650. Lichen ammiospilus , JVYahlenb. Fl. Lapp. p. 407. — Ejusd. Fl. Suec. p. 803. (Lecidea) ic^. Meth. Suppl. p. 19. — | Ejusd. bod p. 44. Patellaiia lamprocheila et ferruginea; Placodium versi- color, De Cand. Fl. Franc. p. 357. 358 et 380. Patellaria Mougeotiana et erythrocarpia, ibid. Suppl. p». 181. 182. Lecidea cinereo- fusca, caesio-rufa, viridi-rufa, ery- throcarpia, 'lurneriana et fuscata; Lecanora coarctata (pro parte). rubricosa (pro parte) et teicholyta, zích. Lichenogr. univ. p. 202. 203. 204. 205. 206. 211. 352. 386 et 425. — Ejusd. Syn. p. 43 bis. 44 bis. 49. 34. 149. 162 et 198. | 16* Y ^ m. 244 |. Lxcnewms. Lrcira. » ^Lecidea atró-flava, Turn. in: Linn. Trans. IX. p. 142. tab. 11. fig. a3. — Ach. Syn. p. 49. —' (bi- * chen). Engl. Bot. tab. 2009. - ^ o1 - pronos Biatora caesio-rufa, ammiospila et ferruginea, ries in Stockh. Vet. zcad. Handl. 1822. p. 2539. 974. — Ejusd. Lich. Suec. exs. nov. 995 et 373. . Lecidea cinnabarina, Sommerf. in Stockh. Vet. Acad. *c*-.Handl. 1823. p. 1142 | 5 0*8 de ^ — Lecidea ferruginea et caesio - rufa, Sommerf. Fl. Lapp. i 168 et 169. ^. Lecidea cinereo-fusca, fée, Essai, p. 111. tab. 27. 5t'cpus f. v iis 6. Crescit in Éuropa et in Peruvia ad Cinchonas (Fee.) * L. ferruginea, russ ula; crusta membranaceo - gra- nulata albido - cinerascente; apotheciis sessilibus plano- con- caviusculis submarginatis, demum fílexuoso -lobatis coccineis intus citrinis. Lecideea russula, ch. Lich. univ. p. 197. — Ejusd. Syn. p. 40. — Reichenb. et Schub. Lich. exs. no. 96. Lecidea coccinea, Jcon. sel. cryptog. bras. tab. 10. fig. 5. Thallus eru$taceus, in aliis tenuis membranaceus aequa- bilis cum cortice diffracto - rimulosus cinereus, in aliis tenuiter granulosus albidus, in confimio nigro -limitatus. (icon cit. V. 2.) Apothecia vix ulla aetate exacte "rotunda, saepius ab initio anguloso-lobata planiuscula (icon. cit. füg. V. 2. a.) vix margineta, nisi quod hinc inde disci am- bitus parum .sursum inflexus sit, alias e centro subra- diatim plicata, margine hinc eleganter lobato. Color apo- thecii supra infraque laete coccineus, substantia interiore citrina et subaurantia a strato distincto coccineo circumcirca inclusa. "Thecae oblongae, simplices vel biannulatae, ut videtur, e spora singula in priorum cujusvis medio nidu- lante, ascis cylindricis inclusae. : Crescit ad. arborum corticem prope Bahiam confinis Leiogrammati angusto, scalpturato et pruinoso, Ustaliae fasciatae, Parmeliae subfuscae var. atrae et var. cinereo- virenti, ad alium corticem ejusdem loci in confinio Graphi- dis duplicatae et Zrthoniae poly morphae , var. maculantis ; in cortice Cinchonae (Swartz); ad corticem | arborum Americae septentrionalis et meridionalis (Achar.) Adnot. Specimina nostra cum illis Cel. Reichen- bachii omnino conveniunt, nec non cum discriptione Acharii si excipias morginem huic in juventute crassum. i í "Oe oa " " in Y * ' a ^ L LicugNEs. LEcipEa. id 245 uoad affinitatem cum Lecidea ferruginea apothecia in cortice posterius citato, quae thallo insident cinereo magisque aequabili, ad plantam domesticam magis appropinquant forma. exactius rotunda, in junioribus concava, coloreque interio- ris substantiae, quae in domesticis superficiei concolor et cinerascens est, minus laeto. Caeterum in nostris aeque — - ac in Lecidea ferruginea corticola margo thallodes — ne in prima juventute quidem observatur; ex icone tamen citata patet disci marginem concolorem pro parte e substan- tia thallode compositum esse perinde ac in planta domestica, eujus etiam thecas observavimus simplices ovatas ascis inclu- sas,' quales icone citata plantae brasiliensis repraesenta- tee sunt. NTTNWAT, hpc ete M VECUTNULR "y c SECTIO IH. PYXINE. MEM A Pyxine Fries, P/. homon. p. 267. | 5 Lecideae et Lecanorae, ch. l|. c, species. ^. " Circinariae, Fee i. c. species. "Thallus foliaceus, imbricatim laciniatus, subtus radicans. Apothecium junius cupulare margine thallode rumpente obtectum, demum patellaeforme liberum. 9: LECIDEA SOREDIATA. Tf L. thallo subcrustaceo -foliaceo rigido radiatim laciniato albido, subtus nigro-radiculoso, laciniis sublinearibus inci- sis crenulatis imbricatis, apotheciis parvis adpressis, junio- ribus excipulo spurio inclusis, demum denudatis cupulari- bus, tandem planiusculis. -Achar. Syn. p. 54. Circinaria Berteroana, Je l. c. p. 128. tab. 8o. fig. 3. Thallus durus, rigidus, sat magnus, siccus et madefactus albidus cinerascens, subtus niger fibrilis raris saxo arcte adhaerens, structura ad normam foliaceorum, e laciniis den- sissimis fere implexis compositus. Laciniae angustae, radia- tim expansae, .sibi invicem imbricatae, tumidulae, versus am- bitum subcrispatae et crenulato-incisae, sorediis communi- ter marginalibus confluentibus (etiam in fructifero obviis) passim pulverulentae. Apothecia rara, potius marginalia | quam centralia, minuta, singulari modo e thallo prorum- 7 , pentia, ejusdemque lamina tenui obtecta, cujus residua ad 246 —— Lacimses. B£cipga. latera apothecii emergentis observantur, post emersionem profunde cupularia, tandem dilatata planiuscula margine proprio evanescente. 'Phecae cylindricae semel ad ter an- nulatae, seriatae. Crescit ad saxa. Brasiliae in ripa fluvii -4mazonum ; — in -ímerica septentrionali (.ich.); planta eei citata in Insula Martinicensi ad corticem Quassiae excelsae Roxb. Adnot. Planta nostra thallo fere gaudens Parmeliae caesiae Ach. omnino convenit descriptioni Acbarii nec non characteri generis Pyxines Fr., cujus typus secundum Auctorem est Lecidea sorediata Ach. mox descripta; ad-- jicit vero Cel. Friesius: thallus Parmeliae, fere Stic- tae, quod a nostra adhorret. — Caeterum nostrae proxima est Lecidea Arecae Sprgl. (Vetensh. Acad. Hand- lingar. 1020. p. 47. Circinaria dissecta, Fée l.c. p. 127. tab. 3o. fig. 2.) quae vero crusta pallescente, apo- ^theciis centralibus majoribus diíferre dicitur, De distinc- tione generica Friesii cfr. adnot. ad genus. SECTIO III. RINODINA. Lecideae Catillariae, ch. lich. univ. p. 153. spec. plurimae. Lecideae, Pée /. c. spec. plurimae. Patellariae JJe Cand. /. c. spec. Lecideae sect. Hinodina Fries l. c. — — Diatorae sect, hinodina, .Ejusd. l. c. -— Micareae, ejusd. l. c. spec. — Gyalecta ejusd. /. c. | Thallus crustaceus, uniformis. Apothecium patellaeforme, a prima juventute liberum. |l. LECIDEA PUNCTATA. L. crusta submembranacea demum granulata, albido- cinerascente, apotheciis sessilibus planiusculis marginatis atris. Lichen punctatus et limitatus, Scop. Fl. Carn. ed. I. p. 363. 364. Lichen sanguinarius, lizAhtf. F!. Scot. ]J. p. 803. — Hoffm. Enum. Lich. tab. 5. fig. 3.4. 5.; — Wulf. in Jacq. Coll. II[. p. 114. tab. 5. fig. 306. (nec Linne.) LicurNEs, LrcipEA. 247 Verrucaria punctata, cum varr, limitata, olivacea et punctiformi, Hoffm. F!. Germ. 11. p. 192. n^. 155. Lichen parasemus, char. Prodr. p. 64.; — Engl. Hot. tab. 1450. T». Patellaria parasema, JJe Cand. Fl. Fr. II. p. 347. Lecidea punctata, /'/Le. in Schrad, IN. Journ, IV. fasc. 1... p. 94. (excl. L. petraea.) | Lecidea parasema (excl. varr. rugulosa et crustulata), elaeochroma, enteroleuca, tersa et stigmatea , eh. Syn. p. 17 — 19. 27 el 15. Lecidea punctata (excl. var. rugnlosa et crustulata) et enteroleuca Schaer. Spicil. p. 153! et 159. Specimina nostra formam fere normalem (var. disci- formis Fries, sched. crit. no 216,. s. vulgaris Schür l. c.) referunt vegetationi vero tropicae convenienter omnibus partibus luxurie majora. "Thallus crustaceus cras- sior,- ab initio granulatus demum rimoso -areolatus areolis elabentibus, ubi non aliis civcumscribitur, late extensus, versus marginem sterilis, margine solenni nigro, sed dilu- tiore latiore quam in domesticis, umbrato. Apothecia densa, magna, versus marginem (juniora) minora, tenuiter margi- nata, rarius demum convexa et difformi:er flexuosa, intus extusque atra. "Thecae minutae, atrae, semel annulatae vel binas sporulas globosas a se invicem remotas foventes, rarius longiores, subcylindricae, pluries annulatae. Crescit in. Brasilia ad corticem Rhizophorae. IMangle* et Lagunculariae racemosae prope Bahiam confinis. Pertu- sariae communi var. lutescenti, Pyrenastro albo, Parmeliae variae, var. cinereo -carneae, et Jrthoniae polymorphae, var. subslellatae ; aliarum arborum ejusdem loci confinis Glyphidi labyrinthicae; dein ad corticem arborum jfrondo- sarum ad fluvium St. Francisco. confinis Graphidi pulveru- lentae var. Cerasi, prope Caitete et inter Villam do Huo das Contas et lMaracas; — -ad corticem. arborum juxta Caripe Cocollar S. Cruz et in declivitate montis Tl'umiriquirt in provincia Cumanensi (Humb); — ad corticem Cincho- narum variarum specierum et Lauri Cassiae (Fée.) ; — in Australia (R. Br.)); — in Amer. polari (Richards.). L. parasema, convexa; crusta cinerea nigro-punc- bsec ; . Li ? . o, . tata, apotheciis sparsis marginatis demum subbemisphae:i- eis, disco juniore cinera:cente. Lecidea parasema, var convexa, Fr. Lich. exs. no. 210. D. Lecidea parasema «) vulgaris. C. ScAaer. spicil. p. 154- 248 Zz LicnuEgwNEs. LEcipra. Varietas habitu terso nitidoque insignis (ad Lecideam tersam Ach. supra citatam proxime accedens). '"Plhallus crustaceus tenuior quam praecedens, aequabiliter et gyroso- granulatus, duriusculus, cinereus atque densissime punctu- lis nigris (apotheciis forsan abortivis, sicut cephalodia fusca Acharii in L. tersa sunt Friesio apothecia Par- meliae subfuscae) adspersa. Apothecia minus conferta, constanter exacte orbicularia, margine nitidiusculo persi- stente, disco juniore planiusculo in nonnullis cinerascente, centro mox prominente, demum valde convexo, aterrimo sub lente tenuissime aspero. Ad sectionem apotheciorum adultiorum infra superficiem zona dilutius colorata observa- tur. 'Thecae parvae ellipticae utrinque subcuspidatae, se- mel annulatae. Crescit, ut praecedens, in cortice Rhizophorae MMangles et Lagunculariae racemosae prope DBahiam. L. punctata, punctiformis; crusta laminoso- membranacea albido-cinerascente, apotheciis minutissimis subsessilibus marginatis atris. Lecidea punctata, var. punctiformis, J/7ke in Schrad, IN. Journ. IV. p. 87. — Schaer. 5picil. p. 154. Verrucaria punctata, var. punctiformis, Hof/m. Deut- | sohl, P] HE. p. 393, Lichen pinicola, 24ch. Prodr. p. 66. — Engl. Bot. tab. 1851. fig. 1. Patellaria myriocarpa, JJe Cand. Fi, Fr. II. p. 346. Lecidea parasema :. punctata et z. myriocarpa, ch. Lich. univ. p. 175. Syn. p. x7. 18. Lecidea parasema y. punctiformis, JJahlenb. Fl. Lapp. p. 469. Lecidea parasema 4. punctata, F/Le. Deut. Lich. no. 81. Lecidea punctata, Sommerf. Suppl. Lapp. p. 152. Specimen minutum accuratius non difiniendum. Thallus crustaceus tenuis, sordide albidus, in confinio nigro-limita- tus. Apothecia punctiformia, perithecio ad sectionem ver- ticalem profundius cupulari hemisphaerico. 'Thecae, quae varietatis praecedentis. Crescit ad corticem arborum sempervirentium | prope Bahiam confinis Graphidi venosae var. elongatae et l'erru- cariae ochroleucae. .Adnot. Apotheciorum minuties pro majore parte a matricis duritie in arboribus sempervirentibus tropicis com. muniter obvia pendere videtur. LicuEsNEs. LkcipkA. 249 | L. parasema? rosea; t crusta submembranaceo- granulata roseo- purpurascente, apotheciis parvis adpressis planis marginatis atris nitidiusculis. Differt a Lecidea punctata tantum colore crustae sordide lilacino, post macerationem intensius purpureo, qui vero a ligno matricis purpureo ortum ducere videtur, quamvis lichenes confines non eodem modo sint colorati. Crescit ad. corticem arboris, qui ligno gaudet purpureo, prope Pard, confinis Ustaliae gracili var. adspersae; Gra- phidi platycarpae et illinitae oar. vermiformi. 5. LECIDEA SABULETORUM. L. crusta globoso-granulata cinereo -albida fuscescente, apotheciis junioribus planis marginatis demum haemisphae- ricis atris nudis. Lichen sabuletorum, Schreb. Spicil. p. 1941? — Ach. Prodr. p. 83. Lichen muscorum , JJulf. in Jacqu. Coll. IV. p. 232. tab. 7. fig. 1. — Flor. Dan. tab. 1003. fig. 1. — (Patellaria) De Cand. Fl. Fr. 1H. p. 349. — (Leci- dea) ch. Lich. univ. p. 179. — JÜYahlenb. Fl. Suec. p. 861. Lecidea sabuletorum, Pike in Berl. Mag. 1808. p. 3og. — JVahlenb. Fl. Lapp. p. 470. — Ach. Syn. p. 20. Baeomyces rupestris, ?. sabuletorum, z4ch. Lich. univ. p.574 Lecidea lignaria, artyta, coniops (pro parte) et limosa, Ach. Lich. univ. p. 169. 170. 171 et 182. — Ejusd. Syn. p. 26 bis. 33 et 20. Lecidea sabuletorum et milliaria, Fr. Lich. exs. no. 213. 29 et 212. : Lecidea sabuletorum , euphorea et geophila, Sommerf. Suppl. Lapp. p. 155. 156 et 157. Crescit in Europa et A4merica boreali (Richards.). L. sabuletorum, brasiliensis; t crusta areo- lato-granulata cinereo -olivacea, apotheciis sessilibus ad- pressis planiusculis marginatis atris intus concoloribus , sub- inde aggregatis, demum tumidulis immarginatis. Thallus crustaceus leprosus crassus, e granulis conglo- . meratis cohaerentibus compositus, duriusculus nec pulveru- 250 LicugwES. Lrcipka. lentus, demum areolatim diffractus, rimosus, areolis sensim elabentibus, coloris sordide obscure viridis. | Apothecia mediae magnitudinis, adpressa tenuia, parum supra crustam elevata, juniora planiuscula leniter marginata, demum pa- rum tumidula convexa, circuitu flexuoso, margine eyanes- cente. Crescit ad corlicem velustam prope Para. ÁÀÁdnot. Specimen nostrum unicum et vetustum accu- ratius non difiniendum, forsan ad speciem ignotam pertinet ; nec vero ob crustam crassiorem et apothecia majora, uti solent in tropicis, nec ob colorem crustae viridem a Le- cidea sabuletorum subidde eodem modo colorata se- jungendum. 6. LECIDEA ABIETIN A. L. crusta tenui laevigata subpulverulenta caesio - albida, apotheciis sessilibus planis nigris, disco caesio - pruinoso, margine prominente tumido. Lecidea abietina, char. Lachen. univ. p. 188. — Ejusd. Syn. p. 3o. Lichen ebietinus, .4ch. in Fel. Jcad. nya Handl. Vol. XFI. (1795) p. 139. tab. F. fig. 5. Thallus in unico nostro specimine, quod huc referimus, tenuis aequabilis, confini similis nisi quod e cinereo vires- cat, in confinio nigro-limitatus, praeterea a Sporotricho quodam inquinatus. Apothecia Juniora concava, mox plana, disco cinereo-caesio-pruinoso, margine atro minus quam in domesticis tumido. Crescit. 4d. corticem. arborum prope Bahiam confinis Lecideae [jerrugineae var. coccineae et. Parmeliae. variae, var. cinereo -carneae ; in. mer. polari (luchards.). Adnot. Species ad formam structuramque suam om- nino hujus zeneris; de affinitate cum Pyrenothea leu- cocephala Fries hic disserendi locus non est. L. abietina, rubens; t crusta submembranaceo- granulata pallide rubescente, apotheciis subsessilibus planis nigris, disco caesio- pruinoso, margine prominente flexuoso. Varietas habitu elegante. "Thallus crustaceus post ma- cerationem carneo-rubens, tenuiter gyroso-granulatus, in confinio nigro-marginatus. Apothecia sparsa, majuscula, ad- pressa, disco ex dilatatione globuli atri nitidi mox plano caesio- pruinoso, pruina persistente nec in madefactis eva- . LicugxNEs. LEgcCIDEA. 251 nescente. Margo ater nitidus prominulus, mox post expli- cationem flexuosus, apotheciorum hinc ambitu irregulariter crenulato. 'Thecae parvae, ellipticae, utrinque cuspidatae, semel annulatae. Crescit. ad corticem arborum | sempervirentium | prope Caytété. confinis Thelotremati occulto. et. Pertusariae com- munt. Adnot. Affinitas plantae nostrae non absque dubiis est, cum crusta ab illa confinis Thelotrematis nonnisi crassitie majore differat; hine possent quoque apothecia esse Lecidea albo-coerulescentis vel L. conti- guae .ries lich. exs. n^. 376, (quae «utraque subinde ru- bescunt) in matricem crustamve alienam emigrata. Accedit quoque speciminulum junius plantae nostrae ad Patella- riam multipunctam Zoffm. Pl. lich. tab. 14. fig. 2, ab Auctoribus ad species duas mox citatas relatam. —Crusta huic speciminulo juniori tenuior, magis laevigata, apothecia minora punctiformia, structura vero generica, perithecio ad medium impresso. 7. LECIDEA YVINOSA. fÍ L. crusta granulata et rimoso -areolata cinereo - vires- cente, apothecii subsessilibus planis, demum convexis, vinosis, margine evanescente, pluribus saepe aggregatis confluentibus. Thallus crustaceus versus ambitum fusco -limitatum tenuis ad lentem radiatim effiguratus, in medio crassus e granulis conglobatis areolatim secedens, persistens nec de- mum pulverulentus, cinereo-virens. Apothecia ad crustae partem mediam collectae, magnitudinis mediae, subsessilia,, Juniora plana marginata, vinosa, margine potius opaciore quam dilutiore, adulta convexa et flexuosa margine evanes- cente, rarius solitaria, saepius plura aggregata, conglobata inque globulum confluentia, demum sicca nigricantia. | Apo- theciorum lamina crassa. Crescit in cortice arborum prope Bahiam. Adnot. Species quamvis non omni, qua debet, fide condita, nulli alii corticolae descriptae tutius subjungenda. Kw thalli conformationem apotheciaque hinc saepius con- glomerata nostrae proxima Lecidea rivulosa Ach. (L. contigua Fries, Sched. crit. no. 380, L. Kochiana Hepp, Schàr. Spicil. 131., quae varias sibi comprehen- dunt species Acharianas). Affinitas praeterea cum specie mox sequente, L. vernali, imprimis cum Lichene vi- PA " 9E oe s LicukwEs. LkciEA. ridescente Schrad. eidem subjungendo; nec non cum proxima L. spadicea Ach., quae vix alicui satis nota est, ut accuratius a nostra distinguere possimus. Color apothe- ciorum constans nostram ab omnibus distinguit. | 8. LECIDEA VERNALIS. L. crusta subgranulata albo- virescente, apotheciis ses- silibus planis demum convexis, luteo-fuscis variisque, mar- gine tenui evanescente. Lichen' vernalis. L,, Syst. Veget. ed IVurr. p. 957. — Hoffm. Enum. Lich. p. 33. tab. 5. fig. 1. — Éngl. Bot. Vol. 12. tab. 845. — JVYahlenb. Fl. Lapp. p. 405. — Ejusd. Fl. Suec. p. 800. Lichen sphaeroides, .JDichs. Pl. Crypt. fasc. JF. p. 9. lab. 2. fig. 28. Lichen luteus, ejusd. /. c. p. 11. (lab. 9. fig. 6. Lichen rosellus, Pers. in Usteri .4nn. fasc. FII. p. 25. — Ft. Dan. Vol. VII. tab. 1243. fig. 2. — , Engl. Dot. tab. 1651. Lichen luteolus , Schrad. Spicil. Fl. Germ. p. 85. Lichen effusus, Pers. — ch. Prodr. p. 5o. — Engl. - Bot. tab. 1963. . Lichen porriginosus, Turn. in Linn. Trans. Vol. VII. p. 94. tab. 8. fig. 4. Lichen rubellus, Ehrh,. Pl. eryptog. Dec. 14. no. 196. Verrucaria vernalis, rubella, fusco-rubella et conglome- rata, Hof]m. Fl. Germ. p. 174 — 155. Patellaria viridescens, rubella et sphaeroidea, De Cand. Fl. Frane. 1. p. 350. 356 et 357. Lecidea vernalis, luteola, melizea, gibberosa, alaba- strina £4. rosella et . anceps, viridescens, (pro parte) anthracina (pro parte) et pineti (pro parte); Leca- nora effusa (pro parte), char. Lich. univ. p. 199. 195. 194. 197. 190. 200 bis. 195 et 386. — Ejusd. Syn. p. 36. 41. 47. 40. 46. 36. 43. 41. 159. Biatora vernalis, Fries, Sched. crit. no. 224 et 925! Lecidea sphaeroides Sommerf. Suppl. Lapp. p. 164. Lecidea vernalis, patellula (nisi haec Peziza sit) et for- san translücida, Le, Éssai p. 110 bis. et 109. tab. 26. Fig. 5. et tab. 27. fig. 3. tab. 26. fig. 3. LicuEgNEs. LuücipEA. EDS. Crescit ad arbores in Europa ; in »fmerica septentrionali ; | in Nova Hollandia (Bob. Brown); prope .Cumanacao, Guanaguana ,' Cocollar et in declivitate montis Fantasmae, Provinciae Gumanensis (Humb. Bonpl.); ad cortices Cin- chonarum variarum specierum (Lee.) L. vernalis, varians; €rusta subgranulato- membra- nacea elaucescente, apotheciis parvis tenuibus appressis subimmarginatis pallide fuscis demum convexis difformi- busque. Lecidea varians, .4char. Syn. p. 38. L? cuticula, Pée. l. c. p. 112. tab. 26. fig. 8. Thallus crustaceus, aequabilis, ad lentem rimuloso-dif- fractus, hinc inde granulatus, cinereo-virescens. Apothe- cia illis Lecideae vernalis domesticae parum minora, juniora tenuiter marginata, disco concavo vel medio im- presso, demum plana ambitu crenulato-lobato, margine tenuissimo ob colorem tantummodo opaciorem conspicuo, alias immarginata et convexa fÍlexuosa rugulosa, magis minusve tenuia et dilutius fusca, cuticulae adglutinae spe- ciem praebentia, ad ambitum praecipue subhyalina. — Sub- inde obveniunt apothecia prolifera, dum singulum vel bina minora majoribus insident. Crescit ad corticem arborum prope Parà; — planta - Jcharii ad corticem | Fraxini Carolinianae et. Diospyros Loti in merica septentrionali, atque in Gallia; — planta Féei in. Jmerica meridionali ad corticem. Cinchonae Con- damineae. SECTIO IV. LEPIDOM A. ^ L] . -—.9 . LI s Lecideae Lepidomatis 24ch. lich. univ. p. 211, spec. plurimae. — Lecanorae et Collematis, ejusd. spec. paucissimae. Lecideae sect. Psoroma, Placodium 'et Imbricaria Fries, l. c. Micareae ejusd. /. c. spec. Rhizocarpi, Psorae, Placodii et Collematis DC. /. c. spec. | Psora, Placodium et Circinaria Je /. c. ''hallus foliaceus, | squamulosus vel crustaceus effiguratus. Apothecium patellaeforme, a prima juventute liberum. | TT 294 LicugwEs. LkciDEA. 9. LECIDEA MICROPHYLLA: b L. thal'o subgelatinoso :quamuloso granulosove brum: neo-cinerascente et nigricante, apotheciis adpressis saepius margine spurio thallode coronatis, disco rufo vel atro. ". Lecidea microphylla, ScAaer. Spicil. p. 110! Lichen pezizoides, /J7Ueb. Spicil. Fl. Gótt. p. 100. — Dichs. Crypt. fasc. f. p. 1o. tab. 2. fig. 4. — Schrad. Syst. Samml. no. 155. Lichen granulosus , Dichs. Crypt. fasc. IP. p. 93. Lichen brunneus, Swariz in Nov. Act. Ups. Vol. IV. p. 247. — «ch. Prodr. p. 49. — JFahlenb. Ft. Lapp. p. 420. — Ejusd. PL. Suec. p. 814. — Engl. Hot. tab. 1246. ] | Lichen microphylls, Sw. in NN. ct. .4cad. Stockh. 1791. — ich. ibid. Fol. XFI. tab. 5. fig. 3. Lichen microphyllus et uliginosus, Schrad. spicil, FW. Germ. p. 97. lab. 1. fig. 4. et p. 98. — Ejusd. syst. Samnil. no« 154 et 163. — £ngl. Bot. tab. 2128 et 1466. Lichen hypnorum, Por. Dan. tab. 956. — JFahlenb. Fl. Lapp. p. 420. Psora coronata et Hypnorum, Patellaria nebulosa, /7offm. PL. Lich. tab. 56. fig. 1. tab. 63... fig. 4 — 7. et tab. 49. Ág. |» Psora Hypnorum, pezizoides, brunnea, microphylla et grisea, Verrucaria coronata et uliginosa, Hoffm. Ft. Geri. p. 166 — 167. 175 et 190. Lichen leucophaeus, F7. [Jan. lab. 955. fg. 2. | Lichen escharoides, Engl. DEot. tab. 1247. Collema- microphyllum, Patellaria brunnea et uliginosa, De Cand. Fl. Fr. 381 et 350 bis. Lichen coronatus, -4ch. Prodr. p. 75. — (Lecanora) Flle. D. Lich. no. 151. Lecidea microphylla et uliginosa, zfc^. Meth. Lich. E. 6 ei 43. — Ejusd. Syn. 53 et 25. — | JFahlenb. FI. is: p. 478 el 471. — £jusd. Fl. Suec. p. 867 et 862. Lecanora microphylla, lepidora et terricola; Lecidea triptophylla, uliginosa et icmalea, ch. Lich. univ. p. 420. 418. 679. 215. 180 et 201. Lecanora brunnea, ch. Lich. m 459. — Ejusd. Syn. p. 193. — Hook. Fl. Scot. II. p. 51. LicugwES. LkcipEA. 255 Lecidea fuliginea et Lecanora hypnorum, ích. Sym. p. 35 et 193 (nec Lich. univ.) Biatora botryosa et microphylla, Fr. in ct. Stockh. 1022. p. 2608 et 276. — — Ejusd. sched. crit. no. 219. 43 el 128. Biatora fuligineo, ejusd. im cl. Stock. l. c. p. 264. — (Miecarea) ejusd. sched. crit. n?- 97. | Lecidea uliginosa et larmelia brunnea, ejasd. sched. crit. n?. 218 et 256. 7 Lecidea microphylla, Sommerfeli. Suppl. Lapp. p. 173! Lecanora bruanea , ibid. p. 1095. Crescil ad lerram in muscis nec non ad arborum trun- cos in Europa; in -merica septentrionali (Fichards.) et in Nova Hollandia (B. Brown ). L. microphylla, corallinoides; thallo tenuissime granuloso - coralloideo nigro - fusco- cinerascente demum pul- vinato areolato, apotheciis atiis planis, dein tumidis, mar- gine proprio distincto, Lecidea.microphylla, var. corallinoides, Ze. D. Lich. nv. 295. — Moug. et NNestl. Sttrp. Fog. Rhen, n9. 552. b. — | Schaer. Spicil. p. 112. Stereocaulon corallinoides, /Joffm. Fl. Germ. II. p. 129. Lichen niger, Engl. fot. tab. 1161, '"Lecidea nigra, z4ch. ATeth. Lich. p. 76. Lecidea corallinoides, Z/Le. in Berl. Mag. 1809. p. 306. Collema nigrum, Je Cand. FI, Fr. I7. p. 381. — ch. Lich. univ. p. 628. — | Ejusd. Syn. p. 308. Specimen nostrum non exacte quidem varietatem euro- paeam referens, eidem vero magis quam alius descriptis conveniens. "lhallus subcerustaceus gelatinosus , orbiculatim effusus, e granulis subcoralloideis constans difformibus gela- linosis liberis versus ambitum radiatim expansis inciso-loba- tis, minutis, vix nisi ad lentem conspicuis, siccis nigris, humidis tumentibus umbrino-virescentibus. Apothecia nostra initio plana, vix medio impressa, dein convexiuscula medio. quidem leniter impresso, margine vero reflexo, indigenis majora, minus adpressa potius prominentia et confertiora, hinc e mutua pressione saepius anguloso-difformia, extus atra intus albida, quod quidem saepius ob apotheciorum minutiem vix conspiciendum. Crescit ad schistum icaceum in sylvis aestu. aphyllis ad montium tractum Serra de Tiuba in Provincia Bahiensi, t 256 LicukwEs. LkcipEa. 10 LECIDEA CORALLINA. T L. thallo subcrustaceo granulato-coralloideo, surculis erectis subdivisis albidis, apotheciis magnis planiusculis demum hemisphaericis, vix marginatis rufo - fuscis. "Thallus late extensus, constans e surculis minutis rigidis erectis dense constipatis, initio subgranulosis demum elon- gatis, teretiusculis. subramuloso-divisis, ubi confertiores sunt, connatis et confluentibus , albidis intus solidiusculis structura fibrosa (ut in thallo frondoso), mec gelatinosis. . Apothecia adpressa magna, crassa, diametro fere unius lineae intra surculos vel in pluribus simul congestis subsessilia, rarius plura aggregata confluentia, juventute planruscula tenuissime marginata, mox convexa margine evanescente; demum tumidula subhemisphaerica, ferrugineo-fusca, sicca demum nigricantia, intus ad sectionem verticalem infra su- perficiem zona pellucida notata. Crescit. ad. corticem. arborum | sempervirentium | prope DBahiam confinis Diorygmati tinctorio. Adnot. Thallus fere Isidii generis Acharii, surcu« lis majoribus quam in specie praecedente, structura formaque ad Stereocaulon transitum parat apertum , ad quod spe- ciem retulissemus , nisi apothecia intra thalli ramulos nec in eorum apice latereve collocata essent. lLD LECIDEA ALBO-VÍRENS. Tt L. thallo crustaceo -foliaceo lobato-laciniato albo -glau- cescente subtus nigro-spongioso, lobis minutis rotundatis crenulatis adpresso - imbricatis subconnatis sorediferis, apo- theciis sessilibus planis marginatis nigris intus luteo- -striatis, demum prolifero - conglomeratis. Lecidea albo-virens, JMeyer, Prim. Fl. Essequeb. p. 295. Thallus (cujus pars marginalis apud Mey erum radioso- lobata in nostris deest) magnus, rigidus quidem et totus fibril- larum radicalium ope arcte adhaerens , conformatione vero et structura sua foliaceus, inaequabilis, flexuoso - plicatulus, albido-cinereo-glaucescens, madefactus magis virescens, ad lentem nigro - punctatus, subtus ater, e laciniis subsqua- maceis magis minusve rotundatis, undulato- flexuosis saepius radiatim plicatis crenato -lobulatis, imbricatis vel margine depresso connatis, praecipue ad medium (cujusvis laciniae) sorediferis. Soredia majuscula, subglobosa, solitaria nec confluentia, plurima praecipue juniora supra ad centrum s ^. :» Licngsgs. LrcipkA. 257 : Pu allide lutescentía, margine tenui nigro (e punctulis thalli nigris collectis) praedita, demum dilatata depressa, margi- nem citatum superantia, ob basin angustiorem subscutelli- formia, Apothecia parva, sparsa vel bina terna aggregata, crassa, nigra (in nostris vix caneseentia), margine persistente cincta, demum dilatata disco convexiusculo, intus versus basin linea vel zona luteo-virescente notata (quam exterius non observavi), ut apothecium e triplici strato compositum sit, infero cupulari intus lutescente, medio crasso nigro -supra convexiusculo et lamiga discoidea i. e. strato tenuis- simo tubuloso thecigero. Singularis dein in pluribus apo- »thecis observatur prolificatio, quorum discus praecipue ad " marginem plura, quatuor ad sex apothecia juniora protrudit . ob mutuam compressionem demum angulata, in formam he- misphaericam conglomerata, apothecium primarium totum obtegentia. Crescit ad corticem arborum prope Pará; — in regione Essequeboénsi (Meyer); eandem habemus ex —fmerica sep- tentrionali. |! ^ Adnot. Thallus subsimilis illüi Lecideae soredia- tae supra descriptae. Diíferentiae leviores a planta Esse- queboénsi e comparatione descriptionis Cel. Meyeri satis patent. Prolificatio apotheciorum ab eodem mon observata aliis Lecideis non omnino deest, in genere affini, Cla- donia fere normalis. 12. LECIDEA PLACYNTIUM. L. thallo foliaceo imbricato lobato subsquamuloso; cae- sio- plumbeo, subtus fibrilloso demum nigro ; lobulis planis imbricatis marginem versus dilatatis crenulato-incisis, apo- theciis adpressis convexis immarginatis, demum conífluenti- bus oblongo - difformibus , fusco - aurantiacis. | Thallus squamoso - foliaceus , in cortice orbicularis fere pollicaris, in muscis late effusus, utrobique e foliolis lobisve minutis teneris imbricato -subconnatis lobulatis s. prolifero- foliolosis plumbeo- virescentibus nitidiusculis, ad medium thalli rotundis crenatis, marginem versus latioribus cuneatis subpalmatim incisis, margine eorundem depresso subinde e fibrillis paginae inferioris prominentibus, quae juniores albae demum nigrae fiunt, ciliato. Apothecia sessilia, a prima juventute convexa, absque omni margine proprio thallodeve; valde adpressa, subrotunda, hinc inde congesta oblonga et lobato -difformia vel omnino a prima juventute plura con- fluentia, fusco-aurantiaca, ad marginem pallidiora subbya- lina subinde fimbriata. FLORA BRASIL l 17 a | * 285 LicngNrs. LrkciprEa. Crescit ad arborum corticem et supra muscos, quos arcte incrustat , prope Para.. : Adnot. Species ad primum aspectum Collemati similis. Satis differe videntur affines: Lecidea carnosa Sommf. Suppl. Lapp. p. 174. (Biatora muscorum, Fries exs. no. 44.) thalli colore diverso opaciore apotheciis- que marginatis; dein Lecidea portoricensis, Sprgl.. Stokh. Vet. -cad. Handl. 1020. p. 48, disci colore flavo aliisque notis. | 14: LECIDEA MELANOTHRIX. T L. thallo subfoliaceo effigurato infra intusque byssino nigro, supra viridi- cinerascente pruinoso nigro - marginato, apotheciis adpressis convexis nigris, margine tenui eva- nescente. Circinaria Erythroxyli, Fee /. c. p. 128. tab. 2. KÁg- M. Lecidea parmelioides, Hooker in Humb. Syn. plant. Orb. nov. f. p. 15. (fide Feei.) Lecidea palmicola, Sprgl. Syst. Veget. IV. p. 262. Thallus singulariter conformatus, tenuitate et mollitie, sub- stantia medullari, aeque ac margine nigris (ut in crustaceis) ab aliis lichenibus (Trypethelio melanothrice nostro, quod cfr. supra p. 158., excepto), distinctissimus, papyraceus, ad medium arcte cortici muscisque eundem obtegentibus adnatus, structura vero et forma thallo foliaceo conveniens, marginem versus a cortice liber, cum muscis subjacentibus arcte concretus, ut vix liqueat, an marginis forma subpinna- tim laciniata ipsi sit propria, an a muscis adnatis depromta. Superficies cinereo - viridis, ab aliis quidem lichenibus facie paulo diversa, glabra tamen et hygrometrica, pruina tenuis- sima obiecta, madefacta intensius viridis nec, ut in Try- pethelio citato, pulverulenta. Apothecia adpressa ob pli- cas thalli saepius quasi immersa, (apothecia alte immersa, Sprgl.) margine vix supra thallum prominente, juniora mi- nuta orbicularia tenuiter marginata, adulta triplo majora convexa immarginata flexuosa et difformia. Crescit ad cortices arborum muscis obteclos in ripa Fluvii Amazonum. — planta Humboldtii prope Cumana Bordones et INuevo- Barcelona in cortice Cocoés nuciferae L.; — planta Féei in. Guadalupa ad epidermidemn Ery- throxyli areolati Bert, ? et supra. corticem Cinchonae lan- cifoliae Mut. [| LicugNxEs. STEREOCAULON. ' 235 Adnot. Similitudo nulla cum Parmeliae quadam specie neque locus natalis tantum in Palmis vel Ery- throxylis; hinc synonyma tria citata minus apta censui- mus, nostrumque nomen triviale quod antea huic et affini specie Trypethelii imposuimus, characterem utriusque distinctissimum, substantiam nimirum medullarem nigro- Íloccosam indicans , retinuimus. XXI. STEREOCAULO SN. Schreb. Gen. plant. p. 768. — De Cand. Fl. Fr. p. 321. — | char. Lich. univ. p. 118. tab. 12. fig. 3. | 4. — Mart. Fl. Erlang. p. 275. — Fée, Essai, p. LXXXI. tab. 3. fig. 7. — Fries, Pl. homon. p. 248. — Meyer. l. c. p. 834. — JYahlenb. Ft. Suec. p. 054. Apothecium depresso - capituliforme, junius excipulo thallode submarginatum, demum liberum immarginatum , hypothecio simplici planiusculo. Thallus fruticulosus solidus. Adnot. Apothecia etiam juventute saepius immiarginata, adulta statu perfecto semper margine thallode destituta, excipulo vix non integro evanescente. — Hypothecii struc- tura magis minusve Ííloccosa sicut in plurimis lichenibus frondosis, ut eo minus assentiaris Achario Meyeroque, qui hypothecium istud Stereocauli aeque ac Peltigerae et Solorinae pro strato thalli corticali (semper celluloso) habentes laminam proligeram in his generibus e strato cor- ticali dicunt oriundam eoque demum substratam. — Thecae in Stereocaulis singulares, subclavatae, e nuclei floc- culis convolutis oriundae, quales tantum in fungis nonnullis caulescentibus (Geoglossum &c) hucusque observavimus. STEREOCAULON RÁMULOSUM. St. thallo erectíusculo ramoso granulato-fibrilloso dilute cinereo, ramis subalternatim sparsis, elongatis, breviter ramulosis, apotheciis terminalibus demum subglobosis atro- purpureis, Lichen ramulosus, Swaríz, FL Ind. Oecid. HI. p. 1719. — | | Lichen salazinus, Bory $t. Fine. Foy. HL. p. 106. tab. 16. fig. 3. ! | Ep 260 Licszxgs. SmEnEOcAVLON. Crapoxi.- Stereocaulon ramulosum, ích. Lichenogr. umw. p. 58o. — Ejusd. Syn. p. 9284. , ] Stereocaulon salazianum , Fee, Essai, p. XCVII, tab. 3. fig. 7. Stereocaulon coralligerum, Meyer, Entwick. Gesch. p. 156. (fide spec. in herb. Reg. Berolinensi.) Thallus fruticulosus subangulosus bi-ad tripollicaris, durus, erectus et incurvus vel flexuosus, in exsiccatis al- bido-pallescens et cinerascéns, forsan in statu vegeto cinereo-caesius, dense fibrillosus, plus minus ramosus. Fibrillae rigidiusculae, tereti-subgranulatae, in adultioribus elongatae iterum fibrillosae fere pulvinatae thallum obtegen- tes, cinereae. Rami patentes, diffusi et erecti, elongati, subcorymbosi. Excrescentiae tuberculosae generi propriae, subglobosae, inflatae et collapsae ruguloso-lacunosae, subinde substipitatae, apothecia magnitudine aequantes. Apothecia terminalia, solitaria, rarius bina, juniora turbinata disco plano tenuiter marginato, margine (in exsiccatis) fusco - ni- gricante, demum convexa et subglobosa tumidula, caput aci- culae nonnunquam superantia, extus atro- purpurea intus al- bida. 'Thecae generis. Crescit ad saxa Brasiliae in ripa Fluvii Amazonum. Collegerunt quoque in Brasilia Freireiss, Sellow et Bey- rich. Crescit dein. in pinetis montis Cofre de Perote, alt. 1950 hex., Regni Mexicani (Humb. et Bonpl.) ; in montt- bus [ndiae occidentalis , -4mericae septentrionalis , Ins. 4du- stralasiae et. Africae (Achar.) XXI. CLADONIA. Hoffm. Fl. Germ. II. p. 114. — | Schár. Spicil. Lich. Helvet. [. p. 18. — Meyer, l. c. p. 334. — Fries, Pl. homon. p. 249. — . Flórhe, de Cladonus com- menlalio nova. Cladona .4dans. lam. des Pl Cladonia et Pyxidium, Hi/l. Schreb. Baeomycidis Pers. apud Usteri ;fnn. zích. Meth. p. 319. JYahlenb. Fl. Lapp. p. 449. Ejusd. FT. Suec. p. 845. spec plurimae. Scyphophorus Vent. Tabl et Thamnu Ejusd. spec. Pyxidaria Michaux. "j * LicnaNEzs. CLADONIA. | 261 Coralloides et Pyxidaria Bory. Voy. HI. Cladonia, Scyphophorus et Helopodium, Je Cand. FI. Fr. II. p. 335. 335 et 841. Capitularia, P/órhe, Berl. May. Il. 1807. p. 294. — Mart. Fl. Erlang. p. 260. Cenomyce, ch. Lich. univ. p. 105. — | Ejusd. Syn. p. 248. — Dufoureae, éjusd. spec. nonnullae. Cenomyce et Pycnothelia, Dufour, nn. gén. des sc. phys. FII. Cladonia, Scyphophorus et Pycnothelia, Pee, fssai, Introd. p. LXXXIII, LXXXIF et LXXXF. Apothecium orbiculatum vel ab initio. vel serius convexum capituliforme, liberum, discigerum ; hypothecium duplex, alterum , obconicum spongiosum thalli podetiorum apici innatum, alterum membrana- ceum, prius obducens discumque suffulciens. Thallus. frondosus. Adnot. Genus Pycnothele Dufour et Fée, sec- tionem Acharii ejusdem nominis, nec. non sectionem nostram Cladoporam complectens affinitatem cum Du- fourea Ach. (Siphula Fries. Pycnothele Sommerf. Suppl.) habet, quo forsan Cl. Sommerfelt ad nomina commutanda inductus fuit. Etiam Pycnothele papilla- ria Dufour (Cenomyce papillaria Ach.) omnino eadem est ac Lichen madreporiformis VVulf. (uti e speci- mine Cl. VYulfenii authentico persuasi sumus, licet Cl. Flórkeus, in JVetter. Ann. J. p. 91. contra stet), quem AÁcharius pro synonymo habet Dufoureae madrepori- formis suae. Diversa est Cladonia madreporifor- mis Scháür. lich. helvet. exs. no. 65, quam cum Dufou- rea madreproformi Ach. (excl. syn. VVulfen.) iden- ticam dicit. Alias vero Dufoureae Ach. species ob mar- ginem apotheciorum thallodem cum Parmelia melius con- junxit Meyerus, dum species paucas margine thallode desti- tutas, sic etiam Pycnothelem madreporiformem Dufour. (de quo infra) a Cladoniis sejungendi rationes desunt. (cfr. infra adnot. ad sect, Cladoporam.) 262 Licunxus. CrADomxi. SECTIO IL. CORXNEPHORA. 1 Cladoniae clavatae, Flórke comment. nova. p. 5. Cenomyce Helopodia, 4 £ch. Lichenogr. univ. p. 567. — . Ejusd. Syn. p. 273. — Cenomyces Pycnotheliae, zc. Lichenogr. univ. p. 571. Syn. p. 248. spec. - Helopodium JJe Cand. |. c. — Cladoniae, Mert Ama spec. udi Pyenotheliae, Fée, et Scyphophori ejusd. 