THE UNIVERSITY OF ILLINOIS LIBRARY LI v^3 wotoe? LINNAEA. >WL Ein Journal für die Botanik in ihrem ganzen Umfange. Dreiundzwanzigster Band. Oder: Beiträge zur Pflanzenkunde. Siebenter Band. Herausgegeben von D. F. L. von Schlechtendal , der Med., Chir. a. Philos.Dr., ordentl. Prof. an der Universität zu Halle und mehrerer gelehrten Gesellschaften Mitglied. Mit vier Tafeln Abbildungen. Halle a. d. S. 1850. gedruckt auf Kosten des Herausgebers. In Commission bei C. A. Schwetschke «nd Sohn. ' LX V. Inhalt, Seit Beiträge zur Flora von Südafrika. Von W. Sonder . 1 Beiträge zur einer Flor von Texas, von Adolf Scheele. (Fort- setzung) 139 Ueber Collemaceen , Epistel an Schärer in Bern, geschrieben im März 1841 von J. v. Flotow, mit Zusätzen und Verbes- serungen , gesch r. September 1848 147 ücber Festuca nutatis. Von D. F. L. v. S c hl echte n dal . 202 Index Füicum (sensu latissimo) adhuc, quantum innotuit, in hor- tis Europaeis eultarum , cum synonymis gravioribus, patria, introduetionis s. germinationis tempore, duratione et cultura. Studio Gustavi Kunzii, Prof 209 Supplementum ad Indicem Filicum etc. Studio G. Kunzii . 498 Ueber Ceratochloa und verwandte Formen, von D. F. L. v. Schlecli tendal 324 De Cuticula. Scripsit Dr. F e r d. C o h n. (Cum tabb. I et II.) . 337 Prodromus Monographiae ordinis Connaracearum , auetore J. E. Planchon 411 Plantae Regnellianae. ( Continuatio. ) Rubiaceae, auetore G. Ben th am . . . 443 Alexis Jordan plantae novae. Ex catalogo horti bot. Divionensia a. 1848 .... 467 Ex catalogo horti bot. Gratianopolitani a. 1849 . . . 503 Einige Bemerkungen über die deutscheu Setarien , von D. F. L. v. Schlechten dal 540 f*qf -. ■ ■ s. abbreviati, fructiferi 3— 4-pollicares. Pedicelli in flore nulli, in frnctu crassi, */i Kn. long«. Calyx 3 Jin. longus. Petala calyce parum lougiora, ex sicco flavida. Siliqnae patulac, subadscendentes, subtorulosae, pilis ramosis glandulisquc veln- tinac, 2 — 21/a poll. longae. Stigmatum dorsa in corima bre- via , crassiuscula, acuta cxscrta, cuspis centralis brevior. STastartiuin R. Br. Sect. IL Brachylobo s DC. 1. Bf, calcdomcttm Sond. glaberrimum, caule siibangn- lato , ramis elongatis, foliis inferioribns elongato-lanceolatis pinnatifido-dentalis, siiperioribus scssiiibus liucari-Ianceolatis integerrimis , racemis elongatis, siliquis erecto-patnlis lincari- oblongisj subincurvis, pedicclliun acquantibns, stylo apiculatis. Schattige Stellen am Ufer des Caledonrivier , Januar. Z eyhcr no. 21. Caulis peunam ansei inani crassus, ramis gracilibus pe- dem vcl ultra longis. Folia iuferiora longe petiolata, lamina circ. llfe — «* poll. longa, 4 — 6 liu. lata, sinualo-dentata, vel siibpiunatifida, deutibus acutis, superiora integerriraa 1 — irTa P0"* l°nna» 1 un* *ata» Ra^cni denuiin elongati, seini- pedales, sparsiflori. Pedicelli filiformes, erecto-patuli, fructi- feri crassiores 3 — 4 liu. longi. Flores ilavi. Calyx colora- tus. Petala calyce duplo lougiora, obovata, 2*/a liu. louga. Siliqua turgida, 3 — 5 liu. longa, subincurva. Stylus lineain longiis, stigmatc bilobo. N. ßuviatile E. Meyer (N. palustre Eckl. Zeyh., non DC.) foliis inferioribns bipinnatilidis, siiperioribus pinnatifidis siliquisque lougioribiis distiuguitur. Turritis DC. 1. T. »r^RCium Sond., glabra, glauccscens, caule stricto, ramis elongatis adpressis, foliis scssiiibus lanccolatis basi cortlato - s.ig-ittatis intcgerrimis , siliquis strictis pedicello multo longioribus, seminibus alatis. Witbergcn, Januar, leg. Drege no. 7537. Herba qaadripedalis vel ultra, glaberriraa, pallida. Cau- lis strictus teres, ramis lateralibus numcrosis. Folia caulina 2 Va — 3 poll. longa, basi circ. 6 lin. lata, e basi latiori sa- gittata sensim acuminata. Racemi dcmum elongati, i — 2- pedales. Flores parvi. Petala circ. lineam longa ex sicco albida. Siliquae 3 poll. longae , lineam latae, stigmate orbi- culato scssili terminatae, valvis planis nervo medio striatis. Seraina copiosissima, biseriata , ovalia, ala angusta, mem- brauacea cincta. Foliis valde accedit ad T. strictam Grah. As. Gray gen. Üor. Amer. bor. t. 59. Sisyiubrium L. 1. S. Gnriepinuui Durch. DC. prodr. II. p. 472. Kalksteinhaltige Karroohügel bei Bilterfontcyn in Busch- mannland, März, Zeyher no. 2052. 2. 8. exasperatum Soud., caule erecto raraisque hirsu- tis, foliis oranibus pinuatipartitis, lobis dentatis acutis pilosis, siliquis erectiusculis teretiusculis glabris stigmate bilobo ter- minatis. Sandrift, Orangerivier. Februar. Zeyher no. 18. Herba pedalis vel sesquipedalis. Caulis teres ut rami erecto -patuli pilis albidis subhirsutus. Folia l'/a — 2 poll. longa, superiora pollicaria circ. 3 lin. lata, inferiora petiolata, omnia pinnatipartita, lobis utrinque 5 — -7 acutis, dentibus 2 — 3 acute angulatis. Racemi terminales, post anthesin 3 — 4 poll. longi. Pedicelli 3 lin. longi, patuli, subpilosi. Flo- res parvi flavi. Siliquae erectiusculae, teretiuscnlae , subte- tragonae, glabrae, pollicem longae, semilincam latae, stylo 1* brevissimo et stigmate bilobo terminatae. Semiua ovata, parva, fnsco-rufa, immarginata. 3. S. tripinnatitrn DC. 1. e. p. 475. Am Ufer des Garip zwischen Kraairivier und Wittbergen, 5000 - 6000' hoch. Sept. Zevher, n. N. v. E. Crucifer. No. 4. Iiepidiuin L. Sect. VI. 1. I«. trifurcmn Sond. suffrntiailosum, glaberrimum, foliis liucari- siihulatis canaliculatis tri für eis, loliis erecto - patulis acutis, siliculis oblongo -ovatis levissime emarginatis , stylo brevissimo lobulis snbaequali. Felsige Stollen bei einem alten Kraal am Modderrivier, Betjuanaland. Februar. Z e y h e r No. 23. Herba 1 — l^o-pedalis. Caulis teres, ramis alteruis erectis gracilibus pallide virescentibus. Folia canlina plerum- que conferta, pollicem longa, angustissiina, apiee trifurcata, lobis lateralibns 1 — 1 1/3 lin. , terminali 2 — 3 lin. longis, ys lin. latis, suprema subbreviora interdum foliis nonnullis in- divisis vel unidentatis intermixta. Racemi terminales graciles, fructiferi 2 — 3 -pollicares. Pedicelli erecti, fructiferi 1 Va lin. longi. Flores miniini, albi. Siiicula oblongo -ovata, lineam longa, apicc brevissime emarginata, stylo brevissimo inter lobulos iisqne subaequali, valvulis compressis carinatis apteris. Semina in loeulis solitaria, ovalia, rufa. Sect. VII. 2. I». myriocarpuin Sond. glaberrimum, pallide viride, foliis omnibus linearibus indivisis, racemis gracilibus multi- floris in paniculam amplam dispositis, siliculis elliptico- ovatis stylo brevissimo apiculatis. Glenfilling, im Tbal am Bache, nnter 1000'. December. Drege No. 7541. Herba pluripedalis panicula ampla insiguis. Caiilis (eres rainis patentibus. Folia caulina 2 — 3 poll. longa , lineaiu lata, basi subangustata, suprema minora et angustiora. Pa- uicula ultra pedem alta et lata. Racemi multiflori 1 '/a — 3 poll. loiigi. Pedicelli infimi 2 lin. , superiores liueam lougi, tenuissimi. Flores mininii , allii. Silicula ovata vix ultra se- milineain longa, stylo brevissimo apiculata. Semina ovata, rufa. Capparideae Juss. Crynandropsis DC. 1. €}. pentaphylla DC. Auf grasreichen Hügeln oben vor dem Kloof am Maga- lisberg, Januar, Zeyher No. 26. Variat: caule glauecscente glabro vel glanduloso , foliis serratis vel iutegerriinis. Ad haue quoque pertinere videtur G. heterotricha DC. (Cleome Burch. trav. I. p. 537.) Cleoine L. Sect. II. Siliquaria DC. 1. C. monophylla L. ß. cor data = C. cordata et C. subcordata Steud. in Schimp. pl. Abyss. sect. III. No. 1731. Magalisberg, December, Zeyher No. 27. 2. C» semitetranda Sond. herbacca glabra, foliis 3fo- liolatis, foliolis lineari-filiformibus petiolum aequantibus ; su- premis indivisis, racemo termiuali, sepalis inaequalibus, pe- talis brevissime unguiculatis oblougis , staminibus 4, duobus sterililius brevibus, siliquis brevissime stipitatis pendulis liuea- ribus striatis glabris. Steinige, karrooartige Stellen am Gamkarivier undWilge- rivier, May, Zeyher No. 28. Herba annua, spithamaea, glabra, ramis allernis ere- cliusculis. Foliola semipollicaria, petiolo aequilouga. R.ice- mus clongatus, reraotiflorus. Pedicelli filiformes, 4 lin. longi, in fiore crecto-patuli, in fructti horizontales, folio lineari- filiforiui bractcati. Flores parvi. Calyx 4-sepalus, lineam longus. Petala 2 lin. longa, quorum 2 oblonga, 2 oblongo- spathulata. Statu. 4, 2 fertilia longitudine pctalonun, 2 te- nuiora, diinidio minora, sterilia. Siliqua a basi dchisccns, pendula , pollicaris , 1 lltk !»• lata. Setnina nutnerosa, sphae- rica, punctulata, tenuissime puberula. Simillitna C. tenellae Fenzl. Kotsch. pl. A.ethiop. No. 280. 3. C rupestris Sond. herbacea, caule, foliis, calycibus frttctibusque glanduloso-piibescentibus, foliis parvis 5 — 7- foliolatis, foliolis linearibus supra catialiculatis petiolutn ac- quantibus, racetnis terminalibus subseeundis, floribus hcxan- dris, petalis breviter ungiiiculatis, siliquis pediccllatis pendulis striatis. Auf felsigen Hügeln beim Vaalrivier, Mai. Zeyher. Herba annna 1 — l1/2-pedalis, glandulis lutescentibus vestita , ramosissima, ramis teretibus, erecto -subpatulis. Folia 5 — 7-folioIata, incl. petiolo eirc. 5 liu. longa, fo- liola acutiuscula, canaliculata. Racetni demum elongati se- cundi. Pedicelli inferiores 4 Hu. longi. Flores parvi viola- cei, vix 2 lin. longi. Sepala extus glandulosa. Petala ob- oyato-oblonga, subunguiculata, glabra. Stam. 6 aequalia. Siliqua pollicaris, l1/^ lin. lata, longitudinalitcr striata, glan- dulosa, stylo rostrata. pedicello lineam longo. Semina reni» formi - curvata , rugosa, glabra. Polanisia Raiin. i. P. dianthera DC, Bei Bittervvatcr am Gamkarivicr im sandigen Flussbettc, Mai. Zeyher. 2, P. luacolata Sond., annna , caule erecto ramoso gla- bro, foliis 3 — 5 - foliolatis, foliolis linearibus petiolutn aequan- tibus juiiioribus pubernlis , racemo terminali glabro, bracteolis miuutis sctaceis, petalis longe unguiculatis violaceis subin- aequalibus, 2 angustioribus macula lutea notatis, stam. 8, fertilibus (4) loiigioribus , siliqua liueari glabra lcviter stipi- tata. Grasreiche, steinige Hügel am Moojerivier, December. Z e y h e r. Herba pedalis radice albida, elongafa, subramosa. Cau- lis teres, striatus, hiiic inde rarao munitus. Folia 5- saepius 3- foliolata, caulina longius petiolata et majora, foliola 1 — i'/4 poll. longa, lineain lata, ramea circ. */j poll. longa, sub- iilifonnia, orania petiolo aequalia , juniora aculeolis minimis puberula, adulta glabra. Racemus terrainälis, solilarius; flo- res inferiores remoti, supremi subeorvrabosi. Pedunculi fili- formes, glabri, inferiores 4 lin. longi, horizontaliter patentes. Calvx 4-sepalus, sepala lanceolata 1 lin. longa. Petala 4, longe nngnirulata, 5 lin. longa, quonim 2 obovato-oblonga, lineam longa, yiolacea, 2 oblonga, apiculata , violacea, in mcdio macula lata, lutea notata. Stam. 8, fertilia petalis aequilonga, antliera lineari- oblonga, biloculari terminala; ste- rilia (4) subbreviora, tenniora, antheram elaratam gcrentia. Tonis parvns. Ovarium breviter stipitatum, Stylus filiformis, stigma obtusum. Siliqua (immatura) pollicaris, glabra. Quoad habitum autecedenti proxima, scd cbaracteribus longe diversa. Mebuhria DC. 1. K. rosinarinoides Sond. fruticosa glabra, foliis 3 — ö-foliolatis petiolo multo longioribns, foliolis petiolulatis li- uearibus mncronatis margine revolutis glabris, corymbis ter- miualibus, sepalis eoncaviuscnlis, petalis cllipticis unguiculatis calyce multo minoribus, ovario cylindrico lengissime stipitato. 8 Port Natal. Gueinzius IN o. 467. Rami teretes, glabri, ramulis nnraerosis. Folia aUerna, plerumque trifoliolata, petiolo 4-liueari, petiolulis brevissi- mis, foliolorum iutermedium 1 Yj — 2 poll. long., lineam la- tum, lateralis breviora, omnia glabra, subtus pnllidiora. Pe- duuculi inferiores in axillis foliorum, supremi corynibosi, gla- bri. Calyx 3 lin. longus, sepala 4, glabra, coneaviuscula, basi in tubnm brevem angustata, aestivatione valvata. Petala 4, elliptica, breviter stipitata, liueam longa. Tonis stipiti- formis, cylindraceus, brevis. Stamina circ. 16, glabra. Ova- rium cylindricnm , stigmate dcpresso coronatum. Boscia Lam. uon Thnnb. 1. B. caffra Sond. Syn. : Capparis undulata Eekl. et Zeyh. euiim. Niebuhria acut! folia E. Meyer in pl. Dregeanis. Niebuhria pedunculosa Höchst, in pl. Krauss. Niebuhria undulata Zeyher in Drege Vergleichg. Frnctns longe pednnculatus, pendnlns, globosns, inagni- tudine pisi majoris, rnfescens, glaber, ininntissime excavato- pnnctatns, indebiscens, nnilocnlaris, 1 — 2-spermus. Semina erustacea, Incida. Embryo subconvolutns, radicnla teretinscnla, obtusa. Cotyledones caruosae, latae, convolutae. Variat haec species : foliis oblongo -ovatis vel lanceola- tis, obtnsis vel emarginatis et mucronulatis , acntis aciimina- jisve, 1 — 3 poll. longis, 1//a lin. longnm), pubescens producfo. Stamina 5. Capsulam non vidi. Jonid. thymißorum Presl diffcrt: caulibus gracilioribus tenuioribus, foliis angustioribus , lloribusque submiuoribus. J. capense R. et Seh. foliis obovatis obtusis lloribusque eeaka- ratis distinguitur. Polygaleae Juss. Polygala L, 1. P. decora Sond. caule erecto virgato tereti puberulo, foliis alternis petiolatis lineari-lanccolatis lanecolatisve basi angustatis uninerviis glabris superioribus pubcrulis, racemo longissimo, peduneulis adsceudentibus bracteas acuminatas triplo superantibus, earina cristata, alis suborbiculatis Capsula obovata glabra longioribus latioribusque , seraiuibus oblongis iiigris pubescentibus. Port Natal. Gueinzius No. 23. Caulis pluripedalis , stricte erectus, ramis virgatis. Fo- lia 2 — 2'/3 poll. longa, 2 — 3 lin. lata, breviter mueronata, petiolo bilineari insidentia. Racemus 1/i — i-pedalis. Pcdun- culi 3 — 4 lin. longi. Alae basi obliquae, 6 lin. loiigae et ]atae , pulclire roseae , veuis nuraerosis virescentibus. Capsula sessilis, matura 4 liu. longa, 3 lin. lata, augustc alato- marginata. Semina 2 liu. longa, retrorsum pubescentia. P. virgalae Tb. (Eckl. et Zeyh.!) simillima, sed indu- mento, foliis longioribus apice augustatis, racemoque lougiore diversa. 2. P. uiyrtifolia L. ß. natalensis Sond. caule pilosiusculo deinum glabro, foliis breviter petiolatis ovatis acutis glabris apice suinnio pilosis. Port Natal. Gueinzius. 15 Folia l'/a — 13A Po11, ,onoa> 5—6 lin. lata. Flores P. tnyrtifoliae verae. Caryophylleae Juss. Mollngo Ser. 1. M. scrrulata Soiul. caule rigidiusculo erecto diehoto- mo, ramis apice pubescentibus, foliis vcrticillatis iuaequalibiis oblongis vcl ovato- oblongis acnfis in petiolum angustatis ser- rulatis, floribns couferlis longiiiscule pedunculatis , pedimciilis unifloris, sepalis oblongis acutis , staminibus sub-8, Capsula oblonga, seminibus elevato- punctatis. Port Natal. Gucinzius No. 138. Caulis pedalis. Rami digitales vel ultra. Folia subqna- terna, fasciculata ., majora pollicem longa, 4 lin. lata, in pe- tiolum 2 — 3 lin. long, angustata, margine serrulata. Pedun- culi 4 — 6, circ. 4 lin. longi. Calyx 5-sepalus, sepala 2 lin. longa , margine membranacca. Pctala nulla. Stamina plerumque 8, hypogyna, filamentis subinaequalibus, basi sub- latioribus, antheris bilocularibus basi emarginatis. Ovarium liberum, oblongum, 3-suIcum, 3-loculare. Ovula plurima, loculorum angulo centrali funiculis brevibus iuserta. Stigmata 3, lineari-teretiuscula, papulosa. Capsula lJ/a lin. longa, obtusa, medio non inflata, 3-locularis, 3-valvis, valvis me- dio septifcris. Semina minima, sphaerica, epidermide elcvato- punctata. Valde affinis videtur M. denticulata Guill. et Perrot. flor. Seneg. p. 45. A M. verticillata distinguitur : caule ela- tiore erecto, foliis serrulatis, floribus majoiibus seminibusqiie punctatis (non Iaevibus striolatis). 16 121at.inc.ic Camb. Bergfa L. 1. B. polyantha Sond. herbacea glabra multicaulis, caii- libns tctragonis, foliis oppositis oblongis acuthisculis, basi an- gnstata sessilibus, intcgcrrimis dcnticulatisve glabris, stipulis lanceolatis, floribus axillaribus solitariis, in apice caulis cv- moso-aggregatis, bracteatis , calyce 5-partito, scpalis aciimi- natis, margine subscariosis, petalis calyce brcvioribus ovatis acutis, stam. 10, stylis 5, Capsula 5-loculari 5-valvi. Feuchte Stellen bei Rhinosterkop (beim Vaalrivier) nnd Sandriverhills. Mai. Zeyh er No. 540. Herba annua, humilis , multicaulis; caules 1 — 2-polli- cares. Folia oblonga acuta vel acutiuscula, circ. 6 lin. lon- ga, 2 — 3 lin. lata, inferiora majora, suprema sensim in bracteas transeuntia. Stipulae lineam ferc longae, inferiores indivisac, integerrimae, supremae minores, acuminatissimae, serratae vel ciliatae. Pedunculi axillares folio breviores, circ. 3 lin. longi, terminales cymosi, folium aequantes vel co subbre- viores, stipulis bracteati. Flores l1/^ lin. longi, glabri. Ca- lyx 5-partitus, laciniae oblongae acuminatissimae. Petala 5 subbreviora, acuta, pallide rosea. Stamina 10, calyce bre- viora. Ovarium rubens, glabrum. Styli 5 breves, patentes. Capsula globosa, 5-locularis, 5-valvis, placenta centrali crassa. Semina oblonga, areolata, glabra. B. anagalloides E. Meyer, Fenzl, caulibus longioribus, foliis evidenter serrulatis, peduneulis longioribus floribusque inulto majoribus a nostra differt. IT Malvaceae Brown. s Hibiscus L. DG. prodr. Sect. VI. §. 2. i. II. leptocalyx Sond. fruticulosus , caule debili tereti ramoso pilis longis brevibusque simplicibus lutescentibus hir- suto, foliis petiolatis triaugulari - hastatis vel subcordatis re- mote obtuseque creuatis adpresse pilosis, peduuculis axillari- bus solitariis folia aequantibus, involucri 10 — llphylli folio- lis angustissiine liuearibus longe ciliatis sepala ovata acumi- nata duplo superantibus , Capsula subglobosa glabra rugulosa, semiuibus puberulis. Port Natal. Gueiiizius No. 424. Pedalis vcl ultra. Raini erecto - patuli. Folia sparsa, alia 8 — 9 lin. longa 5 lin. lata, alia 7 lin. longa 6 liu. lata. Pctiolus scmipollicaris. Pedunculi teiiues. Iuvolucri foliola lineari - filiformia, 4 lin. longa. Corolla ex sicco rosea semi- pollicaris. Capsula longitudine sepalorum, subglobosa, sub- depressa. Dombeyaceae Kunth. IJoiinbeya Cay. 1. D. natalensis Sond. ramis teretibus glabris, foliis longe petiolatis orbiculari-cordatis acutis Tel acuminatis den- tatis sublobatisve , junioribus pubescentibns, floribns racemoso- paniculatis, pedunculis elongatis tenuissime pubescentibus apice umbellatis, nmbellis 2 — 6-radiatis, inyolucelli unilateralis tri- phylli foliolis liuearibus alabastra oblonga acuta stellato- tomentosa aequautibus, calyce reflexo, laciniis lanceolatis acuminatis, petalis inaequilateris scariosis persistentibus, sta- minibus 5 sterilibus stylura apice öfidum aequantibus, ovario globoso tomentoso. 23r Bd. ls mit. 2 18 Port Natal , 6 n e i n z i n 9 No. 105. Simillima D. Dr&gcana Sond. (Leeuwenhoelia tiliacea E.Meyer, Xeropetalum tiliaceum Endl.) differt : involucelli unilateralis triphylli foliolis late ovatis acutis vel cuspidatis snbtridentatis , alabastro crassiore ovato petalisqne snbmajo- ribus. Xeropetalum Delile. 1. X. rotundifolium Höchst. Port Natal, G11 einzi usfNo. 84 et 569. Magalisberg, Sept. Zeyher No. 141. Melhania Forsk. 1. M. linearifolia Sond. caule erecto, foliis linearibns integerrimis apice obtuso denticiilatis superue sericeo-pilo- siusculis iuferne cano - vclutinis subrnfescentibus, pedieellis axillaribns apice bifloris petiolo 3 — 4-plo longioribiis, invo- lucelli triphylli foliolis late cordatis cuspidato-acuminatis. Port Natal , G 11 e i n z i u s No. 532. Canlis velutino -tomentosus, pedalis et ultra. Folia 2 — 2,/a poll. longa, 4 lin. lata, basi apiceqne obtusa, supra im- pressc-, subtus elevato- venosa, tomento albido vel rufcscente. Pedunculi in axillis foliorum superiorum, pollicares, apice bi- fidi. Involucellum !/2 poll. longum, calycem aequans. Fila- menta 5 fertilia monanthera. M. prostrata DC. (Zeyher No.140, Rhinosterkop, Bet- chuanaland. Decbr.) nostrac simillima sed diversa: tomento tenuiore albido, pedunculo unifloro et involucelli foliolis duplo angustioribus. M. BurcheUii DC. foliis utrinque cano -velu- tinis, pedunculis abbreviatis involucelloque multo angnstiore distinguitiir ; haue in rupestribus graminosis ad Aapjesrivier Octob. florentem legit cl. Zeyher. 19 Tiliaceae Endi. Triuinfetta Plum. 1. T. trichocarpa Sond. fruticosa pilis stellatis vestita, rarais teretibus scabris, foliis alternis breyissime petiolatis oblongis vel ovato- oblongis obtusiusculis basi acutis trinerviis dentatis utrinque velutiuo-pubescentibus, pedunculis axillari- bus solitariis subtrifloris, in apice ramuli subcymoso -aggre- gatis, sepalis linearibus apice fornicatis dorso cornntis, peta- lis oblongis basi angustatis, orario biloculari, Capsula setosa, setis longissimis rectis patentim pilosis. Steinige Stellen in den Hainen am Magalisberg und auf Hügeln am Vaalrivier. Decbr. Z e y h e r Wo. 147. Frutex erectus ramis ramulisque teretibus stellato - pilo- sis, denium scabris rufesceutibus. Folia 1 poll. longa, 4 — 6 lin. lata, stellato -pubescentia, demum scabriuscula reticu- lato-vcuosa, dentibus acutis. Pedunculi axillares et extra- axillares, folio breviores, rarius in apice ramulorum cymulosi, circ. 3 lin. longi, apice 2 — 3-flori, pedicelli bracteis liuea- ribus suffulti. Calyx öpbyllus , sepala extus stellato -pilosa, apice fornicato, dorso infra apicem cornu subulato, arrecto munita , 4 lin. longa. Petala 5 , flava , 3 lin. longa , spathu- lata, ima basi ciliolata. Urceolus in apice gynophori peta- loideus, brevis, margine ciliatns. Stamina 16 — 18, fila- menta glabra longitudine petalorum, antberae oblongae. Qva- rium stipiti brevissimo insidens, spbaericum, hirsutum, bilo- culare, loculis uniovnlatis. Stylus filiformis, stamina aeqnans, glaber, stigmate bidentato terminatus. Fructus oblongus, circ. 3 lin. longus , setis numerosissimis, rnfescentibus, apice rectis non hamatis , pilosis vestitns, setarum pilis patentibus, albis; setae 6—7 lin., pili 1 lin. longi. 2* 20 Ctrewla Juss. (Mallococca a. Nehetnia.) i. €r. cana Sond. raraulis, foliis calyeibusque cano-toraen- tosis, foliis brevissime petiolatis oblongi'9 Tel lineari-oblougis obtusis crebre serrulato - dentatis basi trinerviis, pedunrulis solitariis unilloris, sepalis sub-3-nerviis petala oblouga sn- perantibus, ovario dense villoso, drupa didyma depresso -glo- bosa subpilosa. Magalisberg, Octob. Zeyher No. 144. „Arbuscula ramosissima." Raini teretes, glabri, fusco - purpnrei , patentissiini, ramulis subferrugineis., velutinis. Folia bipolliearia, 6 — 8 lin, lata, utrinque cano - tomentosa, toinento supra demiim subevanido, marginibus inaequaliter serrulato -dentatis. Petiolus i1/^ — 2 liii. longus. Stipulae parvae , acuniinatae, cito deciduae. Peduncnli axillares, soli- tarii, rarius gemini, 5 — 6 lin. longi, nniflori, rarissime bi- flori, velntini. Sepala oblongo -linearia, acnta, trinervia, in- tus colorata, 5 lin. longa, lineam lata. Petala '/3 brcviora, ex sicco flava, basi velutina. Filamenta glabra, petala parnm superantia. Ovarium stipitatnm. Drupa subdidjma, nigrescens, adpresse pilosa, diaraetro trilineari. Folia fere Greiviae nilidae Jnss., indumentiun G. venu- stae Fresen. ; a posteriore foliis duplo latioribus, 5-nerviis pe- duncnlisque trifloris distinguitur. 2. CJ. monticola Sond. ramulis rufescentihus, stellato- tomcntosis, foliis brevissime petiolatis ovatis aculis inaequaliter serratis basi semicordatis trinerviis rufescentibus supra rngu- losis mollibus, subtus albo- tomeutosis, peduuculis 1 — 3 axil- libus 2 — 3-floris calyeibusque rufo-pubescentibus, sepalis oblongo -linearibus petala oblonga superanlibus, drupa glo- bo9a crustata nitida glabra dipvrena. 21 Magalisberg, Nov. flor. , Jul. fruit. Zeyher No. 143 et No. 145. Arbiiscula ramosissima, ramis teretibus, ramulis patulis, tomento brevi, rufescente vestitis. Folia alterna, ovata, 2 — 2'/a poll. longa, 14 — 18 lin. lata, subcoriacea, subdimidiato- cordata, snpra sparsim stellato-pilosa, subtus argenteo-to- mentosa, nervis 3 primariis lateralibnsque valde promiuenti- bus. Petiolus rix 2 lin. longns. Florura pedunculiis 3 — 4 lin. lougus, apice 2 — 4-florns, pedicelli basi bracteis sub- linearibns iminiti. Sepala 4 lin. longa, liueam lata, acuta extus rnfescentia, toracntosa. Petala calyce '/3 breviora, sub- emarginata, ima basi ciliolata. Stamina numerosa, corollam aequantia, filamenta glabra. Ovarium Tillosissimum. Drupa raatnra rotnnda, cerasiformis, 3 lin. diametro, glabra, nitida, dura, dipyrena. Qnoad folia G. carpinifoliae Juss. valde affinis. 3. G. discolor Fresen. in Mus. Senkenb. II. p. 159. Magalisberg, Decbr. Zeyher No. 146. Olacineae Herit. Xinienia PI um. Benth. 1. X. caffra Sond. tomentosa, ramis spinosis rnbellis, fo- liis ellipticis vel oblongo-ellipticis obtusis eraargiuatis coria- ceis, adnltis supra glabris, pediinculis axillaribus solitariis gemiaisve «nifloris, petalis extns pubescentibus intus dense barbatis , drupa ovali glabra eduli. ß. '? natalensis } rainis foliisque glabris, petiolis pe- diinculis calycibusque pubescentibus. In Wäldern des Magalisberges , Oct. bis Decbr. Zeyher No. 1847. ß. Port Natal , G u e i n z i u s No. 79. Frutex ramis subdivaricatis, teretibus vel subaugulatis, tomcnto brevi, in ramulis densiori, opaco vestitus spinisque 22 brevibus (3 — 4-linearibus) armatus. Folia alterna, breviter petiolata, l*/a poll. longa, 10 — 12 lin. lata, coriacea, iute- gerrima, uninervia nervo crasso, juniora utriiujtie fnsco-to- mentosa, adnlta supra glabra, lucida. Pedunciili solitarii, gemini, rarins terni, circ. 3 lin. longi. Calyx minulus 4fidus. Petala lanceolata, S-^-Z1/^ lin. longa, apice recurva, intns barbata. Stam. 8, antherae glabrae. Drupa subpollicaris, carnosa, monosperma. Var. ß. forsan species diversa, ramis foliisqne glabris, X. laurinae DC. (X. amcrican. var. inermi Höchst.) affi- nis, sed foliis crassis, pedunculis semper nmfloris pubescen- tibus distincta. MalpIgMaceae Juss. Acridocarpus Juss. 1. A. prnriens Juss. ß. laevigatus Sond. ramis juniori- bus tomentosis adnltis glabris, foliis utrinque subglabris. Port Natal, Gueinzius No. 396. 2. A. raatalitlus A, Juss, == Banisteria Kraussiuna Höchst. Port Natal. Gueinzius. Erythroxyleae Kth. Erythroxylon L. i. E. caifruin Sond. glabriim, ramis teretibus, ramulis compressis, foliis brevissime petiolatis ovato- vel obovato - oblongis eraarginatis basi acutis subcoriaceis reticulato-vcno- sis lucidis, stipulis acutissimis petiolum dimidium aequantibus, pedunculis 4 — 6 in apice ramulorum aggregatis flores duplo superantibus? calycis laciniis triangularibus , pctalis obovatis, staminibus sfylos apice incrassatos superanlibus. Port Natal. Gueinzius No. 52 et 581. 23 Frntex. Folia 1 >/3 — 2 poll. longa, 8 — 10 lin. lata, supra intense viridia, subtus subpallidiora, vcnis utrinque ele- vatis. Petiolus canalicnlatus 1 — 1 lL lin. longus. Pednuculi 4 lin. longi. Caljcis laciniae acutae. Petala 2 lin. longa. Stain. 10, filamenta basi membraua conuata, antherae bilo- cnlares, longitudinaliter dehiscentes. Ovarium triloculare. Styli 3 apice valde incrassati. Sapindaceae Jnss. Dodonaen L. 1. D. natalensis Soud. glabra, ramulis snbcompressis, foliis alternis obovato-oblongis acutis basi longe cnneatis jn- nioribus viscosis, panicnla racemosa axilfari folio breviore ramis 2 — 3-floris divaricatis, fructibus 2 — 3-alatis euiargi- natis pedicello brevioribus. Port Natal. Gueiuzius No. 116. Rami glabri , rufescentes. Folia sessilia, basi longe cu- ucata, integerrima, penniuervia, 3 — 31/» poll. longa, 10 — 12 lin. lata. Raceinus paniculatus, breviter pedunculatns, ra- mis divaricatis, 2 — 3-fidis, subviscosis. Flores parvi, ber- niaphroditi. Caljx 1 lin. longus. Petala nnlla. Filamenta brevia. Ovariuni viscosum. Fructus in nostr. spec. immatu- ins, 4 lin. longus et latus. D. viscosae L. affinis. Meliaceae Jnss. Trichilia L. 1. T. natalensis Sond. glabra, foliis petiolatis impari- pinnatis 2 — 4-jugis, foliolis oppositis sessilibus lanceolatis aeuminatis subfalcatis serratis subtus pallidioribns, racemis conferlis simplicibus folio inulto brevioribus, floribus breviter peduncnlatis 4-petalis 8-andris, staminibns iu tubuni brevem connatis, stigmate 4-lobulato. 24 Harpephyllum serratum S. in sched. Port Natal. Gueiuzius No. 526. Arbor. Folia alterna, exstipulata, petiolata (pctiolo in foliis junioribus 1 — 2-pollicari), foliola adulta 2 — 3 poll. longa, circ. 8 lin. lata, lateralia sessilia, terminale petiolula- tnm, onmia basi plerumqne aequilatera, penniuervia, pagina inferiore pallidiora, venosa. Racemi in axillis foliorum junio- nira, pedicellati subpollicares, rariflori, glabri , pedicellis bra- cteolatis, 1 lin. longis. Calyx 4-fidns, laciuiae acntae, per aestivationcin valvatae, lineain longae. Petala 4 ovato-ob- longa, calyce 1/2 longiora, patentia, glabra. Stamina 8, basi membrana connata. Stylus brcvissimus, stigmate crasso, ob- solete quadrilobo. Ab Harpephyllo caffro Beruh. (Drege 8265. Ecke- bergia capensis Herb. Eckl.-Zeyh. ex parte) cui habitu valde accedit, foliis serratis floribusque dioieis faeile distingiiitur. Ampelideae H. B. et Kth. Vitis L. 1. V, seuiiglabra Sond. foliis 5-foliolatis, foliolis ob- ovato-oblongis cuneatis, intermediis petiolulatis, infimis ini- noribus basi obliqua sessilibus, omnibus obtusis integerrimis coriaceis utrinque glaberrimiSj raceino eomposito ferrugineo- tomentoso petiolura glabrum aequante. Port Natal. Gueiuzius No. 98. Caulis scandens, glaber. Petioli pollicares. Foliolum intcrmedium 2 — 2,/a P°U- longum, 8 lin. latum. Flores parvi. Zantlioxylcac A. Juss. Zantlioxylum Kth. 1. It. (Fagarastrum) natalense Höchst. ! Omphalobiuml diacolor Sond. in schcd. 25 Port Natal. Gueinzitts No. 54 et 577. Flores parvi, hermaphroditi, spicati, spicae pollieares, velutinae, in axillis foliorum aggregatae , in apice raiuorum siilipaniculatae. Bracteolae mimitae. Calyx 5-partitus, laci- niis lanceolatis extus pubescentibus, aestivatione subimbricata. Corollae petala 5, lineari-oblonga, calyce minora. Stamina 10, altcrna petalis opposita parum niinora. Antherac sttb- rotundae. Ovaria 5 distincta, sessilia, villosa. Styli glabri, ctnersi, stigmatibus obtusis. Fructura non vidi. H ippocrateaceae H. B. Kth. Salacia L. 1. 8. alternifolia Höchst. ! Port Natal. Gueinzius No. 53 et 580. Variat foliis obovatis et oblongis , obtusis et subacumi- natis. A 5. scnegalensi DC. Rieh. flor. Seneg. t. 27. non- nisi alabastro subgloboso petalisque latioribns diversa. Anacardieae Lindl. Otlina Ft oxb. (Lannea Rieh.) 1. O. discolor Sond. foliis imparipinnatis 4 — 5-jngis, foliolis sessilibus ovato - oblongis acutiusculis integerrimis supra glabris subtus cano - tomentosis , petiolis caualictilatis , floribus dioieis , spicis masculis simplicibus in apice ramulorum conge- stis, rhachi pubescente, calyce basi puberulo, petalis 4, pa- tentibus, staminibus 8. Magalisberg, Sept. Zeyher No. 1853. Arbuscula. Rarai foliiferi teretes, cortice lutcolo vel sub- purpurasecute. Folia altema, impaiipinnata, pedalia, petio- lata, petiolus 2 — 3-pollicaris, basi partim latior, foliola 9 — 11 opposita, sessilia, stiperiore petiolulato, basi obtttsa vel levissime cordata, apice obtusa vel in aeumen brevc, obttt- 26 sinsculum angustata, coriaeea, sapra obscure viridia demiim fuscescentia , glabcrriuia, subtus cano-tomeiitosa vel aetate juuiora albido-lutcseentia, utrinque reticulato-venosa, 2 — 3 pollices longa, 1 — lJ/2 poll. lata. Spicae masculae in apice ramonim, folia juniora aequantes vel superantes, in nostr. specim. 2—4, approximatae, siinplices, tripollicarcs. Flores 8cssiles, parvi, ex sicco lutei. Calyx 4-fidus, basi pu- boscens, laciniis obtusis, glabris. Petala 4 oblonga, circ. 2 liu. longa. Stamina 8, petala aeqnantia, autherae introrsae, longitndinaliter dehiscentes. Stjli 4 rudimeutarii, brevissimi, erecti. Flores feminei desimt. Ab O. velutina Endl. (Lannca velutina Rieb, in 11. Se- neg. p. 155. t. XLII.) cni simillima distinguitnr: foliolis nn- raerosioribns sessilibns basi plernniqnc obtusis uon cordatis superne glaberrimis spicisque masculis paucis approximatis. Sclerocarpa Höchst. 1. S. caffra Sond., glabra, foliis impari-pinnatis, petiolo trigouo , foliolis 5 — 1 1 longc petiolulatis ovatis ellipticisre breviter cnspidatis mucronatis iutegerrimis vel paueidentatis glabris subtus pallidis, floribns dioieis, spicis terminalibus ab- breviatis, sepalis petalisque 4, staminibus 12 — 15, drupa suborbiculavi triloculari. Spondias Eirrea Sond. in sebed. Port Natal. Gueinzius No. 70. An der Nordseite des Magalisbergs. Zeyber No. 1851. (flor. Aug., fruet. Decbr.) Drege No. 4063. „Frutex humilis" (Zeylier). Folia ut in S. Birrea Höchst, post deflorationem tantum nascentia, in apice ramu- lorum aggregata, alterna, exstipulata, petiolata (petiolo sub- tripollicari, trigojio vel superne canalicnlato), imparipinnata, 2 — 5-juga, petiolulata, petiolnlis 6 — 8 liu. longis, snlcalis, 27 foliolis ovatis vel ellipticis, rarius ovato-oblongis, basi sub- acutis, apice saepe obliquis , in aciimen breve, mucronatum augustatis, adultis subcoriaceis, penninerviis, margine inte- gerriinis , rarins 1 — 2-dentatis, snpra lueidis, laefe viridibns, subtus pallidis, 1 1/2 — 2 poll. lon^is, 12 — 15 liu. Litis. Flo- res dioici. Spicae masculae 2 — 4, in apice ramulonim ad basin foliorum jiiniorum breviter pedmuulatae, glabrae, l — 2 poll. longae. Flores ex sicco rubri, brevissime pedicellati, braclcola parva, obtusa snffulti. Calyx 11-sepalus, sepala concaviuscnla, obtusa. Petata 4 calyce subtriplo loiigiora, oblonga, obtusa, 2 lin. longa, aestivatione imbricativa. Sta- mina petala aequantia, circa discutn carnosum, depressum iii- serta, filamenta glabra, anthcris dorso iufra apicem afiixa. Flores feminei desuut. Fructus drupaceus, magnitudiue Pru- ii i niinoris, suborbicularis, putamine osseo , triloculari. Se- luiua non vidi. Simillima S. Birrca Höchst. (Spondias Birrea Rieh. 11. Seneg. t. 41) differt: foliolis minoribus, obtusioribus, bre- viter petiolulatis. Legnnimosae Juss. Requienia DC. 1. IS. sphaerosperma DC. Sandiger Hügel am Aapjesrivier, Oct. Zeyher No. 368. Crotalaria L. 1. C lnacrostachya Sond. caule ramisque erectis pube- rnlis, foliis trifoliolatis, stipulis miuutis subulatis, foliolis pe- tiolum aequantibus oblongo-cuneatis, mucronulatis, subtus in- canis subserieeis, racemo terminali elongato pubesceute, ca- lycis laciniis tubum aequantibus, carina louge rostrata glabra_, ovario oblongo serieeo. Port Natal. Gueiuzius No. 189. 28 Caulis pluripedalis, teres, sulcato-striatus, tomento te- iiuissimo adpresso. Petiolus semipollicaris. Foliola 2 Jin. lata. Racemus 7 — 8-pollicaris. Pedunciili 2 lin. longi, bracteas setaceas snperantes. Flores majusculi flavi, alae ob- tusac carina breriores, ex sicco apice croccae. C. globifera E. Meyer simillima, difFert : petiolo lou- giore stipulato, folioJis miuoribus, racemo elongato floribus- que minoribus. Dichilus DC. 1. D. lebekkoides DC. mein. Legum. t. 35. Steinige Stellen am Magalisberg, Novbr. Zeyher No. 454. Char. generico addatur: Leguraen rectum, lineare, coiu- pressum, glabrum, 6 — 8-spermum. Semina reniformia, snb- orbiculata, ventre affixa, glabra, caruncula arilloque nullis. IJotononis E. et Z. , Benth. 1. I*. (Krebsia) dichiloides Sond. fruticnlosa, incano- pubescens, caule stricto, rarais nnmerosis erectis abbreviatis, foliis caulinis alternis fasciculatis , rameis solitariis subopposi- tis, stipnlis foliiformibus petiolo subbrerioribiis, foliolis lineari- spathulatis mncronatis pellucido-punctatis, raccmis ranios ter- minantibus laxis 4 — 6-floris, bracteis pedunculos aequantibus subulatis, calycis dentibus subulatis, inferiore longiore, vexillo lougiusciile stipitato. Dichilus Jloribundus Sond. in sched. Port Natal. Gueinzius No. 25 et 632. Caulis pluripedalis, striatus, ramis crebiis lateralibus, inferioribus digitalibus, snperioribus brevioribus deuse obsitus. Folia 3 — 4 aggregata, petiolo scmipollicari. Stipulae lan- tcolatac, 3 lin. longac. Foliolum iutermcdium circ. 8 lin. longum, latcralia parum breviora. llacemi crecti, peduuculis 29 i !/2 lin. longis, erectis demum subnutantibus. Calyx tubu- loso-oainpaniilatus, 2 lin. longus, pubescens, dentibns subu- lalis, snpcrioribns per paria approximatis, infimo subdnplo longiore. Corolla glabra , carina obtusa , vcxillo lato parum longior, alae calyci aequales, carina breviores. Stamina mo- nadelpba. Ovarium pilosum. Stylus filiformis, glaber, stig- mate obtuso. Habitu Dichili stricti et lebekkoidis , calyce Lotono nhlis (Aulac.) gracilis. Tephrosia Pers. 1. T. (Reiner ia) semiglalira Sond. frnticnlosa, caule ramisque angulatis inferne rufo-tomentosis superne glabris, foliis 5 — 7-jugis petiolatis, petiolo foliola subaeqnante, sti- piilis lanceolatis acuminalis, foliolis oblongo-lanceolatis re- eurvato - mucronatis , supra glabris subtus pubescentibus con- coloribii9, racemis axillaribus terminalibusque abbreyiatis iu- lernipte paücifloris, calyce vexilloque subsericeis. Steiniger Boden am Fasse des Magalisberges. Decbr. Zey- lier No. 459. Caulis ut videtur basi decumbens, tripedalis et ultra, fle- xuosus, ad apicem usque tomento rufescente vestitus. Raini inferiores (in spec. nostr.) subpedales, superiores sensira mi- nores, flexuosi, angulati, glabri vel pilis sparsis obsiti. Fo- liorum petiolus 4 lin. longus, foliola petiolulata, striata, 10 lin. longa, superiora minora. Racemi terminales digitales, axillares breviores. Florum fasciculi plcrumque biflori, pe- duuculi 2 lin. lougi. Calyx pedunculum aequans. Corolla calycem duplo superaus, vexillo lato, extus serieeo. Legu- men ignotum. Aifinis T. strietae E. et Z. et potystuehyae E. M. , a priore caule ramisque angulatis inferne tomentosis, foliis cauli 30 non approximatis et racemo longiore, a postiore caule non erecto nee sulcato , foliolis latioribus racemisque brevioribus paueifloris dirersa. 2. T. {Reinerid) elongata E. Meyer. a. pubesceus, foliis plerisqne bijugis, inferioribus saepe unijugis cauleque pubescentibus. T. elongata E. M.! in herb. Drege. Port Natal; Gueinzius No. 190 et 625. ß. glabra, foliis plerisqne unijugis cum impari caule- que glabris, legurainibus velntinis. Vaalrivier , Jan. Z e y h e r No. 457. Canlis in ß. e basi adscendente ereetns, snbangulatus, ramis elongatis. Petiolus 8 — 12 liu. longus , basi stipulis subulato-acuminatis, demum induratis. Stipellae in foliis tri- foliolatis minntae, subulatae, in fol. pinnatis nullae. Foliola 2 — 4 poll. longaj 4 lin. lata, snpremnm plerunique petiolulo 2 — 4-lineari. Racemi pedales, fasciculi 2 — 3-flori. Calyx 3 lin. longus, adpresse sericeus. Legumen bipollicare. 3. T. (Brissonia) lnrida Sond. suffruticosa e basi ad- scendente ereeta, ramis angnlatis canescentibns, foliis 2 — 3- jngis longe petiolatis, stipulis lineari-lanceolatis petiolo multo brevioribus, foliolis elongato-linearibus mucronatis supra gla- bris subtus adpresse pubescentibu§ argenteis oblique striatis, racemis axillaribus terininalibusque longe peduueulatis apicc 2 — 6-floris, calyce rexilloque extus serieeis, leguminibus li- nearibus lurido-tomeutosis polyspermis. Moojerivier, Magalisberg, Novbr. ; Crocodillrivier, Decbr. Zeyher No. 456. Pedalis, ramis adpresse pilosis, canescentibus. Stipulae 4 — 6 lin. longae. Petiolus communis superne eanalicnlatus. Foliola 2 — 5 poll. longa, l1/*, lin. lata, complicata, mucrone 31 termiuata, subtns canescentia (juniora sericea) , nervo ln- tescente prominente. Pedunculi communes circ. semipedales, augulati. Flores majusculi. Calyx sericeus, dentibus acumi- natis, inferiore longiore. Vexillum extus fulvesccns, sub- emarginatum, */a P0^« lougnm.. Marina alis oblongis, cunea- tis partim brevior. Ovarium sericeum. Stylus barbatus. Le- gumen 2 — 3 po)l. lougnra, 2 lin. latum, compressnm. Se- miua matura ovalia, ventre affixa, rndiraento arilli cincta. A T. lofig/pede Meisn. foliis 2 — 3-jugis foliolisque miilto lougioribns diversa. 4. T. lupinifolia (DC. Prodr. II. p. 255) fruticulosn, pu- bescens , caule adscendente ramisque teretibus, foliis petiolatis palinatim 5-foliolatis, stipulis lanceolatis stipellisque subnlatis siibspinescentibus, foJiolis liiieari- oblongis oblongisve cuneatis obtusis mucrone brevissitno recurro, inferioribus glabris supe- rioribus subtus adpresse serieeis, raeemis terminalibus axilla- ribiisquc elongatis multifloris pubescentibus, leguminibus linea- ribus velutinis stylo glabro superatis. Auf Grasfeldern im sandigen Boden kriechend, am Vanl- rivier und Moojerivier. Decbr. Aapjesrivier. Oct. Zeyher. Pluripedalis. Caulis striatus, inferne saepe glabriusculus. Petiolus communis 1 — i^/a-pollicaris. Stipulae patulae, striatae, demum induratae spinescentes. Stipellae^*lin. lon- gae. Foliola subsessilia, striata, 2 poll. louga^P—5 lin. lata. Racenms terminalis pedalis, laterales breviores. Flo- res reinotiusculi faseiculati, fasciculi 2 — 3-flori. Pedunculi 2 — 3 lin. longi , basi bracteati. Calyx adpresse pubescens, l*/a 'Ju- longus. Corolla calyce duplo longior, vexillo extus serieeo. Legumen 14 — 16 lin. longum, 2 lin. latum, com- pressnm, stylo ineurvo, glabro termiuatum. Variat: tomento incano vel lurido, foliis palmatim 5-, rarius 3 — 7- foliolatis. 32 Desinodinm DC. Secl. III. §. 1. 1. D. natalltlam Sond. suflFruliculosum, caule adscendente debili piloso , foliis petiolatis cordato-ovatis supra glabris sub- tus adpresse pilosis, stipulis lincari-lanccolafis petiolo dnplo breTioribus, racemo terminali secundo , leguminibus liriearibus subarcuatis pubernlis , articulis 6 — 8 aequalibus seiuiorbi- culatis. Port Natal. Gueinzius No. 203. Subpedale. Folia 1 — l1/« poU« longa, 9 — 12 liii. lata, acutiuscnla. Petiolus semipollicaris, infra apicem stipeilis 2 setaceis munitns. Racemus 3 — 4-pollicaris. Pedunculi 2 lin. longi, fascicnlati. Flores parvi. Calyx bilabiatus, labiuin superius breviter bifidum, inferius tripartitum. Legumen pol- licare, articuli lineam lati. Chloryllis E. Meyer. 1. €. pratensis E. M. Grasreiche, sandige Ebenen am Caledonrivier und bei Wonderfontyn. Decbr. Zeyher No. 522. Legumen oblongum, compressum, coriaceum, enerve, in- ter semina plerumque subcoarctatnm , . glabrum, ad suturas glaudulis^levatis scabriiisculiun , 3 — 4-spermnm, 21/^ poll. longum,^P-10 Hu. latuin. Semiua oblongo-reniforraia, sub- compressa, nigricantia, nitidula, ventre afiixa, fuuiculo la- tinsculo, hilo oblongo. Yigna Savi. 1. V. seabra Sond. caule volubili retrorsum piloso, pilis rufescentibus, foliis lougiuscule petiolatis trifoliolatis , foliolis pubescenti-scabris iutermcdio petiolulato orato acuto laterali- bus sessilibns basi obliquis sublobatisve, pedunculis lougissimis 33 scabris apice bifloris, calycis laciuiis lanceolatis tubum aequan- tibus, leguminibus (junioribus) rectis rufo-villosis. Port Natal. Gueinzius No. 206. Caulis pluripedalis, debilis, flexuosus, teres, hirtus. Pe- tiolus bipollicaris. Folioluin intermedium tripollicare, 2 poll. latum, lateralia subaequalia vel parura minora. Peduncnli axillares J/a — 1 -pedales. Flores majusculi, ex sicco pur- purascentes. Calyx semipollicaris , scaber. Vexillum circ. 10 liii. longum. Sphenostylis E. Meyer. 1. S. angustifolia Sond. caule ramisque erecto-patulis subangulatis glabris pubescentibusve, foliis petiolalis trifolio- latis, stipulis parvis ovato-acuminatis, foliolis aequalibus lanceolatis mucronatis glabris, interraedio petiolulato, stipellis subulatis, peduuculis axillaribus elongatis bi-, rarius pluri- floris, .leguminibus liuearibus marginatis glabris stylo persi- stente terraiuatis. Port Natal. Gueinzius No. 624. Auf steinigen , gras- reicben Hügeln am Magalisberg. Novbr. Zeyher No. 524. Suffruticosa, 1 — 3-pedalis, ramis Tirgatis. Petiolus 4 — 6 liu. longus. Stipulae sesquilineares. Foliola 1 1/2 poll. longa, 3 liu. lata, subreticulata, lateralia sessilia. Stipellae minutae. Peduuculus communis 2 — 4-pollicaris, glaber vel puberulus, pleruraque biflorus, rarius racemoso-pluriflorus, pedicellis 3 — 4 lin. longis. Calyx campanulatus, late ö-den- tatus, glaber, 2 lin. longus. Vexillum 7 lin. longum et la- tum, emarginatum, glabrum. Legnmen 2 — 3-pollicare, basi apiceque acutum, 2 lin. latum, marginibus subincrassatis. Stylus Sphenost. marginatae. Facie Otopterae Burchellii DC! 23r Bd. Is Heft. 3 34 Erioseina DC, E Meyer. 1. E. Gueinzii Sond, canlc flexuoso angulato lielvolo - piloso, pilis patulis, foliis trifolialis (rarissime unifoliatis) brcviter petiolatis, stipulis ovatis acnminatis, foliolis pubescen- tibus ovatis intermedio sublatioro long ins petiolulato, racemis multifloris longc peduaculatis folia duplo triplove superantibiis, floribus retrorsum imbricatis. Port Natal. G u e i n z i n s No. 27 et 634. Caulis pltiripcdalis, angulatus , strintus, Stipulae 5 Ho. longae. Petioliis circ. 2 -linearis. Folia inferiora interdnm siraplicia, saepius trifoliolata, foliolum intcrmediuiu tripollicare, 1 1/2 — l3/4 poll, latum, petiolulo 3 — 5-lineari, lateralia oblonga, subobliqua, breviter petiolulata. Racerai demum laxiusculi bipollicares, pednuculo semipedali piloso. Flores semipollicares, bracteis aniininatis, caducis snffnlti. Legumen n on vidi. E. cordalo E. M. simillimiiin , scd foliis plerisque tri- foliolatis ovatis, ncc non stipulis angustioribus et racemo longe pedimcnlato differt. Copisma E. M. 1. C. subsericeum Soiid. caulibus procumbcutibiis tcre- tibus pnbescentibns, foliis longe petiolatis, stipulis ovatis acu- ininatis, foliolis ovato-oblongis obtusis mucronatis supra gla- bris subtus subsericeo-incanis, stipellis subnlatis, racemis folium aequantibus paurifloris, bracteis acuminatis calyce sub- sericeo triplo brevioribns. Port Natal. Gueinzius No. 626. Caulcs 2 — 3-pcdales, debiles. Petioliis 1 — lVa-P0"'- caris. Stipulae circ. 3 lin. longac, nervosae. Foliola l1/* — 2 poll. longa, 10 liu. lata, basi subcordata. Calyx 3 lin. 35 longiis. Corolla ealyce duplo major. Ovarium scriceum 3 stylo glabro. Legumeu deest. Habitu valde accedit ad Copisma rotundifolium E. M., scd pubescentia densiore, caule longiore tereti, foliis longiori- bus racemoqne breviore diversum Dalbergia L. 1. D. rotnndifolia Soud. fruticosa, ramulis subangula- tis, stipulis linearibuSj foliolis 3 — 5 suboppositis orbiculatis obtnsis subemarginatisve junioribus subtus serieeis adultis re- ticulato-venosis superne glabris nitidulis subtus tenuissinie cano-^pubescentibus, legumiuibus brevissime stipitatis ellipti- eis utrinque obtusis 1 — 2-spermis glabris. Aapjesrivier, Octob. Zeyher. Rami teretes, sulcato-striati, glabri. Ramuli subangu- iati, pilis brevissimis, adpressis subcanescentes. Stipulae au- gusle lineares _, semipollicares. Petiolus bipollicaris. Petio- luli supra canaliculati, 4 liii. lougi, terminalis iu folio tri- foliolato multo longior, iu 5-foliolato lateralibus aequalis. Foliola opposita vel suballerua, juuiora complicata apice api- culata, snperue obseure viridia piiberula, subtus sericea, ad- ulta subtus cano -piiberula, vix micautia, nervo medio crasso, lateralibus tenuibus, 2 poll. longa et lata. Flores desunt. Calycis basis persistens. Legumeu 18 — 22 lin. longum, 12 — 14 lin. latuin, compresso- planum, membranaecum, veno- sum , stipite circ. sesquilineari, Affinis D. Sissoo Roxb. , sed foliis orbiculatis obtusis vel emargiuatis fruetibusque latis diversa. Peltophorniu Vogel. 1. P. africanum Soud. inerme, ramulis racemo calyci- busque tenuissinie subferriigiueo-pubcscentibus, foliis abrupte 3 * 36 bipinnatis, pinnis 7 — 8, foliolis 14 — 20- jngis lineari -oblongis apicnlatis ntrinqiie adpresse pubeseentibns snbttis pallidioribus, paniculis tenuinalibns e racerais mnllifloris folium subaeqnan- tibus compositis, bracteis lineari -snbnlatis, pedicellis demnin calyce longioribus, sepalis interioribus margine scariosis den- ticnlatis, petalis late obovatis ungniciilatis calyce longioribus, ungue staminibusqiie basi hirsutis, stylo glabro ovariiim ae- quante, stigmate peltato-dilatato, legumine samaroideo snb- pedicellato oblongo utriuqne acuminato compresso, glabrinsciilo 1— 2-spefmo, semiuibns oblongis pendulis. Am Ufer des Crocodillrivier und in den Hainen an der nördlichen Seite des Magalisberges, Noverab. Z e y h c r No. 554. „Arbor altissima." Rami glabri. Ramnli patnli , snlcati, snbangnlati , tomeuto brevissimo, siibfcrrngineo dense vestiti. Piunae circ. 4 poll. longae, snbferrngineae; pelioli oppositi, 2 2 V« P°l'' l01,o'- Foliola opposita, 4 lin. longa, lineam lata, snbsessilia, basi partim obliqna, apice nervo medio excnrrente apicnlata, sttperne in sicco subnigricantia , snbttis pallida. Racemi 3 — 4-pollicares, rhachis, pedicelli et calyces snb- fcrrtigiueae. Pedicelli 3 — 4 lin. longi, teretes, crassittsculi, in flore erecti, sttbpatuli, in fructn dcflexi. Bracteae pedi- cellis superioribns snblongiores, decidnae. Calyx 2*/2 lin. longns, tnbiis brevis campannlatiis, persistens, linibi qiiinqne- partiti laciniac obtnsae, aestivatione imbric.itae, 2 exteriores aeqnales, immarginatae , 2 interiores, margiue scariosae, deu- ticulatae, intermedia latere exteriorc snbscariosa. Petala 5, calyce dnplo longiora, flava, snbinaeqiialia , iingiiicnlata, nn- gue basi hirsuta, lamina suborbictilata, basi cnueata, snb crispala, 4 lin. lata. Stamina 11 stibadsccndentia; filamcnt filiformia petala aeqnantia, glabra, basi hirsttta ; anlberae ob- longae, biloculares, incnmbentos. Ovarinm snbcompressn 37 ferrugiueo-hirsutum, subsericeum, biloculare, biovnlatum. Stylus ovarinm aequaus, glaber, apire iuflexus. Stigma di- latato-peltatuin, glabrum. Leguiuen penduliim, brevissime stipitatum, 2 — 3 poll. longum, 8 — 9 lin. latum, saraaroi- deura (alae 1 — 1 2/a lin. latae), siccum, subcoriaceum , valde compressuin , medio convexiuseulum, indehiscens, nervoso- striatum, striis nuraerosis in medio confluentibus, puberulam, striis demum glabris. Semiua in medio legumiue 1 — 2, ob- longa, compressa, basi obtusa subtruncata, apice acutiiisciila; fiinirulo umbilicali filifornii apice iuflexo appensa; testa cru- stacea, laevi, nitida. Embryo rectus, semini conformis; co- tjledones planae, aequales, applicatae, subcorneae, flavescen- tes; radicnla brevi acuta, exserta, bilo proxima; pluraula in- couspicua. Peltophorum ist nicht allein wegen der dicken, schild- förmigen Narbe, sondern mehr noch wegen der Aestivation des Kelches eine von Caesalpinia hinreichend verschiedene Gattung. Bei letzterer ist das eine Kelchblatt grösser als die übrigen, und bedeckt dieselben, bei Peltophorum sind die beiden äusseren, gegenüberstehenden Kelchblätter ein wenig kleiner als die anderen, und alle decken sich nur mit ihren Rändern. Zu Peltophorum gehören ohne Zweifel mehrere andere Arten von Caesalpinia , unter den mir bekannten C. ferruginca Decaisn. ! Merkwürdig ist die Uebereinstimmung der afrikanischen Pflanze mit der brasilianischen ; ausser der geringeren Anzahl der, auch auf der Oberfläche behaarten Blättcheu, so wie des etwas längeren, kahlen Griffels, finde ich keinen Unterschied. Die Frucht von P. Vogeliauum Walp. ist ein wenig schmä- ler, ferner vollkommen kahl und mit weniger tiefen Streifen versehen, im Uebrigen ganz so wie die von P. africanum. 38 Parkiiisoiiia Plum. 1. P. africana Soud. glabra glauccscciis, ramis spi- nescentibus, foliis ex axillis spinarum tcrnis pluribusvc pin- nalis, pefiolo eommuni longissimo teretiusculo exalato utrin- que canaliculato, apice angustato, foliolis oppositis minimis oblonnis aciitis, racemis axillaribus terminalibusque laxis 6 — 10-floris, pcdunculis erecto - patulis basi bractcolatis, calvcc basi piiborulo, leguminibus lineari-lanceolatis basi apiceque augustatis multistriatis siib-8-spcrmis, semiiiibus oblongis obtusis nitidis. Am Ufer periodischer Flüsse, Springbokkcel, Buschmann- land. Febr. Z eyher No. 557. „Frutex altus, Wilde Limocnhout lncol." Z eyher. Rami teretes, luteoli, uifidi; ratnulis subhorizoutaliter patcnti- bus spinosis, junioribus apice adpresse pubemlis. Folia fasci- cnlata, basi aculcis parvis fulta, pinnata. Petiolus communis 3 — 5 poll. lougus, J/2 üii. latus, non alatus, acutus, gla- berrimus, glaucus. Foliola 8 — 12-juga pctiolulata, opposita, glandula sejuncta, oblonga, acuta, lineam longa. Racemi patuli, fiorentes i '/g — 2- pollicares, fructiferi magis elongati. Pedicelli basi bractcola minuta snffulti , medio vel supra me- dium subarticulati , floriferi 4 — 5 liu. , fructiferi 6 lin. longi, apice subincrassali. Calyx subcoloratns tubo brevi turbiuato, tenuissime puberulo, liiubi 5-partiti, decidui laciniis oblongis, aciitis, glabris, 3 lin. longis. Petala ex sicco flava, calvce longiora, posticum obovatum, rcliqua obovato- oblonga. Stam. 10, adscendentia, filamenta basi pilosa. Ovarium lineare, adpresse pubcruluin Stylus filiforniis , circ. '/a lin. longus, stigmate simplici. Legnmen 3 — 4 poll. loitgum, 4 lin. lalum, iuler semina subcontractuin et coiupressum, bivalve, valvis «ilabris venoso-ncrvosis. Semina ü — 8, oblonga, ulrinque 39 obtusa, albuiuinosa, funicultis filiformis ? cotyledones com- pressae, oblongae, radicula exserta, ovata, acuta. A P. aculeata L. facile distiugiiitur petiolo coiuinuui breviore teretiusculo exalato foliolisque oppositis iniiioribiis acutis. Cassia L. 1. C. arachnoidcs Burch. Grasreichc, sandige Stellen am Vaalrivier, Aapjesrivier und Magalisberg*. Oct. Zeyher. No. 556. Cassioc obovatue Coli, varietas videtur. Schotia Jacq. 1. S. (Thcodora) bracliypetnla Sond. foliis abrupte pinnatis, foliolis 4 — 5-jugis obovatis oblougisve obtusis vel emarginatis iniicroniilatis supra nitidulis reticulato-venosis, paniciVla facemosa abbreviata, sepalis basi concretis, petalis angnstissiinis , filamentis in tubnm connatis altcrne minoribus, ovario lanceolato stipitato. Port Natal. Gneinzius No. 33. Petiolus communis teretiusculus supra canaliculatus. Sti- pulae in specim. nostr. nullae. Foliola brevissime petiolulata, glaberrima, majora 3 poll. longa, l1/^ poll. lata. Panicula digitalis. Pedunculi brarteati, bracteis ovatis. Flores san- gninei, semipollicares. Sepala basi in (nimm brevem liemi- sphaericum connata, laciuiis late ovatis, obtusis. Petala lan- ceolata vel subliuearia, acuta. Filamenta 10, basi in mem- branam latam connata , alterna majora, subulala, juniora apice incurva, anthcrae oblongae, biloculares. Ovariuin pluriovula- tum, longe stipitatuin, glabruin, Stylus liliformis . Stigma dila- tatuni. Fructus dccst. 40 Ijythrarieae Juss. Ainmannia L. 1. A. pusilla Sond. annua, caule erecto simplici qua- drangulo glabro , foliis lanceolatis basi anriculato - cordata ses- silibus subtus pallidioribus , corymbis axillaribus peduuculatis 3 — 7-floris bracteolatis , floribus tetrapetalis tetrandris. Sumpfige Stelleu beim Sandrivier. Mai. Zeyher. Herba annua, 2 — 3-pollicaris. Folia supra yiridia sca- briuscula, subtus pallida, reflexa, 3 — 4 lin. longa, lineam lata. Corymbi in axillis solitarii, inferiores longius peduucu- lati , folium subaequantes. Pedunculus communis et partia- lium laterales bibracteolati, intermedius ebracteatus. Calyx campanulatus , linea parum breyior 8-dentatus, dentes 4 la- tiores erecti, 4 minores cornuformes. Petala 4 minuta, coe- rulescentia. Capsula sphaeroidea , calyce persistente vestita, membranacea, rubro-fusca, stylo aequilongo coronata, uni- locularis, polysperma. Semina placentae centrali affixa. uä. auriculatct W. DC. nostrae aflinis differt foliis et numero staminum. 2. A. anagalloides Sond. caule herbaceo humili basi prostrato ramosissimo , ramis tetragonis scabrinsculis , foliis oblongis acntis, superioribus oblongo- lanceolatis mucronulatis basi cordata sessilibus utrinque hispidulis demum glabris, llo- ribus minntis subsolitariis breviter peduuculatis apetalis te- trandris glabris. Feuchte Stellen am Rhinosterkop beim Vaalrivier. Mai. Zeyher No. 541. Caulis a basi ramosissiinus, rami oppositi 3 — 4 pol!, longi. Folia basi aurieulato- cordata sessilia, utrinque viri- dia, juniora piüs rigidiusculis hispidula, adulta glabra, iufc- 41 riora 6 lin. longa, 2 — 3 lin. lata, superiora minora. Flores in axillis solitarii vel gemini, brevissime peduuculati. Calyx 3/4 lin. longus, dentibus 4 erectinsculis, obtusiusculis, mucro- nulatis , siuubus 4 cornuformibus, patulis, subulato-acumina- tis. Petala nulla. Stylus filiformis. Stigma capilatum. Cap- sula calyce persistente vestita, membranacea, unilocularis, stylo coronata. Forsan varietas -4. asperae Guill. et Perrot., quae non- nisi foliis basi vix cordatis, floribus capitatis calycibusque stri- gulosis diversa. Iiythrum L. 1. L.. sagittaefolium Sond. caule suffruticoso pubescenti- scabro, foliis sessilibus erectis adpressis oblongo-lanceolati9 acutis basi sagittatis niargine recurvis, supra seabris subtus glabris, corymbis axillaribus pedunculatis folia siiperantibns 3 — 5-floris, floribus tetrapetalis tetrandris, pedicellis calycibus- que puberulis. Im Sumpfe beim Magalisberg. Novbr. Zeyher No.543. Frnticnlus pedalis et ultra. Caulis teres, pube brevissi- ma scabridus, ramis subvirgatis. Folia omnia erecta ad- pressa, in ramis subimbricata , basi sagittata, caulina 6 lin. longa, prope basin 2 lin. lata. Flores lilacini, in corymbos axillares, pedunculatos dispositi, pedunculus 2 — 3 lin. lon- gus, pcdicelli bracteolati lineam longi. Calyx turbinatus, 8- striatus, 1 '/a lin. lougus, dentes 4 latiores acutiusculi, 4 mi- nuti, cornuformes. Petala 4 obovata, subunguiculata, .2 lin. longa. Stamiua 4, filamenta longe exserta, glabra. Stylus lougus, filiformis, glaber. Capsula membranacea, glabra, ca- tyce tecta, unilocularis, polyspcrma. Semina placentae cen- •trali affixa. 42 2. I<. rlgldnluin Sund, caiilibus basi suffruticiilosis ramis foliisque oppositis scaliriusculis, foliis scssilibus oblongo -lau- ceolatis obtiisiusculis basi aiiriculato-cordatis, pcdunculis axii- laribus solhariis 1 — 2-floris foliuni subacquautibus bractco- latis, calyce 12-striato, petalis 6, staminibus 12. Aapjesrivier, Octob. Zcybcr No. 54'2. Caules 3 — 4-pollicares, herbacei , quadrangularcs, crc- ctiusculi, setulis scabridi, deiiium sublaeves. Folia crecta, 3 — 4 lin. longa, l1/» liu. lata. Pediinciili temiissiine puberiili, bibractcolati. Calyx 2 lin. longus, striis 12 elevatis, dentibus 6 erectis, acutis, 6 alternis, cornuforinibus, ininutissiniis. Pctala 6 rosea. Stamina 12 iuaequalia, glabra. Stylus gla- ber. Stigma capitatum. Capsula oblonga, stylo duplo brevior. A L. tencllo Thunb. cui valde affine, distinguitiir: foliis oppositis basi latioribus cordatis floribusque pedunculatis 12- andris. Combretaceae R. Br. Terininalia L. 1. T. sericea Burch. DC. prodr. III. p. 13. Aapjesrivier, Decbr. Zeyher No. 548. Folia oblonga, obtusa, mucronulata, basi in petiolum brevissiminn angustata, sericea, 21/2 — 3 poll. longa, apice 9 — 10 lin. lata. Spicae folio breviores, ovatae vel oblon- gac, sericeae. Flores parvi. Drupa lale alata, .glabra, ru- fcscens, 1 */a poll. longa, 9 — 10 lin. lata. Semen 4 liu. longtrm. Combrctuin L. 1. C. glomerulifloruui Sond. ramis inermibus patentibus glabris, ramulis tenuissime pubescentibus, foliis oppositis pe- tiolatis ellipticis basi apiccque acutis iulcgerriiuis supra glabris 43 subtiis pubescentibus, spibis axillaribus solitariis subcapitatis densis folio brevioribns , floribus octandris, calycis campanu- Jati dentibus o' tusis ciliolatis, pctalis spatbulatis glabris, fila- meutis exsertis. Port Natal. Gueinzius No. 62 et 565. Frutex erectus, ramis oppositis, tcretibus, cortice gri- sco; laevi. Folia opaca, riifesccntia (incl. petiolo 3-lineari), 2 poll. longa, 10 lin. lata. Spicae pedicellatae, pedicello puberulo, spicam aequante, 6 lin. longo. Calvx campanula- tus, lineam longus, extns demiim glaber, dcntibns obtnsis, ciliolatis. Petala glabra, lutea. Stamina 8, filaraenta gla- bra, exserta, antborae olilougae. Stylus staminibus subbre- vior, glaber. Fructus deest. 2. C. crytlirophylluin Sand. (Terminalial erythro- phylla Burcb. trav. I. p. 400. DC. Prodr. III. p. 13.) Crocodillrivier, in Wäldern. August. Zeyher No. 550. A praecedente differt : foliis demum glabris et calycis dentibus aculis. 3. C. Gueinzii Sond. inerme, ramnlis tcretibus velutinis, foliis oppositis breviter petiolatis ellipticis obovatisve acu- tiusculis aut obtnsis mucronatis integerrimis basi saepe sub- cordatis, juuioribus utrinque adpresse pubescentibus, adultis supra glabris subtus ferrugineis lepidotis reticulato -venosis, spicis axillaribus gracilibus foliiun aequantibus, rbachi calyci- busque pilosis, floribus oetandris bracteatis, petalis barbato- ciliatis , fructibus subpediccHatis ellipticis 4-alatis, alis uitidis scariosis corpore lanecolato lepidoto sublatioribus. Port Natal. Gueinzius No. 567. Erectnra uon seändens. Rami cortice ciuerco, subrimoso. Folia 3 — 4 poll. longa, 2— 2Va poll. lata, vel elliptica acutiuscula basi subcordata , vel obovata obtusissima breviter 44 mucroiiata basi subangustata, supra demum glaberriraa, viri- dia, lucida, subtus fcrruginoa, nervis veiiisque valde promi- nentibus. Petiolus 3 lin. loiigus. Spicac in axillis foliorum solitariae, subraceiuosae, bipollicares. Flores parvi , bractea minuta, subulata suffulti. Calyx cyathiforniis, acute 4-den- tatus, ciliatus, lineam subaequans, extus intusque pilosus. Fetala minuta, obovata, truncata, ciliolato-barbata, unguicu- lata, lutea. Filamenta calyce triplo longiora, eraersa, ile- xuosa, glabra. Stylus gracilis, apice patum dilatatus, obtu- sus, filamenta superans. Fructus brevissime pedicellatus, basi apiceque obtusus 3 9 lin. lougus, 6 lin. latus, monospermus, alae lutescentes, transverse striatulae, margine crenulatae. 4. C. Kraussii Höchst. (C. lucidum E. Meyer, non Blume.) Port Natal. Gueinzins No. 566. Differt a praecedente: ramis non pubescentibus, foliis utriuque glaberrimis, basi magis decurreiitibus , spica glabra nee non fructibus basi apiceque emarginatis aeque latis ac longis. 5. C. liolosericeum Sond. arborescens , inerme , ramulis teretibns foliis spicisque holoserieeis , foliis oppositis brevissi- me petiolatis late ovatis subcordatis acutis, integerrimis utriu- que helvolo-velutinis, spicis axillaribus solitariis folio bre- vioribus, floribus oetandris, calyce cyathiformi, pctalis obtn- sis ciliatis, fructibus subsessilibus ellipticis 4-alatis, alis se- miorbiculatis puberulis nitentibus« corpore lanceolato lepidoto vix latioribus. Magalisberg, Juni. Zeyhcr No. 575. Arbor humilis, ramosissima, ramis teretibus glabris, ra- mulis oppositis dense velutinis. Folia opposita late ovata vel clliptica, basi obtusa vel subcordata, apice brevitcr acuta 45 vel mncronata, subtus demum venoso-retieulata, pubescen- tia, circ. 3 poll. longa, 2 poll. lata. Petiolus l */8 — 2- linearis. Spicae sesquipollicares. Calyx lineam lougus, ex- t iis intusque pilosus. Petala minnta, truncato-obtusa, lutea. Filaraenta emersa, glabra. Stylus stamina aequans, filifor- rais, glaber. Fructus subsessilis, quadri-, rarissime trialatus, 9 — 10 liu. longus, utrinque obtusus (aetate juniore subangu- status), alae scariosae, margine subintegerrimae, lutescentes, trausverse striolatae, tenuissime pubescentes, inedio 2 lin. latae, corpore oblongo-lauceolato non latiorcs. Semen oli- vae forme. 6. C. apiculatum Sond. erectum, inerme, ramis ramulis- que glabris, foliis oppositis breviter petiolatis, elliplicis ob- longisve recnrvato-apiciilalis utrinque glabris lepidotis rn- fescenlibus sublucidis, racemis spicatis axillaribus solilariis folium aequantibus glabriusculis, lloribus oetandris, calyeibus campanulatis , petalis barbato-ciliatis, fructibus lougiuscule 4-alatis basi apiceque subemarginatis, alis serailunatis niten- libus glabris corpore oblongo-lauceolato lepidoto latioribus. Magalisberg, in Wäldern, Octob. (üor.), Juni (fruet.). Zeyher No. 553. Arbor humilis ramosissima. Rami oppositi cortice cine- reo, sublutescente, rimoso, ramulis novellis apice viscosis. Folia utrinque reticulata , glaberrima , lepidibus minutis ru- fescentia, apiculo recurvo terminata, 21/<2 — 3 poll. longa, 14 — 18 lin. lata, juniora subviscosa. Racemi (incl. peduneulo) 1 XIL1 poll. longi multillori; pedunculus glaber, rhachis gla- briuscula. Flores basi bractea minuta, liueari, glabra suf- fnlti, ex sicco lutei. Calyx campanulatns, 5-denticulatus, ciliolatus, »laber, intus glabriusculus. Petala 4 minuta, un- guiculata, obovata, subtruncata, denticulata, barbato-ciliata. 46 Filamenta calyce multo longiora, glabra, authcris oblongis medio affixa. Stylus staraina acquans, glabcr. Fructus cir- cumfcrcntia cordato - ovatus , 10 lin. longus, 9 lin. latus, aiueo-nitcns, alae basi panim latiores, marginc subundula- tae, glabcrrimac, striolatae; pediccilns 3*/% lin. longus. Combreto glutinoso Gnill. et Perrot. Seneg. p. 288. affine, diflert ramulis glabris, foliis rufescentibus recurvato- apicnlatis, petalis barbatis fructibusque longius pedicellatis. 7. C Zeyheri Sond. arboreuni, incrme, ramulis foliis junioribus petiolisque velutinis, foliis oblongo-ellipticis obtusis subemarginatis glaberrimis reticulato-vcnosis supra lucidis, spicis axillaribus solitariis velutinis, floribns brarteatis, calvcc campanulato, petalis uuguieulatis glabris, stam. 8, rarius 12 vel 16, fructibus maximis petiolatis, 4-alatis elliptico -sub- rotundis utrinque emarginatis glabris, aus semiorbiculatis ni- tentibus corpore oblongo-lanceolato duplo latioribus. In Wäldern am Magalisberg, Ort. (flor.), Jim. (frtict). Zeyher No. 552. Arbor ereeta, 20 — 30 pedes alta, ramis teretibus, ci- nerascentibus, junioribus oppositis. Folia petiolo supra sul- cato, velutino , quadrilineari insidentia, eliiptica vel oblongo- elliptica, juniora utrinque pubesceutia, acutiuscula, adulta ob- tusa, emarginata, glaberrima, 21/i8 — 3 poll. louga, 14 — 18 lin. lata. Spica densa 1 — l^-pollicaris, peduueulo seini- pollicari, peduneulis, rhachi calycibusque velutinis. Flores bracteati , bractea minuta, velutiua. Calyx cainpanulatus acu- tiusculc 4-dentatus, intus prope basin Corona dentata pilosis- siiua instruetus, vix ultra lincaiu longus. Fetala uiiguiculata, minuta, apicc obtusa vel denticulata, lutea. Stamiua iu ple- risque floribns 8, in nonnullis 12 (cjuorum 4 ante petala, .8 ante sepala) in aliis 16, filameuta calyce duplo longiora, 47 glabra, anlhcris oblongis. Stylus staiuina aequans. Fructus circnmscriptione latc elliptieus vel orbiculatus, basi apiceque profunde emarginatus, glaberrimus , 2 — 2 */4 poll. longtis, l3/4 — 2 poll. latus, alae chartaceae, Iransverse slriatae, 8 lin. latae, corpore oblongo, utrinquc angustato, glahro sub- duplo laliores. Semen unicum, oblongum, Cotyledones pli- cata c. 8. C, rfparium Sond. erectnm, ramulis pubcscentibus, foliis opposilis brevissime petiolatis oblongo-Ianceolatis acu- minatis basi angustatis glabris snbtus reticulato-venosis in nervis pubescentibus, racemis axillaribus solitariis, fructibus pedicellatis 4-alatis ellipticis, alis nitcntibus semilunatis gla- bris corpore lanceolato pulverulcnto latioribus. Am Ufer des Magalisrivier , Juli. Zeyher No. 549. Raini tcretes cortice rufcscente. Rainuli teretes vel sub- angulali, pube tenuissima velutini. Folia 2 Va — 3 poll. lon- ga, 10 lin. lata (maxima 4 poll. longa, polücem lata), inte- gerrima, supra glaberrima, subtus in nervis tomentosa; pe- tiolus i liu. longus. Flores desunt. Fructus pedicello 2 1//j poll. longa, 8 — 10 liu. lata, petiolo 4-lineari. Cy- mae axillares oppositae, 6 — 8 liu. altae, bracteis turbinatis ajiipiectentibus. Calyx acute 5-dentatus, 3/4 liu. longus. Co- rolla iiifundibuliforrais, 3 liu. longa, tubo brevi obconico, fauce pilis albis subvillosa, lobis 5 oblongis , aestivatiouc contorto-imbricatis, deniqtie reilexis, tubuin superantibns. Sta- mina 5 fauci iuserta, exserta, filamenta glabra, autheras Jineari-oblongas, apicnlatas, basifixas subaequantia. Ova- rium glabrum biloculare, loculis 1-ovulatis. Stylus glaber, stainina aequans. Stigma bifidnm, stylo plus duplo breviore. ßacca sphaerica, calyce coronata, magnitudine Pisi niinoris, bilocularis, dipyrena. A K. ßoribunda Harv. facile distinguitur: ramis pallidis, foliis longioribus, acuminatis, lucidis , cymis abbreviatis multi- floris, filameutis styloque longioribus. 54 3. H. coriacea Sond. ramis pallidis glabris snbangulatis, foliis coriaceis brevissime petiolatis oblongis acutiusciilis inte- gerrimis glabris margine subrecurvo , cymis axillaribus folio triplo brcrioribus, bracteolis sparsis, calyce quinquefido acuto, corollae tubo brevi, fauce birsiitissima, antheris linearibus exsertis filamenta triplo superantibus, stigmate bifido stvlo subquadruplo breviore, lobis crassiuseulis rerolutis. Port Natal. Giiehizius No. 100. Folia 3 poll. longa, pollicem lata, pefiolo rix bilineari, reticulato-veuosa. Stipulae ut in priore. Pedicelli 4 — 5 Ihr. longi, bracteis 2 remotis, alternis. Corolla 4 lin. longa, lobi oblongi demnm refloxi, tnbum aeqnantes, fanx birsiitissima. Filamenta breyia fanci inserta, antherae apicnlatae, infra medium affixae, 2 lin. longae. Ovarinm bilociilare. Stylus gla- ber stamina aequans. Praecedenti affinis, sed primo intuitu distingnitur: [foliis brevius petiolatis, coriaceis, crassis, non acuminatis, cymis plerumque paucifloris, bracteis sparsis et fauce corollae bir- siitissima. Canthinm Lam. 1. C. Gneinzii Sond. ramulis inermibus pubescentibus, foliis breviter petiolatis oblongis cuspidato- acuminatis basi subcordatis reticulato-venosis venis pellucidis, juuioribus ad- prcssc pilosis adultis supra glabris lucidis subtus in nervis pilosiusculis, cymis axillaribus pedunculatis bifidis multifloris folio 4-plo brevioribus, pednnculis pedicellis calycibusque pubescentibus, calyce 5-dentato, corollae extus glabrae lobis revolutis tubum aequantibus, stylo exserto stigmate raitrae- formi. Port Natal. Gueinzius No. 71. 576. Fruticosa, ramis glabris, ramulis teretiusculis adpresse pubescentibus, pube rufcsceute. Stipulae interpetiolares latae, 55 cuspidato - aciiuiiiiatae , pilosae, petiolum aequantes. Folia rufescentia, 31/« — 4 poll. longa, 1 '/4 — l}/a poll. lata, basi truncata subcordata, petiolo bilincari, iis Salicis pentandrae similia. Cymae peduiiculiis 6 lin. longus, pedicelli bracteo- lati. Calyx hirtellus, circ. lineam lougus, dcutes brevissimi, acuti. Corolla 2 l/i lin. longa, extus glabra, tubo intus et fance barbata, limbi lobis aeutis, revolutis, glabris, tubum aequautibus. Antberae introrsae, snbexsertae. Stylus filifoi- mis antheris longior, stigma oblongum, crassnm, mitraeforme. Fructus deest. Yalde aflinis Canthio Cornelia Cham, et Schldl. (Pa- vctta Cornelia Reich, in Sieb. pl. Senegal.), differt : foliis duplo majoribus glabris, calycibus petiolisque non villosis, calycis dentibns diraidio minoribus corollisque subminoribus. Pachystigma Höchst, (non Hook.). La gynias E. 31eyer insc. 1. P. lasiaiithum Sond. foliis petiolatis oblongis vel ovato-oblongis acutiusculis discoloribus supra obscure viridi- bus pellucido-venulosis subtns canescentibus glabris, juniori- bus secus nervös pilosiusculis, cymis breviter pedunculatis axillaribus , rarais subdivaricatis calycisque tubo hirto-pube- rulis, calycis laciniis lineari-spathulatis obtusis glabriusculis, corolla extus hirtella limbi laciniis lauceolatis acuminatissimis tubum duplo superantibus. Tort Natal. Gueinzius No. 119. 549. Rami nostri bipedales. Folia opposita integerrima, bi- pollicaria, 10 — 12 lin. lata, petiolo 3 — 4-lineari. Cymae pollicares circ. 13-ßorae, ramulis bracteatis. Calycis tubus hemisphaericus, laciniae 2?/^ lin. longae, apicc semilineam latae. Corolla 4 '/2 lin. longa, tubo intus pilis reversis ve- slito, fauce glabra , limbi laciniis anguste lanceolatis, longe 56 acnminatis , revolutis. Staiuina exserta, filamenta brevissiraa, anthorae introrsae acutae. Ovarium quiiujuelociilare, loculis linioviilatis. Stylus liliformis stamiua superans, Stigma cras- siim bftsi apiceque tnmcatum. Proxime affine F. venoso Höchst.! (Gu einzius No.553) differt: foliis majoribus longius petiolatis ovatis vel oblongis, vcnis pellucidis subtus vix conspicuis, cyma divaricata multi- llora, calyeis laciniis spathulatis coroliisque extns hirto- pilosis. 2. P. laiifoliuiu Sond. foliis brevissimc petiolatis late ovatis snborbiculatisve tliscoloribus utrinque glabris supra obscure viridibns subtus pallidis reticulato- veuosis, peduncn- lis axillaribus solitariis apiee bibracteatis trifloris calvcibus- que glabris, calyeis laciniis lanceolatis, corolla extus glabra limbi laciniis lanceolatis acnminatis tubo sublongioribns. Port Natal. Gueinzius No. 115. Eami teretiusculi, snbeompressi , glabri. Folia opposita intcgcrrima , 2 poll. longa, 1 '/a poll. lata, petiolo 1 iin. lon- go. Stipulae et gemmae ut in P. venoso et lasiantho. Pe- dunculus communis 6 lin. longus, apice triflorus, pedicellis brevissimis. Bracteae 2 ovatae. Corolla fere ut in P. ve- noso, tubus extus glaber, intus pilis serieeis reversis lürsutus, faux nu da. A P. venoso Höchst, distinguitnr : foliis duplo latioribus basi obtusis, peduneulis longioribns paueifloris floribusque glabris. 3. ff*. KeyBtteri Sond. foliis oblongo -lanceolatis acnminatis basi longo angustatis concoloribus glaberrimis nervis venisque prominentibiis utrinque reticulatis , cymis axillaribus folio bre- vioribus lloribusque glabris, calyeis laciniis lanceolatis, co- rolla extus glabra , limbi laciniis lanceolatis acnminatis tubum superantibus. 57 Steinige, grasreiche, schattige Stellen in den Hainen an der nördlichen Seite des Magalisberges. Novhr. Zeyhcr No. 766. Frntex, ramis ramulisqne oppositis, glaberrimis. Stipu- lae iutrafoliaceae latae, cnspidatae, circ. 2 lin. longae. Gem- mae hirsntae. Folia opposita 4 — 5 poll. longa, 12 — 14 lin. lata, apice aciiminata, basi in petiolum 3 — 6 -linearem an- gnstata, integerrima, coriacea, lucida. Cymae axillares, so- litariae; oppositae, bipollicares, pedunculus pollicaris, pedi- celli bracteolali. Calyx 3 lin. longus, tnbns hemisphaericus, laciniae 5 glaberrimae, lanceolatae? acufae, tnbo diiplo lon- giores. Corolla 4 lin. longa, tnbns intus pilis reversis, se- rieeis hirsutus , faux nuda , limbi laciniae glabrae. Stamina 5 exserta, hlamenta brevissima. Ovarium glabrum , quinque- loculare (rarius 2 — 3-loculare). Stylus filiformis, Stigma basi apiceque truncatum. Drupa ellipsoidea, glabra (subma- tnra 5 lin. longa), calycis limbo coronata, bilocularis, loculis monospermis. ( Tangueria Comm. 1. V. infausia (Burch. trav. II. p. 258 et 259 c. icon.) foliis breviter petiolatis ovatis vel suborbiculatis acutis acumi- natisve iitrinque tomentosis plurinerviis venoso-reticulatis, cy- mis axillaribiis paniculatis, calycis dentibns hirto- tomentosis obtiisiusculis corolla 4-plo brevioribus, stigmatc obtuso. V. tomentosa Höchst, in Regensb. bot. Zeitg. 1842. p. 238. In den Wäldern am nördlichen Abhänge des Magalis- berges. Novbr. Zeyher No. 764. Port Natal. Gneinzius No. 56. „Arbor humilis" (Zeyher), ramis teretibus ramulisqne inermibus , oppositis, teretibus vel snbeompressis. Folia juuiora 58 subsessilia, adulta petiolo 3 — 4-liueari, nunc ovata nunc subo rbiculata , acuta vel subacumiuata, integerrima , utriuque loiuentosa, tomento subaureo vel fulvido, penuinervia, nervis vciiisque subtus valde prominentibus, majora 4 — 5 poll. lon- ga, 3 — 4 poll. lata. Stipulae latae, cuspidato-acumiuatae. Cymac paniculatae folio subbreviores. Pedunculi calyx et co- rolla birto- tomentosa. Calyx subsessilis, tubus brevis, he- mispbaericus, limbus qiiiiiqiicdeutatus , dentibus tubo breviori- bus, supra subtusque toraentosis. Corolla 3 liii. longa, extns birto- tomentosa, iutns ad fancem pilis serieeis aliis erectis jiliis reversis praedita, limbi lobi acuti, demum reflexi, supra glabii. Stamina 5, blameiita brevissima, antherae oblongae subexsertae. Ovarium quinquelociilare. Stylus filiformis sta- mina aequaus, stigtna breve, crassum, cjlindricum basi apicc- que oljtusum ut in V. eduli. Bacca rotunda, glabra, apice nuda vel calyeis rudimentis coronata, 5-pyrena. Planta Kraussiana et BurcheUiana non differunt nisi calyce in priore obtuso in posteriore plerumque acutiusculo. 2. V. parvifolia Sond. ramulis rufestentibus foliis llori- busque velutino-tomentosis, foliis subsessilibus orbiculatis sub- arutis paueiuerviis aveuiis, cymis axillaribus sessilibus, ealy- cis dentibus acutis hirtis corolla 4-plo brevioribus, ovario quinqiiflonilari , stigmate 4 — 5-dentato. Magalisberg. Novemb., Decbr. Zeyher No. 765. Folia 12 — 14 lin. longa, 12 lia. lata, acumine brevissi- nio, obtusiusculo, integerrima, coriacea, nervo primario cras- so, lateralibus 2 — 3 minus prominenlibus, venis nullis. Cy- mae sessiles folio breviores, hirto-tomentosae. Calyeis tubus bemisphaericus, limbo 5-dentato, dentibus tubum acqiiHiitibiis. Corolla 21/o liu. longa, extns tomentosa, intus ad faucem pilis erectis erectis birta et infra faucem pilis reversis sericeis 59 vestita , limbi lobis reflexis, acumiuatis, supra glabris. An- therae subexscrlae. Ovarium quinqneloculare. Stylus glaber stamina aequaus, stigina breye, crassum, cylindricum, apice sublatiore 4 — 5 - dentatum. Bacca (iinniatura?) rotunda, dia- mctro scmipollicari, calyce corouata. Diffcrt a V. infausta Burcb.: foliis parvis subscssilibiis suborbiciilatis aveniis, cymis densis abbreviatis et praesertim stigmate dentato. 3. V. macrocalyx Sond. ramulis foliis floribusqne hirto- tomontosis, foliis breviter petiolatis ovatis acutis dennim gla- brescentibus, cymis axillaribns subsessilibus paueifloris folio brcvioribiis, calycis deutibns elongatis oblongo -linearibiis ob- tusis corollara superantibus, corollae fauce nuda, ovario quin— queloculari, stigmate apice obtuso. Umgegend des Zwartkopsrivier, Vorgebirge der "Wintcr- hoeksberge (Uitenhage) , 1500 — 3000'. Decbr. Eckl. et Zeyher. Ebenac. No. 17. Habita praecedenti affinis, calyce ab omnibus dirersa. Folia 1 !/a — 2 poll. longa, margine integerrima vel subden- ticnlata, peliolo 1 — 2-lineari. Pedunculi bracteolati, hirto- tomentosi. Calyx tubo hemispbaerico, 1 fön. longo, limbi lobis 3 lin. longis, lineam latis virescentibns tomento minus denso. Corolla 21/2 1'H« longa, tubus extns snbglaber, intus pilis serieeis reversis , faux nnda vel piüs paucis adspersa, limbus extus hirtns intus glaber. Stamina 5, filamenta bre- vissima, antherae oblongae subexsertae. Ovarium qiiinque- lpcnlare. Stylus longitudine staminum, stigma 11 1 in V. in- fausta. Rubia Tourn. 1. R. petiolaris DC. prodr. IV. p. 588. (non Eckl. et Zeyb., nee herb. Drege, quae R. cordi folia L.). Im Gebüsche längs des Ufers des Gr. Vetrivier. Zeyher No. 774. Folia 4-na, in nostr. spcc. saepius ö-na, lamina foliorum latiornm 8 — 10 lin. longa, 2 — 3 lin. lata, petiolo 8 — 12- lineari. Corymbi axillares, trichotomi, abbreviati. Coinpositae Juss. Ethulia Cass. 1. E. alata Sond. suffruticulosa raniosissima glabra, foliis lanceolatis denticulatis utrinque scabris in alas latas denticu- lato-scabras decnrrentibus, eapitnlis ovatis ad apices ranio- rnm aggregatis pedunculatis, pedunculis involucroque pubescnti- scabris. Kultivirte Stellen am Falsrivier und Bloemspruit (Bel- chnaualaud). Mai. Zeyher No. 903. Suffrutex pedalis a basi ramosissinnis. Canlis brevis, teres, rami patuli foliis decnrrentibus alati, alae lineam latae, margine plerumqne denticulatae. Folia lV2 poll. longa, 2*/a lin. lata, acuta, basi vix angustata, superiora minora. Flo- res pauci (2 — 4) in apicibus ramulorum. Peduuculi 1 — 2 lin. longi. Involucrum l1/^ lin. longum, squamis acutis. Fructus deest. Differt a simili E. Garicpino DC. : foliis latioribus ma- joribus, alis latioribus, capitulis magis ovatis non glomerato - capitatis. Vernonia Schreb. 1. V. angulifolia DC. ! caule fruticnloso tereti striato foliisque tcnuissiine pubcrulis , ramis oppositis, foliis petiola- fis triangulari- hastatis subacnminatis inciso-iirosse-dentatis basi cuneatis trinerviis ncrvis latcralibus ramosis, panicnla terminal! elongata foliis intermixta , ramis corymbosis , invo- 61 lucii sqnamis subquadriserialibus oblongis obtusis apice bar- bellatis, capitulis 10 — 12-fioris, pappi albi serie exter. bre- vississima inter. niultiseta, achaeniis cylindricis pubescen- tibii9. V. atriplicifolia Sond. in sched. Port Natal. Gueinzius No. 589 et 342 (ex parte.). Caulis pluripedalis. Folia 2 poll. longa, l*/a poll. lata. Capitnla 3 lin. longa. Pappus albus, setae tenuissimae, inte- riores achaenio duplo longiores, eiliato-serratae. Pappo albo facile dignoscitnr a V. mespilifolia DC. (Gncinziivs No. 342 et 320 ex parte). 2. V. anisochactoides Sond. canle snffruticoso tereti striato , ramis alternis foliisqne tennissirae pulverulento-pube- rulis, foliis petiolatis triangniaribns acutis integerrimis vel apice repando-dentatis basi longe enneata trinerviis, panieula maxima subfoliata, involucri parvi squamis subquadriseriatis ovatis acutis ciliatis, capitulis 20-floris, pappi serie exte- riorc brevissima, interiore multiseta, achaeniis cylindricis stri- gulosis. Port Natal. Gueinzius No. 591 et 320. (ex parte). Caulis elatus, pluripedalis, glabriusculus vel omnino gla- ber. Folia 2 — 3 poll. longa, 1 — 2 poll. lata, in peliolum seinipollicarcin sensim angustata, triangularia, nunc angulis obtusis obovata acuta, integra vel apice subtriloba. i'anicu- lac rami patentes, ramulis patulis vel subdivaricatis, bractea minuta fultis. Involucrura l1/^ lin. longum, campanulatuin, pappo sordide albo duplo brevius. Acbaeniuin 3/4 liu. longum. Facie Anisochaetae mt'kanioidis DC. , charaeferibus Vcrnon. mespilifoUac DC. afiinis, sed distinetissima species. 62 Vernonella Sond. nov. gen. Capitulum multi- et aequaliflorum, Involucrmn hemi- sphaericuni, floribus acquale, imbricatum; squamis seariosis, subcoloratis, obtusis, mucronulatis, eroso-denticulatis , exte- rioribus oblongis , interioribus subliuearibus , longioribus. Re- ceptacuhim convexiusculum , nudum, alveolatum. Corolla re- gularis, quinquefida, lobis parte iiitegra multo brevioribns. Filamenta laevia; antherae inclusae. Styli rami subulati, hispiduli. Achaenium cylindricum , villosura. Pappus biseria- lis, serie exteriore brevissima serrata, interiore setiformi, setis plumoso - ciliatis. — Herba suffruticnlosa ereeta, glabra; caule sulcato-striato ad medium usque foliato, apice subsquamel- loso; foliis alternis sessilibus, linearibus, uuinerviisj capitulo terminali, solitario; corollis purpureis; pappo sordide albo. Geuus Vernoniue proximum habitu Heterolepidis. 1. V. africana Sond. Port Natal. Gueinzius No. 334. Caulis spithamaeus, ad collum fruticulosus, erectus, Sim- plex, teres, basi sulcatus, apice striatus. Folia liuearia, ob- tusa , integerrima , margine recurra , glabra , 1 — 1 1/2 poll. longa, 2 lin. lata. Capitulum diametro pollicari. Involucri squamae tenues, scariosae, subpurpurascentes, disco puberu- lae, Stria viridi longitudinali , apice obtusae, subemarginatae, breviter mucronatae, exteriores oblougae, 2 — 3 lin. longae, interiores (supremae) semipollicares. Flores omnes tubulosi, hermaphroditi. Corolla semipollicaris, tubus 4 lin. longus. Achaenium (immaturum) 2 lin. longura. iVidorella Cass. 1. HT. rapuneuloides DC. ! Var. trißda Sond. foliis caulinis fasciculatis , aliis in- 63 legris altis Iritidis, laciniis lincari - cuneatis mucronatis, inter- medio lateralibus duplo longiore. Port Natal. Gueinzius No. 602. Brachylaena R.Br. 1. B. trinervia Sond. foliis brevissime petiolatis oblougis basi apiceque acutis integerrimis supra glaberrimis trinerviis subtus tomentosis, capitulis in apice ramulorum spicatis, in- volucri cylindraeei squamis lanceolatis subaraneosis. Auf Holzerde im Gebüsche zwischen Bitterfontyn und Mierekasteel, 3te Höhe. Mai. Zeyher. Rami subangulati, glabri; ramuli erecto - pattili. Folia 10 — 12 lin. longa, 3 lin. lata, supra nitida, trinervia, ner- vis lateralibus extus ramulosis, subtus cauo-tomentosa. Ca- pitula in axillis foliorum supremorum solitaria, sessilia, 4 lin. longa, spicam paucifloram efficientia. Involucri subturbi- nati squamae inferiores ovato-, superiores lanceolato-acumi- natae. Masc. corolla tubulosa, qiiinquedentata. Stylus fili- formis. Pappus plumosus. Plantam feraineam non vidi. Foliis triuerviis integerrimis floribusque sessilibus distin- guitur a B. elliptica et racemosa. Wedelia Jacq. 1. W. natalensis Sond. tota strigosa scaberrima, caule herbaceo erecto ramoso, foliis brevissime petiolatis ovatis acu- minatis grosse serratis trinerviis, peduneulis monocephalis fo- liura subaequautibus, involucri squamis exterioribns foliaeeis ovatis oblongisve acutiusculis scabris interioribus miuoribus scariosis ciliolatis, acliaeniis compresso-tetragonis pilosis ca- lyculo indurato denticulato terrainatis. Port Natal. Gueinzius No. 9. 351. 609. Caulis pluripedalis striatus , ramis oppositis. Folia (ma- jora) 3 — 4 poll. longa, 1 poll. lata, utrinque scaberrima, 64 seiTAturis grossis , reniotiusculis, snprema saepe subintegerri- ma et angustiora. Capitulum miiltiflonim. Iiivoliicri squamac exteriores (circ. 8) in planta florente 8 liii. , iu fructifera 12 lin. longae, interiores subbiseriatae, scariosae, circ. 4 lin. longae. Ligulae (circ. 12) subcroceae, apicc bifidae, 8 lin. long., 3 lin. latac. Reccptaciilum paleaceuin, paleae late lineares, scariosae. Acbaenia obovata, 3 lin. louga, prae- sertim apice adpresse pilosa. Affinis videtur fr. strigosae Hook, et Arn., differt vero : caule foliisque uiidir|iie strigosis nee non achaeniis pilosis. Spbenogyne R.Br. (Sect. 1. §. 2. ***) 1. S. Eekloniana Sond. fruticosa, robusta, ereeta, folio- sa, foliis snbimbricatis lineari-lanceolatis acutia plauis indivi- sis integerrimisqne rnfescentibus ntrinqne poroso-puuetatis snbtns tenuissime pnbescentibus, peduncnlis tenuinalibus sub- solitariis elongatis monocephalis pilosiusculis , involncri hemi- sphaerici sqnamis exterioribns herbaeeis acutis extns pnljern- lis interioribns margine scariosis, ligulis oblongis flavis, achaeniis snlcatis glabris. An Bächen der 4ten Höhe der Kleinriviersberge. Nov. 1825. Eckion. Canlis plnripedalis, pennam anserinam crassns, teres, snlcato-striatus, glaber, simplex vel snbramosns , rudimentis foliornm delapsormn vestitus. Folia alterna, ereeta, imbri- cata, sessilia, basi parnm angustata, apice acuta, iutegerri- ma , uninervia nervo subtus prominulo, rufescentia, juniora ntrinque puberula, adulta subglabra, puuetis seil poris glan- dulosis inunita, 1 '/ü — 2 poll. longa, 3 — 4 lin. lata. Pe- dunculi ex apice rainonun solitarii, rarius 2, foliis longiores, teretes, pilosiusculi , nudi vel paucisquamati. Flores circ. 65 pollicares. Involucri squamae pluriserialea, exteriores sub- acuminatae, 2 — 3 lin. longae, berbaceae, rufescentes, brnu- neo - submarginatae , inferiores niargine scariosae, infimae 5 lin. longae, 2 Hu. latae (parte snperiore seariosa inferiorem aequante). Acbaeninm cylindricnm basi partim aiigustatum, sulcatum , glabrttm , pilis mollibus albissimis cinettim. Pap- ptis iiniserialis, paleaceus, laminis circ. 6, obovatis, obtusis, coucavis, albis, arbaenium aeqtiantibus. Helicbrysum DC. Prodr. (Sect. IV. §. 1.) 1. M. griseum Sond. caule erecto simplici tomentoso, fo- liis radiealibus petiolatis ovatis aeutis, canlinis 2, inferiore semiamplexicaule lafe ovato superiore multo minore, omnibus quiuquenerviis snpra scabriusculis subtus sordide tomentosis, corymbo composito umbellato , involucro campanulato griseo - tomentoso, squamis intimis lauceolatis longe acuminatis. Port Natal. G u e i n z i u s No. 322 et 598. Caulis suffruticosus i~2-pedalis. Folia 3 — 3?/2 polfc longa, lVa poll. lata. Corymbus mnltiflorus, ramis inferio- ribus bipollicaribus. Capitula 3 lin. longa. Squamae extus dense tomentosae , acumine paliide flavescente vel subpur- purascente. Fimbrillae brevissimae, acutinsculae. H, latifolio et palltdo affine, involucri squamis acumi- natissimis, subradiantibns diversissiinum. Helipteram DC. i. H. glabrafum Sond. foliis elliptico - oblongis semi- amplexicaulibus snpra laxe tomentosis subtus glabris triner- viis, capitulo solitario pedunculato, tomento pednnculi folio- rnmque lutescente, involucri campanulati squamis exterioribus sessilibus ovatis acntis subferrugineis intimis longissimis ra- 23r Bd. Ig Heft. 5 66 diantibus acnminatis unguiculatis, achaeniis multicostatis pa- pillosis. Felsige Stellen auf Beigen am Klynrivierskloof, 2te, 3te Höhe. August. Zeyher No. 2839. Simillimum H. speciosissimo et forlasse hujus varietas, differt: touiento lutescente, foliis suhtus glabris vel snbglabris et involucri squamis exterioribus discoloribus, intiinis minus acnminatis. 2. H. canesceiis DC. Tj. Micro pliijüum Sond. ramis subfiliforraibns ad api- cem usque foliatis, foliis oblongis obtusis callosis lineam lon- gis, involucri squamis exterioribus mediisque purpureis. Grasreiche Hügel am nördlichen Abhänge der Klvnrivier- berge. 3te, 4te Höhe. August. Zeyher No. 2852. 3. H. Zeyheri Sond. foliis oblongo-lanceolatis basi au- gustatis superiorilius sublinearibus imbricatis ramisque dense tomentosis, capitulis terminalibus solitariis paucisve aggrega- tis, involncri radiantis purpurei squamis acnminatis, externis intimisque brevioribus mediis valde acnminatis exunguiculatis. Feuchte, grasreiche Stellen auf den Bergen bei der Mün- dung des Klynrivier. 3te, 4te Höhe. August. Zeyher No. 2845. Caulis rix semipedalis, in rainos plures erectos divisus. Folia caulina bipollicaria, apice 4 lin. lata, acuta, basi an- gustata; raraea pollicaria, 2 lin. lata, omnia toraento albido vel sublutescente vestita. Capitula pollicaria, solitaria vel 2 — 3 aggregata. Squamac exteriores ovatae, acuminatae cum intermediis lanceolatis purpureae, intimae interraediis subdi- niidio minores acuminatae albae. Pappus plumosus. Achaenia desunt. Iuvolucro radianic ovato foliisque angnstis ab //. e.vimio DC. diversum. 67 Athrixia Ker. 1. A# data Sond. caule erecto ramosissimo , ramis elon- gatis virgatis araueosis demum glabris , foliis omuibus sessi- libus linearibus snpra glabris subtus tomentosis, involucri squamis recurvis arachuoideo-tonientosis, pappo palcaceo et setoso. Steinige Stellen im Walde beim Magalisberg, August. Zeyher No. 911. Caulis strictus, teres, ramis alternis, tenuibus 1 — 2- pedalibus. Folia 6 — 8 liu. longa, J/a — 3A '•"• '***> margi- nibus revolutis. Capitulum terminale, solitarium vel plura spicato-racemosa, 4 lin. longa. Squamae tomentosae apici- bus aristaeformibus , patulis, recurvis, glabris fuscescentibus. Ligulae lilacinae. Simillima A, angustissima DC. ! sed caule elato, foliis dimidio minoribus et involucri squamis patulis recurvisve diversa. JEclopes Gaertn. 1. E. viscida (Gaertn. frnct. II. t. 169. f. 2.) ramis visco- sis, foliis crassiusculis liuearibus vel lineari-obovatis obtusis patulis subepunctatis apice viscosiusculis, capitulis corymbosis breviter radiatis crliudraceis pedicello suo longioribus, achae- niis radii villosis , disci glabris. Karrooartige Stellen der 2ten Höhe bei Redlinghuit am Bergrivier. Novbr. Zeyher No. 842. Fruticulus ramosissimus. Folia 6 lin. longa, 1 */a lin. lata, snbviscida, nervo subtus prominulo. Corymbus 6 — 12- florus. Pedunculi laterales longiores sed omnes capitulis bre- viores. Capitula straminea 3 lin. longa, cylindracea, squa- mis obtusis. 5 * 68 E. genist aefoliae 6imilis, diguo9citur: ramis viscidis, foliis duplo latioribus, doii conspirue pnnctatis, demum patulis »ubrecurvisvc , uec non capitulis sublongioribus. Cineraria Lcss. 1. C deltoidea Sond. herbacea, glaberrima, caule dcbili, foliis potiolatis ad basin petioli lobulos majusculos reniforrai - triangulatos dentatos gereutibus lobo terminaJi seu limbo deltoidco basi truncato acuto repando-dentato, ligulis 4 — 6, achaeniis glaberrimis corapressis auguste marginatis. Port Matal. Gueinzins No. 343. Simillima C. atriplicifoliae DC! 6ed caule debiliore, foliis non inciso-dentatis, lobulis seu auriculis multo majori- bus diversa. Limbus foliorum 1 — 1 l/a poll. longus et latus. Antho- dium glaberrimum. Ligulae aurantiacac, 3 lin. longae. Co- rymbi in nostr. spceim. 10 — 16 - flori. Senecio L. 1. S. bnpleuroides DC. ß. latior Sond. = 8. bupleuri- formis C. H. Schultz Bip. in pl. Krauss. Port Natal. Gueinzius No. 330. Iuvolucri squamae obtusae et acutae in uno eodemqne specimine! §. 4. Decurrentes DC. 2. S. Serra Sond. herbaccus, glaber, erectus , caule sul- cato, foliis caulinis elongato-lanceolatis cartilagineo-serrnla- tis basi cuneata integerrima in alam angustam decurrentibns, snpromis sacpe auriculalis, corvmbo coniposito fastigiato, pe- dicellis squamellatis , inrolucro circ. 12-pbvlIo, i-labro, apice rix bnrbrllato basi calyculato , disco sub- 12 -floro, ligulis 6, arhacniia glabris. 69 Port Nutal. Gueinzius No. 358. Habitu S. retrorsi DC. Herba pluripedalis. Folia 3 — 4 poll. longa , '/a poll. lata, coriacea, serraturis parvis , du- ris, crebcrrimisj inferiora basi subauriculata, longe decurreu- tia, summa miuora semiamplexicaulia. Involueri foliola 2 liu. longa. Flores lutei. Pappus albus. Culliunia R.Br. 1. C. adpressifolia Sond. ramis glabri's, foliis erectis adpressis subulatis spinoso-mucrouatis ciliatis, ciliis latitudine folii triplo brevioribus, involueri squamis erectis adpressis margine ciliolatis omnibus coloratis interioribus lineis 2 fuscis maculatis. Felsige, schattige Stelleu in den Bergschluchten am Rivier zonder Einde, 2te, 3te Höhe. Sept. Zey h er No. 3024. Fruticulus erectus , »laber, subtrichotome ramosus, a basi ad apicem foliis adpressis, dense imbricalis tectus. Folia 2 — 3 liu. longa, basi 1/a lin. lata, snpra convexiuscula, sub- tus plana, unisulcata, glabra, margine utroqne ciliis 6 — 8 brevibus, rigidis munita, spinulaque brevi terminata. Capitula terminalia solitaria, semipolliearia, flavescentia ; involueri squa- mae inferiores ovatae, acutae, intiraae lanceolatae, acumina- tae. Ligulae luteae iuvolucro subduplo longiores. A C. sulcata Less. cui proxime affiuis, foliis duplo mi- noribus omuiuo adpressis diversa. Gazania Gaertn. 1. G. pygmaea Sond. collo sufFruticuloso multieipiti, fo- liis omnibus radicalibus iudivisis lincaribus subspathulatis in petiolura angnstatis supra viridibus scabris subtus (nervo ex- cepto) cauo-tomeiitosis, scapo solitario pilosiusculo foliis du- plo breviore, iuvolucro campauulato basi non iutruso pu- bescente, lobis triserialibus erectis, serie exteriore herbacea 70 lanceolata ciliata tubum dimidinra aequante, interioribns colo- ratis ovatis acutis integerrimis tubo triplo brevioribus. Magalisberg. Octob. Zeyher. Radix sublignosa , crassa, nmlticeps. Folia (incl. pe- tiolo ciliolato) bipollicaria s l1/^ liii. lata, superficie margiui- busqne aciculis brevissirais scabra, subtns lanato- tomentosa. Scapus 1/2 — 1-pollicaris, teres. Involucriun 4 lin. longum, apice ampliatum, dentibus interioribns brevibus, violaceis, Stria lata, albida. Lignlae 12, involucro dnplo longiores, lineam latae , albae , Stria longitudinali Ariolacea. G. leptopliyllae DC. affinis. Cicrftera L. i, ©. (Lasiopus) nervosa Sond. foliis coriaeeis petiola- tis ovato -obloiigis basi apiceque obtusis snpra viridibns pilo- sis subtns albo -laiiatis peiminervio-costalis margine remote denticulatis, scapo esquamelloso toraentoso foiiis multo lon- giore, ligulis intus albis extus violaceis involucro biseriato duplo longioribus, aebaeniis siibcrostribus hispidulis. Port Natal. Gueinzius No. 356. Herba spitbamaea. Collum rillosissiinum. Folia l3/4 poll. longa, poilicera lata, juniora snpra villosissiina, adnlta glabrata. Petiolus seinipollicaris. Scapus toinentosus villis- que longis subhirsutus , squamis nullis. Involncri sqnamae pubescentes, interiores lanceolatae, 5 lin. longae, exteriores lineari-lanceolatae */« breviores. Flores radii feminei, bi- seriales, exteriores ligulati, interiores tubnlosi. Ligitlae 8 — 10 lin. longae. Pappus pallide violaceus. G, Kraussii et aurantiacac C. H. Schz. Bip. affinis. Di com n Less. 1. D. Zcyheri Sond. caule sufTiuticoso arancoso crecto simplici vcl apice subramoso, foliis oblojigo- lanecolatis ob- 71 loiigisve acutis basi angustatis supra glaberrimis reticulato- nervosis, subtus albo- lanatis , capilulo subsolitario ovato, involucri squamis multiserialibus uilidissimis acuminatis exte- rioribus palentibus retiexisve, achacnio villosissimo. Magalisberg, Zeyher. No. 1031. Caulis 1 — 2-pedalis, herbacens, collo suffruticosus, sul- catus. Folia inferiora 3 — 4 poll. longa, pollicem lata, su- periora minora. Capitulum 1 — 1 '/2 poll. lougura. Squamae involucri majores sesquipollicares. Pappus albissiraus plu- mosus. Differt a D. speciosa DC: foliis latioribus subtus albo- lanatis, caule unifloro rarins bifloro capitulisque parnm uia- joribus. Sect. VI. Capitulnm discoideiim, homogamum, aequaliflonun. Sty- lus subbulbosus. Antberae inclusae. Achaenium eeostatum, villosissimura. Pappus 11. omiiimn raultiserialis, setis aequali- bus ciiiato-plumosis. SufFrutex bumilis australi -africauus, foliis membranaeeis liuearibus, capitulo termiiiali solitario, involucro hemisphae- rico multiseriali lineato. 2. D. anoiualuin Soud. caulibus erectis glabriusrulis vel snbaraueosis, foliis liuearibus raargine denticulato demum sub- revolutis supra glabris subtus albo-tomentosis nninerviis, in- volucri squamis multiserialibus liuearibus longe acuminatis rigidiusculis ciliolatis longitudinalitcr lineatis, interioribus gra- datim longioribus. Steinige Stellen auf Grashügeln bei Dörnkop, Laayspruit und Magalisberg, April. Zeyher No. 1028. Caules ad Collum fruticulosi, lfa — 1-pedales, adscen- denti-erecti, sulcati. Folia 1 »/2 — 2 poll. longa, 2 — 2 */a 72 liu. lata, juniora plana, roargine denticulato-scabra, alnlta margine rcvoluta. Capitiiliun fere D. radiatae , sed duplo triplove majus, foliis supremis involucratum. Anlhodii squamae virides vcl purpiirasceutes viridi - lineatae. Recrptacultiiu al- veolatum. Pappus albus semipollicaris, radii ciliato-plumosi. Antheraruin caudae barbatae. Stylus crassus, ramis brcvis- simis obtusis. Achaciiium turbiuatum , villis longis obsitum. ^apotaceae Juss. Clirysophyllnin L. DC. Prodr. VIII. p. 156. Sect. II. §. 3. 1. C. natalense Sond. ramis glabris, foliis petiolatis ob- ovato-lanceolatis breviter obtuseque actiminatis mucronatis basi augustatis margine integerrimo subundulatis supra luridis sub- tus pallidis , jnnioribus ramulisque ferrugineo- tomeutosis , flo- ribus axillariljus aggregatis sessilibus, calycis ferruginei lobis ovatis acutis, rorolla glabra quinquefida, antheris apiculatis, ovario quinqueloculari. Port Natal. Gn ei uz ins No. 181. Kami graciles, teretes, cinerei, novelli tomento dense fer- rugineo vcstiti. Folia alterna, circ. 4 — 5 poll. longa, 1 J/8 — 1 1/3 poll. lata, petiolo 4 — 6-lineari, supra laete viridia, lucida, subtus tomentosa, tomento brevissimo, albido demnm subevanescente , uninervia, transversim multistriata. Flores ■3 vel plures sessiles, ferruginei. Calyx 2 lin. longus. Co- rolla calycem aequans vel parum superans, subrotata, quin- quetida, lobis aestivatione imbricatis. Stamin.a 5 sufisessilia, lobis corollae opposita. Antberae ovatae, apieulatae. Orarium sericrum. Stylus ovario sublongior. Stigma obtusiim. 2. C. iiiagalismoutiiiia Sond. rainulis tenuissime pu- bescentil)us, foliis petiolatis ohlongis obtusis emarginatis co- riafcis planis , jnnioribus aureo - ferrugineis adultis supra viri^ T3 dibus lucidis, subtus pallide tomentosis, floribus axillaribus aggregatis pedicellatis, pedicello deflorato caljcem aequante, ealyce extus ferrugineo intus pallido, lobis acutiusculis per- sistentibus, corolla rotata glabra, antheris acutatis, ovario sericeo 5-loculari, fructu baccato obcordato biloculari di- spermo. Magalisberg, Octob. Zeyher No. 1849. Rami teretes , cinerascenles, puberuli, novelli ferrugineo- toraentosi. Folia alterua , adulta 4 poll. longa, l3/4 — 2 poll. lata, basi obtusa, apice acute emarginata , uninervia, striis lateralibus parallelis numerosissimis, petiolo 6 — 8- lineari supra canaliculato. Flores plures iu axillis aggregati. Calyx persistens 2 lin. lougus, lobis lato-ovatis aeutis, aesti- vationc iinbricatis, 2 exterioribus. Corolla glabra calycem aequaus, lobis aeutis, aestiratione imbricata. Filainenta 5, tul)o inserta, corollae lobis opposita, planiuscula, subpersistentia. Autherae glabrae mox deeiduae. Ovarium scriceum 5-locu- lare vel abortu 4 — 3-loculare. Stylus ovarium aequaus, persistens, stigma obtusum. Fructus baccatus obeordatus vel obverse renifbrniis, subcompressus, maturus glaber, 8 — 9 lin. longus, 10 — 12 lin. latus, bilocularis, loculis monospermis. Semiua obovata, subcompressa, laevissima, bilo longitudinali lanceolato. Iiabourdonnaisia Bojer. 1. I<. discolor Sond. foliis petiolatis obovato -oblongis apice recurvo emarginatis coriaeeis margine subrecurvis supra viridibus subtus glaueo -argenteis, pedicellis axillaribus sub- teruis petiolo plcrumque brevioribus, calyce puberulo 6-par- tjto demum rellexo , lobis ovatis obtusis corollam aequantibus, corolla 12 — 18-partita, laciuiis linearibus, ovario sericeo 6-loculari. 74 Port Natal. Gueinzius No. 128 et 547. Rami teretes, ciuerei, cicatricosi, glabri. Folia alterna in apice ramulonim approximata, 2 !/2 — 3 poll. longa, 12 — 14 Im. lata, glaberrima, coriarea, nervo primario supra impresso, snbtns valde prominente, lateralibns numerosissiniis parallelis. Petiolus 4 — 6 -linearis. Pedicelli calycesque pn- beruli. Alabastra subrotunda. Calyx 6-partitns, laciniis bi- seriatis obtusis, 2 lin. lon^is. Corolla glabra, tnbo brevi, limbi lobis 12 — 18 , linearibus , revolntis. Stamiua 12 vel plnra, sterilia nulla. Autherae ovatae, apicnlatae. Ovarium sericeum. Stylus simplex, rectns, Stigma sublobatum. Simillima L. sarcophlciae Boj. differt ab icone et de- scriptione: foliis snblongioribns subtns glauco- argenteis llori- bnsque subminoribns. Miwusops L. 1. M. Zeyhcri Sond. ramulis foliisqne jnnioribus ferru- gineo-velutiuis , foliis longe petiolalis oblongis obtuse acumi- uatis basi subangustatis glabris coriaceis marginatis supra lueidis, axillis 3 plnrifloris, pedicellis recurvis calycibusque ferrugineis, lobis calycinis ovatis acuminatis interioribus sub- angustioribus albido-velutinis, corolla longitudiue calycis, dru- pa ellipsoidea, semine ovato compresso basi subproducto. Magalisberg, Novemb. Zeyher No. 1130. Folia 3 — 3^2 P°M« longa (exol. petiolo 8 — 10-lineari), 12 — 14 lin. lata, nervis lateralibns conspicnis, venulosis, supra viridia, lncida, subtns opaca. Pedunculi 6 — 9 lineares. Florcs 3J/2 !'"• longi. Corollae lobi lineares, glabri. Sta- miua sterilia lineari-lanceolala, extus puberula. Ovarium 8-loruIare, subsericeum. Stylus corollam parum superans. „Drupa edulis, sapore farinoso subdulei" (Zeyh.), pollicaris, laovissjma. Semen unicujn, obovatum, comprcssum, lividum, T5 nitidum, 6 Im. longum, basi iu processum brevem, snbar- cuatum protractiun. UmbiJicus parvus, depressus. Simillima M. Kümmel Höchst.! foliis sublatioribus te- nuioribus, floribus majoribus, seminibusque longioribus non ob- ovatis nee basi protractis differt. 2. M. obovatti Sond. ramis ramulisque teretibus »labris, foliis peliolatis obovatis obtusis vel obtuse acuminatis utrin- que glaberrimis conaceis margine planis vel snbrevolutis, axillis 1 — 2-iloris, pedicellis ferrugineis erectis petiolo 4 — ö-plo longioribus, lobis calycinis lanceolatis acuminatis, ex- terioribtis dorso ferrugineo -puberulis intus albidis, interiori- Ixis subangustioribus albido-velutinis, corolla longitudine ca- lycis, drnpa ovala vel subglobosa apiculata^ semine clliptico- oblongo. Imbricarii obovata Nees ab Es. mse. Port NataU Gueinzins No. 583 et 101. (ex parte), in sylvis prope Oiifantshoek (Uitenhage), Nov. Eckl. et Zey- her. (Sideroxylon No. 16.) Folia 2 — 2V2 P°H» longa (excl. petiolo 3 — 4-lineari), 10 — 12 lin. lata, obtusa, retusa vel in acumen breve obttt- siun attenuata, coriacca, supra lucida, siibfns pallida, nervis lateralibns partim conspienis. Flores 5 lin. longi. Corollae lobi liueari-lanceolati, glabri. Stamina sterilia extus ptt- bescentia. Anth-rae sagittatae, apiculatae , filamentis longio- res. Ovarittm hirsutum. Stylus gracilis rorollam snperans. Drnpa 6 — 7 lin. longa, laevis. Seinen iinicnin, 4 lin. lon- gum, vix compressum, nigrum. Drnpa minore ovata vel subglobosa apicitlata et semine multo minore nigro distingititur a M Kümmel ctM.Zeyheri. M. caß'ra E. Meyer! (Gueinzins No. 101. ex parte) ra- mulis foliisque minoribus, stibtus puberulis, semper obtusis et marsrine revolutis diltVit. 76 ülyrsineaceae A. DC. 91 yr sine L. DC. Prodr. VIII. p. 92. §.2. 1. M. Gilllaiia Soud. glabra, foliis obverse lanceolatis in petiolum brevem angustatis apiee recurvo subemarginatis coriaceis avcniis subtus punctatis, fasciciilis 3 — 5-floris, pe- dicellis augularibus glabris petiolo longioribus , denlibus caly- ciuis obtnsis ciliolatis, corollae lobis ovatis acutis calyce du- plo longioribus autberas superaiitibus, drupa ellipsoidea acuta. Camtoursrivier , Dr. Gill; in den Dünen zwischen der Mündung des Koega und des Zondagsrivier, August. Zeyber No. 3371; zwischen Gebüsch am Strande bei Port Elisabeth, August, Eckion et Zeyher. (Euphorb. 47 et 48.) Rami glabri, teretes, ramulis snlcato-angulatis. Folia in apice rainuloriun conferta, alterna, l1/^ — 13/4 poll. longa, 4 — 6 lin. lata, coriacea, subtus albo- punctata, nervo medio supra impresso , subtus prominente. Petiolus in fol. inferiori- bus circ. 3 lin., in superioribus 1 — 2 lin. longus. Flores in axillis foliorum superiorum uumerosi, 2 lin. longi. Pedun- culi erecti, circ. 3 -lineares. Corollae lobi acuti, demum re- flexi. Antherae corollae adnatae, glabrae. Drupa coerulea 3 lin. longa, stylo apiculata, monosperma. M. melanophlocos Br. (JH. venulosa Spr.) foliis lon- giuscule petiolatis, duplo triplove raajoribus, venulosis et drupa minore globosa distiuguitur. Asclepiadeae R.Br. Sccauione R.Br. 1. S. acutifolia Sond. erecla glabra, caulc tcreli, raiuis alteruis erectis, foliis oppositis brevissime petiolatis oblougis acutis subtus pallidis reticulato-venosis , cyniis axillaribus 7T 10 — 16-floris folio brevioribus, floribus glabris, calyce pro- funde quinqiiefido, folliculis gracilibns apice attenuatis, semi- nibus coraosis. Magalisberg (flor. Decb. fruct. April), Zeyher No. 1182. Port Matal. Gueinzins No. 43t. • Frutex phiripedalis erectus, rainis rubiginosis tcretibns, striolatis , laevibus vel scabriusculis. Folia i*/9pott. longa, 5 — § lin. lata, acnmine brevissimo, supra obscure viridia, opaca , subtns pallida, tennissime vennlosa, petiolo lineam longo. Flores 2 lin. longi, in axillis snperioribus cymosi, cvmae folio duplo breviores, pedicellis bracteolatis. Calycis laciniae obtnsiusculae , margine pallidiores. Corolla rotata, in noslr. spec. non satis eYoluta. Folliculi laeves erccti vel sub- coiiniveutes , 3 — JM/j poll. longi. Semina 3 lin. longa. Apocyneae Jnss. Banwolfia Flum. §.2. 1. R. caffra Sond. glabra, foliis quinis lauccolatis sub- artiminatis in petiolnm longe angustatis nitidis nervosis veno- sisque, umbella cymifera folio aequali multiflora glabra, pe- dicellis calycem aequantibus, calycis lobis ovatis acutis gla- bris, corollae tubo calyce 4-plo longiore extns glabro intus fance birsnto, stigmate basi nudo, drupa obovata subobliqua rugosa disperraa. Magalisberg, au Bäcben in Bergschluchten, Octob. Zey- her No. 1183. „Arbor 50 — 60-pedalis." Ramuli teretes , lutescentes, subsulcati , fistulosi. Folia in verticillo subinaequalia, majora 6 — 8 poll. longa, i*/a poll. lata, minora 4-pollicaria, 12 lin. lata, petiolo 1 — 1 '/2-pollicari, membranacea, margine subrecnrva, nervo modio crasso , lateralibus tenuibus crebris 78 intcnuedio perpcndiciilarihiis , tidinquc conspicuis, liis venis- que pellucidis. Pedmiciili terminales 5 — 6 umbellati, circ. 1 Va P0"' lougi , apice cymas compositas gereutes, cymae primariae radii eirc. pollicares, sccnndariae 4 — 6 -lineares. Pedicelli semilineain longi, calycem aeqiiantes. Calvx 5-fidus, persislens, lobis acutis. Corolla 2 lin. longa, ttibo apice snblatiore, liinbi lobis brevibus, acutis, subreflexis, fauee pilis albis liirsuta. Filamenla brevissima, antherae lanceo- latae. Disens hypogynns cyathiformis , ovarium cingens. Sty- lus ovario longior, stiginate capitato, bilobo. Drupa baccata., obovata, plerumque oblique adseendeus, 6 lin. longa, bilocn- laris, dispenna. Semina desunt. Valde aftinis R. lanccolatac A. DC. (R. nitirfacYesi. !), differt: petiolo multo longiore, foliorum nervis lateralibiis mar- ginem attingentiljiis nee prope niarginem connexis, inflorescen- tia , pedicellis calycem aequantibiis et drupa submajore (in nostr. speeim.) non didyma. 2. K. natalensis Sond. glabra, foliis quinis lanceolatis subacuminatis in petiolum longum angustatis nitidis subtus pallidioribns nervosis \enosisque, umbella cymifera folium sn- perante mnltiflora glabra, pedicellis calycem aequantibiis, ca- lycis lobis ovatis acutis glabris, corollae tubo calyce ö-plo longiore extus glabro intus fauce hirsuto, stiginate basi an- nulo membranaceo deflexo aueto. Port Natal. Gueinzius No. 183. Differt a praecedente cui simillima: cymis foliuin snpe- rantibus, floribus parum majoribus, corollae lobis obtusis et stiginate appendiculato. Fnictus deest. Toxicophloea Harv. 1. T. Thunbergii Harv. foliis petiolatis ellipticis vel oblonso -lanceolatis mucronatis integerrimis margine reflexis 79 eoriaceis utrinque elevato- venosis, floribns axillaribus glome- ratis subsessilibus, calycis lobis margine glabris, corollae tubo cylindrico (semipollicari) , lobis late ovatis acutis. Cestrum venenatum Thunb. C. venatorium E. Meyer. Tojcicoph. cestroides A. DC. ß. scabra, foliis subtus marginibnsque scabris, floribus pubescentibus. In Wäldern vom Gau ritz Rivier bis Port Natal. Thun- berg, Eckion, Drege, Zeyher (No. 1184), Guein- z i u s (pl. natal. No. 38.). Folia oblongo-lanceolata, elliptica vel siiborbiculata, l'/a — 3 poll. longa. Flores 5 — 6 lin. lougi. Corollae tubus striatus, faux villosa, lobi qninque acuti, lineam lougi, aesti- vatioue dextrorsum coutorti. Stamiua glabra. Bacca ovalis, coerulescens, 6 lin. louga, 1-, rarins 2-sperma. Semina oblonga nigrescentia, dissepiinento placentifero adnata. 2. T. spectabilis Sond. foliis petiolatis oblongis vel ob- longo-lanceolatis mucronatis integerrimis margine reflexis eo- riaceis supra elevato -venosis, subtus glaucescentibus peuni- nerviis subveuosis, racemis axillaribus pedicellatis, pedieellis apicc plurifloris, calycis lobis margine ciliolatis, corollae tubo cylindrico (pollicari), lobis oblongis obtusis. Port Natal. Gueinzius No. 37 et 511. Rami glabri. Folia opposita vel subalterna, 3 — 4 poll. longa, 1 J/g — l3/4 poll. lata, glaberrima, petiolo 2 — 3- linoari, supra canaliculato. Racemi compositi, glabri, foliis breviores, rhachis circ. 8 lin. longa, peduneuli oppositi 1 — 2 lin. longi, apice subtriflori, bracteis minutis, suborbiculatis. Calvx 1 1/i lin. longus , lobis ovatis acuminatis. Corolla 10 — 12 lin. longa, tubns glaber sensim ampliatus, faux villosa, 82 lamina 21/2 poll. longa, in latioribus 12—14 lin., in angn- stioribus 9 — 12 lin, lata, petiolo 1 — 2 poll. longo, tcnni, stiperne canaliculato, glabro. Panicnla corymbosa circ. 1 '/.^ — 2 poll. alta et lata, ramis basi nndis. Alabastra obovata. Calyx 2 liu. longus, 3 — 4-dcnfafns, dentes inaequales bre- ves crecti vcl recurvi. Corollae ex sicco lntcac tubus caly- cem acqnans, limbi 4-, rarins 5-fidi lobis in a. et y. tiibum aeqnantibns , in ß. tnbo sublongioribus. Stamina 4, rarins 5 glabra. Ovarium gl ab r um , qnadriloculare. 8cro])9Hilariaceac Jnss. Mcimesi«. Vcnt., Bcnth. 1. HS, hatalitia Sond. glabra, ramis adsccndenti-ercctis apicc nndis, foliis inferioribus pctiolatis ovato-lanceolatis quinquenerviis, superioribus subscssilibns lanecolatis trinerviis omnibns argiite serralis, racemo abbreviato pnbescente, co- rollae laciniis superioribus oblongis obtusis labio inferiore aequilongis, calcare adscendente labinm inferius aequanle, palato glabro, Capsula apice triincata mutica. Port Natal; Gueinzius No. 514. Caulis pedalis, quadrangularis, ad medium usque folia- tus. Folia inferiora minora, 6 — 8 lin. longa, petiolo 2 — 3-lineari, superiora sessilia vol subsessilia, 12 — 15 lin. longa, 4 liu. lata. Racemus terminalis 1 — 2-pollicaris. Pe- duneuli .6 — 7 lin. longi, basi brarteis lanecolatis 1 — 2-linea- ribus. Flores N. linearis Vcnt. , sed calcar multo longius, eylindricum, adscendens. Calyx lincari-lanceolatus, 2 lin. longus. Capsula glabra, lncida, 4,/a — 5 lin. longa, 3 lin. lata. Affmis N. linearis rar. latifoliae Btb. (Zeyher No. 1266.), racemo brevi ffö'ribiiSqtic longo calcaralis diversa. 83 Wuxia Lam. j Bentli. (hachnopylis Höchst.) 1. KT. congesta R.Br. Benth. DC. Prodr. ß. brevifoUa Sond. folüs minoribus ternis clliptico- oblongis vix mucronulatis glabris, junioribus subglutinosis, calycibus glaberriniis glutinosis. Magalisberg. Juni. ZcyherNo. 1327. Raini glabri ramtilis subaugulatis puberulis. Fclia pol- licem longa, 6 — 7 lin. lata, in petiolum brevem angustata, integerrima. Cymae 2 — 3 poll. longae et latae. Calyces 2 lin. longi, bibracteolati, quadridentati, intus pilis scrieeis vestiti. Corollae tubus calycem subaequaus, laciniis oblongo- lauceolatis extus subserieeis, fauce viliis clausa. Filameuta exserta, antherae reniformes , uniloculares. Ovarium a medio ad apicem usque sericeum, bilocularc. Stylus staminibus longior. Au nova species ? 2. C. eiaiarginata Sond. ramis rainulisque angulatis pu- berulis, folüs ternis obovatis vel obovato-oblongis obtnsis emargiuatis in petiolum brevissimum augustatis, junioribus utrinque pubescentibus, adultis glabris coriaeeis , cyma termi- nali multillora bracteata, calyeibus tubulosis pubescentibus in- tus serieeis , corollae laciniis oblongis acutiusculis, staminibus stvloque exsertis. Albany, am Ufer und östlich vom Flusse Kowie unter 5C0'. Novbr. Eckion et Zeyher. Frutex ramis et ramulis ternis vel verticillatis. Folia obovata acute emarginata iu petiolum basi articulatum, bi- linearem angustata, 1 — 1 1/2 poll. longa, 6 — 8 lin. lata, juniora dense pubescentia, adulta supra vel utrinque glabra, nervo medio subtus prominente, subavenia. Cyma 1 — l^'i" pollicaris, pubesecns, ramis trichotomis. Bracteae inferiores 6* 84 foliis similes , siipcrioros lineares, minutae. Calyx basi bi- bracleolatus, 2 lin. longus , 4-dentatus, dentibus brevibus obtiisiusenlis. Corollae tubus ealycem aequans, limbi lobis pateiitilms extus subserieeis, fauce villis ereetis clausa. Fi- lament glabra, antherae reniformes uniloculares. Ovarium scuiisericeum. Stylus glaber , stamiuibus duplo longior, stigina obtiisum. 3. ST. pubescens Soud. ramis foliis pedunculis calyeibus- qiie pubescentibus, pilis aliis »landulosis aliis aeutis simplicibus ramosisve, raniulis ternis rel verticillatis striato-sulcatis ful- vis , foliis elliptico-oblongis ovatisve mueronulatis basi in pe- tiolum brevem angustatis integerrimis subcoriaeeis venulosis, superioribus subglutinosis adiiltis supra glabris , pauiculae ra- mis verticillatis apice cymosis bracteatis, calycibus tubulosis subglutinosis. Magalisberg, Junio Zeyber No. 1326. (ex parte). Folia 1 — 1 i/a poll. longa, 8—9 lin. lata, petiolo 2 — 3-lineari. Panicula 3 — 4 poll. lata, 2 7a — 3 poll. alta, rami primarii verticillati vel terui , diebotome ramosi bracteis foliaeeis spathulatis , ramuli apice cymosi bracteis parvis lineari-obovatis fultis. Calyx 2 lin. longus, bibracteolatus. Corolla apice extus subsericea, limbi laciniis oblongis acu- tiusculis. Stamina exserta. Ovarium semisericenm. Stylus Jiliformis. Antecedcnti proxiina, differt: cortice fulvo, pubescentia patente , foliis calycibusque subglutinosis. 4 KT. tomentosa Sond. ramulis teretibus foliis pedunculis calvcibusquc tomentosis , pilis ramosis , foliis petiolatis ternis elliptico-oblongis oblongisve obtusis Vel acutiusculis basi an- gustatis integerrimis, pauiculae multiflorae ramis ternis verti- cillatisve apice cymosis, calycibus ovoideis 4-deutatis intus 85 serieeis , corolla villis clausa, limbi lariniis oblongis acu- tiusciilis extus serieeis. Magalisberg, Juuio. Zeyber No. 1326. (ex parte). Frutex ramis teretibus glabris, cortice griseo. Folia teraa, subapproximata, 1 */a — ? P0'1- ^onga, 8 — 10 lin. lata in petiolum trilinearem angustata, utrinque dense pubescentia, eglandulosa , mollia, supra demmn glabrescentia , subreticu- lata, obtusa, mucronulo brevissimo. Fanicula 3 — 4 poll. lata, 2 poll. alta, tomentosa, ramis primariis 4-nis trieboto- mis , cymosis. ßracteae inferiores foliis siuiiles, supremae minutae, lineares. Calyx aetate juniore ovoideus, deinum ob- ovatus , apice quadridentatus, dentibus brevibus obtusiusculis, 2 liu. lougus. Corolla albida, tubus calyce inclusus, faux villis serieeis clausa, limbus 4-fidus extus sericeus, laciniae oblougae, acutae. Ovarium obovatuin , basi glabrum. Forsan praecedeutis varietas insiguis. Chilianthus Burcb. 1. C. dysophyllus A. DC. Prodr. Nuxia dysophy IIa Blh.! Port Natal. Guei nzius No. 89. (Z eyber No.3525.) ß. rufescens S. tomento ramulorum* foliorumque ru- fescente, foliis snbminoribus oratis acutis aequaliter brevi- dentatis basi obtusis vel subangustatis. Port Natal. G u e i n z i u s No. 586. Cycnium E. Meyer. 1. C tubatnm Bth.! = Harvcija speciosa Bernh.! in pl. Krauss. Port Natal. Guei nzius No. 51 et 489. Labiatae Juss. licuoas Benth. 1. I«. natalensis Sond. caule berbaceo erecto retrorsum adpresse piloso, foliis petiolatis ovatis acutis grosse pauci- 86 dcutatis utrinquc pilosiiiseulis , vertieillastris sub- 10 - iloris, bracteis minntis spinosis, calycibus pilosis ore obliquo inira producta dentibus 10 siibulatis inferioribus latioribus. Port Natal. G uei nzius No. 363. Caulis bipcdalis et ultra, quadraugularis , angnlis sca- briusculis. Folia 8 — 10 lin, longa, 4 — 5 lin. lata, petiolo bilineari, utrinquc viridia, floralia conforraia. Calyx 10- striatus, patenti-pilosus, 5 lin. longus. Corolla ex sicco alba, tiibiis glaber intus annulo praeditus, limbus bilabiatus labio superiore erccto concavo hirsutissimo, inferiore trilobo loho intermedio lateralibus subbrevioribus snbdnplo latiore. Filamenta longiora a basi ad medium usque pilosa, breviora glabra vel subglabra. Styli ramus' superior brevissimns. Planta habitn Lasiocorgs capensis Bth, An heucadis glabratae Bentb. varielas? Verbenaccae J»ss. Bouchea Chamiss. 1. 15. (Chascanum) puintla Schauer. DC. Prodr. XI. p.560. Chascanum pumilum E. Meyer! Bouchea pubescens Schauer 1. c. Am Dwykarivier , Distr. Beaufort. März. Zeyher No. 1366. ß, svbeanescens Sond., iudumento subcancscente, canle elatiore, fuliis submajoribns, bracteis lanceolatis subaeumiua- lis, calyce 6 — 7 lineas longo. Kamos, 3te Höhe, Febr. Zeyher No. 1366. (ex parte). Ad haue varietateni pertincre videtnr B. adcnosfachjja Schauer 1. c. 2. B. {(Jhasc.) piimatifidum St-h. = Zeyher No. t368. 3. I*. (Ilhagocarpium) hederaceum Sond. snllVtiticosa midique glauduloso - pubescens • caiilibus iiidiviste, foliis oppo- 87 siiis reniforinibus basi in petiolum brevem angustatis denlalis, spicis lcimiualibiis elongatis, bracteis laneeolatis acumiuatis ea'yce subulato ö-deutato triplo brcvioribus, Capsula obtusa calycc breviorc, coccis semitcrctibtis striolatis apice areolalis lucidis. Grasrcicbe Stellen, 3Iagalisbcrg. Novemb. Zeyher No. 1367. Caules e radice plures, spithamaei , terctes, simplices vel apiee subramulosi, glanduioso - pubescentcs. Folia 8 lin. longa, 10 liu. lata, penninervia, grosse acutcqiie dcntata. Spiea 4 — 6-polliearis. Flores oniniuo sessiles. Calyx 4 l/a — 5 lim longus, dentibus subuiatis. Corolla caljce subduplo longior. Capsula obtusa, glabra, Iucida, 2 '/a liu. longa, cocci uiaturi dorso teretes, longitudiualiter striati, apicc urcolati. At'fiuis U. marrubiifoliae Scb. Iiippia, L. 1. Bj. scaberrima Sond. fruticulosa erceta, caitle raitfis- (jne tetragonis striatis scabris, foliis oppositis angtiste lanceo- latis subaciiminatis basi in petioluni brevissimum angustatis apice vel a mcdio serruiatis supra impresso- subtus elevato- trinerviis utrinqiie marginibusque scaberrimis, pedunculis axil- laribus solitariis folium aequantibus scabris, eapitulis ovoidcis demum subcylindrieis, braeteis imbricatis late ovatis cuspida- tis 5-nerviis corollam superantibus, capsulae obcordatae coc- cis secedcntibus pubcrulis. Saudrivicr, Mai. Zeyher No. 1372. Fruticulus pedalis, oiimibus partibus seaber. Fclia 12 — 16 lin. longa, 2 — 3 liu. lata, basi longe angustata, pe- tiolo brevissimo, utrinque setis brevissiinis scaberrima, basi trineivia, nervo mcdio ramuloso. Pednuculi striati, pollicares. 88 Capitula florcntia 4 1 in. longa, fruclifera semipollicaria. Bra- cteae late oralae vel ellipticae, ruspidatae, adpresse puberu- Jac, iufimae iuvolucrantes 4 Iin. longae. Florcs miuiiti bra- cteis minores. Capsula obcordata lineare longa, 1 1/4 lin. lala. A. L. asperifolia Rieh, caule foliisqne non hirtis, foliis duplo angustioribus, capitnlis bracteisque majoribns diversa. 2. TL. caifra Sond. suffrnticosa , ramis ramulisque tereti- bus villoso-piibescentibns, foliis oppositis petiolatis oblongo- ovatis aentis basi obtnsis grosse dentatis pubescentibus sub- lus subincanis, peduncnlis axillaribus solitariis foliuin snb- aeqnantibns rillosissimis, capitnlis snbglobosis, bracteis her- baeeis ovalis aeüminatis, interioribus corolla snbbrevioribns extcrioribiis involncrantibus , ealyce hirsntissimo tubo corollae miilto breviore. Aapjesririer, Octob, Zeyher. Frnticulus semipedalis, habiüi foliornmqne forma Lan- tanae salviaefoliae proxinius, sed indumeuto subvilloso pa- tente, foliis mollibiis calyceqne hirsuto diversns. — Canlis teres vel obsolete quadrangnlns. Folia majora pollicem lon- ga, 7 lin. lata, petiolo 3-lineari, Capitulura florens folio aeqnilongiiin. Bracteae pubescentes, infimae 3 lin., snperio- res 1 lin. longae. Calyx semilinearis. Corolla 2 liu. longa, extns pnbescens, limbo brevi subbilabiato , lobo superiore sub- ejnarginato, inferiore trifido, Acantliaceae R.Br. Thunbcrgia L. 1. T. hirta Sond. eanle proriimhcnte ramosissimn foliis- que pnbesrenfi- srabris, foliis petiolatis triangulari -eordalis obtnsis repaiwlo - dentatis trinerviis, petiolis exalatis folio bre- vioribns, peduncnlis foliuin aeqiiantibus , calvre profunde 12- 89 fido, laciuiis setaceis spathiilatisque pubescentibiis, corolla ia- fundibiiliforinij tubo angusto bracleolas superante, Capsula glabra. Grasreiche, felsige Stellen auf Anhöhen beim Groote Yetrivier. Decbr. Zeyher No. 1419. Hcrba perennis procurabens, tota hirta. Caulis teres, bisulcatus, rainis oppositis, erectis, gracilibus, 1/i — 1-peda- libus. Folia opposita, t1/^ — 1 1/3 poll. longa, 13 — 15 lin. lata, cordata subtriangularia, obtusa , inucronulo minuto, si- nuato-dentata, dentibns acutis vel obtusis. Petiolus seiniteres 6 — 8 lin. longus. Fediinculi axillares, solitarii, pubescentes, pleruinque folio aequales. Bractcolae oblougo -ovatae, 7 lin. longac, integerriinae pubescentes. Calyx profunde 12-fidus, lariniis aliis linear! -setaceis; aliis spathulatis, 3 — 4 lin. lou- gis. Corollae tubus bracteolis *'a longior, limbus obtusus, patens. Capsula 8 lin. longa. Affinis T. Dregeanae N. ab E. , sed caulis hirtus, non volubilis, et folia obtusa. 