-¿Msrv/TaBkN
Conservation work performed
with funds from the 1993/94
NEW YORK STATE
CONSERVATION/PRESERVATION
DISCRETIONARY GRANT PROGRAM
tí
HISTOIRE
PHYSIQÜE, POLITIQUE ET NATURELLE
LILE DE CUBA.
..tlPRIMERlt; DE Me Ve BOUf.íUKÜ-HU/.AKD, rué de l'l'pcron, 7.
HISTOIRE
i'HYSIQDE, POLITIQUE ET NATURELLE
DE
LILE DE CUBA
M. RAMOIV DE LA SAGRA,
DIRECTEUR DU JARDIN BOTANIQUE DE LA HA VANE,
CORRESPONDAKT DE l'iKSTITIJT ROYAL BE FRANGE , ETC.
PAR ACHILLE RICHARD.
Botanical
•::N.
PARÍS,
ARTHUS BERTRAND, ÉDITEÜR,
LtBRlIRE DE LA SOCltTt 0£ CtOCKAI'illC
ET DE LA SOCÍLTÍ KOIÍLÍ DES A.'tTIQDAIHtl DU NORD ,
RUU IIAUTBFEVILLE , 23.
ESSAI
D'UNE FLORE
DE
LILE DE CUBA,
ou
DESCRIPTION ET HISTOIRE DES VÉGÉTAÜX
QÜI CROISSENT NATURELLEMENT DANS LES DIVERSES PARTIES
DE l'iLE de cuba
OU QUI Y SONT CULTIVES EN GRAND;
par ACHILLE RICHARD,
MEMBRE DE l'iNSTITUT , PROFEtlEUK DE BOTASIQCE 1 LA FÁCDLTÍ U» MÉDECINC DE PARÍS , ETC., ETC.
TOME I,
CONTENANT LES DICOTYLÉDONES POLYPETALES.
AVANT-PROPOS.
Des circonstances tout á fait indépendantes de notre vo-
lonté ont singuliéiement retardé la publieation de la
deuxiéine moitié de ce volume. Nous espérons que désor-
mais cel ouvrage marchera avec plus de régularité vers la
fin de sa publieation.
Au moment oü nous mettions sous presse les derniéres
feuilles de ce premier volume , il nous est arrivé une col-
lection magnifique qui nous fournira beaucoup de maté-
riaux nouveaux. M. J. Linden , voyageur-naturaliste, deja
bien connu par ses voyages au Brésil, au Mexique et plus
récemment en Colombie, a séjourné pendant plus de six
mois dans l'ile de Cuba ; il a surtout exploré la cote sud
de l'ile, aux environs de Santiago : or c'est justement la
partie dont nous possédions le moins de matériaux. Les
coUections que M. Linden veut bien nous communiquer
pour les publier combleront done une lacune dans notre
Flore, et contribueront a faire mieux connaitre la végé-
talion des diverses parties de l'ile.
Nous n'avons pas la prétention de donner ici une Flore
complete de l'ile de Cuba. Quoique les matériaux qui ser-
vent de base a notre travail soient tres importants , ce-
pendant ils sont loin de représenter la totalité de la végé-
tation (i'une ile aussi étendue et aussi variée dans la
vm AVANT-rnopos.
constitulion physique el l'exposition des di verses régions
qui la composent. 11 existe cerlainement une foule de
plantes trés communes dans Tile et qu'on ne trouvera pas
mentionnées dans notre Flore : tres souvent, en eíTeí, les
bolanistes négligent de ramasser les espéces les plus vul-
gaires, et, comme nousn'avons pu rédiger notre Flore que
d'aprés les herbiers mis a nolre disposition et les notes
communiquées par notre savant ami M. Ramón de la Sa-
gra , nous avons dú nécessairement omettre les espéces
dont nous ne trouvions aucune trace. Nous avons singu-
liérement regretté que cet ouvrage ait été presque totale-
ment rédigé pendant que M. Ramón de la Sagra n'habi-
tait pas Paris ; nous avons ainsi été privé des lumiéres
et des documents útiles que ce savant nous aurait com-
muniqués sur presque tous les points de cet ouvrage :
mais , par une coincidence malheureuse , c'est pres-
que toujours pendant les voyages qu'il a faits I en Es-
pagne, en Belgique, en Angleterre, que les devoirs que
nous avons a remplir nous ont permis de nous occuper
de la rédaction de la Flore de File de Cuba.
Nous tácherons , dans un supplément qui paraítra avec
le second volume , de présenter les additions et les rec-
tifications que le temps nous mettra a méme de faire ,
afin de rendre cet ouvrage moins indigne des sufFrages
éclairés des amis de la science.
Paris, 1*^' février 1845.
HISTOIRE
PHYSIQUE, POLITIQUE ET NATURELLE
DE
LILE DE CUBA.
BOTANIQUE.
PLANTES VASCULAIRES-
AVERTISSEMENT.
L'ile de Cuba, que sa position géographiquo, sa grandeur, la
richesse de sa culture ct l'étcndue de sou comnierce, placen t au
premier rang parmi les grandes Antilles, n'a pas été ctudiée d'une
maniere tant soit peu complete, sous le point de vuc des produc-
tions naturelles qui la caractérisent. Ainsi, pour nous borner a
la Botanique, la scule partie que nous sojons appelé á développcr
ici, nous pouvons diré que lile de Cuba cst pcut-etre, de toules
les grandes Antilles , celle dont la végétation cst la moins connue.
La Jamaique, Saint- Doniingue, la Martinique et la Guadeloupe out
été explorées a plusicurs repriscs . par des naturaüstes ou des voya
COT. rr. . VASC, i
2 IJOTAXKJLH.
jj^curs qui en onl rnpportó on Europo les noiubrcuses produclions
vegetales. Les ouvrages de Sloane, de P. Brownc, de Swartz ont
surlout fait connailre les plantes de la Jamaíque; relies desaulres
íles ont élé déerites dans un grand nombre de monograpliies ou
d'ouvrage^ généraux, publiés dans les diverses parlies de l'Eu-
rope , conime eeux de Pluniier et de Jacquin.
Cuba, au conlraire, n'a cté visitée que par un petit nombre de
botanistes. Ainsi Jacquin y a fait un courl séjour, et un cer-
lain nombre des plantes qu'il y a récoltécs ont cté décritcs et leurs
descriptions dispersces, en quelquc sorte, dans les nombreux ou-
vrages de ce savant bolanisle voyageur. II en est de mémc de
MM. de Huniboldl et Bonpland, qui n'ont fail que toucher á la
llavanc, dont ils ont exploré seulement les environs. La florule
publico par M. Runth á la fin des Nova genera et species , et qui
contient Tindication de 156 espcces, dont un assez bon nombre
est nouveau, est encoré l'ouvrage le plus complel que nous pos-
sédions sur la végétation de cette grande ile. Enfin, tout récem-
ment, M. Po^ppig, qui a exploré avec tant de succés plusieurs des
contrccs de la république du Cliili, a rapporlé de Cuba un cer-
tain nombre d'espéces, dont plusieurs ont été décritcs dans les ou-
vragespériodiquesd'Allemagne, et en particulier dans la Linncea.
Tels sont les seuls matériaux qu'ou posséde jusqu'á présent sur la
végétation de Cuba.
Le travail dont nous commencons aujourd'hui la publication
est destiné a faire connaitre un peu plus compléteraent cette vé-
gétation. II a été fait avec les matériaux recueillis par M. Ramón
de la Sagra, pendant un séjour de neuf années dans cette ile, et
qui sont le fruit des excursions faites par ce savant dans ses di-
verses parlies, ou des envois recus par lui de plusieurs botanistes,
résidant dans cette íle, avec lesquels sa position l'avait néces-
sairement mis en relation. Ces matériaux, assez nombreux, sont
bien suffisiints pour donnerune idee genérale de la végétation de
Cuba ; mais nous ne pensons pas qu'iis soient de natura á former les
bases d'unc Flore complete de cette grande ile : toutes les parties,
en effet, n'en ont point été explorées avec un égal soin. Ainsi
toute la partie oriéntale de lile, a partir du 83", longitudeocciden-.
tale du méridien de Paris, jusqu'á la poiute de May si, extrémilé
oriéntale de Cuba, a été peu ou point visitée par les naturalisles ;
il faut, toutefois, en excepter les environs de Baracoa, situé
á une douzaine de lieues á Puccident de cette pointe , sur la
AVERTISSEMEINT. 3
cote nord, tlont les foréts vierges el raonlueuses nous ont fourni
(luelqucs plantos ¡iitcressantcs.
La portion de l'ile de Cuba qui s'étcnd a l'oupst de la Havano
est, comme on sait, cclle qui'esl la plus habitée, la plus cullivée
et, par conséquent, la mieux connuc; c'est aussi cclle qui nous a
fourni le plus grand nombre des espéces que nous décrivons dans
cet ouvrage. Nous allons mentionner ici spécialement les loca-
lités principales oü nos plantes ont été récoltécs.
i" Les environs de la Havane. lis nous ont donné une quantilé
tres remarquable de plantes, d'autant plus varices que les loca-
lités et les expositions sont elles-niémcs plus différentes les unes
des au(res; ainsi on y trouve des plaines incultes , des collines
núes ou boisées, des bois tailüs, des marais et des riviercs. II faut
s'éloigner de quelques licúes de la capitale pour rencontrer ees
belles foréts vierges, orncments naturels des contrées tropicales.
Celles des environs de la Havane sont, en general, dans des ter-
rains peu eleves au dessus du niveau de la mer.
2" Cote nord, á l'est de la Havane. Ce sont particuliére-
ment les cantons appelés Guanaba et Jaruco , dont les bois ,
les foréts vierges et les bords des riviéres ont été le mieux
explores .
3" Cote sud, au sud de la Havane. Les environs de Batabano,
et d'autres lieux dont les ierres sont généralement basses et cou-
vertos de foréts marécageuses.
4° Cote nord, á Vouesl de la Havane. Environs de Matamas,
cantons de Macuriges, Jagua, Arcos de Cañan.
5° Toute l'étendue a l'ouest de la Havane, entre les méridiens
de Mari el et de S. Diego ^ contrée appelée Vuelta de Cabajo, re-
marquable par sa riche vegeta tion. ííUe offre, en effet, des mon-
tagnes de 600 a 700 métres d'élcvation, des plaines fértiles et cul-
tivées et des foréts vierges.
6° Contrées plus centrales de lile. Prés de la magnifique baie de
Jagua, sur la cote sud. On y trouve de riches terrains et des fo-
réts vierges.
7° Lapartie oriéntale de l'ile. Sur la cote nord, dans les foréts
vierges des environs de Baracoa.
8° Enfin nous avons cu aussi á notre disposition plusieurs plan-
tes rccueillies dans la grande ile de Pinos ^ vis-a-vis la cote raéri-
dionalc el a peu prcs sous lo méridien de la Havane.
Telles sont les principales localités de l'ile, qui nous ont fourni
4 BülAMlytli.
li's nialéiiauv du travail ([ue iious publiuns sur la végélatíuii de
l'ilc (le Cuba.
Dans une ¡nlroducliori spécialo, que nous no pourrons fairc con
xt'iiablcnu'iil (|U(' lorsquc nous nous scrons Hvró i» l'cxamcn m¡-
iiulicuv de loulos los ospocos quo nous dcvons dócrirc, nous coni
parorons dans son onsemhlc el dans sos dólails la vcgólalion do
Tilo do Cuba, non-soulomcnl avoc eolio dos antros Aulillos, mais
nous clablirons los puinls do contad qu'ollo prósonlo avoc la végó-
lation dos antros partios du conlinont amóricain. Pour lo raomcnt
bornons-nous a indiquor somniaircmont la marcho quo nous avons
suivio dans la ródaction do cot ouvrago.
Nous avons suivi Tordrc dos famillos uaturollos, córame lo scul
que l'on puissc maintcnant adopíor dans la doscription et l'histoire
dos plantos d'une grande localjtó. Sans attachor aucune idóe de
próóminencc , nous avons adopté la serio linóairo dos famillos na-
turellos , tollo qu'olle a otó donnóe par M. de Candollc, c'est á-dire
que nous avons conimcncó par los plantos Dicotylódonos polipétalos ,
ol non, comme le faisait l'illustre aulour du Genera plantarum ,
par los Acol}lódoncs ct los Monocotjiédonos, qui généralomont
présontent moins d'intérot ou d'importance sous le point de vue
économique et colonial. Nous avons dccrit, avec soin et aussi com-
plctomont quo cola pouvait étre nécessairo , tontos les espécos
nouvollcs dont notrc Flore se composo. Quant aux espécos déjá
connues, nous nous sommes contenté d'cn donner une phrase
caractéristique , quand déjá il en existait une bonne doscription,
ou bien nous los avons décritos de nouveau, quand nous avons
cru que lour structure était incomplétemont connue. Plus on s'a-
vancc dans la scionce et plus on sont la nécessité des doscriptions
completos dos espécos momo les plus vulgaires. Ce sont des maté-
riaux que le monographe ou le botaniste pbilosophe trouve pre-
pares d'avance, quand il vout les mettre en ordre, soit pour
groupor ou coordonnor, d'une maniere plus naturelle, les es-
péccs d'un genro ou los gonrcs d'une famille, soit pour s'élever á
dos considérations genérales sur l'organisation végétale, envisagée
d'une maniere philosopbique.
Comme, pour arriver a la détermination exacto de nos espéces,
nous avons été souvent appelé a en examinor un grand nombre
d'autres appartenant á dos localités différentes, nous avons pu,
en tracant le caractére de chacun des genres dont nous avons
décrit des espéces, amener quclques changeraents dans la cir-
AVEUriSSUMENT. 5
conscription de ees getires et dans les caraelércs qui leur ont été
assignés par les auleurs qui nous ont precede. Mais, en general ,
on remarquera que nous avons été Irés-sobre dans l'établissemenl
de gentes nouveaux. La science est aujourd'hui tellement vasle,
les matériaux dont elle dispose se multiplient a un tel point, ((ue
nous croyons que, dans l'élat actuel, on doit plulót tendré a dinii-
nuer le nombre des gcnres qu'a le raultiplier saus mesure ct sans
besoin. Nous pensons que jusqu'á présent beaucoup de botanistes
ont été trop exclusiveraent oceupés de rechercher les différences
qui existeut entre toutes les productions vegetales, afín d'en for-
mer des groupcs ou des genres. Une marche conlraire me parai-
trait devoir étre tentée aujourd'hui, celle de rechercher, par une
analjse exacte et approfondie, les analogies, les similitudes el,
par conséquent, les rapports qui cxistent entre des espéces aualo
gues, dont on a cru devoir former plusieurs groupes génériques.
Cette recherche , que nous croyons peut-étre plus conforme á
l'esprit philosophique de la science, aménerait certainement a des
résultats iutéressants et qui pourraient cxercer une grande in
fluence sur les progrés futurs de la botauique.
Nous n'avons pas cherché a donner une synonymie tropétendue
pour chacune de nos espéces. En general , nous nous sommes
borne a citer les noms ou les synonymes des ouvrages géuéraux
de Linné et de M. de CandoUe, ainsi que ceux des flores partidles
des diverses parties de l'Araérique qui ont du rapport avec celle de
Tile de Cuba.
Nous avons fait figurer de préférence les espéces nouvelles . et
parmi les espéces deja connues nous nous sommes borne a dessi-
ner cellos dont l'organisation nous offrait quelquc point nouveau
a éclairer. Toutes les analyscs ont été faites et dessiuées par nous,
avec toute Tcxaclitude dont nous étions capable.
Dans un ouvrage de la nature de celui que nous publions, qui
intéresse non-seulemcnt les botanistes de profession , mais lous
ceux qui, bien qu'en partie étrangers aux détails de la science, dé
sirent connaitre les productions uaturelles des colonies américaines,
nous avons dú ne pas négliger toul ce qui pouvait servir a mieux
fairc connaitre les espéces que nous décrivions. C'est ainsi, par
cxemplc, que nous avons non seulement cité tous les noms vul
gaircs des espéces les plus géuéralement répandues , raais nous
avons aussi décrit les propriétés, les usages, la culture méme des
espéces que Icur imporlancc commerciale rccommandc i» Tatton
6 BOTANIQUE. AVERTISSEMENT.
tion (le tous los hommes éclairés. Ccltc partic de nos descriptions a
élé ródigéc d'apres los notos ct les renseigncmenls qu¡ nous ont élé
comniuuiquós par M. Ramón déla Sagra, ct que sa position spé-
cialc Pavait mis á mOme de recucillir pcndant son sójour dans
l'ílo de Cuba.
A. RICHARD.
Parts, 1" mars 1839.
PAirnií DEscaiPTivE.
PLANTA VASCUIARES.
RANUNCULACEiE.
Juss. gen. DC. Syst. i.
tribus prima.
CLEMATIDEjE.
CLEMATIS, L. Juss.
CLEMATIDIS SP. DC.
Flores hermaphroditi aiit unisexuati et dioici , nudi aut
larius involucrati. Calyx 4-8 sepalus colora tus , saepius
tEstivatione valvalus, deciduas : corolla iiuUa. Staniina
numerosa; fdamentls suhulatis aut planiusculis : antheris
terminalibus oblongis, bilocularibus , loculis ápice fila-
menti interposito disjunctis. Akenia sessilia, ápice in cau-
dam stylinam sa^pius barbato-plumosam desinentia.
Herbaí aut sa^pius suíTrutices, sarmentosi et scandentes.
Folia opposita, Simplicia aut saipius varié composita, aut
decomposita. PediuicuU axillares aut terminales solitarii,
siinplices au( síepius ramosi , corymbosi aul racemosi ,
luacteati.
8 IIÜIAMQIJE. PLANTES VASCÜLAIIIES.
CLEMATIS HAVANENSIS.
TAI). I.
Clematis Hcwanensis y Kuiith, Nov. gen., V, p. 38. Ibid.
S/71. pl. ceqiii7i.y ni, p. 112, DC, Sjst. Jiat. veg., I,
p. 152. Ihiá.rSj-?!., I, p. G.
C. villoso et lutco-pubcns; floribus dioicis, paniculatisj paní-
cula foliis longiori , trichotomo-ramosa , folüs floralibus inter-
mixta ; pcdunculis pedicellisque lúteo- tomen tosis, bracteatisj brac-
teis linearibus; foliis trifoliolatis , longo pctiolatis; foliolis tribus
petiolulalis ovali-acuminatis acutis , basi rotundatis aut subemar-
ginato-cordatis , margine grosse et parce dentati's, 5-nerviis,
príEsertim sublus luteo-tomentosis, fructibus villosis, compressis
ápice basique angustatis, in caudam longissimam plumosam ápice
dcsinentibus. Nob.
Vulgo : Cabellos de Ángel.
Descripíio.
Caulis fruticulosus , ramosus scandens; rami teretes sulcati ,
pubescentes.
Folia opposita longe peliolata 3-foliolalaj peliolo 2-3-4-unciaU
semitereti, basi incrassato longitudinaliter sulcato, pubcnti ssepc
cirrhoso-contorlo. Folióla petiolulata suba^qualia, petiolulo 3-6
lineas longo subpubenti-scricco. Folióla ovalia, basi rotundala aut
vix emarginato-cordata, ápice acuta, margine grosse et distanter
dentato-serrala, aut tantum dente único in utraque margine
nótala, facie superiori glabriuscula , vix pubcntia, atro-viridia ,
facie inferior! pallidiora sericeo-pubentia, sublutescentia pal-
matim 5-nervia, nervis lateralibus ex inferiori nervi medii parte
lateraliter originen! ducentibus, sa^pius 2 pollices longa, poUicem
aut sesquipollicem lata.
Flores lutescentesunisexuati;, dioicietracemumsubpyramidalem
axi Harem pedunculatum, foliorum longitudine autpaulisperlongio-
rem efformautes; pedunculus communis uticjus divisiones tomen-
toso-sericei ; lutescenles, basi simplex^ teres mox subtrichotomus
¡ui; t
V
*V
RANUNCULACCr.. 9
id est ex axillu foliorimi floraliuin dúos rainulos ápice trifurcatosn
et trifloros emittens. Versus partera racemi superiorem hi ramuU
sunt simpliccs et inde uniílori. Ad basin divisionum ramulorum
sive pedicellorum proprie dictoram, adsunt bracleolíe squami-
formes holosericea; , breves, oblonga, sapius bina; pro singulo
pedicello. \^^
Folia floralia saípius Simplicia, opposita, pctiolata, ovalia, obtusa \ ^
aut subacula, subinlcgra , aut ápice Iridcntato-sublriloba , pagina
inferiori tomcntoso-sericea. Aliquando occurrunt folia floralia
cíEleris coDsimilia, trifoliolata, sed tantuní minora.
Calyx 4-scpalus, regularis, ¿cqualis , palcns, sépala oblongo-
obovalia acuta, basi sessilia prsesertim subtus pubeutia, trinervia
et caduca.
Iq floribus masculis, stamiua numerosa hypogyna, libera, se-
palis brevioraj filamcntis purpurascentibus, glabris, planiusculis,
linearibus^ anthcris terminalibus obtusis, ápice subemarginatis
bilocularibus, lutcis ; loculis oppositis a parte superiorc filamenti
dimidiati segregatis , sulco longitudinali debiscentibus.
Flores fcminei
Fructus : akenia ovoideo-compressa sessilia ápice sensim atte-
nuata et in candara longissimam (poUicarera et ultra) villoso-
subplumosam, dcsinentia, villosa.
Crcscit in ruderalis et incultis maritiniis Ínsula; Cubse : ex grat. :
Vuelta de Abajo ,• Potrero de la Rosa. In sj Ivis , usque ad apiccm
arborura scaudit el flores proferí. Crescit quoque in Jagiia (juri-
diclione de Matauras). Floret februario, et fructus niaturcscit
in martio.
Observations .
La Clematis Havanemis décrile par MM. de Huraboldl et Kunlli
est une especc jusqu'á préseut assez mal connue. D'abord elle
n'avait pas été íiguréc , et ensuitc la description qui en avait étc
donnée , bien que trés-exacte, ne suffisait pas pour la caraclériser
netlcraent et la dislinguer des aulres especcs qui croisseut dans
PAmérique méridionale. C'est pour ees raotifsque nous avons cru
devoiren fairc une description un pou plus délaillé<;et en présenter
ici une ligure qui sufíiront , je l'espere, pour Qxer les caracteres de
cctte espcce. Nous avons soigneusement couqiaré nos échanlillons
avec ceiui qui existe dans rhcrbier de M. de lluniboldl , conservé
10 HOTANIQl'E. PLANTKS VASCULAIRES.
(lans les coIIl'cIíoiis ho(;ini(|ucs du Muséum (l'histüirc naluivllc do
París, el nous nous süinnics assuré ainsi de Icur ¡dcnliló.
La Clemaíis Havanensts resscrablcasscz par son portau Clemalis
Mauriíiana do Lamarck, qui croit aux iles deFrancc el de Bourbon ;
inais cottc doruioro en difiere nóanmoins par des caracteres Ires-
tranchés : ainsi 1" sos llcurs sont bcaucoup plus grandes et her
maphrodites , ayant la préfleuraison induplicativcj 2° les Irois
folióles de ses feuilles sont beaucoup plus grandes, plus allongces,
marquées de dents tres aigués dans tout leur contour.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE I.
Fig. 1. Un des sépales, vu par sa face interne, qui est glabro.
2. Etaminc considérablement grossie, et á filaraent presque plañe.
3. Le fruit.
CLEMATIS FALLIDA, Nob .
C. cinéreo et pallido-subpubens 5 floribus dioicis paniculatis •
panícula foliis longiori aut subfequali trie ho tomo-ramosa , foliis
floralibus intermixta ; pedunculis eorumque divisioníbus albido-
tomensosis; foliis ternis, longe petiolatis; foliolis tribus subeequa-
libus petiolulatis ovali-acuminatis acutissimis, basi subcordatis,
margine exteriori tantum unidentatis aut integris 5-7 nerviis ,
superno glabriusculis pallidis, inferné pubentibus. Nob.
Vulgo Cabellos de Ángel.
Descríptio.
Suffrutcx ramosissímus , scandens.
Caulis teres, striatus et siccatione sulcatus, pubens j ramulis
oppositis axillaribus teretibus, basi incrassalis, albido-tomenlosis.
Folia opposita longo potiolata, trifoliolata petiolo communi,
3-4 poUices longo, basiincrassato, semiteretiusculo, patentíssimo ,
striato, pubouti : foliolis subasqualibus , petiolulatis (petiolulo senií-
unciali pubenti), ovali suboblongis, acuminatis, acutissiniíis, basi
subcordatis, margine integris aut dente único, acuto unilaterali
incisis , mcmbranaceis , superno glabriusculis, inferno subpuben-
tibus, 5 aulsub 7 nerviis j nerviis lateralibus non ex ima folii parle
RANUiVCULACEiE. 1 1
sed ex inferiore nervi medü parte lateraliter enatis ; 2-3 poUices
longis, sajpius sesquipoUicciu latís.
Flores sórdido albi, staminum filamentis purpurascentibus,
unisexuati, dioici, ct iü ramulis lateralibus, racemum paniculíB-
formem foliis intcrmixtuní efformaütcs j panícula íolíis duplo lon-
giori. Hujus panícula; pedunculi íu axilla foliorum minorum
solítarii, duplo longiores; basi simplices, nunc ápice cymoso-
trifidi ct triflorí, nunc trichotomi, pedicellis lateralibus sím-
plicíbus ápice unifloris, medio ápice trífido et trifloro j ad basin
divisionum pedunculi communis cxtantbractcaí, oblongo-acutius-
culee squamiformcs tomen tosse, quarum numerus cum pedicello-
rum numero quadrat. Si pcdiccllí adsunt lerni, octo bractcje ob-
servantur, scilicet dua; exteriores, síepius paulo majores, opposita;
et foliorum floralium dimidiatorum vices agentes et duse etiam
oppositaí ad basin singuli pedicelli.
Folia floralia(idest quse in diversis panícula; partibus adsunt)
opposita, minora, prsesertim subtus puben ti- tomen tosa; inferiora
ssepius trifoliolata et ceeteris plantee foliis conformia ; superiora mi-
nora siepius Simplicia, subtrifido-dentata.
Caljx quadrísepalus patens, sequalis : sépala elliptico-oblonga
obtusiuscula , basi sessilia , 3 nervia praesertim subtus tomentosa ,
caduca, sestivatione valvata.
Flores masculi : stamiua numerosa (circiter 40-50) sepalís paulo
breviora, partem floriscentralem paulisper prominulam occupantia.
Filamentis glabrís submembranaceis , ápice attenuatís ct inter
lóculos antherse productis : antheris terrainalibus, introrsis oblongís
obtusis bilocularibus, loculis suboppositis, parte superiore filamentí
segrega tis , sulco longitudinal i dehiscentibus.
Flores feminei
Crescit in sepibus Ínsula; Cubíe, círca Guanaba, distautem quin-
qué leucis ab Havana.
Florebat mar lio et fructus profercbat aprili.
Observations.
Nous croyous nouvclle l'cspcce que nous venons de décrírc
précédemment et que nous avons nommée Cletnatis pallida, a cause
de la couleur grise et pále répandue sur toutes ses parlics, cou-
leurqui est due a la fine pubcscence dont elles sonl recouvertes.
Notre espécc a beaucoup d<' rapports avec la íkmatis Havanennís ,
12 BOTAMQUE. PLANTFS VASCLLAIRES.
niais néannioins il osl facile mwaíatrifoliolata, foliolis inferio-
ribusoppositis breviter pctiolulatis ovalioblongis, ápice acuminatis
acutis, basi rotundato-obtusis, marginibus dente único, et síepe
in exteriori solum margine incisis, cseterum integerrimisj foliólo
terminali longissime petiolato nunc triíido-trilobo, lobis oblongis
acutis, cseterum margine integris, nunc profunde tripartito el
quasi trifoliolato , foliolis subdiscrotis ima basi vix ínter se sub-
conflucntibus, elliptico-oblongis, acuminatis integris^ ómnibus
UAJjUNCULACE-i:. 13
3-5 iierviis, pagina superiori subglabris^ ¡ufcriore, praesertim in
nervis eorumquc divisionibus pilosiusculis. Petiolo scmitcrcti,
slrialo, piloso, in cirrhumaliquaudo conlorto.
Flores dioici, albidi.
Pedunculi axillarcs solitarii folüs brcviores, basi simplices, ápice
trichotomo-ramosi, teretes, striati, pubentes ; ad basin divisionum
pedunculi adsunt folia floralia minora opposita , breviter petiolata
ovali-oblongaacuta , margine hiuc et illinc grosse uuidentata ; pe-
dicelli laterales síepius simplices et unillori, versus mediam partem
bractcolas duas oppositas , ovali-oblougas sublineares pubentes
ferunt.
Flores masculi.
Calyx tetrasepalus ?equalis patens; sepalis oblongo-obovalibus,
obtusiusculis, 3-nerviis, praesertim subtus et in nervis, piloso-
pubentibus.
Stamina numerosa, libera, fiiamentis subulatis glabris medio
subincrassalis; antberis oblongo-linearibus, bilocularibus, loculis
linearibus, filamento interposito segregatis, sulcolongitudinalide-
hiscentibus.
Flores feminei desunt.
Crescit cura prsecedente et in iisdem locis in Ínsula Cuba.
Observattons.
L'espéce dont nous venons de tracer la description nous a paru
pouvoir étre rapportée au Clemalis Catesbyana , Pursh, Fl. Amer.
sep., 2 p. 736, dont elle nous a offcrt, en effet, les caracteres.
Mais cependant le manque d'écbantillon authentiquc de l'Amc-
rique du Nord , joint á la différence de localité , ne nous a pas
permis d'éclaircir compléteraent ce point de détcrmination. Néau-
nioins nous pouvons assurer que, si notre plante de Cuba n'eslpas
absülumcut la mcme que cellc qui a été rccoltée par Catesby dans
la Caroline méridionale, elle ne sauraiten étre éloignée.
• Comme l'a remarqué Pursb , la Clematis Catesbyana a du rap •
port avec la Clemalis Virginiana-, mais, dans ccttc derniére, j'ai
loujours trouvé les feuilles simplement ternées et trifoliolées et
non biternéesj les folióles plus larges, un peu cordiformes a
leur base et présenlant plusieurs dents profondes de chaqué c6(é;
enfin les sépales plus veluos , plus larges et moins allongées.
lí BOTANlOt'E. — IMwVNTES VASCULAIRKS.
CLEMATIS DOMINICA.
Clemntis Dominica, Lamarck, Dict., 11, p. 45, DC, Sfst.,
I, p. 150. ib. Prodr., I, p. G.
Atragene poljgnmn, Jacq., Amer. ed. pict., II, t. 2G1,
fig. 244, Gmel., Sjst., 872, Vitm. Summ. plant., III,
p. 350.
C. pedunculis trifidis trifloris folio longioribus, folüs ternatim
sectis, segmenlis ovatis subcordatis acutis, subtus pubescentibus
subdcntatis DC.
Crescil in Havanae sepibus (Jacq.).
Observation.
Ceüe espéce n'existe pas parmi cellcs de l'ile de Cuba que nous
avons pu éludier. II ne me parait pas bien prouvé que la plante
mentionnée par Jacquin soit lámeme que celle á laquelle on la
rapporte assez généralement.
Observations genérales sur les Renonculacées de l'ile de Cuba.
La famille des Renonculacées , si nómbrense dans les régions
tempcrées de l'un et de l'autre héniisphere, est tres pauvre dans
les régions tropicales, oü elle n'a guére de représentants que dans
le gcnre Clematis. En Amérique, par exemple, les espéces apparle-
nant aux autres genres de cette famille (^Anemone, Thalictrum ,
Hepática , Ranunculus , Casalia et /áphanostemma ) ont été ob-
servées soit en dehorsdes tropiques, soit dans des stations dont la
hauteur au dessus du niveau de la mer détruisait en quelque sorte
la latitude.
Les espéces du genre Clematis déjá observées aux Antilles sont
peu nombreuses. Ce sont parliculicrement les suivantes : Clematis
dioica, L. (Jamaíque) ; Clematis glabra, DC. (Saint-Domingue) ;
Clematis Americana, Mili, (Guadeloupe, Martinique, Jamaíque) j
Clematis Dominica, Lamk (Saint-Domingue, Martiniquc , Domi-
KANUNCULACK.r.. 1 5
iiique et Cuba); eofiti Clematis Hacanensis, KuQlh, qui n'a encoré
élé observée qu'a Tile de Cuba.
Aux tleux espéces deja con núes ct trouvées précédcmmcnt daus
Pile de Cuba ( C. Dominica el Havanensis), nous en ajoutons ici
deux autres: l°une cspece nouvcUe , voisine du C. Havanensis et
que nous noninions Clematis pallida; 2" la Clematis Cateshijana,
Pursb., qui jusqu'á presen t n'avaitété observée que sur le continent
des Étals de l'Union , dans la Garoline méridionale. Ce court
exposé suffit pour montrer que l'ile de Cuba est aussi riche qu'au-
cune aulre des Antilles en plantes de la famille des Renonculacées.
DILLENIACE^.
Salisb. DC.
TRIBUS PRIMA.
DELIMACE^.
DA VILLA.
Davilla, Vandelli, Fl. Lusit. et Bras.y Prodr., 1 15, t. II,
f. 14, DC, Sjst. nal.. I, p. 404, Aiig. St-Hil., Pl,
usuelles des BrasilieiiSf n° 22 et suiv. Ib. FL Bras., I,
p. 15.
Tetracerce sp., DC, 1. c, Delesscrt, Ic. sel., I, t. 69.
Tigarece sp.j Aubl., Guy.
Flores hermaphroditi : Calyx quinquesepalus persistens ;
sepalis valde inaequalibus , tribus exterioribus parvulis , uno
omnium exteriore; duobus interioribus multo majoribus
oppositis, concavis et in alabastro corollam, genitaliaque
omnino obtegentibus : corolla 1-5 pétala; petalis deciduis
membranaceis venosis , basi ssepius unguiculalis , cum se-
palis alternantibus. Stamina numerosa, indefinita, hypo-
gyna : filamentis filiformibus, glaberrimis saepius persis-
tentibus , ápice sensini incrassatis subcompressis ; antheris
extrorsis, filamento continuis, ovoideis aut subcordifor-
mibus , bilocularibus ; loculis obliquis , connectivo lato
disjunctis, ab ápice ad basin antherae divergentibus, sulco
lonffitudinali debiscentibus. Pistilla 1-3 sessilia. Ovarium
DILLEMACE.K. 17
unilocLilare, glaberriinum, ápice iii styluní simplicein sen-
sim ac sensim desinens. Stigma simplex , siiLorbiculato-
peltatum termínale. In singiilis ovariis ovula dúo e fundo
loculi enata. Fructus sa^pius solilaris , capsularis , stylo
persistente apiculatus, indehiscens, aut suhbivalvis, calycis
duobus sepalis interioribus accretis, crustaceis, concavis,
approximatis et pericarpii válvulas aíniulantibus, obtectus.
Semen abortione saepius unicuní , obovoideum erectum,
arillo albo, carnoso, membranáceo, subcompleto involutum;
endospermium carnosum; embryo minulus in basi endo-
spermii erectus; radicula infera.
Frútices volubiles ; folia alterna estipulata, Simplicia
subcoriacea, integra aut sinuato-dentata, seepe scabra, basi
breviter petiolata. Flores racemosi terminales aut axillares,
bracteati, lutei saepius suaveolentes.
DAVILLA SAGR;EANA, Nob.
D. folüs obovali-ellipticis aculis, peliolatis, grosse el obsolete
(lentalis, supernc nitidis glabriusculis, inferné in nervis et eoruní
divisionibus pilosis ; racenio máximo lerminali et folüs intermixto ;
pedunculis pedicellisquc pilosis ; sepalis cxternis minimis in varii, axillares,
extraaxillares aut etiam terminales, solitarii aut rarius ag-
grcgali. Fructus in pluribiis speciebus edules.
28 BOTAiMQUE. PLANTES VAí^CULAlRES.
ANONA MURICATA.
Anona muricata , L., sp. 756, Aublet Guy., 1, p. 617,
Swartz, Ohs., 220, Dimal , Mono<¿., p. 62, DC,
Syst., I, p. 467. Ib. Prodr., 1, p. 84, Kunth, Nov,
gen., V, p. 55. Ib. Prodr, , III, p. 123.
A. foliis elliplico-oblüDgis aut obovali-oblongis acumioatís ,
brcviter petiolalis, supra glabris nilidis , sublus in ncrvis pube-
rulis etad axillam oervoruní foveolalobarbalis; floribus maximis;
pelaiis exlerioribuscrassis cordalo-aculis; ¡otcrioribus unguiculi^^
tis , cüucavis obtusissimis ; fruclibus maximis ovatis aul subcordi-
formibus, exlorne squamalo-subochinatis. Nob. •
Nomeu vernaculum : Guanábana.
Descriptio.
Arbor mediocris , ¡ncompta, vix 20 pedes alta.
Folia plerumque distiche alterna, patentia aut saepe canalicu-
lata, elliptico-oblonga vel obovali-oblonga , ápice acuminala basi
subobtusa aut sensim ac sensitn attenuata, breviler peliolata,
margine integra, subcoriacea, superno glabra nítida, subtus in
ncrvis praecipuis subpubenlia, et foveola barbala ad axillam ner-
vorum pryecipuorum donata-, 3-6 pollices longa, 1-2 í\2 pollices
lata; petiolo, 3-4 lineas longo, basi articúlalo et deciduo, semi-
canaliculato, in foliis junioribus, uli ramuli , ferrugineo-pubenti.
Flores maximi , in ipso trunco , in ramis nudatis, in ramis
annolinis ramiilos foliosos fcrentibus , solilarii aut pauciter ag-
gregati, pedicellis brevibus.
Caljx Iriparlitus, laciniis latis concavis subcordalis aculis.
Corolla máxima : pétala exteriora erectiuscula seu mediocriler
patula, crasso-coriacea, cordata, subsesquiuncialia, exlus lutes-
centi-viridula, intus lútea,- tria interiora lútea et minora te-
uuioraque subovalia obtusissima , concava , abiuple longcque
unguiculata, ungue incurvoasceodentia.
Stamina numerosissima; discum hemisphpericum sericeum al-
veolatum ápice truncalum creberrime obtegentia. Filameuta
albida,2 lineas louga. Antherse pallidee, longiores, ápice tubérculo
obtuso terminatae, extrorsum contigue biloculares.
ANONACE.E. 29
Pislilla Tiumorosissiina partem gynandrophori suporiorcm occu-
pantía, libera .confcrlissima ; sljli breves, pubentes : stigmata
alba.
Fruclus maximus ovüideus aul subcnrdirormis , virens, brevi
rccurvoque pedúnculo depcndens, 4-9 uncías loogus ; pondere
3-6 libras, corlice líevi, squamis aculearibus innocuis conspcrso ;
carne alba, filamentosa, succosissima ; .ixi fusiformi.
Semina ovala comprossa, flava aut nigricanlia.
Crescit et colitur in diversis insulíe Cubee regionibus.
Obsertatinn.
- Lefruil de V Anona muricata esl vulgairement designé dans nos
colonies sous le nom de Caur-de-Boeuf ^ c'est, sans contredil, Tun
d«s plus gros de ce genre. II est cordiforme, allongc, un peu
courbé, recouvert d'une écorce vert jaunálre, hérissée de pointes
molles recourbóes, qui finissent par prendre une leinte plus ou
moins brurfe , quand le fruit esl parvenú á son entiére maturité.
Sa chair esl blancbe, succulente, niais un peu fibrcusc; sa saveur
est douce , parfumée : on la compare quelquefois á une créme
délicate un peu aiguisée par une légére aciditc. L'usage de ce fruit
esl aussi sain qu'agréable.
ANONA PALUSTRIS.
JIÁnona palustris , L., sp. 757, Sloaii., Jam.y 205. Ib.
Hist., II, p. 169, t. 228, fig. 1. Brownc, Jani., 256,
Svvartz, Ohs.^ 223, Dunal, Anón., 65, DC, Sfst.^ 1,
p. 469. Ib. Prodr., I, p. 84, Aug. St-Hil., Pl. usuelles
des Brésiliens y n° 30. Ibid. Fl. Bras. mérid.. I, p. 32.
•
A. foliis ciliplicis, aut ovali-oblongis, acuminotis basi oblusis
petiolalis , giabcrrimis et nilentibus, novissimis Icrrugineo-
villosis, pedunculis cxtraaxillaribus, solilariis uiiiíloris, incras-
salis, glabris, glaucescenlibus; pctalis late ovatis, acutis, inlerio-
ribus dimidio niinoribus ; fruclu subgloboso leviusculo.
Nomina vernácula : Barja el Palo bobo.
Crescit frequenlissima in salsuginosis marilimis Ínsula» Cubaí.
Florebal mensibus junio ct julio.
30 BÜTANIQUIÍ. PLAMES VASCÜLAIRES.
Oiservation.
L'excellenle doscriplion que M. Augusto de Suinl-Hilaire a
donnée de cette plante {Pl. us. d. Bras., n" XXX) nous a dispensé
d''en publicr une nouvcllcj selon cet habile vojageur, le fruil
de V Anona palustris nVst pas bon á mangerj sa racine , qui
est légére , molle el spongieuse, peut étrc cmplo^ee, faute de
üége, pour faircdes bouchons; dans l'ile de Cuba, on s'en sert
jiour repassíT les rasoirs.
ANONA SQÜAMOSA.
Anona squaniosa, L., sp. 757. Jacq., Obs., I, p. 13,
t. 6, f. 1. Schwartz, Obs., 221. Gaertn. de fruct. et
sem., II, p. 193, t. 138. Dunal, Monog., p. 69. DC,
Sjst., I, p. 472. Ib. f'rodr.y I, p. 85.
A. folüs breviter pelioiatis ovali-oblongis, aut ellipticis, sub-
acuminalis (junioribus sa^pius obiusis) basi abrupte desinentibus
glabris, membranaceis, lenuissime pellucido-punclalis superne
atro-viridibus, inferné glaucis; floribus seepius solilariis breviter
pedunculatis supraaxülaribus aut oppositifoliis ; petalis tribus
exterioribus oblongo-iinearibus, parte superiore subtriquetris, in-
ferné dilatatis et concavis, externe sericeis ; interioribus minimis,
subformá squamulee vix conspicujEad basin petalorum exteriorum,
lateraliter aflixíB ; fruclibus globosis aut ovoideis, luberculato-sub-
imbricatis. intus carnosis. Nob.
Nomina vernácula : Anón, Alte, Pomme-cannelle.
Crcscit culta in diversis insulee Cubes regionibus.
Observalions.
1? Anona squamosa, que l'on cultive dans presque toutes les
contrées tropicales du globe á cause de l'excellence de son fruit,
constitue ordinairement un arbre d'une vingtaine de pieds d'élé-
vation. Sa coroUe ne se compose, au premier abord, quedes trois
pétalos extérieurs, los trois internos élant réduits á la forme de
trois écailles á peine perceptibles attachées á un des cótés de la
ANONACE.E. 31
parlie concave des pélales exlérieurs. Celle espéce cst encoré re-
inaiquable par la fliversilé de son leuillage. Ses íleurs s'épanouis-
sent souvent avanl ariis distinctis y cnrpella distincta efformantibus.
XYLOPIA, /.., Aug. St-Hd.
Anonce spec.y Lamk., Dun., DC, 1. c.
Xjlopice spec, Dunal, DC, 1. c.
Uvarice sp., A. Rich., Fl. Seneg., Dun., DC, 1. c.
HabzelicE sp.j, Alph., DC , Mém. sur les Anonacées.
Ccelocline sp., Alph., DC, 1. c.
Calyx 3-sepalus cupulseformis; sepalis saípius basi coa-
lítis coriaceis laíis. Corolla hexapetala; petalis duplici serie
dispositis; exterioribus 3 longioribus cum calycis sepalis
alternantibus , valvatis, angustis crassis, acutis; interiori-
bus tribus angustioribus triquetris basi subdilatalis, coii-
cavis. Stainina numerosa brevissima in globum densum
disposita, faciei externa? disci cyathiformis inserta, an-
therae extrorsae, ápice obtusse et incrassato-tuberculatae ;
.)() '~ DOTAMQI'E. — I'rA!Vri,S VASCULAIRES.
|»istilla sa'pius luinierosa (20-30) rarius (j-8 iii lundo tlisci
insería. Ovaría libera, pilis taiitum coalila, iinilocularia
2-4-5 ovulata, ovulis ángulo interno, serie única disposi-
tis subascendentilms ; slyli cum sligmatibus lincaribus in
columnam crassam brevem ápice triquetro-pyramidatam
dispositi. Fructus subcarnosi saepius pauci, breviter pedi-
ccllati, oblongo-teretes sublorulosi. Pericarpium inUis in
loculamentis 2-5 superpositis , pseudo-dissepimentis sepa-
ratis monospermis divisum. Semina basi arillata, arillo
brevi albo cupulaeformi aul e duobus foliolis carnosis con-
stanti : endospermium ruminatum.
Arbusculée aut frútices síepius americani. Folia alterna
disticba, oblonga, coriácea integerrima breviter petiolata
et aliquando superne unilateralia; flores axillares solitarii
aut pauci, breviter pedunculati.
XYLOPIA CUBENSIS, Noh.
X. caulc arboresccnle, ramulis ápice rufo lomen tosis, foliis
brcviler peliolalis elliplico-üblougis, acumiualis, inlegris, co-
riaceis, superno glabris, sublus cinereo-pubenlibus, ñervo medio
rufo lomen loso; floribus axillaribus solilariis aul binis, brevis-
sime pedunculalis ; calyce Iriparlilo, lobis lalis aculis; petalis
extcrioribus basi dilatalis, concavis; fruclu oblongo 2-4-spermo,
glabro, iudehiscenli.
Vulgo : Guacima baria, Malaguetla.
fíescriptio.
Arbor mcdiocris.
Ranii virgali, lerdos, lomen loso-puben los.
Folia alterna slipulala, approximala, dislicha aut saepe uoílate-
raliter ascendenlia, erecta, breviter peliolala elliplico-oblonga ,
coriácea, ápice acula aut subacuminata , basi obtusa margine
integerrima supra glabra latvia pallide viridia, sublus cinérea;,
pubenlia, 3-4 pollices longa, 1 pollicem aul vix sesquipollicem
lata : peliolo semilereti, 3-4 lineas longo, tomenloso-pubenli.
A>ONACEiE. ^"
Flores hcrmaphrodi (i , in axilla foliorura solilarü aut bini ,
hrevissime pcdunculali , l)ractc(>lis duahus squamaíforiiiibus calvci
appressís subcordato - orbiculalis caducis , cxlerntí pubcnlibus
slipali.
Calyx cupulaiformis monoscpalus brevis; sepalis ima basi siib-
coalilis, subcordalo-dcprcssis, lalis, acutiusculis, oxlorne deprcsso
lomonlüsis.
Corolla 6-petaIa ; pctaUs crcctis, duplici serie disposilis; tribus
exterioribus subvalvatis oblongo linearibus aculis , basi abruple
diiatatis ct quasi auriculalis, externe fulvo-sericeis , interne sub-
,'Jabris scmicanaliculatis niarginibus crassiusculis oblifjue seclis-,
|)etalis inlerioribus brevioribus el angustioribus , sublriíjuetro-
subulatis , basi diiatatis niox angustatis et quasi unguiculatis.
Slaniina creberrima in parietc externa disci (tori) concavi,
(vatbiformis , multiplici serie et densissimc inserta, subsessili;v
brevissiraa 5 filamento brevi margine subauriculato , inter an-
thera) lóculos producto, dorso magis prominulo, ápice iticrassato,
trúncalo, tuberculuní antice prominulum efformanti; loculi
antherae longitudinales, lineares, extrorsi, filamento interposito
discreli, sulco dehiscentes longiludinali.
Discus seu torus concavus monophyllus cyathiformis , sub-
urccolatus, margine superiorc sinuosus, externo staminibus cre-
berrimis obtectus , basi cum receptáculo íloris confusus. nullo
modo distinclus , interne concavus et ovario omnino oble-
gcns.
Pistilla numerosa cenlrum disci occupantia , ovaría dislincta in
glubulum, pilorum intcrpositione conglomérala, numero circitcr
30; singula oblougo-ovoidea , pilosissima unilocularia el ovula
4 (rarius 5 vidi), in ángulo interno uniserialia, superposila et
ascendenlia.
Styli coalili, breves, cum stigmalibus ctiam arele coalitis, pilo-
sis columnam basi subteretem sulcalam , ápice triquctro-pyrami-
dalcm, discum longitudine duplo superantem elTormantes.
Fruclus, abortioneplurimorum ovariorum sjcpius pauci ex eodem
flore, breviter pedunculati oblongo-teretes, vix torulosi , ápice
obtusi aut subapiculati, glabri, linea prominula longiludinali
in parte vcrsus cenlrum lloris spectante notali. Pericarpium sub-
carnosuní , intus in loculamenta superposila lot quo( semina di-
visa, loculamentismonosperniis ; semina solitaria transversalia, viv
assurgentia parli seu ángulo interno loculamentoriim inserl.i ,
•>8 BüTANIQUIí. FLAMES VASCüLAIRES.
seepissime poifocta maluratiorie, rima longiludinali et exterua
dehiscit pcricarpiurn.
S(Mn¡na obovoideo-subcompressa (seniioibus ricini cornniunis
forma simília, sed paulo minora), nigra nítida, glaberrima ; hilo
basilari et siiborbiculari, arillata : arillo e duobus foliolis bre-
vibus op[)osil¡s albis, carnosis, villosissimis, distinctis separalis-
que conslanli.
Epispermiuní crustaceum durum, interne in fissuras endo-
spermium pcnotraus. Endospermium subcorneum, externe fissuris
sat proíundis dissectum , álbum: embr}o minulus in parte iní'e-
riore endospermii nidulans, eroclus, sublerctiusculus; radícula
infera hilum attingens, acuta ; cotviedones angustie obtusíe.
Crescit in locis huniidís insulee Cubae : in Vuelta de Abajo, ubi
vulgo Malagueía dicitur, et in ínsula de Pinos.
Florebat a junio ad septembreni.
Observation.
Celte magnifique espece, quenous croyonsnouvelle, a de grands
rapports avec le Xylopia grandiflora, Aug. Saint-Hilaire, Flor.
Bras. l,p. 40, t. 8. C'est le mémeport, le ménie aspect general ;
quoique nous n'ayons pu voir l'espéce brésilienne , quí n'existe
pas dans l'herbier-type donnépar le savant autear de la Flore du
Brésil, au Muséum d'hisloíre nalurelle, cependant la description
el la figure qu'il en a publiées nous ont mis á méme d'observer
les différences suivantcs entre son espéce et la uótre : les feuilles
du Xylopia Cubensis sont glabres en dessus, excepté dans le poinl
correspondant á la nervure moyenne, qui est tomenteux; ellos
sont pubescentes dans le Xylopia grandiflora. Dans la premiére,
leur face inférieure est d'une teinte grisátre et velue, dans la sc-
conde elle est tomeuteuse et d'un brun fauve. Les íleurs de l'espéce
brésilienne sont plus grandes, leur cálice est simplemeut tridente
dans son contour,il est divisé en troís lobes trés-proíonds dans
l'espéce de l'ile de Cuba. Les pétales exlérieurs sont beaucoup
plus élargis á leur base dans le Xylopia Cubensis que dans le
Xylopia grandiflora, qui a ses styles et ses stigmates glabres, tan-
dis qu'ils sont velus dans la premiére espéce.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE VI.
1 . Fleur de grandeur naturelle. 2. Pétale extérieur, vu par sa
face interne. 3. Pétale intérieur, vu par sa face interne. 4. Porlion
d'une fleur grossie, pour faire voir la position relative des éta-
. ANOXACE.E. 39
mines el des pistils. 3. Elamitie grossie, vue par sa face interne,
(). La méme, vué par son dos. 7. La reunión des ovaires coupés
en travers. 8. Un des pisliis dont l'ovaire coupé longiludinalenieut
fait voir la position des qualre ovales qu'il conticnl. 9-10. Fruits
de grosseur naturelle. 11. Ln fruit coupé suivanl sa longueur.
12. Graine grossie, vue par son dos et montrant son arille formé
de deux appendices charnus et velus. 13. La méme, vue de colé.
14. La méme, plus grossie et coupée longitudinalement, pour faire
voir la structure de l'endosperme et la place de l'embryon .15. LVm
hryon.
XYLOPIA OBTUSirOLIA, Nol).
TAB. vil.
Habzelia ohtusiJoLia, Alph. de Cand., Mém. anón., p. 42.
X. folüs obovaiibus obtusis subspatulatis, brevissime petio-
latis, basi subtruncatis, coriaceis integerrimis, glabris , inferné
])unctulatis; floribus axillaribus solitariis brevissime pedunculatis,
ovariis glabris, fructibus 1-2-8 cvlindraceis subtorulusis ápice
oblique acutis glabris, 2-4-spermis, rima longitudinali s;epius
dehiscentibus. Nob.
Vulgo Quimba^ Guavico.
Descriptio.
Caulis lignosus , ramosissimus; rami subtorluosi brcviusculi,
numerosi, cpidermide griseo , glabriusculo , rimoso tecti , extre-
mitatibus lantum ramulorura ferrugineo-pubentibus.
Folia alterna approximata-stipulala, breviler petiolala obovali-
ublonga, obtusissima , basi sensim anguslata et ima basi abruple
desinentia , integerrima coriácea superne nilida, pallide viridia ,
inferné pallidiora, tenuissime punctata, 1 unciam aut sesquiun-
ciam longa, unciam scrnis lata; petiolo vix duas lineas longo,
semitereti , glabro 5 extremitate interiore folii subtruncata, ci-
liata ; flores axil lares solitarii, brevissime pedunculati, bracteola
parva squamajformi, stipati; alabastra oblonga , acula.
Calyx gamosepalus cupuheformis, Irilidus sub¡)iibensj lobis
latis subacutis, margine tenuioribus cilialisque.
CoroUaí pétala sex : tria exteriora longiora anguslo-linearia
subvalvata , aculiuscula , ima basi dilalata el concava, externe
ÍO BOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
sul)fc'rru|í¡iioo-scr¡cc'a, scssilia; tria interiora hrcviora ct angus-
tiora suljlri(jue(ra , basi dilalata concava, brcvissinic unguicu-
lala.
Slamina numerosissinia , brevissima , crebcrrima , in paricte
exleriore disci cyalhiformis concavi el margine coarctati insería,
subcunciformia ; filamenlo crasso brevi , ápice incrassato el quasi
clavirormij anlheríe loculi lineares, filanienlo interposilo dis-
juncta' , sulco longiludinali dehiscentes.
Pislilla glabra sal numerosa (15-20) approximata et contigua
sed non coalila, in fundo disci Cj-alhiforniis inserta, parte supe-
riore semiexserta. Slvli in columnam brcvem crassam externe
striatam coaliti et stigmatibus in corpus conicum coalitis termi-
nalani.
Fructus 2-8 ex codem flore, oblongi teretes aut submonili-
formes, basi sensim attenuali, ápice obtuso subacuminati, glabri,
unciales aut scsquiunciales, aut plus minus, secundum seminum
numerum, longi, sutura longiludinali nolali et hic saipius se-
cundum longitudinem dehiscentes.
Pericarpium subexsuccum, 2-3-4 loculare ; loculis superpositis,
septo transversali lenuissimo separatis^ monospermis.
Semina in singulis loculis solitaria ascendentia, in parte in-
terna loculi versus basin inserta ; ovoidea aut obovoidea , niger-
rima nilida, glaberrima , basi arillo albo laxo, plicato sub
cupulaformi , carnoso - membranáceo cincta. Hilus parvulus
subía tcrali-basilaris.
Epispcrmium subcrustaceura , pariete interna processus lamel-
lares numerosos in endospermii fissuras penetrantes emittens.
Endospcrmium albidum, carnoso subcarlilagincum valdc íissu-
ratum. Embryo sat tennis in parle infcriori axilis.
Crescil in locis humidis . c'ircn Guam'mar , in ora meridionali
insulaí Cuba".
Florebal martio, fructus ferebal maturos mense junio.
Observations.
La plante que nous venons de dccrire a été indiquce, mais
sans description, par M. Alphonse de Candolle^ á la fin de son
mémoire sur la faraille des Anonacces; illa rapporte h son genre
Habzclia, sous le nom iVHabzelia obtusifolia. Mais, si nous étu-
dions avec altcntion la structure de la flcur. du fruit et de la
s
anonace.í;. 41
grainc de cette planlc, nous reconnaitroDS íacilemcut qu'cllc
failparlic du geore Xylopia, dontolle offre, en effel, lous les carac-
teres : ainsi elle en a la corolle , dootles six pétales, trés-allongés
etétroits , sont les extérieurs, un peu plus grands et plus larges ,
légérement concaves, élargis, creux ct scssiles á leur base, tan-
dis que les intérieurs, épais, triangulaires, également dilates et
concaves á leur base, sont un peu onguiculés. Les ctamines ont la
méme forme et sont également insérées sur la paroi extérieure
d'un disque ou torus concave , en forme d'urcéole resserré dans
sa partie supérieure. II v a done ici, á la rigueur, une véritable
insertionpérigy ñique, ou dumoinsqui tient a la fois de l'insertion
périg) ñique el de l'insertion h^pogy ñique. En effet, le disque ou
torus , au lieu d'étre convexe et de former un corps hémisphéri-
que, portant les étamines sur la majeurc partie de sa surfacc et
les pistils sur son sommet deprime, comme on l'observc dans le
genre Anona, par exemple, se creuse profondément á sa partie cén-
trale, de maniere a prendre la forme d'un urcéole, qui porte les
pistils dans son fond, oü ils sont en partie caches par les bords ou
les parois du disque, quis'élévcnt ainsi de beaucoup au-dcssus du
point d'inserti'on des ovaires. Dans notre plante de Cuba, les pistils
sont également ceux du genre Xylopia , c'est-á-dire que, trés-rap-
prochés les uns contre les autres , ils se soudent par leurs st^'los ct
leurs stigmatcs , qui formcnt une sorte de colonnc canneléequi se
termineen cóneaiguá sa partie supérieure : le fruit ct la graine sont
absolument les mémes que dans les espéces du genre Xylopia.
Ainsi il resulte de cclte elude que nolre plante apparlienl bien
évidcaimcnt au genre Xylopia, et ses feuilles obtuses et tout a fait
glabres la distinguent facilcment des aulres espéces qui consli-
tuent ce genre.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE Vil.
1. Extrémilé d'un rameau florifére. 2. Pétale cxtérieur vu pai
sa face interne. 3. Pétale intérieur vu par sa face interne. 4. Po
sition des étamines et des pistils. 5. Etamine grossic vue de face
6. Fruit coupé longiludinalomont. 7. Graine avec son arille
8. (iraine grossic coupéc longitiidinalemoni |)our faire \oii I;
slruclnrc de rcndospermc <( la posilioii de r('nd)iv(»n.
42 BOTANIQUE, PLANTES VASCULAIRES.
UVARIA, Noh.
(CHARACTEU REFORMATUS.)
Uvarice sp., Ach., Rich., FL Seneg., 1, p. T.
Uvaríce sp., L., gen. 592, Dunal, Mon., p. 86, DC,
S)'st.y I, p. 481, Blume, M. Jav.y Alph. DC. , Mem.
anón. y p. 25.
Uñona, L., fil., Suppl.^ 44, Dun., Mon., p. 94, DC. ,
Sjst.y I, p. 485, Blume, Flor. Jav. anón., p. 51,
Alph. DC, 1. c, p. 27.
Asimina, Adans, fam. 2, p. 365, Dun., 1. c, p. 81, DC,
1. c, p. 478.
Porcelia, Ruiz et Pavón, Sjst.^ I, p. 144, Prodr., 84,
t. 16, Dun., 1. c, p. 85, DC , 1. c, p. 480.
Calyx tripartitus aut Irifidus , brevis , persistens. Pétala
sex, duplici serie disposita, subsequalia aut exteriora inte-
rioribus saepius majora. Stamina numerosissiaia brevia
obtuse trúncala, gynandrophorum depressum partim ob-
tegentia. Ovaria 3-5 aut numerosa, substipitata , gynan-
drophorum terminantia, distincta, unilocularia , muki-
ovulata; ovulis saepius dupKci serie, in ángulo interno
dispositis. Carpella distincta , carnoso-coriacea , ovoidea
aut cyhndrica, laevia aut torulosa, unilocularia, aut pro-
ductione partis interioris quasi plurilocularia , polysperma ;
indehiscentia. Seminibus uni aut biseriatis, rarius abortu
solilariis, exarillatis.
Arbores, arbuscular aut frútices. Folia alterna, Sim-
plicia, integra. Pedunculi axillares aut oppositifolii , late-
rales ve, 1-4 flori.
Observations.
Nous avons deja exprime , dans un aulre ouvrage, la maniere
dont nous cnvisagions les limites du genre Uvaria (voy. Flor.
Seneg. 1, p. 10) j nous y réunissonsnon-seulement les genres Ast-
mina et Porcelia, mais la plupart des espéces du genre Uñona. En
ajvonaceví:, 43
effet, les caracteres qui out été assignés pour distinguer ees diffé-
renls genres sont ou de trop peu d'importance ou reposent sur des
considérations errouces. Ainsi le nombre desovaires fécondés daos
une méme flcur, le nombre et la disposition des ovules tantót en
une seule serie, tantót en deux series longitudinales, la forme
ovoide ou cjiindracée dupéricarpe, les élranglements qu'il peut
présenter dans sa longueur sont autant de caracteres variables a
l'infini et sur lesquels un examen approfondi nous a fait voir qu'il
étaitimpossibled'asseoirunedislinctionsuffisante. Aussi M. Blume
qui, dans son excellente Flore de Java, a observé et décril, avec
une grande exactitude, les nombreuses Anón acées qu'il avait recueil-
lies dans cette ile, quoique conservant encoré les deux genres
Uvaria et Uñona, finit par ajouter que le dernier, s'il ne doit pas
étre entiéreraent détruitj ne doit plus renfermer que les espéces
dont les carpellcs cjlindracés s'éloignent de la forme ovoide ou
globuleuse qu'on observe dans les véritables espéces du gen re [¡va-
ria. Mais ce caracíére a trop peu de valeur pour servir á distinguer
deux genres, d'aütant plus que cette forme vario beaucoup dans
les divers échantillons d'une méme espéce, non-seulement dans ce
genre, mais dans le genre Xylopia, oü le fruit est á peu prés sem-
blable,
Nous avions place dans le genre Uvaria, sous le nom á'' Uvaria
monopetala, une plante alors unique dans cette famille par son ca-
racíére, celui d'une corolle gamopétalc réguliére. Cette espéce
estdevenue le type d'un genre nouveau queM. Alphonse de Can-
dolle fils a nommé Hexalobus dans son mémoire sur la famille
des Anonacées. Une seconde espéce, originaire de Madagascar, a
été décrite el figurée par M. de Candolle flis, sous le nom d'Hexa-
lobus Madagascariensis. Nous en possédons une magnifique el
troisiéme espéce nouvelle qui a été trouvée par M. líeudelot au
Sénéííal. Nous la caractérisons de la maniere suivaule :
--O'
Hexalobus crispijlorus , Nob.
H, fol. elliptico-lanceolatis, acuminatis, aculissimís , integris.
coriaceis, supcrne glabris, subtus subferrugineis ; flor, maximis
axillaribus; corolla gamopelala regulari, sexparlila, campanu-
Kita, lobis lancoolalis margine sinuosis.
Crescitin ripis lluviorum Senegambiíc. Arlior procera.
44 BOTAMOUE. PLANTES VASCULAIRES.
U VARIA NEGLECTA, Nob.
)
U. folüs subscssilibus obovalibus, iongc acuminatis, basi scnsim
angustatis, coriaccis, ¡otegerrimis glabcrrimis; fructibus obovoi-
deis subsolilarüs ápice vix apiculalis, glabris, bilocularibus, di-
spermis ¡ndehiscentibus; scminibus Iransversim silis, cxarillalis,
linea prominula ad hilum circumdalis glabris, nitenlibusque.
Nob.
Vulgo : Yaya.
Descriptio.
Arbor mediocris, forma elegans ; rami virgati teretes, corlicc
cinéreo tecti, glabri, io summitate ramulorura tantum subferru-
gineo-pubenles.
Folia alterna cstipulata brevissimc petiolata subsessilia, figura
perraultum varia, ssepius obovalia, ápice longe acuminala, basi
sensim angustata, coriácea, integerriraa, glaberrima, nitida, sub-
peliucido-punclata, 2 — 3 pollices longa, 1 pollicem aut sesqui-
pollJcem lata ; petiolo brevissimo vix duas lineas longo pu-
berulo.
Fructus ovoideij suboliveeformes, paucissimi (an solitarii) basi
brevissime slipilali, semiunciam longi, ápice oblusissimo vix api-
culati, basi rotundati, glabri.
Pericarpium tenue fere exsuccum, biloculare, septo transversali
tenuissimo et saípe parlim cvanido, indehiscens, dispermum, se-
men unicum transversale, in utroque lóculo, mutua pressione et
interposilione septi subhemisphaericum , externe glabcrriraum et
nitidum, arillo dcstitutum , ñervo lato transversali, hili versus
cinctum.
Endospermium álbum subcarnoso cartilagineum externe rumi-
natum fissuratumque.
Embrjo tereliusculus exilis, homotropus, in parte inferiora en-
dospermii nidulans et erectus.
Crescit frequens insylvis diversarum insulai partium, et specia-
liier in parte occidentali.
Floretin temporc pluviarum. a mcnse maio ad julium. Fructus
in augusto ot septembre.
ANONACE.K. 45
Observatinn.
Quoique je n'aie vu qu'un scul échantillon de cette planto
et qu'il fút inconiplet, puisqu'il manquait de flcurs ct qu'il ne por
tait qu'uD fruit, j'en ai néanmoins formé une espéce nouvelle. En
effet, je n'ai trouvé , soit dans les herbiers que j'ai visites, soit
dans les auteurs qui ont décrit des Anonacées amcricaines, au-
cune espcce á laquclle on pút reunir mon échantillon. La seule
espere avec laquelle la plante de Cuba ait quelque analog^ie est
celle que M. Alphonse de Candolle (Mém. Anonacées, p. 26) dé-
crit sous le nom ([''Uvaria guatterioides. Elle est originaire de la
Guiane. Comme cette espéce, la nótre a des feuilles glabros, acu-
minéesau sommet, coriaces, des fruits ovoides, glabros : mais celle
de la Guiane a sos feuilles longues de trois á sept pouces, tandis
que, dans cellos de Cuba, ellos ne dépassent pas deux á trois pouces
au plus, el sont obovales ot non elliptiqucs. Les fruits contiennent
irois graines dans VUvaria guatterioides, DC, et deux seulement
dans notre espéce (ce caractére est d'une trés-faible valour); ees
graines sont ponctuées dans la premiore espéce, et lisses et bril-
lantes dans la soconde. Dans Pune et dans l'autre espéce, ellos of-
frent une bando circulaire plus saillante, qui onvironne la graineá
la hauteur du hile.
Usages. Le bois de cette espéce est dur j on en fait des char-
pontes quiservent á la construction des maisonset particuliéreraent
pour la toiture.
L'écorce est pour les habitants un médicament qu'ils emploient
Irés-fréquomment dans le tétanos; on l'administre sous forme de
décoction.
Le fruit est mangé par les divcrs animaux qu'on éléve dans les
basses-cours ; les pigeons sauvagcs en sont trés-friands.
Nota. Dans le paj's, on confond cette espéce avec VOxandra
virgata.
OXANDRA, No/k
U^^atice species j Swartz, /. c.
Guatterice species , Dunal, Moiiog.
Calyx cupulíeformis brevis, triparlitus persistens. Pe-
íala sex : tria exteriora ovali-oblonga, aut ovalia obtusa,
i6 BOTAMQUE. — I'I.aXTES VaSCULAIKES.
crassiusciila. Staniina paiiciora circiter 10-15 in disco (gv-
iiandr()|)horo) heniisphaírico inserta; subsessilia, antheris
ápice in ligulam oblongo-lanceolatam desincntibus , bilo-
cularibus , loculis discrelis extrorsis : pislilla summum gy-
nandrophorum occupantia, erecta, numero circiter 6-10,
distincta : ovariuní oblongum uniloculare , uniovulatum ,
óvulo erecto; stigma sublaterale, parte superiori ovarii
parum attenuata sustentum, quasi sulcalum et in parle
interna ovarii magis descendens, sensim ac sensim angus-
tatum.
Fructus ovoideus obtusus, unilocularis monospermus,
indehiscens. Semen exarillatum, arbores mediocres, rami
quasi virgati; folia alterna subcoriacea; flores axillares,
aggregati aut subsolitaria.
Observations sur le nouveau genre Oxandra.
Quoique les observations nombreuses que nous avons faites sur
les plantes de cette familie nous aient amené á penser que^, dans
l'état actuel de la science, on ne devait chercher á j établirquel-
que genre nouveau qu'avec une extreme circonspection , nous
crovonscependantpouvoir noushasarderáproposerl'établissement
de celui-ci. Les caracteres qui iui servent de base me paraissentici
de quelque valeur. On sait, en effet, combien peu sont variables les
étamines de cette familie, surtout quant á leur nombre et á leur
forme genérale. On peut donner, en effet, comme un caractére
presque constan t dans ce groupe naturel, le nombre considerable
deses étamines, pressées fortement les unes contre les autres, de
maniere á former une masse presque hémisphérique. II faut, toute-
fois , en excepter les genres Bocagea de M. Auguste de Saint-Hi-
laire et Orophea de 31. Blume, dans lesquels le nombre des éta-
mines est limité. Comme dans ees dcux genres, dans celui que nous
proposons , le nombre des étamines varié de dix á quinze. Elles ne
sont pas pressées les unes contre les autres ; mais leur caractére le
plus remarquable, c'est leur forme. A trés-peu d'exceptions prés,
dans les autres genres de la familie, elles sont courtes, obtuses et
tronquees á leur sommet, qui se termine par un renflement tu-
berculiforme. Dans notre genre Oxandra , au contraire, le filet se
prolonge au-dessus de l'anthére en un appendice étroit, lanceóle et
ANONACE^. 47
aigu, ce qui lorine une difrérence excessiveinent notable avee les
espéces du genre Guattcria, auqiiel les deux plantes qui consti-
tuent notre nouveau genre avaienl été réunies.
Ainsi le genre Oxandra differe du genre Guatteria, 1° par ses
étamines peu nombreuses, variant de dix á quinze; 2° par la forme
de ses étamines, terminées á leur sommet par un appendice lin-
guiforme et aigu, au lieu d'étre tronqué el renflé ; 3° enfin par ses
pistiis également moins nombreux. Ces caracteres nous paraissent
sufiisants pour bien distinguer nos deux espéces com me genre, et, si
notre maniere de voir n'était pas adoptée, il faudrait néanmoins
convenir qu'elles forment une section bien distincte daos le geure
Guatteria.
OXANDR\ VIRGATA, Nob.
Guatteria virgata, Dunal, Ation., p. 131, t. 31, DC,
Sjst.j I, p. 506. Ibid. Prodr.f I, p. 94.
Uvaria virgata, Swartz, Fl. Ind. occ, II, p. 999.
Uvaria lanceolata, Swartz, Prodr.f 87.
O. foliis elliptico-oblongis, acuminatis, basi lalioribus et sen-
sim ac sensim attenuatis, glaberrimis, lucidis, subpellucido-punc-
tatis ; floribus axillaribus subsolitariis ; petalis exterioribus subor-
bicularibus; fructibus subsessilibus. Nob.
Nom. vernácula : Bois de-lance. Yaya.
Descriptio.
Arbor mediocris, rectissima, ratione aliitudinis tenuis, ramis
gracilibus, cortice cinéreo, glabro.
Folia alterna estipúlala, vix pctiolala, elliptico-oblonga , sub-
lanceolala, ápice sensim acuminata, basi latiora et sensim ac sensim
angustata, margine integerrima, ulrinque glabcrrima, lucida, 2 aut
2 et semis uncías longa, lalitudine sat varia, semiunciam aut un-
ciamlata; subpellucidü-punctata, petiolo brevissimo, unam lineam
aut sesquilincam longo.
Flores axillares parvuli, subsolitarii et subsessiles, albi, ante cx-
plicationem subglobosi.
Calyx gamosepalus brevis cupulaíformis, profunde triparlitus ;
lobis latis, oblusiusculis, margiue ciliatis subicqualibus.
48 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
CorolliL» peíala sex duplíci serie disposita, tria exteriora obovaii-
obtusissima , inlus concava, basi subun^íuicuUUa ; tria interiora
exterioribus subsimilia sed paulo ang^ustiora.
Staniina pauciuscula, numero varia, 10-15 (sa3pius in floribus
numcrosis a me observatis deccm occurrerunt) in gynandrophoro
convexo ssepius duplici serie inserta, erecta, pistillis appressa sub-
sessilia; filamento plano, anthera? lóculos lineares discretos in
utraque margine et paulisper extrorsc gerenti et supra in ligulam,
crassiusculam lanceolatam desinenti : sulco loogíludinali dehis-
cunt anthera) loculi.
Pistilla 6-8-12 in centro íloris congesta, oranino distincta,
staminibus breviora et partem superiorem centralemque gynandro-
phori occupantia, cum illo, uti stamina, articúlala et facile ca-
duca. Ovarium ovoideo-compressum oblongum glabrum , basi
paulisper attenualum et quasi substipitatura, ápice sensim angusta-
lum, extrorsum subincurvum et stigmate crasso obtuso basi interna
sensim attenuato terminatum.
Transverso sectum ovarium uniloculare uuiovulalum : ovulum
e basi loculi ortum erectum.
Fructus ovoidei, olivseformes, 3-4 ex eodem flore, semiunciales
obtusi Iffives, glabri , basi subsessiles, parum succosi, saporc acri,
maturi nigricantes, bine sulco laívissimo exarati. Pericarpium in-
dehiscens, uniloculare monospernium.
Semen erectum loculum omnino implens, conforme ; episper-
mium crustaceo-membranaceum facie interna lamellas numerosis-
simas in fissuris endospermii penetrantes emittens. Endospermium
subcorneum, valde et profunde ruminato-fissuratum.
Crescilin insul» Cuba? locis humidis.
Observation.
Tout ce que nous a vous dit précédemmen t des usages de Vi'varta
neglecta s'applique encoré plus spécialemenl á VOxandra virgata ,
puisque l'on confond ordinairement le premier de ees arbres avec
iesecoud.
ANOXACE^. 4!)
OXANDRA LAU BIFOLIA, Nob.
TAB. VIII
Uvaria lauriJoUa, Swarlz, FU Ind. occ, II, p. 1001,
Guatteria laurifoliay Dunal, Mojiog., p. 132, t. 32, DC,
Sjst., I, p. 507. Ib. P/odr., I, p. 94.
O. foliis elliplicis, acuminalis, glabiis, sublucidis ; lloribus ag-
gregatis, pedunculalis; pctalis exten'oribus oblongis, oblusisj fruc-
libus slipitatis. Nob.
Descnph'o.
Arbor excelsa j trunco, raliouealtitudinis, parumcrasso, gracili,
rcclissimo , parce ramoso^ raniis patenlibus, corlice gríseo, líevi.
Folia alterna, ad ramorum planum distiche patentia ; brevissime
petiolata, ovali-oblonga aut elliptica, subabrupteacuminata^ 3-5
uncías longa , integerrima membranácea; omisso iiervo medio
subtus prominulo subenervia, lucido-viridia, glabra.
Flores aul ad imam nudamque ramorum foliosorum partem aut
in ramis apbyllis praecedenlium anuorum, aut eliam sed rariusin
foliorumaxillis, pauciuscule aggregati vix ultra quatuor, inlerdum
solitarii; pedicelli breves, 2-3 líneas longi, filiformes, recti, gla-
bri, origine contigui singuli, ad basin nonnuUis minutis squamulis
subrotundis vesliti.
Calyx minutulus, iripartitus, laciniis subrolundis minulissime
ciliülatis.
CoroUaalba: Pétala sex-, tria exteriora subovali oblonga recurvo
patentia; tria interiora, tantillum breviora, subconformia sed an-
guslius oblonga, minusetiam patentia; omnia levitercanaliculala,
marginibusattenuata, ad imam partem Simplicia 4 5 lineas longa.
Starainacirciter 15, demptisaut additispaucis nec plura viginli,
albida. Anther.ic subsessiles dislincte receptáculo seu gynandro-
phorocrassiusculo proniinen ti convexo adfixa?,ereclíB, incurvocon-
niventes in capitulum oblongiusculum, multoties caljce longius
et tertiam longitudinis pctaiorum interiorum partem paulo supe-
rans. Harum quaelibet velulilineari-subulata, extrorsa íacic bilocu-
laris, loculis lineari-oblongis, lateribus conneclivi crassiusculi
longitudinaütcr adnatis, augusto intervallo parallelis, sulco longi-
tudinali quo dehiscunt exaralis; connectivo supra lóculos in acu-
men et ipsis longius producto.
IIÜT. PL. VASt. 4
50 BOTAMOUK. IM .V.NTF.S VASCüLAIRES.
Pislilla quinqué a0>ACE^. 55
l'oii trouve dáosle iiiémoire deM. de Caudülle li'.s ([)l. 5, íig. c),
il m'est impossible de voir une différence réclle enlre cegenre et
lo Xylopia. Ce sont les mémes caracteres dans le port, dans la
forme genérale des fleurs, dans celle des pélales exlérieurs et
¡nlérieurs ; c'est le niéme gynandrophore creux et en urcéole, por-
lanllesélaniinessursa surface extérieureet les pislilsau fonddesa
cavilé; les stylcs et los stigmates sont également réunis en une sorte
decónej en un mol, ce sont tous les signes caractéristiques des
aulres espéces de Xylopia ,■ il est vrai que, suivant M. de Candolle
lils, les graines ne sont pas arillées ; mais , en supposant qu'en
effet l'arille , que nous avons nous-meme rencontré dans loutes
les espéces de ce genrc oü nous avons pu observer les graines ,
manque, en réalité, dans cette espéce, devrait-on, pour ce seul ca-
ractére, en faire un genre nouveau, quand tous les autres concor-
dcntavec ceux d'un genre deja connu? Nous avouons franche-
raent que nous n'oserions nous prononcer pour l'affirmative ; en
second lieu, nous voudrions élre bien convaincu que les fruits
quiont été décrits et figures comme ceux de cetle espéce lui ap-
partiennent bien réellement; ce dont nous doutons un peu. En
effet, nous vovous que , dans la figure de M. Dunal, les fleurs de
V Uñona acutiflora sont sessiles , tamlisque l'assemblage de fruits
qu'il figure (pl. 22), et qui proviennent évidcniment d'une seule
fleur, est porté sur un pédoncule de plus d^un pouce de lon-
gueur. Nous avons done quelques raisons de soupconner que ees
fruits pourraient bien appartenir á quelque espéce d'Uvarta et
que ce serait par suite d'une confusión d'herbier qu'ils auraient
été rapportés áVLhiona acutiflora. Ces motifs juslifient done la
proposilion que nous faisons de reunir cette plante au genrc
Xylopia, sous le nom de Xylopia acutiflora. Des lors le genri'
Coelocline dcvrait étre rayé de la famille.
Nous avions décrit et figuré {FL Seneg. 1 , p. 9, t. 3, f. 1),
sous le nom A'' ü varia parviflora, une plante qui avait été ains'i
appelée par M. Leprieur; mais dans tous les écbantillons que
nous avions été a méme d'observer , les lleurs manquant, nous
n'avions pu, par conséquent, décrire la structure de Icurs diverses
parlies, nous n'avions done décrit que le fruit. M. Alph. de Can-
dolle n'a pas, je crois, été plus heureux que nous , car il ne dit
rien de la fleur, et cependanl ¡I déplace cette plante du genrc
(haria, oü nous l'avious placee á cause de son fruit, qui offre
bien, en effet, la structure de cclui des autres espéces de ce genre.
56 BOTAMQL'E. PLAMES VASCtLAlRES.
[)our le jJort( rdans son nouvcau genre Coelocline ; or M. de Cao-
(lüUc (ül lui-mcme que son genrc csl inlcrmédiairc entro les
deux g^enres Vvaria el Xylopia , qu'il a le íruit du premier c( la
flcur du second. Mais d'apres quoi nolrc plante, qu¡ n'cst encoré
connue que par son fruil, qui esl bien évidenimeul celui dc>
Uvaria, serail-elle Iransportée dans un aulro genre a cause de
différences qu'on supposerait exislcr dans scs fleurs que pcrsonne
n'a jamáis dccrites? Nous pensons done que, jusqu'á nouvcl
examen, nous ue nous sommes pas éloigné de la vérilé en rap-
portant cctte plante au genre Uvaria.
La counaissance que nous avons acquisc, par un examen appro
fondi de la structure d'un grand nombre des genres de cette
famille, nous a convaincu que , pour bien préciser ees genres, il
ne faut pas, comme on Ta fail assez généralement , se contenter
de tirer les earacleres presque exclusivoment d'un seul organe ,
comme la forme de la corolie ou méme celle du fruit , mais qu'il
cst indispensable encoré de faire intervenir dans ees caracteres ia
forme des étamines, cclle du disquc ou gvnandrophorc, la pré-
sence ou Tabsence du style, la forme du stigmate , le nombre et
la position des ovules dans l'ovaire. En suivant , dans un nouvei
examen de cette famille, cette marche philosophique et tout á fait
en rapport avec les exigences acluelles de la scieiice , on arrivera
certainementá des resultáis intéressants et tout a fait nouveaux ;
onverra, par exemple, qu'uu grand nombre d'espéces anciennes
et généralement admises, méme parmi les genres qui paraisscnt
les mieux connus et par conséquent les plus fáciles á distinguer,
doivenl en étre relirées pour élrc transporlées dans d'autres. C'est
ainsi, pour n'en ciler qu'un exemple, que labeíle Anonacéedc Pile
de Franco, désignéc, par Lamarck el par lous les autres botanisles
subséquents, sous le nom á'' Anona grandiflora, appartíent bien
évidemment au genre Xylopia., dont elle offre le gjnandrophore
concave, les pistils termines chacun par un long sligmale üli-
. forme, el les sligmates, au lieu d'élre réunis en cóne comme dans
la plupart des aulres espéccs de ce genre, distincts et separes^
c'est au reste ce que j'ai aussi observé dans le Xylopia frutescens.
II en est encoré ainsi de V Anona amplexicaulis de Lamarck el
trés-probablement de plusieurs autres espéces du méme genre, qui,
reunios au Xylopia, devront en modifier les caracteres a causo de
leurs pétales, boaucoup plus largos que dans les autres espéces
jusqu'á présent rapportées au genre Xylopia.
MENISPEHMACE^.
CISSAMPELÜS.
Cissdmpelos, L. Juss., DC, Sjs¿., Aiig. St-Hil., FI. btas.
sep., \, p. 49.
Flores dioici , rarissime monoici (teste ciar. Aug. St-
Hilaire). Flores masculi : calyx 4-sepalus, sepalis ima basi
parum inter se coalitis patulis, ovali-oblongis. Discus hy-
pogyniis cupulaeformis (coroUa monopetala quorumdam)
aut subcampaniilatus , margine siniiosus aut qiiadrilobus;
rarissime squamulíe minimaí quatrior (pétala ex Aug. St-
Hil.) cum sepalis alternantes. Antherse qiiatuor oblongo-
transversales, sulco horizontali notatae, uniloculares, ho-
rizontaliter dehiscentes, androphori brevis, terctis, pleni
ápice truncati margini sessiles aíTiXtE. Flores feminei
niidi , calycc corollaque destituti : horum vicem gerentes
sqiiamula3 dúo unilaterales; exterior, calycina, ante an-
thesim dimidiam lateralem pistilli partem obtcgens , mox
decidua; interior coroUina seu discoide;», nndto minor,
subcarnosa, exteriori opposita et cito caduca. Ovarium
parum excentricum basi bine (in parte squaniulis contra-
ria) gibbosulum, uniloculare, nniovulatum, ápice recur-
vum : óvulo laterali, primum recto, mox uti ovario, in-
curvo. Stylus brevissimus, crassus, glaber, inciuvus, ápice
trifidus. Stigmata tria faciem inteiiorem divisionum styli
occupantia. Drupa pisiformis compressa. Nux ossea com-
58 BÜTANIQLIK. 1>LAMES VAStULAlKES.
pressa, inciirvaüone et coalitione partis superioris cum
¡iifcriore subhippocrepica. Semen teres, lóculo nucis con-
forme. Episperniiiim membranaceum. Endospermium pa-
rum siibcarnosum. Embryo axilis, teres, cotyledonibus
lincaribiis; radícula infera cónica.
Frútices aut suffrutices , caulis erectus virgatus, teres
vel tetragonus; vel caulis sarmentosus volubilis, striatus.
Folia alterna petiolata. Flores minimi, masculi in racemos
axillares famosos; feminei in racemos simplices axillares,
dispositi, bracteati, et in axilla singulse bractese, fasciculati
et pedunculati.
CISSAMPELOS CAAPEBA.
C. Caapebcij L., sp., 1473, DC, Syst., I, p. 536. Ib.,
Proch., I, p.
Caapeba folio orbiculari non umbilicato, Plum., Gen. y 33,
Ico/i. Anier. Ed. Burm., t. 67, f. 2.
C. fülüs suborbiculato-cordiformibus, ápice obtusis mucroQU-
latis, basi emarginalis aut Iruncatis petiolo marginali, 7-nerviis,
prsesertim siiblus pubcnti-tomentosis, rarius tantum pubenlibus;
raccmis folio subbrevioribus; fruclibus pisiformi-corapressis, iii-
gosis, parvulis, pilosiscpie.
Nomcu vernaculum : Pareira brava.
Descripiio.
Caulis teres volubilis, ramosus striatus, lorsivus, praeserlim iii
ramis junioribus pubens aut subtomentosus, in velustis sub-
glaber.
Folia alterna estipúlala, petiolata, máxime varia; saepius sub-
orbiculato-cordiformia sublus pubenti-tomentosa pallidiora, su-
perne viridiora puberula aut subglabra, basi profunde et acute
emarginata , ápice obtusissima mucronata, integerrima; nunc
non basi emarginata, sed transversim secta; 7-nervia, nervis
basilaribus ex ápice petioii submarginali ncc peltato orlis, ra-
mosis; folia sesquipoUicem ad tres pollices lata, longitudine sub-
simili •, pctiolus semiteres, síepius fere longitudine limbi folii, pu-
MENISI'ERMACE.E. 59
benti-lomentosus aut puberulus. Flores dioici : masculi race-
mosi, racerao axillari, ramoso, folüs breviori j pcdicellis gracili-
bus pubescentibus ápice iocrassatis.
Calyx quadrisepalus, patens, slellalusj sepalis basiinter se sub-
coalilis, oblongis ovalibus, acutis, margine membranaceis, externe
pilosis, facie interna glabriusculis.
Discus cupulffiformis (corolla monopelala auctorum) calyce
multo brevior, erectus, crassiusculus, margine truncalus, subsi-
nuosus, amplior.
Stamina 4, monadelpha : androphorum crassum planum, cen-
trum disci , florisque occupans, breve, ápice truncatum, disci
altiludinem vix superans. Aulhera? quatuor sessiles,margini trun-
caturíe androphori affixee, transverse ovatee, sulco Iransversali
quo dehiscunt, uniloculares, nótala?.
Flores femiuei in racemum simplicem dispositi : racemo axillari
aut paulispersupraaxillari, solilario;, folio breviori, floribus, brac-
teis inlermixtis : bractese subcordatse basi petiolatae, ápice ob-
tuso apiculatíe, pubenti-lomentosse , ex axilla singularum brac-
tarum nascuntur flores 4-6, gracili pedúnculo villoso suffulli;
fasciculati.
Squamula calycina única laleralis, pistillo bine applicata, sjb-
concava et vix hujus dimidiara lateralem partem obtcgens, externe
pubcscens, subobtusa , crassiuscula , marginibus membranácea
tenuior, caduca.
Squamula corollina, squamula? calycinae opposita, mullo minor,
oblusiuscula subcrassa, glabra, caduca.
Pislillum, partim nudum, constans ovario ovoideo subiucurvo,
hirsutissimo uniloculari, uniovulato, óvulo sublransversali, slylo
brevissimo vix ab ápice ovarii mullum incurvi dislincto glabro ; et
sligmale terminali trífido crassiusculo.
Fruclus pisi minimi raagnitudine, compressus, suborbicularis,
rugosus, pilosusque, ápice, a máxima incurvatíone ad basin verso,
et cum ipsa pericarpii basi coalito. Pericarpium tenue subcarno-
sum.Nuxin orbem incurvasubossea, unilocularis, monosperma,
externe rugosula, et margine quasi obsolele crenala.
Semen teres curvatum , hippocrepicum media cjus curvatura
affixum.
Epispcrmium tenue, mcmbranaceura.
. Endospermium carnosum, parcum.
Embryo in centro cndospermii teres, ferc ejusdem longitudine,
(;0 BOTAMOUli. PLANTES VASCÜLAIRKS.
incurvus : cotiledones lineares appHeatai; radícula teres ad basin
pericarpii spcctans.
Crescilin rudcratis elincullis ínsula? Cubse.
Observations.
Cctle espécc esl tres poljmorphc, comme, au reste, plusíeurs
autres du niéme gcnre. Ainsi elle esl quelquefois presque tomen-
teuse et grísátredans toutcs ses parlies, d'aulres fois simpleraent
pubescente, ou niéme presque glabre. Ses feuilles varíent beau-
coup dans leur g^randeur et la longueur de leur pétiole, aínsi que
dans leur figure : tantót, en effet, elles sont profondémenl échan-
crées en coeur a leur base, tantót, au contraire, elles sont coupées
presque carrémcnt ; maís constamment leur péliole nait du bord
méme du límbe, c'est á-direqu'elles ne sont jamáis peltées, comme
dans le Cissampelos pareira, L., el elles of fren t toujours sept ner-
vures, du moins dans les nonibreux échanlíllons que j'ai eu l'occa-
sion d'examiner.
Notre plante esteonnue dans Tile de Cuba sousle nom vulgaire
de Pareira Oravaj mais, cependant, elle est bien distinctedu Cis-
sanipelos pareira, L., qui donne la véritable racinc de Pareira. Elle
différe, en effet, de cetle derniére espéce nou seulement par ses
feuilles, qui ne sont jamáis peltées, maispar ses fruils, qui sont plus
de trois fois moins gros. Par ce dernier caractére, le Cissampelos
caapeha, L., se rappruche singuliércment du Cissampelos micro-
carpa de de Candolle, qui ne me parait pas en différer sensible-
ment, si ce n'est que ses feuilles ont de neuf á onze nervures au lieu
de sept. Nous n'oserions pas assurer que l'espece de M. de Can-
dolle fút bien dislinclede l'espece Linnéenne.
La racinc de Pareira est usilée dans les Antilles contre la
morsure des sorpents venimeux. On emploie au méme usage le
suc retiré de ses feuilles fraicbes.
La racine de Pareira est grosse , épaisse, coriace et comme
ligneuse ; elle a une saveur amere, peu intense et une odeur extré.
mement faible. C'cst un remede qui a joui, en Europe, d'une assez
grande réputation. On la considérait comme un diurétique trés-
puissant, capable méme, suivant Helvétius, de dissoudre et d'ex-
pulser les pelits graviers qui se formen t dans la vessie ; on l'a éga-
lement employée contre les leucorrhées et les gonorrhées. Mais
généralcment, aujourd'hui, ses usages sont irés-restreints.
x\YMPHiEACEiE.
NYMPH^A.
Njmphcea, Neck., Elem., III, ii" 1828, Smith, Prodr,
Fl. grcecce. I, p. 361, Rich., Anal.fr., 69, ÜC, Sjst.
nat., I, p. 49.
Njmphcece sp.y L. Juss.
Calyx 4-6-sepalus, peisistens aut deciduus; pétala nu-
merosa ssepius oblonga in facie externa ovarii inserta. Sta-
mina numerosa mulliserialia, filamentis exteriorihus dila-
tatis et petaloideis. Ovarium sessile, multiloculare; loculis
multiovulatis. Stigma termínale multiradiatnm. Fructus
coriaceus, subglobosus, stigmate persistente coronatus,
multilocularis indehiscens, interne pulposus. Semina nu-
merosa, parietibus dissepimeiitorum inserta, arillo sub-
carnoso involuta.
Herbae in aquis natantes. Rhizoma carnosum, crassissi-
mum, ramosum, squamis distantibus notatum. Pedun-
culiunifloripetioliquc teretes usquc ad superílciem aquarum
elongati; folia amplanatantia saípius peí tata, orbiculari-sub-
cordiformia, integra aut in ambitu dcntata, subtus sa^pius
reticulato-nervosa. Flores maximi et inter venustissimos
totius regni vegctabilis adiRunerandi; albi, rosei, purpu-
rascentes aut cairulei.
62 BOIANIQUIi. — l'LAMES VAStULAIRES.
NYMPH^EA AMPLA.
N. ampia f DC, Syst. nat., II, p. 54, Ejusd., Prodr.j
I, p. 115.
]S. lotiis, Aubl., Guy., 1, p. 533 (non L.).
Castalia ampia , Salisb., Ann. bot., II, p. 73.
N. foliis peltatis argule dentatis, utriuque glaberrimis, nervis
subtus valde prominenlibus areolatim reticulalis, DC. 1. c.
Crescit in aquis stagnantíbus, circa Guanaba, ubi detexit ciar.
Espinosa.
Florebat in mensc novembre.
Observation.
Ce n'est qu'avec quelque doute que nous rapportons á cette
espéce le Nymphcea qui exisle dans les eaux stagnanles des envi-
rons de Guanabo. Les échantillons de cette espéce ne se sout pas
retrouvés dans les herbiers de M. Ramón de la Sagra. C'esl seule-
ment d'aprés quelques notes que nous avons fait cerapprochement,
justifié d'ailleurs par cette considération que le Nymphcea ampia est
la seule espéce qu'on ait encoré trouvée dans les Antilles.
PAPAVERACEiE.
ARGEMONE.
JrgemoTie, Tournef., fjist., 239, t. 121, L., Gen.f 649,
Juss., Gen. y 236, DC, Syst., II, p. 85.
Calyx 2-3 sepalus, deciduus : sepalis concavis ápice
oblique mucronato-cornigeris subaculeatis, deciduis. Co-
rulla 4-6-petala, petalis corrugatis deciduis, sessilibus,
Stamina sat numerosa; antheris oblongis. Ovarium ovoi-
deo-oblongum aculeatum , ápice attenuatum stigmatibus
4_7_radiantibus membranaceis concavis plicatis, superne
glandulosis coronatum. Capsula ovoidea, 5-costata, acu-
leata et stigmatibus persislentibus apiculata, unilocularis,
ápice quinquevalvis ; tropbospermiis linearibus simplicibus
ápice Ínter se concretis et persislentibus.
ARGEMOIVR MEXICANA.
Jrgemone mexicana, L., sp., 727, DC, Syst. nat., II,
p. 85. Ib. Prodr., I, p.
Herba anima, caule ramoso bipedali, Icrcti, glabro, glauco,
aculeatOj folüs allcrnis sessilibus, oblongis , inciso-sinuatis, mar-
gine dorsoque in nervis aculeatis, albo-maculalis. Floribus soli-
larüs in axilla folioruní supromoruní , albidis aul síepius cilrinis.
Crosfit flequen lissime in diversis insuhe stalionibus.
64 BOTANIQUE. IM.AM ES VASCULAIRES.
Observation.
VArgemone mexicana, L., esl une planto répanduca profusioíi
(lans prcsque toutes les conlrées du continent américain et de l'ar-
chipel des Anlillcs : on Pa égalemenl Irouvée au cap de Bonne-
lispérance, á Maurice et dans Tlnde ; mais il est trés-probable
qu'elle y aura été apportée, car elle est cerlainemenl on'ginaire de
i'Amérique. C'est une plante á laquelle on attribue beaucoup de
propriétés medicales. Ainsi P. Browne (Nat. Hist. Jam., 244) dit
que ses graines sont emplojées avec un graud succés contre la
diarrhée el les autres cours de ventre. Au Sénégal, la décoction de
la racine estcmployée par les négres contre la maladie vénérienne.
Dans l'ilede Java , le suc de la plante fraiche est administré contre
les maladies cutanées trés-rebelles.
BOCCONIA.
Boccoiiia, Plum., Gen., 35, t. 25, L., Gen., n** 591,
Juss., Gen., 236, Gaertn. fruct., I, p. 204, t. 44, f. 1,
DC, Syst., II, p. 89. Ib. I, p.
Calyx bisepalus coloratus, deciduus; corolla nulla. Sta-
mina numero varia 8-24, pluriserialia, filamentis capil-
laribus; antheris oblongis linearibus. Ovarium stipitatum,
ovoideo-compressum, ápice attenuatum in stylum brevis-
simum; stigmata dúo oblonga, crasso-ligulata , recurva.
Capsula oblonga compressa, ápice longe acuminata, uni-
locularis monosperma , bivalvis, valvis a trophospermio
persistente annulari , et externe circumprominulo, a basi
ad apicem secedentibus. Semen erectum, ovoideum, basi
arillo carnoso cupulaeforrai cinctum; epispermium crusta-
ceum : endospermium carnoso-oleosum : embryo minutus
erectus ad basin endospermii.
Herbse aut suíFrutices, succosi; folia alterna ampia, glau-
cescentia, ssepius subpinnatifida; flores in panícula ramosa
dispositi.
PAPAVERACE/E.
BOCCONIA FRUTESCENS.
Boccojiia frutescens , L., sp., G34, Jacq., Am., p. 14G,
Browne, Jam.j 244, DC, Sjst. Jiat., II, p. 90. Ibid.
Prodr., I.
B. foliis petiolatis oblongis, acutis, lobato-pinnalifidis, basi
atteuuatissubcunealis, superueglauc¡s,glabr¡sque, inferné incano-
lomentosis; lobis sublanceolatisacutis, panícula terminali, ramosa;
capsulis glaucis. Nob.
Crescit in diversis insulse Cubae locis, Canasi^ Vuelta de
Ahajo, etc.
Floret maio et fructus maluri in junio.
Observation.
Cetarbrlsseau^ qui peut s'éleverá une hauteur d'une dizaíne de
pieds, varié beaucoup dans le nombre des élamines que porte cha-
cune de ses fleurs; j'en ai compté trois et quatre seulement dans
un grand nombre de fleurs , tandis que Jacquin dit qu'il en a ob-
servé généralement de douze á seize, et presque jamáis ni plus
ni moins.
tOI. TL. YASC
CRÜCIFKR^:.
CAKILE.
Cakile, Tournef., Scopol., DC, Sjst., II, p. 427.
Calyx clausus, erectiusculus, basi obsolete subbigibbo-
sus. Stamina tetradynama, filamentis edentulis. Pétala un-
p-uiculata : stigma sessile simplex, termínale truneatum.
Siliqua oblonga, infra mediam partem articúlala; sube-
rosa, indehiscens, in duas partes articula tas, clausas sece-
dens; articulo inferioreuniloculari, monospermo, obconico,
ssepe ápice bi aut quadridentato ; articulo superiore lon-
giorc uniloculari, monospermo, cónico aut saepius qua-
drangulari , compressiusculo.
Herbfe glabras, subcarnosai, maritimae; foliis pinnatifi-
dis , inciso-dentatis aut subintegris ; floribus albis aut
purpurascentibus.
C4KILE MARITIM\, JS ob .
Cakile maritima, Scopoli, Carn., n" 844, DC, Sjst., II,
p. 428.
Bunias Cakile, L., sp. 936.
Cakile americana, Nutt., Gen. Am., II, p. 62, DC,
Sjst.y II, p. 429.
Cakile cegjptiaca ^ Tussac, Fl. ant., I, f. 17.
Cakile cubensis^ Kunth (in Humb. et Bonpl., Nov. gen.,
V, p. 75).
Cakile cequalis , L'hérit. in DC, Sjst., II, p. 430.
crucifera:. fi7
C. foliis suhcarnosis, pinnatifidis, inciso-dentatis aul subinlo-
íjris laDceolalis;siliqu¡sol)longis^ infra médium arliculatis; articulo
inferiori breviori ápice b¡ quadridcnlato, aut nudo, superior!,
elongato, aculo subconicoaut polius tetrágono, compressiusculo.
Crescit in maritimis Ínsula^ Cuba>. prope Bacuranaoj prope Cayo
Bonito et Catjo F/«mmj/o (Jardines del rey, líunib, et Bonpl.).
Florcbat martio.
Descriptio.
Radix annua.
Caules diffusi, decumbenti-assurgentes, pedales aut sesquipe-
dales, teretes, substriati, glabri.
Folia alterna crassiuscula, ercctiuscula, plana, viridia, sublucida,
quasi in brevem peliolum canaliculatum angustata, oblonga, ápice
obtusa, iníequaliter dentata, aut pinnalifido-dissecta, glabra.
Flores albidi aut dilute purpurascentes, spicati : spica sensim a
sensim longior et laxior, pcdunculis brevibus. Calyx primum viri-
dulus, demum flavescens. Corolla primum alba, dilutissimum colo-
rem violaceum sensim suscipiens.
Calyx : sépala quatuor erecta subspqualia, dúo submajora obtusa
et ad apicem concava , dúo subacuta; omnia spalhulato-oblonga,
decidua.
Corolla : pétala quatuor ;equalia, brevi-obovalia in ungucín
angustum, caljce subbreviorem desinentia, inler glándulas disci
inserta.
Stamina sex , erecta : quatuor per paria opposita ; dúo opposila
mullo breviora, a cseteris remotiuscula : filamenta crassiuscule se-
tacea, longiora recta, breviora, basi incurva : anthera^ erecta?, cor-
datae, subacurainalíe, postice líeviuscula?, antice loculis sulco pro-
fundo distincíis, sulco longiluflinali apicem non assequenle dehis-
centibus.
Glándula? (discus) quatuor insequaliter subrotundse, virides;
duabus extra paria staminum longiorum; duabus intra stamina
breviora, a pressione unguium et lilamenlorum poljedrae.
Ovarium quasi compositum binis partibus, articulo sinuoso dis-
tincíis-, inferiore compresso, per facies quasi quadrata, sulco Icvi
basi latiore inscripta ^ lateribus convexis : superiore ilidem com-
pressiuscula, desinenle in slylum latum, contrario a germine com-
pressum et ancipitem. Stigma lerminalc simplex, ápice slyli
angustius, quasi areola elliptica prominula, minute glanduiosa,
rimula marginibus styli contraria, medio impressa.
68 noTAMQütí. PLANTES VASCliLAIRKS,
Siliqíia ((Mollea, 8-10 lineas longa, infra nicdi'am parletn arli-
culata ¡ndchiscens, sed (ransvcrse io duas parles clausas secedens ;
articulo inferiürc breviorc quasi obconico, vix compresso, un¡-
loculari, monospermo; ápice trúncalo el quasi bidenlalo; articuK)
superiori subconico, compressiusculo el quasi quadrangulari, ápice
atlenualo, basi uniloculari , monospermo, indchiscenle, superne
pleno.
Observations.
M. Kunth, dans les Nova genera deM. de Humboldl (5, p. 75), a
décril la plante dont il est ici queslion comme une espéce nouvelle
qu'il nomme Cakile cuhensis. Nous ne parlag^eons pas Topinion de
nolre savantami, ni celle de MM. Nuttal el de Candolle. Ainsi
nous croyonsdevoir reunir en une seule les Irois espéces de Cakile
décriles par M. de Candolle (Syst. \, p. 428), sous les nomsde
Cakile maritimaj, C. americana et C. cequalis. Ces deux derniéres
ne nous paraissenl élre que de simples variélés du tvpe du genre,
le Cakile maritima, L. Celle plante, en effel, est Ires-polymorphe,
non seulement dans sa grandeur, la figure de ses feuilles, tantót
profondément el inégalemenl pinnatifides, tanlól irréguliérement
incisées ou denteos, lanlót enfin enliéres, mais encoré dans la
forme de son fruil, forme qui a cependant élé eraployée par les au-
teurs précédemment cilés, comme le principal caractére dislinclif
des especes qu'ils ont établies et dont nous proposons la reunión.
Ainsi nous avous examiné des échantillons du Cakile marítima re-
cueillis en France, soit sur les bords de l'Océan, soil sur ceux de la
Médi Ierra née, el nous avons trouvé de telles varialions entre eux,
qu'en ne prenanl que certains échantillons extremes on serail
tenté d'en faire autant d'espéces dislinclcs. Ainsi la silique est
tanlól courlc, épaisse; rarticle inférieur, quand le supérieur en est
détaché, est terminé par quatre cornes, opposées dcux á deux, les
deux inférieures divergentes, les deux supérieuresdressées el con-
vergentes. L'article supérieur est un peu comprimé el á quatre
angles trés-saillants. Tanlól, au conlraire, el souveulsur le méme
pied, les qualre éminences ou cornes de l'article inférieur dispa-
raissenl, quelquefois méme cet article tout entier avorle et son
absence modifie singuliérement la forme genérale du fruit. Quant
á Tarticle supérieur, il est quelquefois trés-comprimé et comme eu
forme de lame de poignard.
Si maintenanl nous examinóos comparalivement les caracteres
CRIT.IFER.E. 69
assirrüés par le célebre auleur du Systema naturale pour distingucr
les Cakile marítima, americana el cequalis, nous recomiaitrons, en
ayant sous les yeux les échantillons qui leur servent de type, que
ees caracteres n'ont aucune valeur. Ainsi 1° le Cakile marítima esl
oaraclérisé par cetle phrase : Siliculoe articulo superiore ensiformi.
Córame nous Pavons fait remarquer précédemment, Tarlicle su-
périeur estcommunémenl pyraraidal, un peu comprimé etii quatro
angles^ quolquefois cependant la compression est assez conside-
rable pour quil paraisse ensiforme, mais en conservant néan-
moins quatre faces et quatre angles.
2<> Le Cakile americana est ainsi caraclérisé : Siliculcc articulo
superiore ovato acuto. Les échantillons que j'ai dans ce moment-ci
sous les yeux, et qui ont été récoltés dans plusieurs partios de Pile
de Cuba, presenten t unarticlesupérieur nuUement ovoide,, comme
Pindique la phrase du Systema naturale, mais pyramidal-allongé
et á quatre angles. Comme dans les échantillons des bords de PO-
céan etde la Méditerranée, il est terminé en poiutc mousse á son
sommet. Aucuné différence sensible ne nous parait done exister
éntrele Cakile americana, Nuttal (^Gen. am. 2, p. G-2), et le Cakik
maritima, L. Kunth (^Nov. gen., 5, Ib) a fait des individus
rapportés des environs de la Havane par MM. de Humboldt el
Boupland une espéce distincte du Cakile americana et qu'il décrit
sous le nom de Cakile cubensis j les caracteres quMl luí assigne
pour la distinguer de la precedente, sont uniquemcnt tires des
feuilles, qui sont lancéolées, aigues, trés-entiéres ou simplemenl
á dents écartées. Mais deja nous avons fait observer que dans le
Cakile maritima d'Europe, bien que les feuilles soient profondé-
ment pinnatifides, on les trouvc cepcudant quelquofois sim[)le-
ment dentées et méme á peu prés entiéres sur certains échantil-
lons. Le Cakile cubensis, Kunth, n'est done aussi qu'une forme ou
(ju'unc simple variélé du Cakile maritima, ^Aa Linné.
Enfin vienl le Cakile cequalis , ÜC, ainsi caractérisé : SilicuUr
articulo superiore basi subtetagrono, ápice longe rostrata. Les
échantillons decette espéce que nous püssédons,elqui ont, jeerois.
servi de type á Pétablissemenl de cette espéce, nous onl olTerl Par-
ticlesupérieurallongé, un peu plus gréle que dans les espéces pre-
cedentes et trés-obscurément quadrangulaire. Mais dans cellc
forme nous n'avons pu saisir aucun caraclére propre a constiluer
une espéce distincte. En conséquence, nous eroyons qu'il n'existe
([u'une scule espéce de Cakilr, le Cakile maritima, et que les autres
70 BÜTANIQUE. PLANTIiS VASCULAIRES.
espcccs qui oiit élé décrites sous les nonis do Caltile americana,
C. cubensis et C. a-qualts ne sontque dos formes oii des varietés qui
renlrcnt toulesdans l'ospecc linnéenne.
Usages et propriétés. LeCakilca uqo savcur piíjuanle ot amere,
(|ui rappollo bien cello des aulrcs plantes de la famille des Cruci-
feros que nous omployons en Europe commo a ntiscorbu tiques ;
aussi a-t-il los memos propriélés que le Crosson, le Cochióaria, etc.
On l'omploiedans les mémes maladies et en particulier danslosaf-
foctions scorbu tiques et quelquos hydropisios passives. On peut
admiuistrer la racino, infusée dans du vin blanc, ou le suc ex-
primé des feuillos ou des tiíjes.
LEPIDIUM.
Lepidium, R.Brown, Hort. kew., ed. 2, IV, p. 85, DC,
Sfst., 11, p. 527.
Lepidii sp., L.
Calyx sequalis, suljclaiisus ; pétala unguiculata integra;
stamina numero varia ^ edentula; silicula orbicularis ant
ovoidea, compres&a, saepius ápice emarginata, bilocularis,
septo angustissimo , loculis monospermis , bivalvis; valvis
compressis carinatis aut in alam extensis; stylo nullo aiit
filiformi persistenti; semina solitaria péndula, compressa
aut subtriquetra; cotyledones sublineares incumbentes.
Herl)8e aut suffrutices; foliis alternis saepius simplicibus,
varié incisis , floribus parvis albis, in racemos simplices dis-
positis.
LEPIDIUM VIRGINICUM.
Lepidium vir^iidcuin, L., sp. 900, Swartz, Obs., 251,
Michx., Fl. bor. Am., II, p. 27, Pursh , Fl. bor.
Am., 435, Nutt., Gen» am., 11, p. 64, DC, Sjst.^ \\,
p. 538.
í.. foliis radicalibus , lyrato-pinnatifidis , caulinis spathu-
lato-lanceolalis , insequaliler inciso scrralis, siliculis orbicula-
(RICIFERE. 71
ribas, ápice cmaiginalis, podicello hrevioribus ; (loribus 2-3-
4 andris.
Descriptin .
Radix aiiuua.
Caulis herbáceas, erectas, glabellas, teres, pedalis ramosas.
Folia sabglabra, undiqae recurvo-patentia : radicalia et ititer-
dum imacaulinia lyrato-pinnatifida : caulina inferiora subspatha-
lata , inaequaliter inciso-serrata; superiora lineari-lanceolata ,
rariter serrata.
Flores racemoso-spicati : spicse terminales longias promissiles :
lloribus minatis numerosis^ longiuscule pedicellatis, patulis.
Calyx quadrisepalus, patenliuscule erectas; scpalis vix sparsim
paberalis, sabovali-oblongis, obtusis decidáis, viridulis.
Pétala quatuor, candida, saperne patala, tcrtia circiter parte
caljce longiora, spathulata , modo integra, modo ad apicem vi\
erosa, decidua. -
Slamina pleramque duo^, duobus calycis sepalis opposita, facic-
ram ovarii medio respondentia, isto paulo longiora erecta : Gla-
inenla setacea, alba, antheree pallido-luteolíe, sabgloboso-didynife,
introrsaí, longiludinaliter dehiscentes. Karius stamina tria obser-
vavi.
Glandulíe disci minuta?, subrotundaí, una utrinque ad basin
singulorum filamentorum.
Filamcntorum cíeterorum nequidein vestigia.
Ovarium orbiculatum, sessile, ápice fissum : stylus brevissimus,
cylindricus, intra tissuram intrusas el vix distingucndus. Stigma
minutim glaudulosum concavo-umbilicatum.
Ovarium longitudinaliter dissectum, biloculare, loculis uniovu-
latis; óvulo in summo auguli versas basin styli adnexum, funiculo
tereti suffultum , propeudeus , subreniformi-ovoidcuní . ápice
affixum.
Silicula longiuscule pedicellata suborbicularis compressa, ápice
cmarginata et inde quasi bidentata, dentibus obtusis, glabra, bi-
locularis, bivalvis; loculis monospermis, valvis compressissimis ca-
rinalis.
Crescit frequens in cultis Ínsula; Cuke, ubi vulgo sahe-levcion.
Florcbat maio et junio.
72 BOIA.MQUE. PLANTES VASCULAIRES.
Observation.
Cette cspcce croit non-seulement dans l'Amériquc du Nord ,
mais elle cst commune dans la plupart des Antilles. Dans les An-
tilles francaisos, on la connait sous le nom vulgaire de Cresson de
savane commun. C'est un excellent antiscorbutique qui , par sa
forme, sa saveur et ses proprictcs , rappelle tout á fait le Cresson
alénois (Lepidium satwum, L.). Toutes les parties de la plante peu-
vent étre employées.
CAPPARIDEiE.
CLEOME, L. Juss.
Cleome et GjiiandiopsiSy DC, Prodr.
Calyx 4-sepalus, patens subaequalis, deciduus. Corolla
4-petala subregularis : petalis unguiculatis , subsííciindis.
Stamina saepius sex, rarius plura, aeqiíalia, distincta supra
discum hypogynum carnosum, fundum floris occupaniem,
cum ovario saepius stipitato, inserta, aut ápice gynandro-
phori gracilis et íilamentiformis erecta. Capsula siiiqua?-
formis, teres aut compressa , unilocularis polysperma ,
bivalvis. Semina numerosa reniformi-subglobosa , tro-
pbospermiis duobus linearibus oppositis basi apiceque
coalitis et post dehiscentiam persistentibus, inserta.
Herbaí, aut frútices; foliis alternis, simplicibus aut di-
gitatis; floril)US saepius spicato-corymbosis.
Observalion.
Nous avons cru dcvoir reunir de nouveau au genrc Cleome,
comme j formanl une simple scction, los cspeces que 31. de
CandoUe en avait separóos pour on fornier son gonre Gxjnandrop-
sis; le soul caractérc qui los distingue, ( 'cst que leurs ótaniinos o(
leur pistil, au lieu d'étro attachés sur un disque hypoirynochartuí,
sossilc au fond de la fleur, sonl eleves sur un gyriandiopliore (ila-
nientiforme, qui cst un véritable gynandioplioro. üu roste, lous
les autres caraclóros do la lleur ot du fruit ótant absoluincnl l(>s
memos quo dans los autros os[»ó(os du gonro Cleome. nous n'avons
74 BOTAiMyUE. l'LANTliS VASCULAIRES.
pas cru (|u'¡l lut néccssahe de les en séparer comiic genre, mais
seulenient coQiine fonuant une simple división.
§ I. Staniina et ovarium apici Gjtiaiidrophori
Jilameiiüjormis inserta (^Gjnandropsis, DC).
CLEOME PENTAPHYLLA.
C. pentaphylla , L., sp. 938, Bot. mag., t. 1681.
Gjiinjidropsjs pentaphjlla y DC, Prodr., I, p. 238.
C. herbácea, inermis, subpubens : foliis petioialis pálmalo 5-fo-
liolatisj foliolis inaíqualibus obovalibus subobtusis, basi cunealis,
supremis trifoliolatis, foliolis subellipticis acutiuscuiis , pallido et
subcinereo-viridibuspubcnlibus, integris; floribuslonge peduncu-
latis, bracteatis; captulis siliquíeformibus louge stipitalis lineari-
bus cojnpressis glabris, stipile medio articúlalo, longioribus.
Crescit frequens in locis cullis insulíe Cuba).
Vulgo : Volatines.
Florebat junio.
Observation.
Cettc espéce est fort comniune dans presque toules les contrées
chaudes du contineut américain et dans la plupart des Antilles. Ses
feuilles ne sout pas toujours á cinq folióles j souvent, sur le méme
individu, on en trouve á trois folióles seulement, surtout dans la
partie inférieure de la lige.
^ II. Disciis hjpogjnus (toriis) carnosus sessilis
[Cleome, DC).
CLEOME CUBENSIS, Nob.
C. herbácea, aculeata, pubenti- viscosa ; foliis longe petiolatis,
5-foliolatis j foliolis inaequalibus ellipticis basi apiceque acutis, príE-
sertim siibtus et in nervis pubentibus j floralibus simplicibus ses-
silibus, ovali subacutis, piloso glandulosis ^ floribusspicato-corym-
CAPPAUIDEE, 75
bosis, purpuréis ; ovario glanduloso, brevissime stipitato ; capsula
lineari, tereti , acuminata bipollicari, stipilc brevissimo sufl'ulla.
Nob.
Descriptio .
Caulis herbaceus erectas, simplex, ereclus bipedab's et ultra, te-
res ; saipissime erubescens, pubenli-glandulosus pilis ápice glan-
dulosis et ad basin singulorum pctiolorum biaculeatus.
Folia alterna longe petiolata , distantia, palmato-3-folioIata :
foliolis ina?qualibus ellipticis, ápice basique acutis, margine obso-
leto deuticulatis, príescrtim subtus et in nervis pubentibus, et iii
junioribus pubenti-glandulosis. Petiolus teres longitudine folio-
rum, basi iucrassatus , strialulus, pubenti-glandulosus, saipius eru-
bescens , et aculéis brevibus, moUibus sparsis armatus. Ad basin
singulorum petiolorum adsunt aculei dúo majores stipularum ins-
tar, erecti, divergentes.
Flores purpurei tonge pedunculati in racemum simplicem mox
elongatum dispositi. Pedunculi gráciles rubescentes, piloso-glan-
dulosi, unciales, teretes. Ad basin singulorum pedunculorum
adest folium llórale, parvuluní simplex ovali-acutum. integrum,
piloso-glandulosum , subsessile.
Caljx tetrasepalus , subpalens, viridis, hirsuto-glandulosus : sé-
pala valvata, eloiigato-linearia acutissima, externe birsuta, interne
glabra.
Pétala quatuora;qualiacalyce longiora, obovalia obtusa, basisen-
sim attenuala et sat longe unguiculala, venosa.
Stamina sex íequalia , fere longitudine petalorum , erectíus-
cula, supra discum bypogynum centraiem carnosum in margine
inserta.
Filamenta teretia glabra, dislincta, pislillo subbreviora.
Anthera? oblongo-linearcs, paulo supra basin dorso afííxa', basi
apiceque obtusa;, inlrorsaj, biloculares, rima longitudinali dehis-
centes.
Ovarium stipitatum, stipile ovario breviori e centro disci lijpo-
gyni (tori 1)C.) orto, gracili, tereti , glabro. Ovarium leretiuscu-
lum, basi cum stipite sensim altenuatum glandulosum ápice slig-
mate sessili, capitato, hemispliierico, integro terminalum.
Capsula sili([ua^rormis teres, biuncialis, longe pedunculata e(
breviter stipilala, ápice acuminata gracilis, lineis longiludinalibus
76 BOTANIQL'E. l'LAM ES VAStLLAlRES.
proiuÍDiilis al) ápice ad basin directis notata, punctulato-glaiidu-
losa, uiiilücularis, bivalvis, pülyspornia.
Semina numerosissiraa, uigricantia, rcniformi-subglobosa, ecbi
nata, trophospcrmüs duobus opposilis longiludinalibus vix pro-
minub's inserta.
Crescitin cultis circa Havanam.
Observation.
Le Cleome cubensis, Nob., dont nous venons de tracer la dcscrip-
tion, apparlienl á la premiére section élablie dans ce gcnre á M. de;
Candolle sous le nom de Pedicellaria. Elle se rapproche des Cleome
spinosa^ L . , et r. pungens, Willd . , mais elle différe de Pune et de l'au
tre et me paraitconstituer une espéce bien distiucte. Ainsi elle s'éloi-
gne du Cleome spinosa, L., d'abord par sa coloration genérale d'un
beau vert et non d'un vert cendré, par ses feuilles florales ovales et
non cordiformes, et en íin par ses capsules pluscourtes etsurtout por-
tees par un thécaphoreous/?/)e5beaucouppluscourt.QuantauC/eome
/jMw^^en*, Willd., dont on trouve une excellente description dans le
cinquiéme volume des Nova genera de MM. Kunth et de Humboldt
{^F. p. 85), elle a une plus grande ressemblance encoré avec notre
espéce j comme elle, elle est armée d'aiguillons et non-seulement
poilue, mais visqueuse dans toutes ses parties. Mais, dans l'espéce
de Cuba, lesíleurs sontpurpurines et la méme couleur s'observe sur
lestigosetles pédonculesj tandis que les fleurs sont blanches dans lo
Cleome pungens^ dans la premiére, lesétamines sont á peine plus
longues que les pétales, tandis qu'on les dit deux ou trois foisplus
longuesdans la seconde. L'ovaire est glabro dans le Cleome pungens,
et toutcouvertdopointsglandulaires AAns\c Cleome cubensis. Eníln,
d'aprés lo caractére énoncé par M. de Candolle (Prodr. 1 , p. 239),
le Cleome pungens aurait sa capsule plus courte que le thécapbore
[siliqua glabra thecaphoro breviore), tandis que, dans l'espéce que
nous avons décrite, le thécapbore est loug d'environ deux á trois
ligues, et la capsule, au contraire, a au moins deux pouces de
longueur. En resume, notre plante nous parait bien distincle,
et, par conséquent, devoir constituer une espéce nouvellc.
CArPARlüK.E. 77
CAPPARIS, L. Juss., DC.
Calyx 4-sepalus sépala concava, lata^ incumbentia aut
angustiora, margine valvata. Corolla 4-petala, legularis.
Stamina numerosa (rarius octo) libera, sii[)ra discum hvpo-
gynum carnosum inserta. Ovarium longe stipitatum ,
stigmate sessili, depresso terminatum, pericarpinm stipi-
tatum, coriaceum, uniloculare, indehiscens, polyspermum,
globosum, oblongo-ovoideum aut siliquceforme. Semina
creberrima in pulpa nidulantia.
Arbores aut frútices, inermes aut spinosi. Folia sparsa
coriácea, integerrima, ssepius persistentia. Flores inter-
dum maximi , terminales solitarii , racemosi , paniculati
aut corymbosi, bracteati , rarius axillares aut alares.
§ I. Alahastrum glohosum^ sepalis suhrotiuidis per cesii-
vationem imbricatis ad bas'in glmiduJa foveolave in-
structis. Fructus siliquosiis leres carnosas. Theca-
phoriim elongatuui (Cy/iophalla ^ DC).
CAPPARIS CYNOPHALLOPHORA.
C. cjjiophallophora , L., sp. 721, Jacq., j4m., t. 140,
DC, Prodr., I, p. 249.
C. arbórea : folüs elliplicis síepius oblusis aut ápice emarginalis,
coriaceis glaberrimis, reticulato-venosis, hreviter petiolatis; flori-
bus terminalibus paucioribus (2-i) pediinfulatis; sepalis concavis
orbicuiaribus, incurabontibus, inspqualibus ; pol lis obovalibus
caljce quadruplo longioribus; staniinibiis crobíírrimis, longissi
mis; fructibus longissime stipilalis, oblongo-liiicaribus siliqua?-
formibus, 4-6 uncias longis, coriaceis. intus pulposis.
Crcscit íq locis aridis, secus vias ct ad margines svlvarum.
Nomcn vcrnaculuin Pinga de perro.
Floreta februario ad juliiim : fructus in septeinbre.
78 nOTAMQUK. l'LANTRS VASCULAIRES,
Observation.
Cette cspéce cst une des plus communes ct des plus générale-
mcnt répandues dans les Antilles.
§11. jilahastrum subquadratum y sepalis per (estivationem
valvatis , margiiiibus in suturas proininulas subre*^o-
Lutis. Fructus dehiscentes. Thecaphorum elongatum.
{Quadrella , .DC.)
CAPPARIS EMARGINATA.
C. emarginata, Nob.
C. arbórea : foliis petiolalis , ovalibus aul saepius obovalibus, ob-
lusissirais, profunde emarginatis coriaceis, superne uitidis, inferné
utiramis, caljcibusque lepidoto-furfuraceis; floribus pedunculatis,
solilariis aut subcor} mbosis, terminalibus j staminibus circiler 30,
fructibus
Descriplio.
Cauiis liguosus arboreus. Rami virgati, parte superiore angulatí,
colore gríseo, íurfuracei.
Folia alterna estipulata, peliolata, ovalia autobovalia, coriácea,
integerrima, ápice oblusissimo emarginata, facie superiori glaber-
rima, nítida, inferiori squamuloso-furfuracea , lutescenlia, sub-
avenía, 1 pollicem, seáquipoUicem usque ad dúos poliices longa,
1 pollicem lata^petiolosemipoUicem longo, teretiusculo, furfuraceo.
Flores pedunculati, solitarii aut 2-3, ramulos terminantes
erecti; pedúnculo simpiici aut parum ramoso j subcompresso, uti
ramulís angula lis, furfuraceis.
Calyx tetrasepalus j sepalís eequalibus ellipticis acutis, valvalis,
crassiusculis , externe furfuraceis, interne glabriusculis, sub-
concavis.
Corolla : pétala quatuor vix calyce longiora, suborbicularia ,
sessilia, margine circum tenuia, cselerum firmiora, exteriore príe-
sertim in parte media furfuracea.
CAI'PAIUDE.E. 79
Stamina nuniorosa, circitcr 30, periaiitliio pluries longiora, liy-
pogyna, erectiuscula j filamenlis liberis, glabris subílexuosis; an-
thcris oblongis, ápice basique oblusis, supra basin dorso affixis,
bilocularibus , rima longitudinali dcbiscentibus.
Pislillum louge stipitatum , slamina sequans; stipite gracili ,
llexuoso, glabro, longitudinc filamcnlorum ; ovarium tcretiuscu-
luní, 2-3 lineas longum, glabrum, ápice truncatum, basi sensim
ac seusim dimidiatum ; stigma sessile depressuDí, lerniinale, glan-
dulosuní, subdiscoideum , partein ovarii superiorcm truncatam vix
complete obtcgens.
TraDsverse sectum ovarium , uniloculare. pluriovulatum : ovu-
lis rainimis subglobosis in trophospermio lineari, unilaterali, du-
plici serie et alternatim aiíixis.
Fructus desuní.
Crescit in sylvis, circa Canasi.
Florebat junio.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE IX.
1. Bouton de lleur. 2. Fleur épauouie de grandeur naturelle.
3. Élamine tres grossie, vue par sa face interne. 4. La méme ,
vue par sa face externe. 5. Pislil tres grossi. fi. Le meme, coupé
suivanl sa longueur.
Observa tton.
L'espece que nous décrivons ici et que nous ligurons est tres
\()isinc du Capparis Breynía^ L. Commecetle dcruiere, elle appar-
lienl a la sixieme section établie par M. de Candolle, sous le nom
de Quadrella, et qui renferme loutes les espéces du genre Cappa-
ris, ayant le cálice formé de quatre sépales valvaires, et par con-
séquent, des boutons en pyramides á quatre faces, et un ovairc
porté sur un trésiongsupportoupodogyne. Comme toutcs lesautres
espéces réunies dans cette section , notre Capparis emarginala a
la face inféricure de ses feuilles , sos jounes rameaux et son cálice
couverts de petites écaillcs furfuracées. Mais ce qui la distin-
gue surtout ct en particulier du Capparis Breynia„ dont elle est
plus voisine, ce sont sos feuilles beaucoup plus courtes, tres ob-
tusas, le plus souvcnt obovales, et toujours tres profondément
émarginées á leur sommet. Cette forme de feuilles, qui existe saus
80 BOTVNIQUK. PLANTES VASCIJLAIRES.
aucune cxceplion dans les nonibreux échanlillons de Capparis
emarginata que j'ai été a méme d'observer, donne á cette espece
un port et un aspect tout particuliers qui la font facilement recon-
naitre et distinguer. Nous ajoulerons, de plus, que notre cspéce
offre dans chaqué fleur environ une trentaine d'élamines, tandís
qu'on n'en décrit que seize dans celles du Capparis Breyna, L.
Observation sur les Capparidées de l'ile de Cuba.
L'ile de Cuba , á en juger par les matériaux que nous avons
eus á notre disposition , est beaucoup moins riche que les autres
Antüles en plantes de la famille des Capparidées. En effet;, les
espéces de cette famille sont assez communes et nombreuses dans
les Antilles comme sur le conlinent américain. A Cuba, nous n'a-
vons que quatre espéces, deux Cleome et deux Capparis. II est vrai
que, dans l'un et l'aulre genre, sur deux espéces il y en a une
nouvelle, savoir, le Cleome cubensis^ Nob., et le Capparis emargi-
nata, Nob.
FLACURTIANEtE.
Flacurtianece, Nob., Rich. (m Mem. Mus., I, p. 366.)
Bixhiea', Kunth, Malv., p. 17. Ib. Nov. gen. Am., V,
p. 331.
Flacurtianece GiBiocinece , DC, Prodr., I, p. 255 et 259.
BIXA, L.
Calyx penlasepahis, basi qiiinquetuberculatiis , deci-
(luus, sepalis orbiculatis, coloratis. Praefloratio imbricativa.
Pétala quinqué, hypogyna cum sepalis alternantia, iisque
longitudine eequalia. Stamina creberrima , fundo calycis
per series inserta. Filamenta libera. Anlherae basi aííixse
elongatoe, uncinato-introflexae , cruribus connatis , bilo-
cularcs, in curvatura terminali dehiscentes. Ovarium su-
perum, sessile, setosum uniloculare; placentee parietales
duae, oppositse, ovula crebra. Discus nullus, nisi fundum
incrassatum calycis pro eo sumas. Stylus unicus. Slignia
bilobum- Capsula subrotundo-ovata , cordata, compres-
siuscula, undique aculéis setaceis hispida, unilocularis bi-
valvis, polysperma. Valvar intus membrana propria vestitae,
ad médium placenta longitudinali lineari notatae. Semina
tnrbinata, ¡)lacentaB aíTixa; inlegumeuto exteriori pulposo.
Endospermium semini conforme, carnosum. Embryo in-
clusus subrectus. Cotyledones foliáceas, ápice subflexuosai.
Radícula supera.
BOT. PL. VASC. fi
82 UOIAMüLE. — PLA.MES VASCUI.AIIUIS.
BIXA OKELLA.
B. ordliina, L., sp. 730, Sloari., Hist., II, p. 52, t. 181,
f. 1; Kiinth, Nov. gen. et Sp. Am., V, p. 354; DC,
Prodr., I, p. 259.
B. foliislonge pcliolalisovali-acutisiongeacuminalis, basi trun-
calis aul cmarginato-subcordalis, inlegris glabris , capsulis ovato-
cordatis, echinalis, bivalvibus.
Crescit ¡n Ínsula Cuba. An indígena?
Ohservation.
Le Roucouyer, originaire du continent américain, n'est proba-
blemenl pas plusspontané á Cuba que dans les aulres Anlilles, oü
on le cultive cependant plus ou moins abondamment. Dans Pile de
Cuba, il est peu cultivé. Les habitants des canipagnes sont les seuls
qui fassenl usage, dans l'inlérieurde leurs familles, du principe co-
lorant qu'il fournit en abondance.
LJÍTIA, Losfl.
Lcetiíiy L., Gen., n 651 , Jus.s., Gen., 293; Kunth, Nok>.
gen. et Sp., V, p. 354; DC, Prodr., I, p. 200,
Calyx 5, rarius 4-pai'titus, coloratus, marcescens nec
aiictus. Pétala quinqué aut saepiu.s nuUa. Stamina cre-
berrima, hypoí^yna, filamentis libeiis, aiitheris ellipticis,
bilocularibus, longitudinaliter interne dehiscentibus. Dis-
cus nullus. Ovarium sessile, uniloculare; ovula crebra,
placentis tribus parietalibus longitudinalibus inordinate
airixa. Stylus brevis. Stigma subeapitatura. Capsula car-
nosa, ssepius subtrigona, unilocularis, polysperma. Ápice
iiicomplete 3 rarius 5-valvis. Valvis medio placentiferis.
Semina párvula crebra, arillo membranáceo, tenui laxo,
seniinibus longiore involuta.
Arbusculae aut arbores; rami basi denudati , júniores
ilaclkhaneví;. 83
taiitmn folüferi. Folia alterna, peilucido-piinclara , iiite. parlaile, el néanmoins nous somnies convaincu
(|u\Mlo a|)|)ait¡('íit aii jícnre La'tia el qu'elle y íuinie uue espéce
iiouvolle el bien disliucte. C'est, en effet, le ineme port que les
ileux espéces précédenles : des rameaux courts, velus, portant des
f'euilles alternes el tres rapprochées, poncluées, des l'ruils solilai-
laires ¡ncomplélemeul déliisceuls, obscurénient Irigones, offranl un
^rand nombre de graines allachées á trois trophospermes parié-
taux. Les graines que nous n'avons pu observer mures sont enve-
loppées dans un arille membraneux , minee el spathiforme. Voilá
bien tous les caracteres propres au genre Lcetia. Maintenant la
í^randeur des feuilles largues el crénelées . les fruils beaucoup
plus petils distinguen! suffisamment celte cspéce des deux au-
tres que nous venons de décrire.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA. PLANCHE XI.
1. Le fruit de grandeur nalurelle. 2. Le méme, coupé en tra-
co
arille membranenx,
\ers. 3. Graine considérablement grossie, enveloppée dans son
ZUELANIA, Nob.
Calyx quinquesepalus, sepalis ima basi coalitis subor-
biciilaribus concavis, in príeAoratione quincuncialibus,
íribus exterioribus , duobus interioribiis. Pétala nuUa.
Stamina 24-30 uniserialia , disco vix prominulo annulari
imam calycis partem occupanti affixa ; filamentis bre-
vissimJs, antheris oblongis introrsis, bilocularibus, dorso
supra basin aíTixis : Ínter singula filamenta apparent
appendices breves cariiosi obliqíie truncati , filamentis
paulo breviores. Ovariiim sessile fundum calycis occu-
pans, ovoideum, uniloculare, multiovulatum; ovulis in
|)ariete interna trifariam insertis et majorem parietis in-
terna? partem occupantibus. Stigma sessile depressum ,
discoideum, margine sinuatum, medio vix umbilicatum.
Fructus
Arbor, ramis basi denudatis; foliis alteniis breviter pe-
flacurtiane.í:. 89
(iolalis, ellipticis, obtiisis aiit aciitis , ()l)Sok'tc siimoáis,
pellucido-punclatis superne puberulis, inferné pallido-to-
rnentosis. Floribus pediccUatis ant subsessilibus in axilla
foliorum, dense aggregatis.
ZUELANIA L.ETIOIDES, Nob.
tai;. XII.
Arbor : rami teretes glabri cortice albido-cinerescenle vestiti, len-
ticellismininiissubverrucosi. RaniuH alterni, breves, subdivaricati,
basi nudi et glabri, júniores tantuní folüleri et ferrugineo-
tomentosi.