1. e; spec. Thallus subcrustaceus vel folaceus, podetiis cylindricis et clavatis apice integris vel divisis fruc- tiferis. *) Apotheciis coccineis. 1. CLADONIA MUSCIGENKNA. T Cl. podetiis elongatis ramulosis dense foliaceo -et sub- coralloideo - squamulosis cinereis infra nigricantibus, ramu- losis. sterilibus subulatis, fructiferis cylindricis, apotheciis confertis confluentibus coccineis. Thallus omnino deest. Podetia e muscis assurgentia, gracilia, elongata, sesquiuncialia, incurva, dichotome ramu- losa, sursum subcorymbosa, pro majore parte inferiore nigricantia, ima basi atra, sursum albido- cinerea, ubique squamulis foliaceo-laciniatis et subgranulato - coralloideis obtecta, alia sterilia subulata, alia cylindrica apice fructi- fera infra apothecia pro eorundem magnitudine vel parum dilatata vel attenuata. Apothecia solitaria vel bina terna aggregata confluentia subglobosa subinde medio perforata, exsiccata atro - purpurea, in vivis absque dubio coccinea. Crescit. in muscis Brasiliae meridionalis (Sellow , Herb. Reg. Berol.) Ádnot. Ínviti novam condidimus speciem e paucis speciminibus nulli quidem alii speciei tutius subjungendis. Similitudo adest cum Cladonia decorticata Flke, sed apothecia non fusca nec subpeltata sunt; affinitas alia cum Cl. bellidiflora, sed scyphi in nostris nulli et color podetiorum minime flavescens. Unica hujus sectionis species apotheciis coccineis, Cl. incrassata Flk. (nobis non visa) podetiorum superficie pulverulenta apiceque incras- sato nimis a nostra recedere videtur. | Licirxzs. CLADOMIA. Mae 263 .9. CLADONIA SANGUINEA. Cl. thalli foliolis rigidis crassis majusculis lobato - cve-- nulatis adscendentibus prasinis intus coccineis subtus albido- pruinosis rubedine translucente, podetiis validis laevibus. lacunosis, vel omnino vel apice soiummodo longitudinaliter fissis, hinc lobato-digitatim expansis, apothecus magnis marginalibus confluentibus coccineis. Icon sel. erypt. bras. tab. vx. fig. 3. — Flürhe, com- ment. nova. p. 22. Cladonia miniata, /Meyer. l. c. 149. (fide speciminis in herb. Reg. Berol.) Plantula elegans caespitulosa coloribus ardentibus insig- nis. (icon cit. fig. I. 1.) "Thallus e foliolis imbricatis aggre- gratis. Foliola inciso-lobata et crenulata, adscendentia et reflexa (i. e. margine resupinata), subcrispata, 4 — O lineas lata, crassissima, ad lentem scrobiculata, demum rimosa, fra- silia, strato triplici composita; quorum inferius tenue prui- nosum albidum evanidum, medium (medullare) crassissimum coccineum structura parce floccosa globulis copiosis miniatis inspersis, superius inaequabile prasinum, substantia (hujus strati posterioris) in madefactis singulariter tumescente gela- | tinosa, ad sectionem satis tenuem hyalima, ad crassiorem virescente, cellulis difformibus elongatis flexuosis, ob sub- stantiae pelluciditatem difficulter conspicuis, nec fibris ullis, : (icon. cit. fig. J. 5.). Podetia aeque crassa, breviuscula, semipollicaria, rarius pollicaria, juniora decumbentia, demum asurgentia incurva, hinc inde foliolis squamaceis inde a thallo sursum magnitudine descrescentibus vestita, aggregata, sae- pius inter se et cum lobis thalli, e cujus margine originem ducunt, subconíluentia, unam ad binas lineas diametro me- tientia; plerumque ad mediam partem angustiora sursum deorsumque dilatata, apice dein vel oblique subscyphifera vel late plano. expansa lacero-digitatim divisa; rarius tere- tia angustissime nec nisi ad superiorem partem fistulosa, frequentius ad unum latus, vel a basi vel altius a media parte longitudinaliter fissa et canaliculata, cavitate longitudi- nali in juventute a membrana s. velo scyphorum diaphrag- matis ad speciem obducta, quod ad margines podetii et ad tuberculorum basin affixum ex eorundem evolutione sensim 'sensimque tensum demum disrumpitur (/con cit. fig. FJ. 2. a.( et evanescit, cayitatate podelii longitudinali irregulariter rimatim fissa relicta. "Fabrica podetiorum eadem quae thalli, nisi quod stratum medullare miniatum s. coccineum sursum sensim diminuitur, econtra stratum album augetur quod non- * * r] LI 264 LicuEexks. CraApomi. nunquam iterum strato miniato tenuiore obtegitur (icon cit, fg. [. 3.. Superficies eadem ac thalli, misi quod magis, etiam ad oculum nudum, lacunosa est, setulis minutissimis (nonnisi ad lentem conspicuis) atris hinc inde fasciculatim . congestis e substantia corticali protrusis inspersa (com cit. Bg... 3. 4. e. g.) — Apothecia maxima, numerosa ad scyphi s. podetii plani dilatati marginem in latere podetii interiore sessilia, dense subinde botryose collecta, alias in capitulum tuberculosum, in podetiis divisis lobatum, confluen- tia; superficie in exsiccatis sanguinea, statu integro verosi- militer (more specierum cocciferarum) coccinea (icon cit. fg. f. 2. 3. Hypothecium duplex, inferius spongioso- inane flavescens, e pariete podetii interno discum versus flabellatim expansum (icon cit. fig. J. 3.), in parte superiore regulariter hexagono-cellulosum (icon cit. fig. J. 4. c.); superius membranaceum , tenuissime cellulosum, subpelluci- dum (icon cit. fig. J. 3. b.) , stratum sporigerum suffulciens, quod e fibris parallelis compositum thecas | prodit nullas. (icon cit. fig. l. 4. d.), in superficie vero setis similibus quibus podetia, nec vero in substantia interiore radicanti- bus, hinc inde obsitum est (icon cit. fig. F[. 4. f.). Crescit in. caudicibus Barbaceniarum et Vellosiarum nec non in rupibus detritis, prope Villam ricam et in Serro Frio Provinciae Minarum, altitudine supra oceanum 3—4000 pedum. | Adnot. Haec plantula in Minarum Provincia Canduá nominata, cum saccharo et aqua contrita et ori illinita con- tra aphthas neonatorum mirum proficere dicitur et frequen. ter in usum adhibetur. SECTIO H. SCYPIHOPHORA. Cladoniae scyphiferae, Hoffm. 1. c. p. 21. Flk. comment, nova. p. 29. (excepta sectione sequente.) Cenomycidis Scyphophorae, 24ch. Syn. p. 249. spec. plurimae. Scyphophori De Cand. l. c. et Fee l. oc. spec. plu- rimae, Thallus folaceus, podetüs sursum dilatatis scyphiferis vel attenuatis glabratis, scyphis diaphrag- mate imperforato clausis. (R MY LicugwEs. CraADON1iA. 265 *) apotheciis fuscis. 6. CLADONIA NEGLECTA. CI. thalli foliolis crenulatis adscendentibus, podetiis omni- bus turbinatis scyphiformibus glabris demum granulato - ver- rucosis viridi- griseis, scyphis regularibus, margine subinde varie digitato - vel extenso -subprolifero ; apotheciis plerum- que aggregatis subconfluentibus fuscis. Flórhe, comment. nova p. 49. Capitularia neglecta, ejusd. in JVeb. et Mohr. Beitr. II. p. 306. — (Cenomyce) ejusd. Deut. lich. I. p. 1a. n?. 16. Cladonia pyxidata 2. neglecta, ScAár. Spicil. Lich. hel- vet. J. p. 23. Thealli in nostris foliola imbricata, erectiuscula, rigida, 2 —3- linearia, rotundata, crassiuscula, inciso -crenulata, . supra viridi- glauca, Podetia omnia scyphiformia, nostra (adulta) semiuncialia, cinereo-virescentia, granuloso-et basin versus subsquamuloso-verrucosa. Scyphi lati, clausi, dia- phragmate granulato, extus versus marginem glabra fusces- centia, margine denticulato et fere eroso hine inde proli- fero. Capitula in marginis denticulis sessilia, copiosa, minima, punctiformia, in prolificationibus majora pedicellata subglobosa caput aciculae magpitudine aequantia, fusca. Crescit in pinelis muscosis ad terram in Serro Frio, ubi specimina nostra majora, plantam europaeam omnium partium dimensione et crassitie superantia lecta sunt. 4lia sterilia magnitudinis consuetae legit Cl, Sellow. (Herb. Reg. Berol.) À4-. GLADONIA PYXIDAT (A. Cl pyxidata, «; thalli foliolis parvis inciso - crenatis, podetiis turbinatis s. elongatis scyphiferis s. subuliformibus tenuissime pulverulentis albis virescenti - incanis cinereisve, scyphis cyathiformibus regularibus, ^ margine integerrimo crenato dentatoque, radiis demum bis terve prolificatis, apotheciis fuscis. Flórke, Comment. nova p. 51. Crescit. per Europam; Jmericam borealem | (Mühlenb. Richards.); ustraliam (BR. Brown.) Cl. pyxidata «. subvar. cornuta; podetiis elongatis simplicibus vel subramosis subuliformibus sterilibus. 266 Licurwrs. CraApowia. ^ Flórke, Comment. nova. p. 59. Dillen. Hist. musc. tab. 15. fig. 16. F. Capitularia pyxidata 4. longipes A. cornuta, J/ke. im Berl. Magaz. 1808. p. 141. tab. 4. fig. 1. c. f. p. i. o. fig. 2. a. fig. 3. 4. 15. a. c. d. el in JFeb. et Mohr. Beitr. II. p. 293. — (Cenomyce) Ejusd. Deut. Lich. 1I. p. 7. no. 59. Cenomyce fimbriata, h. cornuta, J4ch. Syn. Lich. p. 257. Crescit cum sequente. Cl. pyxidata «, subvar. Fibula; podetiis elongatis subcylindricis, obscure scyphiferis, apotheciis sessilibus s. brevissime podicellatis congestis et confluentibus, Flórhe , comment. nova. p. 63. Dillen., Hist. musc. tab. 16. fig. 15. Cladonia macilenta, var. Fibula, Hof]m. FT. Germ. p. 127. (exclus. cit. fig. Dillen. B.) Lichen Fibula, ch. Prodr. p. 193. (cum eadem re- strictione.) / Baeomyces bacillaris, «. apoleptus, ch. Meth. Lich. p. 33o; an et D. turbinatus 4. fibula, ibid. p. 340.? Cenomyce allotropa y. fibula. .4ch. lLichenogr. univ. p. 554. (exclus. syn. cit. Jail.) Cbacillaris &. apo- lepta, ibid. p. 542. (apotheciis ab initio fuscis, exclusis coccineis.) —— Capitularia pyxidata, 2. longipes. C. Fibula, |.F/k. im Berl. Mag. l. c. tab. 4. fig. 14. 16. V1. el in. JVeb. et Mohr. Beitr. I]. p. 296. — (Cenomyce) Ejusd. Deut. Lich. n^. 52. Cenomyce fimbriata 2. fibula, -4ch. Syn. Lich. p. 250. Formas duas in uno caespite commixlas legit. Freireiss in Brasilia orientali. | Adnot. Specimina imperfecta minutula a Cl. maci- lenta caute distinguenda, at certe huc referenda, FIór- keo l. c. assentiente. 5. CLADONIA PITYHREA. Cl. thallo minuto squamuloso, podetiis elongatis gracili- bus, junioribus glabriusculis, deinde furfuraceo- vel squa- muloso-pulverulentis, e viridi albido- cinereis, hinc inde decorticatis subpellucidis, omnibus scyphiferis, scyphis an- gustis irregularibus margine denticulato-fimbriatis, hinc pro- liferis, apotheciis fuscis. Licngxrs. CLADONIA. | 267 Flk., comment. nova. p. 79. Dillen. Hist. musc. tab. 15. fig. 20. et tab. 14. fig. 12. B. Capitularia pityrea, J/A. in. /Veb. et Mohr. Beiür. 1I. p. 302. — (Cenomyce) Ejusd. D. Lich. n». 193. A. et B. .Cenomyce pityrea, .4ch. Syn. p. 254 (exceptis. var. b. etc.) Cl. pityrea, furfuracea t; thallo minuto furfuraceo- squamuloso caesio-glauco, podetiis gracilibus albidis furfu- raceo -pulverulentis albidis, subulatis vel scyphiferis, scy- phis clausis angustis irregularibus rarius proliferis , apothe- ciis globosis dense congestis pallide fuscis confluentibus. Thallus dispersus demum subpulvinatus , furfuraceus, e foliolis minutis tenuissimis rarius majusculis laciniato - incisis crenulatisque subtus albissimis supra caesio-glaucis quando- que albido-pulverulentis. Podetia gracilia, juniora albo- pulverulenta, mox furfuraceo-squamulosa, e foliolis inhae- rentibus thallo similibus; alia sterila subulata nonnunquam bifida semiuncialia et parum longiora, alia subcylindrica sae- pius firmiora densius pulverulento - furfuracea flexuosa apice scyphifera, alia dein simplicia vel apice divisa capitulo ex apotheciis conglomeratis terminata. Scyphi parvi angusti, inaequaliter extensi quasi fissi s. divisi in radios duos ad quatuor breves fructiferos, vel exinde contractione quadam ex apotheciis congestis in capitulum transeuntes, vel proli- ficationibus elongatis (var. cladomorphae Flke vel Li- chenis Fibulae ad speciem) radios subulatos gerentia, quorum ope podetia integra (scyphis evanescentibus) bi - tri- fida apparent mox sterilia mox apothecio minimo terminata, subinde dein apothecia nonnulla ad locum divisionis ubi scyphus evanuit lateraliter adnata gerentia. Apothecia sub- globosa, mediae magnitudinis, dilute, rarius (in siccis) ob- scure fusca, dense quidem congesta sed non confluentia. Crescit ad terram arenosam in Brasilia orientali. (Sere- niss, Princ. Neowid.) SECTIO III. SCYPHOBLASTE. 1 Cladoniae scyphiferae, Hoffm. l. c. F'lke. l. c. nonnullae. ''hallus foliaceus podetiis sursum dilatatis scyphiferis, scyphis e centro iteratim proliferis. Adnot. Sectio nostra, quae Cladoniam verticil- latam indigenam pro typo agnoscit, eo magis distinguenda videtur, quod aliter species mox describenda priori omnium proxima ob diaphragma perforatum ad Cladonias subscy- phiferas Flórkei referri, hinc ab affini Cl. verticillata - & / ) . | ] - " A " 268 Li:cHugNES. Crapowia. , i citata nimis longe removeri deberet. Equidem variae gene- ris species e centro scyphorum subinde prolificantur, sed eodem modo se habent aliarum Cladoniae sectionum charac-. teres propositae. — Cenomyce vertiicillata, var. phyllophora Laur. Herb. Sieb., quantum e nostris speciminibus patet, longius ab his speciebus recedere videtur. 6. CLADONIA PERFOLIATA. Cl. podetiis subcylindricis glabris albido-cinerascentibus demum fuscescentibus omnibus scyphiferis, scyphis regulari- bus planiusculis subinde pertusis margine lacero -radiatim spinuloso-fimbriatis e centro repetito - proliferis, fimbriis di- visis fuscis apice saepius fructiferis vel pulvinuliferis , apo- theciis (abortivis?) parvis subglobosis fuscis. Flke. comment. nova. p. 3o. Cenomyce verticillata, ARaddi in tti della Soc. ital, delle science Vol. XVIII. p. 34. tab. 3. fig. 4. (1820.) Cladonia spinigera, JMeyer l|. c. p. 104 (fide specimi- nis in herb. Reg. Berol.); an etiam Cl. foliata ejusd. E s? Scyphophorus verticillaris, JMich. Fl. Bor. z4mer. Fol. II. p. 398? , Thalli foliola et podetiorum initia in copia speciminum, uam coram habemus, deest. Podetia longissima, (cum prolificationibus) tri-quadriuncialia, pro magnitudine satis gracilia, fistulosa, glabra, albido-cinerascentia. Prolifi- cationes usque duodecim, cylindricae vel sursum deor- sumque versus scyphos magis minusve amplificatae , inferio- res aequales fere semunciales saepius omnino fuscescentes, superiores lomgitudine et crassitie cum scyphorum ambitu descrescentes ad basin tantum cum scyphorum superficie fus- cescentes, summae scypho minimo abortivo fere capitatae ; pleraeque simplices s. solitariae non raro binae aggregatae quandoque utrinque parum incurvae. quod eo modo repeti- tur, ut podetia integra iteratim divisa et prolifera speciem praebeant candelabri ramosi, Scyphi magni, diametro de- "mum ultra semunciam metientes, '*xpansi, juniores i. e. 'summi concayi, adultiores plani immo margine reflexi, omnes tenuiter membranacei, superficie superiore tota, in- feriore marginem versus fuscescentes, e duplici quidem lamina (ad normam generis) compositae, sed in utraque radiatim striati, ex his striis subinde in medio scyphi hinc inde solutis cancellato- pertusi, ex iisdem constanter margi- nem versus, rarius totis usque ad centrum solutis magis minusve regulariter divisi, ita ut radiatim et longe fimbriati H LicukxEs. Crapowia. 269 appareant scyphi, fimbriis bifide divisis teretiusculis fistulosis 1—3 lin. longis, fusco-nigricantibus. ^ Apotheciorum in plerisque vestigia nulla; in paucis fimbriae nonnullae apice capitula parva fusca nigricantia gerunt; specimina alia in iisdem apicibus frondiculas s. pulvinulos tenuissime fibrillo- sos setaceo-spinulosos demum crispatos (in statu sicco) nigros ferunt, quales hinc inde quoque podetiis adspersi adparent. Crescit in schisto micaceo in Serro Frio (de Mart.) ; in montosis provinciae Fio de Janeiro (Raddi); legerunt quo- que in Brasilia Cll. Freireiss et. Sellow (Herb. leg. Berol.) Adnot. Frondiculae ad apices fimbriarum in statu sicco similes illis quae in Umbilicariis observantur, a Rad- dio l. c. virides depinguntur, caeterum aeque tenues et gra- ciles ac nostri; quantum ab his differunt foliola thalliformia in apicibus fimbriarum Cladoniae foliatae Meyer l. c., judicent autoptae. In planta Michauxii citata ,,frondicu- lae varie crenato-lobulatae radicalibus consimiles** discum obtegere dicuntur. Similitudo praeterea nostrae cum €la- donia Dilleniana fF7ke. / c. p. 138, quam ex Insula Pro- videntiae advectam repraesentavit b. m. Dillenius Zist. musc. tab. 16. fig. 23. — Capitula ad apices ciliarum, Cl. Flórkeo ,cephalodia atra** dicta, forma, colore et struc- tura apotheciis Cladoniarum conveniunt. Planta caeterum nonnunquam luxurians et monstrosa prolificationes nonnullas profert ultra modum elongatas subinde e medio absque scy- phi interventione vel cum ejusdem nonnisi rudimento ite- rum proliferas i. e. ramosas. SECTIO IV. EUCLADONIA. f Cladoniae fruticulosae, A. latéribus integris, Flke.. commení. nova. p. 140. Cenomycides Sect. Cladonia, 2c. Sy. p. 275. Cladoniae Je C. /. c. Fee l. c. spec. plurimae. Thallus varius, evanidus. Podetia omnia at- tenuata subulata ramosa, axillis quandoque perfora- tus, lateribus integris. 7T. CLADONIA STELLATA. Cl. podetiis elongatis subdichotomo ramosis laevigatis subnitentibus stramineis, ramis subulatis vel ramulosis, ra- mulis brevibus, stellatim patentibus, omnium dentibus extre- mis fusco-nigrescentibus; fertilibus superne incrassatis cymo- Pd 270 ^ | LiÓicugwEs. Crapowia. so-vel radiatim divisis, centris axillisque subhiantibus, apo- theciis aggregatis fuscis. (Ni. Fh. comment. nova. p. 171. Dillen. , Hist. Musc. tab. 16. fig. 21. 4. f. 22. 4. D. Lichen uncialis, linn. spec. pl. p. 1621. — — Engl. Bot. tab. 174. — Schrad. Syst. Samml. no. 131. Cledonia uncialis et ceranoides, Hoffm. Fl. Germ. p. 117 et 116. Cenomyce uncialis, (cum var. adunca), ch. Sym. Lich. p. 276. — .FIk. Deut. Lich. VIII. p. 13. no. 155. — Punch. liryptog. Gew. no. 5ig. — Fries, lich. suec. no. 237. Cladonia ceranoides, De Cand. Fl. Fr. p. 337. Cladonia stellata, Schár. Spicil. Lich. p. 42. fasc. VI. n. 02. Specimina nostra juniora, formae normali, Cl. stella- tae «. unciali Schür, convenientia, sterilia, vix uncialia, laevigata, straminea, gracilia, sursum angustata subulata, furca- ta bis terve dichotoma, rarius denticulis tribus quaternis coro- nata, apicibus fusco-nigricantibus, axillis hinc inde pertusis. Crescit in Serro Frio Brasiliae. Adnot. In superficie speciminum nostrorum byssus tenuissimus arachnioideus nigro -reticulatus observatur. Cl. stellata, Candelabrum 1; podetiis magnis ad- scendentibus laevigatis albo-pallescentibus inflatis cymoso- ramosis, ramulis brevibus circa axillas late hiantes radiatim proliferis. | Lichen Candelabrum, JBory de St. Vincent. Voy. III. p. 103. tab. 16. fig. 2. Thallus deest. Podetia basi nigrieante frequenter de- cumbentia, dein adscendentia, bi-triuncialia, 1 — 2 lin. lata, pallescentia et parum glaucescentia, ob substantiam parietum tenerrimam fragilia (statu vegeto forsan mollia), nostra ste- rilia, inde a basi pluries breviterque ramoso -divisa, divi- sionibus sursum inflatis fere obconicis, quae e summitate obtusa et perforata novos ramulos s, prolificationes stellatim protrudunt demum axillis s. centris ramulorum gaudent late ringentibus. Hae vero aperturae radiatee saepius obliquae ad latera apotheciorum observantur, ut vix scyphorum no- mine designari possint. Apices ramulorum rarius fusces- cunt, sed antequam pertusi evadunt, puncto fusco impresso notati sunt. Praeterea podetia integra punctis nigris con- spérsa sunt facile abstergendis vel deradendis, neque Sphaeriae parasiücae similibus. — L] i LicmgxEss. Crapoxia. 271 Crescit ad ripas fluvii Amazonum in Brasilia ; (in In- sula DBorbonia ,. Bory). Adnot. Satis convenit planta nostra cum descriptione et icone Doryi citatis; proxima est ejusdem speciei varie- tati turgidae Schaer. Spic. lich. helv. p. 493. exsicc. n?. 04, a qua nonnisi recedit dimensione omnium partium majore, axillis hinc late ringentibus, quapropter nec non ob patriam et locum diversum quo posuit plantam Borya- nam Cl. Flórkeus secundum specimina sibi ab auctore communicata, sejungimus nostram ut varietatem propriam, Cl. Flórkeus nimirum plantam istam Boryanam Clado- niae turgidae suae pro synonymo subjungens nostrae quidem sententiae satis accedere videtur, siquidem haec Cl. turgida eadem est ac Cl. stellata var. turgida Schàár. s. Lichen turgidus Ehrh. Licet vero uterque specimen Ehrhardti exsiccatum, nec non Flórkeus spe- cimen ipsum Scháreri citaverint, licet denique Cl. Acha- rius idem specimen Ehrhardti citet ad Cenomycen parecham suam a Schaerero et Flórkeo pro synonymo habitam, species tamen haec Achariana, cujus specimina ex- siccata bona ediderunt Cl. Funck (Crypt. Gew. no. 623, — a Flórkeo quidem non citatum, cum alia specimina Fun- ckii fere omnia citarit) et Fries, (Lich. suec. no. 147. — Flórkeo, ut suspicor non visum) a planta Schaereri longe differre videtur. Cl. Flórkeus vero ad descriptio- nem suam (Comment. nova. p. 115.) speciem Acharia- nam potius quam plantam Schaereri ante oculos habuisse videtur; distinguit enim Cl. turgidam a Cl. stellata ,1) colore albo- virescente nec albo- pallido, 2) thallo in- »Signi persistente nec minuto mox evanido*, quod cum C. parecha Ach. omnino convenit nec vero cum planta Scháüreri, quae secundum specimem quod habemus et ip- sam auctoris descriptionem straminea est, ut Cl. stellata, et thallo omnino caret. Lichen candelabrum quoque a Boryo l. c. dicitur albo-flavescens, thallo scyphisque destitutus et podetiis praeditus adscendentibus, quibus om- nino cum nostra convenit, et ad plantam Schaereri acce- dit, a C. parecha vero abhorret. 9. CLADONIA GORGONEA. Cl. podetiis erectis ramosis glabris albido - cinerascenti- bus demum pallido- rufis, ramulorum extremorum apicibus stellato-dentatis, centris axillisque subperforatis. Coralloides Gorgonia, Hory St. Fincent. (fide Flórkei). Cladonia aggregata, Flórke, comment. nova. p. 17. pro parte; — nec Swartz, nec. zchar. Lichenogr. univ. 272 Licugwrks, CrapoNia. : /. Thalli vestigium nullum. Podetia (nostra sterilia) usque quadriuncialia, erecta, subteretia, hinc inde lacunoso - vel rugoso-compressiuscula, glabra (nec nitida), mollia (nec cornea), ultra lineam lata, albida et cinerascentia, basi emortüa nigricantia, demum a summitatibus versus basin sensim pallide rufo-fuseescentia. Ramuli laterales breves, patentes et divaricati, extremi ultimi furcatim vel stellatim dentati, apicibus occlusis saepius fuscis; axillae in adultis saepius perforatae vel etiam longitudinaliter fissae, demum hiantes. Crescit. in Brasilia orientali (Freireiss) ; in. Bras. meridionali (Sellow , herb. Reg. Berol.). Adnot. Plantam nostram esse Cladoniam aggrega- tam Flórkei, speciminibus a Freireissio lectis, a Flórkeo visis et nomine citato inscriptis probatum habe- mus; hanc vero a Lichene aggregato Swartzii cum Cladonia Cornicularia et terebrata Flke conve- niente longe differre, posteriorem describentes infra indica- bimus; copuletionem quoque istam plantae Boryanae cum illa Swartzii hic ipse refutat (Jiich. amer. p. 17. 1811.) Con- venit praeterea descriptio quam dedit Cl. Flórkeus Clad. aggregatae suae et speciatim speciminum brasiliensium (in observ. secunda l. c.) cum nostris citatis ipsi visis quoad podetia quae nonnisi sterilia habemus; color vero eorundem speciminum potius pallide rufus quam secundum Flórkeum pallido-castaneus (terminus qui melius in Clad. aggrega- tam Sw. infra describendam quadrans ex auctoris hujus descriptione depromptus videtur) in speciminibus a Sello- wis lectis, quae caeteris notis cum prioribus ut ovum ovo conveniunt, vel omnino deest, vel ad partem superiorem tantum observatur, dum pars inferior albida est, ad morem Cenomycetum indigenarum. Hinc character speciei supra propositus. Quoad apothecia conglomerata Flórkei accu- ratius non descripta, vix in eadem planta observata, sed a planta Swartzii huc male relata habemus deprompta. Spe- cies caeterum satis distincta vix cum alia jungenda, intér praecedentem et sequentem media; eandem a DBoryo nomine citato indicatam esse, Flórkei auctoritati credi- mus, qui specimina a Boryo sibi communicata habuit ; licet in descriptione itineris. Boryani a Flórkeo citati nomen citatum non inveniamus et inter loca speciei natalia nonnisi Brasiliam (et Indiam occidentalem, ob plantam Swartzii pro synonymo habitam) a Flórkeo relatam Paululum nomen mutayimus, ex adjectyvo in substan- tivum. LicmzNgS. Craposia, 273 9. OLADONIA RANGIFPERIXÁ. Cl. podetiis elongatis erectis verruculosis subscabrius- tulis subtomentosis cinerascentibus ramosis, axillis centris- que ramulorum subradiatorum terminalium nutentium subinde »perforatis, fertilibus superne incrassatis cymae ad ins!ar divisis, vel ramulis lateralibus subtruncatis Íructiferis, apo- theciis aggregatis fuscis. .Lichen rangiferinus, linn. spec. plant. 1620. — Engl. Bot. (ab. 173. , Cladonia rangiferina, Hoffm. FL Germ. p. n4. — Schár. Spicil. Lich. helvet. I. p. 34. — — FIk. cor- m]ient. nova. p: 160. Cenomyce rangiferina excl var, ?. pungens, cA. Syn. Lich. p. 277. Per uirumque hemisphaerium ab eeguatrore ad nives usque perennes crescere videtur, |. Gl rangiferiná, ,sylvatica; bodetiis elongatis gracilibus verruculosis glabiiusculis albis substramineis ra- moris, axilis ramulorumque radiatorum subnutantiumi cen- tris perforatis, apotheciis cymosis sparsuque fuscis. Hoffm. Fl. Germ. IH. p. 114. — , Schár. Spicil. Lich. helv. p. 38. — | Fries, Lich. Suec. exs. no. 239. — Flórke, comment. nova. p. 165. Dillen. Hist. Muse. tab. 16. fig. 3o. B. Cenomyce- rangiferina, &. sylvatica, cA. Lichenogr. unit. p. 564. — Ejusd. Syn. p. 278. Cenomyce sylvatica Fk. Deut. Lich. IF. p. 12. n». 76. Specimina nostra sterilia fere medium inter varietates domesticas, sylvaticam et alpestrem tenent. Caespites biunciales, densi, podetiis erectis ramosis superne ramosis- simis, albido-stramineis, superficie (in ex.iccatis) quasi decorticaia tenuiter verruculosa, et subrugulosa. Rami bi- trichotomi , subdivergentes, parum curvat et nnplexi, (infe- riores qut secundum Schárerum subdcflexi, no:tris de- sunt), terminales, bini et quaterni radiati, rectiusculi et subnutantes, apicibus concoloribus; centris eorundem axil- lisque perforatis, interdum hiantibus. Crescit in Serro Frio, muscis inhaerens. Cl. rangiferina, alpestris; podeiiis albis substra- mineis molliusculis verrucosis ramosissimis, ramis ramulis- que implexis, terminalibus thyrsum densum formantibus, apicibus omnibus subdivaricatis rectiusculis subconcoloribus. FLORA ZBnasiL. I]. 138 LI ^ 274 LicnEgxNEs. Crapomis. Schür. Spicil. lich. helvet. 4: p. 88. ne. 7g. — . Fries. Lich. Suec. exsicc. nv. 940.. — Flórhe, comment. nova. p. 165: 1 Dillen. Hist. Musc. tab. 16. fig. 29. E. F. "Cenomyce rangiferina, *. alpestris, ích. Lichenogr. univ. p. 564. — Ejusd. Syn. p. 278. — . Reichb. et Schub. Lich. exs. no. 157. ' * Cenomyce sylvatica var. alpestris, F7. Deut. Lich. VIII. p. a4. no. 157. Caespites densi; late expansi. Podetia tri- quadriuncia- lia, tenera, molliuscula, ramosissima, albido-straminea et cinereo -glaucescentia, superficie verruculoso- punctata, ver- ruculis (ut bené observat Cl. Flórkeus de speciminibus brasiliensibus) minutissimis (nudo oculo tamen conspicuis) albis a subjacente massa glabra secedentibus, ut podetia quasi decorticata appareant (quod in varietatis praecedentis specimina minus exacte quadrat.) RBami patentes et subdi- varicati, rectiusculi, implexi, tliyrsuni densum supra he- misphaericum formantes, apicibus radiato-spinulosis, ple- rumque tergeminis concoloribns vel ex apotheciorum initiis nigricantibus. — Axillae frequenter perforatae. Apothecia terminalia, minuta, subglobosa, fusca, solitaria vel gemina tergemina coadunata. Crescit. in. Brasilia, Sterilia | legit Cl. Flotow (Herb. Heg. Berol.); ferülia Sereniss. Princ. Neowidensis. Cl rangiferina, giganteai podetiis gracilibus erectis longissimis rugoso-verruculosis albido-cinereis ramo- sis, ramis ramulisque bi-trichotomis approximatis, extre- mis radiato -furcellatis rectiusculis subulatis apice subfuscis, axillis centrisque pertusis, apotheciis minutis solitariis fuscis. Lichen giganteus, Bory Voyage, IIIJ. p. 83. Cenomyce rangiferina var. gigantea, 4ch. Lachenogr. univ. p. 565. — Ljusd. Syn. p. 277. Caespites nostri bi-tripollicares eleganter comosi. Po- detia erecta subflexuosa, debilia, gracilia, rugoso - compres- siuscula et leniter lacunoso-tuberculosa, praecedentibus obscu- rius cinerea, , subinde foliolis t1halloideis crenulatis infra albido-pruinosis adspersa. hami numerosi, a basi hinc inde exeuntes, patentes et divaricati, plerumque dichotomi, subinde tri-quadri-et quinquefidi radiatim expansi, non- nunquam implexi et anastomosantes, summi breves furcati et radiati: apicibus subfuscis erectis rarius subnutantibus ; . axillae pleraeque pertusae s. potius longitudinaliter fissae. » Llicugwrs. Crapoxi. 275 Crescit in Serro Frio Brasiliae — Legit quoque Frei- Peiss in. Brasilia; (in apricis montosis Jns. Dorboniaé inter fruticulos et muscos. DBory). Adnot. Miramur, CI. Flórkeum, qui caeteras species a Boryo lectas constanter memorat et specimina nostra a Freireissio lecta nomine C. sylvaticae var. gigan- teae ipse inscripit, nunc in commentatione sua saepius citata Lichenem giganteum Bory nusquam citare. Convenit caeterum mostra descriptionibus Boryi1 et Acha- rii secundum specimina sibi communicata, si excipias axil- las secundum Acharium imperforatas; differt etiam satis a formis indigenis; nominatim a varietate major Flke, ut aequó jure pro varietate propria distingui debeat, , Cl. rangiferina,; filiformis; t podetis elongatis filiformibus erectis verruculosis cinerascentibus furcatis, axillis imperforatis, apicibus fusco - nigricantibus. Podetia bi-triuncialia,; recta et leniter flexuosa, molli- tie et superficiei indole speciei omnino congrua, ob formam vero gracilem parce dichotome divisam à basi nigricante ad apicem usque fere ejusdem crassitier valde distincta, E po- detiorum angustia et divisione parca axillae imperforatae et apices non radiati pendere videntur, ut pro varietate pro- tensa Cl. rangiferinae sat certe habere possis. Crescié in. Prov. Rio Negro prope zírera Coara. Cl rangiferina, signata; T podetiis elongatis gra- cilimis erecus verruculosis albido - cinereo - fuscescentibus :dichotome ramosissimis, axilis imperforatis, ramis ramulis- que patentibus et divergentibus saepius anastomosantibus et reflexis, extremis thyrsoideo-fastigiatis, apicibus concolori- bus, fructiferis uncinatim prolificantibus , apotheciis fuscis in angulis prolificationum sessilibus. ; Podetia varietatibus praecedentibus similia, albido-cine- lascentia, magis minusve vetustate fuscescentia, verruculis albidis obsita, tenera, rectiuscula et subílexuosa, in cae- spites bi-triunciales dense congesta, ramulis anastomosan- tibus sibi invicem connexa. fami constanter dichotomi, patentes, subdivaricati et divergentes reflexi, angulis ternis an divisiones saepius aequalibus 1209, unde coma elegans thyrsoidea globosa ortum capit. Podetia fructifera pauca quae sunt in copia speciminum, laxiora, flexuosa, minus ramosa nec anastomosantia. Apothecia majora quam in varietate alpestri, capitis aciculi magnitudine, depresso- hemisphaerica tuberculosa, fusca demum nigricantia, am- bitu|reflexo, constanter subtus (fere ac in Usneis) appen- diculo podetii uncinatim reflexi praedita, cujus productione *. J| , , i." É - — » : ] - 276 LicurwEs. Crapoxi. ulteriore iterum iterumque novus oritur ramus adscendens denuo genuflexus in quovis angulo gerens apothecium... Crescit. in sylvis fluvii "ámazonum. Adnot. Varietas podetiorum tenuitate et divisione constanter bifida praecedenti proxima, ab omnibus vero apotheciis non terminalibus distincta, ut plantam si prolifi- catio ista aeque constans sit ac illa Cladoniae verticil- latae, aequo jure pro specie peculiari, inclusa varietate praecedente, haberi possit; inter domesticas Cl. rangife- rinae varietates podetiorum quidem similes formae unci- natae (var. lappacea Flhe). descriptae sunt, at steriles; alia dein exempla productionis uncinatae podetii ura apo- thecia in Eucladoniis non omnino desunt. JO. CLADONIA PUNGENS. Cl. podetiis gracilibus ramosissimis divaricatis nudius- culis subverruculosis albido- cinereis vel livido-fuscis, in sicco fragilissimis, ramulis rectis furcillatis subpungentibus, apotheciis subsolitariis sparsis, vel aggregalis racemoso- . corymbosis fuscis. Flórke, comm. nova. p. 150. Lichen pungens, J4ch. Prodr. p. 202. — (Baeomyces) ejusd. Meth. lich. p. 354. Cladonia rangiformis, Hoffm. Flor. Germ. p. 11. l Cenomyce rangiformis, F7h. Deut. Lich. [. p. aa. n9. 18. — Funch. Cryptog. Gew. n?. 542. Cenomyce furcata « pungens, Zích. Lichenogr. univ. p. 562. Cenomyce rangiferina ?. pungens, ZfcA. Syn. p. 278. i Podetia nostra sterilia erectiuscula et adscendentia, rigida, firmula, ad apices fragilia, ramosa, in. caespites latos depressos unciales congesta, glabriuscula, cinerea, ad lentem maculis cinereo-virescentibus (e strato corticali pri- mario disrupto, aequo modo ac in domesticis) in substan- tia subjacente alba notata, quibus dein dispersis integra candificantur. Rami subdichotomi et subdivaricati, recti, ul- timi spinulosi pungentes, apice saepius nigricantes. Axillae pertusae. Crescit in sylvis fluvii e4dmazonum. LicueNES. Cranoxia. 277 SECTIO. V. CLADOPORA. 1 Cladoniae. fruticulosae, B. latere terebratae, P/Á. com. nova. p. 179. Cenomycetis Pycnotheles zch. Syn. p. 248. spec. Pyenotheliae Dufour [. c. et Fee l. c. spec. ''hallus evanidus. Podetia omnia attenuata. su- bulata, rantosa, latere terebrata, axillis apicibusque imperforatis. | Apothecia minuta, (juniora?) disciformia con- cava submarginata. Adnot. Binae ad hanc sectionem hucusque pertinent species: Cladonia retipora et species mox describenda. Thallum hujus speciei posterioris nemo vidit, ni Clad. ceratophylla (v. infra) ad nostram pertineat. Prioris speciei thallum Auctor Cl. Labillardiére descripsit crusta- ceum granulis conspersum nitidis albissimis mox evanidum. Speci nina biuncialia e collectione Cl. Sieberi a Cl. Lau- rer huic speciei adscripta nonnihil recedunt a descriptione Labillardieri; alba enim vix versus apicem pallide sul-, phurea sunt podetia, nec ab initio ,pallide sulphurea de- mum subcastanea' quod speciei mox describendae magis convenit, laec vero aliis multis longe recedit. Cl. Acha- rius plantam Labillardieri certe, non vidit, descriptio enim quam dedit in synopsi sua ad verbum ab auctore transscripta est. Cl. Flórkeus speciem quidem siccam vidisse ait, collectorem vero qui specimen tradidit non memorat et descriptioni suae verba Labillardieri com- imiscuisse videtur, ut nesciam, an plantam nostrae Sieberia- nae similem viderit nec non. Pori quos Flórkeus in podetiis crassioribus crassitie setae suilae et ampliores dicit, in nostris quae juniora videntur, lineam fere diametro babent et nonnisi versus apices minores sunt. Quale id cunque est, plantam Labillardieri a specie mox descri- benda diversa est, quacum nullus commutavit nisi Clar. Fée, qui nostram nomine Pycnotheliae retiporae repraesentavit; iconem Cl. Dufourei1 (nn. generales des sciences naturelles, 22me livr. tab. V ÍIl.) ab eodem citatam non vidimus. ÁApothecia in Cl. retipora nostra e collectione Sie- beri punctiformia multo minora quam in specie sequente sunt, caeterum uterque forma excavata conveniunt, at Cl. Labillardiere eadem demum convexa describit. Hinc licet species ambae thallo quoque cartilagineo, sicco fere .278 LicHENES. Cranoxia. 7^ corneo, ab alis Cladoniis recedant, in proprium genus redigere vel cum Dufourea Ach. genere ambiguo (cfr. supra adnot. ad generis characterem p. 261.) conjungere eo minus. hucusque convenit, cum apothecia talia excavata minima in pluribus quoque sectionis praecedentis speciebus, "si perspicillio lustras, invenies (quae forsan pro apotheciis abortivis habenda sunt), immo nonnunquam apothecia ma- jora disciformia et marginata in Cladoniis indigenis oc- currunt. Quoad formam apotheciorum proxime Cl. aggregatae accedit Dufourea tortuosa Nees ab Esenb. (Horae Berol. p. 49. tab. 5. fig. 24.) quae margine thallode gau- dere non yidetur, ob thalli naturam yero cum Lichene madreporiformi (cfr. supra adnot, p. 201.) in propriam - sectionem colligenda vel ad primam referenda est, caeteris Dufoureae Ach. speciebus ad Parmeliam relatis, cujus propriam constituunt sectionem, novis accedentibus speciebus non descripis, «ut Parmelia (Dufourea) digitata N. e cap. b. spei (Herb. Zeiheri). ll. CLADONIA AGGREGAT A. Cl. podetiis cartilagineis flexuoso - erectis fistulosis ramo- sissimis nitidis alutaceo-virentibus demum subcastaneis magis minusve subreticulatim pertusis, ramis ramulisque dichoto- mis abbreviatis patentibus, apotheciis minutis subcorymbose aggregatis excavatis marginatis fuscis, | " Cladonia aggregata, Swartz. Fl. fnd. occid. IIl. p. 1915. — Ajusd. Lich. americ, p. 7. tab. XII. fig. 2. (nec Flürke, comment. nova. p. 170.) Cenomyce Cornicularia, Laur. Herb. Sieb, Cenomyce terebrata, ejusd. in. Llannaea, IT. p. 43, Cladonia terebrata et Cornicularia .77h. comment. nova. p. 179 et 180. Pycnothele retipora, Je, l|. c. introd. XCVIII. tab. 3. fig. 9. : | Thalli nulla apparent vestigia ne quidem in specimini- bus junioribus minimis, quae basi sua dilacerata muscis et Jungermanniis arcte inhacrent, (ne specimina sequentis spe- ciei dubiae praesentis caespitulo immixta huc pertineant.) Podetia ab initio fistulosa, juniora gracillima fere filiformia, tereliuscula, saepius integra (imperforata) foraminum loco impressionibus (ubi substantia podelii tenuior demum eva- nescit) notata; adultiora semi-ad biuncialia inaequaliter lacu- " y LU d LicureNÉEs. Crapowia. 