2. T. neglecta Sond. molliter pubescens, caule prostrato ramosissimo , foliis petiolatis triangularibus obtusis basi trun- catis subcordatisre margiue subdentatis trinerviis , petiolis fo- lium dimidium aequantibus exalatis, pedunculis foliuni sub- aequantibus, calvce profunde 12 -fido, laciniis inaequalibiis pubescentibiis , corolla infundibuliformi; tubo bracteolis bre- viore, Capsula glabra. Grasreichc Stellen am Magalisberg. Novemb. Zeyher No. 1420. Praecedenti simillima , distinguitur indumento molli noc scabro , foliis minoribus atqnc corolla duplo minore. Rami opposili. Folia 10 — 12 lin. longa, 8 — 10 lin. lata, basi truucata vel subcordata, margiue obtusiuscule den- 90 tata vel integcrrima, rarius sublriloba. Bractcolac oblongo- ovataPj 7 lin. longac. Corollae tubus braeteolaui dimidiam acfjuans, apice subampliatus, limbus obtusus. Capsula ein'. 8 J i ii. longa. 3. T. aspera N. ab E. in DC. Prodi-. XL p. 56. Auf Grasfeldern am Fussc der Berge. Magalisberg. Novbr. Zeyher No. 1418. ß. parvifolia, fuliis parvis oblongis acutis basi tnm- catis margiue integerrimis vel basi subdentatis, pedunculo fo- lia superante, corolla infundibulifonni bracteolas duplo su- perante. Feuchte, grasreiehe Stellen am Olifantsneck am Maga- lisberg. Ort. Zeyher. Caulis ramosissimns, strigosus, suleato *- striatus. Folia sessilia, circ. 4 lin. longa, 2 lin. lata. Peduneiili foliis duplo longiores. Corolla gracilis subpollicaris. An nova species? l$ipteracantlms N. ab E. §. 3. DC. Prodr. 1. B>. Keyheri Sond. suffrutieosus, caulibus proslratis pu- berulis, foliis coriaeeis obovatis acutiusculis basi in petiolum anunstatis integerrimis tenuissime pnbeseentibus demum sub- glabris, floribus axillaribus solitariis breviter pedunnilatis, bracteolis spathnlatis foliaeeis calycem aequantibns, calycis laciniis snbulalis pilosis corolla infundibuiiformi duplo brevio- ribus, Capsula glabra in medio tetrasperma. Steinige Anhöhen am BüßVljagdrivier. 2te Höhe. Octob. Zeyher No. 3600. Caules e radice plures, prostrati, apicc adscendentes, digitales vel longiores, ramulosi , teretes, pubc tenuissima vesliti. Folia upposita, obovata vel obovato - oblong.), obtusa 91 vel aciitiuscula, coriacea , nervo medio superne impresso, in- ferue prominulo et ramuloso, basi in petiolum 1 lin. long, angustata, 5 — 6 lin. longa, 2 — 3 lin. lata. Peduncnlus 1 — 1 ya lin. longns. Calyx 5 lin. longns, profunde subaequa- liter 5-fidus. Corolla 10 lin. longa, puberula, limbi laciniis ovatis, 2 lin. longis. Stamina 4 didynama, inclusa. Stylus corollam aeqnaus. Capsula clavata, calyce sublongior, tetra- spcrma. Semina orbiculata, piano -compressa, marginata. D. diffuso N. ab E. similis videtur. Barler ia L. 1. H. Cueiiszii Soud. caule erecto, herbaceo , tereti sub- striguloso, foliis petiolatis ovatis acutis adpresse pilosis, pc- dtinculis axillaribus cyinoso-trilidis, bracteolis lineari-subula- tis recurvis ciliatis , calycis laciniis majoribus subaequalibus cordato- ovatis acutis spinuloso - ciliatis pallidis reticulato- nervosis, interiöribus minutis lanceolatis integerrimis , corolla infnndibuliformi calycem subtriplo snperante, staininibus per- fectis duobus. Port Natal. Gueinzius No. 383. Folia 1 — lJ/a P0^« longa, 8 — 12 lin. lata, adpresse pilosa et ciliolata, petiolo plernmque bilineari in foliis maxi- inis bipolliraribus 4 — 6 lin. longo. Pedunculi coinmunes circ. 4 lin. longi, pedicellus axi proximus 1 — iy2 lin. lon- gns, reliqiii subsessiles. Bracteolae 3-4 lin. longac. Caly- cis laciniae majores 8 lin. long., 6 lin. latae, interiores vix 2 lin. longae. Corolla coerulea brevissime puberula, i'/o- pollicaris, tubo brevi versus faucem ampliato, limbi laciniis rotundato - obtusis. Stamina 5, perfecta corollae limbum aeqnantia, sieriiia 3 parva ananthera. Stylus autheras aequans, glaber. B. viatae E. Meyer et obtusac N. ab E. affinis. 2. B. outusa Var. ß. Nees ab Es. in DC. Prodr. Vaalrivier, Mai. Zeyher No. 1415. 3. lt. Burkcana = B. Burchilliana et mucroslegia N. ab Es. 1. c. p. 235. (species non diversae). In rupestribiis ad Gr. Vctrivicr flu nie u Marlio leg. Zeyher et Burke (non Bure he II.). Zeyher No. 1413. 4. B. irritans N. ab Es.! forma gracilior et braeteolis basi tantuin spinuligeris. Karrooartige Stellen bei Komandokraal , 1. Höhe. Novbr. Zeyher No. 1421. 5. B. Stimulans E. M. ß. macracantha N. a Es. I. e. Steinige, karrooartige Stelleu am Gamkarivier, März. Zeyher No. 1416. 6. B. rigida Willd. N. ab Es. I. c. p. 242. Spriugboekkeel. 3te Höhe. Febr. Zeyher No. 1417. Corolla pollicaris tubo gracillimo, tenuissime puberulo, lobis latis, obtusis pateutibus. Stamina 2 perfecta emersa. Blepharis Juss. f. B. uoerhaaviaefolia Juss. N. abE.! 1. c. p. 216. y. micrantha caule hirsutissirao scabro , corolla mi- nore. B. scabra Sond. in sched. Port Natal. G u e i n z i u s No. 446. Acanlhodium Delile. N. ab Es. 1. c. p.271. 1. A. procumbens N. ab Es. Sandige Stellen auf dem Felde am Zwartkopsrivicr. lste Höhe. Sept. Zeyher No. 1409. 2. A. aiigustum N. ab Es. Wonderfontyii. Oet. Zeyher No. 1409. (ex parle). 3. A. diversispinum N. ab Es. Dorukop. Laagspruit. März. Zeyher No. 1409. (ex parte.) 93 4. A. serrulatum N. ab Es. Steinige Stellen am Aapjesrivier. Octobr. Zeyher. 5. A. squarrosuin N. ab Es. Steiniger Abbang am Gr. Vetrivier, Betchuaualaud. März, Zeyher No. 1404. 6. A. furcatuin N. ab Es. Karrooartige , felsige Stellen am Gr. Vischrivier oberbalb Cradok. Nov. Zeyher. No. 1405. et Springbokkeel. 3. Höhe. Febr. Zeyher No. 1408. y. ramosissimnm N. ab Es. Steinige Karroohügel beim Gamkarivier. Novbr. Zeyher No. 1407. 7. .A. m a er u in N. ab Es. Kamos. Februar. Zeyher. 8. A. capensc N. ab Es. Karrooartige Stellen am Koegarivier und Sondagsrivier. Nov. Zeyher No. 1406. 9. A. hirtinerviuin N. ab Es. Sandige, kalksteiuartige Stellen in den Dünen bei der Mündung des Zwartkopsrivier. lste Höhe. August. Zeyher No. 3598. 10. A. Hoffiiiannseggianum N. ab Es. Felsige Stellen bei Knanis an der südlichen Grenze des Buschmaimlands, 4te Höhe. Mai. Zeyher No. 3599. Rhytiglossa N. ab Es. 1. c. p. 335. 1. R. ciliata N. ab Es. Schattige Stellen in den Wäldern auf Adow. 2te, 3te Höhe. Nov. Zeyher No. 1401. 2. R. origanoidee N. ab Es. ß. subglabra N. ab Es. Zeyher No. 3596. 94 Adhatoda N. ab Es. 1. A. variegata ß. pallidior N. ab Es. Steinige, grasreiche Stellen am Aapjesrivier. Oct. Zcy- her No. 1399. 2. A. eheiranthifolia N. ab Es. Felsige, grasreiche Stellen oben vor der Kloof, am Ma- galisberg. Decbr. Zeyher No. 1400. 3. A. protracta N. ab Es . Schattige Stellen in den Waldern in Howisonspoort. 3tc, 4te Höhe. Mai. Zeyher No. 3594. 4. A. Iiyssopifolia N. ab Es. Karrooartige Stellen auf Anhöhen am Zwartkopsrivicr. IsteHöhc. Oct. Zeyher No. 3592. (Gcitd. euneata.) 5. A. euneata N. ab Es. Karrooartige Stellen bei Klyn Zwartkopsrivier. lste Höhe. Oct. No. 3591. 6. A. diosBsiophylla N. ab Es. Komandokraal. Novbr. Zeyher No. 1392. (Gendarnssa pggmaea.) Ciiaetacanthus N. ab Es. 1. €. Blurkei = C. Burchellii N. ab Es. Steinige, grasreiche Hügel bei Taba Unchu, Morocco's Residenz. Febr., leg. Zeyher et Burke. Zeyh. No. 1398. 2. C. costatus N. ab E. Magalisberg. Octob. Zeyher No. 1402. liiiiostylis Fenzl. msc. 1. Ii. ovata Sond. caule prostrato tetragono ramiscjne ad- sccndcntilms glabris, foliis brevissinic petiolatis ovatis vel ohlongo-ovalis glabris, cymnlis axillaribns sub -5 -lloris foliis brevioribus , calycis laciniis snbnlatis ciiiolatis, corolla infun- 95 dibuliformi limbo bilabiato, staminibus 4 di dynamis , stylo pubcrulo, Capsula lineari-clavata acuta calycem superaute, scmiuibus 4 ovatis basi trimcatis. Port Natal. G u e i n z i u s No. 46. Caulis sesquipcdalis. Folia pollicaria vel brcviora. Bra- ctcolac subulatac calycc duplo breviores. Calyx 4 Jiu. lougus. Corolla calycc parnm longior, limbus bilabiatus, lobi brcvcs obtusi. Stamina fauccm attingentia, filamenta glabra, anthc- rae oblougac basi inucrouatac. Capsula 4 lin. longa, tctra- spcrma. Semina compresso- plana, basi oblique truncata, rctinaculis fulcrata. Ltnostj/Iis fasciculi/lora Fenzl. Kotschy pl. aethiop. No. 558. foliis lauceolatis acumiuatis basi angustatis digno- scitur. Amarantaceae R.Br. Hcrmbsfaedtla Rchb. Moquin-Tandon in DC. Prodi*. XIII. 2. 1. II. elegans Moq. (Cclosia odorata Burch.?) Auf Grasplätzen am Vaalrivier und Aapjesrivier. Oct. Zeyh. No. 1440. Stigmata 3 — 5, sessilia , filiformia, recurva. Semina 4—5. - Ainaraiitus L. Kunth. 1. A. Thimbergii Moq. 1. c. = jf. albus et graeeizans Eckl. et Zeyh. Drege. (Zeyher No. 3611.) Var. linearifolia Fenzl. Zeyher No. 1438. Trieb iniain R.Br. 1. T. Zeyheri Moq. = Sericocoma avolans herb. Drege (ex parte). Auf Lchmerde bei Beaufort. 2te, 3te Höhe. April. Eckl. Zeyh. Amarantae. No. 6; felsige Stellen bei Spriugbok- 96 keel im Buschiuannland. 3te, 4te Höhe. März. Zeyher No. 1439. Aerva Forsk. 1. A. leucura Moq. Syn. A. ambigua Moq. Vaalrivier uud Magalisberg an felsigen Stelleu. Novbr. bis Mai. Zeyher No. 1441. 2. A. lanata Juss. Moq. Port Natal. Giieiiizius No. 524. Sericocoma Fenzl. 1. S. trichinioides Fenzl! = S. chrysurus Meisn. Port Natal. Gueinzius No. 519. Spica 3 — 5-pollicaris. 2. S. avolans Fenzl! Syn. Eurotia capensis E. Meyer! S. capensis Moq. A Dregeo, non a Zeyhero lecta! Zeyheri No. 1439. ad Trichinium Zeyher i pertinet. Achyranthes L. 1. A. alba E. et Z. Paronychia capensis Spreng., sec. speeimen herbar. Eckl. Zeyh. Feuchte Stellen am Zwartkopsrivier. Zeyh. No.3612. 2. A. aeuminata E. Meyer in herb. Drege. An A. asperae L. varietas? Differt : foliis majoribus (3 — 4 poll. longis, 2 1/2 — 3 poll. latis) longiuscule petiola- tis subacuminatis viridibus subglabris, floribus reflexis, caly- ccqne bracteis '/3 longiore. Formam foliis obtusioriljus tenuissime pubesccntilms, leg. Eckl. et Zeyher. (Amarant. No. 4.) 97 Cyathula Lour. 1. C angustifolia Moq. 1. c. Am Ufer des Vaalnvier. Decbr. Zeyher No. 1437. Glochides in nostr. spec. -spinaeforines non nncinatae. 2. C. uatalensis Sond. caule debili ramisque pubesceuti- scabris , foliis oppositis brevissime petiolatis obovatis vel ob- longo-spathulatis, basi obtusis apice cuspidatis vel breviter acumiiiatis adpresse pilosis, capitulis terminalibus solitariis binisve densiüoris, sepalis lanceolatis extus sublauatis, stami- nodiis hirsatis, glochidibus calyce loiigioribns aureo-flavescen- tibus. Pupalia natalcnsis Sond. in sched. Port Natal. Gueinzius No. 143. Caulis ut videtur decumbens, laxus, pluripedalis. Rami oppositi sulcato-striati , pubescentes, scabriusculi. Folia cau- liua circ. 1 1/i2 poll. longa, apice latiore 10 lin. lata, ramea pollicaria, 5 lin. lata vel ininora. Capitula 6 — 8 lin. diam., globosa, lanato- tomentosa. Bracteae hjalinae, nitidae, gla- brae. Flores laterales steriles , setacei apice hamati , basi lana involuti, flos intermedius herraaphroditns. Sepala aequa- lia, herbacea, sti-iata, margine scariosa, 3 lin. longa. Fila- menta filiformia, basi hirsuta, sepalis subduplo breviora. An- tberae oblongae biloculares. Staminodia filameutis multo la- tiora, truncata, denticulata. Stylus filiformis glaber, ovario longior, stigma capitellatum. Utriculus glaber. Glochides erectae, glaberrimae, pallidae. Semen fuscescens. i Pupalia Juss. 1. P. remotiflora Moq. 1. c. Am Vaalrivier, Zeyher No. 1434. 23r Bd. 13 Heft. 7 98 Polygoneae Juss. Oxygonum Birrch. i. O. alattiEu. (Burch. trav. I. p. 548.) Grasreiche, sandige Stellen am Sandrivier, März. Zey- her No. 1451. «. i?itcgrifolium , foliis oblongis lanceolatisve aeutis vel ncuminatis intcgerrimis Tel hinc inde deute auctis. O. Drcgeanum Meisn. ß. inchum , foliis ovatis vel oblongis ineiso - dentatis pinnatifidisve. Herba aunua 1 — 3-pedalis. Radix perpendicularis, 3 — 4 -pollicaris , apice pennam columb. crassa, subsimplex. Caules plures adsccudenti-erecti , angnlati , sulcato - striati, glabri vel subglaudulosi, ramis alteruis teretinsculis subangu- latisve. Ochreae membranaceae, in spec. majoribus snblier- baceae, viresceutes, glabrae vel subglandulosae, cylindrico- snbcarapanulatae ,4 — 6 lin. longae , ore truncato pluridenta- tae, dentibus setaceis basi latioribns apice acumine eapillaceo terminatis. Folia basi in petiolnm angustata, in u. lanceo- lata, oblongo-lanceolata vel lineari-lanccolata, acuta vel acn- minata, glabra, uninervia, a venia,, intcgerriiua vel subden- tata, i — l'/2 poll. longa, 2 — 4 lin. lata, in ß. 2 — 2'/2- pollicaria, 8 — 10 lin. lata, eircuniferentia ovata vel oblonga, acuminata, magis minusve inciso-dentata dentibus lanceo- latis, vel pinnatifida, laeiniis iuferioribus longioribus bifidis, reliqnis subdentatis. Racemi elongati , erecti, saepius sub- arcuali, intcrnodiis inferioribus 1 — 1 '/«j-polliearibus, supc- rioribus approximatis. Braeteae ochreaeforines , membrana- ceae, truncatae, deute subnlato recurvo. Pednnculi 4 — 8, glandnlosi, apice articulati, 3 — 5 lin. longi, deflorati recnrvi. Flores hermaphroditi! Perigoniuin infiindibuliformc, tnbo 99 ürevi, glabro vel subglanduloso, quinquepartito , laciniis ob- longis acutiuscnlisj 3 vix majoribus, 2 liu. longis , extus sulu virescentibus, demum purpurascentibus, iuterioribus lutescen- tibus. Stamina 8! 3 alterna, 5 laciniis perigonii opposita, subaequalia, libera, exserta,; filainenta filifonnia glabra, ba- sibus dilatatis coutigua et pilis ruboolis obsessa; antherae bilocularcs, oblongae, utrinque profunde eniarginatae (cou- neetivum mimitura), versatiles, longitudinaliter dehiscentes. Ovarium trigonum, glabrura; Ovulum unicnm erectuiu. Stylus tripartitus, glaber, staminibus brevior, ramis subdivaricatis; Stigmata 3 capitata, atra. Caryopsis perigonii limbo eoro- nata, trialata, circurafereuti asuborbieulata, basi apiceque emar- ginata, 6 — 7 liu. longa et lata, glabra, purpurascens vel ru- fescens; corpus oblongum utrinque acutum, nudum vel in medio deute latiusculo, liuea transversali in alam excurrente praeditum; alae membranaceae corpore duplo latiores, inte- gerrimae vel linea transversali marginem attiDgente apicnla- tae. Semen turbiuato-triquetrum, erectuiu. Funiculus bre- vissiinus. Hilum subtriangulare. Albumen farinaceuin, album. Embryo rectus, subaxilis (ut in R/ieo), cotyledonibus planis, foliaceis, obovatis, albumine inclusus; radicula supera, co- nica acuta. leb zweifle nicht, hier das ächte O. alatum B. beschrie- ben zu haben, da der Zeyher'sche Standort wenig entfernt ist von dem von durcheil angegebenen. Viertheilige Blü- tben habe ich niemals gesehen, und möchten auch nur zu- fällig vorkommen. Auf den Unterschied von monöcischen und hermaphroditischeu Blumen darf man in der Familie der Po- tygonecn wohl kein grosses Gewicht legen. Die Blätter sind bei dieser Pflanze mehrfachen Abände- rungen unterworfen, so dass man, liegen nicht die Zwischen- formen vor, versucht werden möchte , zwei oder drei Arten 7* 100 darnach aufzustellen. Die Früchte haben grosse Aehulichkeit mit denen von Dodonaca ; bisweilen treten jedoch die Flügel zurück, und in diesem Falle ist die Leiste, welche die Flü- gel der Queere nach durchzieht, stärker ausgebildet, und es entsteht dadurch eine dreistachelige Frucht, welche eiuiger- massen der von Emear centropodium Meisn. gleicht. Herr Prof. Meisner erwähnt (Linn. XIV. p. 488.) noch eine zweite Art, O. dentatum Burch. , die ich aber nirgends beschrieben finde, Endlicher's Citat (gener. snppl. IV. 2. p. 50.) ist unrichtig. 2. O. Zeyheri Sond. sufTruticosum glabrum , caulibus erectis teretibus, ramis alternis angulatis, ochreis setoso- ciliatis, foliis trifidis vel pinnatifidis, laciniis liuearibus mu- cronatis integerrimis subdeutatisve, spicis terminalibus inter- ruptis , peduuculis solitariis eglandulosis , floribus hermaphro- ditis. Magalisberg, Novemb. Zeyher No. 1451b. Uerba pedalis vel sesquipedalis. Gaules e collo pjures, erecti, ramis gracilibus erectis. Ochreae glabrae 3 — 4 lin. longae, dentibus setiferis ll/2 — 2 lin. longis. Folia pollica- ria, rhachi laciniisque J/2 — 1 lin. latis, plerumque trifida, lacinia intermedia lateralibus duplo longiorc, acute bidentata, rarius pinnatifida, laciniis utrinque 2 aequilatis, sed inferiori- bus longioribus unidentatis. Racemi terminales 2 — -4-pollica- res. Bracteae truncatae, deute subulato, deinuni rccurvo bra- ctcam subaequante. Pedunculi solilarii, 2 — 3 lin. lougi, glabri vel pubcruli, eglandulosi. Florcs lutescentes. Peri- gonium et partes interiorcs ut in O. alato. Fructus deest. Foliis trifidis, laciniis angustis, pedunculisque seraper so- litariis a praecedente facile distinguitnr. 3. O. ranescens Sond. sufTruticosum, pilis brevissimis reversis cauescens, caulibus eiectis tcretiusculis, ramis alternis 101 angularis , ochreis setoso -ciliatis, foliis piunatifidis vel sub- bipinnatifidis, laeiniis linearibus seta teriniuatis subdentatis, spicis tertniualibus interruptis, pedunculis golitariis egluudulo- sis, floribns liermaphroditis. Aapjesrivier, Octob. Zeyher No. 1451a. Subpedale. Aiitecedcnli valdc affine sed iiidumeiito in- sigue. Oi'hreae dentes virides, seta diseölori termiuatae. Ra- cerai 2 — 3'-pollicares. Flores O. Zcyhcri. Fructns iguoti. Iianrineae Joss. Cryptocarya R. Br. 1. C. latifolia Sond. rufescens, ramulis pubcrulis, foliis brevitcr petiolatis oblongo -oratis obtusis basi acutiusculis supra glabris subtus pallidioribus pubescontiljus peuninerviis basi tri- iierviis, paniculis axillaribus folio triplo brevioribns, pedun- culis floribus pubeseentibus. Port Natal. Gueinzius No. 91 ct 587. Frutex vel arbor? rarais patulis striato- angularis glabris eiuerascentibus, ramulis pube brevissima rufescente. Folia 2 — 2 Va P0^* J°u8a5 14 — 16 lin. lata, petiolö 3-lineari ca- naliculato, obtusissima, basi acuta. Paniculae circ. sesqui- pollicarcs, rufo-pubcscoutes, 16 — 20-florae. Perigoniiira. infiiudibuliforiue, sesquilineam longtim, bifidtim. Stamiua 12; 9 fertilia, antheris apice valvulis debisccntibus; 3 sterilia, minora, acuta, laciuiis iuterioribus opposita. Glandulae 6, perigonii laciuiis alterua. Stylus 1 glaber, perianthium sub- aequaus. Penaeaceae R.Br. Brachysiphon Adr. Juss. Annal. Scienc. nat. 1846. |. B. rupestris Soud. ramis glabris, foliis brcvissime pe- tiolatis planis obovatis carnosis glabris , floribus termiijaljbus 102 pedunculatis umbellato- congestis , bracteis obovatis foliaceis snbcoloralis , perigönii laciniis tubo oblongo subilnplo bre- vioribus late ovatis actilis ," filamentis brevissimis antlicras snb- aequantibus, stylo filiformi. Sarcocolla rupcslris Eckl. et Zeyft. msc. Steinige Bergplätze (über 1000') bei Kleinriviersberg (Ca- ledon). August. Eck Ion et Zeyhcr. Fruticnlns humilis ramosissimus , cortice griseo, riraoso, rarais patulis, teretibus, glabris. Folia erecta, 6 lin. longa, 3 lin. lata (superiora minora), obttisinscula, utrinquc opaca, carnosa, petiolo >/a lineam longo. Stipulae minutissimae, mucroniformes. Flores rubri in axillis- foliorum superiorum (bractearnm) solitarii, pediinculis lineain longis, bracleo- lis nullis. Perigönii tubus 3 lin. longus, limbi lobis acsti- vatione rednplicatis. Antberae miuutae, loculis connertivo crasso brevioribus, valvis margine undis. Stylus gracilis, longitudiue perigönii. Stigma parvum, obsolete quadrilobum. Capsula ovata, tetragona, qnadrilocularis, loculicide qnadri- valyis. Seraina in qnovis loculo 2, erecta, lineari-oblonga, nitida. 2. ßraclsysiplaon Miuiciäi Sond. ramis glabris, foliis (parvis) petiolatis ovatis mucronulatis crassis supra planis subtüs convexis glabris, floribus terrainalibus pedunculatis sub- solitariis, bracteis foliaceis subcoloratis, perigönii laciniis tubo oblongo triplo brevioribus late ovatis acutis, filamentis bre- vissimis antberas subaequantibus , stylo filiformi. Zwcllendam, leg. Mund. Fruticnlns humilis, ramis subdivaricatis , ramulis juniori- bus pruinosis. Folia 1 '/a lin. longa , in petiolum (semilinca- rem) canalicnlatum angustata, patula, demum subrccurva, mu- cronulo breviss-imo terminata. Slipulae minutissimae, niucro- niformos. Flores in apicc ramul.orum solitarii, rarius 2 — 3 103 cymuJoso-congesti , pcduuculo 1 — I V« !'"• longo. Bracteae ad basin peduuculi, foliis panun majores, planiusculac, pur- pureae, braetcolae liiillac. ' Perigonium sanguineo-rubens, ttibus 4 lin. longus, limbi aestivatio reduplicato- valvata. An- therarum Ioculi conuectivo minores, demum liasi subdivaricati. Stylus grarilis longitudine perigonii. Capsula (immatura) ovata, tetragona, .quadrilocularis, loculicide quadrivalvis, sc- mina in loculis duo, ereeta, oblonga. 3. Hr. speciosus Sond. ramis glabris, foliis dense imbri- ratis obovato - euneatis rotundato- obtusis miicron.e calloso sub- reeurvo termiuatis margiue cartilagineo denticulatis, capitulo multiflorOj bracteis coloratis fimbriatis, perigonii laciniis acu- tis tubo duplo brevioribus, antheris subsessilibus, stylo fili- formi. Sarcocolla speciosa Eck!, et Zeyh. msc. Kleinriviersberg (Caledon), steinige Berplätze, 1000 — 3000', Ecklou et Zeyh er; sandige Stellen auf den Bergen bei Hemel en Aarde. 3te, 4te Höhe. August, Zeyher No. 3725. Frutex huinilis, ramis gracilibus, foliosis. Folia quadri- fariam imbricata , sessilia, cuneata, apice truncata, rarius levi- ter emarginata , callo subdorsali. Flores purpurei in capitu- luui terminale, inulliflorum collecti. Bracteae foliis majores, tenuiores, subcoloratae , albo-fiinbriatae, iuteriores angustio- res. Perigonii tubus 6 lin. longus, 4liiijbi laciniae late ova- tae, acutae, aestivatipne reduplicato -valvatae. Antherae sub- sessiles, loculi conuectivo minores, margine nudi. Ovarium 4-loculare, loculis 2-ovulalis. Stylus tubura aequans, stig- inate cruciato - quadrilobo. Endoiteiua A. Juss. 1. c. 1. II. retzioides Sond. ramulis tetragonis foliisqiic sessi- iibtis linearibus margine revolutis glabris, floribus solitariis 104 axillaribns pcduuculatis, bracteis 4 inaeqiialibus , interioribus roajoribus truncatis exterioribus acutis, perigonii laciniis tubo 4-plo brevioribus, filameutis autneras duplo superantibus, stylo filiformi. Sarcocolla retzioides Eckl. et Zeyh. msc. Zwellendam, am Ufer des Rivier zonder Einde, bei Ap- pclskraal, Ecksteeu und an den angrenzenden Bergen, 500 bis 4000'. Februar , Eckion et Zeyher. Frutex erectus, glaber, habitu Retziae. Folia erecta, opposita, pollicaria, lineam lata, acuta uninervia, nervo in- ferne prominente. Pediinculi 2 lin. longi. Bracteae glabrae, interiores 2 lin. longae, suborbiculares, exteriores duplo mi- nores acumine brevi. Perigonium sanguineum , tubus 12 — 14 lin. longiiSj limbi lobis erectis, crassis, subtriquetris, acutis, in acstivatione valvatis. Filamenta aetate juniore brevia, iuflcxa, (plicata Juss.) demum erecta, antheris duplo triplove lohgio- ra, linearia, basi latiora, glabra. Antherarum loculi con- nectivo erasso , basi parum producto rix breviores, valvae margine nudae. Ovarium laeve, loculis 4-ovnlatis. Ovula in medio capsulae affixa, geminata, 2 adscendenti- erecta, 2 inferiora pendula. Stylus gracilis corollam subaeqnans, Stig- ma 4-lobum. Capsula intra perigonium persistens recondita, 8 lin. longa, oblonga, 4-sulcata, loculicide 4-valvis, abortu disperma. Semina erecta teretiuscnla , apice truncato exca- vata., laevia, minutissime punctata, nitida, 2 lin. longa. Hi- lum basilare , cum rapbe lineari, discolori, extrorsa solubile. Embryo scmini conformis, exalbuminosus, radicula maxima iufera, .cotyledonibus 2 minimis denticuliformibus. 2. E. Thunfoergii Juss. i. c. Penaca latcrißora Thbg. Bei Gnadcnthal, 4te, 5(e Höhe. Febr., März. Eckion et Zeyher. Capsula et scjnina anteccdentis. 105 Greissolomaceae. Gleissoloma Liiidl. Kunth. Juss. 1. G. lnarginatuin A. Juss. Grasreiche Stelleu auf den Bergen bei Voormaunsbosch, 3te, 4te Höhe. Octob. Zeyher No. 3729. Bei Brakfontein (Clan william), Oct. Eckion, Zeyher. Bei Zwellendam, Mund, Drege No.9561. Capsula intra perigonium persistens rccondita, matiira seniipollicaris. Semina in loculis solitaria, pendula, ovata, subcompressa, apice sulcata, laevia, nitida, l3/4 lin. longa. Funiculus brevis crassiusculus, snlco immersus. Albnmen se- inini conforme, carnosum. Embryo centralis, longitudine fere albuniinis, rectus, cyllndricus; cotyledones lineares, carnosae ; radicula snpera, brevis, cylindrica, ohtusa; pliunula incon- spieun. Eupliorbiaceae Juss. I. Euphorbie ae Bartl. Euphorbia L. Sect. uinteoyliyllum. I.E. inaequilatera Sond. annua diffusa glabra, cauli- Ijus debilibus angustatis subramosis, stipulis setaeeis, foliis oppositis brevissime petiolatis obovato-oblongis obtusis basi inaeqnilateris, margine inferiori anticeque acute serratis, mar- gine superiore subintegerrimo vel semiserrato, floribus axilla- ribus solitariis, Capsula seminibusque laevibus glabris. Port Natal, GneinziusNo. 167. Herba subglaucesccns caulibus" pluribus 1 — 3-pollicari- bus. Stipulae setaceae petiolum aequantes. Folia internodiis breviora, 3 — 3*/^ lin. longa, l'/a ^B» lata> ^asi obliqua parnm angnstiora, petiolo */3 lin. longo. Flores in axillis 106 superioribn-s solitarii, glabri; Stjli 3 bifidi. Capsula 3/4 liu. longa et lata, tricocca, coccis mouospermis. Dalechainpia Plum. i. J». capensis Zeyh. ! Spreng, f. Port Natal. Gueinzius No. 44,7. Zuurebergen bei Enon und in den Wäldern von Krakakamma, Novemb. leg. Zeyher. II. Hippoman eae Bartl. SpirostacSiys Sond. nov. gen. Flores monoici. ßlasc.: Amen tum cylindricum, dense multillorum, squamis imbricatis, unifloris, spiraliter dispositis. Calyx bractea inclusus, 4 — > 5-foliolatns, .foliolis obtusis. Filamentuni unum, exsertum, apice triantheriferum , antheris- adnatis, bilocularibus, extrorsis. Fem.: ad basiu aiuenti ma- sculi solitarii vel bini pedicellati. Calyx tripartitus Tel sub- triphyllus. Ovarium triloculare. Gemniulae in loeulis solita- riae, pendulae. Stylus crassus. Stigmata 3 crassa, recurva. Fructus — Arbor australi- africana, 40 — 60-peda- lis, ramis patentibus glabris, foliis alternis, petiolatis, simpli- cibus, membranaceo-coriaceis, glabris, amentis praeeocibus paniculatis. 1. S. africamis Sond. ramis teretibus, raraulis sulcato- striatis; foliis ovatis, acumine obtusiusculo subemarginato, crenato-dentatis, peuuinerviis , basi biglandulosis; pauicula terminal] ; ovario glabro. Am Abhänge der Berge am Sterkstrom, Oclob. Zeyher No. 1528. Port Natal, Gueinzius No. 174. Folia 2 poll. longa, pollicem lata, petiolo sulcato, tri- lineari. Stipulae in nostr. specim. dcsunt. Amenta pollica- ria. Squainae minutac. 107 Seleroeroton Höchst. 1. §. ellipticus Höchst. Port Natal. Gueinzius No. 175. 2. S. integerrimus Höchst. Port Natal. Gueinzius No. 15 et 515. Antecedcntis varietas mihi ridetur. III. Acalypheae Bartl. Tragia Plum. 1. Caule vohthili. 1. T. nataleiisi« Soiul. caule volubili puhescenti-scabro, rarais petiölisque hispidis, foliis cordato-ovatis acutis dentato- serratis ntrinqne pilosis, racemis axillaribus, flore femiiieo iufiiuo suhsolitario bractea lata deuticulata iuvolucrato, calyce sexpartitö hispido laciniis pinnatifidis. Port Natal. Gueinzius ffo. 496. Caulis pluripedalis, vohihilis, teres. Folia alterna, ovata, hasi cordata, apice acuta vel cuspidata, margine crcbre den- tato-serrata, coucolora, juniora velutina, adulta ntriuque pi- losa, 2 — 2V2 poll. longa, 12 — 14 lin. lata, petiolo hispido pollicari vel breviore. Stipulae lineares, 2 — 3 lin. longäe, pilosae. Racemi axillares solitarii_, foliis hreviores. Bracteae flor. luasc. lanceolatae. Calyx feniin. -hispidus, basi hractea subreuiformi, deuticulata, puhescente suffultus, sexpartitus, laciniae pinnatifidae 21/a ^u* longae. Ovariuni albo-hirsu- tum. Stylus trifidus, - stigmatibus revolutis. Capsula calyce snbbrevior, coccis monospennis, .hispidis. Siniilis T- involucratae W. Rheede Mal. 2. t. 39. (11011 Bnrm. Zeyl. t. 92.), T. cordata Vahl. Symb. 1. p. 7. a no- stra differt : foliis suhtus pallidioribus spicisque termina- libus. 108 2. (jaule ereclo. 2. T. minor Soud. suffruticosa erecta hirsuta, foliis bre- viter petiolatis oblongo-lanceolatis acutis basi truncatis sub- cordatis serrato-dentatis, raccmis axillaribiis solitariis folium subaequantibus, calyce femineo raajusculo sexpartito, laciniis pinnatifidis, Capsula apice hispidula. Steinige Grasfelder am Magalisberg. Zeyher No. 1524. Caules e collo plures, vix spitharaaei, erecti, teretes, striatij hirsuti, subramosi, ramis alternis. Folia 1*72 poll. longa, 6 lin. lata, basi 3 — 5-nervia, utrinque viridia hir- suta, adulta glabresccntia margine pilosa. Petiolus eanalicu- latus, 2 lin. lougus. Stipulae lanceolatae, petiolum diiuidium aeqnantes. Racemi in axillis foliornm superiorum, pedunculo semipollicari hispido insidentes. Flores masculi parvi, bre- viter peduneulati. Bracteae lanceolatae pilosae. Calyx tri- partitus l/.2 lin. longus. Stam.a 3. Flores ferainei 1 — 2 ad basin racemi. Calyx 6-partitus, hirsutus, laciniae 4 — 5 lin. longae, inaeqnales , 3 subduplo latiores. Ovarium tri- locnlare, triorulatum. Stylus trifidus, laciniis revolutis. Cap- sula tricocca, magnitudine Pisi majoris, apice pilis albidis hispida , calyce tecta. 3. T. rupestris Sond. snffrutico'sa erecta ramosa, caule pubescente, foliis alternis petiolatis profunde cordatis acuini- natis inaequaliter serrato-dentatis utrinque adpresse pilosis dcmum subglabris , raccmis axillaribiis solitariis gracillimis folio longioribus , calyce femineo sexpartito laciniis pinnati- fidis, Capsula hispida. Felsige Stellen zwischen Strtäuchern auf Anhöhen am Mooyerivier, Decbr. Zeyher No. 1525. ß. glabrala, caule ramisque glabris, foliis subtus hi- spidulis glabrisve. 109 Auf felsigen Hügeln am Ufer des Vaalrivier, Mai. Zey- her No. 1526. Canlis pluripedalis, teres, striatus, ramis alternis. Folia. alterna, petiolo in a. piloso subpollicari, in ß. glabro 4 — 6- lineari insidentia, triangulari-ovata, acuminata, basi dilatata profunde cordata, i1/* poll, longa, iOlin. lata, subduplicato- serrato-dentata. Stipulae lanceolatae, 2 liu. longae. Race- mi graciles 1 — i^J^-^oW^axeSy pedunculo 1 — 2-pollicari pubescente, in ß. hispidulo. Flores masculi numerosi, parvi, triandri, bracteis lineari-lanceolatis, lineam longis. Flores femin. 1 — 2 ad basin racemi. Calycis laciniae 3 lin. longae, pilis albidis hispidae. Ovarium triloculare triovulatuni. Sty- lus Irifidus, laciniis reflexis, glabris. Capsula tricocca hispi- da, calyce parum longior. Foliorum forma Ctenomeriae capensi Harv. similis. 4. T. dioica Sond. sufFruticosa, caule erecto hispidissimo, foliis alternis petiolatis trilobis, lobo intermedio lanceolato acuto subdentato lateralibus abbreviatis argute dentatis, ju- nioribus hispidis adultis glabris, floribus dioicis, masc. race- moso-spicatis bracteatis, spica pedunculata multiflora, femin. 4 — 6 in apice pedunculi spicatis , calyce fem. sexpartito hi- spido, laciniis pinnatifidis. Auf Grasfeldern am Aapjesrivier. Novemb. Zeyher No. 1523. Caules e collo plures, spithamaei, teretes, striati, a basi hispidissimi. Folia alterna, 16 lin. longa, basi 6 liu. lata, triloba, lobis lateralibus subrotundatis, argute dentatis, 4 lin. longis, intermedio pollicari integerrimo vel subdentato. Pe- tiolus hispidus 3 lin. longus. Stipulae lanceolatae, glabrinscu- lae, plerumque reflexae, 2 lin. longae. Spicae axillares so- litariae, mascula subpollicaris, pedunculo semipollicari hispido, 11G calyeibus breviter pedunculatis tripartitis triaiulris , bracteis anguste lanceolatis, pilosis, calyce sublongioribus. Flores fe- minei (in diversa stirpe) pliires, in apice pcdunculi pollicaris, bispidi, sessiles, approximati, caljx florens lnagnitudine Pisi minoris, laciniis hispidis. Ovarium. trilo ciliare 3 triovulatuni, hispidum. Stylus trifidus, laciniis revolutis glabris. Tragia cannabina L. Plult. alm. 320. t. 220. f. 2. (non t. 120. f. 6.) nostrae siinillima, sed differt: lobo foliorum in- termedio obtusiusculo crebre deutato, stipulis dentatis floribus- que subsolitariis monoicis. 5. T. capensis E. Mey. in plantis Dreg. vera Tragia nee Clenomeriae species. 6. T.? erosa Höchst, in pl. Krauss. = yidelanthus scandens Endl. (Cauanilla scandens Thbg. , Moldenhanera Spreng.) • • Port Natal; Gueinzius, Drege No. 7528. Zeyher ■No. 2023. '-. .' Ctenomeria Harv. 1. C. Mraussiaita Hocbst. == Tragia capensis Eck!, et Zeyh. Eupborb. No. 71. Zeyher No. 3845. Folia maxima saepe subtriloba. Racemi 3 — 4-pollica- res. Alabastra flor. masc. globosa, acuta. Stamina 50 — 60. Flores feminei solitarii. Capsula hispida. Variat: petiolis */* — % poll. longis, foliis pilosis vel gla- berrimis. An C. cordatae Harv.- varietas? Plnkenetia L. 1. F. africana Sond. frutieosa, rainis pubescentibus, fo- liis breviter petiolatis oblongo - triangularibus basi subcordatis trilobisvc dentatis puberulis demum glabris, nervis rnbesecn- libus, racemis axillaribus folia aequantibus, floribus masc 111 numerosis, feniineo unico infimo , calyce quadripartito , stylo brevi, stigmate quadrilobo, capsulae coccis verrnculosis mar- giue subcompressis mcdio appendicibus 2 brevibus foliaceis obtusis basi decurrentibus auctis. Magalisberg, auf Grasfeldern, Octob. Zejher No. 1522. Frutex ramosus, rann's altemis, erectis, terctibus, stria- tis, tenuissime pubescentilnis. Fol.ia alterna, 12 -7 16 lin, longa, basi 5 — 6 lin. lata, triaugularia , acuta, subcordata vel triloba, lobo intermedio sublanccolato, lateralibus abbre- viatis, jnuiora pubesceutia, adiilta glabra, nervis vcnisque sub- tus promineutibus rnbeutibus. Pctioli circ. 4 lin. longi. Sti- pulae miniitae, lanceolatae. Racemi solitarii, pollicares. Flores masculi 20 — 30, parvi, braeteis lanceolatis, acnmina- tis, aeqnalibns. Calyx 4-partitus. Flos fcminens solitarius, pediccllatus, pedicellus bractea lougior. Calyx 4-partitus, laciniis lanceolatis, glabris, liueam longis. Styliis 1 brevis, stigmate magno quadrangulari. Capsula rubens, verruculosa, telraco.cca, cocca slellata, 3 lin. longa, subcompressa, mar- gine superioie vix carinata, medio appendiculis 2 foliaceis, obtusis , lineam longis, lineis 2 decurrentibus munita, mouo- sperma. Semina non vidi. Habitu et foliorirm forma Tragiae nepetaefoliae Cavan. ic. 6, p. 37. t. 557. f. 1. proxima. Mercurialis L. 1. M. tricocca E. Mey. ! Capsula tr-icocca glabra vel pilo- siuscula. Acalypha obtusa Thunb. ? Mcrctuialis capemis Spr. (ex parte). Mercurialis tricocca Herb. Drege (ex parte).' Mcrcurialis violaefoh'a Kunze! Ind. sem. hört. Lips. 1846. 112 Ia den Holzungen von Ado und. am Zwartkopsrivier (Uitenhagc), Sept. — Decbr., Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 35. Greenpoint zwischen Euphorbia Caput l Medusae , Novbr., und an schattigen Stellen am Kenkorivier. lste, 2te Höhe. Oct. Zeyher No. 3842. Zwartebergen, Outeniquasbergen und Zuu- rebergeu, Juli — Oct. Drege. 2. 91. capensis Sond. Capsula dicocca hispidula. Urtica capensis L. fil. Thunb. (Herb. Un. itin. No. 814). Mercurialis capensis Spreng, (ex parte). Mercurialis tricocca Herb. Drege (ex parte). Am Teufelsberge, 3te', 4te Höhe, Juni, und bei Green- point, Sept. Eckion. Am Zwartkopsrivier, Eckl. et Zeyh. Euphorb. No.35. (ex parte). Outeniquasbergen etc. Drege. Zeyher No. 3844. Variat: caule foliisque glabris et pilosiusculis, foliis ova- tis subrotundisve, basi obtusis vel subcordatis. 3. 2*1. pumila Sond. annua glaberrima, caule humili dif- fuso a basi ramosissämo, foliis alternis longe petiolatis ovato- oblongis serratis, stipulis minutis, floribus masc. triandris, fe- min, axillaribus pedicellatis paucis aggregatis, calyce trifido, Capsula dicocca glabra, seminibus nigrescentibus. Kalksteinartige Stellen auf Abhängen bei Amsterdams- vlakte, lste, 2te Höhe. Decbr. Zeyher No. 3843. Planta annua, 2 — 5-pollicaris, a basi ramosa, ramis alternis, erecto-patulis. Folia 5 — 6 lin. longa, 3 — 4 lin. lata, petiolo aequilongo vel parum breviore canaliculato, basi cuneata, a medio ad apicem pauciserrata, utrinque viridia. Stipulae minutae, lanceolato-subulatae, mox deciduae. Flo- res parvi , monoici ut in M. triandra E. M. Pcdicelli flor. ferain. inaequales. Capsula didyma, matura laevis, 1 lin. lon- ga et lata, stylis 2 recurvis coronata. Seraiua pendula, ovoi- dca, foveolato-areolata. 113 Similis M. triandrae E. Mey. ! Liunaea 1829. p. 237. (M. tenellae Meisu. in Hook. Lond. Journ. Bot. Vol. II. p. 456.) diflert: foliis louge petiolatis 3 — 4plo latioribus apice argute serratis. M. triandra variat: foliis sessilibus et breviter petiola- tis. Stipulae miuutae in foliis juuioribus obviae cito deciduae. Diplostylis Soud. Flores dioici. Masc, Calyx quinqnepartitus. Corolla nulla. Stamina 10 — 12, filamentis liberis medio articulatis, autherarum loculis globosis discretis. Fern, Calyx quinqne- partitus. Corolla nulla. Glandulae 3 latae, sessiles, calycis laciniis oppositae. Ovarium triloculare, loculis uniovulatis. Styli tres profunde biiidi. Capsula laevis, glabra, tricocca, coccis subglobosis, bivalvibus, uionospermis. Seniina pendula, testa crustacea, foveolata. — Suffrutices Tel herbae perennes Africae australis, glabrae, foliis oppositis Tel alternis, stipu- latis, petiolatis sessilibusve, integerrimis Tel serratis, floribus axillaribus terminalibusque fasciculatis^ ^äcalgpjiae spec. Thunb. Mercurialis spec. Meisn. 1. D. angustifolia Sond. erecta glaberrima, ramis Tir- gatis alternis angulatis striatis, foliis alternis liueari-subula- tis supra canalicnlatis, stipulis lineari-lanceolatis basi fim- briatis, floribus pedicellatis aggregatis , calycis laciniis lan- ceolatis acuminatis demura reflexis. Auf Haideerde bei Brakfontein, 2te, 4te Höhe. Sept. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 40. Sandige Stellen in der FLäche bei Laudenbach in der RietvalJey. Aug. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 39. (ex parte). Zuureberg (Uitenhage), 2000 — 3000'. NoTbr. Zeyher, Drege No. 1868. Suffruticulus erectus, 1 — 3-pedalis, caule ramisque her- baceis. Rami alterni, rarius terni , angulati , sulcato-striati, 23r Bd. ls Haft. 8 114 8»iperiore9 subcompressi. Süpnlae 2 liu. longae, acunniin- tae, basi fimbriato -serratae. Folia alterna, pollicem longa (iuferiora saepe longiora, suprema breviora), */3 — lf.2 liu. lata, mucrouata. Flores parvi , in axillis superioribus 2 — 6 aggregati, seuiiverticillati, feminei interdum subsolitarii, pe- dicelli flor masc. lj% — 1 !/a ün-> fl°r« femin. 1 — 3 lin. longi deinum reflexi. Calyx fl. masc. V9 lin. longus , laciniis de- mnm reflexis. Cor. 0. Filamenta erecta , glabra, antherae didymae. Calyx fl. feinin. liueam longus, laciniis lineari - lauceolatis, in fructu reflexis. Glandulae 3 lalissimae , laci- niis 3 calycinis opposilae, rarius 1 — 2 alternao. Styli erecti, profunde bifidi, deinum recurvi. Capsula laeyis, coc- cis lineam lougis, monospermis. Semina ovalia foveolata. 2. B. bupleuroides Sond. Mercnrialis bupleuroides Meisn. ! in Hook. Loud. Journ. Bot. II. p. 557. Port Natal. Gueinzius No. 172. Bei Ylandririer (Uiten- hage), 1000 — 4000'. Febr. Eck!. Zeyher. Euphorb. No. 39. (ex parte). Flores feminei saepe subsolitarii pedunculati, pedunculis reflexis. Calyx quinquepartitus, laciniis lauceolatis, acumi- natis demura reflexis glabris. Glandulae 3. Capsula et styli ut in antecedente. 3. W. serrata Sond.. Mercurialis serrata Meisn.! 1. c. Auf Haideerde in den Dünen (Uitenhage), Decbr. , und bei Zwellendara, Eckl. Zeyh. Euph. No.39. (ex parte). Im Sande am Kuilsrivier (J. Stack), Nov. Zeyher No. 1516. Drege No. 1867a. Flores feminei saepe solitarii pedunculati , pedunculis reQexis. Calyx Capsula et styli ut in praecedentibus. 115 4. 1>. caffra Sond. Acalj/pha acuta Tltimb. flor. cap. (descript. opt. !). Mercurialis caffra Meisn. 1. c. Im Gebüsch in den Wäldern in Krakakamma, lste, 2te Höhe , Jan. , Febr. , und in den Urwäldern vor Olifantshoek. ZeyherNo.3842. Eckl. Zeyh. Euphorb. No.36. Zwischen Gebüsch bei Cap Recief, Algoabay. Febr. Eckl. Zeyh. Euphorb. No 37. Gegend von Beaufort (Ceded Ter/itory), Juli. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 38. In den Wäldern bei Voormannsbosch, 2te, 3te Höhe. Sept., und Hottentottsholland, 3teHöhe. Oct., Nov. Zeyher No. 3842. ß. Drege No. 2301a. c. d. Flores feminei terminales racemosi , pedunculis reflexis. Variat: folis basi trnucatis et profunde cordatis, petiolis folio brevioribus vel longioribus. Acalypha L. 1. A. peduncularis E. Mey. ! Meisn. ! Syn. A. crassa Buching. ! ß. glabrata Sond. caule suffruticoso , foliis sessilibus ovato- oblongis acutis demum subglabris nervosis venosisque, bracteis foliaceis inaequaliter inciso-dentatis, stigmatibus sub- nudis, Capsula subglobosa adpresse pilosa tricocca, coccis monospermis, seminibus laevibus nitidis. Steinige, grasreiche Stellen am südlichen Abhänge des Magalisberges. Oct. Zeyher. 2. A. angnstata Sond. suffruticosa dioica, caule herba- eeo subsulcato piloso, pilis patentibus, foliis brevissime pe- tiolatis lineari-lauccolatis nervosis remote denticulatis eglan- dulosis subpilosis ciliatisque demum glabratis, spicis masc. axil- laribus longe; pedunnilatis cylindricis densifloris , bracteis cilia- tis , spica fem. terminali sessili , bracteis foliaceis , stigmati- bus longe exsertis subfirabriatis. 8* 116 Port Natal. Gueinzins No. 171. ß. g'labra, caule foliisquc glabris. Magalisberg, Novbr. Zeyher No. 1518. Herba digitalis vel spithamaea. Caiilis simplex vel sub- ramosus, ramis alternis , erectis, striatis, in forma primaria dense pilosis, in ß. glabris vel ima basi pilosiuscnlis. Stipu- lae mimitac lauceolatae, ciliatae vel glabrae. Folia 12 — 16 1J ii. longa, 2 — 3 lin. lata, subtrinervia nervis snbtus pro- minentibus, nou punctata, acute serrulato-dentata, in a. sub- pilosa margine ciliata, in ß. pleruraque glabra. Petiolus in pl. feminea subnullus, in masc. */a — 1 l"1« longus. Pedun- culi masc. 1 — 21/4-pollicares, spica 1/2 — 2-pollicaris. Bra- cteae ciliatae flores superantes. Spica fem. semipollicaris. Stigmata rubra. 3. A. glandulifolia Bucbing. ! suffruticosa vel percnnis, caule adscendente herbaceo simplici vel subramoso sulcato striato piloso vel glabro , foliis brevissime petiolatis oblongo- linearibus acntis glanduloso- serrulatis nervosis glabris, spicis masc. axillaribus pedunculatis folio longioribiis densis cylindricis, bracteis ciliatis, spica fem. terminali sessili solitaria, bracleis foliaceis , stigmatibus longe exsertis rubris subfirabriatis. «. Canle piloso simplicinsculo ; ß. canle glabro magis ramoso. Port Natal. Kranss! Gneinzius No. 170. Differt a praecedente, foliis brevioribus magis oblongis glanduloso - serrulatis. 4. A. languida E. Mey. ! A. iietiolaris Höchst.! Port Natal. Drege, Kranss, Gneinzius. 5. A. bctulina Retz. In den Urwäldern von Krakakamma zwischen Port Eli- sabeth und Vanstadesberg (Uiteuhage), Febr.; Gegend von m Beaufort (Cedetl Territory), Od.; am Fusse der Witbergeu zwischen Gariep uud Caledonrivier. Novbr. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 72. ß. latifolia Soiid. foliis late ovatis acutis subacu- minatis basi trancatis. Port Natal. Gueinzius No. 476. 6. A. ? petiolaris Sond. arbörea glabra, foliis longe pe- tiolatis oblougo-cllipticis ellipticisve obtusis crenatis, spicis masc. et fem. axillaribus gracilibus laxifloris, Capsula echi- uata tricocca, stigmatibus 3 elongatis subfimbriatis. Port Natal. Gueinzius No. 11 et 510. Aibor hiimilis ramis ramulisque alternis teretibus glabris. Folia 2 poll. longa, pollicem lata, utrintjue glabra, viridia, petiolo pollicari. Spiea 1 — 2 poll. longa, filiformis, flori- bus minutis subgloraeratis , glomerulis remotiusculis. Capsula magnitudine Pisi minoris, coccis dorso echinulatis. Styli Cap- sula longiores, rubri. Habitu A. betulinae Retz. affiuis. Specimina non satis completa. IV. Crotoneae Bl. Jatropha Kuntb. 1. J. Xeyhcri Sond. suffruticosa, ramulis subvillosis, fo- liis breviler petiolatis palmati-lobatis basi triincatis lobis lan- ceolatis dentatis acutinsculis, junioribus villosis pubescentibus- ve adultis glabris margine glanduloso-ciliatis , glandulis phi- ribus stipitatis ad basi» petioli, floribus termiaalibus corym- bosis, centrali femineo lateralibus masculis, pcdunculis calyci- busque subvillosis, calyce quinqucparlito laciuiis margine glan- dulosis, pctalis oblongis basi angustatis , staminibus 8 basi conualis , ovario hirsiito, slvlis 3, stigmatibus bilobis, Cap- sula ovata subvillosa. 118 Magalisberg et Mooyerivier, Decbr. Zeyher No. 1515. Kami angulati, subcorapressi, striati, juniores suhvillosi, adulti glabri. Folia alterua, palmatiioba, quinquenervia (su- prema sublriloba), lobis 2 inferioribus 3 — 4-plove breviori- bus, 3 — 4 poll. longa, 3 poll. lata, lobo intermedio »irc. 6 lin. lata. Fetiolus 4 lin. longus, ad basin fasciculo glandu- larum stipitatamm praeditus. Bracteae glandulosae. Flores in apice ramuloruin subcorymbosi, folia partim snperantes, pcdunculi pedicelli et cal)rces villosi. Muse. Cal. 5-partitus, laciniis acurainatis 1 1/tt liu. longis. Pctala 5 caljee subduplo longiora, aestivatione convolutiva, extus pilosiuscula, cum glandulis 4 obtusis alternantia. Stamiua 8, filamenta glabra, a basi ad medium nsque connata, inaequalia, 3 lougiora, pe- talis parum breviora. Femin, Calycis laciniae quam in flor. masc. parum majores. Petala 5. Ovarium hirsutum, tri- loculare. Styli 3 glabri, stigmatibus crassiuseulis bilobis. Capsula orata, obtuse trigona, 5 — -6 lin. longa, subvillosa, tricoeca, coccis Mvalvibus, monospermis. Columna angu- ste alata. Semina pendula, oblonga, testa crustacea, laevi, nitida, hilo caruneulato. Badicula hilo proxima. Albumeu carnosum, Cotyledones foliaceae. 2, J. eapensis Sond. Croton capense L. fil, Thqnb, ! Drege No. 8219. Auf karrooartigen Hügeln am Zwartkopsrivier. 2te Höhe. Decbr. Eckl. Zeyher. 3, J. hirsnta Höchst.! Port Natal. Gueinzius, 4, J. lagarinthoides Sond. caule sufFruticuloso humili simplici vel subramoso , rainis villosis foliosis, foliis sessili- bus alternis lineari-lanceolatis acutis integerrimis uninerviis margine uudulatis glabris basi setis 4 glaudulosis munitis, 119 floribus terminalibus corjmbosis centrali femineo lateralibus inasculis, pedunculis subvillosis, calyce 5-parlito,t laciuiis glabris margiue glandulosis, petalis oblongis, stamin. 8 basi connatis, ovario glabro, stylo trifido, stiginatibns bilobis, Capsula ovata glabra. Magalisberg. Noremb. Ze y he r No. 1514. Ilerba suffrnticulosa, 3 — ö-pollicaris. Caulis lerethiscu- lus, striatus, basi squaniatus, glaber vel subpilosus, apice in ramos 2 — 3 divisus. Folia densa, sessilia, indivisa, 2 poll. longa, 1 Ya — 2 liu. lata, margiue undulata, subcrispata, basi setis 4 albidis apice glauduliferis, 2 — 3 lin. longis. Flores racemoso - corymbosi foliis superati. Bracteae glandulosae. Masc. Calyx 5-partitus glaber, laciuiis acurainatis, margiue glaudulosis, i1/« '**• longis. Petala 5 oblonga, glabra, 3 liu. longa. Glandulae 4, petalis alterna. Staminum filameuta inaequalia, 3 longiora. Fem. Calycis laciniae 2 lin. longae. Petala 5 vel 6 oblonga. Squainnlae 5 obtusae. Ovarium glabrum. Stylus profunde trifidus, glaber, stigmatibus cras- sis, bilobis. Capsula glabra, circ. 6 lin. longa, obtuse tri- gona, rudimento styli apiculata , tricocca, coccis bivalvibns monosperrais. Semina pendula, oblonga, testa crustacea laevi nitida, hilo carunculato. Radicnla hilo proxima. Albumen caruosum. Cotyledoues foliaceae. Croton L. 1. C gratissiuium (Burch. trav. II. p. 263.) arborcscens, monoicum, ramis albidis glabris, ramulis apice lepidotis, sti- pulis parvis subulatis, foliis lougc petiolatis ovato-lanceolatis acutis basi obtusa biglandulosis supra viridibus glabris subtns uniiierviis argenteo - lepidotis, racemis terminalibus, glomeru- lis snbtrifloris bracteatis, rhachi calyciliusque lepidotis, calyce 5-partito intus pubescente, petalis 5 hirsutis, staminibus 10 — 15, receptaculo villoso, ovario trilocnlari trioyulato. 120 Magalisberg , August. Zcyher No. 1513. „Arbor 15 — 20-pedalis." Rami alterni vel suboppositi, teretes, cortice albido , aromatico. Stipulae circ. Fncam lon- gae. Folia 2 — 21/a P°H- longa, 6 — 8 lin. lata, alterua, in apice ramulorum subapproximata, iutegcrriraa, supra glaber- rima, nervo medio impresso, lateralibus partim couspieuis, subtns lepidibus argenteis medio fuscis vestita, nervo medio prominulo, lateralibus nullis. Petiolus canaliculatus, lepido- tus, 8 — 12 lin. longus. Racerai bipollieares, flores iufcrio- res feminei. Rbacbis angulata, pedicelli 1 1/a lin. longi sub- aequales, bracteati, bractea subulata pedicello breviore. Flo- res parvi, alabastra lineam longa, trita odorein aromaticum subcaryophyllaceum spargentia. Calycis laciniae aestivatione valvata. Petala 5 in utroque sexu obvia. Staminum fila- menta libera, glabra; antherae glabrae , introrsae. Ovarium sessile, lepidotum, 3-loculare, loculis uniovulatis. Styli 3 brevissimi, dichotome partiti. Affinis C. argyranlhcmo Michx. et praesertim C. Casca-* rilla Descourt. fl. med. Antill. Vol. I, t. 3. 2. C. sylvaticum Höchst. ! Port Natal. Giieinzius No. 82. Ceratophorus Sond. nov. gen. Flores dioici. Masc. Calyx dipbyllus, foliolis ovatis, cucullatis, cornutis. Petala 2, alterna, elliptica vel suborbi- culata, concava. Stamina 12 — 14, filamenta libera, aequa- lia, receptaculo inscrta, antheris oblougis introrsis. Ovarium nulluni. Fem. Calyx et corolla maris. Ovarium sessile, trilonilare. Styli 3, breves, bifidi, laciniis recurvis , stigma- tosis. Capsula trigoua, glabra, tricocca, coccis monosper- mis. Coliiniua triangularis. Semina pendula, subglobosa, laevia. — Arbor Africae australis ramis alternis; foliis oppo- 121 sitis obovatis apice crenato - dentatis, subcoriaccis glabris; floribus virescentibus, axillaiibus , pedunculatis ; pedunculis basi bibracteolatis, maseulis fasciculatis, femineis solitariis. 1. C africamis Sond. glaber ereetus, ramis teretibus, foliis brevissime petiolatis obovatis suborbiculatisve apice den- tato-crenatis penuinerviis reticularis pellucido - punctatis strio- latisve, stipulis parvis ovatis acutis, pedunculis folio bre- rieribus. Am Ufer und östlich vom Flusse Kowie (Albany), unter 500'. Novbr. Eckl Zejh. Euphorb. No. 69. Port Natal. Gueinzins No. 104. Rami patuli, cortice cinereo -albido, subrimoso. Folia 12 — 16 lin. longa, 10 — 12 liu. lata, plerumque suborbicu- lata, basi cuneata, obtusa vel emarginata. Fasciculi flor. mascul. miiltillori , pcdijucuii 1 1j2 liu. lougi, calyx et corolla rix ultra lineain longa. Pediinculus flor. feminei 3 — 4- linearis. Capsula 4 lin. louga, 4J/2 — 5 lin. lata, subverru- cosa, glabra, coccis dorso liuea eievata notatis, V. PJiyllantheac Endl. Cluytia Ait. 1. C. ericoides Thunb. Steinige Stellen an der nördlichen Seite des Tafelberges, 3te Höhe; in der Kapfläche; auf Bergen bei Grietjesgat (Stel- lenbosch); steinige Stellen bei Grahamstowu ; am Vanstades- berg, 3te Höhe, Kuoblauch, 2te, 3te Höhe. April, Mai. Eckl. Zcyh. Euphorb. No. 57. Zeyher No. 3827.^ C. eri- coides Thb. et D rege No. 8232, d et f. No. 8231. Varia t; canle humiliore subsimplici et elatiore magis ra- moso, foliis majoribus et miuoribus. Varietas insijrnis est : 122 ß. tenuis ramosissima, ramis virgatis tenuibus , ra- jiiulis apice foliisque junioribus pilosis, foliis petiolulatis erectis lineari- siiljnlatis acutis supra canaliculatis, floribus axillari- bus solitariis biuisve breviter peduneulatis, Capsula globosa glabra verraculosa. Am Berge bei Pnspasvalley und Voormannsbosch (Zwellcn- dam), Octob. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 65. Steinige Stel- len auf den Bergen beim Rivier zouder Eindc. 3te, 4te Höhe. Nov. Zeyhcr No. 3826. Bipedalis et ultra, eaule tereti , hitescenti-viridi, ramo- sissimo. Folia alterna, rigida, crassiuscula, 6 — 7 lin. lon- ga, J/a — 3A ^n* ^ata» acuta, canaliculata , subtriquetra, ereeta vel subpatentia. Flores glabri , ex sicco ochroleuci. Masc. parvi, calycis foliola petalis vix lougiora, obtusa; sta- minum colli inna glabra; glandulae 5 obtusae. Flores femin. submajores, calycis foliola 1 l/2 ün. longa, concaviuscula, ob- tusa, petalis oblongis obtusis parum lougiora. Capsula magnitudine Pisi, sphaerica, glabra , nitida, viridis, verrueu- losa, stylis coronata, tricocca, coccis monospermis. Semina ovalia punctata, nigra, caruueula umbilirali alba. 2 C. diosiuoides Sond. fruticulosa glaberrima, caulibus erectis subsimplieibus , foliis petiolatis approximatis erectis linearibus obtusiusculis mucronulatisve crassiusculis margine recurvis concoloribus supra nitidis punetatis subtus opacis, floribus axillaribus glabris folio brevioribus, corolla calycem subaequante, Capsula globosa subtriloba glübra. Chamaelea etc. Burm. Afr. 118. t. 43. f. 3. Cluytia erieoides, daphnoides et tabularis Herb. Eckl. et Zeyh. Steinige Stellen an und auf dem Tafelberge, April, Mai, Octob., Noremb. Herb. uu. hin. No. 115, 198, 199, 200. 123 Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 54. Auf Bergen bei Grietjtsgat, 2000 — 4000' (Stelleubosch). Sept. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 55. (ex parte). Grasreiche, steinige Stelleu auf Hotten- tottsholland. 4te, 5te Höhe. Juli. Zeyh er No. 3827. (ex parte). Drege No. 8232a. et 8233a. ß, curvata Soud. foliis patentibiis curvatis margine revolutis. C. curvata E. Mey.! in herb. Drege. Am Berge bei Puspasvalley, Voormannsbosch, Duivels- bosch, und im Kannaland unweit Gouritzrivier (Zwelleudam), 1000 — 4000'. üct., Nov. Zwarteberg bei Caledon. Juli. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 55 et 56 (ex parte). Zcyher No. 3827. Fruticulus pedalis et ultra. Caules e radice plures, crccti, simplices vel apice ramosi, teretes vel subaugulati, glabri, ramis erecto - patulis augulatis. Folia subadpressa, in ß. pateutia, pallide viridia, pleraque 8 — 9 liu. longa, 2 liu. lata, alia miuora, aequilata vel angustiora, subplana, mar- gine incrassato suhrecurvo, in ß. revoluta, omnia supra te- uuissime punctata. Petiolus circ. >/a lin. longus. Pedicelli basi bracteolati, floruiu masc. 2—3 lin. lougi, solitarii vel bini ^»glabri , florum femin. vix ultra lineam longi. Flores raasculi femineis parum minores. Calycis foliola in utroque sexu obtusa, concaviuscula, glabra, petalis obtusis sublon- giora. Capsula circ. 3 lin. longa, glabra, stylis 3 bifidis corouata. Simillima C. ericoides Thbg. differt: foliis anguslioribus subtus convcxis apice attenuatis. 3. €. tenuifolia vVilld. Steinige Bergplätze am Kleinriviersbergc, 1000 — 3000'. August. Eckl. Zeyh. Euph. No. 64. Forma fere omniiio glabra. 124 4. C. polifoli» Jacq. hört. Schoenbr. II. p. 67. t. 50! In einem Silljerbaumwalde hinter dem Tcufelsberge un- weit des Wasserfalls, am östlichen Abhänge des Tafelberges bei Constautia und auf Bergplätzen i» der Nähe der Kap- stadt, Sept.; auf sandiger, schwerer Erde in Hottentottshol- land , lste Höhe , Juli , und am Winterberg im Kafferland, Juni, Eck!. Zeyh. Euphorb. No. 62 (ex parte). Piquetberg bei Bonizaycr,, Juni. Zeyher No. 3823 (pl. fruct.). 5. C pufoescens Thunb. C. humilis Beruh, in pl. Krauss. Zwischen Gebüsch der 2ten Höhe am Löwenrucken, Mai, Juni. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 60. Potrivier, Laugchoogde (Caledon), Aug. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 68. Drege No. 209. Fruticulus palmaris. Capsulae subnutantes breviter pc- dunculatae, sphaericae, pubescenti -hirtae (magnitudine Pisi), stylis bifidis corouatae, caruncula umbilicali, parva, alba. ß. glabrata, ramulis tenuissime pubeseentibus, foliis adultis subglabris, capsulis adpresse pubeseentibus, seminibus parum inajoribus. Am Wasserfall bei Worcester. Novbr. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 56. Nieuwland. Sept. Zeyher No. 3823? (ex parte). 6. C teretifolia Sond. fruticosa glaberrima, foliis cou- fertis subsessilibus angustc liuearibus margine revolulis tere- tiusculis mucronulatis utrinque viridiljus, peduneulis axillari- bus solitariis erectis folium dimidium superantibus floribusque glabris. Kieselartiger Boden auf Anhöhen bei Rielkuil , 3te Höhe. Octob. Zeyher No. 3835. Species proxima C. pubescenti Thunb. , sed glaberrima, foliis confertissimis teieliusculis (6 — 8 lin, long., '/«j liu. 125 latis) hrevissime mucronatis, margine plcrnmque subrevolutis peduuciilisque gracilibus divcrsa. Flores parvi, ex sicco sul- phurei. C. acuminata E. Mey. (non Thiinli.) et Drege No. 8234a. ab bac nou diversae videntur, speeimina mea incom- pleta. 7. C. brevifolia Sond. fruticosa glaberrima, glaucescens, foliis subsessilibus irabricatis subtetrastichis lineari -oblongis obtusiuscule mucronatis, floribus masc, axillaribus subsolita- riis folium aequantibns, femiu. solitariis pedicellatis, calyce lanceolato obtusiusculo . corollain superante folium aequante, Capsula spbaerica glabra. Steiuige Stellen am Yan Stadesriviersberg , bei Gra- bamstowu und Port Elisabeth. 2te, 3te Höhe. Juli und Octob., bei Stellenbosch, Oct. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 61 n. 63. Zeyher No. 3834. Drege No. 8237 et ? 8230. Frutex pluripedalis ramosissimus , ramis erectis virgatis. Folia cirCj 3 lin. longa, Mg'Uu'j lata, ereeta subadpressa, brevissime petiolata, glaucesceutia. Flores masculi parvi plerumque solitarii, peduneuli erecti folio subbreviores glaljri, calycis foliola obtusa, petalis obovatis, obtusis, in sicco ochro- leucis subarqualia. Flores feminei masculis majores, calycis foliola 2 lin. longa, petala oblonga obtnsa il/$ lin. longa. Capsula maguitudine grani Piperis, globosa, glabra, verrueu- losa, stylis terminata, tricocca, coccis bivalvibus. Semina nigra nitida epunetata, caruncula urabilicali alba. Foliis diraidio mihoribns glaucescentibus facile a praece- dente dignoscitnr. C. imbricata E. Mey. ! (a. pl. feinin.) huic simillima est, et forsan varietas, b. pl. masc. autem ad aliain speciem per- tinere videtur. 126 8. €. daphuoldc« Willd. hört. Bcrol. t. 52! (excl. syn. Thuob.). ß. incana Sond. rainulis foliisrjuc junoribus incaiio - pubescentibtis, foliis adultis glabris obtusis retusisve subtus pallidioribus subvenosis, pedunculis flor. masc. subsolitariis aggregatisve puberulis, feinin. solitariis, Capsula sphaerica glabra. C. pulchclla Sparm.! C. pubescens Eckl. Zeyh. (non Thbg.). Zwischen Gesträuch vor den Holzungen auf Ado, Aug., auf Hügeln vor Villa Paul Mare, zwischen dem Zwarlkops- rivicr und Sondagrivier , 500 — 1000'. März, und an der Mündung des Duirenhoeksrivier längs des Ufers. Octobr. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 44 u. 45. Drege No. 9563 et 8235 (ex parte). Frutex 4-pedalis. 9. C affinis Sond. caule erecto raraoso, ramis pubescen- tibus, foliis petiolatis oblongo-lanceolatis planis basi apice- quc acutis utriuque adpresse pubescentibus subtus pallidis ve- nulosis, pedunculis axillaribus abbreviatis calycibusque pube- rulis, flor. masc. plurimis aggregatis, femiu. solitariis binisve, Capsula sphaerica glabra. C. hirsula E. et Z. et C. pubescens (ex parte). Bei Langekloof (Georg), 2000 — 4000', Decbr., am Vau Stadesberg (Uitenhage), 1000 — 3000', Juli, und bei Zwel- lendam. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 43. Zeyh er No. 3828. Drege No.8226. Frutex 3 — 5-pedalis, erectus, ramosissiraus , foliosus, tenuissiine pubescens, cortice virescente vel subfusco. Rami erecti, paluli , teretes, !/2 — 1-pedales, apice cum foliis ju- nioribus cancscentes. Folia alterna , majora 2 poll. longa, 6 lin. lata, minora pollicaria, 3 — 4 lin. lata, basi et apice m acuta, rariua obtusiuscula, supra obscure viridia, subtus pal- llda, nervo medio valde prominente, lateralibus tenuissimis simplicibus curvatis , infra marginem confluentibus. Petiolus 2 — 4 lin. longus, oanaliculatus. Flor masc. Fedunculi 5 — 10 axillares, petiolo breviores. Calycis foliola in antbesi lineain longa, concaviuscula, obtusa. Corolla caljce major, ex sicco ochroleuca. Glandulae minutae. Stamina glabra. Flor, feinin. raasculis submajores. Pedunculi 2 — 3 lin. longi, erecli. Calycis foliola oblouga, obtusa, puberula , lJ/a l"1» longa. Petala obovato- oblouga. Styli bifidi. Capsula glo- bosa, verruculosa, in sicco subfusca, tricocca, coccis bival- vibus, monospermis. Semiua nigra, nitida, epunctata, ca- rnncula umbilicali albida. Ab autecedente differt : foliis majoribus longius petiolatis basi apiceque acutis, floribus masculis numerosis pedunculis- quc abbreviatis, a C lanceolala Vahl foliis pubesceutibus non punctatis. 10. C1. natalensis Bernb. in pl. Krauss, Drege No. 8225. Var. glabrata. Am Caledonrivier. Decbr. Zeyher No. 1512. 11. C. alaternoidcs L. «. latif'olia, foliis oblongis mucronatis margine carti- lagineo plerumque scabris. ^ C. alaternoidcs Thbg. E. Mey. in herb. Dreg. a. C. polygonoides Eckl. Zeyh. ex parte. Zwischen Felsenstückcn am Löwenberge, Teufelsberge und Tafelberge. 2te, 3te Höhe. Mai, Juli, August und Octobr. Herb. im. itiu. No. 196. 197. Auf Bergen bei Caledon, 2te Höhe, Aug.; an den Van Stadesriviersbcrgen, 2tc, 3te Höhe. Oct. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 48, 50, 51, 53. Zeyher No. 3822. 128 ß. intermedia, foliis lineari-oblongis. Burm. afr. 118. t. 43. f . 1 ! C. alatern. ß. brevifolia E. Mey. ! (forma foliis minoribus). Auf der östlichen Seite des Tafelberges, 3te Höhe, Aug.; am Zwarlebcrg (Caledon); hei Zwellendam und auf Flächen unter den Van Stadesriviersbergen (Uitenhage), 2te Höhe. Eck!. Zeyh. Euphorh. No. 51 (ex parte). Auf Anhöhen zwischen Boschmannsrivier und Karrogarivier, 2te, 3te Höhe. Aug. Zeyh er No. 3830. y. lanceolata, foliis lineari-lanceolatis. C. alaler- noides Willd. hört. Ber. t. 50. Bot. Mag. t. 1321. C. laxa Eckl. msc. ua. planifolia. ßß. revoluttZy foliis margine revolutis. C. alatern. Var. angustifolia E. Mey. Auf Holzerde im Distr. Uitenhage, 2te, 4te Höhe, Aug., Sept.; hei Elandskloof, Nov.; feuchte Stellen hei Slaagkraal unweit Grahamstown (Alhany), 2te, 4teHöhe, Juli; auf Aca- cia- Feldern an der rechten Seite des Keyrivier (Tambuki- land), 3te, 4te Höhe, Dechr., und im Zwartland. Eckl. Zeyh. Euphorh. No. 59, 62 n. 53 (ex parte). Zeyher No. 3832. 12. C polygonoides Willd. hört. Berol. t. 51. (non L. nee Thuub.). • Steinige Stellen der 3teu Höhe am Tafelberge; auf den Hottentottshollandsbergen, 4te, 5te Höhe; bei Port Elisabeth, IsteHöhe. Juni, Juli. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 52. Zey- her No. 3831 u. 3833. ß. foliis vtrinque glaucis. C. rubricaulis Eckl. msc. Baviansbcrg bei Gnadenthal. Novbr. Eckion. 13. C. heteropliylla Thunb. C. cordala Beruh.! in pl. Kranss. 129 Auf Haideerde, 3te Höhe, Barkhausen (Uiteuh.), Nov., Decbr., auf deu Hügeln von Ado, August; ara Van Stades- riviersberge , Febr.; bei Ylandsrivier (Uitenh.), Febr.; bei Zwartehoogde (Albany) , Mai, 1000 — 4000'. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 34 u. 46. Port Natal. Dr. Kraus s. ß. hirsuta, ramis superioribus foliisque subhirsutis. C. hirsuta E. Mey. iu pl. Dreg. Piauta polymorpha. Folia ovata acumiuata vel cordata acuta, glaberrima, coriacea vel pilosiuscula aut subhirsuta. Capsnlae glabrae vel pilosae. 14. €. iiulchella L. Thunb.! An Bächen auf der nördlichen Seite des Tafelberges. Herb. uu. it. No. 195; iu einer Kluft ara Teufelsberge, 2te Höhe, Mai; in einer Holzung bei Hassagaybosch (Alban.), 3teHöhe. Jul. Eckl. Zeyh. Euphorb. No.41. Zeyh er No. 3824. Drege. Krauss. ß, ohtusala , foliis rotundato-obtusis. Im Walde oberhalb Uitenhaag, lste, 2te Höhe, April; in den Holzungen von Ado, Sept. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 42. «Zeyher No. 3824. Drege No. 8224. Stocken- stromsrivier (Dr. Pappe). Port Natal. Gueinzius No. 164. 15. C. ovalis Soud. frnticosa glaberrima, caule erecto apice ramoso, foliis subsessilibus ovalibus brevissime mucro- natis margine cartilagineo denticulatis , floribus axillaribus so- litariis erectis, calyce corollam superante. Worcester, auf Bergen beim Wasserfall. Decbr. Eckl. Z e y h e r. Caulis pedalis et ultra, purpurascens , nitidus, subangn- latus. Rami in apice caulis alterni, erecto -patuli, semipeda- le8 vel breviores. Folia Phyttanthi ovalis E. Mey., basi 23r Bd. 2s Heft. 9 130 apiceque obtusa , mucronulata } glaberrima, avenia, inferiora 5 — 6 lin. longa, 3 — 4 lin. lata, superiora minora. Petio- Ins brevissimus vix conspicuns. Flores in axillis foliorum so- litarii, glabri , pedunculo bilineari. Calycis foliola lanceo- lata, apice sublatiora. Pctala obtusa, calvce '/3 breviora. Fructns deest. 16. C niarginata (E. Mey.! msc. in herb. Dreg.) fr 11 - ticosa ereeta, ramis pnbescentibus, foliis snbsessilibns ovatis obovatisve obtnsis vel acntiuscnlis concavis utrinque albo- toraentosis, pedunrnlis (feraiu.) axillaribus solitariis brevibus erectis floribusqiie tomentosis, calycibns ovatis obtnsis corol- lani aeqnantibus, Capsula sphaerica dense tomentosa stylis bi- fidis coronata. Auf Karroorücken im Kannaland, zwischen Hochmanns- kloof nnd Gouritzrivior (Zwellendam), Novemb. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 67. Auf Nieuweveldsbergen bei Beaufort, 3000 — 5000', Od., und zwischen Sparrbosch und Trado an felsi- gen Orten, 1000 — 2000'. Juli. Drege. Frutex 3 — 4-pedalis. Folia 5 — 7 lin. longa, 3 — 3 l/a lin. lata. Capsula 4 lin. longa. Semina nigra, nitida, epun- ctata. • 17. C1. Thunfoergii Sond. fru ticosa, caule erecto cinereo- tomentoso, foliis brevissime petiolatis obovatis obtnsis planis utrinque alhido -tomentosis , pedunculis brevibus axillaribus solitariis gemiuisve calvcibusque tomentosis, calyce corollam suliaequante, Capsula sphaerica glabra verruculosa. C. tomentosa TJranb. fl. cap. 1. p. 271. non L. C. tomentosa E. Mey.! in herb. Drege. Zwischen Pedroskloof und Leliefoutein an felsigen Orten, 3000 — 4000'. Novbr. Drege. Peduncnli flor. masc. plerumque gemini, femin. semper so- lilarii deinum glabrescentes. Capsula magnitudine graui Piperis. 131 C. marginatae E. Mey. simillima differt: tomento ad- presso, foliis plauis obtusis capsulisque diinidio rainoribus glabris. 18. C. tomcntosa L. Auf Bergrücken beim Karsrivier, zwischen Schwarz und A. Odendaal, Oct. ; am nördlichen Abhänge der Klyuririers- berge, 3te, 4te Höhe, August; zwischen Babylonschctoorn und Caledon; von Boontjeskraal bis Zwarteberg (Caledon), 500 — 2000'. August. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 66. Zeyher No. 3825. Folia adpressa, elliptica, acutiuscula, 2 — 3V'a liu. lon- ga, 1 Va — 2 liu. lata. Flores niascnli sessiles! quam in praecedente triplo majores. Calyx qniuquepartitus, laciuiis oblongis obtusis, 3 lin. lougis, lineam latis, 3 extus tomen- tosis, 2 semiglabris. Petala glabra unguiculata, calyce pu- rum lougiora. Appendices glandulosae trlfidae. Laclinostylis Turczan. Bullet. Mose. XIX. 503. Flores dioiei. Caljx peutaphyllus, foliolis villosis , aesti- vatione imbriratis. Petala 5 alterna, obovata, glabra, calyce minora, disco hypogyno auuulari, margine villosissimo in- serta. flfasc. Stamiua 5; filamenta glabra, iuferne in orarii abortivi stipitem brevem connata, superne infra stvlos libera, patentia, autheris supra basin affixis ovatis, introrsis, longi- tudinaliter dehiscentibus. Styli 3 simplices villosissimi. Fem. Ovarium hirsutissimum, triloculare, locnlis interne pubescen- tibus, biovulatis, ovulis pendulis. Styli 3 breves , villosi, apice glabri, bifidi. Capsula pubescens, tricocca, coccis bi- valvibus. Semina .... — Frulices capenses humiles ra- mosi , foliis alternis stipulatis breviter petiolatis oblongis ob- ovatipvc euneatis penninerviis reticulato- venosis integerrimis 9 * 132 glabris, pediinculis axillaribus solitarÜ9 aggregatisve brevibus uniiloris pubeseentibus, iloribus parvis. Cluytiae specie9 Liun. et Thuub. 1. Ii. capensis Turcz. 1. c. ramis tuberculatis erectis, ramulis tcnnissime pubeseentibus , foliis oblongis cuneatis mar- gine subundulatis obtusis mucronulatis subacuminatisve, flori- bus masc. plurimis, femin. solitariis biuisve. Cluytia hirta Vahl. Symbol. II. p. 101. Auf der Reise von Kromrivier über Gamtoosrivier, Kra- kakamma nach Uitenhage, Decbr. Eckl. Zeyh. Enclea? No. 34. Steinige Stellen am Rande der Beigklüfte oberhalb Elandsrivier, 2te, 3te Höhe. März. Zeyher No. 3818. Kap- distrikt. Herb. un. itin. No. 5. (Gnidia racemosa). Stipulae lanceolatae , scariosae, mox deeiduae. Folia 1 — lV2~P°M'car'a > subtu9 pallidiora. Pcdunciili flor. masc. iuaeqnales, 2 — 4 lin. longi. Calyx 1 J/a '•"• longns. Cap- sula matura 4 lin. lata, 5 lin. lata. Semina desunt. 2. I<. minor Sond. ramis tuberculatis, ramulis foliisqtie subsecnndis, foliis obovatis vel obovato- oblongis obtusis mu- cronatis, floribus masc. solitariis. Cluytia acuminata Thunb.? Felsige Stollen in Hessequaskloof und auf Holzerde am KafFerkuilsrivier, 2te, 3te Höhe. März. Zeyher. Folia semipollicem longa, breviter petiolata, subtus pallida. Differt a praecedente: ramis secundatis, foliis dimidio mi- noribus , pediinculis solitariis rarissime biuig, ovarii abortivi stipitc vix conspicuo , in illa manifesto. Stirps femiuea de- sideratur. Fhyllanthus Swartz. 1. P. pnrvulus Sond. anniius glaber, caulibus erectis a basi raraosis subangulatis, ramulis «cabriusculis, foliis siinpli- 133 cibus alteruis (parvis) brevissime petiolatis ovatis ellipticisve imicronatis subtus discoloribus parce venosis, stipulis setaceis petiolum superantibus , pedunciilis axillaribus subsolitariis fo- li ii 111 dimidiuni aequautibus, fructiferis infantibus , calycis la- ciniis ovatis acutiuscuJis, capsulis depressis trilobis glabris. Grasreiche Stellen am Aapjesrivier. Octob. Zeyhcr No. 1508. Herba digitalis. Radix annua, descendens, subsimplex. Caules pl irres, tfiiues, erecti, laterales sitbadscendentes. Ra- iuuli breves. Folia inajora 2 lin. longa, 1 */a un* ^ta, sub- coriacea, nervo medio subtus prominulo apiculata. Flores inouoici, miuuti, solitarii vel bini. Fedunciili iuaequales, fructiferi lineam longi. Calyx circ. J/a Uli. longus. Capsula depressa, circ. 1 lin. lata, matura fusco- castanea. P. Garipensis E. Mey. ! caule suffruticoso elatiore, fo- liis minoribus inagis oblongis, concaviusculis capsulisque ses- silibus minoribus difTert. 2. P. glaucopbyllus Sond. suffruticulosus glaberrimus, caulibus erectis subsimplicibus compressis, foliis simplicibus alteruis brevissime petiolatis ovato- oblongis subcordatis acu-? tiusculis raucronulatis inarginatis utrinque venosis glaucis, sti- pulis scariosis lanceolatis basi dilatata denticulatis petiolo. longioribus, floribus axillaribus subsolitariis, peduiiciilis fructi- feris folio subquadruplo brevioribus, calycis laciuiis ovatis ob- tusiusculis, capsulis trilobis subdepressis glabris. Grasreiche Stellen in Wäldern am Magalisberg, Novbr. Zeyher No. 1509. Herba 4 — 5 - pollicaris. Caules subancipiles, striolati, glaberrimi, glaucesccntcs. Folia ereita, iuternodiis longiora, ovato -oblonga, suprcma saepe oblonga, basi cordata, mar- gine subincrassato, concolora, 5 — ö1/« ün» longa, 2'/a lin. 134 Lata. Petiolus brevissimus. Slipulae castancae, circ. 2,/a liu. longae. Pedtinruli frnctiferi apice subincrassati. Capsula ma- tnra pallida, diametro 2 liu , tricocca, coccis bivalvihus, di- epcrmis. Seraina glabra, ftisca. 3. P. gcnistoidcs Soiid. suffruticosns dioicus glaucescens, caule tereti erecto ramosissimo, ramis virgatis angularis, fo- liis simplicibus alternis brevissime petiolatis lineari-lanceola- tis acutis uninerviis aveuiis sublilissime punctatis, stipulis scariosis lanceolato-subulatis basi dilatatis, floribus axillaribus, masc, gcminis pliiribusve aggregatis breviter pedunculatis, fem. solitariis pedunculo longiusculo, calycis laciniis ovatia acutis, Capsula triloba depressa. Magalisberg et Aapjesrivicr, Octob. Zeyher. Suffrutcx pedalis et sesquipedalis. Caulis erectus , gla* berrimus, penu. columb. crassus, ramis erectis, ramulis sub- compressis. Folia rcmota, 8 — 10 liu. longa, 1 — 1 '/2 M*- lata, rigida, subcoriacea, acuta, basi subangustata, petiolu- lata. Stipulac petiolum triplo snperantes. Flores masculi aggregati, peduncnlis iuaequalibns, non ultra lineam longis, Calyccs */« Wfii l°ugi. Flores feroinei pedunculo demum nu- tanti, 2 — 21/2 '''•• longo, apice subincrassato, glabro insi- dentes. Calycis laciniae lineam longae. Capsula depressa, fnsco -castanca, diametro l'/a üu. , tricocca, coccis bivalvi- hus, dispermis. Semina pallida, fusca, glabra, P. longifolio Lam. E. Mey. ! simillimus, differt: flori-r b|is djoieis, femineis longc pedunculatis. 4. P. inyrtaceus Sond. frnticosus dioicus glaber, caule erecto, ramis alternis, ramulis tenuibus compressis, foliis al- ternis distiebis brevissime petiolatis ovatis acutis planis supra viridibns subtus glaucescentibus penninerviis , peduncnlis axil- laribus rapillaribus apice inrrassatis folio brevioribus, calyce 135 sexpartito , laciniis snbiuacqualibus ovatis obtusis margine albi- dis, sliguiatibus 6, Capsula tricocca, coccis laevibus glabris bivalvibus, seminibus laevissimis striolatis. Port Natal. Gueinzius No. 5!Z0. Frtitex erectus, raniis tefetibus vel subangulatis. Folia 12 — 15 lin. longa, 6 — 7 lin. lata, petiolo semilineari. Pe- duiiciili 6 lin. longi, infra calycem subincrassati, glabri. Ca- lycis laciuiae 1 J/2 — 2 lin. longae. Capsula circ. sesquiliuea- ris, purpurascens. Proxirae affiuis P. revoluto E. Mey.! in herb. Drege. 5. P. ovalis E. Mey. ! in herb. Dreg. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 31. Zeyhcr No. 3819. Variat foliis semi sesquipollicaribus. 6. P. Incurvus Thuub. P. capensis Spreng, in herb. Zeyh er. P. heterophyllus E. Mey. ! in herb. Dreg. Am Zwartkopsrivier (Uitenhagen) , 50 — 500'. Januar — > Febr. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 30. Zeyher No. 3821. Drege No. 8222a. 7. P. longifolius Lam. E. Mey. in herb. Dreg. P. incurvus Eckl. Zeyh. herb. Am Zwartkopsrivier und auf der Fläche zwischen Kra- kakamma und Van Stadesriviersberg, 500 — 1000'. Eckl. Zeyh. Euphorb. No. 32 et 33. Zeyher No. 1506. Auf stei- nigen Anhöhen bei TabaUnchu, Febr. Zeyhcr No. 1507. 8. P. minus L. Port Natal. Gueinzius. Pleiostemon Sond. Florcs monoici. Calyx sexpartitus, laciniis biseriatis. Masc. Stamiua 6 — 8, filamenta libera, receptaculo convexo, glanduloso inserta, antheris extrorsis longitudinaliter dehiscen- 138 Bupra deinuin uitidula , subtus pube deusa vestita, nervo in- termedio costisque primariis valde promineutibus. Petioli 6upra plani, 6 — 9 lin. longi. Stipulae magnae. Rcceptacula circ. 4 — 5 liii. in diametro , obovata , subglobosa, basi bra- cteis 2 raagnis obtusis scariosis subhirsutis suffulta. Perigo- ninra floris feminei 3 — 5-phyllum, foliolis inaequalibus fu- ecescentibus. Ovarium oboratum, glabrum, nitidura, stylo laterali, stigraate lanceolato, canaliculato, gjnopboro ovarium aequante vol nullo. Foliis la«!vibus uiinquam scabris a S. t-achj/pht/lla et rigida Miq. distingiiitur. 2. S. capensis Miq. F. capensis et F. Lichtensteinii Lk. Eckl. Zeyh. Urt. No. 8 et 9. In den Urwäldern von Krakakamraa , Juli ; am Rande der Bäche in den Bergschluchten oberhalb L. van Vunre, lste, 2te Hohe. Febr. Zeyher No. 3868. Zuureberg (Uitenhage), 2000 — 3000'. Novbr. Zeyher. Port Natal. Gneinzius No. 413. ( Wird fortgesetzt. ) Beiträge zur Flora von Texas, von Adolf Scheele, (Fortsetzung v. Linn. XXII. p. 339— -352.) 1. Phlox cuspidata mihi. vAaules herbacei adscendentes hurailes obtusauguli retrorsum hispidulo -pnbescentes apice ramosi. Folia 1-nervia basi ciliata margiue revoluta, infima oblanceolato-spathulata rix acuta, media sessilia lanceolato-Iinearia abrupte acuminata, summa e basi latiori lanceolato-angustata acumiuato- cuspidata, in- feriora opposita, superiora alterua. Rami alterni patentes breves retrorsum hispiduli-puberuli. Pedunculi dichotomi caljcesque retrorsum glauduloso- hispidulo-pnberuli calycibus breviores. Calyx 5-partitus, tu- bns tubuloso-campanulatus, laciniae foliaceae patentes lineari- snbnlatae immarginatae cnspidatae tubum corollinum aequantes tubo suo triplo longiores. Corolla lilacina hypocraterimorpha, tubus elongatus re- trorsum pnbescens limbo longior, limbi laciniae obovatae 140 abrupte et brevissime acuminatae, apicc eroso-crentilatae lon- gitudine sua dimidia latiores. Stamina inclusa tubo iuserta. Ovarium sessile ovato-oblongum 3-loculare. Capsu- la Auf der Prairie bei Pine Island : Römer. April. BLätter über 1" lang, der Blüthensaum kaum '/s" im Durchmesser, die ganze Pflanze 1/.2/ hoch Phlojc aristata Mx. proxima differt (sc. iconem in Tor- reys Flora of New York) : caule erecto altiori, foliis omnibus oppositis apice longe angustatis, ramis oppositis erectis, flo- ribus purpureis majoribus, tubo corollino segmentis calycinis longiori, lariniis corollinis integris angustioribus, latitudiue longitudinem dimidiam vix aequante. Anm. 1. In dem Werke „Texas von Dr. F e r d. Römer" p. 439. No. 141. ist die vorstehende Pflanze als Phlojc ari- stata Mx. ? aufgeführt. Ich hatte damals die Abbildung der- selben in Torrey's Flor von Neuyork noch nicht verglichen. Anm. 2. In der Beschreibung der Phlox Roemeriana cf. Linu. XXI. p. 753. muss es statt : corollae tubus elougatus limbum aequans heissen: tubus limbo brevior. 2. Dasylirion texanum mihi. Planta dioica. Caudex subterraueus perpendicularis ligno- sus ovalis, basi fibrillis elongatis horizontalibus obsitus, apice foliis congestis coronatus. Folia caudicem coronautia Jongis- sima (3 - pedalia et ultra) patenti - subrecurva hrma crassa liueari-subulata trigona glabra striata margine spinoso-ser- rata, Spinae sursum curvatae. Scapus elatus 12 — 15-peda- lis obtusangulus striatns glaber solidus vaginis amplis obsitus. Vaginae membranaceae glabrae dorso striatae minutissime punctatae roseo-pnrpureae margine albo-scariosae scapo la- tiores in apicem phylloidenm herbaceura angustum trigonum 141 rrassiun margine spinoso - serratum angustatae , apex phylloi- de n s vaginam longitudiue 6ubaequans. Masc: Flores splcati, spicae breves cylindricae conti- nuae densiflorae obtusae rachi insidentes , rachis angulata, spicae 5 — 6 in spic.im corapositam congestae. Glomernli spicarum alterni bractea ampla involucrati spicam decomposi- tain elongatam 2 — 3-pedalem formantes. Spicae internodium subaequantes. Bractea e vaginis siraillimae membranaceae stria- tae glabrae minulissime glandulosae roseo-purpureae semi- amplexicnules margine albo -scariosae e basi lata ovata lan- ceolato - angustatae glomerulis spicarum duplo, iuternodio sub- duplo longiores. Perigonium ad basin usqne 6-partilum petaloideura, fo- liolis biseriatis inter se subaequalibus. Stamiua 6 perigonii laciuias aequantia iisque basi inserta. Filamenta basi dilatata ultra medium paiilisper incrassata. Antherae biloculaies dorso affixae longitudinaliter dehiscentes. Fcmina: Flores in rachi acutangula snlcata glabra ses- siles spicam eloiigatam tenuem (lineari-) cylindricam inter- rnptam obtusam formantes. Rachis ramosa in axillis bractea- mm 6 — 8 spicas gereus. Glomeruli spicarum (spicae com- positac) alternae spicam decompositam 2 — 3-pedalem for- mantes. Spicae iuternodio longiores. Bracteae vaginis simi- les spicas stipantes membranaceae mnltistriatae breviter de- currentes decrescentes, inferiores amplae e basi ovata longe subulato - acuminatae spicas involucrantes easque cum inter- nodiis longe superantes, summae ovato- trianguläres breviter acuminatae spicis multoties breviores. Perianthium bracteolatum. Bracteolae parvae scariosae albae ovatae trausverse latiores laciniatae acuminatae perian- thio panlo majores. Perianthium ima basi germini adnatum 142 petaloideum liiveum 6-partitum, foliola dissimilia pistillo bre- viora, 3 exteriora latiora ovata laciniata, quorum duo in uuura concreta sunt, 3 iuteriora ovato-lanceolata subintegra. Staminum rudimcnta 6. Stylus erectus trigouus glaber. Stigma peltatum, rarius 3-lobum. Fructus 3-locularis trigouus gla- ber. Semiua oblonga trigona glabra fusca. Gesellschaftlich auf festem,. meist aus Geröll bestehen- dem Boden der Hochebene nördlich von Neubraunfels: Lind- heim er; au den Bergabhängen zu beiden Seiten des vom Salado gebildeten Thaies: Ptöiner. Juni. Die männlichen Aehren (Kätzchen) 1" laug, l/s" breit, die weiblichen 2" lang, 2'" breit. Die Blätter nach der Ba- sis zu wenig über Va" breit, die Blüthen sehr klein, wenig über V" im Durchmesser, die unteren Deckblätter 3" lang, an der Basis fast i" breit. Die Narbe ist gewöhnlich ganz und tellerförmig, biswei- len 3 -lappig. Der ganze Bau und Habitus der Pflanze weicht so sehr von den mir bekannten Bromeliaceen ab, dass ich die Gat- tung Dasylirion für den Typus einer eigenen Familie halte, zu welcher ausserdem noch Roulinia Brongn. und Hcchtia Klotzseh gehören würden. Die Gattung Roulinia Brongn. unterscheidet sich (cf. Meisner genera p. 396.) durch die unter einander gleichen, freien Perigonialblätter des Weibchens und stets 3 -lappige Narben, die Gattung Hechtia Klotzsch durch 3 pfriemenför- mige Narben. Die Bracteen der Blüthenähren sind au Form und Con- sistenz den Blattscheiden am Schaft völlig gleich, mit dem einzigen Unterschiede, dass die letzteren (wenigstens am un- tern Theile des Schaftes, vermuthlich aber am ganzen Schaft) 143 eine blattartige Spitze (ein Blatt en miniatiire) tragen, wel- ches bei den Bracteen fehlt. Bei den weiblichen Aehren wer- den die Bracteen nach der Spitze des Schaftes zu immer klei- ner, und weichen durch ihre Grösse, wie auch durch ihre Form von den Blattscheiden ab, denen sie übrigens in ihrer Cousistenz völlig gleichen. Die ganze Gruppe (Familie?), zu welcher Dasylirion gehört, ist bisher noch sehr wenig bekannt und ein Buch mit 7 Siegeln gewesen, indem man von den 3 hierher gehö- rigen Gattungen Früchte noch gar nicht, und von Dasylirion nur die männlichen , von Hechtia nur die weiblichen Blüthen kannte. Die Gattung Dasylirion ist durch ihren Habitus, wie durch ihre Bildung so ausgezeichnet, dass sie mit allen mir bekannten Pflanzen keine Aehnlichkeit hat. Wenn es daher in Meisner's genera plant vascul. von ihr heisst: „habi- tus Yuccae", so muss wenigstens der Blüthenstand von die- ser Aehnlichkeit ausgeschlossen werden. Leider sind die Gattungen Roulinia und Hechtia und die bisher beschriebe- nen Arten von Dasylirion mir unbekannt, so dass ich in eine nähere Vergleichuug mit diesen nicht eingehen konnte. Unzweifelhaft ist es mir aber, dass diese ganze Gruppe einer Revision bedarf, \ welche freilich erst dann mit Erfolg wird eintreten können, wenn von allen diesen Gattungen vollstän- dige, d. h. männliche, weibliche und Frucht -Exemplare auf- gefunden sind, und der bis jetzt bekannte Kreis dieser Pflan- zen durch neue Arten, welche sich höchst wahrscheinlich in Texas, Mexico und dem tropischen Amerika noch finden wer- den, erweitert ist. 3. Yucca rupicola mihi. 4 — 7-peda'is. Folia in caudicis apice conferta ensi- formia liueari-lanceolata crassa rigida basi dilatata senii- 144 ainplexieaulia pallide viridia margine serrulis miuutis creber- rime exasperata acumiuata pungentia. Scapus e foliorum ceiitro prodiens paniculato-ramosus. Flores pedicellati. Perigonium 6-phyllum corollinum persi- stens. Foliola albido-virescentia apice purpurascentia ima basi comiata bipollicaria .et ultra oblonga multinervia glabra maculata acumiuata campanuiato-conniventia subaequilouga, exteriora parura augustiora. Staraiua 6 basi sepalorum iu- serta parte tertia sepalorum vix longiora. Filamenta corapla- uata linearia superue tfilatata apice ipsa parum augustata praecipue margiuibiis papuloso-scabriuscula. Antherae basi affixae biloeulares cordatae iutrorsuui lougitudinaliter dehisceu- tes apertae. Ovarium liberum sessile conicum profuude tri- sulcatiim basiu versus foveis 3 nielliferum triloculare apice iu stylum crassum trisnlcatum ovario breviorem attciniatuni, sta- minibus duplo lougius. Ovula in loculis plurima biserialia horizontalia anatropa. Stigmata 3 sessilia elougata erecta oblonga interne canaliculata basi connata apice rotundata pa- tentia subbiloba. Capsula trilocularis acumiuata subrostrata. Gesellschaftlich auf felsiger Hochebene bei Neubrannfels: L i n d h e i m e r. Juni. Gehört zu der Rotte I. Serrulatae , cf. Kunth's enuin. plant. IV. 270 — 71. Da die Lindheimer'schen Exemplare nur ans einzel- nen Bliitheu und Blättern bestehen , so habe ich das Uebrige aus schriftlichen und mündlichen Bemerkungen ergänzen müs- sen. Leider fehlen die Kapseln, von denen Lindheimer auf einem beiliegenden Zettel bemerkt: „zugespitzt, fast ge- schnäbelt." Es ist mir daher unmöglich gewesen, den Bau der Frucht und die Saamen zu beschreiben. 145 In Folge der unvollständigen Exemplare der Yucca ru- picola nnd der höchst mangelhaften Diagnosen der Yucceen aus der Gruppe der Serrulatae bei Kunth 1. c. (mit Aus- nahme der Yucca aloifolia L.), ist es sehr schwierig, Yucca rupicola von den anderen Arten der genannten Gruppe scharf zu unterscheiden. Yucca aloifolia L. differt (sc. Kunth 1. c.) : floribus albis, perigonii laciniis acutiusculis, staminibus perigonii laci- uiis dimidio brcvioribus, foliis rectis; Yucca Draconis L. scapo arborescente decempedali, perianthiis patentissimis. In der Röraer'schen Sammlung liegt ausserdem Yucca filamentosa L. und Blüthen einer 3ten Art, welche Lind- heimer im Mai 1846 (vermuthlich bei Neubraunfels) gesam- melt und mit der Bezeichnung: „grosse Yucca" abgefertigt hat. Alles Uebrige fehlt, nicht einmal Blätter sind vorh.-inden. Es würde mehr als gewagt sein, auf solche Bruchstücke eine Bestimmung oder gar eine neue Art zu gründen. Doch will ich hier die Blüthen , welche von denen der Yucca ru- picola sehr verschieden sind , etwas näher beschreiben. Die Perigonblälter sind weiss, an beiden Enden stark verschmä- lert, an der Spitze bärtig, kürzer als 2" und weit abstehend. Die Staubfäden sind an der Spitze zurückgebrochen, dasOva- rium ist verhältnissmässig kürzer nnd an der Spitze stärker verschmälert. Die Narben sind kürzer, rundlich -oval, deut- lich 2 -lappig nnd abstehend oder zurückgebogen. Da die Blätter fehlen, so lässt sich nicht einmal die Gruppe bestimmen, zu welcher die vorliegende Yucca gehört. Es wäre sehr zu wünschen , dass diejenigen Botaniker welche die Yucceen in ihrem Vaterlande sammeln, nicht bloss einzelne Blüthen und Blätter, sondern wo möglich die ganze Rispe oder doch wenigstens einen Theil der Rispe einlegten, 23r Bd. 2s Heft. 10 146 und zugleich eine kleine Zeichnung der ganzen Pflanze (nur mit Bleifeder) beifügten, damit auswärtige Botaniker im Stan- de sind , sich von der ganzen Pflanze ein entsprechendes Bild eu entwerfen. 4. Ornithogaluin texanum mihi. Bulbus tunicatus ovatus basi fibrillis horizontalibus obsi- tns. Folia radicalia coaetanea erecta carnosula lato-liuearia nervoso- striata glabra racemum attingentia scapo breviora. Scapus erectus simplex sesquipedalis aphjllns glaber in- ferne tcres superne angulatus sulcatus apice racemoso-multi- florus. Racemus simplex elongatus bracteatus erectus. Flo- res solitarii pedicellati erecto- patentes. Pedicelli trigoni sul- cati glabri bractea membranacea stipati perigonium vix aequan- tes bractea sua breviores. Bracteae 3-nerves glabrae e basi latiori oblonga longe subulato-attenuatae. Perigonium 6-phylluin corollinum reguläre marcescendo- persistens, foliola ima basi connata 3-nervia lato-liuearia glabra obtusa patentia aequalia. Stamina 6 perigonium di- midium subaequantia stylo breviora. Filamenta erecta re- ceptaculo iuserta coraplanata apice angustata. Antherae bilocu- lares iutrorsae oblongae dorso affixae. Ovarium sessile libe- rum ovatum triloculare stylo brevius. Ovula complura bi- scriata horizontalia anatropa. Stylus erectus trigonus siilca- tus glaber staminibus lougior perigonio brevior. Stigma tri- lobum, lobi breves ovato-oblongi obtusi erecto -patentes. Capsula Auf felsigem Boden und hoher Prairic bei Neubraunfels. April. L i n d h e i m e r. Die Blumenfarbe lässt sich an den getrockneten Exem- plaren nicht mit Sicherheit bestimmen, doch scheint dieselbe purpurn zu sein. lieber Collemaceen. Epistel an Schaerer in Bern, geschrieben im März 1841 von J. v. Fl o t o w. Mit Zusätzen und Verbesserungen, geschrieben September 1848. >3eit einer Reihe von Jahren habe ich im schriftlichen Ver- kehr mit meinen Freunden Schaerer und Laurer vor- zugsweise die Collemaceen zum Gegenstande unserer Bera- tungen gemacht. Reichhaltige Sendungen dieser Lichenologen, Mittheilimgen des Hrn. Bischof Curie, des verewigten Fr. Nc es v. Esenbeck und Anderer, der Besitz von Fries L. Sv. exs. der Floerke'schen, S ommerfelt'schen, Reichenbach- sehen und Funk'schen Cryptogamen-Sammlungen setzten mich in den Stand, die vorzüglichsten europäischen Formen dieser Gruppe einigermassen zu überschauen. Zweimal schon waren meine eigenen Vorräthe überarbeitet, mit den Freunden schrift- lich besprochen worden, als Schaerer voriges Jahr aus seinem Manuscript des Spicilegii Lichenum die Synopsis der Collemaceen mit den entsprechenden Exemplaren mir zur Be- urtheilung zusandte; Laurer unterstützte mich treulichst hierin, indem er einen Theil seiner an Floerke'schen Origi- 10* 148 nalen reichen Sammlnng mir zum Vergleichen darbot. Und kaum hatte ich einige Monate auf die mikroskopische Prü- fung des reichhaltigen Materials verwandt und ein eigenes Urtheil über die vorliegenden Arten mir gebildet, als Fries seine , den deutschen Lichenologen noch wenig bekannte treff- liche Flora Scaniae mir übersandte, eine Gabe, welche mir gerade jetzt um so willkommner war, als dort die in der Lichenogr. Enropaea fehlenden Collcmaceen mit wenigen cha- racteristischen Zügen meisterhaft geschildert worden sind. Zu meiner grossen Freude fand ich bei Fries ungefähr diesel- ben Ansichten über die Gattungen der Collcmaceen wieder, wie die mikroskopische Analyse sie mir nothwendig erschei- nen liess. Der innere Bau der Collcmaceen ist so abweichend von dem der übrigen Liclienen , dass man nicht dabei stehen bleiben darf, sie nur zu einer Gattung zu erheben, vielmehr genöthigt wird, ibnen den Raug einer Tribus einzuräumen, die den Ucbergang der Flechten zu den Wasseralgen vermit- telt. Während die Früchte in ihrer Struclur den anderen Flechleufiüchten ziemlich gleich kommen, bei den höher aus- gebildeten Arten aber noch ein hvpothecium inferum cellulo- sum hinzutritt, welches den übrigen Liclienen mangelt, zeich- net sich ihr Thallus durch seine gallertartige oder fleischige Consistenz , seine hautartige, bald texturlose, bald zellige Rindenschicht aus, und dessen Markschicht dadurch, dass ausser den gewöhnlichen Gonidien, die indess nur spärlich hier und da erscheinen, noch kleinere, schnurförmig an ein- ander gereihte, grüne Gonidien (Zellenschnüre, Gonidienschnü- re), mit Fadenzellen untermischt, in die Masse eingewebt sind. Bei dieser durchgreifenden Verschiedenheit des Thal- lus, die nur auf den niedersten Stufen einige Abänderungen erleidet, verdienen die Collcmaceen in höherem Maasse als 149 irgend eine Fleehteugruppe den Rang einer Tribus, und so- mit ergiebt sieh von selbst die Notwendigkeit, sie in meh- rere Gattungen zu theilen. Dies habe ich nun im Nachstehenden versucht, welchem folgt: 1) eine Ueljersicht von dem Wesentlichsten alles dessen, was mir vorgelegen hat; 2) Bemerkungen aber die mir be- kannt gewordenen Arten in Sthaerer's Synopsis Collema- tum helveticorum. Wenn auch über die Species hier und da noch einige Untersuchungen und fortzusetzende Beobachtungen in der freien Natur nachzuholen bleiben, so glaube ich doch über die scblesischen Arten mehrentheils ins Reine gekommen zu sein. Collemaceae. I. Colleineae. A. Thallus homoeoMcricns si/nilaris. I. Iiicliina Ag. Thallus caulescens; apothecia: scutella clausa terminalia libera. II. Mostoc Vauch. Thallus foliaceus pulposus; apothecia (pseudoperithecia?) claussa immersa, miclcum includentia. HI. Atichia Fw. Thallus foliaceus pulposus; apothecia im- mersa subdisciformia (thecis appositis) excipulo nullo. atichia Blosigii Fw. (Co/lema giomerulosum Ach.) IV. Collema Holfm. emend. Thallus foliaceus utrinque nu- dus (1. sparsira fibrillosus); apothecia: scutella perfecta hvpothecio duplici, infero celluloso (in Enchyliis quaudo- que simplici grumosc). B. Thallus homoeomericus utrinque celluloso -corticalus. V. Obryziuu Wallr. Naturgesch. Thallus foliaceus membra- naceus. Apothecia (pseudoperithecia?) clausa immersa nu- cleum includentia. 150 VI. Mallotium Fw. Thallus foliaceus subtus tomentosus. Apothecia : scutella perfecta , hypothecio duplici. VII. Iieptogium Fr. Thallus foliaceus ut plurirauni mem- branaceus. Apothecia: scutella imperfecta biatorina mem- brana corticalis excipuli cum hypothecio celluloso infero coufusa. EI. Bysseae. VIII. Thermutis Fr. Thallus filameutosus coufervoideus, fila memhrauacea dupliciter tiibulosa, gonidiis verticaliter seriatis, tubulo interno (teuuissimo hyaliuo) iuclusis. Apo- thecia patelliformia. IX. EpheTbe Fr. Thallus filameutosus coufervoideus , fila gelatiuosa simplicia, gonidiis horizontaliter (anuulatim) dispositis. Apothecia scutelliformia (Fries!)*). X. Racodium P. J . . . . \ Diese drei Gattungen smd mir, nicht XI. Chroolepus Ag. ( , . r . , . , \ hinreichend bekannt. XII. Byssus L, ' I. Iiichina Ag. II. IVostoc Vauch. Uebergehe ich hier, als mir noch zu fremd. III. Atichta Fw. 1. Atiehia Mosigii Fw, Collema glomerulosum Ach. Syn. 318. Lieh. Univ. 641. (Habitat ad apices in truncis Pini Piceae „Mosig." Ach. 1. c.) Auf Windbruch im Hoch- gebirge an Tannenwipfeln d. d. Mosig. 1820. — Untersihei- *) Thermutis habe ich später eingezogen. Siehe über Erhebe Bot. Zeitung 1850. St. 5. Sp. 73 ff, Thermutis, wie sie hier genommen, ist eine junge Ephebe: an Euphebe pubescens ß. prolifera ist der Stamm = Ephebe, sind die Aeste = Thermutis \ Fw. 1848. 151 det sich von allen Arten der Gattung Cottema sogleich durch die farbenlose Pulpa, in welche ivasserheHe , an ihrem Eude mit einem bi avnen Brutzellchen gekrönte Vadenzellen ein- gewebt sind, durch den bräunlich schwarzen, aller grünen Farbe ermangelnden, in den Falten der Glomeruli aber weis- sen Thallus, durch die eigenthümlichen rillenförmigen Spros- sen auf der Oberfläche der ThalJusabschnitte_, die wegen der dort gehäuften braunen (inneren) Gonidien dunkler gefärbt sind u. s. w. Die Sprossen nehmen, wenn sie verkümmern, zuweilen eine ringförmige oder abgeplattet scheibenförmige Gestalt au, und stellen dann die Körperchen dar, welche Acharius für Apothecieu gehalten hat. — Die flecken- oder scheibenförmig im Innern des Thallus frei nistende, von kei- nem Excipulum umschlossene Keiraplatte erinnert, was diese Art und Weise zu fruetificireu anlangt, an die Laminarien unter den Algen (Fr. Flor. Scan. p. 301.)*), doch ist der vegetative Character dieser Pflanze übereinstimmender mit dem der Collemaceen , weshalb ich kein Bedenken getragen, sie bei diesen zu lassen , zugleich aber die Notwendigkeit erkennend , sie in eine eigene Gattung zu bringen. IV. Colleina Hoffm. A. Placynthium Ach. Syn. 1. C. asperellum (Ach.)**) Wahleub.! in Laur. Herb, a mare glaciali; Wahlenb. Läpp. n. 381. Flor. Svec. p.834. n. 1608. Ach. Sjn. 308. Lieh. Univ. 629 ; ich habe sonst nichts dem Aehnliches gesehen ; die Wahlenb erg'sche Beschrei- bung ist sehr treffend! *) Der Vergleich ist nur ideel ! **) Fällt weg: ist nach Fr. S. V. Sc. p. 114. n. 3. eine Lecidea. Das Laur er'sche Exemplärchen habe ich nur durch die Loupe angesehen, um es nicht zu zerstören. Fw. 1848. 152 2. C. coccodes *) Fw. ad int. Thallo crustaceo sub- orbiculari nigro e granulis tenuissimis conflato, ambitu sinuato sublobato creiiulatoque dein eiFuso difFracto-areolata; apothe- ciis centralibus confertissimis globoso-truncatis, disco puncti- formi - impresso dein anguste urceolato subinde piano margine obtuso integerrimo evanescenteque. An oftmals bespülten Steinen im Boberbette. 2. Nov. 1837. Eine dem C, haemu- leum Smf. läpp. 117.**) homologe Form, die ich nicht ab- zuleiten weiss, wenn ich auch zugeben will, dass sie keine primäre Species sein kann. 3. C. areolatuin Fw. ad int. Fw. D. L. n. 134. Auf Feldspath und Granit zwischen Gross -Ausker uud Thiergar- ten bei Wohlan. C. nigrum verum Ach. ?, Patellaria vilis Wallr. Comp. 431, diagnostisch von der vorigen wenig unter- schieden, doch sicherlich andern Ursprungs, 4. C# füligiiieuin Smf.***) noch uicht untersucht. B. Encht/lium Ach. a) Thallo lobulato* 5. C glaucescens HoiFm. Floerk ! j*) in Laur. Herb. a. prasinnm Ach. FL ! L. Sv. XL 302. ^"f) (sub C. limosum Ach ). Reichenb. et Schub, exs. IV. 93. (sub C. te- naar). Fw. D. L. n. 135. Auf thonigem, feuchtem Wald- *) Ist eine forma crustacea von Collema muUipartitum Sm. (C. turgidum Ach.~) **} Diese ist zufolge Fr. S. V. Sc. p. 105. No. 44. ein Placodium. ***) = Biatora lignyota CWahlenb.) Fr. S. V. Sc. p. 113. n. 43. f) C. glaucescens HofTui. behalte ich einstweilen als Species bei, zugleich einräumend, dass niedere Formen von C. tenax Acb. und C. pulposum Beruh, ihr verähnlicht sein können. Fw. 1844. -Jf) Führt Fr. S.V. S. als C. crispum Liim. var. limosum Ach. auf. 153 boden. Skarsine bei Breslau ; Laur. Herb. Greifswald; Fr. N. v. E. Herb. Coli. fl. Rhenaii. n. 1-5. ß. limosum Ach. Scliaer. in der Schweiz; Laur. Goep- pert Herb. Hildeub. n. 58. Servola in lstiien. y. lob a tum Hoffm. Flck. ! Laur. Herb. 6. C. tenax Ach «. ; Fr. S. V. Sc. p. 122. No. 6. Schaor. in der Schweiz; Curie: Neuchatel; Höchst. Würterub. ; Fw. D. L. li. 136. Auf Kalkgrund iu der Nähe der Baurawurzelu und an bemoosten Kalkfelsen des Steinberges bei Cudowa in der Grafschaft Glatz. ß. urceolatum Fw. C. tenax Smf. ! crypt. 72 ! Laur. in Salisb. 7. C. crispum L. *). a. ^rlcharii Fw. (1. genuihum Ach. Syn.) Mosig. Herb. ß. pulposum Ach. C. pulposum u. Ach. Univ. FJk. ! in Laur. Herb. Schaer. in der Schweiz = Fw. D. L. n. 137. A.B., iu Hohlwegen und Rainen bei Landslierg a. W., Riesen- grund am Kieslierge auf Kalkboden. y. cristatum Hoffm.**) Flk. !! (Ach. Univ.) Greifswald, Neubrandenburg. Laur. Herb. d. aphaneum Ach. C. pulposum var. Fr. L. Sv. XI. 303. 8. C. fonuosimi Ach., mir unbekannt. Vgl. sp. No. 14. 9. €. Botrytis Hoffm. ***J| K} Auf Schaerer's Autorität nannte ich diese Art später C. pul- posum (Beruh.) Ach. Cfr. Linnaea 1843. p. 255. Fr. S. V. Sc. p. 122. n. 9 nennt sie C. crispum L. mit dem Citat Fr.L.S. 303. **) Ist nach Fries nicht C. cristatum Linn. -;:**) Mein C. Botrytis (welches füglich das Hoffmaiin'sihc und Li- ehen pohj anihes Beruh, sein kann) habe ich 1841 auf der Lands- 154 a. plicatum Fw. D. L. 138.A. Kienast auftrocknen, sonnigen Granitblöcken um den Echofelsen. ß. myriococcum Ach. Wahlen». Sv. Fw. D. L. 138. B. Kienast. Lieh, potyanthes Beruh. y. turgesecns Fw. D. L. Sitzelberg bei Kauffung. Fw. D. L. 138 C. C. chalazanum Ach.*? wahrscheinlich. 10. C. auriculatnm *j Hoffm. Flk. ! in Law. Herb. Fich- telgebirge, Harz, Stubbenkaminer auf Rügen. a. crenulatum Seh. Jura; in silvis Creux du vent, Helvetiae. «1. mundum Seh. Kitzelbcrg. a2. fuligineum Seh. (excl. syn. Lieh. rivularisAvh.) Fw. D. L. 139 A. Kalkfelsen, Kitzelberg. a3. granulosum Fw. D. L. 139 B. Kieuast, an altem Gemäuer der Burg. ß. lobulatum Fw. inciso-lobatum cartilagiueo-gelafi- nosum submembrauaceum mundum prasinum, lobis sinuato- lobulatis crenatis repandisque submargiuatis leviter undiilatis; apotheeiis depresso -sessilibus, disco rufo margine duplici pro- prio thallodcquc. Auf feuchten Steinen bei Heidelberg. Fr. N. v. E. Herb. n. 16. Diese ausgezeichnete Form wollte ich anfangs für C. rivnlare Ach. halten, doch fehlt ihr die zel- lige Rindenschicht, und sie Lässt sich nirgends besser als an C. auriculatum Hoffm. anreihen. y. cristatum Seh. in der Schweiz. 6. thamnodes Fw. crassiusculum inflatum prasinum, laciniis e basi latiore subeuneata palmato - incisis, lacinulis kröne bei Görlitz als Varietät von C- pulposum Beruh. Schaer. C. crispum Fr. erkennen gelernt. *) Nach Fr. S. V. Sc. p. 122. Xo. 8. zu urtheilen, muss dies C. cristatum Linn. Fr. sein. 155 teretibus liodnlosis ramosisque fastigiatis tenuissime longitudi- ualiter plieatis apiribus parura iucrassatis saturatioribus; ste- rile. Fr. N. v. E. Herb. Rhen. n. 24. Der Thallus ist eine Verkürzung des C. auriculatum y. cristattim, wie C. syna- Hssu?n Höchst, von C. wultifidum , oder C. tenuissimum Dicks. von C. lacerum es sind; sein blattartiger Theil be- steht nur in geringen, an der Basis erbleichenden, absterben- den Resten, deren Ober- und Unterseite, der Continuität ent- behrend, leicht in zwei Laraellen sich von einander trennen lassen; dagegen haben sich die Zähne dieses Thallus, üppig fortwachsend, zn bandförmig verzweigten Stielchen ausge- bildet. e. pinnatifidum Seh. in der Schweiz. Ciirie Herb. n. 30. Schweiz; Sendtner bei Bernek im Fichtelgebirge. , £. tenuatum Fw. Schaer. in der Schweiz; humeeta- tum cartilagiueo-caruosnm varie inciso-lobatum lobulatiiraqne plicato-iindulatnm prasimuu siccicate rigidum fragile passim tennatum subdiaphannm; apotheeiis sessilibus urecolatis mar- gine tumido inllexo aento, disco rufo. Der Thallus ist im trocknen Zustande dünner, spröde, stellenweis glasartig durch- sichtig. £1. nostochinum Fw. crassins sterile, siccicate quan- doqne tennatum snbdiaphanum prasinnra. Curie Herb. n. 60. Neuchatel an Steinen in Wcäldern; Ciirie n. 75. Auf Apfel- banrastäramen, Montmiral, mit iiuvollkommnen Scutelleu. t\. thysaneum Schaer. Stockhorn in der Schweiz. 11. C. Trachselii Schaer. mir unbekannt. 156 b) Thallo laciniato. 12. C. granulatuin Sw. *) C. pulposum > fuligineutn Schaer. ad muros inter Viviscum et Villeneuve Helvetiae. u. radiosum Fw. orbiculatum, radioso-laciuialum fru- stulosunique, lobis (frustulis) ceutralibus bullato -granulosis siccitate corrugatis, periphericis convexis plicatis crenatis oli- vaceo-nigris; apotheciis lateralibus terminalibusque sessilibus margiue integro vel granoso-crenulato. a 1. fuligineum Fw. 140. A. Friedrichsberg bei Gru- iiau. Schaer, ad innros inter Viviscum et Villeneuve Helvetiae. «2. rncusum Fw. D. L. 140. B. Friedrichsberg bei Grnnau. «3. fertile Fw. D. L. 140 C. Kieferberg bei Grünau. ß. congestum Fw. lobis plicatis margiue verrucoso- granulosis massam compactam verrucoso-rimosam meutienti- bxiSj periphericis adpressis; sterile. — Fr. N. v. E. Herb. Rhen. n. 17. 18. 19. Mauerkalk. C. compactum Ach. Syn. ? Der Diagnose sehr entsprechend. ■y. peltalum Fw. lobis adscendentibus, apotheciis late- ralibus terminalibusque subpeltatis, disco obscure rufo. C. tne- laenum Höchst, ad muros apricos vinearum Esslingae. Mar- tio 1835. 13. C. turgidum Ach. **)'. Schaer. ad saxa calcarea in valle Bedretto Helvetiae. 0 Fw. D. L. 140 A.C. halte ich jetzt für C. pulposwn (Beruh. } Ach. Schaer. Dagegen mögen var. ß. y. doch vielleicht zu C. crispum Schaer , d. i. C. cheileum Ach. gehören. -*) Der Name C. tunjidum Acli. ist übel gewählt und giebt zu Irrthüiiicrn Anlass. Die Substanz des Thallus ist nicht fleischig, sondern lederartig, bis gelatinös Knorpelig, schwillt heim An- leuchten nicht erheblich an. Besser heisst die Spceies C.multi- 15T ß. minus: miiuitnm crassnm railiosum brunueo - nigrnm fiiliginosum , laciniis augnstis, margine recurvis, apice snb- adscendentibns varie ramosis, ramulis ultiinis brevissimis bul- lato-verruciformibus; apolheciis primum iunatis dein snbstipi- tatis margine tumido integriiiseulo postca attenuato, disco ob- scure brunneo. F. N. v. E. Herb. Coli. Rben. n. 20. Es scheint dies die kleinere Form des C. turgidum Ach. zu sein, die Schaerer als C. multipartitum Sni. bezeichnet. 14. C. concinnum F\v. *) ad int. gclatinoso -cartilagi- neum rigidnm prasino-olivaceum 1. fusccscens dein glaucescens (incnsuin) hnmectatnm crassissiiuuin laeve, laciniis plicatis va- rie inciso-lobatis reeurvo-marginalis siibtns liberis plicato- costalis 1. albo-fibrillosis, fibrillis sparsim aggregatis; lobis confertis rotnndatis adsccndentibns passim cucnllatis, apothe- ciis marginalibiis , excipulo stipite crasso brevi interdum cavo, margine incnrvo integro, disco rufo , hypothecio simplici gru- moso. Fw. D. L. 140. D. E. ; D. Ehrenbreitstein, an Schiefer- partitum Sm. — ein Name, der auch wolil die Priorität haben mag. Fw, 1844. *) Diese Mpecies fällt wahrscheinlich mit C. intestiniforme Schaer. und mit C. formosum (Ach.?) zusammen. Letzteres habe ich durch den gewählten Namen andeuten wollen. Jugendliche For- men der var. deplanata, welche vorzugsweise mit C. intestini- forme identisch sein mag, sind den bereits kräftigen Individuen von C. pulposum Beruh, ähnlich. Der Charakter der Species liegt weniger in den anfangs eingesenkten Apothecien — denn bei C. concinnum «. kommen sie sogar gestielt vor, als in der marginalen Stellung derselben , in dem tiefer eingeschnittenen, freier sich erhebenden Thallus und seiner platten Oberfläche; finden auf dieser Aussonderungen statt, so sind sie reifartig (fa- cies incusa Wallr.) — russige oder körnig rauhe Individuen ha- be ich nicht gesehen. Fw. 1844. 158 felsen und Mauern; E. an Marmorfelsen bei Wetzlar Fw, 1815 und 1818. C. pulposum et C. papillosum in Fr. N. v. E. Herb. Coli. Rhen. n. 21. 22. 23. C. hydrocharum Wahlenb.? Suec. p. 863. sebr Avahrscheinlich ! Beiderseitige Lamellen der Riiidenmembran lösen sich leicht — ihre beim Trocknen entstehenden Runzeln und Falten correspondiren nicht mit ein- ander. ß. deplanatvm Fw. inciso-lobatiun lobis rotundatis horizontalibus. (C formosum Ach. ?) Curie Herb. n. 34. als C. crispuml AnWeinbergsmaueni in der Schweiz; Hilden- brandt n. 53. 55. 56. von Bergami, vom Corner See und ans Spalato in Dalmatien. Diese Formen habe ich früher für C. formosum Ach. gehalten: jetzt sehe ich, dass sie sich an C. concinnum anreihen lassen, dessen Form «. hochge- polstert und kraus (besonders bei Fr. N. v. E. Herb. n. 23.), ungemein gut zu der Diagnose von C. hydrocharumVfsMenh. passt. — Alle unterscheiden sich von C. crispum ß. pulpo- sum durch den tiefer getheilten Thallus, den freieren Wuchs der Lacinien und die mehrentheils rand- oder seitenständigen, kurzgestielten Apothecien, mit besonders bei u. eingebogenem, allezeit ganzem Rande, und im trocknen Zustande durch die feinen, sehnenartigen Längsrunzelu, welche die var. o. dem C. plicatile in Fr. L. Sv. 96. äusserst ähnlich machen. 15. C. iiitestimforine Schaer. kenne ich nicht. Vergl. No. 14. c) Thallo digitato l. palmato, 16. elveloides u. orbiculare Schauer*). ß. incisum Ach. Schaer. in comitati Neocomensi Hel- vetiae; Fw. D. L. 141. Kienast. *} Ist also zufolge Fr. S. V. Sc. p. 121. no. 2. C. hydrocharum Wahlenb. 159 17. C. imlnmtuiii Ach. mir unbekannt. C. Lathagrium Ach. a) f Thallo lobulato , microphyllo. 18. C. cneileum Ach. Flk.! D. L. 59. Fr. L. Sv. XI. 304. „C. crispum Ach." Schaer.*) Esslingen an Mauern. Höchst- (Verschiedene Arten bei einander.) ß. micropaeum Ach. Fw. D.L. 142, in sandigen Hohl- wegen bei Landsberg a. d.W. y. byssaceum Ach. Fw. D.L. 134. A. B. C. bj/ssinum Hoffm. Flk.! D.L. 100. Hirschberg auf Mauern, in sandi- gen Hohlwegen bei Landsberg a. d. W. 19. C. murale Schaer. **). C. pruino&um Flk. in Laur. Herb. Salzburg. a. nudum Schaer. ad moros orphanotrophaei bernensis in horto sole carente , Helvetiae. b. granulosum Schaer. inter Vmscum et Chatel de St. Denis Helvetiae. Das C. pruinosum Flk. ist eine forma incusa dieser Species. *} C. crispum Ach. Schaer. Zwar bin ich noch nicht überzeugt, will es aber vor der Hand zugeben. Fw. Apr. 1844. — Dieser Zweifel bezieht sich auf die Identität des C. crispum Schaer. mit C. cheileum Ach. — Sonst bin ich noch der Meinung, dass Linne C. crispum Schaer. und C. pulposum Schaer. nicht un- terschieden habe (Linnaea 1843. p. 255 sq.), der Name C. crispum Linu. also beliebig der einen, wie der andern Art gebühre. Zu den vollständigsten Formen des Schaer er'schen C. crispum rechne ich vorzüglich das , was oben als C. yranulatum CSw.) ß. (Xo. 12. /SO aufgeführt wurde. Fw. 1848. **) = c. crispum Schaer. 160 a) "f"f Thallo lobulato, macrophj/llo. 20. C. Vespertilio Hoffin. (Lghtf.)*). «. rosaceum Seh.; ad Populos Ebcroduni Helvetiae Fr.! L. Sv. 69. ß. fasciculare Schaer.; ad Quercus in insula lacus Bicimeiisis Helvetiae. Fr. L. Sv. 50. ß. 1. explanatum Fw. Eichenrinde. Fr. N. v. E. Herb. Rhen. n. 13, eine pulpöse, faltenlose Form mit angedrückten Früchten; trocken hautartig eingeschrumpft, straff ausge- spannt. y. microphyllum Schaer. ö. conglomeratum Seh. , Vallcsia inferior Helvetiae. 21. C. flaeeidum Ach. u. metjus Schaer. ex valle Piistern, Beizberg, ad saxa au bois de Gore in Vallesia Helvetiae Fr.! L. Sv. 135. Funk crypt. 376. Fw. D.L. 144. A. Fürstensteiner Grund, Kienast, Sattler u. s. w. nicht selten. «1. ht/drelum, magis undulatum plerumque mundum; in aliis amoene prasinum. Fw. D. L. 144. B. Sattler bei Hirschberg, an Steinen im Boberbette. a2. crispatum, oris lobulato -crenatis undulato-crispis. Fw. D.L. 144. C. Sattler bei Hischberg, im Boberbette. ß. abbrciiatumWuhlenb. parvum crassiusculum undique grauulosum, lobis confertis adscendentibus 1. sparsis oblique rotundatis obovatisque auriculatis 1. undulato-complieatis in- tegerrimisque apice passim explanato-reclinalis; sterile; Fw. D.L. 145, an beschatteten, westlichen Granitfelsen des Mol- kenberges bei Eichberg. Auch auf dem Kienast; deutlich in *) C. Vespertilio Lghtf. ist bezeichnender, als das überdies noch zweifelhafte, theils dieser Specics, theils C. flaeeidtun Ach. an- gehörige C. nigrescens Luid. Schaer. Spie. 524. 161 var. «. übergehend. Die Thallusabschnitte zeigen oft eine Aebnlichkeit mit dem Bau der Bliimenscheidc von Calla: wäh- rend die Ränder unterhalb mehr oder minder zusammenafeneia-t sind, öffnen sie sich nach und nach gegen die etwas ausge- breitete uud zurückgeneigte Spitze , was man freilich nicht für eine constante Bildung nehmen darf, die nur seltner von den Flechten erreicht wird. ß. 1. pyrenodesF\r. pseudoperitheciis minutissimis fusco- atris vertice poro pertusis. Kienast, Granit. y. microphyllum Ach. fide Schaer. ad Populuin nigram in Emmenmattschachen Helvetiae. Fw. D. L. 146. Schafstädt in Thüringen, an Pappeln. ö. conglomeratum Hoffm. Fw. D. L. 147. Reicheub. et Schub. II. 45. Grünau, an Weiden. Thüringen, an Pap- peln; Schaer. in der Schweiz, an Eichen. b. Thallo laciniato. 22. C undulatum Laur. (C. Laureri Fw.) membrana- ceum laxum inciso -lobatum centrifugum olivaceo -nigrnm snb- t iis passim albo-fibrillosum, laciniis undulatis lobulatis mar- gine erectiusculis (lobulis auriculatis); apotheciis sparsis (dor- salibus lateralibusque) subsessilibus, excipulo crassiusculo sub- tus margineqne granuloso-ruguloso semi-libero sed adpresso, stipite brevissimo (in var. a.) 1. proceriori crassissimo (in var. /?.), disco fnsco, margine proprio annulum capi Harem obscurio- rem mentienle. — Hypothecium duplex, inferum cellulosum discum marginans, snperum grumosum. Paraphysae tubu- loso - filiformes flexuosae agglutinatae , apicibns incrassatis fuscis. Asci oblong! snbclavati ; sporae octouae cylindraceo - oblongae utrinque obtusae, massa sporigera 4-partita, fru- stula globoso- 1. oblongo-angulosa. C. undulatum Laur.! 1) An Felsen in den Kärnthner Alpen, in oft ya handbreiten 23r Bd. 2» Heft. 11 162 Exemplaren, Laurer. 2) Salzburger Alpen, Lanrer! Schaer. Jura, Stockhorn in der Schweiz. Fw. D. L, 148. Riesen- grund. ß. crassipes Fw. *) tliallo crassiore, excipulo granu- lato-crenulato stipitato, disco fnsco capillari-marginulato. Schaer., in der Schweiz. Die Apothecien brechen häufig am Rande, aber auch auf der Oberfläche des Thallus hervor, sie stehen gedrängt auf dicken, unförmlichen Stielen; ihre Scheibe ballt sieb im Alter zu einem conrexen Knäuel zusammen, und zieht sich vom Rande des Excipuluras, das zuweilen mit Kör- nern besetzt ist, etwas zurück. 23. C. multifiduin (Scop.) Schaer.**). at. dilatatum, conchilobum Fw. cartilagineo -gela- tinosum laciniato - lobatum lobulatumque e prasino nigricans, lobis condensatis conchifoimibus auriculatimque complicatis nu- diusculis 1. granulosis; apotheeiis sparsis dorsalibus, stipite brevissimo obverse saccato suffultis, margiue turaido deinde reflexo. Fw. D. L. 149. A. Kitzelberg an Kalkfelsen. «2. dilatatum , laxum Fw. submembrauaceum nu- diusculnlum 1. undique granulosum, lobis magis explanatis; sterile. Fw. D. L. 149B. Kitzelberg an Kalkfelsen. C. fur- tum Flk. ***) D. L. 140. Dabin auch C. furvum Laur. *) Var. ß. lasse ich vorerst fallen; sie bedarf noch einer Super- revision, und vor allem an besseren Exemplaren als das, wel- ches mir vorgelegen hat. Fw. 1848. **) C. marginale Huds. Fr. S. V. Sc. p. 122. n. 5. C. jacobaeae- folium DC. (Dillen!) Fw. in litt. 1844", um der Namenverwech- selung mit C. multipartitum Sm. willen. ***) Wenn C. furvum Acliar. Flk. Varietät und nicht Art ist, so gehört sie sicherlich hierher und nicht zu C. ßaeeidum Ach., wohin Schaerer sie bringt. 163 Herb. Bindloch, im Fichtelgebirge au Kalkfelsen : thallo mein- branaceo laciniato-lobato, bullato-subrugoso, lobis lobulisque varie uudulato - coinplicatis , periphericis rotimdato - difFormibus irregnlariter repando-crenatis incisisque; utrinque 'granulato, subtus passim brevissime albo-fibrilloso, humectato fusco- olivaceo flaccido , sicco sordide fusco ; apotbeciis sparsim con- fertis sessilibus vel brevissime tereti - stipitatis margiue cras- siusculo granulato deiu nudo, attenuato. Hypotheciuin iufe- rum cellulosum lamiuam hyalinam subaequante, superum fuscum. (Fw. in sched.) Eudlich auch C. tunaeforme Laur. Herb., auf Kalkstein bei Baireutli und bei Heiligeublut in Kärntben (beide mit Früchten), die im »äussern Auseheu sehr an C. Jlaccidum herangehen , aber constant durch die Spo- ren sich unterscheiden, welche hier, wie bei C. multt/idum, die deu meisten Collcmucecn eigene Sporenform besitzen, in- dem die Sporenmasse in 4 Stücke (Fächer?) sich theilt, und die Spore dem Umrisse des Läiigsdurchschnitts nach kahnför- mig, an beiden Endeu stumpf ist, wogegen die Sporen des C. Jlaccidum an den Enden öfters stark verdünnt und in die Länge gezogen, die Sporenmasse aber gemeinhin in 6 Stücke getheilt ist. «3. dilatatum , rigidum Fw. crassiusculnm rigidum, undique granulosum, lobis explanatis margine erectinsculis. Fw. D.L. 149 C. Kleiu-Auzer Mühle, Kalkfelsen m C. granu- losum Hoffm. Fw. in Bot. Ztg. 1836. I. Beibl. p. 27, wohin auch das C. granulosum v. crustaceum Fw. a. a. 0. ge- hört, welches die ersten, noch unentwickelten Anflüge dieser Flechte sind. Ob nun meine rar. a. etwa als C. tunaefor- me Ach. (denn dieses wird ungefähr dasselbe sein) von C. tnullf/idum spccilisch getrennt werden dürfe, will ich vor- läufig noch unentschieden lassen , bis weitere Beobachtungen mich eines Näheren darüber belehrt haben. — Da Schaerer's 11* 164 C. mullijidum u. nndulalutn (Seh., Schweiz) apothecia mar- ginalia hat, im Habitus auch mehr mit den Formen des «äch- ten C. melaenum Ach. harmonirt, so kann sie nicht zu den oben bezeichneten Formen gestellt werden , durfte vielmehr eine eigene Varietät bilden, sofern sie nämlich bei einer wei- teren Verbreitung an verschiedenen Standorten sich coustant erwiese. ß. erfstatum Schaer. (non Hoffm.) , Schaer. , Jura in der Schweiz; Fw. D,L. 149. D. Nebra in Thüringen, Sand- steinfelsen. /91. gl ebi forme Fw. aggregatum nigricans, lobis cen- tralibus glebiformi-bullatis granulosisque, periphericis abbre- viatis lobatis inciso -crenatis adscendentibus. Fw. D.L.149.E. Nebra in Thüringen, Sandsteinfelsen, diesem sich annähernd Schaer er 's Exemplar: „ad muros inter Viviscum et Sen- salis, Helvetiae " Ist oft, besonders wenn die peripherischen Lacinien fehlen, dem C. crispum so veräbnlicht, dass es kaum durch andere Merkmale, als die schwärzliche Farbe von diesem unterschieden werden kann ; dergleichen sammel- ten Reichen b ach bei Dresden, Laurer im Fichtelgcbirge. y. thamnodes Fw. D. L. 149. F. Nebra in Thüringen; minulum aggregatum erectum, fastigiato - ramosum olivaceo- nigrum, ramis teretiusculis obtusis (pseudoperitheeiis laterali- bas atris nitidis pertusis Curie Herb. n. 51.). Wahrschein- lich ist dies Thrombium bacillare Wallr. Comp. 296. und auch Colicma radiatum Smf. Läpp. 12 1 , doch sah ich von beiden keine Originale. Ich erhielt sie durch Curie von Kalkfelsen am Fussc des Jura bei Neuchatel, von Laurer aus den Kärnthner Alpen. An diese reiht sich „C synalts- sum Ach. ? " Höchst e 1 1 en „C melaenum Ach. varietas mihi! ad rupes calcareas et ad saxa ap rieft in subalpinis 165 Würtembergiae rarius." Höchst, an , und zeigt schon evidente Uebergänge in C. multißdum^ die ich aber auch an meiner thüringischen Pflanze aufs augenscheinlichste wahrgenommen habe. $. staurodes Fw. in pulvinulos contextum murinum dein aierrimum, lobis tenerrirais teretibus nodulosis fastigiato- ramosis, ceutralibns erectis, periphericis radioso-decumbentibus palmatifidis bjssiuis. An den Kapuzinerfelscn bei St. Michiel an der Maas auf Flötzkalk. Die Polster sind bei meinem einzigen Exemplar 4 — 6 Linien breit, 1 — 2 Linien hoch. Die Slielchen haben im Innern grosse Goiiidieuschnürc und selbst Fadeuzellen ; das benachbart wachsende , mit ähnlichen zarten Sprossen versehene C. multißdum u 2. lajcum Fw. rechtfertigt die Ableitung von dieser Species. C tereliuscu- lum Flk. ! ist eine homologe, nach Wallr. Comp. 551. voii C cheileum abstammende Form. e. complanalum Schaer. ! et. nudum Sütiäfer. in monte calcar. Scheibe, in coinitatu Neocomensi; Stockhorn; prope Gadmen ad saxa Helvetiae. Reichenb. et Schub. Lieh, ex- sicc. 24. Funk cryptogam. fasc. 29. n. 603. Kärnthner Alpen, Lanrer! — Fw. D. L. 150. A. Kalkfelseu bei Brunn leg. Hochstetter; 150. B. Kitzelberg; t. 3. gyrösum (Äch.) Fw. D. L. 150. C. Marmorfelsen bei Wetzlar. £. polycarpum Schaer. Grimsel und Stockhorn iu der Schweiz. Fw. D. L. 151. Kitzelbcrg, Kalkfelsenj auch auf dem Eichberge bei Petersgrund (Leipe bei Jauer). C. fasci- culare Smf.! crjpt. n. 164. — In den süddeutschen Alpen: Funk, Laurer! Desgleichen Curie Herb. 33. Schweiz. 77. marginale Ach. Fr. L. Sv. 134. Schaer. ex alpi- ua valle Buembach; ad terram circa Thurnen, Helvetiae. rjl. plicatum Fw. C. plicatile Schaer. in saxis ad 166 lacum Larium; steht Tielleicht noch besser bei var. e. com- plicatum Schaer. i. jacobaeaefolium Schaer. 1. nudum Schaer. Hasli- grund in der Schweiz. 2. granulosum Schaer. in monte Sa- leve Helvetiae. V. ©l>ryzum Wallr. 1. o. corniculatuin Wallr. Naturgesch. T. 253. Fw.D.L. 152; in sandigen Kieferwäldern bei Landsberg a. d. W. C. corniculatum HofFni. ; C. palmatum var. comiculatum File. ! D.L. 19. YI. MallotiwiM Fw. 1. M. myochrouin a. saturninum Schaer.*). a 1. nudum Schaer. ; ad arbores circa Bellinzonam, Helvetiae. «2. granulosum Schaer. in der Schweiz. ß2. subdiaphanum , fuligineum Schaer. y\. imbricatum , fuligineum Schaer. Grimsel und Hasligrund in der Schweiz ^=. Fw, D.L, 153, Agnetendorfer Schneegrube. C. saturninum Ach. Fr. L. Sv. 299. Funk, cryptog. f, 27. n. 562, C tomentosum Hoffin. y 2. stauromaticum Fw. Fr. N. v. E. Coli. Rhen. n. 48. 49. Eiffel, Niederrhein. = C. Laureri Fw. 189 der Schweiz, wie auch hei seinem C. plicatile; — die an C. undulatum fehlen, welches dagegen in der Textur des Laubes mehr dem C. Jlaccidum nahe kommt, und ähnliche, nur zartere und flachere, blasige Auftreibungen wie bei jenem ge- wahren lässt. Die übrigen Unebenheiten auf der Oberfläche des Thallus sind bei C. undulatum eher russartig, als kör- nig zu nennen, in welche letztere Form die Sprossen des C. multijidum bald übergehen. Beide Arten haben ähnliche Theälungen des Laubes, doch erscheinen die Lappen und Laubabschnitte v on C multijidum hin- und hergebogen mehr- fach zusammengefaltet und in einander gefaltet (zuweilen ge- kräuselt) , bei C. undulatum nur wellenförmig gebogen, seine Läppchen gerundeter, in der Regel weniger eingeschnitten oder gekerbt, meist mit sanft eingebogenen Rändern, was ihnen ein ohr- oder löflelförmiges Ansehen giebt. Die Rän- der des Thallus bei C. multijidum zeigen sich oft etwas schwielig verdickt, und wenn sie kerbzähnig eingeschnitten sind, so bekommen die Zähne und Einschnitte mehreutheils knotig geschwollene Spitzen, — bei C. undulatum nicht; seine Farbe ist bei C. multijidum gewöhnlich, was man cou- leur queue de bouteille nennt: ein gesättigtes, durch Schwarz getrübtes Dunkel -Lauchgrün; bei C. undulatum ein miss- farbiges, geschwärztes Olivengrün, in welchem durch An- feuchten kaum eine Spur von frischem Grün geweckt wird. Die Früchte stehen bei beiden Arten am Rande, indess kom- men sie bei C. multißdtim fast ausschliesslich am Rande, bei C. undulatum hingegen meist neben dem Rande, und selbst auf dem Mittelraum der Läppchen hervor. Das Exci- pulum ist bei C. multijidum gestielt, oft lang gestielt. Das Stielchen zusammengedrückt, eine blattartige, verschmälerte Verlängerung des Lohns, bei C. undulatum ist es in den meisten Fällen sitzend, und nur bei var. ß. dickgcstielt, das 190 Stielchen rund und nicht zusammengedrückt. Ausserdem ist das Excipulum von C. multißdum unten herum meistens frei und auch eben, am Rande nur selten oder undeutlich körnig gekerbt, von C. undulatutn aber flach an den Thallus ge- drückt, unterwärts körnig uneben, fast gerunzelt, am ge- schwollenen, nach Verhcältniss zum Durchmesser viel dicke- ren Rande deutlicher körnig gekerbt. Die Scheibe ist leb- hafter gefärbt, oft braunroth bei C. multißdum , und hat einen blasseren, eigenen Rand, der vom hypothecium inferum cellulosum herrührt 3 — bei C. undulatum von geringerem Durchmesser, schmutzig braun, mit dunklerem, eigenem Ran- de, der als ein ringförmig -haarförmiger Saum bei älteren Früchten den zurückgedrängten Laubrand überragt. Schnitte der Keimplatte sind bei C. multißdum blasser, durchsichti- ger , bei C. undulatum, mehr gebräunt. Am durchgreifend- sten uud beständigsten ist der Unterschied in den Sporen bei- der. Die von C. multißdum sind im Längsdurchschnitt kahn- förmig, mit bauchiger Mitte und verdünnten, stumpfen En- den; ihr Inhalt in 4 Theile zerstückt, von denen die mittleren beiden grösser sind, und auf verschiedene Weise sich aber- mals theilen; bald spalten sich die Mittelstücke der Sporen- masse nochmals, und zwar der Länge nach, oder ihre Ober- fläche erscheint mit glänzend - durchsichtigen , vereinzelten, auch wohl in Querreihen gestellten Wärzchen (Cytoblasten, Zellenkernen) besetzt; bald löst sich die gauze Sporenmasse, in Folge weiterer Entwickelung ihrer Zellenkerne, in quer- gereihte Körnchen auf, wobei aus den 2 Mittelstücken 4 voll- ständige Reihen, aus jedem der Endstücke nur eine Reihe von Körnchen in geringerer Anzahl, und statt der zweiten nur ein Endkörnchen sich bilden. Bleiben die Sporen unvoll- kommen, so ist die Sporenmasse krumig oder fein punktirt, und zeigt am Ende eine dunklere Mittellinie als Qnerscheide- 191 wand oder als Naht, die die Stelle einer künftigen Theilung bezeichnet. Die Sporen von C. undulatum aber sind beständig cy- lindrisch an beiden Enden zugerundet, ihre Sporenmasse zer- stückt sich in 4 ziemlich gleiche Theile, die kaum eine an- dere Veränderung erleiden, als dass die Masse von der Spo- renhaut sich etwas zurückzieht und dann die beiden Mittcl- stücke 4 -eckig, die beiden anderen an den Enden abgerundet, an den Berührungsstellen mit den Mittelstücken flach erschei- nen; auch gewahrt man in seltneren Fällen vereinzelte Cyto- blasten. So schwierig es nun auch sein mag, die äusseren Un- terschiede zwischen C. multifidum und C. undulatum iu kurze, scharf bezeichnende Diagnosen zu fassen, weil die Merkmale dem strengen Wortbegriffe nach unbeständig sind, — so leicht prägt man sich den Habitus beider ein. Es ist mir noch kein Individuum vorgekommen, bei welchem ich einen Augenblick zweifelhaft geblieben wäre, ob es C. multi- fidum oder C. undulatum sei. Von anderen Arten kann ich mich dessen nicht rühmen, namentlich von C. multifidum und C. auriculatum, ja von C. multifidum und selbst C. fiaccidum. Was nun den Namen von C. undulatum an- langt, so würde ich die Species Collema Laureri nennen, sofern sich ermitteln lässt, es sei dies nicht die von Acha- rius gemeinte Pflanze (sein C. melaenum y. undulatum Ach. Syn. 316), es sei letzteres vielmehr = C. multifidum u. un- dulatum Schaer. in sched. 