Folia alterna approximata, breviter petiolata elliplica obtusa ,
rarius subacula, basi obtusa, margine subintegra aut obsolete si-
nuosa, superne pilosiuscula, inferné palHdiora , lomenlosa; 2,2
1/2 pullices longa, i pollicem aut sesquipollicem lata, penninervia ;
peliolus 2,4 lineas longus, subteres, ferrugineo-tonientosus.
Stipulse caducae acutee, niininiíe ferrugineo-lomentosae.
Flores in axilla foliorum inferiorum dense aggregali, quidain
subsessilcs, quidam lougius pedunculati, et ul ita dieam exserti,
basi bracteis squameet'ormibus, intermixti. Pedunculi, longilu-
dine multo varii ; longiores semiunciales teretes, ferrugineo-lo-
mentosi, paulo supra basin articulati et hic secedentes.
Cal}x penlasepalus persistens subpatens. Sépala basi inler se
coalita, suborbicularia, concava, albida, aestivatione quincun-
cialia , tria exteriora, quorum unum a margine única ab altero
obteclum; dúo interiora cum duobus omnino exlcrioribus aller-
nantia, bine parte media exieriori crassiori et tomentosa, caele-
rum margine tenuiora, membranaceaque; exlcrioribus externe
fcrrugineis, ómnibus subaqualibus.
Stamina circiter 30, in única serie disposita , sepalis breviora ,
erecliuscula, libera, in disco vix clevato expanso, fundum cal^jcis
circa ovarü basin occupanli (inde subperigvno) insería.
Aniherae oblongic ápice apirulatíc, inlrorsre, basi rolundatae el
emarginala; biloculares, loculis approximalis, medio subdiscretis
sulco dehiscenlibus longiludinali, dorso, inlcrposilo cunneclivo
lougiludinali, valde separalis, supra basin lilamonto inserlis.
Filamenla libera brevia, glabra, ápice subincurvata, basi inter-
yo BOTANIQUE. l'l-ANTES VASCULAIRES.
pósito ;íp|»(>inl¡(o breviori carnoso, ohliquc trúncalo, disri pro-
ductionc si lígula a singulis dislincla.
Ovariutn sossilc ovoidco-oblonguní , pilis dcnsis erccto-appressis
albidis, striclis onustuin, ápice quasi üuncatum et stigmate car-
noso, discoideo, circulari, margine sinuosi), medio vix umbilicato,
glabro, lermiiiatum.
Transverse sectuin ovarium, uniloculare, ovula numerosa, Iro-
phosperniiis tribus latis parietalibus secuudum longitudinem silis,
inserta, membranácea.
Fruclus
Crescil in Ínsula Cuba.
Observalion.
Le gen re que nous venons de décrire a beaucoup d'analogie
avec le genre Lcetia: nous avons cru cependanl en Taire un genre
distinct (loiit les caracteres esstnüels sonl surtout, 1° le nombre
moins considerable des étamines, qui n'excéde guére unetrcnlaine ;
2° leur insertion plutót périgynique qu'hvpogjnique; 3" les ap-
pendicos charnus places entre les étamines; 4" et en fin l'absence
complete du stjle, et, par conséquent, le stigmate sessiie. Malheu-
reusement nous ne connaissons pas le fruit du genre Zuelama;
mais, á en jugcr par la structure de l'ovaire, il doit diíférer tres
peu de telui du genre Lceiia.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XII.
1. Bouton de lleur grossi. 2. Fleur ouverte. 3. Etamine tres
grossie vueparsa lace interne et accompagnée, á sa base, par deux
appendices charnus. 4. La méme, vue par sa face postérieure.
5. Porlion de tleur coupée longitudinalement el montrant la po-
sition du pistii et l'insertioM des étamines. 6. Plusieurs étamines
avec leurs deux appendices charnus. 7. Partie supérieure du pistii
pour faire voir le stigmate sessiie, discoide el sinueux dans son
contour. 8. L'ovaire, coupé Iransversalement.
FLACURTIANE.E. 91
Observations generales sur les priiiclpmix ¡jenre» coniposant les deux
familles des Flacnurtiances et les Bixinées.
Dans son mémoirc sur la faniille des Butoraées (JMémoire du mu-
séum í, p, 366), mon pérc, en parlanl du singulier mode d'ad-
nexion des ovules daus cette petitc tamille, dit que, paruii les Di-
cotjIédones,il neconnail quehí pelit groupe des Flacourtianéesqui
en offre un semblable. Par cetle seule ¡ndication, ¡1 annoncail
que, pour lu¡, le genre Flavurtia, jusqu'alors place dans les Tilia-
cées, devenait le t\pe d'une fauulle nuuvelle el distiiicle, qui s'é-
loignait surtout des Tiliacées par son ovaire uniloculaire cunlenant
un nombre variable d'ovules, atlachés á des trophospermes rami-
fiés sur la paroi interne du fruit. Mais celte famille, ayant été sim-
plementindiquéeet non caractérisée, ne fut uienliounéepar aucun
autre bolaniste.
Plus tard notre savant ami M. le professeur Kunth , soit daus le
cinquiéme volume áfislSova genera, soit dans un raémoire spécial ,
a proposc l'établissement d'une famille nouvelle sous le nom de
Bixinées, famille danslaquelleil rauge des genres jusqu'alors places
soit dans les Tiliacées (^Bixa, Lcetia et Bañara), soit dans les Rosa
cees {Prockia et Ludia). Le caractére commun de ees différents
genres, qui appartiennent tous á la classedes plantes polypélales et
hypogjnes, consiste surtout dans un ovaire uniloculaire, conte-
nant un nombre variable de placentaires pariétaux , appliqués sur
le milieu de la face interne des valves et chargés d'un nombre plus
ou moins considerable d'ovules.
Postcrieurement á ce travail, M. de CandoUc, dans le premier
volume de son Prodromus regni vegetabilis, adopte a la fois et la fa-
mille des Flacourtiances de mon pere el celle des Bixinées de
M. Kunth. 11 place dans la premiére les genres Flacurtia, Humea,
higgellaria, Erythrospermum, et, de plus, Xc^cnvcPalrisia de mon
pere ou Bgana de Vahl, rangé par M. Kunth dans ses Bixinées. el
quelques autres genres moins bien connus, comme Stigmarota de
Loureiro, Mehjcitus de Forster, et Hydnocarpus de (iaerlner, Tel
est l'historique abrégé de l'établissement de ees deux familles.
Examinons maintenant leurs caracteres :
1° Dans la famille des Flacourtianées , nous nous arréterous
surtout aux genres Rumia, KirjeUarift ct flucurliu. Le genre Hu
mea a étéélabli par M. Poiteau. qui en n public la descriplion <'t la
1)2 BOTAMQLE. PLANTES VASCULAIRES.
li^'ure dans le premier volume des mémoires du Muséum. Ses
fleurs soQt iiriisexuées; dans les males on trouvc un cálice á qualre
<>u cinq divisions profoodes dressées et quinconciales; pas de co-
rollej un noiiibreassez considerable d'étamines, appliquées sur un
disque hypogyne, qui occupe lout le fond de la ílcur et se termine
dans son contour par un bourrelel saillantj les íleurs íemelles
offrent un cálice semblable á celui des fleurs males; un ovaire li-
bre globuleux, sessile, sur un disque hypogyne el anuulaire; cet
ovaire porte á son sommet cinq styles tres courts qui se terminen!
chacun par un stigmale élargi, obtus el recourbéen dehors. Coupé
transversalemenl, Tovaire oífre une seule loge aux parois inté-
rieuresde laquelleon remarque cinq Irophospermes pariélaux sous
la forme de lignes ou veines á peine saillantes el auxquels sonl at-
tachés deux ovules lantól opposés, c'est-á-dire insérés á la méme
hauleur, tantól alternes. Le fruit est une baie indéhiscente, offrant
la méme organisation intérieure que celle que nous venons d'in-
diquer pour Povaire.
Le genre Kiggellarta de Linné düíére du preceden t par la pré-
sence d'une corolle pentapélale dans les fleurs males et femelles ; par
son disque, qui s'épanche sur les pétales, oü il forme une sorle de
languelteadhorenle; par sesétamines, au nombre dedix seulement :
son ovaire, coupé en Iravers, offre cinq Irophospermes pariélaux, á
chacun desquels sont atlachés deux ou Irois ovules. Le fruit esl une
capsule coriace globuleuse, qui s'ouvre incomplélemeut en cinq
valves, adhérenles entre elles par leur base, et portant chacune
sur le milieu de leur face interne une ou deux graines, etquelque-
fois seulement les rudimenls des ovules avortés par l'accroisse-
ment des parois du péricarpe ; les fibres du faisceau celluloso-vascu-
laire, qui forment chaqué placentaire, s'écartanl un peu, les poinls
d'insertion des graines son I plus ou moins distanls les uns des autres,
en sorle qu'elles semblen t altachécs irréguliéremenl á une grande
partie de la face interne de chaqué valve. Du reste, il est difficile
de ne pas étre frappé de Texlréme analogie qui existe entre ees
deux gen res et le précédent.
Mainlenant le genre Flacurlia de l'Hérilier {Stirpes 59, t. 30)
nous offre des fleurs males presque enlicrement semblables á celles
du Rumea. Les fleurs femelles se composen I d'un cálice qui n'est
point caduc, ainsi que le dit M. de CandoUe dans le caractére
qu'il trace de ce genre, mais persiste el accompagne le fruit sans
prendre d'accroissemenl notable. L'ovaireeslégalementglobuleux,
FLACtRTIANE,E, 93
sc'ssilu el uppliqué sui un disque hv[)üg)ne el annulairc. A suri
somniel ¡I presea le de qualre a iieuf sí) les soudés ensemble par
leur base. Si loa examiae l'inlérieur de cet ovairc, il offre do
qualre á neuf log^es ; mais ua examea allenlif prouve que les clo¡-
sons qui séparent ees loges sool de vérilables plácenlas {)ariélaux.
En effet, il arrive souveal que, dans un ovaire pris Iri's jeune, une
ou meaie quelquefois deu\ de ees lames placealaires o'arrivent pas
jusíiu'au centre de la cavilé péricarpienne, cides lorsil devieot tres
facile de les reconnaitre pour de vérilables placentas pariétaux.
En second licu, le niode d'annexion des ovules fournil encoré uu
aulre argument en faveur de notre opinión . En effet, dans un ovaire
vérilablement pluriloculaire, les ovules sontinsérés ou en hautou en
has, ou enfin á l'angle interne de chaqué loge. Ici c'estsur le milieu
desprétenduescloisonsque les deuxou trois ovules son I insérés.Or,
dans ce cas, il est évident que ees prétendues cloisons sout absolu-
mentanaloguesa celles déla capsule duPavot, c'est-á-direquecesont
des placentaires lamelliformcs, mais qui, dans ce genre, sont telle-
mcat saillants, qu'ils se rencontrent et se soudeot au ceatre de
l'ovaire, ce qui n'est pas, du reste, saas exemple dans plusieurs
autres familles, et en particulier dans les Papavéracées et surtout
les Cruciféres. Ainsi done, quoique l'ovaire du Flacuriia offre une
modification importante, cependaot il est impossible de a'y pas re-
connaitre le meme lypeque dans le Kiggellana etleRumea, el, par
conséquent, ees Irois genres apparliennent au méme groupe.
Le genre Palrisia, également rapporlé aux Flacourtiaoées par
M. de CandoUe, va nous fournir plus d'une observation. Ce genre
a été élabli par mon pére, dans son catalogue des plantes de la
Guyane (Acl. de la Société d'hisloire naturolle de Paris). Le méme
genre, qui avait été coramuniqué á Yahl sous le ñora de Patrisia, a
été publié par ce bolanisle sous celui de Ryam'a. Mais M. Kunlb,
dans le cinquiéme volume de ses Nova genera, a de nouveau adopté
le nom de Patrisia et fait connailre dcux espéccs nouvelles de tv
genre, qu'il range dans la famille des Bixinées. Cependant le pro-
fesseur de CandoUe reproduit les dcux noms de Uyama et de /*«-
írma pour dcux genres qu'il considere comme différenlsj le pre-
mier, (jui comprend le Palrisia pijri [era de mon pére, et le second
pour les deux espéccs que M. Kunth a décriles deja sous le nom gé-
nérique de Patrisia. Mais, ainsi que nous l'avons déjá fait remar-
quer dans le tome treiziéme du diclionnaire classiquo d'hisloire na-
turelle, les caracteres donnés parlesavantprofesseurdeGenéve nous
9i liOIAMMl !•;. IM.aMES VASrn.AlUKS.
paraissont pcu fondos en ró.ilité. En cffcl, il admot dans le fíyania un
urcéule pélaloíde environnanl l'ovaire a sa l)ase, el pour fiuil un(í
baie, el, dans le Patrisia, point d'urcéole el pour fruit une capsule
s'ouvrant en Irois ou cinq val ves. Mais d'abord le fruit du Ryania
n'est point une baie j son péricarpe est épais, coriace, el, a sa malurité
complete, il se rompt en deux ou en quatre valves : ainsi, sous ce
rapport, aucune différence réelle enlre ees deux genres. Reste
done I'urcéüle ou disque qui, selon M. de CandoUe, exisle dans le
Ryania et raanquorail dans le Patrisia^ mais, dans les descriplions
tres détaillées que donnc M. Kunth des deux especes qui forment
ce genre, il mentionne et décrit avec détail le disque urcéolc. II
resulte de la que cet organe existe bien réellement dans les deux
genres Ryania et Patrisia, qui, des lors, cessent de presentar la
moindre différence qui puissc servir á les distinguere aussi avons-
nous cru devoir les reunir de nouveau sous le nom de Patrisia
deja adopté parM. Runth. Voici maintenanl les caracteres essen-
tiels de ce genre : un cálice á cinq divisions profondes, point de
rorolle, des étamines tres nombreuses et bypogjnes, un ovaire
libre entouré d'un disque hypogyne qui s'éléve sous la forme
d'un urcéole coloré, une seule cavilé ovarienne dans laquelle
on remarque de cinq á dix placenlaires pariétaux portant cha-
cun un tres grand nombre d'ovules ; j'ai trouvé le style tout á
lait simple dans le Patrisia pyrifera , qui porte un tres pelit stig-
mate á peine lobé; M. Kunth décrit le style de ees deux especes
comme divisé á son sommet en quatre ou cinq laniéres courtes
lerminées chacune par un tres petil stigmate.
Les caracteres que nous pourrions encoré tracer du genre Ery-
throspermum de Lamarck, également rapporté aux Flacourtianées
parM. de Candolle, présenteraient quelques niodiíicationsquen'of-
Irentpas les quatre genres précédenls. Ainsi ici nous trouvons un
cálice de quatre sépales concaves, don I deux ex térieures et deux inté-
rieuresj une corolie de quatre á sept pélales, des étamines eu méme
nombre que les pétales ; un ovaire sessile sur un disque hypogyne ;
j)Our fruit une baie uniloculaire renfermant un grand nombre de
graines altachées á cinq Irophospermes pariélaux non saillanls
dans l'intérieur de la loge.
Ajoulons a. ees différents caracteres que, dans lous ees genres,
les graines ont un tégumeut épais, souvent formé de deux ou
Irois parties dislincles. Tune extérieure charnue et arilliforme
[Kiggellaria, Rumea , Patrisia), ou dure et coujme osseuse (Fia-
M ACURTIANE^. i).")
curlia) ; que l'aiuamle olí re un eudosperme cliarnu, conlenaul un
tMiibryon honiütrope et axile.
Vo^ons luainleDaiil á examiner coniparativement quolques uns
(les genres places dans les Bixinées, en ne nous arrclant qu'aux
caracteres les plus esscntiels.
1" Legenrc Prockt'aáe Palrik Browne, en prenantpour tjpe de
ce genre \cProckia crucis, L., qui en ost la premiore cspece con-
nue, a été fort incomplélemenl caractérisé jusqu'á ce jour. Son cá-
lice está trois ou quatre divisionslarges, profundes et valvaires. Sa
corolle se compose de trois ou quatre pétales bien distincts, lanceó-
les, concaves a leur base et onguiculés, iusérés chacun dans l'an-
gle des divisions du cálice, souvent inégaux entre eux; cette co-
rolle n'a été mentionnée par aucun auteur. Les étamines sont fort
nombreuses, insérées á loute la paroi interne de la portion indi-
vise du cálice. L'ovaire est giobuleux, sessile , a trois ou quatre
angles arrondis, surnionté d'un styU" simple que lermine un slig
mate, á trois ou quatre lobes á peine marqués. A son intérieur cet
ovaire présente constamment trois, quatre ou quelquefois ciuq
loges bien distinctes, de l'angle interne de chacune desquelles naít
un trophosperme saillant tuut couverl d'ovules. Le fruit est une
petite bale couique, termince en poinle a son summet, accompa-
gnée, á sa base, par le cálice, offranl de trois a quatre loges, dans
lesquelles les placenlaires charnus et naissants de leur angle in-
terne sont toul couverts de pelites graines anguieuscs et noirálres.
Ces caracteres, que nous avons traces d\'íprés l'espéce qui a serví
de type á ce genre, différent esscntiellcment de ceux qui luí onl
été assignés par tous les autres bolanistos ; et d'abord nous y avons
Irouvé une corolle formée de trois i» quatre pétales fort petits il est
vrai; de plus, l'ovaire et le fruit sont bien réellement á quatre el
non a une seule loge, ainsi qu'on l'a répété jusqu'á ce jour.
Ccpendant j'ai cru Irouver la cause de cette erreur en analysaut
les espéces qui croissenl á l'ilc de France et qui ont été réunies á ce
genre sous les noms de Vrockia integri folia et de Prockia íhewfor-
mis, qui sont, en general, plus comraunes dans les berbiorset dont
on aura emprunté le caractére de lout le genre. Ces deux espéces
m'ont presenté un cálice á qualre divisiuns arrondies et tres pro-
londes, quinconciales j une corolle de quatre á ciníj pétales iné-
gaux insérés á la partie supérieurc de la portion plañe et indivise
du cálice dans le P. integrifoUa , nullc dans le /*. (hea-forniis :
des étamines également tres noinbrouses et insérées sur toule la
96 BOTAMQUE. PLAMLS VASCULAIRES.
partic inférieure du c;ilice ; un ovaire sessile, ovoide, alloogé, saiis
style distinct, terminé par un sligmale élargi, unilateral, plañe,
obtus et comme bilobé. L'ovaire offrc une seule loge contenant
environ une douzaine d'ovules atlachés sur plusieurs rangs á un
seul Irophosperme parietal, tres peu saillant. Le fruit esl légére-
ment charnu , uniloculaire, contenant seulement quatre a cinq
graines. Dans ees dcux derniéres espéces il n'y a point de stipules;
tandis qu'il en existe deux tres apparentes dans le Prockia
crucis.
11 me parait impossible de reunir en un méme genre l'espéce
américaine et les deux espéces de Maurice. II existe trop de diffé-
rences entre elles dans l'organisation du pistil. II estvrai que Vahl
avait réuni les deux derniéres espéces mentionnées ici au genre
Lighfooiia de Swartz. Mais Willdenow avait, plus tard, réuni le
genre de Swartz et de Vahl au Prockia. Nous ne connaissons
l'espéce de Swartz que par la description qu'il en donne : il
dit que l'ovaire est uniloculaire et contient environ six ovu-
les, mais il n'indique pas si ees ovules sont insérés a un seul ou
plusieurs trophospermes. De plus, il dit que sa plante est apétale,
que le stigmate est capitulé; nous ne sommes done pas convaincu
que la plante de Vahl appartienne au méme genre que les deux es-
péces des iles Maurice. Dans tous les cas, comme il existe un autre
genre Lighfootia, établi par l'Hérilier et généralement adopté, nous
proposons pour le nouveau genre comprenant les Prockia integri-
folia et P. theceformis le nom de Neumannia.
Ce nouveau genre, par l'ensemble de ses caracteres, nous pa-
rait appartenir á la famille des Bixinées ; mais le véritabie Prockia,
tel que nous l'avons caractérisé, devra étre porté dans la famille
des Tiliacées dont il offre lous les caracteres.
On peut caractériserdela maniere suivante notre nouveau genre
Neumannia.
NEUMANNIA, Nob,
Piockice sp., Auct.
Calyx 4-5-partitus , persistens laciniis obtnsis, aestiva-
lione quincuncialihus; corolla nulla aut 4-5 peíala, peta-
lis insequalibus calyci subconformibiis; stamina numero-
sissima in parte calvéis indivisa inserta. Ovariiim sessile
FLACURTlANE.l!. usaut valdeina^qualibus; snpeiiore barbato
velappendiculato, inferiore glandula^formi. Stigma in stylo
POLYGALE.E. 105
siniplit'i lali'jalc, in stylis Iñlohis superficies cxtieuui lotío-
riim , in (]iiadr¡lol)is cavilas intcr lohos intermedia seu
fjlaiidiila iiifei'ior. Fructus capsularis membranaccus , eom-
pressus orhicularis , ellipíicus vel obovatus, saípissime ápice
emarginatus, caítcruin ovario conforinis, iitroíjue margine
dehiscens : dehiscentia loculicida. Semina hasi caiuncuiata,
saípius pilis veslita : carúncula siepius appendiculata, in
speciebus baud cristatis I -appendiculata, in cristatis 2-ap-
])endiculata. Integumentum dúplex, exterius crustaceum,
interius membranaceum. Perispermum carnosum. Embryo
axilis, rectus vel subcurvatus : cotyledones plano-convexai :
radícula supera, ad umbilicum spectans.
Herbaí, suíTrutices, aut frútices. Folia alterna aut sparsa,
rarius opposita aut veriicillata, integra, inlegerrima esti-
púlala, interdum glanduloso-punctata. Racemi sinipli-
ces, spicaíformes vel capitati, terminales (|uando(jue late-
rales ct alares, interdum dispositione ramorum corymbum
vel })aniculam mentientes. Flores pedicellati , rarissime sub-
sessiles, sparsi; pedicello bracteis tribus stipato, interme-
dia exteriore et majore. Pili simplices. Glanduke sueco
pioprio furgidae. Praífloratio calycis coroUaecpie quincun-
cialis (car. ex St-Hilaire, 1. c).
§ I. Carina fimhriata.
POLYGALA STELLERA.
PoLjgala stellera ,\){^., Prodr., I, p. 327. Aug. Sl-llil.,
F/. Bias. incr., II, p. 13.
P. oaule lierbaceo, oréelo, ramoso, rainis virgatis, olonij^atis,
ííracilihus, nudis, f(jl¡is allcrnis inferioribus parviiUs ohlongo-
sul)S[)atliulalis oblusis, superioribus linoaribus, erassiusculis, ápice
subacuiniíialis, Hncam aul vix sesquiliiicarn lalis, v¡x l-pollicem
loiigis- lloribus pcdicellalis in spica capilata densa congeslis; alis
obloiig()-elli[)t¡cis, acuniiiialis, ca[»sula o\ali<)bIonga. ápice viv
eniarginala, glabra glaiidulis luleis órnala ; scniinibiis ( onicis, sc-
riceis inappondiculalis.
106 BOTANIOITE. PLAiMES VaSCULAIUES.
Croscit ¡11 herbidis insulte CubíL'.
Observation.
Colte espéce est remarquable par ses ramcaux tres allongés el
ñus, par scs flcurs purpurines disposées en épis presque globuleux.
Elle ressemble beaucoup aux Polygala trichosperma, L., et P. as-
palatha, L.; mais elle en différc par la forme de ses feuilles 1¡-
néaires épaisses et charnues, par celle de sa capsule et de ses grai-
nes. Le Polygala stcllera, DC, a déjá été observé a Saint-Domin-
gue, Porto-Ricco el au Brésil j M. Aug. de Sainl-Hilaire en a
donné (1. c.) une dcstription tres détailléc.
POLYGALA. PANICÜLATA.
Poljgala patüculata , L., Amoejí,^ V, p. 402. Swartz,
Obs., 212, t. G, f. 2. Kunth, Noi^. gen., V, p. 402.
DC, Prodr., 1, p. 329. Aug. St-Hil., FL Bras., II,
p. 29.
P. herbácea et annua caule erecto, paniculatim ramoso, ramis
teretibus puberulis^ folüs sparsis linearibus acutis, pellucido-
punctalis, subcarnosis, glabris; spicis laxiusculis, paniculatisj
alis oblongo-ellipticis, subobtusis, carina crístala j capsula elliplica
ápice üsso-emarginata ; seminibus teretibus sericeis.
Crescit frequentissima in herbosis totius insulte Cubae.
Observation.
Le Polygala paniculata, L. , est extrémement commun , non
seulement dans toulcs les Antilles, mais encoré sur le continent de
l'Amérique méridionale.
§ II. Carina non fimbriata.
POLYGALA PEDUNCULARIS, Noh.
TAB. XII BIS.
P. herbácea caule erecto, seepius ramoso, pubenti; íoliis alter-
nis ovalibus, basi angustatis et subpetiolatis, ápice ssepius obtusis,
subtus pallidioribus subpubenlibus, spicis longissirae pedunculaüs.
POLYÜALEJÍ. 107
laterulibus, uppositiíoliis ; llorihus subsecundis; calytissepalisexle-
rioribus iofcrioribus in unicuní coalilis; alis obovalibiis subcu-
neatis, obtusissimis, capsula oblongo olliplica ápice emarginata,
glabra .
Descn'ptto .
Caulis herbaceus aul basi suffruliculosus? simplex aut ramosus,
pedalis et ullra, teres, pubens.
Folia allerna ovalia, basi attenuata et brcvissimepetiolala, ápice
acuta, aut obtusa, membranácea in nervis margineque pubcnti-
pilosa , subtus pallidiora , pollicem aut sesquipollicem longa ,
5-8 lineas lata.
Flores viritli-purpurasceules. Spicaesecundifloraí, longissime pc-
dunculatíe, oppositií'olia). Flores circiter -20 breviler pedicellali,
nulantes, basibractea lanceolata linearipiloso-ciliata, pedicelli lon-
giludine, caduca slipati. Peduoculus communisoppositifolius teres,
1-2-3-4 uncías longuset sensini promissilis, piloso-pubcns.
Calvéis sépala exteriora tria, sed dúo inferiora intime coalila et
inde sépala, primo inluitu dúo, inlerius ápice tantum biíidum.
Alee raembranaceíB venoso-reticulatse , obovali-subcuneiformes
obtusissimaí et quasi truncalee.
Pétala 3 inter se coalita ; latcralia multo angustiora semiovalia ,
obtusa, venosa, basi angustato-unguiculata, inferius carinatum,
alis paulo brevius, medio plicalum etconcavum, genitalia omnino
obtegens.
Capsula compressa angusto-elliptica, glabra, in ambiluangusto-
marginata venosa, ápice emarginata, bilocularis, loculis mo-
nospermis.
Semen pendulum teres sericeum ápice inverso abruple trunca-
tum et bic areola lata glabra notatum. Carúncula galejeformis
luiea glaberrima nitens. Embrvo homotropus, axilis, uti semen
inversus, in centro eudospermii caruosi situs : radicula teres ob-
tusa : colvledoncs oblongíc, obtusa;, crassae.
Crescit in ruderatis insulíe Cubae.
Obsenation.
Plusieurs caracteres me paraissent parfaifemonl dislingu<'r celle
espece qui apparlicnl á la sixicmc seclion établie dans le genrc
J'nli/fialn par lo [írofesseur de Candolle. File a (|uoI(|ues r.qiports
i 08 BOTANIQUE. IM. \NTES VASCULAlRES.
avec les Polygala seneí/a el surtoul P. pubescens de l'Amérique du
Nord. Mais ses leuilles sont ovales, le plus souvent obluses et non
lancéolces ; ses épis de íleurs, au licu d élre terminaux, sont laté-
raux , opposés aux feuilles et portes sur des pédoncules qui s'al-
loiigent et íinisscnt par n'avoir pas moins de trois et de quatrc
pouces.
EXPLICATIOi\ DES FIGURES DE LA PLANCHE XII BIS.
1. Fleur entiére grossie. 2. La mérae dont on a enlevé les deux
divisions intérieures du cálice nommées aües, afin de faire voir les
trois pétales soudés ensemble á leur partie inférieure. 3. La cap-
sule grossie. 4. Une graine grossie. 5. La ménie, coupée suivanl
sa longueur pour faire voir la posilion et la forcé de Tembryon, au
centre de Tendosperme.
SECURIDACA, Z. Jass.
Securidacíi y Kunth, Noi>. gefi.^ V, p. . DC, Prodr.,
I, p. 340. Aug. St-HiL, Fior. Bras., II, p. GT.
Calyx 5-sepali!S deciduiis ina3qualis : sépala 3 exte-
riora parva, quorum unum (in flore ñútante) superius, in~
ferioraque 2 approximata; interiora 2 lateralia (a¿ce auct.)
máxima, petaloidea, cum superiore alternantia. Pétala 5,
hypogyna, mediante tubo stamineo inferné coalita , inae-
qualia decidua : iiiferius (carina auct.) cum sepalis infe-
rioribus alternans, niagnum, concavo-galeatum , genitalia
includens, trilobum , lobo intermedio multo minore, cris-
pato-plicato, inlerdum reílexo fcrista imperfecta); latera-
lia 2 cum alis inferioribusque sepalis alternantia, minutis-
sima, squama^formia : superiora 2 conniventia cum sépalo
superiore alisque alternantia. Stamina 8, hypogyna ascen-
dentia, subaiqualia; filamenta in tubum antice fissum con-
nata, superne libera : antherae basi aíFixse , immobiles,
unilocularcs ápice poro dehiscentes. Discus parvulus irre-
gularis (glándula hjpogyna ex Kunth). Ovarium supe-
rum compressum, ad latus quod ad carinam spcctat ápice
POI.YGALEE. 4 109
p-ibbosum (gihbositas ala nascens) iiniloculaiu, luonosper-
mum. Ovuhim pendulum, ad laíus, a carina aversiim, ¡n
summo lóculo allixum; styluslatcralis curvatus, supra basin
deciduus. Stigma termínale subbilobum. Fructus capsu-
laris indehiscens, intus ovario conformis, hinc cristato-
marpinatus , crista ápice subproducta, inde cxpansiis in
alam longam erectaní, cultriformem, inferné angnslatani.
Semen cariinculadestitiuum glabrum.lntegnmíjntum mem-
branaceum.Endospermium parvum, gelatinosiim. Embryo
rectus : cotyledones plano-convexa; : radicula midlo minor
ad hilum fere attingens.
Arbusculíe aiit fiutices scandentes. Folia alterna Sim-
plicia, integerrima; petiolo basi articulato. Stipida? nullíE,
earumdem loco glandular gemina? rotunda). Racemi sim-
plices, terminales et axillares, laxiflori. Flores pcdicellati
sparsi; pedicello basi articulato, bractcis tribus stipato ,
intermedia exteriore et majore. Pili simplices. Pneflo-
ratio calycis corollaeque quincuncialis (car. ex Aug. St-H¡l.,
1. c).
SECÜRmACA VOLUBILIS.
S. voluhilis, L., sp. 992. DC, Prodr., \, p. 340.
Securidaca sccindcns , Jacq., Jm., 197, t. 18,3, f. 83.
Plum. (cd. Burm.), t. 2'i7, f. I.
S. caulc scandcntc, ramulis v¡rj?atis pubonlihus ; folüs elliptico-
oblongis ápice acutis, intcgn's rarissime ohtusis, prwscrliin sublus
pubenlibiis, spicis lateralibus, rachi lomentosa, folio loní,Mor¡bus ,
capsulíc ala obovala dorso ad basin appondiculata.
Crescit in scpibus scandons.
()l)servation.
Je n'ai cu a cxamincr que des echan lillons on asscz niauvais élat
de ceüc espece et dépourvus do fruitsj mais, néannioins, j'ai cru
pouvoir les rapporlcr a celte espccc. Les fcuilles cllipliqucs, alion-
"ees, aigues, longues souvent de deux pouces sur un pouce de
largeur, pubescentes el prcsquc tonienteuscs, ii Icur face infc-
110 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
lieurc; les ópis de íleurs laléraux di'stinguenl bien facilenicnl l(^
Securidaca volubib's de Tcspece suivanle.
SECURIDACA VIRGATA.
S. virgata, Sw., Fl. Iiid. occ, III, p. 1231. Plurií. (ed.
Burm.), t. 248, f. 1. DC, Prodr,, I, p. 340.
S. caule scandente, rarais elongatis virgalis gracilibus subgla-
bris ; fob'is parvulis semiuncialibus ellipticis aut ovalibus, ápice
basiquc obtusis, integris, supcrne glabris, sublucidulis, inferae
pallidioribus etsubpubenlibus ; spicis terminalibus, erectis, longius-
culis aut brevioribus, rachi subpubenle, capsulse ala subrotunda.
Crescit in sepibus insulte Cubae.
Ohservation.
Cette espéce est tres commune dans presque toutes les An tilles j
elle se distingue tres facilement par scs rameaux tres gréles, tres
allongés, souvent tordus en tire-bouchons. Ses feuilles sont tres
pelites^ un peu glabres, excepté á leur face inférieure; elles va-
rient beaucoup dans leur figure, tanlót ovale, tantót elliptique,
tan tót presque orbiculaire.
FRANKENIACEtE.
SAUVAGESIA.
Jacq-, Lili. y Juss., Kunth, DC, Au^. St-H'd.
Calyx pentasepalus; sepalis patentissimis persistentibus.
Pétala 5 hvpogyna, étqualia, palentissima, decidua. Squamae
hypogvnae 5, cum petalis alternantes, memhranaceae , ex-
terne pilis crebrisbrevioribus, summo ápice dilatatis cinctae,
persistentes. Stamina 5 hypogyna, cura squamisaltcrnantia.
Filamenta brevia , inferné basibus squamarum adnata. An-
therae basi affixa3, lineares biloculares, posticae, ápice de-
liiscentes. Ovarium superum trigonum, uniloculare, po-
lyspermum. Stylus tcrminalis erectus. Stigma obtusuni.
Capsula calyce squamisque persistentibus obtecta, oblonga
trigona, ápice attenuata, trisulca, membranácea, unilo-
cularis , polysperma , ab ápice ultra mediuní trivalvis.
Placen tse 3 parietales, partera inferiorem capsulae occu-
pantcs, sidcis respondentes, cura valvis alternantes. Se-
mina biscriata , subelliptica , faveoso-orbiculata. Intcgu-
mentum dúplex; exterius crustaceuní, interius tenuissimura
endospcrmio adhierens, ad cxtremitatem bilo oppositam
per areolam fusca ni nota tura. Endospermium semini con-
forme, carnosura. Enibryo axilis, tereliusculus. Radicula
hilum spectans. Cotyledones plana^ obtusíe.
llerboe aut suffnilices, caulibus ramosis procurabenti-
bus aut erectis. Folia alterna Simplicia. Slipuke petiolares
gemina? multirido-ciliata\ Pedunculi axillarcs, uniflori ,
solitarii aut terni, supra basin articulali,ebracteati. Flores
albidi aut purimrascentes (car. ex Kuntb, 1. c).
112 BOTAMQUU. l'LAMES VASCUI.AIRES.
SAÜVAGESIA ERECTA.
Sauvagesia erecta, L., sp. ed., I, p. 2 Al. Jacq., ^m.^
p. 77, t. 51 , f. 3. Willd., sp.. I, p. 1185. Ruiz et Pa-
vón, Fl. périw., III, p. 11. Aiig. St-IIil., Ohs. Sau-
^'ag. in Mem. Mus., III, p. 215. Kiinlh, Nov. gen.,
V, p. 389. Aiig. St-IIil., Pl. remarq. du Brés., I, j). 03,
t. 3, f. A.
S. erecta et S. adima, Aiil)!., Guy., I, p. 251 , t. 100,
f. A et B. Lamk., lll., II, p. 119, t. 140, f. 1 et 2.
S. erecta et S. ñutan s, Pers., Sjn., I, p. 253.
S. erecta, S. adima el S. nutans, Poiret, Ene, VI,
p. 6G9.
S. erecta, S. adima, S. nutans, S. peruviana , Raim. et
Schult., Sjst., V, p. 437.
»S. erecta et S. geminiflora, Ging., Viol., p. 27, t. 2 x.
S. erecta y S. geminijlora et S. nutans , DC, Prodr., I,
p. 315.
S. caule basi suffruticoso, ramosissimo, procumbenleaut erecto,
tereti, glabro ; foliis ellipticis, utrinqueacutis, margine serrulatisj
stipulis profunde ciliatis; íloribus axillaribus pedunculatis solita-
riis, geminis aut lernis, saepius nutantibus; sepalis lanceolalis
ápice sctosis, corolla paulo longioribus.
Crescil frcquens in incultis insulíe Cuba?.
Observation.
Le Sauvagesia erecta est une de ees plantes qu'on rencontre
dans presque toutes les partios chaudes du globe, parliculiércnient
en Amériquc, mais également dans quelques contrées de Pancien
monde. Elle est extrómement variable dans son port et quelques
uns de ses caracteres. Aussi quelques unes de ses formes ont-elles
été décrites comme des cspeces parliculieres. C'est ce qu'on verra
en consultant la synon}^mie precedente, que nous avons en grande
parlie empruntcc au travail de M. Aug. de Saint-Hilaire (Mém.
sur les plant. remarq. du Bré.ñl et du Paraguay, vol. 1, p. 1).
CARYOPHYLLE/E.
MOLLUGO, L. Juss., DC.
Calyx gamosepalus, quinquepardtus, persisteus. Corolhi
nulla. Stamina saepius 3, rarius 5, libera, hypogyna. Ova-
rium sessile trigoñum. Styli 3, breves, stigmatibus totidem
subcapitatis terminati. Capsula subglobosa calyce persis-
tente nec aucto involuta, tenuiter membranácea ápice api-
culata, 3-locularis, loculicido-3-valvis; axi centrali tardius
libero; loculis polyspermis; semina nigrescentia saepius re-
niformia, axi centrali, per duas series aíTixa.
Herbas saepius annuae, "tenues, gráciles, erectae aut dif-
fusae; foliis ómnibus radicalibus aut in caulc oppositis aut
verticillatis; floribus parvulis, axillaribus aut terminalibus,
subumbollatis.
MOLLUGO BELLIDI FOLIA.
Mollugo bellidifolia , Sering. in DC, Prodr., I, p. 391.
Pharnaceum spatíiulatum, Swartz, Fl. Ind. occid., I,
p. 5G8. Plumier, Am., t. 21, f. 1.
Pharnaceum bellidifolinm , Poiret, Dict., V, p. 262.
M. foliis radicalibus ovali-spathulatis obtusissiniis , ¡ntegris ,
giabris, subcarnosis ; caulibus erectis, strictis, tenuibus, nudis ;
floribus aibis, loogissirae pedunciilalis subpaniculalis.
Crescit copióse in loéis cullis insulíe Cuba'.
EüT. rL. VASC.
lli BUTiMQLi:. l'I.VMKS VAStULAIKES.
ARENARIA, L.
Calyx quinqiiesepaliis, persistens; sépala ima basi coa-
lita. Pétala indivisa, hypogyna^ sepalis numero aequalia.
Stamina dccem, hypogyna; quinqué petalis opposita sae-
piusbreviora. üvarium sessile, uniloculare. Styli saípius3,
rarius 2-4. Capsula unilocularis membranácea, calyce per-
sistente nec aucto obtecta, saepius polysperma, ápice trival-
vis , valvis parte medía inferiori coalitis, ápice iterum bi-
fidis. Semina subcompressa , reniformia, saepissime tenui-
tuberculata , interdum lenticularia membrana circulari
cincta. Endospermium farinaceum. Embryo, peripliericus
subannuiaris.
Herbae, ramosae, erectse vel diíFusae, aut suffrutices hu-
miles. Folia opposita, estipúlala, integra; rarius stipulae
binae tenui-membranaceae aut hyalinse ad basin cujus-
libet foliorum pares. Flores albi aut rubescentes. Pedun-
culi terminales, alares, laterales et axillares, saepius soli-
tarii et uniflori.
ARENARIA SERPENS.
Arenaria serpeas y Kuntb in Humb., Nov. gen., VI, p. 32.
A. ramosissima, serpeas, glabra; foliis oblongo-subspathulatis,
obtusis, subcarnosis, aveniis, basi cilialis; petalis cal} ce vix lon-
gioribus; capsulis sub-i5-spermis; scminibus laevibus nilidis.
(Kth,l.c.)
Crescit in monlosis circa Santiago de Cuba.
MALVACEiE.
MALVA, /.. Jitss., DC.
Calyx calyculatus , quinquefidus , regularis , persistens ;
calyculus tiiphyllus, laciniis saepius cum calyce ex-
terne coalitis, rarius pedúnculo insidentibus. Pétala 5
cum calycis laciniis alternantia, síepius palula, integra aut
oblique ápice subemarginato-biloba. Tubus stamineus
longitudine varius, ápice in filamenta crebra uniantherifera
divisus. Ovarium pluriloculare , loculis uniovulatis; óvulo
ascendenti. Styli tot quot ovarii loculi, basi inier se in
unum coaliti, superius distincti, et totidem stigmalibus
capitatis terminati. Capsula depressa , costata, calyce per-
sistente et calyculo obtecta , pluricocca, solubilis; cocéis
unilocularibus, monospcrmis, clausis aut ángulo interno in
duas valvas dehiscentibus. Semina rcniformia.
Herba3 , suíTrutices, frútices aut etiam arbuscular. Folia
alterna basi bistipulata, integra, angulata aut varié lobata.
Flores axillares , solitarii aut varié dispositi, nunc sub-
spicati , nunc racemosi , sen subcapitati ; corolla coloi'c
máxime varia^ violácea, purpurea, caerulescens^ miniata,
rosea, aut alba.
MALVA AMERICANA.
M. americana , L., sp. 0()8. DC, Prndr., 1, p. 430 (non
Cavanill.).
M. curassaiHca, üesrousseaux , Dicí, cncjc.y 111, p. 754.
ilG BOTANIQUK. — PIANTES VASCULAIRES.
RI. anima folüs peliolalis ovali-acutis, basi suhabruple Iruii-
calis aut oblongo trappziformibus, serralis, prsesertim subtus pi-
losis, pilis appressis slellatis, stipulis linearibus cibalis : floribus
luteis axillaribus subscssilibus , glomerulatis, el in parte superiori
caulis, folüs (lecrcscenlibus aut evaniflis, in spica densiuscula ag-
gregatis; capsulis superno hispidis, mulicis. (Nob. )
Crescit in diversis insulse Cubae locis cullis.
MALVA TRICÜSPIDATA.
M. tricuspidata , Aitón, Hort. Kew, ed. 2, vol. IV,
p. 210. DC, Prodr., I, p. 430.
M. americana, Cavan., Diss., II, p. 80, t. 22, f. 2
(non L.).
M. carpinifolia y Desr., in Dict. ene, III, p. 754.
M. coromandeliana, Swartz, Obs.^ 262. Willd., sp. 3,
p. 776.
M. biennis aut perennis , folüs oblongo-subtrapeziformibus
longe peliolatis, acutis, grosse serratis. superno vix pilosis, pilis
appressis semper simplicibus, inferné, pra3Sortim in nervis, pilosis ;
íloribns luteis pedunculatis, axillaribus, solitariis; capsulis ápice
bispidis, 3-cusp¡da(is, acuraine superiori multo longiori. Nob.
Var. a. microphylla : folüs oblongis, multo minoribus.
Crescit frequons in locis cultis insulae Cubae.
Observation.
Les deux espéces precedentes se ressemblent beaucoup et sont
souven! confondues dans les horbiers; il est néanmoins tres facile
de los distinguor Tuno de l'autre : ainsi, tandis que dans la Malva
americana les poils qui recouvrent les feuilles sont étoilés, ils son I
constammcnt simples dans la Malva tricuspidata , les fleurs sont
solitaires et pédonculées dans cotle derniéro espéce; ellos sont
presque sossilos et réunies plusieurs onsemble á l'aissollo dos feuil-
les ot particuliéremont des feuilles supérioures, et constituent une
sorte d'épi á l'oxtrémité des branches dans la Malva americana.
Les fruits sont égaloment velus dans les doux espéces j seulement,
dans la Malva tricuspidata, chaqué carpelle porte trois pointes qui
MALVACEyK. 117
niaiiqueut cuiiiploleiiieni dans Tirntre espéce. Eiilin la Malea (vi-
cuspidata est bisaaiiuelle ou inéme quelquefois vivace.
MALVA LEPROSA.
Malva leprosa. Ortega, Dict., VIII, p. 95. DC, Prodi-.,
I, p. 431.
M. foliis renifoniiibus lale crenalis , ramisque albido-leprosis ,
caulibus proslralis, pedunculis peliolo longioribus. DC. (1. c.)
Crcscit in ínsula Cuba.
Observation.
Je oe connais cetle espéce que par la piírase caraclérislique
procedente, que j ai cmprunlóe a M. de Candolle (I. c.) j j'ignore
mémesi, en effet, elle apparüent bien au genre Malva.
MALACHRA.
Malachra, L., Ad. de Juss. in St-Hil., Fl. Bras. mérid.j
I, p. 216.
Malachrce species , Cavanilles, Dissert., II. Poiret, Dict.
siippl. DC, Prodr., I, p. 440.
Calyx simplex, subcampanulatus, semiquinquefidiis, la-
ciniis 3-nerviis, persistens. Pétala quinqué cum laciniis
calycinis alternantia,obovalia,basi saepe insequilatera. Tu-
bos stamineus gracilis, fere longitudine corollaí, columnaí-
formis, ssepius versus partem superiorem lilamenta delinita
brevia emittens, rarius al) ima fere usque ad apiceni an-
therifer (^Malachra capitata). Ovariuní globoso-depres-
suní, profunde quinquelobum, 5-loculare, loculis uniovu-
latis; óvulo ascendenti. Stylus simplex, ápice 10-fidus, la-
ciniis lincaribusreflexis; stigmata totideni dilatato-spatbu-
lata, piloso-glandulosa. Capsula penlacocca, calyce oblec-
ta; coccis solubilibus , monospeimis; rima loiigiludinali
ángulo interno dehisccntibus. Semen sublriquelruin obtu-
sum, laeve.
118 BOTAMQUE. I'LA>rES VASCULAIUES
Herljaí fere onines in diversis Americae regionibus cres-
centes , rariiis suíTrutices , pleriimque in locis hiimidis
gaudcnles. Caulis teres, saepius pilis rigidis hispidulus et
dualius litieis tomenlosis ab axilla foliorum descenden-
tibus notatus; folia alterna, petiolata, integra aut lobata ,
saepius serrata; stipulae simplices aut plures in utroque
petioli latere; flores fasciculato-subcapitati ; fascieulis
multifloris sessilibus aut pedunculatis; foliolis saepius cor-
diformibus cinctis.
Observation.
Ce genre a été surtout bien caraclérisé par M. Adrien de
Jussieu (in Sl-Hilaire, Flor. Bras. merid.. I, p. 216). II a fait voir
que tous les autcurs avaient, á tort, atlribuca ce genre un calicule
formé de huit a douze folióles linéaires; ees folióles iie sonl que
des bractées en nombre variable qui se trouvent tanlót solilaires,
tantót au nombre de deiix á la base de chaqué fleur-, rinvolucrc
commun se compose de trois á cinq folióles souvent cordiformes
elassez grandes.
MALACHRA CAPITATA.
Malachra capitata , L., Syst., 518. DC, Prodr., I,
p. 440.
Sida capitata j L., Act.^ Upsal, 1743, p. 137, t. 2.
M. foliis longepetiolatis, suborbicularibus, basi transverse trun-
calis aul cmargiuato-conJatis; palmato-obsolete quinquelobis,
ineequaliler scrratis, superne glabriusculis , subtus preesertim in
nervis pilosis, pilis slellatisj floribus luteis fasciis lalis ; fascieulis
axillaribus longe pedunculatis; bracteis tribus cordiformibus^
sessilibus medio plicatis, reliculato-nervosis cinctis ; fructibus
prntacoccis, dense et appresse tomentosis.
Descriptio .
Herba annua, erecta, parum ramosa.
Caulis herbaceus teres, prsesertim versus partera superiorem
piloso-hispidulus (pilis rigidis stellatis) et duabus lineolis longi-
tudinalibus pilis confertis stellalis forraatis, e cujusque folü axilla
MAl.VACt: K. 119
ciiascoiilibus e! ustiue ad loliiim immodiate ¡nfcrius decurren-
tibus, notalus.
Folia ahorna, longo petiolala;, angulato-suborbiciilaria, obso-
lele quinquoloba, irregularilor serrata, sabacuta , basi Iransvcrsc
tnincala aut subcordato-emarginata pálmalo 5-7 nervia, 3 pol-
l¡ce> longa, lulidcm lata, superno glabra, subtus in nervis pubcn-
tia, piüs stellalis; pctiolus 3-4 puUicaris, scmileres, in parle supc-
riori planiuscula, dense lomentosus, inferné pilosiusculus , piüs
sparsis rigidisque.
Slipulee lineares persistentes ad basin petioli bine el illinc soli-
taria;, binge aut ternae, elongato-acutissimae margine pilis dislan-
libus rigidis ciliatae.
Flores lutei; pedunculi dúo aut plures axillares, erect¡,longitu-
dine varii, 1,3; 4-unciales, involucrali ; involucro triphvllo; foliolis
brcviter peliolatis cordalis, plicalis, ciliolalis , palmato-relicuh-.lis,
basi bistipulalis; petiolis singulis planiusculis, subsessiliter biíloris,
insuper flos seplimus ex medio involucri, seu e junclione pelioio-
rum ; bracleola lincaris, ciliata ad basin singulorum.
Calyx simplex campanulatus, nervosus, semiquinquefldus, la-
cinüs ovalibus, cilialis, trincrviis, acutis.
Corolla lútea; pétala 5 cuneata , externé pubentia, ü lineas
longa.
Stamina monadelpha in lubum gracilem coalita, extrorsum fere
ab ima parte antheriferum (nec solum ad apiccm uti in alus
hujuscc generis speciebus).
Pistilli ovariura ovatum, sossile, profunde quinquecostatum et
quinqueloculare ; loculis uniovulalis ; óvulo ascendente, Stylus
simplex, ápice decemfidus; laciniis stigmate planiusculo dilátalo
glanduloso-piloso torminatis.
Capsula calvce persistente obvelata, pentacocca, obtusa; cocéis
solubilibus, sublriquetris, externe convexis, ángulo interno,, par-
tim dehiscentibus. Semen triquetrum nigrum glabrum.
Creseit in locis humidis Ínsula; Cubae, nec non in caeteris An-
tillis.
MALACIIRA CILIATA.
Malachrcí cUiaUi, Poirct, Eneje, SiippL, lil, p, 578.
DC.,Proí//., 1, 1). ViO.
M. foliis longo peliolatis, subovalibus acutis, inaequalitcr ser-
120 BOTA.NlyUE. PLA.NTliS VASCLLAIKES.
ratis, pra'sortim sublus ct in ditvÍs pilosiasculis; slipulis linearibus
cilialis, persislenlibus; tloribus purpurascentibus, in axillis loüo-
riim aíígrcgalo-fasciculalis ; bracleis cordatis, planiusculis relicu-
lalo-nervosis, vix petiolalis, cilialis et bractcolis linearibus longo
ciliatis, cinclis j fructa penlacocco, dense et appresse tomentoso,
calyce persistente vestito.
Descriptio.
Herba aunua, ramosa, 1-2 pedes alta.
Gaulis hcrbaceus, teres, ramosas, crcctus, hispido-pilosus, et uti
in specie praecedenli, in internodiis, duabus lincis, pilis densissimis
formatis, ex origine singulorum foliorum orlis, nolatus.
Folia alterna, longe petiolata, ovalia, acula, margine serrata,
palmatü-subquinquenervia, preesertim sublus et in nervis, sub-
pilosa, pilis rigidis, sparsis, simplicibus , minoribus aulem stellatis.
Pctiolus poUicaris et ultra semitercs, pilosusj facie superiore
dense tomentosusj stipulee lineares, angustie, persistentes, margine
pilis rigidiusculis dislantibus ciliatee.
Flores purpurascentos , in axilla foliorum aggregati et bracleis
cordiformibus acuminatis, basi subpetiolatis cincli; ad basin sin-
gularum bractearum adsunt flores tres sessiles; singuli bracteolis
seepius 2, linearibus seliformibus , margine pilis rigidis dislantibus
cilialis, slipaU,et in centro flos unicus bractealus. Bracleee cordi-
formes, palma to-5-nerviffireliculato-venos8e, margineuli bracleolse,
distanler cilials, fere longitudine florum. Ad basin externe brac-
tearum adsunt bracteolse duse lineares, ciliatee.
Cahx gamosepalus, tubuloso-subcampanularis persistens, se-
miquinquefidus, erectus, strialus, striis seu nervis longitudinalibus
tribus ad singulas lacinias, laciniis lanceolalis acutis, margine
distanler et rigide ciliatis, et uti tubo turbinato, in nervis pilosius-
culis.
Corolla pentapetala regularis, caljce fore duplo longior^ petalis
obovalibus oblusis ápice subapiculatis, margine pubenti-ciliolatis,
sub 9-nerviis.
Slamina pauciora, circiter 20-25, raonadelpha , corollae longi-
tudine ; androphorum subieres columnaeforme, ápice truncatum
el circiter in tertia superiori parte antheriferum; antheris reni-
formibus pedicellalis.
Ovarium sessile globoso-depressum, pentacoccum , dense et
apprimc lomenlosum , o-Iocularcj loculis uniovulalis , óvulo
MALVACE.*;. 121
ascendente. Stvius slmplex lougilutliue tubi staiiiiiiuní , graciiis
glaber, ápice supra lubum stamincuiD, decemíidus, laciniis rellexis
linearibus. Stig^mata totidem, lacinias terminantia, dilalaio-spalhu
lala, glanduloso-pilosa.
Frucluscalyce persistente et appresso tectus, penlacoccusj cocéis
uuilücularibus monospermis, subtriquetris, externe dense tomen-
tosis et convexis, laleraliter hinc et ¡Mine plañís glabris, ángulo
interno versus mediam inforiorem partem , rima longitudinali
dchiscentibus.
Semen nigrum, triquetrum, glabrum.
Crescit ÍD sepibus el locis incultis circa Canasi, florens et f'ruc-
lificans mense junio.
Ohservation.
Nous avons donné une desiriplion détaillée de cette espéce
parce quVlIc a été assez briévement et généralcmcnt assez mal
caractérisée par lesauteurs. Ses fouilles ne sont pas irréguliérement
crénelées et glabres, comme le dit Poiret, dans sa phrase caractéris-
lique. mais elles sont dentées en scie, á denls tres aigues et de
plus légércment pubescentes á leur face inférieure : les pélioles el
les tiges sont poilus et presque hispides et les folióles de Tinvolucre
cordiformes ciliées de méme que les bractées linéaires qui accom-
pagnent cbaque lleur et que les lobes du cálice.
URENA, Z. Jiiss.
XJrena, Cavan., Kunth, DC, A. St-Hil., Adr. de Juss.
el Camb., Fl. Bras.
Calyx calyculo ciiictus, uterque persisteris ; calyculijs'
calyci appressus, semiquinquefidus, illiusque longitndine;
calyx calyculo suhsimilis, saepius tenuior; laciniis cuní
calyculo alternantibus, maigine subcoloratis. Peíala (juin-
qiie ciim laciniis calycinis alternanlia, basi siib¡na'(|Li¡la-
tera. Tiibus stamineus teres, columna'formis, corolla sub-
brevior, parle suj)criori, anlheras renifonnes, filamenlis
brevissimis suíTultas, pauciores gercns. Ovariiim fjlobo.so-
deprcssum , quinquelobiiin, íiiboicnlato-ecbinatuní, quin-
queloculare, loculis uniovulatisi ovulum e parte inferiori
122 BOTAMQUE. — PLANTES VASCULAIRES.
angiili interni ascendens. Stylus ápice decemfidiis ; stigmata
lotidcín, lato-spatluilata, obtusa, fjlandiiloso-pilosa.
Capsula calycc calyculoque persislenlihus suílulla, de-
presso-quinqueloba, echinata, aculéis rigidis, ápice stel-
lulatim retrorsum glochidiatis, in coccis quinqué unilocu-
laribus monospermis, indehiscentibus, solubilis.
Suffrutices; folia alterna petiolata, sajpius lobata , aut
palmato-divisa , polymorpha , subtus ad basin nei vorum ,
glándula sessili longitudinaliter fissa , instructa ; flores
axillares, solitarii aut glomerulati.
Observation.
Ce genre est parfaitement bien caractérisé, non-seulomeDt par
le port spécial des especcs qui le composent, mais surtout par leurs
fruits á cinq coques monospermes et indéhiscentes, hérissées de
pointes roides dans leur face extérieure.
URENA SINUATA.
Urena sinuata, L., sp. 974. Cav., Diss,, VI, t. 185,
f. 2. DC, Prodr., I, p. 442 (non Swartz).
U. foliis petiolatis palmato-5-lobis, 9-nerviis, lobis sinubus
obtusis lalis separatis, singulis sublrilobulatis , lobis lobulisque
acutis, serratis , superne viridibus pubenlibusquc, subtus albido-
tomcntosis (pilis stellatis), nervis tribus raediis basi glandulosis;
íloribus axillaribus brevissime pedunculalis, saepius binis, altero
abortivo; fructibus globoso-depressis echinatis, subalbido tomen-
losis.
Crescit in Ínsula Cuba.
URENA SWARTZII.
Urena Swartzii , DC, Prodr., 1, p. 442.
U. sinuata ., Swartz, Obs., 264 (non L.)
U. americana , Smith in Bees cjclop., 37, n" 4 (non
Lin., Siippl.).
MALVACIÍ.E. 123
U. folüs petiolatis lato-ovalibus, ¡nlegris aut saepius trilobis
palmato-5-nerviis, lobis sinu obtuso separatis, subinlegris et
obíolete subseiralis, superiie virulibus , [tubenlibusquc, subtus
albido tomenlosis (pilis stellatis) ñervo medio versus basin glán-
dula in medio lissa nolato, nervis cíetcris glandulosis; floribus
axillaribus solitariis aut binis, brcvissime pedunculatis , fructibus
globosü-depressis echinatis, pubentibus.
Crescil frequens in insulae Cubai locis cuUis.
Observations.
Voilá deux espécos qui ont entre elles une tres grande analogie,
et néannioins c'est avec juste raison que M. de CandoUe (1. c.) les
a distingüeos. UUrena Swartzii , DC, se reconnait facilemenl á
ses feuilles tres petiles, quelquefois presque entiéres, surtout á la
parlie supérieure de la tige, mais presque constamment a Irois
lübes peu profonds, sinueux cu a peine deuliculés dans leur con-
tour; par ses cinq nervures, dont la médiane porte seule une glande
fendue dans sa partie moyenne. VUrena sinuata, L. et DC, se
distingue par ses feuilles plus grandes, á sept nervures, palmees el
parlagées en cinq lobes profonds, á la maniere des feuilles de la
vigne, lobes qui eux-mémes sont partagés en trois lobules, á l'ex
ception des deux lobes iuférieurs qui sont seulement bilobulés. Ces
lobes et lobules sont ensuite dentés en scie dans leur conlour, et les
trois nervures moycnnes portenl chacune, á leur base, une glande
fendue.
Ces caracteres, que j'ai pu vérifier dans un asscz grand nombre
d'écbantillons, m'ont paru constanls et suffisants pour distinguer
facilement ces deux espéces. Ce n'est pas que j'ignore que les sa-
vanls auteurs des plantes usueiles des Brasiliens (Aug. St-Hil.,
Adr. de Juss. el Cambcsscdcs, Pl. us. des Bras., t. 56) ne parta-
gent pas cettc oj)inion. Selon eux, les feuilles dans le gonreírewc/
sont lellemcut variables et souvent sur le méme individu, qu'il esl
inipossible d'établir, d'apres ellos, des caractorosdistinclifs pour les
espéces. Ainsi le nombre des lobes, leur forme, leur sóparaliotí
par (les siniis aigus ou obtus, ot enlin la présence ou Pabsonoe dos
glandes a la baso des nervures, lour nombre, etc., ne peu\ent four-
nir des caracloros spóci fiques. Nous ne sommos |)as do l'avis dos
savanls que nous vonons do citer. Sans doule, los feuilles dans co
gonro sont fort variables; mais néanmoins nous avons recoiinu
124 BÜTAMQUlí. PLAMKS VASCULAIRES.
que ees varialions étaient, pour la plupart desespéces, renfermées
daus des limiles qui se prétaieni a en fixer les caracteres, et, pour
ne pas nous éloigner des deux espéces que nous citons ici , leur
dislinction nous parait facile et bien tranchée.
Le genre Urena serait peut étre un de ceux qui auraienl le plus
besoin d'un bon Iravail monographique. Les espéces, quoiquepeu
nombrcuses, sont souvent confondues les unes avec les autres :
cela vient de ce qu'elles se ressemblent beaucoup et qu'elles sont
tres ahondantes dans les régions intratropicales de l'un et de l'au-
tre hémisphere. II faudrait d'abord délerminer, aprés un examen
minulieux, si les mémes espéces croissent á la fois dans l'un et
dans l'autre continent.
PAVONIA.
Pavonia, Cavan., Dissert., 111, p. 132. Kunth, Nov.
gen,, V, p. 279. DC, Prodr., 1, p. 442. St-Hil.,
A. de J. et Camb,, Fl. Bras., I, p. 220.
Hibisci sp., L.
Pavonia, Lopimia, Lebretonia , Gceihea , Achanice vel
Malvavisci species , Nees et Mart. (ex St-Hil., A. de J.
et Camb., 1. c).
Calyx calyculo 5-polyphyllo cinetus, quinquefidus, per-
sistens; pétala cum laciniis calycinis alternantia erecta et
in tubum conniventia aut subspathulata.Ovariumquinque-
lobum, quinqueloculare, locuiis uniovulatis; óvulo e basi
interna loculi ascendente; stylus, intra tubum staminum
simplex, ápice decemfidus. Stigraata totidem spathulato-
capitellata. Capsula calyce et calyculo tecta, pentacocca;
cocea solubilia unilocularia, monosperma, rima longitudi-
nali, aut in duas valvas dehiscentia, ápice nuda aut tri-
aristata, aristis persistentibus rigidisque.
Frútices aut rarius herbae. Folia alterna integra aut
diverse lobata; stipulae geminae saepius persistentes. Pedun-
culi axillares, solitarii aut plures, aut in ápice ramorum
varié dispositi.
MALVACE/E. 1 25
Observation.
Les auteurs de la Flore du Brésil meridional nous paraisseot
avoir parfaitement assigné les caracteres de ce genre, aujourd'hui
assez nombreux en espéces. II a de tres grands rapporls, d'un cóté,
avec le genre Vrena, qui n'en différe guére que par ses fruits
complétement hérissés, dont les coques reslent closes, et, d'un
aulre cóté, avec le genre Malvavtscus , dont le fruit, légérenienl
charnu á l'exlérieur, peul néanmoins se séparer en cinq coques.
§ I. Typhalaea. Carpella echinaia spinis ripiáis
retrorsum scabris.
PAVONIA SPINIFEX.
Pavonia spinifex, Cavan., Dissert., III, p. 133, t. 45,
f. 2. Willd., Sp., III, p. 854. Kunth, Nov. gen., V,
p. 280. DC, Prodr., I, p. 442.
Hibiscus spinifex, L., sp. 978. Jacq., Am., p. 196.
Abutilón americanum , Jruticosuin , Jolio subrotundo ,
flore lúteo , fruc tu acúlenlo majore , Pliimier^ edit.
Burm., t. 1 .
Pavojiia aristata, Cavan., Dissert.^ III, p. 133, t. 45,
f. 3.
P. caule fruticoso ; foliis cordalo-oblongis , acutis, serratis ,
palmalo-quinquenerviis, pr«sertim subtus pilosis aut subtomen-
losis (pilis steliatis) ; slipulis linearibus anguslissimis, cilialis, sae-
pius decidáis ; floribus iuteis pedunculalis, axillaribus , solitariis;
calyculo 6-7 phjllo, foliolis linearibus basi distinctis , ciliatis;
fructibus penlacoccis; coccis triaristatis, aristis robustis. retrorsun)
piloso-hainatis. Nob.
Crescitin insulíe Cub» locis incuhis. circa Guaniman.
Observation.
Cette espéce constitue un arbuste qui s'éleve quolquefois á une
hauteur de huit á dix pieds el méme quinze pieds selon Jarqui n ;
126 DOTAiMQUE, PLANTKS VASCULAIRKS.
elle varic beaucoup dans la figure ct la graodeur de sos feuilies,
lanlót cordiformos el courtes, lantót Ircs allougccs et presquo
lancéolécs : ees feuilies sont ordinairemenl vclucs , surtout a leur
lace ¡nféricurc, et quolquefois presquc lomenleuses. Les fleurs
varíen I aussi beaucoup dans leur grandeur. Nous pensons, comme
M. de Candolle, que le Pavonia aristata de Cavanilies n'esl qu'unc
des formes du Pavonta spinifex. C'est une espéce qui parail ré-
pandue dans la plupart des Anlilles et sur le continent américain.
PAVONIA TYPHALfiA.
Pavonia typlialcea, Cavan., Diss., II, p. 134 et VI, 1. 197.
DC, Prodr,, I, p. 443. St-Hil.^ A. de J. et Camb.,
Fl. Bras., I, p. 223.
Urena tjyhalcea, L., Mant., 258. Swartz, Obs., 294.
Hibiscus gujanensis , Aublet, P/., Guj., p. 708.
P, caule fruticosoj foliis lanceolatis, utrinque acutis petiolatis,
serratis, superno sublepidotis, inferné in nervis pubeutibus, uti
in caule petiolisque pilis stellatis, appressis parvulis; floribus glo-
raeratis sessilibus subcapitalis, ramulos terminantibus; fruclu
obovoideo-globoso, caljce, calyculoque obtecto; cocéis glabris,
niiidis, externe trinerviis et ápice triaristatis. Nob.
Crescit frequentissima in diversis insulee Cubse locis, circa
Canasi.
Mense junio flores et fruclus.
Observation.
Le Pavonia typhaloea est une des espéces les plus dislincles et les
mieux caractérisées de ce genre. On la rencontre á la fois dans
les Antilles et sur le continent américain, Ainsi j'en possede des
échantillons recueillis par mon pcre dans la Gu}ane francaise.
M. de Saint-Hilaire Ta rapportée du Brésil, el elle a été sigualée
dans presque toutes les Antilles,
MALVACE.E. 1 J7
PAVOMA LINEARIS, Noh.
P. herbácea caule Iriquetro, stellato-pubenle ; lolüs linearibus
coriaceis brevissime peliolatis, aculis, basi oblusis, emarginalis,
superne et prsesertini sublus slellato pubenlibus , margine dis-
tanter et obsoleto denticulatis, pellucido-punctatis ; floribus solita-
ri¡s,pcclunculat¡s; calyculo 8 lO-phyiloj foliolis lincaribusj capsula
depressa ápice 5-spinosa pilosa ; spinis retrorsum echinatis.
Descriptio.
Caulis herbáceas? erectus, subtrigonus gracilis, pubenti-sublo-
mentosus (pilis radiatis).
Folia alterna coriácea, brevissime petiolata, oblongo-linearia
lanceolata, acuta^ basi obtusa subcordalo-emarginata, margine dis-
tanter et subobsolete denticulata, superne et praesertim subtus pu-
bentia, pilis stellatis, bipollicaria, 3-4 lineas lata , pcUucido-punc-
tata; petiolo vix duas lineas longo, tomentoso; stipulíe biníe linea-
res, 2-lineas longce, villosíP.
Flores axillares longe pedunculati, solitarii; pedúnculo folio
breviore.
Caljculus 8-10 phyllus ; foliolis dislinctis linearibus, calycis lon-
gitudinc, pilosis (pilis stellatis) ciliatisque.
Calyx subcainpanulatus, ultra mediaiii partem quinquepartitus,
laciniis ovali-oblougis, acutissimis, pilosis et cilialis.
Corolla pontapetala, petalis sapius torsivo-convolutis, erectis,
obovali-oblusis, venosis, glabris.
Androphorum gracile, lougitudine pctaiorum, teres, stamina
breviter pedicellata a media parte usque ad apiccm gerens.
Stylus in androphoro inclusus el simplcx, supra androphorum
decemfidus. Stigmata totidem capitollata.
Capsula depressa calycc et cal > culo persisten ti bus nec auctis in-
voluta, medio umbilicata, et apj'endicibus 5, retrorsum echinatis
e circumferentia apicis planiusculi hirli patulis, cícterum glabra,
quiuquelocularis, pentacocca; coccis subtriangularibus externe
128 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
convexis, biaristatis, subclausis, monosporniis , aiil rima longilu-
(linali dohisrentibus.
Semen subtriquotrum nigrum, parte superiore crassius el ob-
tusum, parte inferiere sensim attenuatum el aeulum.
Crescil in Ínsula Cuba.
Observation.
Voyez les observations sur celte espece, aprés l'espéce sui-
vaole.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XIII.
1. Fleur un peu grossie , vue de cóté. 2. La méme, don I la co-
roUe est étalée. 3. Le fruit de grandeur naturelle, enveloppé par
le cálice et le calícuie. 4. Le fruit grossi et dépouillé de son cálice.
5. L'une des coques du fruit, vue par son angle interne. 6. Une
graine tres grossie.
PAVONIA INTERMIXTA, Noh.
P. herbácea caule tereti, glabro; foliis ovali-lanceolalis aut
linearibus, basi subrolundo-cordatis, ápice acutissimis, margine
dislanter subcrenato-denticulatis . basi subtriaerviis , superne vi-
ridibus , punctato-slellulatis; subtus pallidioribus, praesertim in
nervis slellulato subpubenlibus, punclato-pellucidis.
Descriptio.
Caulis herbaceus, erectus, ramosus, gracilis, teres, pubenli
subpulverulentus (pilis stelialis) et linea longiludinali pilosa
e basi cujusque folii descendente notatus.
Folia alterna distanlia, brevissime peíiolata (petiolo semitereti
2-3 lineas longo), lanceolato-linearia, vix 2 pollices longa, 3-4 lineas
lata, basi subrotundato-cordata, aut angustiora, ápice subacuta,
margine obsolete et distanter crenalo-denticulata, basi sublriner-
yia, nervis lateralibus brevissimis et obsoletis, superne viridia,
punctato-slellata, inferné pallidiora, praeserlimin nervis stellulato-
subpubentia, pellucido-punclata.
MALVACE.E. t 29
Stipuiac hiuít' liucares, acuiae, deciduai, rigidiusculaí, peliolo di-
raidio breviorcs.
Flores inaxiüa foliorum supcriurum solilarü, podunculali, dimi-
dio minores (juaní iii Varonía lineari , Nob. , caítcrum subsi-
miles.
Crescít in Ínsula Cuba.
Observationx.
Les deux espéces precedentes ont entre elles une extreme ana-
logie, et je les ai (rouvées mélangées et confonducs dans l'hcrbier
de M. Ramón de !a Sagra. Cependant, malgré le petit nombre d'é-
chantillons qne j'ai eus á ma disposition, je crois ponvoir les sé-
parer comme distinctes. Ainsi la preraiére Pavonia linearis, Nob.,
par sa tige triangulaire, complctemcnt couverle de poils étoilés,
par ses feuillcs plus Ion gues, plus élroites et coriaces, égalemenl
recouvertes de poils étoilés sur ses deux faces, et enGn par ses íleurs
beaucoup plus grandes, se distingue facilement de notre Pavonia
intermixta, dont la tige cst cylindrique et glabre, marquée seule-
menl d'une ligne longitudinale velue, parlant de la base de cha-
qué feuille, par ses fcuilies [tresque membraneuscs, un pcu plus
largos, tres manifestemenl discolorcs sur ses uoux faces, el enfin par
ses fleursmoi lié plus peli Les que dans respcce preceden le. Je regrette
de n'avoir pas eu en ma posscssion le fruit de la seconde espéce.
Le Pavonia ¡inearis, Nob., appartient á la premiére section éla-
blic par M. de Candolle dans le genre Pavonia. Par toussos carac
teres, elle se distingue si bien du petit nombre d'espéccs quí y sont
reunios, qu'il cst inutile d'en exprimer ici la diagnose. Nous y
avons également place le Pavonia intermixta, Nob., a cause do sa
grande ressemblance avoc l'espéce precedente et quoiquc nous n\'n
connaissions pas le fruit.
§ II. Malachr. Carpella incrmia. Involucellum calyce
brevius , 5-15 phyllum.
PAVOMA RACE3IOSA.
Pavonia racemos a , Swartz, Fl. Ind. occid., U, p. 1215.
DC, Prodr., 1, p. V'iii.
Pavonia spicata, Cavan., Diss., III, ]). 130, (. 40, f. I.
Althcea racemosa, Swartz, Prodr., p. lO'i.
lioi. rt. VASc. 9
l.U) ÜUTAMyUü. IMAM'IÍS VASCUI.AIRKS.
ALcea JriUicosa aqiialica ^ JoLio cordato scabro ^ Jlore
pallide lúteo, Slounc, Hist., 1 , p. 121 , t. 139, f. 2.
Althcea uliginosa , frntescens , Joliis cordato-ncuminatis
lenitcr c r cuatis , spicis laxis tcrminaUhiis , Browne ,
Jam.^ 284, n° 3.
Malache scabra , Vogel m Trew. Ehret. pict., t. 90,
P. frutescens foliis peUolatis subcordato-oblongis longe acu-
minatis, margine subsinuosis aul obsolcte serralis, membranaceis,
punctato-scaberulis, pilis sielialis conspersis, poliolo pubcnle, uli
caule pilis steüatis vi lioso ,. foliis breviore ; floribus pedunculalis
luteis, racemuní clongalum laxum simpliccm nudum efformanli-
bus. Capsulis caljce et calyculo tectis, pentacoccisj coccis glabris
solubilibus, triquetris, ápice dilátalo et trúncalo obsolele Iricuspi-
datis, Nob.
Crescilin paludibus maritimis, circa Guaninan.
Observations .
Les nombreux écbaiilillons de cette espece que nous avons étéá
raemc d'examiner nous ont fait voir qu'ellc offrc de tres grandes
variations. Ainsi les feuilles sont ordinairement un peu échancrées
en coeur á leur base, raais tanlot elles sonl simplement ovales,
tanlót elles sont presque lancéolées ; mais je ne leur ai jamáis
trouvé la figure presque arrondie que Swartz (/. c.) signale dans sa
descriplion. Le méme auteur dit encoré que le péliole est souvent
de la méme longueur que la feuille, tandis que, dans tous les
échantillons que j'ai éludiés, quelle que soit la figure des feuilles,
leur limbe élait toujours trois ou qualre fois plus long que leur pé-
tiole. Les feuilles ne m'ont jamáis offert des dents marquées dans
leur contour, elles sont simplement sinueuses.
Celle espece parait tres commune dans plusieurs des ilesdu golfo
du Mexique. Elle croit sur le bord de la mer. Svjarlz dit qu'on la
trouvesurtout au milieudes Rhizophora, des Avicennia etdes Aliona
uliginosa, et que ses racines tres longues s'élévent en are au dessus
de la terre, á la maniere de celles des palétuviers.
MALVACK.E. IJl
MALVAVISCÜS.
Malvaviscus , Dillen., Hort., Elrli.^ *2I0. (Javan., Diss.,
III, p. 131. Kiinth, Niw. ü^Pii., V, }). '2S:). Piocii., I,
p. 445.
Jchaniciy Swartz, Prodr., II, p. 1222.
Hihisci specips y L.
Calyx, calyciilo 7-8-phyllo, foliolis liiiearibus ciiictiis,
gamosepalus , tubiiloso-suhcainpanulatiis, qiiinqueridus.
Pétala 5, cum laciniis calycinis altcrnanlia, subciineiformi-
obcordala , inapquilatera , reticulato-venosa , versus l)asin
lóbulo laterali acuta. Tubus stamineus longissimus, í^racilis,
exsertus, torsus, versas apicem in filameiita brcvia unian-
therifera divisus et ápice nudo quinquedentatus; ovariiim
in fundo calycis sessile, quinqueloculare , loculis nniovu-
latis. Stylus simplex supra tubum stamineum exsertus
decemfidus. Stigmata subexpanso-lateralia obtusissima.
Fruclus depressus quinquccostatus, subcaruosus, (piinque-
locularis, indebiscens; lorulis subcartiiagineis monospei-
mis.
Frútices aut arbusculae. Folia alterna, basi bistipulola,
integra aut varié lobata. Flores axiliares aut íernunales,
soiitarii, gemiui aut terni.
Observation.
Ce genre diíTérc a poíno de Vllibiscus; ¡1 s'eii disling^uo surloul
par ses sligmales, au nombro de dix, el par son fruit diarnu, a logos
monospernies ct indóhiscenfos.
MALVAVISCUS SAGRvEANUS.
T \ n . XIV.
M. raniulis pubonlibus; foliis ovalibus, acuminatis basi subcor-
dalis, pcliolalis, inaiiualiloi- sonalis, pra\sort¡rn subtus pilis slcl
latis cüuspcrsis; lloribus axillaribus sulilariiá purpuréis; calvcubi
\^-2 BÜTANIQUIÍ. l'KAMES VASCULAIIIES.
Iit'[)la[)livllu calycem sequante ; petalis pubeulibus; Iruclu valde de
prcssü glabro. Nub.
Descriptio.
Caulis h'gnosus ; rami virgali, teretes, cortice gríseo, glabri, in
sunimilatc tantum jum'oruní ramulorum pubenli-subloraenlosi.
Folia alterna peliolata, in summilate ramulorum approximata ,
ovali-oblonga, acuminata, basi subiníequilatera paulisper emargi-
nato-cordala, insequaliler serrata, superno subtusque pubentia
pilis in atraque facie slellatis, pilis in superiori multiradialis, in
inferiori vero saepius 4 rarius 5-radiatis. Folia 2-3 pollices longa,
pollicem aut sesquipollicem lata, sub 5nerv¡a, nervis diiobus
exterioribus brevibus obsolelis.
Petioli semiunciales aut unciales, tereliusculi, lomentosi, pilis
stellalis.
Slipulae binse lineares caducse, crassiusculse, 2-lineas longae,
villosse.
Flores purpurei in axilla foliorum supremorum solitarii, pedun-
culati, basi bracteolis duabus linearibus pedúnculo dimidio bre-
vioribus stipati. Pedunculus teres gracilis, 4-5 lineas longus,
pubens.
Caljculus 7-ph}llus, caljcis longitudine; foliolis erectis lineari-
bus, ápice sensim acutis, basi subdilatatis et inter se confluentibus,
pilis slellatis, pubenti-subtomentosis.
Calyx gamosepalus subcampanulatus quinquefidus, externe pu-
bens (pilis slellatis) j laciniis aequalibus acutis, medio ñervo lon-
giludinali notatis.
Corollae pétala convolula late obcordata, obtusissima, longitudi-
naliler venosa, subobliqua, basi sensim in unguem crassiusculum
desinentia pubentia, lateraliter bine versus basin in appendice
obtuso producta, vix pollicem longa.
Androphürum tubulosum gracile coroUam paulo superans, teres
ápice limbo S-fido erecto gracili lerminatum et antheras circiter
18-20 reniformes, uniloculares filamentis brevibus suffultas
gerens.
St}lus longitudine tubi starainum ápice decerafidus. Stigmala
dccem suboblique dilátala obtusa, capilaía, glanduloso-verrucusa.
Fructus caljce persistente nec aucto cinctus, máxime depressus,
glaber, quinquecostatus, 5-loculaiis, costis obtusis, in medio su-
tura longiludinali notatis. Pericarpium subcarnosum, tenue (an
MAI.VACK.E. 133
niaturitate perfccla sulcis longitudinalibus dehiscens). Semina soli-
taria glabra, subrcniformin, versus hasin anguli loculoriim affixa.
Crescitin Ínsula Cuba.
Observación.
Parmi les cspeces deja connucs du genrc Mahaviscus, cello dont
notre plante se rapproche le plus est, saos contrcdil, le Malva-
viscus concinnus ,YsM\\Úi {inllumb. et Bonpl. Nova gen. et sp. V,
p. 286); mais notre espece en differe par ses fleurs de moitié plus
pelites, solitaires et non géminóes, et formant par leur reunión
presque un corjmbe au sommet des rameaux ; par ses pélales
pubcscens et non glabres; par son cálice et son calicule moins
velus, et euíin par ses ctamines beaucoup moins nombreuses. La
reunión de ees différences nous parail distinguer suflisamment
l'espece que nous nomraous Malvaviscus Sagj'ceauus.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA. PLANCHE XIV.
1. Fleur unpeu grossie. 2. L'un des pétales détaché. 3. Parlie
supérieure du sfjlc partagée en dix divisions. 4-5. Sligniatos
grosí'is. 6. Sommet du tubc slaminal divisé en cinq dents. 7. Ovaire
attaché au fond du cálice, 8. Le fruit de grandeur naturclle, dé-
pouillé du cálice et du calicule. 9. Le méme, coupé en travers.
tO. Un des nucules coupé longitudinalement.
MALVAVISCUS PULVINATUS, Nob.
M. ramis lignosis; foliis peliolatis ovali-lanccohilií--, aculissinn's,
suprcmis lanceolatis, serralis, superne punctulatis el prwsertim
sublus pilis slellatis conspersis et in axilla ramiíicalionum ñervo
ruin pulvinato tomentosis; íloribus axiilaribus solilariis aiil in
ápice ramulorum 3-4 subcorymbosis , calyculo S-piívllo.
Descriptio.
Caulis lignosus. Uaiiii elongali teretes, versas pailcni siipcrio-
rera tomentosi et linea longitudinali intense pilosissima nolali.
Folia alterna pctiolala, inferiora majora ovali-elliplica , sublan-
ceolata, ápice acutissima, basi rotundata el vix emarginato-subcor-
134 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
(lata, iiiaiiiiiu' ¡lupqualiter el líiosse serrata, 3-4 pollicos longa ,
s(!S(|u¡pull¡cem lata; facic superiori punctulata, pilis slellatis pau-
(¡oribiis conspcrsis ; fació inferiori basi quinqucMiervia; pallidiora
pilis stt'llalis pauciradialis conspersa ncc punctata, subpunclato-
pellucida, et in axillam rainilicationum ncrvoruin subpulvinato-
tomciilosa. Suprema ovali-lanceolata aculissima. Petiolus teres
semiuncialis tomentosus.
StipuUe binae lineares, tümeutosae, decidua.
Flores axillares solitarii, aut in ápice ramuloruní 3-4 subcorym-
bosi, pedúnculo petiolo longiori subtümcntoso suffulti.
Cah'culus suboctophvllus calycem paulispor suporans. Folióla
linearia versus partera superiorem oblongo-subspatbulata , acu-
lissima externe, uti calyx, pilis slellatis sulihispida.
Calyx tubuloso-carapanulatus ápice 5-fidus; laciuiis acuminatis..
dorso trinerviis.
Corolia tubuloso-contorta, versus apicem subdilatata. Pétala cu-
noiíormia, obliqua, inequilátera, medio plicata; hinc appendice
laterali aucta, venoso-reticulata, tenuiter pubentia.
Tubus stamineus teres gracilis, striatus, subcontorlus, ápice
quinquelidus et in parte superiori antberas circiter 20 reniformes,
uniloculares, brevibus filamenlis suffultas gerens.
Stylus ápice decemfidus. [Stigmata decem subcapitata, villoso-
glandulosa, quinqué alterna divisionibus slyli brevioribus suf-
fulta.
Fructus ,...
Crescit in Ínsula Cuba.
Observation.
Au premier abord, l'espéce que nous venons de décrire sous le
nom de Malvaviscus pulvinatus a quelques rapporls avec la prece-
dente, mais il est facile de Ten dislinguer ; ses feuilles sont ovales,
lancéolées, tres aigués, non cordiformes á leur base et les supé-
rieures sont ctroites et tout á fait lancéolées. Mais ce qui caraclé-
rise tres bien cette espéce, ce sont les bouquets de poils réunis á
l'aisselle des principales ramifications des nervures, á la face infé-
rieure des feuilles. Les divisions du calicule sont un peu plus lon-
gues que le cálice, dont chaqué lobe offre trois cotes longitudinales
un peu saillantes. Les fleurs sont á peu prés de la méme grandeur
dans Tespéce precedente.
MAKVACt;,*:. 1-ii
HiBiscrs.
Lin., Cavan., Kiintli , DC, Sl-IIil., .íd. de J . et Canih.
Calyx calyculo cinctus; calyculiissíepius polypliyllus, fo-
liolis lincarihus inlerdum ápice fuicatis. Calyx gamose-
palus, tuhiiloso-subcampanulatus, quinqucfidus, aut ápice
laiitum quinquedentatiis persistens. Pétala cum calycis
iaciniis alternantia, obovali-cuneata , ina'quilatera , reli-
culalo- venosa. Tubus stamineus coliininaiformis ápice
iruncatus aut quinquedcntatus; filamcntis aulhcriferis
onustus. Ovariiiin simj)lex quinqiieloculare; lociilis rariiis
unioviilatis, Síepius plurio\ailatis; ovulis in ángulo interno
pluiiseriatis afllxis. Stylus basi simplex , supia tu])um
stamineus paulo exsertus et quinquefidus. Stigmata quin-
qué seminulata, obtusa, rarius Ínter se subcoalita. Capsula
ssepius basi calyce calyculoque persistentibus cincta, rarius
nuda, quinquelocularis, quinquevalvis, valvis medio septi-
fcris. Semina forma varia , ssepius subreniformia , glabra
aut punctato-scaberula aut pilis longissimis lanata, parte
emar.o-inala adnata.
o
Herbte annuae aut perennes, frútices aut etiam arbores
nudi aut aculeati. Folia alterna stipulata, pctiolata, integra
aut lobata, aliquando pellucido-pnnclata. Flores interdum
maximi, axillares, solitarii pedunculati, pedúnculo sa'pius
infra florem articúlate, aut foliis superioribus abortantibns
racemosi, spicati aut subpaniculati.
Observation.
Le genre Hibiscus est telleincnt nunibreux en espcccs, qu'on a
cru dcvoirv ctablir un assez ffrand nombre de seclions assoz bien
caraclérisées. Nous suivrons ic¡ cellos qui ont été proposées par
M. de CandoUe dans le premier volume de son Vrodrome.
t36 BOTANIQCIi. PLANTES VASCULAIRE8.
SECTIO PRIMA. PENTASPLRMLM.
Corulla expansa. Capsulce valvis medio sepíiferis , lo-
( lilis monospermis.
HIBISCLS PE^TASPERMUS.
H. pentaspernius j Bertero in DC, Prodr., I, p. 447.
Var. Lobata, ^oh. , joliis h-lobisj floribus purpiiras-
centibus.
H. tolus hipisdus caule herhacpo ; foliis longiuscule petiolatis;
infcrioribus basi cordatis, pálmalo - quinquclobis , inaequaliter
serratis, punctato-pellucidis ; lobo medio productiori aculissiaio;
íloribus parvulis purpurascenlibus , axillaribus ; capsula deprcssa
pentagono-alala, in angulis hispida, seminibus punctalo-lubercu-
latis. Nob.
Descriptio.
Caulis horbaceus, erectus, teres, ramosus, bipedalis et ultra, bis
pidus, pilis simplicibus rigidiusculis, basi tubérculo insidenlibus.
Folia alterna longe petiolata^ oblongo-subcordiformia, palmato-
quinqueloba; lobo terminali longiori acuminato, lateralibus multo
brevioribus, ómnibus margine intequaliter serratis, pellucido-
punctatis. Folia inferiora basi 7-9 nervia , supcrne subtusquc pilis
stellalisraris conspersa, in nervis sublus subhispida, 2-3 poUices
longa, sesquipollicem lata. Petiolus bipollicaris aut longior, sub-
ieres, hispidus, superno linca longitudinali tomentosa in caulem
decurrenti cxaratus.
Slipulffi lineares angustissimse ^ ciliato-hispidíe , tres lineas
longíP.
Flores parvuli, in axilla foliorum supremorum solitarii, longe
peduncu]ati,pallidepurpurascenles?Pedunculus teres gracilis^uni-
florus, hirto-tormentosus^ petiolo longior.
Calyculusoctophyllus, cahcepaulisper longior, appressus; foliolis
linearibus acutis, margine distanter ciliato-hispidulis, externe
hirlis.
Calyx ganiosepalus, rampanulatus, infra mediara parlera quin-
MALVACE-E. 137
quefidus, regu'aris, lacíniis ovulibus aculis, 3-ncrvüs, dorso mar-
ginequc hispido-tiliatis.
Corolla subexpansa , caljce duplo loiigior; petalis obtusissimis
subcuncatis, limbo purpurascenli, basi lulcis.
Slvius quinquefidusj laciniis reflexis tubum slamineum supe-
ranlibus. Stigmata quinqué subrciiiformia obtusissima.
Capsula calyceet caljculocincla, deprcssa parle superioro plana,
quinquanguiaris, angulis valde prominuiis elquasi quinquealala,
pubcnti-subtomentosa , alis duplici serie cilialo-hispidis, quinquc-
loeularisj loculis monosperniis j angulis prominuiis in valvas quin-
qué, medio scptiferas dehiscens.
Semina subtriquetro-rcniformia, nigra, punctato-tuberculata.
Crescitin iusula Cuba.
Observation.
V ílibtscus pentaspermus , DC, n'est encoré connu que par la
phrase caracsléristiquedu Prodrome. C'estdoncavec quolqucsdou-
tes que nous } rapportons l'espece que nous venons de décrire ct
dont les caracléres nous ont paru etre ceux de l'espece de M. de
Candollc. Les seulos différences que nos échantiilons nous aient
offortes. ce sont 1° des feuilles á cinq lobes bien marqués, quoiquc
peu profonds; 2° des fleurs dont les pélales sont purpurins dans
leur pariie exléricure et jaunes á leur base. Ces différences sont-
elles de nalure á former une espécc dislincle, je n'osc Taffirmer.
Néanmoins nous pensons qu'on peut considérer les échantiilons de
Cuba comme consliluantuno simple variété.
SECTIO SECUNDA. KETMIA.
Corolla expnnsa; capsiilce loculi poljsparmi , semi-
riihiis glabris; caljculo 5-7 phyllo.
HIBISCUS SYRIACUS.
H. sjriaciis y L., sp. 978. Cavan., Dissert., III, p. 60,
fig. 1. DC, Prodr., I, p. 4'(8.
H. caule arbóreo ; raniis tcreli()us glabris, lineis longiludinalibus
loiiienlosis, e basi foliorum descondenlibus nolalis , foliis petiolalis
subrboraboidalibus, basi apiccqueacutis. ¡n parte superiore, inciso-
138 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
seriulis, siipciiK' iflabris, subtus pilis steíllatis raris conspersis;
potiolo scs(}uiuuciali, scmitcreti, superru; dense tomentoso: ílo-
ribus niaxiniis in axilla foliorum supreniorum pedunculatis, soli-
tarüs; calvculi foliolis 6-7 linearibus, ealjcis longitudine.
Colitur iu hortis.
Obsenation.
Cette espéce, qui est originairc d'OrienI, est cultivce dans les
jardins i\ la Havanc el dans d'aulres parlies de l'íle.
SECTIO TEUTIA. PURGARÍA.
Capsulce loculi poljspernii. Semina glabra. CalycuU
foliolis teretihus ápice bijurcatis.
HIBISCUS COSTATUS^ Nob.
TAC. XV.
H. bispidus foliis longe petiolatis^ cordatis, ápice acuminatis,
basi .5-7-nervüSj margine serratis, superne et prsesertim subtus
hispidulo-pilosis, floribus longe pedunculatis, in racemum lermi-
naleni dispositis ; caljculi decaphylli foliolis teretibus ápice
incrassato-bifurcatis, hispidis; calyce quinquefido laciniis acutis,
margine dorsoque costatis, hispidis; capsula ovoideo acutissiraa
setosa ; seminibus subtuberculatis.
Descriptio.
Rami teretes, pilosi, subbispidi, pilis stellatis.
Folia alterna longe petiolala, cordata acuminata , margine ser-
rata, basi quinqué aut septem nervia, superne, prsesertim subtus-
que hispidulo-pilosa (pilis stellatis), 4 pollices lata, 4-5 pollices
longa. Petiolus teres, pilosus, 2-3 pollices longus.
Flores ampli louge pedunciilati et in ápice ramorum racemum
simplicem , nudum terminaiem laxum efformantes. Pedunculi
nudi, firmi, teretes, 2-3 poiíices longi, parte superiori subincras-
sati et magis pilosobispiduli et sub parle incrassata articulati.
Calyculusdecaphylluslaxus, longitudine caljcis. Folióla teretia
ápice dilatato-biüda subbilabiata , laciniis subconcavis divaricato-
MALVAtE.E. 139
revolutis, h¡s[ti(lissiinis, pilis simplicibus. hasi tubérculo insiden-
tibus cuín pilis slellatis inteiniixlis.
Caljx ganiüsepalus sublubulosus, usque nd mcdiam parteiii
quinqucGdus, laciuüs a?qual¡bus crectis, ovali-lanccolatis, aculis-
simis, dorso, marginibusquc ¡ncrassato-nervosis, piloso-hispidis.
Corolla expansa, calyce fore quadruplo lonj^ior, pallide sulfúrea?
pétala oblongu-obovalia obtusa, subimequilatera, tcnui-membra-
nacea, venoso-reticulata, subciliata ct pilis quibusdaní stcllatis
conspersa,
Tubus stauíiueus corolla brevior, a medio usque ad apicem
dilatatum, antheris numerosis, íilamenlis brevibus sulTullis, ouus-
tus.
Capsu!a calyce et caljculo pcrsistentibus parura acutis obtecla,
ovoidea, acula, preesertim ad partcni superiorem pilosa, pilis
densisrigidiusculis crectis subnitentibus, quinquelocularís; loculis
polyspermisj quiuquevalvis, valvis parle iní'eriori inter se cobai-
reutibus, medio septiferis
Semina reniforrnia, nigra, subpunctato-tuberculala. Embryo
epispermicus : cotyledonibus convolutis.
Crescit in Vuelta de Abajo.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLAISCHE XV.
1. Flcur enticre et complete, de grandeur naturelle. 2. Cap-
sule, de grandeur naturelle, enveloppée par le cálice et le calicule.
3. La mémes'ouvrant etdépouillée ducalice et ducaliculc. í Graine
grossie. 5. Embrjon vu de colé. 6. Le ménie vu par la face interne.
Observation.
Nous croyons cetle espéce nouvelle; cependant elle a beaucoup
de rapport avec VÍItbiscus furcellatus (Desrouss., Dict. cncycl. 3,
p. 358), qui cst originaire de la Gmjane frariQaisc; mais nolre
espcce en difiere en ce que ses rameaux et ses feuilles ne son I pas
tomcnleux, mais bispidcs, c'est-ii-dirccou veris de poils durs, étoilós
et luberculeux a leur base, que ses feuilles sont incomparablenienl
plusgrandes, que sos lleurs sont d'un jauíie palé el non purjiurines.
et que leurs pédoncules ont au moins trois ou qualre fois la Ion
gueur du cálice el ne sont pas plus conrts que le cauce lui-UK'nie,
comnic dans Pespece de VEncrjclopédic. Cel enscnd)l(' (1(> caracteres
nous porte a croire nolre espece lout á fait nouvelic.
140 BOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
SECTlü QUAKTA. ABELMOSCHUS.
Capsulce loculi poljspermi. Semina glabra aut in dorso
linea 'villosa. CaLyculo 8-15 phjllo. FoLiolis iníe^ris,
HIBISCUS CUBENSIS , Nob.
H. caule tereti, lomentoso-vclutino, tuberculis ápice aculcifor-
mibus brevibus consp<'rso ; foliis petiolatis, ovali-oblongis, sub-
lancfiolalis, serralis, acutis , utrinque velulino-lomcntosis, subtus
pallidioribus, floribus maximis purpurasccntibus, axillaribus, sol¡-
tarüs, pedúnculo peliolis breviorij caljculo decaphylloj folioHs
linearibus tomentosis, dislantcr hispido-cilialis; ovario ovoideo,
stigmalibus quinqué incrassatis semilunaribus.
Descriptio.
Rami sublignosi teretes, uli folia cíEtera;que partes virides el
herbaccce, velulinoelappresso-tomentosi, pilisslellatisj luberculato-
aculcati ; aculéis brevissimis rectis, rigidissimis, basi incrassatis.
Folia alterna longe peliolata ovali-oblonga, sublanceolala, basi
obtusa, \'i\ emarginato-cordiformia, ápice acutissima, margine
serrata, utrinque velulino-tomentosa,subiuspallidiora, basi obsolete
quinquenervia. Peliolus subieres 2-3 poilicaris, lomentosus; folia
3-4 pollices longa, polüccm aut sesquipollicem lata.
SlipulíE lineares angustissimse, deciduas, tomenlosae, vix 3 lineas
longae.
Flores maximi purpurascentes axillares solitarii, pedunculati j
pedunculus teres, peliolo dimidio brevior, tomentosus.
Calyculus decaphyllus j foliolis linearibus acutis tomentoso- velu-
tinis, distanter ciliato-hispidis.
Calyx campaiiulatus quinquefidus, laciniis eequalibus basi latís,
abrupto acuminatis acutissimis, trinerviis, velutino-tomentosis,
densius in nervis, pilis quibusdam rigidis crectis simplicibus.
CoroUa expansa purpurea petalis obovalibus, obtusissimis, ve-
noso-reticulatis, margine subciliatiset externe, in nervis preesertim,
pilis quibusdam slellatis raris conspersis.
Tubus slamineus basi pyramidatus fere a basi usque ad apicem
antberisbrevissimo fdamento suffultisonustus.
Stylus lubo stamineo longior, glaber, simplex , ápice lantuní
subquinquefidus, laciniis sensim dilatalis el in stigmalibus sub-
cordiformibus iocrassafis.
MALVACE/K. 1 H
Ovarium ovoidourii , pilis rigidis crcctis hirsutum, quinquelo-
cularc, loculis polyspermis.
Fruclus desideralur.
Crescit circa Guanaba. Floreos mense martio.
Observaron.
Olí [)eut ranger cctto cspecc parmi les plus bellos do ce gcnre
á cause de la grandeur de ses fleurs ct de ses feuilles tomenteuses
et veloulées. Elle vicnt se ranger aupres de VUibiscus Lamber tianus,
Kunth (m Humb. et Bonpl. Nova gen., V, p. 291, /. 478), mais
elle en différe par plusieurs caracteres. Ainsi sa tige cst toul a fait
tonienteuse; ses feuilles^, plus étroites, sont également tornen leuscs
sur leurs deux surfacesj l'involucelie, coraposé de dix folióles ,
épaisseS;, ciliées, tomenteuses et non membraneuses et simple-
nient pubescentes; son ovaire ovoide, rélrcci a sa base et non
sessile et hémispbérique, par ses cinq stigmates distincts et non
un seul stigmate pelté et á cinq lobos.
HIBISCUS ESCÜLENTUS.
H. esculejitiis , L., sp. 980. Cavan., Diss., III, t. 61,
fig. 2. DC, Prodr., I, p. 450.
Alcea máxima malvce rosee folio, fructu decágono,
recto crassiore , breviore csculcuto, Sloane, Jam., Hist.,
I, p. 223, t. 133, f. 3. Brownc, Jam., p. 284, n° 3.
(Jiíingamho, Marcgraf., Bras., 31 .
H. caule herbáceo; foliis longe petiolatis cordato-quinquolobis;
lobis ovalibusacutiusculis subserralis;flor¡busax¡llar¡bus peduncu-
latis folio mullo brevioribus ; fructu subtereti pvramidato, angu-
lato, 5-10 loculari , angulis longiludiiialiler dohiscenti ; .5-10 val-
vis ; valvis medio sepliferis; scniinibus subgloboso-reniforniibus
glabris.
Crescit culta ¡n diversis insulaí Cubaí locis.
Obscrvation.
On cultive cetle espece commc planlo potagere non seulement
dans les Anlillos, mais dans presque tontos les parliesdu continenl
américain et dans les régions tropicales de rancien monde. On
142 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES,
mange les fruils tres jeunes ; on les fait cuire daus l'eau, a la
maniere desharicots veris : ilsconlienncnt alors une grande quan-
litc de mucilage, el onl néanmoins une saveur douce, agréable et
légércmenl acidule.
IIIBISCUS CRYPTOCARPOS, Noh.
H. foliis longe peliolatis, basi cordalis, palniato-quinquelobis,
lobis acutis, margine subsinuosa integris, pilis stellatis raris ulrin-
que conspersis, subtus in nervis pilosis ; íloribus axillaribus solí-
tariis longe pedunculalis ; calyculi octophjlli laciniis linearibus,
capsula setosa, calyce amplicato, 5 fido obtecta •, quinquelocularis,
seminibus glabris ovoideis.
Descriplio.
Caulis herbaceus? rarai tercies appresso-tomentosi, pilis slellatis
minimis.
Folia alterna longe petiolata, basi emarginalo-cordata, pálmalo
tri aut quinqucloba, lobis ovali-oblongis aculis, margine integris
subsinuosis, membranácea, margine ciliata, superne et prsesertim
subtus pilis stellatis raris conspersa, in nervis pilosa, basi digitato-
septemnervia, 3-4 pollices longa et latiludine eequalia. Peliolus
3-4 pollices longus, teres, in parte superior!, sulco longitudinali
depresso-nolatus, appresso-tomenlosus.
Slipuiee bina?, lineares, breves, aculae, lomentosíe, caducae.
Flores solilarii, axillares, longe pedunculati. Pedunculus teres,
firmus, petioli longitudine aut paulo longior, versus partem supe-
riorem arliculatus, appresso et slellato-lomentosus, Calyculus octo-
phyllus, calyce multo brevior, appressus; foliolis linearibus acutis-
simis basi inter se cohaerenlibus, tomentosis.
Calyx (in íloribus jam defloratis) ampliatus campanulato-infla-
tus, pollicem el ultra longus, ápice quinquefidus, laxus, laciniis
semiovalibus-acuminalis, longitudinaliler el rcliculato-nervosis,
externe stellalo-tomenlosis , interneque albido et appresso-lo-
mentosis.
Fructus ovoideus ápice attenuatus, in calyce amplíalo inclusus
el paulo brevior, pilis rigidis, erectis, nitentibus flavidis obsitus,
quinquelocularis. Semina in quolibet loculopauca, ovoidea, glabra,
nigricantia.
Crescit in Ínsula Cuba.
MALVACIi.E. 143
Observation.
Parmi les nombrcuscs espéces de ce genro, il en est pou qiii
soient mieux caractériséos que celle que nous nommons Hibiscus
crypíocarpos. En cffet, ses capsules, longuos á peine d'un pouce,
sont renfermées et complélenient cachees dans l'inlérieur d'un
cauce vésiculeux et á cinq divisioiis. Ce caraclere n'existe á ma
connaissance dans aucune aulre cspéce de ce genre.
HIBISCüS MUTABILIS.
II. mutahilis, L., sp. 977. Cavan., Dissert.y III, t. 62,
f. 1. DC, Prodr., I, p. 452.
H. caule frutescenle; folíislonge petiolalis subcordato-quinque-
lobis, lobis aciitis, medio productiore, obsolete dentatis, pulvera-
lento-subtomentosis, püis stellalis; floribus axillaribus, soiilariis,
longe pedunculaiis ; capsula globosa, hirta, 5-locular¡, seminibus
dorso lanatis.
Crescit culta in hortis insular Cubae. '
Observation.
Cette espéce est originaire de l'lnde; on la cultive dans plu-
sieurs jardins, á cause du phénoméne singulicr que prcsententscs
flours aux di verses heures de la journée : ainsi, le luatin, elles son I
blanchcs , vers le milieu du jourellcsont pris uno tcinte rosee, qui
devient de plus en plus intense, á mesure que le jour décroit.
SECTIO QUINTA. BOMBICELLA.
Lociili poljspermi ; semina Innata sen gossjpina ; co-
rolla tubuloso-convnluta, aut expansa.
HIBISCUS PHOENICEUS.
//. p/iceniceus, L., F'ú., Snpp/./¿\0.^^cl\., líoit. T'indoh.,
t. h. Willd., sp. !), p. TIA.
Corolla (ut in Malvavisco) convoluto-cjlindracca, sed
pétala basi non auriculata, fructus polyspermí.
HIBISCUS TRUNCATUS, Nob.
TaB. XVI.
H. caule lignoso; folüs breviter petiolatis, ovalibus-acutis, basi
oblusissimis et truncalis, margine serratis, superne subtusque pi-
loso-hispidulis, subpellucido-punctalisj floribus purpuréis axilla-
ribus pedunculalis; capsula ovoidea pilosa 5-loculari ; seminibus
pilis longissimis gossjpinis.
Descriptio.
Caulis lignosus. Eami teretes virgali, júniores pilis slellalis ra-
riusculis rigidis conspersi et linea longiludinali pilosissima notati.
Folia alterna petiolala, ovalia-acuta, basi transverse secta, sub-
Iriangularia, acule denlala, subciliala superne subtusque piloso-
hispidula, pilis slellalis pauciradiatis rigidis, pellucido-punctu-
lata, basi quinquenervia, sesquipollicem longa, pollicem lata,
pallidc viridia. Petiolus semipollicaris superno tomcntosus.
Stipulse lineares acutissimse, rigidiusculee.
Flores axillarcs pedunculati, solitarii. Pedunculus subrecurvus
gracilis birtus petiolo duplo longior.
Cal}culus StEpius deca{)li}llus, laxiusculus longitudine cal^cis;
foliolis anguslissimis linearibus, acutis, hispidis ciliatisque.
Calyx gamosepalus campanulatus, persislens, ápice quadrifidus.
.>IAI VACK.E. 14fJ
lariiiüs SL'inio\al¡ljus acutissiiiiis , cxtcnuí pilib rii^idis slcllalis pau-
ciradiatis hispidus.
Corolla tubuloso-convolula, calvce triplo loní,Mor. Peíala obo
vali-oblonga, obtusissima, sensim angustata, obliqíia, tenuissima.
Tubus stamineus gracilis, corollam a^quans aut paulo suporans.
Anlheiíe filamentis capillaribus bjngiuscub'ssLiffuItse.
Stylus quinquoíidusglaber. Sligmata qiiiiKiuo capilata. Ovarium
ovoidcura villüsum quiuquelocularc, loculis pluriovulalis.
Capsula subglobosa, calyce vix aucto, ruploque basi obtecta ,
ápice subacuta ; quinquclocularis, quinquevalvis ; valvis medio
septiferis.
Semina in quolibet lóculo plura, varié angulata et pilis gossy-
pinis longis mollibus nitentibus onusta.
Crcscit in ínsula Cuba.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XVI.
1. Fleur grossie.. 2. Cálice dépouillé du calicule. 3. Pistil tres
grossi. 4. Capsule de grandeur naturelle, enveloppée par le cálice
et le calicule. 5. La méme, considérablement grossie. 6. Graine
grossie dont le tégument propre est couvert de poils cotonneux.
Observations.
Comme (oulcs les autres de la méme tribu, cellc cspece offre lo
port du genre Malvaviscus , c'ost a diré dos pétalos drossés ot uno
coroUe roulée; mais ees pétales n'ont pas ce petit appondico lateral
qui existe vers leur base dans les espéces de ce dernier genre.
Notre espéce est voisine de VHibiscus tubuli/Ionis dodeCaiidolle ;
mais elle en différe surlout par sos fouilles tronquees á leur base et
non écbancrées en coeur, entiéres et non lobées et par ses fleurs
purpurinos et non de couleur orangée.
PARITIUM.
Pariliiim , St-llil. , Adr. Juss. et Camh., Fl. fííds., I,
p. 255.
Hibisci species y Auct,
Pariti j, Adanson.
Calyx dúplex; exterior siibcampaiuilatus brevioi" 10-12
noT. II.. yxsr.. ,o
1 ía ftOTAMQVL. — IM.AMES VASCULAlUIiS.
deiitalus-liiiüsvc; interior lubuiuso-canipanuhitus, (juin-
([iiofulus. Peíala iiKequilaLera, integra, cum laciniis ca-
lyeinis alteniantia, expansa aiit ercctiuscula. Tulnis sta-
mineus filamentis uniantherifcris onustus , ápice quin-
qiiedentatus. Ovarium simplex , quinqueloculare , loculis
septo verticali incompleto partitis, multiovulatis. Ovula
ángulo interno aílixa. Stylus sinqilex longitudine tubi
staminei , ápice breviter qiiinquelidus. Stigmata 5 obtusa.
Capsula subglobosa , 5-locularis , 5-valvis , valvis me-
dio septiferis, sed quasi decemlocularis et scpticido-5-
valvis ob addita septa 5 incompleta, cum valvis alternantia
et in debiscentia deduplicata. Semina, abortis ovulis, pau-
ciora, nuda, subreniformia.
Arbores fruticesve. Foiia alterna, integra , ad basin
nervi medii rimoso-glandulosa. Stipulge geminas latae, de-
ciduee. Pedunculi 1-flori, axillares aut terminales et nunc
bibracteati (stipulis íbliorum supremorum abortantium
existentibus, vicesque bractearum implentibus); corollae
Intescentes vel purpurascentes.
Observation.
Le genre Pan'tíum, indiqué déjá par Adauson, a élé établi par
M. Adrien de Jussicu daus la Flore du Brésü de M. Aug. de
Saint-Hilaire; il se rapproche beaucoup du genre Thespesia de
Correa. Mais dans celui-ci ¡e fruit esl coriace ct indéhiscent, le ca-
uce inlérieur tronqué; le cálice extérieur á trois divisions tres pro-
t'ondes, caracteres qui dislinguent suffisamraent ees deux genres.
PARITIUM ELATUM, Nob.
Hibiscus elntifs, Swartz, FL Ind. occ, II, p. 1218. DC,
Prodr., I, p. 454.
Malva arbórea , folio rotundo , flore liliáceo ^ Sloane ,
Jam., 95, TlisL.l, p. 95, t. 134, f. 2, 3.
P. arboreumj foliis latocordatis, acuminalis, integris, petiola-
lis, superne vix pubcntibus, subtuscano-tomentosis; floribus axil-
MAI.VACE.E. 147
laribussolitariis; cal \ culo tlec('m(lonlal();cal\('eqii¡nqu<'rRlo, cano-
tomentoso; potaíis obovali-oblongis , obtusis; capsula nuda,
ovoideo apiculala. lutoo-scricoa, soniinibus (omonlosis.
Descriplio.
Arbor procera, 50-60 pedes alia (secundurn ciar. Swarlz).
Rami teretes cortice gríseo obtecli, glabri.
Folia alterna longo peliolata, suborbiculari-reniformia, margine
integra, ápice acuminata, superne glabriuscula, pilis stcllatis, mi-
nimis, raris conspersa, subtus pallidiora, griseo pubenlia (pilis ap-
prcssis stellatis) palraato-O-ll-nervia , 5-G uncías lata, 4-5 uncias
longa firma.
Petioli teretes, 2-3 uncias longi, basi artículali, júniores cano-
tomentosi.
Slipulse binse, magnse, foliaceae , opposilae et lotam cauÜs
circumferentiam amplexantes, cilius decidua^ máximo fugaces,
óvalos, acutiusculee, inlegríe, fere poUicares, prsescrtim subtus
griseo-tomentosa).
Flores maximi, purpurascentes, pcdunculali, axillares, solitarii,
aut 2-3 in ápice ramulorum, foliis et slipulis elapsis nudi ; pedun
culus scraiuncialis teres, crassus, ima basi articulatus.
Caljx dúplex : exterior mullo brevior, gamosepalus, carapanu-
latus, stellato-pubens, decemdenlatus, dentibusacutis rogularibus;
interior triplo longior, tubuloso campanulatus, albido-lomcnlosus,
usque ad modiam partem quinquefidus, iaciniis ajquaiibus ovali
oblongis, lanceolatis, aculis.
Corolla pcnlapolaia, subcainpanularis, calyce interiore triplo Ion
gior; pétala obliquc sibi invicem incumbentia, obovali-ídjlonga,
ápice oblusissiina, basi sensiin angustata, longiludinalitor venosa,
féretros pollicos longa, sub[)ubontia, cuín tubo slaminoo basi coa-
lita el cum illo decidua.
Stamina numorosissiraa ; tubus staminous longitudine polalo-
runí, fere abinforiori parte usque ad apiconi ülamonta libera, gla-
bra, unianllicrifora omitlens, ápice quinquodcnlatus, dcnlibus
lanceolatis acutissimis.
Stvius longitudine lubi slaminei, ápice supra lubun» quinqtioli-
dus ; stiginata quinqué dilatalo-incrassala , apicom laiiniaruiii
shli terminanlia, obtusissima. sicul stvlin.r divisiones, glandulosn-
pilosa.
148 BOTAMQLE. l'LA.M ES VASCULAIRES.
Capsula, calycibus clapsis matura nuda;, ovoidco-acuminala, ob-
sülcledocemluba, dcnsissinic luteolo sericca, inconiplctcdccemlocu-
laris, loculis pol vspernii's , quiíiqucvalvis, valvis concaviS;, medio
soplifcris ot a dedupücationc scplorum incompletorum quasi bilo-
cularibus, seplo medio singularum valvarum completo et integro.
Semina in quolibet lóculo pauciora, sublriquelro reniformia,
tomentosa.
Crescit in Ínsula Cuba, loco dicto Vuelta de Abajo.
Observations.
Celle espéce a élé décrite complétemenl par Swartz (/. c), et
cependant elle est encoré assez mal connue et souvent confondue
avec le Pariíium tüiaceum ou Hibiscus tüiaceus, L. II est vrai que
ees deux especes ont ensemble une tres grande analogie de port et
d'organisation, mais cependant on peut les distingucr assez faci-
lementj ainsi le Paritium elatum est beaucoup plus grand dans
loutes ses parlies. Ses fleurs sont portees sur des pédoncules
tres courts el non gréles, et allongés comme ceux du Paritium
tiliaceum. Son cálice extérieur est plus grand el a dents moins pro-
íondes, et ses capsules, beaucoup plusgrosses, sont núes et non re-
couverles par les cálices, qui sont caducs. Enfm ses graines sonl ve-
lues et non simplementponcluées comme dans celle derniére espéce.
Swartz, et d'autres botanistes aprés lui , disent que la nervure
ra )yenne des feuillcs offre a sa base une glande linéaire et fendue.
C'est un caractére qui est loiu d'étre constant et qui manquait dans
la plupart des échantillons que j'ai étudiés.
GÜSSYPIUM, L. Juss., DC.
Xjlon, Tournef.
Calyx dúplex : exterior profunde tripartí tus, laciniís latís,
aequalibus, saepius margine dissectis, dentalo-cristatis; in-
terior cyatliiformis , obtuse quinquedentatus. Pétala quin-
qué, dentibus calycís alternanlia, obtusa subína^quílatera.
Tubus stamineus ápice quinquedentatus. Stigmatn 3-5-
subcapitata. Capsula calyce et calyculo persístentibus ob-
tecta , 3-5-locularis ; loculis polyspermis; 3-5- valvis;
JIALVACE.E. 1 í 9
valvis facie ¡ntcrna medio septíferis. Semina angiilo iiilcrno
loculorum inserta, externe laiiugine densissima longissima-
que alba aut ful va ohtecta.
Herbae, frútices aut arbuscular Foba alterna petiolata,
basi bistipulata, soepius palmato-lobata. Flores magni, saí-
pius axillares, purpurascentes aut lutei.
Obseriaííon.
Les especes de cotonniers cultivécs dans les Antillcs sont asscz
nombreuses; iiiais elles sont, en general, mal détenninées a cause
des varialions que la culture leur a íait subir. Nous manquons,
pour lemorncnt, des malériaux nécessaires pour éclaircirconvena-
blementce point ¡íuportaot de l'agriculture coloniales mais nuus
altendousdes renseignements qui, j'espére, nous metlrontá nienie
á''y porler quelque lumiere : nous les placerons en appendice á la
fin de cetouvrage.
ANODA.
Anoda^ Cavan., Diss., \, p. 38. Kuntb , TVoi^. ^en., V,
p. 265. DC, Piodr., I, p. 458.
Calyx simplex ecalyculatus, quinquefidus aut quinque-
partitus, persistens et paulo accrcscens. Pétala quinqué
tcqualia, patentia. Tubus stamineus brevis. Stylus simplex
ápice miiltifidiis, lacinüs brevibus. Stigmata totidem ca])i-
tata. Capsula orbicularis depressa calyce persistente et
acuto cincta, polvcocca; coccis monospermis, solubilibus,
indehiscentibus, dorso cuspidatis.
Herbaí. Folia alterna, petiolata, basi stipulala, integra,
angulata,hastata aut triloba. Flores axillares, solitarii, loiige
j)edunculati.
ANODA IIASTATA.
A.hastatciy Cavan., />>m., I, \^. 38, t. '2, ('. '1. Runíb,
1. c, V, p. 260. DC, Prodv., 1 , p. 458.
Sida hastata, Willd., sp., 111, p. 763.
A. rnmis pilosis; roliis inferioribvis baslalo-trilobis . lobis lalr
f j;> BOTANIQUE. PLANTES VASCUI.AIRES.
ralibus mullo l)r('vior¡l)US, aculis, pilosiusculis , medio olüngato;
supcrioribus haslatis ; poduiiculis folio longioribus.
Crescit ¡n insul* Cuba» locis cultis.
Observaíion.
Cette espéce présente un caractere asscz remarquable. L'épicarpc
ou la membrane qui revét ses capsules est minee et s'enlévc tres fa-
cilement. On voit á nu le réseau dos vaisseaux du sarcocarpe qui
reste á jour el recouvre la graine.
ABUTILÓN, Tonrn., Dill., Kunth.
Sidce spec, Auct.
Calyx quinquefidus aiit quinquepartitus , persistens ,
ecalyculatus. Pétala aequalia patentia , obovalia síepius
luíequilatera. Tubas staraineiis basi dilátala fornicatus,
superne teres et in filamenta crebra divisus. Ovarium 5-
miiltiloculare; loculis ssepius 3-ovnlatis, raiius 4-9 ovula-
tis : ovula in ángulo interno inserta. Styli tot quot loculi,
stigmate capitato terminati. Capsula calyce cineta, rarius
obtecta, 5-polycocca; cocéis subvesiculosis bivalvibus,
valvis ápice mucronatis aut muticis.
Herbee, frútices aut arbusculse. Folia alterna Simplicia
aut obsolete loba la. Stipulse laterales, geminse. Pedunculi
axillares, solitarii aut plures, versus apicem articulad ,• flo-
res aliquando abortione foliorum supremorum subspicati
aut paniculati.
Observation.
Le genre Abutilón, tel qu'il a été [troposé par M. Kunth,
Mah., p. 4,nt in Humb. Nov. gen., \, p. 270, et ensuite par les
auteurs de la Flore du Brésil, renferme toutes les especos du genre
Sida de Linué, qui ont les coques du fruit renflées et comme vési-
culeusesotcontenanlchacune detroisá neufgraines. Indépendam-
ment de ce caractere, il est facile de reconnaitre que la plupart
des espéces reunios dans ce genre ont un port tout particulier et
MALVACE^. lül
(|ui, tiés le preniii'i isliun), les dislingue suni.saiimuiíi tlcs cspecos
appartcnaiit au genre Sida Icl qu'il csl aujourcriiui üiniU'.
§ 1. Oli^ocarpce carpelLis 5-8.
ABUTILÓN PERIPLOCIFOLIUM, Nob.
Sida periplocijolia, L., í/?, UG'i. Sloaiie, ílist.. I, i. i;VJ,
f. 3. Swartz, Obs., 260. Cavan., Diss., I, ]>. 26, t. 5,
f. 2. DC, Prodr., 1, p. 467.
A. foliis cordato-oblongis sublancoolatis, peliolatis, iníogris, ssi-
perne pubenlibus ; sublus albido-toinentosis, ialcgris; pedunculis
iiilorioribusaxiliaribus, solilari's, gracilibus, vcrsus apicem arlicu-
lalis, suprcmis quasi in pauicula tcrnunali dispositis j carpellis
5 luberculato-pubcütibus, ápice apiculatis.
Crescit frequens in sepibus insiilai Cubíe.
Observation.
De méme que plusieursautres espcces du racme genre, cct Abu-
tilón se trouve á la fois en Amérique et dans l'ancien continent.
JVI. de Candolle (Prodr. 1, p, 467) en a fait trois varietés. Celle
(jui est propre aux Anlillos et qui constitue sa varióte, !¿. canbcea^
se distingaerait, suivant ce savant botanisle, par scs feuilles plus
nianifeslement cordiformes et glabres a leur face supérieure.
Les échanlillons de Cuba, examines par nous, nous ont toujours
ofíert des feuilles pubescentes supérieurcmcnl, blanches el tomen-
teuses a leur face inféricure.
ABUTILÓN TKIQUETRUM. Nob.
Sida triquetra, L., sp. D62. Cavan., Viss., I, j). 26,
t. 5, f. 1. Gacrtn., Fruct., 11, t. 134. ÜC, Prodr., 1,
p. 468.
Sida ¿risidcata, Jacij., y4ni., 195.
A. caule triquelrosubli»monlos(», foliis corilaiis acuminatis, mar-
gine subcrenato serralis utriiiquo albido el a[>presse lonieutusis,
1 ")- BOTAMOUE. PLANTES VASCULAIRES.
int'erioiibus longo poliolatis, 3-4 polliccs longis, '2 2 1/2 pollices
líitis; poduncuüs íjracilibus, sappiíis binis, supremis quasi laxe pa-
iiiculalis ; carpollis 5 sublornentosis , ápice breviler raucronalis.
Crescil Irequeiis in ínsula Cuba.
Observation.
Quelques auleurs, cu décrivanl ccllc cspéce, disent que scs car-
|)elles sout muliques au sommet, c'est á diré dépourvus de poinle :
mais cepeodant j'eu ai observé une, assez courte, il esl vrai, sur
les échanlillons que j'ai été a ménie d'exarainer.
ABUTILÓN LIGrsOSUM, Nob.
Sida lignosa^ Cavan., Diss., I, p. 28, t. 6, f. 2. DC,
Prodr., I, p. 469.
Sida crassijolia, l'Hérit., Síirp., p. 125, t. 60.
A. caule lignoso, tereti; ramoso, uli ceeteris partibus albid(.-
íonienloso ; folüs suborbiculari-cordaüs, acuminalis, longe pelio-
lalis, margine ineequalilerdentatis, utrioquealbido-tomenlosis; pe-
dunculis axillaiibus, solitariis, longiludine peliolorum j carpellis
7-8 albido-tomentosis, ápice longe acuminatis, calvéis lobis lalo-
eordiformibus, longe acuminatis, oblectis; seminibus luberculato
venusis.
Crescil in Ínsula Cuba : Puelta de Ahajo.
Observation.
Cavanilles esl le premier qui ait décrit el figuré celle espéce d'a-
prés des échanlillons recueillis á Saint Domingue. L'Hérilier en a
égalemenl donné une excellenle figure en la décrivanl sous le nom
de Sida crassifolia. Nos individus s'accordent parfaiteraenl avec
ceüe espéce, qui esl forl bien caraclérisée par sa tige ligneuse el ra-
mifiée, par scs pédoncules axillaires el solitaires, non réunis en pa-
niculo, comme dans les deux cspéces precedentes, par son cálice tres
grand acinq anglos, formé de cinq sépales presque dislincles, tres
largos, cordiformes, longuement acuminées a leur sommet, ot par
ses carpellesgénéralementau nombre de huil, tres longuement acu-
minés á leur sommet et non muliques, comme ¡I est dit dans le
Prodrome.
MALVACE/E. 153
ABUTILÓN CONFERTIFLORUM , Noh.
A. foliis orbiculari-cordatis, longo acuminatis, margine inaiqua-
liter denlato-serratis, superno subtomentosis, subtus albidisol deo-
sissime tomentosis, 7-9 nervüs; lloribus luteis in ápice ramulorum
2-5 conglomeralis, breviler pedunculatis; inferioribus subsolila-
riis; caljce in alabastro subpentagonOj carpellissa^piusdecem sub-
tomentosis, ápice longiuscule acuminalis, calyce persistente dupb)
longioribus.
Crescit in Ínsula Cuba.
Descripíio.
Rami teretes nigrescentes subglabri, júniores albido-tomcntosi.
Folia longepetiolatasuborbiculari-cordiformia, ápice longissime
acuminata, margine ina^qualiter dentato serrata, superne viridia
sublomcntosa, subtus discolora, albido-tomentosa, 7-9-ncrvia,
4-5 pollices longa, 2 1/2-3 poUices lataj petiolus subteres tomen-
tosus, 2-3 pollices longus.
Stipularum citius caducarum cicatriculas tanlum observavi.
Flores inferiores, elongatione ramorum, axillares, solitarii; pe-
dúnculo biunciali erecto, versusapicem articúlalo; superiores, inra-
mulis ex axilla foliorum supremorum enascentibus, brevissirae
|)eduncula(i, sa?pius 3-5 subconglomerali ; alabastra ovoideo-sub-
peutagona acuta.
Calyx quinquepartitus , patens, albido-tomenlosus, lacinüs ova-
libus acutis persislentibus nec accrescentibus.
Corolla lútea; pétala calyce duplo longiora, obovali obtusa ,
subcuneiíormia.
Capsula calyce 2-3 plolongior; carpcllis sa?p¡us dccem , tomen
tosis, ápice apiculalis, bivalvibus, sa3pius 3-spermis.
Crescil in Ínsula Cuba.
Observaííons.
Ce n'est qu'avec (juclíjuc doule que nous nous sonunes decide a
établir celte espece nouvolle dans un geuro au^si mal connu el
aussi cmbrouillé que le geure Sida ct sos dcmembrements. II
154 BOTAMQUE. IM.ANTES VASCULAIRES.
estpcul élre peu de gcnrcs dans la sciencc (¡ui auraionl aulanl be-
soin (lime revisión cxacte ct monographique.
Nolrc espí'ce nous parail en quelquc sorle inlermédiaire entro
les Sida exslipularis de Cavanilles et Sida cistiflora de l'Hérilier .
Stirp., 1. 61, ou Sida mollissima. Cavan., 1. li, f. 1 . Conime la
premiére, elle a ses pédicelles plus courts que les pétioles-, mais
sesflcurssont beaucoupplus pctites, réunies plusieurs enseñable el
ses capsules se composenl de dix et non de trente carpelles. Ouanl
aux stipulcs. je ne pourrais affirmer que notre espéce en fíit pourvue;
car je n'ai pules aperccvoir, raéme a la baso des fcuilies tres ¡eunes.
Cependant j'ai observé dcux peti tes cicatrices ünéaircs qui semblen t
annoncer la place de stipules tombées de tres bonne heure. Elle
différe AnSida mollissima par ses feuilles épaisses et non membra-
neuses, tres toraenteuses, surtout á leur face inférieurc blanche et
veloulée, par ses carpelles au moins deux fois plus longs que le cá-
lice , qui ne prend pas d'accroissenient.
ABUTILÓN HIRTUM , Nob.
Sida hirta , Lamck, Dict., 1, p. 7. Cavan., Diss., I,
p. 33, t. 7, f. 5. DC, Prodr., I, p. 470.
Sida pilosa y l'Hérit., Stirp., I, p. 130.
A. caule, ramis petiolisque tomentoso-pilosis ; foliis longe petio-
latis, orbiculari-cordiformibus, utrinque tomentosis, 9-basinerviis ;
stipulis lanceolato-linearibus, acutissimis; pedunculis axillaribus
solitariis,aulpluribus, petiolo brevioribus, versus apicem arlicula-
tis; capsula subglobosa, medio-depressa, tomentosa, calyce breviori
cincta; carpellis circiter 1 8 vcsiculosis, tomentosis, ápice apiculatis.
Crescit in Ínsula Cuba. An spontanea?
Observation.
II n'est pas bien ccrtain pour nous que cette espéce soit spontanée
dans Pile de Cuba. Peut-étre est-elle sortie des jardins oü on la
cultive assez souvent. J^ai comparé les échantillons venus de Cuba
pvec d'aulres récollés dans Tlnde et je les ai truuvés identiques.
MALVACE.E. 155
ABUTILOiN TRICIIODU.M , Noh.
TAJJ. XVII.
A. fuliis subsessilihus, ovali «ordatis, aculis, dcnlatis, ulrinque
tomenlosis , subtus pallidioribus, parvulís; peduiiculis f;racilibus,
capillaiibus, (olio lougioribus, versus a|)icciii arliculatis^ ca[)
sulis ovüideo-deprossis, pubonlibus, ápice niuticis.
Descriptio.
Caulis fruticulosus, ramosus; raini virgali, gráciles, dense pu-
bentes.
Folia alterna subdistantia, ovali-cordata, acula, basi emargi-
nala, brevissime petiolata et quasi primo aspectu sessilia, margine
denla ta, in utraque facie tomentosa, sublus pallidiora, uncialia,
6-8 lineas lata. Peliolus 1-3 lineas longus, tomentosus.
Stipulaí gemina?, lineares, 2 3 lincas longíE, tomentosa?.
Peilunculi axillares, solitarii, gráciles, subcapillares, elongali,
aut ratiiillos quasi terminantes, 1-2 pollices longi, versus parlem
superiorcm articulati et subgeniculati.
Caljx quinquepartitus, lacinüs ovalibus ápice acuminatis to-
menlosis, persistens, nec accrescens.
Pétala caiycc paulo longiora, obovalia, obtusissima, luteo-au-
ranliaca.
Capsula ovoideo-depressa, medio umbilicata, multicocca, cocéis
pubentibus, inflatis, bivalvibus; síepius letraspermis.
Semina reniformia in ángulo interno subconglonierata , el
quasi tuberculala.
Crescit in sepibus ínsula? Cuba).
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XVll.
t. Le tubeslaminal grossi. 2. Le l'ruil entier el grossi. 3. L'un
des carpelles, separé et ouvert en deux valves, pour laisser voir les
([ualrc graines qu'il conlienl. i. Une graine tres grossie.
Obscri alion.
CV'sl Ju Sida crispa, L., quo nutro espece se rapproi'ln' le plus;
maiá elle en difiere par ses Icuilles beaucoup plus potiles, simpl'
156 BOTANIQUE. PLAMES VASCULAIRES.
inenl aigués el non acuminées au sommct^ par ses fleurs égale-
menl plus pclites-, par ses capsules non pendantes et dont les car-
pelles sonl pubescens et contiennent en general quatre graines;
landis que le Sida crispa, L., apparlicnl au genre Bastardia de
Kuulh^ ses carpelles nc contenant chacun qu'une seule graine.
GAYA.
Gaya, Kunth, Nov. gen., St-Hil., Fl. Bras.
Sidce sp.f Auct.
Calyx simplex , quinqueíidiis , persistens. Pétala 5 hy-
pogyna laciniis calycinis alternantia; ovarium multilocu-
lare, loculis uniovulatis, appendix in qiiolibet lóculo e
fundo pericarpii enata , libera, arcuata , seepius margine
echinata. Ovulum suspensum. Capsula globoso-depressa ,
calyce persistente nec aucto basi stipata, muUicocca. Cocea
compressa, ángulo interno supra médium emarginata, tri-
valvia, valvis duabus lateralibus margine inter se conti-
guis , totumque coccum constituentibus , una interiore
(appendix jam supra memorata) ante dehiscentiam in coceo
inclusa, cum exterioribus alternante. Columella persistens,
lata, submembranacea , multisulcata, sulcis cum aristis
totidem terminalibus bifidis alternantibus. Semen partí
emarginatae cocci suspensum.
SuíFrutices, frútices, rarius herbae. Folia saepius párvula,
alterna , petiolata , integra aut obsolete trilobata. Stipulae
laterales geminee. Pedunculi uniflori , axillares , solitarii,
infra apicem articulati. Cerolla saepius áurea.
Observation.
Vo}'ezplus loin, au genre Sida, lesobservations genérales sur les
caracteres dislinclifs de ce genre.
MALVACE^. If)?
GAYA AFFINIS, Nob.
G. fruticosa folüs ovali-oblongis, acutis, margine tenuiter
denlatis, utrinqucalbido-lomentosisj peduncuHsaxilIaribus, solita-
riis, peliolo longioribus; capsula pubeoli, globoso-depressa , cir-
citer 30 cocea; coccis compressis pubcntibus.
fíescriptio.
Caulis fruticosus, teres, ramosus, tomen tosus.
Folia alterna, peliolata, oblongo-sublanceolata, acula, basi vix
emarginalo-cordala, margine lenuissimedenlata, ulrinque, prseser-
lim sublus albido-tomentosa, pollicem aut sesquipollicem longa,
5 8 lineas lata. Peliolus 3-6 lineas longus, teres, albido-lomentosus.
Stipuia? lineares, angustissiniíe, tomentosa), citius caducse.
Flores lulei pedunculati, axillares, solitarü, pedunculus teres,
petiolo longior, lomentosus. Calyx gamosepalus, subcampanuiato-
patens, seraiquinquefidus, laciniis sequalibus ovali acumiuatis,
albido-tomentosis, persisten tibus.
Pétala 5, cum laciniis calvcinis alternantia, obovalia, obtusa,
calyce triplo longiora.
Capsula caljce persistente nec auclo basi stipata, globoso-
depressa, in centro urabilicata, pubens, circiter 30 costala, el
identidem niulliiocularis} cocea vesiculosa, compressa, 3-valvia,
monosperma; valvis lateralibus, planiusculis, venosis, lenuibus,
subreniformibus; válvula inleriori, multo minori angustissima ,
arcuata, ápice acutissima, parte convexa tomentosa, marginibus
revolutis quasi spinosa.
Semen irrcgulariter reniforme, nigrum , punclalo-tubercu-
latum.
Crcscitin ¡nsulíe Cuba; loéis incullis, ex g. Vuelta de Abajo.
Ohscrvation.
Le pelit nombre des especes appartenant au genre Gaija offrent
entre elles une tres grande analogie de port, et, par conséquent,
ne dilTcrent (|ue par des nuanres peu trancliées. Noire espcee a
beaucoupde rapporl avec le Ga\ja hermannioides, Kunth, in Ilumh.
Nov. gen. V, p, -268, t. 475; mais cependanl elle s'en dij^lingue
158 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
parplus¡ourscara<'(cros asscz Iraiichcs. Ainsiscs fouülos son( oblon-
gues, aigues, finemonl dcntées et a peino óchancrécs en coeur á
leur base, et suríout sa capsule se compose rrenviron Ircntc car-
pelles pubescens, tandis qu'on n'en indique que quinze dans le
Gaya hermannioides.
bastardía.
Bastardía, Kunth, Nov. geti., St-Hil., Fl. Bras.
Sidce sp., Auctor.