279 noso-compressiuscula et flexuosa subangulosa, ad axillas latiora, vix unquam lineam lata, (si podetia nonnulla excipias monstrosa, compressa, duplo latiora, quasi fasciata,) sub- stantia tenera cartilaginea, sicca rigida fragilia, fere papyra- ceo- cornea, plerumque inordinajüim terebrata, iteratim dichotome ramosa; superficies exterior laevigata et nitida, colore variabili glauco vel viridi-cinerascente , alutaceo- fuscescente et subspadicco, demum imprimis sterilium sae- pius intense castaneo ; superficies fistularum interior albida, leniter stuppea et subtomentosa. | Hami patentes , rarius divaricati et divergentes immo reflexi, breves, obtusiusculi, subinde (in speciminibus decumbentibus) unilaterales, ultimi setacei stellulatim spinulosi, steriles nigricantes. WForamina podetiorum sparsa, ovalia, diametro demum lineam ad- aequante, rariora vel crebriora, subinde unilateralia altero podetii latere intezerrimo, nonnunquam praecipue in pode- tis altioribus. gracilioribus et sterilibus (a Cl. Sello wio lectis) omnino. deficientia. vel sparsim tantum obvia, alias praecipue in .podetiis fructiferis crassis humilioribus tam frequentia et densa ut retis poros referant (aeque ac in CI. retipora), podetii hinc substantia nonnisi in liciis residua, margine foraminum introrsum incurvo. frequentia haec foraminum cum, colore magis viridi connexa e stationis humi- ditate, pendere videtur,. Villos nigros a Clar. Flórkeo in ramis Cl. Corniculariae suae visos nullos invenimus. Apothecia pro.genere singularia, minuta, punctiformia, ab apicibus ramulorum sterilium nigris bene tamen distin- guenda, ad lentem discigera subtus obconica supra planius- cula margine magis minusve prominente, in apicibus ramu- lorum setaceorum solitaria, ob ramulorum eorundem vero brevitatem et positionem stellatam bina, (antennas insecto- rum tunc exacte referunt,) terna ad duodena aggregata in capitulum capitis aciculae magnitudine, his capitulis iterum magis minusve approximatis et corymbose aggregatis. Crescit in Brasilia in muscis el Jungermanniis; | (steri- lem legit. Cl. Sellow: Herb. Reg. Derol.); in sylvis mon- tium, allissimorum Jamaicae, lerrae intra. muscos insidens (Swartz) ; in nova Hollandia ad terram (Steber.) Adnot. De synonymis plantae nostrae citatis, cujus copiam speciminum habemus , nulla manent dubias; convenit omnino cum icone Swartzii citata plantam juniorem minus vel vix perforatam sed lacunosam referente (quam Flór- keus non vidisse videtur, cum icones S wartzii neque hic neque ad Cl. ceratophyllam citaverit), nec non cum descriptione quam dedit auctor in Flora Indiae occiden- talis: ,,Bacilla'* dicit ,,sesquipollicaria subinde pertusa, fra- 280 | LicugexrES.— Craposi. nga, ....... tubercala terminalia globosa e mumerosig ,Uminutissimis aggregatis composita subrotundis supra pla- nis fuscis, quae omnia a Clad. aggregata Flk. (CI. gorgonea nostra) longe abhorrent. — Cladoniam Cor- niculariam Laur. eandem esse plantam, e specimine Sieberi commurtlicato compertum habemus; neque dubita- mus auctorem ipsum (licet id l. c. non indicet) postea nomen istud triviale substantivum ut contrarium placitis Linnaeanis repudiasse et novum speciei nomen Cl. tere- bratae imposuisse, cum in commentatione sua l. c. inte- ram lichenum Sieberi collectionem descripserit, nec alia Cladonia co loco descripta conveniat cum illa quam prius in herbario Cenomycen Corniculariam nuncu- passet: Miramur exinde Clar. Flórkeum bina ista nomina: ad species binas distinctas denominandas adhibere, cujus utriusque descriptio cum nostra convenit, quam utramque a Cl de Martio in Brasilia lectam a Cl. Laurer sibi com- municatam ait, Novam Hollandiam vero, locum natalem a Lauregro indicatum, non memorat." Hic error subjacere videtur; nec differentiam perspicimus essentialem inter binas species Cl. Flórkei nisi quod Cl. terebrata sua, cujus specimina tantum fracta et mutilata vidisse refert, colore et magnitudine cum speciminibus nostris fructiferis, Cl. Cornicularia ejusd., cujus apothecia non vidit auctor, cum sterilibus nostris magis conveniant, quas vero ambas in uno eodemque caespite commixtas, nec aliam formam affinem in herbario Clar. de Martii invenimus: . | T Species sectionis incertae, 12; CLADONIA CERATOPHYLLA. Cl. thalli foliolis insignibus laciniato-lobatis supra pallide virescentibus, lobis adscendentibus dentato - crenula- tis crispulis subciliatis, podetiis omnibus sterilibus gracili- bus curvato - subulatis. Lichen ceratophyllus, Swartz, P7. Ind. occid. 1I. p. 1914. Cenomyce ceratophylla, ch. Lichenogr. univ. p. 533. — Ejusd. Syn. p. a7o0. — Swartz, Lich. americ, tab, 16. — — Hooker in liunth, Syn. plant. orb. novi, p. O1. Thallus magnus, caespitulosus, tenuiter foliaceus, supra laevis pallide virens, infra niveus, foliolis elongatis semi- pollicaribus unam ad duas lineas latis profunde incisis, lobis Licugwms, Crapowi, 281 £rispato-crenulatis rarius denticulatis subinde iterum inci- sis, margine hinc inde ciliis albis subfasciculatis distincto, Podetia e pagina superiore loborum oriunda, copiosa, fili- formia, attenuata, subulata, cornuum bovi ad instar curvata; in priore loco natali 1 — 2- linearia, laevigata, thallo sub- concolora nec nisi ad superiorem partem albicantia, simpli- cia (unicum tantum podetium emittens ramulum), apice subinde rufescentia vel cephalodio minimo vix nisi ad len- tem conspicuo rufo-fusco praedita; in altero loco natali pa- rum longiora, a basi ad apicem usqve albido - pulverulenta, rarius granulis nonnullisque squamulis minimis vestita, Crescit in Brasilia (de IVlart.); in Bras. meridionali (Sellow, Herb. Reg. Berol); in altissimis montibus Jamai- cae ad lerram (Swartz); in wunbrosis prope speluncam Cuchivano Provinciae Cumanensis, et in sylvis Cinchonae, prope Loxam Peruvianorum altit. 1200 hexap. Humb.). j ÀAdnot. E thalo quidem Cladoniae species non certe indicari potest, et variae quae nomine citato descripta sunt specimina, ad varias species pertinere possunt; cum vero nostra cum icone S wartzii exactius conveniant, et ni fallimur, intra tropicos specierum numerus sat exiguus vi- deatur, cum dein specimina a Cl. deMartio lecta pauca quae sunt caespitulo speciei praecedentis inhaereant, (nexu quidem nullo inter utriusque speciei specimina observato), planta quoque Swartzii in iisdem lociis cum Cl, aggregata lecta sit, demum cum hujus posterioris thallum nemo hucusque viderit, suspicatio oritur utramque speciem Swartzianam quae colore satis conveniunt, ad unam eandemque pertinere. Id saltem naturae adaequatius videtur, quam sécundum Flórheum (comment, nova. p. 68.) subjungere Clado- niae pyxidatae plantulam Swartzii insignem, quae, si indigenas perspicimus, proprius Cl. alcicorni vel ejus- dem 'varietaü endiviaefoliae accedit antea a Flórkeo ipso (Berl. JMagaz. l. 1807. p. 292.) et ab Achario (Meth. lich. p. 352.) adsociatae. Caeterum Acharius pode- tia dicit apice rubella, Flórkeus vero olim (Berl. Mag. 4. c.) cephalodiis 1 — 3 nigris praedita, nune (comment nova l. c.) apice dilute fusca. OBSERVATIO GEOGRAPHICA, Superest, ut formas singulas systematice descriptas or- dine geographico exponamus, exinde lichenum brasiliensium indolem et faciem universalem indagemus cumque aliis orbis terrarum partibus conferamus. Licet vero specierum descrip- » Li ht p Nis ap ala ef » - 282 Licnewrs. Omnsrnvario cGrocnartuca. tarum major sit copia, quam quae in ulla alia regione trans- marina a peregrinatoribus europaeis lecta est, longe tamen abesse videmur ab integra omnium Drasiliae specierum cog- nitione; praeterea speciei notio in lichenographia tam vaga est, regiones dein aliae tropicae hoc respectu tam incognitae sunt, ut Geographiae illius lichenum brasiliensium nonnisi rudimenta sternere possimus. | Juvat primum quae in singulis Brasiliae provinciis vel regionibus observatae sunt, species colligere, ut florulas ex- inde lichenologicas earum regionum et stationum habeamus, quae lichenibus abundant, dum in aliis plurimisque Brasiliae tractibus plantulae istae concivium majorum luxurie obrutae vix nisi his flagrantissimo aestu languentibus erui possint. Progredientes itaque a tropico capricorni versus aequatorem, inque singula latitudine a littoribus versus montium cacumina Americae interioris, sequentes distinguimus lichenum habita- tiones cum speciebus in quavis observatis, quarum messem ab Illustriss. Principe Neowidensi, a Clarr. peregri- natoribus Sellow, RBaddi et Freireiss, lectam, licet loci natales. minus accurate designati sint quam a Cel. de Martio factum est, in priori tamen loco ponimus, cum non longinque a maris littore simulque praecipue in parte Brasiliae meridionali lectae sint: 1. in. Brasilia potissimum meridionali et in Montevideo lectae sunt a. Cl. Sellow: Verrucaria crassa; Parmelia spe- ciosa var. leucomelas, P. saxatilis, P. coniacea var. perforata, P. damaecornis var. pinnatifida, P. albo- punctata , P. poly- morpha var. sphaerocarpa, P. cymbalifera, P. corralloides var. laevis, var. aspera et var. articulata; Collema tremelloi- des var. azureum; Stereocaulon ramulosum ; Cladonia mus- cigena , Cl. sanguinea, Cl. neglecta, Cl. perfoliata, Cl. gor- gonea, Cl. rangiferina var. alpestris, Cl. aggregata, Cl. ce- ratophylla. — o. in Brasilia orientali a Cl. Freireiss lectae : Verruca- ria T'etracerae? var.crocea; Porothelium album, Parmelia co- riacea var. perforata, P. coralloides var. jamaicensis, Collema tremelloides:. var. azurem 5 Stereocaulon ramulosum ;. Clado- nia pyxidata var. cornuta et var. fibula, Cl. gorgonea, Cl. sylvatica var. gigantea. 3. ab Illustriss. Principe Neowidensi lectae. a) in sylvis Brasiliae aboriginibus: Parmelia coralloi- des var. barbata et var. dasopoga. b) ad Rio doce: Parmelia damaecormis var. quercifolia. c) loco incerto: Parmelia coriacca var. perforata, P. A £ Ww h uc M v. ' N » ^ 1 j à LicukgNEks. OnsEmvATIO GEOGRAPHICA, 283 ' chrysophthalma var. flavicans, P. pityrea var. furfuracea, P. rangiferina var. alpestris. — ' | 4. In provincia Hio de Janeiro a Cl. Haddio lectae : Grapbis mareinata , Gr. chrysocarpa , Oxystoma cylindricum 5 P 8 Id 5 Y pa. y y TUM s Collema tremelloides var. azureum ; C. bullatum var. digita- : ? 5 tum; Clad. perfoliata. » Species sequentes omnes a Cel. de Martio lectae sunt : .5. ad scopula maritima prope Rio de Janeiro et St. Paulo: Parm. nNoccella. 6. prope lio de Janeiro: Parm. coriacea var. caperata. 7. In provincia Minarum, a) prope Villam ricam: Clad. sanguinea (in Vellosiis et Barbaceniis nec non in rupibus.) b) in Serra do Caraca : Parm, coerulescens var. pannosa. c) in Serro frio: Parm. speciosa var. leucomelas, P. erosa; Clad. sanguinea, Cl. neglecta, Cl. foliata, Cl. stellata, Cl. rangiferina var, sylvatica et var. gigantca, Cl. pungens. d) ad montes adamantium: Parm. coralloides var. aspera. e) alias in eadem provincia : Parm. laevigata var. bifida, P. coriacea var. perlata, P. carnea. 8. prope Bahiam: a) in cortice Rhizophorae Mangles et Lagunceulariae racemosae; Graphis pulverulenta var. maculeta, (Gr. intri- cata; Leiogramma sericeum; Árthonia polymorpha var. ma- culans et var. substellata; Pertusaria communis war. lutescens; Verrucaria cerina, Pyrenastrum album cum var. coronario et var. verrucarioide; Parm. subfusca cum var. argenteo - fusca et var. allophana, P. varia cum var. cinereo- carnea et var. pallidi- cerina; Lecidea punctata cum var. convexa. b) in cortice arborum sempervirentium : Diorygma tinc- torium, Graphis venosa cum var. elongata, Gr. nivea var. cynips, Gr. scaphella var. gemella; Leiogramma scalptura- tum, isabellinum , lobatum; Ustalia ochroleuca; Arthonia punctiformis; Verrucaria ochroleuca; V. aspistea5 Glyphis cicatricosa; Lecidea punctata, var. punctiformis, L. coral- lina. *) €) in cortice aliarum arborum: Diorygma nitidum, Gr. » pulvernulenta var. ocellata, -Gr. duplicata, Gr. Comma cum I '*) Graphis duplicata et Comma, Leiogr. umbrinum et punctiforme, dein Glyphis favulosa in herbario quoque arborum sempervirentium incolae designatae erant, e natura corticis vero et crustac, quae his arboribus propriae sunt, (Cfr. supra adnot. p. 63.), species istas ad sectionem sequentem referre melius censuimus. 2848 LicugswsEs. Onsknvari0 GrocnaPnicA. var. sigmoidea, Gr. nivea, Gr. macularis var. pieta, Gr, varia var. orbicularis ; Leiogramma angustum, L. umbrinum, LL. scalpturatum , L. virgineum, L. pruinosum, L. puncti- forme, L. tenellum, L. gracile; Ustalia fasciata; Arthonia polymorpha var. maculans et var. glauco-fusca; Verrucaria punctiformis , V.arthonioides, V. vitrea, V. aspistea; Try- ethelium madreporiforme; Astrothelium varium var. citri- num; Glyphis labyrinthica, Gl. cicatricosa , Gl. favulosa; Conioloma coccineum ; Parm. subfu:ca var. atra et var. ci- nereo-virens, P. ventosa var. domingensis, P. rubra var. punicea, P.stellaris var. caesia, P. obscura var. orbicularis ; Lecidea ferruginea var. russula, L. punctata, L, abiéüna, 'L. vinosa. ^ 9. prope |Vlaracas ad corticem arborum: Graphis Comma cum var. sigmoidea , Gr. nivea , Gr. varia var. orbiculeris ; Leiogramma isabellinum, Arthonia polymorpha var. macu- lans; Verrucaria lactea , V. aspistea; Parm. rubra var. pu- nicea, 10. inter Villam do Hio das Contas et Maracas ad. cor- ticem arborum: Graphis anfractuosa var. flexuosa; Leio- gramma tartareum ; Pertusaria communis; Verruc. ochroleuca; Astroihelium varium; Conioloma coccineum; Lecidea bi- marginata, L. punctata. 11. prope Cailété : a) in corlice arborum sempervirentium : Verruc. aenea; V. isabellina. b) in cortice. aliarum arborum: Graphis anfractuosa Pertus. communis, cum yar. (Variolaria) orbiculata ; Verruc. punctiformis, V. lactea, V. alba, V. porosa; Pyrenastrum cinnamomeum; Porothelium arthonioides; Astrothelium co- nicum ; Glyphis labyrinthica; "Thelotrema occultum ; Lecidea punctata, L, abietina var. rubens. | 32. prope Serra dos Montes altos, Prov. Bahiensis in cortice arborum: Pertusaria communis var. (Variolaria) mul- tipuncta; Verruc. vitrea; Astrothelium isabelinum; prope S. Amaro, et a corticem .Esenbechiae febrifugae. Graphis tectigera; Ustalia gracilis, Verrucaria aurantia, V. globi- fera cum var. depressa; Thelotrema immersum. 13. in Serra do Monte Santo Prov. Bahiensis altit. 1500 ped. : Parmelia aurata. " 14. ad montium tractum Serra de Tinba Prov. Ba- hiensis in schisto micaceo : Lecidea microphylla var. corralli- noides. 15. Jn Provincia Bahiensi loco incerto: Parm. coriacea var. perlata. M dui ' Licnxmxs. OzssznvATIO GEOGRAPHICÁ, 285 16. ad fluvium S. Francisco in. cortice arborum : Gra- phis pulverulenta var. recta; Lecidea punctata. 17. prope Para. ! a) ad corticem Cryplocaryae pretiosae : Diorygma gram- mitis; Gr. angustata var. ramulosa,; Gr. rhizocola var. psit- tacina; Thelotrema viride. b) ad cortices variarum arborum: Diorygma insculptum, D. biforme; Graphis pulverulenta var. ambigua et var. bi- formis, Gr. angustata var. ramulosa, Gr. platycarpa, Gr. tectigera; Gr. illinita cum var. vermiformia, Gr. rhizocola var. psittacina, Gr. chrysocarpa, Gr. macularis var. picta, Gr. compressa cum var. adspersa, Gr. herpetica var. subconica, Gr. autitá; Gr. triquetra, Gr. verrucarioi- des; Oxystoma connatum; Leiogramma angustum var. hepa- ticum, L. Lyelli ; Sclerophyton elegans, Ustalia gracilis cum var. adspersa, U. flammula, U. speciosa; Arthonia polymor- pha var. maculans ; Pertusaria communis var. carneola, var. granulata et var. (Variolaria) discoidea (p. 120); Verrucaria unctiformis cum var. straminea, V. prasina, V. phaea, V. xyloides, V. hymnothora var. castanea, V. atro-purpurea, V.cuprea, V. globifera cum var. depressa, V. subaperta? var. flavo - fusca, V. laureolacea ; Pyrenastrum echinatum, P. septicollare ; Porothelium rufo -fuscum; Trypeihelium he- misphaericum ; Asirothelium album, A. varium, AÀ conicum; Glyphis angulosa; Chiodecton seriale; Conioloma coccineum var. purpureum ; Thelotrema viride , Th. marginatum, 'I'h. lepadinum, Th. cavatum, Th. immersum ; Parmelia micans, P. tenera; Collema oblique-peltatum; Lecidea punctata var. rosea, L. sabuletorum var. brasiliensis, L. vernalis var. va- rians, L. albo- virens, L. placyntium. 18. prope Villam do Porto de Móz et alibi in Provin- sa Paraénsi:; Parmelia comosa. Parm. coriacea var. ur- ;eolata. 19. in. Prov. Paraénsi loco incerto: Parm. coriacea var. perlata, P. cinnamomea. 21. ad fluvium ;4mazonum : a) in terra: Verrucaria? constellata; Cladonia rangi- ferina var. signata. b) ad saxa: Lecidea sorediata, Stereocaulon ramulosum. c) ad cortices arborum: Graphis angustata, Gr. duph- cata var. bimarginata, Gr. chrysocarpa var. cinnamomea; Leiogramma lateritium; Verrucaria punctiformis, V. hymno- 286 LicugxEs. OnsznvaTIO GEOGRAPHICA. tora var. castanea ; Pyrenastrum sulphureum cum var. plí- cato, P. trypethelioides; "rypethelium melanothrix ; Gly- phis labyrinthica, Gl. angulosa; 'helotrema lepadinum; Le- eidea melanotlirix. i d) libere crescentes : Parmelia camtschadalis var. rhodo- mela, P. crenulata? var. phylloloma, P. coriacea? var. rufa et var. contexta, P. damaecorzis var. orthoceras, var. VVei- gelii, var. quercifolia et var.$sinuata, P. denticulata; Cla- donia stellata var. candelabrum. / 22. prope zírara Coara Prov. Hio negro: Paxm. au- rata; Cladonia rangiferina var. filiformis. - 23. in Prov. fiio negro «d corticem Geonomae cujusdam junioris: Gr. pulverulenta? var. palmicola, 24. in. sylvis densis ad fluvium Itahype: Graphis var. orbicularis. 25. in. sylvis Brasiliae primaevis: Parm. corralloides var. articulata et var. dasopoga. - 96. in foliis vivis arborum Hrasiliae: Verrucaria epi- phylla. 27. in. Brasiliae locis incertis: Porothelium melanostig- ma; Parmelia chrvsocarpa, P. sanguinolenta, P. lugubris, P. crinita, P. involucrata, P. phyllocarpa M. (P. crenulata mihi?) P. coriacea var. perforata, P. chrysophthalma var. flavicans , P. corralloides var. rubiginea, var. strigosa et var. longissima ; Collema!nigrescens, C. rivulare, C. tremelloides, C. bullatum var. digitatum et var. sertatum ; Cladonia aggre- gata, Cl. ceratophylla. Summi videtur momenü distinctio lichenum imprimis crustaceorum pro matrice et speciatim: pro specie naturaque arboris, cujus cortici increscere solent; hanc vero distinc- tionem secundum observationes nobis translatas supra tantum generatim in lichenibus prope Dahiam, aliisque nonnullis prope Pará et in Prov. Hio negro lectis respicere potuimus. Ad futuram de his indagationem adjuvandam unaque ad au- gendam specierum descriptarum cognitionem, cortices varios imprimis officinales quos ut earundem matrices in diversis Zonae tropicae partibus alii cognoverunt auctores, Clarr. Fée,*) Swartz, Humboldt, Acharius aliique hic se- cundum ordinem naturalem memorare juvabat. Crescunt ni- mirum: *) Cfr. observ. supra p. 114. 7 Nt m ; " X (50H - L:icugxrks. Onsrnvari:O0 GrocnaAriuücA. 287 |. ad corticem | Capparidis | cynophallophorae: | Parm, ventosa var, domingensis, " 2. ad corl. Érylhroxyli areolati Bert? Lecidea mela- nothrix. 3. ad cort. Guajaci officinaliss Arthonia polymorpha var. maculans. 4. ad. corticem Donplandiae (Galipeae DC) trifoliatae (.4ngosturaé verae): Ustalia gracilis cum var. adspersa, U. flammnla; Vérruc. lactea (si V. stigmatella v. lactea Ach. ea- dem est); Trypethelium varium ; Glyphis favulosa; Chiodec- ton seriale; 5. ad cort. Quassiae excelsae Sw: Graphis pulveru- lenta; Arthonia polymorpha var. maculans; Parm. subfusca var. atra Lecidea sorediata. 6. ad cort; Mangiferaé indicaes Glyphis favulosa., 7. ad cort. Copaiferae officinaliss Verrucaria lactea (si synonymum Acharii convenit.) vc ra 8. ad cort, Codarii acutifolii Afzel. in Guinea: Glyphis cicatricosa. 9. ad cortices Cinchonarum variarum: Diorygma in- sculptum, D. grammitis, Graphis pulverulenta , Gr. dupli- cata (si Gr. lineola Ach. eadem est), Gr. Comma (si Gr. farinacea Fée eadem est), Gr. nivea verosimiliter cum var. cynips, Gr. illinita (?), Gr. rhizocola? Gr. scaphella; Usta- lia flammula, U. speciosa; Pyrenastrum verrucarioides (si Pyrenula verrucarioides Ach. eadem est); Porothelium al- bum; Glyphis labyrinthica (si Sarcographa Cinchonarum Fée eadem est), Gl. favulosa; "Thelotrema lepadinum; Par- melia subfusca cum var. atra, P. varia var. pallidi-cerina, P. ventosa var. domingensis , P. rubra var. punicea, P. stel- laris (si P. alba Fée huc pertinet) P. speciosa var. leucome- las, P. laevigata, P. crenulata, P. coriacea var. perlata et var, perforata, P. damaecornis; Collema tremelloides var. azureum ; Lecidea ferruginea, L. punctata, L. vernalis cum var, varians, L. melanothrix. 10. ad cort. Xanthoxyli caribaet L. (Lam?): Parm. ventosa var. domingensis. 1). ad. cort. Éixostemmatis caribaei, Hameliae cuneatae, Zichras Sapolae et Jngusturae spuriae: Glyphis favu- losa. ! .12. ad cort. Diospyros Loti: Lecidea vernalis var. varians. » v. WT 288 Licurewrs;. Onsahvarií0 GgoGnaPHICA) — .. 18. ad cort. Lauri Cassiue: Parm, varia var. pallidiflavà i Lecidea punctata. | — a4. ad cort, Crotonis | Cascarillae :/| Graphis duplicata (si Gr. lineola Ach. eadem est), Gr. Comma, Gr. nivea (si Gr. Afzelii Ach. huc pertinct); Arthonia polymorpha, cum war. maculans et Var. substellate; Werrucaria porosa; 'Try- pethelium varium; Glyphis favulosa. 15. ad corticem Crolonis cujusdafn : Parni. coriacea var: perlata. 16. ad cori, Frazini Carolinianaes Lecidea vernalis var: varlans. 17. ad córt. Cocoés nuciferae: Lecidea melanothrix. Siquidem bis de habi:stione et statione lichenum Bra- siliae indigenarum praemissis earundem extensio ac distri- .butio per alias terrae regiones, exinde Florae brasiliensis uoad hanc familiam differentiae ab aliis terrae regionibus indicandae sunt, primum distinguere convenit: species Bra- siliae proprias, alias Americae tropicae vel Africae quoque integraeve zonae tropicae communes, alias demum zonae temperatae boreali immo polari, hinc vel Americae inte grae vel etiam Europae incolas, alias tandem quoque Austfa- lasiae indigenas verasque cosmopolitas. perque integrum orbem terrarum dispersas. | De his ex auctoribus variis, Humboldt, Háànke, Swartz, Fée, RH. Brown, Sie- ber, Richardson, Mühlenberg, Wahlenberg aliis- que sequentia proferenda habemus. |. Species vel varietates. Brasiliae propriae sunt sequen- tes: Diorygma insculptum *, D. biforme, D. tinctorium, D. nitidum ; Graphis pulverulenta var. maculata, var. bifor- mis, var. palmicola et var. ambigua, Gr. angustata cum var. ramulosa, Gr. platycarpa, Gr. duplicata var. bimargi- nata, Gr. Comma var. sigmoidea, Gr. venosa var. elongata, Gr. tectigera, Gr. intricata, Gr. nivea var. oryzaeformis* , Gr. marginata, Gr. illinita cum var. vermiformi, Gr. rhi- zocola* var. psittacina, Gr. chrysocarpa cum var. cinnamo- mea, Gr. macularis var. picta, Gr. aníractuosa var. flexuosa, Gr. compressa cum var. adspersa, Gr. berpetica var. sub- conica, Gr. scaphella var. gemella, Gr. varia var. orbicu- laris, Gr. aurita, Gr. triquetra; Oxystoma connatum, O. cylindricum ; Leiogramma angustum cum var. hepatico, L. o tartareum, L. umbrinum, L. lateritium, L. virgineum , L. ———— , *) Species asterisco notatae praeterea in corticibus officinalibue Americae absque ulteriori indicatione observatae sunt. M . - LicugxEs. OnsmhvaTio GEOGRAPMICA. 28g sericeum , L. pruinosum , L. lobatum, L. Vibliforine b tédellum., L. isabellinum; Scelerophyton elegans; Ustalia gracilis * cum var. adspersa *, U. ochroleuca, U. flammula * U. fasciata; Arthonia polymorpha var. glauco-fusca; Per- tuseria communis var. lutescens, var. carneola , var: gra- nulata; Verrucaria pineiiipem var. straminea, E2 prasina, y. lactea? , V. xyloides, V. hymnothora* cum var. casta- nea, V. aurantia , .V. atropurpurea, V. cuprea, V. artho- nioides, V. vitrea, V. globifera cum var. depressa, V. crassa, V. cérina, V. aenea, V. subaperta var. flavo-fusca, V. ochroleuca, V. laureolacea; Pyrenastrum echinatum, P. trypethélioides, P. sulphureum cum var. plícatum, P. album cum var. coronatum, P. septicollare et cinnamomeum ; Po- gptehom arthonioides, P. rufo-fuscum, P. melanostigma, P. album *; Trypethelium hemisphaericum , "Tr. sphaericum, Tr. madreporiforme , Tr. deustum, Tr. melanothrix; Astro- thelium album, A. isabellinum, A. varium var. citrínum, À. conicum ; Glyphis angulósa, 'GI. repens; Chiodecton se- riale* ;, Conioloma coccineum var. purpureum; Thelotrema occultum, "Th. viride, "Th. marginatum , Th. immersüm; Parmelià micans, P. subfusca var. allophana et var.? cine- reo-virens, P. varia var. cinereo-carnea, P. chrysocarpa, P. sanguinolenta, Vy lugubris , P. tenera, P. comosa, P. crinita , P. involucrata, P. laevigata* var. bifida, P. kamt- schadalis var, rhodemela, P. crenulata? var. phylloloma, P. coriacea yar. urceolata, var.? rufa et vàr.? contexta, P. carnea, P. érosa, P. damaecornis var. quercifolia et var. diminuta, P. albo-punctata, P. polymorpha var. sphae- rocarpa; P. denticulata , P. cymbaliferà, P. cinnamomea; P. coralloides var. laevis; Collema oblique-peltatum, C. bullatum var. digitatum. et Vaf. sertatum ; Lécidea bimargi- nata, L. punctata var. fosea, L. sabuletorum var. brasilien- sis, L. abietina var. rubens , L. vinosa, L. córalliha, L. placyntium ; Cladonia muscigena, Cl. sanguinea, Cl. pity- fea var. forfuracca ; € perfoliata? Cl. rangiferima var. fili- formis ef var. signata. : 2. Species cum Perüvia tantum communes: Diorygma grammitis; Gráphis nivea (forsan quoque cum Ind. occiden- tali et Africa, vid. infra); Ustalia speciosa; Astrothelium varium * ; Lecidea férruginea. 3. cum Nova Jndalusid et Prov. Popayanensi : Par- melia crenulaáta.* 4. cum. India becideniali tantum i; Ávihonia polymorpha €um var. maculante * et var. substellata *, Verrucaria porósa, V. - éonstellata; Pyrenastrum album var. verrucarioides (si.Py- fénula verrücarioides Ach. synonyma esi); Glyphis favu- n | , r " - I e "EM 74 | q - ^ LN t h. 290 LicurNzs. Onsxrnvamo. Viris cie losa * ; Parmelía voria var, ;pallidi-cerina, P, ventosa var. domingensis*, P. coerulescens var. pannosa, P. damaécore nis var. or thocéras et var. VYeigelii,' P. eoralloides var. jamaicensis; Collema bulltum2, ... (9. eun Peruvia caeterisve: partibus. Amer. ebidioiatis el. India "occidentali: Collema: trémelloides var. azureum*; Lecidea melanothrix *; Cladonia ceratophylla. i: 6. cum Africa occidentali tentum: Werrucaria Tetra- cerae? Glyphis labyrinthica (forsan etiam cum Peruvia, v. infra.) Gl. cicatricosa ; Thelotrema cayatum. 7. €um .capile bonae spei tautum: Parm. rubrà var. punicea * (Zeiher.) T 8. cum dns. St. Mauritii tantum: Parm. damaecornis var. pinnatifida. "1 | 9. cum Ins. Borbonia tantum: Cladonia gorgonea, Gl. rangiferina var. gigantea , CI. turgida var, Candelabrum. (30. cum Peruvia. et "Africa : Glyphis labyrinthica (si Sarcographa Cinchonarum Fée synonyma est.) 11. cuz India occid. et. frica: Graphis. Comma (for- san quoque cum Peruvia), Verruc. aspistea. 12. cum Jnd. occid. et Ins. . St. Mauritii: Verrucaria epiphylla. 13. cum Peruvia, | India occid. et Africa: Graphis comma (si Opegr. farinacea Fée huc pertinet,), Gr. nivea (si Gr. Afzelii Àch. et Opegr. pruinata VVeb. et Mohr huc perti- net.) Glyphis favulosa. 14. cum 2zÍmerica seplentrionali tantum: Po. coral- loides var. rubiginea; Lecidea ferruginea var. russula. 15. cum India occidentali et. z£merica | septentrionali: Lecidea sorediata. 16. cum regione Essequeboénsi et. Amer. septentrionali Lecidea albo - virens. 17. cum Peruvia et Kamlischatha: Parm. kamtscha- 7 dalis.. 18. cum integra zmerica et. Ins. St. Mauritii : Parme- lia damaecornis. 19. cum Europa tantum: Graphis pulverulenta, Gr. venosa, Gr. herpetica, Gr. varia; Leiogramma Lyelli; Ar- thonia punctiformis; Pertusaria communis, (Variolaria) var. multipuncta et var. orbiculata ; Verrucaria punctiformis, phaea, alba ? Conioloma coccineum ; Parm. subfusca var. Tocussse. ÜnsznvATiO0 GROGRAPHICA. 291 allophana , P. varia, P. rubra, P. laevigata , P. coralloides var. articulata et var. dasopoga; Collema nigrescens; Le- cidea punctata var. convexa et yar. punctiformis, L. micro- phylla var. corallinoides; Cladonia neglecta, Cl. pityrea, Cl. stellata et Cl. rangiferina yar, sylvatica. 20. cum, Peruvia et Europa : Parm. corelloides var. barbata. E .21. cum Peruvia, Chili et. Europa: Parm. coralloides var. strigosa. . 22. cum India aocidiu et Europa: Werrucaria lac- tea (si V. stigmatella var. lactea Ach. eadem est). 29. cum ripa fluvii Orinoci et Europa: Collema ri- vulare. 24. cum Columbia , Peruvia et Europa : Graphis pul- verulenta, 25. cum America septentrionalu eí Europa: Parm. co- ralloides var. longissima ; Lecidea vernalis var. varians. 26. cum zdmerica polari et Europa: 'Thelotrema lepa- dinum ; Parm. obscura, var. orbicularis; Lecidea sabuleto- rum, L. abietina. 27. cum merica septentrionali polarique et Europa: Graphis macularis. 28. cum -4merica septentrionali polarique et Europa : " Verrucaria punctiformis. 29. cum regione Essequeboénst 4fmnerica polari et. Eu- ropa: Cladonia pungens. 3o. cum Zndia occid. Ins. St. Mauritü et Europa : Parmelia aurata. 3i, cum Zmerica tropica, Cap. b. spei et. Europa austro - orientali: Parm. chrysophthalma cum var. flavicante. 32. cum integra merica, cap. b. spei et Europa: Parm. coriacea var. perforata. 33. cum .merica integra, .4frica, .4sia et Europa: Parm. Hoccella, P. polymorpha. 34. cum India occid. et Nova Hollandia: Clad. ag- gregata. 35. cum Nova Hollandia et Europa: Cladonia rangi- ferina var. alpestris. 36. cum merica septentrionali polarique, Zíustralia et Europa: Parm. coriacea var. caperata, P. subfíusca var. 19 * 202 L:curewEs, OnBsEnvaTIO GEOGBAPHICA. atra *, P. Ventosa, P. stellaris, P. saxatilis; Lecidea micró- phylla ; Cladonia pyxidata. 97. cum Jfmerica integra , "Australia et Europa : Leci- dea punctata, L. vernalis ; Clad. rangifetina. | 38. cum Pernuvia, India occid., Cap. b. spei, Ins. St. Mauriti, Nova Hollandia et Europa: Parm. coriacea var. perlata. * 39. cum -merica septentrionali , Africa, Ins. 8. Mau- riii, Australia et Europa: Parm. coerulescens. 4o. cum Surinamo, Índia occid., Cap. b. spei, Züstra- lia et Europa: Collema tremelloides. fü1. cum zmerica integra, Jfrica, .dustralia et Eu- ropa: Parm. subfusca, P. speciosa var. leucomelas, P. co- ralloides; Stereocaulon ramulosum 42. cum zímerica integra, Jfrica, ;4sia, Nova Hol- landia et Europa: Parm. polymorpha. Integer dein specierum brasiliensium numerus per tri- bus divisus sequens est: Graphideae 48; Verrucarinae 30; Trypethelinae 20, quarum una frondosa; Parmelinae 42, quarum 29 frondosae; Lecidinae 26, quarum 19 frondosae; secundum aliam divisionem 117 lichenes crustacei et 49 lichenes$ frondosi, in summa 166 species. . In his vero numeris cum illis aliarum. regionum coma parandis obstat notio speciei nostra multo latior quam ill- Ácharii; propius hinc ad veritatem accedamüs, si varie- tates nostras pro speciebus Acharianis computamus, numeros dein relatos hoc modo augemus: Graphideae 67; WVerruca- rinae 42; Trypethelinae 22, quarum una frondosa; Parme- linae 59, quarum 41i frondosae; Lecidinae 35, quarum 24 Írendosae ; hinc 159 varietates crustaceae et 66 frondosae, in summa 225 varietates. h . I. Clawis tribuum. Lichenosaram. , elengata . , . Ad Pag. 64* Graphideae immersa . in thallo similari dispersa foluldi .- A 0. uoc LRL. S ^ Fifcucapidde Apstischn ,ión stromate thallode collecta. . . . . «. eee n s. 5 9. Trypetheinae excipulo thallode (a subst. corticali obducto) recepta marginataque 4 Parmelinae emersa substantia tantum medullari marginata . . . . . . . . . . . 5 Piltigerinae Bb. ub UEADSOY uie. Gne CeuPt E Nec rt 8 Viii 1I. Clavis generum Crustaceorum. Graphideae Verrucarinae: Trypethelinae nudus, sub thalli ostiolo (rima) latens . . Diorygma Pertusaria Porothelium. perithecio laterali superoque ostiolato pro- ^ minente marginatus . . . . . . . Eugraphis Euverrucaria — Opthalmidium: « | P: integro, ostiolo- poriformi (rimaeformi) Opegrapha Pyrenula: Trypthelium. - — , -— elongato (longitudina- x liter excavato) — . . . $ —« — . Oxystoma: Pyrenastrum Astrothelium: - p- laterali et subinfero, sub margine thallode AER E latente immersoque , junior plerumque membranula albida velatus . . . . . Leiogramma Thelotrema p. infero a thallo non marginato 5» 5» Selerophyton Lecidea p. infero, margine thallode distincto £3 Pyrochroa : Glyphis Thelotrema introducit Parmelinas Chiodecton Lecidea. i. Lecidinas | Conioloma . Adnot. Tribus et genera Lichenum quae proposuimus, variis notis habituque naturali 1n: conspec- tum non colligendis inter se distinguuntur, e quibus notas tantum pluribus communes in clavem rede- gimus ad synopsin methodi praebendam et definitionem introducendam nec eidem ad fundamentum prae- bendum inserviat. "d toc pM 3 p onse jen s Ao - 3 RO E | 3-9 E spegégo, at AUS | 1 : MS. Ga Wd D. AV Ke rAESAPIERSS Spe ris mE. : » " Birds coy ci - S, cs e e poor e e. P LIE z 3 : ^ a^ dz * - E " 1 - ^f icr t, bcd yt m ( ZEE EUR AT v de 3 A RAS ug Sgen (qs yu: cut deii. Vckesus podere "M. nd ^s ^, com "a - " bz. * - « - * A . m base e € ; x ; M : - - T " £r pecu on ES 4d» yita ks me d ^ ENDLI TI SR : iim ^n e | - M ! wg E i E r "al ia 3 vshidedic- Ceo fase guns mg x TEL. PN mE o » meer. T es Aes Pee y ye. E os Een qn rore - "e * € : ms, 72 * IURE "t * : : T wr l rm . 5 " ' ' E. "un . t ni n D her 4 M LM ue dem cal | " pus Ma- wu Aure EN E --. * - : ii. Vene n NES E m t4 Ll. d : "EN SEE e zo) ELS M P * Sae 33 Word iei pe ia, S^ CNN T me -— ^v " F2 Mos V E » 4 quas. TA, IE NTELOE, Y 119r s AENMERAT N P adde dp m: | : 7 / : - : - «TX j * , * 9, jJ ' : Low "e m or T » aes mud ip ies, PE d 15s Sn 2s e vede cca oer o ur er ix ir S m : i m - : ou n 2 MARE Er TE . , ^ p^. i 2 J 1 » d ^d '» » - - r d T Eas : s mi Ge. imeraoqu m rom NUIT UD F-. IUE EMITE ao um 4 "e »' "D Les s jun PIM aec es Me ME wr E pec puer. Encre oos ad E giat oic 3 st EM CES € UT, p. j » T 3 3 ,. S VAPPES qn .: o tun MGE ; IP Laud * ES d D s ^ * Q9 T 7 xe »* « B "7 T Lon RE ues : : " K ^ H Y z LA RS WA : S : » E cg Wer wow - 4 z - Deezt. HEUS. A AX. T7 48 , à 4 : M LM ! á ^ 3 * n E on m a "A » | ; de ial "e 4 TEN dn T; ' vctul . ' 1 ^ SEDI T | ? M : vi j * EL E as ".. " h "x V. sat r 4 M (9v , wv o1 a 1 1d . E Je o Os; B A: TI US wb cde d ti itis: EN 37-8 Jara c PE Box curd Van 4 e gin A [rm pv. A5 du TIK F ved iwiyy "T i 83 321! n t inia g' TO ACA M 4 p 2 Vl E^ Eu i 17 7. 5 b comp atiteoa puri "gg i "- al ups "m 1 T A P * b É uomini: [2 0 pit H Feind I qe U»4 NA E AR. eM "Nt | R^ * ! E CUT ATA 3o PU 2 y : y $ Bee dat om e. NEES AB ESENBEGK, Po y Prud p i mis (o D AME dici MM a5 Pid (Prof. yuun. ES C. L. €. N. € kn xoc sn - rino] Pp n "V LY AO SW ; - d. Ps itai ; Ni ! A T TL f 4 1 "s PN Pa ^em T " 4 i ÜÜsioni Maie: cesboq ba ferie vidi V (PER "Ore déc 9 ato s Sapa ota ET. iere "rao m * i , dT pet v Mtsieegi "c e - ae L2» | S8» ; b "i TT 4 am eo 2 » is 1$ 4 ü 56r rr Y ui odd am i Pn V . MAS L - : Es XQ Hi I. L bs je! "1 "e A À T. * - S - Low Y x " i à (NE ab VÀ V » i N v£ E " $ NEU . / [1 HE De 5 PR, "m L2 D » ' A "o in uy Aat T ue à ^ Àà ess, quas e Brasilia advexit operis editor, perpaucae accesserunt species, a Sellovio lectae, nobisque Otto - nis nostri, Horti Regii Berolinensis Directoris strenuissi- mi, benevolentia traditae. At vero maximi aestimanda sunt, quae bona sua opera nobis paravit commoda, clariss. Lindenberg, Praefectus Bergedorfensis, Herbarii JVeberiani nune possessor, qui qui- dem per exempla b. VVeberi manu inscripta, quaecunque dubia videbantur, illustravit, et virum illum, in ista re, dum vivebat, ante omnes versatum, pro nostra fide veluti prae- dem interposuit, Merito itaque Lindenbergio adscribimus nostras, qua- lescunque sunt, in Hepeticas Brasilienses animadversiones. Dab. Bonnae Cal. Aug. MDCCCXXVI. Nees ab Esenbeck. . Post quatuor annos elapsos rediit ad nos opus manuscrip- tum proelo nunc demum post molestam quietem tradendum. Et multa quidem habgissemus, quae adnotari potuis- sent, sed tempore urgente ad potiora animum converti- mus, et inter haec numerum geographicum et synonyma maxime respeximus. Accipe nunc, L.b. opus nostrum, et si qua forte calamum castigantem effugerint , ignoscas. Dabam Vratislaviae, diebus Junii MDCCCXXX. Nees ab Esenbeck, » '] ORDO TERTIUS. HEPATICAE Hz» w Character essentialis. Plantae acotyledo- neae, frondosae vel surculosae, capsuligerae. Character naturalis. Frons texturae cellu- losae, neque, sicuti muscorum, e filis coagmentatae, a forma simplici, quasi folio irregulari lacero dicho- tomo humi procumbente et ex inferiori pagina, vel, si nervus adest, e nervi dorso radiculas gignente, ccu Filicis cujusdam cotyledone, mox duplici via ma- gis perficitur. Ab altera parte oriuntur folia, elegan- ter cellulosa, plerumque disticha, rarius multifaria, - cauli (anabizi Nech.) vel parallele, vel oblique, vel transversim adnata, *) (fingas, frondem linearem co- statam ad mediam costam utrinque pluries incisam, *) Quae margine suo baseos cauli secundum longitudinem adnexa sunt folia, horizontalia, quae secundum latitudinem vel transversaliter, vertica- lia, quae oblique cauli adliaerent, semiverticalia nobis au- diunt. 290 HEPATICAE. singulas has lacinias, tanquam folia disticha, sibi nunc adjungere), varie divisa cet lacera, persaepe bi- fida, tum altera lacinia, vel inferiori vel superiori, | saepe difformi; inferiori praesertim, quae in multis superiori minor, lobulo concavo (auricula) aucta, vel e binis lobulis composita, vel plana est, vel, ad caulem descendens eidemque adnata, plicam saccatam, in multis minutissimam, parvo rotundoque lobulo versus folii basin conniyentem, efficit. Accedunt in caulis inferiori latere, seu dorso; amphigastria seu stipulae, 1i. e. foliola parva, variae figurae, hinc indeque alterna, appressa, imbricata vel remo- ta, e dorso in nonnullis radicularum fasciculo aliis corporibus adrepentia. Flagella longa, simplicia vel ramosa, minutis foliolis tecta, inter amphigastria oriuntur in multis, velut rami in cirrhos extensi, Species istae flagelliferae ramos (seu innovatio- tiones) quoque ex inferiori latere promunt, eosque aliquando filicum more circinnatim convolutos. — In alis amphigastria desunt, et caulis latus inferius vel nudum est, vel radiculis parvis tectum. ] Propagantur a) granulis, i. ec. sporis com- positis vel gongylis, modo frondi immersis con- slomeraüs erumpentibus vel e tubo superimposito egredientibus , modo in scyphis proprius collectis, modo frondibus inspersis vel ex axillis. nascentibus apicibusye caulis foliorumve | denübus | impositis ; b) fructificatione regulari. Flores masculi in multis adhuc latent; quos novimus, vesiculas antherasve simplices oyatas ey | HEPATICAE. 