2. Throinbium bacillare Wallr., mit geschlossenen, in eine porige Mündung sich öffnenden Pseudoperithecien, deren Nucleus Schläuche mit kahnförmigen , in der Mitte durch eine Querscheidewand getheilte Sporen, also solche Sporen ein- 192 schliesst, wie sie in unentwickelten Schläuchen des C. mtilti- jiihtm zuweilen auch vorkommen, erhielt ich Ton Curie (Herb. i). 51.) aus der Schweiz. Dieselbe Form hatte ich schon 1820 bei Nebra iu Thüringen an Sandsteinfelsen in Exemplaren gefunden, deren Mittelraum diese forma bacilla- ris oder thainnodes ausmachte, die am Umfange aber iu Läpp- chen ausgewachsen waren, welche geuau das Ansehen Ton C. mullijidum ß. cristatum besassen. Eben so deutliche Uebergänge in C. mullijidum weist Ho^hstetter's Exem- plar seines C. synalissum Ach. nach, zu welchem er bereits vor 10 Jahren die Bemerkung geschrieben hatte: C. melae- num varietas mihi!" Ein ebenso gebildetes Exemplar, wie das Cürie'sche, nur steril, sandte mir Laurer aus den Kärnthner Alpen. Dieses und die beiden Formen aus Thü- ringen und der Schweiz entsprechen vollkommen dem Tfirom- biutn bacillare Wallr. Comp. 296. (seiner Beschreibung nach), ich fasse sie als C. multijidum y. thamnodes zusammen, und zweifle kaum, dass nicht auch C, radiatum Smf. Läpp. 121. als Synonym hierher gehöre. Unentschieden bin ich noch a) über C tunaeforme Ach., C. furtum Flk., nämlich ob man diese beiden auch noch als eigene Art betrachten, oder sie als Varietät bei C. multi- fidum, wohin ich sie einstweilen gebracht, stehen lassen solle. Sie haben, wie C. undulatum, einen häutigen, braun- schwarzen Thallus und zerstreute — nicht randständige , — sitzende Früchte, mit Sporen wie von C. multijidum] der Thallus ist flacher, die Lappen sind mehr gerundet als bei C. multißdum, mit den Rändern aufsteigend; ihre den Thal- lus häufig bedeckenden Sprösslinge sind körnig. — C. glau- cescens, C. crispum , C. tenux , C. granulainm, C. con- cinnum, C. turgidum. C. multißdum haben allesammt über- einstimmende Sporen, — und wir können nur aus der Ver- 193 schiedcnheit der Sporen, wenn sie erweislich nicht Eutwicke- lungs- oder Altersverschiedenheiten sind, Gründe für die Trennung, doch nicht umgekehrt ans ihrer Übereinstimmung Gründe für die Vereinigung der Arten herleiten. Also iu der Stellung der Früchte, in der Beschaffenheit des Excipulums, mehr oder minder auch in der Substanz des Thallus weichen C. tunaeforme Ach. und C. furvum Flk. von C. multißdum ah; Uebergäuge in C. multißdum habe ich bisher auch nicht gesehen; dennoch will ich mir noch vorbehalten, weitere Nach- forschungen anzustellen , hevor ich C. tunaeforme als eigene Art gelten lasse. Ich theile die Abneigung der heutigen Liche- nologen, neue Arten aufzustellen, hege aber auch einen ebenso entschiedenen Widerwillen, über alte Arten den Stab zu bre- chen, wenn nicht die überzeugendsten Gründe es noth wendig machen. b) Ueber eine dritte Form, die auch in die Verwandt- schaft von C. multißdum und C. tunaeforme gehört; ich besitze sie noch erst allein vom Kitzelberg, und habe sie vor der Hand als C. multißdum a 1. conchilobum Fw. D. L. 149. A. aufgeführt. Der Thallus ist tief eingeschnitten und gelappt, von derber, knorpelig -gelatinöser Textur und dun- kel lauchgrün - seh wäi-zli eher Farbe; die Lappen sind gedrängt, fast dachziegelig, meist gerundet, ohr- oder muschelförmig; die Apothecien sind nicht randständig, haben ein dickes, sitzen- des Excipulum, welches von einer hügelartigen Auftreibung des Thallus getragen wird ; auf der Kehrseite des letzteren bildet diese eine glockenförmige oder sackförmige Vertiefung, aus deren oberer Wand farblose Hafter nach dem Boden drin- gen. — Die Sporen lassen sich allenfalls auf die Form derer von C. multißdum zurückführen , doch sind sie mehr ellip- tisch , als im Längsdnrchschnitt kahnförmig. Um diese Flechte für eine eigene Art erklären zu dürfen, mnss ich erst die 23r Bd. 2s Heft. 13 194 Ueberzeugung gewönnen haben, dass sie in entfernten Gegen- den in ihren Merkmalen sieb treu bleibt. Sie bildet den Hauptbestnndthcil theils dessen, was icb 1834 (in litt.) für das ächte C. auricnlalum Wallr. Link, angesehen, wozu der Besitz und die oberflächliche Anschauung mit der Loupe zweier, von Wallroth 1819 erhaltenen Exemplare aus der Flor, halensis mich verleitet gehabt, die das eine Ol Jlaccidutn? und das andere C. furvum^. überschrieben waren. Beide ge- hören indess, streng genommen, nicht zu dieser Form, son- dern zu C. multijidum «2. laxum Fw. D. L. 149. B. , und haben ohrförmige Thallusläppchen. Collematum lielveticornm tlispositio analytica. 1. Thallo tereti, fillformi 2. frondoso 3. 2. Filis erectis rigidis fuscis ... 1. Muscicola. decumbentibus mollibns atris 2. vehttinum. 3. Thallo lobato, v. palmatim diviso. 4. laciniato. 16. 4. Thallo lobato. 5. digitatim v. palmatim diviso. 14. 5. Thallo crasso. 6. membranaeeo. 11. 6. Thalli lobis miuutis. 7. majusculis. 10. 7. Thallo flavo-virente. 8. atro-viridi ...... 6. pulposum. 8. Thalli lobis incisis, crenulalo-grani- formibus 3. cheileum. 195 8. Thalli lobis creiiatis v. lacinulatis. 9. 9. Th. lobis arcte adhaereiitibus . . 4. tenax. adsceudentibus .... 5. murale. 10. Th. lobis centralibus creiiatis . . 7. auriculatum. - - - digitatim iucisis 8. Trachselii. 11. Th. atro-viridi. 12. snpra plumbeo. 13. 12. Th. utrinque plicato-undulato . 9. ßaccidum. subtus costato-lacunoso . 10. nigrescens. 13. Th. snbtus albo-v. cinereo-tomentoso 11. mj/ochroum. utriuque concolori uudo . . .12. tremelloides. 14. Th. crasso. 15. membranaceo 15. comiculatum. 15. Th. atro 13. elveloidenm. flavo-vireute 14. pahnatum. 16. Th. menibrauaceo 16. atro-coeruleum. crasso. 17. 17. Apotheciis demersis 17. intestiniforme. sessilibns. 18. 18. Laciniis turgidis 18. plicatile, conyexis v. concavis. 19. 19. Laciniis conyexis ...... 19. turgidum. concavis 20. inultifidum. Speciernm et varietatnm characteres essentiales. I. ' Thallo filamentoso. 1. Muscicola. Filis erectiuscnlis, rigidis, dichotomis, fuscis; apotheciis concolorihus, linibo dilutiore. Ach! Fw. ! 2. Vclutinum. Filis decumbentibus mollibns simpliciuscnlis atris; apotheciis concoloribus. 13* 196 a. Pannosutn ; filis brevibus in pulvinnlos orbicwlarcs constipatis. C. pannosutn Flk. ! ß. Pubescens; filis elongatis, laxis contextis. Fr,! Borr. ! Ehrh. Fw.! II. Thallo frondoso , lobato , crasso. 3. Cheileum. Subimbricatum , lobis minutis, flavo -virenti- bns, adsceudentibus incisis, crenulato -graniformibus; apo- theciis demersis. Flk. 4. Tenaa:. Subimbricatum, lobis minutis flavo- virentibns , ad- pressisj apotheciis junioribus demersis. Fw. 5. Murale. Imbricatnm, lobis minutis flavo -virentibus, ad- scendentibus, centralibus sabreniformibus , periphericis laci- nulatis ; apotheciis junioribus demersis. a. und um, b. granulosum. 6. Pulposum. Imbricatum, lobis majuscnlis, atro-viridibus (granulosis) repaudo-crenatis; apotheciis sessilibus crassis Schrad. ! Fw. a. mundum. b. fnligineum. 7. Auriculatum. Imbricatum, lobis amplis flavo -viridibus (granulosis) crenulatis , periphericis sublacinulatis ; apothe- ciis demersis, dilute rufis. u. Crenulatum ; lobis rotundat. crenulatis. a. mundum. b. fuligineum; L. rivularis Ach.! auriculatum Fw. ! ß. Cristatum; lobis periph. lacero-crist. granulosis. y. Pinnutijidum ; lobis periphericis elongatis lacero-pinna- tifidis. J. Thysanoeum ; lobis elongatis, oris undulatis dense gra- nuloso- fuliginosis. C. thysan. Moug. et Nestl.! 197 8. Trachselii. Imbricatum, lobis amplis , flavo-viridibus di- gitatim incisis crenatisque ; apotheciis demersis , dilute rufis (ad unicum specimeu). III. Thallo fr ondo so , lobato, membranaceo. 9. Flaccidvm. Moiiophyllum v. imbricatum atro-viride; lobis erectis, utriiique plicato-uiidulatis ; apotheciis dispersis. «. Majus-, simpliciusculura, lobis amplis. C. flaccidum v. hi/drelum Fw.! a. mundum. b. fuligineum. C flaccid. Fr. ! Fw. , dermatinum Schi. Mey., granulosum Sw. ß. Medium: imbricatum, lobis miuoribus. a. mundum. b. fuligineum. C. furvum Flk. ! Schi, ßaccidum Engl. Bot. Borr.! y. Verrucae forme ; imbricatum, lobis miiiimis in acervulos discretos crispato-grannlosos constipatis. — C. furvum v. verruciforme Schi. ! 10. Nigrescens. Moiiophyllum v. imbricatum, atro-yiride, lobis depressis, rugoso-plicatis, subtus costato-lacmiosis; apotheciis confertis. a. Rosaceum ; amplum, orbiculatum, apotheciis minutis pla- nis, centralibus. IL. nigrescens Ehrh.! Schrad.! Coli, nigrescens Borr.! Fr.! L. microcarpus Schi. ß. Fasciculare ; irregulariter expaiisum, rugis elevato-con- gestis undique apotheciis planis tumidisve consertis. a. Sterile. L. polyanthes Schrad.! C. Botrytis a. et ß. Fw. b. Fertile. TL. fascicularis Schr&d.l Schi.! Coli, fasci- culare Ach.! Borr.! Mey. I Fw. ! y. Microphullum j thallo minutissimo , crispato graiiulato, 198 subdisperso ; apotheciis lninutissimis urceolatis tand. planis, dilute rufis. C» microphj/llum Ach.! Schi.! Moug. et Nestl. C fragrans E.B. Borr. ! d. Conglomeratum; imbriratum, lobis adscendentibns apothe- ciorum feracitate saepe consnmtis; apoth. majoribus, conglomeratis limbum thallodcum saepe recliuantibus. Flk.! Fw. 11. Myochrotim, Monophyllum y» imbricatuni, supra plnin- benra, subttis albo- v. cinereo -tomentosum; apoth. ma- jusculis. «. Satuminum. Monophyllum, orbiculatum, undulato-plicat., crassiuculum, snbtus vellere albido tectum; apoth, con- fertis. Coli, satuminum Schi. ! Mey. ! a. nudum, b. granulosum, c. mundum. d. fuligineum, ß. Subdiaphanum. Monophyllum , sinuato-lobatum, teuue, subdiaphanurn , snbtus tomentos.; apotheciis sparsis, raris. a. mundum (vix occurrat.), b. fuligi neuin. y, Imbricatum ; imbricato-lobatum, crassum, fuligin. , snb- tus tomentos. vix unquam fertile. — C, tomentosus Hoffm. Fw. ! satuminum Ach. ! 12. Tremelloides. Imbricat , ntrinque plumbeum, laevigatum; apotheciorum limbo pallido. a. nudum. JLecan. tremelloides Hoolc. ! b. granulosum L. Tremella Schi.! Cent. Coli, tre- melloides Schi.! Fr.! Fw. ! C. tremelloides ß. cac- sium Schi. ! 199 IV. Thallo frondoso, digital im vcl palmatim diviso. 13. Elveloides. Sublobatum, digitatim incisuin, crassum, atrum apotheciis. «. Orbiculare; simpliciusculum, orbiculatum. C. elveloi- deum Schi. ! ß. Incisum; aggregat., erect., digitatim incisuin. C. palmat. Sommf. ex Fw. 14. Palmatum. Palmatim divisum, crassum, flavo-virens (lae- vigat.) apoth. 1. Parmclia palmata Schi. Cent. IV. n. 49. 15. Corniculatum. Subpalmatim divisum, membranaceum, ex pliimbco-rufescens (laevigat.); apoth. sessilibus marginali- bus rufis. Flk.! Schl.i Fw.! V. Thallo frondoso , laciniato. 16. Atrococrulcum. Membranaceum, irregulariter laciuia- tum, reticiilato-rugulosum, ex plumbeo rufescenSj oris la- ceris, apoth. sesssilibus minutis urceolatis carncis. (Lieh, atro - coeruL Hall.) «. Lacerum; aggregat. elongat. siniiato-lacinulatum , oris dentatis v. ciliatis. — C. Itcerum Fr.! Schi.! ß. Sinuatum; aggregat. , sinuato-lobatiim , oris integris vel dentatis. L. sinuatum Schrad.! C. scotinum Ach. ! Fr,! Flk.! y. Pulvinalum; pulvinat., lacin. minut., latinsculis, lobatis, invicem sese amplectentibns, extremitatibus crispatis sub- grannlos. C. lacerum v. pulvinat. Schi. ! C scotinum Mong. et Nestl. d. Lophacum; pulvinat., laciniis minutissimis latinsculis, con- fertissimis lacero-laciuiatis denticulatis ramoso-fimbriatis. C. lacerum v. lophaeum Ach. i. Tenuiss mum; pulvinatum, laciniis minutis linearibus planis, digitato-multifidis. C.tennissim. Ach. ! Schi.! C. lacerum v. tenuissim. Wallr. ex Fw. ! 200 t], Bolacinum; pulvinatum , laciuiis minutis teretibus, ra- mosis. C. lacerum v. bolacinum Schi. ! 17. Intestini forme. Crassum, radiosum, cinereo-virens (glauco- virens), laciuiis tnrgid. coniplicato- uudulatis (oris integris); apoth. demersis rufis. — Ad unicuin specimen. 18. Plicatile. Crassum, radiosnm, atro-virens, laciuiis turgi- dis gyroso-plicatis; apoth, sessilibus concoloribus vel rufis. a. nudum. b. fuligineum. C. plicatile Ach.! Schi.! Fr.! C.flu- viatile Schi. 19. Turgidum. Crassum, radiosum, alro-rufum, laciuiis con- vexis, undulato-plicatis ; apotheciis sessilibus concoloribus v. rufis. Coli, turgidum Schi. ! specimen mancum. Coli, multipartitum Sm. Borr. ! Page ! (forma minuta.). 20. Multijidum. (L. multijidus Scop.) Crassum, radiosnm, atro-vireus, laciuiis coucavis undulato-plicatis; apotheciis sessilibus concoloribus rufis. «. Undulatum; simpliciusculum, laciuiis discretis latiusculis, oris uudulatis integriusculis. a. nudum. b. granulosum. c. mundum. d. fuligineum. C. melaenum vel undulatum Schi.! ß. Crislatum-, sulpulvinatum, laciniis confertissimis , angust., oris uudulatis, cristatis; apotheciis amplis rufis. a. nudum. b. granulosum. C. crispum vel cristatum Schi.! C. undulatum Laur. fide Fvv. y. Complicatum', laciuiis radiantibus, latiusculis, complicato- uudulatis, oris integriusculis. a. nudum. C. melaenum v. complicatum Schi.! C. 201 placynthum vel lobulatum Schi. ! C. melaenum et v. glomeratum Schi. ! b. granulosum. Li. atro-prasinus Schi.! C. crassum et murale Schi.! ö. Polycarpon) laciniis radiantibns angust. siraplicibus; apo- theciis mimitis convexis undique tcctis. C. fasciculcre Sominf. fide Fw. ! a. nu dum. b. granulosum, f. Marginale; laciniis radiantibus angustis, repetito-laci- nulatis; apotheciis coucavis. a. nudum. b. granulosum. C. melaenum v. marginale Fr.! C. papulosum Schi. r\. Jacobaeaefolium; laciniis radiantibus angust., lacero- pinnatifidis; apotheciis coucavis. a. nudum. C. jacobaeaefolium Schi.! Reichenb. et Schub. b. granulosum ; Lieh, jacobaeaefolius Schrad. ! C. melaenum v. erosum Schi.! Den 31. Januar 1840. Lt. Ja, S ebnerer. Ueber Festuca nutans. Von D. F. L. v. Schlechtendal. Mßer Name Festuca nutans ist dreimal toii Botanikern ver- geben worden. Ueber die am ältesten, von Mo euch (Meth. 191. v. J. 1794) mit dem Namens F. nutans belegte Gras- art herrscht kein Zweifel , denn sie ist das Triticum cani- num, was auch durch Wenderoth (Fl. Hassiaca), der die Pflanzen Mo euch 's genau kennt, bestätigt wird. Zu verschiedenen Ansichten hat jedoch die von Host im J. 1809 (Gram. Austr. IV. p. 35. t. 61.) aufgestellte und später (Flora Austr. I. p. 154.) wieder vorgeführte F. nutans Veranlassung gegeben. In der neuesten deutschen Flor unse- res trefflichen Koch (Synopsis 2. Aufl. 2. p. 972.) wird die Host'sche Art für F. Scheuchzeri Gaud., welche F. pul- cliella Schirad. ist, erklärt, jedoch die F. nutans Wahlen- berg's*) (Carp. p. 28. n. 58. v. J. 1814) davon ausgeschlos- O Die in Saamenverzeichnissen botanischer Gärten neuester Zeit vorkommende F. nutans Wähle nberg's ist nicht diese, son- dern die gleichnamige M üh len berg's und Spreu gel 's, also wohl nur durch Schreibfehler hervorgerufene Autoren Verwech- selung. 203 seil, obwohl dieser Schriftsteller Host's Gramina Austriaca ohne irgend ein Bedenken citirt. Koch 's Ansicht beruht, wie man ans Mertens' und Koch's Flora Deutschlands (1. S. 669.) ersehen kann, darauf, dass ein H o s t'sches Exem- plar der F» nutans keine Verschiedenheit von der Gaudin- scheu und S chrad er'scheu Art zeigte, Wahlenberg's Be- schreibung aber so beschaffen ist, dass sie zu keiner, den Verfassern bekannten Grasart passe. Römer und Schul- tes nennen (Syst. veg. 2. p. 704.) Host's F. nutans, wozu sie F. cernua Schuhes (Oester. Flor. 2. Ausg. I. n. 541.) ganz sicher rechnen können, da dies die Host'sche Pflanze, nur mit verändertem Namen, ist, und Wahlenberg's Ci- tat mit einem Fragezeichen anführen: Schedonorus nutans, und fügen (Mant. 2. p. 390.) noch F. carpathica Dietrich Gärtn. -Lex. als Synonym hinzu. Kunth zieht zu F. Schcuch- zeri Gaud. als Synonyme: F. nutans Host, aber nicht Wahlenberg's, Schedonorus Scheuchzeri und nutans R. Seh. und F. cernua Schult., lässt aber die Wahlenberg- sehe F. nutans ganz fehlen, wenigstens haben wir sie nicht auffinden können. — Host giebt an, seine F. nutans wach- se auf den Alpen von Oesterreich, Steyermark, Tyrol und Salzburg. In der Schweiz wird sie als auf trocknen Alpen- matten wachsend angegeben, und Hegetschweiler setzt die Höhe, in welcher sie vorkommt, auf 5 — 6000' an; Gaudi n endlich giebt viele Standorte an, die eine gleiche oder eine etwas geringere Höhe andeuten *). Wahlenberg *} Wir besitzen diese F. pulchella Schrad. sein* häufig eins ver- schiedenen Sammlungen , welche in Kärnthen in den Umgebun- gen des Grossglockners gemacht sind, wie von Heiligenblut, der Pasterze. Tofernalpe , Teichnitzthal , dann von Bregenz im Vo- rarlberg, aus Granbündten , Wallis und vom Mont Reculet im 204 fand dagegen seine F. nutans Anfangs Juli in einem wenig unter 4500' ( Tanuengrenze ) belegenen subalpinen Tbale, Drechselhäuschen genannt, welches an Pflanzen besonders reich und von Kalkfelsen umgeben ist, nicht weit von Kes- mark im Zipser Comitate. Dieser Fundort, der einzige bis jetzt bekannte, liegt ungefähr unter 49° 12 — 13' N. Br. Ich sage der einzige, denn wenn auch Prof. Zawadzki in seiner Enumeratio plantarum Galiciae et Buccowinae (v. J. 1835. p. 13. n. 150.) ebenfalls die F. nutans mit den Citaten von Host und Wahlenberg anführt, und als Fundort die Carpathen unter der Tannenregion, als Zeit aber Juli und August augiebt, so geht daraus eher hervor, dass er dies Gras nicht gefunden, als dass er es gefunden habe, denn er sagt hier nur dasselbe mit allgemeinem Ausdruck, was Wäh- le nberg von seinem besondern Fundorte angiebt, und nur die Hinzufiigung des Monat August ist etwas Neues, was sich aber, ohne Furcht einen Irrthum begangen zu haben, hinzufügen liess. Es scheint somit wohl interessant, über dieses carpathische Gras (welches Dietrich in seinem Gärt- ner-Lexicon, das ich nicht vergleichen kann, nur deswegen F. carpathica genannt zu haben scheint, um es von dem andern, F. nutans benannten, zu unterscheiden) genauere Nachrichten zu erhalten, ob es mit F. pulchella Schrad. identisch sei, in welchem Falle wir den nördlichsteu Fundort desselben hier- durch erhielten, oder ob es eine diesem Gebirgszuge eigen- thümliche Grasart sei, die jedoch nicht auf den nördlichen Zweig der Carpathen, das Riesengebirge, überzugehen scheint, Jura bei Genf. Aus diesen Sammlungen geht auch hervor, dass man das Gras im Juli und August blühend findet. Nach einer Angabe soll es auch in irriguis secus torentes wachsen, was mit der oben angeführten Angabe im Widerspruch stände. 205 da die schlesischen Floristen von allen diesen Festuca- Arten schweigen. Wenn übrigens von den neueren Schriftstellern der Gau- di n'sche Name F. Scheuchzeri an die Spitze gestellt ist, so geschieht es aus Artigkeit gegen Gaudin, welcher den Wunsch ausgesprochen hatte, diesen Namen angenommen zu sehen, und im Unrecht gegen Sehr ad er, der zuerst in der Mielichhofer'scheu F. spadicea eine neue Art erkannt und dieselbe F. pulchella genannt hatte. Sein Name muss also, wenn das Gesetz der Priorität , wie es zu wünschen ist, zu Recht bestehen und als festes Gesetz dienen soll, an die Spitze gestellt werden, wenn er auch noch nicht ermittelte, dass Scheu chzer dieses Gras schon gekannt und als ein besonderes unterschieden habe. Was die dritte F. nutans betrifft, so hat Sprengel in seiner, wie es scheint wenig gekannten und daher wenig citirten, ersten Manttssa oder eigentlich in der in dieser Mantissa enthaltenen Novaruin plantarum ceuturia (v.J. 1807. p. 34.) zwei Arten von Festuca kurz beschrieben, welche er von Mühlenberg aus Peussylvanien , wie es scheint ohne Namen, erhalten hatte. Die eine nannte er No. 17. jF. nu- tans y die andere No. 18. F. obtusa. Von diesen beiden muss die erste im botanischen Garten zu Halle kultivirt worden sein, da Willdenow (Enum. 1. p. 116. n. 14. v. J. 1809) sie zwei Jahre später als im Berliner botanischen Garten be- findlich anzeigt, und dazu Spr. Cat. hört. Hai. citirt. Da Sprengel die von ihm über den botanischen Garten zu Halle herausgegebenen Cataloge und Saamenverzeichnisse nicht bei demselben aufbewahren liess, so können wir nichts Nähe- res über dieses Citat mittheilen, finden aber dasselbe Gras auch in der von Marti us 1814 herausgegebenen Enum. pl. horti bot. Erlangensis beschrieben und in Hornemann's 206 Hort. Reg. Hafniensis v. J. 1813 die Notiz, dass es daselbst schon 1803 eingeführt wurde. Mühlen berg beschrieb die F. nutans in seiner im Jahre 1817 herausgegebenen Descri- ptio uberior grainiuum S. 165, ohne zu erwähnen, dass Sprengel ihr den Namen gegeben habe, ohue auch die F. obtusa aufzuführen, welche wir auch bei den von uns ge- sehenen nordamerikanischen Floristen, von Pursh bis auf Asa-Gray, vermissten, und nur bei Torrey (Fl. of the middle aud north, sect. of the Un. St. S. 121.) die Bemer- kung finden, dass F. obtusa Spr. zu der von Mühle üb erg beschriebenen und yon ihm aufgenommenen F. rubra L. ? zu gehören scheine. Sprengel selbst hat im ersten Bande sei- nes Syst. Vegetab. S.356. n. 54. F. obtusa, mit seinemAutor- Stern versehen, aufgeführt, und dazu als Synonyme gesetzt: F. nutans Mühlenb., Willd., Pursh, und hierdurch stillschwei- gend zugestanden, dass seine F. nutans , welche die Will- denow's ist, dieselbe sei, ohne aber seine Autorität auch zu citiren, welche eigentlich voranzustellen gewesen wäre. Er wollte also den schon allgemein angenommeneu Namen F. nutans, der bei ihm selbst aber in der Mantissa voranste- hend, die Priorität hatte, unterdrücken. Römer uudSchul- tes (Syst. Veg. 2. p. 725.) führen F. nutans Spr. auf, ver- setzen aber die F. obtusa Spr. (1. c. p. 710.) zu Schenodo- rus, und ziehen iu der Mantissa (2. p. 399.) zu der erstem als Synonym Poa nutans Lk. Eu. alt. 1. p. 86, welche Link selbst später (Hort. Berol. I. p. 144.) wieder zu Festuca zurückbringt, und (1. c. II. 271.) F. obtusa Spr., Schedono- rus obtusus R. Seh. ihr als Synonyme unterordnet , worin ihm Kunth gefolgt ist *). *) Alle diese verschiedenen , F. nutans genannten Grasarten wur- den von Uechtritz , wie schon Römer und Schuttes an- 207 Wenn man, wie wir es konnten, die Pflanze des Berliner Gartens ans Willdenow's Zeit mit Exemplaren vergleicht, wie sie uns unsere hochgeehrten Freunde Prof. Asa-Gray von Utica im Staate Neu- York und Tuckerman ans Nen- Eng'land mittheilten, so scheint die erstere durch kürzere Ris- penäste und zahlreichere Aeliren , durch ein im Ganzen stei- feres Ansehen verschieden , aber bei der Vergleichung der Einzelnheiten will sich doch kein anderer Unterschied heraus- stellen, als wir solchen bei unseren Gräsern, wenn sie De- schattet im Walde oder an freiliegenden Orten gewachsen sind , finden. Ueberdies erhielten wir auch ans Illinois von Dr. Sehr ad er gesammelte Exemplare, welche durchaus der Gartenform gleichen, während sich ein fraglich als F. nutans Spr. bezeichnetes Gras, in schattigen Wäldern der Staaten Ohio von Frank im Mai gesammelt, wieder mehr jener Waldform auschliesst. Was wir von F. obtusa Spr. durch den Autor selbst erfahren haben , und es ist die einzige Kun- de , die wir von diesem Grase haben , gieht so wenige und so geringfügige Verschiedenheiten von seiner F. nutans an, wie den Canlis debilis decumbens geniculatus, die nur 3-hlu- migen Aehren und die eyförmigen Blüthendeckspelzen, dass wir darin nur Merkmale eines schwachem, schattiger gewach- senen Exemplars erblicken, und diese Kennzeichen auch an unserem Exemplare wiederfinden, so dass wir der Ansicht sind, Mühlen b er g habe die beiden von ihm angeführten Formen sxjlvatica und palustris seinem Correspondenten gesendet. führen, durch einander gemengt , indem derselbe (Regensb. Bot. Ztg. 1822. 2. i>. 438.) sagt, dass F. nutans Spr. nicht als Spccies verschieden sei von F. montana Sterab. u. Hoppe , und F. nu- tans Hort. u. Wahlenb. kaum von F. vhginatei W. Kit. zu un- terscheiden sei. 210 Deinde, saeculo decimo nono, inter hortos Europaeos filicum collectione emiuuit hortns regius Berolineusis et adhuc excellit *). Ex quo autem tempore cura horti botaniri Lipsiensis mihi demandata est, ex auuo 1837, cum Plaschuicki o, universitatis hortnlano, filicum cultore eximio, summam im- peudi operam, ut harum plantarum copiam horto compara- rem. Qua in re ita profeci, ut jam a. 1843 iudicem typis maudare possem, quo, missis einortnis, 362 species enume- rare liceret, cui species uoiiuullas uovas in pugillis plantarum h. b. Lips. (Linnaea XVI. XVII. et XX.) addidi. Jam vero numerus filicum determinatarum 500 species excessit. Praeter hortos snpra nominajos etiam alii filicum, earuin- que rarissimarum copia insiguiuntur, prae ceteris horti impe- riales Petropolitanus**) et Schoenbrnnnensis, nee non regius Herreuhusanus ***)■ Intcr hortos Germaniae botanicos, mis- sis aliis_, inprimis filicum divitiis excelluut Uonnensis et Got- tingensis***); inter Batavos Arastelodamensis ***) et Lug- dunensis; iuter Italicos Januensis. De Gallicis parum com- peri. — Ex hortis mercatoriis inprimis nominandi Loddigesia- nus prope Londinum (species 304 in catalogo a. 1849 con- tinens), dein Vau Houtteanus Gaudavensis. Non minus *) Willdenow enuui. plant, h. r. Berol. 1809 Cspec. filic. 59. in supplem. a Schlechtendalio patre edito a. 1813. 12 = 69). Link enum. altera plant, li. r. Berol. 1822 (spec. 138.). Ejus dem hört. reg. Berol. II. 1833 (spec. 286.). Ejnsdem fil. spec. h. r. Berol. 1841 (spec. 321.). Ex ind. mss. mecum benevole commu- nicato numerus spec. ad 450. increvit a. 1849. **) Iudicem in opusculo nostro adhibeudum , sicut prius speeimina exsiccata, ill. Dircctori Fischero debemus. *#*) Cujus catalogum non minus gratus aeeeptum refero. 211 commemorandum est, bis ultimis annis ex Venezuela pulcher- riraas filicura species, praesertim arboreas, studio Karstenii, Moritzii et Wageneri introductas fuisse, quae in horto Decke- riaiio Berolinensi, ipso dendropteridibus diviti, renales sunt, Longe pluriinas filicura in hortis hie enumeratis culta- rum species vel vivas, vel certe exsiccatas ipse vidi et exa- minare potui; aliquas ex auetoritate botanicorum fide dignis- siraonim iu indice meo excipere non dubitavi. Noraina earura, ut gonerum receptoruin, nuraeris continuatis distinxi, haeo roraauis , illa arabicis. Praeterea filicum cultarnra species inprirais in Sweetii Horto Britannico ed. III. (by George Don) Lond. 1839 et in catalogo Loddigesiano reperiuntur, quae orauino dubiae vi- deutur. Ut vero iuter bas in illo catalogo recensitas aliae fortasse sunt, quae quondara iu Auglia introduetae conservari et propagari uou potueriut, ita alias non recte determinatas esse ex patria manifesto errore adsignata recte colligitur. Iusuper uterque catalogus nomina plantarum habet nnspiam praeterea obvia. Ejiisraodi dubia nee a me observata in indice hac nota „ " indieavi, nee nuraeris distinxi. Species, quot scio, in hortis in Universum, vcl in horto quodara araissas mortis signo "f notavi. Sectiones generum litteris uncis inclusis de- signavi; species vero, quae, quantum coraperi, ex sporis ena- tae sunt, asterisco *. Annum germinationis vel introduetio- nis_, quantum potui adjeei; ubi littera a. praeponitur: ante denotat. Reliqua signa durationis et cnlturae notissiraa sunt. — Signum filicis arboreae %. adhibui quidem more consueto; sed caudicem verticalem humilem non magis ab altissimo dif- ferre, quam repentem plus minus terra obtectum a scandente, i. e. gradu, per se patet. Numeri uncis inclusi et nominibus postpositi supplemen- tura respiciunt, in quo specierum novarum diagnoses et ad- 14* 212 notationes critieas dedi. Gcnerum Synonyma ordine alphabe- tico breviter indicavi. Specierum Synonyma graviora tantnm et recentiora .indicavi j nee mannscripta omisi. Sed in spatio parens singula ordiue alphabetico eunmerare nequivi. Ut iüdicem commercio botanieo ntilem redderem, omuem operam impendi, minus tarnen perfectum eum esse, nullus dubito; linde, si quis de erroribus coguilis et supplementis, speciminibiis exsiccatis, si fieri possit, eomprobatis, mecum commiuiicare velit, animum gratissimum et observafissimum lmnquam desiderabit. Dabam Lipsiae d. 31. Martii 1850. G. Hnnze. 213 Index filicum cultarum. Aconiopteris v. Acrostichum. Acropteris v. Aspleninm. I. Acrosticl&nm. 1. alatuin Fee (latifolinm J. Sm. et hört. non Sw.). Gujana. 2f. c. II. Amslelod. 1846. H. Lips. 1848. „apoduiu Klfs. Antill. 2f. c. HH. Angl. 1824." Sweet. 2. aurcuiu L. (CJirysoda/m vulgare Fee). Antill. Amer. merid. etc. %. c. y HH. Angl. 1820. H. Berol. a. 1809. *H. Kew. 1838. H. Lips. 1840. 3. Ibrevlpes Kze. {callaefolium Lk. 11011 Bl. Elapho- glossum callaefolium J. Sm.). Brasil. 2f. c. H. Berol. 1833. H. Lips. 1839. 4. "f citrifoliuiii L. (snbgen. uänetium Kze. gen. jine- tium Splitg. Arelium J. Sm. ex error.) Antill. et Amer. merid. %. c. H. Kew. 1845. Furdie. 5. crassinerve Kze. {conforme Lk. 11011 Sw. Etapho- glossum conf. J. Sm.). Brasil. 2/.. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. H. Kew. 1841. 6. criuitum L. (Hymcnodium Fee, Dictyoglossnm J. Sm.). Antill. %. c. H. Kew. 1793. ßrougliton. H. Hügel. Vi ml ob. a. 1847. 7. flagelliferum Wall. (Cj/rtogomuiii J. Sm. Hetero- neuron licterocliton Fee). Ind. or. %. c. HH. Angl. 1825. H. Kew. 1828. Wallich. H. Petropol. H. Lips. 1841. II. Berol. a. 1848. „glandulosuiM Carmich. Hook, et Gr. {conforme var. S. Fee). Jamaica. %. c. HH. Angl. 1825." Sweet. 214 8. inaequale Willd. (Chrysod. inaeq. et Cayennense Fee). Surinam. %. c. y H. Amstelod. et H. V. Houttean. Gandav. 1848. H. Lips. 1849. „juglandifoliuni KIfs. (Chrysod. hirsutum y. ß. Fee.) Araer. merid. %% c. HH. Angl. 1832." Sweet. 9. Harstenianuin Kze. (1.) Venezuela. 1\.. c. H. Lips. 1847. Karsten. 10. I/ingua Raddi (Olfersia Pr.) Brasil. Peruy. 2J.. c. H. Petropol. a. 1849. 11. longifolium Jacq. (udconiopteris Fee, Elaphogloss. J. Sm.) Antill. et Amer. merid. 2J.. c. HH. Angl. 1827. H. Kew. 1841. (Brasil.) H. Petrop. a. 1849. 12. melanopns Kze. (2.) Venezuela. 2J., c. H.Lips. 1847. Karsten. 13. microlepis Kze. (3.) Venezuela. 1\.. c. H. Berol. Moritz, Wagener. 1849. 14. nicotianaefolium Sw. (Gj/mnopteris Pr. J. Sm.) Antill. 2J.. c. H. Kew. 1843. Wilson, H. Lips. 1843. 15. piloselloidesPr.? Amer. merid. 2f. c. HH. Angl. 1822. Sweet. H. Berol. Caracas, Wagener. 1849. 16. Schiede! Kze. (rubiginosum Fee , alismaefolium hört, non Fee). Mexico , Guatemala. 2}.. c. H. Berol. Warse- wicz. 1848. 17. scolopendrifolininRddi.(0//cllifolium? (au ßubcllulatum L.?) Loddijr. cat. 1849." • 31. formosum Br. N. Holland. 2f. c. t. H. Kew. 1822. A. Cunngh. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1842. 32. fructuosnin Kze. ? (noh Lk. Pr. etc. varium HH. Angl. falcutum H. Kew., non Sw.) Antill. Amer. raerid. 2j.. c. HH. Angl. 1820. H. Kew. 1844. Purdie. 33. hispiduluiu Br.? N.Holland. 2f. t. II. Kew. 1824. A. Cunngh. H. Lips. 1844. H. Berol. a. 1848. 34. intersnediüuia Sw. (fovcarum Rddi. lAutriaugula- tum Klfs.) Antill. Amer. merid. 2J.. c. HH. Angl. 1824. H. Kew. 1840. H. Berol. a. 1841. f II. Lips. 1840. 35. lucidum Sw. (?) Antill. Amor, merid. 2f. c. H. Kew. 1844. Purdie. 36. uiacrodus Klfs. {lucidum Loddig.) Brasil. 2J.. c. HH. Angl. H. Lips. 1841. 37. macropnyllum Sw. Antill. Mexico. 2jL. c. H. Kew. 1793. H. Lips. 1842. H. Berol. a. 1849. 38. Moritziaimm Lk. (capillus hört.) Vencz. 2|.. c. * H. Berol. a. 1841. H. Lips. 1840. „oMinuuin Willd. (= lucidum t. J. Sm.) Antill. 2f. c. HH. Angl. 1826." Sweet. 39. patcns Willd. (an Sweet e Brasil.?). Venezuela. 2f. c. H. Lips. 1847. Karsten. H. Berol. 1849. 40. pedatum L. Amer. bor. 2J.. fr. d. H. Angl. prius quam 1640. t. H. Kew. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1838. 41. pentadactyloii Lngsdff. et Fisch, (patens H. Bclgic.) 217 Brasil. 2f. c. HH. Angl. 1828. (H. Bcrol. 1833??) H. Pc- tropol. HH. Belg. 1849. 42. Phyllitidis J. Sm. Amer. merid. 2J.. c. H. Kew. 1848. 43. •[•polyphylluin Willd. (cardiochlacna Kze. ol.) Amer. merid. 2J-. c. *H. Lips. 1843. 44. pubescens Schk. (plicatum Klfs.) N. Holland etc. T/. t. *H. Bcrol. a. 1833. *H. Kew. 1834. *H. Lips. 1838. 45. pulvcrnlentum L. Antill. Guyana etc. "2/.. c. H. Kew. 1793 — 1845. H. Petropol. a. 1849. 46. radiatuin L. (Cheilanth. div. jlctinioptcris radiata J. Sm.) Antill. Amer. merid. % c. HH. Angl. 1776. t. H. Kew. (nunc "j*). H. Schönbrnnn. a. 1847. 47. reniforiue L. Azor. Canar. etc. %. t. fr. HH. Angl. 1699. t. H. Kew. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1839. „i'houiboidcuaii HBK. Amer. merid. 2f, c. IUI. Angl. 1823." Sweet. 48. "f scabrum Klfs. (sulfurcum Lk. non Klfs.) Chile. 2f. c. t. *H. Berol. 1837. „scrrulatum Sw. Antill. %. c. HH. Angl. 1823." Sweet. 49. setulosuju J. Sm. Ins. Norfolk. 2f. t. H. Kew. 1845. Mc. William. H. Amstelod. 1847. H. Lips. 1848. H. Her- renhns. 1849. 50. gtriatuin Sw. Antill. 2f. c. HH.Angl. Sweet. H« Sehön- brsinn. 1789. (au f?) Petropol. a. 1849. 51. tcncruiu Sm. (assimile Lk. non Sw. formosissimum bort.) Antill. et Amer. merid. 4. c. II. Kew. 1793. Brongbtou. *H. Berol. a. 1828. H. Lips. 1842. „ternatum HBK. Amer. merid. 2j-. c. HH.Angl. 1820." Sweet. 52. tetraphylliun HBK. (rigidum et fruclitosum Lk. Joverianum Angl.) Amer. merid. (Chile?) 2j-, c. *H. Berol. a. 1833. H. Petropol. 1849. 218 53. trapeziforine L. (rhomboideum Schk.) Alitill. Amer. merid. 2J.. c. H. Kew. 1793. Dancer. H. Berol. a. 1831. H. Lips. 1839. 54. villosiun L. Antill. Amer. nicrid. 2J.. c. HH. Angl. 1775. Fothergill. t. H. Kew. f. H. Lips. 1841. Loddig. cat. 1849. III. Allantodia. 55. australis Br. (Athyrium Pr. [Asplenium Brownei J. Sm.) N. Holland. %, t. HH. Angl. 1820. H. Kew. 1824. A. Cunngh. H. Lips. 1839. H. Berol. a. 1849. Loddig. cat. 1849. 56. axillaris Klfs. (Jtspid. Sw. Athyrium Pr. Asplen. J. Sm.) Madeira et ins. Azor. %. t. HH. Angl. 1779. Mas- son. t. H. Kew. 57. f deilexa Kze. Java. %. c. H. Arastelod. 1847. .jstirigosa Loud. ? Madeira. %. t. HH. Angl." Sweet. „tenera Br. N. Holland. %. t. HH. Angl. 1820." Sweet. 58. umbrosa Br. Klfs. (Aspid. Sw. Athyr. Pr. Asple- nium umbrosum J. Sm., non Klfs. nee Schrad.) Madeira. HH. Angl. 1779. Masson. t. H. Kew. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1842. Loddig. cat. 1849. (s. Asplen.) IV. Allosoms (aliis Allosurus). „acrostichoidesSpr. (CryptogrammaBv. Gymnogram- ma Pr.) Amer. bor. %. fr. HH. And. 1827." Sweet. 59. atropurpureus Kze. (Pteris L. Pcliaea Lk. Platy- loma J. Sm.) Amer. bor. 2f. t. fr. H. Kew. 1770. Yoiuig. H. Berol. 1809. H. Lips. 1839. 60. caespitosus Pr. (Chcilanlhes crennlala Lk.) Mexico. 2J-. t. *H. Berol. 1833. *H. Lips. 1839. 219 61. Calomelanos Pr. (Pteris Sw. Pellaea Lk. Platy- sma J. Sm.) Pr. b. sp. 2J.. t. HH. Angl. 1830. *H.Be- rol. a. 1833. *H. Lips. 1838. H. Kew. 1843. 62. ciliatus Pr. (noii Lk.). (Chcilanth. marginata HBK. Cheil.rufescensLk.) Mexico. 2f. t.*H.Berol. a.1833. *H. Lips. 1838. „cordatus Pr. ? (Pteris Cav. nou Lk.) Mexico. 2f. t. HH.Augl. 1825." Sweet. 63. crispns Bhtli. (Osmunda L. Pteris Sm. Cryptgram- ma Br. Phorolobus Desv.) Europ. alp. etc. 2j.. fr. tl. HH. Angl. H. Kew. 1793. H. Berol. 1833. H. Lips. 1838. 64. falcatus Kze. ( Pteris Br. Platyloma 3. Sm.) N. Hol- land. 2f. t. H. Kew. 1823. A. Cunngh. H. Berol. a. 1831. *H.Lips. 1839. 65. flexnosus Klfs. (Pteris Klfs. Hook. Platyloma J. Sm. Pteris cor data Lk. lion Cav.) Mexico. 2J.. c. t. *H. Be- rol. 1829. H. Lips. 1838. *H. Kew. 1838. ss gracilis Pr. (Pteris Mchx. Cheilanthes Klfs. Crypto- gramma Torrey). Amer. bor. ^. t. fr. HH. Angl. 1823." Sweet. 66. ? intraiwaigiiialis Pr. (Pteris Klfs. Cassebeera in- framarghialis J. Sm.) Mexico, Guatemala (nee Brasil.). *H. Berol. ante 1829. H.Petropol. 1835. *H. Lips. 1840. H. Kew. 1841. „ paradoxus Kze. {Adiantum Br. Pteris latizona A. Cunngli. Platyloma Brownii J. Sm.) N. Holland. 2/, t. HH. Angl. 1831." Sweet. 67. rotundifolius Kze. (Pteris Forst. Platyloma J. Sm.) N. Zeeland. ins, Norfolk. 2f. t. HH. Angl. 1824. H. Kew. 1841. Edgerley. H. Amstelod. 1846. H. Herrenhns. 1847. H. Lips. 1848. Loddig. cat. 1849. 220 68. sagittatus Pr. (Pteris Cav. Platylotna cor data J.Sm. ? excl. gyn.) Mexico. 2f. t. #H.Monaceus.a. 1833. *H.Lips. 1839. H. Berol. a. 1848. 69. ternifolius Kze. (Pteris Cav. Pellaea Lk. Platylo- ma J. Sm. Allosoms subverticillat. Pr. Pteris Sw. Pf. Peruviana Poir.) Mexico, Peruv. 2j.. t. *H. Berol. a. 1833. *H. Lips. 1838. H. Kew. 1841. V. Alsophila. 70. aculcata Kze. (non Kl. Polypod. aculealum Piddi. Chnoophora aculeata Klfs. yllsophila ferox Pr. Also- phila armata Mart.). Brasil. Gujau. r). c« Ö* Kew. 1845. Ladogan Rother j; H. Lips. 1847. H. Petropolit. et Hcr- renhus. 1849. 71. asuera Br. H. et Gr. Antill. % c. HH. Angl. 1824. t. Sweet. *H. Kew. 1834. H. Loddiges, cat. 1849. „australisBr. N. Holland. %. t. HH. Angl. 1820." Sweet. 72. Caracasana Kl. (inicrophylla Karst, nou Kl.) Vene- zuela, r). c. H Decker. Berol. 1849. Karsten. 73. compta Mart.? Brasil. Ij. c. HH. Belg. H. Herrenluis. 1848. 74. containinans Wall. Hk. (glauca J. Sm. Chnoophora glauca Bl.) lud. or. Java. r). c. H. Amstelod. 1848. H. Ultraject. H. Lips. 1849. 75. ©eckeriana Kl. mss. Yeuezuela. r). c. H. Decker. Berol. Karsten. 1849. 76. elegans Mart. (Trichopteris Pr. Chnoophora hört.) Brasil, r). c. HH. Belg. H. Lips. 1846. H. Schönlminu. a. 1847. 77. Huuilboldtii Kl. mss. (villosa Karst, nou Pr.). Ve nezuela. r). c. H. Decker. Berol. 1849. Karsten. 78. laeta Kze. Java. r). c. H. Anistcl. 1848. 221 79. Loddigesit Kze. (Dicksonia squarrosa Lodd. olim, nonSw.) N.Holland.? % t. H. Loddiges. a. 1842. H. Lips. 1843. 80. Miquelii Kze. (4.) (lurida H. Amstel. et HH. Batav. et Belg., non Chnoophora l. Bl.) Java. 1> c. H. Amstelod. 1848. 81. ©ligosora Miq. mss. Java. "r> c. H. Amstelod. 1848. H. Lips. 1849. 82. paleolata Mart. (munita Klfs. Pr. Sellowiana Kl. Polypod. ahoj)hiIaeum Lk.) Brasil. Gujau. %. c. "{"H. Berol. a. 1831. H. Loddig. cat. 1849. (s. niunila). 83. pycnocarpa Kze. Peruv. Brasil. Sta. Catharin. 1> c. HH. Belg. 1846. 84. radeng Klfs. Brasiliae Sta. Cathar. % c. HH. Bclg. 1847. 85. senilis Kl. Venezuela. 1> c. H. Berol. 1845. Moritz; H. Decker. Berol. 1849. Karsten. 86. sunaculeata Splitg.? Surinam. 1> c. H. Lugduno- Bat. 1849. 87. Taenitis Hook, (excclsa Mart. Trichopteris exe. Pr. Polypod. Taenitis Rth. Polyp. Corcovadense Rddi.) Brasil. %. c. H. Paris. 1848. H. Petropol. 1849. Amblia v. Aspidium. VI. AmpMdesmiiim. 88. Parkeri Fisch, mss. snb Metaxya (Polypod. Hk. et Gr.) Gujana. 2f.. c. H. Petropol. 1849. Anaxetum v. Polypodiura. VII. Aneimia (s. Anemia.) 89. \ adiantüfolia Sw. (Osmu/ida L.) Antill. et Mexico. 2k c. H. Kew. 1793 — 1846. Smith, et Perrin. 222 90. f cheilanthoides Klfs. (villosa var. f. Pr.) Brasil. %. c. *H. Berol. a. 1840. 91. ciliata Pr. (repens major Rddi. Lk. hirsufa Lk.) Amer.mer. Mexico. 4- c.H. Berol. f Mex. a. 1831. Vene- zuela 1848. Moritz. H. Petropol. a. 1849. 92. collina Rddi. {vellea Sclird. Jiirta J. Sm.) Brasil. Mexic. 4. c. HH. Angl. 1829. (Sweet.) f H. Berol. 1831. H. Petrop. 1835. H. Lips. 1842. 93. densa Lk. {hirta IL Berol. Aneimidictyon Pr.) Bra- sil. 4. c. *H. Berol. a. 1828. * Lips. 1839. Petropol. 1849. 94. Dregeana Kze. Pr. h. sp. #.j e. t. *H. Lips. 1844. H. Berol. a. 1849. 95. ferruginea HBK. var. anthriscifolia Schrd. (fulva rar. y. mexicana Pr.) Mexico. 4« *• *H. Dresd. 1843. Lips. 1845. Berol. a. 1849. „flexuosa Sw. Am er. merid. HH. Angl. 1831." Sweet. 96. fraxinifolia Rddi. (Aneimidictyon Pr. v. a. PJiylli- tidis v. y. J. Sm. A. densa Lk. ad part.) Brasil. 4. c. HH. Angl. 1829. H. Berol. 1830. H. Petropol. a. 1835. H. Lips. 1842. 97. Haenkei Pr. {Aneimidictyon Phyll, var. Kl.) Vene- zuela. 4- c« H. Lips. 1848. Karsten. 98. hirguta Sw. (non Lk. Osmunda L.) Antill. et Amer. mer. %. c. H. Kew. 1794. Banks. „liirta Sw.? (AneimidictyonYr.) Antill. 4« c» HH.Angl. 1820. Sweet. Loddig. cat. 1849." 99. laciniata Lk. (Aneimidictyon Pr. excl. syn. Arrabid.) Brasil.? 4. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1842. 100. longifolia Rddi. (Aneimidictyon Haenkei Pr. partim Phyllitidis ß. J. Sm. Aneimia Phyllitidis var. Lk.) et var. undulata Kze. Brasil. 7/., c. HH. Angl. a. 1840. H. Lips. 1841. 223 101. f MandiocanaRddi. Lk. Brasil 4. c.H.Berol.a.1833. 102. media Lk. Venezuela! %. c. H. Berol. a. 1841. H. Pe- tropol. a. 1835. H. Lips. 1841. 103. Mexicana Kl. {striata A. Br. mss.). Mexico. Texas. 4. c. t. *H. Lips. (Texas.) 1849. 104. Phyllitidis Sw. (Aneimidictyon J. Sm.) Amer. mc- rid. 4. c. HH. Angl. 1824. H. Beiol. a. 1833. H.Lips. 1838. 105. Raddiana Lk. (villosa ß. Raddiana Pr. jlcxuosa Rddi excl. syn.) Brasil. 4. c. *H. Berol. a. 1831 — 49. H. Petropol. a. 1849. 106. radicans Rddi. (caudata Klfs.) Brasil. 4- c. H.Pe- trop. prius quam 1835 ad 1849. 107. tenella Sw. Antill. et Amer. merid. %. c. H. Kew. 1843. Purdie. 108. villosa Willd. (villosa y. Humboldtiana Pr. ad part. flejcuosa H. Lips. olim.) Brasil. Venezuela. 4« c« *H. Lips. 1844. H. Berol. H. Petropol. a. 1849. Obs. A. coccinea et lanceolata in Sweet hört, nomina pessima, non extricanda et hie omissa. Anemidictyon s. Aneimidictyon v. Aneimia. Anetium v. Acrostichum. VIII. Angiopteris. 109. longifolia Gr. et Hk. (eveeta hört, javanica Pr. ?) Java. H). c. H. Amstelod. Lugduno-Bat. 1846. Lips. 1847. Berol. Kew. Schönbr. Anisogonium v. Diplazium. Anogramma v. Gymnogramme. Antigramma v. Scolopendrium. IX. Antropliyum, 110. laitceolatumKlfs. (uonBl.) (Hemionitis L. Pr.) An- till. 4. c. H. Kew. 1791. Anderson. 224 111. subscssile Kzc. Venezuela. 2f. c. H. Lips. 1847. Karsten. Aretium ex errore pro Auetium. X. Aspidiiim. (o. N. et L.) Nephrodium et Lastrca. (ö. P.J Polystichum. (c. B. et S.) Bathmium et Sagenfa. Vid. CycJopeltis s Fadyenia 3 Nephrolcpis 3 Ohandra. 112. aca-ostichoides Sw. (b. P.) Amer. bor. ^. fr. d. H. Berol. ante 1809. HH. Angl. 1824. H. Berl. 1828. H. Kew. 1820. H.Lips. 1841. 113. aculeatum Sw. (b. P.) (angulare Willd. Lk.) Europ. med. et austr. 2f. d. H. Berol. ante 1809. H. Lips. 1842. „adsccndcns(A. N.)? loc? Lodd. Cat. 1849." H. Berol. olim. 114. aemulum Sw. (b. P.) Madeira. 2J.. t. fr. H. Kew. 1779. Masson. Loddig. cat. 1849. 115. aristatiunSw. (b. P.) IN. Holl. J. Norf. 2f. t. H.Kew. A. Cunngb. 1825. Loddig. cat. 1849. 116. augescens Lk. (a. N.) (A. Ottonianum Kze. mss.) Cuba, Venezuela. H. Berol. 1838. E. Otto. H. Lips. 1839. 117. auriculatum Sw. (b. P.) Ind.or. 2f. c. H.Kew. 1793. 118. Braunii Spenner. (b. P.) {Polyp, angulare Fr.) Enrop. Amer. bor. 2J-. d. H. Lips. 1844. H. Berol. 1845. H. Kew. 119. caiapyloptcrum Kze. (a. L.) (5.) (sphiulosum ameri- can. auet.) Amer. bor. %. fr. d. H. Petropol. 1835 — 49. H. Berol. 1846. 120. caudatuiu Sw. (b. P.) Venezuela. 2|.. c. H. Berol. 1847. Moritz. H. Lips. 1849. (Karsten.) 225 121. chrysolobuin Klfs. Lk. (a. N.) Brasil. 2J, c. *H. Berol. a. 1829. H. Petropol. H. Lips. 1842. Kew. 1845. „cicutariuin Sw.? (c. S.) Amer. bor. 4. t. HH. An gl. 1823. Sweet. Lodd. cat.1849." 122. coadunatuin Wall. (c. S.) (Sagen, hippocrep. Pr. cxcl. syn.) lud. or. %. c. H. Kew. 1845. Gardner. H.Am- stelod. 1848. Loddig. cat. 1849. 123. concinnum Lk. (a. L.) (blepharochlaena et cteno- chlaenaKze. H. Berol.). Brasil. 2f. c. #H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1842. 124. coniifolinm Wall. (b. P.) Ind. or. etc. H. Kew. Garduer. a. 1845.; 125. conterininum Willd. (a. L.) Antill. et Am. merid. *H. Kew. 1835. 126. contractum Lk. (?) (a. N.) loc. ? HH. Angl. H. Berol. a. 1843. 127. coriaceuni Sw. (b. P.) (Tectaria Lk. T.CalaTiuala Cav. RumoTira aspidioides Rddi. Aspid. capense Sw. Polyp, ar gentat um Jacq.) Amer. merid. Afr. austr. N. Holl. etc. 4. t. HH. Angl. 1821. H. Berol. a. 1833. Lips. „crinituin Boj.? (b. P.) Maurit. %. c. HH. Angl. 1831." Sweet. 128. cristatum Sw. (a. L.) (Polyp. Callipteris Ehrh.) Europ. bor. et med. 4. d. HH. Angl. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. 129. Ctenitis Lk. (a. L.) Brasil. 2J.. c.*H. Berol. a.1833. H. Petropol. a. 1849. 130. Cuiminghaini Kze. (Aspid. penniger um A. Cunngh. non Sw. Goniopteris J. Sin.? A. Cunninghami J. S. (?) N. Zeel. % t. fr. H. Kew. 1835. H. Berol. 1845. H. Lips. 1846. 23r Bd. 2s Heft. 15 226 131. decompositum Kze. (a. L.) (Ncphrod. Br.) N.Holl. 4. t. H. Kcw. 1825. A. Cunn-h. H. Bcrol. II. Lift: 1843. 132. decursivc-piimatum Kzc. (a. L.) (Polypod. van Hall. Lastrca decurrens J. Sm.) China. 2J.. fr. d. II. Gröning. 1834. et Batav. 1840. H. Lips. 1841. Bcrol. Birming. Kcw. 1845. 133. decurtattim Kzc. Hb. (a. N.) (6.) Java. 4. c. H. Amstclod. 1848. 134. denticulatum Sw. (a. N.) AnliJl. Amcr. merid. 2j. e. H. Bcrol. 1848. Moritz. H. Lips. 1849. 135. doveisumKze. (a.L.) (8.) Cuba. 2f . c. *H. Lips. 1846. 136. dilaceratiun Kze. (c. S.) (9.) (impressum Kze. in litt, non Bl.) Guatemala. Chile? %. c. II. Makoy. H. V. Hoult. 1846. H. Lips. 1847. 137. eburneum Wall. (a. L.) (Polypod. ojcijphyllum Wall.) Ind. or. % t. II. Kcw. 1842. Riley. „cdule Don. (a. N.) Ind. or. %, t. HII. Angl. 1846." Sweet. 138. elongatum Sw. (a. L.) Madeira, Teneriffa, Azor. 4. t. fr. II. Kcw. 1779. Masson. 139. falcaliimSw. (Cyrtomium Pr.) Japonia. 4. fr. d. *H. Kew. 1838. *II. Lips. 1839. II. Petropol. II. Bcrol, 140. fnlciaclluin Sw. (k P.) Madeira. %. t. H. Kew. 1820. 141. fallax Fisch, mss. Brasil. 4. e. H. Petropol. a. 1849. 142. filix niaH Sw. (a. L.) (Dryop/cris Schott. Polj/pod. L.) Europa. 4. d. H. Bcrol. a. 1809. II. Lips. 1837. „varr. Smithii et crosvm IUI. Angl." Sweet. 143. fisstim Kzc. (c. B.) (Aspid. sanetum hört, non Bl.) Java. 2j. c. H. Amstclod. 1848. II. Lips. Kew. 1849. 144. foenisecli Lowe (.1. li.) (Lastrca rect/rva Ncwm.?) Madeira. Britann. ?j. fr. d. *II. Lips. 1840. H. Bcrol. Kcw. Loddig. cat. 1849. 22? 145. fragrans Sw. (a. L.) Sibiria etc. 2J-. t. H. Gorink. olim. HH. Angl. Sweet. 146. fraxiiiifolium Schrd. (c. B.) (sphondglifol. Fisch.) Brasil. 2|.. c. H. Bcrol. a. 1331. H. Petropol. 1835. H. Lips. 1839. 147. GJoIdieanum Hk. (a. L.) (Nephrod.Goldianum Hk. et Gr.) Amcr. bor. 2j . d. H. Bcrol. a. 1831. H. Petropol. 1835 — 49. Lips. 1841. 148. gongylodes Schk. (a. N.) {Cyclosorus Lk. (excl. syn.) Asp. conliguum Klfs.) Antill. Amcr. jncrid. 2/. c. t. f II. Bcrol. a. 1833. *H. Lips. Surinam. 1847. 149. Hippocrcpis Sw. (c. S.) Jamaica. 2j. c. II. Schöjibr. 1789. HH. Augl. Swcct. 150. hispiduin Sw. (b. P.) N. Holl. 2f. t. H. Kew. 1845. Colenso. H. Loddig. cat. 1849. 151. Impressum Bl. (a. N.) (platyptcrum II. Lips. ol. Lastraea verrucosa J. Sm.). Java. 2j.. c. *H. Lips. 1847. 152. intermedium "Willd. (a. L.) (non Lk.) Amer. bor. H. Kew. 1838. 153. invisum Sw. (a. L.) Jamaica. 2f. c. H. Kew. 1830. 154. li uiii Cum» ii Lk. (a. L.) Brasil. 1\. c. *H. Bcrol. a. 1833. H. Lips. 1840. „laetcvirens Loud.? Madeira. 2j. c." Sweet. „ Iiancastricnsc Sw. (a. L.) Amcr. bor. 2\. fr. HH. Augl. 1825." Sweet. 155. lasicsthcs Kze. (a. L.) (10.) Venezuela. 2f. c. H. Berolin. Moritz. 1847. H. Lips. 1849. 156. leucosticton Kze. (a. L.) (11.) Sierra Leone. 2\ . c. H. V. Houtt. 1844. H. Lips. 1847. 15* 228 157. lobatum Sm. (b. P.) (Polyp. Huds. A. aculeat. a«ctor.)> Enrop. 2j. d. HH. Angl. Kew. HH. German. Berol. a. 1833. Lips. 1837. var. uinbraticum Kze. H. Lips. 1844. 158. Iionchitis Sw. (b. P.) (Polyp. L.) Al'pina Enrop. As. etAiner. arct. 2|. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. Lips. 1849. „var. asperrimuin HH. Angl. 2JL. fr." Sweet, „lucens Bojer (?) (a. N.). Manrit. 2\.. c. HH. Angl. 1831." Sweet. 159. laidoviciamun Kze. (b. P.) (12.) Amer. bor. 4. fr. d. H. Berol. 1844. H. Lips. 1847. 160. macropnylluin Sw. (c. B.) Antill. Amer. merid. 2J.. c. H. Berol. a. 1833. H. Petropol. 1835. Kew. Lips. 1840. 161. "f macruruin Klfs. (a. L.) Amer. merid. 2\.. c. H. Berol. 1846. Moritz. 162. marginale Sw. (a. L.) Amer. bor. T\.. d. H. Kew. 1772. Martin. H. Berol. a. 1822. Lips. 1841. 163. Mexicanum Kze. (a. L.) (Nephrod. Pr.) Mexico. 4. c. t. f H. Berol. a. 1846. H. Galeottian. 1848. 164. uiolle Sw. (a. N.) (Polyp. Jacq. nymphale Sehr. ephebum H. Birmingh.) Amer., Asia, Afric. trop. 2f« e« H. Schönbr. (ic. rar. III.) 1789. HH. Angl. 1822. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1839 et *1847 (Mexico). 165. niucronatuin Sw. (b. P.) Jamaica. 2J-. c. HH. Angl. 1826. H. Kew. 1838. 166. limcroiiifoliuin Bl. ? (b. P.) Java. H. Amstelod. 167. IVoveboracense Sw. (a. L.) (Polyp. L.) Amer. bor. 2J.. fr. d. HH. Angl. 1812. H. Kew. H. Berol. 1809. 168. fouscuruin Fisch. (a.L.) (13.) Brasil, snb t>- «• H. Petropol. 1835. 229 169. obtusatuin Sw. (a. N.) (Ptevis inlerrupta Willd.) Ind. or. Java. 7\- ct. *H. V. Houtt. 1812. H. Lips. 1843. H. Berol. 1849. 170. ©reopteris Sw. (a. L.) (Poli/pod. Ehrh.) Europa. 2\ .. d. HH. Angl. 1793. H. Berol. a. 1809. Lips. 1847. 171. pallidum Lk. (a. L.) (Nephrod. Bory. A. Neia- dense Boiss.) Europ. austr. Africa bor. 2|. fr. d. H. Be- rol. a. 1833. *H. Lips. 1845. „parasiticum "Willd. (a. L.) lud. or. 2J.. HH. Angl. 1824." Sweet. H. Herrenhus. 172. patens Sw. (a. L.) (A. molle Lk.) Amer., Afr., As. trop. 4. c. H. Rew. 1784. Lindsay. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1842. var. dissiiuile Schrd. Brasil. H. Batav. *H. Lips. 1849. „ pennigerum Sw. ? (a. L.) Antiil.?? 2J-. c. HH. Angl." Sweet. 173. pilosulum Rl. et Rarst, mss. (a. L.) Venezuela. 2f. c. H. Berol. 1847. Moritz. H. Lips. 1849. 174. tPlaschniclciairainRze.(b.P.) (14.) Polyp. Phyllit. Loddig. 1840. Patria? %* c. H. Lips. 1840 — 41. „ platyphylluin Willd. (b. P.) Amer. merid. %. c. HH. Angl. 1826." Sweet. 175. platynotus Rze. (c. S.) (Sagenia platyphylla J. Sm.) H. Rew. Patria? Ind. or.? % c. H. Rew. a. 1845. Amstelod. 1848. 176. proliferum Br. (non Hk. et Gr.) (b. P.) N. Holl. 2[. t. H. Rew. 1843. H. Lips. 1840. H. Berol. 177. propinquum Br. (a. N.) N. Holl. 2f. t. HH. Angl. H. Lips. 1843. 178. pubescens Sw. (a. L.) Antiil. 4. c. H. Rew.a.1845. 230 179. pnngcns Klfs. (b. P.) {Polyp, actdeat. Thbg.) pr. b. sp. %. t. H. Kew. 1823. Bowie. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 180. quinquangulare Kze. (a. L.) (15.) {A.aemulum h. Belg.) patria ? 4. t. H. v. Houtte. H. Lips. 1843. 181. remotum A. Br. (a. L.) (^4. rigidum v. remotum A. Br. olim.) German. anstr. 4« d. H. Lips. 1824. 182. rhizophylltim S\v. (b. P.) Antill. 4. c. HH. Angl. 1816. H. Kew. Jamaica. 1843. Purdie. H. Loddig. cat. 1849. 183. rigiduin Sw. (a. L.) Europ. alpina et montosa. 2f. d. H. Berol. a. 1809. HH. Angl. H. Lips. 1839. 184. rivulorum Lk. (a. L.) {Polypod. Rddi.) Brasil. 2f. c. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1842. 185. Serra Sw. (a. L.) (Cyclodium Ad. Brngt.) Antill. Amer. merid. 4. c. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1841. 186. glacplierdä Kze. (a. N.) (drepanum hört. Angl. Po- lystichum J. Sm. non Sw. Schk.) N. Holland. ? 4 . t. fr. H. Kew. 1822. IL Berol. 1842. H. Lips. 1843. 187. spimalosnm Sw, (a. L.) Europa. 2f» d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. var. dilatatum Lk. (Aspid. Sw.) c. typo. 188. Sprengelii Klfs. (a. L.) Antill. 4. c. *f Lips. 1843. H. Loddig. 1849. cat. „ gqiiamatgmi ? snb PoIj/sticJio *H. Loddig. 1849. cat. 189. terminans Wall. (a. N.) (NepJirod. terminans et Cumingu J. Sm.) Ins. Philipp. Ind. or. Ceylon. 2f. c. H. Kew. Gardner. H. Lngduno-Batav. ? 1847. 190. Thelypteris Sw. (a. L.) Europa, Amer. bor. 4. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1839. „trapezoidcsSw. (b.P.) Jamaica. 4. c. HH. Angl. 1823." Sweet. 231 191. trifoliatum Sw. (c. B.) {Polyp. Jacq.) Autill. et Amer. merid. %. c. H. Kew. 1769. Houston. H. Schönbr. 1789. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1840. 192. uliginosnm Kze. (a. L.) (16.) (Poli/pod. Kze. prius A. paludosum H. Bonn, non Bl. Polystichum pruino- sum Miq.) Java. 2J.. c. t. *H. Bonn. 1841. H. Lips. 1842. H. Berol. 1845. H. Amstelod. 1846. 193. unitam Sw. (a. N.) Ind. or. % c. H. Kew. 1793 — 1845. H. Loddig. cat. 1849. 194. vastura Bl. (c. B.) Java. #. c. H. Amstelod. 1848. H. Lips. 1849. 195. vestitumSw. (b. P.) N.Holland. 2f. t. fH. Kew. N. Zel. 1842. Edgerley. Loddig. cat. 1849. 196. viilosum Sw. (a. L.) Antill. 2f. c. H. Kew. Jamaica. 1842. Wilson. 197. violascens Lk. (a. N.) (N. wolle Pr.) Brasil. Se- negal, etc. 2j.. c. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. XI. Aspleninm. (Ath. = Athyrium.) 198. abscissumWilld. ? (laetum Schk. J. Sin. Schkuhria- num Pr.) Autill. Amer. merid. 2J.. c. H. Kew. 1845. H. Berol. 1849. 199. acutum Bory. Willd. (Virgilii Bory). Europa austr. Canar. Teneriffa. 2J.. t. fr. HH. Angl.1818. H. Kew. 1822. H. Berol. ante 1841. *H. Lips. 1847. 200. Adiantum nigrum L. (scrpentinnm Pr.) !{.. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. ante 1822. H.Lips. 1838. „affine Sw. Ins. Maurit. 2f. c. H. Loddig. cat. 1849." 201. alatum HBK. Amer. merid. 2|.t c. H. Berol. 1845. H. Lips. 1847. 232 202. angnstifolium Michx. Amer. bor. 4. fr. H. Kew. 1812. Lyon. H. Petrop. a. 1834 — 49. tBerol. 1834. 9, appendiculatum Pr. (Caenopteris Labill.) N. Holl. 4. t. HH. Angl. 1822." Sweet. 203. Athyrium Spr. (Ath.) (Aspid.asplenioides Sw. Ne- pTirod. Mchx. Athyrium asplenioides Pr.) Amer. bor. 2f. d. H. Berol. a. 1814. H. Lips. H. Kew. 1848. „attenuatuinBr. N. Holl. 4. t. HH. Angl. 1825." Sweet. 204. auricularinin Desv. (Brasiliense Rddi. hk.) Brasil. 4. c. H. Berol. a. 1838. H. Lips. 1840. 205. auritum Sw. var. pinn. obtusis. Antill. et Amer. merid. 4. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. 206. Belangeri Kze. {Darea Bory. Aspleniuni Thun- bergi ß.Belangeri Kze. prius). Java. %. c. H. Arastelod. 1846. H. Lips. 1848. „bissectum Sw. Jamaica. 4« c« HH. Angl. 1821." Sweet. H. Loddig. 1849. cat. 207. Ibrachyptero« Kze. (dissectum J. Sm. mss. non Lk.) Sierra Leone. %. c. H. Kew. 1848. H. Herrenhus. 1849. 208. Breynii Betz. (alternifolium Wulff. Germanicum "Weiss.) Europa. 4. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1838. 209. lmlbifcruin Forst. N. Holland. %. t. HH. Angl. 1820. H. Kew. N. Zel. 1843. Edgerley. 210. Canariense Willd. (furcattim var.?) Ins. Teneriffa. Canar. 4. t. H. Kew. 1822. H. ins. Pav. Potsd. H. Lips. 211. caudatum Forst. Java etc. 4. c. H. Amstelod. 1847. H. Lips. 1848. 212. cicutarium Sw. (non hört.) (Caenopt. et Darea anct.) Antill. Amer. merid. 4. c. H. Kew. 1843. Purdie. H. Be- rol. Lips. 1848. Venezuela, Moritz et Karst. 233 213. coiupressnin Sw.? Ins. St. Helenae. 2f. c. H. Kew. 1825. Fräser. 214. er enatum Fries. (Ath.) (J/Äyrzwwi Ruprecht. Aspid. Sommerfelt. Asplen. Sibiricum Kze. Cystopteris cre- A nata Fr. olim.) Europa bor. et Sibiria. 2J-. d. *H. Lips. 1845. H. Petropol. a. 1849. 215. crenulatiiin Presl. (Nidus Rddi. Lk. serratum Lk. Brasiliens* bort. non Sw.) Brasil. %. c. H. Berol.a. 1828. \E. Kew. 1836. H. Lips. 1840. 216. cultrifolimn L. Sw. Antill. 2J.. c. HH. Augl. 1820. Sweet, var. ? diodon Kze. {eultrifolium KI.) (17.) Ve- nezuela. H. Decker. Karsten. 1849. „cuncatuin Lam. Antill. %. c. HH. Angl. 1822." Sweet. 217. cyrtopteron Kze. (18.) (Karstcnii hört, non Kl.) Venezuela. 2f. c. H. Berol. 1847. 218. decurtatum Kze. Lk. Brasil. %. c. *H. Berol. a. 1841. *H. Lips. 1839. „dentatuiuL. Sw.? Antill. #.c. HH. Angl. 1824." Sweet. Loddig-. cat."1849. „dentex? pr. b. sp. %. t. HH. Angl. 1790." Sweet, „depressuin Loudon? Antill. 2|_. c. HH. Angl." Sweet. S5 dilforinc Br. N. Holland, fr. HH. Angl. 1822." Sweet. 219. diinidiatum Sw. (zamiaefolium bort, non Willd.) Antill. Amer. merid. %. c. HH. Angl. 1818. H. Lips. 1840. Berol. 1849. 220. dimorphum Kze. (diver sifolium A. Cunngh. Endl. non Blume.) Ins. Norfolk. % t. fr. H. Kew. 1831. A. Cunngb. 221. dispersum Kze. (19.) (bipartitum Lk. non Bory, s«/cfl/«wPr.uonLain.) patria? H.Berol. a. 1833. H.Lips. 1842. H.Kcw. 1848. 234 222. dissectnm Lk. (Cacnopteris d. et cicutar. hört.) Antill. Brasil. 4. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. 223. ebemun Ait. (trichomanoides Schk. 11011 Michx.) Amer. bor. et pr. b. sp. %. fr. d. H. Kew. 1779. Fother- gill. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. -j-elatius Lk. (Ath) (Aspl. Michauaril Spr. ?) Amer. bor. 4. d. H. Berol. ante 1841. 224. erectuin Borj (mutilatum Klfs.) pr. b. sp. iiis. Bor- bou. Antill. 4. t. H. Berol. et Lips. 1845. Zeyher. 225. falcatuin Lam. Ind. or. Antill. N. Holland, etc. 4. t. fr. HH. Angl. 1825. H. Kew. 1843. Purdie. 226. filix femina Bhdi. (Alh.) (Aspidium Sw. Polypod. L.) Europa. 4. H. Kew. H. Berol. ante 1809. H. Lips. 1837. 227. firinuin Kze. (20.) (abscissum Kl. non Willd.) Vene- zuela. H. Lips. 1847. Karsten. 228. fissum Kit. (cuneatum Schk. non Lam. A. angusti- folium Guss. Treltnerianum Jan.) Europ. med. et merid. % fr. HH. Angl. 1825. H. Sehönbr. 1847. 229. flafcellifolinm Car. N.Holland. %. t. H. Kew. 1823. A.Cnnngh. H. Berol. ante 1841. H.Lips. 1840. 230. flacciduin Forst. (Cacnopteris Th. Darea W.) N. Holl. 4. t. H. Kew. 1843. Edgerley. 231. foecundum Kze. (21.) (cotnpressum HH. Angl. non Sw. Caenopterisviviparahodd.) H.Lips. 1842. H. Berol. 232. fontanum Sm. (Alh.) (Asptd.Sw. Polyp. L.) Europa med. et Sibir. 4. fr. d. H.Kew. 1793. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. „formosum AVilld. Antill. Amer. merid. 4« °« HH. Angl. 1825." Sweet. 233. fragrans Sw. Antill. 4. c. H. Kew. 1793. Jamaica. Smith et Perrin. 235 234. furcatuni Sw. (praemorsum hortor.) pr. b. sp. ins. Borb. 2f. t. H. Bei ol. a. 1843. H. Lips. 235. Halleri Br. (Ath.) (fontani var. Koch, Aspidium Willd. Polypod. pedicularifoHum Hoffra.) Alpina Europ. med. %. fr. d.HH.Angl. 1825. H. Berol. a. 1833. H.Lips. H. Kew. 1848. 236. hastatuin Kl. mss. (22.) (A. salicifol. Kl. ol. ad part.) Venezuela. %. c. H. Lips. 1847. Karsten. 237. hcterodon Bl. Java. 2f. c. H. Amstelod. 1846. H. Lips. 1849. 238. lanceolatuinHuds. {Billotii F. Schultz.) Europa med. et merid. 2f. fr. d.H. Kew. 1793. H.Lips. H. Berol. 1845. 239. lucidum Forst. N.Holl. H. Kew. N. Zeland. 1843. Ed- gerley. H. Amstelod. 1848. Lips. 1849. „Madcrcnse Pennj (?). Madeira. #. t. HH. Angl. 1828." Sweet. 240. marinumL. (Tovarense hört.) Europa med. et merid. Africa bor. Canar. 2J-. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1838. 241. melanocaulon Willd. Amer. bor. 2J.. fr. HH. Angl. 1822. f *H. Berol. a. 1831. 242. Mexicanum Mart. et Gal. (planicaule Wall. J. Sm. truncalumBon. t. Pr.) Mexico. Ind. or. ? 2f. c. t. H. Kew. 1841. H. Berol. 1845. H. Amstelod. 1848. H. Lips. 1847. 243. Michauxii Spr. (AtJi.) (Aspl. elathis Lk. Aspid. filix fem. Mchx. Aspid. angustumWülA.) Amer. bor. 2J.. d. H. Berol. Lips. 244. monanthemuin (s. monanthes) L. Pr. b. sp. Mexi- co. 2J.. t. fr. H. Kew. 1790. Lee et Kennedy. fH. Berol. a. 1841. H. Hcrbipol. 1847. Turic. 1848. 245. monstrosum H. Berol. (23.) patria? %. fr. d.*H. Be- rol. 1845. H. Lips. 1847. 236 246. montanumWilld. (Adiantum nigrum Miihx.) Amer. bor. HH. AagL 1812. *H. Lips. 1847. .. myriophyllum Pr. (Caenoptcris Sw. Darea \S\M.) Antill. %, c. HH. Angl. 1827." Sweet. 247. Bfidus L. (non Raddi). (Neof/opteris vulgaris J. Sm.) Ind. or. N. Holland etc. 2f. c. HH. Angl. 1822. H. Kew. 1825. A. Cunngh. H. Berol. Lips. 1843. „obliqunin Forst. ? H. Loddig. cat. 1849." 248. ol>ovattun Vir. (Forsteri Sadl. Cystoptcris obovata Pr.) Europa merid. 2J-. t. *H.Lips. 1838. Berol. ante 1841. 249. olitusatuin Forst, (non Labill.) N. Holland. %. fr. HH. Angl. 1824. H. Kew. 1843. 250. obtusifolium L. (nee hört. Germ.) {A. aquaticum Kl.) Autill. Amer. merid. 2f, c. H. Kew. Jamaica 1844. Wilson. H. Petropol. a. 1849. „Odontites Br. (Caenopteris Sw. Darea Willd.) N. Hol- land? % t. HH. Angl. 1822." Sweet. H. Loddig. cat. 1849. 251. oligophylluin Klfs. Brasil. *H. Berol. a. 1835. H. Lips. 1838. H. Kew. 1841. Gardner. 252. Otites Lk. (pulchellum Pr. ex parte). Brasil. 2f. c. H. Berol. a. 1839. H. Lips. 1841. H. Kew. 253. palmatuin Lam. (Hetnionitis Brot. Aspl. Hcmioni- //s Ail. t. J. Sm.) Europ. austr. Afr. bor. Azor. Canar. 2f. t. fr. H. Kew. 1779. Masson. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. 254. Petrarcae DC. (glandulosum Loisel. A. et Polyp. FallisclausaeReq.). Gallia austral. %. fr. HH.Augl. 1819. H. Kew. Hendersou. *H. Berol. a. 1833. *H.Lips. 1842. 255. pinnatifiduin Nutt. Amer. bor. 4. t. #H. Lips. 1848. H. Berol. 1849. 256. polyodon Forst. N. Holland. H. Kew. N. Zel. 1843. Edgerley. 237 „ pulchrum (?) Loml. Jamaica. 2f. c. HH. Angl." SAveet. 257. pumilnm Sw. (anthriscifolium Jacq.) Autill. Amer. merid. 4. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1841. 258. radicans Sw. (rhizophorum Sw. Schrad. hulbifc- ru?n Bhdi. rhachirhizon Lk.?) Autill. Amer. merid. 2f. c. HH. Angl. 1822. H. Berol. 1831 et 1846. Moritz. H. Decker. Berol. (Karsten.) 259. reguläre Sw. (tristeKUs.) Brasil. 2f. c. H. Berol. 1833 — 1849. 260. repanduluin Kze. (obtusifolium Lk.) Amer. merid. 2J-. c. H. Berol. a. 1838. Brasil. Beyricli. 1842. H. Lips. H. Kew. 1848. „resectuiuSm. Ins. Franc, et Borb. 4. c. HH. Angl. 1820." Sweet. 261. rhachirhizon Rddi. Brasil. Venezuela. 2J.. d. H. Be- rol. 1846. Moritz. 262. rhizophorum Sw. Willd. Jamaica. %. c. Autill. H. Kew. 1793. Smith et Petrin. Loddig. cat. 1849. 263. rhiaophylluin L. (Campt 0 sorus Lk. Antigratnme J. Sin.) Amer. bor. H. Kew. 1680. Banister. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1841. 264. ruta inuraria L. Europa. 2f. f. d. H. Kew. 1793. H. Berol. ante 1809. H. Lips. 1837. 265. salicifoliuin L.(?) Autill. %. c. H. Kew. 1841. 266. salignum Bl. (simile H. Amstelod.) Java. 2f. c. H. Amstelod. 1848. H. Lips. 1848. 267. scptenirionale Sw. (^dcrostich. L. Scolopendr. Rotb. JLcropteris Lk.) Europa, Asiae mont. 2J.. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1838. 268. Scrra Langsd. et Fisch. (PoejipigiiVr.) Autill. Bra- sil. 2f. c. *H. Berol. a. 1831. H. Pelropol. 1835. H. Lips. 1841. H. Kew. 1848. H. Pctropol. a. 1849. 238 269. serratum L. Antill. et Amer. merid. 2J.. c. H. Kew. 1793. Smith et Perrin. — 1845. H. Petropol. a. 1849. „ snlcatum Lam. {Schottii Pr.)? Antill. 2j.. c. IUI. Angl. 1827." Sweet. „ thalictroides Loud. ? sub Caenopteride. Jamaica. %* c. HH. Angl." Sweet. 270. Thelypteroides Michx. (Diplazium Pr. J. Sm.) Amer. bor. 2|.. fr. d. HH. Angl. 1823. H. Petropol. a.1834. H. Berol. 1834. H. Kew. H. Lips. 1845. 271. Trichoinanes L. (TricJiomanoides hört. Angl. non Mx.) Europa, Asia, Africa. %. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. ante 1809. H. Lips. 1837. 272. viride Huds. Europ. med. subalpina et alpina. 2f. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1840. 273. viviparum Pr. (Caenopterts Berg. Darea Willd.) Ins. Maurit. 4. c. H. Kew. 1844. H. Lips. 1847. Loddig. cat. 1849. Athyrium v. Asplenium. XII. Balantiiim. 274. antarcticum Pr. {DicJcsonia Labill. Cibotium Bil- iar dieri Klfs.) N.Holland. %. t. H. Kew. 1824. A.Cunngh. H. Lips. 1840. H. Berol. H. Pctropolit. H. Herrenhus. #H. VanHouttean. 1848. 275. arborescens Lk. (auricomum Klfs. DicJcsonia ar- borescens L'Herit. D. integra Sw.) Ins. St. Helenae. 1). c. H. Kew. 1786. Hove. f Berol. ante 1841. H. Loddig. cat. 1849. 276. Culcita Klfs. (Dicksonia L'Herit. Culcita macro- carpa Pr.) Madeira et Azor. 2J.. t. fr. fH. Kew. 1779. Masson. Loddig. cat. 1849. 239 277. Karstenianum Kl. Venezuela. %. t. f. H. Decker. Karsten. 1847. H.Berol. H. i. p. Potsd. H. Lips. 1849. 278. Sellowianuin Pr.? (Alsophila glauca? H.Berol.) Brasil. % t. H. Berl. 1839 — 50. 279. squarrosiun Kze. (Dicfcsonia Sw. Trichomanes Forst.) N. Zeland. t>. t. fr. H. Kew. 1842. Edgcrley. H. Loddig. cat. 1849'? (non 1843). Bathmium v. Aspidium. Bernhardia v. Psilotum. XHBL Blechnnm. 280. Brasiliense Desv. (Corcovadense Rddi. campestre hört, nüidiim Pr.) Brasil. %. c. HH. Angl. 1828. H. Be- rol. ante 1833. *H. Kew. 1834. H. Lips 1842. 281. cartilagineum Sw. (striatum H. Lodd. 1842.). N. Holland. 2f. t. HH. Angl. 1822. H. Lips. 1842. 282. falcatnm Lodd. Lk. patria? 2J-. c. HH. Angl. -fE. Berol. a. 1831. H. Loddig. cat. 1849. 283. glandulosuinKIfs. (Lk. ad part.) (Orientale H. Lodd.) Brasil. Mexico etc. 2J.. c. * H.Berol. ante 1822. *H. Kew. 1833. H. Lips. 1838. var. elongatuin Kze. (24.) Venezuela. 2f-. c. H. Berol. 1845. Moritz. 284. grncile Klfs. Brasil, etc. 2f. c. t. H. Berol. a. 1829. H. Kew. 1834. H. Lips. 1838. 285. interuiedium Lk. (cxcl. syn.) Guatemala. Venezuela, (ex Kl.) 4. c. t. HH. Angl.? H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. H. Kew. 1841. „laevigatum Cav. N. Hollaud. 2f. t. HH. Angl. 1820." Sweet. 240 286. lanceola Sw. (lanceolatum Rddi.) Brasil. 2f. c. *H. Berol.a. 1833. #H. Lips. 1838. H.Kew. 1841. H.Petropol. a. 1849. var. B. trifoliatnm Klfs. 287. longifolium HBK. Aiitill. Venez. 2f. c. HH. Angl. 1826. f*H. Kew. 1833. H. Lips. 1849. Karsten. 288. occidentale L. Alitill. Ainer. merid. 2f. c. H. Kew. 1777. H. Schönbr. 1789. *H. Berol. ante 1809. H. Lips. 1838. 289. Orientale L. (nee HH. Angl.) Ind. Orient., Java, China. 4. c. H. Schönbr. 1846. H. Lips. H. Arastel. 1848. 99 pectinatum Pr. ? (uon Hook.) (lomarioides Gaudicli. salicifol. Klfs. t. Pr.) Amer. merid. ?) %. c. HH. Angl. 1827." Sweet. 290. polypodioides Rddi. (glandulosum Lk. ex parte). Brasilia. 2J-. c. HH.Angl. 1829. H. Berol.a. 1834. *H.Lips. 1838. H. Kew. 1848. 291. serrulatuin Richard. Michx. (cingustifolium Willd. calophjjllum Lngsd. et Fisch, stagninum Rddi. Lk.) Amer. bor. et merid. %% c. t. HH. Angl. 1818. * H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. H. Kew. 1841. 292. striatuin Br.? (non hört. Lodd.) N. Holland. 2f. t. HH.Angl.? 1824? *H. Kew. 1833. 293. trianguläre Spr. Lk. Mexico. 4, c. t. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. H.Kew. 1841. 294. volul>ile Klfs. {Salpichlaena voh J. Sm. B, scan- dens Borj. B. Moritzianum Kl.) Antill. Amer. merid. 2f. c. H. Berol. 1847. Moritz. H. Lips. 1848. Karsten. H. Petropol. a. 1849. XIV. Botrychiiim. „australe Br. N. Holland. 2J.. t. HH. Angl. 1823/' Sweet. 241 295. dissectum Mhlbg. Amer. hör. 2f. fr. d. H. Kew. 1806. Lyon. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1841. 296. fmnarioides Willd. (lunarioides Sw. Botri/pus lu- narioides Rieh. Michx.) Amer. hör. ^. fr. d. H. Kew. 1806. Lyon. H. Lips. 1841. „gracile Prsh. (virginicum var. Pr.) Amer. bor. 2f . fr. d. HH. Angl. 1824." Sweet. 297. liunaria Sw. (OsmundaL.) Europa, Asia et Ame- rica aret. 2f. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1822. fH.Lips. 1841, 298. ©l>liquuin Mhlbg. {lunarioides Schk.) Amer. bor» et Mexico. 4. fr. H. Berol. 1834. 299. rutaefolium AI. Br. (rutaceum Sw. Schk. Whlbg. non Willd. matricarioidesYf'iild. Pr. Osmunda ntatrica- riae Schk.) Europa et Amer. bor. 2J.. d. H. Lips. 1845. H. Berol. H. Petropol. 300. Virginicuui Sw. (Botri/pus Rieh. Mchx.) Amer. bor., Enrop. bor. et merid. 4. fr. d. H. Kew. 1790. Banks. H- Berol. a. 1833. Botryothallus t. Polybotrya. Botrypus y. Botrychium. Caenopteris V. Asplenium. Callipteris v. Diplazium. Calymella r. Gleichenia. Campteria v. Pteris. Camptosorus t. Asplenium et Scolopendrium. Campyloneuron v. Polypodium. Casseheera v. Cheilanthes. XV. Ceratopteris, „Iiockbarti Hk. et Gr. s. Pariser ia Ins. Trinit. 4? c. HH. Angl. 1824." Sweet. 23r Bd. 2s Heft. *6 242 301. Parkeri J. Sm. (ParJceria ptcrioides Hk.et Gr.) Gnjana. 0.? c. y. H. Liverpool. 1827. H. Kew.a. 1845. (Shepherd.) 302. thalictroidcs Brngt. ( Acrost. L. Pteris Sw. Fur- caria Desv. Ellobocarpus olcraceus Klfs.) Asia et Amer. merid. Q. J. c. V. HH. Angl. 1818. *Berol. a. 1833. H. Lips. 1837. Ceropteris v. Gymnogramme. XVI. Ceteracli. 303. Capense Kze. (Gymnogramme Spr. Klfs. G. cor- data Hk. et Gr.) pr. b. sp. 2f. t. *H. Lips. 1840. H. Berol. 304. cordatmnKze. (Gymnogramme Schldl. Nothochlae- na Desv. Ceterach crenatum Klfs.) pr. b. sp. 2f. t. H. Berol. a. 1833. -f-H. Lips. 1839. 305. officinarum Willd. (Grammitis CeterachSw. Asplen. L. Sclopendr. Sm.) Europa media et austr. Azor. Brasil. % t. fr. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1839. XVII. Cliellantlies. («.) Pteroidos. (b.) Hypolcpis. 306. Alabaiuensis Kze. (25.) (Pteris Buckley.) Amer. bor. %. t. *Lips. 1844. 307. ainaurorhachis Kze. (26.) (b.) N. Holl. 2j.. t. *H. V. Htte. 1848. Lips. 1849. 308. AraMca Dcne. (27.) (Decaisnii H. Lips.) Abyssiu., Arab. 2J.. c. *H. Lips. 1844. 309. argenteaKze. (b.) (Pteris S. G. Gmel. Allosor.Vr. Cassebeera J. Sm.) Siberia. 2J.. t. *H. Berol. a. 1822. HH. Angl. 1823. H. Petropol. H. Lips. 1840. 310. auriculata Lk. (Pteris Sw. Adiant. Th. Allosor . 243 Pr. Cassebeera J. Sm.) pr. b. sp. 4. t. *H. Berol. 1830. H. Lips. 1847. *H. Kew. 1838. 311. torachypus Kze. (28.) (squamosa var. hört. Lips.) Mexico. erosa Sw. {Trichomanes Forst.) Ocean. etc. 4. t. HH. Angl. 1825. H. Kew. 363. pyxidata Cav. {Humata Desv.) N. Holland. 1). t. H. Kew. 1808. Caley. f H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1842. H. Herrenhus. 1849. ,', rbomboidea (Wall.?) {MicrolepiaVr. D.polypodioi- des var. J.Hook.) Loddig." cat. 1849. 464. *J* Schlecht endalii Pr. (divaricata Ch. et Schldl. non Bl.) Mexico. 4. c. *H. Berol. a. 1833. 365. solidaSw. (D. sordida hört. H umat a Desv. Tricho- man. Forst.) Ind. or. Ocean. 4. c. t. H. Kew. 1844. H. Berol. 1846. H. Lips. 1847. 366. temiifolia Sw. (venusta Schk. Adiantum cuneatum Forst.) Ind. or., Java etc. 4. c. *H. Amstelod. 1848. H. Y. Houtte 1849. „ trapcKoicles ? Lodd. catal. 1849." 367. trichosticha Hook. (JSlicrolepia J. Sm. D. (Seleni- dium) diver gens Kze.) Ins. Philipp., Java. H. V. Houtte 1840. *H. Lips. 1844. H. Berol; 1848. H. Amstelod. 1849. 249 XXIV. Dicksonfa. 368. dissecta Sw. {cicutaria Hoolc. ad part.) Aiitill. Araer. merid. %. c. H. Kew. 1793. „ dubia Gaudich. {fallax Klfs. Davallia Br. Balantium Brownianum Pr.) N. Holland. HH. Angl. 1826." Sweet. 369. I.inueni Hook. Yenezuela. %. c. H. Berol. 1848. H. Lips. 1849. Karsten. 370. nitidula Kze. (32.) {rubiginosae affin, hört. Berol.) patria? Amer. boreal.? 2j. c. H. Berol. a. 1846. H. Lips. 1847. H. Gottiiig. 1849. 371. punctilolmlaKze. (Nephrod. Richd. Michx. puncti- lobum Sw. "Willd. Sitobolium {male Sitolobium) Desv. J. Sra. Dicks. pilosiuscula Willd. ^ädectvm Lk. DicJcs, pubescens Schk.) Amer. bor. fr. d. HH. Angl. 1811. H. Berol. a. 1808. H. Petropol. H. Lips. 1840. 372. rubiginosa Klfs. {Sitolobium J. Sm.) Brasilia , Me- xico etc. %. c. *H. Berol. a. 1831. H.Lips.1840. #H.Kew. „solida? Loddig. s. Sitolobio. Cat. 1849." 373. tenera Pr. {adiantoides hortor. non Willd. Sitolo- bium J. Sm.) Brasilia. 4. c. HH. Angl. 1828. *H. Berol. a. 1831. *H. Kew. 1834. H. Lips. 1838. 374. Zippeliana Kze. (sca«dfe«s hört.) (33.) Java. 7/. c. *H. Bonnens. 1841. H. Lips. 1842. H. Gotting. 1844. H. Berol. a. 1848. Dictymia r. Polypodium. Dictyoglossum y. Acrostichum. Dictyopteris t. Polypodium. XXV. Dictyoxipliiiim. 375. Panamense Hook. [America med. 4. c. H.Kcw. 1848. 250 XXVI. Didymochlaena. 376. lunnlata Desv. (sinuata et squamala Desv. trun- catulaJ.Sm. Adiuntum hinulatumllontt. uisp.truncatu- ZttWtSw. squamatum Willd. cullratumVr. pulchcrrimum H. Angl.) Asia et America tropica et ins. 1\.. c. *H. Berol. a. 1833. H.Petropol. H. Kew. 1838. H. Lips. 1840. H. Deck. Berol. 1847. Karsten. Digranimaria v. Diplazium. XXVII. Diplazium. 377. acuininatum Bl. Java. 2f. c. H. Amstelod. 1849. 378. alternifoliuin Bl. Java. 2| . c. H. Amstelod. 1846. H. Lips. 1848. 379. arlborescens Sw. Ins. Maurit. et St. Helenae. 2f. c. HH. Angl. 1824. H. Berol. a. 1833. H. Kew. 1838. H. Lips. 1841. ss auriculatum Klfs. Amer. merid. 2f. c. HH, Angl. 1820." Sweet. „Barlmdense? Antill. 2f. c. HH. Angl. 1822." Sweet. 380. brevifolium Kze. (34.) (fraxinifolium H. Loddig.) patria? %. c. H. Lips. 1843. Loddig. cat. 1849. „ castaneaefolium Sw. (CallipterisBorj.) Guinea? 2/.. c. HH. Angl. 1824." Sweet. 381. celtidifoliuui Kze. (35.) Venezuela. H. Berol. 1848. Moritz. H. Lips. 1849. Karsten. H. Kew. 1848. 382. coarctatuni Lk. (Shepherdi Pr.) Brasilia. %. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1849. H. Kew. 1841. 383. •{* duMuiii Lk. (ambt'guum Rddi. non Sw.) Brasil. Ve- nezuela. 2j.. c. H. Berol. a. 1833. „ esculentuin Sw. (Anisogom'um Pr.) Ind. or., Ceylon. f>. c. HH. Angl. 1822." Sweet. 251 384. giganteuni Karst, mss. Venezuela. 2J.. c. H. Decker. Berol. 1848. Lips.1849. Karsten. 383. grandifoliusn Sw. Autill. #. c. H. Kew. 1793. H.Pe- tropol. a. 1849. „juglandifoliuin Sw. Antill. 2f. c. HH. Ängl. 1825." Sweet. 386. lasiopteris Kze. (36.) (decussatum J. Sin. Asple- nium Wall, non Sw.) lud. or. 2f. c. t. *H. Kew. 1840. H. Bcrol. H. Lips. 1841. H. Petropol. a. 1849. 9,Malal>aricuni Spr. (Callipteris J. Sm. Asplenhim am- biguum Sw. (uou Baddi). Digrammaria Pr.) Ind. or., Java. V? c. HH. Angl. 1818. Sweet. Loddig. cat. 1849." 387. obtusus» Rlfs. Lk. (semidecurrens Schrank.) Bra- sil. Aiitill. 2j. c. H. Monac. 1829. *H. Berol. a. 1831 — 1850. 388. planta gineum Sw. (acunrinatum Rddi. Llc. excl. Antigramma Pr.) Autill. Amer. merid. 2\.. c. HH. Angl. 1822. H. Bcrol. a. 1833. H. Petropol. H. Lips. 1839. H. Kew. 1841. 389. pubescens Lk. (Seramporense hört.) Ind. or. 2/.. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. 390. Seramporense Spr. (AnisogonitimYr.) Ind.or. ^. c. H. Berol. a. 1848. H.Amstclod. 1846. H. Petropol. a. 1849. 391. Shepherdi Lk. (fratemumVr. uisplenium ambi- guufii Rddi. non Sw. Shephcrdi et striatum hört.) An- till., Amer. merid. 2f. c. H. Kew. 1822. H.BeroI. a.1829. H. Petropol. H. Lips. 1841. 392. striatum. Pr. (Asplenium L.) Antillae etc. H. Kew. 1793. Audersou. 393. sylvatieum Sw. (Anisogonhim Pr. CallipterisBorj), Ins. Maur. Java. 2|_. c. H. Amslclod. 1848. 252 Dipteris v. Polypodium. Discostegia v. Marattia. XXVIII. Disphenia. 394. aculeata Pr. (AlsopMa Kl. tyathca Hb. Willd. Klfs.) Antill. Venezuela. %. c. H. Deck. Berol. 1849. Karsten. 395. arlborea Pr. (Cj/athea Sm. Polypod. L.) Antill. t>. c. H. Kew. 1793. Smith et Perrin. et denuo ex Jamaica 1843. Wilson. H. V. Houtt. 1848. (Cuba.) H. Lips. 1849. 396. Grevilleana Kze. (Cyathea Mart. Cj/athca elcgans Heward.) Jamaica. r). c. H. Kew. 1843. Wilson. 397. orientalisKze.? Jaya. 1). c. H. Amstelod. 1848. XXIX. I>OOdya (rectius quam Doodia). 398. aspera Br. N. Holland. 2f. t. H. Kew. 1808. Caley. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. 399. blechnoides A. Cunngh. {niaximn J. Sm.) N.Holland. 2f. t. *H. Kew. 1835. H. Berol. 1845. H. Lips. 1847. 400. caudata Br. (rupestris Klfs.) N. Holland. 2J_. t. HH. Angl, 1822. H. Bonnens. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. 401. dives Kze. Java. 2f . c. * H. Lips. 1847. H. Amstelod. 1849. 402. lunulataBr. J. Sm. (37.) (Kunthtana hört. nonGau- dich.) N.Zeeland. %. t. fr. *H.Kew.l834. H. Berol. 1841. H. Petropol. H. Lips. 1843. „media Br. N.Holland. 2f. t. HH. Angl. 1823." Sweet. Doryopteris v. Pteris. XXX. Drymoglossnm. 403. "f piloselloides Pr. (Pteris L. Pleropsis Desv. No- thochlaenuKlk.) Ind. or. etc. 2J.. c, H. Kew. 1828. Wallich. 253 Drynaria v. Polypodium. Dryopteris v. Aspidium. Egenolfia v. Polybotrya. Elaphoglossum v. Acrostichnm. Ellobocarpus v. Ceratopteris. XXXI. Equisetiim. 404. arvense L. Europa, Asia, America. 2f» d. H. Kew. 1793. H.Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. „filiforme? Amer. bor. 2J.. fr. HH. Angl. 1800." Sweet. 405. hyemale L. Europa, Asia, Amer. bor. 2(-. d. H. Kew. 1793. H.Berol. a. 1809. H. Lips. 406. lim os um L. (fluviatile Whlbg.) Europa. 2J.. d. y. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 407. palastre L. Europa. 4. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 408. raiiiosum Sehlchr. DC. (clongatum et Pannonicum "Willd. ramosissimum Desf.) Europa merid. , Africa etc. 2f. d. H. Berol. a. 1833. 409. scirpoides Richd. Mchx. Amer. bor. 2f. fr. d. HH. Angl. 1812. H. Berol. a. 1833. H. Petropol. H. Lips. 410. sylvaticumL. Europa et Amer. 2J.. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 411. Telniateja Ehrh. (eburneum Rth. fluviatile Sm.) Europa boreal. 2J.. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. 412. uiuDrosuMiMey. Willd. (pratense Ehrh. Drummondi Hook.) HH. Augl. 1818. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1848. 413. variegatuin Sehlchr. (repens Whlbg.) Europa me- dia. %. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H.Lips. Eupodium v. Marattia. XXXII. Fad, venia. ' 414. prolifera Hook. (Asplen. proh'ferum Sw. Aspi- 254 dium proliferum H. et Gr. non Br.) Aiitill. 4« c. H. Kew. 1843. Purdie. H. Herrenlms. H. Lips. 1849. Loddig. cat. 1849. Furcaria v. Ceratopteris. Gisopteris v. Lygodinm. XXXIII. Grlelchenia. 415. isiicropliylla Br. (Catymella Br.) N. Holland. 4. t. HH. Angl. 1825. H. Kew. 1846. Gurin. H. Loddig. cat. 1849. „speluncae Br. (Platyzoma Desv.) N. Holland. %. t. HH. Angl. 1822." Sweet. Gonioplilebium v. Polypodinm. Goniopteris v. Poljpodium. XXXIV. Grrammitis. 416. f australis Br. (BillardieriWüU.) N. Holland. %. t. HH. Angl. 1822. H. Kew. 1833. R. Cimngh. 417. eloiag-aia Sw. (ßynammia Pr. Mecosorus Kl. Poly- pod.LSm. PTilebodJ.Sm.) Antlll. 4. c. HH. Angl. 1824. H. Kew. 1843. Wilson. „furcata Hk. et Gr. Ins. Trinit. if. c. HH. Angl. 1825." Sweet. „lanceolata Sw. (^dntrophyum Bl. Lojcogrumme Pr.) Ins. Mannt. Java. 4. c. HH.Angl. 1824." Sweet. „linearis Sw. Antill. 4. c. HH. Angl. 1823." Sweet. XXXV. Grymnogramme (minus recte Gymno- gramma). 418. aspidioides Klfs. (Ceterach "Willd. Leptogrammc Kl. ad part.) Venezuela. 4« c« H. Lips. 1847. Karsten. 419. asplenioidcs Klfs, Venezuela. %. c. H. Berol. 1846. Moritz. H. Deck. Berol. Karsten. H. Gott. 1849. 255 420. Caloinelanos Klfs. (Ceropteris Lk. Acrostich. L.) Aiitill. et Amor, merid. 4- c. H. Kew. 1790. Hinton East. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1839. 421. chaeropliylla Desv. (Anogram ma Lk. Hcmionitis Poir.) Aiitill. Amer. merid. Q. & c. EH.An»l. 1825. H. Berol. ante 1833. *H. Kew. 1836. *H. Lips. 1838. 422. cliry§ophylla Klfs. (Ceropteris Lk. Acrostichum Sw.) Antill. 4. c. HH. Angl. 1824. H. Berol. a. 1833. *H. Kew. 1836. H. Lips. 1838. 423. distans Lk. hört. {Ceropteris Lk. fil.) Brasilia. %. c. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1839. „fiabellata Gr.? Amer. merid.? 4. c. H. Loddig." Cat. 1849. „flavens Klfs. (Acrostich. Sw.) Amer. merid. 4« <*• H. Viudobon. 1842." 424. Javanica Bl. (variegafa Miq.) Java. 7\. c. H. Am- stelod. 1846. H. Lips. 1847. Herrenhiis. 1839. 425. leptophyllaDesv. (AnogrammaLk. GratnmitisSvr. Polj/pod. L.) Europa merid., Madeira, Mexico. <$. 4- t« HH. Angl.1824. H. Berol. a. 1833. *f H. Lips. 1838. *H. Kew. 1838. 426. IL'IIeruiinierlBory. (38.) Ins. Guadeloupe. 2p. c. *H. Lips. 1838. H. Berol. 1841. 427. liinkiana Kze. (39.) (Grammitis Pr. Gymnogr. po- lypodioides Lk. 11011 Spr. Cystopteris fü/perraH. Turic.) Brasilia, Mexico. 2f. c. *H. Berol. a. 1833. H.Lips. 1839. 428. Martensii Bory. (hybr /da Mart.) patria? 4- e« H. Lo- van. 1836. H. Berol. a. 1841. H.Lips. 1838. 429. Massoni Loud. patria? %. c. t. HH. Angl. 1838. H. Berol. a. 1841. 430. mollissiina Fisch, mss. (40.) (Schmidtii Zenk. mSs.) Mout. Nilagir. 4. c. d. H. Petropol. 1835 — 49. 256 431. outnsataBl.? Java. t>. c. H. Lugd. Bat. 1847. 432. ochracea Pr. Bonar. 2|. t. HH. Angl. fH. Berol. 1845. 433. pedata Klfs. (Neurogramma Lk. Gymn. ciliata Klfs. mss. Hcmionitis Sw.) Mexico. 1\. c. t. HH. Augl. 1822. *H. Berol. a. 1835. H. Lips. 1838. 434. Peruviana Desv. (Ccropleris Lk.) Amer. merid. 4,? c. HH. Angl. 1822. *H. Berol. a. 1833. *H. Lips. 1839. 435. polypodioides Spr. (39.) (11011 Lk.) (CeterachRddi, Grammüis Pr. Gymnogr. Raddiana Klfs. Lk.) Brasil* 2|. c. *H. Berol. a. 1831. H. Lips. 1840. 436. rufaDesv. (HemionitisSw. NeurogrammalA..) An- till. et Amer. merid. 4. c. H. Kew. 1793. Smith et Pcr- rin. fH. Berol. a. 1828. Lodd. cat. 1849. 437. rupestris Kze. (41.) (Lcptogramme Kl. G. steno- rhachis H. Berol.) Venezuela. 2f. c. *H. Berol. 1848. H. Lips. 1849. 438. rutaefolia Hk. et Gr. (Grammüis Br.) N. Holland. 4. t. *H. Lips. 1843. H. Berol. 1849. ,, sulphurca Desv. ? (sicrostichumSw.) Antill. 2j.. c. HH. Angl. 1808. H. Kew. 1841. II. Vindobon. 1842." 439. Tartarca Desv. (Ccropleris Lk. Acrostichum Sw. Gymnogr. dcalbata Lk. h. Hcmionitis Willd.) Amer. merid. %. c. *H. Berol. a. 1809. HH. Angl. 1818. H. Kew. * 1828. II. Lips. 1838. 440. tomentosa Desv. (Neurogramma Lk. Hcmionitis Raddi , Ccterach lobatum Pr.) Brasil. 2J.. c. H. Berol. a. 1831. H. Petropol. II. Lips. H. Kew. 1841. „trifoliata Desv. (Acrostich. L.) Antill. et Amer. merid. 4. c. HH. Angl. 1810." 441. villosa Lk. (42.) (Leptogramma J. Sm. Grammüis Pr. Potypod. rüde Kl. cxcl. syn.) Venezuela, Brasil.? 257 %, c. II. Berol. a. 1831. IUI. Angl. 1836. H. Pclropol. II. Lips. 1840. II. Kcw. 1841. (üyinnoptcris v. Acrosticlunu. (iyinnothcca v. Marallia. XXXVI. Hemionitl«. 442. palinata L. (Gj/mnogramma \Al.) Antill. et Amor, merid. 2f. c. tH.A^cw. 1793. II. Bcrol. al833. II. Lips. 1840. XXXVII. llcmitelia. 443. Capenali Br. (sllsoplu'la J. Sm. Hook. Cyathca Sw. Aspid. Sw. Polijpod. L. Cijalhca riparia Willd. Am- pnicosmia riparta («nrdn.) pf. I». sp. 1). t. II. Berol. II. Kew. 11. Pclropol. Il\ips. I84r). Zoylier. 444. liorriua Br. (non Hook.) {Cnemitliiria Vv.CyatJicaSw. Pohjpotliiim L. Vijalhca commulala Spr. Jlcmilcl. acu- minuta Karst.) Antill. Venezuela. 1> c. 11. Kew. Jainaica. 1843. Wilson etPurdie. II. Hcrronhus. II. Loddig. 1849. Ve- nezuela. II. Decker. Bcrol. 1849. Karsten. 445. HoNtiiiaiiiii Hook. (43.) (Alsophi/a J. Sm. //. Snri- namcnsis Miq.) Cliijana. %. c. II. Kew. 1845. Cndogan llolhery. 446. lategrlfolla KI. (ad pari. cxcl. syn.) (44.) (Elcu- llicria Kzc.) Venezuela. %. c. II. Berol. 1846. Moritz. II. Lips. 1847. 447. KarstcnianaKI. (Cncmidaria.) (H.spcciosa Karst.) Venezuela. %. c. H. Deck. Berol. 1849. Karsten. 448. HlotxNchiana Karst. {Cncmidaria.) Venezuela, r). c. II. Deck. Berol. 1849. „nuiltillora Br. Ilk. ( Alsophila Pr. J. Sin. Amphicosmia Grdnr.) Jainaica. T> C. IUI. Angl. 1824." Swcct. 23i IM. Sl Heft. 17 258 449. gpecfosa Hook, (non Klfs. et Karst.) (Eleutheria.) (H. integrifolia Kl. part.) Venezuela. 1> c. H. Lips. 1847. Karsten. H. Paris. 1848. 450. spectalbilis Kze. (45.) {Cnemidaria.){H.obtusa^\., Hook, uon Klfs.) Venezuela. r). c. H. Berol. Lips. 1847. Karsten. H. Paris. 1848. 451. urolepis Kze. (46.) (CyatJieaKze. mss. prius). Gnja- na, Cuba? 1> c. H. Makojan. Leodiens. 1843. Heteroneuron t. Acrostichum. Humata v. Davallia. XXXVIII' HyalolepiS (melius quam Hymenolepis). 452. ophioglossoides Klfs. (Acrostich. spicatum L. Lo- maria Willd. Gj/tnnopteris^v.) Ius. Ind. or. , Java etc. %. c. H. Amstelod. H. Lips. 1848. 453. revoluta'BJ. var. planiuscula. Java. 2J.. c. *H. Bon- nens. 1841. H. Lips. 1842. H. Berol. a. 1849. Hydroglossum v. Lygodium. Hjmenodium v. Acrostichum. Hymenolepis v. Hyalolepis. XXXIX. Hymenophyllnm. ..hirsuium Sw. Antill. 2j.. c. HH. Angl. 1823." Sweet. „polyanthos Sw. Antill. 2J.. c. HH. Angl. 1824." Sweet. 454. TunLridgense Sw. Europa med. etc. l\.. fr. H.Kew. 1793. f Berol. a. 1833. f H. Lips. 1847. H. Loddig. cat. 1849. 455. Wilson! Hook. Britann. % fr. HH. Angl. fE. Berol. a. 1841. H. Kew. 1845. Hypolepis v. Cheilanthes. 259 XL*. Isoetes. 4Ö6. Durieui Bory y. Ligustica De Not. Liguria. 2f. d. H. Jauueiis. fH. Lips. 1846. 457. (t ?) Hystrix Bory et Dur. Alger. 2J, t. H. Paris. 458. lacastris L. Europa media et Amer. bor. ^, d. v« H. Kew. H. Berol.a.1841. H. Lips. 1846. 459. setacea Del. Europa mend. 2/. d. y. H. Berol. a. 1841. H.Lips. 1842. H. Paris. Lastrea t. Aspidium. Lepidotis v. Lycopodium. Leptogramma v. Gyumogramme. Leptostegia v. Ouychinm. XIjI. ILindsaya (rectius quam Lindsaea). 460. colobodes Kze. (47.) Java. 2J.. c. H.Amstelod.1848. f H. Lips. 1849. „falcata Dry. (trapeziformis Hook, ad part.) Amer. me- rid. 2f. c. HH. Augl. 1824." Sweet. 461. + Cfujanensis Dry. Gujaua. 4. c. H. Kew. 1845. Ca- dogan Rothery. „linearis Sw. (Adiant. Poir. L. lunata Willd. irnbri- cataVesv.) N. Hollaud. 4. t. HH. Augl. 1820." Sweet. 9J media Br. N. Hollaud. % t. HH. Augl. 1823." Sweet. „microphylla Sw. N. Hollaud. %. t. HH. Augl. 1820." Sweet. ., reniforinis Dry. Ins. Triuit. ? (Amer. merid.) 2J-. c. HH. Augl. 1826." Sweet. 462. rigescens Willd. Amer. merid. %% c. H. Kew. 1848. H. V. Htte. 1849. „ trapeziformis Dry. (mtidissima Rieh., Willd.) Antill. et Amer. merid. %. c. HH. Augl. 1825." Sweet. Litobrocliia v. Pteris. 17* 260 XXII. IiOmaria. 463. alpinst Spr. (Stegania Br. Lom. antarctica Carm.) N. Holland. Zeel. Amer. antarct. 2f. t. fr. H. Rcw. 1843. Dr. J. Hook. H. Herrenlius. H. Loddig. cat. 1849. 464. attenuataWilld. (Onoclea Sw.) Ins. Maurit. pr. b. sp. %. c. HH. Augl. H. Beiol. a. 1833. H.Lips. H. Kew. 465. Boryana Willd.? Pr. b. sp. 2J.. t. H. Berol. 1845. Zeyher. 466. cauipylotis Kze. (48.) Venezuela, Mexico. %. c. *H. Lips. 1846. H. Berol. a. 1849. (Moritz.) 467. Capcnsis Willd. {Onoclea Sw. Osmunda L.) pr. b. sp. 4. t. H. Berol. H. Lips. 1845. Zeyher. H. Petropol. H. Loddig. cat. 1849. >9 falcata Spr. (Stegania Br.) N.Holland. 2f. t. HH. Angl. 1823." Sweet. ,, filiformes ? patria? H. Loddig. cat. 1849." 468. fFraseriAll. Cunngb. JS. Zeel. 2J.. fr. H. Kew. 1843. Colenso. 469. Gilliesü Hk. et Gr. Chile. % t. fr. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. H. Kew. 470. hastataKze.(ß/ccA«7/wKlfs. Bl.tr ilobumVr.) Chile. 2J.. t. fr. *H. Berol. a, 1833. *H. Lips. 1839. H. Kew. 471. laaceolata Spr» (Stegania Br.) N. Holland, etc. *H. Kew. 1833. H. Berol. a. 1847. H. Amstelod. 1848. 472. JL'Herminieri Bory. Autill. Amer. merid. 2J.. c. H. Berol. H. Lips. 1848. Karsten. 473. Magellanica Desy. J. Sm. (ad part.) (robusta Car- mich. setigera Gandich.) Amer. antarct. et ins. Falkland. 2f. fr. H.Kew. 1843. Dr. J.Hook. 474. Mcyeriaiia Kze. pr. b. sp. 4. t. * H.Lips. 1843. H. Berol. H. Herrenhus. 1849. 261 475. MoritKiana Kze. Venezuela. 4« c« H. Berol. 1848. (adhuc sterilis). 476. nnda Willd. (Onociea Labiü.) N. Holl. Zeel. 2f. t. fr. HH.Augl.1822. H. Kew. 1845. Guuu. 477. onoeleoides Spr. (Blechnum Sw. Onociea et Oa- munda pohjpodioides Sw.) Autill. 4. c. HH. Augl. 1824. H.Kew. 1843. Purdie. 478. Patersoni Spr. (Stegania Br. Lk.) N. Holland. 4. t. * H. Kew. 1830. H. Berol. a. 1841. H. Lips. 1839. 479. procera Spr. (Stegania Br. Blech numSw.) 4« t. fr. HH. Augl. 1822. *H. Kew. 1833. Loddig. cat. 1849. 480. puinila Klfs. {minor Lk. (excl. syn.) australis Lk. (exel. exclud.) uou Kze. Blechnum australe L.) pr. b. sp. 4. t. fr. HH.Augl. 1691. t. H.Kew. H. Berol. a.1839. H. Lips. 1840. 4H1. punctulata Kze. (Blechnum Sw. Lomar, densa'K.Us. Lk.) pr. b. sp. 4. t. *H. Berol. a. 1833. H.Lips.1842. 482. pycnophylla Kze.? Java. %. c. H. Amstelod. 1848. (sterilis adhuc). 483. Spicant Desv. (Blechnum Rth. Onociea Ho lfm. Os~ mundo L. Struthiopteris Scop. Blechnum boreale Sm.) Europa, Ins. Canar. pr. b. sp. 2£. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. sjsplendens H. Augl. patria"? 4« c« H. Berol. olim. H. Loddig. cat. 1849." 484. stenophylla Kl. (arborescens H. Berol. uou Kl.) Ve- nezuela. 4. c. H. Berol. 1846. Moritz. H. Lips. 1847. Lomariopsis v. Acrostichum. XJLHI. IiOnchitis. 485. fhirsuta L. (uon Sieb.) Autill. 2f. c. H. Kew. 1793. 262 486. pulbescens W. Hb. Klfs. Ins. Maurit. pr. b. sp.Ainer. merid. 4. c. H. Chatworthens. 1848. Lophidium v. Schizaea. XlilV. fjopliosoria. 487. affinis Presl (Alsophila pruinata Karst. A. DecJce- riana Kl. (supra n. 75) teste ipso !). Venezuela, "r). c. H. Berol. H. Deck. Berol. 1840. Karsten. 488. pruinata Pr. Kl. (Polj/podium Sw.) Antill. r), c. H. Kew. Jamaica 1793. Smith et Perrin. XliV. IiOtzea. 489. diplazioides Kl. et Karst. Venezuela, 1j. c- H.Deck. Berol. 1847. H. Lips. 1849. Loxograinma v. Grammitis. XliVl. I^ycop odium. 490. alopecuroides L. (PlanantTius Palis.) Amer. bor. et merid. % t. fr. HH. Augl. 1816. fH- Lips. 1841. 491. alpinuin L. (Stachy gynandrum Pr.) Europa, Asia, Amer. arct. et alp. 2J.. fr. d. H. Kew. 1793. fH. Berol. a. 1822. H. Lips. 1839. 492. annotinuin L. (Lept'dotts Palis.) Europa, Asia, Amer. bor. et arct. %; d\ H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. fH. Lips. 1838. j.Caroliniaiiuan L. (jrepens Sw.) Amer. bor. et merid., Africa et ins. 2J-. t. fr. HH. Angl. 1812." 493. Chainaecyparissus 'AI. Br. (anceps Wallr. com~ planat. var. Spriug,). Europa et Amer. bor. ^. d. d. fH. Lips. 1840—47. 494. clavatum L. Europa, Asia, Africa, Amer. 2J.. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. 263 495. eompla,natnmL.(Slachggi/nandutn¥aYis. L. tliyoi- des H. B. Willd.) Europa, Asia, Amer., Ind. or. 2f. d. H. Kew. 1773. Yonng. H. Berol. a. 1809. H. Petropol. fH. Lips. 1838. „Cumingii ? Loddig-, cat. 1849." (v. laxuiu). 496. dcndroideum Mchx. (Lepidotis Palis. obscurum L. juniperoideumSyr.) Amer. et Asia bor. 2f. H. Kew. 1770. Yonng. fH. Berol. 1834. 497. densuin Labill. Oceania. 2f. t. HH.Angl. 1822. Lodd. cat. 1849. 498. Hippuris Desv. (dichotomum Bl. Blumcanum de Vriese laarum H. Lips. olira.) Java. 2J.. c. H. Amstelod. 1842. f H. Lips. 1843. 499. inandatuiuL. ( Planant hus Palis. L. paJustre Lam.) Europa et Amer. bor. 2f. fr. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1838. 500. laxuui Pr. (acrostachyumVtnW. Cumingii Lodd.??) Ind. or. Philipp. 2J.. c. H. V. Houttean. 1843. „lnciduluin Mchx. ( Plananthus Palis. Lt.reflejcumSyv.) Amer. bor. 2j-. fr. HH. Angl. 1822." Sweet. 501. Myrsinites Lam. (Plananthus Palis. L. heterocli- tum Desv. quadrangulare Spring.) Antill., Amer. merid. 2f. c. H. Paris. H. Jaenisch. Hamburg. 1847. H. Möhring. Arnstad. 1848. H. Berol. et H. Lips. 1848. 502. paradoxum Mart. Brasil. Gujana. ^. c. H. Petropol. a. 1849. 503. passerinoides H. B. Willd. (nitcns Cham, et Schldl.) Amer. media. %. c. H.Deck. Berol. 1848. H. Lips. 1849. 504. pinifoliuin Bl.? Java. 2J.. c. H. Kew. 1848. 505. Selago L. {Plananthus Palis. L. densum Lam. re- curvum Kit.) Europa , Asia , Amer. ins. , Afric. Oceau, 4. fr. d. HH. Angl. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1838. 264 506. Springii KJ. et Karst. Venezuela. 2f. c. H. Decker. Berol. 1848. 507. squarrosnin Forst. (Forsteri Poir.) Java, Ceylon, Oceaii. 4. c. H. Amstelod. 1848. H. Lips. 1849. 508. taxifolium Sw. (Plananthus Palis. L. struthioloi- des Pr. Herminieri Spring.) Antill. , Mexico. %. c. H. Paris. 1840. H. Kew. 1848. H. Berol. 1849. XliVH. liygodiuin. 509. articnlatmn A. Rieh, et Less. A. Cunngh. N. Zeel. 2J-. t. fr. H. Kew. 1844. Colenso. 510. circiimatum Sw. (IlgdroglossumWiUö. Ophioglos- sum Bunn. Lygod. pedatum Sw. etc.) Ins. Molucc. , Java etc. 2f. c. HH. Angl. 1818. H, Berol. a. 1831. H. Lips. 1838. H.V\Höuttei840. H. Amstelod. 1848. H. Kew. 1848. 511. dichotomum Sw. (Hydrogloss. Willi. Ugena di~ chot. et macrostacliya Cav. Lyg. digitatum Pr. Lj/g. Jlejruosum J. Sm. an Sw.?) Ind. or. , ins. Molucc, Java etc. 4. c. H. Kew. 1834. H. Berol. a. 1833. . 512. hastatuin Desv. Mart. (varium Lk. t. Pr.) Brasil, et Gniaua. 4. c. H. Berol. a. 1833. H. Loddig. cat. 1849. 513.heterodoxumKze. {Hydro glossvm speetabile Liebin.) Mexico, Guatemala. %, c. *H. Lips. 1847. 514. Japonieum Sw. (Hydroglossvm Willd. Ophioglos- sum Th.) Japou., China, Ind. or. etc. 2f. t. H. Berol. a. 1808. H. Kew. 1830. H. Lips. 1837. „laciniatum (?). H. Loddig. cat. 1849." 515. Mexicanum Pr. Lk. Mexico. 4. t. HH. Angl. 1831. *H. Berol. a. 1833. H. Petropol. H. Lips. 1840. 516. paluiatuin Sw. (Hydroglossum Willd. Gisopteris Bhdi. Ramondia Mirb.) America bor. 4- t, fr. HH. 265 Angl. 1823. f *H. Berol. 1834. H. Kew. 1845. Dr. A. Graj. *H. Lips.1847. H. Loddig. cat. 1849. 517. scamlens Svv. (Hy droglos sunt Willd. Odontopteris Bhdi. Ophioglossum L. Ugena microphylla Cay. Ly- godin7iiBr. Lygod. diversifolium H. Amstelod.) Ind. or., Java etc. N. Holland. 2f. c. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1833. H. Amstelod. 1846. H. Lips. 1847. 518. semiliasfatum Desv. ? H. Angl. (Ugena Cav. Hy- droglossum auriculatum Willd.) Ins. Philipp, etc. 2Jk, c H. Loddiges. a. 1840. H. Lips. 1-840. 519. tenucBI. Java. 2f. c. *H. Lips. 1847. 520. venustuui Sw. Qpolymorphum HBK. Lk. Hydro- glossum hastatum et liirsutum Willd. Ugena polymor- pha Cav.) Antill. et America merid. 2|_. c. HH. Angl. 1812. H. Berol. a. 1833. H. Kew. 1845. Cadogau Rothery. *H. Lips. 1846. „volubilc Sw. (HydroglossumVJ'iUd. Lygod. scandens Schk. Osmunda k\ih\.) Antill. et Amer. merid. 2j .. c. HH. Angl. 1819." Sweet. XI, VIII. Marattia. 521. alata Sm. (Myriothecaham. DtscostegiaVr.) Antill. Amer. merid. 2j .. c. H. Kew. Jamaica 1793. Smitli et Per- rin. H. Lips. 1848. (Karsten.) 522. cicutaefolia Klfs. (fraxi/iea Rddi. Raddiana Schott, Gymnotheca cicutaefolia 3 Raddiana 3 polyodon et ob- tuSidcns Pr.) Brasil. 2J.. c. H. Berol. a. 1831. H. Lips. 1837. H. Kew. 1843. HH. Belg. 1846. 523. fraxiiicaSm. (oppositifoliaSm. ßlyriotheca fraxi- nifolia Bory, fraxinea Lara.) Ins. Maurit. et Borbon. 2j.. c. HH. Belgici , Y. Hontte, Makoy. 1848. H. Petropol. a. 1849. 266 524. Kaulfussii Kze. (Eupodium Kaulfussii J. Sm. Pr. 31arattia alata Rddi. Lk. M. laevis Klfs. Lk. et hört, non Smith. M. macrophißla Hort.) Amcr. inerid. 2j . c. H. Berol. a. 1831. H. Petropol. 1835 — 49. H. Lips. 1842. H. Decker. Berol. 1847. Karsten. 525. laxa Kze. (Gymnotheca Pr.) Mexico. 2j.. c. H. Schön- hruim. a. 1846. Heller. H. Lips. 1847. 99 microphylla ? patria? H. Loddig." cat. 1849. 526. salicina Smith, (clegans Endl. t. auct ) N. Zeel, et ins. Norfolk. 4. t. H. Loddig. H. Kew. 1843. Loddig. cat. 1849. 527. sylvatica Bl. {sylvatica et intermedia H. Amstelod.) Java. %. c. H. Amstelod. 1846. H. Lips. 1847. Margiiiaria t. Polypodium. Ili. Marsilea. 528. puuescens Ten. (Fahrt Bimal.) Europa austral.,Africa bor. 4. fr. V. H. Bomieiis. H. Lips. 1840. H. Berol. a. 1849. H. Friburg. 1848. 529. guadrifolia L. Europa media etc. 4* fr. d. H. Be- rol. a. 1809. HH. Aiigl. 1820. H. Lips. 1838. !L, Menisciiim. 530. palustre Rddi. (dentatum Pr.) Antill. et Amer. merid. 4. c. *H. Berol. a. 1831. H. Petropol. H. Kew. 1837. H. Lips. 1840. 531. "J" reticulatum Sw. Antill. et Amer. merid. 2J-. c. H. Kew. Martinica 1793. „ sorbifolium Willd. (Asplen. Jacq.) Antill. et Amer. merid. 4. c. HH. Angl. 1825." Sweet. „triphyllumSw. Ind. or., China. 4. c. HH. Angl. 1828." Sweet. 267 LI. JTIertensia. „dichotoina Sw. (Gleichenia Hermanni Br.) Ind. or. 2\., c. HH. Angl. 1829." Sweet. 532. flabellata Desv. (Gleichenia Br.) N. Holland. %. t. HH. Angl.1823. H.Kew. 1845. Gunn. H.Lodd. cat. 1849. 9, pectinata AYilld. (Gleichenia Spr. G. glaucescens Hook.) Amer. merid. 2|. c. HH. Angl. 1824." Sweet. „ puliesceiis H. B. Willd. (Gleichenia Hook.) Antill. et Amer. merid. 4. c. HH. Angl. 1822." Sweet. IiH. lies oclilaena. 533. Javanica Br. (49.) (Sphaerostephanus asplcnioides Kze. an J. Sm.? Lastr. microchlaena de Vr.) Java. 2f. c. #H. Lips. 1847. Metaxya v. Amphidesmium. Microlepia s. Microlepis t. Davallia. Micropteris v. Xiphopteris. Microsorum y. Poljpodium. lilll, Uloliria. 534. thurifraga Sw. (Osmunda Sw. Adiantum caffro- rum Th. Polj/podium L.) pr. b. sp. etc. 2J.. t. *H. Berol. 1835. *H.Lips. 1838. H. Kew. Myriotlieca v. Marattia. Neottopteris y. Asplenium. Nephrodium y. Aspidium. MV. Wephrolepis. „ cordifolia Pr. (Aspid. Sw.) Antill. 2f. c. HH. Angl. 1793." Sweet. 535. cxaltata Schott. (Aspid. Sw. non hört. Nephrod. Lk. Polyp. L.) Antill. et Amer. merid. 4. c. H. Kew. 1793. 263 Anderson. H. Berol. a. 1833. II. univ.Bcrol.1847. H.Lips. 1848. 536. hirautula Pr. (non H. Lips.) (AspidiumSw. Poly- pod. Forst.) Ind. or. et ins. Java etc. 2j. c. HH. Angl. 1823. #H.Bonncns.l846. 537. intramarginalig Kze. (50.) (liirsutula H.Lips. non Pr.) Java. % c. *H. Lips. 1847. *H. Amstclod. 1848. II. Berol. 1849. 538. negflccta Kze. (51.) {Aspidium exaltutum Schk., 11,-iddi et hortor.) Brasilia, Mexico. 2j.. t. II. Belvcdcran. 1820. H.Lips. 1840. 539. pectinata Schott. (Aspidium Willd. Nephrodium peclinalum et Schkuhrii Lk. Aspid. Irapczoides Sclik. non Sw.) AntilJ. et Amer. merid. #. c. HH. Angl. 1823. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1839. H. Kcw. 1841. 540. wlatyotig Kze. (52.) Java. 2f. c. »H.Lips. 1847. H. Berol. 1849. ,,8Cgquii>cdalig Pr. (Aspidium Willd.) Antill. , Brasil. 4, c. HH. Angl. 1824." Sweet. 541. tufoeroga Pr. (Aspid. Bory, Willd. Ncphrod. Lk. A. oulbosum hört.) Ins. Borbon. 2f. c. HH. Angl. 1830. II. Berol. a. 1831. H.Lips. 1839. *1847. II. Kew.1841. 542. undulata J. Sju. (53.) (Aspidium Afzel. Sw. excl. syn.) Sierra Leone. H. Kcw. 1844. II. Lips. 1846. Heesch. H. Berol. 1848. 543. Zollingeriaiia de Vriese. (54.) (sp/endens var. ? ni- tidula Kze.) Java. 2f. c. *H. Lips. 1847. Ncurogrammc v. Gymnogrammc. Nenronia v. Olcandra. Neuroplatyceros v. Platyccrium. 269 I,Y. Miphobolns. ..adnascens Klfs. (Cj/clophorus Desv. Polj/podinm Sw.) lud. or. 2J.. c. HH. Angl. 1824." Sweet. „confluens Spr. (Polypod. Br.) N. Holland. 7\. t. HH. Angl. 1822." Sweet. 644. "f" costatus Pr. (albicans Sweet? Polypod.c. Wal lieh.) Ceylon et Ind. or. 2f. H. Kew. 1824. Moon. 545. Lingua Spr. (55.) (iV. Sf««w?sLond. Polypod. Thlig-. Craspcdaria Chi/iensis Lk.) Japon. 2J-. t. fr. d. H. Lod- dig, a. 1830. H. Kew. 1830. H. Berol. a. 1841. H. Lips. 1838. H. Petropol. a. 1849. 546. pertusus Spr. (Craspcdaria Lk. excl. N. vario. Po- lypod. p. Roxb. Hook.) Chijia, Ind. or. , Java, Ins. Mar. Ann. 2|. c. HH. Angl. 1817. H. Soc. H. H. Liverpool. H. Kew. 1823. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1837. 547. rupestris Spr. {Polypod. Forst. Craspedaria Lk. Polypod. Br. N. serpens. Endl.) N. Holland. %. c. H. Kew. 1823. A.Cuimgh. H. Berol. a. 1833. H. Petropol. H. Lips. 1838. 548. varius Klfs. Ins. Malay., Philipp., Mar. Annae. 2|-. c. H. Kew. 1845. Lowe. Loddig. cat. 1849. I/VI. JVothochlaena (minns recte Notholacna), 549. eanesceiis Kze. (56.) N. Holl. 4. t. *H. Lips. 1844. H. Berol. 550. dealbata Kze. (57.) (pulclxella Kze. prius, nivea H. Berol. nonDesv. Cheilanthes dealbata Prsh. non Don.) Amer. bor. *li<;luim ninuillum Hw.) Ahmt, atihli. H«. 2J-. t. *ii. Hm»i. a. 1831. ii. P#trepel. 1836. n. üpt.lMO. 6Ö2. §u\fwtn LVi (htrßufß Dftff, v.u./; CbinA AoetfAl. 2J.. i II. Bcrol. a. 1833. 'II. Upf, 1830. ,'/'.. Irn.n. GM, H»»l». <3iil<; %. «. l. * II. QlAffO w. 1831 . II.IOiol. 1830. 'II. Li|»h. 1830. II. h«w. 1843. 271 Odontoptcris v. Lygodium. IiVII. öleandra. 564. hirtella Miq. (60.) Java. 2f. c. II. Amstelod. 1846. H. Lips. 1847. II. Kew. 1848. H. Berol. 1849. 565. nodosa Pr. (shpidium AYilld.) Antill. et Amer. mcrid. 4. c. H. Kew. 1848. IiVHI. Olfersia. 566. cervina Kze. (61.) (Polybotrya Klfs. Acrostichum Sw. Osmunda L.) Antill. et Amer. mcrid. 4- c. IUI. Angl. Loddig. Kew. 1841. Lipa. 1842. forma: CorcovadcnsisTü&iM. (PolybotryaSpr. Polyb.Rad- toma Klfs.) Antill., Ins. Trinit., Brasil. 4. c. H. Berol. a. 1833. HII. Angl. 1837. IL Lips. 1838. H.Petropol.a.1849. Olfersia Pr. v. Acrostichum. MX. Onoclca. „ obtusilooata Prsh. Amer. bor. 4. fr. IUI. Angl. 1812." Sweet. 567. scnsibilis L. Amer. bor. 4. f. d. IUI. Angl. 1699. Bobart. II. Kew. 1793. II. Berol. a. 1809. II. Lips. 1837. IjY. Onycliinm. 568. "J* angustifoliun» Kze. {Allosoms Pr. Chcilanthcs Lk. ChciL marginata Lk. (excl. syn.) Ch. decomposila Willd. Hb.) Mexico. 4. c. t. * II. Berol. a. 1839. 569. niiratum Klfs. (62.) Plcris chrysocarpa Hk. et Gr. nou Lk. Lomar.aurca Wall.) Ind. or., ins. Philipp., Java. 4. c. *H. Lips. 1847. II. Amstelod. 1849. 570. Japonieiun Kze. (63.) (capense Klfs. Tn'chomancs jetpon. Thbg. Caeno pteria Tb. Daten Willd, Asplen. Japonic. et Swartzianum Kze. mss.) Japon. 4. fr. d. HH.Batavi. II. Amstelod. 1840. II. Lips. 1841. 272 571. lucidum Spr. Hook. (Leptostegia Don. Cheilanthes Wallich.) Ncp.il et Himalaja. 4. t. fr. H. Kcw. 1844. Lowe. I/XI. Ophioglossum. „ bulbogum Mchx. (crotälophoroides Walt.) Amer. bor. et Chile. 4. fr. HH. Angl." Sweet. „costatuinBr. N. Holland. %. t. HH. Angl. 1822." Sweet. 9, grainineuiuWilld. Ind. or. N.Holland. 4. t. HH. Angl. 1822." Sweet. „lusitanicuin L. Europa merid., Afr. bor. 4« fr, HH. Angl." Sweet. 572. palinatum L.? Amer. merid. etc. 4« c« H. Petropol. a. 1849. 573. pedunculosum Desv. (pctiototum Hook, lusilani- cum H. Bcrol. olim.) Ind. occ. (Hooker) Java?, Amer. merid.? 4. c. H.Liverpool. 1822. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. 574. rcticulatum L. Antill. et Amer. merid. 4. c. H. Kew. 1793. H. Berol. H. Lips. 1842. 575. vulgatum L. Europa. 4. fr. d. H. Kcw. 1793. H. Be- rol. a. 1809. H. Lips. 1837. IjXI.B. Osmunda. 576. cinnauioinca L. Amer. bor., Mexico, 4- fr« d« H. Kew. 1772. Martin. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1847. 577. ClaytonianaL.AsaGr. (nonLk.) (intcrruptaMchx.) Amer. bor. 4. fr. H. Kew. 1772. Martin. tH« Bcro1- a- 1822. 578. glaucesccns Lk. (Clai/toniana Lk.) Amer. bor. 4« t. H. Berol. a. 1822. H.Lips. 1847. 273 579. gracilis Lk. (Jiumilis Sweet? palustris Lk. et Sweet.) Brasil. 4. c. t. H. Berol. (Brasil. Sellow) a. 1833. H. Lips. 1839. 580. regalis L. Europa, Asia, Africa. 2f. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H.Lips. 1837. var. spcctabilis Willd. Amer. bor. 2J-. d. H. Kew. a. 1820. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1847. Othonoloma v. Cheilantlies. Parkeria v. Cci'atopteris. Pellaea v. Allosoms. Phlebodium v. Polypodinm. Phorolobus v. Allosoms et Ptcris. Phymatodes v. Polypodium. liXIII. I * 1 1 y so 111 a< i 11 111. 581. incisum Kze.? (TFoodsia Gill. H. et Gr.) Amer. me- rid. 4. t. II. Berol. 1848. H.Lips. 1849. 582. inolle Klfs. {Woodsia J. Sm. W. Mcxicana Br.) Mexico. 2f. t. «H. Berol. a. 1828. * H.Lips. 1838. H.Pe- tropol. H. Kew. 1841. 583. ol> c. H. Decker. Berol. 1848. fH. Lips. 1849. Karsten. 623. fdeflexum Klfs. (vestitum Raddi ? Aspid.1). Brasil. 4. c. *H. Berol. a. 1831. 624. difformeBl. (f.) (70.) (Aspid. Bl, ol. P. irreguläre Bl. nonPr.) Java. 2j. c. H.Amstelod. 1846. H. Lips. 1848. „difforuie? Patria? Loddig. cät. 1849. snb tyrtophle- foo." „dissimileL. (e.) Antill., Brasil.? %. c. HH. Angl. 1820." Sweet. 278 625. divergens Willd. {multißdum Jacq.) Antill. et Ainer. merid. 2J-. c. H. Schönbr. 1789. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1839. H.Kew.i841. 626. diversifrons Kl. (a.) Venezuela. 2J-. c. H. Berol. 1848. Moritz. H. Lips. 1849. 627. drepanopteron Kze. (71.) (Aspid. acuminatum HH. Anglic. et H. Berol. nonWilld.) Patria? 2J.. c. H. Be- rol. 1846. H. Lips. 1847. 628. Dryopterig L. Europa, Asia et Amer. bor. 2J.. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. 629. effusumSw. Antill. 2J.. c. HH.Angl. t. H. Kew. 1769. Houston. H. Berol. a. 1822. 630. fascialeH.B.K.(d.) (lanci forme Pr. JapatJiifoIinm UM.) Brasil. % c. H. Petropol. a. 1849. 631. fo'ecundum Hasskarl, (e.) {eximium Kze.) Java. 2J-. c. H. Arastelod. 1848. 632. fraxinifoliuin Jacq. (non Pr.) (a.) (distans Rddi. polystichmn, Lk.) Amer. merid. 2J.. c. H. Schönbr. 1789. H. Berol. a. 1833. H. Petropol. 1835. H. Lips. 1840. 633. gonatodes Kze. (e.) (72.) Guatemala, c. H. V. Hout- tean.1848. H. Lips. 1849. „ CJrainmitidis Br. (Grammit, hcterophi/lla Labill. Xi~ pliopt.Spr.) N.Holland. %. t. HH. Angl. 1824." Sweet. 634. grandidcns Kze. (b.) (73.) Goniophleb. argutum J. Sm. rix P. Wall, nou Bl.) Java. %. c. *H. Bonn. 1840, H. Lips. 1842. H. Kew. 1845. H. Berol. 1848. 635. harpeodes Lk. Brasil.? 2f* c. *H. Berol. a. 1833, H. Lips. 1840. „ hastaefoliuin Sw.' (haslatum Sweet.) Antill. 4. c. HH. Angl. 1820." Sweet. „ heterophyllum L. Antill. 4, c. HH. Angl. 1820." Sweet. 279 636. hexagoiiopteriuu Mchx. Amer.bor. 2f. d. Hfl. Augl. 1811. H. Berol. a. 1841. H. Lips. 1840. 637. hymenodes Kze. (e.) (74.) Ind. or. 2f . c. H. V. Houtt. 1848. H. Lips. 1849. „Jauiaicense Desv. Jamaica. 2f. c. HH. Angl. 1820." Sweet. 638. inaeoualeKlfs.Lk. Brasil. 2f. c. f*H.Berol.a. 1833. H. Fetropol. a. 1849. 639. incannin L. (b.) Amer. bor. et merid., Antill. 2J.- c. t. HH. Angl. 1811. H. Loddig. H. Kew.1841. „incisum Sw. (a.) Antill. 2J-. c. HH. Angl. 1820." Sweet. 640. ireoides Lam. (g.) (75.) (Drynar. J. Sm. Microso- rutn irreguläre Lk.) Ind. or., Maufit., N.Holland. 2J.. c. H. Kew. 1824. A. Cnnngh. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1837. var.? platylbasis Kze. H. Univ. Berol. 1847. H. Lips. 1848. 641. iteophyllum Lk. (f.) (Drj/naria J. Sm.) Brasilia? 2J-. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1839. H. Kew. 1841. 642^ KarwinskiamuuAl.Br. mss. var. (b.) (76.) Mexico, Guatemala. 2f. c. t. H. V. Htte. 1847. H. Lips. 1849. 643. lachnopodiiuu J. Sm. Jamaica. 2f. c. H. Kew. 1843. Purdie. H. Herrenbns. 1849. Loddig. cat. 1849. 644. lactuin Rddi. (b.) (Marginaria Pr. excl. syn. P. Ca- tharinac bort.) %, c. *H. Berol. a. 1833. H. Pclropol. H. Lips. 1846. ..laiu'colaiiiiii L. (f.) Amer. merid. 2f. c. HH. Angl. 1824." Sweet. 645. latipes Lngsd. et Fiscb. (b.) Brasil. l\.. c. *H. Berol. a. 1833. H.Petropol. 1835—49. H. Lips. 1840. H. Kew. 1841. 646. leiopteris Kze. (f.) (77.) Ind. or. 4. c. H. V.Hout- tean. 1848. H.Lips. 1849. 280 647. leiorhizuin Wall, (e.) (Drynaria J. Sm. P. cuspi- datum Don t. J.Sm.) Nepal. 2J.. ct. H. Kew. 1844. Chri- stie. H. Herrenhus. 1849. 648. lepidopteris Kze. (b.) (Acrostichum Lngsd. et Fisch. P. se pul tum Klfs. Tiirsutissimum Rddi. rufulum Pr.) Amer. merid. 4. c. H. Kew. 1841. Gardiier. H. Makoy a. 1843. 649. lepidopodum Lk. (c.) (pustulafum rar.? Chry- sopteris Lk.) Patria? 2f. c. HH.Angl. H.Berol.a.1833. 650. lepidotuiuWilld. Hb. Schldl. (f.) {Pleopclt.ensifolia Hook. Polyp. Zeyheri Sieb,) Amer. merid., Africa austr. etc. 4. c. t. HH. Angl. 1823. H. Decker. Berol. 1848. var. macrocai'pum (Pleopelt.KHs.) HH. Angl. 651. longipes Lk. (c.) {alternjfolium Lk. non Willd. grossum Kze. non Lngsd. et Fisch. Chrysopteris longi- pesLk. Drynaria J. Sm.) Patria? 2\.. c. H. Kew. 1823. H. Berol. a. 1833. H.Lips. 1840. 652. long-issinmm Bl. (e.) (78.) (melanoneuron Miq. in litt.) Java. T\.. c. H. Amstelod.1847. H, Lips, 1848. H. Herrenhus. 1849. 653. loriceum L. (b.) Antill. 2f. c. *H. Lips. 1843. H. Berol. 1848. „luxuria ns Kze. (a.) (Menisc. proliferum Sw. Gonio- pteris Pr.) lud. or. 4. c. HH. Angl. 1820." Sweet. 654. lycopodioides L. (f.) (glabellum Hewd. t. J. Sin. Phlebodium J.Sm.) Antill., Amer. merid., ins. Maurit. pr. l>. sp. 2J.. c. H. Kew. 1793. Smilh et Perrin; et denuo 1821. H. Berol. a.1833. H.Lips. 1838. 655. megalodus Schk. (a.) Antill. % c. H. Kew. 1843. Purdie. 281 656. inembraiiaceum Don. (e.) (Hemionitis plant aginea Don. Drynaria hemionitidea J. Sm.) Ind. or. 4» c. H. Kew. 1844. 657. incniscifolinm Lngsd. et Fisch, (uon Lk. et J. Sm.) (!j.) {alhopunctatum Rddi. longifoüum Pr. affine HH. Angl. H.Berol. 1843.) Brasil. 4. c. HH. Angl. H. Berol. 1842. II. Lips. 1843. H.Petropol. a. 1849. 658. molliculum Kze. Lk. Venezuela. 2J- c. *H. Berol. a. 1841. -H. Lips. 1841. 659. morbillosuin Pr. (h.) [quere ff *oli 'um? H. Amstelod.) Java. 4. c. H. Amstelod. 1847. H. Lips. 1848. 660. MoritzianuuiLk. (Shurrci hortor. Angl.) Venezuela. 4. c. H. Berol. a. 1841. Moritz. H. Lips. 1847. 661. neriifolium Schk. (b,) (Marginaria rr.) Antill., Bra- sil. 4. c. H. Petropol. 1835 — 49. HH. Angl. 1837. 662. nitidulum Kze. (c.) (PJilebodium nitidum J. Sm.) Honduras. 4. c. H. Kew. 1844. Macdouald. 663. nitidam Klfs. (d.) (Cyrtophleu.J.Sm. Campyloneur. Phyllitid. H. Berol. partim.) Antill., Amer. merid. 4. c. H. Kew. 1828. Morrison. H. Berol. 1833. Moritz! H. Lips. 1842. 664. "fnuduni Kze. (non Forst.) (f.) (Plcopeltis Hook. Drynar. scsquipedalis J. Sm.) Nepal. 4* c- *• H. Kew. 1828. Wallich. 665. oligocarpum H. B.Willd. (79.) (non Aspid.E. B. K. Polyp, leptosorum Kze. mss.) Venezuela. 4« cH. Berol. 1846. Moritz. H. Lips? 1847. 666. oligoplilebium Kze. (d.) (80.) N. Holl. et Tasman. 4. t. H. V. Houtteau. 1848. H. Lips. 1849. ,, ©livaeeuui ? London. Amer. merid. %. c. HH. Angl." Sweet. 282 667. Otites L. (pcctinatnm hört. Angl.) Autill., Ainer. me- rid. 4. c. HH.Angl. H. B01111. 1841. H. Lips. 1842. Lodd. tat. 1849. „Owariense Des?. ? (b.) Sierra Leone. 2J.. c. HH.Angl." Sweet. „Goniophlcb. Owarensel Loddig. cat. 1849." 668. Paradiseae Lngsd. et Fisch. Brasil, etc. 2J.. c. H. Berol. a.1828. H. Lips. 1838. H.Kew. 1841. 669. pcctinatum L. Autill. 3/. c. H. Kew. 1793. Ander- son. Loddig. cat. 1849. 670. peltideum Lk. (c.) (Chrj/sopteris Lk. Pleopeltis latifoIiaLodüig.) pr. b. sp. 4. c. HH. Angl. 1823. H. Be- rol, a. 1833. 671. percussuiu Cav. (f.) (PleopeltisYr. Phlebod.i.Sm.) Amer. merid. %. c. H. Kew. 1842. 672. Phegopteris L. {connectile Mchx.) Europa et Amer. bor. 2f. f. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1838. 673. Phyllitidis L. (d.) (Campylon. Pr. tyrtophleb. J. Sin.) Autill , Amer. merid. %. c. H. Kew. 1793. Smith et Perrin. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1837. 674. Pliymatodes L. (e.) (Drynaria vulgaris J. Sm. P. plcopeltifolium HH. Angl.) Asia et Afr. et ins. 4. c. H. Schönbr. 1790. H. Berol. 1809. H. Kew. 1835. H. Lips. 1838. 675. piloselloides L. (b.) Autill. 4. c. H. Kew. 1793. Smith et Perrin. — 1845. „ pleopelf ifolium Rddi. (f.) (Pleopeltis angusta H. B. Willd.) Amer. merid. 4. c. HH. Angl. 1826." Sweet. „Plumula H. B.Willd. (pectinatum Schk.) Autill., Amer. merid. %. c. HH. Angl. 1822." Sweet. 676. polystichoidcs Kl. (Polyst. caudatum hört.) Ve- nezuela. %. c. H. Lips. 1847. Karsten. H. Berol. 1847. Moritz. 283 677. Preslianum Spr. (b.) (Jongifolium Pr. menisci- folium Lk. J. Sm.) Brasil. %, c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1839. H. Kew. 1841. 678. proliferans Klfs. (b.) (diversifolium Sw. non Br. oblitcratum et viviparum Rddi. Frcyreissii Spr. poly- sticJium Lk. Goniopteris fraxinifolia Pr. Lk. J. Sm. non Polyp. Jacq.) Brasil. 2J.. c. H. Berol. a. 1833. H.Pe- tropol. 1835 — 49. H. Lips. 1838. 679. pulvinatum Lk. (e.) (Chrysodium Lk. Phlebodium J.Sm.) Brasil., Antill. 2f.c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. H. Kew. 1841. 680. wustulatiun Forst, (e.) (P. scandens Forst. Schk. Drynar. pusiulata }. Sm. excl. syn. Liuk.) N. Zeelaud. 2j.. t. H. Kew. 1826. A.Cuungh. H.Lips. 1842. 681. pycnosoruin Lk. (b.) (attenuatum Lk. non Willd. juglandifol. et pustulalum HH. Angl.) Brasil. 2f. c. HH. Angl. H. Berol. a. 1835. H.Lips. 1842. 682. quercifolium L. (h.) Ind. or. 2j.. c. HH. Angl. 1824. H.Kew.1840. Wallich. H.Lips. 1843. H.Herrenhus.1849. Loddig. cat. 1849. 683. raiuosmn H. Lodd. Lk. (b.) (loricei var.? latipes var. Lk.) Brasil. %. c. H. Lodd. H. Berol. a. 1831. H. Lips. 1841. Loddig. cat. 1849. 684. "f recurvatum Klfs. (maenurum\ik.) Brasil. 2J.. c. H. Berol. a. 1831. 685. refractuia Fisch, et Mej. mss. (b.) (81.) Brasil. 2f. c. H. Petropol. 1835 — 49. 686. Reinwardti Kze. (b.) (Gonioplücbium R. de Vriese, P. subauriculatumBl.l ). Java. 2f- c« H. Lugd. Bat. H. Amstelod. 1846. H. Lips. 1847. H. Kew. 1848. 284 ... repandum Sw. Jamaica. 2j.. c. HH.Angl." Sweet. 687. rcpens Sw. (d.) (Cyrtophlcb. J. Sm.) Antill. et Amer. merid. 4. c. HH. Angl. 1816. H.Berol. a. 1828. H. Petrop. 1835. 688. Riedeliamun Fisch, mss. Brasil. 2/. c. H. Petropol. a. 1849. 689. Rofoertiamim Hoffm. (calcarcum Sm.) Europa med. 2f. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1838. 690. rugosulum Labil] . (Hypolepis J. Sm.) N. Holland. 2f. t. H. Kew. 1844. Gunii. „salicifoliura Willd.? (f.) Brasil. %. c. HH. Angl." Sweet. „SchkuliriiRaddi? Brasil. 2f. c. HH.Angl. 1824." Sweet. „ scolopendrioides Hk. et Gr. Jamaica. 2j. c. HH.Angl. 1824." Sweet. H. Loddig. cat. 1849." (s. Cyrtophleb.) „Scouleri Hk. et Gr. Amer. bor. 2J.. fr. HH.Angl. 1827." Sweet, „serpens L. (b.) (Marginal: Pr.) Antill. 2f. c. HH. Angl. 1822." Sweet. Lodd. cat. 1849. sub Goniopldebio. 691. sessile Klfs. (g.) China, Ind. or. 2f. c. H. Liverp. 1831. f ? „siniile L.? (e.) Antill. 2J-. c. HH. Angl." Sweet. 692. sporadocarpuin Willd. (non Lk.) (e.) (Phlebod. J. Sm. P. glaucum hört, non Drynaria J. Sm.) Amer. me- rid. Mexico. 2f. c. H. Kew. 1843. H.Berol. 1845. H.Lips. 1847. 693. squainulosum Klfs. (f.) (Phlebodittm J. Sm. P. myr/illifoliumEU. Augl.) Brasil. 2J.. c. HH. Angl. 1842. H.Kew. H.Lips. 1843. H. Berol. 1848. 694. subpctiolafum Hook. Mexico. Guatemala. 2{.. c. H. Kew. 1845. H. V. Houttean. 1848. H.Lips. 1849. 285 695. tacniosum H. B. Willd. (d.) (angustifol. var. ? P. dimorpJmm Lk. tyrtophleb. angustifol. J. Sm. Mar- ginaria Pr.) Amer. inerid. 4. c. HH. Angl. 1815. H. Be- rol. a. 1822. H. Lips. 1839. H. Kew. 1841. „tenelluin Forst, (marattioides Klfs.) N. Holland. 2J.. t. HH. Angl. 1822." Sweet. „ tenuifolimu H. B. Willd. ? Amer.merid. %. c. HH.Angl. 1822." Sweet. 696. terminale Spr. Lk. (e.) (Chrysopteris Llc.) Patria ? H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1838. 697. tetragonum L. (a.) (subtetragonum Lk. Aspid. cicutar. HH.Angl.) Amer. inerid. 2J.. c. HH. Angl. 1826. H. Berol. a.1833 H. Lips. 1844. „ trichodes Reinw. J. Sm. ? Ind. or. 2j-, c. H. Loddig. cat. 1849." „ trichomanoidcs Sw. ? Antill., Amer. merid. 2J.. c. HH. Angl. 1822." Sweet. „trifurcatum L.? Antill. 2f. c. HH. Angl. 1810." Sweet, „tuberosum London? Antill. 2f.. c. HH. Angl." Sweet. 698. vaccinifoliuin Lngsd. et Fisch, (b.) {buxifolium hört. Craspedar. vaccinifolia Lk.) Amer. merid. ^. c. HH. Angl. 1826. H. Berol. a. 1841. ET. Lips. 1840. H. Kew. 1841. 699. vacillans Lk. (b.) (repandulum Klfs.) Brasil. 2f. c. H. Berol. a. 1831. H. Lips. 1842. 700. viviparum Rddi. (b.) Brasil. 2J.. d. H. Petropol. a. 1849. 701. vulgare L. Europa, Amer. bor. Zf. d. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1809. H.Lips. 1837. var. Virginiamim L. H. Petropol. 1849. 286 Polystichum v. Aspidium. IjXIX. Psilotnm. 702. triguetrnin Sw. {dichotomum Lk. et complanat.'G.. Lips. Bcrnhardia dtchotomaYiiüd.) Amer., Asia, Africa, Oceania. 2J.. c. H. Kew. 1793. Banks. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1838. IiXX. Pteris. a. Doryopteris. b. Litobrocbia. 703. "f" aculeata Sw. (b.) (Polypod. spinosum L.) Autill. t). c. H. Kew. 1793. Smith et Perrin. 704. allosora Lk. (Swartziana J. Ag. partim eJcgans H. Ber. ol. non Sw. biaurita Sw. ad part.) Autill. , Ins. Borbon. 2J.. c. *H. Berol. a. 1831. H. Lips. 1840. 705. aquilina L. (caudata Schk. Lk. arachnoidea et lanu ginosa Lk.) Europa, Asia, Africa, Amer. bor. 2f. d. H. Kew. 1793. II. Berol. a. 1809. H. Lips. 1839. 706. arachnoidea Klfs. (non Lk.) (psittacinaVr. H. Berol. campestris Schrd.) Autill., Amer. merid. 2J.. c. t. H. Be- rol. 1833. *H. ins. pav. Potsd. 1848. H. Lips. 1849. 707. argntaVhl. (palustris Poir. Mono°o?iiap. Pr. P. in- completa Cav.) Ins. Cauar., Azor., Madeira, Lusitau. 2|_. t. H. Kew. 1778. Masson.1845. Welwitzsch. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1840. H. Petropol. a.1849. 708. aurita Bl. (b.) (vespertilionis y. J. Ag. H. Lips.) Java. 4. c. *H.Bonncns.l84i. *H. Lips. 1842. H. Berol. 1849. 709. biaurita L. (non auct.) {Campteria J. Sm. P. nemo- ralis Bl. etc.) Autill. , Amer. merid. , Ind. or. etc. 2|_. c. H. Kew. 1842. Purdie. 710. Blumeana J. Ag. Qnemoralis Bl.) Java, 7JL> c. *H. Amstclod. 1846. H. Lips. 1848. 287 711. caudata L. ? Antill. , Amcr. merid. 4. c. H. Kcw. (Amer. bor. ?) 1777. Youug. H. Schönbr. (Amer. merid.) 1788. „ Cervantesii Loud. ? Mexico. 2j_. t. HH. Angl. 1824." Sweet. 712. collina Rddi. (a.) Brasil. *H. Lips. 1843. H. Berol. a. 1849. H. Petropol. a. 1849. 713. contracta Lk. (b.) (stenophylla Lk. non Hk. et Gr.) angustata H. Berol. cretica var. J. Ag. denticulata Pr.) Brasilia. 2j_. c. H. Berol. a. 1833. H. Petropol. H. Lips. 1841. 714. crenata Sw. (attenuata Bl. cliinensis Loud. et chi- lensis hört. Phorolobus chin. Desv.) China, Ind. or., ins. Java, Mar. Anna. N. Holland. 4. c. t. H.Kew. 1822. *H. Bei ol. a. 1833. H. Petropol. 1835. H. Lips. 1838. 715. Cretica L. (serraria Sw. vittata Bory etc.) Europa merid., Asia, Africa, America merid., Ocean. 2|-, t. fr. H. Berol. 1809. HH. Angl. 1818. H. Kew. 1820. H. Petro- pol. H. Lips. 1837. 716. decurrens Rddi. (b.) (appendipulata Klfs.) Brasil. 4. c. *H. Berol. a. 1831. H. Petropol. H. Lips. 1842. 717. deflexa Lk. Brasil. 2J.. c. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1841. H. Petropol. a. 1849. 718. denticulata Sw. (b.) (tristicula Rddi. reticulala Desv.) Antill., Brasil. %. c. HH.Angl. 1824. *H. Berol. a. 1831. H. Petropol. 1835. H.Kew. 1841. H. Lips. 1845. 719. elataJ.Ag.? (b.) (cxcl. syn.) Guatemala. 4. d. H.V. Houtt. 1847. H. Lips. 1848. var.? Karstcniana Kze. (JP. gigantea -bort.) Venezuela. 4. c. H. Berol. 1848. H. Lips. 1849. Karsten. 720. emergens Lk. {Cretica var.?) Brasil.? 4. c. H. Bc- roL a. 1841. 288 721. esculenta Forst. Oceania, Java.2f. t. HH. Angl. 1815. *H.V.Houtteau. 1848. H.Lips. 1849. 722. felosma J. Sin. (nemoral. et Plumieri hört.) Ja- maica. 2f. c. H. Kew. 1822. 723. flabellata Th. (82.) (elegans Jacq. arguta Schldl. Kze. Klfs. partim, palcacea et Hierolielenia H. Lips.) St. Helena et pr. b. sp. 4. t. *H. Lips. 1841 et 1845. Zeyher. H. Berol. H. Petropol. H.Herrenhus.1849. 724. geraniifolia Rddi. (a.) (pedata Sw. et hortor. non L. Schlc.) Antill. , Brasil, pr. b. sp. Ind. or. , ins. Java, Mar. Ann. ■%. c. t. HH. Angl. 1816. H. Berol. a. 1822. *H.Kew. *H. Lips. 1838. 725. grandifolia L. (b.?) Antill., Amer. merid. 2f. c. H. Kew. 1793. Smith et Perrin. f*H. Berol. a. 1822. H. Herrenhus. 1849. 726. heterophylla L. Antill., Brasil. 2f. c. H.Kew.1844. Purdie. „hirsuta? (an Po ir. = Nothochl.1) H..Lodd,cat.l849." 727. Kingiaaa Endl. (J. Ag. excl, syn.) Ins. Norfolk. %.. t. fr. H. Kew. A. Cunngh. 1831. H. Herrenhus. 1849. „lanuginosa Bory. Ins. Manrit. %* c. HH. Angl. 1818." Sweet. 728. lataLk. (flabellata var. J.Ag.) Brasil. 2f. c. H. Be- rol. a. 1831. H.Lips. 1840. 729. leptophylla Sw. (b.) (spinulosa Rddi. Cheilanthes spintil. Lk.) Brasil. 2f, c. *H. Berol.. a. 1831. *H. Lips. 1841. 730. longifolia L. (ensifolia Sw. costata Bory , Lk. vit- tata Willd.) Europa merid., Asia, Africa, Amer. centr. ins. %. t. H. Kew. 1770. Gordon. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. 289 731. Inxuriosa Kze. (83.) (longiloba H.Berol.) Ins. Mar. Ann. 2f . t. *H. Berol. a. 1837. H. Lips. 1847. 732. macroptera Lk. (b.) (intermedia KIfs.) Brasil. %. c. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. H. Pctropol. a. 1849. ..uiisera? Loddig. cat. 1849." 733. neinoralis Willd. (Campteria J. Sm. P. Plumieri Willd.? biaurita t. edentula Kze.) Ind. or., Ins. Marcar. pr. b. sp. etc. 2f. c. *H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1840. H. Kew. 1841. 734. •fpallida Rddi. Lk. (b.) (elegans var.J.Ag.) Brasil. 2f. c. * H.Berol. a.1833. 735. palmata Willd. (a.) (84.) (non hört. anisolobaKze. mss.) Yeneznela. Brasil. 2f. c. *H. Lips. 1839. H.Kew. 1840. H. Berol. a. 1849. 736. pedata L. Schk. Lngsd. et Fisch, (non alior.) (a.) Aiitill., St. Cath. Brasil. 2f. c. H. Petropol. a. 1849. *H. Lips. 1849. 737. *j* podophylla Sw. (non Kze. Pr.) (b.) (Lonchitis pedataL.) Antill. 2f. c. H. Kew. 1793. Anderson — 1845. 738. polita Lk. (b.) (podophylla Pr. Lk. propinqua J. Ag.) Brasil., Antill. 2J.. c. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1839. H. Kew. 1841. 739. polytoma Kze. (a.) (85.) (P. palmata hört, non Willd.) Patria? 2J.. c. *H. Lips. 1839. „pubescens? Loddig. cat. 1849." 740. pyrophilaBl.? Java, Iud.or., Ins.Mascar. 2J.. c. *H. Lips. 1846. 741. repandnlaLk. (biaurita H.Ber.ol. Sieberi Tausch.) Brasil. 2j.. c. * H.Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. 742. sagittifolia Rddi. (a.) (hastifolia Rddi. var.) Bra- sil. 4. c. H. Kew. 1841. Gardner. H. Petropol. H. Her- renhus. H. Lips. 1849. H. Loddig. cat. 1849. 2 3r Bd. 3« Heft. fQ 290 743. semihirta Lk. (longffolia J. Ag. Kl.) Cuba. 2J.. c. H. Berol. a. 1841. Otto. H. Lips. 1845. 744. semipinnata L. (alata Lam. ßabellata Schk. dimi- diata BJ.) China, Ind. or., Java etc. 2f. c. H. Schön- brunnens. 1847. 745. serrulata L. (multißda Poir.) Japon. , China, Ind. or. 2J.. c. t. H. Kew. 1770. Gordon. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1838. 746. sulcata Mcyen. (nemoralts Lk. ad part.) Ind. or. 2J.. c. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1840. IL Kew. 1841. 747. tremula Br. (chrysocarpa Lk. non Hk. et Gr. afß- ntsRichd.) (\SLY.platyphylUi, P. edulisY'isvh.) ]N. Holland, et N. Zeel. 2f. t. II. Kew. 1827. A. Cunngh. *H. Berol. a. 1828. H. Lips. 1840. H. Petropol. a. 1849. 748. umbrosa Br. N.Holland. 2f« c« '• et var« minor. HH. Angl. 1823. H.Kew. 1824. A. Cunngh. H. Berol. a. 1841. H. Lips. 1841. H. Petropol. a. 1849. 749. Vespertilionis Labill. (h.) Oceania. 1\.. t. HH. Angl. 1823. *H. Kew. 1838. H. V. Houttean. 1848. H.Lips.1849. Pteropsis v. Drymoglossum. Ramondia v. Lygodiura. Rumohra v. Aspidium. Sageuia v. Aspidium. Salpichlaena v. Blechnum. LXXI, Salvinia. 750. natans L. Europa. O. V- d- HH. Angl. 1818. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1838. IiXXII. Schizaea. „bifida Willd. (non Mey.) N. Holland. 2J.. t. HH. Angl. 1822." Sweet. 291 751. elegans Sw. (Lophidium Pr.) Antill., Ainer. mcrid. 2f. c. HH. Angl. 1825. HH. Belg. 1847. „pennula Sw. (slclinostacht/s Hook. 5. pcnicillata H. B. AVilld. trilateralis Scbk.) Amer.uierid.2j.. c. HH.Angl. 1816." Sweet. 752. pnsilla Prsh. Amer. bor. 2J. (. HH. Augl. 1825. f H. Berol. 1834. „rupcstrisBr. N. Holland. 