Calyx gamosepalus simplex, 5-fidus aut 5-partitus, per-
sistens. Pétala 5, hypogyria, cum laciniis calycinis alter-
iiantia, inaequi latera. Ovarium 5-multiloculare, loculis
imiovulatis. Ovulum ascendens vel penduhirn , ángulo in-
terno affixum. Styli tot quot loculi, basi coaliti, stigmatibus
capitatis terminati. Capsula subglobosa, ealyce stipata,
quinque-multilocularis , loculicido-5-multivalvis ; cocéis
monospermis, inflato-vesiculosis.
Frútices. Folia alterna, integra, saepius cordata. Pedun-
culi axillares, solitarii aut plures, uniflori.
Observation.
Voyez au gen re Sida les observations genérales sur les carac-
teres distinctifs de ce genre.
bastardía viscosa.
Bastardía viscosa ^ Kunth, in Humb. JVov. gen., V,
p. 256.
Sida viscosa, L., sp. 963. Sloan., Híst., I, t. 139, f. 4.
Cavan., Diss., I, p. 17.
B. fruticosa et glanduloso-viscosa foliis ovali-cordiformibus ,
acuminatis, margine lenuiter denliculatis, utrinque albido-tomen-
tosis; petiolis uncialibus; pedunculis solitariis, axillaribus, graci-
libus, superne articulatis, petiolo sublongioribus; capsula sub-
glüboso-deprcssa , 5 costata, 5-coccaj coccis pubenlibus mulicis,
inflatis, monospermis.
MALVACEiE. 159
Ci'cscit frí'(|ut'ns iii divcrsis ¡dsuIo) CubíB locis, ut in cajlcris
Anlillis ct in conlineule Aoierica) ccquinoxialis,
SIDA, Kimth, Jug. St-Hil.
Sida* sp., Auct.
Calyx simplex , S-fulus , 5-])artitiis , persislens. Pétala
5, hypogyna, cum calycis laciniisalteniantia, obo valia, oh-
tiisa, aut cimeata, basi sensim atteimata, incequilatera; tu-
bus stamineiis basi dilatatus, columnaíformis, petalis sae-
piusbrevior. Ovarium 5-multiloculare, loculis uniovulatis;
óvulo in ángulo interno suspenso. Styli tot quot loculi ,
ápice distincti, basi plus minus coaliti , stigmatibus par-
vulis capitellatis terminati. Capsula 5-pluricocca , ápice
nuda seu mutica, aut apiculato-spinosa, calyce persistente
cincta aut obtecta; cocéis monospermis, solubilibus, ápice
snbdebiscentibus , incomplete bivalvibus.
Herbae, suffrutices aut frútices. Folia alterna, Simplicia,
integra aut palma to-lobata. wStipulae geminse. Pedunculi
axillares, solitarii , gemini aut plures. Flores aurantiaci ,
lutei aut purpurascentes , rarius, abortione foliorum sn-
premorum, spicati aut corymboso-racemosi.
Obsercations.
M. Runlh, soit dans son raémoiro sur les Malvacées, soit dans
le cinquiéme volunie des Nova genera et specieSj esl le premier qui
ait cherché a établir quelquos coupos génériques dans le grand
genvc Sida de Linné. Yoici commentce savant botanisle a divisé
les cspéces si nomhreusos de ce gonre. 1" Abutilón : conqirenanl
les espéces dont chaqué carpelle contient de Irois a neuf graines;
2° Gaya : carpellcs monospermos, vésiculeux, s'ouvrant en Irois
vahes, donl une intérieure Irés petite, arquee el souvent épi-
ncusc; 3o Bastardia : cari)oll('S monospormes non vésiculeux,
s'ouvrant complélement en deux valves , soudées chacuno avec
(elle des carpelles voisins; ^^ Sida, carpellcs munospermes non
vésiculeuv, se séparanl les uns des aulres et s'ouvranl ¡ncom[)lé!e-
menl par Icur c€ , DC.
SIDA SPINOSA.
Sida spinosa , L., sp<. 960. Cavan., Diss,, I, p. 11, t. 1,
f. 9. DC.,Prodr., I, p. 460.
S. caule ramoso diffuso; foliis petiolatis oblongo-lanceolatis,
margine dentatis, superne pubenlibus, subtus albido-tomentosis;
in utraque facie pilis stellatis; slipulis linearibus; tubérculo sub
basipetioH; pedunculis solitarüs aut geminis, axillaribus, pelioli
longitudine; capsula calyce tecta, ápice quinquecornuta, pilosa;
coccis 5 ápice mucronatis, mucrone bifido.
Crescit in incultis insulíe Cubee.
Observation.
Espéce répandue dans presque toutes les contrées chaudes de
l'ancien et du nouvcau continent : on la reconnait á ses feuilles
petites, ovales, lancéolées, ordinairement aigues, blanches et to-
menteuses á leur face inférieure ; les carpelles, au nombre de cinq,
sont velus et termines par une longue poinle bifide a son sommet.
MALVACE^E. 161
. SIDA LANCEOLATA, Nob.
S. caule erecto, ramoso; ramis subcomprcssis, pubentibus; íoliis
breviter petiolatis, obloogo-lanceolatis, acutis, basi síepius rotun-
C.,
ont environ huil á neuf ligues de lougueur et sont á peu prés
glabros, tandis que ceux de VH. furfuracea^ Nob,, ont de seize á
dix-huit ligues de longueur el sont blanchátres , pubescens et
comme pulvérulens.
ADANSONIA, Z. Jnss., Gaertn.
Calyx simplex, nudiis, campanulatus, deciduiis, profunde
5-partilus; laciniis ovali-lanceolatis, valvatis. Corollai pétala
quinqueovalia, obtusa, distincta, basi (ubi staminei allixa,
patentia. Stamina nuinerosissima, monadelpha; tubus sta-
mineus, teres, basi subdilatalus, superno in íilamcnta cre-
berrima subulala divisus; anthcra? subrcniformes, dorso
alHxae, biloculares, loculis sulco dchiscentibus longiludi-
nali. Ovarium fundo calycis sessile , hispido-vclutinnni ,
lO-locularc, loculis multiüvulatis. Stylus simplex, loní^jissi-
mus, teres. Slij^nia tcrniinale, decenipartiluní; laciniis p^lan-
duloso-pubcntibus. Fructus ovoidco-oblon.vjus , lignoso-
corticosus, indeliisccns, intus pulpa subfarinacea repietus.
174 BOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
obscuro 10-locularis ; loculis intus pulposis et polyspermis.
Semina numerosa, subossea.
Arbor excelsa, trunco crassissimo. Folia alterna, dií^i-
tata, basi bislipulata. Flores axillares, longe pedunculati ,
solitarii aut plures, maximi.
ADANSONIA DIGITATA.
Adansonia digitata ^ L., sp. 960. Cavan., Dissert. , V,
p. 298, t. 15. Lam., Illustr., t. 588. Tussac, FL Ant.
DC, Prodr., I, p. 478.
Adansonia baobab y Gaertn., Fruct., II, p. 253, t. 135.
Arbor excelsa j Iruncus crassissimus , prsesertim ad basin, mox
sursum crassilie cito decrescens; rami iiumerosi, passim subver-
ticillato-approximati, effuse patentes.
Folia alterna facile decidua, bistipulata, peliolata.
Folióla numero varia, 4-7, digilata, oblongo-obovalia, acula aut
acuminala, margine integra aut obsolete crenulata, praísertim
subtus in nervis pubcntia, 7-8 uncias longa.
Stipulee binse caducse, parvulse, erectse, acuto-lanceolatae.
Flores inter tolius familiee máximos, fragrantés, aibi, peduncu-
lati. Pedunculi axillares uniflori, solilarii, rarius 2-3-flori, teretes,
subpedales, tomentosi, sublignosi etpenduli.
Calyx tomentosus, coriaceus, ante expansionem forma majus-
culum pjrum iemulans, ex viridi-lutescens, ad apicem stellatim
quinquefariam dehiscens, mox ultra médium quinquepartitus ; la-
ciniis oblongis, acutis subvalvatis, biuncialibus , revolutis, facie
interna sericeis, deciduis; parte inferiore cal} cis persistente.
Corollee pétala .5, ovalia, obtusa, crassa, coriácea, glabra, alba,
3-uncias longa, basi angustata, imo staminum tubo affixa, paten-
tissima et ita recúrvala ut calycem legant.
Staminum tubus albus, biuncialis, teres, sursum paulo angus-
tior, ápice divisus in filamenta numerosissima, unciam longa,
undique divergentia, patentia, veluti pappum hemisphericum
efformantia. Antheree reniformes lutese, biloculares.
Ovarium veluti truncato-conoideum, 6-lineas longum, luteo-
sericeum. Stylus teres, glaber, 3 uncias longus, solidus, supra
stamina sursum recurvatus. S ti gma profunde 10-partitum, termí-
nale; laciniis liuearibus facie interna glanduloso-pubentibus.
BOMBACB;E. 175
Fruclus peiululus, pedúnculo pcdali solido sublignoso sufful-
tus, ovato-oblongus, subfulvo-lomonlosus, 6-18 uncías longus,
corticatus, indehisccns, inlus obscuro lO-locularis, pulpa subfa-
rinacea refertus, dissepimcnlis a pulpa obscuratis, ad modiuní
ruptis ct a centro rcmotis; septa (an vera) ex fibris planis longitu-
dinalilcr parallclis et veluti conglulinalis.
Semina numerosa, ossea, in pulpa nidulantia.
CoÜlur in hortis.
Observations.
Le Baobab esí célebre par les enormes proporlions que son tronc
peul acquérir : en effet;, on en voit sur la cote du Sénégal el au
cap Vert qui n'ont pas moins de vingt-cinq á trente pieds de dia
mélre; cependant leur tronc est peu ¿levé et décroit rapidemcnt
de grosseur pour se diviser en un uombre tres considerable de tres
grosses branches qui s'étendent horizontalemenl.
Lesjeunes feuilles decet arbre quiapparaissent pendanl la saison
des pluies sont tres recherchées par les négresj séchées et réduites
en poudre, elles constitueut Valo dont ils se servent pour donner
de la saveur au couscous, aliment preparé avec la farine de millet.
Ces feuilles sont émollienles á cause de la grande quantité de mu-
cilage qu'elles conlienuentj elles sont employées comme celles de
toutes les plantes de la famille des Malvacées.
La pulpe rougeátre contenue dans l'intérieur des fruils a une
saveur aigrelette et agréable : on en prepare des boissons rafrai-
chissantesj et, méme desséchéc, elle a été, au rapport du docteur
Louis Frank, employée avec succés dans le Iraitemenlde la dyssen-
lerie et de quelqucs autres maladies.
PACIIIRA.
Pachira, Aublet, Juss., Kunth; St-HíL, A. de Juss. et
Camb., Fl. Bras.
Cfirolitiea, L., Suppl., Swartz, DC, Mart.
t Calyx gamoscpalus, campanulatus, trnncatns, ore obso-
leto quinqucdentato. Pétala f[uinqiie basi distincta, margine
incumbentia , augusta, calyce mullo longiora. Stamina
numerosissima ; fdamentis basi ¡11 lubum erassissimum
176 BOTAMQUE. PLANTES VASCULAIllES.
coalitis, supra tubum liberis aut in fascículos [)lures dis-
positis; antherai nunc lineares, curvatee, dorso aílixae, mine
reniformes, uniloculares etsulco longitiidinali dehiscentes;
pollen glabrum, obtuse trigonum, angulis in papillam
pellucidam producás. Ovarium liberum , sessile, superne
attenuatum, 5-loculare; ovula numerosa, ángulo loculorum
interno aíTixa, superposita. Stylus teres, longitudine stami-
num, stigmate parvo, truncato, obsolete lobato terminalus.
Fructus capsuiaris, quinquelocularis, loculis polyspermis,
quinquevalvis , valvis medio septiferis , septis ssepius tenui-
bus et serius partim evanidis et inde capsula quasi unilocu-
laris. Semina numerosa, mutua pressione subangulata,
nuda, id est arillo aut pilis destituta.
Arbores ssepius proceres, aculéis destitutai ; folia petio-
lata^ foliolis 3-9, digitato-composita. Stipula^ binog deciduae.
Flores Scepius maximi; pedunculi ex axilla foliorum supre-
morum solitarii, crassi, breves uniflori, 2-3 bracteati;
bracteis minimis deciduis. Pétala externe tomentosa , in-
trorsum albida aut rubentia.
Observation.
Nous avons cru, á l'exemple de Jussieu et de MM. Kunth, Aug.
de Saint-Hilaire, Ad. de Jussieu et Cambessédes, devoir adopter le
nom de Pachira donné par Aublet au genre qui nous occupe, et
auquel Linné fils avait substitué celui de Carolinea. Le genre Pa-
chira est voisin du genre Bomhax^ il s'en distingue surtout par
ses fleurs plus grandes et ses pétales allongés et étroits, et enfin
parce que ses graioes sont núes et non recouvertes de poils ni
enveloppées d'une pulpe amy lacee.
PACHIRA EMARGINATA, Nob,
TAE. XX.
P. foliispetiolatis, digitato-7-foliolalis (rarius 5 aut 9)j foliolis
coriaceis, glabris, obovalibus, obtusissimis, ápice emarginalis, basi
sensim atlenuatis; floribus magnis vclutinisj petaiis angustis;
staminibus basi in tubum brevcm coalitis; filamentis supra tubum
ItOMBACEE. 177
liberis;anthor¡s rcnilorniibus; ovario pvrifürnii velulinu; sligniale
Iruncato, minimo obsolete quinquclobo.
Descriptio.
Arbor procera.
Ramuli crassi, corlice rugoso, crasso, suberoso, externe griseo.
Folia alterna approximata, in summitate ramuloruní magis con-
fería, peliolata, composito-digitata, 5, sffipius 7, rarissime 9 fo-
liolis constantia. Folióla brevissime petiolulala, obovali-oblonga,
ápice oblusissimo cmarginata , basi sensim anguslala, margine
integra, superne nítida glabraque, sublus pallidiora , reliculalo-
venosa, glabra, coriácea, 2 polliccsaut 2 1/-2 longa, 1 pollicem aul
vix scsquipolliccm lata, ápice pelíoli incrassati inserta et decidua.
Petiolus basi articulatus et facilc deciduus, tereliusculus, glaber
bipollicaris aut paulo longior.
Stipulae
Flores subrubentes, in axilla foliorum supremorum solitarii ,
breviter pedunculati, erecti; pedúnculo brevi crasso, paulo supra
basin arliculato et hic deciduo.
Caljx gamosepalus, coriaceus, subcampanulalus, margine trun-
calus et obsolete subquinquedentatus, laxus, externe dense tomen-
toso-velutinus , ferrugineus , interne pilis ercctis densis fulvis
obsilus.
CoroUffi peíala quinqué, basi distincta, erecta, approximala ,
ápice tantum subrecurva, margine basi ¡ncumbentia , tubuiu
brevemsemulantia, augusta, apicesubobtusa etparum eniarginat;i,
expansa, 3 pollices aut paulisper ultra longa, 4-5 lineas lata,
externe inter ñeque velulino-tomenlosa.
Stamina numerosissima , corolla breviora. Filamcnla rubra,
capillaria, erecta, glabra, basi in tuhuní brevem crassum coalita,
supra lubum basi paulisper incrassatum, 3-4 lineas longum libera.
Antberee reniformes, dorso geniculato-affixa^, unilocularesetsulco
transversali in duas valvas dehiscentes.
Ovarium in fundo caljcis sessile, eo brevius, pjriforme, sub-
quinquecostatum, ápice sensim atlenualum, holoscriceum. Stvius
simplex, longitudine staminum, basi pilosus, ápice glaber etstig-
mate minimo Iruncato, obsolete quinquelobo, glanduloso termi-
natus.
Transversa sectum ovarium, quinqueloculare; loculis septis te-
cor. PL. VASC. 12
178 UOTAXigUE. PI.AMIiS VASCUL.VIRES.
nuibus sed cumplelis scparatis, niulliovulatis. Ovula iii (juolilii'l
lóculo crebra, subgloboso-comprossa, fílabra, ángulo interno in-
soria.
Fructus
Croscit in parle ocridentali Ínsula^ Cuba; , ubi dotcxit et amicc
connnuuicavit illuslr. JoseMaria Valcnzuela.
Nomen vcrnaculum : Ceibón de Arroyo.
Florebat nicnsc februario.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XX.
1. Antbére considérablement grossie el vue de colé, avant sa
débiscence. 2. La mémc, vue de face aprés sa déhiscence. 3. Cálice
coupé, pour faire voir la formeel la position de l'ovaire. 4. L'ovaire
coupc iransversalemeut. 5. La partie supérieure du style el le
sligmate.
Observation.
Quoique nous ne possédions pas les fruits de l'espccc que nous
\enons de décrire, nous avons cru néaninoins pouvoir la rap-
porter au genre Pachíra et non au gcnre Dombax. En effel, la
grandeur desesfleurs, l'étroitessedes pélales', la forme des anthéres,
nousonl paru aulant de caracléres qui placaienl nolreplanle dans
le genre Pachira. Nous ajouterons encoré que les ovules sont com-
plélenient glabres etnuS;, cln'annoncent pas, par conséquent, des
graines devant élre recouvertes d'un duvel épais, ni d'une pulpe
farináceo, comme dans les espéces du genre Bombax. Or, dans le
Pachira d'Aublel ou Carolinea de Linné ííis, nous ne trouvons
aucune espéce a laquelle notre plante puisse élre rapportée. Les
feuilles, composécsordinairemenl de sept folióles coriaces, obovales,
émarginées, complétement glabres sur leurs dcux faces, les carac-
térisenl tres ucltement et les dislinguent, désl'abord, desautres es-
péces du méme genre.
PACHIRA AQUATICA.
Pachira aquatic a, Aublet, Giijan., II, p. 725, t. '291
et 292. Cavan., Diss.^ III, p. 1TG, t. 72, f. 1. Lamck.y
111., t. 589.
BOMHAClLi;. 179
CaroLiiu'Ai pii/ueps, L., FiL Si/ppí., '^\■'\. DC, Prodr.^ 1,
p. 478.
P. t'oliolis longc pctiolalis, 5-7 (lif,n(alis; foliolis ellipticis, acu-
ininatis, integris, grlal>ris; lloribiis maxiniis vclulinis; peíalis lon-
gissimis et angustissimis; filaracntis bas¡ ¡n tuhum coalitis, supra
in fascículos plurimos divisuni.
Crcscit ¡n ripi's rivorum in ¡nsula Ciihn.
Obscrvation.
Je ne cite iciccüe espéce que d'aprés les notes de M. Ramón de
la Sagra, n'avant pas trouvé dans sos herbiers d'ccliantillons pro-
venant de Tile do Cuba.
ERIODENDRON.
EriodendroTí ., DC, Martiiis, Aug. St-Hil., Ad. de Jiiss.
et Camb.
Ceiba, Pliim., Gen., 42, t. 32. Gaertn., Fr., II, p. 244,
t. 133.
Bombacis sp. , L., Cavan., Knntli.
Calyx gamosepalus, campanulatiis, dentato 5-lobus; pe-
tala 5 longiora. Stamina 5, basi monadelpha; filamentis
subulatis; antheris extrorsis linearibns, flexuosis, unilo-
cularibus, sulco longitudinali debiscentibiis. Ovarium libc-
rum, vel fando calycis incrassato basi subimincrsuní,
pseudo-qiiinqueloculare , septis longitiidinalibus margine
placentifero inter se partim contigiiis. Stylus simplex ,
sligmate capitato terininatns. Ovula crebra placentis
septa marginantibus, utrinqne aíllxa, 2 aut pluriserialia.
Fructus ovoideus, capsularis, pscii(lo-5-locnIaiis, r)-valvis;
valvis medio septiferis, sej)tis margine iiierassatis et in
receptaculum céntrale nnicuní aut ."i-paititiim connatis ;
loculi lana densa longaquc vestiti et semina ovoidea iii-
volvente. Episperminm tenue jcmbiyo endospermio desti-
tutus; cotyledones lata», foliácea;, altera alteram involvens,
utraque triplicata.
180 BOTAMyílK. l'LANTIiS VASCULAlUliS.
Arboles inermes aiit aculeata'. Folia alterna stipuiala,
dipitafa; foliolis 3-7, apiei petioli arliculatis. Stipiila; de -
ciduffi. Pediinculi axillares, solitarii aut suhfasciculati ,
sub flore bracteati , et foliis siipremis mox clapsis quasi e
ramulis nudis orti.
ERIODENDRON ANFRACTUOSUM.
Eriodendron anfractuosiuriy DC, Prodr.y I, p. 479.
Bombax pentaiidra, L. , sp. 959. Cavan., Diss., V,
p. 293, t. 151. Jacq., Am., 191, t. 176, f. 70.
E. foliolis, síepius 7, elliplico-oblongis, acuminalis, integris, gla-
berrimisj floribus fasciculatis, roséis j antheris sinuosis, anfrac-
tuosis.
Descriptio .
Arbor 25-30 pedes alta, aculeata?
Rami teretes, glabri, glauci.
Folia alteroa longe petiolata, palmalim scptemfoliolata ; foliolis
iusequalibus, medio máximo, exterioribus minoribus, elliptico-
oblongis, acuminatis, margine iutegris, utrinque glabris, subtus
pallidioribus, basi cum ápice petioli communis parum incrassato
arliculalis; petiolus 3-4 uncías longus, teres, glaber.
Stipulee lanceolatae , valde caducae.
Flores in axilla foliorum supremorum fasciculati, peduuculati ;
pedunculus communis brevis, 2-6 lineas longus, erectus, crassior,
Pedunculi partíales uniflori, longiores, ex ápice pedunculi com-
munis orti, atque arliculati, unciales, versus partem superiorem
sensim incrassati et cum basi calycis continui ac coufusi.
Calyx gamosepalus, tubuloso-campanulalus, basi subrotundus et
cum pedúnculo continuus, glaber, margine iníequaliter quinque-
dentatus; dentibuslalis.
Corollee pétala 5, ima basi intcr se connata, calyce fere triplo
longiora, obovali-obtusa , basi sensim angustala, in utraque facie
tomentosa, roseo-rubentia, patenti- revoluta, basi glabra.
Stamina o erecta, fere longitudine petalorum ; filamenla subu-
lata, glabra, purpurea, ima basiinter se et cum petalis connaía.
BOMUACE.E. 181
Anllierac cxtrors.e ílexuosíc, concavee, anfracluosct, dorso afíixíc,
lutece.
Ovarium sessile, fuoduin calycis occupans, ovoidcum, glabrurn,
lutcolum. Stylus erectus, siniplex, longiludinc staminum, purpu-
reus, inia basi gracilior, supra globoso-incrassatus ct dcinde teres
et filiformis. Stigma termínale subcapitaluní , ut¡ stylus colore
purpurascenlc.
Fructus
Crcscit io diversis ínsula) Cuba; partibus. Florebat mensíbus fe-
bruario, martío et aprílí.
Observations.
Est-ce bien la méme espéce quí croit á la foís dans l'Indc, on
Afrique et dans les Autílles? C'est un point que nous n'avons
pu éclaírcír, parce que nous n'avons pas eu á nolre disposítíon
les échantíllons recueillís a Cuba, luaisquc nolre descríplíon a élé
faite d'aprés un dessin colorié exécuté á la Ilavaiie et d'autres
échantülons provenant de Saint-Domingue. Nous ne serions pas
éloignédecroirequ'ily a,auraoins, deuxespéces: l°cellede l'Inde,
dont les pélales sontjaunes; 2°et celle des Anlillcs, oü ils ont une
couleur rose purpurine plus ou nioins intense.
Le bois du Ceiba est léger, parce que cet arbre croit avec une
tres grande rapidité: on s'en sert pour faire des canols.
Selon Desportes (P/aní. usuelles de St-Domingue, ll\, p. 16),
les Anglais emploient le duvet qui rccouvre les graines dans ce
genre conime dans le genre Bombax pour en labriquer d(!s cha-
peaux tres légers.
Les graines sont tres éniollienles ; les chevaux et les vaches les
niaugenl volontiers.
OCHROMA.
Ochroma, Swartz, Act. ?Iolm., 1792, p. 1 V8, l. G. DC.
Bombacis sp.j Cavan., Diss.
Calyx dúplex, exterior triphyllus, caducus, loliolis laneeo-
latis, venosis, crcnulato-iindnlatis; interior í^aniosepaliis,
.sul)campannlalo-infuiulil)ulirormis , coriaceus, in nlraqne
facie tomenlosns, S-fidns , laeinüs ina'jjualibiis, tribus
iH'2 BOIAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
latioribus , obtusissimis, eniarginalis, diiabiis acutis. Pe-
tala 5 oblongo-spalliulata, venosa, basi crassiora et mar-
fine incumbentia, cum basi lubi staminum adnata. Tubus
stamineus petalis dimidio brevior, glaber ; antherai lineares
contorl3e,'ramosce, in tubum ápice dilatatum et spiraliter
contortum et in lacinias ssepius decem lanceolatas, acutis-
simas desinens. Stylus teres, parte superiore crassior,
spiralis. Stigmata 5 subulata, erecta, contorta. Fructus
capsularis, subcylindraceo-pentagonus, 5-locularis, loculis
polyspermis , lana pallida intus farctis, rima longitudinali
dehiscentibus et inde 5-valvis. Semina plurima oblonga ^
nigricantia, rostrata.
Arbor excelsa, Bombacis facie. Folia alterna petiolata ,
circumscriptione suborbicularia, basi sinu profundo an-
gusto, in ambitu 5-7 leviter angulata et remote subdenti-
culata. Flores pedunculati ad summitatem ramorum axil-
lares, SEepius plures.
OCHROMA LAGOPOS.
Ochioma lagopus, Swartz, ^ct, Holm., 1792, p. 148,
t. 6. Ibid., Prodr., p. 98. Ibid., Flor, Jnd. occ, II,
p. 1144, t. 23. DC, Prodr., I, p. 480.
Bornbax pjramidalis, Cavan., Diss., V, p. 294, t. 153.
Crescitin montibus insulíe Cubee,
BUUiVKRIACIÍiE.
TRIBUS PRIMA.
BUTTNERI^..
THEOBROMA, /.. Juss., Kunth, DC.
Cacao, Gaertn., Lamarck.
Calyx quinquepartitus, coloratus, decidiius. Pétala quin-
qué hypogyna, basi dilátala et cucullato-concava, ultra
producía in ligulam spathulatam; stamina hypogyna; fila-
menta decem basi in urceolum connata ; quinqué j)etalis
opposita dianlhera; quinqué alterna sterilia, lineari-subu-
lata. Anlherae didymaí, biloculares, in pctalorum caviíalc
reconditae. Ovarium superum sessile, qninqueloculare,
ovula circiter 8 in quolibet lóculo, axi centrali aílixa, bise-
riata. Stylus ápice quiíujuefidus. Stigmata Simplicia. Fruc-
tus non dehiscens, coriaceo-ligneus, ovato-oblongus,
quinquangularis, quinquelocularis. Semina ovoidea in
pulpa nidulantia. Endospermium n'ullum. Cotyledones cor-
rugatae.
Arbuscular aut arbores : folia alterna magna integra.
Stipulaí petiolares gcmince. Pedunciili axillares, post (blio-
rum delapsum laterales, modo sinqilices, uniílori, fasci-
culato-congesli , modo ramosi, multiflori (car. ex Kunlb ,
1. c).
iSl nOTANIQlE. I'LAMES VASCULAIRES.
THEOBROMA CACAO.
TJicobioDKi cacao j L., sp. 11 ÜO. Kuntii , Nov. ^e/i., V,
p. 316. Tuss., Fl. ¿íes Jiil., t. 13. ÜC, Prodr., 1,
p. 484:
Cacao sativa, Lamck., Dict., I, p. 553. Illustr.^ t. G53.
Cacao mi ñor , Gaertn., Friict., II, p. 190, t. 122.
T. foliisoblongis, acuminalis, aculis, intogris breviter pctiolalis,
penninerviis, glabris ; nervis eorumque divisioiiilms, praiserlim ¡n
pagina superiori folii, subtomentosis; floribus sordide cxalbidis, ir»
Irunco aut ramisannolinis^ pedunculalis, fascicuialis, frucluoblon
go-ovato, ulrinquo acuminato, decemcostato, subrugoso.
Crescit culta in diversis insul» partibus.
Observations sur la culture du Cacaoyer (1).
Le cacaoyer est un arbre d'un port ólégant^ rappelant assez ce-
lui du manguicr ;il s'éiéve a 15, 20 ou méme 25 pieds, suivanl la
qualité du sol oíi il est planté. L'écorce qui rccouvre sa lige et sos
ranicaux est d'un rouge cendré. Ses fleurssont jaunálres, pelites,
ponctuées, dansle fond, de pelites taches bruñes , réunies en fais-
ceaux sur le vieux bois.
On cultive spécialement ie cacaoyer du colé de Baracca, a quel-
ques licúes de la Trinilé : on Ta également inlroduit aux environs
de Malanza.
Cet arbre est tres délical dans sa jeunesse ; il exige de grands
soins pour réussir. On séme ordinairement ses graines dans des
bois éclaircis exprés pour cet usage; on peutaussi les semer dans
des lerrines ou des bocaux, car cet arbre pivote rapidement, et par
ce dernier procede on le déplante plus facilement et plus súre-
ment. C'est ordinairement au bou! d'un an a quinze mois qu'on
transporte les jeunes plants. Une bonne terre franche et légére est
cclle qui convicnt le mieux pour les jeunes cacaoyers.
Pour établir une plantalion considerable, voici le procede que
(i) Nous avons en grande parlie extrait ees observations d'un travail de
M. Cclair, liorticulfeur distingue' de la Havane.
BLTTNEIUACK^. 185
les c'olous mellen t, en general, en platique el qui réussil lies bien.
On prend des pols de cinq pouces de hauteur sur une largeur de
qualre pouces; dans chacun d'eux on place une seule graine bien
míire el encoré fraiche, que Ton recouvrc d'environ un pouce et
dcnii d'une bonne Ierre légére et convenablemcnt humectéc.
Tous ees pols sont rangés en lignes dans un endroit ombragé. oü
ils ne recoivent qu'un denii-soleil. Ces graines doivent élre ar-
rosées fréquemment, niais avec modération el de maniere seule
ment a entretenir un état de fraicheur conünuelle. Par ce procede
simple, il sultil de deux ou Irois semaiiies pour que les graines
germent et que la planlule sorle de Ierre. Mais, nous le répétons,
il laul avoir le soiii de bien choisir les graines avant de les semer ;
elles doivent élre bien mures el encoré récenles, car elks perdent
íacilement par le temps leur faculté germinative. Comme le ca-
caoyer aime Teau, il faut, á mesure qu'il graudit, contiouer á l'ar-
roser souvent.
Les jeunes plañís doivent élre mis en place et former desligues
á 1 5 ou 20 pieds de (Hstance les unes des autres ; les trous dans les-
quels on les plante doivent avoir environ deux pieds de profon-
deur sur deux pieds de large.
Lorsqu'on séme en place dans lesgrands bois, il faut, des la se-
conde année, commencer á éclaircir les jeunes plañís, pour leur
donner plus de forcé et de nourriture, et en raéme fenips il faut
élaguer dans le bois loutes les branches nuisibles et au fur et á
mesure que les jeunes cacaojers s'élévent. Au boul de deux ou
Irois ans, selon la forcé du jeune plant, on avise au moven de le
débarrasser complétement des arbres qui s'opposent a son dévelop-
pement; mais celle opéralion exige de tres grandes précaulions,
pour que la chulé des arbres n'écrase pas les jeunes cacaoyers :
le plus souvent, on se contente de les hacher par le pied, pour les
laire périr. Quanl aux cacaoyers eux-ménies , ce sont des arbres
(\u\ n'exigent aucune espéce de taille et qu'on abandonne coni-
|)lctementa eux-mcmes.
Ouand on a terminé la plantalion (celle dont les seniis ont été
fails en pots), on peut renqdir les inlervalles du lerrain soit avec
des pois, soit avec des haricots ou du mais : on en fail, au moins,
deux rccoltes successives; ([uel([uefois on leur préfcre, la premiére
année, des ignames. Ces diverses cultures nesonl nullement nui
siblcs auv jeunes cacaoyers. C'esl duranl la saison des pluies el
spécialement au mois d'aoiil que ees légumes doivent étre semés.
186 BOIA.MOUB. PLANTES VASCULAIRES.
On (loit avoir soin de fairc des binagcs dans les champs de ca-
caoycrs, aliii de déliuire los mauvaises hcrbes, et remucr la surface
de la Ierre, pour (ju'elle soit toujours permeable a riiumidité.
Le cacaoyer est un arbre précoce ; c'est ordioairement au bout
(le quatre ans qu'il commeoce á fructifier. La récolte a lieu presquc
tüutc l'année, mais plus spécialement dans les mois de juillet ,
d'aoút et de septembrc.
Pour rccolter les fruits, on est oblijíc de monter sur les arbres
avec précaution , car son bois est flexible et cassant : á cet effet ,
on se munit d'uu sao en toile que l'on suspend au mojen d'une
courroie, Cette précaution est nécessaire pour ne pas mutilcr le
cacao que l'on désire metlre á part pour en semer les graincs.
¡Víais les fruits dont on veut extraire et faire sécher les graines
peuventétre toat simplement jetes a terre ; on en extrait ensuite les
semences que l'on fait sécher soit sur des toiles, soit sur des glacis.
Quelques planteurs mettent le cacao niacérer dans l'eau pen-
dant 24 heures, et l'étendent ensuite pour le faire sécher. Sa des-
siccation s'opére plus vite. Dans lous les cas, il convient que les
graines ne soient pas mouillées, quand uno fois elles ont été bien
desséchées : on doit done le rentrer pour le garantir des pluics et
le mettre ensuite en barils.
GUAZUMA.
Plum. (¿^e/z. 36, t. 18). Juss., Gen. Cavan., Diss., Kunth,
{Nov. gen., V, p. 320). DC, Piodr., I, p. 485. A. St-
Hil., A. de Juss. et Camb., Fl. Bras.
Bubroma, Schreb., Gen., n° 1216. Willd., Sp.
Theobromcü í/j., L.
Calyx quinquepartitiis , laciniis quibiisdam coalitis et
inde calyx bi-tiipartitiis. Corolla pentapetala regularis ;
pétala hypogyna basi subunguiculata, erecta, obovalia,
ápice cucullata, in ligulam linearem bifidam supra cucul-
lum pioducta, longitudinaliter venosa. Androphorum
tubiiloso-subcampanulatuní , ápice decemfiduní ; laciniis
5 sterilibus eiectis, aculis, fertilibus 5 linearibus, in laci-
nvdas tres nionanlheriferas divisis. Anlhera? didyma', bilo-
BUTTNElUACEJi. 187
Ciliares, loculis siilco longiludinali dchiscciitilms. Ovariiim
sessile ovoideum, Uil)eiciilatiim, qiiinquelohiim t't ([uinque-
loculare. Slyli 5 arctissimc conniventes, stigmata terminalia
vix distincta. Fnictus siibglo])osns, externe siil)carnoso-
tuherculatus; interne loculis 5 lignosis : dehiscentia incom-
plete lociilicido aut septicido-5-valvis : semina sat crehra,
ángulo interno inserta, angulata. Integumentiun triplex.
Endosperniium carnosum parcum. Enihryo inclusus, rec-
tus ; cotyledones planiuscida3 , plicata; , radiculaní longius-
culam teretem amplexantes.
Arbores, foliis alternis, breviter petiolatis, simplicibus,
serratis, stipulatis : pubes stellata; flores parvuli, axillares,
racemoso-corymbosi .
GUAZUMA TOMENTOSA.
Guazuma tomentosa y Kunth (m Huiiih. et Bonpl. Nov.
gen., V, p. 320). DC, Prodr., I, p. 485.
G. raoiulis subfulvo-tomentosisj foliis breviter petiolaliS;, ovali-
oblongis, basi subcordatis, rnaequilaleris, ápice longe acuminatis,
acutissimis, margine serratis ; facie superiori pilis stcllatis mini-
mis conspersis, inferiorisubfulvo-tomentosisj floribus in axilla fo-
liorum subracemosis ; racemis paucifloris vix peliolo duplo longio-
ribus, androphoro glaberrimo; fructu ovoideo, nigricante, tuber-
culato, externe carnoso} tubcrculis medio apiculatis ct hic albido-
furfuraceis. Nob.
Crescit in diversis Ínsula? Cubíe locis , circa Gnanabo: in Ínsula
de Pinos, ct alibi. Florel fcrc toto anno.
Nomen vernaculum : Guacima.
Ohservation.
Le gcnre Guazuma csl-H composc d'une seulc ou de plusiours
(speces? C'cst un point fort diflicile a décider et qui peul-etre ne
pourrait l'étre déíinilivemcnt qu'en étudiant sur los lieux memos
les variations de formes dos individus de ce genre. (lepondant nous
sommcs porté a croire qu'il existe, en offot. plusiours espécos dis-
tinctes daus ce gcnre, coinme quolquos botanistes el , cutre autrcs.
i 88 UOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
MM. KuFilli, (le CaudoUe, A. Sainl-Hilaire, Ad. do Jussieu ct
Canibesscdcs {Vlant. us. des Brasil, et non Flor. Bras.) l'ont ad-
m¡s; niais, pour bien détormincr ees ospécoí, il faudrait ou les voir
vivantes dans leur patrie, ou posscdcr un grand nombre d'échan-
tillons pourvus de fleurs el de fruits appartenant a chacuoe d'elles.
Nous signalcrons ici les formes principales que nous avons obser-
vées et qui nous paraissent élre autanl de t^'pes d'espéces.
V FORME.
Guazuma ulmifolia , Lamck., Dict., 111, p. 52. DC,
Prodr., 1, p. 485.
G. ramulis glabriusculis ; foliis elliptico-oblongis, acuminatis,
acutis, margine tenuiter serratis, basi oblusis, vix inéequilaleris, su-
perno glabris et iu adultis nitentibus, subtus pallidioribus, gla-
briusculis, aul pilis stellatis raris conspersis ; floribus in axilla
foliorum racemosis; racemis parvulis petiolo brevi vix duplo lon-
gioribus; a ndrophoro basi pilis rigidis fasciculatis onusto j fructu
globoso depresso.
Crescitin Antillis (Hispaniola, Santa-Cruce).
•
II*" FORME.
Guazuma tomentosa, Kunth, 1. c. DC, 1. c.
Nous venons den tracer précédemment les caracteres. Cette
espéce nous parait Irés distincte do la procedente : en effet, elle
s'en distingue des i'abord , parce que ses fouilles, jounes ou coni-
plétementdcveloppées, sontblanches et tomenteuses, surtout á leur
face inférieure ; de plus, ellos sont échancrées en coeur á leur base
et toujours tres inégales ou inéquilatores. Le méme duvet blan-
chátre et tomenteux se trouvesur les pélioles, les rameaux,los pé-
donculos, etc. Mais ce qui distingue surlout ees deux espéces etqui
no permet en aucune maniere de les reunir, ce sont les fruits et les
graines. Deja los savants auteurs des Plantes usuelles des Brasi-
liens (planch. 47 et 48) ont signaló ees diffóronces : un examen at-
tentif de fruits parfaitement múrs du Guazuma tomentosa nous
a mis á méme d'en constater l'exaotiludo. Ainsi la forme de ees
fruils n'ost pas la memo : globu'oux ot un peu deprimes dans le
BUnNEKIA<;E/E. I8í)
Guazuma ulmi folia ^ ils sont, de plus, marqués de cinq sillons qui
alleriient avcc les loges, c'est á diré correspondants au inilicu
de chacunc d'elles. Ccux du Guazuma tomentosa sont ovoides
et plus gros; ils u'ont pas les cinq sillons longitudinaux qu'on ob-
serve á l'extérieur de ceux de lespéce precedente. Ce fruit a uue
structure tres singuliérc. Sa par tic extérieure est charnue et for-
mée en quelque sorte de tubercules soudés entre eux, Sous cette
partie existe un gros nojau ligneux a cinq loges, separées les unes
des autres par des cloisons assez épaisses. L'intérieur de chacune
de ees loges est tapissé par une membrane minee qui disparaít
en quelques points. La substance du noyau est forméedefaisceaux
ligneux places transversalement, tres épais, saillants et arrondis
du cóté de Tintéricur de la loge, oü ils sont recouverlspar Tendo-
carpe minee, dont nous avons deja parlé, venant se reunir angu-
lairement á Pangle interne de chaqué loge, oü les graines sont al-
lachées. Au milieu ducóté extérieur de chaqué loge est un bourrelet
longitudinal, saillant du cóté inlerne de la loge, et sur les partios
laterales duf|uel sont attachés les faisceaux ligneux transvcrsaux.
Ce bourrelet nous parait étre la reunión des deux valves , dont la
suture, correspondant au milieu de chaqué loge, formorait, dans le
cas oü le fruit viendrait a s'ouvrir, ce qui n'a jamáis lieu, une dé-
hiscence loculicide, les valves emporlant chacune la cloison sur le
milieu de leur face interne. Ces ch)isons ne presen lent aucune trace
de séparation sur le milieu de leur épaisseur. II n'en est pas de
méme dans le fruit du Guazuma idmi folia, si bien décrit dans les
Plantes usue lies des Brasiliens. La partie íigneuse se conipose de
cinq uucules soudés ensemble , mais cependant pouvant se séparcr
les uns des autres. II résulterait de cclte disposition une déhiscence
septicide, c'est á diré la séparation des cinq loges en cinq carpclles
clos et entiers, ce qui est le contraire de l'espéce precedente.
M. Kunth, dans le caracléro quMl a tracé du genre Guazuma(\. c),
dit que les loges sont partagées intérieurenient par un certain
nombre de cloisons transversales et incompletos. Ces prétendues
cloisons ne sont ([ue de légéres saillies fórmeos et par l'ondocarpe
et par les faisceaux ligneux dont nous avons parlé précédommont
et qui se moulcnt dans les espaces que les graines laisscnt entre
ellos.
Les auteurs des Plantes usuellcs dos Brasiliens ont encoré signalé
dans la graine un caractére propre a distinguer les deux espéces
qui nous occupcnt ici. Ainsi , dans le Guazuma ulmifolia, les grai-
190 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
ncs offrcnt un raplié Irés maniroslc, qui, á la maturité, prcnd une
consislance ligncusc et reste adhércnt au trophospernie, quand la
graine vient á se détaclier. J'ai pu rcconnaitrc que rien de seni-
blable ne s'observe dans les graines du Guazuma tomentosa. Elles
sont inégalement anguleuses, grises, couvcrtcs d'écailles peltées
marquécs d'une tache bruñe vers leur parlíe céntrale. Le raphé, á
peine saillant, est adhcrent ala graine, et s'étend de sabasejusqu'á
son sommet sous la forme d'une ligne blanchálre et étroile.
Enlin un caractcre a^sez singulier, c'est que, dans la premiére
espéce {G. ulmifolia), qui est presque complétemenl glabre dans
toutes ses parties, le tube formé par les filets staminaux présente, á
sa base, des bouquets de poils roides, qui manquen t toutáfait dans
le Guazuma tomentosa, dont cependant presque toutes les parties
sont couvertes de poils.
III*^ FORME.
Guazuma parvifolia. Nob.
G. foliis minoribus, basi cordatis, máxime inaequilateralibus et
quasi obliquis, argute serratis, superne pilis stellatis pubentibus,
subtus albido-lomentosis, floribus numerosioribus in axilla folio-
rum supremorum racemosis.
Celte forme n'est probablement qu'une simple varióte du Gua-
zuma tomentosa; raais j'ai cru devoir la signaler, parce qu'elle se
distingue de suite par son aspect. Ses feuilies sont beaucoup plus
petites, plus inégales á leur base; simplement pubescentes á leur
face supérieure, et á denteiures plus aigues. Les íleurs, plus nom-
breuses, sont groupées en petites grappes aux aisselles des feuilies
supérieures, ce quidonne un port spécial á cetle forme. Mais nous
n'en avonspas eu les fruits a notre disposilion.
Des trois formes que nous venons de signaler précédemment,
les deux derniéres seules, qui tres probablement ne constituent
qu'une seulc espéce (^Guazuma tomentosa, Kunth), ont été observées
a Cuba.
BUTTVERIACK.t:. 1 . Jnss., DC.
Calyce o-sepalus, caílucus, aisüvalione v aUatus. CoiolJa^
pétala 5, cum sepalis aUcrnautia, ungiiiculata , hasi mida,
calyce vix longioia. Stamina numero varia, 10-15 aut cre-
bra, libera, síepius gyiiandrophoro brevi inserta. Antliera'
introrsaí, biloculares, subditlymaí, rima longitudinali dehis-
centes. Discus hypogynus annidaris, staminum filamenta
circumciní^ens. Ovarium 2-G-loculare : ovulis numei'osis
ángulo interno aflixis. Stylus brevis, tubuiosus, basi cum
ovario articulatus, deciduus. Stigma 2-5 fidum aut obsolele
et irregulariter lobatum. Capsula sa?p¡us linearis, siliquic-
l'ormis, angulata aut subrotunda^ 2-G locularis, 2-(i valvis,
ápice attenuata , simplex, et in cornua 2-4 Simplicia au(
bifida divaricataque divisa; valvis medio seplil'eris. Semina
saípius, mutua pressione, compressa aut polyedra, gla-
bra. Ej)ispermium dúplex; exterins crustaceiun , inlerius
tenue et mcmbranaceuni. Enibryoaxilis, rectus, aut vario
replicatus in endospermio carnoso; radicula ad bilum
spectans.
Herbaí aut suíTrutices in regionibus utriusípic orbis intra-
iropicalil)US crescentes. Folia alterna sini])bcia, serrata.
Sti[)uUc laterales genúnu'. reduncub opposilifolii, vel ju\i;i
axillam a lalere orti, siniplices c( unilloii , vel sa^pius
2-3 pliniparliti, luactcali Flores llavi; rordlla' jíra'floralio
convolutiva.
200 BOTANIQUK. PLANTES VASCULAIRES.
CORCHORUS SILIQUOSUS.
Corchoriis siliquosus , L., sp. 74G. Plum. ed. Burni.,
t. 103, f. 1. Kunth, Nov. gen., \, p. 33G.
C. folüs ellipUcis aut subía occolatis-aculis, basi subangustatis,
peliolatis;, serratis, basi triuerviis, glabris, supernepunctulatis, pc-
tiolo superne línea longitudinali lanuginosa ct in ramis decur-
renli, notatoj floribus lateralibus fasciculatis 3-4, pedunculalis,
capsulis lincaribus, conipressis, 2 pollices longis, ápice bidcutalis,
quasi pulverulenlis et marginibiis hirlis, bivalvibus.
Crcscil in diversis ínsula; Cuba? locís, Vuelta- Abajo. Florcl
niarlío.
Nomen vcrnaculum : Malva.
Observation.
Le Corchorus siliquosus, L., forme un pelít arbuste de Irois á
qualre píeds de hauteur. C'est une espéce excessívement polj-
morphe. Ainsí ses feuilles sont quelquofois longues de plus de dcux
pouces, sur un pouce de largeur , d'aulres foís, au contraire , clles
offrent á peine trois ou qualre lignes de longueur, sur une largeur
proportíonncc. Cos différences dans la grandeur des feuilles s'ob-
servent quelquefoís sur des individus différents, et alors on serail
tenté de faire de cette forme une espéce á part, tant elle différe de
la forme \^ plus habituelle; mais, comme on les trouvc l'une et
l'autre sur un méme individu, on est alors amené a ne les plus
considérer que comme une seulc et méme espéce.
TRIUMFETTA.
Triumfetlce sp., Auct.
Calyx 5-sepalus, deciduus : sépala ssepius linearía, sub
ápice cuciillato extrorsiim cuspidata. Pétala 5 (rarissime
nulla) obovali-oblonga aut linearía, cumsepalis alternantia,
basi imguiculata, incrassata et ciliata, basi gynandropbori
ssepius cucuUati inserta. Glandulaí 5 sessiles, petalis oppo-
TILIACE^. 201
sitee, gynaiuirophoro applicatíe. Slainiíia numero varia
(10-30), sepalis saepe bicvioia, circa ovarium in parte di-
latalo-cucuUata gynandrophori inserta; filamentis libcris
subulatis; sapius pluriserialilms; antheris introrsis, ovoi-
deis, aut subgloboso-didymis, bilocularibus, sulco longitndi-
nali dehiscentibus. Ovarium ovoideum aut subglobosum ,
in centro gynandrophori sessile, aculeatum, 2-5-loculare ,
locubs biovulatis, septo longitudinali, sa^pius versusapicem
incompleto, ovulis interposito loculumque dividente. Ovula
ángulo interno suspensa. Stylus simplex, gracilis, deci-
duus, ápice stigmate 2-5-dentato aut 2-5-fido terminatus.
Fructus saepius globosus, pisiformis, aculéis ápice uncinatis
obtectus, 2-5 locularis, indehiscens, loculis 2-spermis
(aut abortione partium numerus loculorum , seminumque
varius): semina péndula, irregulariter ovoidea. Epispermium
dúplex, exteriussubcrustaceum, interius tenui-membrana-
ceum. Embryo, uti semen, inversus, axilis in endospermio
carnoso.
Herba?, suífrutices aut frútices, nimium polymorpha et
distinctione specifica diíTicillima. Folia alterna bistipulata,
petiolaía, integra aut lobata, basinervia. Pedunculi sae-
pius oppositifolii, basi simplices, ápice divisi et foliis su-
premis abortientibus, saepe racemum terminalemmentien-
tes. Flores parvuli, flavi. Pili stellati.
Ohservation.
Le gcnre Trrumfetta est asscz nalurel, surtout tcl que nous vc-
nons de le caraclériser. Gacrtnor cependaot avait cru dcvoir par-
tager scs cspcccs assez nonibreuscs en dcux genres : l'un, ({u¡ re-
tenait le ñora de Triumfetta, contenait le pclit nombre d'especes
qui ont des fleurs sans pétales et des fruils consislant en une cap-
sule non partageabie en carpelics distincts el enfin desgraines so-
litaires dans chaqué loge : le second, qu'il nonimait Bartramia, se
composait des especes plus nonibreuses, pourvucs de cinq pétales,
d'unc capsule se séparant en quatre earpelles coulcnanl cliacurí
deux graines. Mais les caracteres de ees deux gcnrcs sonl peu
cxacts, et, par (onsé(|uenl, on a díi les abandonner. En ('ffel . le
202 HOTA.MQUE. PLAMES VASCULAIRES.
fruit do lous les Triufnfettaconshle en une sorto de capsule, donl le
nombre des log^es esl variable et qui jamáis ne se separe en carpellcs
dislincts. II faut loulefois en excepter dcux cspéces nouvcllos que
nous avüiis décrites, ¡1 y a quelques années, dans le P' volumc de
la Flore de Séuégambie, sous les noms de Triumfetta cordifolia el
de T. longiseta. Lcur fruit est fort différent de celui des autres
espéces jusqu^á présent connues. II forme une capsule a quatre
ou six loges, s'ouvrant en quatre ou six vahes, seplifércs sur le
milieu de lour face inlcrne. Nous pensons aujourd'hui que ees deux
espcces pourraient élrc retirées du genre Triumfetta el devenir
le type d'un genre nouveau, dans lequel peutetre quelques au
tres especes viendraient se reunir.
TRIUMFETTA HETEROPHYLLA.
Tiiumfetta heterophjlla , Lamck., Dict,, III, p. 4'20.
Plukenet, t. 425, f. 3. DC._, Prodr., I, p. 506.
Triumfetta semitriloba, L. , Maiit.^ 73. Jacc[., Am.,
p. 147, 11° 2. Ibid., Hort. viiid., 111, t. 7C). Lamck.,
Dict., 111, p. 420. DC, Prodr., 1, p. 507. A. St-Hil.,
Ad. de J. et Canib., Fl. Bras., 1, p. 287.
TtiumJeLta havanensis , Kuiitli, inHiunh. Nokk gen., V,
p. 345. DC, Prodr., I, 507.
T. foliis iuferioribussublrilobis, basi rolundalis, autangustalis,
non cordatis, lobis inaiqualibus, medio longiore, aculo, inícqualiter
dentato-serratis , superne pubeotibus, subtus pallidioribus , to-
mentosis, basi 5-7-nerviis, superioribus ovali-lanceolalis, aculis,
serratis; lloribiis axillaribus aut exlraaxillaribus, longeinterruplo
spicatis; pcduncuÜs ápice swpius trifurcalis et triflüris j capsulis
subglobosis echinatis, vix pilosiusculis, setis ápice uncinatis, sub
pilosis.
Crescit frequens in diversis insulai CubsB partibus.
Observations.
II y a peu de genres, dans toule la botanique, dont les especes
soient plus embrouillées et qui, par conséqucnl, réclament piu-
impérieusoment un travail niouograpbique. Celtc confusión pro
vient en grandr parlic des formes varieos sous Icsquellcs une
TiLiACEit;. 203
méme espéce peut se [)résenU'r, et qui oiil tres proljablemont en-
trainé plusieurs botanistes á établir commc especcs de simples
varietés de tjpcs déjá connus etdécrits. C'esl ainsi qu'an examen
attcutif d'un tres grand nombre d'échanlillons nous a amené á
reunir commc une seule espéce les trois plantes décrites sous les
Doms de Triumfetta heterophijllaj de T. semitriloha et de Triumf.
havanensis. II nous a, en effet, été impossible de saisir aucun carac-
lére de quelque importance pour les dislinguer. Si nous avons
. conservé pour cette espéce le nom de Triumfetta heterophylla, ce
n'est pas qu'il soit le plus ancien, mais c'est qu'il exprime ou
rappelle un des caracteres les plus marquants de cette espéce, la
varialion de la figure des feuilles dans les différenls points de la
tige. En effet, dans les trois espéces que nous réunissons ici .
celles de la partió moyeune sont trilol?ées, tandis que les supé-
rieures soni ovales-lancéolées.
Parmi ees trois espéces, le Triumfetta keterophxjUa, Lamarck, est
place dans la premiére tribu de ee genre, qui contient les espéces
dépourvues de pétales et dont le fruit n'est pas divisible en car-
pelles distincts , tandis que les deux autres ontété placees dans le
genre Bartramia de Gaertner, c'est á diré dans la seconde tribu ,
oü existent une corolle de cinq pétales et une capsule separable en
carpelles distincls, Mais nous croyons le caractére de ees deux
tribus tres arlificiel. En effet, dans toules les véritables espéces di-
ce genre, le fruit est complétement indéhiscent et, par conséquent,
ne se separe pas á l'époque de sa parfaite maturité en carpelles
distincts. Aussi cette división des espéces du genre Triumfetín
a-t-elle été peu adoptée par les botanistes les plus récents qui onl
eu á parler de ce genre. Lamarck ne donne qu'une dcscription
tres imparfaite de son T. heterophylla et indique seulement, sans les
décrire, que les fleurssontincomplétes, comme dans le T. lappago.
II n'est done pas impossible que dans son espéce les fleurs aiont élé
également pourvucs de pétales. Ce qu'il y a de certain, c'est que
cet organe existe dans le T. semitriloba, commc je m'en suis
convaincuj mais ce seul caractére, en supposant qu'en effet il
existe, suffirait-il pour séparer ees deux espéces, Quand je consi-
dere que, du reste, les autres caracteres et parliculiérement la
íigurc des feuilles et la forme du fruit sont idcutiques, je ne puis
m'empécher de croire que ees deux espéces n'en formen t bien
récllement qu'une seule.
En comparant les différentes formes du genre Triumfetta (juc
204 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
je posscdc de Cuba, avec l'hcrbior de M. de Humboldt conservé
au Muséuin d'histoire naturclle, j'en ai Irouvé uncqui se rappor-
tait avec le Triumfetta havanensis , de M. Kuntb; mais en com-
parant ees échanlillons avec le T. semilriloha , je n'ai pu saisir
aucune différence qui pút les dislinguer, Au reste, cette opinión
étaitá pcu prés cello de mon savant ami le professeur Kunlh ; car,
aprés la description qu'il donne de son T. havanensis ^ il ajoute :
« T. semiíriloba non nisi distincta foliis tenuioribus et argute ser-
« ratis. )) Évidemmenl, des feuilles un peu plus minees n'ont
jamáis été considérées comme un caractére propre a dislinguer
une cspécc d'uiie aulre, dans un gcnrc tres polymorphe, et quand
tous les autres caracteres semblen t devoir les faire reunir.
TRIUMFETTA RH03IB0IDEA,
Triuinfetta rhomhoidea^ Jacq., ^m.y p. 147, t. 70. Lindl.,
Collect., t. 29. DC, Prodr., I , p. 507.
Triiunjetta rhombecefolia , Swartz, Piodr., 76.
T. foliis parvulis, inferioribus ovali-suborbicularibus, obsolete
3-5-lobis, summisoblongo-rhomboidalibus, inc-equaliter et glandu-
loso-serratis, sa^pius 3-nerviis, príesertim subtus lomentosis, disco-
loribusj cal veo tomentoso sub ápice apiculatOj fructibus tomen-
tosis.
Crescit in rudcratis insulae Cubee.
Observation.
Cette espece n'est pas rare dans plusieurs des Au tilles j elle se
roconuait lacilement á ses feuilles, qui sont petiles, les inférieures
á troisou cinq lobes peu marqués, et les supérieures plus étroites et
rhomboidalesj les fruils sont tomenteux et blanchátres.
TRIUMFETTA HISPIDA, Nob.
T. caule ramoso, ramis hispidis; foliis lato-ovalibus, acutis,
ssepius integris, rarius subtrilobis, margine iníequaliler serratis,
glandulosis , superno pilosis , subtus pallidioribus subhispidis ,
5 7-nervüs; suprcmis elliptico-lanceolatis j stipulis lanceolatis,
TILIACIÍ.E. 205
aculissiiniSj exlerüc pilosis; pcduuculisopposiliíüliis, solilariis aut
binis, ápice saipius trifurcalis; scpalis subapicc apiculatis, simpli-
cibus, hispido-lomentosis^ albidis; fruclibus tomentosis.
Crescit in Vuelta de Abajo insulíE Cubse.
Observations.
Ce n^est qu'avcc boaucoup de doutes que nous proposons ici
l'établissement de deux espéccs nouvelles dans ce genre, celle-ci
ct la suivante, parce que nous savons par expéricnce combien
celles qui existent déjasont, en general, mal définies. Mais, cepen-
dant, comme, aprés un examen attentif et consciencieux, il nous
a étéimpossible de rapporler aux espéces deja décrites toutes les for-
mes de cegenre que nous possédons de Pile de Cuba, nous nous
somraes vu forcé d'en fairedes Ijpcsá part. L'cspécc que nous nom-
mons T. A/s/)2'í/«nousparaitfortdistincte; elleserapproche assez des
2\ ovata, DC, Prodr., I, p. 507, et T. hirta, Vahl. Symb., IIJ,
p. 63. Elle se distingue de la premiére par sos feuilles beaucoup
plus larges, les inférieures quelquefois subtrilobées , poilues et
bispides a leurs deux surfaccs, ct non presque glabres en dessus,
blanchátres et lomenteuses á leur face inférieure; de la seconde
par ses feuilles, qui nc sont pas tomenteuses, et par ses fleurs, non
disposces en une panicuíe dichotome.
Ce qui nous paraít distinguer cette espece des le premier abord,
ce sont ses feuilles larges, généralement enliéres, poilues et bis-
pides et non lomenteuses, á 5 ou 7 nervures basilaires, ses cálices
tomenteux, bispides et blancs, et ses fruits cgalement tomenteux.
TRIÜMFETTA GROSSUL\RI;EFOLIA , NoIl .
TAIt. XXI.
T. caubí ramoso, ramulis bispidis; foliis parvulis, ovalibus
aut sublrilobis, serratis, praísertim subtus piloso-bispidulis,
glandulosis; slipulis linearibus, piloso-ciliatis; pcdunculis axilia-
ribus, solilariis, síupius ápice V-fidis et 4-floris; sepalis linearibus,
sub ápice cucullalo apiculatis, externe piloso-bispidulis ; fruclibus
ovoideis, glabris, ccbinatis.
206 BOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
Descriptio.
Caulis lignosus, fruticosusj ramuli hcrbacei, teretes, piloso-
hispidi, subfulvi.
Folia pctiolata, ovalia, acuta aut ssepius subtriloba, lobis latera-
libus obsoletis, subacutis, intermedio multo loiigiori, margine ser-
rata, basi rotundata, supcrne pilosa, viridia, sublus pallidiora et
magis pilosa, pollicem aut vix sesquipoUicem longa. Petiolus
teres, máxime pilosas, foliorum longitudine.
Slipulffi liueares, piloso-cilialae.
PeduQculus axillaris, Siepius solitarius, brevis, ápice sertulalo
3-4-partitus, pedicellis unilloris, piloso-hispidulis. Cal^x 5-sepalus.
Sépala aístivatione valvata, linearía, facie interna glabra et sub-
trinervia, sub ápice cucuUato apiculata, externe stellato-pilosa,
hispidula, patenlia.
Corollae pétala 5, cumsepalis alterna, illaque longitudine aiquan-
tia, subspathulato-linearia , basi longe unguiculata et íomcntoso-
ciliata, secundum longitudinem venosa»
Stamina síBpius 10, corolla breviora, erecliusculaj fílamenta 1¡-
nearia, planiuscula, intra urceolum hypogynum cjathiformem,
margine iniegrum et ciliolatum, inserta. A nlhcrae ovoideo-subcor-
dalíe, introrsíe, dorso affixíB, biloculares^ loculis sulco longitudi-
nali dchiscenlibus.
Ovarium in fundo urceoli affixum, obovoideum, ápice subacu-
tum, setosum, urceolo appresso triplo longius, triloculare, loculis
biovulatis. Ovula ángulo interno suspensa. Stylus teres, glaber,
stamina paulo superans, simplex. Stigma sublrilobum minimum,
vix ab ápice stjli discernendum.
Fruclus ovoideus, glaber, selis rigidis ápice uncinatis et pilis
rigidis retrorsum setiscchinatus, indehiscens, 2-3 locularisj loculi
ssepius abortione monospermi.
Semina tantum immatura vidi.
Crescit in Vuelta de Abajo , insulsa Cuba?.
Observalion.
Le port de cetle espéce de Triumfetta nous parait la distinguer
ncltemcnt desautres espéces jusqu'á présent décriles et constitucr
une cspece nouvelle que nous nommons Triumfetta grossula-
riwfolia. Scs pédonculcs axillaires portent ordinairement quatre
TILIACE-E. 207
Ueursj st's ¿lamines, au nombre de dix seulemont, ses fruits
allonjféscl glabros, ses pélales prcsquc linéaires, joinls á sesfeuillos
petitcs, hispides sur leurs deux faces ct ordinaircmcnt Irilobées,
forment un ensemble de caracteres qui distingue tres bien celte
espcce.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XXII.
1. Boulon de fleurgrossi. 2. Fleur épanouicelgrossie. 3. Pislil
environné, á sa base, par un urcéole ou disque hjpogvne en forme
de cupulc. 4. Ov^irc coupé transversalement pour faire voir les
Irois loges contenant cbacune deux ovules. 5. Le niérae, coupé
longitudiualement. 6. Un fruit grossi.
BELOTIA, Nob.
Grewiíü sp., DC, Prodr., I, p. 510.
Calyx 5-sepalus, sépala a^stivalione valvata, 3-nervia,
patilla. Corolla 5-petala, calycc brevior; pétala erecta,
basi iinguiciilata, siipra iingiiem, facie interna concava et
glandulosa et in limbum angustum planum, ápice obsolete
bilobum, desinentia, in parte inferiori gynandrophori in-
serta. Gynandrophorum breviter stipitatum, in crateram
latam, patulam, concavam , externe densissimelanuginosaní
dilatatum. Stamina numero definita, saepius 15, distincta,
erecta, in cavitate gynandrophori inserta, paulisper ct
allernalim in.Tqualia; fdamentissnbnlatis; antlieris intror-
sis, subp-loboso-didvmis, biloculariinis, dorso aíTixis, loculis
facie approximatis, dorso segregalis, sulco dehisceníil)ns
longitudinali. Ovarium sessile ovoidco-oblongum, lanngino-
sum, bilocnlarc; loculis mulliovulatis ; ovulis sícpius 8 , bisc-
riatim dispositis. Stylus brevis, stigmatc simplici glandu-
loso, subdiscoidco terminatus. Capsula valdc compressa,
bilocularis, in ami)ltii loculicido-bivalvis, valvis planius-
culis^ medio septiferis; septo anguslissimo sublincaii ; so-
mina -i -5 in utroque lóculo, ángulo inicrno inserta, ab
208 BOTANIOUE. PLANTES VASCÜLAIIIES.
ápice su8})L'nsa, ovoideo-compressa, maiíjine pilis loiigissi-
mis gossypinis, dcnsis, fulvis circumcincta.
Albor sat procera; ramiilis ferrugineo-tomcntosis ; folüs
alternis, breviterpetiolatis,ovali-oblongis, ápice longe acu-
minatis, lenuiter serratis, trinerviis; floribiis in axillis folio-
rum superiorum racemosis et inde racemum compositum
terminalem efformantibus.
Observations.
Toutcs Icsespécesdu genre Grewia, aclucllemeot connucs, soiit
origiuaires de l'ancien conliaeut, soit en Asie, soit eu Afrique.
G'était done une exceplion rcmarquable, une sortc d'anomalie,
qu'une espéce de ce genre croissant en Amérique, le Grewia mexi-
cana, DC, Prodr. i, p. 510. La plante que nous venons de décrirc
nous parait étre la méme que l'espéce de M. de Candolle, autant du
nioins qu il nous a été permis d'en juger, parle caractere peu dé-
taillé que ce savant a donné de son espece; et, en effet, uolre
plante de Cuba a bien le port et tous les caracteres extérieurs d'un
Grewittj mais l'analjse que nous avons faite de sa fleur et particu-
liérement celle de l'ovairc nousont fail découvrir dans notre plante
des différences qui la dislinguent immédia temen t du genre Gre-
wia. En cffet, dans ce dernier genre, l'ovaire, Icgérement pédi-
cellé, est á huil loges, contenant chacune un seul ovule ascen-
dant. A cet ovaire succéde un fruit charuu renfermant d'un a
quatrenuculesosseux,iudéhiscens, á une ou deux loges monosper-
nies. Celle structure, comme ou voit, n'a aucun rapport avec celle
de Tüvaire de uolre plante, qui u'offre que deux loges et dont cha-
cune contient huit ovules disposés sur deux rangées longitudina-
les. Le fruit n'offre pas moins de différences. C'est une capsule
tres comprimée, minee et membraneuse, a deux loges, s'ouvrant
cu deux valves presque planes, qui emportent chacune sur le mi-
lieu de leur face inlerne la moitié de la cloisou, qui est a peine
saillante et comme linéaire. Les graines, au nombre de qualre á
cinq dans chaqué loge, sont comprimées, attachées par leur sommet
á l'angle interne de chaqué loge, et, loutes couvcrlcs, dans leur
contour, de longs polis doux, colonneux el de couleur fauve. Je
regrellc beaucoup que le défaut de maturilé de ees graines ne
m'ait pas permis d'en étudier la slrucíure interne; inais l'ensemMe
TILIACE.B. 209
íles caracteres que nous veuons d'expriuier suflil pour clistiuguer
le genre nouveau que nous établissons.
Nous dédions ce genre á notre cxccllenl ami ct condisciple
M. le docteur Charles Bélot, doclcur en médecine de la faculté
de París, l'un des chirurgiens les plus distingues de notre époque,
qui, pendant son long séjour á la Havanc, a fait de la fiévre jaune
une elude toute spéciale, el a fondé a ses frais, dans l'ile de Cuba,
un établissemenl médico-chirurgical particulier, rivalisant, par son
étendue el la maniere dont il esl dirige, avcc les plus grands hópi-
taux publics du nouveau monde.
BELOTIA GREVIiEFOLIA , Nob.
TAn. XXII.
Grewia meocicana ^ DC, Prodr.^ 1, p. 510.
Descriptio.
Arbor. Rami teretes ; raniuli ferrugineo-lomeutosi, pilis den-
sissimis stellatis.
Folia alterna, approximata, breviter petiolala, elliptica, basi ro-
tundala, apicelonge el acuteacuniinata, margine distanler serrata,
submembranacea , superne prícsertim in nervis pubentia, subtus
magis pubentia el pallidiora, pilis longiusculis stellatis, basi triner-
via nervorum ramificationibus secundariis Iransversim disposilis el
dispositionem nervorum foliorum in Melastomaceis semulanti-
bus. Folia majora 5-6 pollices longa, 2 ad 3 pollices lata;
petiolus 6-8 lineas longus, subieres, lanuginoso-tomenlosus. Sli-
pulíe bina3 cilius deciduíe, lineares, acula;, breves, tomentosa;.
Flores albi(maguitufline ílorum Tilia) europea;) in axillis folio-
rum superiorum racemos distinctos solitarios, folüs breviores, el
foliis mox elapsis racemum tcrminaiem subpjramidatuní efl'or-
manles. Pedunculi, pedicellique dense ferrugineo-tomontosi, te-
retes. Flores 2-3-4 fasciculali, brevissime pedicellati, bracteis linoa-
ribus, cano-lomenlosis deciduis.
Calyx pentasepalus ; sópala a;st¡vatione valvata, externe tomen
tosa, facie externa glabra, expansa oblongo-lanceolata, acuta ,
Irinervia.
Coroll.e pétala 5, erecta, calycc breviora, basi recurva unguicn-
BOT. rL. VANC. I i
'210 BOTANiyUE. l>LAMi:S VAftCULAllUS.
lalíi, linoari-ligulala, ápice sa'pius bilitla, supra uuguoin iacie iii-
lorna cóncava et glandularn maximam crassam fercntia el supra
¡rlaiidulam fovoolata, externe ad hanc partem dense lanuginosa el
interne ciliata, ca^terum g^labra , circa basin gynandrophori dis-
lincle inserta.
Gynandrophorum teres, breve, apicedilalalum in crateram mar-
gine integrara, externe densissinie lanuginosam, slipile duplo latio-
rem, et in parte centrali pistillum et staniina gercntem.
Slaiiiinasa^pius 15 erecta, corolla paulo breviora, alternatimsub-
iníequalia.
Filanienla subulata, basi pilosa, caíterum glabra, in fundo gy-
nandrojdiori, ad ovarii basin inserta, inde bypogyna.
Anlhcrse intrors» globoso-subdidymíe, medio dorso affixíe, bilo-
culares, loculisfacieapproximalis, rimalongiludinalidehiscentibus,
dorso connectivo latiusculo segregalis et arcualis.
Pistillus centralis, in fundo gynandropbori cupuiaeformis ses-
silis, pilislanuginosis densissimislongisoblectus.Ovarium ovoideo-
compressiusculum biloculare ; loculis pluriovulatis ; ovulis ssepius
4-5 in quolibel lóculo et in parte media dissepiínenli biseriatim iu-
sertis. Stylus ab ápice ovarii parum distinctus, in parte superiore
glaber ; stij^ma termínale dcpressum, discoideum, quasi dissecto-
echinalum, glandulosum.
Fructus; capsula valde compressa, lalo-obcordata, in medio
apicis apiculala, margine tennis, anlice et postice sulco longitu-
dinali exarala. Pericarpium tenue, submembranaceum, pubens,
biloculare^ loculicompressi, septo angustissimosublinearidistincti,
4-5-spermi, in ambitu loculicido bivalvcj valvis planiusculis, me-
dio septiferis.
Semina ovoideo-compressa , ab ápice attenuato suspensa, et in
ambitu pilislongissimis, mollibus, gossypinis, fulviscircumcincla,
in faciebus glaberrima (fabrican) internam, ob imperfectam malu-
ritatem, nuUo modo inspicere datum est).
Crescit in locis argillosis partís occidentalis insulíB Cubse, e. g.
Vuelta de Abajo. Detexit e( amice communicavit ciar. José Maria
Valenzuela.
Florebat martio.
Nomina vernácula : Majagua macho.
TII.IACE.K. 211
EXPLICATION DKS FIGURES DK LA PLANCHE X\I.
1. Boulon (le fleur grossi. 2. Fleur ópanouie ct grossie. 3. Les
élaniines environnócs á leur l)asc par un gynandrophoro rupuli-
Ibrme et Irés velu. i. L'un des pétales vu par sa face intcrrx'.
5. Anthére tres grossie, vue par sa face interne. 6. La méme, vue
par sa face externe. 7. Pistil place au centre du gynandrophore,
avec une ctamine pour établir les rapports d'insertion, 8. Pistil
tres grossi. 9. Le méme, coupé transversalement. lo. Le méme,
dont une des dcuX loges est ouverte, pour faire voir le nombre ct
et la position des ovules. 11. La capsule, i 2. L'une des valves vue
par sa face interne. 13. Une graine.
LUHEA.
Luhea, Willd., Martius, Aug. St-Hil., Ad. de Jiiss. <•(
Camb.
Luhea et Alegría y DC.
Calyx calyculo 9-phyllo caduco cinctus; sépala 5, valvata,
decidua; corollae peíala 5, cum sepalis alternantia, hasi un-
guiculata. Squama3 5 hypogynae, staminoideaí, cum petalis
alternantes, basi integrae, subconcavae, ápice in fdamenlis
tomentosis dissectse. Stamina crebra, fdamentis iiberis sn-
bulatis, antlicris inlrorsis, bilocularibus rima longitudi-
nali dehiscentibus. Ovarium sessile. Stylus crassus, (ubu-
losus. Stigma discoideum, margine obtusc 5-lobum. Fruc-
tus coriaccus, capsularis, ovoideus aut obtuse pcntagonus,
nudus, 5-locularis; loculis polyspermis, incomplcte a-val-
vis ; valvis basi Ínter se coalitis, medio septifcris. Semina
crebra, ovoideo-compressa, in alam tcrminalcmdcsincnlia.
Embryo axilis in centro endospermii carnosi ; cotylcdoncs
foliaceaí; radicula ad bilum versa.
Arbores. Folia alterna, integra aut dentata, basincrvia,
bistipulata : stipuke caduca3. Pedunculi sa'pius terminales,
dicbotomo-ramosi, bibracteati. Pétala alba, aut rosea. l*ili
stcllati.
^l-l líOTAM^JUE. PLANTES VASCULAIllliS.
LUIIEA PLATYPETALA, Nol).
TAB. SXIII.
L. foliis elliptico-acuminatis, basi rolundalis, vix emarginalo-
cordatis, margine serratis, superne glabriusculis, asperis, sublus
flavido-tomcQtüsis ; petiolis brcvissimis ; stipulis latís acutis sub-
cordiformibus subtus flavido-tomenlosis dcciduis; íloribus albis,
maximis , cymosis ; pctalis latis, obtusis, ovalibus; squamis hj-
pogynis profunde multifidis, laciniis filiformibus villosis : fructu
oblongo pentágono, tomentoso.
Descriptio.
Arbor elegans. Rami teretes , glabri ; ramuli fulvo-tomentosi.
Folia alterna breviter petiolata, bistipulata, ovalia, ápice acu-
minata, basi rotundata, obsolele subemarginato-cordiformia, mar-
gine argute serrata, superne viridia scabra, subtus subflavido-
lomentosa, basi trinervia, nervulis lateralibus subtransversis sub-
parallelis reticulatis j folia 6-8 pollices longa, 3-4 lata. Pedunculus
teres, rufo-tomentosus, 4-6-lineas longus.
Stipulae geminíe foliaceaB , ovales, acuminatee, sessiles et quasi
subcordiformcs, tomentosas.
Flores albi maximi, racemum terminaiem efformantes. Pedun-
culi teretes, ramosi, fulvo-tomentosi, bracteati.
Calyculus 9-ph}llus. Folióla distincta, lanceolala, acutissima, in-
tegra, calyce breviora, in utraquefacie tomentosa,
Calyx : sépala 5, valvata, oblougo-lanceolata, acutissima, un-
cialia, caduca, externe tomentosa, el nervis 3 longitudinalibus
notata , facie interna glabra.
Pétalas, cumsepalis alternan tia, patcntia, calyce paulo longiora,
ovalia, ápice subobtusa, basi angustata et subcuneata, et basi
externe tomentosa.
Squamulee 5, hypogyníe, cum petalis alternantes et iis dimidio
breviores, basi angustse, et intus subconcava;, quasi quadralíe,
ápice in laciniis angusto-linearibus, tomentosis dissectee.
Stamina numerosa (circiter 50), petalis subdimidio breviora.
Filamenta libera, subulata, basi láñala, superne glabra. Antheríe
introrsse, medio dorso affi xa?, ovoidea?, biloculares, sulco longitu-
dinali dehiscentes et postdehiscentiamin filamento quasi transverse
ron i formes.
TILIACK/E. :¿l;{
Ovar¡uml¡beruiu,scss¡le, üVüidoü-oblonííuiii;, dense loinenlusum,
S-Iocularcj ovula in singulis loculis sa'pius plura, angulu inleiiio
affixa. Stjlus cuín ápice ovarÜ conliiiuus, teres, crassus, lislulosus,
basi lomentosus, stigmate discoideo orbiculari, obtuse pentágono,
medio depresso, glanduloso terminalus.
Fruclus oblongus suboliva^fonnis coriaceus, scsquiuncianí aul 1
uncias longus, ápice basique oblusus, obsolele et obtuse penlago-
uus, externe fulvido-loiuenlosus, Slocularis, ab ápice usque ad
aiediam partera 5-valvis, valvis coriaceis medio sepliferis.
Semina crebra, ascendentia, ovoideo-comprcssa, glabra, basi valde
angustata, ápice in alammembranaceam oblusam desinenlia.
(Ob imperfectam maluritalem , internara scrainura fabricara
observare nequivi.)
Crescit in nionlibus partis occidenlalis insuUe Cuba; , circa
Guanaba, ubi delexit ciar. José Maria Valenzucla.
Guacima baria vcl Giiacima amarilla vulgo ab incolis dicitur.
Florebat in mense decembre.
EXPLICATÍON DES FIGURES DE LA PLANCHE XXIII.
1. Bouton de fleur, non épanoui, pour monlrer la forme et la
disposition du cálice extérieur. 2. L'unc des folióles du calicule.
3. L'une des sépales. 4. Fleur épanouie de grandeur naturelle.
5. L'une des écailles hypogynes. 6. Pistil un peu grossi. 7. Ovaire
coupé en travers. 8. Fruit de grandeur naturelle avanl sa déhis-
cence. 9. Le méme, s'ouvrant incomplétement en cinq valves.
Observation.
L'cspéce que nous venons de décrire a de tres grands rapports
avcc quolqucs-unes de celles qui ont ét6 décrilos el figúreos par
MIM. Martius et Aug. de Saint-llilaire, et spécialement avec les
Luhea grandi/Iora , Martius (Nova gen. \, p. 91, 1. Gl), et Lulica
rufescens, A. Saint-Hilaire, Fl. Jiras. I, p. 103, t. 58. Ainsi elle
difiere 1° du Luhea (jrandiflora par ses lleurs encoré plus grandes,
par ses pélales obovales plus longs que le cálice, par ses écailles
starainales et hjpogjnes tres profondénicnt découpées en laniéres
liliforraes el velucsj i' du Luhea rufescens, par la forme de ses
pétales beaucoup plus grands el plus larges, par ses écailles slanii-
ííli- KOTANiyUE. PLANTES VASCULAIKES.
nales plus proíoiidcniciit flécoupces , par scs slipules plus largos.
Toutcs ees diffcrences, que nous avons été á raéme de vérifier sur
les échanlillons aulhentiques de l'IIerbier du Brcsil de M. de Saint-
Ililaire, nousont ameno a considérer l'espéce de Cuba comrac loul
á fail nouvelle.
PROCKIA.
Prockia^ Browne in L., Gen., n° 674.
Prockice sp., Juss. , Gen., p. 340. Lamck., ///. DC,
Prodr., I, p. 260.
Trilix , L., íre/zéT.^ ed. Schreb. , n" 873. Juss., Gen.,
p. 435.
Calyx tri-quadripartitus, patens aut reflexus, persistens,
nec accrescens, saípius interne dense tomentosus^ eestiva-
lionevalvatus. Pétala 3-4, mínima, lanceolata, acuta, lanu-
ginosa, inferné in unguem fistulosum desinentia, calycis
laciniis alternantia. Stamina numerosa, parti internse bá-
seos calycis integrae, inordinate et pluriserialiter insería,
Filamenta capillaria; antherse, subgloboso-didymgeintrorsa^,
basi aíFixse. Ovarium subsessile, globosum, 3-rarius 4-5-cos-
tatum, 3-4-5-loculare ; loculis multiovulatis. Stylus basi
incrassatus subtrigonus : stigma termínale mínimum, ssepius
3-dentatum. Fructus globosus, stylo persistente longe
apiculatus, calyceque basi circumcinctus , subcarnosus
indehíscens ssepius 3-locularis. Semina in singulis loculis
numerosa, trophospermio axíllari inserta, ovoidea. Epis-
permium crustaceum. Endospermium carnosum. Embryo
ínclusus, homotropus, fere longitudine endospermíi -, cotyle-
dones breves, latae, planee; radícula teres, obtusa, cotyledo-
níbus longior.
Arbores mediocres aut frútices; foliís alternis, saepius
dentato-serratís ; stipulís binis subfalcatis; floribus albidís
aut luteolis, ramillos2-4 pedunculatís, basi bibracteolatis.
Observations.
Jussieu {Gen. plant.) avait place le genre Prockia dans la
famillc des Rosacées , a colé des Tigarea et Delima ^ quí font partió
TILIACE.f:. 215
des Dilk'uiacccs el ilii geiire Ilirtella, l_)po tl'unc des Iribus de la
grande lamille des Kosacées. M. Kuiith a transporlé ee genrcdans
sa nouvelle faiiiille des Bivinées. Nous oe rcviendroDS pas ic¡ sur
ce que nous avons dit précédemmenl sur ce genre {voy. les consi-
déralions genérales placees ii la suile de la faniille des Flacurlia-
nées, pag. 95). Seulement, en ne laissant pas le genrc Vrockia
tel que nous en avons limité les caracteres dans la familie des
Bixinées, oíi IM. Ivunlli Tavait transporlé, nous n'avons pas eru
devoir le rélablir dans les Rosacécs, bien que, par son insertion
a peu préspérigjnique, il paríit avoir quelque rapporl avec celle
familie 5 mais son erabryou, place au centre (fun endosperme
charnu, le rapprochait bien mieux des Tiliacées, et son porl, en
effet, rappelle assoz bien quelques cspéces du genre Greivia.
Nous avons done pensé que ce genre, tel qu'il avait été, d'abord,
caractérisé par Linné, d'aprcs l'espéce uuique qui le composail
primilivement, doil clre déiinitivcment classé dans la familie des
Ti I lacees.
Nous réunissons. ici au genrc Procki'a le genre Trilix de Linné
(Gen. j, cd. Scbreberj, resté jusqu'á présent parmi les genres
douteux, puisque Jussieu le placait au nombre des incertce sedis ,
et que M. de Candolle ne le menlionne pas. M. Bartling le place
ala fin de la familie des Tiliacées, parmi les genres incerlains;
M. Meisner {Plant. vascul. (jen., p. 38) suit cet exemple. En exa-
minant altenlivement les caracteres donnés par Linné, ou plu-
lót par Scbreber, qui, ^eul , jusqu\T présent, avait décril ce
genre, nous croyons avoir recounu qu'il est. le méme que le
Prockia. En effet, on lui atlribue comme caracteres essenlieis
un cálice formé de trois sépales; une corolle de (|uatre pétales
plus courts que les sépales; des étamines tres nombreusesa an-
ihéres presciue globuleuses et didymes; enfin un fruil cbarnu et
a cinq loges polyspermes. Si l'on compare ees caracteres avec ccux
que nous avons traces pour le genre Prockia , on reconnaitra
qu'ilssont idenliíjues. La seule espécede ce genre, le Trilix latea,
L., Mant., 247, Willd., sp., pl. 2, p. 1Í2!( , esl un arbrisseau ori
ginaire des environs de Cartbagéue, á feuilles peiiolées, ovales-
cordiformes, pubescentes et dentées en scie dans leur conlour.
Tous ees caracteres conviennenl ii merveille pour le Prockia
crucis, L. Nous sommes, en conséquence, porté a considérer ees
deux [danles comme identiqnes.
2l() BOTAMQI'E. PLANTES VASCULAIRKS.
PHOCKIA CRUCIS.
Prockia Criicis, L., sp. 745. Vahl, Sjmb., 111, p. Gl),
t. G4. Larak., lll., i. 4G5 , f. 1 . DC, Prodr., I, p. 200.
rrilLv lútea, L., ManL, 247. Willd., sp., II, p. 1129.
P. glabra; folüs ovali-acuminalis . argute serralis, pcliolalis,
glabris : calycis lacinüs ovali-acuminalis, externe glabris, interne
brevi-tomentosisj petalis 3-4 lanccolalis, villosis^ ovario glabro
3-5 loculari.
Vulgo Guacimüla de costa.
Var. cjL villosa.
Foliis inferné pubenli-villosis, pedunculis, calyccque villosis.
Descriptio.
Arbor mediocris, 20-25 pedes alia. Rami teretes, virgali, glabri.
Folia alterna, longiuscule peliolata, stipulata, ovalia, longe et
acute acuminata , basi obtusa, aut emarginato-cordata , argule
serrata , glaberrima , impunctata, basinervia, nervissaipius quin-
qué radiantibus; petiolo gracili glabro, semiunciali.
Stipulee binee, figura máxime variar ; nunc arcuato-semisagi!-
tatse, acutissimee, augusta?, basi obtus£e, bine auriculata?, punclis
clevatis marginatse; nunc multo latiores (in eodem ramulo)
arcualo-semicordata;, longe acumiuatffi, vix denticulat», glaber-
rimse.
Flores luteoli, gralum sed levem odorem spirantes, pedunculali,
ramillos terminantes, saípius 3-4, basi bracteolis anguslis, linea-
ribus, acutis, duabus pro singulis pedunculis, stipalis(magui(udine
et forma flores Tilice sijlcestris eemulantes). Pedunculi gráciles,
glabri, semiuncialcs aut paulo longiores.
Calyx tripartitus, rarius quadripartitus, patens, aut subreflexus,
pcrsislens; lacinüs ovalibus acutissimis, in aistivatione valvatis ,
externe glabris, striatulis, interne tomentellis.
Pétala 3-4(secundum numerum calycis sepalorum) párvula,
lauceolata, oblonga, acuta, basi angustata et in unguem tereteui
fistulosum desinentia, membranacco-pellucida, striata, lanugi-
nosa, cum sepalis alternanlia et in ore partís infcrioris calycis, ex
coalitionc sepalorum fórmala?, inserta, non decidua.
s
TILIACE-E. 217
Stariiina numcrosissima, inonlinatc [»luriscrialia, calyce l)re-
viora, ercctiuscuh\ el in fundo caljcis insoria. Inde subpcrigviia 1
Filamenla libera, capillaria, glaberrima , sal firmia.
Anlhera» subglobosü-didjmaí , inlrorsa?, dorso affixaí, bilocu-
lares, rima longitudinali dchisccnles.
Ovariumin fundocaljcis scssilc, liberum, íjlobosum, 3-4-5-cos-
talum, glabcrrinium, 3-4-5 loculare, loculis mulliovulalisj ovulisin
ángulo locu!orum tropbosporniio axillari inserlis. Stylus basi
crassior, quinquesulcalus el scnsim atleuualus, stamina supcrans,
sligmate minimo vix quinquedenlalo lerminalus.
Fruclus globosas pisiforrais, basi caljce persistenlc slipatus,
ápice sljlo persislenle longo apiculalus, glabor, subcarnosus, indo-
biscens , 3-4 locuiarisj loculis polyspermis.
Semina minima ovoidea, ápice brcvilor acuminata. Epispcr-
míum crustaceum , fragüe, externe slriatuíum. Endospermium
carnosum, albidum.
Embryo inclusus, creclus, bomolropus, fere longitudinc ondos-
permii; cotyiedones latm?, breves, oblusajj radícula coljledonibus
paulo longior, crassa, teres, obtusa.
Crescit in locis depressis humidisque littoris^ Guaminar^
Canas i, etc.
Florel aprili.
Observations.
Cette cspóce est extrómcment poljmorpbo, et il nousa fallu uno
longue serie d'écbantillons, que nous avons examines avoc le plus
grand soin, pour no pas otro enlrainé a y établir plusicurs especcs
distinctes. La forme typiquedu Prockta Crucis , L., est glabro dans
toutes sos partios, á roxcoption de la face interno du cálice, qui est
tomontcuse, et des pélales, qui sont prosquo laiuiginoux. Los
feuilles sont tros grandes, ovales, longuomonl acuniinóos au som
niel, assez souvout ócbancrées en coeur a lour baso, el (|Ui'i([uo-
fois inéquilalóralos. J'ai comparé mes écbanlillons do Tilo do Cul)a
avoc d\'iulres rocuoiílis par mon poro a Pilo doSainle Croix (patrio
primitivo du Prockia Crucis), et j'y ai reconnu los momos formes ,
les mémes caracteres. Soulomonl, d'aprés ^L J{ainon do la Sagra ,
cello espéce conslilue a Cuba un arbro do >¡nglá >¡ngl-ciii(| piods
de bautour, landis qu'á Sainto-Ooix c'esl unarbrissí'au(|ui no s'ó-
léve pas au delá do scpl á buit [tiods. Mais, du rosto, je lo répoto, il v
a idiMitité entre los érlianlillons rocuoiílis dans eos deu\ localilés.
•218 KÜTAMQUE. — PLANTES VASCULAIRliS.
J'ai observé parmi les échaiilillons de Pile do Cuba une secunde
forme, bien dilTórenle de la precedente au premier aspecl, el
semblanl Taire unecspécc distincte. Sos feuilles sont généralíMnent
plus pcliles, ellos sont légérement pubcsconlcs, surloutá la face
infcricurc; les jeunes ramcaux, les pédoncuics et les cálices sont
égalemenl velus, de mcme que la partió supérieure de Tovaire
qui offre quelques grands poils longs, roldes et drcssés, ainsi que la
base des fdaraenls slaminaux, qui cst égalemctit un pcu voluc.
Nous rapportons iióanmoins cette forme au Prockia Crucis , a
cause de son analogie avec cette espéce, et parce qu'elle offre
également des pótales comme l'espocc tjpique. C'est par ce dernier
caractére qu'elle se distingue, surtout de l'espece suivante, qui
est constamment apétale, et qui, de plus, a ses feuilles encoré plus
petites, plus allongées, tres pubescentes á leur face supérieure,
pales et tomen teuses á leur face inférieure.
PROCKIA TOMENTOSA, Nob.
TAB. XXIV.
P. pubenti-lomentosa ; foliis ovali-acuminatis, subserratis, pe-
tiolatis, pra'sertim subtus pubcnti-tomentosis j calycis laciniis ova-
libus, abrupto acuminatis, externe villosis, interno brevi-tomen-
tosis: potalis nullis-, ovario ápice villoso Iriloculari. Nob.
Descriptio.
Caulis lignosus arborescens.
Rami virgati, gráciles, teretes; ramuli júniores pubenti-tomen-
losi.
Folia alterna, breviter petiolata, ovalia acuminata acutissima ,
basi rotundata, aut rarius emarginato-subcordata, ssepius sequila-
tora, margine serrata, superno viridiasubpubenlia, inferno paluda,
pubenti-tomontosa, in eodem ramo magnitudine máxime varia,
máxima dúos pollicos longa , fero sosquipoUicom lata. Petiolus
gracilis, 3-4 lineas longus, semiteres, pubenti-tomentosus.
Stipulae binae caducissimse, itaut folio vix expanso evanescant,
oblongo-lanceolatee, subfalcata), acutse, villosse, basi obliquse, ob-
tusse, subdenticulatse.
Flores longiuscule pedunculati, 3-4, ra millos júniores fascicu-
latim terminantes, laxiusculi. Pedunculus somiuncialis , teres,
villosus.
Calyx 3-sepalus, pateus autrcflexus. Sépala basiintcr secoalita.
TILIACE.E. 219
inde caljx hasi í,^'»müsopalus, scpalis ovali-aiuminatis íoqualibus,
externe villosü-tomciilüsus, ¡nlerne brevissinie sed dense louien-
tosus, persislens.
Pétala nulla.
Stamina numerosissima (ultra 50-60) ercctiuscula , partí ¡n-
ternae báseos calycis integra) affixa, inordinale pluriserialia.
Filamenta libera, capillaria , j^labra. Anlherie subrolundu-di-
dyma», introrsw, ima basi filamento alTixaí, biloculares.
Discus nullus.
Ovarium fundo caljcis affixum , subgioboso-tncostalum (costis
latis), obtusissimis , parte superior! pilosiusculuní (pilis longis
ercctiusculis), triloculare j loculis multiovulatis. Ovulis nuincrosis-
siniis, trophospermia axillaria omuino ct inordinatc obteyenlibus.
Stjlus rectus, firmus, glaber, basi crassior, sensim allenualus
et longitudinal! ter trisulcatus, stamina paulo superans.
Stigma tcrminale minutissimum, ápice st}li non crass!or, ob-
soleto subtrigonus.
Fructus
Crescit in Ínsula Cuba.
Observation.
Nous figurons ici cette espcce, qui est bien différente du Prockia
Crucis, L., et qui forme, en effet, une espece bien distincle. Ainsi
elle est velue et presque tomenteuse dans toules ses partios, l'autre
étaut toutá faitglabreou seulement pubescente dans la varióte «.
Les feuillcs sont généralement plus pelites, raoins longuemeutacu-
rainées, et leurs dents moins aigues et moins prononcées. Los íleurs
sont plus pelites que dans le Prockia Crucis^ les divisions caljci-
nalcs, constammont au nombre de trois (du moins dans un grand
nombre de flcurs (jue j'a! analjséosou examinóos), ont ees divisions
plus largos et plus brusquemcnt acuminóos a leur sommol. II ir} a
aucune trace de corollo, el l'ovaire, un pou volu dans sa partió su-
póricuro, est constammont á trois loges, tandis quMl en olTre tan-
tót trois, tautót quatre et méme jusqu'á cinq dans rospece pre-
cedente.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XXIV.
1. Fl(!ur ópanouio et grossie. ■!. Fleur coupóe su!\aiil sa lon-
gueur, pour fairo voir lo pistil ol la posilion des ólaminos. 3. Fia
mine grossie. i. Pistil. 5. Ovaire toupó en travors.
TERNSTROEMIACEiE.
TERNSTROEMIA .
Teriistroemia Mutis, L. , Fil. Suppl. DC, Mem. soc,
Gen., vol. I. Ib., Prodr., I, p. 523. Kiinth, Nov.
gen,, V, p. 206. Camb., Monogr,, p. 403.
Toanaho , Aublet, Guj., I, p. 569.
Ternstroemia qX. Tonahea^ Juss., Gen.
Calyx 5-sepalus, aequalis, persistens, basi bibracteatus :
sépala orbicularia, concava, imbrícala, dúo exteríora mi-
nora. Pétala 5 , hypogyna , subsequalia , basi unguiculata,
patentia et ssepe in corollam pseudo-gamopetalam coalita.
Stamina crebeirima, pluríseríalia, libera, hypogyna ; fila-
menta subulata, filiformia. Antherae ovoideo-subdidymae,
biloculares, introrsae, loculis sulco longitudinali dehiscen-
tibus. Ovarium liberum, sessile, in stylo simplici ápice sen-
sim desinens , 2-5-loculare , loculis pluriovulatis; ovula in
parte superiori axeos centralis péndula. Stigma termínale
peltatum, subbilolium. Fructus ovoideus calyce persistente
cinctus , coriaceo-lignosus indehiscens, 2-5-locularis , ra-
rius in valvas 3-5 medio seminiferas irregulariter ruptus.
Semina in utroque lóculo pauca, áptera, glabra, compresso
et oblongo-reniformia. Embryo amphitropus in endosper-
mio uti semen replicato.
Frútices aut arbores elegantes, inermes. Folia alterna
simj)licia, stipulata, coriácea, integerrima aut rarius sub-
TERNSTllOEMIAr.EJÍ. 22!
serrata, aveiiia ct impuiictala. Flores solitarü, axillares,
pedunculati, bibractcati. Pétala alba.
TERNSTROEMIA PEDUNCULARIS.
Ternstroemia pcdnncularis , DC, Prodr., I, p. 523.
T. meridio/ialis f Lin., SiippL, 2G4. Swartz, Obs.^ 207.
Kunth in liumb., Nov. gen., V, p. 2üG.
T. folüs ellipticis coriaceis, ápice obtusis aut subomarginalis,
basi angustato-cunealis, brevissimc petiolalis, glaborrimis, intcger-
rirais; floribus solitariis, longo pedunculalis ; pedúnculo fructu
muUolies longiori ; fruclu ovoideo, glabro, lucido, stvlo persistente
terminato.
Crescit in sylvis insulíE Cubse.
Observation.
Les feuilles elliptiqucs obtusos, tres enticres; les pédoncules,
plusieurs fois plus longs que ses fruits, caractérisent tres bien
cette espéce.
TERNSTROEMIA OROVALIS, Nob.
TAU. XXV.
T. foliis obovalibus, coriaceis, obtusissimis, intcgorrimis, ave-
niis, basi sensim angustatis el subcuneatis, brevissimc pctiolatis,
glabcrrimis; pedunculis axillaribus, solitariis, l'olioruní Tere lon-
gitudincj fructibus subglobosis, glabris, vi\ lucidis, ápice acu-
lis, nec st) lo persistente terminalis.
Descriptio.
Arbuscula : rami teretes, grisei, glabri.
Folia alterna stipulata, coriácea, obovalia, obtusissima, basi sen-
sim ac sensim angustata el subcuneata, margine inlegra, sub-
avenia, glaberrima nec lucida, in peliolum 1 lineas loii^íum
dcsinentia, 2 aut 2-; pollices longa, 1 polücem Jala.
Pedunculi axillares, solitarü, folioruní IVre loiigitudine, bimí-
222 BOTANIQUIÍ. PLANTES VASCULAIRES.
cíales, glabri, subcompressi. Cal^'x bibractcalus, bractois brcvibus,
aculis, apprcssisj scpala 5 obtusa, persislcntia, basi ioter se coalita,
persistcnlia.
Flores non vidi, sed fructus.
Fruclus calyce persistente cinctus, ovoideo-subglobosiis , ápice
subacutus, glaber, vix lucidus, coriaceus, indehiscens,b¡locuIaris.
Semina alba amphilropa, immatura tantum vidi.
Crescil in Vuelta de Abajo, ubi detexit ciar. José Maria Va-
lenzuela.
Observation.
La forme des feuilles plus larges, tres obtuses, les fruits presque
globuleux et luisants, distinguent tres bien cette espéce de la pre-
cedente. Elle serapproche aussi du Ternstroemia clusiw folia , Kunth,
1. c, p. 207, 1. 463, f. 1. Mais ses rameaux sont gris-blanchátrcs
et non noirs , comme dans cette espéce, ses feuilles sont moins
grandes, non ponctuées de noir á leur face inférieure, son cálice
moins grand et ses braclées plus courtes, aigues, appliquées cen-
tre le cálice et non obtuses et presque pendantes.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XXV.
1. Fruit un peu grossi, environné par le cálice persistant.
2, Une graine tres grossie. 3. La raéme, coupée en long, mais
avant sa maturitc complete.
LAPLACEA.
Laplacea , Kunth in Humb. et Bonpl. , Nov. gen. , V,
p. 207. DC, Prodr., I, p. 527.
Laplacece sp., Cambess., Mem. Ternstr. in Mem, Mu-
seum, XVI, p. 369.
Calyx4-7 sepalus, aut calyx 4-5 sepalus, basi bibractea-
tus. Sépala suborbicularia, concava, imbrícala, inaequalia,
interiora persistentia. Corollae pétala 5-7, sequalia, autsub-
insequalia, obovalia, bifido-cordata , basi unguiculata. Sta-
mina numerosa , pluriserialia, petalis multo breviora ; fila-
mentis distinctis, glabris, cum basi petalorum paulisper
TERNSTROKMIACE.E. 223
concrclis eL inde sinml ciiiii his tk'ricluis ; antheris ternii-
nalibus, introrsis, siihglobosis, l)¡lonilai¡biis; lociilis príi'-
scrlim dorso, coniicctivo sepaialis, rima loiií^iüidinali
doluscentihus. Ovarium scssile, ovoidcimi, 2 sa'pius 5-Iocii-
lare; ovulis in quohhet lóculo tribus, com})rcssus subap-
peusis ángulo interno inscrtis. Stylus brcvis cito dcciduus,
stigmate 5-lobulato terminatus. Capsula ovoidea 5-locula-
ris, loculis 2-3-spcrmis, 5 valvis, valvis subli^jiiosis,
medio septiferis. Semina compressa ápice in alam membra-
naceam terminalem desinentia. Episperniium tenuissi-
muní, endospermio arete adliaerens. Endospermium sub-
carnosum, semini conforme. Embryo linearis, axilis ,
rectus. Radícula supera?
Arbores ex America meridionali. Folia alterna estipúlala,
coriácea, punctata, coriácea, integerrima, aut vix denti-
culata ramulis gemma lineari convoluta terminatis. Flores
albi, solitarii, breviter pcdunculati, saepius terminales
aut axillares, odori.
Observations .
Le genrc Loplacea do Kunth cst-il, en cffet, distinct du genre
Freziera de Swartz? C'cst une question asscz dií'íicilc á resondre
dans l'état actuel de la scieiice. Si Pon n'a égard qu'aux caracteres
assignés par M. Kunth, on trouvcra entre ees deux genres des
dilTéreuces assez grandes. Mais ees caracteres, tracé» d'aprés une
seule espécc pour le genre Laplacea, devront peut-ótrcetre modi-
fiés dans qucUiues points, si l'on vient á en découvrir d'autros.
L'cspécc que M. Moricand a décrile et figurée sous le noni de
Laplaceabarbinervts {Mém. Soc. pliys. de Ge7iéve,\\l, p. 16, t. ii),
n\'i}ant été observóc qu'en fruits, ajoulc pcu a la connaissanceque
nous avions deja de ce genrc ; mais elle confirme lo caractéro dójii
donné par M. Kunth , (|lio lo fruit ost uno capsulo a cinq logos,
s'ouvrant á cinq valvcs lignousos, soplilóros sur lo miliou do lour
face interne, ct que chaqué logo contiont S(>uloniont doux ou Irois
grainos minees et terminóos on uno ailo sur lour coló supóriour.
Los grainos mo paraissent ótre locaractóro vraimont diNliiiclif oiUro
CCS deux gcnros; olios sont, on general , noud)rousos dans chaqué
logc ct dépourvuos d'ailos dans le genre Freziera, landis (¡uc ,
224 BOTANIQUE. — PLANTES VASCULAIRES.
dans le gcnrc Laplacea, chaquo logc en conlli^nl seulement deux
«)u Irois au plus et qu'ellcs se lerininenl supérieuromenl par une
aile niembrancuse tres longue.
M. Kunth atlribue au Laplacea un cálice forme de 4 sépales
concaves ct imbriquées, tandis que, dans le genre Freziera,
le cálice se compose de cinq sépales concaves, imbriquées, accom-
pagnécs exlérieurement de deux braclées assez semblables aux
sépales et appliquées contre le cálice. Mais nous pensons qu'il
ne faut pas altacber Irop d'importance á ce nombre de sépales ct á
la présence des deux bractées extérieures , parce qu'il arrive sou-
vent qu'á l'époque de Tépanouissement desflcurs, quelques unes
des parties du cálice se délachent et tombent. C'est ce qui arrive,
par exemple, pour l'espéce nouvelle que nous décrivons ici et qui
nous parait évidemment appartenir au genre Laplacea. En effet,
dans le bouton de fleur, le cálice se compose de sept folióles arron-
dies, inégales, concaves, imbriquées, velues et soyeuses sur leur face
externe, á l'exception de leur contour, qui est minee, glabre et
finement cilié. Des que les íleurs sont épanouies et souvent méme
avant cette époque, les trois folióles les plus extérieures tombent
et le cálice ne parait plus formé que de quatre sépales. En serait-
il de méme dans le Laplacea insignis de Kunth.
Maintenant le genre Hwmocharis de Salisburj, adopté sous ce
nom par M. Martius (Nov. gen. et sp. Bras. , I, p. 106), est-il
identique avec le genre Laplacea, comme l'a admis M. Cambes-
sedes, soit dans la Flore du Brésil meridional, soit dans son mé-
moire sur les Ternstroemiacées, Nous sommes assez porté á ne pas
adopter cette opinión, bien que nous considérions ees deux genres
comme excessivement voisins l'un de l'autre, soit par la forme de
leur cálice, le nombre de leurs pétales dépassant souvent cinq.
Mais, dans le genre Laplacea, les cinq styles sont soudés en un seul,
qui est tellement caduc, que souvent il est déjá tombé au moment
oü la fleur s'épanouit. Dans le genre Hoemocharis, au contraire,
l'ovaire porte á son sommet de cinq á dix styles épais parfaitement
distincts et persistants. Enfin, dans ce dernier genre, bien que les
graines soient aussi terminées en ailes á leur partie supérieure, il
existe encoré un caractére distinctif, c''est que chaqué loge en con-
tieut un tres grand nombre qui sont imbriquées, tandis qu'on n'en
trouve, en general, que deux ou trois dans chacune des loges du
genre Laplacea.
Des observations precedentes nous concluons 1° que le genre
rEI{>STROEMI.VCE/B. 2-25
Laplacea est distincl dii f^oiire frezirra par ses graincs [lou riuin-
breuscs dans chaqué logc ct toujours tcrminées en ai le a leur parlie
supérieure; 2° que le f^enre Jíwmochoris de Salishury doit ótre
distingué du g-enre Laplacea et par ses styics au nombre de cinq á
dix, persistants, et par ses graines réunies en grand nombre dans
chaqué loge et imbriquées.
LAPLACE.V CURTYANA, Nob.
TAI!. XXVI.
L. folüs ellipticis ápice subobtusis, basi angustatis et in petio-
lura brevem desinentibus, margine obsoh'tc denticulatis, superiie
glabris, nitidisque^, inferné piloso-sericeis ; floribus sülitariis, sub-
terminalibus, brevissime pedunculatis, bibracteatis; sepalis 4-5,
sericeisj petalis quinqué obcordatis, subiníequalibus.
Descriplio.
Arbor, forma elegans, 10-12 metra alta.
Bamuli virgati teretes, in extrema summitatc glabri, corticc
gríseo vestiti.
Folia alterna, in summitate ramulorum approximala, brevitcr
petiolata, estipúlala, epunctata, elliptica, ápice subobtusa, basi an-
guslata, sensini in petiolum brevem, vix a limbo folü distinctuní
desinenlia, coriácea, margine subintegra, obsolerissimo subser-
rata, superne glabra nilidaquc, subtus pilis appressis loiigis pilosa.
Flores albi, grate odori, solilarii , brevissime peilunculati, ex
axilla folü supremi orti, ramulis supra íloris originem gemina
lineari convoluta scriceo-pilosa terminalis. Pedunculus vix unam
lineam longus, crassus, pilosus, teres.
Gemma florífera, ovoideo-oblonga , acuta, squamis cal^cíuis im-
bricatís, extcrioribusbrevioríbus involuta; squaiiue calvciihT sopiem
imbricataí, dure exteriores (potius bracte.c) disliche alteriiie, teriia
prima) opposita, subovales concava;, decidua^, dorso crassiores el
seríceaí, margine tenuioros et glabr.p, ciliala» , facie iiileriia gla-
bra^. Quatuor magis interiores longioresque sa'j)iiis persistentes,
ín llore expanso palula; ^ iiiíoquales^ ovales, ol)tus¡.>ísim;c et infra
apicem subapiculata*, ciclerum exterioribus consirniles.
Corolla pcntapetala patens; peíala subiiux'qualia ; uno ca;tcr¡s
LOT. ri,. VASc. i5
¿2() BOTANIOUE. PLA>TES VASCUI.AIRES
minori, in pncfloralionc magis exteriori el crassiori , praescriim
in parle media el facie exlerna, marginibus cxceptis, piloso-seri-
ceo. Caílera obovalia, basi breviler unguioulata, ápice bifido-cor-
diforma, vix externe pubcnlia, aul glabra.
Staniina numerosa (circiler 40), coroUa mullolies breviora
biseriata, libera, circa basin ovarii inserta el nihilominus cum basi
petalorum paulisper adha^renlia el cum bis decidua. Filamenta bre-
via subulala, glabra. Anlhcríe introrsíB subglobosíe , ima dorsi
parte filamento acutissimo inserí® , biloculares, loculis subarcua
lis, medio, pra?sertim l'acie postica connectivo segrega líe et sulco
longitudinali dehiscentes.
Ovarium sessile ovoideum, dense el albido-lanuginosum, ápice
stylo brevi glabro, longitudinaliler sulcato Icrminatum. Stigma,
subincrassatum obsolele quinquelobulalum ( an indo stjlus e
stylis quinqué intime coalitis constans?). Transverso sectum
ovarium 2-3-4-5 -locularc inveni; loculis parvulis subinsequali-
bus síepius 3-ovulatis. Ovulis ángulo interno affixis subpen-
dulis, compressissimis ct inde semina alata nuntianlibus.
Fructus dcsideralur.
Crescit in parte occidentali insulíP Cuba?, Vuelta de Abajo, ubi
detexit el benigne communicavit illustr. José Maria Valenzuela.
Ha;c arbor vulgo Almendro dicta.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XXVI.
1. Pistil grossi avec quelqucs étamines, pour monlrer leur in-
sertion. 2. Antherc vue par sa face externe. 3. La méme par sa
face interne. 4. Pistil tres grossi. 5. Ovaire coupc transversale-
ment.
Observations .
U Almendro est un arbre d'environ une douzaine de mélres de
bauteur. Son tronc a environ quaranlc centimelres de diámetro.
Sa forme est elegante, surtoutárépoque de sa floraison, qui arrive
de janvier á mars. On le trouve dans loute espéce de terrains. Son
bois est dur et assez résistanl; on s'en sert surtout pour former des
clótures, raais peu pour la charpcnle.
Nous avons hesité longtemps avant de nous décider pour le
genre auquel appartient celte belle espéce, parce que nous n'avons
TERXSTROEMIACE.E. 227
pas vu scs í'ruils. Elle offre, en cffet , dos caracteres qui la rap-
prochent beaucoüp du g^cnre Freziera, ct en niéme tenips du
genre LapJacea. Nous nous sommes arrété á ce dcrnicr gcnre
1° par un enseniblc de caracteres extéricurs qui rapproche singu-
liérement notrc plante de celle qui a été si bien décrite et figuréc
par notre ami M. Kunth sous le noni de Laplacea insignis ; 1° par
la forme des anthéres presque globuleuscs, et non cordiformes ou
allongées comme dans les Freziera^ 3° par la structure de l'ovaire,
le nombre ct la forme des ovulcs qui nous ont offert les caractóres
du genre La/)/acea. En effet, bien que nous n'ajons pas vu le fruit
miir, ct^ par conséquent, les graines, la forme tres comprimécdcs
ovuleSj qui sont minees et comme tranchanls a leur partie supé-
rieure, annonce qu'ilsdeviendront des graines comprimées ct ter-
minécs par une aile membraneuse, caraclere qui distingue facile-
ment le genre Laplacea du genre Freziera.
L'espéce que nous venons de décrire cst la troisieme du genre.
Elle diffcre du Laplacea insignis , tjpe du genre, par ses fleurs
moins grandes, ses pétales au nombre de cinq seulemcnt, scs cta-
mines moins nombreuses ; par ses feuilles velues et presque soyeuses
á leur face inférieure, et obscurément denticulées dans leur con-
tour ct non glabres et enliéres. Quunt nu Laplacea barbinems ,
Moricand(l.c.), ses fleurs axillaires longuementpédonculées^ ses
sépales glabres, excepté au somraet, qui porte un bouquet de poils,
et enfin ses feuilles plus pclites, également terminées a leur som-
met par une pelite touffe de poils, la distinguent facilemcnt de
notrc espcce.
Nous avons dédié cettc cspécc a Madame la marquise de La-
place, née Chaulottede Colrty, qui a si bien mérité de la sciencc,
en avant la genérense pcnséc de fonder un prix décerné, chaqué an-
née, par l'Académie royale des scicnces a Téléve sortant le premier
á chaqué promotion de l'école polytechnique. Ce prix consiste en
un exemplaire complct desoBuvres de Laplace, son ¡Ilustre époux.
OLACINEiE.
XIMENIA, Plum., L. Juss., DC.
Calyx minimus brevis, breviter 4-fidus, post anthesiii
non ampliatus. Corolla 4-petala, petalis valvatis interne
barbatis, laciniis calycinis alternis. StaminaS, libera, hy-
pogyna; filamenta capillaria erecta : anthera^ basi affixse
oblongse; loculis oppositis sulco longiludinali dehiscenti-
bus. Ovarium oblongum , 4-loculare ; loculis uniovulatis :
ovulum ángulo interno aíTixum pendulum. Stylus simplex
stigmate minimo vix conspicuo terminatus. Fructus dru-
paceus olivaeformis , externe carnosus : nux abortu unilo-
cularis monosperma crustácea. Semen crassum pendulum,
cavitatem omnino replens, funiculo brevi suffultum : en-
dospermium viscoso-carnosum : embryo...
Arbores aut arbusculaí , ssepius spinosi. Folia alterna
estipúlala , integra, coriácea. Flores sajpius albi, axillares,
corymbosi.
XIMENIA AMERICANA,
Ximenia americana, L., sp., 497. DC, Prodr., I, p. 533.
Camb. in St-Hil., Fl. JJras., I, p. 341.
X. miiltijlora , Jacq., Jm., 106, t. 277, f. 31. Lamck.,
///., t. 297, f. 1.
X. folüs alternis aut pluribus ex eodcm tubérculo ;, breviter
petiolatis ellipticis, ápice sfepius obtusis aut emarginatis, co-
riaceis, integris, glabris ; pedunculis axillaribus, ssepius muí-
OLACiNE.t:. 229
litloris ; (loribus albis grale íragrantibus ; íruolu oüvieíoruii
glabro.
Crcscit in Vuelta de Abajo (parte occidenlali insuku Cub») ubi
(lelexit ciar. José María Yalcnzucla.
Florcbat et fructus nonduní maturos ferobat mensc iiovembrc.
Nomen vernaculuní : Jana.
I
Observations.
II ne rae parait pas bien demontre que les deux cspéces dési-
guées par Linné sous les noms de Ximcnia americana et -V. iner-
mis soient tout á fait distinctes. On donne a cette derniere espere,
comme caracteres distinctifs, 1" Tabsence des opines ; 2° des pédi-
celles uniflores. Mais le Ximenia americana manque quelquefois
d'épines, comme Jacquin l'a remarqué et nos échautillons de Cuba
sont dans ce cas. En second lieu il est bien vrai que le plus sou-
vent les pcdouculcs sont ramcux et mullillorcs, mais je les ai
trouvés quelquefois unidores. Au reste, si ees deux espéces doi-
vent demeurer distinctes, au moins est-il certain qu'elles ne peuvent
étre éloignées l'une de l'autre.
Je pense que, sous le nom de Ximenia americana^ on a pcut-étre
confondu plusieurs espéces distinctes, en prenant pour t\pe l'es-
péce des Antilles. C'est aiusi, par cxemple, que le Ximenia ame-
ricana de la Flore de Sénégambie, dont nous possédons des échan-
tillons, nous parait différer de l'espéce américaine par ses feuilles
elliptiques et presque lancéolées, obtuscs et un peu onduleuses sur
ses bords, par ses llcurs dont les pétales ne sont pas réíléchis a
leur sommet. Quand on considere et que l'on compare les écban-
tillons d'Amérique el ceux d'Afrique, il est impossible de ne pas
reconuaitrc qu'iis constituent réellement deux espéces. Cette der-
niere pourrail étre désignée sous le nom de Ximenia senega-
lensis , Nob.
AURANTIACEiE.
TRIPHASIA.
Triphasia, Loureiro, Cochin., I, p. 189. DC, Prodr., \,
p. 535. Wight et Arn., Prodr. Fl. penins.y I, p. 91 .
Flores proportione partium ternarii. Calyx brevis trifi-
dus non accrescens. Pétala 3 aequalia erecta, ápice revo-
luta. Stamina 6 libera; íilamenta superne siibulata, basi
dilatata; antherseerectaebasiaíTixae, oblongo-cordatse; discus
hypogynus concavus, basin ovarii stipitati cingens. Ova-
rium obovoideum, glabrum, 3-loculare : loculis uniovu-
latis; óvulo in quolibet lóculo péndulo. Stylus teres de-
ciduus. Stigma termínale carnosum , obsolete trilobum.
Fructus baccatus, 1-3 locularis , 1-3-spermus. Cotyle-
dones lobatae.
Arbusculae aut suffrutices ssepius spinosi. Folia alterna
rarius Simplicia saipius trifoliolata. Flores axillares.
TRIPHASIA TRIFOLIATA.
Triphasia trifoliatay DC, Prodr,;, I, p. 53C.
Limonia trijoliataj L., Mant., 237. Jacq., le. rar,,
t. 463.
Triphasia aiirantiola j Lour., Cochin.^ I, p. 189.
T. foliis trifoliolatis altcrnis breviter petiolatis; foliolis inecqua-
libus , medio longiori ovali-oblongo basi attenuato , ómnibus
AURÁMIACK.E. í> { 1
subci'onaliS;, subtus , piiesortiin iii ñervo piibeiulis • spiíiis biiii.s
axillaribusj peduoculis avillaiibus brcvibus, 1-3 lloris puberulis.
Coliiur iu hortis, aboiigcüa ex ludia et Chiua. Noincn veriia-
culum : Limoncilo.
GLYCOSMIS.
Gljcosmis, Correa, ¿n Aun. Mus., Yl , p. 384. DC,
Prodr., I, p. 538. Wight et Ariiott., 1. c, p. 02.
Flores proportione partium qiiaternarii aiit (¡iiinarii.
Calyx minimiis persistens neo accrescens, 4-5-íidus. Peíala
4-5. Stamina 8-10, akernatiiii breviora : ñlamenta dis-
tineta, complanata el a[)ice acuta. Antlierae introrsaí , sub-
cordatee, supra basiii dorsi fdameiilo allixa;. Discus hypo-
gynus subgloboso-depressus , ovaiium siistinens. Ovariuin
ovoideum 4-5-lot:ulare ; loculis 1-ovulatis : óvulo ápice lo-
culi pendulino. Slylus brevis crassissimus quasi pyramida-
lus, vix ab ápice ovaiii distinclus. Sligma termínale car-
nosum subhemispbericum. Fructus subcarnosus globosus
pisiíbrmis, 1-2 locularis, 1-2 spermus. Semen subglobo-
sum (si unicum) aut hemisphericum (si diio in eodem pe-
ricarpio). Epispermium simplex membranaceo-charlaceum,
raphc destitutum , hilo circulari punctiformi donalum.
Embryonis cotyledones crassissima}.
Arbores aut arbuscula3; folia alterna sa'pius pinnala ,
rarius Simplicia; flores parvi in racemos axillares disjiosiii.
GLYCOSMIS IIETEROPIIYLL.V, Noh.
G. foliis altcriiis rarius ()i)j)().sil¡s, iiiaxinu! variis, siin[ili< ibus,
aut pinnalo-lrifuliulalis, íoliolis lulüs s¡n)[tlicibus consimilibu>.
cUipticisacuniinatis, basi auguslalis, iiili-gris, ísubcoriaceis, glabris,
glauccsccnlibus ; lloribus iu raceiiiulos parvos paucilloros axillaros
disposilisj pcduuculis pcdiccllisque lerruginco-lomenlosis; calyco
3-denlalo ; iVuclibus gbdjosodcprcssis pisiforinibus.
Crcscil ¡H parlo occideiilali {Vuelta de Abajo) Ínsula» Cuhiv. \n
spon tanca ?
'232 BOTANiyUK. PLANTES VASCULAIUES.
üescriplio.
Ranii virgali, teretes, cortice fusco obtccti, júniores in extremi-
tatc sul)ferruginco-pubentcs.
Folia síepius alterna, rarissime subopposita pctiolala, máxime
varia, Simplicia, pinnato-unijuga aut pinnato-trifoliolata; foliólo
supremo petiolulato, majori. Folíola in compositis, foliis simplici-
bus subsimilia elliptico-oblonga, acuminata , basi sensim attenuata,
margine integra, pallide viridia subglaucesccntia, glabra, 4-5 pol-
lices longa, sesquipollicem ad dúos poUices lata.
Flores parvuli brevissimc pedicellati et racemulum axillarem,
folio multo lies breviorem peduiiculalum, efformantes, braclea
squameeformi brevissima stipali. Peduuculus, pedicclli, bracteaí
et calyces ferrugineo-toraentosi.
Calyx minimus, subexpansus, íequaliter 5-fidus, laciniis crasso-
carnosis latis, obtusis, ciliatis, brcvibus.
CoroUa) pétala 5, erecta, ovalia, ápice acuminala subcarnoso
membranácea, margine tenuiora basi angustala et subunguicu-
lata.
Stamina decem erecta, pctalis broviora, altcrnalim minora. Fi-
lamenta libera, plana, parte superiori dilátala, glabra ; antheríE in-
trorsíE, dorsi paulo supra basin, summo filamento acuto inserta?,
subcordiformes ápice apiculatíe, biloculares, loculis appositis et
rima longitudinali dchisccntibus.
Ovarium globosum, basi in disco hjpogyno circulari carnoso,
crasso impositum. Stylus brevissimus, crassissimus, vix ab ápice
ovarii distinguendus. Stigma terminale subhemisphericum obsolete
obluso-trilobum.
Ovarium transverso seclum 5-loculare ; loculis septo membraná-
ceo tenuiseparatis, 1-ovulatis : óvulo oblongo subarcuato péndulo.
Fructus crustaceo-subcarnosus globoso-depressus , abortione
unilocularis , monospermus, basi calyce persistente , sed nuUo
modo aucto stipatus.
Semen globosum pendulum. Epispermium siraplex membrana-
ceo-chartaceum, raphe destitutum : hilus circularis. Embryo epis-
permicus : cotyledones orbiculares, crassse, punctato-glandulosae.
Ohservations.
Les deux genres Ghjcosmis ct Limonia sont extremement voi-
hins l'un de l'autrc. Le genre Glycosmis se distingue surlout par
AUUANTlACE.lí. 233
ses fleurs tres pelites, par son st^'lc exlrémeineiit courl ct par son
fruU généraloment monospermo, donl la graine u'csl pas cnvc-
loppéc (le pulpe mucilagineuse.
Par son port notrc cspece rcssemblc assez au Limonia mauritiana
de Laniarck, qui appartienl ccrtainemcnl au genre Ghjcosmis.
Mais les parties de sa lleur sont au nombre de cinq ct non de
quatre, comme dans cclte derniere cspece : les feuilles sont tres
varices dans leur composition. Ainsi, sur le meme ramcau on
trouve en beaucoup plus grand nombre des feuilles simples, puis
des feuilles pinnóes trifoliées , etcnlin des feuüles géminées. Dans
le cas de composition des feuilles , les folióles ont la móme figure
que les feuilles simples.
Je n'ai cu a ma disposition qu'un scul fruit mar; il ne conlenait
qu'une seulc graine presque globuleuse, cnvironnée d'un péri-
carpe minee ct presque crustacc.
Toutes les especes du genre Ghjcosmis, décrites jusqu'á présent,
appartiennent á l'ancien continent et parliculieremcnt á rinde.
C'est done une exceplion bien rcmarquable qu'une espéce améri-
caine. Recueillie dans l'intéricur de Pile de Cuba, n'étaut, du reste,
d'aucune utilité, tout rae porte a croire qu'cUe estbicn, cu effet ,
originaire de la región oü elle a été trouvée.
Remarque.
Tndépendammcnt des especes precedentes, on cultive encoré dans
les diverses ¡¡arties de l'ile de Cuba la pluparl des précieuses es-
peces d'Aurantiacecs, originaires de Tlnde el aujounPhui répan-
dues dans presque toutes les contrées chandes du globe. Nous men-
lionnerons ici los principales de ees especes qui toutes appartiennent
au genre Citrus de Linné.
CITRUS, L. Juss.
Flores proportione partiuiii qiiinarii. Calyx oiij)iil;ríor-
mis 3-5 fidus. Pétala 5-8. Staniiiia luiniero varia '2()-t')0.
Filamentacloiií^ala, lineaiia, compressa, sa'pins hasi intcr se
varíe et inaíqualilcr coalila, iiulo p(dya(loipha. Aníhei\T iii-
írorsíi3, sub»'orda(()-<>l)l<>ii.;;a'. Ovarimii disco circnlari hasi
inipositum, 5-miillil()Ciilarc ; loculis iniiilioviilalis , ovulis
234 IlOTANIQUE. — PLANTES VASCULAIRES.
iluplici serie in ángulo interno dispositis. Stylus teres cras-
sus. Stigma terminale subcapitatum centro depressum. Fruc-
tus carnosus globosus, 5-multilocularis; septis nienibrana-
ceis, loculis contextu cclluloso máxime succoso et semina
obtegente repletis. Epispermium membranaceo-chartaceum;
raphe longitudinali donatum. Cotyledones carnosae.
Arbores aut arbuscula3, aliquando spinis axillaribus do-
natas. Folia alterna composito-unifoliata ; petiolo sa;pius
alato. Flores albi , aut violacei , inter fragrantissimos.
ciTRus MEDICA, Risso. Orciugers.
Citrus medica y DC, Prodr., 1, p. 539.
C. petiolis nudis, foliis oblongis, acutis, iloribus iO-andris ,
ssepe agynis, fructuum oblongorura rugosorum tortice crasso,
pulpa acidula, DC, 1. c.
HíBC spccics vulgo Cedrat a Gallis el iu ínsula Cuba Cidra dicitur,
CITRUS LIMETTA, RisSO.
Citrus limetta, DC, Prodr., 1, p. 530.
C petioHs nudis, foliis ovalibus rotundaüs, serralis , iloribus
30-andris , fructuum globosorum umbone obtuso coronatorum
cortice firmo, pulpa dulci, DC, 1. c.
Nomina vernácula : Lima ^ Limetta , Bergamota.
CITRUS LIMONUM, RisSO.
Citrus limojiiun, DC, Prodr. y 1, p. 539.
G. petiolis súbala tis, foliis oblongis acutis dentalis, floribus
35-andris scepcagynis, fructuum oblongorum cortice lenuissimo,
pulpa acidissiraa, DC, 1. c.
Nomina vernácula : iu Ínsula Cuba L/mon : a Gallis Citrón, ab
Italicis Limóme.
Al'RANTIACE/E. 235
cmius vuLGARis, Risso , 1. C.
Citrus vulgaris , DC, Prodr., 1, p. 539.
C. petiolis alatis, folüs elliplicis aculis crcnulatis, fluribus 2ü-
andris^ frucluum globosoium corlice tcnui scabroso, pulpa acri
amara, DC, I. c.
Nomina vornatula : Naranja agria ^ Naranja cajel ; Naranja
moreia : g"allice Bigarade.
Observations .
C'cst un arbre qui en six a scpt ans acquicrt quinzc a dix-huit
pieds de hautcur. II vegete dans toules les especes de terral n ; son
bois cst dur el s'cmploie non seulement pour les ouvrages de char-
pente^ raais pour faire des manches d'outils.
Les feuilles et les fruits sont recherchés par tous les animaux do-
mestiques.
CITRUS AURANTIUai, R'lSSO.
Citrus aiirantium^ DC, Prodr., I, p. 539.
C. peliolis subuudis , folüs ovato-oblongis , acutisquej floribus
20-andris , frucluum globosorum corlice lenui , pulpa dulcí ,
DC, 1. c.
Nomina vernácula : Naranja de China^ gailicc : Orange, Orangc
douce.
HYPERICINEjE.
Juss., DC, Choisy.
HYPERICUM.
Hjpericiim, L. Juss., Choisy. DC, Prodr., I, p. 543.
Calyx 5-sepalus, sépala plus minus inter se basi subcoa-
lita aut omnino libera, aequalia aut subinaequalia. Pétala
5 hypogyna cum sepalis alternantia, soepe inaequilatera.
Stamina creberrima, rarius numero deíinita : filamenta su-
bulata , síepius polyadelpha, rarius libera : antherse parvae,
subrotundo-didymse, introrsae, biloculares, rima longitudi-
nali dehiscentes. Ovarium ovoideum aut pyramidatum,
l-pluriloeulare; locuüs multiovulatis : ovula, dum unilo-
culare , trophospermiis , saepius 3-5 parietalibus affixa,
dum pluriloculare , in ángulo interno sita. Styli 3-5, ra-
rius in unicum subcoaliti. Stigmata totidem minima, ter-
minalia. Capsula, calyce, coroUa staminibus persistentibus
saepe obtecta , ovoidea , aut pyramidata et stylis persistenti-
bus coronata , uti ovarium 1-plurilocularis, polysperma,
3-5-valvis, dehiscentia septicida. Semina minima scobi-
formia, tereti- oblonga, utrinque obtusa, striata aut scro-
biculata. Hilus punctiformis; raphe lineari. Epispermium
dúplex , exterius subcrustaceum , interius tenuissimum.
Embryo epispermicus , homotropus : radicula brevis : co-
(yledones crassse , semiteretes.
Herbae vel suíTrutices in ómnibus utiiusque orbis re-
gionibus crescentes : caulis teres aut subangulalus : folia
HYPERiciNE.f;. 237
opposita , SeTpius punctato-pdlucida, integra: ílores sae-
piíis liitei, solitaiii, icrni, cymosi, aiU racemoso-paniculati.
HYPERICUM STYPHELIOIDES, Noh .
II, caule frulesccntc lignoso , Icrcti, ramosissimo ; ramulis cree-
lis, virgatis, stiictis; foliis opposilis conferlissimis , ovali-obloogis
auí lanceolatis ápice sa^pius mucronatis, coriaceis, inlegcrrimis
glabris, floribus solitariis inagnis raniulos terrainantibus, folüs
confertis quasi involucratis : sepalis oblongo-lanceolalis , aculissi-
mis, ¡ntegris, glabris, eglandulosis, coriaceis, rigidis; capsula
oblonga acutissima, 1-loculari, 5-valvi.
Descriptio.
Caulis lignosus ramosissimus erectus, teres, corlice gríseo tec-
las : ramuli erecti, gráciles, glabri, virgati, conferti.
Folia opposita , sessilia, coriácea, approximata et in summitate
ramulorum quasi erecto-imbricata, oblonga aut oblongo-laocco-
lata, acuta, aut submucronata, integra, glabra, 5-8 lincas longa,
3-i lincas lata.
Flores solilarii, magni, terminales subsessiles, foliis approxima-
tis quasi involucrali.
Caljx 5-sepalus : sépala erecta, oblongo-lanccolala, coriácea,
sessilia, integra eglandulosa, ápice acuta , persistcntia, a^qualia.
Corolla 5-petala. Pétala ícqualia sepalis longiora, subspathulala,
obI¡([ua et ina'quilatera basi scnsini in unguem crassiorcra atte-
nuata, longitudinaliler venosa glabra, ápice longe acuniinata.
Stamina numerosa (circitcr cenlum) petalis brcviora. Filamenta
capillaria glabra, omnino libera nec in pbalanges disposita. An-
theraí subgloboso-didvniíe, introrsa;.
Ovarium ovoideum, sessile, ápice attenuatum, obsolete pcuta-
gonum, glabrum, unilocularc : tropliospermia 3 suturalia Simpli-
cia ; ovula numerosissima, inonliiiate nudtisc rialia.
Styli 5 erecti gráciles, glabri, longitudiiu; slaminuin. Stigraata
tolidcm mínima quasi trúncala stjlos lermiriaiitia.
Capsula oblonga acula, stjlis persislentibus ápice lerminata,
glabra, unilocularis, pohsperma, (juasi se|)t¡cido r)-va!vis; valvis
angustis stylo persistente tcrminatis; tropliospcrmiis interne su-
turis singulis applicatis, liberis el deciduis.
238 BOTANIQFE, PLANTES VASCULAIRES.
Semina niinima subforcUa^ basi apicequc obtusa ct paubsper
acuminata, horizonlalia : opispcrmium strialum ct Icviter scrobi-
culalurn, raphe longiludinali, lineari, a basi usquc ad apiccm se-
minis ducta notatum. Embryo epispcrmicus, bomotropus, radi-
cula brevissima, cotiledones crassaí obtusa?.
Crescit circa S. Diego, in Ínsula Cuba, mensc martio flores,
fructusque maturos gerens.
Ohserv>atiom.
Cettc cspéce ressemble beaucoup, par son port, á VHypencum
Struthiolccfolium , Juss., Ann. Mus., III, p. 160, t. 16, f. 2.
Mais notre espéce a les feuilles plus larges, non réfléchies sur
leurs bords, ct surlout elle présente cinq styles parfaitement dis-
tincts ct non trois sculenient, comme dans les autres espéces de la
tribu des Brathys, a laqucUc elle appartient.
HYPERICÜM ARENARIOIDES , Nob.
H. caule gracili tereti ramoso, dichotomo, subhumifuso, gla-
bro; foliis parvulis, ovali-oblongis obtusis glaucis 3-nerviis; flo-
ribus solitariis pcdunculatis , axillaribus aut terminalibus : sepalis
oblongo-lanceolatis insequalibus, non glandulosis : capsula ovoi-
dea, stjlis 3 terminata glabra, trivalvis, calyce obtecta, nec lon-
giori.
Crescit in locis arenosis circa Guaniman.
Observatton.
Pour le port cette espéce tient le milieu entre V Uijpericum hu-
mifusum et VHypericum quinquenervium. Elle se distingue surtout
de la premiére par ses fleurs solitaires, ses feuilles glauques, á
points peliucides, mais non ponctuées de noir ; les sépales de son
cálice plus étroits et plus allongés et non ciliés dans leur conlour.
Elle différe de VHypericum quinqucnervium par sa tige plus gréle,
élalée, ses feuilles beaucoup plus petites, ses fleurs solitaires et
non en cime et par sa capsule de la méme longueur que le cálice.
IIYPERIClNG.i:. 239
• HYPERICUM GALIOIDES.
Hypericum gnlioidcs , Lamarck , Dict. , IV, p. 161.
Choisy, Hjp.j p. 52. DC, Prodr., I, p. 550.
II, caule suffruticoso, ramoso, erecto, subangulalo; folüs
pseudo-vcrli'cillalis linearibus, crassiusculis et persistenübus ápice
obtusis aut submucronulatis margine revolutis, puuctalo-pelluci-
dis ; íloribus sob'tarüs ramulos fcrminantibus : sepalis folüs consi-
milibus; sljlis tribus in unum coalitisj capsula oblonga acuta ,
3-loculari, 3-valvi.
Crescit in ínsula Pinorum.
Observation.