2907 globosasve inyenies ,- nunc receptaculo immersas, tubo per superficiem exeuntes, nunc clausas, rum- 'pentesve, brevi stipite praeditas costaeque frondosa- rum vel immersas vel impositas, in foliaceis autem plerumque laterales, parce aggregatas , nudas para- physibusve aliquot stipatas. - Fructificatio foeminea in diversis diversa, e co- sta frondosarum, e caule ramisve foliacearum , saepe terminalis, rarius ob ramuli subiecti abortum et con- tractionem lateralis, simplex vel composita seu recep- taculo communi collecta; in paucis nuda, plerumque vario modo involucrata et tecta. Partes perianthia- les sunt: Á. accessoriae seu perichaetiales, e foliis emphigastriisque, caulinis quandoque conformibus, saepius tamen longe difformibus, connatis vel libe- ris, imbricatis majoribus, rarius minoribus magisve fissis dentatisve, ortae; ETT B. propriae seu florales, vel nudae vel perichaetio inclusae; et hae quidem in universum duplicis generis reperiuntur : a. Calyx, (Colesula Neck.) monophyllus, car- nosus vel membranaceus, tubulosus, compressus, angu- latus, ore vel latere rumpens (colesula imposita vel pendula Dumortier), illius dentibus numero, dire- ctione, magnitudine variis; ubi calyx iid nuda ap- pellatur inflorescentia ; 3 9) Calycem et calyptram in his plantis oceurentem, nos quidem ratione habita metamorphosceos foliorum spathellam et spa- thellulam salutanda esse existimaverimus. Editor. 208 it HEPATICAE. , | . | ? b. Calyptra, utriculus laxus, tenerrimus, pistillum singulum ingens, cet intumescente de- nique germine a latere disruptus, ad basin, vaginu- lae loco, residuus, styli brevis acutiusculi apice per- . foratus. | Pistilla aggregata, 2 — 20, apophysibus interspersa, subcylindrica, truncata, pleraque abor- tientia; quae foecundantur, mox basi intumescentia; ovata, obovata, subglobosa, calyptra, nunc demum distinctius conspicienda, praedita, stylo in vertice apiculata. Fructus vel sessilis. receptaculove im- mersus, vel seta tenui molli cellulosa flaccida variae altitudinis sublatus, capsularis, dehiscens, rarius rupto irregulariter vertice, aut circumscissus, pleris- que vel in dentes fissus, vel semivalvis valvatusque, valvis in generibus notis vel geminis vel quaternis iisque iterum divisis suboctonis. Columnula cen- tralis adest in paucis, plerisque in elateres sol- vitur seu tubos tenues curvos, fibram spiralem sim- plicem vel duplicem intus. foventes, deciduos vel fixos, impositosque vel capsulae valvarumye apicibus, | (terminales), vel parietibus (parietales, epiphragmos Dumort.), vel etiam basi mediae (centrales). Se- mina ovata vel globosa, tuberculata, e cellulis ali- quot farctis composita, tunica propria destituta, pal- lida vel fusca, elateribus agglutinata, dehiscente fructu avolantia. Germinatio fit crescente et amplificato uni- verso seminis granulo, eoque tumentibus cellulis quasi lobato et emissa mox radicali fibra nutrito. HzpaT1cA?. eg 299 * Talem germinantem viderunt Jungermanniam epiphyllam, e frondosarum tribu, He dwigius et nuperrime Fr. Neesius ab Esenbeck. *) Modus germinandi apud foliaceas species nondum explora- tus est. Quae contigit observare, Filicum et He- h aticarum primam originem eiusmodi fere esse, probaverunt. Hepaticarum quaé genera, fructui perficiendo imparia, e solis propagulis germinant, Homallo- phyllarum nomine appellantur. I ' *)Theor. gen. fruct. tab, 25. f, 6. Nova Acta A. N. Cur, Vol, XII. tab, 12-- N FAMILIA PRIM A. HOMALOPHYLLAE W.. Granula' conglomerata , frondi | immersa. (Frondes imperfectae ; radicantes.) ... X RICCIA rrs. | JVeb. Prodr. p.:115. JVeb. et M. Flor. Germ. t. XII. * 10. 1f. Capsula (sporangium) frondi immersa, stylo emergente fugaci coronata. 1l RICCIA GCRXSTALLINA. R. fronde stellata, laciniis bifidis cavernosis subtus con- coloribus. hiccia crystallina, .L... 7Feb. Prodr. cum var. et Sy' On. y. Írondibus linearibus, laciniis bis bifidis. Adnot. Nostra bkexar «&. (Var. &. VVeb. (Mich. Gen. t, 57. f. 7. Schmid. Jc. 45. f. 5.) differt frondibus apicem versus non M iloibur. sed laciniis subaequilatis bis bifidis, obtusis tamen. "Tota frons distincte radiata, ambitu orbiculari. Fructificationes ad margines dispositae , nigrae ; subglobosae, e granulorum acervis immersis. Habitat in. inundatis ad .fluv. S. Francisci prope Joa- zeiro Prov. Bahiensis. Martio. V. c. fr. In Europa vul- garis. 9. RICCIA GHBRANDIS. T BR. frondibus imbricatis furcatis. punctatis apicem versus canaliculatis, subtus fuscis, marginibus ascendentibus undu- lato - crispis. De genere valde dubitamus. Frondes lato caespitesibi incumbunt, bis terve dichotomae; basi emarcidae, apicem versus magis expansae, duas-tres lineas latae, canaliculatae, apice rotundatae vel emarginatae , marginibus ascendentibus | HreATICAE. duco. 301 undulato -crispis; superficie subtilissime punctulata glauca; subtus fuscae, denso radicularum tomento obtectae. Plagam triangularem fuscam in nonnullis vidimus, apice. frondis, ubi in lacinias abit , impressam. Habitat circa Rio de Janeiro in paludosis cum Riccia Jluitante V. s. jr. 4E - Adnot. Texturae firmioris est planta, cellulosae, in disco opacae. .— ^ | MD MOTOS $. RICCIA FIMBRIATA. [1 -R. frondibus imbricatis simplicibus vel bifidis depressis, supra | hyalino- papillosis, margine squamis membranaceis duplici serie fimbriatis, subtus fuscis. | TX J-.QQb habitum similem hoc nomine generico inscribere non haesitamus. Frondes irregulari modo aggregatae, sub- imbricatae, pollicem dimidium circiter longae, 15 — 2 lineas . latae, lineari- oblongae, apice rotundatae, aliae simplices, aliae bifidae vel, licet rarius, ramulo quasi divaricatim pa- tente auctae; supra longitudinaliter depressae amoene viri- des, papillis conicis obtusis perforatis hyalinis dense obsi- tae; in margine duplici serie squamarum fimbriatae, quarum series superior, superficiei continua, e squamis constat parvis oblongis obtusis succubo-dense imbricatis totis hyalinis laxe reticulatis ; inferioris seriei squamae illis triplo majores; e ventris lateribus ascendentes et spatio lineari angusto ab iisdem discretae, sed humido statu iis accumbentes, etiam succubo -imbricatae, ovatae, obtusae, pulchre reiiculatae, areolis inaequalibus angustis sublinearibus, baseos fusco- purpureis, apicis latiori spatio hyalino-pellucidis. Latus inferius frondis convexiusculum, fuscum, medioque spatio omni'radiculis plurimis solo adhaerens. lTextura interna indistincte et irregulariter cellulosa, succulentàa. Fructi- ficatio in nostris nulla obvia est. Odor plantulae humecta- tae ingratus, urinosus. Habitat in Serra de Piedade Minarum Generaliam ad nudam terram cum Riccia squamala. . V. s. fr. Adnot. Squamarum dispositione et modo crescendi proxima certo haec est Hicciae squamatae, iam descri- bendae, et si quis illam genus proprium esse statuat, idem et hanc. illi adjungat necesse est. J e * 302 -. HzraficaS; fBitcctia. lj. RICCIA SQUAMATA: 1 B. frondibus imbricatis simplieibus oblongo -lanceolatis canaliculatis subtus fuscis, margine squaiis imbricatis orbi- - culatis creniformibus. W^ Frondes '"Targioniae specie irregulari modo aggre- atae, subimbricatae, 1$ —- 2. lineas longae, 4$ lineam Ioas! crassae , oblongo-lanceolatae, apicem versus parum latiores, obtusiusculae, basi angustatae, simplices , supra sulculo medio divisae et ob margines erectos profunde ca- naliculatae, glabrae, punctulatae, glauco-virescentes, mare gine fuscae, squamis semicircularibus succubo- imbricatis coriaceis, sub microscopio composito purpureis, quasi cre- nis cinctaej subtus convexae, e medio ventre. fibrillulis plurimis radicantes, nigro-fuscae nitidulae. Fructifica- tiones in media fronde sub sulculo latitantes, massae frondis irregulariter cellulosae absque integumento proprio immer- sae , solitariae, vel binae aut ternae serie approximatae, e granulis majusculis subrotundis fuscis punctulato - cellulosis in glomerulos subglobosos conglomeratis demum effusis compositae, non protuberantes, neque ductu quodam exceretorio seu stylo ullo instructae, sed rupta superficie longitudinaliter demum expansae. In uno exem- plo veluti elateres seu pedicellos quosdam breves deprez hendi, quibus granula inhaerebant, sed fibram in illis spi- ralem nullam omnino videre contigit. Maturitatis tempore granula libera in frondis ventre nidulantur. — Odor ingra- tus, urinosus. Habitat in Serra da Piedade lMinarum generalium., ad terram sabulosam. FF. c. fruet. Obsery. Ll. Ob granula, intra frondem delitescentia proprioque receptaculo membranaceo destituta, proprium forsan genus cum proxime antecedente specie constituere deberet hoc Homallophyllon, annuente-etiam habitu singulari. Observ. li. RBiccia lamellosa hRaddi differt: fronde dichotoma totaque subtus lamellosa. 5. RICCIA FLUITANS. 9 R. fronde dichotoma, laciniis lineraribus elongatis. " Riccia fluitans , Linn. Syst. pl. IV. p. 520. Vaill. * | Bot. Paris. 1. 19. Dill. Hist. Musc. t. 74. f. 47. Ehrh. Beitr. III p. 81., JVeb. Prodr. p. 117, a Schweinitz Hep. zm. bor. p.26; Fr "] " 1 i | | í 9 " í l i 5 fIgPATICAE. AÀxTHOCEHOS. IE 303 Ricciellà fluitans, Braun Bot. Z, YV. p. *56. Lin- . denb. Hep. Eur. p. 1315. n. a. : . ^f. canaliculata, fronde subtus radiculosà in humo repente. | : | Riccia canaliculata, Hoffm. Fl. Germ. lI. p. 96. Riccia fluitans 4. canaliculata, Atoth. FI, Germ. III. p. 4354. a Ricciella canaliculata, Braun Bot, Z, l. c. p. 955. . . Habitat var &. in aquis circa Sincorá, et in Jlüvio, Bio das Contas diclo; var £. in paludibus circa Rio de Janeiro urbem , cum hiccia grandi. | V. s. fr. |. Led Adnot. IL Cum exemplis europaeis et asiaticis bene congruit. Varietas 4. solito maior apparuit, sed praeter magnitudinem nullam in ea discrepantiam invenimus. Adnot. IE. ,Capsula, sie dicta, ,,clausa'^ in frondis inferiori latere sessilis, stylo destituta, quam chàracterem novi, Ricciellae, generis, aseconstituti, posuit el. Brau- nius, conceptaculum potius esse gemmarum quam seminum ipsi generis conditori acutissimo nunc persuasum est; granula etenim, quae conceptaculo isto continentur, pau- Cissima eximiaque ea magnitudine, semina esse vix proban- Qum, cum semina reliquarum Hepaticarum. omnium exilissi- ma inyeniantur.. ^ t FAMILIA SECUNDÁ, CARPOCEREAE Duxnuonr. ."Granula in sporangüs e fronde emersis soli: tarus elateribus praeditis. Frondes. Il. ANTHOCEROS riN: Hedw. Theor. Gen. ed. 9. tab. 29 et $0. Pericarpium semibivalve, columella instrüctum. l. ANTHOCEROS LAEVIS LIN: A. fronde plaia crenata. Mich. Gen. t. 5. f. 1. — Dill. H. Masc. p. 4576. f. 68. f. a. A4. B. — Schmid. ic. tàb. 19g. — Sturm. 20 »- d 1 " " f Tar 304 . HEPATICAE. ANTHO(CEROS. LR Fl. Germ. cr. fasc. 3. — JF. et Mohr. FL erypt Germ. .p. 435. 436. t. 13; f. 5. Schwaegr. Prodr. p. 35. — JYeb. Prodr. p. 11. — Mühlenb. Cat. n. 1. — a Schweinitz Hep. dm. bor. p. 24. — Lin- : denb. Hep. Enur. p. 112. n. 1, Corda BRhiz. et Hep. p. 13. tab, 4. fig, 1 — 11. 8. fronde angustiori, apice aequali crenulata, ca- lycibus tubulosis elongatis aequalibus truncatis. Dill. |. c. f. B. (e Virginia). Habitat in. limo ripaé Fluminis /mazonum. F. c. fr. mal. In omni Europa et zimerica boreali. 2. AN THOCEROS PUNCTATUS LIN. A. fronde turbinata laciniata.. Mich. Gen. t. 7. f. 2. — Dil. H. Muse. p. 476. t. 68. f. 1. — Schmid. ic. t. 41. — Fl. Dan, i. 396. — Hof]m. Fl. Germ. Il. t..5. — Roth FI. G. ÍÍl. p. 424. — 7Veb. et Mohr Fl. crypt. Germ. p. 436. 437. — Schwaegr. Prodr. p. 35. — | JVeb. Prodr. p. 112. — Mühlénb. Cat. n. 2. — a Schwei- nitz Hep. ;4m. bor. p. 25. — Lindenb. Hep. Eur. p.113. n. 2. Corda Rihiz, et Hep. l. c tab. 5. Fig. 3 —310..— Habitat in. limo ripae Fluminis Amazonum cum prae- cedente. — V.c.fr. In omni Europa et z£merica septentrionali. — Obsery. Exempla Americana cum Europaeis adamus- sim congruunt. 9. ANTHOCEROS MULTIFIDUS SCHM. À. fronde plana pinnatifido -laciniata ; calycibus elonga- ts truncato - bidentatis. | Schinid. ic, t. 47. f. 7. et. 21. — — Dichs. fasc. III. p. 13. — Swartz Fl, Ind. occ. III. p. 1885. not. Anthoceros punctatus 2. mulufidus, ScAiwdgr. Prodr. p. 35. — JPeb. Prodr. p. 112. — | Lindenb. | Hep. Eur. p. 118. | ; Frondes semiunciales — unciales, imbricatae, re- pentes, planae et tenues, molles; subpunctulatae, enerves pinnatifido - vel bipinnatifido - laciniatae, apice latiores, laci- niis inaequalibus, aliis rotundatis et subcrenulatis, aliis angustis et tenuioribus, coloris saturate viridis, texturae laxiusculae, subpellucidae, Fructificationes versus api- iU TANE ' [ ; i "n JS E 3X UMP. C1 M -" E HaPATICAK. .ÁNTHOCEROS. | 305 - &ém frondis et laciniarumlatiorum, erectae. Calyx cylindricus, óre oblique -truncatus, obtusus, subbidentatus. Capsula calyce duplo saltem, sed vix triplo longior, crassitie setae equinae , subulata, cornu ad instar recurva, bivalvis. —. Habilat in sylvis primaevis ad S. Jodo Baptista Pro- vinciae IMinarum super muscis. V. c. fr; Adnot. I. De synonymo Schmideli vix dubitamus; minime vero cum Anthocerate punctato conjungen-. dum censemus, differt enim: fronde imbricata nec turbinata neque tam evidenter punctulata, calycibus longioribus, cap- sulis brevioribus, modoque crescendi super muscis. Pro- pius autem accedit A. crispus Swartzii, quem ad exempla Swartziana;, a Cl. Lindenberg, nunc herbarii VYeberiani felici possessore, nobis benigne communicata, examinavi- mus et nova definitione circumscripsimus, Est autem, quae sequitur : ÀAnthoceros. crispus: íÍronde undulata sinuato- lacinulata costata, calycibus e costae pfocessubus forma« uu . $7 X tis convolutis acutis. Anthoceros crispus, Swartz. Prodr. FL. Jnd. occ. . p. 146. Fl. Ind. occ: I1]. p. 1884. —' JPeb. Prodr. | Np: 119: Schwaegr. Prodr. p. 36. Hab. in summo caudice Polypodii aculeati Lin. inter spinas it montibus altis Liguanicts ,- Jamaicae. insulae; a nemine; post Swartzium ; visus. I . ' Observ. Quod ad habitum. vesiculosum et laxe reticu- tum, haec plantula sane maxime affinis videtur Anthoce- rati punctato; sed differt: fronde minore, tenerrima, vix 2 —3 lineas longa, nervo crasso divisa, qui tum ex apice, tum e média fere fronde, in processum linearem apice bifidum vel acutum angustoque margine membranaceo ibi cinctum ascendit, capsulaque, ex isto processu prodeunte et calytis loco ab eodem involuta; ad medium vix bifida. Ni fallor; ad basin capsulae,; parum recurvae, brevem va- ginulam (seu verum calycem proprium?) oblique truncatam observavi. Frondes laete virides, laxe areolatae; margine inaequaliter laciniatae et crispae; lacinulis aliis obtusiuscu- lis, plerisque tamen subulatis et acutis. Semina subglobosa. Elateres adesse videbantur; neque tamen ii adeo distincti in nostris plantis, quo probari possit observatio. — Ver- rucas illas , vertice quadrifido hiantes,; globulosque minutis- simos foventes, quas, in disco frondium observatas, mas- culos flores declaravit Swartzius, in nostris non inyenimus. ; d a VAN C GUN UN Ls - C . $06 | HEPATICAE DvoxonTiPRA. Àn proprii generis? Accedit Anthoceros java ni- cus Nees., sed differt capsula pedicellata. Adnot. 2. Anthoceros làciniatus a Schweinitz Hep. Jim. bor. p. 25. capsulis calyce decuplo longioribus .staturaque distinguitur majori ab Antbocerate multifido. — Anthoceros RBaddii Corda L. c. p. 14. tab. 5. Dg. 11- 123. nobis non innotuit, neque de patria certi quid constat. FAMILIA TERTIA. CEPHALOTHECEAE Donmozr. md Granula in sporangiis dehiscentibus recepta- culo afífixis. Elateres. Frondes. ^ J. DUMORTIERA. HReinw., Blume et iNees ab Esenbeck Hep. Javi in Nov. Act. 4c. C. L. C. N. Our. Vol, XII. .P. 9. p. 410. JMarchantia Sw. Character essentialis. Receptaculum fruc- tus commune pedunculatum, subtus fructus gerens de-« orsum spectantes. Involucrum eommune nullum. Ca- lyx sessilis, longitudinaliter bivalvis, uniflorus, val-. vulis integris. Calyptra nulla. | Capsula irregulariter rumpens. | Flos masculus disciformis, medio papillatus. An- therae (?) immersae, circinatae, axi cohaerentes. Character naturalis. Frons foliacea, pla- na, subsimplex, lobata, laxius, quam JMarchantia- rum íÍrondes, vesiculosa tenuiorque, subenervis, -. apora; subtus in medio radiculosa, reliquo ambitu hirtula. Receptacula foeminea in lobulorum sinu, con- vexa, lobis tot, quot capsulas proferunt, praedita, subtus ct in inargine hirsutula (hirsutie paleiformi, ex involucris communibus, hic repressis, veluti resi- dua, calyci adhaerente). Calyx globosus, (magnitu- dine seminis Brassicae), griseus, bivalvis, valvulis ut in "Targionia hemisphaericis concavis integerrimis eubcoriaceis. Capsula calycem replens, omnino sessi- lis, globosa, fusca. Semina numerosissima, Oovata;, 4" Mhd ÁO" LR ,; " Li m " w p-* Mt, eC INS UY f. * pow OH ^d [ elateribus plurimis tenuibus flexuosis (ferrugineis) intertexta. Floris masculi receptaculum discifor- me in media fronde apicem versus plerumque soli-.- tarium, convexo-planum, laeve, media papilla in- structum (setulisque circa ambitum in cognita specie fimbriatum), intus vesiculosum. Antherae (?) axin receptaculi circulo ambientes eidemque oblique ad- haerentes, obovatae , albae, molles, magnitudine se- minis papaveris, e membrana tenuissima fibroso-cel- lulosa conflatae. Pollen (?) vesiculosum, irregu- lare, massae selatinosae subcirrhosae immixtum. Adnot. Differt hoc genus a Marchantia: defectu involucri communis, calyce sessili solitario, calyptra defi- ciente ; ^ a Fimbriaria, cui calycibus solitariis accedit, disün- guitur: involucrorum et calypirae defectu; a Grimaldia denique, cui quod ad capsulae sessilis magnitudinem omnium proxima censenda est, dirimitur : re- ceptaeulo horizontali lobato, fructu non immerso, prae- sertim vero calyce bivalvi et integro, qua nota ab omni- bus simul Hepaticis, receptaculo communi instructis , re- cedit, à; Dixi in memoriam B. C. Dumortier, Viri praeclari, ,Commentationibus botanicis** T'ournay 1823 editis, bene de Hepaticis meriti, 1- DUMORTIERA HIRSUTA.( Marchantia hirsuta, Swartz Prodr. F7. Ind, occ. p. 145. Fl, Ind. occ. lil. p. 1897. — Schwaegr. Prodr. p. 34. — JVeb. Prodr. p. 103. a Schweinitz Hep. .4m. bor. p. 21. — | Hunth. Syn. l. p. 45. | — Humb. et Hunth. Nov, Gen. et Sp. pl. FII. p. 99. — €ed. maj.) — Reinw. Blume et Nees ab Esenbeck, Hep. Jav. in Nov. .4ct. 4c. Caes, L. C. Nat. Cur. | Vol. XII. 1. p. 195. — Spr. S. V. IV. p. 235. Habitat in montosis umbrosis Provinciae Minarum Ge- neralum, ad terram. | V. c. fr. d et 2. In Jamaica Swartzius legit, in Regno inexicano a Humboldt ; in Java. insula Blume, — HraIcar. Duxonrirna. Nos ':908 - HgPATiCAE. MancHAWTlA. 0 0 0| Adnot. Receptacula foeminea in nostris. quadriloba, -tetracarpa; tetra- ad octocarpa (4 — 8-locularia) a Swartzio describuntur, Nub ITL. MARCHANTIA rIN. i JVeb. et Mohr. Fl. crypt. Germ. t. XII. f. 13 — . 8 — Nees ab. Esenbech Magaz. der Gesellsch. naturf. Fr. zu Berlin. Fol. VIII. p. 271. — Dum. Comm- bot. p. 1195. | 7 Char. ess. Receptaculum fructus subpeltatum inferne fructiserum. — Calyx reconditus, | tubulosus, apice fissus, Capsula pedicellata, dentibus dehiscens. 1. MARCHANTIA CHENOPODA LIN. M. receptaculo foemineo dimidiato lobato, lobis obtusis subcrenatis, masculo dimidiato palmato subquadrifido , utro- que pedunculato. SM $334 ORE 4 Plum. Fil. 4m. t. 142. — | Dill. .H. Musc. t. 77. Cof. 8. —. Swartz Fl. Ind. occ. IHL. p. 1880. —^. Schwaegr. Prodr. p. 82. — *JVeb. Prodr. p. 102. — hunth Synops. J. p. 45. — Humb. et. Runth Nov. Gen. et. Sp. pl. Vil. p. 99. (ed. maj.) Spr. S. V. IF.1. p.234. (excl. syn. M. palmatae N. E. quae diversissima.) Heinw., Blume et Nees ab Esenbeck, Hep. Jav. in Nov. Jct. cad, C. L. C. N. Cur. Vol. XII. P. 2. p. 195. et 409. c Habitat circa Paranan et Rio Fermozo; ad: Flumen A4ma- zonum; in praeruptis viarum ad IMandioccam et alibi in Serra dos Ürgéíos Provinciae. Rio de Janeiro. — — Etiam in Districtu A4damantum, et ad. Minas novas, alüsque in regionibus monlosis atque umbrosis Provinciae IMMinarum Generalium, |. c. fr. — |. In Jamaica Swarlzius invenit. Observ. Variat frondibus latioribus angustioribusve, pedunculis longioribus vel brevioribus, —XVarietatem teneram marginibus frondium ascendentibus, scyphiferam fertilemque attulit Séllow (Herb. cl. Ottonis.) 29. MARCHANTIA ANDROGYNA LIN. M. fronde lineari dichotoma, laciniis bifidis obtusis e sinu fructiferis, receptaculis masculis disciformibus sessili- L. "28 1 Li F b. [ » " " d Lt ! HnPATICAE. MancHawTIA. ^00 309 bus margine nudis, foemineis pedunculatis, juvenilibus he- misphaericis sublobatis, adultis explanatis radiatim. fissis radiis truncatis. | Dill. H...M.. p. 5ao. t..75..f. 3. a. — Swartz. FI. Ind. occ. IIl. p. 1802. — Schwaegr. Prodr. p. 37. JVeb. Prodr. p. 104. — Smith Engl bot, 1. 2545. — Hunth Syn. pl. aequin, J. p. 45. Humb. et liunth INov. Gen. et Sp. pl. VII. p. 100. (ed. maj.) Conocephalus androgynus , Dui. comm, bot. p. 115. &. pedunculis brevioribus, saepe geminis basi connatis. Habitat « et 8 ín Minis Generalibus locis montosis um- brosis ad rupes. V. c. fr. f et 9. In Jamaica Swartzius legit, in INova Hispania ab Humboldt. ; Adnot. Icon Dillenii bene congruit. Pedubend 3.9*f lineas longi, validi, e nervo frondis continuato et excur- rente orti, plerumque gemini, basi spatio brevi juncti. Receptacula foeminea ratione plantae et pedunculorum parva, primum hemisphaerico- conica, margine septemlobo, lobis saepius obsoletis; aetate explanata, ad medium septem- fida, laciniis cuneiformibus truncatis yel retusis et subprae- morsis qua nota ad Marchantiam emarginatam java- nicam (AN. ct. Ac. C. NN. Cur. Vol. XII. P. 1. p. 192.) ac- cedit, abunde tamen illam discrepantem receptaculis mascu- lis pedunculatis. €alyx proprius laciniatus laciniis filifor- mibus, nec propendens. Flores masculi versus apicem frondis plerumque gemini, toti sessiles, primum plani, de- mum in disco depressiores, subscyphoidei. FAMILIA QUARTA. JUNGERMANNIACEAE Dvuxuonr. Capsula (Sporangium) libera, valvata. JUNGERMANNIA rriN. HOOKER. Hook. Brit. Jungerm. Introduct. — Dumortier Essay d'une Monogr. des Jungermanniées. Comm. bot. p. 103. — JVeb. et Mohr. Fl. crypt. Germ. p. XL. Gharacter essentialis. Capsula libera, qua- dri-vel suboctovalvis, rarissime irregulariter rum- pens. n * A M 310 HzrariCAE. JuxcERMANNIA. : Observ. Genus vastum, veluti omnes totius familiae - formas colligens rursusque ad statum perfectiorem sublatas. promens, cujus hic novam proponimus dispositionem, eam- que distributioni specierum per orbem terrarum, nostra qui- dem sententia, satis congruam, Subjunximus sectioni' cui- que et numerum universum specierum, quas ex singula earum cognovimus, et speciatim Brasiliensium, mox illu- strandarum. Quod ad ipsam Jungermanniarum distributio- nem geographicam attinet, tabulam adjecimus, geographicas rationes generis secundum singulas sectiones exponentem. TABULA SYNOPTIC A. Jungermanniarum distributionem: geographi- cam secundum sectiones naturales exhibens. d À. SECTIO PRIMA. Summa. Communes. : Propriae. FRONDOSAE. Tt Acaules. Asiae ot Am., tam, : iropicae quam bo- Europae . ; . . . 10. Féali: 412 -A &. C. b. sp. As. et Am. 9. Am. bor. et trop. $9. Asiae. (Javae) . . . . 6. Europ.etAm.trop. 5. .. f. Africae (C. b. Sp.) . . 4. Europ: As. Àm. . 3. . f. Jamaicae, Americae tropicae continen- » "1 ti . . . Americac borealis. . . 9. Americae tro pied. ros , Asiae , Europae. 3. Pusene. dab g. Americae tropicae Jamaicae . . . . . 4 . Europ. Javae. . 2. GContinentis . . . . 6. Europ. As. Afr. 2. &,.. Europ. As. . . 29, Terrae australis . . . . f. ved o ew nt HEEL SG tt Stipitatae. Africae (Borboniae Insu- BLEU VN OPEP. ine 9 osx Le cy" oos X ES RECS Americae borealis . . . 1. (Jamaicae communis.) 0. Americae tropicae Jamaicae . . . . . í$í. Americae boreali | comm. . *. ;.| Jamaicae . A 12:1 Brasiliae . . . . . 3. Novae Seelandiac| comu CU E Summa specierum Sectionis primae £5. 19. Terrae australis . . . £4. m * . MdL EM 312 , HrPATICAE. JUNGERMANNIA. B. SECTIO SECUNDA. Summa. Communes, Propriae, ^ YAGAE. t T Amphigastriatae. d ! a. Amphigastriis conformibus. . ^ " (Julaceae et Cladorhizae.) Europae . «. - « « * * 9, Am. continenti. (Germaniae et Helv. 7-) tropicae . 1.1. . 6. Am. borealis 9. Asiae (Javae) . . -. - .1O. Jamaicae . . 1f. 'lTerris austra- libus . .&:2. 44 ! rt Cap. b. sp. et : Ins. Maur. 2. Americae tropicae. Europae . . 1: jamaicae:.J& 3e. 60 2. s, 9. Javae . » «1. 3 Continentis. . » » . . 2. Europae. 4e3 ^ PN Americae'australi$^3,. ."1. .*, ..^. , "9 TRE Re (Staatenland) : . Americae borealis. -. * » 39 Europae x3 . Terrae australis. .. « . 5. Javae . . * E Summa specierum 26. propr. 21. | b. Amphigastriis difformibus. | Europae . . « : - - .2f. (Brasiliae . 1. (Germ. 18.) Am, bor. . 8. ' à Jav. ing,«... (2e ot At. Adnot. J. graveolens, J. Cap. b. sp.. 2. Schraderi et J. Tricho- manis, foliis dense imbrica- tis calyce que carnoso insignes sunt. Asiae (Javae) . . . . 17. [|Europae. . 2. Amer. trop. 1.) 13. NovaeSeeland.1. - Africae (Bourb. Jsle do France) 2. 2» » &. 1Enropabs c sS seb EM Cap. b. sp. - - e « - Á1- Americae tropicae Jamaicae . 4"; . . . 4 (Europae . . . f. Brasiliae . . . « .« - 11. [Javaeet Cap. b. sp. 1. " Americae borealis . . . 8. Europae . . . 39.. O. —*Kmericae australis . . . 1. « * « « s» «* s * * Í- Terrae australis (Nov. Zeel) Á. Javae. . - - -* 1 - 9 Suinma specierum: — 66. propr. - 54. E ^ ^ » Ue " , ^ "pt E e | ! idi v z " Ms. M ! * " s ! - : b LA v " HePATICAE. JUNGERMANNIA. 313 We Summa. | Communes, Propriae. B. SECTIO SECUNDA. j5í | YAGAE. Tt Examphigastriatae. à ; Europae (Germ. et Helv. Brasilie . 1.) / 24. Angl. 23[) . . . 29.]Am. bor. 16. | Cap.b.sp. 5. nid Jav. ins. . 1. 3 Eur. Am. bor. | Asiae (Javae) . » - . . 8.| et.Afr. . . 1:4. 78. : Brasiliae . i| Europae .« . ..1.| Eur. et Àm. ka S. Cap. b.sp. - e so dE s et Ad V ? 8. et Javae . * 1j " AÀmericae' tropicae Europae . , . f. ^Jamaicae . . - . » . 9.|!Eur. et Cap. 5. Drasháàe . 7. 22. 4. &[ b?spl X TM. *u Americae septentrionalis. 18. Eur.etCap.b.sp.16. 9. Americae australis (Staa- . tenland) e. . . . EJ . T. L] LJ] o . . .. . . 1: ! Summa specierum — 55. . . . propriae . 93. Summaspecierum Vagarum 147. . . . 'propriae 98. C. SECTIO TERTIA. [a Summa. . Communes, Propriae. TAMARISCINEAE. Y Amphi gastri atae. a. Dasi subtus. nudae vel complicatae, lobulo plano. * Lobulo maiori distincto (Platyphyllae.) : 2 . Javae insulae, . 41. Europae . . - ^^ . , b. Amer. bot. . . 1.|. 42. 5 MN Brasiliae ^. . . 1. Asiae (Jayae) .; . . 8. Europae . . . 1. 2. Afüsae (Ins. St. Mab.) 1. . E s. E Ro o LN Americae tropicae | Jamaieab - 4 2 2.4 3 . Europee . . . t. * & Brasliae. . . . . . 2 Mu E Eo Novae Grenadae . . LÀ -— h , " 1 ZAFS T *A ; f 314 HzPATICAE. JUNGEBMANNiA, | u . Summa. Communes. Proprie. Americae australis (Patágoniae) .. ..*.». 1. 7. «5, 1l. Americae borealis . . . 4. Europae . Terrae austr.iQNOoN, Beol) 9. .—4. "C. 2.» Summa spec. 21. « ». «* rr: propr. 15. ** Lobulo minuto plicaefor- mi, vel nullo. (Lejeuniae.) Europae . 05 Cap. b.sp.. . 1... & Asiae Jevae ^ c. qu IPs u13.; Bradilide" «o, 9. Gontinentis . . . . ..2, Jamaicae . ... 2. Africae (Cap. 6. sp.) . . 6. Europae . . . 1: Eur.et Am. bor. |. Am. bor... 5 A 2. Jamaicae . . 1. Ámericae tropicae Amer. bor. . . 1. JUNE T LV o. SUSZESU JayaS n 515. E (Brasiliae omnes) . . 93. Jam. et Am. bor. 1. 20. TU QWb 6^ LI Brasiliae . BHegni Peruani et Chi- 0070" Pe Rte CER Americae borealis . . . g. Europae et Asiae 1. Jam. et Cap. 6. sp. 1. 1. - Summa specierum 5l. propriarum 38. b. Auriculatae, auricula for- nicata. Europae . . . . . . . g. Bras. et Àm. (Germaniae 2.) septentr.. , . 2. . f. Angl. 3.) . Brasiliae . . . 5. Asiae (Javae) . . . . .15. Am. Austr. (Staa- (Nepal) RI we dile,» d tenland.) . . 1. 7. Qap. 6. Sp. « s & Africae. Teneriffae . , M os. oo Borboniae . . "ET Dr VIE Eur. et Bras. . 1. 4. Cap. b. 5p. . * a * LI 6. Àm. trop. . 8 H 2. Àm. austr. . . Íí. pO. AMAA TUN ME er HhapAT1CAE. JUNGEDMANKIA ! à 515 Summa, Communes, Propriae. Americae tropicae. y Jamaicae et ins. Americae conti- 2 U B 9c0..2 4" 1535. ^B. nentis et ins. Botbo* veio Europae et Am. 0 septentr. . , 4$, JAvA L5, Dr. E Cap. b. sp. . à. Btonline aud uv. Americae australis « (Staatenland , Magellans- | Land.) . . . . LI . 5. Javae a » . » 1- e 4. Americae septentrionalis . 2. Eorepai: 4,6» f$ UH Terrae australis (Novae Seelandiae) . . " e. . 2, . . . . * E . . ^ . 9. t —————— Summa specierum 33. | propriae 19. if Examphigastriatae. a. Auriculatae. EEVODOB Duo. 09 c» Moria Tw is TORT RU CRLE QURE Ásiae (Javae) . . . . . 1. Insulae Borvb. 3L. vu Africae (Ins. Borboniae) . 2. Javae . . . . BE. ou s —————— Summa spécierum 3. propriae 2, b. Basi complicatae. |.Europde. . . . . -'. . 1. Brasiliae, Ám. Sept. ; te datos 00, ls. Borb. 47323 ; J , : | , SIM Cue) lInss, Am. merid. 1. ! Africae (Ins. Mascar. Europae . . . 1.i 0 et Cap. b. sp.) . . . . 2. lÀm. merid. ... 1d). 7 Americae tropicae. Jamaicae, Portorico, Brasiliae) . . . . . . 93. Europae, Africae, Am.septentr. . 1. . 29. Americae septentrionalis . 1. Europae . . . 1. . OQ. ———— Summa specierum propriae 3. Summa Sectionis Tamariscinearum 110., propriae 77 340 . . HmzPAariak. J UNGERMANNIA: m - -". p. SECTIO QUARTA. — . Summa. — Communes. Propriae: : FLAGELLIFERAE. À xg tf Amphigastriatae. ' Europae (Germ.) . . . . 3. Amer.septentr. 3. . 0. Asiae (Javae). Jia a PUNCIME A A d. OMEN Africae (Cap. b. sp.) . . . 1. Am.bor.ettropic.1. . 0. Americae tropicae (MNuése, BEASE 47-1... x Americae septentrionalis : 2. Eur. et Am. vrople, l. a Eur. et Cap. b. sp. 1. 4f Examphigastriátae. | Aub (JawaP). 2. « Wovb Ae e 5.57 5. 7] X RIEMB - Summa specierum Flagelliferarum 16: propriae 14: E. SECTIO QUINTA. NEMOROSAI. f Complicatae (Exam- phigastriatae.) | | Europae . . : s . * «16. ( Àmeric. septentr. 5. i (Germaniae 15. Angliae 11.) JdVagGs 08 eR Americae septentrionalis . 5. Europae . . V C, UE Javaé, . 4.6 » 4 5 « $1. Europ. et'Àm; sep. f. ..- 0. ToerrardBéwala uo. Qe c o. 2 A» 2 Summa specierum 19. propriae 13. iT Aligerae. a. Àmphigastriatae. Agfeo (Jdvas) ^, o SUIS TLUIr, T VTL Africae E Ins. Maiearm, |... b. T. Gap. D.8p 9. o9 Americae tropicae (Bras.) 1.. . . . . - «* « . « f. Americae australis (St«a- tenlaud) . Cu wg s. Bé sd dE oA - ARCEREE Terrae australis (Nov. FBeelandiae) | $7... . 1e «e &7M I LAESLEEENBREN b. Examphigastriatac. Asiae (Javae) . M e - . T^ E ^ LI . e La . . LJ M Summa specierum 9. propriae 9. Summa specierum Nemorosarum 28. propriae 22. A 145 v LA i ^ "T OTI L " " l que à : " [ , v "^ r. b e. " wv | HEPATICAE J UNGERMANXIA. 317 "d | : / ' 4 " F. SECTIO SEXTA. Summa. Communes. Propriae ASPLENIOIDEAE - T Amphigastriatae. CUN ^4: Asiae (Javae) (972) 07e X9 9. "NP DUM vara NT rM MP TE. 9. -— Brasiliae 3 o Mer M sadlusi dj de 42141 Nr d TEXAS BRUN 1. Australiae (NovaeSeélandiae) 1. 4 « « « . * $ «.« 1d- tR Examphigastriatae. n Europae (Angl) ;: . :. * 9 Ins. Borbon, Ja- E. vae, Am. bor. et N austr. . . . 1. . 2^ Ásia (Javae) . . . « - -1í1. Europae, Ám. bor. Brasil. Cap. b. sp. lni. Hofb. ^- & Novae Seelandiae 2. Áfricae (Oware) . . . - 1: Brasiliae . . . 1. €ap. b. sp. uj BC RELIER Àm. trop.. « « 1 j* Isle de France . . . , 2. Europ. Àm. . . 1. » Àmericae tropicae Jamaicae, Guadalou- pe, Brasiliae. . . « 5: Africae (Oware) 1. . 4 Americae borealis . * . 1. Europae, Asiae. 1. '. Q. Terrae australis (Novae Hollandiae et Novae Jamaicae . . « fab. Seelandiae). . . * . 7. Javae - . . . 2. 4. Summá specierum Asplenioidearum 26. propriae 22. Observatio. Numerus specierum, in hac tabula geo- graphica descriptarum, est 352, qui quidem, ob incertas quasdam ^ species ad 340 diminutus, a nobis calculo estsubjectus. Patet autem ex tabula nostra , inter 352 species 222 esse singulister- rae regionibüs, supra memoratis, proprias et 3o — 40, i. e. cir- citer 4L. omnium, pluribus communes. Europae inter 105 species 17 sunt praesertim Indiae occidentali et orientali tropicae communes, ubi montium juga incolunt. Asia tro- . pica inter 108 species 40 nutrit Americae tropicae, ium ali- quot etiam Insulis Mascarenis, Novae Selandiae vel Euro- pae Americaeve temperatis et frigidioribus communes. Con- tra ea vero Terrae australes inter 3o species vix unam vel alteram ostendunt, iis non propriam, Quod itaque in reli- quo regno vegetabili observatum est, ''erris australibus plan- tas quam plurimas esse peculiares, communes paucissimas, D n mm d *) d, simplex Herb. Web. est J. asplenioides 8 australis mihi. Á 348 .. HaParicAE. JUNGERMANNIA. —— ; à dd " 3 E . "c B » qi L idem non minus in Jungermanniis obtinet, quarum species Australes, aliis regionibus communes, vix 4j; sunt omnium, in Asia vero ultra 2 ad $ fere assurgunt. Ld ! Porro memoratu dignum videtur, plurimas 6ommunes species gigni inter Frondosas sessiles, Vagas, Ta- mariscineas amphigastriatas, et Asplenioideas, paucissimas inter Flagetliferas, nullas fere inter Fron- dosas stipitatas, Tamariscineas complicatas, examphigastriatas auriculatas, et Nemorosas, eas si demas, quae Europae cum America boreali communes sunt, quarum terrarum etiam in reliquis maior est con- gruentia.) Nemorosae aligerae inter tropicos prae- sertim occuruunt, Europae autem plane deesse vindetur. Sectio Il. rnoxposaAx. d * Acaules, Brasiliae (1 — 6) Jungerm. furcata Lin. —— --— multifida Lin. bipinnata Sw. pinnatifida Sw. pinguis Lin. brasiliensis N. ab E. 1f Stipitatae, i. e, parte folacea stipitis seu "caulis adminiculo — terrae affixa | (7 — 9) Jungerm,. difformis N. ab E. —n Phyllanthus Hook. sinuata Sw. Foliaceae totae seu folis cauleque non distinctis, saepe repehtes. 6., quarum 3. commu- nes Europae, — 4 (vel potius ob J. jpal- malam, 5) communes Americae boreali — $ Americanarum, 4) communes Javae in- sulae. J., quarum una Jamai- cae et Americae bo- reali, una Novae Seé- landiae communis. Summa 9. ratio ad cognitas spe- . cies huius sect. — 9: 29 —— i: 77. / Sectio IL. vacAx. Foliosae, terrestres. Cau- lis vage ramosus vel simplex rariusve pinnatus, tum vero teres, ramis vel obtusis vel attenuatis, procum- bens, plerumque repens radiculis plurimis tenerri- - formis, interdum radices hinc inde flagelliformes , sed nudas, promens. Folia subdisticha vel disticha, remota vel imbricata, imbricatione in plerisque suc- cuba (seu rettorsa), tum folia ascendunt, in nounul- pr Mord APEABRTS MINE y LI (77) m "^ * - W 3 , . i * ] T h T | ' UN Ww à RHsamicag Josczamacgia. ji | 319 lis Qlieterodlitib] TR (antrorsa,) quibus folia hanc ob rem plana vel. convexiuscula pateppon Amphi- : gas tria a, si adsunt, vel folis coní formia et uüsdem aequalia. inveniuntur , quo caulis fit teres et foliis ad speciem. undique tectus, vel sunt difformia , mi- nora,.in mulüs radicularum toómento tecta, Tremo- tiuscula vel imbricata j quam plurimis. desunt am- phigastria. Fructificationes terminales, ra- rius laterales. Calyx tubulosus, compressus, ore-« lacerus, rarius carnosus et e basi setam emittens. - Seta longa. (Genera Sacecogyna. et,.Cincinnáü-, lus Dumort. ; Calypogeia Radd.) Adnot. Sectio quoad | distributionem geógra phicam satis naturalis, alienas tamen formas aliquot conjungens, quo forte eveniet, ut mox in tres seu quatuor obest sectio- nes proprias: 1) Cladorhizas, seu -pinnatas filiformes, ramis attenuatis, foliis minutis remotiusculis, amphi'as- ^triis subconformibus, quales sunt J. quadripartita Hook, J. microphylla Hook., J. pendulina et Sco- lependra Hooh., . J. trichodes nobis, aliae, omnes tum insulas australes, tum Americae extremas partes australes incolentes. — 2) Scleranthae, foliis ineubo-seu antror- sum imbricatis et calyce carnoso distinguendae, quales, sunt: J. graveolens Schr., J. Schraderi Mart., J. Trichomanes, (J. àaccata H.?) — 3) Vagae genui- nae, (Explanatae), quarum folia adscendunt, HE RENINOR succuba. — Nunc, cum paucissima &e tantum omnis hujus sec- tionis species brasilienses cognitae sint, non nisi ad latio- rem ambitum aeusts respeximus. 4 T Amphigastriatae. ! y" v it. a) Amphigastriis foliis forma et magnitudine congruis - 008 vel subaequalibus, caule itaque tereti, foliis saepe. Py" incisis vel capillari - mulüfidis. Julaceae et Cla- ui. "Berk sik | -Brisilia AR unam hucusque administravit : Jungermanniam paucifloram Dicks. (Sp. 10./! Ame- ricae boreali et Europae communem. b) Amphigastriis foliis forma et magnitudine | incon- gruis, folis distichis. Explanatae (Sp. 11 — 20.) er " 5v d$ , » i - FOE "X. s 5 ded 320 HEePATICAE. JUNGERMANNIA. «, suceubo - imbricatis: ' Jungerm. connata $4... — by — — combineata JN. ab EF. A c — amphibolia N. ab E. , — . serrülata Sw. . [9., quarum 2. Ja- — radiata NN. ab. E. maicae cornmu- — homophyll N. ab E.