2f. t. HH. Augl. 1822." Sweet. IiXXIII. Scolopendrinm. 753. Brasiliens© Fisch, niss. (Asplcnium Sw. S. oblon- galum Schrd. ambiguum Rddi. repandum Pr. Anli- gramma r. Pr. S. Ricdclianum hört.) Brasil. 2\.. c. H. Petropol. a. 1834 — 49. fH. Berol. 1834. 754. Hoinioiiitis Sw. {Asplcnium L. 5. sagittatum DC.) Europa merid., Africa bor. ete. 2f. t. fr. HH. Angl. "fH. Lips. *1839. fH. Berol. 1843. H.Gott. 1849. 755. Krcbsil Kze. Pr. b. sp. 2f. t. *H. Lips. 1844. H. Berol. H. Amstelod. 1848. 756. ofiicinaruiu Sin. (AspJen. Scolopcndrium L.) Eu- ropa, Asia. 7J.» fr. d. rarr. ß. crispum, y. daedaleum s. undulatum, S. multi- ßdum , t. ramosum, £. angustifolium. (S, Pennsylva- nicum bort, et rnacrosorum Fee.) HH. Angl. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. 757. planfagiaeuin Schrd. {Asplcnium Douglasii Hk. et Gr. Hcmidictyon Douglasii et Aniigramtna plantagin, Pr. Scolop. Douglasii et rumicifol. Fisch. Camptosor. rumicifoL Lk.) Brasil. 2\. c. H. Petropol. a. 1835—49. H. Berol. a. 1841. 19« 292 IiXXIV. Selaginella.*) 758. «pus Spring. (Lycopod. apodum L. et apothesa hört. BrasilienseJiddi.) Amer.bor. et merid. 2J.. c. t. HH. Angl. 1815. H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1839. „ Chinensis ? Loddig. cat. 1849. sub Lycopodio." 759. cordifolia Spring, (non hört, plurim.) (Lycop.Desr. S. cordata Kl.) Antill. et Amer. merid. 2|_. c. H. ins. par. Potsdam. 1846. H. V. Hontt. 1848. H. Lips. 1849. „ crispa? H. Loddig. cat. 1849. sab Lycopodio" 760. cuspidata Lk. (S. tamarhcina hört, quorund. Ly- cop. Lk. L. circinale Cham, et Schldl. pallescens Kl.) var. ß. elongata (Sei. A.vilae Kl. et Karst. L. cordifo- lium hört, plurim.) Amer. merid. 2J.« c« *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1837. 761. deconiposita Spring. (Lycop. Brasiliense hört. Gal- lic. et Belgic.) Brasilia. 7/.- c. H. Paris. Leodiens. Lovan. a. 1847. 762. denticulata Lk. (Lycopod. L. Selag. depressa Spring. Lycopod. i.Svr.) Reg. mediterr.Europ., Asiae, Afric., ins. Azor. et Canar. pr. b. sp. 2f. t. HH.Angl. 1779. H. Be- rol. a. 1822. H. Lips. 1837. 763. er ythropus Spring. (Lycop. Martius, L, umbrosum Lemaire, Selaginella umbrosa hortor.) var. major. Amer. merid. 2f . c. H. V. Houtt. 1846. H. Berol. 1846. H. Petropol. H. Lips. 1847. 764. Galeottii Spring, (suavis Kl. Schottii hört. Lycop. stoloniferum et fruticulosum Mart. et Gal.) Mexico. Hel- ler. 2J-. c. H. Schönbr. 1846. H. Lips. 1847. HH. Belg. H. Boro!. 1849. *) Nomina specierum H. Lips. benigne dedit cl. Spring. 293 765. Helvetica Lk. (Lycop od. L. Lyc op. radica nsSchrk.) Alp. Europ. med. , Asia min. et Caucas. 2f. fr. H. Kew. 1779? (Madeira, Masson.) H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1839. 766. inaequalifolia Spring. (Lycopod.Hk. et Gr.) Ind. or., Java.#4. c. H. ßerol. 1848. H. Lips. 1849. 767. increscentifolia Spring. Venezuela, Peruv. , Guate- mala. ©? c. H. V.Houtt. 1848. H. Lips. 1849. 768. laevigata Spring. ? {Lycopod. Willd. Lycopod. plu- mosum L. Lycopod. Willdenowii Desv.) Asia et Amer. calida. 2J.. c. H. Soc. hortic. Chiswic. (L. JVilldenowii). H. Loddig. cat. 1849. (L. plumosum.) 769. Jffiartensii Spring. {Lycopod. ßabellatum Mart. et Gal.) Mexico. %. c. et varr. compaeta et Jle&uosaKze. H. Schönbr. 1846. Mexico. Heller. H. Lips. 1847. „ ornithopodioides Spring.? (Lycopod. L.) Ind. or. ? 2f. t. HH. Angl. 1812." Sweet, (laevigatal). 770. *J*puinila Spring. (Lycopod. Schldl. L. pygmaeum et br yoides Klfs.) pr. b. sp. O. d. c. *H. Berol. a. 1833. „rupesfris Spring. (Lycopod. L.) Amer. bor. et merid,, Africa austr., Ind. or. %, t. HH. Angl. 1818." Sweet. 771. serpens Spring. (Lycopod. Desv. L. nitidum Hk. et Gr.) Antill., Mexico. 2J.. c. H. Schönbrnuu. 1846. Heller. H. Lips. 1847. 772. spinosa Palis. (S. selaginoides Lk. Lycopod. L.) Europ. alp. et bor., Amer. bor. 2/. d. H. Kew. 1793. H. Be- rol. a. 1822. H. Lips. 1838. 773. snleangula Spring. Venezuela, Antill. 2f. c. H. Be- rol. 1836. (an ff), 774. sulcata Spring, (stellata Lk. excl. syn. Lycopod. sulcatum Desv. stoloniferum Lk. et hört.) Brasil., Ve- 294 nezuela. 2f. c. HH. Angl. 1831. *H. Berol. a. 1833. H. Lips. 1837. 775. tainariscina Spring.? (Lgcopod.Desr. L. circinale Lam. et L. circinatum hört. Sei, tamariscifolia hört.) Ind. or., ins. Philipp. 2J.. c.HH. Angl.1831. (Sweet.) Lod- dig, cat. 1849. m 776. uncinata Spring. (Lycopod. Desv. L. dilatatum Hk. et Gr. L, caesium et Selaginella caesia hortor.) China. 2f. c. t. H. Kew. 1847. Fortune. H. Lips. 1847. H. Berol. H.Petropol.a. 1849. 777. viticulosa Kl. Venezuela. %. c. H. Berol. a. 1847. Moritz. H. Lips. 1848. H. Petropol. a. 1849. Selenidium v. Davallia. Sitoboliura (male Sitolobium) v. Dicltsonia. Soromanes y. Polybotrya. Sphaerostephanos v. Mesochlaena. Stachygynandrura v. Lycopodiuin. Stegania v. Lomaria. EiXXV. JStenocIilaena. 778. inacrophylla J. Sm. ined. Patria? H. Kew. 1848. 779. scandens J. Sm. (jicrosticlium L. Lomaria Willd. Olfersia Pr. Onoclea Sw.) Ind. or. 2f . c. H. V. Houtte. 1840. H. Berol. a. 1841. H. Kew. 1841. H. Amstelod. 1846. H. Lips. 1847. Stenolobus v. Dayallia. liXXVl. Struthiopteris. 780. Germanica Willd. (Ostnunda StruthiopterisL. Ono- clea Sw.) Europa. 2f. d. H. Kew. 1760. Collinson. H. Be- rol. a. 1809. H. Lips. 1838. 295 781. Pennsylvanica Willd. (Onoclea nodulosa Schk.) Amen bor. 2f. d. HH. Angl. 1812. H. Kew. 1823. H.Pe- tropol. a. 1834 — 49. H. Berol. a. 1834 — 49. Taeniopsis v. Yittaria. I/XXVII. Taenitis. M angustifolia Spr. (Pleropsis Desv. Pteris Sw.) Antil). 2f. c. HH. Angl. 1823." Sweet. „ Chinensis Desv. (blechnoides ß. Pr.) China. %. t. HH. Angl. 1828." Sweet. „ furcata Willd. (Pferopsis Desv. Pteris L.) Antill. 2f. c. HH. Angl. 1824." Sweet. „ graniinifolia Hook. Antill. 2f . c. HH. Angl. 1820." Sweet. 782. lanceolata Klfs. (Pteropsis Desv. Drymoglossum J. Sra. Pteris L.) Antill. 4. c. HH. Angl. 1818. (Sweet.) H. Kew. 1843. Pnrdie. Tectaria v. Aspidinm. EiXXVIH. TmeseopteriS (rectius quam Tme- sipteris). 783. Tannensis Bhdi. (Forsteri Endl. Lgcopod. Tan- tieme Spr.) Oceania et Californ. ^. t. H. Soc. hortic. Re- gents-Park. 1848. IXXIX. Todea. 784. Africana Willd. (Osmunda Totta Sw. Osm.barbara Thbg. Acrostichum L.) pr. b. sp. 2f.. t. H. Kew. 1805. Evans. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1845 et* 1846. 785. pellucidaCarmich. (hymenophylloides Richd. etLess. Leptopteris hgmenoph.Vr.) N. Zeeland. 21, t, *J*H, Kew. 1842. Edgerley. Loddig. cat. 1849. 296 786. rivularis Sieb. Kze. {Australasica A.Cunngh. au- stralis hört. Africana Pr. H. Kew.? et Lodd. olitn ad part.) N. Holland. %. t. H. Kew. 1825. A. Cuuugh. H. Lips. 1841 et* 1842. H. Berol. 1844. H.Herrenhns.1849. üjXXX. Tricliomanes. „alatuinSw. Antill. 2f. c. HH. Angl. 1824." Sweet. „ crispuin L. ( fast igia tum Sieb.) Antill. 2\., c. HH. Angl. 1828." Sweet. „membranaceuniL, (Lecanium Pr.) Antill. 2f. c. HH. Angl. 1820." Sweet. • „pinnatuni Sw. (ßoribitndumB.. B. Willd.) Antill. 2f« ". HH. Angl. 1825/' Sweet. 787. *[■ quercifolium Hk. et Gr. (reptans var. Didymo- glossum quercifol. Pr.) Antill. 2J.. c. H. Kew. Jamaica 1844. Purdie. 788. radicans Sw. (brcvisetum Br. speciosum Willd. EuropaeumSm, Hymenoph.alatumSm.) Britann., Amer. calid. etc. 2f. t. H. Kew. 1793 — 1845. H. Berol. a. 1841. H. Petropol. a. 1849. Loddig. cat. 1849. 789. reptans Sw. (Didymogloss. Pr.) Antill. et Amer. me- rid. 2f. c. H. Berol. 1848. Moritz. H. Decker. 1849. 790. spicatuin R. Hedw. (elegans Rud^e part. spicisorum Desr. osmundioides DC. Feea polypodina Bory, Hyme- nostacTiys osmundioides Pr.) Antill. 2J., c. H. Kew. Ja- maica 1844. Purdie. 791. trirfioideuin Sw. (jpyjcidiferum, Schk. tenellum R. Hedw.) Antill., Amer. merid. 2f. c. H. Decker. (Berol.) 1848. H. Berol. 1848. f H. Lips. 1849. Trichopteris v, Alsophila. Trichosorns v. Lophosoria, Ugena v. Lygodium. 297 LXXXI. Vittaria. 792. gramiuifolia Klfs. Brasil., Venezuela. 4. c. HH. Angl. 1820. H.Berol.1849. (Karsten.) 793. *f*lineata Sw. (Taeniopsis J. Sin.) Autill., Amer. me- rid. 4. c. H. Kew. 1793. Smith et Perrin, — 1845. LXIXn. Woodsia. „ glabclla Br. Amer. bor. 4. t. HH. Angl. 1827." Sweet. 794. hypcrborcaBr. (Polypod.Sw. PoLArvonicumSm.) Europa alpina et bor., Asia et Amer. bor. 4» t. fr. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1839. 795. Ilvensis Br. (Polypod. Sw. Nephrod. rußdulum Mchx.) Cum praecedente. 4. t. fr. H. Kew. 1793. H. Berol. a. 1822. H. Lips. 1838. IiXXXIII. Woodvrardia« 796. angustifolia Sm. {onocleoides Willd. ßoridana Schk. Onoclea nodulosa Mchx.) Amer. bor. 7\.. fr. d. HH. Angl. 1812. H. Berol. a. 1831. H. Lips. 1840. 797. Japonica Sw. (Blechn. Thb.) Japon. 4. t. fr. H. soc. horticul. Chiswic. 1848. 798. radicans Sw. (stans Sw. spinulosa Mart. et Gal. Blechnum radic, L.) Europa occid. austr., Madeira, Te- neriffa, Cauar., Amer. %. fr. H. Kew. 1779. Masson. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1837. 799. Virginica Sw. (Doodya Pr. Blechn. L.) Amer. bor. 2f. fr. d. H. Kew. 1774. Fothergill. H. Berol. a. 1809. H. Lips. 1839. IiXXXIV. Xipliopteris. 9S myosuroides Klfs. (Grammttts Sw.) Antill., Amer. me- rid. 4. c. HH. Angl. 1824." Sweet. „serrulata Klfs. (Grammitis Sw. Micropteris Desr.) Cum praecedente. 4« c« HH. Angl. 1823." Sweet. 298 Supplement um. 1. Acrostichum Karstenianum Kze. : fronde sterili sim- plici, brevi -stipitata, elongato-lanceolata, subcoriacea, un- dulata, nitida, discolore, alutacea, marginata, margiue re- curvo, levissime repaudo, utriuque ad costara, subtus eleva- tara, supra depressam, leviter sulcatam minute pallide- s. fusco-squamulosa, obsolete furcato-venosa; stipite semitereti, basi deusius fuseo-paleaceo; fertili longe-stipitata, sublineari, utriuque j basi brevius, attenuata, margiue involuta, apice curvata, apiculata, ad costam iucrassatam supra sparsim pi- losa; sporangiis laxis obscuris; rhizomate froudis utriusque adpresse fusco-paleaceo. Acrostichis Klotzschianis (Linnaea XX.) sub Elapho- glossis A. oligole pideis 2. fronde lanceolata, rigida inserenda species. 2. Acrostichum melanopus Kze.: froude coriacea, in- primis discum versus et in costa valida rufo-squamulosa, laxe dichotome-venosa; sterili elliptico -oblonga, acuraiuata, margiue fusco-paleacea , basi rotuudata cuneatare; stipite brevi cum basi costae dense et squarrose obscure fusco-pa- leacea, paleis caducis; fertili plus duplo miuore, elliptico - oblonga, breviter acuminata; stipite lougo basique costae sparsim miuute fusco-paleaceis; rhizomate utriusque repente, brevi, squarrose et obscure fusco-paleaceo. Ex affinitate A. crinacei Fee; sed multo minus, fronde coriacea, sterili breviore et breviter stipitataj fertili longe stipitata rel. distinctum« 299 3. Acrostichum microlepis Kze. Speciem insignem, do- nec frondes fertiles protulerit, reponimus. A Wagenero iu cousortio cnm A.piloselloidel, non minus adhuc sterili, collecta. 4. Alsophila Miquelii Kze.: fronde coriacea, ad nervös venasque, iuprimis snbtus, sparsim cano -pilosula, ad costas bullato - paleacea , concolori, luride-viridi, lata (oblouga s. lanceolata?) acuminata, bipinuata, apice siinpliciore; pinuis petiolatis (petiolis in rhachi articulatis), remotis, patentibus oblongis, acurainatis ; pinnulis subsessilibus, divergeiitibus s. patulis, e basi subinaequali, truncato-cuneata oblongis, apice breviter attenuatis, obtusis, leviter piunatifidis; laciniis fal- cato -subovatis, obtusis, niargine denticnlato reflexiusculis, si- nubus angustis; soris minutis, oligocarpis, in lacinia subse- nis, Yenulis simplicibus receptaculo globuloso, dorso insertis; rhacbibus angularis, (in sicco) testaceis, snbtus planiusculis, supra sulcatis, hirtis et sparsim paleaceis; universali flexuo- sa, partialibus curvulis; stipite ; caudice arboreo Gymnosphaeria seusu Blumeano. Differt Chnoophorae lu- ridae Bl. diagnosis: pinnulis lanceolatis, acuminatis, profunde piunatifidis, laciniis subfalcato-linearibus, crenulalisj rhachi communi supra nitida. 5. Aspidiuin {Lastrea) cainpylopterum Kze. De hac specie observationes dedi in ,,notes on some Ferns of the United States" Silliman Amer. Journ. new series VI. (1848) p. 83, 84. 6. Aspidiuin (NepJirodium) decurtatum Kze. Hb. Spe- cies egregie distincta; sed serius illustrauda, cum plantae cultac frondis partem tantum viderim, ideoque de ejus con- cordia nondum omnino persuasus essem. 7. Numerus ex errore omissus. 8. Aspidiuin (Lastrea s. Nephrodium) deversuin Kze. : fronde submembranacea, «trinquc cano-pilosula, breyiter lan- 300 ceolata, acuminata, pinnato-pinnatifida; piunis sessilibus, pa- teuti-divergentibus, e basi latiore oblongis, longe acuminatis, infcrioribus, s. certe infimis, ad rhachis dorsura deversis; laci- niis infirais elongatis, reflexis, rhachin amplectentibus; soris miraerosis, raargini propinqtiis; indusiis cano-pilosis; rhizo- mate adsccndente, frondibns rosulatis. Aspidium deversum lud. sem. h. u. 1. Lips. a. 1848. Prodiit ex terra Cubensi. Ex affiuitate A. patentis Sw. et mollis Sw., sed rhizo- mate et piuuarum laciniarumque directione in yivo facile distinguenduin. Iu insula St. Kitts specimiua leg. Breutel , quae prius ab u4l. violli noii distiiixeram. 9. Aspidium (Sagenia) dilaceratum Kze. : froiide mera- brauacea, glabriuscula, hispido-ciliata, ad nervös, iiiprimis supra, rufo-hirta et subpaleacea, triangulari-ovata, oliva- cea, piiiiiato - piunatifida s. basi bipinnata; pinnis inferioribus petiolatis, infirais inaequali -triangulatis, iiicuryis , deorsum adauctis, sub - bipiiiiiatifidis, superioribus sessilibus adnätisve, supremis decurreiiti - coadunatis, plus minus profunde pin- natifidis; soris in laciniis biserialibus sparsisve, impressis; indusiis coriaceis, ferrugineis ; petiolis decurrentibus rhacbibus- que fiexuosis, angulatis , pubescenti - hirtis; stipite brevi, pu- bescente , rufo-punctulato, supra bisulcato, basi fusco-palea- ceo; rhizoraate verticali, brevi, fusco-paleaceo. Ambitu frondis subtriangulari et soris immersis ab Omni- bus sect. Sageniae speciebus facile dignoscitur. Specimiua vidi spontanea e Guatemala, cultis minora. 10. Aspidium (Lastrea) lasiesthes Kze. Oinnino Po- li/podio olfgocarpo Willd. , ab Aspidio oligocarpo HBK. distinguendo, habitu siniile; sed induraento nbique hirsutulo obtectum, costis subtus elcvatis et iudusio minuto, caduco, 301 longe ciliato diversum. Plantara spontaneam non vidi, modo cultam. 11. Aspidium {Lastrea) leucosticton Kze. : fronde sub- coriacca, puberula, discolore, subtns glaucescente, supra, inprimis ad nervös venasque, parce hirta, in apice venarura albo-squamosa, ovato- elliptica, acuminata, pinnato- pinnati- fida; piunis articulatim insertis, subsessilibus, divergentibns, superioribus patulis, approximatis, infimis subrninoribus, Omni- bus e basi truncato -euneata, partim latiore oblougis, obtusis, tenniter costatis; laciniis oblougis, rottmdatis, repaudulis, ve- nis adsceudeutibus, piunatis, venulis ante marginem apice clavato desinentibus; soris margini approximatis, in lacinia subdenis, fuscis; indusiis reniformibus, subcoriaeeis, pallidis, planis ; rhachi valida, depressa slipiteque brevi puberulis, sparsim paleaceis, livide piirpurasceutibus; rhizomatc repente, ramoso, tenui, adpresse castaneo-paleaceo. Speeies proxitna Aspid. (Lastreae Pr.) albo-punctato Bory! Willd., quod vero differt: fronde lanceoJata, magis gla- bra, pinnis leviter pinnatifidis, basi distinete auriculato-dila- tatis, rhachi stipiteque glabro distinete angulatis , fusco-mar- ginatis. Sori, forsan ex errore , a Willdenowio sparsi di- euntur. 12. Aspidium (Polystichum) Ludovicianuin Kze. Fu- sius descripsi speciem distiuetissimam in „uotes on some Ferns of the United States" Silliman Amer. Journ. new. sor. VI. (1848) p. 84. 13. Aspidium [Lastrea) obscuruin Fisch, mss. : fronde coriacea, firma, glabra, ad costas hispidula discolori, brevi- ter orata, acuminata, basi longe attenuata; pinnato -pinnati- fida; pinnis brevi-petiolatis, petiolo decurrente articulatim in- serto, approximatis, patentibus , e basi euneata, siibinaequali lanceolatis, acurainatis, superioribus sessilibus adnalisve, sum- 302 mis confluentibiis, iuferioribus remotis, diminutis, subabortivis, costis omuium subtus convexiusculis, supra canaliculatis; la- ciniis triaugulari-ovatis, obtusis, venulis siinplicibus, ante margiuem reüexum clava supra flavida desinentibus; soris roagnis, iu quavis laciuia suboctonis, demnm contiguis, fuscis ; iudusiis membrauaceis, margiue laceris ; rhachi valida, sub- flexuosa, angulata, supra profuude sulcata, canescente-hispi- dula, sparsim paleacea; stipite brevi, rhacbi simili, sparsim paleis magnis, fuscis obtecto; caudice verticali, brevi. Species geueris egregia, nou uisi cum A. fil. inare et elongato Sw. aliqnam, sed remotam, osteudii similitudiiiein. 14. Aspidium {Poly stich.) Plasehnickiattuui Kze.: froude coriacea, glabra, subtus ad costam tenuera, utrinque sulcatam et venarum basin miaute rufo- paleacea, simplici, e basi cuueata integerriraa ovato- oblonga, seusim attenuata, apice obtuso, gemmifero, margine repanda, subtiliter yenosa, venis erecto-patentibus, dichotomis; soris serialibus, modice convexis, fuscis; iudusiis peltatis, coriaceis; stipite brevi, te- nui, margiuato, deusius ferrugineo-paleaceo; rhizomate deuso. Filix iusiguis , habitu Fadycniae nou absimilis; sed ve- nis liberis et iudusiis peltatis distinctissima. Non uisi semel cultam vidi et spontaneam nunquam. 15. Aspidium (Lastrea) quinquangulare Kze.: fronde submembrauacea, utrinque, subtus densius, pubescente, sor- dide viridi , quinquangulari - ovata , acuminata, bi- s. sub- tripinnato-pinnatifida; pinnis petiolatis, petiolo basi decur- rente, remotiusculis, incurvato-patentibus, inaequali-oblongis, breviter acuminatis, infimis deorsum auctis, triaugularibus; pinnis secundariis iuferioribus subbipinuatis, reliquis piunati- fidis, omuibus oblique oblougis, obtusis; pinnulis e basi de- currente oblique ellipticis ovatisve; laciniis brevioribus, apice dentatis, saepe confluentibiis; soris in apice piunularum pau- 303 eis, subseuis, margini approximatis et sub sinubus insertis; iudusiis subcoriaeeis , rufescentibus ; rhachibus flexuosis, par- tialibus alatis stipiteqne medioeri, basi paleaceo cano-pu- besceutibns; rhizoraate repente, denseramoso, fusco- paleaceo. Ab Aspidio aemtdo Sw. quod modo ex descriptione novi, valde differt et magis affiue A. villoso Sw. et anisoptero meo (iL fl. Brasil, ined. Gardner fil. Brasil, no. 189); sed planta nostra multo minor, fronde ambitu quinquangulari et dense eano-pubesceiite, nee hirsuta rel. diversa. 16. Aspidium (Lastrea) uliginosain Kze. Descriptio videatur in pugillo plant, h. b. Lips. tertio. (Linn. XX. p.6.) 17. Asplenium ciiltrifolium L. Sw. var.? diodon Kze. Trpum plautae (Plum. t. 59.), forsan Diplazium: „pinnis serrulatis , inferioribus acute auriculatis" adhuc non novi. u4.. cultrifolium Willd. teste Klotzschio est Diplazium Roe- merianum. Planta vero a Karstenio missa et a cl. Klotzsch A. cultrifolium dieta haud parum a figura Plumieri disce- dit, ita ut tanquam varietatem dubiain, diodontis nomine enu- merarem, sie distinguendam: A. fronde glabra, herbacea, laete viridi, breviter oblonga, pinnata; pinuis brevi-petiolatis, approximatis , patentibus , e basi valde iuaequali integerrima, sursum truncata , deorsnm excisa falcato-oblongis, obtusis, leviter auriculatis, auricula aequidentata, reliquo margine ob- tuse duplicato-serratis, costa tenuissima, veuis laxis, simpli- citer v. duplicato -furcatis; soris curvulis, oblougis, prope a costa exortis ; rhachi flexuosa, marginata slipiteque livide fuscis. 18. Asplenium cyrtopteron Kze.: fronde subcoriacea, glabra, laete viridi, curvato- oblonga, apice longe attenuata, piunato-pinnatifida; pinnis subsessilibus, divergentibus, supe- rioribus remotis, minoribus, ultimis abortivis, omnibus e basi deorsum euneata, sursum exciso - truncata , auriculata ovato- 304 ellipticis , attenuatis, acutis, inferioribns profunde, mediis levius pinnatifidis, superioribus sinuato-repandis subintegerri- misvc, costa tenui, supra snlcata, furfuraceo-squamulosa; la- ciniis inferiorum c basi cuneata, decurrente obovatis , apice rotundatis, repandulis, subirabricalis, venis furcatis, obsole- tis ; soris cosfae propinquis, cnrvato- ellipticis, ferrugineo- fuscis; rhacbi superius alata, apice denudata, gemmifera sti- piteque brevi, basi paleaceo purpureis, nitidis ; rhizomate re- peute Species proxima A. alloeoptero meo (Klotzscb Linnaea XX. p. 303.) e Gujana; sed stipite brevi, piuuis, exceptis su- perioribus, approxiraatis, multo brerioribus, basi latioribus, sursum truncatis, levius divisis, laciuiis rotundatis (nee acu- tis) , subintegerrimis egregrie distiuetum. 19. Asplenium dispersuin Kze.: fronde coriacea , fir- ma, subtus sparsim furfuraceo-squamulosa, supra ad vena- rum apices albo-striolata, ovato-oblonga, pinnata; pinnis petiolatis , petiolo piano , utrinque decurrente , divergentibus, oblique lanceolatis, attenuatis, basi sursum auritis, inciso- pinnatifidis, apice serratis, marginatis, laciniis apice bi tridentatis; soris abbreviatis; rhachi valida, alata stipiteque brevi, basi paleacea fuscis ; rhizomate repente. Planta Boryana differt : fronde tenuiore , pinnis serratis, auricula euneata tautum libera, soris elongatis, rhachi tenui, snbflexuosa. — A. dispersum spontaneum nunquam vidi et nnde in hortos venerit, nescio. 20. Asplenium firmum Kze. vid. Mohl et Schldl. bot. Zeitg. III. 1845. Sp. 283. Speciem hanc non esse "VVilldeno- wii A. abscissum, cui quidem cl. Klotzsch adscripsit , tum ex Herb. Willd. s. no. 19898 comparatione, tum e descriptio- ne patuit. Figura Schkuhrii laudata t. 70. etiam diversam 305 plautam, scilicet A. Schkuhrianum Pr. , sistit, snpra ex auctoritate J. Smith , licet dubio , sub A.. abscisso enumera- tara, cum hanc horti Kewensis plautam nunquam observare liceret. — Willdeuowii vero plautam cum illa concordare, quam olim in syuopsi filic. Poeppigianarnm dubie pro A, bidentato "Willd. habui, hodie nullus dubito. 21. Asplenium foecnnduiu Kzo. Diagnosin dcdi in Linnaea XX. p. 3. Ab A. compresso Sw. ex ins. St. Helenae, sub quo no- mine ex hortis Anglicis venit, abunde differt. 22. Asplenium hastatnin Kl. (in IIb. gen.Berol.!): fronde coriacca, glabra, laete viridi, elliptica, breviter acuminata, piunata; pinnis brevi-petiolatis, petiolo decurrente, remo- tinsculis, divergentibus patulisve, e basi valde inacquali, in- tegerrima, sursum truucata, deorsum cuneata lanceolatis, lon- ge attenuatis acuminatisve, obsolete costatis, marginatis, mar- gine grosse et obtuse serratis, auriculae crenato - dentato, laxe et immerse venosis; soris [erecto-patentibus, oblongis, elevatis, ferrugiueis, in auricula millis; rhachi planiuscula, marginata stipiteque subtereti , supra levissime sulcato , basi paleaceo livide purpurascentibus; rhizomate repenle, fusco- paleaceo. Proxima species est A. falx Desv. (cultrifolium Sieb, syn. fil. no. 179), quod vero fronde membranacea, pinnis ser- rulatis facile dignoscitur. Alia species affiuis A. auricula- tum Sw. {semicordatum l'uldi. t. 52. f. 1.) planta multo mi- nor et tenerior, auriculis retrorsis illico recognoscitur. Et A. saHcifolium L. Plum. petiolis retrorsis et pinnis subser- ratis eximie differt. 23. Asplenium inonstrosnin H. Berol. : fronde membra- nacea, glabra, oblonga, pinnato - pinnatifida , apice pinnarum- 23r Bd. 3t Heft. 20 306 que dimidio superiore daedaleo- diviso, laciniis normalibns fal- cato-oblongis, obtusis, acute dentatis; rhachi stipiteque brevi depressis, marginatis, ferrugineo-paleaceis. Planta in h. r. Berol. ex longo tempore culta sub A. Adianlo nigro, quod esse nequit. Nuperins in horto laudato ex sporis ediicatnm omnino eandem filicis formam conserva- vit, cui , cum in herb. Gener. Berol. nomine Asplen. monstrosi asservatum invenerim, hoc nomcn servare 11011 dubitavi. Pars frondis normalis aliquam cum pinnis A. Jilicis foeminac si- militudinem osteudit, quoad reliquas partes satis diverso. 24. Blcchnam glandnlosuin Klfs. var. elongatum Kze. Differt a typo frondibus raajoribus, pinnis remotioribus, elongatis, attennatis, acumiue frondis crenato. Moritz plantam siccam (s. No. 23 in hb. propr.) et vivam misit. 25. Cheilanthes A'iafoamensis Kze. Nomen evnlgavi in „notes etc." Silliman 1. 1. 1848. p. 87. Prius plantam sub Pteride descripsit Buckley (Silliman Am. Journ. 1843. p. 177). Ex sporis plantae a Rugelio leetae enata in horto. 26. Cheilanthes auiaurorhachis Kze. : fronde raem- branacea, piloso-scabra, ovata, acuminata, bi- s. tripinnato- pinnatifida, apice simpliciore ; pinnis petiolatis, divergentibus, ovato-oblongis, acuminatis, imis suboppositis, pinnulis priraa- riis deenrrentibus oblongis, obtusis, seeundariis sinuato-inci- sis; laciniis subintegerrimis, utroque latere sorophoris; indu- siis (spuriis) herbaeeis; rhachibus stipiteque asperis, pur- purascenti- fuscis; rhizomate repente, ramoso, sqnarrose fusco- paleaceo - hirto. Differt a Ch. dicksonioide minus composita, minor, rha- chi stipiteque purpurascenti- fuscis, laciniis subintegerrimis, nee inciso-serratis. 30T 27. Cheilanthes Arabica Decsn. Cheilanthem Decaisnii mihi (ind. fil. h. b. Lips.) ex spo- ris plantae Abyssiuicae a Schimpero sub No. 1431 missae enatam Cli, Arabicum Decsn. (Archiv, du Mus. II. p. 190) esse, Buchinger (Flora 1846. I. p. 309), nee, nt ex ijicuria olim perhibui, Kirschleger, primus ostendit. 28. Cheilanthes braehypus Kze. Cultura ex sporis repetita tanquam species propria pro- bata. Ut varietatem Ch. squamosae , dubie quidera , in de- scribendis filicibus Leiboldianis (Linn. XVIII. p. 340) plantam breviter oxposui. 29. Cheilanthes ehaerophylla Kze. Ällosorum chaerophgllttm Mart. et Gal. (foug. du Mexiq. p. 47. t. 11.) indusia spnria lobulata et saepius interrupta ad Cheilanthem sine dubio delegant. Planta nostra fortuito ex terra mexicana in horto nata, nee spontanea unquam a nie visa, eodera charactere generis praedita, pinnulis fertilibus modo acu- tioribus et sterilibus obtuse dentatis a iigura laudata, nee specic, differt. Petioli in rhachi articulati facillirae solvuutnr. 30. Cheilanthes contraeta Kze., hastaefolia Schrad. et macrophylla Kze. , quas prius, in filic. Capens. recensione, Ch. hastatae varietates habui, iterata in horto ex sporis cul- tura, ut species distinetae et constantes sese praebuerunt et propterea sie enumerantur. Num forsan Ch. hirtae Sw. varietates 1. 1. a me propo- sitae, simili modo species sistant, experimentis demonstrare nondum lieuit. 31. Cheilanthes Moritziana Kze. : fronde submembrana- cea, firma, rigidala, glabra, e basi latiore oblonga, acumi- nata , tri quadripinnata , s. tripinnato - pinnatifida ; pinnulis ultimis laciniisve minutis, e basi euneata ovatis, acutiusculis; 20* 308 rhachibus teiiuibus, flexuosis, glabris stipiteque mediocri, basi rufo -paleaceo purpurascenti - ebeueis. Cheilanthes elongata Kl. mss. et pl. exsicc. Moritz, (uon Willd. Hb. etKIfs.). Cheilanthes microphylla Kl. Liun. XX. p. 337. (excl. syn. inprimis Ch. Klotzschiana mea, quae Gymnogramme Jlexilis Kl.). Hab. in Venezuela, ut videtur, frequens, et in Mexico (Schiede no. 800). Ch. microphylla Sw. ! (micromera Lk.) differt fronde basi haud dilatata, seraper bipinnata, piunulis ultimis majo- ribus , rhachi primaria valida stipiteque brevi dense rufo - paleaceis. Tertia species affinis est Ch. elongata Willd. Hb. ! et Klfs. (enum. p. 215.) Ch. Liiikiana mea (iud. fil. h. b. Lips.) mi- crophylla Lk, (non Sw.), cujus characteres alio loco ex- posui. 32. Dicksonia nitidula Kze.: fronde vasta, membrana- cea, flaeeida, ad venas sparsim strigulosa, discolori, oblon- ga, acuminata, tripinuato-piiinatiiida; piunis primariis seeun- dariisque petiolatis, patenti-dirergeutibus, lanceolatis, acu- minatis; piunulis subdivergentibus , e basi iuaequali, sursum truncata, deorsum euneata, decurrente trapezio-oblougis, ob- tusiusculis; laciuiis falcatis, apice paueidentatis, Tenula fur- cata, ramulis prope ad marginem desinentibus, superiorc su- pra siniim sorophoro percursis, costis supra sulcatis, sparsim cano -hispidulis; soris minutis, rotundatis; rhachibus supra nudiusculis, partialibus stramiaeis, uuiversali stipiteque pur- purascentibus; rhizomate repente. Proxima D. rubiginosa Klfs. differt : fronde rigidula, utriiiquc deusiits hirsutula, piunulis ultimis minus profunde divisis, auriculatis, rhachibus dense rufescenti-hirsutulis, opacis, 309 soris majoribus, latioribus. Patria D. nitidulae noiulum coguita, nee unde in hortum reg. Berolineus. venerit, liquet. 33. DicksoniaZippelianaKze. videantur: Mohl u.Schldl. bot. Zeitg. III. 1845. p. 838. et VI. 1848. sP. 215. Plautara cultam fertilera nonduin vidi. 34. Diplazium l>r e v if oliuin Kzc: fronde coriacea, gla- bra, ovato-elliptica s. ovato-oblonga, acuminata, piniiata, versus apicem pinnatifida, acumiue inciso repandove; pinnis inferioribus petiolatis, petiolo decurrente, superioribus sessili- bus adnatisve, omuibus alternis, remotiusculis, divergentibus, e basi truncato-rotundata subiuaequali, sursum leviter anri- culata oblongo-attemiatis, curvulis, sinuato-repandis, costa supra sulcata, in sulco hirta, subtus plana, marginata; soris remotis , curvulis , prope a costa fere ad marginem extensis, auriculae et subiude baseos pinnae subdecussatis (i e. venulis pinnatis brevins sorophoris) ; rhachi flexuosa, marginata stipite- que brevi, obtnse angulato, supra bisulcato livide -fuscis pu- berulis; rhizomate verticali, brevi, fusco-paleaceo. D. fraxinifolium (Presl rel. H. p. 49), sub quo nomi- ne planta a Loddigesio missa est et in ejus catalogo adbuc obviani venit, ex descriptione diversissimura est. Magis no- strum cum D. grandifolio Sw. affmitatem ostendit; hoc vero, planta multo major et robustior, pinnis lato-lanceolatis, acu- minatis, serratis, basi sursum truncatis, absque omni auri- cnla, deorsura euneato-rotundatis et soris omuibus decussatis abunde differt. 35. Diplazium celtidifoliuin Kze. Plantam Moritzianam et Lindenianam descripsi in M. et S. Bot. Zeitg. III. 1845. p. 285. Karstenianam serius addidit Klotzsch (Linuaea XX. p. 359). Nuperius et a Fuuck et Schlim (coli. Linden, no. 233) in montibus ad Caracas (5000') filix insiguis letta est, caldarii ornamentum. 310 36. IMiilazium Imsiopteris Kze. exposui in Linnaea vol. XVII. p. 568. 37. öooilya lunulata Br. Teste J. Smith planta a Roberto Brown est denominata. Sed num dcscripta sit et nbinam, non- dum comperi. 38. Gymnograinine I/Merminieri Bory mss. Frondibus e candice regnlariter rosulatis, stipite adscendente, pinnis e basi latiore snbaeqnali longe attenuatis, simibns laciniaruni patentibus, soris densis a G. chrysophylla differre, jam in ind. sein. h. b. Lips. a. 1840 adnotavi. Ex inde plnries et constaus ex sporis rcdiit. 39. Gyinnograininc Ijinlciaaa Kze. De hac G. poty- podioide aliisqne speciebus Brasilia« in filic. fl. Brasil, non- dnm editis agendum est. 40. Gryiimograimne moliissiuia Fisch, mss. In Pterido- graphia Nilagirica, proxime elaboranda, super haue aliasque species illornin montiinn observationes meas divulgabo. 41. Gymnogramine rapestris Kze. Snb Leptogramme, gencre Smithiano a me non reeepto , de hac specie per- insigni et habitu ad G. opacam Spr. aliasqne veteris orbis, accedente optime exposuit Klotzsch Linnaea XX. p. 415. 42. Gyinnogramme villosaLk. Polyp odium rüde meum ex Mexico, qnocnm haue speciem conjiiugit Klotzsch (Linn. 1. 1. p. 385) , est planta omniuo aliena. 43. Heinitelia Hostmaimi Hook. Conf. qnae de synonymia ejus in adnotatione ad filices Kegelianas (Linn. XXI. p. 234) dixi. 44. Hemitelia integrifolia Kl. (excl. syn.H.speciosac). Ab IL speciosa HBK. et Hooker distingui posse videtur: fronde magis opaca, pinnis subintegerrimis, soris linea irre- gnlari subsinuata collocatis, oligocarpis, sporangiis obscurio- 311 i ib iis. Sed plautae adultiores in vivo adhuc curatius sunt ob- servaudae. 45. Hemitelia spectabilis Kze. A nie exposita in adnotatione ad filic. Kegelianas (Linn. XXI. p. 233). In hortis sub H. obtusa vagaus; dum vera H. obtusa KIfs. culta adhuc deest. 46. Hemitelia urolepis Kze.: fronde subcoriacea, disco- lori, utrinque glabra, ad costam, supra elevatain, sub- tus planiusculam paleaceo-hirsutula, paleis e basi lata lon- ge attenuatis, bipinnato - pinnatifida; pinnis longe petiola- tis, curvulis, ovato-oblongis, acuminatis, obtusis; pinnulis brevi-petiolatis s. snbsessilibus, e basi inaequali, caneata oblongis, acuminatis, obtusis; laciniis subfalcato-oblongis, apice rotundatis , marginatis, margine reflexiusculo repandis; soris minutis, venulae simplici in medio, furcatae in angulo receptaculo hemisphaerico, pilosulo insertis, in inferiore la- ciniae parte subsenis; indusio demum adpresso, lobato, persi- stente; rhachibus supra sulcatis, strignlosis, snbtus aculeato- asperis; caudice arboreo Ex Gujana (sub Polypod. no. 100) primum misit Mori- cand; dein vidi pinnulas, a Richardo Schomburgk reportatas. Pinnam plautae cultae, ex Havana ut dicitur,' introductae, misit Mackoy. Ne Cyalheam credas, cave. A proxima H. Host mannt Hook. (v. sub uo. 43.) differt: rhachibus snbtus aculeato - asperis, costa subtus paleacea , paleis longe angustatis. Propter has speciem H. urolepidem dixi. 47. De Iandsaya colobode mea videatur Mohl et Schldl. bot. Zeitg. IV. sp. 446. 48. Iiomaria campylotis Kze. Characteres dedi in pug. pl. h. b. Lips. II. (Linn. XVII. p. 567.) Non minus speciem memorat Klotzsch Linn. XX. p. 344. 312 49. Mesochlaena Javanica Br. Egi de feuere et planta culta in studiis meis pteridolog. no. 3. Mohl et Schldl. bot. Zeitg. VII. 1849. Sp.883 sq. 50. ÄTephrolepis intramarginalis Kze. : froiide snb- membranacea, pubescente , ad costas supra sulcatas utrinque paleaceo-birsuta , laete yiridi, nitidula, snbtus pallidiore, lan- ceolata, apice lobato obtusa, pinnata; pinnis sessilibus*), approximatis , patulo-divergeutibus, e basi subcordata, sur- sum truucata s. rotundata, subauriculata falcato-oblongis, attenuatis, obtusiusculis, leviter serralis, inferioribus sensim remotioribus et superioribus abbreviatis; soris maguis intra- marginalibus; indusiis submembranaceisj albidisj rhacbi vali- diuscula stipiteque brevi subtus convexis , supra obtuse angu- latis, sulcatis , pallescenti-piloso-paleaceis, castaneo-fiiscis; rhizomate repente, ramoso, slolonifero , stolouibus ramosis, pallescenti - paleaceis. N. hirsutula Pr., qua cum nostram prius commutavi, dif- fert: pinnis omnibus remotioribus, fere duplo longioribus, longe attenuatis, acutis, anricula distinctiore, acutiore; soris mino- ribus, margini contiguis rel. Haue olim in h. bot. Bounensi eultam esse, speeimine juvenili a Kegelio misso edoctus sum. 51. De Wephrolepide neglecta mea vidcantur addita- jneuta enumerationis iilicuin Mexicanarum in Linnaea XIII. p. 148. 52. STephrolepis platyotis Kze. : fronde coriacea , ad costas depressas lauuginosa, demum fere glabra, nitidula, laete viridi, oblonga, apice obtusa, pinnata; pinnis brevissi- me petiolatis, remotis, divergenti-patentibus, e basi sursura truncata excisave, in auriculam magnam, obtusam producta (rarins nullam) , deorsum euneata rotundatave , plus minus *) In toto genere pinnae cum rhachi sunt articulatae. 313 sed minnte auriculata oblongo-linearibns, longe acuminatis, plernmque falcatis s. apice incurvis, marginatis, repando- crenatis, deiise furcato-venosis, venis prope marginem capi- tulo prominente desinentibus, aurieulis plernmque costulalis ; soris numerosis, raro aiiriculam occnpantibns, magnis, im- pressis, Snpra albo - notatis ; indusiis coriaceis, rtifulis; rha- chi supra plana , subtus conyexa, utrJnque canaliculata, in— sertione pinnarum verrucosa stipiteque bre?i lividis purpu- rascentibusve, pallide lanugiuoso-paleaceis; rhizomate repente, supra terram elevato , ramoso , stolonifero , stolonibusque fla- Yescenti-setaceo-paleaceis. — Species in se quidem ex aetate plantae variabilis; sed valde distincta, nonuisi cum N. ensi- folia Pr. et forsau N. paleacea Jungh. et de Vriese, mihi haud nota, aliquam habet similitudincm. Spontaneam non- dum vidi. 53. Xephrolepis nndulata J. Sm. Planta ut videtur. recte determinata ex Sierra Leone a Heeschio in hört. bot. Lipsiensem introducta. De tuberibus ad stolonum apices unigemmiis observatis verba feci in studiis pteridologicis sub No. 2. (Mohl et Schldl. bot. Zeitg. VII. 1849. Sp. 882.) 54. STephrolepis Zollingeria na De Yriese. (Zolling. fii. Javan. no. 146.) Intor plures species generis, quae in h. bot. Lips. a. 1847 ex sporis Javanicis prodiernnt (qnarum duas adhuc steriles in enumeratione omisi) et haue, ab auetore in Neederl. Kruidk. Archief I. p. 10. denominatam et prius a me pro splendentis varietate, dubie , habitam, adesse nullus dubito. Sed cum plantae nonuisi unicam, nee satis perfeetam frondem fertilem ad finem a. 1849 prodnxerint, descriptionera adhuc differre sa- tius duxi. 314 55. Atfphobolus Lingua Spr. Planta culta aegre fructus proferre videtur. Nara ex anno 1838 in h. b. Lips., adeoque in area, hierae obtecta, ex votis culta demum a. 1849 , sed in olla caldarii , frondes fer- tiles tulit. 56. BJothochlaena canescens Kze. In ind. sem. h. b. Lips. eam a. 1845 primum, dein in Lehmanni plant. Preissianis II. p. 112. descripsi. Et in Linn. XX. p. 2. memoratur. Spontaneara nunquam vidi. 57. STothochlaena dealbata Kze. Hanc in continuatione filic. Schknhrü vol. II. fasc. III., mox edenda t. 124. f. 1. illustravi et Synonyma exposui. 58. HTotboclilaena laevis Mart. et Gal. Speciem esse propriam, contra Liebmannum, opinionem meam priorem defendentem (Mexico's Bregner p. 61), iiitro- ductio ex sporis Leiboldiauae plantae et cultura coutinuata satis docuerunt. Conf. pug. pl. h. b. Lips. 111. Linnaea XX. P. 2. 59. KTothochlaena sciniglaura Kze. Haec propediem cum N. dealbata , eadem tab. 124. sub f. 2. depicta (in opere ad n. 57 laudato) illustranda est. 60. Oleandra liirtella Miq. mss. Figuram ab auctore benevole mecum communicatam cum praecedente 1. 1. t. 129. proxime divulgabo, memorabilem fili- cem et facile colendam curatius descripturus. 61. Olfersia cervina Kze. Jam diu characteres lirmos specierum generis Olfersiae sensu Raddiano frustra quaesivi. Ex ins. Triuitatis vidi fron- dium fertilium formam inter O. cervmam et Corcovadensem mediam, eandemque in specimine hortensi, ex Anglia sub O. cervina misso obscrvavi; nempe pinnis leviter sinuato-pinna- tifidis. Hanc amicis prius sub nomine 0, intermediae de- 315 signavi. Caudex et frondes steriles cuin illis specierum no- tarum omnino concordant, ut hae inter se. Sed planta ado- lescens frondes fertiles jam profundius pinnatifidas produxit et in Anglia candicem eundem modo iudivisas, modo bipinuatas tulisse, perhibcnt. Itaque nnicam tantum speciem Olfersiae piunis frondis fertilis modo integerrimis , modo sinnatis, modo pinnatis notam esse, vix dubitandum. 62. ©nychium auratum Klfs. Fulchra species et vera deniqne Pteris chry&ophytta Hook, et Gr., non hortornm, ex sporis Javanicis enata est in h. b. Lips. a. 1847 et jam secnndo anno pinimlas fertiles pro- duxit. Candexj ad partein epigaeus, brevis, rarissime divi- aus, stipitibns basi adscendentibns, sulphnreo-pnlveraceis in- signis. 63. Oiiyohinm Japonicam Kze. Conferantur, quae super hac planta, multmn yexata et jactata in pteridographia mea Japonica (1. 1. bot. Zeitg. VI. Sp. 507 et 8) attuli. In horto terrae imposita ad parietem et hieme fcnestra tecta cum aliis filicibus Japonico-Cbinensibus (Niphobolo , Aspid. falcato et decursive-pinnato) hiemem ultimam et 23 — 24 gradmim, thermom. Reanm. frigus, bene sustinuit. 64. Pilularia luinuta Durien. Haue speciem primum novi a. 1835, quo De Notaris m. Martio ad margines paludum Pulae ins. Sardin. leetam sub Pilularia nov. sp.? ad me miserat; sporocarpiorum insertio- nem singularem in littcris adjeetis jam obseryans. Dein Bory de St. Vincent, sub nomine P.pygmaeae sibi, ejusdem speci- mina ad Oran Algeriae in fossis m. Majo 1842 collecta me- cum communieavit. Nuperius Alex. Braun in opere splendi- dissimo : cxploration de l'Algerie dicto seit, botau. fasc. VIII. tab. 38. f. 1 — 40. ejusdem sub Pilul. minutae DuR. nomine 316 absolulam dedit analjsin et figuram, nee non a. 1848 plan- tulam in horto bot. Friburgensi ex sporis feliciter introduxit, nbi, ut iu horto bot. Lips. cni benevole missa est, laete viget et fruetificat. 65. Polyuotrya eanaliculata Kl. Litmaea XX. p. 429 ab auetore optiine descriptain et caudice seandentc ad 15- pe- dali insiguem plantam, a Moritzio leetarn olim amieis sub P. myriophyllae mihi nomine determinavi. In hortis a Karste- nio iutrodueta snb inedito Botryothalli gracilis nomine vagat. Specimina eulta adhuc juvenilia: frondibus sterilibus bipiuna- tis. Adnltiores subquadripinnato-pinnatifidac eyadunt. 66. Polyfootrya trapezoides Kze. Jam a. 1842 in pngill. pl. h. bot. Lips. I. (Linnaea XVI. p. 310) descripta; sed in monographia Feeana non reeepta, in supplementis vero addenda. Patria adhuc ignota; nam plan- tam spoutaneam yidendi occasio adhuc defuit. Forsan e Brasilia. 67. Folypodium colpodes Kze.: fronde membranacea, ad costulas venasque, inprimis supra, pnbescenti-hirta, ob- longa, profunde pinnatifida, basi subpinnata; laciniis pinnisve divergentibus, e basi utrinque dilatata oblongis , attenuatis, obtnsiusrnlis -s marginatis, marginc crenato-repandulis, sinu- bus subbiangulatis; soris simpliciter seriatis, costnlae ap- proximatis, planis; costa rhnchique subtus convexa, supra marginata, sulcata, stipiteque brevi stramineis; rhizomate va- lido, repente , dense fusco-paleaceo. Species propiuqua est: Polj/podium affine Mart. et Gal. (fouger. du Mexique t. 8. f. 1.); differt autemea: laciniis bre- vioribus, nonnisi apice attenuatis, sinubus angustis, rhizomate crasso, deusissime rufo-paleaceo. 68. Folypodium colpothrix Kze.: fronde subcoriacea, glabra, subtus pallidiore, elliptico-oblonga, piunata; pinnis 31? remotis, brevi-pctiolatis, petiolo articiilatim inserto, sub- oppositis, patentibus, e basi inaequali, cuneata, integerrima lanceolatis, acumiiiatis , inaequaliter obtuse serratis, sinubus pellucentibus uni- s. pauci-piliferis, costis supra planis, sub- tus convexulis; soris miiseriatis , impressis, costae propin- quis; rhachi obtuse augulata, supra leviter sulcata, ad pin- narum insertioneru nodosa sparsim obscure paleacea stipite- que raediocri conformi stramineo - piirpurascentibus; rhizo- mate Ex affinitate Polyp, grandidentis, qiiod vero differt: fron- dc elongata, pinnis longo petiolatis, angustioribus , acumiiia- tis, grosse et acute serratis, rhachi stipiteque flexuosis. 69. Polypodium cymatodes Kze. : froude coriacea, gla- bra, breviter oblonga, acumiuata, pinuata; pinuis subopposi- tis, basi latiuscula adnatis, pateuti- erectis, e basi cuneata lato-lauceolatis, longe acumiiiatis, undulato-repandulis, api- cali basi incisa; soris composito-biseriatis, a Costa et invi- cem remotis; areolis tertianis marginantibus; rhachi superius marginata stipiteque castaueis ; rhizomate repente, longo, fusco- squamoso. Proximum Polyp, fraxinifolio Jacq. (non Pr.); sed planta inprimis viva facile distinguenda: pinuis undulatis, areolis laxis tertianis, nee quartanis, marginantibus, soris re- gulariter bi- nee triseriatis, a costa et invicem remotis, nee approximatis, minus convexis, rhizomate densius fusco-squa- moso , nee sparsim paleaceo. 70. Polypodium difforme Bl. (ex emendat.) Synonyma plantae ita sunt exponenda: Polypodium difforme Bl. enum. fl. Jav. p. 135. Aspidium difforme Bl. enum. fl. Jav. p. 160. Polypodium irreguläre Bl. fl. Jayae p. 164. t. 72. (excl. syn. Presl Rel. Haenk. p. 25. t. 64. f. 2. 3.) 318 Planta Presliana, mexicaiia, difFert fronde triangulari rhachi supra costisque pube tenuissima, pulveracea consper- sis, laciniis argute serratis. Plautam hortensem esse verum Polypodium , observatio sororum juveiiilium in vivo iterata dociiit. Itaque nomen Blu- meanum restitui. 71. Polypodium drepanopteron Kze. : fronde subcoria- cea? firraa, glabra, oblongo-lanceolata, acuminata, pinnato- bipinnatifida; pinnis breviter petiolatis , remotis, divergenti- bus, e basi latiore curvato - oblongis , longe acuminatis ; pin- nulis adnatis, e basi decurrente oblique ovato - ellipticis, subfalcatis, obtusiusculis , sursum auriculatis, iuciso-piunati- fidis, apice serratis, itnis maximis; laciniis acute deutatis; soris majusculis, subconvexis., iuter costulam et margiuem sim- pliciter seriatis, in auricula laciniisve inferioribns composito- seriatis; rhachibus partialibus alatis, primaria stipiteque brevi pallidis ; rbizomate ..... Filix insignis ex HH. Anglic. in reg. Berolinensem no- mine „dspidii acuminati missa; sed nee ^d. acuminatum Willd._, quod Nephrolep/s, nee Roxb. ap. Spreng, syst. veg. IV. p. 56, ne Aspidium quidem; sed vera Polj/podii species, non nisi mexicano P. angustifrondi meo affiuis, pinnis erecto- patentibns, lineari-lanceolatis valde diverso. 72. Polypodium gonatodes Kze. Species distineta quidem ex affinitate P. plesiosori mei, mexicani; sed fertile nondum visum; itaque characteres serius exponendi et nomen interim irnpositum. 73. Polypodium grandidens Kze. Videantur, quae super hac specie in observat. meis in filic. Zolling. (Mohl u, Scbldl. bot. Zeitg. IV. 1846. sp. 423.) attuli. Rhizoma rectius ramosum, quam stolouiferum dici potest : Goniophlebium argutum J. Sm. hnc speetare plantae 319 Kewensis specimine edoctus sum. Planta Wallichiana vero sub nomine Polypodii arguti a noslra fronde tenni membranacea, pinnis sessilibus adnatisve aliisque insigni modo differt. 74. Folypodium hymenodes Kze. : fronde membrana- cea, glabra (spithama vix majore), laete viridi, opaca, e basi obliqna lauceolata, acnminata, obtusiuscnla, in stipitem bre- vem cum rhizomate articulatnm decnrrente , plus minus cur- vula, marginata, costa rufescente, subtus convexa, supra plana, marginata; venis patentibus venulisque distinctis; so- ris sparsis, convexiusculis, ex pallido ferrugineis; rhizomate repente, crasso, densc fusco-paleaceo. Proxirae affine P. membratiaceo Don, quod vero fronde sesquipcdali, longiore, late lanceolato, soris inter venas bi- serialibus, rarius interruptis , saepins confluentibus (Hemio- nitis jilanlaginea Don) differt. Duratio frondinm in P. hy- menode brevis. 75. Polypodium ireoides Lara. var. ? platybasis Kze. Plantam ex H. Univ. litt. Berol. missam, dubiae originis, haliitu singulari gaudentem; nnm specie distinguara, adhuc am- bigo. Simillima P. ireoidi; sed in vivo frondibus ex rhizo- mate patentibus, nee erectis, sessilibus, versus basin snb- rotundatam (nee decurreutem), sensim attenuatis, latioribus, nt videtur nunquara divisis, costa apicem versus tenuiore, ma- gis compressa differt. 76. Polypodium Karwinskiannin AI. Br. var. (coli. pl. exsicc. Friedrichsthal no. 76). Laciniae plautae fertilis hortensis latiores quam in ste- rili spontanea , sori pauciores, majores. Alias differentias a planta Karwinskiana non reperio. 77. Polypodium (Plejopeltis) leiopteris Kze.: fronde tenniter roriacea, glabra, ad costam utrinque convexam et basin laminae subtns paleis remotis, minutis, nigresceutibus 320 conspersa, intense viridi, sublus pallidiore, opaca, lanceolata, utriuque atteunata, avenia, marginata, subrepaudula; soris superficialibus, uniseriatis, remotiusculis , costae propioribus, convexis, ferrugineis, squamis medio impressis, demum ca- ducis; caudice repente, tenui, ramoso, radicoso, cum phyllo- basibus conicis laxe et adpresse obscure fasco-paleaceis. 78. Polypodiuin longissimum Bl. Figura et descriptio in fl. Javae jp. 159. t. 68. (nee 48) recenter editae docuerunt, P. melanoneuron Miq. mss. ean- deni esse speciem , et sane perpulchram et amplissimam. 79. Polypodiuin oligocarpum H. B. Willd. Ex comparatione speciraiuum Humboldtianornm (Hb. Willd. no. 16,699) nuperrime edoctus sum, plantam Willdenowianam a Kuiithiaua esse diversam et verum Polypodiuin , quod nu- per in hortos introduetum P. leptosorum dixi, cum in synopsi Kunthiana sub Aspidio oligocarpo, Willdenowii plantam ut synonymum landatam inveuerim. Nunc vero, errore Kunthia- iio recognito, nomen plantae eultae, in caldario aestate horis meridianis foetore insigni, impositum supervacaneum est. Planta a Kuiithio descripta a nostra et genere et specie dif- ferre videtur; sed haue nondum novi. 80. Polypodiuin oligophlebiuin Kze.: fronde coriacea, glabra, e basi inaequali, euneata lanceolata, acuta, subtus pallidiore, costa tenui venisque patentibus, flexuosis, in vivo atris, venulis laxis viridibus; soris sparsis, planis; stipite brevi, tenui, marginato; rhizomate tenui, ramosissimo , ad- presse fusco-paleaceo. Habitu P. fasciale H.B.W, (lapathifolium Rddi.) aemu- latur; sed fronde acuta, nee longius acuminata, basi euneata, nee decurrente, venis patentibus (nee divergentibus) et cum costa in vivo alris ; soris sparsis rel. facile distiuguendum. 321 81. Polypodium refractum F. et M. mss. : fronde sub- coriacea, glabra, concolori, curvato - ovata , longe acuminata, pinuata, apice pinnatifida; piunis modice approximatis , bre- vissime petiolatis, petiolo refracto, decurrente, e basi valde inaequali, utriuque auriculata, pone auriculam sursum excisa rccurvato-lauceolatis, acuminatis, imis deflexis, sequentibus divaricatis, pinnatifidis, snperioribus divergentibus, sinuato- dentatis, summis in apice, basi pinnatifido couflnentibus j la- ciuiis falcato - oblougis , apiciilatis, margiuatis, venosis, sub- integerrimis ; soris miuutis, iu laciniis irregulariter biseriatis; costis subtus convexis , supra siilcatis, rufescentibus; rhachi stipiteque mediocri acute augulatis, (in sicco) rufescenti-stra- mineis ; rhizomate ..... Ab omnibns sectionis Goniophlebii speciebus mihi notis diversissimum et in collectionibus Brasiliensibus , quas vidi, nun quam obvium. 82. Pteris flabellata Thbg. Iuter sporas a Pt. paleacca collection. Cumingianae de- promptas et cassas, haec species, in collectione dicta illi adposita, ut in filicum cultura fieri solet, enata est. Flantae juveniles snb Pt. paleacea ex h. b. Lips. distributae sunt ex errore. Serius plantam sub Pt. Hierohelenia amicis designavi; sed nuuc a Pt. ßabellata non distinguo. Huic serius a. 1845 ex prom. b. sp. a Zeyhero introductae nunc planta evo- luta omnino convenit. Praeterea jam in Agardhiana generis monographia et ins. St. Helenae tanquam patria filicis lauda- tur. Rhizoma in utraque ramosum, ramis adscendentibus, a phyllobasibus obtectum, parce et tenuiter rufo-paleaceum. Pt. elegantem ex figura et patria absque dubio hie laudo. 83. Pteris luxuriosa Kze. : fronde subcoriacea, glabra, breviter triangulari- ovata, acuminata, curvato -flexuosa, sub- tripartito-bi tripiimata , apice simpliciore; pinnis quovis 23r Bd. 3s Heft. 21 322 latere 3 — 5, iuferioribu9 longe-, supcrioribus breve-petio- latis, petiolo decurrente, infimis maximis, deorsum auctis, triangularibus ; pinnnlis omnibus partialibus laciniisve e basi decnrrente lineari-laiiceolatis, apice attenuato acutis, longitu- dine inaeqnalibus , interdum abbreviatis, sublobatis; apicalibus omnibus longissimis ; fertilibus angustioribus, apice sterili den- ticulatis ; sterilibus latioribns, inaeqnaliter dentato-serratis; rhachi primaria et secundariis basi nudis, snperius pinnis de- currentibus alata stipiteqne brevi angularis, flexuosis, stra- mineo-purpurascentibus; rbizomate verticali, phyllobasibus et radicibus dense obtecto, in interstitiis fnsco-paleaceo. Specimiua plantae a Meyenio ad Mauillam lecta vidi in Herb. Lucaeano, cultis duplo minora. Planta primum in H. r. b. Berol. enata et pro Pt. serrulatae varietate habita. Haec vero differt fronde longiore, angnstiore, pinuis magis fnrcatim quam piDnatira divisa, pinnis ensiformibus, infimis magis aequalibns , rhachi stipiteqne validioribns, minus flexuo- sis, petiolis alatis. 84. Pteris (Doryopteris) palmata Willd. ! fronde ad- ulta coriacea, glabra, profundissime quinquelobo - palmata, lobo terminali utrinque, mediis deorsum inaequaliter pinnati- fidis, infimis subintegerrimis; laciniis lanceolatis, acuminatis, sinubus patentibus, rotnndatis; frondibus primordialibus tri quinquelobis, lobis ovatis, obtnsissimis, integerrimis. Hanc plantam Caracasanam et forsan Mexicanam esse Willdenowianam, speciminum|authenticorum in hb. auctoris ob- servatione edoctus sum. Scctionis Doryopteridis species, in Brasilia nnmerosas, exposni in fil. fl. Brasil, adhuc ineditis. Quamquam peraffines inter se, frondium primordialium figura et ratione tarnen tuto distingni possunt. 85. Pteris {Doryopteris) polytoma Kze. : fronde ad- ulta coriacea, glabra, profunde quinquelobo- palmata; lobis 323 latiusculis, utrinqne levius et irregulariter piunatifidis; laciniis brevi-ovato - lanceolatis, acutinsculis, siimbus angustatis: froudibus primordialibus tri quinquelobis, lobis truncato- obtusis , sinuato - lobatis. Quantum comperi primum in h, r. b. Berol. sub Pt.pal- muta culta; sed unde venerit dubiuin. A praecedente notis supra datis band aegre distinguenda , cum reliquis speciebus cultis comparari nequit. 21 * 326 Dass Römer und Schult es einige Arten bei der Gattung Schedonorus, die, mit ihrem unglücklichen Druckfehler be- haftet, immer als Schenodorus , oder verbessert als Schoe- nodorus umgeht, andere aber heiCeratochloa aufführen, mö- ge hier beiläufig bemerkt werden, um noch zu erwähnen, dass sie als Ceratochloa Boryana die von Poiret aus der Insel Bourbon beschriebene Festuca stricto, aufnehmen, wel- che Kunth den anderen, oben genannten Bromus- Arten an- hängt, da sie auch von Poiret der Festuca unioloides ähnlich genannt wird. Aber hiermit ist noch nicht die Reihe geschlossen; in den Gärten finden sich noch ein Paar Na- men, die sich auf hierher gehörige Formen beziehen, näm- lich Ceratochloa australis Spr. , seit den dreissiger Jahren in den botanischen Gärten, aber, so viel uns bekannt, nicht beschrieben, und Ceratochloa exaltata, wie wir glauben, aus dem Prager Garten gekommen. Sieht man nun auf die grosse Aehnlichkeit, welche zwischen diesen Gräsern nach den Aus- sprüchen der Autoren herrschen muss, so wie darauf, dass S t e u d e 1 (s. dessen Nomenciator. 2. Aufl.) den Bromus unio- loides (= Bromus mucronatus Hb. Willd. = Festuca qui- tensis Spr.) Kunth 's und die Festuca unioloides W. sammt Cerat. pendula Schrad. in eine Art vereinigt , dass N e e s in der Agrost. Brasil, auch noch die Cerat. australis diesen vereinigten hinzufügt und in den Illustr. Fl. Afr. austr. auch noch das Vaterland über das Cap ausdehnt, so wird man in der That zu der Untersuchung veranlasst, ob alle jene aus Carolina, Quito, Montevideo, dem Cap und Bourbon beschrie- benen Formen wesentliche Merkmale zur Unterscheidung von Arten darbieten, und ob sie eine eigene, von Bromus zu tren- nende Gattung bilden. Lebend haben wir die Gartenpflanzen unter ihren verschiedenen Namen seit dem Jahre 1843 ver- schiedentlich gezogen, und sie haben je nach ihrem Standorte, 327 je nach der Witterung des Sommers ein verschiedenes Ansehn gehabt. Säet man die Saamen in Töpfe aus, und pflanzt die Pflanze später ins freie Land, so [entwickelt sie gewöhnlich erst im August oder später ihre Blüthenstengel, und pflegt solche fortzutreiben bis der Frost eintritt, der die Pflanze stets tödtet, ohne welchen sie sich aber als ein ausdauerndes, gern wachsendes, und in kräftigem Boden sich stark ent- wickelndes Gras zeigt. Keine Beständigkeit zeigte sich aber weder in der grünen oder blaugrünen Färbung der ganzen Pflanze, noch in der Breite der Blätter, in der Ausbreitung der Rispe und der Zahl der Blumen, noch in der Behaarung, so dass die Sehr ad er'sche, die Sprengel'sche und die Will de no w'sche Garten -Pflanze durchaus nicht unterschie- den werden können. Die lange Behaarung ist gewöhnlich im- mer an den uuteren Blattscheiden vorhanden, sie besteht ans weissen Haaren , welche gerade abstehen oder etwas herab- gebogen sind, zuweilen bedecken sie die ganze Scheide ziem- lich dicht, oder sie gehen an den oberen entweder nur am Rande hin, oder befinden sich überhaupt an dem obern Theil der Scheide, oder nur zu wenigen am Grunde der Blattfläche, welche sie auch zuweilen an ihrer Basis betreten, oder sie fehlen ganz und bis tief hinab. Solche Exemplare sind dann als kahle beschrieben. Die kurze Behaarung, welche die Theile scharf macht für das Gefühl, ist an allen blattartigen Theilen, selbst auf der Vorspelze, und an denEcken der Rispen- verästelung, wo sie unter den A ehren auch zuweilen länger wird. Der Stengel trägt nur wenige Haare unter den Kno- ten, die man mit blossem Auge meist nicht sieht. Die Ver- schiedenheit in der Blattbreite ist kaum bemerkenswerth, eben- sowenig tangt der Unterschied, welcher vom Einrollen und Flachsein der Blätter hergenommen ist. Die Ligula bleibt sich ziemlich gleich, ist nur zuweilen etwas kürzer oder län- 328 ger, häufig aber zerschlitzt und das Blatt hier von einem hellen Qiierstreifen durchzogen. Die Rispe variirt auf eine merkwürdige Weise, aber nicht stärker als bei anderen Grä- sern. Es ist natürlich, dass wenn ihre A.este kurz und mit wenigen Aehren besetzt sind, dieselben aufrecht stehen, dass dagegen die langen, besonders bei der Fruchtreife, in einen Bogen herabgekrümnit sind , ja dass die ganze Rispe danach bald mehr grade, bald in verschiedenem Bogen gekrümmt sein muss. Die Rispenäste stehen gewöhnlich je zwei, ungleich lange, neben einander (selten kommen unten am Blüthenstande je drei vor, selten daselbst einzelne, wie sie sich nach der Spitze hin zeigen); anfangs siud sie aufrecht, biegen sich aber auswärts, uud nehmen später eine ausgebreitete Stel- lung an, die endlich, besonders bei den untersten, in eine unter stnmpfem Winkel abwärts gebogene übergeht, in wel- cher sie bleiben. Je nach der verschiedenen Länge der Aeste tragen sie eine grössere oder kleinere Zahl von Aehren. Wie sehr aber die Zahl der Aeste und Aehren, und dadurch auch das ganze Ansehen des Grases sich verändern kann, darüber gaben mir ein Paar, wahrscheinlich in einem Topfe gezo- gene Exemplare von Cerat. pendula Schrad. Kenntniss, denn das eine hat 4 einzelne, wenige Linien lange Seitenäste, von denen jeder eine Aehre trägt, so dass also ein Racemus simplex, erectus strictus e spicis quinque da ist, das andere aber ist nur insofern kräftiger, als der zweite Ast von unten noch eine sitzende Aehre neben sich hat. Ueppige Exemplare des Gartens haben dagegen spannenlange, weiter verästelte untere Aeste, die mit 10 Aehren besetzt sein können. Da man auch auf die Zahl der Blumen in einer Aehre gesehen hat, so kann ich hierüber sagen, dass ich als Minimum 3 Blumen, als Maximum 14 in einer Aehre gesehen habe, als Mittelzahl aber 6 — 8 finde. Gleichfalls ungemein variabel 329 ist die Zahl der Nerven in den Spelzen , wie dies schon von Nees angeführt nud erklärt ist, und die sogenannte Granne. Der scharfe Kiel des Rückens der Spelze wird von dem Mit- telnerven gebildet, welcher mit kurzen, aufrecht stehenden Zähnchen besetzt ist, und bald gar nicht, bald ein wenig, bald mehr, und bis zwei Linien lang, über die beiden, sehr schma- len, häutigen, mit ihm dann nicht mehr verbundenen Seiten- spitzen hervorragt, ohne dass er seine Natur dabei ändert. Wenn sonach alle die Kennzeichen, auf welche man bisher Arten gebaut hat, eiue grosse Veränderlichkeit zeigen, und man eben sogut nach einzelnen Exemplaren noch mehr solche Arten schaffen könnte , ausserdem aber keine anderen Cha- rectere aufzufinden sind, sondern die möglichste Ueberein- stimmuug herrscht, so liesse sich nur noch fragen, ob die angegebenen Fundorte wohl berechtigen, noch an eine Ver- schiedenheit der sogenannten Arten zu glauben. Das nord- amerikanischc Vaterland ist Georgien und Carolina nach Müh- lenberg, nach Pursh von Pensylvanien bis Carolina, das wäre also vom 30 - 40° N. Br. ungefähr. Die Fundorte der Humb oldt'schen Pflanze (welche wir vor uns haben) sind in Quito, etwas südlich von Aequator, aber in einer Höhe von 8000' über d. M. , also auf der sehr gemässigten Hoch- ebene, wo Getreidebau herrscht. Wahrscheinlich aus gleicher Gegend ist auch die Ceratochloa HaenTeeana*) , deren Blü- thenstaud in unserem Exemplar ein fast einfacher Racemus ist, der nur am ersten seiner Glieder zwei Aehren trägt. Ein fernerer Fundort würde, wenn die Bezeichnung richtig ist, Chile sein; Pöppig's Bromus purgans (Coli. pl. Chil. 1. 0 Die andere Haenk e'sche Art salien wir nicht, können aber kaum glauben , dass es eine andere und verschiedene sein kön- ne, da sie Presl der andern dicht anschliesst. 330 n. 37.) ist nämlich wieder unsere Pflanze, mit reichbliithiger, aber knrzästiger Rispe, 6-blüthigen Aehren und langen Gran- nenspitzen. Es ist bedauerlich, nicht näher zu wissen, wo und in welcher Höhe die Pflanze gefunden ist *). Ein vier- ter Fuudort ist in Montevideo, wo Sellow (von dem wir Exemplare besitzen), die Pflanze sammelte, diese beiden Fund- orte also unter 35 — 36 ° S. ßr. etwa. Endlich ist dies Gras auch von Eckion auf Bergen und in Gärten bei der Cap- stadt (also 30° S. Br.) gefunden, und somit könnte auch wohl das von Isle Bourbon beschriebene dasselbe sein, doch sagen wir dies nur ganz vermuthungsweise , denn diese , etwa unter 21° S. Br. belegene Insel bietet einen wärmeren Fundort als alle übrigen, gut mit einander übereinstimmenden. In wie fern der menschliche Verkehr, der Ackerbau behülflich gewe- sen sein könnte, dies Gras zu verbreiten uud an verschiede- nen Orten, die seiner Natur zusagen, anzusiedeln, müssen wir dahin gestellt sein lassen. Dass aber alle diese Formen zu einer Art gehören , und keine festen Varietäten nach den Merkmalen, welche die bisher aufgestellten Arten unterschei- den sollten, sich bilden lassen, glauben wir um so mehr mit Bestimmtheit aussprechen zu können, als die Gartenpflanze, selbst öfter au einem und demselben Stock, so verschiedene Formen darbot, dass wir nicht wussten, welcher beschriebe- nen wir sie unterordnen sollten. Es würde nun noch die Gattung selbst zu prüfen sein. Der eine ihrer Begründer, Palisot de Beauvois (was De Candolle im Hort. Monspel. darüber sagt, wissen wir nicht), giebt keine gauz genügende Charakteristik, und sein Bild Taf. XV. f. VII. können wir ebenfalls nicht mit dem, was wir *) Bromus dasychloa Kze. msc. Antuco Chile austr. (Pöppig.Coll. pl. Cliil. III. n. 36. ist wohl ein ächter Bromus. 331 in der Natur sahen, übereinstimmend finden, so dass wir fast fragen möchten, ob von ihm wirklich dieselbe Pflanze ge- meint sei. Die abgebildete Aehre hat nämlich, wenn man die beiden unteren Spelzen als Hüllspelzen abrechnet, 16 Blumen (im Text heisst es bis 18) , diese Blumen sind an Grösse und Zuspitzung ungleich, von den beiden sehr ungleichen Hüll- spelzen ist die obere länger, als die nächst über ihr stehende Blume, was so wenig der Fall ist, dass Nees im Gattungs- character angiebt, sie seien einander fast gleich und kürzer als die unteren Blumen; ferner sind die Blumenspelzen zu bauchig, und die besonders dargestellte untere zeigt zwei seit- liche, dicke Rippen oder Wülste, welche fremdartig erschei- nen ; endlich ist der Fruchtknoten von ganz anderer Form, nämlich jung viel kürzer, umgekehrt -eyförmig, mit keilförmi- gem, ganz kahlem, unterem, und eiuem obern stark behaarten, viel dickeren, mit vortretenden Erhabenheiten versehenen Theile; die Erhabenheiten am obern Ende stehen so, das eine kleinere, tiefer gehende der convexen Dorsalseite entspricht, die an- dere breitere, oben abgestutzte oder etwas eingedrückte oder fast 2 -lappige Erhebung über der, mit einer beim reifen Saa- men sehr tiefen Furche versehenen, inneren Fläche steht; bei der reifen Frucht ist diese haarige Bedeckung nur auf die oberste Spitze beschränkt, und die Vorsprünge sind mit den Haaren, den vertrockneten Griffeln und Narben (welche aus längeren Zell -Haaren bestehen, als die Abbildung sie dar- stellt) , und den vertrockneten Staubgefässeu wie in eine filzige Masse verwebt oder zusammengeklebt, welche den obern Theil der Frucht bedeckt*). Nachdem man sie abgezogen, *) Kunth hat im 2ten Theile seiner Enumeratio S. 341 wieder eine Beschreibung des Br. unioloides nach trocknen Exemplaren gegeben. Sie enthält nur ein Paar Zusätze zu der wieder ab- 332 kommt die runde, glatte Endfläche des Saamens ohne alle Erhabenheiten zum Vorschein. Zwischen diesen Erhabenhei- ten , von denen die hinteren etwas höher sind als die vorderen, treten die Griffel seitwärts hervor, stehen erst aufrecht und biegen sich dann nach aussen , sie können wegen ihrer Kürze nur zwischen den Spelzen hervortreten. Die Staubgefässe sind meist nicht länger als das Pistill, erreichen aber auch wohl die Länge der Vorspelze, — ihre linealischen , kleinen, zu- erst gelben, später röthlich gelben Staubbeutel findet man im- mer noch auf der Spitze der Frucht. Die Perigon-Schüppchen sind breit oval, mit einer concaven Aushöhlung am Grunde, wie solche bei mehren Gräsern vorkommt ; sie sind stumpf, nicht zugespitzt und spitz, wiesieNees angiebt, und nicht so ver- schmälert, wie sie bei Palisot de Beauvois abgebildet sind. Die reife Frucht wird von den Spelzen berindet und fällt mit ihnen und dem Achsentheil für die nächste Blume ab; sie ist 3 — 4 Linien lang, mit einer von oben nach un- ten verlaufenden, tiefen Rinne, auf dem Rücken, besonders im untern Theile, etwas stumpf gekielt, an beiden Enden sich etwas zuspitzend , am obersten Ende etwas behaart, und die nun zu kleinen, häutigen, behaarten Vorsprüugen zusam- mengetrockneten Erhabenheiten mit den vertrockneten Narben und Griffeln tragend. Der Embryo an gewöhnlicher Stelle. Der Eyweisskörper gelblich und glasig. Was man für die Unterscheidung dieses Grases von Bro- mus anführen kann, würde im Wesentlichen auf das hinaus- kommen, was Nees in den Illustr. pl. Afric. austr. im Cha- gedruckten alten Beschreibung. Von den Erhabenheiten sagt er nichts, wohl aber, dass die Narben unter der Spitze süssen. Ob die Frucht auch haarig an der Spitze sei, wird nicht er- wähnt. Wir halten dessenungeachtet sie für dieselbe Pflanze. 333 raktcr von Ceratochloa anführt. Beide Gattungen haben über- einstimmende, vegetative Theile, eine in verschiedenen Graden entwickelte Rispe, mehrblumige Aehren, deren zugespitzte Hüllspelzen ungleich und kürzer als die untersten Blumen sind , deren Deckspelzen mit einer unter der Spitze aus dem Mittelnerv hervorgehenden Granne versehen, die Vorspelzen an den Nervenkanten mit steifen, aufrechten Härchen gefranzt sind, beide haben Fruchtknoten, welche oben behaart sind und die Griffel seitlich unterhalb der Spitze hervortreten las- sen, beide endlich eine, innen mit einer Rinne versehene Frucht, die von den Spelzen fest eingeschlossen ist. Cera- tochloa unterscheidet sich dann nur durch die stark in ihrer ganzen Länge zusammengedrückten und gekielten Deckspelzen und die Höcker auf den Fruchtknoten, von welchen bei Bro- mus , wenn man will, eigentlich der grössere, hintere vor- handen ist, von dessen Basis die seitlichen Griffel ausgehen. Jene kielförmige Erhebung des Mittelnerven der Deckspelzen zeigt sich aber auch in verschiedenem Grade bei Bromus, dessen Trennung in zwei Gattungen durch Pariatore wir auch nur in soweit billigen können, als dadurch natürliche Gruppen gebildet würden. Die Gattung Schedonorus ist end- lich auch noch zu erwähnen, da ihre Glieder auch zu Bro- tnus gerechnet wurden, aber sie wird durch die Stglos ter- minales zu Festuca gewiesen, bei deren Arten auch zuwei- len die Granne sich von den Seitentheilen der Spelze ablöst. Endlich kommt noch Ltbertia Lej. in Betracht, von welcher Lejeune selbst, dann auch Dumortierj dessen Werk wir nicht sahen, eine Abbildung und Beschreibung gegeben, und Kunth das Pistill und die Squamulae abgebildet und^ eben- falls eine Beschreibung geliefert hat. Wir selbst sahen ge- trocknete Exemplare von L e j e u n e und aus dem botanischen Garten zu Berlin. Jene Abbildungen und Beschreibungen 334 stimmen nicht mit einander iiberein, Kunth, dem auch Koch gefolgt ist, bringt das Gras zu Bromus, von diesem unter- scheidet es sich aber sofort durch den Zahn am Bande der Deckspelze und durch die grannenartigen, nicht häutigen Nebenspitzen derselben. In Bezug auf die Stellung der Grif- fel weichen Lejeune und Kunth ganz von einander ab, indem letzterer sie wie bei Eromus darstellt , ersterer aber als endständig. Nach meinen Untersuchungen an ziemlich grossen Fruchtknoten sind diese oben grade abgestutzt und an den Ecken stehen die Griffel , also etwas anders als bei Bromtis; das ganze oberste Eude ist behaart, nach innen ist die (über 2 Linien lange) Frucht, mit einer breiten und tiefen Furche versehen, wie ausgehöhlt, der Rücken ist con- vex, am Grunde verchmälert sich die Frucht in eine konische Spitze, in welcher der Embryo liegt, so dass auch hier die Frucht nicht gestielt ist. Der Gestalt nach ist die Abbildung bei Lejeune richtig, aber die Griffel stehen falsch. Somit scheint uns die Gattung wohl begründet und hinreichend von Bromus verschieden. Uebrigens werden alle Bromus-Arten in Bezug auf ihre Pistille und Früchte genau untersucht wer- den müssen , um zu einem endlichen Abschlüsse zu kommen. Ich spreche dies hier deswegen aus, weil ich mit Koch nicht glauben kann, dass die Libertia arduennensis eine blosse Varietät von Br. grossus oder multiflorus und end- lich secalinus sein soll, obwohl L ejeune selbst seine früher aufgestellte Gattung zurücknimmt, die er zuerst als durch Cultur ganz beständig angiebt und später, da sie aus seinem Bromus grossus hervorgehen soll, verwirft. Wenn Rei- chenbach eiu Gleiches sagt, so weiss ich nicht, ob es eine neue Beobachtung oder nur eine Wiederholung der Lejeu- ne sehen ist. Soviel weiss ich nur, dass Weihe die Li- bertia eultivirte, und sie sich bei ihm constant erhielt. Wenn 3S5 es aber möglich ist, dass durch Ausartung dünne, häutige Spitzen in Grannen sich umwandeln können, so sieht es mit allen Grasgattungen , die sich auf Grannenbildung stützen, sehr misslich aus, und deshalb verdient diese Angelegenheit die genaueste Untersuchung durch Kultur» Röper scheint, als er Ltbertia verwarf, die Pflanze selbst nicht gekannt zu haben. Bis die Kultur einmal ansgeführt sein wird , möge man Ceratochloa und Ltbertia als Nebengattungen unter einem weitern Begriff neben Bromus nebst Serrafalcus ordnen. Wenn wir also z. B. die Gruppe der Festucaceae vorläufig ungefähr so, wie sie Kunth aufstellt, annähmen, so würde man darunter wieder als gewiss hierher gehörig Poeae y Fe- stuccae und Bromeae unterscheiden können, und zu den letzten alle jene Gattungen gehören, die, wenn man jene Bromeae = Bromus setzt, Unterabtheilungen von Bromus abgäben. Eine nähere Characteristik dieser Bromeae möge hier noch folgen: Bromeae s. Bromus L. Inflorescentia paniculata se- miverticillata. Spicae multiflorae. Glumae steriles duae, al- ternae, inaequales floribus proximis inferis breviores. Gluma exterior s. fnlciens medio nervo carinali libere excurrente mucro- nato - aristata , apice biloba s. bidentata. Gluma interior s. praefloralis secus nervös 2 carinales rigide ciliata, apice (sem- per) emarginata v. excisa. Styli sub apice laterales inter se distantes. Fructus interne sulcatus glnmis corticatus. 1. Bromus Pari. Panicula laxior amplior apice nutans. Spica superne latior. Glumar. sterilium infera 1-nervis, su- pera 3 — 5-nervis. Glumae fulcientes compressae superne attenuato-acuminatae divaricatae. Ovarium apice simpliciter gibbum. 336 Species plures itemm in sectioiies separandae; ex gr. Brotnus sterilis et tectorum L. cfr. Parlat. pl. nov. p. 62 seqq. 2. Serrafalcus Pari. Paiiicula angustior contractior erecta. Spica superne angustior. Glumar. steril, infera 3 — 5-ner- vis, supera 7 — 9-nervis. Gluinae fulcientes comprcsso-tur- gidae subventricosae imbricatae. Ovarium apice simpliciter gibbum. Species plures ; ex gr. Bromus mollis L. cfr. Parlat. pl. no vae p. 75 seqq. 3. Ceratochloa P. B. Paiiicula laxior amplior apice nu- taus. Spica superue angustior. Glumar. steril, iufera 3- nervis, supera 7-nervis. Glumae fulcientes carinato - com- pressae, superne attenuato-acuminatae, subimbricatae. Ova- rium apice bi- v. trigibbum. Species unica Ceratochloa unioloides P. B. (C, festucoi- des P. B. etc. y. supra.) 4. Mliertia Lej. Panicula laxior amplior apice nutans. Spica superne latior. Glumar. steril, infera 3-nervis, supe- rior 7 — 9-nervis, apice 3-dentata. Glumae fulcientes ob- longae compressae attenuato - acuminatae, lobis lateralibus aristatis, hinc triaristatae , dente utrinque marginali hyalino- membranaceo, divaricatae. Ovarium apice truncatum. Spec. unica. Libertia arduennensis Lej. (Calotheca bro- moides Lej., Michelaria Dumort., Bromus arduen- nensis Kth,, Koch.) De C u t i c u 1 a. Scripsit Dr. Ferd. Cohn. CCum tabulis I et II.) C a p. I. Quälern liabeat cuticula rationem ad cetera« cellularuiu memhranas l Mße celliilarum apud plautas evolutioue duae tantum iu 'usu versantur seiiteutiae, eaeque principiis maxime iuter se discre- pantes. Quarurn alteram a Mohlio origiuem ducentem, a Schleidenio, Naegelio aliis excultam plurimi Phytotomi profiteiitur : ex qua cellulis eadem fere attribuitnr explicatio, quae secuudum Laplacium universae contigit terrae. Sicuti ex Lac quidem doctrina priinordii fluidi ia extimo ambitu cru- sta solida paullatim obriguit, intra quam Stratum sub Stra- tum extriusecus iutrorsum refrigeraudo sit depositum — ex- timum durissimum et vetustissimum, recentissimum atque lnol- lissimum intimum, centro usque fluido et in novas formas con- tinue immutato — ita secundum Mohlium ex prntoplasmate fluido primus seceruitur ntriculns ambiens vel membrana pri- maria, iufra quam strata concentrica, secundaria ( Verdi ckungs- schichten) subsident, quorum intimum, coiitentum fluidum con- 23r Bd. 3s Heft. 22 338 tigue cirrtimdaus , primum sit formatum: quo magis ambitum versus progrediaris , eo vetustiora invenies. Altera doctriua paucis tantum probatur, sed auctoritate virorum, quales Hartigius, Hartingius, Mulderus gaudetj in analogiam a Schwannio primum propositam in- nititur, quam cellHlariim et crystallorum praebeant conforma- tiones, Nam eodem modo, quo in crystallis ex lixivia matri- cali primum nucleus gignitnr, circum quem lamella ponitur supra lamellam, ita etiam in cellulis strata inerassautia non infra , sed extra membranam primariam subsidere contenditur. Ex qua sententia extimum cellularum Stratum recentissime est impositum; quod intimum est, primae contigit formationi; et strato eidein aetatem maxime differentem attribueres, proiit haue vel illam sequereris sententiam. Sed in una membrana dijudicanda utraraque doctrinam sibi ipsi repugnare et adversarias partes agere, quis non sno jure miretur? Cuticulam dico, quae extimam forma t lamellam omnium cellularum ad telam epidermoideam perti- nentium. Quae qnum Stratum praebeat ad ambitum maxime recedens, exMohlii et Schieide nii sententia eam pro primaria membrana dijudicaudam esse putaveris. Vice versa diim Hartigius, asseclae eam postremum formatam conten- dant, fortasse exspeetas ; quippe quae maxime absit a con- lento fluido ? Sed res plane contrarie sese habet; nam Schieid enius, Naegelius, ex parte ipse M o h 1 i u s cuti- culam pro exeretione post cellnlas epidermidis plane excultas tandem genita habent; Hartigius, alii in hac pellicula pri- mordialem contemplantur membranam, non modo ante celln- las, quas circumdat, verum etiam tota planta prins confor- matam. Tantac discrepantiac dissolutionem tentare operae pre- tium mihi videbatur, etiamsi in ipsa cutlculae struetura et 339 explicatione uon tot relictae essent quaestiones, quae per- scrutatorem desiderant. Atqui hae fuerunt causae, quibus ad Studium cuticulae incitatus sinn; disquisitionis factae sunt ori- go, cujus hiscc paginis proponetur summa. C a p. II. Quid intelligamus cuticulam ? Priusquam ad ipsum transeo hnjus dissertationis argu- mentum, quid cuticulam intelligam, mihi est exponendum. Nam phytotomiae historia non modo differentibus temporibus res differentes hoc verbo designatas esse docemur; verum etiam hisce diebus non ab omnibus scriptoribus easdem intel- ligi formationes constat. Alii universam epidermidem prae- cipue apud herbas tverbo cuticulae affecerunt; DeCandol- lium cito (Organograpbia Tom. I. p. 66); alii telae epider- moideae partem linam, scilicet membranam cellularum exte- riorem crassitudine eximiam notaverunt; Mo hl i um (Linnaea 1842. p. 401), Meyenium (Physiol. I. p.176) profero ; alii istas cellularum partes simul cum pellicula generali, omnes cellulas circumdante (veluti Richardius in „Grundriss der Botanik, übers, v. Kittel p. 119"); pelliculam solam alii iutellexerunt super epidermidem distentam, proprietatibns che- micis et physiologicis ab inferioribus cellulis discretam; conf. Linkii Elementa philos. botan. 1839. I. p. 81. Hoc modo intelliges tot et tarn differentes de hujus membranae totiusque epidermidis structura prolatas esse sententias. Quodsi enim alii epidermidem ex cellulis tabularibus compositam cognove- runt, alii membranam esse hyalinam existimaverunt, vasis re- ticulatis pertextam, plane amorpham alii, causam principalem tantae repugnantiae non modo in microscopiis imperfectis, ob- servatiouibusque non satis accuratis, sed praecipue in eo po- sitam intelliges, quod alii totam epidermidem, alii membranam 22* 340 ejus siiperiorem , alii cuticnlam proprie sie dietam ante ocu- los habnerunt *). Nam quum alia orgaua aliis methodis, quas Bmguli secuti sunt scriptores, semoveantnr, prout mem- brauam super folia caulesque extentam ungue detrabis, vel eultro desecas, vel maceratioue sive reagentibus chemicis dis- juugis, omnibus tarnen eandem fere membranae hyalinae spe- ciem pro se ferentibus , eodem nomine designatis , tarn diffe- rentes de earum struetura sententias exortas esse, nihil est quod miremur. Sed quum A. Bron gniartius primus id pro certo constituerit , quod Saussurius, Henslowius, Lud- wigius reliqueruut in dubio, praeter cellulas epidermidis ex- trorsum saepissime incrassatas pelliculam amorpham vel gra- uulatam existere, quae omnia plantarum Organa etiam sub aqua submersa, folia, flores, caules, radices, spongiolis so- lis radicalibus exceptis, circumdet et maceratioue possit se- juugi (Nouv. rech, sur la struet. des veget. Ann. d. sc. n. 2. Ser. I. p. 65) : hodie verbum cuticulae Linkio etMohh'o auetoribus huic pelliculae soll est relinquendum ; equidem ipse per totam dissertationem illam membranulam semper teneram, intelligi volo; partes epidermidis crassiores, sub- stratas, sive seenndnm Mohlium ex parietibus cellularum iuerassatis, sive de Schleidenii doctrina exeretione ortas uullo modo respexi. C a p. III. De cuticnlae origine seiitentiae. Atqui de ejus origine quatuor circiter etiam nunc ver- santur sententiaej alii cutieulam substantiae iutercellularis Stratum super cellulas epidermidis existimaut impositum; alii ^) Simili ratione verho „Oberhaut" Link ins, Hartigius deno- taut cutieulam , epidermidem ceteri. 341 pro cellulariim harum excretione habent; alii e parie'tibus carum exterioribus iucrassatis, alii e celliila totius plautae matricali formatam esse opinantur. Quarum sentenliariim priores cuticulam conteinplantur tanquam substautiam organi- cam, sed non ipsam in membranae vegetabilis ratiouem tem- peratam; posteriores eam pro membraiia cellulari habent, etsi variam ei tribuant originem, variamque explicationem. Cuticulam ex substantia intracellulari formatam esse primus contcndit Mohlius (Erläiit. ti. Vertheid. meiner An- sicht von der Structur der Pflanzensubstanz. 1836); sed ipse haue seutentiam prorsus a vero abhorrentera nunc ingenne rejicit (über die Cuticula, Linuaea 1842. p. 402). Val en- tin us laudavit haue doctrinam (Archiv f. Anat. n Physiol. I.); Ungerns etiam nunc cuticulam esse nihil existimat, nisi snbstantiam illam, qua utriculi apud plautas solent conjungi, exterioribus cellulariim epidermoidearum parietibus singnlari modo apparentem (Endlicher und Unger Grundzüge der Botan. §. 105). Haue substautiam modo formatam cellulosae isomeram Unger us demonstravit, ita ut Jodina et aeido sulphurico digesta a membianis cellulariim ipsis non discre- pantem probet reactionem; neque haec substantia pro exere- tione posterius facta censenda, quum jam primordiali cellula- riim statu observetur; imo vero ipsae membranae cellulariim ex bac substantia incrassata et indurata afFeruntur ortae (Bo- tan. Zeitg. 1845. p. 298 — 99). Plane contrariam ii sequuntur rationem, qui cuticulae statuunt non intercellularem sed ejctracellularem ori gittern \ scilicet eam formari e matcria cellulis epidermoideis exereta. Atque hanc sententiara plurimi sequuntur scriptores; nee mi- rum, quum gaudeat auetoritate virorum, quales Trevira- nus (Physiol. I, p. 449), Schlcidenius, Naegelius alii. 342 Inter quos Schleidenius doctriuam dilucide explicavit, qnum cellulis epidermidis propriam attribuat secretioiiis ra- tionem. Ab iis enim Stratum cereum tenerrimum , nee raro adhuc neglectnm et infra istam alteram docet excerni lamel- lam, qnae ex substanlia nondum satis disquisita sit formata, non raro crassissima fiat et gibbis, papillis, imprimis circa stomata sit instructa (Grundzüge der Botanik, edit. III. Tom. I. p. 325). Quod ad pilos plantarum Schleidenius omuino apnd eos non yidetur discernere cuticulam propriam, qnum in tabu- lis, quas addit libro, non distinctam delineat membranulam, sed omnes pilos e parietibus primariis atque secundariis no- tet compositos (conf. Grundzüge Fig. 82 — 89). Gibbas et fibras extra apparentes hisce parietibus attribuit (1. c. p. 222. I.); nee apud omnium plantarum epidermidem cuticulam pro- priam statuere Tidetur, sed apnd crassiores tantum foliorum quorundam, quibus epidermidem stricte sie dietam attribuit; Ulis, miuimum qnantum e figuris concludendum, denegat, qui- bus epiblema adscribit yel epidermidem stomatibus orbatam (cf. fig. 71). Singnlarein tarnen harum cellularum excernendi pro- cessum apud illas assumit epiblematis protuberantias , quae in stigmatibus papillarum, vel pilornm collectorum afficiuntur nomine. Apud eas legitimas tantum cellularum omnium la- mellas locum habere docet; sed eo tempore, quo alabastra rumpantiir efflorescendo , apice Stratum tenerrimum materiae gelatiuosae vel mucilaginosae statuit excerni, quod paullatim totius pili acumen circumvelet, papillis haud multum promi- nentibus delapsum in calyptram mutetur unirersam Stigma ob- tegentem, deinde superficie obrigescens specism afferat mem- branae inrolvcntis, cuticulam Brongnartii efficiat (1. c. ed. II. p. II. 324). Eodem modo Naegclius membranas, qui- bus cellulae singulae radicales Marchantiae polj/morphae vel 343 Conferiarum sicuti conmiuiii cireumdantur involucro, nihil su- mit esse, uisi substantiam extraccllularem a cellulis excre- tain (Botanische Beiträge Linuaea 1842. p. 247). Quod ad Algas ipse Meyenius hiiic assentitus est doctriuae (Physiol. p. 169), alias aliam profVssus senteutiam. Etiam Dujardi- nius (manucl de 1'observateur au niicroseope 1843. p. 225) Mulderus, Hartingius eandeiu seqiiuntur opiuionem. Nu- per Goldman li us a cellulis epidermoideis extra materiam excerni sumit, quae partim supra parietem primariaiu sepo- uatur, partim perfundat eam: itaque cuticulam forraari paric- tibus primariis exterioribus uua cum materia exereta. (Botau. Zeitg. 1848. p. 863.) Valde diffei entern Mohlius anuo 1842 protulit seuten- tiam de cuticula , quum eam notaverit tanquam membranam veram, nee excernendo genitam, nee proprium esse universae epiderraidis involucrum, sed e par'etibus compositum esse cellularuvi e pidermoidcarum cjcterioribus eodem modo in- crassatis, quo aliae solent cellulae ; neque haue pelliculam aliud quidquam esse, ac membranas seeundarias ccllularum Tulgariura, bic, quod ad cbeiuicam compositionem, siugulari modo immutatas. Itaque novum quodque Stratum iuerassaus non exteriore cellularum pariete apparet, id quod Schlei- denius assumpserat; sed iutra cavum cellulare iutrorsum lamella seponitur sub lamellam. Atque opiuionem haue, ad quam jam antca pervenerat Meyenius (Pbys.I. p. 176), Moh- lius chemicis maxime adjuvit argumentationibus, quum pro- baret, cuticulam eodem modo, quo reliquas cellulas, constare ex cellulosa, quam nulli autea contigerat in hac membrana deraoustrare; nam kali caustico uec non aqua jodata et aeido sulphurico adhibitis, cuticula coerulea fit. (Ueber die Cuti- cula der Gewächse, Linu. XVI. p. 401.) 344 In alia dissertatione 1847 edita Mohlins praeter hoc stratnm ex cellulariun epiderraoidearum parietibus incrassatis et immutatis formatum, nee non jodina coerulescens, aliam discernit inembranulam, quae jodina tineta flavescit, apud omnes cellulas omninm partium ailri expositarum, nnlla ex- cepta, quin apud minimas atque tenerriraas observatur, kali caustico vel maceratione desquamativ, aut cellulis epidermidis direptis adhaeret. De hujus membranulae origine nihil pro certo vnlt statuere; num ex secretione cellulariun epidermoi- dearnm sit orta quod qnidem Schleidenius contenderat, qui reactionera chemicara a reliquis discrepaniem de cera rc- sinaque deducit imbibitis (1. c. pag. 340. Tom. I.) Mohlius, diseeptare dubitat, qnamquam nihil habeat, quod tali oppo- nat suppositioni; tarnen liueae caelatae apud multas plantas reperiendae certae cujusdam strueturae documentura afferre, nee consentire ei videntnr cum suppositione fluidi exsudati et in pelliculam indurati. (Ist die cellulose Grundlage sämmtlicher Pflanzenzellmembranen, Botan. Zeilg. Bd. V. p. 502.) Huic membranulae, quae Brongnartii respondeat pelliculae, no- men ctiticulae soli attribui propoiiit. Attamen ipse 1849 in recentissima de hoc argumento dissertatione (Ucber die Cuticula von rtscum album Botan. Zeitg. Bd. 7. p. 593) denuo voce cuticulae euuetam designat straturam, non minus e cellulariim parietibus incrassatis, quam ex cuticula proprie sie dieta conformatam. Dum enim illa la- mellas forma t primum teneras, sed per anuos crebriores at- que crassiores, et ratione stratus singulis cellulis responden- tes: cuticula stricte sie dicla etiam in ramulis gemma con- tentis est discernenda, et kali caustico, membranam cohae- rentem formans solvitur; nee ullas praebet partitiones, quae ad singulas cellulas pertineant subjeetas. Itaque sine dubio cellulis est imposita, nee forma ta stratis ejus exterioribus. 345 Eadem pcllicula etiam snpra annnos percipieuda est rainos; apnd plane adnltos 11011 ccrto discernitur, quum desqnamando perdita videatur. Atque hancce cuticiilara cellulis impositam in epidermidibus plantarnm qnarundam pluriraum afferre con- cedit ad Stratum supra-cpidermoideum formandnm, quum mem- branae iucrassatae miuoris sint momeuti; novara de ea pro- mittit disquisitionem, quam quae adhnc perfecerit, ipsi sibi uon sui'iu'iant. Jam Link i us propriam hancce atque distinctam pelli- culam in foliis Crambes, Hcllebori, Begoniae aliis demon- straverat, sni generis, nee excretione orfam esse designavc- rat, cique enticulae nomen primus indiderat. (Element, phil. bot. I. p. 83.) Quodsi Mohlius in disquisitionibus suo jure celebratis cnticulam proprie sie dietam minus attigerit, quarta doctri- na summam huic affert auetoritatem pelliculae. Atqui origi- nem ducit haec doctrina a Tnrpinio, qui totam plantam vesica generali ingenti circumdari contendit, eamque describit crystallinam, tenuissimam, nulla percipieuda struetura. (Annal. de la societe d'horticulture de Paris T. IV.) Hartigius simili ratione praeeipue papillas stigmatis, deinde generatim epidermidem et pilos ex tribus sumit com- posita membranis, eustatha, astatha, atque ptychoda (Schlauch- haut, Schleimhaut und Inneiischlauch). Ptychodam utriculo primordiali Mohl. ferme respondentem et astatham seeundum anatomicas atque chemicas rationes membranae primariae Mohl. congruentem, hie omittimus; eustatha describitur ab Hartigio tanquam membrana amorpha, liboras tantum pilo- rnm partes obvelans et continuo hinc in epidermidem ipsam trausiens. (Neue Theorie der Befruchtung der Pflanzen. Braunschweig 1842.) 346 Alio loco haec sententia amplius expliiatur, quum cuti- cula nihil aliud esse proponatur, nisi cellula cmbryonis ancta nee dcleta. In hac enim cellulas in cellulis formari constat, quae explicatioue provenieute, infinitis partitionibus; contiuuo iueremento totara tandem efficiuiit plautain, Ista membrana eellulae embryonalis primordialis sive pars summa tubi polli- naris, seeundum Hartigium plautain inducit etiam per- fectani, utriculi iustar ingentis, cujus in cavo universi orga- nismi tela, quasi complexus cellularum seeundariarum , repe- riatur. Cellula aulem haec primordialis contiuue distenta sto- mata claudit, supra gemmas et radices, pilos, aliasque pro- tuberantias inducitur, quin germen et ovula involveus in ca- nalem stylinum intrat. (Beiträge zur Entwickelungsgeschichte der Pflanzen. Berl. 1843.) Praeter Hartigium Karstenius eidom assentitur do- ctrinae , singula aecuratius denionstranSj eamque ad erypto- gamas, inprbnis algas et fungos referens. (Die Hüllhaut der Pflanzen. Botau. Zeitg. 1848. No. 42.) Liquoribus endosmo- sin afficientibus de gemmis , alabastris , quin de planta tota embryonali continuam detraxit pelliculam, apice tan tum radi- cnlae perforatam, id quod etiam Hartigio contigerat. Lineas caelatas vel reticulatas posterius in cuticula cernendas non derivat ab ejus ex cellulis singulis geuesi, sed ex incrassa- mento iuaequali; suppositiouera exeretiouis deineeps induratae eo refellit, quod cuticula etiam in aquaticis plantis et uni- cellularibus et minimis, quin in embryone intra liquorem amnii obseryetur. Hinc conclusionem colligit, istam cuticulam, quam nominatione maxime idonea „ Hüll h a u t " afficit , cellulam esse totius plantae matricalemj continenter adauctaiu. 347 C a p. IV. De nostrae disqnisitionis ratione* Quanta incertitudo ; quanta discrepantia in re tam facile obscrvauda! Alii omuino cuticulan discretam denegare , alii principio, alii postremo formatam contendere, alii membra- nam yeram, alii excretionem rcsinosam vel ceream habere! Atque quorum doctrinae tautopere inter se. repugnant, ii prin- cipes sunt scientiae, et si auctoritati soli velis obsequi, cui major attribuenda sit, jure dubitas. Attamen si singulae accuratius coraparantur opinioncs non omnes omnimis rationibus actn differre, pro parte reptignan- tiara praecipue in notatioribus positara esse, patet. Quodsi Ungerus cnticulam ex substantia intracellulari suniit ortam, haec origo haud multum differt ab alia, qua deducitur ex substantia extracellnlari: hoc posito, ut utraque consideretur ex cellulis excreta. Sin vero substantia intercellularis ante cellnlas forraatas ponitur comparens : haec coincidit assumtio cum Hartigii doctrina, qui cuticulam a cellula primordiali immutatam contendit: hoc excepto, quod Ungerus non mem- hranaceam ei concedit indolem. Atqui hae praeter ceteras snnt quaestiones, in qnibus etiam nunc versatur lis: prima, num cnticula revera propriam et distinctam ostendat confor- mationera; altera nura supra omnes omnium plantarum appa- reat cellnlas ad telam epidermoideam pertinentes; tertia num consideranda sit tanqnam materia indigesta, nee iutus orga- nice temperata, an gaudeat struetura, qualis membranis pro- pria est cellularibus , vividane sit regetave, an iners sive emor- tua; quarta, utrum jara prioribus cellnlarum statibus discerni possit, an valde tandem proveeta aetate'; quinta, qualem se- quatur explicationis ralionem , praecipue utrum exeretione sit 350 fig. 34): Hartigius illam tantnm partein- cuticula involvi refert, quae supra planitiem epidermidis promineat. Itaque primum mihi inquirendum fuit , nuin apud ullos cuticula exi- stat pilos; sin hoc, apud quos; au apud omnes? Atque difficilior res dijudicatu apud pilos simplicesy non articuhtlos , veluti ex iis, qui Cruciferarum pluriinarum su- perficiem contegunt, praeter ceteras apud Sisj/mbria, Arabi- dcs, CheirantJios, Alj/tsa, Capsellas alias. Foliorum vel cau- lium epidermis elevatur in tuberculo vel pili bulbo, ex quo medio pilus ipse profertur ramosissimus. Duo vel tres rami aliquautulum supra basin quasi ex stipite communi discurruut et ipsi dichotomice semel vel bis fiuduutur; qui fit, ut totus pilus cornu cervini vel folii Ceratophylli speciem referat. In pilis hisce veluti in iis, qui reperiuntur in foliis Farsetiae incanae _, nunquam animadvertitnr dissepimentura; itaque totus pilus bifido - furcatus ex una constat cellula. Superficies exterior mullis instructa est punctillis, quae partim aucta ad porös cellularum punctatarum referuut similitudinem; nee raro pro talibus sunt habita. Quamquam veri pori nuspiam in pilis ante aciem mihi oecurrerunt — haud leve illius doctrinae ad- jumentum, [quae pororum formationem qnalemcunque e cellu- larum duarum contiguarnm actione deducit mutua. Apud pilos Farsetiae verrucvlae et protuberaniiae extimae pili insideut straturae. Nam etiara nullis reagentibus adhibitis duae lamellae pilum constituentes possunt cerni^ eae- que liuea teuui separatae (conf. tab. II. fig. 16): altera, quae jntrorsum lacvis, extra est granulosa (fig. 16 a.); altera inte- rior, crassior, cavum cellulare proxime includens (fig. 16 b.). Cavnm ipsum (d.) amplissimum est illis locis, quibus pilus in ramos excurrit; in ramis ipsis angustius, in ramulis exti- mis incrassamento replctis evanescit. Quod si aeidum sul- 351 phiirimm lina cum aqua Jodata addas, Stratum interius cavum versus turaescit; pulcherrimura ludici colorem adipiscitur; ex- terius flavescit, non mutatur, cavo cellulari fulvo. Atquc fulva haec coloratio uou modum fluido propria est cellularum vividarum contento, acido valde eontracto, sed observatur etiara in pilis plane exsiccatis. In quibus substantia illa jo- dinae actione fulva, vel ex Mulderi Paycniique doctriuis nitrogenata indumentum cavi interius efficiat necesse est. Fla- vam raembranae exterioris in jodinam acidnraque sulphuricura reactioneni in coernleam irarautare nunqnam mihi coutigit, etiarasi per dies pilos acido sulphnrico digessi concentrato; lamellae interiores dissolvebantur, exteriore rix mutata; jo- dina addita color flavns denuo restitutus est. Pili per minuta teraporis in kali caustici soliitionc, in acido hydrochlorico, sulphurioo, in aqua regali pcrcocti, corrugebantur stratis in- terioribus destructis, exterius reliuquebatiir immutatum. Nee melior effectus aeidi nitrici, quod comraendabat Moh- lius; jodina et acido sulphnrico posthac instillatis iuteriores lamellae ex parte solutae cernebautur yel coeruleae; flava remansit exterior. Atqui haec reactionis chemicae ratio pror- sus respondet illi, quam primus Mohlius de cuticnla pro- prie sie dieta (Link) constituit, quae maxime indifferentem praebet indolem adversus substantias acerrimas; uec minus illi congrnit materiae , qua cellulae vel vasa telac deiinitae con- jungnntur, sive cuticulae cellularum lignearum (Mulder). In his solis cellulosam oinues omnium plautarum membranas construentem demonstrare, ne Mohlio quidem contigerat, qni in permultis aliis conformationibus, quin in cuticula ipsa, quatenus ex incrassatis conslet cellularum epidermoidearum parietibus, colorem coeruleum materiae ligneae proprium effe- cit. Qua de causa 11011 dubitandiim est, quin Farsetiae in- canae pili bifido -furcati per totuin nmbitum cuticula propria, 352 propriis qualitatibus eximia circiundentiir, eaque Uli respon- dente pclliculae, quam A. Brongniartius maceratioue, M o h - lius acidis reliqua delentibus de epidermide permuUarum de- traxerat plantarum. Stratura pili Farsctiae , quae proximc involvitur a cuticula, quum acido sulphurico et jodina coeru- lescat, dein deleatur, constat ex cellulosae simplex videtur, nee amplius in lainellas dispositaj sed jodina et acido sul- phurico digesta non raro fulvum quendain ostendit iufra cuti- culam marginemj et hisce locis strata observautur teuerrime striata, tarnen ac si e fibris coucretis essent composita. In- trorsum liaec pili pars iterum fiuitur lamella jodiuae vi 11a- vescente , quae ipsa contento fluido, vel in exsiccatis indu- mento jodina fulvo obtegitur. Diutius acido sulphurico dige- stae , omnes hae lamellae cuticula excepta sese px-obant mem- branas constantes e cellulosa haud multum immutata, quin ipsum contentum coeruleum adipiscitur coloreni; quippe qui ducat origiuem ex stratis cellulosis dissolutis, cavum replen- tibus, contento fusco ipso deleto. Siinilem e duabus lamellis conipositionem observavi etiam in permultis aliis pilis, nullis quamvis reagentibus adhibitis: inprimis apud pilos, qui in caulibus Siphoccunpyli bicoloris reperiuntur; hosce esse e duabus vel tribus conipositos co- nisj altero alterum iuvolvente, manifestum est (tab. II. f. 19). Apud plurimos quidem pilos per se cuticula a membrana sub- strata uou certe distiugui potest, quin reagentium adjumento utaris. Ubivis sectionem epidermidis de foliis, petalis, stylis detraetam acido sulphurico coucentrato perfudi vel per miuu- tum temporis percoxi, semper cuticula mihi relinquebatur sola, integra, membranam hyaliuam, laevem, vel punetatam, vel liucolatam, seu involucra couica (apud pilos) coustituens. Sed etiam in illis pilis, apud quos ex causis opticis duae lamellae difticilius discerni possuut, ex couclusionibus certis- 353 siniis cuticulae praesentiam colligere licet, etiamsi non de- ciirramus ad chemica signa. Jam supra cuticulam delinea- mentis quibusdam linearibos vel punctillatis saepissime notatam esse retuli ; atqui in plurimis pilis tales observantur lineolae, partim per se, aqua pilura perfundente , partim et facilius jodiua addita, vel si nudos sine aqua conternplatus sis. Ubi tales siguaturae pilorum cernuntur, pro verisimillimo est sta- tueudum, hisce formationibus distinctam quandam snbjectam esse pelliculam. Certo certius alia ratione mihi contigit pilorum demon- strare cuticulam. Qui pili synantherium Siphocampyli bico- loris coronant; conorum elatorum speciem referunt; ex una eonstant cellula , quae insuper tenerrime comparet punctulata et striolata, lamellis duabus non certo distinguendis (tab. II. f. 17.). Haud raro pilis in aquam immissis, apice sub mi- croscopio 7/iembrana Jiyalina inflari et magis magisque externa vesicae pellucidae sub specie intumesccre incipit, ita ut cellula pili propria, cui antea fuerat arcte imposita, uudaretur, dum cum pili parte inferiore cuticula, ut solet, arcte remaneret conjuncta (tab. II. fig. 18 a.). Striolas exte- riore membranae iuflatae parti soli insidere, tum factum est manifestum, quum pars pili nudata, laevissima cerneretur, omnibusque carens lineolis. Membrana illa exterior pili quod aqua imbibita infletur, in majore ad tensionem vi, quam dicunt Hygroscopicitatem, positum esse liquet ; atque ista proprietas pelliculam hanc no- tare videtnr , quum similis eiFectus etiam in aliis observetur pilis. Quodsi solutio kali caustici pilis adeo commutatis adde- batur , membrana inferior adhuc immutata intumescebat et hac ratione cavum pelliculae inflatae deuuo coepit explere; acido sulpburico concentrato aggesto vesica pellucida paullum vide- batur contracta, ut straturam inferiorem ex parte denuo coe- 23r Bd. 3s Heft. 23 354 pisset attingere. Atque haec pellicula aqua tantopere extensa cum cuticula Bio n gnart ii quin congruat , quis dubitet ? haec euim etiam a claro illo perscrutatore maceratioue quam- vis alia ratione sejunrta est a cellulis epidermoideis substratis. Ergo etiam iu pilis anthcrarum apud Siphocampylum bico- lorem praeter membränam cellulae propriam culiculam di- stinctam ex aquae endosmosi iullatam existere patet. Quod ad püos articulalos , e pluribus cellulis compo- sitos etiam facilius hie processus observatur: praeserfim in pilis basin antherarum apud Trudescanliam Sellowtanam circumdantibus. Qui minore aetate a cellulis formantur cy- lindratis, circiter 25, tali modo alia super aliam ordinata, ut totus pilus simplicis cylindri speciem referat, articulis infe- rioribus prius fortnatis, magis extensis. Sed quum dissepi- mentis minor incrementi modus sit innatus, 'quam parietibus cellularum ambientibus, istae in in od um globulorum inflantur et, ad articulos constrietae, fiunt moniliformes (tab. II. fig. 5. conf. dissertationem meam: Beitrag zur Lehre vom Wachs- thum der Pflanzenzelle, Nova acta. Ac. C. L. C. nat. cur. vol. 22. pars II.). Superficies pili per totam longitudinem lineis parallelis, coutinuis, tenerrimis , undulatis apparet den- sissime striolata (fig. 5 a.). Quodsi tales pili moniliformes in- primis minore aetate aqua infunduntur, paullo post de singu- lis ,'cellulis membrana desurgit 5 quae paullatim valde aueta vesicam plus minus amplarn cellulae subjeetae insidentem ef- üngit. Et membrana quidera cellulae ipsius, quatenus a cu- ticula in formain vesicae inflata nudatur, prorsus laevis vide- tur et maxime perspicua, ut lineas illas longitudinales perti- nere demonstretur ad cuticulam ipsam propriam. Atqui gravissimum est, ad naturam illius cuticulae diju- dicandam , quod facillime obseryatui;: eam amplius intiimcscen- 355 tem disscpimentis per aliquaHtum temporis arcte adhaerere, ut vesiculae ex duabus cellulis snccedentibus exortae constrictio- nis loco duplicaturam forment affixam (fig. 5 c). Solvitur tandem et hacc dnplicatura a membrana cellularnm, ita ut hoc processu progrediente, aqua cavum modo fonnatum ex- plente, cuticula continuum efficiat utriculum, amplum, hyalinum y nulla perspicua structura, quae articulis sin- gulis respondeat ; iutra hunc cellulae ipsae autea ab eo arcte involutae, pellucidae observantur mediae constrictae, non comrautatae (fig. 5 b.). Quodsi talis pilus aqua jodata vel tiuctura alcoholina digeritur," nullus observatur effectus; kali tantura causticuui coutrahere videtur vesiculam, Acidis endosmosin affieientibus, iinprimis sulphurico di- lti to etiam ab aliis pilis cuticulam sejmixi. Apud cellulas plane evolutas , quae pilos Plectranthi fruticosi Herit. coniponnnt, acidum sulphuricum facili negotio cuticulam de- trahit de lamellis subjectis, quippe quae minus, quam illa, et aequabilius extendautur. Et membrana quidem extima ita tractata sicnti apud Tradescantiam et Siphocatnpylum in formam vesicae intumescit. Idem in pilis Urticae dioicae observavi urentibus; qui capitulo incurvo coronati per totum circnitum lineis teneris, spiralibus densissime sunt delineati (conf. Morren bulletin de l'acad. de Bruxelles VI. II. p. 281. fig. 5). Acido sulphu- rico addito primum de cellulis epidermidis, quae in bulbum excaratae pili circumdant basin, membrana amorpha atque hyalina solvitur; deinde etiam ab ipso pilo cuticula striata vesiculae instar intumescit, dum interiores lamellae fiunt cras- siores. Inprimis teneriore aetate ad pilos , qui foliis Plectran- thi fruticosi insident, acido nitrico addito facillime licet hosce observare processus, in qnibus maxime perspicue lamellae 23* 356 duae, altera alterara unvolvens et ex parte inflata, possunt distingui (tab. II. fig. 3 b.). Sed etiamsi nullas adhibeas materias reagentes, per se in pilis articulatis existentia cuticnlae a cellularura membrana ipsa distinctae potest demonstrari. Quodsi pilum e multis cel- lulis constructum observaveris , quales in Plectrantho fruli- coso jam snpra citato reperiuntur, linea parietes cellularum. adultarum in dnas lamellas quasi dissecans, cuticulam indicat involventem (fig. 2 b. c. d.). In pilis niinoribns aetate vel in cellulis summis pilorum majorum receutissime formatis, parie- tibus tenerioribus, hanc lineam distingnere nequis (fig. 2 c). In articulis conformandis qunm membrana cellulae unius cn- jusque transversim extendatur, et dissepimentum constituens, ad superioris cellulae parietem applicetur, directione mutata aliquantulum ipsa curvatur> ut meinbranae contiguae superne sub microscopio consideratae , quasi longitadinaliter sectae, in modum chiasmatis videantnr conjunctae (conf. fig. 2 a.). Cu- ticula involvens membranas cellulares hoc loco constrictas non arcte cousequitur; sed directo ab altera transjicitur in alte- ram, raeatum afFerrens intracellularem , annularem, si su- perne conspexeris triangulärem, apice dissepimentum bipar- tientem, basi ad cuticulam inulinatum. Meatus hie intercellu- laris non raro etiam tum potest cerui; quum cuticula est tarn tenera, ut per se non possit distingui a membrana cellularum ipsa (fig. 2 b. fig. 19. etc.). Quamquam in pilis permultis propter teneriorem cuticulam non satis certo possit demon- strari, kaii caustico addito non raro magis perspicua fit haec ratio. Nam si per tempus hanc solutionem adhibue- ris, ambae lamellae dissepimentum formantes aut plane sepa- rantur aut medio tantum quodam loco cohaerent, reliquis yalde dehiseunt; cuticula per hoc spatium integra cellulas nunc se- paratas amplectitur et ab altera directo transit in alteram 357 (fig. 3 a.) Quodsinunc addis acidum sulphuricuin atque jo- dinam, cellulae interior coerulea fit membrana; exterior fla- vam probat, quae est cuticulae, reactionem. Dintius digestae et acido fortiore, dissolvuntur raembrauae iuvolutae, prorsus delentur; exterior cuticula quasi iuvolucrum commune, cellu- lae simplicis conicae speciem refereus, paululo mutata relin- quitur; jodiua nuuc addita denuo flavescens. Tarnen et haec deletur, si eam acido maxime concentrato percoxeris; nigrum relinquit residuum , in quo striolae vel punctilla constituentia etiam tum non raro possunt discerni. Ex omnibus hisce observationibus colligendum videtur, apud pilos.et simplices et articulatos praeter membranas cel- lulosas saepe valde incrassatas, reactione coerulea in jodi- nam et acidum sulphuricum notatas , cuticulam existere pro- priam, sive per se% sive endosmosi, sive reagentibus chemicis distinguendam, hyalinam, teneram, haud raro per totam su- perficiem punctillis vel lineolis instructam, jodina flavescen- tem, acidis maxime concentratis difficillime dissolutam, aqua Tel acidornm endosmosi inflatam et magis intumescentem, quam membranae ipsae cellulosae, ita ut vesicae instar facile desurgat: apud pilos articulatos ad genicula non constrictam, sed chiasmata dissepimentorum pontis instar conjungentem. C a p. VI. Qualis Sit explicatio cuticulae? Duplex hie proponitur quaestio: altera, qua ratione for- metur cuticula et quando: altera, quomodo evolvatur et illas, quas perfeetae ostendunt cellulae, adipiscatur proprietates. Qua aetate primum observetur cuticulae vestigium, de hac gravissimi momenti quaestione „phytotomi certant et ad- huc sub judice lis est." — Profecto qui eam genitam sumunt 358 excretione, postremo statuunt formari; qni membraiiam cellu- lae cujusve primariam existimaut, una cum pilo ipso; qni matricalcm habent totius plantae cellulam, primordialem totius organismi poinint conformationem. Verum enimvero de quo meae me certiorem fecerimt observationes, hoc est: cuticulam jam in minimis pilorum cellulis sive reagentibus chemicis esse detrahcndam, sive conclusionibus certissimis supponendam. Directo quidem raro hoc tempore observari potest cuticula, quum parietcs cellnlariim omniuo sint teneriores, quam qui distingni possint dimidiati; neque hoc tempore illae jam excultae sunt lineolae, quae iudicant cuticulam propriam; neque meatus intracellula- res hac pellicula formati apud articulorum dissepiraenta pro certo possunt discerni. At si sectionem subtilem ex gemma perparva paulum exculta Plectranthi frnticosi vel alias cujuslibet plautae per aliquod tempus acido sulphurico affe- ceris conceutrato, membranam observabis decolorem, hyali- nam continenter super cellnlas epidermoideas, nunc, excepto contento fuscato, dissolutas extensam, paullo intumescentem; etiam pilornm lamella interiore deleta, vagina quaedam exte- rior relinquitur, jodinae vi flavescens, quae speciem omnium prae se fert pilorum, quin miuimorum; sed intus non est ar- ticulata. Semel etiam id mihi contigit observare, quod cel- lulae singulae pili cujusdam perparvi, dissepimentornra Ia- mellis plane sejunctis, prorsus solvantur a cuticula involvente et globulorum liberorum referentes speciem, in cavo vaginae integrae conico cernerentur suspensae (tab. II. fig. I. a.). Nnm etiam in omnibus pilis jam ab illo stadio, quo ex papilla epidermoidea constent paullum elata, acido sulphurico propria quaedam distinguitur cuticula, non pro certo statuere valeo, quum alias interiores tantum lamellas, alias totum pi- lum coerulescentem opinatus sim observare. Sed cellularum 359 paullo majorum, ctiamsi non plane cxciiltarum, quin apice excresceiitium vel dhnidiatarum jam esse cuticulam distinctam, praeter teneritatem cum evolutis cougruam, satis certo cognovi. Na in non modo acido sulpliurico conns relinquitur integer, apiee et basi fere aequabilis, etsi eellnlae deleutur inclnsac; verum etiam endosmosi cuticula. vesicae instar effertur de acu- miue pilorum perparvorum, vel quornm in eo sunt cellulae, 11 1 bipartiantur. Id qnod apud multas qnidem observavi plan- tas ; praesertim in pilis stamineis Tradescantiae Scllowianae jam tum observavi cuticulam inflando tumesceutem, quum vix amplius quatuor formatae essent cellulae, pilo exculto e plus vigiuti composito. Apud cellulas tarn parvas cuticula ipsa faeilius videtur posse removeri, quum apud excultas haud raro diutius adhaereat. Apud papillas stigmatis Smilacincarum eadem ratione jam tenerrima aelate inflatam distinxi cuticu- lam (tab. II. fig. 6.) Hisce demonstrasse mihi videor cuticu- lam membranae cellulari arete applicatam ctiam in mi- nima* pilis ejcistere, eamqtie seeundum physicas vel chemi- cas rationes excultis jam respondentem. Itaque disquisitiones meae in .pilis versautes plane cum iis consentiuntur, quas Mohlius, Hartigius, Karstenius in epidermide consti- tucrunt ipsa. Quodsi nunc amplius quaeramus, qua ratione illae con- formentur figurae, quae cuticulis propriae sunt explicatis: de Lac re etiam magis discrepant sententiae. Eo gravioris haec disqnisitionis pars momenti, qnia lineolis spiralibus in quibus- dam cellulis epidermoideis observandis Meyenius eo praeter cetera videatur perduetus, ut membrauas cellulares omnino e fibris longitudiualibus concretas esse supponeret, et veterem Grewii, Mold enhaweri, aliorum sua auetoritate confir- maret sententiam. Inprimis in foliis Stelidis gracilis , in radieibus aereis Stelidis, Renanlhcrae , Epidendri, in pilis 360 Mamillariarum, Melocactorum talem e fibris spiralibns compositionem facillime observari retulit. (Pflanzenphysiologie I. pag. 45.) Apud Stelin quidem, alias haec sententia sine dubio a vero abhorrens ex eo deducitur, quod Meyenius strata incrassantia spiraliter, nt solent, seposita primariis vi- deatur confudisse meinbrauis ; sed quod ad pilos, jam Mor- renius similem conformatiouem in pilis Borraginis offici- nalis maxime eximiam observavit, punctillis effectam, apud JIrticam dio'icam ex lineolis constitutam; atque utramque Observationen! cum natura constare equidem ipse confirmavi, aliaque paullo post hisce addam exempla. Sed jam Mor- renius hasce protuberantias Organa esse contendit appendi- cularia, pilo ipsi tamquam axi iusidentia. Quorum collocatio legi respondeat spiralis ordinationis apud omnes plantas prae- valenti (de incrassamento membranae vegetabilis apud pilos, Bulletin de TAcad. de Brux. VI. II. pag.224.). Payenius, Mirbelius, alii, qui distinctam statuunt cutienlam, ad has perveneruut conclusiones, grannlis aliis post alia juxta appositis cuticulae augeri et latitudinem et crassi- tudinem. (Comptes reudus 1846. Tom. 22. pag. 556.) Ipse Brongniartius, etsi cautissime, snmere videtur cuticulae e granulis conformationem (1. c). Contra plurimi eorum, qui omnino negant in pilis cnti- culam distinctam, delineamenta ista cellulis ipsis attribuunt. Iuprimis Schleidenius verruculas, quales in pilis Borra- ginearumt TJrticearum , Malvacearum observantur, vel lineolas in pilis antherarum apud Lobeliam cardinalem, vel apud Cornum masculum reperiendas ex eo statuit ducentes originem, quod membranae cellulares non aequabiliter incras- 6entur; sed singulis locis magis alitae, in protuberantias ver- rnciformes , interno vel externo latere comparentes excrescant. 361 (Grundz. I. pag. 225; cf. pag. 272, rqna aciculata epiblematis apud Roscnn albam describitur superficies). In epidermidibus illis , quibus Schleidenius adscribit excretionem in cuticnlam, quam dicunt, tandem commutatam, verrucas hasce striolasque primae .attribuit straturae excre- tae (Absonderungsschicht) illis locis magis promineuti (1. c. pag. 339). Qua ratione siuguli harum conformationum Pro- cessus eveniant, nos ignorare cöucedit, quum adhuc miuoris considerata sit haec quaestio, quamquam studio intento videa- tur digna (1. c. pag. 225). Eodem modo etiam Mohlius de harum signaturarum origine nihil constare confirmat, quam- quam ipsi cuticulae, cujus quidem origini ex secretione deri- vandae nolit repugnare, organicam tarnen quandam videatur attribuere structuram. (Bot. Zeitg. 1847. p. 502.) Eo magis ipse incitatus sum ad observationes quasdam instituendas, quae, quamvis mancae et incompletae, aliquid possint conferre ad quaestionem expediendam; easdem nunc proponere convenit. Minimae aetatis cuticula apud omnes cellulas, qualeni- cunque posthac adipiscuntur explicationem , laevissima est ejctrinsecus atque intrinsecus , omnibus protuberantiis de- stituta, hyalina, tenerrima, membranaeque cellulari primariae tarn arcte conjuncta, ut ab ea discerui nequeat , nisi reagen- tibus chemicis vel endosmoticis adhibitis. Talem observavi in pilis Lobeliarum , Plectranthi , Delphinii, Tradescantiae, aliarum; deinde extensam supra epidermidem petalorum tenerri- morum apud Raphanum sativum, Erucam sativam, Galan- thum nivalemsMaj anthemum bifolium^ Polggonatum inulti- florum 3 Tradescantiam Sellowianam, Primulam CJiinen- sew, permultas alias. Inprimis apud pilos, qui in Delphinio palmatißdo DC. superficiem snperiorem petalorum nigrican- 362 tium, ecalcaratorum coronant, huncce persecntns siim evolu- tionis processum. — Snpra epiderraidera papillosam, magnis in- structam cytoblastis; qualis invenitur in gemmis perparvis, singuli efferuntur pili, primiim rotundati , cylindrati (tab. II. fig. 15 b.), deiude acuminati, conici (fig. 15 a.), ex uua coii- stantes celJula. Iuterior eorum membrana denso induta est protoplasmatis Strato, globosmnrjiie vel cllipticum araplecti- tur nucleum, primum centralem, totins cellulae lumen fere explentem, cellulis extensis, cytoblastns niio haeret parietis latere; qni fit parietalis (fig. 15); lato protoplasmatis circum- datur indumento, quod colliculi instar transducitur supra einn; hinc protoplasma in fascias latas, ramosissimas, reticulatas excnrrens, totum cellulae permanat cavum (fig. 15 b. c.)j il- lud affert phaenomenon, quod succi in cellulis circulationi in- ditur nomine (Schieiden 1. c. pag. 308). Nee difficile amniculos protoplasmatis continuo mutatos observatu , quum inter delineandum defleetant singuli , vel desinant (confer. Mohlius, „über Saftbewegung." Bot. Zeitg. 1846. p. 73). Pauliati tu magis granulosum fit protoplasma; cytoblastns, in quo plures saepe cernuntur nucleoli (fig. 15 a. g.), quamquam cellula nunquam partita, globosa obtegitur conglomeratione (fig. 15g.) et fasciolae reticulatae eotenus teruuutur dissolu- tae, quod granula iis contenta aequabilius dispertiautur supra parietem cellulae interiorem (fig. 15). Paullo post delineamenta cellularum adhuc direeta pun- ctillis eleyatis asperata cernuntur: id quod grauula non am- plius interioris esse membranae, sed in exteriore comparere cuticula demonstrat (tab. II. fig. 15 g.). Num vero gnmulo- rum supra cavum cellulare dispersus proxime cohaereat cum granulis extra apparentibus et quomodo , id certo diseeptare nequeo, quum prima harum verrurularura vestigia puneli exiguitatem fere excedant et cuticula pertinacissime omnibus 363 repngnans reagentibus disquisitionibus magno sit impedimento. Fortassis granula protoplasinatis a membrana cellulari sugun- tur, dein exteriore latere eadem fere ratioue excernnntnr, qua caleis crystalli in foliis Saxifragae^ vel sacchari in stig- matibus Hederae; quin etiam ipse Schieid enius processura assumit similem in granorum pollinis e cellulis matricalibus conformationera. Haud scio, an potius novis lamellis intrin- secus supra granula sepositis vel incrassantibus illa derno- veantur, cuticulamque hisce locis allevantes asperent; atque etiam Valentinius similem describit explicationem in libri cellulis apud Vincam ; nee difficile huc esset accensenda ob- servatio siugulorum pilorum talibus introrsum affectorum pro- tuberantiis. Vel etiam granula, extrinsecus atque iutriusecus quae cernuntur, apparitionis quidem tempore, sed non vero causarum conjuneta suut nexu; et verrucularum couformatio posita est in cuticulae iueremento inaequabili, vel seeundum Mohlium partiali ; ut jure possint comparari cum gibberulis et incrassamentis cellularum quarundam parenehymaticarum, ex simplice constantium membrana, vel cum ipsa congruant lamellarum incrassantium inaequabili subsidentia. Quodsi hoc ponatur, granulorum eruptio quasi pro inversa quadam poro- rum in cuticulae consideranda esset conformatione. Id mini- miiia coustat, granula qualicunque ratione genita exteriori insidere membranae , nullo modo prima orturae esse ve- stigia. Haec enim jam adfuit et materiis in endosmosin agen- tibus disjungi potest ne ulla quidem elevata verrueula (tab. II. fig. 3). Qua de causa illam sententiam, quae enticulam ex granulis natam fiugit, laudare nequeo: eo minus, quum jam Mohlius probaverit , non negari quidem posse, mem- branam vegetabilem e moleculis minimis componi, iisque se- eundum certas strueturae et cohaesionis rationes temperatis ; sed Constitutionen! ex corpusculis primordialibus perfectis, 364 microscopii ope cerneudis nullo modo sumi posse; omnem enim membranam cellularem primordio comparere lanqunm Stratum laevissimum, homogeneum, quasi gelatinosum. Qui- buscum meae de cuticula observationes plaue congruunt. Granula emiuentia salis mature couformantur, etiam cel- lularum adauctione nequaquam perfecta, membranisque tener- rirais; neque tum taudem, quum strata secuudaria incrassan- tia iutus siut seposita, id quod Mohlius statuerat (Linuaea 1842. p. 413). Verruculae, quum primum siut perparvae, paullatim majores fiunt atque crassiores, et cellulae tolius incremeuto secundum directionein longitudinalem praevalente, e globoso ipsae transeuut in oblongum (fig. 14); deiude in caelatas transmutantur lineolas vel fibrillas , quarum longior diameter et pili axis inter se sunt paralleli. Quod quum hac mutatione procedente numerus ipse eminentiarum videatur di- minui , fasciolae majores praeter exteusionem etiam ex gra- nulis minoribus primordialibus conglutinatis exortae sint opor- tet (conf. fig. 15 g. 14). Sed et ipsae fibrillae evolutione amplius proveniente in- ter se conjunguntur, lineasque formant sive lougitudiuales, sive transversales, singulari haud raro figura eximias, veluti fasciolas undulatas, tortuosas (fig. 14 a.), Tel literarum he- braicarum sive arabicarum speciem quandam referentes (fig. 13). Haud raro apud Delphinium ita confluunt granula, ut arcus constituant semicirculares (fig. 13 c.) vel annulos perfectos (fig. 13 a. b.). Minore pilorum aetate granula vel lineolae spiraliter sunt disposita; postfiac ordinatio ista deteritnr, quum pili adulti fere solas ostendant fasciolas longitudinales vel horizontales, easqne magis prominentes; menibrana enim cel- lulae ipsius exsiccata et contracta, partium incrassatarum li- neamenta acrius exstant; id quod etiam in sporangiis filicum 365 vel iu peristoraii apud mnscos deiitibus observatur (fig. 13). Reageutia chemica granula et fasriolas eodem modo affieiuut, quo ipsam cuticulam; acido snlphurico haud facilius dissol- vuntur, et jodina eodem colore flavo, paullo magis iutenso perfunduntur. Sicuti epidermis de petalis Maren»* poetici detracta cuticnla obtecta est tenera, in qua liueae undulatae, caelatae, radiatiin dispositae ad siugulas fere respondent cel- lulas subjectas. Acido sulphurico nee non jodina additis, cel- lularum epidermoidearum parietes ut solent coerulei fiuut, cu- ticula flava, lineamentis fere fulvis; in acido percoetae delen- tur cellulae, cuticula tenerrima integra relicta, liueolis fere immutatis. Diutius si coxeris, cuticula ipsa nigrescens dele- bitur; lineae caelatae etiam in carbone sunt conspicuae. Similem, quem modo de DelpJiinio palmatijtdo exposui, etiam in aliis observavi pilis processum : scilicet statum lae- vem, punetatum et striatum cuticulae, alium alii succedentem; ubivis lineas observavi caelatas, aetate minore diduetae cer- nebantur verrueulae; quin in iisdem pilis cellulae superiores, modo formatae, laeves erant vel verrueulis asperatae, dum iu ntriculis inferioribus, aetate majoribus eminentiae jam erant conglutiuatae et in fasciolas longitudinales extensae : sicuti in pilis foliorum apud Piectranthum fruticosum (tab. II. fig. 1. 3. 2.): iu quo etiam id observabatur, imam cellulam^ etsi maximam, omnibus orbatam esse protuberantiis (fig. 2 a.); non raro etiam in pilis satis excultis nullas explieaverat cu- ticula signaturas. Atque oraniuo delineamenta in telis epidermoideis repe- rienda, quamquam figuris maximc discrepantia^ ex hac ratione liceat ordinäre: quippe quum singula stadia, quae iu pilis Delphinii percurruntur, in aliis non amplius mutata persistant. Laevis saepissime permanet cuticula, et in pilis, inprimis 366 valde incrassatis Gossi/pii, Cerastii, Hibisci, Malpighiae al., et in foliis permultis yraecijiueherbaceis Dicotyledonearum, non raro etiam in petalis; vel irregularibus tantum superne obte- gitur granulis aut squamulis , cuticulae .adhaerentibus , haud scio an cereis, ad excretionem sine dubio referendis, sed non cum veris lineamentis ejus confundendis : inprimis apud folia, caulesqne glauca, fructusve prninosos. In aliis punctata est cuticula etiam explicita; atque haec forma et in epidermidi- bus ipsis observatur: veluti apud Dianthum Caryophyllum, Aloen mitriformem 3 et in pilis, exempli gratia Plectranthi (tab. II. fig. 20), Fa?'