J'ai comparé attentivcment les échantillons que je posséde de
Visla de Pinos avec d'aulres venanl de l'Amérique septentrionale,
el je u'ai pu saisir entre eux de différences essenlielles; seulenient
les individus de l'ile des Pins ont la tige plus irrégulicrement ra-
meuse, les feuilles un pcu plus acuminées á leur sommet, tandis
que ceux du coutinent américain ont les rameaux roides et drcssés
et les feuilles un peu obtuses. Mais ees différences nc m'ont pas
paru de nature á former deux types distiucts.
GUTTIFERiE.
CLUSIA, L. Juss., DC, Choisy, Camh.
Flores unisexuati et polygami. In utroque sexu calyx
4-sepalus persistens, coriaceus, basi bibracteatus. Pétala
4-6 calyce longiora, patula, magna, basi breviter ungui-
culata, libera, by|oogyna, aestivatione convolutiva : in mas-
culis stamina numerosissima, rarissime numero definita,
libera , disco hypogyno crassiusculo inserta ; fdamenta
crassa; aníherae adnatae , extrorsae, biloculares : in foemi-
neis, stamina ssepius omnino desunt; ovarium sessile, sub-
globosum 5-9 loculare, loculis pluriovulatis ; ovula in
ángulo interno loculorum suspensa, imbricata, arillo in-
soluta; stigmata 5-9 sessilia, crassa, radiatim disposita,
persistentia. Capsula coriácea, calyce persistente circum-
cincta, stigmatibus persistentibus corónala, 5-8 valvis,
vahis cum septis alternantibus : placentis centralibus in
columnam concretis, persistentibus. Semina ovoidea, ápice
arillo carnoso involuta. Epispermium membranaceo-char-
taceum. Embryo epispermicus, teres, rectus, crassissimus,
antitropus. Radicula brevissima hilo opposita.
Arbores aut frútices sgepe parasitici aut volubiles, suc-
cum resinosnm acrem scatentes. Folia ampia opposita, co-
riácea, estipulata, integerrima, glaberrima. Flores magni
axillares aut terminales, brevissime pedunculati et cum
pedunculis articulati.
GUTTIFER.E. 2ÍI
CLUSIA ROSEA.
Clusia rosea, L., .?/?., 1495. Kuuth., Nov. gen. et sp.,
V, p. 198. DC, Prodr., I, p. 558. Cambess. in St-
Hil., Fl. Bras. me? id., I, p. 31 G.
C. foliis brevissime petiolatis, obovali-subcuncatis, coriaceís,
obsolete penninervüs, ápice obtusissimis aut omarginalis^ íloribus
polyg^amis roséis, aut rubellis ; petalis obovalibus intogris.
Crescit iu maritimis circa Canasi, Bacuxanao, Guanaba ^ etc.
Mensc februario ad mensern junium floreos.
Nomen vernaculum Copeysillo.
Observations.
Presque loutes les parlies de cet arbre sont remplies d'an suc
gommo-résineux tres abondant. Dans Tile de Cuba on se sert de ce
suc con (re difieren les maladieSjSurtout comme purga tif tres vioient.
Dans les An tilles cette raatiere est souvent employée pour rem-
placer le goudron. On l'obtient en abondance en faisant au tronc
des incisions , daos le courant d'avril.
Le Clusia rosea cst uo arbre magnifique quand il est en fleurs.
II ne s'élévc pas a plus de trente pieds et a beaucoup de ressem-
blance avec le Magnolia grandiflora. 11 se plait dans les terrains ele-
ves, dont le sol est léger.
On le multiplie ordinairement de graines. Ces graines assez pe-
tites doivent étre semécs des que les fruits sont arrivés á leur ma-
turité et qu'ils s'ouvrent. Ellcs sont alors enveloppées d'une matiére
gommo-résineuse , rougeátre, qu'il ne faut pas laisser se sécher,
sans quoi elles perdent leur faculté germinative. On le multiplie
aussi de marcotles etde boulures.
MAMMEA, L. Juss., DC, Cambess.
Calyx coloi-atus 2-sepaliis, cbracteatus, sepalis aequali-
biis deciduis. CorollcC pétala 4-G, suba^qualia, decidua.
Stamina numerosa indefinita, libera aut vix ima basi coa-
lita : filamenta brevia decidua : antberíe minutai adnatai,
oblonga;, bilocularcs, sulco longitudinali a latero dehiscen-
BllT. I'l, , VASC. l6
Jiv) BOIANK>Lli. — PLANTIiS VASCULAIUES.
les. Ovarium 4-locuIare, ovuluní erectuní in quolibel ló-
culo. Slvliis Icrcs, brevis. Stigma termínale , 4-lobuni ,
jobis eniarginatis. Fructiis drupaceus, externe carnosos :
niicula 4 vel abortii 2-3 , monosperma , fibroso-snbcoria-
cea. Semen magnum crassum. Epispermium tenue. Em-
bryo cpispcrmicus homotropus. Radícula brevis ad hilum
versa. Colyledones magníe, crassa?.
Arbores ex America intertropicali ortae. Folia opposita ,
]mnctato-pellucida, coriácea integra; flores axillares ssepius
solilarii, polygami.
3IAMMEA AMERICANA.
Maimiiea americana, L., sp., 731. Sloan., Jam., II,
p. 123, t. 217, f. 3. Cambess., Gutt.y in Mem. Mus. y
XVI, p. 424. DC, Prodr., I, p. 561.
M. foliis obioDgo-ellipticis aut obovalibus, ápice oblusis, basi
sensiin attcnualis, brevissime peliolalis, coriaceis, penninerviis j
tlrupis maximis; nuculis 4, monospermis.
Crescit in ómnibus Antillis. Colitur in horlis sub nomine ver-
náculo : Mamey de S. Domingo.
Observations.
C'est un tres grand el tros bel arbre, d'un port mag-nifique. Son
bois est tres dur et resiste aussi bien au soleil qu'á l'eau. Son
fruit est la partie la plus importante. II acquiert quelquefois une
grosseur tres considerable et un poids de quatre á huit livres. II est
revétu á l'extérieur d'uneécorce coriace grise, crevassée. La pulpe
est d'un jaune abricot, de la le notn á' Abricot de S. Domingue ,
sous lequel on le connait dans la piupart des Autillos. On cultive
plusieurs varietés. Pune a la chair blanchc, l'autre rougoátre. Ce
íruit se mange cru ou cuit (1) ; de cette derniére maniere , il perd
sa saveur térébinthacée et devient plus agréable.
(i) Voici une des meüleures manieres tic l'appréter : on coupe le fruit par
tranclies que l'on jette dans de Teaii bouiilanle , pour le blanchir et lui óter Fa-
mertumeetlc goút térebintliacé, on le retire, er, lorsqu''il est reiVoidi, on le fait
cuire avec du sucre et on en fait des conserves.
GUTTIFKR.F,. 2 i!}
Ses fleurs rópandent un parfuní exlróineinent suave. On en pre-
pare des liqueurs Irés agréables. On prétend qu'ellcs font partió
de la liqueur des lies, connue sous le nom de Crcme des Crdoles.
Cet arbre conlient aussi une inatiere gonimo-résineusc.
A Cuba on le séme en place , tanlót sur le bord des allées,
lantót dans les haies vives qui enlourent les lerrains. On doit
meltre entre chaqué pied un espacc d'au moins quarantc-huit
pieds. Le Mamejer croit vite, niais ne conimencc g^uere á fruc-
lifier qu'au bout de sept a huit ans. II n'est pas délicat, inais ce-
pcndant il vegete micux dans une terre forte et fraiche. Son bois,
d'une coulcur rouge tres intense, dure fort longtcmps dans Teau.
C'est aussi un bon bois de charronuage.
La varióle connue sous le nom de Mamraey rouge a le fruit
ovoide, au moins de la grosseur dun oiuf de dindc, recouvert
d'une écorce grisálre et rude au toucher. Sa pulpe est rouge et
tres agréable. Les fleurs se montrent sur les branches de deux ans,
aussilót aprés la chute des Icuilles, qui a lien en janvicr, pour ne
se reproduire qu'au raois de mars , quand la floraison est ter-
minée. Cet arbre, ordinairement de forme p_) ramidale, fait un bel
effet comme bordure d'allée. Une terre franche et fraiche lui
convienl. II se mulliplie également de graines.
CALOPHYLLUM, L. Juss., Camh., DC.
■
Calyx coloratus 2-4 sepalus, ebractcatiis, sepalis exte-
rioribus minoribiis : pétala sa^pius 4, rarius 2, sepalis op-
posita. Stamiiia numerosa^ rarius deíliiila : filamenta li-
bera aut plus miiuis ínter se basi subcoalita : autheríe
terminales obovoideaí biloculares; loculis sulco longitudi-
nali deliiscentibus. Ovarium ovoideum vel globosuní, uni-
loculare, uniovulatum : óvulo erecto. Stylus ci-assus^ teres,
subcontortus. Stigina termínale subcapitatum, lobatum.
Drupa globosa aut ovoidea : putamine uniloculari monos-
permo. Semen globosum aut ovoideum. E|)isj)ermium mem-
hranaccum, tenue. Embryo antitropus : radícula hrevís :
cotyledones crassíssima;.
Arbores intratropicales. Folia opposita íntegra, coriácea,
persistentia , nervis transversis parallelis, ereberrimís ,
244 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
striata ; flores paivuli , sa.'|]ius polygami, racemos aut paní-
culas axillares efíbrmantes.
CALOPHYLLUM CALABA.
Caloplijdlum calaba, Jacq., yím.y p. 269, t. 1G5. DC,
Prodr., I, p. 562.
C. folüs obovalibus subellipticis , ápice obtusissimis basi sen-
sim in petiolum altenualis; floribus in racemulos axillares pau-
cifloros dispositis, petalis obovalibus.
Crescit in diversis insulíe Cuba3 parübus. Vuelta de Abajo.
Floret in mensibus maio , junio et julio.
Ohservation.
Le Calophrjllum calaba, Jacq., est connu á la Havane sous le
nom A'Ocuje. C'est un tres grand arbre qu¡ acquiert jusqu'á
soixante pieds d'élévation et qu¡ vegete facilement dans toute
espéce de terrain.
CANELLACEiE.
CANELLA.
Canella, Browne, Jam., 275. Gaertn., I, p. 373, t. 77.
DC, Prodr.y I, p. 563.
Winterana^ L., Gen., 598.
TVinterania, Jiiss., Gen, (^jorsan ex errore tjpograpliico^,
Calyx ciipulíeformis, 3-sepalus, persislens : sépala ima
basi coalita, lalissima, obtusa, coriácea et margine tenuiora.
Pétala 4-5 erecta, ovalia, sessilia, obtusa, subconcava, inse-
qiialia, carnoso-coriacea, avenia. Stamina saepius decem,
omnino monadelpba. Andropborum- ovoideum, ápice an-
gustatnm et al)rupte truncatum. Antherae in medietate su-
periori et angustiori androphori innatíe, fere contigiiae,
biloculares : loculis linearibus, sulco longitiidinali dcbis-
centibiis. Ovarium 1-lociilare, G-oviüatum : ovilla per pa-
ria disposita ct ad eamdem parietis interna3 altitudincm
inserta , reniforinia, conipressa^ et funiculo gracili pcritro-
pia. Stylus brevis, crassus; stigma obsolcte trilobum. Fruc-
tus baccatus , globosus, pisiformis , indebiscens, i-lo-
cularis , sa'pius '2-3-spermus. Semina iiigra , nitentia,
siibgloboso-reniformia. Epispermium dúplex : exterius
crustaceum, fiagile; interius tenue, membranaceum et nú-
cleo adbaírcns : endospermium carnosum , scmiui con-
forme. Embryo inclusus, in parte superiori endospermii
situs, endospermio dimidio brcvior : radicida brevis, ob-
tusa, ad biluin versa ; cotvledones obloníía;, aní^uslala? ,
tenues.
2Í.6 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIUES.
Observaíions.
Le genre Canelta a élé assez mal connu jusqu'á préscnl et asscz
incomplétcment caractcrisó. C'esl ainsi, par excmple, que, daus
le premier volume du Pródromo ^ M. Decandolle décrit le cálice
comme formé de cinq sépales, tandis qu'il n'en a que trois. II
donne le fruit comme élant á trois loges, tandis qu'il n'est ja-
máis qu'á une seule loge , conlenant communément deux ou
rarement trois graines noires, luisantes ct presque globuleuses.
Ce fruit provient constamment d'un ovaire, a une seule loga,
qui offrc six ovules rapprochés deux par deux vers le milicu de la
hauteur de la paroi de l'ovaire , et altachés á la méme hauleur ,
mais separes l'un de l'autre, au mojen d'un funicule assez long.
Ces OYules sont reniformes et comprimes. Les graines offrent
bien, comme je m'en suis assuré, la structure deja signalée par
Geertner : elles conliennent un embrjon tres petit, á radicule
courteetcvlindrique, ácotjlédons étroits, allongés, planes, daiis
la partie supérieure d'un endospcrme charnu.
II n'cst pas étonnant qu'une plante dont les caracteres avaicnt
été si mal définis n'ait pu jusqu'á prcsent étre définitivement
placee á demeure dans une des familles auxquelles on l'a tour á
tour rapportée. Ainsi elle s'éloigne des Méliacées dont on l'avait
rapprochée, surtout á cause de ses étamines monadelphes, par le
nombre de ses étamines au moins double de celui des pétales, par
son ovaire uniloculaire et ses ovules pariétaux. Le genre Canella a
ensuite été réuni aux Guttiféres : mais ses étamines en nom-
bre determine, complétement monadelphes, son ovaire unilo-
culaire, ses graines parietales, pourvues d'un tres gros endos-
pcrme charnu, dans la partie supérieure duquel est un embryon
cjlindrique, tréspetit, sont autant de caracteres qui le rejettent
en dehors des Guttiféres.
Plus récemment mon excellent ami M. 3Iartius a rapproché
le genre Canella de son genre Platom'a (Flor. Bras., III , p. 170).
Mais c'est un rapprochement que nous ne saurions adopter. En
effet, selon nous il n'existe presque aucun rapport entre ces deux
genres. Ainsi le premier a les feuilles alternes, le second oppu-
sées. Dans le Canella les étamines sont en nombre double des
pétales et complétement monadelphes, dans le Platonia elles sont
cxcessivement nombrcuses etleurs filets sont réunis par leur base
CANELLACE.E. ÚM
en c¡iu| faiscoauv. I.'ovaire dans le premier esl uniloculaire el
contienl six ovules paritUaux, rapprocbés deux á deux ; dans le
second il offrc cinq loges, conlenant chacune plusicurs ovules
attachés á leur angle interne. Le Platonia offre un disque lij-
pogjne et lobé , qui manque complétemenl dans le Canella. Dans
le Platonia le fruit de la grosseur d'une orange , charnu intérieure-
nient, présente cinq tres grosses graines contenues chacune dans
une loge. Ces graines conliennent un enibrjon c}^lindr¡que el un
peu arqué, place au centre d'un endospcrme charnu. Le fruit du
Canella est petil, pisiforme, renfermaut communément deux
graines dans sa cavité simple, dont les parois sont peu épaisses.
L'embryon, tres petit, est [ilacé dans la partie supéricure de l'endos-
perme. On voit, par cette rapide comparaison, qu'a l'exception de
la présence d'un endospermc charnu , qui existe dans ces deux
genres, presque toutes leurs autres parties offrent les différences
les plus tranchées. Aussi ne balancons-nous pas á penser que ces
deux genres ne peuvent étre réunis en une raéme f'amille.
Le genre Canella nous parait done n'avoir que des rapports as-
sez éloignés avec les diverses í'amilles de plantes Dicotylédones
Polypélales Hypogynes, dontonl'a rapproché jusqu'a présent, el
si nous devions lui assigner une place , c'est plutót vers les Terus-
troemiacées que nous irions la chercher. En effet, il y a uneanalogie
de port entre notre genre et plusicurs de ceux qui appartiennent
aux Ternslroemiacées. Dans cette famille l'ovaire est quelíjuefois
á une seule loge, avec des placentaires pariétaux , comme dans le
genre Cochlospermum , par exemple, et l'embryon e^t place dans
l'intérieur d'un endospcrme charnu. Mais qu'ou le remarque bien
nous sommcs loin d'indiquer ici une place déíinilive, c'est un sim-
ple rapport que nous signab)ns.
Des observations precedentes il resulte (¡ue la place du genre
Canella n'est pas encoré parfaitement fixée dans la serie des ordres
nalurels, que cependanl il a quelques al'linilés avec la famille des
Ternstra'miacées, et que, si on voulait fairede ce genre le type d'un
groupe parliculier , ¡I ne faudrait pas y reunir le genre Platonia
de ¡\Jartius.
Le professeur Martius (^Nov. gen., III , p. 1 70), aprés avoir dé-
crit le genre Platonia, (|ui selon nous apparlient a la famille des
(iutliléreS; par l'ensenible de ses caracteres, bien cjucí ses graines
soient pourvues d'un endospcrme, ajoute ces seuls mols : (• Plalo-
nia cuní (laneila pcculiarem familiam CancUaccarum coustiluere
'2 Í8 BOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
vidctur, pnii alus alhuniinis príesentia a Guttiferis dignosccndam. »
CuuiDic le cólébre ¡¡rolesscur de Munich , nous pcnsons que le gcnre
Candía doil conslituer le tvpc d'une faraille distincle ; mais pour
nous cette faraille nc doit pas contcnir le genrc Platoma. Nous
avons exposé précédemment les différcnces qui cxistent entre luí
et le genrc Candía.
CANELLA ALBA.
Cnnella alba , Murray, Sjst., 443. Swartz, Act. soc. Un.,
Lo7id., I, p. 9G, t. 8. DC, Prodr., I, p. 563.
TVinterana cajiella., L. sp., 636.
C. arbórea, foliis alternis , obovali-oblongis, oblusissimis , basi
sensim attenuatis, integris, glabris ; floribus terminalibus corym-
bosis.
Crescit in s\lvis insulse Cubse.
Nomina vernácula : Candía blanca j Curbana.
Observations.
G'est cet arbrisseau qui fournit Pecoree connue sous le nom de
Canelle blanche ou fausse écorce de Winter. II ne faut pas la con-
fondre avec la véritable écorce de Winter , qui vient du détroil de
Magellan et se retire du Dnjmis Wi'nterí de la famille des Magno-
liacées. La Canelle blanche est en morceaux ordinairement roulés,
d'une á trois ligues d'épaisseur , d'une couleur blanche rosee ;
plus pále en dedans, son odeur est aromatique et agréable, assez
semblable á celle de la canelle. Sa saveur est chande, aromatique,
un peu acre et amere.
Toutes les parties de cet arbrisseau répandent une odeur suave et
agréable : ses fleurs exhalent un parfum qui embaume l'air dans
les lieux oü elles s'épanouissent.
Aux Antilles, on se sert communénient de la Canelle blanche,
comme d'un condimonl, pour remplacer la Canelle de Cejlan. On
prepare , á la Martinique , avcc ses fruits une liqueur de table assez
agréable.
MARCGRAVTACE^.
MARCGRAVIA.
Marcgravia, Plum., Am., 29. L., Gcti., 640. Juss., Gen.,
244. Choisy, DC, Prodr., I, p. 565.
Calyx 6-sepalus : sépala insequalia , squamaeformia , co-
riácea, abbreviato-rotundata , subimbricato-incumbentia ,
oppositis consimilibus. Corolla gamopetala calyptrceformis,
ovato-siibconica , coriácea , in anthesi basi circumscisse
rupta et genitalia omnino includens. Slamina numerosa
uniserialia : filamenta liljera subulata : antherce terminales
oblongse, introrsee, biloculares, sulco longitudinali dehis-
centes. Ovarium ovoideo-globosum, unilocularc, trophos-
permiis 7-9 parietalibiis laminaiformibus , parte interna
libera ramosis et in hac parte tantum ovulis numerosissi-
mis omnino obtectis. Stylus brevissimus , crassns, vix ab
ápice ovarii distinctus. Stigma convexum, lineis glandula-
ribus 4-9 radiatum. Capsula coriácea, baccata, calyce per-
sistente suffulta , globosa, intus pulposa, unilocularis ;
cavitate intricatim divisa a semiseptis (tot quot radii in
stigmatc) in trophospermia varié laminatim divisa dcsinen-
tibus : cortice demum a Ijasi faliscente in piares partes.
Semina numerosissima, minutissima, siibarcuata, oblonga.
Frútices ssepiusradicoso-scandentesetparasitici : folia al-
terna , coriácea : flores terminales, sa^pius in sertulum dis-
positi. Bracteae deformes, subcalyj)lra!formes , in media
florum congerie aut rarius singiilis pedunculis innataí.
250 BOTANIQUE. — PLANTES VASCÜLAIRES.
MARCGRAVIA UMBELLATA.
Marcgravia umbeUata, L., sp., 503. Jacq., Am.j p 156,
t. 96. Plum., Gnu., Vil, t. 173, f. 1. Lamck., lU.,
t 447. DC, Prodr., I, p. 566.
M. rarais dependentibus , foliis subsessilibus, oblongo-olliplicis,
aculis, integris, coriaceis;, ramorum stcrilium minoribus ovali-
bus, obtusis; floribus longe pcdunculatis, in sertulo tcrminali dis-
posilis; bracteis pedunculatis oblongo-cuculliformibus.
Crescit parasítica in arboribus , circa Jagua.
Observations sur la famille des Marcgraviacées.
Cette petite famille a pour type le genre Marcgravia de Plumier,
d'abord place par M. de Jussieu dans la famille des Capparidées,
mais rapproché cnsuile par le mémc savanl des Guttiféres, oü il
formait une scclion a part . qui a élé adoptéc comme famille dis-
tincte par MM. Choisj, Kunth el de Caudolle. Mon pére est le
premier qui ait bien fait connaitre la structure de ce genrc singu-
lier, ainsi que le rapporte M. de Jussieu dans le mémoire qu'il a
publié sur ce genre, dans le tome XIV des Aúnales du Muséum.
L'ovaire est globuleux, sessile, constammenl a une seule loge,
quoiqu'il ait élé décrit par les auteurs méme les plus récens, comme
á plusieurs loges. De la paroi interne de cel ovaire naissenl de qua-
tre á huit Trophospermes qui s'avancenl vers le centre de la ca-
vilé sous la forme de lames minees, d'abord simples, divisées cn-
suile en deux ou trois braucbes diversement sinueuses el ramifiées
et toutes couverles d'ovules tres [letits et tres nombreux. Le fruit
est coriace, charnu et pulpeux á son intérieur, oü les graines, forl
petites, sont placees au milieu d'une masse cbarnue. Ce fruit est
ou indéhiscent, ou s'ouvre en plusieurs valves, tres souvení du som-
raet vers la base, comme dans les genres Marcgravia et Sourouhea,
dont les cinq vahes sont adhérentes entre elles par leur somraet et
portant une parlie des placentas sur le milieu de leur face interne
La structure iutérieure des graines , dans celte famille, n'avait
jamáis étédécrile, quand nous l'avons fait connaitre, en 1826,
dans le dixiéme volurae du Dtctionnaire classtque d'histoire natu-
relle , aux arlicles 3íarcgravia et Marcgraviacées. Ces graines se
MARCGKAVIACEiE. 251
composenl d'un double tégument, l'un extérieur plus épais el
comme carlilagineux, l'autrc intéricur minee et pellucide, recou-
vrant imniédiatcment rcmbryon, qui est drcssc, homotrope et a ra-
dicule tres courte.
Jusqu'á présent la famille des Marcgraviacées n'a point eocore
été placee d'une maniere bien délinilive, dans la serie des ordres
uaturels. M. Choisy leurtrouvc des rapports avec les Ébénacées
par leur corolle monopctale ; mais ees rapports , si en effet ils
existent, et j'avoue que j'en doute fortement, sont bien éloi-
gnés; car, á notre avis, le t}pe de la corolle dans les Marcgravia-
cées est une corolle formée de plusieurs pétales, réunis acciden-
tellement entre eux ou par le moyen des étamines : quant aux
affinités de cette famille avec les Hypéricées et les Guttiféres, elles
sont beaucoup plus evidentes , surtout avec les premieres. Ces rap-
ports devienncnt encoré plus grands par la connaissance de la slruc-
ture de la graine , que nous avons précédemment indiquée. Dans
les Marcgraviacées, en effet, l'embryon est dépourvu d'endos-
perme, aussi bien que dans les Guttiféres et les Hypéricées.
Cependaiit il est une autre famille avec laquelle les Marcgravia-
cées ont aussi quelques rapports, c'est celle des Flacourtianées. Et
d'abord la slructure de Tovaire est la méme dans ces deux familles,
avec cette différence toutefois, que dans la derniére je n'ai jamáis
observé de placentaires sous la forme de lames ramiBées. Dans le
genre Antholoma de M. Labillardiére, les étamines sont insérces
sur une sorte de disque subéreux , qui a quelquc analogie avec
celui qu'on remarque dans plusieurs des genres des Flacourtia-
nées et en particulicr dans le Bañara, le Kiggelaria, le Neu-
mannia , etc. Mais les Flacourtianées ont un endosperme charnu
épais, dans Tinléricur duquel est place l'embryon , et cet endos-
perme manque dans les Marcgraviacées.
II resulte de ces observations que ce groupe. tres bien caractérisé
par son port, par l'enscmble des caracteres de sa fleur, de soíi fruit
et de sa graine, n'a que des rapports éloignés avec les différentes
autres familles du régne vegetal , el (jue sa véritable place reste en-
coré indécise.
HIPPOCRATEACEiE.
HIPPOCRATEA, Lin., Juss., Kunth, DC,
Calyx 5-sepalLis ; sépala basi incumbentia, subcoalita.
Pétala 5 sepalis alterna , eequalia , forma varia. Discus
fundum calvéis occupans. Stamina 3 _, filamenta bre-
via, basi dilatata , complánala, in ambitn disci seu ín-
ter ejus marginem et ovarium inserta : antheroe terminales
bilocularcs, didymse , introrsae, rima transversali dehis-
centes. Ovarium sessile, disco partim obtectum, 3-locu-
lare, loculis 2-G-ovulatis. Stylus brevissimus vix ab ovario
distinctus, aut nuUus : stigma lerminale trilobum, mini-
mum. Fructus : capsulae samaroidege 3, vel abortu 1-2,
basi subcohaerentes, compressse;, uniloculares, in duas val-
vas, máxime carinaías dehiscentes. Semina basi affixa, in-
ferné alata , oblonga , compressa et Aceris speciei meri-
carpium inversum cemulantia. Epispermium coriaceum :
embryo versus apicem seminis situs : radicula minima ad
hilum versa : cotyledones complanatae, magnse.
Arbores vel frútices scandentes in utriusque orbis regio-
nibus intratropicalibus crescentes : ramnli scepius spiraliter
contorti. Folia opposita integra, aut dentata, stipulata, basi
articulata. Flores parvuli, dichotomo-racemosi, basi brac-
teis 1-2 squamgeformibus suffulti.
HIPPOCRATEA IIVTEGRIFOLIA , Nob.
H, caule scaodente, ramulis spiraliter contorlis; foliis opposi-
tis, brevissírne peliolalis, ovalibus, basi apiceque oblusis, glabris,
intcgris, sublus rcticulalo-venosis, subcoriacois ; íloribus in race-
HIPPOCRATEACE.E. 253
muiu laxum, pauciílorum, sajpius terminaiem disposilis, sepalis
ovalibus obtusissimis.
Crescit in sylvis circa Ganabacoa. Florcbat mcnse junio.
Ohservation.
L'espéce que nous nommons ici Híppocratea integrifolt'a se rap-
proche assez par ses caracteres de VH. ovala, mais elle en difiere
surtout par ses feuilles ovales, courtes, tres obtuses et non den-
tées dans leur contour. Elle a aussi quelques rapports avec VH. ca-
rnosa, Swartz. Mais ses feuilles sont égalemeiit obtuses á ses deux
extrémités ct non acuminccs a leur sommet , ses sépales sont égale-
ment oblus el non lanceóles. Je regrette de n'avoir eu á ma disposi-
tion qu'un échantillon incomplet de cette espécc, pourvu seule-
raent de quelques boutons non épanouis, sans fleurs ni fruits. II
ne m'a pas été possible d'en donner une description détaillée.
ERYTHROXYLACE.E.
ERYTHROXYLÜM.
Erjthroxjlum, L., Gen., n° 575. Juss., Gen. DC, Prodr.
Calyx quinquepartitus , sequalis , persistens. Pétala 5
hypogyna , aeqiíalia , sessilia , facie interna squama pli-
cata aucta. Stamina 10, hypogyna; filamenta basi dila-
tata et in urceolum brevem connata , cseterum libera ,
erecta et saepius persistentia : antherae introrsse, basi af-
fixge^ biloculares et siilco longitudinali dehiscentes. Ova-
rium liberum, uniloculare , uniovulatum; óvulo péndulo
(rarius ovarium pseudotriloculare , loculis duobus sub-
abortivis, vacuis). Styli tres, saepius breves, stigmate ca-
pitato terminati. Fructus parvulus oblongus, drupaceus,
basi calyce et saepe fdamentis staminum persistentibus sti-
patus. Nux ossea, oblonga, saepius 4-6 costata, indehis-
cens aut bivalvis , unilocularis, monosperma. Semen pen-
dulum , nuci conforme. Epispermium membranaceum ,
raphe longitudinali lineari notatum. Endospermium car-
noso-subcoriaceum. Embryo axilis, fere longitudine en-
dospermii, radícula teres, ad hilum versa, cotyledones
oblongae acutae.
Frútices aut arbores , habitu peculiari : ramuli com-
pressi, post foliorum delapsum stipulis approximatis squa-
maeformibus subimbricatis obtecti. Folia alterna, breviter
petiolata, integra. Flores solitarii, gemini aut fasciculati,
axillares et post foliorum delapsum laterales.
ERYTHUOXYLACEU. 255
• § I. Flores subsolitnrii.
ERYTHROXYLUM BREVIPES.
Erythroxjlum hvevipes ^ DC, Prodr., I, p. 573.
E. foliis parvulis obovaü-spalhulatis, obtusis, rarius craargí-
iiatis, brevitcr pctiolatis, coriaceis, glabris, subtus paUiílioribus ;
floribus brevissime pedunculatis, axillaribus, pedicellis vix flore
longioribus, fruclu uniloculari.
Crescit in rupestribus maritimis, circa Cabana ,, raense octobre
floreos.
Ohservaiion.
Cette espécc esl facilement caractérisée par scs feuilles tres pe-
tites, obovales spathulées, Irés obtuses ou quelquefois un peu émar-
ginées; parses fleurs solitaires, dontle pédoncule est excessivement
court.
ERYTHROXYLUM SPINESCENS , N oh .
E, caule brevi, ramosissimo, ramis divaricatis, ramuüs brevi-
bus, ápice spinescenlibus ; foliis obovalibus, obtusis, basi attenuatis,
brevissime peliolatis, coriaceis, glabris, subtus pallidioribus el
rcliculalo-vcnosis; floribus síepius solitariisj pedicellis flore duplo
longioribus; fructibus trigonis, 6-costatis , 1-locularibus.
Crescit circa Guaniman, ab ill. don José María Valenzuela de-
tecta.
Descriptio.
Arbuscula dumosa, ramosissima, 2-3 pedes alta, ramuli altorni,
divaricati, breves, numerosi, rigidi el ápice spinescentes.
Folia alterna, brevissime petiolala, obovalia, ápice obtusa aut
subacuta, coriácea, glabra, integerriraa, subtus pallidiora et re-
liculato-venosa, G-9 lineas longa, 4-5 lincas lata.
Fructus pedunculali, sa^pius solitarii, oblongi, obtusi, subco^'-
lati , calyce persistente nec aucto basi cincti : 3-4 lineas longi.
Pericarpiura externe carnosum : nux ossea , costata , unilocu-
laris; nioQOsperma, in duas valvas dehiscens. Semen pendulum
¿56 BOTANIQUE. PLANTES VASCL'LAIRES.
forma nuci conforme ; epispermium tenue , raphe lineari de basi
usque ad apiceni seminis producía nolaluin. Endospcrmiura sub-
carucum.
Observation.
Le porl de cette espéce la distingue sur-le-champ de la prece-
dente, dont elle se rapproche par la petitesse et la figure de ses
feuilles. Mais dans V Erythroxylum spinescensles feuillcs, générale-
ment un peu plus grandes, sont réticulées á leur face inférieure :
les pédoncules des fleurs sonl beaucoup plus longs : mais les ra-
meaux courts , divariqués et finissant en poinle roide et épineuse
á leur sommet, sont les signes qui caractérisent essentiellement
cette espéce.
ERYTHROXYLUM ALA.TERNIFOLIUM , Nob.
E. ramosissimum ; foliis breviter petiolalis , ellipticis, basi sen-
sim attenuatis, ápice obtusisautemarginalis, coriaccis, glabris, lu-
cidis, integris, reticulalo-venosis ^ fructibus solitariis , breviler
pedunculatis, angulatis, subcorapressis et 4 costatis.
Crescil in Vuelta de Abajo.
Observation.
Un rameau de cette espéce examiné supcrficiellement a la plus
grande ressemblance avec un rameau de P Ala terne (Rhamnus ala-
ternus , L.). De la le nom spécifique que nous avons imposé á cette
espéce. Elle se rapproche par son port de VE. brevipes , DG. Mais
ses feuilles, qui ont une longueur de quinze á dix-huitlignes, sur
une largcur proportionnce, luisantes et réticulées sur leurs deux
faces, ne permetlent pasdc confondre ees deux espéces. Par leca-
ractére de ses feuilles notre E. alatermfolium aurait plus d'aualo-
gie avec VE. spinescens. Mais les feuilles du premier sont beaucoup
plus grandes; ses drupes sont portees sur des pédoncules plus
courts, et, au lieu d'étre triangulaires et marquées de six cotes dont
trois plus sainantes, ainsi qa'on l'observedans VE. spinescens, elles
sont un peu comprimées, quadrilatéres et simplement á quatre
cotes, dont deux opposées plus saillantes.
ERYTROXYLACE.E. 257
§ II. Flores gemini aut fasciculati.
ERYTHROXYLUM HAVANENSE.
Erjthroxylum Havanense , Jacq., Am., 135, t. 87, f. 2.
Swartz, Ohs.y 185. DC, Prodr., I, p. 574 (non Kunth).
E. foliis breviter petiolatis, elüpticis, ápice acutis, rarius obtusis,
ulrinque glabris : pedicelUs ssepius geminis, longitudine fructus
aut paulo longioribus^ fruclibus parvulis, obtusetrigonis.
Crescit in monlosis prope Ja^ua , a clarissimo José María Yalen-
zuela deteclum.
Ohservation.
Des feuilles ellipliques également amincies á leurs deux extré-
mités, généralement aigues a leur sommet , qui ccpendant esl quel-
quefois oblus ; des pédoncules gemines, au moins de la longueur
desfruits, qui son t ovoides, un peuallongés, á troisangles mousses,
n'ayant guére plus de Irois a quatre lignes de longueur, caracté-
risent tres bien cette espéce.
ERYTHROXYLUM OBTUSUM.
Erjthroxjlum ohiusum, DC, Prodr.j, l^ p. 574.
E. Hnvanense j Kunth, Nov. gen., V, p. 177 (non Jacq.).
E. owiíum y Cdi\3in., Diss., VIII, p. 404, t. 233.
E. foliis obovalibus, obtusissimis, basi angustatis vix petiolalis,
superno viridibus, sublus pallido-glauccscentibus ; pedunculis nu-
merosis, quasi fasciculalis, fruclu duplo longioribus , gracilibus;
fructibus parvulis, sa^pius hexagonis.
Crescit in divcrsis Ínsula; Cubíc partibus, circa Cabana. Fruc-
tus maturi in mense aprili.
Observation.
II cxisle une tres grande ressemblance entre cello ospóce et cello
que Jacquin a décrile ot figure sous le nom á'Eri/throxylKtn hava-
Ll>l. IL. \ASC. 17
258 «OTAMOLE. l'I.AMES VASCULAIRES.
nense. Cepoiulanl VJí. vblusum se disliiií^uo par scs ícuilles obovales
Ires obtusos el non clliptiqucs et aiguíis, tres glauques ot hlan-
chñtrcs á leur face ¡nféricure, qui l'est fort peu dans l'espece
de Jacquin, Les fruils sont bcaucoup plus nombreux dans VE.
obtiisum et portes sur des pédoncules plus longs.
ER\THROXYLüM KUFUM.
Erjthroxjlum rufum, Cavan., Diss, , VIII, p. A04,
t. 232. DC, Prodr., I, p. 575.
E. foliis ellipticis ápice obtusis, aut suberaarginatis, basi atle-
nuatisj poliolatis, utrinqueglabris, superne viridibus, subtus fuscis
glaucescentibus ; fructibus fasciculalis^ longitudine pedicellorum,
ovalis costatis.
Crescit in pluribus insulse Cuba regionibus {Vuelta de Abajo).
Observation.
Celte belle espéce a des feuilles grandes, elliptiques, allon-
gées, tres obtuses, ou un peu émarginées au sommet, glabres,
d'une couleur fauve á leur face inférieure, qui est un peu glau-
que. Ses fruits sont pédoncules et fasciculés, ayant jusqu'á cinq
et siv ligues de longueur et marqués de cotes obtuses en nom-
bre variable.
ERYTHROXYLUM AFFINE , Nob.
E. foliis obovalibus aut oblongo-obovalibus, ápice obtusissi-
mis, coriaceis, longiuscule pctiolatis, subtus fusco-glaucescenti
bus; fructibus subfasciculatis , oblongis, costatis, pedúnculo bre-
viori, ápice dilatato suffultis.
Crescit circa Jagua, a ciar. José Maria Valenzuela detectum.
Observation.
Nous avons fait de cetle forme une espéce particuliére , qui a
de grands rapports avec la precedente (£". rufum). Comme cette
ERYTIIROWLAf.E^. 259
dcrniére elle a les feuilles (l'uiie couleur bruñe ferrugineuse á sa
face inférieure, un pcu glauques, Mais ees feuilles sont coriaces ,
obovales 5 les fruits sont nioins nombreux, moins gros, porlés sur
des pcdicelles plus courls, tres sensiblemenl épaissis dans Icur
par tic supérieure.
31ALPIGHlACEiE.
DIPLOSTEMONES.
TRIBUS PRIMA.
PLEUROPTERYGIiE SEU HIRE^..
TRIOPTERYS, L. Juss. Ad. de Jicss.
Calyx 5-partitus, laciniis 4 basi biglandulosis. Pétala ca-
lyce longiora, imguiculata, limbo subintegro. Stamina 10,
omnia fertilia, 5 alterna longiora, filamentis basi coalitis,
antheris glabris. Styli 3 breves, rigidi^ ápice oblique trun-
cato stigmatiferi. Ovaria 3 in unum trilobum coalita, sin-
gula dorso longitrorsum 3-cristata, lobuloque infra cristam
appendiculaía. Samarse 3 dorso trialatae, alis duabus late-
ralibus erectis cum tertia inferiore descendente in unam
marginalem alte trilobam confluentibus et preeterea medio
brevius cristatae.
Frútices antillani scandentes. Folia opposita, glaber-
rima, venosa, lucidaque, coriácea _, brevissime petiolata,
eglandulosa. Racemi axillares et terminales, interdum in-
ferné ramosi : pedunculis floriferis basi bracteatis juxtaque
bibracteolatis , ápice cum pedicello longiori articulatis.
Flores caerulei vel violacei.
(i) Consultez les travaux de M. Ad. de Jussieu sur la famille des Malpighia-
cées : ^nn. sciences nntur. , avril et mai i84o et ylrchu'es du muséum, an. i84o;
nons en avuns emprunte les caracteres des genres.
MALPIGHlACE.li:. 1¿{\i
TRIOPTERYS RÍGIDA.
Triopterjs rígida , Swartz, Fl. Ind. occid., II, p. 85*J.
T. lucida, Kunth, Nov. gen. y V, p. 1G7, t. 451. DC,
Prodr.y 1, p. 586.
T. Havanensis y Kuiith, 1. c, p. 1G8. Prodr.y I, p. 586.
T. foliis figura variis, obovalibus, abrupte acuminalis aul ob-
lusis, aut ovalibus aculis, aut oblougo-lanceolatis, coriaceis, gla-
brís, superne lucidis, subtus pallidioribus, raccmis paniculiflormi-
Ims, lerminalibus aut'axillaribusj peliolis cglandulosis.
Crescit íq diversis insulte CubíE parlibus.
Observation.
Voici encoré une plante dont les feuilles sont extréniement va-
riables et ont entrainc quelques botanistes á ófablir plusieurs
espéces, qui ne sont que de simples variations accidentelles. Un
examen attentif et de nombreux échanlillousnousont amené á re-
connaitre que les Irois espéces désignées, sous les noms de Tn'op-
terys rígida j Swartz, T. lucida^ Kunth, et T. havanensis , Kuiilh,
appartiennent á une seule et méme cspéce, pour laquelle nous
avoüs conservé le nom imposc par Swartz.
TRIBUS SECUNDA.
NOTOPTERYGIE^ seu BANISTEIUíE.
HETEROPTERYS, Kunth, Ad. de Juss.
Calyx 5-partitus, laciniis vulgo 4 (rarissime pauciorihiis
vel ómnibus) basi biglandulosis , raiius eglaiululosis. Pe-
tala calyce longioia , uiiguiculata, limbo vix deiiticnlato,
non raro carina to. Stamina 10, omnia fcrtilia, ina'([iuilia
(calycinis laciniis opposita, altcrnis longiora , príctereaquc
postica in infloresccntia caíteris vulgo minora) : filamcnla
basibus coalita : antheríc glabra; rarissime pilosa;. Slyli 3,
rigidi, ápice uiicinalo comprcssi ct hiiic stigmatifcri, stig-
262 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
mate ci'isíaeformi. Ovaría 3 introrsum ínter se coalita,
dorso compresso-gíbljosa. Samanc 3 , aut abortu paucíores,
ápice in alam expansae, margine postico-inferiori crassio-
rem, lateribns convexce, Isevesque, rarissime cristatae.
Frútices americani, interdum scandentes. Folia oppo-
sita integerrima, glabra vel piibentia, pube interdum me-
tallicum renitente , subtus vulgo glandulifera, breviter pe-
tiolata : slipula) inconspicuíE. Inflorescentiae aspectu variae ,
in panículas, corynibosve terminales, aut ad summa folia
axillares, ex umbellulis racemulisve conflatos, foliorum su-
premo rum bracteseformium abbreviatione saepius compo-
sitae : pedunculi breves, cum pedicellis vix longioribus
articulati, ipsis lapsis persistentes basi bracteati, ápice vel
infra apicem opposite bibracteolati, rarissime nulli. Flores
parvi, lutei, rarius rosei vel albi (cserulescentes in única
specie dicuntur).
HETEROPTERYS LAURIFOLIA.
Heteropteij s laiuifolia, Ad. de Juss., Malpigh.
Banisteria laurifolia, L., Sp., 611. Swartz, Ob., 182.
DC, Prodr., I, p. 589.
H. foliis obovalibus aut ellipticis, obtusis aut síepius acumina-
tis, coriaceiS; glabris, reticulato-venosis, racemis paniculatis axil-
laribus , ferrugineo-tomentosis, samaris basi ferrugineo-subto-
men tesis.
Crescit in pluribus iusulae Cubse parlibus.
BANISTERIA , Jd. de Juss., Fl. Br.
Banisterice sp., Kunth, DC.
Calyx 5-partitus, laciniis 4 (rarissime ómnibus) basi bi-
glandulosis, intei^dum eglandulosus. Pétala longiora, un-
guiculata, limbo fimbriato dentatove glabro vel pubente,
inaequalia. Stamina 10, omnia fertilia, inaequalia (calycinis
MALPiGlIlACE.E. 263
laciiiiis ¡ngequalia, alteinis loiigiora , praítereaquc postica
in inílorescentia ca^terisque vulgo m¡nora\ íilanienta basi-
bus coalita : antbeiíe loculis introrsum connectivo crasso
glanduliformi , non raro excrescenti, adnatis, glabris aut
pilosis. Styli 3 stigmate capitellato terininati, serins trun-
cati. Ovaría 3 inter se coalita, singula dorso gibbosa, hir-
suta. Samara; 3, autabortupauciores, ápice inalamexpansaí,
margine antico-superiori crassiorem, lateralibus interdum
cristatse vel muricatai. :
Frútices intertropico-americani, plerumque scandentes.
Folia opposita, rarissime 3-verticillata, integerrima, bre-
viter aut vix petiolata , subtus ad basin saepius glandulifera,
bistipulatata , slipulis minulis deciduis^ rarius basi dilátala
in annulum interpetiolarem connatis. Umbella3 plerumque
4-flora;, abbreviatione foliorum summorum bracteeefor-
mium panículas plus mínus ampias, terminales, lateralesque
componentes ; rarissime racemi similíter ípsi compositi : pe-
dunculi floríferi rarius breves, vulgo subnulli, pedícellís
tune basi articulatis et ibidem l)ractea extiorsum, bracteola
duplicí ad latera involucratís. Flores roseí aut luteí, rarius
albí (Ad. de Juss., 1. c).
BANISTERIA PAUCIFLORA.
Baiiisteria pauciflora , Kunth , Nov. Gen., V, p. 160.
DC, Prodr.,\, p. 590.
B. l'oliis ovali-acutis, submucrouatis, basi rotundatis, coriaceis,
supernc nig^ro-viridibus, sublus pallidioribiis, pubenlilmS;, vcrsus
basin saípius biglandulosis; íloribus cymosis terminalíbus.
Crescit circa llavananí, Cabanam el alibi. Id iliense oclobre llu-
vcs fruclusquc gercns.
264 nOTANIQUE. — PLANTES VASCÜLAIRES.
STIGMAPIIYLLON, Jd. de Juss., F/. Br.
Banisierice sp.j L. et Auctor.
Calyx 5-partitus, laciniis 4 biglandulosis. Pétala 3-4 lon-
giora, unguiculata, vulgo denticiilato-ciliala , inaequalia ,
glabra. Stamina 10, dissimilia , inaiqualiaque; 4 subin-
leriora , laciniis calycinis glandulosis opposita, sterilia aul
minora; 6 subexleriora , semper fertilia, alterna, crassiora
et majora, cademque slylis opposita : fdamenta basibiis con-
nata; anlhera? glabree, aut introrsum villosse , connectivo
crasso glanduliformi , lóculos in 4 subinterioribus aut
nullos aut subabortivos gerente. Styli 3 divaricati, ápice
introrsum papilla stigmalica instructi, extrorsum in appen-
diculam foliiformem vel rarius unciformem expansi, raris-
sime tantum compresso-dilatati. Ovaría 3 in unum inter
se coalita, dorso gibbosa. Samarae 3 , aut obortu pauciores ,
saepe latere cristata?, ápice in alam extensas, margine antico-
superiori crassiorem nec raro inferné appendiculalam.
Frútices americani scandentes, radicibus saepius tube-
rosis. Folia opposita (nonnunquam in summis ramis al-
terna integerrima , dentata , vel varié lobata , forma saepe
ludentia, interdum ciliata, peiiolata, petiolo plus minus
elongato, biglanduloso^, bistipulala, stipulis minutis, deci-
duis. Umbellae in ramis terminales, vel saepius in ramulis
axillaribus, foliorum abortu quasi nudis, et pedúnculos com-
munes mentientibus, iis ramosis paniculatae, aut saepius
semel dichotomis ternae , laterales tune stipitatae mediaque
sessilis et eadem nonnunquam axe elongato racemiformis :
pedicelli cum pedunculis subaequalibus, basi bracteatis et
ápice bibractcolatis articulati, vulgo in cornucopia inflati
et ante anthesim recurvi. Flores lutei.
MALPKillIACEyE. 265
STIGMAPHYLLO^ SAGR.EANUM, A. dc J.
TAn. XXVIII.
S. füliis polymorphis, clliplicis, vel ovatis, vel obovatis, vei li-
neari-obloDgis, linguilormibusve, glaberihnis, utrinque norvoso-
reticulalis, subtus cinerco-griseis, coriaceis, petiolis infra apicem
biglandulosis; antherisglabris, samara) parva?, glabrala^, virentcs,
latcribus incrmibus^ ala ad basin introrsum acute appendiculata.
Descriplio.
Caulis lignosus ramosissimus , sarmentosus : rami virgali, lere-
tes, glabri, tuberculis minimis, puncliíbrmibus scabri 3 rauíuli
pubentes.
Folia opposita, máxime varia, nunc elliplica, vel ovalia, vel
obovalia, ápice oblusissima el breviler mucronata, nunc oblongo-
linearia , linguiformia, obtusa ct mucronata, basi semper obtusa ,
coriácea, glabra, integra el margínala, superne subtusque rclicu-
lato-venosa, subtus pallidiora, 2-3 polHcos longa, semipollicem ad
sesquipolliccm lala : peliolus superne sulcatus, subcanaliculalus,
3-4 lineas longus, glaber, paulo infra apicem glandulis 2 slipila-
tis nolalus.
Flores subcorymbosi , torminales : pedunculi primarii sensini
versus apicem incrassali el lúe pedúnculos proprios, sicpius í-8 ser-
lulalos, gráciles, glabros, fere unciales, unifloros, gerentes. Brac-
tea squammiformis ad basin singulorum pedicellorum.
Calyx 5-partilus, regularis , persistens : lacinia; ovales sub-
acula;, erectie, basi biglandulosa;.
Peíala 5 íequalia, palenlia, longo unguiculala, suborbicularia,
oblusissima, basi cordata, margine inaíqualiter denticulala. ün-
guis calyco paulo longior, gracilis, superne subcanaliculalus.
Slamiua 10, ima basi monadelplia, inanjualia. (llámenla glabra
crassiuscula subulata. Anlliene introrsaí, suborbiculari-didynue,
dorso aflix»', biloculares : loculis rima longiludinali dehiscenlibus.
Ovarium in fundo calycis sessile, subglobosd-lrilobum, lobisob-
tusis, hirlis, crista longiludinali laniella-lormi notalis. Slyli Iros
dislincli, crecli, subiníCíiualcs, ([uasi obtuso lri(|U(tri, glabri, ápice
¡26 G BOTANIQUE. PLAMES VASCULAIRES.
íihruple ol laleraliter desiuentes in appendiccm subunciforinem,
loliosum aculuni.
Fruclus : samaraí s.cpius 2, rarius 3, basi seminifera ovoidcse,
sul)liirlella>, laleraliter in alain subf'alcifürmeni , veriosam , glabram,
virideai cxpansae, et ápice in appendiccm brevem subacutam de-
sinéntes.
Crescil in sepibus et sjlvis circa Havanam.
EXPLICATIOX DES FIGURES DE LA. PLANCHE XXVIII.
1. Bouton de fleur grossi, pour fairc voir la forme du cálice
et les deux glandes qui naissent sur chacun de ses lobes. 2. Fleur
enliéreépanouie et grossie. 3. Systémc staminal. 4. Pislil. 5. Les
stigmates vus sur deux de leurs faces. 6. Fruit entier, composé
de deux samares. 7. Une des samares grossie. 8. Embryon separé
de ses euveloppes seminales.
STIGMAPHYLLON RETICULATUM , Aclr. de JllSS.
S foliis polymorphis, oblongo-ovalibus , mucronulatis, aut
oblongo-linearibus , glaberrimis, supra laívii)us et lucidis, subtus
nervoso-reticulatis , fusco-ferrugineis, raarginatisque, coriaccis ;
peliolo infra apicem biglanduloso; antheris glabris; stylis ápice
in appendiculam Iruncatam, vcl unciformein productis ; samarse
parva;, glabralaí, rubentes, lateribus inermibus, ala acute basi
introrsum a{»pend¡culata.
Crescit in pascuis inundatis et montosis (Vuelta de Abajo), mense
martio florens et fructus maturos proferens.
Ohservalion.
Cette cspéce est presqucaussi polymorphe que la precedente, á
laquelle elle ressemble extraordinairement. Aussi m'a-t-il fallu
l'autorité de M. Adrien de Jussieu, qui a fait une étude si appro-
fondie de toules les plantes de la famille dos Malpighiacées, pour
ne pas la considérer comme une simple varióte du Sligmaphyllon
Sagrceanum. C'est le mcme port , la memc variation dans les
feuillcs, tantót oblongues. elliptiques, obtuses et mucronées, tan-
lót linéaires allongécs et prcsqueaigues. Mais ees fcuilles sont lisses
WALPIGIIIACE.'E. 267
ct luisantcs á leur face supérieure, dans le Sttgmaphíjllon reticu-*
latum, tandis qu'ellcs sont ternes el finement réticulécs dans le
Stigm. Sagrwanum. Ces feuilles sont pales et grisátres á leur lace
inférieure dans cette dcrniere espece, tandis qu'elles sont d'une
teinte bruñe et ferrugineuse dans le S. reticulatum. Dans cette der-
niere espece les samares , dont l'aile est plus élargie, sont cons-
tamnient d'une coulcur rouge intense, tandis qu'elles rcstcnt
verles dans le S. Sagrceanum.
STIGMAPHYLLON DIVERSIFOLIUM , ^. de JuSS.
Banisteria dwersifolia, Kiiiith, Nov. gen., V, p. 150.
DC, Prodr., \, p. 590.
B. ledifoiia, ibid.
S. foliis polymorphis, nunc ovalibus, obovalibus, aut ellipticis,
ápice obtusissimiSj nunc oblongo-lanceolatis, obtusis, raucronatis,
albido-viridibus, coriaceis, superne nitidis, subtus glaucis, gla-
bris ; junioribus albido-pilosis ; peliolo subtomentoso ápice gian-
dulis 1-2 scssilibus nótalo:; cyrais lermiualibus raniosis, albido-
lomcn tesis.
Crescit circa Guammar, in Vuelta de Abajo.
Observations .
Nous réunissons ici, daprés Pinspection d'un grand nombro
d'échanlillons, les deux cspeces dc'crilcs par M. Kunlh, sous les
noms de Banisteria diversifolia el B. ledifoiia. Au premier abord
el en ne voyant qu'un seul échantillon de chacune, ces deux es-
peces paraissent fort diíTcrentcs. En el'fet , le S. diversifoliiim
offre des feuilles généralcment ovales, allongées, obluses et un
peu mucronécs : celles du S. ledifolium sont ctroiles, lanccolées,
obluses aux deux exlrémilés el niucronées au soramet. Mais en-
tre ees deux formes extremes, on trouvc une foule (rintermédiaires
qui conduiscnt insensiblemcnt de Tune a l'aulre. C'est ce que l'on
observe au reste dans un granel nombre d'especes de 3Ialpighia-
cées, appartenant a des genres tres différenls et en particulier
aux cspeces du genre StigmaphgUon.
Cclle espece, ainsi caraclérisée, a une assez grande ressem-
'2(58 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
filancc avec les dcux espéces precedentes, mais elle s'en distingue
de suite par son aspect grisátre et cendré, par ses jeunes feuilles
velues et comme sovcuses, par ses pédoricules et ses pétioles tou-
jours tomenleux, par ses feuilles non réticulées, ni á la face su-
périeure ni á la face inférieure. Ces caracteres, auxquels nous en
pourrions encoré joindre d'autres, sufBsenl et au delá pour dis-
tinguer facilenienl le Stigmaphyllon diversifolium.
TRIBUS TERTIA.
APTERYGIEiE SEU MALPIGHIE7E.
SPACHEA.
Spachea, Ad. de Juss., iMalpigh. Sjn.
Malpighite sp., Meyer.
Bjrsonimce sp., DC.
Calyx 5-partitus, 8-9-10 glandulosus. Pétala calyce du-
plo iongiora, unguiculata, subintegra, vel angustissinieden-
ticulata. Stamina 1 0, e qiiibiis 1-4 nonniinquam partim aiit
omnino abortiva, glabra, filamentis liberis, basi ciim imo
calyce concretis in annulum, pilis longiusculis hispidum.
Styli 2 breves, in stigma truncatiim bilobumve desinentes;
ovarium 2-loculare. Fructus didymus, conflatus e carpel-
lis 2, osseis, indehiscentibus. Rarissime styli et ovaria 3.
Arbores aut frútices? americani, foliis integerrimis te-
nuibus, subtus saepius albo-punctulatis, interdum pellu-
cido-punctatis, petiolatis : slipulae petiolo subinteriores et
in unicam sic axillarem imoque petiolo adnatam connatae.
Racemi terminales simplices; pedunculi floriferi brevissimi,
bracteati, bractea sublateraliter vel etiam sursum inserta ,
infra apicem bibracteolati, bracteola inferiore longiori et in
glandulam desinente, cum pedicello ápice articulati. Flores
parvi, carnei.
MALP1GH1ACE.£. iCl»
1
SPACHEA PARVIFLORA, ^íl. de JllSS., 1. C.
S. foliis lanceolatis , subtus albo punclulatis j lloribus parvulis,
aborlu 9-6 andris; stig^malibus truncatis, concavis (I. c).
Crcscil in Ínsula Cuba.
SPACHEA OSSANA, y^cL de JliSS., 1. C.
S. íloribus 9-10 andris ; stigmalibus subbilobis, 1. c.
Crescit in Ínsula Cuba.
Observation.
Les deux espéces de ce genre que nous vcnons de citer n'exis-
tenl pas dans les herbiers rapporlcs de Cuba par M. Ramón de la
Sagra.
BYRSONIMA.
Bjrsonima , Rich. et Juss., Aun, du Mus. DC, Prodr.,
Adr. de Juss., Malpigh.
Calyx 5-parlitus, laciniis ómnibus hasi biglandulosis,
rarissime eglandulosis. Pétala longiora , unguiculata, un-
guereflexo, limbo basi emarginato , integro vel denticulalo,
concavo, glabra. Stamina 10, omnia fertilia ; filamentis bre-
vibus, basi coalitis in annulurn pilis longis, demuní dcciduis
barbatum; antberis oblongis pilosis vel glabris. Ovarium
triloculare, pilosum vel glabrum. Styli 3 oblongi, ápice in
stíp-ma aculum altenuati. Fructus drupaceus, endocarpio
osseo 3-loculari. Embryo spiraliter convolutus.
Arbores vel frútices intertropico-americani, loliis oppo-
sitis integerrimis, eglandulosis ut etpetiolis; sti¡)ulis pe-
ñólo subinterioribus, rarius partim aut eliam omnino dis-
tinctis , vulgo in unam sic axillarcm, nec raro inio petiolo
adnataní coiuiatis, oppositis basi coníluentibus et lapsu ei-
catricem annularem in ramo relinquentibus. Racenii ter-
minales, interdum inferné subcompositi j i)edicell¡s basi
:>7() HOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
arliciilatis, iii axe sessililjiís, vel rarius pedúnculo brevi
suíTullis, infra articulum hracteatis ct interius hibracteo-
* lato. Flores flavi, rubri, crocei, rarius albi, nonnunquam
diversicolorcs.
5 I. Folia adulta dense pilosa.
BYRSONIMA CRASSIFOLIA.
•
Byrsonima crassifolia , DC, Prodr., 1, p. 579.
Bjrsonima rhopalcefolia , oX B. montana , Kunth in
Humb., Nov. gen., V, p. 148 et 149.
B. lanceolata , DC, Prodr. ^ I, p. 579.
Malpigkia crassifolia, L., sp., 610. Aublet Guy., I,
p. 457, t. 182.
Malpigkia altissima , Aublet Guy., I, p. 455, t. 181.
B. foliis ovali-subrolundis, ápice acuminatis, superne demum
glabris et nitidis, subtus rufo-tomentosis, coriaceis^ ráceme ter-
minaii elongato , simplici, rufo-tomentoso.
Crescit in Vuelta de Abajo , in pascuis inundatis ; mense
aprili ad mensem junium florens.
Nomen vernaculum Par alejo.
Obser catión .
G'est un arbre peu elevé qui croit dans les savanes. Son bois
n'est pas employé ; mais son écorce, qui est tres astringente, serl au
tannage des cuirs. On emploie aussi sa décoction comme fébri-
fuge, ou bien pour deterger les ulceres atoniques, ou contre la
diarrhée. Ses fruits peuvent servir a la nourriture des pourceaux.
BYRSONIMA CINÉREA.
Byrsonima cinérea., DC, Prodr., I, p. 580.
Malpigkia cinérea, Poiret , SiippL, IV, p. 7.
B. foliis ubovali-oblongis ápice obtusis, basi sensim anguslatis
MALlMGillACEyE. 271
subcuncatis, supornc lucidis, pubenlibus, subtus ci'ncroo-tomonlo-
sis, coriaceis, raccmis terminalibus subsimplicibus^ cinoreo-lomcii-
tosis. »
Crescit in Ínsula Pinorum.
§ II. Folia adulta glabra aut rarius parcissiine
pubentia.
BYRSONIMA CUBENSIS.
Byrsonima Cubensis ^ Ad. de Juss., Malpigh.
B. folüs lanceolatis, vel lanceolato-obovatls, obtusis, vel acunii-
iiatis^ glabris, supra lucidis, venoso-reticulalis , coriaceis, lon-
giusculis peliolatis, caljce tO-glanJuloso; pctalis flavis; aathera;
connectivo ullra lóculos villosulos producto -, ovario íflaborrimo.
De Juss., I. c.
Crescit in Ínsula Cuba.
BYRSONIMA LUCIDA.
Bjrsoninia lucida, Kunth in Humb., Nov. gen., V,
p. 147, DC, Prodr., 1, p. 580.
Malpighia Incida, Sw., FL Ind. occid., II, p. 852.
B. foüis obovali-cunealis , oblusissiniis, coriaceis, glabris, sú-
pome nigro-viridibus , subtus ferrugineis, racemis terminalibus,
glabriusculis, pedicellis rufo-tomentosis ; petalis roséis, hastato-re-
niformibus.
Crescit in Vuelta de Abajo ^ detecta a ciar. José M. Valcnzuela.
Florebat in menso junio. Nomina vernácula : Carne de doncella, o
Sangre de doncella.
Observalion.
On se sert de son bois dans quclquos ouvrages de cbarponlo.
272 HOTA.MQUE. PLANTES VASCÜLAIRES.
MALPIGHIA.
Mnlpi'¿hia, Plum., Nov. gen., Rich. et Juss., Ann. Mus.,
Ad. de Juss., Malpigh.
Calyx alte 5-fidus, 1 0-8-6 glandulosus , pétala longiora ,
ungLiiculata, limbo denticulato, interdum carinato, glabro.
Stamina 10, omnia fertilia, filamentis inferné in tubum
coalitis, glabra, interdum ineequalia. Styli 3 ápice trun-
cato introrsum stigmatiferi. Ovarium glaberrimum, 3-lo-
culare. Fructus carnosus, drupseformis, endocarpio osseo in
3 putamina juxta axim tantum et vix cohserentia partito,
dorso 3-5 alata^ cristatave.
Arbusculae vel frútices americani, foliis oppositis, in-
tegerrimis, velspinoso-dentatis, glabris vel tomentosis^ aut
quibus adpressae setse urentes , utroque fine pungentes,
medio incrassatse et incudum instar aíTixse , breviter petio-
latis; stipulis geminis, minutis deciduis. Flores rubri, ro-
sei aut albidi, rarius solitarii, vulgo fasciculati, fasciculis
terminalibus, aut plerisque axillaribus, sessilibus aut stipi-
tatis , umbellatim corymbosimve 2-multífloris : pedun-
culi floriferi basi bracteati, ápice bibracteolati et cum pe-
dicello articulati.
§ I. Folia pilis urentibus inspersa vel marginata.
MALPIGHIA URENS.
Malpighia urens, L., sp., 609, Plum., Gen.j 46, t. 167,
f. \. Sloane, Hist., II, p. 106, t. 207, f. 3. Cavan.,
Diss., t. 235, f. 1. Lamck, ///., t. 381, f. 1. DC,
Prodr.f I, p. 577.
Malpighia Cubensis, Kunth, Nov. gen.y V, p. 145.
M.ramis glabris, ramulis hirsutis; foliis elliptico-oblongis, acu-
lis aut obtusis et abrupte apiculatis, brevissime petiolatis, superne
glabris, lucidis, sublus decumbenti-hispidis pedunculis unifloris.
MALPIGHIACE/E. 273
solilariis aut subcorymbosis, lolio brevioribus ; pctalis aeqaalibus,
drupa glabra, tricostala.
Crescit iri Vuelta de Abajo et alus insulse Cubaí regiooibus, io
incnse junio florens.
Nomen vernaculum : Palo bronco.
Observations.
Les feuilles , dans cette espcce , varient beaucoup dans leur
figure; ainsí elles sont lantót elliptiques, lancéolées, aigues, tan-
lót allongées, tres obtuses et mucronées. Nous avons remarqué
ees variaíions sur des rameaux recueillís sur un ineme individu.
Aussi sommes-nous convaincu que le Malpighia Cubensis de
M. Kunlh n'esl qu'une forme du M. urens, L.
Les poils qui recouvrent la face inférieure de cette plante sont
roldes et pénétrent tres facilement dans la peau ; ils y determinen t
une vive cuisson. Dans les Antilles, oü cette espéce est commune ,
on emploie ses fruits, qui ont une saveur astringente assez mar-
quée, dans le traitement de la diarrhée, déla leucorrhée, et des
hémorragies peu intenses. La décoction d'une demi-once de son
écorce est employée aux mémes usages. S'il faut en croire Nichol-
son, les fruits seraient un puissant aphrodisiaque. Dans nos Antilles
on connait cet arbre sous les noms vulgaires de Bois capitaine ,
Brin d'amour, Couhaya , Cerisier de Courwüh, etc.
§ II. Folia glaberrima.
MALPIGHIA GLABRA.
Malpighia glabra ^ L., sp.j 609. Browne, Jam., 230.
Sloane, Jam., 172. Ib. HisL, II, p. 106, t. 207, f. 2.
Miller, Ic, t. 181 , f. 2. Cavan., Diss., VIII, t. 234,
f . 1 .
M. ramulis pubesccntibus ; folüs ellipticis, acuminatis, glabris
aut pilis quibusdam subtus conspersis ; pedunculis axillaribus basi
simplicibus, ápice sertulatis , pubcntibus; drupis 1-3, angulatis
glabris.
Crescit el colitur in diversis Ínsula? Cubaí partibus.
Fructus edules nomine C cresas nuncupantur.
EOl. VL. VASC. l8
27Í UOIAMQUt. — l'l.AMKS VASCLLAIIlliS.
Observations.
Celtc cspece n'cst pas absolumcnt glabro dans toutcs sos parlics,
conimc on l'a dil ¡usqu'a prósonl, ot commc son noni scmblcrait
devoir le fairc supposer. Ainsi les jounes ramcaux ot les pédon-
cules sont pubescens, ct la faco inférieure des fouilles próscntc
souvont un asscz g^rand nombre do poils en navoUe, semblables á
ceux qu'on observo sur le Malpighia urensj L.
Le Malpighia glabra est un arbrisseau de 20 á 25 pieds d'ólé-
valion. Son feuillage est d'un vert luísant en dessus el presque
glauque en dessous. Sos fruíts, groupés par trois, ont la couleur
ot la grosseur d'une cerise : de lá leur nom vulgaire. Dans leur
parfaile maturité, ils prennent une couleur noirátro. A Cuba,
aprés les avoir passés á l'eau bouillauto, on en fait, en j ajoutant
(lu sucre, des conserves excellentes.
Cet arbrisseau n'est pas délicat et vegete dans tous les lerrains.
II se multiplie de marcottes et mieux encoré de seniencos , qu'il
faut faire aussitót aprés leur maturité. Cepcndant ses graines peu-
vent se conscrver dcux mois et méme plus, si ellos ont ólé mises
en stratification.
MALPIGHIA COCCIFERA.
Malpighia coccifera, L. (ed. Reich.), II, p. 371. Cavan.,
Diss., VIII, p. 408, t. 235, f. 2. Jacq., Te. raí., III,
t. 470. DC, Prodr., I, p. 578.
Malpighia coccigiya, L., 6/?., 611 . Plum., Ic, 168, f. 2.
M. ramis glabris, ramulis pubenlibus ; folüs parvulis ovalibus
grosse dcntato-spinosis , deutibus 5-6 , glabris ; pedunculis axilla-
ribus, folio longioribus pubentibus.
Croscit circa Havanam. In raensibus novembre et decembre flo-
res proferens.
SAPINDACE^.
TfllBUS PKIMA.
SAPIiVDE^.
Ovarii loculi uniovulati ; embrjo curvatus , rarius
rectus.
CARDIOSPERMÜM.
Cardiosperminn , L. Juss., Camh., Mém. Sapind. (///
Mein. m«í.;, XVIII, p. 1).
Calyx 4-sepalus , ineequalis : sépala 2 opposita breviora ,
concava, 2 petaloidea majora. Pétala 4, cum sepalis alter-
nantia, hypogyna, imguiculata , ima basi saepe cum sepa-
lis adhíerentia , intus siipra basin lamina petaloidea, in su-
perioribus inícquilatera, in infcrioribusa^qiiilatera, concava
et ápice appendiculata, aucta. Discos : glandulae binae colla-
terales, rarius in unam coalitae, rotundata; aut elongataí^,
petalis inferioribus oppositaí. Stamina 8 excentralia, basin
ovarii circumcingcntia : filamenta subulata erecta, libei'a
aut imissima basi subcoalita; antheree introrsa^, bilocu-
lares, rima longitudinali dehiscentes. Ovarium liberum
sul)p'lol)oso-oblonginn , ^Moculare , loculis 1-ovnlatis :
óvulo ascendenti , in ángulo interno inserto. Stylus ápice
3-fidus, segmentis facie interna et ápice glandulosis et stig-
matiferis. Capsula vesiculosa membranácea, trigona, stylo
persistente terminata et calyce non aucto basi suíTulla,
3-locularis, seplicido-3 valvis. Semina globosa, ascenden-
276 BÜTAMQL'E. PLAMES VASCULAIUES.
íia, basi siibaiillata. Integumentum crustaceum. Emhryo
cpispcrmicus , ciirvatus : radícula brevis ad hiluiii versa,
cotvledones magnaí crassa;, incuml)entes.
Herbae aut siiíTrutices volubiles , rarius erecti non vo-
bibiles. Folia alterna petiolata , biternata , aut subde-
composita, estipúlala. Flores polygami, maseuli et ber-
maphroditi ¡n eodem, rarius in diversis individuis. Flores
subeymosi : cyma pedunculata, ssepius bicirrhosa.
CARÜIOSPERMUM FERRUGINEUM, Nob.
C. caule volubili hirsuto, sulcato; foliis incomplete ternalisaut
bitornatis ; foliolis ovalibus subcordatis aculis inciso-serratis, pe-
tiolulalis, praesertim sublus cum petiolis subfcrru',nneo-v¡llos¡s :
calycis sepalis exierioribus minoribus, -orbicularibus, subtruncalis
glabris : glaudula hypogjna única lata, brevi, truGcata ; capsuiis
parvulis glabriusculis.
Crcscit circa Havanam, florens in mense octubre ad mensem
decembrem.
Descriplio.
Caulis suffrutescens, basi lignosus; rami herbacei, volubiles,
5-6 pedes alti, angulato-sulcali , príesertim júniores ferrugineo-
villosi. Folia alterna petiolata, ternata, aut incomplete biternata;
folióla peliolulata (dum folia biternatim secta) ovalia, basi subcor-
data trilobata , ápice acula, lobis inciso-serratis, utrinque et prae-
serlini subtus ferrugineo-villosa 5 folióla (dum folia biternata)
elliptica oblonga, basi obtusa, ápice acutissima, margine inciso-
serrata.
Flores subeymosi, pediccllati : pedicellis sterilibus in cirrhum
conlortis : cyma cxtra-axillari longe pedunculata ; pedúnculo pe-
tiolis longiori.
Calyx 4 sepalus : sépala 2 opposita, breviora, viridia, herbácea,
suborbicularia, concava, obtusa aut subtruncata; 2 cum his al-
terna , triplo longiora, petaloidea, obtusa et concava.
Pétala superiora obovalia obtusa, basi angustata et in unguem
sat longum desinentia, basi externe et paulo antice lamina petaloi-
dea, petalo satconformi,oblongo-spalhulata, obtusa, inaíquilatera,
aucta : pétala inferiora paulo majora, obovalia, obtusa, subconcava
SAPINDACEJÍ. 277
basi in ungucm dcsinenlia : lamina petaloidea subcoocava quasi
fornicata et appcndice crasso subhamalo terminala.
Glándula h}po|í_yna única transversalis, parum prominula , in
medio suberaarginata glabra.
Observation.
Les espetes du ginre Cardiospermum sont asscz mal dcfinics ,
el, par conséquent, ¡1 n'est pas facile d'y rapporter les échan-
úllons qu'on veut délerminer. Apres avoir beaucoup hesité, nous
avons, d'aprés l'analvse soignée que nous en avions faite, con-
sideré notre espécc comme nouvelle. Elle a un caractére que nous
n'avons vu signalé dans aucane autre espéce, c'est une glande
hypogyne unique et non doux glandes distinctcs, comme dans
toutes les espéces décrites jusqu'a presen t. Par l'ensemble de ses
caracteres elle ressemble assez au Cardiospermum molle, í^untli.
Mais le duvet fauve et ferrugineux qui recouvre ses rameaux et
ses feuilles, surtout quand elles sont jeunes-, ses folióles velues,
mais non blanches, á leur face inférieure, sont assez larges et cor-
diformes, et les capsules, autant que j'ai pu en jujj^er par une seule
qui élait en mauvais état, sont glabres et non velues. Ajoutons
enfm le caractére déjá signalé précédcmment, qu'il n'y a qu'une
seule glande liypogyne et non deux.
SERJANIA, Plum., Jiiss,, DC, Camb.
Seriaría^ Schumacher.
Calyx 5-sepalus, sépala inaequalia, 2 exteriora minora,
2 siiperiora rarius in unum coalita. Pétala 4 (quinti supe-
rioris dellcientis sede vacua) hypogyna, sepalis alterna, ail
basin sqiiama petaloidea ancla. Discus hypogynus glandu
lis 2-4, 2 lateralilms sscpe aborlivis constans. Staniina 8,
liypogyna excentralia : filanienta snbulata libera aut ima
basi tantum coalita. Pistilluní exccntrale. Ovarium 3-locu-
lare : loculis uniovulatis : óvulo ascendenti in an,<íulo iu-
terno loculi inserto. Stvlus trifulus: slip-mata faciem d¡-
visionnni internam slyli occupanlia. Fruetus trialatus
niembranaceus, e tribus saniaris, basi nicnibranaceis et
•27S BOTANIQUE. PLANTES VASCÜLAIUKS.
alaefoimibus, ápice incrassatis et hic loculiferis, unilocula-
ribus, moiiospermis , indehisceutibus. Semen ascendens,
ángulo interno aílixuní, basi arillo parco bilobo cinctum.
Epispermiuní niembranaceum . Embryo curvalus.
Frútices scandentes et volubiles. Folia alterna, petiolata,
stipulata, lineis aut punctis pellucidis notata, lernata aut
bilernata. Flores polygami , saepius racemosi, racemis sim-
plicibus extra-axillaribus, saepe bicirrbosis.
SERJANIA PANICULATA.
Serjania pajiiculatíiy Kunth in Humb. , iVoi^, gen., V,
p. 111, t. 441. DC, Prodr., I, p. G03.
S. caule vülubili , scandente, cirrhoso, ramis angulatis, sulca-
tis, pubentibus : foliis biternatis, folíoüs coriaceis, glabris, §u-
perne lucidis, subtus in axilla venarum primariarum scrobiculato-
barbatis, forma variis, nunc ovalibus, basi obtusis, ápice aculis
grosse dentatis, nunc basi anguslato-cunealis : floribus racemosis;
racemo extraaxillari simplici aut composito; fructibus síepius ápice
pubentibus. ,
Crescit ciica Havanam , in sepibus et super arbores circa Ja-
gua, etc., mense octubre ad mensem decembrem , flores fruclus-
que ferens.
Nomen vernaculum . Bejuco de corrales.
Observation.
Nous pourrions répéter ici ce que nous avons dit précédemment
de l'obscurilé qui régne parmi les espéces de ce genre. Nous avons
rapporté nos échantillons á l'espéce que notre excellent ami
M. Kunth a si bien dccritc et figurée sous le nom de Serjamapa-
niculata. Ce qui nous a paru distinguer assez bien cette espéce,
ce sont ses folióles ovales, obtuses ou cuneiformes á leur base,
irréguliérement et grossiérement dentées dans leur contour, gla-
bres et luisantes á leur face supérieure, également glabres infé-
rieurement, oü elles présentent dans l'angle formé par la reunión
des nervures laterales, sur la cote mojen ne, une petite fossette
garnie de longs poils blancs. Les fruils sont généralement pubes-
cens dans leur par lie supérieure.
SAPINDACEJJ. 279
SERJANIA OSSANA.
Scrjania Ossana^ DC, Prodr., I, p. 603.
S. glabra , caule volubili ; ramis terctibus sulcalis ; foliis bitcr-
natis, foliülis ovalibuS;, subacutis aut obtusis, subintcgris el ^cr-
sus apiccm subdontatis, coriaccis, superne nitenlibus^ subtus ob-
solole venosis vi ¡u axillis vcnarum primariarum barbatis, pcliolis
nudis ; truclibus nisi in st^lo persistente glabris.
Crcscit circa (juanaho , Guanabacoa, in Vuelta de Ahajo. Mcnse
inarlio flores ct fructus.
Nomcn vernaculum : Bejuco colorado.
Observation.
On distingue facilement cette espéce, qui est á peu prés glabre
dans toutes ses parties, a ses folióles généraleuient assez petites,
coriaces, luisanles, presque entiéres, excepté vcrs leur soinmet,
oü elles offrent quelques dents laterales peu marquées, Ou trouvc
également a leur face inféricure un bouquet de poils rccouvrant
Taissclle des ncrvures principales. Les fruits sont ailongés, gla
bres, excepté á leur sommet terminé par le stjle.
SAPINDUS, Li/i.j, Juss., KuiLthy DC.y Cainbcss.
Calyx 5-sepalus : sépala ina^qualia, imbricato-iiicum-
Ijentia. Pétala 4, unguiculata, ereeta, basi angustata et uii-
guiculata, squania destituía, aut squamula brevi ad basin
internaní aucta, eirca basin disci inserta. Stamina 8, intcr
discum et ovariura inserta, hypogyna, sequalia, aut inaí-
([ualia : fdamenta libera, erecta. Discus annulaiis carno-
sus, cupula'forniis, margine undulato-subpentagonus. Ova-
rium 3-loculaie, loculis 1-ovulatis. Stylus siniplex; stigma
bi aut trilobum. Drupa abortu simplex, aut 2-3 pariibus,
aiií^ulo interno colia;rentibus constans : pars carnea a pu-
tamine separata, iiidehiscens : nux ossca sicpius pseudo-bi-
locularis, lóculo alteio vacuo : scnuíu axi lalcraliler in-
scrtuni. Epispcrmiuní dúplex, nicmbiauaceum.
280 BOTANIQÜE. PLANTES VASCULAIRES.
Arbores ; folia pari aut iiiiparipiíiriata; ílores albidi ra-
cemosi, racemo terminali composito.
SAPINDUS SAPONARIA.
Sapindus saponaria, L., sp., 526, Kunth in Humb. ct
Bonpl., Nov. gen., V, p. 128.
S. marginatus , Willd., Spec, 432.
S. Forsithii, DC, Prodr., I, p. 607.
S. stenopteriis , Ib.
S. Sitrinamensis , Poiret, Dict., VI, p. 665.
S. incequalis , DC, Prodr., I, p. 608.
S.foliis abrupte pinoatis; foliolis 1-5 jugis, ovali-oblongis, aut
sublanceolatis, ápice acumina lis, basi obtusis, autsensim attenua-
tis, integerrimis, coriaceis, glabris, líBie viridibus, ina^quilateris;
rachi in parte superiori subalata •, drupis carnosis glabris Iranslu-
cidis, subglobosis.
Crescit el colitur in diversis insulse partibus.
Nomen vernaculum : Jaboncillo.
Observations.
Le Savonnier est un arbre d'un beau port et qui atteint une hau-
teur assez considerable. Son bois, qui ne manque pas de résislancc,
est emplojé á différents usages de charronnage. Ses fruits jouissent,
comme on sait, d'une propriété fort singuliére; ils communiquent
á l'eau une onctuosité remarquable, qui la rend tres propre a
remplacer le savon dans le blanchiment du Unge. Aussi fait-on un
tres grand usage de ce fruit, a cause de celte propriété, partout
oü le Savonnier croít naturellement ou peut étre cultivé avec avan-
tage. Dans quelques pays , on fait avec ses nojaux, qui sont noirs,
tres durs et presque globuleux , des cbapelets.
Le Sapindus saponaria est un arbre dont les feuilles , soit natu-
rellement, soit par suite de la culture, varíen t beaucoup. Ainsi le
nombre des folióles est tres variable : ees folióles sont tantót
ovales, allongées, tantót presque la ncéolées, aigues ou obtuses á
leur partie inférieure . le pétiole commun est bordé, de chaqué
cote, d'une aile mcmbraneuse quelquefois assez dévcloppce, el qui
SAPINDACK.E. 281
se prolonge entre loules les paires de folióles, qui (Pautres l'ois est
cxcessivement élrbite et ne se niontre qu'cntre les folióles supé-
rieures cu méme y est a peine marquce. De ees variations il re-
sulte que Ton a fait, fort inutilement sclon nous, plusieurs espéces
dans le genre Sapindus, qui ne sont ((ue de simples varietés du
Sapindus saponaria. Nous les avons precédeininent indiquées
eomme synonymes de cette espece.
SCHMIDELIA, Kuiith, Jug. St-Hil., Camh., DC.
Schmideliay et Allophyllus , L.
Aporética , Forster.
Aporética, Schinidelia, et Orniirophej Juss.
Calyx 4-sepalus : sépala subinfequalia , dúo exteriora
minora. Pétala 4, hypogyna, sepalis alterna, basi interne
nuda aut squamula donata. Discus hypogynus ; sa^pius
glandulis 4, petalis oppositis, constans. Stamina 8 libera, hy-
pogyna : íilamentis saípius liberis, vel ima basi coalitis. Ova-
rium 2-3 lobum , lobis obtusis, 2-3 loculare, loculis 1 - ovu-
latis ; óvulo ascendente. Stylus basi siniplex, ápice 2-3
fidus : segmentis facie interna glandulosis et stigma gerenti-
bus. Fructus 1-2, rarissime 3-lobus, 1 -2-3 coccus, cocéis in-
dehiscentibus, externe subcarnosis, interne crustaceis, mo-
nospermis; semen erectum , basi arillatum. Epispermium
niembranaceum. Embryo curvatus.
Arbores aut frútices erecti , nec scandentes, cirrhis des-
tituti. Folia alterna petiolata estipulata , lineis vel punctis
pellucidis saipe notata, 3-foliolata, rarius abortu 1 -folio-
lata, flores minimi; polygami, racemosi; racemo axillari
simplici aut ramoso.
SCHMIDELIA NERVOSA, Noh.
XXIX.
S. foliis Irifoliatis, peliolatis ; foliolis subscssilibus obovalibus
acuminalis basi sensim attetiuatis margine serralis , suj)erne gla-
bris, tenuissime reticulalo venosis, alro-viridibus, sublus albo-vi-
rcntibus glabris inter ñervos bullalis; spicis s¡n)[)li(iltus axillaribus
folio brcvioribus.
-82 BOIAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
Crcscil uctus ovoideos, stylo per-
sistente terminatus, carnoso-coriaceus, unilocularis, monos-
permus, indehiscens. Semen subglobosum , parieti internge
loculi insertum, arillo déstitntum. Embryo (ex Cambessede)
curvatus : radicula párvula supera? cotyledones crassae,
curvatae , i ncumbentes .
Arbores : folia estipulata , trifoliolata , alterna , seu
abrupte pinnata : folioiis oppositis aut alternis. Flores in
axilla foliorum subglomerati , seu terminales et in pani-
cuia ramosa dispositi.
Observatton.
L'iosertioii des étamines dans le genre Hypelate nous parait
avoir été mal décrite. Ainsi on dit, en general , qu'elle se fail au
pourtour du disque , ou entre le disquc et les pétales; mais nous
SAPIM>ACK.«. 29,5
pouvüDS assunu- que, dans l'cspcce que nous signalons ic¡ , les éta-
mines sont insérécs sur le disquc lui-mémc, a une ccrtaine dis-
tance de son contour.
HYPELATE PAMCULA.TA , CcimbeSS., 1. C.
Melicocca pajiiculata ^ Juss., Mem. mus., III, p. 187,
t. 5. DC, Prodr., I, p. 615.
H. foli¡sbijugis,rachi semitereti ;foliolis elliplico-oblongis, acu-
tis aut subobtusis, margine integris, glabris, subcoriaceis et luci-
dis ; üoribus ¡n panícula terminali dispositis : calycibus pediceHis-
que ferrugineo-birtis.
Crescil in terrcnis argillosis (Vuelta de Abajo) ubi detcxit ciar.
José María Valenzuela.
Nomen veruaculum : Yaicuaje.
Flores albi, cum fructíbus maturís in mcnse íebruarío.
Observatton.
Le bois de cct arbre, connu des habítanls sous le nom d' Yaicuage
ou Yaicage, offre assez de résístance. On l'eniploíe a díffércnts
usages dans les parties de lile oü íl est commun. Les animaux do
meslíques et partículiérement les cochons mangent ses fruits.
MELICOCCA, Lmn., Camb.
Melicoccce sp., Juss., Mem. mus., III, ]>. 178. DC,
Prodr., I , p. G14.
Schleichera , Willd., Sp., IV, p. 1096.
Calyx 4-5-partítus. Pétala tot quot sépala, sen nulla,
intus nuda. Discus fundum calvéis occupans, annularis,
integer aut lobatus. Stamina 8-10, disco ínter ejus niargi-
nem et ovariuní inserta. Pistillum céntrale. Stylus indivi-
sus. Stigma 2-3 lobum. Ovariuní 2-3 loculare , ioculis
1-ovulatis : óvulo erecto. Fructus ápice styli relitpiüs co-
ronatus, indehiscens, suhexsuecus, abortu 1-2 locularis,
1-2spermus. Semina erecta, substantia carnosa (arillo) in-
296 BOTANIQÜE. PLANTES VASCULAIRES.
voluta. Integunientum exterius coriaceum. Embryo rec-
tus; radícula párvula : cotyledonihus crassis, coadunatis.
Arbores : folia estipúlala, abrupte pinnata foliolis sub-
oppositis. Flores racemosi : raeemis spicaíforinibus. (Car. ex
Camb., Mem. Sapind., p. 32.)
MELICOCCA BIJUGA.
Melicocca bijugaj L., sp., 495. DC, Prodr., I, p. 615.
Melicoccus hijugatus , Jacq., Am., 108, t. 72.
Melicocca carpodea, Juss., 1. c, p. 187, t. 4.
M. foliisalternis, petiolatis^ bijugis : foliolis oppositis, ellipticis
acuminatis , iulegris, margine subsinuosis : floribus ia racemos
simplices terminales aggregatos dispositis , quadripelalis ; drupis
ovoideis.
Crescit circa Guam'mar, et alibi.
Nomen vernaculum : Mamoncillo.
Observation.
Ses fruils pulpeux ont une saveur aigrelette ct sucrée. On mange
ses amandes aprés les avoir fait griller.
Genus incertum (a me non visum).
VALENTINIA, Swartz, DC.
Calyx 5-partitus coloratus patens persistens. Corolla
nulla. Stamina 8. Ovarium subrotundum : stylus 1. Cap-
sula baccata, intus pulposa in válvulas 3-4 revolutas de-
hiscens. Semina 3-4 oblonga.
Swartzius ad Rhamneas, Jussiseus ad Samydeas, referunt
hoc genus; sed ad Sapindaceas pertinere videtur, ex ana-
logia foliorum cum Thouinia simplicifolia , petalis deficien-
tibus , ut in Schleichera et Amirola , partium numero
Sapindaceis proprio. DC, Prod/\^ I, p. 618.
SAPliNDACEit:. 297
VALENTINIA ILICIFOLIA.
J^alejitmia ilicifolia, Swartz, Fi. md. occ.., I, p. G87,
t. 14. Plumier, Ic, t. 167, f. 2. DC. , Prodr., I,
p. 618.
C. caule frutcsccnte, inermi, glabro; foliis alternis peliolatis,
ovali-lanceolalis, scsquipollicaribus, margine undula lo-spinosis,
glabris, rigidissimis ; floribus terminalibus, coccineis^ in ápice ra-
morum subumbellatis.
Crescitin ínsula Cuba, circa Havanam (ex Sw., 1. c).
Observation.
Nous placons ici ce genre d'aprés le témoignage de Swartz.
N'ajant jamáis eu occasion de l'observer, il nous est impossible
de rien ajouter sur ses caracteres et sur la place réelle qu'il doit
occuper dans la serie nalurelle.
MELIACE^.
(i)
TRIBUS I.
MELIACE^.
MELIA, L. Juss., Ad. de Jiiss.
Azedarach , Tournef., Adanson.
Calyx 5-partitus. Pétala 5, patentia. Stamina 10, moiía-
delpha. Tubus stamineus teres, basi subinflatus, ápice 10-
fidiis ; laciniis bifidis : aiitherae introrsa;, basi aílixa?, laciniis
opposita^, breviores, ápice subapiculatse. Disciis brevis, an-
nularis obsoletus margine integer. Ovarium ovoidcum ,
disco impositum, 5-loculare; loculis bioviilatis : oviiia su-
perposita. Stybis simplex, crassuslongitiidinctubi staminei.
Stigma 5-lobimi. Fructus drupaceus, ovoideo-globosus, ex-
terne carnosus : putamen osseum, 5-loculare : loculis mo-
nospermis. Embryo uti semen, inversus, in endospermio
nidulans : radicula brevis obtusa , cotyledones oblonga; ,
obtusse.
Arbores : rami glabrati : folia alterna, bipinnata, folióla
imparipinnata , opposita ; pedunculi axillares paniculati.
MELIA AZEDARACH.
Melia azedarach, L., 550. Cavan., Diss., VII, p. 3G3,
t. 207. Lamck., ///., t. 372. DC, Prodr., I, p. 621.
(ij Consultez, sur cette famillc, le inémoire de M. Adrieu de Jussieu dans les
Me'moires du Muse'um, tom. XIX, p, 162.
MELIACE/E. 299
M. foliis bipinnalis : Foliolis sul)lrapez¡(ormibus inciso-den la-
tís, insequilateris, sublus pallidioribus.
Colitur in bortis circa Havanam.
TRICHILIA, L. Adr. de Juss.
Trichilia , Ad.de Juss. Mém. Méliacées , p. 83.
Portesiíi, Juss., Cavan.
Elkaja, Forskal, Juss.
Calyx .brevis , 4-5-dentatus aut 4~5-fidus. Pétala 4-5.
Slamina 8-10, monadelpha. Filamenta inferné, aut rarius
complete in tubum urceolatum coalita, ápice plerunifjue
biñda et interne antberifera. Anlherae exsertae, erectge, bi-
loculares, sulco longitudinali debiscentes. Stylus simplex,
erectus, summa ovario continuus. Stigma terminale, capita-
tum, 3-2 rarius loburn. Discus bypogynus annularis, car-
nosus, margine integer. Ovarium in disco sessile, 3-rarius
2-loculare : loculis biovulatis : ovula collateralia, péndula
vel superposita. Fructus capsularis , loculicido-3 rarius
2-valvis, 3-1 locularis; loculis 1-2 spermis. Semina arillo
carnoso partim aut complete vestita : embryo in endosper-
mio carnoso axilis : radícula supera : cotyledones collate-
rales.
Arbores aut frútices. Folia alterna, imparipinnata, rarius
trifoliolata; folióla integra, alterna aut opposita. Flores pa-
niculato-racemosi , bracteati.
TRICHILIA SPONDIOIDES.
Trichilia spondioides , Jacq., Ani., p. 128. Swartz, Fl.
iiid., I, p. 730. Jacq., Hort. Sclioo/i., \, t. 102. DC,
Prodr., 1, p. 622. Kunth, Nov. gen., p. 214.
T. füiüs longo pctiolalis, imparipinnatis ^ foliolis 7-10 jugis,
(>ll¡pl¡co-a pieds de distance. Cet
arbre précieux, el don t le bois esl si rccherché en Europe, dimiuue
BOT. l'L. YASC 20
306 BÜTANIQÜE. PLANTUS VASCULAIRES,
sitif^ulierenuMit (lans les Anlilles. Un (cmps n'est peul otie pas tres
éloigné oü il (leviendra tres difficile de se le procurer. II y aurait
done lout avantage, pour les colons de Tile de Cuba , d'en faire de
grandes plantations qui , un jour, seraient pour eux une source tle
richesse.
Le Caoba ou Acajou a meubles n'esL pas seulemenl iraportant a
< ause de son bois , qui sert á faire la plus grande partie des meubles
en usage dans presque toule l'Europe, inais son écorce amere et as-
tringente est eraployée avec avanlage dans les Anlilles , comme lo
ñique et fébrifuge. On l'adininislre á la dose d'un á troisgros. On
prélend raéme qu'on la mélange quelquefois avec récorce de Quin-
quina.
CEDRELA, L. Juss., DC, Ad. de Juss.
Cedrus , Miller, Dict.
Johnsonia , Adanson.
Calyx brevis , S-fidus. Pétala 5 erecta, introrsum et
inferné plica longitudinali ad médium aucta. Genitalia
stipilata. Discus stipiti adnatus, glandulosus , 5-costa-
tus , Ínter costas cuní plicis petalorum interpositis con-
cretus, ápice 5-lobatus. Filamenta 10, summo disco in-
serta, 5 petalis opposita brevissima, sterilia aut saepius
omnino deficientia , 5 alterna, subulata , antherifera.
Antberae dorso supra basin afíixae , primo introrsae ,
demum versátiles, cordatae. Stylus brevis, pentagonus
deciduus. Stigma peltatum obsolete pentagonum , su-
pra 5-radiatum. Ovarium stipiti discoque insidens, 5-lo-
culare , ovulis 10-12. Fructus capsularis , ab ápice
septifrago-5-valvis , valvis solubilibus ab axe persis-
tente , dissepimentis 5-angulato. Semina e summo axe
suspensa, infra in alam producía, inferiora effeta : po-
dospermium carnosum , parvum , integumento tenui
spongioso arete adhserens : embryo subrectus , cotyle-
donibus foliaceis , radicula ipsis breviori , exserta, su-
pera.
^lELiACK.f:. 307
Arbores excelsiu , ligiio otioralo coloraloíjue. Folia
ahrupte vci ¡m¡)arip¡nnata , foliolis oppositis subopposi-
tisve, multijugis, in;rqn¡lateris; paniculaR terminales, am-
pias, pyramidatae.
CEDRELA ODORATA.
Cedrela odorata , L., sp., 289. Sloane, Hist., II, t. 220,
f. 2. Browne, Jam., 158, t. lO^, f. I. Lamk., ///.,
t. 137. DC, Prodr., I, p. 62/(.
G. foliis longo peliülatis; foliolis petiolulatis , ovali-oblongis ,
longeacuminatis, coriaceis, glabris, concoloribus, basi valdeina-
quilateris : floribuspaniculatis , lerminalibus ; fructibus ovoideis ,
obsolete et obtuso 5-costatis, punctis albidis conspersis.
Crescit in loéis elovatis insular Cubae, nec non insulae Piíiorum ;
in menso julio florens.
Nomina vernácula : Cedro, Cnücedra, Ccdre de la Barbade ,
Acajou á planches , etc.
Ohaervations.
Pour la hauleur et la beauté de son port le Cedrela ne le cede en
rien á l'Acajou a meubles, dont nous venons de parler. II alteint
quelquefois jusqu'a prés de cení pieds d'élévation. Cet arbre, si
utile par les qualités de son bois, qui n'est pas attaqué par les in-
sectos, croit plus rapidemont que l'Acajou. II ost moins délicat et
peut prospéror dans tous les terrains. Copondant il préfére une
torro franche el douce, soil sur une cóle, soil en plaino. II ne
craint pas rhumidité, mais non eolio qui provieut du séjour pro-
longó des eaux á la surface du sol. Sa culture a cié soignéo et mul-
tipliée dopuis quolquc icinps dans Tilo de Cuba. Son trono acquierl
quelquefois une enorme grosseur. Ainsi ou voit quelquefois, choz
los ludions indigónes , des canots creusés dans un seul trono qui on I
dix á douze palmes de longuour sur uno largeur proportiounée.
Cet arbrc omploie communémont uno quarantaino d'annóes
pour parvenir a son plus grand dévoloppomonl. Passó cet age, ¡I
croit tros peu. On lo mulliplio do somoncos el do boutures.
308 BÜTANIQUIi. PLANTES VASCULAIRES.
11 s'écuule tlf cotarbre un suc d'un rouge obscur. Étcndu dans
I oau , il serl á goranier los chapeaux de paille.
On disliugue une variélé désignée sous le nom de Cédre femelte.
Sou büis serl aux mémcs usagcs. II nc difiere du Cédre coinmun
que par sa coloralion molos intense.
AMPELIDE^.
CISSUS, L. JllSS.
Calyx paivus obsoiete 4-lobus, rarissime 5-lohus. Pe-
tala 4, rarissime 5, cum calvéis lobis alteriiantia, sessilia
ápice subcucuUata, concava et distincta. Stamiiia tot quoi
pétala, iis opposita, libera; antherse ovoideae, dorso aííixíe,
introrsee. Discus hypogynus, ovario latior, 4-5-lobus, car-
nosiis. Ovarium magis minusve profunde disco immersum,
2-loculare, loculis 2-ovulatis; ovula ascendenlia, collalc-
ralia. Bacca subglobosa, abortu 1-2-sperma. Semina erecta.
Epispermium triplex : exterius membranaceiim; médium
durumosseum; interius teuuissimum, membranaceum. En-
dospermium carnosum. Embryo axilis, minimus, rectus.
Frútices sarmentosi , rarius arbores. Folia alterna, sini-
plicia vel composita, peliolata, sape pellucido-piuidala.
Petiolo, foliolis(pic aríiculatis : stipulaí gemina?. Floies par-
vuli cymosi. IVdunculi sa^pius folüs opposili, slerilos iii
cirrhos conlorli.
^ 1. Folia Simplicia.
riSSUS SICYOIDES.
Cissiis sicyoidcs , L., sp.^ 170. Jar(¡., ,////., p. 22, I. !.'>.
Browne, Jam., 11 , p. 1 'i7, I. /i , I'. 1 v\ 2. IH',., l^rodr.,
I, p. 1)28.
310 BÜIAIVIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
Cissus ovala, Lamk., ///., n° 1619, DC, Prodr., I,
p. 629.
Cissus smUacina , Kunth in Hunih., Nov. gen., V, p. T2U.
DC, Prodr., I, p. 628.
C folüs ovali-oblongis acutis basi ssepius coidalis, crassiuscu-
lis, aut mombranaceis, margine selaceo-serratis^ sorraturis distan-
tibus adpressis, ulrinque glabris aut pubentibus ; cvmis oppositi-
folüs, pedunculalis, folio brcvioril)us, glabris aut pubentibus.
Var. a. folüs crassiusculis , basi cordatis , glabris :
Cissus sicyoides , DC, I. c.
Var. ^ folüs menibranaceis , non cordatis , glabris aut subtus
pubentibus :
Cissus smilacina , Kunth, CmwA oí;aía, Lamck.
Var. y folüs crassiusculis , basi non cordatis, superne subhir-
tis, subtus quasi pubenti-tomentosis.
Crcscit frequens, supra arboruní cacumina scandens in diversis
insulseCub ee partibus.
Observations.
Nüus réunissons ici plusieurs espéces que quclques botanistes cé-
lebres avaient cru devoir distinguer el qui ne m'ont pas paru suf-
fisamment dislincles. Jacquin (^Am.^ p. 22), en décrivant le Cissus
sicyoides , qu'il avait observé vivant dans plusieurs dos parties de
l'Amérique et des An tilles qu'il avait visitées, dit que ses feuilles
sont excessivement variables. Généraleraent , dit-il, je les ai Irou-
vées cordiformes dans les individus de la Martinique, cordiformes-
arrondies ou allongées et cordiformes a Saint-Donúngue, ovales
á l'ile de Cuba, ovales-allongées á la Jamaique. Les remarques dii
célebre botaniste voyageur auraient díi faire penser aux auleurs
subséquents, qui ont eu a parler de cetle plante, qu'elle pouvait
oífrir de grandes varialions suivanl les localités oü on la recucillail.
Ayant eu á notre disposition un grand nombre d'échantillons ,
nous nous sommes rangé á l'opinion de Jacquin. Nous avoiis
pensé que les différences des feuilles tantót cordiformes, tanlót
simplement arrondies á la base, tantót ovales-arrondies ou oblon-
gucs, glabres, pubescentes ou mémc presque lomenleuses, ne de-
vaient constiluer que de simples varietés d une ménie espéce, et
que, par conséquent, il y avait lieu á reunir au Cissus sicyoides les
AMPELlOe.F.. 311
Ctssus ovata et memo C. smilacina , qui n en difieren t par aucun
caractere tranchó.
Les Irois varietés que nous avons signalées prccédemmcnt ré-
sumenl les différenees principales que présente cello espéce.
§ II. Folia di gitato-tr ¡folio lata.
CISSUS INTERMEDIA, ]\oh.
C. ramis teretibus , obsoleto alalis, glabris ; foliis poliolalis trifo-
iiolatis; foliolis parvulis, ovali-lanceolalis , ápice aculis, basi atle-
nuato-cunealis , in parte superiori serratis, crassiusculis, utrinque
glabris . cymis oppositifoliis, glabris, longepedunculatis, folio lon-
gioribus.
Crescit in Vuelta de Abajo.
Observation.
Les deux geores Cissus et Vitis, (|ui chacun ont un port parlicu-
lier, nc différent cependanl que par des caracteres de peu d'im-
portaiice. Le plus saillant, sans contredit, c: sonl les pélales sou-
ip elídele. 313
'2-lociilare , locuUs '2-oviilatis. Stylus l)revis , stigmate
parvo clauso vix disliiiclo tcMininatus. liacca globosa, sae-
pius 4-speima.
Arbusculae aut fnitices scaiidentes. Folia sim])licia aiit
varié composita. Flores racemosi, racemis compositis.
Genus Viteni inter et Cissuin médium : a piiore distin-
guitiir petalis sub auíhesi discrelis el reflexo-patidis nee
calyptratim eoliauentibus; floribus hermapbioditis; duiíi
vites omnes americana» dioieae : a posteiiore (cui lamen
allinius) quinario slaminiim numero. Rich., I. c.
AMPELOPSIS QIIINQUEFOLIA.
Ampelopsis quinijiicjolid , Rich., 1. c., p. lüO.
Hederá quinqiiefoUa , L., sp., 292.
T^itis quinqué f olí a , Lamk., ///.^ n" 2815.
Cissus quinquefolid , Pursb., Fl. bor. am.
A. caulc raauc¡lloro, capsula oblonga, acu-
iníoata , angusta , pubentc.
Crescit in arvis Ínsula) Gubíe.
Nomen vernaculura : Vinagrera.
^ II. Acaules : radice tuher culi jera.
OXALIS INTERMEDIA , Noh.
o. luberculis ovoideis aggregalis : foliolis sublriangularibus
bilobis, lobisdivaricalis, obtusis, sinu lato et obtuso separalis, gla-
bris glaucisque, margine pilis dislanlibus ciliatisj scapo longitu-
dine foliorum j floribus violaceissertulatis, involucralis, magnitu-
dinc nicdüs, slaminum fdanientis hirtis, tubo staminoo lobulis
intermediis deslitulo.
Crescit ¡II plurihus insuUe Cubaí regionibus.
Oóservation.
Ccttc espéce est intermédiaire entre les Oxalis violácea, L. , el
Oxalis latifolia, Kunth , Nov. gen., t. i67. Elle difiere de la pre-
miére par ses fleurs plus petilcs, acconipagnécs, á la base des pé-
(licelles, de bractées lincaires, qui constituent une sorl(! (rinvolucre,
el par ses folióles bilobées . delloidales el non obcordiformes. D'un
aulre colé, par la figure de ses folióles, elle se rapproclie de VOxa-
lis latifoUa (le Kunlb. Mais les filéis de ses étamiues sonl vclus el
non glabres , et le lub<' slaminal ne présenle pas ees lobes obtus
sígnales par M. Kunth entre les filets staminaux.
.'{ I (> IIOTANIQUE. PLANTES VASCtLAlUES.
OXALIS VIOLÁCEA.
Oxalis violácea^ L., sp.^ 621. Jacq., Hort, vindob. ,
t. 180. Ibid., OxaL, nM4, t. 80, f. 2. Rich. ¡n Michx.,
Fl. hor, am., II, p. 39. DC, Prodr., I, p. 695.
O. foliolis übcordalis, sinu aculo, glaucis, glabris, margino
cilíalis: floribus violaceis, sertuiatis : stvlis hirlis.
Crescil in arvis iusulce Cubee.
RÜTACEiE.
TIUBIIS PRIMA.
ZYG(3PHYLLEiE.
TRIBULUS.
Tribidus , Tourn., L., Ad. de Juss., Méin. Rtitac, t. 14,
nM.
Calyx 5-sepalus, síEpius persistens. Pétala 5, paíentia.
Slaniina 10 libera : filamenta subiilata , nuda; antherae
ohloiiíne introrsa;, rima lonp¡itiidinali dehiscentes. Disciis
hypogyniis qiiasi dúplex, exterior, seu inferior glandulis 5^
sepalis o])positis conslans; interior seu superior, parum
proniiiuilus et quasi 5-lol)US; inter has duas disci parles
inserta sunt stamina. Ovarium sessile ovoideum (juiíupie-
lohum, tuherculis et pilis erectis, setosis veslituní , o-lo-
eulare : loculi saepius 3-4 ovulali ; ovula ¡n antjulo interno
superposita. Stylus hrevis crassus aut suhnullus. Stií^^nia
terminale hemisphericum, 5-costatum. Frnctus capsularis,
pentacoccus; cocéis indehiscentilms, externe tnberculis et
pilis riíjidis suhsi)inescentil)us echinalis, inlus inoonipli'lc,
septulis tiansversis in plures lóculos nionos|iernios divisis.
Semina ovato-acuta , in aníjnlo interno suspensa. K|)isper-
niiwm simplex mend)i'anaceuní. Emhryo leclns, homotro-
pus epispermicus.
llerba? dilTiisíe, i)rornnil)cn(es. Folia opposila ahruple
318 BOTANiyUK. PLANTES VASCULAIKES.
pinnata, hasi histipulata. J'edunciili axillaies uiiiílori; flo-
res lutci.
TRIBLLUS MWIMUS.
Tribuías majoimus , L., sp., 553. Jacq., Ic. rar.^ i. 462.
Plum., Icon.f 254_, f. 1. Lamck, I¿L, L 346, f. 2.
Kunth, Noi'. gen., VI, p. 12. DC, Prodr.,\, p. 704.
T. folüs 2-4 jugis; foliolis iníequalibus, ovali-acutis, subinse-
quilateris : superioribus majoribus máxime i Dsequil aterís, pilosis;
slipulis lioearibus; fruclibus ápice longe acuminatis, 10-costatis,
10 cocéis ; coccis luberculato subechinalis , monospermis.
Nomeo vernaculum : Abrojo.
Crescit frequens in locis cultis.
Observation.
Les animaux herbivores recherchent les feuilles de celle plante,
qui leur servent cralimen!; il en est de méme de l'espece suivante.
TRIBULUS CISTOIDES.
Tribulus cistoides , L., sp., 554. Pluk., t. 67, f. 4. Jacq.,
Hort. Schoenbr., t. 103. DC, Prodr., I, p. 703.
T. folüs 8 jugis ; foliolis subaequalibus , ellipticis, mucronatis,
basi in«quilateris, subtus petiolisque sericeis ; floribus maximis,
solitariis, longe pedunculalis; capsulis echinatis, sericeis, 5-coccis.
Crescit in littoribus iiisulee Cubae, circa Matanza. In mense oc-
tubre florens (Poeppig).
GUAIACUM, L. Juss., DC, Ad. de Juss.
Calyx 5-sepalus : sépala inaequalia subimbricato-incum-
bentia. Pétala 5 unguiculata. Stamina 10, libera, disco an-
nulari circum inserta : filamentissubulatis, nudis. Ovarium
basi angustatiim , quasi stipitatum, 2-5 loculare (et inde
forma varium) ovulis saepius 8 ex anguli interni parte su-
RUTACB^. 319'
pcriori in duas series suspeiisis. Stylus brevis bas¡ vix ab
ovario distinctus, ápice atlenuatus , et sligniate minimo,
obsoleto et sub 2-5 dentato terminatus. Fiuctiis subcar-
noso-coriaceus , basi angustalus et quasi stipitatus , ovoideo-
compressus aut subgloboso-5-costatus , 2-5-locularis, in-
dehiscens. Semina abortu sobtaria péndula , ovoidea ,
laevia. Enibryo homotropus, sicut semen inversus, in en-
dospermio carnoso : radicula teres : colyledones oblongae
obtusas.
Arbores, ligno colóralo, duro. Folia opposita , abrupte
pinna ta , 2 stipulata ; foliolis coriaceis reticulato-nervo-
sis. Pedunculi 1-flori, inter binas foliorum oppositorum
stipulas enati et opposite geminati. Flores caerulei.
GUAIACUM OFFICINALE.
Guaiacurn ojficmale , L., sp., 546. Sloane, Hist., t. 222,
f. 3. Lamk., IlL, t. 342. A. Rich., Bot. méd.y p. 881.
DC, Prodr., I, p. 707. Ad. de Juss., pl. 16, n° 7.
G. foliis ssepius bijugis; foliolis suhsessilibusobovalibus, obtu-
sissimis, coriaceis, iotegris reliculato-venosis; íloribus peduncu-
latis axillaribus, solitariis, capsulis obovoideis, apiculatis, subconi-
pressis, bilocularibus.
Crescil in pluribus insulee Cubíe partibus, tam ¡ti rcgiono sepU'n
trionali quam in regione ineridionali.
Nomina : Guayacnn, Palo Santo.
Observations.
Le Gaíac offioinal est un bol arhre do quaranto á quaranlo-cinq
pieds d'élévation. [I croit avcc assoz do lonlour et préfore, en ge-
neral, les lerrains pierreux j copondanl il vionl aiissi dans d'au
tres espéccs de lerrains. Son bois ost un dos plus durs et des plus
résistants que l'on connaisse, aussi osl-il omplovó dans les arls
pour lous les ouvragcs qui demandonl uno grande solidité , commo
des vis , des axes et des denls do moulins a suero , des rouloüos de
lits, des poulies, des mortiers et des pilons do m(>rlior. A r¡le do
Guba on on fail aussi quolquefois des moubles , qn¡ onl uno tros
320 BOTAMOUE. IM.VNTKS VASCUI, AIRKS.
Inflando soImIíU'. li>(l«'|t(Mi(lamin('iil de eos usagcs, le bois «le Giüiu
cst tres usUé en incdcciiu'.
Le coíur ou duramen dn hois de Gaiac a une couleur verle Irés
intense el qui au^'^mentc par son exposilion á Pair el á la luniiere.
II a une densiié plus cunsidérablc que celle de l'eau. Son odeur esl
prosque uuUe, a nioins qu'on oe le í'rolle ou qu^on ne le ráele. Sa
saveur esl légéremcnl amere, acre el aromaüque.
On n'cmploic guere en médecine que les parlies du hois de
Gaíac qui, á cause de leur couleur pále et de leur moindre durelé,
sont rejetées par les lourncurs. Ordinairement on rape ce bois ou
on le réduit en copeaux , pour faciliter l'aclion de l'eau dans la-
quelle on le fait bouillir.
La resine de Gaiac suinle nalurellement de Tarbre ou sorl par
les incisions qu'on pralique a son écorce. Elle esl en niasses irrégu-
liéres, á cassure brillan te, d'une couleur bruñe verdátre, d'une odeur
assez agréable el balsamique. Sa saveur d'abord faible devient acre
el prend fortemeut á la gorge. Exposéeá la lumiére, elleacquierl
une teinte verle plus ou moins vive. Les acides lui fonléprouver
divers changements de couleur, que Ion allribue géncraleracnt
aux différents degrés d'oxygénation que subit cette resine ; el,
comme elle offre quelques caracteres qui ue s'observcnl pas dans
les aulres resines, M. Brandl a proposé d'en faire un principe
inimédial dislincl.
Le Gaiac el surtoul sa resine exercenl une action émineniraent
sliniulante, leur usage determine lous les phéuoménes d'une exci-
talion puissanle, quise porte, en general, vers la périphérie du
corps et augmente la perspiralion cutanée. Aussi est-ce surtoul
comme sudoritique que Ton emploie ce médicamenl. L'introductiou
du Gaiac dans la maliére médicale suivit de pres la découverle de
rAmérique. On dit généralement que c'esl vers l'année 1508 que
les Espagnols l'apporlérenl en Europe, apres avoir vu les indigénes
l'employer avec un mcrveilleux succés dans le trailement des mala-
dies vénériennes. Son prix ful d'abord fort elevé et pendan t quel-
que lemps il ne se vendait pas moins de 7 écus d'or la livre. Pen-
dan t les xv^ et xvi'^ siécles, le Gaíac fut consideré comme le remede
le plus efficace contre la syphilis. G'ctail, dans le langage figuré de
l'époque , un vrai don de la Providence ; de la le nom de Bois saint,
Palo santo , sous lequel on le trouve designé. Mais peu apeu cette
haule réputalion s'esl affaiblie el depuis longtemps le Gaíac n'csl
plus regardé que comme un simple sudorifique , (jui n'a ríen qui
RUTACK.E. '.\-2l
le distingue des aulres inédicaiueuls de cct ordre. En eífet, Uí
Gaíac n'a jamáis gueri la syphilis d'unc maniere radicale que
chez les individus dont les s^niplómes avaient cté exasperes par
l'emplüi peu méthodique des préparalions mercurielles. Mais c'est
spécialement dans les pa}s Iropicaux qu^on peul espcrer encoré
des succés de l'administralion de ce médicament dans le traitement
de la svphilis.
L'emploi de ce remede a aussi été recommandé par beaucoup
de médecins dans le traitement de la g^outte , du rhumatisme chro-
nique, des dartres et de quelques autres maladies de la peau, Mais
¡I faut observer d'une maniere genérale que ce médicament ne
peut étre avantageux que quand ees affections n'offrent plus les
signes d'une inflammalion aigue.
On administre le bois de Gaíac en décoction, soit seul, soit
melé aux autres médicaments sudorifiques , comme le sassafras,
la salsepareille et la squine. Lorsqu'on le donne seul, on prepare
cette décoction avec une ou deux onces de Gaíac rapé, que Pon
fait bouillir dans deux livres d'eau jusqu'á réduclion d'un tiers.
Cette tisane, convenablement édulcorée, doit étre prise par verrées
d'heurc en heure.
Quantá la resine, on la prescrit assez fréquemment sous forme
de pilules ou d'électuaire, ou suspendue, au mojen de l'alcool et
d'un mucilage, dans un véhicule aqueux. On peut aussi l'avoir
en suspensión dans Peau, en mélant ensemble la resine avec du
sucre en poudre et de la gomme adragante. On élend cette poudre
dans Tcau. La dose de la resine est d'un a deux scrupuics, que
Pon peut graduellcment augmenter. On Pemploie dans les mémes
circonstauces que le bois de Gaíac.
t
GUAIACÜM VERTICALE.
Guaiacum verticale , Ortega, Dec, VIII, p. 93. DC,
Prodr.y I, p. 707.
G. folÜs 5-jugis ; foliolis ovali-oblongis, rarius obovalibus,
acutis, toriaceis, sessilibus, basi ¡níequilateris glaberrimis; pello-
lis, ramulisque glabris; fruclu pedunculato subgloboso , /i-5 eos-
lato, ápice subacuminato.
Crescit in Vuelta de Ahajo.
Fructus ferebat ¡n mense julio.
Vernacule Guayacancillo dií-itur.
BOr. Pl.. VASC. -21
322 BOIAMOIK. Pf.AMFS VASCUI.AIRKS.
Observatíoiis.
Je D'ai eu á nía disposition qu'un seul échantillon de cede es-
pécc, et cet échantillon ne portait qu'un fruil. II ni'a paru appar-
tenir bien réelicment au Guaiacum verticale d'Ortega que je ne
connais que par la plirase publiée par M. de Candolle. Celle espéco
difiere surtout du Guaiacum sanctum, parce qu'elle est compléte-
ment glabre et que ses folióles moins nombrcuses sont aiguíis a
leur sommet.
Le bois du Guayacancillo est emplojé á peu prés aux mémes
usages que celui du Guayacan et particuliérement pour faire des
poulies.
TRIBUS II.
DIOSMEiE.
GALIPEA, Jiiblet, DC, Ad. de Juss.
Cusparía, Humboldt.
BoTiplandia^ Willd., Rich., Mein, iust., 1811, 2^ part.,
p. 82, t. 10.
Angostura , Roemer et Schultes.
Conckocarpus j, Mik., Nees et Martius, Fraxinellece .
Aruhce sp., Nees et Martius.
Ravia, Nees et Martius.
Lasiostemon , Nees et Martius.
Ohentonia, Vellozo.
Calyx brevis, cupulseformis , 5-dentatus aut 5-partitus.
Pétala 5 longiora, insequalia, coalita, aut conniventia in
corollam pseudo-gamopetalam , subinfundibuliformem aut
tubuloso-campanulatam. Stamina 5, aut rarius 6-8, tubo
corollíB inserta et cum petalis alternantia , nunc omnia fer-
tilia et antherifera, nunc 2-4 sterilia et ad filamentum cor-
niforme reducía. Antherae basi aíTixae biloculares, loculis
sulco longitudinali dehiscentibus. Discus hypogynus annu-
laris cupulseformis, margine integer aut dentatus et ova-
riorum basin cingens. Ovaría 5 , libera aut plus minus basi
ritace.í:. 323
Ínter se coalita, glabra aut villosa , uiiilocularia ; loculis
biovnlatis : oviila ángulo interno inserta, unum aseendens,
alterum inversum. Styli saepius in unum coaliti, síigmate
o-dentato terminaínm. Fruolus r)-capsularis, abortu 1-4
capsularis.
Arbores aut saepius frútices. Folia alterna petiolata , iri-
foliolata, rarius 4-5 foliolata aut Simplicia ; foliolis intb-
gris pellucido-punctatis. Pedunculi axillares aut extraaxil-
lares , racemosi , corymbosi aut paniculati. Flores albi ,
carnei aut subvirides.
GALIPEA OSSANA.
Galipen Ossatia, DC, Méiii. Muséum, IX, p. 149, t. 10.
Ib., Prodr., I, p. 731.
G. folüs 3-foliolatis, petiolatis, petiolo semitcreli albido-lomen-
toso; foliolis ellipticis ápice acuminalis, subtus puhentibus, inter-
medio paulisper peliolulato, aequilalero, lateralibus sessilibus ,
inaequilateris; íloribus racemoso subcorymbosis ; disco lO-denlaío,
glabro ; ovariis sericeis ; capsulis 5 sublepidotis , punclulis nigris
elevalis notatis.
Crescit circa ^S. Diego. Fructus maturos fcrebat abeuníe marlio.
Ohserration.
Je posséde deux échantillons en fruit de cette espéce, que j'ai
lapportés au Galipea Ossana de M, de Candollc. Et en effol , ees
échantillons, coínparés avec la figure donnée par le savant bcta-
riislc de Genévc, s'accordcnl tres bien avec son espece. Mais nous
avons observé des diffcrences notables dans les caracteres qui hii
sont assignés. Ainsi dans nos échantillons les pétioles sonr dcrni-
cylindriqucs, blanchátros ct tomentcux et non cylindriques el gla-
bres , les folióles sont pubescentes a leur face inférieure et non
glabrcs. Les raineaux et les pédoncules sont, comme les pétioles,
blanchátres et lomenteux ; les ovaires sont complétement hcrissés
de poils blancs et dressés. Malgré ees diffcrences. nous n\ivons ce-
pendanl pas balancé á regarder nos echan lillons <()inine idontíques
avec le Galipea Ossana, DC, dont nous nous sommes contenté de
modifier la phrasc caractéristique.
324 IlOTAMOl'K. IM.AMliS VASllLU-AlUlíS.
LEMONIA.
Lcmonia, Lindley {Botan, juag.), oct. 18/i0, p. 59.
Sépala 5, quorum par exterius foliaceum, bivalve. Pe-
tala 5 connata, limbo suhiuse([uali , tubo erecto. Slamina 5,
corolke tubo adnata : dúo ferlilia sessilia, 3 sterilia cor-
nuta, exserta, glandulosa. Discus cyathiformis, crcnatus.
Capsulae 5, liberae, monospermae. Cotyledones condupli-
catae, baud corrugatae.
LEMONIA SPECTABILIS.
Lemonia spectabilis f Lindley, 1. c, t. 59.
Frutex. Rami pubescentes. Folia trifoliata; foiiolis petioio pu-
bescente longioribus, obovatis obtusis glabris. Racemi axillares,
pauciflori, foliissubaíquales, Flores purpurci , speciosi, pedicellali.
Sépala 5 : par exterius, involucribivalvisadspectu, cui folióla ovata
herbácea obtusa tubo coroilíB breviora ; cíetera 3 multo minora,
subrotunda, concava , aequiília , tubo corolla; arete apprcssa, pal-
lida, margine rubentia. CoroUa monopetala, phoenicea, carnosa,
superficie rugulosa, hypocrateriformis; subrecto ápice obliquo,
limbo breviore; laciniis quinqué oblongis obtusis, non nihil obli-
que positis , superiore ceeteris paulo breviore. Stamiua in tubum
connata, intus pubescentem, corollse tubum arete vestientem ;
antherffi 2 superiores (cum petalo minore altcrnse) ovatse, obtusae,
in apicem tubi slaminei liberum sessiles j 3 inferiores steriles,
cornutse, glaudulosfle, intermedia triloba. Ovarium solidum sub-
rotundum , disco cyathiformi crenato immersum, stylus filifor-
mis glaberj stigma acule 5-lobum. Fructus partes omnes cito
solutas , tándem in folliculos 5 monospermos sutura ventrali de-
hiscentes mutatee. Carpella glabra, inlusreliculata; putamine elas-
tice separabili , cartilagíneo, bivalvi. Semina solitaria , asccndentia,
grísea, scabra, subrotundo-lrigona, chalaza magna discolore, hilo
circulari excavato próxima. Testa crustácea, fragilis. Endopleura
tenuis, carnosa. Embryo in se arcuatus, radícula elongata, inflexa.
nuTACE.E. 325
inler colvlcdones bilobos conduplicatos haud corrúgalos inclusa
(Lindl., i. c).
Crescit in Ínsula Cuba, nunc culta in hortis anp^Hcis.
Observatwn.
Je nc connais la plante qui l'ormc ce gcurc que par la dcscription
ot la figure qui en ont été donnéos par M. Lindley , d'apres un indi-
vidu qui a fleuri dans les serres de Londres. Le genre Lcmoiiia se
rapproche du genre Monniera- mais il en differe surtout par le
lube de sa corolle qui est droit et non arqué, par son limbe un peu
irréguHer et par son disque qui forme une sorte de cupule régii-
liéremeut crénelée dans son contour.
TRIBUS III.
ZANTHOXYLE^.
ZANTHOXYLUM, Kunth, DC, Jd. de Jiiss.
Fagarny L. Juss.
Pterota, Adans.
Ochroxjlum , Schreb., Nees et Martiiis.
Kamprnamiia , Rafiiicsque.
LdngsdorJJia y Leand.
Pohlaiia, Nees ot Mart.
Aubertia, Bory St-Vincent.
Ampaciis ^ Runiph.
Evodice sp., DC.
Flores dioici. Calyx hrevis^ 3, 4, 5-sepalus. Pétala toti-
dem rarius milla. In mase. : stamina tot quot pétala, a-qua-
lia : filaiiienta siihulata : antliera' iiitrorsíe biUu'wlares suh-
cordatcE, medio dorso allixa?. In fem. : stamina siupius
nulla aut ad rudimentiim forma variiiin roducta. Fistilla
Sti'pins 5 (rarius 1-4) in centrum lloiis disliiicta, in disco
hypoíjvno crasso latiorc insidcnlia. Ovariimi iiiiiloculare ,
2-ovulatum : ovula juxtaposita in anjjulo inferno inserta.
3 ¿6 BOTANIQL'E. PLANTES VASCULAIRES.
Styli (Jistincti, rarissime in uiium coaliti, stigmate obtuso
et facie interna styli in sulco desinenle lerminati. Cap-
sulae 1-5, in disco sessiles aut stipitatae, 2-valves, 1-2-sper-
mae. Semina aira, laevia. Embiyo saepius subincurvatus ,
raro rectus.
Arbores , arbuscuiíE aut frútices , in ramulis , petiolis
nervisque foliorum non raro aculeati. Folia alterna aut op-
posita , Simplicia aut varié composita ; petiolo communi te-
reti aut alato, saepius pellucido-punctala. Flores parvi, al-
bescentes aut virides, varié dispositi.
§ I. Foliis ahrupte pinnatis.
ZANTHOXYLUM CORIACEUM , Nob.
TAB. XXXIV.
Z. subaculeatum , glaberrimum : folüs allornis abrupte pinnatis,
saepius 3-jugis ; foliolis cllipticis ssepius ápice obtusissimis, basi
scnsim attcnuatis et subpeliolulalis, valde coriaceis, integris, su-
perna nitidis, subtus glaucescenlibus; petiolo canaliculato; racemo
terminali 3 capsuiis solitariis aut gerainis ternisve, ovoideis, obüque
apiculaüS;, subtuberculalis, íascia longitudinali Isevi hinc notalis.
Descríptio.
Caulis arboreus : rami teretes, glabri, aculéis paucis solitariis
rectis , brevibus notati.
Folia alterna peliolata estipúlala, seepius 3-juga. Folióla elliptica,
obtusissima , rarius subacuta , basi sensira attenuata et quasi brevis-
sime peiiolata, valde coriácea, integra, glaberrima, superne lu-
cida , subtus glauccscentia , 2 , 2 1/2 poUices longa , poUicem aul
sesquipoUicem lata : petiolus semiteres , superne canaliculatus .
2-3 poUices longus.
Flores racemoso-paniculati terminales; racemo glaberrimo, pau-
cifloro.
Fructus capsulee 1-3, sessiles, magnitudine grani piperis ni-
gri, subglobosae, ápice oblique apiculatse, linea párvula fasciata
ab ápice usque ad basin notatse, glabrae, subtuberculatíB^ bival-
RLTACE.t;. 327
ves, monosperiníe . valvis facie inleriia duraciuo cartilagioeis ,
externe subcarnosis; ad basin capsularum solilariarumadsunt ru-
dimenta 2-3 pistíllorum aborlivorurn, quod nuntial in floribus
feniineis quos non vidi, pislilla 4 el forsan 5 adesse.
Semen loculum implens; subglobosum, ápice parumattenuatum
et sub ápice inversum, aterrimum, glabriim , lucidura.
Epispermiuin crustaceum, crassum. Embryo, uli semen, invcr-
sus, homolropus, in membrana alba carnosa (an endospermium?
aa epispermii membrana interior sive tegmen?) inclusas ; radi-
cula brevis, teres, obtusa. Cotiledones tenues submembranaceae,
(juasi orbiculares, obtusissima).
Crescit circa Guammar-, in Vuelta de Abajo. Detexit et benigne
communicavit ciar. José María Valcnzuela.
Observation.
Cette espéce appartient á la división de celles qui ont les feuilles
paripinnées ou pinnées sans impaire. L'ensemblc de ses caracteres,
comme on peut le voir par la description et la figure que nous en
[)ublions, nous parait suffisanl pour la bien distinguer.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XXXIV.
1. Une capsule solilaire tres grossie, accompagnée á sa base de
deux capsules rudimentaires et avortées. 2. Deux capsules gérai-
nées. 3. L'une des deux valvcs, vue par sa íace interne. 4. La
graine grossie vue par sa face interne et du cote du hile. 5. La
niéme vue par sa face externe. 6. La méme coupée longitudinale-
nient et faisaut voir l'épaisseur de l'épisperme et l'embryon enve-
loppé par une membrane blanche et assez minee.
ZANTHOXYLUM DUMOSUM , Nob.
Z. aculeatum, glaberrimum : caule tortuoso, ramosissimo, ra-
ttiulis brevissimis, ápice spinesccntibus, aculéis sajpius geminis
reclis, tenuibus; foliis unijugis, petiolatis, minimis : petiolo alato,
foliiformij foliolis elliptico-oblongis, ápice subacutis , margine
revolutis, coriaceis, supernc nitidis, sublus pallidioribus; capsulis
solilariis, globosis, apiculatis, bine sutura longiludinali prominula
notatis.
328 BOTANIQÜE. PLANTES VASCULAIRES.
Crcscit in Vuelta de Abajo, detecta ab ill. José María Valcn-
zucla. Fructus in mensc novenibre.
Descriptio.
Frutex dumosus, cubitalis aut vix orgyalis. Caulis lignosas
subexpansus, ramosissimusi rami numerosissimi , pluries ramosi,
breves, rigidi, cortice griseo oblecli, ápice seepe spinescentes,
aculeati : aculéis, ssepius binis, rectis, aculissirais.
Folia alterna petiolata unijuga ; peliolus foliiformis, alatus ,
3-lineas longus, unam lineam latus, cíEterum foliolis similliraus.
Folióla bina, elliptico-oblonga , subacuta, 2-3 lineas longa, vix
unam lineam lata, coriácea, sessilia, glaberrima, superne nitida,
et avenia, margine integro revoluta, sublus opaca.
Capsulse axillares , sessiles, uunc solitariae, nunc 2-3 approxi-
matcB, sed e diversis floribus procedentes, globosae, ápice apicu-
lalíE, caljce quinquepartito minimo non auclo, slipatee , sulco
longitudinali prominenti bine notatse et hic dehiscentes.
Flores non vidi.
Observaíion.
Peu d'espéces sont mieux caractérisées que celle dont nous ve-
nons de tracer une descriptiou abrégée : c'est un petit arbusto tor-
tueux, rabougri, excessivement ramifié, souvent étalé sur le sol
et dont les rameaux courts, roides et tres ramifiés sont armes d'ai-
guillons ordinairement droits et gemines. Les feuilles se compo-
sent d'une seule paire de folióles tres petites, coriaces, ellipliques,
portees sur un pétiole ailé qui a absolument la méme forme que
les folióles. Par cette forme du pétiole notre espéce a quelque rap-
port avec le Z. tragodes , mais dans celui-ci les feuilles sont mul-
tijuguées et le pétiole également ailé est armé d'aiguillons á sa face
inférieure.
KUTACK.E. 329
§ II. Foliis digitatis.
ZAJNTHOXYLUM BOMBACIFOLIUM.
TAD, XXXV.
Z. inerme ; foliis alternis, longe petiülatis;, ternatis aut quiñis ;
foliolis Ionice petiolulatis^ ellipticis, acuminalis, basisíepiusinyíqui-
lateris, integris, glabris, subtus in axilla ramorum piloso-scrobi-
culatis, pellucido-punclatis; petiolis pcliolulisque pubenlibus-, 11o-
ribus lacemosis ; raromis axillaribus petiolo brevioribus ; corolla
5-pelala.
Descriptio.
Caulis arboreus : rauíi virgati teretes, corlice pallido tecti ,
glabri.
Folia alterna estipúlala longe petiolata, témala aut rarius qui-
nata : folióla elliptico-oblonga , ápice acuminata, basi attenuata,
preesertim lateraiia iníequilalera, membranácea, pellucido-punc-
tata, glabra, subtus in nervorum axilla foveola pilis albidis ob-
tecta nolata, basi petiolulata , 3-4 uncias longa, sesquiuuciam
lataj petiolulis fere unciam longis, semiterelibus , príesertim ver-
sus parlem inferiorem pubentibus, basi continuis nec articulalis.
Peliolus communis 2-4 uncias longus, subieres, pubens, basi in-
crassatus, non arliculatus.
Flores masculi , racemum axillarem petiolo multo breviorem
efformantos : pedúnculo, pedicillisquc pubenlibus.
Calyx 3-partilus, parvus : laciniíe ovali-acuUe externe, puben-
tes, margine ciliala;.
Pétala 5, in preeíloratione quincuncialia , erecta, obovali-
oblonga, subspathulata , acutiuscula et ápice pilosa.
Slamina 5, cum petalis alternantia, eorum longitudine. Fila-
menta subulata glabra; anlhera; introrsíc, oblonga;, ápice, basi-
que emarginalíE , bilocularcs , rima longitudinali loculi debis-
centes.
In centro íloris, pistilli rudimeiilum adesl , disco b\pogvno ¡m-
positum.
Crescil in Vuelta de Ábajn.
.130 BÜTANiyiJE. PLANTES VASCULAIRES.
Observation.
Je n'ai malheuieusemonl eu a ma disposilion que des iiulividus
males de cette magiiillque espéce, mais ¡Is m'out suffi pour recon-
iiaitre qu'elle élait bien iiouvelle. Ses feuilles digilées, composées
de trois á cinq folióles, ellipliques, acurainées, longuement pétio-
lulées á leur base, scrobiculées daiis l'aisselle de leurs nervures,
sont des caracteres qu'on n'observe , á ma conoaissance, dans au-
cune autre espéce de ce genre déjá décrite.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XXXV.
1 . Boulon de fleur grossie. 2. Fleurépauouic grossie. 'i. Une éla-
minetrésgrossie. 4, Pislil rudimenlaire environné par le cauce avec
deux des étamines. 5. Le méme separé du cálice et montranl qu'il
est composé de trois ovaires soudés, portes sur un disque hj^pog^ne.
ZANTHOXYLUM TERNATUM.
ZanthoocjLum ternatuní ^ Swartz , FL. Jnd. occid.y I,
p. 570. DC, Ptodr., 1, p. 725.
Z. inerme, glaberrimum : íolüsalternis, petiolatis, ternatis; fo-
liolis obovalibus, injequalibus , obtusis, superne nitidis, subtus
punctis nigris conspersis, intermedio longiori : petiolo subcanali-
culato, áptero 3 floribus in racemos breviores axillares disposilis;
masculis triandris ; femineis trigynis (ex Swartz) capsulis tribus
subrotundis, utrinquc leviter carinatis.
Crescit frequens in ruderatis niarilimis circa Cabana non procul
ab Havana.
ZANTHOXYLUM T^DIOSUM.
Z. aculcatum, glaberrimum; íolüsalternis, petiolatis, teruatis;
foliolis obovalibus, insequalibus, ápice obtusis, ssepiusemarginatis,
superne subtusque nitidis, subtus punctis nigris conspersis, inter-
medio longiori ; petiolo canaliculato , maigiuc subalato ^ floribus
in racemos breviores axillares dispositis ; masculis triandris , femi-
neis monogymsy capsulis solitariis subrotundis oblique apiculatis.