| mes. - à carnea N. ab E. — . argilacea JN. ab E. — pachyrhiza N. ab E, 8. incubo - imbricatis : Jungerm. Trichomanis Linn. Europae et Americae bor. communis. Tf Examphigastriatae (20 — 236.), foliis. succubo- imbricatis. (Species hujus subdivisionis nullae hucusque in- ventae sunt foliis incubo - imbricatis.) Junzerm. tubulosa N. ab E. P 4 piligera ££. IN. et BI. 6., quarum ]. Eu- ropae temperaiae 1 communis, — porphyrorhiza N. ab E. | 4. Jamaicae, 2. Brasiliae. — crenulata Sm. — prostrata Sw. — fubricaulis /N. «b. E. Brasilienses species hujus sectionis, quas cognitas ha- bemus, numero 16., ad Vagarum omnem numerum relatae, sunt — 16: 130 — 1: 7,50, ad Europaearum numerum — 16: 58 — 1: 3, 62., quae ipsae, ad omnium specierum generis numerum relatae sunt — 58: 340 €- 1:5, 090 5. Brasilienses contra ad | eundem numerum .. — 16: 340 — 1: 20,235. Ad Brasiliensium om- nium numerum sunt — 16: 68 -—— 1: 454293 .... - Sectio III. rAwAnrscixEAr. Foliosae, corti- cicolae. Caulis pinnatim compositus, decomposi- tus, supradecompositus, procumbens radiculis bre- vibus papillaeformibus sparsis reptans, ramis paten- tibus obtusis apice incurvis. Folia incubo-imbrica- ta, convexa, subtus in plerisque lobulo formae va- " Lr LR. -— "f ? FER ead * " Ld * 4 2" 1 " HxPATICAE, JUNGERMANNIA. 321 . x riae praedita, vcl basi saltem postica complicata. Amphigastria in plerisque adsunt. Fructifi- cationes in ramulis brevibus terminales, foliis et amphigastriis difformibus majoribus ^ involucratae. . Calyx 1irigonus, trifidus, apice connivens. Seta brevis. Capsula quadrivalvis coriacea, vel semi- quadrivalvis membranacea reticulata, elateribus tunc terminalibus. (Lejeuniae Dumort.) ' ^ T Amphigastriatae. a) Folia basi subtus nuda, vel complicata lobulo plano. * Lobulo majori, distincto (Platyphyllae) 27 — 28. Jungerm. laevigata L. 2, quarum — ericoides IN. ab E. | 1. Europae communis. ** Lobulo minuto plicaeformi indistincto, vel nullo. Complicatae. (Le- jeunaceae pleraeque Dum.) (29 — 51.) Jungerm. squamata 77'eb. phyllorhiza NN. ab. E, bicolor /N. ab. E. polycarpa JN. ab. E. juliformis IN. ab E. granulata JN. ab E. parviflora IN. ab. E. cognata JN. ab E. transversalis Su. geminiflora N. ab. E. filiformis Sw. tenera $uw. isocalycina /N. ab E. acutangula AN. ab, E, thymifolia N. ab E. flava Sw. contigua /N. ab E. madida N. ab E. - eluta IN. ab E. sordida JN. ab E. " diffusa Su. LI4 db EAJADT 1 pPREBÉELCUDI 21* 4 r ^ | LIN. H * , L F. « M 322 HEPATiCAE. JUNGERMANNIA. | " - - Jungerm. filicina St. TT planifolia iN. ab E. Species 23., quarum 6 Jamaicae insulae communes, | ! 3 Javae insulae, 1 Indiae orient. con- ei tinent, 1 Americae septentrionali, 4 nulla Europae temperatao. b. Folia basi subtus auriculata, auricula fornicata L t "1 (32 — 58.) Jungerm. obscura Sw. — dilatata Linn. — replicata JV, ab E. E — cordistipula AN. et BI. gracilis JN. et. DI. TE atrata Suc. : Species 7.; quarum una Europae, Africae et Ame- ricae boreali, duae Jamaicae insulae, ( earumque una cum tribus aliis Javae insulae communes. if Examphigastriatae. a. Auriculatae. (Brasiliae desunt.) | b. Basi complicato - bilobae. (59 — 60.) Jungerm. pallens S. -— complanata Lin. Spec. 2., quarum altera Jamaicae insu- lae, sltera Europae, Capiti bonae spei et Americae boreali communes. . Species Tamariscinearum, e Brasilia allatarum, nume- ro 34, ad species omnes sectionis suae sunt — 34: 113 — 1:.3,23., et solae complicatae — 233: 115 — 1: 4, 95... i. e. fere € totius sectionis exhibent, Ad; Europaearum hujus sectionis numerum sunt — 34: 15 — 1: 0, 44..5; ad uni- versum Jungermanniarum numerum — 34: 340 — 1: 10, et solae complicatae et amphigastriatae species Brasilienses, z- xs 14, 78... iq omnium , quas cognovimus , Junger- monniarum sunt. Euinet itaque sectio haec in istis regio- nibus. " caulisequa 7V. ab E. Á M ST "d ! . Y di d. a Y ^ » | | N » |o HEPATICAR. JUNGETOANNIA, 323 | Sectio IV. rraAGErrriFERAr. .Foliosae, ter- restres et in muscis parasiticae, repentes, adscenden- . tes. Caulis elasticus, dichotomo - divisus, e latere dnferiori ramos, in nonnullis spiraliter evolvendos gignens, nudus, sed flagellis, ex eodem lateré pro- genitis, longis validis. simplicibus vel apice divisis, | folis parvis remotus, veluti denticulis, adspersis, radicans. Folia dense antrorsum succubo-imbri- - cata, deflesa, (hinc caulis dorso gibbosus,) apice saepe truncata et dentata. Amphigastria pleris- que. Fructificationes laterales, saepe basi propiores. Calyces inflati, ore clauso. ib E 1 Amphigastriatae. (61) 4 Jungerm. stolonifera Si. Jamaicae. et Ameri- f cae boreali tempera- tae communis. ' XY qr Examphigastriatae (non observatae sunt. Vidimus unam speciem Javanicam.) . Brasilia pauperrima specierum ejusmodi, quarum nune 17 ex toto orbe terrarum, i. e. J5 omnium, cognovimus. Eu- ropa nutrit 4, Java insula 13, seu 2 omnium. Praestat adeo haec divisio in illis regionibus. Sectio V. wExonoOsaAr. Foliosae; terrico-- lae, erectae vel adscendentes. Caulis sola basi radi- cans, simplex vel furcatim divisus, obtusus. Folia disticha, succubo - imbricata, saepe serrata yel ci- liata, biloba, lobo altero dorso altero paginae infe- riori subincumbente, hoc saepe niajori; illo in non- nullis inferioris lobi dorso mnato. Amphigastria saepe nulla. Fructificationes terminales; Ca- lyx compressus, ore eonnivente subdentdto. Seta elongata. (Generis Radulae Dumort. species.) L| 1 Nemorosae propriae, foliis complicato-bilobis, a. Examphigastriatae, b.-Amphigastriatae. (In Brasilia adhuc nullae inventae sunt species hujus , divisionis.) - he un ' ! "y AVELRENT. 3 Y 324 HgPATICAR. JUNGERMANNIA. - i. 4. Aligerae. Foliorum lobulo dorsali. -. a. Amphigastriatae, (62.) ropria. e $ b. Examphigastriatae. Jungerm. Pterygophyllum .N. ab yd Brasiliae - : - (Brasiliae desunt. Java insula duas tulit ejusmodi.) Aligerum 10 species cognovimus, ex Insula Mauritii, ca-. pite bonae spei, Insula Staatenland, Java Insula, et Nova Seelandia allatas; quarum una est nostra I. Pterygophyllum, ut nomen indicat, muscis ea similis. Additis complicatis 19, Brasilia 75; cognatarum mmtrit, quae inter omnes Jungermannias ad 45 accedunt. Europa nutrit 16, seu ultra 2 complicatarum, plus quam 2 nemoro- sarum in universum, et J, omnium Jungermanniarum. Ergo superant in Europa (Germania) Nemorosae compli- catae reliquas numero. Sectio VI. AsPrENrOrDEAEr. Foliosae, terri- colae. Truncus primarius repens, implexus, foliis ja z "» destitutus. ami erecti, simplices vel furcatim divisi, arhizi, apice deflexi. Folia disticha, oblique de- flexa, alterna vel opposita, succubo - imbricata vel remotiuscula, saepe denticulata vel ciliata. Amphi- gastria in paucis. Fructificationes vcl latera- les vel (in plerisque) terminales e dichotomia, foliis . perichaetii conformibus patulis. Calyx parvus, com- pressus, subbilabiatus. Seta exserta. Elateres vagi, (Generis Radulae Dumort. species.) tAmphigastriatae (65.) | puts Jungerm. corrugata JV. ab FE., Brasiliae propria, : Jungermaniae costatae, s»eciel Javanicae accedens. Tf Examphigastriatae (64 — 69) Jungerm. cristata Suc. — patula Suc. — simplex J7Jeb. — dichotoma 77eb. — adiantoides Si. . ! V7 a . 4 T MAN. ! 4 NN: ' M " » " LE Y " s HP , | wv» / | i k | T WS EPATICAE. JUNGERMANNIA. | 325: Sarum autem nulla, praeter corr ugatam, quae am- phigastriis praedita est, Brasiliae propria est, sed altera, quae simplex WVebero audit, varietas tropica inventa est - Jungermanniae asplenioidis, omnis fere terrarum orbis in- digenae, reliquae in Jamaica insula a. Cl. Swartzio inventae sunt,^una autem in Guinea etiam. provenit. Species brasi- lienses hujus sectionis, cum totius sectionis numero colla- tae sunt — 6: 26 — 435 javanicae species autem ad eundem . . | numerum sunt — 13: 26 — I, unde patet, harum formas praecipue im orientali orbe variari, ita ut 1n istis terris ad eL M . omnium specierum numerum sint — 13: 340 — 26, spe- cies americanae autem —- 1: 56. In terris australibus etiam - -sex hujusmodi species inventae sunt, Europa autem tres tan-. X tum nutrit sive 414 cognitarum, harum autem una per orbem . Ii sparsa, duae propriae; Javae, inter 13, 10 propriae, ,eaedem- que ab americanis diversae. Sectio prima. FRONDOSAE. l Acaules. L JUNGERMANNIA FURCATA LIN. LI J. fronde lineari dichotoma membranacea costata supra: laevi, subtus margineque plus minusve pilosa, fructu ex infe- riori costae parte egrediente, calycibus bilobis conduplicatis margine ciliato, calypira carnosa hispida. Jungermannia furcata, Hook. Brit. Jung. tab. LV. el LVI. Humb. et hunth. Synops. L p. 44* «&. communis ; £. linearis. .. Habitat « in provincia! Bahiensi, ad arborum corticem 5 — B cum calyptris emergentibus attulit Sellow (Collect. cariss. Ottonis); in Hornschuchia Bryotrophe ad Flumen Ilheos legit Princa Ma ximil. IlNeovid. Observ. Varietas $ (— I. linearis, Swartz Prodr. 185. — Sw. Prodr. 91. — JVeb. Prodr. p. 98.) insig- D nis est fronde angusta lineari - dichotoma divaricata rep- tante margine ciliata appendicibusque lineari-lanceolatis cre- bris quasi. plumosa. 9. JUNGERMANNIA MULTIFIDA LIN. a * [L . . / . L fronde lineari enervi plana pinnatum ran0$3 ramis obtusis fructu marginali , calycibus brevissimis ore dilatato "funbriato, calyptra exserta qblongo -cylindracea tuberculata; ^d u^ : $ me *. Pw , o CAPE "t ] s " G MXN un 306 o NRERQUA PRRENEPIAE: nc to * » ^P. almata. Hed. " 1 bx m - i ^ | | P - ! 1 - V UB ado lineari - multifida cortici adpressa fusca, areolis - * u^ -. medio tractu angustioribus. magisque. COo1 . - speciem edentibus. T ML J ] j : M "uos ^ (^ Dillen H. M. t. 74. f. 43. — Sehmid. Icon. t. 55. — » 2" 2 B. flabellifera, ramis ramulisque adscendentibus apice fla- P » à Engl. Bot. tab. 186. — Schwaegr.. Prodr. p. o. — xd Hooh. Brit. Jung. t. 45. f. 1,5, 7. — Feb. Prodr. p. 94. — Humb. et Hunth Syn. Y. p. 44. 7 "Ag. palmata, fJedw. T. gen. lI. t, 20. 4.5 —35;t.21. 3 — 3. —. Schmid ic. t. 55. f. 36, 1. TH. ei - 4M. FL er. Germ. p. 433, fs« — .Schwaegr. Prodr. p. 30. — JPeb. Prodr. p. 95. T | Lu Habitat ad. flumen 4mazonum (in J, connata Sw. — locisque imontosis umbrosis Minarum generalium; — 8 in AMiris generalibus, e. gr. in Serra da Piedade cum f. pin. gui (Sellot. — F. s. fr.); — y ad Rio de Janeiro in ar- borum cortice (v. s. fr.) Observ. Varietatem habemus (v) satis teneram angus- tam e viridi -fuscam, ad var. vy. pinnatifidam VV eb. acceden- tem. Var. & tenerrimam, laciniis admodum attenualis, in frustulo ligni invenit Sello w. 5 | $. JUNGERMANNIA BIPINNAT A. J. fronde lineari enervi plana bipinnatim ramosa, ramu- lis attenuatis , calycibus obovatis lateralibus ore dilatato fim- -briato/ a Jungermannia bipinnata, Swartz Prodr. F1. Jnd. occ. Ill. p. 1077. — Schw. Prodr. p. 3o. — FFeb. Prodr. p. 95. belliformibus. «s . Habitat (2) in provincia Minarum generalium — V. c. * e« l.) — 8 in $y'lvis primaevis ed. S, Joan. Baptista (a Mart.) Ádnot. Pauca frustula legimus inter alias Jungerman- nias sed bene haec conveniunt cum verbis Swartzii. Bami saepe suboppositi ; ramuli angusti, attenuati. (Var. «, calyces oboyati, neque adeo, ut in I. multifido, truncato - discifor- mes, ore lacero, laciniis obtusis subclavatis. "lota frons li- bera decumbit, neque radices emittit, Color virescenti- sub- fuscus, " | | 2x) * |J ^ ' ; "n Á ! » | MA ^A wr 3 LA A " ^ y LULENE u^ E [4 4 Y Ys. ub uns VCEP ED M Wy T, TEN à AUR TM | HrPATICAR. JUxGERMAXNIA. i 327 4 * ^ (^ ^ Nar. A. basin versus structurae est potius communis, sed rami et ramuli, ubi inter alias Jungermannias, v. €. J. sinu- atam et connatam, quarum ista plantula consortio gaudet, . adscendunt flabelli ad instar dilatati et incisi, alienam spe- - ciem induunt. | ! by! 4. JUNGERMANNIA PINNATIFIDA. T ; J. fronde enervi pinnato-multifida lineari, ramis pec- tinatis, ramulis truncatis, calycibus.... | . Ulva palustris ramosa et foliosa ..R. Syn. st.Drit. nr -p. 63. 5. — Dill. Hist. musc. p. 514. t. f. 48. — Jungermaniae mulüfidae Lin. proxima Sw. P/. fad. occ. III. p. 1877. : Jungermannia multifida v. pinnatifida 77b, Prodr. Habitat in ierra uda provinciae IMinarum. generalium (Sellow), ad flumen zimazonum (a Mariius, —. V. $8 fr me T Observ. A. Jungermannia multifida differt «haec: fronde biunciali, dense caespitosa, atroviridi, flaecida, bis terve pinnatifido- divisa, ramis inaequalibus subfastigiatis -toto tractu linearibus tamen sat latis, ramulis brevibus remo- tis ad angulum rectum prodeuntibus truncatis et dentiformi- bus unde rami formam pectinis (pectinatam) induunt. — Fructum non observavimus. / Adnot. Icon Dillenii optime quadrat. b. JUNGERMANNIA PINGUIS LIN. E^ 1. fronde enervi lineari - oblonga apice dilatata sinuato - divisa supra plana subtus tumidula crassiuscula, fructu ex 1u- feriori pagina prope marginem egrediente, calycibus brevis-. simis ore dilatato fimbiiato, calyptra exserta oblongo -cylin- dracea laevi. | Jungermannia pinguis, Hook. Prit. Jungerm, 1. 46. (instar omnium). c. synon. &. fronde elongata sublineari simplici subpinnatimye ra- mosa. , * Hook. l, c. (. 46. f. 2. — LIVeb. Prodr. P. 93. ^ (v *j "s Ld E * LI L , - * v A 5a e. | à 328 j HizpATICAR. JUNGERMANNIA. * D / Habitat in udis Serra da Piedade provinciae Minarum generalium. (Vid. c. fructif. masc.) : Adnot. Fructificationes omnino in hac congru- unt cum figuris nitidissimis 4, 5, 6, 9, ab Hookero pic- tis; Frondes deorsum valde tenves, angustae, pinnatifido - sinuatae, laciniis patentibus linearibus, coloris brunnei, superne latiores et virides, solito more margine sinuatae et undulatae, obtusae. Fructificationes masculae bilo- bae. — Pars inferior frondis, si forte disrupta seorsim in- spiciatur, pro Jungermannia pinnatifida Sw. haberi posset, sed abit continua in apicem latiorem, et ipsa Tae nS longioribus indivisis aliquid alieni prodit. 6. JUNGFRMANNIA BRASILIENSIS. T J. fronde costata lineari dichotoma divaricata integerrima tenera, fructu e superiori frondium parte egrediente, peri- chaetio calyce multo breviore monophyllo laciniato, calyce cylindrico aequali ore fimbriato, calyptra inclusa. Icon: in Mart. Icon select. t. 15. Frondes dense sibi incumbentes, radicantes, 1$ — 4 uncias longae, 13 — 9 lineas latae, basi angustiores et deni- que in nudam costam radicantem abeuntes, lineares, integer- rimae sed margine obiter repandae, planae, dichotomae , la- ciniis divaricatis, extremis rotundaus et subreiusis, tene- rae, laete virentes, costa valida subferrugineà divisae; retis areolae mediocres, angulosac. Fructificationes e costa circiter media frondis, superae, solitarise, rariusve altera pone alteram remotiores, obliquae. Perichaetium (calyx exterior Hook.) squama incumbens, subrotunda, pli- cata, quadrifida, laciniis laciniato - dentatis, laxissime areo- lata, calyce triplo fere brevior. Calyx tubulosus, cylindri- cus, laevis, subcoriaceus, ore truncato subcoarctato fim. briato, Jlacinulis subulatis simplicibus recurvis pellucidulis aequalibus quarum ope orificium calycis. fere Musci peristo- ma refert. Calyptra reticulata, calyce brevior. Capsula elliptica. (Exsertam non vidimus.) Habitat in montosis. glareosis ad Villa Rica et ad S. Joan. Baptista Minarum generalium. (V. c. cal.) - Adnot. Jungermannia hibernica, /JoóA., Brit. Jung. lab. 18, isti proxima, differt fronde non ita regula- riter neque divaricatim dichotoma, calyceque ovato plicato apice dentato fissoque. 1 HPATICAR. J UNGERMANNIA. L . 329 Tt (rnoxDposAr.) Stipitatae. 7. JUNGERMANNIA DIFFORMIS.T : / J. frondosa, caule repente radiculoso compresso subalato ramoso, dilatato in frondes palmato - etfusove - dichotomas, laciniis linearibus obtusis nervosis crispis, calycibus ad di- chotomias frondis cyathiformibus margine lacero - ciliatis. B. torta, caule primario membranaceo alato fasciculatim prolifero, laciniis irregulariter dichotomis tortis. Var. «., Caulis pollicem et ultra longus, ramosus, divaricatus, procumbens atque in caespitem implexus, valde irregularis, inferne e tereti - compressus, striatus, fuscus, radiculoso - subtomentosus, superne planus, sicuti et rami transiens in frondem flabelliformem vel suborbiculatam pal- matam bis terve dichotomam, costa crassa, subfusca, divi- sam, sordide virescentem ; laciniis latiusculis linearibus obtu- sis integerrimis glabris, margine undulatis crispisque. Ca- lyx ad ortum dichotomiae frondis primariae in pagina supe- riori sessilis, brevis, cyathiformis, reticulatus, margine la- cero - ciliatus, Pistilla plurima, f:sciculatim conferta, subeylindrica, obtusa, subfusca, e duplici cellularum serie exstructa. Fructum non vidimus, 8 Etiam caespitosa crescit, maximeque irregulari Pd ludit. Truncus primarius 2 — 3 pollices longus, procum- bens, per intervalla radiculis terrae adhaerens, tortuosus, maximam partem ala foliacea exutus, teretiusculus, fus- cus, hinc inde tamen tenuissime marginatus vel etiam resi- dis foliaceis subalatus, subdichotomus, hinc inde fascicula- tim prolifer. Laciniae variae yc ione A procumbentes o et e costa radicantes, vel adscendentes, I — $ pollicem lon- gae, 1 — 147 lineas latae, flexuosae et ubA OU basi nudi- uscula vel subalatae, din membranaceae, tenues, lineares, undulatae , integerrimae, furcatae vel ulterius dichotomae, apice vel aequales bifidae laciniis obtusis, vel nonnihil dila- tatae rotundatae, nervo valido, inferne fusco, superne vi- ridi. Fructificatio in nostris desideratur. Habitat in Brasilia, (Sellow.) (Herb. Cl. Ottonis) 8 in sylvaticis depressis udis Districtus zidamantum (V. c. cal.) Observ. Similis est Jungermanniae flabellatae Hookeri, sed caule ramoso. et fronde singulari modo undu- lata et erispa ab hac et a quaecunque alia specie adíini discre- pat, si forte excipias Jungermanniam podophyllam Thunb., à Cl. Lindenberg e Herb. VVeb. mihi datam, quae quidem differt: cauli basi nudo nec alato, bis furcatim - * ^» 330 HrraricAE. JuwGERMANNIA. — 3 | M "eT J, £, régie o. ul P diviso, frondeque margine remote serrata.: Fructificatio la-- tet. Hab. ad Cap. b. Sp. UT PRRRET Var. &.a prima forma praesertim differt: trunco toto ab initio frondoso, laciniisque dichotomis linearibus (nec pal- matis) tenuissime membranaceis viridibus. Quae res dubia movere posset, numne varietas ,,endiviaefolia** haec potius haberi debeat Jungeramanniae brasiliensis, modo de- scriptae, qualem et Jungermannia epiphylla sterilem aliquam profert, an media stirps sit inter utramque? — . 8. JUNGERMANNIA PHYLLANTHUS HERO OK. J. frondibus ovato - lanceolatis simplicibus obtusis in- tegerrimis stipitatis, fructu e costa superiori frondis, basin versus, calyce duplici exteriore parvo squamoso, interiore oblongo cylindraceo carnoso. : Hooh. Musc. exot. tab. 95. Spr. S. FP. lV. p. 233. n. 196. . Habitat in Minis Generalibus, ad ligna, putredine emol- lita. (V. sin. fruct.) In IVova Seelandia. (Menzies.) Adnot, Specimen unicum invenimus, sterile id qui- dem, sed figurae citatae omnino congruum, ut eandem spe-^ ciem declarare fas sit, donec; cognita fructificatione, pro- betur forsan contrariun. Caudex repens, quasi prolifer frondibus nonnullis, brevi stipite, etiam facile radices abente, suffultis. Color frondium laete viridis. Circumscriptio 4n nostris basi paullo latior apice, quod non ita in icone Hoo- keriana, LI 9. JUNGERMANNIA SINUATA SW. J. frondosa, procumbens, dichotoma, fronde costata plana pinnatifida, laciniis rotundatis integerrimis, sinubus angustis obtusis, fructu dorsali, folio perichaetiali incum- bente calyceque perichaetio breviore laciniatis, Swartz Prodr. Fl. Ind, occ. p. 145. Fl. Ind. occ. WI. (Ape 1824. — Schwaegr.. Prodr. p. 31. — fVeb. Prodr. p.89. — Hunih, 5ya. Y. p. 44. — £flumb. et liunth. Hor. Gen. et Sp. pl. Vil. p. 99. (edit, maj.) — Schweinitz. Hep. am. bor. p. 19. | Juugermannia cellulosa, ;Spr. IN. £nid, M. p. 100? A. V. 1V. 3. 7p. 233; 4:180: In lMorro de Villa. Ricca, et ad St. Joan. Baptista Mi- narum geaeralium. (VF. c. cal.) In J«maítca (Swarlz) 5. in ; rs TR Gaadaloupa (Perrin)? " L] "e , * " phe ! " kx ui HxrAT1CAE. JOxGEnmANNIA. 331 n 2 A "^ "Adnot. Species distinctissima, et, quod optime ad- monuit Cl. VVeberus, transitum. demonstrans inter Junger- mannias acaules et caulescentes. Frons procum- bens, basi et e costa hinc inde radicans, lanceolata, obtusa, extrorsum latior, basin versus angusta, sinuato - pinnatifida, trunco interdum toto nudo vel laciniis remotis praedito, com- presso, sursum ad cosiam fere pinnatifida, laciniis approxi- matis ovatis obliquis rotundatis inaequalibus, sinubus angu- stis profundis, fundo tamen obtusis, hinc laciniae saepe sibi incumbunt; retis areolae laxae, hexagonae; color viridis. Turiones lineares, integerrimae. Fructificationes in dorso medio frondis e costa, remotae. Perichaetium monophyllum , suborbiculare vel flabelliforme, plicatum, la- ciniatum , laciniis inaequalibus inciso - dentatis. Calyx perichaetiali folio plus duplo brevior, plicato - convolutus, laciniatus, laciniis dentatis. Styli mulu, cylindrici, truncati, conferti, fusci. Fructus deest. " Sectio secunda. vAGAE. Amphigastriatac. a. Julaceae. LL 0. JUNGERMANNIA PAUCIFLORA. J. caule repenté subpinnatim ramoso, foliis et amphi-- gastriis conformibus binis setaceis articulatis patenti - in- curvis, fructu in ramis propriis brevibus terminali, pevichae- tii foliis multifidis, calycibus oblongis, ore aperto ciliato. Jungermannia pauciflora, Dices. Crypt. Fasc. ll. | p. 18. t. 5. f. 9. Lin. Syst. Nat. ed. Gm. ll. p..1349; JFeb, Prodr. p.: 47. IW. ét M.,Tasciehb.p& 413. —3À Schweinitz Hep. Am. bor. p. 14. -J. multiflora, .Huds. Angl. p. 510. Lin. Mant. p. 310. Poilich. Palat. lll. p. 182. Oed. Dam. p. 41. Lin. S. N. ed Gm. II. p. 1450. Lam. Enc. IIl. p. 282. ith. Arr. III. p. 859. J. sertularioides, Lin. Suppl. p. 449. Swartz Meth. Muüusc. p. 116. t. 4. f. .6. Lin. S. AN. ed. Gm. II. J. trichophylla Var. 5. Roth Fl. Germ. lI. p. 366. Muscol. brit. ed 9, p. 996. ^» EK m A" Lo " E. - p V TN ! | uS TOR uH , 332 | HagPATICAE. JUNGERMANNIA. - J. setacea, Hook. Brit. Jung. t. 9. Engl. bot. t. 9489., - Mart. Fl. Erl. p. 147. t. 4. f. 29. Kunth. Syn. I. p. 40. Humb. et Kunth. Nov. Gen. et Sp..pt. VII. p. 96. ed. maj. Spr. S. V. IV. 1. p. 229. n. 146. CExcl. Syn. eb.) Lindenb.. Hep. Eur. p. 36. n 29. a. Habitat in Morro de Villa Ficca aliisque in locis mon- losis alque umbrosis Provinciae Minarum Generalium, ad ierram et super muscos. (a Martius.) F. c. perichaet. In Europa haud rara ; etiam in 4m. bor.: cl. Schweinilz. — Adnot.I. Plantulae nostrae tenuilate capillari foliis- que magis patentibus, ratione caulislongioribus, differunt ab europaeis et forte propriam speciem constituunt. "'Per- ram investiens, confervam vel muscum quendam germinan- tem simulat, caulibus nudo oculo vix discernendis. Sub lente pinnatim - decomposita | apparet similisque — nostratibus. Folia gemina, persaepe bipartitata videbantur, basique con- nexa, laciniis setaceis patentibus modice incurvis acutis 3 — 5 -articulatis hyalinis. Fructificationes propius a basi in ramulo brevissimo subsessiles, ovatae. Perichae- tium polyphyllum, foliis imbricatis bipartitis, laciniis su- bulatis bifidis ad basin extrorsum saepe dente instructis. Igitur, si cui propriam speciem istam ponere placuerit, hanc ita definiret: J. caule repente subpinnatim ramoso, foliis et amphiga- striis conformibus bipartitis patulis subincurvis, laciniis seta- ceis articulatis,. fructu in ramis propriis brevibus terminali, perichaetii foliis imbricatis bipartitis laciniis bifidis. An Jungermannia capillaris Sw. Var. tenerior? b. Amphigastriatae, amphigastriis dissimilibus. «. Foliis succubo - imbricatis, ll. JUNGERMANNIA CONNATA SWART Z7. J. caule repente vage ramoso, foliis distichis horizonta- tibus ovato-quadratis emarginato- bidentatis per paria cum amphigastriis bi — quadri- (etiam 6)-fidis | con- natis, fructu terminali, calycibus prismaticis, ore perichae- tioque ciliato - serratis. HaPATICAE. JUxGERMANNIA, .. 933 * Swartz Prdr. Fl Ind. ócc. p. 143. FL. Ind. occ. IIT. p. 1851. — Sehwaegr. Prodr. p. 17. Web. Prodr. p: 36. Spr. S. V. IV. 3, p. 223. n. 69. Habitat terrestris in. umbrosis ad l'lumen 7" fmazonum etl in IMinis generalibus ; ad iMandioccam in Serra dos Orgaos et ad St. Joan. Baptista (Sellaw, a Martius). (F. c. cal.) In Jamaica (Swartz.) Observ. Innostra amphigastria omnia emarginato- bifida, laciniis bi- vel trifidis, lacinulis vt in J. bidentata subulatis. HBadicularum fasciculi densi ex amphigastriorum axillis prodeunt. Folia et plantae omnis species ac mogni- tudo omnino ut in J. coalita (/7ooh. M. exot. t. CXXIIL)s color etiam fuscus, ut in hac ; quod nisi amphigastriaa clarissim. Hookero laciniis 5 — 6, aequali spatio unum ab altera dis- tantibus, etiam brevioribus, pingantur, hujus potius, quam J. connatae Swarlzii, nostram esse putaremus. Sed quoniam a Schwaegrichenio Weberoque, viris praeclarissimis, jem amphigastriorum quadrifidorum mentio facta est lacini- aeque in nostris semper utrinque duae vel tres medio spatio ampliori distant, J. connatae is!om lubentius adscripsimus, quam J. coalitae. Forte utraque diversem formam vel aetatem sistit ejusdem speciei, forte etiam Jungerman niae istae, amphigastriis emerginato-bifidis, laciniis bi- vel trifidis praeditae, distinctam aliquam speciem exhibent, dein- ceps, favente fortuna, accuratius definiendam. Monendum tamen, specimina javanica, habitu et magnitudine iconi Hoo-: kerianae admodum congruae, quod ad amphigastria attinet, vix nisi dentibus plerisque amphigastriorum quaternis tantum differe. , In nostris folia pleraque e margine antico basin ver- sus emittunt dentem subulatum solitarium. Fructificatio, qualis a Swartzio describitur. Folia perichaetialia duo reli- quis majora, ovato - oblonga, bidentata et in margine in- feriori remote serrato-ciliataj amphigastrium his la- tius junctum magnitudine fere eadem , qua folia, quadratum, quadrifidum, laciniis ciliato-acuminatis, margineque ba- sin versus hinc inde dente ciliaeformi. Calyx perichaetio longior, triqueter lateribus depressis, ore trifido laciniis dentato - ciliatis, Capsula deest. 1 ^ 12. JUNGERMANNIA COMBINATA. T . J. caule repente vage ramoso, foliis distichis horizon- talibus ovato- quadratis emarginato- tridentatis per paria cum cum amphigastriis 6 — 8- fidis connatis, fructu... " & 3384. — HePATICAE. JUNGERMAXXIA. Non possumus non distinguere hanece pro.speci Mee culiari, tamethi cum J. connata Swarizii mirum ik m convenire videatur. Addimus hie seorsim, qvibus differat: foliis apice non emarginato - biden!atis, sed tridentatis, dentibus omnibus subulatis acutissimis sinu concavo distinctis, anterioribus duobus magis approximatis, coloris non tam ru- fescentis quam sordide virentis; amphigastriis latioribus rotundatis, basi angustiori sinuatim. in folii subjecti antieum marginem propagatis, apice emarginato-bifidis, utroque la- tere tri-vel quadridentatis, dentibus subulatis patentibus, aequa- libus fere intervallis uno ab altero distantibus. ^ Haec satis gravia videbantur, quo pro specie haberetur. Eructifi- catio deest. » In. Serra de Estrella et in Minis generalibus cum Jang. 2 | 84 sinuata Sw. (a IMartius.). V s. fr. 13. JUNGERMANNIA AMPHIBOLIA. f d J. caule repente vage ramoso, foliis distichis horizon- talibus. ovatis integerrimis apice subrctusis alternatim cum amphigastriis parvis rotundatis sexfidis connatis, fructu... ! Statura et habitus omnino Jungermanniae hetero- . phyllae. Folia pleraque apice rotundata et integra, alia retusa vel obtuse emarginata, dense succubo-imbri- cata, laxissime reticulata. | Amnphigastria foliis multo minora, subquadrata, apice late retusa, utrinque dentibus. tribus (seu laciniis) subulatis inaequalibus longis praedita, margine altero sursum cum folii ejusdem lateris margine An currente confluentia, a folio autem alterius lateris omnino solutà. — Fructificatio deest. In Districlu z4damantam. (a. Martius) V. s. fr. "» Adnot. A. Jungermanniae heterophylla differt amphigastriis altero latere cum folio conjunctis, subquadra- tis neque oblongis ; a Jungerm a nnia connata, amphi- gastriis ab altero folio disjunctis minoribus, statura etiam aliquanto minori. ute Qualis Jungermanniae heterophylla ad Junger- manniam bidentatam, talis ad Jungermanniam - connatam accedit Jungermannia haec amphig- b 011a. " ld. JUNXGERMANNIA SERRULATA SW. : « J. caule repente subsimplici, foliis distichis verticalibus cordato - ovatis subconduplicatis spinuloso - dentatis apice " 2 * Y , Ep. :] CON . " T 5 " RN b T iv ba : ; L] LI / "S P | HkPATLICAE. JUNGERMANNIA. . : 4 A335 Á, » émnrginatis , amphigastriis magnis rotundatis spinuloso - dentatis emarginato - bifidis, calyce cylindraceo, ore den- tato. J. serrulata, Swartz. Prodr. Fl. Ind. otc. p. 143. Fl. Ind. ócc. Ml. p. 1854. — Sc/nodegr. Prodr. p. 19. — IWeb. Prodr. p. 37. — Hooker AMMusc. exot. t. LXXXVIII Spr. S. V. IV. 1. p. 232. m.. 62. à Jungermannia uncinata 7JVeb. Prodr. p. 38. n. 26., quae ipsaestJungermannnia Auberti Schwaegr. Prodr. p. 19., isti similis, sed satis tamen distincta invenitur: — ^ colore glauco - pallido, foliorum dentibus incurvis ciliisque brevioribus, amphigastriis suborbiculatis quadridentatis den- tibus etiam incurvis, neque ovato -subquadratis, ut in J. ^serrulata Sw. (Habitat in Mascar. et in Java insulis.) Conf. Synops. Hepat. Jav. ins. p. 21. d LJ . LJ «, LJ . ^ * L! . Habitat in svlvaticis depressis udis Districtus A4daman- tum; in Morro de Villa Ricca etc. — ad. Flumen | .Amazo- num, caespitosa in terrà nuda. V. c. cal. ' In Jamaica Swartzius legit. Adnot. Descriptio et icon a cl. Hookero, |. c. red- dita, optime in nostram quadrant, hoe unum si demas, plan- tam erectam fingi, quam repentem apiceque vix adscenden- tem semper deprehendimus. . Plerumque simplices sunt surculi, rarius uno alterove augentur ramo. Folia apicem "versus Créscunt magnitudine, unde cauliculi apice incrassati svadunt; sunt oblique ovato - subrotunda, infero latere ampliore, basi cordata amplexicaulia, apice emarginato - bidentata, dentibus acutis conniventibus; accedit utplurimum ex utroque latere dens subulatus, apicali propior, tum unus. ad tres remoti in margine, qui in superiorum foliorum mar-. gine inferiori saepe desiderantur; retis areolae satis amplae, obsolete hexagonae; color in nostris amoene purpurascens, inferiorum foliorum luteolus, Amphigastria foliis suis vix duplo minora, imbricata, orbiculata, concava, utrinque ciliis 5, (dente terminali computato) praedita, apice emar- ginato - bidentata. Perichaetialia folia ovato - acumi- nata, aCtute bifida, omni ambitu remote inciso - serrata, textura laxissima , baseos areolis elongatis irrégularibus, Amphigastria perichaetii folis majora, épice qua» - dridentata, margine obsolete dentato - eiliata. Calyx in nostris ramulo brevi, prope a basi orto, innatus, cylindri- FLORA BRASIL. lII. 336 mw ^ HzrazicaSm. JUNGERMANNIA. eus, ore triquetro adhuc clauso, vt itaque dentieuli limbi nondum eppareant. — A clarissimo Hooktro | terminalis pingitur. (i M 15 JUNGERMANNIA RADIATA. 1 — J. eaule subsimplhici repente; foliis verticalibus imbri- eatis ovatis emarginato - bidentatis, dentibus inaequalibus, amphigastriis reniformibus radiatim - octodentatis, fructu... "id Hio de Janeiro in terra cum aliis Jungermannüs. VF. s. fr.) | — Distinctissima species; habitu J. exsectae Hookeri et bicrenatae Schmid. — Caules 8 —4 lineas longi, pro- . strati, radiculis innumeris albidis in terra repenies, apiceim versus liberi, pulchre purpurascentes. Folia dense succu- bo-imbricata, verticalia, patentia, oblique ovata, concava,. integerrima, basi amplexicaulia, apice sinu obtuso emarginota, laciniis acutis conniveniibus; superiore minore, in nonnullis extrorsum dentüiculo ad basin aucio; retis areolae laxae , sub- "hexagonae; color ad basin purpureus, apicem versus magis — lutescit.-. Amphigastria inferiora inter radiculas occulia, distantia; superiora conspicua, imbricata, foliis duplo minora, reniformia, subretusa, dentibus utrinque quatuor subulatis, sinubus aequalibus discretis, radiata, quorum inferior inser- tioni oritur proximus ; color ampbhigastrii pulchre purpureus; textura foliorum paullo laxior. kK'ructum frustra quaesivimus. 15. JUNGERMANNIA HOMOPHYLLA.fT J. caule repente subsimplici; foliis (succubo - imbrica- tis) distichis semiverticalibus adscendentibus ovato - subqua- dratis emarginato - bidentatis dentibus inaequalibus subula- to - acutis, amphigastriis liberis emarginato - bifidis | laei- miis acuminatis extrorsum dentatis; íructu... : Primo intuitu Jungermanniam heterophyllam existimares, sed satis dilfert foliis semiverticalibus adscen- dentibus concavis, omnibus emarginatis, dentibus acutis su- periori minori, et amphigastriis bifidis sinu obtuso nec acuto, laciniis rectis, nec divaricatis, acuminatis qui, dem, ut in illa, sed extrorsum basin versus dentibus: duo- bus magis minusve elongatis, interdum obsoletis auctis, Re- liqua conyeniunt J. heterophyllae. Caules plerique simplices sunt in nosiris, rariusve ramo uno inferne prae- diti, flexuosi, semipollicares, virescentes, radiculis, prae- INL TON UTER TIT * e D j HzPATICAE, JUNGERMANNIA. — - 337 sertim. ad basin ampbhigastiorum crebris terrae adhacreutes. Foliorum contextus laxus, regularis; color pallide viridis. Amphigastria distantia, parva, Fructificatio deest: — 4n provincia Minarum. Generalium et in Serra de E- strella ad terram. (Vidimus pauca specimina s. fr.) Adnot. Ab J. amphibolia differt foliis semiverti- . eslibus suberectis amphigastriisque. , Quae ad J, carneam attinent, sub illa pertractabuntur, 17. JUNGERMANNIA CARNEA. j J. caule simplici repente e ventre stolonifero ; foliis suo- €ubo - imbricatis semiverticalibus concavis oyato - orbieu- latis integerrimis obtuse bifidis, laciniis acutiusculis inae- qualibus, amphigastriis subimbricatis ovato - subrotundis bifidis, laciniis extrorsum dentatis ; fructu terminali, calyce obovato oblongo apice laciniato perichaetio convoluto bre- viori. Caulis 3 — 6 lineas longus, rigidulus, subflexuosus, procumbens et ubique radicularum adminiculo terrae ad- haerens, saturate purpureus, simplex sed hinc inde e ventre emittens turionem (seu flagellum) simplicem crassum. descen- dentem, foliolis parvis bifidis remotis inspersum. Folia densissime succubo - imbricata, semivertiicelia r adscendentia, ovato - orbiculata , integerrima, concava, apice sinu obtuso ad I X bifida, laciniis plerumque acutis sursum conniventibus ; euoeHtori minori; retis areolae laxiusculae ,; inaequales , sub- orbiculatae, aliae oblóngae et subangulatee j. color luteo - purpurascens, apicis laetior. Amphigastria radiculis saepe recondita, remotiuscula, foliis tv iplo minora, appressa, ovata, ad medium bifida, sinu obtuso laciniis rectis lanceo- lato - acuminatis extrorsum dentibus 2 — 3 subulatis lon- gis patentibus praedita, laxe areolata, pulchre purpurea. Fructificatio in surculo subtus prolifero minutissimis. turionibus terminalis, erecta. Folia perichaetialia in- feriora reliquis conformia, patula; superioris paris majora; convoluta , elliptica, concaya, hinc inde dentata, undulata, apice bifida, laciniis conniventibus,; superiori obtusa. Am- phigastrium perichaetiale inferius obovato - orbicula- tum, quadrifidum, laciniis exterioribus rotundatis, interioribus acutis uncinatim conniventibus ; superius foliisaequole et május fere, deltoideum vel trapeziforme , bifidum, laciniis acutis margine eroso - dentatis, interdum integr um, basi extrorsum dentatum. Calyx perichaetig brevior, rarius idem subae- A22 , - , 338 HerariCAE. JuxcuRaANNIA. quans, oblongus, sursum subincrassatus, teretiusculus, ore trifido laciniis obtusis lacinnlatis, basi saturate sanguineus, apiee carneus. Capsula globosa. - ^d S. Joum. Baptista, Provinciae Minarum generalium Praesidium , in !erra nuda, laxo caespite. |. E. c. cal. Adnot. Differt a J. radiata foliis minoribus profun- dius bifidis, amphigastriis duplo minoribus profunde bifidis laciniis aeuminatis; a Jungermannia tubulosa amphi- gasiriis, foliis majoribus latioribus non verticalibus sed se- miverticalibus ; A Jungermannia homophylla, cui magis adhuc aecedit, colore rubicundo , statura breviore, foliis densius imbricatis, ambitu mogis rotundatis nec subquadratis, denti- bus, tametsi plerumque acutis, minime tamen brevi subula- loque €uspide acuminulatis, amphigastriis imbricatis, ad me- dium, nec ad 5 bitidis, magis rotundatis purpureis nee albis. ' LJ í *A 18. JUNGERMANNIA ARGILLACEA. i J. caule simpliei repente; foliis succubo - imbricatis se- miverticalibus concavis ovato - orbiculatis inaequaliter bilobis, lobis sinuque obtusis, amphigastriis remotis profunde bifidis, laciniis subulatis integerrimis : fructu. terminali, calyce ob- longo apice l!aciniato perichsetio convoluto breviore. Variat e. major, coloris pallidioris, foliis obiique / patulis; £. minor, rubicunda, foliis sursum conniventibus. Quoad externam speciem adeo refert Jungermanniam carneam, in antecedentibus illustratam, ut vix, praeter dif- Íerentiam specificam, quidquam supersit, quo hujus descrip- tio ab illius adumbratione recedere videatur. — Diu itaque - haesitantes, utrum varietatis, vel junioris ctiam plantae loco haberemus, an propriam speciem simus declaraturi, haec tandem opinio vicit, considerando: occurrere utriusque, et minoris et majoris staturae, plantas, fertilesque etiam, im- mutatà specie, deesse his radices flagelliformes crassas, ra- riusve e latere caulis inferiori novo turione, morsum ad- scendente, augeri surculum, et angustioris esse plantam cir- cumscriptionis saepeque perangustam, foliis pallidioribus, obtusiori sinu lobisque obtusis instructis; maximi tamen vi- debantur moraenti amphigastria parva, remota, ad tres pare tes, vel etiam ad basin fere bifida, laciniis angustis diver- HgPATI1CAN. JUNGERMANXIA. 339 gentibus subulatis integ evrimis vel in multis vix denticuli parvi vestigio ad basin praedita, in vai. « pallidiora, im var. 8. autem, ut in J. carnea, purpurea. Fructificatio, cujus hic descriptionem | addimus, nulla praestantiori nota ab iisdem partibus Jungermanniae carneae discedit. 