$etiae, permultariimque Cruciferarum, Borraginearum 3 Labiatarurn, aliarum ; atque in hisce col- liculos observavi acclives, basi extensos, in lineolas diductos. Haud raro granula illa tenera, jam in recenti cuticula con- spicua paullatim incrassantur, et hoc modo in verrucas tan- dem transeunt yalde" elatasj fere couicas,. quae superne con- sideratae, differentibus sectionibus una in focum introeuntibns, quasi ex pluribus videautur compositae lamellis; sed certo hoc constituere non potui. Figura 10. tabulae nostrac II. de foliis Clielranthi maritimi priorem, figura 9. magis provectum delineat statum. Apud hosce pilos stipes communis, pcrpar- vus in duos ramos excnrrit acuminatos, horizontales, sepalis vel foliis arcte applicatos; sed etiam triradiati reperiuutur pili, sie paulatim in vulgarem transeuntes Cruciferarum formam. Eodem modo, quo intus membrana primaria, prineipio tenera stratis incrassantibus, cavum denique ex parte replentibns ob- tegitur, etiam extra granula augentur et magis efferuntur. Pili MalpigJiiacearum hisce sunt simillimi, excepto eo, quod exterior eorum superficies laevis est. Num Malpighiae gla- brae> quae Morrenius delineavit, tubercula cava, interiore pariete apparentia nostris formationibus quodammodo respon- deant, iguoro; mihi quidem figurae ejus omnino videntnr 36? congrnere cum processibus olaviformibus , superne iuflatis ; quos de Primulae Chinensis cellnlis petalorum epidermoideis ipse descripsi, ex duplicatura membranae cellularis, intror- snm iiivolntae deduxi. Quodsi tnberculis Malpighiae eadem contingeret formatio, jure esseut comparanda cum processibus iuteruis pilorum radiralium, quorum ex Marchantia poly- tnorpha Nacgelius expressit imaginem (Linnaea 1842. tab. IX. fig. 12 — 14), eosque siraili duplicatura conformatos de- moustravit; quod et ipse apud Fegatellam conicam constitui. (Conf. dissertatiouem meam: .zur Lehre vom Wachsthum der Pllanzenzelle. 1849. Nova Acta acad. C. L. C. uat. cur. vol. 22. pars II.)*). TLxBorragineis figura 8. pilum teneriorem, 9. plane ex- cultum repraesentat, fornici Anchusae crispae insidentem, In utroque Verrucae observantur iis Cheiranthiissimiles, differcnte *) Huc mihi adnotandnin videtur in commentatione mea supra cita- ta, ubi de Spirocjyrae Weber i dissepiinentis disseruerim, Schiei- denii ine Iatuisse dissertationem (Ueber das Zerfallen derCon- ferven in ihre einzelnen Glieder: Wiegmann's Archiv. 1839. I. p. 253), qui de eorum structura, ex reduplicatione lamellae transversalis conformata, jam rectam constituit seilten tiam; eo excepto , quod haue dissepjmentorum formani de irregulari qua- dam existimetÄ/>iro^«/rrte quininae in articulos divisione exortam: id quod concedere nequeo , quam singulorum filorum in oranibus cellnlis et in modo germinatis talis adsit conformatio dissepi- mentorum, etsi non sua sponte in partes dilabantur, nisi casu vel vi. Hisce speeificam quandam notam satis stabilitam probari opinor , Iiaud vero artificiosum mechanismum partitioni soli de- stiuatum. Eo certiorem negligentiae meae speto veniam, quod etiam reliquos de hac specie scriptores haud reeta quidem pro- fessos, scilicet Kütz ingium et Karsten i um, quantum ex locis citatis iutelligatur, Schleidenii fugisse videtur disser- tatio. 368 aetate magnitudinis maxime dilFercntis. Schleidenius qui- dem sirailes depingit verrucas transversim sectas, sive soli- das, sive simplici cavo, vel duplici etiam instructas, quin intus propria stratura iudutas (1. c. p. 225) ; mihi longitudina- lis pili Sectio quum minquam feliciter evenerit, hancce stru- cturam, qnod coufirmem nondum habco. Superne conspectae emiueutiae imprimis minoribus stadiis mihi illis videbantur plane analogae forniis, quae non modo in aliis generibus, sed in ipsis etiam uänchusae foliis vel caulibus reperiuntur : quippe quae minoribus instructae sunt protnberantiis, siinplicibus, so- lidis, punctiformibus. Spiralis directio verrucularum in hisce pilis minus videtur eximia, quum inprimis apud majores ver- ticales adsint saepissime fibrillaej in aliis haec ordinatio ma- xime praevalet, cujus causam in vitae plantar um phaenome- nis generalibus positam pulcherrime explicavit jam Morre- nius: „ce sont des expressions, des manifestations d'une loi generale, dout la phyllotaxie n'est qu'un cas particulier." (1. c. pag. 283.) Punctilla secundum longitudinem extensa fibrillas efficiunt, quae et ipsae in permultis reperiuntur pilis. Urticae dico folia, Violae , Rhododendri , Echii , Siphocampyli bicolo- ris , permultarum aliarum; in hisce spiralis ordinatio maxime est conspicua et compositionis e fibrillis spiralibus speciem af- fert fallacem. Fibrillae in lineolas transeuut loogissimas, quae iuprimis supra petalorum vel foliorum reperiuntur epidermidem. Atque etiam in iis variae distiuguuntur formae; in aliis enim dire- ctae sunt lineae, in aliis undulatae, in aliis 7taQaXXrtXoi , in aliis radiatim dispositae, in aliis cellularum diametro majori respondentes, in aliis coutrariam sequentes vel obliquam di- rectionem, in aliis reticulatim conjunctae, in aliis differentes cuticulae partes differenti modo percurrentes. Inprimis papillas 369 petalorum elevatas consecuta, cuticula lineas praebet, ex apice tanqnam ex centro radiatim exeuntes , saepe densissi- mas, tortuosas, vel iu retis formam cohaerentes, media Pa- pilla hand raro deficiente, ita ut mirabilem ostendat speciem, cellulis medio cavis, quae fibris spiralibus creberrimis ineras- satae sunt, haud dissirailem (coiif. tabulam meam^in: Nova Acta etc. Vol. XXII. p. II. tab. 54. fig. 13.). Similia sunt, quae observavi, lineameuta in petalis Cheiranthi maritimi , Ra- phani 3 Erucae sativae , aliarunique Cruciferarum , Nar- cissi poetici, Polj/gonati multiflori (tab. II. fig. 4.), Pri- mulae Chinensis, Coreopsidis tinctoriae (DujardiiK ma- nuel tab. 23. fig. 6.) , aliaruin. Directae a me observatae sunt liueolae atque iTuQallrtXoC, vel paullum uudulatae apud pe- tal&Tradescantiae Selloivianae 3 nee nou apud pilos ejusdem stamineos, apud petala Primulae Auriculae , Iridis germa- nicae s Galanihi nivalis, Paridis quadrifoliae , Majan- themi bifolii; apud omnes hasce epidermides ordinatio linea- rum respoudet axi cellularum subjectarum ; apud Rumicem Patientiam (Mo hl: Liuuaea 1842. tab. XV. fig. 3.) vel apud bracteas atque sepala Tradescantiae lineae directae axin ver- sus obliquam sequuntur rectionem; undulatas observavi in pe- talis Paeoniarum , Ranunculorum , Delphiniorum (tab. II. fig. 14.), aliarum. In omnibus hisce cuticulis fibrillae conti- nenter transeunt a cellula in cellulam, nulla conspicua com- missura seu interruptione. Epidermis silicularnm apud Ca- Jcilen americanam , stylorumve Majanthemi bifolii lineolis iustructa est, quarum directiones aUernis cellularum seriebus respondent, hie horizontaliter illic verticaliter ordinatae (tab. II. fig. 11.). Etiam Syringae vulgaris foliorum epidermis lineolis circa stomata radiatim excurrentibus instrueta est. Casparius in neetariis Pruni Laurocerasi similem de- scripsit circum stomata imaginem. (De neetariis diss. inaug. 23r Bd. 3g Heft. 24 3T0 1848. fig. 29.) Ex Hellebor i foelidi folÜ9 reticulatam cuti- culae signaturam delineayit Mohlius (Linnaea 1842. fig. 5.); Paeoniae ofßcinalis epidermis cellulis costatis, quales in mea eommentationc: zur Lehre vom Wachsthum der Pflanzen- zelle, Nov. Act. A. C. L. C. n. c. Vol.XXIF. p. H. descripsi, imprimis circum stoniata mirum in modum plicatis , cum Hel- leboro congrua , cuticula tarnen obtegitur prorsus laevi. Itaque cuticularum liueamenta formis fortasse comparen- tur illis, quae in membrana exteriore (exina) pollinis vel sporarum, etiam secuiidum alias proprietates cum cuticula con- grua conspiciuutur. Laevi pollinis superficiei apud Crocum cet. respondet foliorum cuticula laevis ; ^uuctxüata Portulacae vel Mirabilis exina pilorura apud Borragineas formae vide- tur similis; cum papillatis Cucurbitae grauis Verrucae Chet- ranthi maritimi, cum reticulatis Compositärum haud scio an rete in foliis Hellebori quodammodo sit comparandum; fasciae longitudiuales in Borrag inearum vel Polemoniacearum qua- rundam polline speciem referunt quodammodo analogam lineo- lis in permultis cuticulis conspieuis. Ceterum etiam seeundum crassitudinem augetur cuticula; quae quum in cellulis aetate miiioribus vix possit distingui, in majoribus jam per totum ambitum, vel apud arliculos tan- tum, facili negotio potest discerni. Tarnen semper manet tenera, nee uuquam tale adipiscitur incrementum, quäle cel- lulis subjeetis epidermidis , jodinae aeidorumque vi coeru- lescentibus solet contingere. Num lineolae continuae etiam in epidermide petalorum vel foliorum cadem ratione sub punctillorum specie jam prima appareant aetate, ut apud pilos Delphinii, non certo scio: Omnino punctilla, fibrillae et lineae perlongae, alia transeunt iu alia, ut saepissinie (lillicilliniuiii sit certam constituere de- 371 nominatioiiem. Etiam differentibns ejusdem pili partibus, ut apud Urticam, cniicnla laevis, punctillata, atque striolata nua reperitui*; eo minus mirum, quod in difTerentibns ejus- dem plantae partibus cuticula pilorum vel epidermidis ipsius difFerenti modo reperiatur exculta. Etiam in eodem plantae cnjusdam organo pili evolvuntur maxime differentes, alii juxta alios: ita apud Urticam dio'icam foliorum pili majores, uren- tes, capitcllati ineolis longissiuris, creberrimis, spiralibns in- structi sunt ; minores , frequentiores , apice acuti punctillis sunt asperati. Apud quasdam epidermides delineamenta cuticulae tarn tenera sunt, ut qui observeut, facillime ea praetereant. Apud hasce adhibeatur jodina, vel sectio nuda sine aqua sub mi- croscopii focum immittatur. Nam aqua perfusa cuticula tarn perspicua fit, nt emiuentiarum directiouem difficilius liceat oculis persequi: quo demonstretur etiam praeter stomata cu- ticulam aqua esse permeabilem, et per eam perfundi posse, quamvis Schleidenius hanc facujtatem deneget cuticulae; sed jam cuticula apud pilos aquae immissos inflata huic do- ctrinae sufficit rejiciendae. C a p. VII. Quid isit cuticnla? Atqui etiam haec quaestio in duas finditur partes, alte- ram, quid non sit cuticula, alteram, qualis ex nostris quidem observationibns ei inesse rideatur natura? Quod ad doctrinam illam in substantia intercellulari ex- tra cellulas sub specie cuticulae apparente versautem, omnino talis substantiae existentia, non excretae — nam tum cum Schleidenii congrueret sententia — sed primordialis et ante cellulas ipsas conformatae, neque ad modum membrana- mm cellularium constructae — hoc enim sumto, ab Hartigii 24* 3T2 opinione non difFerret — sed mucilaginosae vel gelatinosae (Endlicher und Unger 1. c. §.72.), minime apud phane- rogamas tarn dubia mihi videtur, nt eara praeterire liceat: praesertim , quum ipse ejus auctor nunc prorsus eam refel- lerit. • . Doctrina Mohlii posterius prolata et, quod ad pilos, etiam Schlei denio comprobata cuticulam pilorum nihil aliud esse existiraaret, ac membranam cellularum pilum constituen- tinm primariam , siugulari quodam modo commutatam. Ex hac sententia cuticula primordialis est formatio, atque vera mem- brana , quales cellularum omnium formare solent parietes; etiam constat ex cellulosa, quamquam per explicationis Pro- cessus siugulari intus metamorphosi affecta. Sed quum cuti- cula etiam singularum membrana sumeretur cellularum prima- ria, singulae cellulae singulis iuvolutae essent, apud pilos articnlatos cuticnlis, ad genicula constrictis, iisque utriculos distinctos, undique clausos, per totum ambitum circumeunteSj coiistituentibus. Deinde prima minima aetate cuticulae, acidis nee non jodina additis, coerulesceret, deineeps deleretur; haud secus 3 ut omnes solent membranae primariae recenter' forma- tae; nee miuus haec pellicula straturis subjeetis tarn arete adhaereret , ut omnes membranae primariae atque seeundariae. Sed longe aliam sese habet res. Nam etiam in minimis pilis aeido sulphurico cuticula nou dissolvitur, et addita jodina fla- vescit, membranis interioribus coeruleis; contra acidis dilutis rel ipsa aqua cuticula facillirae inflatur et de membranis sub- jeetis defertur: id quod hygroscopicitatis, quam dieunt, ratio- nem ab omnibus membranis cellularibus, praesertim primariis, maxime differentem demonstrat. Etiam singulae pilorum arti- culatorum cellulae non per totum ambitum, sed Ulis tantum parietibus a cuticula involvuntur, qui periphericam constituunt pili snperficiem, dum membranas ad genicula transversim 373 distentas dissepimentnmque formantes nunquam comitetur cu- ticnla. Nam acido sulphurico coiicentrato dissepimenta pror- sns dissolvnntur. Postremo facillimum saepe observatu, apud pilos articulatos cuticulam cellulas singulas, ad articulos con- strfctas coiitinuo et directo pontis instar conjungere , et hac ratione meatum formare intercellularem annularem. Hisce certo certius probatur, plane non fieri posse, ut cuticula, minime in pilis articulatis, membrana sit pri- maria singularum cellularum; neque exorta sit ex iis po- stea mutatis, quiim omnes hae proprietates jam prioribus ob- scrventur stadiis. Argumentis tarn gravibus probatis, illas liceat minoris habere demonstrationes, quae deducuntur ex ipsa natura de lineamentornin in cuticulae snperficie conspi- ciionun, a cellula' in cellulam continenter transeuntium; suf- ficit hoc, apud plurimas cuticulas prorsus nulluni esse ve-* stigiutn, . quod ex pluribus lamellis eas ostendat concre- tas; immo vero stratis cellularum inferioribus deletis, cuticulam relinaui integram _, tanquam tnembranam hya- linam _, continuam, nulla inferiore structura nee partitio- ne cernenda. Hac lege generali constitnta, exceptiones ne- gligere licet quasdam, quura cuticulae delineamenta singulis fere respoudeant cellulis epidermoideis , vel quum etiam in pilis articnlatis, membrana cellularum ipsa acido sulphurico delata, articulomm locus certa quadam cuticulae structura non raro indicetur. Id quod de articulatis valet pilis, etiam de simplieibus statuendum est , utrarumque cuticula seeundum omnes proprietates plane congrua; nee aliter sese habere vi- detur res de cuticula epidermidis propriae, quae et ipsa plane eodem modo sit construeta. Sed Mohlius nunc jam concedit, praeter membranam primariam in epidermide existere pelliculam propriam cum 374 nostra cuticula congruam; eandemque Schleidenius in fo- liis quibusdam adesse ponit, sed conformatam excrelioiie ma- teriae gelatinosae deinceps induratae. Omnino Schleide- nius snperiorem cellulariim epidermoidearnm parietem cras- siorem verbo rnticnlae afficit, earaque contemplatur consfan- tem ex substantia assimilata, nondum satis exqnisita; snpre- ma excepta lamella, quam affert resiuosam vel ceream. Atta- men partes cuticulae ejus, quas Mohlius singulis attribui cellulis, contrario ex cellulosa constant, quamquam aliis ma- teriis paullum perfasa; itaque singularis rix videatur earum substautia. Contra cuticula proprie sie dieta (Link) mim apud omnes plantas ex cera. sit composita , haud scio, an sa- tis sit deraohstratura ; mihi quidem cerea haec exeretio prae- ter cuticulam ipsam semper videbatur adesse, certe ab ea distineta, obiter adhaerens, nee cum ejus delineamentis con- fundenda. Quodsi de foliis Eucalypti aether dissoluerit hanc straturam ceream, nee organicae membranae in mo'dum tem- peratam, cuticula ipsa intaeta et nunc pellucida relinquitur. Omniuo id certum contendere possum, nullo unquam tem- pore fiuidum cerni apud pilos indumentum _, quod deinceps mutetür in cuticulam; Luc addas rationem , qua se habet cu- ticula ad genicula pilorum articulatorum, quum non arete ad- haereat constrictioni, sed libere, cellulas ipsas relinquens, ab altera ad alteram distendatur; id quod rix convenit ad mate- riam fluidam per parietes exeretam. Neque id sumi posset, per cellulas nondum perfeetas, continenter crescentes et divi- sas, jam minima aetate excerni posse per totum ambitum mem- branam aequabilem. Verum enini vero in eo principalem fluidae exeretionis existimo refutationem, — et in eo versatur hujus dissertatio- nis summa — quod, sine ullo dubio, cuticula vera sit mem- braua vegetabilis , eadem ratione intus construeta 3 qua 375 omnes solent membranae cellulares; eodem modo ejcpli- cata et similibus affecta proprietatibus physicis atque physiologicis. Quid euim est, quod memljrauam cellularem discernat a materia fluida, deiuceps indurata? Primuin, quod unaquaeque membrana honiogeneam praebeat structuram, hya- liiiani, solidam, etsi huinidam; deiude quod patiatur endos- lnosin, sive aquam per ipsam suam substantiam trausmittat, uullis conspicuis aperturis; tertium, quod totius plautae expli- catione procedente, ipsa coutiuuo augeatur et iucrassetur: nee seraper aequabiliter, sed aliis partibus magis ininusve — uuo verbo, ut vidida sit vegetaque, et yitalium processuum parti- ceps, uec einortua, nee ab ipso orgauismo remota. Omnes hasce notas cuticulae contingere, quis non intelligat? Schiei- de nius ipse apud pilos cuticulis coucessit naturam verae inerabiauae, quum confiiuderet eas cura membrauis priiuariis; apud alias negavit; tainen unieuique eadem est indoles. Apud papillas stigmatis Schleidenius praeeipue ex- cretionera cuticulae locura habere refert, quum mucilago apice exereta suisum deorsum delabatur et basi conglutinetur. Equi- dem ipse apud Campanulam^ cujus testimonio describit ima- ginem, nee apud Indem, quam affert (1. c. IL p. 323.) non- dum persecutus sum explicationem; sed apud Convallarias et Polygonuta aliam sese habere rem observavi. Apud hasce euim plantas geramis floriferis perparvis ; cuticula undulato - striolata stylos involvit; eadem etiam papillas stigmatis rotun- datas circumdat; nam -aeido concentrato interior deletur cel- lula; cuticula continua, lineolis designata, relinquitnr. Quodsi tales papillas ante efflorescendum aqua perfundas, cuticula ipsa, deliueamentis instrueta, defertur de papillis; paullatim intu- mescit, ut vesiculam involventem, valde inflatara constituat, aqua cavum ita formatum statim explente : eadem ratione, quam apud pilos Tradescantiae cet. descripsi. Explicatione 376 gemmae progrediente, liquor quidem aquatilis a papilla vide- tur excerni, qui ipse cuticiilam aufert, ut per se paullatim eandem percurrat mutationem , quam arte celerrime ex aqua addita efficere licet (Fig. 6 A.). Adultae papillae ex cellula in- teriore primaria compositae sunt, quae acido sulphurico atcjue jodina additis coerulescit ; longa distantia haec membrana in- volvier a cuticula inflata, tanqnam ab amplo amiculo, quod reagentibus supra citatis flayum adipiscitur colorem, delinca- mentis undulatis est signatum (tab. IL fig. 6 B.). Apud Poly- gonatum rnultiflorum papillae cernuntnr, non raro apice fur- catae ut literae Y imitentur speciem (fig. 6A;). Cuticula in- flata (a) non arcte applicata est ramulis papillae (c) ; sed summas, pontis instar, conjungens ab altera transgreditur in alteram. Quum apud hasce papillas tarn distincta sit cuticula a membrana cellulae ipsius subjecta, !in aliis similibus forma- tionibus eandem licet supponere structuram, etsi non semper microscopio cernendam. Omnino liquorem quemdam e stigma- tibus excerni mucilaginosiim vel saccliaratnm , non habeo, quod negem; id solum contendo, eura principaliter diiFerre a cuticula ipsa, secundum omnes proprietates membranis cellu- laribus congrua: eo excepto , quod cellulosam in ea demon- strare nondum contigit. Quodsi de ratione quaeramus, quam habeat haec mem- brana ad cellulas epidermoideas , cognoscemus eam tamquum generale involucrum, quo cellulae ipsae complectantur. Ergo in pilis articulatis cuticula quodammodo cellulara reprae- seutat unicam, simplicem, maximam, teneram, cujus iu cavo utriculi articulorum singuli continentur, tanquam series cellu- larum secundariarum (Tochterzellen). (Cf. tab. II. fig. 2.) Num cuticula simul cum pilo etiam alias epidcrmidis par- tes continenter circumdet, quaerenti mox patebit, cuticiilam a 1 377 pilis, mininmm in permultis plantis , lmlla commissiira inter- cedente, ad cellulas epidermoideas transire. Id quod per se apud pilos majores distingui potest, velnti «rentes Urticarum ; ant reagentibns adhibitis iiiprimis kali caustico, fit perspicuum. Tabulae II. fig. 2. de pilis Flectranthi hoc modo digestis demonstrat partium cellulis epidezmoideis adjacentium tenerio- rem esse membranam, quam quae liberas constituit partes, in aer prominentes ; atque Stratum exterius vel cuticulam hinc liquet non omues involvere pilorum cellulas; sed, quo loco basis pili circumdata sit a cellulis epidermoideis , cuticulam ejns continenter supra hasce applicari, membrana pili prima- ria sola cellulas parietales attingente. Hac ratione meatus formatur intercellularis , triangularis (fig. 26) ; similia obser- vavi ad permultas alias plantas. Etiam papillas, veluti pe- rigonii interioris apud Polygonatum multijlorum , duae con- stituunt membranae: altera striolata alteram interiorem ad dissepimentum conformanduin afferentem involvens et contimio a papilla transiens ad papillam (tab. II. fig. 4.). Mohlius qnidem refert pilos stigmatis apud Papaver luteum undique membrana exteriore, nt opinatur primaria, esse circumdatos (Linnaea 1842. tab. XVI. fig. 34.), et ipse. S ch leide nius Campatiulae ciijusdam (Grundz. fig. 89.) pilos collectores, qnos dicunt, per totum ambitum gelatina involutos depingit. Neque ipse talibus opponere audeo naturae perscrutatoribus : eo minus , quum plantae citatae nondum mihi fuerint exqui- sitae; tarnen in exeraplis, quae ipse protuli, persuasiim ha- beo, errori non datum esse locum. Quae qmim ita sint, non dubito, quin tota organa, ve- luti folia, petala, styli una atque continua indutasint membrana; utrum verum universa planta uua, eademque cir- cumdata sit cuticula, tanquam cellula generali, ingenti , ramo- sissiraa, an unum.quodque organon proprio quodam involutum 378 sit indumento , in dubio relinquo , theoreticae adhuc magis quaestioncm cogitationis, quam observationis empiricae. Qua de causa disquisitiones meae Hartigii K'arste- niique doctriuis quodamraodo favcre videutur, quae cellulam totius plantae matricalcm sub cuticulae specie contiuenter po- nunt adauctam. Tarnen huic suppositioni plures repugnare videutur observationes. Primum: cur non constat cuticula ex cellulosa, dum cellula totius plautae matriculis, vel em- bryonalis, ut omues, ex hac materia fuerit constituta? Haec objici possit nota, ex Mohlii disquisitionibus aetate cellula- rum magis provecta etiam strata cellularuin vulgaria, e cel- lulosa siue dubio constantia, alia perfundi solere materia, quam dicunt incrustantem , intusque tautopere immutari, ut difficillime coeruleuni adipiscautur colorem. Quum vero ex Hartigii quidem hjpothesi cuticula omnium cellularum esset autiquissiiua, reactionem cellularum recentium prorsus non amplius osteuderet. Altera haec est dubitatio, num celhilae unius tarn imma- nis sumi possit extensio. Sed et haec fortassis rejici possit^ quum omnino plurimis quidem cellulis definitus innatus sit in- cremeuti modus , etiam nutrimento sufficiente , nee ulla per- spicua causa, quae termiuuiu constituat augeudo. Attamen non desunt exempla, quae singulas cellulas, praesertim non definitis conteutas telis, multo magis, quam solent, extendi demonstrant; pilos profero simplices, saepe longissimos, Cha- rarum articulos , Vaucheriarum utricnlos, libri iibras, tubum pollinis; utriculum embryonalem Phaseoli vulgaris etiam in maturis inveni semiuibus, non resorbendo deletum , sed con- servatum, saeculi instar contorti, superue aperti, plicati, 2 — 4 lineas diametro excedentis, ad maximas profecto cellulas pertinentis. 379 Qua de causa noii contra naturara videatur sumere, cel- lulam quandain, coutinenter rationibus opportimis crescentem, totam tandem plantain, Tel miiiime singula ejus organa am- plectij nam assimilandi et augendi facultati ä priori uullus positus est liraes. Sed his concessis id aduotandum, cnticulae ratiouem iuesse debere ab oinuibus aliis cell.ulis maxiine dis- crepantem iucrenieuti. Apud hasce enim incrementiun atque incrassamentura in eo sumuntur posita, quod utriculus primor- dialis (Primordialschlauch) (Mo hl), proxime eam iuduens, snperficie exteriore perpetuo moleculas excemat alendo ido- neas, quae assimilatae ad circuitum et crassitudinem membra- nae cellularis augenda couferaut. Cuticula rero interiore pla- nitie non iuvoluta est ab utriculo primordiali, vel a stratnra protoplasmate conformata; sed proxime applicatur ad mera- branas cellularum ipsas, vel paullo iinmutatas. Quodsi nihi- lominus eam, procedente explicatione, valde atque coutiueuter coastet augeri, haec observatio eo taut um potest explicari, quod membraua cellularum primaria e cellulosa coustaus si- milem habeat ad cuticulam ratiouem, quam solet utriculus pri- mordialis ad membranam primariam : scilicet per hujus parie- tes illas moleculas excerni, quae assimilatae et juxta appo- sitae, in materiam cuticulae immutentur. Qua de causa, cu- ticulam excerni, non omnino nego, quum omnes membranae cellulares , et primariae et iucrassantes , quodammodo e pro- toplasmate siut excretae; id solum contendo, cuticulam statim in membranae verae modum gigni. Hoc posito, delineamenta cuticulae ex proprietate gene- ratim cellulis plantarum contiugente essent deducenda, quod membranae earum non aeqnabiliter augeantur per totam sub- stantiam , sed siugulis praecipue partibus magis incrassentur, dura aliae minorem retineant augmenti gradum. Apud Urti- cae pilos lineolatos haud raro, inprimis acidis additis, protube- 380 rantiae illac non tarn incrassata formari mihi videbanlur cuticula 3 sed inflata vel in lincolarum aut verrucularum formam plicata. Eadem ratione apud pilos in corolla in- teriore vel ad basin staminnm Aeschinanthi grandiflori con- spicnos striolae observantur, qnarnm locnm apice pilorum ver- rncnlae solent teuere. Atque tubercula ista semper annulo- rum formam ostendebant duplici linea finitornm; vel refere- bant speciem, arcunm plus minus elevatorum, chordis in con- trariam directionem curvatis sectorum. Itaque non videbantur solida, nee formata ex materia continua supra imposita; sed efFecta rugis quibusdam cuticulae gibbis. Etiam apud fibrillas longiores observavi duplicia semper lineamenta; nee raro e rugis duabus succedentibus yerrueiformibus linearis ex- orta cernebatur plicatura. Etiam Anchusae crispae signatu- rae similem mihi demonstraverunt strueturam, quum duplici circumscriptae ambitu, non homogeneam repraesentent con- formationem, neque solidam, sed quasi duplicatura elevatam (tab. II. fig. 7.); nescio an etiam Schleidenii de duplici verrucarum cavo, membranaque propria induente observatio- ncs huc Tideantur referendae. Neque minus cum hisce con- gruant, quod etiam apud Convallariam t Galanihum, Helle- boruth, Diantkum alias cuticula iisdem locis, quibus, su- perne observata, lineolis undulatis videtur pertexta, si traus- versim secueris, tortuoso -plicata cernatur. (Cf. Mo hl. Linn. 1842. fig. 6. 7. 8). Quodsi deinde perpendainus, omuino mem- branam quidem primariam fibris spiralib\is, lamellarnm instar seeundariarum , supra planum ejus impositis incrassari; sed talem processum apud cuticulani provenire non posse, quippe cujus superficies nonnisi aere sit circumdata, haud scio an omnes hae argumentationes illi faveant suppositioni: non ex incrassamento proprio sed ex corrugatione cuticulae, in formam gibbarum elevatae , deineeps in plicaturas lineares 381 transeunte, lineamenta ejus caelata esse effecta. Atque etiam hojus processus in nutritu cuticulae inaequabili posita esset causa; tarnen qnum observationes noudnm mihi contige- rint, quae omni dubio sint certiores, iucerta haec relinquo; nee diseeptare audeo. Difficillime tarnen haec possit refutari alteratio, quod vi- deatur ineptum, reliquas cellulas matricales prorsus quidem deieri, ubi primum seeundariae in iis perfeetae sint cellulae; primordialem exceptam esse , embryonalem, quae sola omuium couservetur et in lnagnitudinem ingentem exerescat. Fortasse tarn mirae conservatiouis causam in eo liceat sumere posi- tam, quod chemica cuticulae iudoles ad pertinacissimas refe- renda sit substantias , exinae pollinis soli comparandam af- fini j quum etiam aeidorum. Yel alcalium acerrimorum, quin oxygeuii et putredinis impetui vehementissimo diutissime resi- stat. Haec enim est membrauula, quae, reliquis cellulis ma- ceratione deletis, sola integra relicta., involucrum efficit for- mam plautae referens processus ad formationes petrefactorum explicandas non levis profecto momeuti! Deinde etiam haec cuticulae proprietas eo videtur adjuta, quod non undique viri- dis circumdata est fluidis, continenterque mutatis; sed aeri soli est fiuitima. Haud scio an etiam huc referenda sit ob- servatio , quam institui de cellulis stellatis laminam pericarpii apud Solanum Lgcopersicutn interiorem componentibus. Apud hasce illo loco, quo rarai stellati alius alium attiiigebat, mem- branulam quandam observavi continenter poutis instar geni- cula coustrieta iuduentem (tab. II. fig. 20.) ; atque haec ratio, cuticulae in pilis articulatis simillima, pelliculam quandam ana- logam generalem, quasi matricalem, etiam iu cellulis telae definitae, aere quidem perfnsis videtur indicare. Sed jam satis superque in hypothesibus versati nobis videaraur, ex parte tarn dubiis,*ut fortasse rectius rem igno- 382 rari confiteainur. Demonstrasse nobi9 sufficit, cuticulam j am ab illo tempore 3 quo ccrni possit, membranam esse ve- ram3 a membranis primariis et secundariis distinctam, cellulas epidermoideas continenter involvcnfem , non per eas fluidi in formam excretam, quamquam ab iis alitam atque adauctam, Atque in hac doctrina omiies scriptorum priorum senten- tiae consentiuntur, quatenus cum natura ipsa congruant. Un- gerus pulcherrime observavit, primordialem esse cuticiilae originem; errasse videtur, quuin iudolem sumeret mucilagino- sam, deinde induratam. Idem quod Seh leide nius posuerit probare non possemus, neque quod cuticulae posteriorem at- tribuat genesin; id maxime laudamus, quod ejus incrementum ab exeretione membranae deduxerit subjeetae: scilicet, quum materiae ad cuticulae augmentum consumtae per cellulas epi- dermoideas exsudentur necesse sit. Eadem ratione quum Mohlius cuticulam veram membranam atque primariam po- suerit, eo concordamus; singulis autem cellulis propriam ad- esse cuticulam negamus; quum totus tantum contextus gene- rali iuvolvatur pellicula. C a p. VIII. De Algarum cuticula. Atqui, si quid ex sententiis hie prolatis etiam nunc vi- deatur ambiguum, iu ^ilgis plurima observantur exempla, quae facilius expediant quaestionem. Qua de causa nunc quasdam de harum plantarum cuticula addo observationes: iu- primis ex iis mihi proposui formas traetare maxime notabiles, quibus in generali de cuticula doctrina momentum quoddam videatur concedendum. Uberius de iis alio loco disseram, quum specialem de Älgis in-animo teneam commentationem. 383 Hie de üs tautum sermouem fore jam supra commemoravi, qnae nostro sub dio aqnas dnlces incoluut. Sed qunm omuino uälgae typis maxime inter se discre- pantibus sint construetae, etiam cuticulae ratio quod maxime differat, cur miremur? Quin etiam noü desuiit specics, iu qui- bns praesentem omuino 11011 mihi contigerit demoustrare cuti- culain, rel in quibns observantur formationes, seeundum quas- dam proprietates ceterarum plautarum comparandae cuticulae; etsi, nnm plane cum ea congruant, iguoremus. Attamen sub genus cuticulae retuli organa omnia, quae extra cellulas ipsas gonimicas (Kg.) vel extra utriculos primordiales (Mo hl) membrana cellulari proxime inclusos mAlgis cernuntur. Ce- terorum veniara dat usus scriptorum. Praecipue hae observantur in Algis differentiae : aut cel- lulae singulae nulla interruptione conjunguntur, ut aliae con- tigne ad alias applicentur et hac ratione tilum coustituant con- tinuum. Atque in plautis ex hoc typo ordinatis aut singula separata sunt fila, aut congregata corpus quoddara efficiunt determinatum. Aliter illae construetae sunt jLlgae , quarum per totum ambitum singulae liberae sunt cellalae; atque etiam hae corpora constituunt majora, definita, aut prorsus libera nullo modo cohaerent cum aliis. uälgae filamentosae Tiloblasteis respondent Kützingii, iisque, Mycophyceis omissis, in Gloiosipheas et Dermato- sipheas divisis, rel Oscillatoreis et Confervoideis (End- licher). In utraque tribu singulari modo sese habere solet cuticula. Quod omnino ad Confervoideas (Endlicher) sicuti omuino anatomica earum ratio prorsus fere respondeat pilo- rum articulatorum struetnrae, ita etiam apnd eas generatim cuticnla existit illi simillima quam de pilis phanerogamarnm 384 modo descripsimus. Confervae glomeratae hisce disquisitio- nibiis maxime idoneae lila e cellulis constant creberrimis, hinc illinc in ramos excurrentibus , dein dissepimento sejunctis , ad genicula in modum chiasmatis constrictis. Supra hasce cuti- cula observatur, satis crassa, conlinenter et directo ad arti- eulum transiens ab articuloj meatus ad genicula formans in- tercellularesj trianguläres, maximos. Et membranam quidem constituit hyalinam, differenti loco differentis crassitudiuis ; sed quum filum apice tantum crescat, jam suinmae fili cellu- lae duplicij membrana cinctae cernuntur primaria scilicet atque cuticula. Neque quisquain opinetur cuticulam ipsam esse membranam articulorum primariam, quum articuli siuguli mem- branis undique clausis constitnti, a cuticula per superficiem tantum fili sint induta, dum lamellas transversales nunquam ea comitetur. Atque hanc pelliculam a cellulis radicalibus ad summas continenter bipartitas per totam extensionem persequi licet, liuea quidem a membranis subjectis separatam. Historiam phycologiae percurrentes ab omnibus fere scri- ptoribus hanc membranam pro gelatinosa vel mucilagiuosa ex- cretione habitam intelligemus. Ut paucos ex plurimis profe- ram, Treviranus, qui primus structuram plautarum aqua- ticarum inferiorum enncleavit, pulcherrime Confervas ex ar- ticulis serialibus ab utriculo mucilaginoso, gelatiuoso involutis compositos demonstravit, posterius intra involueruni hoc ge- nerale conformatis. (Weber und Mohr Beiträge zur Natur- kunde. I. 1804. pag. 163.) Mohlius hunc utriculum substantiae intercellularis exi- stimavit residuum, in qua singulae conformatae fuerijit cellu- lae; etiam Agardhius huic assentitus est doctrinae. Con- tra Meyenius eam refellerc studuit, quum haec substantia gelatinosa posteriori tandem aetate a cellulis ipsis seceruatur, prioribns desit stadiis. Etiam quam modo exposui cuticulae 385 ad genicula rationem negat Meyenius, quum iudumcntum, mucilaginosum nieatus iuter ccllulas coustrictas trianguläres prorsus expleat, — haud jure profecto recta refellens! (Phy- siol. I. pag. 167.) Novam in Algarum provinciara intulit lucem Kiitziu- gius, qmim perfecerit phycologiam. geueralem, opus admi- rabile. Etiam hie cuticulam aiFert taniquam organon appen- diculare, quum unaquaeque phycomatis forma propria mem- brana arrte induta sit, eademque decolore, dein haud raro fuscesceute, gelinea, quam dicit peridermidem (Ueberhaut). Quod ad (Jonfervas, articuli in modum tubi crassioris vel tenuioris et in lamellas digesti a cnticula inrolvuntur; in aliis generibus peridermis Universum circumdat phycoma ; in aliis muci stratura partes ejus explet; sicuti apud Chactophorus, Batrachosperma. In planus viridis laesa cnticula muci ex- sndati, deineeps indurati compensatur strato. Et apud natu- ras quidem Algas jam adest cuticula eamque ex epispermio aueto et totam denique plantam involvente ortam docet ger- minatio. Quibus deest epispermium Algis , nascitur perider- mis germiuantibus. Qua de causa Kützingius cuticulae etiam tubo matricali vel gelineo indit nomen, cuticulam ipsam sumens eadem conformatam materia (gelina), qua omues Algarum solent membranae. (Phycol. gener. p. 86 ) Naegelius peridermidem cum cuticula cougrnam affert, eamque de exeretione snbstantiae intercellularis, superficie cel- lularum apparente, deducit; ex gelatiua physiologorum Tege- tabili, sicuti omnes Algarum membranas, refert constitntam. (Neuere Algensyst. p.82.) Schleidenius eadem ratione ab Algis Stratum gelatinosum excerni contendit, apud Confer- vaceas indumentum filomm singulornm membranaceura confor- mans. (Grundzüge ed. alt. II. p. 29.) 23r Bd. 4s Heft. 25 3§6 Falam profiteor, me non intelligere, qui sit factum, ut tot et tarn praeclari observatores Confervarum cuticulam tam- qiiara fiuidam consideraverint excretionem. Nam prorsus nul- luin adest vestigium, qtiod gelatinosam probet iiidolem; imrao vero, et quod ad optieas et quod ad chemicas rationes, cuti- cula se praebet tarn solidam, quam omnes membranae cellu- lares. Quod si Confcrvae glomeratae ad hasce disquisitio- nes maxime idoneae utar exemplo, cuticula cernitur laevis atque teuera: compressa contuuditur quidem, sed non dilabi- tur. Aetate magis proveiiiente cuticula per se haud raro sol- vitur a cellulis articulorum ipsis plus minus liberis; inprimis ad genicula intumescens ; etiara dissepimenla sejunota formam adipiseuutur illi simillimam, quam ipse de pilis • Plectranthi aeido digestis descripsi. (Conf. tab. II. fig. 13. et Mo hl ver- mischte Schriften Taf. XIII. Fig. 10. — analogam simul demon- strantes strueturam.) Putredine cellulae filamenti, quateuus e cellulosa constaut, plane consumuntur, ut dissepimenta pror- sus evanescant ; cuticula sola reliuquitur tubi instar longissi- mi, nndique clausi. Jam ineipiente maceratione de cellulis emortuis detrahitur cuticula, quum aquae endosmosi intu- mescens in vesicae modum infletur; summas filorum tenerri- mas vel ramorum modo formatorura et minimorum involvit apices. (Conf. sirailem de Bi/sso JolilJio imaginem taf. II. fig, 17.) Etiain arte cuticula inflata semovetur, inprimis aeidis sulphurico Tel nitrico ; quibus adhibitis inflata, et supra ar- ticulos inclusos continenter extensa cernitur, amiculo amplis^ simo singulas involvens cellnlas. Apice cellularum modo formatarum tenuissima est cuti- cula et ad constrictiones ipsas geniculorum rix distingueuda a membrana cellularum primaria, etsi aeidis semper semo- venda; imis articulis crassissima comparet et ad chiasmata 387 geniculorum maxime perspicua, meatu intercellulari pennagno, aqua expleto. Cheraicam cuticulae apud Confervas rationem phanero- gamis plane congruam esse, primus demoiistravit Mi tscher- Ji chius in commentatione egregia „über Entwickelung und Zusammensetzung der Conferren" (Monatsb. der Berl. Akad. 1847. p. 430.) nam acido sulphurico atque jodina meinbra- nae quidem cellularum propriae coeruleae fiunt, deinceps pror- sus dissolvuntur; cuticula autem continua relinquitur atque integra, utriculi instar ingeutis in ramos excurrentis plurimos, hyalini, hoinogenei, Tel ambiguis ad genicula instructi toris, contento colorato in inodiim cullei gelatinosi per cuticulae aper- turam egresso. Cuticulam non perfecta tandem excerni cel- lula, elarissime ratione probatur, qua ipsa se habet ad ra- mos filorum. Snperiore enim articuli cujusdam fine membrana cellularis exraratur in processum mamillaeformem; cuticulam inTolventem patet mamilla clevata statim distendi et protrahi, et supra processum receutem una cum cellula matricali conti- nuitur, meatum efficiens annularem, non posterius modo ob- servandum, quum processus , dissepimento a stipite communi sejunctus, in ramum excrererit articnlatum; sed jam ab illo tempore perspicuum, quo cerni possit mamilla lateralis. (Conf. Mohlii ^diss. citat. Verm. Sehr. tab. XIII. iig. 2 a. fig. 6.) Itaque cuticula universa simillimam sese habet cellulae ramo- sissimae Vaucheriartim apice continenter prolongatae : eo excepto, quod hanc deficiant cellulae seeundariae (Tochter- zellen). Nam quum cuticulam nunquam fluidam jam supra commemoraverimus , augmentum ejus et in ramos dilatatio ad coutiunum referatur, necesse est, verae membranae incremen- tum. Nullo quidem modo chemica hujus membranae cum ce- teris congruit natura neque cum primaria neque cum lamellis incrassantibus articulorum; quippe quae e cellulosa consteut, 25* 388 reageiitibns usitatis coernlescentes, dein deletae. Cnticula autem Confervae eadem ratione, qua ad Phanerogamas, e substautia constituta est ignota, pertinacissima, nullo vero modo ex singulari materia, Algis solis propria, neque gelina Kg., neque gelatina vegetabili Naeg. Algarum membra- nae pluripiarum _, quod ad chetnicam compositionem , cum ceteris plantarum cellulis plane congruunt. Quodsi Schleidenius ad doctriiiam de excretione cn- ticnlae in modum gelatinae probandam (1. c. p. 35.) , in Kützingii innititur opinionem, laesam muco fluido regene- rari pcridermidem : jam animos advertit Naegelius, mucum Kg. exsudatum, protei'num non isomerum esse materiae cuti- cnlarnm ternariae ; equidem ipse prorsus me iguorare objiciam, quibus ad sententiam illam Kützingius deductus sit obser- vationibus — ipse enira nulla affert exempla; neque addere dnbito, quantum equidem sciam, apud Confervas nunquam accidere , nee aeeidere posse talcm processum. Structuram Confervae glotneratae sirailliraam etiam aliae Demonstrant jilgae e Confervoidearum tribu; Oedogoninm profero, quo ex genere formam depinxi Oed. gigantei (tab. I. fig. 14.), rationi cuticulae ad membrauas articulorum illu- strandae maxime idoncara , nee minus singularibus insignem plicaturis annularibus , vel incrassatis , circa cellularum ambi- tum pluries spiraliter circumeuntibus. Qua ratione hae plica- turae circulares explicentur, stadiis minoribus non certo di- stinguendis, aneeps relinquo; id solum cognovi , aliis plnres (fig. 14 a.), aliis paueos (Fig. 14 b.), aliis articnlis prorsus millos esse annulos. Meyenius de alia specie (Oedogon. tumidulum seeundum Kützingii Phyc. germ. p. 200.) talem jam descripsit formam, quam etiam summae adpingit cellulae Uli, quamvis minus cvolutam, dum magis aueta appareret 389 tamquam materia propria circa membraiiam Confervae di- stenta, sporis in cavo articuli germinantibus detrusa. Tarnen, quam Meyenius hiijus testiraonio delineat figuram, non in- telligo; ex meis quideni observationibus Oedogonii sporae longe aliter sese habent in germiuando, nee iutra utriculum matricalem, nee eadem, quam Meyenius descripsit ratione evolutae. (Cf. Physiol. III. fig-. 4. tab. X.) Mirum, quod siini- lis involucri generalis conformatio etiam in longe differeuti reperiatur familia; apud Melosiram enim quandam, inter Diatomeas relatam, sporae aunulis creberrimis, vel membra- nae cellularis plicaturis involvunlur: id quod Thwaitesius in Orthosira Dikici detexit, descripsit, depinxit (Ann. d. sc; uat. 1849. Juil. p. 1.). Apud Oedogonia non modo solida est cuticula atque ri- gida, sed etiam siugulari , quam dieuut, praedita elasticitate, ut non levi pertinacia utrieulos contineat inclusos; qui quum vi vel forte separentnr, diffringitur cuticula, ut laciuiae ejus promineaut snpra cellulas, lamella dissepimenti utraque adhuc compressa statim in hemisphaerii modnm effertur; eadem ac- eidit discissio, quum sporis mobilibus exclusis snperior cellula matricalis pars in modum operculi cirenmscissi detruditur, haud raro, tamquam in cardiue, in cuticulae fragmento adhae- rescens. Similis elasticitatis vel rigiditatis ratio etiam in cuticula Ztjgnemearum observatur, imprimis Mougeotiarum QtSpiro- gyrarum. Quum minor cuticulae innatus sit incrementi mo- dus, quam cellulis involntis, continua istae comprimuntur con- tentioue, partim eo probata, quod siuguli filorum utriculi fa- cillime dilabantur, partim miris iudicata reduplicaturis , quae in dissepimentis Spirogyrae Weberi observantur. (Conf. com- meut. meam „zur Lehre vom Wachslhum der Pflanzenzelle" fig. 1 — 5. tab. 54. Nov. acta. XXII. P. II.) Elastica, quam 390 cilato loco in discissione articulorum descripsi, ratio cer- tissime refellit suppositionem cuticulae , siie mucilagino- scte sive gelatinosae , cui plurimi quidem assentinntur; quin ipse Schleideuius (Gruudzüge II. p. 35.) quamquam pul- cherrirae depinxit cnticulam, a Naegelio et Meyenio in figuris Spiro gyrae quininae neglectain. (Cf. Pflanzeupbysiol. III. fig. 10. tab. X. et „Neuere Systeme der Algen" tab. III. fig. 22— 25.) Formam cuticulae hactenus tractatara praecipue pilis Pha- ncrogamurum niaxime esse analogani, nemo est qui neget; id qnod etiam delineamentis probatur in Confervoidcarum cuticula provenientibus. Nam et laevis quidem est cuticula, u t apud Ulothrices, Oedogonia plurima; aut liueis striolata creberrimis, longitudinalibus , Tradescantiae fere sitnilibus (tab. II. fig. 5.): sicuti in Confervis majoribus velCladopJio- ris (C. glomeratci) fraeta al.); aut granulis obteeta est per- parvis, id quod imprimis in cuticula Nitellarum, quod ad themicam et physiologicam rationem Confervae glomeratae plane cougrua, observavi (conf. „Goppert und Cohn über die Rotation des Zelliuhalts bei Nitella flexiUs" Bot. Zeitg. 1849. tab. X. fig. 2.). Apud VaucJieriam Dilhvynii et ßo- trydium simileni Kützingius descripsit struetnram (Phycol. geuer. p. 87.). Haud seid an etiam Euastrorum vel Closte- riorum buc refereudae sint asperitates superficiei, ex parte cavae. Historia evolutionis cnticulam in Confervoideis tamquam cellulam probat matricalem, primordialem, cujus in cavo in- geuter adaueto cellulae plurimae seeundariae sunt conforma- tae. Vita enim unvi versa Algarum harum eo fere contine- tur, quod utriculus cellulae primordialis contineuter moleculas excernat cellulosae, ad membranam ejus primariain iueras- sandam consumtas, Utriculo primordiali Mohl. divisione 391 spoiitanea bipartito, utraque pars per totum ambitum lamellas excernit cellulosas, membranae matricali inaximam partem arcte applicatas, ut ad eam iucrassandam videantur afferre; ad chiasmata geniculorum cellulariim sese attingunt membranae secundariariim, et plus minus constringuntur, dum laniellae cellulae matricalis prius formatae pontis instar supra con- strictionem directo continuautur. Explicatione provenieute, et cellulariim matricaliura et secundariarum augeutur et incras- 6antur membranae: id quod jam pulcherriiue a Mohlio est de- scriptum. (Ueber Vermehrung der Pflauzenzelle durch Theiluug. Verm. Sehr, p. 362.) Notabile, quod cuticula propria, ad aeidum sulphuricum atque jodiuain singulari eximia ratione, non eunetam tenet membranae diametrum supra articulorum constrictioues continuo distentae, aetate magis proveeta cras- siusculae; extiina tantum hujus membranae lamella, eaque semper tenerrima, naturam probat jam satis superque rela- tam; reliqua atque crassior pars aeidis adhibitis non in vesi- cae modnm intumescens, in lamellas eomparet digesta; jodina addita coerulescens, deineeps dissolvitur. Quibus observatio- nibus videtur deraonstratum, non universam cellulae primariae membranam in substantiam culiculae irainutari, sed illam tan- tum lamellam extimam, quae proxime aquara attingat. Ex parte haec strata cuticulae subjeeta non ad membranam cel- lulae primariae vel sporae, sed ad cellulas matricalis poste- rioris generationis refereudae videantur, quae et ipsae con- servantur; ita ut peridermis Confervae, e lamellis cellulosae crassioribus et ex Strato tenerrimo , superficiali non ex cel- lulosa coustante composita, quodammodo sit analoga illi, quam Mohlius de Visco albo descripsit, strueturae. DeCoaferva glomerata quidem contendit Mohlius involucri generalis superficiem etiam stralo tenero, lubrico esse indutam, quod aeidis saepe inaequaliter turgeat et multo magis intumescat, 392 quam ipsa cellulae membraiia. (Verm. Schriften p. 365.) Meae observationes talem straturam gelatinosam mihi uon probave- rant apud Confcrvam glomeratam-, quodsi Mohlius eam delincat acidis valde turgescentem, haue 'ha jus existimaverim opinionis causam, quod cuticula propria, endosmosi aeidi in- tenta, in vesicac modum iufletnr, aqua protenus cavum ejus explente : de quo certissimi fimus, quum pellicula inflata ex parte lanicllis adhaerescat substratis. Re vera Stratum gelatinosum quoddam fila involvens praeter cuticulam apud Algas quasdatn observavi e Zygne- •meis'. scilicet apud singulas Spirogtjrae vcl Zygnematis species, etiam notabilibus cuticulae processibus cxiinias. Spi- rogyra erat illa articulis diametro 1j3o/u aequalibus vel du- plo longioribus, faseiis spiralibus satis laxis, latis, undulatis, gouidia (Kg.) amyloidea includentibus, cytoblasto lentiformi, tertiam fere utriculi partem latitudine explente, filis tenerrimis, radiatis suspenso, membrana cellularum extima ciliis hya- linis _, brevibus, confertis per tot um cireuitum obteeta, a cuticula crassissima, 1/sso — V'-Jso'" lata, decolore, supra gelatinosa involuta. Habitat in fossis prope Wratislaviam yere inter alias Zygnemeas (cf. tab. 1. fig. 16.). Num propria haec sit Spirogyrae species, an Stadium quoddam explicationis in forma jam nota proveniens, ignoro, quum in nullis fere aliis geueribus tanta inveuiatur incertitu- do, quid sit species, quam in Conjugatis. Qua de causa 110- vam constituere dubito speciem; eamque sub denominatioue Spirogyrae nitidae var. ciliata referam, ldem de Zygnemate valet, cui Zygnemati stellino var. ciliata nomen ad tempus indidi, articulis diametro 1/58/// quadrnplo longioribus, contento viridi in globos duos faseiis coujunetos bipartito, cuticula ciliis tenerrimis y confertissi- 393 mis per totum circuitum praedita, snpra Strato gelatinoso circumdata. Haec forma, uiia habitans cum praecedente, fortasse melius ad propriam referalur speciem. De hisce formis tarn iusiguibus num ulli adhuc observa- tio contigcrit, ignoro : uisi Gruithuis enii excipere velis uotam, qui Confervam quininam affert ad vitrorum parietes sursum repentem pilorum tenuium uti instrumento (cf. Med. Chir. Zeitg. 1818.):* id quod etiam a Schrankio est confir- matum et {apudBacillarias quoque observatum. (Uebcr Oscil- latorien von Paula v. Schränk. Nova Acta. Ac. C. L. C. n. c. XI.) Sed Meyenius pilos illos non in vividis conteudit ani- madverti filis ; sed in putrescentibus tautum totam superficiem corpusculis perparvis piliformibus instructam esse, non ad plantam ipsam refcreudis, sed parasitorum instar eam habi- tantibns; qnum primordia siut orgauismorum illorum, quae ab Ehrenbergio inter aninialia relata, Spirillorum nomi- ne sunt affecta. Num jure haec dixerit Meyenius, nescio. (Phys. III. p. 567.) Equidem ipse tales, processus piliformes , tenerrimos, ad ,/30o/// longos , saepissirae observavi in Confervis etiam laete Yegetantibus , regulari fere distautia per totum circuitum ci~ liatis. Imprimis in Spirogyra Weberin uec minus in Bacil- lariis quibusdam eos inveni: veluti mSynedra Palea (tab. II. fig. 9.) cujus inuumerabiles formae in vase quodam habitan- tes omnes fere tales demonstrabant cilias rigidas, regulari modo dispositas vel passim dispersas (fig. 9.) , haud dissimi- lcs illis, quas ad Surirellam gemmam observabit Ehren- bergius, iisdem vero mobilibus. Lougissime distat haec forma & Spiro gyrctrum re\ Zygnematum ciliatarum cuticulae structura; apud hasce enim ciliae iu substautiam ipsam cuti- culae sunt immissae, et supra gelatinoso quodam involutae indumento ; apud illas obiter vel' forte adhaerere videntur isti 394 Processus: sive veri sunt pili, tenerriini, solitli, hjalini et tamqtiam peridermidis processus proprii, qualcs Küt zi ngi us contendit et delineat de Conferva insigni, Ulothrice zonal a, Saprolegnia xylophila , ■ Phycolapalho , Hj/poglosso alato (Phyc. gener. p. 87.): sive ad animalia sunt referendi, Vi- brioniorum primordia: sive etiam plantis parasiticis acceu- sendi, veluti Hijgrocrocidum vel Leptomitorum generibus. Similes processus etiam apud alias proveniunt Atgas : Euastri rupestris et Ungeriani, Naegelius depingit ima- giuem ciliis immobilibus obtectam (Einzellige Algen tab. VIT. fig. 6.); quae gelatinosae insidere dicuntur peridermidi (Hüll- membran), et ipsae e gelatina constitutac, ex poris punctifor- mibus in menibrana cellulae obviis secretae (1. c. p. 117.). Equidem apud Closterium Lunulam (?) siinilem observavi ci- liarum tenerrimarum, densisssime superficiem obtegentium prae- sentiam (tab. I. fig. 18.). Sporas Fucorum quorundam, im- primis Fuci serrati et Pelvetiae canaliculatae Decais- neus et Thuretius invenerunt episporio circumdatas , quod per totum ambitum ciliis obtectum est rigidis, secuudara ce- teras rationes Vaucheriae sporis mobilibus siiuilliniurn. (Re- cherch. sur les antberidies et les spores de quelques Fucus Ann. d. sc. nat. 3. ser. 1845. p. 6.). Hisce adjuugo structu- rani corpusculorum ciliatorum, quae a Naegelio in succo Chararum detecta, a Goeppertio et a me ex Nitella ße- jcili uberius sunt descripta. (Botan. Zeitg. 1849. No. 37 — 41. tab. X. fig. 6.) Nura cum bisce formis omnLno ciliae sint comparandae, quae apud quosdam observatae sunt ex Oscillarinarum fa- milia plantas, non certo discepto. Ex Qscillariis ipsis Kütziugius species aliquot descripsit apice processubus fili- formibus, mucosis, tamqtiam ciliarum Corona praeditas : veluti 395 O. subfuscam, repenfem , alias; Actinocephalum parti- tum; Phormidium publicum, vulgare, al. (cf. Phyc. ge- lier, tab. IV.; tab. phycol. 40, 46, 43; Dnjardin. Manuel de l'observ. tab. 28. fig. 11.). Equidem ciliarum coronam, apicem vel caput filaraenti, tentaculoruinhaud raro perraagno- rum rel in modum glebae gelatinosae couglutiuatorum instar ornantem observavi in specie qiiadam Oscillariae , quam opi- nor antliariam. Jam in perparvis tales processus cerneban- tur filis, parnmque explititis, apud haecce utrumque coronan- tes finera (tab. I. fig. 4 — 8.). Sed seraper rigidae erant ci- liae atque immobiles. Thuretius Anabaenae lichenifor- mis lila moniliformia simili observavit Corona ciliarum mnco- sorum immobili ornata, qnae globulorum majorum apicera (cf. tab. I. fig. 2 a.) circumdabant (Reproduction du Nostoc verru- cosum Ann. d. sc. nat. 1844. p. 321. tab. IX. fig. 7.). Ipse prosessns in nova quadam Anabaenae specie observavi, tab. I. fig. 1 — 2. delineata. Apud haue filamenta inveniun- tur moniliformia, sive direeta, sive varium in modum cur- vata, tortuosa, annularia, spiralia etc, Singula fila singulis involuta sunt vagiuis amplis, gelatinosis, quae apud articulos dissepimentis sunt instruetae ad globulos involutos responden- tibus (tab. I. fig. la.b.c. d.). Postea deletur vel evanescit vagiua et dissepimenta relicta cilias inter globulos siiigulos videntur constituere hyalinas, tenerrimas, rigidas , per totam superficiem distentas — singularein profecto conspectum! (tab. I. fig. 2.) Omnes processus hueusque traetatos, filiformes, in super- ficie uilgarum reperiendos uno complecti convenit nomine ciliarum spuriarum {falsche Wimpern)) eosque distinguo a ciliis veris vel vibratoriis , quae in superficie sporarum mobilinm exAlgis exclusarnm, vel in spermatozoideis Filicum, 39G Equisetacearum*) Characearutn , Floridearum observan- tur. Atque ambae hae formae eo praecipue discrepant, quod ci.iae spuriae Processus sunt ntembranae cujusdam rigi- dae, vel cellulosa, vel e cuticulas substantia constitutae; qua de causa et ipsae rigidae sunt et immobiles; contra ciliae verae , vibratoriae nunquam membranae cellulosae insi- dent, sed straturae protoplasmatis semper sunt continui Processus, cui per se contractilis quaedam inest natura; quamobrem et ipsis spontauea inest mobilitas, ciliis epithelii vibratorii vel Infusoriorum proboseidibus analoga. Etiam in cellulis ^älgarum mobiiibus, quibns adest membrana rigi- da cellulosae (Hüllzelle m.), ciliae verae, mobiles (Flimmer- fäden) continuo exeuut ex cellula protoplasmatis involuta (Pri- mordialzelle m.), et per aperturam inrolucri iii aquam trans- vergunt: ita se res habet apud Gonia, Pandorinas, Prolo- coecum pluvialem alias. (Conf. de hisce commentatiouem meam : Nachträge zur Naturgeschichte des Protococcus plu- vialis Nov. Act. A. C. L. n. c. vol. XXII. p. IL p. 655 sq.) Oscillarinarum peridermis et parte membranacea vide- tur, solida atque elastica, similis illi, quam de Confervineis modo descripsimus; talis reperitur apud Oscillariac, Lt/ng- bi/ae , Scytonematis genera, pelliculae instar hyalinae, fila- meuta articulata continuo induentis, nee raro in lamellas di- gestae: apud hasce vaginae inditur nomine formas. Maxime singularem Rivulariarum vaginae afferunt speciein. Tab. I. fig. 19. Riv. giganteae delineat imaginera: in qua basis ob- servatur fili globosa hyaliua(c), attingeus cellulam cylindra- tam (a.) gruraosam, taraquam manubrium, cui filameutum ipsum, apice flagellatum iusidet, e cellulis satis brevibus construetum. *) Equiseti spermatozoidiorum conspectum maxime mirabilem viro amic. debco Milde, qui aecuratissime de iis quaesivit. 39? Exccpto globnlo hjalino Universum filum vagina involutum est hyaliua (b.): de cujus origiue id solum constat, eam supe- riori filaraenti parte non raro arcte adhaerere (fig. 19.), in- feriore valde distare , et torulos ostendere, cellulis fili singu- lis quodammodo respoudeutes. Qua de causa non dubitaverim veräe cuticulae eam contendere singularem quandam iminn- tationcm, hie in vesicae modum inflatae, et a cellulis involu- tis disjunetae: simili fere ratione, quam de papillis Smilaci- nearum supra descripsimis. Nee contra explicationis histo- riam videtur haec sumtio, qnum prioribus stadiis plane filis adhaereat enticula, posterius tandem in vagiuam intumescens. Cujus descriptionem, etiam mira partitionis, tab. I. fig.20.de- lineatae ratione eximiam, si prorsus constituero, alio loco referara. Apud alias gelatinosct comparet peridermis vel muci- laginosa ; imprimis apud Nostochitieas; e quibus Hormo- sipJion (tab. I. fig. 3.) a Nostoc eo contenditur differre, quod hoc deficiat vagina filamentorum singulorum mucilaginosa, illi propria; sed Dujardinius etiam filamenta singula Nostoc communis singula muri vagina involutos depinxit (Manuel de l'observ. au micr. pl. 29. fig. 8.). Apud Anabaenam, tab. I. fig. 1 et 2. delineatam, similis cernitur struetura: tarnen non simplicem adesse muci exereti et confluxi straturam, disse- pimentorum ratio videtur demonstrare, singulis articulis inclu- sis respondentium: band scio an potius vagina ampla ex mem- brana globulorum in modum gelatinae immutata et incrassata dneat origiuem. Haec enim inferioribus ^ilgis propria vide- tur membrauae cellulosae mutatio, quod explicationis cursu intumescat , simul adepta consistentiam gelatinosam vel mucilaginosam, donec prorsus aqua dissolvatur : neque hie Processus confundendus est cum fluido proprio exereto , in- formi, praeter vaginas vel cuticulas non raro in^/gYsapparente. 398 Praecipue in illa Algetrum sectione, cujus cellulae undi- que liberae, uullo loco iuter se contiugunt , membrana pri- maria observatnr commutata in gelatiuam: clarissime apud illas e Palmellaceis forraas , quae deiinita constituunt Cor- pora. «Apud hasce facillimum est persecutu3 membranam cel- lulae singulae, prineipio e cellulosa constantem, paullatim in- crassari, nee semper continenter et aequabiliter, sed lamel- larum subsidentiaj eandemque in gelatinam transeuntem , pol- linis cellulis matricalibus sese habere similera, nee amplius cellulosae reactionem demonstrare. Atqui contento colorato bi- partito, partes ejus proxirae membrana tenerrima circumdan- tur cellulosae, jodina et aeido sulphureo coerulescente: mox et haec in crassam immutata cernitur gelatinam. Contento cellulae secmidariae denno bipartito , membranis recentibus cellulosae perpetuo in gelatinam iutumescentjbus, corpus tan- dem effieitur e cellulis numerosissimis construetum , membra- nis generationum et primariae et seeundariarum et reliqua- rum , aliis alias involventibus, saepe siniul conspieuis. Maxi- me in aperto est haec struetura rin Gloeocapsis, de quibus conferas Kützingii vel Naegelii delineationes. (Tabul. phycol. 16 — 19. et Neuere Algensysteme tab. I. fig. 14 — 29; einzellige Algen tab. 1. F.) Equidem speciem quandam, ni fallor G. amplam , in tab. I. fig. 12. depinxi. Cellula ma- tricalis vesicaeformis in quatuor cellulas seeundarias cernitur partita, singulas singula indutas membrana (ß.); istae, in quaternas cellulas tertiarias, membrana speciali et has gene- rali involntas , deiiuo divisae, observantur ad A.; C. ostendit duas cellulas seeundarias in quaternariam propagatas tertiae generationis subolem ; e quibus generationis alterius iuyoju- crum jam deletum est ad !>.; involucra specialia orania con- sumla sunt ad E. , generali solo conservato ; numerus globu- lorum inclusoium valde adauetus conspicitur ad F. , cellula 399 matricali in gelatinae modum incrassata, nee simpliciter ex- cretae, omnes ima circumdaute. Nova quaedam ex genere Apiocystis forma, ambitu globoso eximia et libere natans, speciebus compertis pirifor- nnbus et affixis, primordio ex singula constat cellula, quae contento gaudet .viridi , membraüa gelinea circumdato. Quae cellula in quatuor secundarias protinus dividitur, membrana propria circumdatas ; quaniquam istarura mox in gelatinam dissolvitur membrana et hac ratione mutata, non certo am- plius potest distingui. Cellulae secundariae gelatina illa se- parantur; deinde iteriun in binas vel quaternas partes tertia- rias diriinuntur, singulas singula indutas membrana, deinceps in gelatinam crassam comrautata : hisce processibus continuo repetitis efficitur tandem corpus globosum, hjalinum, mem- brana tenerrima, sed satis perspicua finitum, cellulas inclu- dens yirides, ad ducentas. Quodsi talis globulus vi perfrin- gatur, membi*ana rumpitur induens, ut riraae clarissime cer- nantur fissurae; singulae emittuntur cellulae virides, deinceps per se mobiles, et ad speciem propagandam idoneae. (Cf. tab. I. fig. 13.) Telrasporae siinilis est ratio gelatinosae: eo excepto quod boc modo membranacea efficitur formatio. Membranae enim cellularum singularum divisione in Gioecapsae modum sese habent, id quod acido sulphurico nee non jodiua coeru- lea eas aflicientibus colore plane probatur; primum tantum involucrum, apud Apiocystin solum conservatum, apud Te~ trasporam primum liquescit-, deiude membrana quaeque gelati- nosa, prius formata, eadem ratione dissolvitur, qua novae divisione quaternaria oriuntur generationes. ltaque omnes cellulae in pelliculam tandem coufluuut lu- bricam, distautia inaequali differentes indicantes geiierationes. Omnino omnes fere Pahnelleae simili gaudent struetura, quum 400 cellnlae singulae coloratae, priucipio maxime approximatae, corspuscula constitucre soleant globosa, etsi posterius gelatina in dies magis niagisque incrassata amplius recedant, et in forraas non raro trauseant indefinitas. Etiam in Hydruro Leibleinii cellula primordialis rami receiitis tenera induta cernitur membrana, qnae in gelatinam transiens , cellularnm niimero partitionibus, primum lougrtudinalibus, dein etiam transversalibus, Talde adaucto, in tubnm commntatur amplnm, in ramos tandem exxcurrentein. Clarissime cellnlae matricalis ad peridermidem ratio enu- cleatur in Gonio Ehr. vel Merismopedia (non Merismopoe- dia) Mcyen. Tabulae nostrae primae figura 11. tessellam re- praesentat perfectam, Merismopediae tranquillae amplissi- mam, involucro gelatinoso communi (a.) inclusam. Qnae quatuor intus amplectitur tabellas speciales, secundarias , de- cussatim in piano eodem dispositas (b.) ; unaquaeqne harum tabellarum denuo quaternos involvit tertiae generationis utri- culos decussatos (c); et in istorum etiam cavo qnaternae re- periuntur cellulae virides, membrana tenerrima, yix perspi- cna, indutae. Itaque tabella universa 64 continet cellulas, distantia pro generationibus difFerente separatas. Involncro generali primnm plane dissoluto, quatuor illae liberantur tes- sellae secundariae, et hae in tertiarias tessellas solruntur quaternas, membrana communi matricali ex gelatina in muci- laginem quandara transeuute, dein liquesceute. Repetitur hie Processus continuo, cellulis viridibus quaternaria contenti vi- ridis propagatis divisione , membrana in gelatinae modum tu- mescente. Qua de causa in hoc geuere divisio spontanca vera in aperto est, jam a Meyenio observata (Physiol. III. p. 441.) a Schleideuio non suo jure dubitata. Etiam eximia haec cellularum inatKicaliiim ratio, in Ehrenbergii deGo««'o trunquillo pictura neglecta, evidenter 401 demonstrat, peridermidem, vel cuticulam generaleni non ex ge- latiua fluida parietibus cellularum exterioribns cxcreta or- tam esse ; sed membranam earuin ipsam contineiiter increscen- lem in gclatinain transmutari. Quomodo eniin aliter fieri pos- set, ut iuvolucra ccllulariim primariariiin, secundariarum , ter- tiariarum quin quatemariarum, alia ab aliis iuvolnta , certissime distiucta et ingenter adancta siinul possint discerni. Eadem argumenta, quae apud Viscum Mohlio cuticulae inferioris e cellularuia ipsarnm membranis probaruut genesin, etiam in Pterismopedia , similibusqne Palmelleis idem demonstrant. Noram de hisce quaestionibus lucera observatio afferre ridetnr, quam ipse de cellulis mobilibus Protococci pluvialis constitui. Quae enim ex amplo constant involucro, hyalino, sphaeram coloratam; inulto minorem includente. Involucrum illud, etiam in Protococcis permultis obyium, a Flotowio pro iudumento mucilaginoso est existimatum, ipsi mihi conti- git formatum demonstrare ex membrana tenera et ex Jiqnore aquatili. Membrana , quum jodinae et acidi snlphurici vi coerulescat, ex celhilosa constat. Eandem nunc suspicor in- dolem apud iuvolucra simillima 3Ieris?nopedlae , Pandori- nae > baud scio : an etiam Pa/mellearum , Desmidiearum, quin Cryptomoxadinorum et Volvocinorum quorundam. (Conf. de hisce dissertationem meam „Nachträge zur Natur- geschichte des Protococcus pluvialis." Nova acta Ac. C.L. C. n. c. XXII. p. II.) Cellnlae matricalis apud udpiocystin 3 similcsque ratio etiam de Nostoc peridermide lucem quandam videtur afferre. Cujus enim singula fila moniliformia singnlis involuta vagi- nis, nniversa in gelatinam immissa suut hyalinam, in globi modum defiuitam, et extrinsecus pellicula tenera involutam. Haec pellicula a pluriinis quidem scriptoribus extrema sumi- tur stratnra gelatinae superne induratae; sed quum minor 24r Bd. 3s Heft. 26 402 appareat miuoribus stadiis, perpauca contiiientibus fila (tab. I. fig. 21.) , quibus auctis contiuenter et ipsa crescat : probatur hisce, reram eam esse membranam vegetabilem, iiullo yero modo gelatiuam informem, duratam, intus non organica tem- peratione affectam; talis enira qui posset continuo gaudere incremento, membranam veram notante? Hisce congruit ex- plicatio, qnum membrana sporanim globosarum excrescere videatur in epidermidem, contento partitionibus continuis trans- versalibus in filamenta articnlata permntato. De hisce alio loco uberius disserere mihi proposni. Num in Algis ex una constantibus cellula, velnti in Protococcaceis , Desmidiaceis , Diatomeis , Vaucheriaceis ou tic ula adsit propria, generatim disceptare nequeo. Vau- cheriae 3 quarum secunditm Kützingium membrana ex sola formata sit peridermide, acido sulphurico nee non jodina ad- ditis, coerulescit, dein prorsus dissolvitur: ergo contrario e membrana cellulosae sola efficitur, a cuticula propria non distiuguenda. In Protococcis quibusdam praeter membranam cellularem provenire peridermidem gelatinosam, crassiorem, sed vix exeretam, supra cummemoravi. Etiam Closterii membra- nam ex cellulosa formatam probavi, et tenerius quidem dimi- dium recenter ex partitioue formatum coerulescit, dum vetn- stius flavescere solet, in cuticulam visum quodammodo muta- tum. Huc sine dubio, quam Fockius de Euastris, Closte- riisque descripsit, vernatio referenda est, qnum pertinere videatur ad cellulas matricales in cuticulae modum detrusas. (Physiol. Studien 1847.) Etiam de cuticulae in Diatomeis ratione certi aliquid constituere dubito. Quamquam singulorum in Fragilariis, Diatomatibusquc articulorum nexus, qnum divisiouis in Oedogoniis vel Mougeotiis non raro procedentis speciem 403 referat, iiiYolveiitein quandam iudicare videatur pelliculam , in Melosiris clarissime perspicuara. Involncra quaedam gclati- nosa cellulas silicatas circumdant copulatione, sporarum in- star, exortas; equidem de Cocconemate lanceolato tale de- scripsi indnsium (tab. I. fig. 10 a.). Gomphonematis minu- lissimi cellulas conjugatas , prolem geuituras ipse membrana defmita, ampla, hyalina observavi involutas, quae non vide- batur structurae gelatinosae. De quibus primus et praecla- rissirae tractavit Thwaitesius. (Ann. d, sc. nat. ser. 3. 1844. 1847. 1849.) Quodsi nunc suminam comprehendamus disquisitionis no- strae : in Algis plurimis cellulae singulae involucro vel cuti- cula generali indutae sunt, sive membranacea , sive gelati- nosa, seinper membranae verae vel quodammodo mutatae pro- prietatibus affecta, nunquam pro fluido simplici excreto, dein indurato censenda; atque originem nusquam non videtur du- cere baec pellicula e cellula primordiali (spora), universa yel extrema tantum lamella, in cuticulae substantiam yel in ge- latinam mutata; quae cellulas secundarias in cavo ejus for- matas indumento circumdat, continuo per totum ambitum et imprimis in filamentis apice excrescente; utriculum effingit in— gentem, yividum et vegetum, singularibus affectum proprie- tatibus, iisque simillimis cuticulae Phanerogamarum , prae- cipue in pilis obviae. Haec generalia; in singulis quidem permulta tenebris sunt involuta; arenam disquisitionibus novis pvomittunt am- plissimam, palmam insignem! 26* 404 Talmlarum explicatio. Tab. I. Fig. 1.2. Anabaenae spec. nov. : filum moniliforme ex globn- bis inaequalibus constructum, ellipticis, majoribus (d.)\ globulis pellucidis (sporis b.) ; minimis 5 grumosis , saepe bipartitis ( paniculis axillaribus et ter- minalibus 3 saepius ßoribundis x lloribus fere semper bre- vissime pedicellatis. A. Gcrontogeae. 1. Coimarus monocarpits L. Sp. I. p 678. Connarnsl L. Fl. Zeyl. p. 112. (synonym, haud erronea, ut vult DC. in .prodr.). • RJius zet/lanicus, trifojiatus, phaseoli facie, Jlori- bus copiosis spicatis , Burm. Zeyl. 199. tab. 89. Radaelisawaell Hermann Zeyl. 39. 54.; fide specira. au- thent. in herb. Mus. Brit. Rlius Radaelisaivell Miller Dic't. no. 13., fide speeim. autbent. in herb. Mus. Brit. • Connarus asiaticus Willd. sp. III. p. 692. Connarus pinnatus^ Lamk. ex W. et Arn. prodr. Fl. Pen. Ind. or. 426 Omphalobium pinnatuml DC. Omphalobium indicum Gacriii. Fruct. I. p. 217. tab.46. DC. prodr. II. p. 85. Hab. Ceylona; Hermann! North! iu herb. Bauks. N. B.. Habitat etiam in penins. Ind. or. si Connarus pinnatus Wight et Arn. huc revera spectat , qnod e schedulis hoc puncto incompletis asserere nequeo. Quantum tarnen me- moriae meae fidere licet, confusio quaedam de stirpe illa in Prodromo Fl. Pen. Ind. orient. exstat, et ni fallor planta eadem sub generibus duobus diversis locum duplicem tenet. Stirps illa Wightiana, qualiscuuque sit, e ditiouibus Traväu- core (Wight in Wall. cat. no. 8532 C.) , Maderaspatana (Wight!) et Caoara (Rev. Metz no. 362!) provenit. 2. C. africanus Lamk. Dict. II. p.95; Ca van. Dissert. 7. p. 375. tab. 221. Omphalobium africanum DC. prodr. II. p. 85. Hab. Gambia; Lepr, et P e r r, — Sierra Leone; Smeathm., Afzel.! in herb. Mus. brit. — Insula St. Tho- mas; Don! in herb. Soc. hört. Lond. — Accra; Don! ibid. 3. C. florilmndns Th. et Schum. PI. Guin. II. p. 73. Omphalobium Thonningii DC. prodr. II. p. 86. Hab. Guinea; Thonn. — ib. ad Cape Coast; .Brass in herb. Mus. brit. Obs. C. africano simillimus, differt: foliis brevissime et abrupte acuminatis, ovariis (jain accretis) minus conspi- cue venosis, latioribus. 4. C. Wallichii Nob. — : ramis foliisque glaberrirais ; fo-r liolis 3 — 5, angusie oblongis, obtuse acuminatis, basi obtu- siusculis , integerrimis , coriaceis, nitidis, siccitate rufescenti- bus, nervis secundariis utrinque 4' — 6 venarumque reticulo subtus praesertim prominentibus.; paniculae terminalis rachi 42? primaria rarao conformi et continua, secuudariis patentibus (2 — 3 poll. longis) conferte mnltifloris calycibusque extus subsericeo-pubescentibus; pedicellis. subuullis; floribus medio- cribus, petalis calycem duplo superantibus, glabriusculis, inar- gine ciliato-villosulis. • Hab. Singapore; Wall. no. 8538/5. (pro parte) in berb. Soc. Lira. Loudin. 5. C. latifplius Wall, mss. — ramulis, inflarescentiis pe- tiolisque pube detersibili indutis, foliolis 3 — 5 (nunc, abortu termiualis, 2), magnis (3 — 6 poll. longis), elliptico- oblon- ges*, breviter et obtuse acuminatis, basi rotundatis, integerri- mis, glaberrimis, siccitate fuscis, subcoriaceo-chartaceis, ner- vis secundariis utrinque 4 — 5 venarumque reticulo laxo utrin- quc prominulis; paniculis terminalibllS• inultifloris; pedicellisr calyci subaequalibus; laciuiis calycinis oblougo-linearibus, pu- benilis, quam petala duplo brevioritous ; folliculi obovoidei, turgidi, pube detersibili priraum vestiti, mox glabrescentis stipite petala subacquante. Hab. Moolmayn, in India extfa Gangem; Wallich no. 1116. in herb. Soc. Linn. Londin. 6. C. oligophyllns Wall. mss. — ramis foliisque gla- bris, foliolis 3 — 5, oblongis (2 — 3 poll. lougis), obtuse acu- minatis, basi rotundatis, integerrimis , nitidis, subtus palli- dioribus, chartaceis, non crassis, nervis' secundariis utrinque 6 — 8 tehuibus reticuloque nervulorum densiusculo subtus prae- sertim prominulis, pagina inferiore puncticulis elevatis haud discoloribus conspersa; panicularum terminalium (et axilla- rium) ramis strictis, multifloris; pedicellis laevibus calycibus- que extus pube tenuissima cinerascente indutis. Hab.. Penang; Wallich no. 8542^4. in herb. Soc. Linn. Londin. (Specimina sub littera B. ad speciem diversam re- ferenda.) 428 7. ©. ncurocalyx Nob. — ramis petiolisque glabriuscu- lis; foliolis 3 — 5 auguste oblongis (4 — 6 poll. lougis) apice seiisim acuminatis leviter emarginatis, basi acutiiiseulis, mar- gin e piano iutegerrimo , glaberrimis, uitidis, reticulo venula- rura utrinque prominnlo, snpra vix conspicuo; paniculis axil- laribus folio loDgioribus v. ei subaequalibus , rachibus extremes pedicellis brevissiniis# calycibusque extus pube adpressa sub- sericea rufidtiMis ; laciniis calycinis oblongis, inlpngum nervo- sis; petalis liuearibus, 3 — 4 lin. lougis, ealycem plus quam duplo excedentibus, ciliolatis, glabriusculis; folliculo late semi- obovoideo, mutico,m stipitem brevissimum contractu, glabro, ia— 12 lin. longo, 8 — 10 lato. Hab. Insula .Parray Philippinaruin; Cuming no, 1762. in herb. Hook. . 8. C polyanthns Nob. — . ramis petiolisque glabriuscu- lis; foliis 3, petiolulatis , lanceolato-cllipticis , obtuse acu- minatis , basi subeuneata obtusinsculis, integer/imis , glaberri- mis, uitidis, rigide chartaeeis, siccitate fuscis, reticulo venu- larum laxo ntrinqne prominulo ; paniculis inferioribus axilla- ribus folio brevioribus. superioribns in unam foliis multo lon- giorem abeuntibus, rachibus extremis bracteolis minutis per- sistentibus calycibusque extus pube adpressa, nitida, detersi- bili rufidulis; petalis oblongis calyce duplo longioribus, gla- » brinsculis, apice lanuginoso-barbulatis, stamina longiora- sub- aequantibus. Hab, Insula Luzonia Philippinarnm; Cuming n. 851. in herb. Hook. 9. C. obtusifolius Nob. — . raraulis petiolisque sub lente pilis paucis mediifixis sparsis; foliolis 3 — 5, obloiigo- ellipti- cis (2 — 3 !/2 poll. lougis) utrinque rotuudatis et emargiuatis, apice (in sicco) complicatis, integerrimis, planis, rigide char- 429 taceis, siccitate fuscis, reticulo nervulornm utrinque promi- nulo; pauicnlarum axillarium foliis breTiorum ramulis secun- daria cyniiferis 3 — 8-floris; rachibus, pedicellis brevissiniis calycibusque extus pube adpressa rufidulis; petalis lineari- obloiigis, calyce duplo longioribus, punctatis, utrinque parce glanduloso - puberulis. Hab. Insulae Luzoniae prov.Albay; Cuming no. 959. 10. C. seinidecandrus W. Jack, in Hook. Compan. Bot. Mag. I. p. 150, ex Walp. Hab. India orieutalis. 11. C. grandis W. Jack. 1. c. Hab. Sumatra; W. Jack. 12. C. lucidus W. Jack. 1. c. Hab. Sumatra; W.Jack. 13. C. villosus W. Jacq. 1. c: p. 149. Hab. Sumatra; W. Jack. 14. C ferrngineus W. Jack. 1. C. Hab. Iusula Penang; W. Jack; Wallich! Porter! in herb. Hook. 15. C. Gaudiehandii Nob. Omphalobium Gaudichaudii DC. prodr. II. p. 85. . Hab. In maritimis palustribus Moluccarum ad Rawak; Gaudi eh. ex DC. B. Americanae. 16. C inargiiiatas Nob. — ramis cinereis ioliisque gla- berrimis, foliolis 3 — 5 petiolulo anguste pe'ltatini affixis, ob- longis , 1 — l1^ foll. longis, obtuse acuminatis basi rotun- «latis margine integerrimo leviter incrassato et subreflexo pal- lidioribus (saltem in sicco), rigide chartaeeis, nitidis, reticulo nervnlorum ufrinque prominulo ; racemis (compositis) axillaribus solitariis v. fasciculatis, gracilibus, folio longioribus; pedicellis 430 gracilibus, bracteolis minutis calyceque pube adpressa ful- rescente indutis ; petalis oblongis calyce duplo longioribus, stylo crasso staminibus longiore ovarioque tomentosis ; folli- cnlo subsessili oblique oblongo in rostrum subapicale breve producto j glabro. Hab. Rio de Janeiro; Tweedie! — ibid.in monte Corco- vado; Gardner! no. 5426. in herb. Hook. 17. C. cymosus Nob. — ramis foliisque glaberrimis; fo- liolis 3 — 7, obovato v. elliptico- oblongis in acumen brevis- simum v. obsoletum emarginatura productis, basi obtnsis v. obtusiusculis , margine tenui pla.no integris , rigide chartaceis (haud coriaceis), reticulo ncrvulorum laxo utrinque prominnlo; cymarum axillarium tenninaliumque ramis gracilibus-, extre- mis, sicut pedicelH et calyces, pube adpressissima rufidulis ; petalis oblongis glaberrimis, calyce duplo, staminibus triente lougioribus. Hab. Rio de Janeiro, locis dictis Mage et Vargera; Gardner! no. 728 et 5687. in herb. Hook. 18. C Beyrichii Nob. — ramis foliolisqüe glaberrimis; foliölis 3, anguste oblongis, 21/% — 3x/2 P°ll« l°no'sj medio 8 — .10 lin. latis, apice (latiore) sensim in acumen obtu- siusculum productis, margine integerrimo crassiusculo non re- volutis, coriaceis, subtus elevato-puncticulatis, opacis, supra nitidis, reticulo nervorum venarümque laxo utrinque prominnlo ; racemis axillaribus subterminalibusque folio brevioribus; pedi- cellis brevissimis calycibusque pube rnfa adpressa demum de- tersa indutis > petalis lineari- oblongis, extus villosis, follicu- lis semilunatis, in ßtipitem brevem attenuatis, rostro brevi deorsum spectante recurvo instructis, junioribus mfo-pube- scentibus, adultis glaberrimis , 10 — 15 lin. longis , dimidium latis. 431 Hab. Brasilia; Sellow! in herb. Hook, ex herb. reg. Berol. . . Omphalobium Beyrichii Vogel rass. in herb, reg, Berol. Copaifcrae sp. Hayne, fide Klolzsch. • 19. C. gnianensis Lambert, mss. ex DC. Omphalobium Lambertii DC. prodr. II. p. 85. Hab. Gniana. Hb. Lamb. ex DC. 20. C. Schomlmrgkii Nob. — ramis foliisque glaberri- mis; foliolis 3, petiolulatis, oblongis, 2 — 3 poll. longis, acute et abrupte acnminatis, basi öbtusiuscula infra petioli insertionem leviter productis, ideoque revera anguste peltatis, margine iutegerrimo planis, utrinque fuscis, reticulo nervnlo- rum utrinque impresso; racemis supraaxillaribus , 1 — 3, pe- tiolo brevioribus, rachibus bracteolis miuutis pedicellisqne brevissimis pube rufidula subsericeis; laciniis calycinis oblon- gis; petalis oblongis, punctatis, intus glanduloso-pilosnlis, stamina triente-, calycem duplo superantibus. Hab. Guiana anglica, secus flumen Berbice; Schom- burgk no. 233. 21. C. Blanchetii Nob. — ramis foliisque glaberrimis; foliolis 3, (an semper?), oblongis, (2*/% — S1/* poll. longis, 16 — 24 lin. latis) in acumen breve obtusum complicatum contractis, basi obtusis, margine integerrimo vix crassiore häud revolutis, subcoriaceis , nitidis, epunctatis, nervis late- ralibus venisque tenuibus utrinque promlnulis supra vix fcon- spicuis; racemis axillaribus folio brevioribus; pedunculis bre- vibus 3 — 4-floris, pedicellis brevissimis calycibusque pube adpressissima rufidula indutis ; laciniis calycinis ovato - oblon- gis, obtuais; petalis oblongis, glabris, calyce duplo (?) lou- gioribus, stamina superantibus. Var. ß, an sp. diversa? — foliis coriaceis. 432 In specimine tautum fructifero varietatis /9.,' racemi e ramis denudatis patuli, bipollicares; [folliculi semilunati, basi in stipitem brevem sensim attennati , rostro infra - apicali, brevi, acuto instructi, glabri 8r— lOlin. longi, 5 — 6 lin. lati. Hab. Stirps typica in Brasiliae ditione Ilheos; Blan- che! no. 2234. — Var. ß. in Fernambuco; Gardner! no. 963. 22. C. fasciculatus Nob. Omphalobium fasciculatum DC. prodr. II. p. 86. Hab. Guiana gallica. Herb. Mus. Par. ex DC. 23. C. grandifolius Nob. — »■ ramulis, iufloresceu.ttisy caly- bus petalisijtie extus indumento rufo vestiris; foliolis 3 — 5, late ellipticis, 5 — 6 poll. longis , brevissime et obtuse acu- minatis, basi rotundatis, margine integro, tenui uon revolutis, glabris v. subtus secus nervum medium pube rufa pulveracea sparsis, rigide chartaceis, nitidis, venarum nervorumque reti- culo laxo subtus prominulo; paniculis axillaribus, folio sae- pius brevioribus, ramosissimis, confertifloris ; floribus subses- silibus , petalis oblongo-linearibus, lacinias calyciuas eis sub- conformes duplo supcrantibus. Hab. Insula Dominica; Dr.Imray! no. 282 et 254., in herb. Hook. 24. C. Patrisii Nob; Omphalobium Patrisii DC. prodr. II. p. 86. Hab. Guiana gallica, prope Cayennam; Patris. exDC. 25. C. Perrottetii Nob. Omphalqbijim Perrottetii DC. 1. c. Hab. Guiana gallica; Perrottet ex DC. 26. C. punctata» Nob. — petiolis, novellis inllorescen- tiis calycibusquc pube adpressa rufidula indutis; foliolis 3 — 5, petiolulatis , oblongo- ellipticis, 2 — 3 poll. longis, ntrinque 433 «btusis et cmarginatis, nxarginc integro v. obsolete repando non revolutis, reticulo venularum nervorumque denso utrinque prominente; panicnlae terminalis folia multum supcrantis ra- mis strictis confertifloris ; pedicellis brevibus, fascicnlatis, sub anthesi nutantibus; petalis oblougis, obtnsis glabriuscnlis, in- signiter nigro - pnuctatis, caljcem duplo, staraina majora triente snperantibus. Hab. Guiana batavica, prope Surinam; Ho st mann no. 1146. in herb. Hook. 27. C. incoinptus Nob. — ramis foliisque glaberrimis ; fo- liolis 5 — 7, petiolulatis, oblongis, l'/a — 3 poll. longis, ob- tuse et sensim acuminatis, basi obtusa subemarginatis , mar- gine integerrimo planis , utrinque (in sicco) fuscis, l'igide char- taceis , reticulo venularum nervorumque utrinque prominulo ; paniculis axillaribus folio brevioribus, ramosissimis floribnsque «onfertis indnmento (pilorum ramosorum) rufo, laxo vestitis; pedicellis brevissimis; laciniis caljcinis oblongis, obtusis; pe- talis oblongis, utrinque glabriuscnlis, calyce duplo longiori- bus, stamina majora snbaequantibus. Hab. Guiaua anglica; Schomburgk! no. 827. in herb. Hook. 28. C. snjberosus Nob. — cortice ramorum suberoso, ri- moso, glabrato; ramulis, inflorescentiis, petiolis foliisque sub- tns indumento duplici vestitis, altero laxo, rufescente, mox deterso, altero denso, adpresso, cinereo; foliolis 5 — 7, bre- viter petiolatis, ovato- oblongis, (l'Va — 2 poll. longis) brevi- ter et obtuse acuminatis, basi emarginatis, integerrimis, su- pra glabris, opacis, v. subpruinoso - caesiis; paniculis axilla- ribus folio parum longioribus; floribns confertis, subsessili- bns; laciuiis caljcinis oblongis, subsericeo tomentosis; folli- culis oblique semiorbicnlaribus v. suboblongis in slipitem 23r Bd. 4s Heft. 28 434 abrupte contractis, erostratis, tomento deciduo primum ve- stitis. Hab. Brasiliae prov. Minas Geraes; Cl aussen! et yerosimiliter ibid.; Sellow! in herb. Hook, ex herb. reg. Berol. 29. C. fulvus Nob. — ramorum cortice suberoso, rimoso, glabro ; ramulis , inflorescentiis fructibusque junioribus indu- mento laxo, rnfo, detcrsibili vcstitis; foliolis 5 — 7, petiolu- latis, ovatis v. ovato -oblongis, (1 — 2 poll. longis) brevissi- me et obtuse acuminatis, v. apice rotundatis, basi (saepius complicata) subcordatis, ntriiique, praeter nervi basin, gla- bris, coriaceis, siccitate glauco-fulveseentibus, reticule venu- larum denso utrinque prorainulo , panicnlis axillaribns folio longioribus, confertifloris ; floribus brevissime pedicellatis; ca- lycibus extns toraentosis; petalis oblongis, punctatis, stamina vix aeqnantibus; fructibus junioribus semilunatis, stipitatis, subsericeo - rufescentibus. Var. ß. — foliis pallidioribus, etiam secus nervum me- dium glaberrimis, reticulo nervulorum minus prominente. Hab. Stirps typica in Brasilia; Pohl! no.721. — Var. ß. ibid. in prov. Piauhy, prope Paranagoa; Gardner! no. 2521. in herb. Hook. (Haec est arbor humilis, incolis Azi- tona bravu dicta, lide Gardn.) 30. C favosus Nob. — ramis petiolisque glabris; foliolis 3, crasse petiolulatis, oblongis j 2 — 3 poll. longis, acumina- tis, basi obtusis, margine integerrimo planis, supra glaberri- mis, nitidis, snbaveniis, subtus reticulo favoso, minuto areo- latis, pallidioribus et inter areolas pube tenuissima, subpul- Teracea sparsis; panicnlis fructiferis axillaribus, breviter pe- dunculatis, folio longioribus, rachi pube brevi, ciucrascente induta; calycis fructifcri laciniis lanceolato -linearibus, acutis, pedicellos subacquantibusj folliculo oblique obovoideo, com- 435 presso, extus glaberriino, intus pilosulo, latere antico quam dorsale convexum multo longiore; semine paulo infra medium sutnrae vertralis affixo; arillo brevi, margine laciniato. Hab, Maranham, in nemoribus siccis; Gardner! no. 6011. in herb. Hook. Frutex maguus. Petioli communes 2 — 3 poll. long), basi incrassati. 31. C. detersus Nob. — ramulis foliisque novellis utrin- que indumento rufo, detersibili restitis, adultis glaberrimis; foliolis 5 — 7, anguste oblongis, obtuse acuminatis7 basi sae- pius subacutisj margine intcgerrimo non revolutis, supra ni- tidis, reticulo venularum denso subtus prominulo (areolis mi- nutis, conspicuis) ; paniculis axillaribus, folio multo breviori- bus calycibusque extus rufo - tomentosis ; petalis oblongis, ca- lyeem superantibns utrinque sparse glanduloso-pilosulis, nigro- punctatis. Hab. Brasilia tropica; Pohl! no. 1341. in herb. Hook. Ramorum cortex nigrescens, lenticellis punctiforraibus albidis sparsus. Petioluli 2 liu. lougi. 32. C floribundus Nob. — ramis, petiolis, infloreseentiis foliisque subtus indumento adpresso (e pilis ramosis), denso, rufo vestitis; foliolis 5 — 7, oblongis, l^a — 2 poll. longis, brerissime et obtusiuscnle acuminatis, basi obtusis, margine iutegro , non revoluto siccitate subcrispis t. planis, supra gla- berrimis , rigide chartaceis , reticulo neryorum venarumque subtus conspicne prominente; paniculae terminalis foliis multo longioris ramis strictis, spiciformibus; floribus distichis, bre- vissime pedicellatis; petalis linearibu» acutis, punctatis, extus villosis, calyce duplo longioribus, quam stamina majora bre- vioribus. Hab. Guiana batavica, prope Surinam; Dr. Host- mann! no. 1052. in herb. Hook. 28* 436 33. C. ruber Nob. Omphalobium rubrum Poepp. et Eiidl. Nov. gen. et sp. pl. III. p. 76. tab. 288. ex Walp. Hab. In Brasiliae borealis sylvis circa Egam. Poeppig. Species nomine et speciminibus pro descriptione nimis imperfectis tantum notae. 34. €. gibbosus Wall. cat. no. 8541. Hab. Singapore; Wallich! in herb. Soc. Liun. Londin. 35. C. nitidus Wall. cat. no. 8540 C. non Hasskarl. Hab, Silhet; Wal lieh! herb. Ind. ibid. 36. turgidus Wall, (sub Omphalobio) no. 8545. Hub. Ind. or. (locus natalis specialis in schednlis no- stris desideratur). Species dubia. 37. C. Smeathmanni DC. (sub Omphalobio) prodr. II. p. 86. Hab. Sierra Leone; Smeathmann ex DC. • Species e genere v. ordine excludendae. C pubescens DC. = Rourea frutescens Aubl. C.t glaber DC. = Rourea glabra HBK. C. santaloides Vahl == Rourea santaloides W. et Arn. C. mimosoides Vahl == Rourea mimosoides Nob. C nitidus Hassk. = Rourea nitida Nob. C lucidus Hassk. == Rourea lucida Nob. C. javanicus Blume = Rourea Javanical Nob. C. macrophyllus Poepp. et Eudl. Nov. gen. et sp. III. p.76., ex Walp. Repert.V. p. 421. — kxxAgelaeae sp.? An tjpus novi generis? C. velutinus Wall. cat. est Leguminosa quaedam e tribu Phaseolearum. 43T C. Jackianns Wall. cat. est Sapindacea quaedam Cu- paniae Lessertianae affinis. C. coriaceus Wall. cat. est Apocynea quaedam. C monophyllus Wall. cat. est typus novi generis Con- naracearum , nobis nimis imperfecte notus. Gen. VI. Agelaea Solana, mss. (pro parte). Omplialobii sect. 2. DC. prodr. II. p. 86. Calyjc 5-partitus, laciniis lineari- oblongis, aestivatione levrter imbricatis. Petala 5, calyce longiora. Ovaria 5, stylis setaceis, ovulis 2 e basi loculi collateraliter ascenden- tibus , ortbotropis. Folliculi i — 3 , recurvo - obovoidei , basi seusiiu atteuuati, antice biautes, crassi, intus glabri, abortu monospermi. Seminis exalbuminosi, rectiusculi arillus cupu- laris , carnosus , testae subjectae adnatus , cotyledones piano - convexae, radicula brevi, supera. Frutices Africae tropicae et Mascarenici , scanden- tes (an semperl) habitu dolichoideo ; foliis altemis , tri- foliolatis, foliolis lateral tbus basi inaequalibus , e&stipu- latis; pauiculis terminalibus et axillaribus , multißoris. 1. Agelaea nitida Soland. mss. — ramis , petiolis , ra- chibns, pedicellis calyeibusque extus indumento adpressissimo, subnitente, flavido rufidulis; foliolis oblique oyatis, acumina- tis, praesertim subtus parcissime et tenuissime pulveraceo- puberulis (pilis stellatis); bracteis paniculae terminalis ramos stipautibus linearibus, apice circinnato ineurvis; folliculis 5 lin. longis , indumento adpressissimo rufo vestitis. Hab. Sierra Leone j Afzelius! in herb. Mus. Brit. Don! in herb. Soc. bort. Lond. — Cape Coast; Brass! in berb. Mus. Brit. — Oware? Pal. Beauv. An Cnestis obliqital Palis. Beauv. Fl. d'Ow. I. p. 95. tab. 59. (more operis pessime delineata et incomplete descripta). 438 2. A. liainarckii Nob. Connarus pinnatus Lamk. Dict. II. p. 95. Cayan. dis- sert. VII. p. 376. tab. 223. Omphalobium pentagynum DC. prodr. II. p. 86. Hab. Madagascar — Mauritius? Bojer in herb. Hook, (ni memoria uos fallat). 3. A. villosa Solaud mss. Cnestis trifolia Lamk. Dict. III. p. 34. Omphalobium villosum DC. prodr. II. p. 86. et in Deless, icon. select. III. tab. 58. Omphalobium nervosum G. Don syst. II. p. 90. Hab. Sierra Leone; Smeatlimann! Afzelius! in herb. Mus. Brit. — Senegambien; Heudelot! no. 730. Trib. II. Cnestideae. Semina albuminosa. Calycis aestivatio valvaris. Gen. VII. Manotes Soland. mss. Calya? 5-partitus, laciniis lineari-oblougis, aestivatione valvatis. Petala 5, calyce longiora. Stamina 10, alterna 5 longiora petalis alterna. Ovaria h} sti/lis setaceis, ovulis 2, collateralibus , e basi carpelli adscendentibus. Folliculus abortu solitarius, obovoideus, in stipitem gracilem coiitractus, antice hians, intus glaber. jirillus capsulae couformis, basi cum funiculo gracili continuus, superne oblique fissus, testae seminis haud adnatus. Semen (an albuminosum et igitur genus sectioni huic recte adscriptum , ut e calycis aestivatione valvari suspicatur?). Frutices uifricae tropicae occidentalis , habitu Cne- stidis; foliis alternist imparipinnatis , cjcstipulatis , folio- lis aequilateris y penninerviis ; paniculis ajcillaribus et ter- minalibus lajris, pedicellis uni/ioris, gracilibus , basi uni- 439 v. bibracteolatis _, t'tifra medium articulatis. Pubes e pilis simplieibtis plus minus confertis subviscosis constat. 1. ftfanotes expansa Soland. mss. — ramis petiolisque rufo-pubescentibus, foliolis 5 — 7 breviter petiolulatis, oblon- ges, acuininatis , utrinque obtusiusculis, secus nervös pilosulis, supra glabriusculis , panicula folia multo superante; petalis liuearibus 3 '/a ^11« lougis, calycem plus quam duplo exceden- (Sbus; stvlis petala aequantibus, stamina longiora excedentibus. Hab. Sierra Leone; Afzelius! Smeathmann! in herb. Mus. Brit. Don! in herb. Soc. Hort. Lond. — Gran Bassa; Vogel! in herb. Hook. 2. M. (?) Palisotii Nob. Cnestis yinnata Pal. Beauv. Fl. d'Ow. I. p. 98. tab. 60. Hab. In regionibus interioribus ditionis Oware; Pal. Beauv. Obs. Quantum ex icone et descriptione imperfectis di- judicare licet, .potius ad Manotem quam ad Cnestidem re- ferenda. Gen. VIII. Cnestidium Nob. Calj/ar clausus, denium in laciuias 2 — 3 rumpens (re- vera pentamems). Petala 5, calyce paulo longiora, cras- siuscula, glabra. Stamina 10, alterna ö caeteris breviora; filamentis brevibus, basi ima in annulum confluentibus; an- theris ovato-subrotundis, counectivo latiusculo. Ovaria 5, sessilia , hispida, more ordinis biovulata; stylis filiformibus glabris, flexuosis, staminibus longioribus subaequalibus; stig- mate pnnetiformi. Folliculus abortu solitarius, sessilis, ob- longus, secus ventrem hians, extus pube rufa vestitus. Se- men in fundo folliculi imicum, aritto cnpuliformi testae sub- jeetae adnato. Embryo (an revera hujus sectio- nis?). 440 Frutcx (v. arbor?) Americae centralis, pube rufet densa ferc undique vestitus, foliis alternis s imparpinna- tis, foliolis brevissime petiolulatis , oblongis (10 — 12 Im. longis) 3 integerrimis, mar g ine leviler revolutis , supra demum glabrescentibus, crassiusculis ; racemis a.villaribus, longis, multißoris ; floribns haud magnis; folliculis 5 — 8 lin. longis. Secies unica: Cnestidium rufescens Nob. Hab. Panama: herb. Hook, inter stirpes in itiuere Bel- cheriano collectas. . Gen. IX. Cnestis Jnss., Endl. et Auct. Charact. indicatis adde: caljeis aestivatione valvati laci- niis apiee introflexis. Antherae in alabastro juniore introrsae, versus anthesin apice iilamenti nncato inversae et postice speetautes. Semen perfectura nobis ignotuni. 1. Cnestis glabs-a Lamk. Dict. III. p. 23. 111. tab. 387. f. 1. DC. prodr. IL p. 86. Hab. Mauritius; S. R. Farquhar! in herb. Smith; Bojcr! in herb. Hook, — Borbonia, ex DC. 2. C. polypliyUa Lamk. 1. c. ill. tab. 387. f. 2. DC. 1. c. Hab. Madagascaria, Commers. ex Lamk. 3. C corniculata Lamk. 1. c. DC. 1. c. Agelaea pruriens Soland. mss. Hab. Sierra Leone; Smeathmann! in herb. Mus. Brit. 4. C. ferruginea DC. prodr. II. p. 87. jtgelaea ferruginea Soland. mss. Hab. Sierra Leone; Smeathmann! Afzelius! in herb. Mus, Brit. Don! in herb. Soc. Hort. Londiu. — Sene- gambia; Hcndelot! no. 69. 5. C. fraterna Nob. — petiolis commnnibns terelibns pe- tiolnlisqne rnfo-pnbesccntibns demnm plus minus glabratis, 441 foliolis 11 — 13, pluribiis altefnis, angnsfe oblongis (2 — 2J/2 poll. lougis) breviter et acute acmniiiatis , basi inaequi- latera rotundatis, supra glaberrimis, subtus tenniter et ad- presse pilosulis, rigide membranaceis, subtus (in sicco) pal- lidioribus; racemis e rhachi coinmuui terminali abbreviata plu- ribus, paruin divisis ; pedicellis calyce paulo brevioribus (1 — 1/i liu. longis); calycibus extus rachibusque indumento ni- teiite rufidulis; petalis cuneiformi-subrotuudis, pa'rvis, glabris. Hab. Senegambia, secus flumen Nunez ; Heudelot! Obs. A praecedenti cui valde affinis differt foliis tenuio- ribus, auctioribus, multo minus dense pubescentibus. Species dubia, 6. C. racemosa Don syst. II. p. 91. uigelaea no. 3. Soland. mss. in herb. Mus. Brit. Hab. Sierra Leone; Afzelius! iu herb. Mus. Brit. Don! in herb. Soc. Hort. Londin. Obs. JT. Facies Agelaeae, sed racemi simplices , petala calyei subaequalia, styli breves et folliculi intus densissime Tillosi. Semiua perfecta nobis non visa. Obs. II. Plures species hujus generis ineditae in regione Malayana a Griffithio inventae, in herb. Hookeriano exstant, sed nunc nobis pro descriptione haud suppetunt. Species exeludendae. Cnestis? pinnata Pal. Beauv. = Manotes ? Palisotii Nob. C'uestis obliqua Pal.Beauv. = Agelaea nitida? Soland. C'ne&tis emarginata W. Jack. = Roureae sp. Cnestis mimosoicles W. Jacq. = Rourea parvifolialNoh. Cnesfis monadelplia Roxb. = Rourea commutataNob. Cnestis florida W. Jacq. = Roureae sp. Cnestis pentaphylla Spanoghe cxWaJp, = Connari sp.? 442 Genera ex ordine excludenda. Thysanus Lour. Endl. gen. no. 5951. — Genus uimis iraperfecte descriptum forsan Connaraceum. Eurycoina W. Jack. Endl. 1. c. no. 5952. — Simarubeae trib. Spathelieae Nob. in Hook. Lond. Journ. of Bot. vol. V. p. 583. Sariana Flum. Endl. 1. c. no. 5953. — Genus anomalum, typus ordinis plane distincti. (Surianaceae W. et Arn.) Cncorum L. Endl. 1. c. no. 5954. — Cneoreae Webb. ; ordo nulli alii arcte affinis. Heterodendron Desf. Endl. 1. c. no. 5955. — Genus Sapindaceuml Cupaniae affine. llrunellia Ruiz et Pav. DC. prodr. II. p. 87., Endl. gen. no. 5971. — Genus affinitatis nobis valde dubiae, neque Connaraceum , neque Zanihoxyleum. Bracea Mill. DC. prodr. II. p. 88. — Simarubeae trib. Ailanteae Nob. in Hook. Lond. Journ. ofBot. vol. V. p.574. Atlantas Desf. DC. I. c. — Simarubea trib. Ailan- teae Nob. 1. c. p. 571. Rigiostachys Nob. — Walp. Anual. bot. syst. I. p. 202. (An forsan idem genus ac Recchia Sesse et Mocino, fo- liolis pro foliis simplicibus ex icone imperfecta a Candolleo descriptis, et ideo stirps inter Dilleniaceas simplicifolias, haud recte collocata?). — Genus valde anomalum, floribus fere Surianae , habitu diversissimo : affinitas nobis dubia. Planta e Regnellianae. (Cf. Lina. XXII. p. 511—583.) Rubiaceae Auetore G. Bentham. Cascarilla hexandra Wedd. Ann. Sc. Nat. ser. III. v. 10. p. 12. — Buena hejeandra Pohl. — Cum speeimine neenon icone Pohliana omnino convenit nisi foliis paullulum angustioribus et basi parum angustatis, et hac nota appro- ximatur C. Gaudichaudianae Wedd. mihi nonnisi e diagnosi brevi in Ann. Sc. Nat. 1. c. notae. — (Ser. 1. n. 169.) Coutarea mollis Cham, et Schldl. Linnaea IX. p. 259. — C. pubescens Pohl. etc. t. 200. — (Ser. 1. n. 293.) Manettia confertiflora sp. n., undique pubescens, fo- liis ovatis aentis, pedicellis axillaribus solitariis folio breyio- ribus, superioribns subcorymbosis, calycis laciniis lineari- subulatis, accessoriis brevibus setaeeis, corolla longe tubu- losa pubescente, superne ampliata subiueurva. — (Ser. 1. n. 368.) Puimi volubiles, subteretes. Pili in omnibus partibus plan- tae breves, crispuli, plus minus copiosi} in pagina inferiore foliorum tomentum formant canescens. Folia breviter petio- lata, 1 — 2-pollicaria, quoad formam iis M. cordifoliae 444 subsimilia ; floralia gradatim minora et approximata. Stipulae breves, latae, acumine longiuscnlo. Pedicelli inferiores seini- pollicares v. paullo longiores, superiores breviores; omnes ebracteati, uniflori. Calycis laciniac primariae 2 — 21/a lin longae, accessoriae triplo quadruplove breviores, sinlibus in- terdnm denticulis min utis auctis. Corolla fere sesquipollicaris (rubra?) extus pubescens, intus prope basin pilis reflexis co- piosis liueata. Capsula ovoidea, a latere compressa. Semi- lium alae orbiculatae, integrae v. crenulatae. Species ab omnibus longilloris caljce facile distiuguitur. Manetfia asperula sp. n., pubescens, foliis ovatis v. ovato-lanceolatis, floralibus subcordatis pedicello solitario bre- vioribus, calycis puberuli laciniis oblongis foliaceis basi an- gustatis, accessoriis minutis dentiformibus , corolla longe tubu- losa glabra superne ampliata subincurva. (Ser. 1. n. 367.) Rami volubiles, subteretes. Pili breves , in pagiua iufe- riore foliorum canescentes et subvelutiui, in caeteris partibus plantae rigiduli. Folia 2 — 3-pollicaria, rigidula, venis pri- mariis subtus valde prominentibus snpra impressis; floralia hrevia, saepe fere rotundata. Pedicelli pollicares v. saepe longiores. Calycis laciniae 3 lin. longae, obtusiusculae. Co- rolla (rubra?), l3/4 poll. longa. Capsula junior ovoideo- oblonga, maturam haud vidi. Stirps 31. attenuatae Nees et Mart. (cui verosimiliter referenda Guagncbina ignita Vell. Fl. Fluni. 1. t. 115.) valde affinis, et forte mera varietas. Folia latiora, rigidiora, calycis laciniae basi haud dilatatae, nee vere acuminatae, et sinus denticulos accessorios brevis- simos exserunt. Specimina Gardneriana n. 3769. e prov. Goyaz et n. 4717. e prov. Minas Geraes ad M. attenuatam veram pertinere videntnr. Mancttia gracilis Cham. Schldl. Linn. IV. p.169.-, var. glabra, a descriptione optima non differt nisi glabrilie , abso- 445 lnta oranium partium, caljtcisqne laciniis setaceis tubo suo brevioribus. (Ser. 1. u. 366.) Manettia luteo - rubra. — Guagnebina lufeo- rubra Vell. Fl. Flum. 1. t. 121. — pubescens, foliis ovatis oblongisve acutis basi angustatis snbtus toinentosis, pedicellis solitariis, caljcis laciniis ovato - acnmiiiatis foliaceis sinnbus edeiitulis, corolla extus tomentosa aequaliter tubulosa recta. (Ser. 1. n. 369.) Eandem speciem legit cl. Pohl. Valde affiuis est M. bicolovi Gardn. (Herb. n. 5739. e moiitibus Organensibns) in bortis nostris saepe cnltae. In hac tarnen calycis laciniae multo angustiores. Forma calycis laciniarum in speciebus plurimis Manettiae constans videtur sed forte interdum et in una eademque specie variabilis. Manettia mnlfiflora Cham. Liim. IX. p. 243. (Ser. 1. li. 365.) Ad haue speciem v. ad affinem et vix distinetam M.albißoram Schott., üncerem Gi/agnebinam congestamYeU. Fl. Flum. 1. p. 120., et speeimina Gardneriana n. 5740. e montibus Organensibns. Coccocypseluisi dichroolasium Mart. Herb. Fl. Bras. p. 316. (Ser. 1. n. 170.) Anoti* Salzinanni DC. Prodr. 4. p. 433. (Ser. 2. n. 224.) Giiettarda Uruguensis Cham, et Schldl. — DC. Prodr. 4. p. 457. (Ser. 1. n. 276.) Frequens videtnr in Brasilia tro- pica. Chomelia pedanculosa sp. n., molliter hirsuta, foliis petiolatis acuminatis , peduneulis elongatis apice confertim cy- mosis, calycis laciniis linearibus majoribus tubo suo longio- ribus, corolla extus villosa, laciuiis acuminatis. (Ser. 1. n. 277 #) Frutex hinc inde more generis spinescens. Ramuli no- vclli, petioli et peduneuli patentim hirsnti. Stipulae e basi 446 triangulari longe siibnlato-acnmiHatae; folia ovata v. ovato- lanceolata, 2 — 3-pollicaria, basi acuta, membrauacea, snpra ad venas pubescentia, subtus undique, ad vena9 tarnen uberius, pubesccnti-hirta. Pedimculi subbipollicares. Cymac fere in capitulura contractae, 7 — 9-florae. Calycis tubus hirsutus, ovoideus, linea paullo longior, laciniae nunc leviter nunc valde inacquales. Corollae tubus 5 lin. longus, laciniae 2 lin. lon- gae, iutus glaberrimae. Haec species, pedunculis suis elon- gatis, approximatur Chomeliae pedunculatae (a Candollio cum? ad Guettardam, a Poeppigio ad Slenostomum relata) specieique alteri novae, buic valde affini, a Clausseno in provincia Minas Geraes lectae. Generis Chomeliae exami- navi species Brasilienses 9, inclusa Anisomeri spinosa Presl, quae Chomelia barbinervis Moric. mss. Ixora vennlosa sp. n., glabra, foliis oblongis obtuse acuminatis, basi in petiolum angustatis, venulis creberrimis subparallelis, panicula terminali trichotome corymbosa laxiuscule multifiora, corollae glabrae laciniis oblongis tubo suo bre- vioribus. (Ser. 1. n. 275. 275 b.) Stipulae subulato-aristatae, basi saepe connato - vagi- nantes. Folia 4 — 5 poll. longa, 1 — 1 1/3 poll. lata, venis a costa media divergentibus numerosis simplicibns subramo- sisve apice anastomosantibus utrinque prominulis. Panicula ter — quaterve trichotoma , ramulis compressis. Calyx ovoi- deo-turbinatus, limbo 4-dentato. Corollae tubus snbtetrago- nus, gracilis, 2 lin. longus; limbi laciniae fere l1/^ lin. ob- tusae, aestivatione dextrorsum valde contorto-imbricatae. An- therae apiculatae. Styli lobi recurvi. Bacca grani Piperis maguitudine, calycis vestigiis coronata, globosa, laevis. Se- riRna hemispbaerica, facie leviter concava. Genus Ijcoray a plerisquc auctoribus ad species geron- togaeas limitata, cum Pavetta et Coffea convenit aestivatione 44T corollae contorto-imbricata, et ovulis lateraliter affixis, a priore inprimis stylo distinguitur , a Coffea seminibus. Spe- cies Americanas (Sidcrodendra auctorum) mihi uotas sedulo examinavi, nee ullum detexi characterera quo ab Asiaticis Africauisve eas generice distinguerem. Calyx, corollae forma et aestivatio, genitalia, ovarinm, fruetus et semiiia omniuo eadem. Corollae lobi in Americanis saepe breviores et obtu- siores, eadem tarnen forma observatur in speciebus nonnullis Asiaticis parvilloris. Inflorescejitia in Asiaticis terminalis et saepe dense corymbosa fere umbelliformis , in Siderodendro ferreo (typico) axillaris, sed in caeteris speciebus Americanis est vel terminalis v. in eodem speeimiue axillaris siraulque termiualis. In I. venulosa Brasiliensi inflorescentia certe si- milliiua illi I. laxiflorae ex Africa tropica, et omnes obser- vantur gradationes inter haue et corymbum densum/. coccineae. Flores in omnibus lororis saepissime tetrameri, sed in spe- ciebus nonnullis oecurrunt etiam hiue iude pauci pentameri. Species Americanae a nie observatae sunt: 1. J. ferrea, Siderodendron ferr cum Lam. — S. triflorumYah], DC. Prodr. 4. p, 478., ius. Caribaeae. 2. /. bahicnsisi glabra, stipulis breviter cuspidatis, foliis sessilibus oblongis basi cordatis, pe- dunculis axillaribus solitariis v. terminalibus ternis laxe tri- lloris jfolio brevioribus, corollae glabrae lobis oblongis tubo suo paullo brevioribus. — Faramea axillijlora Mart. Herb. FI. Bras. n. 612. non DC. — llheos prope Bahia. — 3. /. tinifolia, glabra, stipulis truncatis cuspidatis, petiolis bre- vissimis dilatatis , foliis oblongis vix obtuse. acuminatis basi obtusiusculis coriaeeis nitidulis, pedunculis axillaribus solita- riis et terminalibus ternis trichotomis corymboso -paniculatis multifloris, corollae glabrae laciuiis angustis tubo suo gracil- limo triplo brevioribus. — Folia majora 4 — 5-pollicaria, ri- gida. — Paniculae foliis breviores. Flores in ramulos ulti- 448 mos conferti. Corollae tubus 4 liu. longus, laciniae liuea paullo longiores. Styli rarai raro recurvi. Antherae apice muticae , loculis basi acumiuatis. — Descripsi speeimen in herbario Forsythiano, ubi, sub nomine falso Ehret iac tini- foliaej ex India occidentali ortum dicitur. — 4. I. Scho?n- bxirgJciana.' — Sidcrodendron macrophyllum Bcntli. in Hook. Jouru. Bot. 3. p. 234. — Guiaua. — Ovula iu Lac et sequente certe lateraliter dissepimeuto affixa nee e basi loculi ereeta. — 5. /. gracilijlora. — Siderodendron laxijlorum Bcnth. 1. c. p. 235. — Guiaua. — 6. I. Gardnerx'ana sp. n., glabra, foliis breviter petiolatis ellipticis oblongisvc breviter acurninatis basi acutis v. summis obtusis laevibus, vejiis tc- nuibus, panieulis tenninalibus trichotorae corymbosis pauci- floris , corollae glabra e lobis ovatis obtusis tubo suo brevio- ribus. — Rami graciles. Folia 4 — 5-pollicaria, summa mi- nora. Stipulae acuminatae. Pauicula foliis sublongior. Co- rollae tubus 2 liu. longus, linibi laciniae 1 liu. In Pr-ov. Rio Janeiro legit Gardner n. 5496. — 7. I. venulosa, supra. — 8. I. brevifolia sp. n. , foliis obloiigis acutis basi in petio- lum angustatis crebre venulosis reticulatisque cauleque glabris, pauicula niiuute puberula termiuali trichotorae corymbosa laxe multiflora, corollae glabrae laciuiis obloiigis obtusis tubo suo longioribus. — Folia quam in /. vcnu.osa paullo inajora, venis rainosioribus. Corollae tubus 1 1/3 liu., laciniae lifnbj plus quam 2 liu. longae. Ovariura et calyx oinnino /. venu- losae } ovula tarnen paullo altius inserta et fere pendula vi- deutur. In Prov. Minas Geraes, Pohl, Widgren n. 1119. Faramea contraeta Walp. PI. Meyeu. in Nov. Act. Nat. Cur. 19. Suppl. p. 351. (Ser.J. n. 274 b. c). Forma foliis paullo angustioribus quam in speeimiuibus Meyenianis Sellowianisve c prov. Rio Janeiro. Inflorcsccntia etiam magis evoluta, sed ad candem speciem pertiuere videtur. Stipulae 449 integrae v. 6nmmae ciliatae et acuminatae. Fasciculi florum more generis umbelliformes, secus pedunculum communem in hac specie subsessiles sunt , nunc fere in capitultim con- tracti, nunc in thyrsum 1 — 2 - pollicarem dispositi; pedicelli singuli fere semper calyce breviores; acstivatio corollae val- varis, alabastro tetragono. Ovula dissepimento tenuissimo incompleto separata. Bacca obovoidea, compressiuscula, co- ronata. Faramenc Yerae, etiani friictu deficiente, facile re- cognoscendae sunt, calycis limbo cupulato v. campannlato, integro dentato v. lobato (nee usque ad basin partito) , co- rollae lobis aeslivatione valvatis at non cornutis (nee ineurvo- mucronatis ?) et praesertim ovulis geminis contiguis, nunc e basi cavitatis ovarii erectis dissepiraeuto nullo separatis, nunc dissepimento tenuissimo v. per anthesin incompleto lateraliter affixis. Post anthesin dissepimentum omnino evanescit, Ovu- lum alterum aboritur, et semen unicum perficitur, fundo ca- vitatis affixum et erectum. . Saepius globosum est (an inter- dum ovoideum?), basi nunc integrum, nuncadhilum profunde excavatum v. subbilobum. Species numerosae sunt , omnes ut videtur Americanae, inter quas sequentes examinavi: §. 1. Stipulis vix aristatis, Jloribus ebracteatis. Ovula per anthesin dissepimento tenuissimo saepius incompleto sepa- rata. Fructus in plerisque ovoideus, calycis limbo coronatus. 1. F. gracilißora Mart. (Herb. Fl. Bras. n. 611., Rio Ja- neiro Gardn. n. 5495. Miers.) 2. F. nodosa sp. n. , foliis oblongis longe et obtuse cnspidatis, basi in petiolum angusta- tis , stipulis brevibus latis muticis persistentibus, pedunculis complnribus apice simpliciter umbelliferis, corollae tubo limbo suo breviore calycem vix duplo superante. Folia 3 — 5-pol- licaria , 3/4 — l1/« poll. lata, cuspide longo obtuso. Ramuli stipulis brevibus subconnatis nodosi. Fedunculi saepius 3 — 23r Bd. U Heft. 29 450 4, ad apices ramornm sessiles , singuli urobellam unieam 5 — iO-floram gereutes. PedicelJi vix linea longioros. Corollac tnbiis 2 lin., laciniae 21/ü — 3 lin. longac. Bacca ovoidea. (Brasilia tropica, Boaz.) — 3. F. capitata sp. n., stipulis brevissimis latis junioribus brevitcr cuspidatis, foliis sessilibus, ovatis oblongisve acuminatis basi obtusis subcoriaceis iramar- ginatis, floribus in capitnlum breviter pedunculatum v. sessi- le coufertis, calyce vix dentato, corollae lirabo dimidio tnbi brcviore. — Folia adulta 3 — 4-pollicaria. Peduueulas supra folia ultima nunc vix ullus , nunc 3 — 6 lin. longns. Flores in capitulo ultra 12, ebracteati. Corollae tubus 6 — 7 lin. longus, limbi laciniae circa %xfa lin. Dissepinientum per an- thesin completum, tenuissimum. (Rio Janeiro Gardn. n.5497, Miers.) — 4. F. Schombttrgkiana, foliis ellipticis amplis anguste cuspidatis basi acutis submembranaceis, pednnculis terminalibus 3 — 5 breyibus apice umbellas simplices fereuti- bus, calycibus obsolete dentatis, corollae laciniis tubo suo paullo brevioribus. — F. corymbösa Benth. in Hook. Jonrn. 3. p. 233. non Aubl. (Gniana, Rob. Schomb. coli. 1. n. 120, coli. 2. n. 930, Rieh. Schomb. n. 1289.) — 5. F. contractu Walp. (Prov. Rio Janeiro et Minas Geracs, Meyen, Sello, Regnell v. snpra.) — 6. F. petiolaris sp. n. stipulis brevibns latis muticis, foliis longe petiolatis late ovatis cuspidatis basi acutiuscnlis, panicula glabra petiolis paullo longiore, umbel- lis paucis ö — 7-floris, calyce truncato, corollae lobis tubo suo subbrevioribus. — Folia majora seraipedalia, petiolo ses- quipollicari iusidentia, cuspide angusto semipollicari. Flores 7 — 8 lin. lougi. (Columbia, Lobb. in herb. Hook.) — 7. F. corni folia sp. n., stipulis brevibns latis vix acuminatis, foliis amplis ovatis acuminatis basi acutis et breviter petiolatis mcmbrauaceo-coriaceis , panicula glabra folio multo breviore, umbellis paucis multifloris, calyce truncato subdentato, corollae 451 lobis tubo suo longioribus. — Folia maxima 6 — 9 poll. lon- ga, circa 4 poll. lata, at sacpe minora; axillae veuarum nudac v. leviter barbatae. Stipnlae uti in omnibns affinibus ad api- ces ramorum parum conspicuae et brevissirae cuspidatae, ve- tustiores laxiuscule connatae subcartilagineae et saepe irregu- lariter lacerae, longitudine sua mnlto latiores. Corollae al- bae, fere 6 lin. longae. Baccae ovoideae, leviter compres- sae, 5 — 6 lin. longae, 3 — 4 lin. latae. (Brasilia tropica, Pohl. Prov. Cearä, Gardn. n. 1695 et 1966.) 8. F. hydran- geaefolia sp. n., stipulis brevissimis latis vix acuminatis, fo- liis brevissiine petiolatis late ovatis orbicnlatisve acuminatis basi obtusis membranaceo -subcoriaceis, axillis veuarum sub- tus barbatis, panicula puberula dense multiflora foliis mnlto breviore, pediccllis in umbellis brevibus, calyce truncato , co- rollae lobis tubo suo longioribus. — Frutex 10-pedalis. Fo- lia 4; — 8 poll. longa, 3 — 5 poll. lata. Panicula breviter peduncnlata, simplex v. ramosa, nmbellas continet 5 — 10, singnlis 8 — 15-floris. Corollae tubus 2 lin., laciniae 3 lin. longae. Bacca ovoidea, coronata. (Prov. Minas Geraes et Goyaz, Sello, Pohl, Claussen, Gardner n. 3219 et 3222.). 9. F. nemoralis Mart. (Herb. Fl. Bras. n. 610, prov. Rio Janeiro, Raddi, Pohl, Sello, Gardner n. 769 et 5501.). 10. F. species F. nemorali valde affinis at diversa. Specimen unicum tantum vidi a Schomburgkio in Guiana lectum. 11. F. albescens DC. (fide speciminis Mart. Herb. Fl. Bras. n. 609. cni etiara referenda videtur Coffea porophylla Vcll. Fl. Flum. 2. t. 11. Specimen nulluni vidi Cayennense). 12. F. pa- niculata. — Coffea -paniculata Aub. (Cayenne Martin.) 13. F. Moritziana sp. n. , stipulis brevibus latis subcartila- gineis, foliis petiolatis ovatis oblongisve obtusis basi acutis v. obtusiusculis, paniculae ramis oppositis apicc cymoso-um- bellatis, calycis limbo subcartilagineo laxo truncato, corollae 29* 452 lobis lubo suo brevioribus. — Affinis F. paniculatac. Fo- lia majora 5 — 6-pollicaria. Panicula conferta thyrsoidea v. subcorymbosa. Corollae tnbus 4 lin., lobi 2 lin. longi. Ca- lycis limbus dimidium tnbi corollae aequans. Bacca ovoidea subcompressa coronata, axi 5-lineari. Semen subglobosum. (Tovar, Columbia, Moritz n. 1651.) — JP. Martini DC. e Guiana, cum praecedentibus Terosimiliter consocianda , mihi omuino ignota est. §. 2. Stipulis plus minus acutatis. Bracteis amplis membranaceis (deciduis v. persistentibus). Dissepimeutum ovarii (an in omnibus?) subnullum. 1. JF. corymbosa Aubl. Bracteae caducissimae raro observantur. (Cayenne , Martin.) 2. F. bracteata sp. n. , stipulis acutatis, foliis elliptico-ob- longis acuminatis sessilibus subcordatis coriaceis nitidis, pe- dunculis numerosis brevibus apice 2 — 3-floris, bracteis am- plis ovato - cordatis membranaceis coloratis persistentibus, ca- lycis lirabo truucato , corollae laciniis tubo suo longioribus. — Folia F. longifoliae. Bracteae ad apices pedunculorum 2 oppositae, albae, acuminatae, semipollicares ad pollicares (Prov. Goyaz, Gardner n. 3220.) — ad haue sectionem du- cendae sunt ex char. auetorum species sequentes mihi igno- tae: F. sessiliflora Aubl. et JF. truncata DC. e Guiana, F. sertulifera DC. e Cuba, F. pendula Poepp. e Brasilia bo- reali et F. quinqueflora Poepp. et F. anisocalyx Poepp. e Peruvia orientali. §. 3. Stipulis aristalis. Calycis limbo amplo colo- rato. Bracteae inconspicuae ovarii dissepimeutum subnul- lum. 1. F. coloraia sp. n., stipulis aristatis, foliis oblongis obtuse acuminatis basi in petiolum angustatis coriaceis nitidis, peduneulo brevi umbellam simplicem gereute, calycis limbo amplo infundibulari - campanulato colorato 4-lobo, corollae 453 lobis tubo suo pluries brevioribus. — Folia subtripollicaria. Umbellae 3 — 7-florae. Pedicelli 4 — 5 lin. longi. Calycis limbus 5 — 6 liii. longus, membranaceus, reticularis, colora- tus. Corollae tubus 10 lin. longus. (Prov. Rio Janeiro, Twee- die , Sello j Gardner n. 761.) 2. F. Scllowiana sp. n., sti— pulis aristatis, foliis sessilibus oblongis obtuse acumiuatis basi obtusis cordatisve coriaceis nitidis, pedunculo terminali, um- bella coniposita coryinbiformi, calycis limbo amplo infundibu- lari- carapanulato colorato 4-lobo, corollae lobis tubo suo pluries brevioribus. — Sirailis praecedeuti, folia majora, basi nee acuta nee petiolata, flores numerosi, corollae minores, tubo 6 — 7 lin. longo. (Brasilia, Sello.) — Hie verosirailiter addenda erit F. calycijlora Rieh, e Guiana, mihi ignota. §.4. Stipulis aristatis, ßoribus ebracteatis , calycis limbo parvo. — Ovarii dissepimentum saepius nullum v. ra- rius incompletum et tenuissimum. Fructus depressus, globo- sus r. ovoideus calycis limbo coronatus v. saepius nudus. 1. JF. Purdieana sp. n. , stipulis breviter aristatis, foliis pe- tiolatis oblougis acumiuatis basi acutis coriaceis margiuatis, peduneulis compluribus brevissimis umbellatim 3 — ö-floris, calyce truncato integro , corollae lobis tubo superne ampliato paullo brevioribus. — Affinis videtur F. jasminoidi. Folia 2 — 4-pollicaria, nitida, siccitate nigrescentia v. flavicantia. Fanicula in fasciculum densum contraeta. Corolla 10 lin. longa. Ovarii dissepimentum nullum. (Santa |Martha, Pnr- dic.) 2. F. crassifolia Benth. in Hook. Journ. 2. p.',233. (Guiana, Schomburgk.) 3. F. long) 'folia Benth. 1. c. 234. (Guiana, Schomburgk; Brasilia, Sello, Pohl.) 4. F. lati- folia DC. (Brasilia, Sello, Pohl, Claussen, Gardner n. 762.) 5. F, odoratissima DC. (Specimina numerosa vidi ex ins. Caribaeis, Columbia, America centrali etc.) 6. F. monte- vidensis DC. (fide speeim. Surinamenssis, Hostmann n. 501.) 454 7. F. caudata Gardn. Lond. Jonrn. 4. p. 108. (Mont. Org.au. Gardn. n. 5763.) 8. F. rivülaris Gardn. 1. c. (ex eodem loco 11.5764.). 9. F. nitida sp. n. , foliis sessilibus ovatis oblongisve coriaceis uitidis cartilagineo-margiuatis, stipula- ruiu nervo aristato secus ramum longe decurrente, umbella subsimplici laxa pauciflora, caljce tetragono denticulato, co- rollae lobis tubo suo brevioribus. — Frutex orgyalis, ramu- lis foliisque nitidis laevissimis. Folia 2 — 3-pollicaria. Pe- dicelli angulati. Flores fere F. caudatae et F. rivülaris, odoratissimi. Corolla alba 10 — 11 lin. longa. Bacca glo- bosa calycis limbo coronata. (Prov. Cearä, Gardn. n. 1695. et nt yidetur eadera Maranham, Gardn. n..6037.) 10. F. filipes Mart. (Herb. Fl. Bras. n. 999.) 11. F. cuspidata Benth. (Columbia, Hartweg n. 1063.) 12. F. salicifolia Prcsl. (Rio Janeiro, Pohl, Miers, Gardn. n. 187.) 13. F. axillißora DC. Folia saepe 8 — 10 poll. longa. Stipula- rum arista semipollicaris et longior. (Brasilia, Sello, Pohl.) His yerosimiliter addendae erunt sequentes mihi ignotae : F. stipulaeea DC, F. stenopetala Mart., F,hyacinthina Mart., JF. nigrescens Mart., F. marginata Cham., Schldl. et Enco- pea umbellifera Presl Bot. Bern., omnes e Brasilia et F. jasminoides DC. et F. sessilifolia DC. e Columbia. F. marginata Mart. Herb. Fl. Bras. p. 314. a specie homonyma Chami&soniana diversa videtur et F. longifoliae valde affi- uis nisi eadem. F. glandulosa Poepp. (ex icone et descri- ptione), F. vaginata Benth. in PI. Sprue, exs. (et forte F. mullißora Rieh.?) cum specie nova in coli. Pohliana ad ge- liüs novum pertinere videntur, aestivatione corollae ut in Ixora et Coffea contorta, ovulis tarnen ut in Rudgca et Psychotria e basi loculorum erectis. Fructibus tarnen adhuc ignotis , genus band tute definiendum est. F. cocrulea DC, Guayaquilensis DC. et JF. erythropoda Miq. inflorescentia a 455 Farameis caetcris differrc videutnr ; nee habitu convenire vi- deutur F. longißora Marl, et F. macrophylla Mart. , qua- rum omiiium ovariuin et aestivatio corollae haud descripta sunt. Rudstea lanceolata. — Coffea lanceolata Cham. Schldl. Linn. IX. p. 232. Psychotria sessilts Vell. Fl. Fluni. 2. t. 26. (Minas Geraes; Reguell ser. 1. n. 172 et 172 b.) (Clausseu.) Rudgea myrsinaefolia sp. n. , glaberrima, foliis bre- viter petiolatis elliptico - v. lanceolato - oblongis subaciuninatis basi longe augustatis subcoriaeeis, panieulae foliis brevioris raniis triÜoris, flore alari sessili, bracteis setaeeis, caljeis dentibus parvis, corollae lobis brevissime cucullatis cornicula- tisque tubo subaeqtiilougis. (Ser. 1. n. 274.) Frutex videtur ramosissiinus. Folia 3 poll. longa. Sti- pulae aristatae ciliis kdorsalibus paucis. Pauicula siraplex, ramis semipollicaribus oppositis, floribns lateralibus breviter pedicellatis. Corolla 5-iuera v. rarius 4-mera; 6 lin. longa. Speeies plures Austro- Araericanae hucnsqne ad Coffeam relatae multo melius sub Rudgea militant. In Coffea dra- bica speeiebusque paucis huic revera congeneribus, aestiva- tio corollae contorto- imbricata et ovula dissepimento late- raliter affixa, in Rudgeis aestivatio corollae valvata et ovula e basi loculorum ereeta ut in Psycliotriis Palicoureisqne. Ab bis generibus Rudgea haud facile verbis stricte distin- guenda est , et speciebus paucis subiutermediis hinc inde con- nectitur. Pleraeqiie tarnen facile dignosenntor habitu, stipulis, caljee, corolla et fruetu. Stipulae, saltem superiores, sae- pissimis ornatae sunt ciliis sen laciniis cartilagincis margina- libus v. dorsalibus, demum saepe delitescentibus. Caljeis den- tes discreti sunt in omnibus mihi notis, excepta sola R. longl- Jlora, ubi in limbum breviter eyathiformem basi connexi sunt. 456 Corolla infundibularis , tubo nunc longissimo subaequali, nunc breviore superne latiore, laciniis 5 v. 4 (in eodem specimine saepeuumero yariant) aestivatione valratis , apice rulgo plus minus cucullato-incrassatis et dorso sub apice tuberculo v. corniculo ornatis, rarius obtusis tantum marginibus leviter in- flexis. Staraina saepius e fauce exserta, antheris filamento plus minus evoluto sustentis. Ovarium complete biloculare, ovulis a dissepimento distinctis, e basi loculorum erectis ob- ovoideis. Bacca obovoidea v. subglobosa, dentibus calycinis coronata r. bis obliteratis umbilicata, laevis y. rarius costis paucis acutis angulata, nucleis ut in Psychotrra crustaceis intus longitudinaliter saepius (nee semper?) sulcatis. Semina e basi loculorum ereeta, facie plana, perfecta tarnen in spe- ciebus perpaucis observavi. Inflorescentia in omnibus a me observatis terminalis, ramis saepius oppositis, simplieibus v. 2 — 3-chotomis, ultimis apice nunc trifloris nunc capitatimö- multiiloris. Species sequentes examinavi : §. 1. Grandes. Corollae extus glabrae. Flores sessi- les deuse capitati, capitulis ad apicem peduneuli brevis con- fertis, t. secus pedunculum sessilibus. 1. R. macrophylla sp. n., glabra, foliis maximis subsessilibus longe obovali-oblougis, basi longe angustatis, peduncnlo brevi, florum fasciculis den- sissimis in capitulum globosum confertis, corollae laciuiis ob- tusis ecornutis. Folia 1 — t*/a-pedalia, haud coriacea. Sti- pulae magnae cartilagineo-ciliatae, marginibus ultra cilias produetis. Peduneuli 2 — 3-pollicares. Florum capitula plura sessilia in fasciculum globosum 2 — 3 poll. diametro conferta. Calycis laciniae lineares v. lanceolatae, stellato - patentes, ovario subaequilongae, basi saepe spinoso-ciliatae. Corolla fere pollicaris, tubo basi tenui, apice ampliato, lobis latis. Bacca obovoidea, apice truueata, 6 — 7 lin. longa. (Rio Ja- neiro , Raddi; Boaz, Miers, Gardner n. 5500.) 2. R. nodosa. 457 Coffea nodosa Cham. Schldl. Linn. IX. p. 233. (Specimen Sellowianum in herb. Hook, iolio maximo 9-pollicari.) 