Crescit cum prsecedente.
RUTACE-E. '^31
Obseroation.
Selon la remarque qui en a oté faite par M. Augusto St-Hilaire
(F/. Bras., \, p. 75) , les espéces du genre Zanthoxylum sont ex-
trémement variables dans leurs caracteres. C'esl ainsi, que selon ce
savaiU botanisle, la présence ou l'absence des opines, le nombre
des folióles qui composcnt les feuilles, le nombre méme des pistiis
coiilenus dans une méme fleur, sont tres sujeis á varicr dans une
inéme espéce. Ce n'est dooc qu'avec beaucoup de doutos que nous
proposons celle-ci comme nouvelle. Au premier aspect, c'est le
Zanthoxylum ternatunij mais en l'examinant de plus prés on v
Irouve les différences suivantes : 1° les rameaux présentent des
opines droites et acérées. 2" Les pétioles sont généralement un peu
íiiiés, et les folióles sont échancrées en coeur á leur exlréinité su-
périeure. 3° Les íleurs femelles présentent un cálice triparti, el
une corolle forraée de trois pétales comme dans le Zanthoxylum
ternatum j mais chuque íleur ne contient qu'un seul pislil , Ci non
trois comme le décril Swartz. Le stjle est tres loug, tres distinct,
lerminé par un sligmate héniisphcrique, tandis que Swarlz dit que
dans son espéce le stigmate est sessile sur le sommet de l'ovaire.
N'ayaut eu á ma disposition que des échaiilillons males du Z. ter-
natum, je n'ai pu reconnailre jusqu'á quel poinl la description de
Swarlz était exacle : l'a\ant uéanmoins admise telle qu'elle a élé
donnée par cet habile botanisle, j'ai cru trouver dans les écban-
tillons de Cuba, dont je vieiis de résumer les caracteres, des dif-
férences suflisanles pour en faire une espéce í\ part.
^ III. Foíiis ünparipinnatis.
ZA.NTHOXYLUM PTEROTA.
Zanthoxjliun pterotd , Kuiith in Huinh., Nov. gen., W,
p. 3. ÜC, Prodr., 1, p. 725.
Fagard píerota, L., Amcen., V, |). 3í)l).
Schinus jagara, L., sp. ed., 1, p. 381).
Fagara leí itis cijo Lia , VVilld.;, Eiiani., \, p, I lili.
Z. adileatuní; foliis allernis peliolalis , imparipiímatis, folioliS
332 UOTANiyUE, PLAISTIÍS VASCIJLAIRKS.
opposilis, forma variis, ssepius obovalibus, obtusis, margino cre-
iiatis, inipuuclalis, glabris aul subglauccsccntibus; petiolo inlcr
Ibliola alato ; aculois rccurvis geminis slipularibus, raccmis simpli-
( ibus axillaribus, íoliobrevioribus; capsulis sa;p¡us gcminis, longo
stipilatis, subglobosis.
Crescil froquens in diversis Ínsula* Cubai rcgionibus.
ZANTHOXYLUM LANCEOLATUM.
ZanthoocjliLin Lanceolatum , Poiret , Siippt., U, p. 293.
DC, Prodr., \, p. 727.
Z. aculcalum : foliis imparipinnalis peliolatis, aculeatis, sae-
pius 5-7-jugis; foliolis allernis auí suboppositis subsessilibus oll¡[>-
(¡co-lanceolalis acutis, valde insequilateris , margine lonuiler
denliculatis, superno glabris , subtus pubentibus, linea longilu-
dinali-tomentosa superno notatis ; racomis axillaribus subsimpli-
cibus, folio brevioribus ; capsulis 5 basi inter se coalilis glabris.
Crescit circa Guanaba , Cabana, Guanimar^ etc. Florebat menso
raaio. Fruclus maturi in decembre.
Nomen vernaculum : Ayuda macho o amarilla.
Observations.
C'esi un grand et bel arbre de quarante a cinquaute pieds d'éló-
valion. Son bois osl lache et se feml avec facilité. 11 est omployc
dans la conslruction dos maisons, mais pour des partios abritées.
On en fait dps caisses á sucre. II est léger et de couleur jaune.
La décoction de sos racines est employée avautageusoment dans
Taslbrae convulsif, qui no procede pas d'un vico organique, sur-
tout lorsqu'il est passé á l'état chronique. On la prcfére a celle du
bois de hacho {Trtchüia spondioides , L.) que l'on emploie quel-
quefois dans la memo circonstanco.
ZANTHOXYLUM JUGLANDIFOLIUM.
Zatithojcrlwn jiiglandifoliiim , Willd., sp., II, p. 756.
Pluk, L 239, f. 6. DC, Prodr., I, p. 727.
Z. aculoatum, glaborrimum; foliis allernis, peliolatis, impari-
RUTACE/E. ;$;{.{
pimialis, loliülis sa'pius 5, oppositis, obovali-oblongis, subacuininn-
lis aul oI)tusis, basi sensim aiigustatis et subpeliolalalis, margine
obsoleto denli(;ulal¡s, valdc coriaceis, subtus glanduloso-punclalis;
peliolo subcanaüculato , sublus aculeato, aculéis rectis ; racemo
terminan, ramoso j caj)sulis solilariis, globosis, ápice apiculatiSj
pisiíormibus.
Crescit in montibus altis (Vuelta de Abajo) et circa Guant-
mar, ele, ubi detexit ciar. José Maria Valcnzuela. Florebat in
niense decembre,
Nomen vernaculum : Ayuda blanca o hembra.
Observations .
Cette espéce est faciie á dislinguer á ses feuilles ou plutót á scs
folióles coraplélement glabres et tres coriaces, á peine denticu-
lees daus leur contour, á ses pélioles portant quelques aiguillons
droits á leur face inférieure. Les fleurs femelles se composent d'un
tres pelit cálice á 3 dents, de trois pétales ovales sessiles et coriaces
et d'un seul ovaire globuloux , surmonté d'un style assez long-,
oblique , terminé par un stigmafe capitulé.
Je n'ai vu ni les lleurs males, ni les fruits parfaitemcnt múrs.
C'est un grand et bel arbre qui attcint une quaranfaine de pieds
d'clévation.
Son bois est d'un tissu lache et se fend avcc facilité. II sert dans
la charpente. On l'emploie aussi a la construction des ruches, parce
qu'il a une odcur qui parait étre fort agréablc au\ abe'llcs.
En general , son emploi est á peu prés le memo que I'.l?/?/c?a ma-
cho (Zaníhoxylum lanceolatum). Ccpcndanl il est bien moinsavan-
lageux, parce qu'il s'altére assez rapidcment. II se distingue prin-
cipalement du précédent par sa couleur blanchc.
SIMAR UBEiE.
SIMARUBA, Jublet, DC, Kunih , Ad. de Juss.
Quassice sp., L., Siippl.
Flores diclines. Calyx parvus cupulaeformis^ 5-dentatus.
Pétala totidem, margine incumbentia , erecia. In mase. :
stamina 10, in ambitu disci hypogyni inserta; íilamentis
subulatis , basi antice squamula auctis ; antheris oblongis^
utrinqueobtusis, introrsis, medio dorso allixis. In femin.:
ovarla 5, disco imposita , unilocularia, uniovulata, óvulo
suspenso in loculi ángulo interno. Styli in unicum coa-
liti, stigmate latiori, stellato-convexo , quinquelobo, ter-
minatum. Staminum rudimenta decem, circumdiscum in-
serta. Fructus e drupis 5 distinctis constans.
Arbores : folia alterna , longe petiolata, pinnata : folióla
integerrima, alterna. Flores parvuli, basi bracteolati , in
panículas axillares aut terminales disposiíi.
SIMARUBA GLAUCA.
Simar uha glauca, DC. , Diss., Ochn. et Sim. (Ann.
Mus., XVII, p. 323), n° 2. Kunth in Humb., Nov.
gen., VI, p. 16. DC, Prodr.^ I, p. 733.
S. folüs abruple pinnatis; foiioiis glaberrirais, subtus glauces-
cenlibus; íloribus raonoicis? subdecandris j ovariis peutacoccis?
Runth, 1. c.
SIMAKUBUi]!;. 33")
Crescit in ínsula Cuba , propc porluin la Trinidad. Florel et fruc-
lificat in Iliense niartio.
Nomen vornaculum : Palo blanco.
Observation.
Celte espéce, que je ne posséde pas, et qu¡ n'est cilee ici que
d'aprés MM. de CandoUeet Kunth , est exlrémemenl voisine du
Simaruba officinalis ; elle en différe surtout par ses folióles com-
plétentient glabres en dessous , glauques et non recouvertes de
poils courts. Du reste, son écorce posséde les mémes qualités el
les mémes propriétés medicales que celle du vrai Simarouba .
c'est á diré que c'est un médicament amer et tonique des plus
énergiques.
OCHNACEiE.
GOMPHIA, Sckreh., DC, Kimth., Aug. SuHilaire.
Omatea , Aublet.
CoiTeia , Vellozo, Vandelli.
Ochnce sp., h.
Calyx 5-sepalus : sépala saepius colórala, aeslivatione
quincimcialia , decidua. Pétala hypogyna, cum sepalis al-
ternantia, basi unguiculata, síepe obovalia, obtusa, venosa.
Stamina 1 0 gynobasi circumposita, erecta : filamenta bre-
vissima , persistenlia aut decidua : antherae lineari-subu-
latGB, 4-gonae, ápice angustatae^, basi aíTixge, 2-locuIares,
introrsíe , loculis saepe externe sinuosis , poro terminali
debiscentibus. Ovarium disco hypogyno i^ gynobasi dicto)
impositum , alte 5-partitum , 5-costatum : lobis distinctis,
unilocularibus, uniovulatis. Stylus unicus, e summo ova-
rio máxime depresso , et inde quasi e gynobasi inter ovarii
lobos enatus , teres , torsivus , stigmate vix distincto ter-
minatus. Fructus baccis 5 , aut abortione 1 -4, constans :
baccae obovatse aut subrotundae , puncto inferiori gyno-
basi accreto subcarnoso insidentes, inter se distinctissimae
et nullo modo confluentes, uniloculares monospermae.
Semen baccee conforme. Epispermium membranaceum.
Embryo epispermicus, rectus : radicula brevissima, ob-
tusa : cotyledones crassae, obtusae, facie interna planee et
apprime applicatae, facie externa convexae.
Arbusculae aut frútices , saepius glaberrimae. Folia al-
OCIINACE.E. ."Í37
terna Simplicia, penninervia, brevissime pcliolata. vStipuIaE
geminaí axillarCs, sícpius caduae. Flores liitei, iri race-
miim paniciiLTformem subsimplicem aut compositiiin disno-
siti et bracteati : pedicellis basi aut vcrsus apicein articii-
latis et hic decidiiis. Pra^floratio petalorum in alabastro
juniori valde singularis : pétala margine exteriori imbrí-
cala, margine interiori, ad centrum floris primum intro-
flexa, mox pone stamina dúo singulis petalis responden-
tia, posita et demum centrum floris iterum pclentia et
circa stylum con voluta.
Ohservation.
Le genrc Gomphia ctabü par Schrober a cié parfaitenicnt carac-
térisé parMM. deCandolIc, Kunth, et surtout Auguste do St.-Hi-
laire, qui, daus sá Flore du Brésil meridional, a eu á décrire un
grand nombre d'espéces nouvcllcs appartenant a ce gonro. Cepen-
dant, en analvsant les cspéces qui font partió de la Floro de Cuba,
j'ai observé, dans la disposilíon des pétalos a vanlleurépanouissement
et quand les boutons sont encoré clos^ un arrangement , une pré-
íloraisonquin'avaicnl pointencore été sígnales etdoni jo neconuais
aucun autre exemple dans tout le régne vegetal. Les cinq sépales
du cálice onl restivalion quinconcialo, c'est á diré que deux des
sépales sont oxléricurs , deux intériours, et le cinquiénic a l'un do
ses cótés rccüuvcrt par un des sépalos oxtériours el l'autro rccou-
vre un des sépales intériours. Los cinq pétalos, examines cxlé-
rieuroment, présententune oslivalion imbricativo ol tonluo, c'est
a diré que par Icur cóté externe ils so rocouvront mufuollomcnl;
lour cóté interno, au contraire, se replio directoniont en dodans
vers le centro de la llcur, passe Iransvcrsalemcnt derrioro los deux
élamines qui corresponden t á chaíjuo pétale , se recourbe de nou-
vcau vers le centre de la flour et va s'enroulor circulaironiont au-
tour du style qu'il embrasse élrcitomont. Coinme chacun dos cinq
pétalos présente la ménic disposilion, il en resulte (|ue la llour
non épanouio, coupéo transvorsalomcnt, semble partagée on cinq
logcs contonant chacuno doux étamines élroiloment appüquées
Tune conlrc Tautrc, sepáreos par autant de cloisons qui sont
constiluécs par le bord ¡nlorue do chaqué pétale. Je crois ccttc dis-
DOT. fh. VASC. f.i
338 BOTANIQL'E. PLANTK5 VASf-ULAlURS.
posilíon {i^ónéraio dans le gonrc Gomphia , car je l'ai trouvéc sans
inüJificalions dans les qualrc ospcces nienliounées ¡ci , savü¡r:(zom-
phia ■Hícifolia, DC, G. acuminata, DC, G. alaternifolia, Nob., et
G. elliptica, Nob.
GOMPHIA ILICIFOLU.
Gomphia ilicifolia •, DC, Monog.y n. 10. Ibid., Prodr., I,
p. 736.
G. foliis ovaübus, vakle coriaceis, g^Iaberrimís, basi subtrunca-
Us aut paulispcr aogusialis, superne reticulatis, sublus avenüs,
sabscssilibus, margine denles magnos exsertos acato-spinosos ge-
rciitibus]; floribus racemosis lerminalibus longe pedicellalis, g^-
nobasi obovoideo sublruucato.
Crescit in s)lv¡s (Vuelta de Abajo) circa Canasi, florens in mense
junio.
Ohservalion.
Celte espéce, qu¡ croít dans plusieurs localités de la partie basse
de Pile {Vuelta de Ahajo) , est sans conlredit la mieux caractérisée
par la figure de ses feuilles, qui sont en tout semblables á celles
de notre Houx coramun [Ilex aquifolium, L.)
GOMPHIA ACUMINATA.
Gomphia acuminata, DC, Monog., n. 14, t. 14. Ibid.,
Prodr. j I, p. 737.
G.foliisbrevissimepetíolatis, ellipticis;, ápice abrupto acuoiinatis,
basi angustatis, coriaceis, glabris, concoloiibus, margino praiser-
lim in parte superiori subsorratis; racemo terminali ramoso, ra-
mis divaricalis ; sopalis lanceolalis, acutis ; petaüs obovalibus ob-
lusis, calvce vix lougioribusj drupis 5 subglobosis.
Crescit in Vuelta de Ahajo.
OCHNAClíJÍ. ;KVJ
Observatíon.
Un oxamrn altentif nous a amoné á reconnailre que nos echan-
lillons apj)ai"lieiin('nl bien a cotle ospéce , décrilo et liííurée par
M. (le Caiidollc d'apros des individus venus du Brésü. Elle a boau-
coup de rosscniblanre avee le Gomphia nilida , Sw., mais elle e:i
difiere suríout par sos reuilles brus(¡uemeiit acuminécs au soninií t
el non insensil»lemcnl Itrminées en pointe, el par ses sépales lan-
ceóles et non ovales et courts.
GOMPHI.i ALATERMFOLIA, ISob.
G. foliís clliplicis ápice obtusis, basi sensím attenuaíis aut ob-
tusis, margine integerrimis, coriacois, glaberrimis, lueidis, con-
coloribus, basi petíolo vix lineaní longo terniiiiatis ; raccnio tormi-
nali paucifloro, Sí'paüsovali-oblongis, subobtusis; pctalis obí)val¡-
bus,oblusis, calyce paido longiorihus.
Crescit circa Havanani.
Vulgo dicilur : Orillas de Arroyo.
Dcscriptio.
Caulis lignosus, ramosus : ramuli breves, corlice grisco ob-
k'cli.
Folia alterna, brcvissimc peliolata, elliplica aul ovalia , jipice
oblusa, basi nuuc obtusa nunc scnsim alienuala, margine inte-
gerrima, valde coriácea, glabra, concoloria , lucida, unciam,
sesquiunciam aut vix 2 uncias longa, 6-12 lineas lata.
Flores in racemum pvrainidatuin, breve.n, terminalom, pauci-
ílorum dispositi, pedúnculo sat longo, basi articúlalo el liic deci-
duo suflulti.
Calvéis sépala ovali-oblonga , subconcava apico oblusiuscula,
glaborriraa, vix 3 lineas longa, scsf¡u¡lineam lata.
Pétala obovalia obtusa, basi unguslala et quasi cuneilorüiia ,
calvce paulo longiora.
Slaniina decem : fdanienta brevissinia : antheríc sübquadrato-
310 noTAMQiu:. — pi.wtks vascm.aihes.
línoares, ínlrorsíe, bilocularcs; loculis margine subsinuosis, poro
terminali dchisccntibus.
üiscus sou gjnobasis teres, crassus, ovario anguslior.
Ovarium globoso-depressum, 5-coslalum, coslis oblusissimis,
glaberrimis; 5-loculare, loculis 1-ovulalis. Slylus simplex longi-
tudinc staminum spiraliler torsivus , stigmate vix distÍDcto obso-
letc 5-lobo termiiiatus.
Fructus
Observa b'on.
Je n'ai eu qu'un seul échantillon de celte espece á ma disposi-
lion, et l'analysc que j'en ai faite m'a porté á le considérer comme
forniant une espece nouvelle. Parmi les espéces déjá établies, je lui
ai trouvéassez de rapports avec le Gomphiacassine folia, DC, 1. c,
D. 21 , t. 18 ; maisil en diíTere par ses feuillcs plus ailongées, tres
eoriaces, parfaitement entlércs dans leur conlour et jamáis cchan-
crées en coeur a leur base.
GOMPHIA ELLIPTICA, Nob.
G. foliis brevissime peliolatis, elliplicis, oblongís , basi apiceque
oblusis , margine obsolete crenulatis, coriaceis , glaberrimis, su-
perne lucidis, subtus pallidioribus; racemo terminali coraposilo j
sepalis ovalibus, subobtusis ; pelalis calvce paulo longioribusj dru-
pis ellipsoideis basi angustalis, lucidis.
Crescit in ínsula Cuba.
Ohservation.
C'cst d'aprés un simple fragment que j'ai établi cette espece;
mais ce fragment ou ees fragmenlsétaientfort complots, puisqu'ils
se composaieut de feuiiles , de fleurs et de quelques fruits parve-
nus á leur maturité. Comme la precedente, cette espece ressemble
asscz au Gomphia cassinefolia , DC.j mais ses feuiiles sonl ellip-
tiques, ailongées, Iros obluses á leurs deux extrémités, non
cchancrces en ccBur á leur base, obscurémcnt crénelées dans leur
^ ÜCHNACE.B. 341
contüur, hiisanles i\ lear face supérieurc, [»lus pales ¡nléricure-
ment : lour longucur est d'environ 2 pouces et dcmi sur 1:2 á
1 4 ligues de largcur. Elle differe de nolre Gomphta alaíerni folia paí-
ses feuillcs plus allongées, créticlées, et par ses grappes ramcuses
«» noa simples.
celastrínea.
EL^:ODENDROi\.
Elceodeiidron, Jacq., jéct. ¡iclv. jiov.^ 1, p. 36 (non Relz' ,
DC, Prodr., II, {). 10. Eiidlicker, ¿^cii., n. 5G88.
Flores minimi, hermaphroditi aut polygami. C;ilyx mi-
nimus, 4-5-sepalus : sépala obtusa quinqmicialia basi Ín-
ter se coalita : corolla 4-5-petala, pateos, peíala sessilia
seepius obtusa, ciica discum crassum, deprcssum, perigy-
num, cum ovario coalitum inserta : stamina totidem, cum
petalis alternantia; anthcrae inírorsíe, didymae, longiludi-
naliter deliiscentcs. Ovariuní in disco immersum ssepius
3-loculare : loculi biovulati : ovulis coliateralibus aseen-
dentibus. Stylus brevis, basi crassus et ab ovario non dis-
tinctus. Sligma terminale minimum obsolete quasi triden-
tatum. Drupa subexsucca ovoidea : núcleo osseo duro,
crasso seepius 3-loculari, indehiscenti : loculis 1-2 sper-
mis. Semina compressa erecta , solitaria aut bina. Episper-
mium membranaceum, aut crassiuscuium. Endospermium
carnosum pai cum , embryonem erectum bomotropum in-
cludens.
Árbores aut arbusculce. Folia siiiipíicia opposila : íloies
síepius cymosi, axiilares.
(.Ei.ASTiUNiíj;. 3 43
LL.EODliINDRON ATTENUATUM , Nob,
E. foliisohovaÜhus obliisissimis basi scnsim angustalo-atlcnua-
tis, subcuuciformibus, inlegiis, coriaccis, glabris, glaucis.. sosqui-
poHicem aut 2 polliccs loogis; c^mis axillaribus, dicbotomis, pau-
ciíloris , fob'o mullo brcvioribus; íloribus 5-antlr¡s ; drupa ovoidea
ápice subacuininala , subexsiicca ; núcleo crasso, lignoso, duro,
sícpius 3-loculari ; seminibus solilariis , creclis.
Dcscriplio.
Arbor : rami teretes , opposili ; ramuli glabri, cortice gríseo
tecti.
Folia opposita, coriácea , glaberrima , praserlim facic suporiori
nilida , obovalí-oblonga obtusissima , basi sensim angustata , mar-
gine paulispcr reflexo integra, sesquipollicem aut 2 poUices longa,
6-10 lineas lata.
Flores rainimi albidi hermapbroditi ? incymis parvulis pau-
ciíloris di-tricbolomis , folio multo brevioribus dispositi : brac-
tcíe minimae squamiformes, subobtusa3. Caljx minimus 5-sepalus
patens : sépala quinquncialia basi ínter se coalila, suborbicula-
ria, obtusissima. Corolla patens : pétala subsessilia, ovalia, obtusa,
ajqualia , alba, circa discum depressum cum staminibus inserta.
Stamina 5, petalis allernanlia, cisque paulo breviora : fila-
mcnla leretia, glabra : antheríe intrors.'e, terminales, subgloboso-
didvniíe : loculis rima longitndinali dehiscenlihus.
Ovariuní in disco pcrigyno inimcrsum et ab illo liaud dislinc-
lum , Iriloculare ^ loculis minimis 2-ovulatis : ovulis asccndcn-
tibus.
Stvlus brevis, crassus, ab ovario vix distiuctus : stigrna termi-
nale triíidum ; laciniis brevissimis oblusis.
Fructus : drupa exsucca, crassitie Cructus pruni miníuis, el-
lipsoidco oblonga , ápice acuminala basi angustata: nucleus os-
seus crassus externe subccrcbrüorinis, máxime durus, J-locu-
laris, indchisceos : loculis oblongis monuspermis aut dispermis.
Semen asccudeus comprcssum : cpispcrmium lajvc, l)runnoum,
344 BüTANIQUE. PLANTES VASCdLAIRES.
mombranaceuní : cndospcrniiiini all)urn , cürnosura : enihryo croc-
lus, in centro cndospcírmü iiidularis , ill()(|ue parum brcvior,
Croscit in pascuis liuniidis ¡risul;e Cuhaí ; nicnsc iiiarlio ílurcns,
ubi Pinipiniche de sahana vcrnaculí! nuncii[>alur.
Observalt'on.
Cclle cspéce esl nouvelle : elle so rapprochc boaucoup de VElaa-
dendron xxjlocarpuní de de Candoiie; mais ello s'cn disiingue par
ses feuiiles obovalcs tres obluses, rélrécics en poinlc á leur base ct
non ovales el Irés obtusos inícrieuremeul. Ses fruits sont poinlus
á lour sonimel el non o!itii«.
MYGINDA.
Mjgiiida, Jacquin , Amer., p. 24.
Rhacoma y L., gen., 144.
Crossopeialuin, P., Browne, Jam., 145.
Mj^iiidce sp., Kuntli, Sjii., DC, Prodr., II, p. 12.
Flores minimi hermaphroditi. Calyx 4-5-sepalus mini-
mus : sépala ínter se basi coalila : corollce pétala 4-5 sessilia,
patentia circa disciim perigynum inserta. Stamina lotidem
íilamenlis brevissimis : anlheris globoso-didymis introrsis;
ovarium in disco immersum 2-3-loeulare, loculis uniovnla-
lis : óvulo ascendente, erecto. Stylus brevissimus, crassus,
ab ápice ovarii non distinctus , stigmate 2-3-dentalo íermi-
natus. Fructus drupaceus, núcleo osseo, uniloculari, mono-
spermo. Semen erectum : tegumentum tenue; endosper-
mium carnosum, álbum, parcum ; embryo erectus in centro
endospermii : radícula brevissima , obtusa : cotyledones
crassaí, obtusa?, elliplicse.
Arbuscular aut frútices : folia Simplicia opposila , inte-
gra, dentata aut inciso-spinosa ; flores in cymis parvulis
fltxillaribus dispositi.
CüLASTRIKEyE. 345
Olmerraíions.
Le genre Mijginda. jusqu'a préseut asscz mal défini, pcul cHrc
Mssi'z facüonicnt caniclérisé. Nous avons |nis pour Ivpe laMijginda
uragogada Janjuin, qui vM, en cITel, respcce qui aservi ;i l'ctablis-
soinont de ce geiirc. Les cspeces de ce gciirc se dislinguent surlout
par leurs feuilles opposées et par les logcs de leur uvaire, (jui ne
cotilietinent (ju'un seul ovale asceiidaiit, el eníin par leur fVuit,
qui est une drupe presque seche, conlenant un novau uniloculairo
et nionüspcrme. Le genre EloEodendron^ qui a égalerncnt les í'euilles
opposées, en dil'fere par son ovaire, dont les loges contiennent cha-
cune deux ovulcs, et par son fruil, dont le nojau est ordinaire-
raent a trois loges contenant chacune une ou deux graines.
J'ai vérifié les caracteres énoncés précédcniment daus les deu\
espéccs menliounées ici el daus le Myginda inlegrifolia.
MYGINDA URAGOGA.
Mj^ijLcla /¿i-d^ogn, Jacq., ^m.y p. 24, 1. 16, Laink., ///.,
t. 76, DC.,P/oí/r., II, p. 12.
CrossopetaliiniyF . ^J^vowiw , Jam., t. 171, f. I.
Rhacoiíui crossopetaliim, L., sp.^ 169.
M. caule Iruticoso , ratnis erectis obsoletc 4-angularil)Us puben-
libus; foliissai¡)¡usoppOí«ilis, breviter petiolatis, elliplicisaul ovali-
bus, acutis aut oblusis, margine denliculalis, príesertiui subius pu-
benlibus; lloriluis niinimis 4-andris ; pcdunculis gracilibus folio
brevioribus : drupa obovoidea subcom[)ressa, sa^pius mouospcnua.
Crescit in locis niaritimis insulu) Cubae.
Observation.
Celle espece est assez variable dans la figure de ses IVuilles , qui
sonl lautól elli|)t¡ques et presque lancéolées, d'aulres fois ovales-
aiguí's , mais toujours linement denliculées dans leur contour. Sa
drupe, [tresíjue séche, contientun no\auo>seux a parois peu épais-
346 BOTAisioi'i:. — PLANTES vas«;llaires.
S(3S, oflVant ortlinaireniont une soule grainc dressée, donlPem-
biyon tres graud , á colylédons ellipliques, oblus el charims^ cst
place au centre d'un cndosperme asscz minee.
MYGINDA. ILICIFOLIA.
Mj'ginda ilicifoliaj Lamk., Dict.^ IV, p. 396. DC, Prodr.^
II,p. 13.
M. ramulis subterctibus, pubentibus; folüs oppositis vix petiola-
lis, coriaceis, ovalibus, acutissimis, iuciso-spinosis, nervosis, subpu-
l)enlibusj floribusin axillis subcongesto-cymosis, brevissime pedi-
cellatis : staminibus 4; fructu obovato acuaiinato pisiformi.
Crescit iu sepibus el locis aridis insulse.
Observaíion.
Espcce fort distincle par la figure de ses feuilles. Elles ne sont
pas glabros , ainsi que le dit M. de Gandolle (I. c.) , mais fmement
pubescentes. Les deus seclions établies par ce savant botaniste,
d'aprés les feuilles glabres ou pubescentes, sont fondees sur un
caractere trop variable el de trop peu d'importance.
MONTEVERDIA, Noh.
Flores minimi hermaphroditi. Calyx minimus 5-sepalus;
se|)ala basi ínter se coalita : cerolla 5-petala : pétala paten-
tia , patilla, sessilia, circa discum crassum perigynum cuín
ovario conñisum inserta. Stamina totidem cum peíalis al-
ternantia : antherae introrsee subcordato-globosíe, bilocu-
lares, secundum longitudinem dehiscentes: ovarium bilocu-
lare : locuii 2-ovulati; ovula collateraliaerecto-ascendentia.
Stylus brevis, basi crassus, cum ovarii ápice confusus, stig-
mate mínimo bidentato terminatus. Fnictus coriaceus ín-
dehíscens, abortu sa3piusunilocuians, 1 -2 spermus, semina
CKLASriUNHiE. 3Í^7
erecta, arillo carnoso complete obtecta, epispermiiim cras-
sinsculum : enclospermiiiin carnosuiu : emhryolioniotronus
erectiis, in centro endosperniü : radícula brevissinie obtusa,
cotyledoncs orbiculares.
Frútices foliis allcinis, coriaceis, integris; flores miriiPiíi
in axillis foliorum subcvmosi.
MOMEVEHDIA. BüXUOLIA, Nob.
TAB. IXXVI.
Friilcx ? dumosus , ramulis allernís.
Folia alterna approxiraata , brcvissirne peliolala^ ohovalia, hasi
paulisper BDgusliora , margine integra, valde coriácea, avenia ,
glabcrrima, vix pollicem loriga, 5-8 lincas lata, persistonh'a.
Flores niiniíni hormaphrodili, sa;p¡us in axilla loliorumsolitarii,
rarius bini, brcvitcr peduncuiati : calvx pentasopalus hrevis, cx-
pansus, persistcns neo accrescens : sépala hasi inlcr se coalita^ bre-
via, oblonga, obliisiuscula.
Peíala 5 patonti-roflexa, oblonga, acula, caljcc mullo longiora,
plana , circa discum insería.
Stamina ó erecta petalis breviora iisque alterna, in eodem loco
inserta : filanienta subulata , teretia , glabra •, antheraí introrsae,
subcordiilo-globo.^a), irno dorso aflixa;, bilociilares : loculis sulco
lon^íitudinali dcbisccntibuí^.
üiscus lalissimus , floris fundum implens , cnm ovario omnino
confusus, crassuH.
Ovarium biioculare : loculi 2-ovulati, ovuüs ascendenlibus col-
lalcriilibus. Slylus vix ab ovarii sumnia parle distinclus, sligrnalc
bidentalo mínimo terminalus.
Frnclus pisilormis, ovoideus, apículatus, calyce [)crsisteiiíe iiec
auclo basi slipalus, coriacoo-baccalus, abortu unilocularis, mono-
dispcrmus et sícpius ovula abortiva basi seminis laleraliler appli-
cala monslrans (lab. 36 , I". í) , a a.)
Semen erectum, ovoideum ; arillo carnoso completo obleclirm.
Epispermium craísiim, corinccum. Endospermíum carnosiuii , ál-
bum , parurn crassum. Eiiibi'vo íriclusus liomolropuí : radicnl;»
brcvissima , ohlnsa : cohledoiies orbiculares, cr-assa".
'148 noiAMíjüi; — I'lamls vascllaiiucs.
Crescit ci'rca Pozas.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA. PLANCHE XXXVI.
i. Bouton (le lleur g^rossi. 2. Flcur entióregrossie. 3. La niémc
coapéc iongiludinalomeiit [)Our fairc voir Icsdcux logesdc l'ovairc,
la posilion du disque et l'iasertioo des élamines. 4. Ovairc coupc
en travcrs. 5. Fruil cnlier el grossi. 6. Fruil uniloculaire el ¿i
deux graioes coupé en Iravors. 7. Fruil uniloculaire el niono-
sperine coupé en travers. 8. Le menie coupé longiludinalenienl:
on voil a la base de la grainc deux ovules ni di me nía i res. 9. La
graine séparée avec les deux ovules avorlés (a , a) places a sa base.
10. Graine dool on a enlevé une moilié de l'arille (a), qui la re-
couvre en lolalité. 11. Graine dépouillée de son arillecoupée sui-
vanl sa longueur.
Ohservalions.
Ce genrc nouveau tient en quelque sortc le niilieu enlrc les Evo-
nymus, les Myginda el les Celastrus ^ il se rapprochc du premier
par son fruil coriace, mais ici il est complétemenl indéhiscenl, el
par ses graines recouvcrtes par un arille complel : il se dislinguc
du gen re Myginda par son fruil, donl les graines ne sonl pas rc-
couvertes d'un noyau osseux ; par ses graines a arille complet ct
par ses feuilles alternes. C'esl du genre Celastrus que notre genre
se rapproche le plus ; mais son fruil coriace esl complétemenl in-
déhiscenl.
Nous avons dédié ce genre a M. Monleverde, amaleur dis-
tingué de bolanique á la Havane et auquel nous devous un bon
nombre de plantes recncillies dans Tile de Cuba.
CELASTRUS.
Celastrus, L., gen., n. 270, Gaertn., Fr,, II, t. 95.
Celastrus., Kiinth in Humlj., Nov. <¿eii , VII, p. G4, ///
Ann., DC, Prodr., II , p. 5. Endlick., ^eu., ii. 5G79.
Maytenus, Juss., ge/¿., Kunth , 1. c, DC, 1. c, p. 9.
Endlick., ¿e/¿., 56S0.
CELASTRINIC.E. 34!)
Flores liermaphroditi aiit polvgami. Calyx qninquefidus,
regularis, persístens. Pra'floratio iinbricativa. Pétala quin-
qué, sub margine disci inserta, sessilia aut unguiculata ,
elliptica, suhconcava, ícqualia, palentissima; stamina quin-
qué, ibideni inserta, cum petalis alternantia, iisque bre-
viora, a?qualia; antheraeovato-cordata3, bilocularcs, interne
versusmarginein dehiscentes. Discuscarnosus, orbicularis,
in fundo íloris , margine undulato-repandus. Ovariuní se-
miimmersum, bi-triloculare , ovula in singulis loculis so-
litaria, aut ssepius bina erecta. Stigma sessile, bi-trilobum.
Capsula 1-3-locularis : loculicido Iñ-vel trivalvis , coriácea;
loculis monospermis. Semina arillo membranaceo-pulposo
involula, erecta. Integumentum crustaceum. Endosper-
mium carnosum , semini conforme. Embryo inclusus, ho-
motropus, rectus. Colyledones foliaceae, planaí. Radícula
infera, teres, brevis.
Arbusculae vel frútices inermes : folia alterna, rarius
opposita, Simplicia : ciliae loco stipularum petiolarium.
Flores in axillis foliorum solitarii vel saípius fasciculato-
congesti, rarius pediinculi 5-5-flori.
CELASTRUS PARVIFOLIUS , Nob.
M. folüs parvulis cUiptico-lanceolatis, obtusis, coriaceis, mar-
gine inlogerrimis glabcrrimisquc, avcniis , brevissimo petiolatis:
capsulis globosis, pisiformibus, 2-3 axillaribus, unilocularibus,
1-2-spormis, bivalvibus : scminibus erectis, subglobosis, nilcn-
libus , arillo subcarnoso ferc completo involutis, valvis inlus
iiudis.
Crescit in loéis petrosis parlis Vuelta de Ahajo , ubi dclcxit ciar.
José Maria Valenzuela. Fruclus in menso marlio.
Descn'ptio.
Frulcx dumosus, ramosissimus, incrmis : rami tercies, corlirc
albido obtccli.
Folia alterna brevissimc poliolala, párvula, clliplico-oblonga ,
350 BOTAMOüE. PLANTES VASCUÍ.AIRES.
aut linoaria, obtusa, valdc coriácea, margine intogerrima, lícvia ,
glabcnima, avenia, 4-8 lineas longa, sesquilineam ad 4 lineas
lata : pctioliis teres vix ia facie superiori sulco cxaratus longitu-
ílinali, 1 lineam iongus.
Flores non vid i.
Capsula; solitariíB aut 2-3 in axillis folioruin , giobosa3, vix
crassiliem pisi aíquantes, coriaceíB , pscudo-unilocularcs, 1-2
spermee, 2-valves; valva; orbiculares, concava?, i n tus nudae aut tan-
tum septi evanidi in medio faciei interna; vesligium lineare olTe-
rentis, ima basi inter se connalee.
Semina e fundo loculi assurgentia, erecta. Arillus mcmbrana-
ceo-carnosus, subiaciniatus, semen involvens.
Semen forma varium : si solitarium ovoideo-globosum, si se-
mina 2, hinc plana, illinc convexa.
Epispermium laeve , crustaceum, nigrum. Endospermium car-
nosum, oleosum ; embrvo homotropus, inclusus : radícula brevis-
sima ; cotiledones orbiculares, tenues.
Obbervations .
Nousréunissonsicilesdeux gcnres Celas t rus el ^Jaytenus. II nous
a été impossible de trouver entre eux aucune différence propre a
les séparer. C'est á tort que Pon a consideré le Celastrus scandens,
L., comme formant á lui seul le genre Celastrus, en lui attribuant
un ovaire a trois loges conienant chacune un seul ovule. Je puis
assurer que chaqué loge renferme deux ovules , mais quelquefois
Fun d'eux avorte. Cependant il n'esl pas rare de trouver cinq el
mémesix graines dans la capsule de celle plante. Les cloisons, tres
minees surtout du colé interne, pressées par le développemeut
des graines et de leur arille, finissent par disparaitrej il n'en reste,
en general, que la portion adhérente á la face interne des vahes,
qui quelquefois se trouve réduite a une ligne longiludinale á peine
saiUanle. C'est dans ce cas que la capsule parait élre uniloculaire ,
comme, par exemple, dans l'cspéce que nous venons de décrire pré-
cédemment. Ainsi le Celastrus scancZewsne difiere, par aucun ca-
ractére réel , des aulres espéces qu"'on avait réunies dans ce groupe,
el, nouslerépétons, il esl impossible de trouver quelque différence
sensible entre ce genre et le genre Maytenus : nous cro^'ons dore
dcvoir les reunir en un seul.
CELASTRINIÍ.K. 351
L'espccequc nous vcnons de décrire nous a paru riouvelle; elle
se distingue facilement du pctit nombre des autres espéces aniéri-
caines par ses feuilles Ires potiles, clüpliquos-lancéolées, tresg-la-
bres, épaissos, coriaces^ entieres, et par ses capsules, qui nous ont
paru s'ouvrir conslamnient en deux valves, avec une simple ligne,
á peine saillante, sur le milieu dechaeune d'ellcs, annoncant la
place qu'occupait la cloison , qui a presíjuc complótemenl disparu.
ILEX.
llex^ L. ius^.jgeii.y pl. 379, DC, Piodr., II, p. 13. End-
lick., gen., n. 5705.
Aqiiijoliumj Tourn., I/ist., t. 371.
Flores hermaphroditi aut incomplete unisexuati. Calyx
parvus, 4-5 fidus , persistens : corolla 4-5 pétala : petalis
nunc liberis, nimc imabasi paulisper ínter se coalitis, et co-
rollam rotatam simulantibus : stamina 4-5 hypogyna : fila-
menlis subulatis; antheris ovatis bilocularibus , introrsis;
ovarium sessile disco hypogyno impositum, 4-5 loculare :
loculis uniovulatis : óvulo appenso : stigmata 4-5 sessilia.
Nuculanium ovoideum , ápice sligmatibus persistentibus
umbilicatiiiu : nuculas 4-5 osseae, uniloculares, monosper-
maí, indehiscentes : semen inversum. Embryo minimus
homotropus, inversus, in ápice endospermii carnosi nidu-
lans.
Arbores aut arbusculai sempervirentes ; folia alterna,
stipulata, saepius coriácea, integra, den tato-serrata, aut
serrato-spinosa. Stipula3 minima3. Flores niinimi stepius
axillares.
Observation.
La corolle est bien manifoslcmcnt polypélale dans un íírand
nombre d'especes de ce genrc : celles dans Icsquellcs elle [larait
gamopétalc nc doivent cellc disposilion qu'aux élainincs, donl
les fdelssont légeremcnt adbérenls a leur base avrc los parlics la-
;)5-2 nOlANIQlE- PLANTKS VASCUt.AlKKS.
torales dos pélalos, co qui fail quo la enrolle tombo (rnnc sonlo
piéco; niais, en róalitó, los quatro ou cinq pélalos qu¡ la composent
sont bien distincts .i Icnr point (rinsertion.
ILEX CASSINE.
Ilex cassinc. Aitón, Hort. hcw., II, p. 170. DC, P/odr.,
II, p. 1*4.
Ilex caroliniaTia, Miller, Dict., ri. 3.
Ilex cas sinoides, Liiik., Eiuim., I, p. 148.
Aquifoliuní carolineiisey Catesby, Car., I, t. 31.
I. foliis oblongo-elliplicis, aut ovali-oblongis acutis, margine
inlegris, subserralis, aut actilo-serralis, basi anguslatis, peliolalis,
subcoriaceis, superneviridibus, sublus palliii¡oribus,glabris:slipu-
lisminimissquamaiformibus, acutis, persislentibus j cjmis axiilari-
bus longo petiolalis .. folio brevioribus, glabrisj calycis laciniis 5
hnceolatis , aculis ; petalis obovaíibus , obtusis, concavisj drupis
ovatis, parvulis, glabris, rubris.
Croscit in Ínsula Cuba.
Vulgo dicilur Jirigueta naranjo.
Observation.
Coito cspéco croil égalemont sur lo continent de l'Amériquc du
Nord. Nos échanlillons de lile de Cuba ont élé compares soí-
gnousemonl avec ceux rapportés par Michaux el no nous ont
olfert aucunc différence. Ullex cassine varié beaucoup dans la
figure de sos íouilles, qui sont taulól parfailement enliéres, lan-
tót obscurémonl denteos en scie el quelquefois á dents tres a¡-
;gues. Celle espéce est tout a fait glabro dans lóales sos parties.
ILEX MINUTIFLORA, Nob.
1. inermis-, ramulís lerotibus, pulvorulonto-pubontibus ; foliis
brevitcr peliolalis, cUipticis aut obovalibus , oblusis aul aculis,
coriaccis , glabcrrimis, superno nilidis, denso rcliculalo-venosis,
margine dislanlcr et obsoleto denlalis^ rarius ¡nlegris : stipulis
cELASrniNEt;. 353
ininímis , subulalis : floribus parvulis raccmum lerminalcm píu-
cifloruin efformantibus : calvce 4 -fido.
Crescít in ínsula Cuba.
Observation.
C'est avec quelque doute que nous publions cctte especc , dont
nous n'avons que des échantillons fort ¡ncomplels. Elle se distin-
gue facilcmenl par ses feuillcs assez peliles, coriaccs, tres luisanles,
finement rcticulces á leur faceinfcrieure, et par ses fleurs fort pc-
tites, disposées en une cspéce de pelite grappe terminale, com-
posée d'un tres pelit nombre de fleurs.
EOT. PL. VASC. 1^
RHAMNEiE.
TAlfiUS PRIMA.
ZIZYPHE^.
Fructus carnosus drupáceas .
ZIZYPHUS.
Zizyphus y Tournef., Inst., t. 403. Gaerín., de Fr., Kunth
in Humb., Nov. gen., VII, p. 5G. DC, Prodr., II,
p. 19. A. Brongn., Rhamn., p. 47, t. 1, f. 2. Endlick.,
gen. y n. 3717.
Calyx planiusculus, patens, basi vix concavus, limbi pa-
lentis laciniis semi-ellipticis, acutis. Pétala 5 unguiculata, pa-
tenti-reflexa , spathulata, íEqualia. Stamina 5 petalis oppo-
sita, iisque aequalia autlongiora, patenti-reflexa : antheris
ovoideis, bilocularibus, sulco longitudinali dehiscentibus,
cum petalis circa marginem disci insertis. Discus crassus,
plano-depressus, subpentagonus, calycis tubum expansum
occupans, ovarium arete cingens et cum illo adnaíus. Ova-
riumovoideuin, in disco immersum, 2-3-loculare;loculis 1-
ovulatis, óvulo ascendente. Styli 2 vel rarius 3, divergentes
aut in unura conliti. Stigmata subcapilata terminanlia.
Drupa Kisi calyois integra, pcrsislenti (¡nrla, ovoidea aui
í'lobosa : puiainine crasso , osseo , 1-2-3 loculari , 1-2-3
spermo. Semen aseendcns, sessile. Epispermium tenue,
frap-ile. Endosperniiiim parcum, snbmembranaceum. Em-
bryo homotropus , rectus : radícula brevis ; cotylecJones
crassai , oblongo- suborbiculares.
Frútices aut arbuscnlae, aculeati aut inermes : ram¡
virgati. Folia alterna petiolata, basi 3-nervia, stipulala; sti-
pulis tune spinescentibus, saepius altera recta, alterare-
curva, aut rarius una tantum spinescenti, altera abortiva.
Flores parvuli , axillares, cymosi. Fructus saepius edules.
ZIZYPHUS SPINA CHRISTI.
Zizyphus spina christi , Willd., sp., I, p. 1105. DC,
Prodr., II, p. 20.
Nabea^ P. A!p., JEgypt., lí , p. 10, t. 4.
Rliamiius spina christi, L., sp., 282. Desf., Fl. ail., I,
p. 201.
Rhninnus naheca, Forsk., .^gypt., 201 (non L.}.
Zizfphus nfíicnna, Milíer, Dict., n. A.
Zizyphus Jiapica y Lamk., Dict., III, p. 320.
Z. aculcata : ramulis toretibus, frlabris, albidis; foliis pt'lioialis,
ovalibus aut subomarginato-cordiforinibus, acutis aut oblusis ,
inaríriiie subsorratis, o basi Irincrviis giabris aut subliis in iicr-
vis pubenlibus; petiolo semilercti, i-G lineas long-o, pubctiti : aru-
l(>¡s stipularibus gcininis ad basin Ibliorum , albis, altero recto,
allero recurvo, aculissiinis ; cvina pcviiincuiata folio bri'viori :
peduiiculis, podiccllisquc glabris aut pubeiitibus; drupa ovalo-
y lobosa.
Orla ex iEgyploct Paiaístir>a, colilur in liorlis.
' Obscrvalion.
Les fruits do ce grand arbrisscau, quand ils sont parvenus á
une complete niaturité, ont une savcur doucc assez analoguo a
356 BOTANIQUB. PÍ.ANTKS VASCL LAIU I.S.
celledes Jujubes ordinaires (Zizyphus vulgaris, Lamk.)- C'esl pour
celle raison qu'oo le cullivc quelqucfois dans les jardins. Le Zizy-
phus spina christi osl commun en Palesline ; il ost au nombre
des iirbrcs épineux, qu'on a cru avoir pu fournir la cüuronncd'é-
pines de Notre-Seigneur Jésus-Chrisl.
ZIZYPHUS HAVANENSIS.
Zizjplius híwajiensis j Kunfh in Humb., Nov. ^cn.^ VII,
p, 57. DC, Prodr., II, p. 22.
Z. ramulis 4-5-angularibus, glabris; folüs alternis, brevissime
peliolatis, parvulis, ovalibus obtusis aut eraarginalis, basi obtusis
aul subcordiforniibus, coriaceis, glabris^ integris, líBte viridibus,
basi trinervüs : slipulis minimís, appressis, acuraínatís : spinis 2
axülaribus, divaricatis, reclis : floribus axillaribus paréis, sublo-
mentosis : fructibus obovoideis, calyce integro appresso stipa-
lis : putamine osseo, Iriloculari : scminibus solitarüs, erectis.
Crescit copióse in locis aridis el petrosis marilirais circa Hava-
nam. In mense octobrc flores nec non anni prajleriti fruclus
ni a tu ros proferí.
Observations.
M. Kunlh a donné une description tres délaillée des fleurs de
celte espécej mais il n'en a pas observé les fruils : nous compléte-
rons sa description en y ajoutant celle des fruits que nous avons
vus dans leur état de maturilé, miiis malheureusement dépourvus
de bonnes graines.
Ce fruit est une drupe presque séche, obovoíde, de la grosseur
d'un pois ou un peu plus , accorapagnée a sa base par le cálice per-
sistanl, étroitementappliquéconlre le péricarpe et ayant son bord
entier. La partie charnue est tres minee et recouvre un noyau de
méme forme, osseux , assez épais , á Irois loges contenant cha-
cune une grainc drcssée ; mais le défaut de maturilé m'a empéché
d'en décrire la slructure intérieure.
RUAUMKiE. .JJ/
Tr.IBüS II.
COLÜBRINE.'E.
Frnctus capsularis , trico'cus.
COLUBRINA.
Colubrinn , Rich., ms.f A. Brongn. Rhamn., p. 61,
pl. 4, f. 3.
Rhamni et Ceanothi sp.^ Auctor.
Flores hermaphrodid. Calycis tubus subhemispheericus,
explanatus; limbus, 5-fidus, regularis: lacinüsovalibus, pa-
tentibus, facie interna medio caririalis. Pétala unguiculata,
convoluta. Staminapetalisopposita, longiora. Anlheraeovoi-
deae, biloculares, sulco longitudinali dehiscentes. Discus
carnosus partem tubi superiorem occupans, ovarium arete
cinííens et cum illo adhaerens. Ovarium subdobosum in
disco nidulans, triloculare, loculis 1-ovulatis, óvulo erecto.
Stylus trifidus. Stigmata tiia. Frucíus capsularis, globo-
sus aut globoso-depressus, in centro subumbilicatus, tri-
coccus, basi tubo calycis cupulaeformi, appresso, ápice
circumscisso integro semiinvolutus; coccis crustaceis uni-
locularibus, monospermis, interne rima longitudinali de-
hiscentibus et incomplete bivalvibus. Semen erectum, po-
dospermio brevi suíFultum. Epispermium laíve ciiista-
ceum. Embryo homotropus fere longitudine endospermii
carnosi.
Frútices inermes : folia alterna stipulata, penninervia.
Flores parvi, in axiliis folioruin cymosi.
Observation.
Ce gcnre a été formé aux dépons du genre Ceanothus ; i! cu
difiere surtoul par les divisioiis de son liriibc cnlicinal , qui sont
.158 BOTAMQLL. PLA>TKS VASCÜI AMtES.
élalóos el non redrosséos, con ni ven les veis le ceñiré de ia fleiir,
coninic (Linsce dernier, oii Íes pélales et les élaraines sonl seuls
élaiés , et par ses slvles soudés en un senl (¡ui csl Irilidc au sornmet,
landis (|ue^ dans les vérilahlcs especes ue Ccanoíhus, les Irois stvlcs
sonl cvÜndriqucs el dislincls [ir<'Sf|ue jusqu'á la base.
COLUBRINA FERRüGIISEA.
Coliibrina ferrugiiiea y Ad. Brongii., 1. c, p. 62, 1.4,
fig. 3.
Rhaiujius coliibrinus, L., Sjsf.y p. 93. Jacq., Hort, f^i/i-
dob., III, 1. 50.
CeajioiJins coluhrinus , Lamk., ///., n.|2684. DC, Prodv.,
II, p. 31.
Ceanothus arborescens ^ Miller, Dict.
G. raraulis ferruginco loincnlosis :'_fol¡¡s peliolalis ^ ovali-obion-
gis, aculis aiil ovali-lanceolalis, margine inlegris, subundulalis ,
superne glabris , sublus in nervis lomentosis ; sUpulis minimis,
squanKeforniibus; floribus corymbosis, axillaribus, ferrugineo-to-
mcnlosis; calycis lacinüs cordiformibus, expansis, intus glabris ^
pelalis coüvolutis, obcordalis : apiceovarü ferrugineo-lomenloso;
slj'lo vix trifido; fructu globoso-depresso, glabro.
Crescit frequcns in frulicelis et sylvalicis insulte Cubee, circa
Cojemar, Cabana, etc., in mense oclobre florens.
Nomen vernaculum : Bijaguara.
pbservations.
Celle espéce est commune dans presque loules les Antilles ; on la
disiingue ircs aisément a ses jeunes rameaux tomenleux eldecou-
lour f{Trug¡neuse , á ses feuilles grandes égalemenl lomenteuses
el ferruííineu^cs a leur face inférieurc et surlout sur les ner-
vures.
Elle forme un arbre assez elevé , et son bois est employé dans les
conslruclions daus diverses partics de Tile, sous le nom de Bija-
guara.
iiHAMMi.f:. 359
COLLBKINA RECLINATA.
Colithhna rccUnata , A. Broiigii., 1. c.
Ceanoihns rccliuatus ^ L'hérit., Sert.y p. G. DC, Pmdr.,
II, p. 31.
Rhaninus ellipiicus , Ait., Hort. Knv., 1 , p. 265.
Zizjphus doniin^cnsis , Duhani., Ed. uov.^ III , p. 55.
P. Biowne, /li(¡> aiuininalii. , hasi ohlu
362 HOTANIQUE. IM.AUTES VASCULAIRES.
sis aul suljcordiili-s , m.iry^iiu* f,'rosso el distarilor scrralis , piícser-
linisublus iii nervis pubeiilihus; raccmisaxillaribus, j,Mümerulisflo-
rum approxiinalis , deiisis, constantibus, víx folio longioribus;
capsulis Irialalis.
Cri'soit iii Vuelta de Ab-ijo, ubi dolexil ot bcnigne coiumunica-
vil (Ion Josc Maria Valcnzuela.
Observation.
Le nom de Gouania glabra donné par Jacquin i» cotle cspéce ne
lui coMvient pas , car elle est pubescente dans presque toutes scs
parlies , et ses fleurs el le pédoncule conimun de leur grappe spi-
ciforme sont lanugiueuxj tiiais , coraparée á l'cspece suivaote,
elle paiait, en effet, presque glabre : elle s'en distingue par ses
feailles plus petites, elliptiques, allongées, acuminées au som-
met, simplemcnt pubescentes et non tomen teuses á leur face
inférieurcj par ses fleurs réunics en glomérules denses et
multiflores. Je n''ai pas vu les fruits, dont j''a¡ donné le ca-
ractére d'aprés les auteors.
GOUANIA TOMENTOSA.
Gouanid tomentosa , Jacq., ^m., 263. DC, Prodr., II,
p. 39. G«itn., de Fr., III, t. 183, f. 1.
G. rarnulis ferrugineo-tomentosis ; folüs ovalibus acutis , mar-
gine subscrratis , basi obtusis, aut rarius subomarginalo cordi-
formibus, superne vix pubentibus, subtus ferrugineo-tomentosis:
racemis in axilla foliorum supremorum simplicibus, dislanlifloris,
folio loDgioribus; fruclus subpilosi alis prominulis, nipm])rana-
ceis , subrotundis.
Crescit in divcrsis insuíae partibus , circa Casa blanca^ Guana-
bacoa, etc. Mense novembre flores fructusque maturos ferens.
Nomeo vcrnaculum : Bejuco.
UHAMNE-K. 363
Observalion.
Espéco (los niioux taractérisécs [lar scs jírandos feuillcs (lcn(«'es
en scie dans louc coiiíour , touieuteuses a leu r face inférieure j
par sos grappes simples, souveiil plus longucs que los feuil'cs ;
a fleurs potitos ot cspacécs, el a fruits doul los Irois ailes sont sail-
lantes, arrondics ct mombraneuscs.
SAMYDEiE.
gasearía.
Casearicif Jacq., Am., 132. Kunth in Humb., et Bonpl.,
Nov. gen,, V, p. 361. DC, Prodr., II, p. 48.
Anaviiiga , Adans., Lamk., ///., t. 355.
Chcetocrater, Ruiz et Pav., Fl. peruv.^ Prodr., 61 , t. 36.
Crateria, Pers., Syn.y I, p. 485.
Iroucana Qi Pitumha, Aublet, Guj.
Samydce sp.^ L.
Guidonice sp.^ Plumier.
Calyx 5-partitus, rarius 4-partilus, coloratiis, persistens;
laciniis subsequalibiis, in alabastro saepius margine incimi-
bcntibus, demum patentibus aut reflexis. CoroUa nulla.
Stamina 8-10, aut 12, rarius plura aut pauciora libera,
erecta : filamenta subulata , in fundo calycis circa ova-
riusn inserta, totidem squamulis obtusis, saepius villosis
interjectis separata. Antherae terminales subrotundse, bilo-
culares, loculis saepius oppositis, longitudinaliter dehiscen-
tibus, interjecto filamento separatis. Ovariumsuperumsim-
plex, in fundo calycis sessile, ovoideum , uniloculare,
multiovulatum : ovula numerosa aut pauciora, tropho-
spermiis tribus parietalibus secundum longitudinem sitis
SAMYDByE. 365
affixa. Slyliis simplex, vix al) ovario parum distincUis :
stigma capitatum , in centio depressum , terminalc , aut
Stylus brevis ápice trifidus et stigmata tria distincta. Cap-
sula coriácea , saepius intus pulposa , incomy)lete un¡-
locularis , trivalvis, valvis medio seminiferis. Semina
ovoideo-oblonga , aut varié angulala, arillo? carnoso com-
pleto obtecta et in ununí conglóbala, basi quasi trúncala
et foramine umbilicali instructa. Epispermium exterins
cruslaceuin, subfragile; interius membranaceum, tenuissi-
mum. Endospermium carnosum álbum, includens cmbryo-
nem inversum in ejus parte superiori locatum. Radícula
teres, longiuscula ; cotyiedones foliaceae, subcordatae.
Arbores , saspius arbusculae aut frútices inermes aut ra-
rius aculeati : folia alterna, breviter petiolata , stipulata,
pellucido-punctata, integra aut dentato-scrrata. Flores par-
vuli, axillares, saepius congesti, basi bracteis persistentibus
sufFulti, paulo supra basin arliculati , nudi, decidui.
Observations sur le genre Gasearía et sur la (amule des Samydées.
Dans l'excellcnt caractére , tracé par mon ami M. Kunth (I. c),
du genre Gasearía, ¡1 est dit que les élamincs sont nionadelphes:
je les ai vues constamment libres ct nullomcnt soudées enscmblo
par la base de leurs filets, dans toutcs los espéces que j'ai ana-
lysées ; les cas oü cllcs sont monadelphos doivent done C'tre bien
raros ct ne sauraient élre pris commc caractére general du genre.
En adoptant la place qui a été assignéc, par M. de Candollc,
a la famille des Samydées, nous avons éloigné eos plantes de cellos
avcc lesquellcs elles ont cerlainemcnt le plus de rapports. Les
Samydées, c'est a diré los dcux gonros Gasearía clSamyda, no
sauraient étre séparécs dos Flacourlianées, et nous paraissent mome
devoir y étre reunios définitivemont. L'analogie qui oxielc, par
exemplc, entre le genre Gasearía et le genre Lirtia, que nous
avons dócril précédemment (voy. p. 82), ainsiquc notre nouveau
genre Zuelanía (voy. p. 88), appartenant tous deux á la famille
des Flacourlianées, est si grande, qu'il esl impossible de ne pas
les placer les uus et les autrcs dans lo mérno groupo nalurol.
:16G BOTAMOÜK. PI.ANTFÍ VASCl I.AIRIÍS.
Ainsi cVsl absolunicnl le méme port, des feuillcs ógalemont
inarquécs de poinls ou de ligues translucidcs, dos fleurs grou-
pées aux aissclles des feuilles, un périanihe simple, des étamines
en grand nombre., ou sitnplement en nombre doublc des divisions
du pcrianllio, inséróts soit loul a fait ix la base du cálice el,
par conséquent h)'pogy ñiques , soil un peu au-dcssus el alors
pcrigyniqucs. Le promior de ees caracteres s'observe dans le
genre Lcetia, le socoiid dans les gcnres Zuelania, Samyda el
Casearia. La struclure dn pcricarpe est ¡dentiquemenl la menje.
Les graines, égalemenl arillécs dans ees dilférents genres oü on
a pu les observer mures, ont une slruclure inicrnc loul a fail
la méme. Si done les genres Lcetia el Zuelania sonl des Flacour-
tianées , el lous les botanislcs sonl á peu prés d'accord sur ce point,
les genres Samyda el Cascaría doivenl élre également reunís á
celte famille, puisque iious venons de prouver qu'iis offrenl
une organisation [)resque idenlique avec la leur.
Les bolanisles qui, comme nolre savant ami M. Ruulh, ont
placó les Sam)'dées immédiatement aprés les Flacourtianées ou
Bixinées, n'ont pu el n'onl doniié, en effel, que de bien faibles
caracteres pour disiinguer ees deux familles. Ainsi, selon eux,
les premieres se distingueraient par des élamincs moins nom-
breuses, monadelphes a la base el périgyniques. Mais ees carac-
teres, qui sont loin d'étrc constants, sufliraient-üs [lour faire
deux familles dislinctcs, nous ne le pensons pas ; ils pourraient
á peine servir pour disiinguer deux genres Pun de Tautre.
D'ailleurs entre chaqué élamine, dans les genres Casearia el 5a-
myda, se trouve une petile écaille qui n'cst évidemmenl qu'une
élamine avorlcc, ce qui double ce nombre. Or , comme dans
quciques espéces de Casearia (ex., Casearia javitensis , Kunth)
on Irouve quinze étamines fcrliles , ce nombre doit élre porté
a trente en y comprenanl les étamines alternes el rudimenlaires.
Or c'est á peu prés ce nombre qui existe dans nolre genre Zue-
lania. D'ailleurs ce deruier genre scrt encoré á élablir un nou-
v«au rapport entre les Casearia el les Lcetia. En clfet , dans le
Zuelania on trouve égalemenl entre chaqué étamine une pctite
écaille loul á fait sciublable a collc des Samydées, el qui fait
ainsi passer insonsiblemcnt des genres a élamines déterminées
a ceux oü elles sont tres nombreuscs.
L'insertion, qu'on dil Iivpogynique dans les Flacourtianées,
nV^st pas tellement périgyniqu.' dans quciquos Casearia , (ju'oa
SAMYDK/E. 367
ne puisse la considérer comuie tout á fait analoguc dans ees
deux groupes. D'aillcurs l'insorlion . bien que fournissanl , en
general, de bons caracteres pour la classification des fatnilles,
varié quelquefois d'une niaaiere tres évidenle dans des groupes
exlrémemenl nalurels (ex., les iégumineuses, les mélasloniacées).
De toutes ees considéralions nous lirons la conséquence que les
geiires Samyda el Cascaría ne doivenl pas élre consideres comme
formant une famille dislinete , niais qu'iis font réellement parlie
de cellc des Fiacourlianées, oü ils viennent se ranger a colé des
l.aetia el Zuelania.
CASRAKIA SPINOSA.
Cfisearia spinosa, Willd., sp., II, p. G2G. DC, Procir.y
II, p. 49.
Casearia acuíeata^ Jacq., Jm., p. 133.
Samjda spifiosüy L., sp. 557. Swartz, Ohs.j, 179.
C. ramulis ápice spinescenlibus, rigidis, rectis, juniorilms sub-
pubenlibus; foliisalternis, obovalibus, acuminatisaut tanlum acu-
lis, basi aiiguslalis, margine obsolele serralis, glabris aut sublus
in nervis pubenlibus, brcvissinie peliolalis, punclis oblongis pel-
lucidis notatis : slipulis niinimis, subulatis , deeiduis : fructibus
ovalo-oblongis, aculis, 3-Yalvibus . seminibus 3-5, erectis, nilen-
libus.
Crescil in raarilimis insulíe Cubae.
Observalion.
Cetle espóce varié beaucoup dans la figure de ses ftuillos, qui
sont obovales, lantól longuemenl acuiniuées, lanlót simplemcnl
aigués, loujoursrélrécies a leur base. Les fruils, ovoides el poin-
lus au sommel, sont glabres, assez gros , conlenaiit ordiiiaire-
ment trois ou quatre graines enveloppces dans une matiere púl-
pense qui pourrail élre cousidérée comme un arille.
368 HOTAMOUE PLANTKS VASCl' Í.A IRKS.
gasearía RAMIFLORA.
Casearia ramijloray Vahl., Sjmb., II, p. 50. DC, Prodr,,
II, p. 49.
Iroucana guyaneiisis , Aublet, Gu/., I, p. 329, t. 127.
C. ramulis inermibus, jnnioribus pubenlibus : folüs ellipticís,
acuminatis aut obovalibus acuminalisque, brevissime petiolatis,
peliolo pubenti fusco, semitereli, margine obsoleto serralis , 1¡-
neolis pellucidis notalis ; flóribus in axilla foWorum congestis j sli-
puHs brevibus, ovali-acutis, pubenlibus, dociduis: capsulissubglo-
bosis, pisiformibus , pubenlibus, pedúnculo pubente suffullis, 3-
valvibus.
Crescit circa Gnanabo.
Vulgo dicilur Gia brava.
Observations.
Par son port, cette espéce ressemble beaucoup á la precedente
{Casearia spinosa, Willd.), mais ses rameaux uesont jamáis ter-
mines en pointe roide etépineuse; ses feuilles sont généralement
plus grandes, moins rétrécies á la basej elles sont marquées,
quand on les regarde entre I'ceíI et la lumiére, de points translu-
cides, allongés, sous la forme de lignes coartes et inégales, et les
capsules sont plus petites, plus globuleuses et pubescentes. Mes
écbanlillons s'accordent parfaitement avec la figure d'Aublet
(t. 127) , citée précédemment.
Je regretle beaucoup de n'avoir pas vu les fleurs dans ees deux
espéces j peut-étre y aurais-je trouvé quelque moyen de les mieux
dislinguer. Les fruits que j'ai analysés ne contenaient que des
graines dont l'embryon n'était pas complétement développé.
GASEARÍA ALBA, Noh.
C. ramulis inermibus, pubenlibus ; folüs brevissime petiolalis,
nunc ovali-elliplicis, oblusiusculis , nunc obovalibus oblusissimis ,
parvulis , margine obsolelc dcnlato-crenalis, basi saípius angus-
sa,\iyde.í:. 369
la(¡s, pallidis, glahiis basi cum poliolo suhclüalis, pcllucitlo-
punctatis; slipulis brovibus, lanceolalis, aculi's, caducis j Ooi'bus
in exilia foMorum glomeratis.
Crescit circa Guanabo, menso mar'io flírens.
Nomen vornaculura : Gia blanca.
Observation.
Cette espéce reesemblo bcaucnup au Otsearia spinosa, mais elle
osl sans opines : ses feuiljos sont plus obtuses , plus coriaccs,
marquées de points et non de lignes pp'lucides. A Cuba, on dis-
tingue celle espéce sous le noni de Gia blanca, et quniquc nous
n'a}oos pas vu les fleurs , mais seulement les bractées qui les ac-
compagoenl a Icur base, nous avons cru pouvoir distinguer cello
espéce qui nous a semblé nouvelle.
gasearía sylvestbis.
Casenria sjlvestri'i y Swartz , Fl. Ind. occid., II, p. 752,
DC, Prodr,, II, p. 49,
C. glabra : ramis lerelibus, virgatis : foliisbrevipeliolalis, ellip-
ticis, longe acuminalis, acumineoblusiusculo, glaberrimis, nilidis,
margine integris, pellucido-punrtalis , basi ina?quilaterís ; petio'is
brevibus, semilerelibus ; pcduncnlis axillaribus, 1-lloris, conferí
tissimis, numorosissimis, paulo supra basin arliculatis, deciduis,
parle inferiori breviori persislenli villosa, superiori vero glabra;
calycis lacinüs ovalibus, oblusissimis, ciliatis, pnlcnlibus : capsula
globosa, Iriquclra, rubra, acuminala, piperis minimi magniludiue.
Crescit in frulicetis, circa Guaniniar, et in Vuelta de Abajo, a
ciar. José Maria Valcnzuela communicala.
Nomen vernaculum : Sarna de perro.
Observation.
Voye/ á Pespéce suivante les observalions relalives á cctlc es^
pécc que Pon confond souvenl avec le Casearia parvi flora.
BOT. n.. VASC. !l4
Mi) BOTANIQÜE. PLANTES VASCULAIKES.
CASEARIA. PARVIFLORA.
Casearia parviflora, Willd., sp.., II, p. 627. DC, Prodr.^
II, p. 49.
Samjda pan'i/lora, L.,sp., 557.
Casen ría decandra, Jacq., Am., 133, t. 85.
Cascaría parvifolia, Willd., sp., II, p. 628. DC, Prodr.,
II, p. 50.
C. glabra : ramis terctibus^ subflexiiosis : folüs pctiolatis, ellip-
ticis, acurainatis, glaberrimis, margine dentatis, obsoleto pellu-
cido-punctatis, basi íequüaloris : petiolis 3-5 lineas longis, gla-
bris ; pedunculis axillaribus, uuifloris, hirtis , paucioribus, basi
articulato-deciduis; calycis iacinüs elongatis, acutis, pubenlibus :
capsula globosa, crassilie cerasi minoris, albida autpurpurascente
glabra.
Crcscit ¡n fruticetis iosulse Cubee.
Observations.
Cello espere est bien distincte du Cascaría sylvesiris de Swarlz,
el cependant ees deux especes son I fréqueinmenl confondues dans
les herbiers. On distinguera de suite le Gasearía parvi/lora á ses
feuilles dentées dans Icur conlour et non enliéres, en ce qu'elles
sont égales et equilaterales a leur base, et laissant entrevoir á
peine quelques points translúcidos, tandis que dans le Cascaría
sylvestris , ellos sont manifesteraenl inéquilatérales á leur base
et que los points translúcidos sont oxcessivomont apparenls.
Dans le Cascaría parvi/lora (malgré son nom) les fleurs sonldeux
ou trois fois plus grandes, et on en compte á peine sept ou huit ,
rarement plus, á l'aisselle des feuilles; enfin los divisions calici-
nales sont allongées, aigues el non courtes et obtusos, et lo fruit
est gros comme un grain de raisin, el non comme un potil grain
de poivre , ainsi que le dit Swartz.
La pulpe, placee dans la capsule el qui est formée par l'arille
rharnu qui cnvcíoppoles graines , est do coulour jaunc. Quand les
SA.MYDE.E. 371
iVuitssonl bien murs, sa savour osf d(»uco et a<íscz a^^réablc, el on !a
mango, du moins daos los An tilles IVancaises.
Nous croyonsdevoir reunirá cello espécc le Gasearía decandra,
Jacq. On observe Irés fréquemraont cello forme, donl nous no
jugeons que par la figuro dunnée par le célebre bolanislo vien-
nois, sur des rameaux oü dans d'autres poinls les fleurs sonl
beaucoup plus nombreuses el les feuillos plus grandes.
gasearía hiusuta.
Cascaría hirsuta ^ Swariz, Fí. Ind. occid., 11, p. 755.
DC, Prodr., II , p. 50.
Cascarla niollis , Kunth in Iliinib.,, iVof. ^en., V, p. 365,
1. 480. DC, Prodr., U, p. 50.
C. ramis virgalis, feretibus, ferruginoo-lomenlosis ; foliis pi'-
liolalis, ellipticis, acuminatis, a^quilaleris, margine doniafoser-
ratis, superno pubenlibus , sublus in junioribus, ferruginoo-lo-
mentosis, in velustioribus hirsulis : pedunculis uniíloris, infr.i
axillaribus aut laleralibus , fasciculalis : calycis lacinüs ovali-
lauceolalis, pubcnli villosis, cxalbidis : capsula globosa, ápice
acuminata , ferrugineo-lomenlosa , obsolelc Irigona , crassilie ce-
rasi minoris.
Crescil in frulicelis el svlvaticis circa Jagua.
Nomen vornaculum : Rapa lengua.
Observaíion.
Cello especo esl tres variable; sos fouilies, Irés grandes el tres
largos, sonl lanlól pubescentes a la face supériourc , presque lo-
monlousos el de couleur forrugineuse iníérieuromont ; lanloi
leur face supériourc esl presque glabro, el l'inférioure esl simple-
menl vcluc; enfm ellos pouvcnl élrc glabros complélomenl ü la
face supériourc, etsimplomonl [)ubí'sconlos iníérieuromont ; M. de
Gandollo admol memo uno variélé glabre dans coito cspoco. Cr
sonl eos considérations qui nous onl engagé á reunir au (escaria
hirsuta, Swariz, Pospérc décrile ct íiguróc, par iiütn cxccüíiii aoü
37i¿ BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
M Kuntb, sous le nom de Cascaría mollis. Nous possédons, de
Tile de Cuba, des échanlillons en fleur qui s'accordent complé-
temcQt avec la figure el la description si exactcs de cetle plante,
donoccs par le savant bolaniste de Berlín ; ct, d'uo autre colé, ees
écbantilionsncsauraientélre distingué , par aucun caraclére,dela
description publiée par Swaitz de son Gasearía hirsuta. Nous
croyons done devoir reunir ees dcux cspéces en une seule.
ÍKRKBlNTHACEiE.
TRIBUS PRIMA.
ANACARDI^.
Pétala et stamina disco calycino aut calyci inserta. Ova-
rium (abortu?)iin¡cum, uniloculare, iiniovulatum. Semen
funiculo fundo loculi orlo, apici inflexo sustentum, exal-
biiminosum. Cotyledones crassse super ladiculam repli-
catae. DC. Prodr., II, p. 62.
ANACARDIUM.
jénacnrdium , Jacq., L., Kunth, Tereb., p. 2. Ibid., in
Humb. et Bonpl., Nov. gen. et sp., VII, p. 4. DC,
Prodr., II, p. G2.
Cassuviiim , ílumph., Jmh.^ 1, p. 177. Lamk., Dict., I,
p. 22.
Acajubaj Ga^rln., Fr.^ I, t. 40.
Flores polygami, dioici. Calyx regularis, 5-partilus; la-
ciniae in alabastro incumbentes, erectae. Pétala 5, aequalia,
sessilia, lanceolata,aj.AMi:s \ ascií. mkks.
st'iia, I)as¡ iiiler se comíala : unllioiuí iiitiorsai ((juibusdam
ahorlivis), ovalo-elliplica) , basi biíidai , longiludinaliler
dcliiscenies. Ovarium sessile, superne in stylinn crassum
{lcsinens,un¡locuIare, uniovulatuní : óvulo ascendente. Nux
leniformis, coriácea, iniilocularis , monosperma, indehis-
cens, lateraliter umbilicaia, insidenspedicellovalde amplía-
lo, carnoso, pyriformi. Semen reniforme. Embryo episper-
micus : cotyledones crassa3, semilunata; : radícula e basi
cotyiedonum sursum ascendens.
Arbores Americae aequinoctialis incolae : folia alterna
siníplícia. Flores paniculati, terminales.
AINVCARDIUM OCCIDEM'ALE.
Aiuicnrdiiun occideniale , Jacq., Am., p. 124, t. 181,
f. 35. L., sp., I, p. 383. DC, Prodr., II, p. 02. Kunth
in líumb., Nov.gen., VII, p, 5.
Cnssuviuní poini/eruin ^ Lamk., Dict., I, p. 22. Ibid.,
///., t. 322.
Acá juba occidentalis ^ Ga^rtner, Fr.^ I, p. 192, t. 40^
f. 2.
A. ramulis glabris : foliis obovalibus, breviter peliolalis, basi
oblnsis aut altenualis, coriaccis, glabris, ¡iitcgris ; panicula l<^r-
iiíinali . ramosa; ramis clongalis.
Colilur frequens in horlis.
Nomina vernácula : Marañon, et in Anlillis gallicis; Acajou-
P'imme.
Observations.
Cel arbre pcul s'élevof a une hautour de -20 á 25 pieds. On le
fullivo a cause de .^os amandes el du réceptacle charnu place sous
son fruil, qui a a peu [¡res le voiuine du poing. II en existe a Cuba
dcux varietés : Pune donl !e réceplaclc cst rouge, Paulre oü ¡I
offre unccoulour blaiiclie. C'est ce réceptacle, qui nVst que le pé-
donrule rcnflé cons¡d(Tab!emonl el devenu cbarnu, qui porte le
TKRi:l?lNTIIACi;.E. 375
noni de pomme iVacajou^ il ost pulpcux , (Pune saveur sucrée el lé-
gerement aigreloltc; on le man^e avec [)!ais¡r.
Le fruil lui-meme, qui a la formo d'un rein ella longueur d'un
pouce ou un pou plus, conticnt dans les ccllulesqui existent dans
l'épaisseur du pcricarpc uu suc Iros-amer, caustique, qui hriilc
fortoment la languo, quand on vicnl a rompre ce péricarpe avec
les denls. L'amande contenuc dans le fruil a, au contraire, une
savcur doucc el agréable, qui rappelle celle des noix fraíchesj
elle conlienl une huile égalcment doucc, que Pon en exprime
quelquefois, el qui fx'ut clre employée a différenis usagcs.
Enfin 11 découle du Ironc el des branclies de cel arbre une
gomme qui se concrele en massos tres-volumineuses. Sa couleur
esl jaune, iégereraent roügoálrej elle esl transparente, friable j sa
saveur esl fade. Elle se dissout dans l'eau , mais moins facilomenl
(jue la gomme arabique j on pcut l'emplojer au méme usage que
celle derniére.
l/acajou-ponime se muiliplie de seinences. Le serais doil élre
fail en place; car cel arbre u'aime pas á élre Iransplanté. Deux
condilions sonl indispensables pour que ees semis réussissenl; il
laut de la chaleur el de rhumidilé. Cel arbre s'accommode de loute
espéce de lerrain ; niais, ccpeudant, il préfére une Ierre franche
rouge oujauno. On peulconserver ses grainesplusieursmois avanl
. gen.,
Vil, p. 49. DC, Prodr., II, p. 74.
Flores unisexuati. Calyx 4-5-sepalus , sepalis basi coa-
litis, deciduis. Pétala 4-5-sessilia, aequalia, patentia. Sta-
mina 8-10-15, libera, circa discum glandulosum inserta,
exserta. Filamenta subulata : antherae inlrorsa3, supra ba-
sin dorso affixae, biloculares , sulco longiludinali dehis-
centes. Ovarium sessile, ovoideum, disco circulan imposi-
tum , 3-5-loculare : loculis uniovulatis : óvulo podosper-
mio suspensum, pendulum. Styli 5, brevissimi. Stigmaía
iolidem subcapitata. Drupa foeta nuce lignosa externe ru-
gosa, 2-5-loculari , loculis partim discretis. Semen exal-
buminosum, ssepius pendulinum. Epispermium meinbra-
nnceum tenue. Radicula brevis ; cotyledones crassa3, ob-
tusse.
Arbores inermes. Folia imparipinnata, punctata. Flores
l^arvuli racemosi, aut paniculati terminales.
TKRICIUMIlACIi-E. 38J
SPONDIAS PURPUREA.
SpoTidins purpurea , L., sp.^ 613. DC, Prodr., 11, p. 75.
Spondias myroholanus, Jacq., j4m., p. 139, t. 88. Gaertn.,
deFr., 11, p. 102, t. 104.
Spondias monhin y L., Syst. veget., 357,non Jacq., Kunth
in Humb., ^oi^. gru., Vil, p. 49.
S. foliis in ápice ramorum approxímalís : folioÜs circitcr 21 brc-
vissime petiolali's, inlofi^ris, aut supra médium subserratis, ovali-
bus : peliolo coramuiii compresso, subalatoj racemis sp;irsis, folia
multo brevioribus.
Crescit prope Botabano, in mense mnrlio florens, orta e con-
tinente americano.
Nomina vernácula : Ciruela, Ciruelo, prunier frKspagne.
Übservation.
Cet arbre est, selon Jacquin, originaire du conlinent aniéri-
cain, d'oü il a cié inlroduit dans les Antilles. Ses fruits, de la
grosseur d'une prune, sont jaunes, d'unc couleur purpurine du
tote qui a élé le plus exposé au soleil. Sa pulpe esl acidule. On le
scrt quolquefüis sur les tables ct ou en fait des coafitures.
SPONDIAS LÚTEA.
Spondias lutea^ L., sp., 613. DC, Prodr.y II, p. 75.
Spondias monbin , Jacq., Aui.j p. 138, non L.
Spondias myroholanus ^ L., Sjst., 357, non Jac([. —
Sloane, Jam, t. 219, f. 1-2.
S. foliolis 7-t 1 , breviter pcliolatis, ovalibus, acuniinalis, mar-
gine integris (excepto terminali), basi valde iniequilaleris, glabris;
petiolo communi scmitereli nec alaloj pauiculis ramosissimis
terininalibus, folio longioribus.
Crescil frequcns el colilur in Ínsula Cuba.
38i HOTAMQUfi. PLAM'líS Va^lI r.AiKIiS.
NoM"ÍD.i vernácula : Jobo, Monbin.
Observations
Cet arbre esl plus grand, plus touffu el d'un port plus agréablo
que le précédent. Ses branchos reprennont do bouture avec une
facilité extraordinairc , et on les eniploic fiéquemment pour faire
des baies et des clólures.
Ses fruits sont jaunes, légérement rougeátres : leur pulpe est
tres minee, el recouvre un noyau tres volumineux. On ne mange
guére ses fruits, qui servent á la nourrilure des pourceaux.
Oq les trouvait aulrefois daos le commerce de la droguo-
rie sous le nom de Myrobolans monbins ; mais lis ne sont plus
usités aujourd'hui.
II s'écoule des brancbes et du tronc du Jobo une gomme qui se
concrete en larmes plus ou moins volumineuse^ ; celle que j'ai
sous les jeux estd'une teinte bruñe hjacinihe, transparente: elle
se dissout assez bien dans la salive; en un mot, elle ressemble
beaucoup á la gomme d'aiiacarde ou d'acajou que nous avons dé-
crite précéfiemment. Je ne sache pas que celte maliére soit d'au-
cun u> íge dans i'le de Cubs.
TRIBUS IV.
BÜRSERACPE, Km'h.
Pétala 3-5, sub disco calycino inserta , per aestivatio-
nem ssepius valvata. Stamina petalorum numero dupla.
Ovarium 2-5~loculare , loculis biovulatis. Stylus 1 aut
nuUus. Stigmata tot quot loculi. Drupa núcleo 2-5-locu-
lari. Semina exalbuminosa, cotyledonibus corrugato-pli-
catis aut carnosis. Radícula supera recti.
ICICA , Nob.
Icica, Aublet, Guy., I, p. 337. Juss., gen.^ 370. Kunth,
Tereb. y p. 17. Ibid., Nov, gen., VII, p. 32. DC,
Prodr., II, p. 77. Endiick., gen., p. 1136.
I !• HEBl.MHACE.fi. 385
Hedwjgia, Swariz, Fl. Ind. occid.^ II, p. G70, t. 13.
Kunth, Tereh., p. 21. DC, Prodr., II, p. 80. End-
lick. , gen., ¡). 1 138 (non Hedwig).
Tetragasíris.,Gairín., Fr., II, p. 130, t. 100.
SchwcBgricliCJiia , Reichenb., Cojisp.j 17.
Flores sappius hermaphroditi. Calyx parvus, cupulaífor-
mis, 4-5-dentatus, peisistens aut deciduus : pétala 4-5,
íequalia, basi lata, acuta, in alabastro valvata. Stamina 8-
10, pelalis breviora, libera. Filamerita subulata : antherae
ovataí, introrsa?, dorso aíTixaí. Discus hypogynus, crassus,
annularis aut concavus et ciipulaíformis. Ovarium sessile,
subglobosum , 4-5-loculare ; loculis 1-ovulat¡s : óvulo e.
pariete interna loculi ascendente. Stylus brevis, crassus.
Stigmata 4-5,brevía, obtusa. Fructus ovoideas, coriaceus,
ossicula 1-5 monosperma, lignosa, indehiscentia includens;
cortice? 2-5 vaWi? semina
Arbores aniericanae, resinosas aut balsamifluae, inermes.
Folia alterna, ternata aut imparipinnata : folióla inte-
gra , saepius coriácea. Racemi axillares , simplices aut ra-
mosi.
Ohservalion sur les genres Idea et Hedwtgia.
Le j^enrc ícica a oté établi par Aublot, ct adopté depuis par prcs-
que lous los botanistcs, ct, entre autres, par Jussieu, MM. Runlh,
de Candollo, Endiicker, etc. Ses caracteres, tels que noiis les avons
énoncés prócédommcnt, nous paraissont assoz Iranchés pour le
distinj^ucr des autres jjenros du fíroupc des Burséracées, oii il a étó
])lacc. En examinant le gcnre lledwigia de Swartz, nous avons été
frappé de sos analogies avcc le gcnre ¡cica, ct Panalyse délaillée
que nous avons faite de VHedwigia balsamifera, lype et á pcu prés
cspéce unique du gcnre, nous a amcné á penser que ce dcrníer
gcnre devait élrc réuni a Vlcica. En cffet, la sculc différcncc qui
distingue le gcnre //ft/ínr/io consiste dans ses quatre pétalos un pcu
soudés á leur baso, de maniere a represen tcr uno roroUo gamopé-
tale, tandis que, dans le gcnre d'Aublet, ees pétales sont tout a
fait libros. Mais. du rosto, los ólaminos. lo disquo oiipnliformo, 1 1
BCT. rt . VASC. tU
38ti HOTAMQUE. PLANTES VAStULAlRKS.
structuro tic Povairc sont absoluracnt les mémcs, el un méme porl
confoiíd les cspeces de eos deux genres. II ost vrai que , dans les
caracteres du genre Icica, on dil que la partió extérieure et coriace
de son fruits'ouvre ordinaircmcnt en qualrc valves, meltanl ainsi
á nu les quatre nucules, tandis que ce caractóre n'est pas men-
tionnc pour YHedwigia. Mais je ferai observer que, dans toules
les espéces du gcnrc Icica, le fruit ne se rompí pas loujours en
quatre partios, et que, do plus, quand ceux de Vlledwigia balsami-
fera sont bien múrs, la parlie externe de leur péricarpe se rompí
également en un certain nombre de valves. II n'y a done pas vóri-
tablement de différence essentielle entre ees deux genres. Nous
pensons , en conséquence, que VHedwigia de Swartz doit étre
réuni á Vi cica d'Aubiet, et que VHedwigia halsamifera devra
porter le nom á'Icica Hedwigia.
ICICA COPAL, Nob.
TAB. XXXVH.
I. glaberrima ; ramulis teretibus, lenlicellis oblongis , secun-
dura longitudinem fissis, onuslis j folüs trifoliatis, rarius 5-foliatis,
petiolatis, alternis : foliolis longo peliolulalis, ellipticis, acumi-
uatis, integerrimis, superno nitidis, lerminali basi ¿Equilátero ,
laleralibus, insequilaterisj racomisaxiliaribus, folio mullo breviori-
bus : íloribus 4-pelalis, 8-andris: drupa ovoidea, ápice acuminata,
4-prena.
Grescit in ripis fluviorum et in montosis, in térra nigra et
colórala (Vuelta de Abajo)-, floret in mensibus aprile usque iu ju-
líum.
Nomen vernaculum : Copal.
Descriptio.
Arbor procera.
Rami teretes, glabri, lenlicellis oblongis in medio, secuudum
longitudinem íissis coperti.
Folia alterna, pelioiata, trifoliata, rarius quinquefoliala et ra«
rissime 7-foliala : íoliola longe petiolulata : petiolulo scraitereli.
lElUíBIMUACK.*;. 387
superno suhcanalirulato; <>l!ipl¡ca , acumi'nala, coriácea, integra ,
superno lucida, lateralibus hasi , valdc inccquilaleris , Icrmioali
fequilatero , 2-3 pollicos longo, 1, 1 i¡2 polliceni lalis.
Floros bermaphrodili , albi , parvuli , in raccmum ramosum ,
folio multo breviorem disposili.
Calyxbrevis, cupulíoformis, 4-dcnlalus ; dentibus lalis_, parum
proniiuulis, breviler acuminatis.
Peíala 4, scssilia, in aeslivatione valvala, semiovalia, acuta, sub
disco cum slaniinibus inserta.
Stamina 8, petalis paulo brcviora. Filamenta libera, subulata,
glabra. Antbora? inlrorsíc, ovoideas, biloculares, ápice basi((ut'
obtusae, loculis longiludinali sulco dehiscentibus , postice con-
nectivo oblongo sejunclis.
Ovarium liboruin, scssile, ovoideo-depressuní, ápice sensim atto-
nualum, in slylum crassurn , brcven indislinctum , sligmalibus
4, brevibus, oblusis, approxiraatis terminalura.
Transverso sectura ovarium, 4-loculare, loculis uniovulatis :
óvulo in parte media anguli loculi affixo.
Discus crassus , carnosus, valde prominens, cupulae instar
ovarium cingens et parlini oblegens, margine integer.
Drupa subglobosa, ápice apiculata, obtuso quadrigona, parum
succulenla, i-pvrena 5 pyrcnis erectis , osseis , 1-locuIaribus , 1-
spermis.
Semina
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLAIVCilE XXXVII.
1. Bouton de fleur avantson épauouissement. 2. Fleur donl
on a enlevé les pétales pour fairc voir la position des étamines.
3. Pistil entourc et en partie rccouverl par le disque. 3 Ins. Lo
momo fendu longiludinalemenl, montrant la bauteurcl l'ópaissour
du disque, lo point d'irisertion des étamines el des pélalos au-
dessous du disque et la posilion de Tovule dans cbaque logo. 4. Le
fruit enlier et de grandour naturollo. 5. Le memo coupé en tia-
vers. 6. Le mómc fendu longiludinalemenl pour fairo voir la
position ct la forme dos nuculos.
388 BUTANlytK. PLA> TES VASCüLAlUES.
Observations,
LVspece que nous vcnons de décrirc el de figurcr sous le noin
dUcicacopal nous paraitdislinclc desaulres espéces duméme genro
jusqu'á prcsent connues. Celle dont elle se rapproche le plus est
VI cica tacamahaca, Kunth (in Humb., nov. gen. 7, p. 33); mais
notre espece a ses rameaux cylindriques et parfailenienl glabres ;
ses foliólos, communément au nombre de trois seulement, son t por-
tees sur des péd'olules de 6 á 10 lignes de longueur; elles sont
épaisses, coriaces et nuUemcnt ponctuées.
II découle de cet arbre une resine désignée sous le nom de
Copal. Celle resine resscmble beaucoup a la resine élémi du Brésil,
produile, coreime ou sail, par Vlcica icicariba , DC. Celle qne jai
vueest en morceaux peu volumineux, friables, d'une couleur jaune
de soufre cristallisé, d'une odeur forte, mais peu agréable, rap-
pelanl assez celle de l'essence de térébenlhine ; elle est séche,
cassante, et sa cai-sure est brillante.
ICICA HEDWIGIA, Nob.
Hedwigia balsaTniJlora, Swarlz, Fl. Ind. occ, II, p. 670,
t. 13. DC, Prodt., II, p. 80.
Tetragastris ossea, Gaertn., de Fr., II, p. 130, t. 109.
Bursera halsamifera , Pers., Ench.y I, p. 413.
I. ramulis terelibus, glabris, lenticellisoblongis, fissis, onustis :
foliis alternis , imparipinnalis : foliolis seepius 5-7, oppositis,
breviler petiolulalis , elliplicis, abruple acuminatis, inlegris, la-
teralibus, basi inaequilatcris, glaberrimis, subcoriaceis : pani-
culisaxillaribus aul lerminalibus ; pelalis 4, in corollam pseudoga-
mopetalam connatis : drupa ovoidea, prunaeformi, 2-3-4 loba ,
2-3-4 pjrena.
Crescil in svlvaticis et montosis ínsulse Cubae.
TEREBINTHACE/E. 389
Observattons.
Cet arbre , qui peul acquérir des dimensíons assez grandes ,
se dístÍDgue facilement, dans les foréls, par l'écorce de ses bran
ches et de ses rameaux, qui est blanchátre et luisaotc : on le con-
nail comrauoément sous les noms de B ois'cochon et de Sucricr de
moníagne.
U s'écoule de son écorce une maliére résincuse, désignée sous
le nom de Uaume sucrier. Elle esl d'abord liquide, d'un brun rou-
geátre, d'une odeur forte, d'une saveur acre el amere; on l'om-
ploieá peu prés auxmémesusages que la resine élémi el le baunie
de la Mecque. Selon M. Marlius, au Brésil , on laissesécher ceUe
maliere el on la brúlc dans les églises a la place de Penceus.
Le nom de sucrier de monlagnc a été donné a cet arbre , parce
(|ue son bois sert a faire les tonneaux dans lesquels on exporte lo
sucre en Europe.
BURSERA.
Bursera, Jacq., Am.^ 94. L., ^en.y n. 440. Swartz, Ohs.,
130. Kunth, Tereb., p. 18. DC, Prodr., U , p. 78.
Flores polygami. Calyx parvus, deciduus, o-5-partitus :
laciniisobtusis, aequalibus. Pétala 3-5, in alabastro val vata,
sessilia, ccqualia, patentia. Slamina 6-8, libera, erecta, siib
disco inserta. Ovariiim sessile, ovoideum , 3-loculare : lo-
culis uniovulatis. Stylus brevis, crassus : stigmata tria ob-
tusa. Discus aunularis, bypogynus, crassus, suboctocre-
natus. Drupa coriácea, compresso-triquetra, externe b¡-
rarius 3-valvis, monopyrena ; nux pisiformis, ossea, irregu-
lariter triquetra, indebiscens, monosperma, semen locnlnm
¡m¡)lens lateraliter allixum. Episjiermium crassiusculnni.
Embryo epispermicus : cotyledones lala;, membranácea;,
mwltoties corrugato-plicata*; radicula brevis^ supera.
Arbores anieii(ana\. balsajnilluíe : folia alten»;!, impaii-
•^•H> BOTA.MQUl'. I'LAMÜS VASCULAmiiS.
¡)iiiua(a , loliola opposita : racciui siiupliccs , axillares aiU
(enniíiales; pedúnculo pcdicellisqiie persisíentibus.
Observaíion.
Datis los nombrcux ochan lillons en fruils rnúrs que nous
avons observes de eelle espece , nous rravoiis jamáis trouvc qu'un
seul nojau dans eliaque périenrpe. TaiUót la parlie cxlcrieure et
« liarnue de celui-ei s'ouvre en Iroís valves , lanlót seulcmeiit en
deux. Je n'ai jamáis vu (¡u'une seulc ^Maine et non deux ,
ainsi que Pindique M. de Ctyidolli; dans le caracícre qu'il a tracé
de cegenre.
BURSERA GU31MIFERA.
¡J/irsera í^ummijera, Jacq., Jm., 94 , t. 65. L., sp., 741 .
Sloaiie, Jam., t. 199. DC, Prodr., II, p. 78.
B. foliis seepius imparipinnatis^ rarius trifoiiolatis aut simplici-
bus, aUernis, deciduis : foliolis oppositis , peliolulatis, ovalibus,
acuminatis, dependentibus, iutegris, lateralibus, ineequilaleris ,
submenibranaceis 5 racemis axillaribus, simplicibus, folio multo
brevioribus : drupa pisiformi, Iriquelra , 2-3 valvi.
Crescit ¡n diversis insulse parlibus, circa Canasi, inmense junio
ílorens.
Nomen vernaculura : Almacigo.
Observations.
Cetie espece cst excessivement variable dans ses feuilles : j'en
posséde un ¿chantillón, recueilli aux environs de Canasi, donl
les folióles sont plusallongées, plus acuminées au sommet, le plus
souvent aussi plus rétrccies á la base; en un raot, sembiant reu-
nir tüus les caracteres assignés au Bursera acmninata de Willde-
now. Néanmoiiis nous n'avons pas era devoirséparer celte forme
du Bursera gummi'fera, parce que la figure des folióles nous a paru
íroj) \arial)le dans ceite espece.
II dccoule de cet arbre, conMiiun dans les Antilles, oü 11 est
TliKKBlNTÜACK.E. 391
connu sous ios nouis de Gommier ou áo Gomará, une resine solide
jaunátre, á odeur forte el aromaliiiue, que l'on nommc vulgaire-
nienl resine Chibuu ou Cachibou : on l'einploie coninie los autres
produits résineux du niéniegonre. ^
TRIBUS V.
AiVIYlUDE^, Kunlh.
Flores herniaphroditi. Peíala /p, hypogyna, submiguicu-
lata , per oestivationem imbricata. Stamina pclaiorum nu-
mero dupla. Torus incrassalus, proininens. Ovarium unilo-
culare,biovulatum.Stigma sessile,capitatum. Drupa núcleo
eliartaceo indehiscente, i-sperma. Semen exalbuminosum,
cotyledonibuscarnosis; radícula supera, brevissima.
AMYRIS.
AmyriSy L., g^e/¿., 473. Kimtb , Tercb., p. 22. I!)id.,
• Nov. gen., VII, p. 37. DC, Prodr., II, p. 81.
Calyx parvus, 4-dentatus, persistens. Pétala 4, aequalia,
basi unguiculata , patentia , calyce longiora. Stamina 8,
hypogyna, libera : filamentis subulatis; antheris ovoideo-
oblongis, introrsis. Ovarium sessile, in fundo calycis ín-
sidens, uniloculare, biovulatum : ovulis subpendulis. Sty-
lus nullus. Stigma sessile, subcapitatum. Discus nullus.
Drupa coriaceo-carnosa, subglobosa, pisiformis, monopy-
rena; putamine subosseo, globoso, monospermo, indehis-
cente. Semen pendulum. Epispermium membranaceum,
Embryo epispermicus : cotyiedones carnosa", piano-con-
vexa} : radícula supera, brevissima.
Arbores vel frútices rcsinosi , inermes. Folia opposita,
ternata aut irnpnripinnala ; folióla opjmsii.i , pcllucido-
39á BUIANIQÜE. PLANTES VASCULAIRKS.
pimctata, intt^gra aut crenata. Flores parvuli, paniculali ,
pauiculis parvis, sessilibus, axillaribus aut terminalibus.
AMYRIS MARÍTIMA.
Amjris niarUima ., Jacq., Am., p. 107. DC, Prodr.y II,
p. 81.
Amjris Jloridana j Nuttal (in Sillim., ^dm. Joiirn. , V,
1822, p. 294). DC, Prodr., II, p. 81.
Amjris dyatripay Spreng., Nene End., 111, p. 48. DC,
Prodr., 11, p. 81.
A.fo!i¡s3-fol¡atís; foliüliü lateraühus, broviler peliolulatis, ova-
libus, ellipticis, ápice aculis aut suboblusis, superne lucidis, sub-
tus glaucescentibus, et punctis uigris sparsis, pellucido-punctatis,
margine seepius obsolete crenatis j paniculis folio brevioribus ;
l'ruclibus subglobosis, parvubs.
Crescit frequeos in maritirais insular Cubse, prope Cabana ,
Guanimar , etc.
Ohservations .
C'est un pctit arbusto rameux, tres résineux dans toutes ses
parlies et exbaiant une odeur forte, qui a une grande aualogie
avec celle de la rué [ruta graveolens). II se distingue surtout de
l'espéce suivante par ses feuilles beaucoup plus pelites, d'une
teinte [ilus foncée, glauques a leur face inférieure, composées
seuleraent de trois folióles et jamáis de cinq, et par ses fruits tres
petits, á peine de la grosseur d'un grain de poivre.
Rien n'est plus variable que la figure des folióles, dans celte es-
péce, comme au reste dans la suivante. Elles sont tantót ovales-
aigues, tantót allongées ct acuminées , enliéres cu crénelées.
Aussi avons-nous cru devoir reunir ici deux autres espéces, VAmy-
ris dyatrtpa, Sprengel, et VAmyrts floridana, Nuttal, qui ne nous
ontparu en diriéicr [»ar aucun caraclére.
TERb:BIMUACG>£. 3í)3
AMYKIS SYLV ÁTICA,
Jm/rís syhatica, Jacq., Jin., p. 107. DC, Prorlr., II,
p. 81.
A. folüs 3-lulioIalis aut imparipinnalis ; folioli's síepius 5, op-
positis , longiui>cule peliolulalis , teiminali scmpcr longius petio-
lulalis, ovalibus, acuniinatis, obloiigis, Irappzü'orrnihus, glaber-
rimis, basi obtusis aiil acuti's, margine subintegris , supernc
lucidis , subtus pallidioribus , pellucido-puoclatis; paniculis
folio brcvioiibus; drupis ovoideis, crassitie exlremilalis digili
rninoris.
Crescit frequons in divcrsis insulíB parlibus, clrca Havanam,
Guanabacoa, Cojimaii, Vuelta de Abajo.
Nomen vornacuUim : Cuaima blanca.
Observation.
Celle espéce n'est pas moins variable que la precédeme, daiis
la figure de ses folióles, ainsi que Jacquin l'avait déjá remarqué.
Les feuilles soiil plus généralement Irifoliolées •, mais on les Irouve
aussi assezfréquemment composées de cinq folióles : celles-ci sont
boaucoup plus grandes que dans l'espéce précédenle; elles ne sont
pas glauques inférieuremenl, ni crénelées dans leur tontour, et les
fruils sont Irois ou quatre fois plus gros.
LEGUMINOSiE,
suBORDo I. PAPILIONACEtE.
TRIBUS PRIMA.
SOPHORE^.
SOPHORA
Sophora, R. Brown in Hort. Kew., ed. 2, vol. 111, p. 2.
DC, Mem., V. Ibid., Prodr.j II, p. 95. Benthaní,
Legum.j, p. 23.
Calyx campanulatus, obsolete 5-dentatus aut oblique
truncatus : coroUae papilionaceee pétala subsequilonga ;
vexillurn obovale vel rotundatum, erectum aut subpatens,
in unguem angustatum ; alee unguiculatae, oblonga?, bine
aiiriculata3. Carina obtusa, recta, petalis dorso se invicem
iiivolvenlibus subconnatis, ápice libíris. Stamina 10, libera;
íllamenta glabra, subdilatata. Ovarinm subsessile, lineare,
pluriovulatum. Stylus glaber, parum incurvus, basi sub-
dilatatu.s, ápice atteiuiaíiis. Stigma tenue. Legumen iiioni-
LEGÜMINOS.E. 395
liforme, indehiscens, apteriim. Semina subglobosa, estro-
phiolata; radicPila inciirva aut siiberecta.
Arborcs, frútices aut herbae. Stipulai iiuIIíe aut subu-
lalae. Folia imparipinnata, plurijuga, foliólo lerminali a
pari ultimo distante ; inílorescentia raceniosa, racemis axil-
laribus terminalibusve, Síepius simplicibus. Bracteaí subu-
latae vel minutse. Pedicelli imiflori, ebracteolati.
SOPHOll.V TOMENTOSA.
Sophora tomentosa^ L., 6p., 533. Lamk... JIL, t. 325, f. 2.
Plum., EcL, Burm., t. 101. DC, Prodr., II, p. 95.
Benth., Leg., p. 23.
Sophora occidentalis , L., sp., 533.
Sophorahavanensis , Jacq., Am.^ 118, t. 173, f . 1 , Flos.
DC, Prodr.f II, p. 9G. Benth., Leg.y p. 23.
S. albo-tomen(oSa : folüs imparipinnatis : foUoHs brevitcr pe-
liolulalis (numero 17 ad 25)^ ovalibus, eilipticis, suborbicularibus,
ápice seepius obtusis aut subemarginatis, basi iDsequilaleris : ra-
cerao simpjici, terminali, multifloro; floribus iuteis, vcxilloiotegro^
legumÍD¡bus longis, moniliformibus, albido lomentosisj seminibus
ovoideis, laevibus.
Crescit in ruderalis ct fruticetis ¡nsuIíeCubae.
Observation.
Nous réunissons eu une seule les deux cspéces adópteos par tous
les auteurssous les nomsde Sophora tomentosa, L., et de Sophora
havanensis, Jacq. Le seul caractercdonné pour dislinguor ees deux
especes consisterait dans le nombre des folióles , qui scrail de 17
á 19 pour la prcmiere ct d'envirou 25 pour la seconde ; mais ,
nous avons observé ees nombres différents et leus leurs inlerrné-
diaircs sur des échanlilloiis récuilés sur un mcme individu.
Quanl a la forme de ees folióles, elle esl extrémemenl variable, el
süuveiil meme sur les diverses folióles d'uiie lueme b.'uille : je les
396 BOTAMQUE. 1»LA>TES VASCL'LAIllES.
ai vues lanlólovales-allotigées, lanlót courtes el picisqucarruudies,
queltjuofois méme un peu échancrées á leur soniniel. La pubes-
cence varié aiissi beaucoupj elle disparait quehiuefois presque
cün)plétement sur la face supérieure des folióles. En un mot , il
nous a étéinipossiblede rcconnaitrc (¡uelqucs caracteres dislinclifs
enlre ees deux espéccs.
INIYROSPERMUM.
Mjrospermum, Jacq., jám., 120. ÜC, Legum. mem., V.
Ibid., Prodr., II, p. 94.
Myroxyloii , L., Fil., suppl., 233.
Toluijera , L., gen., 524.
Calyx campanulatus , obliquus , obsolete 4-5-dentatus ,
persistens. Pétala 5, inaequalia (sed nondum veré papi-
lionaeea), superius unguiculatuin, ceeieris majus. Sta-
mina 1 0, libera, perigyna : antheris oblongis, introrsis, coii-
simiiibus, basi bifidis, ápice apiculalis. Ovarium stipitalum,
oblongum, 2-6-ovulatum. Stylus brevis, stigma mínimum.
Legumen oblongum, compressum, stipite basi nudo, su-
perne ampie alato, samaroideum, indebiscens, uniloeulare,
'l-2-spermum , hinc lateraliter slylo apiculatum. Semen
sueco balsameo involutum. Radícula incurvaj cotyledones
crassae, planaí.
Arbores Americae meridionalis incolaí : folia alterna^
imparipinnafa; foliolis alternis, saepius lineato-pellucidis ;
flores racemosi, terminales.
Observation.
J'ai le premier fait voir {^Ann. se. nat., juin 1824, p. 179 ) que
lo genre Toluifera n'existait pas en réalilé , niais que l'arbre qui
louriiil le baunie de Tolu élait une espéce du genre j%-
rospcrmum (juo j'ai dccrilc sous le nom de Myrospermum íolui-
ferum.
KEGUMiPiOSj;. 397
MYROSPERMUM TOLUIFERUM.
TAB. XXXVIII.
Mjrospermum toluiferum , A. Rich., Ann. se, nal.,
juin 1824, p. 172. DC.,. Pro^r., II, p. 95.
M. ramulis folüsque glabn's; foüoUs ssepins 7 alternís , brevíter
peliolulatis, ellipticis, acumioatis, ¡ntegris , puuctis Hneolisque
pellucidis notali's, basiaequilateris, oblusis; racemo lerminali; petalo
supremo, obcordato,longeunguiculato, cseteris linearibus, acutis,
subsequalíbus.
Descriiption.
A rbor procera.
Folia alterna, pinnala; rachissemi teres, basi articúlala, praeser-
tim basi fusco- pulverulenta, 3-4 pollices longa. Folióla sa^pius 8,
alterna, breviter petiolulata, petiolulo 2-3 lineas longo, sernile-
reti, crasso, ovalia, acuminata, basi rotundata, sequilatera .
margine integra, subundulata (an siccatione ?), coriácea, paluda,
concolora, glaberrima, pcnninervia, superiora majora, 2, 2 1/2-
3 pollices longa, sesquipollicem lata, versus partera petioli infe-
riorcm magnitudine decrescentia , punctis et líneolis pellucidis
notata.
Stipulse nullae.
Flores in racemos simplices, axillares dispositi. Racemi erecti ,
in axilla foliorum supromorum solitarii , longitudine petiolorum :
pedicclli partiales, gráciles, solitarii , ex axilla bracteoU-c minimaí ,
latse, suboblusae, orli, 5-8 lincas longi, uli pedunculus coramuuis
fulvo-pulverulenti.
Flores subinversi.
Calyx gamosepalus, ante ílorationcm subglobosus , clausus,
ápice tantum quasi perforatus et parlem petali supremi prorninu-
lametapiculalam emitlens : expansus, subcarnpanulalus, hasicum
pediccllo continuo abrupte incurvus, margine .siililruncato-i-ilen-
latus, denlibus Intis, suhacutis.
:J98 BUIAMÍJÜE. PLANTES VASCLI.A IKIíS.
Cerolla : pétala 5, imai parieli intcrnfc calycis uti slamina
inserta, valde in.üqualia , superius majus ( vexillum ) lougc
unguiculatuní , creclum, limbo obcordato, subcxpanso; ungue
cal}ce longiori , gracili^ laleralibus angusto-lanceolalis, ercctis,
aculissimis, basi sonsim anguslati's et unguiculatis ; inferioribus
(carina}) dislinclis, subdeflexis, laleralibus consimijibus.
Slamina decem tubo cal^cino inserta, íequalia, perigjna. Fila-
menta subulata, erecta, basi dilátala et paulisper monadelpha, gla-
berrima, longiludine cal^cis. Antheree introrsee^ oblongíE, supra
basin dorso affixee, longitudine filamenlorum, ápice rostratse,
biloculares , locuíis parle superiori sulci longitudinali dehiscenli-
bus et inde quasi poro oblongo dehiscentibus.
Pistillus cenlralis, slipitatus : ovarium oblongum, glabriim, sub-
compressum , stylo brcvissimo subrecurvo, glabro, abrupte ter-
minatum ; uniloculare biovulatum : ovula in ángulo supremo su-
perposita.
Fructus deest.
Crescit in sylvis circa Canasi , in mense junio florens.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XXXVIII.
1. Bouton de íleur. 2. Fleur cutiere grossie. 3. Fieurdonton
a enlevé les élamines el le pistil , pour faire voir le cálice et la co-
rolle en place. 4. Fleur fendue longitudinalement , pour faire
voir le pislil et l'insertion des élamines el des pétales. 5. Position
des pétales relalivement aux élamines dans le bouton avant son
épanouissement. 6. Ovaire fendu suivant sa longueur, pour faire
voir la position des deux ovules qu'il reuferme.
Observaíion.
Ce n'est pas sans quelque hésitation que je rapporte cetle espéce
au Myrospermum toluiferum. Cetle espéce cst, en effel, fort peu
connue, el je ne connais pas encoré une descriplion de ses fleurs
et de ses fruits. Cependaul les échanlillons que nous avons sous los
yeux s'accordent si bien avec la descriplion que nous avons faite
nous-mémedcsfeu¡lles,d'aprés réchanlillon aulhcnlique du M>jro-
spermum toluiferum recueilli aux environs de Tolu par M. de
Humboldt, que nous avons cru pouvoir y rapporlcr Parbre de lile
LEGUMINOSA. 399
de Cuba: cetarbrcy est connu dos habitaotscomme donnanlunc
maliére balsamique, qu'iis désignent sous le nom de Baume du
Pérou : mais, en general, on en fait assez pcu usage.
TRIBUS II. LOTE^.
soBTRiBus I. CEÑISTE^.
CROTALARIA.
Crota/aria, L., gen., n. 852. DC, Prodr.j, II, p. 124.
Calyx subbilabiatus, 5-1 obús ; labio siiperiore bilobo,
inferiore trilobo. Corollae vexillum magniim , cordatum,
supra unguem ssepissime lóbulo vel gibbose duplici instiuc-
lum , patentissimuiii ; carina acuminata, cuín alis falcato-
ascendens. Stamina monadelpha , vagina saepius superne
fissa. Antherse dissimiles, quinqué oblongo-lineares, quin-
qué subiotundo-ellipticse. Ovarium stipitatum : ovula bi-
seriala ssepius crebra, rariiis bina. Stylus superne intror-
sum barbato-pubens. Stigma obtusum, pilis cincturn. Le-
guraen inflato-vesiculosum, pedicellatum , uniloculare ,
saepius polyspermum, bivalve. Semina globosa, reniformia
ut subteretia.
Herbaí, sufFrutices, rarius arbusculae : folia Simplicia,
saepius teníala, rarius digitata; summo petiolo sessilia.
Stipulae liberae aut decurrentes. Racemi terminales aut op-
positifolii.
§ I. Foliis simplicibus .
CROTALARIA RETUSA.
Crotalaria retusa, L., sp. 1004. Rumpli., yíml).,' V,
t. 96, f. 1. Rheed., Mal., IX, t. 25. DC, Prodi,, II,
p. 125.
400 BOTANiyUB. IM.AISTKS VASCUI.AIHIÍS.
C. caulc herbáceo^ erecto, angulató , puhente ; slipulis niioi
mis, sctaeeis, deciduis ; folüs obovali-oblongis, oblusis, ¡ntcgris,
subpunctalo-pellucidis, supcrne j,'labr¡s, subtus pallidioribus et
pubentibus : raccmo terminali; pedicellis caljcibusque hirlis ,
ovario glabro ; legumine ápice crassiore.
Crcscit circa Havanam.
übservation.
Celte espéce croíl également dans Plnde, d'oü ello aura proba-
blemenl été introduite dans les Anlilles.
§ II. Foliis trifoliolatis.
CROTALARIA LITTORALIS.
Crotalaria littoralis, Kunlh in Humb., Nov. gen., VI,
p. 401. DC, Prodr., II, p. 134.
C. caule basi su ffru leseen te, rainosissinio, tereii, villosiusculo;
slipulis setaceis, deciduis, villosis; foliolis oblongo spalhulalis,
angustis, ápice obtusis aut emarginatis, superne giabriusculis ,
subtus albido-sericeis, 5-7-lineas longis, circiter 2-lineas lalis :
racemis paucifloris, terminalibus aut alaribus : leguminibus pen-
dentibus, albido sericeis.
Crescit frequens in ruderatis et maritimís , non procui ab
Havana, Cabana, etc.
CROTALARIA PUMILA.
Crotalaria pumila, Onega, Deca., II, p. 23. DC, Prodr.,
II, 132.
C. basi suffrutescenle, ramosissirao, angulato, glabro; stipulis
setaceis, minimis, deciduis j foliolis obcordalis, ápice emarginatis
aut bilobis, crassiusculis, supcrnc glabcrriniis , subtus vix pube-
rnlis, 4-6-lineas longis, 3-4-lineas lalis : racemis paucifloris, Icr-
minalibus aut alaribus : leguminibus pubentibus.
Crescit circa Havanam et in Vuelta de Abajo.
i,E(;í'.>iim>s.i:. 4(!1
Observation.
Ces deux espéces sonl cxlrémomcnl voisinos Tune de l'aulre ;
«•lies se resscmblcnt absolument par leur port : néanmoins je les
<;rois différcütes el assez fáciles á dislinffiíer. Dans le Crotalaria
pumüa, presque tüulos les parlies de la plante sonl glabres ou du
iiiüins apeinc pubescenles ; elles sont,au conlraire, velues el blan-
chalres dans le Crotalaria litloralis. Dans la premiére espéce, les
folióles sonl obcordiforines, épaisses , éciíancréos en ca'ur a leur
sointnel; elles sonl allongées , spathulées, obluses, élroiles dans
la seconde espéce. Eníin les fruils , de méme forme, sonl simple-
tnont pubescents daos le Crotalaria pumila, el velus el blanchálres
datis le Crotalaria littoralis.
CROTALARIA I.XCANA.
Crotalaria incana , L., sp , 1005. Jacq., Obs., IV, t. 82.
Cav., le, IV, t. 3'22. DC, Prodr., II, p. 132.
Crotalaria cubnisis , DC, Prodr., II, p. 131.
Crotalaria hirta, Lagasca, No^'. sp., hort. madrit. , p. 22,
non Willd.
C. caule ereclo, ramoso, lereli, villoso ; slipulis selaceis, villosis,
dcciduis ; folüs longiuscule peliolali's; foUolis ovalibus, obova-
libusveaulsuborbicularibus,oblusisaul subaculis, molliler villosis;
racerais terminalibus clongalisj leguminibus terclibus, villosis,
pindulis.
Crescil circa Jagiia (de la Osa).
Observation.
Nous réunissons ici u Tespecc linnécnne , qui csl commune
dans les Anlilles, cclle que M. de Candolle menh'onnc sous Ic
nom de CVo/a/ana cubensis, qui ne nous a paru, en effet, préscnlor
aiirunc différcncc dequelque valeur.
i;(ir. ir . \ vsi:. iíj
4<»:¿ iioTAMnti:. — pr.ANTis vasculaires.
suBTRiBus II. Cl.nORIyE.
INDIGOFERA (1).
Jndigofera, L., geji., u. 889. Lamk., ///., t. G26. DC,
Proel r., II, p. 221.
Caiyx S-fidus, lobis aciitis. Corollee vexillum rotundatiim,
emarginatum. Carina utrinque calca! esubulalo nótala, de-
mum Sccpe elastice deflexa. Stamina diadelpha. Stylus fili-
formis, glaber. Legunien teretiusculum, planura aut tetra-
gonum, polyspeimum, bivalve, rarius oligospermum, ova-
tum, imo monospenniim, subglobosum. Semina ovata ,
utrinque truncata, ístlimis cellulosis saepe disjuncta.
Herbar aut suíTrutices. Síipulae a petiolo distinctse, parvse.
Pedunculi axillares. Flores racemosi, piirpurei, cseruleiaut
albi. Folia nunc Simplicia (pinnata, ad impar reduela), im-
paripinnata aut digilata, foliolis saepe basi stipellatis. Pili
nunc onines, nunc plerique strigosi, centro adfixi, ad-
pressi (DC, 1. c).
§ I. Multiju^fü : Joliis imparipmimtis bi aut niuliijugis.
INDIGOFERA. ARGÉNTEA.
Indigofera argéntea, L., Mant., 27 (non Burm.). L'hérit,,
Stirp., t. 79. DC, Prodr., II, p. 224.
Indigojera aríicidata , Gouan., ///., 49.
Indigofera glauca ^ Lamk., Dict.^ III, p. 246.
(i) Dans les herbiers de Cuba, que j'ai eus á ma disposition, il n'existe au-
cnn échantillon des espéces de ce genre cultivees dans cette í!e; c'est done
iiniquement d'aprés quelqiies renseigneraents qui m'ont e'te' donnos , que je cite
iri cclles qu'on m';i dil y étie cuUivées.
LIGÜMIMüS.K. loa
í. friilicosa, i-ainis li»relil)us pube adprossa soriceo-caudican-
íihus^ foliispinoalis, l-2-jui2[¡s; foliolis obovatis, scricco-pubescor-
libus; racemis folio brevioribus ; leguminibus pendulis, subcom-
pressis, toiulüsis, cancsceulibus, 2-4-spcrm¡s. DC, 1. c.
Crescit in Mgypio, Arabia, India oriciitali. Colitar in insuia
Cuba.
Nomen vernaculuní : Añil del Senegal.
INDIGOFERA AÑIL.
Indigofera añil, L., Mnnt., 272. Sloaiie, Jam., t. 176,
f. 3. Lamk., ///., t. 626 , f. 2. DC, Prodr., II, p. 225.
I. caule suffrQticoso, erecto; folüs pinoatis, 3-7-jugis; foliolís
ovalibus , subtus vix piibcsceotibus ; racemis axillaribus folio
brevioribus j leguminibus compressis , uon lorulosis , deflexis ,
arcuatis; sutura ulraque calloso-prominula. DC, 1. c.
Crescit in ínsula Cuba.
INDIGOFERA TINCTORIA.
Indigofera tijictoria, L., sp., 1061. Sloane, Jam., II,
t. 179, f. 2. DC, Proflr., II, p. 224.
I. caule suffrulicoso, erecto; folüs pinnatis, 4-5-jugis; foliolis
ovalibus, subtus vix pubescentibus; racemis axillaribus folio bre-
vioribus; leguminibus tereliusculis, torulosis, arcuatis, deflexis.
(DC, l.c.)
Crescit in Indiis.
Nomen vernaculum : Añil de Goalemala.
ÍOÍ- BOTAMQUi;. — PLANTKS VAí-CCí.AIRES.
^ II. JhricJiypodfü : Jo/iis imparipinnatis , foUolis
approximaüs j petiolis (ibbreviaüs .
INDIGOFERA CYTISOIDES-
Indigofern cytisoides, Thunb., Prodr., 133. Jacq., Hort.
Schcen., i. 235. DC, Prodr., 11, p. 230.
P sor alca cjtisoides ^ L., sp., 1076.
I. caule fruticoso, erecto; ramisangulalis, tcnuissime foliisque
appresse pubcscentibus; folüs pinoatis, 2-3-jug¡s; foliolisoblongis,
niucronatis; racemis folio duplo longion'bus ; leguminibus sub-
cjlindricis , sublorulosis. (DC, I. c.)
Crescit ad capul BonaeSpei. Colilur in ¡nsula Cuba.
Nomco vernácula DI : Añil Cimarrón.
Observafions sur la culture de Vindigotier.
Nous n^avons pas la prélenlion de doouer ici des délails étendus
sur la culture de ['iodigolier el sur la fabrication de l'iudigo ;
c'est aux traites spéciaux , sur cet important sujet, qu'il laul
recourir pouren prendre une coiinaissance suffisante. Nous nous
ronlenterons d'exposer, en peu de mots, quel est le mode de cul-
ture le plus généralemenl mis en pralique dans les parties de l'ile
de Cuba oü on se livre á l'exploilalion de cet important pro-
duit.
En general, on préfére, pour cette culture, les terraius frais et
substantiels. C'est á la fin d'octobre ou au commencement de
novembre , des que les vents du nord se son I établis , qu'on pra-
lique les serais j ceux-ci se conlinuenten décembre elen janvier,
afín que les recollcs se succédenl a des intervallcs plus ou moins
cloignés, qui pcrmeltent d'achever les diverses manipulations
qu'exigc la fabrication de l'indigo. On choisit, aulant que pos-
sible, un lemps de pluie douce pour commencer les serais. La
Ierre doit préalablcment avoir élé convenablemenl ameublie par
LliüL.Mr-OS.E. 405
(Icux el iiiétne Irois labours a la cíiarrui". Ou sóme de doux ma-
nieres : en sillons ou rajons , ou ;i la toufrc , au movcn ile la
binelte. Dans le premier procede , les graines sonl placees á 4 ou
5 pouces les unes des autres dans des sillons longiludinaux ; dans
le deuxiéme, on lail, á une distance de 10 á 12 pouces, de pclits
trous , dans le>quels on dépose quelques graines : celles-ei , dans
les deux cas , sont recouverles de 1 á 2 pouces de Ierre. En
general, quand le temps est suffisamment humide, quatre a cin(|
jours suffisent pour que les graines germent. Des que les jeunes
plañís comniencenlá se bien développer, on donne les binages
nécessaires pour délruire les mauvaises herbes qui tendraionl ¿i
lesétouffcr, puis on éclaircil leplant, s'il esl Iropdru. Desque la
planlea alleint 3 á 4 pieds, les binages ne sonl plus nécessaires ,
car elle sait se défendre des mauvaises herbes qui conlinuent á se
développer.
La récolte de l'indigo commence au boul de deux ou trois
mois ; on coupe la planlc á quelques pouces au dessus du sol. Le
niomenl le plus favorable esl celui oü les fleurs vonl se dévelop-
per ; c'esl á celle époque de sa végélalion que la plante fournit
l'indigo le plus parfail en qualité ; plus lard, il n'offrirail pas une
nuance au^^si belle.
Quand la récolte est faite, on donne á la (erre un nouveau
binage, et au bould'environ deux mois la plante peut élrecoupée
de nouveau. On continué ainsi tous les deux mois, lant que la
planlation j)ousse avec vigueur. En general, un champ d'indigo
dure environ deux années.
On doil choisir un temps sec el beau pour faire la récolte. Des
(|ue la [)lante esl coupée , on la transporte dans un premier bassin
nommé la pourriture, oü elle éprouve lous les phénotnénes de la
putréfaction.
II V a di'ux inconvénients qu'il importe égalenienl d'éviter
lors de la cueillelle de l'indigo : ¡1 ne faut pas le laisser exposé
longlemps au soleil , parce que ses fcuilles se crispenl el se des-
séchonl; ni le meltre en las, parce qu'il s'échauffe el fermente.
L'expérience a próuvé que dans l'un et Tautre cas le principe co-
lorant perd de ses qualilés. Enfin il laut avoir la précaution de lais-
ser loujours une cerlaine (juaiitilí'; de pieds sans les couper, afín tic
ne jamáis manquer de graine quand on veul renouveler le
planL.
ccríoiuA.
Clitoria , L., gen., n. 859. Lanik., ///. gen., t. 609. 1)C.^
Prodr., II, p. 233. Benth., Leg.^ p. 50,
Calyx lubiilosus, ápice ampliíitus, 5-ridus, subbilabiatus,
basi bracteis 2 lalis, brevioribus iiistriictus. Corollse vexil-
liim arnplum, obovale aut suborbiculare, ápice emargina-
tuní aut bifidum, dorso nudum, basi angnstatum. Alae ob-
longee, subfalcataí. Carina parva, longe stipitata. Stamina
inonadelplia aut diadelpba (1-9), ealyci inserta : anlhere?
uniformes. Discus Aaginiformis. Ovarium stipiíatum; sly-
lus iiicurvus, superne barbatus, ápice incrassatus. Le-
gumen angustum, compressum, ápice acuminatum, uni-
íoculart',bivalve;sulurisincrassatis. Semina subreniformia,
compiessa.
Herbae vel frútices volubiles. Folia imparipínnata aut tri-
foliata; foliolis opposilis, cum impari distante. Peduneulí
Exiliares, 1-2-flori, rarius racemosi. Flores ampli.
Olservation.
Ce }?cure cst tres rapproché du genre Neurocarpum, surtout par
Son cálice el sa corollej il en differo surtout par son fruil, qui uv
porte pas une ligne cu nervure loiigitudinaie sur le milieu de cha-
cune de ses valves.
CLITOKU TERNATEA.
CUíaria ternntca, L., sp., 1026. DC, Prodr., II, p. 233.
Ternatea vulgaris ^ Kunth in Humb,, ISov, gen., VI,
p. 415.
C. raule herliareo, grücili, volubili; subpubenle j folüs «íi^pius
i,i;GL'Mi.MJS.t\ 407
(3-5) ¡nipan'pinnatis ; foÜoüs obovalibus, ohlnsi>, nuMiibraiKicois;
poduficulis axillaribus, uniíloris, medio gcniculalo-arliculatis, b¡-
bractealis; bracleolisorbicularibus, acuniinatis, nervosis, pubcnti-
bus, calece mullo brevioribus ; logumioibus planis, acuminalis.
Croscil (asi sponlanea?) in ínsula Cubaj frequcns ¡uvenilur iii
India oricntaii.
Observation.
La racine de celte espece est vomitive. Ses graines sont anliiel-
uiinlhiques ; on les emploie assez souvent dans l'Inde, oii ccüe
plante est extrémemenl al^ondante.
CENTROSEMA.
Ccntrosema, Bentharii, Legiiin., p. 53.
CliíoriíB sed. Cenírosema , DC, Prodr., II, p. 234.
Calyx campaniilaliis aut cupuleeformis , 5-clentatus
aut margine tantum sinuosiis, persistens, basi bibractealus.
CoroUse ve.xilluin amplum, siiborbiculare, ápice emargina-
tum, basiangustatum, coniplicaluin, alis longius, exappen-
diculaliim , dorso calcare brevi obtuso auctum. Alie
oblorigíe, obovataí aut siibfalcatae. Carina incurva, obtusa,
breviter unguiculata , late seniiorbiculata. Stamina mona-
del[)ba, rarius diadelpba. Ovarium subsessile, uniloculare;
Stylus incurvus , ápice dilaiato-membranaceus , glaber.
Leguinen subsessile, anguslum , ápice longe subidalnm ,
plano-compressum, aut subcpiadrangulare; valvis lineis
duabus parallelis, suluraí apj)roximalis, notalis; unilocu-
lare, bivalve. Semina ovoideo-compressa , estropbiolata.
Frútices aut sa^pius heibae volubiles : folia pinnato-lii-
loliolala, raiius 5-foliolaIa : stipulaí latíc secundum lon-
í;itudinein striatae. Pednnculi aNÍll;u(.'s, paucillori.
408 BOTANIQtE. — PI.VNTKS V.lS<:i LAIKKS.
Obsercalion.
Ce gcnre^ qui furmail uno simple soclion dans le g"onrc CUíoria^
tel quil avail élé admis par M. de Candolle, se distingue surloul
de ce dcrnier, comme de lous les aulres qui ont qiichiue rapporl
avcc luí, par l'espéce d'óperon couri qui occupe la base de son
étendard ct se soude avcc son onglet.
SFXTio I. Cüljcis denles obsoleti aui tubo breviores.
CEiNTROSHMA PLUMIERI.
Centrosema Pliimieri, Beiilh., Lcgiitn.y p. 54.
Clitoria Plumieri, Turpin in Pers., Ench., n. 6. DC.^
Prodr., II, p. 234. Ker., Bot. reg., t. 208.
C.scandens : caule inferné lignoso, suberoso j rainulis leretibus,
glabris; folüs 3-foliolatis; stipulis ovalibus, acutis, puberuüs; fo-
liolis lalo-ovalibus, breviler acuminatis, insequilaleris, subtus in
nervis pilosiusculis ; stipcUis iinearibus, aculissimis; pedunculis
2-3-floris, axiliaribus, poilicaribus ; bracteis oblongis, oblusis, ca-
lycc duplo longioribus, glabris; calvce obsolele et late 4-denlato;
vexillo emarginato, villoso; leguminibus 5 6-pol!icaribus, looge
acuminatis, glabris, subquadrangularibus.
Croscit in senibus iusulae CubíB.
Ohservatiorit
Cctte espece existe á la fois sur le continent amérícain et dans
les Antillcs : elle se distingue parfaitement par ses folióles excessi-
vement largcs, glabres ; par son cal'ce, dont les dents sont á peine
marquées, el par son fruit avant au moins 5 á 6 pouces de lon-
giiciir sur 6 lignes de iargeur, (jui est presquc quadrangulairc. Scs
m:üu.mi>os-1£. íOO
graities, quand ellos sont tVaiches, oiit une rnulcur j^risc avccdcs
po'nits ct des li'gnes purpiirines,
SECTK) II. Cnlycis denles tubo (equales aiit suhlon'¿ior('s.
CENTROSEMA VIKGINIANUM.
CenLroseina virginiciJium, Bcnth., I. c, p. 56.
Clitoria virgijiiana , L., sp., I, p. 753. DC, Prodr., II,.
p. 234.
C. caule scandenfe; ramulis puberulis; fülüs trifolialis ; sli-
pulis hrevibus, ovali-acutis; foliolis figura máxime variis^ glabris
aut puberulis, ovalibus, ellipli(;is aut sublrapeziformibus , ápice
Seepiusobtusis; stipellis linearibus, aculis; bracleis ovalibus, aculis,
pubenl¡bus_, caijccm íequanlibusj calvéis denlibus subulalis, glan-
duiüso hirtis, ÍDíEqualibus; leguminibus linearibus, reclis, sulu-
ris Jncrassalis; semioibus leretibus, hioc et ¡lliiic truncalis.
Crescil in sepibus insulae Cubae.
Observation.
Rien n'esl plus variable que cetle espéce, qui esl tanlól loul á
fait glabre, lantót pubescente et méme velue : ia figure des
feuilles est excessivement variable , non seulement daos les
écbantillons recueillis en des localites différenles , mais sou-
vent sur les diverses parties d'un méme individu. Aux varietés
indiquées deja par de Candolle, nous en ajoutons une, var. sim-
plicífoliaj, dans laquelle les deux folióles laterales avortenl, et il
ne reste plus que la folióle terminale. Le fruit dans celte espéce
est tres allongé, tres étroit el glabro j sos deux sutures sont épais-
sies et comme ourléos.
WO BOTANiyLli. — l'LAMES VASCULAIUKS.
CENTROSEMA INTERMEDIUM, Nob.
C. cauíc scanílonlej ramulis hirlis aut fcrruginoo-hirds ; folüs
trilüliülalis; slipulis ovali-acuminalis, rninimis, pubentibus; fob'o-
üsovali-oblongis, acuminalis, glabris; slipcllis linearibus; bractois
ovalí-oblongis, aculis, hirlis, denles calvéis brcviorrsaíquantibus ;
caljcis (¡enlibus incEqualibus, aculis, inferiori lincari, csetcris tri-
plo longiorij Icguminibus compressisj valvis lineis 2 prominulis
notatis, quasi quadralis, glabris.
Crescit circa Jagua, ubi delcxit ciar, de la Osa.
Observation.
On distinguera desuitc celta espéce de la precedente : á ses fo-
lióles manií'cslement acuminées au sommetj á son cálice, dont la
dent inférieure,, élroitc, esl Irois fois plus longue que les qualreau-
trcs; enfin á sa gousse large el comme quadrangulaire, á cause de
la saillic tres prononcée des deux ligues longitudinales qu'on ob-
serve sur chaqué valve. Par ce dernier caraclére, celle espéce se
rapproche assez du Centrosema Plumieri : elle offre aussi de grands
rapporls avec l'cspéce suivante, Centrosema ferrugineum, Nob.;
nous les signalerons toul á Theure.
CENTROSEMA FERRÜGINEUM , Nob.
(.. caule herbáceo, scandenle; ramulis ferrugineo-lomeotosis,
foliorum Irifolialorum foliolis ovalibus aut elliplicis, ápice aculis
aut acuminalis, superne pubentibus, sublus sublomenloso-ferru-
gineisj slipulis semiovalibus . acutis, hirlellis- calj^cis lacinia in-
íeriori Cceleris tripla longiori; Icguminibus angustissimis, longio-
ribus; suluris incrassalis.
Crescit in Ínsula Cuba.
I.KGUWIXOS.'E. 4í 3
Observation.
Fau(-il disliiigun- teUe loniic comme une espéce (Hslinclc ou
seuleinenl coinmc une varíele de l'espece preceden le? C'esl uno
íjuetition qu'oii no pourra résoudre compiétcment qu'avec demeii-
leurs échanlilloris qiieceux que j'ai sous les yeux daos ce moraenl-
c¡. Un caraclere commun entre cette espéce el la précédenlc, c'est
la longueur exlrÜMne do la división infcrieure du cálice; inais,
dans le Ccntrosema ferrugineum, les jeunes ranieaux el la lace ii¡-
férieure de-s feuilles sonl lomenteux el de coulcur í'errugineuse ,
el les gousses, plus longues el plus élroitcs, ont les deux íignes
longiludinales qui exislenl sur chaqué valve lellemenl rapprochées
¿es sutures, qu'elles se confondenl avec elies^ taudis que, dans
uolre Centrosema ínter médium, ees deux lignes sonl ¿carlees des
sutures el donnent a la goussc une fornae presque carree. Cesl
surtoul celte dilTérence dans la forme du friiit qui nous a engagé
a disliuguer ees deux plantes comme deux espéces dilférenles.