'lerminalis est in surculo persaepe lar- gius prolificante, rectaque adscendit. Folia et amphi- gastria perichaetialia reliquis majore, duplicis ordinis, , exteriora patula, interiora convoluta, Folia pecrichaetialia primi ordinis oblique suborbiculata, anguste et subacute bifida, lobis inaequalibus obtusis; amphigastrium hujus ordinis foliorum mag- nitudine late ovatum , integerrimum, acute bifidum, laciniis brevibus acutis conniventibus, — Secundi ordinis folia ampli- ora, concava, tenera, ovata, acute bifida, laciniis acutiuscu- lis subaequalibus ; horum autem amphigastrium oblongum, acute bifidum, laciniis brevibus angustis integerrimis vel sub- denticulatis. Occurrit in nonnullis et tertium amphigastrium, reliquis dimidio brevius, lanceolatum , apice lacerum, inte- gerrimum. Calyx perichaetio suo plus dimidio brevior, ovato - ellipticus, trifidus, laciniis conniventibus apice lacero, ciliatis, tenerrimus. Styli 6 — 9, filiformes. Seta fere uncialis, tenera, hvalina. Capsula elliptica, nigro - fusca, valvulis lanceolatis obliquis ad basin usque discretis. Habitat var. «. in Provincia IMinarum Generalium et in Serra de Estrella ; var. 8. in montosis glareosis ad Villam Jiiccam solo argiloso. VF. c. fr. Adnot. IL Juniores surculi, graciles, foliis remotis pa- tentibus ovatis acutis obtusisve praediti, nudo oculo Jun- germanniam bicuspidatam fingunt. Adnot. II. A Jungermannia homophylla jam primo intuitu statura differt duplo minori, foliisque obtusis, nec acute dentatis, l0. JUNGERMANNIA PACHYRHIZA, T J. caule stellatim diviso repente stolonibusque crassis sim- plicibus radicante ; foliis semiverticalibus remotiusculis ovato- orbiculatis bifidis laciniis acutis conniventibus, amphigastriis Subulatis integris; fructu in ramulo subradicali terminali, pe- richaetio patule, calycibus obovato - oblongis ore laciniatis. Àn hujus loci: J. cennivens, /TIumb. et Hunth. Syn. Y..— p. 40? * A. e Fr "1 - av 340. ^ | MHszrAmcAE. JUNXGERMANNWIA. . ; | Primo intuitu Jungermanniam conniventem sa- ]utares, sed satis distinctam se praehet accuratius inquirenti. Caule s laxe caespitosi, ed summum 3 — 6 lineas longi, ra- tione folioruni erassi* et rigiduli, flexuosi, arcuatim proctum- bentes- et hinc inde edólónes ipsorum crassitie,: sed nudos radicnlisque inspersos, vertieeliter in terram . demittentes, radiculis insuper, ad basin amphigastriorum egredientibus, repentes, basi substellaüm divisi, ramis simplicibus, Folia disticha, semiverticala, :|patentia, in ramis te- nuioribus remota et angustiora, in crassioribus subimbricata, succuba, ovato - orbienlata ; concava, integerrima, apice sinu angusto, sed obtuso, bifida, laciniis ovato - lanceolatis acutis conniventibus, interdum brevioribus obtusiusculis, tum sinu. angustissimo acute interjecto; rete laxum ex areolis subrectangulis; color albido-viridulus. | A wu phigastria minuta, remota, recto - patula, subulata, obtusa, stricta, ab radieulis nonnunquam abscondita vel absorpta. Fructi- ficationes centrales, ramulo brevi nudo impositae. Perichaetium turbinatum, . imbricatum, — squarrosum, folis sursum magnitudine. crescentibus profunde bifidis, la- ciniis divergentibus hinc inde dente uno alterove subulato auctis. Amphigatria perichaetialia etiam subdentata. Calyx perichaetio dimitio longior, obovato - oblongus, tereti - compressus, laediusculus , ore complicato lacero - ciliato, laxe reticulatus , pallidus, ' d» Serra de Piedade Minarum generalium, et in mon- tosis glareosis prope. Villam Ricam ad. terram, ( €. dis richael.) | Adnot. Simillima J. Francisci Hook., a qua differt caule repente, foliis patentibus, ampbigastriis subulatis inte- - gris, nec bifidis; a Jungermannia albescente Hook. longius iam distat foliorum forma. J. connivens neque amphigastriis gaudet, neque stolonibus radicantibus; folia etiam hiuc sunt ei latius emarginata. J. bicuspidata laci- niis foliorum: divergentibus differt, et stolonum ac amphi gastriorum defectu, Li B. Folüs incubo - imbricatis, ?0. JUNGERMANNIA TRIGHOMANIS DICKSON. J. caule repente subsimplici; foliis bifariis incubo - im- bricatis horizontalibus convexis" ovatis integris emarginatis- b - *. HgPsATICAE. JUXGEBMANNIA. 344 que. integerrimis, amphigastriis rotundatis lunulari - emargi- naiíis; calycibus lateralibus subterraneis oblongis Ccarnosis hirsutis, ore crenato, | JVeb. Prodr. p. 98. (cum Syn.) Lindenb. Hep. Eur. p. 32. n. 21. Calipogcia Raddi Hep. Etr. In Provincia inarum generalium ad terram (Sellow.) Ad. Flumen Amazonum in caespite J. trifurcae; in Morro de Villa Bicca , ad truncos putridos; ad St. Joan. Baptista Minarum Generalium (a Martius). V. s. fr. : In Europa et in America boreali vulgaris. Observ. Exempla nostra cum europaeis ita congru- unt, ut nefas habendum sit, utramque distinguere, tametsi fructus desint et alieni quid suadeat caulis paullo magis elongatus flexuosus et fuscus, folia pallidiora, (habemus tamen. et apud nos varietatem pallidam), non ita dense imbri- cata, et amphigastria parumper minora, obtusa neque tam profunde emarginata; lacini; magis rotundatis, quae rectius orbiculata retusa appellaves, saepe etiam ad basin exesa, annuli ad instar obliqui crenulatique in caule obser- vantur. Sed conveniunt foliorum et amphigastriorum textura laxa et pulchra, conveniunt radiculae, istorum basin stipan- tes, cet, In exemplis, ad Amazonum flumen lectis, etiam apices surculorum, (Quemadmodum in nostratibus attenuali, adscendunt, Tt Examphigastriatate. 21. JUNGERMANNIA PILIGERA. J. caule ramoso, ramis reclinatis subsimplicibus ; foliis. succubo - imbricatis verticalibus adscendentibus complicato - bifidis, laciniis subaequalibus concavis subintegerrimis apice setigeris; fructu terminali, calycibus pyramidato - quadrangu- lis ore lacero - ciliatis. : Jungermannia piligera, XN. K. et Bl. Hep. Jav. in Nov. Acti Mcad. €« da. Co Nat... Oyr z; Fel. SAM. P, 1 p. 414... Nees. Hep, jav. p. 30. m. 35. os aM tenuior, foliis brevioribus omnibus integerrimis, la- ciniis ovalis, nequé ex ovato-attenuatis. — MW Habita! (var. P.) in declivibus prope Lages et Sincord, in Provincia Bahiensi, Jungermanniae rubricauli unmixta, ' ad terram. In Java: fnsuld (Blume): V. s: fr. - 342. . HrAaricAE, JUNGKEnBnMANNIA. Var. «, quae statura duplo fere major est, sed reliquis notis adeo congrua, ut distingui nequeat, nisi forte fructi- ficatio, postmodum invenienda, diversa prodeat, in Java insula inter muscos cum calycibus lecta esta Blumio, acu- tissimo rerum naturalium investigatore. TC APR RE Observ. A J. coadunata Sw., quacum a Spren- gelio conjungitur. longe distet. Vidimus ipsa Swartziana J. coadunatae exempla, 22. JUNGERMANNIA TUDULOSA.T J. caule subsimplici basi repente apice adscendente; fo- His verticalibus imbricatis concavis integerrimis bilobis, lobo. inferiori paullo majori ovato acuto superiori ovato -lanceo- lato angustiori ; calyce terminali tubuloso. Planta pulchella, facie Jungermanniae exsectae. Caules subcaespitosi, 3 —- 5 lineas longi, simplices, basi terra obruti et radiculis minimis obsiti, apice ad- scendentes dorsoque nudi, dense foliosi, rgiduli, Folia dense retrorsum (succubo) - imbricata, subverticalia, patula, sursum tendentia, ovata, concava, integerrima, ad medium biloba, lobo inferiori paullo latiori semiovato acuto, mar- gine postico subius dense appresso, superiori ejusdem fere- longitudinis at paullo ansustiori ovato,; acuminato adscen- 5 P g Q dente ; retis areolae parvae, densae; color pulchre rubicun- dus; foliorum superiorum sanguineus. Fructus termina- li: Folia perichaetialia caulinis similia et aequalia. Cakyxlongus, tubulosus, laevis, ore quadriplicato obtuso, totus sa!urate sanguineus. Seta seniuncialis fere, | Cap. sula globosa, parva, fusca, valvulis oblongis planis. «did Flumen Amazonum, in Provincia Paraénsi, et in Provincia Minarum Generalium. ad. Villam Riccam in terra micacea. (V. c. cal.) Observ. Odor plantae humectatae gravis aromaticus, B fere ut in Marchantia conica. 9285. JUNGERMANNIA CRENULATÀ. Y. caule ramoso repente; foliis semiverticalibus rotun- datis marginatis; fructu terminali, calycibus obovatis com- pressis quadrangularibus , ore contracto dentato, Smith. Engl, Bot. tab. 1463. — Hook. Brit. Jung. tab, 37. — VFsb. Prodr, p. 131. — Martius Fl; Cr. Erl. p. 179. N ^ / HpraATICAE.: JoxoEmtANNIA, vor 343 o. 6. f. 54. Spr. 8. V, aV. v. p. 291. n. 172. excl. Syn. J. prostratae Sw, Lindenb, Syn, Hep. Eur. p. 66. n. 64 | Habitat ad. Rio de Janeiro in terra (a Martius.) F. c.fi » In Europa e vulpatissimis est. Observ. Varietatem habemus minutissimam, (eam- qjue solam ex his terris allatam), caule tenero, vix 2 — 3- lineari, adscendente, cum Jungermannia radiata arcte implexam, ut vix esset dissolvenda; sed congruunt maxime habitus et foliorum forma atque structura cum nostratibus ejusdem speciei surculis. Re tamen vera calyees, non tam obovati quam oblongi, quadrangulares , aliquid. discriminis addunt. Color plantulae viridis, vix ulla rubedine ad- mixta. ! | , -985. JUNGEMANNIA PORPHYRORHIZA. t L caule prostrato simplici repente radiculis purpureis 5 foliis distichis succubo - subimbricatis ovato - rotundatis hori- zontalibus erectis integerrimis laxissime areolatis; fructu... Caulis simplex, interdum e latere inferiore turione prolifer, teres, flexuosus, vireseens, satis firmus, i-polli- cem ad 1. pollicem longus, prostratus et ex omni latere in- feriori radiculis multis longis flexuosis laete purpureis re- pens absque flagellis; Folia disticha, parum obliqua, ap- proximata et apicem versus imbricata, succuba, basi de- currentia, ovata vel ex ovato -subrotunda, obtusa vel po- tius apice rotundata, integerrima vel ob areolas tumidulas ad speciem erenulata, inferiora subexplenata, superiora erecta et sursum conniventia; areolae retis amplae, hexa- £onae, hyalinae; color pallidus. Fru ctificationem non vidunus. . ? In Serra. de Piedade Minarum Generalium , terrestris, cum l. pingui et palmata. Paucae tantum inter dictas Jungermannias. casu. occurrebant plantulae hujus spectet. Àdnot, Maxime affinis est Jungermanniae Sphag- ni L., differt autem evidenter: defectu flagellorum, radicu- lis crebrioribus longioribus purpureis, foliis ovatis nec or- biculatis, areolis duplo majoribus vere hexagonis, nec sub- rotundis. —. Memoriae tamen dignum videtur, hanc euro- paeis Jungermanniis simillimam una cum Jungermanniae pinguis varietate angusta et vera Jungermannia pal- mata, quarum utraque orbem veterem incolit, eodem- €aespite crescentem occurrisse, 344 HrPATICAR. JUNGERMANNIA. $5, JUNXGERMXAXX IA PROSTRATA. J. caule prostrato. simplici ramosove, ramulis erectis, subtus nudo flagellis reptante; foliis distichis antrorsum im- brieatis ovato 5 subrütandis Veiis SnhcdlMus subintegerrimis X obtusis pallidis -... Jungermannia prostrata , Swartz. Prodr. p.142. FL. Ind. occ. 1I. p. 1846. — Schwaegr, Prodr. p. 61. Ls . INces Hepat. jav. p.29. n. 94. .— ' : In montosis glareosis ad Villam Riccam et ;ad. Flumen. «4Amazonum in lerra nuda (argillosa), muscisque 'repiane- (a Martius.) V. s. fr. Jn Jamaica legit Swartzius. ; Observ. À Jungermannia Sphagni, cujus forte varietas habenda, haec diífert: statura minori, caule hori- zontali nullis radiculis obsito, sed solis flagellis simplicibus nudis radicante, flexuoso, apice ut in IL. Trichomani at- tenuato et flagelliformi adscendente saepe ramoso, foliis non semper adsedndowiibus sed vetustioribus explanatis, margine postico subconcavo deflexo ambitu itaque ex subrotundo oblique ovato, in vetustioribus obiter repando,.. colore pallide viridi, aliquando tamen etiam amoene rubicun- do. Heiis areolae subrotundae, subseriatae 5 areoláe niargi- nales, reliquis minores, et margines. paullulum .reflexi, mar; ginata folia, lentis debilioris ope ea adspicienti, . fingunt. Fructum non vidimus. 26. JUNGERMANNIA RUBRICAULIS. f D L caule suberecto furcatim diviso, ramis. fastigiatis dorso sparsim radiculosis ; foliis orbiculatis basi, pubondegtite integer rimis antrorsum conniventibus; fructu... 1. perfoliata Swartz Prodr. Fl. Ind. occ. p. 143. Fl. Tnd. oec. 111. p.1849. — Schwaegr. Prodr. p. a4. — Feb. Prodr. p.64? : Caules tenwes, unciales et "dires; basi saepe de- cumbentes et implexi, radicantes, fohis denudati, tum. ad- scendentes, in ramos 2 — 3 fastigiatos apice saepe semel furcatim divisos ibidemque recurvos obtusos laete purpu-* reos soluti; radiculae hinc inde minutae, albidae in dorso ramorum, qui maximam partem nudi et glabri, reperiuntur. Folia disticha, 'subverticalia, antrorsum coónniverntia et sub-: secunda, retrorsüt imbricata, per paria approximata basique! oblique subconflientia, orbiculata, ad insertionem parumper: cuneiformia, integerrima, concava, rubicunda; fetis arto- HEPATICAR. JUNGERMANNIA. . 345. lae parvae, subrotundae, marginem versus spissiores et ob-. solete. Fructificatio deest. | — * 1 « In Provincia Bahiensi, ad terram. (V. s. fr.) — In Jamaica (Swarlzius) ? | L| Observ. Ab affini Jungermannia Sphagni dif- fert colore cauleque fastigiatim furcato rigidulo ," radiculis etiam multo rarioribus praedito; aJungermannia com- pressa look. caule rigidulo, foliis basi angusis, nec su- perioribus reniformibus, amphigastriis nullus omnino, Jungermannia perfoliata Sw. ob colorem locum- que (juxta Jungermanniam Sphagni), dubii tamen hie nominavimus, quoniam et folia per paria approximata (neque vero connata) in hac observabamus, Sectio tertia. TAMARISCINEAE., T. 4mphigastriataet. . a. Folia basi subtus nuda vel complicata, lobulo plano. : | * Lobulo majori distincto, Platyphy'llae. 27. JUN GER X ANNIA LAEVIGATA SCHRAD. I. caule procumbente vage pinnatimque ramoso, foliis imbricatis (auriculato - bilobis spinuloso - dentatis) rotunda- to-ovatis, lobulis ligulatis planis, amphigastriis oblongo - quadratis spinuloso - dentatis. ! | -Hooh. Hrü. Jung..t. 835. (c. Synon.) : liunth. | Syn. I. p. 41. Humb. et Hunth. Nov. Gen. et Sp. pi. VM. p. 97. (ed. maj.) Lindenb. Hep. Eur. p. 38. n. 9... Bellincinia laevigata , Radd. Hep. Etr. : Vav. P. folis apice rotundatis ohsoletissume remote denticulatis. - Ad Mandioccam in Serra dos Orgéos, (a Martius) ; alus in locis, (Sellow). | In Galipeae folüs | legit. Serenissunus Princeps Maximilianus, Neovidensis. (F. s. fr.) 4n Europa rarior. obuenit, Observ. LI. Differt a plantis nostratibus hujus spe- ciei foliis apice rotundatis. Fructificatio deest. 346. HgPATICAE. JUNGERMANNIA. P Observ. Il. Jungermannia Swartziana VVeber., (Prodr. p. 18.) similis isti quidem, differt: caule laxiori, habitu omnino J. patulae, quacum e Swartzio accepit, irregulariter pinnatim ramoso, ramulis apicem versus dila- tatis, foliis ratione lobulorum majoribus, amphigastriis remotiusculis, angustis, sublinguaeformibus apice retusis, raeter basin integerrimis , ubi cilia aliquot accedunt, balia et in lobulorum basi reperiuntur. — — Vidi Specimen Co//. JVeb.. a Cl. Lindenberg datum, addita adnotatione, hanc a VVebero pro sua patula esse acceptam. 98. JUNGERMANNIA ERICOIDES. T I. caule procumbente pinnatim supradecomposito; foliis imbricatis subverticalibus squarroso- patulis orbiculatis lobu- lisque. ovato - lanceolatis canaliculatis subdiscretis integerri- mis, amphigastriis bifidis; fructibus in ramulis brevissimis gemmiformibus. Caules caespitose procumbentes, tenues, fusci, ra- moso -tripinnati, ramis primariis elongatis inaequalibus, ra- mulis brevissimis ovatis obtusis crebris, plerisque fructife- ris. Folia subverticalia, squarroso - patentia, imbricata, or- biculata, rotundata, integerrima, cordato- amplexicaulia, lo-- bulo duplo minore ad basin disereto et propter foliorum ba- sin profunde cordatam supra marginem posticum folii sui e caule prodeunte, patulo ovato -lanceolato - subfaleato obtusi- .usculo integerrimo margine reflexo et itaque subtus canalicu- lato praedita; retis areolae laxiusculae, orbiculatae; color sordide olivaceus. Amphigastria contigua, foliis dimi- dio minora, patula, obovato - orbiculata, integerrima, vel margine subrepando reflexoque conspicua, bifida, laciniis. acutis conniventibus. Fructificationes in nostris ma- xime incompletae et juveniles. hamuli scilicet parvi, obo- vati, e foliis amphigastriisque, caulinis simillimis, sed den- sissime imbricatis exstructi, ubi sollicite explicaren!ur, sub apice stylos 9 — 3 ostendebant cylindrieos truncatos fus- cescentes, sed calyeis veram structuram explorare 1 nom po- tuimus. In Morro de Villa Ricca, et ad Mandioccam, in mon- lium Serra des Orgdos dictorum parte, quae Serra de Estrella . audit, et in Minis generalibus, ad arborum cor- dices. (V. c. cal. imperf.) M AÀdnot. Distinctissima species, et Jun germanniae platyphyllae, magisque Jungermanniae crispatae Hook. proximo loco ponenda. Differt ab utraque teneritate, €um vix J. Tamarisci tenuloris €rassitie sit, et proce- * 1 HePATICAE. J UXGERNANNIA, 347 ritate ; tum ab illa praesertim foliis squarrosis et amphiga- striis profunde bifidis, ab hac amphigastriis profunde bi- fidis laciniis acutis conniventibus, margineque folii postico minime crispato. — Folia saepe aqua erosa in nostris oc- currebant. ^ ** Lobulo foliorum minuto plicaeformi vel subnullo.. Lejeuniacearum species Dum. , «al. | , 20. JUNGERMANNIA SQUAMAT A. L. caule repente pinnatim bipinnatimque ramoso appla- nato; foliis amphigastriisque orbiculato - rotundatis integer- rimis arctissime imbricatis basi subcomplicatis, areolis ma- joribus orbiculatis per foratis; calycibus lateralibus sessilibus compressis emarginatis, Jungermannia squamata, /7illd. msct, apud JVeb. Prodr. p. 38. Jungermannia subrotunda, H. et H. Syn. I. p. 41. Nov. Gen. et Sp. pl. VM. p. 97. (ed. maj.) Fotifik d P. Ax? - Caulis pollicaris, bipollicaris, repens, fuscus, confer- tim ramoso- pinnatus bipinnatusque, sursum magis dilatatus ; rami applanati, obtusi, recto angulo patentes, siricü. Fo- lia omnium maxime imbricata, horizontalia, plana, oblique orbiculata , obtusissima, integerrima, basi subcordata, lobis inaequalibus, in plantis, caule crassiori praeditis, minime auriculata sed ubi gracilior est caulis, lobulo minuto ro!un- dato implicato satis distincto aucta, tenera, flavo- viridia; retis areolae orbiculatae, aliae minutae aliae per intervalla majora distantes duplo ampliores, ut folia poris orbiculatis periorata existimes. Amphigastria magnitudine et stru- ctura foliorum, orbiculato - transversaslia seu subreniformia, plana, integerrima, densissime imbricata; neque ullo mar- gine reflectuntur. Fructificationes ad basin ramuli e trunco ramove primario sessiles, parvi. Folia perichae- tialia duo et amphigastrium caulinis similia, sed mi- nora, arcte imbricata. Calyx exsertus, compressus, obo- vatus, apice emarginatus et utrinque sinu leui repanda, (ur- naplormis), marginibus acutis subdenticulatis. Germen globosum. -4d Rio de Janeiro, (Sellow) ; ad flumen /4mazonum, (Mar- tius). In Hornschuchiae firyotrophes foliis ad flumen 1làéos (Mazim. Princ. Neovid). — 4n Herb. Vahlü s. nomine. . T - M A ^ 348 | MEPATICAR, JUNGERMANNIA. (Hornschuh.) — (F. c...) In. Myrti. caryophyllatae, Ind. occ. (2) cortice. (Herb. JVeberi ex herb.: Willd.) Vidi sine fructific. exempl. FFeber. . ngo o Lud T a AER Observ. LI. Exempla Jungermann?ae squamatae vwVilld., quae Lindenberg, Viri cl., benevolentia ex Her- bario Weberiano accepimus, e teneriorum numero sunt lo- buloque satis evidente ad basin foliorum gaudent, KExamis- sim etiam congruunt reliqua et amphigastria neutiquam mi- nima inveni, sed, qualia in reliquis, foliorum magnitudine; - verbo nulla omnio restat, praeter teneritatem, diversitas, congruuntque ista specimina cum lis, quae in Hornchu- chia legimus. - Observ. II. Jungermannia subrotunda H. et K,, ]l. e. brevibus descripta, quoad verba quidem auctorum praestantissimorum | convemit , sed neque foliorum: structura memorabilis, neque càulis ramificatio regularis laudantur, $0. JUNGERXANNIA PHYLLORHIZA.fÍ f. caule ex amphigastriorum dorso repente subpinnatini ramoso apice fasciculato, folis distichis verticalibus paten- tibus orbiculatis integerrumis; amphigastriis quadratis im- bricatis; calycibus lateralibus et terminalibus convexo - p!a- nis apice ciliatis folia perichaetialia aequantibus. Caulis pollicaris et ultra, procumbens, compressus, nudus, luteo-viridis, dense foliosus, subdichotomus, ramis distichis, aliis iterum divisis; ramulis sterilibus aequalibus: fertilibus apicem versus approximatis et subfasciculatis; om- nibus; cum foliis suis consideratis, tereti- compressis. Fo- lia conferta, verticalia, (1. e. cum caulis plano angulum rectum formantia), squarroso-patentia, orbiculata, rotun- data, caulem basi amplectentia, minime cordata, integerri- ma, mollia, pallide et sordide viridia; retis areolae subsex- angulares, intus quasi striolatae, Amphigastria foliis duplo minord, imbricata, orbiculato- quadrata, subretusa, angulis omnibus rotundatis, margine subreflexa, integerri- ma, laxius reticulata, e dorso medio emittentia fasciculum radicularum, basi in laminam brevem cohaerentium , cujus opera planta haec aliis muscis arctissime adhaeret et nutri- mentum haurit. Fructificationes in ramulis exterio- ribus laterales et terminales, sessiles, parvae. Folia pe- . richaetialia duo et amphigastrium caulinis similia," patula, calycem aequantia et eundem occultantia. Calyx porvus, obovatus, hinc (deorsum) convexus biplicatus, inde (^ superiori latere) concavus, obtusus, margine utroque ci- "- ^ [ : A: / 9 M ; : ? i , r Mec Ld ' 0 * GHSPATICAR: JoxcznxANNIA. 349 £ ». t liato- dentato; textura: calycis eadem, quam, videmus in fo- liis. Paraphyses non obseryavimus. Pistilla-duo, altero abortivo, altero fertili; germen globosum, sessile; sty- lus filiformis; longitudine germinis. à | Observ. Siccata colorem nigro- viridem induit fo- lisque crispatis valde corrugatur, Odor plante humectatae ingratus, hérbaceus. -— j| | i À o2$15:3U NGERMANNIA BICOLOR. T I. caule repente dichotomo - ramoso divaricato; foliis semiserticalibus imbricatis ovatis obtusis integerrimis, basi postica complicato-saccatis, margine plicae dentata, am- phigastriis imbricatis quadratis, subretusis dorso infero ra- dicantibus; fructu lateráli vel e dichotomia, calycibus obo. vatis ore plicatis mucronatis. | "à In ierra nuda. ad flumen z4Amazonum. (V. s. fr.) M Caulis circiter pollicaris, procumbens, radiculisque, ex amqhigastriis emissis, repens, implexus, inferne nudus folis emarcidis ramorumque vestigiis asper, superne dicho- tomo- et subfasciculatim- divisus; rami divaricaü, flexuosi, furcati, obtusi, dense foliosi, subcompressi, viriduli, glabri. Folia arcte antrorsum imbricata, subverticalia, basi deor- sum producta margineque postico iterum sinuatim adscen- dente arcuatoque saccata , oblique: ovata, obtusa, integerri- ma, solo margine posiico, ubi pars replicata sursum arcau- ata sáecum baàseos struit, minute acuteque dentata; retis areolae satis spissae, orbieulatae, basin versus. laxiores; color folii, quantum id libero margine soli exponebatur, olivaceo - fuscus, baseos vero in, locis siccioribus lutescens. Amphigastria dense imbricata, quadrata, angulis obtusis, margine supero subretuso, lateralibus reflexis, omnibus integer- rimis; radiculae, e dorso medio ad basin prodeuntes, maculam obscuram formant; textura ut in foliis. Fructificatio- nes una cum novello ramulo oriuntar laterales, quo deinde elongato, axillares evadunt intra dichotomiam, aborüente vero ràmulo, laterales persistunt sessilesque. Folia peri- chaetialia duo, caulinis paullo majora magisque ovata, acuta vel obtusa, lobulo oblengo -lanceolato acutiusculo ob- solete dentato; folio suo minore. Amphigastrium pe- richaetiale in Var. e. late spathulatum obtusum, inte- gerrimum. Calyx perfectior perichaetio suo paullo longior, ex Obovato obconicus, deorsum laevis, apicem ver- sus 8 —- 10-plicatus, truncatus, nonnunquam angulis. duo- bus prominentibus subbidentatus, stylo residuo primum mu- V / 350 ^ "HrarPATICAE. JUNGERMANNIA. cronatus, dein muticus, fuscescens. Calyptra inflata, sub: globosa, reticulata. Capsulam non vidi. nESUU Mae | In cortice Vellosiae plicatae Mart. Moritis Sancti Prov. Bahiensis et in Provincia Minarum Generalium. (V. c. cal.) Adnot, Jungermannia phyllorhiza . differt: caule pinnatim ramoso, folis laxis obscure viridibus, et lobo plicae non dentato; — Jungermannia obscura Swartz.. quae lobo dentato est, uti nostra, accedente auris cula differt hemisphaerica amphigastriisque subrotundis den. tatis. | Jungermannia fertilis N, et Bl, Javae insulam colens, omnium maxime nostram refert, at distincta est: caule magis ramoso, ramis angustioribus erecto - patulis ra- mulis crebris brevissimis, foliis in humido statu patentibus nec imbricatis, amphigastriis magis rotundatis, colore tristi fusco, Huic amphigastria perichaetialia oblonga sunt, calyx perichaetii longitudine, obovatus 6 —8 - angularis, laevis ore connivente nudo, seta longitudine calycis, capsula semiquas drivalyis patens. $2. JUNGERMANNIA POLYCARPA.T J. caule repente irregulariter pinnatim decomposito; rá- mis ramulisque subfasciculatim congestis; foliis semiverticas libus imbricatis planiusculis ovetis obtusis integerrimis basi postica complicatis, lobulo obliquo integerrimo, amphiga- striis imbricatis obovato - orbiculatis integerrimis; fructu in ramulis terminali, calycibus obovatis ore plicatis longitudine perichaetii bifidi integerrimi. Caulis pollicem et ultra longus, flaccidus, procum- bens et ex omnium amphigastriorum orso radicans, inor. dinate pinnatim ramosus, ramis longioribus (paucioribus) - etiam pinnatim divisis, brevioribus pluribus simplicibus pae tentibus approximatis hinc inde veluti in fasciculum conge- siis; color trunci fuscus. Folia arcte imbricata, semiver- ticalia, planiuscula, ovata, obtusa, integerrima, basi obli- que complicata, lobulo semiovato integerrimo in folium abe- unte; retis areolae parvae, ovatae, obliquae; color folio- rum inferiorum pallide fuscus, superiorum obscure fuscus, nitoris expers. Amphigastria foliis quadruplo fere mi nora, imbricata, obovato - orbiculata- seu subrotunda, basi cuneatim attenuata, margine supero rotundato vel rectiuscu- Jo, integerrima, e basi radicantia. Fructificationes in ramis ramulisque terminales. Folia perichaetialia d 1 " ^ H ACPS ^O HasATICAE. JuxckBnWATWTMÓAs 351 B Quo, patula, reliquis majora, ovata, integerrima. bifida, acuta, lobulo. ovato -lanceolato acuminato, folio parum bre- viora, Amphigastria integerrima ; penultimum obovatum, emarginato - bidentatum, dentibus rectis acutis; ultimum -obovato- oblongum, acute bifidum, laciniis acutis lobulorum longitudine. Calyx perichaetii longitudine vel paulo bre- vior, obovatus, obtusus, ore obtuse quinqueplicatus, cae- terum laevis, subfuscus. Capsulam non vidi. In Minis Generalibus ad arborum cortices. (V. c. cal.) Adnot. Differt a Jungermannia bicolore sta- tura graciliore, flacciditate, foliis magis imbricatis nec hu- mectatis oblique patulis, minoribus densius textis lobulo- que angustiore integerrimo praeditis, calycibus praesertim crebris terminalibus obtuse quinqueplicatis, perichaetioque . dissimili. a Jungermannia ciliformi recedit gracilitate, foliorum latitudine, amphigastriis minime reniformibus, neque ramulis ita incurvis. . 33. JUNGERMANNIÁ FILÍFORMIS [1 , 3.caule repente, pinnato - decomposito, ramis obtüsis incurvis; foliis suborbiculatis basi postica emarginato - com- plicatis lobuloque rotundato integerrimis, amphigastriis subreniformibus integris et integerrimis e basi dorsi radi- cantibus , fructü. .... Caulis circiter pollicaris , compressus, cortici apprese sus et repens, fuscus, rigidulus, pinnatim divisus in ramos, alios simplices, alios iterum pinnatos breves applanatos; ramulis omnibus obtusissimis versus caulem ramumve sub- falcatim incurvis rigidulis. Folia subhorizontalia, arctissime antrorsum imbricata, parum convexa, oblique rotundata, ob- tusissima, integerrima, margine postico sinuatim inflexa, lo- bulo baseos rotundato sat conspicuo integerrimo ; retis areolae orbiculatae , limitibus spissis; color sordide lutescens cum aliquo nitore. Amphigastria imbricata, altitudine la- tiora, ambitu itaque reniformia, sed basi integra, margine antico rectiusculo vel subretuso , integerrima, paullo laxius, quam folia, texta et iisdem duplo minora, e dorso, basim versus, fasciculo radicularum crassiorum cortici adhaerentia, Fructus deest. ! d A4rara Coara in cortice arborum , et in Provincia . Paraénsi. (V. s. fr.) | FLORA BhRAsir. l. 25 352 HgraATICAE, JexegnuAm x14. Ndnot. Facie quam maxime refert Jungermanniam contiguam, sed differt evidenter amphigastriis nunquam bifidis e dorso radiculosis latioribus, tum caule distinctius pinnato. : c 3á. JUNGERMANNIA GRANULATA. 1 J. caule repente basi ramoso; foliis distiche imbricatis horizontalibus ovato - orbiculatis. lobuloque parvo inflexo, obtusis integerrimis, 2amphigastriüs imbricatis orbicul.to - 4ransversalibus decurrentibus integris integerrimisque, tu- berculo medio inflato noiatis margine planis; fructu... . Caulis pollicem unum ad duos pollices longus, repens, striatus, fuscus, inferne in aliquot ramos subdistichos appro- ximatos inaequales , in nonnullis satis longos, divisus, etiam simplex. Folia disticha, antrorsum imbricata, applanata, horizontslia, lineam longa, ovato-subrotunda, obliqua, apice rotundata, integerrima, basi deorsum in lobum parvum ovatum obtusum inflexum cauli margine adpnatum integer- rimum abeuntia, tenera, rufescentia, fietis aveolae amplis- simae, suborbiculatae, Amphigastria densissime et arcte imbricata, orbiculata, subtransversalia, rotundata, integer- rima, besi 1n caulem decurrentia, gibbo medio inflato prac - dita; retis areolae ut in foliis, in ambitu gibbi spissiores, unde am phigastria, obiter inspecta, basi binervia videntur, — Fructificatio deest. . Ad Flumea zímazonum. — E. Herb. Vahliano cominunt- cavit Cl. Hornschuch síne nomine. (F. s. fr.) Observ. Quae proxima est nostrae, Jungerman- niam brachiatam Sw., eam sic definimus: |. 9. brachiata: caule adscendente dichotomo ramoso divaricato; foliis distiche imbricatis horizontalibus ovato - deltoideis brevissime mucronatis subintegerrimis basi com- - plicato - saccatis , amphigastriis contiguis orbiculatis. decur- rentibus margine recurvis; fructu... Jungermannia brachiota Sw. Prodr. Fl, Ind. occ. p. 144. | Fl. Ind. occ. H11. p. 1861. — Schwaegr. Prodr. p. 16. — JVeb. Prodr. p.35. — Spr. S. V. IV. 1. p. 22. n.48. Hab. inter muscos arboricolas montium Jamaicae : Swartz. (Fd. in Herb. /Veb. Spec. orig. , cl. Lindenberg humanitate tributa.) Adnot. Character praecipuus in foliis quserendus, quae magis ovata et. mucrone brevissimo praedi a, interdum denticulata, basi paullisper decurrunt plicaque truncata sac- - HurATICAE. JUXGERMANNIA, 353 culum formant cujus loco in J, granulatae foliis lobulus. perbrevis rotundatus a caule liber sursum adscendit, et basis minime in'caule descendit. Accedunt amphigastria altitudine non latiora, margine reflexa (convexa Swartzio appellata), noh adeo imbricata sed tantum contigua. — Caulis ramifi- catio alia est et fere brachiato- divaricota. Color in utraque specie luridus, griseo- fuscus. etis areolae laxae. | 35. JUNGERMANNIA PARYIFLORA.T J. caule procumbente ramoso; foliis distichis imbricatis basi subtus non complicatis amphigastriisque orbiculatis in- tegerrimis, his remotiusculis, calycibus lateralibus parvis obo- vato-trigonis mucronatis, Caulis circiter pollicem longus et ultra, ramosus, sub- fasciculatus, procumbens, brunneus, nitidulus, rigidulus. Folia arcte antrorsum imbricata, disticha, subhorizontalia, orbieulata, integerrima, margine postico subemarginato basique caulem parum amplectente sed nullum lobulum 'emittente; rete laxum, àreolis orbiculatis pellucidis; color lutescens. Amphigastria alternatim approximata, sed non contigua, appressa, orbiculata, basi subcordata plana, integra et integerrima, foliis duplo minora. Calyces laterales, par- vi, sessiles, obovati, trigoni, apice quasi truncati, mucronati, basi foliis duobus patulis amphigastriisque binis ovatis ap- pressis cincti iisque paullo altiores. Habitat ad Flumen Amazonum. | F. c. cal. Observ. Proxima affinitate jungitur Jungermanniae transversali Sw., quae differt amphigastriis. imbricatis. — Simili ratione recedit et J. gvanulata nostra. — J. squamata distinguitur areolis foliorum diversis. — J. fi- liformis Sw. caule gaudet multo majori erecto subsimplici, foliis basi áuriculatim. complicatis. Diversam itaque censemus nostram ab omnibus istis, licet difficillimam distinctu. 36. JUNGERMANNIA COGNATA. Í J. caule repente subpinnatim ramoso; foliis subhorizon- talibus basi auriculatim complicatis amphigastriisque imbri- catis orbiculatis planis integerrimis; calycibus lateralibus obovato -iriquetris, angulis membranaceis ciliato - dentatis j fructu , .. 237 !] 354 HzrariCcAE. JuxGERwANW1A, — In Provincia Bahiensi, unde, Jungermanniae ruübricauli et furcatae commiztam , retulimus (V. c. cal.) -Observ. Habitus omnino Jungermanna1ae flavae, indicae et transversalis, paullo magis tamén ramosa 'et prolifera apparuit. Differt ab illis amphigastriis in- tegris, nec bifidis, sb hac amphigastriis planis et orbi- eulatis, nec reniformibus. Color pallescit, ut in con- finibus. 27. JUNGERMANNIA TRANSYERSALIS. J. caule repente radicante subpinnatim ramoso; foliis dense imbricatis ovatis obtusis integerrimis basi semiverti- cali -lobulatis, lobulo obtuso inflexo, amphigastriis magnis imbricatis reniformi - subrotundis integerrimis. Swartz. Prodr. Fl. | Ind. oec. p. 144. I1. Ind. occ. .I/I. p. 1889. — Schwaegr. Prodr. p. 16..—... /Y'eber Prodr. p. 34. — | a Schweinitz Hep. Jim. bor. p. 12. Lehm. Cap. in Linn. IF. 3. p. 360. Spr. S. F. IF. 1. p. 221. n. 49. Prope Pará im cortice , (Martius) F. s. fr.) — In Ja- meica $wartzins, in zvímerica boreali Schweinuzius legerunt ; in .Capite bonae spei Ecklon. : Observ. In nostris amphigastria margine laterali re^ flexa, supero inílexo, concava evadunt medioque gibba, - Ps 68. JUNGERMANNIA GEMINIFLORA. T J. caule repente dichotomo divarieato; folis distichis siecando involutis basi. complicatis amphigastriisque imbri- catis orbiculatis integerrimis, his planis magnitudine folio- rum; calycibus lateralibus subgeminis truncatis. Caulis uncialis et longior, repens, radiculis minimis, purpureus, irregulari modo dichotomus, ramis recurvato - divaricatis, inordinate dichotomis, ramulis sparsis inaequa- libus. Folia densissime. incubo- imbricata, | orbiculata, obtusissima, integerrima, deorsum involuta, basi decur- rentia oblique truncata et complicata, ut lobulum hic acce- der? illis existimes ; retis areolae orbiculares, laxae; color 2loido- viridulus, sordidus, Amphigastria magnitudine: fere foliorum, imbricata, plana, quadrato - orbiculata, inte-' $errima, apice rotundata vel obiter retusa, basi utrinque ! HaPATICAR. JUNGERMANAILA, 355 subdecurrerntia, pallida. Calyces inter amphigastria et fo- lia e caulis latere inferiori erumpunt, solitarii vel frequen- ter gemini, parvi, minutissimo ramnlo impositi, subcylin- drici vel cylindrico - clavati , compressiusculi, apice obtusi et ;ntezerrimi. Folia perichaetialia duo, oblique obo- vata, appressa, integerrima, basi appendiculo inflexa; &m- phigastria duo, opposita, ovato - elliptica, obtusa, in non- nullis introrsum sinü obsoleto notata, Capsula globoaa, in nostris e calyce nondum emersa. Legit in Casselia serrata Brasiliae, Ser. Pr. Maxim. Neovid.; in L gibbosa MMinarum generalium a Martius. (FE.-e. fr.) Observ. L filiformis Swartzii differt caule sub- sunplici et amphigastriis margine reflexis —- l. transver- salis Sw, folis gaudet planis, neqie apice involutis. $9. JUNGERMANNIA FILIFORDNMIS. L caule repente, ramis elongatis erectis reptantibus, ramulis remotis, abbreviatis; foliis distichis horizontalibus basi lobulatis. amphigastriisque imbricatis suborbiculatis in- tegerrimis, his margine reflexis magnitudine. foliorum ; fructu .,. Jungermaiiilà: filiformis , Swartz. Prodr. Fl, Ind. oce. p. 344. £L. Ind. occ. III. p. 1865. — Schwaegr.Prodr. p. 16. — fVeb. Prodr. p. 3a. Sp. S. F. IF. 1. p. a2. n. 47. : J. birotunda, JEhrh. Beitr. IV. p. 49. JFeb. Prodr, "7 Pp. 1239. 5. humilior, ramis subsimplicibus. |» Observ. Caulis primarius uncialis et longior, fo- His saepe desttutus, tenuis, fragilis. Rami approximati, 1 — 2 pollices longi, adscendentes, vario modo curvi, line- ares, rigiduli, fibris minutis tenuissimis inter se et oum muscis cohaerentes, rigiduli, ramuli inordinati, remoti, breves, simplices, obtusi, recurvi; gemmae ramulorum fuscae, calyces fingentes. Folia flavo- viridia, nitidula, antrorsum imhri- cata, ovato - orbiculata, rotundata, integerrima, convexa, subtus lobulo minuto ovato obtuso inflexo cauli &dnato au- cia, seu complicata. Àm phigastria foliis parum minora, orbiculata, integra et integerrima , dense imbricata, margi- s, j" 356 HkPATICAE. JUNGERMANNIA. nibus reflexa, in medio gibba, laxius texta. — Fructifi- catio in nostris deest. Habitat ad terram in Provincia Minarum Generalium ; in sylvaticis depressis udis Districtus 4damantum ; ad Man- dioccam in Serra dos Orgáos, a Martius, Sellow. In Ja- maica ins. Swartz. — f£. in. Districtu /damantum, in Morro de Villa Ríicca , in sylvis primaevis ad St. Joan. Baptista etc, (a Martius.) F. s. fr.) | ! 