3. JR. interrupta, glabra, foliis breviter petiolatis elliptico-oblongis basi acutatis coriaceis, pedunculo brevi, capitulis sessilibus multifloris interrupte spicatis, corollae tubo I011J50 tenui, laci- niis oblougis apice subcucullatis band cornutis. — Folia senii- pedalia, siccitate flavicantia. Stipulae cartilagineae, aristatae et dorso subciliatae. Pedunculus folio dimidio v. subtriplo brevior , fasciculis dense multifloris sed mnlto minoribus quam in sp. praecedentibus. Caljcis deutes minuti, lineares, acces- sorüs minimis saepe interjectis. Corollae tubus 4 — 5 lin., laciniae 2 lin. longae. — C. nodosa Gardn. in Hook. Lond. Jonrn. 1. p. 535. non Cham., Schldl. (Rio Janeiro, Gardn. n. 199.) §. 2. Eriantliae. Corollae extns pubescentes v. vil- osae. Flores ad apices ramorum panicnlae capitati v. rarius solitarii. 1. R. ovalifolia Salisb. (Cajenne, Martin.) 2. R. longi/iora sp. n., ramis inflorescentiaque pubescentibus, foliis petiolatis amplis ovalibus oboratisve acuminatis basi angusta- iis subcoriaceis siipra nitidis subtus puberulis, florum capitu- lis ad apicem pedunculi paucis multifloris inferioribus pedun- culatis, caljcis limbo cyathiformi profunde 5-dentato, corol- lae pubesceutis laciniis obtusis cucnllatis tubo elongato plurics brevioribus. — Folium in spechuiue maximum 9-pollicare. Stipulae semipollicares, acumiuatae, latae, villosae, summae longe ciliatae. Inflorescentia R. ovalifoliae. Caljcis dentes basi in limbum cyathiformem membranaceum connati, ciliolati. Corolla nondum aperta jam sesquipollicaris. (Pror. Goyaz, Gardner n. 3215.) 3. R. paniculata sp. n., foliis petiolatis ellipticis oblongisque utrinque acuminatis submembranaceis su- pra glabris subtus pubernlis, panicula pubescente trichotome ramosa ramis ultimis trifloris, floribus pedicellalis v. alaribus 458 sessilibiis, corollae pubcscentis lohis angustis corniculatis tnho suo acquilongis. — Folia majora 4 — 5-pollicaria. Stipulae latac, superiores irregulariter cijiatac. Pauicula divaricata, floribunda, floribus 10 — 11 lin. longis, quam iu R. erianlha temiioribus, 4-meris v. rarius 5-meris. (Brasilia, Pohl.) 4. R. eriantha. — Coffea criantha Gardn. Lond. Journ. 1. p. 534. (Rio Janeiro, Sello, Pohl, Gardner.) 5. R. viburnoi- des. — Coffea viburnoidcs Cham. Schldl. Linu. IX. p. 228. — Palicourea densijlora Mart. (Herb. Fl. Bras. u. 266, Pohl, Claussen, Gardner n. 3217.) Ad haue divisionem per- tinent verosimiliter Coffea parqitioides Cham, et Schldl., Cof- fea magnoliae folia Cham. Schldl., et Pachysanthus ma~ crophj/llus Presl Bot. Bein.; omnes e Brasilia et R. lanceo- lata Salisb. e Guiana, quas ipse non vidi. §. 3. Glomerijlorae. Corolla extus glabra. Flores ad apicem pedunculi v. rainorum paniculae plures (plus quam 3) glomerati v. capitati. 1. R. laneeoiata (v. supra). 2. R, subsessilis, glabra, foliis sessilibiis, oblongis v. anguste ob- ovali-oblongis breviter acuminatis basi angustatis obtusisque glabris membranaeeo-coriaeeis, florum capitulo simplici pe- dunculo brevissimo, corollae lobis obtusis tubo lato sublon- gioribus. — Folia 3 — 4 -polliearia. Ramuli rugulosi , primo intuitu tomentosi videntur, sed pubes vera nulla adest. Inüo- rescentia et llores R. lanceolalae nisi bracteae laciuiaeque calycinae brevissimae. (Prov. Minas Geraüs, Gardner n. 4729.) (Huic vel R. trißorae affines sed distinetae videntur Coffea yarvifolia Cham. Schldl. et altera foliis latioribus cujus spe- ciinen unicum fruetiferum vidi in coli. Miersiana.) 3. JR. re- ticulata sp. u., glabra, foliis petiolatis ovatis obo.vatis oblon- gisve breviter acuminatis basi acutiusculis membranaeeis sub- tus pnlchre tenuiterque reticulato-veuosis, üoriim capitulis ter- nis breviter pcdunculatis. — Speciinina fruclifera tanluin ad- 459 sunt, ramis dichotomis, foliis bipollicaribus , infloresccntia quam in praecedentibus magis evoluta (an sie etiam per an- thesin'?). Baecae obovoideae umbilicatae, leviter compressae, laeves, 3 lin. longae. Species facile distineta foliis laete vi- rentibus, venis primariis vix evidentioribus quam rete tenuis- siinum veiiularum. (Rio Janeiro, Miers, Gardner n. 5502.) 4. jß. Schomburglciana. — Coffea crassiloba Bentb. in Hook, v Journ. Bot. 3. p. 233. (Guiana , Schomburgk.) 5. R. Host- manniana sp. n., glabra, foliis amplis ovali-ellipticis oblon- gisve acutiusculis basi aeulis petiolatis, paniculae peduncula- tae rarais subverticillatis 2 — 3-cbotomis ultimis capitato- siib-5-Üoris, corollae glabrae v. minute puberulae laciniis breviter eornutis supra glabriusculis tubo suo .sublongioribus. — Folia semipedalia. Stipulae amplae, cartilagineae, laci- niis (loco ciliarum) oblougis obtusis. Panicula foliis subbre- vior, Bracteae lanceolatae acutissimae. Calycis lobi obtusi v. acuti, ovario subaequilongi. Corollae tubus 2 lin. longus. (Surinam, Hostmann n. 548. Guiaua, Rob. Scbomb. 2. Coli, n. 12. Rieh. Scbomb. n. 2. Ins. Trinitatis, Lockbart). 6. R. calycina sp. n., glabra, foliis subsessilibus ovali - ellipticis v. oblongis utrinque acutiusculis subcoriaeeis, pauiculae thyrsoi- deae ramis simplieibus trifidisve apice capituliferis , bracteis palmatiiidis, calycis laciniis tubo longioribus, corollae glabrae lobis eornutis supra glabris tubo aequilongis. — Folia 3-pol- licaria. Bracteae cartilagineae, quam in affiuibus multo la- tiores, profunde fissae in lacinias (ciliasve) rigidas. Calycis laciniae lineares v. oblongae, cartilagineae saepe 2 lin. lon- gae. Corolla vix 6 lin. longa. (Brasilia, Pohl.) 7. K. erio- loba sp. n., glabra, foliis ovalibus oblongisve obtusis breviter petiolatis, coriaeeis, panicula brevi subcorymbosa, ramis se- mel bisve trilidis binc longitudinaliter villosis apice capitiili- leris, corollae extus glabrae lobis subcornutis supra uudique 460 villosis tubo subaequilongis. — Folia 3 — 4-pollicaria, nunc omnia latiuscula oyata, nunc omnia anguste oblouga, v. utrius- que formae in eodem specimine. Fanicnla foliis brevior, con- ferta. FJores quam inß. calycina paullo minores sed magni- tudine rariare videntur. Calycis laciniae ovario breviores, ob- tusae. (Prov. Goyaz, Gardner n. 3218, 3221. Pohl.) 8. R. caribaea sp. n. , glabra, foliis longiuscule petiolatis ovali- ellipticis oblongisve acurainatis basi acutis coriaceis nitidis, panicula subcorymbosa trichotoma ramis hinc longiludinaliter puberulis apice 3 — 5 - floris , corollae extus glabrae lobis cor- nijtis supra undique villosis tubo suo longioribus. — Folia paullo majora, distincte acuminata et lougius petiolata quam in JR. erioloba , cui haec species pluribus notis accedit. In- florescentia laxior, flores majores. Calycis dentes minirai. Bacca oblonga, 9 — 10 lin. longa, apice truncata, acute co- stata; flores tarnen, stipulae , habitus, et etiam fructus forma a Psychotriis longe secedunt. (Ins. Dominica, Imray; St. Vincentii, Guilding; Jamaica, Dancer.) §. 4. Ternißorae. Corollae glabrae, Pedunculi v. pa- niculae rami ultimi triflori. 1. R. trißora sp. n. , glabra, foliis parvis subsessilibus oblongis lanceolatisve basi angusta- tis, pedunculis brevibus solitariis ternisve trifloris, floribus sessilibus, calycis laciniis obtusis tubo suo brevioribus, co- rollae laciniis cornutis tubo gracili plus duplo brevioribus. — Folia 1 — 2-pollicaria, consistentia laurina, obtusa v. acu- tiuscula. Stipulae breves , rigidulae, summac ciliatae. Pe- dunculi breves. Calyces minimi. Corolla 9 lin. longa. Bacca oboToideo-subglobosa, calycis dentibus coronata. (Moni. Or- ganens. , Gardner n. 5741.) 2. R. discolor sp. n., glabra, foliis subsessilibus obovali- oblongis obtusis submembrauaceis subtus pallidis nitentibus, peduncnlis simplicibus trifidisve, ra- mis trifloris, calycis laciniis subulatis tubo suo 2 — 3-plo 461 longioribus, corollae laciniis cornutis tubo suo aequilongis. — Folia iYa — 2-pollicaria, subtus fere micantia. Calycis la- ciniae 2 — 2% lin. longae, ciliolatae. Flores subsessiles. Corolla semipollicaris. (Brasilia, Pohl.) 3. JR. Micrsiana sp. n., glabra, foliis subsessilibus ovalibus oblongisve acutiuscu- lis v. obtusis submembranaceis subtus pallidis uitidulis, pani- lae divaricatae ramis trifloris, floribus lateralibus pedicellatis alari sessili , calycis laciniis ovatis tubo suo aequilongis , co- rollae laciuiis cornntis tubo suo sublongioribus. — Folia fere praecedentis v. paullo majora nee in obovatam forniam trans- ennt, maxinia 1 1/2~P°l^car'a" Inflorescentia Psychotriam fimbriatam refert, in hac tarnen specie calyx et corolla po- tius cum Psychotriis quam cumilwdgeisconveniuut. Panicula in specie nostra foliis sublongior, laxe paueiflora. Corollae 5 lin. longae. Bacca subglobosa, calycis dentibus coronata, laevis y. obsolete costulata. (Rio Janeiro, Miers.) 4. R. Clausse- niana sp. n., glabra, foliis subsessilibus ovalibus oblongisve submembranaceis acutis obtusisve, paniculae ramis paucis simplieibus trifidisve ultimis trifloris, floribus sessilibus, caly- cis laciniis angustis acutis tubo suo brevioribus, corollae lo- bis breviter cornutis tubo gracili brevioribus. — Haec etiam praecedentibus quoad folia similis. Inflorescentia R. triflorae magis evoluta ; flores diversi. Corolla gracilis , 5 lin. longa. Bacca globosa v. subpyriformis , umbilicata, calycis dentibus obliteratis, leviter costata. Species ideo Psychotriis affinis, sed calyx et corolla omnino Rudgeae. (Prov. Minas Geraes, Claussen in herb. Hook.) 5. R. corymbulosa sp. n., ramu- lis puberulis, foliis brevissiine petiolatis parvis ovatis basi obtusis subcordatisque glabris, panicula trichotoino subcorym- bosa folia subaequante , floribus in ramis ternis sessilibus, co- rollae lobis oblongis apice obtusis vix cornutis tubo suo di- midio brevioribus. — Folia sesquipollicaria, demum subcoriacea. 462 Stipulac parvae, ciliis pancis longis rigidis. Calycis dentes parvi, trianguläres v. angusti, accessoriis setiformibus. Co- rollae (saepius 4-merac) tubiis fere 5 Im. longus, gracilis, laciniae 2 lin. longae, intns pubcrulac. (Pror. Minas Gcraös, "Widgrcn n. 181.) 6. Rl myrsinaefolia (v. snpra). 7. R, cJavipcs sp. n., glabra, foliis petiolatis ovali-ellipticis oblon- gisve acuminatis basi acutis coriaceis, paniculae thyrsoideae foliis longioris ramis clarato-dilatatis simplicibiis bifidisve nl- timis trifloris floribus sessilibus, corollae laciiiiis tubo tenui subaequilongis oblongis obtusis obscure cornutis. — Folia taiitum superiora adsuiit 2 — 3 -pollicaria. Stipulac latae, aristatae, ciliis pancis. Bracteae brevissimae , ciliatae. Pa- niculae pedunculatae rami superne dilatati ut in Psychotria coronata Vell. Fl. Flum. 2. t. 25., cui vero flores a nostris diversi. Calycis laciniae ovato- trianguläres, ovario subaequi- longae, ciliolatae, accessoriis pancis v. nullis. Corollae tubus fere 5 lin. longus, superne ampliatus, laciniae 4 — 4Y2 'm> longae. (Prov. Minas Geraes, Widgren n. 180.) 8. R. cor- niculata sp. n., foliis petiolatis ovali-ellipticis acuminatis basi acutis vix coriaceis, paniculae thyrsoideae foliis snblon- gioris rainis leviter dilatatis simplicibiis trifidisve nltimis tri- floris, floribus lateralibus pedicellatis, corollae laciniis tubo tenui paullo brevioribus subulato- cornutis. — Affinis R. cla- vipedi. Folia majora, minus coriacea. Pauicula laxior ra- mis minus clavatis. Calycis dentes acutiores, et praesertim co- rollae differnnt laciniis in cornicula excresccntibus 3/4 lin. longa. (Rio Janeiro, Miers.) Ad Rudgeas linjiis divisionis adden- dae erunt vcrosimiliter Coffeae brasilienses sequentos mihi iguotae seil. C. jasminoides Cham., Schldl., C. major Cham., Schldl., C. minor Cham., Schldl. et C. gardenioides Cham., Schldl. — C.Jloribunda Mart. Herb. Fl. Bras. p. 325, mihi pariter ignota, ex descriptione dubiae affinitatis videtur. — 463 Supcrsunt species plnrimae Pcruvianae, Cohimbianae v. Guia- nenses verosiiniliter Rudgeis consociandae , qiias tarnen ipse liondum rite examinavi. Palicourea rigida HBK. — DC. Prodr. 4. p. 530. (Ser. 1. n. 278.) Palicourea hebeantha DC? Prodr. 4. p. 525. An P. Marcgravii St. Hü. var. ? (Ser. 1. n. 370.) Psycbotria (Ronabea?) lciocarpa Cham., Schldl. Linn. IV. p. 25. (Ser. 1. n. 171b. Sello, Claussen, Gardner, Miers etc.) Haec species paucaeque affines, frnctu didjmo band co- stato ad Ronabeam a cl. A. Richardio limitatam referendae crnnt. Si ycro character Ronabeae ex infiorescentia petendus haec species inter Psychotrias retinenda et sequens (P. han- corniacfolia) aäRonabeas amandanda est. Ronabeae verae Aubletianae mihi ignotae sunt. Psyenotria bancoruiacfolia sp. n. , glabra, stipulis breviter vaginantibus subulato-dentatis demum laceris , foliis oblougis lanceolatisve acuminatis creberrime paralleli - venosis, floribus in capitula axillaria breviter pedunculata confertis, bracteis membranaeeis calyces membranaeeos irregnlariter den- tatos subsiiperantibus. (Minas Geraes et Rio Janeiro, Regneil. Ser. 1. n. 171. Pohl , Gardner n. 4728. ex parte , Miers.) Frutex ramosissimus, ex omni parte glaber excepta linea brevissiina pilorum ad utrumque latus costae mediae foliorum in pagina inferiore. Stipulae breves, fere cartilagineae , de- mum irregulariter disruptae, juniores in aristam brevem desi- nentes, adjeetis saepius dentibus accessoriis nonnullis brevi- bus subulatis. Folia breviter petiolata, 2 — 3 poll. longa., semipollicem et rarius usque ad pollicem lata, basi acuta, venis numerosissimis a costa media angulo fere recto diver- 464 gentibus, leviter arcuatis, intra marginem anastomosantibus. Pedunculi floridi 1 — 4 lin. longi, fructiferi saepius longiores, vnl^ro flores 5 — 7 sessiles apice fenmt, adjecti9 interdum fasciculis binis 2 — 3-floris infra apicem opposite sessilibua bractea stipuliformi iuvolucratis. Caljcis tufous brevissimus, limbus cupuliformis semilinea brevior, nunc brevissime nunc profundius 5-dcntatiis. Corolla exccptis pilis faucialibus gla- bra, tubus ll/a lin. longus, laciuiae angustae, tubo aequi- longac. Discus epigynus crassus cupuliformis calycem fere aequans. Styli lobi brevcs, crasse stigmatosi. Bacca ovoi- dea, 10-sulca, calycis vestigiis coronata, axi trilincari. Se- men e basi erectum, facie interna sulco unico exaratum, dorso sulcis tot quot nucleus notatum. Specicm huic valde affinem, P. Vellosianam, legerunt Sello, Pohl, Gardner et Langsdorff in Prov. Minas Geraes. Habitus, inflorescentia , rete foliorum , omnia eadem, dif- fert pubescentia omnium partium, stipulis bracteisque longio- ribus, florum capitulis magis sessilibus. Huc ducenda videtnr Coffea sessilis Vell. Fl. Flum. 2. p. 20. Psychotria stachyoides sp. n., molliter pubesccns v. villosa, stipulis amplis ovatis raembranaceis, foliis subsessili- bus lanceolatis oblongisve utrinque longe angustatis, florum cymis in capitula contractis iuvolucratis yillosis ad apices ra- morum in thyrsum foliatum dispositis, corolla extus villosa. (Ser. 1. n. 170.) ■ Rami teretiusculi pubcsccntcs, summitatibus molliter et densc yillosis. Folia 2 — 3-pollicaria, mollia, supra pu- besceutia, subtus villoso-tomentosa, venis arcuatis a costa divergentibus plurimis, summa floralia decrescentia. Stipulae 2 — 3 lin. lougae, villosae, integrae v. summae bifidae. Ca- pitula in axillis summis solitaria, ad apicem rami terna, 465 brevitcr pediuiculata , inennte florcsccntia 4 — 5 lin diametro, bractcis ovatis oblongisve (coloratis?) mollitcr pnbcsceutibus, calvces siiperantibiis. Florcs scssilcs bibractcolati. Calycis liiubus fcre ad basin divisus, laciuiis triangularibus ovario brevioribus. Corolla 3- lin. longa, consistcutia tenni , extus pilis sparsis hirta, intus medio Uibo pilosnla, tiibo lato su- pcrne ainpliato, laciniis lato-lanceolatis acutis tnbo breviori- bus intus glabris. Antbcrae breviter. exsertae. Styli lobi clavati. Discns epigynus crassns. Ovarium et ovula oinnino Psychotriac. Fructiis iguotns et ideo gcnns snbdnbiiim. Ha- bitus enim diversns ab omnibus mihi notis specicbns descri- ptis. Habeo tarnen spccinien in prov. Minas Geraes a Gard- nero sub nnm. 4727. lectiun; habitn simile sed inprimis gla- britie diversnm. In hoc qnoqne florcs perpanci adhnc aperti sunt. Caeternm charactcrilms sequentibus dignoscendiim vi- detnr: P. hygrophiloides , glabriuseiila, stipnlis ovatis mem- branaeeis, ramis teretibus, foliis brevitcr petiolatis lanceolatis v. ovato -lanceolatis aenminatis basi acutis supra scabriuscu- lis ntriuqne virentibus, florüm cymis in capitnla contractis in- volucratis pnberulis glabrisve ad apices rainorum in panien- lam snbfoliatam dispositis , corolla extus puberula. Dcclieuxia scafora sp. n., suffruticosa , pubc brevissi- ma scabra, foliis oppositis ovafis obtusiusculis basi angnsta- tie, cymis tcrrainalibiis panicnlatis densifloris. — Diffcrt u D. glabra scabritie, a D. alba (ex diagnosi brevi) caule snffruticoso nee i'ruticoso et foliis band decussatis. (Scr. 1. n. 179.) Borreria verticillata Mey. — DC. Prodr. 4. p. 541f (Ser. 1. n. 182.) Borreria puinila DC. Prodr. 4. y. 543., lide speeiminis Pohliani. (Ser. 1. n. 181 c.) 23r Bd. 4s Heft. 30 466 Borreria coriacea Scheele Linnaea XVII. p. 339. (Ser. 1. n. 181 et 181 b., etiara Mart. Herb. Fl. Bras. n. 1058.) Variat dentibns calyciuis latioribus angustioribusqne. Borreria Sideritis Cham. Schldl. — DC. Prodr. 4. p. 646. (Ser. 1. n. 176.) Borreria Poaya DC. Prodr. 4. p. 549. (Ser.l. n. 180.) Borreria valerianoides Cham. Schldl. — DC. Prodr. 4. p. 531, (Ser. 1. n. ,175.) • i Emmeorhiza brasiliensis Pohl. — Endlicheria hrasiliensis Presl Symb, t. 49. — Borreria umbcllata Spr. — DC. Prodr. 4. p. 551. — Machaonia brasiliensis DC. Prodr. 4. p. 575. qnoad plantam Salzmannianam nee Cham. Schldl. (Ser. 1. n. 177, 178.) — Emmeorhizam aralioident (Borreriam Cham. Schldl.) legernnt Tweedie prope Rio Ja- neiro et Widgreii in prov. Minas Geraes. Species tertia ad- est in coli. Gardneriana. Bichardsonia sparsa DC. Prodr. 4. p. 568. (Ser. 1. n. 183.) Rubia (Relbunia) diffusa DC. Prodr. 4. p.592. (Ser.l. n. 173, 173 b.) ' Ttuhin (Relbunia) nf Unis Gardn. Lond. Jonrn. 4. p. 111. forma glabresceus specimini meo Gardneriano simillima, et forte R. indecorae Cham. Schldl. mera varietas. (Ser. 1. n. 174.) Cialium hirtum Lam. — DC. Pradr. 4. p. 604. (Ser. \. n, 173 c.) Alexis Jordan plantae novae. Jln seininum indieibus ab hortis botanicis tarn Divisionensi quam Gratianopolitaiio acceptis adnotationes rejierimus ab AI. Jordan digestas, quas in annalibus scicnliarum naturalium Parisiis editis iieglectas, in publicum ferre et omnibus cum botanicis communicare studemus, ut species illas a sagacissi- mo anctore nee temere propositas sed eultura vexatas iterum examiui aecurato subjiciant botanici et cnltura probare velint hortorum botauicorum praefecti. .. Catalogue des graines recoltees au Jardin botanique de la ville de Dijon en 1848, offertes en echange. 8. Adno- tationes ab AI. Jordan digestae; p. 18 — 32. i. Anthemis collina. Jord. . . . Pedunculis in apice ra- mornm solitariis louue nudis, involucri hemisphaerici basi haud umbilicati foliolis appressis tomentoso-pubescentibus dorso viridibus caeterum scarioso -pallidis , exterioribus bre- vioribus ovato -Janceolatis acutis convcjcis leviterque carina- tis3 iuterioribus elliptico-oblougis obtusis, capitnlis fruetiferis ovoideis , akeniis griseis lineari - oblongis basi attenuatis co- ronula oblique truncata brevissima terminatis , receptaculi pa- leis deeiduis oblongo-cunealis leviter coneavis apioe sub- 30* 468 truncato dcntatis carina vifidi breviter excurrcnte mncronalis flosculos subaequantibus , foiiis adpresse pubescentibus sub- incanis petiolatis omnibus basi auriculatis subbipinnatipartitis, laciniis linearibus subacutis patulis, caulibus ramosissimis patulo '- diffu&is siipornc ascendeutibus, caudicc raraoso sur- culis radieantibus aucto dcnse cacspitoso. Hab. in piuelis et aridis, etiani in arvis collium graniti- corum vivaricusium, prope Tournonl (Ardeche). — Majo, jun. 2f« — Semi-flosculi albi, .elliptici: caiiles vix ultra 1 — 2 dec. alti. Obs, jI, montana L. montium excelsorum praecipue incola, dignoscitur: capitulis conspicue majoribus, fructiferis minus rotundato-ovoideis, semi- flosculis longioribus, foliolis iirvolucri eximie tt/gvo-marginatis dorso planiusculis fere ecarinatis, akeniis majoribus albidis nee griseis basi minus attenuatis , reeeptaculi palcis valde coneavis vjx apice denta- tis lougius cuspidatis flosculos fere superemiuentibns, foiiis minus adpresse pubescentibus, caulibus basi ascendeutibus erectis omnibus simplicissimis, 2. Arteinisia suavis Jord. Panicula racemosa virgata, capitulis globoso - ovoideis nutantibus, iirvolucri foliolis ca- nescentibus, exterioribus lanceolato - linearibus subacutis, in- terioribus elliptico - obovatis obtusis basi attenuatis ad mar- ginem latissimc scarioso-fuscis flosculos subaequantibus, ake- niis oblongis, reeeptaculo glabro, foiiis viridibus vcl sub- cauescentibus ambitu late ovatis petiolatis fere omnibus ad basin petioli auriculatis, iuferioribus bipiunatipartitis laciniis subparallelis aiigustissime linearibus tenuibus jiervo latissi- vio fere utrinque (etiam in vivo) percussis, superioribus sim- plicitcr pinnatis, floralibus integris elongatis erecto- patulis capitula longc supcrantibusy caulibus fruticosis caespitosis erecjtis .basi ascendeutibus. 469 Hab. in herbosis rupestribus collium graniticorum; Vien- ne prope Lyon. — Flor. Sept. fy. — Racemuli tenues sim- plices saepe axi adpressi vel in panicula luxuriante subpatuli elongati fere a basi capitulis onusti: flores flavescentes extus violacei: lobi erecti haud recurvati: odor suavissimus: caules 6 — 10 dec. alti. 3. Bunins arvensis Jord. Sepalis erectis, petalis ob- cordatis calyce duplo longioribus, racemis fructiferis longissi- mis , pedicellis patentibus fructu longioribus, siliculis ovatis obscure tetragonis subteretibus glandulis obsitis, stylo py- raniidato siliculam subaequante, foliis radicalibus oblongis runcinato-jnnnati/ldis petiolis caulinis sessilibus lineari- lanceolatis subdentatis integrisve acutis, caule crecto ramo- sissirao vel subsimplici, ramis virgatis elongatis erecto- patentibus. Hab. iu arvis argillosis; Chasselay , Quincieux } etc., prope Lyon, haud iufrequeus. — Flor. Majo, Jun. ©. — Flores flavi: glaudulae cyliudricae aeque lougae ac latae ore apertae in ramis pedicellis fructibus undique adsunt. Obs. Ab affiui B. Erucagine L. differt praesertim sili- culis omniuo apteris utriuque reagis attenuatis, styk) paulo lougiore, foliis caulinis acutioribus minus dentatis, glandulis numerosioribus conspicue longioribus, denique habitu proceriore racemisque magis elongatis. *4. Famaria confusa Jord. — F. media Lois. Duby et auct. ex parte. — F. muralis Gren. et Godr,, Fl. de Fr., 1, p. 67_, ex parte, non Sonder ! Racemis evolutis laxis, bracteis oblongis acutis pedicelli patulo- erecti latitudinera aequanti- bus ipso duplo brevioribus, sepalis ovatis acutis obiter den- tatis corollae latitudiuem aequantibus longitudine sua triplo brevioribus in fructu juniore saepe persistcntibus, calcare 470 elongato sepalis subduplo longiore, frutibus rotundatis ob- tuse laevibus vel demum paulisper rugulosis, basi frnctus la- tissima diametriim suum (in vivo) uequante pedicelloque apice partim -incrassato conspicue latiore, foliorum laciniis ob- longes. Hab. in arvis et ad imiros Galliae mediterraneae prae- sertim, circa Toulon y Marseiile , Montpellier etc., haud in- frequens. Crescit etiam in Gallia occidentali et circa Paris. — Flor. Majo. O. — Flores pallide ptirpurei apice satura- tiores: habitn et magnitudine floruni medium tenet exacte in- ter F, ofjicinalem L. et agrariam Lag. Obs. 1. F. muralis Sond. ex specitninibus authenticis siccis aliisque vivis ab am. Verlot communicatis ab hac cer- tissime differt : racemis pauci/loris conspicue brevioribus , flo- ribus minoribus intensius coloratis apice atro- purpureis, bra- cteis pedicello paullulum nee duplo brevioribus, pedicellis apice magis incrassatis- patentibus fere reenrvatis brevioribusque, sepalis minoribus inferiie tautum dentatis corollae tubo eximie angustato latioribus haud persistentibus, frirctibiis laevibus figuram subrotundo -ovalam exliibcntibus aeque longis ac latis basi sua augustiore pedicelli latitudiuein haud superan- tibus , foliis magis cirrhiformibus laciuiisque brevioribus, de- nique habitn humiliore. — Specimina hujus in Gallia leeta nondum vidi. Obs. 2. F. Bastardi Boreau Rev. bot. — F. muralis Greu. et Godr. 1. cit. ex parte , mihi videtur F. murali et F. confusae valde tiffinis , sed tarnen ab utraque diversa. A F. confusa recedit : bracteis pedicello brevioribus sed non duplo, pedicellis magis patentibus saepe recurvatis, sepalis apice subintegris nee obiter deutatis, petalo inferiore saepe libero et patulo ut in F. agraria Lag., fructibus aeque lougis ac latis nee latioribus, basi frnctus diametrum suum haud acquante 471 pedicelloque fere angustiore. Habitu magis accedit ad F. capreolatam L. Vel potius F. agrariam .Lag. cui floribus simüliiua. — Specimina quae ab ipso auctore accepi, alia vernalia floribus majoribus alia serotina floribus minoribus praedita, caeterum simillima, duas suas F. Bastardi forinas exhibent, sed el. auctor F. confusam weaiu sub nomine jF. Petteri Rchb. ? olim misit et haue forsau cum F. Bastardi varietate miuore postea confudit. F. Bastardi Bor. a F. murali Soud. dignoscitur*: flori- bus conspicue majoribus, sepalis multo majoribus, corollae tubo multo minus angustato, petalo inferiori saepissime libero et patulo, Capsula paulo majore exaete orbiculare rugulosa nee omuiuo laevi. F. /Iqbellata Gasp. yalde accedit ad F. Bastardi, sed bonam constituit speciem minime cum F. capreolata L. as- sociaudam, a qua differt fructibus majoribus evidenter rugu- losis et calcare sepalis subduplo longipre nee ipsa aequante. F. aleocandrina Ehr. pro specie dubia habita et F. ca- preolatae L. varietatibus saepissime adjuneta valde insiguis est foveolis siliculae intus nigricautibus , et hoc egregio cha- ractere ab- omnibus generis speciebus statim diguoscitur. 5. Fumaria Kraliki Jord. — F. pulchella Kralik. in- cd. uon Salisb. — F. anatolica Boiss. ined. Racemis evo- lutis laxiusculis, bracteolis oblongo -obovatis pedicello lon~ gioribns , pedicellis fruetiferis brevissimis omnino recurvatis, sepalis ovatis denticulatis corollae latitudinem et ipsius longU tudiuem dimidiam snperautibus, calcare sepalis breviore, fru- ctibus parvis laevibus exaete orbicnlalis obtusissimis, fruetus basi pedicello apice seusjm iuerassato pauluhlm angustiore, foliorum laciuiis planis oblongo -linearibus Jinearibusvc saepe tenuissimis. 472 Hab, in cnltis et ad muros loco diclo Sainte-Margue- rite prope Marseille (Kralik.), in, Caria (Pinard.). — Flor. Majo. Q. — Floruia racerai brevius pedmiciilati fere a basi floribus onusti pulcherrime albido- purpurei: sepala albida, co- rolla anioene purpurea apice intensius colorata: caules graci- le8 saepe scandentes petiolique subeirrhosi. Ob pedicellos frnetiferos reflexos et habitutn ad F. ca- preolatam L. accedit? sed gracilitate omnium partium et cer- tis characteribus ab hac et affinibus speciebus eximie differt. 6. Galeopsis sulfurea Jord. Verticillis in suramo caule raraisqne approximatis dense multifloris, calycis dentibus ex basi anguste lanceolata longe subulato - spinosis tubum vix superantibus, corollae sulfureae tubo calyce subduplo lon- giore a basi ad tertiam partem snperiorem lineari-cylindrico superne ampliato, labio snperiore tubum dimidium aequante erecto ovato convexo obsolete trilobato apice acute denticu- lato, labii inferioris lobis patulo-deflexis, lateralibus ovatis subdentatis, intermedio longiore obovato quadrato denticulato, carpellis ovatis fere aeque longis ac latis, foliis laete viren- tibns sparsim pubescentibus late ovato -lanceolatis longe acu- minatis basi rotundatis in petiolmn dimidium limbum aequan- tem contractis margine serrato-deutatis, serraturis ovatis subacutisj caule bispido sub geniculis incrassatis. Hab. ad oras sylvarum et ad fossas; Charpennesl pro- pe Lyon, Mores/ el, Avinieres y Saint -Laurent -du- Pont (Isere), — Flor, Aug., Sept. Q — Corolla tö.ta sulphnrea, cum tubo inferne et lobis labii inferioris hiargine pallidioribus loboque intermedio punetis lineisque purpureis et versus basin area pulebre ci|^ina insignito. A G.versicolore Curt., Tetrahit L. et bifida Boenuingb. facile dignoscitur, praeter alias notas, forma foliorum. — A 473 0. pubescente Bess. reccdit corolla sulphurea, carpellis con- spicue miuoribus, foliis loiigius actiminatis et pubescentia cau- lis diversissima. 7. Hieracium approximatum Jord. Panicnlae subcorym- bosae ramis valde inaequalibus erecto-patulis elongatis sub- flexuosis apice pedunciilis involncrisque canescentibus hir- tisque, pilis basi atris glandulifcris in involucro longiusculis et in pedunculo brevibns pancis, involncri foliolis linearibus apicc attennatis subacntis, receptaculi alveolis margine sub- inlegris ad angulos cilio brevi lanceolato praeditis, areolis mammula leviter prominnla impositis- ore latiusculo apertis, foliis obscure virentib.ns saepe mamlatis ntrinqne sparsiin pi- losis ad petiolos villosis , radicalibus avato-ellipticis acutis basi in petiolum brevem latiuscnlum attennatis profunde dcn- tati?, dentibus lanceolatis acntis patentibus^ caulinis 4 — 6 breviter petiolatis valde acutis ; canle piloso scrabriusculo striato parum fisluloso erecto flexuoso dichotome ramoso, ramis subciphyllis. Hab. in nemorosis argillosis praesertim regionum grani- ticarum prope Lyon; Dardillyl Charbonniere\ Alix\ (Rho- ne)-. — Flor. Jim. 2f. — Flores pulcbre. flavi: folia saepe macnlis nigrescentibns adspersa: caülis 4 — 8 dec. alt. A simillimo H. sylvatico Vill. non distingui potest nisi atteuta specimiunm eomparatione. Tarnen ab hoc certissime differt. In iisdem locis saepe cum illo promiscne crescit, et in borto indolem servat. Dignoscitur ramis paniculae panci- floris minus racemosis nee apice fastigiatis magis patulis in- aequalibus peduneulisque longioribns band strictis, foliis ob- senre virentibus magis basi attennatis brevius petiolatis, den- tibus eorum profundioribus, canle apice subnudo. 8. Hieracium commixtnm Jord. Paniculae subcorym- bosae. ramis erecto-patulis substrictis apice praesertim pe- 4T4 duuculis involucrisque subcanescentibus hirtisque, pilis atris glanduliferis , involucri foliolis linearibus apice attenuatis acu- tis, exterioribus sublaxis, receptaculi alveolis ad marginem dentutis ad angulos cilio lanceolato acnto praeditis , areolis parum promiuulis, foliis pallide virentibus subtus fere glau- cescentibus supra glabratis caeterum villosulis venoso -reticu- latis, radicalibus elliptico -lanceolatis acutis vel acuminatis inferue in petiolum longiusculum angustatis dentatis, dentibus baseos patentibus acutis, caulinis 3 — 4 brevius petiolatis acuminatis, caule iuferne piloso eximie scabrido fistuloso erecto virgato apicc ramoso apliylloquc. Hab. in nemorosis et pratis montimn graniticorum lug- dunensium et vivariensium y Saint-Bonnet - le - Froidl Mont- Piiatl prope Lyon; la Champ -Raphaell Moni - Mezencl (Ardbche). — Flor. Jun. 2J.. '—r- Flores flavi parvi; canlis 4 -*-6 dec. alt. Ab affini H. diviso differt: ramis pedunculisque brevio- ribns magis patnlis strictioribusque, involucri alveolis margine dentatis, foliis elongatis magis acuminatis rarius maculosis pallidioribusque brevius dentatis, caule virgato apice tantum ramoso ncc fcre a basi bifido dichotomo. Obs. Haue speciein aliasque multi sine dubio pro H. sylvatico Gou. sumunt. H. sylvalicnm Gou., sicut H. vul- gatum Fries., Koch, etc., videtur ex pluribus speciebus com- positum. Quam autem formam in sylväticis argiliosis regio- num sive calcarearum siye .grauiticarum frequentem ubique vidi, haue pro vero //. sylvaticrf Gou. et Vill. aguosco. Pa- niculain exhibet in speeiminibus luxuriautibus fere racemosam ramis strictis erecto -patulis, superioribus eximie corymboso- fastigiatis; folia numerosa laete virentia minime glaucescentia saepius elliptico -ovata acuta aperte dentata, canlem stricte 4T5 erectuin multifoliatum inferne valde hirsutum snperue ramosum 4 — 8 dec. altnm. 9. Hieracium divisnm Jord. Paniculae subcorymbosae ramis valdc inaequalibus jtatulo-erectis subflexuosis apice involucrisqiie subcanescentibus hirtisque, pilis glanduliferis fusco -^ atris , invphicri foliolis linearibus attenuatis acutis, ex- terioribas laxis, receptaculi alveolis ad marginem subintegris ad angulos cilio brevi lanceolato-lineari praeditis, areolis pa- rtim proniinulis, foliis viridibus maculis fusco -nigrescentibus plus minusve adspersis snbtus ad marginem et petiolos villo- sulis snpra glabrescentibus, radicalibus ovato vel lanceolato- ellipticis imis obtusis caeteris acutis inferne in petiolum te- nuetn limbum aequantem vel ipso longiorem sensim attenua- tis inciso-dentatis, dentibus baseos lanceolatis acutis pdten- tibus , caulinis 2 — 4 acuminatis basi in petiolum brevem at- tenuatis, caule renuiter puberulo snperue exiinie scabrido ßstuloso erecto flexuoso inaequaliter bi trijido vel dicho- tome ramoso. Mab. in nemorosis et rupestribus graniticis prope Lyon: Oullihsl Franchevillel etc. — Flor, Majo, Jim. 2/.. — ' Flo- res flari illos ff. murorum L. maguitudine fere aequantes: fölia maculata in planta spontauea et ex seminibns culta sem- per vidi: caulis 3 — 5 dec. Ab affini H. lacinioso differt: corjmbo magis glandu- loso minus tomcntoso, involucris floribusque paulo minoribus, foliis longius et tcnuius 'petiolatis fere viridibus minus acumi- natis multo minus laciuiatis, dentibus remotioribns patentibus nee assurgentibus, caule eximie scabrido. AH. bi/tdo Koch, differt corymbo atro- glanduloso, caule folioso nee fere nudo, haud patenti- ramoso. 10. Hieracium ellipticum Jord. Paniculae corymbosae ramis pedunculisqne patulis eximie arcuato- ascendentibus 476 apice praesertim involucrisque snbcanescentibus hirtisque , pilis fuscis glanduliferis aliisque longioribus eanis basi atris inter- mixtis, involiicri foliolis adpressis Ihiearibiis omnibus apice attemiatis acutis, receptaculi alveolis ad augulos ciliis lan- ceolatis praeditis, areolis parum promiiiulis ore laliusculo apertis, foliis supra laete virentibus mollibus pubescenlibus, radicalibus ovato ellipticis in petiolura limbum band aequan- tem basi attenuatis vel rarius subcontractis apice afutis vel irais fere rotundatis obtusis postice inciso-dentatis, dentibus ovatis lanceolatisve omnibus patulis vel antrorsum vefsis, cau- linis 2 — 4 breviter petiölatis parum acumiuatis, caule laevi iuferne praesertim puberulo haud Jistuloso erecto Jlexuoso apice corymboso. Hab. in sylvis Alpium Sabaudiae prope Lanslebourg ad pedem montis Cenisii. — Flor. Jul., Aug., et in horto Majo. 2{.. — Flores pulchre flavi fere magnitudine H. murorum L.: semiflosculi iuvolucrum haud duplo superantes: akeuia fnsca: caules 3 — 5 dec. alti. Ab H. murorum L. et H. nemorensi' dignoscitur» caule plurifolio, foliis nunquam basi cordatis. Ab H. sylvatico Vill. diguoscitur : coryrabi ramis eximie patulis et arcuatis nee stricte erectis, akeniis häud atris, fo- liis paucioribus elliptico- ovatis, caule valde flexuoso graci- liore et omni habitu. 11. Hieracium fariimlentum Jord. Pedunculis invo- lucrisque farinoso-totnentosis, pilis albidis brevibus hispi- dulis ramosisque laxe ineumbeutibus egldndulosis , involucri foliolis adpressis linearibus apice attemiato- acumiuatis, re- eeptaculi alveolis ad marginem ciliato -dentatis subpilosis, areolis parum prominulis, foliis radicalibus pallide virentibus supra fere glabris subtus et ad marginem leviter ad petio- 477 Jos dcnse farinoso-lanatis ovatis vel ovato-lanceolatis apice acntis basi paiilo angustatis vel in petbltun liinbo suo fcre breviorem contractis iuferne praesertiin grosse dentalis, cau- lino solitario ang'ustato vel nnllo , canlihiis pnbe farinosa densissima tectis erectis snbÜexuosis siinplicibns vel snperue bitidis, rainis vnijloris hatid patulis. Hab. ad rupes caleareas montium Bcugesi ; Roussillon (Ain). — Flor. Jim., Jul. 4. — Flpres laete flavi: folia saepe colore fuseo vel rnbello suffusa rarins submacnlata: canles l — *2 dec. sacpe uuillori et aphylli. Medium fere exacte tenet inter H. andryaloidem Vill. et //. murorum L., et ab utroqne aeqnaliter reeedit. Ab H. andryaloide differt foliis raagis ovatis supra glabris subttis- que parce lan-atis et aliis notis. Ab H. murorum et speeie- bus huic aftinibiis, pilis involucri et foliorum plumosis eglan- dulosis differt. Ab H. rupestri All. dignoscitnr involucro pilis densis ramosis plumosis eglandulosis tecto, foliis latioribus haud acu- minatis, canle humiliori subaphyllo, etc. 12. Hieraciuin firiuuinJord. Paniculae racemosae apice corj/mboso-fastigiatae rainis inaeqnalibus strictis palulo- erectis, peduncnlis involucrisqne cauescentibiis snbhirtisque, pilis glanduliferis basi atris paucissiinis vel nullis, involucri foliolis apice atteuuatis obtiisis, extrerioribus lajcis alabastrnin jnuiiis super eminent ibus, receptaculi alveolis ad augulos ciliis rigidulis anctis, foliolis viridibus parce pilosis, .radica- libus nullis, "canlinis nnmerosis elongato-lanceolatis acu- minatis longissime in petiolnm angnstatis grosse serrato - dentatis, dentibus linearibus elongatis oiunibus antrorsum versis yel patulis, canle multifoliato fere glabro scabriusculo band fistnloso stricte erecto elato superne ramoso. 478 Hab. in sylvaticis argillosis propeLyo»! — Flor. Aug., Sept. 2|.. — Panicula raceraosa ampla illi H.Sabaudi L. ßi- millima: caulis 10 — 15 dec. altus. A siniillimo H. qffini Tausch., rtgido H«rt m. dignosci- tur: racerao saepe magis ampliatOj iuvolucri foliolis apice ob- tusis, akeniis conspicue minoribus, foliis frre glabris Omni- bus nee imis tantum petiolatis longissime basi angustatis et apice acuminatis, dentibus longioribus magis antrorsum ver- sis, canle multo minus scabro robusliore fere glabro, iuflo- rescentia serotina; nam ex ultimis sub fine aostatis cum H. Sabaiido flores praebet, dum H. affine saepe iuitio Junii cum H. sylvatico flores aperire iueipit. 13. Hieracium glaneimun Jord. Paniculae subcorym- bosae ramis peduncnlisqne elongatis erecto-patulis haud strictis saepe divergentibus apice praesertim involucrisque ca- nesceutibus hirtisque, pilis glanduliferis fusco-atris, iuvolucri foliolis adpressis liuearibus attenualo -acuminatis , reeepta- culi alvet>lis margiue subdentatis ad angulos cilio e basi ovata acuminato praeditis, areolis parvis, foliis glauecscentibtis saepe macnlatis ad marginem et petiolos molliter villosis cae- terum glabrescentibus, radicalibus longe petiolatis ovatis vel ovato-lauceolatis aentis basi in petiolum limbo subaequalem contractis vel imis leviter subcordatis postice profunde inciso- dentatis rarius subiutegris,- dentibus elongatis acuminatis Omni- bus patnlis vel antrorsum ver-sis 3 cauliuo solitario breviter petiolato, caule laevi vix puberulo fistuloso erecto apice bifido vel dichotome ramoso. Hab. in collibus et sylvis prope Lyon , et forsan ubique in Gallia orientali haud iufrequens. — Flor. Majo. 2J.. — Flores pulchre flavi illis H. murorum L. fere majores: cau- Ics 3 — 5 dec. alti. 479 Ab affini H. murorum L, cum quo coufunditur statim diguoscitur: ramis paniculae pedunculisque longioribus patulis, involucri foliofis longius acunriuatis, foliis glauceseeutibus, den- tibns omuibus antrorsum versis. Ab H. inciso Hop. differt peduuculis iuvolucrisque sem- per atro-glandulosis, habitu robustiore et aliis notis. Obs. H. Schmidtli Tausch ab H. glaucino longe rc- cedit et optimam constituit speciem, me jndicante, H. muro- rum L. minirae affinem, et potius ad H. decipientcm Froel. accedeutem. Ut optime monuit Froelich, in DC. Prodr. 7. p. 230, facile diguoscitur pagina supcriore foliorum pilis rigi- diusculis inore Pilosellarum tecta. Koch, in Syn. ed. 2. p. 522, pilos tales nou vidisse profert, sed errat profectocel. auctor et rem saiie uon observavit. 14. Hieracium laciniosmn Jord. Pauicnlae suhcorym- bosac ramis pedunculisque valde inacqualibus subincur- vato-ercctis hand strictis apice .praesertim iuvolucrisque to- mcntoso-'cancscentibiis snbbirtisque, pilis glanduliferis fuscis brevibns paucis , involucri foliolis linearibns attenuato-acu- minatis, receptaculi lati alveolis inargiue subdentatis ad an- gnlos cilio brevi ex ovata basi lineari praeditis, areolis ovari- fcris maminula prominula impositis ore minuto apevtis, fo- liis glauceseeutibus saepe macnlatis ad margjnem praesertim et petiolos villosulis, fadicalibus ovato vel lanceolato-ellipticis apice acuminatis basi in petiolum latinsciilum limbo brevio- rem attenuatis postice profunde inciso -laciniatis, laciniis iiiferioribus approximatis linearibüs elongaUs acuminatissi- mis , omuibus antrorsum versis, caulinis paucis 2 — .3 vel solitariis in petiolum brevem attenuatis valde acuminatis. Caule laevi inferne villoso superne tenuiter tomcntoso erecto bifido vel dichotome raraoso. 480 Hab, in sylvis et rupestribus montium graniticorum prope Lyon. Haud frequens. — Flor. Majo, Jim. ^. — Flores flavi Ulis. H. murorum L. feie majores: folia'saepe maculis rubentibus adspersa: caulis 3 — 6 dec. altus. A praccedenti specie differt panicnlae ramis haud diver- gentibus sed omnibns erectis flexuosis , pilis glandnliferis bre- vibns paucisque, foliis basi attenuatis- magis acuminatis longe et ariguste laciniatis. Obs. H, bifidum Kit. videtnr hnic affine, sed. est planta valde dubia. Ex Koch ramis patentibus praeditum est, et Froelich, in DC. Prodr. 7. p. 214, idem oum foliis basi cor- datis descripsit, 15. Hieracium laevicanle Jord. Paniculae corjmbosae subfasligiatae ramis inaequalibus erectis vix patulis apice involucrisque tomentoso - canis subhirtisqne , pilis glanduliferis in involucro paucis et in pedunculo fere nullis, involucri fo- liolis linearibus apice attenuatis vix acutis, receptaculi alveo- lis ciliato- dentatis, ciliis angulorum lanceolatis denticulatis, areolis parum prominulis supra depre»sis ore minuto aper- lis, foliis pallide virentibus subtus fere glaucescentibus supra glabris caeterum parce pilosis, radicalibus ovato vel lanceo- lalo-ellipticis inferne in petiolum limbo breviorem subtus teretem paulisper attenuatis, . imis apice rotundatis obtusis, caeteris acutis, postice dentatis, deiitibus lineari-oblongis an- trorsuni versis, caulinfs 3 — -4: breviter petiolatis, caule lae- vissimo fere glabro haud fistuloso erecto firmo ranioso di- chotonio, raniis strictis aphj/llis. Hab. in sylvaticis . argillosis montium Lugduneiisium; Chenellettel Monsoll Alix\ (Rhone). — Flor. Junio. 4. — r Flores flavi illis H. sj/lvatici subaequales: folia et omnis planta saepe fiunt glabrata: caulis 4 — 6 dec. altus. 481 A simillimo H. commixlo Jord. dignoscitur: ramis pa- uiculae strictioribus magis fastigiatis, pilis glanduliferis sub- miilis, foliis minus acuininatis, caule laevissimo nee scabro. 16. Hicracium nomorense Jord. Paniculae corvmbosae ramis pedunculisque erectis vel leviter subarcuatis apice prae- sertim involucrisqne siibcanescentibus hirtisque, pilis glaudu- liferis atris fuscisve diametrum pedicelli haud aequantibus^ in- volucri foliolis adpressis linearibus omnibus attenuatis acutis, receptaculi alveolis ad marginem subdentatis, ciliis angulo- rum lanceolatis brevibus , areolis mammula brevi impositis ; foliis laete flavido-virentibus tenuibus pubescentibus, radica- libus longe petiolatis oblongis acutis basi leviter subcorda- tis rel in petiolum tenuem rontractis breviter postice denta- tis vel subintegris , caulinis fere duobus acuminatis breviter petiolatis, caule puberulo laevi haud Jistuloso erecto Jtrmo apice bifido vel inferne 1 — 2 ramulis aueto. Hab. in sylvis montosis Delphinatus ; Grande-Chartreuse (Isere) etc. — Flor. Jim., Jul., et initio Maji in horto. 2J.. — Flores pnlchre flavi: semiflosculi involucro duplo et ultra lon- giores: akenia atra: petioli tennes canalicnlati villosi saepe rubentes: caules fragiles dnri 3 — 5 dec. alti. A. simillimo H. murorum L. differt: ramis pedunculis- que magis erectis, involucris et akeniis minoribus , foliis ma- gis conspicue venoso-reticnlatis Land ovatis sed omnino ob- longis, petiolo longiore et duplo angustiore, foliis caulinis rarius solitariis , caule graciliore band fistuloso, inflorescentia praecociore. 17. Hieracinm obliqnum Jord. Paniculae laxe race- mosae apice subcorymbosae ramis inaequalibus erecto -patulis superne inclinatis saepe subseeundis, peduneulis apice paulo iuerassatis pluri-bracteatis involucrisqne canescentibns eglan- 23r Bd. 4s Heft. 31 482 dulosis, iiiTolucri foliolis obscurc virentibus siccitate immu- t atis linearibus obtusis, exterioribus laxiusculis, receptaculi alveolig ad angulos dentato - ciliatis , ciliis in pilum longis- simum solutis > foliis intense virentibus Baepe valde hirsuti9, radicalibus post anthesin vegetis caulinisque elliptico-lan- ceolatis «lentis acuminatisve basi attenuatis sessilibus denta- tig, deiitibus brevibus patulis, caule multifolio praesertim inferne hirsutissimo snperne fere glabrescente striato scabro haud fistuloso oblique erecto vel ascendente apice ramoso. Hab. in nemorosis praesertim regionum graniticarum pro- pe Lyon. — Flor. Aug., Sept. %. — Folia radicalia sub an- thesi omnino deficiunt, sed post antbesin fasciculi foliomm perbjemantes adsunt: akenia atra, caulis 4 — 6 dec. altus. Ab H. sabaudo L. et borealt Fries, recedit foliorum fasciculis perhyemantibus aliisque notis. Ab H. sylvatico Vill. et speciebus affinibus differt foliis omnibus sessilibus et panicula eglandulosa, etc. 18. Hieracium rapicola Jord. Fanirulae laxe race- mosae subcorymbosae ramis erecto -patulis saepe leviter ascendentibus , omnibus pedunculis involucrisque subcanescen- tibus hirtisque, pilis glanduliferis densis tenuibus aquose lu- teolis basi nigricantibus , involucri foliolis linearibus apiee ciliato-plumosis attenuato-acutis, receptaculi alveolis parce subpilosis ad angulos dente brevi auctis, foliis pallide viren- tibus mollibus tenuibus pilis minutis glanduliferis utraqne pa- gina obsitis aliisque longioribus ad petiolos praesertim ciliatis villosisque, radicalibus elliptico - ovatis basi in peliolum atte- nuatis , postice dentatis, dentibus ovatis longe ncuminatis pa- tentibus, caulinis lanceolatis acutis basi paulo attenuatis sessilibus vel semi-amplcaricaulibus, caulibus burailibus stria- tis hirtis a basi ramoso -paniculatis. 483 Hab. in rupestribus calcareis Galloprovinciae prope Si- tteron. (Basses- Alpes), — Flor. Majo — Junio. 2f. — FIo- res pallide flavi: pauicula pauciflora: caulis 1 — 2 dec. altus. Obs. H. pulmonarioides Yill. huic affine differt: pani- cnla fastigiata dense multiflora, ramis pedunculisqtie stricte erectis nee snbarcuatis , involucri foliolis acuminatissimis , flo- ribns intense ilavis, pilis glandulosis magis longis crebrisque, akeniis duplo majoribus, reeeptaculo valde piloso, alveolis brevioribus, areolis ovariiferis magis promiuulis, foliis cauliiiis basi magis attenuatis haud amplexicanlibns , caule duplo al- tiore et omnibus partibus duplo crassiore. H. amplejcicaule L. saepe cum H. pulmonarioide con- fusum ab hoc et ab //. rupicola plane differt involucri fo- liolis basi late lauceolatis et foliis cauliuis amplis eximie cor- dato - amplexicaulibus. 19. Hieracitim uinbrosum Jord. Paniculae corjmbo- sae subfasligiatae ramis patulis arcuato -ascendentibus apice peduneulis involucrisque canescentibus hirtisque, pilis glandu- liferis densis lutesceutibus basi atris, involucri foliolis linea- ribns apice attenuatis acutis , reeeptaculi alveolis ad margi- nem dentatis ad angulos obsolete ciliatis } areolis partim promiuulis, foliis flavescenti-viridibns subreticulatis supra parce pilosis subtus ad marginem et petiolos molliter villosulis, ra- dicalibus ovato-ellipticis acutis basi subcontractis vel in pe- tiolum inferne dilatatum limbum vix aequantem paulisper attenuatis margine dentatis , dentibus baseos brevibus ovati's patentibus, caulinis 3 — 4 breviter petiolatis aentioribus, canle leviter piloso superne scabrido glandulosoque Jistuloso striato erecto firmo apice ramoso corymboso vel inferne ra- mulis aneto. Hab. in sylvis Alpium Delpbinatns; Raboul La Gran- gettel prope Gap, etc. — Flor. Jul., Ang., in horto Jun. %, 31* 484 — Flores pulcbre flavi Ulis H. murorum paulo majores : akenia brunnea: folia aiupla mollia : canlis 4 — 6 dec. altus. Pauiculae forma et pubescentia //. murorum L. exacte refert, sed foliis latis basi haud obtusis et canle foliato ab hoc rccedit. 20. Hieracium virgultorum Jord. H. borcale auct. gall. ex parte nou Fries. Pauiculae racemosae angustae rarais gracilibus erectis superne inclinatis saepe subseeun- dis, poduuculis elongatis pluri-bracteatis involucrisque parum canescentibus subhirtis, pilis glandulosis paucissimis, involn- cri foliolis pallide virentibus siccitate immutatis linearibus apice obtusiusculis , akeniis rubro-fuscis, reeeptaculi alveolis ad angulos deutato- ciliatis, ciliis lanceolatis acutis, foliis Jaete virentibus modo glabrescentibus modo mollissime hir- sutis, radicalibus nul/is, cauliuis anguste lanceolatis utriu- que angustatis acumiuatis inferue in petiolum attenuatis, su- perioribus sessilibus basi lere rotundatis, omuibus breviter deutatis deiitibus patulis saepe minutis, caule molliter hirsuto vel fere glabro haud scabro teuuiter striato vix fistuloso erecto virgato apice ramoso. Hab. in sylvaticis collium gianiticorum iuter virgulta, prope Lyon, haud iufre(]uons. Ab H. obliquo recedit: panicula augustiore, ramis mi- nus patulis tenuioribus, involucri foliolis pallidis, akeniis con- spiene minoribus, reeeptaculi ciliis brevioribus tenuioribusque, foliis radicalibus uullis, caulinis elongatis laelius virentibus, caule erecto virgato band scabro , pubescentia molli et inflo- rcscentia paulo magis serotiua. Ab H. boreali Fries, differt : racemo haud stricte erecto, jnvolucri foliolis pallidis siccitate immutatis nee nigricantibus, foliis angustatis, pubescentia molli, caule fere laevi, etc. 485 21. Iberis affinis Jord. Race.nis fructiferis haud con- tractis tnodice elongatis, siliculis suborbicularibus apice pau- inliim angustatis basi rotundatt's subtus leviter convexis, alis valvariim latitudinem apice aequantibus inferue angustatis us- que ad basin conspictiis, emargiuaturae lobis ovatis acutis basi sua in stylura non coeuntibus angulum acutum efficien- tibns quartam totins silicnlae partem aeqnantibns styl um bre- vem haud excedentibus, foliis intense viridibus sparsim ciliato- pubescentibus vel subglabris leviter canaliculatis , pritnordiali- bus oblongis obtusis, caeteris lineari- oblongis, omnibus basi in petiolum sensim angustatis lobato - piuuatifidis, lobis utrinque 2 ovato -oblongis linearibusve obtusiusculis basi haud angustatis, canle erecto saepe a basi ramosissimo, ramis inferne a renalis statitn erectis superne corymboso-fasti- giatis. Hab. iu collibus apricis et in arvis, solo calcareo vel arenoso; Vernctyl prope Lyon. — Flor. Majo, Jun. . — Flores superne al- bidi subtn s flavo - virides : caules 3 — 5 dec. alti. Ab afiiui S. nutante L. differt praesertim : panicula am- pla viscosissima minus nutante, capsulae superne raagis atte- nuatae dentibus haud patulo-recurvis sed erectis, formaque dirersissiinis, foliorum radicalium limbo rotundato truncato vel suberaargiuato. 39. Taraxacum leucospermnin Jord. Capitulis termi- nalibus solitariis, involucri foliolis sub apice appendice gib- boso auctis discoloribus , exterioribus multo brevioribus pulveraceis pallidis obovatis vel ovato - oblongis a media patulo- erectis fere incurvatis^ interioribus viridibus ad- pressis lauceolato-linearibus anguste membranaceo-marginatis, akeniis albis obovato-oblougis apice in rostrnm ipsis quadru- ple breviorem desiuentibus, marginalibus ö-costatis apice' praesertim aperte muriculatis, interioribus fere laevibus ob- tuse 4-costatis, pappi stipite akeuio paulo longiorc pappuni- que subaequante, receptaculi alveolis brevibus, areolis ovarii- feris subejcsertiS) foliis brevibus planis glabresceutibus humo adprcssis, aliis obovato-oblougis in petiolum brevem atte- nuatis apice rotundatis subacutis iutegris deutatisve, aliis run- cinato-pinuatifidis, lobis jiatnlis ovatis acutis subdentatis, caule glabrinsculo asceudente flexuoso unifloro, caudice crasso per- ennante in radicem validam simplicem desinente. 502 Hab. hi rupestribus caleareis Galloprovinciae australis; Toulon, loco dicto Coudonl — Flor. Majo, in horto Aprili. 2f« — Flores flavi: ligulae exteriores snbtns violaceae; invo- lucruni caliculatum foliolis discoloribus valde insigne, exterio- ribus subtriplo brevioribus subalbidis vel rubcscentibus, inte- rioribus omnino virentibns : caulis bnmilis fnictiferus rix 10 cent. altus, vel in plauta cnlta hixuriante fructifera 20 cent. metiens. A T. obovato DC, pahtstri DC, dente -leonis Desf. et aliis affiuibus facillime dignoscitur: involucri foliolis discolori- bus cornicnlatis exterioribus brevibus subincurvatis erectis, akeniis albissimis, foliis brevibus humo adpressis et caule ascendente vel declinato. Species ex seininibus in horto per plures annos cnlta constantissima, et ab omnibus distinctis- sima. 40. Tragopogon australis Jord. ■ — T. porrifolius auct. gallorum non L. — Pedunculis apice incrassatis, invo- lncri foliolis 8 — 12 lanceolatis acuininatis glabris sub an- thesi refr actis corolla atro -violacea piano -convexa tnulto longioribus , akeniis exterioribus griscis costatis a basi ex- quisite sursura tubereulato-scabris, tuberculis laxis subrotundo- obovalis, pappi rufescentis stipite albido apice fere glabro dlcenio panlo longiore pappo autem brjeviore, foliis radicali- bus erectis haud stric'tis lineari-acuminatis undulatis, cault- nis basi dilatata amplexicaulibus saepe apice subtortilibus glabris vel ad axilllas araneoso-hirsutis, caule erecto saepe ramoso glabro, radice bienni vel saepe annua. Hab. in collibus herbosis, ad vias et margines agrorum in Gallia australi, haud infrequens; Hj/öresl Toulonl Mar- seille^, etc. — Flor. Majo. O vel fruetus stipite pedicelli latitudinem subaequante, foliorum laciuiis ob- lougis planis , petiolis saepe subeirrhosis, cauiibus gracilibus erectis Tel diffusis subscandeutibus. Hab. in arvis et ad muros inGallia mediterranea: Hye- resl etc. — Flor. Apr., Majo. ©. — Flores pallide purpu- rei, magnitudiue variabiles, illis F. ofßcinalis L. saepö ma- jores: racemi inodice elongati: corollae angustae: petalum in- ferius saepe liberum patulnm. Haec species F. murali Sond. et F. confvsae Jord. valde af'fiuis est, sed ab utraque sepalis magis oblougis et eximie carinatis differt. Praeterea a F. murali dignoscitur: racemis magis laxis longioribusque pedicellis minus patulis, floribus saepe majoribus petalo inferiore in planta luxuriante saepe libei o patulo. A F. confusa differt : floribus fere majoribus, fruetus forma, stipite hujus breviore et angustiore. 509 Obs. F. Bastardi Bor. rev. bot. duas species compre- hendit, ut ipse in ind. sein. hört. div. 1848 demonstravi ; sed quam nuperrime Cl. Boreau, in egregio suo'opere, Flore du Centre, cd. 2., plantam, quam ipse ex descriptione et speci- minibus authenticis veram potius esse F. Bastardi judicave- rara, ad F. muralem Sond., ex nie immcrito, retulit, nunc, ne forte nova oriatur coufusio, hanc F. Boraei vocandam no- inenque F. Bastardi omnino reliuquendum censeo. A F. va- gante fructibus rotundis obtusis sepalisque majoribus, praeter alias notas, differt. 7. Galium Fleuroti Jord. Paniculae oblique subovatae inacqualis ramis brevibus erecto -patulis vel fere divaricatis coryiübulosis, pedicellis fructiferis erecto -patulis, corollae al- bidae parvae lobis oblongis acutis, stjlo ultra medium fisso, frurtu mediocri laeviusculo subfusco , foliis parvis nitidulis siccitate nigricantibus parum crassis, caulinis suboctouis dejlexo- patentibus cum apice surrecto liuearibus inferne pallidum augustatis apice acutissimis mueronatisque nervo dorsali tenui parum inferue prominulo instructis ad margi- ncm laevibus utriuque patenter pilosis vel omnino glabris, caulibus tenuibus humilibus flexuosis in caespitem humifusum densissime intricatis basi haud radicantibus e caudice ub- breviato prodeuntibus ascendentibus. Hab. in arenosis Burgiindiae, ad ripas rivuli la coquille dicti, prope Etalante (Cöte-d'Or.) (Fleurot.) j(Moreau). — Flor. Juu., Sept. 2|.. Ad G. implexum Jord. obs. fr. 3. p, 141. valde accedit, sed panicula abbreviata, ramis patentibus, pedicellis breviori- Ims, foliis miuoribus magis nigricantibus nervo debiliore in- structis, pilis longioribus patentissimis, caulibus humilioribus, satis diversum videtur. 510 A G. tenui Vill. abnnde differt: panicnlae raniis magis apertis, foliis tenniter carinatis siccitate nigrieantibns, cauli- bns haud basi radicantibns prostrato-diffusis, habita direr- sissimo. Obs. Hanc amiciss. Fleurot horti botanici Divionensis praefecto , niiperrime defimcto nimisque lugendo , speciem ab ipso detectam mihiqne missam dedicavi. 8. Geranium modcstnm Jord. Fundunculis bifloris, in- ferioribns folio brevioribus, pediccllis erectis demum patulis, sepalis brevitcr glandnloso-pilosis dorso planiusculis elerato- tricostatis anguste meinbranaceo marginatis aristatis snb an- tbesi adpressis, petalorum limbo parvo oblongo paululiun basi attenuato ungue suo band inferne exalato breviore, fru- ctus. rostro semipollicarij carpellis ditttius suspensis pallide fnscis glabris rugoso-costatis, rugis tenuibus, superioribus transversalibus parutn distautibus ramulosis haud apice ana- stomosautibnSj mediis obsolete areolatis, inferioribns snbver- ticalibus, semine cylindrico-ovato laevi, foliis laete virentibus crassiusculis circuniscriptione ovato-pentagonis ternatis quiua- tisve, partitionibus lanceolatis rel orato-lanceolatis pinuati- fidis, lobis nnmerosis approximatis integris dentatisre obtusis mncronulatis, caule ramisque erectis parce breviterquc glan- duloso-hispidis. Hab. in uoibrosis rupiiim calcarearum , ad sepes : Cre- mieu\ prope Lyon, Hj/eres (rar.), etc, — Flor. Majo. @. — Flores parvi, purpurei, calicem parnm exeedcntes: anthe- rae flavae: Stigmata luteola: fructus rostnim 15 inill. lon- gnm: caules 2 — 4 dec. alti. A G. Robertiano L. differt: pedunciilis brevioribns, flo- ribus duplo minoribns satnratioribus, sepalis sub anthesi exacte adpressis nee sublaxis pilis brerioribns tectis miuus longe 511 aristatis, limbo petalorum Land cimeato ungue 6iio breviore nee longiore^ ungue usque ad basin leviter alato , aiitheris flaris nee rubello - aurantiacis stigmatibus minus patentibns luteolis nee inlense purpureis, carpellorum rugis superioribus haud apice anastomosantibus, foliis laetius rirentibns crassio- ribus parcius pilosis, partitionibus minus dissectis, statura in loco simili multo humiliore, denique odore multo minus gravi. Obs. Villars, in fl. Delph. vol. 3. p. 374, sub sno G. purpureo hoc, ut ridetur, aliamque speciein Delphinatus in- ferioris iiicolam designavit. Haec ultima quam G. Villarsia- num rocaudam eenseo a G. modesto differt : sepalis longe hispidis dorso convexis late costalo -trinerviis latius membra- naceo -marginatis , petalorum liinbo oblongo -obovato unguem suiim aeqiiante fruetus rostro breviore, earpellis minus palli- dis mox deeiduis, rugis eorum crassioribus et densioribus, semine conspicue minore, foliis obseure virentibus minus dis- sectis, piibescentia omnium partium longiore, ramis patnlis, habitu humiliore diversissimo. 9. Heliantheiuuiu calcareoin Jord. Racemis termina- libus elongatis, pedicellis fruetiferis reflexis, sepalis hispidis, exterioribus linearibus, interioribus triplo longioribus oblique- ovatis obtusis, petalis albidis obovatis aeque longis ac latis apice rotiindatis in unguem luteum brevissiinum desinentibus, stvlo apice incrassato staminibus paulo longiore, Capsula ovoi- dea hirsuta, seminüms ovatis obtusis angulosis aeque longis ac latis, foliis petiolatis lineari-oblongis margine revolutis utrinque canescentibus pilis miuutis dense intertejetis haud adpressis tectis, stipulis linearibus petiolo longiusculo saepe brevioribns, canlibns brevibus lignosis tortuosis ramosis infer- ne nudis, ramis floriferis ascendentibus svberectis. Hab. in montibus calcareis Delphinatus: Serres, Laragne etc. -1 Flor. Majo — Jim. 2f. 512 //. velutinum Jord. obs. fr. 3. p. 35. t. 2 , huic affine differt: petalis haud aeque longis ac latis superne magis di- latatis, foliis longioribus et adultis planiusculis nee semper eximie revolutis , haud hispido - canis sed pilis st.ellatis earacte adpressis tectis et ad tactura velutinis, stipulis lougioribas, ramis üoriferis erectis haud inferne ascendentibus, caulinis crassioribus et habitu robustiore. Obs. Ex variis Helianthemi generis speciebus in hor- tis promiscue eultis saepissiine individua hybrida vel semi- hybrida oriuntur qnac etiam inter species colore diverso prae- ditas transituin praebentj sed species seorsum crescentes ex seminibus perstare imniutatas semper vidi. 10. Heraclcum stenophyllum Jord. Umbellarura radiis 1-5 — 18 pubescentibus supra teuuiter striatis subtus fere lae- vibus, exterioribus ascendentibus, umbellulis planis radianti- bus, iuvolucelli foliolis basi lanceolata liueari-setaceis pedi- cellos vix aequautibus, calicis lobis oratis brevissimis rigidu- lis patulis, pctalis extinüs magnis striatis ultra medium lissis euneatis, lobis obtusis divergentibus, stylis a basi erecto- patulis stylopodium incrassatum subaequantiüus, fructibus sub- elliptico - ovatis basi rotundatis apice emarginatis denique glabris, costis lateralibus promiuulis, vittis exterioribus paulo ultra medium produetis , iuterioribus medium haud attingen- tibus, foliis intense viridibus subtus pubescentibus, radicalibus amplis uudulatis petiolatis ternatis, segmento terminali petio- lato amplo ovato dissecto basi aperte lev.iterque cordato, lateralibus sessilibus vel breviter petiolatis basi obliqua haud cordatis ovato - lanceolatis saepe elongatis inciso-dentatis vel profunde pinnatifidis , lobis apertis lanceolatis acumina- tis acute serrato - dentatis , serraturis mucrone subineurvo terminatis, foliis caulinis sessilibus, caule profunde sulcat o erecto ramoso, ramis patulis. 513 Hab. in lapidosis calcareis inter frutices, iu montibus Beugesi; Ordonnatl (Ain). Flor. Jul. , Aug. — 2f. Flores albi: caiilis 6 — 10 dec. altus. A varietate angustifolia H. Sphondglii L. facile digno- seitur: fructibus basi aequali rotundatis, foliorum segmentis ovato-lanceolatis, lateralibus subsessilibus basi obliqnis nee cordatis, [partitionibus magis aperte lobatis, lobis lobulisque aentioribus forraam lanceolatam vel ovato lanceolatam semper exhibentibus. H, montanum Schi, quod saepe in iisdein locis crescit, fructibus basi haud aequalibus, ralleculis omnibus ultra me- dium prodnctis et foliorum lobis multo lalioribus differt. 11. Hieracinm acnminatam Jord. Paniculae (iu planta luxuriante) stibracemosac ramis erectis flexuosis subincur- vafis, inferior ibus brcvibus superioribtis dense fastigiato- corj/mbosis, pexhmculis involucrisque subcanesceutibus hirtis- que, pilis glauduliferis fusco-atris densis, involucri foliolis liuearibus apice obtusiusculis adpressis, receptaculi alveolis ad marginem brevissimum subiutegris ad angulos cilio lanceo- lato brevi auctis, areolis in mammula minuta positis ore la- tiusculo apertis, foliis laete virentibus ad paginam inferiorem et petiolos villosulis supra glabrescentibus , radicalibus elli- ptico-ovatis lanceolatisve acuminatis basi in petiolum elon- gatum angustatis , cauliuis subconformibus valde numerosis plerisque insigniter petiolatis long'e et e/nguste acumina- tis , snperioribus tantum abbreviatis subsessilibus, omnibus profunde inciso -dentatis, dentibus lanceolato- liuearibus an- trorsum versis vel patentibus mediis saepe elongatis^ caule inferne valde hirsuto leviter subaspero eximie fisluloso stricte erecto apice ramoso, caudice crasso abbreviato nni multi- cauli. 23r Bd. 5s Heft. 33 514 Hab. in sylvaticis argillosis : Chasselag Quincieux ! etc., prope Lyon. — Flor. Julio. 1\. — Flores mediocres in- tense flavi: styli subolivacei: ramorum bracteae subsetaceae: folia satis tenuia saepe colore hepatico purpurascente tincta: caulis 8 — 12 dec. altiis. * A proxirao H. argillaceo Jord, diguoscitur: paniculae angustioris ramis minus strictis nee patulo-arrectis, piiis glan- iluliferis deusioribus longioribusque, ligulis intensius flavis, stylis lividis , foliis magis conspicue acuminatis laciniatisque, caulinis longius petiolatis, caule evidentius listuloso et etiam magis foliato, demum inllorescentia seriore. Ab H. approximato Jord. differt: panicula minime ex- pansa sed racemosa, foliis tenuioribus multo numerosioribus laete vh-entibus valde acuminatis , etc. 12. Ifiieracium argillaceuin Jord. Paniculae ramis nu- merosis strictis erecto - patulis apice brevtter corymbosis saepe abortu paneifloris superioribus subfastigiatis , pedim- culis brevibus involncrisque subcanescentibus hirtisque, pilis glanduliferis pallide fuscis basi atris, involucri foliolis liuea- ribus apice obtusiusculis adpressis, reeeptaculi alveolis ad marginem subiutegris ad angulos cilio lanceolato-acuminato auetis, areolis in mammula parva positis ore minuto apertis, foliis laete virentibus utrinque sparsim pnbescentibus ad pe- tiolosvillosis, radicalibus elliptico-ovatis vel lato-lanceo- latis acutis basi in petiolum longiusculum angustatis, caulinis subconformibus numerosis decrescentibus breviter petiolatis minus basi angustatis magis apice acuminatis, omnibus prae- sertim inferne dentatis, dentibus ovato-lauceolatis profundis abbreviatisve patentibus, caule inferne valde hirsuto leviter subaspero haud listuloso stricte erecto superne ramoso folioso, caudicis incrassati surculis densis abbreviatis. 515 Hab. tn sylvaticis argillosis : Vaugnerayl Montribloudl etc., prope Lyon, haud infrequens. — Flor. Jim. %. — Flo- res pulchre flavi mediocres: styli lutescentes: caulis 4 — 8 dec. altus. A genuino H. vulgato Fries , nov. ed. 2. p. 258 , differt : paniculae ramis snperioribus magis fastigiatis magisque folio- sis, alabastris rotundatis nee subcylindricis, pilis glanduli- feris basi tantnm nigricantibus , ligulis longioribus, foliis la- tioribus magis inciso - dentatis, caule valde foliato. Caeterum, ut videtur, cl. Fries sub H. vulgati nomine plures speeies combinavit, Obs. Hanc speciem olim pro H. sylvatico Gou. habui; sed hoc nomen variis plantis sive a pristinis, sive a recenti- bns anetoribus adscriptum, nunc non censeo amplius reti- nend um. 13. Hieracium cinerascens Jord. Fanicnlae subcorjm- bosae ramis peduucnlisque inaequalibus saepe elongatis erecto- patulis vix ineurvatis apice praesertim involucrisque ca- uescentibus hirtisque, pilis plerisque glandiiliferis fuscis, in- volucri foliolis adpressis linearibus apice attenuatis acutis, re- ceptaculi jalveolis ad marginem subdentatis ad angulos cilio lanceolato -lineari acato subintegro auetis , areolis parvis in mammula brevi positis ore minuto apertis, foliis cinerascen- tibus utrinque pilosis ad marginem et petiolos molliter vil- losis, radicalibus ovato- vel oblongo - eWpticis imis obtusis caeteris subacutis mucronulatis basi in petiolum limbo feie breviorem contractis rarissime subcordatis breviter postice dentatis subintegrisve , dentibus ovatis apiculatis saepissime abbreviatis imis tantum retrorsum speetantibus, folio canlioo solitario angustato acuminato breviter petiolato, caule sub- aspero nudiusculo erecto saepe ' infra medium vel superne in- 33* 516 aequaliter bi/ido^ rarais dichotomis subpatulis, caudicis surculis abbreviatis. Hab. in sylvis montosis regionum graniticarum: VAr- brestel etc., prope Lyon. — Flor. Majo, Junio. %. — FIo- res mediocres laete flavi: styli lutesceutes : akenia nigrican- tia : folia mediocria rarius supra decalvata brcviter petiolata : caules 3 — 4 dec. alti. Ab affini H. murorum L. differt: panioula magis ex- pansa, ramis peduuculisque sacpe elongatis, foliis pallidis omnibus ellipticis partim acutis integriusculis breviter petio- Jatis. 14. Hieraciiun concinnum Jord. Pauiculae saepe ab- brevialae subraceinosae apice corymbosae ramis brevibus patulo - erectis , peduuculis iiivoluerisque subcanescentibus subhirtisque, pilis tennibus albidis eglaiidulosis paucissi- mis , involucri basi subovati foliolis apice obtusis margine praesertim pallide virentibus siccitate immutatis adpressis yel cxterioribus laxiusnilis, receptaculi alveolis ad margi- nem augustum obsolete deiitatis ad aiigulos rilio brevi in filuin soluto auctis, areolis promiimlis, foliis tennibus pla- ?u's laete virentibus ad marginem subtusque praesertim laxe villosulis glabrescentibusve , radicalibus nullis, canliuis nume- rosis saepe in medio caule magis approximatis erecto-patnlis lineari-lanceolatis acutis sessilibus, inferioribus basi valde angustatis , superioribus basi siibaequalibus, omnibus dontatis, d.'iitiljiis ovatis lanceolatisve subpatentibus mediis longiori- bus, caule gracili praesertim iufeme birsutissimo et aspero superne glabresentc laevi erecto substricto apice breviter ra- mosa, caüdice exili valde abbreviato uni pluricauli. Hab. in sylvaticis collium praesertim graniticarum : Fran- cheville] etc., prope Lyon. — Flor. Sept. %. — Flores laete flavi potius parvi : styli lividi subolivacei: pedunciili pau- 5H luliini apice iucrassati : caulis laete vireus vel subflavesceus, 5 — 8 dec. altus. Folioruni habitu H. umbellati forinas in umbrosis syl- varum enatas onmino • refert , sed veram potius cum H. vir- gultorum Jord. et etiam boreali Fries affuiitatein praebet. A proxiino H. virgultorum Jord. dignoscitur: panicula niagis abbreviata, ramis peduuculisque brevioribus strictiori- bus, foliis eximie deutatis, dentibus saepe profundis nee mi- nimis obsoletis, caule minus virgato strictiore. 15. Hieracium cruentuiu Jord. H. pictum Fers. ? no u Froelicb ! — Fanicnlae subcorjmbosae saepe abbreviatae ra- inis peduneulisque valde inaeqnalibus erectis Jlejcuosis lon- giusculis apice praesertim involucrisque canescentibus hirtis- que, pilis tenuibus albidis basi atris plerisque cglandulosis, involueri foliolis linearibus apice attenuatis acuminatis, re- ceptaculi alveolis margine subintegris ad angulos cilio brevi lineari-lanceolato auetis, areolis in maramula vix conspicua positis, foliis pallide viridibus maculis rubro - fuscis plus mL- nusve adspersis vel oranino suffusis subtus ad margiuem et petiolos villosulis supra glabris, radicalibus angu&te oblongis lanceolatisve saepe elongatis acutis basi in petiolum limbo breviorem augustatis postice plus minusve profunde inciso- deutatis laciniatisvc , laciniis lauceolato-linearibus linearibusve acuminatis, omnibus antrorsum versis vel patentibus, infe- rioribus distantibus decrescentibus, foliis caulinis duobus tribusve subconformibus breviter petiolatis, caule glabro in- ferne villosulo superne laevissimo erecto flexuoso apice tan- tum inaequaliter bifido plurifloro , caudicis surculis abbre- viatis. Hab. in nemorosis et rupestribus montium graniticarum: Charbonniere ! Soucieujc ! Altar ! etc., prope Lyon: in 518 Vallesia (Thomas). — Flor. Junio. 2f. — Flores laete flavi niediocres: Stylus sordide lutescens: caulis 3 — 4 dec. altus. A simillimo H. diviso Jord. dignoscitur : panicula minus expansa saepius abbreviata et pauciflora, pilis glanduliferis multo rarioribus , foliis conspicne augustioribus et longioribus, dentibus eorum magis profundis et augustis, caule superue laevi nee eximie scabrido, superne tantum ramoso nee fere semper a basi diviso ramisque axillaribus elongatis aueto. Ab H. lacinioso Jord. diifert: floribus minoribus, foliis minime ovatis, laciniis eorum distantibus nee approxiinatis, caule magis flexuoso , etc. Obs. H. pictum Pers. syn. 2. p. 374, est planta valde dubia et incerta ex ipso Persoon. Hanc plures in H. cruento, alii autem in/Z. farinulento meo quaesiverunt. Hoc ultimum cl. Froelich .in ÖC. prodr. mihi videtur sub H. picti Pers. nomine descripsisse. An immerito? 16. Hieracium curvidens Jord. Paniculae subracemo- sae a basi ad apicem sensim ampliatae ramis erectis virga- tis saepe approxiinatis , snperioribus yalde iuaequaliter co- rymbosis, peduncnlis involucrisque subcanescentibus subhirtis- que, pilis tenuibus albidis eglandulosis paucissimis, inrolucri basi suborati foliolis dorso obscure margine pallide viridibus siccitate iminutatis linearibus apice obtusiusculis adpressis vel exterioribus pauris laxiusculis*, reeeptaculi alveolis brevi- bus ad angulos cilio lanceolato in filum soluto praeditis, areo- lis parum prominulis, foliis laete virentibus apice fere obliquis vel snbplanis ad marginem subtusque praesertim villosulis gla- brescentibusve , radicalibus nullis, caulinis numerosis sub- aequaliter sparsis erecto-patulis lanceolatis acuminatis ses- silibus, inferioribus basi longe angustatis, superioribus basi vix aeqnalibus haud arete sessilibus, ultimis saepe cauli ad- pressis numerosis , omnibus dentatis, dentibus haud paucis 519 lauceolatis liuearibusve valde acutis saepe elongatis, iuferio- ribus praesertim eximie antrorsum versis fere curvatis, su- perioribus subpateiitibus, caulc inferne praesertim hirsuto et aspero superne saepius glabrescente laevique suberecto vir- gato vcl saepe fere declinato in raceinum laxissimum valde foliatum desinente, candice abbrcviato uni multicauli. Hab. in sylvaticis regioninn granilicarum: Dardillyl Franchcville \ etc., prope Lyon, — Flor. Ang., Sept. %. — Flores intense flavi mediocres : styli lividi fuliginosi : pedun- ciili paululum apice incrassati : caulis 6 • — 10 rfec. altus. Ab H* boreali Fries differt : capitulis hand oblongis, in- volneri foliolis magis adpressis Land siccitate nigricantibus, foliis minus arcte sessilibus saepius profunde et incuryato- dentatis, caule haud stricto. Ad H. obiiquum Jord. foliorum forma accedit, sed api- cibus eorum minus obliquis dentibusque profundi s, paniculae ramis muJto minus patulis, facile dignoscitur. 17. Hieracium duinosum Jord. Paniculae ambitu sub- racemosae apice corymbosae ramis graciiibus erectis saepe approjcimatis vix patulis longiusculis superioribus fasti- giatis pedunculis involncrisque subcanescentibus subhirtisque, pilis teuuibus paucis albidis eglandulosis, involncri basi sub- orati foliolis margine praesertim pallidis siccitate immutatis apice paulo attenuatis obtusis adpressis vel exterioribus la- xiusculis , receptaculi alveolis ad marginem angustissimum sub- integris ad angulos cilio minuto in filum soluto praoditis; areo- lis in mammula prominula positis, foliis tenuibns laete riren- tibus subtus ad marginem et costam praesertim laxe pilosis supra glabrescentibus , radicalibus nullis, caulinis numerosis in medio caule saepe densioribus, inferioribus lato - lanceo- latis acutis inferne longe angustatis sessilibus, superioribus 520 ovatis vel ovato-lanceolatis breviter acuminatis basi rotun- data arcte sessilibus, omnibus dentatis, dentibus ovatis lan- ceolatisve patentibus mediis longioribus , caule inferne prae- sertirn hirsutissimo snbaspero siiperne glabresceute laevi erecto virgato apice ramoso , caudice abbreviato uni multicauli. Hab. in dumosis et sylvaticis colli um praesertim granfti- carum: Francheville ! Cremieul Bourgoinl etc., prope Lyon. — Flor. Aug., Sept. 2J.. — Flores band intense flavi, mediocres : styli sordide lutesccntes snbolivacei : folia in um- brosis saepe valde tenuia: caulis baud slrictus, 8 — 12 dec. altus : pili caulis albido-rufescentes. A proximo H. gallico Jord. differt: panicula minus am- pliata, ramis pedunculisve saepe approximatis , involucris basi minus rotundatis, foliis tenuioribus laetius virentibus baud aequaliter sparsis nee omnibus subconformibus, caule magis virgato, birsutie majore. 18. Hieraciuin gallicum Jord. Faniculae saepe am- pliatae ambitu subracemosae apice corymboso-fastigiatiae ra- mis strictis arrecto-patulis , .peduneulis involucrisqne ca- nescentibus subhirtisque_, pilis paucis albidis basi atris eglan- dulosis, involucri subrotundo-ovati "foliolis obsenre yiridibus siccitate iramutatis lincaribus apice attenuatis obtusis, exte- rioribus laxiuscnlis , receptaculi alveolis ad margiuem angu- stissimum obsolete dentatis ad angulos cilio brevi in filum soluto auetis, areolis in mainmula prominula positis, foliis viridibus glabris vel parce pilosis, radicalibus nullis, caulinis numerosis subacqualiter sparsis ovatis vel oblongo - ovatis acutis, inferioribus basi angustatis subsessilibus ^ superioribus basi rotundata arcte sessilibus breviter acuminatis, omni- bus dentatis , dentibus ovatis lauceolatisve patentibus vel an- trorsum versis mediis longioribus, caule inferne piloso sub- 521 aspero siipeme glabro laeviusculo stricte erecto apice ramoso, caudice abbreviato imi mnlticauli. Hab. in sylvaticis argillosis: Charbonnierel Montri- bloudl etc., prope "Lyon. — Flor. Aug., Sept. 2(.. — Flores haud iuteuse flavi, haud parvi : styli sordide lutescentes sub- oliyacei: folia firraa: caulis rigidus, 8 — 12 dec. altus. Obs. Hoc olim pro vero H. Sabaudo L. habui, sed qiinni cl. Fries, Koch, aliique auctores iu alia plauta spe- ciem Linueauam quaesiverunt, «eutentiam mutare debui. H. Sabaudtnn auct. dignoscitur : paniciila augustiore ma- gis racemosa et densa, pedimculis brevioribus, foliis hirsu- tioribus basi vere cordata semi -amplexicaulibus, caiile valde hirsuto saepe cum foliis colore rubello suffuso. Hoc iu Gal- lia lectum uoudum vidi. 19. Hieraciuin Kochinnum Jord. — H. Liottardi Koch syii. ed. 1. p. 458, uou Vill. — Peduuculis iuvolucrisque pilis pluviosis ima basi taut um atris molliter albo-lanatis pube- que stellata canescente iutermixta rara adspersis , iuvolucri foliolis liuearibus attenuatis acutis, receptaculi alveolis ad margiuem obsoletum vix deutatis ad angulos cilio brevissimo saepe iu filum soluto auctis, areolis iu mammula promiuula positis, foliis cancsccnti-viridibus molliter villoso-lanatis radicalibus basi iu petiolum atteuuatis vel contractis lancco- latis oblongisve apice fere obtusis uiucromilatis postice pro- funde denlalis subpinnatijidisve , deutibus oblongis obtusis pateutibus, cauliuis 2 — 3 subcouforiuibus breviiis petiolatis, supremo sessili acuminato, caule villoso-lanato buraili su- pra basin ascendenle saepe iufra medium bijido , ramis erectis flexuosis elougatis bracteatis 1 — 2-floris, caudicis surculis abbreviatis. Hab. iu rupestribus calcareis montium Delphiuatus: Grande -Chartreuse \ Col-de-VArc (Verlot). — Flor. Jim., 522 Jul. — 2f. — Flores laete flavi: styli sordide lutescentes: caulis 1 — 2 dec. altns. Obs. Haec species habitu H. Jacquini Yill. exacte re- fert (lana excepta) , «t optime monuit ck Koch , sed magis ad H. andryaloidem Vill. accedit, cni ccrte valde affinis est. Ab hoc differt praesertim: pube tomentosa multo rariore pilis- que plumosis conspicue longioribus, et igitur indumento omnis plantae magis lanato sed minus canescente , praeterea foliis haud obovato - oblongis postice. undulatis vel tantum sinuato- dentatis, sed pol ins lanceolatis saepe inferne subpiiinatifidis. Obs. Villars sub H. Liottardi nomine plantam certe omnino alienam designavit, cui folia leviter dentata, et canlem erectum nee ascendentem ut in H. Kochiano meo tribuit. Haue Froelich in DC. pr. 7. p. 234, sub H. dasj/cepJiali no- mine descripsit. 20. Hieracimn medium Jord. Paniculae snbeorjmbo- sae ramis pedunenlisque erectis ineurvatis apice praesertim involucrisque snbeanescentibus hirlisque, pilis glanduliferis fuscis tenuibus densis, involucri foliolis linearibus apice at- tenuatis acutis, reeeptaculi alveolis ad marginem latiusculnm subdentatis ad angulos cilio lato ovato-lanceolato saepe in- ciso auetis, areolis parum prominulis ore minuto apertis, fo- liis pallide viridibus saepe leviter maculatis ad marginem et petiolos praesertim molliter-villosis supra fere glabris, radi- calibus lanceolatis aettminatis inferne in petiohun limbo fere breviorem attenuatis postice plus minusve profunde inciso- dentatis luciniatisve 3 laciniis lanceolato -linearibus acumina- tis omnibus antrorsum versis inferioribns distantibus saepe in petiolo propter limbum jam deficientem exstantibns, folio caulino solitario breviter petiolato, caule inferne laeri sn- perne scabriusculo erecto flexuoso apice inaequaliter bifido caudicis surculis abbreviatis. 523 .Hab, in sylvis moutium Delphinatus: Gap (Hautes- Alpes), etc. — Flor. Junio. %. — Flores laete flavi: styli subolivacei: caules 3 — 5 dec. alti. H. murorum L. et H. petiolari Jord. valde affine est meditimque fere tenet inter utrumque. A primo foliorum for- ma plane dlffert : a secundo foliis brevins petiolatis et pilis glandulosis magis nunierosis minusqne nigricantibus digno- scitur. 21. Hieraciuia aioaticola Jord. Faniculae (in planta luxuriante) snbracemosae apice corymbosae vel umbellifor- mis ramis inferioribus erectis, superioribus erecto-patulis vel subarcuatis, peduucnlis pube canescente obductis, invo- lucri basi subovati glabriusculi foliolis linearibns obtusiuscnlis siccitate fere nigricantibus adpressis apice recurvatis, re- ceptaculi alveolis ad marginem perangustum subintegris ad angnlos cilio brevissimo auctis, areolis minutis leviter promi- nnlis, foliis iutense viridibus parce subpilosis glabrisve ad marginem mintitissime cilialo - denticulatis , radicalibus nul- lis, caulinis numerosis subaequaliter sparsis sensim decrescen- tibus erecto-patulis oblongo-linearibus linear ibusve utrin- que leviter - angustatis parum acutis , omnibus sessilibus paucidentatis subintegrisve, dentibus utrinque 1 — 3 bre- ribus ovatis patentibus, caule parum elato inferne hirsuto vel glabrescente laeviusculo basi ascendente vel erecto subfle- xuoso apice ramoso umbellifero, caudice abbreyiato parum multicauli. Hab. in Alpium Delphinatus pascuis et sylvulis : Col du Lautaretl (Hautes- Alpes), haud infrequenter. — Flor. Aug., in horto autem initio Julii. 2\.. — Flores iutense flavi: styli sordide lutescentes demum fuscescentes : canlis 3 — 6 dec. altus. 524 A similliino H. umbellato L. dignoscitur praesertira: iu- florescentia reulto praecociore in loco simili, involucri foliolis raagis siccitate nigricautibus , ligulis intensius flavis , peduncu- lis terminalibus magis patulis, foliis* couspicue brevioribus, caule humiliore, caudice minus multicauli. 22. Hieracinin olbloiigum Jord. Pauiculae subcorym- bosae ramis peduncnlisque patulo - erectis subporrectis pa- rura. incurvatis apice praesertim cauescentibus hirtisque , pilis glanduliferis fusco-atris tenuibus densis, involucri foliolis linearibus apice attenuatis acuminatis, receptaculi alveolis ad inarginem subdentatis ad angnlos cilio lanceolato brcvi auctis, areolis in mammula brevi positis ore minuto apertis, foliis viridibus utraque pagina hirsutis vel subdecalvatis ad margi- nein et petiolos laxe villosis radicalibus oblongis imis fcre obtusis caeteris acutis basi in petrolum limbo couspicue bre- viorein contractis attenuatisve rarissiuie subcordatis postice inaequaliter plus minusve profunde inciso - dentatis yel subin- tegris, dentibus lanceolatis miicronatis omnibus patentibus, fo- liis caulinis saepissime duobus angnstatis acuminatis breviter petiolatis, caule subaspero parce villoso superne pilis atris tenuibus glanduliferis adsperso dichotome ramoso saepe infer- ne ramulis aucto, ramis pluri-bract cutis , caudicis surculis abbreviatis. Hab. in sylvaticis argillosis montium lugdunensium: AUjc ! prope Lyon, etc. — Flor. Junio. 2j.. — Peduuculi juniores flexuosi, demum fere stricti porrecti: flores pärvi intense flavi: styli subolivacei : caules 3 — 4 dec. alti. Ab affini H. murorum L. . differt : pauiculae ramis pe- duncnlisque longioribus fructiferis band incurvatis, floribus minoriljus, foliis minoribus anguslioribusque basi haud corda- tis, dentibus eorum magis patentibus, caule magis foliato bracteatoque. 525 25. Hieracium petiolare Jord. Paiiicnlae subcorym- bosae abbreviatae rarais pedunculisque patulo - erectis flexuo- sis subincurvatis longiusculis apice praesertim involucris- que tomentoso-canescentibus subhirtisque , pilis glanduliferis atris in pedunculo paucis, involucri foliolis linearibus apice attenuatis acutis, receptaculi alveolis margine dcntatls ad an- gulos cilio lanceolato eroso auctis, areolis in mammula crassa valde prominula positis ore niiimto apertis, foliis junioribus praesertim pallidis saepe macnlatis ad marginem et petiolos villosulis, caeterum glabrescentibus , radicalibus longe pe- tiolatis elliptico - oblongis lanceolatisve, imis tantuni obtnsis, caeteris acutis acuminatisve basi in petiolmn limbo longio- rem contractis attenuatisve postice saepius profunde inciso- dentatis laciniatisve, laciuiis lanceolato -linearibus acumi- natissimis omuibus antrorsum versis inferioribus di stantibus saepe in petiolo propter limburn jam deficientem exstantibus, folio caulino solitario acurainato haud breviter petiolato, caule laevissimo saepe glaberrimo , superne tantum tcnuiter tomen- toso erecto flexuoso apice bifido pluriiloro , caudicis surculis saepe longiusculis gracilibus reptantibus. Hab. in sylvis et rupestribus montium graniticarum: Franchevillel Dardilly\ etc., propcLyo«. — Flor. Junio. ^. — Flores laete flavi, mediocres : styli lutescentes : folia satis tenuia, saepe elongata, venularuin reticulo minutissimo con- spicuo insignita: petioli juniores villosi, adulti glabrati^ gra- cillimi, saepe limbo longiores: caulis partim fistulosus, 3 — 4 dec. altus. Ab H. murorum L. foliis haiid basi cordatis aliisque notis differt. Ab H. glaucino Jord. dignoscitur: paniculae pauciflorae ramis minus patentibus, pilis glanduliferis raris, foliis petiolisque longioribns, caudicis surculis haud abbre- viatis. 526 Ab H. lacinioso Jord. differt: floribus niinoribus, foliis raulto tenuioribus angustioribusque , dentibus eorum distanti- bus nee approxiinatis , folio caulino solitario, petiolis lougis, oaudice, etc. 24. Hieracium rigens Jord. Paniculae laxe racemo- sae elongatae • ramis stricte erectis vel subflexuosis parum patulis, superioribus corymbosis, peduneulis involucrisque sub- canescentibus subhirtisque, pilis eglandulosis paucissimis , in— volucri basi subovati foliolis linearibus rix aentis siccitate fere inimiitatis interioribus adpressis exterioribus laxis, re- ceptaculi alveolis ad marginem perangustum integris et ad angulos cilio lineafi saepe in filuni soluto praeditis, areolis pannu prominulis, foliis medioeribus supra intense subtus pal- lide viridibus firmis planis ad marginem et paginam inferio- rem praesertim subvillosis glabrescentibusve , radicalibus nul- lis, caulinis numerosis patulo- erectis subaequaliter sparsis Janceolatis acutis sessilibus, inferioribus basi angustatis, su- perioribus basi subaequalibus, omnibus dentatis, dentibus nu- merosis brevibus lanceolntis acutis subpatentibus, mediis lon- gioribus cum aliis minutis intermixtis , caule inferne prae- sertim piloso et aspero haud fistuloso stricte erecto superne ramoso , caudice abbreviato uni multicauli. Hab. in sylraticis montium graniticarum : Franchevillel Soucieuxi etc., prope Lyon. — Flor. Aug., Sept. %. — Flores laete flavi, medioeres : stjli lividi : peduneuli apice pau- lulum iuerassati et squamati: caulis 8 — 12 dec. altus. Ab //. rigido Fries, differt: foliis multi- dentatis, inflo- rescentia seriore pluribusque aliis notis. Ab affini H. boreali Fries diguoscitur : squamis involu- cri haud siccitate nigricantibus, foliis subaequaliter sparsis et omnibus subconformibus, nee superioribus latioribus, etc. 527 Ab H. obliquo Jord. recedit: ramis paniculae minus pa- tulis , foliis miuus acuminatis planis nee apiee eximie obliquis, eaule stricte erecto nee ascendente vel oblique ereeto. A proximo H. curvidente Jord. praeeipue differt: foliis minus acuminatis, dentibus eorum brevioribus minusque in- curvatis , caule rigidiore, etc. 25. Hieraciuin sylvicola Jord. Paniculae subcorymbo- sae ramis erecto - patulis leviter snbarcuatis apice peduneu- lis involucrisque canescentibus hirtisque, pilis glanduliferis lu- teolo-fuscts basi nigricautibns , iuvolucri parvi foliolis linea- ribus apice atteuuatis obtusiuscalis, receptaculi alveolis ad margincni eximie ciliato-dentatis ad angulos cilio majore dentuto auetis, areolis satis prominulis ore latiusculo apertis, foliis laete virentibus tenuibus supra parce pilosis subtus et ad marginem molliter villosulis, radicalibus ovato vel ob- longo- ellipticis acutis basi in petiolum lirabo fere breviorem inferne dilatatum contractis attenuatisve , caulinis 3 — 4 sub- conformibus breviter acuminatis in petiolum brevem attennatis sessilibusve, omnibus postice praesertim dentatis, dentibus lan- ceolatis ovatisve acuminatis subpatentibus, caule inferne sub- hirsnto laevi superne pilis glanduliferis tenuibus adsperso haud aspero fistuloso erecto apice ramoso corymboso inferne sae- pe ramis pluribus ancto, caudice crasso abbreviato uni multicauli. Hab. in sylvis Alpium Delphinatus; Raboul prope Gap, — Flor. Julio, in horto, Junio. 2f. — Flores parvi: ligulae minores laete flavae : stvli sordide lutescentes : akenia brnn- nea: folia mollia tenuia: caulis 4 — 6 dec. altus. Ab affini H. umbroso Jord. quod in iisdem locis saepe promiseuum crescit, dignoscitur : paniculae ramis fere stri- ctioribus et minus ineurvatis, floribus subduplo minoribus, 530 apertum efficientibus et stylum conspicue superantibus nee, ipso longioribus, foliis teiiuioribus breviter et magis acute dentatis, habitu graciliore. 28. Iberis Villarsii Jord. — T. linifolia Vill. fl. Dauph. 3. p. 289, non L. — Racemis fructiferis apice subcontractis abbreviatis, sepalis obovatis concavis apice subintpgris, si- liculis ovato - ellipticis utrinque paululum angustatis, alis superne dilatatis valvarum latitudiuem apice subaequantibus infra siliculae medium vix conspicuis, emarginaturae lobis ovatis lanceolatisve acutis basi sua in stylum non coeuntibus angulum apertum efficientibus quintam totius siliculae par- tem aequantibus stylum haud superantibus , foliis intense viridibus opacis crassiusculis subglabris supra depressis levi- ter subcanaliculatis , radicalibus primordialibus lineari - oblon- ges, caeteris caulinisque inferioribus linear ibus haud angu- stissimis utrinque angustatis apice obtusiusculis supra medium utrinque 1 — $-dentatis rarius subinteiiiis erecto - patulis caducis, superioribus ramealibusque saepe integerrimis , caule fere glabro erecto saepe inferne simplici infra medium vel superne ramosissimo , ramis patulo-erectis virgalis elonga- tis saepe apice corymbulosis corymbumque amplum efficien- tibus. Hab. in collibus apricis Delpliiuatus iuferioris, prope Nyons. (Villars. — Revellat!) — Flor. Sept. 0. — Flores mediocres purpurascentes: canlis 4 — 7 dec. altus. 7. linifolia L. Galloprovinciae australis incola, ab hac certissime differt: floribus pallidioribus , sepalis apice denticu- latis, exterioribus fere ut in I. Durandii Lor. , late alato- carinuliS) siliculis conspicue minoribus orbiculatis, emargi- natura semilunari, foliis multo longioribus minusque patulis angustissime lincaribus supra eximic canaliculatis, omnibus integerrimis. 531 29. Potentilla dccnmbcns Jord. Pedmiculis tomentoso- hirsnlulis tenuibus saepc flexuosis fructiferis suberectis, ca- licis snbtomentoso-hirsuti laciniis acntis exterioriljus oblongis interiores latiores ovato-lanceolatas hand aequantibus, petalis patcntissimis a se iuvicem distantibus calice subduplo lon- gioribus obovato - cuneatis, emarginatis stjlis erectis sub- llexuosis densis capitnliun. ovatum efficienlibus antberas su- perantibus, carpcllis ovatis rifguloso-strialis carina fili- formi cinclis, foliis radicalibus caulinisqiie inferioribus qni- nalis petiolatis, superioribus ternatis sessilibus, foliolis planis supra fere glabris intense virentibus nitidnlis subtus tomen- loso-cam's cancscentibusvc angustc obovato- oblongis in- ferne siibcnncatis integris superne utrinquc 2 — 4 inoiso-ser- ratis, dentibus lanceolatis oblougisve acntis subpalcntibus, stipulis linearibus acuminatis, caulibiis breviter tomentoso- subpilosis decumbentibus sensiinque fere a basi adscenden- tibus superne dichotome ramosis, ramis panicnlato-eorym- bosis, caudicis crassi abbreviati surculis floriferis sterilibus intermixtis. Hub. in arenosis et graminosis siccis, prope Lyon. — Flor. Jnnio. 2f. — Petala pulcbre flava immaculata: styli in- tense lutei: antherae parvae ovatae: folia subtus modo fere argentca modo tantum canescentia. Habit u inter P. argenleam L. et P. collinam Wib. me- dium tenet. Ad primam tomento canescente brcvi accedit, sed differt: paniculae ramis gracilioribus, pedunculisque minus strictis te- nuioribus loiigioriliusque, petalis majoribus, carpellis sub- duplo majoribus multo evident ins rngosis band omnino im- marginatis, foliolis saepe majoribus band margine revolutis magis oblongis basi minus exacte cuneatis superne nitidnlis nee fere opacis, caulibns decumbentibus, etc. 34* 532 A P. collina Wib. dignoscitur : inflorescentia seriore, panicula multo minus diffusa, carpellis magis rugosis haud omnino iramargiuatis , foliolis supra subnitidnlis , subtiis to- mento breviore magis cano tectis, deutibus eornm magis pa- tentibus , caulibus brevius pilosis minus prostratis validioribus- que, caespite foliorum sterilium minus denso. 30. Potentilla demissa Jord. Pediuiculis tomentoso-pi- losis tenuibus saepe flexuosis fructiferis erectis, calicis sub- tomentoso-hirsuti laciniis acutis exterioribus lineari - oblongis interiores latiores lanceolatas haud aequantibus, stjlis erectis subflexuosis stamiuum longiorum antlieras haud aequantibus, carpellis mznuth oblongo - ovatis leviter rngulosis immargina- tis, foliis radicalibus cauliuisque quinatis petiolatis, superio- ribus ultimis tantum ternatis subsessilibus, foliolis parvis planis supra viridibus parce pilosis vel subglabris subtus tomentoso - canis canescentibusve obovatis vel oblongo -ob- ovatis inferne eocimie attcnuato-cuneatis integris utrinque superne 2 — 4 inciso-dentatis., dentibus lanceolatis vel lineari - oblongis acutis subpatenlibus , stipulis linearibus acuminatis, caulibus gracilibus tomentoso -pilosis undique decumbentibus a basi vel a medio sensim ascendentibus superne dichotome ramosis diffuse paniculato-corymbosis, caudicis crassi abbre- viati surculis floriferis sterilibus intermixtis. Hab. in graminosis siccis collium graniticorum: Bo- nand\ SoucieuxX Givors, etc., prope Lyon. — Flor. Jun., Jul. 2(-. — Flores flavi parvi: styli lutescentes: foliola subtus saepe argeuteo-cana, ad marginem et petiolos sicut caules praeter tomentum laxe pilosa. Habitu ad P. colllnam Wib. accedit, sed ab hac certis- sime differt : pednnculis multo ;brevioribus , laciniis caliciuis magis iuaequalibus, carpellis subdnplo minoribus, foliolis supra 533 laelius virentibus subtus ferc argenteo -canis nee tantum le- \iter canescentibus minoribus augustius euneatis, deutibns eo- miu magis patentibus, caiilibus superne tantum nee fere a basi in ramos solutis. A Pot. argentea L. differt: graeilitate oinnium partium, habitu diffuso, pubescentia minus abbreviata, etc. A P. decumbentc Jord. differt: floribus minoribus, car- pellis duplo minoribus minus rugosis, foliis minoribus magis exaete euneatis, pubescentia laxiore, habitu hnmiliore, etc. 31. Potentilla inaperta Jord. Pedunculis tomentoso- hirsutulis tenuibus flexuosis fruetiferis subdeclinatis , cali- cis birsuti laciniis subacutis exterioribus oblongis interiores paulo latiores subaequantibus, petalis parvis haud penitus ex- pansis angnste obovatis leviter emarginatis calicem parum excedentibus, stylis laxis superne extrorsum flexi» longio- rum staminum antheras haud aequaniibus , carpellis breviter ovalis rugulosis immarginatis, foliis radicalibus caulinisque in- ferioribus septenalis petiolatis , caeteris quinatis ternatisre subsessilibus, foliolis planis supra viridibus saepe glabrescen- tibus subtus pallidis piüs ineurvato-adpressis ad marginem laxis pubescentibus vel sublomentoso-hirsutis oblougo-ob- ovatis inferne euneatis iutegris superne ntrinque 2 — 4 inciso- dentatis, dentibus ovatis oblongisve acutiusoulis porrectis, stipulis linear •i-lanceolatis aeutis iutegris, caulibus tomen- toso - pilosis undique decumbentibus inferne prostratis su- perne asceudentibus subdichotome ramosis, ramis gracilibus flexuosis erectis approximatis paueißoris 3 eaudicis demum extensi surculis basi prosirata elongata subradicantibus ste- rilibus saepe cum floriferis intermixlis. Hab. in graminosis siccis collium graniticorum: Saint - Genisl prope Lyon. — Flor. Majo. 2J.. — Petala parva, 531 flava, iniiuaculata: antherac grandiusculae ovatae: stylorum capitulum breve subrotundutn: oaulcs debiles, saepe ad basin in ramos tenues soluti. A Pol. collina Wib. difFert : floribus multo minus nume- rosis haud diffuse paniculatis, calicis laciniis minus aeutis, petalis minus expansis brevius emargiuatis , stylorum capi- tulo breviore, stylis paucis arcuato-patulis nee ereelis den- sis, antberis majoribus blamentis brevioribus, foiioiis minus subtus canescentiljus septenatis nee tantuin quinatis, stipulis latioribus, cespite foliorum radicalium multo minus denso et surculis elongalis basi subradicantiljus. 32. Potentilla Mathoneti Jord. Pedunculis tenuibus villosis fruetiferis declinatis, calieis villosi laciniis aeutis exterioribus lineari-oblongis interiores lanceolatas latiores vix aequanlibus , petalis feie eontiguis obovatis leviter emargina- tis calicem parum excedentibus, stylis superne extrorsum le- viter flexis anlberas ovatas haud aequanlibus, carpellis ovoi- deis rugulosis subimraarginatis giabris, foliis radicalibus cau- linisque inferioribus septenatis longe petiolatis, superioriljus quinatis ternatisve breviter petiolatis, foiioiis utrinque viri- dibus pilis ad eorum basin et petiolos patentissimis laxe j)ubesccntibtis obovato - oblongis circumcirca ineiso - serratis basi tantum euneata subintegris , dentibus 11 — 15 laneeolatis subacutis yatentibvs , stipulis lanceolato -linearibus aeutis in- tegris, raulibus molliter birsutis diffusis ascendcittibus su- perne diehotome ramosis , ramis fiexuosis primum erectis de- mum divaricatis elongatis , caudiois erassi abbreviati sureulis densis floriferis sterilibus intermixtis. Hab. in paseuis Alpium Delpbinatus : Col-du-Lautaret, unde vivam mihi misit Matbonet. — Flor. Julio, in horto Junio. 2|. — Flores parvi , intense flavi : eaules debiles , ple- rumque elongati pedales : planta tota molliter hirsuta. 535 Habitu ad P. intermediam L. omniiio accedit, sed ab hac quam ex eodem loco vivam possideo certissiiue differt : statnra fere omuimn partium minore, floribus praecipue mi- uoriljus, carpellis autem majoribus, foliolis augustioribus utrin- quc saepius 5 — 7- nee 7 — 9-dcutatis, deutibus inagis pa- teutibus. Obs. P. parvißora Gaud. ex speciminibus meis valle- siacis P. intermediuc L. mihi videtur omnino simillima et vix ab hac discerneuda nisi deutibus folioruiii magis porrectis. Qui character nou est magui momenti, et species igitur mihi valde dubia. 33. Potentilla vestita Jord. Pedunculis brevibus villo- sis erectis subflexuosis , calicis hirsuti laciniis inaequalibus subacutis, exterioribus oblongis brevibus, interioribus ovato - Jauceolatis latioribus, petalis margiue se iuvicem obtegentibus lale obovatis obtuse emargiuatis calice duplo lougioriuus, stvlis erectis subpatulis flexuosis autheris multo brevioribus, carpellis ovatis leriter rugulosis iramargiuatis glabris, foliis radicalibus caulinisque inferioribus quinatis petiolatis , supe- rioribus ternatis , foliolis ciuereo - virescentibus subvelutiuis utrijique sultus praesertim pilis minutis slcUalis aliisque lon- gioribus ad nervös et marginem sparsis laxis iustrnctis, ob- oialo-cuneatis superne utriuque 4 — 5 inciso-dentatis, deu- tibus oblongis obtusis porrectis superioribus subaequalibus, stipulis lanceolatis integris, caulibus patenter villosis brevibus ascendeutibus iu ramos dichotomos flexuosos demum patuios solutis, caudicis surculis densis basi prostratis vix radicanti- bus sterilibus floriferis intermixtis. Hub. iu herbosis siccis, ad oras sylvarum Delphinatus: Rabotti etc., prope Gap. — Flor. Majo, Junio, in horto sub fiuera Aprilis. — Flores illis P. vernae L. cojispicue 536 majores: petala pulchre sed tarnen haud intense flava, satis conspicue venulosa, ad unguem paulo saturatiora, extus ver- sus baßin rugulosa, staminibns dnplo longiora. Foliola sunt sub finem aestatis supra fere decalvata et magis viridia. Obs. 1. P. cinerea Chaix in Vill. prosp. p. 47, quam in loco indicato ipse cum praecedente specie observavi et,vi- vam in hortum attuli, planta est paucis cognita a P. vestita mea et a P. cinerea auct. certe distinctissima. A P. ve- stita diguoscitur praesertim: laciiiiis exterioribus apice sae- pissime iticisis , petalis oblongo-obovatis longioribus quam latis vix margine eontiguis acute nee obtusissime emargina- tis, antheris conspicue majoribus stylos longiores numerosio- resque parum superantibus, carpellis conspicue majoribus ma- gis rugosis leviter carinatis, foliolis oblongo-obovatis den- sius stellatim pilosis fere ut in P. subacauli L. cinereo- cauescentibus saepe circum circa serratis dentibus utriuque 4 — 8 (et igitur 17 in totum ut a Chaix ipso notatur) breyibus adpressis, caulibus petiolisque pilis longioribus patentibus vil- losissimis. Obs. 2. P, cinerea auct. germ. et gall. , quae in Ger- mania et Alsalia crescit, mihi videtur a praecedentibus dua- bus speciebus diversa. Ab utraque statiin diguoscitur caulinm petiolorumque pubescenlia fere adpressa nee patentissima. A P. vestita foliolorum forma et iuduuiento magis canesceute praesertim recedit. A P. cinerea Chaix differt: laciiiiis ca- licis integerrimis, petalis latis obovatis eontiguis, carpellis minoribus, foliolis minoribus magis euneatis minus crebre den- tatis. Haue, nisi alterum jam fuerit ei impositum P. leuco- phaeac nomine saluto. 34. Wotenislla vivariensis Jord. Pedunculis laxe pu- bescentibus brevibus erectis flexuosis , calicis hirsuti laciniis 537 «lentis exterioribus oblongis paulo brevioribus, interioribus lan- ceolatis latioribus, petalis subrotundo - obovatis brevissimc ciincatis leviter emargioatis calice duplo longiöribus, stylis deusis antheris inulto brevioribus, carpellis ovatis dense ru- gosis carina crassa Jiaud prominula cinetis , foliis radi- eaJibus cauliuisque inferioribus tematis quinatisve petiolatis, superioribus ternatis, foliolis cinereo- viridibus opacis cras- siusculis pilis simplieibus laxis vel fere adpressis subtus prae- sertim deiise obtectis, oblougo- obovatis circumcirca serru- tis, dentibus utriiique 4 — 8 ovatis oblongisve obtusiusculis subpatulis superioribus subaequalibus , Istipulis lanceolatis in- tegris, eaulibus brevibus ascendentibus superue in raraos di- chotomos flexuosos demum patulos solutis, caudicis surculis prostratis valde elotigatis radicantibus floriferis sterilibus intermixtis. Hab. in herbosis apricis collium calcareornm vivarien- siura secus Rhodanum: Chateaubourgl Crussoll prope Va- lence. — Flor. Apr., Majo. 2f . — Flores laete flavi , illis P. vernae L. conspiene majores: styli pallidi : folia grandiuscula, saepe ternata, nunquam septenata. A proxima P. verna L. differt: floribus majoribus, pe- talis magis rotuudatis, carpellis conspicue majoribus densius rugosis et latius cariuatis, foliis saepissime ternatis nunquam septenatis, foliolis majoribus cinerascentibus crassioribus ma- gis oblongis crebrius serratis. A P. cinerea Cbaix aliisque affinibus speciebus foliis pube stellata omnino destitutis dignoscitur. 35. Salvia laciniosa Jord. Racemis dense villosis mo- dice elongatis, verticillis 4 — 6-floris disjuuetis, inferioribus tantum distantibus, bracteis villosis cuspidatis calicem sub- aequantibus , calicis villoso - viscosi ad medium bifidi tubo 538 campanulato pedicelio haud duplo longiore, lobo supcriore brevitcr tridcntato, inferiore bifido, dcntibus ovatis acuminato- mucronatis, corollae calice quadruplo longioris tubo exserto, labio superiore faleato, achaeniis sublaevibus ovatis, foliis in- teiise viridiljus bullato -rugulosis supra glabriuseulis subtus pilosis, radicalibus caulinisqne inferioribus longe petiolatis ovato - oblongis oblongisve acuminatis b.asi cordatis profunde et inaequaliter inciso-dentatis laciniatisve, caulinis intermediis brevius petiolatis inaequaliter laciniatis vcl piunatiiidis rarius subintegrisj superioribus subsessilibus augustatis longe acu- minatis, caule herbaceo villoso erecto simplici vel superue ramoso. Hab. in berbosis collium Burgundiae : Sennecey^ Neuilly (Cole-d'Or.) (Fleurot. — Moreau). — Flor. Jiinio. 2f. — Flores coerulei, illis S. pratensis L. magnitudiiie aequales. Ab aftini S» pratensi L. potissiinum differt: racemis bre- vioribus villosioribiisqne, verticillis minus distantibus, bracteis longioribus, corollae tubo calice longiore, achaeniis subduplo inajoribus, foliis valde acuminatis et profunde laciniatis. Obs. Ad baue speciem S. pratensis ß. incisa Vaillant bot. par. 180. et DeCand. fl. fr. 3. p. 508, forte spectat, sed bujus et descriptio, et loci natalis indicatio desideratur. 36. Typlsa gracilis Jord. Spicis hreviter cylindricis saepe basi subclavatis paulisper remotis, femiueo rufo fila- meutoso, bracteis filiformibus apice paululum dilatatis selas breviter superantibus, stigmate anguste lincari- uttenuato longe ultra setas einer gentc } fruetu fugifonni angustato lon- go stipitato, foliis angustissime liueariljus inferne leviter ca- ualiculatis culrno florente tenui saope abbreviato mullu lon- gioribus, Hab. In Rbodani insulis et ad ripas prope Iyon\ — Flor. Aug. 2J.. Planta gracillima saepe rix pedalis, rarius 539 bipedalis: folia vix ultra Iiucaiu lata: spicae vix bipolli- carcs. A T. anguHifoÜa L. plane differt: spicis mnlto mino- ribus brevius cylindricis basi attcnuatis, bracteis minus apice dilatatis ultra setas eraersis, foliis duplo vel triplo angustiori- bus culmum gracillimuin triplo vel quadruplo brcviorem lon- gius suporantibus. A T. minima Hoppe digiioscitur : spicis magis cylindri- cis, caule foliis longissimis nee abbreviatis praedito, iisdem minus eximie canaliciilatis et paiilnlum latioribus, tempore floreudi diversissimo saepe in iisdem locis crescit. T. Shuttleivorthi Kocb, syn. ed. 2., quae etiam ad Rho- dani ripas prope Lyon invenitiir, a T. gracili spicis majo- ribus atro-fusecscentibus haud remotis, stigmate lanceolato band exserto , foliis multo latioribus caule multo robustiore aliisque notis louge recedit. Einige Bemerkungen über die deutschen Setarien, ', von D. F. L. v. Schlechtendal. £^vl den gemeinsten auf bebauten Läudereien oder doch in de- ren Nähe wachsenden Gräsern gehören die Setarien. Ob sie bei uns wildwachsende Pflanzen sind, kann deswegen in Zwei- fel gezogen werden (s. Roeper z. Fl.Mecldenb.il. p.168.) und wird sich nicht leicht oder wohl gar nicht mehr ermitteln lassen. Soviel ist gewiss, dass nach den Angaben aller Euro- päischen Floristen sie überall nur Bewohner des bebauten oder bebaut gewesenen Landes sind, und dass wenigstens drei der- selben, welche die Ko ch'sche Synopsis (2. Aufl. p. 921.) auf- führt, zugleich geraeine Unkräuter sind. Dies hat seinen Grund vornehmlich darin, dass ihre Entwickelung erst später im Jahre beginnt , dann verhältnissmässig rasch vor sich geht und endet, indem die zahlreichen, leicht abfallenden Saamen dem Boden wieder zugeführt werden. Sie entziehen sich also hierdurch der Vertilgung der Menschen zum Theil, und geben audern- theils, auch wenn nur wenige Exemplare übrig bleiben, so reichlich Saamen, dass sich ihre Menge wenigstens nicht vermindert. Da sie überdies die Fähigkeit haben, auf ver- schiedenartigen Bodenmischlingen fortzukommen, selbst dürre, ziemlich unfruchtbare Orte nicht verschmähen, so befördert dies ebenfalls ihre Verbreitung, so wie die Mannigfaltigkeit ihres äussern Anschns. Mit anderen Unkräutern (z.B. Plant ago 541 major , Polygonum aviculare u. a.) haben wenigstens zwei von ihneu {S. viridis und glauca) das gemein, dass sie flach ausgebreitet der Erde mehr oder weniger angedrückt, oder ganz aufrecht, oder aufsteigend vorkommen, ohne dass man bis jetzt ermittelt hätte, worin der Grund eines solchen Unter- schiedes liegen könne. Nur durch eine fortgesetzte, verschie- denartig einzurichtende Cultur wird man vielleicht etwas er- mitteln können. Die dritte Art (S.'verticillata) zeigt, soviel ich gesehen habe, mehr Beständigkeit in ihrer Erscheinung; grössere Exemplare wurzeln wohl an ihren untern Stengel- knoten, aber sie strecken ihre ganzen Stengel nicht flach auf der Erde hin, wie dies bei S, glauca und viridis sowohl auf dürrem und sandigem Boden*), als auch auf Gartenerde statt- iinden kann, indem erst spätere, blühende Acste sich aufstei- gend oder fast aufrecht erheben. Koch führt a. a. 0. unter S. viridis an, dass das Villarssche Pan. reclinatum die gewöhnliche Form dieser Art sei, und P.Weinmanni Pt. Seh. eine grössere Form oder P. viride ß. majus von Gau d in. Villars hat im 2. Bande seiner Hist, d. pl. de Dauphine p. 64 (v. J. 1787) dies P. reclinatum aufgestellt **) , welches durch seine Grösse mit P. glaueum übereinstimme , durch die Frucht aber dem viride nahe stehe. Dies. P. viride ist nach ihm eine sehr kleine Pflanze . deren Blüthenähren sich selten wie bei reclinatum erheben, also die kleine Forin, welche wir auch auf sandigen und trocknen Orten häufig gefunden haben, *) Kitaibel in R. Seh. Syst. veg. II. p. 489 bei Setaria viridis meint, der Kies- und Sandboden bringe diese niedeiiiegende Form hervor, wir haben sie aber bei S. glauca auch auf gedüngtem Gartenboden gesehen. **) Es wird dabei fraglich eine Figur von Barrelier citirt, welche Trinius wohl mit Recht QClavis agrost. p. 320. n. 1918) für Phleum asperum 7.w halten geneigt ist. 542 und welche sich durch kleine Blüthenstände , von welchen die letzten oft nur ein Paar Linien lang sind , dabei sehr kurze Aestchcn, kurze Astborsten und unten oft ganz behaarte Blatt- scheiden auszeichnen. Pan. reclinatum würde dann ganz richtig eine grössere Form sein mit aufsteigenden Stengeln, aber man würde immer noch eine grosse, ganz aufrechte Form unterscheiden können. Bei dieser grössern Form sind dann die Blüthenstäiide viel grösser, mit deutlichen Aesten, doch variirt die Länge der Astborsten bedeutend. Es ist nicht zu läugnen, dass diese grösseren Formen sich den kleineren der S. Italica sehr nähern, einer Pflanze, die, obwohl sie im süd- lichen und östlichen Europa kultivirt wird , nicht so geneigt ist, sich als ein Unkraut auszubreiten, was wohl hauptsäch- lich darin seine Erklärung findet, dass die Früchte sich nicht so leicht bei der Reife von ihren Stielchen trennen und ab- fallen. Panicum ltalicum wird übrigens in Italien nach Ber toi oni (Fl. lt. I. p. 433) nur hier und da gebaut, und von ihm für eine exotische Pflanze erklärt, deren Vaterland, müssen wir hinzusetzen, noch unbekannt scheint, da die Kol- benhirse auch in Ostindien, obwohl mehrfach kultivirt, doch nicht wild gefunden ist. (Roxb. Fl. Ind. ed. Carey 1. p. 305.) Jenes P. reclinatum Vill. wird aber auch fraglich als Synonym bei Pan Weinmutini R. Seh. (Syst. Veg. II. p. 490. v. J. 1817) citirt. Wie aus dem beigefügten Citat: Panicum glaueum eaule httmifuso h. Dorpat hervorgeht, hatten die Verfasser das Gras aus jenem botanischen Garten erhalten und als eine neue Art aufgestellt, deren unterscheidende Cha- ractere jedoch sehr wenig bedeuten, denn der Culmus humi- fusus und die Aristae breviores der Diagnose unterscheiden hier nicht , und was sonst noch angegeben wird : dass es einen sehr beblätterten Stengel habe, lange Haare am Aus- gange der Scheiden, weniger blaugrün sei als Pan. glaueum, 543 und zwischen diesem und P. viride in der Mitte stehe, ist ebenfalls von keinem Gewicht. DieCorollae laevinsculae würden glauben lassen, dass dies P. Weinmanni zu P. viride ge- höre, wohin es auch Kunth bringt, da aber der Dorpater Garten es damals schon für P. glaucum erklärte, und auch uns nur ans botanischen Gärten immer P. glaucum unter je- nem Namen zuging, so bleibt uns dies P» Weinmanni , bis wir Original -Exemplare sehen können, eine zweifelhafte Art. Wenn Römer und Schult es noch hinzufügen, das P. Te- chnetium Yi\L komme auch iii Böhmen vor, und in einer Ob- servatio sagen, dass ein von Broussonet in Teneriffa ge- sammeltes Exemplar dieses Grases (des P. Weinmanni doch wohl?) gar nicht von ihren kultivirten verschieden sei, so gewähren diese Angaben auch keine weitere Aufklärung, son- dern verwirren diese neue Art noch mehr. Kunth folgt ganz der Annahme von DeCandolle in der Flore francaise, und macht aus beiden, dem P. reclinatum und P. Weinmanni*), die Var. ß. des P. viride, welche, ohne Characteristik auf- gestellt, nach dem oben Angeführten ganz unverständlich bleibt. Die Var. ß. majus bei Gaudin (Fl. Helv. 1. p. 152), wozu No. 92. der Krockerschen Flora Silesiaca cirtirt wird (wel- ches Citat die schlesischen Floristen nicht erwähnen), scheint nur eine grosse, sehr üppige Form zu sein, neben welcher aber auch die kleinste Form einen besondern Platz verdient hätte. Auch etwas zu unbestimmt gehalten sind die von Doli angeführten Varietäten longisetum, brevisetinn und vivipa- rum, welche letztere, auch von Bertoloni erwähnt, Aehr- chen zeigt, die in unfruchtbare Zweiglein auswachsen, wobei eine nähere Beschreibun»: dieser von uns noch nicht beobach- *) T riu ins (de graminib. panieeis v. J. 1826) führt keinen die- dieser Xaineu an . obwohl sie ihm bekannt gewesen sein müssen. 544 teten Ausbildung erwünscht gewesen wäre , namentlich wie sich die ihrer Substanz nach so verschiedenen Spelzen dabei verhalten haben. Die Setaria viridis ist übrigens die am weitesten nördlich vorgehende Art. Bei Petersburg gesammelte Exemplare zeichneten sich durch sehr kurze Astborsten aus. Die beiden andern gehen dagegen mehr südlich, und sind über- haupt weiter verbreitet. Roxburgh erwähnt, indem er von S. verticillala spricht, auch den Umstand, venosa und heterophylla habe ich keine Kenntniss. Wie Choisy bei P. sul>cordata Sw. dazu kommt, sie einen Halbstrauch zu nennen, ist nicht zu begreifen, da so- wohl Swartz, wie Casaretto sagen, dass sie ^inen Baum bilde, was durch den englischen Namen Loblolly-tree noch weitere Bestätigung erhält. P. hirtella H.B. K. ist, wie es scheint, die einzige me- xicanische Art dieser Gattung. Willdenow nannte sie in seinem Herbar P. capitata; C. Ehrenberg sammelte sie bei Regia, auch von Hartweg und Aschenborn in Me- xico gesammelte Exemplare sahen wir. 572 Vou P. pubescens II. B. K. ist eine Probe im "W i J 1 d e - now'schen Herbar unter demselben Namen. Kurze, rostgelbe oder rostbraune Haare bilden auf der Unterseite der in dein Exemplare offenbar noch jungen Blätter einen dichten Ucber- zug, der sich iu gleicher Weise auch auf der Mittelrippe der Oberseite findet, während die Fläche- schwach zerstreut be- haart ist. Dieselbe Behaarung ist auch an den diesjährigen und den vorjährigen Zweigen und auch am Rande der stum- pfen Perigonzähne , während das übrige Perigon fast kahl ist. Die nahe verwandt sein sollende P. hirsula Choisy sahen wir nicht. Dagegen in mehreren Exemplaren: P. ferruginea Klotzsch, von Dr. Karsten bei Puerto Cabello gesammelt. In der von Choisy gegebenen Diagnose und Beschreibung ist Mehreres zu rügen. Zuerst sind die Blätter keineswegs glaberrima, denn von der in der Jugend sie dicht überdeckenden , rostbraun - rothen Behaarung, welche auch die Blattstiele, die Stiele der Blüthenköopfe und die Blu- men selbst überzieht, bleibt bald mehr bald weniger im spä- tem Alter zurück. Ferner möchte ich die Grundgestalt des Blattes als eine Ellipse bezeichnen und nicht als die Eyform. ■ W • ... Die Pedunculi sind weder immer brevissimi, denn sie sind zu- weilen länger als ihr Köpfchen , noch graciles, was sich auch schon mit der angeblichen grossen Kürze nioht recht vertra- gen will. Endlich ist der hervortretende Theil der Staub- gefässe eben so lang als das Perigon, was man nicht als stamina paulo exserta bezeichnen darf. P. tomentosa Cäsar, , welche sich, nach den gegebenen Kennzeichen der vorigen sehr nahe anschliessen muss, haben wir nicht gesehen. Es folgen nun die Species minus notac, unter denen zwei amerikanische sind, die eine derselben, von den Gallapagos- Inseln, ist wahrscheinlich schon dieses Fundorts wegen eine 573 besondere Art. Die andere ist P. coccinea Swartz, von die- sem Botaniker vollständig', sogar mit der Frucht beschrieben, und doch eine Species minus nota? Choisy sah nur ein unvollständiges Exemplar, von Bertero auf Guadeloupe ge- sammelt, welches diesen Namen trug. Im Willdenow'schen Herbar liegt «in kleines schlechtes Pröbchen der S wartz- ischen Pflanze. Das Blatt ist breit lauzettlich, auf beiden Enden spitz ausgezogen, die Unterseite ist heller, Härchen befinden sich auf derselben, so dass sie also nicht glabra ge- nannt werden können, wenn man gleich mit blossen Augen die Härchen nicht sieht. Ausser 1 !/a Blättern zeigt aber das Bruchstück nichts. Was sich unter den Species omnino ignotae befindet, sind meist Gartenpflanzen, die nicht blühten und deren Vaterland unbekannt blieb. Der Monograph hätte aber durch genaue Beschreibung dieser Gartenpflanzen, von denen nur dürftige Diagnosen vorhanden sind, diese ganz unbekannten Arten zu weniger unbekannten machen können. Nur über eine der hier genannten Arten, P. fmgrans, der Gärten kann ich etwas sagen, da sie lebend im botanischen Garten ist. Dreimal hat diesen Namen Choisy hingestellt, der zuerst von Desfon- taines einer Pflanze des Pariser Gartens gegeben wurde, welche aller Wahrscheinlichkeit nach von dort in andere Gär- ten gelangte. Vergleicht man die von Desfontaines und Link gegebenen Diagnosen, so treten allerdings geringe Un- terschiede hervor, die aber durch Ansicht der lebenden Pflanze ausgeglichen werden, auch hat Choisy die Maasse des Blat- tes, welche Link ganz bequem bruchartig zu schreiben pflegte, indem die Lauge über, die Breite unter dem Querstrich steht, hier ^;, 7,„ , nicht mitgetheilt. Der Hauptunterschied liegt darin, dass die eine folia obtusa, die andere aber aenminata haben soll; die Gartenpflanze hat aber eine kurze, stumpf 574 endende Zuspitzung. Wenn die Blatter kahl und sehr kahl genannt werden , so ist dies für das ausgewachsene Blatt rich- tig, aber die Jüngern Theile sind mit sehr kleinen, abfallen- den, roth rostfarbenen Härchen bedeckt, wie dies bei den Pisonien häufig vorzukommen pflegt. Zahlreiche Stoniata, welche die von geradlinigen Zellen gebildete Oberhaut be- decken, lassen die Blätter unter der Loupe wie fein punktirt erscheinen. Meist siud die Blätter unsymmetrisch, so dass die eine Hälfte sich nach unten früher verschmälert und über- haupt etwas schmäler ist. Ob zu P. macrophylla Lk. En. alt. I. 354 Exemplare gehören, welche Dr. Lhotzky in der Gegend von Rio de Janeiro in den Urwäldern des Gebirges sammelte, ist nicht mit Gewissheit zu sageu. Der brasilische Strauch, welchen ich daher P. Lhotzky ana benenne, ist 6 — 8 Fuss hoch, hat dicke, lederartige, kurz gestielte, breit elliptische, aber mit einer kurzen , aufgesetzten Zuspitzung endende , unten spitz- lich ausgehende Blätter, welche ganz kahl, unten blasser siud, und die grössten eine Länge von 5 Zoll mit dem 3 Linien lan- gen Blattstiel bei einer Breite von 2 — 2 Ya Zoll haben. Der gestielte, terminale Blüthenstand ist mit alteruirend dicht über einander oder entfernter stehenden Seitenästen versehen, wel- che sich in die äusserst kurzen Pedunculi, oder vorher noch einmal theilen, indem alle Theilungeu unter rechtem oder doch sehr stumpfem Winkel abstehen. Die fast sitzenden Früchte sind ellipsoidisch, an beiden Enden spitzlich, oben von dem Kelchsaum kurz gekrönt, ganz glatt und ohne alle Fnrchung. Kleine Bracteen stehen unter der Frucht. Die rostbraune Haarbildung zeigt sich ein wenig an Knospen, am Grunde der Zweige der Infiorescenz , an Bracteen und Perigonzähnen. Zum Schlüsse fügen wir zu diesen wenig bekannten Ar- ten eine uns zweifelhafte Form, durch welche vielleicht keine neue Art repräsentirt wird. 575 In der Provinz Sta Catharina Brasiliens sammelte Herr Pabst ausser der oben beschriebenen noch eine Art im blü- henden Zustande , welche jener sehr ähnlich ist , weshalb ich um so mehr bedauern muss, bei dem zerbröckelten Zustande des Exemplars auch nicht einmal über die Verhältnisse des Blüthenstandes etwas ganz Sicheres angeben zu können, sie daher lieber jener P. florida als Varietät beifüge. P. florida Choisy? ß. Pabstiana. In sylvis humid is ad viam versus S. Antonio. Florere ineipiens Februario. Frutex 6 — 8-pedalis floribus virescentibus. (Pabst.) Differt ab supra descripta forma, cui foliorum forma et magnitudine si- millima, pilis brevibns sordide lutescentibus (subferrugineis) per totam paginam inferiorem foliorum sparsis, cymae umbel- lae v. corymbi in modum divisae radiis peduneuli tertiam par- tem nee dimidiam aequantibus, perigonio subclavato-campa- uulato? Auch bei dieser Form ist eine dichotome, zuweilen aber auch trichotome Verästelung ; die Rinde erscheint etwas grauer, mit sehr häufigen, bis zu den diesjährigen Zweigen hinauf- gehenden Lenticellen, welche bei der ersten nur am altern Holze und sparsam auftreten. Die diesjährigen Aeste und noch stärker die Knospen sind mit rostrothen Härchen be- deckt, die selbst bei ganz jungen Blättern nur auf der Unter- seite sind, indem die Oberseite ganz kahl erscheint. Der Blüthenstand ist lang gestielt, wie bei jener, scheint sich aber nur einmal in Aeste zu theilen, welche kürzer sind als bei jener, und sich dann in 3 Aestchen spalten, an deren Ba- sis die Bracteolae weniger stark hervortreten, d. h. kleiner und stumpflich sind. Dass das Perigon etwas länger und am Grunde auch etwas dünner erscheint, mag seinen Grund in dem jugendlichen Zustande desselben haben, denn nur einige zeigen die ebenso lang wie dort hervorgetretenen Staubgefässe. 