CEKTROSEMA PASCUORÜM.
Centrosema pascuoriim, Martius in Benlli. , Le^um, ,
p. 56.
C. caule íiliformi, volubili; ramulis pilosiusculis; foliis trifo-
liolalis; stipulis ovali-oblongis, aculis; folioüs linearibus, (d)tusis,
inucronatis, reticulalis , subpubenlihus , 1-2-lineas latis, sesqui-
polliccni ad 2 pollices longis ; pedunculis solitariis aut gcminis,
l-2-florisj bracleis ovalibus, aculis, pilosis, calyce brevioribus; ca-
Ivcis dentibus subulalis, aculissimis, inicqualibus. [)ilosis; Icgumi-
nibus liuearibus, anguslissiniis, suluris incrassatis.
Crescit circa Guanabo el circa Jagua, ubi collegit ciar, de la
Osa, mense maio florens el IVuctus maturos gerens.
Ohscrvaíion.
Nous a\oti,s rapjiorlé nos éclianlillons ;i ('Uv rs;;r(C nirntionnco
[lour la premiérc lois par .M. Bonlliiim, lüii' av.iii (Fabord élé de
Íl-J BOTA.MyUli. plantíos VASCULAíKKS.
couverte au Brésil par M. Martius. Ce qu¡ la distingue de suile ,
ce sont sos folióles excessivcmenl élroites et obluses avec une pe-
tite pointo au sommet, et ses fruits beaucoup plus étroits ct plus
gréles que dans aucune aulre espéce du inéine genre.
NEUROCARPUM.
Neurocarpuní , Desvaux , Joiini. hot., 1814, I, p. 75.
Kiinth in Humb., Nov. gen. y VI, p. 406. DC, Frodr.,
II, p. 235. Bentli., Legiim.^ p. 51.
Martiusa j, DC, Frodr., II, p. 236.
Omnia O/tonVp, sed legumenstipitatum, oblongo-lineare,
subcompressum , su b falca tu m , bivalve, polyspermum ,
valvis convexis ¡n medio ñervo longitudiiiali, prominulo
nolatis, exaltatis, intusisthmis cellulosis, interdum evani-
dis, submultiloculare. Semina subglobosa, estrophiolata.
Frútices vel herbse volubiles. Folia Simplicia, aut saepius
pinnatim trifoliolata. Pedunculi axillares, i-2-flori, rarius
in racemum dispositi. Flores ampli.
NEUROCAHPU3I ANGUSTIFOLIUM.
Neurocarpwii nngiistiJoLium, Kunth, Mim., 218, t. 60.
Ibid., ^o<^ gen., VI, p. 408. DC, Frodr., II, p. 235.
Var. : cúbense : florihus hitéis, pedunculis bijloris.
N. frutescenset volubile : foliis subsessilibus, trifoliolatis ;fol¡-
liolislineari-lanceolatis, obtusis, niucronatis, superue glabris, re-
ticulatis, sublus glaueis, margine ciliatis, in nervis pilosiusculis ;
pedunculis reclis uncialibus, ápice bifloris ; floribus maximis ;
hracleis lanceolalis, aculis, cal}ci appressis •, calvéis laciniis supe-
rioribus scmielliplicis, acutissimis, inferiori lanceolata angustiori,
calvío liirlollo.
LKÜIJ.MI.\<>8iE -í I .']
Crcscil circa Canasi, mcnse julio florons.
Observadon.
L'échanlillon unique que j'ai eu ;i ma disposition m'a paru s'ac-
(order parfaitemont avpc la figure et la doscriplion données par
Ilion savant am¡ M. Kunlh; seulemenl il en différe en deux
points : 1°(lansnolre plante, les fli'urs sont jaunes, avec uno lache
purpurino sur le milicu do l'élcndard ; ellos sont blanchos dans
l'échantillon figuró par M. Kunlh. 2° Dans notro plante, les pé-
doncules sonl biflores; ils sont unidores dans la figure do M. Kunlh.
Jo n'ai pas cru, malgré ees légéros diflórences, devoir (aire uncí
ospece nouvelle de la plante de Cuba qui, solón nous, conslilue
simplenaent une varióle.
GALACTIA.
Galactin, P. Browne, Jam., 298. DC, Prodr.y II, p. 237.
Beiith., Legi/m.j p. 62.
Calyx turbinatiis, 4-fidus ; laciniis laleralibiis angus-
tioribus, suprema inferiorique lalioribus longioribusque.
Vexillumoblongumaut suborbiculare, ecallosum, basi liinc
( lillincplusvelminusappendiculatum. AlíEoblonoa? .-carina
alis paulo longior, ovalo-iricurva, petalis dorso ápice con-
natis. Stamina (1 -9} diadelpha. Discus parvulus, subarinula-
ris. Ovarium oblongum : stylus gracilis, elongalus, glaber,
non induratus. Sligma parviilum, termínale. Legumen ses-
sile, compressum, roctum, angustum , bivalve, polysper-
mum, inlus septulis membranaceis ({uasi multiloculare.
Semina subrcnifomia, estropbiolata.
SuíTrutices aut herba) volubiles. Folia trifoHolala, folio-
lis opposilis cumimpai'i distante, rarius unifoliata. Racemi
axillares, pauciílori, bracteati.
%\\ BOTA\l(Jl?E. — 1*1. AMES VASCl'l-AinKS.
GALACTIA CÜBENSIS.
Galactia cuhensis , Kunth in Humb., Nov. gen., VI,
p. 429. DC, Prodr., II, p. 237.
G. ramulis elongatis, teretibus, albido-sericeis ; foliolis ovalibus
aut ellipticis, ulrioque obtusis, superne puberulis, subtus albido
aul tlavo-lomeolosis, aul tanlum pilosis j calece birlo j legumini-
bus subsericeis.
Crescil in Vuelta de Abajo etcirca Havanam.
Observation.
Espéce variable par la graiuleur de sps folióles, qui sont tantól
presque glabres, tanlót simplenionl velues, lanlót enfiíi (omen-
í.eusos á leur face inférieure.
GALACTIA PARVIFOLIA, Nob.'
G. párvula, graciÜs ; ramulis teretibus, albido-sericeis -, foliolis
ongo elliplicis aut lanceolalis, oblusis aut emargiualis, superne
glabriusculis, autsubpilosis, sublus pallidioribus, sericeis : racemis
brcvibus, 2-3-floris : cal}'ce piloso ; Icguminibus compressis, an-
gustis,villosis.
Crescit in Vuelta de Abajo.
Observation.
On distinguera facilement celle espéce, parce qu'elle est fort
pelile comparativement á la precedente, etsurtout par la petilesse
de scs folióles elliptiques, allongéos, obtusos aux deux exlrémilés.
Ses fleurs sont égalemcnl plus pctites, et ses gousses plus étroites et
plus allongécs. Elle a quelques rapports avec le Galactia angu^íi-
I.KGIMIJÍOS.B. 415
folia, Kiiiilh, raais sos foliólos sonl heaucouj) plus courtcs ; í^a
liíít' ost tres volubilc ot non dressée, ol sos foliotes sonl cii-
tióres ct non ondulóos sur los bords.
BARRIERA.
Barhiera , DC, Mem. Le^uni., VI. Ibid., Prodr., II,
p. 239.
Calyx tubulosus, 5-íitius; laciuiis subulatis, acutissimis,
duabus inferioribus paulo longioiibus; basi bibracteolatus;
coroUae elongatae vexillum lorige stipitatum, eiongato-ob-
¡ongum, coeteris petalis appressum, ápice integnirn : alae
spathulatae, obtusai, longissime slipiíatae : carinae dipetalae
peíala subfalcala, angusta : stainina Cl-9)diadel[)ha : stylus
barbatiis : stigma oblusum. Legumen lineare, angustum,
acuminaluní, basi calyce persistente cinctum, lomenla-
ceum , inlus isthmis linearibus pluriloculare : semina
Frutex : folia imparipinnata ; foliolis nmllijugis opposi-
lis : raceiniaxillares, simplices, folia sequan tes : flores am-
pli, oblongi, angusti, coccinei.
BAFxBIERA POLYPHYLLA.
¡jaihiera polyphjlla^ DC, Mem. Legum, t. 39. Ibid.,
Prodr., II, p. 239.
Cliioria poljphjUn, Poiret, Suppl,^ II, p. 300.
Galactia pinnata^ Pers., Enchir., II, p. 302.
B. ramis loretibus, hirlis ; slipulis lanceolalis, acutissituis, per-
sistculibus ; foliolis opposilis, brcvissimc poliolulalis, ovali lanceo-
lalis , oblusis, luucronalis, sublus pallidioribas, pilosiusculis;
oalycc pcrsislento, birlo ; lei,nim¡nibus angnslis, hirlis.
\Hi iioi amoui;. — ri.AMLS vasciji.aikks.
Crcscil in terrenis allis parlis Vuelta de Ahajo^ mensibiis no-
vcinbre et decembre flores frucUis(|ue iinnialuros gerens.
J\ ornen vernaculum : Euredandera.
Ohservation.
Ce charmant arbrissoau n'avait élé encoré observé qu'á Porlo-
Ricco. II a élé Irouvé a Cuba par don José María Valenzuela, á qui
nous devons la découverle de lant de plantes inléressanles , re-
cueiUies par luí dans la Vuelta de Ahajo. Nous avons completé
les caracteres de ce genre établi par de Candolle, en donnant
la descriplion du fruit qui n'avait pas élé vu par le célebre au-
teur du Prodrome. Malheureusement les graines n'élaienl
mures dans aucun des uombreux échantillons que nous avons
analysés.
sLUTP.iBüs 111. GALliGI^^E.
DALEA.
Dnlea^ L., Hort. cliff.y 363. Rich. in Michx., Fl. bor.
am., II, p. 56. DC, Prodr., II, p. 244.
Calyx turhinato-campanulatus, quinquedentatus : denti-
Idus subulalo-aristatis, Ínfimo longiore. CoroUa papiliona-
cea; vexillum breve ascendeos ; alae et carina per ungues
tubo stamineo adnatae. Stamina 10, omnia fertilia, mona-
delpha; tubus fissus. Ovarium sessile, biovulatum. Stylus
unicus, stigma simplex. Legumen parvum, compressum,
membranaceum , monospermum , vix dehiscens , calyce
persistente obtectum. Semen lenticulare-reni forme, exal-
buminosum. Radicula inflexa.
llerbae aut frútices inermia, punctato-glandulosa. Folia
imparipinnata, subtus punclata. Stipulae petiolares, liberíe.
Spicae terminales et oppositifoliae, densiflorse. Flores uni-
bracteati, violaceo-caerulei, nonnunquam purpure!.
LEGt.MINOS.B. ii'
DALEA. MUTABILIS.
Dalea mutahilis , Willd., sp.y III, p. 1339. Sims., Bot.
mag., t. 2486. DC, Prodr., II, p. 245.
Psoralea mntabilis. Cavan., Ic, IV, t. 394.
D. erecta, ramosa, j^labra ; folioHs 5-10-jugis, obovalisobcorda-
tisvc; spiciscylindraceis, demum elongaljs; pedúnculo subspica his-
pido; calyce glabro ncrvis 10 nigris striato; bractea ovata, setula
terminata ;cal}'cebreviore. DC, I. c.
Crescit iu ¡nsula Cuba.
TEPHROSIA.
Tephrosia , Pers., Ench., n. 1742. Kunth, Noi\ gen.,
VI, p. 458. DC, Prodr., II, p. 248.
Calyxsubcampaniilatus,5-fidiis,subyjilab¡atiis,inaeqLialis,
laciniis acuminatis, duabus superioribiis, ínfima produc-
tiore. Corollae vexillumsuborbiculare, reílexo-patens, alis
vixlongius; alse ciimcarina adhajrentes. Stamina 9-1 -dia-
delpha. Ovarium elongatuní, subsessile, uniloculaie, innl-
tiovulatum. Stigma pilis rectis albidis cinctum. Legumen
compressum, angustum, rectiim, vel subfalcatum, saipius
uniloculare, bivalve. Semina compressa.
Herbse, suffrulices aut arbusculae, saepius sericeae. Folia
alterna, imparipinnata; foliolis saepius oppositis. Racemi
terminales.
TEPHROSIA CINÉREA.
Tephrosia cinérea^ Pers., Ench. y II, p. 328. DC, Prodr.,
II, p. 253.
Galega cinérea j L., Amoen.y V, p. 403. Jaccj., Icón, rar.^
í. 575.
EOT. M.. VaSC. 37
41K BOTANIQUIÍ. PLAJNTES VASCULAIRES,
T. herbácea, decumbens, seríceo-cinerea; folüs 5-7-jugis; fo-
liolis oblongo-Ianceolatis, obtusis, mucronatis, praísertim subtus
sericcisj slipuh's lanccolalis, aculis, sericeis; racemis sajpius termi-
iiah'bus; caljcibus villosis-, leguminibus rcclis, sesquiuncianí ad
2 uncías longis, 2-3 lineas laüs, sericeo-cinereis.
Crcscit circa Jagua, in Vuelta de Abajo.
LONCHOCARPUS.
Lonchocarpus , Kimlh in Humb., Nov. §en., VI , p. 383.
DC, Pror/r., II, p. 259.
Robinice sp., Auctorum.
Dalbergice sp. , Auctorum.
Calyx campanulato-urceolatus , obsolete et inaequaliter
5-dentatus, persistens : corollse vexillum suborbiculatum,
reflexo-patens, alas et carinam íequans. Stamina mona-
delpha aut diadelpha. Ovariurn oblongum, compressura,
uniloculare, pluriovulatum. Stylus saípius villosus ; stig-
ma minimum. Legumen oblongum, complanatum, coria-
ceum, uniloculare, bivalve, oligospermum. Semina com-
pressa, orbicularia aut reniformia.
Arbores inermes, caribeae aut australi-americanse. Folia
imparipinnata ; foliolis saepius oppositis. Racemi compo-
siti, terminales. Flores saepius purpurascentes.
LONCHOCARPUS SERICEÜS.
Lonchocarpus sericeus y Kunth, 1. c. DC, Prodr., II,
p. 260.
Robinia sericea, Poiret, Dict., VI, p. 226.
Lonchocarpus pfxiclaríus , DC, Prodr., II, p. 260.
L. ramulis, petiolis pedunculisque dense lomen toso-sericeis;
foliolis 7- ti ovalibus, acuminatis, basi obtusis, superno pubenli-
í.iiGu.viixüS^. 41 ;>
bus, sul>lu>i dense tonienloso-soriccis; raccmis lorniiiialibus tiii-
mcrosis, folia «quanlibus supcranlibusvc; peíalis externe seri-
ceis ; leguminibus brevibus , 1-3 spermis, dense el fulvo-v<'-
lutinis.
Crescit circa Guanimar, Cabana, Cojeman , ¡n isla de Piños.
Nonien vernaculum : Guama, o Majugua de Cuba.
Observations .
Son bois est tres fort et tres tenace; on l'emploie a dií'férenís
usages.
Nous ne pensons pas que l'cspcce décrite par M. de Candolle ,
sous le nom de Lonchocarpus pyxidarius , différe en ricn du
Lonchocarpus sericeus : nous avons done cru devoir l'y reunir.
LONCHOCARPUS LATIFOLIUS.
Lonchocarpus latijolius , Kunth in Humb., Nov. gcfi.,
VI, p. 383, in annot. ÜC, Prodr., II, p. 2G0.
Amerimniun latifoliiun, Willd., sp., IV, p. 909.
L. ramis glalris ; ramulisferrugineo-pulvcrulentis ; foliis Ionice
petiolalis, Síepius 7-folioIatis; foiiolis petiolulalis, ovalibus, acu-
ininatis, glaucesccnlibus , margine integris , subsinuosis, sublus
pallidioribus; raceniis axillaribus terminalibusque; pedúnculo,
pedicellis calyceque tomentosis ; pelalis glabris; leguminibus
oblongis, sublignosis , compressis, glabris.
Crescit circa Canasi, mense julio florens.
Nomeu vernaculum : Trijolillo.
Observatton.
Cctte espéce forme un arbre plus grand que la precedente;
elle vegete dans tous les terrains; elle est commiiiie sur In colé
du sud : on la trouve ailssi dans Vista de Piños.
420 BOTANIQUF. PLAKTES VASCULAIRES.
LONCHOCARPUS MACULA.TUS.
í.onchocarpiis maculatus y ÜC, Prodr.j II, p. 260.
Robinia macúlala ^ Kiiiith iri Humb., Nov. ge/z., VI ^
p. 394.
L. glaber : foliis 15-17-foliolatisj folioüs ellipticis, apiccbasí-
que acutis, poliolulatis , membranaceis , glabris , subtus nigro-
luaculatis; pctiolo peliolulisque pubenlibus-, racemis brevibus;
pcdicellis caljceque obsolelissime denlato, glabris 3 ovario gla-
bro; leguminibus
Crescit circa Guanimar.
Observation.
Celle espéce se distingue bien facilemenl de la precedente par
ses feuilles, dont les folióles sont plus pelites , plus nombreuses,
rétrécies et pointues á leur base, et offrent de grandes laches d'un
pourpre noirálre á leur face inférieure. Ses grappes de fleurs sont
plus courles et ses ovaires glabres.
SESBANIA.
Sesbania, Pers., Encli.y n. 1734. DC, Prodr., II, p. 264.
JEschynomenes sp., L.
CoroJiillce sp., WiWá.
Calvx carapanulato-turbinalus, quinqiiedentatus aut 5-
fidus, subeequalis. CoroUse vexillum inagnum, erecto-pa-
tens, emarginatum : alse oblongse carina longiores; carina
obtusa, basi bicipiti. Stamina diadelpba (1-9). Legumen
clon^atum, angustiim, gracile, compressum aut subieres,
LEGUMIINOSlí. 421
septis transversis ia Ibculos numerosos, (juadratos separa-
tum, bivalve. Semina teretia.
Ileibee aut suffrutices erecti. Folia abrupte pinnata ,
muUijuíja. Pedunculi axillares. Flores saípius ílavi, race-
inosi.
SESBA.NIA OCCIDENTALIS.
Seshatiia occidentalis ^ Pers., Ench., \\, p. 316. DC,
Prodr., U, p. 264.
Coronilla occidentalis , Willd., sp.y III, p. 1147.
S. glabra, fruticosa : folüs sfepius 12-15'jugis; foHolisoppositis,
parvulis, oblongo-linearibus, oblusis, membranaceis, subsessilibus;
racemis axillaribus, pedunculatis , paucifloris ; leguminibus gracili-
bus, 4-6 uncías loogis, ad apicem subtorulosis,
Crescit in Vuelta de Abajo.
AGATI.
^gati , Rheed., ffori. mal., t. 51. DC, Prolr., II,
p. 266.
JEchynomcnes sp.., L.
Calyx campaniilatus, oblique iruncatus , subrepando-f)-
dentatus. Corollse vexillum ovali-oblon^um , in medio ca-
rinatum, caeteris petalis applicatum ; ala? oblonga?, carina;
amplse , rectiuscula^, dipefalae, appressae. Slamitia diadel-
pba 1-9. Vagina basi auriculis 2 magnis snperne ancla.
Legumen stipitatum , rectum , anguslnm , longissimum ,
compiesBum, suturis incrassatis, qnasi (pjadr.iiigu'.aie, bi-
valve, intus septis transversis, mulliloculare. Semina C()m-
pressa, subovMlin.
'>'^'' BOTAMyílE. PLAMES VASf.LI.AlIlES.
Arborcs indicae. Folia abrnpfe piniiala , niultijiuja. Ra-
cenii paiiciflori; flores maxiiní.
AGATI GRANÜlFr.OKA.
ylgafi gra/idi/hra, Desv., Jonr/i. bol., III, p. 120, t. 4,
f. G. DC, Prodr., II, p. GG.
.Eschpiomene grandiflora^ L., sp., 1050.
A. foliolis íílabris, subglaucis ; leguminibus conipressis, sub-
quafirangularihus, sesquipedal ihus.
Crcsiil Í!i India. Colilur iii iioiíis, nunc subsponlauea.
TIUBUS III. HEDYSARE^?:.
suBTRiBüs I. EÜHEDYSAREiE.
ZORNI A .
Zornia, Gmelin, Syst., 1076. Rich. in Michx., Fl. bor.
am., II, p. 76. DC, Prodr., II, p. 316.
Hedjsari sp.^ Auctor.
Calyx campanulatus, bilabiatus, 5-lobus; lobis superio-
ribus 2 obtusis^ inferiori longiori, lanceolato: corollae vexil-
lum lateribus revolutum, carina bifido-lunulata : stamina
monadelpha ; antberse dissimiles, 5 oblongas, sublineares,
qiiinque subrolundo-ovatíE. Legumen compressum, 3-6-
articubs lenticularibus , spinoso-hispidis, 1-locularibus,
monospermis , indehisceniibiis constans. Semina reni-
í'ormia.
Ilerbse aut suíFrutices síepius humiles et diffusi. Folia
2-rarius 4-foüolata. Stipulee supra basin alíixíe, subpeltatae.
LEGUMINOS.E. 423
Flores alterni, spicati, distantes, bracteis 2 oppositis, ap-
proximatis quasi involuti.
Observation.
Ce g-enre, composé d'un assez petit nombre d'espeecs, n'rsl
(¡u'un démembrement du grand genre üedysarum ; il se distin-
gue par UQ port parliculier, a peu pies le raéme pour loules les
ospeces, el par ses étaraines monadelphes ct non diadelphcs, ct scs
autliéres de deux formes difieren tes.
ZORNIA. HAVANENSÍS, Noh.
Z. caulibus diffusis, gracilibus; ramis pilosis; foliis diphyllis,
allernís ; foliolis inferioribus ovaii-eliipticis, acutis, superioribus
lanceolatis aut linearibus, basi subineequiiateris, superno pubenti-
bus, subluspiloso-lanatis •, stipulis lanceolatis, subciiiatis, pellalis;
bracteis ovali-acutis, pellatiSj ciliatis, pilosis, 5-7-nerviis, reticulatis,
pellucido-punctalis ; calyce membranáceo, piloso ; leguminum arti-
culis suborbicularibus, pilosis, hispidis ; aculéis rigidis, relrorsum
scabris.
Crescil in campis , circa Guanabo , mense februario (lorens.
STYLOSANTHES.
Styloscuithes , Swartz, Prodr., 108. Ibid., FL Iiid. oc-
cid., 1280, t. 25. DC, Prodr., II, p. 317.
Calycis caduci tubas teres, longissimus, gracilis : limbiis
campaniilatus, r)-partitus ; lobis 2 supremis in iinicum
emarginatum saípius coalitis, inferiere prodnctiore. Co-
rollai vexillum sidDrotundatum : carina minuta ápice bifida.
Slamiiiamonadelpha tubofissoranlheríedissiniiles; quinqué
oblongrr, (pjinqiie minores, íiltei'na^ snbrolnudav Ovaiiiini
Í-2Í UOTANIQUE. PLANTES VASCÜLAIRES.
sessile, })ioviiIa(iiui : stylus loníi;iss¡mus, reclus, sligmate
capitato, hispido terminaliis. Lcí^umen sessile, biailicula-
tum, articulo inferiore aliqíiando abortivo, siiperiore styli
persisleiüis basi hamaio, indehiscente.
Ilerbaí aut suffruiices parvi, orecli aut procumbenles.
Foüa trifoliata ; foliólo superiore vix petiolulalo: slipulaí
[)eliolares adnalae. Flores parvi, saepius lutei, in ápice ra-
morum spicaio-capitati, bractí'is dense imbricatis iavo-
!uli.
STYLOSANTHES VISCOSA.
St) losiintJies viscosa^ Swartz, yJct. holm.^ 1789, t. 9, f. 2,
Ibid., FL Iiid. occid., IIÍ, p. 1285. DC, Prodt., \\,
p. 317.
S. caale suffru leseen (e, erecto, ramosissimo, pedali el ultra
lereií, piloso, viscoso; foliolis ellipticis, aculis, mucronatis,c¡liatis,
hispidis, g-Janduloso-viscosis; floribus glomerulaíis ; glomeruli&
lerminalilju?, 2-3~flor¡s; calycis deolibus setoso-ciliatis.
Crescit in loéis arenosis.
STYLOSANTHES HUMILIS.
Stylosaiithes humilis , Kuntli in líumb., Nov. gen., VI ^
p. 506, t. 594. DC, Prodr., II, p. 318.
S. caule cíEspitoso, ramoso; ramis linca pubescente, longitudi-
nal! notalis; foliolis oblougo-elliplicis, ápice mucrouatis, glabrius-
culis , subtus iiueatis 5 slipuüs adnatis, setosis ; gloinerulis 4-6-^
íloris; leguniinibuscompressis, apicearistato-uncinatis, reticulatis>
hispidulis, iuarticulalis , monosperinis.
Crescit in locis aridis , circa ¡iavaiiam ; mcnsc oclobre
ñoiens.
LEGUMlNüSiE.
Observaít'on.
4:>i
Los échanlillons que j'ai sous les jeux s'accordent parfaile-
mentavec la Híjure ot la dcscriplion données par inon savant an»!
M. Kunth ; ct j'ai cru pouvoir y rapporlcr ina planto, bien
que lo Sfijlosanthes Immilis soil une plante du conlinoul et la
mienne une espéce insulairo.
.í:schynomene.
Mschynomene , L. DC, Prodr., II, p. 320.
Calyx bibractealus, ápice 5-íidus, bilabiatus, labio supe-
riore bi , inferiere triclentalo; bracteis parvis. CoroUa papi-
lioiíacea. Stamina 10 in duas phaianges peiilandras dia-
delpha : antherse conformes. Ovarium sfipitatum, disco an-
nulariaut subtubulosocinctum, 8-9-ovulatum. Stigmaacu-
tum. Legumen stipitatum, compressum, 4-9-articulatum ;
articulis lenticularibus, 1-locularibus, monospermis, inde-
hiscentibus, margine superiorecontinuis, inferiore distinc-
tis. Semina solitaria, compressa.
Herbae, rarius suíTrutices aiit arbusculaí. Folia pinnata :
stipulse oblongaí, distinctai, supra basin peltalim ailixae.
Flores alterni, spicali, bracteati.
Observation.
Ce genre est un des luieux caractérisés de cctte tribu par son
porl, ct surtout par ses étamiues reunios en dcux íaisceaux égaux,
et son IVuit articulé.
i.26 BOTANIQÜR. PLANTES VASCULAIRfci
.ESCHYNOMENE A3IERICANA.
jEscliynomene americana , L., sp., 106. Lamk., ///.,
t. 629, f. 2. Sloanc,/<77/z.,I,t. 118, f. 3. DC, Proí/r.,
II, p. 320.
íE. caule erecto, eloDgato, tereti, hispido; foliis multijugis; fo-
liolisoblongo-lanceolalis, mucronatis, subciliatis , subius secun-
duní longiludinem 5-nerviis, glabris; stipulis medio affixis, basi api-
ceque lanceolalis, ciliatis; leguminibus rectis, glabris, 3-7-arti-
culalis.
Crescit circa Cabana ei Gttam'mar, mensibus julio adoclobrem
florens.
íESCHYNomene sensitiva.
j^schynomene sensitiva, Swartz, Fl. Ind. occid., III,
p. 1276. DC, Prodr., II, p. 320.
íE. glabra ; caule erecto, tereti, Ifeví, herbáceo aut suffruti-
coso; foliis 15-20-jugis ; foliolisoblongo-linearibus, obtu&is, sub-
mucronatis , aveniis ; slipulis glabris, inlegris, ulrinque sagil-
latolanccolalis; leguminibus rectis, ápice mucronatis ; arliculis
quadratis, medio luberculatis aut leevibus.
Crescit circa Uavanam.
Observation.
Cctle espece est souvent confondue avec VjEschynomene as-
pera, qui de l'índe s'est introduile dans plusicurs des Anlilles;
elle en difiere nóanmoins, en ce qu'elle est entiérement glabre,
tandis que l'autre a ses pédoncules, scs braclécs etson cálice his-
pidcs. Dans V .¥,scJnjnomcnc sensitiva, les folióles soni seuleniont
LEGUMINOSiE. 4í>7
;iu nombre d'iinc viiij^lainode paires, laiulísqu'oii en comple jus-
íjii'íi quarante[iairosc]ansl'cs[)eceindicnne. Lesarticlcsdonlse com-
pose la gousse de notre especc sont tantót lisses sur Icur partie
inoyenno, qui cst plussaillanle, tantól, au ronlraire, comme luber-
( uk'iiv. On trouve ees deux modifications sur un meme pied.
DESMODIUM.
Desmodiuní, DC, Mein. Legiun., VI. Ibid., Proílr,, 11,
p. 325.
Hedysari sp.^ Auctor.
Calyx tubuloso-campanulatus, ad médium obscure bila-
bialus, labio superiore bifido, iiiferiore tripartito, basi bi-
bracteolatus. Corollaí papilionacese vexillum siiborbicula-
re; carina obtusa, integra, alis brevior. Stamina diadelpba
(1-9), filamentis persistentibus. Legumen moniliforme ,
compressum, articulis pluribus monospermis, ad matu-
ritatem secedentibus , vix dehiscentibus. Semina reni-
formia.
Herbae aut suffrutices erecti, aut procumbentes. Folia
saípius ternata, rarius abortione 1-foliata : racemi axilla-
res aut terminales.
DESMODIUM GLABELLUM.
Desmodiiim glabelliim , DC, Prodr., II, p. 329.
Hedjsnrum glabel/um , Rich. inMichx., Fl. hor. am.,
II , p. 73.
D. caule creció, ramoso, Icrcli, pilosiusculo ; foliolis obovalibus,
obtusis, intogris, sublus glaucis, pneserlim sublns pilosiuseulis ;
stil»ulis lanceolalis, aculissiniis, striatis, marg-ine sidxilialis ; (lori-
bus parvis, iii raceimi Icriniíiali coinposilo, nudo dijiposilis ; le-
i28 uotajuqub. — pí.aivtes vascutaibíís.
jj^uniinibuscompressis, hinc reclis, illinc obtuse repaudis, 3-4-arl¡-
culatis, glandulüso-rcpandis,
Crescil iii Vuelta de Abajo : communicantc ciar. José Ma-
ría Valenzuela. Flores el fruclus ¡ii raense oclobre.
Noiucii vernuculuin : Estampilla.
Observations.
Cette espéce est coanue sous le noin vulgaire á'' Estampilla j elle
forme un excellent fourrage, tres rechcrchc par les animaux
domestiques.
J'ai comparé , avec le plus graod soia , les échantillons recueillís
á Pile de Cuba, avec ceux qui ont serví de type á mon pére pour
élablir V Hedysarum glabellum dans la Flora boreali-americana de
Michaux, el j'ai reconuu qu'ils étaient parfailement identiques.
Aiusi voici encoré une espéce comraune á TAmérique septenlrio-
nale et aux iles du golfe du Mexique.
DESMODIUM INCANUM.
Desmodium incanuní, DC, Prodr,, II, p. 332.
Hedysarum incajium, Swartz, FL. Ind. occid,, i 265 (non
Thunb.), Plum. ed. Burm., t. 149, f . 1 .
D.caulesuftrutescente; rarais erectis, terelibus, hirtis; foliolis
elliplicis, acutis, integris, lerminali majori, subtus iucauis pilosis,
superne glabriusculis, nilentibus ; stipulis lanceolalis, aculissi-
mis , margine subciiialis j racemo lerminali nudo, ramoso;
leguminibus anguslis, sublanatis, hinc rectis, illinc obtuse repan-
dis, articulissemiorbicularibus.
Crcscit in insulae Gubae diversis locis.
Observation.
II exisle assez d'analogie entre ceUe espéce et la precedente,
maison distingue de suitc cclle-ci par scs folióles plus grandes, el-
liptiqucs, aigues, ej non obovab s, obluses, par scs gousscs plus
LEGUMINOSA. 4_J
ciroites, compost'osdecinq a sopí arliclcsqui sont volus ctcommo
Icgcrement fcrrugioeux.
DESMODIUM TORTUOSUM.
Desmodiwn tortiiosnm , DC, Prodr., II, p. 332.
Hedy-sarum tortuosum^ Swartz, Fl. Ind. occid.^ 1271.
Kunth in Humb., Nov. gen., VI, p. 521 . Sloane, Jam.,
I,t. 116, f. 9.
D. caule basi suffrutcscentc, ramoso, tercli , praesertim in ramis
glanduloso-piloso ; foHoüsoblongo-lanceolalis, subtrapezoideis, ob-
tusis, submucronalis, pra)serl¡m sublus puberulis; terminali latera-
libus duplo longiori ; slipulis laoceolalis, acutissimis, selosis ; pa-
nícula terminali laxa, ramosa; leguminibus bine el illinc ob-
tuse repandis, lortuosis'; articulis 4-7-suborbicularibus, pilosis.
Crescit circa Guanimar. (Don J. M. Valcnzuela.)
Observation.
Dans les deux espéces précérlentes, les fruits élaient droils el
enliers dans l'unc de leurs sutures el divises en arlicles ar-
rondis dans l'aulrc. Dans celle espéce, au contraire, les articlcs
sont arrondis el les gousseséchancrécs sur Icur deux sutures j ees
gousses sont, de plus, irréguliéremenl tordues (de la le nom de
D. torluosum,y\n\ luiaéléiraposé), du nioins dans les individus con-
serves en herbier. Cette espéce se distingue encoró par sa tige tres
ramifiée dans sa parlie supcrioure, el par ses folióles allongées,
prosque lancéolées el un peu trapezoides.
DESMODIUM SCORPIURUS.
Desniodiurn scorpiíirits , Dcsvaux, Joiivii. hot., III, p. 122.
DC, Prodr., II, p. 333.
Hedysarum scorpiurus , Swarlz, Fl. Lid. occid., p. 12G8.
430 BOrAMQÜE. M.ANTKS VASCLLAIHE:'-.
D. caule herbáceo procumbenie, ramosissimo, teroti, graciÜ ,
pilosiusculo ; íüliolis oblongo-flliplicis, oblusis aul emargiualis,
parvulis, pilosis; stipulis semicordalis ápice, acuminatis, pilosis ;
racemis opposilifoliis, gracilibus. siniplicibus; leguminibus rectis,
linearibus, arliculalís, pilosis^ arliculis 4-8, oblongo linearibus,
subiusiformibus , comprcssis.
Crescit prope Guanimar, secus vias, menso januario florens.
Observation.
Onn'ajaraaisfiguré, que je sache, cette espéce. Les échanlillons
de Cuba m'ont paru s'accorder parfaileraent avec la description
de Swartz. Ce qui distingue de suite le Desmodium scorpiurus,
c'est la forme de ses fruits : ils sont étroils , linéaires , al-
longés, formes d'articles allongés, comme légérement fusiformes
el comprimes.
DESMODIUM TRIFLORÜM.
Desmodium irijlorum, DC, Prodr., II, p. 334.
Hedjsariim trijlorum, L., sp., 1057. Swartz, Obs., 288,
t. 6, f. 1.
Hedjsarina stipulaceum^ Burm., Fl. Ind.^ t. 54, f. 2.
D. parvulum : caule filiforrai procumbente, piloso ; foliolis par-
vulis, obovalibus, emarginatis, integris, glabriusculis ; stipulis
ovali-lanceolalis, acutis ; peduncuíis 2-3, axillaribus, unifloris ;
leguminibus falcalis, hinc integris, illinc obtuse subrepandis,
pilosis.
Crescit circa Guanimar el Havanam.
Observation.
Espéce naine el rampante, bien dislinclc par ses folióles Irés
pclites, obovales, échancrées au sommel ; par ses pédoncules uni-
ílores, au nombre de deux ou trois, a l'aisselle des feuilles.
LEGUMI.VOS.K.
TRIBUS IV. VICIE.E.
CICER.
Cicer, Tourn., Inst., 389, t. 210, f. 2. L., gen,, n. 1 189.
DC, Prodr., II, p. 354.
Calyx 5-lobus , tubo ad latus plus minus basi gibbo ; lo-
bis acuminalis 2-4, superioribus vexillo incumbentibus.
Legumen turgidum, dispermum : semina gibbosa , mu-
cronata.
Herbae annuae, pilis numerosis glandulosis tectae. Folia
impari velabrupte pinnata, petiolo ápice cirrhifero, folio-
lis stipulisque valde nervosis : flores axillares abortu? fere
semper solitarii. Fructus pilosi. DC, 1. c.
CICER ARIETINUM.
Cicer arietinuniy L., sp.^ 1040. Lamk., ///., t. 632. DC,
Pro¿/r.,pi, p. 354.
. C. foliis imparipinnatis; foliolisovatis, serratis, sequalibus; st¡-
pulis ianceolalis, subdenticulatis j calvéis vix gibbosi laciniis ala-
rum longitudine, 1. c.
Colitur ¡n Ínsula Cuba.
Nomina : Garbansos, Pois chiche.
PISUM.
Pisiim f Tourn., Inst., 304, t. 215. DC, Prodr., II,
p. 368.
Calycis lacinia) foliácea?, lacinia) 2 superiores, breviores.
43-2 nOTANIOUK. PLANTIíS VASCUÍ.AIRFS.
Vexillum aiupium, reflexum. Stylus compressus,cnr¡nntns,
supra villosus. Legumen oblongum, compressum , non
alatiim. Semina plura subglobosa, hilo subrotundo.
Herbae annuae. Folia abrupte pinnata , trijuga , cirrhosa :
stipulaí amplae. DC, 1. c.
PISLM SATIVUM.
Pisamsativum^ L., sp., 1026. Lamk., IlL, t. 633. DC,
Prodr., II, p. 368.
P. peliolis teretibus, Irijugis; foliolisovalis, integris, margine
undulalis, saepe oppositis, raucronulatis; stipulis ovato-subsemicor-
dalis, crenatis; pedunculis bi-vel muitiflorisj leguminibus sub-
ííarnosis.
Colilur ¡n Ínsula Cuba.
Numen : Chícharos.
TRIBUS V. PHASEOLEjE.
ABRUS.
Abrus , L., gen., n. 1286. Gaertn., Fr.j II, p. 328 , t. 151 .
DC, P/Wr., II, p. 281.
Calyx subcampanulatus, obscure 4-lobus, lobo supe-
riore paulo majore : vexillum obtuse cordatum : alae oblongae,
carina dipetala utrinque ad basin gibbosa, breviores : sta-
raina 9, monadelpha, supremo abortivo. Ovarium stipita-
tum : Stylus subulatus, staminibus brevior : stigma capi-
latum. Legumen oblongum, compressum, 4-6-spermum,
septis cellulosis divisum. Semina ovoideo-globosa.
Frutex volubilis. Folia abrupte pinnata : flores spicati.
Semina coccínea, dura, laevia, macula nigra notata.
LtGUMl>OS.E. 433
ABRUS PR.T.CATORIUS.
Ahrus prcecatorius f L., Sjst.y 533. Rumph., Jmh., V,
t. 32. DC, Prodr,, II, p. 381 .
Glycine abrus , L., sp.j 1025.
A. folüs 10-16 jugis ; foUolis elliplicis, ohtusis, inlogris, apico
mucronulatis, cuín petiolo subpuhcntibus ; spicis axillaribus, fo- '
lio brevioribus; leguminibus lomcntosis ápice apiculalis. :
Croscit in sepibus insulte Cubee. f-'"" ■'
Nomioa vernácula : Peonías, réglisse des Antüles.
Ohservations.
Celle plante est excessiveraent commune dans toutes les An-
lilles. Ses graines varient bcaucoup dans leur coloration : tantól
d'un beau rouge avec une lache noire, elles sont quclquefois
noires, bruñes, ou niéme presque blanches. On en fait dcscollicrs
et d'autres ornenients.
Ses feuillcs ont une saveur doucc et sucréej leur décoclion
remplace aux An tilles celle de racine de réglisse, si fréquemment
usitée en Europc, pour édulcorer les tisanes adoucissantes.
RllYNCIIOSIA.
Rhjnchosia , DC, Leg. mem., IV. Ihid., Prodr., II,
p. 384.
Glycine, Kunlli in Ilumb., No^'. gen., VI, p. 419.
Gl) cines sp.y Lin.
Calyx tiirbinatus, S-fidus, snbbilabiatiis, laciniis aiigus-
lis , corollaní a^quantibus, ¡nfei'iori longiori. Corollce vcxil-
lum emarginaluní , reílexo-palcntissimiim, alis et carina
BOT. n.. TAic. aH
434 nOTAMOl'K- — ri,ANTES VASCULAIIIRS.
lonfriiis : alac cum rnrina acllisercnles, ol)lonr;aB , arifiruslac.
S lamina diadclplia (1-9) : filamento vexillari hasi gcniciilato.
Legumen compressum , breve, snbfalcaüim, uniloculare,
flispermiim, bivalve. Semina snbglobosa aut compresso-
lenlicularia.
Herbae aut siiíírutices scandentes : foUa pinnato-trifo-
liata, foliólo teiminali a laleíalibiis remoto. StipulaB petio-
lares , geminaí. Pedunculi axillares, 1-mulliflori. Flores
saepius parviili, lutei.
Ohservation.
Le genre fíhynchosia cst un des démembremenls de rancien
genre Glycine de Linné , dans Icquel on avait rango lant de plantes
différenles,. et qui sont devenues les types de genres nombrcux.
Le caraclcre qui distingue de suile le genre Rhynchosia du genre
Glycine et des autres genres voisins, c'est que son ovaire, á une
seule loge, ne contient jamáis que deux ovules.
RHYNCHOSIA MÍNIMA.
Bhjnchosia minima , DC, 1. c.
Dolichos minimus, L., sp., 1020. Jacq., Ohs., I, t. 22.
Sloane, /ízm., t. 115, f. 1.
Gljcine Lamarckii, Kunth, 1. c.
11. caule volubili, gracili, oblusc angulalo, inangulis pubcnle;
foliolis subtrapeziformibus, oblusis aut acutis, lütcralibus basi
valde incequilaleris, subtus punctato-pubcntibus; racomis graciii-
bus folio longioribus ^ floribus brevissime pedicellalis pcndulis ;
leguminibus comprcssis, oblongis, subfalcatis, lenuiter velulinis :
seminibus reniformibus, nitenlibus,
Crcscit ¡n sepibus, ¡n Vuelta de Abajo.
i.KGüMiNüSiE. 4;j;
RIlYNCnOSIA PUASF.OLOIDKS.
Bhjnchosia phaseoloidcs^ DC, Prodr., lí , p. 385.
Glyciiie phascoloides j Swartz, Fl. Imi. occ.^ 1248.
DoUchos pyramidalis, Lamk., Dict., II, p. 296.
R. caulc volubili, tcrcli, pubcnle ; folioüsovalibus, acuminatis,
rcticulalis, superno glabn's, subtuspul)cnl¡-ve!ulinis, irnpunclatis,
lalcral¡l)us basi valde iníequilatcris : loguminibus compressis, ¡n
medio slrangulatis , pubenlil)us, 2-spermis; scminibus reniformi-
bus, nilcntibus, coccinois, macula nigra notalis.
Crescit ¡D sepibus circa Jagua_, in mensc deccmbre fruclus
gercns maturos (de la Osa).
Observation.
Lesfruits de cellc plante ressemblentasscz, au premier abord, a
ceux de V Abrus prcocatorius , mais ne contiennent jamáis que deux
graincs , et sont uniloculaires, tandis que, dans cettc dcrniére
plante, les gousses sont plus allongccs, renfermanl de quatre á six
graines prcsque globuleuses, conlenues chacune dans une logo
spóciale, séparées par des cloisons celluleuses.
RHYNCHOSIA RETICULATA.
Rhyjicliosia reticiilaia, ÜC, Prodr., lí, ]). 385.
Glycine reticulata, Vahl, Sjmhol., III, p. 88. Swarlz,
Prodr. y 105.
R. caule volubiÜ, acule angulalo, dense tomentoso, albicanle;
foliolis ovalibus, acuminatis aut obiongo-eiiiplií ¡saut sublancoola-
lis, latcralibus basi ina'quilaloris, rcticulalis, supcriic glal>r¡us-
culis, sublus velutinis; raccmis axillarihus, folio brcvioribus ; Ic-
guminibus ancipilibus, villosis ; scminibus subl('nlicnlar¡l)us.
Crcscil frcqucns, circa Cnhañn, Guanaho, menso fcbruario ílo-
rons, eí in 1 uelta de AIxijd.
4.ÍG DOTANIQIJK. — Pf,A>'T):S VASí.üf.AIRKS.
Observaíion.
Cello csptVe csl bien dislincle par sa lige a angles Irés aigus *
blancho el colon ncuse, par ses folióles Ircs réticulées el velucs á
Icur face ¡nférieure, par ses fleurs peliles, blanrhes, ayanl les pé-
lalos plus courls quo los sogments du cauce.
PUASEOLUS.
rjtaseolus, L., gen., n. 8GG. Lamk., Jllustr., t. 610.
DC, Proch\y II, p. 390. Bcntli., Legnm., p. 72.
Calyx tiibuloso-campanulatiis, ápice 4-5-fidus, subbila-
bialus; vexillum orbiculare , basi angustatum , margine
utrinque aurícula inflexa auctum , ercctum in medio
nudura aut rarius callis tenuibus longitudinalibus mu-
nilum. Alas oblongae, ápice conniventes et saepius cohae-
rentes , carina obovala , ápice elongato-rostrata et spiraliter
contorta. Stamina diadelpha, filamento superiori basi geni-
enlato et ssepius appendice aucto. Antherse uniformes.
Discus vaginifer, vagina integra aut crenata. Ovarium sub-
sessile, Stylus contortus. Legumen oblongum, angustum
aut lineare, tenue, subfalcatum, uniloculare, bivalva.
Semina reniformia aut subglobosa. Ililus parvulus, oblon-
gus, nudus aut rarius strophiola membranácea auctus.
Ilerbse vel frútices volubiles. Folia imparipinnato-tri-
foliata. Folióla opposita cum impari distante. Pedunculi
axillares. Flores fasciculati, racemosi, racemo simplice.
PHASEOLUS CROTAL\RIOIDES.
Phaseolus crotalarioides _, Martius in Benth., Legum.^
p. 76.
V. caule subercclo, glabro; ramulís siibpilosi!-; foliolis ovalibus
LEGUMINOSA. 437
aulobovalibus, s;ep¡usublus¡s,j,rlauccscenlibus, <>labr¡s, juíiioribus,
vix sparsepilosiusculis j peduiiculis rcctis, firmis, pcdaübus; Icgu-
uiinibus {eretibus, graciübiis, rcdis, praíserlinijuiiioribus, pilosis.
Crescit in Vuelta de Abajo insulaí Gubíe.
Observation.
Cetto ospece esl Irés voisinedu Vhaseohis semiercctus, L. , ille
on differc surtout par sa tige glabro, n'avant que les exlrémilés
seules de ses jeunes rameaux un pcu vclucs; par ses folióles ovales
ou obovales, obtuses et glabres, ot non ovales-la ncéolées, aigues
et tres velues sur les deux faces; ct enfin ¡)ar ses fruits droits el
places hoiizonlalemenl et non pcndants le long de la tige. Celle
cspece n'avait élé trouvée, jusqu'á présent, qu'au Brésil.
PHASEOLUS TUBEROSUS.
Phaseolus Uiberosus, Loiir., FL. cochin., 11, p. 528. DC,
Prodr., II, p. 390.
P. volubilis, fruticosus : foliolís... stipulis bieornibusj racemis
subterminalibus , caljcis labio superiore cniarginato, inferiore
Iriparlito, subaíquali ; vexillo revoluto ; ieguminc compresso.
DC.,1. c.
Ortus e Cocliinchina, eoülur in Ínsula Cuba.
Nomcn vernaculuní : Jicama.
Observation.
C'est sur l'autorilé de M. Ramón de la Sagra (Memorias de la
Institución agrónoma de la Habana, p. 173) que nous nientioa-
nons ici cette espece, qui n'cxiste pas dans ses hcrbiers de Cuba.
On mauge ses raciues, qui sont tres grosscs, cbarnues el fécu-
lonles.
On cultive dans toules les partios de Pilo le Phaseolus vuhjaris,
h., düol ios graÍQCs sont mangóos sous le nom do Frijoles.
i,:{S «Or.V.M»,)UIÍ. I'LAiNTGS VASCIJLAIKKS.
UOLICIIOS.
DoLichoSj L., L;en., u. HG7. Savi , Diss., 1824,p. 15. ÜC,
Prodr., II,' p. 3«JG.
Calyx bibiacteolatus, campaiiulatus, 5-dentatus, den-
tibus approximatis aiit basi subcoalitis. Corollaj papiliona-
ceae vexiUuiii subrolundum , basi sulcatum , bi aut qua-
dricallosum , callis divergentibus ; alee oblongíE, obtusa? ,
carina ángulo subrecto incurva , obtusa, nuUo modo uec
spiraliler torta nec latere dijecta. Stamiua diadelpha (9-1).
Antheraisubrolundee. Stylus compressus,amedioad apicem
subtus barbatus. Legumen compressum , lineare, bivalve,
isthmis cellulosis ínter semina subinstructum , valvis nec
alatis nec nervigeris. Semina ovata,plus minus compressa ;
hilo ovali, parvo.
Herbae aut suíTrutices ssepius volubiles.Stipulae caulina;,
aculse. Folia pinnato-trifoliata , foliolis stipellatis. Racemi
axillares (DC, 1. c.)
DOLICHOS SESQUIPEDALIS.
Dolichos sesquipednlis, L., sp.^ 1019. DC, Prodr.^ II,
p. 400. Jaccj., Hort. v'uid.y t. 67.
D. caule volubili, glabro ; foliolis lato ovalis; IegumÍDÍbus subcy-
lindraccis, ápice mucronalo-uncinalis , íaivibus, longissimis, aJ
semina torulosis. DC.
Crcscil et coÜlur in ínsula Cuba secuoduoi Raraoo de la
Sagra.
Observalion.
Olí luange les grainos de cetle cspéce, sous le iiom de Frijoles
cjiandcs.
LKliUMlNOS.lí. ÍJí)
VIGNA.
l^igna, Savi, Diss\, 1824, p. 16. DC, Prodr., II, j). /lOI .
Calyx tubuloso-campanulatus, S-fidus, büahiatus : la-
bio su[)CTÍore biüilo, aut laciniis in unaiu coalitis; iní'eriore
triíldo ; vexillum latum, reflexum, basi bicallosuin, callis
superne convergcntibus : ake rhomboidea3, carina dipc-
tala 710/1 contorta. Stamiiia diadelpha (1-9). Ovarium bre-
viter stipitatum, iiniloculare ; discus vaginifei-. Stigina
lateíale. Legumen teres, exalatum, rectum aut ¡ncurvunij
uniloculare , bibalve. Semina subteretia aut angulata ,
estropbiolata; hilo ventiali.
Herbae volubiles, babilu Dolichum et Phaseolum genera-
referentes.
Observation.
Le geure Vigna licnl en quelque serte le milieu entre les genrcs
Phaseolus el Dolichos; il différe du premier par sa carene non tor-
due en spirale^ et du second par son stigmatc lateral et non termi-
nal, et par son fruit cylindrique , sans apparencc d'ailcs et
non comprimé, et sepan; intéricurement en loges celluleuscs.
VIGNA VILLOSA.
yigna villosn, Savi , 1. c. ÜC, Prodr., 11, p. 401 .
V.caulc piloso; foliolisovalibus, oblongisautlanceolatis, aculis,
lateralibus basi inícquilateris , pru'scrlim subtus pilosis; caljcis
labio superiorc unidentato ; fructibus pilosis.
Crcstitin Ínsula Cuba.
440 BüTAiMyUli. PLANTliS VASCUI.AIHES.
Ohsercation.
J'ai tlólcruiiiié cfUe cspcceen la compaiant avcc un ¿(hanlillon
aulheutiquc queje possédeel qu¡ m'a élé communiqué par l'cxcei-
lenl professeur Gaelano Savi, de Pise.
VIGNA VEXILLATA , Nob.
Pliaseolus vexillatits f L., sp., 1017. Dillen., Hort. elth.,
II, f. 302.
Dolichos vexillatus, Kunth in Humb., Nov. gen. y VI,
p. 440.
V. caule hispido; foliolis oblongis, ovalibusaut lanceoIalis,aca-
lis, subtriocrvÜs, pilosis ; pedunculis folio lougioribusj leguraini-
l)us terctibus, reclis, pilosis.
Crescitcirca Jagua ; communicavit ciar, de la Osa.
Observation.
Par ses gousses tout á fait cjlindriques, cette espéce appartieut
aii e^enre Vigna. Ses folióles sont tres variables; elles sont tanlót
ovales, tanlót lancéolées.
LABLAB.
Lablaby Adans., Fam.y II, 325. Savi, Diss.j p. 15 et 19.
DC, Prodr,, II, p. 401 .
Calyx campanulato-tubulosus, 4-fidns,lac¡niis rectis, tri-
bus inferioribus acutis, siiperiore latiere e duabus coalitis
constante. Corollge vexillum patens, basi sulcato-canalicu-
latum, 4-callosuni, callis parallelis ; carina ángulo recto
curva. Stamina diadelpba, décimo intra vexilli callos re-
LEGÜMIXOS^. 441
cepto. Ovarü stipes basi vagiiiulatus. Stylus compressus ,
subtus baibatus. Stigma termínale. Legumen comprcsso-
planiim , acinaciíbrme, ad suturas tuberculoso-muricatum,
intus isthmis cellulosis transversis ínter semina ínstructum.
Semina 4 aut aborlu pauciora, ovata, subcompressa, callo
fungoso, lineari, ex umbilico orto, in altera extremitale
marginata.
Herbae volubiles. Stipulse patentes. Folia pinnaío-trifo-
liolata; foliolis stipellatis , integris. Racemi pedunculati,
basi folium unicum gerentes. Pediceüi semiverlicilluti.
Semina nigra aut fusca, hilo et callo albis. DC, 1. c.
LABLAB VÜLGARIS.
Lahlab vulgaris, Savi, I. c.^ p. 1 9, f. 8, a b c. DC, Prodr.,
II, p. 401.
Dolichos lablaby L., í/;.,1019.
L. leguminibus oblongo-vcnlricosis acinaciformibus , pericar-
pio facile delraclili ; seminibus ovatis, subcompressisj glándula ba-
silar!, hemispherica, sulcata. DC, I. c.
Colitur iu Ínsula Cuba.
Nomina vernácula : Frijoles del pais o Frijoles caballeros.
Observation.
Celle espécc cst originairc do l'Inde^ on la cultive en abon-
ílunce dans loutes les Aulillcs, el Pon mange ses scmcnces cuites,
cúrame les haricots.
\Í-2 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIIIKS.
PACHYRIIIZUS.
PachjrhizuSj Rich. in DC, Prodr., II, p. 402.
Calyx urceolato-carapanulatus , 4-lobus , bilabiatus ;
labio superiore latiore, subemarginato , inferiere trilobo.
Corolloe vexillum erecto-reflexum , suborbiculare, callo-
sum, basi biauriculatum , auriculisplicatis, ungues alarum
involventibus.Stamina diadelpha (1 -9), vagina basi infla ta,
late hiante.Discusvaginifer. Stylus glaber,apiceincrassatus,
recurvus. Legumen coiiipressum, pluriloculare, bivalve;
semina reniformia.
Suffrutices volubiles, radice tuberosa, eduli. Folia pin-
nato-trifoliolata; folióla opposita, terminali distante. Pe-
dunculi axillares. Flores violaceo-caerulei , racemosi.
PACHYRHIZUS ANGULATUS.
Pachjrhizus angulatus y Rich., 1. c, DC, I. c.
Dolichos bulbosas f L., sp.j 1020. Rumph., Amb.y V,
t. 132.
P. caule suffrutesceiile-, foHolis dentato-angulalis, basi 3-5-
nerviis, prajserlim subtus pilosiusculis. Leguminibus corapressis,
villosis, subtorulosis.
Ortaex ludia, colitur in diversis ídsuIíb partibus, circa Jaguay
commuiiicavit ciar, de la Osa.
Observation.
Les raciues de celle cspéce sont grosscs , charnues , fcculenles ,
assez analogues á celles de VIgname; aussi les désigue-t on quel-
quefois sous ce nom dans les Indcs, oü on les inangc comnie ees
dernicres,
i.tGLMnos.t:. 44:í
STENOLOBIUM.
Stciiolobiiini , Benthain, Legnin., p. 61.
Calyx tubuloso-campanulatus, bilabiatus : labio superiore
bidentato, inferiere tridentato.Corollae vexillum oblongum,
obovale, callosum, alis vix longius, basi bine et illinc
membrana inflexa auctum. Alae oblongoe, supra basin bine
et illinc dente auctae, dente superiori majori,etrarinae sub-
adboerente. Carina dipeíala : petalis oblongis , dorso con-
natis, alis conformibus. Slamina (1-9) diadelpba, omnia
antberifera : antheris consimilibus. Discus cupulseformis.
Ovarium elongatum; stylus fdiformis, stigmate hispido
terminatus. Legumen sessile, compressum, oblongum,
suturis subincrassatis, isthmis transversis, intus mul-
tiloculare ; semina compressa , subreniformia , eslro-
phiolata.
Herbae perennantes aut suffrutices volubiles. Folia trifo-
liala, foliolis subrhombeis : pedunculi axillares , elongati;
racemus simplex, glomerulis florum subpedicellatorum
compositus. Flores caer ulescen tes.
STENOLOBIUM C.ERULEUM.
Stcnolohium cui'r itlciuii ^Benlh., Legiini.^ p. bi .
S. caule scandenle ; ramulís terctibus, pubcrulis; foliólo Icrmi-
nali luajüii^ Irapeziformi, obtuso, laleralibus basi valdc inaquila-
leris, ovalilms, oblusis, praíscrtim subtus pubcrulis j racemis sini
plicibus, folio duplo loní.Müribus ; calyce hirió, ferruginco,
pcrsislcntej ovario valdc hirto; leguminibus plauis, pubcrulis,
i-8-spermis.
Crcscil iii Vuelta de Abaju {doi\ J. M. Valcnzucla ). Noincii
vcrnaculutn. Jicama.
lii «OTANIQÜE. I'LANTES VASCULAllltS.
Observations.
Cette cspéce produit des tubercuics soulcrrains assez volunii-
neux , rempli's de fécule, que les negrcs mangenl avec plaisir el
sans inconvénient.
Ce genre Stenolobium a été élablí, par M. Bcntbam , pour trois
plantes originaircs du Brésil. Ces trois plantes ont toul á fait le
port des Phaseolus , dont elks différent et par leurs ailes et leur
carene non lordues en spirale, et par leur gousse comprimée,
partagée en autant de loges qu'il á de graines.
CANA VALIA.
Canavalia, DC, Prodr., II, p. 403. Benlh , Le¿^utn.^
p. 70.
Cajiavaliy Adans., Fam.^ II, p. 326.
Malochia, Saivi, Diss., 1824, p. 15.
Calyx tubuloso-campanulatus, bilabiatus : labio supe-
riore lobis duobus amplis, rotundatis, constante, inferiore
breviore, tridentato. Vexillum amplum , breviter unguicu-
latum, intus bicallosum, ápice emarginatum vel bifidum;
aloeunguiculatae, oblongse, falcatae, supraunguem superne
auriculatae , auriculis síepiíis ínter se subconnatis; carina
valde convexa et compressa, unguiculata , petalis dorso
connatis. Stamina saepius monadelpha , omnia anlherifera.
Discus vaginifer. Ovarium brevissime stipitatum , lineare,
pluriovulatum. Stylus arcuatas, incrassatus. Stigma ter-
mínale mínimum. Legumen compressum , subfalcatum,
latum aut angustum , íntus quasí multíloculare : valvís
utrinque versus suturara superiorem ñervo longitudinalí
et parallelo promínulo notatis. Semina ovoídeo-compressa,
estrophiolala, hilo longitudinalí.
Herbae robustae, volubiles. Folia trifoliolata : folíola
opposita, termínale distans. Stipulae rainulse. Racemí axíl-
lares, símplíces. Flores bracteati.
I.EGL'MINOSJS. 445
CANAVALIA OBTUSIFOLIA.
Canavalia ohiusifolia ., DC, Prodr., II, p. 403.
Dolichos ohtusijoliuSy Lamk., Z)/c/.,II, p. 295.
Dolichos miniatus , Kunth in Humb., Nov. geji.^ IV,
p. 441.
Canavalia miniata, DC, 1. c.
Dolichos rotundifoliu.t j Vahl , Symb., II, p. 81.
O. foliolisovalibusautobovalibus, obtusissimis, glabris, margine
IsDviler ciüalis ; racemis elongatis ; Icguminibus reclis, lalitudÍDe
duplo longioribus.
Crescil ín ínsula Pinorum (isla de Pinos) etcirca Batahano.
Observatíon.
Cette espéce est originairc de l'Inde ; c'est par suile de la culture
qu'elle se sera en quelque sorte naturalisée dans Tile de Cuba.
Nous pensóos que le Dolichos miniatus, décrit par M. Kunlh
(/. c), n'est nullement différent du Canavaglia obtusifolia, et
i\vs lors nous avonscru devoir l'y reunir.
CANAVALIA ENSIFORMIS.
Ca fin valia ensiformis y DC, Prodr.^ 1. c.
Dolichos r/isi/ormis , L., sp., 1022.
Dolichos acinacijormis, Jacq., Coll.^l^ p. 114.
C. foliolis üvalibus, aculis aut sulioblusis^ glaliriuscuüs; racemis
elongafis ; logumiiiibus oblongis, lumidis, subarcualis, laliludinc
quintuplo ct ullra longioribus.
Crcscit circa Jagua. Colilur in horlis.
Obscivaíion.
Originairc de Plndc, commo la precedente, cctte cspcce cslsor-
4í0 nOTAMQUK. PLAMKS VASCULAIRES.
tiedesjardins poiirserépandrc dansdivnrsos parliosdo Pile do Cuba;
elle se disting^ue facilemont par ses folióles, généralement aigues,
et ses gousses longucs de 8 á 9 pouces el souvenl davanlage,
luméfiées ct larg-es de plus de 1 pouce.
MUCUNA.
Mucuna y Adans., Fam., II, p. 325. Juss., Aun. Mus.,
II, p. 76. DC, Prodr., II, p. 404.
Stizolobium, P. Browne, Jam. I, t. 31, f. 4, 290.
Ncgretia , Ruiz et Pav., Prodr., t. 21.
Calyx campanulatus, bilabiatus : labio superiore lato,
retúndate, emarginato aut integro; inferiere trifide, lacinia
intermedia lengieri. Vexillum alis multo brevius , corda-
lum, ápice surrecto, lateribus incurvis seu involutis;
ungue brevi, concavo. Alie lateribus carinae appressae ,
oblongas, ad apicem subfalcatse, auriculatee et unguiculatae.
Carina longitudine alarum, dipetala, sublanceelata, recta,
in acumen conicum et ascendens, desinens. Stamina(1-9)
diadelpha : antherae alternatim evatse et oblongse , subtus
pubentes. Ovarium disco crenato basi cinctum, oblongum,
villesum. Stylus longitudine staminum. Stigma hemisphe-
ricum, subtus barbaliim. Legumen oblongum, apiculatum,
crassum, intus pluriloculare , terulesum, bivahe, ssepius
pilis iirentibus villosissimum. Semina erbicularia, de-
pressa, bile lineari circulariter cincta.
Frútices aut herbse giganteas, scandentes. Folia pinnato-
trifoliata : flores magni; racemi axillares , rarius flores
subsolitarii , aut fasciculato-capitati , terni ad singulas
bracteas.
LEGUMINOS/E. Í47
MUCUNA URENS.
Mucuna urenSy DC, Piodr., II, p. 405.
Dolichos urens , L., sp., 1020. Jacq., Ain.j 202, t. 182,
f. 84.
Mucuna, Marcg., Bras., 19. Plumier, Pl. am., t. 107.
Var. glabra.
M. caule lignoso^ ramis herbaceis , leretibus, glabris; íoli'olis
petiolulatis, ellipticis, acuminatis, glabris, laleralibus basi valde
¡naíquilateris : raceniis paucifloris, dependentibus : leguminibus
crassis, magnis, sulura supcriori plana j valvis lineis Iransversis
iníequalibus, lamellosis, noíalis.
Crescit in sepibus el dumetosis insulse Cubae.
Nomen vernaculum : OEil-de-bourrique.
Observation.
Los échantillons de Cuba que j'ai eus á examiner conslilucnt
une varíete tres remarquable. Les folióles sont absolument gla-
bros sur leurs deux faces, et non blanches et soveuses a leur face
iofórieure. N'ajant eu que des fruits et non des ílcurs de cette
forme, je ne saurais déterminer, au juste, si elle constitue une
simple varióte cu si elle doit étre regardée córame une cspece
distincte.
MUCUNA PRURIENS.
Mucuna pruricTis, DC, Prodr., II, p. 405.
Dolichos pruriens, L., sp., 1020. P. Browne, Jam.y 28l),
t. 31 , f. 4.
Süzolobium pruriens, Pers., Ench.,\\, \^. 299.
M. ramulis teretibus, albido-villosis ; foliolis lateralibus bre-
vissimc petiolulatis , tcrminali distanti, trapc/iformi , laleralibus
ovalibus, aculis, basi truncatis, valde ina^quilaleris, pallidc viridi-
bus, subpilosis;floribusglomcral¡s,g!omcrul¡ssícpiustrilloris, axil-
4Í8 BÜTANIQÜE, PLANTES VASCUI.AIIIES.
lan'bus, solil.irüs, breviler pcdunculatis , aut raccmis clongatis^
folio longiorihusj Icguminibus oblongis, arcualis, piüs densis,
n'gidís, ferrugineis, urenlibus obtoctis.
Crescit in sopibus, circa Jagua (de la Osa).
Nomina vernácula : Cadjuet , Pois á gratler, Féve puanle.
Observaíion.
Les poils roides qui hérissent les gousses de cette espéce et
de la precedente, sonl fragües et pénétrent facilement dans
la peau, s'j brisent et causent alors une cuisson exccssivement
vive j dans les Antilles, on les incorpore á un sirop, auquel
on ajoule de la pulpe de banane^ et ce remede est fréquemmenl
usité comme vermifuge; quclques médecins ont cherché á en
introduire l'usage en Europe. Au rapport de Ray (Htst., pl. 1,
p. 887) , aux Barbades , on fait infuser les gousses du Mucuna
pruriens dans de la biére, et cette infusión est administrée
contre Th^dropisie.
CAJANÜS.
CajanuSy DC, Catal. hort. monsp., 85. Kunth in Humb.,
Nov. gen., VI, p. 395. DC, Prodr., II, p. 406.
Calyx turbinato-campanulatus, 5-fidus, bilabiatus, labio
superiore 2-fido, laciniis plus minus inter se coadunatis :
vexillum amplum, superne erectum, basi bicallosum;
carina 2-petala, obtusa. Stamina diadelpha (1-9). Legumen
oblongiim, membranaceum , compressum , ápice longe
apiculatum, subtumidum, intus subpluriloculare, loculis
subtrapeziformibus, bivalve. Semina subspbíerica.
Frútices erecti, velutino-cinerei. Folia pinnato-trifolio-
lata. Flores fia vi aut variegati, in racemos axillares saepius
paucifloros dispositi.
LEO L. MI NOS-E. %\9
CAJANUS BICOLOR.
CajnTius bicolor j DC, 1. c. Ibid., Prodr.y II, p. 4üG.
Cjtisus pseiidocajan , Jacq., Flort. Vind., II, t. 119.
Rheed., Hort. mal., VI, t. 13.
C. foüolis elHpticis aut obovalibus^ acuUs; vcxillocxtus disco-
lore; legurninihus 4-5-sj)erm!S, maculalisj slipellis folioruiu lalc-
raliuin peliolulo subaíquíilibus.
Ofilur c\ Iiuiia : colitur iii borlis sub nomiiiibiis vornaculis :
Gandu, Pois cVAngole, ele.
Observaíion.
Cet arbrisseau est natnralisé á pcu prés dans loulcs los Ántülcs.
Sos grainos sont anioios , rnais cetle anicrtumc reside dans le
tégumenl, el, quand celui-ci est enlevc, on pout les inangcr; ce-
jiondant on los abandonne, en general, aux negros, qui los
aiment bcaucoup : ellos servenl également á la nourriluie de ia
volaille,
ERYTIIRINA.
F.rythrinaj L., gen.^ 855. Lnmk., ///., í. 008, Kuiith in
ííiiml)., Noi'. scji., VI, p. 433. DC, Prodr., II, p. 410.
Calyx üibiilosus vel campanulatiis, limbo lobato, inte-
PTO, in nonniillis supra fissiis ct spathaíforniis , intcjdum
inferné poro mcUifcro iustructiis Corolla pentapetala, sub-
papilionacea ; potabim snperins loí],o;iss¡nuim, ascendens,
lateiibus deílexis : pétala icdiqua plerumquc brcvissiína et
Ínter se subconformia. vStamina 10, inferné monadelplia ,
tubo llsso, interdmn diadclpba, loníjissima. Ovariiun lon-
gissime stipiíatum , multiovidatuin. Discus urceolaius.
Stylus rectiis : stigma siinplox, obtusuni. Lef^mnen lon-
gum, polyspermiuii , torulosuní; semina lenticularia vel
KOT. ri.. v.\sc. ug
450 BOTAMQIK. 1M.A?IT1;S VASCULAIIIKS.
renifornúa, exalbumiiiosa ; hilo oblongo. Radícula unci-
nato-inílcxa.
Arbusculai aculeataí incrmesve, aut frútices interdum
subherbacei. Folia teníala; foliolum lerminale a lateralibus
remotum; pelioli proprü basi slipulati aut glandulosi. Flo-
res 2-3 in axillis congesti , plerumque racemosi , ter-
minales et axillares, sp e coccinei (Car., ex Kunth.,l.c.).
ERYTHRINA CORALLODENDRON.
Erythrina corallodendroii ^ L., sp,, 992. DC, Prodr.,
II, p. 411.
E. caule arbóreo, aculealo ; petiolis inermibus j foliolis late
ovato-rhombeis, acutis, glabrisj caljce trúncalo, 5-dentat05 vexillo
oblongo ; stamine décimo , libero , alis subsequali. DC, 1. c.
Crescit in ínsula Cuba.
Nomen vernaculum : Piñón espinoso.
ERYTHRINA UMBROSA.
Erythrma umbrosa, Kunth in Humb., Nov, gen., VI,
p. 454. DC, Piodr,, II, p. 412.
E. arbórea, aculeata: foliolis subacuminatis , basi truncato-
rotundatis, trinerviis,, glaberrimis, inermibus, terminali subdel-
toideo, lateralibus deltoideo-ovatis j caljcibus campanulatis, spa-
thaceo-unílabiatis , integris, glabris ; vexillo longissimo, lineari-
cuneato, recto. (Kunth, 1. c.)
Colitur in ínsula Cuba.
Nomen vernaculum ; Bucare.
Observations .
Ces deux espéccs nVxistent pas en nature dans lesherbiers de
Cuba que j'ai cus a ma disposition j je ne les mentionue ici que
i.Er.üMiNOS.ü. 45Í
íPaprés les nolps (|n¡ m'onl élé romi'scs par M. Ramón do la
Sagra. Ces deux árbres peuvcnl acquérir une hauleur de 20 a
25 picds; ils servcnt soit á faire des haics vives, soit á marquer les
límites des propriétésj on les plante aussi dans les caíéiéres,
situées sur des coteaux un peu eleves, pour garantir les cafiers des
ardeurs du soleil et des vents impétueux qui régnent si souvent
sur l'ile de Cuba.
Rien de plus facile que de multiplier cesarbres, qui repren-
nent de bouture avec une exiréme facilité. II suffit d'enfonccr
en terre des brancbes de 4 á 5 pieds de lougueur; au büut de
peu de tcmps, elles ont deja poussc des racines.
ARACHIS.
JracMsy L., ge//., n. 876. Laink., ///., t. 015. DC,
Prodr., II, p. 474.
Arachidnaj Plum., gen., t. 37.
Calyx longe tubulosas , íiliformis; limbus bilabialus:
labio superiore laliore, concavo, triíldo; inferiore sublon-
giore, carinato : corollae vexillum unguiculatum, cordatum,
emarginatum : carina dipetala, falcata. Stamina diadel-
pha (9-1), supremo abortivo. Ovarium minutum , imo
calycis tubo inclusum, breviler stipitalum. Stylus fiiifor-
mis , longissimus, superne crassescens. Stigma acutum.
l.egumen ovato-oblongum, utrinquc obtusum , subtorulo-
8um, coriaceuin , indehiscens, externe alveolato-reticula-
tum, 1-2-sperrauni.
Herba annua. Folia petiolata, abruple pinnata , bijuga.
Stipuloe foliaceíR, lanceolataí, acutissimíe, petiolo aduatae.
Flores axiüares 1-3, basi bracteati.
i52 horAyiQVi:. — plantes vasculairiv^,
ARACHÍS HYPOG.EA.
AracJiis hypogíua y L., sp., 1040. Rnmph., Jmh.^ V^
f. 1.%. DC, P/w/r., II, p. 474.
Coüuir ¡n íüvcrsis insulíc Cubae rcgionibus.
Noiiiiiia vernácula : Mam, Pistache de ierre.
Ohservations .
La fruclificalion de cetle plante est tres singuliére. Elle offrc
(lou\ sortcs de lleurs : les unes naissent sur la partie supérieure
des rameaux et restent stériles ; les autres, siluées á l'aisselle des
ícuillesinférioures, son I les seules fértiles. L'ovaire estd'abord pres-
fjue sessile ; mais, apres la chute des envcloppes florales, son pédi-
cule s^^ccroit, s'allonge, parcourt toule la longueur du tube cali-
cinal. Pendanl ce temps ce!u¡-ci se recourbe vers la terre, y enfonce
l'ovaire j qui prend alors un accroissement rapide etse transforme
en fruit.
La culture de cetle plante est fort importante. Ses graines con-
liennentune quantiié tres considerable d'une huiie grasse, d'une
saveur douce et agréable, qui ¡¡eut, dans beaucoup de circon-
stances, remplacer les bulles d'olive et d'amande douces, si usi-
tées en Europe. Quaud ees graines ont été torréíiées á la maniere
des grains de café, elles acquiérent une saveur plus marqués et
|)lus agréable; réduites en páte, et mélangées de sucre, ou en fait
différents gáteaux, ou on les unit quclquefois au cacao pour les
faireentrerdaus la fabrication duchocolal.
TRIBUS VI.
DALBERGIE^.
ECASTAPHYLLUM.
Ecasiaplijlliun, P. Browne, Jam., 299. Rich. iii Pers.,
Encli., 11. 1670. DC, Prodr.y II, p. 420. Benth., Le-
gum., p. 29.
i.iíguminus.t:. 453
Calyx subcampanulatus , 5-deiitaUis, denlibus ina^quali-
ter qiiasi subbilabiatus. Corolla papilionacea : pétala un-
giiiciilata : vexilhim suborbiculare , ápice emarginatimi :
alae oblongaj, appresscE ; carina recta, oblonga, subven-
tricosa, Stamina in duas pbalanges aíquales diadelpba, in-
clusa. Ovarium longe stipitatum , biovulatum : stylus gra-
cilis, filiformis, stigmate capitato lerminatus. Legnmen
stipitatum, calyce persistente nec aucto basi cinctum ,
compressum, ovale aut orbiculare, coriaceum , indehis-
oens, unilocnlare , 1-2-spermum. Semen saípius reni-
forme.
Frútices americani , interdum scandentes. Folia alterna,
Simplicia aut imparipinnata; foliolis amplis. Flores par-
vuli, in racemis brevibus axillaribus dispositi.
ECASTAPHYLLUM BROWNEI.
Ecastaphyllum Brownd, Pers., EncJi,^ II, p. 277. DC,
Prodr., 11, p. 420.
EcastaphjLLum frutesceiis , P. Browne, Jain., 299, t. 32,
f. 9.
PLerocarpus ecastapIíyUíiiny L., sp.^ 1052.
E. foliis siinplicibus, pctiolalis, ovaiibus, acuminalis, margino
intogris, basi subiiuLMiuilaleris, sin»('riie prcescitiin i» jutiiorihus
pubcnlibus , sublus tomciiloso-ferrugineis ; lloribus candidis ;
racemis axillaribus folio mullo brevioribus ; íruclibus subpul-
verulenlis.
Crcscit frc(¡ucns in rudcralis cirta llavanam; mensibus no-
vcmbre ct dccombre ílurens frnclusquc gorons.
Observation.
Coi arbrisscau cst commun dans prosque toutos les Antilles;
«os feuilles presen lent, dans le inilicu de la longucur de Icur pé-
tiolc, une arliculation qui annonce que, bien que fórmeos d'une
scule folióle, ellos sont nóanmoins oompcéos : on elTet, pies-
Í5Í BOTAi\IQL'E. Pf.ASTE& V iSCULAIKE^.
í(H(; ¡()iil(s les cspcces I
Praeíloratio valvata. Sf amina numero máxime varia 8-200 :
filamenta liliformia, libera; anthera^ ovoideio, biloculares.
Ovarium sff'pius stipitaliiiii , uniloculare. Stylus gracilis ,
stigmate capitalo, párvulo terminatus. Legumen planum,
coutinuum, inarticulatum, exsuccum, uniloculare, hivalve.
Semina saípius compressa.
Arbores proceree, aut arbúsculo? vel frútices, inermes
autaculeali, slipulati : stipulis squama'formibus aut in
aculéis mutatis. Folia alterna, sajpius bipinnata : petiolis
glandulosis aut glandulis dcstitutis; ca])itula axillaria aut
terminaba, pedunculata, solitaria aut plura ex eadem
axilla.
§1. Foliis conjugaiO'piíinaíis y iniijngis.
ACACI.4. PAUCIFLORA, Noh.
A. nana, aculeata : ramis teretibus, pubcnlibusj foliis mi-
nimis, conjugalo-pinnalis, uuijugis; pinnis sub-4-jugisj íoliolis
oblongis, obtusissimis, cilialis, coriaceis, pilosiusculis : aculéis
binis, slipubiribus, recurvis, brevibusj capilulis solitariis, axilla-
ribus, pedunculatis, 2-3-floris ; caljcis tubulosi iaciniis ianceolalis,
aculis; coroUaj iobis aculis, cilialis j staminibus 12 liberis ;
Icgumine
Crcscil in Ínsula Cuba.
Observaíion.
Quoiquc je ne possede qu'un petit échanlillou de ccttc plante et
quejo n'cn aic pas vu lofruit, cependant j'ai crupüuvoiren faire
une espéce nouvcllc : en cíTcl, dans la soclion ii laquellc elle
se rapporte, jo n'en Irouve aucune qui aillo nioiiidre rapport
avcc elle. Jo supposc, par Taspecl du ramcau que j'ai sous los
\eux, que notro Acacia pauci/Iora doit l'ormer un petit arbusle
rabougri : ce qui le distingue sui luul, ce sont sos feuilles, exces-
sivcnieutpclilos, fórmeos do doux pinnulesdont iepótioloconimun
cst IcUcmcnl court, qu'au promior abord on los prendrail pour
doux fouillos pinnéos geminóos. Chaqué piniiulo se compose de
qualre pairos de folióles exlrémomonl pelilos, allongóos, obtusos.
462 HdTAMOUK. l'LANTKS VASí.l'I.A IRIíS.
ciliéescl légorcniont poiltics. Les capitules se cotnposenl seuletiienl
de dcux ou de Irois flours. Ceüe reunión de caracteres ne rn'a
paru existcr dans aucune aulrc espéce de la mcmc scction.
§ II. FoUis bipinnatis multijagis', florihus spicatis.
A. aculealce.
ACACIA cornígera.
Acacia comidera , Willd., sp.y IV, p. 1080. DC, Prodr.^
II, p. A60.
Mimosa cornígera f L., sp., ed. 1, p. 520. Jacq., Am.,
266. Plucknett., t. 122, f. 1.
A. aculeata : ramulis pruinosisj folüs 6-9-jugis ; foliolis cir-
citer 20 jugis, linearibus, ápice basique obtusis , glabris ; petiolo
commuDÍ, basi uniglanduloso, petioluüsque glabris; spinis crassis,
albidis, rigidis, acutissimis^ divergcutibus, basi in unam coocretis;
spicis axillaribus, cj 11 nd racéis, pedunculatis; floribus sessilibus ,
«reberrimis ; caljce tubuloso, angulato, obsoleta 4-dentato; coroila
tubulosa vix cah'cem superante j leguminibus...
Crescit in Ínsula Cuba.
Nomeo vernaculum : Cucrnecillo.
B. inermes.
ACACIA VALENZUELANA , A^ob.
A. inermis, piloso-ferruginea : folüs bipinnatis, 4-8-jugis ;
pinnis 15-25 jugis ; petiolis , petiolulisque eglandulosis ; foliolis
íiiinimis, oblongis, subaculis, basi quasi truncatis, praesertim sub-
tus pilosis; stipuüs lanceolalo-Unearibus, pilosis ; spicis subcapi-
(uliformibus, ovoideis, pedunculatis, axillaribus, stepius geminis,
et in summitate raraulorum , foliorum abortiono racemum termi-
aalem efformantibus; floribus pedicellatis 5 calyce planiusculo,
cupulaeformi , brevi, 5-dentato, cilialo; coroila infundibuliformi-
carapanulata, 5-parlita; lacinüs ápice villosis; staminibus numc-
rosissirais; leguminibus compressis, oblongis, 2-uncias longis ,
íipice acuminatis, continuis aut rarius sublorulosis, pidienlibus.
Crescit in Vuelta de Ahajo (áon José Maria Valenzuela).
LIGLMINOS^. 4(^3
0¿seivations.
Nous donnons á cette ospéco le nom He celui qui Pa le premier
recueillie datis la parlie occidenlale de l'ílc de Cuba. Elle se rap-
procheassez de VAcacia villosüj Willd., ou Mimosa villosa, Swartzj
mais elle en difiere par ses feuilles plus grandes, dont les folióles
sont au nombre de vingt a vingt-cinq paires et non de dix a
douze seulement, aiguíis á leur sonimet et non obluses; enfin par
ses fleurs, dont les épis ovoides et deprimes sont axillaires ct non
en panicule terminale.
Cette espcce forme en quelque sorte le passage entre celles dont
les fleurs sont disposées en épis et celles oü elles formen t des capi-
tules. En effet, bien que l'enscmble de rinflorescencc ait une
forme ovoide, comme en capitule, cependanl les fleurs sont pla-
cees sur un axe allongé et, par conséquent, conslituenl un véri-
table épi.
§ III. Foliis bipiíuiatis muUijugis ; floribus capitatis.
A. inermes.
Corolla monopetala.
ACACIA FORMOSA.
Acacia forraosa, Kunth, Mim.^ p. 102, t. 32. Ibid^^
Nov.gen. etsp.j VI, p. 278. DC, Prodr., II, p. A66.
A. inermis, glabra : foliis sa^pius bi-rarius trijugis; pinnis4-5-
jugis; foliolis subdistantibus, obovalibus, obtusissimis, tenui-mem-
branaceis, ulrinque glabris, subtus glaucoscentibus, et bine basi
piloso-pulviuatis; peliolis eglandulosis ; slipulis maximis, folióla
subaíquantibus, foliaceis, obovalibus, obtusis: capitulis axillaribus,
longe pedunculatis, solitariis aut 2-3, globoso-depressis; calycis
tubulosi laciniis ovali-subacutis , glabris ; corolla^ lobis ápice vil-
losis \ staminibus circiter 20 longe exsertis, glabris; legumiuibu*
planis, oblongis , obtusis, glabris.
Crescit in diversis Ínsula; Cuba; regionibus.
Nomcn vernaculum : Sabicu.
464 noTAMoi r.. — plantes vascxi.aíuus.
Observations.
I.c Sabicu cst un grand ol l)cl arbrc, á flours blaiulics el odo-
ranles, ÜS.K. 465
ello sVn (list¡n;i;u( p;u- scs íoliolcs tivs iiombrcusés, p<)¡Ii:f'-> el
ciliccs.
• ACACIA ARBÓREA.
Acacia arbórea, Willd., .?/?., IV, p. 1064. DC, Prodr.,
11, p. 469.
Mimosa arbórea ^ L., sp , 1503. Swartz, Obs., 390.
Mimosa filicif alia, Lamk., Dict.^l, p. 12.
Sloane, Jam., II , t. 182, f. 1 , '2.
A. inermis : ramulis pclioHsqno subferrugiiieo-pilosis; foíüs
bipinnatis j pinnis 3-5-jui?is; pinnuüs 14-18-juíí¡s ; foliolis obloii-
g¡s, parvulis, oblusis, apico vix mucronatis, basi obli(|n¡.s, gla-
briusculis, margine subcilialis ; rachi cofMnauíw iiifra singula
paria pinnarum uniglaiidulosa ; capiluHs giobosis, axlUaiibus ,
pedunculalis, multiíloris; pedúnculo sultfcrrugiueo-püoso ; cal>r','
ápice dilalato, trúncalo ciliatoque; corollíe longo tubulosío. infun-
(libuliformis laciniis ovali-lanceobilis, aculis, ápice subglandu-
loso-pilosis^ slamiiiibus 30-40, liberis; leguminibus teretibus,
oblongis, lorulosis, conlorlis; sominibus ovoideis.
Crcscit in \uelía de Abajo : flores et Irucliis ¡n mcnsibus f '-
bruario el marlio.
Nomina vernácula : Moruro, Tengue.
Observations.
Aibrií de grande dimensión , don I le bois dur el résislant piut
servir dans la construcli<»!) : on en f.iil aussides planches.
Toulcs les partios du il/orMroson¡aslringontes : son écorrc pout
elre emplojt'e au lannage des cuirs; sa dócoclion est toniíjue el
aslringenle : on en fait usage contre la diarrhce chronicpic. Je
n'ai pu trouver aucunc différence bolaniquc entre le Moruro el le
Teníjue. Ces deux arbres ni'ont paru cvidívnmcnl ;'pparlcnir á la
momo espece.
BOT. PI . VASO. oO
4(»l) Bor VM<,Hi:. — IM AMKS VAS( LTAIRTS.
ACACIA LEBBEK.
Acacia Lehhek , Willd., sp., IV, p. 1066. DC . , 'f>/w/r , ^
II, p. 466.
Mimosa Lebheky'L. y j/?., 1503.
A. inermis : ramulis pubentibus ; folüs 4-jugis ; pionis 6-8-jii-
gis : folioüs subquadralo-obovalibus, ulrinquc obiusis. l)as¡ inae-
quilaieris, glabris ; peliolo communi cglanduloso, peliolulo pin-
naruní infra sÍDgula paria folioloruní uniglanduloso j capilulis
globosis, pedunculatis, iu ápice ramulorum subaggregalis j flori-
bus pcdicellatis; caljce 5-dentalo, pul)enti-glauduloso, laxo j
foroUa infundibuliformi, 5-fida, pubenti ; staminibus circiler
30 liberis ; leguminibus
Crcscit in Ínsula Cuba.
Observation .
Celle belle espécc croit aussi dans l'Inde, el les échanlillotis
provenant de celle localité que j'ai cu occasiou de voir ne
m'onl parudifférer en rien de ceux recueillis dans Pile de Cuba.
ACACIA PROPINQUA, Nob.
A. inermis, tola velulino-subferruginea : folüs 4-6-jugis5 pin-
nis 6-8-jugis; peliolo communi infra par pinnarum inferius uni
glanduloso ; peliolo pinnarum síepius infra singula foliolorum
paria uniglanduloso : foliolis oblongis, obiusis , laleralibus sub-
falcalis, basi obüquc Iruncalis, valde inaequilateris , superna
nilidis, subtus lomenlosis , terminalibus, basi ulrinque attenua-
lis ; capilulis globosis , laxiusculis, pcdunculalis, in parle supe-
riore ramulorum aggrcgatis; calvce tomentoso, 5-denlalO; co-
rollee infundibuliformis ¡ioabo subcampanulato, 5-íido, pubenli ;
slaminibus 20-25, liberis j leguminibus
Crescil in iusuin Cuba.
LIÍGI.MINOS.E. /í()7
Obser catión.
J'ai hesité qucique Icnips avant de me decidor a décrire eelle
í'spécecommedistincte.tlle ressemble lellenient, au premier aspoct,
á Vxicacia Lebhek, que j'ai d'abord été tenté de iie la considércr
que commc une variété remarqualjie de cetle derniére; mais un
LANTES VASCULAIKKS.
nihus ciiciler 30; lí'gmuinihus plíinis, oblongis^ aiiguslis,.
margiiialis, j^labris.
Croscit circa Guara.
Obser catión.
En étudiatU avec soin les diversos ospeces de la section á la-
(¡uelle appartient celle espóce, je n'on ai Irouvé aucune a laquelle
ello pút élre rapportóe. Elle se rapproclie un peu de VAcacta
megaladena, Dosvx.; mais^, d'abord, ello manque complélemenl de
irlandés sur sos pétioics; sos folióles ne sont pas glabros, et enfio
sos llours forjnont des capi'ados qui exoédenl á peine la grossour
d^un pois.
INGA.
Inga, Plumior, gen., XIII, t. 25. Willd., sp., IV, p. 104.
Kunth, Mim.,]). 85. DC, Prodr., 11, p. 432.
Mimosea sp.., L.
Flores polygami , sessiles ant pedicellati, capitati, raiius
spicali. Calyx (ubulosus, persistens, 3-4-5-divisus. Ce-
rolla tubulosa, infuudibiiliformis, calyce longior, limbo 3-
4-5-fido; praífloratio valvata. Slamina numero varia, sae-
pius creberrima (10-200), exserta : íilamenta subulata ,
basi monadelpha et in tubum plus minus longum con-
nata : antherae subgloboso-didymae, introrsae, bilocuíares,
sulco longitudinal! dehiscentes. Ovarium stipitatum ,
oblongum , lineare, uniloculare. Stylus filiformis, stigmate
minimo, capitato-depresso terminatus. Legumen lato-
iineare, compressum , uniloculare. Semina lenticularia ,
compressa, nunc pulpa, mmc rarius pellicula auí fariña
induta.
Albores aut frútices inermes aut acitlcati. Folia al-
r.EGL¡MI>OS.B. 471
terna, varié composita. Capitula j)edunciilala, axiliaiiaaui
teriniíialia.
§ I. Folia cojiju^.iLo-piíitiata y pin/iis wiijiigis.
L\GA HISTRIX , Nob.
I. nana, glabra , aculeata : ramulis tortuosis, subangulalis ;
actilcis stipularibus, roctis, gracilibus , fulla ¿equanlibus; fulüs
bipinnati:., unijugis ; foliolis unijugis, coriaceis, glabris, miai-
niis, obovalibus, obtusis,aliquando raucronulalis, basi valde inae-
quilateris, glándula pediccUata ¡tifra par pinnarura j capilulis
pauciíloris, axillaribus , solitariis, pedunculatis ; pedúnculo foliis
mullo longiori ; calyce tubuloso, glabro , ápice acule 5-dentato ;
corulla infundibuliforini, 5-fida, glabra, punclulala; slaminibus
circiter 25, lubo corolla longiori ; leguminibus elongalis, com-
pressis, arcualis.
Crescil in ruderalis circa Cabana^ mense novembre llores el
fruclus.
Observation.
La pelile espece dont nous venons de traccr le caraclére a de
tres grands rapporls avec Vínga microphylla, Willd.; c'est le inéme
port, le mémc aspect : mais, dans nolre espece, les piquanls sonl
greles el non Ires épais ; les capitules sont globuloux, pauciflores
€t non allongés, el enfin le cálice el la corolle sont á cinq el non
a qualredivisions.Ellese rapprotheaussi dcVInjapungens, Willd.,
mais ses l't'uilles sont coriaces el non minees el meuihraneuscs ;
ses pélioles sont glabres, ainsi qne la corolle.
INGA UNGUIS CVTI.
Inga iinguis cali, Wilki., sp., IV, p. lOüO. DC, Prodi .,
II, p. 43G.
Mimosa n/ignis cali, L., sp., V.)'J. .)ac(|., Jloif. Scí/Offi.,
II, t, '.\'¡. IMiim. cd. l?iiniK, t. i.
■Í~-2 BÜTAMQUE. l'LA.MES VASCL'I.AIKIÍS.
I.aculeala, glabra : aculoisslipularihus, rcclis, brevibus ; foliolb
oval¡-oll¡[)tic¡s,(jbtusi.s, dimidiatis, glabris, glándula ¡n dichotomia
[)L'liu!¡í.'labii tt iiilcr folióla j capilulis parvis, subglobosis, racetnum
icrminalcmj raniosuin effornianlibus , calvce 5-dcnlato, rum co-
lolla 5 fula, subpubeiilibus, luboslaiHÍneo vixcorolla ioiigiori; Icgu-
minibus clungalis, anguslis. arcuato-lorluusis.
Croscil ¡n divcrsis insulse Cubíe parlibus.
Observation,
Cello cspéccest comniune dans presquc (oules les Anlillesj elle
croit égaleineu! sur le conlinerit.
§ II. Folia bipiniiat'i.
lAGA OBOVALIS, Nob.
I. ¡nerolis, g'abriuscula : folüs bijugis ; foliolis 3-o-jugis, obo
valibus, obtusissiniis, subcoriaceis, dimiiiialiS;, superne glabris,
sublus pallidioribus et vix puberulisj glándula crassa , longa ,
inlra par pinnarutuinferiuset glándula parva ad basin singulorum
íoÜorum pariuin ; íloribus pedicellalis, in capilulun» pauciflorum,
subglobosum, axiilare, pedunculaluní dispositis ; pedúnculo pe-
liolisque glabris j caijco lurbinalo , 5-(lenlalo, pulverulento;
rorolla duplo longiore, externe lonienlosa, quinquefida : tubo
staraineo , coroila breviori ; leguminibiis
Crescit in Vuelta de Abajo , ubi detexil ciar, don José Maria
Valcnzuela.
Ohservalwn.
r^espcce á laquelle non» donnons le noni Achuja ubocalis a
íjiielque analogie avec V Inrja filipes de Ventenal qui croit á Saint-
Domingue ; mais nolrc espeoe a ses íeuüles pubescentes á l(;ur face
iiílérieure et non glabres; les capitules sonl portes sur un pédon-
.r,. 473
EiNTADA.
E/iUidd, Adaiis., Fatn., 11, p. 318. Kich., /Jerb. DC,
Profír., II, p. 42i.
(¡ignlobiiim, P. Browne, Jain., 362.
Mimosee sp., L.
Flores polygami. Peíala 5 tlistincta. Stamina 10-25, an-
iheris ápice glandulosis. Legumen compressuní , evidenter
ai ticLilatiiMi , vaivis sa^pe ad maturitalem in membranas
diias separaiis, articulatis, aiticiilis monosperniis, coslis
persisientibiis. Semina crassa. Cotyiedones carnosas, per
germinalionem immiilalse et intra spermodermium sub
térra inelusíc.
Caules scaiidentes, inermes ; folia hipinnata auf conjii-
gato-pinnata , rachi saepe in cirrhum abeunte. Flores albi,
spicati^ innumeri, plnres abortivi. Legumina glabra,
inermia, amplissima. {Car., ex DC, 1. c.)
ENTADA GIGALOBIllM.
Entada gigdLobiiiiii, UC, Frodr., 11, p. 424.
Mimosa scandeiis, americana , L.
E. foliis bipinimlis, (¡rrho Icrininatis ; pintiis 1-2-jugis; folioüs
2-'<-jugis, ulriiique ^'hiliris, ohlonyis, ornarginalis; spicis ¡ixillari-
bus; slaininibus 20-25. D(!., I. c.
Crcscit in ínsula (]nba.
^7'»^ BOTAiMyUE. PI.A.MíiS VASCULAIRhS.
DESMANTIIUS.
Desmantlins , Willd., .v/;., IV, p. 1044. Kuiith, Mm.,
p. 115. DC, Prodr., 11, p. kk'Á,
Mimosee sp,^ L.
Flores polygami. Calyx tubuloso-campanulatiis, 5-den-
tatus. Corollai pétala 5, distiiicta aiit vix margine subcoalita,
aíqualia , oblnngo-spathulata , aut acula, valvala, hypo-
gyna. Slamina sa^pius 10, libera, petalis longiora, omnia
fertilia aut 5 alterna, slerilia, dilatato-membranacea. Ova-
rium superum, uniloculaie, mulliovulatum. Stylus teres,
longus; stigraa termínale. Legumen compressiim, angus-
tum , obtuse et crassiuscule margiñalum , bivalve, poly-
sperinum, valvis quasi septulis cellularibus , transvcrsis,
in loculamentis monospermis divisis. Semina ovoideo-
depressa.
Herbae aut suíTru tices inermes , procumbentes , natanies
aut erecli. Folia duplicalo-paripinnata. Stipulae petiolares ,
geíninae. Capitula pedunculata , axillaria.
DESMANTHUS STRICTUS.
DesmanthiLS stdctiLS , Bertol., Vir. bou., 1824, p. 49.
DC, Pror/r., II, p. 448.
Mimosa angustisiliqud , Lamk., Pict., I, p. 10.
D. caule s uí'fru leseen i e ; ramis virgalis, subangulatis, jílabris ;
íoÜis o-4-jug^is; toliolis IO-16-jugis, obloníío-eUipticis, obtusisaut
vixaculis, julabris, margine subcilialis ; slipulis linearibus, acutis;
ciipilulis paucilloris; íloíibus dccandris ; legumiuibus oblongis,
sesquiuncKini a. i :* uncias iongis , 2 lineas lalis, í^labris , polv-
.^pcrsnis.
LKGUMINUS.K. 175
Croscil rrcíjiuMis iii divi rsis ¡nsulíe Ciilife rcgioiiihus.
DESMVISTHÜS C03I0SLS , Nob.
D. hcrijilceus, glabor ; folüs 3-4 jugis; folioüs 22-.30-jugi.s^ ob-
longo-cllipticis, aculisj glándula saepius infra nar infcrius |)¡ii-
narum ; slipulis lat s, rnoml)ranací'¡s,ovalibus,acum¡nalis: (loribus
capitalis, capitulo podunculato, ¡n parlo ¡nfcriori braclcis longis,
nuriKMOíissimis, lanccolatis, aculis, polaloidois cornoso cindo; 11o-
ribus scssilibus; calvic lurbinato, acule 5-dontat(); pelalis oblon-
gu-lanceolat¡s, aculis, pauüsper parte inferiori iiilor se subcoaü-
lis; staniiuibus 10 lihcris, 5 sIcriÜbus, (ilamcnlis paulis[)er (iila-
latis ; U^guminibus
Crescil in ínsula Pinoruni.
Ohservation.
G'est avec queíque doute que nous lapporlons au geiire Des-
manthus la plante menlionnóe ici. Nous n'avons eu á nolre ilis-
posilioD que deux fragmeots coinpo!-és chacun d'uno íenille et
d'un capitule porté sur un pédonculíí plus long que la íeuille. La
corolle formée de cinq pétales dislincts, bien que seniblant légé-
remcnt suudés a leur base-, les dix élamiiies libres, dout cinq
alternes stérilcs et réduiles á des lilamenls un peu dilalés , sotil les
caracteres qui nous ont engngé a rapprochcr nolre plante . '¿en., VI,
p. 385. \)£i., Prodr., II, p. 475. Benth., Legum.,
p. 43.
Cxeofjfrece sp., Auct.
f^ouacapnona , Aublet.
Calyx brevis, campanulatus, 5 dentatus, dentibus inaíqua-
libus. Corollaí vexillum suborbiculare, emarginatum aut
subbifidum, ascendeos : alai oblonga3, obtusse, conniven-
les. Carina alas eequans , 2-pe(rJa , oblonga , obtusa , parum
venlrieoívi. Stamiiia di.idt^ipVia ^^-9), inclusa, rarius mona-
delplia, androphoro supernesecundum longilndinem fisso.
Ovarium stipilalum , ovalnm, compressum , pauci ovula-
tum. Slyliis gtaciüs , brevis, ascendens; sligma |)arvulum,
subacutum. Legiinien drnpaceuní, ovoideum, compressum_,
uiiiloculare, raonospermum, sa^pius indehiscens.
Arbores aut. arbuscular. Folia imparipinnala ; folioiis
coriaceis : flores paniculati, panicula termina lis.
ANDiRA INERMIS.
jdiidira inerniis, Kunth iu Ilnmb., Noi>. gen., VI, p. 385,
in annot. DC, Prodr., II, p. 475.
Groffioja iucrmis^ S>vai'lz, Fl. Iiid, occid., lll , p. I'J55.
I.lííl MlMiS.E. '(77
Geoffrea inermis jamnicensis , Wriglit iii Arl. Lotnl.,
vol. 67, p. 5Í2, t. 10.
A. füliolis 5 7 jugis cum impari. opposilis. I)r(>vissinie [)f(iolii-
latis, ovalil)Us, acuiiiinalis, utrinquc glahris, toriaceis, mar^Mno
¡olegris; panícula lenninali ; calvcc forruginco-nilonto; dcnlihus
acuUs, subíequalibus ; legumine orhiculato , duriusculo, domuní
bivalvi.
Crescit circa Guanaho.
Nomon vernaculum : Jaha vel Liaba.
Observation.
L'ecorce récoltée sur les jounes braocbes de cet arbre esl en pla-
ques plus ou moiiislungues^ a demi roulóos, épaisses de 1 a 2 ligues,
de cüuleur de roullie, rocouverles d'uu cpidermc gn'sálre, enlier
ou fendillc : elle a [)eu d'odeur et peu de saveur j cependant c'esl
un remede qui ne manque pas d'une ccrtaine éncrgi'e, et qu'on em-
ploie parliculiéremenl dans le trailcmenl des vers inlestinaux.
Tr.IBüS VHI.
CyESSIE^.
MORINGA.
Moringa, Burm., ZeyL, 162. Juss., ¿;r//., ;U8. Lamk.,
///., t. 337. DC, Prodr., II, p, 478.
Calvéis st'pala 5, suba^quaiia, oblon.oja , decidua, has!
hreviter concreta. Pétala 5, snbaiqualia , ohloníja , supe-
liore ascendente. Stamina 10, ir)aíí|ualia, discieta , inler-
duin 5 sterilia. Slylus Ulifon^is, aciilus. Leíjiimen siliqíiae-
forme, trivalve. Seniina (ligona, centro friictus alüxa,
exalbuminosa. Embryo rectus; colyledones crassaí , oleosaj,
pergerminationem intra spcrmodcnniínn inclusaí. Fluinula
milla.
Í7.S HOTAMQIE. l'I.AMlCs V.lSCl lAI KKS.
Arl)or('.s iiicinies. Folia b¡-lr¡|i¡iiiiiua, ciim inipaii. Ra-
cemi ¡¡aniciilati. Lcíjiiineii vorosiniiliUr constat (^arpellis
3 arete coiieretis, (jiioriun paites ad centruní tendentes per
niatiirationern abortiunt suturis seminiferis sub HU facie,
tantum remaneiuibus. (Car., ex DC, 1. e.)
3IORINGA PTERYGOSPERMA
Moringa pterygosperma y G3¿Tlw., Fr.^ II, p. 314, t. 147.
DC, Proclr.,\\, p. 478.
Giiilandina moringa, h.,sp., 546. Rheed., Mal., VI, t. 1 1 .
Moringa oleijera, Lanik., Dict.^ I, p. 398.
M. leguminibus Iriquetris, seminibus trigonis, angulis ¡n alas
exjtansis. DC.
Colilur in ¡nsula Cuba.
Nomen vernaculum : lien.
Observation.
C'esl d'aprés !e catalogue des plantes cultivées á Cuba, publié
par M. Ramón de la Sagra (Memorias de la institución agrónoma
de la Habana), que je place ic¡ celle espéce. Mais est-ce bien elle
qui csl cultivée a Cuba? ou bien nc serait-ce pas plutót le Moringa
áptera, dont les graines, dépourvues d'ailes, porlent le ñora de
ISoix de benP Ces derniércs graines, en effet, conliennent une
liuile grasse tres abondanlc, appelcc huiie de ben ; elle est incolore
el purgalive : par le repos, elle se separe en deux porlions, l'une
plus épaissc et l'autre plus fluide j c'esl ccüe derniére qui est sur-
tout emplo^'ée par les horlogers, parce qu'elle jouit de la propriélé
rcmarquable de ne pas s'epaissir en vieillissant.
LrGUMI>()S.E. 479
GUILAiSDINA.
Guilajidina, Juss., gen., 350. Gaertn., Fr., II, t. 148.
Lamk., ///., t. 336. DC, Prodr., II, p. 480.
Calycis sépala 5, suhíequaüa, hasi in tnlmmiirceolatum,
brevem concreta. Pétala 5, sess¡lia,sub(Tqual¡a. Stamina 10,
filamentis basi villosis; stylus brevis. Legumen ovatum, vcn-
tricoso-compressum, cxtus ccbinatum , bivalve, 1-3-sper-
mum. Semina ossea, niiida, subglobosa, cxalbuminosa.
Arbores aut frútices in caule et petiolis acúleos uncina-
tos gerentes. Folia abrupte bipinnata. Flores spicato-race-
niosi; bracteae eiongatse. DC, 1. c.
GUIL4?íDINA BONDUC.
Gidlandina bonduc, Ait., Hort. kew., III, p. 32. DC.y
Prodr., II, p. 480.
G. folüs pubcsccnlibus aut villoso subvelulinis. DC, 1. c.
Var. cf, majus : foliolis ovatis , aculéis subsolitaiiis, seniinibusr
flavicanlibus. Guilandina óonduc jL., sp., 545.
Var. & minus : foliolis oblongo-ovalis , aculéis subgeminis, se-
minibus j^^riseis. Guilandina honducella, L., sp., 545.
Colitur in Ínsula Cuba.
Nomina vernácula : Guacalotes amarillos et Guacalot es prietos .
Ohservation.
De Candolle, a l'cxemple (l'Aiton , a réuni en une si'ulc les
deux especcs nonimécs par Linné Guilandina honduc ol Guilan-
dina honducella j \\ en a f;iit de simples varióles : loutes deuxsonl
égaícment cullivées dans Tile de Cuba, la prcniiere sous le noiu
de Guacalotes amarillos et la stíconde sous celui de Guacalotes prie-
tos. Les graincs de cel arbre ont une savcur Ires amere j dans
l'lnde, on les eniploie commc loniques.
',S0 noTAMOtlK. l'I.VMIS vam:! i.Mitrcs.
C^SALPliMA
Cíesalp'niia , Plumier, gen.^ 28, 1. 9. Lamk., ///., t. \\[^h.
Gccrtri-., Fr., U , t. 144. DC, Prodr., IS , p. 481.
Calyx basi lurbiiiatus, aut plano-cupulseforniis, persis-
tens : limbus 5-p:irtitus, laclniis inaíqiialibus, ercctis aul
patiilo-reílexis , decid ui s , inferiori longiori concavo. Co-
rollae pétala 5, insequalia, vix calyce longiora, unguiculala,
perigyna, superiore seepius breviore. Stamina decem, sae-
pius declinata. Filamenta snbulata aul dilátala, libera,
lanuginosa aut glandulosa : antherse ovoideae, compressae,
biloculares, medio dorso affixae, secunduiii longitudinem
dehiscentes. Ovarium sessile aut slipitatum, compressum,
uniloculare , oligo aut polyspermum. Stylus recurvus.
Siigma termínale, concavum, cyalhifoime, glandulosum
aut niaip-ine fimbriatum. Legunien oblongum, compressum,
coriaceum, lignosum aut subspongiosum, bivalve autinde-
hiscens, uniloculare aut pseudo-multilocnlare, 2-polysper-
mum. Semina compressa.
Arliores aut arbusculae, inermes aut aciileatse. Folia
bipinnala. Flores racemosi, terminales, ssepius flavi.
C.ESALPINIA BIJUG4.
Ccesalpinia hijiiga, Swarlz, Obs., 166. DC, Prodr. ^ 11,
p. 482.
Poinciana bijuga, L.
Ccesa/pinia vesicaria, L., sp., 545. Sloane, Jam,, t. 181,
f. 2, 3.
C. oculcaía. glabra : foliis bipinnalis, bijugis; foüoiis bijugis,
o!)€ordalis, superno, nilidis, integrisj petiolis petiolulisque acu-
Lr.GüMi\os.«. 481
leatis-, aculéis reclis, crassiusculis, slipularlbus j lloiil)iis ¡n raco-
nium terminalcni, simplicom aut basi raniosum disposilisj calvcc
glabro j corolla et staminil)us villosis ralvcem íEfjuanlibusj legu-
mine ovali-obloogo, oügospernio, nigro , aculcalo.
Crescit circe Cabana, racnsc octobrc l'ructus et flores.
CiESALPINA HORHIDA, Nob.
C. aculoalissima, hirta : folüs 4-10-jug¡s ; foliolis S-lO-jugis,
elliplico-oblongis, uirinque oblusis, prsRsertim sublus cum peliolis
peliolulisque piloso-villosis; peliob's petiolulisque aculcatis ; ra-
cemo Icrminali, pvramidalo, simplici ; calvcc villoso-, petalis villo-
sis, sublongioribus j slamiiiibus dofloxis, exserlis , lanuginosis ;
stigmale trúncalo, concavo ; loguminibus oblongis , comprcssis,
pol^'spermis.
Crescit in Vuelta de Abajo.
Descriptio.
Arbor , rami pulverulento et fn«:co-lomentosi , valde aca-
leati : aculei breves, recti, aculissimi, sparsi. Folia bipinnata, 4-10-
juga; folióla 6-10-juga, elliptico-oblonga, ápice basique obtusa ,
pubentia, discolora et sublus pallidiora et niagis villosa; pelioli
villosi et aculéis sparsis, recurvis armati^ pelioluli subinermcs.
Flores longe pedunculali, subinversi, racemnm terü inalem, py-
ramidalum, simplicem efformantes : pedunculi unciales et ullra,
tomen losi.
Calyx externe tomcntosus, inferné planiusculus, cupuIcTÍormis;
sépala lateraliaobovalia, obtusissima j infcnus longius, dcpcndeus,
concavum el quasi naviforme.
Pétala unguiculata, calycc paulo longiora ; superioris lamina
obovali, repÜcato-ascendenti : lateralia obovalia, margine sinuosa.
Stamina 10 declinata , corolla longiora : filamentis incrassatis,
lanuginosis, ápice subulalis glabrisquc ; antlieris ovoideo-com-
pressis, medio dorso affixis, ápice oblusis, b;isi aífixis, bilocula-
ribus.
Ovarium oblongum, comprcssum, subsessile, albido-villosum ,
BOT. pr , f\sr. 3i
482 BOTAMQUE. — PI.AIVIIiS VASCUI.AIUKS.
uniloculare, 10-12-ovuIalum : sljius elongatus, teres, pilosus:
stigma termínale, concavum, cyathiforme.
Lcgumen clongatunijCompressuiii, planum, coriaceum, scssilc,
ápice subobtusum, uniloculare, polyspcrmum , pubens, bivalva:
valvis planis.
Observa tton.
C'est une grande ct belle espece, qui ne nous parait pouvoir
étre rapporlée á aucune de cellcs qui sont mentionnées dans les
auleurs. Elle cst toule hérissée d'aiguilions courls, mais aigus, or-
dinairement droils. Elle a quciques rapporls avee le Ca'salpinia
mimosoides, Lamk., aulant que nous avons pu en juger par le ca-
raclere qu'on a iracé de cetle espéce ; mais elle en difiere par ses
ealices tres velus et non glabres, par ses fruils allongés, coriaces,
pulvérulcDls ct non lanugineux.
C^SALPINIA CRISTA.
Cíesalpinia crista, L., sp., 544. DC, Prodr., II, 482.
Plum., gen., 28, t. 9.
C. acuieata, glabra : foliis 1-6-jUgis; foliolis 4-8-jugis, ellipli-
cis aut obovalibus, ápice obtusis aut emarginatis, ulrinque gla-
bris,supra nitidis^ petiolo,petiolul¡sque aculeatis; aculéis brevibus,
reclis, slipularibus ; racemo terrainali, simplici ; caljce glabro,
basi turbinato ; lobis latcralibas obtusis ; corolla parva, caljce
breviori; staminibus longe exsertis, arcualo-dcflexis ; filamentis
glandulosis; sligmate terminali cyathiformi, concavo, margine
firabriato j legumine oblongo compresso ; ápice acuminato , sti-
pilato.
Crcscit in locis maritimis insulse Pinorum , nec non in Vuelta
de Abajo. Florebat in mensibus aprili el maio.
Nomen vernaculum : Brasilete colorado.
Observation.
C'est un arbre de petite stature, qui porte, a Cuba, le nomdo
LtiGL'MINOSE. 4 8:5
Brasxlete. Cií nom a éló (loiint' a plusicurs ospéccs ni[)iOvé ou Icinluro conimo le vrai bois
(lu Brésii (^CcEsaJpinia brasiliensis, L.).
roi:ppiGiA
PoRppigiít, Presl, Synil)., I, p. 15, t. 8. IMcisiier, ¿'ív;.^
70. Endlick., gni.^ ii. 0702.
C(Bsalpinice sp.fV(íi])^\^,
Calyx basi turbinato-campanulatus , 5-(Jen!atus; (ieiili-
bus acutis, inferiore vix longiore. Corolla subpapilionacea.
subregularis, calyce multo lorigior : pétala unguicüia!a; su-
perius (vexillurn) obiongum , acutum , integruoi, basi
abrupte unguiculatum ; lateralia (ala3 et carina) subsimilia,
elliplico-oblonga, acuta, margine subsinuosa. Stamina 10,
libera, corollam ajquantia , perigyna : filamenta subulata,
glabra : antheroe oblongo-ovata*, dorso alíixíe, bilocnlares,
sulco longitudinali dehiscentes. Ovarium stipitatum ,
oblongo-lineare, uniloculare, 5-8-ovulatum. StyUís brevis-
simus, vix ab ápice ovarii dislinctus. Stignia lerminalc,
capitatum. Legunien compressum , plano-membranacpum^
subundnlalum , sutura superiori subalatum, uniloculare,
oügospcrmum , bivalve.
Arbor procera , incrniis. Folia paripiíinaía : foliolis
parvulis, mulfijngis. Flores lulei , in lacenium depressuní ,
ramosum, terniinalem disposili.
Ohservalion.
Co gcnre, élabli par Prosl (1. c), et qui a pour t vpo le Cccsnlpinia
excelsa de Poeppig, se distingue du g(>nre Ccesalpinia par son (a-
lice á cinq dcnts aigues, á pou ¡)res ógales cnlre ellos j par sa
corolle, beaueoup plus longU(í que lo cálice ; par son slignialc
capitulé et non cüncave , porlé par mi slvlc (^xcessivctncnt cnini.
♦ 8* BOTAMOLK. PLANTKS r ASCUI.AIRES.
ot par son fruil rnembrancux, porlanl uno ailc tréscouric le hng
en-
libus^ ramulispctiolisquceglandulosis, lomentosis; raccmis axilla-
;94 BOTANIQUE. — PLANTIÍS VASCL'LAlllKS.
ribus paucifloris, subcorymbiformibus , foh'o brcvioribus j caljco
anthorisquc pilosis; ovario lincari, glabro.
Crescit in Vuella de Abajo.
Ohscrvation.
I
Je ne connais pas le fruit de ccltc espece, qu¡ ccpcndanl a¡>par-
ticnt bien certainement a la srclion á laquclle je la rapporte. Elle
esl Irés voisinc de la belle espccc dccrile el figurée par mon ami le
professeur Kuníh, dans son magnifique ouvrage des Mimeuses,
sous le nom de Cassia macrophylla , t. 38 ; mais nolre espece a les
feuüles plus peliles, les folióles obtuses ct non acuminées au
sommet, pubescentes á la face supérieure et non glabres, et enfin
les folióles dépourvues de glandes.
§ II, Foliis 3-multiJ7¿gís.
CASSIA BICAPSULARIS.
Cassia bicapsulariSj L., sp.^ 538. Plum. ed. Burni., t. 7G,
f. 1. Jacq., Fragm., t. 53. DC, Prodr.^ II, p. 494.
Vogel , Mojwg.j p. 18.
Cassia sewioides, Jacq., Ic. rar., I, t. 170.
Cassia pejiiagonia,Mi\\. , Dict., 18, ic, 82.
Cassia limensis, Lamk., Dict., I, p. 643.
Cassia ale ap arillo , Kunth, Nov. gen , VI, p. 355.
Cassia injlata, Sprengel, Sjst., II, p. 336.
C. glabra : foliolis 2-4-jUgis, obovalibus, oblusis, membrana-
ceis, sublus glaucis , inferioribus niinoribus, suborbiculatls,
ómnibus basi ineequilateris; glándula globosa, slipitala, infia par
inferius : racemis paucifloris, subcorynibosis, axillaribus; íegumi-
nibus lorulosis , dissepimento longiludinali divisis.
Crescit ¡n \uelía de yíhajo.
LEGÜMIN0S.Í5. 495
Observation.
CeUe espéce, par son por I , rcsscmble toul ü fail au baguenau-
dicr (Colutea arhorescens , L.); elle offre un caractéro bien 'sin-
gulier, celui d'urie cloison longitudinale qui existe rlans I'inléricur
de son fruit. Peu d'especcs , dans ce genre, onl recu plus de noms
différenls, ainsi qu'on peut le voir par les sjnonjmes principaux
que nous citons ici.
B. Legumen inembranaceum , dorso foliaceo-alatwn.
(^Herpetica, DC.)
CASSIA ALÁTA.
Cassia alata, L., sp., 5A1 . Merian, Surin.^ t. 58. DC,
Prodr., U, p. 492. Vogel, Monog., p. 21 .
Cassia herpetica^ Jacq., Obs.y II, t. 45, f. 2.
Cassia bracteata y L., FU. suppL, 232.
C. foliis 7-14-jugis; foiiolis obovali-oblongis, obtusissimis , su-
perne glabriusculis, subtus pubcnlibus j stipulis ovalibus, persis-
tenlibus, acuniinatis, acutisj peliolis cglandulosis ; braeteis obo-
vali-oblongis , la(¡s, caducisj leguminibus oblongis, dorso bine
el illinc ala longiludinali, íoliacea auclis, glabris aut subpuben-
(ibus.
Crescit in Vuelta de Abajo.
Nonicn vernaculum : Guacamaya francua.
Observation.
Ccst une des especes les mioux caractérisées de lout le genre,
par ses grandes feuilles a folióles obovales , allongces , tres obtu-
sos el surtout par sos gousscs allongces, luembraneusos , porlanl
une ailc^saillantc ct membraneuse qui part de lo suture dorsalc do
(baque val ve
4. 044.
Cassia ciliata , Iloffmanseg (P/?. vrz., 1821, p. 108)^
C. caulc herbaceo-tcreli ; ramis fcrruginco-sericeis; foliis
4-jugis, tactu sensibilibus, elliplicis, acutis aut obovalibus, ob-
tusis , scriceis, purpurasccnlibus 5 glándula slipitata, elongala
inler 3 paria inferiora; peliolis sericeis ; slipulis liuearibus, acu-
lis, sericeis; pedúnculo axillari, folüs brcviori , ápice 4-6-floro ;
íloribus pedicellatis, subfasciculalis; iegumine oblongo-Iineari ,
subquadrangulari , transverso articulato, ápice apiculato, hirsuto.
Crescit circa Jagua et in alus insulaí Cubee parlibus.
Observation.
J'ai cru devoir reunir, á l'exemple de M. Vogel (1. c.) , au
Cassia sericea de Swartz le Cassia ciliata d'Hoffmanseg; ees deux
espéces, en effet, ne différent en ríen l'une de Tautre. La figure
des folióles varié assez dans cette espéce : car, sur un meme échan-
lillon, on la trouve tantót elliplique, aigue; tantót, au conlraire,
obovale, obtuse et mucronée.
SECTio IV. ChamcBsenna.
Sépala obtusa vel obtusiuscula. Stamina insequalia :
inferiora antheris fertilibus , crasso-quadrangolaribus ,
ápice biporosis; summa sterilia, minora, diíTormia. Legu-
men compressum , septis transversis, completis aut absole-
lis, multiloculare, membranaceum vel coriaceum , dehis-
cens. Semina plerumque compressa , verticalia , in
longitudinem fructus extensa , funiculo longiora aut
aequalia.
lkguminosyE. 4 99
§ 1. IníerglíULdiiLoscB.
CASSIA CHRYSOTRICHE.
Cassia chrjsotriche , Collación, Monog., 99, t. 1.3. DC,
Prodr., II, p. 494. Vogel, Monoi^., p. 25.
Cassia chrysocarpa , Desv., Jourii., -1814, p. 72.
Cassia virgatay Pvich., ylct. soc. his. nat. Par., p. 108.
C. ramulis subangulatis , pubcntibus; foliis hijugis; t'oliolis
clliplicis, obovalibus, obtusis aul cmargioalis , bas¡ vaklc iníequi-
lateris, supra hirteiiis, sublus lomenlosis ; glándula clongata,
iioeari inlor par inforius ; slipuüs lincari-sclaceis , pcrsislen-
libiis ; pulvinis veluslis, trassis, Iridenlalo-spiuosis; loguraiue
olongalo, túmido, subaogulalo, apica aogustato, pilosiusculo.
Crescit circa Casa blanca, ele.
Observation.
Ce n'est pasjun caraclére bien constant et, parconséqueol,
d'une grande iniporlancc que le uiode de déhi'scence des anthéres
par de simples pores ou par des fenles; ees deux modes passent
facilcmentde Tun a l'aulrc ; ainsi, dans celte espece, lesanthercs,
au moment de l'épanonisscmeDl de la lleur , prcscnlent deux
peres; raais un peu plus tard, les pores se converlisscnt bionlót
en de véritables fenles, de sorle que l'un des caracteres princi-
paux des tribus vient á manquer.
CASSIA BIFLORA.
Cassia bijloraj L., sp., 540. DC, Prodr. , II, p. 495.
Plum. ed. Burm., t. 78, f. 1. Vogel, Moiiog., p. 29.
Cassia fro/idosa, Alt., Ilort. kew.^ II, p. 35.
Cassia temdssimaj L., sp., 541 .
500 BOTaMQLU. — PLAMK* VASCULAlllliS.
Cassia crista, Jacq., le. rar., 1, t. 74.
C. foliülis 4-10-jugis, oltlongis vel obovalis, mucronalis, pu-
bescenlibus, glabris ; glándula tcrcli, acula inler inlinia; peduri-
(:ul¡s2-4-llür¡s, subgcmiuis; legumine angusto-Hneari, Iransvcrsc
articúlalo, membranáceo, pubescente.
Crescit circa Havanam (DC).
§ II. EglanduloscE.
CASSIA CHRYSOPHYLLA , Nob.
C. ramulisterelibus, tomenlosis; foliis 3, rarius2,jug¡s; foUolis
ovali-oblongis, elliplicis, ápice subobtusis, basi rolundatis, sub-
íequilaleris, superno hirlellis , sublus pallidioribus, hirlis ; peliolis
elongatis, hirlis, eglandulosis ; stipulis setaceis; fluribusin axilla
l'oliorurn superiorum racemoso-f orjmbosis j anlheris ovarioque
glabris; legumine
Crescit in Vuelta de Abajo.
Observalion.
Celte espéce est voisine des Cassia eUiptica el C. canescens de
Kunlh : elle difiere de Pune ou de l'aulre par les points jaunes
qui recouvrent la face inférieure de ses feuilles; de la prcmiére par
ses folióles simpleraent obluses et non éraarginées , el de la se-
conde par ses grappes pauciflores, plus courtes que les feuilles.
SECTio V. Lasiorhegma, Vogel.
Sépala obtusa, acuta vel acuminata. Stamina 10 aut
abortu 9-5, ferlilia : antherae sequales, saepe inaíquilongae,
angustae, quadrangulari-lineares , ápice in rima brevis-
sima dehiscentes, rima inferné indehiscente et villoso-
barbata. Legumen conipressum , coriaceum , sepds trans-
versis completis aui iucomplelis , mulliioculare. Semina
verticalia.
LiiGL.ni:^uSyK. 501
A. Inflares ceniia terminali ; fiuiiculo sfjiíanuc/brnii.
{Ahsus, DC.)
CASSIA HISPIDA.
Cass'ia hispida, CoUadon, Mojiog., 118. DC, Prodr. II ,
p. 500. Vogel, Monog., p. 50.
Cassiaahsus, Aublet , Guy., I, p. 381, cxcl. syn.
C. caule herbáceo - tereti ; ramis glanduloso-pilosis ; folüs
bijugis j foliolis obovalibus, obtusissimiSj glabriusculis , impunc-
latis ; petiolis eglandulosis j raccmo terminali pauciíloro; floribus
pedicellatis; pedicellis glanduloso-pilosis ^ stipulis setaceisj Icgu-
niine elongatoplano, glanduloso-piloso.
Crescil in Ínsula Cuba.
B. Injlorescentia axillarí ; jiuiiculo squamcejormi.
CASSIA ROTUNDIFOLIA.
Cassia rotniídifolia , Pcrs,, Ench., I, p. 456. Vogel, Mo-
nog.j p. 57.
Cas sin hifoliata, DC. in CoUad., Mon., 120, t. 9, f. 6.
Ibid., Prodr., II, p. 501.
C. caolibus diffusis, lorctibus, bine socundum longitudim'ni
pilosis, illinc glabris j folüs 1-jugis ; foliolis obovalibus, ublu-
sissimis, basi valde ina^quilatoris^ 3-5-norviis, glabris, margine
suboiiiatis ; pcliolo brcvissinio , oglanduloso ; stipulis semicor-
datis, elongatis, acutissimis, nervosis,c¡lialisj pedunculissolitariis,
axillaribus, unifloris, glabriusculis, folio longioribus j legumine
ííngusto, comprosso, subpubente, bivalvi.
Crescil circa Havanam el in alus ¡nsula? Cii!ia3 parlibus.
502 COTAMOI.IÍ. PLANTES VASCILAIHES.
Observation.
Ríen (le plus facile que íIc recounailre coltc cspéce , qui a ce-
pendan t beriucoup de resserablance avec le Cassia diphjlla
Larak.; rnais coile derniére cspéce est lout á fait glabre, tandis
f|ue le Cassia rotundifolia a ses ramoaux veius dans une moilié
de leur cpaisseur el glabrcs dans l'autre moitié : ii existe une ou
deux glandes a la base des füHolos dans la preraiere espéce, el les
pólioles en son I dépourvus dans la secunde.
CASSIA CUNEATA.
Cassia cune ata y DC. u\ Gollad., Monog., 121. Ibid.j,
Prodr., II, p. 502. Vogel, Mouo¿., p. 59.
C. ramulis pubentibus ; foiiis 4-5-jugis; foliolis obovali-oblon-
g¡s, cunealis, oblusis, mucrouulalis, basi inaiquilaleiis, coriaceis,
superne glabriusculis , subtus linealo-nervosis, glaucescenlibus,
pubentibus ; peliolo basi glándula globoso-depressa, sessili nota-
(!) ; slipuüs acutissimis, persistentibus; pedunculis axillaribus 2-4-
gracilibus, pctiolo brevioribus , pilosis j legurainibus planis, ob-
longis, [¡ilosiusculis;, aliquando spiraütor contortis.
Crcscit circa Canasi, mense julio florens.
Obseí'vation.
II existe de tres grands rapporís entre celle espéce et le Cassia
lineata de Swartz, auquelj^avais d'abord rapporté mes échanlillons;
inais, d'aprés la descriplion de Swartz, les rameaux, les pétioles
de son espéce son I lout á fait glabres, tandis qu'ils sont évidem-
¿nent pubescents dans \e Cassia cunéala. Les feuillcs ne sont pas
sculement oblongues ctobtuses, mais bien pluíót cuneiformes; les
fruits sont planos, et ce n'esl qu'aprcs leur débiscence que les
valvos se roulent en spirale.
LKUUMINüS.r.. 503
CASSIA. GRAMMICA.
Cassia <¿rammica, Sprengel , Neue endt., lli, p. 55. Vo-
gel, Alonog., p. 60.
C. erecta: folioüs 4-7-jugis, utrinque canescenti-pubesccnlibus;
raniis peliolisque vclulino-hirsulis^ foliolis obloogis, mucronalis,
subtus venosis; glándula stipilata, infra Ínfima; pcdiccUis axil-
laribus, solilariis, fülium aeqiíantibus ; Icgumine pubescente.
Crescit in ínsula Cuba (secundum Sprengel).
CASSIA CHAM-ECUISTA.
Cassia chairuecrista ^ L., sp., 513. DC, Proclr., II,
p. 503. Vogel, Monog., p. 62.
Cassia glajidulosa , L., sp., 542. DC, Prodi\, II, p. 503.
Vogel, Mojiog., p. 63.
C. caule erecto, Icreti, glabro aul pubenti; foliis 10-20 jugis;
foliolis approximalis, parvulis, lincaribus, acuminatis aut mu-
crouatis, glabris aut pubentibus ; glándula scepius stipitata, cya-
thiformi ad basin petioli; stipulis ovali-lanceolatis, acutissimis,
mucronatis, glabris aut ciliatis ; floribus iiiajor¡bus,subfasc¡culal¡s ;
pedicellis brevibus , supra axillaribus ^ leguminibus compressis ,
subpilosi's.
Ooscil l'requens in Ínsula Cuba.
Observation.
Celte espcce cst cxcessivcmont pol^morphc ; elle esl tantót gla-
bro, tanlól pubescente; sos fleurssontgcnéralemcntassez grandes.
Nous réunissons ici le Cassia glandulosa, L., qui nous parail
une des formes nombreuses du Cassia chama-crista, qu¡, d'apres
les caracteres qui luí sont assignés, n'en dlíférerait que par des
fleurs un peu plus petiles, et la présence non constante d'unc
504 BOTANIQUE, PLANTES VASCULAlItES,
glande, a la base des pair(>sdc folióles inférieures. On pciU voír,
dans la monograpbic de M. Vujíel, le nombre des especcs qu'il
réunit ¡i celle dernicrc forme, qu'il conserve, lout en reconnais-
sanl qu'dlcs devraicntélre considérées comme simple varióle du
Cassia chamacrista,
CASSIA PATELLARIA.
Cassia patellaria y DC. iii CoUad., Mon., p. 125, t. 1G.
Ibid., Prodr,, II, p. 504. Vogel, Mono<¿., p. 66.
C. caule oréelo, tereli, villoso; foliislO-20-jugis ; foliolis oblon-
iíoJinearibus. dimidialis, acuminaíis, vülosis; glándula sessili ad
basin jieíioli ; slipulis iinearibus ; floribus parvulis , fasciculalis ,
supra axillaribus j leguminibus auguslis, brevibus, pilosis.
Crcscil ¡D Ínsula Cuba.
Ohservation.
J'ai bésité á reunir cetle espéce a la precedente, cependant elle
présenle quebjues caracteres qu¡ peuvent servir á len distinguer :
ainsi elle esl beaucoup plus velue qne les formes du Cassia chamce-
crista ; scs folióles sont beaucoup plus inéquilatéres et scs fruils
sont Ircs étroits, loogs d'un demi-pouce ou a peine plus longs.
COPAIFERA.
Copaifera, L., gen., n. 542. Desf., Mém. mus., "VII,
p. 375. Kimth in Humb., Nov. gen., VII, p. 265. DC,
Procír.,n, p. 508.
Copaiva, Jacq., ^m., 133.
Calyx ebracteatus : sépala 4 (aiit potius sépala 5, dúo
in unum coalita), ima basi connata, patentia, decidua,
marginibus invicem incuinbcntia : corolla nulla. Sfa-
LEGUMINOSA. 505
mina 10, in fundo calycis insería. Filamcnta libera, subn-
lata, subaequalia : antberae oblono;ae, medio dorso afíi.\a3 ,
biloculares, secundiim ]onfi:itudinem debiscentes. Ovariuní
siipitatum, compressum, uniloculai'p, biovulalum : ovula
suturee iiiternai aílixa. Stylus filiformis, stamina aeqiíans ,
sligmate obluso terminatus. Legumen slipitatum, com-
pressum, siiborbiculareaut reniforme, coriaceum , mono-
spermiim , bivalve aut subindehiscens. Semen podosper-
mio longo, ascendenti sufTultiim, et arillo cupukeformi
calyptratum, compressum, reniforme. Embryo endosper-
mio destitutus , rrctus : radícula sublateralis.
Arbores inermes, balsamifluae : folia pinnata, saípius
paripinnata : folióla iniequilatera , opposita , rarius
alterna. Flores racemosi , racemis axillaribiis aut termina-
libus.
COPAIFERA HYMENjEFOLIA.
Copaifera hjmencefolia y Moricand, Pl. nouv., p. 1, t. 1.
C. ramulis terelihus, griseis ; folüs alternis, paripinnalis, uni-
jugis; foliolis ovalibus, diinidiatis, valde iriíBquilaloris, subfal-
catis, coriaceis, glaberrimis, nilidis, reliculalis, pcllucido-puncla-
tis, sessilibus, articulatis ; racemis gracüibus, paucifloris, podun-
culalis, axillariluis, simpücibus, folio lotigioiibus ; sopalis inlerne
lanu¡íinos!s, oblusiusculis, iiiícqiialibus ; nianienlis ovarioque gla-
bris ; logiiiniíic sublenticulari, ápice obiiquo, subacuto, compres-
so, glabro, indehiscenle; arillo cupula3rorm¡, bilobo, lubo irife-
riore, produ( !iore; semine conipresso, nítido.
Crescil in Vuelta de Ahajo.
Nomen veruaculuüi : Quiebrahacha.
Observation.
C'est M. Moricand qu¡, dans un ouvrage ¡ntilulé, Plantes nou-
velks, a décril et figuré celle esju-ce ponr la preniiére fois.
506 BOTAMyLB. — PI.AMES VASCLI.AIRKS.
BAUHINIA.
Bauhijiia, Plum., gctt., t. 13. L., gen., n. 511. Lamk.,
///., t. 329. DC, Prodr., II , p. 512.
Calyx ventricoso-campanulatus , membranaceus , 5-0-
dus, subbilabiatus, deciduus : corollae pétala 5, unguiculata,
subinaequalia , patilla, superiore a cajteris sffipe niagis dis-
tante. Stamina 10, mine 9 sterilia, monadelpha , uno tan-
tum antberifero, libero, nunc quinqué aut tria íertilia.
Ovarium stipitatum aut sessile , oblongura , uuiloculare, in
fundo calvéis insertnni : stylus elongatus • stigma parvu-
lum , terminale. Legumen oblongum, compressum , co-
riaeeum, uniloculare, oligospermum , bivalve; valvis pla-
niuseulis. Semina cornpressa. Embryo rectus : radícula
ovala ; cotyledones planíe , obtusse.
x\rbores aut frútices scandentes , ssepe cirrhosi : folia
alterna, conjúgala; foliolis saepius plus minus inier se coa-
litis, et ideo folium bilobum. Flores racemosi aut corym-
bosi, nunc axiilares, nunc terminales.