40. JUNGERMANNIA TENERA. T J. caule subsimplici repente; foliis distichis distantibus ellipticis planis obtusis submucronatisque integerrimis, basi decurrendo - subcoadunatis, amphigastriis remotis ovatis bifi- dis, laciniis a€uminatis; fructu in ramulo brevi laterali, ca- lycibus oblongis ore plicato nudo, Jungermannia tenera Swartz Prodr, Fl. Ind, occ, p. 143. FI. Ind. occ. IIT. p. 1853. — Schwaegr. Prodr. p. 16. ; VVeb. Prodr. p. 25? Spr. S. V. 1V. 1. p.229. n. 73. z4d Flumen Ilheos (in foliis Hornschuchiae Bryotrophes. Mazxüinil. Ser. Princ. Neov.) F. s. fr. In Jamaica, Hispa- niola, Swartz. | Adnot. Habitu suo quam maxime accedit Junger- manniae thymifoliae, distincta tamen: statura majore, foliis ratione longitudinis angustioribus, basi oblique decur- rentibus et ala tenuissima membranacea subconfíluentibus, minime vero complicatis, omnino integerrimis, apice rotun- datis junioribusve minuto apiculo auctis, calycibus ramulo distincto laterali impositis nec subsessilibus, angustioribus, oreque non cristetis, sed plicis 3 — 9 obtusis clausis. — Fo- lia et amphigastria perichaetialia caulinis similia sunt, sed minora, bina quaternave, calyce breviora. Observ. De synonymo Weberi dubia restant, quum amphigastriis lacinias obtusas tribuat vir. clar. , nihil ejus- modi affirmante Swartzio, neque tamen certi simus, an spe- cimina Swartziana ipse viderit ille, nec ne, jl. JUNGERMANNIA ISOCALYCINAT | T. caule procumbente filiformi ramulis brevibus; foliis distichis contiguis ovato-orbiculatis acutis integerrimis pla- nis basi non conduplicatis, amphigastriis foliorum magnitu- " - HagpaTICAE. JUXGERMANNIA,- 357 dine veniformi - orbiculatis acute bifidis laciniis conniveénti- bus, fruetu in ramulo brevi laterali, calycibus obconicis laevibus ore truncato obtuse mucronato. Marl. Icon. sel. crypt. t. 16. Fig. 2. Proxime affinis 'est prae aliis Jungermanniis thy- mifoliae et tenerae, sed, uti e sequentibus patebit, bene distincta. Caulis, 3—9 pollices longus, procumbens, tener, lutescens, undato -Ílexuosus, in aliquot ramos elon- gatos flagelliformes divisus; ramuli breves, per intervalla magis approximati, patentes. Folia disticha ,- horizontalia, planiuscula, cauli deorsum oblique adnata neque complicata; contigua vel brevi spatio. imbricata, ovato - orbieulata, bre- viter acuminulata, vetusüiora saepe obtusa, integerrima, sub- repanda, tenerrima, pallide lutescenti - viridia; retis areolae amplae, inaequales, simplici cellularum serie limitatae, ad mar- ginem hinc inde crenularum ad instar prominulae. .Àm- phigastria foliorum magnitudine, contigua apicibusque suis imbricata, orbiculata, basi profunde reniformi- cordata, inte-, gerriumà, acutiuseula, ad !/, bifida; sinu angusto, tamen basi obtuso; laciniis acutiusculis,, (interdum in apice subbifida) conniventibus.... Calyec es ad basin ramulorum brevium in- feriorum sessiles, solitarii vel gemini, ratione plantae parvi, !/, lineam vix longii) exserti tamen, obconici, teretiusculi, laeves, ore truncati, pronum basi styli residua papillati, demum aperti ore introflexo integro, thecam musci referen- tes, laxe areolati, pallidi. Folia et amphigastria cau- linis similia sed. duplo minora, haec duorum parium, ista bina. Capsula deest. In Districin -4damantum aliisque. in locis Minarum Ge- neralium , in truncis arborum cum J. simplici JV. (VF. c. cal.) € d Adnot. In amphigastriis majorum stirpium interdum taberculum ad basin observatur subfulvum basi sulcatuim. , 49. JUNGERMANNIA ACUTANGULA. 1 J. caule repente irregulariter pinnatim ramoso laxo; fo- liis imbricatis ovato - orbiculatis integerrimis obtusis. juve- nilibus acutiusculis, postico margine emarginato - complicato lobulo rotundato amphigastriis foliis. dimidio minoribus imbricatis subrotundis emarginato - bilobis lobis obtusis; fruciu ad basin ramulorum sessili ; calycibus obovatis acute quinquangyulis. | I E N / 358. HurAricAE. JUXGERNMANNIA, Caulis !, —?/, pollices longus, tenuis, pallide viridis, aetate. fuscus, secundum totam longitudinem repens radiculis brevissimis, in aliquot ramos longtores divisus vel simplex, simpliciter pinnatim ramosus, ramis subsimplicibus. patenti- bus apice saepe recurvis obtusis valde inaequalibus et per intervalla inaequalia dispositis. Folia,arcte antrorsum im- bricata , subhorizontalia, planiuscula, ovato - orbiculata, in- tegerrima ; juniora acutiuscula vel submucronata, adultiora apice rotundata; infima paullo minora, remotiuscula, ovata, subacuta ; cuneta margine postico prope a basi sinuatim complicato sinum cavum cum lobulo brevi rotundato forman- tia; retis areolae majores, orbiculatae, minoribus cinctae, folia perforata reddunt; color pallide lutescens, subhyalinus. Amphigastria foliis vix dimidio minora, imbricata, or- biculata, subtransversalia, integerrima, basi rotundata, apice sinu lato et obtuso emarginata, lobis breviusculis distantibus obtusis rariusve subacutis. Fructificationes ad basin ramulorum breviorum sessiles, minutae, solitariae. Folia perichaetialia duo inferiora paullo minora, duo superiora majora caulinis, orbiculata, basi subangustata, acuta, sub- serrata; amphrgastria perichaetialia, praesertim superiora, majora reliquis, ovata, carinata, ad medium bi- fida, margine reflexa, integerrima. Calyx longitudine peri- chaetii, obovatus, acute quinquangulus , angulis compressis membranaceis , obtusus, mucronatus, rétiéulatus. Germen in nostris foecundum ellipticum, sessile, stylo filiformi. Paraphyses non vidi, In Minis Generálibus et ad IMandioccam in Serra dos Orgáos, ad terram et super muscos effusa denso. caespite, CF. c. cal.) Adnot. Est haec quoad speciem externam vix digno scehda ab affinium quarundam stirpe Serpyll ifoliarum, ut ita dicam, quas brevi eomparatione instituta hic attin- gemus; differunt itaque | Jung germannioa serpyllifolia, thymifolia* flava, inf ntigua et sordida amphigastriis acute bifidis laciniis acutis, gq* tribus prioribus etiam remotis minori- bus, tum ; J. serpyllifolia statura minore, calyce. obtusangulo; J. thy mifolia statura minore, calyce in ramulo ter- minali angulis cristatis ; Y. flava itidem calyce in rotiild brevi terminali obtuse wiangulo, tum foliis quoque, sicut in J. serpyllifolia, nun- quam acutis; J. contigua longius distat staturá majori foliisque et amfsizastriis arctissime imbricatis ; X . HrrATICAE. JUNGERMANNIA, 359 J. sordida denique statura etiam, saltem in var e., paullo majore et amphigastriis majoribus reniformibus, fo. ]iis perichaetialibus valde serratis. 45. JUNGERMANNIA THYMIFOLIA. T J. caule vage subramoso repente; foliis distichis distan, übus obovatis planis acutiusculis subintegerrimis basi com- plicatis, lobulo rotundato, amphigastriis remotis ovatis bi- fidis laciniis acuminatis; calycibus lateralibus obovatis ore triquetro. eristato. Est e tenerrimis, pallide sed laete flavo - virens, in non. nullis fuscescens, foliis pulchre pellucidis, areolis magnis, ad marginem foliorum et amphigastriorum, praeser- tim apicem versus, prominulis et crenas elegantes efficien- tibus, ut itaque folia et amphigastria denticulata vel crenu- lata describi possent. Muscis, quibus innascitur, arcte ad- haeret, siccata planis et paullulum deflexis foliis conspicua. Fructus in ramulo brevissimo, sub amphigastriis oriundo, laterales. Folia perichaetialia duo, minuta, orbiculsta, integerrima; amphigastrium perichaetiale profunde bifidum, laciniis denticulatis. Calyces parvi, obovatu vel potius obconici, obtusissimi, basi laeves teretiusculi, apice cristis tribus dentato - ciliatis foliaceis coronati; P» Variat magnitudine et colore: 4). aliae surculis virentibus rariusve glaucescentibus graei- libus, foliis saepe acutiusculis denticulatis ad I, den- ticulatam, — ! &). aliae duplo latiores, fuscescentes, foliis rotundatis den- - sius sibi incumbentibus ad J. serpyllifoliam ac- cedunt, cujus quidem varietatis aliae (5*) foliis gau- dent apice integerrimis, aliae (8**) foliis apice 2 — 4. dentatis, dentibus obtusis et inaequalibus. Habitat inter muscos, v. gr. in Jungermannia flagelli- fera Sw., I. connata Sw. aliisque, etiam in terra nuda, ad Flumen 4mazonum, in Provincia Minarum etc. In Java Insula, Blume. Nees Hep. Jav. p.42. Far, 8**. in Poly podio exaltato lecta est. (V. c. cal.) y Observ. Ll. Differt haec species a I. flava Sw., prae- ter habitum laxum, amphigastriis minoribus ovatis, mec orbiculatis basi cordatis, tum calycibus semper lateralibus, qui, si ad ortum eorum respicis, terminales in hac prodire nequeunt, ; " 2 LI , 360 HgPATICAE JUNGERMANNIA. A J. denticulata Web. Prodi. p. 3o. differt. foliis acutiusculis, sed minime acuminatis. — J. serpyllifolia Hook. Dr. Jung. t. 42., quae sane omnium maxime con- finis est, calyce presertim distinguitur obtuse pentagono, nec.apice trigono, angulis critatis.. An hujus loci: J. ser- pyllifolia H. et HK. Synops. I. p. 42? Observ. II Monstrosam invenimus l. c. obscurius vi- rentem, cujus folia inConfervam Orthotrichi dissolve- bantur. 44. JUNGERMANNIA FLAY A. J. caule repente ramoso; fohis loxe imbricatis planis orbiculatis integerrimis, auricula parva triangulari inflexa, amphigastriis folio quadruplo minoribus distantibus ovatis bi- fidis, laciniis acutis; fruciu terminali, calycibus obonato- compressis retusis angulis nudis. | Jungermannia flava Swarlz Prodr. FI. Ind. occ. p. 144. Fl. Ind. occ. 111. p.1859. — Scehicaegr. Prod. p. 16. — IVeb. Prodr. p. 29. — Spr.8. F. IF. v. p. 223. n. 74. ^— In trunco Cnemidostachyos Provinciae S. Pauli, — In Ja- maica, Swartz, E Herbario Vahliano accepit. Hornschuch. CF. :c. 'cal) | Odserv. Media est inter Jungermanniam thymi- foliam et serpyllifoliam, denso intricatoque caespite crescens, inordinatim ramoso -pinnata, stipitibus eorgci- busque arcte adhaeret. — Differt a Jungermannia thy- mifolia calycis angulis nudis praetereaque, et a J. ser- pyllifolia, iisdem calycibus nunquam lateralibus sed sem- per terminalibus, hinc ob apicem ramorum bifidum saepe geminis, interposi'o etiam ad dichotomiam altero vetustior. Caeterum calyces folia perichaetialia parum exce- dunt; laeves, compressi, at vero angulis tribus distincüis obtusisque praediti, apice retusi, mucronulo minuto medio, interdum deficiente. Quoad habitum Lejeuniae generis esse censeres, nisi valvulas longas lineares rubras capsulae tribueret claris. Swartzius. Color plantae nostrae sordide luteo - virescens. 45. JUNGERMANNIA CONTIGUA. t J. caule repente contexto inordinate pinnatim decompo- stto ; foliis arctissime imbricatis orbiculatis integerrimis eub- * L IirpATICAE,. JUNGERMANNIA. "9361 tus emarginato - subplicatis, amphigastriis foliis parum mino- ribus arctissime imbricatis transverse orbiculatis acuté bifidis, laciniis acutis; calycibus (in Var. 2.) lateralibus obovatis quinquangularibus. ! r^f 8). tenerior, laciniis amphigastriorum conniventibus. r1 *) foliis nvllis solisque lobulis et amphigastriis resi- duis, hinc surculis angustissimis filiformibus. Planta habitu J. co mplanatae, denso caespite contexta, Caulis pollicaris. sesquipollicaris, tenuis, rufescens, flagellis brevibus fibrillisque tenuissimis sparsis cortici et aliis ejusdem caespitis caulibus ramisque accrescens, arcuatim decurvus, in- ferne simpliciter ramosus, superne in ramos plures longiores brevioresque dichotomo- et subpinnatim - divisus magisque expansus ; rami obtusi, patentes, ramuli breves, alii fere gem- maeformes obtusi, alii paullo longiores acuti, omnes angulo recto divergentes. Folia disticha, horizontalia, arciissime antrorsum imbricata, orbiculata, rotundata, integerrima, basi postica sinu parvo inflexa et auriculae ad speciem minutae acutaeque complicata, ferruginea vel flavescentia, nitida splendore pingui; retis areolae orbiculatae, mediocres. .À m- phigastria foliis in Var. «. dimidio - in Var. &. parumper tantum minora, arcte imbricata, plana, orbiculato - transver- salia diametro transversali majori, basi rotundata, integer- rima , acuta, acute et profunde bifida, laciniis rectis acutis; rete ut in foliis. Fructus in exemplis Var. «. desunt; in Varietate 4. calyces observavimus laterales, sessiles, basi foliis duobus amphigastrioque, caulinis similibus, sed paullo minoribus circumdatos parvos, exsertos tamen, obovatos obtusos, angulis seu plicis quinque distinctis, tanquam Cos stis, praeditos, ore connivente. Var. 6^ sane memoratu dignissima est. In hac etenim folia ipsa ad lobulos usque omnino desunt, nec nisi ad ra- dices hine inde residua observantur. Amphigastria praesen- tia latus aversum dense obtegunt, quibus incumbunt lobult foliorum nudi, ut itaque nisi promiscua occurreret species genuina restentque foliorum ad basin surculi vestigia, faeile fucum cuicumque haec faceret, : Habitat in Regno Paraénsi ad cortices arborum. Var. 8. üsdem in locis cum | genuinis speciminibus ibidem Martius invenit; neque non in. Provincia. Bahiensi. et in /Mints ad Villam Riccam legit Martius. (V. Far. . fr. Var.8. cum cal.) In corticis peruviani frustulo legi Frid. lNees «b Esenbeck. - 362 HxPATICAE. JUNGERMANNIA. 46. JUNGERMANNIA MADIDA.T ^ I. caule repente pinnatim decomposito ; foliis complicato- bilobis, lobis ovatis obtusis integerrimis, inferiori minori, amphigasstriis ovatis obtusis repandis basi sagitiatis; fractu... Caulis pollicem longus et ultra, procumbens, repens, inferne tenuis fuscus et saepe nudus, superne crassior rufe- scens, divisus in ramos pinnatim compositos vel subdecom- positos ; ramuli inaequales, obtusi, patentes, longiores sub- ramulosi, apicem versus decrescentes. Folia disticha, ver- ticalia, bipartita, complicata, integerrima; lobis superiori- bus ovato- subrotundis obtusis planiusculis arc!e imbricatis ; inferioribus triplo minoribus ovatis obtusis plica baseos de- orsum gibbosa lobo majori conjunctis appressis, siccitate subrecurvis; retis areolae subrotundae, marginales quadra- tae, in lobis minoribus laxiores; color pallidus cum nitore humido. Amphigastria inter lobos inferiores fere laten- tia hisque magnitudine aequalia vel paullo majora, imbrieata, appressa, ovata, rotundata, margine plerumque irregulari modo repanda, et a medio sinuato - subcontracta, basi sagit- tata in eaulem decurrentia ibidemque subinflata, tenera. — Fructificatio deest. An sylvalticis depressis udis Districtus A4damantum (V. $. fruct.) Adnot. Proxima huic est: Jungermannia cris- pata Hooker Musc. exot. t. CXLIIM., quae differt: sta- tura majori, lobo foliorum majori postice repando, minori ligulato , amphigastriis obcordatis ; — Jungermannia Boryana Web. differt defectu am- phigastriorum ; Jungermannia pallens Sw. iisdemque deficienti- bus et caule dichotomo, alia ut taceamus. Adversar. Unam plantulam hujus speciei in aliarum Jungermanniarum caespite casu reperimus. 47. jUNGERMANNIA ELUTA.T J. caule repente, ramis pinnatim fasciculatis fastigiatis decompositis; foliis imbricatis applanatis orbiculato - ovatis integerrimis subtus complicatis, lobulo latiusculo ovato inte- gerrimo , amphigastriis foliis dimidio minoribus arcte imbri. catis cordato- orbiculatis apice conniventi-bidentatis; fructu laterali sessili, perichaeti folis bifidis amphigastrioque dentatis. ! reel UL. p: HrpaTICAE. JuxaEnMANXNIA. 2363 ' au Y Caulis prinmrius repens. tenuis, fragilis, utplurimum foliis denudatus, fuscus ; rami conferti, semiunciales et ul tra, decumbentes et minute radiculosi, basin versus saepe denudati, irreglariter subpinnatim ramulosi ramulis brevibus, apicem versus fasciculatim divisi in ramos longiores fastigia- tos explanatos breviusque ramulosos. Folia arcte imbricata, subhorizontalia, ovato - orbiculata, apice rotundata, integer- yima, plana, basi complicata , lobulo satis lato oblique ovato, emarginatura exili apice discreto; integerrimo ; retis areolae minores, orbiculares, pellucidae ; color sordide oli- vaceus , subfuscus. Amphigastria foliis vix dimidio mi- nora, imbricata, appressa, cordato -orbiculatoa, in latiort-- hus ramulis altitudine sua nonnihil latiora, apice rotundata et minute excisa, dentibus acutis conniventibus ita, ut facile pro integro haberi possit folium caeteroquin integerrimum. Fructificationes in ramis longioribus laterales, parvae. Folia perichaetialia simplici ordine, appressa, bifida, . lobo superiori ovato - subrotundo obtusiuscalo dentibus ali- quot remotis acutis praedito, inferiori, seu lobulo, superiori illo vix dimidio breviori ovato acuto subdentato | margine yeflexo. Amphigastrium perichaetiale magnitudine folii, cordato - ovatum , evidentius bidentatum seu bifidum, laciniis etiam conniventibus, margine repando - vel eroso - subdentatum. ^Calyces perfectos accurate examinare non licuit. Germen subrotundum. Stylus filiformis. d Villam. Riccam in sylvalicis glareosis. (V. c. cal.) Adnot. Diífert a J. contigua: ramis fasciculatis magis applanatis paullo latioribus, foliis non tam dense im- bricatis, amphigastriis majoribus basi cordatis.apice brevis- sime incisis, dentibus conniventibus nec patulis, vel saltem, ut in Var. 8 illius, profundius secretis, calycibus valde com- pressis. : 48. JUNGERMANNIA SORDIDA. t J. caule repente subdichotomo, ramis irregulariter sub- pinnatis laxis; foliis imbricatis orbiculatis subintegerrimis, postico margine integro basi complicatis, amphigastriis folia aequantibus contiguis reniformibus acute bifidis integerrimis laciniis acutis, foliis perichaetialibus acutis serratis; Caly- cibus .... ; | 8. tenerrima , ramis angustioribus filiformibus. (no :Gaulis pollicaris et ultra, repens, gracilis, flexuosus, ——. irregulariter dichotomus, inferne nudus; rami elongati, rep- tendo inter se contexti, alii simplices, alii irregulari modo ramoso -subpinnati, ramulis inaequalibus obtusis brevibus. " B 364 |. Hzrarrar. JUNGERMANKIA. Folia olivaceo - brunnea, nitida, antrorsum imbricata , né« que tamen arctissime compacta, Mhorizontalia, orbiculata, apice rotundata, deflexa, integerrima, rarius uno alterove denticulo instructa, basi tota adnata, nec margine postico basin versus emarginata, ipsa tamen basi plica obtusa inflexa et minutissime sublobata; retis areolae laxae, magnae, süb- orbiculatae. Amphigastria contigua neque imbricata, magnitudine foliorum, cordato - vel reniformi - orbiculata, integerrima, acuta, acute bifida, laciniis rectis acutis. Ín unico exemplo perichaetium deprehendimus terminele, caule sub eodem prolificante, cujus folia reliquis paullo majora, ovata, acuta, margine valde serrata inveniebantur; amphigastria profundius bifida, repanda et hinc inde denticulata. Calyces non aderant, forte ob innovationes abórtiente flore. In Var.$. foli margo posticus ad basin profundius in- flexus est sinumque relinquit, sed reliqua conveniunt. — Occurrit haec varietas rainis apice arcuatim recurvis. Fruc-- tus et calyx completus desunt. dd Flumen Jmazonum inter muscos , (8. flagelliferae Sw. innascentem habemus.) laxo caespite, et in. sylvis pri- maevis ad St. Joan. Baptista Provinciae Minarum Genera- lium. — J. in sylvaticis udis depressis Districtus A4ddaman- ium , nec non ad |Mandioccam , elc. (V. s. fr.). — In Java insula frequens; Blume. IN. ab E, Syn. Hep. Jav. p. 4. Observ. Propinqua est Jungermanniae conti- guae, a qua recedit: caule longiore laxius diviso, foliis non tam arcte imbricatis, amphigastriis folia magnitudine aequantibus. Inter Jungermonnias Javanicas isti accedit ma- xime J. umbilicata N.ab E. Syn. Hep. Jav. p. 42., caly- cibus ea quidem obconicis laevibus apiceque umbilicatis di- stinctissuma, á9, JUNGERMANNIA DIFFUSA SW. J. caule procumbente dichotomo - ramoso divaricato ; fo- liis arcte imbricatis ovatis acutis integerrimis, lobulo minuto inaequaliter tri- quadrifido dentato, amphigastriis imbrica- tis subquadratis praemorso - dentatis in medio gibbis, calyci- bus lateralibus prismaticis mucronatis, perichaetii foliis cum lobulis et amphigastriis elongatis serrato - ciliatis. J. diffusa Sw. Prodr, Fl. Ind. occ. p. 144. FT. Ind. occ. III. p. 1860. Schwaegr. Prodr. p. 15. — JVeb. Prodr. 31. — Spr. S. V. IV. I. p. 221. n. 46. (Vid. in Herb. JVeber. Lindenbergii beneficio specimen, ab ipso Swarlzius datum.) — Frullania dichotoma Radd. Hep. bras. in Opusc. scient. di Bol. ( F. exempl. Raddianum). LI HrATICAE. JUNGERMAXMIA. 365 | | Caulis: 3 — 6 pollices longus, procumbens, basi re- pens, dichotomo - ramosus , ramis elongatis apice. interdum faseiculatis, fuscus, compressus, striatus, laxus. Folia distiche, dense antrorsum imbricata, subhorizontalia, pa- tentia; juniora decurva, (supra convexa, subtus concava), adultiora magis plana, ovata, acuminulata, integerrima vel rarissime uno alterove denticulo obtuso infra apicem praedi- ta, margine inferiori reflexa, fusco- viridia, opaca, retis. aveolis. spissis suborbiculatis. ^ Lobulus minutus folioque, (quo 5 — 6 - tuplo minor) subtus ita applieatus. ut difficil- lime in oculos cadat, basi cum folio brevi spatio in bursae formam complicatus, ambitu libero tri- quadrifidus, laciniis inaequalibus subulatis, hinc inde dentatis, media majori acuminata basi 2 —3 - dentata, Amphisastria foliis di- midio minora, dense imbricata, obovato - quadrata, retusa margineque, praesertim antico, inaequaliter grosse mucro- nato - dentata, marsgine reflexa et a basi ad medium plaga oblonga elevata, utrinque rete densiori, veluti nervo, limi- tata, praedita gibbosaque; rete ut in foliis. Fructifica- tiones crebrae, approximatae, alternae, circa ramorum medium in ramulis breviisimis distichae, pro magnitudine plantae parvae. Folia perichaetialia 4 parium, sensim majora, squarrosa, omnia apicem versus ciliato - dentata, lobulo multo majore, quam in foliis caulinis, lanceolato - subulato, ciliato-dentato, apice serraturisque subulatis; summorum perichaetii foliorum lobulus minimus setaceus. Amphiga- stria inferiora oblonga, superiora lanceolata, haec acuminata, gibbo medio costaeformi integro praedita; omnia ciliato- dentata, margine reflexa. Calyx exsertus, linearis, dorso convexus, subtus canaliculatus cum carina media valida, truncatus , mucronatus, fuscus. Calyptra pyriformis. Fructum exsertum in nostris non vidimus. Stylus. fili- formis, truncatus, longitudine calycis. | . Habitat in sylvaticis depressis ad radices Serra de Estrel- la, in montium tractu, quiSerra dos Orgáos dicitur, in Serra de Piedade, ad Villam ficcam et ad S. Joan. Baptista , in sylvis madidis, provinciae Minarum ; quoque in districtu A4da- mantum et in Minis novis, in declivibus sylvae prope Lages a» Pa v. et Sincorá, nec non ad Flumen 4mazonui (Mart.); — ad radices et truncos arborum Brasiliae meridionnalis (Sellow). F. c. cal, In Jamaica Swartzius. | Observ. L Ne mireris, Cl. Swartzium in I diffusa, cujus, ut ipsi vidimus, teneriora quaedam et minus perfec!a exempla coram habebat, non observasse auri- calam; haec enim quum folium madidum observes, plano folii inferiori tam arcte incumbit, ut vel acutissimum effugere po- OST CN * pr ' , - 366 K HrPATICAE. JÜNGERMANNIA. tuisse, hisi primum in majoribus maximeque perfectis plats. tis ezndem observaverit, facile intelligas. — Nos vero, quis bus id contigerat, etiam in exemplo Swartziano, ab amiciss, Lindenbergio dato, eandem auriculae fabricam, quae. supra descripta est, invenimus, y Observ. IL. Jungermannia filicina Sw. differt 'a nostra toto habitu, neutiquam pinnato, sed laxo dichotomo et subfasciculato, foliis amphigastriisque mojoribus, illis ma: gisque deflexis et integerrimis, lobuli denique forma longe diversissima. 50. JUNGERMANNIA FILICINA: J.' caule repente, ramis erectis pinnatim ramosis; foliis arcte imbricatis ovatis acutis serratis, subtus complicatis; lobulo rotundato integerrimo, amphigastriis foliis parum minoribus imbricatis subrectangulis truncatis apice dentatis j calycibus lateralibus oblongo - obcordatis apiculatis. Jungermannia filicina, Swartz. Prodr. Fl. Ind. occ. p. 145. Fl. Ind. occ. lil. p. 1866. — Schwaegr. Prodr. p. 18. — Feb. Prodr. p. 31. — Hook. lVíusc. exot. t. CXLII. — Heinw., Dl. et Nees. dct. dc. IN. C. Vol. XII. P. 1. p, 214. — Hunth. Syn. I. p. 42. Humb. et Hiunth. Nov. Gen. et Sp. pl. VII. p. 97. (ed. maj.) Spr. S. V. IF. 1. p. 219. n. 3o. Schultesia brasiliensis, Radd. Hep. bras. in Op. sc.di Bol.? (Vidi exempl. ftadd.) In. Districtu -4damantum Minarum | Generalium, ad St. Joan. Baptista ad arborum cortices; (V. c. cal;)) — In Jamaica legit Swartz, in zAmerica australi ab. Humboldt, . in Java Insula Blume. (INees Syn. Hep. jav. p. 40.) Adnot. Exempla RBaddiana differunt foliis integerrimis basi extrorsum repandis, minus complicatis amphigastriisque oblongis (?) obtusis ciliato - serratis; — quae forsan species distincta habenda, sed habitu ea quidem simillima. 5]. JUNGERMANNIA PALMIFOLIA. T J. caule repente ramoso capillari; foliis hamatis auricus litis ciliato - multifidis adscendentibus, auricula semiovata circumvoluta, amphigastriis minutis bifidis subulatis; calycis bus ad basin ramorum obovatis apice cristato - triquetris. HagraTicA* JoxGEnstAWXX1A. 367 Caulis cum foliis crassitie pili humani, flexuosns, teres, irregulari modo in ramos divaricatos divisus, fibrarum minutarum adminiculo repens, viridis. Folia disticha, ap- proximata, neque vero imbricata, interdum remotiora, ex auricula semiovata concava integerrima subverticali, ob aérem inclusum opaca et quasi incrassata, derepente expansa m lobum superum amplum falcato-subrotundum, seu sinu an- tico ab inferiori distinctum, margine profuade 6 — 8 - fidum, cauli sursum arctissime circumvolutum, laciniis subulatis inaequalibus integerrimis divergentibus; retis areolae in lobo infero spissiores, in superiori explanatoque laxae subhexa- £onae; color lutescens. Amphigastria minuta, remo!a, bipartita, laciniis subulatis; radiculae ad basin amphigastrio- rüm crebrae. Calyx ad basin rami sessilis, foliis duobus ovatis multifidis involucratus hisque longior, ovatus, laxe reticulatus, ore contracto cristisque tribus crenulatis tri- quetro. zd Flumen Jmazonum, in caespite Jungermanniae Pterygophylli.. — In I. flagellifera Sw. ad Flumen 4ma- zonum et in Serra dos Orgáos invenit de Martius. (F. c. cal.) Observ. Est e Familia J. calyptrifoliae Hoo- keri, adeoque Lejeuniae generis etiam habenda. b. Folia basi subtus auriculata, aurisula fornicata. t0. JUNGERMANNIA OBSCURA SW. , J. caule repente bipinnatim ramoso; foliis planis orbi- eulatis obtusis integerrimis, auricula fornicata galeiformi, appendice complicata cum basi folii confluente, amphiga- siriis imbricatis orbiculatis bifidis subuninerviis; fructu in ramulo proprio terminali, calyce quadrangulari mucronato. Variat a. appendice folii complicata lata, deorsum pro- ducta libera. B. appendice folii complicata cum auricula latiori con- fluente nec deorsum producta. Jungermannia obscura, Sw. F7. /nd. occ. HIT. p. 1869. — Schwaegr. Prod. p. 14. — | /Feb. Prodr. p. 18. (Vidi exemplum Swartzianum Herb. JYeb. a cl f£en- berg benevole traditum.) — PFiunth, Synops. Y. p. 43. Humb. et Hunth. Nov. Gen. et Sp. pl. VÍÍ. p. 98. (ed. maj.) Spreng. S. l. IV. kl. p. 217. n. 1. FLORA BRASIL. I. 24 368 HzPanicAE. JUNGERMANNIA. . J. galeata, Heinw. Bl. et Nees ab Esenb. Hepaticae Javan., : in lNov. Zct. N. Cur. Vol. XM. P. 1. p. 215. Spr. | S. F. IV. p. 218. n. 1x... Lehm. Hep. Cap. in Lin. IV. 3. p. 358. — J. Arecae, Spr. IN. Enid. Il. p. 99. 8. V. 1V.. p. 217. n. 4. Frullanioides Riojaneirensis, Atadd. in Op. sc. di Bol. (Vidi exempl. Radd.) Habitu J. platyphyllae, structura proxime accedens ad J, Tamarisci Hook. Caulis uncialis, biuncialis et ultra, caespitosus, repens, applanatus, inferne nudus, su- perne magis dilatatus, ramoso-bipinnatus. Folia arctis- sime antrorsum imbricata, horizontalia, orbiculata, obtusa, integerrima, subtus auriculata, auricula magnitudine dimidii folii concava, forma cassidis Aconiti neomontani, obtuse rostellata subtus depressa, deorsum (in Var. «.) abiens in appendicem folii dimidiato-ovatam obtusam complicatam; rete folii laxum, areolis orbiculatis; color sordide viridis. Amphigastria arcte imbricata, orbiculata, integerrima, emarginato -bidentata dentibus acutis conniventibus; areolis quam in foliis laxioribus, in medio spatio confertis angustis, nervum latum, ante apicem desinentem, constituentibus. Früctificationes in ramulo brevi terminales. Folia perichaetialia duo, ampla, integerrima, bifida, lobulo loco auriculae linguaeformi acutiusculo margine reflexo folio parum. breviori subinde unidentato. Amphigastrium perichaetiale profundius emarginato - bifidum, laciniis acutis integerrimis. Calyx perichaetio longior, quadran. gularis, angulis complicato-acutis, dorso latior, subcarina- tus, apice mucronatus. Capsula globosa, vix exsert a. Semina immatura quaternatim juncta (an semen quodqu e e 4 cellulis membrana inclusis concrescens?) — Varietas « , quae vera J. obscura Swartzii, habitu paullo laxiori, in uibusdam etiam gracili, foliis basi sinu quodam in plicam descendentibus auriculaque propterea folio angustiori, am- phigastriis in nonnullis margine repandis differt a Varietate 4. Haec autem paullo crassior, foliis densissime imbricatis apice latius rotundatis basi tota in auriculam abeuntibus, neque in plicam ovatam descendentibus, discernitur, unde an specie differat, nec ne, in ambiguo relinquendum. | In Minis Generalibus et in Provinciae Paraénsi ad ar- bores. (Mart. | V. c. fr.) — In Jamaica : Swartz, in Java : Blume , in. Cap. B. S. : Ecklon. : » QObserv.]L,. AJ. Tamarisci et a J.JobulataHook. differt: statura latiore, colore viridi et auricula deor;um in appendicem folii amplam complicatam desinente; a reliquis .*auriculatis satis discrepat forma auriculae. , —-— HnapATiCAE. JUNGERMANNIA. .369 d d Observ. II. Jungermanniae obscurae aSwart-. zio immerito tribui .,,complicatam folii partem dentatam et amphigastria subserrata*, plantarum, quas in Herba- rio VVeberiano examinare licuit, hujus speciei, ab ipso Swartzio profectarum, fide statuimus. Amphigastria quidem hinc inde, quemadmodum etiam in nostra varietate «. , sub- repanda inveniebántur, nunquam vero in plica, nisi casu esset rupta, dentes occurrebant. E 55. JUNGERMANNIA DILATATA LIN. J. caule repente inordinate pinnatim ramoso; foliis planiusculis orbiculatis obtusis integerrimis, auricula forni- cata subhemisphaerica truncata margine libera, amphigastriis orbiculatis bifidis integerrimis; calycibus terminalibus obcor- dato - triangularibus tuberculatis | Jungermannia dilatata, Hook. Brit. Jung. c. syn. — Laán- denb. Hep. £ur. p. 17. n. a. J. tamariscifolia, Schmid. ic. 1. 67. — JVeb. et Mohr. Fl. Cr. Germ. p.398. — JVeb. Prodr. p. 20. — a Schwei- nitz Hep. Jm. bor. p. 10. Lehm. Hep. Cap. in Lin- naea IV. 1. p. 359. Frullania minor, Aadd. Hep. Etr.) A. caule ramosissimo , auriculis superioribus lanceolatis, inferioribus cucullatis. 45 Prope Villam Riccam. (V. c. fr.) Habitat in omni Europa, Jfrica et -ámerica ad arbo- rum corlices, "Vavietas foliis squarrosis fusco - pallidis, ramulis plerisque abbreviatis, sparsim occurrebat in sylvati- cis depressis udis Districtus Adamantum ; (V. s. fr.) | Adnot. Differt haec eo praesertim, quod auriculae superiores plures eadem forma sint, qua gaudent in com- muni stirpe perichaetiales. Rcliqua bene congruunt; etiam calyx tuberculatus est, ut in reliquis. 55. JUNGERMANNIA REPLICATA. T J. caule pinnatim supradecomposito, ramolis divarica- tis reflexis; foliis imbricatis ovato - orbiculatis ob:usis in- tegerrimis, auricula minuta clavata reflexa, amphigestriis imbricatis cordato - orbiculatis emarginato - bidentatis a caule 24* 370 HmsraATicag. JuxGEpxAxYIA. veplicatis integerrimis, perichaetialibus bifidis. laciniis den- iatis; fructu laterali in ramulo brevissimo deflexo. Planta speciosa, Jungermanniae platyphyll ae specie vel J. Tamarisct! cujusdam amplissimae. Caulis procumbens , hinc inde radiculis brevibus repens et contex- tus; primarius saepe denudatus, fuscus, emittens ramos ollicares et sesquipollicares latos decomposite pinnatos, medio latissimos, ad apicem et basin immixtis ramulis sim- plicibus ; 'vamuli omnes alterni, divaricati, recurvi, obtusi, rigiduli; beseos et apicis breviores. — Folia densissime antrórsum imbricata, subhorizontalia, parum convexa , orbi- culato - obliqua, rotundata, integerrima, crassiuscula, nigro - fusca; auricula baseos minima, clavata, saccata, juxta cau- lem reflexa; retis areolae orbiculatae, remotiusculae. A m- phigastria densissime imbricata, magnitudine foliorum, orbiculata, integeritna , basi profunde cordata, apice obtuse emarginata , dentibus brevibes distantibus acutiusculis, quo- rum intervallo, basin versus cuneatim divergente, cauli adpressa sunt amphigastria et canali excavata, hinc vero et inde plica derepente deorsum reflexa, in dorso surculi pro- minent; textura amphigastriorum fere densior est, quam fo- liorum, areolis parvis, punctiformibus remotioribus quasi perforata; color fulvus. Fructificationes in ramo et ramulo sessiles, brevissimo ramulo impositae, ratione plantae parvae , deflexae, saepe aggregatae. Folia peri- chaetialia trium parium imbricata, patula : infimi paris caulinis similia; superiorum acuta, auricula plana falcata incurva acuta, quae multo major est in supremo folio eoque hinc inde subdentato. Amphigastrium perichaetiale medium ovatum, emarginato - bifidum , dentatum; summum ellipticum, profunde bifidum, laciniis lanceolatis acuminatis inciso-serratis. Calyx folus perichaetii paullo longior, ovato-triqueter, laevis, ore tridenticulato. | Calyptra obovata, stylo mucronata, pubescens, (an ex apophysibus ?). Habitat in Monte rara - Coara , ad arborum cortices, (V... s. fr-) Observ. Differt a J. obscura Sw. affini: auricula- rum et amphigastriorurn forma; a J. Tamarisci, praeter magnitudinem, auriculis re- flexis et amphigastriis longe aliter structis ; a J. rhizobola toto habitu, et amphigastriis, ita eiiam aJ, sopüida. ] - HrrATICAE. JUXGERMAXNIA. 371 ! E ] P» 55; JUNGERMANNIA CORDISTIPULA N. R. ET BL. J. caule procumbente subtripinnatim ramoso; foliis imbricatis. subrotundo - ovatis obtusis mucronulatisve inte- gerrimis, auriculis oblongis parvis parallelis tectis, amphi. gastriis. magnis subimbricatis orbiculatis bifidis foliisque amphigastriisque perichaetialibus conformibus integerrimis; fructu. in ramis brevibus terminali, calycibus obovato - tri- angularibus laevibus. | Jungermannia cordistüpula, NV. Bi. et Bl. Jungerm. Jav. ^ INov. ct. zc. Nat. Cur. Vol. XII. P. 1. p. 220. Spr. S. P. 1V. a. p. 219. n.29. Nees Syn. Hep. jav. p.48. Frullania brasiliensis, Jtaddi Hep. bras. in Opusc. scient. di Bol. (Vidi exempl. Radd.). £. foliis laxius dispositis. g Caulis primordials tenuissimus, intricatus, repens, foliis denudatus; rami elongati, procumbentes, per iunova- tiones subdichotomi; ramulis saepe brevibus simplicibus re- eurvis, vel etiam iterum pinnatim ramosis, unde figuram plumae refert ramus primarius. Folia dense antrorsum imbricata, subdeflexa, per siccitatem cauli deorsum circum- voluta, integerrima, marginata; inferiora apice rotundata, superiora subinde parvo mucrone praedita; coloris fusco - brunnei opaci; auricula folio suo. quadruplo minor, oblonga, obtusa, e plica decurrentis folii oriunda. Amphigastria. foliis dimidio minora, subimbricata, obcordata, vel ex orbi- culato - ovata, marginibus reflexis integerrima, apice emar- ginato - bifida, laciniis acutiusculis rectis. Fructifica- tiones in ramis brevibus tevminales. Folia perichae- tialia duo, caulinis. duplo majora, dimidiato - obovata (formae petalorum Hypericorum), acutiuscula, integerrima; auricula longitudine dimidii folii bipartita, laciniis lineari- bus acutis margine reflexis et. extrorsum rarius uno alterove dente acuto praeditis. Amphigastrium perichaetiale magnum ,. undulatum, bifidum, laciniis lineari lanceolatis in- tegerrimis margine reflexis; accedit utrinque lacinula altera brevior ad basin amphigastrii. Calyx obovato - oblongus, obsolete trigonus, laevis, ore contracto tridentato. Seta crassa, pellucida, calycis longitudine. Capsula globosa, fusca, ultra medium 4-fida, laciniis erecto - patulis ovatis obtusis reticulatis, qua nota Lejeuniis accedit. Habitat & et 8 in erborum cortice ubique, v. c. prope La;es et Sincorá, in Provincia Minaram , v. c., in sylois 372 H»Pa11cAE. JuszcznMANN1A. à - primaevis ad St. Joan. Baptista (a Mart. et Sellow); in Polypodio quodam invenit cl. Schrader. — [n Java insula haec frequens occurrit. (V. c. cal;) — etiam e: China allata est. ii. Observ. J. Tamarisci sane simillima est, sed dif- fért nosiva abunde: statura majore firmiore, foliis crassiuscu-- lis, auriculis e marginis interni basi oriundis caulique ap- proximatis et amphigastriis, per se quidem latioribus et ma-' gis rotundatis, supertectis, perichaetiis denique tam foliis quam amphigastriis integerrimis. » 50- JUNGERMANNIA GRACILIS. N. R. ET BL. J. caule repente pinnatim ramoso subbipinnato; foliis. imbricatis orbiculatis obtusis integerrimis, auriculis obova- tis obliquis denudatis, amphigastriis imbricatis planis sub- rotundis bifidis integerrimis, laciniis conniventibus ; fructu in.ramis brevibus terminali, foliis et amphigastriis perichae- talibus inciso -serratis, | calycibus prismaticis . mucronatis: laevibus. | "p ok Jungermannia gracilis, AHeinw. Nees ab Esenbeck et Blume Jungerm. Jav. in INov. Acl. 4c. Nat. Cur. Fol. XII. P. 1. p. 221. Lehm. Hep. Cap. in Linn. YV. 1. p.359. INees Syn. Hep. jav. p. 49. » In Provincia Paraénsi ad arborum cortices, quibus, ra- diatim e centro suo exrpansa, arcte adhaeret. (V, s. jr) — In Java insula rarissima occurrit , unde fructiferom habemus a Cl. Blumio lectam. In Capite bonae spei legit Ecklon. Ádnot. Jungermanniae Tamarisci Lin. satis propinqua, differt: statura tenerrima, auriculis majo- ribus obovatis, amphigastriis fere orbiculatis planis, nec subquadratis margineque revolutis; foliis perichae- tialibus toto ambitu. suo auriculisque magnis undulatis bifidis acutis inciso - serratis, amphigastriis perichae- tialibus ad medium bifidis laciniis acuminatis inciso - ser- ratis, calyce denique longiore, prismatico obtuso mucro- nato, neque obovato. Observ. IL. Jungermannia apiculata N. R. et Bl., differt foliis mucronatis, tum Jungermannia Tene- riffae Web. foliis longe cuspidatis décurvis et auriculis. oblongis crassioribus. In hac cujus exempla benevolentia Cl. Lindenberg videre licuit, amphigastria sunt remota et suriculae exser ae dimidia folu longitudine. Plantula est tenera , pallens. HgPATICAE. JUNGRRMANXIA. 