576 Ein Paar andere amerikanische Arten sahen wir im Ber- liner Herbar : P. ferruginosa und guianensis Rlotzsch mss. Als Glieder der Savannenflor sind diese Sträncher in dem 3. Theile von Rieh. Schomburgk's Reise S. 1131 schon genannt, sie dürfen also wohl ihrem Bekanntwerden mit der Zeit entgegensehen. Soviel glauben wir durch unsere Bemerkungen über die Gattung Pisonia gezeigt zu haben, einmal dass es eine in Bezug auf ihre Arten noch gar wenig genau gekannte Gattung ist, de- ren Arten in ihrem Vaterlande in Bezug auf Frucht, auf Ver- schiedenheit der Formen je nach der Trennung oder dem th eil- weisen Fehlschlagen der Geschlechter 3 auf ihre Narbenform, auf die Inflorescenz, auf die Behaarung, auf die Structur ih- rer Blattoberfläche und auch auf ihre ganze Tracht schärfer beobachtet zu werden verdienen; dann dass auch die in unseren Gärten kultivirten Arten , so weit es möglich ist , in gleicher Beziehung untersucht werden müssen, und endlich dass es ein Unglück für die Specialkenntniss der Arten ist, wenn blosse Namen, ungenügende Diagnosen, mangelhafte Beschrei- bungen , eine laxe Terminologie und eine ungenügende Kritik sich bei einer Gattung reichlich zusammenfinden. [, / o w Ä ß 3 2"3 Beiträge zu einer Flora des Orientes. Von Karl Koch. (Fortsetzung v. Linn. XXII. p. 597 — 752.) Grentianaceae* Afie Gentianeen konzentriren sich in Amerika und in den gemässigteren Ländern der alten Welt , einschliesslich des Himalaja-Gebietes. Auch im tropischen Amerika sind es vor- herrschend die Hochländer und Gebirge, die diese Familie re- präsentiren. Die Südhälfte unserer Erde, und zwar die aus- serhalb der Tropen liegenden Zonen erscheinen im Allgemei- nen ausserordentlich arm ; aber auch Afrika in seiner Ge- sammtheit, und selbst die Nordküste, die doch sonst mit Süd- europa eiue grosse Uebereinstimtnung besitzt, hat nur wenig Repräsentanten. Die Zahl der bekannten Arten beträgt über 500, von denen allein 2/3 auf die heissen Länder Amerika's, einschliess- lich Chili's, kommen. Es wachsen daselbst über 200 Gen- tianeen im engern Sinne, aber nur 4 Menyanthcen, In 23r Bd. 5s Heft. 37 578 Nordamerika kommt über >/io vor, nämlich 52 Gentianeen und ebenfalls 4 Menyantheen. Im äussersten Süden hinge- gen sind nur 3 Gentianeen beobachtet. Aus Neuholland kennt man 14 Gentianeen , aber 6 Menyantheen, Von Afrika ist die Südspitze noch am Reichsten , denn sie besitzt 28 Gen- tianeen und 3 Menyantheen, weit ärmer ist Mozambique und Madagaskar, von wo nur 10 Arten (8 Gentianeen und 2Me- nyantheen) beschrieben sind. Aus den Ländern rings um das Mittel-Meer kennt man nur 8, die alle zur engern Gruppe der Gentianeen gehören, aus der tropischen Westküste hingegen sogar nur 2, und zwar 1 Gentianee und 1 Menyanthee. Die Inseln nordwestlich von Afrika besitzen 4 Gentianeen (im engern Sinne) und Nordafrika 6. , Europa hat wiederum eine grössere Anzahl Arten dieser Familie, nämlich 52 Gentianeen und 2 Menyantheen, der Orient hingegen 44: 42 Gentianeen und 2 Menyantheen, während nach Ledebour aus Nordasien 48 , nämlich 45 Gentianeen und 3 Menyantheen bekannt sind. Aus China hat man nur 7 Gentianeen und 2 Menyantheen beschrie- ben , aber aus dem südöstlichen Asien 7 mit Einschluss der In- seln, 91 Gentianeen und 9 Menyantheen, zusammen also 100 Arten. Aus den nördlichen Ländern des Orientes kennt man bis jetzt 38 Arten, von denen nur 2 den Menyantheen angehö- ren; ich habe von ihnen 30 gesammelt, so dass mir 8 ent- gangen sind, die andere Reisende beobachteten. Dagegen sind unter den von mir gesammelten 6 Arten neu und 3 kannte man bis dahin noch nicht aus dem Oriente. Deutsch- land und namentlich die Gebirgsgegenden sind an Gentianeen reich, denn Koch zählt in seiner Synopsis 40 Arten auf. Interessant muss es erscheinen , dass hinsichtlich der Gentia- 579 neen die Uebcreinstimmung zwischen dem Oriente und Deutsch- Land weit geringer ist, als wir es bei anderen Familien ge- funden haben. Von den 40 deutschen Arten kommen nur 17 auch im Oriente vor. Was nun die Verbreitung der Gentianeen anbelangt, so kommen Limnanthcmum nymphoides (Menyanthcs) L. und Menyanthes trifoliata L. im Wasser vor, während Chloret perfoliata L. und Gentiana Pneumonanthe L. überhaupt feuchte, aber doch mehr sumpfige Stellen lieben. An Fluss- ufern und feuchten Orten wächst Erythraea ramosissima Pers. und namentlich die weissbliihende Abart: Erythraea Meyeri Bunge , am Meeresufer hingegen : Chlora perfoliata L., Erythraea Unariaefolia Pers. und E. maritima (Gen- tiana) L. Erythraea ramosissima Pers. kommt aber auch auf trockenen Stellen vor. Auf den Matten der Gebirgsab- hänge beobachtete ich: Gentiana Amarella L., G. caucasica Bieb., G. Biebersteinii Bunge und G. ciliata L. , auf denen der höheren und höchsten Regionen hingegen : Gentiana ni- valis L.j G. verna L. , G. dshimilensis C. Koch, G. pro- strata Haenke, G. fimbriaeplica C. Koch und G. cordifolia C. Koch, auf Hochstcppen hingegen: Gentiana asclepiadea L. , G. septemfida Pall. , G. schistocaly.v C. Koch , G. cru- ciata L. und Swertia stigmantha C. Koch. Auf Waldwiesen wächst: G. cruciata L. und Erythraea Centaurinm Pers.; auf Hochwiesen G. ciliata L. und G. gelida Bieb.; im Ge- büsch hingegen G. Pneumonanthe L., in Gebirgswäldern end- lich Swertia obtusa Led. 37* 582 C. Xanthaea Rchb. i. Germ. exe. I. p. 422. 9. E. maritima (Gentiana) L. cod. No. 1877. ß. Lutea R. et S. syst. Veget. IV. p. 171. Von Dr. Thirke in der Umgegend von Brnssa gesammelt. Als Cen- taurium creticum 3 flore oblongo e f/avo nonnihil virescente im Gnndelsh. Herbar. II. Chlor a Gris. in DC. prodr. IX. p. 69. 10. C. perfoliata L. cod. No. 1693. Von Dr. Thirke in der Umgebung von Brussa gesammelt; auf der Nordkiiste Kleinasiens auf Augitporphyr, bis zu 500' Höbe. Aus Gru- sien von Wilhelms erhalten. Als Centaurium luteum per- foliatum aphane Dodonaei im Gundelsh. Herbar. Zweite Untergruppe. Swertieae Gris. in DC. prodr. IX. p. 86. III. Gentiana (L.) Gris. in DC. prodr. IX. p. 86. A. Amarella Gris. in Gent. mon. p. 238. 11. €}. Biebersteinii Bunge in Mein, de la soc. d. nat. de Mose. VII. p. 247. t. 10. f. 1. Ans Grusien von Wil- helms erhalten. Als Gentiana altera purpurea minima im Gundelsh. Herbar. 12. Cr. caucasica Bieb. fl. taur. taue. I. p. 198. Aus Gru- sien von Wilhelms und K. Schmidt, aber unter dem Na- men G. Biebersteinii erhalten. Hierunter bekam ich sie auch von C.A.Meyer aus seiner kaukasischen Sammlung. 13. €}. Amarella L. cod. No. 1882. In Grusien auf Kalk und Mergel, 1000 — 2500' hoch. B. Crossopetalnm Froehl. Gent. p. 109. 14. ©. ciliata L. cod. No. 1884. In dem kaukasischen Gebirge, in Ossien, auf Kalk und Porphyr, c. 3000' hoch; 583 am Kasbek auf Trachyt- Porphyr und Thouschiefer, c. 5500' hoch. Im oberu Kurgebiet auf Trachyt , c. 5000' hoch. C. Cyclostigma Gris. Gent, monogr. p. 259. 15. Cr. nivalis L. cod. No. 1872. Im pontischen Hoch- gebirge auf Urgestein, 7000 — 9000' hoch. 16. «. verna L. cod. No. 1867. «. Genuina; Calycis alae angustae; im untern Kau- kasus sehr häufig auf Trachyt, 4000 — 6000' hoch; im pon- tischen Hochgebirge auf Augitporphyr, c. 6000' hoch. ß. Aestivalis R. et S. syst. Veget. VI. p. 156. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt; im Tschabantzthale des Gaues Sber auf Porphyr und Urgestein, 5500 - 6500' hoch. y. Elongata Haenke in Jacq. coli. I. t. 17. f. 2, Vom bithynischen Olymp durch Dr. Thirke erhalten. d". Grandißora; G. angulosa Bieb. fl. taur. cauc. I. p. 197. In dem armenischen Gaue Daratschitschak auf Tra- chyt, c. 5000' hoch. D. Lhondrophylla Bunge in Mein, de la soc. d. Nat. de Mose. VII. p. 231. 17. G. dshiniilensis C. Koch ; Caulis brevis , debilis, saepe adscendens, surculis sterilibus deuse foliosis praeditus; Folia lineari - oblonga , acuta, margine brevissimo, cartilagi- neo, laeyi ciueta, ad caulem inferiorem densa, sed ad superiorem 2 — 3 paria distantia; Calyx anguste urceolatus, laciniis trian- gulari-lanceolafis, tubo corollino triente parte brevior; Co- rollae laciniae oblongae, obtusissimae, plicis dilutioribus irre- gulariter denticulatis duplo longiores ; Germen longe stipita- tum, oblongum , stylo brevissimo instruetum; Stigma demum revolutum. Steht der noch einmal so grossen G, altaica 584 Laxm. am Nächsten, aber unterscheidet sich, ausserdem noch durch glatte Blaltränder. Im politischen Hochgebirge auf Ur- gestein, c. 0000-8000' hoch. 18. CJ. prostrata Haenke in Jacq. coli. II. p. 66. t. 17. f. 2. Im untern Kaukasus auf Trachjt, c. 5000' hoch. E. Pncumonanthe Neck. elem. II. p. 12. 19. G. Pneuinonantlie L. cod. No. 1862. In Mingrelien und hnerien auf angeschwemmtem und tertiärem Boden, bis zu 800' Höhe. 20. G. gelida Bieb. fl. taur. cauc. I. p. 196. Auf dem kaukasischen Gebirge auf Urgestein und Kalk, 3000 — 6000' hoch. Im obern Kurgebiete auf Trachjt, c. 5000' hoch. Als Gentiana armena^ foliis venös is , magno flore ex albo vi- rcscentc im G u n d e 1 s h. Herbar. 21. €J. septciiifida Pall. Fl. ross. II. p. 101. t. 92. f. 3. Sehr häufig auf dem kaukasischen Gebirge auf Thonschiefer, Porphyr und Urgestein, 4000 — 6000' hoch. Als Gentiana minor aulumnalis, myrtifolia, Jiore magno coerulco im Gundelsh. Herbar. 22. G. fiuiferiaeplica C. Koch; Caulis adscendens, teres, elevato-striatus; Folia ovato-lanceolata, trinervia, margine subtilissirae serrulata, ideoque scabriuscula, vaginis connatis, 2 lin. altis insidentia; Flores in apice caulis 4 — 8 aggrc- gati, involucrati, subsessiles; Calyx inembraiiaceus, latere fissus, retusus, corolla triplo et ultra brevior, laciniis 5 an- gustissime ellipticis aut linearibus, pleruinque aequilongis , di- stantibus; Corolla in medio tubo subito ampliata, tnnc cylin- drica, lobis 5 lato-ovatis, brevibus; Plicac fimbriatae, fim- briis longis, lobis vix brevioribus 5 Germen longc stipitatum, stylo acuto , crecto, basin antherarum paene attingente. Aehnelt der G.scpte mfida Pall. ungemein; diese unterscheidet 585 sich aber durch 5 -nervige Blätter, eine weniger und nicht so plötzlich erweiterte, mehr «als 5-theiligc Krone, durch kürzere Faltemvimper , durch einen ganzen Kelch und durch einen kürzeren Griffel. G. scabra Bunge hat schärfere Blatt- und Kelchahschnilt- Ränder und ganze Falten. Aus Grusien von "Wilhelms und K. Schmidt unter dem Namen G. seplcm- fida erhalten. 23. Cr. cordifolia C. Koch; Caulis adscendens aut ere- ctiusculus, teres, deusifolius, simplicissiinns; Folia iuferiora ovata, superiora et suprema cordata, acutiuscula, quinque- nervia, margine subtilissime serrulata ideoque seahriuscula, vaginis connatis, striatis, 2 — 3 lin. altis insidentia; Flores in axillis foliorum supremorum solitarii , inferiores breviter peduneulati, superiores snbsessiles, folia superantes; Calvx co- rolla quadruplo brevior, non fissus, laciniis 5 distantibns, lineari- ellipticis, aequilongis aut longioribus, basin plicarum saepe at- tingentibus; Corolla tubuloso-urceolata, magis sensim quam subito ampliata; Lobi ovato-acuti, tnbo suo 5 — 6plo brevio- res; Plicac fimbriatae, fimbriis elongatis, lobis bretioribus; Germen longe sfipitatum, stylo acuto, longitudine staminum. Unterscheidet sich von G. septemjida Pall. und G. fimbriae- plica C. Koch durch die herzförmige Basis der Blätter und durch das den Sfaubgefässen an Länge gleiche Pistill. Auf dem pontischen Hochgebirge auf Urgestein, 7000 — 9000' hoch. 24. G. asclepiadea L. cod. No. 1861. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 25. G. schistocalyx C. Koch in Linn. XVII. p. 282. Cau- lis simplex, elatus, bipedalis et ultra, teres, sed striis qua- tuor elevatis praeditus; Folia ovato-lanceolata, saepe basi subcordata, longe acuminata, 3 poll. longa et ultra, quinrjuc- nervia, margine subtiliter scabra, sessilia , floralia minora 580 quidem, sed flores sessiles sesquipollicares semper paene su- perantes ; Calyx latere fissus , lacioiis liuearibus , elongalis exceptis, corolla triplo brevior; Laciuiae corolliuae tubo qua- druplo breviores, lauceolatae, plicis brevibus, retnsis; Anthe- rae connatae. Ist grösser als G. asclepiadea L. , zu der ich sie früber als Abart stellte, und unterscheidet sich ausserdem noch durch die laugen Kelchabschnitte , die iu der Regel nur wenig kürzer als die Kelchzähue siud , ihnen sogar häufig an Länge gleichen. Bei G. asclepiadea L. siud auch die Kron- abschnitte eiförmig, nicht lanzettförmig, und 5 Mal kürzer als die Kronröhre. Als Gentiana cappadocica, amplissimo et acutissimo Asclepiadis folio im Gundelsh. Herbar. In Ossien auf Thonschiefer und Porphyr, 2500 — 4000' hoch. 26. €r. cruciata L. cod. No. 1885. Iu Grusien auf Mer- gel, Kalk uud Porphyr, 800 — 2500' hoch. Im Gaue Dara- tschitschak auf Trachyt, c. 4500' hoch; im Gaue Artauudsh auf sekundärem Kalk und Porphyr, 2500 — 3000' hoch. IV. Swertia Gris. in DC. prodr. IX. p. 131. 27. S. obtusa Led. in Mein, de l'acad. de St. Petersb. V. p. 526. Auf dem politischen Gebirge, auf Augit- und Thon- Porphyr und auf Urgestein, 3000 — 6000' hoch. 28. 1§. stiguiantha C. Koch; Bipedalis et ultra, stricte erecta; Folia radicalia et caulis infera oblonga, acutiuscula, quinquenervi-venosa, in petiolum paene aequilongum , latuin subito attenuata, caulina reliqua alterna, breyiter petiolata aut ut floralia subsessilia; Bracteae lauceolatae, pedicello lon- giores; Panicula racemiformis , elongata, ramis inferioribus longioribus, stricte erectis, rhachi adpressis ; Flores breviter pedicellati, laxiusculi; Sepala lanceolata, longe acuminata, obscure trinervia, corolla duplo breviora; Corollae laciuiae oblongae, acutae, flavae , punctis coeruleis tinctae; Fimbriae 58T foliolis duplo longiores ; Antherae coeruleae. Steht der S. persica Gris. und der S. punctata Bannig, am Nächsten, un- terscheidet sich aber von der erstem durch abwechselnde Blät- ter nnd stets pentaraere Blüthen. S. punctata Baumg. ist •weit kleiner und hat auch im Verhältniss zum Kelche kleinere Kronen. Im Kaukasus auf dem Kasbek, 6000 — 7000' hoch. Zweite Gruppe. Menyantheae Gris. Gent, monogr. p. 336. V. Menyanthc s Koch syn. ed. 2. p. 558. 29. M. trifoliata L. cod. No. 1164. Aus Grusien von "Wilhelms erhalten. YI. Limnanthemum Gmel. in nov. Comment. petrop. 1769. XIV. p. 527. t. 17. f. 2. 30. Ja, nyuiphacoides (Menyanthes) L. cod. No. 1162. Auf der Halbinsel Taman in den dortigen Sümpfen und Teichen. Asclepiadeae R. Br. in Mem. of the Wem. nat. hist. soc. I. p. 12. Die Ascle piadeen, deren man bis jetzt gegen 1100 Arten kennt, kommen zwar wiederum in der grössten Anzahl in den heissen Ländern Amerika's, einschliesslich Chili's, vor, denn man kennt aus ihnen mehr als 1/3, ihren Konzentrationspuukt scheinen sie aber auf der Südspitze Afrika's zu haben. Auf der im Verhältniss zu dem angegebenen Länderkomplexe Ame- rika's weit geriugern Ausdehnung Siidafrika's hat man bereits mehr als 1/6 beschrieben. Ohne Zweifel sind auch die Inseln südöstlich von Afrika und Mozambique an Asclepiadeen sehr reich, wenn man bedenkt, dass man bereits von dort 50 Ar- ten kennt, obgleich genannte Länderstriche, mit Ausnahme der Seschellen und Maskarenen, ausserordentlich wenig bekannt 588 sind. Wahrscheinlich gilt ein gleiches von dem westlichen heissen Afrika, von woher man 23 Allen beschneiten, und von den Ländern rings um das rothe Meer, wo man bis jetzt 39 Arten beobachtet hat. Aber auch Ostindien mit seinen Inseln besitzt ausserordentlich viele Repräsentanten dieser Fa- milie, nämlich gegen 300. Dagegen sind die Länder ausser- halb der Tropen (mit Ausnahme Siidafrika's) nur sehr we- nig vertreten, und werden je nördlicher sie liegen, um desto ärmer. Ganz Europa besitzt nur 9 Arten: 1 Pcriplocec, 6 ächte Asclcpiadecn und 2 Sfapeliäceen; aus Nordäfrika hingegen kennt man bis jetzt nur 6, ebenso von den Inseln nordwest- lich von Afrika sogar nur 4 und eben so viel aus Sibirien. Aus dem Oriente sind 18 , nämlich 1 Periplocee , 16 Asclc- piadecn und 1 Stapcliacee beschrieben , aus China und Japan aber schon 24, nämlich 2 Pcriploccen , 1 Sccamonce , 13 Asclcpiadecn und 8 Stapcliacccn. Wenden wir uns hinüber nach Nordamerika, so ist auch dieser grosse Länderkomplex nur mit 42 Asclcpiadecn und 8 Gonolobecti, also zusammen mit 50 Arten vertreten; diese wachsen aber doch vorherrschend in den südlicheren Staaten, in Carolina , Texas und Californien. Die 330 Arten dieser Familie in den wärmern Ländern Amerika's vertheilcn sich in der Weise auf die einzelnen Gruppen, dass allein auf die Asclcpiadecn im engern Sinne 230, auf die Gonolobeen aber, die allein in Amerika vorkommen, 87 kommen. Pcriploccen hat dieser Erdtheil gar nicht, Secamonccn nur 2 und Sfa- peliäceen ebenfalls nur wenige, nämlich 11. Diese 3 zuletzt genannten Gruppen haben in den wär- mern Ländern der alten Welt die grösste, zum Theil alleinige Vertretung. Von den Pcriploccen kennt man nur eine ein- 589 zige Art aus Neuhollanil und den dazu gehörigen Inseln, ebenso von den Secamoneen nur 2, von den Asclepiadeen aueh nur 6, aber you den Stapeliaceen 27 Arten. Die letzteren, von denen gegen 430 beschrieben sind, kommen hauptsächlich in Südafrika und in Ostindien vor, und zwar im erstem 142, im andern 288. Ausserdem hat Südafrika noch 5 Periplo- ceen, 2 Secamoneen und 79 Asclepiadeen; in Ostindien wach- sen hingegen noch 25 PcripJoceen , 22 Secamoneen und 51 Asclepiadeen. Aus Mozambique und den dortigen Inseln hat mau 8 Pe~ riploceen, 12 Secamoneen , 12 Asclepiadeen und 18 Sta- peliaceen, zusammen 50 Arten, aus den Ländern um das rothe Meer hingegen 2 Periploceen, 21 Asclepiadeen und 17 Stapeliaceen, also 40 Arten beschrieben. Von der Län- dergruppe im Westen des tropischen Afrika endlich sind uns bis jetzt 23 Arten, nämlich 2 Periploceen , 10 Asclepiadeen und 11 Stapeliaceen bekannt worden. Aus den nördlichen Ländern des Orientes hat man 15 Asclepiadeen beschrieben, von denen sich 10 unter meiner von beiden Preisen mitgebrachten Sammlung belinden; 5 sind mir demnach entgangen , die andere Reisende beobachtet hat- ten. Umgekehrt besitze ich aber 4 Arten, die noch nicht beschrieben sind. Deutschland ist weit ärmer an Asclepia- deen, denn Koch hat nur 4 in seiner Synopsis beschrieben. Von diesen besitzt es 2 mit dem Oriente gemein , während die anderen 2 bis jetzt nur in Deutschland gefunden sind. Was das Vorkommen der Asclepiadeen anbelangt, so liebt Periploca graeca L. Gebüsch, Vincetoxicum fusca- tttm (Asclepias) Willd. und V. lalifolium C. Koch hingegen Waldränder nicht weniger als Waldwiesen. Vincctoxicum ofßcinale Mnch. wächst auf und an trocknen Mergel- und 590 Kalkhöhcn, Cynanchum acutum L. aber in der Nähe von menschlichen Wohnungen, namentlich, wie viele unserer Mel- den, an den Mauern. Erste Gruppe. Periploceae R. Br. in Mem. of the Wern. nat. hist. soc. I. p. 12. I. Periploca (R.Br.) Decaisne in DC. prodr. VIII. p.497. 1. P. graeca L. cod. No. 1794. In Mingrelien sehr häu- fig auf angeschwemmtem und tertiärem Boden bis zu 800' Höhe. Auf den ersten Kalk- und Molassenhöhen Schirwans, c. 800 — 1000' Höhe. Zweite Gruppe. Asclepiadeae verae R. Br. in Mem. of the Wern. nat. hist. soc. I. p. 21. II. Vinc ctoxicum Moench. meth. p. 317. 2. V. ofü duale Mrich. meth. p. 317. Asclepias Vince- toxicum h. cod. No. 1782. In der armenischen Provinz Eri- wan auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 2700' hoch. 3. V. ininns (Cynanchum) C. Koch in Linn. XIX. p. 27, Ich habe der früher gegebenen Diagnose noch hinzuzufügen, dass die Kronblätter linienförmig- länglich sind, und nament- lich in der Mitte zurückgeschlagene Ränder besitzen, die Ab- schnitte der Corona hingegen eine zurückgeschlagene Spitze haben. Die Pflanze hat auf jedem Fall mehr Aehnlichkeit mit V. laxum (Cynanchum) Barth, als mit V. ofßcinale Mnch. Leider kenne ich die zuerst genannte Pflanze nur aus Koch's Synopsis; es möchte aber wohl sein, dass sie gar nicht verschieden ist. Als Asclepias armena minima, ßore ex atro purpurco ßavescente im Gundelsh. Herbar. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. 591 4. V. latifolium C. Koch; Caulis pubescens, erectus, tirnms, simplex; Folia ovata, superiora ovato -lanceolata, basi saepe cordata, petiolo brevissimo pubescenti insidentia, ner- vis paginae iuferioris interdum exceptis, glaberrima; Inflo- rescentia pubescens, ramosa, foliura paululum superaus; Flo- res inaequaliter pedicellati, umbellas glomeratas referentes; Corollae laciniae ovatae ant ovato - oblongae , intus glaberri- mae, niteates; Coronae laciniae erectae, ovatae, altitudine gynostegii. Steht dem V. nigrum (Atsclepias) L. wohl am Nächsten, unterscheidet sich aber durch seinen aufrechten, ja selbst steifen Stengel, durch die sehr dichten, fast knäuel- förmigen Blüthen und durch die auf der Innenfläche glänzen- den (nicht behaarten) Kronabschnitte. Wahrscheinlich gehört Bieber st ein 's Aschpias nigra zum grossen Theil hierher, denn ich erhielt die Pflanze unter diesem Namen von Wil- helms und K. Schmidt. Als Asclepias pontica latifolia, ßore purpurascente, caule firmo im G und elsh. Heibar. Im südlichen Daghestan auf tertiärem Boden bis zu 1200' Höhe. 5. V. Thirkeanuin C. Koch; Pubescens; Caulis stricte erectus, simplex; Folia ovata, saepe basi cordata, superiora ovato -lanceolata, omnia acuta, brevissime petiolata, inter- nodio longiora; Inflorescentia ob caulis partem supremam ob- literatam terminalis, foliis duobus supremis fulta; Umbellae brevissime pedunculatae aut subsessiles; Pediielli floribus triente parte longiores; Calycis laciniae lineares a" corollae magnae laciniis lineari -oblongis, intus puberulis duplo supe- ratae; Corona brevis, longitudine gynostegii, laciniis ovatis, erectis. Früher hielt ich die Verkümmerung des obersten Theiles des Stengels für zufällig, und identificirte die beiden mir zu Gebote stehenden Exemplare mit V. nigrum (Ascle- pias) L. (Linn. XIX. p. 47); allein bei genauerer Untersu- chung fand ich ausser der bedeutenderen Grösse in allen 592 Theilcn noch in den Avcit kürzer gestielten Blättern und den fast sitzenden Dolden gewichtige Merkmale zu einer selbst- ständigcn;Art. Von Dr. T li i r k c in der Nähe von Brussa »csammelt. 6. V. triste {Cynanchum) Gris. spie. 11. Rum. et Bith. II. p. 68. Der Maugel des Zahnes zwischen den Abschnitten der Corona scheint mir der einzige Unterschied zu sein, der diese Art von V. nigrum (Asclcpias) L. trennt. R.Brown nennt die Corona übrigens nicht, wie Bertoloni und nach ihm Grisebach wollen, decem-, sondern semidecem-fida. Von Rogner aus der Krim erhalten. 7. V. fuscatuiu (Asclepias) Willd. Enum. pl. hört, he- rol. suppl. p. 13. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. Im südlichen Daghestan sehr häufig auf tertiärem Mergel und Kalk, bis zu 0' Höhe. 8. V. aiuplifolium C. Koch; Caulis elongatus, superne volubilis, glaber; Folia inferiora amplissima, 3 poll. longa et ultra, cordato-lanccolata, petiolo hrevissimo, puherulo in- sidentia; snperiora sensim minora, ovato- aut ohlongo-Ian- ccolata, omnia supra glaherrima, subtus ad nervös puberula; hilloresccntia puberula,, ad basin ramosa, ramis racemosis, fo- iiosa: foliis minoribus, vix poll. lougis, angusle lajiceolatis, glahris; l'odunciili 2 — 4-llori, pediceJIis llorc longioribus; Florcs minores; Calycis parvi laciniac oblongo- lineares, Cö- lolla triplo hreviores; Laciniae coroliinac oblongae , intus puberulae; Coronae laciniae rolundatac. Als Asclcpias ibc- rica, amplhsimo folio, scandens, /lorc Dario im Gundclsh. Her bar. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. III. Cynanchum Decaisne in DC. prodr.VIII. |». 546. 0. C« acutum L. cod. No. 1754. Im Tschorukgehicte auf Porphyr und Kalk, '2000 — 4000' hoch; von Rogner aus der Krim erhallen. 593 Dritte Gruppe. Stnpclieae Decaisnc in DC. prodr. VIII, p. 606. IV. Cionura Gris. spie. H. I» um. et Bith. II. p. 69. 10. C. ereeta (tynanchum) L. cod. No. 1762. Von Dr. Thirkc ans der Umgegend von Brussa erhalten. jASniincae R. Br. prodr. p. 520. Man kennt bis jetzt gegen 130 Arten dieser Familie, die, mit Ausnahme von 7 amerikanischen nnd 10 australischen Arten, nur in der alten Welt vorkommen. Der ostindische Länderkomplex ist aber der eigentliche Konzentrationspunkt, denn die Zahl der dort beschriebenen beträgt nicht weniger als 80, also fast 2/3 der Gcsammtsummc. In allen übrigen Ländergruppen wachsen Jasrninccn nur vereinzelt. Aus Nord- amerika kennt man bis jetzt noch keine Art, aber sonderba- rer Weise hat man in der neuesten Zeit eine Jasmincc aus dem äussersten Süden Amerika's beschrieben. Afrika ist ver- hältnissmässig noch reicher, denn im Süden wachsen 7, auf der Oslküstc mit den dazu gehörigen Inseln , auf der West- küste und auf den nordwestlich liegenden Inseln in jeder Län- dergruppe 3. Aus Nordafrika hat man noch keine Art be- schrieben, wohl aber aus den Ländern rings um das rothe Meer ebenfalls 3. Ans Europa und zwar nur aus den Mitlclmcerländern kennt man 3 Arten, aus dem Oriente aber 4. Sibirien be- sitzt keine Art, wie denn überhaupt nördlich vom 42. Breiten- grade keine Jasmincc mehr vorkommt. Dagegen scheinen China und Japan wiederum mehr vertreten zu sein, da man von da bereits 7 beschrieben hat. Von den 4 orientalischen Jasminccn habe ich nur 2 ge- funden, von deueu J. frulicam L, sonnige Vorhöhen der 23r Bd. 5s Heft. 38 594 grössern Gebirge, aber auch tertiäre Hügel liebt, während «7. officinale L. in Hecken und Gebüsch wächst. In Deutsch- land kommt selbst jenseits des Hanptrückens der Alpen keine Jasminee wild vor, obwohl Koch J. officinale Y,. in seiner Synopsis «aufführt. .Jasminum L. cod. No. XVII. A. Altemifolia DC. prodr. VIII. p. 312. 1. J. odoratissimum L. cod. No. 48. Im Gundelsh. Herbar als Jasminum indicum odoratissimum Ferrarii. Un- terscheidet sich nur durch zum Theil einfache Blätter. 2. J. fruticans L. cod. No. Sehr häufig auf dem Nord- abhange des politischen Gebirges auf Augitporphyr, bis zu 1500' Höhe, im Tschorukgebiete auf sekundärem Kalk und Porphyr, 1500 — 3500' hoch; in Grusien auf Kalk- und Mer- gelhöhen, 600 — 1500' hoch. Von Dr. Thirke aus der Um- gegend von Brussa erhalten. B. Trifoliata DC. prodr. VIII. p. 309. 3. J. azoricum L. cod. No. 45. Im Gundelsh. Herbar als Jasminum azoricum , fiore albo v. lusit. Scheint wohl nur zufällig in dieser Sammlung zn liegen. C. Pinnatifolia DC. prodr. VIII. p. 313. 4. J. officinale L. cod. No. 43. ß. Bosphoricum; Caulis minus scandens, ramosissi- raus, n t Rami angulati, glaberrimi; Folia 2 — 3-juga, pe- tiolo angulato; Foliola parvula: impar majus, ovato-lauceo- latum, sed saepc etiam basi attenuatum, latcralia ovato-ob- longa, acuta, sed petiolata aut basi lata connata, omnia su- pra et margine aspera, subtus glaucescentia ; Pedunculi terni aut triflori , hirto-aspcruli, folia superantes; Calyx hirtnlus, laciniis linearibus, tubo suo duplo brevioribus; Tubus corol- 595 linus calycem duplo supcrans , lobis late oblongis, acutis ses- quilongior. Unterscheidet sich von der Hauptart durch weit kürzere Kelchabschuitte und durch die kleineren und auf der Oberfläche rauhem Blätter. Am Bospor auf Kalk und Mer- gel, 200 — 800' hoch. Oleaceae Linill. sät. syst. ed. 2. p. 307. Aus den 4 Gruppen der Olcaccen kennen wir gegen 160 Arten, die ebenfalls wiederum in den wärmern Ländern der gemässigten und namentlich der nördlichen Erdhälfte vor- kommen. Ostindien ist wiederum der Konzentrationspuukt, und zwar wiederum weniger die Inseln mit Ausnahme der Gebirgs- gegenden in Jav«, als vielmehr die am Himalaya. Es sind fast 50 von dort beschrieben, und zwar von den 55 Fra- jcineen nur 4^ von den 11 oder 12 Syringeen sogar nur 1, von den 70 Oleineen aber 26 und von den 29 Chionantheen 16 Arten. Ausserordentlich vertreten scheinen China und Japan zu sein, da man aus dieser so wenig bekannten Ländergruppe doch 16 (3 Fraarineen, 4 Syringeen uud 9 Oleineen) kennt. Nordasien besitzt auch aus dieser Familie keinen Repräsen- tanten, dagegen wachsen in dem Oriente nicht weniger als 17 Arten, nämlich 9 Fraxineen, 2 Syringeen und 6 Olei- neen. Die Länder rings um das rothe Meer sind an Olca- ceen ohne Zweifel sehr arm, denn man kennt von daselbst nur 1 Syringee und 1 Oleinee. Dasselbe gilt von ganz Afrika; denn aus der Länder- grnppe im Norden kennt man 1 Fraxinee und 2 Oleineen^ von den westlich von diesem Erdtheil liegenden Inseln 2 Olei- neen , von der Westküste sogar gar keine Art. Dagegen sind aus der Südspitze 7 Oleacecn, die alle zur Gruppe der Oleineen 38* 596 gehören, beschrieben, während auf den Maskarenen und auf Madagaskar 30 Oleinecn beobachtet wurden. In Nordamerika wachsen vorzugsweise Fraxinecn, und zwar über die Hälfte aller bekannten Arten dieser Gruppe; ausserdem nur 1 Oleinee und 1 Chionanthee. Die zuletzt genannte Gruppe gehört vorzugsweise den heissen Ländern an, denn wir haben schon von den 29 Arten 16 in Ostindien kennen gelernt, 10 wachsen im tropischeu Amerika, wo aus- serdem nur noch 2 Fraxinecn vorkommen. Von den 9 neu- holländischen Oleaceen gehört nur 1 den Chionantheen an, während die übrigen Oleinecn sind. Es bleibt endlich noch Europa übrig. Aus unserm Erd- theile kennen wir im Ganzen 16 Arten; von ihnen gehören 8 den Fraxineen, 2 den Syringeen und 6 den Oleinecn an. Aus den nördlichen Ländern des Orientes sind bis jetzt 13 Arten beschrieben worden; von diesen habe ich 10 beob- achtet und 3 sind von andern Reisenden angegeben. Eine der von mir aufgeführten Eschen ist neu. Koch führt in seiner Synopsis 6 Arten auf, von denen Olea europaca L. gewiss zweifelhaft ist. Alle wachsen aber zugleich im Oriente. Was ihr Vorkommen anbelangt, so liebt Fraxinus ex- celsior lichte Mittelwälder, wächst aber auch mit F. oxy- phylla Bieb. an Rändern, besonders der Bäche, und sonst an freien Stellen. Im Hochlande auf feuchten Stellen beob- achtete ich Fraxinus mille lacuum C. Koch. Syringa vul- garis L. liebt Gebüsch auf Bergesabhängen , Ligustrum vul- gare L, hingegen Haine, Hecken und Zäune, die es biswei- len allein bildet. Als immergrünes Gebüsch, aber keineswegs als Unterholz, wachsen auf beiden Seiten des Bospors die 3 Phillyrea -Artcu. Olea europaca L. habe ich nur auf dem östlichen Küstensaume des schwarzen Meeres mehr verwildert als angebaut gesehen. 597 Erste Gruppe. Fraxineae Barth ord. nat. p. 218. I. Fraxinus L. cod. No. MCCXXXI. A. Ornus Pers. syn. pl. II. p. 605. 1. F. Ornus L. cod. No. 7699. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. B. Fraxinaster DC. prodr. VIII. p. 276. 2. F. excelsior L. cod. No. 7698. In Grusien und im untern Kaukasus, von 800 — 2500' Höhe, auf tertiärem Bo- den auf Trachyt und Porphyr. /?. Parvifoliu Willd. Herbar. uec Lam. , auf dem Do- moglett im Banate. y. Microphylla ; im Belgrader Wald bei Constantino- pel auf tertiärem Boden, c. 200 — 300' hoch; von Wilhelms aus Grusien erhalten. 3. F. oxyphylla Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 450. Aus Gru- sien von Wilhelms erhalten. In der Krim in der Umge- bung von Sebastopol, auf tertiärem Boden, bis 100' Höhe. 4. F. inille lacuuiu C.Koch. Cortex griseo-fiavescens, glaberrimus, laevis; Folia longe petiolata, petiolo canalicu- lato, glaberrimo, 3 — 5juga; Foliola late elliptica, in petio- lum brevissimum attenuata, basi attenuata integra, ceterum grosse et acute serrata, serraturis apice curvatulis, supra glaberrinia, subtus pilis singulis obsita, duriuscula; Gemmu- lae puberulo - canescentes. Ich habe diese Art nur als Strauch gesehen, der sich durch seine elliptischen Blätter von F. rar- tundifolia Lam. dict. II. p. 546, durch die einzeln auf der ganzen Unterflächc der härtlichen Blätter, nicht büschelweise an den Nerven stehenden Haaren von F. excelsior L. unter- scheidet. Es wäre übrigens möglich, dass diese Art, wie 598 F. rotundifolia Willd.j in die Ablhcilung Ornus Pers. ge- hörte. Auf der Ostseite des Berges der tausend Seen (Biu- göldagh) auf Basalt und Trachyt , c. 5500' hoch. 5. F. parvifolia Lam. dict. II. p. 540. Fraxinus ha- lepensis Pluk. almag. t. 182. f. 4. Im Gundelsh. Herbar. als Fraxinus humilior sive altera Theophrasti , minore et tenuiore folio. Linne zieht diese Tournefort'sche Pflanze fälschlicher Weise zu Fraxinus Ornus L. Zweite Gruppe. Syringeae Don in Loud. arbor. p. 1208. II. Syringa L. cod. No. XXII. 6. S. vulgaris L. cod. No. 59. Im Banate auf dem Do- moglett; von Dr. Thirke in der Umgebung von Brussa ge- sammelt. Dritte Gruppe. Olcineae DC. prodr. VIII. p. 283. IV. OleaL. cod. No. XX. 7. ©• europaea L. cod. No. 53. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. Auf der Nordküste Klein- asiens auf Augitporphyr , bis zu 150' Höbe. Auf der Halb- insel Apscheron, namentlich in der Umgegend von Baku auf Mergel - und Kalkboden kullivirt. ß. Oleaster Lk. et Hoffm. fl. port. I. p. 387. In der Umgebung von Konstantinopel auf tertiärem Boden, bis zu 500' Höbe; auf der Küste im Paschalik Trebisond auf Augit- porphyr. Als Olea sylvestris , folio duro subtus incano im Gundelsh. Herbar. V. Li gustrum L. cod. No. XV1I1. 8. I«. vulgare L. cod. No. 49. In der Krim, in Grusien und Daghestan sehr häufig auf allen Bodenarten, bis zu 2000' 599 Höhe. Aus der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. VI. Phillyrea L. cod. No. XIX. 9. Pli. latifolia L. cod. No. 52. cg. Integriuscula; als Phillyrea latifolia laevis C. Bauh. pin. im Gundelsh. Herbar. ß. Serrata ; als Phillyrea latifolia spinosa iiuGun- delsh. Herbar. Am Bospor. 10. P. media L. cod. No. 50. Als Phillyrea folio Li- gustri C. Bauh. im Gundelsh. Herbar. Am Bospor. 11. P. angustifolia L. cod. No. 51. Als Phillyrea an- gustifolia prima im G u u d c 1 s h. Herbar. Styraceae Rieh, in Ann. franc. p. 48. Die Styraceen, deren wir jetzt über 130 Arten kennen, beschränken sich auf 2 Erdtheilc , denn das Vorkommen des Styrajc of/icinale L. in Griechenland und auf seinen Inseln möchte nicht ursprünglich sein. In Südfrankreich ist der Storaxbaum bestimmt eingeführt. Genannter Strauch ist auch die einzige Art, welche in Vorderasien wächst, dieser Länder- grnppe aber in der That eigenthümlich zu sein scheint. Ob- gleich bis jetzt aus China und Japan nur 15 Arten (9 Sytn- ploceen und 6 Styraceen s. str.) bekannt sind , so ist es doch mehr als wahrscheinlich, dass die Familie der Styra- ceen im bezeichneten Länderkomplexe weit mehr vertreten ist und auf die dortigen pflanzliche Physiognomie einen grossen Einfluss ausübt. Aus Ostindien, und zwar hauptsächlich aus Silhet und aus Java, kennt mau bis jetzt 40 Arten: 31 Symploceen und 9 Styraceen im engern Sinne. Unendlich reicher ist der Län- derkomplex des heissen Amerika, wo bis jetzt 71 Arten: 36 600 Symploceen , 32 Styraceen im engem Sinne und 3 Pam- philieen beobachtet sind. In den südlichen Ländern der ver- einigten Staaten hat man erst 1 Symplocee und 6 Styraceen, also zusammen 7 Arten aus dieser Familie, beobachtet. Styrax L. cod. No. DCIII. S. officinalc L. cod. No. 3119. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. Slbenaceae R.Br. prodr. nov. Holl. p.'524. Auch diese Familie hat nur eiue beschränkte Verbrei- tung, jedoch im geringern Grade als die vorhergehende. Sie unterscheidet sich jedoch darin, dass sie in Amerika ver- einzelt aultritt ; in den vereinigten Staaten wachsen nur 2 , in dem tropischen Amerika hingegen 18 Arten. Ebenso erscheint sie einzeln in der chinesisch -japanischen Ländergruppe, wo- her man bis jetzt 4 beschrieben hat. Dagegen haben die Ebe- naccen wiederum auf den Vegetationscharakter Ostindiens, aller Inseln des grossen Occans bis an die ostafrikanische Küste und Südafrika's einen ausserordeutlich grossen Einfluss. Es wachsen in der ostindischen Ländergruppe nicht weniger als 72, in Südafrika 37, auf den Maskarenen und auf Madagas- kar 23 und in Australien 14 Ebenaceen. Nur 3 Arten kom- men auf der Westküste Afrika's vor. Dass die Ländergruppe des rothen Meeres gar nicht vertreten ist, muss um so mehr auffallen, da der südlich daran gränzende Komplex grade sehr reich erscheint. Wie von den Styraceen eine Art in Vorderasien vorkam und sich von da aus in einzelnen Gegen- den Südeuropa's einbürgerte , so wächst auch eine Ebenacee, Diospyros Lotus L., auf dem kaukasischen Isthmus und auf der Nordküste Kleiuasiens. Es schien mir jedoch, als ob der Lotuspflaumenbaum auch hier nicht ursprünglich vorhanden 601 wäre, denn ich habe ihn nirgends in Wäldern 3 sondern mehr an Stellen, die eine Anpflanzung- -wahrscheinlich machten, ge- sehen. Bunge hat ihn in Gehirgs Wählern des nördlichen China gesehen. Sollte dieses nicht das ursprüngliche Va- terland sein? Diospyros L. cod. No. MCCLXXXII. D. Iiotus L. cod. No. 7701. In ganz Grusieu, Imerien und Mingrelien auf Mergel- und Kalkhoden, bis zu 2000' Höhe. Bei Trebisond, aber nur in Gärten, auf Augitporphyr und bis zu 300' Höhe. Die Früchte werden von den Grusiern Churma genannt, eine Name, der im Türkischen Dattel be- deutet. Die türkisch redenden Stämme des kaukasischen Isthmus nennen die Frucht deshalb zum Unterschied der äch- ten, auf den dortigen Basaren häufig zum Verkauf ausgestell- ten Dattel: Kara-Churma, d. h. Schwarz -Dattel. Durch diese zufällige Namengleichheit verführt, lassen Brosset, der Aka- demiker in Petersburg, und andere Gelehrte die Dattelpalme in Grusien wild wachsen, obwohl diese jetzt nur sparsam auf der Südküste Kleinasiens vorkommt, zu der Griechenzeit aber auch in den südlichem Regionen der Westküste angebaut wurde, und eigentlich über dem 45° N. Br. nicht mehr gedeiht. Die Lotuspflaume schmeckt reif sehr bitter und muss daher erst, wie unsere Mispel, teig werden, bevor sie geniessbar wird. In diesem Zustande hat sie ihre olivengrüne Farbe verloren und erhält ein grauschwärzliches Ansehen, das ihr auch bei den türkisch redenden Stämmen den Beinamen Kara-Churma, d. i. Schwarz -Dattel, gegeben hat. Aqaifoliaceae Endl. gen. pl. p. 1092. So gering die Zahl der Arten dieser Familie ist, denn man kennt aus ihr nur bis jetzt 65 Arten, so ist sie doch, 602 mit Ausnahme der nördlichen Länder der gemässigten und der kalten Zone, über alle Erdtheile verbreitet. In Amerika besitzt sie ihren Konzentratiouspunkt. Es wachsen nämlich iu den vereinigten Staaten 16, in den heisseu Ländern hin- gegen, einschliesslich Chili's, 22 Arten. Aus China und Ja- pan kennt mau 7, aus Ost- und Hinter -Indien mit den dazu gehörigen Inseln 5, aus Australien 2, ans Madagaskar 2, aus Südafrika 5, aus den Ländern rings um das rothe Meer 1 und von deu Inseln nordwestlich von Afrika 3. Eine Art, Hex Aquifoliuin, L. , wächst in Südeuropa und im Oriente und bildet mit Biixbaum, Kirschlorbeer und der pontischen Alpenrose hauptsächlich das immergrüne Untergehölz. In Norddeutschland kommt sie zwar eben so wie auch in gauzGross- britanien vor, es scheint mir aber doch noch keineswegs ent- schieden, dass sie allenthalben da, wo man sie jetzt findet, auch ursprünglich zu Hause wäre. Ilex (L.) DC. prndr. II. p. 13. J. Aquifoliuin L. cod. No. 1024. Im Süd -Westen des kaukasischen Isthmus auf Kalk und Porphyr, aber auch auf angeschwemmtem Boden, bis zu 2500' Höhe; auf dem Nord- abhange des pontischen Gebirges , auf Augitporphyr, bis zu 3500' Höhe. Als Aquifoliuin ponticum, Ilicis fulio im G u n d e 1 s h. Herbar. Prlmulaceae. Auch die Primulaceen besitzen eine beschränkte Verbrei- tung, indem sie sich ausserhalb der gemässigten und kalten Zone der nördlichen Erdhälfte nur vereinzelt vorfinden; auf der Westküste Afrika's ist sogar bis jetzt noch keine Art be- obachtet worden. Man hat gegen 350 Primulaceen beschrie- ben, von denen 3 zur kleinen Gruppe der Hottonieen, über 280 zu den Primuleen (im engern Sinne), 35 zu den Ana- 603 gallidecn und über 20 zu den Samolcen gehören. Letztere allein kommen hauptsächlich in Australien und im tropischen Aineiika vor. Am Meisten konzentrireu sich die Primulaceen in Europa, im Orient und in Ostindien, wo sie aber doch wiederum vor- zugsweise die gebirgigen Gegenden, namentlich im Norden des Himalaya-Gebirges, bewohnen. Europa besitzt allein fast y4 der Gesammtsumme , und zwar 1 Hottonice, über 7Q Pri- muleen, 9 Anagallideen und 1 Samolee, der Orient 50 Primuleen, 3 Anagallideen und ebenfalls 1 Samolee, Ost- indien endlich i Hottoniee, über 50 Primuleen 3 8 Anagalli- deen und wiederum 1 Samolee. In Asien ist aber auch Sibirien an Primulaceen reich, denn es wachsen daselbst 1 Hottoniee, 30 Primuleen 3 2 Anagallideen und ebenfalls 1 Samolee. Aus China und Ja- pan kennen wir nur 11 Arten, und zwar nur Primuleen; aber wahrscheinlich möchte sich diese Zahl später sehr vergrössern. Wenden wir uns nach Amerika, so sehen wir die ver- einigten Staaten mit den nördlichen englischen und russischen Besitzungen mit 34 Arten: 1 Hottoniee 3 30 Primuleen , 2 Anagallideen und 1 Samolee vertreten, während aus den Ländern des heissen Amerika, einschliesslich Chili, nur 15, und zwar 2 Primuleen, aber 7 Anagallideen und 6 Samo- leen beschrieben sind. Im änssersten Süden und den daran liegenden Inseln hat man w iedermu 4 Primuleen beobachtet. In Neuholland wachsen 8 Arten: 2 Primuleen , 1 Aua- gallidce und 5 Samolcen. Die Länder gruppe von Madagas- kar besitzt nur 1 Primulee und 1 Anagatlidee , Südafrika aber $ Primuleen, 1 Anagallidee und 2 Samoleen, also zu- sammen 6 Arten. Auf den westlich von Afrika liegenden In- seln hat man 2 Primuleen und 2 Samoleen beobachtet, in Nordafrika hingegen 2 Primuleen, 4 Anagallideen und 1 604 Samolce. Reicher sind die Länder rings um das rothe Meer, aus denen 9 Arten : 5 Primuleen , 3 Anagdllideen und 1 Sa- molce, beschrieben sind. Zwei Pflanzen haben aus der Familie der Primulaceen eine ausserordentlich grosse Verbreitung: Anagaliis arvensis L. und Samolus Valerandi L. ; denn sie sind fast auf der gan- zen Erde, nur nicht auf der Westküste Afrika's und den dort liegenden Inseln, so wie nicht in China und Japan, beobachtet worden. Aus den nördlichen Ländern des Orientes sind bis jetzt 47 Arten beschrieben; unter diesen hat Guudelsheimer auf seiner orientalischen Reise, die er als Begleiter Tourne- fort's zu Anfang des vorigen Jahrhunderts machte, 4 Arten mitgebracht, die, obwohl nach Tournef or t'schen Exempla- ren, freilich zum Theil kärglich beschrieben, doch nicht wie- der beobachtet wurden. In meiner Sammlung befinden sich ebenfalls 3 Arten, die mau sogar noch nicht beschrieben hat; es sind mir aber 11 Primulaceen entgangen, die von andern Reisenden gesammelt wurden. "Wir haben bis hierher in der Regel gesehen, dass die nördlichen Länder des Orientes reicher an Pflanzen waren als Deutschland, die Primulaceen sind aber eine Familie, wo das Yerhältniss umgekehrt erscheint. Namentlich besitzt unser Vaterland einen Reichthum an Primula-Arten, wie er keines- wegs im Oriente vorgefunden wird. Hier wachsen 13, dort hingegen 21 Arten aus diesem Geschlechte. Im Ganzen hat Koch in seiner Synopsis 58 Primulaceen als Bürger Deutsch- lands angegeben. Wir haben früher ferner eine grosse Ucber- eiustiramung zwischen der deutschen und orientalischen Flor gefunden, eine Ueberciustimmung, die hinsichtlich der Familie der Primulaceen sich aber nur auf die Aehnlichkeit, aber nicht auf Gleichheit der Formen bezieht. Die Abtheilung der Pri- 605 mein , wozu unsere Aurikel gehört , scheint sogar im Oriente gar nicht vertreten zu sein. Von den 58 deutschen Arten wachsen nur 21 zu gleicher Zeit im Oriente, während hier ebenfalls 26 vorkommen, die in Deutschland nicht beobachtet wurden. Die PHmulaceen haben, wie wenig andere Pflanzen, sehr bestimmte und begränzte Standörter, die wohl auch Ursache sind, dass sich viele nicht kultiviren lassen oder kultivirt nach einigen Jahren schon wieder eingehen. Es gehören nament- lich die Gebirgspflanzen aus dieser Familie hierher. Wir ha- ben aber aus den Alpen Primuleen zu unterscheiden, die Fel- sen und überhaupt steinigen Boden lieben, und dann solche die Ruf und zwar meistens feuchten Matten vorkommen. Zu den erstem gehören sehr viele Androsace- Arten: als A, olj/mpica Boiss., A, villosa L. , A. longiscapa C. Koch, A. tridentata C. Koch und A. albana Stev. Auf den höchsten Matten beobachtete ich unmittelbar in der Nähe der Schnee- region Primula nivalis Pall. und eine der P. strieta Hörnern, sehr ähnliche, aber mit mehligen Blättern versehene P. fa- rinosah., in feuchten Gebirgskesseln und auf sumpfigen Hoch- matten: Primula longifolia Curt. , P. auriculata Vent. und P. farinosa L., auf gewöhnlichen Hochmatten hingegen, aber fast nur auf Gebirgsrücken, P. amoena Bieb, Auf tiefer ge- legenen, üppigeren, aber auch lichteren Matten, jedoch vor- herrschend im Schatten, sah ich nnsere beiden Primeln: P. ofßcinalis Jacq., und zwar die dem kaukasischen Isthmus eigenlhümliche Abart Infundibulum, und P. elatior Jacq. Hieran schliessen sich einige Pflanzen, die unter Gebüsch und in Hainen der Höhen bis zu 4000' vorkommen: Cyclamen coum Mill. und C. europaeuui L. In Gebirgswäldern nimmt im ersten Frühjahr Primula acaulis Jacq. ß. Sibthorpii Rchb. sehr grosse Strecken ein, und bietet mit den beiden 606 Cyclamen, der Scilla azurea Goldb. , Puschhinia scilloides Adams, eine höchst freundliche Erscheinung. In mehr tiefer gelegenern Wäldern und nicht immer ein feuchten Stellen sammelte ich Lysimachia vcrticillataBieb., die dadurch schon sich von L, punctata L., zu der sie Le- debonr wiederum vereinigt, wesentlich unterscheidet. Zu- letzt genannte Pflanze sah ich, wie L. vulgaris L. , nur in und ausserhalb Gebüsch an Flussufern , an Bächen und auf feuchten Wiesen. An denselben Stellen wächst auch Lysi- machia Nummularia L. Sonnige feuchte, zumal Salz hal- tende Stellen lieben Glaujc maritima L., Samolus Valerandi L. und Coris monspeliensis L. , 3 Pflanzen, welche man des- halb auch häufig am Meeresufer findet. Hier sammelte ich anch Lysimachia dubia Ait. Auf Aeckern , so wie überhaupt auf angebautem Boden kommen wie bei uns, so auch im Oriente Anagallis phoe- nicea Lam. , A. coerulea Schreb., Androsace maxima L., A. septentrionalis L. und A. elongata L. vor. Lysimachia dubia Ait. und L. atropurpurea L. beobachtete ich an Rän- dern und sonst auf trocknen Orten, vorzugsweise der Niede- rungen. Erste Gruppe. Sainoleae Eudl. gen. pl. p. 734. I. Samolus L. cod. No. CCXXXIX. 1. S. Valerandi L. cod. No. 1349. Von Wilhelms nnd K. Schmidt aus Grusien erhalten. Zweite Gruppe. Aaagallideac Endl. gen. pl. p. 733. II. A naga 11 is L. cod. No. CCXXI. 2. A. phoenicea Lara. fl. franc. II. p. 45. Auf Aeckern im ganzen kaukasischen Isthmus, besonders mit tertiärem 607 Boden, bis zu 2500' Höhe ; von Dr. Thirke aus der Umge- bung von Brnssa erhalten. ß. Carnea Sehrank, baier. Fl. I. p. 461. Von Wil- helms aus Grusien erhalten. 3. A. coerulea Schreb. spie. fl. lips. p. 5. Weit häufiger als die vorige, namentlich in den südlicheren Gegenden, wie in der armenischen Provinz Eriwan, auf traehytisch- basalti- schem Boden, 2700 — 3500' hoch; im Tschorukgebiete auf Kalk, Melaphyr und Porphyr, 2000 — 5000' hoch; von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. Dritte Gruppe. Primuleae Endl. gen. pl. p. 730. III. JLysimachia L. cod. No. CCXX. A. EpJiemcrum Endl. gen. pl. p. 732. 4. Ia. atropurpurea L. cod. No. 1172. Von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa, von K. Schmidt aus Gru- sien erhalten. 5. Ia. dubia Ait. hört. Kew. ed. I. p. 314. In Imerien, mehr im Gebirge auf Kalk und Porphyr, bis zu 3000' Höhe, aber auch in Mingrelien und Gurien am Meeresufer. B. Lj/si'mastrum Endl. gen. pl. p. 732. 6. Ii. vertieiilata Pall. ind. taur. cauc. I. p. 141. Gri- sebach hat Tom Neuem das Verdienst, auf diese übrigens schon von Bie berstein gut charakterisirte Art hingewiesen zu haben. Sehr häufig in ganz Transkaukasien und auf allen Bodenarten, selbst im kaukasischen Gebirge, so weit die Wälder gehen, also bis nahe an 5000', aufsteigend. Von Rogner aus der Krim und von Dr. Thirke aus der Um- gebung von Brussa erhalten. 603 ß. Laxa; L. punctata ß. racemosa C. Koch inLiim. XIX. p. 18. Flores magis laxi. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten, y. Minor; Vix pedalis, erectiuscula, simpliciusculaj Folia ovato- oblonga, basi attenuata, ipsaque cordata, apice acutiuscula. Im politischen Gebirge sehr häufig auf Augit- porphjr, bis zu 3500' Höhe. 7. ü. punctata L. cod. No. 1175. Im Banate auf sekun- därem Kalke. 8. Ii. vulgaris L. cod. No. 1170. In der grossen unga- rischen Ebene und im Banate. C. Lero uxia Merat exEndl. gen. pl. p. 732. 9. I<. STuminularia L. cod. No. 1179. In Serbien ohnweit Belgrad gesammelt. 10. Ii. anagalloides Sibth. 11. gr. I. t. 190. Im Gun- delsh. Herbar als Anagallis cretica vulgari simillima, fiore lutea. IV. Coris L. cod. No. CCLXI. 11. C. monspeliensis L. cod. No. 1402. Im Gundelsh. Herbar als Coris maritima , flore rubra. V. Glaux L. cod. No. CCCXVI. 12. Cf. maritima L. cod. No. 1687. Am Araxes in der armenischen Proviuz Eriwan auf Trachyt- Gerolle, c. 2700' hoch. VI. Anärosace Koch syn. ed. 2. p. 669. A. Haplorrhiza Koch Tasch. d. deutsch. Fl. p.422. 13. A. maxiina L. cod. No. 1144. In Transkaukasien sehr häufig auf Mergel, Kalk und Trachyt, 800 —3000' hoch. Von Rogner aus der Krim erhalten. 609 ß. Longifoh'a; in der armenischen Provinz Eriwau auf basaltisch - trachytischem Boden, c. 2700' hoch. 14. A. septentrionalis L. cod. No. 1146. Von Wil- helms aus Grusicn erhalten.. 15. A. elongata L. cod. No. 1145. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten; im hocharmenischen Gau Schuragel auf Trachyt, c. 5500' hoch. B. Cephalocaulos, Perennis; Caulis uni-, plurieeps; Folia sola radicalia, saepe rosulata; \ Scapi solitarii aut pauci, terminales; Flores involucrati, capitati aut umbellati. 16. A. carnea L. cod. No. 1149. Als Androsace alpina perennis angustifolia glabra et multijlora im Gundelsh. Herbar. 17. A. albana Stev. in Mein, de la soc. d. natur. de Mose. III. p. 265. und Liuu. transact. XI. p. 410. t. 33. A. valerianoides Lehm, ex Spreng, in Iside, 1817. No. 162. Als Androsace cappadocica , foliis Vdlerianellae undulatis et crispis im Gundelsh. Herbar. Folia euneata, sessilia, ex parte superiori quinquedentata, margine brevissime ciliata; Scapus longe exsertus , superne densissime cauo - tomentosus, solitarius; Flores sessiles, capitulum densnm referentes, a phyllis oblongis, calyce brevioribus, dense lanatis involucrati j Calyx urceolatus, lanatus, laciniis oblongis, tubo paululum brevioribus, vix a corolla superatus. Das einzige Exemplar, was mir zu Gebole stand, hatte weder wellenförmige, noch krause Blätter. Von A. carnea L., der die Art übrigens sehr nahe steht, unterscheidet sie sich durch nur einzeln ste- hende Schafte , durch wollige Blüthenköpfe und durch sitzende Blüthen. Obwohl schon in einer Anmerkung zu der Beschrei- bung der A. valerianoides Lehm, im ersten Bande der Isis 23r Bd. 5s Heft. 39 610 gesagt wird, dass diese Art nicht von A. albana Stev. ver- schieden sei, führt D 11 b y doch im Prodromus (VIII. p.51 und 52.) beide Namen als verschiedene Pflanzen bezeichnend auf. 18. A. bidentata C. Koch; * PIu rieeps; Folia Iineafi -Spä- th ulata, margiue iimbriato excepto, glaberrima, ex parte su- prema bidentata, dentibus acutiusculis, medio majori, ereeta, marcescentia reflexa; Scapus- folia quadruplo superans, pilis stellatis, superne densius vestitus; Umbella 6 — 10-flora, a phyllis siibliuearibus, hirsutis, pedicello triplo longioribus in- volucrata, hirsuta; Calyx nreeolatus, pentagonus, laciniis lau- ceolatis, longitudine pedicellorum, sed tubo suo paene duplo brevioribus, patulo - erectis, a corolla pauliilum snperatus. Steht zwischen der A, carnea L. und A. albana Stev. , un- terscheidet sich aber von beiden durch zweizähnige Blätter. Bei der letztem sind auch die Blüthen sitzend und weit wol- liger. Auf dem politischen Hochgebirge, 7000 — 9000' hoch. 19. A. longifolia, C.Koch; Pluriceps; Folia lineari - spa- thulata, in petiolum sensitn attenuata, pollicem et ultra longa, 2 — 2*/a Im. lata, margine breviter et distanter iimbriato ex- cepto, glaberrima, ex apice quadridentata , erecto - patula; Scapus folia triplo superans, pilis brevibus glanduliferis et stellatis vestitus; Umbella capituliformis, phyllis lineari -ob- longis, praesertim ex margine hirsutis, aequilongis involu- crata, Calyx brevissime pedicellatus aut sessilis, nreeolatus, glabriusculus, sed laciniis tubo brevioribus, oblongis, erectis, hirsutis praeditus, eorollam subaecjnans. Unterscheidet sich von A. albana Stev. durch geringere Villosität und weit län- gere, schmälere und mehr hautartige, durchaus nicht roset- tenartig ausgebreitete Blätter. Bei A. pleioscapa C. Koch kommen mehre Schalte aus einer einzigen Rosette hervor und die Blüthen sind daselbst so lang gestielt, dass sie den breitern und länglichen Hüllblättern gleichen. Es wäre aber 611 doch möglich, dass A. albana Slev. , A. bidentala C. Koch, A. longf folia C. Koch und vielleicht auch A. radiataLehm. und A. armctiiaca Ditl). mir verschiedene Formen einer und derselben Art, und deshalb zu vereinigen wären. Auf dem poutischeu Hochgebirge, 6000 — 9000' hoch. 20. A. plcioscapa C. Koch; A. albana C. Koch in Linn. XVII. p. 316. Uniceps, pilis hrevibus, sed furcatis, stellatis- fjue obsita; Folia densa, prostrata aut patentia, oblonga, sed hasi augustiori, ex parte superiori 4 — 8-dentata, dentibus brevibus remotinsculis , margine magis, paginis minus pube- rnla, suprema interdum linearia, integra et glabriuscula ; Scapi numerosi, axillares, brevissimi, e foliis vix emergen- tes, aut folia pluries superantes; Involucri phylla basi con- nata et saccato -auriculata, oblonga, acutiusciila, pedicellis brevibus longiora; Caljx urceolatus, pedicellorum longitudine, paene qninquangularis , laciniis oblongo-lanceolatis, tubo suo hrevioribus, crecto- patulis; Corollae laciuiae erecto-patulae, c cahrce pauliilum einergentes. Steht wahrscheinlich der A. midliscapa Duby am Nächsten, unterscheidet sich aber durch gezahnte Blätter und weniger Blüthen enthaltende Köpfe. A. albana Stev. besitzt einzelne Schafte und sitzende Blüthen. Im untern Kaukasus auf Trachyt, 3000 — 5000' hoch. C. Surculigera. Perennis; Caulis uui plurieeps; Rosula florifera, saepe stipitata et surcula ex apice solo foliis rosulam formantibus instrueta, sterilia emittens. Flores involucrati , capitati aut umbellati. 21. A. villosa L. cod. No. 1147. Von Rogner aus der Krim und von Wilhelms aus Grusicn erhalten. Im untern Kaukasus auf Trachyt, c. 4000—6000' hoch. 22. A. longiscapa C. Koch; Uniceps, sed 1 — 3 surcula ereeta, caulibus rubenlibus pilis longis, articulatis vestitis 39* (Ü4 Floristen unter P. auriculata verstanden, ist eiue der viel- fachen Abarten «'er P. farinosa L. , insofern es doch nicht am Ende gelingen sollte, sie selbstständig, wie ich es unter P. longif'olia Curt. versucht habe, charakterisiren zu kön- nen. Ventenat's P. auriculata zeichnet sich durch sehr grosse Blüthen aus, deren Abschnitte durchaus nicht so tief eingeschnitten sind, wie bei P. farinosa L. Jeder Lappen eines Abschnittes ist auch an der Basis am Breitesten, nicht in der Mitte, wie bei zuletzt genannter Pflanze. Endlich sind die Blätter auch nicht im jugendlichsten Zustande auf der Un- terflache mit Mehl besetzt und hüben feine Zähne am Ran- de , die weit schärfer sind und schneller auf einander folgen, als bei Primula farinosa L. Endlich ist der Wurzelstock kriechend oder wenigstens schief, und nicht, wie bei zuletzt erwähnter Pflanze, kurz und abgebissen. Auf dem politischen Hochgebirge auf Porphyr und Urgestein, 4000—7000' hoch. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. 26. P. caucasica C. Koch in Linn. XVII. p. 308. Rhi- zoma praemorsum; Folia spathulato-oblonga, ex parte supe- riori denticulata, nervo medio in pagina inferiori eminente, lato, rotundato instrueta, juniora revoluta et farinä canescenti- aibä adspersa, denique detrita instrueta, ceterum glabenima, laevissima, plana; Scapus folia duplo, triplove superans, gla- berrimus, apice albo-farinoso excepto, nudus; Involucri phylla linearia, calyce paululum, interdum quartaparte minora, gla- berrima, basi saccato -incrassala, siiperne punclis densis atro - violaceis praedita, carinata, superne (in pagina intus spe- etante) nudiuscula; Flores subsessiles, capitulum dcusuin re- ferenles; Calycis tubulosi, supra paululum ainpliati laciniae tulio duplo breviores, liueari -oblongae, obtusae, punetis atro- violaccis coloratae, limbuin corolliniun tubo suo paululum breviorem attingentes. Früher betrachtete ich (Linn. XVII. m 615 p. 308; diese Art «als zur P. farinosa gehörig; sie unter- scheidet sich aber wahrscheinlich speeifisch durch die kurz oder gar nicht gestielten Bliithen , deren Röhre übrigens auch gar nicht, wie es bei oben genannter Art der Fall ist, aus der Kelchröhre heransragt. Das Mehl auf der Unterseite der Blätter ist nur im jugendlichen Zustande und im ersten Früh- jahre sichtbar. Wahrscheinlich gehört P, capiteltata Boiss. diagn. plant, orient. VII. p. 64 hierher. P.auriculata (Lain.) Veiit. hat weit grössere Bliithen, deren Röhre noch Weiter als bei P. farinosa L. aus dem Kelche herausragt. In den Thal- kesseln des untern Kaukasus nur in und an Sümpfen, c. 6000' hoch, mit Trachyl- Unterlage. 27. P. inacrophylla C. Koch; Folia spathulata, in pe- tiohun aequilongum sensim attenuata, pedem et ultra longa, ad partem superiorem latissimam 8 — 12 lin. lata, margine irregulariter et argute deuticulala, glaberrima, nuda, nervo medio in paginä inferiori latiusculo, obtuse carinato; Scapus foliis denique pauliilum longior, glaberriinus, nudus; Involucri phylla nuinerosa, ad basin connata, lineari -lanceolata, deni- que revoluta et pedicellis breviora, ut umhella multillora tota glaberrima nuda; Calyx urceolatus, denique ampliatus, laci- niis triangulari - lanceolatis, tubum suum paeue duplo supe- rantibus, dimidio tubo corollino vix lougioribus; Laciniae cn- rollinae obeordalo-bifidae , tui)um suum paene duplo supernn- te.s. Steht hinsichtlich ihrer langen Blätter namentlich der mehligen und langblättrigen Abart der /-*. nivalis Fall, am Nächsten, unterscheidet sich aber hinlänglich durch die um- gekehrt -herzförmigen Kronabschnitte. Ich besitze übrigens nur ein dem Verblühen nahe stehendes Exemplar, und weiss demnach nicht, ob doch die Blätter in der ersten Jugend mit Mehl bestreut sind. Noch näher steht die Art der P. uuri- cnlala (Lam.) Vent. und /-*. longifoliu Curt., von denen nur m 616 der sclir lange , mit einem deutlichen, ohne alle Blattsubstanz versehene Blattstiel unterscheidet. Die Dolde hat sie mit ge- nannten Arten gemein, Cnrtis sagt übrigens von seiner P. longifolia , dass sie ihre Blätter nach dem Blühen so ver- längere, dass sie die der P. farinosa L. drei Mal an Länge überträfen. Genannter Autor beobachtete nur Gartenexem- plare. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 28. P. farinosa L. cod. No. 1151. «. Pauci/lora; Minor, vix 2 poll. aha; Umbella 2 — 5-flora; Florcs minores, seinper crecti; Calvcis laciniae tu- Im m suum aerjuantes aut eo breviores. Auf dem politischen Hochgebirge auf Urgestein, 7000 — 9000' hoch. Diese Abart stimmt vollkommen mit den Exemplaren überein, die ich auf dem Schweizer Hochgebirge sammelte. P. stricto Hörnern, möchte sich nur durch den Mangel des mehligen Ueberzugs unterscheiden, denn die von Koch (syn. ed. 2. p. 693) und Andern angegebenen Merkmale in Betreff des kleinern Krou- randes, des bauchigen Kelches und der schwarz -violetten Punkte auf den Kelchahschnittcn (s. die Leh mann'sche Ab- bildung auf Tafel 4. seiner Monographie unter dem Namen P. Horiicmanniana) kommen dieser Abart ebenfalls zu. Da aber glich Koch eine mehllosc P. farinosa L. angiebt, so hat der einzige, gellend gemachte Unterschied zwischen P. farinosa L. und P. striata Hörn, seine Bedeutung ver- loren. ß. Multi/lora; Major, 3 — 6 poll.alta; Umbella inuJti- flora, floribus majoribus, latcralibus deuique reflexis aut nu- tantibus; Calycis laciniae oblongae, obtusae, tubo suo bre- viores. Meine Exemplare von Rügen und aus dem Norden Europa's stimmen mit denen, die ich von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten, überein. 617 29. P. loiigifolia Curt. iii bot. mag. t. 243. Scheint sich in der That nur durch den Mangel eines mehligen Ueberzuges auf der Unterseite der Blätter von der vielbliithigen Abart der P. furinosa L. zu unterscheiden. Exemplare, die ich von Ledebour vom Altai besitze, haben übrigens auf den jüng- sten Blättern Spuren eines Mehl es , andere sind wenig- (6 — 8-) blüthig, und gleichen einer P. stricla Hörnern. Aus Gru- sieu von Wilhelms und K. Schmidt erhalten; im Gau Da- ratschitschak auf Trachyt, 5000 — 6000' hoch. B. Arthritica. Folia juniora revoliitiva, dcniquc explicata plana, sub- tus saepe farinä adspersa; Laciuiae corolliuae integrae. 30. P. nivalis Pall. Reis. n. verschied. Prov. d. rnss. Reich. 111. p. 723. t. G. f. 2. ß. Farinosa Schreuk enum. pl. nov. I. p.22; auf dem politischen Hochgebirge auf Urgestein, c. 5000 — 8000' hoch. y. Pumila Led. fl. ross. III. p. 10. Ebendaselbst. P. crassifolia Lehm, monogr. Prijn. jp. 91. t. 9. unterscheidet sich nur durch die namentlich an dem untern Theile des Blat- tes mehr gekrümmten Zcähne, und ist sicher nicht verschie- den. Die Exemplare, welche ich mit der vorigen Abart auf dem pontischen Hochgebirge sammelte, haben übrigens eben- falls auf der Unterfläche der jugendlichen Blätter einen mehr oder weniger spärlichen Mehlüberzug. C. Primnlastrum (Duby) Koch syn. ed. 2. p. 673. 31. P. elatior Jacq. Mise. I. p. 158. Auf dem untern Kaukasus, c. 5000' hoch, auf Trachyt. 32. P. officinalis Jacq. Mise. I. p. 159. ß. Infundibulum; unterscheidet sich von der euro- päischen Hauptart durch den oben eben so breiten als lan- gen, trichterförmigen Kelch, mit eirund -zugespitzten, von der 618 Röhre nur doppelt an Länge übertroffenen Abschnitten. P. macrocalyjc Bunge zeichnet sich durch last gänzlichen Man- gel an Behaarung, P. inßata Lehm, hingegen durch unregel- mässig gezähnelte Kronabsehuilte aus. Ich besitze 2 Exem- plare, wo der Kelch ebenfalls, wie bei mehreren Arten der Gruppe ylleuritia , mit schwarzviolelten Punkten, aber ein- zelner und über die ganze Fläche zerstreut besetzt ist. Sehr häufig in ganz Grusien auf tertiärem Gestein, Porphyr und Trachyt, 1000 — 2500' hoch. 33. P. acaulis Jacq. Mise. I. p. 158. «. Pariijlora', die Blüthen gelb und klein. Von Dr. Thirke auf dem Olymp gesammelt. ß. Grandi/Iora Lam. 11. franc. II. p. 238. Sehr häu- fig in den Wäldern Grusiens auf tertiärem Boden bis zu 2000' Höhe; aus der Krim von Pvögner und aus der Umgebung von Brussa von Dr. Thirke erhalten. 34. P. amoena Bieb. 11. taur. cauc. I. p. 138. Eine sehr gute Art, die sich nur bei mangelhaftem Material oder bei höchst oberflächlicher Betrachtung mit P. acaulis Jacq. oder irgend einer andern Art verwechseln lässt. Sie zeichnet sich aus durch langgestielte, violette (nicht purpurfarbige) Blüthen mit deutlich genervten und tiefer eingeschnittenen Kronab- schnilten, durch einen kürzern, deutlich 5 -eckigen Kelch mit abstehenden Lappen, und hauptsächlich durch die ungleich gekerbten (nicht gezähnelten), auf der Unterfläche weissfilzi- gen (nach Bieb erst ein nur langhaarigen) Blätter, deren Fläche kürzer ist und nicht so allmählig in den weit längern und dünnern Stiel ohne alle Blattsubstanz übergeht. Die Pflanze kommt auch nur auf den höchsten Alpen in der Nähe der Schneeregion vor, und nicht, wie P. acaulis Jacq. ß. gran- dijlora Lam., in den niedern Gcbirgswäldern. Die Abbildung 619 iu Lehmanns Monographie (t.3.) ist ganz vorzüglich, wäh- rend die im botanical inagaziue (t. 3252.) wahrscheinlich eine hybride Pflanze darstellt. Im politischen Hochgebirge , 6000 bis 9000' hoch, auf Urgestein. Cyclamen L. cod. No. CCXV. 35. C. europaeuin L. cod. No. 1160. ß. Caucasicum ; unterscheidet sich durch längliche Kelchabschnitte tou der europäischen Pflanze, die eirunde be- sitzt. Yon Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien er- halten. 36. C. couin Mill. dict. No. 6. In Radscha (im Herbste blühend) auf Kalk und Porphyr, c. 3000' hoch; in Karthli (im Frühlinge blühend) auf Molasse, Kalk und Mergel, 800 bis 2000' hoch. 36. C. heilem efoliuui Willd. sp. pl. I. p.810. IinGuu- delsh. Heibar als Cyclamen folio anguloso. I jentibnlarieae Rieh. fl. par. I. p. 26. Es gehören hierher gegen 230 Wasser- und Sumpflauzeii, die sieh wiederum in den heissen Ländern Amerika's am Mei- sten konzentriren. Es wächst fast ty3 der ganzen Summe da- selbst, während in dem Länderkomplexe des nördlichen Ame- rika ziemlich x/q wächst. Nächstdem besitzt die ostindischc Ländergruppe die meisten Arten, nämlich i/6. Aus China kenneu wir bis jetzt nur 2, aus Sibirien hingegen 10 Lcn- tibuJarieen , während aus dem Oriente 5, aus dein ge- sammten Europa hingegen doppelt so viel beschrieben sind. Dass man aus Nord -Afrika nur 3 Arten kennt, mag in der Unkenntniss der dortigen Länder liegen, die letzte natiir- historische Erforschung Algeriens wird uns hoffentlich wenig- stens mit einem Theile der Küstenländer bekannter machen. 622 In Sibiren, wo man bis jetzt 28 Arten beobachtet hat, sind hauptsächlich die Rhodoreen vertreten, eine Gruppe, die überhaupt ausserdem nur dem äussersten Norden und den Hochgebirgen Europpns, des Orientes und des Himalaya an- zugehören scheint. Was aber der kalten und gemässigten Zone der nördlichen Erdhälftc an Arten abgeht, wird durch die Menge der Individuen vertreten. Rhododendrum ponli- cum L. und Azalea ponlica L. kommen auf dem Kaukasus und dem politischen Gebirge fast ebenso häufig vor, Avie bei uns, nur unter ganz andern Verhältnissen, die Besenheide. Diese für Mittel - und Norddeutschland in botanischen Hin- sicht so gewichtige Pflanze wird nach Osten zu seltener. Sie ist aber schon von Gmelin unter den sibirischen Pflanzen aufgeführt worden, und noch jenseits des Ural im westlichen Sibirien an der Tura, aber auch an der Iset und in der Nähe von Katharineuburg beobachtet worden. Sogar auf der AVestkiiste Amerika's, in Neu-Fundland, will man sie ge- sammelt haben. In den kaukasischen Provinzen kommt die Besenscheide wahrscheinlich gar nicht vor, wohl aber habe ich sie auf der Nordküste Kleinasiens gesammelt, das politi- sche Gebirge scheint sie jedoch nicht zu übersteigen. Auch wächst sie nach Sibthorp in der Nähe von Konstantinopel. Nord- und Mittel -Europa besitzt 18, Süd -Europa hin- gegen 22 Arten, von denen freilich einige auch die Alpen übersteigen. Afrika (die südlichste Spitze ausgenommen) ist ausserordentlich arm, denn in der östlichen liäudergriippe ist nur eine einzige, auf der westlichen gar keine Ericacce be- obachtet worden , während man aus Nordafrika ebenfalls nur Einige kennt. Dagegen besitzen die nordwestlichen In- seln 4, die südöstlichen hingegen 20 Arten. Neuholland und seine Inseln sind wiederum ebenfalls arm, denn es sind von dort, bis jetzt wenigstens, nur 8 Arten beschrieben. Aus 623 Arabien ist noch keine Art bekannt, wohl aber hat man in Ostindien, uud zwar hauptsächlich in Java und auf dem Hi- malaja, 37 Ericaceen gesammelt. In Cochinchiua ist nur eine Art beobachtet. China und Japan scheinen reicher an Ericaceen zu sein, denn bis jetzt kennt man schon 25 Arten. Der Orient ist wiederum arm, denn er besitzt nur 13 Erica- ceen, während in Deutschland 17 vorkommen. Ich habe 10 Ericaceen gesammelt, so dass mir 3 Arten entgangen sind. Während im Allgemeinen der Orient und Deutschland wenig- stens ein Drittel der Arten gemeinschaftlich haben, so kom- men aus dieser Famlie in beiden Ländern zugleich nur 3 Ar- ten vor. Arbutus Unedo L. und Erica arboreaL,., 2 Pflan- zen, die im Oriente gemein sind, wachsen nur im äussersten Süd -Osten Deutschlands, die in Deutschland gewöhnliche Ca/- luna vulgaris (Erica) L. hingegen im Oriente vereinzelt. Erste Gruppe. Arlmteae DC. prodr. VII. p. 580. I. Arbutus (L.) DC. prodr. VII. p. 581. 1. A. Andracline L. cod. No. 3108. Im Gaue Liwaneh im Tschorukthale Niederwald bildend auf Melaphyr, 1200 bis 2000' hoch. In der Krim auf Jurakalk, Thonschiefer und Dioiit, 500 — 2000' hoch. Oberhalb Oreande, einer kaiser- lichen Besitzung auf der - Südküste der Krim, steht ein präch- tiger Erdbeerstrauch auf einer steilen Felsenwand; seine Wurzeln gehen zum Theil an der glatten Steinfläche 12 — 16' herab, ehe sie eine mit Erde gefüllte Spalte finden. Leider haben ihn muthwillige Tartaren seiner schönsten Aeste beraubt. Er besass bis 4' über der Erde einen Durchmesser von 3', obwohl seine Höhe kaum 24' betrug. 624 2. A. Unedo L. cod. No.3107. Am Bospor auf Kalk und Mergel bis zu einer Höhe von 1500'. In der Krim wahr- scheinlich erst angepflanzt. Zw« ite Gruppe. Ericeae D. et G. Don dichlara. pl. III. p. 843. II. Call unu Salisb. transact. of the Linn. soc. III. p. 317. 3. C. vulgaris (Erica) L. cod. No.2712. Auf dem Nord- abhange des politischen Gebirges, 1500 — 2500' hoch, auf Augitporphyr. III. Erica (L.) Klotzsch in Linn. IX. p. 359. A. Gj/psocallis Salisb. in DC. prodr. VII. p. 667. 4. E. inanipuliflora Salisb. in transact. of the Linn. soc. VI. p. 344. Sibth. et Sm. fl. gr. t. 352. Am Bospor auf Kalk und Mergel, 300 — 1500' hoch. B. uärsacc Salisb. in DC. prodr. VII. p. 689. 5. E. arborea L. cod. No. 2725. Am Bospor auf Kalk und Mergel, 1000 — 1500' hoch. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. C. Chlorocodon DC. prodr. VII. p. 672. 6. E. scoparia (L.) DC. prodr. VII. p.672; Stricte erecta; Kamuli albo-tomentosi j Folia dcnsissima, sicca minus caduca, tenuia, sulcata, glaberrima, erecto-pateutia* et cnrvatula aut adscendentia, subterna; Flores 1 — 3 ex apice ramulorum ; Calycis laciniae ovato- trianguläres, carinatac, glaberrimae ; Corolla triplo calyce longior, tubulosa, aut tubuloso -campa- nulata, pacnc duplo longior ac lata, laciniis ovatis, inflexis; Antherae inclusae, appcndicibus brevibus ; Stigma subpelta- tum, exscrtuin. Steht der E. polytrichifolia Salisb. nahe, besitzt aber um die Hälfte kleinere Blüthen und eine fast 625 schildförmige Narbe. Die sehr ähnliche E. arborea L., in deren Nähe diese Art besser stände, hat ebenfalls noch ein- mal so grosse Blüthen, und verliert getrocknet schnell alle Blätter. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp ge- sammelt. IV. Bruckenthalia Rchb. fl. exe. Germ. p. 414. 7. B. spienliflora (Erica) Salisb. in Transact. of the Kinn. soc. VI. p. 324. Menziesia BrucKenthalii Baiimg. fl. transsylv. I. p. 333. Auf dem bithynischen Olymp von Dr. Thirke gesammelt. Dritte Gruppe. Rhodoreae D. Don in Edinb. phil. journ. XVII. p. 152. V. Azalea Desv. journ. de bot. III. p. 35. 8. A. pontica L. cod. No. 1194. Sehr gemein im gan- zen Riongebiet und auf der Nordseite des poutischen Gebirges, aber kaum bis zu 1500, höchstens bis zu 2500' aufsteigend. In der Provinz Eriwau von einem russischen Offizier ge- sammelt. ß. Autumnalis C. Koch in Linn. XVII. p. 281. Im Rionbassin, auf angeschwemmtem Boden, bis zu 150' Höhe. VI. Rhododendrum L. cod. No. DXCVI. Eurhododendrum DC. prodr. VII. p. 721. 9. R. ponticum L. cod. No. 3091. Sehr häufig im gan- zen Riongebietc und auf der Nordseite des politischen Gebir- ges, doch stets in den Thälern , von 1000 — 5500' aufstei- gend, auf Kalk, Porphyr und Augitporphyr. 10. R. cancasienm Pall. fl. ross. I. p. 46. t. 31. Im poli- tischen Hochgebirge auf Urgestein, 6000 — 9000' hoch, im Kaukasus auf Thonschiefer und Trachyt, 5600 — 9000' hoch. 23r Bd. 5s Heft. 40 626 Vacciniaceae DC. theor. elem. ed. 1. p. 216. Man keimt bis jetzt über 250 Arten eins dieser Familie. *'s wachsen fast allein in Amerika, und zwar 50 in den ge- mässigten und nördlichen Leandern, drei Mal so viel aber in dem heissen Central- und Süd -Amerika und in Chili. Auf der Südspitze Afrika's kommen gar keine Vacciniaceen vor, wohl aber 5 auf den südöstlichen Inseln. Eine Art ist in Mosambik und 1 auf den von Afrika nordwestlichen Inseln beobachtet worden. Ostindien besitzt 46 Arten, ist also ziem- lich so reich als Nordamerika; aus Cochinchina kennt man erst 1, aus Japan hingegen 3 Vacciniaceen. Ledebour führt aus Sibirien 10 Arten auf, während im Oriente und zwar nur in den nördlichen Ländern 3 , in ganz Europa aber 5 wachsen; von den letztern kommen zwei (Vaccinium Mgr- tillus L. und V. Vitis idaea L.) auch im Oriente vor, aber vereinzelt und keineswegs so häufig als bei uns. Diese Pflan- zen kommen übrigens auch in Sibirien vor, werden aber nicht in DeCandolle's Prodromns als dort wachsend an- gegeben; V. Vitis idaea L. geht sogar nach Amerika über. 1. V. Myrtillus L. cod. No. 2700. Am Kasbek gar nicht selten, auf Trachyt, c. 6000' hoch. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. 2. V. Arctostaphylos L. cod. No. 2708. Im nördlichen Imerien auf sekundärem Kalk, c. 2500 — 3000/ hoch. Auf der Nordseite des politischen Gebirges sehr häufig auf Augit- porphyr, 1000—5500' hoch. Campaimlaceae DC. etDub. bot. gall. I. p. 311. Die Zahl aller bekannten Glockenblüthler beträgt über 500. "Während die Vacciniaceen in Amerika, und zwar haupt- 627 sächlich in den heissen Ländern sich konzentriren, die nah verwandten Lobeliaceen und Goodeniacecn fast nur auf der Südspitze Afrika's und in Australien vorkommen, sind die Arten dieser Familie in der neuen Welt ausserordentlich ge- ring vertreten; Mittel- und das heisse Südamerika besitzen nur 7 Arteu, und zwar 5 Wahlenbergieen und 2 Campa- nulecn, während in den nördlichen Ländern dieses Erdtheiles aus der zuletzt genannton Abtheilung 15 Arten wachsen. In Australien hat man bis jetzt nur 5 Wahlenbergieen beobach- tet. Die grösste Verbreitung haben die Campanulacecn in der nördlichen gemässigten Zone der' alten Welt, und zwar in Europa und im Oriente.. In Europa allein wachsen c. 150 Arten, während man aus dem Oriente bereits fast eben so viel kennt, obwohl noch keineswegs alle Gegenden hinläng- lich erforscht sind. Auf der Nordkiiste Afrika's scheinen sie weniger vorzukommen, denn obwohl die Zahl 15 mit der Zeit mehr als eine Verdoppelung erhalten dürfte, so wird die Ge- sammtsumme doch immer im Vergleich zu der des Orientes gering bleiben. Aber auch in der Ländergruppe des Orientes sind Syrien und Mesopotamien weit geringer vertreten, als Kleinasien, Armenien, Aserbeidshan und der kaukasische Isth- mus. Nordasien besitzt nur 37 Arten *) (3 Wahlenbergieen und 34 Campamtleen) ; aus Japan und China kennt man 2 Wahlenbergieen und 7 Campanulcen, aus Ostindien und seinen Inseln hingegen 15 Wahlenbergieen und 17 Campa- nulecn. Die Ländergrnppe rings um das rothe Meer ernährt (nach unserer jetzigen Kenntniss) 4, das tropische Westafrika *) Während im Prodromus die Zahl der Arten für die Länder fast immer zu gering angegeben wird, wachsen nach DeCandoIle in Sibirien mehr Campanulaceen , nämlich 41, als dort bis jetzt beobachtet wurden. 40* 628 hingegen 10 Arten, welche sämmtlich zur Gruppe tevWahlcn- bergieen gehören. Eben so wachsen auf den südöstlich Ton Afrika liegenden Inseln nur Wahlenbergieen, und zwar 6 Arten. Die Südspitze Afrika's besitzt aber s/4 al- ler Arten aus der eben genannten Gruppe, die am Meisten mit den hier vorherrschend einheimischen Lobeliaceen ver- wandt ist, nämlich c. 120 Arten, Wcährend man bis jetzt nur 2 Campanvleen daselbst beobachtet hat. Die kleine, aus 3 Arten bestehende Gruppe der Merciereen wächst allein auf dem Vorgebirge der guten Hoffnung. Die Inselgruppen nordwestlich von Afrika sind arm, denn man beschrieb bis jetzt als einheimisch 3 Wahlenbcrgieen und 4 Campanuleen. Wenn ich. die wenigen Arten, welche nur in Syrien, Me- sopotamien und Südpersien vorkommen, für den Orient in Ab- zug bringe, so bleiben für die nord- orientalische Länder- gruppe immer noch 128 Arten, von denen 21 (also '/6) zu gleicher Zeit auch in Deutschland vorkommen. Unser Vater- land besitzt nur 52 Arten, so dass ihm demnach 31 (also 2/3) eigenthümlich sind. Von den 128 orientalischen Campanula- ceen habe ich 59 von beiden Reisen in die Heimath gebracht, so dass also 69 Arten mir entgangen sind, die Andere vor mir beobachtet haben. Im Gu ndelshe im er'schen Herbar sind 18 (ampanulaeeen vorhanden, von denen 11 von mir und zum Theil auch seit Tournefort nicht wieder aufge- funden sind. Erste Gruppe. Wahlenbergieae Endl. gen. pl. I. p. 185. I. Jasione L. cod. No. MXCV. 1. J. montan:» L. cod. No. 6736. ß. Dentata A. de C. prodr. VII. p. 415. Auf dem bi- thynischen Olymp. 629 2. J. supina Sieb, in Spreng, syst. I. p. 810. Auf dem bithynischen Olymp von Dr. Thirke gesammelt. 3. J. luuiiilis Lois. not. snr 1. plant, de Fr. p. 42. Eben- daselbst. II. Edrajanthus A. de C. prodr. VII. p. 448. 4. E. tenuifolius (Campanula) W. et K. pl. rar. Hnng. II. p. 168. t. 155. Auf dem Domoglett im Banat. Zweite Gruppe. Campanuleae G. Don dichlam. pl. III. p. 732. III. Phyteuma L. cod. No. CCXXXVII. A. Hcdrantlium G. Don dichlam. pl. III. p. 746. 5. P. Iteinisphaericum L. cod. No. 1343. Als Rapun- culus folio gramineo im G n n d e 1 s h e i m er'sclien Herbar. B. Podanthum G. Don dichlam. pl. III. p. 748. 6. P. lobelioides Willd. phytogr. I. No. 20. t. 4. f. 2. Von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa erhalten. Als Rapunculus armcnus, Hesperidis folio im Gundelsh. Heibar. 7. P. tenuifoliuin A. de C. man. d. Camp. p. 201. Von Dr. Thirke in der Nähe von Brussa gesammelt. 8. P. limoiiifoliuin Sibth. et Sm. prodr. fl. gr. I. p.144. fl. gr. III. p. 14. t. 218. Im Gebiete des Tuslatschai in Hoch- Armenien, in der Nähe von Salzquellen, auf Trachyt, c. 5000' hoch. ß. Slrictum Sims, in bot. mag. t. 2145. Von Dr. Thirke aus der Nähe von Brussa erhalten. 9. P. campamiloides Bieb. fl. taur. cauc. I. p. 156. Aus Gnisien von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. ß. Ampleocifolhim, ; steht allerdings dem P.amphxi- caule AYilld. nahe, unterscheidet sich aber durch mehr ge- 630 kerbte, als gesägte Blätter und durch weniger Bliithen. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 10. P. asuplexicaule Willd. sp. pl. I. p. 925. a. Majus; Stricte «rectum; Flores numerosi, in uni- bell is fasciculati. Sehr häufig auf dorn poutischen Hochge- birge auf Syenit und Granit, 6000 — 8000' hoch. Als Ra- punculus armenus, Campanulae pratensis folio im Gun- delsh. Herbar. ß. Minus; Caulis curvatulus aut adscendens; Flores minus numerosi in fasciculis. Auf dem politischen Gebirge wie die grosse Abart. 11. P. salicifoliuin Bess. prim. 11. galic. I. p. 368. Im Furtuuathale des pontischen Gebirges, auf Augitporphyr, c. 2500' hoch. 12. P. ellipticuin Sibth. et Sra. 11. gr. t. 217. Im Gaue Erzo auf Jurakalk, c. 2500' hoch. 13. P. canescens W. et K. pl. rar. Hung. I. p. 12. t. 14. Von K. Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. ß. Humile ; ex basi ramosum, subglabrum; Flores minores. Scheint dem mir völlig unbekannten P. Sinai A. de C. nahe zu stehen. Im Gaue Daikh auf Mergel, c. 4000' hoch. IV. Ouinquelocularia. Calycis laciniae 5, membrana lineam altä inter se con- junetae, appendieibus nullis ; Corolla urceolata, quinqueloba; Stamina 5 libera, filamentis basi latis; Stylus columnaris, stigmatibus b} denique revolntis; Capsula quinquelocularis, valvis 5, basi semper sitis dehiscens; Placentae bilobac; Se- mina oblonga. Steht der Abtbeilung Medium des Geschlech- tes Cumpannla A. de C. allerdings sehr nahe, unterscheidet sich aber durch den Mangel der Kelchauhängsel, durch das 631 Vorhandensein einer wenn auch sehr kurzen Kelchröhre, haupt- sächlich jedoch durch die zweilappigen Flacenten. Im Ha- bitus ähnelt Quinquelocitlaria dem Untergeschlechle Oto- calya: der Sj/mphj/andra A. de C. 14. er- «jcws Boiss. 3 Hclminthia echioides (Picris) L. , Picris al- tissima DC. , Lacluca Scuriola L., Taraxacum ofßcinale "Wigg., Hieracium praealtum Till. , /Z. cj/mosum Till. , i/. caesium Fr., Barkhausia alpina (Crepis) L. , £?. hirta C. Koch, Crepis pulchra L. und Picridium picroides (Leon- todon) L. Auf den im Hochgebirge gelegenen Matten hin- gegen: Podospermum alpigenum C. Koch, Tragopogon dshimilcnsis C. Koch , Picris glomerata C. Koch , ßlulge- dium albanum (Sonchus) Stev. , 21/. dsliimilense C. Koch, Prenanthes ramosissima All., Chondrilla glomerata C.Koch, Taraxacum montanum (Leontodon) C. A. Mey. , T. o£/if- cinale Wigg. ß. eriocaulon, T.Steveni (Leontodon) Spreng., T. caucasicum (Leontodon) Stev. , T. alpinum Hoppe, T. integrifolium C. Koch, Hieracium glaeiale Lach., H. auriculaeforme Fries, Lepicaune dshimilcnsis C.Koch, Cre- pis youngiformis C. Koch uud Crepis olympica C. Koch. Auf Steppen kommen vor: Scorzonera nervosa Ten., Tragopogon orientalis L., Picris hieracioides L., P. g7o- vicrala C. Koch , Mulgcdium grande C. Koch , M. glabrum 651 C. Koch, M. cacaliacfolium (Sonchus) Bieb., Lactuca sa- gitlata W. et K., Tarajcacum monianum (Leontodon) C. A. Mcy. , Hierachim praeultum Vill. , //. cymosum Vill. ß. seligerum Tausch, Lepicaune grandiflora (Hieracium) AH., i/. sibirica (Crepis) Pall., .L. ciliata (Crepis) C.Koch, Barkhausia taurinensis (Crepis) Bieb., Crcpis pannonica (Hieracium) Jacq. und C. youngiformis C. Koch. Nicht weniger Cichoraceen wachsen auf steinigem Bo- den, namentlich an Gebirgsabhängen und in mehr oder weni- ger engen Thälern, nämlich: Leontodon sajcatilis (Apar- gia) Ten., L. asper (Apargia) W. et K., Scorzonera ner- vosa Trev., Tragopogon brevifolius C. Koch, T. pusillus Bieb., T. persicus Boiss. , T. orientalis L. , Vrospermum Parolinii DC. , Picris hicracioides L. , Mulgedium alba- num (Sonchus) Stev., Lacluca cyanea C.Koch, Chondrilla graminca Bieb., Hieracium Pilosella L. , H. longipes C. Koch, Barkhausia foetida (Crepis) L. , ß. rhoeadifolia (Crepis) Bieb. ß. intcrrupta Sibth. et Sin. , B. triangularis C.Koch, B. zacinthia Marg. et Reut. , Crepis dens leonis C.Koch, C multicaulis C.Koch, Pterotheca sancta (Hie- racium) L. und Picridium dichotomum (Sonchus) Willd. Weniger sind die Arten dieser Familie in Wäldern ver- treten. Es gehören hierher: Lampsana grandiflora Bieb., L. intermedia Bieb., L. adenophora Boiss., JMulgedium prenanthoides (Sonchus) Bieb., Prenanthes muralis L., Lactuca quercina L. , Hieracium viurorum L. , H. cae- sium Fr., H. vulgatum Fr., H. picroides Gaud., H. uin- bellatnm L. und H. corymbosum Pers. An Zäunen und Hecken wachsen: Lampsana communis L. , L. intermedia Bieb., Sonchus asper Vill., S. oleraccus Vill. und Bark- hausia muricata (Crepis) Sibth. et Sm. Auf angebauten 652 Stellen sah ich: Sonchus olcraccus Koch, S. asper Vill., Taruxacum officinaleYfigg. und T. glanccsccns (Leonlo- ton) Stev.'; an und auf Mauern endlich : Pre/ian/hcs vimincu Lv Taraocacum lacvigalvm {Leontodon) Willd. ß. iaraxa- coi'des Hoppe und T. glaucescens {Leontodon) Stev. Erste Gruppe. Scolymcae Less. Syn. Comp. p. 127. I. Scolymus L. cod. No. MVI. 1. S. hispanicus L. cod. No. 5925. Sibth. et Sin. ö. gr. t. 825. Von Dr. Thirlce in der Umgebung von Brussa gesammelt. Zweite G rupp e. Lampsaneae Less. syn. comp. p. 127. II. Lampsana Cass. dict. p. 302. 2. Jj. communis L. cod. No. 5914. Im Banate; in Gru- sien auf tertiärem Gestein und auf Porphyr, 500 — 2500' hoch. ß. Pluricattlis , humilis. Im Belgrader Walde hei Konstantinopel; bei Brussa. 3. I«. intermedia Bieb. fl. tanr. canc. p. 50. Bei Brussa von Dr. Thirke gesammelt. Auf der Nordseite des politi- schen Gebirges auf Augitporphyr, 50 — 2500' hoch. In Min- grelien, Imcrien, Grusien und auf dem ganzen kaukasischen Gebirge auf allen Bodenarten his zu einer Höhe von 4500'. ß. Ovata; Folia caulis siinplicis ovata, integra, pe- tiolo alato, breviori instrueta. Bei Brussa. y. u4tigustata ; Folia suprema et ramos paniculae ful- crantia lanceolata aut linearia, elongata. Im Gaue Dara- tschitschak auf Hochsteppen, mit trachy tisch- basaltischer Un- terlage, c. 4500' hoch. Von Wilhelms aus Grusien er- halten. 653 asi lata; Pedimculus solitarius, aeqiialis aut vix apice in- rrassatus; Pliylla anthodii 8 lanceolata, ligulis breviora; Ache- nia omnia erecta, dense tnberculato-muricata, cum brcvi ro- stro columnaeformi sulcata, pappo annulo villoso, delinquesccute iustructa, rix majora. Scheiut dem T. graminifolius DC. am Nächsten zu stehen , unterscheidet sich aber durch die in längliche Knollen auslaufende Wurzel. Auf der Ebene des tatarischen Grusien auf tertiärem Boden, c. 500 — 800' hoch. Von Wilhelms und K. Schmidt als T. undulatus er- halten. 41. T. interinedius Bess. enum. pl. Volh. p. 83. T.brevi- rostris DC. prodr. VII.'. p. 114. «. Genuinus. Im russischen Armenien auf basalti- schem Boden, c. 2700' hoch. ß. Liihnanicus Bess. in DC. prodr. VII. p. 114. Im Gaue Pertakrek auf Porphyr und Jurakalk, c. 4000' hoch. 42. T. graminifolius DC. prodr. VII. p. 114. Aus Gru- sien von Wilhelms erhalten. In Schirwan in der Ebene sowohl, wie auf den ersten Höhen auf tertiärem Mergel, ter- tiärem Kalk, tertiärer Molasse und auf Alluvial - und Diluvial- boden, bis 2000' Höhe. Auf Salzmergel in der armenischen Provinz Eriwan, c. 3000' hoch. 43. T. dshiinilensis C. Koch; Radix pluriceps, rudi- mentis filiformibus foliorum iustructa; Caules plures simplices aut ad basin uno alterove ramo cauliformi praediti, superne nudi; Folia infera et radicalia graminea, basi lata vaginan- tia , cetera brevia , parte inferiori vaginante caulem ample- ctentia, parte superiori aequilongä lineari- lanceolata, erecta; Pednncnli solitarii, elongati, fistulosi, sed aequales, apice cum 664 antlioilii basi floccosi; Phylla sub-10 lanccolata, achcnia cum rostro snperantia ; Achcnia medio miiriciilata, basi laev iiisculn, sensim in rostrum multo brcvius attcnuata, pappo basi coro- mila. villosa, instrurto scsfjiiilongiora. Aehnelt cJom T. gra- minifoliuH DC. am Meisten, unterscheidet sich aber durch umfassende Blätter, durch einen kürzeren Schnabel und eine kürzere Haarkrone , an deren Basis ein kleiner, wolliger Hing befindlich ist. Im pontiseben Hochgebirge auf Urgestein, 5600—7000' hoch. 44. T. perMicuM Boiss. diagn. pl. Orient. VII. p. 4. Meine Exemplare besitzen einen kurzem Schnabel, der 'ebenfalls mit höckerigen Stacheln besetzt ist; es kommt deshalb die Pflanze in die Nabe des T. JIoccosuh W. et K. Im armeni- schen Gau Daratscbitsehak , c. 5.000' hoch, auf tracliytisch - basaltischem Boden; im Tschabantzthalc des Gaues Sber auf Porphyr, c. 5000' hoch. 4ö. T. undiilatiiH Jacq. icon. rar. I. 158. Die Abbildung zeigt durchaus nicht einen so kurzen Schnabel, als in der deutschen Flor von Koch verlangt wird. Aus der Krim von Rogner erhalten. 46. T. Orientalin L. cod. No. 5780. Burbulu hirci Ca- nier. epit. p. 312. cum ic. Im Tschabanlzlhalc des Gaues Sbei auf Porphyr, c. ööOO' hoch. 47. T. pratenila L. cod. No. 5779. u, (Jcnuitins; aus der Krim von Rogner erhalten. ß. Tort Hin Koch syn. ed. 2. p. 486. Im tatarischen Grusien auf tertiärem Boden , c. 600' hoch. 48. T. . Ut'ospcrmum Juss. gen, (cnr, l 'st.) p. 190. 50. V. Parolinil DC. prodr. VII. p. 116. Leider besitae .mch ich nur ein verdorbenes Exemplar, was aber mit den Angaben DeCandolle's übereinstimmt. Da der Habitus "we* seitlich vou t/. picrofdes (Tragopogon) L. abweicht und die Pflanie sehr ästi» erscheint, so habe ich kein Bedenken getragen, die DeCandolle-soae Abart als selbstst&ndige Art zu betrachten. Bei Trebtsend auf Angitp*orpayr , o. 500' hoch. 51. IT. iiicroidos (Tragopogon) L. cod. No. 5785. /?. Asperum DC, et Dab. bat. gall. I. p. '295. Von Dr. Thirke bei Brussa gesammelt, XVI. Ililminthia Juss. s>on. (cur. Ust.) p. 190. 03. H. erhioldcN {Vieris) L. cod. No. 5808, Am Boa- por auf tertiärem Kalk and Mergel, liis in 1000' Hoho; bei Trebisond auf Augitporphyr. XVII, Vieris (L.) Grto, de fr. et sein. 11. p.366, t.159. f. |, A. Kupicris DC. prodr. VII. i». 128. 53. P. kteraololdee L. cod. Na, 5809. a. Gem/ina. Im (Haue Artaltan, 0. 5000' hoch, auf traehytischem Boden; im (Jane Artanudsh auf Jurakalk, e. 2000' hoch, ß. Intcgri/'oiia; die untern Blätter fasslang. Sollte nicht P, inti-iiri/'o/ia Desf. cat. pl. hört, paris. 1815. 1)(\ prodr« VII; p. (129 hierher gehören 1 Aus Grntien von \> il heims erbalten« y. Paleaeea Vesl sv II. böo. Rfrtisb, 1. p.78. Im Tscha bantithale auf Porphyr, 5500' hoch. & Braehypoda DO. prodr. VII. p. 128. In Cisknu- kaeien auf tertiärem Hoden, 1000' hoch. 666 54. P. glouierata C. Koch; Aunua, pilis setosis hispi- da; Caulis simplex, foliosus ; Folia anguste elliptica aut sub- linearia, deutata, inferiera in petiolum attemiata, superiora sessilia, seraiamplexicaiilia 5 Calathidia 2 — 5 glomerata, An- thodii phylla extcriora liueari-lanceolata, adpressa, iuteriora pilis strigosis aut patulis canescentia; Achenia nigricanti - brunuea, striis 5 elevatis iostructa, transverse rugulosa, omuia pappo plumoso instnicta. Hinsichtlich der Blüthenslelluug ähnelt diese Art der Campanula glomerata, steht aber sonst der P. hieracioidea L. und zwar der Abart: brach u^oda und der P. scabenima Ten. sehr nahe. Die erstere besitzt die Blüthen nie so gekuäuelt und hat rostgelbe, nicht schwarz- braune Acheuien; die letztere unterscheidet sich durch fieder- artige Blätter. Im Gebiete der Euphratquellen auf Trachyt- Porphyr, 7500' hoch. 55. P. strigosa Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 250. Auf dem letzten Ausläufer des Kaukasus nach Osten, c. 1000' hoch, auf tertiärem Kalk und Mergel. Von K. Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. 56. P. rigida Led. in Spreng, syst. Veg. 111. p. 663. Von Rogner in der Krim gesammelt. 57. P. glaucescens DC. prodr. VII. p. 130. Bei Tiflis auf tertiärem Boden, 1000 — 1500^ hoch. B. Spitzelia C.H. Schultz in Ann. d. sc. nat. III. p. 302. 58. P. altissima Del. in descr. de l'eg. hist. nat. bot. 116. Planch. Tom. II. p. 41. f. 1; Pluricaulis, pilis patentibus hispida; Caules apice pauiculati, ceterum simplices, foliosi; Folia radicalia et caulina inferiora oblongo-sphathulata, in petiolum longum et brevem attenuata, dentata, cetera minora, sessilia, auriculis amplcxicaulia; Pedunculi compositi aut sim- plices pateutes aut pateutissimi, bracteis lauceolato-linearibus 66T fiilcrnti; Antliodii phylla exteriora linearia, patentia, interiora setosa, demum ex parte inferiori carinata, concava, globulutn referentia , ex parte superiori liuearia; Acheniorum transverse striatorum marginalium pappus brevis^ pilosus. Unterscheidet sich von der ägyptischen Pflanze durch mehrere aus der Wur- zel herauskommende Stengel und durch deutlicher gestielte Blätter. Am Bospor auf Kalk und Mergel, bis 700' Höhe. Sechste Gruppe. Lactucaceae Koch syn. ed. 2. p. 494. XVIII. Sonchus DC. prodr. VII. p. 184. 59. S. palustris L. cod. No. 5806. Von K. Schmidt ans Gnisieu erhalten. 60. S. oleraceus Koch syn. ed. 2. p. 497. «. Genuinus ; am Bospor auf Mergel und Kalk, bis zu 500' Höhe ; bei Trebisond auf Augitporphyr ; in Grusien auf allen Bodenarten; von Dr. Thirke bei Brussa ge- sammelt. ß. Lacerus Willd. sp. pl. III. p. 513. Bei Trebisond auf Augitporphyr. y. Caucasicus Bieb. in Hörn. hört. hafn. suppl. p. 88. Ist weit robuster als die Hauptart, denn die Pflanze erreicht oft die Höhe von 3 und selbst von 4'. Die ebenfalls grossen Blätter sind schrotsägeförmig-fiederspaltig. Drüsige Haare bedecken den obern Theil des Stengels. In der schirwan- scheu Ebene auf Mergelboden, bis zu 300' Höhe. 61. S. asper Vill. hist. d. pl. de Dauph. 111. p. 158. «. Genuinus; in Mingrelien auf Diluvial- und Alluvial- bodeu, bis zu 200' Höhe. ß. Pinna t ijida ; in der schirwan'schcn Ebene auf Di- luvial- undAliuvialboden, bis zu 300' Höhe, von Dr. Thirke bei Brussa ansammelt. 668 XIX. Mulgedium Cass. in Dict. d. sc. uat. XXXUI. p.296. A. Eumnlgedium DC. prodr. VII. p. 248. 62. M. PI um i er i (Sonchus) L. cod. No. 5810. (?) Aus Grusicn von Wilhelms erhalten. 63. M. grande C. Koch in Linn. XVII. p. 279. Im Gaue Artaundsh, aber im Hochgebirge, auf Porphyr, c. 9000' hoch; im Gaue Daratschilschak auf traehytisch- basaltischem Boden, c. 5500' hoch; im nördlichen Karthli auf Jurakalk, c. 2200' hoch. ß.Taochoi'um; Stricte erectum, elatum, simplex, paui- cula exceptä, glaborrimum; Folia radicalia mihi ignota, cau- liua media et superiora oblouga , auriculis amplexicaulia, ir- regulariter et tenuiter dentata; Panicula corymbosa, glandnli- fera, ramis foliis lanceolatis, integris, semiamplexicaulibus fulcratis, corymbiferis ; Anthodii phylla exteriora subimbricata, liueari-lanceolata, interiora oblongo-linearia, obtusa, omnia setulis saepe glanduliferis obsita; Pappus albidus, fragillimus. Die Hauptart hat gröbere Zähne. Im Gaue Daikh auf Mer- gel und Kalk, c. 4000' hoch. 64. ME. glabrum C. Koch in Linn. XVII. p. 279. (als Ab- art des M. grande C. Koch); Caulis inferne simplex, superne paniculato - corymbosus, glaberrimus ; Folia inferiora cor- data, obtusa, superiora triangularia aut trapezoidea, ramos fulcrantia, oyato-lanceolata, omnia irregnlaritcr dentata, ra- meis sessilibus, amplectentibus exceptis, petiolo late alato, basi dilatato-cordato, amplexicauli instrueta; Bractcae lineari- lanceolatae , carina hispidae ; Anthodii phylla infera distantia, lincaria, cetera subimbricata, lanceolata, obtusa, omnia ca- rina hispida. Diese Art verhält sich zu M. grande C. Koch wie M. Plumicri (Sonchus) L. zu M. alpin um (Sonchus) L., und muss demnach als selbstständige Art unterschieden 669 werden. Im ossischeu Kaukasus auf Kalk, Thonsehiefer und Porphyr, 4000 — 6000' hoch. 65. M. albamim (Sonchus) Stev. in Mein, de la soc. d. mit. de Mose. IV. p. 59. Auf dem Östlichen Kaukasus auf Mergel und Kalk, 1500 — 3000' hoch. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. 66. M. dshiinilense C. Koch ; Glaherrimum , stricte ere- ctum, simplex, apice corymbiferum ; Folia radicalia obovato- spathulata, cuspidata, dentata, in petiolum attenuata, caulina oblonga aut lanceolata, dentata, sessilia sed auriculis am- plectentia, peduueulorum anguste lanceolata, integerrima; Au- thodii cyliudrici, glaberrimi, subimbricati phylla exteriora lan- ceolata, inleriora lineari -oblonga ; Achenia compressa, facie exteriori tri-, interiori uni-costata, oblonga, pappo albo co- ronata. Ist allerdings dem M. albanum (Sonchus) Stev. nahe verwandt, unterscheidet sich aber durch die nicht leier- förmigen Wurzel - und untern Stengelblätter. Auf dem poli- tischen Hochgebirge auf Urgestein, 5600 — 7000' hoch. 67. TS. iirenanthoides (Sonchus) Bieb. 11. taur. cauc.lf. p. 242. Im Tschorukgebiete auf Jurakalk und Porphyr, 2000 bis 3500' hoch. Auf dem Kaukasus in der Nähe der Rion- quellen auf Thonsehiefer und Porphyr, c. 4500' hoch. Von K. Schmidt aus Transkaukasien erhalten. 68. M. salicifolium C. Koch; Tripedale et ultra, sim- plex, ex apice racemoso-pauiculatum, glaberrimum; Folia anguste elliptica, sessilia, dentibus parvis, sed acutis et cre- bris, foliorum inferiorum ex basi etiam runcinatis margine in- slructa; Anthodii cyliudrici, imbricati phylla erubescentia, pappo multiseriali, pallide stramineo vix breviora; Achenia (immatura) breviter rostrata. Aehnelt dem M. prenanthoi- des {Sonchus) Bieb. am Meisten, hat aber noch einmal so 670 grosse Blüthenkörbchen und Blätter, welche in der Form un- seren Silberweiden gleichen. In Daikh auf sekundärem Mer- gel und Kalk, c. 4000' hoch. B. Agalma DC. prodr. VII. p. 250. 69. M. eacaliaefoliiim (Sonchus) Bieb. 11. taur. cauc. II. p. 241. «. Genuinum; im nördlichen Imerien auf Jurakalk, c. 3500' hoch. Von Wilhelms aus Grusien erhalten. ß. Appendiculatum ; M, petiolatum C. Koch in Liini. XVII. p. 279. Im ossischen Kaukasus auf Thonschiefer und Jurakalk, c. 4500' hoch. 70. HOL, (?) dulviuin C. Koch; Caulis erectus, siraplex, te- res , sed elevato - striatus , panicula glanduligerä excepta, gla- berrimus; Folia inferiora pinnata aut ternata, discoloria, sub- tus pallida, glaberrima ; Foliola lateralia duo ovato - oblonga, supremum trifidum, laciuiis ovato -lanceolatis, omnia irregu- lariter dentata, dentibns apiculatis; Folia caulina media lan- ceolata, petiolo alato et appendiculato instructa, siiprema in- tegra, oblongo-lanceolata, integriuscula; Anthodii glaljri phylla exteriora lauceolata, acuta, pauca, interiora lineari -oblonga; Pappus sordide flavescens. Leider besitze ich keine Frucht- exemplare, trotz dem zweifle ich nicht, dass diese durch die gefiederten oder gedreiten Blätter abweichende Pflanze zu Mulgedium gehört. Auf der Nordseite des politischen Ge- birges am Ufer des schwarzen Meeres, auf Augitporphyr. XX. Prenanthes L. cod. No. CMXCV. Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 266. 71. P. viininea L. cod. No. 5829. Von Dr. Thirke aus der Umgegend von Brussa, von K. Schmidt aus Grusien und von Rogner aus der Krim erhalten. 671 72. P. ramosissinia AU. fl. pedem. I. p. 226. t. 33. f. 1. Im Gaue Artanudsh auf Kalk , c. 2500' hoch, im Gebiete der Euphratquelleu auf Trachyt- Porphyr, c. 7500' hoch. 73. P. muralis L. cod. No. 6831. In Grusien sehr häu- fig: auf allen Bodenarleu , und selbst bis zu 5500' im kau- kasischen Gebirge aufsteigend. Im politischen Gebirge auf Porphyr und Augitporphyr, bis zu 6000 Höhe. XXI. Lac tue a Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 266. A. Micranthae. 74. l>. quercina L. cod. No. 5817. In den gebirgigen Wäldern der Umgegend von Tiflis auf Kalk und Porphyr, 1500 — 3000' hoch. 75. Ii. Scariola L. cod. No. 5819. a. Genuina\ in der Umgegend von Tiflis auf Mergel, Kalk und Molasse, 1000 — 1500' hoch. ß. Virgata Tausch in Flora 1829. Ergäuz.-Bl. I. p. 36. Maxima , ipsaque 6 — 7-pedalis, ereota, superne ra- mosa, ramis simplicibus virgatis, adscendentibus au t patulis, Folia, floralibus ovato -lanceolatis , parvis exceptis, pinnati- lida, auricnlis patentibus, caulem amplectentibus, infera sae- pius pedem longa, laciuiis superne latioribus, omuibus distan- tibus, inegulariter, grosse et saepe inciso - dentatis ; Rhachis grosse dentata , hie inde pinnulä parva lanceolatä instrueta; Costa media subtns aculeata; Flores 2 — 4 sessiles, spicati; Achenia (immatura) rostrum superantia. Eine eigenthümliche Abart, die wohl mit Tau seh 's Pflanze identisch sein möchte. Auf den Südabhängen des östlichen Kaukasus auf tertiärem Kalk und tertiärer Molasse, 800—1500' hoch. 76. I«. cyanea C.Koch; Glaberrima; Caulis erectus, su- perne ramosus; Folia verticalia, pinnatifida, laciuiis distanti- bns subfalcalis, ad marginera setoso-aculeatis, simul ad C72 supcriorein dentatis, rhachi sctulosä aut iaermi, sessilia, au- ricnlis deorsum dirigentibus amplexicaulia, raraorum ovato- lanceolata, auriculis maguis ramos amplecteiitia, integra; Rainuli 2 — 3-flori, floribus coenileis breviter pedicellatis; Acbcnia utrinque quinque- striata, supernc puberula, griseo - nigrescentia, rostro albo paulliilum breviora. Siebt einer L. Scariola L. ausserordentlich ähnlich, und unterscheidet sich nur durch blaue Blüthen und durch auf der Mittelrippe nicht borstig- stachliche Blätter. Aus der Krim von Rogner er- halten. Auf dem Nordabhange des politischen Gebirges auf Augitporphyr, bis 1000' Höhe. 77. I«. sagittata W. et K. pl. rar. Hung. I. t. 1. L. al- tissima C. Koch in Linn. XVII. p. 267. nee Bieb. Im Banat in der Nähe der Herkulesquellen auf Jurakalk; auf dem pon- tischen Hochgebirge auf Urgestein und Porphyr, 5600 — 7000' hoch; im armenischen Gaue Daratschitschak auf basaltisch - traehytischem Boden, c. 5000' hoch. 78. ü. saligna L. cod. No. 5821. Aus Grusien von Wil- helms und K. Schmidt erhalten. 79. 1j. teiiltrocarpa C. Koch; Fluricaulis, glaberrima; Caules pedales, vix ultra, erecti aut adscendentes, superne corymboso -pauiculati; Folia radicalia et caulina inferiora cu- neata quidem, sed apiculo instrueta, margine dentibus parvis sed auriculis maximis saepe dentatis amplexicaulia; Ramuli foliis minutis dense vestiti, unillori; Anthodium cylindricum, imbricatum; Achenia pallide cinerea, utrinque 10-striata, su- perne puberula, rostro vix breviora. Aehnelt der L. stttivu L. y. crispa DC. am Meisten, unterscheidet sich aber von ihr, so wie von L. virosa L. durch die hellaschenfarbigen Achenicn. In Grusien. 80. 1a. caucasica C. Koch in Linn. XVII. p. 275. 673 a. Major; in Karthli auf Diluvialboden und Kalk, 1200 — 2000' hoch; in Radscha auf sekundärem Kalk und auf Porphyr, 3500—4000' hoch. ß. Minor; in Karthli auf Kalk und Diluvialboden, c. 1200' hoch. B. Macranthae. 81. I«. cretica Desf. in Ann. du Mus. XI. p. 160. t. 19. Als Lactuca cretica, Sonchi folio lactniato, pulchro flore im Gundelsh. Herbar. Aus der Krim von Rogner er- halten. Siebente Gruppe. Chondrilleae. Pappus pilosus , radiis capillaribus , basi non latioribus ; Achenia apice muricibus squamiformibus , aut coronulä, aut annulo cincta, saepe rostrata; Receptaculum nudum. XXII. Chondrilla L. cod. No. CMXCIV. 82. C graminea Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 244. Im Tschorukgebiete, in den Gauen Liwaneh und Artanudsh auf Melaphyr und sekundärem Kalk, 1500 — 2500' hoch. 83. C. glomerata C.Koch; Pluricaulis, glaucescens ; Caules teretes, striati , ramosi, inferne setulis asperi; Folia radicalia runcinata, cetera linearia, omnia elongata, glaberrima; Ca- lathidia 3 — 5 glomerulos terminales, interdum etiam latera- les referentia ; Anthodium cylindraceum, biseriale, phyllis ex- terioribus parvis, adpressis, glabris, interioribus costä media setis obsitis, xarissime laevibus; Achenia rostro paululum bre- viora, squamulis 5 acutis , coronara referentibus praedita, ce- terum superne aspera. Unterscheidet sich von C. graminea Bieb. durch die in Knäueln zusammenstehenden Blüthen und durch den borstigen Hüllkelch. Auf der Wasserscheide zwi- schen Knr und Tschoruk auf Porphyr, c. 7000' hoch. 23r Bd. 6* Heft. 43 6T4 84. €. latifolia Bieb. 11. taur. cauc. II. p. 244. Im rus- sischen Armenien in der Ebene des Araxes auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 2500 — 2700' hoch. XXIII. Willemctia Neck. elem. I. p. 50. 85. IV. tuberös» F. et M. in DC. prodr.VIl. p. 150. Sehr häufig in den Wäldern des frühem Chanates Kuba (des süd- lichen Daghestan) auf tertiärem und Alluvialboden, 400 — 1000' hoch. XXIV. Taraaracum Juss. gen. p. 169. 86. T. montamim (Leontodon) C. A. Mey. Verz. kauk. Pfl. p. 58. Weder meine , noch die von ihrem Entdecker er- haltenen Exemplare besitzen einen getheilten Schaft. Auch wird dieser Umstand von C. A. Meyer gar nicht weiter her- vorgehoben, so dass die Theiluug des Schaftes wohl nur als aussergewöhnlich betrachtet werden kann. Im Paschalik Musch auf Trachyt, c. 5500' hoch. 87. T. officinale Wigg. prim. 11. Hols. p. 56. a. Genulnum; in Grusien auf allen Bodenarten, 800 bis 2500' hoch. ß. Eviocaulon C. Koch in Linn. XVII. p. 276. Im llwagebirge des Gaues Schuragel auf Trachyt, c, 6000' hoch. 88. T. serotimun {Leontodon) W. et K. pl. rar. Hung. II. p. 129. t. 144. ß. Eriocaulon C. Koch in Linn. XVII. p. 276. Unter- scheidet sich von T. officinale Wigg. sehr leicht durch die doppelt längeren, allmählig in den nicht viel längern Schna- bel übergehenden Achenien. In Karthli auf Kalk und Dilnvial- boden, c. 1500' hoch; im ossischen Kaukasus auf Thon- schicfer und Jurakalk, 3500' hoch. 89. T. Steveni (Leontodon) Spreng, syst. Veg.lII. p. 658. 675 ß, Sinuatus Led. fl. ross. II. p. 816. Auf dem politi- schen Hochgebirge auf Urgestein, c. 9000' hoch. 90. T. caucasicum (Leontodon) Stev. iu Mein, de Ja soc. d. nat. de Mose. IV. p. 60. Nachdem ich die Abbildung von Leontodon apenninus Ten. in seiner Flora von Neapel 1. 184. f. 2. gesehen habe, möchte ich bezweifeln, dass dieser ver- schieden ist. Ich besitze ebenfalls Exemplare , wo der «äus- sere Hüllkelch anliegt. Auf die Weise wie bei X. ofßcinale Wigg. steht er überhaupt nie ab. Im kaukasischen Hochge- birge im Gaue Chewi auf Trachyt und Thouschiefer, c. 5500' hoch. 91. T. glaucescens Fisch, cat. hört. gor. p. 34. Folia irre- gulariter runciuato-pinnatifida, laciniis, praesertim majoribus retrorsnm speetantibus, lanceolatis aut triangulari-acuminatis, juuiora costa media sublanata, denique subglabratä, glau- cesceutia; Scapus ex apice lanatus aut glabriusculus, foliis pnululum lougior, raro erectus, saepissime adscendens; Cala- thidia miuora, lougiora ac lata} Anthodii cvlindrici phylla omuia lineari - lanceolata et plerumque coniculata, ache- niis cum rostro lougiora, exteriora patentia aut raro subre- ilexa; Achenia oblonga, facie interna plana, externa con- vexiuscula, superne vix et iueonspicue muriculata, rostro lireviora. Sieht dein T. alpintim {Leontodon) Hoppe viel näher als dem T. ofßcinale Wigg. , unterscheidet sich aber durch einen doppelt langem Hüllkelch und durch die Pu- bescenz. Sehr häufig in Grnsien auf allen Bodenarten von 500 — 2000' Höhe. 92. T. erythrospcrinum Andrz. in Bess. enum. pl. Volh. p. 75. Steht der vorigen Art sehr nahe, unterscheidet sich aber durch die rothen Achenien hinlänglich. In der Ebene des Araxes, auf traehytisch- basaltischem Boden, c. 2700' hoch. 43* 676 93. T. laevigatuiu (Leontodoti) Willd. sp. pl. III. p. 1546. ß. Taraaracoidcs Hoppe in Stnrm's Deutsch]. Fl. Heft 41. An Mauern der Festung Artahan. 94. T. alpinum Hoppe in Stnrm's Dentschl. Fl. Heft 41. Unterscheidet sich von T. officinalc Wi gg. durch doppelt so kleine Blüthenköi beben , durch die Bractcen, durch die an der Spitze wenig und unbedeutend stachlichen Achenien, die nur 1 '/2 Mal kürzer als der Schnabel sind. T. caucasicnm (Leon- todoti) Stev. hat sehr starke Achenien -Stacheln, und könnte eher zu T. officinalc gehören, Mit T. lacvigatum (Leon- todon) Willd. und namentlich mit der Abart ß. tarajcacoides Hoppe ist T. alpinum Hoppe noch näher verwandt, und möchte in der That mit ihr zu vereinigen sein. In Grusien sehr häutig und ebenso im untern Kaukasus auf allen Boden- arten, 1200 — 3000' hech. 95. T. bithyniciuii DC. prodr. VII. p. 149. Von Dr. Thirke vom Olymp in Bithynien erhalten. 96. T. integrifoliuiu C.Koch; Folia oblonga, in petio- lum sensim attenuata, glaberrima, denticulata aut integerri- mii; Rhizoma praemorsum, obliquum, pauciscapum ; Scapi glaberrimi, folia paene duplo superantes; Anthodii glaberrimi phylla extcriora adpressa, ovato-lanceolata, interiora 12 erecta, lineari-lanceolata, flosculis dimidio breviora; Achenia (nondum matura) brevissime rostrata. Unterscheidet sich von T. Steveni (Leontodon) Spr. durch die ganzrandigen Blät- ter und durch die fest angedrückten, .äusseren Hüllblüttchen. T. bithynicum DC. , dem meine Art übrigens am Nächsten steht, hat doppelt kleinere Blüthenkörbchen, die sich nicht oder kaum aus den Blättern erheben, durch 8 (nicht 12) in- nere Hüllblättchen und durch eine starke, grade absteigende Wurzel. Sonst ähnelt P. integrifolium C. Koch auch dem 677 schmal -, aber nie ganzblättrigen T. salinnm (Leontodon) Pall. Auf dem politischen Hochgebirge auf Urgestein, 7000 bis 9000' hoch. XXV. Hieracium DC. prodr. VII. p. 198. A. PiloseJla Fries uov. fl. suec. cd. 2. p. 247. 97. H. Pilosella L. cod. No. Fries symb. ad hist. Hier, p. 1. Von Dr. Thirke bei Brussa gesammelt. Im armeni- schen Gaue Eriwan auf basaltischem Boden, c. 2700' hoch; im Tschorukgebiete bis ins Hochgebirge aufsteigend, bis zu 6000' Höhe. 98. H. glaciale Lach. Act. helv. IX. p. 305. Fries symb. ad hist. Hier. p. 13. Im politischen Hochgebirge auf Urge- stein, c. 8000' hoch. 99. H. auriculaefonue Fries symb. ad Hier. p. 7. Im grusischen Gebirgsgaue Erzo auf Jurakalk, c. 2500' hoch. 100. II. piloselloides Till. hist. des pl. de Dauph. HI. p. 100. t. 27. H.florentinum All. fl. ped. I. p. 213. Fries symb. ad hist. Hier. p. 25. Im Banate auf Kalk. 101. H. praealtum Vill. prec. d'un Voy. bot. p. 62. t.2. f. siu. Fries symb. ad hist. Hier. p. 26. Im politischen Ge- birge auf Angitporphyr und Urgestein , bis zu 6000' Höhe. Im Gaue Artahan auf Trachyt, c. 5000' hoch.' ß. Stolont/'erum Bess. emim. pl. Volh. p. 45. Fries symb. ad hist. Hier. p. 28. In Schirwan und im südlichen Daghestau auf Kalk, Mergel und Molasse, 200 — 1500'hoch. y. Obscurum Rchb. icon. t. 55. f. 44. Fries symb. ad hist. Hier. p. 27. Ia der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt. S. Glanduliferum-, im Banate auf Kalk. 102. H. echioides \V. et K. pl. rar. Hung. I. p. 87. t. 85. Fries symb. ad hist. Hier. p. 33. Von Rogner aus der 678 Krim und von Wilhelms nud K. Schmidt aus Grusien erhalten. 103. H. sabinum Scbast. roin. pl. fasc. I. p. 8. 1. 1. Fries symb. ad hist. Hier. p. 34. H. cymosvm Vir. fl. dalm. p. 122. Auf dem ' Domoglclt im Banal auf Kalk. 104. H. cviuosutu Vill. hist. d. pl. de Dauph. III. p. 101. prec. d'un Vor. bot. t. 4. f. dextr. «. Genuinvm. Ledebour zieht die Bieberstein- srhe Pflanze dieses Nameus zu H. praealtumWH., und mit diesem hingegen zu H. pralense Tauseh; meiner Meinung nachkamt sie aber nur hier stehen; Ledebour bringt auch (fl. ross. II. p. 850.) meine Exemplare, die ich im nördlichen Armenien sammelte, hierher. H. Nestleri Koch syn. ed. 2. p. 514 ist allerdings dieselbe Pflanze, nicht aber Vill. prec. d'un Vor. bot. t. 4. f. sin., da hier gezähnte Blätter abgebildet sind. Aus Grusieii ron Wilhelms erhalten. Im südlichen Daghe- stan auf Kalk, c. 1000' Höhe. ß. Seliferum (Rchb.) Fries symb. ad hist. Hier. p. 32. Im Gaue Daratschitschak auf basaltisch -traehytischem Boden, c. 5000' hoch. B. Pulmonaria Fries symb. ad hist. Hier. p. 84. 105. H. umroriun L. cod. No. 5865. ß. Integrif'olium Froel. in DC. prodr. VII. p. 216. Caulis simplex, superne cano-floecosus et saepc glandulosus; Folia radicalia orata, basi retusa, apicc apiculo miuimo in- strueta et elliptica, omuia denticulata; caulina singula aut duo petiolata aut sessilia, dentata; Calathidia pauca aut so- litaria, parva; Pedunculi et phylla biserialia anthodii linearia floecosa, glandulosa; Ligulae ciliatae. Vielleicht doch eine selbstständige Art , oder auch zu //. Schmidt ii Tausch ge- 679 Hörend. Im südlichen Daghestan auf tertiärem und sekundä- rem Boden, 200 — 1500' hoch. 106. H. caesium Fries nov. fl. succ. ed. 1. p. 76; symb. ad hist. Hier. p. 112. Vielleicht mit H. Schmidtii Tausch zu vereinigen, da nur die Abwesenheit der Drüsen unterschei- det, aber noch ähnlicher dem H. pallescens W. et K., so dass genannte 3 Pflanzen nur Formen einer und derselben Art darstellen möchten. Im südlichen Daghestan auf Kalk und Mergel, 200—1500' hoch. 107. H. vulgatuiu Fries nov. fl. suec. ed. 2. p.258; symb. ad hist. Hier. p. 115. H. sylvaticum Smith Transact. of the Linn. soc. IX. p. 39. teste DC. prodr. VII. p. 215. In den Wäldern um Tiflis auf Mergel und Kalk, 1200 — 3000' hoch. C. Accipiirina Fries symb. ad hist. Hier. p. 156. 108. H. picroides Gaud. fl. helv. V. p. 115,- Fries symb. ad hist. Hier. p. 157. H. amplexicaule Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 152; Canlis erectus, teres, rufescens, superne racemoso- raraosus, hirsutus, tripedalis et ultra; Folia inembrauacea, subtus laxe reticulata, elliptica, basi paululum attenuata, sed amplexicaulia, medio margine grosse et irregulariter dentata, superiora integra, pilis bulbosis praecipue margine et costä media inferiori dense, supra minus vestita; Rami ex axillis omnium foliorum superiorum uno alterove folio parvo iustructi ant nudi, superne corymbiferi et glandulosi, ceterum hirsuti; Pedunculi cano- tomentosi , glandulosi, uno alterove folio squa- maeformi praediti; Anthodii phylla exteriora pauca, saepe patula, n t interiora, eorum margine lato pallescente excepto, nigro-glandulosa ; Dentes ligularum externe pilis brevibus ob- sita. Ich habe absichtlich die Beschreibung vollständig gege- ben, nm weitere Beobachtungen zu veranlassen, da die mir leider gänzlich unbekannte badener und schweizer Pflanze 680 doch verschieden zu sein scheint. Im Chanate Scheki auf Kalk , 2500' hoch. 109. H. umbellatum L. cod. No. 6876. Fries syinb. ad hist. Hier. p. 177. Sehr häufig in allen Wäldern des mittlem und westlichen Kaukasus auf Jurakalk, Thonsrhiefer und Porphyr, 2000—5000' hoch; in Karthli auf Molasse und Kalk, c. 1200' hoch; in Mingrelien und Fmerien aufDiluvial- und Alluvialboden, auf tertiärem und sekundärem Kalk, bis zn 1500' Höhe, aber auch auf den Steppen der ossischen Ebene, c. 800' hoch. 110. H. corymuosum Pers. syn. pl. II. p. 274. Fries symb. ad hist. Hier. H. umbellatum ß. ramosvm C. Koch in Linn. XVII. p. 278. In den Wäldern Imeriens und Min- greliens sehr häufig auf Alluvial- und Diluvial-, auf tertiä- rem und sekundärem Boden, auf Thonschiefer und Porphyr, vom Strande des Meeres im Gebirge aufsteigend, bis zu 5500' Höhe. 111. H. longipes C. Koch; Mullicaule ; Caules prostrati aut adscendentes, simplices, pilis longis, diametrum caulinum superautibus et pube stellato-floccosä vestili; Folia oblongo- subspathulata, acuta, supra glabra aut pilis longis, singulis obsita, glaucescentia , infra stellato-pubescentia et ut margine pilis longis obsita et glauca, sessilia, radicalia in petiolum attenuata , sub anthesi ex parte praesentes; Pedunculi elon- gati, pubescentesj folio florali fulcrati aut axillares; Antho- dium pubescenti- tomentosnm, pilis rigidis, basi nigris ob- situra, phyllis lanceolatis , acutis; Pappi pili rigidi, inaequa- les. Eine eigenthiimliche Art, die im Habitus eine grosse Aebnlichkeit mit den Stolonen treibenden Arten der Gruppe Pilosella besitzt, aber trotz dem hierher gestellt werden muss, da sie dem H. prosirafum DC. , zumal wenn dieses auf schlechtem Boden wächst, gleicht. Von dieser Pflanze sandte 6dl ich Samen an den botanischen Garten zu Berlin, wo auch die Pflanze kultivirt wurde, leider aber ausgegangen ist. Achte Gruppe. Crepideae. Fappus pilosus, radiis capillaribus , basi non dilatalis praeditus; Achenia apice laevia et ccoronata; Receptaculum nudum. XXVI. u4r actum Less. syn. gen. Comp. p. 141. 112. A. pubescens C.Koch; Caulis stricte erectus , Sim- plex, basi villosissimus, cetcrum pilis crispulis pubescens; Fo- lia inferiora spathulato - oblonga, media oblonga, suprema sensim minora, lanceolata, omuia margiue et costa media in- feriori hirsuto- villosa, subtus et interdum sed minus supra crispo-pubescentia, semiamplexicaulia, inferis integris exceptis, reraote dentata; Corymbus approxiraatus, panciflorus, cano- floccosns; Anthodium uniseriale, aequale, basi phyllis acces- soriis raris praeditum; Achenia rnfescentia, costis primariis 5 manifestis, secundariis 5 obscnris praedita, columnaria, an- nulo ex apice destituto; Pappns sordidus, biserialis , inaequa- lis, fragillimus. Diese Pflanze, von der ich leider nur ein 3-blüthiges Exemplar von Wilhelms erhalten habe, ähnelt einestheiis dem A. paludosum (Hteracium) L. so sehr, dass sie sich fast nur durch die Pnbescenz unterscheidet; andern- theils aber gleicht sie manchen dünnblcättrigen Formen des H. prenan/hoides Till. bist. d. pl. de Danph. III. p. 108 in einer Weise, dass ich diese gar nicht davon trennen möchte. Namentlich weichen die Abbildung in Villars precis d'unVoyage botanique t. 3. f. sin. und meine Pflanze fast nur durch die Blüthonstiele von einander ab, denn diese sind bei ersterer sehr lang, bei letzterer hingegen sehr kurz. Auch Bieber- stein spricht von der grossen Aehnlichkeit seines H. pre- 682 nanlTio'ides (fl. taur. cauc. III. p. 536.) mit ji. paludusum (Hieracium) L., so dass ich geneigt wäre, dieses als Sy- nonym hierher zu ziehen. Auch Reieheubach vereinigt sie in seinem Geschlechte Gcracium. Ich würde vielleicht auch gar nicht gewagt haben, meine Pflanze von genannter zu trennen, wenn nicht der die Achenien der Hievacien charakte- risireude Ring fehlte. Das ganze Geschlecht Aracitnn Less. mit Koch und DeCandolle zw Crepis zu bringen, einem Ge- schlechte, wo man alles untergebracht zu haben scheint, was wo anders hin nicht passte, konnte ich mich um so weniger entschliessen, als der schmutziggelbe und sehr zerbrechliche Pappus allen bis jetzt gegebenen Diagnosen von Crepis gra- dezu widerspricht. XXVlI. he p icauti eLaveyv. hist. abr. d. plant, d. Pyr. p. 478. Dass DeCandolle und noch mehr Koch sehr ver- schiedene Pflanzen unter Crepis vereinigt haben, ist schon früher gesagt. Die Theilung, wie sie Grisebach vor- schlägt, allein ist naturgemäss. Ich würde auch für die hier- her gehörigen Pflanzen den von Grisebach vorgeschlagenen Namen Geracium benutzt haben , wenn nicht ein weit älterer von Lapeyronse, dessen Charakter man nur fester hin- stellen müsste, vorhanden wäre. Den Namen Soyeria, des- sen ich mich früher bediente, weil ihn L es sing gebrauchte^ habe ich aufgegeben, da ihn Koch in seiner Flor Deutsch- lands bereits vergeben hat. L. sibirieet (Crepis) Pall. will Grisebach, vielleicht mit Recht, zw Mulgedium versetzt ha- ben, zumal die Achenien, abgesehen von der Coronula, nicht mit 20, sondern mit 30 Streifen versehen sind. Involucrum imbricatum; Achenia couformia, utrinque at- tenuata, 20-, 30- striata; Pappus niveus, mollis aut subfra- gilis, radiis capillaribus; Receptaculum nuduin; Florcs lutei. 683 113. Ja. grnndiflora (Hieracium) All. fl. ped. 1. p. 217. t. 29. f. 1 et 2. Im armenischen Gaue Daratschitschak auf traehytisch- basaltischem Boden, c. 4500' hoch. 114. Ja. siMrica (Crepis) Pall. Reis. I. p. 180. L. cod. No. 5886. Ebeudaselljst. 115. Ei. ciliata (Crepis) C. Koch in Linn. XVII. p, 277. Ebendaselbst. 116. Ja. dshiinilensis C. Koch; Caulis erectus aut ad- scendens, sulcato-striatus, pilis brevibus glanduliferis ob- situs, simplex, apice corymbosus; Folia radicalia oblongo- spathulata, in petiolum brevem attenuata, irregulariter jnciso- dentata, caulina oblonga, dentata, semiamplexicaulia, omnia acuta, pilis brevissimis glanduliferis aut asperis vestita; Pe- dunculi 2 — 6 patuli , elongati, glanduliferi; Anthodii nigri- cautis, glanduliferi, ovati phylla exteriora pauca, adpressa; Pappi setae rigidae, denticnlatae. Möchte in der Nähe der mir völlig unbekannten Crepis glandulosa Bast, in Desv. journ. de bot. 1814. p. 7. stehen, doch ist S. dshimilensis überall, mit, wenn auch zum Theil verkümmerten Drüs'chen besetzt. Auf dem politischen Hochgebirge auf Porphyr und Urgestein, 5000 — 7000' hoch. XXVUI. Barkhausia Blnch. meth. p. 537. Involucrum calyculatum vel subimbricatum; Achenia saepe difformia, oblonga, interduin paululum compressa, raro apice attenuata, plerumque longe rostrata, annulo destituta, sed striis 10 — 15 praeeipue superne tuberculatis, muriculatis instrueta; Pappus pilosus, radiis capillaribus, saepe fragiliusculus albus j Receptaculum nudum. Ich habe das Genus Barkhausia wie- derum hergestellt, wie es Mönch vorgeschlagen hatte. 684 A. ßarkhausia Cass. dict. d. sc. nat. XL1I1. p. 429. 117. B. alpina (Crepis) L. cod. No. 5881. Meine Exem- plare unterscheiden sich durch squamae interiores torulosae hirto-setosae von den Pflanzen DeCandolle's, die squa- mae scabrae besitzen sollen. Aber auch kultivirte Arten stimmen darin überein. In Schirwan, auf Apscheron und im südlichen Daghestan auf tertiärem und sekundärem Kalk, Mergel und Molasse; nirgends in den Alpen. 118. B. scariosa (Crepis) Willd. sp. pl. III. p. 1595. Von Rogner aus der Krim erhalten. 119. B. vesicaria (Crepis) L. cod. No. 5880. Als Hie- racium creticum, Endiviae folio im Gundelsh. Herbar. 120. B. elata C. Koch ; Annua , vix puberula ; Caulis bi -, tripedalis, simpliciusculus, sulcatulus; Folia radicaÜa lineari- oblonga, grosse et irregulariter dentata, breviter petiolata, caulina lanceolata, sessilia, basi subpinnatifida, paene auri- culata, ceterum dentata; Peduuculi 3 — 6 elongati, superne fistulosi et crassiusculi , sulcati, patuli; Calathidia fructifera ventricosa; Anthodii phylla exteriora lanceolata, glaberriraa, patula; interiora lineari- lanceolata, concava, villosiuscula et setis patentibus, longis obsita; Achenia omnia longissime ro- strata, striata. Möchte doch violleicht als Abart zu C. alpi- na L. zu stellen sein, doch wächst sie nur in der Ebene und nie im Gebirge, auf Alluvial- und Diluvialboden, bis zu 100' Höhe in Schirwan. 121. B. taurinensis (Crepis) Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 537. nee Willd. BarMausia Marschallii C. A. Mey.Verz. kauk. Pfl. p. 57. In Schirwan auf den Vorhöhen des Kau- kasus auf Molasse und Kalk} von K. Schmidt aus Grusien erhalten. 685 B. Anisoderis Cass. dici. d. sc. nat. XL. XLVIII. p. 429. 122. B. foetida (Crepis) L. cod. No. 5883. ß. Candollei Spreng, syst. Veg. III. p. 657. Am kas- pischen Meere in Daghestan, im Gaue Liwaneh anf Kalk und Melaphyr, c. 2000' hoch. 123. B. rhoeadifolia (Crepis) Bieb. fl. laur. canc. II. p. 259. Möchte doch vielleicht, wie auch schon Bieb er- st ein selbst meinte und Grisebach bestimmt ausspricht, nur Abart der C. foetida L. sein. «. Genuina ; stricta, ramosa. Im Paschalik Musch auf Trachyt, 4500' hoch; auf dein Nordabhange des politischen Gebirges auf Augitporphyr, bis zu 1500' Höhe; in Schirwan und Daghestan aber nur in der Ebene auf Alluvialboden, bis zu 100' Höhe. ß. Interrupta Sibth. et Sm. fl. gr. t. 308. Humilis, diffuso- ramosa. Die C. interrupta DC. prodr. VII. p. 161. ist, obwohl die flora graeca citirt wird, doch eine ganz an- dere Pflanze. Schon Grisebach sprach an der Identität der beiden Pflanzen dadurch seinen Zweifel am Besten ans, dass er hinter dem Namen C. interrupta den Entdecker der DeCandolle'schen Pflanze, den bekannten Reisenden Sie- ber, setzte. Häufiger im Gebirge, während die erste Abart vorherrschend in der Ebene vorkommt. In Radscha auf Jura- kalk, c. 3500' hoch; in Schirwan auf tertiärem Boden, c. 300' hoch. y. Graveolcns Lk. enum. pl. hört, berol. II. p.290. In Imerien und Mingrelien auf Porphyr, sekundärem und tertiä- rem Kalk, 100 — 2000' hoch. d. Hispidissimct', die ganze Pflanze ist dicht mit weis- sen Haaren besetzt. Asserdem erscheint sie robuster als die Hauptart, und scheint stets aufrecht zu sein. Leider besitzen 686 meine Exemplare nicht vollkommen reife Früchte, sollten aber in der That die des Randes fast eben so lange Schnäbel be- sitzen , als sie selbst sind , so möchte sie doch eine selbst- ständige Art sein. Iu Daghestan auf Mergel und Kalk, c. 2000' hoch. 124. B. byzantina DC. prodr. VII. p. 158. Schon durch den Habitus von C.rhoeadi folia Bieb. verschieden und wahr- scheinlich identisch mit C. echioides Led. iud. sem. hört. Dorp. 1821. p. 23. Aus der Krim von Rogner erhalten. 125. B. triangulär!» C.Koch; Perennis (?); Canlis parce, praesertim basi ramosus , ramis elougatis, patentibus, pauci- folius, ad partem inferiorem puberulus, ceterum glaber, lae- vis; Folia radicalia rosulata, petiolata, cinerea, hirto-setulosa, interrupte pinnata, pinnis majoribus triangularibus , vel basi laciniis brevibus duabus praeditis, supremä ipsä dentatä, pe- tiolatis aut sessilibus , minoribus irregnlaribus, saepe angula- ris; Folia caulina pauca, basi laciniatä, margine setuloso, ceterum glabra, suprema linearia; Anthodium subimbricatum, squamis externis patulis, linearibus, iuternis lanceolatis, vil- losiusculum; Achenia striata, marginalia brevissime, cetera longe rostrata. Wegen des grauen Ueberzuges der Blätter steht sie der C. albida Vill. nahe, unterscheidet sich aber durch die Form der Blätter und durch die Hüllkelchschnppen hinlänglich. Von C. rhocadifolia Bieb. weicht hauptsächlich auch die geringe Pubescenz ab. Bei Trebisond auf Augit- porphjr, bis zu 15GC Höhe. 126. B. zacinthia Marg. et Reut, in DC. prodr. VII. p. 158; Anniia; Caulis erectus, basi valde et longe ramosus, ramis patulis aut patenti- adscendentibus, inferue hirtus, su- perue glabriusciilus; Folia radicalia et caulina iuferiora ob- longa, basi pinnatifido-, ceterum dilatato-runcinata , laciniis 687 setoso-dentatis, radicalia in petiolum brevem attennata, cau- Jiua inferiora sessilia, auriculis amplectentia, margine et nervo medio paginae inferioris setosa, ceterum hirtella; caulina su- periora lauceolata, amplexicaulia , basi pinnatifida, laciniis angnstatisj ceterum paucidentata aut integra, margine et nervo medio paginae inferioris setulosa, ceterum glabra; Anthodii phylla exteriora linearia, margine setulosa, adpressa, inte- rioribus setulosis, concavis dimidio breviora, pappum attingen- tia; Acheuia marginalia brevius, cetera longins rostrata, ro- stro acbenium aequante. Besitzt eine Aebnlichkeit mit C. tau- rinensis Bieb. Im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, c. 4000' hoch. 127. B. rodigioides (Cre'pis) C. H. Schultz in Kotsrhy pl. alcpp. No. 178. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. 128. B. tairta C. Koch; Bieunis, pilis brevibus albis ex parte densissime vestita; Caulis erectus, raraosus , ramis pa- tentibus j Folia runcinato -pinnatifida, inferiora in petiolum attennata, cetera sessilia, lobis angulatis aut lanceolatis, den- tatis, ramorum oblongo- lauceolata, inciso-dentata; Anthodii ovati, siibimbricati, maxime hirti, canescentis phylla patnla; Acheuia omnia, sed marginalia brevius rostrata. Aehnelt im Habitus ungemein der C. adenantha Viv. , unterscheidet sich aber durch den Mangel an Drüsen und durch die geschnäbel- teu Achcnien hinlänglich. C. setosa Hall, fil, hat um die Hälfte kleinere Bliithenkörbchen , und kommt sonst am Mei- sten mit C. hirta üboreiu. Am Bospor auf Kalk und Mergel. C. Brevirostrum. Calathidia minora, calyculo adpresso aut patulo instru- eta; Achenia rostro breviore praedita. 688 129. B. senecioides {Crepis) DC. in descr. de PEg. hist. nat. p. 118. Planch. II. t. 42. f. 2. C. rodigioides y. Thir- kcana C. H. Schultz in Liun. XIX. p. 35. Von Dr. Thirke bei Brussa gesammelt. 130. B. muricata (Crepis) Sibth. et Sm. prodr. fl. gr. II. p. 138. fl. gr. t. 8C7. Obwohl in der Abbildung, wie bei C. neglecta L., sich die Achenien allmählig in einen Schnabel verlängern, bei meinen Exemplaren aber ein ächter Schnabel vorhanden ist, so trage ich doch, da sonst die Pflanze in allen Stücken übereinstimmt, kein Bedenken, diese mit der erstem zu vereinigen. DeCandolle zieht die Sibthorp- sche Pflanze fragweise zu Endoptera aspera (Crepis) L., wozu sie jedoch keineswegs gehört, zumal diese auf Tafel 804 besonders abgebildet ist. In der grossen ungar'schen Ebene; am Bospor sehr häufig auf Mergel und Kalk; auf dem Nord- abhange des politischen Gebirges auf Augitporphyr , c. 2500' hoch. Von Dr. Thirke in der Umgebung von Brussa ge- sammelt. ß. Humilis, diffusa. Am Bospor auf Mergel und Kalk. XXIX. Crepis Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. p. 273. A. Decemcostata. 131. C multiflora Sibth. et Sm. fl. graec. prodr. II. p. 138; 11. gr. t. 806. C. corj/mbosa Ten. cat. pl. (1819.) p. 61. fl. neap. t. 184. f. 2. möchte nicht verschieden sein, wenn sie sich auch durch eingeschnittene Blätter in der Ab- bildung unterscheidet. Eben so möchte C. parvijiora Desf. nur eine kleinblüthige Abart sein. In Daghestan und Schir- wan, aber immer nur in der Ebene, auf Diluvial- und tertiä- rem Boden, bis zu 300' Höhe. ß. liumilisy diffusa; am kaspischeu Meere in Daghe- stan. 689 132. C. nicaeengig Balb. iu Pers. syu. pl. II. p. 376. C. ugrestis Led. 11. ross. II. p. 822 , nee W. et K. Iu der Krim von Rogner gesammelt. 133. €. angustifolia d'Urv. enum. pl. Archip. 101. Ob- wohl mein Exemplar, was ich von Rogner aus der Krim erhalten habe 5 sich durch den Maugel der pfcilförmigen Ab- schnitte an der Basis der Blätter unterscheidet , so möchte es doch hierher gehören. B. Multicostata. 134. C. dens leonis C. Koch; Anuua; Caulis erectus, basi ramoso-divaricatiis, ramis elongatis simplieibus aut sub- ramosis, foliis fulcratis, sed aphyllis, inferne puberulus, ceternm glabriusculus; Folia radicalia et caulina infera puberula, ob- longa, pinnatifido-runciuata, pinnis lineari-oblougis, aentis, deuticulatis , supremis confluentibus, rhachi denticulata; Fo- lia ramos fulcrantia lauceolata, basi auriculatä, sed auriculis sursum versus patentibus; Peduuculi elongati, superne saepe curvatrJi , glaberrimi ; Anthodii phylla accessoria linearia, pa- tula, cetera canescentia, sed nervo medio obscuro-viridi in- strueta; Achenia 20 -striata, nigricanti-brunnea, basi et apice pauliilum atteuuata. Aehuelt der C. agrestis W. et K., hat aber noch einmal so grosse Blüthenkörbchen ; es fehlt ihr auch die drüsige Pubescenz. Sonst gleicht sie der B. rhoe- adi folia (Crepis) L. , die aber Achenienschnäbel besitzt. Vielleicht gehört auch C. interrupta DC. nee Sibth. hierher, wenigstens ist sie sehr ähnlich. Im Gaue Chewi mitten im Kaukasus auf Trachyt und Thonschiefer, c. 5600' hoch. C. Brachyderea Cass. dict. d. sc. nat. XL VIII. p. 429. 135. €. pannonica (Hieracium) Jacq. Coli. V. p. 148. C. rigida W. et K. pl. rar. Hung. I. p. 18. t. 19. In der 23r Bd. 6s Heft. 44 690 ossischen Ebeiie auf tertiärem und Diluvialboden, c. 800' hoch; aus Grusien von Wilhelms erhalten; im Gaue Daikh auf sekundärem Kalk und Mergel. D. Phaecasium Rchb. fl. exe. 1. p. 257. 136. C. pulchra L. cod. No. 5892; im östlichen Trans- kaukasien und im südlichen Daghestan in der Ebene und auf den Vorhöhen, auf Diluvial- und Alluvialbodcn, auf tertiärem und sekundärem Kalk, Mergel und Molasse, bis zu 2000' Höhe. 137. C. multicaulis C.Koch; Pluriceps, capitibus pluri- caulibus; Caulcs numerosi, elongati, apice corymbosi, sub- aphylli, glabri; Folia capitum linearia, elongata, runcinato- dentata, glabra; Pedunruli hirti, glanduliferi; Calyculi minimi phylla lanceolata, glabra; Anthodii phylla lanceolata, hirta, acheniis subteretibus striatis, erostribus vix breviora. Steht der C. pulchra L. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch die zahlreichen, fast blattlosen Stengel sehr leicht. Im Tschabantzthale des Gaues Sber auf Porphyr, c. 5000' hoch. 138. C. youngiformis C. Koch in Linn. XVIJ. p. 277. Youngia Kochiana Led. fl. ross. II. p. 837. Youngia Cass. steht der Abtheilung Phaecasium sehr nahe, und unterschei- det sich nur durch die einreihige Haarkrone und durch die verschiedenartigen Achenien. Leider besitze ich von meiner C. youngiformis keine Fruchtexemplare, und weiss daher nicht, ob nur einerlei oder verschieden geformte Achenien vorhanden sind, einreihig ist aber die Haarkrone bestimmt nicht; die Pflanze gehört deshalb zu Phaecasium und nicht, wie Ledcbour will, zu Youngia , insofern man nicht ge- neigt ist, die ganze Abtheiluug Phaecasium mit Youngia zu vereinigen, was in der That ein natürliches Geschlecht dar- stellte. Die Fruchtexemplare der Youngia-Arten, welche ich 691 zu untersuchen Gelegenheit hatte, besitzen durchaus nicht so bestimmt verschiedene Achenien, als in der Diagnose ange- geben wird. Das Hauptkennzeichen wäre der Hüllkelch mit seineu sehr kleinen accessorischen Schüppchen und, während der Frnchtreife wenigstens , gekielten Blättchen. Am Ostfusse des Alagäs iu der russisch - armenischen Provinz Eriwan auf Trachyt, 3500—4500' hoch. E. Scapigera. Caulis subaphjllus, simplicissimus aut uno alterove ramo folio fulcrato instructus; Anthodium subimbricatum; Achenia 10 — 13- striata, apice attenuata. 139. C. olyinpica C. Koch; Radix praemorsa, pluriceps, nigra; Folia parva, sola radicalia, glaberrima, anguste ob- longa, integra aut basi runcinata et in petiolum attenuata, scapo uuifloro squamula und alterave obsito, apice tantum glandilufero multoties breviora; Anthodium subimbricatum, glan- diiliferum, pbjllis praesertim medio nigricantibus, lanceolatis, exterioribus subcalyculatis , apice patulis, ovatum, pauciflo- rum. Leider stehen mir keine Achenien zu Gebote. Von den ähnlichen Arten unterscheidet sich diese durch die nicht becher-, sondern eiförmigen Anthodien. Sonst hat sie mit C, aurea (Leontodon) L. am Meisten Aehnlichkeit, und sieht, wie diese, einem Tcraxacum nicht unähnlich. Von C. bithynica Boiss. scheint sie entfernter zu stehen. Von Dr. Thirke auf dem bithynischen Olymp gesammelt. 140. C. pinnatifida (Hieracium) Willd. sp. pl. III. p.1560. Unter dem Namen Dens leonis ar menus 3 tenuissime divi- sus tomentosus et incanus im Gundclsh. Herbar. 44 692 XXX. Intijbellia Cass. bull, de la soc. philom. 1821. p.124 141. I. purpurea (Hieracium) Willd. sp. pl. III. p. 1561. Lagoseris crepoides Bieb. pl. rar. ross. I. t. 30. Von Rog- ner aus der Krim erhalten. XXXI. Pterotheca Cass. bull, philom. 1816. p. 200. 142. P. sanctum (Hieracium) L. cod. No. 5860. Pte- rotheca nemausensis Cass. in bull. phil. 1816. p. 200. a. Genitina; in Grusien sehr häufig auf Kalk und Mergel, 800 — 2000' hoch; im imerischcn Gebirgsgaue Ra- dscha auf Kalk und Thonschiefer, c. 3500' hoch; von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. ß. Glaucescens C. Koch in Linn. XVII. p. 277. Im tatarischen Grusien auf Diluvial- und tertiärem Boden, 500 bis 800' hoch; in der Ebene des Araxes auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 2700' hoch. y. Hirta C. Koch iu Linn. XVII. p. 277. In ganz Grusien sehr häufig auf Kalk und Mergel, 800 — 2000' hoch; in Schirwan auf Molasse und Kalk, c. 800 — 1200' hoch; im Gane Schuragel auf der Westseite des Alagäs, c. 6000' hoch; von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien er- halten. XXXII, Zacyntha Grtn. de fruct. et sem. II. p. 358. t. 157. f. 7. 143. Ti. verrucosa Grtn. de fr. et sem. II. p. 358. t. 157. f. 7. Lampsana Zacintha L. cod. No. 5916. Aus der Krim von Rogner erhalten; am Bospor auf Mergel und Kalk, bis zu 1000' Höhe. XXXIII. Picridium Desf. fl. atl. II. p. 220. 144. I». diehotoiimm (Sonchus) Willd. sp. pl. III. p. 1517. Im Gaue Pertakrek und Sber auf sekundärem Kalk und 693 Porphyr, 3500 — 5000' hoch; in Grusieu auf Kalk, Mergel und Porphyr, 1000 - 1500' hoch. 145. P. picroides (Scorzonera) L. cod. No. 5801. Pi- eridium vulgare Desf. fl. atl. II. p. 221. Am Bospor auf Kalk und Mergel. Corymbiferae Juss. gen. pl. (cur. Usteri) p. 198. Erste Abtheilung. Vernoniacene Less. in Linn. 1829. p. 241. DC. prodr. V. p. 9. Die hierher gehörigen Pflanzen kommen nur ausnahms- weise in den Ländern ausserhalb der Tropen vor; ihr Kon- zentratiouspunkt ist das heisse und warme Amerika, da allein daselbst bis jetzt über 5/6 der Gesammtsinnme, welche nach der neuesten Zählung gegen 700 Arten beträgt, wachsen. Man unterscheidet die beiden Tribus der Vernonieen (im engern Sinne) und der Pectideen. Von den letzteren, deren man gegen 70 Arten kennt , hat man nur eine einzige Art in der alten Welt, und zwar auf der Westküste Afrika's beobachtet, eben so nur 1 Art in Nordamerika gesammelt. Alle übrigen Pectideen kommen dem heissen und wärmern Amerika zu. Diese Ländergruppe besitzt auch von den 600 Vernonieen allein 400 Arten. Ostindien hat mit seinen Inseln aus der zuletzt genannten Gruppe nur 'ein Sechstel, während in den Ländern rings um das rothe Meer noch nicht 20, auf Ma- dagaskar und den übrigen dort liegenden Inselu gegen 30, gegenüber auf Mozambique zwar erst 5, im heissen Westafrika aber 15 Arten beobachtet wurden. Bei der grossen Unkennt- uiss der zuletzt genannten Ländergruppen darf man vermu- then, dass trotz der geringen Anzahl von den aus dieser Ab- theilung gesammelten Arten die Verbreitung der Vernonieen 694 daselbst doch bedeutend ist. Von nicht tropischen Ländern ist die Südspitze Afrika's am Meisten vertreten, da von dort 20 Arten beschrieben sind; nächstdem kommt Nordamerika mit 14 und dann China mit 4 Arten. Persicn und der Orient besitzen eine Art gemeinschaftlich. In Europa ist bis jetzt noch keine Vernoniacce beobachtet. Erste Tribus. Vernonieae (Cass.) DC. prodr. V. p. 10. Erste Gruppe. Rolandreae (Cass.) Less. syn. Comp. p. 150. I. Gundelia Tourn. Voy. II. p.251. L. cod. No. MDC. 1. «. Tournefortii L. cod. No. 6724. «. Araneosa Mill. dict. No. 1. Als Gundelia armena im Gundelsh. Herbar. ß. Glabra ; G. Tournefortii Mill. dict. No. 2. In der Ebene des Araxes auf hasaltisch - traehytischem Boden, c. 2700' hoch. Z wc i t e A b t h e i 1 u n g. Eupatoriaceae Less. syn. Comp. p. 154. Von den 900 Uupatoriaccen, weiche man bis jetzt be- schrieben hat, kommen nur gegen 40 auf die Tribus der Tussilagi/ieetiy während alle übrigen zu den Eupatorieen (im engern Sinne) gehören. Während die ersteren vorherr- schend der alten Welt, und zwar den Ländern der gemässig- ten Zone , angehören , wachsen die letzteren in grösster An- zahl in Amerika, und zwar in den heissen und warmem Län- dern. Von den gegen 40 Tussilaginecn hat man im mittlem und nördlichen Europa 9, in den Ländern auf beiden Seiten des Mittelmeeres 8, im Oriente 4, im persischen Läuder- gebietc 3, im nördlichen Asien aber 9, in China und Japan 695 bis jetzt keine, in dem ost indischen Gehietc nur 1, in Austra- lien hingegen 15, in ganz Afrika (mit Ausnahme der Nord- küstc) und auf den Maskarenen keine, auf den nordwest- lich liegenden Inseln aber 3 beobachtet. Aus Nordamerika sind 6 Arten beschrieben, aus den heissen und wärmern Län- dern sogar nur 1 Tussilagince. Umgekehrt kennt man von da über 650 Eupatorieen, aus Nordamerika aber 100. Auf der übrigen Erde kommen die Eupatorieen nur vereinzelt vor, und zwar in Australien 15, auf den Maskarenen 6, in Südafrika eben so viel , im heissen Afrika wrestlich und öst- lich in jeder Ländergruppe 3, in den Ländern rings um das rothe Meer 1, eben so viel auf den nordwestlich von Afrika liegenden Inseln. Ostindien besitzt gegen 30 Eupatorieen, während man aus China 7, aus Nordasien 2 *), ans dem per- sischen Ländergehiete 2 , aus dem Oriente 4? aus den Mittel- mcerländern und aus dem mittlem und nördlichen Europa eben so viel kennt. In den Ländern des nördlichen Orientes habe i?]i 6 Eupa- toriaeeen, und zwar 3 Eupatorieen und 3 Tussilagineen gesammelt; von ihnen ist eine neu und die anderen waren schon früher aus diesen Gegenden bekannt. Deutschland be- sitzt mehr Arten aus dieser Abtheilung, nämlich 13, und zwar 5 Eupatorieen und 8 Tussiiagineen. Nur 2 orientalische Arten sind bis jetzt nicht in Deutschland beobachtet, während dieses 8 Arten besitzt, die dem Oriente fehlen. "Was das Vorkommen der 6 Eupatoriacecn betrifft, so lieben sie alle feuchte Orte, die Ränder an Bächen u. s. w., und kommen am Liebsten im Schatten vor. Nur Tussilago *) Carphephorus baicalensis {Liatris') Stev. Mein, de l'acad. d. nat. de Mose. V. p. 115. ist in Ledebour's Flora rossica über- gangen. 696 Farfura L. nud Eupatorium cannabinum L. wachsen auch an sonnigen Stellen. Erste Tribus. JEupaiorioac DC. prodr. V. p. 104. Erste Gruppe. Adenostyleae DC. prodr. V. p. 126. I. Eupatorium DC. prodr. V. p. 141. Eximbricata DC. prodr. V. p. 164. 1. E. cannabinum L. cod. No. 6063. a. Glabriusculum; im kaukasischen Gebirge auf Jura- kalk und Thonschiefer , 2500 — 4000' hoch. ß. Ptlosum', aus der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke erhalten; in Grusien häufig auf tertiärem Boden. y. Pubescens', im politischen Gebirge auf Augitporphyr, bis 'zu 2500' Höhe. Aus Grusien von Wilhelms und K. Schmidt erhalten. 2. E. syriacum Jacq.icon. rar. 1. 1. 170. Von K. Schmidt aus Grusien erhalten. IL Adenostyles Cass. dict. d. sc. nat. I. snppl. 59. 3. -A. pontica C.Koch; Caulis glaberrimus, teres, folia- tus, erectus, bipedalis et ultra; Folia caulina inferiora et me- dia lato-reniformia, superiora triangulari-subhastata, suprema oblonga, minima, omnia acute denticulata, supra glaberrima, suhtus puberula, petiolo brevi sed membranä ovata amplexi- cauli praedito insidentia; Corymbus compositns, cymaeformis, congestiis, pubescens; Anthodium simplex, pentaphyllum, gla- berrimum, basi phyllis duobiis linearibus, dimidio brevioribus instruetum; Calathidium quinqueflorum. Steht der A. alpina (Cacalia) L. am Nächsten, unterscheidet sich aber durch die blattähnlichen Anhängsel des Blattstieles. Im politischen Ge- birge auf Augitporphyr, c. 5000' hoch. 69T Zweite Trilms. Tussilagineae Less. syn. Compos. p. 158. Erste Gruppe. Petasiteae DC. prodr. V. p. 204. III. Petasites Grtn. de fruct. et sem. II. p.406. 1. 166. 4. P. albus (Tussilago) L. cod. N. 6266. Im untern Kau- kasus sehr häufig auf Trachyt, 1500 — 6000' hoch. 5. P. officinalis Mnch. meth. p. 568. Tussilago Peta- sites L. cod. No 6268. Ebendaselbst. Zweite Gruppe. Eutussilagineae DC. prodr. p. 207. 6. T. Farfara L, cod. No. 6263. Sehr häufig inGrusien auf tertiärem Boden, .800 — 2000' hoch; im untern Kaukasus auf Trachyt, 2000 — 3500' hoch. Dritte Abtheilung. Asteroideae Less. syn. Comp. p. 161. Die Zahl der hierher gehörigen Pflanzen beträgt fast das Doppelte der beiden vorhergehenden Abtheilungen, nämlich über 2100 Arten ; dayon kommen über die Hälfte auf die Tri- bns der jlsterineen , während die Baccharideen fast ,/4, die Tarchonantheen ,/9, die Inuleen AJi$, die Kclipteen 1/tl0 und die Buphthalmeen sogar nur y84 der Gesammtsumme bilden. Betrachten wir die Asteroideen nach ihrer Verbrei- tung auf der Erdoberfläche, so ist wiederum die neue Welt mehr vertreten, als die alte, und ebenso kommen die meisten Arten in der heissen Zone und in den wärmern Ländern der gemässigten Zone vor. Die Tribus der Inuleen macht je- doch eine Ausnahme, da sie fast nur in der alten Welt und gar nicht in der heissen Zone gefunden wird. Gehen wir bei der Verbreitung von der neuen Welt, als dem Konzentratious- 698 punkte, aus, so seheu wir, dass aus Nordamerika nicht we- niger als 460 Astcrineen , 5 Baccharidcen , 24 Tarchonan- thccn, 2 Buphthalmeen und 4 Ecliptcen, aus Central- und dem heissen und wärmern Südamerika 170 Astcrineen, 320 Baccharidcen, 33 Tarchonanthcen , 32 Ecliptcen, aber nur 1 Inulee und 1 Buphthalmce , aus der wenig bekannten Südspitze Amerika's aber nur 12 Asterineeh beschrieben sind. Aus Australien kennt man grade 10!) Astcrineen , aber nur 5 Baccharidecn, 5 Tarchonanthccn, 1 Inulee und 4 Ecliptecn. Wenden wir uns nach Afrika, so sind auf der Südspitze gegen 200 Astcrineen , 10 Baccharidecn, 20 Tarchonan- thccn, 11 InuLen und 2 Ecliptecn beobachtet, auf den Mas- karenen aber 16 Asterinccn, 20 Baccharideen , 12 Tarcho- nanthccn, 1 Buphthalmce und 1 Ecliptee. Das tropische Afrika scheint geringer vertreten zu sein, denn wir kennen Tom Westen überhaupt nur 30, im Osten hingegen sogar kaum 10 Asteroideen. Häufiger wachsen sie in dem Länder- gebiete auf beiden Seiten des rothen Meeres und auf den von Afrika nordwestlich liegenden Inseln, denn diese ernähren (nach unserer Kenntniss) 13, jenes 7 Astcrineen-, diese 6, jenes 11 Baccharidcen; diese keine, jenes 3 Tarchonantheen, diese 7, jenes 11 Inulecn; diese 3, jenes 5 Buphthalmeen; diese keine, jenes 4 Ecliptecn. • Wenden wir uns min nach Asien und Europa, so linden sich in Nord- und Mitteleuropa 17, in den Mittelmeerländern 22, im Oriente 20, in Persien 16, in Nordasien 44, in China und Japan 16 und in Ost- und Hinterindien mit den Inseln 52 Aster incen\ hingegen in Nord- und Mitteleuropa 1, in den Mittelmeerländern 6, im Oriente 6, in Persien 2, in Nord- asien 2, in China und Japan 6, in Ostindien 40 Bacchari- dcen. Tarchonanthccn hat man in Mittel- und Nordeuropa, 699 so wie in Persieu noch keine Art gefunden , wohl aber 7 in den Mittelmcerländern , 3 im Oriente, 2 in Nordasien, 4 in China und fast 100 in Ostindien. Die Inulecn herrschen in diesen Gebieten vor, denn in Ostindien, in Persien und in Nord- «ad Mitteleuropa hat man in jedem 20, in dem Orienfe 30, in den Mittelmeerländern 32, in Nordasien aber mir 9 und in China und Japan 5 gefunden. Was die kleinen Tribns der Buphlhalmecn und Eclipteen anbelangt, so besitzt Mit- tel- und Nordeuropa von den erstem nur 3, die Mittelmecr- ländcr von den erstem 8, von den letztern i, der Orient von den erstem 6, von den letztem 5, Persien aber 3 und 1, China 1 und 3, und Ostindien 1 und 7 Arten. Nordasien hat weder die einen, noch die andern. In den nördlichen Ländern des Orientes sind im Ganzen 77 Asteroideen , und zwar 26 Aslerineen, 1 Baccharidee , 5 Tardionantheen, 34 Inuleen, 6 Buphlhalmecn und 5 Eclipteen beobachtet worden; von diesen sind mir 29 Arten entgangen, die andere Reisende sammelten, dagegen habe ich 3 noch nicht beschriebene und noch nicht beobachtete in mei- ner Sammlung von Pflanzen ans dem nördlichen Oriente. Deutschland besitzt ans dieser Abtheilung 44 Arten, und zwar 18 jigferineeUf 2 Tarchonantheen , 19 Innleni und 7 Buphlhalmecn, aber weder eine Baccharidee, noch eine Ecliptee. Was die Art und Weise des Vorkommens der Aslcroidecn anbelangt, so kommen die meisten auf Steppen und in Wäl- dern vor; auf den erstem wachsen: Aster ibericus Stev., A. Jiirtus C. Kochj Galatella punctata Ave -Lall., Erigeron pulchellus (Aster) Willd., E. acris ß. asteroides Andrz., Linosijris vulgaris Cass., L. villosa (Chrysocoma)h., Inula Helenium L., /. Coni/za DC, /. germanica L. , /. spiraci- folia L. und /. hybrida Baiimg. , in den letztem hingegen: TOO Solidago Virgaurea L., Myriaclis Gmelini (Botryadenia) F. etM.j Dichrocephala sonchifolia (Cotuia) Bieb. , Tele- Jcia speciosa (Buphthalmum) Schreb. , T. ovata C. Koch, Siegesbeckia Orient ali$ L. und S. iberica Willd. Au Bächen mid feuchten Stellen wachsen: Inula Helcnium L. , Pulica- ria uliginosa Stev., P. vulgaris Cass., Inula Britanica L. und Kclipta prostrata L.; Aster Tripolium L. kommt nur in Sümpfen und am Meere vor, wo übrigens auch Inula Britanica L. und Pulicaria uliginosa Stev. von mir ge- sehen wurden. Trockene Stellen lieben : Erigeron canaden- sis L., E. actis L., Bellis perennis L., Micropus supinus L., Inula Conyza DC. , /. germanica L. und Pallenis spi- nosa (Buplithalmum) L.; steiuige Orte und Gebirgsabhänge hingegen: u4ster ibericus Stev., Cah'meris rosea (Aster) Stev., Pallenis spinosa (Buphthalmum) L., Inula ensifolia und /. Oculus Christi L. ; auf den Matten: Aster alpinus L., A. botryanthus C.Koch, Erigeron alpinus L., E. gla- bratus Hoppe et Hornsch. , E. caucasicus Stev. und Diplo- pappus caucasicus (Aster) Willd , und wenn diese mehr feucht und zum Theil selbst schattig sind: Inula glandu- losa Willd. und /. grandißora Willd. Erste Tribus. Asteriueae Nees ab Es. gen. et sp. Aster, p. 3. Erste Gruppe. Aster cae DC. prodr. V. p. 217. I. Aster Nees ab Es. gen. et sp. Aster, p. 16. A. Alpigeni Nees ab Es. gen. et sp. Aster, p. 24. 1. A. alpinus L. cod. No. 6315. ß. Minor; A. nivalis Ad. in Wreb. u. Mohr Bcitr. I. p. 67. A. pulchellus Hohenack. in Enum. pl. Elisab. p. 265. Möchte doch vielleicht speeifisch verschieden sein, doch sam- 701 melte ich diese Abart auch in der Schweiz. Die grossblü- hende Abart habe ich nirgends im Oriente gesehen. Im kau- kasischen Hochgebirge auf Trachyt und Thonschiefer, 5000 bis 7000' hoch. Von K. Schmidt aus Grnsien erhalten. 2. B. botryanthus C. Koch; Pedalis; Caulis foliosus, simplex, inferne glabriusculus , superne pubescens; Folia du- rinscula, glaberrima, iutegerrima , oblonga, ad basin sensim attenuata, inferiora petiolo alato, basi latiori, paene aeqni- longo insidentia, suprema brevissime petiolata, aut subsessi- lia, peduuculos pnbescentes, vix longiores fulcrantia; Calathi- dia racemum referentia, cernua; Anthodium glabriusculum; Phylla integra, herbacea, oblongo -lanceolata; Lignlae viden- tur roseae. Steht dem A. foliaceus Lindl. sehr nahe, dieser unterscheidet sich aber durch au der Basis stumpfe Blattei und durch Hüllschuppen, die den gewöhnlichen Blättern hin- sichtlich der Form gleichen. (S. übrigens DC, prodr. V. p. 228.) 3. A. hirtus C. Koch; Caulis simplex, pedem altus, vix ultra, foliaceus, hirtus, striato-sulcatus; Folia patula aut erecta, longe oblonga aut elliptica, acuta, ad basin attenuata, petiolnm referentia, iutegerrima, hirta, nervo medio, minus simpliciter ramoso instructa, suprema approximata, Calathidia subtria, brevissime pedunculata, cougesta superantia; Antho- dii phylla subaequalia, cxteriora lato - oblonga , hirtella, in- teriora magis, minusve glabra, angustiora ; Pappus biseria- lis; Achenia coinpressa, hirta. Diese Art scheint mit A. pe- regrinus Pursh am Meisten verwandt zu sein, unterscheidet sich aber hauptsächlich durch die Behaarung. Im Gaue Ar- tahan auf Trachyt, c. 5000' hoch. B. Amelli Nees ab Es. gen. et sp. Aster, p. 39. 4. A. ibcriciis Stev. in Bieb. fl. taur. cauc. II. p. 311. Diese Art scheint dem nördlichen Oriente eigenthümlich zu 702 sein und ist bestimmt von A. Amellus L. speeifisch verschie- den. Sie besitzt weit schönere und grössere Blüthenkörbchen, und bleibt in ihren abweichenden Merkmalen auch während einer mehrjährigen Kultur konstant. a. Genuina; Folia oblonga, aut oblongo-lanceolata; auf der Südseite des politischen Gebirges auf Urgestein und Porphyr, 5000. — 7000' hoch. Aus Transkaukasien von K. Schmidt und Wilhelms erhalten. ß. Obovatus; A. amelloides Rchb. 11. exe. I. p. 246; A. Atm Uns ß. armenus C. Koch in Linn. XVII. p. 49. Von denselben Orten. II. Trip olium Nces ab Es. gen. et sp. Aster. 152. 5. T. vulgare Nees ab Es. gen. et sp. Aster, p. 153. Aster Tripolium L. cod. No. 6317. ß. Pannonicum; Aster pannonicus Jacq. hört. Vindob. I. t. 8. Sehr häufig in den Sümpfen in Tschernomoiien, ge- gen den Auslluss des Kuban in das schwarze Meer. III. Calimcr is Nees ab Es. gen. et sp. Ast. p. 225. 6. C rosea {Aster) Stev. in Mem. de la soc. d. uat. de Mose. III. p. 245. Auf dem östlichen Kaukasus auf Mergel und Kalk, 1000 — 2500' hoch. IV. Galatella Cass. dict. d. sc. nat. XXXVII. p. 463 u. 488. 7. ©. punctata Avc-Lall. ind. sein. V11I. hört. petr. p. 59. «. Angustifolia rudiata; aus Grusien von Wilhelms erhalten. ß. Angustifolia diseoidea; Chrj/socoma draeuneu- loidcs Lam. dict. II. p. 292. Bieb. U. taur. cauc. II. p. 288. Linesj/ris punctata Cass. Gris. spie. fl. Rum. et Bith. II. 188; als Chrijsocoma bi/lora von Wilhelms erhalten. Ave- Lallemant (lud. scm. VIII. hört, petrop. p. 59.) und nach 703 ihm Ledebour (fl. ross. II. p. 479.) rechnen mit Recht die citirten Pflanzen hierher. DeCandolle führt dieselbe Abart zwei Mal auf, einmal als Galatella dracunculoides ß. discoi- dea (prodr. V. p. 256.) und dann als Linosyris punctata (prodr. V. p. 352.), uud zieht zu beiden die Gmelin'sche Pflanze (flor. sibir. II. p. 189. t. 82. f. 1.). Linne verstand unter seiner Chrysocoma bijlora cod. No. 6092. diese und die vorhergehende Abart , verwechselte sie aber keineswegs mit einem Aster, wie DeCandolle ihm Schuld giebt (prodr. V. p. 352.), wenn er sie mit und ohne Strahl vorkommen lässt. Uebrigens besitze ich von Seh renk am Tarbairatai (im südlichen Sibirien) gesammelte Exemplare einer Galatella dracunculoides ß. diseoidea , die ich durchaus für verschie- den und für eine Linosyris halte und deshalb als unbeschrie- bene Art hier raittheilen will, und zwar unter dem Namen: Linosyris tarbagatensis C. Koch; Cauescens, pluricau- lis ; Caulis stricte erectus, pedalis, sulcaliis, simplex; Folia lineari-oblonga , brevissime petiolata aut subsessilia, integer- rima, patula; Corymbus compositus, radiis foliis minoribiis dense veslitis; Pedicelli brevissimi, pulverulento -cauescentes ; Calathidia subtjuinqiiellora , diseoidea, omnia hermaphrodita; Authodinm imbricatum, minus pulverulento- caneseus, phyllis ovatis, bruuneo-scariosis, iuferioribus anitiusculis, superiori- bus obtusissimis; Pappus sordide flavescens, pluriseri;ilis; Achenia hirsuta. Unterscheidet sich wesentlich durch die brei- ten uud stumpfen Hüllblätter. y. Lati folia radiala; Folia canescentia oblonga, evi- denter triuervia; Corymbus deusus, fastigiatus; Calathidia paueiflora. In Ciskaukasien auf tertiärem Boden, c. 300 — 1000' hoch. ö. Latifolia diseoidea; im Gundelsh. Hei bar als Aster latifolius, Tripolii Jlore. 704 s. Dracunculoides 5 Aster dracunculoides Lam. dict. I. p. 303. Bieb. fl. iaur. cauc. II. p. 310. In Ciskaukasien und in ganz Südrussland sehr hcäufig; auch von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusien erhalten. V. Diplopappus DC. prodr. V. p. 275. 8. D. caucasicus (Aster) Muss. Puschk. in Willd. sp. pl. III. p. 2520. Auf dem pontischen Hochgebirge auf Urge- stein, 6000 — 8000' hoch. Im Kaukasus auf Thonschiefer und Trachyt, 5000— 7000' hoch. VonWilhel ms undK. Schmidt aus Grusien erhalten. VI. Er ig er on (L.) Less. syn. Comp. p. 190. A. Euerigeron DC. prodr. V. p. 283. 9. JTC. canadengis L. cod. No. 6246. Im pontischen Ge- birge auf Augitporphyr, bis 3500' hoch ; in der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt; in Radscha auf Jurakalk und Thonschiefer, c. 3000/ hoch. 10. JK. pulchellus (Aster) Willd. sp. pl. III. p. 2019. Auf den Steppen des Gaues Daratschitschak auf basaltisch - traehytischem Boden , c. 4500' hoch. 11. E. cancasicus Stev. in Mein, de la soc. d. nat. de Mose. IV. p. 63. Von Wilhelms und K. Schmidt aus dem kau- kasischen Gebirge erhalten. B. Trimorphaea Cass. in dict. d. sc. nat. XXXVII. p. 462. 12. E. glabratus Hoppe n. Hornsch. in Bl. et Fing. Comp, fl. gerin. II. p. 364. Aus dem kaukasischen Gebirge von K. Schmidt erhalteil. 13. E. alpinus L. cod. No. 6253. «. Radio coeruleo; im politischen Hochgebirge auf Urgestein, 6000 — 9000' hoch. 14. E. acris L. cod. No. 6252. 705 a. Genuinus-, aus Grnsien von Wilhelms und aus der Umgehung von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. ß. Paniculatns ; E. uralensis Less. in Linu. IX. p. 154. und 186. E. acris ß.microcephalus Led. fl. ross.II. p.489. In Mingrelieu und Imerien auf Kalk und Alluvialboden, 300 bis 1500' hoch. y. Asteroides Audrz. in Bess. enum. pl. Volh. p. 33. Im politischen Hochgebirge auf Urgestein und Porphyr, 5500 bis 7000' hoch; im Tschabantzthale auf Porphyr; c. 5000' hoch; im Gaue Daratschitschak auf basaltisch- trachytischem Boden, c. 5000' hoch, aus Grusien von K. Schmidt er- halten. VII. Bellis L. cod. No. MXLVII. 15. B. pcrcnnis L. cod. No. 6413. Auf der Nordküste Kleinasicns auf Augitporphyr; aus der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke erhalten. 16. B. sylvestris Cyr. pl. rar. II. p. 22. t. 4. B. hybrida Ten. syll. p. 436. 11. neap. t. 194. möchte kaum Abart zu nennen sein. Bei Brussa von Dr. Thirke gesammelt. Ylll. Myriactis Less. in Linn, VI. p. 127. 17. M. Gmelini (Botryadenia) F. et M. ind. II. sem. hört, petrop. p. 30. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Gru- sien und Talysch erhalten. Zweite Gruppe. Chrysocomeae DC. prodr. V. p. 310. IX. Solidago L. cod. No. MXL. A. f^irgaurca DC. prodr. V. p. 330. 18. S. Virgaurea L. cod. No. 6356. «. Genirina; in den Wäldern Grusiens auf Kalk und Mergel, 800 — 2500' hoch; aus der Umgebung von Brussa er- balten. 23r Bd. 6s Heft. 45 706 ß. Brevfpappus ; Glabrescens ; Folia superiora iute- griusrula; Pediuiculi dense sqnamosi; Pappus floribus discoi- deis minor. Ans der Umgebung voii Brussa erbalten. y. Muxima C. Koch in Linn. XVII. p. 50. Sehr häufig in Ossien und Radscha auf Kalk, Thonschiefer und Porph?r, •2000 — 5000' hoch. X. Linas t/r is DC. prodr. V. p. 331. 19. I«. vulgaris Cass. in Less. syn. Comp. p. 195. Chry- socoma hinosyris L. cod. No. 6091. Im Gaue Artahan auf Trachyt, c. 5000' hoch; aus Griisicn von Wilhelms und K. Schmidt und aus der Krim von Rogner erhalten; in Ciskankasien auf tertiärem Kalk, 500 — 1000' Höhe. 20. Ja. villosa (Chrysocoma) L. cod. No. 6094. u. Genuina-, im Lande der don'scheu Kosaken und in Ciskankasien auf tertiärem und Alluvialb öden, 300 — 8000' hoch. ß. Grandißora; ähnelt der L. candicans (Chryso- coma) Del. ungemein. Von K. Schmidt und Wilhelms aus Grusien erhalten. Zweite Tribus. Bacchnridcac Less. syn. Comp. p. 200. Erste Gruppe. Conyzeae Less. syn. Comp. p. 200. XI. Dtchrocephala DC. in Guill. Arch. bot. 1833. II. p.517. 21. D. sonchifolia (Cotula) Bieb. 11. taur. cauc. II. p. 328. In der Umgebung von Brussa von Dr. Thirke ge- sammelt. Sehr häufig auf der Nordseite des politischen Ge- birges auf Aiigitporphyr, bis zu 2500' Höhe; in Ossien und Imerien auf Kalk und Porphyr, 800 — 2500' hoch. Von Wil- helm s aus Grusien erhalten. 707 Dritte Tribits. Tarchonanthcae Less. syn. Comp. p. 205. Erste Gruppe. PIncheinae DC. prodr. V. p. 432. XII. Mi er opus L. cod. No. MLXXXV. 22. M. supinus L. cod. No. 6711. Von K. Schmidt aus Karabagh erhalten. Vierte Tribus. Inuleae Cass. in Ann. des sc. nat. 1829. p. 20. Erste Gruppe. Kuinuleae DC. prodr. V. p. 463. XIII. Inula Grtn. de fr. et sem. II. p.449. t. 170. A. Corvisartia Mer. fl. par. ed. 2. II. p. 261. 23. I. Helenium L. cod. No. 6373. Sibth. et Sm. fl. gr. t. 873. In Grusien auf Kalk, Mergel und Porphyr, 1500—- 2500' hoch; im Gaue Daratschitschak auf traehytisch -basal- tischem Boden, c. 5000' hoch. Im Tschorukthale auf Kalk und Porphyr, 2500 — 4500' hoch. B. Britanica. Anthodii phylla liueari- oblonga s. lanceolata, apice ap- pendiculo aueta; Acheuia teretiuscula, hirta. 24. I. Conyza DC. prodr. V. p. 464. Conyza squarrosa L. cod. No. 6217. In Radscha auf Jurakalk, Thonschiefer und Porphyr, c. 3500' hoch; aus Grusien von Wilhelms, ans der Krim von Rogner und aus der Umgebung von Brussa von Dr. Thirke erhalten. 25. I. suaveolens Jacq. hört. Vindob. III. t. 51. k\s Aster lutcus , radice odord im Gundelsh. Herbar. 26. I. Ocnlns Christi L. cod. No. 6375. 45* 708 «. Genuina; imTschabantzthale auf Porphyr, c. 5500' hoch; in Daghestan auf Kalk uud Mergel, 800 — 2500' hoch; aus Grusien von Schmidt erhalten. ß. Campestris Bess. eiuiin. pl. Volh. p. 33. /. cor- data Boiss. «diagn. pl. oricnt. IV. p. 3. Im Gaue Pertakrek, vorherrschend aber im Hochgebirge auf Porphyr und Granit, 5000—6000' hoch; im Gaue Artahan auf Trachyt , c. 5000' hoch; im Gaue Daratsvhitschak auf basaltisch -trachytischem Boden. 27. I. Britanica L. cod. No. 6376. ß. Dichotoma DC. prodr.V. p. 468. Im Gaue Artahan auf Trachyt, c. 5000' hoch; im Gaue Radscha auf Jurakalk, c. 3000' hoch; in Mingrelien auf Alluvial- und Diluvialboden, bis 800' hoch. Aus Grusien von Wilhelms erhalten. C. Bubonium. Anthodii phylla lineari-oblonga aut lanceolata, apice appendiculo aucta; Achenia teretiuscula glabra. 28. I. Mfrons L. cod. No. 6393. Als Conyzct latifolia viscosa suaveolens, ftore aureo im Gundelsh. Herbar. 29. I. thapsoides (Conyza) Bieb. fl. taur. cauc. II. p.304. Aus Grusien von K. Schmidt erhalten. 30. I. Candida (Conyzct) L. cod. No. 6229. ß. Verbasclfolia Wühl, sp. pl. III. p. 1924. I. Can- dida Sibth. etSm. fl. gr. t. 864. Von Dr. Thirke aus der Umgebung von Brussa erhalten. 31. I. germanica L. cod. No. 6387. Ledebour zieht /. micranthos (Poir.) DC. prodr. V. p. 467., eine Pflanze, die behaarte Achcnien besitzen soll, hierher, wahrscheinlich weil DeCandolle Bicberstci n's /. germanica dazu bringt. Diese besitzt jedoch unbehaarj^ Achenien und stimmt vollkommen mit der deutschen Pflanze überein. Aber auch /. orientalis AVilld. T09 sp. pl. III. p. 2100. gehört nicht zu I. micranthos (Poir.) DC. , da sie nach eiiiem in Willdenow's Herbar befindli- chen Exemplare (No. 16056.) ebenfalls nur unbehaarte Ache- nien hat. Die Will de no w'sehe Pflanze scheint mir von I. media Bieb. fl. taur. cauc. III. p. 576. nicht verschieden zu sein. ct. Genuina ; sehr häufig in Schirwan auf Kalk, Mer- gel und Alluvialboden, bis zu 1500' Höhe; aus Grusien von Wilhelms erhalten. ß. Villosa; aus der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt. y. Simplex", Corymbus simplex; in den Gauen Sber und Pertakrek auf Kalk und Porphyr, 3000 — 5000' hoch; aus Grusien von K. Schmidt erhalten. 32. I. spiraeifolia L. cod. No. 6382. Ich trenne mit DeCandolle /. squarrosa L. cod. No. 6383., die gar nicht im Oriente vorzukommen scheint und sich durch sitzen- de, nie herzförmig -umfassende Blatter unterscheidet; deshalb nähert sie sich der I. sulicina L., welche jedoch weit grös- sere Blüthen besitzt. u. Paniculata ; J. Bubonium Jacq. fl. austr. V. app. t. 19. In Schirwan auf Kalk und Molasse, 500 — 1000' hoch; im südlichen Daghestan unter gleichen Verhältnissen, aber bis zu 2500' Höhe \ in der ossischen Ebene, c. 800' hoch, auf Diluvialboden. ß. Corymbosa ; J. Bubonium Bieb. fl. taur. cauc. 11. p. 319. Willd. sp. pl. III. p. 2093. I. squarrosa Sibth. et Sm. fl. gr. t. 875. /. Bubonium Scop. fl. carn. II. p. 173. t. 58. gehört nicht hierher, und ist eine ächte Z, squarrosa L. Auf dem Nordabhange des pontischen Gebirges auf Augit- porphyr, c. 1500' hoch; im Gaue Pertakrek auf Kalk und Porphyr, c. 3500' hoch; in Grusien auf Kalk und Mergel, 710 c. 1500' hoch ; im frühern Chauate Seheki auf Jurakalk , c. 2000' hoch. 33. I. hybrida Baumg. fl. transs. III. p. 132. In der Steppe Dobrutsche, im Süden der Donau -Mündung. 34. I. ensifolia L. cod. No. 6388. In der Umgebung von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt; aus Grusien vonWil- heims erhalten. 35. I. salicina L. cod. No. 6384. u. Genuina; im Gaue Daratschitschak auf trachytisch- basaltischem Boden, c. 5000' hoch. ß. Latifolia DC. prodr. V. p. 466. Vielleicht selbst- stäudige Art. Im Will deno w'schen Herbar (No. 16050. Bl. 5.) findet sich ein Exemplar aus Portugal vor, was mit dem meinigen übereinstimmt. In der Nähe von Trebisond auf Augitporphyr; im Gaue Daratschitschak auf basaltisch -tra- chytischem Boden, c. 5000' hoch. 36. I. grandiflora AVilld. sp. pl. III. p. 2098. Im poli- tischen Gebirge auf den nördlichen Abhängen, auf Augitpor- phyr, c, 1500' hoch, und im Hochgebirge auf Urgestein, c. 6000—7000' hoch. Aus Grusien von Wilhelms erhalten. 37. I. glandulosa Willd. sp. pl. III. p. 2097. Es scheint mir, als "wenn /. glandulosa Willd. und /. grandiflora Willd. nicht wesentlich von einander verschieden wären. Von Wilhelms und K. S chmid t aus dem kaukasischen Gebirge erhalten. Als Aster iberici/s, Conj/zae folio , flore maoei- mo luteo im G u n d e 1 s h. Herbar. XIV. Jasonia DC. prodr. V. p. 476. 38. J. eicula (Erigeron) L. cod. No. 6244. Als Conyza caulibus rubentibus tenuivribus , flore luteo wi/efo im Gun- delsh. Hei bar. tu XV. Ptilicaria Grtii. de fr. et sein. II. p. 461. t. 173. f. 7. 39. P. uliginosa Slev. in DC. prodr. V. p. 478. «. Genttina; in Ciskauknsiea auf tertiärem und qua- ternärem Boden, bis zu 1000' Höhe; in Ossien und Imerien auf Kalk, Porphyr und Thonschiefer, 2500 — 4000' hoch ; aus Grusieu von Wilhelms und K.Schmidt erhalten; im Gaue Sber auf Kalk und Porphyr, 3500 — 4000' hoch; auf der Nordküste Kleinasieus auf Augitporphyr; bei Brussa von Dr. Thirkc gesammelt. ß. Canescens; undique pilis brevibus, cauis densissime vcstita. Aus Grusieu von Wi he 1ms erhalten. 40. P. vulgaris Grtu. de fr. et sem. II. p. 461. t. 173. f. 7. ImiUt Ptilicaria L. cod. No. 6380. Aus der Nähe Ton Brussa durch Dr. Thirke erhalten. 41. P. congesta C.Koch; Caulis erectus, apicc panicu- latus, ad 3 ped. altus, striato- sulcatus, hirsutus; Folia ob- longa, basi paululum atteuuata, sed auriculis amplexicaulia, denticulata aut integra, hirsuta, ramorum minora, lanceolata, acuta; Rami simplicissimi, apice calathidiis 2 — 3 congestis praediti; Anthodium sericeo-villosum, phyllis liuearibus, apice brunneo, subrecurvo, sphacelato instructis; Achenia pilosa, pappo duplici praedita; Pili interiores sub-10. Steht im Ha- bitus der P. odora (Inula) Sibth. am Nächsten, diese be- sitzt aber die Blüthen einzeln und einen mehr als 10 -haarigen iuueru Pappus. Am Bospor auf Kalk und Mergel. Fünfte Tribus. Buphthalmeae Less. syn. Comp. p. 209. XYJ. Telekia Baurag. fl. transs. III. p. 149. 42. T. speciosa (Bvphlhahnum) Schreb. icon. pl. rar. dec. I. p. 11. t. 6. 712 a. Genuinct; Buphlhalmum cordifolium MV. et K. pl. rar. Hang. II. p. 117. t. 113. Aus der Nähe von Brussa von Dr. Thirke, aus Grusien von Wilhelms erhalten. ß. Caucasica-, Folia inferiora cordata, superiora hasi subito attenuata, ovato-oblonga, priora duplicato - et calloso- deuticulata. Unterscheidet sich durch die Form der Zähne, die entferuter stehen und nie ächte Sägezähne sind. Auch erscheint die Abart weniger behaart, und ähnelt hinsichtlich der Blattform der T. speciosissima (Bitphthalmum) Ard. In Ossien auf Thonschiefer uud Kalk, 2500 — 5000' hoch. 43. T. ovata C. Koch; Caulis bi-, tripedalis et ultra, simplex aut apice ramosus, teres, sed striato-snlcatus, pu- bescens, paueifolius ; Folia radicalia ovata, irregularitcr et duplicato -dentata, dentibus apice carlilagineis, pubernla, longe petiolata, caulina ovato -oblonga, brevissime petiolata; Co- rymbus paueiflorus, magis pubescons; Anthodii phylla caly- culum formautia longiora, foliacea, patula, cetera exteriora adpressa, viridia, apice obtnsa, integra; interiora marcescen- tia, brunnea, fimbriolata; Pappns minimus. Ist in der R«:gel kleiner als T. speciosa (Buphlhalmum) Schreb. , und be- sitzt keine herzförmigen Blätter , -weder am Stengel, noch an der Wurzel. Auf der Nordseite des politischen Gebirges auf Augitporphyr, bis 2500' Höbe, XVN. Asteriscus Mnch. meth. p. 592. 44. A. maritiimis (Bitphthalmum) L. cod. No. 6531. Ms Asteriscus maritimus crispus patulus im Gundelsh. Herbar. XVIII. Pa lenis Cass. in dict. d. sc. nat. XXXY1I. p. 275. 45. P. spinosa (Bitphthalmum) L. cod. No. 6529. In der Nabe von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt; auf der Nordküste Klcinasiens auf Auuilporphyr. T13 ß, Grandis; 2 — 3-pedalis; in der schirwan'schen Ebene auf Alluvialbodeu, bis zu 300' Höhe. Sechste Tribus. Eclipteae Less. syn. Comp. p. 210. XIX. Eclipta L. cod. No. MLXI. 46. E. prostrata L. cod. No. 6514. Von Wilhelms und K. Schmidt aus Grusieu erhalten. XX. Siegesbechia L. cod. No.MLXII. 47. S. orientalis L. cod. No. 6516. In der Nähe von Brussa durch Dr. Thirke gesammelt; im politischen Ge- birge auf Angitporphyr, bis 2500' Höhe; in Mingrelieu auf Alluvialbodeu, bis zu 1200' Höhe. 48. S. iberica AVilld. sp. pl. III. p. 2220. In Karthli auf Kalk, c. 2000' hoch. Einige Bemerkungen zur Gattung Verbena. Von D. F. L. v. Schlecht endet 1. W Erster Artikel. ir haben in neuester Zeit zwei Bearbeitungen der Familie der Verbenaceen und also auch der Gattung Verbena er- halten, zuerst i. J. 1844 die yonWalpers im vierten Bande seines Repertoriums, dann i. J. 1847 vom verstorbenen Prof. Schauer im Uten Bande von DeCandolle's Prodromus. Vergleicht man diese beiden Bearbeitungen in Bezug auf die Gattung Verbena , so finden wir hei W alpers 90 Arten aufgeführt, von denen 10 als minus notae am Schluss folgen, und ausserdem noch 11 Namen von Verbenen, über welche er keine weitere Auskunft erh.ilten konnte. Einer dieser Namen ist nur durch einen Druckfehler hierher gerathen, in- dem bei V. glandulosa Morren statt Moris gesetzt worden war; von den übrigen tritt eine bei Schauer als Species non satis nota auf, andere sind als Synonyme untergebracht, andere gar nicht weiter erwähnt. Ausserdem hat Walpers noch die Gattung Shuttleworthta , in welcher er fünf be- kannte Arten und zwei nur dem Namen nach ihm bekannt gewordene aufführt, die von Meisner, nach Exemplaren 715 von Bert er o genannt, aber weiter gar wicht beschrieben sind, von denen aber Sh. diceras Bert, nach Clos (Aun. d. sc. nat. 3. ser. X. p. 380.) nur V. sulphurca ist. Schauer, welcher die Gattung Shuttlcworthia nicht annimmt, hat 71 ihm genauer und 14 ihm weniger genau be- kannt gewordene Arten von Verbena, zusammen 85, also, obgleich unter jenen mehrere neue, von ihm zuerst genannte befindlich sind, obwohl auch von anderen Botanikern neue Arten aufgestellt wurden, eine geringere Artenmenge als Wal - pers. Diese Verschiedenheit hat hauptsächlich darin ihren Grund, dass Schauer, dem ein grösseres Material zu Ge- bote gestanden haben muss, mehrfach die schon aufgestellten Arten vereinigt, welche Walpers getrennt beibehalten hat, wie z. B. minima und polycnemoides\ chamaedrifolia und melindroidcs; phlogiflora und Tweediana; teucrioides, platcnsis und scordioides ; stellarioides und montevidensis ; u.a.m. Ferner rechnet Walpers einige Arten zn Verbena, welche Schauer in andere Gattungen verlegt hat, wie die beiden ersten Arten bei Walpers zu der Abtheilung Äloysia von Lippia gehören, auch Verbena junc.a, ligustrina und tuberosa gehören zu diesen Ausgewiesenen, endlich kommt es vor, dass zwei Arten, welche Schauer vereinigt, in beiden Gattungen, Verbena und Shuttieworthia 3 bei Walpers getrennt vorkommen , wie V. calcicola und S. Ruiziana. Ueber den Umfang der Gattung Verbena hat sich auch Dr. Clos in den Ann. d. sc. nat. Bot. 3. Ser. X. p. 378 fT. ausgesprochen. Er ist aber noch etwas zweifelhaft, ob er die Gattung Dipyrena Hook, annehmen solle , obwohl er sie diagnosirt. Hook er hatte diese Gattung, von welcher es bis jetzt nur eine Art giebt, zuerst als Wilsonia (im lsten Bande der Bot. Mise. p. 172. tab. 49.) beschrieben und abge- bildet, änderte aber schon im Inhaltsregister den Gattungs- 716 «amen iu Dipyrena um. Walpers hat in seinem Ropcrto- rinm die lateinische Beschreibung von Hooker ganz aufge- nommen, dagegen muss er, obwohl er mir Hook er und mit einem Ausriifuugszeichen cirtirt und weiter nichts hinzufügt (Nov. Act. Ac. L. C. XIX. Siippl. I. p.379.). doch unter den Me yenscheu Pflanzen, bei Arcquipa in Peru gesammell, eine Verhena fälschlich für diese Dipyrena angesehen ha- beu, da Schauer dieselbe, von Walpers benannte Pflanze im Herbarium zu Berlin sah und ohne allen Zweifel für V. aspera Gill. et Hook, erklärte und auch vier Cocci als Frucht fand. Schon Hook er giebt die Aehnlichkeit seiner Dipy- rena glaberrima mit der auch von ihm aufgestellten V. aspera an, fügt aber sogleich hinzu, dass die Frucht ver- schieden sei. Es scheint somit, dass Walpers die Frucht der Me ye «'sehen Pflanze gar nicht angesehen, sondern nur aus der äussern Aehnlichkeit geschlossen habe , dass dieselbe trotz ihrer Behaarung mit der glaberrima gleich wäre. Für die Gattung Dipyrena wird noch als characleristisch hervor- gehoben, der bei der Fruchtreife sich der Länge «ach auf der innern Seite spaltende Kelch , aber dies Kennzeichen be- schränkt sich nicht allein auf Dipyrena , sondern findet sich auch bei anderen, namentlich grossblumige« Verbaten , wie denn überhaupt der Kelch sich bei der Fruchtreife verschie- den zu verhalten pflegt, theils bleibt er nämlich ganz stehen, theils fällt er, bis zum Grunde sich spaltend, in mehrere Stücke ab , so dass zuletzt nur auf dem kloinen Fruchtsticl- chen eine kleine Scheibe übrig bleibt. Es können diese Sta- dien der Fruchtreife und Lösung vielleicht später noch be- nutzt werden, um die natürlichen Gruppen innerhalb der Gat- tung noch mehr abzurunden und zu befestigen; jetzt, wo diese Verhältnisse noch wenig gekannt und untersucht sind, wo die Sammler meist nur auf die blühenden Exemplare erpicht sind, 717 und saanientragendc oder gar saamenentblösste gewiss stehen lassen, oder höchstens die Saamen abstreifen, müssen wir noch darauf Verzicht leisten. Es bleibt also nur die Thei- lting der Frucht in 2 zweisaamige Hälften als unterscheiden- des Merkmal zurück, fügt mau dazu aber die Tracht, die strauchartige Beschaffenheit, den hier in dieser Gruppe sel- tenen Mangel an Haaren, den Geruch der Blumen und die eigentümlich ungleich- fiinfzähnige Mündung des Kelches, so wird man diese Pflanze genügend von allen Verbenen unter- scheiden, aber vielleicht fragen, ob man nicht mit ähnlichem Rechte in dieser Gattung noch weiter natürliche Gruppen ge- nerisch abzusondern berechtigt sei. Wenn wir auch in die- ser Rücksicht die Abtheilungen, welche beide Bearbeiter in- nerhalb der Gattung Verbena gebildet haben, mustern, so werden wir zwar einige Uebereinstimmung , aber auch starke Abweichungen, besonders rücksichtlich der Unterbringung ein- zelner Arten finden. Walpers hat 2 Sectionen Aloysioides und Verbenaca ; die beiden Arten der ersten bringt Schauer gewiss richtig zu Lippia, Sect. Aloj/si'a. Neben der Section Verbenaca hat S c h a u e r noch eine zweite Glandulär ia, wel- che Walpers als Sliutlleivorthia neben Verbena als Gat- tung aufgestellt hat, ohne alle Arten, die durch eine Drüse am Connectiv der obern Staubbeutel kenntlich werden, dahin zu rechnen. Clos hat auch a. a. 0. gezeigt, dass es nicht thunlich sein würde, diese Gattung von Verbena abzulösen, besonders auch weil noch ganz ähnlich aussehende Glieder in der Gattung Verbena existiren , wrelche sich besser mit jenen verbinden lassen , als generisch trennen. Die Abtheilung Verbenaca zerfällt bei Walpers in Spinosae und Inermcs , ohne dass eine weitere Erläuterung dieser, wie es scheint, leicht verständlichen Ausdrücke gege- ben wäre. Schauer theilt dagegen Verbenaca in 5 Ab- 718 theilnngen, deren Characteristik, von verschiedenen Theileu hergenommen, eine mehr natürliche sein soll. Die erste der- selben, PungenteS) entspricht den Spinosac Walp. , welche dieser, Hook er folgend, nochmals in 2 Uaterabtheiluugen bringt: Seriphioidcae : spinae a foliis distiuctae, und Erina- ceae: folia et bracteae spinescentia. Fünf Arten hat Schauer, zwölf Walpers, von denen aber mehrere einen andern Platz erhalten müssen. Durch Gillies gesammelt, wurden diese kleinen, dicht buschigen, strauchigen oder halbstrauchigen, stechenden Pflanzen der Hochebenen in den Anden, welche von Mendoza bis zum See von Titicaca in einer Höhe von 3000 — 10,000 Fuss wachsen, durch Hooker zuerst zur Kenntniss gebracht. Bei allen diesen werden die Blätter all- mählig fest, verholzen, bilden stechende Spitzen, und aus den Achseln dieser spinescirenden Blätter oder auch wohl an den Spitzen der Zweige tretm mehr oder weniger sich ausbilden- de Zweige und Innovationen mit krautigen Blättern hervor; die Blätter müssen mitunter dreispaltig sein, da bei einer Art einfache und dreispaltige Stacheln vorkommen, oder es sind die primären Blätter dreispaltig und die secundären einfach j so kann man wenigstens nur die ungenauen Angaben der Be- schreiber verstehen, da doch von besonderen Stacheln, die nicht aus Blättern hervorgegangen wäreu, nicht die Bede sein kann. Es ist merkwürdig, dass hier auf den südamerikani- schen Anden unter den Verbenen Formen auftreten, welche mit ydstragalus- Formen, wie sie die südlichen Gebirge Euro- pa's und Kleinasieus zeigen, eine nicht zurückzuweisende Aehnlichkeit haben. Zu der von Mcyen aufgestellten V. minima bringt Schauer die Verb, polycnemoides Lag.; es hat aber wenig Wahrscheinlichkeit , dass die beiden Arten zusammengehören, da die letztere an der Ostküste „in pla- nitie Bonariensi" wächst, die M e y e n'sche aber beim Auf- 719 steigen nach dem Plateau von Tacora, also auf der Cordil- lere der östlichen Küste unter dem 18° N. Br. am 2ten April gefunden wurde , so dass beide Standörter ungefähr 15 Breiten- grade von einander entfernt auf den entgegengesetzten Küsten Amerika's, und, wie aus den oben beigefügten Angaben er- sichtlich ist, auch in verschiedener Erhebung über dem Meere liegen. Drei noch übrige Arten, welche Walpers zu die- sen stechenden Arten bringt, sind tridactylides Lag., von den Malouinen- Inseln, und tridens Lag., mit der unbestimmten Angabe: „in America meridionali", welche beide unter die Species von satis notae mit Recht von Schauer verwiesen sind, und polycnemoides Lag., welche auch dahin verwie- sen werden muss. Bei V. Juniperina wird vonWalpers der Namen mit dem Citate von Lagasca versehen, dann folgt die Diagnose und Beschreibung, welche Gillies und Hoo- ker einer gleichnamigen Vcrbena gegeben haben, nebst der Bemerkung, dass Hooker's Pflauze gewiss dieselbe sei, wie die von Lagasca. Endlich wird der Fundort von Gil- lies zum Schluss gesetzt. Gillies fand seine Pflanze „in eonvallibus Andiiuu prope Mendozam: alt. 5000 — 9C00 ped.", und Lagasca sagt: Hab. in Andibus Chilensis juxta viam qnae a Cordillera del Portillo ad Mendozam urbem ducit." Ist von Ludw. Nee gesammelt, aus dem Herbarium v. Ca- vanilles bekannt gemacht. Schauer, der diese Art in eine andere Abtheilung bringt, folgt ganz der Ansicht von Walpers. Es ist aber, wenn die Pflanzen dieselben sind, merkwürdig, dass, da Lagasca's Genera et species schon i. J. 1816 erschienen, und der erste Band der Bot. Miscel- lany i. J. 1830, doch von Hooker Lagasca nicht citirt, sondern, nach dem Arten -Namen, als Autoren „Gillies et Hooker" gesetzt werden. Es müssen also beide Autoren hu- 720 abhängig voii einander beim Anblick dieser Pflanze an einen Wacbholderstranch gedacht haben. Endlich hat AYalpers noch die mexicanische V. tri- fida bei diesen stechenden Arten, die mir dreispaltige Blätter mit lanzettlichen Zipfeln hat, Schauer hat sie in seiner Abtheilung der Pachystachyae , "weil mehrere kurze Aehren in ein Köpfchen zusammengedrängt sind. Sie gehört gewiss nicht in diese Abtheilung. W alpers theilt die Inermes nach den Blättern, ob dieselben büschelig stehen oder nicht, die letzteren zerfallen wieder in Junceae, mit stark zurücktretender oder ganz (?) fehlender Blattbildung, und in Foliosae , welche letztere ent- weder Micranthae oder Macranthae sind. Die Kleinblumi- gen theilen sich nach den Blättern, indem diese entweder ganz, bis eingeschnitten -gezähnt, oder eingeschnitten bis viel- spaltig sind , und auf ähnliche Weise auch die Grossblumigen. Diese Theilungen nach den Blättern sind etwas misslich, da sie in einander greifen müssen und sich nicht scharf ab- setzen. Schauer dagegen unterscheidet Nobiles, Pachy- stachyae, VerticilHJlorae , Leptostachyae , Abtheilungen, die sich nicht ganz wie natürliche Gruppen verhalten, und von denen die Nobiles durch ihr ganzes Aussehen sich zu der Abtheiluug Glundularia oder Shuttlcworthia stark hin- neigen, so dass sie ihnen in der Reihenfolge hätten zunächst stehen sollen; wir wollen sie daher noch zurücklassen. Die Pachystachyae Schauer finden sich beiAValpers zum Theil meist von einander entfernt, der gemeinsame Character , Avel- cher sie zusammenhalten soll, besteht in den, wenigstens im Knospenzustande, gedrängten, dichten und kurzen Aehren. Sie sind säinmtlich, mit Ausnahme der fast durch die ganze Tropenwelt verbreiteten V. Bonariensis und der beiden in Mexico ausserdem auftretenden V. trifida und littoralis, in T21 Südamerika zu Hause. Es werden drei Unterabteilungen ge- bildet, je nachdem sie grössere Blätter, oder sehr kleine, oder schmale habeu, das sind etwas unbestimmte Begriffe, wonach es schwer wird , etwasjaufzusnchen. Ueberdies kom- men uuter diesen dickährigen Formen dünuährige vor, welche mau hier nicht vermuthen kann, so z. B. die Var. leptosta- chya der Verb. Jittoralis Kunlh, welche ich in ganz sicher tou Schauer hierher gezogenen Exemplaren besitze. Diese Form (welche von Schiede in graminosis pr. Jalapam ge- sammelt und im Juli und August blühend und zum Theil schon in Fruchtreife ist) kommt rücksichtlich ihres Verhal- tens nach der Fruchtreife ganz überein mit V. gracilis Cham, oder intermedia Gill. et Hook., so ,irie mit der in Gärten vorkommenden V. elegans, welche aber nicht die vonKunth ist. Es bleibt, nachdem die vier Fruchttheile ausgefallen und der bis zum Grunde sich mehrfach spaltende, etwas länger bleibende Kelch auch abgeworfen ist, in dem Winkel der Bractee auf demBInmenstielchen ein flach napfförmiger Theil stehen, des- sen sich erhebender Rand (der eigentliche Discns) in 4 kleine, spitze, durch seicht coneave Bogen getrennte Zähne ausgeht. Die- ser kleine Discus, welcher hier so deutlich zurückbleibt, wird im Familiencharacter bei Schauer folgend ermassen erwähnt: „Ovarium .... disco saepius conspicuo annuliformi insi- dens", und im Gattungscharacter als Receptaculum annulifor- me sublobatum; ferner in den Genera plant. Fl. Germ. bei^. ofßcinalis wohl beim Fruchtknoten mit seinen 4 Zähnchen, ab- gebildet, welche in den Furchen, an denen sich die Frucht theilt, anliegen, ganz anf ähnliche Weise, wie er bei den Labiaten vorkommt, aber in dem vom verstorbenen S penne r geschrie- benen Texte gar nicht erwähnt. Auch bei der reifen, in ihre 4 Theile zerfallenden Frucht ist in der Zeichnung keine An- deutung jenes Discus gezeichnet. Es dürfte demnach wohl 23p Bd. 6« Heft. 46 vn nothwendig seiiij auf diesen Theil in den verschiedenen Pe- rioden der Entwickeluug auch zu achten, was in den Samm- lungen nicht überall möglich ist, sondern vorzugsweise an der lebenden Pflanze beobachtet werden muss. Ein Discuo aunuliformis ohne sich erhebenden Rand, und daher viel we- niger in die Augen fallend, findet sich bei der mexicanischen Verbena, welche Schauer als V. Caroliniana bezeichnet hat, und welche zwischen Pachuca und Real del Monte im November gesammelt wurde. Es giebt also auch hier noch Verschiedenheiten am Discus, welche bisher nicht beachtet sind. ( Wird' fortgesetzt.) Zu den Untersuchungen über die Entwicklungs- geschichte der Farrnkräuter. Au Herrn Herriuann Schacht. iVon Dr. C. E. von Merchlirt. •Hochgeschätzter Freund. — Da mir Ihr gegenwärtiger Auf- enthaltsort unbekannt ist, habe ich mich entschlossen, an Sie ein offenes Sendschreiben zu richten, und glaube mich sogar einigermaasseu dazu verpflichtet , indem der Inhalt desselben die Entwich elungsgesekichte der Farrnkräuter betrifft, und daher im Interesse dieser Zeitschrift liegt. Ausserdem habe ich iu meiner jüngst erschienenen Schrift : „Beobachtungen au dem Prothallium der Farrnkräuter, mit 7 Tafel Abbildungen. St. Petersburg 1850", die nun wohl auch schon durch den Buchhandel nach Deutschland gekommen ist , und von der ich mir vorbehalte, Ihnen ein Exemplar zuzuschicken, 'mich an- heischig gemacht, über Ihre denselben Gegenstand betreffen- de Abhandlung in der Linnaea mich ausführlicher auszu- sprechen. Es ist mir erst in den letzten' Tagen des vorigen Monats die zweite Hälfte (der Schluss) jener Abhandlung (Linn. XXII. 46* T24 Heft VII.) zu Gesicht gekommen, und hat gewiss das Inter- esse aller Freunde unserer Wissenschaft in hohem Grade in Anspruch genommen. Ich ersah daraus, dass wir in einzel- nen Punkten, namentlich in Bezug auf die Spiralfadenorgane, fast vollständig übereinstimmen, in andernn dagegen und in den wesentlichsten vollkommen im Widerspruche sind, und endlich, wodurch sich vielleicht Manches erklärt, dass Ihr Microskop und das meinige leider von verschiedenem Werthe sein müssen. Das Resultat meiner Untersuchungen, die sich fast über ein Jahr ausgedehnt haben, ist gewesen, dass ich die Entdeckungen des Grafen Snminski in einiger Bezie- hung glaube berichtigt, in anderer vervollständigt und ver- allgemeinert zu haben , und dass ich daher höchst wahrschein- lich finde, dass die von ihm beobachtete oder postulirte Be- ziehung der Spiralfäden zu den Keimorganen gesetzmässig und natürlich besteht. Hauptsächlich gegen diese letzte An- nahme, als Thatsache habe ich es nie hingestellt, spricht das Resultat Ihrer sorgfältigen und mit so auszeichnetem Mi- kroskope ausgeführten Beobachtungen. Wenngleich ich von der Vorzüglichkeit Ihres Instruments überzeugt bin, und in den zu besprechenden Untersuchungen auf die Güte desselben viel ankömmt , so nöthigen mich doch , ehe ich mich nicht selbst eines Bessern durch vollkommnere Instrumente über- zeugt habe , meine gewonnenen Resultate und einige , wie mir scheint , nicht nothwendige und unnatürliche Annahmen ihrer- seits zu folgenden, der Wissenschaft dargebrachten Erörte- rungen, die ich, der Kürze wegen, an Ihre so klar und bün- dig zusammengestellten numerirten Sätze knüpfen werde. Der erste Satz des Resume Ihrer Gesammt- Beobachtun- gen lautet: „1) Der Vorkeim der Farrnkräuter bildet anfangs eine blattartige, überall nur aus einer Zellenlage bestehende Aus- 725 breituiig; in diesem Zustande tragt seine Unterseite nur Wurzel- haare und Antheridien, später bildet sich au einer bestimm- ten Stelle ein aus mehreren Zellenlagen bestehendes Polster, auf dessen Unterseite sich die Keimorgaue entwickeln." Ich habe häufig beobachtet, dass zur Zeit der Entwicke- luug der Keiinorgane sich im Zellgewebe dieses Polsters auch einzelne gestreifte Gefässe ausbilden, die gewöhnlich in der Richtung vom Hatiptausschuitt des Prothalliums zur Basis hin verlaufen , und dass dicht unter der später entstehenden We- ;:) Heyetschweilera pulchella Heer. (Walp. Repert. V. 52*. ). planta ab auetore insufficienter descripta ab Alysicarpis — qui- bii8cum verosiiijiliter consocianda erit — noiniisi staminilms monadelphis differre videfur. Alysicarpus nvvimulnrifoliusDC in lndia orientali itidigeiia cum sabtura in Indiaui occideiitalem advectus esse videtur. T39 sulis Guadeloupe et Sti. Thomae. — Speciei synonymiam et varietates cf. apud Wght. et Arn. 1. c. 2. CUtlactia Sagoti Duchass. et Walp. — Caule volubili tereti cum peliolis foliolisque subtus adpresse minuteque stri- gilloso -pilosis; foliis brevissime pctiolatis, foliolis linearibus, utrinque obtusis rotimdatis , superue glabris; racemis axillari- bus folio vix brevioribus, apice paucifloris ; leguminibus (ju- uioribus) sericeo- pilosis. 2J.. ^ — Similis G. dubiae DC, a qua differt foliis brevius petiolatis, foliolis linearibus (nee ovalibus *) ) floribusque roseis (uec croeeis). Folia plernm- que subsessilia, rarius petiolo communi trilineari suffulta (in G. dubia petioli plerumque semipollicares) , foliola 2 — 21/a- pollicaria, seraipollicem circiter lata (in G. dubia foliola 8 — 15 lin. longa, 4 — 6 lin. lata), foliolo terminali lateralibus lougiore et petiolulo 2 — 3 lin. longo instrueto. Pedunculi axillares l1/2 — 2-pollicares v. etiam subnulli, floribus sub- sessilibus, apice paueiflori, flores 4 — 5 racemoso-umbellati. Vexillum et alae ex roseo purpurascentia, carina albida (in G. dubia flores croeeos vidi). Legumina matura desideran- tur. — Crescit in insula Guadeloupe. 3. Micropteryx Walp. Calyx campanulatus oblique truncatus v. bilabiatus, labiis iutegris. Corollae papilionaceae vexilluin maximum ovato- lanceolatuni ccallosum, sub anthesi erectum. Alae minimae squamaeformes a calyce inclusae v. eo parum longiores. Ca- rina gamopetala rostrata apice iutegra v. brevissime bifida, vexillum longitudine subaequans v. paullo brevior. Stamina 10, monadelpba, filamentis in vaginam superue fissam coalitis *) Folia elliptica a foliis ovalibus vix distinguuntur. 47* 740 decimo interdum basiu nsqne libero. Ovarinm stipitatum pluri- ovulatum, Stylus filiformis longitudine staminum, Stigma Sim- plex triincatiim. Legumen stipitatum coriaceum inter semiua torulosiim poljspermum, deraum lougitudinaliter dehiscens. — Frutices tropici habitu Erylhrinarum. Observ. Erythrina L. secundum characteres ab ipso auctore constitutos differt carina dipetala alisque brevissi- mis vix calyce longioribus. Erythrinae species iu bo- tauicoriim operibns hurusque descriptae habitu magis quam characteriljus floris inter se couveuiunt. 1. KI. Crista galli Walp. — Erylhrina Crista galli Linn. Maut. etc. — DC. Prodr. IL 413. uo. 20. — Paxtou Magaz. of bot. III. 175. (c. ic.) — Sweet Brit. flow. gard. III. t. 214. 2. KI. stricta Walp. — Erythrina stricta Rxb. flor. In- dic. III. 251. — Walp. Repert. I. 768. no. 1. (et III. Emend.) Wgbt. et Arn. Prodr. I. 260. 3. KI. suberosa Walp. — Erythrina suberosa Rxb. I. c. 253. — Walp. 1. 1. c. c. no. 2. — Wght. et Arn. 1. c. — Erythrina alba Rxb. Ic. ined. 4. KI. suMobata Walp. — Erythrina sublobata Rxb: 1. c. 254. — Walp. 1. 1. c. c. no. 3. — Erythrina maxitna Rxb. Ic. ined. — Wght. et Arn. 1. c. 261. 5. KI. Poeppigiana Walp. — Erythrina micro'pterijjc Poepp. Herb. — In Peruvia subandina. — Fruticosa iner- mis(?): petiolis glabris; foliolis membranaceis orbiculari-ova- libns obtnsis v. abrupte acuminulatis, utriuque glaberrimis, infra glaucescentibus, nervis vix tenuissime puberulis; floribus racemosis ternis quaternisvc subsecundis verticillatis; calyce truncato intcgerrimo, glandula inframargiuali ; vexillo lan- ceolato ascendente_, quam carina faloata , rostrata, apice bre- vissime bifida parum longiore, alis calyce vix dimidio !ongio- 741 ribus elliptico- ovaliljus; stamiuibus vexillum aequantibus, fila- mento decimo basiu usque libero. tj. — Petiolus 4-polIiearis, petiolulus folioli termiiialis 4-pollicaris, lateralium 1/^-pol- licaris, foliola lateralia 4J/4 poil. longa et totidem lata, ter- minale semipedale, prope basiu 4 1/% poll. latuin. Calyx 4 lin. longus , vexillum 21 liu. longum, 8 liu. latuin, alae 5 liu. longae, cariua fere sesquipollicaris. Flores cocciuei? Lcgu- meu non vidi. (v. s. speciinen unicum imperfectum in Herb. reg. Berolinensi.) 6. M. reticulata Walp. — Erythrina reticulata Presl. Symb. bot. II. 22. t. 68. — Walp. 1. c. 769. no. 9. — Spe- cies carina ultra medium bifida insiguis. Observ. Caeterum ad genus Lhirocalyac Meissu. nuper ab Erythrina separatom (cf. Walp. Repert. V. 535. et Ann. bot. syst. I. 251.) novam addo speciem: 1. Ctairocalyx puuescens Walp. — Erythrina fissa Prsl. Symb. bot. I. 69. tab. 46. — Walp. Repert. 1. 769. no. 13. — Colitur in horto Panormitano. 4. Ducliassaingia Walp. Calyx campanulatus bilabiatus, labiis iutegris, v. oblique truncatus patens subiinilabiatus, labio inferiore margine iufra glaudula verrucaeformi instructo. Corollae papilionaceae ve- xillum longe unguiculatum, ovato-rhombeura, erectuin, alas ca- rinamque duplo superans. Alae ovato -falcatae, obtusae, cari- nam gamopetalam navicnlarem obtusissimam, apice profunde l/ifidam aequantes v. subaequantes, calyce plus duplo longio- res. Staraina 10, novem ad longitudinem carinae in vaginam snperue fissam coalita, filamento decimo basin usque v. fere basiu usque libcro. Ovarium, stipitatum multiovulatum , Stylus filiformis longitudine staminum, stigma obtusum capitellatara. Leguraen ignotura. — Frutices habitn Erythrinarum, in 742 Promontorio bonae spei, iu India orientali et iu iusulis Cari- baeis iudigeni. Obserr. Differt hoc genus, jam primo adspertu eximium ab Erythrina alis carinaque gamopetala calyrem longe superantibns, a Micropteryge reccdit carina non roslrata sed obtusissima alisque calycem plus duplo excedentibus. §. i. Calyce bilabial». 1. ». Caffra Walp. — Erythrina Caffra Thunb. Prodr. 120. — DC. Prodr. IL 412. no. 13. 2. I>. ovalifolia Walp. — Erythrina ovalifolia Rxb. mss. in Wglit. lcon. pl. I. tab. 247. — Walp. Repert. I. 768. no. 4. §. 2. Calyce oblique truncato. D. glauca Walp. — Eryllirina glauca Willd. Herb, no. 13101. et Nov. act. nat. scr. Berol. III. 428.— DC. Prodr. II. 413. no. 22. — Frutex Erythrinarum facie inermis (?), folia longe petiolata trifoliolata, foliola ovalia, iitrinque ob- tusissima 3f/3 — 4*/2 poll. longa, l*/a — 2 poll. lata, inte- gerrima, terminali majori , a lateralibus remotiori, petiolulato. Infloresccntia terminalis racemosa, (lorilius saepius ternis fasci- culatis pedicellatis. Pedicelli semipollicares. Cal'x crasse coiiacens semipollicaris oblique truncatns, infra protractiis subunilabiatus, glandula magna verrucaeformi inframaruiiali. Vexillum longissime ungiiiculatiim fere bipollicare, 14 — 16 lin. latum rhombeum obtusum, in unguem longe cnneato-atte- nuatum, carneum, ereetnm v. reflexum. Alae 3/4 poll. longae, '/4 poll. latae, ovato - falcatae, obtusissimae, basi luteae, apice purpurascentes , carinara flavescentem obtusissimam subaeqiwin- tes. Stamina longitudine vexilli , filamentis ad longitudinem carinae monadelphis, decimo basin usque libero, e carina an- gulo fere recto ascendentibus. Ovarium lineari-lanceolatnni 743 stipitatum 15 — 20-oviilatum, 9 lin. long um; Stylus cum sta- miuibus ascendens , stigma minute capitellatiim. Legumen (ex H.B.Kth. Nov. gen. VI. 342) 8 — 12-pollicare 8— 10 -sper- iiniiu. — Oculatissiinus Kunth jam du dum (I. c.) suspicatus est, haue plautam sui esse geueris. — Guadeloupe, Pauama. 5. Rhynchosia aequinoctialis Duchass. et Walp. — Caule augulato volubili , petiolis foliisque snbtus virenti-velu- tiuis, foliis piuuatim trifoliolatis , foliolis rhombeo-ovatis acu- miualis v. obtusissimis, supra adpresse puberulis, iufra reti- culatis , velutiuis ; racemis axillaribus folio lougioribus multi- floris; calyeibus corollam duplo triplove superantibus ; legu- miuibus teuuissime velutiuo -puberulis v. demum glabratis, di- spermis. %. — Proxime accedit ad Rh, reticulatam DC. Prodr. II. 385. uo. 13 , cui habitu characteribusque siiuillima est, dif- fert tarnen racemis semper (ex schedis cl. Duchassaiug, qui plautam vivara observavit) folio lougioribus et corollis ca- lyce duplo triplove. brevioribus. — Petioli semipollicares v. pollicares virenti-velutiui, foliola i1/^ — 3 -pollicaria, 1 — 2 pollices lata, iutermedio lateralibus longius petiolulato, rhom- beo-ovata acumiuata v. obtusissima, iufra 3 — 5-nervia, exi- mie reticulata. Stipulae et bracteae conformes ovato-lauceo- latae, acuminatissimae, tres lineas longae, extus sericeae, in- tus glaberrimae fuscae, priores persistentes, posteriores deci- duae. Racemi 3 — 4 -pollicares multiflori (in Rh. reticulata DC. 1 — l1^- pollicares paueiflori); flores brevissime pedicel- lati. Calyx semipollicaris , ad basin fere usque quadriiidus, laciuiis lanceolato-acuminatissimis, superiore ad medium bi- fida. Corolla sordide purpurascens (in Rh. reticulata DC. corollam luteam nee albidamesse, moueo), biliuearis. Vexil- lum ineumbens, apice emarginatum, lougitudine carinae, alae quam carina parum breviores, lineares, obtusiusculae , supra 744 nnguem liamnlo recurvo iiistructo. Alabastra uec flores per- fectos vidissse credidcrim , nisi pollen fertile in antheris ob- scrvarem. Ovarium biovulatum, ad suturam snperiorem hir- tellum. Legumen pollicare, a calyce marcesccnte sufTultum, 4 lineas latnm, chartareuni, fuscum, teuuissime, praosertim ad suturam superiorem, pubemliim, demiim glabratura. Semiua duo, ralde compressa, subquadrato-oralia, fusca, nitidula. — Crescit in insula Guadeloupe. 6. Miinosa (Sect. I. Eumimosa. §. 4. Pectinatae) uni- juga Dnchass. et Walp. — Annua: caule erecto simplici (v. prope apicem ramoso) cum petiolis pedunculisque patentim piloso, demum glaberrimo, aculeis paucis sparsis uucinatis, infrastipularibus geininis armato , pinnis petiolo parum lon- gioribus, foliolis 12 — 22-jugis, oblique linearibus, mucronula- tis, supra glabris, infra adpresse strigoso-pilosis, margine setosis; stipulis linearibus acutis striatis setosis; Jpeduuculis axillaribus, geminatis, petiolum aequantibus s. parum exceden- tibus, defloratis deflexis; floribus eapitatis; corollis roseis tu- bulosis quadrilobis; leguminibus 2 — 3-articulatis, glaberrimis, suturis louge rigideque setosis , persisteutibus. 0. — Similli- ma est Mimosae pudicae L. sed foliis olnnibus uuijngis sta- tim differt. — Caulis sesquipedalis erectus teres, . \iber, apicem versus cum petiolis, foliolis pedunculisque patentim pilosus. Folia seusitiva, petioli 1 — l'/^-pollieares, faudcm glabriusculi, stipulae lineares, acmninatae, eximie striata* toso-ciliatac , biliueares. Foliola oblique lincaria, fere serai- pollicaria, 1 Ya lin. lata, rhacbis praesertim ad foliolo insertionem piloso -setosa. Peduuculi 9 — 12 lin. longi, (. florati deflexi, capitula multiflora subglobosa. Bracteola>* membranaceae lauceolatae, corolla breviores. Flores tetra- raeri , corollis albidis, laciuiis limbi roseis. Legumiua semi- 745 pollicaria, 3 liii. lata. ■ — Crescit in insula Guadeloupe et ad Caracas (e seminibus Caracasanis enata in horto botanico Berolinensi colitur). 7. Acacia (Ser. V. Vulgares. §. 5. Pennatae) sarmen- tosa Dsvx. Journ. bot. I. 70. — DC. Prodr. 11. 465. no. 175. — Species a Mimosearum mouographo silentio praeterraissa, ex diaguosi data facile recoguosceuda, iuter jL. tamarindi- foliam Willd. et A. pandentem Willd. collocanda erit. — Fruticosa, altissime scandens, (exceptis iuflorescentiae rarai- ficatioiiibus petiolisque foliorum juniorum) glaberrima: caule petiolisque aculeis parvis retrorsum unciuatis sparsis armatis; foliis bipinnatis, petiolo supra basin glandulis 1 — 2 minimis depressis instructo, pinnis 5 — 9-jugis, foliolis 12 — 24- jugis, e basi obliqua liuearibus, Titriuque rotundatis, obtusissi- mis, iufra glaucescentibus; iuflorescentiae termiualis raraulis adpresse puberulis; capitulis fasciculatis ; floribus sessilibus; calycis corolla dimidio brevioris deutibus obtusisj ovario louge stipitato, apicem versus barbato ; legumiuibus pcdunculatis, late liuearibus, utriuqne acumiuatis, compressis 3 — 8-sperrais, gla- bris. "b-v^- — Rarai cinereo -argeutei glaberriuii, juniores liueis duabus fuscis a foliorum insertioue utrinque ad foliura. decur- rentibus notati, quibus iusident aculei pauci taudem decidui. Petioli 3 — 5-pollicares glaberrimi v. infra aculeolis parvis retrorsis instructi, iuter piunarnm par inflinum et petiolum glaudula uua alterave parva depressa obsiti. Stipulae raiui- mae, liueari-subulatae, caducae. Pinnae l'/a — 2-pollicares, foliola 4 liu. longa, 1 — !4/a liu. lata, basi saepius parum latiora. lnfloresceulia termiualis, capitulis 5 — 6-nis fasci- culatis , fasciculis racemosis. Pedunculi semipollicares v. bre- viores , flores albi. — Legumiua 1 !/2 — 5 - pollicaria , 9 lin. lata. — Crescit in insula Guadeloupe. 746 8. Pithecolobium (Unguis Cati §. 1.) Panamense Walp. et Duchass. — Bamis petiolisque glabris; stipulis spiuescen- tibus, validis, brevibus, subrecurvato -hamatis; foliolis oblique ovatis, acuraiuatis obtusinsculisve , iitrinque glaberrimis nitidis-, spicis breviter pedunculatis , densis brevioribus; floribus ad- presse puberulis; calyce qiiinquedeiitato, corolla infundibuli- formi sexies octiesve breviore; ovario glabro. "r). — Foliola 3 — 4-pollicaria, scsquipolliccm lata v. patilio latiora, valde inaequilatera, pctioli (tripollicares) et pelioluli (pollicarcs) apice glandula patelliformi instructi; spicae 1 '/„ — 2-pollicares, flo- res sessiles, bractea persistente triangulari, subdecurrcnte, squa- macea, brevissima suiFulti. Corolla semipollicaris, late infun- dibuliformis, laciniis limbi ovato-lanceolatis acutis. Tubus stamineus corolla subduplo longior, pollicaris, filameutorum pars libera tubi staminei longitudine; Stylus tenuissime fiii- formis, filamenta longe superans. Legumen (ex icone!) tri quadripollicare, compressum, falcatum, inter seinina leviter contractum, dehiscens, 2 — 3-spermnm, semina atra arillo car- noso coccineo eupuliformi semi-inclusa. — Differt a proxiraa P. hymenaeaefolio Btb. spinis stipularibus validis subhama- tis et calyce quam corolla sexies octiesve breviore. — Crescit in isthmo Panamensi. 9. Inga (Sect. V. Euinga. §. 4. Erianthae) pautlilora Duchass. et Walp. — Arborea?: ramulis, petiolis, foliolorum nervis infra, pedunculis calycibusque deusissirae ferrugiueo - pubesceutibus; foliolis trijugis coriaceis, supra nitidis, dense pilosulis, subtus adpresse pubesceutibus , ovatis v. ovato-lau- ceolatis, acutis retusisve, paris infimi miuoribus, supremi ma- ximis; spicis solitariis geminisve , axillaribus v. ad iufloresceu- tiam terminalem raccmoso-paniculatam dispositis, laxis, muhi- 147 floris; bracteis squaniaeformibus deciduis, calyce pyiiformi- campanulato, Irifido, sessili miilto brevioribus; corollae hirsn- tissiinae calyce dimidio longioris laciniis ovato-lanceolatis acntis. 1> — Foliorum rbacbis l1/^ — 2-pollicaris, inter paria foliolonnu duo superiora dislincte alata, foliola infima semi- pollicaria v. 4,/4poll. longa, 4 — 9 lin. lata, ovata v. ovato- olliptica, acuta v. saepius obtnsa, intermedia pleniniqiie bi- pollicaria v. paullo longiora, 3/4 — 1 '/a P°M* l^ta, basi sem- per rotimdata, suprema 3 — 4-pollicaria rix sesquipollice latiora, ovato-lanceolata, plerumque acuta rariusve obtnsa, basin versus cnneata , glandnlae inter foliola distinctae. In— florescentia petiolo plerumque brevior, calyx 4 lin. longus, brevissime puberulus, corolla semipollicaris, pilis longis fla- vescenti-virentibns densissime hirsuta, filamenta sesqnipolli- caria, intra calycem monadelpha. Legnmen adhuc incogni- tum. — Crcscit in istbmo Panamensi. 10. Inga (Sect. V. Euinga. §. 5. Verac.) Galibica Du- chass. et Walp. — Arborea: ramulis, rhacbidis foliolorumque nervis ntrinqne, pednnculis calycibusque ferrugineo-pubescen- tibus; foliolis quadrijugis ovatis obovatise acntis (extimis ma- xirnis) , snpra nitidis , infra pallidioribus , ntrinqne in nervis praecipue pilosnlis; peduncnlis elongatis, folio dimidio brevio- ribus, apice pancifloris ; bracteis minimis squamaeformibus, ro- tnndatis, acntis, cadncis; calyce pedicellato, tubuloso-campa- nulato qninquedeutato ; corollae hirsutissimac calycem fere du- plo superantis laciniis lanceolatis acutis. %. — Arbor excelsa. Foliorum rhachis semipedalis, late alata, ala 6 — 9 lin. lata, foliola infima tripollicaria, 1 */a P0^* *ata v* Pa"U° latiora. suprema semipedalia, 3 — 3^3 poll- lata, basi rotundata v. 6iibcuneata, pednnculi tripollicares , axillares, solitarii, apice confertim 6 — 8-flori. Pedicelli bilineares, calyx quadrilinea- 748 ris , corolla fere semipollicaris, laciniis lanceolatis fere ad ca- lyeem iisqne fissis. Filamenta niimerosa iutra calycem mo- nadelpha. Legumen (ex Duchassaingii adnotationibiis) tripol- licare, rufo - villosum , seminibus 5 — 8, rufis, pulpa mediocriter indutis. — Crescit in insula Guadeloupe in sylvis humidis. — Ab ineolis appellatur „Poix doux." Decas altera. 11. Yismia Paiiamensis Ducliass. et Walp. — Arborea: ramulis tetragonis, petiolis, pedunculis calycibusque ferrugi- ueo-tomentosis; foliis breriter petiolatis, ovatis, aciuninatis, snpra nitidis, subtus ex'albo-fnlvescentibus, tomentellis; cymis tcrininalibus, paniculatis, mnltifloris; ovario globoso , qninqne- sulcato. "r>. — Proxime accedit ad V. fcrrugineam H. B.Kth. (DC. Prodi. I. 542. uo. 8.) quae rccedit foliis elliptico-oblon- gis infra aureo- tomentellis. — Petioli 6 — 8 liu. longi, supra canaliculati , folia ovata, sensim acuminata y. rarius (inferiora) obtusissima, exacte ovata, cum petiolo 5 — 6-pollicaria, 2 — 23/4 poll. lata, epunctata, penuinervia, nervis iufra promi- lmlis obscurioribus. Folia opposita liuea stipulari prominula utrinque connectuntur. Iuflorescentia terminalis, mul'iflora, cy- moso -paniculata , iteratiin trifida, in ramificationibtis ultimis flores laterales non evoluti, gemmaeforroes, miuimi, giobulosi. Calycis profunde quinquefidi laciniae ovales, aciitiusriilae, tres latiores membrauaceo-niargiuatae , angustiores iiniuar- ginatae, omnes dorso ferrugineo-tomentosae , intus glaberri- mae, coriaceae, persistentes. Petala quam laciniae calycis pa- rtim longiora, obovata, obtusissima, in uuguem brevissimum cuueata, obscnre purpurascentia (?) , pagina siiperiore lou- giuscule villosa. Phalanges staminnm cum petalis insertac iisque oppositac, polyandrae, subduplo breviores, villosae. 749 Sqnamulae hypogynae cum petalis altemae, brevissimae, ob- tnsissimae, villoso-barbatae. Ovarium globoswn, qninque- snlcatiiin, petaloruni longitudine, styli 5 liberi brevissimi, stigraatibns capitellatis. Bacca globosa, quinquecostata, quiu- quelocularis, polysperma, stylis persistentibus coronata. — Crescit iu isthino Panamensi. 12. : Malachra capitata Liiin. Syst. 518. — DC. Prodr. 1. 440. lio. 6. — Species in India occidentali vulgaris sed ex auctorum descriptiouibus aegre recognoscenda. — Caule ra- moso tereli cum petiolis peduncnlis bracteisque setis ureiitibus bispidissimo; foliis longe petiolatis, late ovatis v. ovali-sub- rotnndis, supremis saepe obsolete trilobis, obtnsis acutisve, irregulariter crenato - denticulatis , quinquenerviis , supra gla- briusculis sparseqne pilosulis, iufra praecipue in nervis hispido- pilosis ; capitulis axillaribus plerumque ternis, pedunculatis, pe- dunculo nno petiolum aequante, reliquis brevioribus; floribus 5 — 7-nis gloraerato-capitatis; bracteis profunde cordatis cre- nato -dentatis, ad basin utrinque lacinula filiformi urenti- setosa stipulatis ; calycis membranacei laciuiis trinerviis, acu- minatis, setoso-ciliatis, corollam luteam aequantibus. 0. — Caulis 2 — 4-pedalis, petioli 1 — 2 poll. longi, folia iy2 — 3 - pollicaria , prope basin l'/a- ^Va P°H- lata> a(l insertio- nem petioli leviter cordata, pednnculi plerumque temi qua- ternive variae longitudinis, uno petiolum aequante, altero dimidio breviore, tertio brevissimo. Iuvolucrum (ab auctori- bus triphyllum indicatum) deest, sed bracieae florum in glo- merulo exteriorum maximae falsam iuvolucri speciem exhi- bent. Bracteae exteriores semipollicem latae v. majores, prae- sertim extus in nervis sctoso-hispidissimae, laciniae stipula- res 4 lin. longae. Nonnulli botanici Malachrarum bracteas pro foliis Horalibns v. pro involucro exteriore, bractearura 750 etipulas pro iuvolucri phyllis descripserunt, alii stipulas omuino neglexerimt. — Sida capitata Linn. Act. Upsal. 1743. p. 137. tab. 2. — Habitat vulgaris in paludibus insularum Cari- baearnm. — Cortex ad funes parandos praestantissimus. 13. Malachra radiata Linn. Syst. 518. — DC. Prodr. I. 440. no. 9. — Cav. Diss. II. D. 33. fig. 3. — Species ex auctorum descriptionibus vix recognoscenda. — Caule camoso tereti, ramis petiolisque densissime setoso-pilosis; foliis lon- giuscule petiolatis, ovatis, profunde trilobis v. obsolete quin- quelobis, lobo medio productiore, acuminatis, irregulariter cre- nato - dentatis , utrinque sparsira setosis; glomerulis axillari- bus sessilibus v. brevissime pedunculatis , 3 — 5-floris; bra- cteis ex ovata basi acuminatis, utrinque lacinia filiformi stipu- lari auctis, setaceo-pilosissimis ; calycis membranacei laciniis trinerviis , dense setoso - ciliatis , coccos dimidio superantibus. 0. — Herba pluripedalis, petioli 9 — 18 lin. longi, folia 2 — 3-pollicaria, 1 1/2 — 21/, poll. lata, profunde triloba v. obsolete quinqueloba, lobis duobus exterioribus bre\issimis, palmatitu 3 — ö-nervia. Bracteae exteriores 7 lin. longae, 5 liu. latae, stipulae dimidio breviores. Corollam non vidi. — Sida radiata Linn. Sp. pl. 965. — Habitat in iusuU Gua- deloupe et in isthmo Panamensi. 14. Ipoiuaea (Set. 1. Eupipomaea) asarifolia Roem. et Schult. Syst. IV. 251. — Choisy in DC. Prodr. IX. 350. no. 8. — Diagnosis emendata. — Caule prostrato tereti fistuloso glaberrimoj foliis pctiolatis (peliolis 1 1/i — 1 J/a-polliearibus) renifonni-cordatis subtrilobisve obtusissimis, apice breviter iu~ cisis cum mucronulo iulerjecto brevissimo (bipollicaria, 2 — 3 poll. lata), angulis rotundatis obtusissimis, utrinque glaber- T51 rirais subcoriaceis palmatinerviis ; pedunculis axillaribus petio- liim acquantibus glabris 1 — 2-floris, pedicellis brevibus; se- palis duobns exterioribns abbreviatis suborbicularibns obtusis- simis, interioribus fere duplo longioribus (5 — 6 lin. longis) ovalibns obtttsis; corolla (bipollicari) tubnloso-infimdibuliformi rosea speciosa; capsnla subglobosa coriacea glaberrima (ab- ortu interdum monosperma). 7\.. — H abitu accedit ad I. pes caprae L. sed folionim forma eximie differt. — In Senegam- bia iudigena verosimiliter inde cum saburra advecta nunc etiam provenit in insulis Guadeloupe et Sti. Thomae. 15. Ipomaea (Sect. III. Strophipomaea. §. 2. Cephalan- thae) Perryana Duchass. et Walp. — Caule, foliis peduu- culisque adpresse pubescentibus; foliis petiolatis (petiolis 1 — ii/s-polHcaribus) cordatis acumiuatis (2 — 2 J/2 poll. lon- gis, lYa ~ 13A P0"' l^tis) , utriuque sed praesertim infra piloso-pubeseentibus; pedunculis folium aequantibus v. partim stiperantibtis (3 — 4-pollicaribus), versus apicem fulvo-toinen- tosis; capitulo denso lato cymoso-4 — 12-floro; involucri di- pbylli foliolis orbicularibus sessilibus mucronulatis (9 lin. lon- gis fere pollicem latis), cum bracteis obovato - orbicularibus mucrouatis (7 — 8 lin. longis, semipollicem latis) extus fulvo- tomentosis, intus atropurpureis glaberrimis; sepalis cymbae- formibus ovatis acutis (9 liu. longis, semipollicem latis), ex- tus deusissime fulvo-hirsutis; corolla (ex Duchass. adnot.) alba tubuloso-iufuudibuliformi (sesquipollicari) , ad plicas ex- tus lougittidinaliter fulvo-hirsutissima; Capsula membranacea glabra, abortu 1 — 2-sperma; seminibus glaberrimis. O« — Proxime accedit ad T. hirtißoram Mart. et Galeotti (Walp. Repert. VI. 533. no. 7.), qttae differt caule petiolisque fulvo- villosis, foliis supra sericeo-villosis, subtus tomentosis, pe- dunculis duplo longioribus fulvo-villosis et praeeipue sepalis 752 ovato-lanceolatis semipollicaribus. Caeternm in T. hirtißora bracteae sepalis longiores, in nostra breviores describuntnr. /. eriocepTialu Moric. (DC. Prodr. IX. 366. no. 110.) recedit bracteis lanceolatis sepalisque linearibus. — Flores brevissi- me pedicellati, pcdicelli 1 !/a — 2 lin. longi. Stigma bicapi- tatum. Capsula obovala glaberrima, pilis sparsis obsita, te- iiuiter membranacea , bivalvis, tandem dehiscens, gemraularum abortn saepius 1 — 2-sperma. — Crescit in isthmo Panamensi. 16. Ipomaea (Sect. III. trophipomaca. §. 3. Intcgrifo- liae B.) Morelii Duchass. et Walp. — Caule tereti glabro v. minutissime aspero-tuberci)lato; foliis petiolatis (petiolis 1 — 1 '/2 — 2 */2 - pollicaribus) cordato -sagittatis , integris , acu- minatis, auriculis sinn profnndo spjunctis acutis, utrinque gla- berrimis, iufra pallidioribus (a petioli insertione ad apiiem 2 — 31/« P°M- longis, l'/a — 2 poll. latis); pedunculis axilla- ribus (saepius sesquipollicaribus) cymoso -multifloris (pedicel- lis semipollicaribus), sepalis coriaceis, ovali-subrotnndis, ob- tnsis (3 lin. lougis), arcte imbricatis, corolla purpnrea (bi- pollieari); Capsula globosa, glaberrima, styli basi indurata co- ronata; scminibns nigricanti-tomentosis. ©. — Affinis vide- tur I. cymosae R. et Scb. (DC. Prodr. IX. 371. ,. 151.), quae differt foliis breviter petiolatis, pedunculis axillaribus brevibus, corolla pollicari, Capsula conica seminibusqiH- rnfo- lanatis; I. sagittata Dsf. (DC. Prodr. IX. 372. no. 156.) re- cedit a planta nostra auriculis foliorum nunc abrupte trunca- tis nunc obtusis, pedunculis petiolo brevioribus , 1 — 2-floris sepalisque mucrouatis. — Habitat in isthmo Panamensi. 17. Iltoinaea (Sect. III. Strophipomaea. §. 5. Multilobae) Bouvetli Duchass. et Walp. — Herbacea glabra: caule fili- ?53 forini ad foliornm insertionem barbato v. glabro; foliis petio- latis (petiolo ad summuin 9 — 10 lin. longo, saepe breviori) palmato-quinquepartitis , laeiiiiis ovato -lauceolatis, aruraiuatis v. obtusis, mucronulatis , integris v. obsolete erenulatis, media majore (pollicari, semipollicem lata), extimis saepe profunde bilobis, petiolis ad basin utrinqiie foliis stipiilaribus miiiimis palmatim- qninquelobis deciduis instruetis; pediinculis axilla- riljus uuifloris (petiolorum majornm longitudine) v. corymboso- multifloris; sepalis ovato- orbicularibns, apiee eraarginatis, 2 — 2 1/2 lin. longis totidemque latis, exterioribus panllo breviori- bns angustioribusque ; corolla purpurea speciosa. © ? — Affinis /. venosae R. et Schult. (Chois. in DC. Prodr. IX. 384. no. 237.), quae differt laciuiis foliornm petiolulatis, pe- 'iolis laciuiisque duplo majoribus ncc non sepalis acutiusculis, etiam in /. yenlaphyllu Cav. (Chois. 1. c. 385. no. 243.), quam nostrae non dissimilem puto, foliola petiolulata multo majora orato-clliptica describuntur, /. tuberculata B. etSch. (Chois. 1. c. 386. no. 249.) recedit caule plerumque verru- eoso-muricato, sepalis 3 — 4 lin. longis, ovato- oblongis se- miuibusque glabris. — Ramuli juuiores piloso-pubescentes, mox laevigati; folia quinqueloba, laciniis versus basin atte- nuatis, nee tarnen petiolulatis, integris v. saepius extimis profunde bifidis, rarissime laciniae extimae integrae et inter- mediae bifidae reperiuntur. Corolla sesquipollicaris infundi- buliformis. Capsulam maturam non vidi. Semina lanata (ex Duchass. adnot.). — In insula Guadeloupe. IS. Manettia (Sect. 1. Lygistum) Panamensis Duchass. et vValp. — Herbacea volubilis: rarais quadrangularibus nitidis; foliis petiolatis ovato -lanceolatis, utrinque glabris; stipulis laarginiformibus deciduis; peduneulis axillaribus, unifloris, folio brevioribus v. cymoso -paueifloris folio longioribus; caljeis 23r Bd. 6s Heft. 48 754 campanulati laciniis octo, acqualibus, lauceolatis, corolla dimidio brevioribusj Capsula profunde bisuloata, leviter octocostata. 2f? — Affinis M. reclinatae L. et M. racemosae Rz. et Pav. ab ntraque autein differt pedicellis eorollisque glabris; M. cuspidata Bert, ex descriptione recedit pcdunculis axilla- ribus bipartitis et calycis scabriusculi laciniis lineari-subnla- tis elongatis. — Folia sesquipollicaria, semipollicem lata v. paullo latiora, petioli 4 lin. longi. Peduncnli axillares uni- flori 9 lin. longi, v. cymae axillares pednnculatae foliosae panciflorae folio longiores, pedicellis lateralibus snpra inser- tionem bibracteolatis , bracteolis squamellaeformibus , pedicelli 9 — 12 lin. longi glaberrimi. Calyx cum laciniis limbi 3 lin. longus glaberrimus, laciniae basi angustatae lanceolatae , co- rolla tubulosa apice qnadrifida dnplo breviores. Capsula pyriforinis, glaberrima, profunde bisulcata, didjma, octocostata, laciniis calycis persistentibns coronata, bilocularis, polyspcrma. Semina lenticulari-compressa, margine denticnlato membrana- ceo cincta. — Crescit in isthmo Panamensi. 19. Ctuettarda (Laugeria) viscosa Duchass. et Walp. — Foliis brevissime petiolatis, lauceolatis, utrinque acuminatis, glaberrimis , nitidis (in vivo viscosis) ; stipulis triangularibus acuminatis brevissimis ; pedunculis axillaribus, folio parum bre- vioribus, confertiin cymosis; floribus pentameris glabris ; caly- cis limbo acute et inaeqnaliter quinquedentato persistente ; drupa obovata snbeompressa 5 — 6-loculari. %. — Proxime accedit ad G. resinotam Pers. (DC. Frodr. IV. 458. no. 20 > diversam foliis snbtus glaucis, stipulis in vaginam ciliatain subtruncatam concretis calycisque limbo truncato v. obtus«? quinquedenticulato. — Frutex 18 — 20-pedalis, rami cinerei. Ramuli et folia juniora resinoso -viscosa. Petioli l1/«, lin*. longi; folia sesquipollicaria, semipollicem lata, coriacea. Sti- T55 pulae longitudine petioli , trianguläres, acumiuatae. Pedunculi axillares, pollieares, apice confertira cymosi, flores sessiles albi, basi bractea filiformi brevissima suffulti. Calycis limbi deiites filiformes, duobus parnm brcvioribus. Corollae tubus 3 im. longus, laciuiae limbi ovales, obtusae, vix lineam lon- gae. Autberae 5, ad faucem corollae sessiles, Stylus corollae tubo fere duplo brevior, Stigma brevissime iuaequaliter bi- fidum. Drupa compressa pisi magoitndine. — Crescit iu in- sula Guadeloupe. 20. Stannia Panainensis Walp. et Duchass. — Foliis brevissime petiolatis, late ovatis v. ovato-ellipticis acutis, basi brevissime attenualis, margine revolutis glaberrimis, supra iiitidis, subtus pallidioribus; stipulis petiolos aequautibus trian- gulari- ovatis, acutis, foliaceis, supremis brevissimis, triangula- ribus, corymbo termiuali multifloro; floribus ebracteatis ; ca- lyce obtuse quinquedenticnlato ; corollae tubo fere quinquepol- licari recto; laciniis limbi elliplicis, obtusiusculis, margine un- dulalis, duabus paullo lougioribus; baccis coriaceis bilocula- ribus polyspermis. "r). — Differt a St. formosa Karst. (Ausw. neuer Gewächse v. Venezuela, t. 9.) floribus ebracteatis, co- rollae laciniis inaequalibus ellipticis nee late ovatis baccisque bilocularibus; a St. speetabili Klotzsch recedit corollae tubo breviore et limbi laciniis ellipticis nee lanceolato-linearibns. — Petioli 3 — 4 lin. longi , folia Z*^ — 7-pollicaria l1/^ — 4,j,/9 poll. lata, basi breviter in petiolum attenuata, stipulae inferiores semipollicares, adpressae, e triangulari basi ovatae acumiuatae, supremae trianguläres, acutae, brevissimae. Ala- bastrum corollae hinc gibbum, tubus 4 — 5-pollicaris graci- lis, faux callis 5 leproso-pilosis cum filamentis allernis clau- sa, laciuiae limbi fere semipollicares, obtusiusculae, 3 lin. la- tae, duabus paullo angustioribus longioribusque. Filamenta 48* 756 ad fanccm corollae inserta, apice uuoinatim ini'raeta, duobiis partim longioribus; anthcrae dorso parnm supra basin affixae, in ronnm arcte conniventes. Stylus filiformis tubi corollini diias tertias partes attingons, Stigma acute et iiiaequaliter biiidum. Bacca exsucra , globosa, limbi caJyoini vcsligiis et disco exi- jnie umbonata, Cerasi majoris maguitudiue , bilocularis poly- sperma. Semina magna , irregulariter augulata, opara, nigra. — Habitat in istbmo Panamensi. (Continuabitur. ) Register der • in den Abhandlungen abgehandelten Pflanzen -Namen. Aheria tristis 9. Zevheri 10. Acacia sannento>a 745. Acalypba angu?tata 115. hetulina 116. glandulifolia, languida 116. peduiicularis 115. ? petiolaris 117. Acanthodium angustum, capense 93. diversispinum 92. furcatum, hirti— nervium , Uoffmannseggianum , macrum 93. procumbens 92. ser- rulatum, squrrosum 93. Achyrantbes acuniiuata, alba 96. Acridocarpus natalitius , pruriens 96. Acrostichum alatum, au reu in , brevipes, citrifolium , crassinervc, crinitum, liagelliferura, glandulosum 213. inaequale, juglaudi- folium 214. Karstenianuin 214. 98. Lingua, ioiigifolium 214. mclauopus, microlepis 214. 98. nicolianaefolium , piloselloides, Schiedei , scolopendrifolium , Simplex , sorbifolium 214. staphy- leum, villosum , viscosum. 215. Adenostyles pontica 696. Adhatoda cheiranthifolia, euneata, diosmopbylla , hyssopifolia, pro- traeta , variegata 94. Adiantum aethiopicum 215. affine 408. assimile, Capillus, Chilense, concinnum , cristatum, cuueatum, curvatum 215. deltoideum, denticulatum , flabellifolinm , formostim , fruetuosum, hispidulum, int er medium 216. lucidum 216. 408. macrodus , macrophyllum 216. microphyllum 408. Moritzianum 216. obliquum 216. 408. patens, pedatum , pentadaetylon 216. Phyllitidis 217. 408. po- lyphyllum , pubesceus, pulveruleutnm , radiatum , reniforme, rhomboJLdeum , scabrum, serrulatum , setulosum, striatum, tene- rum, ternatum 217. tetraphyllum 217. 408. trapeziforme , vil- losum 218. 758 Aerva lanata, leucura 96. Agelaea 437. Lamarckii 438. nitida 437. villosa 438. Ailantus 443. Allautodia australis, axillaris, deflexa, strigosa, tenera, uinbro- sa 218. Allosoms acrostichoides, atropnrpnreus , cacspitosns 218. Calomela- nos, ciliatus, cordatus, crispus, falcatus, flexuosus, gracilis, intramarginalis 219. 408. paradoxus, rotundifolius 219. sagitta- tus, ternifolius 220. Alsophila aculeata, aspera, australis, Caracasana, compta , conta- minaus 220. Deckeriana 220.408. elegaus, Humboldtii , laeta 220. Loddigesii 221. Aliquelii 221. 99. oligosora , paleolata, pycnocarpa, radens , senilis, subaculeata, Taeuitis 221. Amarautns Thuubergii 95. Ammannia auagalloides, pusilla 40. Ampliidesmium Parkeri 221. Anagallis coerulea 607. phoenicea 606. Audrosace albana 609. altaica 612. bidentata 610. carnea, elongata 609. longifolia 610. longiscapa 611. maxima 608. odoratissi- ma 613. olympica 612. pleioscapa 611. scptentrionalis 609. vil-» losa 611. Aueimia adiantifolia 221. cheilanthoides , ciliata, collina , densa, Dregeana, ferruginea , flexuosa, fraxinifolia, Haenkei, hirsuta, hirta , laciuiata, longifolia 222. Mandioccana, media, Mexicaua, Pbyllitidis, Raddiana, radicans, tenella. villosa 223. Angiopteris longifolia 223. 408. Teysmanuiana 408. Anotis Salzmanui 445. Autbemis collina 467. Antrophyum lanceolatum 223. sufosessile 224. Aracium pubescens 681. Arbutus Andracline 623. Unedo 624. Artemisia suavis 468. Aspidium acrostichoides, aculeatnro, adsceudens, aemuliim, arista- tum 224. augescens 224. 408. auriculatum, Braunii 224. cam- pylopterum 224. 99. caudatum 224. chrysolobum, cicutarium, coadunatum, concinnum , coniifolium , coiiterniinuin , contractum, coriaceum, crinitum , cristatum , Ctenitis, Cuuninguanii 225. de- compositnm 226. decursive-pinnatum 226.408. decurtatum 226. 99. denticulatum 226. deversum 226. 99. dilaceratum 226. 300. eburneum , edule, elongatum, falcatum, falcinelltinv, t'allax. filix mas , fissum, foenisecii 226. fragrans, fraxinifolium , Goldiea- mun, gongylodes, Hippocrepis, bispidum, impressuun, interme- dium , invisiim, Kaulfussü, laetevirens, Lancastriense 227. la- siesthes, leucosticton 227. 300. lobatum , Loncbitis , lucens 228. Ludovicianuni 228. 301. macrophyllum, macrurum, marginale, Mexicanum, molle, mucronatum, mucronifolium , Noveboracense 228. obscurum 228. 301. obtnsatum, Oreopteris, pallidum, pa- rasiticum , patens , peniiigerum , pilosulum 229. Plaschnickianum 229. 302. platyphyllum, platynotus, proliferum, propinquiim, pubescens 229. puugcns 230. quinquaugulare 230. 302. remo- tum, rhizoplivlhun , rigidum, rivulosum , Serra, Shepberdi, spi- nulosum, Sprengelii, squamatum, terminans, Tlielypteris, tra- pezoides 230. triangulum 409. trifoliatum 231. uliginosum 231. 303. unitiun, vastum, vestitum, villosum, violascens 231. 759 Asplenium abscissum , acutum, Adiautum uigrum, affine, alatum 331. angustifolium , appendiculatum, Athyrium, atteiiuatum 232. auri- cularium 232. 409. auritum , Belangen , bissectum , brachypte- ron, Breynii, bulbiferum 232. Canariense 232. 409. caudatum, cicutarium 232. compressum 233. 409. crenatum, crenulatum 233. cultrifolium 233. 303. cuneatum, cyrtopteron , decurtatum , den- tatum, deutex, depressum, difforme, dimidiatum, dimorph um 233. dispermum 233. 304. dissectum , ebeneum, elatius, erectum, fal- catum, filix feminea 234. firmum 234. 304. fissum, flabcllifolium, flaccidum 234. foecuudum 234. 305. fontanum , formosum , fra- grans 234. furcatum, Hallen 235. bastatum 235. 305. hetero- don , lanceolatum , lucidum, Maderense, mariniim , melanocaulon, Mexicanum, Michauxii, monanthemum 235. monstrosum 235.305. montanum, myriophyllum , Nidus , obliquum, obovatum, obtusa- tum 236. obtusifolium , Odontites 236. 409. oligopbyllum , Otites, palmatum , Petrarcae, pinnatifidum, polyodon 236. pulchrum, pu- milum . radicans, reguläre, repandulum , resectum, rbacbirliizon, rhizophorum 237. rbizophyllam 237. 409. ruta muraria, salici- folium, salignum, septeutrionalc , Serra 237. serratum, sulca- tnm, thalictroides, Thelypteroides, Trichomaues , viride, vivipa- rum 238. Aster alpinus 700. botryanthus , hirtus , ibericus 701. Asteriscus maritimus 712. Atbrixia elata 67. Atichia 149. Mosigii 150. Azalea poutica 625. Balantium antarcticum, arborescens, Culcita 238. Karstenianum, Sellowiauum 239. squarrosum 239. 409. Barkhausia 683. alpina 684 byzantiua 686. elata 684. foetida 685. hirta 687. mnricata 688. rboeadifolia 685. rodigioides 687. sca- riosa 684. seuecioides 688. taurineiisiä 684. triangularis 686. vesicaria 684. zaciutbia 686. Barleria Burkeana 92. Gueiuzü 91. irritans, obtusa, rigida, Stimu- lans 92. Bellis perennis, sylvestris 705. Bergia poljrantha 16. Bernardiuia 412. fluminensis 413. Blecbnum Brasilien.se, cartüagineum 239. 409. glandulosum 239. 306. gracile, intermedium , laevigatum 239. lanceola 240. longifolium 240. meridionale 409. occidentale , Orientale, pectinatum 240. polypodioides 240. 409. serrulatum , striatum, trianguläre, vo- lublle 240. Blepharis boerhaaviaefolia 92. Borreria coriacea, Poaja 466. pumila 465. Sideritis , valerianoides 466. verticillata 465. Boscia caffra 8. Botrychium australe 240. dissectum, fumarioides , gracile, Lunaria, obliquum, rutaefolium , virginicum 241. Bouchea hederacea, piunatifida, pumila 86. Brachylaena trinervia 63. Brachysiphon Mundii 102. rupestris 101. speciosus 103. Bromus 335. varr. spp. 325 — 336. Brucea 442. 760 Bruuellia 442. Bunias arvensis 469. Byrsocarpus 41 1. coceineus , puiiLeus 412. Cadaba natalensis 8. Calimeris rosea 702. Calotheca bromoides 335. Callima vulgaris 624. Campanula Adami 637. albifiora 634. alliariaefoüa 633. alpigeua 638. argcutea 640. betonicaefolia 631. betulaefolia 635. bouo- niensis 642. carieusis 632. caucasica, ciiiata 637. collina, cor- difulia 642. corymbosa 633 crenata 641. divergens 63j. erio- carpa 640. excisa 643. fastigiata 645. glomerata 639. gran- dis 643. Gundelia 634. hemschinica 644. Iietcropliylla 637. in- volucrata 640. laciniata 631. lactiflora 643. lamiifolia 633. lati- folia 640. ligulata 636. linitolia 643. Jyrata 631. macrantha 640. multiflora 633 olympica, patula 645. pcrsicifolia 644. pelvU'onuis 633. pilosa 637. ptartnicaefolia 638. rapunculoides 641. Rapumulus 645 saxatilis, Saxifraga 637. sibirica 636. Steveni 644 syspireiisis 633. trachelioides 642. tridentata 637. tubulosa 631. Canthium Gueitizii 54. Carduus australis 503. Carex variegata 565. Carissa Arduiui , ferox , grandiflora SO. Cascarilla hexaudra 443. Cassia arachnoides 39. Ceratochloa 336. spp. 325—336. Ceratophorus 120. africanus 121. Ceratopteris Lockharti 241. Parkeri , thalictroides 242. Ceteracli Capeuse, cordatum, officiuarum 242. Cliaetacauthus Buikei , costatus 94. Cheilanthes Alabameusis , amaurhorhachis, Arabica 242. 306. argen- tea, auriculata 242. brachypus 243. 307. canescens, caudata 243. chaerophylia 243. 307. chloropliylla 243. contracta 243. 307. cornuta , cuneata, dealbata, Dicksouioides , clongata , fra- graus 243. Iiastaefolia 243. 307. hastata 243. Iiirsuta, liirta, Kaiill'ussii, lentigera, leucopoda 244. macrophylla 244. 307. mi- crophylla, micropteris 244. Moritz iana 244. 307. multifida, odora, Preissiana, profusa 244. pteroides, pruinosa, pulvera- cea, repens, Sieben, suaveolens 245. tenuifolU 245. 409. tonien- tosa , vestita 245. Chiliantluis dysopliyllus 85. Chirocalyx pubescens 741. Chlora perfoliata 582. Chloryllis pratensis 32. Choinelia peduucuLata 445. Cliondrilla glomerata, graminea 673. latifolia 674. Clirysophylluin magalismontaiiuin , nataleuse 72. Cibotium Cumingii, glaucescens 245. Schiedei 246. Cineraria deltoidea 68 . Ciouura erecta 593. Oleome monophylla , semitetrandra 5. rupestris 6. 761 Cluytia afiinis 126. alaternoides 127. brevifolia 125. daphnoides 126. diosmoides 122. ericoides 121. heteropliylla 128. marginata 130. uatalensis 127. ovalis 129. polifolia 124. poly&oiioides 128. pul— chella 129. tcuuifolia 123. teretifolia 124. Tluuibcrgii 130. to- mciitosa 131. Cneorum 442. Cuestidiuni 439. rufescens 440. Cuestis 440 coruiculata 440. eniarasinata 441. ferruginea 440. florida 441. fiaterna, glattra 440. niimosoides , nionadelpha, oliliqua. peutaphylla , ?pinnata 441. poly pl ylla 440. raceinosa 441. Cocoocypsehun dicluoolasiuni 4J5. C'ollema 149. spee. oames 151 — 201. Combrctuin apiculatum 45. crytlirophj'Iluin 43. glomeruliflorum 42. Gucinxü 43. bolosericeuin , Kraussii 44. riparium , saticifolium 47. Zeyheri 46. Coiniariis 424. africanus 426 Beyricltii 430. Blanchctii 431. coria- «:eus 437. cymosiis 430. deteiMis 435. fasticulatus 432. favo- mis 434. ferrugineiis 429. floriluindiis 426 35. fulvns 434. Gau- dichaudi 429 gibbosus, ?glal)cr 436. grandifolius 432. grandis 429. guianeiisis 431. Jackianus 437. Javankns 436. iuctftnptua 433. latifolius 427. lucidus, inaciOjihylliis 436. margiiiatus 429. miiiiosoides 436. monocarpus 425 monophylliis 437. neurocalyx 428. nitidus 436. obtusifolius 42^. oligopbyllun 427. Patrisii, Perrottetii 432. polyantlius 432 pubesceus 436. punctatus 432. ruber, santaloides 436. Schoinhurgkii 433. «cniidpcaiidrns 429. Mmeathinatitii 436. suberosus 433. turgidus , vclutinus 436. vil- losus 29. VVallichii 426. Copisma subsei iceuin 34. Cordia caffra 81. Coris mouspeliensis 608. Coutarea mollis 443. Crepis angustifolia, dens leouis 689. multicaulis 690. multiflora, »i- caeeu.sis 689. olympica 691. pannonica 689. pinnatifida 691. pul- chra , youugiforinis 690. Crotalaria macrostacbya 27. Croton gratissimnm 119. sylvaticum 120. Cryptocarya latifolia 101. Cteiiomeris Kraussiaua 110. Culluniia adpressifolia 69. Cussonia umbellifera 49. Cyathea aurra, Dregei 246. 409. Schottiana 246. Cyathula angustifolia 97. Cyclamcn couin, europaenm, liederaefoliuin 619. Cyclopeltis semicordata 246. Cycnium tubatum 95. Cynaucbum acutum 592. Cystopteris bulbifera, fragilis, montana , regia, tenuis 247. Dalbergia rotundifoiia 35. Dalechampia Capensis 106. Dauaea alata, Augustii, nodosa 247. Dasylirion texanum 140. Davallia attenuata 247. Canariensis, Corcovadeusis , elegans , flac- cida, fumarioides, gibberosa, pyxidata, rhomboidea, Schlechten- dalii , solida, tenuifolia, trapezoides , trichosticha 248. 762 Declieuxia scabra 465. Desmodium natalitium 32. Dichilus lebekkioides 28. Diclirocephala souchifolia 706. Dicksonia dissecta, dubia, Lindem 249. uitidula 249. 308. puncti- lobula, rubiginosa, solida, tenera 249. Zippeliana 249. 309. Diconia anomalum 71. Zeylieri 70. Dictyoxipliium Panamense 249. Didymochlaena lunulata 250. Diospyros Lotus 601. Diplazium acuminatiim , alternifolium, arborcscens, auriculatum, Barbadense 250. brevifolium 250. 309. castaneaefolium 250. cel- tidifolium 250. 309. coarctatum , dubium, esculentum 250. gi- ganteuni 251. 410. grandifoliuni , juglandifolium 251. Lasiopte- ris 251. 310. Malabaricum, obtimim , plantagineum , pubescens, Seramporense , Shepherdi , striatum 251. sylyaticum 251. 410. Diplopappus Caucasicus 704. Diplostylis, angustifolia 113. bupleuroides 114. caffra 115. ser- rata 114. Dipteracanthus Zeylieri 90. Dipyrena glaberrima 714. 5. Disphenia aculeata, arborea, Grevilleana, Orientalis 252. Dodonaea Natalensis 23. Dombe3'a Natalensis 17. Doodya aspera , blechuoides, caudata, divcs 252. lunulata 252. 340. media 252. Dorycuium affine 504. Dovyalis celastroides , zizj'phoides 12. Drymoglossum piloselloides 252. Duchassaingia 741. Caffra, glauca, ovalifolia 742. Eclipta prost rata 713. Eclopes viscida 67. Endonema retzioides 103 Thunbergii 104. Edraiantlms tenuifolius 629. Emmeorhiza Brasiliensis 466. Ephebc 150. Equisetum arvense, filiforme, byemale, limosum , palustre , ramo- sum, scirpoides, sylvaticuin , Telmateja, unibrosum , variega- tum 253. Erica arborea, manipuliflora , sooparia 624. spiculiflora 625. Erigeron alpinus, Canadensis, Caucasicus, glabratus, pnlcliellus 704. Eriosema Gueinzii 34. Erodium fallax 505. pallidiflorum 506. Erythraea anatolica 581. Centaurium 580. gypsicola, latifolia. lina- riaefolia 581. maritima 582. pulchella 580. spicata , tenui- flora 581. Erythroxylum Caffrum 22. Ethulia alata 60. Eupatorium cannabinum, syriacuni 696. Euphorbia inaequilatera 105. Evolvulus Natalensis 80. 763 Fadyenia prolifera 253. 410. Faramea contracta 448. spp. 449 — 455. Festuca unioloides 324. Fraxinus excelsior, mille lacuum , Oruns, oxyphylla, parvifolia 597. Fumaria confusa 469. Kraliki 471. spccies 470. 1. speciosa 507. vagans 508. CJalactia Sagoti 739. Galatella punctata 702. Galeopsis sulfurea 472. Galium Fleuroti 509. hirtiim 466. Gazauia pygmaea 69. Geissoloma marginatum 103. Gentiaiia Amarella 582. asclepiadea 585. Biebersteinii , Caucasica, ciliata 582. cordifolia 585. Cruciata 586. dshimilensis 583. fim- briaeplica, gelida 584. nivalis 583. obtusa 586. Piieumouanthe 584. schistocalyx 585. septemfida 584. stigmantha 586. ver- na 583. Geranium modestum 510. Gerbera nervosa 70. Geropogon glaber 662. Glaux maritima 608. Gleiclienia micropbylla , speluncae 254. Grammitis australis, e longa ta, furcata, lanceolata, linearis 254. Grewia cana 20. discolor 21. monticola 20. Guettarda Uruguensis 445. viscosa 754. Guudelia Tournefortii 694. Gymnogramme aspidioides, asplenioides 254- Calomelanos, chaero- phylla , chrysophylla, distans, flabellata, flavens, Javanica, leptophylla 255. L 'Herrn in ieri, Linkiana 255. 310. Martensii, Massoni 255. mollissima 255. 310. 410. ohtusata, ocliracea, pe- data, Peruviana, polypodioides , rufa 256. rupestris 256. 310. rutaefolia, sulpluirea, Tartarea, tomentosa, trifoliata 256. vil- losa 256. 310. Gynandropsis pentaphylla 5. Hedyotis bracbyloba 50. geininiflora 51. Hedypnois cretica , rbagadioloides 654. Heliautliemum calcareum 511. Helichrysum griseum 65. Helipterum canescens 66. glabratum 65. Zeyheri 66. Helmintlna echioides 665. Hemionitis palmata 257." Uemitelia Capensis, borrida 257. Hostmanni . integrifolia 257. 310. Karsteniana, Klotzschiana, mnltiflora 257. speciosa 258. spe- ctabilis, urolepis 258. 311. Hermbstaedtia elegans 95. Heterodendron 440. Hibiscns leptocalyx 17. Hieracium acuminatum 513. approximatuin* 473. argillaceum 514. anriculaeforme 677. caesium 679. cinerascens 515. com mix- tum 473. concinnum 516. corymbosum 681. cruentum 517. curvidens 518. cymosum 678. divisum 475. dumosum 519. echioides 677. farinulentum 476. firmum 477. gallicum 520. 164 Hieracinm glaciale 677. glaucinum 478. Kochiannm 521. laciniosum 479. laevicaule 480. longipes 681. medium 522. moiiticola 523. murorum 678. nemorensc, obliquum 481. oblongum 524. petio- lare 525. picroidcs 679. Pilosella, piloselloides, praealtutn 677. rigens, rupicola 412. 526. sabinum 678. stenopltyllum 512. syl- vicola 527. umbellatum 680. umbrosum 4*3. vagum 52a. vir- gultorum 484. vulgatum 679. Hyalolepis ophioglossoides , revoluta 258. Hymenophyllum hirsutum, polyanthos, Thunbridgense, Wilsoni 258. Hypochoeris minima 656. radicata 655. Jasione Immilis 629. montana 628. supina 628. Jasmimim Azoricum, fruticans, odoratissimum, officinale 594. Jasonia sicula 710. Jatropha capensis , hirsuta, lagaritithoides 118. Zeyheri 117. Iberis affmis 485. Forestieri 529. Villarsii 530. Hex Aquifolium 602. Inga Galibica 747. pauciflora 746. lntybellia purpiirea 692. Innla bifrons, Britanica, Candida 708. Conyza 707. ensifoiia 710. germanica 708. glaudulosa, grandiflora 710. Helenium 707. hy- brida 710. Oculus Christi 707. salicina 710. spiraeifolia 709. suaveolens 707. thapsoides 708. Ionidium Caffrum 13. Ipomaea asarifolia 750. Bouvetii, Morelii 752. Perrj^ana 751. Isoetes Durieui, Hystrix, lacustris , setacea 259. Ixora 446. species 447. 8. Knautia mollis 486. Timeroyi 487. virgata 488. Koelpinia linearis 650. Kraussia coriacea 54. floribunda 52. lanccolata 53. Ktahourdonnaisia discolor 73. Lachnostylis 131. capensis, minor 132. Lactuca caucasica 672. cretica 673. cyanea 671. flavida 489. quer- cina 671. sagittata , saligna 672. Scariola 671. tephrocarpa 672. Lampsana adenophora 653. communis 652. grandiflora 653. inter- media 652. Lathyrus pyrenaicus 489. Leontodon asper 657. proteiforme 656. saxatilis 657. strigosus 658. Lepicaune 682. ciliata , dshimilensis , grandiflora , sibirica 683. Lepidium myriocarpum, trifurcum 4. Lcptogium 150. Leucas Natalensis 85. Libertia 336. Arduenneusis 334. 6. Lichiua 149. Ligastrum vulgare 598. Limnanthemum nymphaeoides 587. Lindsaya colobodes 259. 311. falcata, Gujaiiensis , linearis, media, inicropliylla, reniformis, rigescens , trapeziformis 259. Linostylis ovata 94. Linosyris tarbagatensis 703. villosa, vulgaris 706. Linnin ambiguum 490. Lore vi 491. saxicola 493. Lippia caffra 88. scaberrima 87. T65 Lomaria alpina, attenuata, Boryana 260. campylotia 260. 311. Ca- pensis, falcata , filiformis, Fraseri, Gilliesii, hastata, lanceo- lata, li'Herminieri, Magellanica., Meyeriana 260. Moritziana, imda, onocleoides , Patersoni, procera , pumila, panctulata, pycnopliylla, Spicant, splendeus, stenophylla 261. Lonchitis hirsuta 261. pubescens 262. Lophosoria affinis , pruinata 262. Lotononis dichilioides 28. Lotzea diplazioides 262. Lycopodium alopecuroides , alpinum, annotinum, Carolinianum, Chamaecyparissus , clavatum 262. complanatum, Cumingif, den- droideum , densura , Hippuris, innndatum, laxum , lucidulnm, Myrsinites , paradoxnm , passerinoides , piuifolium , Selago 263. Springii , squarrosum , taxifolium 264. Lygodium articulatum , circinnatum, dichotoraum , liastatum, hetero- doxum, Japonicum, Iaciniatum, Mexicanum, palmatutn 264. scan- dens , semihastatum , tcnue, veuustum, volubile 265. Lysimachia anagalloides 608. atropnrpurea, dubia 607. Nuraraula- ria, punctata 608. verticillata 607. vulgaris 608. Lythrum rigidulum, sagittaefolium 41. Malachra capitata 749. radiata 750. Mallotium 150. Mauettia asperula 444. confertiflora 443. gracilis 444. luteo-rubra multiflora 445. Panameusis 753. Manotes 438. expansa, ? Palisotii 439. Marattia alata, cicutaefolia, fraxinea 265. Kaulfussii, laxa, micro- phylla, salicina, sylvatica 266. Marsilea pubescens , quadrifolia 366. Matthiola stelligera 1. Medicago depressa 494. Timeroyi 495. Melhania linearifolia 18. Meniscitim palustre 266. reticnlatum 266. 410. sorbifolium , triphyl- lnm 266. Menyanthes trifoliata 587. Mercnrialis Capensis, pumila 112. tricocca 111, Mertensia dichotoma, flabellata, pubescens 267. Mesocblaena Javauica 267. 312. 410. Michelaria 336. Micropteryx 739. Cristagalli, Poeppigiana 740. reticulata 741. stricta, suberosa, sublobata 740. Micropus supinus 707. Mimosa nnijuga 744. Mimusops obovata 75. Zeyhcri 74. Mollugo serrulata 15. Mohria thurifraga 267. Mulgedium albanum 669. cacaliaefolium 670. dshimilense 669. du- bium 670. glabrum , grande , Plumieri 668. prenantlioides, »alicj- folium 669. Myriactis Gmelini 705. Myrsine Gilliana 76. Bffasturtium caledonicum 2. Natalanthe 52. floribunda 52. Nemesia natalitia 82. 23r Bd. 6s Heft. 49 166 Nephrolepis cordifolia, exaltata 267. hirsutula 268. intramarginalis, neglecta 268. 312. pectitiata 268. platyotis 268. 312. sesqui- pedaüs, tuberosa 268. uiidulata 268. 313. 410. Zollingeriana 268. 313. Nidorella rapunculoides 62. Niebüll ria rosmariiioides 7. Niphobolus adnascens, confluens, costatus 269. Lingua 269. 314. pertusus , nipestris , vartus 269. Nothochlaena cauescens, dealbata 269. 314. distans, Eckloniana 269. inaequalis 270. laevis 270. 314. lanuginosa, Marantae, nivea 270. pumilio 270. 410. rufa 270. semiglabra 270. 314. sinuata 270. 410. sulcata, tenera 270. trichomanoides 410. Nuxia cougesta, emarginata 83. pubescens, tomeutosa 84. Obryzum 149. Odina discolor 25. Olea europaea 598. Oleandra hirtella 271. 314. nodosa 271. Olfersia cervina 271. 314. Onoclea obtusilobata , sensibilis 271. Onychium angustifoliam 271. auratum , Japonicnm 271. 315. luci- dum 272. Ophioglossum bulbosum, costatum, gramineum, lusitanicnm , palma- ttini , pedunculatum , reticulatum , vulgatum 272. Ornitliogalum texanum 146. Osbeckia debilis 47. eximia 48. Osmunda ciimamomea , Claytoniana, glaucescens 272. gracilis, re- gaUs 273. Oxyanthus Natalensis 50. Oxygonum alatum 98. cauescens, Zeyheri 100. Pacliystigma lasianthum 55. latifolium, Zeyheri 56. Paltcourea hebeantha, rigida 463. Pallenis spinosa 712. Parkinsonia africana 38. Peltophoruin africanum 35. Periploca graeca 590. Petasites albus, officinalis 697. Pliillyrea angustifolia, latifolia, media 599. Phlox cuspidatä 139. Phyllanthus genistoides 134. glaucescens 133. incurvus, longifolius, minor 135. myrtaceus 134. ovalis 135. parvulus 132. Physematium incisum, molle, obtuaum 273. Phyteuma amplexicaule 630. campanuloides 629. cauescens, ellipti- cum 630. hemisphaericum , limonifolium , Iobeiioides 629. salici- foiium 630. tenuifolium 629. PiCridium dichotomum 692. picroides 693. Picris attissima, glaucescens, glomerata 666. Iiieracioides 665. ri- gida, strigosa 666. Pilnlaria globulifera 273. miuuta 273. 315. Pinguicula cystallina, leptoceras 623. Pisonia ferruginea 572. 6. florida 569. 75. fragrans 573. guianensis 576. hirtella, laxiflora 571. macrophylla 574. Olfersiana 571. pubesceus 572. subcordata 571. tomeutosa !>72. 767 Pithcco lob iura Panaiuense 745. Platycerium alcicorne, grande, Steinmaria 274. Pleiostemon 135. verrucosuiu 136. Pluckenetia africana 110. Podospermum alpigenum, Buxbaumii , calcitrapaefolium 658. canum 659. Jacquinianum 660. intermedium, Meyeri 659. octaugu- lare 660. Polanisia dianthera, maculata 6. Polybotrya acuiniaata, asplenifolia 274. canaliculata 274. 316. cy- lindrica 274. 410. Hamiltoniaua, incisa, marginata 274. serra- tifolia 275. trapezoides 275. 316. Polygala decora, myrtifolia 14. Polypodium alpestre , angustifoliuni , areolatum , asperum , asplenii- folium , asplenioides, assimile, attcmialum , au reu m 275. auri- culatum , Billardierii , brevifolium, Brownianum , caespitosum, Californicum , Cambricum, capitellatum , Caripense, Catharinae, ciliatum 276. colpodes, colpothrix 276. 316. concinnum, conju- gatum, crassifoliuin, crenatum, curvatum, cuspidatum 277. cy- matodes 277. 317. decumanum, decurrens, decussatum, defle- xuin 277. diiforme 277. 317. „dissimile 277. divergens, diversi- frons 278. drepanopterum 278. 318. Dryopteris, efTusuin, fasciale, foecundum, fraxinifolium 278. gonatodes 278. 318. Grammiti- dis 278. grandidens 278. 318. harpeodes, hastifolium, hetero- phylluin 278. liexagonopterum 279. hymenodes 279. 319. Ja- inaiceiise, incanum, incisum 279. ireoides 279. 319. iteopbyllum 279. Karwinskianum 279. 319. lachnopodium , iaetum , lanceo- latum , latipcs 279. leiopteris 279. 319. leiorhizum , lepidopte- ris, lepidopodum, lepidotum, longipes 280. longissiimim 280.320. loriceum 280. 410. luxuriaus, lycopodioides, megalodus 280. inenibranaceum , meniscifolium , molliculum , morbillosum , Mo- ritzianum, neriifolium, nitidulum, nitidum, iiudum 281. oligo- carpum , oligophlebium 281. 320. olivaceum 281. Otites, Owa- riense, Paradiseae, pectinatum, peltideum 282. pcnnigerum 410. percussum, Phegopteris , Phyllitidis , Phymatodes , piloselloides, pleopeltifolinm , Phmiula, polystichoides 282. Preslianum , proli- ferum, pulvinatum , pustulatum , pycnosorum , quercifoljum, ra- mosum , recurvatum 283. refractum 283. 321. Beinward ti 283. repandum, repens, Riedelianum , Robertianum, rugosulum, sali- cifolium, Schkuhrii, scolopendrioides, Scouleri, serpens, sessile, simile, .sporadocarpum, squainulosum , subpetiolatum 284. tae- niosum , tenellum, tcnuifolium, terminale, tetragonum, tricbodes, trichomanoides, trifurcatum , tuberosum, vaccinifolium , vacil- lans , viviparum , vulgare 285. Polen ti IIa decumbens 531. demissa 532. inaper ta 533. Mathoneti.534. vestita 535. Vivariensis 536. Prenanthes muralis , ramosissima 671. viminca 670. Primula acaulis, amoena 618. auriculata 613. Caucasica 614. ela- tior 617. farinosa 616. longifolia 617. macrophylla 615. niva- lis , officinalis 617. Psilotum triquetrum 286. Psychotria liancorniaefolia, leiocarpa 463. stachyoides 464. Pteris aculeata, allosora, aquilina, aracbnoidea, arguta, auiita 286. biaurita 286. 410. Blumeaua 286. caudata, Cervantesii 287. collina 287. 410. contracta , crenata, Cretica, decurrens, 49 * T68 deflexa, denticulata, elata, emergens 287. esculenta, fe!osma288. flabellata 288. 321. geranüfolia, grandit'olia . heterophylla, hir- suta?, Kingiana, lanuginosa, lata, leptophylla, longifolia 288. luxuriosa 289. 321. macroptera, misera, nemoralis, pallida 289. palmata 289. 322. pedata, podophylla, polita 289. polytoma 289. 322. pubescens, pyrophila, repandula, sagittifolia 2~9. semihirta, semipinnata, serrulata, sulcata, tremula, umbrosa, Vespertilionis 290. Pterotheca sanctum 692. Pulicaria congesta, uliginosa, vulgaris 711. Pupalia remotiflora 97. Pyrola chlorantha, rotundifolia, secanda 621. Q,uiuquelocnlaria 630. crispa 631. Rauwolffia Caffra 77. Natalensis 78. Requienia sphaerosperma 27. Rhagadiolus Hedypnois 654. stellatus 653. Rhododendron Caucasicum, Ponticum 625. Rhus serapervirens 566. Rhynchosia aequinoctialis 743. Rhytiglossa ciliata 5 origanoides 93- Richardsonia sparsa 466. Rigiostachys 442. Rourea 413. Afzelü 418. caudata 419. commutata 420. fraterna 416. frutescens 414. fulgens 423. Gardneriana 417. glabra 414. heterophylla 419. induta 417. lucida 423. microphylla 421. Milletii 420. mimosoides 420. multiflora 418 ? nitida 423. ob- longifolia 414. parallela 421. paucirolia 420. paucifoliolata 415. pulchella 419. reticulata 416. revoluta 415. rugosa 422. san- taloides 418. sororia 421. spec. indescripta 420. 1. villosa 422- Wallichiana 421. Roureopsis 423. Javanica, pubinervis 424. Rubia affinis, diffusa 466. petiolaris 59. Rudgea lanceolata, myrsinaefolia 455. species 455 — 62. Sagotia 737. triflora 738. Salacia alterniflora 25. Salvia laciniosa 537. Salviuia natans 290. Samolus Valerandi 606. Schizaea biß la 290. elegans, pennula, pusilla , rupestris 291. Schotia brachypetala 39. Sclerocarpa Caffra 26. Sclerocroton ellipticus, integerrinius 107. Scolopendriuni Brasiliense , Hemiouitis , Krebsii, officinarum, planta- gineum 291. Scolynius hispanicus 652. Scorzonera austriaca, eriophora, eriosperma, lauata , latifolia , ner- vosa, suberosa 661. Secamone acutifolia 76. Selaginella apus, Cliinensis?, cordifolia, crispa?, cuspidata , decom- posita , den tic u lata, erythropus, Galeottü 292. Helvetica, in- aequalifolia , increscentifolia 293. laevigata 293. 410. Marteuäii, 769 Selagiuella ornithopodioides , puroila, rupestris, serpens , spinoaa, eulcangula, sulcata 293. tamariscina, unciaata, viticulosa 294. Senecio bupleuroides 68. flosculosus 497. ncmorosus 498. Sericoconia avolans , trichinioicles 96. Serrafalcus 336. Setaria species 540 — 544. Sliuttleworthia species 715. 7. Siegesbeckia iberica, Orientalis 713. Silene littoralis 499. quinquevulnera, spathulaefolia 500. Sisymbriura exasperatum, Gariepinum 3. tripinnatuni 4. Solidago Virgaurea 705. Sonchus asper , oleraceus , palustris 667. Specularia hybrida 645. peutagonia, perfoliata , Speculum 646. Sphenoctylis angustifolia 33. Sphenogyne Ecklouiana 64. Spirostachys Africanus 106. Stanuia Panamensis 755. Stenochlaena inacrophylla , scandens 294. Strutbiopteris Germanica 294. Pennsylvanica 295. Styrax officinale 600. Suriana 442. Sycomorus Capensis 138. Uirsuta 137. Symphyaudra Annena, Ossetica 646. Syriuga vulgaris 598. Taeuitis angustifolia, CUinensis, furcata, graminifolia, lanceo- lata 295. Taraxacum alpinum, bithynicum 676. Caucasicum, erytfcrospermum, glaucescens 675. integrifolium , laevigatum 676. leucosperinum 501. moutanum , officinale, serotinum , Steveni 674. Teleckia ovata 712. speciosa 711. Tepbrosia elongata 30. lupiuifoiia 31. lurida 30. seiniglabra 29. Terminalia sericea 42. Tlierrautis 150. Thrincia tuberosa 656. Thunbergia aspera 90. hirta 88. neglecta 89. Thysauus 442. Tmeseopteris Tannensis 295. Todea Africana , pellucida 295. rivularis 296. Tolpis quinqueradiata 654. virgata 660. Toxicopliloea spectabilis 79. Tluinbergii 78. Tragia Capensis 110. dioica 109. ?erosa 110. minor 108. Natalen- sis 107. rupestris 108. Tragopogon australis 502. »revifolius 662. campestris 664. collinus 662. coloratus 664. dshimilensis, graminifolius , intermeditis 663. orientalis, persicus , pratensis 664. pusillus, tuberosus 662. undulatus 664. Trichilia Natalensis 23. Tricbinium Zeyheri 95. Trichomanes alatum, crispum, membranaceum , pinnatum, querci^ folium, radicans, reptans, spicatum , tricboideum 296. Tripolium vulgare 702. Triumfetta trichocarpa 19. Turritis Dregeana 2. no Tussilago Farfara 697. Typha gracilis 538. Urospermum Parolitiii , picroides 665. Urostigma abutilifolium , Burkei, ilicinam 136. Natalense, Thuuber- gii 137. xanthophyllum 136. Vaccinium Arctostapbylos , Myrtillus 626. Vangueria infausta 57. macrocalyx 59. parvifolia 58. Verbena species 714 — 722. Vernonella 62. Africana 62. Vernonia angulifolia 60. anisochaetoides 61. Yigna scabra 32. Yiucetoxicum amplifolium, fuscatam 592. latifolium 591. minus 590. officinale 590. Tliirkeanum 591. triste 592. Vismia Panamensis 748. Vitis semiglabra 24. Vittaria graminifolia , litteata 297. Wedelia Natalensis 63. Willemetia tuberosa 674. Woodsia glabella, hyperborea, llvensis 297. Woodwardia angustifolia , Japonica , radicana, Virgin ica 297. Xeropctalum rotundifoliuin 18. Ximenia Caffra 21. Xiphopteris myosuroides , serrulata 297. Yucca rupicola 143. Zacyntha verrucosa 692. Zanthoxylum Natalense 24. Gebauersche Buchdruckerei in Halle. 'Zwmaea. MJAW. /i//r pCfSefomdl liknaea. 7/dJJff/. /. /,,//,, ,/rfSi/rmjf// {.in/tat w ,-,,-/ /Ü/.X 17// Taf/r. f Wde