§ I. Caulotretus j, Rich.
Stamina 10 fcrlilia et übera, pefalis sa;pius breviora : calyx
vcntricosus, 5-fidus, bilabiatus. Ovarium sessile.
BAUHINIA HETEROPHYLLA.
Bauhinia hcterophylla , Kunth , Mim.f t. 46. Ibid,, Nov.
§
P7Í., VI, p. 319. DC, Prodr., II, p. 516.
B. caule erecto ; ramis teretibus, clrrhosis, glabris; ramulis ju-
nioribus, ferrugineo-tomentosis; folüs nunc c foliolis distinctis.
HiGU.«lNOS/E. í)07
Dunc suporioribus coülilis ol bilühis ; foliolismembranacois, obli-
íjuis, oblongis.aculis aut obtusis, sublus 4-n('rvi¡s el pubcntibus,
Mipcriio glabris, Uici. cumanensis de Kunlh, et peut étre aussi le i>«?/-
hinia glabra de Jaequiu. Sur un meme pied, on trouve les ra-
nieaux tantót cyüiidriquos, tantót comprimes, glabres, pubes-
cents, ou presque lomentcux, sur les rameauxies plus jeunes.
Sur une méme branche, on voit quelquefois ks deux modifica-
tions don I de Candolle a formé les deux seclions étabües dans
¡a tribu des Caiúoírelus^ savoir, deux foüoles distinctes ou soudées
en une fcuillcbilobée. La figure de ees folióles ne varié pasmoins,
lanlot aüongéc, tantót courle, obluse ou aiguii, glabre ou pubes-
cente. Ce sont ees varia tions. obscrvées par nous sur les nombrcux
échantillons que nous avons eus a notre disposilion, qui nous
porlcnl a croire que plusieurs des espéces appartonant á cetto sec-
tion doivenl élre réuuies en uue seulc.
IIYx^IEN.EA,
Hjmeitcea, L., gen., n. 512. Gcertner, Fr.^ II, p. 305,
t. 144. Lamk., ///., t. ;')30. Kiinth, Nov. gen., VI,
p. 321. DC, Prodr., II, p. 51).
Courharil j Piíim., gen., t. 36.
Ciílyx coriaceus : tubo iircoolnto-campanníato ; limbo 4-
5 parlito , iiiaeqiíali , dccicJiío. Pétala 5, tubo calycis in-
serta, sessilia, inaecpialia. Staiuina 10, ibidcm inserta,
508 BOTANIQL'E. PLANTKS VASCCLAIRKS.
libera, oninia ferlilia. Ovarium stipilaium , interdum ses-
sile, unilocularc, 4-15-spermiiin. Stylus 1. Sdgma obtu-
sum. Legumen lignosum , pulpa exsucca farcliim. Seiiiina
1-8 ( ot plura?), involuta. Integumcntum sublapideum.
Endospermium nuHum. Embryo rectas. Cotyledones
sulco dcpresso in anibitu discretas : radícula margiuibus
cotyledonum occulíata.
Arbores inermes, resinosae : folia alterna, conjúgala :
stipulae peliolares, geminaj : pedunciili terminales vel axil-
lares, racemosi, raultiflori , bracteati, floribus subracemo-
sis, albis ijCar., ex Ktli., 1. c.)
HYMEN^A COURBARIL.
HymeiKEa courbaril, L., sp., 537. Lamk., IlL, t. 330.
DC, Prodr., II, p. 511.
H. foliis ¡níequilalero-üblongis, subfalcatis, brevissime acumi-
natis , acumino obtuso, coriaceis, glaberrimis , nitidis ; paniculis
terminalibus; leguniiuibus obloogis, Isevibus. Kunlh, I. c.
Crescit iu Ínsula Cuba.
CYNOMETRA.
Cpwmefray L., gen.yTi. 519. Lamk., ///._, t. 321. DC,
Prodr., II, p. 509.
Cjnoinorium^ Rumpli., jéinh.^ I, p. 165 non L.
Calyx ebracteolalus : sépala 4, marginibus incumbentia ,
basi ínter se connata, decidua. Pétala 5, aíqualia , oblonga,
basí subangustato-iinguiculata. Stamina 10, erecta, dis-
tíncta , sequalia : anlberíe ovoidcíe, introrsse; loculis sulco
longitudinalí dehiscentibus. Ovarium sessile, ovoideo-
compressum, uiiiloculare , bioviilatum : ovula sulurae ín-
ternae affixa , superposita. Stylus subulatus , arcualus.
LEGUMINOS.1!. 509
Stignia sublaterale. Leguinen subgloboso-compressum ,
lip-iiosum aut coriaceo-cariiosum , uniloculare, monosper-
mum , indehiscens , tuberculaluní. Semen subreniforme ,
medio suturae afíixiim. Embryo endospcrmio destitutus :
cotyledones crassae, obtusissimse ; radicida lateralis brevis,
iri margine cotyledonum incumbens.
Arbores : folia paripinnata , saipius unijuga, coriácea.
Flores nunc e ramis sen e trunco immediate orti , nunc
axillaresct racemosi; legumina eduba.
§ I. GejiutJice : jolia unijuga.
CYNOMETRA CUBENSIS, Nob,
TÁB. XLI.
C. foliolis dimidiatis, basi valde iiiíeqiiilaleris, ápice obtuso
cmarginatis, coriaceis, glabcrrimisj floribus íq axilla foliorum
superiorum fasciculatis ; pedicellis 10-12, fcrrugineo-hirlis j le-
guminibus subcomprcssis; tuborculis parvulis, onustis.
Grescit in lerrcnis arenosis, in Vuelta de Ahajo_, in mcnse scp-
lemhro florcns.
Nomeu veruaculum : Pico de gallo.
Descriptio.
Caulis arboreus : rami teretes, cortice griseo, glabro obtecti.
Folia alterna, brevilcr pctioiala (slipulis destituía?), bifoliolata,
unijuga; folióla coriácea, persistenlia , brevissinie petiolulata,
máxime inaiquilalera, ápice eiiiarginata (pars foiioli exterior semi-
orbicularis, 4-5 lineas lata, pars inferior multo anguslior, ápice
sublatior, el basi sensim angustata, lineam aut sesquilineam lata),
superne glabra el sublucida, sublus glaucescentia , subavenia,
margine integra 5 peliolus communis cum ramis continuos, sub-
lignosus, rugosus, griscus , \ix 2 lincas longusj peliolulis peliolo
similibus brevioribusque.
510 BOTANIQÜE. PLANTKS VASCL l-AIRtiS.
Flores a!b¡ \n ¡ixilla folioruní siiprcmorum fascicuiali, primurn
in alabastro coniiiiuni, subsessiü , globoso cí bracleis imbricalis,
caducis, subovalibus, oblusis, margine cilialis, externo lineatis el
pubescen libus; pedunculiis commutiis, brevis , 2 lincas longus ,
cicalricibus bractearum delapsarum leclus, ápice in pedicellos
6-8 tercies, rectos, semiuncialcs, unifloros, ferrugineo-pilosos
divisus.
Calyx ebracleatus, 5-sepalus; sépala membranácea ima basi ín-
ter se coalita (dúo ad dorsum j)¡slilli versa, in unicum oiíinino
confusa, inde calvx 4-sepaIus apparel), ovalia, ápice subacuta,
concava, venosa.
Pétala 5, aequalia, erecta , cum sepabs alternantia et iisdeni
vix longiora, obovalia, obtusa, seu subacuta, crassiuscula, basi
allenuata el quasi unguiculata.
Stamina 10, libera, petalis longiora et cum iis iraa3 calvéis parli
infcriori sublubulalíe inserta, inde perigvna : rdamcnta subulala,
gracüia, erecta, basi subviilosa : antherffi inlrorsse, medio dorso
affixas, ovoideee, biloculares; loculi connectivo anguslo discrcli,
apposili.
Ovariuiii in fundo caljcis srssile, corapressum, ápice quasi
Iruncatura, ferruginco-villosissimum , uniloculare, biovulatum ;
ovula superposita, in ángulo interno horizonlalia, dislantia.
Stylus lateralis, primo arcuatus, demumrcclus, gracilis, gia-
ber, allitudinem ovarii paulo superans, stigmate párvulo, bine
paulo producliori terminalus.
Fructus nudus : legumen subcompressuní, marginibus bine
semiorbiculare, illinc vix convexum, coriaccum, sublignosum,
punctalo-scrobiculalum, uniloculare, monospernium , iudchis-
cens.
Semen loculum omnino implens, crassura el forma pericarpio
consimile; hilus punctiformis, in margine inleriori quasi medius ;
epispermium cum embrjone quasi subcoalilum, coriaceum j ra-
dícula brevíssima super cotvledonum commissuram prona ; coty-
Icdones crassissimae , obtusíssímse, facie interna plana, applicalee.
Obsej^vations.
Uarbre connu a Cuba sous le nom de Pico de f/allo appartienl
bien ccrtainemeiU au genre djnomeíi'a ; co\)cná^üt, jusqu'ici, le
LliGU.VI>OSiE. 511
pelit nombro (Fespecos rapporlécs á ce gcure sont originaircs de
rancien continent. II esl vrai que M. Yogci {Linmva, X, p. 602)
a indiqué une espéce fort douleuso; car il n'cn a pas vu le fruit
qui a élé Irouvé au Port-au-Prince (ilc d'llaiti) et qu'i! nornme
CynometraP americana. La nólre serail done une seconde cspece,
la seule qui soit vraiinent bien déterminée, el qui aurait. l'Arnéri-
que pour patrie.
La seule différence un peu remarquable que notre espece pré-
sente qui l'éioigncrait des aulrcs cspéccs de l'ancien continent,
c'est son inflorescencej en effet, dans ees espéces, les fleurs nais-
sent en bouquets, ou sur le tronc, ou sur les rameaux. Dans le
Cynomctra cubensis , elles consliluent des scrtules ou fascicuies
qui se raontrent á l'aisselie des feuilles supérieures; raais une dif-
férence aussi légére ne saurait délermincr la séparalion de notre
espéce dans un genre parliculier.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XLI.
1. Bouton de fleurs porté sur son pédoncule. 2. Fleur entiére
épanouie et grossie. 3. Figure de la coupe idéale de la fleur, pour
montrer la relatiou du cálice el de la coroUe. 4. Pistil grossi.
5. Ovaire fendu suivant la lougueur et monlrant la position des
deux ovules. 6. Fruit. 7. Le méme coupé longitudinalement et
monlrant la graine qui remplit tout l'intérieur de la cavilé.
8. Graine entiére : a, le hile ou point d'attache, 9. L'embrvon
dépouillé du tégument propre. 10. Le méme vu du colé de la
radicule.
BELAIRIA, Nob,
Calyx basi anguste tubulosus , bibracteoiatus : bmbiis
campanulatus, striatus, deciduus, oblique 5-dcntatus;
denle inferiore longiore. CoroUa? pétala 5, minima, íiiíe-
qualia, iinguiculata, a])ici lubi calycini inserta; supremo
majori trapeziformi , cíEteris oblongo-lincaribns. Stamina
\0, libera, cerolla duplo longiora , sumnio calycis tubo in-
serta ; filamenta subulala, glabra : anlberae ovoideae, in-
51> BorAMQUE: — PLAiNTES VASCLLAIRES.
irorsae , bilocularcs, medio dorso affixae. Ovarium lonf^e
slipitatuiii, iii fundo calvéis insertiim (hasi stipitis a calycis
tubo circumdala) , uniloculaie , pauciovulatum : ovula
Stepius 2-3 inversa. Stylus gracilis, teres, glaber, cum ova-
rio stamina aequans. Stigma terminale , minimum. Legu-
men stipitatuin, compressum, unguiculare , subfalcalum,
unilocuiare , monospermum , indehiscens, venosum. Se-
men reniforme, compressum. Epispermium simplex ,
membranaceum , albidum. Embryo epispermicus : cotyle-
dones planiusculse , oblusee ; radicula inferior lateralis, bo-
rizonlaliter replicata , ápice incrassata.
Frutex dumosus , raniosissimus , spinosus ; spinis binis
elongatis , stipularibus : folia saipius gemina, imparipin-
nata, párvula : folióla breviter petiolata , alterna , 7-9, sub-
pellucido-punctata. Flores parvuli, pedicellati, axillares
et fasciculati.
Observaíions.
Nous dédions ce genre a M. Belair, horliculleur habile , qui a
longtemps reside dans l'ile de Cuba , oü il a dirige plusieurs grandes
exploitations agricole : nsous lui devons des notos manuscriles tres
curieuses sur les principales cultures des environs de la Ha vane,
el sur les plantes tropicales qu'il serait possible de culliver en Al-
gérie ; ees notes avaient été reuiises a M. Ramón de la Sagra.
Ce genre est assez difficile a classer : par son port, il ressemble
á un acacia épineux; par son embrjon á colylédons épais el
cliarnus, el a radicule recourbée le long de la suture des deux
cotvlédons, il semble aller se placer parmi les Papilionacées j raais
ses ¿lamines libres et dislinctes, mais son fruit indéhiscent, sa
corolle non papilionacée le placent parmi les Caesalpiniées. II est
vrai que la radicule est repliée et presque horizonlale •, mais si on ob-
serve qu'elle est toul á fait intérieurc, c'est á diré qu'elle nait
de la base des cotjlédons, on reconnaitra que ce genre est plutot
reclembryoné que curvembrvoné. Par l'irrégularité de sa corolle,
notre genre se rapprocbe des Géoífrées, landis que, par ses cla-
niiiKS libres et disliiiclcs, il va se placer dans les Cassiées, Cesont
lüus ees caracler.es, en quelque surte disparales, qui disiinguent le
LEGIIVIINOSE. « Ó13
Uelniria,- ot qu¡ nous onl engagé a la placer a la lin de la rainilic
des légumiaeuses.
BELAIRIA SPINOSA, Nob.
B. ramis flexuosis ; spinis rectis , acutissimis ; foliolis obovali-
bus, oblusissimis, subpubenlibus ; legurainibus venosis, glabris.
Crescit circa Guaní mar.
Descripíio.
Frutex?... rami elongati aut breves, flexuosi, ramuUs subpu-
benlibus.
Spioie geminee semiunciam aut unam unciam longae, rectae,
slipulares, acutissimaí, siccatione? nigrícantes.
Folia síepius gemina ex eodem puncto, rarius solitaria, impa-
ripinnata, saepe spinis brcviora , pubentia ; folióla 7-9, brevissime
petiolulala, obovalia, obtusissima , subpellucido-punctata, mar-
gine integra, vix 3-4 lineas longa, sesquilincam aut 2 lineas lala.
Flores parvuli, pedunculati, fasciculatij fasciculo axillari 8-10-
íloro; pedunculis 2-5 lineas longis.
Caljx basi bibracteolatus, bracteolis brevibus opposilis, per-
sistentibus. Calyxbasi tubulosus, gracilis; limbusamplialus, cam-
panulatus, obliquc 5-dentatus, lineis longiludinalibus, coloratis,
simplicibus notatusj denlibus latis, brevibus, inferiori produc-
íiori acuto.
Corolla) pétala 5, párvula, insequalia, unguiculata, supremo
majori subtrapezifonni , acuto, denticulato, caíleris brevioribus,
spathulalo-linearibus , cura stamínibus summo caljcis tubo in-
serta.
Stamína 10, perigyua, corolla duplo longiora, exserla; üla-
menla subulata , glabra, libera, uniscrialia ; anlhera? ovoideae,
ulrinque oblusee, inlrorsaí, medio dorso attixíu, biloculares.
Ovarium longe stipilalun^, stipite gracili in fundo cal}'cis lubi
inserto, oblongum, anguslum, comprcssum, glabrum, uniloculare,
pauciovulatura ^ ovulis 2-3 inversis : slvlus gracilis, glabcr, exser-
tus, stigmate párvulo, capitalo terminalus,
Legumen parvum, longo stipitalum, tubo calycis persislcnto
cor. VI,. Visc. 33
514 BOTAPÍIQUKÍ Pr.\XTi;S VASCÜLAIRES.
cum hracleolis stipatum, v¡x unguiculare , oblongum , subarcua-
lum, ápice übli'quc apiculatum, comprcssum , coriacco-mcmbra-
nacoum, venosum, uniloculare, monospermum, indehiscens.
Semen reniforme, comprcssum. Episperraium tenue membra-
naceum, albidum : embryo epispermicus : cotiledones subcrassa?,
ovalse, obtusse ; radicula infera laleralis, horizontaliler replícala ,
ápice obtuso incrassata.
ROSACE^.
TRIBUS PRIMA.
CHRYSOBALANEiE.
CHRYSOBALANUS.
Chrjsobalanus , L., gen., n. 621 . Lamk , ///., t. 428.
DC, Prodr., II, p. 525.
Icnco^ Plumier, gí^/z., 43^ t. 5.
Calyx plano-campanulatus , 5-íidiis , lacinüs subinseqiía
iibus latere incuinbcntibus, persistens. Corollaí peíala 5,
fauci calycis insería, ovalia, patentia, unguiculata. Stamina
numero varia Í5-25, ibidem insería, iiniseriata, sub-
inaequalia, tria , ad latus styli breviora et antlieris desti-
tula : filamenla libera, subulata : anlheraí subdidyma^, bi-
loculares, intrors8e,loculissulco longitudinal] debisccnlibus.
Ovarium sessile, liberum, ovoideum, uniloculare, biovula-
tuní : ovula coliateralia erecta , in fundo ovarü inserta.
Stylus lateraliset basilaris. Stigmaobtusuin,s¡niplex. Drupa
ovoidea, l«vis aut costata. Epicarpium tenue, niembrana-
ceum, sarcocarpium pulposo-carnosum , lenue , nucí ílr-
5 16 BOIANiyi'E — n.ANTES VASCL'LAIRKS.
missime adliserens. Niix ovnta 5-7-nngulata, ossra ^ iinilo-
cularis, saípiüs monosperma , SLib([uinqi]evalvis.
Trutices vel arbuscular inermes : folia alterna, integra ;
slipula? petiolares. Flores aibi in corymbiis axillaribus , pe-
(lunculatis , tricbotomis dispositi.
GHRYSOBALANUS 1CA.C0.
Chrysohalanus icaco , L., sp., 5i:^. Jacq., Jni.^ 154,
Plum. ed. Burm., t. 158, DC, Prodr., II, p. 525.
^ mi/ior.
C. foliis orbiculalis aut oboralibus , ápice obtusissimis, sub-
etnarginalis, brevissimepeliolatis, inlegerrimis, glabris, subcoria-
reis : corvnibüs folio brevioribus ; íloribus albis torneo losis ;
stamiDum filamentis hirsutis; firupis ovoideis, subcoslatis.
Crescit et colilur in diversis insulae Cubae partibus,
Nomen vernaculum : Icaco.
Observations .
Cel arbrisspau, qui peut s'élevcr jusqu'a uoc douzaioe de pieds,
présenle des fcuilles variables dans Icur figure j (líes sonl lantól
presque orbiculaires, tantól obovalcs. Les fruils, coinme leus
ceux des arbres cultives depuis longtemps, ofi'rent un grand
nombre de variations ; ils sont tantól parfaitement lisses , d'au-
tres fois marqués de C(Mes obluses : mais, ce (jui varié eucore plus,
c'esl leur couleur ; on en voit de rouges, de jaunes, de blancs^ de
pourpres. Assez semblablcs a des prunes, ees íruils ont une pulpe
ft'une saveur douce et un peu astringente ; on peul en manger
un grand nombre sans en éprouver aucunc incommoJilé : on les
fait tres souvent confire dans le sucre 5 ils forment alors une
conserve tres agréable.
11 existe dans Tile des Pins (isla de Pinos) une variété connuc
sous le nom d'/caco negro ; elle csl beaucoup plus pelite dans
loules ses parties : c'est comme le l}pe de l'espéce sauvage com-
paré a la variété cullivée. Ses feuillcs sont obovales, un peu
allongces , ses fícurs plus pclitcs et moiiis nombreuses, ses fruils
«OÑ.vcK.f:. 517
nioins gros et an^uleux : cJu rcslc, je t^ai pii observor aucune
diffórencc cssenlielle qui pút auloriscr á en faire une cspéce
distincte.
HIRTELLA-
Hirlelta^ L., ^en., n. 80. Lamk-i ///., t. 138. Kuuth ir»
Humb., Nov. <¿en., Vil, p. 260. DC, Prodr., II, p. 528.
Cosmibuejia y Ruiz ot Pavón.
Calyx hasi tiii'ljinati)s,5-partitus; laciniisobtusis, colora-
tis, quincuncialibiis , subinaequalibus. Pétala 5, sessilia,
sequalia , caduca. Stamina 3-5-7, rariusnumerosiora, uni-
lafcralia , coroUa longiora, basi cum disco perigyno con-
fusa. Filamenta subulata ; amheree ovoideas, compiessa? ,
biloculares, dorso affixae, introrsae, sulco longitud ¡nali
dehiscentes. Ovarium sessile, liberum , hirsutuin , unilo-
culaie, 2-ovulatum ; ovula 2 coUateralia e fundo ovarü
erecta.Styluslongus,basilaris. Sligma termínale, miniraum,
simplex. Drupa coriácea, cornprcssa, saepius oblonga , obso-
lele angulala aut sulcata. INux ossea, sulcata , unilocula-
ris , monosperma.
Frútices scandeníes, arbuscular, rarius arbores. Folia
Simplicia, alterna, integra; stipula3 binar ad basin petioli.
Flores pedicellati , basi bibracteolati, bractcolis oppositis;
racemi corynibosi elongati, axillares aut terminales.
HIRTELLA NÍTIDA.
Hirtella nitida , Willd., ReVui. inRcem. ct Scbult. Kunlb
in Humb., Nov. gen., VI, |). 246. DC, Prodr., 11,
p. 529.
II. foiüs ell¡pt¡LÍs, acuiiiinatis, intogris, coriaccis, hasi brevis-
ísiino pntiolalis , superiie nilidis, iicrvo medio ferruginco lomíMi
518 • BOTA?el(jUK. PLANTES VASCLI.AIRICS.
toso, sublus fusco-hirlis j raceino eloní^alissiino , f* corymbiw
parvulis, pauciíloris composilo ^ floribus íerlilihus, aborlivis ¡n-
termixlis; lloribus aborlivis, swpius laloralibus, eglanilulis pluri-
bus, pcdiccllalis constanlibus ; ¡n floribus forlilibus , síepius íer
minaübus , slaminibus 3; drupa comprossa, cMiplica, oblusa ,
subcostala, pubculi.
Crescil ¡n ¡nsula Pinoruní (isla de Pinos).
Observation.
Quoiquc celte espece nc soilquc bien incomplélemeol coiiníic,
j'ai cru néanmoins [¡ouvoir luí rapportor quelqucs échaniillons
recueillis á Tüe des Pins, et dont les caracleres m'ont paru s'ac-
cordcr avec ceux qui ont élé donnés dy cittc espece; au resle ,
eile me parail Irés voisine de VHirtella triandra, Swarlz, donl elle
difiere surioul par ses íeuilles et scs pcliolcs velus, el par ics
iViiils ellipsüídes et non obovés.
TI'.IBLS II.
DRüPACEiE.
CERASUS.
Ccrasiís, Juss., ge/¿., 340. DC, Prodr., l\ , p. 535,
Pruni sp., L.
Drupa globosa aiit basi umbilicati, carno'ía, glaberrima,
polline csesio destituía, núcleo subgloboso, hevi.
Arbores inermes. Folia júniora conduplicata. Flores nunc
pedicellis 1-floris e gemma squamosa plurimis umbellato-
fasciculatis insidentes et tune foliis praecociores , nunc ra-
mosi terminales et post folia evoluti.
ROSACEifi. 519
Foliis coriaceis persistentibüs . Laurocerasus.
CERASUS OCCIDENTA.LIS.
Ceras US occidentalis^ Loiseleur in Duham., ed. Nov.^ V,
p. 4. DC, Prodr., II , p. 540.
Priinus occidentalis , Swartz, FL Ind, occ, II, p. 925.
Catesby, Car., II, p. 94, t. 94.
C. foliis eglandulosis, ellipticis, acuminalis, inlegris, coriaceis,
utrinque glabris ; racemis lateralibus aut axillaribus, folio multo
brevioribus; drupis ovoideis, nigrcscentibus.
Creseit in Vuelta de Ahajo (don José Maria Valenzuela) , in
mense februario florens.
Nomen vernaculum : Cuajani.
Observation.
G'est un grand et bel arbre qui croit dans presque toutcs les
Antilles. Son bois esl tres dur et fort emplomé pour différents
ouvrages ; son fruit est tres recberché par les porcs.
COMBRETACE^.
Ma/
TIUBUS PRIMA
TERMIN alíete.
Embryo cylindraceus, ellipsoideus; cotvledones spiralí-
ter convoliitae. Flores calyce 5-fido; petalis saípe nullis;
staminibus 10.
BUCIDA.
Biicida, L., geii.j, 541. Lamk., ///., t. 356. Gsertn.,
Fruct., II, p./208, t. 217. DC, Prodr., III, p. 9.
Enceras y Browne , Jani., t. 23 , f. 1 .
Calycis tubus ovoideo-lagenaeformis ; limbus cupulaefor-
mis, obsolete 5-dentatus. Corolla nulla.Stamina 10, duplici
serie disposita, 5 breviora basi calycis limbi, 5 longiora
ínter lacinias inserta. Antberae ovoideo-didymae. Ovarium
inferum uniloculare, 3 ovulatiim. Stylus subulatus. Drupa
ovoidea, limbo calycis umbilicata, snbbaccata. Nux angu-
lata, unilociilaris, monosperma. Semen cylindraceo-oblon-
?T:nm.
(,o>ibuetacií/E. 5 "21
Arboles inermes, autspinosae. Folia sparsa , iii ápice ra-
moriim congesta. Flores in racemos simplices axillarcs
elongatos aut depresso-capitatos dispositi.
BUCIDA BUCERAS.
Biicida bacetas yh. j sp., 556.Swartz, Obs.^ 180. Browne,
/rt/w., t. 23,f. ).DC., PAw/r., III, p. 10.
•
B, foliis obovato-oblongis, oblusis,integr¡s, basi angustatis et
sensim breviter pctiolalis, glabris ; spicis cjlindraceis, pedun-
culatis, axillaribus folio longioribus; floribus sessilibus ; caljce
sericeo-puben(e ; floribus quibusdam monslrosis in cornua longa,
duro-spongiosa , elongata, arcuata , mulalis; fructibus limbo
caljcino terminalis.
Crescit in argillosis marilinnis insulse Cuba;.
Observation.
Les espéces d'appendices, en forme de eorncs, qui se monlrenl
sur cel arbrisseau et qui lui onl valu son oom spécifique, ne me
paraissent que des fleurs, qui, par suite d'une monslruositc dont
la cause m'est inconuue, s'allongent presque á la maniere du
seigle ergoté dont elles ont (sur les échantillons désséchés) la con-
sislance dure el cassante. Swartz dil, au contraire, que ce sont
des rameaux ainsi métarnoriíhosés ; mais c'est une opinión queje
■ne parlagc pas , car ees comes occupent justement la position
des fleurs sur un pédoncule axillaire.
BUCIDA ANGUSTIFOLIA.
Bucida an<¿ust¡foLi(i , DC, Prodr., III, p. 10.
B. spinescens : spinis opposilis , nclis ^ lorminalibus ; foliis
oblongis , subspalliulaliíi , oblu^is , basi sensim an^nislatis, vix
Ó2'2 BOTAMQUE. PLANTIÍS VAíCULAIlUiS.
pcliolalis, coriacei's, glaberrimis; spicis axillaribus, dislanlilloris,
folio longiorihus; íloribus sessilibvis, ruío-velutinis ; (|u¡busdam
in coniua mulalis ; íructibus ápice aculis, el saípius limbo caly-
rino (leslilulis.
Cresí'il circa Canasi , racnse julio flores et fructus.
Observation.
Je rapporte au Biicida angustifolia , DC, espéce encoré asscz
mal connue , de beaux echan lillons Irouvés aux environs de Ca-
nasi. Les fcuilles sont incomparablement plus peliles et plus
ólroites que celles du Bucida huceras \ clles sont moins allongées
á leur base, qui parait en quelque sorle dépourvue de péliole. Les
fleurs sont couvertcsd'un duvctcourt et ferrugineux.J'ai observé,
dans cetle espcce, quelques caracteres dont de Candolle ne fait
pas mention et qui la distingueraient bien aisément de Pespéce
precedente : ainsi elle offre des épines roides qui tcrminent,
au nombro do deux a Irois, certains rameaux courts el ordi-
nairemenl dópourvus de feuíllcs; le limbt; du cálice est souvent
caduc , de sorte que les jeunes fruits sont termines en pointe
aigue; tandis que, dans le Bucida buceras^ on Irouve le limbe
calicinal au sommet des fruits. Cependant , dans quelques
échanlillons, a feuilles encoré plus ólroites et presque lancéolées,
le limbe est persistan t : ees échanlillons me paraissent constiluer
une varióle rcmarquable du Buceras angusli folia, DC, varióte
dans laquollc on rotrouve ógalement les appendices en forme de
comes, formes par la transformation de quelques fleurs.
BÜCIDA CAPITATA. <,
Eneida capilata, Vahl , EcL, 1, p. 50, t. 8. DC, Prodr.,
III, p. 10.
B. foliis obovalibus, obtusis, basi sensim attenuatis, brevissimc
petiolalis, coriaceis, inlegris, superno nitidis, glabrisque, sublus
praísortiminjunioribusrufo-sericcis, in axilla nervorumlateralium
barbato-foveolalis , basi eglandulosis; floribus capilatisj capitulis
cú'iinni.TxciwE. 5-Jli
jiisiforniibus , pedmiculalis , ax¡llaril)us ; drupa ovoidea, olivaí-
íurtni , carnosa^ iiuceossea, críiso, costis 7-8-acul)s nótala.
Crescit in locis arjíülosis ct elovalis, in Vuelta de Aftajo ; vi
iri menso decenibrc fiuclus maturos gerens, el circa Guanabo.
Nonien vcrnaculum : Jucaro.
TERMINA LIA.
Terminalid , L., Mant., 2\ . Jacq., Coíi,, 1, p. 130.
DC, Prodr., 111, p. 10.
Catappa, M/roho/aiius et Badamia^ Gaertn.
Terininalia, PamceUy Tanihouca et Fatrcea , Juss.
Flores parvuli, ahortu saepius polygami. Calycis tubus
elongatus ; iimbiis campánula tus , quinquefidus , reguiaris,
deciduus. CoroUa iiulla. Stamina 10, biserialia, basi calycis
limbi insería , eoque longiora. Anlherse ovoideaí, bilocula-
res, sulco iongitudinali debiscentes. Ovarium elongatum ,
uniioculare , biovulatum : ovula péndula. Stylus teres,
siniplex. Stigma terminale. Drupa ápice nuda, compresso-
alata aul ovoidea , exsucca aut subcarñosa , unilocularis ,
monosperma, indeluscens. Epispermium tenue, simplex :
endospermium nullum. Embryo , uti semen, inversus :
cotyledones foliácea), spiraliter convolutae.
Arbores. Folia sparsa , ad apicem ramorum conforta,
integra, coriácea aut membranácea Flores scssilcs, in
spicis axillaribus , gracilibus (bspositi , bracteati.
TFRÍUNALI.V CATAPPA.
Tcrminnllíi Cdtapp i. L., Mdiit., 510. Jacq., Icón, luir., I,
(. 107. Lamk., JIL, t. 848, f. I . DC, Prodr., DI, p. 1 1 .
TenninaHa sahcordaíd , Kuníli in líuiiib., IVov. ^cii.,
VI, p. 1 1;;.
524 BOr.VNIQUF. PLANTES VASCÜLAIUES.
T. l'üliis ani[)l¡s, dbovatis, sonsiiii anfíustalis aul subcordali's,
rneinbranaccis, sublus príeserlini in ncrvis, puboíilibus, cglandulo-
sis; spicis axillaribns, gracilibus, folio brevioribus.
Coülurin Ínsula Cuba, o Jamaica advccía Si^ciindnrn clarissi-
niurn de üunibolill.
Nornen vcrriaculiitii : Almandras de la India.
Observation.
Willdenow a dócrJl, sous le nom de Terminalia obcordaía, une
forme parliculiére du Terminalia catappa qui luí a étéréuuie par
de Candolle -, elle est caractérisée par des feuillcs moins rélrécies a
leur base, qui cst uo peu cordiforme, el par l'absence des glandes
qui exislent de chaqué colé de la nervure médiane á la base des
feuilles dans le Terminalia catappa, type. Mais celle différence
daiis la maniere donl les feuilles se terminent iuférieurement se
modiGe insensiblemeut et disparail méme presque complétement
sur les diverses feuilles d'un méme individu ; c'est done avec
raison que celte espece a été réunie au Catappa.
TERMINALIA ERIOSTACHYA , ]\oh.
T. folüs obovalibus, oblongis, oblusis, ¡ntegris, coriaceis, basi
aculis, peliolatis, superne vix pubentibus, snbtus ferrugineo-vil-
losis, venoso-reticulalis; floribus majusculis, ferrugineo-tomen-
losis; spicis lerelibus, pedunculalis, folio lougioribus.
Crescil in ínsula Cuba.
«
* Descriplio.
Arbor... rami teretes, grisei, glabri ; rarauli ferruginco-pu-
bentes.
Folia sparsa, in ápice ramulorum subcongcsla, petiolata, obo-
vaiia-oblonga, basi acula, margine integra, subcoriacea, 4-5 uncías
longa, sesquiunciam ad ¿-uncías lata, superne subpubenlia ,
sublus ferrugínco-vill!)sa, retículata et subbullata.
Flores multo majores quam in preccedente, sessiles, spicam te-
coYinuiriACE;*:. 5-25
rclcín, ptíduifculatam, axillarem, foliis longiorem efformantcs;
pedunculus coinmunis, teres, ferrugiticü-tonientosus.
Caljcis lubus oblongo-ovoideus, cum ovario eoalilus. Limbus
campaoulalus, amplialus, 5-íidus ; lacinüs semiovalibusj inter-
ne exleriieque tonicnlosus.
Corulla nulla.
Slamina 10, crecto-patenlia, limbo caljcino longiora, 5 basi
incisuraruui inserta, ideoque silusuperiora, 5 ad basin laciniaruní,
idcoque inferiora. Filamenta glabra, subulala. Antheraí ovoidcfe,
in trorsa;, medio dorso affixae.
Ovarium inferum, unilpculare ; lóculo oblongo, lereli, angus-
lo. Ovula 3, oblonga, ex ápice loculi dependentia.
Stylus teres, glaber, stamiiiibus dimidio brevior.
Stigma termínale, truncatuin.
Fruclus...
Observaíion.
Je regrette beaucoup de no pas posséder le fruit de cette belle
í'spéce, qui par son port rappelle assez bien une es|)éce du genre
Comhretum; mais ses lenillessonf alternes, rapprochóes au haut des
rameaux,et sesfleurssonldépourvues de pétales : on la distinguera
íacilement des autres espéces du genre Terminalia par ses
feuilles obovales, obtuses, réticulées et ferrugineuses a leur face
iuférieure, et surlout par ses longs épis de fleurs grandes et com-
plélemcnt lomenleuses.
CONOCARPUS.
Cojiocarpiis, Gaertn., Fr., lí , p. 470, t. 177. Kunth in
Ilumb., Noi^,gen., \l, p. 113. DC, Prodr., III, p. 16.
Coiiocarpi sp., L.
Calycis limbus campanulatus , S-fidus , rcgularis , deci-
duus. Corolla nulla. Síamina 5-10, longe exserta : fila-
menta subulata : anlhcrse subgloboso-cordiformes, bilocu-
lares. Ovarium inferum, unilocnlare , biovulatum. Stylus
simplex , stigmale siniplici lerminatus. Fructus coriáceo-
7i-2\> BOTA«?IQL'E. PLA>TKS VASCUI.AIUI'S.
suhlignosi, compressione varié angulati , margine su!)-
alati, arele relrorsiim imbricati, unilociilares, monospernii,
indeliisceiUes. Semen unicnm, penduhim, Episperminm
membranacenm. Endospermium nullum. Cotyledones in-
voliiíae ; radíenla snpera.
Arbores aut frútices. Folia coriácea, alterna, rarius
subopposita , integerriraa. Flores parvuli , arele capí tati,
sessiles. Capitula pisiformia , pedunculata.
CONOCARPUS ERECTA.
ConocarpíLs erecta^ Kunth in Humb., Nov. gen., VI,
p. 113. DC, P/w/r.,m, p. 16.
Conocarpus erecta^ Jacq., Am., p. 78, t. 52, f. 1.
Sloane, Jam., II, p. 18, t. 1Gi, f. 2. Browne, Jam., II,
p. 195.
Conocarpus procumbeiis, Jacq., Am., 79, t. 51, f. 2.
C. foHis coriaceis, elliplicis, obovalibus aut spalhulatis, integris,
acutis aut oblusis, seepius glaberrimis, rarius sericcis; capilulis
globosis; fructibus imbricalis, subcjmbseformibus, margine viv
íilatis,
Crescit frequens in ruderatis marilimis insulíE Gubse.
Nomen vernaculum : Yana,
Ohservation.
Cet arbrisseau , répandu abondamment dans loules les An tilles,
varié a l'infini, et c'est avcc juste raison que rnon savant ami le
professeur Kunth a réuni en une seule les deux espéces décrites ot
figurées par Jacquin, sous les noms de Conocapus erecta et de
Conocarpus procumbens. Tantót, el suivant los Icrrains , cctte
cspece forme un arbre de lailíe mo}'enne, tantót c'est un arbris-
seau oumémeunarbuslebuissonneux, lortuetrabougri.Lesfeuilles
varicnt aussi á l'iníinl ; ellcs sunt grandes ou peliles, obluses ou
aigues, glabres ou raéme quelquefois velaos.
COllHRETACE.E. 527
LAGUNCULARIA.
Laguncularia , Gaertn., FU. carp., III, p. 209, t. 217.
Kunth in Humb., Nov. gen. y VII, p. 256. DC, Prodr.^
III, p. 17.
Sphcenocarpus, Rich., Anal. Fr., p. 92.
Calycis limbus urceolatus vel in floribiis raasculis, he-
inisphsericus, quinquelobus, membraiiaceus, aequalis. Pé-
tala 5 , minuta, lobis calycinis alternantia , sessilia, orbi-
cularia , subconcava, decidua. Stamina 10, diiplici serie
calyci inserta. Filamenta subulata : antheríeovalo-cordatae^
dorso aíTixae. Discus epigynicus, orbicularis, decem radia-
tus, apicem ovarii obtegens. Ovarium inferumuniloculare,
biovulatum. Ovula péndula, collaleralia, in ápice loculi
aíTixa. Stylus siinplex, stigma parvulum. Fructuscoriaceus,
compressus, obovato-cuneatus, limbo calycis umbilicato,
subcostatus, ad margines attenuatus et quasi subalatus,
unilocularis , monospermus, indehiscens. Semen subieres
aut oblongum ; integumenlum membranaceum. Endo-
spermium nullum. Cotyledones secundum longitudinena
convolutae.
Arbores inermes. Folia opposita, coriácea, integerrirna,
avenia; Flores polygami, sessiles , bracteati : pedunculi
axillares et terminales, spicati.
LAGUNCULARIA RACEMOSA.
Laguncularia racemosa, Gaertn., 1. c. Kunth, 1. c. DC,
1. c.
Conocarpus racemosa^ L., sp.j 251. Jacq., Jm., p. 80,
t. 53.Swartz, Ohs., 79.
Schousboa commuinta, Spreng., Sjst. 'vc<¿., 11, p. 332-
#
528 BOTAMyur:. — plantes vasculairks.
L. foliis elliplicis, peliolatis, integris. glabris, aveniis, obtusis ;
fiuclibus (omt'iilosis.
Crescit frequcns ¡n maritimis ¡nsulae Cubíe, circa Cabana, Gua-
nimar, ele.
PÜIVR^A.
Poivrcea, Commerson ¡n do Petit-Th., Ohs. pl. Ajriq.
austr., p. 28. DC, Prodr., III, p. 17.
Combreii sp. decaiidrcey Auct.
Calycis limbus infundibuliformis, 5-lobus , deciduas.
Pétala 5. Stamina 10, exserta. Ovarium 2-3-ovulatum.
Stylus niifoimis, exsertus , acutus. Fructus ovales aut
oblongi aut pentapteri. Semen I, pendulum, pentagonum.
Cotyledones 2-3, irregulaiiter convolutse.
Frútices saepe scandentes. Folia integerrima. Spicae
axillares et terminales. Bracleoe solitarias subfloribus (DC,
1. c).
POIVRiEA ERIOPETALA.
Poivrcea eriopetala, DC, Prodr., II, p. 18.
V. inermis, dumosa, foliis oppositis, ovalibus ulrinque attP-
nualis, glabcrrirais; spicisgracilibus, oppositis, subvelutiois; flori-
b«s (listantibus, subebractealis ; caljcibus glabris ; petalis obloo-
gis, hirsulis (DC, 1. c).
Crescil circa Havanam (ex DC, 1. c).
tribus ii.
COMBRETEjE.
Embryo cylindraceus , eilipsoideus aut angulatus. Coty-
ledones crasi^ai , irregulariter aut longitudinaliter plicatae.
Flores calyce 4-5-rido, petalis A-5, siaminibus 8-10.
1A)MB«lil ACE.lí. 3:2!)
CIIICHARRONÍA, Noh.
Flores hermaphrodili. Calycis linibus subcanipaiiiilalus,
5-lobiis, ivgularis; lohis semiovalibus, aciilis, di'ciduis.
Cerolla niilln. Stamiiia 10, in limbo calycino duplici serie
inserta^ 5 paulo supeiiora ad basin iiicisuraiiníi linibi,
5 inferiora ad basiii laciniarum. Filamenla subulala : ari-
iberae ovoideíe, inlrorsíc, biloculares, rima longi'.udiuali
dehiscentes. Ovarium uuilociilare, adhaerens. Ovula 2-3,
péndula. Stylus teres; stigma , parvulum , sublruncatum.
Fructus coriáceas, indehiscens , unilocularis, monosper-
mus, dipterus; alis oppositis, planis. Semen
Arbores inermes. Folia alterna, in ápice ramorum con-
gesta. Flores spicati. Spiraí numerosas, axillares, tomen-
(OStE.
In hoc genere flores Terniinalice cum fructii Combreti.
CHICHARKONIA INTERMEDIA, Nob.
IkT.. XLIII.
C. folüs obovalibus, oblusis, basi atlenuatis el pcliolo brevi
terminatis , superno puberulis, sublus quasi reticuialo-bulliUls .
fcrrugirieü-hirtis; spicis terrugiüeis, confertis, axillaribus ; fiuc-
libus hirlellis.
Crcscit circa Guanabo , raense marlio , florens el fructus
gorons.
Nomeu veroaculuní : Chicharrón.
Descriptio.
Arbor mediocris rami tercies, grisci, apbvlli ; rainuli bre-
ves, rufo-lomcntosi.
Folia sparsa, in ápice ramüruii) valde approximala , brevilor
ptlíolata, obovali-oblonga, oblus¡ssim;i, ¡nlegra, basi alleuuata ,
530 BOTAJflQUE. PI.AATKS VASCrLAÍ RES.
súpome subpubenlia, ¡n sulco nervi inedÜ ciliala , sulilus rcMícis-
laío-bullaia , fcrriigineo hirla, 3, 3 1i2 uncías longa, 1 aut
scsquiuncianí lata, peliolo ferrug^inco 4-6 lincas longo.
Flores parvuli, sessiics, hirto-ferruginei, braclcola lanceolata
suffulli , spicati ; spicae iu ápice ramuiorum nuraerosissiniíB ^
axillarcs, |)e(lunculati£ , 2 uncías longa3 ; pcdunculus leres, fer-
ruginco lomenlosus.
Cal}c¡s tubus oblongus , oiívseformís , cura ovario coalilus j
limbus subinfundibuliformi-campanulatus, regularis , 5-fidus ,
deeíduus; laciníis semiovalibus, acutis.
Slamina 10, duplici serie limbo calvcino insertaj 5 superiora
ad basin incísionum, 5 inferiora ad basin laciniarum inserta. Fila-
menta subulala , glabra, limbo caljcino paulo longiora : anthcrae
ovoideae , introrsíe, dorso affixee, bíloculares, loculis rima longi-
tudinali dehiscentibus.
Ovarium inferum, uniloculare. Ovula 2-3 oblonga, trophosper-
mio tercii e summo lóculo orto, e duobus podospermiis coaiitis
formato suffulta, trophospermio lateraüter affixa.
Stjius teres, simplex, staminibus brevior, stigmate Iruncafo
terminatus.
Samara compressa , bialata , obtusissima , transverso latior,
hirtella, transverso striata , unilocularis, monosperma, inde-
biscens.
Semen uiaturum non vidi.
EXPLICA.TION DES FIGURES DE LA PLANCHE XLIIl.
1. Fleur enliére grossie, 2. La mcme, coupée suivant sa lon-
gueur. 3. Un íruit de grandcur nalurelle.
Observation.
La plante dont nous venons de donner la description et la
figure lient le milieu entre les genres Terminalia et Combretum ^
je l'avais d'abord placee daus ce dcruier gcnre, sous le nom de
Combreíum dipterum. En effet, a ne voír que le fruit, on esl lente
d'en faire un Combretum, avec celte différence, loutefoís, que le
fruit ne présoülo qu>> deux aíles, tandísqu'on en observe ordí-
COMBKETACK.U. 53 í
tuiircincDl de (¡ualiH! a cinq, nircincnt (rois sculcnií'iit iliiiis los
autres cspéces de cé genrc ; si, au contraire, on examine los llcurs,
ce sont cellcs d\in Terminalia : en effet, le limbe calicinal est á
cinq lobes, los clamines au nombre de dix , ct surtout la corolle
manque coniplótomcnt. Enfin, comme dans ce dernier gcnre, les
feuilios sont alternes : c'ost la reunión de ees caracteres qui nous
a determiné a íaire de notre plante un genre parliculior. Le
nom assez bizarre que nous lui avonsdonné est celui sous lequcl
on connait cet arbrc dans Pilo de Cuba.
ONAGRA RliE,
JUSSI^A.
Jussiíua^ L., gen. y n. 538. Gaertn., Fr., 1, p. 154, t. 31.
Lamk., ///., t. 280. DC, Prodr., III, p. 52.
Calycis tiibus ultra ovarium non productus, teres aut
angulatus; limbus 4-6-part¡tus , lobis a^stivatione valva-
tis, persistentibus. Pétala 4-6, palentia. Slamina numero
petalorum dupla. Discus epigynus, carnosus, depressus
aut subconicus. Ovarium 4-6-loculare. Stylus brevis,
stigmate 5-6-sulcato terminatus. Capsula limbo calycis co-
ronata, oblonga, costata, 4-6-locularis, 4-6-valvis, valvis
medio interne septiferis. Semina párvula, calva, numero-
sissima.
Herbai aut frútices, ssepius in locis paUídosis crescentes.
Folia alterna, ssepius integerrima. Flores sessi les aut pedi-
cellati, in axilla foliorum solitarii.
§ I. DecandrcE'pentapetalce.
JUSSLEA PEPLOIDES.
Jussicea peploidcs, Kunth in Humb., Now. gcn.j VI, p. 97.
DC.,Pror//., lU, p. 53.
(t>v(¡H Ani.i:. 53\
J, caule herbáceo, ¡mi hasi sulIVuliculosü , ramoso, tercti, gla-
bro, ramulis |)ubenl¡bus ; íoliis spalhulato-oblongis , obtusis,
crassiusculis, parvuüs^ basi angustalis ct petiolatis ; floribus bre-
viler peduDculalis; fructibus tcrcti-subfusiformibus, glabris ,
lacÍDÜs cahcinis aculissimis.
Crescil in ¡nundatis circa llavanam.
Observation.
J'ai vü\i\iov\.Q üw Jussuea peploides de Kuulh quelques échan-
tilloiis d'une cspéce qui v¡t évidemment daos l'eau, et dont tous
les caracteres m'ont para bien cadrer avec ceux qui ontélé assi-
gnés par le savant autcur des Nova genera. Les rameaux inférieurs
de nolre plante seniblent nageant ; ils sont tres velus et couverls
de petiles fcuilles excessivement nombreuses. La souche esl ram-
pa n te el les fibres radicales sont tres longucs.
JUSSI^A RAMULOSA.
Jussicea ramulosa^ DC, Prodr.y III, p. 54.
J. herbácea, repens, caule subpuberulo, ramosissimo ; ramulis
pubontibus, folüferis; foliis lineari-oblongis, obtusis, glabris;
floribus breviter pedicellatis, ad basiu subbicallosis ; calycis tubo
cylindraceo, glabro ; lobis lanccolatis, acutis, pétala subíEquan-
libus. DC, I. c.
Flores spleudide lutei. Capsulan folio duplo longiores, teretes,
basi atlenuata).
Crescit in Ínsula Cuba, ex DC.
Observadon.
Celte espéce me parait excessivement vo¡>inc de la preceden ti- ;
elle en oftVe a pcu prcs tous les caracteres. Seulcment de Candolle
dit que ses capsules sont deux fois plus longues que les feuilles ,
tandis que, dans le Jussiaa peploides , ellcs égalcnl seulcment la
longui'ur des feuilles. Pcut-étre ees deux especes devraient-clles
élre réunics en une seule.
534 BOIMNIQUF. PLANTlíS VASCULAIRES.
§11. Octandrce j octopetaLce.
JUSSI^A. SAGRiEANA, Nob.
J. caulc erecto , ramoso, tereli , glabro, ramis subangulatis,
folüs ellipticis, acuminalis , basi acutis, subsessilibus, glabris ,
subtus in ñervo medio pilis quihusdam conspcrsisj floribus
erectis, pedunculatis, bibracleolalis ; bractcolis brevibus, lanceo-
latis, in parte ovarii iuferiore insertis : calycis lacinüs ovalibus,
acuminatis , quinquenerviis, corolla dimidio brevioribus ; ca[>-
sulis angulatis, oclonerviis, ápice noQ constrictis, bipollicaribus,
Grescil circa Canasi, mense junio florens.
Observalion.
Je dédie celte espéce a don Ramón de la Sagra, qui l'a trouvée
aux environs de Canasi. Elle est voisine du Jussicea erecta ; mais
on Pen distingue par ses feuilles plus grandes, sessiles, par ses
fleurs munies de deux pctiles bractées qui naissetit de la parlie
iníérieure de leur ovaire, par des pétales deux fois plus longs que
les divisions calicinales, et enfin par des capsules quisont comme
en pjramiiies renversées, c'ost-á-dire plus larges au sommet que
dans aucun autre point de leur longueur. Ces caracteres nous
ont paru plus que suffisants pour dislinguer celte espéce comme
nouví'üe.
JUSSLEA OCTONERVIA.
Jnssicea ocio/ienu'a , Lamk., DicL, 111, p. 332. DC,
Piodr., III, p. 57.
OEnothera octovahis , Jacq., Ani.j 102, t. 70.
J. herbácea , erecta, glabra : foliis lanceolatis, angustis , acu-
tissimis, pellucido-punctalis, breviter potiolatis; floribus subses-
silibus, nudis aul bibracteolatis^ calycis laciaiis ovali-oblungis,
ONAGKARI.E. 535
acurainatis ; capsuüs tercii-anguialis, 8-rierviis, ápice non con-
strictis.
Crescit in locis humidis insulíe Cubae.
Observatinn.
On distingue facilement ceile espéce á ses feuilles tros longues.
tres élroiles , niar(|uées de poinls translucides Irés fins , ct a ses
capsules gréles el allongées.
JÜSSI^A OCTOFILA.
Jussicea octojila^ DC, Prodr,, III, p. 57.
Jussicea octovalvis^ Swartz, Obs., 142. Plumier ed. Burm.,
t. 175, f. 1. -
J. herbácea, erecta, tota pubcnli-villosa : foliis lanceolalis, acu-
lis, utrinque pubentibus, impunclatis ; floribus pedicellalis , vil-
losis , bibracteolalis ; calycis iaciniis ovali-lauceolatis , aculis,
5-nerviis; capsub's obpjramidatis, angulalís, oclonerviis , vil-
losis.
Crescit in Vuelta de Ahajo.
Observation.
Voisine de la precedente, cctle espéce en différe de suite en
ce qu'ellc est pubescente dans loutes ses parties, par ses feuilles
non ponctuées, et enfin par ses capsules rourtes et en pyramides
renvcrsées.
JUSSLf'A IIIRTA.
Jussicea hirtay Vahl , Bclog.y II , p. 31 . DC, Prodr. y III,
p. 57.
OEnothera hirta, L,, sp., 491. Plum. ed. Burm., t. 174,
f. 2.
.1. crecía, (rutosfons , hirsuta; íblüs lancoolalis, aculissiniis^
basi breviicr potiolalis , pra3S2rl¡rn suhius liirsulo-lonicnlosis ;
lloribus ¡icflunculatis, l)il)racl('oIalis ; hracleolis lincarihus cadu-
cis ; calycis laciniis lanccolatis, acutis ; capsuüs hrcvibus, obpy-
ramidatis, angulalis, 4-nervüs, tonientosis.
Crescil circa Macurige.
Ohsermlion.
On dislínguera cclle cspéce do la précédonlo ow ce qu'cllo ol
presque lomenteuse sur loulcs scs pariics, et parles lüvisions do
son cálice étroiles , lancéolécs, Irés longues, el par ses capsules eii
pyramide renversée, tomcnleuses, marquéesseulemcnt de qualre
nervures.
iSiNAKDlA.
Isnardia, DC, Piodr., 111, p. 59.
Isnardia et Liidwigia, L., gen.
Calvéis tubns brevis, teres aut tetragonus : limbiis 4-
parlitiis , íequalis, valvaíus, persistens. Pétala sa3p¡us pár-
vula, cuín lobiscalycinis alternantia, aut nulla. Stamina4,
brevia, lobis calycinis opposita.Siyhis teres, brevis. Stigina
capilatum, obsolete 4-lobuni. Discus carnosus, epigynus,
ovarium coronans. Capsula ovata, oblonga aut tetragona,
limbo calycino corónala, 4-locnlaris, loculis polysper-
mis, 4-valvis, loculicido-debiscens. Stamina mínima, sco-
biformia,
nerba3 aquaticse aut paludosa?. Caules decumbentes ,
radicantes aut erecliusculee. Flores berbacei , minimi , axil-
lares. Folia alterna aut opposita, estipúlala.
()>Aüi{AKt.ii;. 53"
ISNARDIA. REPEINS.
I SU ardid repens , DC, Prodr.^ llí, p. GO.
Liidwi^ia rcpens , Swarlz, FL. Lid. occid.. I, p. '273.
J. caulo humifiiso, ramoso, raclicnnte, glabro; foüis op|)os¡f¡s,
obovali-spallmlatis, oblusissiniis aul vix acutis, pctiolalis, sub-
inlegris; (loribiis brovitcr pediccllalis, axülaribus, solitarüs,
erectis; calvéis lobis lanceolalis, aculis; capsub's obluse tclrago-
nis, limbo calvcino coroiialis.
Croscit in inundatis insulse Cubse.
Observations. %
Colte ospece est tres voisioe de Vísnardia palustris, dont elle se
rapproche presque complólemenl par son port 5 elle en différe par
ses lleurs, qu¡ sont courlen)ent pódicellécs el non sessilcs, par scs
feuillcs plus larges, plus spalbulécs, et cnfin par ses capsules, qui
sontau moins deux fois aussi longues.
Par l'ensemble de lours caracteres, les échantiilons que j'ai sous
les yeux se rapporlent á la descriplion donnée [>ar Swarlz de son
Ludwigia repens ; sculemcnt il ra'a été impossible de irouver des
pélales dans les Irois ou qualre boutons de fleur que j'ai analvsés.
OENOTIIERA,
OEiiotJiera , L., gen. y 469. DC, Prodr., III, p. 45.
Calyx lubniosus : tiibiis hasi cuní ovario coalitus, siipernc
li!)erus et vacuus, ápice paulisj)er aiupliatus et cuín liiiibo
(leciduus : liiiihus /i-paiiilus , .vqualis, a^stivatioiie valva-
iiis. Peíala qiiatiior, sa'pins sessilia ; staiiiiiia 8, íaiici in-
serta, erecta ant declínala. Siyins Ici'o, liibnni calvcinuin
sujxTaiis. Sli^nia 'i-íidnni ant snb/jlobo.sinn. Capsula
538 BÜTAMOl'E. l'LA>TES VASCUI.AIKES.
oblonga, teres, 4-gona aut. obovato-clavatn , 4-lociilar¡s,
lociilis polyspermis, apicenuda, 4-valvis, loculicido-dehis-
cens. Semina parva, scobiformia , calva.
Herbae aut suíTrutices. Folia alterna, dentata aut pinna-
lifida. Flores axillares , solilarii aut in racemum simplicein
terminalem dispositi.
OENOTHERA ROSEA.
OEfiothera rosea, Aitón, Hort. kew., ed. 2, vol. 2, p. 343.
J)C. , Prodr., III, p. 51.
OEiiothera purpurea^ Lamk., Dict.j IV , p. 564.
OEnothera rubra, Cavan., Ic, IV, p. 68, t. 400.
OE. caule herbáceo, ramoso, pubeolej ramis virgatis, pilosis j
foliis clliplico-lanceolalis, acutis, basi angustatis et in peliolum
longiusculum desinentibus, margine obsolete denlalis, inferio-
ribus sublyralis; floribus parvulis, in axilla foliorum superioram
solitarüs, pedunculatis, tubo subfusiformi , slriato, pubenti-albi-
cante; pelalis obovali-orbicularibus, genitalia superantibus; cap-
sulis obovalis, clavatis, 8-costatis, albicantibus, ápice apiculatis.
Crescit in Vuelta de Abajo.
imiZOPHORE^.
RHIZOPHORA.
Rhizophora, L., geii.j ii. 492. Géerln., Fruct., \, p. 212.
t. 54. DC, Prodr.y III, p. 31 .
Flores hermaphroditi. Calyx semisuperiis . quadriparti-
tus. Corolla 4-pelala, calyce brevior. Stamina 8, basibiis
petalorum conjugalim inserta. Filamenta brevissima : an-
therae lineari-subulata? , bilociilares , antice dehiscentes,
válvula commutii membranácea : dissepimenliim favosuní,
poilinifenim. Ovarium biloculare : locuiis ovula dúo pén-
dula includenlibus. Stylus rectus ; stigma bipartiium.
Fructus lignoso-coriaccus, calyce cinctus , unilocularis ,
monospermus , primo clausus, deinde ad apicem foratus
pro semine intus (^erminationem inchoante et radícula rup-
tis involucris producía in clavam longissimam.
Arbores maritima3, ramis radicantibns, oppositis. Folia
opposita , intí'gerrima , coriácea. Stipulaí intrapctiolares.
Peduuculi axillares, dichotomi et biflori, «írticulati ; articu-
las ápice bibracteatis. {Car., ex Kunth^ 1. c.)
)4(> BOTAMQUU. I'LAMJliS VAStUI.AlRES.
RHIZOPHORA 31A]\GLE.
RJiizo¡)horn mangle, L., sp., 634. Jacq., Aju., p. 144,
t. 89. Lamk., ///., t. 39G, f. 1. DC, Prodr., III, p. 32.
R. í'ülüs olÜplicis, aculis, aul obovalibus, subobtusis, glabris,
avenüs, petiolatis; pedunculisaxillaribus, 2-3-ílüris, folio brevio-
ribus; fructibus oblongo-clavatis.
Crcscil frequens ¡n mariliniis insulíe Cubaí.
Nomeu vernaculura : Mangle vel Mangle colóralo.
Ohservalion.
Dans les herbiers de Cuba qu¡ sonl a ma disposilion, je trouve,
sous le nom de Mangle prieto deux pctils écharitillons, malheureu-
semenl prives de íloursotde fruits. Les feuilles sont plus grandes,
obu\alcs, moins épaisses, moins coriaces, veinécs en dessous ; en
un mol, ellos üffrent des différences sensibles d'avec cellesdu W¡i~
zophora mangle^ mais le manque de fleurs el de fruits ne me per-
met pas de les détcrminer cxactement.
LYTSlIURlEiE.
TI\M;i S I'ÍIIMA.
SALICARIE^.
Calycis lobi per aestivationem plus minus distantes aut
subvaívati. Pétala pliirirna , calycinis lobis alterna el ad
eorum divisiones apici tiibi inserta, interdiim nulla.
Stamina demissius tubo inserta. Semina áptera. — Frúti-
ces aut herbae.
AMMANNIA.
ylmninnnia, L., geri.^ n. 155. Lamk., IlL, t. 77. ÜC,
Mein.Soc. Gen., III, p. 2, p. 79. Ibid., Prodr., III,
p. 77.
Calyx lurbinato-campanulatus, [)ers¡stens , A-8-denla-
tus : dentibus 4, planis, introflexis; 4 alternis, cornufor-
mibas, dejeclis , a plicatura [)ronunula cííormatis. CoroUa
nulla, aut pétala 4, cuní lobis calycis introílexis altornan-
tia ; stamina síKpius 8, calyci inserta. Capsula {^[lobosa, aut
54á nOTANlQUE. PLANTES TASCLLAIUES.
ovata,calyee persistente necaucto cincta , tennis, membra-
nácea, A-locularis, loculis polyspermis, aut dissepimen-
lis evanidis, pseudo-uniloculaiis.
Herbae aqualicae, ssepius glabrae : ramí ssepius tetragoni.
Folia opposita, rarius ad apicem ramorum alterna. Flores
parvuli, in axilla foliorum saepius congesti, sessiles aut
pedicellati.
A. DiploslemoJiece : nempe stamina pelalorum numero
dupla.
. AMMANNIA SAGITTATA.
Ammannia sa(¿ittata ^ DC, Prodr., 111, p. 80.
Jussicea sagittata , Poirel , Suppl.^ III , p. 198.
Var. tí. angustifolia.
A. cauleereclo, tereti, subangulato, glabro j foliis lanceoiatis,
aculis , basi cordato-sagittalis, margine scaberuÜsj peduDCulis
axillaribus, saepius 2-3 bifloris; floribus pedicellatis ; capsulis par-
vulis, globoso-angulatis, S-oerviis.
Crescit circa S, Diego , mense martio florens.
Observations.
Celle espéce différe éviderameot de V Ammannia sanguinolenta,
donl elle est cependanl voisine. Ses capsules sont au moins deux
fois plus petites, pédicellées, et réunies au nombre de deux á trois
a l'aisselle des feuillesj de plus, elles sont anguleuses et marquées
de huit nervures ou slries longitudinales. Ces différenls caracteres
ra'ont paru convenir á l'espécc, encoré assez mal définie, que de
Candolle a nommée Ammannia sagittata.
J'ai observe une varióle remarquable de cette espéce, qui, au
premier abord , semble former une espéce distinctc. Sa tige est
carreo; ses fcuillos sont tres étroiles, linéaires^ ses fruits sont les
memos.
LTIUKAIUK^E. 043
AMMANNIA SANGUINOLENTA.
ydmmnmiia san'¿uinolenta , Swariz, Fl. Ind. occid.^ I,
p. 272. DC, Prodr., III, p. 80.
A. caule erecto, quadrangulari, tercli, glabro; foliis lanceola-
lis, aciUis, basicordalo-auriculatis, sessilibus; floribus axillaribus,
subsessilibus; capsulis globosis, pisiformibus.
Croscit in inundalis circa Havanam, Guanimar, etc., mense
inarlio flurens.
LYTHRUM.
Lythrum^ Juss., g-e/z., 332. DC, Prodr.y III, p. 80.
Lyihri sp., L.
Calyx tubulosus, 12-striatus, ápice 12-dentatus, per-
sistcns : denlibus ina^qualibus, 6 exteriorihus minoiibus.
Pétala 6, aequalia, patentia , limbo calycino inserta et cum
dentibus internis aitcrnanlia. Ovarium sessile, liberum ,
disco hypogyno impositum, biloculare, loculis multiovu-
lalis. Stylus terminalis, gracilis, sligmate capitato termina-
tus. Capsula membranácea, bilocularis , calyce persistente
veslita, polysperína, loculicido-bivalvisc Semina áptera,
crebra.
Ilerba? aut frútices; folia integerrima, alterna, opposita
aul verlicillala. Flores in axilla foliorum solitarii, vel plu-
res ¡n pedúnculo comuiuni brevi insidentes.
LYTlIRUiM HYSSOPIFOLIA.
Ljthrum hyssopifoUn y L., sp.. 642. DC, Prodr.^ III,
p. 81 .
Var. ='- virguiíuosuni.
5í.i nol.VMQLK. PLAMKS V ASCII Al HKS.
L. caulf basi snffrulescniíle, ramoso, erecto, punclalo, aní,ni-
lalo ; rainis virg^alis; f'oliis allcrnis, lancoolalo-lincarilms, aculis;
floribus axillaribiis, sa^pius solilariis, brcviler pedunculalis, ereclis.
Croscil frequons ¡n ¡nsula Cuba.
Observation.
Cetle espéce estprosquc cosraopoüle ; elle n-offre dans les échan-
liilons recueillis a Cuba aucune (lifférence sensible d'avcc les in-
dividus qui croissenten Europe, a l'cxception de ses tiges, qui sont
légércmeot ligneuses a leur base.
CUPHEA.
Cuphea, Jacq., Hort. Plnd.^ II , p. 83. A. St.-Hil., ñlé/n.
¿Mus., I, p. '29. DC, Prodr., III, p. 83.
Calyx tubiilosLis, basi siiporne gibbus, persisten^, ápice
sensim ampliatus, 12-denlatus : deruibus exlerioribiis
minoribus aut etiam nullis, interiorum superiore laliore.
Pétala 6, iinguiculata, ineequaíia , cum dentibus internis
alternanlia.Stamina saepius 12-11, lariiis pauciora, asceii-
(lentia, iníEqiíalia , fauci calvéis inserta. Ovarium sessile,
liberiim , disco unilaterali , versus calycis gibber tendente,
inslruclum, uniioculare. Ovilla 3, aut numerosa, erecta,
podosperniio filiformi sustenta et trophospermio centiali,
loculi ápice dependenti aíTixa. Stylus simplex; stignia
siinplex aut obsolete bilobum. Fructus capsularis, calyce
vestitus , mennbranaceus, unilocularis, indehiscens aut
transverse ruptilis. Semina áptera , lentiformia.
Herbae, frútices. Folia opposita, integra. Pedunculi ¡n-
terpetiolares, superno bibracteali, subspic;iti autracemosi.
Flores rosei aut violacei, saepius cernui.
LYTnRARlE.E. 545
CUPHEA SWARTZIANA.
Cuphea swartziana y Spreng., Syst.^ II, p. 455. DC,
Piodr., líl, p. 86.
Lythrum cordijolium, Swartz, FL Ind. occid., II, p. 866.
C. pubenli-rugosa : caule ramoso, decumbente, subscabro ;
folüs brevissime petiolalis, ovalibus, acutis, ba?¡ subcordiformi-
bus, inaequilateris, ulrinque subscaberulis; pedunculis uniflorís,
brevissimis, extraaxillaribus; caljce ioflato, gibboso, pubeiUc;
dentibus acutis.
Crescit in locis humidis insulae Cuba;, mense martio florens.
GINORIA.
Ginoria, Jacq., Jm., 148, t. 91. Lamk., ///., t. 407.
DC, Prodr., ÍIl, p. 91.
Calyx campanulatus, 6-fidiis, persistens , 12-nerviii.s:
lobisoblongo-lanceolatis, acutissimis, patentibus, sinubus
nudis. Corolla 6-petala, patens : pelalis iingiiiciilatis, suh-
orbicLilaribus. Stamina 12-18, libera, calyci cuín petalis
inserta. Filamenta subiilata; anlberse siibglobosíe, renifor-
mes, bilocidares, loculis siilco longitudinali debiscentibus.
Ovarium 4-loculare , loculis pluriovulalis. Stylus teres,
staminibus longior, stigmate capilato terminafus. Capsula
subrotunda, calyce persistente obtecta, styloque apiculafa,
4-locularis, sulcis 4 longitudinalibus exarala, et 4-val-
vis. Semina exalala, ovoidea, párvula, iropbosperniio cen-
trali aílixa.
Frutex : folia opposita; flores pedunculati , caerulei ,
Exiliares.
BOT. PL. TA»C. 9<>
546 BOTAMOUE. — PLANTES VASCULAIRES.
GINOUIA AMERICANA.
Ginoria americana y Jacq._, 1. c.
G. folüs lanceolalis aut lincaribus, aculís, superno punctato-
puberulisj floribus axillaribus, longc pedunculalis, solitarüs.
Crescit Ínter lapides ad ripas íluviorum.
Nomeu vernaculum : Rosa del Rio.
Observaíion .
Cet élégant arbrisseau, qui par son port rappolle un peu notre
myrte, fleurit dans le mois de septembre. Ses fleurs sont assez
grandes, inodores et d'une belle couleur bleue. II offre de grandes
variations. Je posséde un échanlillon, cueilli dans !a Vuelta de
Abajo, par don José Maria Valenzuela^ dont les feuilles sont
beaucoup plus petites et plus élroites. Au premier abord, il sem-
ble constituer une espéce distincte.
LAWSONIA.
Law sania , h.j gen., n. 481. Lamk., ///., t. 29G, f. 1.
DC, Prodr., líl, p. 90.
Calyx basi turbinatus , 4-partitus; lobis valvatis, ova-
libiis , acutis, persisteníibus. CorollíE pétala 4, unguícu-
la ta, cuní lobis calycinis alternantia, obovaiia, obtusa,
patentia. Stamina 8, libera, per paria approximata et cum
petalis alternantia. Ovarium globosum, sessile, liberum ,
4-loculare; loculis phiriovulatis. Stylus teres, loiigitudine
staminum. Capsula globosa, calyce basi arete cincta, stylo
persistente apiculata, íncomplete 4-locularis, loculis po-
lyspermis, subindehiscens; seminibus angulatis.
Frutex inermis aut spinosus : folia opposita , integra ;
flores parvuli, albi, in paniculam lerminalem disposíti.
LYTIiUARIE.E. 547
LAWSONIA ALBA.
Lawsonia alba, Lamk., D'ict., III, p. 10G. DC, Prodr.,
III, p. 91.
Lawsonia inermis et L. spinosa, L., sp., 498,
L. ramis inermibus aut ápice spinescenlibus; füliis ovali-ob-
longis, utrinque aculis, glabris.
Golitur froqueus m hortis.
Nomina vernácula : Henné, Alcanna.
Ob^ervaiion.
En Egypte, en Arabie, et en general dan? presque lout rOrient,
les femmes se scrvent du suc exprimé des fcuilles fraiches de cct
arbrísseau, pour douner á leurs ongles une coloration jaune^, rou-
gealre.
tribus ii.
LAGERSTRÜEMIEjE.
Calycis lobi per íestivationem exacte valvati. Pétala plu-
rima , calycinis lobis alterna, et ad eonim divisiones ápice
tubi inserta. Stamina demissius calycino tubo Ínsita, nu-
mero petalorum dupla triplave. Semina in alam membra-
naceam expansa. Frútices aut arbores.
LAGERSTROEMIA.
Lagerstroemia , Willd., sp., II, p. 1178. DC, Prodr., III,
p. 93.
Lagerstrosmia et Muiichaiisia , L.
Caiyx basi bibracteolatus, G-fidus, lobis sinu vacuo dis-
548 BOTAfflQüE. PLANTES TASCULAIRES.
tinctis. Pétala 6, iinguiculafa. Stamiiia 18-30. Capsula
calyce cincla, 3-6 locularis , 3-G valvis.
Arbores fruticesve Indiae orientalis aut Chinae. Rami
tetragoni. Folia opposita, integerrima. Pedunculi axillares,
paniculam racemumve ad apicem ramoium saepe consti-
tuentes. Flores purpurei aut albi.
LAGERSTROEMIA INDICA.
Lagerstrcemia indica^ L., sp., 784. Rumph., Amb., Vil,
t. 28. DC, Prodr., III, p. 93.
L. foliis subrotundo-ovatís , acutis , glabris 5 panícula multi-
flora, terminalij pelalis crispís, longe unguiculatis. DC, 1. e.
Colitur in hortis, orta ex lodiis.
MELASTOMACE^.
TRIBUS I.
OSBECKI^.
Antherae ápice imiporosae. Ovarium nunc liberum, nunc
calyci adnatum, squamis setisve coronatum. Semina coch-
leata, hilo orbiculalo basilaii.
CH^TOGASTRA. '
Chcetogastra, DC, Prodr., III, p 131.
Cnlycis tiibus lurbinalus , pilosus aiit squamosus; Iobi5,
persistentes. Peíala 5, obovata. Slaminuní filamenta glabra;
antherae 10, oblonga?, consimiies , 1-porosae, connecíivo
basi producto nunc in calcar simplex aut bifidum , nunc
in tubercula 2-obtusa, interdum mínima. Ovarium libe-
rum , ápice setosum et saepe denticulatum. Capsula quin-
(juelocularis. Semina cochleata.
Frútices (rarius hcrbai) omnes americani , pleiique stri-
goso-pilosi. Folia 3-5-nervia,^ integerrima aut vix serru-
lata. Flores terminales, purpurei aut albi. DC, 1. c.
550 BOTAPílQCE. PLANTES V'ASCULAIRES.
CH.ETOGASTRA HAVANENSIS.
Chcetogastrahavanensis, DC , Prodr., IIÍ, p. 132.
C. caule subherbaceo ; ramis telragonis, hirsulisj foliis pcUo-
latis, ovalibus, acuminatis, subintegcmmis , 5-7-nerviis, utrin-
que sparse YÜlosis ; paniculis axillaribus, folio brcvioribus, cimo-
sis, ullimis in thjTsum paniculalum subconflueotibus, calycis
villosi tubo ovato lobis subulatis sublongiore, connectivo non
perspicuo j antbera basi biluberulosa.
Crescit circa Havanam (DC, 1. c).
ARTHROSTEMMA.
^rihrosíemma, Pavón in Don, Mein. wem. Soc, IV,
p. 292. DC, Prodr,, íll, p. 135.
Calycis íubus globoso-campanulatiis, setis rigidis arma-
tus : limbo regulari, 4-partiío; laciniis oblongo-lanceolatis,
persistentibus. Peíala 4, obo valia, ápice nuda autinaristam
longiusculam desineníia. Stamina 8, sequalia. Filamenta
subulata, glabra : antherse oblonga?, bilocnlares, ápice 1-
porossB, basi angusíatae; connecíivo non ultra lóculos pro-
ducto, basi nudo aut obtuse biauriculato : ovarium libe-
rum, ápice setis rigidis coronatum. Capsula globosa,
4-locularis; loculis polyspermis. Semina reniformia.
Herbae aut suffrutices gráciles, pilosi. Flores parvuli,
axillares terminalesque.
ARTHROSTEMMA CUBEASE, Nob.
A. caulegracili, tereti, setoso-spinuloso j foliis peüolatis, par-
vulis, elliptico-übloogis vel obovalibus, lauceolatisque, ápice basi-
que saepius atleoualis, acutis, margine subinlegris, 3-nerviiS;^
MELASTOMACE/E. 551
superno etsubtus piloso selosis; floribus 1-3, axillaribus, purpu-
rascentibus; calyce soloso, 4-lobo j lobis lanceolatis , acutis ,
selosis, margine ciliatis; anlheris basi exappcudicQlalis.
Grescit circa Macurigxj el in ínsula Pinorum.
Ohservation.
Legenrc Arthrostemma renferme des espéecs asscz hétórogénes,
et leur strncture est fort variée. Celle que nous venons decarac-
tériser nous a paru appartenir a la troisiéme scclion , établie par
de CandoUe sous le nom de Ladanopsis ; cepcndant elle en dif-
iere un peu par ses anthéres, qui ne nous ont offert aucun appen-
dice nó du connectif a leur base. Presque toutcs les espcces de
cette section apparliennent au Brésil et ont une tige carree. La
nótre ala tige et les rameaux véritablement cylindriques ; elle a
quclque ressemblance a\ecV Arthrosíemma ladanoides , DC; mais
on Pen distingue faeilement , non-seulement par sa tige cylin-
drique, mais per ses feuilles enliéres et non denliculécs, parles
soies roldes el épineuses qu'on remarque sur le cálice, qui sont
dressées et non éíalées, el fasciculées comme dans celte dernicrc
espéce.
TRIliUS n.
MIGONI^.
Antherae uni-hiporosae. Ovarium calyci adnatum. Fruc-
lus baccatus. Semiiia non cochleata.
CLIDEMIA.
endemia, Don, Mcm. Soc. wern., IV, p. 306. DC, Prodr.^
III, p. 155.
Calvéis tubus ovatus, nudus aut rarius bracteolatus;
lobi 5, persistentes, angustí, acuti. Peíala 5, rarissíme 6.
Stamína 10, antheris basí constriclis , subbiaiiiiculatis,
ápice 1-porosis. Ovarium calyci adnatum , ápice sctis saipius
552 nOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
circulariter dispositis coronatum. Stylus filiforrais. Stigma
punctiiin pruinosuni. Capsula baccata , 5-locularis. Se-
mina ovata aut subangulala, non cochleata nec appendi-
culata.
Frútices americani, omnes hispidi aut varié hii ti , aut
hirsuti. Folia sa3pius crenata, 3-7-nervia. Flores axillares,
terminalesve. (Car., e DC, 1. c.)
CLIDEMIA VALENZUELANA , Nob.
C. ramís teretibus , cum petiolis , peduncalis , foliisque rufe
setosísj foiiis longe peliolalis, basi cordatís, acumÍDal¡s, dentica-
lalis, 3-7-nervüs , superne setosis, subíus sotüsis et cinereo-
sublonienlosis j pilis slellatis; floribus pcdunculalis, in cima axil-
lari, dichotoma, pauci-mulliflora , sa^pius quadriflora dispositis j
calyce lurbinato, scloso, 8-fidoj laciniis lincaribus ; petalis 8,
obovalibus , oblusis j slaminibus 16 ; pelalis vix loogioribus j
fructibus subglobosis , hispidis.
Crescit in Vuelta de Abajo , in mensa decembre florens, ubi
detexit ciar, don J. M. Valenzuela.
Flores albi.
Ohservation.
L'espéce dont nous venons de tracer les caracteres ressemble
beaucoup au Clidemia peliolata, DC. ; mais, ainsi que nous l'avons
reconnu en comparant notre plante avec les échantillons types
du Clidemia petiolata qui existeut daus nolre berbier , cette
espéce en est bien distincle. D'abord le Clidemia peliolata a les
fcuilles presque glabres, tandis qu'elles sont couvertes de loogues
soles , el grises et lomenteuses a la face inférieure dans le Clide-
mia valenzuelana. Les flcurs sont courlement pcdonculées et
groupées au nombre de cinq a six aux aisselles des fcuilles, dans
la premiere espéce ; tandis qu'elles constitueut une cjme dicho-
tome dans la seconde. Ajoutons eníin que dans notre espéce le
cálice est, dans presque loutes les fleurs, a huit divisions linéaires,
la coroUe formée de huit pétales et les étamines au nombre de
MELASTOMACCK. 553
seize, tandis que les partios de la fleur sout quinaircs dans le
endemia petiolata.
CLIDEMIA CRENATA.
endemia crenata ^ DC, Prodr.,\\\y p. 157.
Melastoma crenata^ Vahl, Eccl. am., III, p. h\ . Icón. pl.
am.y II, t. 22.
endemia paucijlora , DC, Prodr., III, p. 157.
Melastoma paucijlora, Lamk., Dict., \S , p. 39.
endemia elegans , Don, Mem. Soc. weni., IV, p. 309.
DC, Prodr., III, p. 157.
Melastoma elegans j Aublet, Guj., 1, p. 425, t. 1G7.
C. ramis terelibus; petíoHs, paniculis, folüsque utrinquc sctis
longis, palulis, hirtis; foliis peliolalis, ovali-oblongis , ápice lon-
gissirae acuminalis, basi oblusis , rolundatis , aut cmarginato-
cordalis, margine subdentalo-crenatis , cilialis , 5-nerviisj cyma
axillari, pauciflora , tricholoma ; calj'cis laciniis lincaribus ;
fruclu globoso, pisiformi , sctis rigidís hispido.
Crescil iü ínsula Cuba, circa Canasi et alibi.
Observation.
Espcce cxcessivement variable , commune dans prcsque toules
les Anlilles et sur plusicurs points du conlinent amcricain. Nous
réunissous, ici, en une seule les trois espcccs mcnlionnécs par de
Candolle sous les noms de Clidemin crenata , C. pauciflora et C.
elegans. La grande suitc d'cchanlillons que nous avons observes
nous a convaincu que ees trois espcccs ctaient les mémes.
CLIDEMIA LANATA.
endemia laiiata, DC, Prodr., III, p. 1G2.
C. ramis, peliolis, foliis utrinquc panicuJis calycil)us<|uc don
sissime lauatis^ pilis alus stoUalis , sessiiibus , alus selosis, ápice
554 BOTAMQUE. PLANTES VASCULAlllES.
stellalis ; folüs pcliolatis , ovalis, brcvi acuminatis , praeter ner-
vulum marginalera 3-nerYÍis, denliculatis; panícula terminali,
confcrte multiflora ; ramulis oppositis j calycis dcnlibus 5 , ob-
tusis. DC.
Crescit circa Havanam (de la Osa, sccundum DC).
Obs. Flores dicunlur albi, fragrantissimi; pétala obovata ; an-
Iheríe lineares, 1-porosíe, basi obtuso biauriculatse ; ovarium
ápice ciliato-setosum ; stigma subcapitatum j species distinc-
tissima.
Observaíion.
Je ne conuais cette espéce que d'aprés les caracteres qu'en a
traces de Candolle. Elle n'existe pas dans les herbiers de Cuba que
j'ai eus á ma disposition.
CLIDEMIA SPICATA.
endemia spicata, DC, Prodr.^ III, p. 150.
Melastoma spicata^ Aublet, Guy,^ I, p. 423, t. 165.
Vahl, Eccl.,\\\,^. 20.
C setoso et fulvo- tomentosa : folüs petiolatis, ovali-oblongis,
longe acuminatis, basi cordatis, 3-5-nerviis, margine denlato-
serratis, subtus tomen tosis, superne setoso-hispidisj cymis axil-
laribus, elongatis, subracemosis j pedicellis oppositis j calycis laci-
nüs 5, ovalibus , ápice longe mucrouatis; fructibus ovoideis ,
hispidis, tomentosis.
Crescit in diversis sylvis montosis insulseCubse.
CALYCOGONIUM.
Calycogonium, DC, Prodr.^ III, p. 168.
Caljcopteris j Rich., Herb. ms.j non Lamk.
Calycis tubus globosus, Isevis aut angulatus : limbus
4-5-6-fidus , persistens ; lobis externe crista tis et subtri-
quetris : coroUae 4-6 pétala, obovalia, subsessilia. Stamina
MELASTOMACEyE. 555
8-10-12, sequalia : aiitheree oblongae, rectae, basi subbi-
íidae, ápice uuiporosse, connectivo vix distincto. Ovarium
complete inferum, 4-5-loculare ; ovulis numerosissimis .
Bacca coriácea, cxsiicca, calycis limbo accreto corónala,
A-5-locularis , iiideliiscens. Semina mínima , angulato-
CLineiformia , latvia , bilo lineari affixa.
Frútices caribaíi. Folia integra, squamulis stellatim dis-
sectis, ferrugineo-pulverulenta , 3-5-nervia, integerrima.
Flores cymosi ; cyma terminalis, pauciflora.
CALYCOGONIUM CÚBENSE, Nob.
TAB. XLIV.
C. ramis tcrctibus; ramulis ferrugineo-pulverulentis, obsolele
4-gouis; foliis ovali-oblongis , sublanceolalis, breviler pcliolatis,
basi obtuse cordaíis, ápice obtusis, coriaceis, margine integris,
5-nerviis, superno glabris, sublus, príEsertini in junioribus, fer-
rugineo-pulverulentis; floriijus cjmosis; cvma terminali;, pulve-
rulenla^ ferruginea, 3-5 rarius7flora; calece globoso, pulveru-
lento, 5-lobo-, lobis obtusis, crectis, crassis, interne planis, extus
cristatis; fruclibus 4 locularibus ; seminibus numerosissimis, sub-
cuueiformibus, hilo longitudinal! affixis.
Crescit in loéis arenosis et elevatis {alio de la sierra de Cajal
vana), in nicnse decerabre fructus maturos gerentcm coUegitclar.
don J. M. Valenzuela.
Descriptio.
Frutex rami elongali, virgali, teretes, glabri : ramuli
sublelragoni, pulverulento-ferruginei.
Folia distantia, breviler petiolata, ovali-oblonga, superiora
sublanceolata, coriácea, integra, superne glabra, sul)tus, pra^ser-
lim in junioribus, pulvorulento-í'erruginca, 5-ncrvia, ápice ob-
tusa, scsquipoUiccra ad dúos pollices lata, 3-4 polliccs longa : pc-
liolo subtercli, crassiusculo, vix 4-G lincas longo.
Flores cymosi, terminales: cjma. 3-5 T-llora^ pcdunculis 3,
556 BüTANlQÜE. — PLANTES VASCULAIRES.
crassis, fcrruginco-pulverulentis, subcompressis , vix pollicem
longis, unifloris aut 3 -floris, et tune Qoribus ia ápice pedunculi
communis sessilibus.
Flores
Fruclus globosus, limbo calycino coronalus : calycis limbi laci-
nise 5, erecta), íequalcs, facie interna planse, ápice quasi obsolete
et obtuse 3-dentatae , externe crista longitudinali ápice produc-
tiori nolatíe, et inde triquetrse.
é; Fruclus cum calyce coalitus, coriaceus, 4-locularis : seplis mem-
branaceis, tenuissimis ; seminibus numerosissimis , minimis, sub-
anguiato-cuneiformibus , laevibus, nitidis, hilo longitudinali af-
fixis.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XLIV.
1. Le fruit entier et de grandeur naturelle. 2. Le méme grossi
et coupé en travers pour faire voir les quatre loges. 3-4. Graines
tres grossies avec leur hile longitudinal.
Observations.
Ce n'est pas sans quelque hésitalion que nous avons place cette
plante dans le genre Cahjcogonium-^ en effet, nous n'en connais-
sons pas les flcurs. Les echan lillons que nous avons étudiés étaient
en fruit. Deux caracteres nous ont decide pour le genre CalycO'
gonium : 1" les lobes du cálice épais, triangulaires , á cause d'une
espéce d'aile qui uait de leur face externe, moins prononcée, mais
analogue á celle qu'on observe dans le Calycogonmm stellatum,
DG.j, type du genre j 2° l'ovaire a quatre loges, conlenautun tres
grand nombre d'ovules. Mais nous devons convenir que, par son
port, notre plante s'éloigne sensiblement du Calycogonium stella-
tum. Elle forme elleméme un type tout parliculier, et nous ne
serions pas étonné qu'elle ne formát un genre distinct , quand on
connaitra sa fleur. Sur les fruils, avant leur maturité, j'ai pu re-
connailre que les lobes du callee étaient au nombre de six; que la
parlie supérieure de l'ovaire, celle qui est libre au fond de la fleur,
est parfailement glabre, dépourvue de soies ou d'écailles, et que
les élamines sont toujours au nombre de douze.
L'espécc de poussiére ferrugineuse qui recouyre les jeunes ra-
MELASTOMACE/E. 557
íneaux, la face ¡nférieurc des feuiiics, les pédoncules et les cálices
se compose de tres pclilcs écailles pcltécs et déchiquelces dans leur
contour.
CONOSTEGIA.
Conostegia, Don, Mem. Soc. weni., IV, p. 316. DC,
Prodr., III, p. 173.
Calycis tubus ovario adnatus; limbiis indivisus, conicus,
calypti eeformis , per seslivationem ad basin circumscissus
aut irregulariter ruptus. Pétala 5-6. Stamina 10-16; an-
thera) saepius biauriculatae. Stigma capitatum aut pelta-
tum. Capsula baccata, 3-8 locularis. Semina ovoideo-an-
gulata.
Arboresaut frútices, pleriqueamericani. Folia petiolata.
Thyrsi paniculati, terminales. Flores saepius albi (DC,
1. c).
CONOSTEGIA SUBHIRSÜTA.
Conostegia subhirsuta, DC, Proclr., III, p. 174.
C. ramulis telragonis ; foliis, pedunculis nervisqiie foliorum
subtus pube ferraginea, ramosa, conferta hirsutisj folüs ovali-
bus, basi subattenuatis, ápice abrupte acuminatis, integerrimis ,
5-nerviisj nervis, subtus cxceptis, utrinque glabris j thvrso pani-
culato, terminali, paucifloroj capsula ovoidea post dehiscentiam,
basi hemisphíerica, trúncala, glabra.
Crescit circa Havanam (de la Osa, e DC, 1. o.)-
CO^OSTEGIA SEMICRENATA.
Conostegia semicrenaia , Sering. in DC^ Prodr., III,
p. 175.
Melastoma semicrenaia, Ricli. in Bonpl., Melast.^ t. 31.
Melastoma acuminata j Lamk., Dict.^ IV, p. 44.
Melastoma elongata, Vabl, Eccl.j III, p. 16.
558 BOTANIQUE. PLAUTES VASCl LAIRES,
C. glabra : ramis Icrcliusculis; folüs oblongis, longe acumina-
tis, in parte superiori repando-crcnatis , trincrvüs, adullis, sub-
tus fcrrugineis; iIi}tso paniculato , tcrminaü, laxo, alabastro
ovali, basi atlenuato, ápice subacato; caljcis tubo substriatoj
limbo circumscisso aut irregulariícr rupto.
Grcscit circa Havananí (e DC, 1. c).
Observaíion.
Je n'ai observé aucone des deux espéces precedentes dans les
herbiers rapportés par M. Ramón de la Sagra de l'ile de Cuba.
CONOSTEGIA ACUTIDENTATA , JSob.
C. ramulis subtetragonis, pallide ferriigÍDCo-tomentosis ; foliís
loDgiusculepetiolatis, ovali-oblongis, acuminatis^ acutissimis, basi
oblusis, margine acute serratis, superneluberculato-punctatis, sub-
lusdiscoloribus, pallide ferrugineo-lomeutosis • pilisdcpressis, slel-
latis, 5-nerviis, 4-6 uncías longis, sesquiunciam ad duas uncías latís ;
petiolo uncíali, semítereti ; calyptra cónica, acuta ; panícula ter-
mínali , trichotoma 5 fructibus parvulis , sphíericis , tomentoso-
ferrugíneis.
Crescil in Vuelta de Abajo (D. José María Valenzuela),
Observation.
Presque toutes les espéces du genre Conostegia ont les feuillos
enliéresj dans quelques-unes elies sont simplcment créuelées.
Celie dont nous venons de tracer le caractére est remarquable par
ses feuillcs tomen teuses , pales et ferrugineuses á la face ínfé-
rieure, réguliérement dentelées en scíe dans leurs bords ; ce carac-
tére suffit pour dístínguer immédíatement celle espéce, qui est
une des plus belles du geore.
IIRLASTOMACE.B. 559
PACMYANTIIUS, Nob.
Calycis tubuscum ovario adhaerens, tiirbinatus : limbus
supra ovarium tubiiloso-campanulatus, 6-dentaliis ; den-
tibus latissimis, obtusis, margine ciliatis : pétala G, car-
nosa, erecta, longe unguiculata , lata, margine tcnuiora et
sinnata, erecta, incumbentia. Stamina 12, erecta, vix
pétala aequaníia : filamenta crassa, siibcomplanata , ápice
attenuata et geniculata : anthcrae oblongae, conneclivo plano
ápice obtuso, postice tantum discernibili, exappcndicii-
lata?, ápice poro único debiscentes. Apex ovarii nudus,
convexus; Stylus teres, sensim in medio incrassatus, ápice
sensim aitenuatusetstigmate minimo, vix distincto, o-den-
tato terminatus. Ovarium triloculare , ovulis numerosis-
simis, triquetris. Fructus carnosus, limbo calycino coro-
na tus.
Frutex cubensis. Ramuli et folia júniora pube ferrugi-
nea, stellata, tomentosa. Folia coriácea, ovaba, obtusa.
Flores carnosi, magni, cymam terminalem, tricbotomam ,
paucifloram eíTormantes.
Observation .
C'cst avcc de bien pauvros malériaux que nous proposons Tóta-
lablisscnicül de ce gcnre nouvcau. Nous n'avonspu voir en qucl-
que sortc quedes fragmenls d'échanüllons; mais, (cis quMIs sont,
ils ont néanmoins suffi pour nous prouvcr qu'ils appartenaient a
une plante tout a fait nouveÜc, et dont les caracteres ne coínci-
(laicnt avcc aucuu des genrcs actucllcment clahüs dans la tribu
des Miconices, a laquclic nolre piante apparlient, el par scs graines
(celles que j'ai obsérveos n'étaient pas mures), et par son ovairc
dépourvu, á son sommet, de soics, d'ccailles ou do dents. Notre
gcnre se rapproche un pcu du gcnre Tetrazyqia; mais il en dif-
iere par le nombre quinaire des dents du cálice et des pélales, ct
par son ovairc triloculairc. Par son porl, il a quclque analogic
avec le gcnre Diplocliíta^ mais ses anllicrcs dcpourvucs d'ap-
560 llOTAIfIQUE. — PLANTES VASCÜLAIRES.
pendiccs, son sligmate Irés pctit, tridente et non pelté, son ovaire
á trois logcs l'cn distingucnt sufQsamment.
PACHYANTHUS CUBENSIS , Nob.
P. ramuHs ferrugíneo-tomentosis; folüs ovalibus, coriaccís, in-
tegris, ápice basique oblusis, brevilcr poliolatis, trinerviis, su-
perne glabris nilidisque , subtus ferrugineo-lomentosis ; cjma
terminaü, ferrugineo-tomcntosa j pcdunculis trichotomis, pauci-
floris; pelalis incumbentibus, obtusissimis, subcmargioalo-apicu-
latis ; íilamontis glabris.
Crescit in ínsula Pinorum,
Descriptio.
Frutex rami teretes, cortice gríseo, tomentoso tecti :
ramuli ferrugineo-tomentosi, pilís slellatis.
Folia ín parte ramorum superiori approximata, opposita, bre-
víter petiolata, ovalia, margine integra, ápice basique obtusa,
superne glaberrima ct lucida, sublus forrugi neo-tomentosa, pibs
stellatis, 3-nervia, 2 ad 2 í/2 pollices longa, poUicem aut sesqui-
pollicem lata : petiolus 3-5 lineas longus, semiteres, superne vix
canaliculatus , ferrugineo-tomentosus.
Flores ín cyma termínali, pauciflora, trichotoma dispositi; flo-
ribus magnis, ebracteatis (sive bractois minimis, ínconspicuis),
ssepius undecimj pedunculis tribus, ápice trifloris, et floribus
duobus in axilla pedunculorum sessilibus.
Caljx turbinato-campanulatus, basí cum ovario coalitus, fer-
rugineo-tomentosus : limbus supra ovarium prominulus, tubu-
losus, efidus, lobis latissimis, obtusís, vix apiculatis et margine
subciliatis.
Pétala 6, erecta, margine valde incumbentia, unguiculata, car-
nosa, late obcordata et ín medio subapiculata , margine tenuí ,
membranácea, undulata ; ungue lato crassissimo.
Stainina 12, aequalia, coroHam vix «quanlia. Fílamenta erecta,
crassa , subcomnlanata, ápice attenuata et acuta , paulo infra
apiccm subgeniculala, glaberrima. AntheríB oblougse, a latero
compressae, paulo supra basin poslíce affixae, oblusse, basi sub-
MLLASTOMACE.E. 561
emarginalaí, cxappendiculatíe, antice bilocularcs, loculis sulco
longiludioali oxarális, el poro leiiiiinali, uoico, miniíno diibisccn-
libusj connectivo poslico vix discernibili, plano.
Ovariura inferum : apcx ovaiü convexus, glahcr, sclis squa-
misque deslilulus, 3-loculaiis, loculis poivspermis : ovulis nunie-
rosissimis, trophospcrmio axillari affixis, triqui'tr¡<.
Stvlus iongiludine slaminum glaberrimus, teres, versus me-
diam parloQ) scnsini incrassalus el scnsim versus apiceni decres-
cens, paulisper arcualus, sliginale Diiüimo^ vix discernibili ^ Iri-
dentalo lerminatus.
Fruclus
NAUDINIA, Noh.
Calyx lagenaefoniiis, basi cum ovario infero coalitus ;
limbo tubuloso, dilatato, supra ovarium proiiiiriulo, mar-
gine iruncato. Corolla 5-6, rarius 4-petala : petaiis obova-
libus, explanatis. Stamina 10-12, rarius 8, erecta, pelalis
longiora ; filamenta glabra, complánala : anlheraí oblonga?,
biloculares, ápice elongato-rosíratse , poro único dehiscen-
tes, basi breviier et obtuse auriculatse ; connectivo postico
basi supra íilamenti insertionem bituberculato. Ovarium
inferutn, 3-loculare : stylus teres, arcuatus, stigmate nii-
nimo, punctiformi terminatus, basi vagina brevi trúncala,
margine 10-12 selulas rígidas, breves geiente, cinctus.
Fructus globosus , limbo calycino coronatus, 3-locularis,
Semina numerosissima, angulato-lriquelra , cuneiformia.
Arbnscula; amoenae ; rami telraquelri. Folia petiolala,
discolora, subtns lepidota. Cymaj terminales, panicu!a;for-
mes, ramoso-tricholomae.
Observations.
Je (lédie ce gcnrc a M. NAUDix,d()cleur es scicnces, jeunc bola-
. nistc fort inslrnit , a qui nous devons plusieurs bous mcinoircs
d'organogr;i[th¡e ct une revisión des Mélasloniacécs brésiliennes.
l>c gcnrc Nnudinia esl asscz voisin du genrc Diplochita, [lar
BOT. l'I,. VASC. :¡i<
562 BOTAMQL'E. — IM.AMIiS VASCULAIKES.
sou port el par quclques-uns de ses caracteres : niais on l'en dis-
tingue facilemcnt par le limbo de son cálice évasé, tronqué et sans
dcnts; par ses antheres a peine auriculées a leur base; par ses
íleursnues, c'estadire, non accompagnéesdedoux largesbractces ;
par son stigmate poncliforme et non pelté^ par la gaine charnuc
(disque épigyne) qui embrasse la base du style, qui est tronqué et
présente dix á douze soies roides et courtes. Le fruit est a trois ou
ii cinq logcs.
NAUDINIA ARGYROPHYLLA , Noh,
TAB. XLIV bis.
N. ramis telraquetris : foliis peliolalis, elliptico-oblongis, acu-
niinalis, acumine subübluso, margine intcgerrimis, basi obtusis,
3-utírviis, discoloribus , sublus lepidoto-argenteis; cyma termi-
nali, ramosa, paniculata, trichotoma j floribus pedicellatis j brac-
teis mininiiSj \ix conspicuis ; caljce lagenaíformij limbo amplíalo,
trúncalo ; pelalis 4-6, obovali-oblusis , subcuneatis, margine sub-
undulatisj slaminum 8-10-12 antheris ápice subulatis, arcuatisj
seminibus angulato-lriquctris, anguslis, subuncinatis.
Crescit in Vuelta de Ahajo (J. M. Valenzuela).
Descriptt'o.
Arbuscula... rami tclraquelri, gráciles, lepidoli. Folia opposita,
petiolata, oblongo-elliptica, acuminata, acumine subobluso, mar-
gine inlegerrima, basi obtusa, trincrvia, glabra, discolora, sub-
lus squamulis minimis, appressis, scariosis, albida punclula-
laque , 4-5 uncías longa, sesquiunciam lata : pctiolus semitercs,
unciaiis.
Flores in cyma paniculata, terminali dispositi : ramis 'tricho-
tomis, bracteis ad basin divisiouum minimis, squamaeformibus ,
\ix conspicuis.
Calvx oblongo-lagensDformis, basi cum ovario infero coali-
lus , oblongo-ovoideus ; limbus tubuloso-campanulalus, erectuS;,
sensim dilatatus, ore vix sinuoso-truncatus.
Pétala 5-6, rarius 4, obovali-oblonga, obtusa, Iruncato-cunei-
formia, crassa, margine subsinuosa, cum staminibus versus liiiilii
parlcm superiorem inserta,
Slamina 10-12, rarius 8, erecta, sequalia, pelalis sublongiora.
M líLAS rOMACK.E . Ó O i
Filnmonta glnbra, complánala, quasi marginato-'u.crassala , ápice
paruin atlenuala el iiicurva, maifíiíiihus cum basi loculorum ¡n-
llexa continuis. Anlhera; obloogo-lincaics, arcuato-incurvíe, su-
bulataí, poro leriniíiaii, communi, saperiore dehiscentes, loculis
valfle approximalis a lalcre compressis, basi obtusre, subauricula-
tíe; conneclivo dorsali, poslice submarginalo, el supra filanienli
inscrlionem luberculum bilobam efformanle,
Ovarium inferum, Iriloculare : loculis mulliovulalis , lrop!i!>-
sperraiis tribus prominuiis, ex axi eualis, ovulis iiumerosissiaiis,
perilropiis, conferlis.
Sfvlus lores, longiludinem starinum ápice subarcuatus, slig-
male mínimo trúncalo, puncliformi lerminatus, basi vagina
crassa (disco epigyno), trúncala, el selulas rigidas, breves 10-12
gerente cinclus.
Fruclus coriaceus, indebiscens, ovoideus, limbo tubuloso et
ápice aperlo patente coronatus, glaber, trilocularis.
Semina nuinerosissima , valde confería, oblongo-linearia ,
angulalo-lriquelra , punclala , punclis elevatis et ápice quasi
unciuata.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XLIV BIS.
l.Fleur entiérc un peu grossie. 2. Cálice avec l'ovaire infere
et le slyle. 3. Anlhére grossie vue de colé. 4. Ovaire fendu longi-
tudinalement : on voit a la parlie supérieure du limbo calicinal
i'inserlion des élamines et des pétales. 5. Ovaire coupé transver-
salemeul pour fairc voir ses Irois loges. G. Disíiue épigyne en
forme de gaine orabrassanl la base du slj'le et porlant dix ou douzo
soies roides dans son bord tronqué. 7. Lo méme plus grossi.
8. Le fruitdc grandeur naturelle. 9. Graines tres grossies.
NAUDIMA CIIRYSOPIIYLI.V, ]\oh.
N. raniulis Icreli-compressis ; foliis appro\imalis, peliolatis,
ovali-oblongis, ápice acuminalis, acumine obtuso, margine in-
tegris, basioblusis, 3-ncrviis_, subtus lepidolo-lutcolis; cjma ler-
minali , ramosa, paniculala , trichotomaj íloribus pedicellalis ;
bracleis vix conspicuis ^ calvéis limbo trúncalo, ampIiaU); petalis
oblonííis, obtusis, subcunealis : slaminibus 10; antlieris ()|>!ungo-
5GÍ BOTAMOIE PLA.MI« VASCULAIKES.
Ünearibus, ápice subulalis, rcctis ncc arcuaüs ; sominibus oblongis^
liiquclris, ápice incrassalis ncc uncioatis.
Crcscit in locis alíis montium, in Vuellade Abajo; mcnse dc-
rombrc fructiis fcrcns.
Observation.
CcUe especc esl Irés voisine de la precedente, mais, cependant,
on peut Ten distinguer par quelquos caracteres qui m'ont para
asscz constants : ainsi les jeunes rameaux sont simplemcnt un
peu comprimes ; les feuilles sonl plus pelites, plus rapprochées et
les écailles qui couvrent complétenient leur face iuférieure sont
jaunes ct non blanches, ce qui du premier coup d'oeii peut faire
reconuaitre celte espéce ; la cymem'a paru moins grande et, par
conséquent, composée d'un moins grand nombre de fleurs ; les
anlhéres, au lieu d'élre arquees comme dans l'espéce precedente,
sont complétement droites, et enfin les graines ne m'ont pas pré-
senle celte espéce d'appcndice en forme de crochet que l'on
remarque au sommet de celles du Naudinia argyrophylla.
MICONIA.
Micoiiiíiy Ptuiz et Pav., Fl. per. sys., I, p. 104. Don,
Mem. Soc. Wern., IV, p. 315. DC, Prodr,, 1IÍ, p. 179.
Calycis tubus ovario adbíerens; limbiis brevis, persistens,
5-dentatus; dentibus obtusis, intus meii)brana lata auclis,
saepius post anthesin siiper ovarium appresso-cor.niventi-
bus. Pétala 5, obovata, obtusa. Stamina 10, antberis oblon-
,<»o-UnearibLis, basi breve et obtuse auriculatis. Ovarium
ápice subumbiücatum , glaberrimum. Stylus filiformis.
Stigma oblusum. Capsula baccata , 5-locularis, semina tri-
hedra, laevia, hilo lineari nigro.
Frútices americani, ramosi, glabrati, pilosiusculi au(
tomentosi, non autem , ut in Clidemia, hispidi. Folia va-
ria. Fíoiura panicula terminalis. DC, 1. c.
Mlil.ASTOMACE.i:. 565
Observations.
II est peu de gcnres, dans la famille des Mclaslomacces, qui reii.
fermeni dos ospeces plus disparates, quant a rorganisation des di-
verses parlics (le lours llours, ct ccpendant une cortaine analogie
de port semijie les rapprocher : aiosi, dans le pctit iioiiibre des
espéces que j'ai analjsces, j'ai observé un ovaire, íantói libr(\
taiUüt infere, á Irois, quatre ou cioq loges, coDteaant chacuní:
deux, ou un tres grand nombre d'ovules. Cet ovaire esl uu á son
soniraet ou offrant un rebord saillant aulour de la base du stjle,
rebord ordinaircment denle.
M. deCandoUea place dans ce g-enre, sous le nom de Míconia
fulca, \eMeIa.síomachrysophylla(Rich.,Act. Soc. hisí. nat., 109) dont
mon pére avail í'ait, dans son herbier, le geure Hypoxaníhus. Ce
genre doit élre, en eflet, clabü, car il est complétenient distinct
des Miconia; Tovairc estserai-infére, a Irois loges, contenanl seu-
lement chacuuc dcux ovules.
MICONIA PYKAMIDALIS.
Miconia pyramidalis , DC, Prodr., III, p. 188.
Melastoma pyramidalis ^ Lamk., Dict., IV, p. 53.
Miconia havanensis , DC, Prodr. ^ 1. c.
Miconia ceanothina , DC, Prodr. , líl , p. 189.
M. ramulis compressis (an siccatione?) j folüs peliolalis, ellip-
tico-oblongis , flcuniinatissimis, basi rolundatis^ 3-5 nerviís ,
superno glabris, subtus, pra;serlini in nervis, floccoso-pulveru-
lentis; panícula lerminali^ ramosa; floribus parvulis, albidis ;
calece 5-dentalo, tomentoso; petalis oblongis ; Iruclibus mini-
miSj lomenlosis.
Crescit in ínsula Cuba.
Observalion.
C'est une espéce cxcessivoment polymorphc , ainsi que je Tai
reconüu en examinant avoc soin les nombreux échantillons re-
cueilHs a Cu]>a : aussi ai-je cru qu'il i'allail rriniir en une sculc les
Ó()G nOTAMQlJi:. —PLANTES VASCULAlUliS,
IroiscPjK'ccs que de Caadollc a désignéos sous les nomsde Miconia
jnjramidalis, M. havanensis el M. céanothina. li esl ¡mpossible de
líouver un ciractére de qucique valcur qu¡ puissc servir a dis-
linguer ees Irois formes.
MICOiMA DELICATULA, Nob.
M. pulvcru'enti-ferruginea : ramis lerelibus; foliis breviter
pcliolatis , eüipticis , basi apiceque oblusis, margine integris,
prsDter nervum niarginalem 3-nervüs , supcrne glabriusculisj
cjuiis raccmosis, terniinalibus, laleralibusque ; caljce globoso j
limbo concavo, obsolete et obtuse 5-lobo; denlibus 5, oblusis,
minimis, interjeclis; pelalis obovalibus, emarginatis; slaminibus
10, aequalibus ; bacra globosa, limbo calycino corónala, 3-Iocu-
lari; seminibus miuimis, lumido-triqueiris.
Crescil ¡n ínsula Pinornm.
Descriptio.
Frulex rami leretcs, pube stellata ferruginea vesliti.
Folia opposita , breviler peliolata, ciliptica , ápice basique ob-
tusa , margine integra, prater nervum marginalem 3-nervia ,
supcrne (in adullis) glabriuscula , subtus ferrugineo-lomenlosa,
vix 2-uncias longa et 14-18 lineas lata.
Flores parvuli, purpurascentes, incvmas ramosas, tricbotomas,
terminales, axillaresque dispositi , cbracleati, pcdicellali ; pedi-
cellis in lloribus latcralibus versus partem supcriorcm articu-
la lis.
Calycis lubus globosus, cum ovario semiinfero basi adhíerens,
externe slellalo-pulverulenlus , facic interna glaber , ápice con-
strictus j limbusconcavus, subpatulus, obsolete in lobis 5 oblusis,
externe dentibus totidem minimis, oblusis, inlorjectisdivisus.
Pétala 5, obcordata , latiuscula.
Slamina 10, eequalia, erecta. Filamenla plana, sensim versus
apicem attenuata et subulala. Anthera; oblonga?, angustie, basi
productores, exappendiculata;, ápice uniporosse : connectivo
poslice tantum visibiü.
Ovarium scmiinferum. 3-loculare : locuüs multiovulatis. Pars
MKLASTOMACE-f;. 567
ovarii superior glabra et circa slyli origineiu quasi ¡n vaginulam
truncatam desinens. Stjius incrassalus.
Bacca pisiforrais , limbo cal vcino corónala. Scmioa mínima ,
tumido-lriquelra.
Observation.
Cctte cspécc , dont je no posscdc que des fragments , me parail
fort pelile dans toutes ses parlies : elle est surtoul bien caractc-
risée par ses feuilles elliptiques, enliéres^ obtuses a leurs dou\
extrémitésj par ses fleurs, forraant des cymes tricliolomes ra-
meases et en forme de grappes, placees soit á l'aisscllc des feuilles,
soil au sommet des rameaux.
MICONIA ELATA.
Micojiia elata , DC, Prodr., III, p. 182.
Melastoma elaía, Swartz, FL Ind. occ, II, p. 781.
M. ramulis angulalo-sulcatis, ferrugineo-tomentosis; foliis
petiolatis, raaximis, ovalibus, acuminatis, basi cordatis, margine
denticulato-serratis, 5-7-nerviis, superno glabris ; sublus ferru-
gineo-tomentosis; floribus paniculatis , ferrugiocis, albis, parvu-
lisj calece subcampanulato, obsolele 5-denlato; fructibus par-
vulis.
Crescit in montosis svlvaticis insulai Cubíe.
Observation.
Les feuilles de celtccspece la caraclérisenrirés nettement; elles
sont exccssivcmenl grandes, cordiformes, acuminées, dcnticulécs
en scie dans Icur conlour, glabros el d'un vori sombro a leur face
supérieure, lomcnleuscs el ferrugincuscs inféricurcmcnl.
3G8 BOTAMOUE. — I'I.AMES VASCUI.AIIIES.
MICONIA IMPETIOLARIS.
Miconia impetiolaris y Don, 3Iem» Soc. Wern.y IV, p. 31 5.
DC, Prodi.,\\l, p. 183.
Melnstoma impetiolaris , Swartz, Fl. Ind. occid.. I, p. 788.
Rich. in Bonpl, Mel., t. 29.
Melastoma macrophjlla , Lamk., Dict.y IV, p. 44.
M. folüs subsessilibus, oblongo-ellipticis, basi angustatis et
emarginato-cordalis, ápice acule acuminatís, margine subiotegris
aut obsolele denliculatis, supcrne glabris, subtus appresse fulvo-
tomentosis; pilis stellatis, 5-tierviis ; panícula terrainali e glo-
merulis constante ; calj'cis limbo obsoleto 5-flentato.
Crescil in Ínsula Cuba, circa S. Diego et alibi.
Ohservation.
L'uiie des espéces les mieux caractérisées du genre, par ses
grandes feuilles presque sessiles. C'est á tort que Ton a dit que
ses feuilles étaient semi-amplexicaules; leur lame ne touche pas la
tige ; elle en est séparéc par un pétiole court, mais manifesté.
MICONIA AURICULA.TA.
Miconia auriculata, DC, Prodr., III, p. 185.
M. folüs elliptico-oblongis , acuminalissimis , basi angustatis
et subcuneatis, brevissime petiolatis, margine subinlegris , su-
perne glabris, subtus pubestellata, rufa,sparsa velutinis, 5-nerviis;
panícula tormínali ; íloribus in ápice ramorum congestis.
Crescií in ínsula Cuba.
mi;lastü3JACE-í:. 569
Observation.
Je rapporle u cctte cspecc un óclianlillon dépourvu de íleurs ,
niais doDt les fcuilles m'ont paru bien caractérisées. II differe de
l'espece precedente par ses feuilles plus étroites ct plus allongces,
enliéres, offrant quelques poils roux et éloilés á leur face infé-
ricure, rétrccies et comme cuneiformes a leur base, au licu d'étre
échancrces en coeur.
MYRTACE^.
TRIBUS I.
MOURIRIE^.
Stamina detinita : antherae ápice poris oblongis dehis-
centes.
MOURIRIA.
Mouriria j Juss., gen., 320. Lamk., ///., t. 360. DC,
Prodr., III, p. 7.
Mouriri, Aublet, Guj., I, p. 452, t. 180.
Petaloma, Swartz, Fl. Ind. occid., II, p. 831, t. 14.
Calyx campanulatus , basi cum ovario adhaerens; limbus
supra ovarium prominulus, ápice 5-dentatns, dentibus
ssepius latis, interne disco perigyno, 10-15 striis longitu-
dinalibus notato vestitus. Corollae pétala 5, cum dentibus
calycinis alternantia , sessilia aut breviter unguiculata, in
parte media crassiora , in disco tenuia et undnlato-crispa.
Stamina decem cum petalis summse partí calycis limbi
MYIHACIÍ-E. 571
integrae insería. Filamenta subulata, inarticulala , libera.
AnlheraG oblongas, compressse, arcuatae, e connectivo
máximo binos lóculos lineares partem superiorem occu-
panles et rima párvula poriformi superiori dehiscentes.
Ovarium 5-Ioculare ; loculis 3-5-ovulatis ; ovulis sive axi
centrali aílixis; sive trophospermio communi , angusto,
lineari, e fundo loculi enato suíTullis. Stylus simplex ,
crassus, arcuatus^ stigmate minimo, integro, iruncato
terminatus. Bacca aut síepius drupa, ápice umbilicata;
nux saepius única, rarius 2, endospermium ápice tenue,
duracinum, fragüe, externe laevissimum , indehiscens.
Epispermium tenuissimum; embryo epispermicus : cotyle-
dones crassissimee , nuUo modo plicatae; radicula brevis ,
saepius basi cotyiedonum productiore objecta.
Arbores americanse. Folia opposita , estipulata, enervia,
impunctala , integerrima , coriácea. Pedunculi axillares ,
1-muhiílori, in medio articulati et bracteati ; bracteis mi-
niniis, squaniaeíormibus.
Observations.
Yoici un genrc dont jusqu'á préspnt on o'a connu oi la slruc-
(uri; de l'ovaire, ni cellc du fruit et de la graioe. Les dcux espéces
qucj'ai euesá décrire pour la Flore de Cuba m'onl amené á exami-
ner celles qui exislcnl dans les collections, et dans nion seul her-
hicr j'cn ai rencontré six espcces nouvelles, dont je me propose
de publicr la dcscriplion. C'est a l'aidc de ees raatériaux précieux
dus aux invcsligalions de mon pére, dans la Guyane et les An-
liik's, que j'ai pu reconnaitre mieux qu'on ne l'avait fail les ca-
racteres de ce genre : nous nientionnerons ici les plus iinpor-
lants. Les étaminos, dans le genre Mourina, sonl extrémement
singulicrcs ; leur forme csl a peu pres la méme dans loules les
espéces du genre j cllcs sont allongces, obtusos, arquees^ amin-
eics á leur base, qui est sensiblemcnl recourbée, comprímeos lalé-
raleracnt^ de maniere qu'ellcs sont plus largos sur leurs coles que
sur leur face et sur leur dos : presque toulo lour niassc se compose
d'un gros conneclif, porlant, á sa face supérieurc et anlérieure,
deux anllicrcs allongées parallelcs , rapprochées Tune conlrp
572 nOTlMQUE. PLAXTES VASCULAIRES.
I autre, n'occiipant qu'onviron la moilié ou les deux tiers de la
hauteur du coiincclif ct s'ouvrant cbacune par une fente latcralc,
courte et en forme de pore allongé. Le filel est allaché vers la
parlie inférieure ct antérieure du connectif, et les anlhéres sont
vacillanles et inlrorses.
L'ovaire cst constamment infere, a cinq loges dans toulcs les
espéces que j'ai observées , excepté dans le Mouriria guyanensis ,
qui ne m'en a offert que deux. Chacune de ees loges conlient
troís ou cinq ovules. Dans les espéces qui ont trois ovules {Mou-
riria valenzuelana, Nob. ; M. amplexicaulis, Nob., etc.), ees trois
ovules sont ordinairement allongés, planes, tres rapprochés les uns
contre les autres et portes sur un trophosperme commun , qui nait
du fond de la loge ; quand, au contraire, il y a cinq ovules, ceux-
ci naissent tres rapprochés les uns contre les autres etforniant une
masse hémisphérique á l'angle rentrant de la loge, un peu plus
prés de sa parlie inférieure que de la movenne.
La plupart de ees loges et de ees ovules avortent;, et le fruit
n'offre généralement qu'une seule loge et qu'une seule graine ,
tres rarement deux graiiies. Dans le petit nombre de fruí ts nuirs
que j'ai pu observer, on trouve un ou deux nojaux á coque minee,
fragüe, uniloculaire, monosperme et indéhiscente. La graine con-
tenue dans ce noyau est couverfe d'un épisperme tres minee adhé-
rent á l'embrjon. Celui-ci se compose de deux cotjlédons charnus
et tres épais , jappliqués l'un contre l'autre par leur face plañe ; la
radicule est courte. Ces deux cotvlédons ne sont nuUement re-
pliés ni plissés.
Quelle place le genre Mouriria doit-il occuper dans la serie des
ordres naturels ? Doit-il, comme de Candolle le pensait, consti-
luer, avec le genre Memecylon, une petite famille des Mémécylées,
ou bien le placera-l-on, soit parmi les Mélastomacées , comme l'a
fait M. Endlicker, soit dans les Mvrtacées? La premiére de ces
opinions est aujourd'hui inadmissible : en effet , les genres Meme-
cylon et Mouriria n'ont aucun caractére qui puisse autoriser pour
eux la formation d'une famille particuliére. Le caractére sur
lequel de Candolle a le plus insiste, c'est la structure de l'embrjon
dont les cotylédons seraient roulés á peu prés comme dans les
Combrétacées et le genre Púnica. Mais, d'abord , ce caractére
n'existe aucunement dans le genre Mouriria, ainsi que je l'ai ob-
servé dans les deux ou trois espéces dont j'ai pu voir les graines
mures. Les cotylédons, en effet, sont épais, charnus et appliqués
MYRTAf.E.E. 573
les uns contre les autres. Dans le Memecylon umbellatum , figuró
par Gíertncr , II , t. 127, les deux cotvlédons sout planes ct iué-
gaux, l'un beaucoup plus grand, rocouvrant complétemeut l'autre
et roulé autour de lui. Mais ce caractére s'observe aussi quelquc-
fois dans cerlaines Mélaslomacécs , par exeniple dans le Miconia
fulva, DC, fornian( le type d'un genre fort distinct que mon pére
avait établi dans son herbier, sous le noni d'Hypoxanthus : ainsi
la famille áes Méjnécylées nesaurail étre adoptée; mais los genresqui
la composen I doivenl-ils se placer parmi les Mélaslomacécs ou
parmi les Mjrtacées ? La soluüon de celtc question est assez peu
importante en soi : ees deux genres, en effet, tiennent le milieu
entre les familles des Mvrtacées et des Mélaslomacécs. Par leur
port, par leurs fcuilles opposées , enliéres, par leurs fleurs axil-
laircs, leurs fruits charnus, les espéces de Mouriria et de Meme-
cylon sont des Myrles ou des EugeJiia; mais par leurs élamines,
au nombre de dix seulement, et surtout par la slructure si singu-
liére de leurs anlbéres et de leur déhiscence, par des pores allon-
gés, elles se rapprocbent des Mélaslomacécs. Cependant nous
les porlerons de préférence parmi les Myrtacées, et voici les motifs
qui nous y ont determiné : les Mélaslomacécs formen I un groupe
tellement caraclérisé par leur port, qu'il y aurail inconvénienta
y introduire des genres qui ne le présenlent aucunement. Le
fruit des Mélaslomacécs est ordinairement a qualre ou cinq loges ,
el chacune d'elles contienl un nombre généralement irés consi-
derable de graines fort pelilcs. Le fruit des Mouriria. au con-
traire, ne conlient qu'une ou deux graines ou nucules , elees
graines sont, par conséquent, irés volumineuses : orces caracteres
sont justemeut proprcs á beaucoup de genres de la famille des
Myrtacées, ct entre autres aux genres Myrtus el Eugenia , el ce
sont eux qui, joints au port , m'ont decide á le placer dans les
Myrtacées.
MOURIRIA 3IYRTILL0IDES.
Mouriria inyrtilloides , Poiret, Dict. se. nal., 33, p. 105.
DC, Prodr., Ill, p. 7.
Petaloma niyriilloides ^ Swartz , FL Ind. occid.y II,
p. 833, t. 14. Sloane, Ja ni., 11, p. 78, t. 187, i". 3.
57 i llOTAMQUE. PLAMKS VASCULAIRES.
M. caulc frulicoso; ramulis subíjuadrangularibus j foliis sub-
scssilibus, dislichis, ovali-oblongis, acutissimis, margine ioteger-
rimis, basi parum cordatis, enerviis, glaberrimis, superne lucidisj
floribus pcdicellalis, albis, axillaribus, solilariis, unilloris, rarius
bifloris; pedúnculo ad médium arlirulato et bibractealoj drupa
globosa, pisiformi , ápice umbilicala, calvéis limbo deciduo-, nuce
lenui , fragili , indehiscente, 1-spern)a.
Crescit in Ínsula Cuba, in Vuelta de Abajo collegit ciar, don
José Maria Valen zuela.
Nomina vernácula : Yaya cimarrina ^ Yaya macho, Curujoi.
Observattons.
Les échanlillons de celíe plante que j'ai été á méme d'observer
étaient deja déíleuris ; je n'ai done pu éludier la structure de la
fleur, mais j'ai pu observcr le fruit múr dont je donnerai ici une
descripliou succincte. C'est une peliledrupe pisiforme decouleur
verte, ombiliquée á son somraet, qui porle une cicatrice circulaire
occasionnée par la chute du limbe calicinal. Le péricarpe est
minee, légérement charnu, contenant un nojau sur Icquel la
partie charuueest immédiatement appliquée. Le noyau est luisant,
minee, fragüe, uniloculaire et monosperme ; il est plus renflé dans
sa moitic supérieure que dans l'inférieure. La graine qu'il con-
tieul présente la méme forme ; elle se compose d'un tégument
propre, tres minee , membraneux , recouvert, dans la moilié supé-
rieure plus renflée, d'une sorte de calotte assez épaisse, qui, peut-
étre, est la cloison qui séparait primitivement le péricarpe en
deux. L'embr)'on est place immédiatement sous l'épispcrme : i!
se compose de dcux tres gros coljiédons , appliqués Tun contre
l'auire par leur face interne qui est plañe, convexes sur leur face
externe. La radicule est courte, obtuse, comprimée, placee entre
la base des deux colj-lédons , qui par leur partie inférieure se
prolongent un peu au dessous d'elle.
Le Mouriria myrtilloides est l'espéce la plus facile á dislinguer
du genre; c'esi la scule dont les fleurs, assez petiles, de couleur
jaune, sont soliíaires a l'aisselle des feuilles.
MYRTA<:K>*;. Ola
MOURIRIA VALENZUELANA , A^ob.
M. caule arbóreo ; ramulís lerotibusj folüs brevissimc petiola-
tis, ellipticis, abrupte et breviter acuminalis, margine ioteger-
rimis, basi anguste emargiualo-cordiformibuá, encrvüs; floribus
albis, subdioicis, pediccllatis^ iii axilla foliorum fasciculalis j
pedicellis medio articulatis, bibracteolatis; caljcis limbo supra
ovarium campanulalo, S-dentaloj deolibus latis, aculis ; stami-
nibus pétala jequanlibus.
Crcscit in Vuelta de Abajo, ín mense junio florens (J. M. Va-
lenzuela).
Nonien vernaculum : Torcido.
Descrt'ptio.
Arbor rami ramulique teretes, glabri , corlice rugoso
tecti.
Folia opposila, subsessilia (petioio vix unam liueam longo),
eiliptica aut elliptico-oblonga , ápice breviter acuminata, basi
sinu abrupto etanguslo subcordala, margine integerrima, glabra,
coriácea , enervia , sesquipollicem ad dúos pollices longa , 1-pol-
licem lata : ñervo medio (in specim. siccis) acute 4 angularibus.
Flores albi, in axilla foliorum fasciculato-cjmosi, pedunculati;
peduocuüs 1-2, rarius 3, floris , supra basin rcliculalis el brac-
teolis 2 in unam amplexicaulem circularen!, brovissimam, ciliatam
coha?reni¡bus.
Caljcis tubus campanulatus , ima basi quasi obsolete 5-gibbus ,
glabcr, 5-dentalus, dentibus ajqualibus , lalis , acute acumi-
natis.
Pétala 5 , summo calycis tubo inserta, basi abrupte et breviter
unguiculata , ovalia , ápice acuta , margine sub^inuosa et tenuia,
in disco crassiora, crectiuscula.
Slamina 10, peíala vix avjuantia, crcciiuscula , subin.Tqunlia.
Filamcnla subulata, glabni. Anlherjc ubovatoarcuata* , oblongiC,
basi a dorso angustiorcs, rima párvula seu poro oblongo, liiicari,
superior! ulrinque dehiscentes.
576 IfOlAMíJUE. — l'LANlIiS VASCULAlUliS.
Ovariuní intcrum, externe obluse 5-lobum, ó-loculare-, loculis
minimi's, ovulatis : ovula ovoiilco-angulata , in parle inferiori
anguli intcrni scssilia et in globum approximata. Stylus crassus;
longitudine stnminum , versus partcm supcriorcm incurvus ct
sti'gmatc minimo, vix distinelo lernúnalus.
Fruclus
ühservation.
J'ai décrit celle espéce d'aprés de bcaux échanlillons , recueillis
á la Vuelta de Ahajo, par don J. M. Valenzuela. Elle se distingue
parfaitemenl de la precedente par ses pédoncules reunís en grand
nombre aux aisselles des feuiliesj elle offre un caractére qui la
différencie de toutes les autres du inéme genre et spécialement du
Mouriria gmjanensis et Mouriria domingensis / mais ses feuilles
offrent a leur base un sinus tres étroit et qui les rend cordiformes,
et leur nervure mojenne est anguleuse et quadrilatére dans tous
les échantillons desséchés que j'ai observes : or ce caractére fort
singulier n'existe dans aucune autre espéce de ce genre.
TRIBUS n.
MYRTE^.
Stamiiia saepius creberrima : antherae longitudinaliter
dehiscentes.
CARYOPHYLLUS.
Carjophjllus y L., geji., 669. Ggertn., Fr., I, p. 167,
t. 33. DC, Prodr., III, p. 261.
Calycis lubus loiigus, teres aut subletragonus; iimbiis
4-lobus : pétala A, concava , ápice ínter se, caiyptrse instar,
adhaerentia. Stamina ¡ibera, in phalanges 4 disposita el
clrca discum epigynum juxta calycis lobos inserta. Ovariuiu
inícrum, biloculare ; loculis niultiovulalis ; oviilis , circi-
MYKTACK-r.. 577
ter 20, in ángulo loculi aílixis. Stylus brevis; sligma par-
vum, bilohum. Fructus coriacc'us, carnosus, ¡ndehiscens,
1-2-locular¡s, sa^pius 1-2-spermus. Cotyledoncs crassíB ,
carnosse, extus concavae, intus vario modo sinuosas; radí-
cula e centro cotyledonum orta , recta , supcrnc cotyledo-
nibiis occiiltata.
Arbores aspectu formosse. Folia opposita, coriácea , inte-
gra, pellucido-punctata. Cym.ne terminales aut in axillis
foliorum subcorymbosae.
C\RY0PHYLLUS AROMATICUS.
Carjophyllus aromnticus ^ L., sp., 735. DC, Piodr,,\\\,
p. 262. Rumph., Jmh., II, t. 1 2 3. Blackw., Herh,^
t. 338.
C. glabcrrimus : ramuüs terctibusj foliis clliplico-oblougis,
aculis, margine subundulalis, Isevibus^ basi scnsim angustalis et in
petiolum lüDgiusculum desinentibus; floribus roséis, ¡d cymis
írichotomis, terminalibus disposilisj caljcis limbi lo])is crassis,
concavis, ovali-aculis.
Ortus ex India, colitur in Anlillis.
Ohservalion.
C'cst un arbrc de raoyenne grandeur, du port le plus ciéganl
par ses jeunes pousscs purpurinos ot ses grappes de fleurs rosees.
Toul le monde sait que ce sonl sos boutons de lleurs qui, rocueil-
iisavantleurépanouisseinent, conslitucnl les clous de giroflé, Tune
des épices les plus usilécs dans les préparalions culinaires.
CALYPTRANTIIES.
Caljptratithes, Swarlz , Prodr. Jl.y 917, t. 15. DC,
Prodr., 111 , p. 250.
Chjlraculia et Suz/giiini, V. IJrowne, Jan?,, p. 239 et 240
HOT. Pt.. v\sc. ;!-,
v)78 BOTANIOLlí. l'LANTES VASCULAIRIiS.
Calyx clausus , integer; limbus ad aiiüíesiri hasi circnm-
scissus, et operculum laleraliter affixum , conicum , aut
obtusum constituens. Peíala milla aut pauca, minima. Sta-
mina numerosissima, libera; filamenta capillaria; anthera&
subdidynise, orbiculares, introrsse , biloculares, loculis
sulco lougiludinali dehiscentibus. Slyliis simplex, stigmate
simplici terminatus. Ovarium trüoculare, loculis 2-spermis,
ovulis ascendentibus, in ángulo loculi insertis. Bacca glo-
bosa, ápice umbilicata, 1-3-sperma.
Arbusculae : folia opposi la, integra, coriácea, pellucido-
punctata. Cymae axillares aut terminales.
Observatíon.
Ce genre est extrémement tranché. Dans la tribu des Myrtées á
fruit charnu, il se distingue imraédiatement par sou cálice com-
j)lélemeut clos, entier, sans dents avanl répanouissement de sa
íleur, s'ouvrant transversaleraent par un opérenle qui reste adhé-
rent par un de ses cótés. Je n'ai pu voir de pétales dans les deux
espéces mentionnées ¡c¡.
CALYPTRANTHES SYZYGIUM.
Calyptranthes SYZjgium , Swartz, Prodr., 79. Ibid., Fl.
hid. occid.y I, p. 919.
SiLzygiwn fruticosum f P. Browne, Jam., 240, t. 7, f. 2,
■Mjrtus zuz/gium, L., A meen, y V, p. 398.
G. foliis ellipticis, acutis aut obtusis, basi angustalis et brevis-
sime petiolatis, coriaceis, glaberrimis; pedunculis axillaribus ,
simplicibus aut a basi tripartilis, et ápice trifloris; floribus pedi-
cellatis : operculo cónico, subacutoj bacca globoso-depressa, pi-
siformi, ssepius 4-spermr..
Crescit in Vuelta de Ahajo, ubi delexit ciar, don J. M. Va-
lenzuela.
Observatíon.
Swarlz dit qu- (ouf cel arbrisseau est complélement iuodore.
:MYurAf,i:yi'. 57»)
CALYPTRANTIIES CIIYTRACULIA.
Calyptranthes chytraculia , Swartz, Proclr.^ p. 79. Ibid.,
FL Ind. occid., II, p. 021. DC, Prodr., 111, p. 257.
Cliytracalia arbórea y P. Browne, Jam. 230, 1. 37, f. 2.
Myrtus chytraculia, L., yámcen., V, p. 308.
C. ramulis comprcssis; foiüs elliplicis, acuniinatis, obtusius-
culís, basi altenuatis, glabris, suporiie nitidis, siibtus punclalo-
glandubisis ; peliolo brevi nervoque medio pubentibus; cjina tcr-
mÍDalí, ramosa, ferruginea; floribus ininimis, ferrugineisj
operculo párvulo, obtuso, depresso; fructu mínimo, globoso.
Crescit circa Molinos del Rey, mense julio florens.
Observation.
Cette espéce est exlrémemont distincte de ¡a precedente par scs
flcurs beaucoup plus petites, ferrugineuses, tres nombreuses, dis-
posées en une cjme rameuse et terminale.
PSIDIUM.
Psídium, L., geji., 015. Lamk., ///., t. 416. DC,
Prodr., m, p. 422.
Guaiavay Tournef., Gaertn.
Calvéis limbus ante anlhesin indivisus aut 4-5-denla-
tus, deinde 1-5-lobus. Pétala 4-5, ad basin limbi calycini ,
circa discum epi.gynum ciim staminibus inserta. Stamina
creberrima, sericl)us plnribus inserta, libera. Stylns íili-
formis. Stigma terminale, capitatnm. Ovarium inferura ,
4-multilocnlare : loculis niultiovniatis , tropbospermio
axillari, sccundum longitudinem bifido, insingnlis loculis.
Fructus baccatus , limbo calycino coronatus, plnrilocularis,
polyspermns. Semina in pidpa nidulanlia , reniformia.
ÜXO BOTAMQl K. — PLANTES VASCULAIRES.
Epispeimiuní dúplex , exterius subosseiim , rarins membra-
naceum, intcrius tenue aut membranaceum. Embryo
epispermicus, curvatus aut spiraliler contortus : radícula
teres, longiuscula.
Arboles aut frulices. Folia opposita, pellucido-punclata,
integra, rarius crenata. Flores albi, exiliares, pedun-
culati.
PSIDIUM PYRIFERUM. *
Psidium pjrifenim , L., sp., 672. DC, Prodr,, 111,
p. 233. Rumph., Jmb., I, t. 47.