373 [ Jn Observ. Il. Jungermanniam Tamarisci, re- gionibus tropicis adscriptam, vel ad hanc, vel ad Junger- manniam cordistipulam pertingere, existimamus. 575. JUNGERMANNIA CAULISEQU A. f J. caule e dorso amphigastriorum repente bipinnatim ramoso, ramulis patentibus brevibus angustis; foliis imbri- catis ovato - orbiculatis obtusis integerrimis, auriculis cylin- dricis incurvis divergentibus denudatis in ramulis majoribus, amphigastriis distantibus subrotundis bifidis foliisque amphi- gastriisque perichaetialibus integerrimis; fructu subsessili laterali, calycibus obovato - triangularibus retusis laevibus. Icon. in Mart. Icon. select. cryptogam. t. 17. f. 2. Caulis tenuis, fuscus, tota longitudine cauli Junger- manniaé, cui innasCitur, applicatus, pollicaris et longior, subdichotomo - divisus unaque cum ramis ramulos simplices angustiores recto angulo patentes approximatos 1—-2 lineas longos emittens, Folia disticha antrorsum imbricata, sub- horizontalia, planiuscula, ovato- orbiculata, apice rotundata, integerrima, e fusco viridia; ramea caulinis duplo minora; auricula cylindrica vel interdum subclavata, incurva, obtusa, a caule remotiuscula, denudata, in foliis caulinis diametro folii transversali dimidio subaequalis vel paullo longior, in ramulorum foliis latitudinem folii saepe aequans vel parum brevior, basi obsolete unidentata, cava. Amphigastria remotiuscula, parva, ovato - orbiculata, integerrima vel nonnunquam utrinque dente obsoleto instrueta, bifida, la-. ciniis acutis divergentibus, e medio dorso fasciculo papil- larum. repentia. Betis areolae in foliis et amphigastriis parvae, orbiculatae. Fructificationes laterales subses- siles, etiam terminales per abortum. Folia perichae- tialia duo, ramulorum majora, ovato - subrotunda , obtusa cum mucrone obsoleto; auricula plana, ovata, acuta, inte- errima, introrsum dente subulato erecto praedita (appen- diculi indice), folio: parum brevior &Amphigastrium perichaetiale reliquis majus, patulum, ovatum, ad me- dium bifidum, laciniis. valde divergentibus — integerrimis. Calyx perichaetio parum longior, obovato -triqueter, seu dorso planus, subtus :carinatus, truncatus seu subretusus cum mucronulo, pallidus. Capsula nostris deest. In Jungermannia diffusa Sw. Districtus damantum, cujus cauli secundum longitudinem arcte. adhaeret. (V. c. cal, pauca exempla.) dio : , 374 HEZPATICAEL, JUNGERBAMANAIA. Adnot. Media quasi est inter Jungermannias T am a- risci et lobulatam; differt autem ab illa statura laxiore, auriculis longioribus, amphigastriis ovato - subrotundis pla- nis, nec subquadratis margine reflexis, perichaetii foliis ovato- orbiculatis vix mucronulatis, nec acuminatis , lobulo latiori amphigastrioque integerrimis; — a J. lob ulata H. longius distat caule satis régulariter pinnato, auriculisque cylindrieis neque obovato - oblongis ; ab utraque removetur amphigastriis e dorso papillarum fasciculo repentibus..- 58. JUNGERXANNIA ATRATA $W. J. caule procumbente filiformi.pinnatim ramoso; foliis imbricatis auriculatis oblique ovatis acutis integerrimis cauli circumvolutis, auriculis minutis oblongis saccatis , amphiga- s!'riis imbricatis oblongis bifidis ; fructu in ramis brevibus terminali, perichaetio subserrato, calyce obovato - nep mucronato. ' Jungermannia atrata, Swartz. Prodr. F1. Ind. oce. p. 144. HL. Ind. occ. HI. p. M — Schwaegr. Prodr. p.15. — JFeb. Prodr. p. 95. — .H. et H. Synops, Y. p. 43. INov. Gen. et Sp. pl. VIL p. 99. (ed. maj.) gets E. IV. s. p. 217. n. 7. Icon: Mart. Icon. sel. Crypt. bras. t. 19. Habitat in cortice arborum (c. g. in Psychotria quadam et in. V'elloziis) ad Flumen A4mezonum et in Provincus meri- dionalibus. (V. c. cal.) In Jamaica (Swartz;) in Regno mexicano; in Insulis mascarenis, etc. Observ. L. Folia cauli circumvoluta plantam optime distinguunt. Statura, quam in J. Tamarisci et dilatata, multo rigidior; ramuli patentes, recurvi, parum divisi. Galyces in ramulis, plerumque basin versus, antrorsum spectantes, brevissimo ipsi ramulo impositi. Folia peri- chaetialia parium quatuor, auriculis lanceolato — acumina- tis planis, in nostris integerrimis vel rarissime dente uno alterove notatis. Amphigastria perichaetialia pro- funde bifida, laciniis lineari - acuminatis integerrimis rariusve dentatis. Color plantae atro - fuscus. Gemmae ramulorum imperfectae subrotundae compressae, foliorum principiis squamatae, oculis fucum faciunt, ut facile has alteram fruc- tificationem considerare possis. Observ. ll. Varietates, a Cl. VVebero l. c. NdnotAtas, species proprias esse existimamus. HxerATiCAE. JUXGRRMANNIA. 375 I4. Examphigastriatae. Basi complicatae. , .59.. JUNGERMANNIA PALLENS SW. J. caule repente, ramis adscendentibus dichotomo - diva- ricatis; foliis subimbricatis subrotundis obtusis integerrimis inferne lobulatis, lobulo planiusculo obtuso subtruncato, fructifioationibus e dichotomia lateralibusque , Merino v in- fundibuliformibus ore integro. Jungermannia pallens, Swartz Prodr. F7. occ, p. 143. FI. " Ind. occ. ML p. 1847. — Schwaegr. Pr ut p.23. — JVeb. Prodr. p.59. &. ramis nonnullis duplo tenuioribus, foliis distiche im- bricatis basi saccatis limbo subaequaliter bilobo, lo- ' bis rotundatis incumbentibus. Habitat « et. 8. in. Distrietu. 4demüntum, | in Morro de Villa Hicea, in Serra. de Estrella ete. (V. e. fr.) — In: Jamaica insula cl. Swartz primus invenit. . : Adnot. Ll. Descriptio et loeus post Jungerman- niam Boryanam apud Cl. VYeberum bene congruunt. Dif- fert a J. Boryana praesertim ramis dichotomo- divar?catis nec pinnatim dispositis,. foliis magis imbricatis lobulo minori instructis, neque eo acuto, sed potius subtruncato vel rotundato. Calyeces revera e dichotomia oriundi, in plantis maxime fertilibus etiam laterales, 1— 1 !/ hn. lon- gi, obconici et ob limbum magis dilatatum fere infundibuli- formes, speciosi, laeves , palhdi, foliis perichaetialibus bi- nis, reliquis foliis duplo, calyce multo minoribus, praediti, Seta. vix lineam longa. Capsulae valvulae lanceolatae, pa-. tentes, — Caulis rubicundus; folia pallida. Adnot. II. Var.8&. ob ramulos graciles dense imbrica- tos foliis parvis, habitu J. minutae Hook., tam alienum habitum prodit, ut, nisi truncum vel ramum , majoribus fo- liis adhuc vestitum, una observayveris, distinctam non posa non censere speciem. 60. JUNGERMANNIA COMPLANATA L. J. caule repente applanato vage ramoso ; foliis densis- sime antrorsum imbricatis orbiculatis obtusis integerrimis subtus lobulatis, lobulo multo minori ovato obtuso appres- s0; fructu in ramulis terminali, calycibus oblongis compres- $1s truncatis. 376. HgPATICAE. JUXGERMANNIA. Jungermannia complanata, Lin. Hooh. Musc. exot. t. LXXXI. (instar omnium). — a Scluceinitz Hep. zm. bor. p. 14. Lindenb. Hep. Eur. p. 5o. n. 46. hm. Hep. Cap. in Linn. IV. 1. p. 365. T In montosis | umbrosis Provinciae Minarum. | Vidimus. frustulum corticis, hac Jungermannia vestitum, quae exa- mussim nostratibus congruebat (s. fr.). In Europa , záme- rica boreali , Capite bonae spei frequens est. Sectio quarta. FLAGELLIFERAE. Amphigastriatace. 61. JUNGERMANNIA STOLONIFERA $W. J. caule adscendente flagellifero; foliis imbricatis con- vexis ovato -lanceolatis falcatis tridentatis dentibus acumina- ' tis repandis, amphigastriis quadratis quadricrenatis ; fructu... Jungermannia stolonifera, Sw. Prod. F7. Ind. occ. p. 144. FI. Ind. occ. 1I. p. 1862. — Schwaegr.. Prodr. p. 19.. - JVeb. Prodr. p. 43. (Observ.) et. F/. Crypt. Germ. p. 40. (sub J. trilobata.) | | | $. minor, caule magis ramoso, foliis saepe erosis mu- tilisque. | à Caulis pollicaris et ultra, procumbens, apice adscen- dens, compressiusculus, glaber, junior viridis, aetate fus- cus, nudus, flagella longa bifida, foliis minutis bi - trifi- dis: sparsis vestita et quasi denticulata, emittens ex amphi- gastriorum alis, revera simplex, sed uno alterove flagello, in caulem abeünte, ramoso - prolifer, ramis his cauli simi- libus, ad angulum rectum patentibus, basi mudiusculis vel foliis saltem longe minoribus praeditis. Folia antrorsum imbricata, rectangulo- patentia, subsemiverticalia, e basi ovata triangulari-lanceolata, retrorsum falcata, margine. subrepanda dorso convexa, apice acute tridentata, dentibus acuminatis patulis margine repando- denticulatis, medio plerumque majore; color foliorum luteo - virescens, nitidu- lus; retis areolae subrotundae, inaequales, densae. Am- phigastria approximata, minime tamen imbricata, Oorbi- culato-quadrata, crenis quatuor obtusis vel submucronatis antrorsum circumscripta, alia dente utrinque acuto crenisque duabus mediis latioribus magis remotis exarata, — Fructu& desunt. ' - HurpATiCAB. JUNGERMANNIA. 371 Habitat « et 8 caespitosa in terra Brasiliae: ad Flumen: Curitiva (Sellow; ex Herb. Cl. Ottonis). — | In Provincia IMinarum generalium, in Serra dos Orgáos prope Hio de Janeiro , aliisque iri. locis. copiosissima, semper sterilis, Jun- germannia paímifolia et thymifolia saepe in ea nascentibus 5: (Car PLAT In Jamaica Swartzius primus observavit. Observ. J.trilobata Web. et J. deflexa Mart. differunt foliis latioribus brevioribus ideoque magis ovatis. — uncigera Syn. Hep. jav. p. 61. amphigastriis bifidis serra- turis incürvis, — J. praerupta Syz. jav. p. 62. folis su- bulato - tridentatis amphigastriisque integris mucronatis de- currentibus, — J. tridens ibid. p. 6o. amphigastriis cauli totis adnatis recedunt. — . J. tridenticulata Mich. et trunco et foliis latioribus; his apice praemorso tri-quadri-. dentatis, et ex amphigastriis subbifidis in omni ambitu in- aequaliter repando et subinciso-dentatis optime dignoscitur, : Sectio quinta. NEMOROSAE. "YG tt Aligerae, amphigastriatae. .2. JUNGERMANNIA PTERYGOPHYLLUM. Y J. caule repente flagellifero, ramis erectis simplicibus. compositisve complanatis siccitate involutis; foliis imbricatis ovatis apice denuculatis*lamina longitudinali obliqua super- ficiei superiori adnata, amphigastrüs Ovatis apice 3 —4- dentatis foliisque perichaetialibus ciliatis; calycibus ad basin ramulorum aggregatis triquetris, ore ciliatis. Icon.: Mart. Icon. select. Cryptog. bras. t. 19. Caulis uncialis et ultra, tenuis, rigidulus, rufescens, procumbens, hinc inde flagellis longis subsquamosis repens. Rami fere formae l'issidentis cujusdam, erecti, stricti, bi - trilineares, complanati, rubescentes, siccitate in spiranr revoluti; alii simplices, alii dichotomo - ramosi. Folia. trunci vetusti emarcida, Junioris trunci et ramorum antror.- süm imbricata, horizontalia, patentia, ovata; inferiora con- "cava acutiuscula, superiora basi complicata, oblonga, obli- qua, apice truncato-acuta et denticulata, reliquo ambitu: integerrima, lamella lanceolata, a basi margini folii appro- ximaía, dein apicem versus magis introrsum excurrente. et' paullo latiori aucta, quae in folii margine inferiori carinam elevat. HBetis areolae subseriatae, minutae, ut in Muscis; color amoene viridis Amphigastria alterna, approxi- mata nec imbricata, ovato-subquadrata; inferiora integra, subdenticulata ; superiora bi-quadrifida, Fructificatio- 378 HaPATICAR. JUNGERMANNIA. nes ad basin rami cujusdam simplicis saepiusve compositi subaggrega!ae, ternae vel quatermae, etiem solitariae, ses- siles. e basi radicantes. Folia et amphigastria peri- chaetialia infima aliquot minuta, imbricata, ovato - lan- ceolata, acuminata, serrata; folia duo, suprema reliquis majora, ovato -acuminata, carinata, plica obsoleta notata, ciliato.- serrata; amphigastria, his subjecta, duo ipsis. foliis paullo majora, ovato - attenuata, concava, margine. dentata, apice ciliato - lacera; retis areolae in his, uti in foliis peri- chaetialibus, laxae, subquadrataáe, pellucidae, irregulares. Calyx perichaetio triplo longior, prismatico -triqueter, ore connivente pulchre laciniato -ciliato ; textura ut in foliis perichaetii, areolis tamen aliquanto longioribus et angustio- ribus. Paraphyses pulchre articuletae, ramosae? Pi- stilla 2—3, uno foecundo; germine, calyptra adhuc in- voluto , obovato; stylo brevi filiformi truncato. — ^. - « Ad Flumen Amazonum (Mart.) ; prope Rio de Janeiro, in Serra dos Orgáos ;. eliam in Provincia IMinarum Genera- lium (Sellow et Martius), — E Herbario lahlii sine no- mine communicavit €1. Hornschuchius- (V. c. cal.) Observ. Habitus maxime singularis species, mullr Jungermanniarum: hujus T'ribus ecmparanda. — FYructifica- iio rarius occurrit in summa plantae hujus per omnem Bra- siliam frequentia. t Sectio sexta. ASPLENIOJDEAE. . t Amphigastriatae. .65. JUNGERMANNIA CORRUGATA. T | J. caule. repente, ramis confertis erectis subsimplicibus 5 foliis distichis subvezticalibus patentibus succubo - imbricatis semiovatis, margine inferiori sinuato -crispo ciliato, amphi- gastriis quinquefidis, laciniis canaliculatis dentato - ciliatis ; fructu... | | Species distinctissima, neque ulli fere, nisi J. sinuo- sae Hookeri magisque, etiam Jungermanniae costa- tae Synopseos nostrae Florae eryptogamicae Javae insulae (». 09.) comparanda, habitu J. eristatae. Caulis prima- rius repens, intricatus, fuscus, nudus, crassitie fili com- munis. Hami conferti, erecti, pollicares et sesquipollicares ; alii simplices, olii, sed rarius , apice bifidi, rigiduli, ela- stici, fusci. Folia arcte succubo- imbricata, fere vertica- liz, id est, ob ramos erectos, subhorizontalia, patentia, lato- - HrPpaTiCAE. JUNGERMANNIA. ! 379 semiovata, apice subbidentata, vel etiam subaenta, margine superiori recto reflexo integerrimo, inferiori arcuato sinuato crispo decurrente, lacinulis truncatis dentato - ciliatis, quo - crista valida oritur in latere inferiori ramuli; retis areolae erbiculatae minores, interjectis minimis; color lutescens. Amphigastria nter folia recondita iisque triplo minora, subrotunda, profunde quinquefida, undulata, laciniis inae- qualibus lanceolatis subulato- acuminatis marginibus sinuato- dentatis et reflexis indeque canaliculatis, dentibus inaequa- libus subulatis. Flores masculi in ramis per intervalla posi, folis perigonialibus dense imbricatis ovato - orbicu- latis minusque crispatis insignes, circumscriptione ovati. Amphigastria perigonialia reliquis similia, paullo minora minusque divisa et undulata. Antherae paucae, axillares, obovatae, subsessiles inter folia perigonii. Habitat (terrestris) in. montosis glareosis ad. Villam Riccam. (V. s. fr.) Tt Examphigastriatae. 64. JUNGERMANNIA CRISTATA S W. J. caule repente, ramis erectis; foliis distichis retror- sum imbricatis, semicordatis oblongo lanceolatis obtusis antrorsum serrato - ciliatis, basi truncata ciliata subtus in erisiam conniventibus ; calycibus e dichotomia triquetro - pyra- midalibus. J. serrata, Jtoth. Catal. bot. Y. p. 144. (excl. Syn. Dill.) J. cristata, Swartz. Prodr. Fl. Ind. occ. p. 143. FI. Ind. occ. Ill. p. 1845. — Schwaegr. Prodr. p. 36. — JFeb. Prodr. p.71. Spr. S. F. VV. 1. p. 230. n. 160. Nees Syn. Hep. jav. p. 70. | Rami erecti, stricti, circiter pollicares, simplices vel apice subfasciculatim dichotomi, fastigiati. Folia pallide viridia, toto ambitu antico ciliato-serrata, basi truncata, antrorsum cauli appressa et cum proximis alterius lateris ita composita, ut sutura elevata ciliata inde exoriatur, se- cundum totum latus inferius caulis decurrens. Fructifi- cationes e dichotomia caulis et ramorum, Folia peri- chaetialia duo reliquis paullo latiora, apice rotundata, denticulata, patula. (Calyx perichactialibus foliis parum - longior, pyramidalis, triqueter, plicatus, angulis undulatis, ore ciliato. Paraphyses copiosissimae, implexae, tenues, pelucidae, crebro articulatae. Pistilla 2— 3; germen. *, 380 HrraATICAE. JUxXGERMANNIA. clavatum ; stylus brevis. | Capsulam maturam non yj. dimus. , 4d Flumen Amazonum , in Minis Generalibus , in Pro... vincia Paraénsi et prope hio de Janeiro , ad Mandioccam in Serra dos Orgáos, ad Flumen Ilheos in Hornschuchia Bryo- trophe elc.5 (Sellow, de Martius, Maxim. Ser. Pr. Neov.) (VF. c. cal.) In Jamaica , Swartz ; in Java insula, Blume. eai GOUTEEPADPENLNSNEU ERI MUR NER E e tin S. A 3 » 354 v.v ; 6. JUNGERMANNIA MARTIANA. T m — 9. caule repente, ramis procumbentibus dichotomis di: chotomis divaricatis laxis; foliis subhorizontalibus imbricatis plano - distichis dimidiato - ovatis obtusis vel acutiusculis antrorsum apiceque minute. arguteque denticulatis ;. fructu subterminali, calyce ovato ore contracto ciliato. Nees ab Esenb., Linnaea 1831. p. 617. | Jungermannia pectinata, JJild. M6. in JY'eb. Prodr. p.70. |. Jd. in Herb. JFeber,. — A Crescit haec species in sylvaticis depressis udis, Districtus "Adamantum , in Minis Generalibus in IMorro de Villa licca; nec non in Serra de -Lsirella (de. Martius ; '- Sellow , ex Herb. Cl. Ottonis.). PE ty ce rm *- pv * , v ESTA s Caulis 3— 4 - pollicaris fuscus. Folia antrorsum obliqua, margine anteriori arcuato apicem versus dentato, postico rectiusculo magisve concavo integerrimo reflexo; apex folii obtusus. Fructificatio mascula in distincto —' individuo terminalis, spicaeformis, lanceolata. Folia pe- rigonialia plura (10 — 12 parium) distiche - imbricata, apice extremo patulo, ovata, basi ventricosa, apice con- iracia, dentibus 3 — 6 instructa, caulinis plus duplo minora. Antherae ad basin singuli folii 2—3, globosae, brevis- simo filamento suffultae, fuscae, | Caule demum ultra florem 1uasculum producto, hujus spica inferne eundem cingit , ut 1n Metrosidero et Melaleuca. — Fructificatio foeminea terminalis, vel accedente utrinque innovatione quasi e di- chotomia orta. Folia perichaetialia reflexa, calyce parum breviora, apice interdum ciliato- dentata. Calyx subinflatus, ovatus, obsolete trigonus, subfuscus, ore an- gusto obliquo dentato vel ciliato. Seta calycem vix aequàns vel brevior illo, quo fit, ut capsula e latere prodeat. Ca p- sula satis magna , globosa, rugulosa, fusca, valvulis ovatis obtusis. Observ. IL. In hac stirpe fila, e foliorum pagina su- periori prodeuntia, observavimus, quorum fa$ciculi, sub 1 EENIPEREREPCIDOVORDE DPECONUCSO P HrsaTiCAER. JowxogRnMANXIA. 8d microscopio visi, minutos surculos exhibuere, Junger- manniaebyssaceae HBRothii haud. absimiles, foliis etiam minutis remotis bifidis praeditos et veluti dentatos.. Quae folia, suo more prolifera, Orthotrichorum illa folia, in Con- fervas diffluentia, (conferas Orth. Lyelli Hook.), in memo- riam revocant. ! | Observ. II. Distinguitur 1sta species, vel ubi sim- pliciori est caule, foliis exsiccando contractis lateribus an- guslioribus, stricte patenübus basi subconfluentibus, quo caulis folii pectnatim- pinnatifidi speciem induit. 66. JUNGERMANNIA PATULA SW. J. caule erectiusculo elongato furcato vel dichotomo, ramis rigidiusculis; foliis semiverticalibus subimbricatis obli- que ovato - oblongis antice spinuloso - dentatis ; fructu latera- li, calycis ore lacero - dentato. Jungermannia patula, Swartz Fl. Ind. occ. MI. p. 1844. — Spreng. in Annal. Soc. VV'etterav. Fol. Y. p. 96. t. 4. fig. 12. — Schwaegr. Prodr. p. 26. —— IYeb. Prodr. p.09. — (Vidi in Herb. Weber. exempla Swartziana.) Spr. S, F. IV. 1. p. 230. n. 158. Ad Flumen Ilheos (in Hornschuchia Bryotrophe.). (Ma- xim. Ser. Princ. INeov.) [n Jamaica, Swarlz. $. in Minis generalibus. (V. c. perich.) Observ. AdJ.spinulosam accedit, sed differt modo divisionis regulari dichotomo- divaricato et statura teneriori, Calyx (?) in nostris adest juvenilis brevis foliis duobus tectus, lateralis, ore truncato lacero - dentato. 67. JUNGERMANNIA SIMPLEX WEB. J. caule repente, ramis erectis laxis simplicibus vel prolifero - divisis; foliis distichis remotiusculis semiovatis antrorsum spinuloso serratis; calycibus terminalibus com- pressis ore ciliatis. Jungermannia simplex, Sw. Prodr. Fl. Ind. occ. p. 149. Fl. Ind. occ. MI. p. 1948? — — Schwaegr. Prodr. p. 26027 — JTeb. Prodr. p. 63. (Vidi in Herb. /Peb. Spec. Swartz!) Spr. S. V. 1V. 1. p. 230. n. 157. &. ramis densioribus brevioribus, caulem repentem ob- tegentibus, foliis apicem versus latioribus ciliato - -^serrátis subsecundis. | IDCM EAS LÀ : €. - L| 382 . HzrraricAR. JUNGERMANNIA, Caulis repens, nudus, gracilis; ^ rami. elongati pür- purascentes, decumbentes,, adscendentes erective, nune sim- plices, nunc e latere ramum, simili modo elongatum, emit- tentes. Folia fere verticalia, patentia, remota, supra convexa, margine postico rectiusculo integerrimo , antico curvo spinuloso -serrato; apex folii acutiusculus, Fructi- ficatio, qualis in J. adiantoide, a qua haec nostra differt gracilitate et laxitate partium foliisque remotis ae margine postico minime serratis. à Crescit. Var. « et 8. prope Hio de Janeiro, ad Flumen "Amazonum, et in Districtu -Adamantum; | (Sellow ; de Martius.) In Jamaica Swartzius legit ; ex insula Bourbon allatam, | Schnitzleinio nostro, Medico Feuchtwangensi, olim donavit Boryus. — In Herbario Fahliano, sine no- mine, vidit Hornschuch. Observ. I Folia in tenerrimis surculis apice saepe non nisi binis ternisve serraturis ciliiformibus instructa, aliam speciem prodere videntur, quorum lusu ne in erro- rem incurras , cavendum, Observ. II. Descriptio Swartziana ad plantas teneras confecta esse videtur, quales etiam Herbarium Weberi ex- hibet, ab ipso Swartzio datas. Vereor autem, ut ipsi Swartzio humani quid acciderit in communicandis his cum VVebero suo exemplis. Quisquis enim Swartzii illam de- scriptionem, supra laudatam , atiende legit, non potest non suspicari, longe aliam illa pingi ab exercitata manu plan- tam; cui accedit, quod nobis ante paucos dies species quae-- dam, e Hegno Mexicano allata, in Herbario Fratris dilectis- simi videre contigit, quae cum descriptione Swartziana J u n- germanniae simplicis ad verbum convenit. uodad alteram illam plantam, Jungermanniae sim- plicis nomine supra descriptam attinet, vix possumus, quin alius et speciatim quidem Jungermanniae asplenioi- dis formam gracilem potius quam propriam speciem eam reputemus, Exemplo sunt Jungermanniae hujus sectionis Javanicae, quas omnes hac ratione ludere oculisque fucum facere nunc nobis compertum. Sic, v. c., Jungerman- nia illa simplex, in Actis Nat. Cur. olim descripta, Jun- germanniae asplenioidis nostratis etiam forma est solito gracilior , et ea quidem plerumque frugibus onusta maximeque in ramos divisa, quam nunc 4. asplenioidem tropicam «. fertilem nuncupamus. Sed de his plura in li- bro, quem de Hepaticis Javanicis a nobis scriptum, jam typis excudendum curavimus p. 73, 741. 76. conferas. » ; etg i. — ETT S esseesd Duc HRgrATICAB. JUNGRRMAXNI X. BE n , 383 — 1 m 67. JUNGERMANNIA DpIiCHOTOMA WEB. " 4: * i * ! * * * ANTE caule repente, ramis erectis attenuatis furcatis vel. otomo - divaricatis ; foliis imbricatis. obovato - ellipticis " x ro » » * » * * » » xotundatis decurrentibus integerrimis apiceve denticulatis. . Jungermannia dichotoma, JVeb. Prod. p. 133. — Carpolepidum dichotomum, Pais. de Beau». FT. d'Oware ——— «et de Benin. | Habitat V. « et 8 ad Flumen Amazonum in Pro- vincia |Minarum , et ad Hio de Janeiro (de Martius). 4n egno Owarensi legit Palis. de Beauv., in insula Mauritit Sieber. s Observ.L AJungermannia javanica Sw. ra- mis non fasciculato - congestis et fere dendroideis foliisque ulto minus. dentatis differt; a Jungermannia repanda ooh. foliis tum non semper integerrimis, sed apice utplu« rimum denticulatis, tum basi nunquam repandis et sinuatis. /— Obséfvandum autem, Jungermanniae dichotomae exempla, in Herbario VVeberiano nunc obvia ad Junger- manniae patulae Var. «. periünere, ut rectius forte - utramque speciem unam eandemque esse judicares, consen- tiente etiam notitia, licet maxime incompleta, quam Pali- &otius dedit, Id vero obstitit quominus utramque conjunge- remus, quod exempla Sieberiana, ex Africa allata, Brasilien- sibus, nunc Jungermanniae dichotomae adscriptis, examussim conveniant. Relicto itaque nomine, ad similitu- dinem respeximus, et quoniam de vera J. dichotoma vix certi quid statuendum esset, novam istam speciem, Brasiliae cum Jnsula Mauritii communem, dichotomae nomine recepimus. dre J. dichotoma Hep. Jav. in -4ct. 4c. IN. Cur. XI. a. .237. Jungermanniae subintegerrimae forma pi est, quam in Synopsi Jungermanniam sub- integerrimam Z2. oblongifoliam appellevimus. Hep. av. p. 79. Observ. II. In Var. «., foliis seubintegerrimis prae- dita, arctius sibi incumbunt folia, in — — Var. g. , quae foliis est apice plus minusve denticulatis, baec aliquantisper distant; transire tamen videntur una iu py . . FLO0nA BRaisiL. I. M2 C 3. - 1 i i | ^"^ . * P WE. . EA . PE. UPS Au 2» 4 9 TE ! ' L2 * €. ^. 884 HurATICAE. JUXGERMANXIA. »* * ^ | Á n ^ -* m 68. JUNGEMANXNIA ADIANTOIDES SW. ^ 4. eaule repente, ramis erectis divisis; foliis horizon- | talibus subimbricatis dimidiato- ovatis denticulato - ciliatis. . basi postica integerrimis; calyce terminali, urceolato, ore compresso fimbriato, | Jungermannia adiantoides, Swar!z. Prodr. Fl. Ind. occ. p.12. Fl. Ind. occ. WI. p. 1842. — Schwaegr, Prodr, p. 26. —— JVeber. Prodr. p. 68. — | Hooker Musc. exot, t. go. — Humb. et liunth Synops L | p. 40." INov. Gen. et Sp, pl. VII. p. 96. (ed. maj.) Spr. A IV. 1. p. 230. n. 159. | d ag. minor et gracilis. n. 1 Prope Rio de Janeiro, ad Flumen Amazonum , et in . Minis Generalibus, ad St. Joan. Baptista ; (Sellow, de Mar. tus). 4n Jamaica Swartz. — V. &. in. Provincia Bahienst | cum £8. rubricauli. (V. s. fr.) 2 " x Eu 7 PS x Observ. ÀAJungermannia simplici Web. dif -fert foliis majoribus magis approximatis et persaepe im- bricatis densius ciliato -serralis, serraturis ab apice rotun- dato in marginem posticum medium descendentibus. P4 -. Cu ^g aL" , SM rnit Ls, / » h: , — ^ - u HurariCAE, Ünsrnvari0 Gnoonarmica. ———— 385 c m ud "TM 1 ^ L uum pluribus jam de Jungermanniarum distri- butione geographica egerim (supra p. 311.), pauca solummodo eaque generaliora hic addere juvat. . . Àmant Hepaticae omnes coelum humens, eujus beneficio fruentes vigent; mox autem ingruente sole siccoque are exhaustae corruunt languentes rigentque peraridae. Innascun- tur arborum corticibus terraeve nudae vel limo emollito, multae etiam muscos perrepunt aut arborum tropicarum fo- lia, radiculisque in iis fixis nutriuntur, solam nula ex parte contingentes. Flores (perichaetia saltem et calyces) cerebro. perficiunt; capsulae rarius, in multis saltem speciebus, emer- gunt, nec nisi coelo situque maxime idoneis, | Adscendunt . montes et juga alpium, nec polos reformidant neque. inter tropicos frustra quaeruntur, Utriusque globi nostri hemi. sphaerii incolaé, laetius tamen incrementum capiunt ubicun- que sub coelo calido montium altiora cacumina aestum tem- perant.et solem sylvarum ümbra coércent, dum humore ne careant ad vitam harum plantarum maxime necessario; in his autem regionibus ad staturam crescunt pro ista familia pro- ceram, multaque elegantia et.varietate exornatae, Hymeno- phylla quaedam aliasve Filices aemulantur, vel Lycopodiis forma regulari et magnitudine accedunt. | Genera, quae quidem ad naturam constructa videantur, 'qg : pauca sunt, sed horum unum Jungermanniae nomine appel- latum , specierum immensa copia affluens; quod quum indies novis inventis amplificetur, crescente semper specierum nu- mero olim fortasse inter omnia erit plantarum genera quoad species locupletissimum. Species plantarum Hepaticarum, et eas quidem pleras- que bene examinatas dubioque expertes, aliquas tamen mon M " [5] " UU € al A * E l 386 HzPATriCAE. OBSERVATIO GHOGRAPHMICA. J nisi nomine velleviori quadam observatione addita in medium a viris eruditis prolatas, hodie cognoscimus 400. *) Harum autem Europa nutrit species 139, et sola Ger- mania 101 (quas 100 in calculo ponimus); Asia tropica 111, Africa australis 61, America meridionalis 90, America australis et septentrionalis 87**), Terra australis 25. Relatio Hepaticarum ( — 400) ad plantarum hodie co- gnitarum omnem numerum, quem 980,000 ponendum esse putamus ***), respondet numeris 1:200; ad plantarum €eryptogamicarum summam (exclusis autem fungis) rela- p tae, Hepaticae sunt — 1 : 13, 5. ****) *) Jungermanniae generis species . ; . ^ . $40. Lunulariae | . d 1 i :; " íá )555T 2. Marchantiae » : : ^ : . MET : Fimbriariae E , ; woo A» Grimaldiae . ; . : 22TWySUT JDumortierae . 1 * A : : ; f - Blandoviae . : é : 2 " : , "mu Monocleae — . , : : 2 2. Anthoceratos . ; 4 . ' ipei oy de Sphaerocarpi . ; : , s i ; , à 2 Carpoboli é - 1 " á " . é " l.: Targioniae . 4 . » 4 * d " " 2. Corsiniae : . $ » ; . * . " 2 Oxymitrae |. . L ^ Á : - . : Eu Ricciae : : i " " . t VUREID E in Summa 400. $*) Scilicet America septentrionalis fide cl. Schwei- nitz habet 77; HRegiones autem Freto Magellanico con- fines et Patagonia Io, (quae cunctae Jungermanuniae sunt ge- neris,) suppeditavere. ** Candollius in Prodromo Regni vegetabilis, virorum optime instructorum judicio, plantarum phanerogamicarum septua- ginta millia post opus exactum monstrabit, quarum numero additis plantis cryptogamicis (exclusis fungis) 5491, numero supra adscripto usque adeo accedemus, ut inferior potius hodierna regni vegetabilis circumscriptiene, quam superior videatur. Nihil autem impedit, quo minus etiam numeros, ridem ab immortali Humboldtio optime distributos, in po- nendo calculo retineamus, quum idem sit, integram summam ponas an dimidiam, dum constet per totam seriem pari ratione numerus sic v. c. pro 400:80,000, accipiendo proportionem 400 :44,000, habebimus alteram illam — 1 : 110, cui reliquae respondent. ****, Numero plaptarum cryptogamicarum, ad usque nostra tom- HzPATICAB, ÜBSEDVATIO GDOGRAPHICA. | 887 Numerus Hepaticarum, ad F/cum numerum: relatus, respondet nu- NOMETU S VAT os Vig d) 6:5. Idem, ad /Muscos frondosos est . . —1:3,48... ad Éichenes. . .-. . 0 2 wm1:53. 75 7n NEUMiogds. . Jas, MP eh Ad Phanerogamicarum plantarum 000 3 AMBAE Y HRLL AE AE Bout Mio IER M ——— Ad Monocotyledonearum agmen . . —a:40. Ad plantas Dicotyledoneas . . . . — Hepaticae .Europeae ad Plantas phanerogamicas ejusdem Florae servant rationém , . . . . . ." z4:50,36 pora in lucem protractarum, hac computatione instituta 5491 invenimus : Algarum species Agar dhius in Systemate Algarum, anno 1824 edito, dinumeravit . " . «1999 ; Lichenum in Synopsi, misso Hhizomorpharum par- vo grege, Acharius exposuit 964; Spren- gelius in Systemate: Vegetabilium nuper. propo- suit 728, quos inter medium tutissimum eli- gentes, ponimus . . AA TIME "b * Muscos frondosos 1n Bryologia universali. b. Bride- lius novissime exposuit, . MAU P1 P Hepaticarnm numerum ineuntes invenimus . " Filicum (convocatis in hanc summam Hhizantheis, Equisetaceis, Lycopodiaceis et Bhizocarpeis), & cl. Sprengelio in Systemate Vegetabilium ex- hibentur species 1625; quibus si addideris Blu- mianas illas et Wallichianas, Sprengelio ] in conscribendo libro suo non notas, auctum :.. numerum videbimus ad species **) . i « 8808 Ex quibus consequitur, summam esse planta- rum cryptogamicarum . . . . .. UB491 . Quas ad 5400 diminuendo faciliorem et rectiorem forse habe. bimus calculum. 800 . 1271 .*) 400 . .. '*) Vel, si proportionem ad priscam illam computationem, qua $8,000. plantae phanerogamicae: statuuntur, applieamus, ad pl. phanerogamicas im universum —— ] : 95; ad pl. monocotyledoneas —— 1: $1,665; ad pl. dicotyledoneas —— 1 : 65,325. *) Sprengelius in Systemate Vegetabilium 807 profert spe- cies; nos, in Bryologiae Germanicae exordio, pridem 1000 ealculo confecimus.: **) Attamen cl. Greville fllicum ipsi notarum numerum — 2000 spec. esse litteris mandavit editori, : - ft 4 (z^ 388 . | Hrrsarcax. OnsznvATIO GEOCRAPHICA. - «fsialicae tropicae, ad eandem n2: 09 lf ied gud rationem reyocatae, sunt .. . . -—14:63 fxohur. d Javanicae. autem... . . . . —1:23,44 4). — ; Africanae australes. . . z—1:406,85.. 9) "mericanae tropicae toph c. ASSERERE Drasilianae , .a Martio in itinere 7^5 (TURA suo collectae, ad phanerogamicas NEM - plantas. ab eodem relatas , sunt . z—1:755, Mass A Eaedem ad monocolyledoneasplans |... d tas ejusdem collectionis . . , , -—34: 12,5«.1. Hepaticae ;£mericae temperatae cum - ATpSsó« phanerogamicis plantis suae .zo- | nae collatae, sunt ., . . ., , , L——1:400. Zmericanae septentrionales , (08 SR 139907,00../8 difsfralis £o. Xue. eor o abend T4 1:0 Numeri Hepaticarum Germanica- rum et plantarum phanerogami- carum cjusdem regionis se ha- bent ut numeri ,.. '. . 100:2000— 1:20... mI *) — H1: 7000,. quem numerum Herbarium illustris Se. cietatis indicae Anglorum complere dicitur. **) — 111: 2600; secundum Blumium nostrum, quit am Hepa- . ticas quam plantas phanerogamicas in Java insula strenue col- legit. Descripsit hic autem plantas phanerogamicas 2535; de- siderantur adhue Gramineae , Cyperoideae et Palmae, centum vel ducentarum forsan specierum numero. Idemque autem He- paticarum 111 species, et eas quidem 'distinctissimas, domum retulit nobisque tradidit. ^ | ***) — 64 : 8000. ****) Observándum est, numerum plantarum, ab uno viro, eo- emque omnium plantarum ordinum aeque perito ac curioso, collectarum , quod ad relationes geographicas numeris expo- nendas attinét, multo majoris esse, quam eundem numerum, per se quidem magis forsan absolutum et completum, sed a. Iversis diverso studio , exercitatione, eruditione, temporum- que et locorum diversissimis conditionibus conquisitum. Mid enim, si octo vel novem millia plantarum Brasiliensium in libris acnotatas, si Provineiam Minarum Generalium solam ,.decem circiter millia plantarum, vel Brasiliam universam ' $5,000 vel 40,000 "plantas Bignere summa specie veri statueris, — quidnam magis ex his sequi putas, nisi Martium, si solus has cunctas collegisset, eadem ratione, qua idem ab eo effectum nunc constat, tunc etiàm omnium ordinum plantis collectis, relationes veras et naturae convenientes istius Florae nullo | modo mutatas, sed numero lantum auctas exhibiturum fuisse. Idem quod in Flora Javanica accidit, a cl. Blumio per lon- | um tempus omnique ex parte strenuae explorata, intactis ere relatioaum numeris » quippe qui hodie, iidem quales pri- | mis annis inveniebantur, paucis exceptis , persistunt, ERAT, ME ÁN; Oen : ^ HmrPaTICAF. sia UR 'GEOGRAPHICA. 389 wel secundum cl. Schraderi cal- a n 5^ **eulum ut . . . . . 100:1884221:18,04 Adem et ZMuscorum frondosorum | numerus, . . ,. .'£2100: 400z2-21:4. Idem, et Pilicum Germanica- (gum)?! . , «4. . z2100: 38——1:0,38.229:1. Hepaticae /ropicae Orbis novi evFii- ces ejusdem orbis se habent ut go : 460—1:5,11.. Drasilienses IMartianae collectionis | - et Filices ejusdem sunt er A 39 (80) : 180 vel 200 22 1:2,252d2,5. Jamaicenses Swartzianae et Filices ab eodem collectae se habent ut ' | | 41:304 22715:9$,5; -mericanae septentrionales ex Fi- ^^ Rees uoo aup^uav, pv osi Aeg dE s Orbis veteris tropicae et Filicesy11:500 21:455 et speciatim | | Javanicae Blumianae ad Filices 1311:490 21:4,41... — :dustráles denique et F'i/ices 27110023 125,4 75 Quae si bene perpenderis, proportionem Hepaticarum, cum Filicibus componendarum, eo majorem invenies, quo magis terrae cujusque. plantae cognitae sunt omnique fere numero exhaustae. Exemplo sint Florae T'errarum Austra- hum, Insularum Indiae occidentalis, Javae. insulae, Europae denique, in quibus cunctis Hepaticae ad Filicum summam magis magisque adscendunt, donec in Germania et ÀAme- rica septentrionali attingunt duplicem vel etiam tri- plieem. .- | | : Species Hepaticarum Brasiliensium nobis sunt 79, quas per quinque genera distributas in antecedentibus illustravi- mus; scilicet Ficciae 5, znthocerata 5, Dumortiera 1, Mar- chantiae 2, Jungermanniae 68. Harum autem novas habetis species 30, Fuccias nempe 3. et Jungermannias 36... Ex reli- quis communes sunt Eurgepae (temperatae et frigidae) 16 — (Ricciae ?, Anthocerata 3, Marehantia 1 et Jungermanniae 10), — Jamaicae 19, — Florae Humboldtianae Orbis novi 10, Jamaicae et Javae insulis 6, Javae soli 6, Javae et Regno Oware Africae 1, Javae et Euro- pae4, Javae et Asiae tropicae continenti 2— 5, Europae et Regno Mexicano 1, Novae Seelan- | diae 1. ^ Adnotatio. Filices in germinando Hepaticarum fron- dosarum speciem induere, verum ex altera ^na Jungerman- nia$ quasdam Zl4menophyllorum et Trichomanium hd N n , 390 HzrraricAk. OnsERYATIO GEOGRAPHICA; Y Jj aemulas inter tropicos gigni constat, Sunt etiam,aliaj. multa, quibus vinculo quodam secreto utramque, familiam, cum al- tera arctius esse conjunctam evincitur, Memoriae. itaque dignum videtur, — quod rationibus geographicis, modo ex- ositis illucet, — inter Tropicos ,,ubi lilices maxuma. copia pullulant, proportionem etiam Hepaticarum Filicumque. mutuam, eidem proportioni, qualis in univereo terrarum orbe, exstare videiur, proxime accedere, (Hepaticae . etenim et. Eilices in universum se habent ut 1:5, i.e. Hepaticae !/, Filicum. re- periuntur, eadem etiam inter Tropicos. orbis novi Hepatica- rum.ad Filices relatio apparet, Hepaticarum autem orbis veteris tropici Filicumque proportio est. ut numeri 2.1. (7/5), id est uti 1: 4,5, et Javanicarum speciatim ut;.1 Wi — tum per Zonas temperatas, versus unum alterumque. terrae polum, decrescente Filicum ubertate, praevalere sensim He- paticas, ac si Filices imperfectae , vel adeo sola Filicum ger- mina, his terris, injuria coeli relicta. sint, «(v. c. in Auüstra- lia Hepaticae !/,Filicum numero attingunt) ;.,donec sub fri- gidiori plaga, ratione, penitus inversa, ,Filices ad dimidium numerum Hepaticarum, (in America, septentrionali) , vel.etiam ad unam tertiam quartamve partem earum (in Europa) redi- guntur, — In Jamica insula.et Brasili ia Hepaticae * ?/[, sunt - Filicum, seu aequales numeris 1: 2;5, eaeque terrae, no- stra sententia, sunt matres et tuirices utrius que ordinis aequae, quum: aliis in locis tropicis, orbis veteris praesewusun Vihices praevalescere videantur Hepaticis. So SIL | C.'G. Ness A5 EsrxsnEx. "uu 5 A OO v? SEPT. CIPUE R55. PY Pone B T