Guajava pjrijormisy Gaertn., Fr.^ 1, t. 38.
P. ramulis telragonis; foliis eliipticis, acutis; nervis prominu-
lis linealis, stibtus pubescenti-velulinis ; pcdicelhs t-floris j fructi-
bus pjriformibus, DC.
Colitur in Ínsula Cuba.
Nomen vernaculum : Guayabo del Perú.
PSIDIUM POMIFERUM.
Psidium pomiferum y L., sp., 672. DC, Prodr., III,
p. 234. Rumph., Amb.y I, t. 48.
P. ramulis telragonis ; foliis ovali aut oblongo-lanceolalis ,
sublus pubescenlibus ; peduncuiis trimullifloris ; fructibus globo-
sis. DC, 1. c.
Colitur in Ínsula Cuba.
Nomen vernaculum : Guayabo silvestre, Guayaba cotorrera.
Observations .
Oa cultive ees deux esptccs a Cuba sous le nom de Guayabo ,
a cause de leurs fruils, qui sonl agréables á manger. Dans l'ile de
Cuba, on en comple un assez grand nombre de varietés. Les plus
romarqunblcs sont i" !a longue du PéroUj 2° \q jaune indigcne.
MVRTACli.E, 581
dool on fait des conserves ; 3° Vhybride, qui est Ires giosse, mais
nioins allongéo que la premiére. On mange lesgü)'aves comme on
mange les poircs en Europe. Elles ont un désagrément , c'est la
quantilé enorme de pelites graines qu'elles contiennent.
A Cuba, le goyavier esl un arbre de 15 á 20 pieds d'élévalion.
Son écorce esl lisse el cendrée ; ses feuillcs sont coriaces el assez
serablabics á celles de l'orme, quoique plus longues. Oo le multi-
plie de sciuences, (jui exigen t des arrosagos IVéquenls,
PSIDIUM GUAYABITA^ Nob.
P. ramulís teretibus, glabriusculis; folüs vix peliolaUs , obo-
vali-oblongis, subacuminalis, basi oblusis, integris, glabris, pel-
lucido-punclatis, sesquiunciam loiigis, 6-8 lineas latís ; pedun-
culis axillaribus^ solitariis, unifloris, folio dimidio brevioribus,
compressis, sub flore articulatis el bibracleolalis ^ ovario glabro,
í'alyce irregulariter 4-5-Iobo : fructibus globosis aul ovoideis,
limbo caljcino coronalis, 5-locularibus j loculis polvspermis.
Crescit in Vuelta de Abajo, ubi collegil ciar. J. M. Valenzuela,
iti mense julio fructus submaturos gorens.
Nomen vernaculum : Guayabitas del pinar.
Observations.
Le port de cet arbusle esl plutól celui d'une cspéce á'' Eugenia
que d'un Psidium ; mais cependant il apparlienl bien certaine-
mcnta cedornier genre. Le Psidium guayabita se distingue par
ses í'euillcs obovales allongées, par ses pédoncules uniflores el ses
íruils glabres, de la grosscur d'une cerise , oíTrant cinq loges
qui contiennenl chacune un assez grand nombre de graines.
Selon M. Valenzuela, on mange les fruits de celte espece dans
quelques parlies de l'ílc de Cuba, sous le nom Guayabitas del
pinar.
582 líÜlAMín K, I'LANTliS VASCUMÜ-.KS.
EUGENIA.
Eugenia j Micheli, Nov. gen., II, 108. L., gen., n. G1().
Eugenia, Mjrcia , Jamhosa, DC, Proclr., III, 242^ 2G2
et 285.
Calyx cum ovario adha^rens : Jimbus 4-5-lobus, lohis
séqualibus aut inaiqualibus, ssepiuspersistentibus. Pétala 4-
5, decidua, cum lobis calycinis alternanlia. Stamina cre-
berrima, miiltiserialia. Filamenta capillaria, libera : aii-
theríe subrotundee , inirorsse. Ovarium 2-3-locülare ,
locülispkitinvulalis, ovulisangulo iiilernoloculoium affixis.
Stylus siuiplex, stigrnateminimo terminalus. Bacca globosa
aut ovoidea, aut olivaeformis , lynibo calycino saepius coro-
nata, '1-2-locularis, loculis saepius monospermis. Semina
forma varia; testa tenui aut subcoriacea. Embryo episper-
micus : cotyledones nunc crassissimsB, coalitse, nunc
foliáceas, contortuplicato-corrugatae; radicula minima.
Arbores aut frútices saepius aromatici. Folia opposita,
saspius persistenlia et coriácea, pellucido-puuctala, mar-
gine integra; flores nunc solitarii, nunc aggregati in axilla
foliorum , bracteolis diiabus oppositis stipati , nunc in cyma
axillari aut terminali, saepius iricbotoma, pauci aut multi-
ílora dispositi.
O bser catión.
DeCandolleavait, a l'exemple de Kunlh, clierché dans la struc-
ture du fruit et des g^raines des caracteres propres á dislioguer les
genresdela tribu desMjrléesj raais, malheureuseraenf^ on esl loiu
de connaitre le fruit et surtout la graine dos especessi üoaibreuses
qui appartieaneut á ce groupe. En foiidant son genre Murcia,
lo célebre auleur du Prodromus a eu égard a dcux caracteres :
í°le nombre quinairc des lobes du cauco et des pétales, ce nombre
étant qualernaire dans le genre Eugenia, tel qu'il l'a caraclérisé ;
2° l'enibryon dont les deux cotjlédons son I luliacés el rcpliés
MVKTACIi/K. 583
plusieurs fois sur cux-raéraes daus le Myrcia, landis qu'ils sont
¿pais^ charnus et soudós ensemble dans VEugenia, oíi l'cmbryon
auraitquelque rcssemblance avec un embrjon monocotyiedoné.
Mais, ainsi que nous devons le diré, oq ne connait les fruits et les
graines que d'un bien pelit nombre d'especes de ees deux genres,
etil noreste alors, pour les distinguer, que le nombre des parties
de la lleur. Or, ce caracíero ne nous parait d'aucune valeur ,
et il existe d'ailleurs lant de ressemblance entre les espéces á
quatreet cellos á cinq pétales, que nous n'avons pas cru devoir
adopler Icur séparalion en deux genres. Au reste, nous devons
le diré ici, parmi les espéces (VEugenia de Pile de Cuba que nous
avons eues á examiner, une seule, V Eugenia valenzuelana, Nob.,
appartenait á la división des Myrcia par le nombre quinaire de
ses pétales.
I. Pedicellis axillaríbus, \-^oris, solítariis.
EUGENIA LIGUSTRINA.
Eugenia lígiistrína ^ Wilid., sp.^ II, p. 962. DC, Prodr.,
III, p. 263.
Myrtus ligustrína , Swartz, Fl. Ind. occ. I, p. 885.
Myrtiis cerasiTia, Vahl, Sjmb.y II, p. 57.
E. foliis rayrtoideis, elliplicis, oblongis, ápice basique aculis,
brevissime petiolatis, integris, coriaceis, glabris; pedicellis axilla-
ribus, solitariis, vix folio brevioribus, ebracteatis j bacca subrotun-
da, Ia3le coccinea, cal)cis lobis coronata, crassitie pisi minoris,
monosperma.
Crescit circa Jagua et alibi in Ínsula Cuba.
Observaíion.
Les feuilles de cette espéce facilcá distinguer sont quelquefois
presque obtuses, maisje les ai plus souventvuesa peu prés aigues.
Les fruits, tout a fait globulcux, sont de la grosseur d'uu grain de
poivre et d'un pctit pois.
584 BOTANlQUii. fLAMliS VASCL'I.AIKES.
II. Pediccllis '\-floriSf aocilLarihus ^binis ,ternis autpluribus .
EUGENIA BREVIPES, Nob.
E. ramis (erelibus ; foliis oboralibus aut oblongo-obovalibus,
obtusis, basi angustalis, brevissime petiolalis, 1 aut sesquiunciam
longis, G-9 lineas latís, coriaceis, giabris ; pedunculis unifloris,
1-2 axillaribus , 1-3 lineas longis, ebractealis? calvéis lobis 4,
laiis, obiusissimis^ exlerne pilosiusculis ; baceis globosis, limbo
alyeinocoronatis.
Crescit ín Vuelta de Ahajo.
t
Observation.
V Eugenia brevipes, Nob., csl voisine de V Eugenia dipoda , DG.
Comme dans cette espéce, ses pódoncules sont tres courts et au
nombre de deux, á l'aisselle des feuilies ; mais, dans notre espéce,
les feuilies sont obovales, obtuses, quelqucfois presquespalhulées,
tandis que dans VE. dipoda ellessont elliptiquos, allongées, rélré-
cies aux deux exlrémités, acuminées et obtuses. Dans notre es-
pcce, le cálice est velu, tandis qu'il est glabre dans l'autre
espece.
EUGENIA MICROPHYLLA, Nob.
E. ramis teretibusj ramulis pilosis j foliis parvulis, ovalibus,
ápice vixacutis, basi obtusis, brevissime petiolatis, glabris; pe-
diccllis 1-2 axillaribus, l-floris, folio vix brevioribus, pilosis api-
ceque bibracleolatis j calycis laciniis 4, obtusissimis, margine
dense cilialis; hacéis
Crescit circa Cienfuego, in Ínsula Cuba.
Observation.
Les feuilies de cette espéce, poliles, prcsque arrondies et éloi-
gnées les unes des aulres, également obtuses a leurs deux extré-
niilés, avrc des pédoncules velus et les lobcs du cálice arrondis.
MYKTACE.E. OOJ
tres oblus et cilios dans leur conlour, la caraclérisent sutli-
saniinent.
EUGENIA RIG[DIFOLIA , ISoh.
E. ramis leretibus , albidisj folüs lineari-lanceolalis, ápice
mucronulalis, intcgris, glaberrimis , superne convexis puncla-
tisque , subtus concavis, 5-8 lincas longis, 1 vix 2 lincas lalis;
pedunculis axillaribus 1-3 , uni-bifloris; floribus parvulis, bibrac-
teolalis j caljcis laciniis 4, ovali-acutis , interne subpilosis;
baccis
Crescit in montibus partis occidentalis Vuelta de Ahajo j detexit
ciar. J. M. Valenzuela, in mensa marlio florentem.
Observation.
Espéce fort remarquablc par scs feuilles peliles, étroites , co-
riaces el roides; par ses lleurs égalcmcnt fort pelitcs, blanches ,
disposées aux aisselles des (euilles supérieures sur des pédoncules
tautót simples , tanlól bifurques. Je n'ai point observé le fruil,
Cette espece est voisiue des Eugenia fruticulosa et E. ruscifolia j
mais elle s'en distingue de suite par les caracteres que nous venons
d'énoncer précédemment.
EUGENIA PllYLLIREiEFOLIA, Nob.
E. ramis terelibus ; ramulis vix pilosis; folüs oblongo-ellip-
ticis , ápice subaculis, basi obtusis, vix petiolalis, glaberrimis,
valde coriaceis, sujterne crebre punctalo-glandulosis; pedunculis
axillaribus, 1-floris^ saipius geminis, glabris^ ápice bibracteolatis ,
ovario subrotundo, glabro; limbi laciniis 4, subacutis, margine
tenuiter cilialis; baccis.......
Crescit in montosis partis insula3 Cuba3 occidentalis Xuelta de
y^bajo ,• menso marlio florens ( don José Maria Valcu/.ueia }.
586 BOTANIOUK. PLAMES VASCULAIRES.
Observation.
Le port de cetle espéce esl tout á fait cclui d'un Phyliirea. Scs
feui'ües sont ellipliques, un pcu aigues, arrondies a la base, Irés
glabres et tres coriaces. Elle a quel(|ueaDalog¡e avec nolrc Euge-
nia r'ujidi folia, mais ses feuillessont Irois ou qualrc fois plus larges
ct ses lleurs plus grandes.
EUGENIA HETEROPHYLLA , Nob.
E. ramis teretibus^ glabris ; ramulis glanduloso-pilosis; folüs
máxime variis , elüpticis, acutis , aul oblusi's, obovali-oblongis
aut oblongo-linearibus, superne glabris, subtus, príBsertim in
junioribus, albido-pilosis, coriaceis , peilucido-punclalis; petiolis
axillaribus, 1-2, folio mullo brevioribus, pilosis, sub flore bibrac-
teolalis ; floribus parvulis ; calvéis laciniis ovalibus , acutis ;
baccis
Crescit circa Canasi , in mense junio florens.
Observations.
Ainsi que Tindique le nom que nous lui avons donné, cetle
espéce présente des feuilles excessivement variables : tantót allon-
gées et presque linéaires, tantót ellipliques, tantót obovales-
allongées et presque spalhulées, mais toujours couvertes, á leur face
inférieure, de poils blancs et couchés plus ou moins abondants.
Les pédoncules, uniflores et velus, sont courls, el on en trouvc
ordinairemenl deux a l'aisselle des feuilles supérieures. Les diffé-
rentes figures de feuilles s'observent non pas sur des individus ou
des brancbes dislincles, mais en quelque sorte mélangées sur le
méme rameau.
Par ses feuilles linéaires , cette espéce a une certaine ressem-
blance avec nolre Eugenia rigidt folia ^ mais ses feuillessont velues,
ainsi que ses pédoncules, quisont toujours simples.
MYRTACEJJ. 587
III. Floribus axiUaribiLS f subsessilibus aut iii aocillis Jas-
ciciilato-glomeratis, bre'^iier pedunculatis.
EUGEMA TUBERCULATA.
Eugejiia tuberculala, DC, Prodr., III, p. 273.
Mjrtiis tiibe r culata f Kuntli in Humb., Nov. gen., VI,
p. 148.
E. ramuHs tuberculatis ; folüs con'aceis , oblon^o-ellipticis ,
acutis, margine revolutis, basi sensim attenuatis , superne glan-
duloso-rugosis, glabris, subtiis concavis, piioso-cincreis j floribus
parvulis, subsessilibus, in axillis supremis congestis ; pedunculis
brcvissirais , hirlcllis, plurifloris , ápice bibracteolatis ; caljcis
hirlelli laciniis 4. oblusis.
Crescit circa Havanam.
Observation.
Espéce bien distincte par ses raraeaux el ses feuilles couvertes
de glandes qui les rendent córame (uberculeux , el par ses fleurs
tres nombreuses , presque sessiles á l'aisselle des feuilles supé-
rieures.
EUGENIA SESSILIFLORA.
Eugenia sessiliflora, DC, Prodr., III, p. 273. Valil,
Sjinb.y III, p. C)4.
M/rtus sessUiJlora, Spreng., Sjst., II, p. 479.
E. ramulis leielibus , glabris aut pubentibus; fuliis clliplico-
oblongis, obovalibus, oblusis aut subacutis , basi anguslalis, gla-
l)ris aut [)ubontibus, membranaccis, margine p;uilisper revolutis,
püllidis ; ílorihiis mininns, lalcralibus aut axillaribus, breviter
pedicellaliSj coníertis , bibracteolatis, glabris; calvéis laciniis 4 ,
588 BÜIANIQUE PLANTES VaSCULAIRES.
oblusis 5 baccis i,M()hos¡s, pisilormibus, limbo cal}'cis deciduo
nudis, glabris, 1-3 spermis.
Crescil in diversis insular CubíB regionibus.
Observation.
.l'ai observé daos cctle espéce deux varietés assez dislincles :
l'uue esl complétemeol {jlabrc, et ses feuilles sonlplus alloogées
et plus étroites; l'autreest pubescente, et ses feuilles, souveni plus
iarges, sont Irésobluses.
EUGENIA FARAMEOIDES, Nob.
E. glabra : ramulis terctibus , glabris; foliis ovalibus , ápice
subacuminalis , oblusiusculis, basi ssepius oblusis, rarius angusta-
lis , brevissime peliolalis, 2-3 uncías longis, 1 aul sesquiunciam
lalis, opaí.is, sublus nervis ápice divaricato-confluenlibus , su-
perne nitidis; pedunculis in axilla foliorum congestis, brevibus,
simplicibus et unifloris , aut ramoso-3-4-floris, sub flore bibrac-
teolatis ; fructibus pisiformibus, globoso-depressis , latioribus
quam longis, limbo caljcino obtuse 4-dentato coronatis, mono-
sperniis : semine oblongo, transverso,
Crescil in Vuelta de Abajo, ubi collegit ciar. José Maria Va-
lenzuela.
Observation.
Au premier aspect, cette espéce , quand elle est en fruit , res-
semble toul a fait au Tetramerium occidenlale , de la famille des
Rubiacécs, que nous avons jadis réuni au genre Faramea. Le
fruit a la méme forme, la méme grosseur, etqui plus est la mémc
slructure ; mais notre plante est bien certainement une Eugenia.
Eileadel'analogieavec V Eugeniacoffea;folia,DC. ; mais ses feuilles
sont de moitié plus pelites, ordinairement obtuscs eí non aigues
a lour base ; ses fleurs sont pédicellées et non scssiles : ses fruits,
deprimes et plus larges que longs, contienncnt une graineallongéc
Iraiisversalemenl el en rapporl, par conséqucnt, avec la forme du
péricarpc.
MYRTACE.fi. 58t)
EUGENIA. VERRUGOSA, Noh.
E. glabra : ramis terelibus, glabris; folüs brevitcr peliolalis,
elliplicis, acuminatis, inlegris, basi sabobtusis , opacis, superne
nilidis, 2-4 polliccs iongis, sesquipollicem ad dúos pollices lalis,
nervis ápice conflucnlibus; peliolo 2-3 lineas longo ; peduncuHs
axillaribus, siniplicibus aut ramosis, peliolo longioribus, glabris ;
fructibussubglobosis, cerasi crassilie, superficie insequali máxime
rugoso-verrucosa, coriácea, an siccatione?
Crescit circa Jagua, ubi delexit ciar, de la Osa.
Observation.
Par son port, cettc espece ressemble beaucoup á V Eugenia fara-
meoides, Nob. ; mais ses feuilles sont généralement plus grandes ,
surlout plus larges,, el les pédoncules de ses fleurs plus longs, plus
ramifiés. Mais ce qui distingue surlout cetle espece, ce son I ses
fruils á peu prés de la grosseur d'une cerise , a surface inégale,
mamelonnée et comme verruqueuse ^ dans les échaulillons dos-
séchés que j'ai sous les yeux, ees fruils sontexccssivement durs,
leur pcricarpe esl tres épais et coriace.
EUGENIA BARUENSIS.
Eugenia baruensis, ídicq., Coll.^ III, p. 183. \h\á... Icón.
mr., t. 486. DC, Prodr., III, p. 275.
Myrtus baruensis, Spreng., Sjst.y II, p. 483.
E. glabra ; folüs elliplicis, acuminatis, suboblusis, glaberrimis,
basi obtusis, brevissime peliolalis, nervis ápice conlluenlibusj ra-
cimis axillaribus, brevibus, 4-10-floris; floribus minimis, pedi-
cellatis, glabris, bibracleolalis ; bractcolis minimis, oblusissimis,
basi conflueulibus; calycis lobis brevissimis, oblusissimis j frucli-
bus globosis , pisiformibus, la;vibus, monospermis.
Crescit in Ínsula Cuba.
Nomen vernaculum : Gvairajillo.
590 BOTAMQL'K. PLANTES VASCLLAIKIiS.
Observations.
On distingue facilement celte espéce á ses fleurs tres petites et
tres noinbreuses, pédicellécs et formant de petites grappes tres
courtes et luultiflores á Paisselle des feuilles supérieurcs. Le fruit
est petil, globuleux, lisse el pisiforme.
J'ai observé une variélé de celte espcce, qui ne m'a paru diffé-
rer par aucun caraclére essentiel, et dans laquelle les fruits de-
viennent, en múrissaut, de la grosseur d''une cerise et vcrruqueux
á leur surface comme dans Pespéce precedente. Les mernes fruits
sont lisses dans leur jeunesse.
IV. Peclimculis axillaribus , bifidis aut dichotomis ; Jlor.
in dichotomia sessilibus^ cceteris pedicellatis.
EUGENIA GUAYA.BILLO, NoB.
E. ramulis pubentibus, teretibus ; foliis obovali-oblongis,
obtusis, basi sensim angustatis, coriaceis, integris, glanduloso-
punclalis, uninerviis; petiolo brevissimo, pubenti ; pedunculis
axillaribus, folio longioribus, solitariis, ápice bifidis, glanduloso-
pubentibus, 3-floris; floribus lateralibus, pedicellatis, centrali
sessili , ómnibus pubentibus, bibracteolatis ; bracteolis linearibus,
ovario paulo longioribus j calvéis lobislatis, obtusissimis ; fructi-
bus globosis, cerasi minoris crassitie, calcéis limbo coronatis.
Crescit in Vuelta de Abajo, ubi detexit ciar. Josa María Va-
lenzuela.
Nomen vernaculum : Guayahillo.
Observaiion.
Cette jolic espéce m'a paru voisine de VEugem'a dichotoma de
de Candolle; mais elle s'en distingue par ses feuilles obtuses et
comine spalhulées et non aiguíis au sommet, par ses bractées li-
néaires, cxtrémcnient étroites, et non iargcs et foliacées.
MYRTACE.B. 591
EUGENIA. FERRUGINEA, Noh.
E. ramulis ferrugineis; foliis elliplico-lanccolatis, anilis, bre-
vissime peliolalis , inlogris, coriaceis, supernc iiitidis, subtus
lomentoso-ferrugineis , unain aut scsquiunciain longis, 4 6 lincas
latís ; pedunculis axillan'hus, folio dimidio brevioribus, solitarüs,
ferrugineis, ápice 3-floris; floribus sessilibus, et aliquando uni-
floris (floribus duobus evanidis); fructu globoso , crassilie grani
piperis, glabro; calycis limbo trúncalo, umbilicato, 1-3 spermo.
Crescit in Vuelta de Ahajo j communicavil dar. José María Va-
lenzuela.
Ohservations.
Les feuilles coríaces, ellíptíques, lancéolécs, aigues de celte es-
péce, d'une couleur obscuro, et couverles, á Icur face ínférieure,
d'un duvcl ras et de couleur ferrugineuse, sont aulant de carac-
teres qui servent a la dislinguer. Les pédooculcs, á peu prés
nioitiéraoinslongsqueles feuilles, porlcntáleur sommeltrois fleurs
scssiles. Quelquefois une ou méme deux de ees fleurs avortent, et
les pédonculcs sont alors unidores; mais la fleur unique est ordi-
nairement lalérale.
Celte espécc a quelques rapports avec VEugenia biflora, DC;
mais ses feuilles sont plus courles, ferrugineuses en dessous, et
sos fleurs sont sessiles au sommet du pédoncule.
EUGENIA JAMBOS.
Eugenia jambos , L., sp., G72. Delaunay, Herh. amat.,
1. 77.
Myrtus jambos y Kuntli iii Iltimb., Nov. gen., YI, p. 144.
Jambosa vidgaris , DC, Piodr.^ 111, p. 28G.
E. glaberrima : foliis lancoolalis, aculissimis, basiacutis, brc-
vissime pclíojatis, margine inlcgris ; íloribus niaximis, in cyma
pauciílora lerminali disposilis; calycis linibi laciniis i, oblusissi-
592 BOTANIOUE. PLANTliS VASCUÍ AIRES.
mis, latís, concavisj fruclu rosco calycis limbo corónalo, intus
pulposo, 1-4 spcrmo.
Colitur ubique in Ínsula Cuba.
Nomen vernaculum : Poma rosa.
Observations.
Originaire de l'Inde, VEugema jambos est cultivé dans toutes
les An tilles. C'est un arbre magnifique, qui se fait surtout remar-
quer par l'élégance de sa forme et la beaulé de son feuillagc tou-
jours vert et touffu. On mange ses fruils, qui répandcnt une
agréable odeur de rose, et dont la saveur est douce el parfumée.
II faulavoir soin de rojetcr les graines, qui sont acres el, dil-on,
malfaisanles. On le cultive surtout dans les Ierres franches et
humides, el dans les lieux exposés au soleil. C'est par le mojen de
ses graines qu'on le mullíplíe : elles doivent élre placees en Ierre
presque aussílól aprés qu'elles sont mures, car elles perdent rapi-
demcnt leur faculté germinative.
Je n'ai pas cru devoir adopler le genre Jambosa de Rumphius
et de de CandoUe , qui ne me parait avoir aucun caraclére de quel-
que valeur qui le distingue du genre Eugenia.
V. Pedunculis racemosocjmosispaniculatisi>e, aocillaribus
aut supremis terminalibus .
EUGENIA PIMENTA.
Eugenia pimenta , DC, Prodr.^ III, p. 285.
Myrtiis pimenta ., L., sp.^ 676. Swartz^ Obs., 202. Sloane,
Jam., II, t. 191, f. 1.
E. rarais pulverulento-cinereis j foliis oppositís, rarius supremis
subalternis, petiolalis, oblongo-ellíptícis, obtusiusculis, coriaceis,
glabris, subtus glanduloso-punclalis; petiolo unciali, semitereti,
pulverulenlo-cinereo; floribus parvulis in c^mam ramosam, pluries
tricholomam, dispositis ; ramis sublelragonis , pubenlibus; frucli-
bus globosis , pisiformibus , glabris , saepius bilocularibus, di-
spcrniis.
MYRTACE.E, 593
Crescit ÍQ Ínsula Cuba.
Nomina vernácula : Pimienta, Malaguetta , Poivre de la
Jamaíque, Toute-Épice.
Observation.
Cette bclle et utile espéce croit dans plusieurs des Anlilles : ses
fruils, recueillis un peu avant leur niaturilé completo, ont une
odeur forte el aroraalique, qui a la plus grande analogie avec celle
du giroflé; on les emploie tres fréquerament comme condimcnt
dans une foule de prcparations culinaires, non seulement dans les
Antilles, mais en Europe, parlicuüerement en Allemagne et en
AngleterrC;, oü Ton en fait une tres grande consommation.
EUGENIA VA.LENZUELANA, A^oh.
E. glabra : ramis teretibus ; ramulis subpilosis; foliis breviter
petiolatis, elliplicis, acnminalis, basi angustatis, coriaceis, superue
nitidis, giabrisj inlegris, sesquiunciam ad duas uncías longis, 12-
16 lineas latís ; pclíolo semicanaliculato , 2-3 lineas longo j flori-
bus parvulis , in cyniam termínalem, ramosam , pauciílorara dís-
positis, glaberrímis ; ramis (cjmaí) teretibus, glabris; cal^cís
limbí laciniis 5, valde inaiqualibus, duabus latioribus, obtusíssimisj
petalis 5; fructibus
Crescit in locis bumidis partís occidentalís [Vuelta de Abajo) ín-
sula} CubíE^ in meuse decembre floreos ; detexit ciar. J. M. Va-
ienzucla.
Nomen vcrnaculum : Pimienta.
Observation.
Cet arbre, de taillc raoyenne, cst voisin de l'cspccc precedente;
mais on l'en distingue de suíte par une foule de caracteres : ses
fcuíUes sont plus potitos el proporlionnolloment plus largos ; ses
fleurs sont beaucoup moins nombreuses : les rameaux de leur
cjme sont cjiíndríquos et non carros, glabros, ainsi que les
fleurs ; ccUes-cí m'onl oITcrt un cálice composé de rinq lobos tres
üíiégaux, dont deux beaucoup plus largos et tres oblus, ct cinq
BOT VL. VaSC. úx>
.>í>4 BOTAMQL'E. — PLANTES VASCULAIRES.
pétales. Par ees caracteres, notre plante appartiendrait done aii
genre Myrcia de de Candolle ; mais nous n'avons pu Irouver, pour
distinguer les deux genrcs Myrcia et Eugenia, des caracteres qui
eussent quelque valeur, et il nous répugnerait Irop de placer dans
deux genres dislincls deux arbres aussi voisins que VEugenia pi-
menta et VEugenia valenzuelana , parce que Tun a quatre pétales
elquel'aulre en a cinq. Dans le genre ü/j/rcm de de Candolle, notre
espéce se rapproche beaucoup des Mxjrcia coriácea ei acrisj mais
elle s'en distingue par quciques caracteres qui nous onl paru suf-
fisanfs pour l'en distinguer. Ainsi, daus notre espéce, les fleurs
sont forl pelites, de la grosseur de ceües de VEugenia pimenta, tan-
dis que dans le Myrcia coriácea eiles sont presque aussi grandes
que cellcs du myríe comraun .: la cyme esl plus courte que les
feuilles dans notre espéce ; elle est plus longue dans l'autre espéce :
les feuilles sont lisses supérieurement dans la premiérej elles of-
frent des ponctualions enfoncées dans la seconde. Quant au ilTí/r-
€ia acris, 11 difiere de notre plante par ses pédoncules comprimes,
sa panicule plus longue que les feuilles, et par les veines réticu-
lées que cellesci présenlent á leur face supérieure.
PASSIFLOREyE,
PASSIFLORA.
Passijlora, Juss., gen.", 397. DC, Prodr., III, p. 322.
Granadilla, Tournef., Inst., t. 123 et i 24.
Calyx pentaphyllus, basi indivisus, viridis aut coloia-
tus : pétala 5, rarius nuUa, ciim sepalis alfernantia et fauci
calycis inserta : corona duj)lex, tripiexve filamentorum vel
appendicum in parte calycis indivisa: disciis carnosus, la-
melliformis, fiindum calycis occupans : stamina 5, in gy-
nandropsi communi, centrali, columnaíformi, circa inser-
tionem pistilli terminalis sita : filamenta distincta : antlieraí
dorso affixse, oblonga;, saípins 4-loculares, sulco longitu-
dinali dehiscentes : ovarinm uniloculare, multiovulatum;
ovulis numerosis, trophospermiis 3 parielalibus , vix pro-
minulis, afíixis : styli 3, divaricati : stigmata 3, clávala :
fructiis carnosus, indebiscens, stipitatus : semina com-
pressa, sa^pius scrobiculala, arillo pulposo vestita : em-
bryo endospermicus, axilis : endospf iinitim carnosum.
Ilerbaj aut frulices scandcntes, cirrhosi. Folia ültcrna,
petiolata, stipulata, pctiolo glandulis donato aut nudo;
pcduncuíi exiraaxillarcs, uni-multiflori. Flores nudi aut
involucro saipius tripbyllo cincti.
596 BOTAMQUE. — PLAMBS VASCLLAIRES.
SECTio I. Poljantlia.
Pcdiinculi miiltiflori, mine bini cnm cirrho medio ^
nunc solitarii, ramosi, ñervo medio in cirrhiim desinente.
Involucrum nullum autminimum. Calyx 10-lobus. Caules
seandentes.
PASSIFLORA HOLOSEUICEA.
Passiflora holoserícea, L., Amoen. acad.^ \, p. 226 , f. 1 5.
Bot. ma^., t. 2015. Bot, reg,, t. 59. DC, Prodr., III,
p. 323.
P. molliter velutina : caule tcreli, ramoso 5 foliis pcliolatis, ova-
li-oblongis, basi oblusissimis el sublrilobisj lobis lateralibus vix
prominulis, intermedio oblongo, obtuso, basi argute dentalis ,
trinerviis j petiolo infra médium biglanduloso; petiolis axilla-
ribus, multifloris ; floribus parvulis, pubenlibus; fructibus globo-
sis, glabris, cerasi majorís crassitie.
Cfescit circa Canasi, Jagua^ etc.
Observation.
Espéce facilc á distinguer par le duvct fin qui recouvrc toutes
ses parlies, par ses feuilles ovales, allongées, a trois lobcs peu
marqués, par ses pédoncules axillairos portant cinq á six fleurs, et
par ses fruils globuleux de la grosseur d'une grosse cerise.
SECTio II. Cieca.
Calyx 5-lobiis. Involuerum nullum aut minimum. Pe-
dunculi 1-flori et cirrhi simplices, saepius ex iisdem axillis.
PASC1FL011E.E. o97
PASSIFLORA mínima.
Passiflora mmima, L., Amcen., I, p. 229. Jacq., Hort.
vhid.j, t. 20. Cavan., Diss., X, t. 2GG. DC, Prodr.,
III, p. 325.
Passiflora hedeiYicea , Lamk. non Cavan.
Passijlora paluda y L., Amoen., I, p. 218, t. 10, f. 2.
Plnm., Am., p. 73, t. 89. Ker, Bot^ i^^'^'g-, t* CCO. DC,
Prodr., III, p. 323.
P. caule tereti aut suhangulato, glabro; foliis peliolalis, ovali-
oblongis, acutis, inlcgris aut ovali-subtrüobis, glabriusculis , aut
margine et in nervis pubeolibus^ membranaceis ; peliolo'superne
biglantluloso; cirrhis siraplicibus ; floribus niinimis, palütle viri-
dibus; fruclibus globosis, pisiformibus.
Crescit in sepibus Ínsula? Cuba?, circa Canasi, Jagua, ele.
Ohservation.
Je reunís ici deux espcces dccrites par Linnc etadoptées córame
dislincles par lous les botanisles; mais, en exaniiuaiU un grand
nombre d'cchanlillons, j-ai pu reconnaitre qu'elles nc different
aucuncment : seulement dans la P. paüida on décrit les í'euilles
córame enlicres, tandis qu'elles sont trilobées dans la P. mí-
nima ^ raais j'ai Irouvc eos deux caracleros reunís sur un
raeme éciíanlillon. De Candolle dil que la P. minima esldépour-
vuc de glandes sur son pétiole; ce caraclére n'cst j)as exact , les
deux glandes y exislcnt, et Cavanilles, dans la figure (¡u'il donne
de celtc espece, les a tres bien représenlées. II existe dans les
Antilles uno espece Irés voisine de la P. minima , c'est la
P. suberosa ; elle en difiere par ses fleursun peu plus grandes, par
ses fruils ovoides, allongés et non globuleux, et par sos tiges á
écoFce subéreuse.
598 BOTANIQUE. -^ PLA\TES VASCUÍ AIRKS.
PASSIFLORA MULTIFLORA.
Passijlorn multifloJUj L., Amoen.y I, p. 221 , t. 10, f. 7.
Cavan., Diss., X, t. 272. DC, Prodr., III, p. 323.
P. ferrugineo-tomenlosa : caule tereti; folüs brcviter pctiolatis,
ovali-oblongis, acuUs, basi rotuiidatis aut subcordalis, margine
integris, reliculalis; pctiolo brevi, biglanduloso j cirrhis simpli-
tibus; floribus in axilla foüorum pedanculatis, fasciculalis, par-
vulis jfructibus globosis, pisiformibus.
Crescit in sepibus.
Ohservation.
Une tige etdes feuilles pubescentes , celles-ci allongées, aigues,
ontiéresj des fleurs petites, fasciculécs á l'aisselle des feuillesj des
fruits globulcux et pisiforrnes caraclérisení sufíisammcnt celte
espece.
PASSIFLORA PUBESCENS.
Passiflora pubescens , Kunth in Humb., No*^'. gen.j 11^
p. 132. DC, Prodr., III, p. 324.
P. pubcns : caule tereli, compresso; folüs pctiolatis , basi sub-
truncato-semiorbiculalis , lunato-bilobis; lobis divaricaíis^ oblon-
gis, acutisj coramissura lata, mucronata ; petiolo egiandulosoj
cirrhis simplicibus ; pcdicellis soiitariis.
Crescit in Ínsula Cuba.
Observation.
Jerapporte á celte espece un échantillon unique, malheureuse-
ment dépourvu de fleurs et de fruits, mais dont tous les carac-
teres s'accordent, du reste, avec la Passí/Iora pubescens delumth.
PASSIFLORE^. 599
SECTio III. Decaloha.
Calyx dceemlobus. Involucnim nulliim aut minimum
et a flore distans. Pedunculi uniílori et cirrhi siinplices ex
iisdcm axillis.
PASSIFLOUA RUBRA.
Passijlora rubra, L., Jmoen,, 1, p. 22, t. 10, f. 8. Ker,
Bot. reg., t. 78. DC, Prodr., III, p. 325.
P. griseo-pubens : caule gracili, subangulalo; folüs loogius-
cule peliolatis, latis, basi cordatis, bilobis, margine intcgris;
lobis semi-ovalibus, acutisj sinu lato, obtuso, mucronato j pe-
tiolis eglandulosis ; pedunculis solilariis; ovario birlo j fruclibus
subhexagonis.
Crcscit iu pluribus Ínsula? Cubíe regionibus, circa Jagua
( de la Osa. )
Observation.
On trouve cette espece dans presque loutcs les Antilles : elle
est voisinc de la Passíflora capsularis, L.; mais elle en diíTére par
ses fleurs plus pelites, scs fruits courls á six auglcs peu marqués,
el beaucoup pluscharnus.
PASSIFLOUA COIUACEA, Nob.
P. glaberrima : caule aogulalo, ramusoj folüs peliolatis, par-
vulis, profunde bilobis, margine intcgris ; lobis oblongis, obtusis,
sina lato, subacuto, superno nilidis, sublus S-ncrvüsj slipulis
selaceis, minirais; pcliolis eglandulosis ; cirrhis simplicibus ; pe-
dunculis solilariis, exlraaxillaribus , nudis ; sepalis obovali-ob-
longis, aculisi petalis minoribus auguslior¡ljust[uc> corona ínter-
GOO DOTANIQL'E. PLANTES VASCUrAlKIiS.
na membranácea , trúncala, tcnui, longitudinalitcr nervosa; ova-
rio sublriquclro, glabro.
Crescit iu ínsula Cuba.
Observation.
L'espéce dont nous venons de tracer le caraclere nous a paru
nouvelle : elle a quolquc ressemblance avec la Passiflorajpunctala,
L. ; mais ses feuilles sonta deuxlobes tres marqués et non tron-
ques á leur sommet, n'offrant aucune ponctualion a leur face
inférieure.
SECTio IV, Granadilla.
Involucrum sub flore triphyllum ; folioüs integris , den-
te tisve, non laciniatis. Calyx iO-lobus. Pedicelli l-flori et
cirrhi simplices ex iisdem axillis.
FoUis integris.
PASSIFLORA QUADRANGULARIS.
Passiflora quadrangularis, L., .?/:>., 1356. Jacq., ^m.,
t. 143. Cavan., Diss., X, t. 283. DC, Prodr., III,
p. 328.
P. glabra : caule quadrangulo; folüs petiolatis, ovali-ellipticis,
acutis, basi cordatis j petiolu 4-6 glanduloso ; slipulis foliaceis ,
ovali-acutis, integris j íloribus masimis, roséis.
Colitur ubique in horlis.
Observation.
Cette espéce est une des plus belles de tout le genre ; on la cul-
tive parlout dans les Antilles : ses fruits sont á peu prés de la gros-
seur d'un oeuf d'oie , d'uu jaune verdálre extérieurenient ^ leur
PASSIFLOnE.E. 601
pulpe, unpeu aqiieuse^ a une savcur douce, sucréo, un pcu aijírc-
Iclle. C'cst un fruit savoureux, tres recherchc et tres rafraichis-
sant.
FoUis lohalis , partitis, sectisve.
PASSIFLORA INCARNATA.
Passifloraincarnata, L., Amcen., I, p. 230, t. 10, f. 19.
Cavan., Diss., X, t. 293. DC, Prodr., 111, p. 329.
P. glabra : cauletereli; foüispeliolalis, profunde Irifidis; lobis
ovali-acutis, scrralis, glabris, iu nervis tantuní pilosis, basi acu-
tis, trinerviisj pctiolo piloso, versus apicem biglanduloso; pedun-
culis elongalis, unifloris ; slipulis miuimis, setaceis ; bracteis
serrato-glaudulosis j fructibus ovoideis, vix pubenlibus.
Crescit in sepibus insulae Cubse.
PASSIFLORA PEDATA.
Passiflora pedata, L., A meen., I , p. 233, t. 10, f. 22.
Plumier, Am., t. 81. DC, Prodr., III, p. 330.
P. subferrugineo-pubens : caule tcrcli , strialo ; folüs petiolalis,
pcdalü-7-digitalisj foliolis obovalibus , oblongis, acutis, basi au-
guslatis , margine denliculalo-scrratis; stipulis semiovalibus ,
externe dentatis, interne inlegris ; pcliolis versus basin biglan-
dulosis 5 pedunculis unifloris; floribus magnis j foliolis involucri
disseclo-cilialis.
Crescit ín \ueUade x\bajo, niense novembre llorens; don J. M.
Valenzuela.
Observation.
Belle espccc, parfaitemcnt caraclérisée par ses fcuilles conipo-
sées de sept folióles disliucles, pubescentes oí conime ferrugi-
ncuscs sur les deux laces, par son involucre coniposé de Irois
G()2 nOTANIOUE. PLANTES VASCUI.AIUES.
folióles ovales, tres larges, découpées en laniéres tres fines dans
leur contour.
SECTio V. Dyosmia.
Involucrum sub flore triphyllum; foliolis in lobos seta-
ceos, ápice glandulosos multifidis : calyx 10-lobus : pedi-
celli solitarii : fructus subcapsularis.
PASSIFLORA CILIATA.
Passiflora ciliata, Ait., Kew., III, p. 310. Curtis, Bot.
mag., t. 288. DC, Prodr., III, p. 331.
P. glabra : caule tereti ; foliis petiolatis, ovali-acutis. basi sc-
miorbiculalis autsubemarginato-cordalis, margine subdentalis ;
dentibus raris, inaqualibus, ápice subirilobis 5 lobis lateralibus,
parum disünclis, intermedio acuío ; slipulis scmisagittalis, acutis-
simis, dissectis; petiolis eglandulosis; pedunculis elongalis^ uni-
floris; fruclibus globosis, glabris.
Crescit circa Canasi j mense julio flores fruclusque
gereas.
Observation.
II existe bcaucoup de ressemblance entre cette espéce el la P.
fcetida, L., qui est tres commune dans presque toutes les An tilles;
mais la P. ciliata est glabre, l'autre est velue et presque his-
pide.
TÜRNERACE^.
TURNERA.
Turnera, Plum., geji., p. 15, t. 12. L., gen,, 376. Gacrln.,
. Fr., I, p. 366, t. 76. DC, Prodr., III, p. 346.
Calyx tubulüso-infundibiiliformis, 5-fiílus, ccqualis, lobis
praífloi alione iinbricatis. Pétala 5 , summo tubo inserta et
lobis calycinis alternantia, praifloratione imbricato-con-
torta. Stamina 5, distincta, versus basin calycis inserta :
anlbera? oblonga.*, büoculares, introrsae, sulco longitudinali
dehiscentes. Ovariiim ovoidcum, sessile, 1-loculare, ovulis
numerosissimis, tropbosperniiis tribus parictalibus, nuil-
liserialim insertis. Styli 3 recti. Stigniata multifida, pcni-
celliformia. Capsula globosa, unilocularis, polyspernia , ab
ápice usque ad médium 3-valvis, valvis medio semiriiferis.
Semina oblonga, obovoidea , arillo laterali, foliiformi se-
mitecta. Epispermium crassiusculum, testaceum. Endo-
spermium carnosum. Embryo axilis, homotropus , in
centro endospcrmii : radícula teres, oblonga ; cotyledones
oblonga? , obtusaí.
Herbai aut sullrutices pubentes, uec urentes. Tolia
alterna, estipulata, dentata aut pinnatisecla. Flores axilla-
GOi BÜTANIQLK. PLANTES VASCULAIUIÍS.
res, aut pedunculi cum petiolis, coaliti ápice aiit in medio
bibiacteolati.
TÜRNERA ÜLMIFOLIA.
Turnera ulmifolia , h., sp.^ ed. 1, p. 965. Sloane, Jam.,
I, t. 127, f. 4, 5. DC, Prodr., III, p. 346.
T. foliis petiolatis, oblongo-lanceolatis, ápice basique aculis,
margine acule serratis, basi biglaüdulosis ; florihus luleis, magnis,
solitanis, breviter pedunculalis 5 pedúnculo cum petiolo coalilo;
bracleolis 2, oppositis, serralis, basi biglandulosis; capsula ovoi-
dea pubenli.
Crescit circa Guanabacoa, Guanimar, etc.
Nomen vernaculum : Marilopes.
Observation.
Gelte espéce est coramune dans presque toutes les Antilles ; oa
la trouve aussi sur le contiuent américain.
PIRIQUETA.
Piriqueta, Aiiblet, Guf.f I, p. 298, t. 117. Juss., gen.^
295. Kunth in Humb., Nov. gen,, VI, p. 127. DG.,
Prodr., III, p. 348.
Burghartia , Necker.
Calyx campanulatus, quinquefidus, coloratus, deciduus.
Cerolla 5-petala ; petalis oblongis, imguiculatis , sequalibus
aut subinaequalibus. Stamina 5, libera^ cum petalis ad ca-
lycis partem inferiorem inserta. Ovarium sessile, superum,
unilocLilare, multiovulatiim ; ovulis crebris, trophosper-
miis tribus parietalibus, insertis. Styli 3, profunde ( fere
TÜRNEUACE.Í. 605
iisque ad basin) bipai lili. Sligniata 6, terminalia, flabellato-
multirida. Capsula unilocularis, polysperma, fere usque
ad basin trivalvis. Semina crebra, scrobiculata, ariilata.
Ilcrba), stclhilato-piloscE. Folia alterna, serrata, glan-
diilis stipulisque destilMta. Flons ílavi, articulali , axil-
lares et racemum simplicem, terminalem eíTormantes.
Observation.
Ce genre est tres voisin du Turnera ,• il en différc surtout par
son cálice non tubuleux , par ses trois stj les divises presquejus-
qu'a la base, et par sa capsule, qui s'ouvre en Irois parlies pres-
que completes.
PIRIQUETA JONIDIOIDES , A/ob.
P. caule erecto, ramoso, piloso j foliis alternis, subsessilibus,
lanceolalis, acutis, distanter et obtuse serralis, praiseriira sublus
stellalo-pilosis; floribus in axilla foliorum solilariis, quasi race-
mum simplicem, foliusum efformantibus ; pedunculis pilosis, gra-
cilibus, supra médium arliculatis , ebractealís ; caljcis laciniis
lanceolalis, acutis ; potalis unguiculalis, oblongis, oblusis ; cap-
sula pyramidato-triquclra, pilosiuscula, fere usque ad basin 3-
valvi : arillo brevi, foliáceo, unilateral!.
Crescit in sabulosisinsulíE Cuba?.
Ohservalion.
Cette espéce a tout ;i fait le port du Turnera cistoides, L., que
je ne connais que par les figures de Sloane et de Plumier j niais,
d'aprcs la description donnée par Swartz, obs. p. 117, le Turnera
cistoides appartiendrait bien réellement au gcnrc Turnera : notrc
plante , au contrairc , nous a offert tous les caracteres du genrc
Piriqueta, oü elle conslilue une espece cerlainemenl nouvelle.
CÜCUUBÍTACE^.
TRIBUS PRIMA.
CUCURBITEjE.
Cirrlii laterales, stipulares : flores hermaphrodili, dioici
autmonoici; slaminiim antheris linearibus, flexiiosis : ova-
rium 3-loculare.
CUCUMIS.
Cucumis, L., g-e/2., n. 1479. Gajrtner, Fr., t. 88. DC,
Prodr, llí , p. 299.
Calycis limbus 5-partitus : lacinüs eequalibus, siibula-
tis : pétala in coroUam pseudomonopetalam, campanulatam
coalita : in masculis stamina 5 , triadelpba : connectivo
supra antheras prominulo : in femineis stigmata tria,
crassa, bifida. Peponida tiilocularis, oblonga, teres aut
globosa; cortice laivi aut riigoso-rimoso : semina ovata ,
compressa, latvia, non marginala.
Herbaí diíTiisíe, cirrbosae; flores lutei , monoici.
CLCIRBITACF.*. 607
CUCUMIS MELÓ
Cucumismclo, L., j/?., 143G. DC, Proclr.^ III, p. 300.
C. caule humifuso, scabro_, cirrhifcroj folüs rolundalis, an-
gulatis, pctiolalis; floribus masculis, tubo cal}c¡s campanulato, 5-
fido ; staminibus inclusis ; anlhen's conncctivo brevioribus ; in
fomineis ovario ovoideo, hirto; stigmalibus crassis, bilobis; fruc-
libus coslalis, lavibusaut verrucosisj carac rosca aut flavescente,
dulci, saccharata.
Colitur in hortis.
Observaíion.
On cultive dans les diverses parlies de Tile les mcilleures va-
rietés de mcion.
CUCUMIS SVTIVUS.
Cucumis satívus, L., sp.^ 1437. DC, Prodr., III, p. 300.
C. caule scabro, cirrhifcro; folüs cordatis, obscure 5-lobis, pc-
liolatis j floribus breve pcdunculatis, subternis, majusculis; flo-
runí masculorum tubo caljcis tubuloso-campanulalo; limbo
patente, deflexo,- petalisacutiusculisj fructibus oblongis, subtri-
quctris, per maturitatem sublaevibus, SíEpe nitidis j carpellis inlus
distinctis, subseparabilibus. DC, 1. c.
Colitur in diversis insulse Gubaercgionibus.
Nomen vernaculum : Pepino.
^^/■■'
C08 BOTANIQL'E. PLANTES VASCCLAIRES.
CUCUMIS CITRULLUS.
Cucumis citrullus y DC, Prodr., III, p. 301.
Cucúrbita ciiruUus y h.,sp.y\h^h.
C. valdcpilosus : caule humifuso, cirrhifero; folüs oblusepio
nátisectis, subglaucescentibusj lloribus solilarüs, unibraclealis;
braclea oblonga -, fructibus subglobosis, glabris, stcllalo-raacu-
lalis. DC, I. c.
Colitur in Ínsula Cuba.
Noraen vernaculum : Sandia.
LUFFA.
Luffa, Cavan., Ic,\, p. 7, t. 9. DC, Prodr., III , p. 302.
Cucumeris et Momordicce sp., AuctoPc
Flores masculi, paniculati, lutei; calycis tubo hemi-
spheerico; laciniis tubo longioribus. Pétala libera, ruptura
báseos decidua.: stamina 5, non coalita; antberis valde
flexuosis : flores feminei, solitavii, calycis tubo oblongo-
clavato; laciniis tubo brevioribus : stamina subabortiva :
stií^inata reniformia : peponida ovata, trilocularis : semina
basi biloba, reticulata. DC , 1. c.
LUFFA ACUT ANGULA.
Luff'a acuíangula, Seringe in DC, Prodr. ^ III, p. 302.
Cucumis acutangulus , L., sp., 143G. Rumph., Amb., V,
p. 408, t. 149.
L. caule lorliii; folüs cordaüs, subquinquelobis, acute den-
lalis j cirrhis indivisis aut 2-3-fidis ; fruclu clávalo , deccmangu-
latOj apico laciniis calycinis linearibus corónalo 3 corlice duro 5
CLCI'HBITACE.E. 609
sominibus [)lan¡s, oMüngo-rolundiílis, inalurilale nigris, nilen-
übus. DC, 1. c.
Colilur in ínsula Cuba.
Observation.
On niange quciqucfois ses fruits, qu¡ sont d'une savour fa
•X
On se scrt de sa pulpo comnic cosmélique : elle cst ratVjjáíj^'i^^^r'''^'^
sanie; on en froltc les diverses parlies du corps. /f / '^ ^ *£^-*
BRYONIA. V^ÍT;; ..,on t^> >
Brjonia , L., sp., n. 1480. Gaerln., Fr., t. 88. DC,
Proíir., III, p. 304.
Flores parvuli, monoici autdioici : in íloribus masculis,
calyx campaniilatus , 5-dentaíus; corolla snbroíata ; sta-
mina triadelpha; antheris connectivo longioribus; in fe-
mineis, calycis limbi laciniis longioribus ; stigmalibus bipar-
titis, pilosis : peponida pisiformis, ob'gosperma : semina
ovala, compressa, margínala.
Ilerbíe scandentes : cirrbi simplices auldivisi.
BRYONIA AMERICANA.
Brjonia americana, Lamk., Dict.^ I, p. A98. DC,
Prodr., III, p. 307. Plum., í/j., III, Icón. y G6.
G. caule angulalo; foliis cordalis, obsolete Iriloltis, angulalis,
margine subintogris aut dentatis, scaberulis ; fruclibus ovalo
globosis ; scminibus planiusculis.
Crescit in sepibus insulse CubíB.
Observation.
Celte espece vario boauroup dans la grandcur ct la figure d.-
ses feuilles. Kllcs sonl loujours [irofoiulóincul écbancrécsen coeur
BOT. PL. ViSC. 39
6t0 DOTANIQUE. PLANTES VASCDLAIKES.
Lrllobcos; mais (anlAt les lobcs sont ontiers, tantót ¡Is sont denles,
rl á donts souvcnl tres aigui'S el comme épioeuses.
BRYONIA RACEMOSA.
Bijoiiia racemos a , Swartz, Prodr., IIG. Ibid., Fl. Ind,
occid., II, p. 1148. ÜC, Prodr.y III, p. 308. Plum.,
Jni., 83, t. 97.
B. foliis basi cordalis, palmati aut digitalo-quinquelobisj lobis
aculis, augulalis, subscabcrulis, superioribus In'lobis integrisve ;
pedunculis folio longioribus, ápice subcorjmbosis, paucifloris ;
f ruclibus ovatis.
Crcscit in sepibus circa Cabana ; mcnse octobre florens.
MOMÓRDIGA.
Momordica, L., gen.^ n. 1477. Gaertn., Fr., II, p. 48,
t. 88, f. 4. DC, Prodr., 111, p. 311.
Flores lutei ant albi, monoici, bracteati : in masculis,
calyx 5-fidus : corolla 5-partita, subcampanulata : stamina
5, triadelpba; in feminis, stylus ápice trifidus : stigmata
3, emarginata. Fructus globosus aut ovoideus, carnosus ,
polyspermus, matuiilate elastice dissiliens : semina coni-
pressa.
MOMÓRDIGA BALSAMINA.
Momordica balsamina, L-, sp.^ 1453. Lamk., ///., t. 794,
f. 1. DC, Prodr., III, p. 311.
M. glabriuscula : foliis breviler petiolalis, orbiculato-renifor-
niibus, 5-lobis, quasi undulatisj lobis acule inciso-denlatis; fio-
Ct'CURBlTACEiE. 6il
ribus solitarüs, axillaribus, masculis longiusculc, fcmineis brcvi
ter pedunculatis; fructibus ovoidois, angulatis, ápice bayique
allcnuatis, luberculaüs, lateraliler rumpcntibus.
Orta ex India, in scpibus subsponlanca.
CUCÚRBITA.
Cucúrbita j L., gen., n. 1478. GtTrtn., Fr., \\ , \). 49,
t. 88, f. 5. DC, Prodr., III, p. 316.
Flores monoici : in masculis, calyx eampanulatus, qiiin-
quefidus : coroUa campaniilata, 5-fida ; f-tamina monadel-
pha; antheris approximatis , subcoalitis : in femineis ,
sligmata 3, crassa, reniformia : peponida magna, carnosa,
polysperma : semina compressa, marginata.
Species hujusce familiae maximae.
CUCÚRBITA MÁXIMA.
Cucúrbita máxima, Duchéne in Lamk., Dict.^ II, p. 151 .
DC, Prodr., III, p. 316.
C. foliis cordatis, rug-osissimis; peliolis hispidis ; tubo calycis
obnvalo, in eolio brevi dcsinontc; fruclibus globosis, subdepressis,
lutcis, rubris vel virenlibus. DC, I. c.
Coh'turin Ínsula Cuba.
Obscrvaiion.
On cultive dans Tile de Cuba, conimc daus presque lous les pays
chauds ou temperes, non seulcmcnt le Cucúrbita máxima, inais
los Cucúrbita melopepo et Cucúrbita pepo, donl los IVuils, do forme
et de coulcur varieos, fournissciil un alimonl agréablo dan quel-
qucs varietés.
61:2 BOTANIOUE. PLAMl-S VASCL'LAIRES.
TRIBUS U.
SICYOIDE^.
Staminum antlieris linearibus, [flexuosis. Ovarium iini-
loculare, uniovulatum.
SECHIUM.
Sechium, L., gen., n. 1482. DC, Proclr., III, p. 313.
Flores lutei, monoici : in masculis, calyx campanulaíus,
semiquinquefidiis : corolla rolata, patens, foveoüs 1 0 necta-
riferis intra tiibunn excávala; slamiiia 5, monadelpha; an-
theris distinclis : in feminis, ovarium obovatooblongum,
5-sulcalum, uniloculare, uniovulat' m : stylus brevis ;
stigma crassum , heniisphsericum , 5-siilcatuin : pepón ida
carnosa, 5-sulca , oblonga, unilocularis, monosperma:
semen magnum , inversum , ovato-compressum : episper-
mium coriaceum.
Observation.
Le genre Sechñtm ne différc, par aucun careciere, du genre
Sicyos, si ce n'cst par son fruil beaucoup plus gros et pluscharnu
et par la prcseoce de dix fossettes nectarifércs á la baso de la co-
roUc; mais les organes sexuols sont les niénies, et surtout lastruc-
turc si singuliére de Tovaire, á aneseule loge, contenaüt un seul
ovule pendant, forme un caractere quí rapproche encoré ees
deux gen res.
CL'ClRBITAf.Kiv. ÜH
SECIHUM KDULE.
Sechiuní edulc , Swartz, FL. huí. occid., II, p. 1 150. DC,
Prodr., III, p. 313.
Sicfos ediilis, Swarlz, Prodr.y 116. Jacq., Ain., 258,
t. 163.
F. radicc crassa, pcrcnni ; folüs pctiolalis, cordatis, anf^ulosis,
planis, aspcrulis; cirrhis Irifulis ; íloribus axillaribus, t'ciniíieis
solitariis, masculis in raccmuin longum disposiUs; bacca subpw
riformi-oblonga, angulis 5 oblusis, Síepe muricibus parvuüs, ík-
nocuis conspersa, carnosa, monosperma.
Crescit et colitur iii ¡nsula Cuba.
Nomon vernaculum : Chayóte.
Observatt'ons.
Cctte plante presente une particulariíé romarquable : son em-
brión germe et se développe, tandis que la graine est encoré ren-
ferméc dans l'inléricur du péricarpe. Le soniniel du fruit se fend,
el la radiculc s'échappc et s'enfonce dans le sol. Bicnlót la geni-
mulc s'allonge, les dctix cot}'l¿dons restant rcnj'ermés dans le
péricarpe, peu a peu la tigc se développe , tandis que le fruit se
détruil pctil a pelit par la pulréíaction.
On distingue a Cuba deux varietés de cctte plante : Pune, nom-
niée simplcment (Ámjüle, a des fruits d'en virón 4 pouces de lon-
gueur, armes d'aiguillonsplus'ou moins nombreuv ; Pautre, qu'oii
appelle Chayóte frunces, est plus petile el généralenu-nl dépourvue
d'aiguillons. Lacbair de ce fruit est assez fadc; ccpcndant on en
fait un tres íréquent usagc dans Puede Cuba.
HOT. II.. V.ISC. *;)^
C, I V ÜOTAMOl'I^. — PI.AMICS VAS<:i;i.AIIU-.S.
TRIBI s m.
TRICERATIjE.
Staminum antheris globosis, 1-locularibus ; styli 3 dis-
tincti : ovarium uniloculare, uniovulatum.
TRICERATIA, Noh.
Calyx cum ovario infero coalitus : limbiis parvulus,
o-partitus, patens : laciniis ovali-acutis, sequalibiis : pe-
tala 5, sequalia, patentia, oblongo-lanceolala : stamina 5,
in disco epigyno inserta, cohortes 3 eíTormantia , unum
solitarium et quatuor paria 2 constituentia : singula ex
anthera ovoidea, siibsessiii , decumbenti, uniloculari et
secundum longididinem dehiscente conslantia : styh 3,
divaricati : stigmata non a stylis dislincta : ovarium uni-
loculare , uniovulatum; óvulo ex ápice locuH péndulo,
podospermio brevi , crasso, suíTulto : bacca parce car-
nosa, pisiformis , ápice umbilicata, tennis, 1-iocularis,
monosperma , indehiscens : semen globosum , inversum :
cpispermium dúplex; exterius durum, fragüe, rugosum,
hilo superiori transverse lineari notatum; interius tenuis-
simum : erabryo epispermicus : cotyledones hemispheerica?,
carnosae : radícula inconspicua punctiformis; gemmula
compressa, subtriangulari.
Herbae scandenles, cirrhosee : folia alterna, peliolata ,
cordata, obsolcte triloba; cirrhi laterales, divisi; flores
minimi, hermaphroditi, herbacei, in racemum ramosum,
pedunculatum dispositi.
Observations.
Le genro qnc nous vcnons de décrire sous le nom do Triceratia
nous parail bien nouvrau : ¡i apparlicnt a ce pcti( groupe de la
cicuRuiiAf-i :.t. GlÓ
famille des Cucurbilacéos dont l'ovaire, uniloculaire, conlient un
seul ovule attaché el pemlant au íommot fio la loge ; raais ¡I est
fort dislinct des dcux gciiros Sicijos ot Sechiuní^ (jui offreut cello
organisalioii. Ce qui dislinguo surloul nolre gonro, c'cst une
coroUo formée de cinq pélales étalés plus grands que les divi
sions du limbe calicinal; c'cst un disque épigjne deprime a son
centre, découpé en cinq pans dans son contour : c'cst sur ce dis-
queque sont ¡nscrées les cinq étaminesgroupées en Iroisfaiscraux,
(leux composés, chacun,dedcuxétaniines rapprochées, el un forme
d'une étamine unique. Ces élainincs onl une slruclure qui n'esl
pas cello qu'on remarque ordinairement dans les plantos de la
famille des Cucurbilacéos ; elles sont presque scssilcs, composées
d'une anlhére presque glubuleuse, á une seuie logo, ofírant un
sillón profond sur leur face anlérieure el s'ouvrant par touto la
longueur de ce sillón. Un caraclére encoré tres remarquable, c'est
l'existence de trois sljles dislincts, longs el gréles, cvlindriques.
Ce caraclére n'exisle dans aucune cucurbilacée a ma connaissancc.
Le fruit est pisiforrae, assoz semblable, pour la forme el la gros-
seur, á celui du genre Jlnjunia- il conlient une seule graine arron-
die, recouverte par deux léguments, l'un extériour, cruslacé el
fragüe, Tautre interne, tres minee et d'une tointe verdálre. L'em-
brvon se compose de dcux gros colylédons extrémement épais ,
charnus, offrant une radicule a peino dislincte.
Col ensemble de caracteres conslituo non-seulement un genre
parfaitement nouveau dans la famille dos Cucurbilacéos, mais une
tribu tout á fait dislincte a cause de la formo globulouse de ses
anlhéres, de son disque épig^'ne et de ses trois stj'les dislincts.
TRICERATIA BRYOMOIDES, Noh.
TAR. XI. IV '2).
Descnplio.
Caulis berbaceus, gracilis, sarmonlosus, cirrhosus, angiilaUís,
piiosus, ramosns.
Folia alterna, petiolata, cordata, acula, obsoleto triloba, in
margine integra, ciliata, «íepius palmatim 7-nervia, piioso-piiben-
(Jin norVMQUli. PLANTES VASCULAiKES.
lia, 3 poUicPS ionga, v¡x 2 polüccs lala : peliolus 1-2 [tolliccs
loHíjiis, scmilercs,
Cirrhi ad basin folü lateralis solilarü, valde gráciles, ramosi.
Flores minimi, virides, Ijrevissiiiie pedicellati, herinaphrodili,
raccmosi; racemo ramoso, loiigitudinc foliorum; ramis divarica-
lis, paucifloris, sublomen tesis.
Caivxcum ovario coalitus : limbus slellato-explanatus, 5-parl¡-
(us; laciniis ovali-acutis, margine cilialis , aequalibus.
Peíala 5, cum laciniis calycinis allernantia iisque duplo lon-
giora, ovali-lanceolala, acula, margine subundulata, circa dis-
cum cpigynura inserta.
Stiiraina 5, in 3 cohortes disposila, scilicel unicum solilarium
et qualuor in paria 2 approximata, in disco applicala et subsessilia
ex anlhera ovoidea suico longiludinali exarala, uniloculari el
secundum longitudinem dehiscente conslanlia : in pare utroque
anllierse binfe approximatse et androphoro brevissimo vix discer-
uibilí sufl'uUae.
Discus epigynus, depresso scutelliforrais, carnosus , in ambilu
subpentagonus, centro depressus : slyli 3, filiformes, erccto-di-
\ergentes, pelalis paulo breviores : stigmata a stylis indislincta.
O'/ariuin inferum, ovoideum, pilosum, uniloculare, uniovula-
tum : óvulo ex ápice loculi péndulo, podosperrnio brevi, crassius-
cu'.o, suffullo.
Fructus baccatus, pisifurmis, ovoideus, limbo calycino minimo,
non auclo umbilicatus, parce carnosus, pubescens, iinilocularis,
irionospermus , indehiscens.
Semen unicum globosum, ex ápice bjculi pendulum, sessile :
epispermium dúplex ; exlerius crustaceum, tenue, fragüe, ex-
terne rugosulum, nigrum jiníeriusmembranaceum, tenuissimum,
viriíiuluin : fascicnlis vasorum tenuissimis, saípius 6 , a basi diver-
genlibus noialum : embryo epispermicus, homotropusj radicula
vix conspicua : couledoues hemispheericee, crassissimae ; geramula
Ínter cotiledones subtriangulari, fissa.
Grescit in sepibus insulíB Cuba?.
EXPLICATION DES FIGURES DE LA PLANCHE XLIV (2).
1. Fleur enlieretrés grossie. 2. La partiesupérieure de la fleur
poiir faire voir la posilion et la propoilioii des orgauesqui la com-
CÜCUKBHACE.E. () t 7
posent. 3. Ovair.fi fcndu longitudinaloment pour faire voir l'ovule
unique qui pend du sommet de sa loge. 4, Dcux des étamines
rapprochées par paire. 5. Une des élamines ouverte. 6. Deux
étamiues vues de profil montrant qu'ellcs ont un supporl commun
excessivemenl court. 7. Fruit enticr tres grossi. 8. Graine en-
tiére. 9. La méiüc dépourvuc de son (égunient exlérieur et mon-
trant les fiíisceaux vasculaires sur le tégumcnt interne. 10. Em-
brión vu decóté pour montrer l'épaisseur des colylédons. 1 1 . Base
d'un des cotjlédons montrant la radicule et la gemmule.
PORTULACEiE.
TRIANTHEMA.
Trianthema , Sauvages, Meili., p. 127. L., gen., n. 537,
DC, Prof/r., III, p. 351.
Zalejay Burm., Fl. Ind., p. 110.
Rocama et Papularia, Forsk., JEgj'pl., 69 et 71 .
Calyx subtubulosus, pentasepalus : sépala basi inter se
et cum ovario coalita, erecta, sub ápice mucronata : pétala
nulla : stamina 5-10, rarius plura, libera, imo calyci in-
serta, per paria aut per phalanges disposita : ovarium ima
basi adnalum, ápice oblique truncatum, biloculare, ra-
rius uniloculare : ovula in loculis pauca auí solitaria , dis-
sepimento vel parieti a basi ad médium funiculis inaequilon-
gis inserta, ascendentia vel péndula : capsula subcylindrica
vel turbinata, ápice truncata, 1-2 locularis, oligosperma,
circumscisse in duas valvas superpositas dehiscens; valva
superiore ápice incrassata et indurata; semina subrugosa,
in loculis subsolitaria aut plura, septo evanido subparielalia,
reniformia.
Herbae aut suffrutices, saepiushumifusi, subcarnosi : fo-
lia opposita, basi membrana tenui, vaginaeformi instrucfa:
flores axillares.
PORTÜLACK^. 619
TRIANTHEMA MONOGYNA.
Trianthema monogyna ^ L., Maní., 69. DC, Pl. grass.,
t. 109. Lamk., ///., t. 375, f. 1. DC, Prodr., III,
p. 352.
T. caule herbáceo, humifuso aut ascendente, terete, tubercu-
lalo ; folüs opposilis, obovali-spalhulalis, oblusissimis, pelíolatisj
peliolo basi alato ; ñervo medio subtus piloso ; floribus axillaribus,
sessilibus; fruclihus oblongo-leretibus, quasi in subslanlia axillíB
raraorum semiimniersis; válvula inferiorc longiori , pohspernia ;
superiore trúncala stylo laterali nótala, oligusperma^ seminibus
nigris , sublamellalis, reniformibus.
Crescit circa Havanam, loco vulgo dict Campo de Marte ; men-
sibus julio et augusto florens.
Ohservation .
Celte cspéce m'a offert un caraclére singulier ; ses flcurs sont
solitaires et sessiles aux aisseües des feuilies el plus souvent des
rameaux ; comme ceux-c¡ s'ouvrentá angle tres aigu etsont, par
conséqucnt, tres rapprochés l'un conlre l'aulre a leur base, ils
pressent forleraenl conlre la pjxidc dont la parlie inféricure
semble avoir penetré dans la subslance mémc des deux ra-
meaux.
PORTULACA.
Poriiilaca, Tournef., Inst., t. 118. Juss., gen., 312. DC,
Prodr., III, p. 353.
Portulaccü sp., L.
Calyx tubulosus, subcompressus, ima hasi cum ovario
adbíjercns, biparlilus , circiimscisse deciduus : pétala 4,
libera aut Ínter se basi coalita : stamina 8-15, libera, imae
corolla3 inserta : ovarium sa^pius semiinfcrum, iiniloculare,
multioviilatum : ovula numerosa, tropbosperniio centrali
G20 BOTAMQÜE. PLANTES VASCüLAinES.
aíTixa, podospermüs filiformibus suíTulta : stylus simplex :
stigraata 3-8 , subfiliformia : capsula circumscissa , glo-
bosa, 1-locularis, polysperma : semina numerosa, subre-
nifoi mia , podospermio instructa et in trophospermio
centrali affixa : embryo annularis : endospermium subcar-
nosum cingens.
Herbse humifusae, carnosas : folia alterna, integerrima ,
basi semiamplexicaulia : flores axillares.
PORTULACA MICROPHYLLA, Nob.
P. caule huraifuso, ramosissimo , articúlate; arliculls pilis
longis, albi'dis cinctis ; foliis alternis, supremis subverlicillatis,
minimís, spalhulatis, carnosulis ; floribus solilariis, terminalibus,
pedunculatis ; involucro basi cupulalo, margine trúncalo et
piloso, et foliolis 4 verticillalis, reticulatis, persistentibus cincto;
seminibus globoso-reniformibus, nigris, scrobiculalis.
Crescit in ¡nsula Cuba.
Observation.
Je regrette beaucoup de n'avoir observé cette singuliére espéce
qu'en fruit, car je suis tres porté á croire qu'elle devra former un
gcnre dislinct, quand on connaitra bien sa fleur ; elle a lout á
fait le port du Portulaca pilosa, L.; mais elle est beaucoup plus
pelitc dans toutes ses parties, et scs feuillcs sont planes, courtes et
spatulécs. Les fleurs sont solitaires ct terminent les rameaux.
Chiicune d'elles est cnvironnée par un doublc involucre : l'un
inférieur, en forme de cupule , tronqué dans son contour, qui
porte une rangée circulaire de poils biancs, analogues á ceux
qu'on observe sur les articulations de la tige á la base de chaqué
feuille ; l'autre, supéricur, naissant du bord libre du premier, se
compose dequalre folióles réliculées, colorees, ovales, aigues et
persistantes. Le cálice se compose de deux folióles allongées et
persistautes avec la corolle sur le fruit, et s'en détachant avec la
valve supérieurede celui-ci j la valve inférieure est soudée exté-
rieurenient avec l'involucre enlier et cupuiiforme dont nous
avons parlé.
PORTULACEyE. 621
SESUVIUM.
Sesui'iiim , L., gen., 624. Lamk., ///., t. 434. DC,
Prodr.y III, p. 453.
Calyx 5-partitus, persistens, aestivatione quincunciaüs :
])etala iiulla aiit paiica ; stamina numerosa , 1 5-30 inaequa-
lia, fauci calycis inserta, uniserialia : filamenta basi planius-
cula ; antherae minimae, basi cordatée, biloculares, lociilis
siilco longitudinali dehiscenlibus : ovariiim sessile, libe-
rum, Iriloculare : ovula numerosa, trophospermio axili,
mediantibus podospermiis filiformibus inserta. Stigmala
3-5, filiformia : capsula membranácea, calyce persistente
cincta et tecta, 3-locuIaris , ioculis polyspermis, versus
basin circumscissa ; tropbospermiis cum válvula inferiore
persistenlibus; válvula superiore longiore, subconica : se-
mina numerosa, nigra, laevia, subreniformia : embryo un-
cinato-curvatus.
HerbcC carnosas, glabrae, diíTusae, in locis maritimis
crescentes : folia opposita, integerrima, basi membranula
juncta : flores exiliares, pedicellali.
Observation.
Par son port et tous ses caracteres, ce geore appartient l»ioii
ccrlaincnicnt a la famille des Portulacées et non á celle des Fi-
cüídécs dans laquclle do Candolle l'a place. II tient, en qucique
sorte, le milieu entre les genres Trianthema ct Portulaca,- il a les
feuilles opposces et reunios par une membranc a leur baso, coinnie
(lans le premier. II en différe ainsi que du second par ses étaiuines
nombreuses, par son ovaire cotiiplótcmont libre, a trois loges, et
par la valvesupérieurc de son fruitconiquo et complótonionl mcm-
braneuse el non ópaisse el subéreusc comnic dans le Trianthema.
6i)0 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
SESUVIÜM PORTULACASTRUM.
Sesuvium portulacastrum, L., sp., 446. Plum. ed. Burm ,
t. 223, f. 2. Jacq., Jm., t. 95. DC, Prodr., III,
p. 453.
S. foliis elliptico-oblongis, planis, basi scnsim anguslalis ,
subaculis^ floribus axillaribus, pedunculalis aut subsessilibus ;
stigmalibus 5.
Crescit in marilimis insulae Cubse.
SESÜVIUM REVOLUTIFOLIUM.
Sesuvium revoluti foUiim, Ortega, Dec, p. 1 9. DC.^Prodr.,
III, p. 453.
Sesuvium portulacastrum, !¿ Sims., Bot. mag., t. 1701.
S. foliis ovato-oblongis, margine revolutis; floribus sessilibus.
DC, 1. c.
Crescit in marilimis insulee Cubse.
Slamina numerosissima : sligmata 5-6 : folia subglauca, ncc
ut in S. portulacastro intense viridia.
SESUVIU3I MICROPHYLLUM.
Sesuvium microphjllum , Willd., Enum.^ 521. DC,
Prodr., III, p. 453.
S. spathulatum^ Kunth in Humb., Nov. gen., VI , p. 87.
S. foliis oblongo-spathulatis, obtusis, basi pcliolalis ; floribus
solitariis, axillaribus, pedunculatis; pelalís 2; staniinibus iiume-
rosissimisj stigmalibus 3, filiformibus ; capsula 3-loculari, basi
circumscissa.
Crescit in marilimis insulae Cubae.
PORTÜLACE.B. 623
TALINUM.
Talinum, Adans., Fam., II, p. 145. Juss., gen., p. 312.
DC, Prodr., III, p. 356. Endlick., ge7i.j n. 5178.
Calyx diphyllus, deciduus; foliolis ovatis, oppositis.
Corollíe peíala 5, hypogyna, libera vel basibus coalita ,
lenerrima, fugada : stamina 10-30, petalorum iinguibus
aggregatim inserta : filamenta filiformia : antherae biloca-
lares, ovatse, longitudiíialiter dehiscentes : ovarium libe-
lum, uniloculare; ovula plurima placeníae basilari liberae
fiiniculis dislinctis inserta , amphitropa : stylus filitormis,
ápice trifidus; lobis patulis intus stigmatosis ; velstigmata
3, sessilia : capsula chartacea , nítida , unilocularis, trival-
v¡s ; epicarpio ab endocarpio haud soluto, placenta basilari :
semina plurima, lenticularia vel globoso-reniformia; testa
crustácea, nitida, laevissima, striata, umbilico strophio-
!ata : embryo annularis : albumen farinaceum, cingens.
Herbse, interdnm suffrulices, carnosi, glaberrimi :
folia alterna vel subopposita, integerrima, exstipulata :
llores cymosi, racemosi vel solitarii. Endlick., 1. c.
TALINUM PATENS.
Tdlinum patens y Willd., sp.y II, p. 863, var. a. DC,
Prodr., III, p. 357.
Talinum paniculatum, Goertn., Fr., II, p. 219, t. 128.
Portulaca pniiicidata , Sdi(i.(\., Am., 1A8.
Portidaca paíens , Jacq., Hort. vind., II, t. 151.
Ridiiigia pateas y Elirli., Beitr., III, p. 135.
T. caulc suffruticoso , orccto, ramoso; ramis virgalis , (crcli-
busj folüs allcriiis, ovali-ohlong^is , aculis aul ohtusis, margine
suhiindulalis, basi anguslatiset quasi pcliolalis • ráceme terminali.
624 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIUES.
pedali, dislanlifloro ; capsulis pisiformilms , nilentibus, 3-val
vi bus.
Crcscit in diversis insulse Cubee parlibus.
CLAYTONIA.
Claytonia, L., gen., n. 287. Juss., gen., p. 314. Lamk.,
///., t. 1M. Gaeitn., Fr., II, p. 220, t. 129. DC,
Prodr., III, p. 360.
Calyx profunde bipartilus, persistens : pétala 5, un-
guiculaía, staminum filamentis basi inter se cohaerentia :
stamina 5 , erecta , petalis opposita : filamenta subulaia ,
basi dilátala : anlherse oblongse, extrorsae, longitudinaliter
dehiscentes : ovarium sessile, iiberum, uniloculare, sae-
pius 6-ovulatum , ovulis e trophospermio basilari vix pro-
minulo, 6-tuberculato enatis, ereclis; axi centrali , fili-
formi, a basi usque ad apicem producto máxime evanido:
Stylus simplex; stigma trifidum ; laeiniis angustis : cap-
sula unilocuiaris, ssepius 3-sperma , 3-valvis : semina ses-
silia.
HerbaB annuae aut perennes, subcarnosae aut membra-
nacese : folia opposita : flores in racemum lerminalem
dispositi.
CLAYTONIA PERFOLIATA.
Claytonia perfoUata , Don, Ind, hort. cant., p. 25. DC,
Prodr., III, p. 360.
Claytonia cubensis, Bonpl., Pl. equiíi,., t. 26.
C. foliis radicalibus;, longe petiolalis, rhombeo-ovalibus-oblusis,
PORTLLACE.Ii. 625
transverso latioribus; cauliois oppositis, connalis, enerviisj race-
mis lerminalibus, elongato-revolulis ^ floribus albis, parvuHs.
Grcscit in ínsula Cuba.
Observalion.
Les feuilles de celtc espéce out une saveur doucc el fraichc ; on
peut les manger comme on mauge celles du pourpier commun.
ÜOT. PL. V*SC. 4o
PHYTOLACCEjE.
TP.IBL'S PRIMA.
Carpello solitario : Rivin^e.
RIVINA, Noh,
Rivince spec . y Plum., §en.y t. 39. L., gen. , n. 164. Gaertn.,
Fr.j I, p. 375, t. 77. Lamk., ///., t. 81. Endlick.,
gen., n. 5257.
Calyx 4-sepaliis, patens : sépala ima basi coalita ,
aequalia, persistentia : corolla nulla : stamina 4-8, li-
bera, hypogyna, cum sepalis alterna : aniherae subcor-
datae , introrsse : ovarium sessile , ovoideum , unilocu-
lare; óvulo erecto : styliis simplex, sublateralis : stigma
subpeltatum : bacca subexsucca , unilocularis , mono-
sperma : semen erectum, ovoideum : testa crustácea, sca-
bra : embryo teres, bippocrepicus : endospermium farina-
ceum cingens.
Herbae vel suffrutices erecti. Folia alterna^ stipulata :
flores parvuli, racemosi.
PUTTüLACCEJÍ. 627
RIVINA HUMILIS.
Rivinn humilis, L., sp.j 1 77. Kunth in Humb., Noi^, gen.,
II, p. 183.
Rwina IceviSy Willd., sp., I, p. 694.
R. annua, glabriuscula aut pubens : folüs pctiolalis, ovali-
oblongis, acuminatis, integris, glabris aul subpubenlibus ; llori-
bus minimis, pedicellatis , in raccmum simplicem, lerminalem
disposilis ; bacca exsucca , crustácea, minima, globoso-compressa,
calyce el staminum filamentis persisten libus neo accretis arete
vestila.
Crescit frequens in diversis insulíe Cubse partibus.
Observation.
En esaminant un nombre considerable d'échantillons recuoillis
dans les diverses parties de l'ile de Cuba, je me suis assuré cjue
la Rivina Icevis de Wilidenow n'était pas différenle de la fíivina
humilis de Linné. En effet , la premiere de ees espéces, au diré
méme de Wilidenow , ne se distingue que par ses feuilies un peu
pubescentes ; mais sur un niéme individu on peut observer des
feuilies glabres et des feuilies pubescentes, suivant qu'on les
examine ou á la base ou a la partie supérieure de la lige. II n'y
a pas méme de fixité dans ce caraclére déjá si léger.
TRICHOSTIGMA, Nob.
Calycis sépala 4, ima basi coalita, pcrsislentia : corolla
nulla : stamina 8-1 G, ima3 calycis basi inserta : filamenta
capillaria, alternatim inaequalia : antheraj sagittala% aciHa?,
basi usque ad médium bifida?, cxtrorsa?, longitudinaliter
dehiscentes : ovarium basi angiislatum , siibstipitatum, glo-
bosum, uniloculare, uniovulatiim : stigma scssile, pilis
ramosis, glandulosis, penicillatim disposilis constans.
628 KOTANIQÜU. • PÍ.AMKS VASCULAIRRS.
Fiuctiis externe subcarnosus , interne crustaceus, inde-
hiscens, unilocnlaris, monospermus : semen erectum,ses-
sile, compressum : epispormium tenue : embryo teres,
annularis : endospermium farinaceum amplexans.
Frutex sarmentosus, glaber : folia alterna, estipúlala:
racenú laxi, axillares, folio longiores.
TRICHOSTIGMA KIVINOIDES, Nob.
Rivina octmidra , L., sp.^ 177. Ibid., Amoon., IV, p. 305.
Jacq., Ohs., I, p. G , t. 2. Plum., gen., 48^ t. 24.
Browno, J(tm., 149, t. 23, f. 2. Kunth in Ilumb., Nov.
ge/i., II, p. 185.
T. (aule suffrule^cente, sarmentoso ; foliis ellipticis, ápice acu-
niiiialis. rnrius ohnisis, ííla!)ris, basi scnsitn anguslatis 3 raceiiiis
axiilaiihus, laxi^, folio loiigioribus.
Cre!^cil iu scpibus insula3 Cuba;.
]N ornen vernatuluin : Guam'gui , Bejuco de canastas.
Observatíons.
L'exanien que j'ai fait de la structure de cette espéce m'a de-
montre qu'ellc forme un gen re bien dislinct du Rivina, danslequeí
on l'a placee jusqu'a prcsent. Cegenrese distingue surtout, in-
dépcndamment du port qui est si différent , 1° par le nombre de
ses étaniines , par sts anlhéres allongées, sagitlées, exlrorses,
par son ovaire légérement slipilé a sa base et uon sessile; par
Tabsence complete du st\le, par un stigmale sessile formé de longs
poils glanduleux et ramifiés , et enfin par un fruit dont le péri-
carpe est plus manifestement charnu.
Ct's caracteres me paraissent plus que suffisants pour distinguer
le genre Trichosligma du genrc Rivina.
PIIYTOLACCR.K. G29
PETIVEKIA.
Peth'eria, Plum., '¿en.^ 93, t. 219. L., gen. y n. 459.
Gaertn., Fr., I, p. 368, t. 75. Endlick., gen., n. 5255.
Calycis sépala 4, oblonga, basi inler se coalita : corolla
iiulla : sfamina 4-8, basi calycis integrae insería, inaíqualia,
quibusdam aboriivis et filamento lednctis : antberaí sub-
sagiltatae, basi fissae : ovarium scssile et cum basi calycis
accretum , prismaticum, ápice rotundatum et 4-aculeatum,
iiniloculare, uniovulatuní : stylus niilliis : stigma e pilis
glandulosis constans , laterale : acbenium oblongum, piis-
maticLim, aculéis 4 reclinatis terminaLum, calyce elongato
obtectum : semen siiblincare, compressum : embryo ho-
motropus, bippocrepicus : cotyledones inasquales, exteriore
ampliore interiorem angustiorem involvente.
Ilerbse aut suíTrulices, folia alterna, petiolata, stipidata :
flores parvnli, sessiles, bracteis 2-3, Jjasi stipali et spicam
virgatam eíTormantes.
PETIVERIA A.LLIACEA.
Peiweria aUiaceUf Willd., sp., II, p. 284. Kunth in
Humb., Nov. gen., II, p. 188.
Petiveria alliacea, L., sp., 48G.
Petiveria octandra^ L., sp., 48G. Jacq., Am., 201 .
P. folüs obovalibus aut elliplicis, oblusis aut aculis ; spicis
terrainalibus, longissimis; floribus «i-S-andris.
Crescit in rudcralis insulae Cnbae.
630 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIBES.
TRIBUS II.
Carpellis plurihus in unicum coalitis.
I. Flores apetali : fructus carnosus. Phytolacc^ ver^.
PHYTOLACCA.
Phjtolacca, Tourn., Inst.^ 134. L., gen., n. 800. Geertn.,
Fr., I, p. 137. Kunthin Humb., Nov.gen., II, p. 182.
Endlick., gen., n. 5262.
Calycis sépala 5, ima basi coalita : corolla nulla : sta-
mina numero varia , 7-30 , ima calycis basi inserta, sub-
perigyna : filamenta subulata , distincta : anlherae in-
Irorsae, ápice basi íissse : carpella 5-10, in unicum annu-
latim coalita , singulaque unilooularia, l-ovulata; óvulo
ascendente : stylus lateralis, recurvns, facie interna glan-
duloso-stigmaticus : fructus carnosus, depressus, e car-
pellis intime coalitis conslans, 5-10-locularis, Joculis mo-
nospermis et stylis persisteníibus coronatus : semina len-
ticularia : testa crustácea : embryo teres, hippocrepicus :
endospermium farinaceum involvens; cotyledonibus an-
gustis.
Herbae , radicibus napiformibus : folia alterna , estipu-
lata : racemi axiüares.
PHYTOLACCA. DECANDRA.
Phjtolacca decandra, L., sp.^ 631. Dill., Eltli.y 318,
t. 239, f. 309.
P. caule herbáceo, ramoso, purpurasccnte ^ foliis sparsis, bre-
PHYTOLACCE/E. 631
viter petiolatis, oblongo-ovalibus, acuminatls , margine subuii-
dulalis ; spicis lateralibus, soülarüs, pinlunculalis ; staminibus
10-15; carpellis 10, in baccam globoso-depressam , nigram
coalitis.
Crescit in ruderatis ídsuIíc Cuba).
Nomeri vcrDaculuin : Bledo carbonero.
TRIBUS III.
Carpellis pluribus in unicuin coalitis.
II. Flores completi. Fructus capsnlarís. Semina arillata.
STEGAOSPERMEyE.
STEGNOSPERMA.
Stegnospermaf Bentham, Botanj ofvoj. Sulphur, p. 17,
ajin. 1844.
Chlamydosperma, A. Rich., Fl. cubens, ined., ann. 1841.
Calycis sépala 5, ima basi coalita, patentia, margine
membranácea, sestivatione imbricata : pétala 5, cum sepalis
alternantia, sessilia aut brevissime unguiculata : stamina 1 0,
ima3 calycis basi inserta, perigyna ; filamenta subulata,
basi dilatato-membianacea, libera aut paiilisper inferné
subcohaírentia : antherai oblongos, introrSt3, basi eniargi-
nalaB, biloculares; loculis sulco longitudinali debiscenti-
bus : ovarium scssile, globosiim, obtuse 3-5-costaliini ,
uniloculare (septis axique evanidis), axi parliin persistente
et ab ápice loculi dependenti : ovilla 3-5, erecta : styli
3-5, breves, reciirvi, facie interna glanduloso-stigmatosa :
capsula 3-5-gona, unilocularis, stigmatibus persistentibus
corónala et calyce cincta, 3-5 valvis : semina pauciora,
erecta; singula arillo membranaceo-folioso , albo, laxo,
omnino tecta : testa fusca (erabryo annularis e Rentbam).
632 BOTAMQUE. PLANTES VASCULAIRES.
Arborcs aut frútices glabri. Folia alterna, petiolata, inte-
gra, eslipulata : racemi terminales, simplices.
Observations.
li y a deja prés de qualre anoées que j'avais reconou l'exislence
de ce genre nouveau, auquel j'avais donné le nom de Chlamij-
dosperma ; c'esl sous ce nom que je l'ai communiqué a plusieurs
de mesamis. Mais M. Benlham, de son colé, a eu occasion d'clu-
dier parrai les plantes^ du vojagc du capitaine Sulphur, un
arbusto recueilli au cap Saint-Lucas, en Californie, dont il a fait
un genre nouveau, qu'il a nommé Stegnosperma , nom que nous
nous empressons d'adopler, puisqu'il a cié publié et que le nótre
cst resté manuscrit.
Le genre Stegnosperma apparlient-il bien réellement á la
famille des Phjtolaccées, dans laquelle M. Benlham l'a place?
C'csl unequestion qui ne me parail pas encoré lout á fait résolue.
On nc peul lui rcfuser une certaiue analogie avcc le genre Phy-
tolacca ¡ mais aussi que de difrérences n'offre-t-il pas 1 La pré-
sence de cet arille si voluminoux, qui rocouvre complélemenl la
graine el donl il n'existe aucune trace dans les autres genres
de la famille des Phytolaccées, me parail un caraclére d'une
grande valeur. Si la slructure de la graine esl telle que M. Ben-
tham a pu la supposor d'aprés des scmcncos non parvenúes á ma-
turilé, ce rapprochemenl me paraitrait plus nalurel. Je regretle
aussi bcaucoup que, dans les nombreux écliantiüons que j'ai eus a
ma disposilion, aucune graine n'eúlalteint samalurilé. Le genre
Stegnosperma n'a-t-il pas aussi quolques rapporls avec les Porlu-
lacées?
STEGNOSPERMA CÚBENSE , Nob.
TAB. XLIV TBR.
S. foliis obovalibus, obtusissirais, intogris, glabris, basi sensim
in peliolum brevcm allcnualis j racemis lermiualibus, calece
longioribusj staminibus distinctis, aequalibus; capsula ssepius
3-valvi.
Crescit in Ínsula Cuba.
PHYTüLACCIi.E. 633
Observation.
Nolre cspecc esl assez voi'sine de celle que M. Bentham a dé-
crite et figurée {Botanij of the voy. of Sulphur, p. 17, t. 12) sous
le nom de Stegnosperma halimifolia : mais elle s'en distingue par
ses feuilles plus larffes, plus obluses, presque arrondies; par scs
pétales sossiles , ovales , sans onglct , plus longs que le callee ; par
ses étaminos non adhórenles entre ellesj par la base élargie de
leurs filéis, qui sont égaux entre eux.
EXPLICA.TION DES FIGURES DE LA PLANCHE XLIV TER.
1. Fleur entiére grossie. 2. Flcur fendue suivantla longueur,
monlrant la positiun (lu pistil etrinserlion des étaminos. 3. Eta-
mine vue par la face. 4. La méme vue par le dos. 5. Pistil fcndu
suivant sa longueur, niontrant les trois ovules et les restes de
l'axe et des cloisons avortées. 6. Fruit grossi. 7. Une graine
grossie, enveloppée dans son arille et niontrant les deux aulres
ovules avortés. 8. Arille fendu pour raontrer la graine qu'il re-
couvre.
Descriptio.
Caulis lignosus : rarai teretes^ glabri : ramuli subangulati,
glaiicescenles, glabri.
Folia allerna , estipúlala, basi articúlala, breviter petiolala,
obovalia aut suborbicularia, basi abrupto angustata, ápice ob(u-
sissima , margine integra, pallide viridia, glaucesccntia, glabra,
membranácea, obsoleto venosa el pcnninervia, saípiuscum peliolo
2 poilices aut 2 1/2 longa , pollicem aut scsquipollicem lata :
petiolus semitcros, superno canaliculatus, 3-4 lineas longus.
Flores magnitudine mediocres, in racemum terminalem , sim-
plicem dis[)0siti. Singulorum florum [)edunculus slrictus , sub-
angulalus , basi cum racbi communi , articulatus, in axilla
bracleae brevis , liiieari-lanceolatíc , acutai positus, 4-5 lineas
lungus et ima basi bine et illinc bracteolis duabus oppositis,
brevioribus sufíulius.
Cal}'x .') sepalus : sépala subaíqualia, ima basi interse coalila,
634 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
aestivalione quincuncialia , elliplica, obtusa, concava, coriácea
et pcrsislentia, margine tenuiora, glabra.
Corollaí peíala 5, cum sepalis alternan lia, basi sessilia , ovaba,
obtusa , subconcava , alba , caljce vix longiora , suberecto-
patcntia.
Stamína 10, petalis paulo longiora: Olamenta erecta, sub-
membranacea, ápice anguslissima, basi dilátala, imae cal^cis basi
inserta, glabra : anlherse introrsa), ápice emarginatse, basi bifidee,
medio dorso filamento affixíe , biloculares ; loculis apposilis, rima
longitudinali dehiscentibus.
Discus nullus.
Ovarium céntrale, basi affixunf, subglobosum , ápice paulo
attenuatum, obsolete 3-5-costalum ; sulcis longitudinalibus ad
basin stigmatura correspondentibus: abortu uniloculaie, 3-5-locu-
iare, dissipimenlis axique evanidis et sub forma filamenti ab ápice
loculi dependentis superstitibus : ovula 1-3-5, oblonga, obtusa,
compressa, erecta, podospermio brevi, ápice subcupulaiformi suf-
fulta : stigmata 3-5 , sessilia, in flore juniori erecta et appressa,
mox revoluto-distantia , oblongo- linearía, obtusa, facie supcriori
internaque glandulosa, medio longitudinaliter depressa , margine
revoluta.
Fruclus : capsula pisiformis, globoso-subtriquetra, calyce per-
sistente nec aucto suffulla , stigmatibus persistentibus coronata ,
3-5-valvis, valvis coriaceis , unilocularis, monosperma, raris-
sime disperma.
Semen ovoideum, arillo membranáceo, albo, tenui,clauso
laxe involutuní , et in ejusdem parte inferiori cavitalis oblique
affixum : ad latus arilli adsunt ovula 2-4, sterilia, podospermio
albidosuffulta.
Si dúo adsunt semina fertilia , utrumque arillo gaudet sepa-
rato.
Internara seminis fabricara, obseraina immatura, inspicere non
contigit.
Crescit in Ínsula Cuba.
CÁCTEA.
Observation.
Plusieurs espéces appartenant aux genres qui ont été formes
aux dépens du grand genre Cactus de Liuné croissent daus les
Anlillos et, par conséqucnt, dans Pile de Cuba ; mais ees plantes ne
se conservcnl pas, ou du moins se conserveot bien difficilemeQt
dans les herbiers. Le manque de matériaux dous empéche de re-
laterici les espéces, sans douíe nombreuses, qui peuvent croítre
dans l'ile de Cuba ; c'est une lacune qu'il reslera á remplir pour
les bolanistes qui habilent cclle ile ou qui la visileront. Nous in-
diqucrons ici seulemenl le pctil nombre d'espéces dont dous avons
des échanlillons sousles veux.
PERESKIA.
Pereskia, Plumier, gen,, p. 35, t. 26. L., gen. y n. A02.
DC, Prodr., III, p. 474. Endlick., gen., n. 5162.
Calycis folióla plurima, foliácea, basi in tubum concreta,
tubocum ovario coalilo : pétala plurima, expansa, pluri-
serialia : slamina numerosa, basi pctalorum aíTixa; íila-
raentis filiformibus, liberis; antheris oblono;is : ovarium
inferum, uniloculare , multiovulatum : ovula creberrima,
trophospermiis parietalibus affixa . slyUís simplex , teres,
crassus : stigmata numero varia, linearla, stellatim palen-
63G BOTANIQUE. PLANTES VASCLLAIRES.
tia, aut spiraliter contorta : Lacea pulposa, foliolis caly-
cinis coronata, spinosa, iinilocularis, polysperma : em-
bryonis colyledones foliaceae.
Frútices aut arbusculae, aculeati : folia subcarnosa, pe-
tiolata : flores saípius solitarii, terminales.
PERESKIA ACULEATA.
Pereskia aculeata, Haworth, Spi., 198. DC, Prodr,,
III , p. 474.
Cactus pereskia j L., sp., 671. Plum., gen., t. 26. Dill.,
Hort. eltham., f. 294.
P. füliis ellipticis ; aculéis in axüla solitarüs, demum in caule
fasciculalis •, floribus subpaniculatls ; fiuclu globoso, sépala folia-
cea gerente. DC, 1. c.
Crescit in Ínsula Cuba.
PERESKIA PORTÜLAC-EFOLIA.
Pereskia portulaccefolia ^ Haw., Sjii., 199, in annot. DC,
Prodr.,\\\, p. 475.
Cactus portulacoides f L., sp.^ 671.
P. caule arbóreo j folüs obovalibus, aculis, basi angustalis et
subspathulatis, glaberrimis, integris; aculéis axillaribus , ssepius
geminis, reclis, nigris, folio brevioribus ; floribus solilariis, ler-
minalibusj petalis obcordalisj fruclu subgloboso , nudo, poly-
spermo.
Crescit in ínsula Cuba.
Nomen vernaculum : Abrojo de Florida.
Observation.
Cette espéce est bien distincte de la precedente ; elle forme un
arbrede moyenne grandeur , dont les flours purpurincs et assez
grandes sont soütaircs au sommet des jeunes rameaux.
CACTB.E. G37
RHIPSALIS.
RliipsaliSj Ga3rtn., Fr., I , p. 136^ t. 28. Haworth, Sjn.j
p. 186. DC, Prodr., III, p. 475.
Hariota, Adans., Fam., II, p. 243.
Rhipsalides, Willd., Enum. suppL, 33.
Calycis tiibus cum ovario coalitus : limbusineequaliterS-
7-parlitus; laciniis exterioribus brevioribus et quasi denti-
formibiis : peíala numero varia, 5-8-erecta : stamina 12-
18, uniserialia , corolla breviora ; filamentis subulatis, libe-
ris; antheris subglobosis, basi bifidis : ovarium uniloculare,
multiovulatum : ovula crebra, tropbospermiis tribus pa-
rietalibus afíixa : stylus simplex, crassus, teres , stigmati-
bus 3 elongatis, reflexis terminatus : bacca pisiformis,
ápice nuda, carnosa : semina parietalia, oblonga, relicu-
lata : embryo subteres, rectus : radicula crassa, longa,
cónica : cotyledones breves, crassae.
Frútices parasiiici, aphylli, pendulini, ramosissimi :
flores albi, parvuli, sessiles, laterales.
RHIPSALIS CASSTTHA.
Fihipsalis cassythay Gajrtn., 1. c. DC, Prodr.^ III, p. 476.
Cactus péndulas, Swartz, Fl. Ind. occ, p. 876.
C. ramis pondulis, tcrclibus, glabris , iiudis , subvcrlicillalis
aut Sülilarüs j floriijus pusillis, sparsis, arele sessilibusj baccisglo-
büsis , pisiformibus , albidis.
Crescil parasilicus ¡n ramis arborum depcndens,, in ínsula
Cuba.
G38 nOTA?fIQUE. PLANTES VASCL'I.AIBES.
Observation.
De Candolle, dans le troisiéme volume du Prodrome (p. 475) ,
a fait dans la faraille des Caclées une tribu qu'il nomnie Bhipsa-
lidées, comprenant le seul genre Rhipsalis el caraclérisée par des
ovules el, par conséquent , des graines attachées á un axe central.
Cette tribu doit étre supprimée , car le caractére qui lui sert de
base n'existe pas. Les ovules, dans le genre Rhipsalis comme dans
loules les autres Cactées, sont ailachés á des trophospermes pa-
riétaux.
UMBELLIFERiE,
HYDROCOTYLE.
Hydrocotyle, Tourn., Inst., t. 173. Thunb., Dissert.,
1798. A. Richard, Monog., 1820. DC, Prodr., IV,
p. 59.
Calycis margo obsoleta : peíala oblonga , plana, integra,
acuta : fructus compressus, suborbicularis aut globoso-
didymus, costa tus, ápice integer : mericarpia evittata,
jiigis 5 filiformibus, carinali et lateralibus saepe obso-
ietis , intermediis duabus accretis : semen carinato-com-
pressum.
HerbaB saípins diíTusaí, in locis hiimidis et arenosis
crescentes; rarius su iTrutices : folia alterna, varié lobata
aut integra, petiolala, peliolo basi vaginanti aut stipulis
duabus stipato : flores minimi , sessiles, glomerati , um-
bellulati aut radiati.
640 BOTANIQUE. PLANTES VASCULAIRES.
§ I. Folia peltata.
HYDROCOTYLE UMBELLATA.
Hydrocotyle umhellata , L., sp., 234. A. Rich., Moiiog.,
n. 3, t. 52, f. 3. DC, Prodr,, III, p. 60.
H. glabra : folüs orbiculatis, basi inciso cmarginatis, duplicalo-
crenatis, ssepius 10-12-uervi¡S5 crenulis oblusisj umbella sim-
plice, multiflora, ionge pedunculala ; fructibus compressis , la-
tioribus quam longis ; mericarpüs trican'natis.
Crescit in inundatis insulee Cubse.
Nomen vernaculum : Quintasolillo. «
§ II. Folia renifonnia.
HYDROCOTYLE LEPTOSTACHYA.
Hydrocotyle leptostachya,k, Rich., Monog,,n. 26, t. 57,
f. 16. DC, Prodr., IV,p. 68.
H. hirtella : folüs reniformibus, inciso -duplicalo-crcnatis,
superne pilosiusculis , subtus glabris j peliolo piloso; floribus
sessilibus, interruplc spicatis ; pedúnculo communi, gracili , folia
aequanti, hirtoj fructibus globoso-did^'mis, 3-costatis.
Crescit ¡n inundatis et sylvis umbrosis insulse Cubae.
HYDROCOTYLE RANÜNCÜLOIDES.
Hydrocotyle r a nunculoides , h.^ SuppL, 117. A. Rich.,
Monog., n. 30, t. 58, f. 18. DC, Prodr., IV, p. 65.
H. glabra : folüs orbiculato-reniformibus , 5 7-nerviis, sub-
CMBKí.r.lPER^. 6Ít
5-Iobis; lobis obtusis , dupHcalo-crenatis , intermedio profun-
diore ; umbcllula pauciflora, pedunculala ; pedúnculo foliis multo
breviori.
Crescil iu inundatis: Laguna al Coral salse ; florct in mcnse
aprilí.
ERYNGIUM.
Erjngiiun , Tournef., Inst.^ 327, t. 173. L., gen., n. 324.
Gaertn., Fr., !, p. 77, t. 20. Laroche, Monog. DC,
Prodr.f IV, p. 87.
Calycis tubus squamulisvesiculisque asper : lobi 5, folio-
si : pétala erecta,.conniventia,oblongo-obovata, emarginalo-
infracta in lacinulam longitudine peíali ; fructus subieres,
obovalus, squamatus tubeiculosusve; mericarpiis ejugalis,
evittatis, semiterelibus ; carpophoro per totam longitudi-
nem seminibus adnato.
Herbai saepius perennes et spinescentes : folia radicalia
et caulina basi petioli plus minus vaginantia : flores aggre-
gati in capitula subrotunda aul oblonga : bracteae inferio-
res saepius majores, involucrum conficientes; ca3terae seu
paleae inter flores mixtae.
ERYNGiUM FOETIDUM.
Eryngium joetiduní ^ L., sp., 336. Laroche, Monog.,
p. 50. DC, Prodr.y IV, p. 94. Sloane, Jani., I, t. 156,
f. 3.
L. foUis ratiicaübus, angustis, lancenlatis , obtusis , margine
arguto serralis; dontibus ápice spinoscontibus , glabris ; caule
dicliolomo ; capilulis globosisaul ovoideis, in ramulis brcvissiniis,
tcrminalibus, involucro longiori cinclis.
Crescit in loéis aridis insulsa Cubee.
EOT. IL. VAiC. íl
ARALÍACEJE.
PANAX.
Panax^ L., Qcri., n. 11 6G, Lamk.. ///.^ t. 860. DC,
Prodr., IV, p. 252.
Flores saepius polygami : calycis margo undulatus aut
5-denlatus : pétala 5, libera nec ápice inter se coalita :
stamina 5 cuín pelalis alternantia, circa discum epigynum
insería : stylus brevissimus, stigmatibus 2-3 oblongis, re-
volutis , terrainatus : fructus carnosus, compressus aut di-
dymus, dentibus calycinis stigmatibiisque coronatus,
síepius bilocularis, binuculatus; nuculis teiuiibus , char-
taceis, monospermis.
Herbae, frútices aut arbores proceri, spiíiosi aut inermes;
folia alterna, Simplicia aut digitata : flores parvuli , albi ,
uinbellati aut umbellato-racemosi.
PANAX ÜNDÜLATA.
Panax undulata, Aublet, Guy.y 1. 360.
Panax chrjsoplryllum y Vahl, Eclog., I, p. 38.
Panax morototoni¡ Aublet, Guy., II, p. 1^49 (m textil).
DC, P/w//-., lV,p. 254.
AUALIACE.E. 643
P. arbórea : foliis long-c pcliolalis, digitatis- foliolis 7-10,
pctiolulatis, oblongü-clliplicis, basi obtusis, ápice ionge et aculis-
sime acurainatis , margine iiitcgiis, undulalis, superne glabris,
subtus aureo-lonicntosis; floribus raccmosisj raccmo magno,
pedunculalo, lerminali , ramoso j fructibus compresso-didvmis,
pulverulenli-lomenlosis.
Crcscit io sjlvis (^Vuelta de Abajo) clrca Guanubo , Guanimarj
flores et fruclus in mense martio.
Nomen vernaculum : Jagruma macho.
Observation.
Aublet a dccrit cet arbre, qui croit a la Guyane et a Saint-
Domingue , sous ie nom de Panax morotoíoni , et Va figuré sous
celüi de Panax undulala. Nous avons adopté celte derniére dé-
nomination , parce qu^ellc exprime un des caracteres les plus
romarquables des folióles de cetle espéce , qui sont ondulées sur
leurs burds. Le Jagruma macho forme un arbre de 20 a 25 pieds
d'élévation 5 son bois est blanc, tendré et léger.
HEDERÁ.
Hederá, L., gen., Gaiitn., Fr.^ L t. 20. DC, Piodr.,
IV, p. 2Gi .
Flores saepius hermaphroditi : calycis margo 5-10-den-
talus, vix prominulus : pétala 5-10, libera, sessilia , re-
flexa : Stylus brevis, stifjmate 5-lobo terminatus ; lohis ap-
proximatis : hacca pisiformis, calyce corónala, 5-G-locula-
ris; loculis monospermis.
Frútices scandentes auterecti,, vel arbores : folia alterna,
Simplicia aut composi^a : flores parvuli, umbellati, sub-
capitali aut racemosi.
6i4 ROTAMQCE. PLANTES VASCÜLAIRES,
HEDERÁ ARBÓREA.
Hederá arbórea y Swartz, Fl, Ind. occid.^ I, p. 518.
DC, Prodr., IV, p. 262.
AraLia arbórea^ L., Amoen., V, p. 369. Jacq., Hort.
Schoen.y t. 51 .
H. glabra : foiüs simpücibus , longo petiolalis, eilipticis, acu-
luinalis, glabris , margine subsinuosis •, racemo terminali, sub-
sessili j baccis subhexagonis.
Crescil in sylvis montosis insulae Cubíe.
Nomina vernácula : Yihona, Palo cachumha.
Observation.
Cest un arbre de moyenne grandeur, qui croit dans les
grandes Antilles, dont le bois est assez mou. Les animaux man-
genl ses feuilles avee plaisir.
LORANTHACEiE,
VISCUM.
Viscum^ Tournef., Inst.^ p. (^09, i. 380. L., ¿e//., n. 1 105.
Gajrtn., F/\, I, p. 131, t. 27. Ricli., Ahil. Mus,, 12,
t. 27. DC, Proí/r., IV, p. 277.
Flores unisexnati , dioici aiit monoíci. Flores masciili ;
calyx obsoletus aut nullus : peíala 4, crassa , basi infer se
coalita,et inde coroUa gamopetala, quadripartita : stainina
4, petalis opposila et cum eorum facie interna omnino con-
fusa : fdamenta milla : anthera? oblongae , facie interna
libera, miilticellnliferse et polliniferoD. Flores feniinei :
calyx cum ovario infero coalitus , limbo vix distincto, ob-
soleto : pétala 4, distincta, crassa, rainima : ovarium un¡-
loculare , uniovulatnm; óvulo péndulo, vix disfincto :
stigma sessile, suborbiculato-dopressum : bacca globosa,
|)isiformis , ápice umbiücata, unilocularis, monospeima :
semen ovoideum ant compressum, a pericarpio nojí dis-
linclum : embryo uli semen inversus : radícula obtnsn ,
periférica; cndospermium spongiosum.
646 noTAMOüK. — i>rA>;Ti;s vASCur aires.
Frútices parasitici : lami teretes aut angulati, ssepius
articula ti : íbiia opposila , persisteutia , estipúlala ,
rarius alterca aut nulla . flores parvuli , fasciculati
aut sjHcati.
I. Ramis tcretibus.
VISCUM BUXIFOLIUM.
Viscum huxijolium , Lamk., D'ict. , IIÍ , p. 56. DC,
Prodr., IV, p. 280. Plum. ed. Burm., t. 258, f. >\.
V. ramis tcretibus, arlicuialis 5 articulis brevibus; foliis par-
vulis , obüvalibus, obtusissimis, crassiuscuüs , aveniis, integris,
basi brevissime petiolalis ; spicis síepius solitariis, rarius gominis,
folia paululum supcranlibus; baccis ovoideis , ápice subacumi-
ualis, granuluní piperis vix aequantibus.
Crescit parasilicum ia corlice arborurn , prsescrlim e familia
Leguminosearum, circa Canasta \n meuí^e julio ílorens.
Ohsei'vation,
!*]spéco faciíe a distinguor par scs feuiües petitos, tres obtusos,
courtemcMl petiolécs, el scs épis axillaires dcpassaot á peine la
longucur des íVuiües.
VISCUM TERETICAULE.
Visciun te retica ule , DC, Prodr. j, IV, p. 280.
Kiscitm latifoliwn, Swartz, Fl. Ind. occid., p. 2G8 non
Lamk.
V. caule tereti, ramoso; ramis articulatis, Isevibus j articulis
ápice incrassatis ; foUis bicvissime petioiatis , ovaiibus, ellipticis
aut suborbicuiaribus, ápice aculis, basi oblusis aut aculis, mar-
LonA^T^ACH/E. 647
gioc siihiHululalis, obsolelc vonusis j spicis axillaribus, soliíariis
aui gciiiiiiis, lolio brcvioribiis.
Ciescit in eorlice arboruiü circa Jagua.
11. Ramis angulatis.
VISCUM TETRAGONUM.
Viscum tetragojium f DC, Prodr.y IV, p. 282.
Viscum angustifolium, Spreng., Syn., I, p- 487.
V. ramis ramulisque subtetragonis^ articulatis; foliisoblongis,
subspathulatis, obtusis, obsolote 3-nerviis; spicis axillaribus;
foliis multo brevioribus,
Crescit parasilicum in cortice Gazamw ulmifolüc vulgo diclíe
Guacima.
LORANTHUS.
Lornnthus, L., gen.^ n. 443. Lamk., ///., i. 258. Juss.,
gen., 212. DC, Prodr,, IV, p. 286.
Flores saepius hermaphroditi, nudi autcalyculo monose-
palo cincti : calyx cum ovario infero adnatiis ; limbo mar-
gitiali integro aut dentato : pétala 4-6, oainino libera aut
plus minus inter se coalita et corollam gamopetalam, tubii-
losam eíTormantia, aístivatione valvata : stainina tot quot
pétala, iisdem opposita : filamenta plus minus longa, in
medio petalorum inserta : anlhera; introrsaí , ovoideas ,
biloculares, sulco longitudinali debiscentes : Stylus teres,
longus : stigma terminale , capitatum aut clavatuní : ova-
rium inferum, uniloculare, uniovulatum, ápice disco epi-
gyno coronatum ; óvulo péndulo : bacca calycc corónala ,
unilocularis , 1-speriiia, umbilicata : embryo uti semen
inversus iu endospcrmio subcaruoso.
648 BOTANIQÜE. — PLANTES VASCÜI.AIRES.
Frútices sacpius parasitici : ramis aiticulatis aut conli-
nuis : folia opposita, integra : flores spicali , glomerati t
aut racemosi.
LORANTHUS ÜNIFLORUS.
Loranlhus unijlorus ^ Jacq., Am., 98, t. 69. DC, Prodr.,
IV, p. 293."
Loranthus paivijlorus , Lamk., Dict.y III, p. 595.
L. glaber : ramis íeretibus y foliis elüpticis, oblongis , obtusis,
basi sensim angustatis, submembranaceis, vcnosis; racemis axil-
laribus, saipius solitariis, folio brcvicribus ; floribus parvulis,
breviter pcdicellatis; petalis 6, oblongis, oblusis; bacca cylin-
draceo-ovala , 3 lineas circiter longa, cceruloo-nigricante.
Crescil parasiticus in arboribus insute Gubse.
FIN Dü TOME PREMIER.
TABLE ALPHABÉTÍQUE
DES GENRES
DECRITS DANS LE PREMIER VOLUME,
Nota. Les noms des familles sont en capitales et les synonymes en ¡(alique.
Pages.
Abrus 432
Abutilón •. 150
Acacia 460
Acajiiba 373
Achania 131
Adansonia 173
Aíknanthera 459
^schynomene 425
Agati 421
yílJina 455
Allhaa 129
Althcvia 191
Ammannia 541
Amyris 391
ampi:lide/t: 309
Arnpclopsis 312
Anacardium 373
Pages.
Anavinga 364
Andira 476
yí ni;;ostura 322
Anoda 149
Anona 27
anokacejE 27
Arachis 451
ARALIACE-E 642
Arenaria 114
Argemoni; 63
Arthrostcmma ... 550
yíruba 322
y4simina 42
/ítragene 14
ylubcilia 325
ai'r.vntiaceje 233
(>50
TABLU ALPUABETIQUIi ÜliS GlCMlliS.
B.
Pages.
Banisteria 202
Barbiera 415
Bastardía 1 58
BauMnia 500
Belairia 511
Belotia 207
Bixa. 81
IIIXINE^ 81
Bocconia 64
BOUBACE^E 169
Bomlax 180 182
Pagos-
Bonplandia 322
Brya 455
Bryonia C09
Bubronia 18G
Enceras 520
Bucida 520
Bunias 66
Burgharíia ^ . . 604
Bursera 380
BDTTIVERI ACEjE 183
Byrsonima 209
Cacao 184
cactejE 635
Caesalplnia 480
Cajanus 448
Cakile 66
Calophyllum 243
Calycogonium. . ■ 554
Calyptranthf s 577
Canyval¡:i 444
Candía 245
CAMELLACE^E 245
CAPPARIDF/E 73
Cajiparis 77
Cardiosperiíium 275
CarolinaEii 175
CARYOPHYLLE/E 113
Caryopliylliis 576
Gasearía 364
Cassia 491
Cassiivium 373
Castalia 62
Catappa 523
Cedrela 306
Cedras 306
Ceiba 179
CELASTRIAEiE 343
Celastrus 348
Ccnliosema , 407
Cerasus 518
Chrvtogaster 364
Chffitogastia 549
Cliícharronia. 529
Clirysobalauus 515
Ciccr 431
Cissiimpelos 57
Cisstis. ., 309
Citrus 233
Claytonia 624
CLEMÁTIDES 7
Clematís 7
Cleonie. .. .-. 73
Clidemia 551
ClJtoría 406
Clusia 240
Colubrina 357
cosibuetacete 520
Comocladia 377
Conchocarpus 322
Conocarpus 525
Coiioslegít. • 557
Copaífera 504
Corchoriis. 199
Correia 336
Courbaril. . . .. , 507
dótala lía 399
CRUCIIER.E 60
TAHLE ALPHABETIQUE DES GENRES
Pases. I
651
Cucumis C06
Ciiciirbila 611
€UCORBITACE/K 6()G
Cupania 285
Pages ,
Cii])lia'n 544
Ciiratclla 22
Cusparía 322
Cynometra 508
D.
Dalea 416
DaviUa 16
DELIMAClivE 16
Desmantliiis 474
Desmodium 427
DILLENIACEjE 6
DoH(ho? 438
Drosera 102
DROSUtt ACETE 102
E.
Ecastaphj'llum. . . .- 452
Elaioclendron 342
Entada 473
Eriodendron 179
Eryngiiiin 641
Erylliiina: 449
ERYTIIROXYLACE^ 254
Erythroxylum 254
Eugenia 582
Euryandra 23
Jwoília 325
F.
Fugara 326
FLACOL'RTIAIVE/E 81
FnAKKENIACE/E 1 1 I
Galactia 413
Galipea 322
Gaya 156
Genff'rea 476
Ginoria 545
Glycosmis'. 231
Glycine 433
Gíülhea 124
Guiiipliia '.yHi
Gossypiíiin Í48
Giiaiaciim 3l8
Guarea 302
Giiaüeria 47 49
Guazama 186
Guidonia 364
Guilandina 479
Goii;inia 360
cuTTii r.ii.i; 240
Gy iiaiulrupsiá 73
652
TABLE ALPIIABETIQUE DES GE>RES.
H.
Pages.
Uahzeha 63
H.Tematosylum 48G
Hederá 643
Hedwigia 385
Helicteres 169
Heteropterys 261
Hexalobus 43
Hibiscus 135
Hibíscus 125 126
Page» .
Hippocratea 262
niPPOCRATEACE>« 252
Hirtella 617
Hybanthus 100
Hydrocotyle ; . . . . 639
Hy mensea 607
Hypelate 293
nTPERlCINEjE 230
Hypericum 236
I.
Icaco 515
Icica 384
Ilex 351
Indigofera 402
Inga 470
Iroucana 364
ísnardia 536
Johnsonia 306
J ussisea 53 1
K.
Kainpomanesia .
325 I
L.
Lablab 440
Lagerstroemia 547
Lagunculiriu 527
Lsetia 82
Lani^sclnrJJin 325
L;i placea 222
Lasiostenion 322
Lawsonia 54G
Lehictoiúa I ? 'í
LECUMIIVOSE^ 394
Lcitionia 324
Lejñdium 70
Limonia 230
Lonchorarpus 418
Lopiniia 124
LORANTHACE1E 644
I>(irantbus 6i7
1. lilla eos
TABLB ALPHADETIQÜE DES GENRES
Pages. I
Liihca 211
Lumbricida 476
653
Pagps.
LYTnRAHIE/E 541
Lythrum 543
M.
Malachra 1 17
Malpighia 272
HALPIGIIlACEiC 2G0
Malva 115
MALVACEvE 115
Mal vaviscus 137
Mammea 241
Mangifera 375
Marcgravia 249
UAItCGRAVIACEiE 249
Mayetenus 348
melastomaceje 549
Melia 298
HELIACEiE. . . „ 298
Melicocca -. 295
Melochia 191
menispermacejí; 67
Miconia 5G4
Mimos; 458
Molliigo 113
Momordica 610
Monteverdia 346
Moringa 477
Moii£¡eotia 191
Mouriria 570
Mucuna 446
Myginda 344
Myrobalanus 523
Myrospermum 396
Myroxylum 396
MYRTACEiE 570
N.
Naudinia • 561
Neumannia 96
Neurocarpum 412
Nymphsea 61
NYSIPHyEACE^.
61
o.
Obentonia. 322
ochnacejE 336
Ochroma 181
Ochroxylum 325
OLACINE* 228
OEnothera 637
ONAGBARIEiE 53J
Ouralia 336
OXALIDE/E ^.... 314
Oxalis 314
Oxandra 45
Pachira 175
Pachyanthus 559
Pachyrhizus 4/,2
Panax §42
654
PAPAVEnACE/E
Papú laria 018
Paritium 145
Parkinsoniü 488
Passiflora 695
PASSiFLonEiE 595
Pavonia 121
Penlapetes 1 97
Pereskia C35
Petiveria 629
Pharnaceuní 113
Phaseolus 436
Phytolacca 630
PHYTOLACCE^ 626
Picramnia 379
Piper 53
TABf.E AITHABETIQUE DES GENRES
Poges.
63
P»ge5 .
Piriqueta . 604
Pisiini , 431
P'Uuinba 364
l'ffipjjigia 483
Pohluna 325
Poincian; 485
Poiviaa 528
Polygala 104
polygai-Eji; 104
Porcelia 42
Portulaca 619
PORTÜLACE/E 618
Prockia 214
Psidiiim 579
Pterocarpus 454
Pterotn . . 325
R.
KASIDNCÜLACEjI! i
Rauia. 322
Retinarla 360
KHAMNEyE 354
Rhiniim 2;}
Rhipsahs 637
Pvhizophora 539
RBIZOPHOREiE 539
Rhiis 380
Rliyncbosia 433
iiiedlea 192
Rivina 626
Hocama 018
rosace.u 515
RÜTACEiE 317
s.
Samyda 364
SAMVDE/E 364
SAPI\DACE^ 275
Sapindus • 279
Sauvagesia 111
Schmidelia 28 1
Schwcegrichenia 385
Sechium 612
Seouridaca 108
Serjania . 277
Sesbania 420
Sesuvium 621
Sida 159
Simaruba ¡ 334
SUIARUBE/E 334
Sophora 394
Spachea 268
Sphcenocarpus 527
Spondias 382
Stegnosperma G31
Stenolobium 442
Stigmapby llon 264
Stylosanthes 422
Swartzia 456
Swietenia 304
TABLli ALPHABETIQUK DES GENRES.
f)55
Pa^es.
Talimim ... C23
Tainarimlus 489
Tephrosia. ... 417
TEIlEBIINTHACEiE 373
Tetracera 23
Tetragaslris .>85
Terminalia 323
Ternstroemia 220
TERJVSTROEMIACE/E 20
Theobroma 183
JiíiAc.r./e. 1 99
Toanabo 220
Toliiifera 396
Pagci.
'l'onnhfca 220
Triantiiema fil8
Tribnlns 317
Triceratia 014
Trichilia 299
Trichostignia G27
Trilix 214
Triphasia 230
Trioptery s 2G0
Tiiumfctla 200
Turnera • 603
turneracejE (503
u.
ijmbe:i.lifer;S.
Uñona
639
52
Urena 121
Uvaria 42
V.
Valentinia 29G
Vigna 439
V lOLABlEiE 100
Visciim 644
Vitis 312
f^oiiacapoua 476
w.
W albojnin 23
Wallheria 195
ffinterann 245
X.
Xy lopia 36
Xylopia 52
Xymenia 228
656
TABLE ALPIIABETIOUE DliS GENRES.
Pages.
Zaleya G18
Zantlioxylum 325
Zizyphus , 354
Zornia.. .
Zuelania.
Pages.
421
88
TABLE ALPHABÉTIOUE
DBS
NOMS VULGAIRES DES ESPÉCES
DECRITES DANS CE PREMIER VOLUME.
Nota. Dans le couranl de l'ouvrage, nous avons quelquefois omis de citer les
ñoras vulgaires des espéces que nous décrivions : nous avons, autant que pos-
sible , remedié a cet inconvénient en ajoulant dans cette table un certain nom-
bre de noms vulgaires non mentionnés á leurs espéces ; nous les avons mar-
qués d'un astérisque , afin que le lecteur pút lui-méme les ajouter á leur
place.
A.
Abey hembra (Poeppigia excelsa) , 4S4.
Abrojo (Tribulus maximus), 318.
* Abrojo de Florida (Pereskia portulacíEÍolia) , G36.
Acajnu (S-wietenia mahogoni), 305.
Acajou a meubles (Id).
Acajou a planches (Cedrela odorata) , 307 .
vícfl/ou powime (Anacardium occidcntale), 374.
Aguedita (Picramnia pentandra), 379.
Alcanna (Lawsonia alba) , 547.
Almacigo (Burscra gummifcra), 390.
Almendro (Laplacea Curtyana), 225.
* Almendras de la India (Tcrminalia catappa) , 523 .
* Anama (Pctivcria alliacea) , C29.
BOT. I'I.. VASC. ''*
058 TAju.ií Ai.i'nAniriioiJi;.
j4nil cimarrón (In^'(lÍAYÍ\\ai Sagraana), 17-
~Bijüí:o{Goví3iTi\A tomentosa), 362.
Ben (Moringa pterygosperma), 478.
Bergamotta (Citrus limetta) , 234 .
* Bija (Bixa orellana), 82.
Bijaguara (Colubrina ferruginea) , 358.
Bledo carbonero (Phytolacca decandra), 630.
Bois de lance (Oxandra virgata) , 47.
Brasileíe colorado (Csesalpinia crista), 482.
Briguela naranjo {Úes. cassinc), 352.
B acare (Erythrina u ral» rosa), 450.
c.
Cabellos de ángel (Clemalis havanensis), 8.
Cabellos de ángel (Clemalis pallida) , lO.
Caba de hacha (Trichilia spondioides) , 299.
Cachimán (Anona reticulata), 34.
Cailcedra (Cedrela odorataj , 307 .
Cadjuet (Mucuna pruriens) , 447.
Canella ¿Zawca- ^Canella alba) , 248 .
Caoba (Swietenia mah'ogoni) , 305.
Caobilla (Swietenia mahogoui), 305.
* Cardo santo (Argemone mexicana), 63.
Carne de doncella (Byrsonima lucida) , 271 .
Cédre de la Barbade (Cedrela odorata), 307.
Cedro (Cedrela odorata), 307.
Ceibón de arrojo (Pachira emarginata), 176.
Cerosas (Malpighia glabra), 273.
Chayóte et Chayóte francés (Sechium edule), 613.
Chicarrón (Terminalia eriostacliya), 624.
Chicarrón (Chicarronia intermedia) , 529.
Chicliarros (Pisum sativum), 432.
TABMi ALl'llABKilQL'E.
Chirronoya (Anona reticulata) , 34.
Cidra (Citrus medica), 234.
Ciguaraya (Trichilia havauensisj , 300.
Ciruela et Ciruelo (Spondias piiri>iiica; , ;iS3 .
Copal (Icicü copal) , 38G.
Copey (Clusia rosea) , 241 .
Copej sillo (Clusia rosea), 241 .
Corossol sauvage (Anona reticulata) , 34 .
Cuaba blanca (Ainyris sylvalica) , 393.
Cuajani (Cerasus occideutali.s), í>iy.
Cwr¿«rtíí (Canella alba), 248.
E.
¡'.nredamliía (Barbicra polyphylia), 415.
051)
F.
Féve puante (Muciina pruriens) , 447.
Frijoles del país (Lablab vulqaris) , 441 .
Frijoles caballeros (Lablab vulgaris) , 441
G.
Gandu (Gajanus bicolor), 44!).
Garhansos (Cicer arietinuní) , 431 .
Gia blanca (Gasearía alba) , 3G8.
Gí'a ¿/■«t'íi (Gasearía ramiflora). 3tí8.
Goao (Gomocladia dcntata) , 377.
Goao de costa (Rhiis metopium) , 381 .
Gouare (Guarea tiicbiiioides) , 303.
Granadillo (Brya cbenus) , 45G.
Guacalotes amarillos (Guilandina bondiic), 47!).
Guacalotes prietos {GwXíxxiú'uMi bondiicflla] , 479.
Guacamaya (Foinciana pulcberrima) , 486.
Guacamaya francica (Gassia alata) , 495.
Gwactma (Guazuma tomentosa), 187.
Guacima amarilla (I.uliea platv]H'tala) , 212.
Giiacimabaria (ibid.) et Xy lupia ciibensis , 30.
Guacimilla de costa (Prockia crucis) , 2lG.
Guaguaci (Laetia apétala), 83.
Guairajillo (Eugenia bariiensis), 589. ■
Guama (Loncliocarpus .serie, us) , 418.
Guanábana (Anona murical.i) , 28.
Guanigui ( Irichostigiiia livinoides) , GIS.
660 TAlíLE ALPIIAKÉTIQUE.
Guara (Cupania glabra), 286.
Guara (Cupania tomentosa), 288.
Guara colorada (Cupania macrophylla) , 291 .
Guavico (Xylopia obtiisifolia) , 39.
Guayaba del Perú (Psidium pyriferumj, 580.
Guayaba cotorrera {^si(i\um pomiferum), 580.
Guayaba silvestre (Psidium pomiferum)|, 680
Guayabillo (Eugenia guayabillo) , 590.
Guayabitas del pinar (Psidium guayabita) , 581 .
Guayacan (Guaidcum oíEcinale) , 319.
Guayacancillo (Guaiacum verticale) , 321 .
Guimla (Xylopia obtusifolia) , 39.
H.
Henné (Lawsonia alba) , 547 .
haco (Chrvsi)balunu^ icaco) , 5lG.
J.
Jaba (Andira inermis) , 470.
Jaboncillo (Sapindus saponaria) ,'280 .
Jagruma macho (Panax undulata) , 642 .
Jana (Ximenia americana) , 229.
Jicama (Phaseolus tuberosus) , 437.
Jicama (Stenolobium caeruleum) 243.
Jobo (Spondias lutoa), 383.
Junco marino (Parkinsonia aculeata) , 481
L.
Laurel (Anona bullata) , 31 .
* Laurel de Cuabal (knona palustris) , 29.
Lima (Cilrus limelta) , 234 .
LJmetta (Citrus limcttaj , 234.
Limón (Citrus limonium) , 234.
JJmoncito (Tripbasia trifoliata), 230.
Liaba (Andira inermis), 476.
TABLE ALPDABÉTIQUE. 661
M.
Macurije (Cupania oppositifolia) , 292.
Majagua macho (Utioúa grevirefolia) , 200.
Malaguetta (Xvlopia cubensis) , 36.
Malagueña (Kugenia pimenta) , 592.
Malva (Corchorus siliquosus) , 200.
* Maleta blanca (Waltheria americana ,196.
* Malva loca (Hibiscus mutabilis) ,143.
* Malva mulata (Malachra capitata) , 118.
Majuga de Cuba (Lonchocarpus sericeiis) , 419.
Mamey deS. Domingo (Mammea americana), 24i
Mamillier (Anona reticulata) , 34.
Mamón (Anona glabra), 35.
Mamoncillo (Melicocca bijuga), 295.
Mangle (Laguncularia racemosa), 527.
Mangle negro (Rhizophora mangle), 540.
Mango (Mangifera indica) , 376 .
Maní (Arachis hypogaea), 452.
Marañon (Anacardium occidentale) , 374.
Marilopes (Turnera ulmifolia) , 604.
Moiihin (Spondias lulea) , 383.
Moruro (Acacia arbórea) , 465.
Moruro de costa (Acacia littoralis) , 467 .
N.
A'aranja agria (Citrus vulgaris) , 235.
Naranja cajel (Citrus vulgaris) , 235.
Naranja de china (Citrus vulgaris), 235.
Naranja moreia ((Citrus vulgaris), 235.
O.
Ocuje (Calopliylliiin calaba), 244.
Oflil de bourrique (Mucuna urens) , 447.
Orillas de arroyo (Gomphia alteriiifolia) , 339.
P.
Palo blanco (Simaruba glauca) , 33 i.
Aí/ü í/c- cam^tx7íe (Hicmatoxyliim campecliianum) , 487
662 TABLE ALPHADÉTIQUE.
Palo cachumba (Hederá arbórea) , G44.
Palo bobo (Anona palustris), 29.
Palo branca (Malpighia urens) ,272.
Palo de caja (Sclimidelia cominia), 284.
Palo santo (Guaiacum officinale) , 319.
* Pande monos (Adansonia digitata) , 174 .
* Papitos (Clitoria ternatea), 406.
Paralejo (Byrsonima crassifolia), 270.
Pareira bvaí>a (Cissampelos caapeba) , 58.
Pendejo de perro (Capparis cynophallophora) , 77.
Peonías (Abrus praecatorius) , 433.
Pepino (Cucumis sativus), 607.
Pico de gallo (Cynometra cuben.sis) , 609.
Pimienta (Eugenia pimenta) , 592.
Pimienta (Eugenia valenzuelana) , 593.
Pinipiniche de sabana (Elreodendrum attenuatum) , 343.
Pinonespinosa (Erythrina corallodendron), 450.
Poisa gratter (Mucuna pruriens), 447.
Pois d'angole (Cajanus bicolor), 449.
Pomme cannelle (Anona squamosa) , 30.
Poma rosa (Eugenia jambos) , 591 .
Poi\>re de la Jamaique (Eugenia pimenta) , 592 .
Q-
Quiebra haclm (Copaifera hymenaefolia) , 505.
* Qiiimbambo (Hibiscus esculentus), 141 .
Qiiinlasolillo (Hydrocotyle iimbellata), 6íO.
R.
Hapa lengua (Casearia hirsuta), 371 .
Héglisse des Antilles (Abrus pra;catorius) , 433.
liosa del no (Giñoria americana) , 546.
s.
Sandia (Cucumis citrullus) , 608.
Sangre de doncella (Byrsonima lucida) , 271 .
* Sanzo (Agati grandiflora), 422.
Sarna de perro (Casearia silvestris) , 3G9 .
Spinidio d' España (Parkinsonia aculcala), 489.
TABLE AI.IMIABÉTIQLUÍ. «03
7fl¿flno (Pavonia typhalsea), 120.
Tamarindo (Tamarindus indica), 49C.
Tengue (Acacia arbórea), 46&.
Torcido (Mouriria valenzuelana) , f>75.
Toiite-cpicc (Eugenia pimenla), 502.
Trijolillo (Lonchocarpus latifolius) ,419.
yibona (Hederá arbórea) , 644 .
Vinagrera {OxaVí?, corniculata), 315.
f^olalines (Cleome pentapbylla) , 74 .
Y.
Yaicuaje (Hy peíate paniciilata) , 294.
Yamao (Giiarea trichilioides).
yaMa (Conocarpus erecta), 526.
Ka/iíZ/a (Schmidelia cominia), 284.
Yaya (Uviiria neglecta) , 44.
Yaya (Oxandra virgala) , 47"
Yaya chirnarriria (Mouriria myrtilloides) , 573 .
Yaya jabico (Coliibrina reclinata) , 359.
Yaya macho (Moiiviriu my rlilloides), 573.
* Yerba hedionda (Cassia occidentalis) , 496.
FIN DES TABLES.
S'
New York Botánica! Garden Library
QK227.S298V.2 gen
Sagra, Ramón de la/Histoire physíque po
3 5185 00136 3041